بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم

الحَمدُ لله رَبِّ العالَمین

وصلَّی اللهُ عَلی سَیِّدِنا و نَبِیِّنا و حَبیبِنا و طَبیبِنا

الَّذی بُعِثَ رحمةً لِلعالَمين ، و بَشيراً للمُذنِبين

مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيّين

وعَلى آلِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ الاَنجَبين ، لا سِيّما

الإمامِ المُنتَظَر ، و الوَليِّ المُنتَقِم

الحُجَّةِبن الحَسَنِ المَهدِيِّ (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

ولَعنَةُ اللهِ عَلى أعدائِهِم اجمَعين مِنَ الآنَ إلى يَومِ الدّين

آمينَ آمينَ آمين

ص: 2

در سالی که بهارش با اشک های امام زمان ارواحنافداه در شهادت اول مظلوم عالم شروع می شود و روزهای بی مادری عصمت الله الکبری فاطمۀ زهرا (علیها السلام) رقم می خورد، شیعه وظائفی از جنس ادب دارد .

می بایست حرمت نگه داشت آن روزها و شب هایی را که زمین و آسمان عزادار پدر امت ، شاه ولایت ، امام عترت ، اسدالله الغالب علی بن ابی طالب (علیهما السلام) است و همگان را به سمت و سوی حصن حصینش خواند و با پوشیدن لباس سیاه ، احرامی از جنس مودّت و دلدادگی ، سال خود و فرزندان خویشتن را بیمه نموده تا شامل دعای مادر مظلومه ای شود که جان خود را فدای ولایت کرد .

شیعۀ امیرالمؤمنین (علیه السلام) می بایست نوروز امسال را علوی و در نهایت ادب به ساحت مقدس اهل بیت (علیهم السلام) برگزار کند... ؛ نقل و نبات محافل اوّل سالشان از مولا علی و ختم دیدارهای نوروزی شان ، قرائت نادعلی باشد . همه می بایست امیرالمؤمنین را واسطه قرار دهیم تا بهار دل ها بیاید و نوروز حقیقی را درک نماییم .

به حقیقت می بایست بدانیم که این روزها روزگار غمبار یتیمی شیعه است که به تلخی رقم می خورد . داغ فراق موعود و غربت و تنهایی ولایت ... غم اسارت دین و مظلومیت عترت !.

امیرالمؤمنین ارواحنافداه بزرگترین مظلوم تاریخ بشریت است که حتی در میان مدعیان محبتش نیز غریب تر از او نخواهی یافت . او تنهاست چرا که دنیا ظرفیت درک آن حجت الله علی الخلق را ندارد .

ص: 4

شیعه وظیفه دارد در نوروز امسال ، نسبت به عزای شهادت مقام شامخ ولایت و نشر فضائل بی بدیلش میثم تمار باشد نه ناشر اغیار !. او تنها راه نجات و پناهگاه امت و تنها دلیل بقای انسانیت و تکمیل رسالت و نبوت می باشد .

خوشا دلدادگان وادی عترت، قلم بدستان با اخلاصی که نوروز امسال با لشکر کلمات ، سینه خود را سپر بلای شهید 21 ماه رمضان می کنند . خوشا بر عاشقان کوی محبت که بر حرمت نگاه داشتن ایام ماتم علی مرتضی و خدیجه کبری تأکید و آن را به همگان می رسانند و آشکارا از ولایت و برائت سخن می گویند و با جوهره ای از غیرت و معرفت ، دل های تفتیده عصر غیبت را به چشمۀ زلال فطرت سوق داده و از بادۀ ولوی و علوی سیرابشان می کنند .

بهار خود غمین شهادت حقیقت بهاری دیگراست ... ، شکوفه های بهاری نیز مانند برگ های زرد خزان، خود را به پای قدم های مبارک مولا در مسیر مسجد کوفه می اندازند تا نگذارند خورشید به مسلخ خون برسد ! ...

آسمان بر ماتم امیر عوالم خلقت اشک غم می ریزد که خورشیدی به خون سرش خسوف گشت .

روزهای اول سال ، هوای دل ها بارانی است و اشک از چشمان بهار جان ها ، امام خوبی ها جاری و ما شیعه نه ، محب مولا هستیم و در غم شهادت اول مظلوم عالم همه را به خیمۀ ادب و وقار و ولایتش جمع می کنیم .

ص: 5

اگر چه بهار است ولی آنکه دل در گرو ثقلین دارد ، حرمت نگه می دارد چرا که بهار اگر طراوتی دارد ، از شمیم کوی هل اتی است و باران نیز اگر آرامشی دارد از ترنم اشک های نیمه شب لیلة القدر مولا ، فاطمه زهرا (علیها السلام) است .

اگر چه نوروز است ولی داغ شهادت فاروق اعظم آتش به جان ها می زند و غم وفات مادر ام ابیها تپش های قلب فاطمیون را به شماره می اندازد .

امسال نداریم عید ! قرآن ناطق را شهید کردند ... غربت حسن (علیه السلام) بیش و حسادت فتنه گر جمل را پیش تر می بینیم ...؛ چشم های سیدالشهدا را سرخ و کمر زینب کبری را شکسته تر از شهادت مادرمی نگریم ! ، حرمتشان را نگه نداشتند ، ما حرمت نگه داریم ! فرقِ کعبه را بشکستند ما بر آن مرهم نهیم .

امسال نداریم عید چون فاطمه گریان است *** از داغ غم مادر ، آزرده و نالان است

امسال نداریم عید، قرآن شده غرق خون *** در موسم نوروزی، زینب چه پریشان است

مولای من ! نباشم روز و نوروزی که ندای غربتت را بشنوم و سکوت کنم ... ! هنوز هم که هنوز است پس از هزار و چهارصد و اندی سال نفس هایم به شماره می افتد وقتی به یاد می آورم که چگونه تو را که قرآن ناطق بودی خانه نشین و جهل و نفاق را بر نیزۀ تاریخ کردند .

ای جان جانان ! ای روح ریحان ! نوروز امسال به تو می اندیشیم و بر حرمت غربتت می ایستیم .

ص: 6

تا جان در بدن داریم از غربت و مظلومیتت دفاع خواهیم کرد ... و این بیعت و صدای تپش های قلب همۀ یتیمان شیعه است .

ای پدر غریبان و بی کسان ! برای فرزندان خود دعا کن . غبار اندوه شهادت و مظلومیتت را هیچ باران بهاری نمی تواند بشوید ، جز نَمی از ترنم باران ظهور ! کاش بیاید تا دین و آیین چنین در حصار ظلم و جهل، مظلوم نماند .

مولای من! آن زمان که مادر مجروحۀ ما به استقبالت آمد ، سلام ما را به ایشان برسانید و بگویید منتظر گوشۀ چشم مادرانۀ شان هستیم . برای ظهور مهدی ات دعا کن .

محمد امیری سوادکوهی

عکس

ص: 7

ما را همه دم وردِ زبان یا علی است *** هم شادیمان هم غممان با علی است

عید است ولی نیست به دلها شادی *** دلهایِ همه در غم مولا علی است

(رفیعی وردنجانی )

*****

او رفت و قرارِ عالم هستی رفت *** خون بر دل زارِ عالم هستی رفت

نوروز بهار تازه آرَد ز کجا ؟ *** او بود بهار عالم هستی ، رفت

(رفیعی وردنجانی )

*****

نوروز که از گذشته تا امروز است *** امسال مصادف غمی جانسوز است

شادی مکن ای بهار از این غم ، زیرا *** نوروز به حرمت علی نوروز است

عباس شاه زیدی (خروش اصفهانی )

*****

ای عید بدان جهان گرفتار علی ست *** این کهنه و نو شدن فقط کار علی ست

از سرخیِ چشم غنچه ها فهمیدم *** امسال بهار هم عزادار علی ست

(خروش )

*****

ص: 9

چون ریخت به پای مصطفی بود و نبود *** از ما به خدیجه باد تا حشر درود

امسال دل و دماغ شادی هم نیست *** عید است و عزای مادرِ یاس کبود

( خروش )

*****

جانسوز گریست ابر ، جانسوز گریست *** هم شب به عزا نشست ، و هم روز گریست

روز دهم ماه مبارک ، امسال *** حتی ز غم خدیجه نوروز گریست

(خروش )

*****

اینبار بهار در دلش غم دارد *** در دیده ی خود ، چشمه ی زمزم دارد

در روضه ی حضرت خدیجه امسال *** بلبل به لبش نغمه ی ماتم دارد

( سعید علامه )

*****

امسال بهار با علی گل دارد *** آوای غم از دهان بلبل دارد

نوروز هم امسال به عشق مولا *** هر لحظه به آلِ او توسل دارد

( علامه )

*****

بهار ، فصل عزای خدیجۀ کبراست *** همو که همسر پیغمبر است و مادر زهراست

ص: 10

اگر چه دوّم عید است ، روز رحلت او *** در آسمان و عرش خدا ، بانگ آه و واویلاست

علی رضا محمدی ( مسافر )

*****

نو بهار آمد ولی همچون گلی پژمرده ایم *** از غم داغ خدیجه ما همه افسرده ایم

یک به یک از خادمان درگهیم و، باز هم *** از خدیجه مادر اهل ولا شرمنده ایم

( مسافر )

*****

گلها همه روییده اند در باغ و صحرا *** شد با صفا سرتاسر هامون و دریا

اما گلی در خاکِ تیره ، سر فرو برد *** آن گل بُوَد، نامش خدیجه ، مام زهرا

( مسافر )

*****

ای مؤمنین ، بانو خدیجه ، مادر ماست *** او همسر پیغمبر است و مام زهراست

رفت از جهان و دیده از دنیا فرو بست *** روح لطیف و پاک او در عرش اعلاست

( مسافر )

*****

عید آمد و گریان بود چشمان زهرا *** بزم عزا بر پا شده در عرش اعلا

شال عزا بر گردن صاحب زمان است *** در ماتم جانسوز آن بانوی عظما

( مسافر )

ص: 11

غرق غم و اندوه و ماتم شد بهارم *** من در عزای مام زهرا ، اشکبارم

روز عزاداریّ امّ المؤمنین است *** همراه با جن و ملک ، من سوگوارم

( مسافر )

*****

سال نو آمد ولی بزم عزا بر پا بُوَد *** چون مصادف با وفات مادر زهرا بُوَد

حرمتش را حفظ کن ، شادی مکن ایّام عید *** چون خدیجه، در بَرِ حق، بانوی عُظما بُوَد

( مسافر )

*****

غرق شور و ماتم است، هم آسمان و هم زمین *** در عزای همسر والای ختم المرسلین

نیست جایز شادمانی کردن و بزم سرور *** حرمتش را حفط کن ، او هست امّ المؤمنین

( مسافر )

*****

ای شیعیان آمد عزای شاه مردان *** چشم ملک در ماتم او گشته گریان

روز طبیعت همزمان با قتل مولاست *** شادی مکن ای آنکه هستی از محبان

( مسافر )

*****

ص: 12

آمده نوروز و ایام عزاست *** چون وفات مادر خیر النساست

( مسافر )

*****

آمد بهار و کون و مکان غرق در عزاست *** روز وفات مونس و غمخوار مصطفاست

( مسافر )

*****

آغاز بهار با خدیجه است امسال *** آغازگر دعا خدیجه است امسال

وقتی که شروع سال ما با غمِ اوست *** ذکرم همه روز « یا خدیجه » است امسال

( محسن ناصحی )

*****

صحرا شده سوگوار ، ماتم دارد *** باران شده بی قرار ، ماتم دارد

نوروز ، عزادار شب قدر شده است *** از داغ علی بهار ، ماتم دارد

(ناصحی )

*****

غم آمده در دلم ، زبانم لال است *** تقدیر من و شما همین امسال است

غافل ز شب قدر نمانی امسال *** وقتی که علی محوّل الاحوال است

( ناصحی )

ص: 13

سرودۀ : شاعر دلباختۀ اهل البیت (علیهم السلام)

استاد محمود مرتضوی نائینی ( ناظر )

بهار غم زده

عید است و شادی و غم ما توأمان شد است *** نوروز و ماه روزه کنون همزمان شد است

فوت خدیجه ، دوّم عید است و از غمش *** اسلام غرق ناله و آه و فغان شد است

از داغ ارتحال همان مام مؤمنین *** اشک غم از دو دیدۀ احمد روان شد است

از یک طرف شهادت مختار شیر دل *** آن کو، به قاتل شه دین خصم جان شد است

روز ولادت حسن آن دوّمین امام *** هست آنکه شهرت کرمش جاودان شد است

شبهای قدر و قتل علی میر کائنات *** با جشن روز سیزدهم توأمان شد است

مولا شهید گشته چنین روزی و حسن *** دوّم امام و راهبر شیعیان شد است

مسجد زخون فرق علی شاه لو کشف *** تصویری از صباحت قصر جنان شد است

محراب و مسجد زکریا ز داغ او *** حنّانه وار ناله کن و نوحه خوان شد است

ص: 14

هر چشم شیعه از غم مولای خود علی *** ابر بهار گونه بسی دُر فشان شد است

تنها نه شیعه نوحه کنان از غم علیست *** گریان ز داغ آن شه خوبان جهان شد است

ایرانیان ز داغ علی زار می زنند *** یکسر سیاه پوشِ علی ، اصفهان شد است

فرق علی چو گشته دو تا از حسام کین *** گریان و آه و ناله کنان آسمان شد است

عرش مجید گشته سیه پوشِ این عزا *** « ناظر » بهار دهر از این غم خزان شد است

*****

عزای زوج ختم المرسلین است *** سیه پوش از غمش ارکان دین است

مصادف سالروز قتل حیدر *** به عید مردم ایران زمین است

( ناظر )

عکس

ص: 15

عکس

ص: 16