عنوان : خون و پیام
پدیدآورندگان : تقی زاده، مهرداد، 1359-(پدیدآور)
ناشر : مهرداد تقی زاده
نوع : متن
جنس : مقاله
الکترونیکی
زبان : فارسی
توصیفگر : امر به معروف و نهی از منکر
نماز[2]
تاریخ کهن جهان اسلام پر از حوادثی است که درعالم اتفاق افتاده است که بسیاری از آنها، هم از نظر کمیت و هم کیفیّت اهمیّت فراوان داشته و موجب تأثر و تألّم انسان ها گردیده ولی به مرور زمان، کهنه و متروک گردیده. و از صحنه تاریخ خارج و در بوته فراموشی قرار گرفته است، ولی خاطره کربلا و نهضت مقدس حضرت سیدالشهدا (ع)، نه تنها به مرور زمان و گذشت دوران فراموش نگردیده و از صفحه تاریخ خارج نشده، بلکه هر_ چه زمان بر او گذشته عظمت آن اهمیت او افزون تر گردیده است.در هر سال مراسم بزرگ داشت عاشورا و عزاداری آن بزرگوار با هیجان و شکوه بیشتر و تأثیر زیادتر، بهتر از سال های قبل برگزار می گردد و هر چه از عمر او بگذرد عظمتش بیشتر می شود و این همان معجزه حضرت سیدالشهدا (ع) و کرامت تاریخ مقدس و جاوید عاشورا است.برای انسان های مؤمن هیچ چیز ارزش و اهمیتش زیادتر از ایمان و عقاید اسلامی نیست.مؤمنان عاشق خدا هستند و برای امتثال امر خدا و جلب رضایت معشوق و محبوب خود حاضرند از همه چیز بگذرند و در راه خدا فداکاری کنند.خداوند در آیات زیادی _ بیش از صد و چهل آیه _ درباره فداکاری در راه دین بحث نموده و برای مجاهدان عظمت و مقامی ارجمند قائل شده است.خداوند می فرماید:«به درستی که خدا خریداری کرده از مومنان جان ها و مال های آنان را و
در مقابل،بهشت را به آنان می دهد، آنان با دشمنان در راه خدا، کار زار می کنند پس می کشند و کشته می شوند در حالی که وعده داده شده اند بر حق...در روایتی از پیامبر اکرم (ص)، وارد شده است که بالاتر از هر عمل نیکی عمل نیک دیگری هست، تا آن که برسد به حدی که انسان در راه خدا کشته شود، پس بالاتر از آن هیچ عمل نیک و خوبی وجود ندارد.از پیامبر(ص) روایت وارد شده است که تمام خوبی ها در شمشیر فداکاران و مجاهدان و در زیر سایه شمشیر آنان است و جامعه اصلاح نمی گردد، جز با شمشیر،شمشیرها کلید بهشت و دوزخ هستند.«ایثار» از واژه های بسیار مقدّسی است که در آیات شریفه قرآن و روایات از آن و ازکسانی که متصف به آن می باشند، فوق العاده تعریف و تمجید شده است. علامه طباطبائی ایثار را چنین تعریف می کند: ایثار نمودن، مقدّم داشتن چیزی است بر چیزدیگر و ایثارگران کسانی هستند که در حال نیاز و احتیاج آن چه در دست دارند در راه خدا می دهند و دیگران را بر خود مقدّم می دارند.خداوند در سوره «دهر» از خاندان عصمت و طهارت تجلیل فرموده است نکته حساس این تجلیل ها، مسئله ایثاری است که آن بزرگواران نموده اند و در حال نیاز و احتیاج، فقر او سائلان را بر خود مقدّم داشته اند.اولیای خدا چون معتقد به معاد و قیامت هستند و این دنیا را منزل گاه موقّت و پلی برای رسیدن به عالم بقا و جاویدان می دانند، لذا هیچ گاه دل به او نمی دهند و خود را عاشق و اسیر او نمی گردانند، بلکه به او به دیده وسیله می نگرند نه اصالت و هدف.
و در این عالم خود را آماده می کنند، برای عالم بالاتر و هر لحظه مهیّای عروج و حرکت به جهان دیگر هستند و مرگ را برای خود وسیله ترقی و رسیدن به مقامات عالی تر می دانند و نه تنها از او ترس ندارند، بلکه از او استقبال می نمایند.خداوند در آیات بسیار، این مطلب را یادآوری فرموده است، مثلاً می فرماید:«کسی که ایمان به خدا و قیامت داشته باشد و عمل صالح و نیک انجام دهد، پس چنین شخصی ترس ندارد و اندوهناک نخواهد شد.»
جامعه بشری با داشتن غرائز حیوانی و تسلط شیطان بر آنها، تمایل شدید به گناه و معصیت و سرپیچی از وظایف انسانی و اسلامی دارد. اگر نباشند افرادی که بر آنها نظارت بنمایند _ که آن ناصحین امت هستند و جامعه و امّت اسلامی را به اعمال نیک ترغیب و از اعمال زشت باز دارند _ قطعاً فساد و فتنه، جامعه را پر می کند و ظلم و جنایت در جامعه رایج می گردد. لذا وجود امر به معروف و نهی از منکر از نظر عقل و منطق هم یک اصل مسلم است و قابل هیچ گونه شک و تردید نیست.امتیاز امت اسلامی بر سایر امت ها به خاطر امر به معروف و نهی از منکر است. آن قدر این مسئله از نظر اسلام اهمیت دارد که خدا در قرآن بزرگ ترین امتیاز مسلمانان را به همین مسئله دانسته است.«شما امت اسلامی بهترین گروه ها برای مردم هستید، زیرا شما امر به معروف و نهی از منکر می نمایید.»بزرگ ترین هدف امام حسین (ع) از انقلاب خود احیای امر به معروف و نهی ازمنکر بود و نتیجتاً یکی از پیام های عاشورا
که امام حسین (ع) و یاران بزرگوارش با خون مقدسشان برای جامعه بشری به ارمغان آوردند، همین مسئله بزرگ است.در گیرودار همین مسئله نکته بسیار مهم اقامه نماز جماعت در وسط میدان جنگ توسط حضرت سیدالشهدا (ع) جلوه نمایی می کند.
در جواب این سؤال باید گفت که اولاً: خود نوعی تبلیغ بود که حضرت عملاً نشان دادند و عملاً عظمت نماز را به جهانیان فهماند و ثانیاً: مؤمنین در انجام وظایف خود _ که موجبات تبلیغ دین اسلام است _ تظاهر کرده و از پنهان کردن آن خودداری کنند.آری امام حسین (ع) نه تنها در ظهر عاشورا به نماز ایستاد و با این عمل درس و پیام اهتمام به امر نماز را به گوش انسان ها رسانید، بلکه در آخرین لحظات عمر شریفش در حالی که روی خاک گرم کربلا افتاده بود و بدن مبارکش پر از جراحات و زخم های متعدد بود و لب های مبارکش خشک و جگرش از تشنگی می سوخت، باز هم این مصائب،حضرت را به خود مشغول نکرده و درهمان حال هم به مناجات با خدا و راز و نیاز با معشوق و معبود مشغول بود و می گفت:«صبراً علی قضائک یا رب، لا اِله َ سِواک، یا غیاث َ المستغیثین»
یکی از صفات و خصلت های پسندیده _ که قرآن بسیار درباره او سخن گفته و دراسلام مورد سفارش و تأکید است _ صفت وفاداری است که آن را از خصوصیات و امتیازات مؤمنین شمرده و وفا ننمودن به عهد را از ویژگی های منافقین بیان کرده اند.نقض عهد و شکستن پیمان از جمله گناهانی است که رشته دوستی و محبّت را پاره می کند، اعتماد و اطمینان را در اجتماع نابود می سازد و زیر بنای روابط اجتماعی را سُست می گرداند.لذا می توان چنین ادعا کرد که وفای به عهد علاوه بر آن که یک وظیفه دینی و تکلیف اسلامی است، یک وظیفه و حق انسانی نیز می باشد که تخلّف از او از
نظر عقل و وجدان هم مذموم و هم مردود است.خداوند این باره می فرماید:«آن گاه که با خداوند عهد و پیمان بستید، وفا کنید و سوگندهایتان را بعد از تأکید نشکنید. شما خداوند را کفیل و ضامن بر سوگند خود قرار داده اید، خداوند بر آنچه انجام می دهید آگاه است.»
امام سجاد (ع) می گوید: در شب عاشورا آنهایی که باقی ماندند، یاران وفادار بودند.اشخاصی بودند که یک دل و یک زبان گفتند: یا حسین (ع) اگر ما را قطعه قطعه کنند ازیاری شما دست بر نمی داریم.پدرم شکر خدا را به جای آورد و فرمود: من یاورانی وفادارتر و بهتر از شما ندیده ام و اهل بیتی نیکوتر چون خاندان خود مشاهده نکرده ام و فرمود: ای اصحاب من و یاران وفادار من! شما به زودی از نعمات بهشتی بهره مند خواهیدشد، ولی باز می گویم اگر میل دارید من شما را از بیعتتان معاف کردم، می توانید دست اهل بیت خود را گرفته و از این سرزمین خارج شوید و مرا با این گروه بگذارید که جز با من با هیچ کس کاری ندارند.اصحاب یک یک ارادت و اخلاص خود را عرض کرده و وفاداری خود را اظهار کردند و گفتند: ما آن روزی را نمی خواهیم که بی شما زنده باشیم. حاشا که مرگ برای ما حق است، زهی افتخار که در رکاب پسر پیغمبر کشته شویم.همین طور نیز عمل کردند و در عاشورا وفاداری خود را به جهانیان ثابت کردند و برای کشته شدن و یاری دین خدا و حمایت از امام زمانشان بر یک دیگر سبقت می گرفتند.
در هر عصر و زمانی مسلمانان وظیفه دارند از امام زمان و رهبر عصر خود حمایت کنند و حفظ شئونات و حراست از جان او را بر جمیع شئونات خویش مقدم دارند، زیرا حفظ اسلام بر هر مسلمانی واجب است و حفظ اسلام و قرآن توقف بر دفاع و حمایت از امام و حجت زمان دارد.شهدای سرفراز کربلا با نثار خون پاکشان پیام دفاع از رهبر
و حجت زمان را به جهانیان ابلاغ کردند. خداوند در قرآن مجید در آیات متعددی این نکته را تذکّر داده و درباره او توصیه و تأکید فرموده است.«در روز قیامت کافران صورت هایشان همگی بگرید و فریاد پشیمانی سر دهند و گویند ای کاش ما در دنیا اطاعت می کردیم از خدا و پیامبر او و امروز دچار عذاب و عقوبت نبودیم.»حضرت علی (ع) نیز فرمود:«خوشبختی دنیا و آخرت در سه چیز است: اطاعت و امتثال اوامر خدا و پیامبر او،اطاعت از دستورات علما و مجتهدین، محبت در حق بندگان خدا.»بنابراین دفاع از رهبر و حجت زمان یکی از واجبات و وظایف هر انسان مسلمانی است و این درس را شهدای کربلا به تمامی انسان ها دادند.محبت و عشق به خدا بالاتری عبادات است. برای مؤمنین هیچ لذتی بالاتر از عشق و محبت به خدا نیست. حب به خدا یعنی برداشتن پرده حجاب از قلب، به طوری که هر چه در جهان می بیند، خدا را در آن مشاهده می کند، بلکه با چشم قلب نیز به ماورای این جهان می نگرد؛ چنان چه خداوند می فرماید:«مؤمنان کسانی هستند که هنگام به یاد خدا بودن، دل هایشان می تپد و وقتی آیات قرآن را می شنوند ایمانشان زیاد می گردد و بر خدای خود توکّل می کنند.»به راستی غیر از این است که عاشوراییان می خواستند با انقلاب عظیم خود پیام عشق به خدا را به جهانیان بنمایانند.امام باقر (ع) فرمود: بهشت به سختی ها و شکیبایی ها پیچیده شده، پس کسی که بر سختی ها صبر کند، داخل بهشت خواهد شد و جهنم پیچیده شده به لذت ها و شهوات.»گذری کوتاه به فراز و نشیب انقلاب ِ نیم روزه عاشورا تدریس معلمان عشق کربلای
حسین (ع) را که پیام استقامت را به جهانیان نمایاندند به ما می آموزد.مطالعه در زندگی سراسر افتخار زینب (ص) درس هایی را به ما و همه جوامع بشری می آموزد؛ که از جمله درس استقامت.آری بانوی کربلا در مدّت عمر خود مصائب فوق العاده و طاقت فرسایی را که تحمل آنها برای افرادعادی غیر ممکن است را تحمّل کرد.آن حضرت نه تنها خود را در انبوه مصائب نباخت و مانند کوهی در مقابل سیل خروشان غم و غصّه ها مقاومت فرمود، بلکه امام زمان خود را نیز تسلاّ داد و حقیقتاً به یاری خدا جان آن حضرت را حفظ نمود.چه زیبا بود آن لحظه که در قتل گاه برادر بی سر خود را در آغوش کشید و ناله زد:یاجدا! یا محمّد!! این حسین (ع) تواست که با اعضای پاره در خون خویش آغشته شده است.آن هنگام که استقامت را به الگو نشست و در جواب یزید که گفته بود، کربلا را چگونه دیدی، فرمود: جز زیبایی چیزی نبود که من ببینم.آری عاشورا را می توان در چند پیام خلاصه کرد: فداکاری، ایثار، استقبال از مرگ،امر به معروف و نهی از منکر، نماز، وفاداری، رضایت به امر خدا، دفاع از دین خدا، دفاع از حجت زمان، عشق به خدا و استقامت.این است پیام خون های عاشوراییان که ما حسین زمان خود را یاری کردیم، شماهم حسین زمان خود را یاری کنید. آیا حسین زمان ما را یاوری هست؟