سالم و استوار گشت و بازار ارزش های والای انسانی؛ مانند شجاعت، شهادت، استقامت، کرامت،ایثار، جانبازی، آزادی، پاک زیستی و انسان سازی رونق گرفت.

شهادت شان شد، در دراز مدت موجب نابودی ظلم و ظالم و احیای حق و حقیقت می گردد و برای مسلمانان در طول تاریخ، الگو و سازنده می شود.در نهضت امام هر سه عامل وجود دارد و آن حضرت با یزید بیعت نکرد، چنان که بیعت نکردن با طاغوت، سبب پیدایی نهضت او شد. امام به افکار عمومی مردم کوفه احترام گذارد و به دعوت آنان جواب مثبت داد و هجرت برای تجمع نیروها و تشکیل حکومت اسلامی را برای اصلاح امت، کار شایسته ای دانست.این دو عامل برای اتمام حجت و الگو سازی برای آیندگان بود، ولی در حقیقت دوشاخه از دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر نیز هست، زیرا مایه و عامل اصلی انقلاب ها و نهضت های پیامبران و رادمردان حق، همیشه بر اساس پاک سازی و بهسازی بوده، آنان نخست با هر گونه شرک و فساد و انحراف مبارزه می کردند و سپس توحید و عدل الهی را برقرار می ساختند، یعنی؛ نهی از منکر و امر به معروف می کردند.بنابراین، اصلی ترین و مهم ترین عامل نهضت امام حسین (ع) که مرکز و محور عامل دیگر بود، و محرک اصلی او در هجرت، چنان که در گفتار و بیان امام در جاهای گوناگون به این مطلب تصریح کرده، همان امر به معروف و نهی از منکر است. با توجه به این که بیعت نکردن با ظالم و تشکیل حکومت بر ضد او، دو شاخه و دو اصل فرعی از درخت تنومند و اصل نیرومند امر به معروف و نهی از منکر است.استاد شهید مطهری پس از بررسی سه عامل (1_ بیعت نکردن؛ 2_ دعوت اهل کوفه برای تشکیل حکومت؛ 3_ امر

به معروف و نهی از منکر) در نهضت امام حسین (ع) و میزان و نقش هر کدام در این نهضت، نظریه خود را چنین بیان می کند:این سه عامل از نظر ارزش، در یک درجه نیستند، هر کدام از این ها در یک حد معین به نهضت امام ارزش می دهد.ارزشی که مسئله دعوت اهل کوفه به نهضت می دهد، ارزشی بسیار ساده و عالی است، زیرا انسانی که نیرویی دارد، آمادگی خودش را اعلام می کند. این از جهت وسایل ظاهری برای پیشرفت و پیروزی اثر بخش است.عامل بیعت خواستن از امام حسین (ع) که از همان روزهای اول بود، به این نهضت ارزش بیشتری می دهد، زیرا در روزهای اول که هنوز جمعیتی اعلام وفاداری نکرده اند و دعوت ننموده اند و در برابر حکومتی جابر و مسلح _ حکومتی که زمان معاویه،دشمنی خود را با علی و آل علی (ع) تا سر حدّ اعلا نشان داد و در تمام قلمرو خود، حتی مکه و مدینه، بدگویی از علی (ع) را آشکارا در نماز جمعه عمل عبادی قلمداد می کرد و بیت المال مسلمانان را در این راه مصرف می نمود _ ارزش بیعت نکردن در نهضت امام حسین (ع) از ارزش دعوت مردم کوفه بیشتر است.عامل سوم که امر به معروف و نهی از منکر است و امام حسین (ع) آشکارا به این عامل استناد می کند و به گفتار پیامبر (ص) در این باره تکیه می نماید و مکرر نام امر به معروف و نهی از منکر را به زبان می آورد، بی آن که در آن وقت اسمی از تقاضای بیعت و دعوت مردم کوفه به میان آید، ارزش بسیار به نهضت می دهد. و بر

اساس این عامل نهضت امام شایستگی آن را یافت که همیشه زنده بماند و برای همیشه یادآوری شود و سازنده و آموزنده باشد. از این رو؛ امام به دعوت مردم یا تقاضای بیعت وابسته نیست.یعنی؛ اگر دعوتی و تقاضای بیعتی هم نبود حسین (ع) به موجب قانون امر به معروف ونهی از منکر قیام می کرد.بین این سه عامل تفاوت بسیار است. معنای اول و دوم این است که اگر یزید ازحسین (ع) مطالبه بیعت نمی کرد و مردم کوفه از امام دعوت نمی کردند، آن حضرت نهضت نمی نمود. بنابراین، حکومت طاغوتی از وجود امام آسوده بود، ولی به جهت عامل سوم (امر به معروف و نهی از منکر) امام اعتراض می کرد.از گفتار امام حسین (ع) در مسیر نهضت برمی آید که دو عنصر امر به معروف و نهی از منکر عامل و انگیزه اصلی نهضت آن حضرت بوده است؛ امام حسین (ع) در نامه ای می فرماید:فإن السنه قد أُمیتَت و إن البدعه قد أحیت؛همانا سنت الهی مرده و بدعت های ضد اسلام زنده شده است.یعنی قیام ما برای زنده کردن سنت ها و نابودی بدعت ها و یکی از مرتبه های امر به معروف و نهی از منکر است.امام در بخشی از خطبه مشروح خود می فرماید:ای مردم! عبرت بگیرید به آنچه که خداوند به اولیای خود پند داده است که مانند علمای یهود و نصارا، از امر به معروف و نهی از منکر سرباز نزنید، زیرا پیشوایان یهود، جورو ظلم ستم گران را نمی نگرند و آنان را از این کار زشت نمی ترسانند، به امید آن که از پرتو مرحمت ستم پیشه ها به نوایی برسند و از بر آنان گزند نبینند، و برای این که دو

روزخوش زندگی کنند و غبار ناراحتی بر دامن دلشان ننشیند، از گفتن حرف حق هراسناکند، درحالی که پروردگار بزرگ گوید: فقط از من بیمناک باشید و از مردم عاجز و زبون نهراسید.با تجزیه و تحلیل عمیق دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر، از نگاه قرآنی،روایی و فقهی، و با بررسی قیام های امامان: و مجاهدان راستین صدر اسلام، مانند ابوذر غفاری، حجربن عدی، میثم تمار، رشید هجری و عمروبن حمق و... چنین برمی آید که همه آن ها بر اساس امر به معروف و نهی از منکر بوده و حتی جنگ های حضرت علی (ع) در عصر خلافتش نیز بر همین اساس بوده است.

نهی ازمنکر می دانست و به خوبی دریافته بود که چنین قیامی احیاکننده آیین اسلام و موجب رسوایی بنی امیه و از بین رفتن بدعت ها در دراز مدت خواهد شد.همه چیز از جمله اخباری که از کوفه می رسید، نشان می داد که امام با گروه اندک دربرابر سپاهیان بسیار دشمن، نمی تواند پیروز شود، اما به آن اقدام کرد. بنابراین، قیام او تاریک و ناآگاهانه نبود.

می شد.به طور کلی در طول تاریخ، انقلاب های بسیار پدید آمده که مبارزان آن در پرتو روح مبارزه طلبی که از نهضت امام حسین (ع) الهام گرفته بود، بر ضد دشمن نبرد کردند.فرهنگ نهضت حسین (ع) و مکتب شهادت پرورش گنجینه پرمایه و پرتوانی است که در هر عصری سلحشوران قهرمانی را از جمله؛ انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) پرورانده است _ که بهره فراوان از آن گرفت و ماه محرم، ماه پیروزی خون بر شمشیر، تاثیر مهمی در پیروزی انقلاب اسلامی ایران داشت.این مطلب در جهان اسلام برقرار شد که مرگ سرخ از زندگی ننگین بهتر است.جالب توجّه، این که انقلاب جهانی حضرت مهدی (عج) نیز، از این نهضت بهره می گیرد و آن حضرت با خون خواهی و انتقام از خون حسین (ع) قیام خود را تکمیل می نماید و نام و مکتب شهادت طلب حسین (ع)، شعار بزرگ انقلاب حضرت مهدی (عج) می شود.در روایتی آمده که امام صادق (ع) فرمود:«هنگامی که امام حسین (ع) با آن وضع جانسوز به شهادت رسید، صدای گریه و ناله فرشتگان بلند شده و گفتند: ای خدا، با حسین (ع) برگزیده ات و پسر پیامبرت اینگونه رفتار کنند.خداوند سایه و شبح حضرت قائم (عج) را به آنان نشان داد و فرمود: بهذا انتقم لهذا. با این (قائم) انتقام خون حسین را می گیرم.

استفاده کرد؛16_ اصلاح جامعه مسلمانان؛17_ گسترش دادن قیام و جهانی کردن آن (چنان که امام حسین (ع) قیامش را ازمکه، مرکز جهان اسلام آغاز کرد و تا عراق ادامه داد)؛18_ توبه قهرمانانه، و این که انسان می تواند حتی اگر مثل حر تا پرت گاه جهنم برود، باز گردد و توبه اش قبول شود در صورتی که توبه حقیقی باشد؛19_ توجه به مسائل مهم تر، چنان که امام حسین (ع) در روز هشتم ذوحجه،مناسک حج را رها کرد و به کار مهمتر که رفتن به سوی عراق برای پیکار با طاغوتیان باشد، دست زد؛20_ توجه به امتحان الهی و ایستادگی در این راه؛21_ استقرار رابطه با خداوند بزرگ که موجب بالا رفتن سطح روحیه سلحشوری خواهد شد. (دعا و نماز مناجات امام حسین (ع) در شب عاشورا)؛22_ حفظ قانون الهی (چنان که امام حسین (ع) و یارانش هرگز در جنگ با دشمن از حریم قانون الهی تجاوز نکردند. نماز خواندند، آب را به روی دشمن نبستند و تیرهای مسموم به سوی دشمن نیفکندند و تا دم مرگ از خدا اطاعت نمودند.)؛23_ هر وقت حق در حال سقوط قرار گرفت، باید قیام کرد، گرچه با یاران اندک باشد؛24_ اخلاق و کار را فقط برای خدا انجام دادن؛25_ رعایت اصول اخلاق (به تشنگان دشمن، حتی اسب های آنان را آب دادن)؛26_ امان نامه را رد کردن، مانند حضرت عباس (ع) و برادران مادری اش که پیروی از رهبر را مقدم داشتند و امان دشمن را با قاطعیت رد کردند؛27_ ایثار تا حدّی که حضرت عباس (ع) کنار فرات آب نیاشامید، با این که تشنه بود و به سوی میدان فرستادن علی اکبر (ع)

که فرزند جوان و عزیز امام بود؛28_ تفکر و توجه به حساب قیامت که موجب گرایش عده ای از سربازان عمر سعد به سپاه امام حسین (ع) شد؛29_ جهاد و پیکار با تمام ابعادش «و جاهدت فی الله حق جهاده؛ تو در راه خدا،جهاد را آن گونه که سزاوار است با تمام ابعادش انجام دادی.» (زیارت نامه امام حسین(ع))؛30_ رساندن پیام شهیدان، که بازماندگان عاشورا، به خصوص امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) در هر فرصت مناسبی پیام شهیدان را در کوفه و شام و مدینه، با خطبه ها و بیان های خود، به مردم جهان رساندند؛31_ توکل و پیوند به خدا، که از سخنان امام حسین (ع) است. «أنت ثقتی فی کل حال؛ خدایا تو در همه حال باید مایه اطمینان و آسایش دل من باشی.»32_ ذکر خدا و همواره با خدا سخن گفتن؛33_ شکر و سپاس در هر حال که امام حسین (ع) آخرین گفتارش با خدا، حمد و سپاس و شکر الهی بود؛34_ درس مقاومت و سلحشوری؛ تا آن جا که حضرت زینب (س) وقتی که روز یازدهم بدن پاره پاره امام حسین را دید، متوجه پیامبر (ص) شد و گفت: «ای رسول خدا،درود فرشتگان آسمان بر تو، این حسین توست که در خون غلتیده.» سپس بهترین بهره برداری را در این موقع کرد، با دست بدن را بلند کرد و گفت: «خدایا این قربانی اندک را از آل محمد قبول فرما.»

این خطر برای اسلام خطر بزرگ بود. که آن را سیدالشهدا رفع کرد؛«محرم ماهی است که به وسیله سید مجاهدان و مظلومان اسلام زنده شد و از توطئه عنصرهای فاسد و رژیم بنی امیه که اسلام را تا لب پرت گاه برده بودند، رهایی بخشید.»«سید الشهدا با نثار خون خودشان آن رژیم فاسد را شکست داد و خودش در این راه به شهادت رسید.»

حکومت برساند که به گمان خود با کشتن و به شهادت فرزندان وحی، امید اساس اسلام را برچیند و با صراحت بگوید: «لا خبر جاء ولا وحی نزل» و بنیاد حکومت الهی را برکند. قیام جاودانه حسین (ع) آیینه تمامی کمال هاست و در برابر هر ضد ارزشی،ارزش جاودانه ای را پیش می کشد؛ از یک سو، مفاهیم اخلاقی را، مانند ایثار، از خودگذشتگی، شجاعت، شهادت، صداقت و... معانی واقعی خود می یابد، و از سوی دیگر،مفاهیم کلی اسلامی، از جمله حریت، انسانیت، مسلمانی، فرهنگ اسلامی و... که در گردباد توطئه ها به باد فراموشی سپرده شده بود.نهضت مقدس عاشورا، آیینه تمام نمای اسلام است که برنامه سعادت و کمال انسان را در خودش دارد.حادثه امام حسین (ع) گویی، مانند نمایش احساس، پرخاش گری، و تراژدی و وعظ و عشق الهی، مساوات اسلامی و عواطف انسانی، همه در آخرین اوج به وسیله قهرمانانی مختلف از پیر و جوان، زن و مرد، آزاده و برده، به وجود آمده و همه ابعاد اسلام را هم نشان می دهد.قیام عاشورا میراثی گران بها است که تمامی ارزش های مورد نیاز جامعه را در خود فراهم آورده است و می تواند با معارف زلال خود راه های سعادت را به انسان ها بنمایاند.بی تردید، دنیای اسلام در عصر حاضر، دچار انفعال و رکود است و فقط الگوهای صحیح و دستورالعمل های دقیق می تواند، راه سعادت را برای آن هموار کند؛ گرچه تاکنون نتوانستیم آن گونه که باید و شاید ارزش های عاشورا را به جامعه های جهانی بشناسانیم و انتقال دهیم.افسوس که شیعه بیشتر بر مصایب عاشورا گریست و کمتر در مسائل عاشورا اندیشید. شیعه عاشورا را نگه داشت، لیکن درست نشناساند. آفرین بر او

که نگاه داشت و دریغا از او که نشناساند، و این در حالی است که قیام عاشورا در هر قطره اش شعوری ناب وقوی و محتوایی ژرف و غنی و مکتبی آموزنده و انسانی و ترتیل خون بار آیات قرآنی و سجده مترنم و نورانی و سیل حیات آفرینی و اخلاقی و حماسه پویا در آهنگ بشری است.ما همواره کوشیده ایم، نام عاشورا را زنده نگه داریم، اما هدف و انگیزه زنده نگه داشتن عاشورا را فراموش کرده ایم. البته گاه به بیان اهداف و انگیزه قیام امام حسین (ع) نیز پرداخته ایم، اما این تلاش به جهت اقدام نکردن برای تطبیق آن ها با شرایط جاری جامعه و جهان، کارایی چندانی نداشته است.از سوی دیگر، شیعه قیام عاشورا و درس های آن را همواره در محدوده قلمرو خودبیان کرده و کمتر کوشیده است که به آن رنگ جهانی بدهد، در حالی که این قیام در دل خود، درس هایی دارد که می تواند نوع انسان را به سر منزل کمال برساند.قیام عاشورا، هم چون سلاحی نیرومند و کارآمد در دست ماست، اما نمی دانیم چگونه از آن بهره ببریم. قلب های بی شماری به یاد حسین و نهضت او می تپد، اما مسئله هم چون نیروی ذخیره شده ای است که بارها کارآمدی آن را نیز تجربه کرده ایم؛ برای نمونه، یکی از عوامل بسیار مهم و اساسی در پیش برد جنگ تحمیلی، ایستادگی دلیرانه رزمندگان اسلام در هشت سال دفاع مقدس، تکیه بر ارزش های والای عاشورا بود به گونه ای که گاه در صحنه های جنگ، حماسه هایی را می آفریدند که همه متخصصان را شگفت زده می کرد. حضرت امام در این باره می فرماید: «در دوران دفاع مقدس جبهه ها با عشق امام حسین، گرم نگه داشته می شد.»پیروزی شکوه مند

انقلاب اسلامی نیز وام دار قیام عاشورا و درس های بجای مانده از آن است و به فرموده رهبر معظم انقلاب: «حادثه عاشورا پشتوانه یک نهضت است و باید آبرومند، پرتپش و پرقدرت باقی بماند». و می فرماید: «عاشورا تابلویی است که در آن نام بلند عشق را با خون نگاشته اند».اینک بر ماست که با تکیه بر ارزش های همه جانبه آن، راه ظهور این ارزش ها رادر سایر عرصه ها هموار کنیم و بار دیگر اسلام را قدرت مند و آبرومند و سر بلند گردانیم. دراین جا برخی از شیوه های بهره برداری از قیام عاشورا، برای احیای ارزش های اسلامی بررسی می شود:

ارضای خود، به دنبال قهرمان های پوشالی و سراسر فساد غرب نخواهد رفت.قیام عاشورا، بانویی هم چون زینب کبرا (س) دارد که به راستی شکوه و عظمت یک زن را در کربلا به نمایش گذارد و تمام نگرش های اسلام، درباره زن و مقام او به یک باره در وجود زینب (س) پدیدار گردید.قیام عاشورا، شخصی، همانند حر دارد که از اعماق ظلمت و سیاهی، یک باره به دریایی از نور وارد می شود و بر همگان اعلام می دارد که هر چند بدترین افراد هم باشید،آغوش اسلام برای پذیرش توبه کنندگان باز است.عاشورا، همانند ابوالفضل العباس (ع) را دارد که نمونه کامل شجاعت و وفاداری است و سرانجام نهضت جاودانه عاشورا، حسین (ع) را دارد که دربردارنده تمامی کمال ها و حماسه هایی است که در روز عاشورا آفریده شد. که راه را برای کمال مطلق انسان هموار می کند و فرصت اوج به آسمان لایتناهی کمال ها را فراهم آورد.

را طرح کرده اند که تا آخر باشد و این اجتماع تحت یک بیرق، اجتماع یک ایده و هیچ چیز نمی تواند این کار را به مقداری که عزای سیدالشهدا در او تأثیر دارد، تأثیر داشته باشد.به امید آن که روزی فرا رسد که تمامی ارزش های والای عاشورا، با روش هایی مطلوب به جهان صادر شود، که در این صورت جامعه اسلامی در گسترش معارف اسلامی بسیار موفق تر از گذشته خواهد شد.

تاریخ همیشه حق بر باطل پیروز شده است». در جایی دیگر درباره اهداف قیام حسینی می فرماید: «قیام شان و انگیزه شان نهی از منکر بود و این که هر منکری باید از بین برود و از جمله حکومت جور باید از بین برود.»تأثیر گذاری قیام کربلا در انقلاب اسلامی ایران را با توجه به موارد زیر می توان بررسی کرد:الف) اهداف آرمان های انقلاب اسلامی و مشابهت آن ها با قیام عاشورا؛ از جمله آزادی، احیای دین، برقراری عدالت اجتماعی، پیوند دیانت و سیاست و...ب) عمل کرد رهبر انقلاب اسلامی ایران در بسیج توده ها، با توجه به اهداف حرکت احیاکننده حضرت حسین بن علی (ع).ج) سمبل ها و شعارهای مردم به هنگام انقلاب و اوج گیری قیام آنان، در زمان های ویژه، مانند تاسوعا و عاشورا.با وجود تشابه بین اهداف قیام عاشورای حسینی و انقلاب اسلامی ایران، از تفاوت های میان این دو حرکت عظیم اسلامی و انسانی نباید غافل بود.

خلاصه کرد:1_ رسوایی حکومت ننگین بنی امیه و یزید؛2_ نابودی حکومت طاغوتیان و براندازی برنامه های ضد دینی و در هم شکستن حصار ساختگی دینی بنی امیه؛3_ شهادت طلبی و قهرمان پروری و تقویت بنیه های دفاعی، در عرصه های گوناگون برای حفظ دین و نگهداری از اصول و ارکان شریعت؛4_ صبر و مقاومت در برابر حوادث؛5_ شجاعت، قاطعیت و صلابت دینی؛6_ اخلاص و خشنودی به رضای خدا؛7_ روحیه سلح شوری و قدرت عظیم معنوی؛8_ وفاداری و برادری؛9_ افشاگری و آگاهی بخشی؛10_ بیداری مردم و احساس گناه در وجدان هر مسلمان، هنگام سکوت در برابر طاغوت؛11_ جای گزینی اخلاق جدید، به جای اخلاق جاهلی؛ به عبارت دیگر، نهضت امام حسین (ع) موجب پیدایی اخلاق برتر شد و افکار انسان ها را در چگونگی انتخاب زندگی، تغییر داد.امام حسین (ع) الگویی شایسته و ارزش مند است و قیام خونین او را انسان های بسیاری سرمشق خود قرار می دهند؛ سیدالشهدا (ع) خود نیز می فرماید: «فلکم فی َّ اُسوه»قیام عاشورا نه فقط برای مسلمانان، بلکه برای غیر مسلمانان نیز سر مشق و الگو است؛ چنان که مهاتما گاندی رهبر بزرگ هند نیز عاشورای حسینی را سرمشق خود قرار داده و می گوید که من زندگی امام حسین، آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خوانده ام و توجه فراوان به صفحه ها کربلا کرده ام و بر من روشن شده که اگر هندوستان می خواهد یک کشور پیروز باشد، بایستی از قیام امام حسین (ع) سرمشق بگیرد.واقعه کربلا و نهضت حسینی از بی مانندترین هایی است که در تاریخ اسلام واقع شد و دگرگونی های عظیم در جامعه بشری پدید آورد. این حادثه عظیم، به تمام جهان منتشر شده و دل هایی را لرزانده و اشک هایی را جاری کرده

است.سیدالشهدا (ع) در این مکتب به ما نشان داده که دردهای بزرگ را چگونه باید درمان کرد و ایده های بزرگ را چگونه باید محقق نمود. مکتب او زندگی ساز، فریاد آفرین و عصیان ساز برضد نابسامانی ها، استبدادها و استکبارهاست.جای گاهی که حسین (ع) در برابر دوست و دشمن و در مسیر زندگی می گرفت،درس افتخار، فضیلت، مناعت طبع، وحدت و عدالت، آزادی و استقلال، رابطه با خود و خداوند، درس رابطه زندگی، درس هدفداری، مسئولیت اجتماعی، تعهد داری، امامت و الگوبودن، امانت داری، بیداری و سکوت نکردن، مقاومت و صبر، صفا و جوان مردی،غیرت، وفاداری، احترام به مقدسات و درس اخلاص و یگانگی است که، همه این درس ها فوق از نهضت حسینی نشئت گرفته است.نهضت کربلا، بی تردید در احیای اسلام و ارزش های اسلامی نقشی کارساز و حیاتی داشت، و به فرموده حضرت امام خمینی؛ «اسلام را سیدالشهدا (ع) زنده نگه داشته است.» ترسیم خط سرخ شهادت و آزادی «هیهات من الذله» و «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» پیام جاویدان و ماندگار نهضت حسینی است.وجود امام حسین (ع) و واقعه ای به نام عاشورا در تاریخ، فرهنگ و ادبیات ایران تأثیر به سزایی داشته است. وقتی جوانی در سال 2002 و در دنیایی با علم و تکنولوژی پیشرفته و در عصر ارتباطات و تحولات زندگی می کند، بی شک باید واقعه عاشورا و شخصیت والای امام حسین (ع) به گونه ای برای او ترسیم شود که نشاط آور و حیات بخش باشد و آیا بحثی نشاط آورتر از بحث شهادت وجود دارد؟اگر چنین موضوع هایی برای جوانان، به زبان خودش و متناسب با روحیه شاداب و پویای او بیان شود، بی شک فطرت پاک

جوان به راحتی آن را می پذیرد، اما مشکل در این جاست که زبان جوانان را نمی شناسیم. آنان که فکر می کنند باید با جوان امروز با زبان صدسال گذشته سخن گفت، در اشتباه به سر می برند.هم چنین باید عاشورا را هنرمندانه بنگریم که از علت های ماندگار بودن عاشورا نیز همین جهت هنری آن است. در تاریخ شاید حوادثی فجیع تر از عاشورا نیز به وقوع پیوسته، اما فاعل و عامل این وقایع به هنرمندی امام حسین (ع) نبوده و اگر به تاریخ عاشورا چنین نگریسته شود و علاوه بر شور حسینی، شعور حسینی نیز برانگیخته شود،قلب ها راضی و فکرها قانع خواهد شد و اما اگر فقط به بعد شور حسینی تکیه شود،تحریف های متعددی پدید خواهد آمد.

و تحولی بس شگرف در فرهنگ عمومی و انقلاب سترگ در فرهنگ سیاسی جهان ایجاد کرد. اگر قیام عاشورا و فداکاری خاندان پیغمبر (ص) نبود طاغوتیان آن زمان، بعثت و زحمات جانفرسای نبی اکرم (ص) را به نابودی کشانده بودند.فرهنگ عاشورا فرهنگ یاری دین در تمام جهات است فرهنگ ظهور فعلیت بخشیدن به همه قوانین اسلام و توجه تام به اسلام ناب محمدی (ص) است؛ در فرهنگ عاشورا سیاست، فضیلت، علم و عدالت و عزت انسانی با یکدیگر عجین شده اند و هریک بدون دیگری بی معنی و بی مفهوم است و در شعاع دیگری فعلیت پیدا می کند مگر اجرای عدالت سیاسی، حقوقی، اقتصادی جدای از فضیلت و بی توجهی به عزت انسانی امکان پذیر است پیامبر (ص) فرمود: «حسین از من است و من از حسین، هر که حسین را دوست بدارد خدای او را دوست دارد. حسین فرزندی از فرزندان انبیاء است». این سخن بزرگ از پیامبر بزرگوار اسلام اتصال معنوی و روحانی و پیوستگی سالار شهیدان را به نهضت انبیاء و پیوستگی او را به حق نشان می دهد و این اصل راز نهضت حسینی، که احیاء کننده دین نبی و سنت محمد (ص)، اسلام ناب و اسلام انقلابی است. تشیع سرخ علوی در نهضت سرخ حسینی شکوفا گردیده است و بزرگداشت سنت شهادت حسینی بزرگداشت راه انقلاب و انبیاست، در این مقاله بطور اجمالی به بررسی عوامل مثبت زنده نگه داشتن قیام عاشورا پرداخته شده است.امید است همه ما بتوانیم در سالی که از سوی مقام معظم رهبری به سال عزت و افتخار حسینی نامگذاری شده است از رهروان و ادامه دهندگان واقعی نهضت حسینی

(ع) باشیم.