افكنند و زينت خود را آشكار نسازند مگر براي شوهرانشان يا پدرانشان يا پدر شوهرانشان يا پسرانسان، يا پسران همسرانشان يا برادرانشان يا پسران برادرانشان، يا پسران خواهرانشان، يا زنان هم كيششان يا بردگانش يا افراد سفيه كه تمايلي به زن ندارند، يا كودكاني كه از امور جنسي مربوط به زنان آگاه نيستند، آنها هنگام راه رفتن پاي هاي خود را به زمين نزنند تا زينت پنهاني شان دانسته شود. و همگي به سوي خدا برگرديد اي مؤمنان! تا رستگار شويد.»

نكاتي كه از آيه برداشت مي شود:

1_ اين آيه با بيان وظايف زنان، آنان را از چشم چراني برحذر مي دارد و مي گويد: «يغضضن من ابصارهنّ» (چشم هاي خود را از نگاه هوس آلود فرو گيرند).

2_ موضوع حجاب و پوشش را مطرح مي كند و مي گويد: «و يحفظن فروجهنّ» (و حفظ كنند دامان خود را). مرحوم طبرسي صاحب تفسير شريف مجمع البيان از قول ابن زيد مي گويد:

در قران هر جا «فروج» ذكر شده مقصود خودداري از زناست، مگر ايجا كه منظور پوشش و حجاب است.

3_ و ظاهر نكنند زينت خود را مگر آن مقدار كه آشكار است «ولا يبدين زينتهنّ الا ما ظهر». 1 . نور، 31.

است از سرمه و انگشتر.»

ابي بصير گويد: از امام صادق ع

(سألته عن قول الله عزّوجل: و لا يبدين زينتهنّ الا ما ظهر منها. قال (ع) : الخاتم و المسكه و هي القلب) 2

1 . وسائل الشيعه، ج 14، باب 109، حديث 3، ص 146.

2 . همان، حديث 4. «سوال كردم از آيه اي كه خداوند فرموده: ظاهر نكنند زينت خود را مگر آنچه كه ظاهر است».

امام (ع) فرمود:

«انگشتر و دستبند است.»

بعضي از اصحاب امام صادق از آن حضرت (ع) سوال كردند:

(ما يحل للرّجل من المراه ان يري اذا لم يكن محرماً؟

قال (ع) : الوجه، و الكفّان و القدمان) 1

«چه چيزي حلال است براي مردان كه از زبنان ببينند در صورتي كه نامحرم هستند؟»

امام (ع) فرمود: «چهره، مچ و قدم ها.»

اسماء دختر ابوبكر، خواهر عايشه به خانه ي پيامبر (ص) آمد در حالي كه لباس هاي نازك و بدن نما پوشيده بود، پيامبر (ص) روي خود را از او برگرداند و فرمود:

(يا اسماء، انّ المراه اذا بلغت المحيض لم تصلح ان يري منها الا هذا و هذا، و اشار الي كفّه و وجهه) 2

«اي اسماء! همين كه زن به حدّ بلوغ رسيد، سزاوار نيست چيزي از او بدن او ديده شود مگر اين و اين.

و اشاره فرمود به چهره و قسمت مچ به پايين دست خودش.»

به عنوان نكته ي پاياني در اين قسمت بايد گفت عدم پوشش براي چهره و مچ و قدم و آن قسمت هايي كه جزء زينت ظاهري زن قلمداد مي شود، در صورتي كه موجب فساد،

انحراف و گناه نشود اشكالي ندارد و اگر چنين شد يعني منشأ فساد قرار گرفت، پوشاندن آن قسمت ها هم واجب مي شود.

بهتر است كه زنان مسلمان چهره، مچ و زينت خود را در مجامع عمومي آشكار نكنند؛ چون همين صورت زيبا كه خود چشم و ابرو و لب را در بر مي گيرد، مي تواند براي نامحرمان جالب باشد.

1 . همان، حديث 2.

2 . مسأله حجاب، ص 150.

البيان از ابن عباس اين گونه نقل مي كند:

(تغطّي شعرها و صدرها و تراءبها و سوالفها)

«زن بايد مو و سينه و دور گردن و زير گلوي خويش را بپوشاند».

زينت و آرايش كنند و به دلخواه آنان عمل كنند و با ظاهر نمودن زيبايي هاي آشكار و پنهاني هر چه بيشتر دل شوهر را به دست آورند.

نكته ي مهمي كه در اين قسمت وجود دارد، اين است كه زنان فقط در برابر شوهرانشان مي توانند تمام اندامشان را هويدا كنند از سر تا كف پا و حتي عورتين. اما براي محارم غير از شوهر ظاهر كردن زينت با محدوديت روبرو مي شود. اينكه زنان بايد از ناف تا زانوي خويش را بپوشانند و جايز نيست اين قسمت ها در برابر محارم غير از شوهر ناپوشيده باشد و نيز ناپوشيده ماندن ساير اندام مشروط به اين است كه فسادي در ميان نباشد كه اگر اين طور بود، آن قسمت ها نيز بايد پوشيده شود.

پيامبر اكرم (ص) مي فرمايند:

(اي حولاء، لاتبدي زينتك لغير زوجك، لا تحلّ لامراه ان تظهر معصمها و قدمها لرجل غير بعلها و اذا فعلت ذلك لم تزل في لعنه الله و سخطه و غضب الله عليها و لعنتها ملائكه الله و اعدّلها عذاباً اليماً) 1

«زينت خود را براي غير شوهرت آشكار نكن و براي زن جايز نيست مچ و پايش را براي مرد نامحرم آشكار سازد و اگر مرتكب چنين عملي شد، خداوند او را لعنت كند و دچار خشم و غضب الهي مي شود و فرشتگان ينز او را لعنت مي كنند و عذاب دردناكي براي او مهيا شده است».

1 . مستدرك الوسايل ج 2، ص 549. براي شفّاف شدن موضوع به كتاب «راز خوشبختي همسران» تأليف نگارنده مراجعه كنيد. در اين كتاب بنده نكاتي

را آورده ام كه موضوع را روشن تر مي سازد.

آمدهاي غير اخلاقي ديگري را نيز به همراه داشته باشد.

لذا توصيف زينت زنان ديگر نه تنها بر روي شوهران اثر مخرّب دارد، بلكه براي خود زنان نيز پيامدهاي منفي دارد. اگر زني به چنين كاري اقدام كرد، در واقع تيشه به ريشه ي خانواده ي خويش زده است و گذشته از اثرات مخرّب دنيايي، عذاب دردناك آخرت را نيز براي خودم فراهم ساخته است.

پيامبر بزرگوار اسلام حضرت محمد (ص) مي فرمايند:

(من وصف امراه لرجل و ذكر جمالها له، فافتتن بها الرّجل فاصاب منها فاحشه لم يخرج حتي من الدنيا حتي يغضب الله عليه،

و من غصب الله عليه غصبت عليه السماوات السبع و الارضون السّبع و كان عليه من الوزر مثل الذي اصابها.

قيل: يا رسول الله، فان تابا و اصلحا؟

قال (ص) : يتوب الله تعالي عليهما، و لم يقبل توبه الذي يخطبها) 1

«هر كسي زني را براي مردي وصف كند و زيبايي او را چندان نزد وي بستايد كه آن مرد را فريفته ي آن زن برگرداند تا از او به حرامي كام گيرد، از دنيا نرود تا اينكه خداوند بر او خشم گيرد.

و هر كس مورد غضب الهي واقع شود، آسمان هاي هفتگانه و زمين هاي هفتگانه همه بر او خشم يرند و گناهش همانند آن كس باشد كه از آن زن به حرامي كام گرفته است.

پرسيدند: يا رسول الله! اگر آن زن و مرد توبه كنند و خود را اصلاح نمايند، باز بر آن شخص وصف كننده گناهي هست؟

فرمود: خداوند متعال توبه ي آن دو را مي پذيرد، ولي توبه ي آن كسي كه

به وسيله وصفي كه از آن شخص كرده ايشان را به فتنه انداخته و سبب اين ماجرا شده را نخواهد پذيرفت.»

1 . عقاب الاعمال، ص 661.

مي كرد، تا اينكه روزي دخترك نزد حضرت موسي بن جعفر (ع) كه دايي او مي شد، آمد. حضرت در حالي كه دو دست خويش را دراز كرده بود، دخترك را گرفت و فرمود:

«دختر وقتي شش ساله شد بر مرد نامحرم جايز نيست او را ببوسد و يا بغل كند.» 1

1 . همان، ص 17.

پاكدامني خود آنها را هدف قرار مي دهد.

امام موسي بن جعفر (ع) مي فرمايند:

(لا ينبغي للمراه ان تمشي في وسط الطّريق ولكن تمشي الي جانب الحائط) 3

«زن ها بهتر است كه از كنار جادّه راه روند و از وسط راه حركت نكنند (خود را حفظ كنند).»

2 . نور، 31.

3 . همان، ص 132.

الوصف اسلام با شكسته شدن حريم ها مخالف است، اسلام با مخلوط شدن زن و مرد مخالف است و الا زني كه با پوشش باشد و حريم را حفظ كند، در كجاي اسلام منع شده است؟

مرحوم استاد شهيد مرتضي مطهري (ره) مي فرمايد:

«جهان امروز به نام آزادي زن و صريح تر «آزادي روابط جنسي» روح جوانان را سخت فاسد كرده است. به جاي اينكه اين آزادي به شكفتن استعدادها كمك كند، به شكل ديگر و به صورت ديگر غير آنچه در قديم وجود داشت، نيروها و استعدادهاي انساني را هدر داده است و مي دهد.

زن از كنج خانه بيرون آمده، اما به كجا رو آورده است؟ به سينماها، كنار درياها، حاشيه ي خيابان ها و مجالس شب نشيني.

زن امروز به نام آزادي، خانه را خراب كرده بدون اينكه مدرسه يا جاي ديگر را آّباد كرده باشد، اگر غلط نكنم آنجا را نيز خراب كرده است.

در اثر اين بي بند و باري و دور افكندن قيود انساني، از راندمان تحصيل جوانان كاسته شده، جوانان از تحصيل و مدرسه فراري شده اند، جنابت هاي عشقي فراواني شده، بازار سينماها رونق گرفته، جيب كارخانه داران مولّد لوازم آرشي پر شده و... .» 2

2 . مسأله حجاب، ص 221. در صدر اسلام و زمان حيات پيامبر (ص) به خصوص، آن حضرت اجازه ي شركت و حضور در مساجد و مجامع عمومي را مي داد ولي در صورتي كه مختلط نباشندف دستور مي داد محل ها از هم جدا باشد.

در روايات آمده است:

«پيامبر (ص) به زنان اجازه ي آمدن به مسجد را

مي داد، اما به شرط كه محل آنها از مردها جدا باشد و در ورودي آنها از دري كه مردان وارد مي شوند، مجزا باشد.» 1

«و در وقت رفتن در كوچه و خيابان نيز دستور مي داد زنان از كنار كوچه و مردان از وسط بروند.» 2

پيامبر (ص) روزي به درب ورودي مسجد اشاره كرد و در موقع آمدن زنان به مسجد فرمود:

(لو تركنا هذا الباب للنّساء) 3

«خوب است اين در را به بانوان اختصاص بدهيم».

و پيامبر (ص) دستور داد كه شب هنگام كه نماز تمام مي شود، اول زن ها بيرون بروند بعد مردها و خوش نمي داشت كه زن و مرد در حال اختلاط از مسجد بيرون روند؛ زيرا فتنه ها از همين اختلاط ها بر مي خيزد. 4

و روزي پيامبر (ص) در بيرون مسجد بود، ديد مردان و زنان با هم از مسجد بيرون آمدند، به زن ها خطاب كرد و فرمود:

«بهتر اين است شما صبر كنيد آنها بروند، شما از كنار برويد و آنها از وسط.» 5

و شكي نيست كه طبيعت جنسي زنان و مردان همديگر را جذب مي كند و در صورت اختلاط در محيط آزاد و بدون مانع و قيد و بند شرعي و عرفي و قانوني، مفاسد و خطرهاي بزرگي را به بار مي آورد و آبروها و حيثيت ها را لكه دار مي سازد.

شهيد آيت الله مطهري (ره) مي فرمايد:

«جامعه ي امروزي زيان هاي اجتماع مختلط را به چشم خود مي بيند، چه لزومي دارد كه زنان فعاليت هاي خود را به اصطلاح (دوش به دوش) مردان

انجام دهند و... اثر اين دوش به دوشي ها

1 . زندگاني حضرت زهرا (س)، محلاتي، ص 107.

2 . همان.

3 . مسأله حجاب، ص 233.

4 . همان، ص 234.

5 . همان. اين است كه هر دو همدوش را از كار باز مي دارد و هر يك را به جاي توجه به كار متوجه (همدوش) مي كند، تا آنجا كه غالباً اين همدوشي ها به هم آغوشي منتهي مي گردد.» 1

پيامبر (ص) مي فرمايند:

(ليس للنّساء من سروات الطّريق شيء و لكنّها تمشي في جانب الحائط و الطّريق) 2

«زنان حق ندارند از وسط جادّه بروند، بلكه از كنار و يا كنار جادّه و راه، بايد راه بروند».

1 . مسأله حجاب، ص 237.

2 . وسايل الشيعه، ج 14، باب 97، حديث 1، ص 132.

شمع داري و چراغ نگاه داشتن بوده و اگر نگاه مي كني آنها امشب چراغ دار شده اند، تربيت آنها را به اين امر وادار نموده.

وزير گفت: تقاضا دارم فردا شب هم اين مجلس را به اين كيفيّت مرتّب سازيد، تا اينكه بنده هم از براي اثبات ادّعاي خويش اقامه دليل نمايم و دليل هر كه غالب شد، قول او را قبول كنيم.

پادشاه قبول كرد و شب ديگر كه وزير وارد مجلس شد و ديد گربه ها تمام سرپا ايستاده اند و شمع به دست گرفته اند، موشي را كه از قبل گرفته بود، از جيب بيرون آورد و در ميان اطاق رها كرد، به مجرد آن كه چشم گربه ها به موش افتاد، شمع ها را بر زمين انداختند و به دنبال موش دويدند تا اينكه او را خوردند و برگشتند و باز شمع ها را به دست گرفتند.

وزير گفت: ديديد، چون طبيعت گربه بر موش گرفتن است به مجرّد آن كه چشمشان به موش افتاد، تربيت چند ساله ي خود را فراموش كردند و به دنبال موش دويدند. 3

از خواننده محترم تقاضا دارد كه از اين حكايت نتيجه گيري لازم را بنمايد.

1 . مسأله حجاب، ص 237.

2 . وسايل الشيعه، ج 14، باب 97، حديث 1، ص 132.

3 . صد و ده حكايت، قرني گلپايگاني، ص 123. امام محمد باقر (ع) فرموده است:

«پس از آن كه حضرت نوع (ع) نفرين كرد و قوم او غرق شدند، شيطان به نزد او آمد و گفت اي نوح! تو حقّي بر من داري كه مي خواهم جبران

كنم. نوح (ع) فرمود: چه قدر براي من ناراحت كننده است كه به گردن تو حقّي پيدا كرده باشم. اكنون بگو آن حق چيست؟

شيطان لعين گفت: بله، تو نفرين كردي و خدا اين مردم را غرق كرد و كسي به جاي نماند كه من او را اغواء كنم و از راه بيورن ببرم و اينك تا امدن قرن ديگر و نسل آينده من آسوده هستم.

نوح (ع) فرمود: اكنون چگونه مي خواهي جبران كني؟

شيطان براي تلافي اين حقّي كه به قول خودش به گردن نوح (ع) داشت، گفت در سه جا به ياد من باش و مرا از خاطر نبر كه من در اين سه جا از هر جاي ديگر، به آدمي نزديك ترم.

اول: در جايي كه خشم مي كني.

دوم: وقتي كه ميان دو نفر قضاوت مي كني.

سوم: هنگامي كه با زن بيگانه اي خلوت مي كني و كس ديگري با شما نيست.» 1

اين حكايات و ده ها روايات و حديث كه حضرات ائمه معصومنين (ع) فرموده اند، گوياي آن است كه آدمي نمي تواند در برابر جنس مخالف بي تفاوت باشد و تجربه هم ثابت كرده مجالس و مراكز و مجامع مختلط و مشترك زنان و مردان بدون ترديد خطرناك است و بايد در چنين مواقعي به خدا پناه برد.

1 . تاريخ انبياء، رسولي محلاتي.

خلوت كني؟

ايشان فرمودند: به خدا پناه مي برم.

و بر همين اساس است كه پيامبري بزرگ در اين گونه مسائل مي گويد:

(انّ النّفس لامّاره بالسّوء الا ما رحم ربّي) 2

«نفس به بدي ها و فحشا مي خواند، مگر اينكه خدايم رحم كند.» 2 . يوسف، 53.

باشد، درد بي درمان جامعه ي شما را فراخواهد گرفت.»

و نيز از آن حضرت (ع) است:

(انّه نهي عن محادثه النّساء، يعني غير ذوات المحارم و قال لا يخلونّ رجل بامراه فما من رجل خلا بامراه فانّ ثالثهما شيطان) 5

«همانا كه آن حضرت (ص) نهي فرموده، بگومگو و خوش و بش با زنان نامحرم را. و آن حضرت فرموده كسي حق خلوت با زن نامحرم را ندارد و هر مردي كه با زني نامحرم در جاي خلوتي باشد، سومي آنها شيطان است (براي وسوسه كردن).»

مرحوم قطب راوندي مي گويد كه ابليس گفته است:

(لااغيب في ثلاث مواضع، اذا همّ بصدقه، و اذا خلا بامراه و عند الموت.» 6

1 . وسايل الشيعه، ج 14، باب 106، حديث 2، ص 143.

2 . همان، باب 99، حديث 2، ص 133.

3 . همان، باب 99، حديث 1، ص 133.

4 . بهشت جوانان، ص 468.

5 . آثار الصادقين، ج 23، ص 166.

6 . همان. «من در سه جا غايب نيستم:

وقتي كه اراده به صدقه و خيرات داري و زماني كه با زن نامحرمي خلوت كني و به هنگام مرگ.»

حضرت موسي (ع) شيطان را درد كه گريه مي كند تا آنجا كه شيطان به حضرت موسي (ع) گفت: ميل داري كلماتي را به تو بياموزم؟

در مجلسي كه شراب نوشيده شود، ننشين؛ چون شراب كليد همه ي پليدي ها و زشتي هاست و ديگر اينكه:

(ولا تخلونّ بامراه غير محرم فانّي لست اجعل بينكما رسولاً غيري.) 1

«با زن نامحرم هرگز به خلوت ننشين؛ چون من رسولي غير از

خودم براي وسوسه بين شما قرار نمي دهم.»

1 . همان.

چشم زخم نگاه هاي آلوده و از آسيب هاي روحي و اجتماعي دور نگه مي دارد، بلكه مي تواند در تأمين كمك خرجي آنان مؤثّر باشد.

پيامبر اسلام (ص) مي فرمايند:

(عمل الابرار من النّساء الغزل) 1

«عمل نيك زنان بافندگي است.»

(لا تسكنوا النّساء الغرف... و مروهنّ بالغزل) 2

«زنان را در غرفه ها (جاهايي كه به خيابان عمومي اشراف داشته باشد) سكني ندهيد و فرمان دهيد كه بافندگي كنند.»

در كتاب قريب الاسناد از امام صادق (ع) نقل شده كه امام باقر (ع) فرمود:

«حضرت علي (ع) و حضرت زهرا (ع) در مورد كارهاي خانه و بيرون خانه، از رسول خدا (ص) درخواست داوري كردند. آن حضرت كارهاي درون خانه را به فاطمه (ع) واگذار كرد و كارهاي بيرون خانه را بر عهده ي علي (ع) گذارد.

فاطمه (ع) (در واكنش به اين داوري) مي فرمايد:

جز خدا كسي نمي داند كه از اين تقسيم كار تا چه اندازه خوشحال شدم، از اين رو كه رسول خدا (ص) تحمل زحمت خانه ي مردان را بر من واگذاشت و مرا به اموري موظّف كرد كه ديگر به بيرون رفتن از خانه تصادم با مردان نيازي ندارم.» 3

برخي از دختران جوان به خصوص از اين بابت كه چرا در ادارات، دستگاه هاي دولتي و سازمان ها و شركت ها و كارخانه هاي خصوصي استخدام نمي شوند، عصباني و ناراحتند، در حالي كه وظيفه ي اصلي خود را فراموش كرده اند، حال آن كه اسلام زناني را كه در امر تعليم و تربيت فرزندان به موفّقيّت مي رسند، به عنوان زنان نمونه معرّفي مي كند.

دردآور است اگر بگويم برخي از دختران جوان بر پايه تفكرات غير اصولي و ناصحيح با حقوقي بسيار پايين و بدون هيچ گونه مزايا در برخي از اداره ات و سازمان ها مشغول به كار مي شوند، آيا اين گونه دختران نمي توانند در خانه بيش از اين درامد زا باشند و حال آن كه شخصيت و متانت آنها هم در خانه محفوظ مي ماند؟

1 . همان، ص 158.

2 . همان، ص 184.

3 . رنج ها و فريادهاي فاطمه (س)، ص 38.

وصيت پيامبر و احياي سنت هاي جاهلي انتقاد كرد.

حضرت زهرا (ع) تلاش براي اثبات حق و مقابله با انحراف در رهبري امت اسلامي را تكليف خود مي دانست، گاهي شب ها به همراه علي (ع) به در خانه ي مهاجران و انصار مي رفت و در حمايت از ولايت وصيت پدرش را ياآور مي شد و آنان را به دفاع از حق شوهرش در مساله ي خلافت و حق خودش فرا مي خواند، هر چند آنان با سردي و بي مهري جواب مي دادند.

تا حيات حضرت زهرا (ع) علي (ع) حامي نيرومندي داشت و به تعبير بعضي از بزرگان، به خاطر فاطمه (ع) حرمت اميرالمؤمنين (ع) را تا حدّي پاس مي داشتند، اما پس از شهادت فاطمه ع، حضرت علي (ع) تنها و بي پناه ماند.

هر كلامي از سخنان آن حضرت تيري مهلك بود كه بر قلب دشمنان مي نشست.

حزيم روايت كرده كه حضرت زينب (ع) در حال سخراني در شهر كوفه و در ميان تدابير امنيتي و جمعيت از زن و مرد كه گرد هم آمده بودند؛ در ميان جمعيت فرياد كشيد: «ساكت باشيد.»

راوي گويد: به خدا قسم تا آن روز زني را به اين حيا و عفّت و به آن سخنوري و بيان نديده بودم، چنان بود كه گويا از زبان اميرالمؤمنين علي (ع) سخن مي راند. مردم با شنيدن سخنان حضرت زينب (ع) حيرت زده و مبهوت مانده و مي گريستند و دست هاي خود را از حسرت به دندان مي گزيدند، كه پيرمردي در جمع مي گفت: پدر و مادرم فداي شما باد.

پيران شما بهترين پيرها و جوانا شما بهترين جوانان و زنان شما بهترين زن ها و خاندان شما بهترين خاندان هستند كه خوار و مغلوب نمي شوند. 1

و نيز سخنراني و شكيبايي حضرت زينب (ع) در مقابل عبيدالله بن زياد در كوفه و در مقابل يزيد در شهر شام نمونه ي ديگري از اين حضور و شجاعت است.

حضرت زهرا (ع) و حضرت زينب (ع) در مواقع ضرورت و زماني كه دفاع از دين و آيين ايجاب مي كند، پا در عرصه ي مبارزه عليه مخالفان مي گذارند و مجامع سخنراني مي كنند و افشاگري مي نمايند.

و در اين راستا گاهي اوقات زنان مجبورند براي احقاق حق و يا رفع نيازمندي هاي ضروري خود در مجامع عمومي حاضر شوند. در چنين مواقعي اسلام، زن را منع نكرده و قيد

و بندي به پاي او نزده كه به طور حتم بايد در خانه باشد و به هيچ نحوي از خانه بيرون نيايد.

1 . ترجمه لهوف سيد بن طاوس، ص 92، سيدمحمد صحفي، چاپ چهارم. ولي آنچه اسلام ممنوع دانسته، اختلاط و آميزش هاي شهوت انگيز زنان با مردان است و شركت كردن زنان در مراكزي كه به فساد و بي بند و باري و شكستن حريم و عفت و پاكدامني آنها منجر شود. آنچه ممنوع است حضور زنان با شكل و قيافه و لباسي است كه موجب تحريك و فساد شود و توجه شهوترانان و بوالهوسان را جلب كند.

در روايت آمده است:

«از 313 نفري كه همراه امام زمان (عج) خواهند بود، 50 نفر آنها زنان هستند كه تعدادي از آنها پست هاي مهم و كليدي خواهند داشت و با شروع قيام آن حضرت زنان نيز چون مردان از هر سوي جهان براي ياري آن بزرگوار به سوي او هجرت مي نمايند.» 1

1 . پيام زن ويژه مقام زن، ص 252.

آيا از آمدن به جماعت و شركت در اجتماع مسلمانان معاف است يا نه؟»

پيامبر عزيز (ص) فرمود:

«خير، بايد از يكي از خواهران ديني خود لباسي عاريه كند و در نماز و اجتماع مسلمانان شركت نمايد.» 4 4 . چهره ي زن در آيينه ي اسلام و قران، مرتضي فهيم كرماني، ص 74.

حاضر شد، دامن به كمر زده، مشك ها را پر از آب مي كردند و به سربازان مي دادند.

اين زن ن قدر شجاع و رزمنده بود كه تاريخ نويسان هنگامي كه مي خواهند او را معرفي كنند، مي گويند: در پيشامدها و جنگ ها بانوي خنجرزن (شجاع و مبارز و مجاهد) بود. 1

1 . همان، ص 193.

حك شده بر بدنش، خدا را شكر مي گفت.

خود نسيبه گويد:

وقتي جان پيامبر (ص) را در معرض خطر ديدم، با شمشير از حملات دشمن جلوگيري مي كردم و گاهي هم تيراندازي مي نمودم. ناگاه متوجه حمله ي يكي از مشركين به پيامبر (ص) شدم، همراه با مصعب او را از حركت به سوي رسول خدا (ص) باز داشتم.

ولي او ضربتي بر من زد كه تا يك سال اثر آن بر شانه ام باقي ماند، پيامبر (ص) كه متوجه زخم شديد شانه ي من شده بود، فوراً يكي از پسرانم را صدا زده، فرمود: «زخم مادرت را ببند.» وقتي پسرم زخم مرا بست، دوباره برخاستم و به دفاع از پيامبر (ص) مشغول شدم.

در همين هنگام متوجه زخمي شدن يكي از پسرانم شدم، فوراً با پارچه هايي كه براي بستم زخم مجروحين آورده بودمف زخم او را بستم و به او گفتم: برخيز و از پيامبر (ص) دفاع كن. 2 2 . پيام زن، شماره 68، ص 253.

تنها موجب رعب او نمي شود، بلكه هر روز دقيقه شماري مي كند و در انتظار فرصت مي نشيند تا انتقام بگيرد. لذا در زمان خلافت ابي بكر فرصتي مي بيند، شخصاً در جنگ شركت مي كند و سرانجام پس از آن كه چندين زخم كاري بر بدنش وارد مي آيد، قاتل فرزند خود و يا بهتر بگوييم دشمن كينه توز اسلام را به درك مي فرستد. 1

در برخي روايات آمده است:

«از جمله كساني كه به شرافت همراهي حضرت مهدي (عج) نائل مي آيد و اخلاص خويش را دوباره در تاريخ اثبات مي كند، نسيبه است كه با رجعت به دنيا در زمره ي ياران حضرت قرار خواهد گرفت و به مداواي مجروحين خواهد پرداخت.» 2

مطلب قابل تأمّل در داستان نسيبه، نحوه ي برخورد پيامبر (ص) با دفاع قهرمانانه ي اين زن از ايشان است كه نه تنها هيچ گونه منع يا نهيي از پيامبر (ص) درباره ي اين كار نسيبه در تاريخ نمي بينيم، بلكه ديده مي شود كه بعد از اتمام جنگ حضرت رسول (ص) وقتي به مدينه بازگشت، شخصي را به خانه ي نسيبه فرستاد از وضعيت جسماني او به ايشان گزارش بدهد و از خبر سلامت او خوشحال گرديد.

نسيبه از پيامبر (ص) خواست تا دعا كند خدا او را در بهشت ملازم آن حضرت قرار بدهد. پيامبر (ص) در حقّ او دعا كرد و فرمود:

«خدايا اين ها را در بهشت رفيق من قرار بده!»

1 . چهره ي زن در آيينه ي اسلام، ص 195.

2 . پيام زن، شماره 68، ص 253، به نقل

از اعلام النساء المؤمنات، ص 625.

كه در مديان هاي جنگ حضور داتند: مي تواند از: هند دختر اثاثه، هند همسر عمرو بن جموح، ليلي غفاريه، ام الفضل همسر عباس بن عبدالمطلب، ام سليطّ، امّ ايمن و... كه در جنگ هاي احد، احزاب و حنين براي كمك رساني، آب رساني و مداواي مجروحان حضور داشتند، نام برد.

راه خدا و ديگري پاداش دستگيري به خويشان كه خود صله ي رحم است. 1

1 . چهره ي زن در آيينه ي اسلام، ص 200.

بايد دقّت داشته باشند. تمام اين دستورات براي حفظ ارزش شخصيتي زن مي باشد و نبايد تصوّر شود كه اين فرامين براي زن محدوديّت ايجاد مي كند.

هنّ من وراء حجاب) 2

«و هنگامي كه چيزي از وسايل زندگي به عنوان عاريه از همسران پيامبر (ص) مي خواهيد، از پشت پرده بخواهيد.»

و هم چنين آيات 59، 60 و 61 از سوره ي نور نيز به مساله حجاب اشاره دارد، مراجعه فرماييد. 1 . احزاب، 59.

2 . احزاب، 53.

به خداوند تسليم نشود، گمراه است؛ چرا كه فرمان خداوند عاري از هر گونه اشتباهي است، از اين گذشته فرمان خداوند حافظ منافع انسان است.

آيا ممكن است يك انسان عاقل اين حقيقت را تشخيص بدهد و با اين وجود مصالح خود را زير پا گذارد؟ هر چه داريم از خداوند سبحان داريم و بايد در برابر دستورات او تسليم شويم.

اسلام از تسليم گرفته شده است: «الاسلام هو التّسليم» تسليم شدن روح اسلام است. واضح است كه خداوند و پيامبر (ص) هيچ نيازي به تسليم مردم ندارند، بلكه انسان به علت عدم اطلاع كامل برخي مصالح خويش را فراموش مي كند كه خداوند مي داند و به پيامبر دستور مي دهد.

اين درست به آن مي ماند كه يك طبيب ماهر به بيمارش بگويد: در صورتي به درمان تو مي پردازم كه در برابر دستوراتم تسليم محض باشثي و از خود هيچ اراده اي نداشته باشي. اين نهايت دلسوزي طبيب را نسبت به بيمار نشان مي دهد و خدا از چنين طبيبي برتر و بالاتر است.

مردم در برابر دستورات و احكام الهي سه دسته اند:

گروه اول: تنها در مواردي تسليم حق هستند كه با منافعشان تطبيق كند: «نؤمن ببعض و نفكر ببعض». در حقيقت اگر ايمان هم آورده اند، به خاطر منافعشان است نه به حكم خداوند.

گروه دوم: كساني كه اراده و خواسته هايشان، خواسته و اراده ي خداست و اگر منافع زودگذرشان با فرمان خداوند در تضاد بود، از منافع خود چشم مي پوشند و تسليم فرمان خداوند مي شوند، اينان مؤمنان و مسلمانان راستيند.

گروه سوم: از گروه دوم

هم برترند و در واقع جز آنچه خدا اراده كند، اراده اي ندارند و جز آنچه او مي خواهد، خواسته اي در دل آنها نيست. آنها به جايي رسيده اند كه فقط چيزي را دوست مي دارند كه او دوست دارد و از چيزي متنفرند كه او نمي خواهد، در حقيقت تسليم محض خداوند تبارك و تعالي هستند. 1

و اين همان معناي آيه 36 از سوره ي مباركه احزاب است كه مي فرمايد:

(و ما كان لمؤمن و لا مؤمنه اذا قضي الله و رسوله امراً آن يكون لهم الخيره من امرهم و من يعص الله و رسوله فقد ضلّ ضلالاً مبيناً)

«هيچ مرد و زن با ايماني حق ندارد هنگامي كه خدا و پيامبرش امري را لازم بدانند، اختياري از خود (در برابر فرمان خدا) داشته باشد و هر كس نافرماني خدا و رسولش را كند، به گمراهي آشكاري گرفتار شده است.»

و در سوره ي مباركه نور آيات 51 و 52 آمده است:

(انما كان قول المؤمنين اذا دعوا الي الله و رسوله ليحكم بينهم ان يقولو سمعنا و اطعنا و اولئك هم المفلحون، و من يطع الله و رسوله و يخش الله و يتّقه فاولئك هم الفائزون)

«مؤمنان هنگامي كه به سوي خدا و رسولش دعوت شوند تا ميان آنان داوري كند، سخنانشان تنها اين است كه مي گويند شنيديم و اطاعت كرديم و رستگاران واقعي انها هستند و هر كس خدا و پيامبرش را اطاعت كند و از پروردگار بترسد و از مخالفت فرمانش بپرهيزد، آنها رستگارند.» 1 . تفسير نمونه، ج 7، ص 329.

بود. با يكي از انصار بر سر آّبياري نخلستان هاي خود كه در كنار هم قرار داشتند، اختلاف پيدا كردند.

هر دو براي حلّ اختلاف خود خدمت پيامبر (ص) رسيدند. از آنجا كه باغستان زبير در قسمت بالاي نهر و باغستان نصاري در قسمت پايين نهر بود. پيامبر (ص) دستور داد كه اول زبير باغ هايش را آبياري كند و بعد مسلمان انصاري، اما اين مرد انصاري به ظاهر مسلمان از داوري عادلانه ي پيامبر (ص) ناراحت شد و گفت: آيا اين قضاوت به خاطر آن بود كه زبير عمّه زاده ي توست؟

پيامبر (ص) از اين سخن بسيار ناراحت شد، به حدّي كه رنگ رخسارش دگرگون گرديد. در اين موقع آيه ي شريفه ي 65 سوره ي مباركه نساء نازل شد و به مسلمانان هشدار دارد:

(فلا و ربّك لا يؤمنون حتّي يحكّموك فيما شجر بينهم ثمّ لا يجدوا في انفسهم حرجاً مما قضيت و يسلّموا تسليماً)

«به پروردگارت سوگند كه آنها مؤمن نخواهند بود، مگر اينكه تو را در اختلاف خود به داوري طلبند و سپس در دل خود از داوري تو احساس ناراحتي نكنند و كاملاً تسليم باشند.»

با توجه به مطالب فوق از آنجايي كه موضوع حجاب از دستورات الهي و از واجبات و ضروريات دين اسلام مي باشد، يك مسلمان نبايد از روي عمد و با آگاهي به اين موضوع آن را منكر شود كه اگر اين طور شد، چنين فردي در رديف كافران قرار مي گيرد كه بايد مطابق قانون شرع اسلام مجازات شود.

قانون حجاب در اسلام براي حفظ مصالح دنياي بشريت است؛ چرا كه حجاب در زندگي نقش

بسيار مهمو موثري ايفا مي كند و اگر حجاب براي زنان ارزش نداشت، خداوند آن را واجب نمي كرد. زنان مسلمان پيرو قران مجيد هستند و كتاب آسماني و وحي الهي براي آنان كافي است و با صراحت زنان را به پوشش امر مي كند و از بي حجابي نهي مي كند.

حجاب در اسلام قانون است و رعايت آن لازم و ضروري است. براي روشن شدن مطلب به بخش حجاب در قران در همين كتاب مراجعه فرماييد.

لذا بر زنان مسلمان فرض است كه با رعايت حجاب به مخالفين حجاب ثابت كنند كه پيرو دين الهي و حضرت فاطمه (ع) سيّده ي زنان عالم هستند و با اين كار خود سنّت پيامبر (ص) و حضرت صديقه ي طاهره فاطمه ي زهرا (ع) را زنده نگه مي دارند.

اسلام حجاب را لازم و واجب نموده تا زمينه ي لازم براي رشد و كمال منوي ما باشد و از طرفي آيا زنان بي حجاب دلايل منطقي بر برهنگي و بي حجابي خود دارند؟ و اگر دليلي متقن و محكم دارند، فوايد و مزيّت هاي بي حجابي خود را بيان كنند.

امام صادق (ع) مي فرمايند:

«روز قيامت آن زن زيبايي را كه به خاطر زيبايي و قشنگي اش فريب خورده است، براي مجازات مي آورند. او مي گويد: پروردگارا! آنچه من كردم به خاطر اين است كه تو مرا زيبا آفريدي.

در پاسخ به اين زن حضرت مريم (ع) را مي آورند و مي گويند: تو زيباتري يا ايشان؟ ما او را هم زيبا آفريديم، اما او فريب نخورد.

مرد زيبا را هم كه فريب زيبايي

اش را خورده است، مي آورند. او هم براي توجيه كار خود مي گويد: خدايا! مرا زيبا آفريدي و همين سبب چنين كاري شد.

در اين هنگام حضرت يوسف (ع) را مي آورند و مي گويند: تو زيباتري يا يوسف؟ ما او را نيز زيبا افريديم، اما او فريب نخورد.

و نيز كسي را كه به خاطر بلا و مصيبت گول خورده است، مي آورند. او براي اينكه كار خود را توجيه كند، مي گويد: خدايا! بلاهاي زياد باعث شد كه گول بخورم.

در اين هنگام حضرت ايوب (ع) را مي آورند و مي گويند: بلا و مصيبت تو سخت تر بود يا اين؟ او هم بلاهاي زيادي ديد، امام فريب شيطان را نخورد.» 1

در ادامه اين قسمت بي مناسبت نيست كه فرمايشتاتي از امام خميني (ره) بياوريم كه مي فرمايد:

«خطري كه حس مي كنيم، اين است كه زنان دو مرتبه به آن ابتذال ها كشانده شوند، اما حجاب اسلامي چه معني دارد؟ حجاب اسلامي يعني وقار، حجاب، شخصيت، ساخته ي من فقيه و ديگران نيست، اين نصّ صريح قرآن است. آن قدري كه قرآن مجيد بيان كرده نه ما مي توانيم از آن حدود خارج شويم و نه زناني كه به اين تاب بزرگ آسماني معتقد هستند.» 2 1 . بحارالانوار، ج 12، ص 341.

2 . مجلّه پيام زن، سال اوّل، دي ماه 1371، شماره 10، ص 1.

به تكاپو و فعاليت بپردازد بدون آن كه گوهر شخصيتي خود را از دست بدهد. حجاب زن را از افتادن به گودال نابودي و هلاكت نجات مي دهد. زني كه حجاب دارد، همه چيز دارد: ايمان، شخصيت، عزّت، عظمت و آبرو و حيثيت اجتماعي.

زن در پرتو حجاب همانند يك غنچه ي زيباست كه علي رغم زيبايي كسي نمي تواند لطافت او را مورد تير چشم زخم قرار دهد و تا زماني كه اين غنچه شكفته نشده است، هيچ حق چيدن و چپاول آن را ندارد. اما وقتي شكفته شد، خيلي زود مورد تعرض قرار مي گيرد. ديري نمي پايد كه آن غنچه ي زيبا از شاخه جدا مي شود و گلبرگ هاي لطيف آن در زير پاي كامجيوان ديوسرشت له مي شود، دستان بي رحم كامجويان در سايه س شعارهاي فريبنده، حجاب را از سر غنچه هاي لطيف مي گيرند تا روز به روز گلستان اجتماع را ويران و ويران تر كنند.

تا غنچه ي نشكفته، به گلزار نهان است

محفوظ ز چشم و طمع رهگذران است

آن دم كه شكوفا شود و كشف حجابش

در چيدن آن دست طلب بوالهوسان است

زن چون عطري خوشبوست و حجاب او چون شيشه اي زيبا و محكم كه باعث مي شود اين عطر براي مدت ها پا برجا بماند و از هر گونه دستبردي در امان باشد و با هر نگاه آلوده اي نپرد. آيا مي شود دور يك باغ زيبا و پر گل را ديوار نكشيد و بدون حفاظ گذاشت؟

حجاب چون صدفي گرانبهاست كه مراوريد شخصيت زن را در خود جاي مي دهد و

نمي گذارد كه اين گوهر گرانبها در بازار داغ و پر مخاطره ي انسان هاي بوالهوس به قيمت ارزان فروخته شود.

ارزش زن به حجاب اوست. وقار و ارزش زن همچون گنجي پر ارزش است كه نياز به مراقبت و نگهداري دارد و هر كس كه اين گنجينه را بيشتر دوست دارد. از آن مراقبت بيشتري مي كند. اين گنجينه را بيشتر دوست دارد، از آن مراقبت بيشتري مي كند. اين گنجينه با نگهداري روز به روز گرانبهاتر مي شود، ولي اگر در معرض ديده ي همگان قرار بگيرد، تكراري مي شود و خريداران خود را از دست مي دهد.

زناني كه براي حجاب ارزش قائل نيستند ، در حقيقت به همان دوره گرداني مي مانند كه كالاي وجود خود را به خريداران ارزان مي فروشند و آيا هيچ زن عاقلي حاضر به اين كار مي شود؟ حجاب زينت و زيبايي زن است.

از اميرالمؤمنين علي (ع) روايت شده است كه ما روزي خدمت پيامبر اسلام (ص) نشسته بوديم ايشان، فرمودند:

(اخبروني ايّ شيء خير للنّساء)

به من خبر دهيد بهترين زينت از براي زنان چيست؟

هيچ كدام از اهل مجلس جواب نداند و از هم متفرق شدند. من به نزد فاطمه س آمدم و سوال پيامبر (ص) را براي او نقل كردم و در ضمن گفتم: هيچ كدام از ما جواب رسول الله (ص) را نمي دانستيم.

حضرت فاطمه (ع) فرمود: من جواب اين سؤال را مي دانم:

(خير للنّساء ان لايرين الرّجال و لايراهنّ الرّجال)

بهترين زينت از براي زنان آن است كه هيچ مردي آنان را نبيند و آنان هم هيچ مردي

را نبينند.

من به نزد رسول خدا (ص) برگشتم و گفتم: يا رسول الله! بهترين زينت زنان اين است كه هيچ مردي آنان را نبيند و آنان هم هيچ مردي را نبينند. حضرت با تعجب فرمودند:

شما كه قبلاً اينجا بوديد چيزي نگفتيد، اين جواب را از كجا آوردي؟

گفتم: اين جواب از فاطمه (ع) است.

پيامبر (ص) تعجب ركدند و فرمودند: «انّ فاطمه بضعه منّي، به راستي فاطمه پاره ي تن من است.» 1

اي زن به تو از فاطمه اين گونه خطاب است

ارزنده ترين زينت زن حفظ حجاب است

فرمان خدا قول نبي نصّ كتاب است

از بهر زنان افضل طاعات حجاب است

خداوند در قرآن مجيد سوره ي مباركه ي احزاب آيه ي شريفه 59 مي فرمايد:

(يدنين عليهنّ من جلابيبهنّ، ذلك ادني ان يعرفن فلا يؤذين)

«روسري هاي خود را اطراف گردن خود بيفكنند، اين كار براي آن كه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند، بهتر است.»

در جواب اين سؤال كه منظور از «شناخته شدن» كه در آيه ي مذكور آمده، چيست؟ بايد گفت كه زن مسلمان با رعايت حجاب، عصمت و متانت و حجب و حياي خود را به ديگران گوشزد مي نمايد و از ديگر زنان بي بند و بار و بي عفّت باز شناخته مي شود و از دست تعدي و تجاوز نااهلان و نگاه هاي زهرآلود انسان هاي هرزه در امان مي ماند.

آري! زن در حجاب و پوشش همچون طاووس خوش پر و بال است، طاووس به پر و بال زيبايش مي نازد و زن مسلمان به حجابش افتخار مي كند، زن بي

حجاب همچون طاووس بي پر و بال و زشت است و آيا در اين شرايط كسي حاضر مي شود آن همه زيبايي را با اين همه زتشي معاوضه كند؟

«خانم فاطمه دولان» استاد مسلمان انگليسي زبان در ايران مي گويد:

«من به عنوان كسي كه در كشور غربي زندگي كرده است مي فهمم كه فلسفه حجاب چيست؟ وجود حجاب باعث مي شود كه زن ارزش خود را از حدّ كالاي تجارتي و يا وسيله اي براي بهره دهي بيشتر، بالاتر ببرد و هم خود براي خويش ارزش قائل باشد و هم جامعه را وادار به احترام كند.» 2

حضرت امام خميني (ره) احياگر اسلام ناب محمدي در عصر كنوني مي فرمايد:

1 . فاطمه ي زهرا، من المهد الي اللحمد.

2 . مجله ي زن، شماره 994. «آنها كه زن ها را مي خواهند ملعبه ي مردان و ملعبه ي جوان هاي فاسد قرار بدهند، جنايتكارند. زن ها نبايد گول بخورند، زن ها گمان نكنند كه اين مقام زن است كه بايد بزك كرده بيرون برود، با سر و باز و لخت، اين مقام زن نيست، اين عروسك بازي است نه زن.» 1

و در نهايت اينكه حجاب منشأ كمال زن است و به زنان حرمت و احترام مي بخشد. زنان بايد پاكي و صداقت را از حضرت مريم، آسيه، هاجر، خديجه و فاطمه زهرا (ع) به ارث ببرند و بايد ميراث دار پاكي آنها باشند و نبايد بازيچه ي هوس و آلوده به ويروس گناه گردند.

جامعه اي كه زن را برهنه مي خواهد، جامعه اي كه روز به روز زن را به

آرايش بيشتر دعوت مي كند و به خاطر زيبايي و قوّه ي جنسي اش از او به عنوان يك تابلوي تبليغاتي استفاده مي كند و جامعه اي كه از زن براي جلب جهانگردان و... استفاده مي كند، هرگز نبايد انتظار داشته باشد كه در آرامش به سر برد.

در چنين جامعه اي شخصيت زن تا حدّ يك عروسك و يا يك كالاي بي ارزش سقوط مي كند و ارزش هاي والاي انساني او به كلي از دست مي رود و در اين صورت او تنها به زيبايي و جواني اش مي تواند بنازد، نه به ارزش هاي دروني و معنوي خود، و چه دردناك است كه بدانيم اين جواني و زيبايي مانند بهاري است كه خزاني را در پي دارد، ولي ارزش هاي دروني و معنوي و ذاتي براي هميشه باقي و ماندگار است.

به هر حال وقتي بي حجابي رايج شد، انسان هاي سركش و ديو صفت، زنان را در جنگال هاي تيز خود مي گيرند و از اين طريق از آنها براي ارضاي هوس هاي پليد خود استفاده مي كنند.

و اي خواهر!

از تو انتظار مي رود كه با حفظ حجاب از كرامت، شرافت، كمال، قداست، عظمت، حيثيت و تمام كمالات انساني خود به نحو احسن پاسداري كني. 1 . تبيان، ص 227.

حاضر شوند، بينندگان هرزه را به تحريك وا مي دارند و اين تحريك زمينه ساز انواع و اقسام فساد اجتماعي مي شود.

امام صادق (ع) فرموده است:

(النظر سهم من سهام ابليس) 1

«نگاه؛ تيري از تيرهاي شيطان است.»

با يك نگاه، آتش هوس پليد شعله ور مي شود و فرد ديوانه وار و مستانه به اين طرف و آن طرف مي زند تا شايد راهي براي ارضاي هوس خود پيدا كند و اين آتش را خاموش كند.

اميرالمؤمنين علي (ع) فرموده است:

(ربّ صبابه غرست من لحظه) 2

«اي بسا آتش عق كه از يك نگاه كردن پديد مي آيد.»

خودنماياني هستند كه از نشان دادن اندام لخت و عريان خود به ديگران لذّت مي برند، لباس هاي نازك، كوتاه، تنگ و چسبيده مي پوشند تا بدين وسيله نقاط محرّك بدن خود را بهتر جلوه دهند و با اين عمل صدها كمبودي را كه دارند مستور بدارند و عقده ها و نيازهاي عاطفي و كمبودهاي خود را پوشانيده و از منظر ديگران دور بدارند، اينان گندم نماياني جو فروش بيش نيستند.

در امان ماندن محيط زندگي جامعه از افتادن در انحراف و فساد و... همگي از بركات حجاب است. سعادت و شقاوت جامعه تا حدودي در گرو زنان مي باشد.

امام خميني (ره) مي فرمايد:

«زن مربّي جامعه است، از دامن زن انسان ها پيدا مي شوند، مرحله اوّل مرد و زن صحيح از دامن زن است.

مربّي انسان ها زن است، سعادت و شقاوت كشورها بسته به وجود زن است، زن با تربيت صحيح خودش انسان درست مي كند و با تربيت صحيح

خودش، كشور را آباد مي كند.

مبدأ همه ي سعادت ها از دامن زن بلند مي شود، زن مبدأ همه ي سعادت ها بايد باشد.» 3

از گفتار، حركات و سكنات نيكوي مادران و زنان است كه مرد عروج مي كند و به درجات بالا مي رسد. زن با رعايت حجاب نقشه هاي شياطين را خنثي و آنها را نااميد مي كند، و آن ها را وادار مي كند تا دام هايي را كه براي افراد جامعه به ويژه جوانان گسترده اند، جمع كنند. زنان جامعه بايد با رعايت حجاب اميدها را در دل كسب فضايل را در جوانان افزايش مي دهد و باعث ترقي و پيشرفت جوانان در عرصه هاي مختلف مي شود. 1 . زبده الاحاديث، ج 1، ص 13.

2 . آثار الصادقين، ج 23، ص 287.

3 . پوشش زن در اسلام، ص 96.

از همه جا بي خبر و اغفال شده ي انطاكيه به دور دانشمند خود «بلعم باعورا» كه اسم اعظم را مي دانست، جمع شدند و از او خواستند تا درباره ي موسي (ع) و سپاهش نفرين كند.

بلعم در ابتدا اين پيشنهاد را در كرد، ولي بعد بر اثر هواپرستي و جاه طلبي جواب مثلت به آنها داد. سوار بر الاغ خود شد تا بر سر كوهي كه سپاه موسي (ع) از بالاي آن پيدا بودند، برود و در آنجا به موسي و سپاهش نفرين كند. در راه الاغش از حركت ايستاد، هر چه كرد الاغ به پيش نرفت، حتي آن قدر با ضربات تازيانه اش آن را زد كه كشته شد. سپس آن را رها كرد و پياده به بالاي كوه رفت، ولي در آنجا هر چه فكر كرد تا اسم اعظم را به زبان آورد و نفرين كند، به يادش نيامد و خلاصه چون به نفع دشمن و به زيان حق و عدالت گام بر مي داشت، شايستگي استجابت دعا از او گرفته شد و با كمال سرافكندگي برگشت.

او كه تريش به هدف نرسيده بود و به طور كلي از دين و ايمان سرخورده شده بود، ديگر همه چيز را ناديده گرفت و سخت مغلوب هوس هاي نفساني خد گشت. از آنجا كه دانشمند بود، براي سركوبي سپاه موسي (ع) راه عجيبي را به مردم انطاكيه پيشنهاد كرد كه همواره استعمارگران براي شكست هر ملتي از همين راه استفاده مي كنند آن راه و پيشنهاد اين بود: مردم انطاكيه از راه اشاعه ي فحشا و انحراف جنسي و برداشتن پوشش و حجاب

از زنان و دختران وارد عمل گردند. دختران و زنان زيبا چهره و خوش اندام را با وسايل آرايش بيارايند و آنها را همراه اجناس مورد نياز به عنوان خريد و فروش وارد سپاه موسي (ع) كنند و سفارش كرد كه هرگاه كسي از سربازان سپاه موسي (ع) قصد سوء در مورد آن دختران و زن ها داشت، مانع او نشوند.

آنها همين كار را انجام دادند، طولي نكشيد كه سپاه موسي (ع) با نگاه هاي هوس آلود خود به پيكر نيمه عريان زنان آرايش كرده، كم كم در پرتگاه انحراف جنسي قرار گرفتند، سپس كار رسوايي به آنجا كشيد كه: فرمانده يك قسمت از سپاه موسي (ع) زني را به حضور موسي (ع) آورد و گفت: خيال مي كنم نظر شما اين است كه هم بستر شدن با اين زن حرام است، به خدا سوگند هرگز دستور تو را اجرا نخواهم كرد. آن زن را به خيمه برد و با او آميزش نمود.

كم كم بر اثر شهوت پرستي اراده ها سست شد. بيماري هاي مقاربتي و طاعت زياد گرديد و لشگر موسي (ع) از هم باشيد تا آنجا كه نوشته اند: بيست هزار نفر از سپاه موسي (ع) به خاك سياه افتادند و با وضع ننگيني سقوط كردند، روشن است كه با رخ دادن چنين وضعي شكست و بيچارگي حتمي است.» 1

اين داستان به خوبي بيانگر يكي از فلسفه هاي پوشش براي زنان است.

تئوريسين آمريكايي گفته: «ما بايد حجاب را از زنان ايراني بگيريم.»

مارتين اينديك (نظريه پرداز صهيونيست آمريكايي) گفت: «ما ديگر نمي توانيم در ايران روي تحريكات دانشجويي حساب

كنيم و ديگر نمي شود دانشجويان را به خيابان ها بياوريم.»

وي افزود: «پروژه ي فعلي ما اين است كه حجاب را از زنان ايران بگيريم، زنان بي حجاب علامت مخالفت با حكومت ديني ايران خواهند شد.» 2

مرحوم علامه ي شهيد مرتضي مطهري (ره) مي فرمايد:

«زن مسلمان بايد آن چنان در ميان مردم رفت و آمد كند كه علايم عفاف و وقار و سنگيني و پاكي از آن هويدا باشد و با اين صفت شناخته شود و در اين وقت است كه بيماردلان كه دنبال شكار مي گردند، از آنها مأيوس مي شوند و فكر بهره كشي از آنها در مخيله شان خطور نمي كند، مي بينيم كه جوانان ولگرد هميشه متعرض زنان جلف و سبك و لخت و عريان مي گردند.

وقتي كه به آنها اعتراض مي شود كه چرا مزاحم مي شويد؟ مي گويند: اگر دلش اين چيزها را نخواهد، با اين وضع بيرون نمي آيد. 3

بنابر آنچه گفته شد، نجات جوانان از گرداب گناه و منجلاب فساد از بركات رعايت حجاب در جامعه مي باشد. به اميد آن روزي كه زنان و دختران باشعور ما به اهميت رعايت حجاب پي ببرند و با رعايت حجاب هم به سلامت جامعه بيافزايند و هم كرامت و شأن خود را حفظ نمايند. 1 . پوشش زن در اسلام، ص 48، به نقل از بحارالانوار، ج 13، ص 374.

2 . هفته نامه پرتو، 16 دي ماه 1381، شماره 162، ص 2.

3 . مسئله حجاب، ص 177.

در جامعه اي كه زنان آن بدون حجاب در برابر ديدگان نامحرم و غير خودي ظاهر مي شوند، ديگر نبايد انتظار داشت كه خانواده هايي با اقتدار و متين در آن جامعه شكل گيرد.

وقتي زني بدون حجاب ظاهر شد، ديگر قداست خانواده معنايي ندارد، چرا كه بينندگان يك زن بي حجاب تنها خانم ها نيستند، بلكه اين فيلم شوم و ويرانگر بينندگان ديگري هم دارد و آن مردان هستند كه بعضاً مجردند و هنوز ازدواج نكرده اند. وقتي اين مردان به راحتي مي توانند بيننده ي چنين فيلمي باشند كه بازيگر اصلي آن يك زن بي حجاب است و وقتي كه مي شود به راحتي از چنين زناني كام دل گرفت و تا زماني كه زنان هرزه و نيمه عرياني در اجتماع يافت مي شوند كه كالا را به قيمت بسيار ناچيز در اختيار مشتريان آلوده ي خود قرار مي دهند؛ نمي توان انتظار داشت كه افراد خانواده هايي كه اصول اخلاقي را رعايت مي كنند از اين بلا به دور بمانند. و چه دردناك است اگر با خودنمايي و ناز و كرشمه زهرآگين اين گونه افراد، جوانان پاك ما هم يك لحظه در دل قصد گناه كنند.

بنابراين يك فرد بي حجاب مسؤول بر باد رفتن قداست و استواري خانواده هاست. اگر بگوييم جوانان ما فقط به دليل مشكلات شغلي و اقتصادي ازدواج نمي كنند حق مطلب را به درستي ادا نكرده ايم، چون با استناد به گفته هاي فوق، بي حجابي و هرزگي زنان، خود تيشه اي است كه به ريشه درخت خانواده مي خورد و از طرفي مانع از آن مي

شود كه نهال يك خانواده ي ديد با دستان جوانان سالم ما در گلستان اجتماع كاسته شود.

بي حجابي عده اي از زنان هرزه دارد.

آيا چنين فرجامي براي افراد به راستي سخت و ناگوار نيست؟ و آيا زنان بي حجاب جداي ضرر به خود به ديگران ضرر نمي زنند؟ قضاوت و داوري را به شما خواننده ي فهيم مي گذاريم.

با استناد به آمار و ارقامي كه امروزه از سوي كارشناسان امور اجتماعي داده مي شود، به اين نكته مي رسيم كه آمار طلاق روز به روز بيشتر مي شود تا جايي كه به يك پديده ي تلخ اجتماعي تبديل شده است. وقتي طلاق روز به روز رشد مي كند و ازدواج كاهش مي يابد، تازه مي فهميم در اطراف ما چه مي گذرد.

بنابراين «حجاب» چون ديواري است كه اطراف خانواده ها كشيده مي شود و مانع از فروپاشي آن مي شود. در يك جامعه ي فرهنگي و باحجاب، زن و شوهر متعلق به يكديگرند. عاطفه و عشق همچون يك رودخانه زلال بين دو قلب جريان مي يابد و زلالي اين رودخانه، گوياي صداقت و پاكي ميان زن و شوهر است.

و برعكس در جامعه اي كه زنان در آن بدون حجاب ظاهر مي شوند، رودخانه ي زلال و پاك صداقت، مبدأ و مقصدي ندارد. اين رودخانه از قلب زن سرچشمه مي گيرد و چون مسير مشخصي ندارد، هر رهگذري از آن مشتي مي گيرد و خود را سيراب مي كند و ديري نمي پايد كه ديگر آبي در رودخانه نمي ماند؛ چون به چندين رود تقسيم شده و آب آن هرز رفته است. چنين است كه پيمان مقدس زناشويي شكسته شده و جز كودكاني بي سرپرست كه بر سر

پيمان مانده اند، ديگر چيزي به جاي نمانده است.

مرحوم علامه شهيد آيت الله مطهري (ره) مي فرمايد:

«علت اينكه جوانان امروز از ازدواج گريزانند و هر وقت به آنان پيشنهاد مي شود، جواب مي دهند كه حالا زود است، ما هنوز بچه ايم و يا به عناوين ديگر از زير بار آن شانه خالي مي كنند، همين است و حال آن كه در قديم يكي از شيرين ترين آرزوهاي جوانان ازدواج بود.

جوانان، پيش از آن كه به بركت دنياي اروپا، كالاي زن اين همه ارزان و فراوان گردد، شب زفاف را كم از تخت پادشاهي نمي دانستند.

ازدواج در قديم پس از يك دوران انتظار و آرزومندي انجام مي گرفت و به همين دليل زوجين يكديگر را عامل نيك بختي و سعادت خود مي دانستند. ولي امروز كامجويي هاي جنسي در غير كادر ازدواج به حدّ اعلا فراهم است و دليلي براي آن اشتياق ها وجود ندارد.

معاشرت هاي آزاد و بي بند و بار پسران و دختران، ازدواج را به صورت يك وظيفه و تكليف و محدوديت درآورده است كه بايد آن را با توصيه هاي اخلاقي و يا احياناً چنان كه برخي از جرايد پيشنهاد مي كنند، با اعمال زور بر جوانان تحميل كرد.» 1

1 . مسأله حجاب، ص 89.

و بنيان همه ي بدختي هاي بشر را ناداني معرفي نموده است.

در تأييد اين مطلب به چند نمونه از آيات و روايات و نيز حكاياتي در اين باره اشاره مي شود:

مي گوييد.»

و بعد مي فرمايد:

(انتم قوم تجلهون) 1

در سرگذشت قوم عاد چنين مي خوانيم كه وقتي حضرت هود (ع) آنها را بند و اندرز مي دارد و از عذاب روز قيامت و كيفر سخت الهي برحذر مي داشت و به يكتاپرستي دعوت مي نمود، آنها در جواب او مي گفتند:

«تو آمده اي كه ما را از عقيده و خدايانمان جدا كني. اين عذابي كه وعده مي دهي، دروغي بيش نيست. اگر در اين اكر توانا هستي، آن را بياور.»

حضرت هود در جواد اين قوم جاهل و پست مي فرمايد:

(ولكني اراكم قوماً تجهلون) 2

قريب به 100 بار در قرآن كلمه ي «لا يعلمون = نمي دانند و لاتعلمون = نمي دانيد) آمده است. اين خود گوياي اين است كه بسياري از انحراف ها از ناداني سرچشمه مي گيرد.

1 . نمل 54.

2 . احقاف، 23.

نفساني خويش نشويد؛ زيرا هر كه به اين وادي در آيد، به كنار پرتگاه سقوط باشد.»

(اعظم الجهل جهل الانسان امر نفسه) 2

«بزرگ ترين ناداني انسان، نادانياز كار خودش است.» 1 . همان.

2 . همان، ص 425.

يجدن ريحها، وانّ ريحها ليوجد من مسيره كذا و كذا) 1

«مانند دو گروه از اهل جهنم را نديده بودم (كه يكي از آن دو گروه اينانند): زناني كه لباس هاي نازك (نيمه عريان) مي پوشند، با چهره هاي نپوشيده از روي تكبر شانه هايشان را بجنبانند و سرهاي خود را به وسيله ي موهايشان چون كوهان بلند شترهاي قوي گردن بيارايند.

وارد بهشت نمي گردند و با اينكه بوي از بهشت از مسافت هاي زياد به مشام مي رسد، به مشام آنها نمي رسد.»

1 . ميزان الحكمه، ج 2، ص 259.

آرايش مي كرد و آن كه گوشت بدنش را مقراض مي كردند، خود را به مردم نشان مي داده كه به او ميل پيدا كنند.» 2

به اميد روزي كه زنان ناآگاه از حجاب از دانايي و آگاهي لازم برخوردار شوند. 2 . كيفر كردار، ص 135.

والدين حملا ولدهما علي عقوقهما) 5

«اي علي! لعنت خداوند بر پدر و مادري كه فرزند خود را بد تربيت كنند و موجبات عاق خود را فراهم نمايند.»

حضرت اميرالمؤمنين علي (ع) مي فرمايند:

(ما نحل والد ولداً نحلاً افضل من ادب حسن) 6

1 . صحيفه سجاديه.

2 . آثار الصادقين، ج 27، ص 177.

3 . ميزان الحكمه، ج 10، ص 720.

4 . آثار الصادقين، ج 27، ص 178، حديث 12.

5 . كودك فلسفي، ج 2، ص 5.

6 . همان، ص 3. «بخشش هيچ پدري به فرزندش بهتر از ادب نيكو و پسنديده نيست.»

و نيز آن حضرت فرموده است.

(لاميراث كالادب) 1

«هيچ ارثي براي فرزندان بهتر از ادب و تربيت نيست.»

اميرالمؤمنين (ع) مي فرمايند:

(و حق الولد علي الوالد ان يحسّن اسمه، و يحسّن ادبه و يعلّمه القران) 2

«و حقّ فرزند بر پدر آن است كه نام نيك انتخاب كند، خوب تربيتش نمايد و قرآن را به او تعليم دهد.»

حضرت امام جعفر صادق (ع) مي فرمايند:

(تجب للولد علي والده ثلاث خصال:

اختياره لوالدته، و تحسين اسمه، و المبالغه في تأديبه) 3

«واجب مي شود از جانب پدر براي فرزند سه خصلت:

انتخاب مربي خوب، انتخاب نام خوب و در تربيت وي تلاش فراوان كند.»

و نيز آن حضرت مي فرمايند:

(انّ خير ما ورّث الاباء لابناء هم الادب لا المال) 4

«همانا بهترين چيزي كه پدران براي فرزندان خود به ارث مي گذارند، ادب است نه ثروت.»

پدر و مادر نه تنها فرزند خود را از نظر مادي و جسمي اداره مي كنند،

بلكه مهم تر از آن در تربيت روح و ايمان فرزند خويش نيز نقش مهمي دارند.

پدران و مادران مسلمان وظيفه دارند از دوران كودكي، فرزند خود را با خدا، قرآن، اهل بيت (ع) و احكام ديني آشنا نمايند و با عباداتي مثل نماز و روزه تمرين و پرورش دهند.

آري! همانطور كه گفته شد، خانواده يكي از عوامل موثر در شكل گيري تربيت فرزند است و بدون شك خانواده است كه مي تواند روح ايمان و تقوا را در فرزند خود پي ريزي كند.

تربيت صحيح و اسلامي فرزند در درجهي اول موجب افتخار پدر و مادر است و چنانچه والدين در اين كار اهمال و سستي كنند، دچار مشكلات دنيوي و اخروي خواهند شد.

امام جعفر صادق (ع) مي فرمايند:

1 . نهج البلاغه، حكمت 54.

2 . نهج البلاغه، حكمت 399.

3 . تحف العقول، ص 337، حديث 67.

4 . آثار الصادقين، ج 27، ص215. (بادر و اولادكم بالحديث قبل ان يسبقكم اليهم المرجئه) 1

«هر چه زودتر و سريع تر معارف اسلامي را به فرزندان خود بياموزيد، پيش از آن كه منحرفان با آموزش هاي انحراقي بر شما سبقت بگيرند.»

پيامبر اسلام (ص) مي فرمايند:

(ادّبوا اولادكم علي ثلاث خصال:

حبّ نبيّكم (ص) و حبّ اهل بيته و قراءه القران) 2

«فرزندانتان را به سه خصلت تربيت نماييد:

1_ محبت پيامبر (ص) 2_ محبت اهل بيت (ع) 3_ خواندن قران.»

حضرت امام زين العابدين (ع) فرموده است:

(و اما حقّ ولدك:

فان تعلم انّه منك و مضاف اليك في عاجل الدنيا بخيره و شرّه،

و انّك مسؤول عما وليته

به من حسن الادب و الدّلاله علي ربّه و المعونه له علي طاعته) 3

«حقّ فرزندت آن است كه:

بداني او از توست و خوب و بدي هاي او در اين دنيا وابسته به توست. وظيفه داري فرزندت را به ادب نيكو پرورش دهي و او را به خداوند بزرگ راهمايي كني و در اطاعت و بندگي پروردگار ياري اش نمايي.»

حضرت امام محمدباقر (ع) مي فرمايند:

«هرگاه كودك به سه سالگي رسيد، هفت بار به او بگو لا اله الا الله، سپس به حال خودش واگذار تا سه سال و هفت ماه و بيست روز شود، آن گاه ذكر محمد رسول الله (ص) را هفت بار برايش بخوان.

دوباره به حال خودش واگذار تا چهار سال شود، در اين سن هفت بار يادش بده كه بر محمد و آل او صلوات بفرستد «اللهم صلّ علي محمد و آل محمد».

در سنّ پنج سالگي دست چپ و راست را به وي بياموز، وقتي كه ياد گرفت، صوترش را به طرف قبله كن و سجده كردن را به او آموزش ده.

بعد در شش سالگي وضو گرفتن را به او ياد بده. سپس نماز را به او بياموز و دستور نماز خواندن به وي بده و در كوتاهي نمودن در امر نماز او را تهديد كن.» 1

1 . چهل حديث تربيت، ص 59.

2 . آثار الصادقين، ج 27، ص 176.

3 . تحف العقول، ص 269. امام صادق (ع) فرموده اند:

«روزي پيامبر اسلام (ع) مي خواست نماز بخواند، امام حسين (ع) پهلوي آن حضرت ايستاده بود، وقتي پيامبر (ص) خواست تكبير بگويد،

امام حسين (ع) نتوانست تكبير بگويد. رسول خدا ص، تا هفت مرتبه تكبير را تكرار كرد تا امام حسين (ع) توانست ذكر «الله اكبر» را بر زبان جاري نمايد.» 2 1 . آثار الصادقين، ج 27، ص 179.

2 . بانوي نمونه اسلام.

شايد هم دست خالي برگردد.

در اينجا پدر دنا و نكته سنج كه زمينه را براي بيان مطلب خود آماده ديدف گفت: پسرم! ببين اين مرد فقير براي به دست آوردن مبلغي از ثروت دنيا كه به آن يقين هم ندارد، در اين موقع شب آمده اينجا و دستش را پيش مردم دراز كرده است.

تو كه واقعاً به پاداش هايي كه خداوند براي سحرخيزي و خواندن نماز شب تعيين فرموده، يقين داري و سخنان امامان معصوم (ع) را باور كرده اي، پس چرا در انجام آن سستي به خود راه مي دهي؟

مطمئن باش كه خداوند مهربان به تمام وعده اهيش عمل مي كند و پاداش عمل ما را به طور كامل مي پردازد و هيچ كس را محروم نمي سازد.

اين شيوه ي زيبا، در اعماق وجود فرزند جاي گرفت و نتيجه اش آن شد كه وي تا آخر عمر، سحرخيزي و نماز شب و تهجّد را ترك نكرد.» 1

با توجه به احاديث ذكر شده و توصيه هاي پيشوايان معصوم (ع) روشن شد كه خانواده چه نقش مهمي و كليدي در تربيت و ادب فرزند خود دارد. بنابراين توضيح درباره ي فلسفه وجودي و آموزش حجاب كه يكي از نمودهاي تربيتي، اخلاقي و ديني است، بايد از خانواده شروع شود.

والدين به ويژه مادران وظيفه دارند كه دختر خود را از همان دوران كودكي به حجاب سفارش كرده و آثار و فوايد و بركات حجاب در جامعه را به او بشناسانند تا فرزند وي با اطلاع كامل نسبت به حجاب و پوشش وارد جامعه شود و طرز فكر و برداشت صحيح و

درستي از حجاب در ذهن داشته باشد.

پدر و مادر بايد به فرزند دختر خود آموزش دهند كه حجاب و رعايت آن براي زن شخصيت اور است و چون اسلحه اي براي تأمين شرافت و عظمت زن كارساز است.

بي توجهي والدين نسبت به فرزند دختر خود به ويژه در سن تكليف، زمينه ساز بي حجابي فرزند مي شود. چيزي كه در سالهاي اخير بيشتر به چشم مي خورد اين است كه به مسئله ي حجاب دختران كم سن كمتر توجه مي شود بسيار مشكل است دختري را كه تا قبل از تكليف هيچ الزامي براي رعايت نداشته است به يك باره به حجاب فراخواند. بنابراين حجاب مسئله اي است كه خانواده ها بايد قبل از سنّ تكليف به آن توجه داشته باشند و قبل از رسيدن به

تكليف آنها را به رعايت آن ملزم كنند.

جاي بسيار تأسف است كه در جامعه، مادراني محجب ظاهر مي شوند. كه همراه آنان دختراني بد حجاب ديده مي شوند.

والدين بايد از همان دوران بچگي دختران خود را به حفظ حجاب عادت دهند تا حجاب ملكهي ذهن آنها شود و هنگام خارج شدن از منزل خود را ملزم به پوشش نمايند.

1 . تعاليم آسماني اسلام، ص 242. پيش از آن شياطين و مخالفان حجاب، با زمزمه هاي زهرآگين خود دختران و زنان را مورد هدف قرار دهند، اين خانواده است كه بايد دختر خود را نسبت به حجاب آماده سازد. پدر و مادر بايد به دختر خود بگويند كه حجاب به عنوان يك پوشش براي زن مسلمان واجب است رعايت شود.

و به يقين پدر

و مادري كه چنين رفتار كنند، در پيشگاه خداوند داراي پاداش خواهند بود و از جايگاه رفيعي در بهشت برخوردارند و از عذاب دوزخ رهايي مي يابند.

امام موسي بن جعفر (ع) مي فرمايند:

(ليس من شيعتنا من لا تتحدّث المخدّرات بورعه في خدور هنّ) 1

»از شيعيان ما نيستند آنان كه زنان و دختران خود را به عفاف و پاكدامني ارشاد و راهنمايي نكنند.»

1 . دررالكلام، حسين حائري كرماني، ص 136.

مي شوند، مسؤول افعال و اعمال آنها هم شما هستيد. همان طور كه اگر يك بچه ي خوب تربيت كنيد، ممكن است كه سعادت يك ملت را همان يك بچه تأمين كند.» 1

2 . آثار الصادقين، ج 27، ص 167.

3 . صحيفه نور، ج 8، ص 162. «دامن مادر بهترين مكتب است براي اولاد.» 2

«دامن مادر بزرگ ترين مدرسه اي است كه بچه در آنجا تربين مي شود.» 3

«اگر از دامن مادر اين تربيت خود شروع شد و مادر، بچه را خوب تربيت كرد و به دبستان تحويل دادش، دبستان هم خوب تربيت كرد و به دبيرستان تحويل داد، آنجا هم همين طور تا دانشگاه يا مدارس علمي ديگر، آنها هم خوب تربيت كردند، يك وقت در يك برهه از زمان مي بينيد كه جوان ها همه خوب از كار در آمده اند و يك مملكت را به طرف خوبي مي كشانند.» 4

«دامن مادرها، دامني است كه انسان از آن بايد درست شود، يعني اولين مرتبه تربيت، تربيت بچه است در دامن مادر. براي اينكه علاقه ي بچه به مادر بيش تر از همه ي علايق هست و هيچ علاقه اي بالاتر از علاقه ي مادر و فرزند نيست. بچه ها از مادر بهتر چيز أخذ مي كنند.» 5

چنانچه ملاحظه مي شود، حضرت امام (ره) تأثير و نقشي كه زن و مادر در تربيت و شكل گيري شخصيت فرزندان دارد را فراتر و موثرتر از ديگر عوامل مي دانند. 1 . همان، ج 6، ص 137.

2 . همان، ص 293.

3 . همان، ج 8، ص 240.

4 . همان، ص 162.

5 . همان، ج 7، ص 76.

كردند.»

(قال لقد كنتم انتم و اباءكم في ضلال مبين)

«ابراهيم (ص) لقد كنتم و آباءكم في ضلال مبين)

«ابراهيم (ع) فرمود: بي گمان خود شما و پدرانتان همه در گمراهي آشكار بوده و هستيد.»

اختيار روحي و اخلاقي انسان بسيار موثر است. بنابراين قران هم الگوهاي خوب را به مردم معرفي مي كند و هم الگوهاي بد و ناشايست را.

در قرآن دو زن كه همان همسران حضرت نوح و حضرت لوح (ع) هستندف به عنوان زنان بد و نالايق معرفي شده اند.

(ضرب الله مثلاً للّذين كفروا امرات نوح و امرات لوط) 2

«خداوند براي كساني كه كافر شده اند، مثلي زده است كه همسران نوح و لوط هستند.»

همين طور قران آسيه همسر فرعون و حضرت مريم مادر حضرت عيسي را به عنوان زنان لايق و شايسته معرفي مي كند.

1 . احزاب، 21.

2 . تحريم، 12 _ 10.

الي من هو دوني و لا انظر الي من هو فوقي) 2

«تو را سفارش مي كنم كه به زيردستان خود نگاه كن نه به بالادست خود.»

و نيز آن حضرت مي فرمايند:

(من رمي ببصره ما في يد غيره كثر همّه و لم يشف غيضه) 3

«كسي كه چشم خود را به آنچه دست ديگران است بدوزد، هميشه اندوهگين و غمناك خواهد بود و هرگز آتش خشم در دل او فرو نمي نشيند.»

بسيار شرم آور است كه اگر بگوييم در جامعه ي امروز زنان و دختران فراواني به چنين بيماري مبتلا شده اند و در بسياري از مسائل از جمله ماديات با يكديگر چشم و هم چشمي مي كنند.

فراوانند زنان و دختراني كه مي خواهند با دختر همسايه، هم كلاسي، همكار، دوستان و اقوام خود برابر باشند، چون از وضعيت آنها كوركورانه پيروي مي كنند و شرايط خويش و خانواده ي خويش را در نظر نمي گيرند. براي اينكه مثل فلان زن يا دختر باشند، بلند پروازي مي كنند، بهانه مي گيرند، چون نمي توانند همانند الگوي غلط خويش باند، در هاله اي از غم و اندوه فرو مي روند و خانواده را در يك جنگ عصبي و رواني مي اندازند. جملاتي كه در زير آمده، همگي بيانگر نوعي تقليد جاهلانه است.

چرا فلان دختر لباس آن چناني مي پوشد و من نمي پوشم؟

چرا فلان دختر طلا و جواهرات آن چناني دارد و من ندارم؟

چرا جهيزيه ي فلان دختر كامل تر و بهتر است؟

چرا مهريه ي فلان دختر بيشتر از من است؟

چرا جشن عروسي فلان دختر با تشريفات

كامل تر از من برگزار شد؟

1 . حجر، 88.

2 . زبده الاحاديث، ج 2، ص 137.

3 . تفسير نمونه، ج 112، ص 135. زياد ديده شده است كه دختران و زنان حتي در مواردي از قبيل انتخاب لباس، انتخاب كفش و جوراب، وسايل آرايش، قاب و شيشه عينك و چگونگي حالت موسي سر دچار تقليد جاهلانه مي شوند. اين نوع تقليد نه تنها باعث وابستگي به مستكبران مي شود، چون روحيه ي اسراف گرايي را پرورش مي دهد، بلكه باعث مي شود زنان و دختران جامعه به منجلاب فساد تباهي بيفتند كه پيامد آن انحراف مردان و به ويژه نسل جوان است.

آيا پسنديده است كه يك دختر مسلمان كه خود الگويي چون فاطمه ي زهرا (ع) دارد، از بايگران غربي با لباس هاس و وضعيت آن چناني تقليد كند؟

آيا تقليد جاهلانه و كوركورانه از نوع پوشش و در بعضي موارد از رفتار ديگران باعث خفّت و خواري ما نمي شود؟

جواب و قضاوت اين چراها و اگر ها را به عهده ي خود شما مي گذاريم.

چرا دختران مسلمان فرهنگ بي حجابي را از كشورهاي اروپايي و غربي ياد مي گيرند؟ و خود را همچون يك عروسك بي اختيار وسيله ي تبليغ نوع پوشش غرب مي كنند؟

چرا بايد دختران مسلمان تحت تأثير فرهنگ غرب قرار بگيرند؟

آيا بهتر نيست كه خود دختران مسلمان، فرهنگ حجاب و پوشش اسلامي را به بيرون از مرزها معرفي كنند و آنها را تحت تأثير فرهنگ خود قرار دهند؟

آيا تقليد از كشورها اروپايي و غير مسلمان در زمينه هاي نوع پوشش، بزرگي

و افتخارست؟ آيا پسنديده است كه زن مسلمان از زنان غرب تقليد كند، در حالي كه اسلام شخصيت واقعي اش را در سايه ي حجاب تعريف كرده است؟

حجاب سمبل شخصيت زنان مسلمان است و باعث مي شود كه زنان در جامعه نقش آفرين باشند، نه اينكه تنها نقش پذير باشند.

آيا بي جهت گفته شده:

«زن در حجاب همچون مرواريد در صدف است؟»

البته كه بي جا گفته نشده است، زناني كه به بي حجابي تمايل دارند؛ در حقيقت دارند مرواريد وجود خد را در معرض ديدگان آلوده قرار مي دهند. اگر اين زنان يك لحظه با خود بينديشند و شخصيت هاي زنان نمونه ي تاريخ را مورد مطالعه قرار دهند به روشني خواهند فهميد كه:

با گذشت هزار و چهارصد سال از شهادت بانوي بزرگ اسلام، سرور زنان عالم، حضرت فاطمه ي زهرا (ع) هنوز نام و رفتار آ» حضرت زنده و پوياست و هر روز كه مي گذرد افكار نيكوي فاطمه زهرا (ع) گويا تر و نمايان تر مي شود. ايا اين چنين شخصيتي نمي تواند الگوي زندگي باشد؟

البته كه مي تواند، اگر زنان مسلمان ما درست فكر كنند و به رفتار خويش ايمان داشته باشند، زنان مسلمان الگوهاي زيادي دارند، الگوهايي چون حضرت مريم، هاجر، آسيه، زينب كبري، ربابه همسر امام حسين ع، شهربانو والده ي مكرمه امام سجاد ع، نرگس مادر امام زمان (عج) و... .

اي زنان و بانوان آزاده ي مسلمان بيدار باشيد!

اميرالمؤمنين علي (ع) مي فرمايند:

(ولاتكن عبد غيرك، وقد جعلك الله حرّاً) 1

«بنده ي ديگري مباش؛ چرا كه خداوند تو را آزاد آفريده

است.»

و امام باقر (ع) مي فرمايند:

(لا تذهب بكم المذاهب) 2

«هر مذهبي شما را به راهي نبرد.»

و بنيان گذار جمهوري اسلامي ايران حضرت امام خميني (ره) مي فرمايد:

«تا اين خانم ها (شما را نمي گويم، شما توده هستيد، آن خانم را مي گويم) تا اين ها توجهشان به اين است كه فلان چيز بايد، فلان مد از غرب به اينجا بيايد، فلان زينت بايد از آنجا به اينجا سرايت بكند، تا يك چيزي آنجا پيدا مي شود، اينجا هم تقليد مي كنند.

تا از اين تقليد بيرون نياييد، نمي توانيد آدم باشيد و نه مي توانيد مستقل باشيد. اگر بخواهيد شما را به اينكه يك ملتي هستيد، بشناسند و بشويد يك ملت، از اين تقليد غرب بايد دست برداريد، تا در اين تقليد هستيد، آرزوي استقلال را نكنيد.» 3

و در جاي ديگر حضرت امام (ره) فرموده است:

«يكي از امور ديگري هم كه باز من گفته ام، اين است كه ما را جوري بار آورده بودند كه يا بايد فرهنگي مآب است، اين معلوم مي شود خيلي عالم مقام است و اگر چنانچه مثل ساير مسلمان هاست، اين خيلي عقب افتاده است. عقب افتادگي و جلو رفتن را به اين مي دانستند كه فرنگي مآب باشد. يعني فرض كنند فرم لباسش چه جور باشد، فرم كفشش چه جور باشد يا مثلاً هر چه كه از خارج مي آيد، صرف بكند. مصرفي بار آورند ما را، براي همين جهت ما را مصرفي بار آورده اند.» 4

چيست اين آرايش و الگو مد

چيست اين سرگشتگي در كار خود

چيست اين پيراهن

و شلوار تنگ

چيست اين تن پوش هفتاد و دو رنگ

گرچه دارد شيوه هاي رنگ رنگ

من به جز عبرت نگيرم از فرنگ

اي به تقليدش اسير، آزاد شو

دامن قرآن بگير، آزاد شو

«اقبال لاهوري»

1 . نهج البلاغه، نامه 31.

2 . اصول كافي، ج 3، ص 117.

3 . تبيان، ص 226.

4 . همان، ص 227.

كند:

1_ از راه هاي درست و منطقي همچون تحصيل علم، ايمان، تقوا، فضائل اخلاقي و مكارم انساني.

2_ از راه هاي نادرست.

را نمي پسندند.

زناني كه همچون يك تابلوي زيباي نقاشي در معرض ديد بينندگان بيمار قرار مي گيرند، نه تنها نمي توانند خريدار واقعي براي زيبايي هاي طبيعي خود به دست آورند، بلكه روز به روز نفرت افراد جامعه قرار مي گيرند و مردم از آنها فاصله مي گيرند، اگر چه ممكن است برخي افراد به آنها لبخند بزنند و آنها را به ميهماني شرم آور نگاه هاي به ظاهر مهربان دعوت كنند؛ ولي اگر زني فاقد ارزش هاي اخلاقي شد، اگر خود را با طلا و نقره هم بپوشاند، باز هم نمي تواند ذره اي از مقام و منزلت از دست رفته خويش را به دست آورد.

لباس هاي فاخر و گرانبها هرگز نمي تواند براي زنان ارزش افرين باشد، ارزش افريني را بايد در مقوله ي حجاب بررسي كرد. 1 . نهج الفصاحه، حديث 1535.

2 . همان.

بق عليها احد، لكانت الانبياء احقّ بالبقاء... غير انّ الله خلق الدنياء للبلاء و خلق اهلها للفناء،

فجديدها بال، و نعيمها مضمحلّ، و سرورها مكفّر، و المنزل بلغه، و الدّار قلعه، فتزوّدوا فانّ خير الزّاد التّقوي، فاتّقو الله لعلّكم تفلحون) 1

«اي بندگان خدا! پرهيزگار باشيد و از دنيا حذر كنيد؛ زيرا اگر دنيا براي كسي جاويد مي ماند و يا كسي در دنيا باقي و ماندني بود، پيامبران خدا بيش از همه شايسته و سزاوار بودند...

غير از آن است كه خداوند دنيا را سراي امتحان و اهل آن را براي فنا و كوچ آفريده است؟ تازه هاي دنيا فرسوده مي شود و نعمت هاي آن رو به نابودي مي نهد و شادي هاي دنيا به غم و اندوه تبديل مي گردد؛ زيرا دنيا گذرا و كوچگاه است. پس توشه برگيريد، كه تقوا بهترين توشه است. پرهيزگار باشيد تا رستگار شويد.»

اي دختر جوان!

روزي شادابي و طراوات جواني با تو وداع مي كند و تو هستي و خدايت و تنها راه جبران كمبودهاي و عقده هاي عاطفي، روحي و رواني و اجتماعي و كسب عزّت، عظمت و شخصيت انساني در گرو تقوا، ايمان، انجام اعمال و كارهاي شايسته و مخالفت با هواهاي نفساني امكان پذيراست.

قرآن كريم در اين باره مي فرمايند:

(انّ اكرمكم عندالله اتقيكم) 2

«همانا گرامي ترين شما در پيشگاه خداوند باتقوا ترين شمايند.»

(انّ الذّين امنوا و عملوا الصالحات سيجعل لهم الرّحمن ودّاً) 3

1 . نهج الشهاده، ص 196.

2 . حجرات، 13.

3 . مريم، 96. «كساني كه ايمان آورده اند و عمل صالح انجام داده

اند، خداوند رحمان محبت آنها را دل دلها مي افكند.»

و حضرت سيد الشهداء امام حسين (ع) مي فرمايند:

(يابن آدم: اذكر مصرعك و في قبرك مضجعك، بين يدي الله، تشهد جوارحك عليك، يوم تزلّ فيه الاقدام و تبلغ القلوب الحناجر) 1

«اي آديمزاد! به ياد بياور هنگامي كه با مرگ دست و پنجه نرم مي كني و در قبر پهلو به زمين مي نهي، در پيشگاه خداوند اعضايت عليه تو گواهي خواهند داد، روزي را كه قدم ها سخت مي لرزد و نفس ها حبس مي شود.»

1 . نهج الشهاده، ص 61.

بر او نگهداري كند كه روزي بر آنها سرزنشش كند.»

و اميرالمؤمنين علي (ع) مي فرمايند:

(ربّ ملوم و لاذنب له) 3

«چه بسا كسي مورد ملامت و سرزنش واقع مي شود، با آن كه گناهي ندارند.»

1 . همان.

2 . همان.

گرفته از اين سوراخ به سوراخ ديگري فرار مي كند كه بچه هايش محفوظ بمانند، همين طور صاحب دين بايد دينش را از مردم به كناره گيري و اعتزال از آنها قرار دهد.

گفتند: يا رسول الله! چه زماني است؟

فرمود: در وقتي كه نرسد معيشت مگر به معصيت هاي خدا، پس در آن وقت حلال مي شود عذوبت.

گفتند: يا رسول الله! شما ما را به ازدواج امر فرموديد؟

فرمود: بلي، وليكن در آن زمان هلاك مرد به دست پدر و مادرش است و اگر پدر و مادر نداشته باشد، هلاكتش به دست زنش و اولادش است و اگر زن و اولاد نداشته باشد، به دست خويشان و همسايگانش است.

گفتند: چگونه هلاكتش به دست آنها خواهد بود؟

فرمود: سرزنش مي كنند او را به تنگي معاش و تكليف مي كنند به چيزهايي كه طاقت آن را ندارد، تا وارد مي كنند او را در موارد هلاك.» 1

همان طور كه گفته شد، سرزنش ديگران به خاطر انجام عمل ناشايست هم در بعضي موارد از نظر اسلام مردود است و جاي بسيار تأسف است اگر بگويند امروزه زنان باحجاب مورد تمسخر و بي مهري قرار مي گيرند. اين افراد قصد دارند كه با سخنان نيش دار و گزنده ي خود نقش حجاب را در جامعه كمرنگ كنند، سخناني از اين قبيل: حجاب يعني چه؟ چادر يعني چه؟ چادر مزاحمت است، كلاغ سياه و...

بنده اعتقاد دارم كه زنان باحجاب بايد در جامعه تشويق شوند و از آنها تقدير به عمل آيد. به راستي در جامعه ي امروز زنان باحجاب چه جايگاهي دارند؟ 1 .

منتهي الامال، ج 2، ص 250.

است.

4_ عدم تشويق نيكوكاران به منزله ي تشويق بدكاران است.

و اميرالمؤمنين علي (ع) مي فرمايند:

(ازجر المسيء بثواب المحسن) 2

«خطاكار را به وسيله ي پاداش دادن به نيكوكار تنبيه كن.»

خداوند به پيامبر (ص) دستور داده است كه هرگاه مسلماني براي پرداخت زكات به نزد تو آمد و براساس وظيفه ي شرعي زكات مالش را پرداخت، او را دعا كن؛ چون دعاي تو مايه ي آرامش اوست و او را به كار خير تشويق مي كند.

بنابراين بر مسؤولين، مربيان و متوليان امور فرهنگي لازم است كه زنان باحجاب را تشويق كنند. مديران و مربيان مدارس بايد از دانش آموزان باحجاب در مراسم هاي مختلف و نيز در كلاس درس تقدير و تشكر كنند. رؤسا و اساتيد دانشگاه ها بايد از دانشجويان دختر محجبه تقدير به عمل آورند و نيز مديران و مسؤولين ادارات مختلف بايد از كارمندان باحجاب تقدير كنند. صدا و سيما نيز در اين مساله نقش بسيار مهمي را بر عهده دارد و در اينجا به دو نكته گوشزد مي نماييم.

1 . نهج البلاغه، نامه 53.

2 . نهج البلاغه، حكمت 177. اول اين كه لازم است كه جهت بها دادن به افراد محجب و زناني كه پوشش اسلامي و مناسب را رعايت مي كنند؛ در تهيه گزارش ها و مصاحبه ها از اين زنان نيز مصاحبه به عمل آورد.

ديگر اينكه معمولاً ديده مي شود در سريال ها و فيلم ها، زنان بي حجاب و كم حجاب داراي شخصيت و احترام خاصي بوده و در طبقات بالاي اجتماع قرار دارند و هرگاه بخواهند سيماي يك زن

فقير و درمانده و كم فرهنگ را نشان دهند، زني باحجاب و چادر به سر راه به نمايش در مي آورند. و اين نقيصه خواسته يا ناخواسته، از روي عمد و يا غير عمد در بعضي و بهتر بگوييم در بيشتر برنامه هاي صدا وس يما وجود دارد.

حضرت علي (ع) مي فرمايند:

(و واصل في حسن الثّناء عليهم، و تعديد ما ابلي ذو والبلاء منهم، فانّ كثره الذّكر لحسن الفعالهم تهزّ الشّجاع، و تحرّض النّاكل، ان شاءالله) 1

«اي مالك! پي در پي آنها را تشويق كن و كارهاي مهمي كه انجام داده اند، برشمار؛ زيرا ياداوري كارهاي نيك آنها شجاعانشان را به حركت بيشتر، وادار مي كند و آنان كه در كار كندي مي ورزند، به كار تشويق مي شوند. انشاءالله.»

البته نبايد اين نكته را فراموش كرد كه زنان مسلمان بايد بدون گوش دادن به حرف اين و آن و بنابراين وظيفه شرعي، حجاب و پوشش را رعايت كنند؛ چرا كه زنان مسلمان تسليم امر خداوند هستند و اگر كسي آنها را به واسطه ي حجاب مورد توهين و تمسخر قرار دهد، در اصل سخنان خداوند را مورد استهزاء قرار داده است كه خود خداوند بر اين مسأله آگاه است.

خداوند در قران نويد داده است كه در آينده گروهي را براي حمايت اسلام برخواهند انگيخت كه يكي از صفات افراد اين گروه اين است كه از سرزنش كنندگان هراسي به دل راه نمي دهند و به سخنان آنان بي توجهند:

(و لا يخافون لومه لائم) 2

«از سرزنش سرزنش كنندگان هراس و ترسي ندارند.»

در روايات زادي كه از طريق شيعه

و اهل تسنّن وارد شده، مي خوانيم كه اين آيه در مورد اميرالمؤمنين علي (ع) در فتح خبير نازل شده است. 3

و در دعاي شريف ندبه در وصف اميرالمومنين (ع) اينطور مي خوانيم:

(لا تأخذه في لله لومه لائم قد وتر فيه صناديد العرب و قتل ابطالهم)

1 . نهج البلاغه، نامه 53.

2 . مائده، 54.

3 . تفسير نمونه، ج 4. «در اره خدا باكي از سرزنش ملامت كنندگان نداشت، در راه خدا خون بزرگان عرب را به خاك ريخت و دلاورانشان را كشت.»

(عن ابي ذر (ع) قال، اوصافي رسول لاله (ص) بسبع: ... و اوصافي ان لااخاف في الله لومه لائم) 1

«ابي ذر غفاري گويد: حضرت رسول خدا (ع) به من هفت سفارش فرمود: از آنهاست: سفارشم فرمود كه در راه خداوند از سرزنش كسي نترسم.»

پيابمر (ص) مي فرمايند:

(ثلاثه من كنّ فيه يستكمل ايمانه: رجل لايخاف في الله لمه لائم...) 2

«سه چيز است كه در هر كه باشد، ايمان او كامل است.

1_ كسي كه در كار خدا از ملامت گران بيم ندارد.

2_ در كار خويش ريا نمي كند.

3_ اگر دو كار پيش آيد كه يكي مربوط به دنيا و ديگري مربوط به آخرت است، كار آخرت را به دنيا ترجيح دهد.»

و نيز از پيامبر بزرگوار اسلام (ص) است كه فرمود:

(ثلاثه يتحدّثون في ظلّ العرش امنين و الناس في الحساب: رجل لم تأخذه في الله لومه لائم...) 3

«سه گروهند كه در سايه ي عرش اسوده گفتگو مي كنند و مردم گرفتار حسابند. اولين آنهاست: كسي كه در راه خدا از

ملامت و سرزنش سرزنش گران باك ندارد.» 1 . زبده، ج 2، ص 137 و خصال شيخ صدوق.

2 . نهج الفصاحه، حديث 1244.

3 . همان، حديث 1249.

گران، تيرهاي كه هر يك با هدف و نيت خاصي از كما رها مي شوند.

دشمن در جنگ فرهنگي، جامعه را از درون تهي و بي محتوا مي كند. خسارات ناشي از جنگ فرهنگي به مراتب شديدتر و بيشتر از جنگ نظامي است؛ چرا كه در جنگ نظامي گلوله فقط قلب يك نفر را مي درد و نعمت حيات را از او مي گيرد، اما در جنگ فرهنگي گلوله هاي دشمن قلب اجتماع را مي درد و شادابي و سلامت را از جامعه مي گيرد.

در چنين جامعه اي بحران زده اي، اگر چه افراد به ظاهر پيرو دشمن نيستند، اما از درون به نداي دشمن لبيك گفته اند؛ و مجري برنامه هايي هستند كه دشمن طرح ريزي كرده است.

حدّ وفور و زياد در شهرهاي اسپانيا با قيمت هاي ارزان و نازل وارد كردند و در اختيار جوانان مسلمان قرار دادند.

2_ دختران طناز و دلبراي اروپايي را گروه گروه وارد شهرها كردند و به آنها راه جذب جوانان مسلمان را آموزش دادند و وقتي فساد به زمامداران سرايت كرد، مقدّمات نابودي و سقوط مسلمين فراهم شد.» 1

1 . غروب آفتاب در اندلس. لذا نبايد اين نكته را فراموش كرد كه دفاع از سرزمين و ناموس يك اصل مقدس است. كساني كه در عمليات نظامي زخم بر مي دارند و مجروح مي شوند، سنبل مقاومت و سربلندي هستند و افراد جامعه بر آنها ارج مي نهند.

اما آسيب ديدگان جنگ فرهنگي سنبل خودباختگي و پوچي هستند و افراد جامعه به ديد ننگ و عار به آنها مي نگرند.

مادامي كه جوانان جامعه، از پسران گرفته تا دختران بانشاط و پر توان در راستاي ازشاهاي سلامت بخش اسلام گام بر مي دارند، دشمنان هرگز موفق نخواهد شد كه تيرهاي خود را به هدف بزنند.

تهاجم فرهنگي به روش هاي متفاوتي مي تواند صورت گيرد. از پخش فيلم هاي مبتذل ويديويي و سي دي گرفته تا مقالات و نوشته هايي كه قلم هاي مسموم مي نويسند.

و جاي بسيار شرمساري است كه اگر بگويم به تازگي لباس هايي وارد بازار شده است كه تصوير هنرپيشه هاي غربي و خوانندگان مخالف دين و تصاويري كه با فرهنگ اصيل ما ناسازگار است تبر روي آنها نقش بسته است و عدّه اي با عدم آگاهي با برنامه هاي تدين شده در راستاي نابودي انديشه هاي سالم و

ديني به فروش اين گونه لباس ها اقدام مي كنند و عدّه اي هم از روي ناداني، با خريد اين گونه لباس ها سلطه گران را در رسيدن به هدفشان ياري مي كنند؛ چون فروش يك لباس از اين مدل يعني نصبت يك تابلوي تبليغاتي براي تبليغ بي بند و باري و بي حجابي.

پس بر ماست كه با شناسايي مجراي هاجم فرهنگي از جاري شدن اين سيل وحشتناك در جامعه جلوگيري كنيم و نگذاريم كه حجاب ها در اين سيل از بين برود و افراد بي بند و بار و نيمه عريان در جامعه ظاهر شوند كه اگر اين طور شد، ديگر نمي توان يك جامعه ي آرماني و سالم داشت.

سال هاي متمادي است كه استعمار با دست هاي ناپاك خويش سعي دارد تا جهان اسلام را قتل عام فرهنگي كند.

استعمار پير سال هاست كه در فكر نابودي ارزش هاي ديني است و به هر دري مي زند تا آن را نابود كند و در گلستان شاداب جامعه اسلامي بذرهاي شوم و پليد خويش را بكارد و نيك مي داند كه با وجود حجاب، عفّت و رعايت و شئون اخلاقي و اسلامي هرگز در كارش موفق نخواهد بود.

بنابراين در قدم اول زنان جامعه ي اسلامي را مورد هدف قرار داده اند و سعي دارند با تربيت زنان بي حجاب و نيمه عريان، سلامت روحي و اخلاقي بانوان را از بين ببرند و اعتماد به نفس آنان را گرفته آنها را به خويش وابسته كنند.

هر چادري كه از سر زن مسلمان برداشته مي شود، استعمار يك قدم به اهداف نامبارك خود

نزديك تر مي شود.

هر چه بيماري سخت تر باشد، لاجرم دارويش تلخ تر است و بايد به هوش باشيم كه بيماري تهاجم فرهنگي نه تنها خطرناك است كه اگر جلوگيري نشود، كشنده مي شود و آيا اين درست است كه در مقام يك نظاره گر نسبت به جنبه هاي مختلف تهاجم فرهنگي ساكت بنشينيم؟

دوش به دوش مردان فعاليت داشته اند.

پس از آن كه با تبليغات وسيع حجاب از ميان رفت، مأموران ما وظيفه دارند كه جوانان را به عشق بازي و روابط جنسي نامشروع با زنان عريان غير مسلمان تشويق كنند. اين زنان بايد كاملاً بي حجاب ظاهر شوند تا الگويي براي زنان باشند.» 1

در راستاي زمينه سازي برنامه هاي استعمار، رضاخان مجري طرح بي حجابي در ايران شد، آن هم با توسل به زور و خشونت. رضاخان بعد از برگشت از تريكه سعي داشت تا به طور صد در صد آداب و رسوم غربي را در ايران پياده كند و در راه رسيدن به اين هدف هر مانعي را از سر راه بردارد.

براي رسيدن به اين هدف مقدماتي لازم بود، وي براي شروع برنامه هاي كشف حجاب، مجالس و جشن هايي را در تهران بپا كرد كه بعدها به ديگر نقاط ايران سرايت كرد. اين جشن ها همگي در

1 . قره العين (درامدي در تاريخ بي حجابي ايران)، ص 40، سينا واحد، موسسه تحقيقاتي و انتشاراتي نور، 1363 ش. راستاي كشف حجاب ترتيب شداده شده بود. اما چون حجاب در بين مردم از قدمتي طولاني برخودار بود و در زندگي مردم ريشه دوانده بود، اين گونه جشن ها و برنامه ها در ابتداي امر چندان موفقيتي به دست نياورد، تا اين كه در 27 دي ماه سال 1314 شمسي در دانشسراي مقدماتي جشني برپا شد و رضاخان به همراه زن و دختران خويش كه بي حجاب بودند، در اين جشن شركت كردن و سعي كرد كه با اين كار بي حجايب را

در نزد مردم امري نيك جلوه دهد.

از طرفي وزرا و وكلا نيز زنان خود را به صورت بي حجاب در اين جشن شركت داده بودند. در اين جشن اين طور عنوان شد كه تاكون نصف جمعيت در آمار جمعيت ايران لحاظ شده است؛ چون آنها در پرده به سر مي برده اند.

و اين گفته يعني كشف حجاب براي در نظر گرفتن حقوق زنان. رضاخان سخنراني كرد و همه را به كشف حجاب تشويق نمود و قرار شد كه جشن هاي ديگري هم ترتيب داده شود تا بيشتر در مورد كشف حجاب سخن گفته شود و چون اين گونه جشن ها در توده ي مردم اثر نداشت و چندان موفقيتي به دست نياورد، كار به تهديد و شكنجه كشيد تا جايي كه مأموران شهرباني پست ترين كارها را در اين راه انجام دادند.

هنوز موضوع كشف حجاب مطرح نشده بود كه مردم مشهد به نشانه ي اعتراض و مقاومت در سال 1314 جلسات متعددي را برپا كردند. روحانيون پيشقدم شدند و اين كار دولت را مقابله با اسلام قلمداد كردند.

در رأس آنها فردي به نام آقا شيخ تقي معروف به بهلول بود كه همه ي مردم او را مي شناختند. وي در رابطه با حجاب سخنراني پروشي عليه دستگاه حكومتي انجام داد.

وي از 16 مرداد سال 1314 تا 29 دي ماه همان سال جلسات متعددي را در مسجد گوهر شاد برگزار نمود. مردم را دعوت كرد و نسبت به دستگاه حكومتي اعتراض نمود و مردم زا از خطر بي حجابي آگاه نمود كه اين كار وي مردم را عليه دستگاه حكومتي به

شورش واداشت.

مأمورين وي را دستگير نمودند و به پاسگاه حرم بردند، اما به درخواست مردم و اعتراض آنها وي آزاد شد، بعد از آزادي به منبر رفت، در همين موقع «احتشام رضوي» نماينده ي آستان قدس خود را به منبر رساند و با شور و هيجان با مردم سخن گفت، به طوري كه مردم تحت تأثير سخنان وي قرار گرفتند و گريستند. مأمورين صحن را محاصره كردند و اجازه نداند كسي وارد شود.

در اين درگيري كه بين مردم و مأمورين در گرفت، 25 نفر جان خود را از دست دادند. فدراي آن روز مردم به عزاداري پرداختند، مأموران نظامي اطراف مسجد گوهرشاد جمع شدند و هنگام

غروب مسلسل ها به كار افتاد و عده زيادي به شهادت رسيدند و بدين ترتيب بزرگ ترين فاجعه در مسجد گوهرشاد رقم خورد. 1

در مشهد مقدس صبح روز جمعه 10 ربيع سال 1354 قمري مصادف با بيستم تير 1314 شمسي مردم را متفرق ساختندو 100 نفر كشته و زخمي شدند.

شنبه يازدهم ربيع مردم در مسجد با چماق و بيل و داس براي دفاع جمع شدند، زنان وسط مسجد گوهرشاد چادر زده و حاضر بودند. مسلسل هاي سنگين بالاي مسجد و عده اي مذور دلاخل مسجد بودند. در نيمه هاي شب حمله آغاز شد، دو الي پنج هزار نفر را كشتند و 500 نفر را دستگير كردند. گويند 56 كاميون جنازه را بردند و اين تظاهرات در اعتراض به كشف حجاب بود. 2

سينا واحد در كتاب قيام گوهرشاد از قول حسين آستانه پرست دبير علوم ديني آن زمان نقل كرده:

«پاسباني را ديدم كنار ديوار

جلوي زني را گرفته و با چوب به پاي او مي زند و مكرّر ناسزا مي گويد و حرف هاي ركيك و با اينكه آن زن با روسري و آنيفورم بود و چادر نداشت. مي گفت: اين تنوره را از پايت بيرون كن. منظورش شلوار سياه بلند بود و آن زن مي لرزيد و اشك مي ريخت و التماس مي كرد. اكون هم از ياد آن ستم و بي عفّتي اعصابم مي لرزد.»

اي ز افسون فرنگي بي خبر

فتنه ها در آستين او نگر

از فريب او اگر خواهي امان

اشترانش را ز حوض خود بران

«اقبال لاهوري» 1 . تاريخ سياسي معاصر ايران، دكتر سيد جلال الدين مدني، ج 1، ص 120.

2 . حجاب از ديدگاه قرآن و سنت، ص 180.

با امام زمان )عج)، سيد حسن ابطحي، ج 2، ص 248.

از ترس ملامت ديگران از انجام كاري خودداري و پرهيز كند.

ص166.

4 . آثار الصادقين، ج 5، ص 110.

بينم تا جرأت كنم چيزي از او بخواهم.

راهب گفت: پس من دعا مي كنم و تو آمين بگو.

جوان گفت: خوب است.

راهب دعا كرد و جوان آمين گفت. به زودي ابري بر سر آنها سايه انداخت، هر دو پاره اي از روز را در زير ابر راه رفتند تا سر دو راهي رسيدندف جوان از يك راه و راهب از راه ديگر رفت و ابر همراه جوان شد.

راهب گفت: تو بهتر از مني، دعا به خاطر تو مستجاب شد، نه به خاطر من، گزارش خود را به من بگو.

جوان داستان آن زن را بيان كرد.

راهب گفت: چون ترس از خدا تو را گرفت، گناهان گذشته ات آمرزيده شد، اكنون مواظب باش كه در آينده چگونه باشي.» 1

1 . اصول كافي، ج 3، ص 111.

انّ الله يحبّ من عباده الحياء و السّتر...) 2

«اي مردم! خداوند دوست مي دارد از بندگانش حيا و پوشش را، پس هر يك از شما كه مي خواهد غسل كند و خودش را بشويد، به جايي برود كه مردم او را نبينند؛ زيرا حيا زينت و زيور اسلام است.»

1 . زبده الاحاديث، ج 1، ص 283.

2 . آثار الصادقين، ج 5، ص 112، حديث 15.

. زبده الاحاديث، ج 2، ص 321.

هستم.

آدم (ع) سوال كرد: جاي تو كجاست؟

گفت: در چشم.

سپس آدم (ع) به جانب چپ نگاه كرد و از يكي از سياهان سؤال كرد: تو كيستي؟

گفت: من تكبّر هستم.

آدم (ع) پرسيد: جاي تو كجاست؟

گفت: در مغز.

آدم (ع) پرسيد: با عقل در يك جا هستيد؟

گفت: من كه آمدم، عقل مي رود.

از دومي سؤال كرد: تو كه هستي؟

گفت: حسد هستم.

آدم (ع) پرسيد: جاي تو كجاست؟

گفت: در دل.

پرسيد: با مهر در يك جا هستيد؟

گفت: من كه آمدم، مهر مي رود.

از سوّمي سؤال كرد: تو كه هستي؟

گفت: طمع هستم.

آدم (ع) پرسيد: جاي تو كجاست؟

گفت: در چشم.

پرسيد: با حياء در يك جا هستيد؟

گفت: من كه داخل شوم، حيا خارج مي شود.» 1

بنابراين اسلام به حيا به ديده ي احترام مي نگرد و به آن توصيه مؤكّد دارد؛ چرا كه اين صفت يكي از صفات برجسته و امتيازات آدمي است، به خصوص حيا براي زنان مسلمان.

حيا به زنان مسلمان زيبايي، حرمت، عزّت و آبرو مي بخشد، همان طور كه اگر حيا نباشد، باعث ذلّت و خواري و سبكي وي مي شود.

در كلامي از اميرالمؤمنين علي (ع) آمده كه فرموده اند:

1 . مواعظ العدديه، ص 310. (ستّه اشياء حسن و لكنّها من ستّه احسن،...

والحياء حسن و هو من النّساء احسن) 1

«شش چيز و صفت نيكوست، وليكن از شش گروه بهتر و نيكوتر است. از جمله آنهاست؛ حيا نيكو و خوب است براي همگان، وليكن از زنان نيكوتر است.»

و امام جعفر صادق (ع) مي فرمايند:

(خير

النّساء البلهاء الخجول) 2

«بهترين زنان، عاقلان باحيا و خجالت پيشه اند.»

1 . همان، ص 298.

2 . پرورش روح، ج 2، ص 295.

و عفّت موسي (ع) اجازه نمي داد چنين شود و به دختر گفت: من از جلو مي روم، بر سر دو راهي ها مرا راهنمايي كن. 3 . قصص، 25.

با مرد بيگانه باشد، لباس محكمي از حيا و عفّت دربر كند.» 1 . مفاتيح الجنان و وسايل الشيعه، ج 14، ص 174، باب 132، حديث 1.

2 . زندگاني حضرت فاطمه زهرا (س)، محلاتي، ص 108.

جهت حيا و شرمش از خدا، خدا وعده داد كه او را روز قيامت به دو حلّه از نور بپوشاند.» 2

1 . بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 43، حديث 16، ص 91.

2 . همان، ص 55.

آمده كه فاطمه زهرا (ع) فرمودند: «چه وسيله ي خوبي است اينكه ساخته اي؛ زيرا كه دورن آن زن از مرد تشخيص داده نمي شود.»

گفته اند بعد از رحلت پيامبر (ص) كسي نديده فاطمه تبسّمي به لب داشته باشد، مگر يك نوبت آن هم وقتي كه چشمش به تابوتي افتاد كه اسماء برايش درست كرده بود، تا ديد لبخند زد.

آري! دليل خوشحالي فاطمه (ع) بعد از تقسيم كار از جانب پدر و مشاهده نمودن تابوتي كه بعد از مگرش بدن او محفوظ مي ماند، به خاطر حفظ كرامت و حرمت وي است. فاطمه (ع) نه تنها نمي پسندد بيرون خانه برود كه چشم نامحرم به او بيفتد، حتي نمي پسندد بعد از مرگرش ديده ي نامحرمي به برآمدگي جسدش بيفتد. اين گونه كارهاي فاطمه زهرا (ع) درس بزرگ حيا و عفّت است براي همه ي زنان عالم در هر عصر و زمان.

من سهل ساعدي هستم، از صحابه ي جدّت. اگر خواسته اي داري، بگو برآورم.

گفت: اي سهل! به حامل سر بگو آن را جلوتر ببرد، تا مردم به تماشاي آن بپردزاند و به حرم پيامبر (ع) نگاه نكنند. و سهل اين عمل را انجام داد.» 2

2 . نفس المهموم.

(ص) آوردند و پيامبر (ص) دستور قتل آنها را صادر نمود، مگر يكي از آنها.

مرد اسير گفت: اي نبي خدا! چگونه مرا رها كردي از ميان آنها؟

پيامبر (ص) فرمود: جبرئيل از جانب خداوند آمد و گفت كه در تو پنج خصلت است كه خداوند و پيامبرش دوست دارند، كه از آنهاست؛ الغيره الشّديده علي حرمك، غيرت سخت و زياد نسبت به ناموست.» 2

1 . نهج البلاغه، حكمت 47.

2 . مواعظ العدديه، ص 165.

بدهم ولي درب آن را نگشايي. پادشاه به اجبار درب آن را گشود و از كثرت زيبايي ساره نتوانست خود را نگه دارد، دست خود را به سوي او برد.

ابراهيم (ع) رو برگردانيد و عرض كرد: «خدايا! دست او را نگهدار اين ناموس من است.»

دست پادشاه خشك شد و نتوانست به سوي ساره دراز كند، به ابراهيم گفت: خداي تو چنين كرد؟

ابراهيم (ع) فرمود: آري، خداي من غيور است و نزديك شدن به حرم را دشمن مي دارد. چون اراده ي حرام كردي، بين تو و او حايل شد.

پادشاه گفت: از خداي خود بخواه دست مرا به حال خود برگرداند، ديگر متعرّض نخواهم شد.

ابراهيم (ع) تقاضا كرد و دست او به حال خود برگشت و دوباره تعدّي كرد. باز ابراهيم (ع) از خدا خواست و دست او خشك شد.

پادشاه گفت: خداي تو خيلي غيور است و تو هم بسيار غيوري، پس از خدايت بخواه دست مرا به حال خود برگرداند.

ابراهيم (ع) فرمود: به شرط آن كه بر عملت برنگردي. پادشاه قبول كرد و دستش به حال خود برگشت و گفت هر جا مي خواهي برو و كنيزي داشت به نام هاجر به ساره بخشيد. 1

امام جعفر صادق (ع) مي فرمايند:

(انّ الله تبارك و تعالي غيور، يحبّ الغيره، و لغيرته حرّم الفواحش ظاهرها و باطنها) 2

«همانا خداوند تعالي غيرتمند است و غيرت را دوست مي دارد و به خاطر غيرتمندي است كه فحشا و زشتكاري هاي آشكار و نهان را حرام فرموده است.»

غيور است محبوب پروردگار

كه بي غيرتي آورد ننگ و عار

هر آن

كس كند حفظ ناموس خويش

ز دربار ايزد برد بهره بيش

1 . كيفر كردار، ج 2، ص 116.

2 . آثار الصادقين، ج 16، ص 134.

آبي خنگ براي شستشو و نوشيدن است.»

ايوب (ع) با آن آب گوارا و صاف، بدن خود را شستشو داد، همه ي دردهايش برطرف گرديد و پيكر رنج ديده ي او، آن چنان زيبا شد كه همچون گوهر مرواريد مي درخشيد و نعمت هاي فراوان ديگري نيز در اطراف مشاهده كرد كه از جانب خداوند به او رسيده بود. 2

به اميد آن كه غيرت ناموسي را از اين پيامبر بزرگ خدا بياموزيم.

1 . ؟؟، ص 42.

2 . حكايت هاي شنيدني، ص 530.

1 . كشكول ممتاز، ص 240.

كار غلطي نكرده ام و دست زنش را گرفت و گفت: اگر زيارت است، همين قدر كافي است و مي خواست برگردد.

سيدعلي از اين حركت سخت عصباني شد. موقعي كه همسر آن جوان مي خواست برگردد، چنان با چوب بر شكم او زد كه زن بيچاره نقش بر زمين شدف لباسش عقب رفت و بدن او برهنه و نمايان گرديد. جوان دست زنش را گرفت و از زمين بلند كرد و سپس رو به ضريح مقدس كرد و گفت: اگر شما بپسنديد، بر من نيز گوارا خواهد بود و به منزلش برگشت.

حاج جواد گفت: من در خانه بودم، بعد از چند ساعت، يك نفر با عجله از طرف مادر سيدعلي آمد كه با تو كار داريم. من فوري به خانه سيدعلي رفتم، ديدم وي مثل مار زخم خورده بر زمين مي غلطد. دختران و خواهرانش به پاي من افتادند كه برو آن جوان ايراني را راضي كن.

سيد علي هم فرياد مي كرد و مي گفت خدايا! غلط كردم، بد كردم.

من به سرعت آمدم آن جوان را يافتم و از او خواهش كردم كه از سيدعلي راضي شو و در حقّش دعا كن.

جوان گفت: من او را بخشيدم، ولي كو آن دل شكسته ي من؟

من بازگشتم و جريان را گفتم. هنگام مغرب براي نماز به حرم حضرت عسگري (ع) آمدم، ديدم مادر و زن و دختران سيدعلي، خود را به ضريح دخيل بسته اند و فرياد سيدعلي از خانه اش به گوش مي رسيد. من مشغول نماز مغرب شدم، در بين نماز صداي شيون از خانه اش بلند شدف رفتند

و ديد سيد علي مرده است.» 1

1 . خزينه الجواهر، داستان 36، ص 613.

گونه سخني ابتدا تاج يا عمامه ي خود را برداشت بر سر زن خود گذارد كه همسرش سر برهنه نباشد.

بهشت را از دو آجر طلا و نقره آفريد و ديوار آن را از ياقوت، و سقف آن را از زبرجد و ريگ هاي آن را لؤلؤ. و خاك آن را زعفران و مشك قرار داده و فرمود سخن بگو.

بهشت به سخن آمد و گفت: لا اله الا الله الحيّ القيوم قد سعد من يدخلني. سعادتمند است كسي كه داخل من شود. خداوند فرمود: به عزّت و جلالم داخل بهشت نمي شود شرابخوار، سخن چين، ديّوث، ياري كننده ظالم، مردي كه خود را شبيه زن كند، كفن دزد، رشوه گير، قاطع رحم و كسي كه گناه كند و بگويد اگر خدا نمي خواست، من گناه نمي كردم.» 2

و نيز پيامبر بزرگوار (ص) فرموده است:

( انّ الجنّه ليوجد ريحها من مسيره خمسماه عام، و لايجدها عاق و لا ديّوث، قيل يا رسول الله: و ما الدّيّوث؟

قال (ص) الذي تزني امراته و هو يعلم بها) 3

«بوي بهشت از پانصد سال راه به مشام مي رسد، ولي دو گروه حتي بوي بهشت را استشمام نخواهند كرد: 1_ عاق والدين 2_ ديّوث

شخصي سوال كرد: يا رسول الله! ديّوث كيست؟

پيامبر (ص) فرمود: كسي كه زنش زنا مي دهد و او مي داند (بي توجه است).

و از پيامبر عزيز اسلام (ص) نقل شده كه فرموده اند:

(ايما رجل تنزيّن امراته و تخرج من باب دارها فهو ديّوث، و لا يأثم من يسمّيه ديّوثاً و امراه اذا خرجت من باب دارها متزينه _ و الزوج بذلك راض يبني لزوجها بكلّ قدم بيت في النار، فقصّروا اجنحه نساءكم _ و لا تطوّلوها فانّ في تقصير

اجنحتها رضي و سروراً) 4

1 . فرهنگ عميد.

2 . كيفر كردار، ج 2، ص 112.

3 . راز خوشبختي همسران، ص 45.

4 . همان جا. «مردي كه زنش در برابرش زينت كند و با رضايت او از خانه خارج شود، ديّوث است و هر كه آن مرا در ديوث بنامد، گناهي نكرده است و هر زني كه آرايش كرده از خانه خارج شود و همسرش به آن راضي باشد، با هر قدمي كه آن زن بر مي دارد، خانه اي از آتش براي شوهرش بنا مي شود، پس كوتاه كنيد پر و بال زنانتان را، نگذاريد در اين امور پر بگيرند؛ زيرا كوتاه كردن پر و بال آنان موجب خشنودي و خوشحالي است.»

حضرت اميرالمؤمنين علي (ع) به فرزندش امام حسن مجتبي (ع) چنين توصيه مي فرمايند:

(و اكفف عليهنّ من ابصارهنّ بحجابك اياهنّ، فانّ شدّه الحجاب ابقي عليهنّ و ليس خروجهنّ باشدّ من ادخالك عليهنّ من لا يوثق به عليهنّ و ان استطعت ان لا يعرفن غيرك فافعل) 1

«تا مي تواني كاري كن كه زن تو با مردان بيگانه معاشرت نداشته باشد. هيچ چيز بهتر از خانه، زن را حفظ نمي كند.

همان طور كه بيرون رفتن آنان ازخانه و معاشرت با مردان بيگانه در خارج خانه برايشان مضر و خطرناك است، وارد كردن مرد بيگانه به خانه و اجازه ي معاشرت در داخل خانه نيز مضر و خطرناك است. اگر بتواني كاري كني كه به جز تو مرد ديگري را نشناسد، چنين كن.»

با توجه به فرمايشات بالا اين سوال مطرح مي شود كه وقتي دختري مجرد كه

با چنان آرايش غليظ ي از خانه بيرون مي آيد، چه كسي مي تواند مسؤول باشد؟

يا در ارتباط با زني كه در برابر ديدگان شوهر با آرايش غليط و لباس هاي زننده ي كوتاه و در كمال بي حجابي از منزل خارج مي شود، چه كسي را بايد مسؤول دانست؟

بسيار شرم آور است اگر بشنويد مرداني از همسرشان مي خواهند كه حجاب از سر بگيرد و با پوشش نيمه عيران دست در دست وي در كوچه و خيابان راه برود؛ چرا كه اين كار را افتخار مي دانند. در چنين مواقعي مرد و غيرت مرد، مرده است، و مردانگي رنگ باخته است.

اي آن كه تو را غيرت مردي است به سر

نگذار عيالت رود از خانه به در

هر شاخه كه از باغ برون آرد سر

بر ميوه ي آن طمع كند راهگذر

جهت، اجتناب كن؛ زيرا اين عمل موجب ان مي گردد كه زن را از صحّت عمل به فساد بكشاند.»

و نيز از حضرت علي (ع) نقل شده:

(لا تكثر الغيره علي اهلك فترمي بالسّوء من اجلك) 4

«غيرت زياد درباره ي ناموست به خرج مده كه به رفتار بد منسوب گردي.» 1 . آثار الصادقين، ج 16، ص 128.

2 . حجرات، 12.

3 . آثار الصادقني، ج 16، ص 129

4 . همان.

سلام كرد.

موسي (ع) فرمود: تو كيستي؟

شيطان گفت: من شيطانم.

1 . اصول كافي، ج 3، ص 427.

2 . پرورش روح، ج 1، ص 376 موسي (ع) فرمود: شيطان تويي؟ خدا آواره ات كند.

شيطان گفت: من آمده ام تو سلام كنم، به خاطر منزلتي كه نزد خدا داري.

موسي (ع) فرمود: اين كلاه چيست؟

شيطان گفت: به وسيله اي اين كلاه دل آدميزاد را مي ربايم.

موسي (ع) فرمود: به من خبر ده از گناهي كه چون آدميزاد مرتكب شود، بر او مسلّط شوي.

شيطان گفت: هنگامي كه او را از خود خوش آيد و عملش را زياد شمارد و گناهش در نظرش كوچك شود.» 1

و اميرالمؤمنين علي (ع) مي فرمايند:

(شرّ الامور الرّضا عن النّفس) 2

«بدترين چيز؛ از خود راضي بودن است.»

دوّم: عجب دليل بي عقلي است

اميرالمؤمنين (ع) مي فرمايند:

(العجب افه العقل) 3

«خودپسندي ويروس و آفت عقل است.»

(العجب رأس الحماقه، و العجب عنوان الحماقه و العجب حمق) 4

«خودپسندي ريشه ي حماقت است، خودپسندي نشانه ي حماقت است و خودپسندي عين حماقت است.»

(اعجاب المرء عن نفسه دليل علي ضعف عقله) 5

«خودپسندي دليل بر ضعف عقل است.»

امام صادق (ع) فرموده است:

«عيسي بن مريم (ع) گفت: هر گونه بيماري را به امر خدا شفا دادم و بيماري برص و حتي لال ها و مردگان را به حالت اول خودشان به اذن خدا بازگردانم، ولي وقتي به معالجه و درمان بيماري حماقت احمق پرداختم، به درمان موفّق نشدم.

گفته شد: اي روح خدا! احمق كيست؟

1 . اصول كافي، ج 3،

ص 429.

2 . غررالحكم، ج 2، ص 446، حديث 51.

3 . ميزان الحكمه، ج 6، ص 245.

4 . همان، ج 2، ص 44.

5 . پرورش روح، ج 1، ص 347. حضرت عيسي (ع) پاسخ داد احمق كسي است كه عجب دارد و اسير از خود راضي بودن است و همه گونه زيبايي ها و شايستگي ها را براي خود و در خود مي بيند و حق را هميشه به جانب خود مي پندارد و چيزي را عليه خود و خلاف خود نمي بيند. پس اين چنين شخصي احمق است و چاره اي براي درمان او وجود ندارد.» 1

و اميرالمومنين علي (ع) مي فرمايند:

(رضاك عن نفسك من فساد عقلك) 2

« از خود راضي بودن مايه ي فساد عقل و خرد است.»

سوم: عجب نشانه ي كمبود شخصيت است

علي (ع) مي فرمايند:

(اعجاب الرّجل بنفسه برهان نقصه) 3

«عجب دليل بر وجود احساس نقص و كمبود شخص است. »

(من كان عند نفسه عظيماً كان عندالله حقيراً) 4

«كسي كه خود را در پيش خود بزرگ پندارد، خداوند متعال وي را به چيزي نشمارد و او را كوچكش مي كند.»

چهارم: عجب باعث هلاكت و تباهي زندگي است

امام محمد باقر (ع) مي فرمايند:

(ثلاث موبقاتك شحّ مطاع و هوي متّبع و اعجاب المرء بنفسه) 5

«سه چيز است كه زندگي را تباه مي كند:

1_ حرصي كه صاحب آن مطيع آن باشد.

2_ هوي و هوسي كه صاحب آن در اختيار آن باشد.

3_ خودپسندي و عجب آدمي نسبت به خود.»

بنابراين عجب از صفات زشت است و

زناني كه به اين صفت اخلاقي زشت گرفتار شده اند، با حالتي زننده و ناپسند از خانه خارج مي شوند، از حجاب فاصله مي گيرند و بر اين باورند كه كارشان درست است و نسبت به خودشان احساس مي كنند كه در جامعه از محبوبيت بالايي برخوردارند، غافل از اينكه افراد جامعه با ديد منفي آنها را مي نگرند. چه خوب است كه زنان بي حجاب يك لحظه به خود آيند و از جامعه عجب و خودپسندي دوري گزينند.

زني كه دچار عجب است به خاطر اندك مهارت و تخصص، خود را ملزم مي كند كه بايد با وضع متفاوتي نسبت به ديگر زنان جامعه و بدون حجاب در جامعه ظاهر شود؛ چون چنين برداشتي از خود دارد كه من در فلان رشته فلان مدرك را دارم بايد اين گونه ظاهر شوم و حال آن كه فضلت انسان ها در اين گونه اعمال و برداشت هاي غلط نيست.

1 . همان جا.

2 . غررالحكم، ج 1، حديث 29، ص 422.

3 . ميزان الحكمه، ج 6، ص 44.

4 . پرور روح، ج 1، ص 375.

5 . همان.

گفت كه عدم رعايت حجاب به نوعي مخالفت با قانون الهي است. مواردي كه در اين قسمت ذكر مي شودف شما را به ابزارهايي مجهز مي كند كه مي توانيد به مدد آنها به برخورد صحيح با بي حجابي برخيزيد:

الف: اطلاع رساني و آگاهي

ب: تقويت بنيه ي ايمان و تقوا

ج: معرفي الگوهاي مناسب

د: مبارزه ي جدّي با مزدوران

اگر دستگاه هاي تبليغاتي فرهنگي، رسانه ها، صدا و سيما و اصحاب قلم نسبت به اين امر از خود كوتاهي نشان دهند.

پيامبر بزرگوار اسلام (ص) مي فرمايند:

(العلم رأس الخير كلّه) 1

«آگاهي ريشه ي همه ي خوبي ها و ارزش هاست.»

حضرت اميرالمؤمنين علي (ع) مي فرمايند:

(العلم اصل كلّ خير) 2

«آگاهي و شناخت اصل همه ي خوبي هاست.»

(العلم اجلّ بضاعه)

«دانش؛ برترين سرمايه است.»

(العلم ضالّه المؤمن)

«دانش گمشده ي مؤمن است.»

(العلم دليل)

«آگاهي راهنماست.»

(العلم ينجي من الارتباك و الحيره)

«علم و آگاهي نجات بخش از فرو رفتن در حيرت و سرگرداني است.»

(العلم حجاب من الافات)

«شناخت و آگاهي پرده و سپر از آفت هاست.»

بنابراين وقتي زنان جامعه به فوايد رعايت حجاب و مضرات عدم رعايت آن آگاه شدند، آن وقت مي توان انتظار جامعه اي سالم را داشت.

1 . آثار الصادقين، ج 13، ص 443.

2 . غررالحكم، ج 1، ص 29، حديث 868.

به قله ي خوشبختي مي رساندف همچون راهنماي خردمند آدمي را از افتادن در پرتگاه هاي خطرناك زندگي حفظ مي كند.

گفت: من نمي دانم كدام انگور شيرين است و كدام ترش؟

قاضي گفت: سبحان الله، تو دو ماه است كه انگور مي خوري و هنوز نمي داني كدام شيرين است؟

مبارك گفت: اي قاضي! به نعمت تو سوگند كه من هنوز از اين انگور نخورده ام و مزه اش را ندانم كه ترش است يا شيرين.

قاضي پرسيد: چرا نخوردي؟

مبارك گفت: تو به من گفتي كه انگور نگاه دار، نگفتي كه انگور بخور و من چگونه نمي توانستم خيانت كنم.

قاضي بسيار شگفت زده شد و گفت: خدا تو را بدين امانت نگه دارد. قاضي چون دانست كه اين جوان بسيار عاقل و ديندار است، گفت: اي مبارك! مرا در تو رغبت افتاد، آنچه مي گويم بايد انجام دهي.

مبارك گفت: اطاعت مي كنم.

قاضي گفت: اي جوان! مرا دختري است زيبا، كه بسياري از بزرگان او را خواستگاري كرده اند، نمي دانم به كه دهم، تو چه صلاح مي داني؟

مبارك گفت: كافران در جاهليت، در پي نسبت بودند و يهوديان و مسيحيان روي زيبا و در زمان پيامبر ما، دين مي جستند و امروز، مردم ثروت طلب مي كنند. تو هر كدام را خواهي، اختيار كن.

قاضي گفت: من دين را انتخاب مي كنم و دخترم را به تو خواهم داد كه ديندار و با امانتي.

مبارك گفت: اي قاضي، اخر من يك خدمتكارم، دخترت را چگونه به من مي دهي ايا او مرا مي خواهد؟

قاضي گفت: برخيز با من به منزل بيا، تا چاره كنم. چون به خانه آمدند، قاضي به مادر دختر گفت: اي زن! اين خدمتكار، جواني بسيار

پارسا و شايسته و باتقواست، مرا رغبت افتاده كه دخترم را به او بدهم، تو چه مي گويي؟

زن گفت: هر چه تو بگويي، اما بگذار بروم و داستان را براي دخترم بگويمف ببينم نظر او چيست. مادر آمد و پيغام پدر را به او رسانيد.

دختر گفت: چون اين جوان باتقواست و ديندار و امين است. مي پذيرم و آنچه شما مي فرماييد، من همان كنم و از حكم خدا و شما بيرون نيايم و نافرماني نكنم.

قاضي دخترش را به «مبارك» داد با ثروتي بسيار. پس از چندي خداوند به آنان پسري داد كه نامش را عبدالله بن مبارك گذاشتند و تا جهات هست، حديث او كنند به زهد و علم و پارسايي. 1

ج: تقوا محبت خداوند را نسبت به انسان بر مي انگيزد.

(انّ الله يحبّ المتّقين) 2

«همانا خداوند باتقوايان را دوست مي دارد.»

د: تقوا باعث پذيرش اعمال انسان مي شود.

(انّما يتقبّل الله من المتّقين) 3

«همانا خداوند فقط اعمال باتقوايان را مي پذيرد.»

1 . دنياي جوانان، محمدعلي كريمي نيا، ص 187.

2 . توبه، 7.

3 . مائده، 27. ح: تقوا انسان را از هلاكت و سقوط نجات مي دهد.

(ثمّ ننجّي الّذين اتّثقوا) 1

«آن گاه كساني را كه پرهيزگار بوده اند، مي رهانيم.»

افلاطون گفته است: به تقوا عادت كنيد كه توشه ي آخرت و نجات دنيا در آن است.

1 . مريم، 72.

خشكي سفر كند. جواني ساده دل كه منزلش در خارج از شهر بود و هر روز ناگريز بود از رودخانه عبور كند، آنجا بود. چون اين سخن از واعظ بشنيد، بسيار خوشحال شد. هنگام بازگشت به خانه بسم الله گويان پا بر آب نهاد و از رودخانه گذشت.

روزهاي بعد نيز كارش همين بود و در دل از واعط بسيار سپاسگزاري مي كرد و در صدد بود تا هدايت و ارشاد او را جبران كند.

روزي واعظ را به منزلش دعوت كرد تا پذيرايي شاياني از وي به عمل آودر. واعظ نيز دعوت او را پذيرفت و با جوان پاكدل به راه افتادند. چون به رودخانه رسيدند، جوان بسم الله گفت و پاي بر آب نهاد و از روي آن گذر كرد.

اما واعظ هم چنان بر جاي خويش ايستاده بود و قدم بر نمي داشت، جوان آواز داد: اي مرد بزرگ! تو خودت بر منبر اين دستور دادي و من از آن روز چنين مي كنم، پس چرا اينك بر جاي خود ايستاده اي؟ بسم الله بگو و از روي آب گذر كن.

واعظ گفت: حق همان است كه تو مي گويي، اما دلي كه تو داري من ندارم، 2 تقوا، تقوا، تقوا...

2 . خزينه الجواهر، ص 573.

3 . نهج البلاغه، خطبه 157.

گناه حصاري سست و بي دفاع است كه اهلش را از بدي باز مي دارد و كسي كه به آن پناهنده شود، نگهداري اش نمي كند. آگاه باشيد باتقوا مي توان زهر گناهان را از بين برد.»

(فانّ التّقوي الله مفتاح سداد و ذخيره معاد و عتق من كلّ ملكه، و نجاه من كلّ هلكه) 1

«تقوا كليد گشايش هر دري است و ذخيره ي آخرت و سبب آزادي از هر گونه بردگي (شيطان) و نجات از هر گونه هلاكت است.»

آري! همان گونه كه گفته شد، ترويج فرهنگ بي حجابي از جمله ابزارهايي است كه سلطه گران از آن استفاده مي كنند تا دنياي ما را به تباهي كشند و آخرت ما را ويران سازند. اسلام براي مقابله با چنين نقشه اي مقاومت در برابر ترويج فرهنگ بي بند و باري و فساد را بر مي گزيند و روشن است كه چنين مقاومتي بدون سلاح ايمان و تقوا مفهومي ندارد.

بنابراين تقويت قدرت ايمان و تقوا يكي از راهكارهاي مفيد مقابله با بي حجابي است يك انسان متقي و پرهيزگار هيچ گاه تحت تأثير نقشه هاي شوم سلطه گران قرار نخواهد گرفت و حتي در سخت ترين شرايط به مدد نيروي ايمان و تقوا در برابر مشكلات از خود مقاومت نشان خواهد داد.

ويليام جميز گفت:

«ايمان يكي از قوايي است كه بشر به مدد آن زندگي مي كند و فقدان كامل آن، در حكم سقوط بشر است.»

1 . همان، خطبه 230.

است الگوپذير، اگر الگوي مناسب به او معرفي شود، به سعادت خواهد رسيد و اگر الگوي نامناسب به او معرفي شودف به هلاكت خواهد رسيد.

در قسمت حياء در فصل سوم همين كتاب الگوهايي معرفي شده، مراجعه بفرماييد.

تركيه و كشورهاي غربي، شاهد مبارزه و مقابله با حجاب هستيم، مجالس و پارلمان ها قانون منع حجاب وضع و تصويب مي كنند و با زنان محجبه با شدت تمام مبارزه مي شود و آنان را مورد ضرب و شتم و بي مهري قرار مي دهند و آنها را از دانشگاه ها و مدارس، مراكز دولتي و محل كار خود اخراج مي كنند و دليل آنها اينست كه بايد قانون اجرا شود.

ايا اين براي ما مسلمانان قابل تعريف است كه در بسياري از كشورها با حجاب مقابله شود، ولي ما در مقابل بي حجابي و بدحجابي سكوت كنيم؟ و آيا بر ما مسلمانان به خصوص در نظام اسلامي كه حجاب يك اصل قانوني است، شرم آور نيست كه با بي حجابي مبارزه و مقابله نكنيم؟

محمدي اشتهاردي

خزينه الجواهر

خصال / شيخ صدوق

داستان هايي از پوشش و حجاب / علي مير خلف زاده

دررالكلام / حسين حائري كرماني

دنياي جوانان / محمدعلي كريمي نيا

رنج ها و فريادهاي فاطمه (س) / محمدي اشتهاردي

روش هاي تنبيه / علي فائضي

زبده الاحاديث / مرحوم شيخ عباس قمي

زمينه هاي فساد در جامعه و راه درمان / علي اكبر بابازاده

زندگاني حضرت زهرا (س) / رسول محلاتي

سحاب رحمت/ عباس اسماعيلي يزدي

صحيفه سجاديه

صحيفه نور / سخنان امام خميني

صد و ده حكايت / قرني گلپايگاني

غررالحكم / عبدالواحد آمري

غروب آفتاب در اندس / طنطاوي، دفتر انتشارات اسلامي

فاطمه زهرا (س) من المهد الي اللحد / سيد كاظم قزويني

فرهنگ عميد / حسن عميد

قاموس قرآن / سيد علي اكبر قرشي

قرآن مجيد

كشكول ممتاز / محمد مهدي تاج لنگرودي

كيفر كردار / مقدم

مجله پيام زن

مجمع البحرين / شيخ فخر الدين طريحي

مسأله حجاب / شهيد مرتضي مطهري

مستدرك الوسائل / ميرزا حسين نوري

مفاتيح الجنان / مرحوم شيخ عباس قمي

ملاقات با امام زمان / سيد حسن ابطحي

منتهي الامال / مرحوم شيخ عباس قمي

مواعظ العدديه / علي مشكيني اردبيلي

ميزان الحكمه / محمدي ري شهري

نفس المهموم / مرحوم شيخ عباس قمي

نهج البلاغه / ترجمه فيض الاسلام

نهج الشهاده / احمد فرزانه

نهج الفصاحه / ابوالقاسم پاينده

وسايل الشيعه / شيخ حرّ عاملي