است دنیایی که با چلچراغ فریب و دلبری آشکارا انسان را به قتلگاه خود فرا می خواند.انسان بدون قرآن انسانی افتاده در چاه هلاکت اسفل السافلین بدون ریسمان نجات است انسانی است که از هدایت عرشی و فرا ظاهری محروم است وانسان بدون هدایت پیشوایان معصوم دین گرفتار در طوفان وحشت زای دریای اندیشه ها مخرب بدون ناخدای کشتی هدایت به ساحل نجات می باشد.به همین جهت است که قرآن انسان را به امامان و اطاعت پیامبر (ص) فرا می خواند و آنان او را به پیروی از قرآن دعوت می نمایند.

است که هم در زمان حیات و هم بعد از شهادت در حالی که سر به نیزه داشت قرآن تلاوت می کرد وآیات سوره کهف وشعراء را می سرود.

گردد و این برای او از آنچه در زمین و آسمان است بهتر است .

آگاه سازید.امیر مؤمنان (ع) فرمودند:یاحسین اجب الرجل حسین جواب این مرد را بده امام حسین ع) فرمودند:اما قولک اخبرنی عن «الناس فنحن الناس ولذلک قال الله تعالی ذکره فی کتابه (ثم افیضوا من حیث افاض الناس ) فرسول الله الذی افاض الناس جواب سوال تو درباره معنای ناس این است که ما ناس هستیم به همین جهت خداوند در قرآن کریم فرموده اند.اما قولک «اشباه الناس فهم شیعتنا وهم موالینا وهم منا و لذلک قال ابراهیم (ع)فمن تبعنی فانه منی اما مراد از «اشباه الناس آنان شیعیان وپیروان می باشند آنان از ما هستند چنانکه حضرت ابراهیم _ درباره پیروان خود _ فرموده اند: هر کس از من پیروی کند بی گمان از من است و اما قولک «النساس فهم السواد الاعظم واشار بیده الی جماعه الناس ثم قال اِن ْ هم اِلاّ کالانعام بل هم اضل ّ سبیلا؛ اما مراد از «نساس توده مردم می باشد _ امام بادست اشاره به جماعت مردم کردند _ و این آیه را تلاوت نمودند.آنان چیزی جز چهارپایان نمی باشند بلکه از آنها نیز گمراه ترند.(لا یکلف الله نفسا الا وسعها)؛ خداوند هیج کس را جز به اندازه تواناییش تکلیف نمی کند امام حسین (ع) در این باره می فرمایند: «ما اخذ الله طاقه احد الا وضع عنه طاعته و لا اخذ قدرته الا وضع عنه کلفتَه خدا همواره هر گاه تاب وتوان از کسی گرفت طاعت وانجام تکالیف را از او برمی دارد چنان که اگر قدرت از کسی گرفت سختی وفشار را از او بر می دارد.

دویست آیه است این سوره ازسوره های مدنی است و پیامبر گرامی اسلام در فضل قرائت آن فرموده است هرکس این سوره را قرائت کند در عوض هر آیه آن امان و محافظتی از آتش پل جهنم است (ان الله اصطفی آدم و نوحا و آل ابراهیم وآل عمران علی العالمین ذریه بعضها من بعض )بی گمان خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهیم وعمران را برای هدایت مردم برگزید در حالی که برخی از آنان از نسل دیگری می باشند.امام حسین ع) تبار و نسل خود و گزینش آنان برای هدایت انسان را فرمودند:و الله ان محمدا لَمن آل ابراهیم و ان العتره الهادیه لمن آل محمد؛ سوگند به خدا!بی شک «محمد» از نسل ابراهیم است و فرزندان پاک و معصوم ایشان از خاندان محمدمی باشند.(فمن حاّجک من بعد ما جائک من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم ثم ّ نبتهل فنجعل لعنت الله علی الکاذبین هر گاه بعد از علمی که به تو رسیده باتو به ستیزه بر خیزید به آنها بگو بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم وشما فرزندان خود را، ما زنان خویش و شما زنان خود را و ما نفوس خود و شما نیز نفوس خود، آنگاه مباهله کنیم ولعنت خدا را بر دروغ گویان قرار دهیم امام حسین (ع) درباره افراد همراه پیامبر در مقابل نصارای نجران در انجام مباهله خطاب به مسلمانان می فرماید:انشدکم الله اتعلمون ان رسول الله (ص) حین دعا النصاری من اهل نجران الی المباهله لم یأت الا به و بصاحبته و ابنیه سوگند می دهم شمارا به

خدا، آیا نمی دانید که پیامبر خدا _ که درود خدا بر او و خاندانش باد _ در زمان مباهله با نصارای نجران کسی جز علی و همسرش و دو فرزندش با خود نیاورد.ومسلمانان می گویند: درست است

را به نهایت رساندم و راضی به گزینش اسلام به عنوان دین برای شما شدم امام حسین ع) درباره شأن نزول آیه خطاب به مردمی که در «منی اجتماع کرده بودند فرمود:انشدکم الله اتعلمون ان َّ رسول الله (ص) نصبه یوم غدیر خم فنادی له بالولایه و قال لیبلغ الشاهد الغائب قالوا: الّلهم نعم قسم می دهم شما را به خدا، آیا می دانید که پیامبر خدا در روز غدیر خم او را به جانشینی خود نصب کرد و ولایت او را فریاد کشید و فرمود حاضران به غائبان اطلاع رسانند.گفتند: خدا را گواه می گیریم که اینطور است (من احیاها فکانما احیا الناس جمیعاً)اگر کسی انسانی را حیاتی دوباره بخشد گویا تمام انسانیت را زنده کرده است امام حسین ع) درباره مراد از حیات می فرماید:ای ومن احیاها وارشدها عن الکفر الی ایمان فکانّما احیا الناس جمیعا من قبل ان یقتلهم بسیوف الحدید.مراد این است که اگر کسی انسانی را هدایت کرد و او را از راه کفر و بی ایمانی به سوی ایمان آورد گویا تمام انسانیت را قبل از آن که با شمشیر بکشند دو باره زندگانی بخشیده است درباره زندگانی بخشیده است (الا ان حزب الله هم الغالبون ؛ بدانید بی گمان فقط حزب خدا پیروز است امام حسین ع) درباره آنان که حزب خدایند می فرماید:نحن حزب الله الغالبون وعتره رسول الله الاقربون واهل بیته الطیبون واحد الثقلین الذین جعلنا رسول الله ص) ثانی کتاب الله - تبارک وتعالی -؛ ما همان حزب خدای پیروزیم و همان فرزندان نزدیک پیامبر خدا. ما اهل بیت معصوم او هستیم و یکی از دو وزنه گرانقدری که پیامبر خدا (ص) ما

را بعد از کتاب خدای متعال معرفی نمود.

فاذا مضی ابوک فاخوک الحسن فاذا مضی الحسن فانت اولی به سوگند به خدا آنان تنها شما هستید، شما آن خویشان می باشید، آن گاه که من از دنیا رفتم پدرت علی سزاوارترین فرد به مقام من است و بعد از او برادرت حسن شایسته ترین فرد به مقام او و بعد از برادرت تو لایق ترین فرد برای کسب مقام و جایگاه او می باشی امام حسین (ع) از پیامبر خدا (ص) سؤال می کنند.قلت یارسول الله فمن بعدی اولی بی چه کسی بعد از من سزاوار ترین به کسی مقام و منزلت من است پیامبر گرامی (ص) پاسخ می دهد:فقال ابنک علی ُّ اولی بک من بعدک فاذا مضی فابنه محمد اولی به من بعده فاذا مضی محمد فابنه جعفر اولی به بمکانه من بعده فاذا مضی جعفر فابنه موسی اولی به من بعده فاذا مضی موسی فابنه علی ّ اولی به من بعده فاذا مضی علی فابنه محمد اولی به من بعده فاذا مضی محمد فابنه علی ّ اولی به بعده فاذا مضی علی ّ فابنه الحسن اولی به من بعده فاذا مضی الحسن وقعت الغیبه فی التاسع من ولدک فهذه الائمه التسعه من صلبک اعطاهم الله علمی و فهمی طینتهم من طینتی ما لقوم یؤذوننی فیهم !لا انالهم الله شفاعتی بعد از تو فرزندت علی سزاوارترین به کسب مقام توست وبعد از ایشان _ به ترتیب فرزندش محمد و سپس موسی و علی و محمد و علی و حسن است وآن گاه که حیات ایشان سپری شود غیبت نهمین فرد از نسل تو آغاز می شود اینان نه امامی میباشند که از تبار

تواند خداوند به آنان علم وفهم مرا اعطا نمود است سرشت آنان از سرشت من است چرا گروهی به آنان آزار می رسانند. خداوند آنها را هرگز به شفاعت من نمی رساند

اولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر و یقیمون الصلاه ویؤتون الزکوه .مردان وزنان باایمان برخی یاور برخی دیگرند امر به معروف می کنند و نهی ازمنکر می نمایند نماز را به پا می دارند و زکات را می پردازند.امام حسین (ع) درباره نقش مهم تربیتی والهی فریضه امر به معروف و نهی ازمنکر فرمودند:فبدأ الله بالامر بالمعروف والنهی عن المنکر فریضه منه لعلمه بأنها اذا ادّیت و اقیمت استقامت الفرائض کلها وهیّنها وصعبها؛ وذلک ان الامر بالمعروف والنهی عن المنکر دعّاء الی الاسلام مع ردّ المظالم و مخالفه الظالم و قسمه الفی ء و الغنائم و اخذ الصدقات من مواضعها و وضعها فی حقّها.خداوند در این آیه شریفه در آغاز سخن از امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک واجب گفت زیرا خداوند می داند که هر گاه این فریضه ادا شود و صورت گیرد دوازده امام و هدایت گر _ الهی جامعه انسانی از ما - خاندان پیامبر_ می باشد که اول ایشان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و آخرین آنان نهمین فرزند از نسل من است او به پا دارنده حق می باشد. خداوند به واسطه او زمین را حیاتی دوباره می بخشد و دین حق را به دست او بر تمامی ادیان برتری می دهد هر چند مشرکان اکراه دارند.او غیبتی طولانی خواهد کرد که گروهی از دین برگردند و گروهی بردین پای فشارند، آنان مورد اذیت قرار گیرند و به آنان طعنه زنند و گویند.پس کی است آن وعده اگر از راستگویانید.آنان که شکیبایی کنند بر اذیت و آزار و انکار بی دینان در زمان غیبت همانند رزمندگان در کنار پیامبر خداباشند.دیگر تکالیف چه آسان وچه سخت آن

تحقق می یابد،زیرا امر به معروف و نهی ازمنکر - انسان را - به اسلام راستین به همراه بازگشت ناحق گرفته ها و مخالفت با ستمگر و قسمت کردن بیت المال و غنائم و گرفتن زکات از جای خود وصرف آن در مورد خود فرا می خواند.

(عج را درک کند و از یاران او باشد.(ان من شی ء الا یسبح بحمده ولکن لا تفقهون تسبیحهم هیچ موجودی نیست مگر با ستایش خود خدا را تقدیس می نماید ولی شما تقدیس آنان را درک نمی کنید.امام حسین (ع) درباره تسبیح موجودات فرمودند:ما خلق الله من شی ء الا و له تسبیح یحمد به ربه تمام موجوداتی که خداوند آفریده است برای خود تسبیح و تقدیسی دارند که با آن خداوند را می ستایند.(یوم ندعوا کل ّ اناس بامامهم )روزی که هر انسانی با پیشوای خود احضار ودعوت می شود.امام حسین ع) درباره نقش مهم پیشوایان مردمی در کسب سعادت دنیا و آخرت آنان فرمودند:امام دعا الی هدی فاجابوه الیه وامام دعا الی ضلاله فاجابوا الیها؛ هؤلاء فی الجنه وهؤلاء فی النار و هو قوله -عزوجل (فریق فی الجنه وفریق فی السعیر).پیشوایی مردم را به هدایت می خواند و آنان می پذیرند؛ و سردمداری آنان را به گمراهی دعوت می کند ومی پذیرند، آنان - گروه اول - در بهشت باشند و اینان - گروه دوم - در جهنُم َ، این همان گفتار خداوند متعال در قرآن است که می فرماید «گروهی در بهشت باشند و گروهی دیگر در دوزخ .(ان السمع و البصر و الفؤاد کل اولئک کان عنه مسؤولا).بی گمان گوش و چشم و دل - تمامی آنها- درباره او مورد بازخواست قرار می گیرند.امام حسین (ع) درباره سخنی از پیامبر (ص) در تطبیق این آیه می فرماید: پیامبر خدا در جایی فرموده بود:«ان ابا بکر منی بمنزله السمع وان عمر منی بمنزله البصر و عثمان منی بمنزله الفؤاد.قال فلما کان من الغد دخلت الیه وعنده امیر المؤمنین ع) و ابو بکر و

عمر و عثمان فقلت له یا ابت سمعتک تقول فی اصحابک هؤلاء قولا فما هو؟فقال ص): نعم ثم اشار الیهم فقال هم السمع و البصر والفؤاد و سیسألون عن وصیّی هذا واشار الی علی بن ابی طالب ع) ثم قال ان الله عز وجل یقول (ان السمع والبصر والفؤاد کل اولئک کان عنه مسؤولا.)ثم قال (ص):و عزّه ربی ان جمیع امّتی لموقوفون یوم القیامه و مسؤولون عن ولایته و ذلک قول الله _ عز وجل _: (وقفوهم انهم مسؤولون ؛امام حسین ع) می گوید: پیامبر خدا(ص) در مجلسی چنین بیان کرده بود:همانا ابو بکر نسبت به من در حکم گوش وعمر در حکم چشم وعثمان در حکم دل من است امام حسین ع) می گوید: فردا به محضر ایشان شرفیاب شدم در کنار آن جناب ابوبکر وعمر وعثمان نیز حضور داشته وپدرم امیر مؤمنان ع) نیز در خدمت پیامبر خدا بود.به ایشان عرض کردم پدرم شنیده ام شما درباره اینان چنین فرموده اید، جریان چیست پیامبر خدا فرمود: آری سپس با آنان اشاره کرد وگفت آنان گوش چشم و دل من هستند وبزودی آنان مورد بازخواست خدا درباره جانشین من این شخص - اشاره کردند به امیر مؤمنان علی بن ابی طالب ع) _ قرار می گیرند بعد آیه را تلاوت کردند:بی گمان گوش وچشم وقلب تمامی آنها درباره او مورد سوال واقع می شوندقسم به عزت پروردگارم بی گمان تامی امت است من در دوز قیامت باز ایستند و از آنان درباره ولایت امیر مؤمنان سؤال شوند و این همان معنای قول خداوند متعال است باز ایستند و بی گمان مورد بازخواست قرار گیرند».

سوره قرآن کریم ودارای نود وهشت آیه می باشد.این سوره مکی می باشد وپیامبر گرامی اسلام در فضل قرائت آن فرمودند: هرکس این سوره را قرائت کند به عدد پیروان زکریا ومخالفان او و به ده برابر عدد آنانی که برحضرت یحیی ومریم وعیسی وموسی وهارون وابراهیم واسحاق ویعقوب واسماعیل ایمان داشتند خداوند به آنان ثواب عطا می کند وبه عدد آنانی که برای خدا فرزندی می دانستند وآنانی که به این ادعای کذب قائل نبودند.(ان الذین آمنوا وعملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودّاً)بی گمان کسانی که ایمان آورده وعمل صالح انجام داده اند خداوند به زودی برای آنان محبوبیت ایجاد می کند.سالار شهیدان ع) در بیان معنای آیه فرمودند:فذلک لعلی ّ وشیعته (فانّما لیسّرناه بلسانک لتبّشر به المّتقین ) فبشّر بذلک النبی (ص) لعلی ّ بن ابی طالب (وتنذر به قوما لدّاً) فذلک لک ولاصحابک این آیه درباره علی وشیعیان او می باشد و خداوند به پیامبر فرمود:«ما این را بر زبان تو آسان کردیم تا پارسایان را مژده دهی » وپیامبر این مژده را به علی بن ابی طالب داد و بازخداوند در آیه دیگری فرمود. «وبترسان به این مطلب آن قوم ..را» واین برای تو ای مروان و یاران توست

وجود و اطاعت آنها از اهل بیت می فرماید:والله ما خلق الله شیئا الاّ وقد امره بالطاعه لناسوگند به خدا، خداوند چیزی را نیافرید مگر اینکه به آن فرمان اطاعت از ما را داد.

.

اهل البیت و یطّهرکم تطهیراً)ما اهل بیت پاکی و عصمت می باشم که خداوند بر پیامبرش این آیه را در شأن مانازل کرد.

نام دیگر این سوره (حمعسق است در فضل قرائت آن پیامبر گرامی اسلام فرموده است هر کس این سوره را قرائت کند از کسانی شد که فرشتگان بر او درود فرستند و برای او طلب بخشش و رحمت می کنند(قل لا اسألکم علیه اجرا الاّ المودّه فی القربی )بگو ای پیامبر من هیچ گونه پاداشی از شما -در مقابل هدایتتان نمی خواهم مگر دوستی نزدیکانم امام حسین ع) درباره وجوب و آثار این دوستی وحب به اهل بیت فرمودند:«ألزموا مودَّتنا اهل البیت فان َّ من لقی اللّه و هو یودَّنا دخل فی شفاعتنا؛همواره دوستی ما اهل بیت در دل داشته باشید زیرا کسی که خدا را ملاقات کند در حالی که دوستی ما را در دل دارد مشمول شفاعت خواهد شد».ودر حدیث دیگری سالار شهیدان (ع) در معنای «قربی می فرماید:«ان القرابه الّتی امر اللّه بصلتها وعظَّم حقَّها وجعل الخیر فیها قرابتنا اهل البیت الّذین اوجب حقّنا علی کل ّ مسلم بی گمان قرابتی که خداوند فرمان به مودّت وپیوند با آن داده و حق آن را بزرگ دانسته و خیر و سعادت در آن قرار داده است قرابت ما اهل بیت پیامبر است که خداوند ادای حق ما را بر مسلمانی واجب کرده است .

دائما تا روز قیامت روشن است منوّر می سازد.(ما خلقت الجن والانس الا لیعبدون )من جن و انسان را نیافریدم مگر برای این که اطاعت از من کنند.سالار شهیدان امام حسین (ع) درباره علّت خلقت انسان چنین می گویند:«ایها الناس ان ّ اللّه - جل ّ ذکره - ما خلق العباد الا لیعرفوه فاذا عرفوه عبدوه فاذا عبدوه استغنوا بعبادته عن عباده ماسواه ای مردم بی گمان خداوند بزرگ بندگانش را نیافرید مگر برای اینکه او را بشانسند وآنگاه که اورا شناختند عبادت واطاعتش کنند که در این صورت از عبادت و اطاعت غیرخدا بی نیاز و روی گردان گردند.از ایشان سوال شد: معرفت و شناخت خدا از چه طریقی حاصل می شود.فرمود: «معرفه اهل کل زمان امامهم الذی یجب علیهم طاعته از طریق شناخت مردمان هر عصر امام زمان خود که واجب بر آنان اطاعت از ایشان .

آنها نسبت به علی بن ابی طالب و فرزندان ایشان بود.

کم بودند در حالی که در آیه تنها آنها بسیار به شمار آمده است

- فرستادیم این روزی است که مردم برای حساب جمع گردند و آن روز شهادت است

حسین (ع) سؤال شد مراد از نعمت چیست فرمودند: أمَرَه ان یحدّث بما انعم اللّه علیه من دینه خداوند فرمان به او داد که آنچه خداوند از دین وقانون الهی به او عطا کرده - به مردم - باز گوید.

فیه بغیر علم فقد سمعت جدّی رسول اللّه ص) یقول «من قال فی القرآن بغیر علم فلیتبوء مقعده من النار.»و ان ّ اللّه سبحانه قد فسر «الصمد» فقال «اللّه احد، اللّه الصّمد»ثم فسّره فقال (لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد)«لم یلد» لم یخرج منه شی ء کثیف کالولد وسائر الاشیاء الکثیفه التی تخرج من المخلوقین ولاشی ء لطیف کالنّفس ولایتشّعب منه البدوات کالسنه و النوم و الخطره و الهم ّ و الحزن و البهجه والضحک و البکاء و الخوف و الرجاء.به نام خداوند بخشنده بخشایشگربگو - ای پیامبر - شأن چنین است که خداوند یکتاست و بی نیاز می باشد او نه و برای او همتایی نمی باشد.مردم بصره طی نامه ای از امام حسین (ع) درباره تفسیر و معنای کلمه «صمد» در سوره «اخلاص سوال کردند و آن حضرت در جواب آنان اینگونه نگاشتند:به نام خداوند بخشنده بخشایشگربدانید که نباید در قرآن بدون داشتن دانش فهم آن وارد شوید و مجادله کنید و سخنی پیرامون آن به زبان رانید؛ جدم پیامبر گرامی اسلام (ص) می فرمودند:«هرکه در مورد قرآن جاهلانه سخن گوید جایگاه او آتش جهنم باشد.»بی گمان خداوند متعال خود، کلمه «صمد» را در آیه «الله احد الله الصمد» با جمله بعد از آن تفسیر نموده است و می فرماید«نه می زاید و نه زاده گردیده و همتایی ندارد»«لم یلد» یعنی از او اشیاء مرکب و مادی و آن چیزهایی که از مخلوق زاده و تراوش می کند مثل فرزند ودیگر مادیات از او صادر نشود و هچنین چیزهای غیر مادی متناسب با مادیات مثل نفس دارا نباشد واز او چیزهای متخالف مثل خواب و بیداری و

غم و اندوه خوشحالی وخنده گریه و ترس و امید، میل و کسالت گرسنگی و سیری از او صادر یا واقع نمی شود، بزرگ و منزه است خداوند که از او این امور صادر گردد و از او چیزهایی مادی و غیرمادی تولد یابد «ولم یولد» یعنی او از چیزی تولد نیافته واز موجودی حاصل نگردیده است آن چنان که اشیای مادی از جوهر و اساس خود ساخته و تولد می یابند مثل جنبندگان و درختان از زمین وآب از چشمه ها و میوه ها از درختان متولد می شوند و چنان که اشیای غیرمادی از مراکز و اصل خود صادر و ایجاد می شوند مثل دیدن از چشم و شنیدن از گوش و بویدن از بینی وچشیدن از دهان وسخن گفتن از زبان و معرفت و شناخت از قلب و حرارت و شعله وری از سنگ حاصل می شود.بلکه خداوند آنی است که از چیزی وجود نیافته و در چیزی واقع نگشته بلکه او خالق موجودات وپدید آورنده آنان به قدرت خویش است موجودات به اراده اش متلاشی گردند و آنان باعلم و حکمت خداوند باقی مانند. این است خدایی که بی نیاز است و نه چیزی از او تولد یابد ونه از چیزی بدست آید او به تمام پنهان و آشکار عالم است عظیم و بزرگ است و هم تایی ندارد.امام حسین (ع) در حدیث دیگری درباره معنای «الصمد» فرموده اند:«الصمد الذی لاجوف له الصمد الذی قد انتهی سؤدده والصمد الذی لایأکل و لا یشرب والصمد الذی لاینام والصمد الدائم الذی لم یزل ولا یزل «صمد» آنست که وسط ونهان ندارد«صمد» کسی است که اقتدارش بی نهایت است

«صمد» چیزی است که نه می خورد و نه می آشامد «صمد» چیزی است که نه می خوابد «صمد» چیزی است که دائم است و هرگز زوال نمی پذیرد.