به جامعه اسلامی معرفی نمایند. در حالی که همین امام (ع) در اواخر عمر خود در فشار حکومت ظالمانه بنی عباس بودند و بالاخره به دست منصور به شهادت رسیدند. حالا اگر گفتیم امام جعفر صادق (ع) رئیس مذهب تشیع و زنده کننده اسلام راستین است بدان معنا و مفهوم نیست که امامان (ع) دیگر قابلیّت این کار را نداشته و از این عمل عاجز بوده اند، زیرا این فکر و منطق غلط بوده و مسئله امامت و پیشوایی بالاتر از این حرف ها است . یا حضرت سیدالشهدا (ع) قیام نمود و آن صحنه محیّر العقول را در جهان بشریّت برای حفظ کیان اسلام و ابقای دین به وجود آورد که دیگر از امامان (ع) چنین عملی را به وجود نیاوردند، حال نباید گفت که مثلاً حضرت امام حسن مجتبی (ع) از این اقدام تکویناً عاجز بوده است و حال آن که با مطالعه تاریخ زندگی این دو برادر روشن خواهد شد که قیام و انقلاب حضرت امام حسین (ع) اوّلاً حسنیّه و ثانیاً حسینیّه بوده است .

این جا گفتار و معتقدات بعضی از دانشمندان و مورخان غیر اسلامی را نقل نموده و ذکر می کنیم :ع .ل .پوید می نویسد: درس امام حسین (ع) این است که در دنیا اصول ابدی عدالت و رحم و محبت وجود دارد که تغییر ناپذیرند و همچنین می رساند که هرگاه بدی مقاومت کند و بشر در راه آن پافشاری نماید آن اصول همیشه در دنیا باقی و پایدار خواهد ماند. درطی قرون افراد همیشه جرأت و پردلی و عظمت روح و بزرگی قلب و شهامت روانی را دوست داشته اند و در اثر همین هاست که آزادی و عدالت هرگز به نیروی ظلم و فساد تسلیم نمی شود. این بود شهامت و این بود عظمت ِ حسین (ع) و من مسرورم که در چنین روزی با کسانی که این فداکاری را از جان و دل ثناء می گویند شرکت کرده ام . هرچند که یک هزار و سیصد سال از تاریخ آن می گذرد.اپرونیک مورخ مشهور امریکایی از واشنگتن می نویسد:برای امام حسین (ع) ممکن بود که زندگی خود را با تسلیم شدن به اراده یزید نجات بخشد، لیکن مسئولیت پیشوایی و نهضت بخش اسلام ، اجازه نمی داد که او یزید را به عنوان خلیفه مسلمین بشناسد. او به زودی خود را برای قبول هر ناراحتی و پافشاری به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بنی امیّه آماده ساخت . در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشک و در روی ریگ های تفتیده روح حسین فنا ناپذیر برپاست . ای پهلوان وای نمونه شجاعت و ای شهسوار من ای حسین !3_ از ابتدای تکوّن حضرت امام حسین (ع) تا ولادت و از ولادت تا شهادت تمام عوالم هستی آسمان ها و فرشتگان زمین و دریاها

همه و همه برای حضرتش گریه نمودند که این جریان برای کسی پیش نیامده و نخواهد آمد. بلی برای حضرت یحیی نیز آسمان گریه کرد. در تفسیر مجمع البیان ضمن آیه (فما بکت علیهم السماء و الارض ) مرحوم طبرسی فرمودند: برای دو نفر یحیی و حضرت امام حسین (ع) آسمان ها و فرشتگان چهل شبانه روز گریه نمودند. و در همین تفسیر آمده است : آفتاب در طلوع و غروبش تا چهل روز به حالت حمراء و سوزش بود و در مناقب ابن شهر آشوب مازندرانی چنین است :«بکت السماء علی الحسین (ع) اربعین یوماً»، تفسیر صافی سوره الدّخان .4_ حضرت امام حسین (ع) در تمام کمالات و فضیلت ها حتی در عبادت برترین انسان بود. چرا حضرتش مکنی به ابی عبدالله شده است ؟! آیا این کنیه از کنیه های متعارف است ؟! ظاهراً در این کنیه ویژگی ای است و اشاره است به محور بودن آن حضرت در تمام کمالات . ابوعبدالله یعنی پدر بنده خدا. پدر در خانواده نقش بزرگی دارد و باید الگو بوده باشد. پدر مربی و مکمل است . پدر الگو و مصدر است . برای همه حضرت امام حسین (ع) پدر بندگان خدایند و همه بندگان ؛ یعنی عبادت کنندگان در رسیدن به کمالات باید از امام حسین (ع) درس بیاموزند.5_ زیارت امام حسین (ع) معادل حج و عمره است . در روایات بسیاری آمده است اگر روزی مشاهده شد که بیت الله الحرام از حجاج خالی است ، در آن وقت از باب وجوب کفایی بر مسلمان ها واجب است به زیارت خانه خدا بشتابند. اگر چه مستطیع نبوده باشند و یا حج واجب خود را رفته باشند. مرحوم صدوق رضوان خدا بر او باد همین

مطلب را راجع به زیارت امام حسین (ع) گفته که اگر روزی بیاید مردم به طور کلی ترک زیارت امام حسین (ع) نموده باشند، در این صورت به طور واجب کفایی بر شیعیان واجب است که به زیارت امام حسین (ع) بروند و نگذارند حرم مطهر خالی از زائر باشد (نقل از آیت الله مرعشی نجفی ).آیا زیارت امام حسین (ع) در روز عرفه مثل زیارت خانه خداست ؟ یا گفته شود: ثواب زیارت امام حسین (ع) از زیارت خانه خدا بیشتر است و یا مساوی است . بزرگ ترین دلیل برای این مطلب این است : شکی نیست در این که خانه خدا که در مکه واقع شدحرمت و احترام و عظمت آن برای احترام و حرمت حضرت ابراهیم (ع) است که آن رابنا نمود و خلیل الرحمن هنگامی که مأمور به ذبح فرزندش حضرت اسماعیل شد، طاقت نیاورده چشمانش را بست اما امام حسین (ع) جوانش را نزدش قطعه قطعه نمودند وجوانانی را برای خدا قربانی کرد و ابداً ناراحت نشد و رنگ نباخت . پس زمین کربلا که مزار شهدای راستین قرار گرفت و مرقد مطهر عزیز اسلام در آن جا واقع شد، می بایستی زیارت آن و ثواب زیارت آن لااقل معادل ثواب خانه خدا باشد، نه کمتر.6_ امام حسین (ع) همچون پدر بزرگوارش ، مولای متقیّان (ع) در دل شب غذای بیچارگان را حمل می نمود و به خانه های فقرا می رفت . حتی بعد از شهادت سالار شهیدان ، اثر زخم روی کمر ایشان مانده بود که آن زخم نه از شمشیر بوده و نه از نیزه ، بلکه در اثر حمل غذای مستمندان بوده . لذا از زین العابدین (ع) پرسیدند. حضرت در پاسخ فرمودند: این

زخم بر اثر حمل غذا برای فقرا و بیچارگان بود. این مطلب را غیر از علمای شیعه دیگران نیز گفته اند. مانند ابن جوزی در کتاب «تذکره الخواص » و ابونعیم اصفهانی در «حلیه الاولیاء».

بی خبر در حال شوکت و عزت و در منتهای خوشی زندگی نموده اما توده مردم ، حتی نان خالی هم نداشته باشند.حسین (ع) فرزند کسی است که پیوسته به درماندگان کمک می کرد و برای نجات دادن طبقات محروم و مظلوم با ستمگران مبارزه می کرد و شبانگاه غذای فقرا را به دوش می کشید و به خانه هایشان می برد و هرگز غذاهای رنگارنگ میل نمی نمود و می گفت : من چگونه لباس نو بپوشم و سیر بخوابم در حالی که در کشورهای اسلامی ممکن است برهنه یا گرسنه ای باشد.

السلام » یعنی هر زمانی که امت اسلامی گرفتار حکومتی مانند حکومت فرزند هند جگر خوار شد، دیگر فاتحه اسلام خوانده شده و دین نابود خواهد شد.امام حسین (ع) برای آزادی مردم محروم قیام و انقلاب مقدس را به وجود آورد.شاعری ، مرامنامه و اساس زندگی انسان را در چند بیت شعر تبیین کرده و خواسته های امام حسین (ع) را و این که در منطق آن حضرت زندگی انسانی چیست را روشن می نماید:اندر آن جا که باطل امیر است اندر آن جا که حق سربه زیر است اندر آن جا که دین و مروّت پایمال و زبون و اسیر است راستی زندگی ناگوار است مرگ بالاترین افتخار است اندر آن جا که از دست بیداد می کشد قلب مظلوم فریاداندر آن جا که ظالم بمستی بر سر خلق می تازد آزادمهر بر لب نهادن گناه است خامشی بدترین اشتباه است این اساس مرام حسین است روح رمز قیام حسین است یا که آزادگی یا شهادت حاصلی از کلام حسین است شیعه او همین سان غیور است تا ابد از زبونی بدور است شیعه و تن به بیداد دادن شیعه و مهر بر لب نهادن شیعه و چون زنان آرمیدن شیعه و در مذلّت فتادن شیوه شیعه هرگز نه این است شیعه نبود هر آن کس چنین است چون یزید از هوس کامور شد دولت غاصبش مستقر شدکار اسلام از او شد پریشان آدمیّت دچار خطر شدسیل طغیان او دین ز جا برد تا لب پرتگاه فنا برددید فرزند زهرا که این جا نیست جای سکوت و تماشانهضتی کرد خونین و پر شور آتشین محشری کرد برپاکربلا

را ز نهضت تکان داد باز از نو به اسلام جان دادگرچه دشمن تنش غرق خون کرد ظلم ها بر وی از حد برون کردلیک خونش بجوشد و زو موج کاخ بیداد را سرنگون کردتا ابد نیز آن خون بجوشد بر زوال ستم ها بکوشدزان شهید سراز تن فتاده زان فداکار در خون فتاده جاودان آید این بانگ پرشور لا اری الموت الا سعاده آری آزاد مردان بکوشند بر ستمگر چو طوفان بجوشند

حضرت علی (ع) می فرمود: اگر تمام جهان هستی را به من بدهند و بخواهند که پوست جویی را از دهان مورچه ای بیرون آورم هرگز چنین کاری را نخواهم کرد، این کلام مقدس حضرت علی (ع) اشاره به هر دو مطلب است هم اشاره به حقوق و هم اشاره به آزادی .

است و خمینی آن کس که نشد خاضع بر ظالم جبّار حسین است و خمینی از مولی حسین من چه بگویم نتوان گفت زبان ها همه الکن یک جمله کوتاه فقط ذات خدا گفت حکیم حی ّ ذوالمن ّای عاشق بی باک نظر کن سوی لاهوت تو غوغا کردی احسن یکتا رجل لولاک دیوانه شده افلاک در شجاعتی بی باک یکتا رجل اشجع فهیم اعصار حسین است و خمینی از روح خدا گویم که در کالبد بی جان چنان روح دمیده از نهضت او خصم ابرقدرت دوران بدیده چو خاری شد بدیده با اسلحه الله اکبر رفت به میدان جهان پشتش خمیده امریکا شده مجنون شوروی شده دلخون ظالمان همه محزون از نسل علی بعد از علی قاتل اشرار حسین است و خمینی