امام علی (علیه السلام) می فرماید:

خداوند روزی انسانها را اندازه گیری و مقدّر فرمود، گاهی کم و زمانی زیاد و به تنگی و وسعت به گونه ای عادلانه تقسیم کرد تا هر کس را که بخواهد با تنگی روزی یا وسعت آن امتحان کند و با شکر و صبر، غنی و فقیر را مورد آزمایش قرار دهد. پس روزی گسترده را با فقر و بیچارگی در آمیخت و تندرستی را با حوادث دردناک پیوند داد.

دوران شادی و سرور را با غصّه و اندوه نزدیک ساخت... عمر را گاهی طولانی و زمانی کوتاه قرار داد... برای مرگ اسباب و وسائلی فراهم ساخت و با مرگ رشته های زندگی را در هم پیچید و پیوندهای خویشاوندی را از هم گسست تا انسانها آزمایش گردند.

خطبه 91 نهج البلاغه

بر "روزیِ" ما خدایِ رازِق حَکَم است *** گاهی به فراوانی و گاهی به کم است

تا بنده شود ز امتحانش معلوم *** او پیروِ حق، و یا اسیرِ شکم است

ص: 3

امام علی (علیه السلام)

دربارۀ حکومت ظالمان (بنی امیه) و دورانهائی که مستکبرین، مردم خداجوی را تحت ستم و تجاوز قرار میدهند می فرماید:

(در این دوران ها) هرکس به خدا امیدوارتر باشد بیش از همه رنج و مصیبت میبیند، پس اگر خداوند عافیت و سلامتی بخشید قدرشناس باشید و اگر به بلا و گرفتاری مبتلا گشتید شکیبا باشید. "وَ الْعاقِبَةُ للمُتَّقِين"

نهج البلاغه خطبه 98

هرکس به خدا امید وافر دارد *** از دشمن خویش جَمع خاطر دارد

هر چند بود اسیر در بند بلا *** امید مدد ز حَیِّ قادر دارد

ص: 4

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

در عزت و ناز دنیا بر یکدیگر پیشی نگیرید و فریب زینتها و نعمتها را نخورید و مغرور نشوید! و از رنج و سختی ناله نکنید، و نا شکیبا نباشید زیرا عزّت و افتخارات دنیا پایان می پذیرد، و زینت و نعمتهایش نابود میگردد و رنج و سختی آن تمام میشود.

نهج البلاغه خطبه 99

بر عزّت و جاه این جهان، ناز مکن *** دل در گرو جهانِ طنّاز مکن

آخر شکند غرور، بال و پر تو *** با بال و پر شکسته پرواز مکن

ص: 5

أمام على (عليه السلام) می فرماید:

کسی از دنیا شادمانی ندید جُز آن که پس از آن با اشک و آه روبرو شد، هنوز با خوشیهای دنیا روبرو نشده است که با ناراحتیها و پشت کردن آن مبتلا می گردد. شبنمی از رفاه و خوشی دنیا، بر کسی فرود نیامد، جز آن که سیل بلاها همه چیز را از بیخ و بن برمی دارد.

نهج البلاغه خطبه 11

کس شادی این جهانِ مرموز ندید *** غیر از غم و غصه های جان سوز ندید

گر شبنمی از لطافتش دید سحر *** از سیل بلا، راحتی روز ندید

ص: 6

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

ألاَ وَإِنَّ مِنَ الْبَلَاءِ الْفَاقَةَ، وَأَشَدُّ مِنَ الْفَاقَةِ مَرَضُ الْبَدَنِ، وَ أَشَدُّ مِنْ مَرَضِ الْبَدَنِ مَرَضُ الْقَلْبِ ؛ ألاَ وَ إِنَّ مِن صِحَةِ الْبَدَنِ تَقْوَى الْقَلْبِ.

آگاه باشید که فقر نوعی بلاست و سخت تر از تنگدستی، بیماری تن و سخت تر از بیماری تن، بیماری قلب است. آگاه باشید که همانا عامل تندرستی تقوای دل است.

نهج البلاغه حکمت 388

هشدار اگر بلا بود، "نا داری " *** بدتر ز "نداری" ات بُوَد "بیماری"

کمتر نبود ز هر دو، "بیماری قلب" *** تقواست شفا، اگر به دل بسپاری

ص: 7

امام علی (عليه السلام) می فرماید:

عِنْدَ تَنَاهى الشِّدَّةِ، تَكُونُ الْفَرْجَةُ؛ وَعِنْدَ تَضَايُقِ حَلَقِ الْبَلَاءِ، يَكُونُ الرَّخَاءِ.

چون سختیها به نهایت رسد گشایش پدید آید و آن هنگام که حلقههای بلا تنگ گردد آسایش فرا رسد.

نهج البلاغه حکمت 351

سختی به نهایتش رسد عُسر شود *** پس نوبت آسودگی و یُسر شود

چون حلقۀ سختی و بلا تنگ آید *** دلها بگشایش برسد، بُشر شود

ص: 8

امام علی (عليه السلام) می فرماید:

مَا الْمُبْتَلَى الَّذِي قَدِ اشْتَدَّ بِهِ الْبَلَاء، بِاَحْوَجَ إِلَى الدُّعَاءِ [مِنَ الْمُعَافَى] الَّذِي لَا يَأْمَنُ الْبَلَاء

آن کس که به شدّت گرفتار دردی است، نیازش به دعا بیشتر از تندرستی که از بلا در امان است، نمی باشد.

نهج البلاغه حکمت 302

آنکس که گرفتار غم و درد و بلاست *** با زاری و التماس، در فکر شفاست

هشدار!، که بیش از آنکه بیمار شده *** آنکس که سلامت است، محتاج دعاست

ص: 9

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

سُوسُوا إِيمَانَكُم بِالصَّدَقَةِ، وَ حَصِّنُوا أَمْوَالَكُمْ بِالزَّكَاةِ، وَ ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاءِ.

ایمان خود را با صدقه دادن و اموالتان را با زکات دادن نگاهدارید و امواج بلا را با دعا از خود برانید.

نهج البلاغه حکمت 146

با هدیه ره کمال از دست مده *** با ترک زکات، مال از دست مده

امواج بلا را به دعا دور نما *** خلقِ خوش و حُسنِ حال از دست مده

ص: 10

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

مَن عَظَّمَ صِغَارَ الْمَصَائِبِ، ابْتَلَاهُ اللهُ بِكَبَارِهَا.

کسی که مصیبتهای کوچک را بزرگ می شمارد، خدا او را به مصیبت های بزرگ مبتلا خواهد کرد.

نهج البلاغه حکمت 448

غمهای صغیر را کبیرش مَشِمار *** الطاف خدای، را حقیرش مَشِمار

تا سیل بلا نکنده بنیاد تو را *** یک غصه ی ساده را كبيرش مَشِمار

ص: 11

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

مَا خَيْرٌ بِخَيْرٍ بَعْدَهُ النَّارُ، وَ مَا شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الْجَنَّةُ ؛ وَ كُلُّ نَعِيمِ دُونَ الْجَنَّةِ فَهُوَ مَحْقُورُ، وَ كُلُّ بَلَاءِ دُونَ النَّارِ عَافِيَة.

خیری که در پی آن آتش باشد خیر نخواهد بود، و شرّی که در پی آن بهشت است شرّ نخواهد بود و هر نعمتی بی بهشت ناچیز است و هر بلایی بی جهنم عافیت است.

نهج البلاغه حکمت 387

خیری که پیاش آتش دوزخ باشد *** پابند تو در عالَمِ برزخ باشد

شرّی که بود بهشت پایان خوشش *** شرّ نیست و لو به آه و آوخ باشد

ص: 12

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

اِنَّ عَظِيمَ الأَجْرِ مُقارِنُ عَظيمِ البَلاء، فَاِذا اَحَبَّ الله سُبْحَانَهُ قوماً ابْتَلاهُمْ

به راستی که اجر بزرگ مقارن و همراه با بلای بزرگ است، که چون خدای سبحان مردمی را دوست بدارد به بلا دچارشان کند.

غرر الحکم ص 169 2 / 1023

خالق که به خَلقِ خود رئوف است و غفور *** پاداش دهد به هر که گردید صبور

پاداش عظیم حق تعالی از کیست؟ *** هر کس به غم و شادی خود گشت شَکور

ص: 13

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

إذا رَأَيْتَ اللهَ سُبْحانَهُ يُتابعُ عَلَيْكَ الْبَلاءَ فَقَدْ أَيْقَظَكَ

هنگامی که دیدی خداوند سبحان پی در پی بر تو بلا میفرستد بدان که تو را بیدار میکند. (که دچار غفلت و بی خبری نشوی)

غرر الحکم ص 169 حکمت 3 / 1024

بینی که خدا بلا فرستد، هشدار! *** امید ببر که گشته باشی هشیار

میکوش دگر دچار غفلت نشوی *** بیدار شو تا گنه نگردد تکرار

ص: 14

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

رُبَّ مُبْتَلَى مَصْنُوعٌ لَهُ بِالْبَلوى

چه بسا گرفتاری که همان گرفتاری احسانی است که در حق او شده است.

غرر الحکم ص 170 حکمت 8 / 1029

از چه، ز بلای حق چنین نالانی *** پیوسته بُود مَشيَّتَش احسانی

از یار هر آنچه میرسد نیکودار *** گه لطف عیان است و گهی پنهانی

ص: 15

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

فِي الْبَلاءِ تُحَازُ فَضيلَةُ الصَّبْرِ

در بلا و گرفتاری است که انسان فضیلت و صبر و شکیبائی را به دست آورد.

غرر الحکم ص 170 حکمت 10 / 1031

کی مرد خدا ز غم پریشان گردد *** یا آنکه زصبر خود پشیمان گردد

در آتش فتنه ها بدست آرد فضل *** چون زر که خلوص آن نمایان گردد

ص: 16

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

عِندَ تَضايُقِ حِلَقِ الْبَلاءِ يَكُونُ الرَّخاءُ

در هنگام تنگ شدن حلقه های بلا و گرفتاری گشایش خواهد بود.

غرر الحكم ص 171 حکمت 18 / 1031

چون وقت بلا و آزمایش برسد *** هنگام دعا، وقتِ نیایش برسد

مؤمن زِ بلا نمی هراسد هرگز *** داند زخدا بر او گشایش برسد

ص: 17

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

الصَّدقَةُ تَسْتَدْفَعُ الْبَلاءَ وَ النِّقمَةَ.

صدقه بلا و عذاب را دفع کند.

غرر الحکم ص 643 حکمت 11 / 5138

بیرون برد از خانه بلا را، صدقه *** حافظ بود از بلای جانها، صدقه

ای آنکه "نداری ات" شده دامنگیر *** روزی بطلب ز آسمان، با صدقه

ص: 18

امام علی (عليه السلام) می فرماید:

حَصِّنوا أَنْفُسَكُم بِالصَّدَقَةِ

جانهای خود را با صدقه حفظ کنید.

غرر الحکم ص 644 حکمت 19 / 5146

جان و تن خود حفظ نما با صدقه *** بیماری فقر کُن دوا با صدقه

شیطان به بلا و فقر چون وعده دهد *** سودا بنما تو با خدا با صدقه

ص: 19

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

صَدَقَةُ السِّرِّ تُكَفِّرُ الْخَطيئَةَ وَ صَدَقَةَ الْعَلَانِيَةِ مَثْرَاةٌ فِي الْمَالِ

صدقه ی پنهانی گناه را پاک کند و صدقه ی آشکار در مال بیفزاید.

غرر الحکم ص 644 حکمت 22 / 5149

بخشش به عیان، مرگ تو را دفع کند *** "نا داری" و فقر را ز تو رفع کند

بخت خوش از آن بود که با یاد خدا *** رفع خطر و دفع ضرر جمع کند

ص: 20

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

كَفِّروا ذُنُوبَكُمْ وَ تَحَبَّبُوا إِلى رَبِّكُمْ بِالصَّدقَةِ و صِلَةِ الرَّحِمِ.

گناهان خود را با صدقه وصلۀ رحم بپوشانید و به وسیلۀ آنها خود را در پیشگاه خداوند محبوب گردانید.

غرر الحکم ص 644 حکمت 25 / 5152

محبوب خدا شوی، تو با جوشش خویش *** از مهر بدوز بر گّنه پوشش خویش

خواهی که شوی تو بهترین خَلق خدا؟ *** بر خدمت خلق صرف کن کوشش خویش

ص: 21

امام علی (عليه السلام) می فرماید:

اَلْجَزَعُ عِنْدَ المُصيبَةِ اَشَدُ مِنَ الْمُصيبَةِ وَ الْجَزَعَ عِندَ الْمُصيبَةِ يَزيدها وَ الصَّبَرُ عَلَيها يُبيدُها

بی تابی در مصیبت، از خود آن مصیبت سختتر است و بی تابی در آن، سختی را افزایش می دهد و صبر در آن مصیبت را دور میکند.

غرر الحکم ص 182 حکمت 5 / 1133

هر کس به بلا، مصیبتش سخت تر است *** گر صبر دهد زدست، بدبخت تر است

هنگام بلا اگر شکیبا باشد *** از اَجر عمل خیال او تخت تر است

ص: 22

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

الْجَزَعُ لا يَدْفَعُ الْقَدَرِ وَ لكِن يَحْبَطُ الْاَجرِ.

بی تابی کردن، جلوی مقدّرات و سرنوشت را نمی گیرد، ولی پاداش انسان را از بین میبرد.

خطبه 91 نهج البلاغه

در وقت بلا اگر تو بی تاب شوی *** چون یخ زحرارت غمت آب شوی

تنها نه زدست می دهی اجر و ثواب *** محروم ز وعده های ارباب شوی

ص: 23

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

مَنْ جَزَعَ فَنَفْسَهُ عَذَّبَ، وَ اَمرَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ أَضَاعَ، وَ ثَوابَهُ باعَ

کسی که بی تابی کند خود را شکنجه کند، و فرمان خدای سبحان را تباه ساخته، و پاداش خود را فروخته (و از دست داده) است

غرر الحكم ج 1 ص 183 حکمت 16 / 1144

هشدار! بلا توان و تابت نَبَرد *** نا شکری تو اجر و ثوابت نبرد

مفروش ثواب خود به شیطان رجیم *** تا راحتی خیال و خوابت نبرد

ص: 24

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجِزَ عَنِ الدَّعَاءِ.

ناتوانترین مردم کسی است که از دعا ناتوان باشد.

غرر الحکم ج 1 ص 360 حکمت 2 / 2753

عاجز بود آنکه از دعا غافل شد *** از راز و نیاز با خدا غافل شد

ترسم که بَرد سیل بلا صبر ورا *** هر کس که از این آب بقا غافل شد

ص: 25

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

اِنَّ للهِ سُبْحَانَهُ سَطَواتٌ وَ نَقِمَاتٌ فَإِذَا نَزَلَتْ بِكُم فَادْفَعُوها بالدُّعاءِ فَإِنَّهُ لَا يَدْفَعُ الْبَلاءِ إِلَّا الدَّعَاءِ.

به راستی که خدای تعالی را قهرها و عقوبتهایی است، و هر گاه به شما فرود آمد آنها را با دعا دفع کنید (و باز گردانید) که به راستی دفع نمیکند بلا را جز دعا.

غرر الحکم ج 1 ص 360 حکمت 4 / 2755

یاری که ز مِهر و قَهر او نیست گریز *** گه از غضبش صبر تو گردد لبریز

اول به دعا، محبتش جلب نما *** آنگه غم خود به جسم و جان بیرون ریز

ص: 26

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

عِنْدَ نُزُولِ الشَّدائِدِ يُجرَّبُ حِفاظُ الْإِخْوانِ

در هنگام فرود آمدن سختیها آزموده شود نگهداری برادران

غرر الحکم ج 1 ص 554 حکمت 3 / 4316

هنگام بلا برادری ساز شود *** آنکس که کند کمک سرافراز شود

خواهی که ز امتحان سرافراز شوی *** باید که اخوّت از تو آغاز شود

ص: 27

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

عِندَ الشَّدائِدِ تَذْهَبُ الأَحْقادَ.

در هنگام سختی ها کینه ها برود. (دوستیها بیشتر شود)

غرر الحکم ص 554 حکمت 4 / 4317

هنگام بلا، حَسَد رَود از سینه *** دلها بِشود زلال چون آیینه

خواهی که توهم رها شوی از سختی *** باید که شود دلت تهی از کینه

ص: 28

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

كُنْ فِى الشَّدائِدِ صَبُوراً وَ فِى الزَّلازِلِ وَقُوراً

در سختیها بسیار شکیبا باش و در پیش آمدهای ناگوار که مردان را بلرزاند پر وقار و پا برجا.

غرر الحکم ج 1 ص 554 حکمت 5 / 4318

صبر است، دوای درد ما در سختی *** ورنه بشود سختی ما بدبختی

هشدار که با وقار و برجا باشیم *** هر چند کند بلا و غم سرسختی

ص: 29

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

لِلشَّدائِدِ تُدَّخَرُ الرِّجَالُ.

مردان بزرگ را برای سختی ها اندوخته و ذخیره کنند.

غرر الحکم ج 1 ص 554 حکمت 6 / 4319

در سختی روزگار، مردانِ خدا *** گیرند به دستِ خیر، دستِ فقرا

آنها نه زخود دهند، اموال خداست *** دستی که کرم کند، بُود دست خدا

ص: 30

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

اِنَّ لِلمِحَنِ غاياتٍ لا بُدَّمِنِ انقِضائِها فَنامُوا لَها إِلى حينِ اِنقِضائِها فَإِنَّ اِعمال الحيلَةِ فيها قَبْلَ ذلِكَ زِيادَةٌ لَها.

به راستی که برای رنجها و محنتها پایانهایی است که به ناچار باید به سر آید، پس شما در برابر آنها حالت انتظار داشته باشید تا زمانش به سر آید، زیرا چاره اندیشی در آنها پیش از آن موجب فزونی آنها شود.

غرر الحکم ج 1 ص 659 حکمت 6 / 5287

وقتی که گناه ما جهان گیر شود *** بر اهل زمین بلا سرازیر شود

در جنگ سپاهیان پنهان خدا *** درمانده بشر ز حسن تدبیر شود

ص: 31

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

اَلْمَصَائِبُ بالسَّويَّةِ مَقْسُومَةُ بَيْنَ الْبَرِيَّةِ

مصیبتها به طور مساوی میان مردمان تقسیم شده است.

غرر الحکم ج 1 ص 659 حکمت 3 / 5284

میدان غمت اگر بیابانی هست *** در سینه اگر رنج فراوانی هست

با صبر به انتظار پایانش باش *** بر رنج و غمت بدان که پایانی هست

ص: 32

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

مُصيبَةُ فِى غَيْرِكَ لَكَ أَجْرُها خَيْرٌ مِن مُصيبَةٍ بِكَ لِغَيْرِكَ ثَوَابُهَا وَ أَجْرُها

مصیبتی که در دیگری باشد و پاداش و اجر آن برای تو باشد بهتر از مصیبتی است که درباره تو باشد و پاداش و اجر آن برای دیگری باشد.

غرر الحکم ج 1 ص 661 حکمت 18 / 5299

شخصی به بلا باشد و تو یار شوی *** به زانکه تو در بلا گرفتار شوی

شکرانه صحت و سلامت، به مریض *** می کوش شبی تو هم پرستار شوی

ص: 33

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

عِندَ نُزُولِ المَصائِبِ وَ تَعاقُبِ النَّوائِبِ تَظْهَرُ فَضيلَةُ الصَّبرِ

در هنگام فرود آمدن مصیبت ها و پی در پی رسیدن ماتم ها فضیلت صبر و شکیبائی آشکار گردد.

غرر الحکم ج 1 ص 660 حکمت 12 / 5293

برجان تو گر، بلا چو باران برسد *** خوش دار که عمر آن به پایان برسد

هنگام بلا صبر اگر پیشه کنی *** از جانب حق، فضل فراوان برسد

ص: 34

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

إِن كُنتَ جَازِعاً عَلَى كُلِّ ما يُفْلَتْ مِنْ يَدَيْكَ فَاجْزعَ عَلَى مَا لَم يَصِلُ إِلَيْكَ.

اگر برای هر چیزی که از دستت می رود بی تابی میکنی، پس برای آنچه به دستت نرسیده نیز بی تابی کن.

غرر الحكم ج 1 ص 183 حکمت 11 / 1139

بر آنچه ز کف رود مکن بی تابی *** امید بُود که بهتر از آن یابی

از آنچه ز دست رفته اندیشه مکن *** تا آنچه به کف نامده را دریابی

ص: 35

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

دارُ بِالبَلاءِ مَحفُوفَةٌ و بالغَدرِ معروفَة - لا تَدوم احوالُها و لا يَسلَمُ نُزَلُها

دنیا به بلا و سختیها پیچیده شده است و به حیله و نیرنگ شناخته شده، نه حالات آن پایدار و نه مردم آن از سلامت برخور دارند.

و باز فرمود: اَلدُّنيا دارُ مَمَراً وَ الآخِرةُ دارُ مَقَراً

دنیا سرای گذر است و آخرت سرای ماندن

نهج البلاغه خطبه 226

دنیا به بلا و حیله ها پیچیده *** کس حالت پایدار از آن نادیده

این دار گذر باشد و نی دار قرار *** خوشبخت هر آنکه این مهم فهمیده

ص: 36

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

اَبلَغ ما تُسْتَمَدُّ بِهِ النِّعمَة الشُکر، وَ اَعظَمُ ما تَمَحَّصُ بِهِ المِحنَةُ الصَّبْرُ

رساترین چیزی که نعمت بدان ادامه می یابد شکر و سپاسگزاری است، و بزرگترین چیزی که رنج و محنت را بزداید صبر و بردباری است.

غرر الحکم ج 1 ص 570 حکمت 29 / 4458

بر نعمت حق اگر تو شاکر باشی *** هنگام بلا و درد صابر باشی

افزون شود از جانب حق نعمت، لیک *** در شکر نعم کجا تو قادر باشی؟

ص: 37

(بلا)

هرگز پدیده ای به جهان بی دلیل نیست *** كار جهان چو عادت ما قال قیل نیست

در چشم عارفانِ خداجوىِ هوشيار *** یک برگ، چون فتد به زمین بی دلیل نیست

عبرت زیاد باشد و عبرت پذیرکم *** ورنه جهان برای نصیحت بخیل نیست

زیباست آنچه حضرت حق آفریده است *** زشتی زماست، كار خدا جز جمیل نیست

تعطیلی حرم، ز گناه سعودی است *** آل سعود کمترِ اصحاب فیل نیست

موسی ز دست قوم لجوجش کلافه بود *** اشكال او گذشتن از رود نیل نیست

"كُرُنا" گناه امت عيسی است ورنه او *** در دادن شفا به اروپا ذلیل نیست

ص: 38

ما امّت محمّد (ص)، و او رحمت خداست *** لکن گناه امّت او هم قلیل نیست

شايستهء "حديدۀ محمات (1)" گشته ایم *** نزد علی (ع) توقع ما چون عقیل نیست؟

نمرود ز آتشی که به جان جهان فكند *** بر دامنش فتادن "کُرُنا" ثقیل نیست

اعجاز حق نه خِيل ابابیل بود و بس *** كم نزد او ز معجزهء بی دلیل نیست

"مهدی" پناه می برد از این بلا به حق *** ما را پناه، غیر خدای جلیل نیست

طباطبائی (مهدی) نوروز 1399

ص: 39

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:

خداوند آن هنگام که مرض (بلائی) را از آسمان بر مردم نازل کند، آن را از "بانیان مساجد" دور می سازد.

نهج الفصاحه حديث 682 صفحه 137

مسجد که بود سرای حق روی زمین *** سازند همی زنان و مردانِ امین

دارند یقین که چون بلائی برسد *** ایمن کند از بلا، خدا اهل يقين

ص: 40