برگرفته از:
بهائيت آن گونه كه هست / مؤسسه جام جم / چاپ اول / 1387

آقاي عباس امانت، مورخ بهائي تبار معاصر، متأسفانه همچون مورخان وابسته به اين فرقه، گزارش تاريخ را با اغراض شخصي و فرقه‌اي درآميخته است. وي در گزارش مجلس مناظره علماي تبريز با باب، به عمد يا سهو، مرتكب اشتباهاتي مي‌شود كه به برخي از آنها اشاره مي‌كنيم: روشن است كه، آزمون علمي و ديني باب توسط علماي تبريز، براي تشخيص صحت و سقم ادعاهاي اين مدعي نوظهور، و تعيين تكليف ملت و دولت در برابر او، صورت گرفت و به رغم تبليغاتي كه شده و جاي نقدش در اين مختصر نيست. علما از عهده اين امر نيز به خوبي برآمدند. عجيب است كه جناب امانت، از آزمون ياد شده، با عناوين گزنده‌اي چون «تفتيش عقايد» و «استنطاق» ياد مي‌كند و علما را با اطلاق برچسب «بازجويان» بر آنها، فرو مي‌كوبد. (قبله‌ي عالم، ص 138 و 140 و 141) در حالي كه مي‌دانيم، شخص باب. در مهد تشيع، مدعي مقامي «آسماني» شده بود و خود را باب (دروازه علم) آخرين پيشواي معصوم شيعه، حضرت مهدي (عج)، بلكه در اين اواخر، خود آن حضرت قلمداد مي‌كرد و اين گونه دعاوي براي جامعه تشيع و رهبران ديني آن، شديدا ايجاد «تكليف» مي‌كرد و بايد راست و دروغ آن سريعا معلوم مي‌شد. چه، اگر ادعاي مزبور «راست» بود. بر آنان واجب مي‌شد كه رشته اطاعت مطلق از وي را برگردن افكنند، و اگر دروغ نيز بود، او را به عنوان «بدعتگزار و مفتري در دين» شديدا طرد مي‌كردند. طبيعي است مردم نمي‌توانند هر ادعايي را كوركورانه بپذيرند و بايد سخن و دليل هر صاحب دعوتي (از جمله باب) را نخست به ترازوي علم و منطق بسنجند و اين كار نيز، بيش از هر كس، وظيفه «عالمان امت» و «نايبان امام» است كه توان آن را دارند. از سوي ديگر، علي‌محمد شيرازي داعيه «بابيت». بلكه فراتر از آن، «قائميت» داشت و چنين كسي، طبق اعتقاد شيعيان مي‌بايست از دانش‌ها و علوم مختلف زمانه، همچون دانشمندان عصر (بلكه بسيار بيش از آنان) مطلع باشد. با توجه به اين امر، تنها راهي كه براي علما (جهت تعيين تكليف خويش و ملت در برابر اين مدعي نوظهور) باقي مي‌ماند، آن بود كه وي را نزد خود فرا خوانند و براي آگاهي از صحت و سقم ادعاي بزرگش، با پرسش‌هاي حساب شده، ميزان آشناييش با علوم گوناگون (فقه و تفسير و حديث و حكمت و طب و...) را جويا شوند و بدين گونه، صدق مدعايش را معلوم دارند، و اين امر، چه ربطي به موضوع «استنطاق»! و «تفتيش عقايد»! دارد؟ و اگر هم داشته باشد. آيا فردي جز خود باب با ادعاهاي شگفت و جنجال انگيزش. ضرورت انجام آن را ايجاب كرده است؟! روشن است كه اگر علما هم به اين آزمون بر نمي‌خاستند، خود مردم ناگزير از انجام اين امر بودند. آيا مورخ «والا تبار» ما، اين مطالب واضح را نمي‌داند يا دانسته، سفسطه مي‌كند؟! همين ايراد عينا به برخورد عباس امانت با درخواست معجزه توسط علما و وليعهد از باب نيز مطرح است. امانت، درخواست معجزه توسط آنان را «درخواست بلهوسانه»! (قبله عالم، ص 141) خوانده و آن را «تصوري كودكانه»، و از سنخ خيالات و آرزوهاي اطفال مي‌شمارد! حال آن كه مدعيان مقامات «آسماني» بايد معجزه (كاري كه ديگران از انجامش عاجزند) بياورند تا معلوم شود كه حقا فرستاده خداوند «قادر متعال»اند. و اين شيوه در طول تاريخ نبوت، مرسوم بوده است. اتفاقا باب هم منكر معجزه نبود. منتها مي‌گفت به عنوان معجزه، تنها بايد به نوشته‌هاي پرحجم و تند نگاشته‌اش اكتفا كنند، كه البته، آن نوشته‌ها، به رغم حجم بسيار و خط زيباي آن، از ديد علما به دلايل گوناگون (و از آن جمله، به دليل اغلاط ادبي و محتوايي بسيار، واژه تراشي‌هاي مضحك) اساسا ارزش علمي نداشت، چه رسد به اين كه «معجزه» محسوب شود!

بسم الله الرحمن الرحیم
جاهِدُوا بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ في سَبيلِ اللَّهِ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (سوره توبه آیه 41)
با اموال و جانهاى خود، در راه خدا جهاد نماييد؛ اين براى شما بهتر است اگر بدانيد حضرت رضا (عليه السّلام): خدا رحم نماید بنده‌اى كه امر ما را زنده (و برپا) دارد ... علوم و دانشهاى ما را ياد گيرد و به مردم ياد دهد، زيرا مردم اگر سخنان نيكوى ما را (بى آنكه چيزى از آن كاسته و يا بر آن بيافزايند) بدانند هر آينه از ما پيروى (و طبق آن عمل) مى كنند
بنادر البحار-ترجمه و شرح خلاصه دو جلد بحار الانوار ص 159
بنیانگذار مجتمع فرهنگی مذهبی قائمیه اصفهان شهید آیت الله شمس آبادی (ره) یکی از علمای برجسته شهر اصفهان بودند که در دلدادگی به اهلبیت (علیهم السلام) بخصوص حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) و امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) شهره بوده و لذا با نظر و درایت خود در سال 1340 هجری شمسی بنیانگذار مرکز و راهی شد که هیچ وقت چراغ آن خاموش نشد و هر روز قوی تر و بهتر راهش را ادامه می دهند.
مرکز تحقیقات قائمیه اصفهان از سال 1385 هجری شمسی تحت اشراف حضرت آیت الله حاج سید حسن امامی (قدس سره الشریف ) و با فعالیت خالصانه و شبانه روزی تیمی مرکب از فرهیختگان حوزه و دانشگاه، فعالیت خود را در زمینه های مختلف مذهبی، فرهنگی و علمی آغاز نموده است.
اهداف :دفاع از حریم شیعه و بسط فرهنگ و معارف ناب ثقلین (کتاب الله و اهل البیت علیهم السلام) تقویت انگیزه جوانان و عامه مردم نسبت به بررسی دقیق تر مسائل دینی، جایگزین کردن مطالب سودمند به جای بلوتوث های بی محتوا در تلفن های همراه و رایانه ها ایجاد بستر جامع مطالعاتی بر اساس معارف قرآن کریم و اهل بیت علیهم السّلام با انگیزه نشر معارف، سرویس دهی به محققین و طلاب، گسترش فرهنگ مطالعه و غنی کردن اوقات فراغت علاقمندان به نرم افزار های علوم اسلامی، در دسترس بودن منابع لازم جهت سهولت رفع ابهام و شبهات منتشره در جامعه عدالت اجتماعی: با استفاده از ابزار نو می توان بصورت تصاعدی در نشر و پخش آن همت گمارد و از طرفی عدالت اجتماعی در تزریق امکانات را در سطح کشور و باز از جهتی نشر فرهنگ اسلامی ایرانی را در سطح جهان سرعت بخشید.
از جمله فعالیتهای گسترده مرکز :
الف)چاپ و نشر ده ها عنوان کتاب، جزوه و ماهنامه همراه با برگزاری مسابقه کتابخوانی
ب)تولید صدها نرم افزار تحقیقاتی و کتابخانه ای قابل اجرا در رایانه و گوشی تلفن سهمراه
ج)تولید نمایشگاه های سه بعدی، پانوراما ، انیمیشن ، بازيهاي رايانه اي و ... اماکن مذهبی، گردشگری و...
د)ایجاد سایت اینترنتی قائمیه www.ghaemiyeh.com جهت دانلود رايگان نرم افزار هاي تلفن همراه و چندین سایت مذهبی دیگر
ه)تولید محصولات نمایشی، سخنرانی و ... جهت نمایش در شبکه های ماهواره ای
و)راه اندازی و پشتیبانی علمی سامانه پاسخ گویی به سوالات شرعی، اخلاقی و اعتقادی (خط 2350524)
ز)طراحی سيستم هاي حسابداري ، رسانه ساز ، موبايل ساز ، سامانه خودکار و دستی بلوتوث، وب کیوسک ، SMS و...
ح)همکاری افتخاری با دهها مرکز حقیقی و حقوقی از جمله بیوت آیات عظام، حوزه های علمیه، دانشگاهها، اماکن مذهبی مانند مسجد جمکران و ...
ط)برگزاری همایش ها، و اجرای طرح مهد، ویژه کودکان و نوجوانان شرکت کننده در جلسه
ی)برگزاری دوره های آموزشی ویژه عموم و دوره های تربیت مربی (حضوری و مجازی) در طول سال
دفتر مرکزی: اصفهان/خ مسجد سید/ حد فاصل خیابان پنج رمضان و چهارراه وفائی / مجتمع فرهنگي مذهبي قائميه اصفهان
تاریخ تأسیس: 1385 شماره ثبت : 2373 شناسه ملی : 10860152026
وب سایت: www.ghaemiyeh.com ایمیل: Info@ghaemiyeh.com فروشگاه اینترنتی: www.eslamshop.com
تلفن 25-2357023- (0311) فکس 2357022 (0311) دفتر تهران 88318722 (021) بازرگانی و فروش 09132000109 امور کاربران 2333045(0311)
نکته قابل توجه اینکه بودجه این مرکز؛ مردمی ، غیر دولتی و غیر انتفاعی با همت عده ای خیر اندیش اداره و تامین گردیده و لی جوابگوی حجم رو به رشد و وسیع فعالیت مذهبی و علمی حاضر و طرح های توسعه ای فرهنگی نیست، از اینرو این مرکز به فضل و کرم صاحب اصلی این خانه (قائمیه) امید داشته و امیدواریم حضرت بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف توفیق روزافزونی را شامل همگان بنماید تا در صورت امکان در این امر مهم ما را یاری نمایندانشاالله.
شماره حساب 621060953 ، شماره کارت :6273-5331-3045-1973و شماره حساب شبا : IR90-0180-0000-0000-0621-0609-53به نام مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان نزد بانک تجارت شعبه اصفهان – خيابان مسجد سید
ارزش کار فکری و عقیدتی
الاحتجاج - به سندش، از امام حسین علیه السلام -: هر کس عهده دار یتیمی از ما شود که محنتِ غیبت ما، او را از ما جدا کرده است و از علوم ما که به دستش رسیده، به او سهمی دهد تا ارشاد و هدایتش کند، خداوند به او می‌فرماید: «ای بنده بزرگوار شریک کننده برادرش! من در کَرَم کردن، از تو سزاوارترم. فرشتگان من! برای او در بهشت، به عدد هر حرفی که یاد داده است، هزار هزار، کاخ قرار دهید و از دیگر نعمت‌ها، آنچه را که لایق اوست، به آنها ضمیمه کنید».
التفسیر المنسوب إلی الإمام العسکری علیه السلام: امام حسین علیه السلام به مردی فرمود: «کدام یک را دوست‌تر می‌داری: مردی اراده کشتن بینوایی ضعیف را دارد و تو او را از دستش می‌رَهانی، یا مردی ناصبی اراده گمراه کردن مؤمنی بینوا و ضعیف از پیروان ما را دارد، امّا تو دریچه‌ای [از علم] را بر او می‌گشایی که آن بینوا، خود را بِدان، نگاه می‌دارد و با حجّت‌های خدای متعال، خصم خویش را ساکت می‌سازد و او را می‌شکند؟».
[سپس] فرمود: «حتماً رهاندن این مؤمن بینوا از دست آن ناصبی. بی‌گمان، خدای متعال می‌فرماید: «و هر که او را زنده کند، گویی همه مردم را زنده کرده است»؛ یعنی هر که او را زنده کند و از کفر به ایمان، ارشاد کند، گویی همه مردم را زنده کرده است، پیش از آن که آنان را با شمشیرهای تیز بکشد».
مسند زید: امام حسین علیه السلام فرمود: «هر کس انسانی را از گمراهی به معرفت حق، فرا بخواند و او اجابت کند، اجری مانند آزاد کردن بنده دارد».