توسعه يافت و اين توسعه چنانكه خواهيم ديد، در سايه همكاري با محمد بن عبدالوهاب، و يا بهتر بگوئيم با حمايت بيگانگان و استعمارگران صورت گرفت. «حافظ وهبه» مي گويد: سال 1178 سخت ترين سالها بر «محمد بن سعود» بود چون «عمر بن خالد» حاكم احساء و «سيد حسن بن هبه الله» حاكم نجران با يكديگر هم قسم شده بودند كه به درعيه حمله كنند و اين بدعت جديد ديني و دعوت نو... را نابود سازند [4] (مباحث اين درگيري ها و جنايات آل سعود را به شماره هاي بعد موكول مي كنيم). نخستين ملاقات «محمد بن آل سعود» با «محمد بن عبدالوهاب» در سال 1115) و صحيح تر 1150 هجري) رخ داد كه او حاكم شهرك درعيه بود كه فقط 3 كيلومتر مساحت داشت. [5] . پس از ملاقات محمد بن عبدالوهاب با محمد بن سعود در درعيه 1150 هجري كه ابن سعود امير گوشه اي از نجد بود، و توافقهائي پنهاني بين آنها صورت گرفت مبارزات و يورش ها شروع شد كه با اكثر امارت كوچك و روساي قبائل آن [ صفحه 32] نواحي درگير شدند، كه متأسفانه اكثرا هم با پيروزي «محمد بن سعود» همراه بود و اين خود زمينه اي شد براي تسلط او بر جزيرةالعرب و شهرهاي مكه و مدينه. اكنون كه دانستيم آل سعود از كجاست و با توجه به اينكه يهوديان بني قينقاع و بني نضير از مدينه به نواحي شمال و برخي به اذرعات شام تبعيد شدند [6] داستان جد شريك آل سعود و بنيانگذار مكتب وهابيت هم شنيدني است و ما آن را از گوشه و كنار تاريخ نقل مي كنيم و قضاوت را به خوانندگان آگاه و بصير وا مي گذاريم. [7] .

دمشق مي رود ولي نه به عنوان تاجر خربزه و هندوانه و هر تجارت معمولي ديگر، بلكه به صورت عالم و روحاني با ريش و لباس علماي دين. ضمنا بايد توجه داشت كه يهوديان معمولا از استعداد ذاتي برخوردارند و در نفوذ در ديگران و نفاق و رنگ عوض كردن و خود را به هر شكل و قيافه اي درآوردن، يد طولاني دارند و حتي زحمت و نبوغ لازم را در فراگيري اصطلاحات علمي و ديني دارند در هدفشان كوشا و زرنگ هستند. آري او نه به عنوان تاجر خربزه و هندوانه بلكه به عنوان تاجر دين و دين فروشي و جازدن خود به عنوان يك عالم و روحاني مذهبي وارد دمشق مي شود. ولي مردم سوريه خيلي زود از نيات شوم و باطل او آگاه شدند، او را دستگير و پس از بستن دست و پا و تنبه و كتك شديد، او پس از ده روز موفق به فرار مي گردد. در آنجا نيز چنين ماهيتي به خود مي گيرد ولي اهل مصر نيز او را طرد مي كنند و سپس از مصر به حجاز سفر مي كند و در مكه سكونت مي گزيند. آنجا نيز خود را در لباس عالم دين جا مي زند و مسائل تازه اي را مطرح مي كند او را كه شناختند و از مكه طرد مي كنند كه متاسفانه وارد مدينه مي شود. خوشبختانه در مدينه نيز طرفندها و نيرنگ هاي او كشف مي گردد و از مدينه نيز اخراج مي گردد. اين جريانات تماما از مدت كمتر از چهار سال تجاوز نمي كند، اتفاق مي افتد و گوئي مسائل مطرح شده از طرف او از يكسو، خود عاملي بود براي لو رفتن او و اخراج

او از ديگر سو، ارتباط علماء و افراديكه با سوابق چنين شيادي آشنائي داشتند افكار مردم شهر را به ويژه علماء را درباره او مشوش ساخته و سوابق او را بر ملاء مي ساختند. [ صفحه 34] بيشتر اين حوادث در كتابهاي تاريخي و نوشته هاي عصري موجود است منتهي اكثر بدون اشاره به ماهيت و هويت نژادي و قومي و مذهبي شيخ سليمان و حتي بعنوان يك عالم مذهبي و گاهي تنها به اخراج او و آوارگي او توجه داشتند و در ماهيت اخلال گري و بدعت هاي او و اينكه وي يهودي خانه بدوشي است كه در لباس مذهب آمده است، توجه نكرده اند. با اخراجش از مدينه او رهسپار نجد مي گردد و در آنجا كاملا ماهيت و سوابق خود را مكتوم مي دارد و حتي كاري كه او را لو بدهد انجام نمي دهد و سپس در شهر «عينيه» در نجد اقامت مي كند و آنجا را در ميدان فعاليت خود قرار ميدهد و خود را به عنوان سلاله اي از قبيله ربيعه [8] جا مي زد و ادعا مي كند كه از قبيله ربيعه مي باشد، منتها در كودكي پدرش به مغرب عربي (در مراكش فعلي «سفر مي كند و وي در آنجا متولد مي شود و هم اكنون به قبيله خود بازگشته است و او كه خود را در آنجا جا زده بود و حتي نامه هاي عربي بر خود و فرزندانش نهاده و فرزندش را عبدالوهاب بن سليمان نام مي گذارد و او نيز فرزنداني پديد مي آورد كه يكي آنها بنام «محمد بن عبدالوهاب» مشهور مي شود و محمد در سال 1111 هجري به دنيا مي آيد و در سال 1200 يا 1206هجري مي ميرد. [9] . و

اين چنان محمد به شيوه جدش و پدرش رفتار مي كند و راه سليمان يا «شولمان قرقوزي» را دنبال مي كند و محمد خيلي زود چهره اش را نشان مي دهد و از نجد طرد مي گردد محمد پس از طرد از نجد، به عراق مي رود. در آنجا نيز شناخته شده و از عراق اخراج مي گردد و نيز به مصر سفر مي كند پس از اخراج از مصر هم وارد شام مي شود و پس از مدتي در شام مجبور به خروج از آنجا مي شود، و سپس به محل نخست باز مي گردد و وارد عينينه مي گردد و در آنجا با حاكم عينيه در آن زمان كه عثمان بن معمر تصادم و برخورد مي كند و دستگير مي شود. [10] .

دحلان و فتنه الوهابيه ص 4. [

[10] به كتابهاي تاريخ آل سعود «آل سعود من اين الي اين هاكذا رايت الوهابيه مراجعه شود.