نویسنده : جواد ذوالجلالی
ناشر: مجله حوزه

روزی که رسول خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) دو وزنه سنگین و دو میراث گرانبها (قرآن و عترت) را به مردم معرفی کرد و برای نجات از گمراهی، تمسک به «ثقلین را توصیه فرمود، اهل‌بیت خویش را نیز به عنوان قرآن شناسان خبیر معرفی کرد، تا پس از او، امت از ائمه الهام بگیرند و شاگردی عترت را با افتخار بپذیرند. صادق آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)، درباره حبل المتین قرآن و شیوه بهره گیری از آن و جایگاه کلام الهی، سخنان نغز بسیاری دارد که در این نوشته به اختصار به برخی از محورهای تعالیم و توصیه‌های حضرتش اشاره می‌کنیم، باشد که جامعه قرآنی و ولایی ما، از حضرت صادق (علیه السلام) سرمشق بگیرد و از سرچشمه هدایت قرآنی، جان عطشناک خویش را سیراب سازد.

کلام الهی، جلوه‌ای از قدرت و علم و حکمت خداست و آیات قرآن،هر یک نشانه‌ای از عظمت الهی است. امام صادق (علیه السلام) در زمینه جلوه گاه بودن قرآن برای ذات مقدس خدا البته برای چشم‌های بیدار و دلهای آگاه می‌فرمایند: (لقد تجلی الله لخلقه فی کلامه و لکنهم لایبصرون) [1] . خداوند بر خلق خویش در کلام خودش تجلی کرده است، ولی آنان خدا را نمی‌بینند.

معارف قرآن بی پایان است. به تعبیر خود قرآن (تبیانا لکل شیی‌ء)است; بیانگر هرچیز. هر پند و حکمت، هر حکم و قانون، هر علم و دانش ریشه در قرآن دارد. حتی برای آگاهی از سرگذشت پیشینیان و سرنوشت آیندگان و دانشهای آسمان و زمین باید به قرآن نگریست و به کمک اهل بیت علیهم السلام، از این منبع و گنجینه کامل بهره گرفت. امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: «خداوند بی‌همتا و قدرتمند، کتاب خویش را بر شما نازل فرمود و او راستگو و نیکوکار است. در قرآن، خبر شما و خبر آنان که پیش از شما بودند و آنان که پس از شما خواهند آمد، همچنین خبرآسمان و زمین است...» و در سخن [2] دیگری به جنبه تبیان بودن قرآن چنین اشاره می‌فرمایند: (ان الله انزل فی القرآن تبیان کل شی‌ء، حتی و الله ما ترک شیئا یحتاج العباد الیه الا بینه للناس...) [3] . خداوند در قرآن، بیان هرچیز را نازل کرده است. به خدا قسم هیچ چیزی را که بندگان به آن نیازمندند، فروگذار نکرده و برای مردم بیان فرموده است.

قرآن، عهدی استوار میان خدا و مردم است و آیات این کتاب، متن این عهدنامه را بیان می کند. در عهد نامه باید نگریست، به آن باید پایبند بود، مفاد آن را نباید زیر پاگذاشت. امام صادق (علیه السلام) درباره این عهدنامه و لزوم تلاوت بخشی از آن در هرروز، چنین می‌فرمایند: «القرآن عهدالله الی خلقه، فقد ینبغی للمرء المسلم ان ینظرفی‌عهده و ان یقراء منه فی کل یوم خمسین آیه [4] . قرآن عهد خداوند نسبت به بندگان اوست. سزاوار است که یک انسان مسلمان در این عهدنامه الهی بنگرد و هر روز پنجاه آیه از آن را بخواند. روشن است که مرور بر مفاد یک عهدنامه، برای یادآوری از آن قرارداد و رعایت آن در عمل است. میثاق خدا با بندگان برشناختن احکام الهی و عبرت گرفتن از حکایات قرآن و عمل به اوامر او و تدبر در آیات است. جالب است که امام صادق (علیه السلام) وقتی می خواست قرآن تلاوت کند، قرآن را که به دست راست خویش می گرفت، دعایی می‌خواند که به عهد بودن قرآن و تعهدات انسان در قبال این قرار داد،اشاره دارد. مضمون آن دعا چنین است: «خداوندا! من عهد و کتاب تو را گشودم. خدایا! نگاهم را در این کتاب، عبادت قرار بده و قرائتم را تفکر، و تفکرم را عبرت آموزی. خدایا! مرا از آنان قرار بده که از مواعظ تو در این کتاب، پند می‌گیرند و از نافرمانی‌ات پرهیز می‌کنند. وقتی کتاب تورا می‌خوانم، بر دل و گوشم مهر مزن و بر دیدگانم پرده میفکن وقرائت مرا خالی از تدبر مگردان، بلکه مرا چنان قرار بده که در آیات و احکامش ژرف بنگرم، دستورهای دین تو را بگیرم و عمل کنم و نگاه مرا در این کتاب، غافلانه و قرائتم را بیهوده و بی‌ثمرمساز.» [5] .

در خلال آیات قرآن، سرگذشت اقوامی از گذشته آمده است. چه نیکان وصالحان که در سایه ایمان و عمل و پیروی از حق، سعادتمند شدند،چه عنودان و لجوجان که با تکذیب انبیا و انکار خدا و طغیان و فساد، گرفتار عذاب الهی گشتند. قرآن، کتاب قصه و داستان نیست،ولی سرشار از قصص و حکایات افراد و امت هاست و همه بر اساس درس گرفتن و الهام و عبرت و پند. امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «علیکم بالقرآن! فما و جدتم آیه نجابها من کان قبلکم فاعملوا به، و ما وجدتموه هلک من کان قبلکم فاجتنبوه.» [6] . برشما باد قرآن! هر آیه‌ای را که یافتید که گذشتگان، با عمل به محتوای آن آیه نجات یافتند، شماهم به آن عمل کنید و هر آیه را دیدید که بیانگر هلاکت پیشینیان است، شماهم از آن (عامل هلاکت) بپرهیزید. این شیوه برخورد با آیات قرآن، سودمندترین شیوه‌ای است که درعمل فردی و اجتماعی مسلمانان اثر می‌گذارد و قرآن هدایتگر قاری می‌شود.

دین خدا و آیات قرآن، حاوی یک سلسله احکام الهی است که تا دامنه قیامت استمرار می‌یابد. آنچه که حلال الهی و حرام الهی است، مشمول مرور زمان نمی‌شود و حکم خدا در اثر «جو» یا «شرایط جدید» یا «تمایلات این و آن عوض نمی گردد. امام‌صادق (علیه السلام) در تشریح بعثت‌های سلسله نورانی انبیا، به دوره بعثت رسول خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌رسد و می‌فرمایند: «تا آن که محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) آمد و قرآن را آورد و شریعت و راه و روش قرآن را. پس حلال آن تا روز قیامت حلال است و حرام آن تا روز قیامت حرام می‌باشد.» و در سخنی [7] دیگر، جریان قرآن را در عصرها و زمان‌ها، همچون جریان شب و روز و ماه و خورشید می‌داند. با بیان امام صادق (علیه السلام) راه بر اندیشه کسانی که احکام خدا را مقطعی و دوره‌ای می‌دانند و عصر حاضر را برای اجرای احکام قرآن مناسب نمی‌دانند و قوانین وحی را برای تنظیم امور بشریت امروز و جامعه کنونی کافی نمی‌بینند،بسته می‌شود.

غیر از احکام قرآن و حلال و حرام آن که ابدی است، خود این کتاب ژرف و فصیح و متین نیز با گذشت زمان کهنه نمی‌شود و پیوسته معارف آن برای همه اقشار در همه زمانها درخشندگی و آموزندگی دارد. امام صادق (علیه السلام) در حدیثی به رمز و راز این جاودانگی و طراوت همیشگی در کلام خدا اشاره دارد. مردی از آن حضرت می‌پرسد: چرا قرآن با نشر و درس و بررسی، تازه‌تر و شاداب‌تر می‌شود و هرگزکهنه نمی‌شود.؟ امام صادق (علیه السلام) در پاسخ می‌فرمایند: «لان الله تبارک و تعالی لم یجعله لزمان دون زمان و لا لناس دون ناس فهو فی کل زمان جدید و عند کل قوم غض الی یوم القیامه.» [8] . برای این که خدای متعال آن را برای زمانی خاص یا مردمی خاص قرار نداده است. از این رو قرآن در هر زمان تازه است و نزد هر قومی شاداب است تا روز قیامت. طراوت و تازگی قرآن برای همه و همیشه، به خاطر آن است که معجزه جاوید پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و کلام الهی است و در هر عصری پاسخگوی نیازهای فکری، هدایتی و اجتماعی مردم است.

گرچه تلاوت قرآن و حفظ کردن آیات آن ثواب دارد و ارزشمند است،ولی تکلیف مسلمانان در این حد خلاصه نمی‌شود. حفظ کردن باید همراه با عمل باشد و یاد دادن و یادگرفتن به قصد اجرای فرموده‌های خدای متعال. حضرت صادق (علیه السلام) فرموده است: «الحافظ للقرآن، العامل به، مع السفره الکرام البرره [9] . کسی که حافظ قرآن و عمل کننده به آن باشد، همراه با سفیران والا مقام و نیکوکار الهی (فرشتگان مقرب) خواهد بود. ضرورت آموختن قرآن نیز در کلام آن حضرت مطرح است. می فرمایند: «ینبغی للمؤمن ان لایموت حتی یتعلم القرآن او یکون فی تعلمه [10] . سزاوار است که مؤمن نمیرد، تا آن که قرآن را آموخته باشد، یا در حال و مسیر فرا گرفتن قرآن باشد. با این حال، پای بندی به احکام قرآن و عمل به آن در تعبیر امام صادق (علیه السلام) چنین بیان شده است:«واحذر ان تقع من اقامتک حروفه فی اضاعه حدوده [11] . بپرهیز از این که در مسیر اقامه حروف، به اضاعه حدود بیفتی. بسیارند آنان که در شکل و ظاهر به قرآن می‌پردازند و در ورای جلوه‌های ظاهری قرآنی، عمل به قرآن مطرح نیست. این گونه برخورد تشریفاتی و مراسمی و شکلی با قرآن، در شان کلام الهی و منشورآسمانی نیست.

خواندن قرآن نیز آدابی دارد، هم آداب ظاهری همچون مسواک، وضو،ترتیل، صوت خوش، رو به قبله بودن، حفظ احترام کلام الله و... وهم آداب باطنی و حالت‌های روحی و توجه قلبی و عنایت به کلام خدا و پیداکردن حالت‌خشوع و تذکر و تاثیر پذیری ازتلاوت، این نکات در کلمات امام صادق (علیه السلام) بسیار بیان شده است. به برخی از این رهنمودها اشاره می‌شود. امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: هرگاه نزد تو قرآن تلاوت می‌شود، برتو لازم است گوش بدهی و سکوت و توجه داشته باشی: «اذا قری‌ء عندک القرآن وجب علیک الانصات و الاستماع [12] . این همان نکته قرآنی است که در آیه 204 سوره اعراف آمده است: (و اذا قری‌ء القرآن فاستمعوا له و انصتوا). و در سخن دیگری به نقل ازحضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید که: «راه قرآن را نظیف و پاکیزه کنید. می‌پرسند: راه قرآن چیست؟ می‌فرمایند: دهانهایتان. می‌پرسند: چگونه؟ می‌فرمایند: بامسواک. [13] . در حدیث دیگر، امام صادق (علیه السلام) فرموده است: کسی که قرآن بخواند، ولی قلبش رقت پیدا نکند و در برابر خداوند خاضع نشود و در درون، حالت حزن و خشیت و هراس نیابد، شان و جایگاه والای خدا را سبک شمرده است. بنگر که کتاب پروردگارت را چگونه می‌خوانی و با منشور آیات خویش چه برخوردی داری و اوامر ونواهی آن را چگونه پاسخ می‌دهی و حدود و تکالیف آن را چگونه امتثال و فرمان برداری می‌کنی؟! در آیه‌های وعد و وعید، درنگ کن،در امثال و مواعظ قرآن اندیشه کن. مبادا اقامه حروف و قرائت ظاهر، تو را در تباه ساختن حدود آن بیندازد!... [14] . تلاوت با حزن و حالتی اندوهناک که نشان دهنده تاثر روحی قاری از آیات کلام خداست، ادب دیگری از آداب تلاوت است. امام صادق (علیه السلام) فرموده است: «ان القرآن نزل بالحزن فاقروه بالحزن قرآن با [15] حزن نازل شده است، شما هم، آن را حزین قرائت کنید.

موج مقدس و فراگیر قرآنی که در کشورمان وجود دارد و این همه نوجوانان و جوانان را در جلسات ترتیل و قرائت و مسابقات حفظ و خواندن و مفاهیم آیات، برگرد محور نورانی قرآن جذب کرده است،قابل ستایش و مایه شکر و سپاس است. انس با قرآن، دلهای جوانان را روشن و زندگیهاشان را با صفا می‌کند و عامل جذب آنان به پاکی و راه خدا می‌شود. امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: هر جوان مومنی که قرآن بخواند، قرآن با گوشت و خون او در می‌آمیزد و خداوند او را با فرشتگان بزرگوارهمراه می سازد و قرآن روز قیامت نگهدارنده او (از دوزخ) خواهد بود: «من قرئی القرآن و هو شاب مؤمن، اختلط القرآن بلحمه و دمه، وجعله الله مع السفره الکرام البرره و کان القرآن حجیزا عنه یوم‌القیامه.» [16] . بخصوص، خانه هایی که نوای خوش قرآن از حنجره‌های داوودی از آن ها به گوش می‌رسد و صبح و شام، جوانان صاحبدل و روشن ضمیر، همدم کتاب خدایی‌اند و لحظات خویش را با انس با قرآن سپری می‌کنند،مشمول رحمت خدا و هدایت قرآنی می شوند. اینگونه خانه‌های نورانی از تلاوت، در آسمانها تابان و فروزان است. امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: خانه‌ای که یک فرد مسلمان در آن قرآن تلاوت می‌کند، برای اهل آسمان نورانی دیده می‌شود، همچنان که مردم دنیا در آسمان ستاره درخشان را می‌بینند. [17] .

همچنان که یاد شد، در دریای کلمات حضرت صادق (علیه السلام) گهرهای فراوانی وجود دارد که درباره قرآن کریم است. نقل آن ها به طول می‌انجامد. عصاره و خلاصه‌ای از آن مضامین را که در برخی روایات دیگر آمده است، تقدیم می‌کنیم. امام صادق (علیه السلام)، قرآن را دارای آیات ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه می‌داند و بهره‌گیری از قرآن را برای کسانی روا می‌شمرد که به این نکات توجه داشته باشند و گرنه گمراه می‌شوند و گمراه می‌کنند. وی برای فراگیری هر حرف از قرآن، پاداش ده حسنه بیان می‌کند و می فرمایند: قرآنی که خوانده نمی‌شود و غبار بر آن می‌نشیند، روز قیامت به درگاه خدا شکایت می‌کند. تلاوت راستین را آن می‌داند که قرآن خوانان، وقتی به آیات بهشت و جهنم می‌رسند،می‌ایستند و تامل می‌کنند. اهل بیت علیهم السلام را وارثان کتاب خدا و برگزیدگان خلق می‌شمرد و از این خاندان به عنوان وجه الله،آیات، بینات و حدود الله یاد می‌کند و ولایت ائمه را قطب و محور قرآن و همه کتب آسمانی معرفی می‌کند و قرآن را «ثقل اکبر» می‌نامد و آن را چراغ هدایت و فروغ تاریکی و حیات بخش قلب بینا و گشاینده چشم و دل می‌شمارد. از دیدگاه آن حضرت، قرآن «معیار» و ملاک درستی و حقانیت هر حرف و حدیث است و می‌فرمایند: هر چه که از ما برای شما نقل می‌شود، در صورتی که مخالف با قرآن باشد ما نگفته‌ایم و شما نپذیرید. او اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را خزانه داران علم الهی و بازگوکنندکان وحی خدا می‌داند و از تفسیر به رای نهی می‌کند و از آن قاری که به خاطر خود نمایی یا کسب درآمد، به قرائت می‌پردازد، نکوهش می‌کند. پایان بخش نوشته را حدیثی از آن حضرت درباره فضیلت سوره فجر و دعوت به خواندن آن در نمازها تقدیم امت شهید پرور و فجرآفرینان می‌شود. امام صادق (علیه السلام) می‌فرمودند: «اقروا سوره الفجر فی فرائضکم و نوافلکم، فانها سورة الحسین بن علی من قراءها کان مع الحسین فی درجته من الجنه سوره فجر [18] را در نمازهای واجب و مستحب خود بخوانید، چرا که آن، سوره حسین بن علی(علیه السلام) است. هرکس آن را بخواند، در بهشت همراه حسین(علیه السلام) و در رتبه و درجه او خواهد بود. «والفجر» که سوگند خدای ازلی است روشنگر حقی است که با آل علی‌است این سوره به گفته امام صادق (علیه السلام) مشهور به سوره حسین بن علی (علیه السلام) است. امید است که در سایه رهنمودهای حضرت صادق (علیه السلام)، با چشمه وحی الهی آشناتر شویم و «قرآنی بیندیشیم و «قرآنی زندگی کنیم.

[1] بحارالانوار، ج‌89، (بیروت)، ص‌107.
[2] کافی، ج 2، ص‌599.
[3] بحارالانوار، ج‌89، ص 81.
[4] وسایل الشیعه، ج 4، ص‌849.
[5] بحارالانوار، ج 95، ص 5.
[6] الحیاه، ج 2، ص‌116.
[7] کافی، ج 2، ص 18.
[8] بحارالانوار، ج‌89، ص 15.
[9] الحیاه، ج 2، ص 152. [
[10] همان، ص 155.
[11] بحارالانوار، ج 82، ص‌43.
[12] وسائل الشیعه، ج 4، ص 861.
[13] الحیاه، ج 2، ص 158.
[14] بحارالانوار، ج‌89، ص‌207.
[15] وسائل الشیعه، ج 4، ص‌857.
[16] الحیاه، ج 2، ص 164.
[17] کافی، ج 2، ص 610.
[18] تفسیر برهان، ج 4، ص‌457; مجمع البیان، ج، 5، ص 481.

بسم الله الرحمن الرحیم
جاهِدُوا بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ في سَبيلِ اللَّهِ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (سوره توبه آیه 41)
با اموال و جانهاى خود، در راه خدا جهاد نماييد؛ اين براى شما بهتر است اگر بدانيد حضرت رضا (عليه السّلام): خدا رحم نماید بنده‌اى كه امر ما را زنده (و برپا) دارد ... علوم و دانشهاى ما را ياد گيرد و به مردم ياد دهد، زيرا مردم اگر سخنان نيكوى ما را (بى آنكه چيزى از آن كاسته و يا بر آن بيافزايند) بدانند هر آينه از ما پيروى (و طبق آن عمل) مى كنند
بنادر البحار-ترجمه و شرح خلاصه دو جلد بحار الانوار ص 159
بنیانگذار مجتمع فرهنگی مذهبی قائمیه اصفهان شهید آیت الله شمس آبادی (ره) یکی از علمای برجسته شهر اصفهان بودند که در دلدادگی به اهلبیت (علیهم السلام) بخصوص حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) و امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) شهره بوده و لذا با نظر و درایت خود در سال 1340 هجری شمسی بنیانگذار مرکز و راهی شد که هیچ وقت چراغ آن خاموش نشد و هر روز قوی تر و بهتر راهش را ادامه می دهند.
مرکز تحقیقات قائمیه اصفهان از سال 1385 هجری شمسی تحت اشراف حضرت آیت الله حاج سید حسن امامی (قدس سره الشریف ) و با فعالیت خالصانه و شبانه روزی تیمی مرکب از فرهیختگان حوزه و دانشگاه، فعالیت خود را در زمینه های مختلف مذهبی، فرهنگی و علمی آغاز نموده است.
اهداف :دفاع از حریم شیعه و بسط فرهنگ و معارف ناب ثقلین (کتاب الله و اهل البیت علیهم السلام) تقویت انگیزه جوانان و عامه مردم نسبت به بررسی دقیق تر مسائل دینی، جایگزین کردن مطالب سودمند به جای بلوتوث های بی محتوا در تلفن های همراه و رایانه ها ایجاد بستر جامع مطالعاتی بر اساس معارف قرآن کریم و اهل بیت علیهم السّلام با انگیزه نشر معارف، سرویس دهی به محققین و طلاب، گسترش فرهنگ مطالعه و غنی کردن اوقات فراغت علاقمندان به نرم افزار های علوم اسلامی، در دسترس بودن منابع لازم جهت سهولت رفع ابهام و شبهات منتشره در جامعه عدالت اجتماعی: با استفاده از ابزار نو می توان بصورت تصاعدی در نشر و پخش آن همت گمارد و از طرفی عدالت اجتماعی در تزریق امکانات را در سطح کشور و باز از جهتی نشر فرهنگ اسلامی ایرانی را در سطح جهان سرعت بخشید.
از جمله فعالیتهای گسترده مرکز :
الف)چاپ و نشر ده ها عنوان کتاب، جزوه و ماهنامه همراه با برگزاری مسابقه کتابخوانی
ب)تولید صدها نرم افزار تحقیقاتی و کتابخانه ای قابل اجرا در رایانه و گوشی تلفن سهمراه
ج)تولید نمایشگاه های سه بعدی، پانوراما ، انیمیشن ، بازيهاي رايانه اي و ... اماکن مذهبی، گردشگری و...
د)ایجاد سایت اینترنتی قائمیه www.ghaemiyeh.com جهت دانلود رايگان نرم افزار هاي تلفن همراه و چندین سایت مذهبی دیگر
ه)تولید محصولات نمایشی، سخنرانی و ... جهت نمایش در شبکه های ماهواره ای
و)راه اندازی و پشتیبانی علمی سامانه پاسخ گویی به سوالات شرعی، اخلاقی و اعتقادی (خط 2350524)
ز)طراحی سيستم هاي حسابداري ، رسانه ساز ، موبايل ساز ، سامانه خودکار و دستی بلوتوث، وب کیوسک ، SMS و...
ح)همکاری افتخاری با دهها مرکز حقیقی و حقوقی از جمله بیوت آیات عظام، حوزه های علمیه، دانشگاهها، اماکن مذهبی مانند مسجد جمکران و ...
ط)برگزاری همایش ها، و اجرای طرح مهد، ویژه کودکان و نوجوانان شرکت کننده در جلسه
ی)برگزاری دوره های آموزشی ویژه عموم و دوره های تربیت مربی (حضوری و مجازی) در طول سال
دفتر مرکزی: اصفهان/خ مسجد سید/ حد فاصل خیابان پنج رمضان و چهارراه وفائی / مجتمع فرهنگي مذهبي قائميه اصفهان
تاریخ تأسیس: 1385 شماره ثبت : 2373 شناسه ملی : 10860152026
وب سایت: www.ghaemiyeh.com ایمیل: Info@ghaemiyeh.com فروشگاه اینترنتی: www.eslamshop.com
تلفن 25-2357023- (0311) فکس 2357022 (0311) دفتر تهران 88318722 (021) بازرگانی و فروش 09132000109 امور کاربران 2333045(0311)
نکته قابل توجه اینکه بودجه این مرکز؛ مردمی ، غیر دولتی و غیر انتفاعی با همت عده ای خیر اندیش اداره و تامین گردیده و لی جوابگوی حجم رو به رشد و وسیع فعالیت مذهبی و علمی حاضر و طرح های توسعه ای فرهنگی نیست، از اینرو این مرکز به فضل و کرم صاحب اصلی این خانه (قائمیه) امید داشته و امیدواریم حضرت بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف توفیق روزافزونی را شامل همگان بنماید تا در صورت امکان در این امر مهم ما را یاری نمایندانشاالله.
شماره حساب 621060953 ، شماره کارت :6273-5331-3045-1973و شماره حساب شبا : IR90-0180-0000-0000-0621-0609-53به نام مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان نزد بانک تجارت شعبه اصفهان – خيابان مسجد سید
ارزش کار فکری و عقیدتی
الاحتجاج - به سندش، از امام حسین علیه السلام -: هر کس عهده دار یتیمی از ما شود که محنتِ غیبت ما، او را از ما جدا کرده است و از علوم ما که به دستش رسیده، به او سهمی دهد تا ارشاد و هدایتش کند، خداوند به او می‌فرماید: «ای بنده بزرگوار شریک کننده برادرش! من در کَرَم کردن، از تو سزاوارترم. فرشتگان من! برای او در بهشت، به عدد هر حرفی که یاد داده است، هزار هزار، کاخ قرار دهید و از دیگر نعمت‌ها، آنچه را که لایق اوست، به آنها ضمیمه کنید».
التفسیر المنسوب إلی الإمام العسکری علیه السلام: امام حسین علیه السلام به مردی فرمود: «کدام یک را دوست‌تر می‌داری: مردی اراده کشتن بینوایی ضعیف را دارد و تو او را از دستش می‌رَهانی، یا مردی ناصبی اراده گمراه کردن مؤمنی بینوا و ضعیف از پیروان ما را دارد، امّا تو دریچه‌ای [از علم] را بر او می‌گشایی که آن بینوا، خود را بِدان، نگاه می‌دارد و با حجّت‌های خدای متعال، خصم خویش را ساکت می‌سازد و او را می‌شکند؟».
[سپس] فرمود: «حتماً رهاندن این مؤمن بینوا از دست آن ناصبی. بی‌گمان، خدای متعال می‌فرماید: «و هر که او را زنده کند، گویی همه مردم را زنده کرده است»؛ یعنی هر که او را زنده کند و از کفر به ایمان، ارشاد کند، گویی همه مردم را زنده کرده است، پیش از آن که آنان را با شمشیرهای تیز بکشد».
مسند زید: امام حسین علیه السلام فرمود: «هر کس انسانی را از گمراهی به معرفت حق، فرا بخواند و او اجابت کند، اجری مانند آزاد کردن بنده دارد».