آن می باشد.بسیاری از این تلاش ها هم چون مشخص کردن آب از سراب یا آب نقاشی شده به دست یک هنرمند است وبه همین دلیل مسأله ی پاکی و صحت تفسیرهای مختلف منبع کمال و دستورهایی که به عنوان دستورهای مذهبی برای برقراری مجدد آن توصیه می شود، پیش می آید. این واقعه ی تعدد نما نشان دهنده ی عدم شناخت مردمان از پیشوای پیشوایان امام مهدی (عج) می باشد که بدون او نمی توان منبع کمال را به درستی شناخت و راه و مسیر حرکت به سوی او را یافت. چه این که بدون وی معرفت حقیقی و کمال فطری دست نیافتنی است.

شکسته و ضعیف شده اند _ اصلی ترین نیاز هر کسی است که ادعای مسلمانی دارد.کسانی که دانسته ها را تنها بر اساس معیارهای شخصی خود می سنجند، پذیرای فریب شده اند. افرادی که پندار جامعیت علمی را در خود می پرورانند خود را می فریبند. هیچ فردی از افراد عادی بشر نمی تواند به شناخت کامل و قطعی برسد و بهترین شکل شناخت بشری همواره قابل تغییر و تحول خواهد بود و لااقل رو به سوی کمال دارد و مقایسه ی دانسته ها با دیگر اندیشه ها لازم می باشد.گفتگو پیش شرط تغییر و ارتقای دانسته ها است. به این طریق می توان اعتقاد به الگوهای دروغینی را که آینده ی فرد و اجتماع را تیره و تارکرده اند، به جهت حیات کامل اسلامی و آموزه های آن تغییر داد.در اینصورت دغل بازی وفریب به وسیله ی الفاظ اخلاقی و مؤدبانه وتظاهر به فروتنی و تواضعِ آمیخته با طمع و باورهای بی اساس، از بین خواهد رفت.حقیقت را نمی توان تحمیل کرد، تنها می توان آن را پذیرفت. دست آویزی و فراخوانی حریصانه و خودخواهانه به آن گمراه کننده و خطرناک خواهد بود.امت واحد اسلامیامت واحد اسلامی را نمی توان بدون درک وسیع رهبری و حمایت از آن، بنیان نهاد. ولی می توان جامعه ی اسلامی که در درون آن، همه ی ویژگیها قادر به ادامه ی حیات باشند را بر پایه های اصلی که در بیان آن هیچ اختلاف نظری وجود ندارد، بنا نهاد: «لا اله الا الله، محمّد رسول الله».این چنین محتوای وحدت اسلامی به منزله ی درک اساسی و یکسان، تقویت

تمایزات در محتوای کامل انسانی آن ها و انجام کارهای خیر و نیک و پرهیز از پلیدی و زشتی خواهد بود.خشک جلوه دادن اسلام درسکوهای خطابه،کلام گرا جلوه دادن ایمان درکرسی های تدریس، نهادینه کردن باور در نهادها و مادی کردن احسان درسازمان ها بدون باور راستین به آن، اثرهای تخریب کننده ای برمسلمانان پدیدآورده است.

از آنان آشکارا منکر امامت وظهور امام زمان (عج) می شوند که این خبر بوسیله آیات و احادیث،به روشنی و با صراحت اعلام شده است.این پندار افراطی در مقابل پندار کسانی است هم چون «احمدیه» که بر این باورند امام زمان (عج) قبلا ظهور کرده و مهدویت قبلا در جهان بوجود آمده است. آنان قبلا مهدی را به خاک سپرده اند! برای افراد دیگری دعوت به تعالیم مهدوی تنها با هدف عملی کردن نیّات پلید خود و سوء استفاده از منافع فردی و ملّی صورت گرفته است.در نتیجه اسلام که دین شهادت به خدای یگانه می باشد در قلمروهای محدود سلایق، محصور و متلاشی شده است. اسلام، دین جهانی یکتاپرستی، آن چنان محدود و در قالب های مختلف تفرقه آمیز قرارداده شده است که دیگر در آن «ربّ» به معنای «پروردگار همه ی جهانیان» و «خالق» به معنای «آفریننده ی همه ی آفریدگان» و «الله» به معنای «خدای همه ی انسان ها» نیست. «ربّ»، «خالق» و «الله»به علت نیازها و شرایط طبقه ی برگزیده ای که رهبری جمعی از مسلمانان را به عهده گرفته اند، دارای معناهایی متفاوت و متغیّر شده است.چنین باورهایی چیزی جز شرک و بت پرستی نیست. چرا که براساس طرز فکر تلقین شده به مسلمانان تحت رهبری آنان صفت ربّ، خالق و الله تنها تا حدی که مورد تأیید رهبران یا سازمان های مذهبی _ عقیدتی باشد به خدای متعال تعلق می گیرد. چنین اعتقادی ساخته ی انسان و اسارت آور است.این تلقین ها همواره با مخالفت گروهی که با وارد کردن اسلام به قالب تنگ تفکرهای فردیِ ایجاد شده بر

اساس منافع شخصی مبارزه می کنند، مواجه خواهد شد. این مخالفت از فطرت _ یعنی نیروی سازنده ای که خارج از اختلاف ها و تفاوت های روح انسانی و بی اعتنا به فشارهای وابستگان اسلام کلیشه ای عمل می کند _ سرچشمه می گیرد. فطرت نشانه ی حقیقت و دربردارنده ی تعادل روح انسان است.

ها کشته شد دیگری فرماندهی را به عهده گیرد و در صورت شهادت نفر دوم، فرد سوم جای گزین گردد. مسلمانان نیز از انتخاب آنان به فرماندهی آگاه شدند تا به موقع از آنان اطاعت و فرمان بری کنند. پیامبرگرامی (صلی الله علیه وآله) هرگاه که «مدینه» راترک می نمود فردی را به جای خود جای گزین می کرد، حتی هنگام هجرت از «مکه» به «مدینه»، حضرت علی (علیه السلام) را جانشین خود برگزید و وظیفه ی بازگرداندن امانت های مردم را به او واگذار نمود.پس چگونه می توان باور کرد پیامبری که در زمان حیات خود این چنین به مسأله ی رهبری و جانشینی توجه داشت، پیروان خود را تا روز قیامت بدون مربی، رهبر، راهنما، ولیّ و حاکم به حال خود رها کند؟ پیامبر به نسل های آینده در مورد گرفتاری ها و مشکلاتی که با آن مواجه خواهند شد هشدار داده است.برخورد مسلمانان با امامت پس از رحلت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله)یکی از مهم ترین مسایل مسلمانان، تعیین نماینده و جانشین پیامبرآخرین (صلی الله علیه وآله) پس از رحلت اوست. درک این موضوع به منزله ی دوری از تفرقه و خشونت _ که امت اسلام را تضعیف کرده است و درهم می شکند _ خواهد بود.درک این مسأله باعث می شود بسیاری از پیروان پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله)، از راه های مختلفی که به وسیله ی رهبران گوناگون به آنان ارائه شده و موجبات تفرقه، پراکندگی، درگیری، نفرت و دشمنی مسلمانان را فراهم آورده است، به راه حق بازگردند.خدای متعال می فرماید: «کسانی که دینشان را پاره پاره

کردند و فرقه فرقه شدند، تو را کاری با آنان نیست، کارشان فقط با خدا است، آن گاه ایشان را (از حقیقت) کار و کردارشان آگاه می سازد.» [1] .یکی از نشانه های بر حق بودن عقیده و تفکر هر فرقه و گروهی، ایمان به کتاب آسمانی و پیامبر خود و اجرای فرمان های شریعت خود می باشد. آیا منافقان نیز از دستورهای کتاب و پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) پیروی کردند؟ خدای متعال پذیرش ظاهری دین و ادعای دروغین مسلمان بودن آنان رانپذیرفت. خدای دانا در مورد آنان می فرماید: «منافقین در طبقه ی زیرین جهنم جای دارند» [2] .مثال های زیادی در تاریخ وجود دارد که ثابت می کند قلب های بیمار و جان های آلوده قادر به درک، مشاهده و پیروی از حقیقت نیستند. آیا بخاطر همین واقعیت نیست که برخی گروه ها در گذشته و حال، از امامت تنها بخش هایی را که برای نجات و رهایی از وضعیت فعلی، لازم است پذیرفته اند؟خدای حکیم در آیه های مختلفی از قرآن به این نقطه ضعف داخلی و پدیده ی اجتماعی اشاره می کند: «و کسانی که به آخرت ایمان نمی آورند، از راه (راست) به در افتاده اند و اگر بر آنان رحمت می آوریم و بلایی را که دچارش بودند، می گرداندیم، در طغیانشان باسرگشتگی پای می فشردند». [3] .«و چون بلا بر سرشان می آمد، می گفتند: ای موسی برای ما از پروردگارت بخواه که با پیمانی که با تو دارد (بر ما رحمت آورد) که اگر بلا را از ما بگردانی، به تو ایمان می آوریم و

بنی اسرائیل را همراهت می فرستیم. آن گاه چون بلا _ را تا زمانی که به سر رساننده اش بودند _ از آنان می گرداندیم، باز پیمان شکنی می کردند. [4] .«اوکسی است که شما رادر خشکی ودریا سیر می دهد وچون درکشتی نشینید و کشتی ها ایشان را با بادی خوش پیش برد و به آن شادمان شوند. (آن گاه) تندبادی بر آن بوزد و موج از هر سو به سوی آنان آید ودانند که خود از هر سو گرفتار شده اند، (آن وقت است که) خدا را _ درحالی که دین خود را برای او پاک و پیراسته دارند _ به دعا خوانندوگویند اگر از این خطر نجاتمان دهی، بی شک از شاکران خواهیم بود. و چون نجاتشان دهد، آنگاه است که به ناحق در زمین سرکشی کنند،ای مردم بدانیدکه سرکشی تان به زیان شماست، بهرهوری (کوتاهی است از) زندگانی دنیا سپس بازگشتتان به سوی ماست آنگاه شما را از (حقیقت و نتیجه ی) کار و کردارتان آگاه می سازیم». [5] .در این آیه ها به «یادآوری» و «دعا» تنها تا زمانیکه مصیبت ادامه دارد، اشاره شده است. چنین افرادی پس از مصیبت، همه چیز را فراموش میکنند، دست از دعا و توبه برمیدارند، قول خود را زیر پا می گذارند، فرمان برداری نمی کنند و به روش زندگی که هوس ها و منفعت های دنیوی آنها را تأمین میکند باز میگردند. هرچند همین روش، آن ها را به مصیبتی که اندکی قبل از آن جان سالم به دربرده اند، کشانده است.

درک متفاوت آن ها از شناخت اسوه ی حسنه است. لذا مسأله ی امامت و رهبری برای اتحاد مسلمین در درجه ی اول قرار دارد. پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) برای پیروان خود اسوه ی حسنه، رهبر و شاهد حقیقیِ وحی را تعیین کرده است. در قرآن صریحاً به این نکته اشاره شده است. چه این که در این کتاب از رهبران زدوده شده از پلیدی نام برده شده است. قرآن کریم می گوید:«همانا خدا می خواهد که از شما اهل بیت هر پلیدی (احتمالی، شک و شبهه) را بزداید و شما را چنان که باید و شاید پاکیزه بدارد.» [6] .در این آیه از شاهدان راستین حقیقت و راستی نام برده و از دلایل گزینش آن ها یاد شده است. در عین حال این آیه پایه و اساس انحراف از صراط مستقیم را ناشی از ناپاکی و پلیدی (رجس) می داند. هر ناپاکی و پلیدی از «اهل بیت» (علیهم السلام) زدوده شده است و آنان پاک و منزه هستند و این مهم ترین ویژگی امام می باشد. آنان هر عمل یا تأثیری را که موجب ناپاکی و پلیدی درونی شود، نه انجام می دهند و نه می پذیرند. شاهدان حقیقت باید واجد چنین صفتی باشند. پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) در بسیاری از احادیث، اهل بیت (علیهم السلام) را تأیید نموده است و در مورد آن ها توضیح می دهد.

قلمرو سیاست است. هدف آن ها رسیدن به برتری در این سه زمینه بوده است. امّا هیچ یک از آنان به این برتری دست نیافتند. زیرا به دعوت پیامبران لبیک نگفتند و ارزش گذاری را که بوسیله وحی دریافت و وضع شده بود نپذیرفتند. هم چنین «ابولهب» در جاه، «ابو امیه» در مال و «ابوجهل» در ریاست مؤید همین مطلب هستند. آیا کسانی که در اطراف معاویه گرد آمدند، کسانی نبودند که فخر قبیله ای (جاه) آنان را از پذیرش و پیروی از «حضرت علی» (علیه السلام) باز می داشت؟ آیا امام حسن (علیه السلام) را برخی از فرماندهان نظامی وی به خاطر هدایای معاویه (مال) ترک نکردند؟ آیا در واقعه ی کربلا کسانی که برگزیدن را تنها بر مبنای سیاسی آن (ریاست) قبول داشتند، در کنار یزید نبودند؟وضع ناگوار نظام های حکومتی مبتنی بر جور، ظلم و اختلافبا برقراری حکومت بر پایه ی جور، ظلم و هرج و مرج، سازمان های دولتی براساس منافع و نیازهای حاکم تغییر شکل می دهند. در ترکیب و عمل کرد قوه ی قضاییه، مجریه و مقننه نیز تغییر حاصل می شود. در چنین حکومت هایی، رهبران فکری یا دارندگان منافع سیاسی به دفاع از تغییراتی که بوسیله ی قوه ی قضاییه، مجریه و مقننه صورت می گیرد، می پردازند. پس از شکل گیری و تکامل هر سه بُعد، در زمان طولانی مردم به استثمار در می آیند. چنین حکومتی از طریق ترکیب سه بُعد و بوجود آمدنِ دو یا یک بُعد، به تکامل خود ادامه و امنیت و حضور خود را تا بالاترین حد، گسترش می دهند. سیاست

های کلان بر اساس ایجاد ترس در مردم تعیین می شود و ترس و وحشت، ضعیف ترین قشرِ پر از جمعیت اجتماع را تهدید می کند. در چنین وضعی، اقتصاد و سیاست چندگانه و حمایت شده با عدالت و هر ارزش دیگری تعارض دارد.نسیان وتملق جلوه های سیاسی چنین ساختار حکومتی است. حقیقت و عدالت بی اهمیت می شود. به همین دلیل تلاش می شود هر چه سریع تر آن ها به پشت صحنه ی سیاست مصلحت گرایانه کشانده شوند. نفرت از دیگران تشدید می شود و در این ساختار، همه مقصر شناخته می شوند و همین امر در نهایت عدم امنیت عمومی را در پی می آورد. تنها ترس از مجازات، مانع خشونت و جنایت میشود.ترکیب ایجاد شده، تنها حامیان گستاخ آن، کسانی که از اصول اساسی دورند و مرتکب اعمال ناپسند می شوند و از حکومت بدان لذت می برند را در خود جای می دهد. به همین دلیل مردم به گروه ها و فرقه های مختلف تقسیم می شوند و بنای مخالفت با یکدیگر را می گذارند. این اختلاف ها لباس عزت و آبرو را پاره می کند و محرومیت از نعمت ها را به بار می آورد. نزاع، ناسازگاری و اختلاف در سخن، عمل و نیت ایجاد می شود.ترکیب حاکمیت (هامان _ قارون _ فرعون) مفاهیم عالی انسانی را به پست ترین سطح، تنزّل می دهد. نمایندگان حکومت بدان آثار حقیقت را با بدعت گذاری، دروغ و حلیه نابود می کنند. انسان پاک در حکومت بدان اعمال نیک انجام می دهد، در حالی که افراد ناپاک تا زمانی که حکومت ناخوبان

وجود دارد از آن لذت می برند. رابطه ی آن ها با الگوهای راستین و شاهدان حقیقت، روشن است و هیچ تغییری نمی توان در آن ایجاد کرد. خدای متعال می فرماید:«برای کافران یکسان است چه هشدارشان بدهی چه هشدارشان ندهی، ایمان نمی آورند». [7] .«و اگر کتابی نوشته بر کاغذ بر تو نازل می کردیم و (آنان) با دستان خویش آن را لمس می کردند، باز هم کافران می گفتند: این جز جادوی آشکاری نیست». [8] .«و اگر فرشتگان را بر آنان نازل می کردیم و (اگر) مردگان با آنان سخن می گفتند و همه چیز (از گذشته ها) را نزد آنان رویاروی باز می آوردیم، بر آن نبودند، که ایمان آورند مگر آن که خدا بخواهد، ولی بیشترشان (حقیقت را) نمی دانند». [9] .قرآن کریم هامان را نمونه ی جاه طلبان، قارون را نمونه ی مال پرستان و فرعون را نمونه ی طغیان گران معرفی کرده است. به علاوه اهل بیت (علیهم السلام) را به عنوان الگو و امام جامعه در مسایل تربیتی، اقتصادی، سیاسی و عقیدتی تعیین کرده است.روی کرد مسلمانان به ضد ارزش هایی که در هامان، قارون و فرعون تصویر شده است و روی گرد آن ها از اهل بیت (علیهم السلام) که الگو و امام جامعه در ارزش ها می باشند خطرآفرین ترین و هلاک آورترین مسایلی می باشد که پس از رحلت پیامبراکرم (صلی الله علیه وآله) دامن گیر مسلمانان شد.پیروان معاویه با حضرت علی (علیه السلام) نبرد کردند. فرماندهان نظامی از حمایت امام حسن (علیه السلام) دست برداشتند و هزاران نفر که با وجود علم به برحق

بودن امام حسین (علیه السلام) شجاعت الحاق به او را نداشتند، خموشانه قتل عام کربلا را نظاره گر شدند.علت عدم پذیرش دعوت پیامبران و شاهدان حقیقت از سوی هامان، قارون، فرعون، ابولهب و ابوجهل چیزی جز آلودگی و ناپاکی آنان نبود. آیا دلیل دیگری برای درگیری های داخلی مسلمانان و خشونت به اهل بیت (علیهم السلام) وجود دارد؟ تاریخ نشان و گواه این است که تنها کسانی که عاری از هر نوع آلودگی و پلیدی هستند شاهدان واقعی حقیقت اند.به همین دلیل در مورد الگوهایی که ناپاکی از آنان دور نشده و هیچ گاه پاک و منزه نخواهند شد هشدار داده شده است.بحث و مجادله با وارثان و رهروان هامان، قارون و فرعون پایان پذیر نیست، چرا که آنان حقیقت را با وجود اثبات آن توسط پیامبران و معجزه های الهی نپذیرفته اند، به همین دلیل در همین جا گفتگو و بحث خاتمه داده می شود.

اقتصاد است (قارون _ ابو امیه). پدیده ی ظلم در برگیرنده ی چند خدایی، بی ایمانی، دست اندازی به مال و جان و آبرو، نزاع و خون ریزی و نتیجه ی غرور، فخر و ارزش منفی در قلمرو سیاست است (فرعون _ ابوجهل).از احادیث در می یابیم که در آخرالزمان «یأجوج و مأجوج» منبع و ریشه ی نفاق و فتنه خواهند بود، «سفیانی» با پست ترین غرایز حیوانی، بشر را به حیوانیت می کشاند و «دجّال» شدیدترین خشونت ها و ستم ها را در زمین مرتکب می شود.