عنوان : سيماي صحيفه سجاديه
پديدآورندگان : اعرابي، غلامحسين، 1329-(پديدآور)
امام چهارم علي بن حسين (ع)(توصيف گر)
ناشرمقاله: كوثر، آبان 1378، شماره 32
نوع : متن
جنس : مقاله
الكترونيكي
زبان : فارسي
توصيفگر : صحيفه سجاديه(كتاب)

نام امام سجاد (ع) چهارمين امام شيعيان تداعي كننده مناجات و راز و نياز و دعا است. آن امام، مجالي براي فعاليتهاي علني فرهنگي، اجتماعي و سياسي نيافت و عمر شريف خود را در محراب عبادت و نيايش سپري ساخت. عبادت و دعايش، «سير الي الحق» نبود كه «سير الي الخلق» را به دنبال نداشته باشد. بلكه عبادت و محراب او و رويي به خالق و سويي به سوي خلق داشت. او با «حبل» دعا مردم را با خدايشان مرتبط مي‌ساخت و اين «حبل» از چنان استحكام و عمقي برخوردار است كه پس از گذشت قرنها، طراوت، اتقان و ژرفاي خود را از دست نداده است. نوشته حاضر، بحثي كوتاه درباره «صحيفه سجاديه» آن حضرت است. نمي‌توان گفت همه دعاها و نيايشهاي امام به دست ما رسيده است؛ بلكه دعاهاي منسوب به آن حضرت قطره‌اي از درياي ژرف نيايشهاي او است. دليل اين سخن مستدركات بسيار «صحيفه كامله سجاديه» است. به هر صورت، به قول شهيد سيد محمد باقر صدر (ره)، صحيفه سجاديه را بايد به عنوان بزرگترين عمل اجتماعي زمان و موقعيت امام (ع) معرفي كرد. اين كتاب يگانه ميراث فرهنگ الهي، يك منبع بزرگ مكتبي، يك مشعل هدايت رباني و يك مدرسه اخلاق و تربيت اسلامي است كه با گذشت روزگاران پايدار مي‌ماند. انسانيت پيوسته به آن نيازمند است و هرچه گمراهي‌هاي شيطان و فريبندگي دنيا فزونتر گردد، نياز به آن بيشتر مي‌شود. حكومت بني اميه، به طور كامل امام را در عزلت سياسي قرار داده بود به نحوي كه در تمام مدت عمر شريفش فقط يكبار از روي ناچاري از پيشنهاد كارساز امام استقبال كردند و آن موقعي بود كه: «عبدالملك خليفه اموي با پادشاه روم درگيري پيدا كرد، و پادشاه روم... او را تهديد كرد كه نقدينه‌هاي آنان را براي تحقير مسلمانان از كشور روم وارد كند و در مقابل آن، هر قراردادي كه خواست با آنها ببندد. در اينجا عبدالملك متحير و بيچاره شد... لذا مسلمانان را دعوت به گردهمايي كرد و با آنها به مشورت پرداخت. هيچ كدام نظري كه بتواند آن را به كار ببندد، اظهار نكردند. در آنجا مردم به او گفتند: تو خود مي‌داني راه فرار از اين مشكل به دست چه شخصي است. فرياد برداشت: واي بر شما چه كسي اين كار از او ساخته است؟ گفتند: بازمانده اهل بيت پيامبر (ص). گفت: راست گفتيد. او براي رفع اين مشكل به امام زين العابدين (ع) پناهنده شد. امام (ع) فرزند خود، محمد بن علي الباقر (ع) را به شام گسيل داشت و تعليمات لازم را به او داد. در آنجا امام باقر (ع) طرحي نو، براي تنظيم پول مسلمانان ارائه داد و كشور اسلامي را از موقعيت استعماري نجات داد.» اين قضيه نشان مي‌دهد كه اگر موقعيت اجتماعي و سياسي براي امام فراهم بود، تنها به دعا و مناجات نمي‌پرداخت و از كان دانش و معرفت و تدبير الهي خود امت اسلامي را بهره‌مند مي‌ساخت. اما افسوس كه حكام مستبد بني اميه اين موقعيت را از امام سلب كردند و امت اسلامي را از خورشيد وجودش محروم ساختند.

از صحيفه سجاديه، كه سند آن به امام زين العابدين (ع) منتهي مي‌شود، به «اخت القرآن» و «انجيل اهل البيت (عليهم السلام)» و «زبور آل محمد (ص)» و «صحيفه كامله» تعبير شده است. علامه ابن شهرآشوب، در كتاب معالم العلما در ذيل ترجمه متوكل ابن‌عمير، با عنوان «زبور آل محمد (ص)» و در ذيل ترجمه يحيي ابن‌محمد الحسيني الدلفي، با عنوان «انجيل اهل بيت» از آن ياد كرده است. ششمين تصنيفي كه در اسلام صورت گرفته، صحيفه سجاديه است؛ زيرا چنين نقل گرديده است: «الصحيح ان اول من صنف اميرالمؤمنين ثم سلمان ثم ابوذر ثم الاصبغ بن نباتة ثم عبيدالله بن ابي رافع ثم صنف الصحيفة‌الكاملة.» بدين سبب، علماي مسلمان اهتمام بسيار به اين كتاب داشته، شرحهاي زيادي برآن نوشته‌اند. يكي از نويسندگان در كتاب خود تعداد 68 شرح صحيفه را معرفي كرده است. شيخ آقا بزرگ نيز در كتاب الذريعه (ج 13، ص 345 به بعد) شروح صحيفه سجاديه را معرفي كرده است. به هر حال صحيفه سجاديه‌اي كه اكنون در دسترس ماست، پنجاه و چهار دعا دارد كه دعاي اولش «في التحميد لله عزوجل» و دعاي آخرش «دعاؤه في استكشاف الهموم» است. متوكل بن هارون گفته است كه «امام صادق (ع) هفتاد و پنج دعا به من املا فرمود. يازده باب آن از دستم رفت و شصت و چند باب آن را حفظ كردم...» سيد محسن امين (ره) مي‌گويد: صحيفه كامله 61 دعا دارد كه درباره انواع خير و عبادت و طلب سعادت است و كيفيت توجه به پروردگار و طلب حوائج از او و چگونگي عمل كردن به قول خداوند «ادعوني استجب لكم» را مي‌آموزد.

صحيفه‌اي كه اكنون در دست ما است سندش به «بهاء الشرف» مي‌رسد. وي در سال 516 در ماه ربيع الاول اين دعاها را به سندي كه در اول صحيفه نقل شده، دريافت كرده است؛ البته صحيفه سالها قبل از «بهاء الشرف» معروف بود. چنانكه نجاشي در ذيل ترجمه «متوكل بن عمير بن المتوكل» نوشته است: «روي عن يحيي بن زيد دعاء الصحيفه اخبرنا الحسين بن عبيدالله عن ابن اخي طاهر عن محمد بن مطهر عن ابيه عن عمير بن المتوكل عن ابيه متوكل عن يحيي بن زيد بالدعاء.» بي‌ترديد نجاشي قبل از «بهاء الشرف» مي‌زيست و در سال 450 هـ. وفات يافت. همچنين علامه مجلسي (ره) از نسخه‌اي از صحيفه ياد مي‌كند كه به سال 333 ق. مربوط است: «قد وجدت في نسخة قديمة من الصحيفة الكاملة... و كان تاريخ كتابتها سنه ثلاث و ثلاثين و ثلاثماه...» شايان ذكر است كه صحيفه سجاديه به بررسي سندي نياز ندارد، چون بسياري از علما ادعاي تواتر آن را كرده‌اند. از مطالعه اجازاتي كه براي نقل صحيفه سجاديه به ثبت رسيده است، چنان بر مي‌آيد كه اين كتاب به بررسي سندي نياز ندارد و متواتر است. علامه مجلسي مي‌نويسد: «... و يرتقي الاسانيد المذكوره هنا الي سته و خمسين الف اسنادا و مائه اسناد.» يكي از شارحان صحيفه نيز چنين نوشته است: «و لما كانت نسبه الصحيفه الشريفه الي صاحبها (ع) ثابته بالاستفاضه التي كادت تبلغ حد التواتر...» ناگفته نماند كه اگر به سندي كه در مقدمه صحيفه ذكر شده اكتفا كنيم، از شرايط حجيت و اتقان برخوردار نيست؛ زيرا: اولا: از سيد نجم الدين بهاء الشرف، كه در اول سند آمده است، در كتابهاي رجالي ذكري به ميان نيامده است. همچنين از «عكبري» و «عبدالله بن عمر بن الخطاب» نيز در كتابهاي رجالي ياد نشده است. ثانيا: اگرچه در كتب رجالي از ابوالمفضل ياد شده است؛ اما بيشتر او را تضعيف كرده‌اند. نجاشي در مورد وي مي‌گويد: «كان سافر في طلب الحديث عمره و كان في اول امره ثبتا ثم خلط و رايت جل اصحابنا يغمزونه و يضعفونه.» ثالثا: در رجال نجاشي آمده است كه «متوكل بن عمير بن متوكل» صحيفه را از «يحيي بن زيد» نقل كرده، در حالي كه در مقدمه صحيفه مي‌خوانيم: عمير از پدرش «متوكل» نقل كرده است. و اين متوكل توثيق نشده است. رابعا: اخبار شيخ سعيد ابو عبدالله... در سال پانصد و شانزده بوده است و عبدالله بن عمر، كه در سند آمده، صحيفه را در سال دويست و شصت و پنج (265) نقل كرده است. تنها سه راوي (ابومنصور عكبري و ابوالمفضل و شريف ابو عبدالله) واسطه اين دو نفر شمرده مي‌شوند. بعيد به نظر مي‌رسد كه در فاصله زماني بين شيخ سعيد و عبدالله بن عمر (دويست و پنجاه و يك سال) فقط سه راوي واسطه قرار گيرند مگر اينكه گفته شود اين سه راوي يكديگر را ملاقات كرده باشند و....

چنانكه مرحوم الهي قمشه‌اي در مقدمه ترجمه خود بر صحيفه آورده و همچنين در رياض السالكين ديده مي‌شود، در اين مورد دو قول وجود دارد: 1- گوينده «حدثنا» شيخ جليل القدر «علي بن السكون» است. وي از بزرگان علماي اماميه و مورد وثوق است. اين قول منسوب به شيخ بهايي (ره) است. (الذريعه الي تصانيف الشيعه، ج 15، ص 18) 2- گوينده «حدثنا» عميد الروساء هبة الله بن حامد است كه متوفاي سال 609 ق. است. (سيد ابوالفضل حسيني، تلخيص الرياض، ص‌9، پاورقي) صاحب رياض السالكين اين قول را پذيرفته و نوشته است: «... دل عليه ما وجد بخط المحقق الشهيد (ره) علي نسخته المعارضه بنسخه ابن السكون المرقوم عليها بخط عميد الروساء ما صورته: قراها علي السيد الاجل النقيب الاوحد العالم جلال‌الدين عماد الاسلام ابوجعفر القاسم بن الحسن بن محمد بن الحسن بن معيه ادام‌الله تعالي علوه قرائه صحيحه مهذبه. و رويتها له عن السيد بهاءالشرف ابي‌الحسن محمد بن....» با همه اينها صحيفه سجاديه به بررسي سندي نياز ندارد؛ زيرا: 1- علماي اماميه بر استفاضه و بلكه تواتر آن اتفاق نظر دارند. چنانكه عالم بزرگوار الهي قمشه‌اي مي‌گويد: «... علماي بزرگ اماميه گويند: صدور صحيفه سجاديه از امام سجاد (ع) به روايات مستفيضه بلكه قريب به تواتر است، هيچ شك و ترديدي در اين كه كلام امام است نتوان كرد.» آيت الله العظمي مرعشي نجفي (ره) نزد زيديه و اسماعيليه نيز ادعاي تواتر كرده است. در همين مورد، كلام علامه مجلسي و صاحب رياض السالكين قبلا نقل گرديد. 2- فصاحت و بلاغت صحيفه حاكي از آن است كه نمي‌تواند كلام غيرمعصوم (ع) باشد. چنانكه «طنطاوي»، مفسر قرآن، وقتي آيت الله العظمي مرعشي نجفي (ره) صحيفه سجاديه را به عنوان هديه برايش ارسال مي‌كند، مي‌گويد: اين كتاب را فوق كلام مخلوق و دون كلام خالق ديدم. «قال سيدنا الاستاذ العلامه الكبري و الايه العظمي النجفي المرعشي: كتب الي العلامه الجوهري الطنطاوي صاحب التفسير المعروف وصول الصحيفه و شكرلي علي هذه الهديه السنيه و اطري في مدحها والثناء عليها الي ان قال: و من الشقاء انا الي الان لم نقف علي هذا الاثر القيم الخالد من مواريث النبوه و اهل البيت و اني كلما تاملتها رايتها فوق كلام المخلوق و دون كلام الخالق...» شايان يادآوري است كه پس از آن، طنطاوي از آيت الله العظمي مرعشي نجفي مي‌پرسد: آيا تاكنون كسي از علماي اسلام شرحي بر آن (صحيفه سجاديه) نوشته است؟ آيت الله مرعشي مي‌نويسد: «شارحيني كه مي‌دانستم نام بردم و كتاب رياض السالكين تاليف سيدعليخان را به ايشان تقديم كردم. معظم له در جواب نوشت كه من مصمم و آماده‌ام كه بر اين صحيفه گرامي شرحي بنويسم.» همچنين سيدمحسن امين (ره) فصاحت و بلاغت و اسلوب اين صحيفه را دليلي بر صدور آن از امام معصوم (ع) دانسته و مي‌نويسد: «و بلاغه الفاظها و فصاحتها التي لاتباري و علو مضامينها و مافيها من انواع التذلل لله تعالي و الثناء عليه والاساليب العجيبه في طلب عفوه و كرمه و التوسل اليه اقوي شاهد علي صحه نسبتها و ان هذا الدر من ذلك البحر و هذا الجوهرمن ذلك المعدن و هذا الثمر من ذلك الشجر.» پس بايد گفت صحيفه سجاديه هرگز به جرح و تعديل روات نيازمند نيست، بلكه با توجه به انشاي كلام و فصاحت و اعجاز بيان، مي‌توان گفت كه كلام حضرت امام سجاد عليه صلوات الله است. 3- نكته ديگري كه بر صدور صحيفه دلالت مي‌كند، سندهاي متعدد و اجازه‌هاي گوناگون است. علامه مجلسي (ره) درباره طرق روايي صحيفه، مي‌گويد: «واعلم انها كثيره جدا بحيث يعسر الضبط و الاحاطه والاحصاء...» در صورت اجازه‌اي كه «امير ماجد بن امير جمال‌الدين محمد الحسيني الدشتكي» به «مولي محمد شفيع» داده است، سند متصل ديگري وجود دارد كه قابل توجه مي‌نمايد: «اني ارويها عن والدي السيد السند العلامه الثقه... جمال‌الدين محمد بن عبدالحسين الحسيني الدشتكي عن عمه السيد معزالدين محمد ابن السيد الفاضل... نظام الدين احمد... عن ابيه السيد نظام الدين احمد المذكور عن ابيه معزالدين ابراهيم، عن ابيه سلام الله عن ابيه عماد الدين مسعود، عن ابيه صدرالدين محمد، عن ابيه غياث الدين منصور عن ابيه صدرالدين محمد عن ابيه ابراهيم عن ابيه محمد عن ابيه اسحاق عن ابيه علي عن ابيه عربشاه عن ابيه اميرانبه، عن ابيه اميري،عن ابيه الحسن، عن ابيه الحسين، عن ابيه علي، عن ابيه زيد، عن ابيه علي، عن ابيه محمد، عن ابيه علي، عن ابيه جعفر، عن ابيه احمد، عن ابيه جعفر، عن ابيه محمد، عن ابيه زيد، عن ابيه الامام علي بن الحسين زين العابدين عليه و علي آبائه التحيه والسلام...». ظاهرا «امير ماجد» با بيست و نه واسطه سند خود را به امام زين العابدين (ع) رسانده است. همچنين علامه مجلسي اجازه‌هاي متعددي در مورد صحيفه در جلد 107 بحار (ص 43 به بعد) نقل كرده است. يك مورد از اين اجازه‌ها كه قابل توجه است، اجازه روايتي است كه پدر علامه مجلسي در رويا از امام زمان (عج) دريافت كرده است: «... و بعد فيقول افقر عبادالله الغني، محمد تقي بن مجلسي الاصفهاني عفي عنهما بالنبي و آله: اني اروي الصحيفه الكامله عن مولانا و مولي الانام سيدالساجدين علي بن الحسين زين‌العابدين مناوله عن صاحب الزمان و خليفه الرحمان الحجه بن الحسن (ع) بين النوم و اليقظه و رايت كاني في الجامع العتيق باصبهان و المهدي صلوات الله عليه قائم و سالت عنه مسائل اشكلت علي فاجاب عنها، ثم سالت عنه (ع) كتابا اعمل عليه، فاحالني بذلك الكتاب الي رجل صالح، فلما اخذت منه كان الصيحفه و ببركه هذه الرويا انتشرت الصحيفه في الافاق بعد ما كان مطموس الاثر في هذه البلاد.» با توجه به مجموع مطالبي كه گذشت، مي‌توان اطمينان پيدا كرد كه صحيفه از ناحيه امام سجاد (ع) صادر گرديده و تاكنون هيچ كس در اين امر تشكيك نكرده است.

در اين مورد، دو نظر ابراز شده است؛ آيت الله مرعشي نجفي (ره)، در مقدمه‌اش بر صحيفه سجاديه ترجمه بلاغي، چنين نگاشته است: «فلسفه آنكه صحيفه را «كامله» ناميده‌اند، بنابر آنچه من از سيد جمال الدين كوكباني يمني شنيدم، آن است كه نزد «زيديه» از صحيفه، نسخه‌اي هست ولي كامل نيست و در حدود نصف اين صحيفه است و از اين جهت اين صحيفه را كامله ناميده‌اند.» يكي از محققان معاصر اين نظر را نپذيرفته، چنين مورد نقد قرار داده‌است: «اين تحليل نه تنها كافي نيست، بلكه آن را درست نمي‌توان شمرد؛ چه لفظ كامله در سند صحيفه از گفته متوكل بن هارون كه خود يحيي بن زيد را ديده است، مشاهده مي‌شود و مي‌گويد: اخبره انه من دعاء ابيه علي بن الحسين من دعاء الصحيفه الكامله.» و نيز متوكل مي‌گويد: يحيي بن زيد گفت: مي‌خواهي تو را صحيفه‌اي از دعاي كامل بدهم؟ و مسلم است كه در آن وقت صحيفه‌اي كه امروز به نام صحيفه زيديه مشهور است (طبق گفته كوكباني)، وجود نداشته و بر فرض وجود، شكي نيست كه متوكل از آن بي‌خبر بوده است تا چه رسد كه از نقص آن مطلع باشد...». سپس اين محقق چنين ابراز نظر مي‌كند: «... اين مجموعه را از آن جهت كامله گفته‌اند كه دستوري كامل براي درخواست حاجات بنده از خداي تعالي است. در بيشتر موارد و درباره اغلب نيازمنديها؛ و چون چنين دعاها از ائمه معصومين (عليهم السلام) با اين ترتيب صدور نيافته، اين ادعيه در مقابل دعاهاي ائمه ديگر به كامله ملقب شده است. والله العالم.» اين نظريه نيز قابل قبول نمي‌نمايد؛ زيرا دعاهايي كه از ساير ائمه عليهم السلام رسيده است نيز از چنين جامعيتي برخوردار است. مثلا دعاي كميل، دعاي سمات و ساير ادعيه كه در كتابهاي ادعيه مثل مصباح كفعمي، مهج الدعوات ابن طاوس، عدة الداعي ابن فهد حلي و غيره آمده است. به نظر مي‌رسد قبل از تدوين جوامع روايي اوليه شيعه، همزمان با اصول «اربعماه» و حتي قبل از آنها، در بين شيعه صحايفي از معروفيت برخوردار بوده است؛ مانند صحيفه فاطمه زهرا (س)، صحيفه علي (ع) كه به يك عدد هم منحصر نبوده است. اين صحايف در دسترس عموم نبوده، گاه برخي از روايات و مطالب آنها توسط برخي از ائمه (عليهم السلام) براي خواصي از اصحاب نقل مي‌شده است. اكنون نيز جز اينكه برخي از مطالب آنها در جوامع روايي آمده، اطلاعي از آنها در دست نيست. اما دعاهاي صحيفه سجاديه به صورت كامل به دست افرادي از غير امامان معصوم (عليهم السلام) رسيده است. احتمالا به اين سبب اين صحيفه را كامله خوانده‌اند.

دعاهاي امام سجاد (ع) به نيايشهاي موجود در صحيفه كامله سجاديه منحصر نيست، بلكه به چندين برابر اين دعاها مي‌رسد. تاكنون مستدركات زيادي براي صحيفه كامله نوشته شده است كه از اين قرار است: 1- صحيفه سجاديه كه توسط شيخ محمد بن علي الحرفوشي، كه چهل سال قبل از شيخ حرعاملي وفات يافته، گردآوري شده است. 2- الصحيفه الثانيه السجاديه، گردآوري شيخ محمد بن الحسن بن الحر العاملي. محدث جزائري در اول شرح ملحقات صحيفه چنين نوشته است: «ان الشيخ الحر لما جمع من ادعيه السجاد (ع) ما يقرب من الصحيفه سماه اخت القرآن.» 3- الصحيفه السجاديه الثالثه، گردآوري ميرزا عبدالله افندي صاحب كتاب رياض العلماء. 4- الصحيفه السجاديه الرابعه، جمع‌آوري ميرزا حسين نوري. در اين مجموعه، غير از دعاهاي موجود در صحيفه‌هاي قبلي، هفتاد و هفت دعاي ديگر گردآوري شده است. 5- الصحيفه السجاديه الخامسه. اين مجموعه گردآوري سيد محسن امين است و بيش از يكصد و هشتاد و دو دعا دارد. مولف درباره اين اثر چنين توضيح داده است: «و استدرك فيها ما خلت عنه الصحيفه الكامله و مافات الثانيه و الثالثه و الرابعه.» 6- الصحيفه السجاديه السادسه، گردآوري شيخ محمد صالح مازندراني. آيت الله مرعشي نجفي (ره) در مقدمه خود بر صحيفه سجاديه ترجمه بلاغي، مستدركات ديگري نيز ذكر كرده است كه جهت رعايت اختصار از نام بردن آنها خود داري مي‌شود.

بسم الله الرحمن الرحیم
جاهِدُوا بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ في سَبيلِ اللَّهِ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (سوره توبه آیه 41)
با اموال و جانهاى خود، در راه خدا جهاد نماييد؛ اين براى شما بهتر است اگر بدانيد حضرت رضا (عليه السّلام): خدا رحم نماید بنده‌اى كه امر ما را زنده (و برپا) دارد ... علوم و دانشهاى ما را ياد گيرد و به مردم ياد دهد، زيرا مردم اگر سخنان نيكوى ما را (بى آنكه چيزى از آن كاسته و يا بر آن بيافزايند) بدانند هر آينه از ما پيروى (و طبق آن عمل) مى كنند
بنادر البحار-ترجمه و شرح خلاصه دو جلد بحار الانوار ص 159
بنیانگذار مجتمع فرهنگی مذهبی قائمیه اصفهان شهید آیت الله شمس آبادی (ره) یکی از علمای برجسته شهر اصفهان بودند که در دلدادگی به اهلبیت (علیهم السلام) بخصوص حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) و امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) شهره بوده و لذا با نظر و درایت خود در سال 1340 هجری شمسی بنیانگذار مرکز و راهی شد که هیچ وقت چراغ آن خاموش نشد و هر روز قوی تر و بهتر راهش را ادامه می دهند.
مرکز تحقیقات قائمیه اصفهان از سال 1385 هجری شمسی تحت اشراف حضرت آیت الله حاج سید حسن امامی (قدس سره الشریف ) و با فعالیت خالصانه و شبانه روزی تیمی مرکب از فرهیختگان حوزه و دانشگاه، فعالیت خود را در زمینه های مختلف مذهبی، فرهنگی و علمی آغاز نموده است.
اهداف :دفاع از حریم شیعه و بسط فرهنگ و معارف ناب ثقلین (کتاب الله و اهل البیت علیهم السلام) تقویت انگیزه جوانان و عامه مردم نسبت به بررسی دقیق تر مسائل دینی، جایگزین کردن مطالب سودمند به جای بلوتوث های بی محتوا در تلفن های همراه و رایانه ها ایجاد بستر جامع مطالعاتی بر اساس معارف قرآن کریم و اهل بیت علیهم السّلام با انگیزه نشر معارف، سرویس دهی به محققین و طلاب، گسترش فرهنگ مطالعه و غنی کردن اوقات فراغت علاقمندان به نرم افزار های علوم اسلامی، در دسترس بودن منابع لازم جهت سهولت رفع ابهام و شبهات منتشره در جامعه عدالت اجتماعی: با استفاده از ابزار نو می توان بصورت تصاعدی در نشر و پخش آن همت گمارد و از طرفی عدالت اجتماعی در تزریق امکانات را در سطح کشور و باز از جهتی نشر فرهنگ اسلامی ایرانی را در سطح جهان سرعت بخشید.
از جمله فعالیتهای گسترده مرکز :
الف)چاپ و نشر ده ها عنوان کتاب، جزوه و ماهنامه همراه با برگزاری مسابقه کتابخوانی
ب)تولید صدها نرم افزار تحقیقاتی و کتابخانه ای قابل اجرا در رایانه و گوشی تلفن سهمراه
ج)تولید نمایشگاه های سه بعدی، پانوراما ، انیمیشن ، بازيهاي رايانه اي و ... اماکن مذهبی، گردشگری و...
د)ایجاد سایت اینترنتی قائمیه www.ghaemiyeh.com جهت دانلود رايگان نرم افزار هاي تلفن همراه و چندین سایت مذهبی دیگر
ه)تولید محصولات نمایشی، سخنرانی و ... جهت نمایش در شبکه های ماهواره ای
و)راه اندازی و پشتیبانی علمی سامانه پاسخ گویی به سوالات شرعی، اخلاقی و اعتقادی (خط 2350524)
ز)طراحی سيستم هاي حسابداري ، رسانه ساز ، موبايل ساز ، سامانه خودکار و دستی بلوتوث، وب کیوسک ، SMS و...
ح)همکاری افتخاری با دهها مرکز حقیقی و حقوقی از جمله بیوت آیات عظام، حوزه های علمیه، دانشگاهها، اماکن مذهبی مانند مسجد جمکران و ...
ط)برگزاری همایش ها، و اجرای طرح مهد، ویژه کودکان و نوجوانان شرکت کننده در جلسه
ی)برگزاری دوره های آموزشی ویژه عموم و دوره های تربیت مربی (حضوری و مجازی) در طول سال
دفتر مرکزی: اصفهان/خ مسجد سید/ حد فاصل خیابان پنج رمضان و چهارراه وفائی / مجتمع فرهنگي مذهبي قائميه اصفهان
تاریخ تأسیس: 1385 شماره ثبت : 2373 شناسه ملی : 10860152026
وب سایت: www.ghaemiyeh.com ایمیل: Info@ghaemiyeh.com فروشگاه اینترنتی: www.eslamshop.com
تلفن 25-2357023- (0311) فکس 2357022 (0311) دفتر تهران 88318722 (021) بازرگانی و فروش 09132000109 امور کاربران 2333045(0311)
نکته قابل توجه اینکه بودجه این مرکز؛ مردمی ، غیر دولتی و غیر انتفاعی با همت عده ای خیر اندیش اداره و تامین گردیده و لی جوابگوی حجم رو به رشد و وسیع فعالیت مذهبی و علمی حاضر و طرح های توسعه ای فرهنگی نیست، از اینرو این مرکز به فضل و کرم صاحب اصلی این خانه (قائمیه) امید داشته و امیدواریم حضرت بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف توفیق روزافزونی را شامل همگان بنماید تا در صورت امکان در این امر مهم ما را یاری نمایندانشاالله.
شماره حساب 621060953 ، شماره کارت :6273-5331-3045-1973و شماره حساب شبا : IR90-0180-0000-0000-0621-0609-53به نام مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان نزد بانک تجارت شعبه اصفهان – خيابان مسجد سید
ارزش کار فکری و عقیدتی
الاحتجاج - به سندش، از امام حسین علیه السلام -: هر کس عهده دار یتیمی از ما شود که محنتِ غیبت ما، او را از ما جدا کرده است و از علوم ما که به دستش رسیده، به او سهمی دهد تا ارشاد و هدایتش کند، خداوند به او می‌فرماید: «ای بنده بزرگوار شریک کننده برادرش! من در کَرَم کردن، از تو سزاوارترم. فرشتگان من! برای او در بهشت، به عدد هر حرفی که یاد داده است، هزار هزار، کاخ قرار دهید و از دیگر نعمت‌ها، آنچه را که لایق اوست، به آنها ضمیمه کنید».
التفسیر المنسوب إلی الإمام العسکری علیه السلام: امام حسین علیه السلام به مردی فرمود: «کدام یک را دوست‌تر می‌داری: مردی اراده کشتن بینوایی ضعیف را دارد و تو او را از دستش می‌رَهانی، یا مردی ناصبی اراده گمراه کردن مؤمنی بینوا و ضعیف از پیروان ما را دارد، امّا تو دریچه‌ای [از علم] را بر او می‌گشایی که آن بینوا، خود را بِدان، نگاه می‌دارد و با حجّت‌های خدای متعال، خصم خویش را ساکت می‌سازد و او را می‌شکند؟».
[سپس] فرمود: «حتماً رهاندن این مؤمن بینوا از دست آن ناصبی. بی‌گمان، خدای متعال می‌فرماید: «و هر که او را زنده کند، گویی همه مردم را زنده کرده است»؛ یعنی هر که او را زنده کند و از کفر به ایمان، ارشاد کند، گویی همه مردم را زنده کرده است، پیش از آن که آنان را با شمشیرهای تیز بکشد».
مسند زید: امام حسین علیه السلام فرمود: «هر کس انسانی را از گمراهی به معرفت حق، فرا بخواند و او اجابت کند، اجری مانند آزاد کردن بنده دارد».