«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ»

ص: 2

بسم الله الرحمن الرحيم

وصلى الله على سيدنا محمد و آله الطيبين الطاهرين و لعنة الله على اعدائهم اجمعين

در تاریخ بیست و سوم محرم الحرام سال 1427 هجری قمری مطابق با 1384/12/3 شمسی خبر جانگداز هتک حرمت بارگاه مقدس امامین همامین عسکریین علیهما السلام در سامرا توسط دشمنان اهل بیت که منجر به تخریب حرم مطهر و گنبد و قسمتی از سرداب مطهر گردید منتشر و قلب مبارک امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و قلوب شیعیان جهان را که داغدار مصیبت عظمای سید الشهداء عليه السلام و یاران با وفای آن حضرت بود را سوگوار تر نمود .

البته این اولین هتک حرمت به ساحت مقدس حضرات معصومین عليهم السلام نبوده بلکه در طول تاریخ بارها اعتاب منوره اهل بیت عصمت و طهارت و قبور مطهره ایشان مورد هجوم دشمنان قرار گرفته که اینک به نمونه هایی از آن می پردازیم :

1- هتک حرمت مرقد مطهر امام حسین علیه السلام توسط متوكل، او بارها نسبت به تخریب و انهدام شهر مقدس کربلا اقدام نمود گاهی با رها کردن آب در زمین های اطراف حرم و گاهی با شخم زدن زمین این بارگاه مطهر، گاهی به آزار و شکنجه زائران امام حسین عليه السلام پرداخته و در اذیت کردن آنها از هیچ اقدامی فروگذار

ص: 4

نکرد . البته این گونه اعمال در زمان چند نفر از خلفای عباسی انجام شد ولی در عصر متوکل به اوج رسید.

2- حمله وهابی ها به کربلای معلا در روز هجدهم ذیحجه (عيد غدیر) سال 1216 هجری قمری که به کشتار بیش از پنج هزار زائر که اکثر آنها ایرانی بودند منجر گردید که پس از آن ضریح مقدس امام حسین علیه السلام را شکسته و سپس چوبهای آن را آتش زده و بر روی آن قهوه درست کرده و خوردند، بنا به نقل علامه سید محسن امین در کتاب کشف الارتياب صفحه 17 به بعد این حملات و تعرضات تا سال 1225 قمری ادامه داشته است .

3- تخریب بقاع مکه مکرمه و از آن جمله مرقد منورحضرت ابوطالب علیه السلام و حضرت خدیجه سلام الله عليها دو یار باوفا و دو شمع محفل طه که وفاتشان آنچنان پیامبر را محزون کرد که آن سال را عام الحزن نامیدند، و عبد مناف جد اعلای پیامبر اکرم و حضرت عبدالمطلب که هر چهار بزرگوار در قبرستان حجون مدفون می باشند.

4- حمله به مدینه منوره توسط وهابیون در سال 1221 قمری و هتک حرمت بارگاه شریف نبوی و تخریب حرم مطهر ائمه بقیع و در سال بعد یعنی سال 1222 منع زوار مصری از زیارت مدینه که اینگونه اعمال شنیع در سالهای 1234 و 1342 تکرار شد، تا آخرین بار که منجر به تخریب کامل این اماکن متبرکه گردید در سال 1351 قمری بود، پس از آنکه حرم مطهر ائمه بقیع را در سال 1351 خراب نمودند،

ص: 5

قصد تخریب حرم مطهر پیامبر اکرم را نیز داشتند که این بار دولت مصر به دولت عربستان سعودی اعلام جنگ نمود و آنان به ناچار دست از این نیت شوم خود برداشته ولی دست از خصومتها و کینه توزیهای خود بر نداشته بلکه همواره به شیطنتها و خرابکاری های خود ادامه دادند، تا آنجا که می بینیم برخی از علمای وهابی حکم قتل عام شیعیان و تخریب حرم امامان شیعه را صادر نموده اند.

لذا بر طبق نقشه های از پیش طراحی شده شهر سامرا که تقریبا 170000 نفر جمعیت داشته که اکثر آنها اهل سنت و فقط چیزی در حدود 180 خانواده جمعیت شیعه ی شهر سامرا را تشکیل می داد، بعد از سقوط صدام دیکتاتور عراق، وهابيون، سلفيون، القاعده و سایر گروههای مخالف شیعه و دشمنان اهل بیت با اسمهای مختلف ولی اهداف مشترک، با تهدید و ارعاب و کشتارهای فجیع شیعیان، آنها را مجبور به ترک خانه و کاشانه خود کرده و به محض خروج شیعیان از سامرا اقدام به تخریب و انهدام حرم شریف امامین عسکریین علیهما السلام نمودند.

بارگاه شریفی که روزگاری منزل مسکونی امام هادی و امام عسکری و سرداب غیبت امام زمان حضرت مهدی علیهم السلام و محل ولادت

ص: 6

با سعادت آن حضرت و مصداق کامل این آیه شریفه بود:

فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ « سوره نور آیه 36 »

«( این چراغ پر فروغ ) در خانه هایی قرار دارد که خداوند اذن فرموده دیوارهای آن را بالا برند( تا از دستبرد شیاطین و هوسبازان در امان باشد) خانه هایی که نام خدا در آن برده شود و صبح و شام در آن تسبیح گویند. »

در ایام فاطمیه سال جاری ( 1428 هجری قمری ) یعنی پس از گذشت حدود یک سال و چهار ماه از این واقعه برای دومین بار این جنایت تکرار شد که این بار منجر به تخریب قسمتهای دیگری از بارگاه این دو امام بزرگوار به اضافه گلدسته های حرم شریف و قسمتهای باقیمانده از سرداب مقدس امام زمان علیه السلام گردید.

این بار نیز خشم و انزجار قاطبه ی گروههای مختلف کشورهای اسلامی و حتی غیر مسلمانها را بر انگیخت. از جمله عده ای از علمای یهودی و مسیحی و گروهها و فرقه های دیگر از کشورهای مختلف جهان از جمله کشور ژاپن و سازمان یونسکو لب به اعتراض گشودند در حالیکه برخی از کشورهای اسلامی هیچگونه اعتراضی به این عمل وحشیانه از خود نشان ندادند، در حمله اسرائیل به حزب الله لبنان نیز نه تنها این اقدام تروریستی را محکوم نکردند، بلکه کمک به حزب الله

ص: 7

لبنان را ( فقط به جرم اینکه شیعه هستند ) حرام دانسته و حتی دعا برای پیروزی آنها را نیز تحریم کرده و سوخت هواپیماهای جنگی اسرائیل در این عملیات را تأمین نمودند .

حال سؤال این است که:

آیا خداوند مزد رسالت پیامبر اسلام را دوستی و مودت نزدیکانش قرار نداده است ؟ قُل لا أَسأَلُکُم عَلَیهِ أَجرًا إِلَّا المَوَدَّةَ فِی القُربیٰ ۗ

و آیا این اماکن متبرکه مربوط به خاندان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیست؟

پس چرا با خاندان مکرم نبی گرامی اسلام این گونه رفتار می شود؟

به راستی نقطه عطف این ناروایی ها و حرمت شکنی ها از کجا و از سوی چه کسانی آغاز شد ؟

جواب :

به تصریح تاریخ همه این برنامه ها از کنار بستر رسول خدا در آخرین ساعات عمر با برکت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) شروع شد . هنگامی که رسول خدا فرمودند : قلم و کاغذی برای من بیاورید تا برای شما بنویسم آنچه را که بعد از من اگر به آن عمل کنید هرگز گمراه و دچار اختلاف نشوید ولی به جای لبیک به درخواست پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) یکی از حاضرین گفت: ان الرجل ليهجر ، حسبنا کتاب الله .

ص: 8

پس از شهادت نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم حرمت شکنی ها نسبت به آل پیامبر با هجوم به درب خانه حضرت فاطمه زهرا عليها السلام که به تصریح پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) رضای او رضای خدا و خشم و غضب او مساوی با خشم و غضب پروردگار متعال است و ضرب و شتم آن حضرت که به سقط جنینی که پیامبر اکرم صلی الله عليه و آله و سلم او را محسن نامیده بودند انجامید، و پس از 75 یا 95 روز نیز آن بانوی بزرگوار به شهادت رسیده که این فاجعه بزرگ در کتابهای مختلف اهل سنت به طور متواتر نقل شده، که طالبین می توانند به کتابهای الغدیر علامه امینی، شبهای پیشاور و آتش به خانه وحی که فقط از منابع اهل سنت استفاده شده مراجعه کنند .

پس از آن به غصب خلافت اول مظلوم عالم امیر المؤمنین علی ابن ابیطالب علیه السلام و 25 سال خانه نشینی آن حضرت انجامید و پس از شهادت آن بزرگوار راه ظلم و جور و تعدی بر خاندان رسالت هموار گردید تا آنجا که می بینیم اهل بیت امام حسین علیه السلام را پس از شهادت آن حضرت مانند اسیران ترک و روم و دیلم در کوچه و بازار عبور داده و اینگونه مزد رسالت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را ادا کردند!.

اینک این مجموعه شعر که با عنوان سوگواره سامرا به منظور عرض تسلیت و همدردی با بقیه الله الاعظم حضرت مهدی ارواحنا فداه تدوین گردید، به مداحان و مرثیه خوانان، اصحاب رسانه ، متصدیان

ص: 9

عرصه علم و فرهنگ و کلیه کسانی که دل در گرو عشق اهل بیت دارند، تقدیم می گردد تا به حکم وظیفه ی احیاء امر اهل بیت علیهم السلام و تعظیم شعائر الهی ، نام و یاد خاطره این شهر مقدس را گرامی داشته و عمق کینه و خصومت و حسادت دشمنان ولایت و امامت با این شعائر الهی را به عنوان یک سند مستند تاریخی و ظلم و جنایتی بزرگ در دفتر تاریخ ثبت نموده و به عاملین این جنایت بزرگ و طرفداران آنها اعلام کنیم که :

يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ

الْكَافِرُونَ

آری :

چراغی را که ایزد بر فروزد *** هر آن کس پف کند ریشش بسوزد

وظیفه ما :

بر همه شیعیان و محبین اهل بیت و حتی سایر مسلمانها واجب است که در حفظ این اماکن مقدسه به عنوان یادبودهای اهل بیت پیامبر گرامی اسلام سعی و تلاش نموده و نگذارند گذر زمان موجب فراموش شدن عمق این جنایت وحشتناک گردیده و این جنایت بزرگ به تخریب حرم مطهر ائمه بقیع علیهم السلام پیوسته و به تخریب کامل و عدم بازسازی این حریم ملکوتی و بارگاه مطهر منجر گردد.

ص: 10

باشد که تلاش و کوشش ناچیز ما تسکین قلب داغدیده بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها و فرزند دلبندش حضرت حجه بن الحسن المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و شیعیان و دوستان آن حضرت گردد.

به امید روز ظهور منتقم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و دادرسی مظلومان از

ظالمان به دست آن بزرگوار

جمادی الثانی 1428 قمری

تیرماه 1386

اصفهان - علیرضا مهرپرور

ص: 11

اینان سراسر نسل شر الناس هستند

اینان همان قوم بنی العباس هستند

این بردگان روسپی تا چند پستند

آوخ که پستند و نمیدانند پستند

این قبرها را شیعیان با سرفرازی

سازند همچون کعبه از نو باز سازی

عباسیان قلب پیمبر را شکستند

یک روز بر قبر حسینش آب بستند

بیرون اگر یک چند سر از تخم کردند

حتی زمین آن حرم را شخم کردند

آنان به ذلت جایشان شد حفره خاک

اینان کشد گلدسته هاشان سر برافلاک

ویران اگر کردند قبر عسکریین

هرگز نرفته نور حق یک لحظه از بین

انوار وجه الله در آئینه ی ماست

آل محمد قبرشان در سینه ی ماست

ص: 4

روشن بود تا حشر شمع محفل ما

پیوسته باشد قبر نرجس در دل ما .

این قبرها در چشم ما نورند نورند

خفاشهای تیره دل کورند کورند

گم گشته ی شیعه گل باغ امامت

ای یوسف زهرا سرت بادا سلامت

ما با همه گفتیم تو مولای مایی

ای صاحب ما یا بن زهرا کی میایی

تا چند فلک آرزو در گل نشیند

تا چند شیعه اشک ریزد داغ بیند

تا چند فریاد از سر ببریده خیزد

تا چند خون از محمل زینب بریزد

تا چند یاران ترا صبر و متانت

تا چند بر پیغمبر اکرم اهانت

تا چند (میثم) شعر هجران را سرآید

تو خود دعا کن تا که این هجران سر آید

غلامرضا سازگار ( میثم)

ص: 5

میرسد آوای غم افزا ز سامرا بگوش

با نوای دلحزین و ناله های دیگری

بارگاه هادی دین از جفا تخریب شد

خصم قرآن زد شرر بر کربلای دیگری

کرد ویران مرقد پاک و شریف عسکری

از ره کین گستری خصم دغای دیگری

زان خرابیها که در ارکان ملک دین رسید

شد بقیع دیگری بر پا به جای دیگری

در مسیر کوفه تا شام بلا از کربلا

میزند مرغ دلم پر در هوای دیگری

ص: 7

تا که انسانها شوند از وادی ظلمت رها

میرسد خضر نجات و رهنمای دیگری

حجت حق مهدی موعود می آید زراه

عالم اسلام می یابد صفای دیگری

تا نهد مرهم به زخم سینه اهل ولا

دست حق بر پاکند دارالشفای دیگری

غم مخور «قیصر» که از دارالشفای ایزدی

میرسد بردرد مسکینان دوای دیگری

محرم الحرام 1427

زمستان 1384

سید محمد حسن صفوی پور (قیصر اصفهانی)

ص: 8

زسوی دشمن قرآن چنین عجب نبود

که این معامله از کینه های دیرین است

کجا رویم و غم خویش با چه کس گوئیم

که این جنایت دشمن چقدر ننگین است

روا بود که از این داغ تسلیت گوئیم

بر آن که خاک بقیعش مزار و بالین است

به یاد تربت زهرا و غربتش «قیصر»

هنوز دل به فغان و دو دیده خونین است

سید محمد حسن صفوی پور (قیصر اصفهانی)

ص: 10

این اهانت را نبخشد شیعه هرگز بر عدو

سخت گیرد انتقام از آن خبیثان لعین

چونگه باشد صاحب ما مهدی صاحب زمان

کو بود عالی و اعلا و شجاع و بی قرین

مهدی موعود ظاهر می شود آخر بدهر

می کند نابود و رسوا دشمن دین مبین

آن زمان دیگر نباشد صحبتی از انگلیس

آمریکا گردد حقیر و مضطر و خانه نشین

حال گویم تسلیت بر حضرت صاحب زمان

چونکه باشد او عزادار و فکار و دل غمین

( بی ریا ) هم ناله زد در این عزار معنوی

تا شنید و دید تصویر خبرها را چنین

رضا رضایی (بی ریا اصفهانی)

ص: 13

ای مزار حکیمه، بر تو درود *** حرم در کریمه، بر تو درود

با خرابیت ای بهشت اله *** روی کاخ سپید، گشته سیاه

بود باور، در این خجسته بهشت *** این جنایت به خصم دیوسرشت

حمله سگها به آفتاب کنند *** سلفییون تو را خراب کنند

بس بود ننگشان که اسرائیل *** کند از این ستمگران تجلیل

به خداوندی خدای جهان *** که نه شیعه، نه سنی اند اینان

این حرم را به هردلی حرم است *** وارث آن امام منتقم است

شیعه بر اهلبيت می نازد *** این حرم را دوباره می سازد

شیعه را نیش هر بلا نوش است *** چوب دارش همیشه بردوش است

ص: 15

شیعه خط ولایتی دارد *** شیعه قرآن و عترتی دارد

چارده سایه بر روی سر ماست *** چارده آفتاب در بر ماست

شیعه را عزت و سکینه بود *** شیعه را چارده سفینه بود

شیعه آموزگار جانبازی است *** شیعه یک اسوه سرافرازی است

حرم اهلبیت ، بیت خداست *** کربلایی ز سیدالشهداء است

بارها بیت کعبه گشته خراب *** باز تابد چو مهر عالم تاب

گشته این خانه بهتر از آغاز *** بازسازی به دست امت باز

دشمنان ستم شعار حسین *** آب بستند بر مزار حسین

شخم کردند قبر ثارالله *** قبره في قلوب من والاه

ص: 16

باز آن قبه بر فلک رخشید *** نور بربام آسمان بخشید

شیعه دائم نشان تیر بلاست *** وارث کشتگان کرب و بلاست

شیعه خون گلوی خود داده *** تا روی پای خویش استاده

یک شب، اسلاف این ستکاران *** این جنایتگران و خونخواران

خصم قرآن و حیدر و زهرا *** سر بریدند شصت سید را

شیعه داده است کشته ها بسیار *** بود این قصه مشتی از خروار

قتل و انسان کشی است، مکتبشان *** دشمنی با علی است، مذهبشان

ذره ای دین نصیب اینان نیست *** اجرشان، لعن شیعه و سنی است

مسلمین عراق ! برخیزید *** غیرت خویش را برانگیزید

ص: 17

به سوی سامره کنید شتاب *** تا کی و چند این قبور خراب

مردهای غیور سینه سپر *** دوستداران آل پیغمبر

نیستید ای گذشته از تن و سر *** از زنان بنی اسد کمتر

ای اسدهای بیشه پیکار *** باز کرب و بلا شده تکرار

با خرابی تربت دو امام *** زندگی بهرما حرام حرام

آی حزب خدا قیام کنید *** همگی یاری امام کنید

نرگس است و حکیمه و دو امام *** به شما روز و شب دهند پیام

همه در سر من رأى بروید *** بانگ هل من معینشان شنوید

نقشه خصم را به آب دهید *** به امامان خود جواب دهید

غلامرضا سازگار ( میثم )

ص: 18

به جای دوست که خاکی به سر کند آن جا

به گرد مرقدشان خصم دون فراوان است

توگویی آنکه عزادار بهر سامرا

مدینه و نجف و مکه و خراسان است

چو گل که در قفس خارهاست زندانی

حرم اسیر مریدان آل سفیان است

کسی که باغ بهشت از وجود اوست بهشت

مزار مادرش از جور خصم ویران است

کسی که عالمیان میهمان خوان وی اند

دلش به غصه و چشمش به اشک مهمان است

ص: 21

دود و آتش اندر آن غوغا بلند

شد صدای ناله زهرا بلند

ای پدر جان کینه دشمن ببین

دخترت افتاده بر روی زمین

فاطمه هر ظلم زان اشرار دید

پیش چشم حیدر کرار دید

سال ها بگذشت از آن ظلم فجيع

تا که ویران شد حرم های بقیع

پیش چشم شیعیان گشته خراب

چار مرقد زیر نور آفتاب

تا به امروزی که اندر سامره

زنده شد آن یادها وان خاطره

تسلیت ای حجت ثانی عشر

کی شب هجران تو آید به سر

تا برآری دست، دست انتقام

ذوالفقار حیدری را از نیام

ص: 23

چون خانه ی صاحب الزمان ویران شد

چشمان محمد و علی گریان شد

گلهای بقیع اشک غم می ریزند

زهرا به جنان در این عزا نالان شد

راضی اصفهانی

یکبار دگر دست جفا پیدا شد

از جور عدو خون به دل زهرا شد

در فصل عزای فاطمه بار دگر

دلها همه داغدار سامرا شد

راضی اصفهانی

ما در ره اهل بیت جان می بازیم

بر سامره و بر حرمش می نازیم

این کعبه ی عشق را به مهدی سوگند

زیباتر و با شکوه تر می سازیم

غلامرضا سازگار

ص: 36

بشکند دستی که ویران کرد این گلخانه را

در عزا بنشاند او شمع و گل و پروانه را

بشکند دستی که هتک حرمت این خانه کرد

شیعه را سوزاند و خون در قلب صاحبخانه کرد

درون قلب جهان انقلاب گشته بیا

نفس بدون تو همچون عذاب گشته بیا

نظاره کن به فراسوی سامراء و ببین

حرم به دست حرامی خراب گشته بیا

سامرای عسکری بار دگر ویران شده

چشمهای منتقم بار دگر گریان شده

بعد تخریب بقیع و این ستم در سامرا

گشت روشن از چه قبر فاطمه پنهان شده

ص: 37

شد آن گلزار عصمت چون بقیع فاطمه ویران

بزیر خاک سرداب گل زهرا شده پنهان

کجائی مهدی زهرا *** فدای غربتت مولا

بگیرد انتقام آخر زدشمن مهدی زهرا *** نماید با ظهور خود عدالت در جهان برپا

کجائی مهدی زهرا *** فدای غربتت مولا

مزار حضرت زهرا همان بهتر نهان باشد

بدین سان تا ظهور او زدشمن در امان باشد

کجائی مهدی زهرا *** فدای غربتت مولا

راضی اصفهانی

ص: 41

از جان و دل خشت بنایش را بیاریم *** دست از ولای صاحبانش بر نداریم

در دل عزا بپا شد *** ویرانه سامرا شد

یک نکته از این حمله گردید آشکارا *** در فاطمیه بر عزاداران زهرا

در دل عزا بپا شد *** ویرانه سامرا شد

گر قبر زهرا از عدو پنهان نمی ماند *** از کینه و تخریب در امان نمی ماند

در دل عزا بپا شد *** ویرانه سامرا شد

ای خانه ی میلاد خاتم امامت *** ای قبله ی دلها زما بادا سلامت

در دل عزا بپا شد *** ویرانه سامرا شد

راضی اصفهانی

ص: 43