كلب استان هشتمین شرط كلمه طيبه لا اله الا الله

محمد حسن میر جهانی جرقوئی اصفهانی

در استان رضا ان شهی که راه ندارد

مسلم ست که جز خیل غم سپاه ندارد

هر ان که نیست گرفتار تار زلف سیاهش

بروز حشر بجز نامه سیاه ندارد

گدای کوی توام گر چه غرق بحر گناهم

بغیر درگهت این رو سیه پناه ندارد

مراد دینی و عقبی ز پیشگاه تو خواهم

که پایه کرمت هیچ پیشگاه ندارد

ص: 2

حبين بجرم و گناهم ببین بعفو و سخایت

چرا که محکمه عفو دادخواه ندارد

نهاده ام چو سگان سر بر استان جلالت

بلقمه بنوازی سکی گناه ندارد

بیا بگوشه چشمی ز قید غم برهانم

که جز تو بنده شرمنده پادشاه ندارد

ز بحر علم خود ایشاه قطره بچشانم

که حاصلی دل مسکین بغیر آه ندارد

گواه من همه خون دلست و گونه زردم

شها مگوی که این مدعی گواه ندارد

همی بمزرع دل تخم ارزو بفشاندم

بجز رجا دل حیران من گیاه ندارد

ص: 3

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

سانحه روز چهارشنبه هفدهم شهر شعبان المعظم سال یک هزار و سیصد و هفتاد و سه قمری در مشهد مقدس رضوی در موضوع شفا یافتن يك نفر استوار یکم که معلول و از پا و دست فاج و مبتلا برعشه بوده و باعجاز حضرت ثامن الحجج علیه السلام شفا یافته از این قرار است .

اینجانب کلب استان ملايك پاسبان حجت بالغه الهیه قبله هفتم فرقه ناجيه اثنی عشریه هشتمین شرط كلمة طيبه لا اله الا الله سلطان سریر ولایت و ارتضاء حضرت ثامن الحجج على بن موسى الرضا عليه السلام و على جدهما و جدتهما و ابائهما و ابنائهما الطيبين الطاهرين المعصومين افضل الصلوات العاليات و اكمل التسليمات المتعاليات .

( محمد حسن میرجهانی جرقوئی اصفهانی عفی عنه )

ص: 4

بر حسب عادت و رویه مرسومه که داشتم از کتابخانه مبارکه استان قدس بر می گشتم بملاحظه رعایت مصاحبت و مرافقت با جناب مستطاب سيد الادباء و المحققين فخر النقباء و المدققين آقای حاج قطب المحدثين دام تائیده العالی از غیر خط سیر همیشگی از طریق جامع گوهرشاد وارد صحن عتیق شدم قريب ربع از صحن شریف را مملو از جمعیت انبوه دیدم از مرد وزن که تماماً متوجه بودند بسمت فوقانی دفتر آستانه مبارکه و مستمع بودند بيانات يك نفر از آقایان محترم را که مشغول دعا بود و می دیدم که غالب از جمعیت گریه می کردند و اشک های ایشان از شوق جاری بود چنین یافتم که قضیه مهم پیش آمد شده و در اثر آن قبلا سخنرانی شده هر چند آن قضیه در نزد این ضعیف سابقه ذکری و ذهنی داشت ولی در آن حال بخصوص خالی الذهن از میان جمعیت بزحمت راه باز می کردم برای رفتن بصحن نو از طریق صحن کهنه ضمناً در اواخر جمعیت محاذی درب کفش داری بزرگ برخورد نمودم بیکی از علماء مشهور از اهل شهرضای اصفهان ( آقای حاج میرزا

ص: 5

محمد رضا مهدوی ) که از موالی قدیمی اینجانب و برای زیارت مشرف شده بودند نام برده استعلام از علت اجتماع و ازدحام نمودند چون از هیاهوی مردم فهمیدم که راجع بمعجزه باهره ایست که در چند روز قبل از حضرت رضا علیه السلام ظاهر شده بود راجع بيكنفر استوار خواستم با ایشان مشغول صحبت شوم در این حال یک نفر پاسبان از آستان قدس اینجانب را از طرف جناب آقای مجید فیاض ریاست محترم اداره تشریفات آستان قدس احضار بخدمت ایشان نمود لذا با آقای مهدوی خداحافظی کرده و در عقب پاسبان روانه شدم و در همان ایوان فوقانی خدمت آن ریاست محترم رسیدم در آن جا آن شخص نظامی که مورد توجه خاص حضرت رضا علیه السلام شده و شفا یافته بود برخواست و با حقیر مصافحه و معانقه نمود در حالتی که از فرط شوق و وجد اشکش جاری بود پس داعی وقت را غنیمت شمرده از او درخواست نمودم که عین قضیه را كما هو برایم نقل کند چون جمعیت زیاد بود و تماشائیان از پائین بجانب بالا هجوم می آوردند باتفاق او داخل حجره فوقانی که

ص: 6

در عقب ایوان بود شدیم با این که مردم مهلت نمی دادند و هر کدام برای تیمن و تبرك دستمال های شیرینی و پول و غیره در نزد او می آوردند که بدست و دهان خود لمس و مس کند اینجانب اول نام و شهرت و خصوصیات او را پرسیدم و بعد شرح قضیه را سؤال کردم و او جمله جمله می گفت و حقیر می نوشتم در جواب گفت نام من عبد الحسین شهرت پاکزاد پدرم خانعلی مادرم زهرا شماره شناسنامه ام چهار هزار و سیصد و سی و نه (4339) صادره از مشهد پایه رتبه ام استوار یکم از اهل رضائيه آذربايجانم جمعی هنك بيست و يك پياده لشكر هشت خراسان اول قضیه جان محمد خانی و آخر خزاعی در سال یک هزار و سیصد و چهار شمسی در جنك تركمن صحرا چهار گلوله بدست و پاهایم خورد و دو پایم با دست چپ مورد اصابت گلوله شد و مرا بعنوان اسیری بتركمن صحرا بردند و سه سال در آن جا در دست آن ها اسیر و گرفتار بودم پس از مدت سه سال که نجاة برايم حاصل شد مرا آوردند به دروازه جنت در بهداری لشکر که آن وقت در تحت ریاست سرهنگ حاذق الدوله

ص: 7

ریاست صحیه بود مدت سه سال در مریض خانه خوابیدم سه مرتبه کمسیون طبی تشکیل داده شد برای قطع کردن دست چپ من از شانه در کمسیون سیم نا امید شدم در حالت نا امیدی در همان مریض خانه متوسل به حضرت رضا علیه السلام شدم شاه فقید ( پهلوی ) در آن وقت دکترا کافیف را جزء مریض خانه لشکر هشت خراسان برقرار نموده بعد از سه سال درخواست مرخصی کردم بعنوان این که چون من در جنگ بودم و اسير شدم حالا که نجاة پیدا کردم مرا مرخص کنید تقاضای مرخصی من بعد از سه سال پذیرفته شد شب جمعه بود به وسیله دو نفر از پرستاران بهداری در شکه حاضر و مرا در در شکه گذاردند و تا دم بست حضرت رضا علیه السلام آوردند از آن دو نفر تمنا کردم زیر بغل مرا گرفتند آوردند دم ایوان طلا پس بایشان گفتم شما بروید آن ها رفتند تا ساعت دوازده نصف شب دم سقاخانه اسمعیل طلائی در انتظار شفا بودم و ساعت دوازده شب توسط خدمت گذاران حضرت رضا علیه السلام که فرش ها را برای تکاندن بیرون آوردند در صحن مقدس از گرد فرش ها خاك

ص: 8

گرفته به بدن خود مالیدم نصف شب با دربان های مریض خانه بوسیله درشکه مرا به مریض خانه بر گرداندند و از در شکه پیاده کردند قراولها بنده را بردند روی تخت خواب بوسیله پرستارها خوابانیدند از فردا که بنا بود عمل کنند و دست مرا ببرند منصرف شدند دانستم که توجه حضرت رضا علیه السلام شد و دست من قطع نشد و برابر ماده 3 فرمان عمومی ارتشی بشماره (5757 ) و ماده 7 فرمان (6751 ) ماهیانه از تاریخ 25 , 8 , 1328 مبلغ سیصد ریال حقوق معلولیت بمن می دادند تا امسال بیست و سه سال است که دست چپ و پا های بنده اصلا حرکت نداشته و از تاریخ ده یا نه سال پیش از این کار باینجا رسید که برای سیاهی تیر خوردگی رجوع بدکتر ها و متخصصین شد و از عمل کردن مانع شدم شش ماه خوابیدم و در عرض شش ماه در حدود دو هزار سوزن های آمپول و دواهای تلخ و شور را بمن دادند و بنده نجاة قدیدم هم خودم خسته شدم و هم اطباء تا این که همه دکتر ها و فرماندهان نوشتند که قابل هیچ گونه خدمتی نیست و معالجه نخواهد شد بنده نا امید شدم مراجعه

ص: 9

بپرونده کردم دیدم نوشته اند بکلی قابل خدمت نیست از دست و دو پا فلج و لا علاج است خلاصه بهمین حال بودم تا روز نوزدهم فروردین جاری روز تولد حضرت سيد الشهداء علیه السلام در ماه شعبان جاری آمدم در اداره دژبان لشکر شرح حال خود را گزارش دادم و دو موقع بیرون آمدن در میدان پستخانه جلو ستاد لشکر بزمین خوردم نفهمیدم چه شد بعد از یک ساعت و نیم که بهوش آمدم دیدم در اطاق دژبان با بندگان معاون لشكر و جناب سرهنگ رئيس دژبان و چند نفر دیگر دور مرا گرفته اند و پی در پی به بهداری تلفن می کنند : که آمبلانس ( ماشين ) بفرستند و بنده را به بهداری لشكر ببرند وقتی که می خواستند اعزامیه صادر کنند بنده چشمم باز شد گفتم جناب سرهنگ مرا كجا مي فرستيد در جواب من گفت بابا جان حالت خرابست شما را می فرستم برای بهداری لشکر عرض كردم جناب سرهنگ من سال ها است از بهداری لشکر نتیجه نگرفتم پرونده کل بنده در بهداریست نتیجه ندارد مرا مرخص کنید بروم خدمت حضرت رضا علیه السلام پذیرفتند و من آمدم در

ص: 10

خیابان طبرسی دم قهوه خانه زمین خوردم دو نفر یکی از کسبه و یکی از گردان های لشکر بنده را خواستند ببرند در قهوه خانه مجددا تمنا کردم که مرا ببرید در استان قدس آوردند بنده را در پائین پای حضرت علیه السلام زیارت نامه خوان زیارت خواند چون بنام حضرت ابو الفضل علیه السلام رسید دخیل شدم و حضرت را قسم دادم که شفیع شود یا خدا مرا مرگ دهد یا شفا در حال گریه بودم نفهمیدم چه شد ناگاه بوی عطر خوشی به مشام من رسید و صدائی به گوشم خورد و نوری در صورت و بدن من جاری شد چشم باز کردم دیدم سیدی جليل القدر بالای سرم ایستاده بمن فرمود حرکت کن حرکت کردم یافتم که هیچ آسیبی در بدن و اعضای من نیست و هیچ علتی در خود نمی بینم تمام اعضاء و بدن من صحيح و سالم و بی عیب است.

این بود کیفیت شفا یافتن عبد الحسین پاکزاد استوار یکم که مشافهة شخصا برای حقیر نقل کرد و بدون كم و زياد تقریرات او را نوشتم .

ص: 11

پس از این که از آن جلسه برخواستم خواستم در این موضوع تحقیق بیش تری نموده باشم فقط اكتفا باقرارات خود نام برده نشده باشد لذا از مقام محترم ریاست تشریفات آستان قدس (آقای مجید فیاض ) درخواست نمودم که پرونده عبد الحسین مزبور را در این باب که در اداره تشریفات تنظیم شده و صورت رسمیت پیدا کرده در دسترس اینجانب گذارند که از دیدن و استنساخ آن فایده بیش تری برم جناب ایشان عنایت فرموده خواهش داعی را پذیرفته و پرونده را ارسال فرمودند و نگارنده با اجازه ایشان تمام مندرجات در آن را بدون کم و زیاد استنساخ نموده.

نیابت تولیت عظمی - شفا یافتن استوار یکم پاکزاد گزارش شده.

استوار یکم پاکزاد باین دفتر آمده در صورتی که سالم بود و آثار فلج و مرضی در او مشاهده نمی شد اظهار داشت من چندین سال است معلول بودم و امروز ببرکت حضرت ابو الفضل شفا یافتم در ضمن ریاست محترم تشریف فرما شدند و استوار نام برده جریان را بعرض مبارك رساند و جناب رئيس مقرر فرمودید که استوار مزبور برود تصدیق و شهادتی از دکتر های معالج و اشخاصی که اطلاع دارند بیاورد لذا طبق تصديق دکتر جواهریان و شهادت نامه لشکر که تهیه نموده و از نظر مبارك گذرانده و ارجاع باین دائره شد حسب الامر از کفش دار گنبد الله وردی خان حسین ایوانی و میر محمد ربانی زیارت خوان ترك ها و محمد حسن پرهیزگار پاسدار شماره 45 مامور دار السعاده هم تحقيق بعمل آمد مطابق شرحی که هر سه نوشته اند و عیناً بپیوست از نظر مبارك می گذرد از قرائن بر می اید که این شخص قبل از تشرف معلول بوده و موقع ورود بكفشداری دو نفر زیر بغل او را گرفته و وارد نمودند و در دار السعاده هم زانو بزانو نزد سید زیارت خوان آمده و پس از زدن سرخود

ص: 14

بديوار و حالت غش عارض شدن و حال آمدن برخواسته و اظهار داشته مرا حضرت ابی الفضل شفا دادند و ضمنا پاسدار و کفشدار نام برده می گویند قبلا هم ما این شخص را دیده بودیم که شل بود و با عصا راه می رفت اشخاص دیگری هم افواها می گویند همین طور بوده اطلاعات و تحقیقاتی که این دائره بدست آورده همین است که فوقا بعرض رسید امر امر مبارکست - مسئول اداره پاسداری- امضاء مسئول مهر اداره تشریفات - ورود بدفتر اداره تشریفات استان قدس - تاريخ 26 ٫ 1 ٫ 33 نمره (705) دفتر 1

مدارکی از بنده خواسته اند که من جمله استشهادی می باشد که حاضر است لذا تمنا دارم از عموم دوستان آل محمد و دیانت پروران اسلامی آنان که از جریان بیماری و شفا یافتن اینجانب کاملا اطلاعات دارند دو کلمه گواهی خودشان را لطفاً مرقوم دارند تا باستان علی بن موسی الرضا ( روحی و ارواح العالمين له الفداء ) تقديم نمایم با تقدیم احترامات فائقه عبد الحسین پاکزاد ( امضاء) عبد الحسين

رخوت اعضاء بدن بوده و ضمنا در تاریخ سوم شعبان العظم روز تولد حضرت سيد الشهداء عليه الاف التحية و الثناء مصادف با هجدهم فروردین ماه جاری 1333 در استان قدس رضوی علیه السلام شفاء کامل گرفته و اثری از کسالت مزبور و ارتعاش بدن در وجود وی باقی نمی باشد.

متصدی کارگزینی درجه داران و افراد پیمانی لشکر 8 خراسان هم سروان امیر اکرمی 23 ٫ 1 ٫ 33

سرگرد پیاده سیف الله واثقی

رعشه بدنی داشتند و فعلا از توجهات حضرت ثامن الائمه شفای کامل یافته اند.

استوار شاهداری 23 ٫ 1 ٫ 33

مندرجات فوق را گواهی می نمایم و ضمنا خودم زیر بغلش را گرفته و بردم ( امضاء )

درگاه امام هشتم علیه السلام روز تولد حضرت سید الشهداء شفای کامل یافته است.

سرگرد قریب 33٫1٫25

گفتم صبر کنید زیارت بخوانم و بعدا شما را ببرم و شروع بزیارت خواندن کردم وقتی بنام ابا الفضل رسیدم استوار سر را محکم بدیوار کوبید بطوری که سرش زخم شد و بی حال گردید پاسدار دار السعاده آمد و دستمال گردنش را بزخم سرش بست و آورد آسایشگاه و این اولین دفعه بود که من این استوار را دیدم و اطلاع بیش تری ندارم - میر محمد ربانی

کرده بلند نمودم می گفت الحمد لله که حضرت ابو الفضل مرا شفا داد و بعدا رفت کفش و پالتو خود را گرفت و آوردمش به آسایشگاه و خودش گفت شل بودم و امروز شفا يافتم و من قبلا دیده بودم که پایش می لنگید و با عصا راه می رفت اطلاع دیگر ندارم- پرهیزگار

اداره تشریفات استان قدس مجيد فياض (امضاء )

گوشه چشمی شها بنما بحيران بلاكش

تا دوای درد خود را وقت نالیدن بگیرد

اثر طبع كلب استان حضرت علی بن موسی

الرضا عليهما الاف التحية و الثناء

محمد حسن میر جهانى المتخلص بحيران

پایان

عکس

ص: 27