هدیه به یاس کبود کربلا

خانم رقیه سه ساله که سلام خداوند بر او باد

ص: 2

ص: 4

ص: 6

ص: 8

همیشه به او آرامش میداد پس از چند لحظه یواش یواش پلک هایش روی هم رفت و خوابش برد. توی خواب دید، یک دسته گل نرگس دارد و کنار یک قصر بزرگ و باشکوه ایستاده است با تعجب و کنجکاوی نگاهی به اطرافش کرد و گفت اینجا دیگر کجاست؟!"

یک باره گل نرگسی که توی دستش بود با صدایی آرام و مهربان گفت: تو به زمانهای دور به ،روم به کشوری در اروپا آمده ای!

نسیم آب دهانش را قورت داد و گفت زمانهای دور؟ کشور روم؟! من اینجا چه کار میکنم؟ و دوباره با تعجب همه جا را نگاه کرد گل نرگس به نسیم گفت الان" ما بدون اینکه نگهبانهای قصر متوجه بشوند با هم وارد قصر میشویم پس آرام راه بیفت و اصلا به اطرافت نگاه نکن !"

نسیم با تعجب در حالی که دسته گل نرگس در دستانش بود آهسته وارد قصر شد.

دلش میخواست داخل قصر را .ببیند توی قصر پر از ستونهای بلند بود و دیوارها با سنگهای قیمتی تزیین شده ،بود خدمتکاران با لباسهای عجیب و غریب با عجله کار می کردند انگار شخص مهمی قرار بود .بیاید. نسیم اصلا متوجه نمیشد آنها با همدیگر چه میگویند چون خارجی حرف میزدند گل نرگس به نسیم گفت: این رفت و آمدها برای آمدن شاهزاده خانم قصر است او میخواهد به کلاس درس عربی ،برود اینجا فقط شاهزاده ها زبان عربی یاد میدهند نسیم که خیلی دوست داشت شاهزاده خانم را هرچه زودتر ببیند پشت ستون بلندی رفت و منتظر ماند گاهی سرک میکشید و مسیری که قرار بود شاهزاده خانم از آن عبور کند را نگاه میکرد کند را نگاه میکرد حس عجیبی داشت چون این اولین باری بود که میتوانست یک شاهزاده خانم را از نزدیک ببیند در ذهنش دختری زیبا با انواع زیورآلات با تاجی از طلا لباسهای گران قیمت و چهره ای مثل اهالی قصر تصور می کرد. همین طور که توی ذهنش، تصویرهای مختلفی از شاهزاده خانم می کشید، خدمتکارانی به نشانه احترام خم و راست شدند و نسیم فهمید که شاهزاده خانم نزدیک میشود .

نگاهش به بانویی زیبا و ملکوتی(1) افتاد که از زمین تا آسمان با همه فرق داشت. با

ص: 10

قدم هایی آرام مثل باران بهاری نزدیک و نزدیک تر میشد. شال بلندی بر سر داشت و با وقار راه میرفت مثل فرشته ها بود انگار از آسمان آمده بود.

گل نرگس آهسته در گوش نسیم گفت: اسم این شاهزاده خانمی که بانوی پاکی هاست، بانو ملیکاست با اینکه توی قصر زندگی می کند و نوه امپراطور است اما اصلاً مثل اهالی قصر نیست و این زندگی را دوست ندارد و از خدای مهربان می خواهد، ای کاش کنار یک خانواده ی ،پاک زندگی ساده ای داشت !

نسیم احساس میکرد بانو ملیکا را از خیلی وقت پیش میشناسد، خیلی برایش آشنا بود و با تمام وجود دوستش داشت آن قدر که دلش میخواست برای همیشه کنارش بماند و به او خدمت کند. توی همین حال و هوا بود که گل نرگس گفت: «نسیم جان! بیا برگردیم.»

نسیم با التماس میگفت «نه من دلم میخواهد بمانم نمی خواهم بیایم. »

گل نرگس گفت: «یادت رفته ما از آینده آمدیم و باید برگردیم؟!»

نسیم مرتب میگفت «نمی خواهم برگردم میخواهم بمانم!»

ناگهان با صدای مهدی از خواب بیدار شد و دید پدر و مادرش کنارش هستند. مهدی گفت: «داشتی خواب می دیدی؟!»

نسیم بلند شد و نشست نگاهی به اطرافش کرد چشمش که به گلدانی پر از گلهای نرگس افتاد. دلش برای بانو ملیکا تنگ شد ،گریه اش گرفت سرش را پایین انداخت مامان سر و صورت نسیم را نوازش کرد و با مهربانی گفت: چیزی شده؟ چه خوابی دیدی؟

نسیم نگاهی به مادرش کرد و گفت نه مامان جان چیزی نشده !

بعد هم نگاهی به برادرش کرد انگار دنبال فرصتی بود تا خوابش را برای مهدی تعریف کند مهدی هم دلش میخواست نسیم زودتر به او بگوید چه خوابی دیده و میخواست کجا بماند؟

ص: 11

مهدی با تعجب از ابر پرسید: «ما را کجا میخواهی ببری؟»

نسیم سؤال کرد:« ما باید پیش چه کسی برویم؟»

ابر جواب داد: من حرف هایتان را شنیدم مگر نمیخواستید درباره ی بانو ملیکا بیشتر بدانید؟

نسیم با خوشحالی گفت: «بانو» ملیکا؟!

و نگاهی به برادرش کرد و گفت «چه کار کنیم؟»

مهدی گفت: «بیا برویم!»

نسیم گل نرگس را برداشت و گفت: «حالا برویم» آنها سوار ابر شدند و در یک چشم به هم زدن کنار کوهی بلند رسیدند.

پیرمردی با ریش و موهایی سفید مثل برف با صورتی آسمانی و نگاهی مهربان کنار کوه ایستاده بود. ابر مهدی و نسیم را کنار پیرمرد به زمین گذاشت و گفت: سؤال هایتان را درباره ی بانو ملیکا از این پیرمرد دانا بپرسید مهدی و نسیم جلو رفتند و سلام کردند پیرمرد با خوشرویی جواب سلامشان را داد مهدی و نسیم پرسیدند: «شما کی هستید؟ درباره بانو ملیکا چه چیزی میدانید؟» پیرمرد به دور دستها نگاه میکرد و انگار منتظر کسی بود با صدایی شیرین و دلنشین شروع به حرف زدن کرد و گفت من شمعون صفا جانشین پیامبر خدا حضرت عیسی مسیح هستم و جد بزرگ(1) مادری بانو ملیکا نیز هستم.

نسیم که ذوق زده شده بود گفت: «بانوی محترمی که من در خواب دیدم؟!»

جناب شمعون پاسخ داد «بله» و در ادامه گفت: «ویژگی های دخترم ملیکا در کتاب آسمانی مسیحیان یعنی انجیل آمده است او شبیه به من است.»

نسیم :پرسید پدربزرگ چرا بانو زندگی در قصر را دوست نداشت و غمگین بود؟

جناب شمعون آهی کشید و گفت همان طور که گفتم من جانشین حضرت عیسی علیه السلام هستم و به انجیل کتاب مقدس مسیحیان آگاهی کامل دارم اما افسوس که بعضی روحانی های مسیحی انجیل کتابی که حضرت عیسی علیه السلام از جانب خدا

ص: 13

برایشان آورده بود را تغییر دادند و به دستورات خداوند که در انجیل آمده بود گوش نکردند. مثلا خداوند فرموده بود چندین سال بعد از حضرت عیسی علیه السلام پیامبری می آید که نامش محمد است که درود و رحمت الهی بر او و خاندانش باد. پس به او و جانشینانش ایمان بیاورید. اما بیشتر مسیحیان به ایشان ایمان نیاوردند. دخترم ملیکا که میدید رفتار و زندگی مسیحیان با آنچه خداوند در انجیل فرمان داده فرق ،دارد غمگین بود و با یاد خدا زندگی میکرد دلش همواره همراه پیامبر خدا حضرت عیسی و مادرش مریم مقدس بود و آرزو میکرد با پاکان و نیکان زندگی کند.»

نسیم پرسید: «بالاخره بانو به آرزویش رسید؟»

ص: 14

گل نرگس ادامه داد: «بانو ملیکا لباس زیبایی پوشیده بود. شالی بر سر داشت وخدمتکاران دنباله ی لباسش را گرفته بودند و بانو را همراهی می کردند تا روی تخت مخصوص بنشیند. همه ی بزرگان سلطنتی برای عروسی بانو آمده بودند و در کلیسا با نظم و احترام خاصی ایستاده بودند. اسقف بزرگ(1) کتاب انجیل را باز کرده بود تا خطبه ی عقد را بخواند که یک دفعه تخت ها و لوسترها شروع به لرزیدن کردند و صلیب ها واژگون شدند و داماد از تخت به زمین افتاد و از ترس بیهوش شد.

همه ترسیده بودند. کشیش که خطبه ی عقد را قرار بود بخواند ،پیش امپراطور رفت و گفت: ای پادشاه به نظر میرسد این ازدواج پایان خوشی ندارد اما امپراطور گفت: «داماد بدشانس بوده و به خدمتکارها دستور داد تا یک بار دیگر تالار را برای مراسم عقد بانو ملیکا با پسر عموی دیگرش آماده کنند.»

«دوباره تالار را تزیین کردند و پسر عموی دیگر بانو ملیکا برای عقد حاضر شد و روی تخت نشست. اما این بار هم قبل از اینکه کشیش خطبه ی عقد را بخواند، باز پایه های تخت شروع به لرزیدن کردند و صلیب ها سرنگون شدند. این داماد هم ترسید و از هوش رفت.

مهمان ها از ترس با عجله مجلس عروسی را ترک کردند و سکوتی سراسر قصر را فرا گرفت»

بانو به اتاقش برگشت آهسته و زیر لب میگفت «ای عیسای مسیح، ای مریم مقدس، کمکم کنید. و پس از مدتی خوابید.»

همه به فکر فرو رفته بودند نسیم پرسید: «پس بانو ملیکا با چه کسی ازدواج کرد؟»

ص: 16

ص: 17

عکس

ص: 18

عکس

ص: 19

ص: 20

ص: 22

از جایگاه سبز و قشنگ آسمانی به زمین فرستاد حتی اگر لحظه ای یکی از این نورها بر روی زمین نباشد، زمین و هر چه روی زمین است نابود میشود. همه با دقت گوش می کردند مهدی و نسیم تا حالا این حرفها را نشنیده بودند.

نسیم سؤال کرد این چهارده نور چه کسانی هستند؟

فرشته با ادب تمام ایستاد بال هایش را به نشانه احترام جمع کرد و گفت:

«رسول خدا محمد مصطفی دختر عزیزش فاطمه ی زهرا پسر عمو و دامادش امير المؤمنین علی بن ابی طالب و امامان از فرزندان تنها دختر و داماد پیامبر، امام حسن امام حسین امام سجاد امام ،باقر امام صادق امام موسی کاظم امام رضا امام جواد امام هادی امام عسکری امام مهدی که سلام و رحمت خدا بر همه ی آنها باد.

تا به اسم امام مهدی علیه السلام رسید ،جناب شمعون بلند شد و ایستاد و دستانش را به طرف آسمان بالا برد و گفت: خداوندا! خیلی دوست دارم او را ببینم منتظر آمدنش هستم. آمدنش را آسان و سریع بگردان.

نسیم از مهدی پرسید جناب شمعون منتظر چه کسی هستند؟

مهدی گفت: صبر کن کم کم جواب سؤالت را پیدا میکنی .

فرشته در ادامه گفت این چهارده نور هیچ وقت گناه نمی کنند با اجازه و خواست خدا از همه چیز باخبرند و قدرت زیادی دارند با همه ی دوستان خدا دوستند خیلی مهربان و دلسوزند بین تمام آفریده های خدا هیچ کس مثل آنها نیست .

بعد در حالی که اشک هایش روی پرش می چکید گفت فقط یکی از خوبی این نورها را برایتان میگویم آن قدر روی دوش هایشان برای فقیران غذا میبردند که پشت شانه هایشان زخم میشد و خیلی جالب است که همیشه پنهانی و ناشناس این کار را انجام میدادند حتی صبر نمی کردند تا از ایشان تشکر بشود. ما فرشته ها آرزو میکردیم کاش میشد جای این زخمها را ببوسیم .

ص: 24

بانو ملیکا هم با ادب و احترام کناری ایستاده بود و قلبش پر از شادی بود با شرم و حیا نگاهی به صورت زیبا و نورانی امام حسن عسکری علیه السلام انداخت. چهره ای آسمانی با چشمانی سیاه قدی متوسط پیشانی ،بلند لبخندی بر لب داشت نگاهش پر از ایمان بود.

بانو، جوانی را در مقابل خود دید که نه تنها در بین اهالی قصر ،بلکه در تمام دنیا مثل و مانندی نداشت نور و پاکی امام حسن عسکری علیه السلام همانی بود که او میخواست.

احساس کرد خیلی دوستش دارد. پیامبر اسلام که درود خدا بر او و خاندانش باد بر منبری از نور بالا رفت و خطبه عقد امام حسن عسکری علیه السلام با دخترم ملیکا را خواند بعد از صحبتهای جناب شمعون، فرشته خداحافظی کرد و پر کشید و به آسمان رفت.

ص: 26

عکس

ص: 28

عکس

ص: 29

ص: 30

ص: 32

«پسرم چطور به دیدنت بیاید در حالی که تو مسلمان نیستی و مسیحی هستی؟ و خواهرم مریم (س) هم از دین تو بیزار است. اگر میخواهی خداوند، حضرت مسیح و حضرت مریم از تو راضی باشند و پسرم را ببینی مسلمان شو بگو: اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمد رسول الله » بانو ملیکا این جملات را گفت و مسلمان شد حضرت فاطمه سلام الله عليها بانو ملیکا را در آغوش گرفت و به سینه اش چسباند و به او گفت حالا منتظر دیدار امام حسن عسکری علیه السلام باش، پسرم را برای دیدنت میفرستم.»

بانو ملیکا خیلی خوشحال و آرام شد، وقتی از خواب بیدار شد با خودش میگفت: «چقدر خوشحالم که باز هم امام عسکری علیه السلام را میبینم.»

گل نرگس بعد از اینکه ماجرای خواب را تعریف کرد به بچه ها اشاره کرد که آماده ی رفتن باشید. آنها به همراه جناب شمعون سوار ابر شدند وقتی جلوی کوه رسیدند، جناب شمعون از آنها خداحافظی کرد نسیم و مهدی همان طور که روی ابر نشسته بودند از ایشان خداحافظی کردند. جناب شمعون همچنان با آن نگاه منتظر و لب خندان کنار کوه ایستاد.

گل نرگس به ابر اشاره ای کرد و ابر به حرکت خود ادامه داد بچه ها برای جناب شمعون دست تکان دادند و با صدای بلند گفتند: پدر بزرگ! ما حضرت عیسی و شما را هم دوست داریم نسیم به فکر فرو رفت.

مهدی پرسید چی شده خواهر جانم؟ به چی فکر میکنی؟

نسیم جواب داد: داداش سؤال های جدیدی برایم پیش میآید خیلی دلم میخواهد بدانم بعدش چی شد؟»

مهدی گفت: به نظرم بقیهی داستان خیلی قشنگتر و شیرین تر باشد!!!

ص: 34

خدمتکاران در بیاوری و اسیر بشوی

با شنیدن این حرف نسیم که از ناراحتی صورتش قرمز شده بود، نگاهی به اطرافش کرد و با بغض گفت وای بانو ملیکا اسیر میشود؟ یک ابر پر باران که نزدیکشان حرکت میکرد آمد کنارشان و چند قطره باران به صورت نسیم پاشید تا کمی خنک و آرام بشود. قطره های باران و اشکهای نسیم روی صورتش پخش شدند.

مهدی دستی به صورت خواهرش کشید و گفت غصه نخور خواهرجان بانو ملیکا به دستور امام عسکری علیه السلام این کار را انجام داد.

نسیم گفت: آن قدر بانو را دوست دارم که نمیخواهم اتفاق بد یا خطری برایش پیش بیایید.

مهدی گفت: من هم دلم نمیخواهد که برای بانو خطری پیش بیاید و مطمئنم که پیش نمی آید چون بانو ملیکا به حرف امام گوش داده و امام از پدر و مادر هم دلسوزتر و مهربانتر است و چیزی که به ضرر دوستانش باشد از ایشان نمیخواهد به ویژه امام حسن عسکری علیه السلام که خیلی خیلی بانو را دوست داشت، به همین خاطر خداوند نه تنها او را از هر بدی و خطری حفظ می کند بلکه بهترین افراد را سر راهش قرار میدهد تا به او کمک کنند. چون امام و پدرش امام هادى عليهما السلام در شهر سامرا زندگی میکردند و بانو هم در کشور روم در اروپا ،بودند باید خودشان را به امام علیه السلام میرساندند بعد هم خود بانو ملیکا خیلی از خدا میخواستند که کنار امام عسکری علیه السلام زندگی کند و خیلی هم از شنیدن این خبر خوشحال شدند .

نسیم که با شنیدن حرفهای مهدی آرامتر شده بود گفت خیلی عجیب است! بانو از قصری که در آن یک عالمه امکانات و خدمتکار دارد و از خانواده اش دور میشود و حتی به اسیری هم میرود اما بازهم خوشحال است.

گل نرگس گفت: بله نسیم جان همین طور است! چون رسیدن به امام و بودن کنار این نورهای آسمانی خیلی با ارزش است. از آن روز به بعد بانو ملیکا هر لحظه منتظر بود و وسایل لازم برای انجام دستور امام علیه السلام را آماده میکرد .

ص: 36

نسیم گفت: «گل نرگس خواهش میکنم بقیه ی داستان را ،بگو خیلی دلم میخواهد بدانم بالاخره نرجس خاتون چطوری به امام عسکری علیه السلام میرسد؟ اصلا فکرش را هم نمیکردم ماجرای زندگی شاهزاده رومی به اینجا برسد!»

گل نرگس گفت: «بان ملیکا اسیر و سپس کنیز شد اما اخلاق و رفتارش با تمام کنیزها فرق داشت و از همه ی آنها بهتر بود.»

نسیم گفت: «چطوری بود که بهتر بود؟»

گل نرگس گفت: «عزیزم داستان دارد به جاهای خوب و قشنگش نزدیک میشود گوش کن تا برایت بگویم.»

ص: 38

ص: 39

عکس

ص: 40

عکس

ص: 41

ص: 42

ص: 44

را پوشانده او را برای فروش آورده اند ولی او اجازه نمیدهد کسی حریر روی صورتش را بردارد یا خریداران به او نزدیک شوند اصلا به حرف کسی گوش نمیدهد و نافرمانی می کند برده فروش از کارهای کنیز ناراحت شده و او را کتک میزند کنیز خیلی ناراحت و گریان به زبان رومی حرفهایی میزند بدان که معنی حرفش این است وای بر من اگر حجابم برداشته شود یکی از خریداران می گوید پاکدامنی و حجاب این کنیز باعث شده علاقه ی زیادی به او پیدا کنم من او را به قیمت بالایی میخرم این بار کنیز به زبان عربی به خریدار میگوید پولهایت را خرج نکن برده فروش به ناچار می پرسد: چه کار کنم؟ بالاخره باید تو را بفروشم کنیز به او میگوید چرا" عجله می کنی؟ هنوز کسی که من منتظرش هستم برای خرید نیامده است.

آن وقت تو بلند شو برو پیش برده فروش و بگو من نامه ای از بزرگی دارم که به خط و زبان رومی نوشته شده نامه را به کنیز بده اگر نامه را خواند و به کنیزی راضی شد من از طرف آن شخص بزرگ مأمورم این کنیز را بخرم.»

جناب بشر ادامه داد: همه دستورات سرورم امام هادی علیه السلام را درباره ی خرید کنیز انجام دادم وقتی برده فروش نامه را به دست نرجس خاتون داد، خیلی گریه کرد و گفت: مرا» به صاحب این نامه بفروش و چند بار قسم خورد که اگر من را به صاحب نامه نفروشی خودم را میکشم بالاخره ایشان را با مقدار پولی که امام به من داده بود خریدم و کنیز را خوشحال و خندان تحویل گرفتم .»

ص: 47

تکانی داد و عطرش را در هوا پخش کرد نسیم نمیدانست ،چرا اما قطره های اشک از چشمانش سرازیر شد مهدی با بغض گفت خوش به حالتان که میتوانستید به خانه ی امام بروید و ببینیدش خیلی دلم میخواهد جای شما بودم بعد سرش را پایین انداخت و چشمان خیسش را بست .

نسیم که خیالش راحت شده بود که بانو به سلامت خانه ی امام رسید دستانش را بلند کرد و گفت: «خدایا شکرت» و بعد هم گفت: سفر به خیر گل همیشه بهار!»

ص: 49

عکس

ص: 50

عکس

ص: 51

ص: 52

ص: 54

جناب بشر گفت: «همه ی ماجرای سفر نرجس خاتون همین بود خُب مهدی جان حالا که جواب سؤالتان را گرفتید وقتی به زمان آینده برگشتی حتما حرف های من را به دوستداران امام بگو» مهدی هم قول داد که حتماً این کار را انجام بدهد و خیلی راضی و خوشحال بود که میتواند مردم را بیشتر با امام آشنا کند .

آنها از جناب بشر تشکر و خداحافظی کردند.

نسیم لبخندی زد و گفت «حالا میفهمم چرا وقتی برای اولین بار تو قصر شاهزاده خانم رومی را خواب دیدم خیلی دوستش داشتم و نمی خواستم از ایشان جدا بشوم. آخر بانوی پاکی ها مادر امام زمان است. »

ص: 56

مهدی گفت: «پیامبر و همه ی امامان علیهم السلام از طرف خدا خبر داده بودند که آخرین ،امام پسر امام عسکری علیه السلام و نرجس خاتون است که همه ی آدم های بد را نابود میکند و با آدم های خوب دوست است و به ایشان کمک میکند آدم های بد هم نمیخواد که نمی خواستند امام به دنیا بیاید مأمور گذاشته بودند که اگر نوزادی در خانه ی امام حسن عسکری علیه السلام به دنیا آمد آن را از بین ببرند و همین طور قصد داشتند دوستان و یاران امام را بشناسند و آنها را اذیت کنند.

امام حسن عسکری به خاطر اینکه یارانش دچار خطر نشوند به آنها سفارش کرده بود که حتی به او سلام هم نکنند بارها امام را زندانی کردند و آدم های سنگدل را برای مراقبت از او می گذاشتند که ایشان را اذیت کنند اما پس از مدتی همان آدم های سنگدل دوست ایشان می شدند .

نسیم گفت: «وای خدایا !الان بیشتر دلم می خواهد خبری از خانه ی امام داشته باشم آن آدم های بد توانستند به امام و خانوادشان آسیب برسانند؟ »

مهدی سبد را که حالا پر از گل بود از دست نسیم گرفت و گفت: «خداوند هر چند آدم های بد خوششان نمی آید اما نورش را حفظ میکند. »

نسیم با تعجب پرسید: «چطوری؟ مگر نگفتی مأمورها همیشه خانه ی امام را زیر نظر داشتند؟»

مهدی گفت: «خداوند آخرین نور آسمانی آخرین امام را از چشم بیشتر مردم پنهان کرد.»

نسیم پرسید: «آخر چطوری؟»

ص: 58

در فکر سفر بودم و خوابم نمی برد» مهدی همراه پدر ساک و چمدان را به حیاط برد و نسیم هم زود حاضر شد یک سبد قشنگ پر از گلهای نرگس و سرخی که آماده کرده بود به دستش گرفت و همراه مامان و پدر و مهدی رفتند و سوار اتوبوس شدند. اتوبوس حرکت کرد.

ص: 60

ص: 61

عکس

ص: 62

عکس

ص: 63

ص: 64

ص: 66

سجاده ی مادرش نشسته بود، که چشمش به یک خانم مهربان و دوست داشتنی افتاد که آمد و کنارش نشست و سلام کرد و آرام دستی به سر نسیم .کشید. نسیم گفت سلام شما چه کسی هستید؟

خانم لبخندی زد و گفت «حکیمه خاتون هستم مگر دعا نمی کردی قصه ی تولد فرمانروای عالم حضرت مهدی علیه السلام را من برایت تعریف کنم؟ »

نسیم که از تعجب آب دهانش خشک شده بود گفت: «بله، بله بفرمایید!»

عمه حکیمه گفت: «شب نیمه شعبان بود امام حسن عسکری از من دعوت کرد تا مهمانشان باشم و فرمود: عمه جان امشب قرار است نوزادی به دنیا بیاید که برای خداوند بسیار گرامی است. پرسیدم :مادرش" چه کسی است؟ فرمود: نرجس خاتون گفتم : اثری از بارداری در او نمیبینم! فرمود: خداوند میخواهد او را از چشمها پنهان کند چون دشمنان قصد دارند تا او را بکشند شب را در منزل امام عسکری علیه السلام و نرجس خاتون ..خوابیدم یک بار بیدار شدم منتظر تولد نوزاد بودم، خبری نبود بنابراین دوباره خوابیدم یک بار هم نزدیک سحر بیدار شدم با خودم فکر کردم که چرا نوزاد به دنیا نیامد؟ در همان لحظه صدای امام حسن عسکری علیه السلام را شنیدم که فرمود:عمه جان نزدیک است به دنیا بیاید.

«نزدیک سحر با صدای نرجس خاتون از جا پریدم و او را در آغوش گرفتم امام عسکری :فرمود: سوره ی" قدر را برای نرجس خاتون بخوان و من شروع کردم: "انا انزلناه في ليلة القدر... ناگهان صدای نوزاد را شنیدم که در شکم مادر سوره ی قدر را مثل من میخواند به من سلام کرد از چیزی که شنیدم تعجب کردم امام عسکری علیه السلام صدا :زد عمه جان از کار خداوند تعجب نکن چون خواست خداوند این است که این فرزند در زمان نوزادی حرف بزند و وقتی بزرگ شد فرمانروایی "کند هنوز حرفش تموم نشده بود که پردهای بین من و نرجس خاتون افتاد و دیگر او را ندیدم بدو بدو رفتم نزد امام عسکری علیه السلام ایشان فرمود: عمه" برگرد" نرجس را سر جایش خواهی دید. وقتی برگشتم پرده برداشته شده ،بود نوری اطراف نرجس خاتون را فرا گرفته بود که از بس زیاد بود نمی توانستم به ایشان نگاه کنم در همان حال کودکی را دیدم که زانو و صورت به زمین

ص: 68

گذاشته بود و به سجده رفته بود و میگفت شهادت میدهم گفت: "شهادت میدهم که خدایی جز الله نیست و محمد فرستاده خداست و امیرالمؤمنین امام اول است و بعد اسم همه ی امامان را گفت تا به اسم خودش رسید فرمود: خدایا و عده ای که به من دادی را به سرانجام برسان و به کمک کن و به وسیله ی من زمین را از خوبی پر کن !»

نسیم ساکت بود و با دقت گوش میکرد که مادر گفت «عزیزم حواست کجاست کجا را نگاه میکنی؟ باید برویم اتوبوس در حال حرکت است.»

نسیم گفت: «مامان جان خدا! دعایم را مستجاب کرد عمه حکیمه آمد اینجا و برایم از شب تولد امام مهدی علیه السلام گفت.»

مامان با تعجب به نسیم نگاه کرد و گفت «کی؟ کجا؟»

نسیم سرش را برگرداند و اشاره کرد و گفت «عمه حکیمه اینجا نشسته است.»

اما هیچ کس آنجا نبود. نسیم که به عمه حکیمه و حرف هایش فکر می کرد دیگر چیزی نگفت و همراه مادرش به راه افتاد مهدی دم در مسجد ایستاده بود و به حرفهای آنها گوش میداد. آهسته به نسیم گفت بیا برویم من حرفت را باور میکنم. گل نرگس هم از لابه لای گلهای سرخ نگاهی به نسیم کرد و چشمهایش را بست .

ص: 69

کوچک نوزاد را بوسه زد و به صورتش کشید و به این فکر می کرد این دستها روزی با اجازه و کمک خداوند همه بدیها را از بین میبرند و آدمهای خوب را نجات میدهد همه ی مریض ها را خوب میکند و یک عالمه زیبایی به دنیا هدیه می دهد. نرجس خاتون مادر مهربان ترین و دلسوزترین فرمانروای دنیا شده بود.

هنوز نرجس خاتون مشغول تماشا و نوازش پسر عزیزش بود که امام عسکری صدا زد: «عمه او را بیاور و به من بده فرشته ها دور و بر امام می چرخیدند امام حسن عسکری به یکی از فرشته ها گفت: نوزاد را بردار و نگه دار و هر چهل روز یک بار پیش ما بیاور! »

فرشته ها نوزاد را به آسمان بردند نرجس خاتون از دوری فرزندش گریه میکرد. امام به او گفت گریه نکن او را به خدای مهربان سپردم فرزندمان برمی گردد و فقط تو به او شیر می دهی!

هیچ کسی نباید از تولد مهدی علیه السلام باخبر می شد امام حسن عسکری علیه السلام گوسفندی عقیقه کردند(1) و برای دوستان نزدیکشان که رازدار و قابل اعتماد بودند فرستادند و به همه مژده ی به دنیا آمدن امام زمان را دادند.

بعد از چهل روز نوزاد برگشت در حالی که دو ساله به نظر می آمد امام مثل مردم عادی نیست امام از نور آفریده شده خیلی سریع رشد می کند و قبل از به دنیا آمدن داخل شکم مادر صحبت میکند و قرآن میخواند و خدا را عبادت میکند از همان موقع که شیر می خورد فرشته ها صبح و شام در خدمتش هستند و دستوراتش را انجام میدهند نسیم با خوشحالی گفت: هر چه بیشتر امام زمان را می شناسم بیشتر دوستشان دارم و دلم میخواهد ایشان را ببینم گل نرگس گفت: «اگر خدا بخواهد میبینی باید خیلی از ته دل دعا کنی و همیشه به یادشان باشی اگر آدم خوب و پاکی باشی امام زمان علیه السلام خودش به دیدنت می آید.»

نسیم گفت: «واقعاً!»

گل نرگس جواب داد: «بله ،واقعا خودشان قول دادند.»

ص: 71

بابا دست نسیم را گرفت و گفت بیایید از پله ها برویم پایین و از نزدیک سرداب و جایگاه مخصوص امام زمان علیه السلام را زیارت کنیم از پله ها پایین رفتند در حالی که قلبشان از شادی تندتند میزد وارد سرداب شدند یک اتاق کوچک اما پر از عطر محبت بود، مهدی کنار مامان و بابا زیارت نامه می خواند و اشک می ریخت.

نسیم احساس کرد به دنیایی از نور وارد شده با زبان کودکانه به چهارده نور آسمانی و عمه حکیمه و نرجس خاتون سلام کرد و با ادب رفت یک گوشه نشست و مشغول تماشای پنجره های ضریح کوچکی شد که نور سبزی همه جایش را گرفته بود نسیم فکر میکرد که سبد گلها را کجا قرار دهد که یکباره چشمش به قطره ی آبی با چشم های آبی و قشنگ افتاد که از لابه لای گلها به نسیم لبخند میزد نسیم با تعجب سؤال کرد: «تو دیگر چه کسی هستی؟»

قطره آب گفت: «من یک قطره ی آب از سرداب سامراء هستم. خیلی چیزها توی سرداب دیدم که اگر بخواهی برایت تعریف میکنم .»

نسیم گفت: «من خیلی دوست دارم حرف هایتان را بشنوم!»

قطره ی آب گفت:« حضرت مهدی علیه السلام وقتی پنج ساله بود پدرشان را شهید کردند. ایشان از سرداب بیرون آمدند و با دلی غصه دار در حالی که گریه می کردند بر بدن پاک پدر عزیزشان نماز خواندند و بعد از نماز پرده ی جلوی سرداب را کنار زدند و وارد سرداب شدند مأمورهای خلیفه ی بدجنس هم دنبال حضرت مهدی داخل سرداب شدند تا حضرت مهدی را به شهادت برسانند. »

چشم های نسیم از ترس و نگرانی برای امام گرد شده بود با دستپاچگی پرسید «وای خدا! آن وقت چی شد؟»

قطره ی آب گفت: «بله نسیم جان امام زمان علیه السلام در خطر بود کافی بود امام را دستگیر کنند بعد حتماً امام زمان را با اینکه کودک بود به شهادت می رساندند.»

مأمورها پشت سر امام وارد سرداب شدند و دیدند همه جا پر از آب است و امام زمان علیه السلام روی آب سجاده ای پهن کرده و نماز میخواند. یعنی همین جایی که الان جلویش ضریح گذاشتند و با چراغهای سبز تزیین کردند. وقتی خواستند به

ص: 73

امام زمان نزدیک بشوند توی آب می افتادند و نزدیک بود که غرق بشوند، همه شان ترسیدند و پا به فرار گذاشتند.

بعد از آن روز حضرت مهدی علیه السلام از چشم مردم پنهان شد و دیگر جز چند نفر از یاران خیلی خوبشان کسی نمیتوانست ایشان را ببیند نسیم نگاهی به اطرافش کرد انگار دنبال کسی میگشت و بعد گفت: «خیلی سخت است آدم امامی را که دوستش دارد نبیند.»

قطره ی آب گفت: «خانم کوچولو درست است که ما ایشان را نمیبینیم ولی ایشان همه جا و همیشه ما را میبیند و مواظب ماست. اگر دوست داری امام را ببینی باید منتظر باشی همیشه برای آمدنش زیاد دعا کنی و کارهایی که خوشحال بشود، انجام بدهی. و بعد رفت میان گلها طوری که دیگر دیده نمی شد.

نسیم بلند شد سبد گل را نزدیک آن ضریح نورانی سبزرنگ گذاشت. بعد هم رفت کنار مادر و پدر و برادرش که داشتند نماز و دعا می خواندند. مهدی آهسته به نسیم گفت: خواهرجان زیارتت قبول چه میگویی؟ نسیم که نمیتوانست جلوی اشکهایش را بگیرد سرش را پایین انداخت و گفت: «زیارت شما هم قبول با امام زمانم حرف میزنم به او میگویم باباجونم خیلی دوستت دارم و خیلی دلم میخواهد کارهایی انجام دهم که خوشحال شوی اما نمیدانم چه کار کنم!»

مهدی گفت: «یکی از کارهایی که باید انجام دهیم این است که همه ی چیزهایی که در مورد امام زمان علیه السلام یاد گرفته ای را به دیگران یاد بدهی و به همه بگویی دعا کنند خدا اجازه بدهد امام زمان علیه السلام را ببینیم سعی کنیم ایشان را بیشتر و بهتر بشناسیم هنوز هم خیلی چیزها هست که باید بدانیم .»

نسیم گفت: «حتماً این کارها را انجام می دهم قول می دهم و سعی میکنم.»

مهدی گفت: من هم دعا میکنم و منتظر آمدنش هستم تا بیاید بدیها را از بین ببرد و دنیا را گلستان کند.

مهدی و نسیم از پله های سرداب بالا میرفتند با اینکه خیلی دلشان میخواست باز هم آنجا بمانند فکر میکردند که قصر هیچ پادشاهی در دنیا به زیبایی خانه ی فرمانروای

ص: 74

عالم یعنی امام زمان علیه السلام نیست !

همه روی بالاترین پله ی سرداب ایستادند از بالای پله ها داخل سرداب را نگاه می کردند و دعا میکردند که به زودی امام زمان ظهور نماید.

به امید آن روز

ص: 75

عکس

ص: 76

-