‏شماره كتابشناسي ملي : ايران
‏سرشناسه : فتاحي‌اردكاني، منيره
‏عنوان و نام پديدآور : پرورش‌يافته در دامان صهيونيسم/منيره فتاحي اردكاني
‏منشا مقاله : فرهنگ پويا . ويژه موانع انسجام اسلامي ،ش ۷ ، زمستان ۱۳۸۶ : ص ۷۸ - ۸۳
‏توصيفگر : بهاييت
‏توصيفگر : بابيه
‏توصيفگر : صهيونيسم
‏توصيفگر : تبليغات مذهبي +
‏توصيفگر : يهوديان
‏توصيفگر : اسرائيل

فرقه بهائيت از سال 1260 قمري توسط علي محمد باب كه خود را «باب» امام زمان (عج) و وسيله تماس مردم با آن حضرت معرفي مي كرد، به وجود آمد. وي به سبب عقايد كفرآميزش در سال 1266 به دست امير كبير كشته شد. پس از او، دو برادر مدعي جانشيني وي شدند و بدين ترتيب ميان پيروان اين فرقه اختلاف افتاد. گروهي پيرو «صبح ازل» (بابي ها) و عده اي پيرو برادر ديگر، «بهاء الله» (بهايي ها) شدند و در اثر درگيري بين آن ها تعدادي بسياري جان خود را از دست دادند. دولت عثماني براي پايان دادن به درگيري ها، بهاء الله و طرفدارانش را به «عكا» در فلسطين اشغالي و صبح ازل و يارانش را به قبرس تبعيد كرد. از آن جا كه بهائيان در مسائلي چون اسلام ستيزي داراي هدف مشترك با صهيونيست ها بودند، پس از تشكيل رژيم غاصب اسرائيل و راه اندازي تشكيلات مركزي اين فرقه در شهر حيفا، به طور كامل در خدمت اين رژيم قرار گرفته و فعاليت آن ها بر اساس خواسته هاي صهيونيست ها تنظيم شد. در نوشتار ذيل مي كوشيم، برخي از زواياي پيدا و پنهان روابط متقابل اين دو پديده جعلي را بررسي كنيم. بر اساس بررسي هاي تاريخي، يهوديان نقش بسزايي در پيدايش، گسترش و رشد بابيه و بهائيه داشته اند. به گواهي اسناد تاريخي پنج سال پيش از آغاز دعوت علي محمد باب و درست اندكي پس از استقرار كمپاني ساسون در بوشهر و بمبئي، يهوديان مشهد بدون هيچ فشاري به طور دسته جمعي مسلمان شدند و نخستين كساني هم كه در خراسان بابي شدند، همين يهوديان جديد الاسلام مشهد بودند. همچنين ورود بابي گري به «سياهكل» توسط ميرزا ابراهيم، يهودي جديد الاسلام ساكن رشت، صورت گرفت. «دايره المعارف يهود»، يهوديان جديد الاسلام مشهد را در شمار يهوديان مخفي (انوسي ها) دسته بندي مي كند - نه ذيل مرتدين - و اين نشان مي دهد كه آن ها بر اساس طرح و برنامه و به دستور محافل ديني خود و براي فريب افكار عمومي به اين كار تن داده بودند. به نوشته ي والتر ميشل - محقق يهودي - اين يهوديان مخفيانه به دين يهود پايبند بودند. [1] . حسن نيكو - مبلغ پيشين بهائيت - مي نويسد: طبقه ديگر [بهائيان]، يهودي هستند كه با چه بغض و عنا به اسلام معروفند. در چنين صورتي اگر كسي علمي بلند كند كه باعث تفريق و تشتيت جمعيت اسلام شود و سبب تفريق مسلمين گردد، البته دشمن... دلشاد گرديده وي را استقبال مي كند... [يهوديان] در دخول در مجامع و محافل بهائيان سه فايده مسلم براي خود تصور داشته: اول آن كه لااقل سياهي لشكر دشمني مي شوند كه بر ضد اسلام قيام كرده و رايت تشتيت و تفريق را بلند نموده است. دوم آن كه از مسأله اجتناب و دوري كه در مسلمين شيعه نسبت به يهود بود، مستخلص مي شوند و با آن ها معاشرت مي كنند بلكه وصلت مي نمايند. سوم آن كه اگر باعث غلبه و قدرت بهائيان گردد، عجالتاً در حزب آنان وارد كرده باشند. [2] بنابراين اين طبيعي است كه از پيشرفت و گسترش اين فرقه ساختگي خوشحال شوند و از هيچ كمكي در اين راه دريغ نورزند. نكته قابل توجه در اين ميان اين است كه دلدادگي بهائيان به يهوديان، ريشه اي ديرينه تر از عمر رژيم اسرائيل دارد، به گونه اي كه ميرزا حسينعلي بهاء (مؤسس بهائيت) تجمع و عزت يابي يهوديان در ارض موعود را مطرح مي كند و ده ها سال بعد، بشارت هاي او مبني بر تأسيس اسرائيل با آب و تاب در مطبوعات غربي منعكس مي شود: «روزنامه ها [ي ايتاليا] در اهميت امر مبارك مقالاتي نوشتند، حتي بشارات حضرت بهاءالله را به جهت بني اسرائيل و عزت و اجتماع آنان را در سرزمين موعود و اسراييل يادآوري نموده بودند.» [3] همچنين عباس افندي (از ديگر رهبران بهائيت) در سال 1907 ميلادي خطاب به يكي از يهوديان بهايي شده مي گويد: «اين جا فلسطين است، اراضي مقدسه است، عن قريب قوم يهود به اين اراضي بازگشت خواهند نمود، سلطنت داوودي و حشمت سليماني خواهند يافت. اين از مواعيد صريحه الهيه است و شك و ترديد ندارد...» [4] . بن زوي (از فعالان صهيونيست كه بعدها به رياست جمهوري رژيم اشغالگر قدس رسيد) نيز به ملاقات خويش با عباس افندي 40 سال پيش از تأسيس اسرائيل تصريح مي كند، كه به خوبي عمق استراتژيك روابط ميان يهوديان و بهائيان را نشان مي دهد. در اين ميان، مواضع سران بهائيت در برابر تشكيل رژيم جعلي اسرائيل گوياي بسياري از واقعيت ها است. روز سوم ژوئن سال 1922 ميلادي انتشار يادداشت چرچيل (نخست وزير وقت انگلستان) مبني بر اين كه دولت متبوع وي در نظر دارد يك كانون ملي يهود در فلسطين بنا كند، باعث اعتراض هاي شديد مسلمانان شد، به گونه اي كه پاي سازمان ملل را نيز به ميان كشيد و«كميته مخصوص رسيدگي به مسأله فلسطين» تشكيل شد. در آن مقطع ارزيابي هاي گوناگون مورد بررسي قرار گرفت و ماهيت بسياري از گروه ها و افراد بيش از پيش روشن شد. نامه شوقي افندي (رهبر وقت بهائيان) در اين باره خطاب به رئيس كميسيون مزبور، ماهيت سران فرقه را به خوبي روشن مي كند: «... تنها يهوديان هستند كه علاقه آنها نسبت به فلسطين تا اندازه اي قابل قياس با علاقه بهائيان به اين كشور است، زيرا در اورشليم بقاياي معبد مقدسشان قرار داشته و در تاريخ قديم، آن شهر مركز مؤسسات مذهبي و سياسي آنان بوده است.» [5] . روحيه ماكسول (از رهبران بهائيت و همسر شوقي افندي) نيز تصريح مي كند: «من ترجيح مي دهم كه جوان ترين اديان (بهائيت) از تازه ترين كشورهاي جهان (اسرائيل) نشو و نما نمايد و در حقيقت بايد گفت آينده ما (بهائيت و اسرائيل) چون حلقات زنجير به هم پيوسته است. [6] بهائيان همچنين ستاره داوود را مانند بابيه اسم اعظم مي دانند و براي جلب محبت، اسم اعظم را كه شعار بهائيت است، ترسيم و در قبرستان يهوديان مدفون مي سازند. [7] . ارادت بهائيت به صهيونيسم تا حدي است كه شوقي افندي يكي از مهم ترين وظايف «شوراي بين المللي بهائيان» را برقراري رابطه با دولت اسرائيل قلمداد مي كند و در نقشه ده ساله اش حمايت از اسرائيل را بر همه دولت هاي جهان ترجيح مي دهد. [8] او همچنين به بهائيان فرمان مي دهد به تشكيل محافل روحاني و ملي بر مبناي قوانين و مقررات دولت اسرائيل اقدام كنند: «در ارض اقدس، بر حسب قوانين و مقررات حكومت جديد التأسيس... اين گونه محافل را به وجود آوريد» [9] در حالي كه در تشكيل همين محافل در كشورهاي ديگر، رعايت قوانين و مقررات دولت ها را مطرح نمي كند! [10] . بدين گونه رابطه بين سران بهائيت با رژيم اشغالگر قدس هر روز صميمانه تر مي شود و شوراي بين المللي بهائيان طي نامه اي به محفل ملي بهائيان ايران مي نويسد: «روابط حكومت [اسرائيل] با حضرت ولي امر الله و هيأت بين المللي بهائي دوستانه و صميمانه است و في الحقيقه جاي بسي خوشوقتي است كه راجع به شناسايي امر [= بهائيت] در ارض اقدس [= اسرائيل] موفقيت هايي حاصل گرديده است.» [11] در نشريه رسمي محفل ملي بهائيان ايران هم آمده است: «با نهايت افتخار و مسرت، بسط و گسترش رابطه بهائيت با اولياي امور دولت اسرائيل را به اطلاع بهائيان مي رسانيم... در ملاقات با بن گورين، نخست وزير اسرائيل، احساسات صميمانه بهائيان را براي پيشرفت دولت مزبور به او اعلام نمودند و او در جواب گفته است: از ابتداي تأسيس حكومت اسرائيل، بهائيان همواره روابط صميمانه با دولت اسرائيل داشته اند.» [12] . البته دولت غاصب صهيونيستي نيز همراهي بهائيان را ارج مي نهد، به گونه اي كه «نرمان نيويج» (يكي از مهره هاي مهم دولت اسرائيل) فرقه ساختگي بهائيت را در رديف اسلام، مسيحيت و يهوديت قرار مي دهد و آن را يك دين جهاني مي نامد: «اكنون فلسطين را نبايد في الحقيقه منحصراً سرزمين سه ديانت محسوب داشت، بلكه بايد آن را مركز و مقر چهار ديانت به شمار آورد؛ زيرا مرام بهايي كه مركز آن حيفا و عكا است و اين دو مدينه زيارتگاه پيروان آن است، به درجه اي از پيشرفت و تقدم نايل گشته كه مقام ديانت جهاني و بين المللي را احراز نموده است و همان طور كه نفوذ اين آيين در سرزمين مذكور روز به روز رو به توسعه و انتشار است، در ايجاد تفاهم و اتحاد بين المللي اديان مختلفه عالم نيز عامل بسيار مؤثري به شمار مي آيد.» [13] همچنين بهائيان توانستند نخستين معبد بزرگ خود - مشرق الأذكار - را در آن جا بنا كنند: «موقوفات بين المللي بهايي بر صفحه جبل كرمل با امضاي قراردادي با مقامات اسرائيلي براي ابتياع قطعه زميني به مساحت 36 هزار متر مربع واقع در رأس جبل كرمل جنب غار ايليا به مقدار زياد افزايش يافته. همچنين با تملك نقطه اي كه به قدوم مبارك حضرت بهاءالله متبرك و محل نزول لوح كرمل بود، به قيمت يكصد و هشت هزار دلار خريداري گرديد و قرار شد اولين مشرق الاذكار ارض اقدس در آن ساخته شود.» [14] و نيز «دولت اسرائيل آن قدر نسبت به بهائيان خوش بين است كه در فرودگاه خود، احيا [بهائيان] را بازرسي نمي كند، به طوري كه وقتي رئيس كاروان به پليس اظهار مي دارد اين ها بهايي هستند، حتي يك چمدان را باز نمي كنند. ولي بقيه مسافرين - حتي كليمي ها- را بازرسي مي كنند، به طوري كه يك كليمي اعتراض كرده بود چرا بهائيان را بازرسي نمي كنيد و ما را كه اين جا موطن مان است مورد بازرسي قرار مي دهيد؟!» [15] البته دامنه محبت ها به اين جا محدود نمي شود؛ بلكه «موقوفات بهايي در ارض اقدس از رسومات دولتي معاف و اين معافيت بعداً شامل بيت مبارك حضرت عبدالبها و مسافرخانه شرقي و غربي نيز گرديد... عقدنامه بهايي به رسميت شناخته شد. وزارت اديان، قصر مزرعه را تسليم نمود و وزارت معارف اسرائيل، ايام متبركه بهايي را به رسميت شناخت.» [16] با توجه به اين امتيازات ويژه است كه شوقي افندي تصريح مي كند: «دولت اسرائيل، وسايل راحتي ما را فراهم كرد.» [17] . از سوي ديگر ديدارهاي سران عالي رتبه رژيم صهيونيستي و فرقه بهائيت نيز سطح بالاي روابط ميان آن ها را نشان مي دهد. لروي آيواس منشي كل شوراي بهائيان، طي نامه اي به محفل بهائيان ايران در شرح ملاقات شوقي افندي و رئيس جمهور وقت اسرائيل مي نويسد: «در اين روز تاريخي، رئيس جمهور و خانمشان كل هيأت بين المللي بهايي را... به حضور پذيرفتند. پس از لحظه اي رئيس جمهور و همراهان با اتومبيل روانه بيت مبارك شدند. حضرت ولي امر الله و حرم مبارك از رئيس جمهوري و خانم با لطف و محبت خاصي پذيرايي نمودند. ضمن مذاكرات دوستانه و غير رسمي، حضرت ولي الله مقصد و مرام بهائيت را توضيح [دادند] و نظر مساعد و تمايل بهائيان را نسبت به اسرائيل بازگو كردند و آرزوي بهائيان را براي ترقي و سعادت اسرائيل برشمردند... وقت خداحافظي، از طرف رئيس جمهور اسرائيل سپاسگزاري فراوان شد و ضمن تقدير از اقدامات و مجاهدات بهائيان در كشور اسرائيل، آرزوي قلبي خويش را براي موفقيت جامعه بهائيان در اسرائيل و سراسر گيتي اظهار داشتند.» [18] . شوقي افندي در تلگرافي به محفل بهائيان ايران خاطر نشان مي كند: «رئيس جمهور دولت اسرائيل به اتفاق قرينه محرمه... اعتاب مقدسه را در جبل كرمل زيارت نمودند. اين زيارت، اولين تشريف فرمايي رسمي است كه از طرف يكي از دول مستقله از مقامات مقدسه حضرت اعلي و مركز ميثاق حضرت بهاء الله به عمل آمده است.» [19] . اين ملاقات ها در سطوح بالا همچنان ادامه يافت و هماهنگي گسترده اي را بين دو طرف موجب شد؛ به گونه اي كه شوراي بين المللي بهائيان تصريح كرد: «هر قدر اشخاص در دوائر دولتي مقامشان بالاتر است، حس ادب و احترام و اطلاعات ايشان نسبت به امر [= بهائيت] بيش تر است. به همين طريق، مقامات عاليه در انجام امور، نظر مساعدتري داشته و در موارد لازم از كمك مضايقه نمي كنند.» [20] . چند سال بعد نيز والمان شازار، رئيس جمهور بعدي اسرائيل، در رأس هيأتي از مركز بهائيان ديدار كرد: «حضرت والمان شازار، رئيس جمهور اسرائيل... در تاريخ 7 آوريل 1964 از مركز عالم بهايي به طور رسمي ديدن كردند... [ايشان] تحيات و ادعيه خالصانه خود را براي عموم احيا [= بهائيان] در سراسر عالم ابلاغ نمودند و چندي بعد به يادبود اين ديدار يك آلبوم عكس... به مشار اليه هديه گرديد. حضرت رئيس جمهور پس از دريافت اين هديه در ضمن نامه اي، تشكرات قلبي خود را اظهار و مجدداً پيام دوستي و حسن نيت خود را براي جامعه جهاني بهايي فرستاده اند.» [21] در اين ميان، برخي گزارش هاي ساواك هم خواندني است و به خوبي پسوند اين فرقه را با زرسالاري يهود و صهيونيسم نشان مي دهد: «جلسه اي با شركت 12 نفر از بهائيان ناحيه 2 شيراز در منزل آقاي هوشمند و زير نظر آقاي فرهنگي تشكيل گرديد. پس از قرائت مناجات شروع و خاتمه و قرائت صفحاتي از كتاب لوح احمد و ايقان، آقاي فرهنگي و محمدعلي هوشمند پيرامون وضع اقتصادي بهائيان در ايران صحبت كردند. فرهنگي اظهار داشت: بهائيان در كشورهاي اسلامي پيروز هستند و مي توانند امتياز هر چيزي را كه مي خواهند بگيرند. تمام سرمايه هاي بانكي و ادارات و رواج پول در اجتماع ايران مربوط به بهائيان و كليميان مي باشد. تمام آسمان خراش هاي تهران، شيراز و اصفهان مال بهائيان است. چرخ اقتصادي اين مملكت به دست بهائيان و كليميان مي چرخد... آقايان بهائيان! نگذاريد كمر مسلمانان راست شود!» [22] «... عباس اقدسي گفت: دولت اسرائيل در جنگ 46 و 47 قهرمان جهان شناخته شد و ما جامعه بهائيت، فعاليت اين قوم عزيز يهود را ستايش مي كنيم» [23] «شنيده شده چندي قبل بهائيان ايران، مبلغ هنگفتي... به اسرائيل كمك كرده اند. البته تصور مي رود كمك بهايي ها از طريق آقاي غفوري نمايندگي سياسي اسرائيل در ايران... انجام گرديده.» [24] . بهائيان در كنار همه خدمات خود به رژيم صهيونيستي، جاسوسي براي اين رژيم را به طور خاص پي مي گيرند. در يك از اسناد ساواك آمده است: «اسرائيل مذهب بهايي ها را به عنوان يك مذهب رسمي در سال 1974 به رسميت شناخته است. دولت اسرائيل با اجراي برنامه تحبيب از افراد مزبور مي كوشد از اقليت فوق الذكر در ساير كشورهاي جهان - به ويژه ايران - بهره برداري سياسي، اطلاعاتي و اقتصادي كند.» [25] . در اين باره، يكي از بهائيان جدا شده از اين فرقه با تأكيد بر اين كه هر فرد بهايي خود را موظف مي داند اطلاعات مورد نياز را در اختيار اسرائيل قرار دهد، خاطر نشان مي كند: «بهائيان تعلقي به هيچ كشور ندارند؛ چون تعلق خاطر به وطن در اينها كشته شده؛ چون يكي از اهداف و كارهاي استعمار همين است كه براي جاسوس پروري در هر كشوري بايد حس وطن دوستي را از اين ها بگيرد تا آمادگي پيدا كنند براي در اختيار استعمار قرار گرفتن» [26] و مي افزايد: «بهائيان هر دولتي را كه اسلام ستيزي در آن باشد، واقعاً دوست دارند و از آن حمايت مي كنند و به آن ها خدمت مي كنند، تا جايي كه مي توانند خوش خدمتي مي كنند.» [27] و در پايان تصريح مي كند: «الآن عملاً جاسوس هاي بزرگ اسرائيل، بهايي ها هستند.» [28] به دليل همين همدلي ها ميان اسرائيل و بهائيان بود كه مسلمانان بيش از پيش به اين فرقه حساس شدند و در برابر آن واكنش نشان دادند، از جمله: پس از شكست هاي سنگين اعراب از رژيم صهيونيستي و روشن شدن فعاليت بهائيان در كشورهاي اسلامي براي جاسوسي به نفع تل آويو، «دفتر تحريم اعراب عليه اسرائيل» مقرر كرد «بايد دولت هاي عربي از تحركات بهايي ها و تشكيل محافل آن ها شديداً خودداري كنند؛ زيرا صهيونيسم پشت آنان پنهان شده است.» [29] . مجمع الفقه الاسلامي وابسته به سازمان كنفرانس اسلامي نيز كه فقهاي 57 كشور اسلامي در آن عضويت دارند، قطعنامه اي منتشر كرد كه در آن، بهائيان به اجماع مسلمانان، كافر و خارج از دين اسلام شمرده شده اند و از دولت ها و ملت هاي اسلامي درخواست شده است اقدامي مقاضي در برابر آنان انجام دهند. امام خميني (ره) هم در دوران نهضت باشكوه اسلامي، بارها در سخنان روشنگرانه خود درباره خطر بهائيان هشدار دادند: «آقايان بايد توجه داشته باشند كه بسياري از پست هاي حسابي به دست اين فرقه است كه حقيقتاً عمال اسرائيل هستند. خطر اسرائيل براي اسلام و ايران بسيار نزديك است» [30] ؛ «اين جانب حسب وظيفه شرعيه به ملت ايران و مسلمين جهان اعلام خطر مي كنم. قرآن كريم و اسلام در معرض خطر است، استقلال مملكت و اقتصاد آن در معرض قبضه صهيونيست هاست كه در ايران به [صورت] حزب بهايي ظاهر شدند...» [31] . پس از پيروزي انقلاب نيز سران فرقه بهايي و رژيم صهيونيستي ديدارها و روابط خود را گسترش داده اند: رئيس مجلس رژيم صهيونيستي در 14 تير 1377 ضمن بازديد از مركز بهائيت در شهر حيفا، خواستار آزادي عمل پيروان آن در ايران شد. [32] . در اول خرداد 1380 مصادف با 28 صفر - سالروز رحلت پيامبر اكرم (ص) و امام حسن مجتبي (ع) - رژيم صهيونيستي به مناسبت تجمع بهائيان براي افتتاح ساختمان مركزي اين فرقه در حيفا مراسم جشن و پايكوبي مفصلي به راه انداخت. ساخت اين مجموعه 250 ميليون دلاري با حمايت مستقيم اسحاق رابين، نخست وزير وقت رژيم صهيونيستي از سال 1372 آغاز شده بود. [33] . در شهريور 1382 آريل شارون، نخست وزير وقت رژيم صهيونيستي، در سفر به هند از مركز بهائيان در دهلي نو كه به «نيلوفر آبي» شهرت دارد، بازديد كرد. [34] . در 17 دي 1385، اولمرت، نخست وزير كنوني اسرائيل، در ديدار با سران فرقه ضاله بهائيت، مراتب ارادت خود را به آنان اعلام كرد و اطمينان داد كه به احترام مقدسات بهايي ها در ايران، از حمله به اين كشور منصرف شده است! [35] . سخن پاياني اين كه فارغ از عقايد خرافي، كفر آميز و ضد اسلامي موجود در بهائيت، واقعيتي كه راه را بر هر گونه سستي در برخورد قاطع با اين فرقه ضاله مي بندد، پيوند ديرين بهائيت با صهيونيسم است كه بايد مسؤولان امنيتي و قضايي كشورهاي اسلامي با در نظر داشتن اين وابستگي، استوارتر از گذشته در خشكاندن ريشه هاي فاسد اين فرقه بكوشند.

[1] عبدالله شهبازي، فصلنامه تاريخ معاصر ايران، ش 27.
[2] به نقل از وبلاگ عبدالله شهبازي.
[3] آهنگ بديع، نشريه جوانان بهايي ايران، سال 1347، ش 8 و 7، ص 209.
[4] آهنگ بديع، سال 1330، ش 3، ص 53.
[5] بهرام افراسيابي، تاريخ جامع بهائيت، ص 560.
[6] اخبار امري (ارگان بهائيان ايران)، ش 10.
[7] نورالدين چهاردهي، چگونه بهائيت پديد آمد، ص 71.
[8] سعيد زاهد زاهداني، بهائيت در ايران، ص 257.
[9] اسماعيل رائين، انشعاب در بهائيت، ص 170. [
[10] روزنامه جمهوري اسلامي، 8 /11/ 1382.
[11] اخبار امري، ش 5.
[12] همان.
[13] اسماعيل رائين، پيشين، صص 171-170.
[14] عباس افندي، قرن بديع، ج 2، صص 231-230.
[15] جواد منصوري، تاريخ قيام پانزدهم خرداد به روايت اسناد، ج 1، ص 330.
[16] سالنامه جوانان بهايي ايران، ج 3، ص 130.
[17] اخبار امري، ص 107.
[18] همان، ش 3.
[19] همان، ش 12.
[20] همان، ش 5.
[21] همان، ش 8.
[22] عبدالله شهبازي، ظهور و سقوط سلطنت پهلوي، ج 2، ص 385.
[23] بهرام افراسيابي، پيشين، ص 752.
[24] مؤسسه مطالعات و پژوهش هاي سياسي، سازمان هاي يهودي و صهيونيستي در ايران، ص 536.
[25] علي زهيري، «عوامل مؤثر در شكل گيري رفتار سياسي ايران در قبال اسرائيل»، فصلنامه انقلاب اسلامي، پيش شماره يك، ص 159.
[26] Kayhannews.ir.
[27] Kayhannews.ir.
[28] Kayhannews.ir.
[29] محمدرضا نصوري، «پيوند و همكاري متقابل بهائيت و صهيونيسم»، فصلنامه انتظار موعود، ش 18.
[30] صحيفه نور، ج 1، ص 44.
[31] همان، ج 1، ص 34.
[32] روزنامه ي جمهوري اسلامي، 15تير 1377.
[33] www. mouood.org.
[34] روزنامه جام جم، 17 ارديبهشت 1383.
[35] روزنامه جمهوري اسلامي، 20 دي 1385.

بسم الله الرحمن الرحیم
جاهِدُوا بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ في سَبيلِ اللَّهِ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (سوره توبه آیه 41)
با اموال و جانهاى خود، در راه خدا جهاد نماييد؛ اين براى شما بهتر است اگر بدانيد حضرت رضا (عليه السّلام): خدا رحم نماید بنده‌اى كه امر ما را زنده (و برپا) دارد ... علوم و دانشهاى ما را ياد گيرد و به مردم ياد دهد، زيرا مردم اگر سخنان نيكوى ما را (بى آنكه چيزى از آن كاسته و يا بر آن بيافزايند) بدانند هر آينه از ما پيروى (و طبق آن عمل) مى كنند
بنادر البحار-ترجمه و شرح خلاصه دو جلد بحار الانوار ص 159
بنیانگذار مجتمع فرهنگی مذهبی قائمیه اصفهان شهید آیت الله شمس آبادی (ره) یکی از علمای برجسته شهر اصفهان بودند که در دلدادگی به اهلبیت (علیهم السلام) بخصوص حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) و امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) شهره بوده و لذا با نظر و درایت خود در سال 1340 هجری شمسی بنیانگذار مرکز و راهی شد که هیچ وقت چراغ آن خاموش نشد و هر روز قوی تر و بهتر راهش را ادامه می دهند.
مرکز تحقیقات قائمیه اصفهان از سال 1385 هجری شمسی تحت اشراف حضرت آیت الله حاج سید حسن امامی (قدس سره الشریف ) و با فعالیت خالصانه و شبانه روزی تیمی مرکب از فرهیختگان حوزه و دانشگاه، فعالیت خود را در زمینه های مختلف مذهبی، فرهنگی و علمی آغاز نموده است.
اهداف :دفاع از حریم شیعه و بسط فرهنگ و معارف ناب ثقلین (کتاب الله و اهل البیت علیهم السلام) تقویت انگیزه جوانان و عامه مردم نسبت به بررسی دقیق تر مسائل دینی، جایگزین کردن مطالب سودمند به جای بلوتوث های بی محتوا در تلفن های همراه و رایانه ها ایجاد بستر جامع مطالعاتی بر اساس معارف قرآن کریم و اهل بیت علیهم السّلام با انگیزه نشر معارف، سرویس دهی به محققین و طلاب، گسترش فرهنگ مطالعه و غنی کردن اوقات فراغت علاقمندان به نرم افزار های علوم اسلامی، در دسترس بودن منابع لازم جهت سهولت رفع ابهام و شبهات منتشره در جامعه عدالت اجتماعی: با استفاده از ابزار نو می توان بصورت تصاعدی در نشر و پخش آن همت گمارد و از طرفی عدالت اجتماعی در تزریق امکانات را در سطح کشور و باز از جهتی نشر فرهنگ اسلامی ایرانی را در سطح جهان سرعت بخشید.
از جمله فعالیتهای گسترده مرکز :
الف)چاپ و نشر ده ها عنوان کتاب، جزوه و ماهنامه همراه با برگزاری مسابقه کتابخوانی
ب)تولید صدها نرم افزار تحقیقاتی و کتابخانه ای قابل اجرا در رایانه و گوشی تلفن سهمراه
ج)تولید نمایشگاه های سه بعدی، پانوراما ، انیمیشن ، بازيهاي رايانه اي و ... اماکن مذهبی، گردشگری و...
د)ایجاد سایت اینترنتی قائمیه www.ghaemiyeh.com جهت دانلود رايگان نرم افزار هاي تلفن همراه و چندین سایت مذهبی دیگر
ه)تولید محصولات نمایشی، سخنرانی و ... جهت نمایش در شبکه های ماهواره ای
و)راه اندازی و پشتیبانی علمی سامانه پاسخ گویی به سوالات شرعی، اخلاقی و اعتقادی (خط 2350524)
ز)طراحی سيستم هاي حسابداري ، رسانه ساز ، موبايل ساز ، سامانه خودکار و دستی بلوتوث، وب کیوسک ، SMS و...
ح)همکاری افتخاری با دهها مرکز حقیقی و حقوقی از جمله بیوت آیات عظام، حوزه های علمیه، دانشگاهها، اماکن مذهبی مانند مسجد جمکران و ...
ط)برگزاری همایش ها، و اجرای طرح مهد، ویژه کودکان و نوجوانان شرکت کننده در جلسه
ی)برگزاری دوره های آموزشی ویژه عموم و دوره های تربیت مربی (حضوری و مجازی) در طول سال
دفتر مرکزی: اصفهان/خ مسجد سید/ حد فاصل خیابان پنج رمضان و چهارراه وفائی / مجتمع فرهنگي مذهبي قائميه اصفهان
تاریخ تأسیس: 1385 شماره ثبت : 2373 شناسه ملی : 10860152026
وب سایت: www.ghaemiyeh.com ایمیل: Info@ghaemiyeh.com فروشگاه اینترنتی: www.eslamshop.com
تلفن 25-2357023- (0311) فکس 2357022 (0311) دفتر تهران 88318722 (021) بازرگانی و فروش 09132000109 امور کاربران 2333045(0311)
نکته قابل توجه اینکه بودجه این مرکز؛ مردمی ، غیر دولتی و غیر انتفاعی با همت عده ای خیر اندیش اداره و تامین گردیده و لی جوابگوی حجم رو به رشد و وسیع فعالیت مذهبی و علمی حاضر و طرح های توسعه ای فرهنگی نیست، از اینرو این مرکز به فضل و کرم صاحب اصلی این خانه (قائمیه) امید داشته و امیدواریم حضرت بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف توفیق روزافزونی را شامل همگان بنماید تا در صورت امکان در این امر مهم ما را یاری نمایندانشاالله.
شماره حساب 621060953 ، شماره کارت :6273-5331-3045-1973و شماره حساب شبا : IR90-0180-0000-0000-0621-0609-53به نام مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان نزد بانک تجارت شعبه اصفهان – خيابان مسجد سید
ارزش کار فکری و عقیدتی
الاحتجاج - به سندش، از امام حسین علیه السلام -: هر کس عهده دار یتیمی از ما شود که محنتِ غیبت ما، او را از ما جدا کرده است و از علوم ما که به دستش رسیده، به او سهمی دهد تا ارشاد و هدایتش کند، خداوند به او می‌فرماید: «ای بنده بزرگوار شریک کننده برادرش! من در کَرَم کردن، از تو سزاوارترم. فرشتگان من! برای او در بهشت، به عدد هر حرفی که یاد داده است، هزار هزار، کاخ قرار دهید و از دیگر نعمت‌ها، آنچه را که لایق اوست، به آنها ضمیمه کنید».
التفسیر المنسوب إلی الإمام العسکری علیه السلام: امام حسین علیه السلام به مردی فرمود: «کدام یک را دوست‌تر می‌داری: مردی اراده کشتن بینوایی ضعیف را دارد و تو او را از دستش می‌رَهانی، یا مردی ناصبی اراده گمراه کردن مؤمنی بینوا و ضعیف از پیروان ما را دارد، امّا تو دریچه‌ای [از علم] را بر او می‌گشایی که آن بینوا، خود را بِدان، نگاه می‌دارد و با حجّت‌های خدای متعال، خصم خویش را ساکت می‌سازد و او را می‌شکند؟».
[سپس] فرمود: «حتماً رهاندن این مؤمن بینوا از دست آن ناصبی. بی‌گمان، خدای متعال می‌فرماید: «و هر که او را زنده کند، گویی همه مردم را زنده کرده است»؛ یعنی هر که او را زنده کند و از کفر به ایمان، ارشاد کند، گویی همه مردم را زنده کرده است، پیش از آن که آنان را با شمشیرهای تیز بکشد».
مسند زید: امام حسین علیه السلام فرمود: «هر کس انسانی را از گمراهی به معرفت حق، فرا بخواند و او اجابت کند، اجری مانند آزاد کردن بنده دارد».