عنوان : امام باقر (ع) و تربيت فرزند
پديدآورندگان : علي همت بناري(پديدآور)
نوع : متن
جنس : مقاله
الكترونيكي
زبان : فارسي
صاحب محتوا : موسسه فرهنگي و اطلاع رساني تبيان
توصيفگر : آداب تربيت فرزند
وضعيت نشر : قم: موسسه فرهنگي و اطلاع رساني تبيان، 1387
ويرايش : -
خلاصه :
مخاطب :
يادداشت : ,ملزومات سيستم: ويندوز 98+ ؛ با پشتيباني متون عربي؛ + IE6شيوه دسترسي: شبكه جهاني وبعنوان از روي صفحه نمايش عنوانداده هاي الكترونيكيمنشأ مقاله: ماهنامه كوثر، شماره 28، تيرماه 1378
شناسه : oai:tebyan.net/6235
تاريخ ايجاد ركورد : 1387/12/3
تاريخ تغيير ركورد : 1387/12/3
تاريخ ثبت : 1389/6/28
قيمت شيء ديجيتال : رايگان

تربيت اساسي‌ترين مساله انسان است كه بدون آن به سعادت دنيا وآخرت نايل نمي‌گردد. معصومين(عليهم السلام) همچنان كه در سايرابعاد زندگي، چراغ هدايت پيروان خود بوده‌اند در زمينه تربيت نيز بهترين و مطمئن ترين الگويند. اين مقاله بر آن است تا نكاتي از دفتر زرين ديدگاهها و سيره تربيتي يكي از آن بزرگواران يعني امام باقر(ع) را به پيروان آن حضرت تقديم نمايد.

از امتيازات تربيت اسلامي اين است كه در آن علاوه بر زمينه سازي مناسب در قبل از تولد فرزند و بلكه پيش از ازدواج والدين،تربيت از آغازين لحظه تولد به طور عملي شروع مي‌شود و آداب و سنن ويژه‌اي نسبت به نوزادان سفارش شده است كه در اينجا به برخي ازآنها كه در كلمات گوهر بار امام باقر(ع) مورد توجه واقع گرديد اشاره مي‌شود.

امام باقر(ع) فرمودند: «شايسته است كام نوزاد با آب فرات باز گردد و در گوشش اقامه گفته شود.» [1] .

آن حضرت فرمودند: «هرگاه براي شما فرزندي به دنيا آمد در روزهفتم اگر پسر است گوسفند نر و اگر دختر است گوسفند ماده برايش‌عقيقه كنيد و از گوشت آن به قابله بدهيد و در روز هفتم او رانامگذاري كنيد. [2] نكته مهم در نامگذاري انتخاب نام نيكو و پرهيز از نامهاي ناخوشايند است. زيرا نام نيكو مايه سرور فرزند و نام ناخوشايند باعث نگراني و دغدغه خاطر او مي‌گردد،امام باقر(ع) در سخنان خود برخي از نامهاي نيكو و غير نيكو را بيان كرده‌اند. آن حضرت در اين زمينه فرمودند: «اصدق الاسماء ما سمي بالعبوديه و افضلها اسماء الانبياء» [3] صادقترين نامها، نامهايي است كه بندگي خداوند را تداعي نمايد و بهترين آنها نامهاي پيامبران است. و در حديث ديگري فرمودند:«مبغوض ترين نامها نزد خداوند نامهاي «حارث، مالك و خالد»است» [4] .

در تربيت فرزندان، والدين نخستين نقش را دارا هستند، اين نقش و تاثير در مقاطع گوناگون سني يكسان و هم اندازه نمي‌باشد بلكه در مقاطع و مراحلي از تربيت نقش پدر برجسته تر و در مراحل ديگري نقش مادر تعيين كننده‌تر است و در يك ديدگاه كلي مي‌توان گفت كه تا پيش از سن نوجواني به ويژه در دوران جنيني وشير خوارگي نقش مستقيم مادر در تربيت فرزند بيشتر از پدر خواهد بود و از دوره نوجواني به بعد به خصوص در مورد پسران نقش پدران مهمتر است، البته اين بدان معنا نيست كه نقش پدر در دوران كودكي و نقش مادر در دوران نوجواني و جواني ناچيز و كم رنگ باشد بلكه مقصود بيان برجستگي نقش و تاثير بيشتر هر يك در يك مرحله خاص است. بنابر اين يكي از مقاطع مهم مقطع شير خوارگي است كه در آن، مادر نقش مستقيم و اساسي را دارد. در اين مقطع شيردادن مهمترين عامل ارتباط نوزاد با مادر است، شير مادر علاوه بر نقش مهمي كه در تغذيه و بهداشت جسماني نوزاد دارد عامل ايجاد و انتقال بعضي ويژگيها به فرزند نيز مي‌باشد و ما به دو نمونه از آنها كه در سخنان امام باقر(ع) بيان شده، اشاره مي‌كنيم:

امام باقر(ع) فرمود: «لا تسترضعوا الحمقاء فان اللبن يعدي و ان الغلام ينزع الي اللبن يعني الي الظئر في الرعونه و الحمق» زنان كودن را دايه فرزندانتان قرار ندهيد زيرا از طريق شير حماقت و كودني به آنها منتقل مي‌شود. [5] .

آن حضرت فرمودند: «دايه‌هاي زيبا براي فرزندانتان انتخاب كنيد و از دايه‌هاي زشت رو بپرهيزيد زيرا چه بسا شير انتقال دهنده (زشتي و زيبايي) باشد.» [6] نيز در حديث ديگري فرمود: «بر شما باد به انتخاب دايه‌هاي نظيف و زيبا زيرا شير انتقال دهنده (زيبايي) است.» [7] .

محبت از ضروري‌ترين نيازهاي عاطفي فرزند در دوران كودكي است و بدون توجه به آن كودك به رشد عاطفي مناسب نايل نمي شود، اين نياز، براي كودك به شكلهاي گوناگون قابل پاسخگويي است كه مي‌توان به بوسيدن كودك، در آغوش گرفتن، گفتن جملات زيبا و محبت آميز،خريدن هديه و اسباب بازي و... اشاره كرد. امام باقر(ع) در فرصتهاي مناسب از طريق در آغوش گرفتن و بيان جملات محبت آميز،محبت خود را به كودك خردسالش امام صادق(ع) نشان مي‌دادند و از اين طريق به نياز عاطفي او پاسخ مي‌گفتند، محمد بن مسلم از اصحاب بزرگ آن حضرت نقل مي‌كند كه من در خدمت امام باقر(ع) بودم. در اين هنگام فرزند (خردسالش) جعفر(ع) وارد شد و بر سر او ذؤابه [8] و در دستش عصايي بود كه با آن بازي مي‌كرد. امام‌باقر(ع) او را به گرمي در آغوش گرفت و به سينه خود فشرد و خطاب به او فرمود: «پدر و مادرم به فدايت باد (با اين چوب) كار لهو انجام مده و بازي مكن، سپس فرمود:«اي محمد، پس از من او امام توست.از او پيروي كن و از دانش او استفاده نما، به خدا سوگند او همان صادقي است كه رسول خدا(ع) او را توصيف نمود كه شيعيان او در دنيا و آخرت پيروزند و دشمنانش در زمان هر پيامبري ملعون‌هستند. در (اين هنگام) جعفر(ع) خنديد و صورتش قرمز گرديد، آنگاه امام باقر (ع) به من فرمود: از او سؤال كن، من از او پرسيدم اي پسر رسول خدا، خنده از كدام عضو بدن منشا مي‌گيرد.جعفر(ع) فرمود: اي محمد، عقل از قلب، اندوه از كبد و نفس ازريه و خنده از طحال منشا مي‌گيرد. (وقتي اين پاسخ را از او شنيدم) از جايم برخاستم و او را بوسيدم.» [9] .

ستايش بجا از فرزند و كارهاي نيك او باعث احساس موفقيت و توانايي و نيز موجب انگيزه قوي براي تكراركارهاي خوب و رشد بيشتر او مي گردد. به خصوص اگر اين تمجيد به موقع و درحضور كساني باشد كه آگاهي آنها از رفتار شايسته فرزند براي او مهم باشد. علي بن حكم به نقل از طاهر يكي از اصحاب امام باقر(ع) نقل مي‌كند. من در خدمت امام باقر (ع) نشسته بودم كه فرزندش جعفر(ع) وارد شد. امام باقر(ع) درباره‌اش فرمود: «او بهترين مخلوقات خداوند است» [10] در اين حديث ملاحظه مي شود كه امام باقر(ع) در نزد صحابي حود فرزندش را كه صلاحيت و شايستگي لازم را داشته به بهترين وجه ممكن ستوده است.

نصيحت فرزندان و صحبت كردن با آنها علاوه بر آنكه والدين از طريق آن مي‌توانند رهنمودهاي مهم و اساسي را ره توشه زندگي فرزندانشان قرار دهند مي‌تواند يك نوع زمينه ايجاد ارتباط صميمي بين والدين و فرزندان را فراهم نمايد و از اين طريق والدين به خصوص پدر، مي توانند به فرزند نزديك شوند و در يك فضاي صميمي و عاطفي، ضمن آگاهي از مشكلات و خواسته‌هاي فرزندان رهنمودهاي لازم را به آنها ارائه دهند. امام باقر(ع) نيز درفرصتهاي مناسب با فرزندان خود صحبت مي كردند و گاهي به شكل گروهي و عمدتاً به شكل فردي به نصحيت آنها مي پرداختند كه به نمونه‌هايي از آنها اشاره مي كنيم: 1-اسماعيل بن خالد نقل مي كند كه از امام باقر(ع) شنيدم كه فرمود: پدرم ابوجعفر(ع) ما (فرزندان) را جمع مي نمود و به مامي فرمود: اي فرزندان از تعرض نسبت به حقوق ديگران بپرهيزيد،بر مشكلات و سختيها صبر پيشه كنيد و اگر خويشان شما را به كاري كه ضررش براي شما بيش از نفعش باشد دعوت كردند اجابت‌نكنيد.» [11] . 2- از جمله سفارشهاي آن حضرت به فرزندش امام صادق(ع) اين جملات است: «خداوند سه چيز را در سه چيز ديگر پنهان كرده است،رضايش را در اطاعت مخفي كرد پس هيچ طاعتي را كوچك نشمار، شايد كه رضايتش در همان اطاعت باشد، خشم و غضبش را در معصيت پنهان نمود پس هيچ نوع معصيتي را كوچك نپندار، شايد كه غضبش در همان باشد و اولياء خود را در ميان بندگانش پنهان كرد، پس احدي از بندگان او را حقير مدان كه شايد همان بنده ولي او باشد.» [12] . 3- آن حضرت به فرزندش فرمود:«فرزندم از كسالت و اندوه بپرهيز كه اين دو كليد هر شري مي‌باشند، زيرا اگر سست و تنبل باشي به اداي حق نخواهي پرداخت و اگر محزون و اندوهناك باشي بر حق، صبر پيشه نخواهي‌كرد.» [13] . 4- سفيان ثوري نقل مي‌كند كه امام صادق(ع) را ملاقات كردم واز او خواستم مرا نصحيت كند... آن حضرت فرمود: اي سفيان! پدرم مرا به سه چيز سفارش و از سه چيز بر حذر داشت، از جمله آن سفارشات اين بود كه فرزندم، هر كه با رفيق بد همراه شود سالم نمي‌ماند و هر كه در محلهاي اتهام برود مورد اتهام قرار مي‌گيرد و هر كه بر زبان خود كنترل نداشته باشد پشيمان مي‌شود.» [14] .

ترديدي نيست كه خانواده نقش اساسي در تربيت فرزند دارد وپرورش صحيح فرزندان بدون توجه جدي والدين به اين امر مهم و ايجاد فضاي مناسب و آرام براي آن ميسر نيست. نا بساماني خانواده، اختلاف و نزاعهاي والدين، عدم رابطه صميمي ميان اعضاي خانواده به ويژه والدين، فقدان امنيت و آرامش لازم در جامعه كوچك خانواده، تربيت صحيح فرزند را به مخاطره مي‌اندازد.از اين رو در مبحث حسن خلق در روايات، بيش از هر مورد ديگري درباره خوشرفتاري پدر خانواده با اهلش تاكيد شده است و اين حاكي از آن است كه خوشرفتاري در كانون خانواده اهميت ويژه دارد و آثار مثبت آن فراتر از خوشرفتاري با افراد ديگر است،زيرا در جامعه كوچك خانواده افراد كاملاً با هم در ارتباط هستند و بر يكديگر تاثير مي گذارند و چتر آثار مثبت خوشرفتاري و پيامدهاي سوء بدرفتاري بر سر همه اعضاي خانواده پهن مي گردد و در يك كلام خوش رفتاري در كانون خانواده آثار تربيتي فراوان و بدرفتاري پيامدهاي سوء بي شمار به همراه دارد. امام باقر(ع) در زمينه اهميت خوشرفتاري در كانون خانواده فرموده است:«... من حسن بره باهله زيد في عمره» [15] هر كس احساس و ملاطفتش را نسبت به خانواده‌اش نيكو گرداند عمرش طولاني مي‌گردد.، در اين حديث شريف تعبير لطيف و ظريف «من حسن بره» دلالت بر آن دارد كه نه تنها احسان و ملاطفت نسبت به خانواده پسنديده و لازم است بلكه مي‌بايست براي تاثير بيشتر، اين احسان و ملاطفت به نيكويي و بهترين وجه انجام گيرد. همچنين در حديث ديگري آن حضرت، كامل شدن اسلام و ايمان، آمرزش گناهان و رضايت خداوند متعال در روز قيامت را از آثارخوشرفتاري با خانواده برشمرده‌اند. «اربع من كن فيه كمل‌اسلامه... و حسن الخلق مع الاهل و الناس» [16] .

مربيان موفق در جهاد مقدس تربيت بيش از آن كه به گفتار دعوت به نيكي كنند با عمل صالح دعوت كرده‌اند، پيش از آنكه سخن بگويند عمل نمودند، پيش از آن كه به تربيت ديگران اقدام كنند به اصلاح خويش پرداختند، بنابراين والدين كه خود اولين مربيان فرزندان هستند مي‌بايست با زبان عمل با فرزندانشان سخن بگويند،فرزندان بايد در عمل ببينند كه والدين به آنچه مي‌گويند پاي بند هستند و خود عمل مي‌كنند و گفتارشان با عملشان مطابقت دارد. به نظر مي رسد كه اساسي ترين عامل تربيتي معصومان(عليهم‌السلام) و در واقع مهمترين راز موفقيتشان در تربيت فرزندان همان تربيت با عمل و پاي بنديشان به آنچه مي‌گفتند بوده است واين شيوه در سيره تربيتي امام باقر(ع) نيز كاملاً آشكار است،فرزندان آن حضرت با ديدن اعمال پدر براي انجام اعمال صالح ورفتار درست الگو مي گرفته و به راز بندگي خداوند دست مي يافتند.در ذيل به ذكر دو نمونه از رفتارهاي آن حضرت اكتفا مي‌كنيم: 1- امام باقر(ع) و صدقه به فقراء:از فرزند بزرگوار آن حضرت نقل شده است كه روزي بر پدرم وارد شدم و مشاهده كردم كه در آن روز پدرم هشت هزار دينار به تهيدستان مدينه صدقه داده‌اند و اهل خانه‌اي را كه تعداد آنها به يازده نفر مي‌رسيد آزاد كرده است» [17] 2- اسحاق بن عمار از امام صادق(ع) نقل كرده است: من پيوسته رختخواب پدرم را پهن مي كردم و منتظر مي‌ماندم تا ايشان به رختخواب بروند و بخوابند، سپس برمي خاستم و به رختخواب خود مي‌رفتم، شبي آن حضرت تاخير كردند و من در طلب او به مسجد رفتم، در حالي كه مردم خواب بودند، او را در حال سجده ديدم وغير او كسي در مسجد نبود. من صداي او را مي‌شنيدم كه مي‌گفت:«سبحانك اللهم انت ربي حقا حقا، سجدت لك يا رب تعبدا و رقا،اللهم ان عملي ضعيف فضاعفه لي، اللهم قني عذابك يوم تبعث عبادك و تب علي انك انت التواب الرحيم.» [18] .

تربيت ابعاد مختلفي چون جسماني، عقلاني، عاطفي، اجتماعي واخلاقي دارد. از مهمترين ابعاد تربيت، تربيت معنوي است كه به عقيده ما در تربيت اسلامي، پرورش اين بعد غايت همه ابعاد ديگر است. اين نوع تربيت كه شامل پرورش بعد معنوي انسان و فراهم نمودن زمينه ارتباط انسان با خداوند و در نهايت پرورش انسان براي رسيدن به قرب الهي است. بسيار مورد تاكيد ائمه(عليهم السلام) بوده است و آن بزرگواران در تمام صحنه‌هاي زندگي بيشترين اهميت را به پرورش اين بعد فرزندان مي‌دادند و براي تحقق آن از شيوه‌هاي خاص بهره مي‌گرفتند كه به نظر مي‌رسد از مهمترين شيوه‌ها، دو شيوه (ذكر و دعا) است و هر چند دعا نيز يك نوع ذكر تلقي مي‌شود اما از آنجا كه درتربيت معنوي عنصري كليدي و مهم است از آن به عنوان يك شيوه جداگانه ياد مي‌كنيم. امام باقر(ع) در سيره تربيتي خود از اين دو شيوه به شكل خاصي بهره جستند.

ذكر كه عبارت از توجه قلبي انسان نسبت به خداوند است و گاهي در قالب الفاظ مخصوصي بر زبان جاري مي‌شود. نقش بسيار مهمي در تربيت بعد معنوي انسان دارد. ابن قداح از امام صادق(ع) نقل كرده كه «پدرم (امام باقر-ع-) بسيار ياد خدا مي‌نمود، همراه او راه مي‌رفتم او را در حال ذكر مي ديدم با او غذا مي‌خوردم او را در حال ياد خداوند مي‌ديدم، با مردم سخن مي‌گفت و اين كار او را از ياد خدا غافل نمي كرد. من مشاهده مي كردم كه زبان او مدام در حال گفتن ذكر لا اله الا الله بود. پدرم ما را جمع مي نمود وما را به ذكر و ياد خدا امر مي فرمود و اين كار تا طلوع خورشيد ادامه داشت، هر كدام از ما كه قرائت قرآن آموخته بود به خواندن قرآن و هر كدام كه قرآن نياموخته بود به گفتن ذكر امر مي نمودند.» [19] اين حديث در بر دارنده دو نكته مهم است. نخست آنكه بر مطابقت گفتار با عمل حضرت دلالت دارد و نشان مي دهد كه امام ابتدا خود عمل مي نمودند و از ذكر گفتن غافل نمي شدند و بعد فرزندانشان را به ذكر و ياد خدا امر مي نمودند. نكته دوم آنكه نبايد فرزندان را به حال خودشان رها كرد بلكه مي‌بايست ضمن حفظ آزادي حساب شده و منطقي و توجه به استقلال طلبي و آزاديخواهي آنها در فرصتهاي مناسب با ايجاد انگيزه و شوق به طور عملي آنها را به انجام كار نيك مشغول نمود:

دعا و مناجات از مؤثرترين روشها در تربيت بعد معنوي انسان است، از طريق دعا و مناجات انسان با خداوند ارتباط پيدامي كند و در پرتو آن جان خود را از چشمه معرفت و محبت سيراب مي‌گرداند. امام صادق(ع) فرمود: «هرگاه مساله‌اي پدرم را محزون مي‌كرد ايشان زنان و فرزندان را جمع مي نمود. آنگاه خود دعا مي‌كردند و آنها آمين مي‌گفتند.» [20] همچنين بريد بن معاويه عجلي نقل مي‌كند:«هرگاه امام باقر(ع) قصد مسافرت داشتند خانواده خود را در منزلي جمع مي نمودند و اين چنين دعا مي‌كردند «اللهم اني استودعك نفسي و اهلي و مالي و ولدي، الشاهد منا و الغائب، اللهم احفظنا و احفظ علينا، اللهم اجعلنا في جوارك، اللهم لا تسلبنا نعمتك و لا تغير ما بنا من عافيتك و فضلك». پرودگارا خود و اهلم ومالم و فرزندانم، حاضر و غايب آنها را به تو سپرده‌ام،پروردگارا ما را حفظ كن و سلامتي ما را مستدام دار، پروردگارا ما را در جوار خودت جاي ده و نعمتت را از ما مگير و عافيت و فضلت را نسبت به ما تغيير مده» [21] از دو حديث بيان شده معلوم مي‌شود كه آن حضرت فرزندان خود را از طريق دعا به ياد خداوند متوجه مي‌گردانيد و غير مستقيم به آنها تعليم مي داد كه بايد در تنهايي و هنگام مشكلات بر خداوند توكل نمود و تنها از او درخواست كمك نمود.

[1] وسايل الشيعه، ج 15، ص 138، ح.
[2] همان، ص 151، ح 11.
[3] همان، ص 124، ح 1.
[4] همان، ص 130، ح 2.
[5] تهذيب الاحكام، ج 8، ص 110، ح 375.
[6] الكافي، ج 6، ص 44، ح 12.
[7] التهذيب، ج 8، ص 110; الكافي، ج 6، ص 44، ح 13.
[8] الذؤابه، طرف العمامه و السوط، و في الحديث، كان ابي يطول دوائب نعليه‌اي اطرافها (مجمع البحرين، ج 2، ص 57) اما در فرهنگ‌هاي عربي به فارسي آن را به «زلف و گيسو» معنا كرده‌اند.
[9] بحار الانوار، ج 47، ص 15، ح 12; به نقل از كفايه الاثر، ص 321.
[10] همان، ص 13، به نقل از ارشاد مفيد.
[11] حلية الابرار، ج 2، ص 126.
[12] كشف الغمه، ج 2، ص 360; سيره الائمه الاثني عشر، ج 2.
[13] همان، ص 344.
[14] الخصال، صدوق، ص 169.
[15] تحف العقول، ص 216; ائمتنا، ج 1، ص 365.
[16] حياة الامام الباقر(ع)، باقر شريف القرشي، ص 300-299;(اين حديث با همين مضمون و با كمي تفاوت در الخصال صدوق، ص 222 از امام سجاد (ع) نيز نقل شده است.).
[17] بحار الانوار، ج 46، ص 290.
[18] حلية الابرار، ج 2، ص 112.
[19] الكافي، ج 2، ص 299; بحارالانوار، ج 46، ص 8-297; حلية‌الابرار، ج 2، ص 111-110.
[20] بحارالانوار، به نقل از الكافي، ج 2، ص 487.
[21] حلية الابرار، ج 2، ص 134.

بسم الله الرحمن الرحیم
جاهِدُوا بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ في سَبيلِ اللَّهِ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (سوره توبه آیه 41)
با اموال و جانهاى خود، در راه خدا جهاد نماييد؛ اين براى شما بهتر است اگر بدانيد حضرت رضا (عليه السّلام): خدا رحم نماید بنده‌اى كه امر ما را زنده (و برپا) دارد ... علوم و دانشهاى ما را ياد گيرد و به مردم ياد دهد، زيرا مردم اگر سخنان نيكوى ما را (بى آنكه چيزى از آن كاسته و يا بر آن بيافزايند) بدانند هر آينه از ما پيروى (و طبق آن عمل) مى كنند
بنادر البحار-ترجمه و شرح خلاصه دو جلد بحار الانوار ص 159
بنیانگذار مجتمع فرهنگی مذهبی قائمیه اصفهان شهید آیت الله شمس آبادی (ره) یکی از علمای برجسته شهر اصفهان بودند که در دلدادگی به اهلبیت (علیهم السلام) بخصوص حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) و امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) شهره بوده و لذا با نظر و درایت خود در سال 1340 هجری شمسی بنیانگذار مرکز و راهی شد که هیچ وقت چراغ آن خاموش نشد و هر روز قوی تر و بهتر راهش را ادامه می دهند.
مرکز تحقیقات قائمیه اصفهان از سال 1385 هجری شمسی تحت اشراف حضرت آیت الله حاج سید حسن امامی (قدس سره الشریف ) و با فعالیت خالصانه و شبانه روزی تیمی مرکب از فرهیختگان حوزه و دانشگاه، فعالیت خود را در زمینه های مختلف مذهبی، فرهنگی و علمی آغاز نموده است.
اهداف :دفاع از حریم شیعه و بسط فرهنگ و معارف ناب ثقلین (کتاب الله و اهل البیت علیهم السلام) تقویت انگیزه جوانان و عامه مردم نسبت به بررسی دقیق تر مسائل دینی، جایگزین کردن مطالب سودمند به جای بلوتوث های بی محتوا در تلفن های همراه و رایانه ها ایجاد بستر جامع مطالعاتی بر اساس معارف قرآن کریم و اهل بیت علیهم السّلام با انگیزه نشر معارف، سرویس دهی به محققین و طلاب، گسترش فرهنگ مطالعه و غنی کردن اوقات فراغت علاقمندان به نرم افزار های علوم اسلامی، در دسترس بودن منابع لازم جهت سهولت رفع ابهام و شبهات منتشره در جامعه عدالت اجتماعی: با استفاده از ابزار نو می توان بصورت تصاعدی در نشر و پخش آن همت گمارد و از طرفی عدالت اجتماعی در تزریق امکانات را در سطح کشور و باز از جهتی نشر فرهنگ اسلامی ایرانی را در سطح جهان سرعت بخشید.
از جمله فعالیتهای گسترده مرکز :
الف)چاپ و نشر ده ها عنوان کتاب، جزوه و ماهنامه همراه با برگزاری مسابقه کتابخوانی
ب)تولید صدها نرم افزار تحقیقاتی و کتابخانه ای قابل اجرا در رایانه و گوشی تلفن سهمراه
ج)تولید نمایشگاه های سه بعدی، پانوراما ، انیمیشن ، بازيهاي رايانه اي و ... اماکن مذهبی، گردشگری و...
د)ایجاد سایت اینترنتی قائمیه www.ghaemiyeh.com جهت دانلود رايگان نرم افزار هاي تلفن همراه و چندین سایت مذهبی دیگر
ه)تولید محصولات نمایشی، سخنرانی و ... جهت نمایش در شبکه های ماهواره ای
و)راه اندازی و پشتیبانی علمی سامانه پاسخ گویی به سوالات شرعی، اخلاقی و اعتقادی (خط 2350524)
ز)طراحی سيستم هاي حسابداري ، رسانه ساز ، موبايل ساز ، سامانه خودکار و دستی بلوتوث، وب کیوسک ، SMS و...
ح)همکاری افتخاری با دهها مرکز حقیقی و حقوقی از جمله بیوت آیات عظام، حوزه های علمیه، دانشگاهها، اماکن مذهبی مانند مسجد جمکران و ...
ط)برگزاری همایش ها، و اجرای طرح مهد، ویژه کودکان و نوجوانان شرکت کننده در جلسه
ی)برگزاری دوره های آموزشی ویژه عموم و دوره های تربیت مربی (حضوری و مجازی) در طول سال
دفتر مرکزی: اصفهان/خ مسجد سید/ حد فاصل خیابان پنج رمضان و چهارراه وفائی / مجتمع فرهنگي مذهبي قائميه اصفهان
تاریخ تأسیس: 1385 شماره ثبت : 2373 شناسه ملی : 10860152026
وب سایت: www.ghaemiyeh.com ایمیل: Info@ghaemiyeh.com فروشگاه اینترنتی: www.eslamshop.com
تلفن 25-2357023- (0311) فکس 2357022 (0311) دفتر تهران 88318722 (021) بازرگانی و فروش 09132000109 امور کاربران 2333045(0311)
نکته قابل توجه اینکه بودجه این مرکز؛ مردمی ، غیر دولتی و غیر انتفاعی با همت عده ای خیر اندیش اداره و تامین گردیده و لی جوابگوی حجم رو به رشد و وسیع فعالیت مذهبی و علمی حاضر و طرح های توسعه ای فرهنگی نیست، از اینرو این مرکز به فضل و کرم صاحب اصلی این خانه (قائمیه) امید داشته و امیدواریم حضرت بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف توفیق روزافزونی را شامل همگان بنماید تا در صورت امکان در این امر مهم ما را یاری نمایندانشاالله.
شماره حساب 621060953 ، شماره کارت :6273-5331-3045-1973و شماره حساب شبا : IR90-0180-0000-0000-0621-0609-53به نام مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان نزد بانک تجارت شعبه اصفهان – خيابان مسجد سید
ارزش کار فکری و عقیدتی
الاحتجاج - به سندش، از امام حسین علیه السلام -: هر کس عهده دار یتیمی از ما شود که محنتِ غیبت ما، او را از ما جدا کرده است و از علوم ما که به دستش رسیده، به او سهمی دهد تا ارشاد و هدایتش کند، خداوند به او می‌فرماید: «ای بنده بزرگوار شریک کننده برادرش! من در کَرَم کردن، از تو سزاوارترم. فرشتگان من! برای او در بهشت، به عدد هر حرفی که یاد داده است، هزار هزار، کاخ قرار دهید و از دیگر نعمت‌ها، آنچه را که لایق اوست، به آنها ضمیمه کنید».
التفسیر المنسوب إلی الإمام العسکری علیه السلام: امام حسین علیه السلام به مردی فرمود: «کدام یک را دوست‌تر می‌داری: مردی اراده کشتن بینوایی ضعیف را دارد و تو او را از دستش می‌رَهانی، یا مردی ناصبی اراده گمراه کردن مؤمنی بینوا و ضعیف از پیروان ما را دارد، امّا تو دریچه‌ای [از علم] را بر او می‌گشایی که آن بینوا، خود را بِدان، نگاه می‌دارد و با حجّت‌های خدای متعال، خصم خویش را ساکت می‌سازد و او را می‌شکند؟».
[سپس] فرمود: «حتماً رهاندن این مؤمن بینوا از دست آن ناصبی. بی‌گمان، خدای متعال می‌فرماید: «و هر که او را زنده کند، گویی همه مردم را زنده کرده است»؛ یعنی هر که او را زنده کند و از کفر به ایمان، ارشاد کند، گویی همه مردم را زنده کرده است، پیش از آن که آنان را با شمشیرهای تیز بکشد».
مسند زید: امام حسین علیه السلام فرمود: «هر کس انسانی را از گمراهی به معرفت حق، فرا بخواند و او اجابت کند، اجری مانند آزاد کردن بنده دارد».