دیدار با عترت

راهنمای زیارات عتبات و عالیات

اسماعیل ابوترابی

ناشر / نقش نگین ناشر همکار / کهن دژ امام عصر مدیر تولید / مهدی نقش صفحه آرا / مهدی نحوی حروفچین / مریم شهرابی [ ویراستار / نسرین زارع طرح جلد / ندا نقیه شمارگان / 3000 نوبت چاپ / اول، 1390

چاپخانه / حافظ صحافی / بهار شابک / - -2616-964-978

قیمت /

حق چاپ محفوظ است

اصفهان / خیابان حكيم / ساختمان دقیق / پلاك 116 ملفن : 61 - 2236260 نمابر: 2204933 همراه: 61 - 09392236260

Email: Naghshnegin@gmail.com WWW.Naghshnegin.com

ص: 2

بسم الله الرحمن الرحیم

ص: 3

ص: 4

ابوبكر بن على بن ابى طالب علیهم السلام ...49

سلمان فارسی ...50

حُذَیفه یمانی ...51

فضیلت مسجد براثا ...53

فصل اول نجف اشرف

سرزمین نجف ...58

وادى السلام ...59

مرقد حضرت هود ...60

مرقد حضرت صالح ...61

مقام امام صادق (علیه السلام) ...64

مقام امام زمان (علیه السلام)...64

زیارت حضرت علی (علیه السلام) ...6

فضائل زیارت و پاداش زائرین ...70

مرقد حضرت آدم ...76

مرقد حضرت نوح ...78

محل دو انگشت امام علی ...79

قبور علما در حرم امیرالمؤمنین ...80

مقبره شیخ طوسی ...81

قبرستان وادی السلام ...82

ص: 6

أ مرقد مطهر حضرت هود (علیه السلام) و حضرت صالح (علیه السلام) ...83

-1- حضرت هود (علیه السلام) ...83

2 - حضرت صالح (علیه السلام) ...84

زیارت حضرت هود و حضرت صالح (علیه السلام) ...85

ب - مقام امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و مقام امام صادق (علیه السلام) ...85

-1 - مقام امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ...85

2- مقام امام صادق (علیه السلام) ...87

فصل دوّم کربلا

راهنمای حرم امام حسین (علیه السلام) ...90

کربلا ...91

فضیلت خاک کربلا و ثواب زیارت امام حسین (علیه السلام) ...92

فضیلت زیارت امام حسین (علیه السلام) ...94

آداب زیات امام حسین (علیه السلام) ...97

آب فرات ...98

زیارت حضرت اباالفضل العباس ...101

گریه بر امام حسین ...103

گودال قتلگاه ...104

شهدای کربلا ...104

سید ابراهیم مُجاب ...104

ص: 7

حبیب بن مظاهر اسدی ...105

خیمه گاه ...105

تل زینبیه ...105

مکانهای زیارتی کربلا ...106

قبور علما در کربلا ...106

حضرت حرّ ...106

مصیبت خواندن ائمه برای امام حسین ...107

فلک به مردم نادان دهد زمام امور تواهل دانش و فضلی همین ...108

زیارت امام حسین (علیه السلام) ...109

وداع...121

(2) حضرت علی اکبر (علیه السلام) ...122

زیارت حضرت علی اکبر (علیه السلام) ...124

(3) شهداء كربلا ...126

زیارت شهداء كربلا ...128

(4) حبیب بن مظاهر ...129

(5) قتلگاه ...130

(6) ابراهیم مجاب ...131

(1) حضرت اباالفضل (علیه السلام) ...132

زیارت حضرت ابوالفضل ...134

وداع ...146

ص: 8

(2) مقام دست راست حضرت اباالفضل (علیه السلام) ...149

(3) مقام دست چپ حضرت اباالفضل (علیه السلام) ...150

(4) خیمه گاه ...151

مزار شریف ابن فهد حلی؛ ...152

(5) تل زینبیه ...152

محل شهادت حضرت علی اکبر (علیه السلام) ...154

محل شهادت حضرت علی اصغر (علیه السلام) ...155

مقام امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ...156

زیارت در بیرون شهر کربلا ...156

1- زیارتگاه منسوب به عون بن عبدالله بن جعفر ...156

عون بن عبدالله بن جعفر (علیه السلام) ...157

-2 مرقد مطهر طفلان مسلم ...158

-3 مرقد مطهر حر بن یزید ریاحی ...159

فصل سوّم: سامرا

راهنمای حرم عسکریین علیهما السلام ...167

سامراء ...168

خلاصه ای از زندگی امام علی النقی (علیه السلام) ...170

خلاصه ای از زندگی امام حسن عسکری (علیه السلام) ...171

فضیلت زیارت امام عسکرس (علیه السلام) ...173

ص: 9

زیارت امام هادی (علیه السلام) و امام عسکری (علیه السلام) ...174

وداع...180

(3) حضرت نرجس خاتون علیها السلام ...181

زیارت حضرت نرجس خاتون علیها السلام ...183

(4) حضرت حکیمه خاتون علیها السلام ...192

زیارت حضرت حکیمه خاتون علیها السلام ...193

(5) سرداب مطهّر ...201

امام زاده سید حسین ...202

زیارت امام زاده سید محمد ...202

زیارت حضرت سیّد محمد علیه السلام ...203

سرداب غیبت ...205

اعمال و زیارت سرداب مقدّس ...208

دعای امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ...216

زیارت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) آل ياسين ...218

اعمال سرداب مطهّر ...231

صلوات بر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ...240

زیارت امین الله ...244

زیارت عاشورا ...250

زیارت جامعه ...265

زیارت توسل ...299

ص: 10

دعای کمیل ...312

دعای ندبه ...342

فصل :چهارم کاظمین

راهنمای حرم کاظمین علیهما السلام ...381

کاظمین ...382

مختصری از زندگی امام کاظم علیه السلام ...383

فضیلت زیارت امام کاظم و امام جواد علیهما السلام ...386

قبول علما در کاظمین ...387

گوشه ای از زندگی امام محمدتقی حضرت جواد الائمه (علیه السلام) ...388

زیارت امام کاظم علیه السلام ...390

صلوات امام كاظم علیه السلام ...408

زیارت امام جواد (علیه السلام) ...413

صلوات امام جواد (علیه السلام) ...416

وداع...419

نقشه راهنمای مسجد کوفه ...421

زیارت امیر المؤمنين (علیه السلام) ...422

زیارت حضرت آدم (علیه السلام) ...457

زیارت حضرت نوح (علیه السلام) ...459

نماز زیارت ...460

ص: 11

1- نماز زیارت امیر المؤمنين (علیه السلام) ...460

ب - نماز زیارت حضرت آدم (علیه السلام) و حضرت نوح (علیه السلام) ...462

سرزمین و مسجد کوفه ...465

وجه تسمیه کوفه ...465

تاریخچه کوفه ...465

نماز حاجت در مسجد کوفه ...475

مختار ثقفی ...475

هانی بن عروة ...476

مسلم بن عقیل ...476

دارالاماره کوفه ...477

میثم تمار ...478

کمیل بن زیاد نخعی ...480

مسجد سهله ...481

مسجد حنانه ...485

مسجد صعصعة بن صوحان ...485

مسجد زید بن صوحان ...486

مرقد انبیا در کوفه ...486

مرقد حضرت یونس ...487

مرقد حضرت ذي الكفل ...489

راهنمای مسجد کوفه ...490

ص: 12

زیارت و اعمال مسجد کوفه ...491

-1- اعمال ستون چهارم یا ستون حضرت ابراهیم (علیه السلام) ...496

2- اعمال «دَكَةُ القضاء» ...502

اعمال مقام بيت الطشت ...504

صلا الله . 4 اعمال دكة «المعراج» يا «مقام النبي (صلی الله علیه وآله وسلم)» ...507

5 - اعمال مقام امیرمؤمنان (علیه السلام) » یا «مقام آدم (علیه السلام) » ...508

ع- اعمال مقام جبرائیل (علیه السلام) یا ستون پنجم ...520

اعمال «مقام امام سجّاد (علیه السلام) » ...524

اعمال «مقام نوح (علیه السلام)» ...531

اعمال محراب امیرمؤمنان علی (علیه السلام) ...539

اعمال مقام امام صادق (علیه السلام)» ...540

جایگاه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ...542

مسجد سهله ...544

فضیلت مسجد سهله ...544

مکان استجابت دعا ...545

جایگاه انبیای الهی ...545

اعمال مسجد سهله ...546

1 - مقام امام صادق (علیه السلام) ...550

-2- مقام حضرت ابراهیم (علیه السلام) ...555

-3- مقام حضرت ادریس (علیه السلام) ...557

ص: 13

4 مقام حضرت خضر (علیه السلام) ...558

5 - مقام انبیای صالحین علیهم السلام ...560

6 مقام حضرت زین العابدین (علیه السلام) ...562

7- مقام امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ...563

زیارت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)...566

زیارت عالية المضامین ...572

تعقیب نماز صبح ...591

تعقیب نماز ظهر ...596

تعقیب نماز عصر ...599

تعقیب نماز مغرب ...600

تعقیب نماز عشاء ...602

ص: 14

خداوند به پیامبرش دستور میدهد که قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ . (1)

بگو» هر اجر و پاداشی از شما خواسته ام برای خود شماست اجر من تنها بر خداست.

بنابراین چون دوستی اهل بیت علیهم السلام راهی به سوی ارزشمند است و نبایه به آن تنها از دیدگاه احساسی و عاطفی نگریست. این ،دوستی سرچشمه ی اعمال صالح و راه صحیح هدایت است.

پیامبر گرامی با معرفی اسوه های آرمانی و سفارش به دوستی و الگو داشتن آنها در زندگی راهکار عمل هدایت مردم را بنیان نهاده است. به هر ترتیب دوستی و پیروی از اهل بیت علیهم السلام نعمتی است ارزشمند که صاحبش را به بهشت برین میرساند و از عذاب دوزخ رهایی میبخشد

محبت خاندان پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) گوهری است گرانبها که هیچ کالایی با آن برابری نمیکند

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) : فرمود: هر که دوست دارد همانند من زندگی کند و چون من بمیرد و در بهشتی که پروردگار وعده فرموده جای گیرد آنجا که پروردگار بزرگ با دست قدرت خود نهالهایش را کاشته است باید

ص: 16

پس از من دوستدار علی (علیه السلام) و دوستدار دوستانش باشد و به امامان پس از او اقتدا کند. آنان عترت من هستند از سرشت من آفریده شده و از فيض فهم و دانش برخوردار شده اند عذاب الهی برای کسانی از امتم خواهد بود که برتری آنان را تکذیب کنند و پیوندشان را با من ببرند؛ خداوند شفاعت مرا شامل حال آنان قرار نخواهد داد. (1)

لذا یکی از راه های اظهار دوستی و محبت آنها زیارت آن بزرگواران است زیارت اظهرا عشق و محبت باطنی عبد به مولا و محبت به محبوب است، زیارت، رویکرد جزء و پیوند آن با کل است و زائر چون قطره ی سرگردان خود را در بیکران هستی محبوب خویش، غرق میکند

،زیارت کلمه ای است که جان افراد عاشق و دل سوخته از شنیدنش حیاتی تازه می یاد.

در زیارت جامعه کبیره میخوانیم: «مَن أَرادَ الله بَدَءَ بِكُمْ»؛ هرکس خداخواه باشد به شما اقتدا میکند

آغاز حرکت انسان به سوی کمال مطلق و رسیدن به مقامهای عالی تنها از طریق اهل بیت میسر است و زیارت نقطه ی وصل و سکون

ص: 17

انسان شیفته ای است که در پس قرب به حق و سعادت ابدی است.

.4 پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود زائران ائمه علیهم السلام به شفاعت من میرسند و مرا در بهشت زیارت میکنند (1)

آنچه در این مجموعه فراهم آمده است در باب آداب زیارت و مسافرت همراه با راهنمایی عتبات عالیات نجف کربلا کاظمین سامرا و مشاهد و اماکن متبرکه عراق و زیارت هر یک از این مشاهد امید است که به درگاه خداوند منان و نایب بر حقش امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مقبول افتد و زائران عزیز و محترم را در بهره برداری هرچه بیشتر در این سفر نورانی یاری دهد در انتها از همه ی کسانی که از این کتاب استفاده میکنند تمنای عاجزانه دارم که در زیارات و ادعیه ی ،خود بنده و تمام حقداران را از دعا و زیارت خیرشان فراموش نکنند از ایزد متعال خواهان زیارتی با معرفت کامل و توشه ی فراوان و شور عبادی و منش معرفی و تحول معنوی همراه با عشق توجه مراقبه دعا و خلوص کامل به همه ما مرحمت فرماید.

آمين رب العالمین

مطابق با اول رجب 1431

اقل الطلاب - سید محمدرضا هاشم زاده

ص: 19

ص: 20

.4 انتخاب همسفران مناسب و هم شأن خود از نظر اخلاقی و اقتصادی

.5 انتخاب زمان مناسب برای ،سفر که در ایام هفته روزهای شنبه سه شنبه و پنجشنبه مستحب است. اگر در سایر ایام هفته سفر کند با صدقه و دعا برود.

7. صدقه دادن در آغاز سفر و هنگام سوار شدن به وسیله ی نقلیه مستحب است.

.8 غسل کردن و نماز خواندن پیش از بیرون رفتن برای زیارت

هنگام سفر هرچند احکام و آداب این سفر بسیار است و به تناسب افراد و مکانها نیز احکام و آداب خاصی دارد ولی گوشه ای از آن بدین شرح است:

.1 مستحب است زاد و توشه لازم و کافی به همراه داشته باشد.

.2 با همسفران خود با اخلاق نیکو رفتار کند

3. به افراد ضعیف و مریض در طول سفر کمک کند

.4 به خدمتکاران آستانه مقدسه در صورت نیاز کمک و انفاق کند

.5 به فقرا و مساکین محل صدقه بدهد.

ص: 22

6. به نکات بهداشتی و تذکرات مدیران کاروانها و راهنمایی آنها توجه داشته باشد

7 در سفر با همراهان هماهنگ باشد

8. با کسی دشمنی و خصومت نداشته باشد.

.9 جدال ،نکند قسم بیجا نخورد و مرتکب گناه نشود

.10 در سفر سخاوتمند باشد

این حکم اختصاص به اطراف ضریح روضه شریفه و رواقها دارد؛ ولی صحنها و حرم امامزاده ها این حکم را ندارد

.4 زن مستحاضه میتواند به مسجد یا حرم امامان معصوم علیهم السلام وارد شود و در آنجا توقف کند؛ حتی مستحاضه متوسطه و کثیره؛ ولی احتیاط مستحب است اگر غسلهایی را که برای نماز گفته شده انجام نداده در آنجا توقف نکند (1)

.5 مسافری که میخواهد ده روز در محلی بماند در صورتی باید نماز را تمام بخواند که بخواهد تمام ده روز را در یک جا بماند؛ پس اگر بخواهد به طور مثال ده روز در نجف و کوفه ،بماند، باید نماز را شکسته بخواند.

6 مسافر میتواند در مسجد الحرام و مسجدالنبی (صلی الله علیه وآله وسلم) و مسجد کوفه و حرم امام حسین (علیه السلام) نماز را تمام یا شکسته بخواند؛ ولی در غیر از روضه شریفه ، یعنی در رواقها و مسجد متصل به آن احتیاط مستحب است که مسافر نماز را شکسته بخواند.

.6 مسافر میتواند در این اماکن بدون نیت تمام و شکسته نمار را شروع کند و در وسط آن یکی را اختیار کند و بر همان اساس نماز را به

ص: 24

پایان ببرد و حتی در اثنای نماز میتواند نیت را برگرداند؛ به طور مثال به نیت شکسته خواندن نماز را را شروع کند؛ ولی در اثنای نماز قصد کند که نماز را چهار رکعتی تمام کند و همچنین به عکس تا وقتی که محل عدول نگذشته باشد؛ پس اگر به نیت چهار رکعتی نماز را شروع کرد و در رکعت اول یا دوم تصمیم گرفت که نماز را شکسته بخواند اشکال ندارد.

7 حکم تخییر بین تمام و شکسته مخصوص نماز است؛ بنابراین شخص مسافر حتی اگر تمام روز را در حرم امام حسین (علیه السلام) مسجدکوفه بماند نمیتواند روزه بگیرد. مگر روزه مستحبی باشد که حکم آن در رساله ها آمده است. (1)

8. چون برنامه سفر زائران عزیز به گونه ای تنظیم شده است که کمتر از ده روز در یک محل می،مانند لذا نمازهای چهار رکعتی را باید دو رکعتی به جا آورند؛ حتی افرادی که پیش از این به جهت آنکه شغلشان یا مقدمه کارشان سفر بوده است؛ مانند خلبانان و ملوانان و برخی از رانندگان و کسانی که برای انجام کار زیاد به سفر میروند؛ ولی این سفر آنان زیارتی است و شغل نیست باید نمازهای چهار رکعتی را شکسته بخوانند

ص: 25

آری اگر افرادی بدانند که میتوانند حداقل ده روز در یک محل به طور مثال در کربلا یا نجف بمانند و با قصد ماندن حداقل ده روز به آنجا ،بروند، نماز را شکسته بخواند.

.8 بوسیدن آستانه و درگاه حرم در صورتی که مزاحمت ایجاد نکند جایز است؛ ولی سجده کردن اشکال دارد؛ مگر سجده ی شکر که به جهت توفیق این زیارت باشد

.9 وارد شدن به حرم با پای راست

.10 نزدیک شدن به حرم به طوری که بتواند در کنار ضریح قرار گیرد و خود را به آن بچسباند؛ در صورتی که مزاحمتی برای زائران نداشته باشد و سبب اختلاط با نامحرم نباشد

11 ایستاده زیارت بخواند مگر مغرور باشد.

.12 تکبیر گفتن پیش از زیارت وقتی قبر مطهر را میبیند

13. خواندن زیارت هایی که از معصومین علیهم السلام رسیده است.

.14 آهسته زیارت خواندن و پرهیز از صدای بلند

.15 خواندن دو رکعت نماز زیارت سپس اتمام نماز و هدیه ی آن به امام (علیه السلام) یا صاحب مزار

.16 در زیارت معصومین علیهم السلام مستحب است که پشت به قبله و رو به قبر زیارت بخواند.

17. خواندن دعا و قرآن و هدیهی ثواب آن به صاحب مزار.

.18 توبه از گناهان؛ زیرا آن اماکن محل پذیرش توبه است

ص: 27

.19 پرهیز از سخنان ناشایست و لغو و بیهوده و امور دنیایی در اماکن مقدس

20 بیرون رفتن از آنجا پس از زیارت تا جا برای دیگران باشد و از زیارت ملول و خسته نشود و شوق و عشق زیارت همچنان در دلش زنده بماند.

الْأَيْمَانِ وَاحْفَظْ عَلَيْنَا اللّهُمَّ اجْعَلْنَافي

و نگهبان بر ما ..باش !خدایا ما را در کنف رحمت خویش قرار ده فضلت

رحمَتِكَ وَلا تَسْلُبْنَا فَضْلَكَ إِنَّا

را از ما سلب که مفرما ما تو مشتاقیم؛

اِلَيْكَ رَاغِبُونَ اَللّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْتَاءِ

خدایا! به تو پناه بریم از رنج سفر و اندوهناک

السَّفَرِوَ كَابَةِ الْمُنْقَلَبِ وَسُوءِ الْمَنْظَرِ فِى

برگشتن و بدی دیدار در خاندان مال و فرزند در دنیا

الْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ فِى الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ

آخرت !خدایا من به تو رو کنم در این رو کردن

اَللّهُمَّ اِنّى اَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ هَذَا التَّوَجُهَ طَلَبًا

به خاطر اینکه جویای خوشنودی تو و تقرب جستن

لِمَرْضاتِكَ وَتَقَرُّبًا إِلَيْكَ اللهُم فَبَلِّغْنى ما

به درگاهت هستم. خدایا! پس برسانم به آرزویم

ص: 29

أؤَمِّلُهُ وَ اَرْجُوهُ فيكَ وَ فِي أَوْلِيَائِكَ يا

و آنچه از تو و اولیائت امید دارم ای

أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

مهربانترین مهربانان

مسافر پس از این دعا تسبیحات حضرت فاطمه علیها السلام بگوید و سوره حمد را از پیش رو و از جانب راست و از جانب چپ بخواند و همچنین آیة الکرسی را از سه جانب بخواند و بگوید

اَللَّهُمَّ إِلَيْكَ وَجَّهْتُ وَجْهِي وَ عَلَيْكَ خَلَّفْتُ

خدایا بسوی تو گرداندم رویم را و امید به تو بجای گذاردم

أهلى و مالى وَ ما خَوَّلْتَنى وَ قَدْ وَيُقْتُ

خانواده و مالم و آنچه را به من مرحمت فرمودی و به تو اطمینان کردم پس

بكَ فَلا تُخَيِّبْنى يا مَنْ لا يُخَيِّبُ مَنْ أَرَادَهُ وَ

ناامیدم مکن ای که نا امید نکند هر که را به او توجه کند ضایع نکند هر که را او

لا يُضَيِّعُ مَنْ حَفِظَهُ اللّهُمَّ صَلَّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ

محافظتش کند خدایا درود فرست برمحمد و آلش محافظت کن

ص: 30

آلِهِ وَاحْفَظْنى فيما غِبْتُ عَنْهُ وَ لا تَكِلنى

آنچه را مربوط به من است و من از آنها دورم و مرا بخودم و امگذار

إِلَىٰ نَفْسِى يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

ای مهربانترین مهربانان

سپس مسافر سوره توحید را یازده مرتبه و سوره انا انزلناه و آیة الکرسی و سوره ناس و سوره فلق را بخواند و صدقه بدهد و سفر را آغاز کند

آشکار شود ارزش و اهمیت و قدر زیارت خودنمایی میکند.

به این ترتیب زائر با معرفت با فراهم کردن دیگر مقدمات قبولی زیارت به پذیرش آن و بهره برداری از آن امید می یابد. پس از این است که زائر رخصت حضور یافتن در نزد امام را لطف و فضل الهی می شمرد. و در پی آن نعمت بودن زیارت را در می یابد و سپس در پرتو نور تحمل لزوم شکرگزاری در برابر آن را تصدیق مینماید و با قلب و زبان و عمل به شکر این نعمت اقدام می.کند

مراد از شناخت و معرفت امام این است که او را اشرف خلایق و عصاره عالم هستی و هدف نهایی وجود و مظهر اسمای حسنای الهی و تجلیگاه صفات کمال و جمال خداوندی و محل نزول اراده و مشیت ربوبی و فرمانده کل هستی به اذن حق بدانیم.

البته در بعضی از روایات به موضوع معرفت امام و زیارت آگاهانه حضرت اشاره شده است؛ به طور مثال در روایتی از معصوم (علیه السلام) آمده مراد از زیارت با معرفت این است که بداند او حجت خدا بر تمام مردم است و او تنها راه معرفت حق و رسیدن به صراط مستقیم است. (1)

و در روایتی از حضرت صادق (علیه السلام) آمده که «هر کس فرزندم علی بن

ص: 32

موسی الرضا (علیه السلام) را آگاهانه زیارت کند در قیامت دست او را میگیرم و وارد بهشت میکنم راوی میپرسد منظور از زیارت آگاهانه چیست؟

حضرت پاسخ میدهد: «عقیده داشتن به اینکه اطاعت از دستورات او لازم و واجب است و آگاهی از این که حکومت استبدادی او را در سرزمین غربت و دور از اهل و عیال به شهادت رسانده است. (1)

و نیز در روایتی امام هفتم (علیه السلام) به زیارت با معرفت را قرین تسلیم اوامر و فرامین مکتوب امامان راستین ،بحق اعلام فرموده است. (2)

در حدیث دیگر امام صادق (علیه السلام) تأکید بر معرفت امام را چنین بیان کرده اند: «کسی که گمان کند بدون معرفت ،پیامبر حلال را حلال و حرام را حرام دانسته است چنین کسی در حقیقت هیچ حلال خدا را حلال و هیچ حرام او را حرام ندانسته و کسی که عمل نماز و زکات و حج و عمره انجام دهد و همه ی اینها را به جا آورد، اما بدون معرفت کسی که خداوند طاعتش را بر او واجب کرده در واقع هیچ یک از اینها را انجام نداده است.... همه ی اینها نیست مگر به واسطه و همراه با معرفت کسی که به خاطر وجوب اطاعتش خدای بلند مرتبه بر مردم منت نهاده و دستور پیروی از او داده است بنابراین کسی که معرفت او را داشته باشد

ص: 33

و آنچه او میگوید بپذیرد در واقع اطاعت خدا را کرده است. (1)

به طور اساسی اعتقاد و معرفت به امام (علیه السلام) است که انسان اهلیت و لیاقت آن را مییابد که خدا به او نظر کند و او را از درگاه خود نراند پذیرش امام به عنوان ولی خدا شرط جلب توجه الهی به بندگان است.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) در این باره میفرمایند

وَلاَ اسْتَأْهَلَ خَلْقَ مِنَ اللهِ النَّظَرَ إِلَيْهِ إِلَّا بِالْعُبُودِيَّةِ لَهُ وَالْإقْرار لِعَليٍّ بَعْدِى. (2)

و هیچ یک از مخلوقات شایستگی مورد عنایت خدا قرار گرفتن نیافت مگر به سبب بندگی برای او و اعتراف به ولایت علی (علیه السلام) پس از من

در روایت دیگر از حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمده: «اگر بنده ای هزار سال خدا را عبادت کند و اعمالی همانند اعمال هفتاد و دو پیغمبر داشته باشد ولی آگاه به ولایت ما اهل بیت نباشد از او پذیرفته نمی شود بلکه با سر وارد آتش دوزخ خواهد شد. (3)

در روایتی دیگر از رسول گرامی (صلی الله علیه وآله وسلم) آمده که به حضرت امیرمؤمنان :فرمودند سوگند یاد میکنم که به بهشت قدم نمیگذارد مگر کسی که تو را بشناسد.

ص: 34

چون نامه جرم ما به هم پیچیدند *** بردند و به میزان عمل سنجیدند

بیش از همه کس گناه ما بود، ولی *** ما را به محبت علی بخشیدند

فَاشْفَعْ لَهُ عِنْدَ رَبِّكَ

پس برای او نزد پروردگارت شفاعت کن

پس هر دعا که خواهد از برای او بکند و نیز فرموده است که: چون کسی خواهد

که به نیابت دیگری زیارت کند بگويد: اللَّهُمَّ إِنَّ فُلانَ بْنَ فُلانٍ

خدایا همانا فلانی پسر فلان

أَوْفَدَني إِلَى مَوَالِيهِ وَ مَوَالِيَّ لِأَزُورَ عَنْهُ

مرا روانه کرده به درگاه سروران خودش و سروران من تا از طرف او زیارت کنم

رَجَاءَ لِجَزِيلِ الثَّوَابِ وَ فِرَاراً مِنْ سُوء

به امید پاداش شایان و فرار از بدی

الْحِسَابِ اللَّهُمَّ إِنَّهُ يَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِأَوْلِيَائِهِ

حساب روز قیامت !خدایا به راستی او رو کند به درگاهت به وسیلهٔ سرورانش که

الدالّينَ عَلَيْكَ فِي غُفْرَانِكَ ذُنُوبَهُ وَ حَطّ

بر تو راهنمایی کنند در مورد آمرزش گناهانش و ریختن

سَيِّئَاتِهِ وَ يَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِهِمْ عِنْدَ مَشْهَدِ

کارهای بدش و توسل جوید به آستانت به وسیلهٔ ایشان

ص: 36

إمَامِهِ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِمْ اللهُمَّ فَتَقَبَّلْ مِنْهُ

در نزد زیارتگاه امام خود - که درودهای تو بر ایشان باد خدایا پس بپذیر

وَاقْبَلْ شَفَاعَةَ اَوْلِيَائِهِ صَلَواتُ اللهِ عَلَيْهِمْ

از او و بپذیر شفاعت سرورانش را که درودهای تو بر ایشان باد

اللهُمَّ جاز جَازِهِ عَلَى عَلى حُسْن نِيَّتِهِ وَ

درباره اش خدایا! پاداشش ده بر این خوش نیتی و

صَحيح عَقيدَتِهِ وَ صِحَّةِ مُوالاتِهِ اَحْسَنَ ما

عقیده صحيح و دوستی درستش بهترین پاداشی که

جَازَيْتَ أَحَدًا مِنْ عَبِيدِكَ الْمُؤْمِنِينَ وَادِمْ

عطا کنی به یکی از بندگان با ایمانت و ادامه بده

لَهُ مَا خَوَّلْتَهُ وَاسْتَعْمِلْهُ صَالِحًا فيما عَاتَيْتَهُ

برای او هر نعمتی را که به او ارزانی داشته ای و به شایستگی

لا تَجْعَلْنى ءاخِرَ وافِدٍ لَهُ يُوفِدُهُ اللَّهم

وادارش در آنچه به او داده ای و مرا آخرین نماینده ای که میفرستد قرارم مده !خدایا

أَعْتِق رَقَبَتَهُ مِنَ النَّارِ وَ أَوْسِعْ عَلَيْهِ مِنْ

آزاد کن او را از آتش دوزخ و فراخ گردان بر او

ص: 37

رزْقِكَ الْحَلالِ الطَّيِّبِ وَاجْعَلْهُ مِنْ رُفَقاءِ

روزی حلال پاکیزه ات و او را از رفقای

مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ بَارِكْ لَهُ فى وَلْدِهِ وَ

محمد و آلش ده قرار ده برکت و به او در فرزندان و

مَالِهِ وَ اَهْلِهِ وَ مَا مَلَكَتْ يَمينُهُ اللّهُمَّ صَلِّ

دارایی و خانواده اش و آنچه مالک را آن است. خدایا! درود فرست

عَلَى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ حُلْ بَيْنَهُ وَ

محمد بر و آل محمد و حایل شو میان او

بَيْنَ مَعَاصِيكَ حَتَّى لا يَعْصِيَكَ وَ أَعِنْهُ

میان نافرمانی هایت تا این که نافرمانی تو را نکند ده کمکش و

عَلَى طَاعَتِكَ وَ طَاعَةِ أَوْلِيَائِكَ حَتَّى لا

فرمانبرداری بر خودت و فرمانبرداری اولیائت تا که بدان جا

تَفْقِدَهُ حَيْثُ اَمَرْتَهُ وَ لا تَرَاهُ حَيْثُ نَهَيْتَهُ

او را حاضر بینی در هر جا که دستور دادی و نبینی او را در هر جا

اَللّهُمَّ صَلَّ عَلى مُحَمَّدِ وَ الِ مُحَمَّدِ وَاغْفِرْ

که نهی فرموده ای فرموده ای !خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد و بیامرز

ص: 38

لَهُ وَارْحَمْهُ وَاعْفُ عَنْهُ وَ عَنْ جَميع

او را و مورد رحمت قرارش ده و در گذر از او و از همه

الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ اللَّهُمَّ صَلَّ عَلَى

مردان و زنان با ایمان !خدایا درود فرست

مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ أَعِذْهُ مِنْ هَوْل

محمد آل و پناهش ده از هراس روز جزا

الْمُطَّلَع وَ مِنْ فَزَع يَوْم الْقِيمَةِ الْقِيْمَةِ وَ سُوء

که بر احوال خود آگاه شود و از بیم و ترس روز قیامت و از بدی

الْمُنْقَلَب وَ مِنْ ظُلْمَةِ الْقَبْرِ وَ وَحْشَتِهِ وَ مِنْ

جای بازگشت و از تاریکی قبر وحشت آن و آن و تو فقگاه هایی که موجب

توَاقِفِ الْخِزْيِ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ اللهم

خواری است در دنیا و آخرت. خدایا!

صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْ

درود فرست بر محمد و آل محمد و جایزه او را

جَائِزَتَهُ فى مَوْقِفى هذا غُفْرَانَكَ وَ تُحْفَتَهُ

این جایی که ایستاده ام برای او آمرزشت قرار ده و تحفه اش

ص: 39

في مَقَامي هذا عِنْدَ إمامى صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ

این مقامی که هستم در نزد امامم که درود تو بر او باد

اَنْ تُقِيلَ عَشْرَتَهُ وَ تَقْبَلَ مَعْذِرَتَهُ وَ تَتَجَاوَزَ

این باشد که تو از لغزشش چشم پوشی کنی و عذرش را بپذیری و از خطایش درگذری

عَنْ خَطيئَتِهِ وَ تَجْعَلَ التَّقْوى زَادَهُ وَ ما

تقوی و پرهیزکاری را توشه اش قرار دهی و آنچه در پیش تو است

عِنْدَكَ خَيْرًا لَهُ فى مَعَادِهِ وَتَحْشُرَهُ فى

و روز معاد برایش خیر و خوبی گردانی و محشورش کنی در

زُمْرَةِ مُحَمَّدِ وَ ال مُحَمَّدِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ

گروه محمد و آل محمد صلیالله عليه آله

وَالِهِ وَ تَغْفِرَ لَهُ وَ لِوَالِدَيْهِ فَإِنَّكَ خَيْرُ

بیامرزی او را و پدر و مادرش را که تو بهترین کسی هستی که به سویت میل کنند

غُوبِ إِلَيْهِ وَ أَكْرَمُ إِلَيْهِ وَأَكْرَمُ مَسْئُول اعْتَمَدَ الْعِباد

بزرگوارترین درخواست شده ای که هستی بندگان بر اعتماد تو کنند

عَلَيْهِ اللَّهُمَّ وَلِكُلِّ مُوْفِدٍ جَائِزَةٌ وَلِكُلِّ

خدایا! و برای شخصی هر که کسی را به نمایندگی به جایی فرستد

ص: 40

زَائِرٍ كَرَامَةٌ فَاجْعَلْ جَائِزَتَهُ في مَوْقِفي

جایزه ای مقرر است و هر زائری را کرامتی است پس جایزه او را در

هذا غُفْرَانَكَ وَالْجَنَّةَ لَهُ وَلِجَمِيعِ

اینجا که ایستاده ام آمرزش و بهشتت برای او مقرر فرما

الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ اللَّهُمَّ وَ أَنَا عَبْدُكَ

هم چنین برای همه مردان و زنان با ایمان !خدایا ضمنًا من هم بنده

الْخَاطِيُّ الْمُذْنِبُ الْمُقِرُّ بِذُنُوبِهِ فَاسْتَلُكَ

خطاکار گنهکار معترف به گناهانم هستم که) به درگاهت آمده ام

يا اللهُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ أَنْ لا

از تو خواهم خدایا به حق محمد و آل محمد که

تَحْرِمَنى بَعْدَ ذلِكَ الأَجْرَ وَالثَّوَابَ مِنْ

پس از مزد پاداش و او مرا از هم فزونی عطا

فَضْل عَطَائِكَ وَكَرَم تَفَضُّلِكَ

و بزرگواری نعمت بخشیت محروم نکنی

ص: 41

پس برود به نزد ضریح مقدس و دستها را به سوی آسمان بلند کند رو به قبله و بگوید: یا مَوْلايَ يَا اِمَامِي عَبْدُكَ فُلانُ بْنُ

ای مولای من ای امام و پیشوایم بنده ات فلانی پسر

فُلان أَوْفَدَنى زَائِرًا لِمَشْهَدِكَ يَتَقَرَّبُ إِلَى

فلان مرا به زیارت قبرت فرستاده و بدین وسیله به درگاه

اللهِ عَزَّوَجَلَّ بِذلِكَ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَإِلَيْكَ

خدای عزّوجلّ و به پیشگاه رسول خدا و به آستان تو

يَرْجُو بِذلِكَ فَكَاكَ رَقَبَتِهِ مِنَ النَّارِ مِنَ

تقرب جسته و از این راه امید دارد که خود را از آتش دوزخ و از

العُقُوبَةِ فَاغْفِرْ لَهُ وَلِجَميع المُؤْمِنِينَ

کیفر آزاد کند پس ای خدا بیامرز او همهٔ را و مردان و

وَالْمُؤْمِنَاتِ يَا الله يا الله يا الله يا الله يا الله

زنان با ایمان خدا ،را ای ای خدا ای خدا ای خدا ای خدا

يَا اَللهُ يَا اللهُ لا إلهَ إِلَّا اللهُ الْحَلِيمُ الْكَريم لا

ای خدا ای خدا! معبودی نیست جز خدای بردبار بزرگوار معبودی نیست

ص: 42

إلهَ إِلَّا اللهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ اَسْتَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ

خدای جز والای ،بزرگ از تو که خواهم درود فرستی بر

عَلَى مُحَمَّدِ وَ الِ مُحَمَّدِ وَ تَسْتَجِيبَ لى

محمد و آل محمد و اجابت کنی دعایم را درباره او

فيهِ وَ في جميع إِخْوَانِي وَأَخَوَاتِي وَ وَلَدى

و درباره همهٔ برادرانم و خواهرانم و فرزندان

وَ أَهْلَى بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

و خاندانم به جود و کرم خودت ای مهربانترین مهربانان

ص: 43

نقشه عراق

ص: 44

ارتفاع دارد و رود فرات با 2/696 کیلومتر و دجله با 1851 کیلومتر طویل ترین رودهای آن به شمار میروند جمعیت آن طبق آمار سال 1386م بالغ بر 30 ملیون نفر است 66 مردم کشور ساکن شهرها هستند و بغداد پرجمعیت ترین شهر ،آن حدود 25٪ جمعیت کشور را تشکیل میدهد نژاد مردم آن 71 عرب 18 کرد، 1 ایرانی 1/2 ترک و 5 آشوری است 95 مردم آن مسلمان دو سوم شیعه یک سوم سنّی و 3 مسیحی هستند. زبان رسمی آن عربی، ولی کردی نیز رایج است بندر مهم ،عراق بصره است که در کنار اروندرود (شطّ) العرب در شمال غربی خلیج فارس قرار دارد حکومت این کشور جمهوری است و براساس آخرین تقسیمات کشوری عراق از شانزده استان تشکیل شده که زیر نظر فرماندار دولت مرکزی اداره میشود استانها عبارتند از .1 اربیل .2 انبار .3 بابل .4 بصره 5 بغداد 6 دهوک .7 دیاله .8 ذی قار .9 سلیمانیه .10 قادسیه .11. کربلا .12 کرکوک .13 مثنی .14 میسان 15 نینوا 16 واسط

عراق در سال 1932 م از انگلستان استقلال یافت و روزهای ملی آن برابر با 14 ژوئیه روز جمهوری و 17 ژوئیه روز انقلاب است. در سال 1945 م به عضویت سازمان ملل متحد درآمد. مهمترین صنایع آن

ص: 46

عبارتند از تصفیه نفت؛ مواد غذایی چرم؛ نساجی؛ سیمان؛ آجر؛ کبریت سازی؛ خرما؛ گندم؛ پشم و پوست واحد پول آن دینار عراقی است نامهای قدیم کشور عراق عراق عرب عراقان، عراقین، سواد و سورستان بوده است پایتخت کشور عراق بغداد و فاصله ی آن تا تهران 900 کیلومتر است بغداد در سال 145 ق به دستور منصور دوانیقی به دلیل سرکشی تعرّض و نافرمانی مردم کوفه ساخته شد و منصور آنجا را محلّ خلافت خود قرار داد در شهر بغداد اماکن زیارتی و

سیاحتی فراوانی وجود دارد که به برخی از آنها اشاره میشود

1. جناب عثمان بن سعيد العمرى قبر مطهر آن بزرگوار در مسجدی نزدیک رود دجله در قسمت غرب بازار میدان قرار گرفته است

جناب ابوجعفر محمد بن عثمان :العمری این بزرگوار در منزل

2. خود قبری آماده کرده بود و در آن قبر به عبادت می پرداخت پس از وفاتش پیکر مطهرش در همان قبر به خاک سپرده شد. قبر مطهر ایشان در شرق رود دجله کنار بازار عطاران در کنار مسجد خلانی واقع شده است

.3 جناب شیخ ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی مرقد مطهر این بزرگوار در محله نوبختی بغداد سمت شرقی بازار عطاران قرار دارد.

.4 جناب شیخ جليل ابوالحسن علی بن محمد سمری این شخصیت برجسته شیعه آخرین نایب امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که با وفات آن بزرگوار ایام غیبت صغری به پایان رسید و غیبت کبری شروع شد و به حسب ظاهر دیگر واسطه ای میان خلق و امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وجود نداشت

مرقد مطهر آن بزرگوار نزدیک رود دجله و غرب مدرسه مستنصریه در بازار کمالیات و در کنار مسجد قبلانیه قرار دارد.

ص: 48

شد و در این مکان به شهادت رسید و بعدها مزارش محلّ زیارت علاقه مندان قرار گرفت جا دارد که زائران ،محترم با ذکر فاتحه یادی از این شهید راه خدا به عمل آورند

سلمان به توصیهی امیرالمؤمنین (علیه السلام) حکومت مدائن را به دست گرفت و تا زمان وفاتش در مدائن بود و بعد از وفات در خانه ی خود به خاک سپرده شد. امام علی (علیه السلام) به قدرت الهی در یک شب از مدینه به مدائن رفت و به دست مبارکش او را غسل داد و کفن کرد و بر او با صفوفی از ملائکه نماز کرد و همان شب به مدینه مراجعت فرمود؛ لذا این محل شاهد حضور امیر عالم امیرالمؤمنین (علیه السلام) است.

زهی شرافت و محبت به خانواده رسالت که انسان را به این مرتبه از جلال و عظمت میرساند. حقیر معتقدم که هر کسی به این خانوادهی نزدیک شود و ارتباط برقرار کند خیر دنیا و آخرت نصیبش میشود.

باقر (علیه السلام) در کنار قبر سلمان فارسی دیده میشود

از جمله مکانهای دیدنی مدائن میتوان به مسجد جامع مدائن همچنین کاخ و ایوان کسری اشاره کرد. این ایوان از آثار بی نظیر معماری جهان و بر جای مانده از دوران ساسانی است

از دیگر اماکنی که در بغداد وجود دارد به این موارد میتوان اشاره کرد:

.1 آرامگاه ادریس حسنی از نوادگان امام مجتبی (علیه السلام) که در محله کراده بغداد است.

.2 قبر قنبر (خدمتگزار امام هادی (علیه السلام) ).

.3 ابراهیم بن مالک اشتر، فرزند یار وفادار امیرالمؤمنین (علیه السلام) که مرقدش در بزرگراه بغداد - سامراء و در نزدیکی شهر بلد در 50 کیلومتری شهر بغداد قرار دارد

.4 قبر بشر حافی که پس از توبه تا پایان عمر کفش به پا نکرد

.5 شیخ عبدالقادر گیلانی از مشایخ صوفیه ملقب به غوث اعظم متوفای سال 560 ق.

6 قبر بهلول

7. ابوحنیفه رئیس فرقه حنفی که قبرش بین بغداد و کاظمین است

ص: 52

.8 آرامگاه ابن ابی الحديد شارح نهج البلاغه

قرار داشت.

.2 حضرت امیر مؤمنان (علیه السلام) چشمهای به اعجاز در آنجا ظاهر ساخت

.3 امیر المؤمنین (علیه السلام) پس از بازگشت از نهروان چند روز در این مکان اقامت فرمودند.

.4 در این مکان انبیای قبل از عیسی (علیه السلام) از جمله ابراهیم خلیل (علیه السلام) نیز نماز به جای آوردند

.5 صومعه ای در این مکان قرار داشت که راهب آن با مشاهده امیرالمؤمنین (علیه السلام) و دیدن معجزات مزبور اسلام آورد

6. از روایت دیگر به دست می آید که در این مکان قبر پیامبری واقع شده است و مرحوم محدث قمی میگوید شاید آن پیامبر، حضرت یوشع (علیه السلام) باشد.

علامه مجلسی پس از نقل این روایات مینویسد:

این مسجد الآن موجود است و به وسط راه بغداد - کاظمین نزدیک است و در آن خواندن نماز و طلب حوائج از خداوند، مستحب است.

ص: 54

راهنمای حرم حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام)

.1. ضریح حضرت علی (علیه السلام) و مدفن حضرت نوح و آدم

2. مقبره علامه حلی و آیت الله سید مصطفی خمینی و شیخ محمد اصفهانی.

3. مقبره مقدس اردبیلی

ی

.4 مقبره شیخ جعفر شوشتری

.5. مقبره شیخ انصار

6. مقبره سید اسدالله شفتی

7. مقبره مرحوم آیت الله نائینی

.8 مقبره سید ابو الحسن اصفهانی

.9 مقبره آخوند خراسانی

.10. مقبره شیخ طوسی.

11. به طرف مقام حضرت سجاد (علیه السلام) و صافی صفای یمانی از اصحاب اميرالمؤمنين مسجد و مقبره شیخ كاشف الغطاء و شیخ محمد صاحب جواهر.

ص: 56

این حدیث بیانگر این نکته است که نجف سرزمین بسیار مقدّس و منوّری است که خداوند تبارک و تعالی از میان همهٔ مکانها آن را برای صحبت با پیامبر خود انتخاب کرده است.

امام علی (علیه السلام) اولین مکانی که خداوند در آن عبادت شد پشت کوفه (نجف) است هنگامی که خدای متعال به ملائکه دستور داد برای حضرت آدم علی نبینا و له و علیه السلام سجده کنند ملائکه پشت کوفه (نجف) به سجده رفتند. (1)

از این حدیث میفهمیم که باطن وادی السلام بهشت برزخی مؤمنین است و هر کس به این زمین ،پاگذارد مییابد که این مکان با مکانهای دیگر کاملاً متفاوت است؛ گویا از این زمین، بوی بهشت استشمام میشود؛ این جا حقیقتاً روح و ریحان است.

روایات زیادی با همین مضمون در کتاب شریف (بحارالانوار علامه مجلسی نقل شده است.

ثروتمند قوی هیکل و شیفته ی دنیا بودند و شهرهایی آباد و با خیر و برکت داشتند و چهارصد سال عمر کردند؛ اما خدا را فراموش کردند و به نعمتهای او مغرور شدند؛ تا اینکه بادی بسیار سرد به مدت چند شبانه روز برگناهکاران مسلط شد و هلاک شدند. اما نسیمی روح بخش حضرت هود و یارانشان را که در قطعه زمینی ساکن بودند - آرامش داد و همچنان از نعمتهای خدا بهره میبردند (1)

قبر حضرت هود - علی نبینا و آله و علیه السلام در نجف .است (2)

کمکم خدا را از یاد بردند و به دنیا مشغول شده، بت پرست شدند. حضرت صالح نیز آنها را به اطاعت خدا و روز معاد یادآوری کرد؛ اما هیچ فایده ای نداشت آنها بر افکار خود تعصب ورزیده، با جناب صالح مخالفت کردند.

حضرت صالح در صد و بیست سالگی به آنها گفت:

ای مردم، من بیش از صد سال است که شما را به توحید و محبت خدا دعوت میکنم؛ اما شما نمی پذیرید هم شما از من خسته شده اید و هم من از شما رنجور شده ام یا شما چیزی بخواهید تا من از خدا درخواست کنم و او به شما بدهد و شما ایمان بیاورید؛ یا من از بتهای شما چیزی بخواهم که اگر آنها مرا اجابت کنند من از میان شما خواهم رفت.

مردم هم پذیرفتند و روزی با بتهای خود در محلی جمع شدند و به حضرت صالح گفتند که هر آنچه میخواهی از بت ها سؤال کن. حضرت صالح هرچه بتها را خواند آنها پاسخ ندادند و بی اعتبار شدند. آنگاه حضرت صالح به آنها فرمود شما هرچه میخواهید بگویید تا من از آفریدگار هستی طلب کنم و او به شما عطا کند.

در این هنگام هفتاد نفر از بزرگان آنها به نمایندگی از قوم ثمود انتخاب شدند و گفتند

ص: 61

اگر خدای تو پاسخ ما را بدهد ما پیرو تو خواهیم شد. پس از خدا بخواه که از این کوه، ماده شتری ده ماهه با رنگ قرمز و پر کرک بیرون آید.

در همان حال حضرت صالح از خدای مهربان تقاضا کرد که ناگاه صدای عجیبی از کوه به گوش رسید و شتری با همان مشخصات بیرون آمد.

از این هفتاد ،نفر شصت و چهار نفر :گفتند سحر و جادو شده است. اما شش نفر قبول کردند. پس از مدتی یکی از آن ششن نفر مرتد شد و پنج نفر ماندند مردم نیز معجزه را نپذیرفتند و بر عقاید و افکار متعصبانه ی خویش باقی ماندند خدا نیز وحی کرد که به این مردم بگو آب روستا یک روز برای شتر و یک روز برای شما باشد

آن روز که نوبت شتر بود او تمام آب موجود را مینوشید و به تمام مردم به هر اندازه که میخواستند شیر میداد و این از معجزات آن شتر بود.

حضرت صالح نیز به مردم :گفت این شتر معجزه ،است او را اذیت نکنید که به شما عذاب خواهد رسید اما این مردم ناسپاس شتر را آزار

ص: 62

دادند و سرانجام آن را کشتند و گوشتش را تقسیم کردند و خوردند. آنگاه نه نفر با هم پیمان بستند که حضرت صالح را نیز به قتل برسانند. این نه نفر در همان شب به عذاب الهی گرفتار شدند؛ سنگی بزرگ بر سر آنها فرود آمد و همگی کشته شدند و بقیه مردم نیز دچار صیحه آسمانی شدند و با آتشی که از آسمان به آنها برخورد کرد، نابود شدند اما حضرت صالح و پیروان راستین ،او از عذاب الهی محفوظ ماندند و به زندگی خویش ادامه دادند. (1)

قبر حضرت صالح در نجف است. (2)

همچو یعقوب ز هجران پسر *** این نوشتیم ز خوناب :جگر

ای فروزنده تر از ماه بیا *** يوسف فاطمه از چاه درآ

در این مکان بعضی از صلحا، حضرت بقیة الله الاعظم (علیه السلام) را زیارت کرده اند و از آن حضرت معجزات و کراماتی در این مقام دیده شده است؛ از جمله میتوان به این حکایت اشاره کرد

آیت الله سید محمدحسن میرجهانی فرمودند: بنده مسؤول مکاتبات آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی بودم روزی نامه ای از عالمی سنی مذهب از اهل یمن رسید. او با اشعاری امام زمان را مسخره کرده و وجود ایشان را منکر شده و عقاید شیعه را باطل خوانده بود آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی گفتند به ایشان بنویسید به نجف بیاید تا امام زمان (علیه السلام) را به او نشان بدهم. آن عالم از یمن به نجف آمد آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی وی را به مقام امام زمان در وادی السلام بردند پس از بازگشت آن عالم یمنی قضیه را این چنین تعریف کرد

به مقام امام زمان رفتیم سیّد وضویی گرفت و دو رکعت نماز خواند ناگاه نوری ظاهر شد و شخصی زیبا چهره داخل شدند که از یبت و

ص: 64

عظمت آن امام بیمثال فریادی کشیدم و بیهوش شدم و الحمد لله مستبصر شدم و فهمیدم که اشتباه میکرده.ام

علم و فصلی که چهل سال به دست آوردم *** ترسم آن نرگش مستانه به یغما ببرد

در وادی السلام علمای بزرگی دفن شدهاند که از آنها میتوان به آیت الله سید علی قاضی که کوه معنویت و صفا بود، اشاره کرد.

تعقیب کردند. آهو دوباره بالای تپه رفت و این صحنه سه مرتبه تکرار شد. هارون الرشید از شدت تعجب دستور داد پیرمردی از قبیله بنی ساد را که ساکن آن اطراف بود آوردند تا علت این مسأله را از وی سؤال کند؛ پیرمرد از جان خود ترسید

هارون او را امان داد پیرمرد گفت که من از پدرم و پدرم از پدرش شنیده که این جا محل دفن مولای متقیان امام انس و جان حضرت علی بن ابیطالب (علیه السلام) است خداوند این جا را حرم امنی قرار داده است که هیچ کس به این جا پناهنده نمیشود مگر این که در امان مولا خواهد .بود. هارون از اسب خود پیاده شد وضو گرفت و در آنجا نماز خواند و گریه کرد (1)

،یا ،علی گفتی که توگر در بمانی من به فریادت رسم *** یا علی درمانده ام پس تو به فریادم برس

امیرالمؤمنین (علیه السلام) به امام حسن و امام حسین علیهما السلام فرمودند هنگامی که من از دنیا رفتم بالای سر من حنوط و سه کفن از بهشت میبینید پس مرا غسل دهید و حنوط و کفن کنید؛ آنگاه مرا در تابوتی بگذارید و حرکت کنید؛ هرکجا تابوت ایستاد همان جا قبر من است. امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمودند: هنگامی که تابوت ایستاد ابر و پرندگان

ص: 66

سفیدی بالای سر ما سایه افکندند و دختر امیرالمؤمنین حضرت امّ کلثوممیفرمایند: تابوت ،ایستاد قبر شکافته شد و در آن نوشته ای به این شرح بود

بسم الله الرحمن الرحيم

این قبری است که نوح برای علی بن ابيطالب، وصيّ محمد هفتصد سال قبل از توفان حفر کرده است. (1)

شخصی در مدینه منوره نزد امام ششم (علیه السلام) مشرف میشود و خدمت آن حضرت عرض میکند

ای مولای ،من خدمت شما مشرف شده ام ولی نزد قبر امام علی (علیه السلام) نرفته ام امام صادق (علیه السلام) با برخوردی عبرت آموز به او فرمودند

بِئْسَ ما صَنَعْتَ لَولا انّكَ مِنْ شيعَتِنا ما نَظَرْتُ إِلَيْكَ. أَلَا تَزُورُ مَنْ يَزُورُهُ اللهُ مَعَ المَلائِكَةِ ويَزُورُهُ الأنبياء...».

ترجمه بدکاری کرده ای؛ اگر از شیعیان ما نبودی به تو نگاه نمیکردم آیا زیارت نکردی کسی را که خداوند همراه با فرشتگان او را زیارت میکند؟ یا زیارت نکردی کسی را که انبیا و مؤمنین زیارتش میکنند؟ بدان که امیرالمؤمنین (علیه السلام) نزد خدای تعالی از تمام ائمه الله

ص: 67

افضل است و ثواب اعمال ائمه برای امام علی (علیه السلام) منظور میشود در حالی که هر کدام از ائمه لا به مقدار اعمال خود فضیلت دارند. (1)

یک دهن خواهم به پهنای فلک *** تا که گویم مدح آن والا ملک

«مولوی»

در این روایت شریف چند نکته قابل اهمیت است

:اول نهیبی که امام به خاطر ترک زیارت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به او زدند؛ که نشانه اهمیت موضوع است

:دوم این که حضرت فرمودند که خداوند همراه ملائکه امام را زیارت میکند؛ یعنی خدا لطف خاص خود را بر امیرالمؤمنین (علیه السلام) و زائران قبر آن حضرت نازل میکند

سوم اینکه انبیا حضرت علی را زیارت میکنند؛ یعنی قلب انبیا کانون توجه به مزار امیرالمؤمنین (علیه السلام) است.

امام صادق (علیه السلام) سر مبارک امام حسین (علیه السلام) را یکی از دوستان من در سرزمین شام ربود و به نجف آورد و در کنار امیرالمؤمنین (علیه السلام) دفن کرد؛

ص: 68

ولى بعد سر ،مطهر در کربلا به جسد ملحق شد. (1)

این هم شرفی دیگر برای سرزمین نجف است که سر مقدّس حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) زمانی در آن سرزمین دفن بوده است.

قابل توجه است که زیارت اهل بیت علیهم السلام در زمان حیات یا مماتشان تفاوتی ندارد اهل بیت زنده و مرده ندارند؛ ولی زیارت ایشان در زمان حیات بسیار با فضیلت تر از زمان ممات است؛ چراکه فیض حضور نیز خود فضیلتی گران مایه است

امام صادق (علیه السلام) : کسی که حضرت علی (علیه السلام) را با پای پیاده زیارت کند

به هر قدمی یک حج و یک عمره برایش نوشته میشود و هنگام بازگشت از زیارت به هر قدمی دو حج و دو عمره برایش منظور میشود (1)

امام صادق (علیه السلام) : هیچ انسان غمگین و گرفتاری نیست که چهار رکعت نماز نزد قبر امیرالمؤمنین (علیه السلام) بخواند مگر اینکه خداوند مشکلش را برطرف کرده حاجتش را روا کند (2)

امام صادق (علیه السلام) : پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) به امام حسن مجتبی (علیه السلام) : فرمودند ای فرزندم کسی که پدرت علی (علیه السلام) را زیارت کند بر خداست که در روز قیامت او را زیارت کند و از گناه پاکش کند (3)

این که خداوند زائر را زیارت میکند؛ یعنی پروردگار، رحمت ویژهٔ

ص: 70

خود را شامل حال او میگرداند

آلایشی به دامنم از هست باک نیست *** زیراکه از اصل پاکم و زائر حیدرم

امام صادق (علیه السلام) کسی که حضرت علی (علیه السلام) را با اختیار و بدون تکبّرو در حالی که عارف به حق آن امام است زیارت کند، خداوند ثواب صد هزار شهید به او میدهد؛ گناهان گذشته و آینده ی او را می آمرزد؛ حساب را برای او آسان میگرداند؛ ملائکه هنگام زیارت به استقبال او میآیند و بعد از زیارت او را تا منزلش مشایعت میکنند و اگر مریض شود او را عیادت میکنند و اگر بمیرد او را تشییع و برای او استغفار میکنند (1)

* معرفت به حق امیرالمؤمنین (علیه السلام) یعنی اینکه معتقد باشیم ائمه معصومین علیهم السلام عالِم به گذشته، حال و آینده ما هستند و تمام اعمال ما را میبینند و حتی از همهٔ افکار و نیتهای ما باخبرند.

خرده بینانند در عالم بسی *** واقفند ز اسرار و کار هر کسی

آنها مَثَل اعلای الهی و جانشینان خداوند بر روی زمین هستند.

ص: 71

ائمه، مخلوق هستند و خدا خالق و این تنها تفاوت خدا و ائمه .است باید بدانیم علم اولین و آخرین نزد آنها و بازگشت ما به سوی آنها و حساب ما با آنها است. باید آنها را تنها الگوی خود قرار دهیم تا به ،مقصد که همان الله جل جلاله ،است برسیم خدا روح ائمه را قبل از خلقت هر چیز خلق کرده و هر فیضی که خداوند به بندگان میرساند به وسیله اهل بیت .است ایشان واسطهٔ فیض هستند و هر کاری اراده کنند انجام میشود

گر فیض تو یک لحظه به عالم نرسد *** معلوم شود بود و نبود همه کس

آنها معصوم از گناه فکر گناه ،خطا ،سهو لغو فراموشی و اشتباه هستند؛ یعنی در طول عمر حتی یک مرتبه هم فکر گناه به ذهن مبارک آنها نیامده است؛ هیچ لغزش و اشتباهی در زندگی آنها نبوده است و تمام این کمالات را که خدا به آنها داده - خودشان با اراده و اختیار خود کسب کرده اند و خدا هم لطف خود را بر آنها افزون کرده است. این مطالب از ضروریات مذهب تشیع و از عقاید مسلّمه شیعیان است آنها فرموده اند: «ما همه ی کمالات را داریم اما خدا نیستیم؛ بلکه

عبد خدایم و در مقابل او سر به سجده میگذاریم و او همه کاره ماست.

ص: 72

جز ارادی او اختیار و اراده ای نداریم همۀ آنچه را خدا میداند میدانیم؛ معدن علم خدا و گنجینه اسرار الهی هستیم

چون نور که ز مهر جدا هست و جدا نیست *** عالم همه آیات خدا هست و خدا نیست

در آینه بینند اگر صورت خود را *** آن صورت آئینه شما هست و شما نیست

باید بدانیم اگر ما نیز تلاش کنیم که گناه نکنیم به اهل بیت نزدیک شده ایم و از دوستان و شیعیان واقعی آنان محسوب میشویم.

این مختصری از دریای عرفان و شناخت مولا امیرالمؤمنین على (علیه السلام) است مدرک و سند همۀ این ،مطالب زیارت شریفهٔ جامعه کبیره است که متن این زیارت از امام دهم، حضرت على بن محمد الهادی (علیه السلام) صادر شده است و این حدیث شریف که میفرماید: زیارت امام علی (علیه السلام) ثواب صد هزار شهید دارد و خداوند گناهان گذشته و آینده را به واسطهٔ این زیارت می آمرزد مشروط به آن است که زائر این عقاید را نسبت به ائمه داشته باشد

امام صادق (علیه السلام) هیچ مریضی نزد قبر علی (علیه السلام) نمی رود مگر اینکه

ص: 73

خدا او را شفا می دهد (1)

در ذیل این حدیث شریف این سؤال مطرح است که مگر حضرت صادق آل محمد (عليهم نفرمودند که اگر مریضی به زیارت قبر امیرالمؤمنین (علیه السلام) درود شفا پیدا میکند؛ پس چرا بعضی شفا نمی یابند؟

سخن دارم ز استادم نخواهد رفت از یادم *** که گفتا حل شود مشکل ولی آهسته آهسته

چون گاهی بنده ای چیزی را اراده کرده برای آن دعا میکند؛ ولی به مصلحت او نیست و خدای مهربان خیر و صلاح او را به گونه ای دیگر تقدیر فرموده است؛ پس به جای دعای او که مستجاب نشده، لطف و رحمت دیگری را شامل حال او خواهد کرد؛ مثلاً چند سال به عمر او می افزاید یا بعضی از عذاب هایی که در قیامت باید تحمل کند از او بر میدارد و... که همه ی اینها بهتر از استجابت دعا و شفای بیماری او است

نکته ی دیگر اینکه ما غیر از بیماریهای جسمی، بیماریهای روحی فراوانی داریم که درمان آنها بدون اراده خداوند و نظر اهل بیت محال است؛ مثل ،تکبّر کینه ،حسد ،بخل ،ریا ،عجب علاقه به گناه و... که

ص: 74

باید هنگام زیارت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به آنها توجه داشته باشیم و از حضرت بخواهیم ما را شفا دهند؛ زیرا این امراض روحی اگر در دنیا درمان نشوند در آخرت به شکل عذابهای جهنّم به سراغ ما می آیند و کاملاً روشن است که امراض روحی مهم تر از امراض جسمی هستند؛ زیرا بیماری جسمی فقط در دنیا است و نهایتاً صد سال به طول می انجامد ولی امراض روحی بعد از مرگ نیز ما را رها نکرده دچار غضب پروردگارمان خواهند کرد. باید آن قدر در عذاب بمانیم تا از این امراض نجات یابیم. پس چه بهتر که در همین دنیا به فکر علاج آن باشیم

حضرت آدم را در محل دفن امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) دفن کرد. (1)

آدم اولین انسان و اولین پیامبر و پدر تمامی بشریت است. ایشان اول ساکن بهشت بودند و بعد به زمین منتقل شدند و نهصد و سی سال عمر کردند و جبرئیل به همراه حضرت شیث نبی ایشان را غسل داد و جبرئیل و ملائکه به امامت شیث بر او نماز خواندند و او را در مسجد الحرام دفن کردند اما حضرت نوح استخوان های ایشان را به نجف منتقل کرد.

امام باقر و امام صادق علیهما السلام فرمودند:

خداوند همه خیر را برای حضرت آدم در چهار جمله شرح داد

.1 مرارا پرستش کن و شریکی برای من در نظر نگیر

.2 من پاداش تو را به بهترین شکل که تو به آن نیازمند هستی عطا میکنم

3. هرگاه دعاکنی آن را مستجاب میکنم

.4 هر چه برای خود میپسندی برای مردم هم بپسند (2)

حضرت آدم در حرم حضرت علی (علیه السلام) مدفون هستند.

ص: 76

نفرین کرد و در اثر نفرین او اولین عذاب به زمین نازل شد. (1)

ایشان در حرم حضرت علی مدفون هستند.

امام صادق (علیه السلام) : هرگاه اراده ی زیارت حضرت علی (علیه السلام) را کردید بدانید که استخوانهای حضرت آدم و همچنین بدن حضرت نوح علی نبینا و آله و علیهما السّلام را نیز زیارت کرده اید (2)

در این محل واقع شده در مکان دو انگشت امیرالمؤمنین (علیه السلام) سوراخی قرار داده اند که نشانه کرامت صاحب آن قبر منوّر است

شهی که زد به دو انگشت مره را به دو نیم *** برای قتل عدو ساخت ذوالفقار انگشت

(هدية الزائرين وبهجة الناظرين )

که از اوتاد قرن چهاردهم هستند.

همچنین آخوند خراسانی آیة الله ،نائینی آیة الله خوئی آیة الله سید مصطفی خمینی آیة الله شیخ محمد حسین ،اصفهانی آیة الله میرزا حبیب الله ،رشی آیة الله حاج میرزا حسین نوری طبرسی صاحب کتاب مستدرک الوسائل و محقق نراقی شیخ عباس قمی، شیخ ،انصاری، آیة الله سید ابوالحسن اصفهانی همگی در حرم مطهر امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) دفن شده اند.

همچنین در مسجد شیخ طوسی آیة الله سید مهدی بحر العلوم که صاحب تشرفات و کرامات متعدد بوده اند مدفون هستند

در خارج از حرم نیز مقبره آیة الله شیخ جعفر کاشف الغطاء و آية الله شیخ محمد حسن نجفی (مؤلف) کتاب جواهر الکلام و علامه امینی (مؤلف کتاب ارزنده (الغدیر و فخر الدین طریحی صاحب کتاب مجمع البحرین قرار داد

بهشت است. (1)

2- امام صادق (علیه السلام) هر مؤمنی که در شرق یا غرب عالم بمیرد خداوند روحش را به وادی السلام میبرد (2)

تعالی سبب نزول عذاب الهی شدند.

با ورزیدن تندباد سرد و وحشتناکی به مدت 7 شب و 8 روز تمام کافرین به هلاکت رسیدند و خداوند حضرت هود (علیه السلام) و مؤمنین را از این عذاب نجات داد. (1)

موجب نزول عذاب الهی شدند.

زمین لرزه سرزمین آنها را فرا گرفت و با فرود آمدن صاعقه همهٔ کافرین به هلاکت رسیدند و خداوند متعال حضرت صالح (علیه السلام) و مؤمنین را نجات داد. (1)

سید ابو الحسن نامه ،نوشت ایشان در جواب مرقوم داشت باید حضورا جواب دهم.

بحر العلوم به همراهی فرزند و عده ای از نزدیکانش به نجف رفته و به منزل ایشان وارد شدند آقا سید ابو الحسن به همراهی بحر العلوم و فرزندش نیمه شب از خانه خارج شده و به طرف وادی السلام حرکت کردند تا اینکه به مقام امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در وادی السلام رسیدند. ایشان از آب چاه وضو گرفت وارد مقام شد و چهار رکعت نماز خواند و کلماتی بر زبان جاری کرد، ناگاه فضا روشن شد

آقا سید ابوالحسن بحرالعلوم را به داخل دعوت کرد. وقتی وارد مقام شد طولی نکشید که صدای گریهاش بلند شد و صیحه ای زد و بیهوش شد پسرش با شنیدن صدای پدر وارد مقام شد دید پدرش بیهوش ،افتاده وقتی چشمهایش را باز کرد، گفت

امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیدم و با دیدنش شیعه اثنی عشری شدم او به یمن بازگشت و چهار هزار نفر از مریدانش را شیعه کرد. (1)

ص: 85

راهنمای حرم امام حسین (علیه السلام)

ص: 88

کشاورزی میکرده اند و امروزه در شمال شرقی مقام امام صادق در انتهای خیابان صدر قرار دارد و به اراضی حسینی معروف است. حقیر این منطقه را از نزدیک مشاهده کردم

.3 خود کربلا یا عقر بابل

.4 نوامیس که خود آقا امام حسین (علیه السلام) در یکی از خطبه هایشان به این منطقه چنین اشاره میکنند گویا میبینم گرگهای بیابان میان نوامیس و کربلا بندبند استخوانهایم را قطع میکنند همچنین در تاریخ آمده است که وقتی اباعبدالله وارد سرزمین کربلا شدند، پرسیدند نام این سرزمین که در آن هستیم چیست؟ گفتند: «کربلا». حضرت فرمودند این جا سرزمین اندوه و بلا است کربلا از روز نخست در متون تاریخی و روایی دارای نامهای متعدّدی بوده است که عبارتند از: ،غاضریه ،نینوی ،عمورا شاطی ،الفرات نواميس طفطف الفرات مشهدالحسین حائر و به نامهای دیگری نیز خوانده شده؛ ولی مهمترین آنها در آثار دینی همان حائر» است

است که سالار شهیدان حسین بن علی بر آن وارد شده و در آنجا هم به شهادت رسیده و این خاک به خون پاک آن حضرت و خاندان و فرزندان عزیزش آمیخته شدده؛ تا جایی که تربتش برای شفا و درمان هر دردی مؤثر است. امام صادق (علیه السلام) در این زمینه فرموده اند: «خاک قبر حسین، درمان هر گونه بیماری است؛ همچنین فرمودند: «جایگاه قبر حسین (علیه السلام) از روزی که او در آن دفن شد بوستانی از بوستانهای بهشت است».

این ،ترتب آن قدر با ارزش است که هر کس میتواند با آداب خاص و دعاهای ویژه به اندازه کمتر از یک نخود از آن را برای درمان بیماری خود بخورد با آن که میدانیم که خوردن گل به اتفاق همه ی علمای شیعه و به استناد روایات فراوان حرام است؛ ولی این حکم شامل ترتب قبر امام حسین (علیه السلام) نشده است.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) در این زمینه فرمودند: پسرم حسین در سرزمینی به خاک سپرده میشود که به آن کربلا میگویند. زمین ممتازی که همواره بلندای اسلام بوده است؛ چنان که خدا یاران مؤمن حضرت نوح را در همان جا از توفان نجات داد.

همچنین آن حضرت فرمودند: بدانید که اجابت دعا، زیر گنبدِ

ص: 91

حرم او و شفا در ترتب او و امامان از فرزندان او است

امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «اگر مردم میدانستند چه فضیلتی در زیارت مرقد امام حسین (علیه السلام) ،است، از شوق زیارت می مردند و هیچ کس در قیامت نمی ماند؛ مگر اینکه در آن روز آرزو میکند که ای کاش از زوّار قبر حسین بن علی میبود». امام صادق (علیه السلام) فرمود: «کسی که امام حسین (علیه السلام) را زیارت کند و رضای خدا را خواسته باشد، بدون غرور و تکبّر و شهرت خواهی، گناهانش از او پاک می شود؛ همانگونه که لباس در آب پاک میشود و در نتیجه گناهی برای او باقی نمی ماند، و در عوض، هر قدمی که رفته یک حج نوشته میشود

همچنین امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «کسی که دوست دارد در قیامت بر سر سفره های نور بنشیند باید از زائران امام حسین (علیه السلام) باشد؛ و زیارت امام حسین (علیه السلام) را ترک نکن و به دوستان و یارانت نیز سفارش کن تا خدا عمر تو را طولانی و رزق تو را زیاد کند و خدا تو را با سعادت زنده بدارد و نمیری مگر شهید

درجات و باعث مغفرت سبکی حساب بلندی درجات اجابت دعوات همچنین موجب طول عمر حفظ بدن ،مال زیادتی ،روزی برآمدن حاجات، و رفع هموم و کربات ،است و ترک آن سبب نقصان دین و ایمان و ترک حق بزرگی از حقوق پیغمبر است و کمتر ثوابی که به زائر آن قبر شریف ،رسد آن است که گناهانش آمرزیده شود، و آن که حق تعالی جان و مالش را حفظ کند تا او را به اهل خود بازگرداند و چون روز قیامت شود حق تعالی او را بیشتر از دنیا حفاظت خواهد فرمود. در روایات بسیار است که زیارت آن حضرت غم را زایل میکند و شدت جان کندن و هول قبر را برطرف میکند و هر مالی که در راه زیارت آن حضرت خرج شود برای او هر در همی به هزار در هم بلکه به ده هزار درهم حساب میشود و چون رو به قبر آن حضرت برود چهار هزار ،ملک به استقبال او میروند و چون باز میگردد مشایعتش میکنند

پیامبران و اوصیای ایشان ائمه معصومین و ملائکه (علیه السلام) به زیارت آن حضرت میآیند و برای زوّار آن حضرت دعا میکنند و ایشان را بشارتها میدهند و حق تعالی به سوی زائران امام حسین بیش از اهل عرفات نظر رحمت می فرماید و هر کسی در روز قیامت آرزو میکند، کاش از زوّار آن حضرت بود از بس که از کرامت و بزرگواری ایشان در آن

ص: 93

روز مشاهده میکند و روایات در این باب زیاد است و ما برای اختصار از ذکر آنها صرف نظر میکنیم

همچنین پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: ان الحسین مصباح الهدای و سفينة النجاة؛ به درستی که حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است. آری امام حسین پیشوای بزرگ شیعیان اسطوره ی جاودانه ای از پاسداری از حرمت دین حق و حریم مسلمین است. او حج را نیمه تمام رها کرد تا به «جهاد» بپردازد و جان عزیزش را در راه خدا فدای اسلام عزیز کرد تا دین جدّش احیا شود شرافت این مکان مقدس از سایر مکانها بیشتر است؛ چراکه محل رفت و آمد ملائکه ی الهی است و در روایت چنین وارد شده است که خداوند سبحان در عوض شهادت

سيّد الشهداء (علیه السلام) چهار خصلت به او عطا کرده است اول اینکه شفا را در تربتش نهاد دوم این که اجابت دعا را زیر گنبدش قرار داد سوم این که ائمه ی بعدی را از فرزندان آن حضرت مقرر فرمود و چهارم اینکه مدت زمانی را که زائران برای زیارت آن حضرت میگذرانند جزو عمرشان به حساب نیاورد

خدای متعال اجر و پاداش زیادی برای زائران آن حضرت قائل شده و حساب ویژه ای برای آنان باز کرده؛ تا جایی که اگر کسی از روی اخلاص به زیارت اباعبدالله ،رفت به فرموده شخص پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) : «هر که او را

ص: 94

پس از شهادت زیارت کند حق تعالی برای او یک حج از حج های من بنویسد تا آن جاکه حضرت فرمود: «نود حج از حج های من که با هر حجی عمره بوده باشد نصیب و روزی اش میشود. ابی عبدالله آن قدر پیش خدا و پیامبر و همهٔ اولیاء الله مقام و منزلت دارد که هر که برای مصائب و مظلومیت ابی عبدالله گریه کند و اشک بریزد خداوند بهشت را برای او واجب کرده است پس ای زائر کوی حسینی، قدر این لحظات طلایی را بدان و از این فرصتی که در زندگی ات پیدا کرده ای در جوار حرم شش گوشه اباعبدالله و سایر حرمهای شریفه نهایت استفاده را به صورت کافی و وافی ببر که هر چه هست همین حرمهای پاک و باصفای این بزرگواران است که به انسان نورانیت دل و پاکی و صفای جان میدهد، و باعث می شود که انسان بیشتر به خدای متعال نزدیک شود.

آن حضرت باشد و حتی المقدور با تحمل گرسنگی و تشنگی و دوری از افراط در خوراک و غذاهای لذیذ در غم شهادت آن حضرت خود را غمناک و محزون نشان دهد.

3. از مهمترین ،اعمال در روضه ی مطهره ی امام حسین (علیه السلام) ، دعا است؛ زیرا اجابت دعا در زیر قبه ی مطهره ی آن حضرت یکی از چیزهایی است که خدای متعال در عوض شهادت آن حضرت به ایشان عطا کرده است و زائر باید در تضرع و دعا و توبه و بیان حاجات خود و پدر و مادر و شیعیان کوتاهی نکند خواندن دعاهای صحیفه سجادیه بهترین دعاهاست.

.4 خواندن نماز امام حسین (علیه السلام) ؛ این نماز چهار رکعت است به صورت دو رکعتی خوانده میشود در هر رکعت سوره حمد پنجاه مرتبه و سوره ی توحید پنجاه مرتبه و در رکوع حمد و توحید هر یک ده مرتبه و بعد از هر رکوع هم هر یک را ده مرتبه میخوانیم و همچنین در سجده ی اول و در بین سجده و در سجده ی دوم هر یک ده مرتبه خوانده میشود

فرات از شعاع نور اهل بیت علیهم السلام خلق شده و تكويناً ولایت مولا على (علیه السلام) را قبول کرده است پس از شیعیان امیرالمؤمنین (علیه السلام) است.

امام صادق (علیه السلام) هر روز در رود فرات هفت قطره از آبهای بهشتی میریزند و اگر مردم به برکتی که در این آب هست واقف بودند در کنار آن خیمه میزدند و اگر گناهکاران در این آب داخل نشده بودند هر مریضی در آن میرفت شفا می.یافت (1)

یعنی اگر فقط انسانهای عادل و یا گناهکارانی که توبه کرده اند در این آب میرفتند برای هر دردی شفابخشی بود؛ اما ورود گناهکاران ب-ه این آب اثر شفابخشی آن را کم کرده است.

امام سجاد (علیه السلام) : فرشته ای هر شب به زمین می آید و سه مثقال مشک از مشکهای بهشتی در آب فرات میریزد و هیچ نهری در شرق و غرب نیست که برکتش از فرات بیشتر باشد (2)

امام علی (علیه السلام) آب فرات سیّد و آقای بهترین شرابهای دنیا و آخرت است؛ فرات نهری بهشتی است که در دنیا قرار دارد. (3)

امام صادق (علیه السلام) : هر که با آب فرات غسل کند و به زیارت امام

ص: 97

حسین (علیه السلام) رود از همه ی گناهان، حتی گناهان کبیره پاک می شود؛ مثل روزی که از مادر متولد شده است. (1)

امام صادق (علیه السلام) هیچ شخصی از آب فرات نمینوشد و هنگامی که متولد میشود به آن تحنیک نمیکند مگر این که ما را دوست میدارد. (2)

تحنیک یعنی هنگامی که بچه متولد میشود مقداری آب فرات به سقف دهان او بریزند. این یکی از نشانه های شیعیان است که فرزندان خود را به آب فرات تحنیک میکنند.

در قرآن کریم سوره قصص آیه 30 آمده است:

فَلَمَّا أَتَلَهَا نُودِيَ مِن شَطِي الْوَادِ الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَرَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن يَمُوسَى إِنّى أَنَا اللهُ رَبُّ الْعَلَمِينَ

هنگامی که موسی به سراغ آتش آمد از کنار راست دره در آن سرزمین پربرکت از میان یک درخت ندا داده شد که ای موسی، من خدای پرورش دهنده جهانیان هستم

امام صادق (علیه السلام) منظور از شاطیء الواد الايمن فرات .است منظور از (البقعة المباركة كربلا .است منظور از من الشجرة) حضرت

ص: 98

محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) است. (1)

عقل ،کشتی آرزو گرداب و دانش بادبان *** حق تعالی ساحل و عالم همه دریاستی

میرفندرسکی

داده شد و به مقام شهادت رسید. (1)

در عظمت حضرت اباالفضل همین مقدار کافی است که امام حسین در هنگام شهادت ایشان گریه شدیدی کردند و فرمودند

الآنَ إِنْكَسَرَ ظَهْرى و قَلَّتْ حيلتى و شَمِتَتْ بي عَدُوّى (2)

امام سجاد (علیه السلام): إِنَّ لِلْعباسِ عِنْدَ الله تبارک و تعالی مَنْزِلَةً يَغْبِطُهُ بِها جميعَ الشهداءِ يَوْمَ القِيامَةِ

همانا برای حضرت ابا الفضل (علیه السلام) نزد خدای تعالی مقام و منزلتی است که در روز قیامت همه شهدا به آن مقام غبطه میخورند. (3)

امام صادق (علیه السلام) در زیارت حضرت عباس فرمودند:

لَعَنَ اللهُ مَنْ جَهلَ حَقَّكَ.

خدا لعنت کند کسی که حق تو را نشناسد». (4)

بر صفحه دل غنچه احساس برویید *** برطَرْفِ چمن عطر گل یاس ببویید

بگشود خدا باب اباالفضل به عالم *** هر کار که دارید به عباس بگویید

ص: 100

پیامبر اعظم (صلی الله علیه وآله وسلم) و هر چشمی روز قیامت گریان است مگر آن چشمی که بر مصائب حسین گریه کرده باشد که آن چشم به نعمتهای بهشتی خندان و شاد است (1)

همین جهت به او ابراهیم مجاب گویند (1)

امام حسین (علیه السلام) به او فرمودند تو در دنیا و آخرت آزاد و آزاده هستی (1)

هنگام شهادت به علت ضربه ای که به سر مبارک او خورده بود از سرش خون می آمد؛ امام حسین (علیه السلام) بر بالین او حاضر شدند و پارچه ای به سر مبارک او بستند. پس از عاشورا بنی تمیم او را دفن کردند

شاه اسماعیل صفوی او را نبش قبر کرد؛ دید بدنش سالم و به سرش دستمالی است هنگامی که آن پارچه را باز میکرد خون جاری میشد و هنگامی که آن را میبست خون قطع میشد. دستور داد قبر را تعمیر کردند و بقعه ای بر آن ساختند (2)

فدای کوچه ی عشقت که سنگ دیوارش *** سر هزار لیلی عشق باز میشکند

قساوت و قبض باطنی است

امام صادق (علیه السلام) مصیبتی خوانده اند

حَتى قَتَلُوهُ وَضَيَّعوهُ و عَرَضُوهُ لِلسِّباع و مَنَعوهُ شُرْبَ الماءِ الفراتِ الذى يَشْرَبُهُ الْكِلابُ وضيَّعُوا حَقَّ رسول الله صلى الله علیه و آله و وَصيَّتُهُ بهِ و بِأَهْل بَيْتِه. (1)

امام حسین (علیه السلام) را کشتند و او را ضایع کردند و بدن مبارکش را در معرض درندگان قرار دادند؛ سگها حق آشامیدن از آب داشتند ولی یار و اهل و عیالش حق نوشیدن آب نداشتند حق رسول خدا را ضایع کردند و وصیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) را در مورد امام حسین (علیه السلام) و اهل بیت او ضایع کردند

فلک به مردم نادان دهد زمام امور تو *** اهل دانش و فضلی همین گناهت بس

ص: 106

فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ

فاطمه بانوی زنان جهانیان سلام بر تو

وَ عَلَى الأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِكَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا

و بر امامان از فرزندانت سلام بر تو ای

وَصِيَّ أَميرِ الْمُؤْمِنِينَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا

وصى امیر مؤمنان سلام بر تو ای

الصِدِّيقُ الشَّهيدُ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا مَلائِكَةَ

راستگوی شهید، سلام بر شما ای فرشتگان خدا که رحل

اللهِ الْمُقيمينَ في هذَا الْمَقَام الشّريف

اقامت افکنده اید در این جایگاه شریف

اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا مَلائِكَةَ رَبِّى الْمُحْدِقِينَ

سلام بر شما ای فرشتگان پروردگار که من حلقه وار در برگرفته اید

الْحُسَيْن عَلَيْهِ السَّلامُ السَّلامُ عَلَيْكُمْ

قبر حسین علیه السلام را سلام شما بر

مِنّى أَبَدًا ما بَقيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ

از من همیشه تا من هستم و شب روز برپا است.

ص: 108

پس از آن بگو: السّلامُ عَلَيْكَ يا أَبَا عَبْدِ اللهِ

سلام تو بر ای اباعبدالله

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُول اللهِ السَّلامُ

سلام بر تو ای فرزند رسول خدا سلام

عَلَيْكَ يَا بْنَ أمير الْمُؤْمِنِينَ عَبْدُكَ وَابْنُ

بر تو ای فرزند امیر مؤمنان بنده ات و فرزند

عَبْدِكَ وَابْنُ أَمَتِكَ الْمُقِرُّ بالرِّقَ وَالتّارك

بنده و فرزند که کنیزت اقرار به بندگی شما دارد و

للْخِلافِ عَلَيْكُمْ وَالْمُوَالى لِوَلِيُّكُمْ

مخالفت با شما نکرده و دوست دوستدار شما

وَ الْمُعَادِي لِعَدُوِّكُمْ قَصَدَ حَرَمَكَ وَاسْتَجَارَ

دشمن دشمنانتان اهنگ میباشد حرم تو را کرده

بِمَشْهَدِكَ وَ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ بِقَصْدِكَ وَأَدْخُلُ يَا

و پناه آورده به زیارتگاهت و تقرّب جسته به درگاهت به همین آهنگ کردنت

رَسُولَ اللهِ وَادْخُلُ يَا نَبِيَّ اللَّهِ وَادْخُلُ يَا

آیا داخل گردم ای رسول خدا؟ آیا داخل شوم ای شوم ای پیغمبر خدا؟ آیا

ص: 109

أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَدْخُلُ يَا سَيِّدَ الْوَصِيِّينَ

داخل گردم ای امیر مؤمنان؟ آیا داخل شوم ای آقای اوصیاء؟

اَدْخُلُ يَا فَاطِمَةُ سَيِّدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ

آیا داخل شوم ای فاطمه بانوی زنان جهانیان؟

**

اگر دلت شکست و اشکت جاری شد بدان اجازه تشرف یافته ای پس داخل شو و بگو

وَاَدْخُلُ يَا مَوْلايَ يا اَبا عَبْدِ اللهِ وَاَدْخُلُ

آیا داخل شوم ای مولای من ای عبدالله ؟ ابا آیا داخل شوم ای

يَا مَوْلايَ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ الْحَمْدُ لِلهِ الْوَاحِ

سرور من ای فرزند رسول خدا؟ ستایش از آن خدای یگانه یکتای فرد

الْأَحَدِ الْفَرْدِ الصَّمَدِ الَّذِي هَدَانِي لِوِلايَتِكَ وَ

بی نیازی است که مرا به دوستی و ولایت تو راهنمایی فرمود و

خَصَّني بِزِيارَتِكَ وَ سَهَّلَ لى قَصْدَكَ

به زیارتت مخصوصم داشت آسان ساخت و برایم آهنگ کردنت را

سپس وارد حرم مطهر شو و در برابر سر حضرت بایست و بگو

ص: 110

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عَادَمَ صَفْوَةِ اللهِ

سلام بر تو ای وارث آدم برگزیده خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِتَ نُوحٍ نَبِيٌّ

سلام بر تو ای وارث نوح پیغمبر خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللهِ

سلام بر تو ای وارث ابراهیم خلیل خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللهِ

سلام تو ای وارث موسی هم سخن با خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عيسى رُوحِ اللَّهِ

سلام بر تو ای وارث خدا عیسی روح خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبيبِ اللهِ

سلام بر تو ای وارث محمد حبيب خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ عَلَيْهِ

سلام بر تو ای وارث امیر مؤمنان

ص: 111

السَّلامُ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ مُحَمَّدٍ

علیه السلام سلام بر تو ای فرزند محمد

الْمُصْطَفَى اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ عَلِيٌّ

مصطفى سلام بر تو ای فرزند على

الْمُرْتَضى اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ فَاطِمَةَ

مرتضی سلام بر تو ای فرزند فاطمه

الزَّهْرَاءِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ خَديجَةَ

زهرا سلام بر تو ای فرزند خدیجه

الْكُبْرِى اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللهِ وَابْنَ ثَارِهِ

،کبری سلام بر تو ای کسی که خدا خونخواهیش کند و فرزند چنین خونی

وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورُ أَشْهَدُ أَنَّتَكَ قَدْ أَقَمْتَ

و ای تک و تنها مانده ای که انتقام خونت گرفته نشد گواهی دهم که تو بپاداشتی

الصَّلوةَ وَاتَيْتَ الزَّكُوةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ

نماز را و بدادی زکات را و امر کردی به معروف کار نیک و نهی کردی از

ص: 112

وَ نَهَيْتَ عَنْ الْمُنْكَرِ وَ أَطَعْتَ اللهَ وَرَسُولَهُ

منکر کار (زشت پیروی کردی از خدا و و رسولش تا به شهادت رسیدی

حَتَّى أَتيْكَ الْيَقِينُ فَلَعَنَ اللهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ وَ

پس خدا لعنت کند مردمی که تو را کشتند و خدا لعنت کند مردمی که به تو ستم

لَعَنَ اللهُ أُمَّةً ظَلَمَتْكَ وَ لَعَنَ اللهُ أُمَّةً سَمِعَتْ

کردند خدا لعنت کند و مردمی که این جریان را شنیدند

بذلِكَ فَرَضِيَتْ بهِ يَا مَوْلايَ يَا أَبَا عَبْدِ اللهِ

و بدان راضی شدند ای مولای من ای ابا عبدالله

أَشْهَدُ اَنتَكَ كُنْتَ نُورًا فِي الْأَصْلَابِ

گواهی دهم که تو به راستی نوری بودی در صلبهای

الشَّامِخَةِ وَالْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ لَمْ تُنَجِّسْكَ

شامخ (و) بلند و رحم های ،پاک آلوده ات نکرد زمان جاهلیت به

الجاهِلِيَّةُ بأنّجاسِها وَ لَمْ تُلْبِسْكَ مِنْ

پلیدی هایش و نپوشاندت از جامه های آلوده و چرکش و گواهی

ص: 113

مُدْلَهِمَّاتِ ثِيابِها وَ اَشْهَدُ اَنتَكَ مِنْ

که به راستی تو از جمله ستونهای دین و پایه های محکم

دَعَائِمِ الدِّينِ وَ أَرْكنانِ الْمُؤْمِنِينَ وَأَشْهَدُ

مردان با ایمانی گواهی و دهم که به راستی تو پیشوایی

نَّكَ الإِمَامُ البَرُّ التَّقِيُّ الرَّضِيُّ الزَّكِيُّ

هستی نیکوکار و با تقوی و پسندیده و پاکیزه و

الْهَادِى الْمَهْدِيُّ وَاَشْهَدُ اَنَّ الْأَثْمَةَ مِنْ

راهنمای راه یافته گواهی و دهم که امامان از فرزندان تو اساس

وُلدكَ كَلِمَةُ التَّقْوى وَأَعْلامُ الهُدى

وحقیقت تقوى و نشانه های هدایت و دستاویز محکم (حق)

وَالْعُروَةُ الْوُثْقَى وَالْحُجَّةُ عَلى أَهْلِ الدُّنْيا

و حجت هایی بر مردم دنیا هستند و گواه گیرم

وَ اُشْهِدُ اللهَ وَ مَلائِكَتَهُ وَ أَنْبِيَانَهُ وَ رُسُلَهُ

خدا فرشتگانش و پیمبرانش و رسولانش را که من به

ص: 114

خود را به ضریح مطهر بچسبان و ببوس و سپس بگو

أنّي بِكُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِايَابِكُمْ مُوقِنُ

راستی به شما ایمان دارم و به بازگشتتان یقین دارم

بِشَرايع ديني وَ خَواتيم عَمَلى وَ قَلْبي

طبق مقررات دین و مذهبم و پایان کردارم و دلم

لِقَلْبِكُمْ سِلْمٌ وَ أمْري لأمْرِكُمْ مُتَّبِع

تسلیم دل شما است و کارم پیرو کار شما است.

صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْكُمْ وَ عَلى اَرْواحِكُمْ

درودهای خدا شما بر و بر روانهایتان و

عَلَى أَجْسَادِكُمْ وَ عَلَى أَجْسَامِكُمْ وَ عَلَى

برجسدهاتان و بر پیکرتان و بر

شَاهِدِكُمْ وَ عَلَى غَائِبِكُمْ وَ عَلَى ظَاهِرِكُمْ وَ

حاضرتان و بر غائبتان و بر آشکارتان

عَلَى بَاطِنِكُمْ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمَّى يَا بْنَ

و بر نهانتان پدر و مادرم به فدای تو ای فرزند

ص: 115

رَسُولِ اللَّهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا أَبَا عَبْدِاللَّهِ

رسول خدا پدر و مادرم فدای تو ای ابا عبدالله،

لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصيبَةُ بِكَ

به راستی بزرگ گشت عزایت و گران شد

عَلَيْنَا وَ عَلى جَميع اَهْلِ السَّمَوَاتِ

مصیبت تو بر ما بر همه و بر اهل آسمانها

وَالْأَرْضِ فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ

و زمین خدا لعنت کند پس مردمی را که اسبان را زین کردند و

اَلجَمَتْ وَ تَهَيَّأَتْ لِقِتَالِكَ يَا مَوْلايَ يَا

دهانه زدند آماده و کشتارت شدند. ای مولای من! ای

أَبَا عَبْدِ اللهِ قَصَدْتُ حَرَمَكَ وَ أَتَيْتُ إِلَى

ابا عبدالله من اهنگ کردم حرم تو را

مَشْهَدِكَ اَسْئَلُ اللهَ بِالشَّأْنِ الَّذِي لَكَ

و آمدم به زیارتگاهت از خدا خواهم بدان

ص: 116

عِنْدَهُ وَ بِالْمَحَلَّ الَّذِي لَكَ لَدَيْهِ أَنْ يُصَلِيَّ

منزلتی که در پیش او داری بدان و مقامی که نزدش داری

عَلَى مُحَمَّدِ وَال مُحَمَّدِ وَ اَنْ يَجْعَلَني

که درود فرستد بر محمد و آل محمد قرار دهد

مَعَكُمْ فِي ى الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ

مرا با شما در دنیا و آخرت.

سپس نزد سر مطهر حضرت دو رکعت نماز بخوان و بعد از آن بگو

اَللّهُمَّ إِنِّى صَلَّيْتُ وَ رَكَعْتُ وَ سَجَدْتُ لَكَ

خدایا! من نماز خواندم و رکوع کردم و سجده بجا آوردم برای تو

وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ لِاَنَّ الصَّلوةَ وَالرُّكُوعَ

تنها که شریک نداری؛ زیرا نماز و ركوع

وَالسُّجُودَ لَا يَكُونُ إِلَّا لَكَ لأَنَّكَ أَنْتَ اللهُ لا إلهَ

و سجده نیست برای جز تو که چون تویی خدایی که معبودی

الَّا اَنْتَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ

جز تو نیست خدایا! درود فرست محمد و آل محمد

ص: 117

أَبْلِغْهُمْ عَنِّي أَفْضَلَ السَّلَامِ وَالتَّحِيَّةِ وَارْدُدْ عَلَيَّ

و برسان از جانب من بدانها بهترین سلام و تحیت را و بازگردان

مِنْهُمُ السَّلامَ اَللّهُمَّ وَهاتَانِ الرَّكْعَتَانِ

از جانب آنها نیز بر من سلام خدایا! و این دو رکعت نمازی

هَدِيَّةٌ مِنّى إِلَى مَوْلَايَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٌّ عَلَيْهِمَا

که خواندم هدیه ای است از من به پیشگاه سرورم حضرت حسین بن على - عليهما السلام

السَّلامُ اللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَيْهِ وَ تَقَبَّلْ

!خدایا درود فرست محمد بر و بر آن حضرت و بپذیر

مِنِّى وَأجُرْنِي عَلى ذلِكَ بِأَفْضَل أمَلى

از من و پاداشم بده در برابر آن طبق بر آرزو بهترین

رَجَائِي فِيكَ وَ فِي وَلِيِّكَ يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ

امیدی دربارهٔ ولی تو دارم ای سرپرست مؤمنان

ص: 118

وَ انْ أقِمْ فَلا عَنْ سُوءِ ظَنّ بَمَا وَعَدَ الله

الصَّابِرِينَ لا جَعَلَهُ اللهُ أخِرَ الْعَهْدِ مَنّى

لِزِيَارَتِكَ، وَ رَزَقَنِيَ الله العَوْدَ الى

مَشْهَدِكَ، وَ الْمَقَامَ بِفِنَائِكَ، وَ الْقِيَامَ في

حَرَمِكَ، وَإِيَّاهُ أَسْأَلُ أَنْ يُسْعِدَنِي بِكُمْ، وَ

يَجْعَلَني مَعَكُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ.

(2) حضرت على أكبر (علیه السلام)

حضرت علی اکبر (علیه السلام) فرزند بزرگ امام حسین (علیه السلام) یازدهم شعبان سال 33 هجری متولد شد و در دامن مادری چون لیلی بنت ابی مرّة

ص: 120

پرورش یافت

جوانی زیبا شجاع و سخاوتمند بود و صفات پسندیده اش سبب شده بود حتی دشمنی چون معاویه او را لایق ترین فرد برای خلافت مسلمین بداند.

او امام حسین (علیه السلام) را از مدینه تا کربلا همراهی میکرد و هیچگاه حضرت را تنها نگذاشت روز عاشورا از محضر امام حسین (علیه السلام) اجازه میدان گرفت و حرکت ،نمود حضرت با دیدن قامت رعنای او رو به آسمان کرده و فرمود

خدایا شاهد باش جوانی بسوی این مردم می رود که شبیه ترین مردم به پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) است آنگونه که هرگاه مشتاق دیدار پیامبر است آنگونه که هرگاه مشتاق دیدار پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) می شدیم به او نگاه میکردیم

حضرت علی اکبر (علیه السلام) به دشمن حمله کرد و صد و بیست نفر را به هلاکت رساند تا اینکه خدمت امام حسین (علیه السلام) برگشت و سپس در حملهٔ دوم هشتاد تن را کشت اما دشمن او را محاصره نمود و به شهادت رساند.

در آخرین لحظات که علی اکبر (علیه السلام) از اسب به زمین افتاد امام

ص: 121

حسین (علیه السلام) را صدا زد حضرت بلافاصله بر بالین او حاضر شد، صورت بر صورت او نهاد و علی اکبر (علیه السلام) جان به جان آفرین تسلیم نمود

بدن مطهر حضرت علی اکبر (علیه السلام) در پایین پای امام حسین (علیه السلام) نزدیک تر از شهدای دیگر به خاک سپرده شد. (1)

الشَّهِيدِ... اَلسَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمَظْلُوم و

آن امام ستمدیده خدا لعنت کند مردمی که تو را کشتند خدا لعنت کند

ابْنُ الْمَظْلُوم لَعَنَ اللهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ وَ لَعَنَ اللهُ أُمَّةً

مردمی که به تو ستم کردند و خدا لعنت کند مردمی را که از این جریان اطلاع

ظَلَمَتْكَ وَ لَعَنَ اللهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذلِكَ فَرَضِيَتْ

پیدا کرده و بدان راضی شدند.

سپس ضریح مطهر را ببوس و بگو

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللهِ وَابْنَ وَلِيّهِ لَقَدْ

سلام بر تو ای ولی خدا و فرزند ولی خدا

عَظُمَتِ الْمُصيبَةُ وَ جَلَّتِ الرَّزِيَّةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ

به راستی که بزرگ گشت مصیبت تو و گران شد عزای تو ما بر و

عَلَى جَميعِ الْمُسْلِمِينَ فَلَعَنَ اللهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ

بر تمام مسلمانان خدا لعنت کندمردمی که تو را کشتند و بیزاری جویم

وَأَبْرَءُ إِلَى اللهِ وَإِلَيْكَ مِنْهُمْ

به سوی خدا و به سوی تو از آنها

ص: 123

(3) شهداء كربلا

اصحاب امام حسین (علیه السلام) در کربلا بندگان صالح خدا و شیعیان مخلصی بودند که شب عاشورا امام حسین (علیه السلام) فرمود

من یاران و اهلی بیتی برتر از شما نمیشناسم (1)

یاران باوفائی که لحظه ای امام زمان خود را تنها نگذاشته و شبی که یقین داشتند آخرین شب عمر آنها است به ناجات خدا و رکوع و سجود پرداختند بدین خاطر بفرموده امام صادق (علیه السلام) : پرده ها کنار رفت و آنها جایگاهشان در بهشت را مشاهده نمودند. (2)

یاران امام حسین (علیه السلام) در کربلا عده ای از مدینه با حضرت حرکت نمودند بعضی در مسیر مدینه تا کربلا به حضرت پیوستند و برخی نیز مخفیانه خود را از کوفه به کربلا رساندند و از علی اصغر ششماهه تا حبیب بن مظاهر جملگی برای دفاع از فرزند رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) جان خود را در طبق اخلاص نهادند.

درباره تعداد شهداء کربلا نظریات متعدّدی وجد دارد اما سید بن طاووس نقل کرده امام باقر (علیه السلام) فرمود:

ص: 124

اصحاب امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا چهل و پنج سواره و صد نفر پیاده بودند در حرم امام حسین (علیه السلام) نام صد و بیست تن از آنها بر روی تابلو بزرگی ثبت شده است.

دربارهٔ محل دفن شهداء کربلا تاریخ نویسان شیعه و عامه اتفاق نظر دارند

هنگامی که سپاه کوفه سرزمین کربلا را ترک کرد قبیله بنی اسد که نزدیک کربلا سکونت داشتند برای دفن بدنهای مطهر شهداء آمدند اما بدنهای قطعه قطعه و بدون سر وضع دلخراشی بوجود آورده بود که قادر به شناسایی بدنها بنودند.

تا اینکه حضرت زین العابدین (علیه السلام) به قدرت الهی از کوفه به کربلا آمد و بدن مطهر امام حسین (علیه السلام) و حضرت اباالفضل (علیه السلام) را خود دفن نمود و با راهنمایی ،حضرت بنی اسد بدن مطهر حضرت علی اکبر (علیه السلام) را نزدیک امام حسین (علیه السلام) ، بدن مطهر حبیب بن مظاهر را کمی دورتر و بقیه شهداء را پایین پای امام حسین (علیه السلام) در کنار هم دفن نمودند لازم به تذکر است نه تنها قسمتی که ضریح نقره ای دارد بلکه تمام محوطهٔ پایین پای امام حسین (علیه السلام) قبور شهداء کربلا است و رعایت حرمت آن لازم است.

ص: 125

عَلِيٍّ الْوَلِيِّ النَّاصِحِ السَّلامُ عَلَيْكُمْ يا

على آن دوست خیرخواه سلام بر شما ای

أَنْصَارَ أَبي عَبْدِ اللهِ بِاَبى أَنْتُمْ وَ أمّي طِبْتُمْ

یاران حضرت اباعبدالله پدر مادرم فدای شما به راستی

طابَتِ الأَرْضُ أَنتُم التي فيها دُفِنْتُمْ وَ

پاکیزه شدید شما پاکیزه گشت آن زمینی که و در آن مدفون شدید

فُرْتُمْ فَوْزًا عَظِيمًا فَيا لَيْتَني كُنْتُ مَعَكُمْ

به رستگاری بزرگی رسیدید پس ای کاش من هم

فَافُوزَ مَعَكُمْ

که با شما رستگار گردم

(4) حبيب بن مظاهر

حبیب بن مظاهر یکی از اصحاب خاص امیرالمؤمنین (علیه السلام) بود او ساکن ،کوفه از بزرگان بنی اسد و حافظ قرآن بود و هر شب یک ختم قرآن میخواند

او که از علوم اهل بیت علیهم السلام بهره برده بود هنگامی که میثم تمار را دید گفت: «میبینم شیخی را که بخاطر محبّ اهل بیت علیهم السلام او را به دار

ص: 127

میزنند و این چنین از آینده میثم خبر داد

امام حسین (علیه السلام) روز عاشورا، حبیب بن مظاهر را به فرماندهی جناح چپ سپاه منصوب نمود او با شجاعتی بینظیر با دشمن میجنگید و پس از به هلاکت رساندن شصت و دو نفر از دشمن به شهادت رسید.

بنی اسد هنگام دفن پیکرهای مطهر ،شهداء، حبیب بن مظاهر را چون بزرگ قبیلهٔ آنها بود در جنوب قبرم طهر امام حسين (علیه السلام) دفن نمودند (1)

(5) قتلگاه

قتلگاه مکان مقدسی است که روز عاشورا پیکر مطهر امام حسین (علیه السلام) بر زمین افتاد و با سپری شدن آخرین لحظات عمر ،شریفش روح مطهرش به اعلی علیین منتقل شد

روز عاشورا پس از شهادت ،اصحاب امام حسین (علیه السلام) بتنهایی با دشمن حمله نمود با شجاعتی بینظیر نظم سپاه دشمن را بهم ریخت و عده زیادی از آنها را به هلاکت رساند اما آنها حضرت را محاصره کرده و ضربات بسیاری بر بدن حضرت وارد کردند بحدّی که از شدّت جراحات بدن نیمه جان حضرت برگودال قتلگاه افتاد

ص: 128

و پس از ضربات دیگر شمر (لعنة الله علیه سر از بدن امام حسین (,) جدا نمود.

پس از شهادت هنگامی که پیکر مطهر حضرت در گودال قتلگاه افتاده بود بدستور عمر سعد ده نفر با اسب بر بدن امام حسین (علیه السلام) تاختند و بدن مطهر حضرت را لگدکوب سم اسبان خود کردند. (1)

بر بارگاه قدس که جای ملال نیست *** سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه میکنند گویا عزای اشرف اولاد آدم است امام صادق (علیه السلام) فرمود: هنگامی که امام حسین (علیه السلام) به شهادت رسید ملائکه به گریه درآمدند و عرضه داشتند بار الها این حسین برگزیده تو و فرزند دختر پیغمر تو است.

خداوند متعال سایه قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را بر پاداشت و فرمود بوسیلهٔ قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) برای او انتقام میگیرم (2)

(6) ابراهيم مجاب

ابراهیم مجاب فرزند محمد فرزند امام کاظم (علیه السلام) است پدرش

ص: 129

محمد بخاطر شدّ زهد و تقوی و عبادت به محمّد عابد شهرت یافته بود.

ابراهیم سال 247 هجری در دوران حکومت منتصر عباسی کربلا را وطن خویش قرار داد و پس از سکونت در کربلا به ابراهیم مجاب (جواب داده شده) شهرت یافت زیرا:

روزی ابراهیم به زیارت قبر امام حسین (علیه السلام) آمد: بر حضرت سلام کرد و گفت السّلام علیک یا ابا پدرم سلام بر شما باد در جواب او صدایی بلند شد و فرمود

و علیک السلام یا ولدی فرزندم سلام بر تو (1)

نقشه راهنمای میدان بین الحرمین

(1) حرم حضرت اباالفضل (علیه السلام)

(2) مقام دست راست حضرت اباالفضل (علیه السلام)

(3) مقام دست چپ حضرت اباالفضل (علیه السلام)

(4) خیمه گاه

(5) تل زینبیه

(1) حضرت اباالفضل (علیه السلام)

حضرت اباالفضل (علیه السلام) فرزند امیرالمؤمنین، (علیه السلام) سال چهارم شعبان سال

ص: 130

26 هجری ولادت یافت.

هنگامی که مادرش ام البنین او را بدست امیرالمؤمنین (علیه السلام) داد حضرت او را عباس ،نامید دستهایش را بوسید و یادآور مصائب عبّاس در کربلا شد

او تحت تعالیم ،پدر ،صاحب علم ادب، زهد و تقوی و ایثار شد و شجاعت و دلاوری او زبانزد خاص و عام بود با امام حسین (علیه السلام) از مدینه حرکت کرد و لحظه ای آن حضرت را تنها نگذاشت. در کربلا هنگامی که شمر برای او امان نامه ،آورد او حتی حاضر به جواب دادن نبود و دشمن را مأیوس نمود.

روز عاشورا امام حسین (علیه السلام) پرچم سپاه را بدست او داد.

پس از شهادت اصحاب بعنوان آخرین نفر از محضر امام حسین (علیه السلام) برای نبرد اجاز ،هخواست حضرت برای کودکان از او تقاضای آب نمود حضرت ابا الفضل (علیه السلام) مشکل آب را برداشت و به سمت نهر علقمه (1) حرکت نمود.

گرچه آب توسط چهار هزار نفر محاظت میشد اما حضرت با حمله به آنها خود را به آب رساند مشک را پر از آب نمود و برگشت در

ص: 131

مسیر بازگشت بدن او را تیرباران کردند ابتدا دست راست و سپس چپ حضرت را قطع ،نمودند، حضرت مشک را به دندان گرفته و به جلو حرکت میکرد تا اینکه با عمود آهنین بر سر حضرت کوبیدند و از اسب به زمین افتاد و با گفتن علیک منی السلام یا ابا عبدالله با برادرش وداع نمود امام حسین (علیه السلام) خود را به بالین اباالفضل (علیه السلام) رساند و فرمود اکنون پشت من شکست هنگام دفن شهداء امام سجاد (علیه السلام) خود پیکر مطهر حضرت اباالفضل (علیه السلام) را در محلی که بدنش از اسب به زمین افتاده بود دفن نمود. (1)

امام سجاد (علیه السلام) : فرمود عبّاس در پیشگاه خدا جایگاهی دارد که روز قیامت تمام شهداء به او غبطه میخورند (2)

أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ وَ عِبَادِهِ الصَّالِحِينَ وَ

پیمبران فرستاده اش و بندگان شایسته اش و

جَميعِ الشُّهَدَاءِ وَالصِّدِّيقِينَ وَالزَّاكِيَاتُ

تمام شهیدان و راستگویان و درودهای پاکیزه

الطَّيِّبَاتُ فيما تَغْتَدِي وَ تَرُوحُ عَلَيْكَ يَا بْنَ

و پاک در هر با مداد و پسین بر تو ای فرزند

أمير الْمُؤْمِنِينَ أَشْهَدُ لَكَ بالتَّسْليم

امیر مؤمنان گواهی دهم برایت که تو تسلیم بودی

وَالتَّصْدِيقِ وَالْوَفَاءِ وَالنَّصيحَةِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ

و تصدیق نمودی و وفاء و خیرخواهی کردی نسبت به حضرت ابا عبدالله یادگار پیامبر

صَلى اللهُ عَلَيْهِ وَالِهِ الْمُرْسَل وَالسِّبْطِ

صلی الله عليه وآله (آن) پیامبر مرسل و نوه

الْمُنتَجَبِ وَالدَّليلِ الْعَالِمِ وَالْوَصيِ الْمُبَلِّغ

برگزیده آن (حضرت) و راهنمای دانشمند که و وصیی رساننده

ص: 133

وَالْمَظْلُوم الْمُهْتَضَم فَجَزَاكَ اللهُ عَنْ رَسُولِهِ

احکام خدا بود و آن ستمدیده ای که حقش پایمال شد پس خداوند پاداشت دهد از جانب رسولش

وَعَنْ الْمُؤْمِنِينَ وَ عَنِ الْحَسَنِ

و از امیر مؤمنان و از حسن

وَالْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِمْ أَفْضَلَ

و حسین درودهای خدا بر ایشان بهترین پاداشها را

لْجَزَاءِ بِمَا صَبَرْتَ وَاحْتَسَبْتَ وَأَعَنْتَ

به خاطر آن بردباریت پاداش و خوبی و کمکی که کردی و

فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ لَعَنَ اللهُ مَنْ قَتَلَكَ وَلَعَنَ

و چه نیکو است سرانجام خانه ات خدا لعنت کند کسی که تو را کشت خدا و

اللهُ مَنْ جَهِلَ حَقَّكَ وَاسْتَخَفَّ بِحُرْمَتِكَ وَ

لعنت کند کسی که جهل ورزید درباره حق تو و سبک شمرد حرمت تو را

لَعَنَ اللهُ مَنْ حَالَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ مَآءِ الْفُرَاتِ

خدا لعنت کند کسی که شد حائل میان تو و میان آب فرات

ص: 134

اَشْهَدُ أَنَّكَ قُتِلْتَ مَظْلُومًا وَاَنَّ اللهَ مُنْجِنٌ

گواهی دهم که به راستی تو مظلوم کشته شدی و به راستی که خدا وفا کند

كُمْ مَا وَعَدَكُمْ جِئْتُكَ يَا بْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ

و عده ای که به شما داده آمده ام آمده ام به درگاهت ای پسر امیر مؤمنان

وَافِدًا إِلَيْكُمْ وَقَلبي مُسَلِّمُ لَكُمْ وتابع وآنا

واردم و شما بر و دلم تسلیم شما و پیروتان هست و خودم

لَكُمْ تَابِعُ وَنُصْرَتي لَكُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّى

نیز پیرو شمایم و یاریم برای شما آماده است تا هنگامی که

يَحْكُمَ اللهُ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ فَمَعَكُمْ

خدا حکم کند و او بهترین حکم کنندگان است و من طرفدار شما

مَعَكُمْ لا مَعَ عَدُوِّكُمْ إِنِّي بِكُمْ وَ بِإِيَابِكُمْ

شما با هستم نه یا دشمن من و نسبت به شما و

مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ بِمَنْ خَالَفَكُمْ وَ قَتَلَكُمْ

به بازگشتتان در زمان رجعت ایمان دارم و نسبت به هر کس که با شما مخالفت کرده

ص: 135

مِنَ الْكَافِرِينَ قَتَلَ اللهُ أُمَّةٌ قَتَلَتْكُمْ

و شما کشته را کافر و ،منکرم شما را کشتند

بِالْأَيْدي وَ الْأَلْسُن

به دست و زبان

سپس داخل شو و خود را به ضریح مطهّر بچسبان و در حالیکه رو به قبله ایستاده ای بگو

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطيعُ لِلَّهِ

سلام بر تو ای بنده شایسته پیرو خدا

وَلِرَسُولِهِ وَلامیر الْمُؤْمِنِينَ وَالْحَسَنِ

و رسولش و پیرو امیر مؤمنان و حسن

والْحُسَيْنِ صَلَّى الله عَلَيْهِمْ وَ سَلَّمَ السَّلام

و حسین درود خدا و سلامش ایشان باد سلام

عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ وَ مَغْفِرَتُهُ وَ

بر تو و رحمت خدا و برکاتش و آمرزش و خوشنودیش و

ص: 136

رِضْوانُهُ وَ عَلَى رُوحِكَ وَ بَدَنِكَ أَشْهَدُ وَ

بر روح تو و بدنت. گواهی دهم خدا و را نیز به

أَشْهِدُ اللهَ أَنَّكَ مَضَيْتَ عَلَى مَا مَضَى بِهِ

گواهی گیرم که به راستی تو برفتی به همان راهی که

لبَدْرِيُّونَ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللهِ

رفتند بدان راه جنگجویان بدر و پیکار کنندگان در خدا راه

الْمُنَاصِحُونَ لَهُ فى جِهَادِ اَعْدَائِهِ الْمُبْالِغُونَ

و خیرخواهان او پیکار در دشمنانش و کوشایان

فى نُصْرَةِ أَوْلِيَآئِهِ الذَّابُونَ عَنْ أَحِبَّائِهِ

یاری دوستانش و دفاع کنندگان از دوستانش

فَجَزَاكَ اللهُ أَفْضَلَ الْجَزَاءِ وَ اَكْثَرَ الْجَزَاءِ وَ

خداوند پس دهد پاداشت به بهترین پاداش و بیشترین پاداش و

وْفَرَ الْجَزَاءِ وَ أَوْفَى جَزَاءِ أَحَدٍ مِمَّنْ وَفِي

شایان ترین پاداش و کامل ترین پاداشی که به هر یک از کسانی دهند

ص: 137

بِبَيْعَتِهِ وَاسْتَجَابَ لَهُ دَعْوَتَهُ وَ أَطاعَ وَلاةَ

که به بیعت با او وفا کرد و دعوتش را پذیرفت و پیروی کرد از کاردارانش

أَمْرِهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَالَغْتَ فِي النَّصِيحَةِ وَ

گواهی دهم که تو به راستی کوشش خود را در خیرخواهی کردی و

اَعْطَيْتَ غَايَةَ الْمَجْهُودِ فَبَعَثَكَ اللهُ فِي

نهایت تلاش خود را در این راه مبذول داشتی خدایت در

الشهَدَاءِ وَ جَعَلَ رُوحَكَ مَعَ اَرْواحِ

زمرهٔ شهیدان برانگیزد روح را با ارواح

السُّعَدَاءِ وَ أَعْطَاكَ مِنْ جِنانِهِ أَفْسَحَهَا مَنْزِلاً

نیکبختان قرار دهد عطا کند و بر تو از بهشت خویش فراخترین منزل

وَ أَفْضَلَها غُرَفًا وَ رَفَعَ ذِكْرَكَ فِي عِليِّينَ وَ

بهترین غرفه ها را و بالا برد نام برد نام تو را در بالاترین جایگاه ها و

حَشَرَكَ مَعَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَداءِ

محشورت سازد با پیمبران و راستگویان و شهیدان

ص: 138

وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقًا اَشْهَدُ

شایستگان آنها نيكو رفیقانی هستند. گواهی دهم

اَنَّكَ لَمْ تَهِنْ وَ لَمْ تَنْكُلْ وَ أَنَّكَ مَضَيْتَ

که به راستی تو سستی نکردی و سر نتافتی به راهی که رفتی

عَلى بَصِيرَةٍ مِنْ أَمْرِكَ مُقْتَدِيًا بالصَّالِحِينَ

از روی بصیرت بینایی کامل و رفتی اقتداء به مردم شایسته کردی و

وَ مُتَّبِعًا لِلنَّبِيِّينَ فَجَمَعَ اللَّهُ بَيْنَنَا وَ بَيْنَكَ وَ

پیروی از پیمبران نمودی پس گرد خداوند آورد میان ما و

بَيْنَ رَسُولِهِ رَسُولِهِ وَ اَوْلِيَآئِهِ فى مَنازل

تو و رسولش و دوستانش جایگاه های در فروتنان (حق)

الْمُخْبَتِينَ فَإِنَّهُ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ

زیرا که او مهربانترین مهربانان است

نزد سر مطهر دو رکعت نماز بخوان و بگو

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَلا

خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد و

ص: 139

تَدَعْ لي في هذَا الْمَكَانِ الْمُكَرَّم وَالْمَشْهَدِ

وامگذار برای من در این مکان گرامی زیارتگاه

الْمُعَظَّم ذَنْبًا إِلَّا غَفَرْتَهُ وَ لا هَمَّا إِلَّا فَرَّجْتَهُ

بزرگ گناهی جز آن که بیامرزیش نه و اندوهی جز آن که برطرف کنی

وَلا مَرَضًا إِلَّا شَفَيْتَهُ وَلا عَيْبًا إِلَّا سَتَرْتَهُ

نه بیماری جز آن که بهبودیش دهی نه عیبی جز آن که بپوشانیش

وَلا رِزْقًا إِلَّا بَسَطْتَهُ وَلَا خَوْفًا إِلَّا آمَنْتَهُ

نه و روزی جز آن که وسیعش کنی و نه ترسی جز آن که ایمنی بخشی

وَلا شَمْلًا إِلَّا جَمَعْتَهُ وَلا غَائِبًا إِلَّا حَفِظْتَهُ

و نه پراکندگی جز آنکه گردآوری و نه شخص دور از نظری را جز آن که نگاهداریش کنی

وَ أَدْنَيْتَهُ وَلا حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيا

دیدارش را نزدیک گردانی نه و حاجتی از حاجتهای دنیا

وَالْآخِرَةِ لَكَ فيها رضِي وَلِيَ فيها صَلاحُ

و آخرت که خوشنودی تو و صلاح من در آن باشد

ص: 140

إِلَّا قَضَيْتَهَا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

جز آنکه برآوری آن را ای مهربانترین مهربانان

سپس پایین پا بایست و بگو

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا الْفَضْلَ الْعَبَّاسَ ابْنَ

سلام بر تو ای اباالفضل العباس فرزند امیر

الْمُؤْمِنِينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ سَيِّدِ

مؤمنان سلام تو ای فرزند آقای

الْوَصِيِّينَ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ أَوَّلَ الْقَوْم

اوصیاء، سلام بر ای تو فرزند نخستین که مردمی

اِسْلَامًا وَ أَقْدَمِهِمْ إِيمَانًا وَ أَقْوَمِهِمْ بِدينِ

مسلمان شد و جلوترین کسی که ایمان آورد و محکمترین مردم نسبت به دین

اللهِ وَ أَحْوَطِهِمْ عَلَى الإِسْلام اَشْهَدُ لَقَدْ

خدا و با احتیاط ترین افراد درباره اسلام گواهی دهم که تو

نَصَحْتَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَخِيكَ فَنِعْمَ الْأَخ

بخوبی خیرخواهی کردی دربارهٔ خدا و رسولش و دربارهٔ ،برادرت پس چه نیکو برادر

ص: 141

الْمُوَاسَى فَلَعَنَ اللهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ وَ لَعَنَ الله

همدردی بودی خدا لعنت کند که مردمی تو را کشتند و خدا لعنت کند

أُمَّةً ظَلَمَتْكَ ظَلَمَتْكَ وَلَعَنَ وَ لَعَنَ اللهُ أُمَّةَ اسْتَحَلَّتْ مِنْكَ

که مردمی به تو ستم کردند خدا و لعنت کند مردمی که حرمت تو را

الْمَحارِمَ وَانْتَهَكَتْ حُرْمَةَ الإِسْلامِ فَنِعْمَ

حلال شمردند و پایمال (کردند و دریدند نسبت به تو حرمت اسلام را

الصَّابِرُ الْمُجَاهِدُ الْمُحَامِي النَّاصِرُ وَالْأَخ

و تو چه نیکو شکیبای مجاهد و حامی حامی و یاوری بودی یاوری بودی و چه خوب برادری

الدَّافِعُ عَنْ أَخِيهِ الْمُجِيبُ إِلَى طَاعَةِ رَبِّهِ

که مدافع از برادرش بود و اطاعت پاسخ دهنده پروردگارش و

الرَّاغِبُ فِيمَا زَهِدَ فِيهِ غَيْرُهُ مِنَ مِنَ الثَّوَابِ

و مشتاق بودی بدانچه کناره گیری کردند از آن دیگران از آن نیک پاداش

الْجَزيل وَالقَنَاءِ الْجَمِيلِ وَ اَلْحَقَكَ الله

بسیار و ستایش زیبا ملحقت ساخت و خداوند

ص: 142

بِدَرَجَةِ ابْآئِكَ في جَنَّاتِ النَّعيم اللهُمَّ إِنِّي

به درجه پدرانت در بهشتهای پر نعمت !خدایا من اقدام

تَعَرَّضْتُ لِزِيَارَةِ أَوْلِيَائِكَ رَغْبَةً فِي ثَوَابِكَ

به زیارت دوستانت کردم به خاطر اشتیاقی که در پاداش نیک تو دارم

و رَجَاءَ لِمَغْفِرَتِكَ وَ جَزيلَ إِحْسانِكَ

و به امید آمرزشت و بسیاری احسانت

فَاسْتَلُكَ اَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

پس از تو خواهم که اولاً درود فرستی بر محمد و آل پاکش و

الطَّاهِرِينَ وَ أَنْ تَجْعَلَ رِزْقِي بِهِمْ دَارّاً وَ

دیگر آن که روزیم را به واسطه ایشان ریزان گردانی و

عَيْشى بهِمْ فَاراً و زيارتى بهمْ مَقْبُولَةً وَ

وَ خوشیم را بدانها ثابت زیارتم و را به خاطر آنها پذیرفته و

حيواتي بِهمْ طَيِّبَةً وَاَدْرِجنِي إِدْراج

زندگیم را بدیشان بدیشان دل پسند کنی و مرا در زمره گرامیان درج کنی

ص: 143

الْمُكْرَمينَ وَاجْعَلْنى مِمَّنْ يَنْقَلِبُ مِنْ زِيَارَةِ

از کسانی که قرارم دهی چون از زیارت زیارتگاه دوستانت باز گردد

مشاهد أَحِبَّائِكَ مُفْلِحًا مُنْجِحًا قَدِ

رستگار و کامیاب باشد چنان که مستوجب شده باشد

اسْتَوْجَبَ غُفْرانَ الذُّنُوبِ وَ سَتْرَ الْعُيُوبِ

آمرزش گناهان و پوشیدن عیبها و برطرف شدن گرفتاریهایش

وَكَشْفَ الْكُرُوبِ إِنَّكَ أَهْلُ التَّقْوى وَ

را که به راستی تو شایسته هستی پرهیزکاری از) (تو را و

اَهْلُ الْمَغْفِرَة

اهل آمرزشی

السَّلامَ آمَنَّا بِاللهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ بِكِتَابِهِ وَ بِمَا

سلام بر تو میفرستم ایمان داریم به خدا و رسولش و به کتابش و بدانچه

جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ اللهِ اَللّهُمَّ فَاكْتُبْنَا مَعَ

او از نزد خدا آورده است. خدایا! بنویس نام ما را با

الشَّاهِدينَ اَللّهُمَّ لَا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ

گواهان خدایا! مگردان این زیارت را آخرین بار زیارتم از

زِيَارَتي قَبْرَ ابْنِ أَخي رَسُولِكَ صَلّى اللهُ

قبر فرزند برادر پیغمبرت که درود تو

عَلَيْهِ وَالِهِ وَارْزُقْني زِيَارَتَهُ أَبَدًا مَا

بر او و آلش باد و روزی من کن زیارتش را همیشه

أَبْقَيْتَنى وَاحْشُرْني مَعَهُ وَ مَعَ ابْائِهِ فِي

تا زنده ام داری و من را محشور گردان با او با و پدرانش

الجِنَانِ وَ عَرِّفْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ رَسُولِكَ

در بهشت و شناسایی بر قرار کن میان من و او و پیامبرت

ص: 145

وَ اَوْلِيَائِكَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَالِ

و دوستانت خدایا! درود فرست محمد بر و آل

مُحَمَّدٍ وَ تَوَفَّنِي عَلَى الْإِيمَانِ بِكَ

محمد و بمیرانم بر ایمان به خودت

وَالتَّصْدِيقِ بِرَسُولِكَ وَالوِلايَةِ لِعَلِيٍّ بن

و تصدیق به پیامبرت و بر ولایت على بن

أبي طالِبٍ وَالْاَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ عَلَيْهِم

ابی طالب و امامان از فرزندانش عليهم السلام

السَّلامُ وَالْبَرْآنَةِ مِنْ عَدُوِّهِمْ فَإِنِّي قَدْ

بیزاری از دشمنانشان زیرا که من ای پروردگار

رَضِيتُ يَا رَبِّي بِذلِكَ وَصَلَّى اللهُ عَلَى

مهربان به همین خوشنودم و درود خدا بر

مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ

محمد و آل محمد

ص: 146

(2) مقام دست راست حضرت اباالفضل (علیه السلام)

جایگاهی است که دست راست حضرت اباالفضل (علیه السلام) از بدن جدا شد

هنگامی که حضرت اباالفضل (علیه السلام) مشک را پر از آب کرد و سمت خیمه ها حرکت نمود سپاه دشمن او را تیرباران کردند و یکی از سربازان که در پشت نخلی کمین کرده بود هنگام عبور حضرت بیرون آمد و با شمشیر دست راست حضرت اباالفضل (علیه السلام) را قطع نمود.

حضرت بلافاصله شمشیر را بدست چپ گرفت، مشک را بدوش چپ انداخت و این اشعار را می خواند

و الله ان قطعتم یمینی *** انی احامی ابدا عن دینی

و عن امام صادق اليقين *** نجل النبي الطاهر الأمين (1)

بخدا سوگند گرچه دست راستم را قطع کردید

اما همواره از دینم حمایت میکنم

و حمایت میکنم از امامی که یقینا راستگو است

و فرزند پیغمبر پاک و امین است

ص: 147

(3) مقام دست چپ حضرت اباالفضل (علیه السلام)

جایگاهی است که دست چپ حضرت اباالفضل (علیه السلام) از بدن جدا شد. هنگامی که دشمن دست راست حضرت را از بدن جداکرد، مأیوس نشد و به حرکت خود به سمت خیمه ها ادامه داد تا اینکه یکی از سربازان که در پشت نخلی کمین کرده بود بیلرون آمد و با شمشیر دست چپ حضرت ابالفضل (علیه السلام) را قطع نمود حضرت مشک را به دندان گرفت

و این اشعار را زمزمه کرد

يانفس لا تخشى من الكفّار

ای نفس مترس از این کفار

و ابشری برحمة الجبّار

ترا بشارت به رحمت پروردگار جبّار

مع النبى السيد المختار

بهمراه پیامبر مختار

قد قطعوا ببغيهم يساري

آنها دست چپم را قطع نمودند

فاصلهم يا ربّ حر النار (1)

خدایا آنها را در آتش جهنّم قرار ده

ص: 148

(4) خیمه گاه

مکانی است که شب و روز عاشورا خیمه های امام حسین (علیه السلام) در آن برپا بوده است البته بنای فعلی خیمه گاه اخیرا ساخته شده و قدمتی ندارد.

روز دوم ،محرّم امام حسین (علیه السلام) و اصحابش وارد سرزمین کربلا شدند. حر بن یزید ریاحی به همراه سپاه هزار نفری خود حضرت را مجبور به اقامت در این منطقه کرد و آنها بالاجبار برای اقامت خیمه های خود را بر پا نمودند.

شب عاشورا بدستور حضرت خیمه ها را نزدیک همر قرار دادند جلو خیمه ها سپاه امام حسین (علیه السلام) مستقر شده از خیمه ها محافظت می نمودند و پشت خیمه ها را خندقی حفر نمودند و با روشن کردن آتش از حمله دشمن جلوگیری کردند شب عاشورا از خیمه ها صدای مناجات اصحاب امام حسین (علیه السلام) بگوش میرسید و روز عاشورا زنها و کودکان در خیمه ها نگران و مضطرب شهادت یاران امام حسین (علیه السلام) را شاهد بودند تا اینکه با شهادت امام حسین (علیه السلام) سپاه دشمن خیمه ها را آتش زده و به زنان و کودکان حمله کردند آنها از ترس آتش و حملهٔ دشمن پا به فرار گذاشته در میان نخلستانها آواره شدند (1)

ص: 149

با هر حمله ای سپاه دشمن پا به فرار گذاشته و عده ای از آنها به هلاکت میرسیدند و حضرت با صدای بلند میفرمود

لا حول ولا قوة الا بالله

اهل خیام حرم با شنیدن صدای امام حسین (علیه السلام) به زندن بودن حضرت دلگرم میشدند تا اینکه به دستور عمر سعد امام حسین (علیه السلام) را محاصره کرده تیرباران نمودند و از شدت جراحات، بدن نیمه جان حضرت از اسب به زمین افتاد

هنگامی که اسب صاحب خود را در خون غوطه ور دید آمد کنار گودال قتلگاه و یال و موهای سرش را به خون حضرت رنگین کرد و به طرف خیمه ها حرکت نمود زنان و کودکان با دیدن اسب بی صاحب و یال خونین و زین واژگونش بر سر و سینه زنان از خیمه ها بیرون دویدند و حضرت زینب علیهم السلام به سمت میدان حرکت نمود و در مکانی ایستاد که گودال قتلگاه را بهتر ببیند

حضرت زینب علیهم السلام با دیدن بدن نیمه جان برادرش که توسط دشمن محاصره و هدف ضربات شمشیر و نیزه آنها قرار گرفته بود، فریاد کشید و گفت: «ای برادر من ای کاش آسمان بر زمین فرو میریخت.....

حضرت با دیدن عمر سعد فرمود: آیا حسین (علیه السلام) را میکشند و تو

ص: 151

نگاه میکنی؟ عمر سعد اعتنایی نکرد

حضرت زینب علیها السلام فرمود: وای بر شما آیا در بین شما مسلمانی نیست؟ عمر سعد در جواب زینب کبری علیهم السلام دستور دادکار را تمام کنید.

در حالی که حضرت زینب علیهم السلام با دل شکسته و پریشان و چشمان مضطرب بر تل زینبیه ایستاده و بدن غرقه به خون برادرش را می نگرد شمر لعنة الله علیه با خنجر برهنه وارد شد و سر از بدن امام حسین (علیه السلام) جداکرد. (1)

استقامت در لغت صبر است و معنا زینب است *** صبر باشد قطره ای ناچیز و دریا زینب است

در جهان آفرینش بهترین زن فاطمه است *** بین زنها بهترین زن بعد زهراء زینب است

آن حضرت را ناجوانمردانه به شهادت رساند.

هنگامی که پیکر مطهر علی اکبر (علیه السلام) از اسب به زمین افتاد امام حسین (علیه السلام) با حضور در کنار او در حالی که اشک میریخت فرمود !پسرم خدا مردمی را که تو را کشتند بکشد چه چیز آنان را بر خدا و هتک حرمت رسولش جسارت و گستاخی داده است؟ پس از تو خاک بر سر دنیا.

حضرت زینب علیها السلام با دیدن این صحنه خود را بر روی پیکر مطهرش انداخت و با امام حسین (علیه السلام) همدردی نمود. جوانان بنی هاشم به دستور امام حسین (علیه السلام) بدن مطهرش را به کنار خیمه ها منتقل نمودند.

جایی که امروزه به محل شهادت حضرت علی اکبر (علیه السلام) شهرت دارد مکانی است که بدن مطهر آن حضرت از اسب به زمین افتاد. این محل شمال حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) در خیابان مقابل باب السلام حرم مطهر قرار دارد

را هدف قرار داد با اصابت ،تیر خون بر بدن مطهرش جاری شد و در آغوش پدر به شهادت رسید.

امروزه مکان منسوب به محل شهادت حضرت علی اصغر (علیه السلام)، شمال حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) در خیابان مقابل باب السلام حرم مطهر قرار دارد.

جدا کرد و سرهای بریده را نزد عبیدالله برد و ماجرا را نقل کرد

عبیدالله بن زیاد از قساوت قلب او به خشم آمد و دستور داد تا سر از بدنش جداکنند. (1)

درباره کییت دفن بدنهای مطهر ایندو شهید مظلوم در منابع تاریخی اظهار نظر نشده است

که حرّ صبح روز عاشورا اسباب شهادت فرزند رسول الله را مهیا دید به فکر فرو رفت

آیا با ماندن در سپاه کوفه مقامها و جاذبههای دنیوی را جستجو کند یا اینکه با توبه حقیقی و حرکت بسوی امام حسین (علیه السلام) عزّت ابدی را برای خود تضمین کند

عقل و فطرت پاک و خداجوی ،حرّ عزّت ابدی را برگزید و گرچه مرگ را در چند قدمی خود میدید

حرّ سوار بر اسب بسوی امام حسین (علیه السلام) حرکت نمود با دور شدن از سپاه کوفه دست بر سر نهاد و با خدا مناجات میکرد بارالها پشیمانم مرا ببخش باعث ترس و وحشت اولیائت و فرزندان پیغمبرت شدم

هنگامی که به امام حسین (علیه السلام) نزدیک شد از اسب پیاده شد زمین را بوسید و پیشانی بر خاک نهاد حضرت فرمود:

چه کسی هستی سرت را بلندکن

حرّ عرض کرد: «جانم فدای تو باد پسر رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) ، من همانم که راه را بر تو بستم اکنون از کرده خود پشیمانم آیا توبه من پذیرفته میشود؟

حضرت فرمود: خداوند میپذیرد و تو را میبخشد

ص: 158

با شروع ،جنگ حربن یزید ریاحی پا به میدان گذاشت و جنگاوران نام آور سپاه کوفه را به هلاکت رساند تا اینکه عمر سعد دستور داد، دسته جمعی بر او حمله کرده او را تیرباران کنند

هنگامی که بدن نیمه جان حرّ بر روی زمین افتاد، اصحاب امام حسین (علیه السلام) او را نزد حضرت آوردند، حضرت با دست مبارکش بر صورت خون آلود حرکشید و فرمود: «به خدا سوگند در دنیا و آخرت آزادی». پس از خاتمه جنگ بستگان حرّ در سپاه کوفه نزد عمر سعد وساطت کردند و بدن مطهرش را بیرون از کربلا بخاک سپردند. (1) (2)

دارم بدل شها هوس خاک کوی تو *** ترسم بخاک تیره برم آرزوی تو

هرگز هوای کوی تو از سر نمیرود *** دارم همیشه من بزبان گفتگوی تو

گلزار عمر من که ز هجرت خزان شده *** خرم شود دمی که بیایم بسوی تو

دارم امید وصل تو را از خدای خویش *** دل از فراق گشته پریشان چو موی تو

ص: 159

بیداری زمانه نخواهم اگر بخواب *** میشد نصیب دیدن روی نکوی تو

در دل نماندم بجهان هیچ آرزو *** وارد شوم چو در حرم مشک بوی تو

در روز حشر چوم ز لحد سر برآورم *** باشم به گفت وگوی تو و جستجوی تو

محروم از عطای تو هرگز نمیشوم *** منع عطا ز شاه و گدا نیست خوی تو

گر عاصیان خدا بتو بخشد روا بود *** بیش از گناه خلق بود آبروی تو

شستی ز ماسوی دل و جانرا براه دوست *** مانند ما سوای همه از شستسوی تو

برجد و مادر و پدرت رحمت خدا *** هم بر برادران تو هم بر عموی تو

ای کاش روز قتل تو بودم بروزگار *** تا جان کنم فدای تو در پیش روی تو

ص: 160

آب فرات گشته گل آلود چون هنوز *** شرمنده است از لب خشک و گلوی تو

بهر نماز بود و مناجات با خدای *** گردید خون روی تو آب وضوی تو

از من سلام بر تو و بر یاوران تو *** هردم هزار لعنت حق بر عدوی تو

شاها اگر ز لطف به اصغر نظر کنی *** آن کلب آستان تو آید بکوی تو (1)

ص: 161

ص: 162

راهنمای حرم عسکریین علیهما السلام

ص: 164

آوردند تا او را کاملا و از نزدیک زیر نظر داشته باشند. سامراء تا بغداد 125 کیلومتر فاصله دارد. این شهر دارای آب و هوای نسبتاً خوب و زمینهای حاصل خیز است و رود دجله از میان آن میگذرد. این شهر در زمان متوکل عباسی دارای پادگان نظامی بود و امام حسن عسکری به دلیل حصر در این پادگان به عسکری مشهور شدند.

وقتی نزدیک شهر سامراء میشویم گنبدی بسیار با عظمت و دو مناره جلب توجه میکند که در داخل ،آن مرقد مطهر و منوّر امام هادی علی النقی پشت سرشان مرقد نورانی امام حسن عسکری و پشت سر امام عسکری قبر جناب نرجس خاتون، همسر امام عسکری (علیه السلام) و مادر حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قرار دارد. پایین پای این سه نفر قبر حکیمه خاتون دختر امام جواد؛ یعنی خواهر امام هادی (علیه السلام) و

عمه ی امام حسن عسکری (علیه السلام) قرار گرفته که به خاطر وجود این قبور مطهر ضریح شش گوشه دارد. همچنین قبر سمانه ،خاتون مادر امام هادی؛ سوسن خاتون مادر امام عسکری و مرقد امام زاده حسین فرزند امام هادی در همین حرم مطهر است که نشان و علامتی از آنها وجود ندارد؛ ولی مناسب است زائران ،محترم با تلاوت حمد و سوره ارواح طیبه آنها را شاد کنند

ص: 166

به منظور تحقیق درباره ی این مسأله گروهی به دستور متوکل شبانه به خانه ی حضرت هجوم آوردند و خانه را بازرسی کردند؛ ولی سلاح و نامهای نیافتند و مشاهده کردند که آن حضرت در حالی که جامه پشمین بر تن دارد روی زمینی که پوشیده از شن و ریگ است نشسته و مشغول تلاوت قرآن هستند ایشان را با همان حالت نزد متوکل بردند.

با آنکه متوکل بارها درصدد بود تا به بهانه ی قیام مسلحانه امام دهم را از میان بردارد ولی هیچگاه به این بهانه دست نیافت با این حال نتوانست آن حضرت را که همچون ،مرکزی شیعیان پروانه وار بر گرد آن می چرخیدند، تحمل کند؛ لذا ایشان را بنا به روایتی، در تاریخ سوم رجب سال 254 ق به شهادت رساند. امام دهم در حالی که هشت سال و پنج ماه از عمر شریفشان میگذشت به مقام امامت نایل شده بودند و پس از سی و سه سال به شهادت رسیدند و در سامرا دفن شدند صلوات الله و سالمه عليه و على آبائه الطاهرين.

جمعه هشتم ربیع الثانی سال 232 و بنا به قولی روز دهم یا چهارم ماه در مدینه متولد شدند. نام شریف آن حضرت «حسن»، کنیه ی ایشان «ابومحمد» ، و مشهورترین القابشان «زکی» و «عسکری است. علت ملقب شدن ایشان و پدرشان امام هادی به «عسکری، محصور و زیر نظر بودن ایشان در سامرا در محلی که پادگان نظامی بود، ذکر شده است. نام مادر آن حضرت حدیث»، و به قولی «سلسل» بود.

امام حسن عسکری (علیه السلام) مدتی از عمر خود را در زندان خلفای بنی عباس به سر بردند و در آنجا همواره به عبادت مشغول بودند؛ به طوری که چون دو نفر از سختگیرترین مأموران را به عنوان زندانبان برگزیدند پس از مدتی هر دو نفر اهل نماز و روزه و عبادت شدند و میگفتند چه بگوییم در حق مردی که روزها، روزه میگیرد و شبها را تا صبح به عبادت خدا می پردازد. با کسی صحبت نمیکند و هرگاه نگاه ما به او می افتد بدنمان میلرزد؛ گویی مالک خود نیستیم و اختیارمان ازکف میرود.

از آن جا که پیامبر اکرم و ائمه هدی علیهم السلام همواره از متولد شدن نوزادی خبر می دادند که دوازدهمین امام، و قائم آل محمد علیهم السلام و برچیننده ی بساط ظلم خواهد بود با گذشت زمان، سختگیری های

ص: 169

خلفا برای جلوگیری از تولد این فرزند بیشتر میشد و در زمان امام دهم و امام یازدهم این فشار به اوج خود رسید رفت و آمد شیعیان به نزد آن امامان به شدت محدود شد و جاسوسان خلیفه نیز همواره مراقب بودند تا اگر فرزندی زاده شد او را بکشند

معتمد عباسی خلیفه ،وقت امام عسکری (علیه السلام) را با زهر به شهادت رساند و به دنبال آن عمّال وی در جستجوی فرزند ایشان برآمدند و زنان را نیز تفتیش میکردند تا مبادا کسی حامله باشد.

امام عسکری (علیه السلام) در روز هشتم ربیع الاول سال 260 ،ق، در سن 28 یا 29 سالگی پس از سپری شدن شش سال از امامتشان به شهادت رسیدند و در سامرا مدفون شدند پس از شهادت امام حسن عسکری منصب امامت و خلافت به دست فرزند برومندش، یعنی مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف) واگذار شد که تا به حال ادامه دارد. ان شاء الله با ظهورش خلافت ظاهری را هم انجام میدهد

جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ وَاَدْخُلُ يَا مَوْلايَ مُوسَى

جعفر بن محمد ؟ آیا داخل شوم ای مولایم موسی

بْنَ جَعْفَرٍ وَاَدْخُلُ يَا مَوْلايَ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى

بن جعفر؟ آیا داخل شوم ای مولایم علی بن موسی؟ آیا داخل شوم

اَدْخُلُ يَا مَوْلايَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٌّ وَاَدْخُلُ يا

ای مولایم محمد بن على؟ آیا داخل شوم ای

مَوْلايَ يَا أَبَا الْحَسَنِ عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ

مولایم ايا الحسن على محمد ؟ آیا بن

وَاَدْخُلُ يَا مَوْلايَ يَا أَبَا مُحَمَّدِ الْحَسَنَ بْنَ

داخل شوم ای مولایم ای انا محمد حسن بن

عَلِيٌّ اَدْخُلُ يَا مَلائِكَةَ اللَّهِ الْمُوَكِّلِينَ

على؟ آیا داخل شوم ای فرشتگان خدا که به این سپس

بِهَذَا الْحَرَمِ الشَّريف.

حرم شریف گماشته شده اید.

عتبه مبارکه را ببوس و داخل شو و بگو

ص: 172

بسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَفي سَبِيلِ اللهِ وَ

.

عَلى مِلَّةِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ

الِهِ أَللَّهُمَّ اغْفِرْلِي وَ ارْحَمْنِي وَ تُبْ عَلَيَّ

نَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ

بعد از ورود به داخل حرم در مقابل ضریح مطهر امام هادی (علیه السلام) ، و امام عسکری (علیه السلام) بایست و بگو

اَلسَّلامُ عَلَيْكُما يَا وَلِيَّى اللهِ السَّلَامُ عَلَيْكُما

سلام بر شما ای دو ولی (و) دو نماینده خدا سلام شما بر

اللهِ السَّلامُ عَلَيْكُما يَا نُورَى اللهِ

ای دو حجت خدا سلام بر شما ای دو نور خدا

ص: 173

فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ السَّلَامُ عَلَيْكُما يَا مَنْ

در تاریکی های ،زمین سلام شما بر ای بزرگواری دو که

هذا الله في شَأْنِكُمَا آتَيْتُكُمَا زَائِرًا غارقًا

نمایان کرد خداوند اراده اش را دربارهٔ شما. آمده ام به زیارتتان با

بحقكما مُعَادِيًا لِأَعْدَائِكُمَا مُوَالِيَّا لِأَوْلِيَائِكُما

معرفت به حقتان و دشمنم با دشمنانتان و دوست دارم دوستانتان را

مُؤْمِنَّا بِمَا عَامَنْتُمَا بِهِ كَافِرًا بِمَا كَفَرْتُما

و مؤمنم به آنچه شما به آن ایمان آوردید و کافرم بدانچه شما بدان کافر شدید.

مُحققًا لما حَقَّقْتُمَا مُبْطلاً لمَا أَبْطَلْتُما

حق میدانم آنچه را شما حق دانید و باطل دانم آنچه را شما باطل دانستید

اَسْئَلُ اللهَ رَبِّي وَ رَبَّكُما أَنْ يَجْعَلَ حَظَّى مِنْ

درخواست کنم از خدا پروردگار خود و پروردگار شما که قراردهد بهره مرا

زِيَارَتِكُمَا الصَّلوةَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ وَ اَنْ

از زیارت شما دو بزرگوار درود بر محمد و آلش دیگر آن که

ص: 174

يَرْزُقَني مُرَافَقَتَكُما فِى الْجِنَانِ مَعَ ابائِكُمَا

روزی من کند رفاقت شما در را بهشت با پدران شما شایسته

الصَّالِحِينَ وَ أَسْأَلُهُ أَنْ يُعْتِقَ رَقَبَتِي مِنَ

از او که خواهم آزاد گرداند جانم را از

النَّارِ وَ يَرْزُقَنى شَفَاعَتَكُما وَمُصَاحَبَتَكُما وَ

آتش دوزخ و گرداند روزیم شفاعت شما همراهی شما و

يُعَرِّفَ بَيْنِي وَبَيْنَكُما وَلا يَسْلُبَنى حُبَّكُما وَ

شناسایی و آشنایی برقرار کند میان من و شما و از من نگیرد دوستی شما و

حُبَّ ابائِكُمَا الصَّالِحِينَ وَ أَنْ لَا يَجْعَلَهُ

دوستی پدران شایسته شما را، و قرار ندهد این

اخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيارَتِكُما وَ يَحْشُرَني

زیارتم را آخرین بار زیارت شما و محشور گرداند

مَعَكُما فِى الْجَنَّةِ بِرَحْمَتِهِ اللَّهُمَّ ارْزُقْني

مرا با شما در بهشت به رحمت خود خدایا! روزیم گردان

ص: 175

حُبَّهُمَا وَ تَوَفَّنى عَلى مِلَّتِهما اللهُمَّ الْعَنْ

دوستی این دو بزرگوار را و کیش آنان !خدایا بمیرانم لعنت کن بر

ظالِمي الِ مُحَمَّدٍ حَقَّهُمْ وَانْتَقِمْ مِنْهُمْ

بر ستم کنندگان به حق آل محمد و انتقام گیر آنها از

للهُمَّ الْعَن الأَوَّلِينَ مِنْهُمْ وَالآخِرينَ وَ

!خدایا! لعنت لعنت کن بر اولین و آخرین آنها و و دو چندان کن بر آنان

ضَاعِفْ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ وَابْلُغْ بِهِمْ وَ

عذابت را و برسان آنها را و هم چنین پیروان و

بِأَشْيَاعِهِمْ وَ مُحِبيهمْ وَ مُتَّبِعيهِمْ أَسْفَلَ دَرَك

دوستان و هم مسلکانشان را به پست ترین درجات

مِنَ الْجَحِيمِ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

جهنّم که به راستی تو بر هر چیز توانایی

اَللّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَ وَلِيِّكَ وَابْنِ وَلِيِّكَ

!خدایا شتاب کن در فرج نماینده و فرزنت نماینده ات

ص: 176

وَاجْعَلْ فَرَجَنَا مَعَ فَرَجِهِمْ فَرَجِهِ يا

و گشایشکار ما را با ظهور و فرج ایشان قرار ده،

أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

ای مهربانترین مهربانان

بعد از زیارت چهار رکعت دو) نماز دو رکعتی نماز زیارت بخوان

اَللّهُمَّ اكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ اللهُمَّ لا

!خدایا بنویس نام ما را در زمره گواهان به این مطلب) خدایا قرار مده

تَجْعَلْهُ وَاخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيارَتي إِيَّاهُما

این زیارت را آخرین بار زیارت من از این دو بزرگوار

وَارْزُقْنِي الْعَوْدَ إِلَيْهِمَا وَاحْشُرْني مَعَهُما وَ

و روزیم کن بازگشتن به زیارتشان را و محشورم گردان با این دو و

مَعَ ابْائِهِمَا الطَّاهِرينَ وَالْقَائِمِ الْحُجَّةِ

پدران پاکشان و حضرت قائم و حجت

مِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

از ،نژادشان ای مهربان ترین مهربانان

(3) حضرت نرجس خاتون علیها السلام

حضرت نرجس خاتون علیها السلام همسر امام عسکری (علیه السلام) و مادر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دختر یشوعا پسر قیصر پادشاه روم) و مادرش از نواده های شمعون وصی حضرت عیسی (علیه السلام) بوده است. وی قبل از ورود به خانهٔ امام عسکری (علیه السلام) «ملیکه» نام داشت

جدّش قیصر قصد داشت او را در 13 سالگی به ازدواج برادر زاده

ص: 178

خود درآورد بدین خاطر دستور به برپائی جشن ازدواج آنها داد. هنگام اجرای مراسم ازدواج توسط کشیشهای مسیحی، به یکباره اشیاء جلسه فرو ریخت و همه چیز شکست بار دیگر جلسه را آراستند، باز هم تکرار شد تا اینکه کشیشها به قیصر :گفتند این ازدواج نباید انجام شود.

نرجس خاتون علیها السلام شبی در عالم رؤیا به خدمت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) و حضرت عیسی (علیه السلام) رسید حضرت عیسی (علیه السلام) به او بشارت داد که تو باید به ازدواج فرزند خاتم الانبیاء درآیی و دین او را اختیار کنی وقتی بیدار شد بی صبرانه در انتظار دیدن فرزند پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) بود.

شبی دیگر در عالم رؤیا به او بشارت دادند که سپاه مسلمین به جنگ روم خواهد آمد و او باید خود را به شکل کنیزان درآورد و در میان آنها حرکت کند بعد از بیدار شدن منتظر زمان موعود بود و با انجام دستورات و قرار گرفتن در میان کنیزان به اسارت سپاه اسلام درآمد و در میان اسرا به بغداد منتقل شد

از طرف دیگر امام هادی (علیه السلام) یکی از نزدیکان خود را از سامرا با نامه ای به بغداد فرستاد فرستاده حضرت به محلی که امام فرموده بود آمد، مشاهده کرد اسرا را در معرض فروش گذاشته اند و در میان آنها کنیزی است که از فروش خود ممانعت میکند، نزدیک آمد و نامه امام

ص: 179

هادی (علیه السلام) را به او داد کنیز نامه را خواند و از صاحبش خواست او را فقط به حامل این نامه بفروشد فرستاده امام (علیه السلام) کنیز را خرید و به خانه امام هادی (علیه السلام) در سامرا آورد. این کنیز همان ملیکه بود

با ورود به خانه امام (علیه السلام) ، مسلمان شد و نزد حکیمه خاتون (دختر امام جواد (علیه السلام) احکام و دستورات اسلام را فراگرفت و به ازدواج امام عسکری (علیه السلام) یا درآمد (1).

لأَئِمَّةِ الطَّاهِرينَ الْحُجَج الميامينَ،

اَلسَّلامُ عَلَى وَالِدَةِ الإِمَامِ، وَ الْمُودَعَةِ

أَسْرَارَ الْمَلَكِ الْعَلامِ، وَ الْحَامِلَةِ لِأَشْرَفِ

الْأَنَامِ، السّلامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الصَّدِّيقَةُ

الْمَرْضِيَّةُ، اَلسَّلَامُ عَلَيْكِ يَا شَبيهَةً أُمِّ

مُوسَى وَ ابْنَةَ حَوَارِيٌّ عيسى، اَلسَّلامُ

عَلَيْكِ أَيَّتُهَا التَّقِيَّةُ النَّقِيَّةُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ

ص: 181

أَيَّتُهَا الرَّضِيَّةُ الْمَرْضِيَّةُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ

أَيَّتُهَا الْمَنْعُوتَةُ فِي الإِنْجِيلِ الْمَخْطُوبَةٌ مَنْ

رُوحِ اللّهِ الْأَمينِ وَ مَنْ رَغِبَ ف وُصْلَتِها

مُحَمَّدُ سَيِّدُ الْمُرْسَلِينَ، وَ الْمُسْتَوْدِعَةُ

اَسْرَارِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، اَلسَّلامِ عَلَيْكِ وَ

عَلى آبائِكِ الْحَوَارِيِّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ

وَ عَلَى بَعْلِكِ وَ وَلَدِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ

ص: 182

وَ عَلَى رُوحِكِ وَ بَدَنِكِ الطَّاهِرِ، أَشْهَدُ

أَنَّكِ أَحْسَنْتِ الْكِفَالَةَ، أَدَّيْتِ الْأَمَانَةَ، وَ

اجْتَهَدْتِ في مَرْضاةِ اللَّهِ، وَ صَبَرْتِ في

ذَاتِ اللهِ، وَ حَفِظْتِ سَرَّ اللهِ، وَ حَمَلْتِ

وَلِىَ اللّهِ، وَ بالَغتِ في حِفْظِ حَجَّةِ الله

وَ رَغِبْتِ في وُصْلَةِ أَبْنَاءِ رَسُولِ اللهِ،

غارِفَةً بَحَقَّهِمْ، مُؤْمِنَةٌ بِصِدْقِهِمْ، مَعْتَرِفَةٌ

ص: 183

بِمَنْزِلَتِهِمْ، مُسْتَبْصِرَةٌ بأَمْرِهِمْ، مُشْفِقَةٌ

عَلَيْهِمْ، مُؤْثِرَةً هَوَاهُمْ، وَأَشْهَدُ أَنَّكِ

مَضَيْتِ عَلَى بَصِيرَةٍ مَنْ أَمْرِكِ مَقْتَدِيَةً

بالصَّالِحِينَ راضِيَةً مَرْضِيَّةً تَقِيَّةً نَقِيَّةً

زَكِيَّةً فَرَضِيَ اللهُ عَنْكِ وَأَرْضاكِ، وَ

جَعَلَ الجَنَّةَ مَنْزِلَكِ وَ مَأْوَاكِ، فَلَقَدْ

أَوْلاكِ مِنَ الْخَيْرَاتِ مَا الْأَكِ، وَ أَعْطَاى

ص: 184

مَنَ الشَّرَفِ مَا بِهِ أَغْنَاكِ فَهَنَّاكِ اللهُ بَمَا

مَنَحَكِ مِنَ الْكَرَامَةِ وَأَمْرَأَكِ.

سپس سرت را بلند کن و بگو

اللّهُمَّ اِيَّاكِ اعْتَمَدْتُ، وَلِرِضاكِ طَلَبْتِ، وَ

بَأَوْلِيَائِكَ إِلَيْكَ تَوَسَّلْتُ، وَعَلَى

غُفْرَانِكَ وَ حِلْمِكَ اتَّكَلْتُ وَ بِكَ

عْتَصَمْتُ، وَ بِقَبْرِ أُمِّ وَلِيَّكَ لُذْتُ، فَصَلِّ

عَلَى مُحَدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ انْفَعْنى

ص: 185

بِزِيَارَتِهَا، وَ ثَبِّتْني عَلَى مَحَبَّتِهَا، وَلا

نَحْرِمْني شَفَاعَتَها وَ شَفَاعَةَ وَلَدِهَا، وَ

رْزُقْني مُرافَقَتَها، وَاحْشُرْنِي مَعَهَا وَمَعَ

وَلَدِهَا، كَمَا وَفَّقْتَني لِزِيارَةِ وَلَدِها وَ

زِيَارَتِهَا. اَللّهُمَّ إِنِّي أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِالْأَئِمَّةِ

الطَّاهِرِينَ، وَ أَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِالْحُجَج

الْمَيَامِينَ مِنْ ألِ طه وَ يُسَ أَنْ تُصَلِّيَ

ص: 186

عَلَى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبين، وَ اَنْ

جعَلَني مِنَ الْمُطْمَئِينَ الفائِزين

الْفَرِحِينَ الْمُسْتَبْشِرِينَ الَّذينَ لا خَوْفٌ

عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ، وَ اجْعَلْني مِمَّنْ

قَبِلْتَ سَعْيَهُ... وَ يَسَّرْتَ أَمْرَهُ، وَ كَشَفْتَ

ضُرَّهُ، وَ أَمَنْتَ خَوْفَهُ، اللهم بحق مُحَمَّدٍ

وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ

ص: 187

وَ لا تَجْعَلْهُ أخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيَارَتي إِيَّاها،

وَ ارْزُقْنِي الْعَوْدَ إِلَيْهَا أَبَداً ما أَبْقَيْتَنى، وَ

إِذا تَوَفَّيْتَنى فَاحْشُرْني في زُمْرَتِها... وَ

أَدْخِلْنِي في شَفَاعَةِ وَلَدِها وَ شَفَاعَتِها، وَ

اغْفِرْلي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَ

الْمُؤْمِنَاتِ، وَ أَتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةٍ وَ فِي

الْأَخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا بِرَحْمَتِكَ عَذَابَ

ص: 188

الثَّارِ... وَ السَّلامُ عَلَيْكُمْ يا ساداتي وَ

رَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ

(4) حضرت حکیمه خاتون علیها السلام

حکیمه خاتون علیها السلام دختر امام جواد (علیه السلام) بود و از زمان پدرش تا دوران غیبت صغری محضر چهار امام را درک نمود

أ- امام هادی (علیه السلام) تعلیم احکام دین به نرجس خاتون علیها السلام را به او محول کرد

ب - امام عسکری (علیه السلام) در شب ولادت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) پرستاری از نرجس خاتون علیها السلام را به عهده او گذاشت. شایان توجه است که تا آن موقع بارداری نرجس خاتون علیها السلام از همه مخفی مانده بود و تنها حکیمه خاتون علیها السلام از این راز باخبر بود.

امام عسکری (علیه السلام) از او خواست تا نزد آنها .بماند

او در آن شب از نرجس خاتون علیها السلام مراقبت کرد و بعد از ولادت، آن مولود مبارک را در بغل گرفته نزد امام عسگری (علیه السلام) آورد

ص: 189

ج - امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بعد از شهادت امام عسکری (علیه السلام) غیبت صغری توقیعات شریفه را به او می سپرد تا به مردم برساند. (1)

عَلَيْكَ يَا صَفِيَّ اللهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مُحَمَّدَ

بر تو ای برگزیده خدا سلام بر تو ایمحمد

بْنَ عَبْدِ اللهِ خَاتَمَ النَّبِيِّينَ السَّلامُ

بن عبدالله خاتم پیمبران سلام

عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنينَ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِب

بر تو ای امیر مؤمنان ای على بن ابی طالب

وَصِيَّ رَسُولِ اللهِ السَّلامُ عَلَيْكِ يا فَاطِمَةُ

وصى رسول خدا سلام بر تو ای فاطمه

سَيِّدَةَ نِسَآ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ السَّلَامُ عَلَيْكُما يا

بانوی زنان جهانیان سلام شما بر ای

سِبْطَيِ الرَّحْمَةِ وَ سَيِّدَى شَبَابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ

دو سيط (پیامبر) رحمت و دو آقای جوانان اهل بهشت،

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ سَيِّدَ

سلام بر تو ای على بن الحسين

ص: 191

الْعَابِدِينَ وَ قُرَّةَ عَيْنِ النَّاظِرِينَ السَّلامُ

بزرگ عبادت کنندگان و نور چشم بینندگان سلام

عَلَيْكَ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٌّ بَاقِرَ الْعِلْمِ بَعْدَ

بر ای تو محمد بن على شکافنده علم پس

النَّبِيِّ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ

از پیامبر خدا سلام بر ای تو جعفر بن محمد

الصَّادِقَ الْبَارَ الْأَمينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا

صادق امام نیکوکار ،امین سلام تو ای

وسَى بْنَ جَعْفَر الطَّاهِرَ الطُّهرَ السَّلام

موسی بن جعفر امام پاک پاکیزه سلام

عَلَيْكَ يَا عَلِيَّ بْنَ مُوسَى الرّضَا الْمُرْتَضى

بر تو ای على بن موسی الرضا آن (بزرگوار) و پسندیده

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٌّ التَّقِى

سلام بر تو ای محمد بن على تقی

ص: 192

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ التَّقِى

سلام برتو ای على بن محمد نقی

التَّاصِحَ الْأَمينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حَسَنَ بْنَ

آن خیرخواه ،امین سلام بر تو ای حسن بن

عَلِيٌّ اَلسَّلامُ عَلَى الْوَصِيٌّ مِنْ بَعْدِهِ اللهُم

على سلام بر وصى پس از او. خدایا!

صَلِّ عَلَى نُورِكَ وَ سِرَاجِكَ وَ وَلِيٌّ وَلِيِّكَ وَ

درود فرست بر نور و چراغ تابناکت بر نماینده نماینده ات و بر

وَصِيٌّ وَصِيّكَ وَحُجَّتِكَ عَلى خَلْقِكَ

و وصى وصی تو و حجت تو بر آفریدگانت

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ السَّلامُ

سلام بر تو ای دختر رسول خدا سلام

عَلَيْكِ يا بِنْتَ فَاطِمَةَ وَ خَديجَةَ السَّلامُ

بر تو ای دختر فاطمه و خدیجه سلام

ص: 193

عَلَيْكِ يا بِنْتَ اَميرِ الْمُؤمِنينَ السَّلامُ عَلَيْكِ

بر تو ای دختر امیر مؤمنان سلام بر تو

یا بِنْتَ الْحَسَن وَالْحُسَيْن السَّلامُ عَلَيْكِ يا

ای دختر حسن و حسین سلام بر تو ای

بنْتَ وَلِيٌّ اللهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا أُخْتَ وَلِيٌّ

دختر ولی (و) نماینده خدا سلام ای تو بر خواهر ولی

اللهِ السَّلامُ عَلَيْكِ يا عَمَّةَ وَلِيّ اللهِ السَّلامُ

خدا سلام بر تو ای عمه ولی خدا سلام

عَلَيْكِ يا بِنْتَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٌّ التَّقِيٌّ وَ

بر تو ای دختر محمد بن على تقی

رحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ عَرَّفَ الله

رحمت خدا و برکاتش بر تو باد سلام بر تو خداوند آشنایی برقرار کند

بَيْنَنَا وَ وَ بَيْنَكُمْ فِى الْجَنَّةِ وَحَشَرَنا

میان ما و شما در بهشت و محشور گرداند ما را در

ص: 194

زُمْرَتِكُمْ وَأَوْرَدَنا حَوْضَ نَبِيِّكُمْ وَ سَقَانًا

گروه شما و درآورد ما شما را در کنار حوض پیامبر و بنوشاندمان

كأس جَدِّكُمْ مِنْ يَدِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ

از جام جدّتان از دست (ساقی حوض (کوثر على بن ابی طالب

صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْكُمْ اَسْئَلُ اللهَ أَنْ يُرِيَنا

درود خدا همه شما بر از خدا که خواهم سُرور و حکومت

فيكُمُ السُّرُورَ وَالْفَرَجَ وَ اَنْ يَجْمَعَنا وَإِيَّاكُمْ

پیروزمندانه شما را به ما بنماید و گرد آورد ما و شما را در

في زُمْرَةِ جَدِّكُمْ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ

گروه جدتان محمد صلّى الله عليه وآله و نگیرد

قاله وَاَنْ لا يَسْلُبَنا مَعْرفَتَكُمْ إِنَّهُ وَلِيٌّ قَديرٌ

از ما معرفت شما که را به راستی او سرپرستی است توانا

أَتَقَرَّبُ إِلَى اللهِ بِحُبِّكُمْ وَالْبَرائَةِ مِنْ

تقرب جویم به درگاه خدا به وسیلهٔ شما دوستی و بیزاری جستن از

ص: 195

اَعْدَائِكُمْ وَ التَّسْلِيمِ إِلَى اللهِ رَاضِيَّا بِهِ غَيْرَ

دشمنانتان و تسلیم بودن در برابر خدا خوشنود و بدان بی آنکه بودن

مُنْكِرٍ وَلا مُسْتَكْبِر وَ عَلى يقين ما أتى بِهِ

انکار داشته باشم گردنکشی و کنم و یقین دارم به درستی آنچه

مُحَمَّدٌ وَ بِهِ رَاضٍ نَطْلُبُ بِذَلِكَ وَجْهَكَ يَا

محمد آورده و بدان خوشنودم بدان خوشنودم و به وسیلهٔ آن می جوییم خوشنودی تو را ای

سَيّدي اللهم و رضاكَ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ يا

آقای ما و ای خدا همچنین رضای تو و سرای آخرت را جویاییم ای

حَكِيمَةُ اشْفَعى لى فِي الْجَنَّةِ فَإِنَّ لَكِ

حکیمه شفاعت كن مرا درباره بهشت که به راستی تو

عنْدَ اللهِ شَأْنا مِنَ الشَّانِ اللَّهُمَّ إِنِّي

در نزد خدا مقامی شایسته داری خدایا! از تو

اَسْتَلُكَ أَنْ تَخْتِمَ لِي بِالسَّعَادَةِ فَلَا تَسْلُبْ

خواهم که سرانجامم را به سعادت به پایان

ص: 196

مِنّي مَا أَنَا ِفيهِ وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ الا

رسانی از و من نگیری آنچه که را بدان معتقدم.

وَ عَافِيَتِكَ وَصَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

جنبش و نیرویی نیست جز به خدای والاى بزرگ

أَجْمَعِينَ وَ عَافِيَتِكَ وَصَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ

خدایا! دعایمان را اجابت فرما و بپذیر از ما

وَ عَالِهِ أَجْمَعِينَ بِاللهِ الْعَلِيُّ الْعَظِيمِ اَللّهُمَّ

به بزرگواری و عزّت و به مهر و

اسْتَجِبْ لَنَا وَ تَقَبَّلْهُ بِكَرَمِكَ وَعِزَّتِكَ وَبِرَحْمَتِكَ

عافیتت و درود خدا بر محمد و آلش همگی

وَ عَافِيَتِكَ وَصَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

و سلامی کامل بر آنها باد

أَجْمَعِينَ وَسَلَّمَ تَسْلِيمًا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

ای مهربان ترین مهربانان

ص: 197

(5) سرداب مطهّر

سرداب مطهر در حرم عسکریین علیهما السلام ، سرداب منزل امام هادی (علیه السلام) بوده و آن بزرگوار در آنجا عبادت میکرده بعد از آن حضرت نیز محل عبادت امام عسکری (علیه السلام) و امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بوده است.

طالب سلام

این مکان مقدس که محل عبادت سه امام معصوم علیهم السلام بوده از معنویت خاصی برخوردار است. بدین خاطر مرحوم سید بحر العلوم فرموده: آنچه به من رسیده از برکت سرداب مطهر یا مسجد سهله بوده است. (1)

یکی از وقایعی که درباره سرداب مطهّر نقل شده مربوط به حکومت معتضد عبّاسی (2) است

چند سال بعد از شهادت امام عسکری (علیه السلام) «معتضد دستور داد مأموران به طرف سامرا حرکت کنند و هرکسی را در خانه امام عسکری (علیه السلام) دیدند دستگیر کنند آنها شبانه به خانه امام عسکری (علیه السلام) وارد شدند و کسی را نیافتند اما از سرداب صدای تلاوت قرآن شنیدند، وارد سرداب شدند دیدند در سرداب آبی است و در میان آن حصیری پهن و شخصی بر روی آن به نماز ایستاده یکی از مأموران بقصد دستگیری ،او

ص: 198

خود را به آب انداخت ولی در میان آب غرق شد مأموران نجاتش دادند مأمور دیگری خود را به آب انداخت به همان سرنوشت مبتلا شد آنها وحشت زده به بغداد برگشتند و واقعه را برای معتضد نقل کردند

او از آنها تعهد گرفت این واقعه را برای کسی نگویند (1)

از امام هادی (علیه السلام)، امام باشند؛ اما آن بزرگوار در زمان حیات امام هادى (علیه السلام) از دنیا رفتند امامزاده سید محمد در مدینه ساکن بودند و برای مسافرت به سامرا آمدند که هنگام بازگشت به مدینه مریض شدند و وفات کردند و در همان جا به خاک سپرده شدند.

مرحوم حاج شیخ عباس قمی رضوان الله علیه صاحب کتاب شریف مفاتيح الجنان می فرمایند

بس است در جلالت آن جناب که قابلیت و صلاحیت امامت را داشت و فرزند بزرگ امام هادی (علیه السلام) بود و در فوت او امام حسن عسکری (علیه السلام) گریبان خود را چاک کردند

مَوْلايَ وَ مَوْلاكَ عَلانِيَةً وَ سِرّاً، فاز

مُتَّبِعُكَ، وَ نَجا مُصَدِّقُكَ، وَ خَابَ وَخَسِرَ

مُكَذِّبُكَ وَ الْمُتَخَلِّفُ عَنْكَ، اشْهَدْ لى

يَهْذِهِ الشَّهَادَةِ لِكُونَ مَنَ الْفَائِزِينَ

بِمَعْرِفَتِكَ وَ طاعَتِكَ وَ تَصْدييک و

تَبَاعِكَ، وَالسَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَيِّدِي وَ ابْنَ

سَيِّدي، أنْتِ بابِ اللهِ الْمُؤْتى مِنْهُ، وَ

ص: 201

الْمَأْخُوذُ عَنْهُ، أَتَيْتُكَ زَائِراً وَ حَاجَاتِي لَكَ

مُسْتَوْدِعاً، وَها أَنَا ذَا أَسْتَوْدِعُكَ دِينِي وَ

أمَانَتِي وَ خَوَاتِيمَ عَمَلي وَ جَوَامِعَ أَمَلي

إِلى مُنْتَهى أَجَلى، وَ السَّلامُ عَلَيْكَ وَ

رَحْمَةُ الله وبركاته وَبَرَكاتُهُ

توکی ما بینوا را می نوازی *** ایا خوش لهجه محبوب حجازی (1)

سرداب غیبت حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) جایگاه مقدسی است که بیرون از حرم امام هادی و امام حسن عسگری علیهما السلام اما داخل صحن مطهر آن دو امام با فاصله نزدیک به 15 متر قرار دارد.

ساختمان کوچکی است که از سطح زمین حدود چهار متر و نیم پایین تر است و دارای محوطه ای شش ضلعی بوده که به اتاقی با ابعاد 3×5 متر منتهی می.شود اتاق کوچکی در سمت چپ آن به طول یک متر و هشتاد سانتی متر و عرض یک متر و نیم قرار دارد که با دری چوبی و مشبک مشخص شده است و به عنوان محل غیبت شهرت دارد در گوشه ای از این اتاق نیز چاهی معروف به چاه غیبت است.

مساحت ساختمان سرداب 125 متر است و دو راه پله جهت ورود و خروج زائران احداث شده است که یکی 18 و دیگری 22 پله دارد این سرداب دارای گنبدی آجری است و روی آن با کاشی های آبی رنگ پوشیده شده است.

سرداب غیبت از معنویت خاصی بهره دارد، زیرا سه امام

ص: 203

معصوم علیهم السلام در آن عبادت و نیایش شبانه روزی داشته اند و محل سکونت و استراحت آن عزیزان بوده است و حضرت ولی عصر - عجل الله تعالى فرجه الشریف - غیبت خود را از این محل آغاز کرده است

پیش از ورود به سرداب شیعیان شیفته دست به دعا بر می دارند و به پیروی از امام باقر و امام صادق علیهما السلام دعای فرج را می خوانند

اللهم کن لولیک الحجة بن الحسن صلواتک

پروردگارا! برای ولی خود حجة بن الحسن درود تو

عليه و على آبائه في هذه الساعة و فى كلّ

بر او و پدرانش بر در این ساعت و در هر ساعتی

ساعة وليّاً و حافظا و قاعداً و ناصرا

و سرپرست پیشوا، یاور راهنما و دیده بان باش تا

دليلاً وعينا حتّى تسکنه عرضک طوعا و

او را در زمین خودت با رغبت اسکان دهی و او را بر زمین به مدت طولانی از

تمتعه فيها طويلا (1)

نعمتها برخوردار سازی

ص: 204

اللهِ وَ ابْن أَوْلِيَائِهِ السَّلامُ عَلَى الْمُدَّخَر

و در حقشان کوتاهی .کنند سلام بر بندهٔ مقرّب خدا و فرزند بندگان ،مقرّبش سلام بر آنکه ذخیره شده

لِكَرَامَةِ أَوْلِيَاءِ اللهِ وَ بَوَارٍ اَعْدَائِهِ السَّلامُ

تا اولیاء خدا را گرامی کند و دشمنانش را نابود گرداند سلام

عَلَى النُّور الَّذى أَرَادَ أَهْلُ الْكُفْرِ إطْفَاتَهُ

آن بر نور که تابانی اهل کفر آهنگ خاموش کردنش را کردند

فَأَبَى الله إلا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ بِكُرْهِهِمْ وَأَيَّدَهُ

ولی خداوند نخواست جز آن که نور خود را آشکار و کامل گرداند

بِالْحَيَاةِ حَتَّى يُظْهِرَ عَلَى يَدِهِ الْحَقَّ بِرَغْمِهِم

گرچه آنان را ناخوش آید و او را به وسیلهٔ زندگی طولانی) نگاه داشت تا برغم آنان

شْهَدُ اَنَّ اللهَ اصْطَفَيْكَ صَغِيرًا وَ اَكْمَلَ لَكَ

حق را به دست او آشکار سازد گواهی دهم که به راستی خداوند تو را در کوچکی برگزید

عُلُومَهُ كَبِيرًا وَ أَنَّكَ حَيُّ لا تَمُوتُ حَتَّى

و علوم خود را برای تو در بزرگی کامل کرد و تو زنده هستی هستی و نخواهی مرد تا

ص: 206

تُبْطِلَ الْجِبْتَ وَالطَّاغُوتَ اللهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ

از میان برداری جبت و طاغوت (معبودهای ساختگی و (یاغیان را !خدایا درود فرست بر

وَ عَلَى خُدامِهِ وَ أَعْوَانِهِ عَلَى غَيْبَتِهِ وَ نَايِهِ

دوران غیبت و آن حضرت و بر خدمتکاران و کمک کارانش در دوران دوریش

وَاسْتُرْهُ سَتْرًا عَزِيزاً وَاجْعَلْ لَهُ مَعْقِلاً حَرِيزاً

و مستور دار در پرده عزت و نیرومندی و او را در پناهگاه محکمی قرارش ده

وَاشْدُدِ اللّهُمَّ وَطأتَكَ عَلى مُعَانِديه

و پایمال کردن و سرکوبی خود را نسبت را نسبت به دشمنانش سخت و شدید گردان

وَاخْرُسْ مَوَالِيهُ وَ زَائِريِهِ اَللّهُمَّ كَمَا

دوستان و زائرینش را از گزند (روزگار خدایا کن. چنانچه

جَعَلْتَ قَلْبِي بِذِكْرِهِ مَعْمُوراً فَاجْعَلْ سِلاحي

دل مرا به یاد آوری او آباد کردی اسلحه مرا نیز در یاری او آماده کن و

مَشْهُوراً وَ إِنْ حَالَ بَيْنِي وَبَيْنَ

از نیام به در آر، و اگر حائل شد میان من میان دیدار آن حضرت

ص: 207

لِقَآئِهِ الْمَوْتُ الَّذي جَعَلْتَهُ عَلَى عِبادِكَ حَتْمًا

آن مرگی که مسلّم کردی بر بندگانت و مقدر کردی آن را بر خلق خود

وَ أَقْدَرْتَ بِهِ عَلَى خَلِيقَتِكَ رَغْمَا فَابْعَثْني

تا بینیشان به خاک مالیده و زبونشان کنی پس مرا هنگام ظهورش

عِنْدَ خُرُوجِهِ ظَاهِرًا مِنْ حُفْرَتي مُؤْتَزِراً

برانگیز تا سر برآرم از قبرم و که همان طور کفن پوشیده ام

كَفَنى حَتَّى أَجَاهِدَ بَيْنَ يَدَيْهِ فِى الصَّفْ

پیکار کنم در پیش رویش در آن صفی که ستایش کردی اهل آن صف را

الَّذي أَثْنَيْتَ عَلَى أَهْلِهِ فِي كِتَابِكَ فَقُلْتَ

قرآن و :فرمودی «گویی آنها بنایی استوارند»

كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ اللّهُمَّ طالَ

خدایا! انتظار ما به درازا کشید و مردمان فاجر بدکار

الْاِنْتِظارُ وَ شَمِتَ مِنَّا بِنَا الْفُجَّارُ وَصَعُبَ

ما را شماتت کنند و انتقام از دشمن ما بر دشوار گشت

ص: 208

عَلَيْنَا الْاِنْتِصارُ اللّهُمَّ اَرِنَا وَجْهَ وَلِيِّكَ

خدایا نشان ده به ما روی میمون بنده مقرّب و نماینده ات

الْمَيْمُونَ فِي حَيَاتِنَا وَ بَعْدَ الْمَنُونِ اللّهُمَّ

را در حال زندگی و پس از .مرگ خدایا!

اِنّي اَديِنُ لَكَ بِالرَّجْعَةِ بَيْنَ يَدَيْ صَاحِبِ

من اعتقاد دارم به رجعت در پیش روی صاحب این بقعه

الْبُقْعَةِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ يَا

فریاد فریاد فریاد ای صاحب الزمان

صَاحِبَ الزَّمَانِ قَطَعْتُ في وُصْلَتِكَ الْخُلانَ

برای رسیدن به تو از دوستان صمیمی بریدم

وَ هَجَرْتُ لِزِيارَتِكَ الْأَوْطانَ وَ اَخْفَيْتُ

و برای زیارتت وطن را ترک کردم و هدف و مقصودم را

أَمْرى عَنْ أَهْل البلدان لِتَكُونَ شَفيعًا عِنْدَ

از مردم شهرها ی سر راه پنهان داشتم تا تو شفیع من گردی در نزد

ص: 209

رَبِّكَ وَ رَبِّي وَ إِلَى ابْآئِكَ وَ مَوَالِيَ

پروردگار خود و پروردگار من من و پیش پدرانت و سروران مندر (خواستن)

اکنون داخل میشویم دو رکعت نماز میخوانیم و میگوییم

حُسْنِ التَّوْفِيقِ لى وَ إِسْباعَ النِّعْمَةِ عَلَى

خوش توفیقی برای من و نعمت فراوانی بر من و روان شدن احسان

وَ سَوْقِ الْإِحْسَانِ إلَى اللّهُمَّ صَلِّ عَلى

و بخشش به سوی من. خدایا! درود فرست بر

مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ أَصْحَابِ الْحَقِّ وَقادَةِ

محمد و آل محمد ملازمین حق و راهبران خلق

الْخَلْق وَاسْتَجِبْ مِنِّي مَا دَعَوْتُكَ وَ أَعْطِنِي

به و اجابت رسان برایم آنچه دعا کردم و عطا کن به من آنچه را

مَا لَمْ أَنْطِقْ بِهِ فِي دُعائي مِنْ صَلاح ديني

زبان نیاوردم در دعایم از آنچه به صلاح دین و دنیای است من

دنْيَايَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ وَ صَلَّى اللهُ عَلَى

که به راستی تویی ستوده و بزرگوار، و درود خدا بر

ص: 210

مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الظَّاهِرِينَ اللهُم عَبْدُكَ

محمد و آل پاکش باد. خدایا بنده زائر تو در

الزَّائِرُ في فِنَاءِ وَلِيْكَ الْمَزُورِ الَّذِي فَرَضْتَ

آستان بنده مقرّب تو است که به زیارتش آیند آن که واجب کردی

طاعَتَهُ عَلَى الْعَبِيدِ وَالْأَحْرَارِ وَانْقَذْتَ بِهِ

فرمانبرداریش را بر هر بنده و آزاد نجات و دادی به وسیله اش

أوْلِيَانَكَ مِنْ عَذَابِ النَّارِ اللّهُمَّ اجْعَلْها

دوستان خود را از عذاب دوزخ !خدایا این این زیارت را زیارتی زیارتی پذیرفته

زيارَةً مَقْبُولَةً ذَاتَ دُعَاءٍ مُسْتَجَابٍ مِنْ

قرار ده که زیارتی و در آن دعایی باشد مستجاب از فردی

مُصَدِّقٍ بِوَلِيِّكَ غَيْرِ مُرْتَابِ اللّهُمَّ لَا تَجْعَلْهُ

که تصدیق کرده ولی و نماینده تو را بدون هیچ گونه شک و تردیدی خدایا قرارش مده

ءاخِرَ الْعَهْدِ بِهِ وَ لا بِزِيارَتِهِ وَلَا تَقْطَعْ

آخرین بار آمدنم به آستان این بزرگوار و زیارتش

ص: 211

أَثَرِي مِنْ مَشْهَدِهِ وَ زِيَارَةِ أَبِيهِ وَ جَدِّهِ

و پای مرا از زیارتگاه او و زیارت پدر و جدش مبر.

اللّهُمَّ أخْلِفْ عَلَيَّ نَفَقَتى وَانْفَعْنى بما

خدایا! آنچه در این راه خرج کردم عوض آن را به من بده و سود بخش کن

زَقْتَنى في دُنْيَايَ وَاخِرَتي لي وَ

آنچه را روزی من کرده ای در دنیا و آخرتم و برای

لاخوانی وَ أَبَوَى وَ جَميعِ عِتْرَتي

برادرانم و مادرم پدر و همه و خاندانم تو را به

اسْتَوْدِعُكَ الله أَيُّهَا الْإِمَامُ الَّذِي يَفُوزُ بِهِ

خدا میسپارم ای امام بزرگواری که رستگار شوند به وسیلهٔ او

الْمُؤْمِنُونَ وَيَهْلِكُ عَلَى يَدَيْهِ الْكَافِرُونَ

مؤمنان، و نابود گردند به دست او مردمان کافر

الْمُكَذِّبُونَ يَا مَوْلايَ يَا بْنَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٌّ

کننده تکذیب و ای مولای من ای فرزند حسن بن على

ص: 212

جِئْتُكَ زَائِرًا لَكَ وَ لأَبيكَ وَجَدِّكَ مُتَيَقنا

به دربارت آمده ام برای زیارت تو و پدر و جدت و یقین به رستگاری

الْفَوْزَ بِكُمْ مُعْتَقِدًا إمَامَتَكُمْ اللهُمَّ اكْتُبْ

خویش به وسیلهٔ شما دارم و معتقد به امامت شما هستم خدایا ثبت کن

هذِهِ الشَّهَادَةَ وَ الزِّيَارَةَ لى عِنْدَكَ فى

این گواهی و زیارت مرا نزد خودت در بلندترین جاها

عِليِّينَ وَ بَلِّغْنى بَلاغَ الصَّالِحِينَ وَانْفَعْني

برسانم بدانجا که رسیدند بدان مردمان ،شایسته و از دوستی ایشان

بِحُبِّهِمْ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ

به من سودده ای پروردگار جهانیان

اللّهُمَّ عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَانْكَشَفَ

!خدایا بزرگ شد بلا و گرفتاری آشکار شد و شد راز پنهانی و پرده از روی

الغطاء وَضاقَت الأَرْضُ وَ مَنَعَتِ السَّمَاءِ وَ

کار برافتاد و زمین بر ما تنگ شد و آسمان خودداری کرد

إِلَيْكَ يَا رَبِّ الْمُشْتَكَى وَ عَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِى

به درگاه و تو آوریم پروردگارا شکوه را و بر تو اعتماد کنیم در

الشِّدَّةِ وَالرَّخَاءِ اللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ

سختی خدایا! آسانی. و درود فرست محمد بر و

الِهِ الّذينَ فَرَضْتَ عَلَيْنَا طَاعَتَهُمْ فَعَرَّفْتَنا

آل او آن بزرگانی که واجب کردی بر ما فرمانبرداریشان را و بدین وسیله

بِذَلِكَ مَنْزِلَتَهُمْ فَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجًا عَاجِلاً

منزلت و مقامشان را به مقامشان را به ما شناساندی بگشا از ما به حق ایشان گشایشی فوری

كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ اَقْرَبُ مِنْ ذَلِكَ يَا مُحَمَّدٌ

چون چشم برهم زدن یا زودتر از آن، ای محمد

ص: 214

يا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا مُحَمَّدُ أَنْصُرَانِي فَإِنَّكُمَا

ای على ای على ای محمد یاریم دهید که به

ناصِرَايَ وَ اكْفِيانِي فَإِنَّكُمَا كَافِيَايَ يَا

حقیقت شمایید یاور من و كفايتم کنید که به راستی شمایید

مَوْلايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ

کفایت کننده من ای مولای من ای صاحب الزمان به فریادم برس

الْغَوْثَ اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى اَدْرِكْني

به فریادم برس مرا دریاب مرا دریاب

دينِهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا خَلِيفَةَ اللهِ وَ ناصِرَ حَقِّهِ

سلام بر تو خلیفه خدا و یاور حق او،

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللهِ وَ دَليلَ إِرَادَتِهِ السَّلامُ

سلام بر تو ای حجت خدا و راهنمای اراده اش سلام

عَلَيْكَ يَا تَالِيَ كِتَابِ اللهِ وَ تَرْجُمَانِهِ السَّلامُ

بر تو ای کننده تلاوت کتاب خدا کننده تفسیر و آیات او سلام

عَلَيْكَ فِي اناءِ لَيْلِكَ وَ أَطْرَافِ نَهَارِكَ السَّلامُ

بر تو در تمام آنات و دقایق شب و سرتاسر روز سلام

عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللهِ فِي أَرْضِهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا

تو ای به بر جای مانده از طرف خدا در روی ،زمین سلام بر تو ای

مِيثَاقَ اللهِ الَّذي أَخَذَهُ وَ وَكَّدَهُ السَّلَامُ عَلَيْكَ

پیمان محکم خدا که از مردم گرفت و سخت محکمش ،کرد سلام بر ای

يَا وَعْدَ اللهِ الَّذِي ضَمِنَهُ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَلَمُ

ای وعده خدا که تضمینش کرده سلام بر تو ای پرچم

ص: 216

الْمَنْصُوبُ وَالْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ وَالْغَوْثُ وَالرَّحْمَةُ

برافراشته و دانش ریزان و فریادرس خلق و رحمت

الْوَاسِعَةُ وَعْدًا غَيْرَ مَكْذُوب السَّلَامُ عَلَيْكَ حِينَ

حق وسیع و آن وعده ای که دروغ نشود سلام بر تو هنگامی که

تقومُ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ حِينَ تَقْعُدُ السَّلامُ عَلَيْكَ

می ایستی سلام بر تو هنگامی که می نشینی سلام بر تو

حينَ تَقْرَءُ وَ تُبَيِّنُ السَّلامُ عَلَيْكَ حينَ تُصَلِّي وَ

هنگامی که فرامین حق را میخوانی و تفسیر میکنی سلام بر تو هنگامی که نماز میخوانی و

تَقْنُتُ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ حينَ تَرْكَعُ وَ تَسْجُدُ

قنوت ،کنی سلام هنگامی که تو هنگامی بر ركوع و سجده جای آوری به

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ حينَ تُهَلِّلُ وَ تُكَبِّرُ السَّلامُ

سلام بر تو هنگامی که «لا اله الا الله» و «الله اکبر» گویی سلام

عَلَيْكَ حِينَ تَحْمَدُ وَ تَسْتَغْفِرُ السَّلَامُ عَلَيْكَ

بر تو هنگامی که خدا را ستایش کنی و از او آمرزش ،خواهی سلام بر تو

ص: 217

حينَ تُصْبِحُ وَ تُمْسى السّلامُ عَلَيْكَ فِي

هنگامی که بامداد کنی شام کنی سلام بر تو در

اللَّيْلِ إِذَا يَغْشى وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلّى السّلامُ

شب هنگامی که تاریکیش فرا گیرد و در روز هنگامی که پرده ،برگیرد سلام

عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمَامُ الْمَأْمُونُ السَّلَامُ عَلَيْكَ

بر تو ای امام امین سلام بر تو

ايُّهَا الْمُقَدَّمُ الْمَأْمُولُ السَّلامُ عَلَيْكَ بِجَوامِع

ای مقدم بر همه خلق و مورد آرزوی ،آنان) سلام بر تو به همه سلامها.

السَّلام أَشْهدُكَ يَا مَوْلايَ أَنِّي أَشْهَدُ أَنْ لَا

گواه گیرم تو را ای مولا که و سرور من من گواهی دهم این که به

إلهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ وَ اَنَّ مُحَمَّدًا

معبودی نیست جز خدای یگانه که شریک ندارد و نیز گواهی دهم که محمد

عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ لا حَبيبَ إِلا هُوَ وَ أهله و اَهْلُهُ وَ

بنده و رسول او است و محبوبی جز او و خاندانش، نیست و

ص: 218

أَشْهِدُكَ يَا مَوْلايَ أَنَّ عَلِيًّا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ

گواه گیرم تو را ای مولای که من على امیر مؤمنان

حُجَّتُهُ وَالْحَسَنَ حُجَّتُهُ وَالْحُسَيْنَ حُجَّتُهُ وَ

حجت خدا است و حسن حجت او است و حسین حجت او است و

عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ حُجَّتُهُ وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ

على بن الحسين حجت است او محمد و بن على

حُجَّتُهُ وَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٌ حُجَّتُهُ وَ مُوسَى

حجت او است و جعفر بن محمد حجت است او و موسی

بْنَ جَعْفَرِ حُجَّتُهُ وَ عَلِيَّ بْنَ مُو مُوسَىٰ مُوسَى حُجَّتُهُ وَ

جعفر بن حجت او است على بن موسی حجت او است و

مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ حُجَّتُهُ وَ عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ

محمد على بن حجت او است و على بن محمد حجت او است

حُجَّتُهُ وَالْحَسَنَ بْنَ عَلِيٌّ حُجَّتُهُ وَ أَشْهَدُ

و حسن بن علی حجت او است و گواهی دهم که تو حجت .خدایی

ص: 219

اَنَّكَ حُجَّةُ اللهِ اَنْتُمُ الْأَوَّلُ وَالآخِرُ وَاَنَّ

و شمایید اول و آخر و مسلما بازگشت شما حق است که شکی در آن نیست

رَجْعَتَكُمْ حَقٌّ لَا رَيْبَ فِيها يَوْمَ لا يَنْفَعُ

روزی که سود ندهد کسی را ایمانش که پیش از آن ایمان نیاورده

نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ ءَامَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ

یا در (مدت) ایمان خویش کار خیری انجام نداده

كَسَبَتْ في ايمانِها خَيْرًا وَ أَنَّ الْمَوْتَ حَقٌّ وَ

همانا مرگ است حق و ناکر و نکیر دو) فرشته سؤال (قبر)

انَّ نَاكِرًا وَنَكيرًا حَقٌّ وَأَشْهَدُ أَنَّ النَّشْرَ حَقٌّ

حق است. و گواهی دهم که زنده شدن پس از مرگ حق است

وَ الْبَعْثَ حَقٌّ وَ أنَّ الصِّرَاطَ حَقٌّ وَالْمِرْصَادَ

و برانگیخته شدن حق است و صراط حق است و مرصاد (کمینگاه) حق است

حَقٌّ وَالْمِيزَانَ حَقٌّ وَالْحَشْرَ حَقٌّ وَالْحِسَابَ

و میزان حق استو حشر در قیامت حق است حساب و حق است

ص: 220

حَقٌّ وَالْجَنَّةَ وَالنَّارَ حَقٌّ وَالْوَعْدَ وَالْوَعِيدَ

و بهشت دوزخ و حق است و وعده و تهدید درباره آن

بِهِمَا حَقٌّ يَا مَوْلايَ شَقِيَ مَنْ خَالَفَكُمْ وَ

دو حق است ای مولای من بدبخت است کسی که مخالفت شما را کرد و

سَعِدَ مَنْ أَطاعَكُمْ فَاشْهَدْ عَلى مَا

سعادتمند است کسی که پیرویتان کرد، پس گواهی ده بر آنچه

أَشْهَدْتُكَ عَلَيْهِ وَأَنَا وَلِيُّ لَكَ بَرِيءٌ مِنْ

تو را بر آن گواه گرفتم و من دوست توام و بیزارم

عَدُوكَ فَالْحَقُّ مَا رَضِيتُمُوهُ وَالْبَاطِلُ مَا

دشمنت. حق آن است که شما پسند کردید و است باطل همان که

شخَطَتُمُوهُ وَالْمَعْرُوفُ مَا أَمَرْتُمْ بِهِ

شما بدان خشم کردید و معروف و کار (نیک همان که بود شما

وَالْمُنْكَرُ ما نَهَيْتُمْ عَنْهُ فَنَفْسي مُؤْمِنَةٌ

بدان دستور دادید و منکر و) و کار (زشت همان بود که شما از

ص: 221

باللهِ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ وَبِرَسُولِهِ وَ بِأَميرِ

آن جلوگیری و نهی کردید من ایمان دارم به خدای یگانه ای

المُؤْمِنِينَ وَبِكُمْ يَا مَوْلايَ أَوَّلِكُمْ وَ

که شریک ندارد و به رسول او و به امیر مؤمنان و به شما ای مولای من

اخِرِكُمْ وَنُصْرَتى مُعَدَّةٌ لَكُمْ وَ مَوَدَّتى

از اول تا تا آخرتان و شما یاریم برای آماده است و دوستیم خالص

خَالِصَةٌ لَكُمْ امين امينَ

و پاک برای شما است آمین آمین

بعد از زیارت، این دعا خوانده شود:

اَللّهُمَّ إِنِّي أَسْتَلُكَ اَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ

خدایا! از تو خواهم که درود فرستی بر محمد

نَبِيٌّ رَحْمَتِكَ وَكَلِمَةِ نُورِكَ وَ اَنْ تَمْلَأَ قَلْبى

پیامبر رحمتت و کلمه نورت و دیگر آن که پرکنی دل

نُورَ الْيَقِينِ وَ صَدْرِي نُورَ الأَيْمَانِ وَ فِكْري

مرا با نور یقین و سینه ام را با نور ایمان و اندیشه ام

ص: 222

نُورَ النِّيَّاتِ وَ عَزْمي نُورَ الْعِلْمِ وَ قُوَّتى

را با نور تصمیم ها و اراده ام را با نور علم و نیرویم

نُورَ الْعَمَل وَ لِسانی نُورَ الصِّدْقِ وَ ديني

را با نور عمل و زبانم را با نور راستگویی و دین

نُورَ الْبَصَائِرِ مِنْ عِنْدِكَ وَ بَصَرِي نُورَ

و مذهبم را با نور بیناییهایی از نزد خودت و چشمم را با نور

الضّياءِ وَ سَمْعى نُورَ الْحِكْمَةِ وَ مَوَدَّتى

روشنایی گوشم و را با نور فرزانگی و حکمت و دوستیم را با

نورَ الْمُوَالَاةِ لِمُحَمَّدٍ وَ الِهِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ

نور موالات محمد و آلش عليهم السلام

حَتَّى اَلْقَاكَ وَ قَدْ وَ فَيْتُ بِعَهْدِكَ وَ مِيثَاقِكَ

تا تو را دیدار کنم و من به عهد و پیمان تو وفا کردم

فَتُغَشَّينِي رَحْمَتُكَ يا وَلِيُّ يَا حَميدُ اللهُم

رحمت پس خود را بر من بپوشان ای سرپرست و ای ستوده !خدایا

ص: 223

صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ حُجَّتِكَ في أَرْضِكَ وَ

درود فرست بر محمد حجت تو در روی زمینت و

خَليفَتِكَ فِي بِلادِكَ وَ الدَّاعِى إِلَى سَبِيلِكَ

جانشین تو در شهرهایت و کننده دعوت به سوی راهت

وَالْقَائِم بِقِسْطِكَ وَ الثَّائِرِ بِأَمْرِكَ وَلِيٌّ

قیام کننده به عدل و دادت و انقلاب کننده به دستور تو، دوست

الْمُؤْمِنِينَ وَ بَوارِ الْكَافِرِينَ وَمُجَلَّى الظُّلمة

نابودی مؤمنان و برطرف کافران و کننده تاریکی

مُنيرِ الْحَقِّ وَ النَّاطِقِ بِالْحِكْمَةِ وَ الصِّدْقِ

روشن کننده حق گویای و به حکمت و ،راستی

وَ كَلِمَتِكَ التَّامَّةِ فِي أَرْضِكَ الْمُرْتَقِبِ

و آن کلمه (دستور) کاملت (فرمان و در زمین روی که در حال

الْخَائِفِ وَالْوَلِيُّ النَّاصِحَ سَفِينَةِ النَّجَاةِ وَ

انتظار و هراس به سر برد و آن سرپرست خیرخواه و

ص: 224

عَلَمِ الْهُدى وَ نُورِ أَبْصَارِ الْوَرَىٰ وَ خَيْرِ مَنْ

کشتی نجات پرچم و هدایت و روشنی دیدگان مردم و بهترین کسی

تَقَمَّصَ وَارْتَدى وَمُجَلَّى الْعَمَى الْغَماء

که جامه و رداء به بر کرد و زداینده گمراهی

الَّذى يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلاً وَ قِسْطاً كَمَا

آن کس که کند داد زمین را از عدل و چنانچه شده پر باشد

مُلِئَتْ ظُلْمًا وَ جَوْراً إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ

از ستم و بیدادگری که به راستی تو بر هر چیز توانایی

قَديرٌ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى وَلِيِّكَ وَابْنِ

خدایا درود فرست بر بنده مقرّب درگاهت و فرزند

اوْلِيَائِكَ الَّذِينَ فَرَضْتَ طَاعَتَهُمْ وَأَوْجَبْتَ

بندگان مقرّبت آنان که که فرض کردی فرمانبرداریشان را و واجب گرداندی

حقهم وَ أَذْهَبْتَ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرْتَهُمْ

حقشان را و دور کردی از ایشان پلیدی را و به خوبی

ص: 225

تَطْهِيرًا اَللّهُمَّ انْصُرْهُ وَانْتَصِرْ بِهِ لِدِينِكَ

پاکیزه شان کردی !خدایا یاریش کن و به دست او دینت را یاری کن

وَانْصُرْ بِهِ أَوْلِيَانَكَ وَ اَوْلِيَاتَهُ وَ شِيعَتَهُ وَ

و یاری کن به وسیلهٔ او دوستان خودت و دوستان او و شیعیان و

نَّصَارَهُ وَاجْعَلْنَا مِنْهُمْ اللَّهُمَّ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ

ما را نیز از آنان قرار یاورانش را و ده. !خدایا نگاهش دار از شرّ

كُلِّ بَاغ وَطاعَ وَ مِنْ شَرِّ جَميع خَلْقِكَ

هر متجاوز و سرکشی و از شر همه مخلوق خودت و محافظتش کن

احْفَظْهُ مِنْ بَيْنَ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ

پیش رویش و از پشت سرش و از سمت راستش

يَمينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَاخْرُسْهُ وَامْنَعْهُ مِنْ اَنْ

و از طرف چپش و پاسداریش کن و نگاهش دار از این که گزند و آسیبی

يُوصَلَ إِلَيْهِ بِسُوءٍ وَاحْفَظْ فِيهِ رَسُولَكَ وَ

بدو رسد، و (شوکت و عزّت) رسول و

ص: 226

الَ رَسُولِكَ وَ أَظْهِرْ بِهِ الْعَدْلَ وَ اَيّده

آل رسولت را در (وجود) حفظ او فرما، آشکار و

النَّصْرِ وَانْصُرْ نَاصِرِيهِ وَاخْذُلْ خَاذِليه

(یا) (پیروز) گردان به دست او عدل داد و را، و به

وَاقْصِمْ قَاصِمِيهِ وَاقْصِمْ بِهِ جَبَابِرَةَ الْكُفْرِ

یاریت کمکش کن و یاورش را نیز یاری ،کن و هر که دست از پاریش بردارد خوار گردان

وَاقْتُلْ بهِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَ جَميعَ

و در هم شکن شکننده اش ،را و بشکن به دست او قدرت و شوکت کافران را و آنان

المُلْحِدينَ حَيْثُ كَانُوا مِنْ مَشَارِقِ الْأَرْضِ

را به دست آن حضرت به خاک هلاک افکن و همچنین منافقان و همه بیدینان ستیزه جو را

وَ مَغارِبِها بَرْهَا وَ بَحْرِهَا وَامْلَأُ بِهِ الْأَرْضَ

در هر جا هستند از خاورهای زمین و باخترهای آن چه در خشکی و چه در دریا و پرکن به وسیلهٔ او زمین را از

عَدْلاً وَ أَظْهِرْ بِهِ دِينَ نَبِيِّكَ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ

عدل و داد آشکار یا پیروز کن به وسیله اش دین پیامبرت صلى الله عليه

ص: 227

وَالِهِ وَاجْعَلْنِي اللهُمَّ مِنْ أَنّضاره و

وَ آله را، و قرارده خدایا مرا نیز از یاران و

أَعْوَانِهِ وَ اَتْباعِهِ وَ ِشيعَتِهِ وَ اَرِنى فى الِ

کمک کاران پیروان و شیعیانش و به من بنما در مورد آل

مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ ما يَأْمُلُونَ وَ في

محمد عليهم السلام آنچه را آرزو داشتند

عَدُوِّهِمْ مَا يَحْذَرُونَ اللهَ الْحَقِّ آمِينَ

مورد دشمنشان آنچه از آن می ترسند مستجاب گردان ای

ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرَامِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

معبود حق و ای صاحب جلالت بزرگواری ای مهربان ترین مهربانان

اَكْبَرُ وَلِلَّهِ الْحَمْدُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى هَدَانَا لِهَذَا

ستایش خداوندی را که ما را به این راه هدایت فرمود دوستان

وَ : عَرَّفَنَا أَوْلِيَاتَهُ وَ أَعْدَانَهُ وَوَفَقَنَا لِزِيارَةِ

و دشمنانش را به ما معرفی کرد و ما را به زیارت امامانمان

ائمَّتِنَا وَلَمْ يَجْعَلْنَا مِنَ الْمُعَانِدِينَ

موفقمان داشت قرارمان و نداد از زمرهٔ دشمنان ناصبیان و نه

النَّاصِينَ وَ لا مِنَ الْغُلاةِ الْمُفَوِّضينَ وَلا

از غالیانی که در حق آنها غلو کردند و (آنان که معتقد به تفویض و واگذاردن کار

مِنَ الْمُرْتَابِينَ الْمُقَصِّرِينَ السَّلامُ عَلَى

به دست آنها هستند نه از کسانی که شک و تردید داشتند و در حقشان کوتاهی کنند.

وَلِيٍّ اللهِ وَ ابْن أَوْلِيَائِهِ السَّلامُ عَلَى

سلام بر بنده مقرّب خدا و فرزند بندگان مقرّبش سلام بر آن که ذخیره شده

الْمُدَّخَرِ لِكَرَامَةِ اَوْلِيَاءِ اللهِ وَبَوا

تا اولیاء خدا را گرامی کند و دشمنانش را

ص: 229

اَعْدَآئِهِ اَلسَّلامُ عَلَى النُّورِ الَّذي اَرادَ

نابود گرداند، سلام بر آن نور که تابانی اهل کفر

أَهْلُ هل الكفر إطفاتَهُ فَأَبَى الله إلا أَنْ يُتِمَّ

آهنگ خاموش کردنش را کردند ولی خداوند نخواست جز آن که نور خود را

نُورَهُ بِكُرهِهِمْ وَأَيَّدَهُ بِالْحَيَاةِ حَتَّى يُظهِرَ

آشکار و کامل گرداند گرچه آنان را ناخوش ،آید و او را به وسیلهٔ زندگی طولانی)

عَلَى يَدِهِ الْحَقِّ بِرَغْمِهِمْ أَشْهَدُ اَنَّ اللهَ

نگاه داشت تا برغم آنان حق را به دست او آشکار سازد گواهی دهم که به راستی خداوند

اصْطَفَيْكَ صَغِيرًا وَ اَكْمَلَ لَكَ عُلُومَهُ

تو را در کوچکی برگزید علوم خود را برای و تو در بزرگی کامل

كَبِيرًا وَ أَنَّكَ حَيٌّ لا تَمُوتُ حَتَّى تُبْطِلَ

کرد و تو زنده هستی و نخواهی مرد تا از میان برداری جبت و طاغوت

الْجِبْتَ وَ الطَّاغُوتَ اللهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ

(معبودهای ساختگی و یاغیان) را !خدایا درود درود فرست بر آن حضرت و

ص: 230

عَلَى خُدامِهِ وَ أَعْوَانِهِ عَلَى غَيْبَتِهِ وَ نَايِهِ

بر خدمتکاران و کمک کارانش در دوران غیبت و دوریش و مستور دار در پرده

وَاسْتُرْهُ سَتْرًا عَزِيزاً وَاجْعَلْ لَهُ مَعْقِلاً

عزت و نیرومندی و او را در پناهگاه محکمی قرارش ده، و پایمال کردن

قريزاً وَاشْدَدِ اللهُمَّ وَطأتَكَ عَلى

و سرکوبی خود را نسبت به دشمنانش سخت و شدید

مُعَانِديهِ وَاحْرُش مَوالِيهُ وَ زَائِريه

گردان و دوستان و زائرینش را از گزند (روزگار حفظ کن.

اللّهُمَّ كَمَا جَعَلْتَ قَلبى بِذِكْرِهِ مَعْمُوراً

خدایا چنانچه دل مرا به یادآوری او آباد کردی

فَاجْعَلْ سلاحي بنصْرَتِهِ مَشْهُوراً وَ إِنْ

اسلحه مرا نیز در یاری او آماده کن و از نیام به در آر و اگر

حالَ بَيْنِي وَ بَيْنَ لِقَائِهِ الْمَوْتُ الَّذى

حائل شد میان من و میان دیدار آن حضرت آن مرگی که مسلّم کردی

ص: 231

جَعَلْتَهُ عَلَى عِبَادِكَ حَتْمًا وَ أَقْدَرْتَ

بر بندگانت و مقدر کردی آن را بر خلق خود

عَلى خَليقَتِكَ رَغْمًا فَابْعَثْنِي عِنْدَ خُرُوجه

تا بینیشان به خاک مالیده و زبونشان کنی پس مرا هنگام

ظاهِرًا مِنْ حُفْرَتي مُؤْتَزِراً كَفَنى حَتَّى

ظهورش برانگیز تا سر برآرم از قبرم همان طور که کفن پوشیده ام

أَجَاهِدَ بَيْنَ يَدَيْهِ فِي الصَّفِّ الَّذِي أَثْنَيْتَ

پیکار کنم در پیش رویش در آن صفی که ستایش کردی اهل آن

عَلَى أَهْلِه في كِتَابِكَ فَقُلْتَ كَا فَقُلْتَ كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ

صف را در قرآن و :فرمودی «گویی آنها بنایی استوارند»

مَرْصُوصٌ اللّهُمَّ طالَ الاِنْتِظارُ وَ شَمِتَ

خدایا! انتظار ما به درازا کشید و مردمان فاجر

مِنَّا بِنَا الْفُجَّارُ وَصَعْبَ عَلَيْنَا الْاِنْتِصَارُ

بدکار ما را شماتت کنند و انتقام از (دشمن بر ما دشوار گشت

ص: 232

اللّهُمَّ اَرنَا وَجْهَ وَلِيِّكَ الْمَيْمُونَ فِي حَيَاتِنَا

!خدایا نشان ده به ما روی میمون بنده مقرب و نماینده ات را

وَ بَعْدَ الْمَنُونِ اللّهُمَّ إِنِّي أَدينُ لَكَ بِالرَّجْعَةِ

در حال زندگی و پس از ..مرگ !خدایا من اعتقاد دارم به رجعت

بَيْنَ يَدَى صَاحِبِ هَذِهِ الْبُقْعَةِ الْغَوْثَ

در پیش روی صاحب این بقعه، فریاد فریاد فریاد ای صاحب

الْغَوْثَ الْغَوْثَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ قَطَعْتُ

الزمان برای رسیدن به تو از دوستان صمیمی بریدم و

في وُصْلَتِكَ الْخُلانَ وَ هَجَرْتُ لِزِيَارَتِكَ

برای زیارتت وطن را ترک کردم و هدف و مقصودم را

الْاَوْطانَ وَ اَخْفَيْتُ أَمْرِى عَنْ أَهْلِ الْبُلْدَانِ

از مردم شهرهای (راه) سر پنهان تا داشتم تو شفیع من

لِتَكُونَ شَفيعًا عِنْدَ رَبِّكَ وَ رَبِّي وَ إِلَى

گردی در نزد پروردگار خود و پروردگار من و پیش پدرانت و

ص: 233

ابائِكَ وَ مَوَالِيَّ فِي حُسْنِ التَّوْفِيقِ لي وَ

سروران من در (خواستن) خوش توفیقی برای من و

إِسْباغ النِّعْمَةِ عَلَيَّ وَسَوْقِ الْإِحْسَانِ إِلَيَّ

فراوانی نعمت بر من و روان شدن احسان و بخشش به سوی من.

للهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ

خدایا درود فرست محمد بر و آل محمد

اَصْحَابِ الْحَقِّ وَ قَادَةِ الْخَلْقِ وَاسْتَجِبْ مِنِّي

ملازمین حق و راهبران خلق و به اجابت رسان برایم

مَا دَعَوْتُكَ وَ أَعْطِنِى مَا لَمْ أَنْطِقْ بِهِ في

آنچه دعا کردم و عطا کن به من آنچه را به زبان نیاوردم

دُعائي مِنْ صَلاح ديني وَ دُنْيَايَ إِنَّكَ حَمِيدٌ

در دعایم از آنچه به صلاح دین و دنیای من است که به راستی تویی ستوده

مَجيدٌ وَ صَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطّاهِرينَ

و ،بزرگوار و درود خدا بر محمد و آل پاکش باد.

ص: 234

پس از آن داخل صفّه شو و دو رکعت نماز بخوان سپس بگو

اَللّهُمَّ عَبْدُكَ الزَّائِرُ فى فِنَاءِ وَلِيِّكَ

خدایا بنده زائر تو آستان بنده مقرّب تو است

لْمَزُور الَّذى فَرَضْتَ طَاعَتَهُ عَلَى

که به زیارتش آیند آن که واجب کردی فرمانبرداریش را بر هر

الْعَبِيدِ وَالأحْزارِ وَ انْقَذْتَ بِهِ أَوْلِيَانَكَ

بنده و آزاد، و نجات دادی به وسیله اش دوستان خود را

مِنْ عَذَابِ النَّارِ اَللّهُمَّ اجْعَلْها زِيارَةً

از عذاب عذاب دوزخ دوزخ !خدایا این زیارت را زیارتی پذیرفته قرار ده و زیارتی

مَقْبُولَةً ذَاتَ دُعاءٍ مُسْتَجَابٍ مِنْ مُصَدِّقٍ

که در آن دعایی مستجاب باشد از که فردی تصدیق کرده

بوَلِيِّكَ غَيْرِ مُرْتَابِ اللّهُمَّ لَا تَجْعَلَهُ دَاخِرَ

ولی و نماینده تو را بدون شک هیچ گونه و تردیدی !خدایا قرارش

الْعَهْدِ بِهِ وَ لا بِزِيارَتِهِ وَلَا تَقْطَعْ أثري

مده آخرین بار آمدنم به آستان این بزرگوار و زیارتش و

ص: 235

مِنْ مَشْهَدِهِ وَ زيارة ابيه وَ جَدِّهِ اللهُم

پای مرا از زیارتگاه او و زیارت پدر و جدش مبر. خدایا آنچه در

خُلِفْ عَلَيَّ نَفَقَتى وَانْفَعْنى بِمَا رَزَقْتَنى

این راه خرج کردم عوض آن را به من بده، و سود بخش کن آنچه را روزی من کرده ای

في دُنْيَايَ وَاخِرَتي لي وَلِأَخْواني وَ

دنیا و آخرتم و برای برادرانم و

أَبَوَى وَ جَميع عِتْرَتي اَسْتَوْدِعُكَ اللَّهَ أَيُّهَا

پدر و مادرم همه و خاندانم تو را به خدا می سپارم ای

لاِمَامُ الَّذِي يَقُوزُ بِهِ الْمُؤْمِنُونَ وَ يَهْلِكُ

امام بزرگواری که رستگار شوند به وسیله او مؤمنان و نابود گردند

عَلى يَدَيْهِ الْكَافِرُونَ الْمُكَذِّبُونَ يَا مَوْلايَ

به دست او مردمان کافر تکذیب کننده و ای مولای من

يَا بْنَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ جِئْتُكَ زَائِرًا لَكَ وَ

ای فرزند حسن بن على به دربارت آمده ام برای زیارت تو و

ص: 236

لأَبيكَ وَ جَدِّكَ مُتَيَقِّنَّا الْفَوْزَ بِكُمْ مُعْتَقِدًا

پدر جدت و یقین و به رستگاری خویش به وسیلهٔ شما دارم و معتقد

إمَامَتَكُمُ اللّهُمَّ اكْتُب هذه الشَّهَادَةَ وَ

به امامت شما هستم. خدایا! ثبت كن این گواهی و

الزِّيَارَةَ لى عِنْدَكَ فِي عِلِّيِّينَ وَ بَلَغْنى بَلاغَ

زیارت مرا نزد خودت در بلندترین ،جاها و برسانم بدانجا که رسیدند بدان مردمان

الصَّالِحينَ وَانْفَعْنى بِحُبِّهِمْ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ

شایسته از و دوستی ایشان به من سود ده، ای پروردگار جهانیان

صلوات بر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

اللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ صَلِّ

خدایا درود فرست بر محمد و خاندانش و درود فرست

عَلى وَلِيِّ الْحَسَنِ وَ وَصِيِّهِ وَ وَارِثِهِ

نماینده بر امام حسن و وصى او و وارثش آن که

القَائِمِ بِأَمْرِكَ وَالْغَائِبِ في خَلْقِكَ

قیام کند به دستورت و آن پنهان در خلق تو

ص: 237

وَالْمُنتَظِرِ لِأذْنِكَ اللّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ

و چشم به راه اذن تو خدایا درود فرست بر او و نزدیک کن دوریش را و

قَرِّبْ بُعْدَهُ وَأَنْجِزْ وَعْدَهُ وَ اَوْفِ عَهْدَهُ

انجام ده و عده اش را و وفا کن به عهد و پیمانش و برطرف کن

وَاكْشِفْ عَنْ بَأْسِهِ حِجَابَ الْغَيْبَةِ وَأَظْهِرْ

از نیرویش پرده غیبت را و پشت سر انداز با ظهور آن

لُهُورِهِ صَحَائِفَ الْمِحْنَةِ وَ قَدَّمْ أَمَامَهُ

حضرت اوراق محنت و اندوه را و بفرست در پیش رویش

الرُّعْبَ وَ ثَبِّتْ بِهِ الْقَلْبَ وَ أَقِمْ بِهِ الْحَرْبَ

و رعب و ترس را و آرامش ده به او دل را و برپا کن به دستش جنگ را

وَأَيَّدَهُ بِجُنْدِ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُسَوِّمِينَ وَ

کمکش کن به لشكرى از فرشتگان نشاندار و

سَلْطَهُ عَلى أَعْدَاءِ دِينِكَ أَجْمَعِينَ وَالْهِمْهُ

مسلّطش کن بر دشمنان دینت همگی و به او الهام کن که پایه ای از

ص: 238

اَنْ لا يَدَعَ مِنْهُمْ رُكْنًا إِلا هَدَّهُ وَلا هاماً

آنها نگذارد جز آن که فرو ریزد و نه سری از آنها جز آن که دو نیم کند

الأقَدَّهُ وَ لا كَيْدًا إِلا رَدَّهُ وَلا فَاسقًا الأ

نه نقشه و جز آن که بازش گرداند شومی نه و فاسق بدکاری جز آن که

حَدَّهُ وَ لا فِرْعَوْنَ إِلاّ اَهْلَكَهُ وَ لا سِتْرًا إلاّ

حدش زند و نه فرعون (گردنکشی) جز آن که هلاکش کند و نه پرده ای جز

هَتَكَهُ وَ لا عَلَمَّا إِلا نَكَّسَهُ لا سُلْطَانًا

و آن که بدرد و نه پرچمی جز آن که سرنگونش سازد نه سلطنت و

إِلا كَسَبَهُ وَ لا رُمْحًا إِلا قَصَفَهُ وَ لا مِطْرَداً

و قدرتی جز آن که به تصرف گیرد نه و نیزه ای جز آن که درهم شکند

الا خَرَقَهُ وَ لا جُنْدًا اِلاّ فَرَّقَهُ وَ لا مِنْبَرًا إلاّ

نه زوبینی جز آنکه بشکند و نه لشکری جز آن که پراکنده سازد و نه منبری جز آنکه

اَحْرَقَهُ وَ لا سَيْفًا الاكَسَرَهُ وَ لا صَنَمًا إلا

بسوزاند و نه شمشیری جز آن که بشکند و نه بتي جز آن که

ص: 239

رَضَهُ وَ لا دَمًا إِلا أَرَاقَهُ وَ لا جَوْراً إلا آبَادَهُ

خرد کند و نه خونی جز آن که بریزد نه و ستم و بیدادگری جز آن که

وَ لا حِصْنَّا إِلا هَدَمَهُ وَ لا بَابًا إِلا رَدَمَهُ وَلا

و از میان بردارد نه قلعه و دژی جز آنکه ویران کند نه دری جز آن که ببندد نه

قَصْرًا الأخَرَّبَهُ أَخْرَبَهُ وَلا مَسْكَنا الأ

کاخ و قصری جز آن که ویران کند نه و مسکنی جز آن که

فَتَشَهُ وَ لا سَهْلاً إلا اَوْطَنَهُ وَ لا جَبَلاً إلا

بازرسی کند نه و زمین همواری جز آن که زیر پا گذارد نه و

صَعِدَهُ وَ لا كَنْزاً إِلا أَخْرَجَهُ بِرَحْمَتِكَ يا

کوهی جز آن که بالا رود و نه گنجی جز آن که بیرون آورد به رحمتت ای

اَرْحَمَ الرَّاحِمين

مهربان ترین مهربانان

ص: 240

اَلْزَمَ اَعْدَاتَكَ الْحُجَّةَ مَعَ مَا لَكَ مِنَ

دشمنانت را به حجت و برهان با حجّتهای رسای

الْحُجَجَ الْبَالِغَةِ عَلَى جَميع خَلْقِهِ اللهُمَّ

دیگری که با تو بود بر تمامی خلق خود خدایا

وَاجْعَلْ نَفْسي مُطْمَئِنَّةٌ بِقَدَرِكَ رَاضِيَةً

قرار ده نفس مرا آرام به تقدیرت و خوشنود

بِقَضائِكَ مُولَعَةً بِذِكْرِكَ وَ دُعَائِكَ مُحِبَّةً

به قضایت و حريص به ذکر و دعایت و دوستدار برگزیدگان دوستانت

لِصَفْوَةِ اَوْلِيَائِكَ مَحْبُوبَةً في أَرْضِكَ وَ

و محبوب در زمین و آسمانت و

سَمَائِكَ صَابِرَةً عَلَى نُزُولِ بَلآئِكَ شَاكِرَةً

شکیبا در مورد نزول بلایت و سپاسگزار در برابر

لِفَوَاضِلِ نَعْمَائِكَ ذَاكِرَةٌ لِسَوابِعْ آلآئِكَ

نعمتهای فزونت و متذکر عطایای فراوانت

ص: 242

مُشْتَاقَةً إِلَى فَرْحَةِ لِقَائِكَ مُتَزَوَّدَةَ التَّقْوى

،مشتاق به شاد گشتن دیدارت توشه گیر پرهیزکاری برای

لِيَوْمٍ جَزَائِكَ مُسْتَتَةٌ بِسُنَنِ أَوْلِيَائِكَ مُفَارِقَةً

روز پاداشت پیروی کننده روشهای دوستانت دوری گزینندهٔ

لأخْلاقِ أَعْدَائِكَ مَشْغُولَةً عَن الدُّنْيا

اخلاق دشمنانت سرگرم از دنیا

بِحَمْدِكَ وَتَنَائِكَ

به ستایش و ثنایت

پس بگو اللّهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتِينَ إِلَيْكَ

خدایا به راستی دلهای فروتنان درگاهت به سوی تو

وَالِهَةً وَ سُبُلَ الرَّاغِبِينَ إِلَيْكَ شَارِعَةٌ وَ

حیران است راه های و مشتاقان به جانب تو است باز

أَعْلامَ الْقَاصِدينَ إِلَيْكَ وَاضِحَةٌ وَ أَفْئِدَةَ

و نشانه های قاصدان کویت آشکار و نمایان است و قلبهای

ص: 243

الْعَارِفينَ مِنْكَ فَارْعَةٌ وَأَصْوَاتَ الدَّاعِينَ

عارفان از تو ترسان است و صداهای خوانندگان به طرف

إِلَيْكَ ضَاعِدَةٌ وَ اَبْوَابَ الْإِجَابَةِ لَهُمْ

تو صاعد و درهای اجابت به رویشان باز است

مُفَتَّحَةٌ وَ دَعْوَةَ مَنْ نَاجَاكَ مُسْتَجَابَةٌ وَ

و دعای آن که کس با تو راز گوید است مستجاب

تَوْبَةَ مَنْ أَتابَ إِلَيْكَ مَقْبُولَةٌ وَعَبْرَةَ مَنْ

توبه آن کس که به درگاه تو بازگردد پذیرفته است و اشک دیدهٔ آن کس که از

بَكَى مِنْ خَوْفِكَ مَرْحُومَةٌ وَالْاِغاثَةَ لِمَن

و خوف تو گرید مورد رحم و مهر است و فریادرسی تو

اسْتَغَاثَ بِكَ مَوْجُودَةٌ وَالْإِعَانَةَ لِمَن

برای کسی که به تو استغاثه کند آماده است و کمک کاریت برای آن کس که

اسْتَعَانَ لَكَ مَبْذُولَةٌ وَعِدَاتِكَ لِعِبَادِكَ

از تو کمک خواهد رایگان است وعده هایی و که بندگانت به دادی

ص: 244

مُنْجَزَةٌ وَزَلَلَ مَن اسْتَقَالَكَ مُقَالَةٌ وَ

وفایش حتمی است و لغزش کسی که از تو پوزش طلبد بخشوده است

عُمالَ الْعَامِلِينَ لَدَيْكَ مَحْفُوظَةٌ وَ

کارهای آنان که برای تو کار کنند در نزد تو محفوظ است

رْزاقَكَ إِلَى الْخَلائِقِ مِنْ لَدُنْكَ نَازِلَةٌ وَ

روزیهایی که به آفریدگانت دهی از نزدت ریزان است

عَوْائِدَ الْمَزِيدِ إِلَيْهِمْ وَاصِلَةٌ وَ ذُنُوبَ

و بهره های بیشتری هم بسویشان می رسد گناه و آمرزش خواهان از تو)

لْمُسْتَغْفِرِينَ مَغْفُورَةٌ وَ حَوَائِجَ خَلْقِكَ عِنْدَكَ

آمرزیده است آفریدگانت حاجتهای و نزد تو شده روا است

مَقْضِيَّةٌ وَ جَوَائِزَ السَّائِلِينَ عِنْدَكَ مُوَفَّرَةٌ وَ

جایزه های و سائلان در پیش تو شایان و وافر است و بهره های

وَآئِدَ الْمَريدِ مُتَوَاتِرَةٌ وَ مَوائِدَ

فزون پیاپی است و خوانهای احسان تو برای طعام خواهان

ص: 245

لْمُسْتَطْعِمينَ مُعَدَّةٌ وَ مَنَاهِلَ الظُّمَاءِ مُتْرَعَةٌ

آماده است حوض های و آب برای تشنگان لبریز است.

اَللّهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعائى وَ اقْبَلْ تَنَاتَى وَ

خدایا پس دعایم را مستجاب کن و بپذیر مدح و ثنایم را و

أَجْمَعْ بَيْنِي وَ بَيْنَ أَوْلِيَائِي بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ

گردآور میان من و دوستانم به حق محمد و

عَلِيّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ إِنَّكَ

على فاطمة که و حسن و حسین به راستی تویی

وَلِيُّ نَعْمَائِي وَ مُنْتَهى مُنَايَ وَغَايَةٌ رَجَائى

صاحب نعمت هایم و منتهای آرزویم و سرحد نهایی امیدم

في مُنْقَلَبِي وَمَثْوَايَ

و بازگشتگاه و اقامتگاهم

ص: 246

وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى

و ای کشته ای که کشته گانت انتقام نگرفتی سلام بر تو و بر

الأرواح الَّتي حَلَّتْ بِفِناتِكَ عَلَيْكُمْ مِنّى

روانهایی که فرود آمدند به آستانت شما بر

جَمِيعًا سَلامُ اللهِ اَبَدًا مَا بَقِيتُ وَبَقِيَ

همگی از جانب من سلام خدا باد تا همیشه من برجایم و برجا است

اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ يَا اَبا عَبْدِ اللهِ لَقَدْ عَظُمَت

شب و روز ای ابا عبدالله! به راستی بزرگ شد

الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ عَظُمَتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ

سوگواری تو و گران و عظیم گشت مصیبت تو بر ما و

عَلَيْنَا وَ عَلَى جَميع اَهْلِ الْإِسْلامِ وَ جَلَّتْ

بر همهٔ اهل اسلام و گران و عظیم گشت مصیبت تو

وَ عَظُمَتْ مُصيبَتُكَ فِي السَّمَوَاتِ عَلَى

در آسمانها بر همهٔ اهل آسمانها

ص: 248

جَميعِ أَهْلِ السَّمَوَاتِ فَلَعَنَ اللهُ أُمَّةٌ

خدا لعنت کند که پس مردمی را ریختند شالوده ستم

اسَّسَتْ أَساسَ الظُّلم وَالْجَوْرِ عَلَيْكُمْ

و بیدادگری را شما بر خاندان و خدا لعنت کند مردمی را

أَهْلَ الْبَيْتِ وَلَعَنَ اللهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ

که کنار زدند شما را از مقام مخصوصتان و دور کردند شما را از

مَقَامِكُمْ وَ اَزالَتْكُمْ عَنْ مَراتِبِكُمُ الَّتى

آن مرتبه هایی که خداوند آن رتبه ها را به شما داده بود

رَتَّبَكُمُ اللهُ فيها وَ لَعَنَ اللهُ أُمَّةً قَتَلَتْكُمْ

وَ خدا لعنت کند و مردمی که شما کشتند را و

عَنَ اللهُ الْمُمَهْدِينَ لَهُمْ بِالتَّمْكِينِ مِنْ

خدا لعنت کند آنانکه تهیه اسباب کردند برای کشندگان شما

قِتَالِكُمْ بَرِثْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَمِنْ

تا آنها توانستند با شما بجنگند بیزاری جویم به سوى خدا و به سوی

ص: 249

أَشْيَاعِهِمْ وَ أَتْباعِهِمْ وَ أَوْلِيَائِهِم يَا أَبَا عَبْدِ

شما از ایشان و از پیروان و دنبال روندگانشان دوستانشان ای ابا عبدالله

اللهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ

من تسلیمم و در صلحم با که کسی با شما در صلح است

خارَبَكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَلَعَنَ اللهُ آلَ

و در جنگم با هر کس که با شما در جنگ است تا روز قیامت و خدا لعنت کند خاندان

زِيَادٍ وَآلَ مَرْوَانَ وَلَعَنَ اللهُ بَني أُمَيَّةَ

زیاد و خاندان مروان را و خدا لعنت کند بنی امیه را

قَاطِبَةً وَلَعَنَ اللهُ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَلَعَنَ الله

همگی و خدا لعنت کند فرزند مرجانه ابن زیاد را و خدا لعنت کند

عُمَرَ بْنَ سَعْدِ وَلَعَنَ اللهُ شِمْرًا وَلَعَنَ الله

عمر بن سعد را و خدا کند لعنت شمر را خدا لعنت کند و

اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَالْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتَالِكَ

مردمی که را اسبها را زین کردند و دهنه زدند و به راه افتادند

ص: 250

بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي لَقَدْ عَظُمَ مُصَابِي بِكَ

برای پیکار با تو پدر مادرم بفدایت که که براستی بزرگ شد مصیبت تو

فَاسْتَلُ اللهَ الَّذى أَكْرَمَ مَقَامَكَ وَأَكْرَمَنى

من پس میخواهم از آن خدایی که گرامی داشت مقام تو را و گرامی داشت

بِكَ أَنْ يَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِكَ مَعَ إمَامِ

مرا که خاطر تو روزیم گرداند خونخواهی تو را در رکاب آن امام

مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى الله

یاری شده از خاندان محمد صلی الله عليه آله

عَلَيْهِ وَالِهِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى عِنْدَكَ وَجيهَا

خدایا قرار ده مرا نزد خودت آبرومند به وسیله

بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي الدُّنْيا

حسین علیه السلام در دنیا

وَالْآخِرَةِ يَا أَبَا عَبْدِ اللهِ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلى اللهِ

و آخرت ای انا عبدالله من تقرب جویم به درگاه خدا

ص: 251

وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى اميرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى

و پیشگاه رسولش و امیرالمؤمنین و

فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَإِلَيْكَ بِمُوالاتِكَ

فاطمه و حسن شما و به وسیله دوستی تو و به وسیلهٔ بیزاری

وَبِالْبَرَاتَةِ مِمَّنْ قَاتَلَكَ وَ نَصَبَ لَكَ

از کسی که با تو مقاتله کرد جنگ و با تو را برپا کرد

الْحَرْبَ وَ بِالْبَرَائَةِ مِمَّنْ أَسَّسَ أَسَاسَ

و به بیزاری جستن که از کسی شالوده ستم و ظلم بر شما را

الظلم والْجَوْرِ عَلَيْكُمْ وَ أَبْرَهُ إِلَى اللهِ وَ

ریخت و بیزاری جویم به سوی خدا و به سوی رسولش از کسی که پی ریزی کرد

إِلَى رَسُولِهِ مِمَّنْ أَسَسَّ أَسَاسَ ذَلِكَ وَ

شالوده این کار را و پایه گذاری کرد بر آن بنیانش را و

بَني عَلَيْهِ بُنْيَانَهُ وَ جَرى في ظُلْمِهِ وَ

دنبال کرد ستم و ظلمش را بر شما و بر پیروان شما

ص: 252

جَوْرِهِ عَلَيْكُمْ وَعَلى أَشْيَاعِكُمْ بَرِثْتُ إِلَى

بیزاری بدرگاه جویم خدا و به پیشگاه شما از ایشان

الله وَإِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ اَتَقَرَّبُ إلَى اللهِ ثُمَّ

تقرب جویم به سوی خدا سپس بشما به دوستیتان وسیلهٔ

لَيْكُمْ بِمُوالاتِكُمْ وَمُوالاةِ وَلِيُّكُمْ

و دوستی دوستان شما و به بیزاری از دشمنانتان

وَبِالْبَرائَةِ مِنْ اَعْدائِكُمْ وَالنَّاصِبينَ لَكُمُ

و برپا کنندگان (و) جنگ آتش افروزان شما با و به بیزاری از

لحَرْبَ وَبِالْبَرانَةِ مِنْ أَشْيَاعِهِمْ وَ

یاران پیروانشان و من در صلح و سازشم با کسی که با شما

تباعِهِمْ إِنِّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ

در صلح است و در جنگم با کسی که با شما در جنگ است

لِمَنْ حَارَبَكُمْ وَوَلِيُّ لِمَنْ والاكُمْ وَ عَدُوٌّ

و دوستم یا کسی که شما را دوست دارد و دشمنم

ص: 253

لِمَنْ عَادَاكُمْ فَاَسْئَلُ اللهَ الَّذي أَكْرَمَنى

با کسی که شما را دشمن دارد و درخواست کنم از خدایی که مرا گرامی داشت

بِمَعْرِفَتِكُمْ وَمَعْرِفَةِ أَوْلِيَائِكُمْ وَ رَزَقَنِي

به وسیله معرفت شما معرفت و دوستانتان و کند روزیم

لبَرَأَتُةَ مِنْ أَعْدَائِكُمْ أَنْ يَجْعَلَنِي مَعَكُمْ فِي

بیزاری جستن از دشمنانتان را به این که قرار دهد شما مرا با در

الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَ أَنْ يُثَبِّتَ لى عِنْدَكُمْ قَدَمَ

دنیا و آخرت و پابرجا دارد برای من در پیش شما گام راست و درستی

صِدْقِ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَ اَسْئَلُهُ اَنْ

(و) ثبات قدمی در دنیا و آخرت و از او که خواهم برساند

يُبلِّغَنِى الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللهِ وَ اَنْ

مرا به مقام پسندیده شما در پیش خدا کند روزیم و خونخواهی

يَرْزُقَنى طَلَبَ ثاري مَعَ إِمَامٍ هُدى ظَاهِرٍ

شما را با امام راهنمای آشکار گویای به حق] که از شما

ص: 254

نَاطِقِ بِالْحَقِّ مِنْكُمْ وَاَسْئَلُ اللهَ بِحَقِّكُمْ

(خاندان) است و خدا خواهم به حق شما و بدان

بالشأن الذي لَكُمْ عِنْدَهُ أَنْ يُعْطِيَني

منزلتی که شما نزد او دارید که عطا کند به من به وسیلهٔ

بِمُصَابِي بِكُمْ أَفْضَلَ مَا يُعْطى مُصابًا

مصیبتی که از ناحیهٔ شما به من رسیده بهترین پاداشی را که می دهد

بِمُصيبَتِهِ مُصيبَةً مَا أَعْظَمَها وَأَعْظَمَ رَزِيَّتَها

یک مصیبت زده از مصیبتی که دیده براستی چه مصیبت بزرگی و چه

فِى الْإِسْلامِ وَفي جَميعِ السَّمَوَاتِ

داغ گرانی بود در اسلام و در تمام آسمانها

وَالْأَرْضِ اللّهُمَّ اجْعَلْنى فِي مَقَامى هذا

و خدایا زمین چنانم کن در این جا که ایستاده ام از کسانی باشم

مِمَّنْ تَنَالُهُ مِنْكَ صَلَوَاتٌ وَ رَحْمَةٌ وَمَغْفِرَةٌ

که برسد بدو از ناحیه تو درود و رحمت و آمرزشی

ص: 255

اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْيَايَ مَحْيَا مُحَمَّدٍ وَآلِ

خدایا قرار ده زندگیم را زندگی محمد و آل

مُحَمَّدٍ وَ مَمَاتِي مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَآلِ

محمد و مرگم را مرگ محمد و آل

مُحَمَّدٍ اَللّهُمَّ إِنَّ هَذَا يَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو

محمد خدایا این روز روز روزی است که مبارک و میمون دانستند آنرا بنی امیه

أُمَيَّةَ وَابْنُ آكِلَةِ الْأَكبَادِ اللعينُ ابْنُ اللّعينِ

و پسر آن زن جگرخوار معاویه) آن ملعون پسر ملعون که لعن شده

عَلَى لِسَانِكَ وَلِسَانِ نَبِيِّكَ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ

زبان بر تو و زبان پیامبرت که درود خدا بر او

دَعَالِهِ فى كُلِّ مَوْطِن وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فِيهِ

و آلش باد در هر جا و هر مکانی که توقف کرد در آن مکان

نَبِيُّكَ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَالِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْ أَبَا

پیامبرت صلى الله عليه آله خدایا لعنت کن ابوسفیان

ص: 256

سُفْيَانَ وَمُعْوِيَةَ وَيَزِيدَ بْنَ مُعَاوِيَةَ عَلَيْهِمْ

و معاویه و یزید معاویه بن را که لعنت بر باد ایشان

مِنْكَ اللَّعْنَةُ اَبدَ الأبدينَ وَهَذَا يَوْمٌ فَرِحَتْ

از جانب تو همیشه برای و این روز روزی است که شدند شادمان

بِهِ آلَ زِيَادٍ وَآلُ مَرْوَانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَيْنَ

به این روز دودمان زیاد و دودمان مروان به مروان به خاطر کشتنشان حضرت

حسین

صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ اَللّهُمَّ فَضَاعِفْ عَلَيْهِمُ اللَّعْنَ

صلوات الله علیه را خدایا پس چندین برابر کن آن ها لعنت آنها بر خود

مِنْكَ وَالْعَذَابَ الْأَلِيمَ اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ

و عذاب دردناک را خدایا من تقرب جویم به سوی تو

هذَا الْيَوْم وَفي مَوْقِفِى هَذَا وَأَيَّامٍ حَيُوتي

در این روز و در این که جایی هستم و در تمام دوران

بالْبَرَآئِهِ مِنْهُمْ وَاللَّعْنَةِ عَلَيْهِمْ وَبِالْمُوَالَاتِ

زندگیم به بیزاری جستن از اینها و لعنت فرستادن بر ایشان و به وسیلهٔ

ص: 257

لِنَبِيِّكَ وَآلِ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمُ السَّلامُ

دوست داشتن پیامبرت و خاندان پیامبرت که بر او و بر ایشان سلام باد

پس می گویی صد مرتبه الهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ

خدایا لعنت کن نخستین

ظالِم ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَآخِرَ

ستمگری را که بزور گرفت حق محمد آل و محمد را و آخرین

تابِع لَهُ عَلَى ذَلِكَ اَللّهُمَّ الْعَن الْعِصابَةَ

کسی که او را در این زور و ستم پیروی کرد خدایا لعنت کن بر گروهی

الَّتى جَاهَدَتِ الْحُسَيْنَ وَشَايَعَتْ وَبَايَعَتْ

که پیکار کردند با حسین (علیه السلام) و همراهی کردند و پیمان پیمان بستند و از

وَتَابَعَتْ عَلَى قَتْلِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمِيعًا

هم پیروی کردند برای کشتن آن حضرت خدایا لعنت كن همه آنها را

پس میگویی صد مرتبه: السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللهِ

سلام بر تو ای ابا عبدالله

ص: 258

وَ عَلَى الْأَرْواحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ عَلَيْكَ

و بر که روانهایی فرود آمدند به آستانت بر تو

مِنّي سَلامُ اللهِ أَبَدًا مَا بَقيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ

از جانب من خدا سلام باد تا همیشه من زنده ام و برپا است شب

وَالنَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى

و روز قرار و ندهد این زیارت را خداوند آخرین بار

لزيارَتِكُمْ السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلَى

زیارت از شما سلام حسین و بر على

عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَى أَوْلَادِ الْحُسَيْنِ

بن الحسين و بر فرزندان حسین

وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ پس می گویی: اَللّهُمَّ خُصَّ

و بر اصحاب و یاران حسین خدایا مخصوص گردان

اَنْتَ اَوَّلَ ظالِم بِاللَّعْنِ مِنّي وَابْدَأَ بِهِ أَوَّلاً

نخستین ستمگر را به لعنت من و آغاز کن بدان لعن اولی

ص: 259

ثُمَّ الثَّانِيَ وَالثَّالِثَ وَالرَّابِعَ اللَّهُمَّ الْعَنْ

را و سپس دومی و سومی چهارمی و را خدایا لعنت کن

يَزِيدَ خَامِسًا وَالْعَنْ عُبَيْدَ اللهِ بْنَ زِيَادٍ

یزید را در مرتبة پنجم لعنت کن عبیدالله پسر زیاد

وَابْنَ مَرْجانَةَ وَعُمَرَ بْنَ سَعْدِ وَشِمْرًا

و پسر مرجانه را و عمر بن سعد و شمر

وَآلَ أَبي سُفْيَانَ وَآلَ زِيَادٍ وَآلَ مَرْوانَ

دودمان و ابوسفیان و دودمان زیاد و دودمان مروان را

إِلى يَوْمِ الْقِيْمَةِ

تا روز قیامت *

پس به سجده میروی ومیگویی: اللّهم

خدایا

لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاكِرِينَ لَكَ عَلَى مُصَابِهِمْ

مخصوص تو است ستایش سپاسگزاران تو بر مصیبت زدگی آنها

الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَظيمِ رَزِيَّتي اللهُمَّ

ستایش خدای را بر بزرگی خدایا مصیبتم

ص: 260

ارْزُقْنِي شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ وَ

روزیم گردان شفاعت حسین (علیه السلام) را در روز ورود به) صحرای (قیامت

ثَبِّتْ لي قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ

ثابت بدار گام راستیم را در نزد خودت با حسين (علیه السلام)و

أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ الَّذينَ يَذَلُوا مُهَجَهُمْ

یاران حسین آنانکه بی دریغ دادند جان

دُونَ الْحُسَيْن عَلَيْهِ السَّلامُ

خود را در راه حسین علیه السلام

ص: 261

وَ أَرْكَانَ الْبِلادِ وَ أَبْوَابَ الْإِيمَانِ وَ أَمَنَاءَ

و پایه ها ستونهای شهرها و بلاد درهای ،ایمان و و امین های خدای

الرَّحْمَنِ وَ سُلالَةَ النَّبِيِّينَ وَصَفْوَةَ (صِفْوَةَ)

،رحمان نژاد پیمبران و زبدة (اولاد) رسولان و

الْمُرْسَلِينَ وَعِتْرَةَ خِيَرَةِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ

و عترت انتخاب شدگان پروردگار جهانیان و

رَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ السَّلامُ عَلى أَئِمَّةِ

رحمت خدا و برکاتش نیز بر آنها باد) سلام بر پیشوایان

الْهُدى وَ مَصابيح الدُّجى وَ اَعْلام التُّقى

هدایت و چراغ های تاریکی و نشانه های پرهیزکاری و صاحبان خرد

وَ ذَوِى النُّهى وَ أُولِي الْحِجى وَ كَهْفِ

و دارندگان عقل فطانت و پناهگاه مردمان و

الْوَرى وَ وَرَثَةِ الْأَنْبِيَاءِ وَالْمَثَلِ الْأَعْلَى

وارثان پیمبران و نمونه اعلای (الهی) و اهل

ص: 263

وَ الدَّعْوَةِ الْحُسْنى وَحُجَج اللهِ عَلَى أَهْلِ

دعوت نیکو که) مردم را به خدا میخوانند و حجت های خدا بر اهل

الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَالْأُولى وَرَحْمَةُ اللهِ وَ

دنیا و آخرت و این جهان و رحمت خدا و

بَرَكَاتُهُ السَّلامُ عَلَى مَحالٌ مَعْرِفَةِ اللهِ

و برکاتش (نیز) ایشان بر باد) سلام بر جایگاه های شناسایی خدا و

مَسَاكِنِ بَرَكَةِ اللهِ وَ مَعَادِنِ حِكْمَةِ اللهِ وَ

مسکنهای برکت خدا حکمت کانهای و خدا فرزانگی و

حَفَظَةِ سِرّ اللهِ وَ حَمَلَةِ كِتَابِ اللهِ وَ

نگهبانان راز خدا و حاملان کتاب خدا و

أَوْصِيَاءِ نَبِيٍّ اللهِ وَذُرِّيَّةِ رَسُول الله صَلَّى

اوصیاء پیامبر خدا و خدا فرزندان رسول صلی الله عليه آله و

اللهُ عَلَيْهِ وَ عَالِهِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ

و رحمت خدا و برکاتش (نیز) بر ایشان باد)

ص: 264

اَلسَّلَامُ عَلَى الدُّعَاةِ إِلَى اللّهِ

سلام بر خوانندگان به سوى خدا

وَالْاَدلاّ عَلَى مَرْضاتِ اللّهِ وَ

رهنمایان به سوی موجبات خوشنودی خدا و

الْمُسْتَقِرِّينَ وَ الْمُسْتَوْفِرِينَ فِي أَمْرِ اللهِ

استقرار یافتگان در فرمان خدا

وَالتَّآمينَ في مَحَبَّةِ اللهِ وَالْمُخْلِصِينَ

و کاملان در دوستی و محبت خدا

وَالْمُخْلَصِينَ فی تَوْحِيدِ اللهِ

یگانه پرستی خدا و آشکار کنندگان امر

وَالْمُظْهِرينَ لأَمْرِ اللهِ وَ نَهْيِهِ وَ عِبَادِهِ

و نهى خدا و بندگان گرامی خدا که آنان پیشی نگیرند

الْمُكْرَمينَ الَّذينَ لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ

بر خداوند در گفتار و که آنان به دستورش عمل کنند و

ص: 265

هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ

رحمت خدا و برکاتش بر ایشان باد.

لسَّلامُ عَلَى الأَئِمَّةِ الدُّعَاةِ وَالْقادَة

سلام بر امامان دعوت کننده به حق) و پیشوایان راهنما

الْهُدَاةِ وَالسَّادَةِ الْوُلاةِ وَالدّادَةِ الْحُماة و

آقایان سرپرست و دفاع کنندگان و حامیان از) دین خدا) و

أَهْلِ الذِّكْرِ وَ أُولِي الْأَمْرِ وَ بَقِيَّةِ اللهِ وَ

اهل ذکر و فرمانداران و نمایندگان خدا و برگزیدگان او و

خِيَرَتِهِ وَ حِزْبِهِ وَ عَيْبَةِ عِلْمِهِ وَ حُجَّتِهِ وَ

گروه او و گنجینه دانشش و حجت او و

صِرَاطِهِ وَ نُورِهِ وَ بُرْهانِهِ وَ رَحْمَةُ الله و

راه او وَ نور او و دلیل روشن او، و رحمت خدا و

كاتُهُ اَشْهَدُ أَنْ لا إلهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لا

برکاتش (بر ایشان باد) گواهی دهم که نیست معبودی جز

ص: 266

شَريكَ لَهُ كَمَا شَهِدَ اللهُ لِنَفْسِهِ وَ شَهِدَتْ

خدای یگانه که شریک ندارد چنانچه گواهی داده

لَهُ مَلائِكَتُهُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ مِنْ خَلْقِهِ لا

خدا برای خودش و گواهی دادند برای او فرشتگانش و دانشمندان از خلق او

إله إلا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ وَأَشْهَدُ أَنَّ

معبودی نیست جز او که نیرومند است فرزانه و گواهی دهم که

مُحَمَّدًا عَبْدُهُ الْمُنْتَجَبُ وَ رَسُوله

محمد بنده انتخاب شده او است رسول و پسندیده است او

الْمُرْتَضى أَرْسَلَهُ بِالْهُدى ودين الْحَقِّ

که فرستاد او را با هدایت آیین و حق تا

يُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ

پیروزش کند بر همهٔ آیینها و گرچه نداشته خوش باشند

الْمُشْرِكُونَ وَأَشْهَدُ أَنَّكُمُ الأَئِمَّةُ

،مشرکان و گواهی دهم که شمایید پیشوایان راهبر راه یافته

ص: 267

الرَّاشِدُونَ الْمَهْدِيُّونَ الْمَعْصُومُونَ

معصوم گرامی مقرّب پرهیزکار راستگوی زبده

الْمُكَرَّمُونَ الْمُقَرَّبُونَ الْمُتَّقُونَ الصَّادِقُونَ

فرمانبرداران خدا و قیام کنندگان به فرمانش و

لمُصْطَفَوْنَ الْمُطِيعُونَ لِلَّهِ الْقَوَّامُونَ

انجام دهندگان خواسته اش و آنان که به مقام کرامت او رسیدند

باَمْرِهِ الْعَامِلُونَ بِإِرَادَتِهِ الْفَائِزُونَ

برگزیدتان به علم خود و پسندیدتان برای جریانات

بِكَرَامَتِهِ إِصْطَفَاكُمْ بِعِلْمِهِ وَارْتَضاكُمْ

غيب وپس پرده خود و انتخابتان کرد برای راز

غَيْبِهِ وَاخْتَارَكُمْ لِسِرِّهِ وَاجْتَباكُمْ بِقُدْرَتِه

خود و اختیارتان کرد به قدرتش وَ

أَعَزَّكُمْ بِهدَاهُ وَ خَصَّكُمْ بِبُرْهانِهِ

عزیزتان کرد به راهنمایی خود و داشت مخصوصتان به دلیل

ص: 268

وَانْتَجَبَكُمْ لِنُورِهِ بِنُورِهِ) وَأَيَّدَكُمْ بِرُوحِهِ

روشنش برگزید شما و را برای نور خود تأیید کرد شما را به روح و

وَ رَضِيَكُمْ خُلَفَاءَ فِي أَرْضِهِ وَ حُجَجًا

خود و پسندید شما را برای جانشینی در زمینش و تا که حجت هایی باشید

عَلى بَرِيَّتِهِ وَ أَنَّضاراً لِدِينِهِ وَحَفَظَةً

بر مخلوقش و یاورانی برای دینش و نگهبانانی برای

لِسِرِّهِ وَ خَزَنَةً لِعِلْمِهِ وَ مُسْتَوْدَعَا لِحِكْمَتِه

رازش و گنجینه دارانی برای دانشش و سپردگان حکمتش

وَ تَراحِمَةً لِوَحْيِهِ وَ أَرْكَانَا لِتَوْحِيدِهِ وَ

و مفسران وحيش و پایه های یگانه شناسیش و

شُهَدَاءَ عَلى خَلْقِهِ وَ أَعْلامًا لِعِبَادِهِ وَ

گواهانی بر خلقش و نشانه هایی برای بندگانش و

مَنَاراً في بلادِهِ وَ اَدِلاءَ عَلَى صِرَاطِهِ

مشعل هایی در شهرها و بلادش و راهنمایانی بر راهش

ص: 269

عَصَمَكُمُ اللهُ مِنَ الزَّلَلِ وَ امَنَكُمْ

خداوند نگهداشت شما از را لغزش و ایمن داشت شما را از

مِنَ الْفِتَنِ وَ طَهَّرَكُمْ مِنَ الدَّنَسِ وَاذْهَبَ

فتنه ها و آزمایشات و پاکتان کرد از ،چرکی و دور کرد

عَنْكُمُ الرِّجْسَ وَطَهَّرَكُمْ تَطْهِيرًا فَعَظُّمْتُمْ

از شما پلیدی را و به خوبی پاکیزه تان ،کرد شما نیز در (برابر عظیم شمردید

جَلالَهُ وَ أَكْبَرْتُمْ شَأْنَهُ وَ مَجَّدْتُمْ كَرَمَهُ وَ

شوکتش را و مقامش را بزرگ دانستید و کرمش را ستودید و

أَدَمْتُمْ وَ اَدَمْتُتُم ذِكْرَهُ وَ وَكُدْتُمْ اذكَرْتُمْ)

ذکر او ادامه دادید و پیمانش را محکم کردید و آن عهدی را

ميثَاقَهُ وَ اَحْكَمْتُمْ عَقْدَ طَاعَتِهِ وَ نَصَحْتُمْ

که در فرمانبرداریش داشتید سخت استوار کردید و در پنهانی و آشکار

لَهُ فِي السِّرِّ وَالعَلانِيَةِ وَدَعَوْتُمْ إِلَى

برای او خیرخواهی کردید و مردم را با حکمت و پند نیکو به راهش دعوت کردید

ص: 270

سَبيلِهِ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ

و در راه خشنودی او بذل جان گردید و در مقابل پیش آمدهای ناگوار

بَذَلْتُمْ أَنْفُسَكُمْ فى مَرْضاتِهِ وَصَبَرْتُمْ

به خاطر او بردباری کردید و نماز را بپا داشتید و زکات را پرداختید

عَلى ما أَصَابَكُمْ فى جَنْبِهِ (حُبِّهِ وَ أَقَمْتُم

و امر به معروف و نهی از منکر کردید و در راه خدا آن طور که باید

الصَّلوةَ وَاتَيْتُمُ الزَّكوةَ وَ أَمَرْتُمْ

جهاد و مبارزه کردید تا بالاخره دعوت حق را آشکار

بالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ

و واجبات او را بیان داشتید و حدود و مقرراتش را برپا

جَاهَدْتُمْ فِي اللهِ حَقَّ جِهَادِهِ حَتَّى أَعْلَنْتُمْ

داشتید و دستورات و احکامش را منتشر ساختید و روش او را

دَعْوَتَهُ وَ بَيَّنْتُمْ فَرَآئِضَهُ وَ أَقَمْتُمْ حُدُودَهُ

مقرّر داشتید و در راه رضای او گام برداشتید و تسلیم قضا

ص: 271

نَشَرْتُمْ وَ فَسَّرْتُمْ شَرَايِعَ اَحْکامِهِ وَ

قدر او شدید پیمبران گذشته و او را تصدیق کردید پس آنکه

سُنْتَهُ وَ صِرْتُمْ فى ذَلِكَ ذلِكَ مِنْهُ إِلَى

شما گرداند رو از دین گشته خارج و آنکه ملازم

الرّضا وَ سَلَّمْتُمْ لَهُ الْقَضَاءَ وَ صَدَّقْتُمْ مِنْ

شما بود به حق رسیده آن که کوتاهی کرد و در شما حق و

رُسُلِهِ مَنْ مَضى فَالرَّاغِبُ عَنْكُمْ مَارِقٌ

نابود گردید و حق همراه شما و در میان شما خاندان

وَاللّازِمُ لَكُمْ لاحِق وَالْمُقَصِّرُ فى حَقَّكُم

از شما جانب است و به سوی شما بازگردد و شمایید

زاهِقُ وَالْحَقُّ مَعَكُمْ وَفيكُمْ وَ مِنْكُمْ وَ

اهل حق و معدن آن، و میراث نبوت نزد شما است و

لَيْكُمْ وَأَنْتُمْ أَهْلُهُ وَ مَعْدِتُهُ وَ ميراث

بازگشت خلق خدا به شما است سوی و حسابشان با شما است

ص: 272

النُّبُوَّةِ عِنْدَكُمْ وَ اِيَابُ الْخَلْقِ إِلَيْكُمْ وَ

و سخنی حق و باطل را جدا جدا کند نزد شما است و آیات خدا

حِسَابُهُمْ عَلَيْكُمْ وَ فَصْلُ الخطاب

پیش شما است و تصمیمات قطعی او (یا) دستورات لازمش)

عِنْدَكُمْ وَايَاتُ اياتُ اللهِ لَدَيْكُمْ وَ عَزَائِمُهُ

دربارهٔ شما است نور و دلیل روشنش نزد شما است و

فيكُمْ وَ نُورُهُ وَ بُرْهَانُهُ عِنْدَكُمْ وَ أَمْرُهُ

امر امامتش محوّل به شما است هر که شما را دوست دارد

إِلَيْكُمْ مَنْ والاكُمْ فَقَدْ وَالَى اللهَ وَ مَنْ

خدای را دوست داشته و هر که شما را دشمن دارد

عَادَاكُمْ فَقَدْ عَادَ اللهَ وَ مَنْ مَنْ أَحَبَّكُمْ فَقَدْ

خدای را دشمن داشته و هرکس شما به محبت داشته باشد به

اَحَبَّ اللهَ وَ مَنْ اَبْغَضَكُمْ فَقَدْ اَبْغَضَ اللهَ وَ

خدا محبت داشته و هر کس با شما كينه توزد با خدا

ص: 273

مَنِ اعْتَصَمَ بِكُمْ فَقَدِ اعْتَصَمَ بِاللهِ أَنْتُم

کینه توزی کرده که و هر به شما چنگ زند به خدا چنگ زده

لصِّرَاطُ الأَقْوَمُ السَّبِيلُ الْأَعْظَمُ وَ

شمایید شاهراه و راه راست و گواهان در این دار فانی (دنیا)

شُهَدَاءُ دار الفناء و شُفَعَاء دار البقاء

و شفیعان در خانه پایدار (قیامت) و رحمت پیوسته (حق)

وَالرَّحْمَةُ الْمَوْصُولَةُ وَالأيَةُ الْمَخْزُونَةُ

و آن آیت و نشانه پنهان در گنجینه آن و امانتی که

الأَمَانَةُ الْمُحْفُوظةُ وَالْبابُ المُبْتَلى به

نگهداری شده يا) حفظش بر مردم واجب است و آن درگاهی که

النَّاسُ مَنْ أَتيكُمْ نَجى وَ مَنْ لَمْ يَأْتِكُمْ

بدان مردم آزمایش شوند هر که به نزد شما آمد نجات یافت

هَلَكَ إِلَى اللهِ تَدْعُونَ وَ عَلَيْهِ تَدُلُّونَ وَ بِهِ

و هر کس نیامد هلاک شد شما مردم را به سوی خدا میخوانید و بر او

ص: 274

تُؤْمِنُونَ وَ لَهُ تُسَلِّمُونَ وَ بِأَمْرِهِ تَعْمَلُونَ وَ

راهنمایی کنید و به او ایمان دارید و تسلیم او هستید و به دستورش

إِلَى سَبِيلِهِ تُرْشِدُونَ وَ بِقَوْلِهِ تَحْكُمُونَ

عمل کنید و به سوی راه او مردم را ارشاد کنید و به گفتار او

سَعَدَ مَنْ والاكُمْ وَ هَلَكَ مَنْ عَادَاكُمْ وَ

حکم ،کنید نیک بخت شد هر که شما را دوست دارد و به هلاکت رسید هر که شما

خَابَ مَنْ جَحَدَكُمْ وَضَلَّ مَنْ فَارَقَكُمْ وَ

را دشمن داشت و زیانکار شد آن که منکر شما گشت

فَازَ مَنْ تَمَسَّكَ بِكُم وَ أَمِنَ أمِنَ مَنْ لَجَأ

و گمراه شد آنکه از شما جدا گشت و رستگار شد آن که به شما چنگ زد چنگ زد و ایمن گشت

الَيْكُمْ وَ سَلِمَ مَنْ صَدَّقَكُمْ وَ هُدِى مَن

آن که به درگاه شما پناه آورد و سلامت یافت هر که شما را تصدیق کرد و هدایت شد

اعْتَصَمَ بِكُمْ مَن اتَّبَعَكُمْ فَالْجَنَّةُ مَأْويه و

هر که به شما چنگ زد، هر که پیروی شما را کرد بهشت مأوای او است و

ص: 275

مَنْ خَالَفَكُمْ فَالنَّارُ مَثويه وَ مَنْ جَحَدَكُمْ

هر که مخالفت شما را كرد دوزخ جایگاه او است و هر که منکر شما شد

كَافِرٌ وَ مَنْ حَارَبَكُمْ مُشْرِكٌ وَ مُركٌ وَ مَنْ رَدّ

کافر و هر شما که با جنگ کرد مشرک است و هر کس شما

عَلَيْكُمْ فى أَسْفَلِ دَرَكَ مِنَ الْجَحِيمِ أَشْهَدُ

را رد کرد در ته جهنم جای .دارد گواهی دهم که این مقام و

اَنَّ هَذَا سَابِقٌ لَكُمْ فيما مَضى وَ جَارٍ لَكُمْ

منزلت در زمان گذشته برای شما ثابت بوده و در آینده زمان

فيما بَقِيَ وَأَنَّ أَرْوَاحَكُمْ وَ نُورَكُمْ وَ

نیز برای شما است. جاری همانا و شما روانهای و نورتان و

طينَتَكُمْ وَاحِدَةٌ طَابَتْ وَ طَهُرَتْ بَعْضُها

سرشتتان یکی ،است، همگی پاک پاکیزه است و برخی از برخی دیگر

مِنْ بَعْضٍ خَلَقَكُمُ اللهُ أَنْوَاراً فَجَعَلَكُمْ

گرفته شده، خداوند شما را به صورت نورهایی آفرید و گرداگرد

ص: 276

مُحْدِقينَ حَتَّى مَنَّ عَلَيْنَا بِكُمْ

عرش خود قرارتان داد تا آنگاه که با آوردنتان در این جهان

فَجَعَلَكُمْ في بُيُوتٍ أَذِنَ اللهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ

بر ما منت گذارد و داد قرارتان در خانه هایی که داد اجازه

یذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَ جَعَلَ صَلوتَنا

بلند گردند و نام او در آنها برده شود

صَلَوَاتِنَا عَلَيْكُمْ وَمَا خَصَّنَا به مِنْ

و مقرّر داشت که درودهای ما شما بر و هم چنین آنچه را از

ولا يَتِكُمْ طيبًا لِخَلْقِنا الخُلقِنا وَطَهَارَةً

دوستی شما برای ما داشته مخصوص همه اینها موجب پاکی اخلاق

لأَنْفُسِنَا وَ تَزْكِيَةٌ وَ بَرَكَةً لَنَا وَكَفَّارَةً

ما و پاک شدن خود ما و ما تزکیه و کفاره گناهان ما باشد

لِذُنُوبِنَا فَكَّنَّا عِنْدَهُ مُسَلّمينَ بِفَضْلِكُمْ وَ

ما در نزد خدا از زمره تسلیم شدگان برتری شما و

ص: 277

مَعْرُوفِينَ بِتَصْدِيقِنَا إِيَّاكُمْ فَبَلَغَ اللهُ بِكُمْ

شناخته شدگان به تصدیق مقام شما بودیم پس خداوند برساند شما را به

شرَفَ مَحَلِّ الْمُكَرَّمينَ وَ أَعْلَى مَنَازِلِ

شریف ترین جایگاه گرامیان و بلندترین منازل

لمُقَرَّبِينَ وَ أَرْفَعَ دَرَجَاتِ الْمُرْسَلِينَ

مقربان بالاترین و درجات رسولان آن جا که کسی بدان نرسد

حَيْثُ لا يَلْحَقُهُ لأحِقُّ وَ لا يَفُوقُهُ فَائِقُ وَ

فوق آن جایگاه کسی راه نیابد و پیش روی بر آن پیشی نگیرد و

لا يَسْبِقُهُ سَابِقٌ وَ لا يَطْمَعُ في إِدْرَاكِهِ

برای رسیدن بدان جا کسی طمع نبندد تا اینکه

طَامِعٌ حَتَّى لا يَبْقَى مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِيٌّ

به جای نماند فرشته مقربی نه و پیامبر مرسلی

مُرْسَلٌ وَ لا صِدِّيقُ وَلا شَهِيدٌ وَ لا عَالِمٌ

و نه صديق و نه شهیدی و نه عالم و نه

ص: 278

وَلا جَاهِلٌ وَلا دَنِيُّ وَلا فَاضِلَّ وَلا

جاهلی و نه پست و نه برتری و نه

مُؤْمِنٌ صَالِحٌ وَ لا فَاجِرٌ طالحٌ وَ لا جَبَّارٌ

مؤمن نیک کردار نه و تبهکار بدکاری و نه گردنکش

عَنيدٌ وَ لا شَيْطانُ مَريدٌ وَلا خَلْقَ فيما

ستیزه جو نه و اهریمن متمرّدی نه و خلق دیگری که در این میان

بَيْنَ ذَلِكَ شَهِيدٌ إِلا عَرَّفَهُمْ جَلالَةَ أَمْرِكُمْ

گواه باشد جز آن که بشناساند به او خداوند جلالت و قدر و

عِظَمَ خَطَرِكُمْ وَكِبَرَ شَأْنِكُمْ وَ تَمَامَ

عظمت مقام و بزرگی منزلت و کامل بودن نورتان را و

نُورِكُمْ وَ صِدْقَ مَقَاعِدِكُمْ وَ ثَباتَ

درستی منصبها و پابرجا بودنتان را در اطاعت حق

تقَامِكُمْ وَ شَرَفَ مَحَلكُمْ وَمَنْزِلَتِكُمْ

و شرافت همگان شما منزلت را در پیش خود و مقام گرامی

ص: 279

عِنْدَهُ وَكَرَامَتَكُمْ عَلَيْهِ وَخَاصَّتَكُمْ لَدَيْهِ

شما را خصوصیتی و که در نزد او دارید جایگاه و

وَ قُرْبَ مَنْزِلَتِكُمْ مِنْهُ بِأَبِي أَنْتُمْ وَ أُمّي وَ

نزدیکی که نسبت به او دارید پدر و مادر

أَهْلي وَمالي وَ أَسْرَتي أَشْهِدُ اللهَ وَ

خاندان ومال و فامیلم فدای شما گواه گیرم خدا را و

أشهدُكُمْ أَنِّي مُؤْمِنٌ أَنِّي مُؤْمِنُ بِكُمْ وَ بِمَا عَامَنْتُمْ بِهِ

گواه گیرم شما را که من ایمان دارم به شما و بدانچه شما بدان ایمان

كَافِرٌ بعَدُوِّكُمْ وَ بِمَا كَفَرْتُمْ بِهِ مُسْتَبْصِرُ

دارید و کافرم نسبت به شما دشمن و شما بدانچه انکار آن را

شَائِكُمْ وَ بضَلالَةٍ مَنْ خَالَفَكُمْ مُوال

،کردید بینایم به مقام شما و به گمراهی آن که با شما مخالفت کرد

لَكُمْ وَ لأَوْلِيَاتِكُمْ مُبْغِضُ لأعْدَائِكُمْ وَ

دوست دار شما و (دوستدار) دوستان شمایم و بغض دشمنانتان را در دل دارم و

ص: 280

مُعَادٍ لَهُمْ سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ

دشمن آنهایم، صلحم با هر که با شما صلح کند و در جنگم با هرکس

خارَيَكُمْ مُحَقِّق لما حققتُم مُبْطِلُ لما

که با شما در جنگ ،است حق میدانم آنچه را شما حق دانستید و باطل دانم

بطَلْتُمْ مُطيع لَكُمْ عَارِفُ بِحَقِّكُمْ مُقِرٌّ

آنچه را شما باطل دانستید پیرو شمایم عارف به حق شمایم اقرار به

فَصْلِكُمْ مُحْتَمِل لِعِلْيكُمْ مُحْتَجِبٌ

برتری شما ،دارم بار علم دانش شما را تحمل کنم و از مهالک در پرده

ذِمَّتِكُمْ مُعْتَرِفْ بِكُمْ مُؤْمِنُ بِأَيَا بِكُمْ

عهد و امان شما روم به شما (وحقتان) اعتراف دارم و به بازگشتتان

مُصَدِّقَ بِرَجْعَتِكُمْ مُنْتَظِرُ لِأَمْرِكُمْ مُرْتَقِبُ

ایمان دارم و رجعت شما را تصدیق دارم و چشم به راه فرمان شما

لدَوْلَتِكُمْ اخِذُ بِقَوْلِكُمْ عَامِلٌ بِأَمْرِكُمْ

و منتظر دولت ،شمایم ،گفتارتان را بگیرم و دستورتان را انجام دهم

ص: 281

مُسْتَجيرُ بِكُمْ زَائِرٌ لَكُمْ لآيذُ عَائِدٌ

شما به پناه جویم شما و را زیارت کنم و به قبرهای شما

بِقُبُورِكُمْ مُسْتَشْفِعٌ إِلَى اللهِ عَزَّوَجَلَّ بِكُمْ

پناه آرم شما را به درگاه خدای عزّوجلّآرم شفیع

وَ مُتَقَرِّبُ بِكُمْ إِلَيْهِ وَ مُقَدِّمُكُمْ أمام

به شما وسیله به پیشگاهش تقرّب جویم شما را در

طلِبَتي َو حَوَائِجِي وَ إِزادَتي في كُلِّ

پیش رویِ خواسته حاجات و اراده ام قرار دهم در همه

أَحْوَالي وَ أُمُوري مُؤْمِنٌ بِسِرِّكُمْ وَ

حالات و کارهایم ایمان دارم به نهان شما

عَلانِيَتِكُمْ وَ شَاهِدِكُمْ وَ غَائِبكُمْ وَ أَوَّلِكُمْ وَ

و آشکارتان و حاضرتان و غایبتان و اول و آخرتان و در

اخِرِكُمْ وَ مُفَوِّضُ فى ذلِكَ كُلِّهِ إِلَيْكُمْ وَ

این باره کار را به خودتان وا می گذارم (و) هیچ گونه به ایرادی

ص: 282

مُسَلِّمْ فِيهِ مَعَكُمْ وَ قَلبي لَكُمْ مُسَلّمْ وَ

کارهای شما ندارم تسلیم شمایم و دلم نیز تسلیم شما است و

رأيي لَكُمْ تَبَع ونُصْرَتي لَكُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّى

رأى من نیز شما تابع (رأى) است و یاریم برایتان برایتان آماده است تا

يُحْيِيَ الله تَعَالى دينَهُ بِكُمْ وَ يَرُدَّكُمْ فِى

وسیله شما زنده کند دوباره بازگرداند و آن که خدای تعالی دینش را به به وسیلهٔ

أَيَّامِهِ وَيُظْهِرَكُمْ لِعَدْلِهِ وَ يُمَكِّنَكُمْ فى

شما را در روزهای (حکومت خود و آشکارتان سازد برای عدل خود

أَرْضِهِ فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لا مَعَ غَيْرَكُمْ عَدُوِّكُمْ

و پابرجایتان کند در روی ،زمینش پس با شما باشم با شما نه با غیر شما

دامَنْتُ بِكُمْ وَ تَوَلَّيْتُ اخِرَكُمْ بِمَا تَوَلَّيْتُ

و ایمان دارم به شما و دوست دارم آخرین فرد شما را به همان دلیل

بهِ أَوَّلَكُمْ وَ بَرِثْتُ إِلَى اللهِ عَزَّوَجَلَّ مِنْ

که دوست دارم اولین شخص شما را و بیزاری جویم به پیشگاه خدای عزوجل از

ص: 283

اَعْدَائِكُمْ وَ مِنَ الْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَ

دشمنانتان از جبت و طاغوت خلفای (ناحق) و

الشَّيَاطِينِ وَ حِزبِهِمُ الظَّالِمِينَ لَكُمُ و

شیاطین و پیروانشان (سایر) آن غاصبين) ستمکاران بر شما و

الجاحِدِينَ لِحَقِّكُمْ وَالْمَارِقِينَ مِنْ وِلايَتِكُمْ

منکران حق شما و بیرون روندگان از زیر بار ولایت شما زمامداری و

وَالْغَاصِينَ لأرْثِكُمُ والشاكين فيكُمُ او

غصب کنندگان شما میراث شک کنندگان درباره شما و

الْمُنْحَرِفينَ عَنْكُمْ وَ مِنْ كُلِّ وَلِيجَةٍ دُونَكُمْ

منحرف شدگان از طریقهٔ شما و از هر همدم و وسیله ای غیر از شما

وَكُلِّ مُطاعَ سِوَاكُمْ وَ مِنَ الْأَئِمَّةِ الَّذِينَ

و هر فرمانروایی شما جز از و پیشوایانی که مردم را به

يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ فَثَبَّتَنِي اللهُ أَبَدًا مَا حَيبتُ

دوزخ میخوانند پس خداوند پابرجایم بدارد همیشه تا زنده ام

ص: 284

عَلى مُوالاتِكُمْ وَ مَحَبَّتِكُمْ وَ دينِكُمْ وَ

بر موالات دوستی و دین آیین و شما و موفقم دارد

وَفَّقَنى لِطَاعَتِكُمْ وَ رَزَقَنى شَفَاعَتَكُمْ وَ

برای فرمانبرداری شما و روزیم گرداند شفاعت شما را، و

جَعَلَني مِنْ خِيَارِ مَواليكُمُ التَّابِعِينَ لما

قرارم دهد از برگزیدگان دوستانتان آنانکه تابع دعوت شما هستند

دَعَوْتُمْ إِلَيْهِ وَ جَعَلَنى مِمَّنْ يَقْتَصُّ اثارَكُمْ

و بگرداند مرا از کسانی که کند پیروی از شما آثار

وَ يَسْلُكُ سَبيلَكُمْ وَ يَهْتَدي بِهدِيكُمْ

و می رود به راه شما راهنمایی و جوید به راهنمایی شما و

يُحْشَرُ فى زُمْرَتِكُمْ وَيَكِر فى رَجْعَتِكُمْ وَ

محشور گردد در گروه شما و بازگردد بازگردد در دوران رجعت و بازگشت بازگشت شما

يُمَلكُ في دَوْلَتِكُمْ وَ يُشَرَّفُ فِي عَافِيَتِكُمْ

به فرمانروایی رسد در دوران حکومت شما و مفتخر گردد به عافیت و حسن (عاقبت

ص: 285

وَ يُمَكِّنُ في أَيَّامِكُمْ وَ تَفِرُّ اتَقَرُّ عَيْتُهُ غَدًا

از شما و مقتدر گردد در روزهای (حکومت) شما و روشن گردد دیده اش فردای

رُؤْيَتِكُمْ باَبى أَنْتُمْ وَ أُمِّى وَ نَفْسي وَ أَهْلى

قیامت به دیدار شما پدر و مادرم و خودم و خاندان

وَ مالى مَنْ أَرَادَ اللهَ بَدَءَ بِكُمْ وَ مَنْ وَحدَهُ

و داراییم به فدای شما هر که آهنگ خدا کند از شما (باید) شروع کند

قَبِلَ عَنْكُمْ وَ مَنْ قَصَدَهُ تَوَجَّهَ بِكُمْ مَوَالِيَّ

آن کس که هر که خدا را به یکتایی شناسد طریقه اش را از شما پذیرد و

لا أخصى تَنَاتَكُمْ وَ لا أَبْلُغُ مِنَ المَدْح

هرکه قصد او کند به شما رو ،کند سروران من ثنای شما را نتوانم کرد

كُنْهَكُمْ وَ مِنَ الْوَصْفِ قَدْرَكُمْ وَأَنْتُمْ نُورُ

با مدح به کنه و حقیقت شما نرسم و با توصیف قدر و منزلت شما را

الْأَخْيَارِ وَ هُدَاةُ الْأَبْرَارِ وَحُجَجُ الْجَبَّارِ بِكُمْ

بیان نتوانم که شمایید روشنی خوبان و راهنمای نیکان و حجّتهای خدای جبّار

ص: 286

فَتَحَ اللهُ وَبِكُمْ يَخْتِمُ اللهُ و بكُمْ يُنَزِّلُ

خداوند عالم وجود به شما آغاز کرد و به شما نیز ختم کند

الْغَيْثَ وَ بِكُمْ يُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى

و به خاطر شما فرو ریزد باران را به خاطر شما است که نگهدارد آسمان را

الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِهِ وَبِكُمْ يُنَفِّسُ الهم و

از این که بر زمین افتد جز به اذن او و به خاطر شما بگشاید اندوه را و

يَكْشِفُ الضُّرَّ وَ عِنْدَكُمْ ما نَزَلَتْ بِهِ رُسُلُهُ وَ

برطرف کند سختی را، و در پیش شما است آنچه را پیمبرانش فرود آورده و

هَبَطَتْ بهِ مَلائِكَتُهُ وَ إِلَى جَدِّكُمْ وَ إِلَى

فرشتگانش به زمین آوردند و به سوی جد شما و به سوی

جَدكُمْ وَ إِلى أَحْيِكَ بُعِثَ الرُّوحُ الأمينُ

برادرت روح الامین (جبرئیل) نازل گردید به شما داده است

اتَاكُمُ اللهُ ما لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ

خداوند انچه را به هیچ یک از مردم جهانیان نداده

ص: 287

طَاطَأَ كُلُّ شَريف لِشَرَفِكُمْ وَ بَخَعَ كُلُّ

سر زیر آورده هر (فروتنی) به شخص شریفی در شما شریفی در برابر شرف و

تَكَبِّرِ لِطاعَتِكُمْ وَخَضَعَ كُلُّ جَبَّار

گردن نهاده هر متکبری به فرمانبرداری شما گشته فروتن و هر

تفَضلِكُمْ وَذَلَّ كُلُّ شَيْءٍ لَكُمْ وَ أَشْرَقَتِ

گردنکشی در برابر فضل شما خوار شده و هر چیزی شما برای و

الأَرْضُ بِنُورِكُمْ وَ فَازَ الْفَائِزُونَ بِوِلايَتِكُمْ

روشن شد زمین به پرتو نور شما و رستگار شدند مردمان رستگار به وسیله ولایت

بِكُمْ يُسْلَكُ إِلَى الرِّضْوَانِ وَ عَلَى مَنْ جَحَدَ

دوستی و شما به شما وسیلهٔ به بهشت رضوان توان رسید و برآن

وِلَا يَتَكُمْ غَضَبُ الرَّحْمَنِ بِاَبى أَنْتُمْ وَ أُمّى

کس که منکر فرمانروایی شما است خشم خدای رحمان حتم و مسلم است پدر و مادرم

وَ نَفسي وَ أَهْلي وَمالى ذِكْرُكُمْ فِي

و خودم و خاندان و داراییم فدای شما ،باد ای سروران من گرچه ذکر شما در

ص: 288

الذاكِرِينَ وَ أَسْمَاؤُكُمْ فِي الأَسْمَاءِ وَ

(زبان) ذکر کنندگان است و نام هایتان در میان نام ها و پیکرتان

جسَادُكُمْ فِي الْأَجْسَادِ وَ أَرْوَاحُكُمْ فِى

با سایر پیکرها و روانتان در میان سایر روانها و جانهاتان در

الْأَرْوَاحِ وَ اَنْفُسُكُمْ فِى النُّفُوسِ وَاثَارُكُمْ

(عداد) سایر جانها آثارتان در میان آثار (دیگران)

فِي الْأَثَارِ وَ قُبُورُكُمْ فِي الْقُبُورِ فَمَا اَحْلى

و قبرهاتان در (شمار) سایر قبرها است ولی شما را چه نسبت با (دیگران

شمائكُمْ وَأَكْرَمَ أَنْفُسَكُمْ وَأَعْظم شأنكُمْ وَ

چه شیرین است نامهایتان و بزرگوار است جانهاتان و بزرگ است مقامتان و

أَجَلَّ خَطَرَكُمْ وَ أَوْفَى عَهْدَكُمْ وَأَصْدَقَ

برجسته است منزلت و موقعیتتان و با وفا است عهدتان راست است و

وَعْدَكُمْ كَلامُكُمْ نُورٌ وَ أَمْرُكُمْ رُشد و

وَ وعده تان سخنتان نور و دستورتان یکپارچه رشد و رستگاری است

ص: 289

وَصِيَّتُكُمُ التَّقْوى وَفِعْلُكُمُ الْخَيْرُ وَعادَتْكُم

سفارشتان پرهیزکاری کارتان و خیر و خوبی عادت شما و

الْإِحْسَانُ وَسَجِيَّتُكُمُ الكَرَمُ وَشَانُكُمُ الْحَقُّ

احسان نیکی و شما شیوه و کرم و بزرگواری و رفتارتان حق

وَ الصِّدْقُ وَ الرّفْقُ وَقَوْلُكُمْ حُكْمٌ وَ حَتْم و

و راستی مدارایی است گفتارتان و مسلم حتمی است و

رأيُّكُمْ عِلم و حِلمٌ وَ حَزْمُ إِنْ ذُكِرَ الْخَيْرُ

وَ رأى شما دانش بردباری است. دوراندیشی و اگر از خیر

كُنْتُمْ أَوَّلَهُ وَ أَصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ

و خوبی ذکری به میان آید آغاز ریشه و شاخه و و مرکز و

مَأْوِيهُ وَ مُنْتَهاهُ بِاَبى أَنْتُمْ وَ أُمّى وَ نَفْسى

جایگاه پایانش و شمایید پدر و مادرم و خودم به فدای شما

كَيْفَ أَصِفُ حُسْنَ تَنَائِكُمْ وَ أُحْصى جَمِيلَ

چگونه توصیف کنم ثنای نیکوی شما را و چگونه شماره کنم

ص: 290

بَلائِكُمْ وَبِكُمْ اَخْرَجَنَا اللهُ مِنَ الذُّلِّ وَ فَرَّجَ

آزمایشهای خوبی که دادید و به وسیلهٔ شما بود که خدا ما را از ذلّت بیرون آورد،

و

عَنا غَمَرَاتِ الْكُرُوبِ وَ أَنْقَذَنَا مِنْ شَفا

گشایش داد به گرفتاریهای سخت ما و نجاتمان داد از از پرتگاه

جُرُفِ الْهَلَكَاتِ وَ مِنَ النَّارِ بِأَبي أَنْتُمْ وَ

هلاکت ونابودی و هم از آتش دوزخ پدر و مادرم و

امي وَ نَفْسى بِمُوالاتِكُمْ عَلَّمَنَا اللهُ مَعَالِمَ

خودم به فدای شما که به وسیله دوستی شما خداوند به ما یاد داد

دِينِنَا وَ أَصْلَحَ مَا كَانَ فَسَدَ مِنْ دُنْيَانَا وَ

دستورات دینمان را و اصلاح کرد آنچه را که از دنیای ما تباه گشته بود

بمُوالاتِكُمْ تَمَّتِ الكَلِمَةُ وَعَظُمَتِ النِّعْمَةُ و

و به وسیلهٔ شما کلمهٔ توحید و معارف دین کامل شد نعمت بزرگ گشت و

اْتَلَفَتِ الْفُرْقَةُ وَبِمُوالاتِكُمْ تُقْبَلُ الطَّاعَةُ

جدایی و اختلاف مبدل به الفت و اتحاد گردید و به وسیله موالات شما

ص: 291

الْمُفْتَرَضَةُ وَلَكُمُ الْمَوَدَّةُ الوَاجِبَه و

پذیرفته گردد فرمانبرداری واجب و (تنها) دوستی شما که است

الدَّرَجَاتُ الرَّفِيعَةُ وَالْمَقَامُ الْمَحْمُودُ

بر خلق لازم و فرض است و از آن شما است درجات بلند و مقام شایسته

الْمَكَانُ وَالْمَقَامُ الْمَعْلُومُ عِنْدَ الله

و جایگاه معین و معلوم در نزد خدای

عَزَّوَجَلَّ وَالْجَاهُ الْعَظِيمُ وَالشَّأْنُ الْكَبِيرُ

عزوجل و منزلت عظیم و رتبه بزرگ

وَالشَّفَاعَةُ الْمَقْبُولَةٌ رَبَّنَا ءَامَنَّا بِمَا أَنْزَلْتَ

و شفاعت پذیرفته پروردگارا ما ایمان داریم بدانچه نازل فرمودی

وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ رَبَّنَا

و پیروی کردیم از پیامبرت پس نام ما را با گواهان به این حقایق ثبت فرما پروردگارا

تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ

منحرف مکن دلهای ما را پس از آن که راهنماییمان کردی و ببخش به ما از

ص: 292

لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ سُبْحَانَ رَبِّنا

نزد خویش رحمتی که به راستی تویی بخشایشگر، منزه است پروردگار ما

اِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولاً يا وَلِيَّ اللهِ اِنَّ

که به راستی وعده او انجام شدنی است ای ولی خدا همانا

بَيني وَبَيْنَ اللهِ بيْنَ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ ذُنُوبًا لا

میان من و خدای عزّوجلّ گناهانی است که محو و پاک نکند

يَأْتي عَلَيْها الأرضاكُمْ فَبِحَقِّ مَن التَمَنَكُمْ

آنها را جز رضایت ،شما پس به حق پس به حق آن خدایی که شما را امین به راز خود

عَلَى سِرِّهِ وَاسْتَرْعاكُمْ أَمْرَ خَلْقِهِ وَ قَرَنَ

کرده و سرپرستی کار خلق خود را به شما واگذارده و فرمانبرداری شما را و

طَاعَتَكُمْ بِطَاعَتِهِ لَمَّا اسْتَوْهَبْتُمْ ذُنُوبِي وَ

به فرمانبرداری خود که شما بخشش گناهانم را از خدا بخواهید

كُنتُمْ شُفَعَانِي فَإِنِّي لَكُمْ مُطيعٌ مَنْ

شفیعان من زیرا که گردید؛ من فرمانبردار شمایم هر که از شما

ص: 293

اَطاعَكُمْ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ مَنْ عَصَاكُمْ فَقَدْ

فرمانبرداری کند خدای را فرمانبرداری کرده و هر که نافرمانی شما کند

عَصَى اللهَ وَ مَنْ أَحَبَّكُمْ فَقَدْ اَحَبَّ اللهَ وَ مَنْ

خدای را نافرمانی کرده و هر که شما را دوست دارد خدای را دوست داشته

شما و هر که

يُغَضَكُمْ فَقَدْ أَبْغَضَ الله اللهُمَّ إِنِّي لَوْ وَ

را دشمن دارد خدای را دشمن داشته خدایا! اگر من

جَدْتُ شُفَعَاءَ أَقْرَبَ إِلَيْكَ مِنْ مُحَمّدٍ وَأَهْل

شفیعانی را می یافتم که می یافتم که نزدیکتر باشند درگاهت از محمد و خاندان

الْأَخْيَارِ الْأَئِمَّةِ الأَبْرَارِ لَجَعَلْتُهُم

آن پیشوایان نیکوکار به طور مسلّم آنها را شفیعان خود قرار میدادم

شُفَعَاتَى فَبِحَقِّهِمُ الَّذِي أَوْجَبْتَ لَهُمْ عَلَيْكَ

پس از تو میخواهم بدان حقی که برای ایشان بر خود واجب کردی که

أسْتَلْكَ أَنْ تُدْخِلَنى في جُمْلَةِ الْعَارِفينَ بِهِمْ

مرا در زمره عارفان به مقام آنها و به حق آنها قرارم ده،

ص: 294

وَبِحَقِّهِمْ وَ فى زُمْرَةِ المَرْحُومينَ

و نیز در زمره که کسانی به شفاعت وسیله آنها

شَفَاعَتِهِمْ إِنَّكَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ وَصَلَّى اللهُ

مورد مهر قرار که گرفته اند تو مهربان ترین مهربانانی و

عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطَّاهِرينَ وَ سَلَّمَ

درود خدا بر محمد و آل پاکش و سلام مخصوص

تَسْلِيمًا كَثِيرًا وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلِ

و بسیاری بر آنها باد و بس است ما را خدا و نیکو

ص: 295

اللهِ يَا أَبَا الْحَسَنِ يا أَميرَ الْمُؤْمِنِينَ يا

خدا شفاعت کن. ابا الحسن خدا امیر مؤمنان ای

عَلِيَّ بْنَ أَبِيطَالِب يَا حُجَّةَ اللهِ عَلى خَلْقِهِ

على بن ابیطالب، حجت خدا بر خلق

يا سَيِّدَنا وَمَوْلِينَا اِنا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا

ای آقای ما و سرور رو آوردیم و شفیع گرفتیم

وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ

و توسل جستیم به وسیله تو به درگاه خدا و تو را پیش روی حاجتهای

حاجاتِنا یا وَجيهَا عِنْدَ اللهِ اِشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللهِ

خویش قرار دادیم ای آبرومند نزد خدا شفاعت کن برای ما نزد خدا

يَا فَاطِمَةَ الزَّهْرَآءِ يَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ يَا قُرَّةَ

ای فاطمه زهرا ای دختر محمد، ای نور چشم

عَيْنِ الرَّسُولِ يَا سَيِّدَتَنَا وَمَوْلتَنا اِنا تَوَجَّهْنا

،پیغمبر، ای بانوی ما و سرور رو آوردیم و شفیع گرفتیم و

ص: 297

وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكِ إِلَى اللهِ

توسل جستیم بوسیله تو به درگاه خدا و تو را پیش روی

وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا يَا وَ

حاجتهای خویش قرار دهیم ای آبرومند پیش خدا

عِنْدَ اللهِ اِشْفَعِي لَنَا عِنْدَ اللهِ يا اَبا مُحَمَّدٍ

شفاعت کن برای ما نزد خدا. ای ابا محمد

يا حَسَنَ بْنَ عَلِيٌّ أَيُّهَا الْمُجْتَبى يَا بْنَ

ای حسن بن على، ای برگزیده ای فرزند

رَسُولِ اللهِ يا حُجَّةَ اللهِ عَلى خَلْقِهِ يا

رسول خدا ای حجت خدا بر خلق ای

سَيِّدَنا وَمَوْلِينَا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنَا

آقای ما و سرور ما روآوردیم و شفیع گرفتیم

وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ

و توسل جستیم به وسیله تو به درگاه خدا و تو را پیش روی

ص: 298

حاجاتِنا یا وَجيهَا عِنْدَ اللهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ

حاجتهای خود قرار دهیم ای آبرومند نزد خدا شفاعت کن برای

اللهِ یا اَبَا عَبْدِاللهِ يا حُسَيْنَ بْنَ عَلِيٌّ أَيُّهَا

ما پیش خدا ای ايا عبدالله ای حسین بن على ای

الشَّهِيدُ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ يا حُجَّةَ الله

شهید راه) حق) ای فرزند رسول خدا ای حجت

عَلَى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلِينَا إِنَّا تَوَجَّهْنا

بر خلق آقا ای ما و سرور رو آوردیم و

وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللهِ

شفیع گرفتیم توسل و جستیم به وسیلهٔ تو به خدا درگاه

وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا یا وَجيهَا

تو و را پیش روی حاجتهای خود قرار دهیم آبرومند ای

عِنْدَ اللهِ اِشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللهِ يَا أَبَا الْحَسَن

نزد خدا برای ما پیش خدا شفاعت کن. ای ابا الحسن

ص: 299

يَا عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ يَا زَيْنَ الْعَابِدِينَ يَا

ای على بن الحسين ای زیور پرستش کنندگان

بْنَ رَسُولِ اللهِ يا حُجَّةَ اللهِ عَلى خَلْقِهِ يا

فرزند رسول خدا ای حجت خدا بر خلق ای

سَيِّدَنا وَمَوْلِينَا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنَا

آقا ما و سرور رو آوردیم و شفیع گرفتیم

وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ

توسل جستیم به وسیلهٔ تو به درگاه خدا و تو را پیش روی

حاجاتِنا یا وَجيهَا عِنْدَ اللهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ

حاجتهای خود قرار دهیم ای آبرومند نزد خدا شفاعت کن برای ما

اللهِ يا اَبا جَعْفَر يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٌّ أَيُّه

پیش خدا ای اباجعفر، ای محمد بن على ای

الْباقِرُ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ يا حُجَّةَ اللهِ عَلَى

شکافنده علوم ای فرزند رسول خدا ای حجت خدا بر

ص: 300

خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلِينَا إِنَّا تَوَجَّهْنا

خلق، ای آقا و سرور رو آوردیم و شفیع گرفتیم

وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللهِ

و توسل جستیم به وسیلهٔ تو به درگاه خدا

وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا يا وَجيهَا

و تو را پیش روی حاجتهای خویش قرار دهیم ای آبرومند

عِنْدَ اللهِ اِشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللهِ يَا أَبَا عَبْدِ اللهِ

نزد خدا شفاعت کن برای ما پیش خدا. ای اباعبدالله

يَا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ أَيُّهَا الصَّادِقُ يَا بْنَ

ای جعفر بن محمد ای (امام) صادق ای فرزند

رَسُولِ اللهِ يا حُجَّةَ اللهِ عَلى خَلْقِهِ يا

رسول خدا ای حجت خدا بر خلق ای

سَيِّدَنا وَمَوْلِينَا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنَا

آقای ما و سرور ما، ما رو آوردیم و شفیع گرفتیم و توسل جستیم

ص: 301

وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ

به وسیله تو به درگاه خدا و تو را پیش روی حاجتهای خویش

حاجاتِنا یا وَجيهَا عِنْدَ اللهِ اِشْفَعْ لَنَا عِنْدَ

قرار دادیم ای آبرومند پیش خدا شفاعت کن برای ما نزد خدا.

اللهِ يا اَبَا الْحَسَنِ يَا مُوسَى بْنَ جَعْفَرِ أَيُّهَا

ای ابا الحسن، ای موسی بن جعفر، ای

الْكَاظِمُ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ يا حُجَّةَ اللهِ

کاظم ای فرزند رسول خدا ای حجت خدا

عَلَى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلِينَا إِنَّا تَوَجَّهْنا

بر خلق ای آقای ما و سرور رو آوردیم

وَاسْتَشْفَعْنَا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللهِ

و شفیع گرفتیم توسل و جستیم به وسیلهٔ تو به درگاه خدا

وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا یا وَجيهَا

و تو را پیش روی حاجتهای خویش قرار دادیم ای آبرومند

ص: 302

عِنْدَ اللهِ اِشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ يَا أَبَا الْحَسَنِ

نزد خدا شفاعت کن برای ما پیش خدا ای ابا الحسن

يَا عَلِيَّ بْنَ مُوسَى أَيُّهَا الرّضا يَا بْنَ رَسُول

ای على بن ای موسی (حضرت) ای رضا، فرزند رسول

اللهِ يا حُجَّةَ اللهِ عَلى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا

خدا ای حجت خدا بر خلق ای آقا ما و سرور رو آوردیم

اِنا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللهِ

شفیع و گرفتیم و توسل جستیم به وسیلهٔ تو به درگاه خدا

وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا یا وَجيهَا عِنْدَ

و تو را پیش روی حاجتهای خویش قرار دادیم ای آبرومند نزد

اللَّهِ اِشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللهِ يا اَبا جَعْفَرٍ يا مُحَمَّدَ

خدا شفاعت کن برای ما خدا پیش ای ابا جعفر ای محمد

بْنَ عَلِيٌّ اَيُّهَا التَّقِيُّ الْجَوَادُ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ

بن على ای حضرت تقی جواد ای فرزند رسول خدا

ص: 303

يا حُجَّةَ اللهِ عَلى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا اِنا

ای حجت خدا بر خلق آقا ما و سرور رو آوردیم

تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللهِ

شفیع و گرفتیم توسل و جستیم به وسیله تو به درگاه خدا

وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا یا وَجيهَا عِنْدَ

دادیم ای ای آبرومند نزد و تو را پیش روی حاجتهای خویش قرار دادیم

اللهِ اِشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللهِ يا اَبَا الْحَسَنِ يا عَلِيَّ

خدا شفاعت کن برای ما نزد خدا. ای ابا الحسن، ای على

بْنَ مُحَمَّدِ أَيُّهَا الْهَادِى النَّقِيُّ يَا بْنَ رَسُولِ

بن محمد ای حضرت هادی نقی ای فرزند رسول

اللهِ يا حُجَّةَ اللهِ عَلى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا

خدا ای حجت خدا خلق بر ای ما آقای و سرور

اِنا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللهِ

همه ما رو به تو آورده ایم و به حضرتت متوسل شده و تو را شفیع خود به درگاه خدا آورده ایم

ص: 304

وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا یا وَجيهَا عِنْدَ

و تو را برای انجام حاجاتمان حاجاتمان نزد خدا مقدم داشته ایم ای آبرومند

اللَّهِ اِشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ يَا حَسَنَ

نزد خدا ما را پیش حضرت حق شفاعت فرما ای ابا محمد ای حسن

بنَ عَلِيٌّ أَيُّهَا الزَّكِيُّ الْعَسْكَرِيُّ يَا بْنَ

بن على، ای زکی ،عسکری ای فرزند

رَسُولِ اللهِ يا حُجَّةَ اللهِ عَلى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا

رسول خدا ای حجت خدا بر ای خلق آقای ما

وَمَوْلِينَا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنَا وَتَوَسَّلْنَا بِكَ

و سرور ما رو آوردیم و و شفیع گرفتیم و توسل جستیم به وسیله تو

إِلَى اللهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا يا

به درگاه خدا و تو را پیش روی حاجتهای خویش قرار دادیم ای

وَجيهَا عِنْدَ اللهِ اِشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللهِ يَا وَصِيَّ

آبرومند نزد خدا شفاعت کن برای ما نزد خدا ای وصی

ص: 305