تکلم امام حسین (علیه السلام) از ناحیه سر مقدس و رگهای بریده در صد و بیست محل

سخن ناشر

خداوند منان را شاکریم که تحت توجهات حضرت ولی عصر (عج) توفیق خدمتی دیگر را در جهت اشاعه و نشر معارف اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) را این بار با محوریت فرهنگ عاشورا و آثار و برکات قیام حضرت سید الشهداء (علیه السلام) که به اهتمام یکی از خادمین با اخلاص اهل بیت و از پیر غلامان مکتب امام صادق (اع)، حضرت آیت الله شیخ علی فلسفی (لطفی زاده) نگاشته شده است، را شامل حال این حقیقر و توفیق چاپ و پخش و نشر این اثر ارزنده را به بنده و همکارانم در این انتشارات عطا فرمود.

امیدوارم که تلاش ناچیز بنده و همکارانمان که بضاعتی است «مزجاة» مورد رضایت و خشنودی حضرت حجة بن الحسن العسگری «روحی و ارواح العالمين لتراب مقدمه الفداء» قرار گیرد.

از جناب آقای حاج حمید مظفری که در خصوص چاپ این اثر، با اخلاص تمام، اهتمام نمودند و کمک های شایانی کردند کمال تشکر و قدردانی را دارم و آرزوی توفیق روز افزون در این راه را برای ایشان از خداوند متعال را خواستارم.

ص: 7

فهرست

سخن ناشر ...7

مقدمه ...17

نظرات دانشمندان غیراسلامی در عظمت امام حسین (علیه السلام) ...19

حضرت زینب (علیها السلام) سر مقدس برادر را به هلال ماه تشبیه می نماید ...21

چرا حضرت زینب کبری (علیها السلام) سر مقدس حسین (علیه السلام) را به ماه یک شبه تشبیه نموده است ...23

چرا حضرت زینب (علیها السلام) پیشانی خود را به چوبه محمل زد ...26

سر مقدس امام حسین (الف) آیات قرآن و سخنان اعجاز آمیزی را بیان فرمودند ...33

بخش اول : تكلم امام حسین (علیه السلام) از ناحیه سر مقدس ...35

قسمت اول : تكلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در کربلا ...37

باب اول : تكلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) روز عاشورا ... 39

1 تكلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) بعد از جدا شدن از بدن ...39

2 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) بعد از جدا شدن از بدن ...40

3 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) بر فراز نی ...40

4 مقدس امام حسين (علیه السلام) بر فراز نی ...41

5 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) بر فراز نی ... 42

ص: 9

مقدمه

الحمدالله رَبِّ العالمین وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ ، وَ لَعَنَهُ اللَّهُ عَلَى أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِينَ ، مِنَ الْآنَ الَىَّ قِيَامٍ يَوْمِ الدِّينِ .

سپاس بی پایان مخصوص پروردگاری است که به این ذره بی مقدار شیخ علی فلسفی، توفیق عنایت فرمود تا کتابی در تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) و همچنین هزاران کفاری که از کربلا تا شام به واسطه اعجاز سر آن حضرت مسلمان شده اند بنگارم.

دانشمند معظم آقای ثقفی در کتاب منتخبی از قصص این زیارت عالی مضامین را برای سر مقدس امام حسین (علیه السلام) آورده است و ما هم از این زیارت تبرک جسته و کتاب را با آن آغاز می نمائیم .

السَّلَامُ عَلَى الرَّأْسِ الشَّرِيفِ ، السَّلامُ عَلَيَّ الرَّأْسِ الْمَصْلُوبِ عَلِيِّ الشَّجَرِ ، السَّلامُ عَلَيَّ الرَّأْسِ الْمَصْلُوبِ عَلِيِّ بَابُ دِمَشْقَ ، السَّلامُ عَلَيَّ الرَّأْسِ الْمَصْلُوبِ عَلِيِّ بَابِ دَارِ یزید ، السَّلامُ عَلَيَّ الرَّأْسِ الْمَوْضُوعِ قُدَّامَ ابْنِ زیاد ، السَّلَامُ عَلَى الرَّأْسِ الْمَرْفُوعِ ، السَّلامُ عَلَيَّ

ص: 17

نظرات دانشمندان غیراسلامی در عظمت امام حسين(علیه السلام)

1- حسنیس آر- راسل (شاعر بزرگ انگلیسی در مرثیه امام حسین (علیه السلام) گوید: «لشکریان سر مبارک حسین (علیه السلام) را بالای نیزه قرار دادند و دهان مبارکش را با شلاقهای خود نواختند.» سپس با حال اشک گوید: «ای دهانی که لب تو هنگام خردسالی بر لب پیامبر که او مهبط قرآن بوده، فرو هشته» (الی آخر).

2- واشنگتن ایرونیک (مورخ آمریکایی) می نویسد، من برای مردم هند چیز تازه ای نیاورده ام، فقط نتیجه مطالعات و تحقیقاتم درباره تاریخ حسین و کرامات سرانورش و جان نثاریهای قهرمانان کربلا که بدست آورده ام را ارمغان ملت هند مینمایم .

3- محمد علی جناح (قائد اعظم و مؤسس پاکستان) می گوید: «به عقیده من تمام مسلمین باید از برنامه شگفتی های حسین پیروی نمایند .»

4- توماس کارلایل (مورخ انگلیسی) می گوید: «حسین و یارانش ایمان استوار به خدا داشته و پیروزیشان با آن تعداد اند که سبب شگفت جهانیان گردید .»

ص: 19

حضرت زینب (علیها السلام) سرمقدس برادر را به هلال ماه تشبيه می نماید

علامه مجلسی در کتاب بحار الانوار و آیت الله فاضل در بندی در اسرار الشهاده و همچنین کتب فراوان دیگری متذكرند که حضرت زینب (علیها السلام) زمانی که دیدگانش به سر برادر که در حال قرآن خواندن بود، افتاد؛ این اشعار را مترنم شد.

يا هِلَالًا لِمَا اسْتَتَمَّ کمالا *** غَالَهُ خسفه فابدا غروبا

مَا تَوَهَّمْتَ ياشقيق فُؤَادِي *** كَانَ هَذَا مُقَدَّراً مَكْتُوباً

يَا أَخِي فاطم الصَّغِيرَةِ كَلَّمَهَا *** فَقَدْ كَادَ قَلْبِهَا أَنْ يذوبا

لوتري عَلِيّاً لَدَيَّ الآسر *** مَعَ الْيُتْمُ لَا يطیق جَوَاباً

ص: 21

چرا حضرت زینب کبری (علیها السلام) سر مقدس حسین (علیه السلام) را به ماه یک شبه تشبیه نموده است

برخی از محققین و نکته سنجان، در تشبيه سر منور امام حسین (علیه السلام) به هلال ماه، که حضرت زینب (علیها السلام) بیان کرده، محسناتی را ذکر کرده اند.

1- «هلال» به معنی ماه یک شبه که بیشتر از یک قسمت آن نمایان نباشد. از بدن حضرت امام حسین (علیه السلام) هم فقط سر مقدسش مورد دید بود.

2- «ماه»، در شب اول غبار آلود جلوه می کند. سر مقدس آن بزرگوار هم گرد آلود و خاکستری جلوه می کرد.

3- عرب «هلال» راز مانی تلفظ می کند که دو شب قبل از آن که به نام «محاقن است رؤیت نشود. حضرت زینب (علیها السلام) هم شب یازده و دوازده محرم سر برادر را دیدار نکرده بود.

4- در شب اول ماه، مردم ماه را به یکدیگر نشان میدهند. آن بی بی هم دید که مردم سر منور امام حسین (علیه السلام) را مورد اشافه قرار داده اند.

5- در شب اول، رنگ ماه به سرخی و قرمزی متمایل است . سر مقدس آن حضرت هم خون آلود و سرخ بود .

ص: 23

چرا حضرت زینب (علیها السلام) پیشانی خود را به چوبه محمل زد

درباره اینکه حضرت زینب (علیها السلام) با تمام صبرش که ملائکه را به شگفت آورده بود، چه شد که پس از رؤیت سر منور، پیشانی را بطوری که خون جاری گردد به چوبه محمل کوبید؛ دانشمندان توجیهات و نظراتی داده اند، از جمله:

1- حجت الاسلام شیخ علی اکبر نهاوندی در کتاب خزينة الجواهر صفحه 122 مینگارد: «من چنین استفاده کردم که حضرت زینب (علیها السلام) دید خون پیشانی و صورت حضرت علی اکبر (علیه السلام) که در عاشورا محاسن برادرش را رنگین کرده بود هنوز بر چهره او باقی است» .

2- دانشمندان گرامی آقای عطائی در کتاب دختر على صفحه 6 می نویسد: «حضرت زینب (علیها السلام) زمانی که می خواست به زیارت قبر جدش رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) برود، امیر المؤمنين (علیه السلام) او را در تاریکی شب از کوچه های مدینه عبور داده و قبل از ورود در حرم پیغمبر، دستور می داد چراغها را خاموش کنند که نامحرمی عزاداری دخترش حضرت زینب (علیها السلام) را نسبت به مادرش مشاهده نکند و زینب کبری به یاد آن منظره و رفتار کوفیان افتاد لذا بی اختیار گشت». .

ص: 26

سر مقدس امام حسين (علیه السلام) آیات قرآن و سخنان اعجاز آمیزی را بیان فرمودند

در کتاب مخزن الواعظین نگاشته است که سر مطهر امام حسين (علیه السلام) از کربلا تا شام هفتاد و دو موضع تکلم فرمودند و بزرگان دیگری هم در این زمینه کتبی به رشته تحریر در آورده اند و حقیر شیخ علی فلسفی نیز مواردی که سر مقدس امام حسین (علیه السلام) سخن فرموده را با ذکر سند خدمتتان ارائه خواهم داد، با این تفاوت که آنها را دسته بندی کرده و از لحظه جدا شدن سر مقدس در کربلا شروع و تا آخرین منزل که کاخ یزید ملعون باشد ادامه میدهم؛ به امید اینکه خدا یار و مددکارمان باشد و بتوانیم این کار را به نحو احسن به انجام برسانیم .

نوع دسته بندی به این نحو است که این مجموعه شامل سه بخش است. بخش اول: آیات و سخنان اعجاب آمیزی است که از دو لب مبارک امام حسین (علیه السلام) بعد از جدا شدن سر مقدس ایراد گردیده و بخش دوم: تكلم امام حسین از گلو و رگهای بریده می باشد که آن را در بیست روایت گوناگون بیان کرده ایم و سومین بخش این مجموعه راجع به کافرانی

ص: 33

بخش اول : تکلم امام حسین (علیه السلام) از ناحیه سر مقدس

قسمت اول : تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در کربلا

باب اول : تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) روز عاشورا

2 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) بعد از جدا شدن از بدن

حجت الاسلام سید محمود امامی در کتاب ثمرات الحيات ه ای جلد 2 صفحه 132 مینگارد که هلال بن معاویه گفت: «وقتی ای که قاتل امام حسین (علیه السلام) سر منور را جدا مینمود من نزد او دوم ایستاده بودم، پس از اتمام کار به افتخار و مباهات پرداخت، ناگاه از سر مقدس شنیدم که فرمود: بین سر و بدن من فاصله انداختی، ایزد متعال بین گوشت و استخوانت جدایی بیاندازد و چنان دچار عذاب گردی که عبرت دیگران شوی . یک مرتبه او با تازیانه به سر انور آن حضرت نواخت».

مختار بن عبيده ثقفی چون بر سریر زعامت نشست، این فرمایش حضرت را به او گزارش دادند، لذا فرمان داد همان قاتل را برهنه کرده و گوشت بدنش را با قیچی جدا و نزد سگها بیاندازند. و هر زمان که بیهوش میشد او را رها کرده و چون به هوش می آمد قطعه دیگری از گوشتش را جدا مینمودند؛ به همین نحو رفتار کردند تا هلاک گردید.

4 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) بر فراز نی

محدث خبير آیت الله شیخ حبیب الله کاشانی در کتاب تذكره الشهداء صفحه 342 متذکر است که در کربلا چون سر امام حسین (علیه السلام) را بر سر نی نمودند، لشکریان از سر مطهر ندای «الله اكبر» شنیدند؛ در این هنگام آن لشکر بی اختیار شدند و سه مرتبه فریاد «الله اکبر» سر دادند. آن چنان که صدایشان فضا را پر نمود.

سر نیزه چون گفت تكبير حق *** حقیقت عیان کرد آن نور حق

سر نیزه چون گفت، تکبیر هو *** همه خلق گفتند، تکبیر او

ص: 41

5 تكلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) بر فراز نی

حجت الاسلام سید محمد باقر گنجوی به سند خود در کتاب ة مرقات الايقان در صفحه 76 مجلس 19 آورده که روز عاشورا چون سر امام حسین (علیه السلام) روی نیزه «الله اکبر» سر داد و لشکر ابن زیاد هم با شگفتی فراوان بعد از آن حضرت صدایشان به «الله اکبر» بلند شد، یک دفعه شنیدند بین زمین و آسمان آوازی بر آمد که گفت:

یکبرون بِأَنْ قُتِلَتْ وَ أَنَّمَا *** قَتَلُوا بک التَّكْبِيرِ والتهليلا

حضرت زینب (علیها السلام) به حضرت سجاد (علیه السلام) عرض کرد: «منادی بین زمین و آسمان چنین می گوید.» حضرت فرمودند: «آگاه باش که پدرم شهید شد و همه شما آماده اسیری باشید» .

ص: 42

6 ملحق شدن سرامام حسين (علیه السلام) به بدن توسط پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) و تكلم امام حسین (صلی الله علیه و آله وسلم) با جد گرامشان (صلی الله علیه و آله وسلم)

در کتاب ریاض القدس جلد 2 صفحه 210 از کتاب انوار نعمانیه نقل می کند که طرماح بن عدی گفت: «روز عاشورا در رکاب امام حسین (علیه السلام) جنگ کردم و چون بر زمین افتادم، سر از بدنم جدا نکردند و در شامگاه عاشورا به هوش آمدم، ناگاه مشاهده نمودم که رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) در کنار گودال قتلگاه حاضر شده و به طرف کوفه اشاره فرمودند، یک دفعه سر مقدس سید الشهداء (علیه السلام) به دست مبارکش نائل گردید و آن سرور به بدن حسینش ملحق نمود و امام

حسين (علیه السلام) به دو زانو نشست و تمامی مصائب وارد بر خود و اصحاب و اهل بیت (علیهم السلام) را گزارش داد و پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) و اطرافیان آن حضرت اشک می ریختند.

ص: 43

7 تکلم امام حسين (علیه السلام) با جد بزرگوارشان (صلی الله علیه و آله وسلم)

حجت الاسلام قزوینی در کتاب تظلم الزهراء و غيره و متذکراند که پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) در کنار گودال قتلگاه فرمودند: « يَا وَلَدِي قَتَلُوكَ اتراهم مَا عَرَفُوكَ وَ مَنْ شَرِبَ الْمَاءَ منعوک وَ مَا أَشَدَّ جرأتهم عَلَى اللَّهِ .» (حسین جان تو را کشتند و مقام شامخ تو را نشناختند و از آب منع نمودند. سپس امام حسین (علیه السلام) قدری از مصیبت های وارده در روز عاشورا را بیان کرد و جد بزرگوارشان سخت گریستند.

9 تکلم امام حسین (علیه السلام) در گودال قتلگاه با امیرمؤمنان (علیه السلام)

فاضل خبير صدرالدین قزوینی در کتاب ریاض القدس جلد2 صفحه 2 مینگارد که شب یازدهم محرم، امیر مؤمنان (علیه السلام) کنار گودال قتلگاه آمد و به حسینش فرمود: « ولدی اری شیبک مغموسا بِالدِّمَاءِ وَ وَجْهَكَ مُضَرَّجاً مُرَمَّلًا ذَبَحْتَ ذَبَحَ الشَّاهِ .» (حسین جان مشاهده می کنم محاسن تو در خون فرو رفته و صورتت آغشته به خون شده و مانند گوسفند ذبحت نموده اند . سپس امام حسین (علیه السلام) عرض کرد: «پدر جان شمر مرا شهید نمود.

قسمت دوم : تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در راه کوفه

11 تكلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) در توبره اسب

دانشمند محترم محمد حسن زاهدی در کتاب مجالس الزاهدين صفحه 542 به سند خود از کتاب نفایس آورده است که هلال بن معاویه گفت: «عمر بن سعد سر مقدس امام حسين (علیه السلام) را به یکی از فرماندهان داد که به کوفه نزد ابن زیاد ببرد و او از ترس آن سر مقدس را در توبره اسب خود جای داد، قدری اسب را تاخت، ناگاه شنید که سر امام حسین (علیه السلام) به او نفرین می کند و می فرماید: « فَرَّقْتَ بَيْنَ رَأْسِي وَ جسدی ، فَرَّقَ اللَّهُ بَيْنَ لحمک وَ عَظَّمَكِ وَ جعلک آیه وَ نکالا لِلْعالَمِينَ ».

13 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) با شمر ملعون

محدث عالی قدر علامه قزوینی به سند خود در کتاب ریاض القدس جلد 2 صفحه 203 از تبر مذاب ذکر می کند که شمر بن ذی الجوشن ملعون گفت: «چون نزدیک کوفه رسیدم آوازی بگوشم رسید، به اطراف نظاره کردم و کسی را مشاهده ننمودم، توجه به سر امام حسین (علیه السلام) نمودم و شنیدم که آن سرور می فرمود: « یا شِمْرٍ یا أَشْقَى الْأَشْقِيَاءِ يَا عَدُوَّ اللَّهِ وَ رَسُولَهُ فَرَّقْتَ بَيْنَ رأسی وَ جسدی ( الی آخَرَ ) » . (ای دشمن خدا و رسول و ای شقی ترین اشقیاء، میان سر و پیکر من جدایی افکندی؛ خداوند متعال بین گوشت و استخوانت . جدایی افکند).

15 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) زیر طشته در خانه خولی

علامه مجلسی به سند خود در بحار الانوار و فاضل دربندی در اسرار الشهاده صفحه 429 و آیت الله صدر الدین قزوینی در رياض القدس جلد 2 صفحه 204 آورده اند که خولی سر مطهر امام حسین (علیه السلام) را به خانه زن خضر میه اش که نام او «نوار» بود، برد . زنش از او پرسید: «این سر کیست؟» خولی پاسخ داد: «این سر حسین است که جایزه طلا و نقره در بردارد .» همسرش (زن خضرميه) فورا پرخاش کرده و عمودی برداشت و به خولی حمله ور شد و او را به شدت مورد ضرب و شتم قرار داد و گفت: «سوگند به خدا که بعدها با تو زیست نخواهم نمود».

خولی سر منور را برداشت و به خانه زن دیگرش به نام اسدیه برد و در آنجا مطلب را اظهار نکرد و او را در زیر طشت پنهان نمود، زن خولی گفت: «من از سر مطهر که در زیر

ص: 51

16 تکلم سر منور امام حسين (علیه السلام) کنار تنور

حجت الاسلام حبیب الله کاشانی در تذكرة الشهداء صفحه 32 در روایت مفصلی اینچنین مینگارد که زن خولی گفت: در حالی که نور از تنور خانه ام مشاهده می شد، بی بی عالم حضرت زهراء (سلام الله علیها) را در کنار تنور دیدم که سر حسين (علیه السلام) را از میان تنور برداشت و فرمود: یا مظلوم الأم، و یا شهيد الأم، و یا غریب الام . یک مرتبه مشاهده کردم که امام حسین (علیه السلام) با مادرش تکلم کرد».

آیة الله العظمی شیخ جعفر شوشتری در کتاب خصائص الحسينيه بعد از صحت احادیث تنور و تکلم حضرت زهراء و پاسخ امام حسین (علیه السلام) مینگارد: « انَّ ذَلِكَ النُّورِ تَنْزِلُ التَّنُّورِ .» (یعنی سر نورانی حسین (علیه السلام) در مرکز نور و روشنایی که تنور باشد جایگزین شد).

مؤلف کتاب المنجد در لغت تنور می نویسد: تنور با تشدید نون صحیح است .

ص: 52

قسمت سوم : تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) در شهر کوفه

17 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) بر فراز نی

ابو اسحاق اسفراینی در مقتل خویش می نگارد: عده ای از همه مردم کوفه دیدند سر امام حسین (علیه السلام) قرآن می خواند و اشک از دیدگانشان جاری و از روی نیزه به پیشانی خون آلود . خواهرش زینب (سلام الله علیها) متوجه است .

19 سر مقدس امام حسين (علیه السلام) بر شاخه درخت، قرآن تلاوت می نماید

حجت الاسلام عبدالله نورالله در کتاب عوالم صفحه 130 و مینگارد: «سر امام حسین (علیه السلام) را بر فراز درختی آویزان کردند و حضرت آیه 227 از سوره شعراء ( وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ما ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ ) را تلاوت فرمودند» .

21 تکلم سرمقدس امام حسين (علیه السلام) بالای نیزه

در مهیج الاحزان صفحه 313 و تذكرة الشهداء صفحه 236 بیان شده که مسلمه بن سهيل گفت: «در کوفه به چشم خود و مشاهده کردم که سر امام حسین (علیه السلام) بالای نیزه، آیه 137 از سوره بقره ( فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ) را قرائت می فرموده .

24 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در میان جمعیت

در تفسیر نور الثقلين جلد 3 صفحه 243 و عوالم صفحه 130 ه از مناقب ابن شهر آشوب و تاریخ ابو مخنف بیان می دارد که شعبی گفت: «من با جمعیتی در مرکزی ایستاده بودیم و سر عزیز زهرا (علیها السلام) را به آنجا آوردند، آن سرور اول تنحنح و سرفه ای نمود و سپس از اول سوره کهف تلاوت نمود و چون به آیه ( أَنَّهُمْ فِتْيَةُ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ ) رسید، مردم در مورد اینکه آن حضرت چرا این سوره را تلاوت فرموده اند، نظرات مختلفی می دادند و عقیده خود را بیان می نمودند» .

بر سر نیشدسر آن تاجدار *** نور حق از نوک نی شد آشکار

خواند آیات کتاب ذوالجلال *** تا بفهماند به خصم بدخصال

زندگانی از برای ما بود *** هستی هستی ز هست ما بود

سوره کهف ای عدو بشنو زمن *** تاشوی بیدار از خواب کهن

امر من ز اصحاب کهف وهم رقیم *** کان اعجب عند ذی قلب سليم

ص: 60

25 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) در بازار کوفه

در کتاب مقتل خطی یکی از مورخین متذکر است که راوی گفت: «دیدم سر سرفراز امام حسین (علیه السلام) در بازار کوفه سرفه ای نمود و سپس آیات چندی از قرآن تلاوت نمود و چون به آیه ( أَنَّهُمْ فِتْيَةُ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ ) رسید، از توده جمعیت نظراتی در سرفه نمودن آن حضرت بپاشد و برخی گفتند: چون خون و خاکستر راه حلق را فرا گرفته لذا آن سرور سرفه فرمود تا راه حلق باز گردد .»

ای سر پر نور خون آلود کز پیکر جدایی *** بیم تکفیرارنبودی، گفتمت یکتا خدایی

از تجلایت به هرجایی، شگفتی نیست مارا *** حیرتم از مطبخ خولی، و نور کبریایی

27 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) بر فراز نی

حجت الاسلام قزوینی در کتاب رياض القدس جلد 2 صفحه و کتاب المنابر متذکرند که اهلبیت رسالت (علیهم السلام) را به صيارفه کوفه رسانیدند، توده جمعیت در اطراف سر مقدس هم جمع شدند و نیزه دار هم سر انور را برای تماشا نگاهداشت، یک مرتبه مشاهده نمودند آن حضرت بر فراز نی، آیه ( أَنَّهُمْ فِتْيَةُ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هدی ) را با قسمتی دیگر از آیات قرائت فرمود.

29 تکلم سرمقدس امام حسین (علیه السلام) به هنگام آویزان بودن از درخت

عبدالله زنجانی در نور المنابر به سند خود آورده است که سرمبارک سیدالشهداء (علیه السلام) را بر درختی آویزان کرده بودند که مردم آیه 227 سوره شعراء ( وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا ای مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ ) را از آن سر منور شنیدند .

31 تکلم سر منور امام حسين (علیه السلام) به هنگام غروب آفتاب

آیت الله عبدالخالق یزدی در کتاب بیت الاحزان به سند خود آورده که زید بن ارقم گفت: در وقت غروب آفتاب در اتاق در خود جای داشتم، ناگاه حجره ام روشن شد، مشاهده نمودم، دیدم سر امام حسین (علیه السلام) سوره کهف را تلاوت می فرماید و در حالی که طفلی هم بر شتر سوار بوده و می گفت: «ای اهل کوفه! گویا جد ما هرگز در امر دین شما زحمت نکشیده، اگر آن حضرت ما را به این اسارت و اهانت ببیند به شما چه خواهد گفت».

33 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در بعضی از مراکز بازارها

آیت الله قزوینی مؤلف کتاب کنز المصائب آورده است که سر مطهر امام حسین (علیه السلام) را در بازارهای کوفه گردش میدادند و در بعضی از آن مراکز آیه 13 سوره کهف ( أَنَّهُمْ فِتْيَةُ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هدی ) را تلاوت می فرمود و مردم چون می شنیدند اشک از دیدگان جاری می نمودند .

36 سر مقدس امام حسين (علیه السلام) در میان قبائل عرب قرآن تلاوت می کند

در ترجمه اعلام الوری صفحه 353 و تاریخ ابو مخنف صفحه 36 آیت الله طبرسی روایت کرده که ابن زیاد فرمان داد سر مقدس امام حسین (علیه السلام) را در میان قبائل عرب و خیابانها و کوچه ها گردش دهند که مردم بترسند و آن حضرت در اکثر مكانها قرآن تلاوت مینمود، به ویژه آیه ( أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً ) را .

38 تکلم سر مقدس با ابن وكيده

حجت الاسلام قزوینی در ریاض القدس جلد 2 صفحه 241 به سند خود آورده که ابن وكيده گفت: «در بعضی از مناطق کوفه جمعیت فراوانی جمع شده و سر امام حسین (علیه السلام) را تماشا می کردند، در حالیکه اشک از دیدگان آنان جاری بود و من با خود عهد کردم، این سر را به هر نحوی که باشد از دست این ستمکاران نجات بدهم، یک مرتبه به من توجه کرده و فرمودند: « یابن وَ كَيْدِهِ ! لیس لک الی ذلک سبیل

ص: 67

39 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) با حارث بن وكيده

آیت الله سبزواری در مجمع النورین جلد 1 صفحه 213 و ریاض الجنة و فاضل دربندی در اسرار الشهاده صفحه 421 و آیت الله یزدی در سیف الواعظین صفحه 305 و آقای مروج در کرامات رضوی جلد 1 صفحه 29 بیان کرده اند که حارث بن و کیده گفت: «در کوفه نزدیک غروب آفتابی مشاهده نمودم؛ عده ای با سنگ به طرف سری که بر شاخه درخت آویزان بود می زدند و مردم به شتاب می رفتند و سر منور هم این آیه را تلاوت می کرد ( أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً ) از شخصی پرسیدم این سر کیست؟ پاسخ داد: سر خارجی است و نام او حسین بن علی است . با خود گفتم: امشب در این مرکز مخفی شده و در وقت مناسب سر را می ربایم و به بدن ملحق می نمایم در این هنگام شاخه درخت که سر مطهر بر او جای داشت به طرزی

ص: 68

40 تكلم سر منور امام حسين (علیه السلام) با منهال بن عمرو

آیت الله گنجوی در کتاب مرقات الايقان صفحه 167 بیان کرده که منهال بن عمرو کوفی گفت: «در کوفه شنیدم سر امام حسین (علیه السلام) بر درختی جای دارد، فورا نزدیک شدم، درختی را مشاهده کردم که سر امام حسین (علیه السلام) از آن آویزان بود و عده ای به آن سنگ می زدند، با خود گفتم: «گوشه ای درنگ می کنم تا جمعیت بروند، آنگاه سر منور را برداشته و در کربلا به بدن ملحق مینمایم»، یک دفعه آن بزرگوار فرمود: « یا مِنْهَالِ امْضِ عَلَى سَبِيلِكَ وَ لَيْسَ لَكَ عَلَى ذَلِكَ سَبِيلُ أَنِّي أَعْطَيْتَ رَأْسِي لَا جَلَّ الْحَبِيبِ .» کنایه از اینکه ای منهال هنوز مصائب من تمام نگشته .

تن زمین کربلا را کرد رشک طور سینا *** مطلع نور تجلی سر به کوفه از شجر شد

خواست تا دشمن کنداز قتل بی نام ونشانش *** ای تعالی الله که نامش بیشتر از بیشتر شد

ص: 69

41 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در نزدیکی قصر ابن زیاد

مورخ شهیر شیخ حسین کاشفی در کتاب روضة الشهداء در صفحه 365 به سند خود آورده که سر مقدس امام امام حسین (علیه السلام) را نزدیک قصر ابن زیاد آوردند یک مرتبه آن حضرت آیه 42 از سوره ابراهیم ( وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلاً عَمَّا لَا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ) را تلاوت فرمود.

44 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) نزد ابن زیاد

حجت الاسلام واعظ قزوینی در ریاض القدس جلد 2 صفحه 222 می نویسد چون سر منور امام حسین (علیه السلام) را نزد ابن زیاد در طشت طلا گذاردند آن حضرت آیه 42 سوره ابراهیم ( وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلاً عَمَّا لَا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ) را قرائت فرمود .

46 تکلم سر منور امام حسين (علیه السلام) در جمع کرسی نشینان

ثقة الاسلام محمد حسین ارجستانی در انوار المجالس در صفحه 258 مینگارد که کرسی نشینان مجلس ابن زیاد به سر منور امام حسین (علیه السلام) چشم دوخته و در شقاوت ابن زیاد در تفکر بودند که ناگاه آن حضرت آیه آخر سوره شعراء ( وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ ) را تلاوت فرمودند .

48 تكلم سر مطهر امام حسین (علیه السلام) با ابن زیاد ملعون

حجت الاسلام شیخ اسماعیل سبزواری در مجمع النورین جلد 1 صفحه 213 و آیت الله نجفی در کتاب دمعة الساكبه این روایت را با مختصر تغییراتی ذکر می کنند و در آخر حدیث و می نگارند که امام حسین (علیه السلام) به ابن زیاد فرمود: « این تَهْرُبُ مَنْ مِنَ النَّارِ یا مَلْعُونُ ( الَىَّ آخَرَ ) »

50 سر مقدس امام حسین (علیه السلام) به ابن زیاد آتش دوزخ را خبر می دهد

محدث خبير واعظ قزوینی در ریاض القدس جلد 2 صفحه 207 از کتاب شرح شافيه متذکر است که ابن زیاد به سر نور امام حسین (علیه السلام) بعضی از بی احترامی ها به جا آورد و برخی و او را منع کردند، ناگاه شعله آتشی از میان مجلس آشکار و . کرسی نشینان ترسان و هراسان از جا فرار کردند و عبیدالله بن زیاد به یکی از حجرات پناه برد، ناگاه امام حسين (علیه السلام) فرمود: «ای ملعون اگر در این دنیا از این آتش فرار نمودی بدان در آخرت در آن آتش جایگزین خواهی بود» .

52 تکلم امام حسين (علیه السلام) و ترس کرسی نشینان به واسطه ایجاد آتش

حجت الاسلام شیخ اسماعیل سبزواری در کتاب مجمع النورین جلد اول صفحه 231 و ثقه الاسلام شیخ محمد باقر نجفی در کتاب دمعة الساکبه و دیگران نیز می نگارند که وقتی ابن زیاد با چوب خیزران به لب و دهان امام حسین (علیه السلام) جسارت و بی ادبی نمود، آتشی وارد مجلس شد و به نوعی وحشت بر ابن زیاد غلبه کرد که از آتش فرار کرده و از مجلس می گریخت، در این حال، امنیت اهل مجلس به خطر افتاده و خوف سوختن همه را فرا گرفت؛ امام حسین (علیه السلام) خواست به اهل مجلس بفهماند که این آتش منحصر به جهت ترس ابن زیاد بود؛ لذا به ابن زیاد خطاب کرد: « این تَهْرُبُ مِنَ النَّارِ ( الَىَّ آخَرَ الْحَدِيثَ ) » .

ص: 75

قسمت چهارم : تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در راه شام

53 تكلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در دروازه حران

حجت الاسلام شیخ محمد قمی در اربعین حسینیه صفحه 311 مینگارد که اهل بیت رسالت (علیهم السلام) را چون به دروازه حران آوردند، یکی از یهودیان به نام یحیی، چشمش به سر مقدس سيد الشهداء (علیه السلام) افتاد در حالی که آن حضرت آیه ( وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ ) را تلاوت می فرمود . فورا مشرف به شرف اسلام شد و عمامه خود را از سر برداشته و به همراه لباس خزی که داشت هر دو را به حضرت سجاد (علیه السلام) تقدیم و به لشگر حمله نمود؛ پنج نفر از آنان را به قتل رسانید و خود نیز شهید شد. قبر او دارای حرم و بقعه گردیده و محل استجابت دعا میباشد .

55 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) با دانشمند یهودی

مورخ شهير لسان الملک در ناسخ التواریخ جلد 3 صفحه 115 میری و حجت الاسلام تبریزی در بحر المصائب جلد 4 صفحه 23 به سند خود آورده اند که اهل بیت رسالت (علیهم السلام) را به قلعه حران آوردند، یکی از دانشمندان یهود (یحیی) بالای تلی رفت و به صدای بلند آواز داد: ای مردم! شما مرا به علم و عقل و فهم امتیاز داده اید، الان در عالم رؤیا حضرت موسی و هارون (علیهم السلام) را با حال اشک و ناله مشاهده کردم؛ آنها به من فرمودند: «الان اهل بیت پیغمبر اسلام را به طرف این سامان می آورند، سلام ما را به مهتر آنان برسان .» سپس آمد نزد نیزه دار و گفت: «این هزار درهم را به تو می دهم، سر را پایین بیاور تا من سلام آن دو پیغمبر را به این بزرگوار برسانم.» او قبول نمود و چون سلام را عرضه داشت، یک مرتبه حضرت فرمود: «سلام الله عليهما» و بعد لباسهای قیمتی خود را بر اهلبیت پخش نمود.

57 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در یسجر

دانشمند نامی لسان الملک در ناسخ التواریخ صفحه 349 و حجت الاسلام تبریزی در بحر المصائب جلد 4 صفحه 37 متذکرند که وقتی اهلبیت رسالت (علیهم السلام) را به يسجر آوردند، مردم آن سامان برای تماشا جمع گشتند؛ ناگاه پیرزنی با کمک جمعیتی از زنان و مردان به خولی حمله نموده و سر امام حسین (علیه السلام) را که تلاوت قرآن مینمود از آن قوم دون گرفتند و مشغول عزاداری شدند ولی به هر نحو که ممکن بود دشمنان سر منور را پس گرفته و از آنجا به سرعت رهسپار گشتند .

حجت الاسلام شیخ جعفر تبریزی در بحر المصائب، علاوه بر مطالب فوق می نویسد؛ چون مردمان آن سامان از دادن سر مقدس امام حسین (علیه السلام) سرپیچی می کردند شصت نفر از آنان به شهادت رسیدند .

ص: 81

58 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) با بزرگان یهودیان

علامه مجلسی در کتاب بحار الانوار متذکر است که اهلبيت و رسالت را به مکانی که در آنجا یهودیان ساکن بودند، می رسانیدند. فرمانده لشگر ابن زیاد به ملاحظاتی سر امام امام حسین (علیه السلام) را در صندوقی قرار داد و به بزرگی یهودیان و سپرد و او پس از اینکه سر را شناخت صندوق را باز کرده و صدا زد: «یا حسین! مرا مورد شفاعت خود قرار ده.» حضرت فرمودند: «شفاعتي للموحدين» (شفاعت من برای مسلمانان می باشد) او هم فورا خویشان خود را جمع کرد و سر مقدس را با گلاب شستشو داده و به مشک و عنبر معطر کرد و در همانجا همه یهودیان به اسلام گرایش نمودند.

61 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) با مهتر یهودیان

در تذکرة الشهداء صفحه 224 و بحارالانوار جلد 45 صفحه 172 آمده و همچنین فاضل دربندی در اسرار الشهاده صفحه 437 به سند خود می نویسد؛ ارتش ابن زیاد در بین راه به مرکزی رسیده و مشغول شرب خمر گشتند، ناگاه مهتر یهودیان نزدیک آمد و به فرمانده قوا گفت: «میان این صندوق چیست؟ زیرا مشاهده می نمایم که نور از اطرافش ساطع است .» فرمانده در پاسخ گفت: «سر حسین میباشد .» سر انور

ص: 84

62 تكلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) با عزيز

در کتاب انیس القدس جلد 2 صفجه 269 مینگارد که لشگر به قلعه حصار آمدند، بزرگ شهر به نام عزیز به فرمانده لشگر دراهمی داد تا آنکه بتواند خدماتی نسبت به اهلبیت رسالت (علیهم السلام) انجام دهد و این مورد قبول واقع شد، فورا البسه قیمتی به رسم هدیه با ایشان تقدیم کرد، سپس مقابل سر امام حسین (علیه السلام) ایستاد و گفت: «حضرت موسی و هارون به شما سلام می رسانند.» یک دفعه حضرت فرمود: « سَلَامُ اللَّهِ وَ سلامی علی موسی وَ هَارُونَ أَنَّهُمَا مِنَ الْمُحْسِنِينَ .» عزیز به شرف اسلام در آمد و گفت: «حسین جان امری بفرمائید .» امام حسین (علیه السلام) فرمود: «چون اسلام اختیار کردی خدا و رسولش از تو خشنود گشتند و چون به اهلبيت من احسان کردی جد و

ص: 85

63 سر مقدس امام حسين (علیه السلام) در دیر نصارى مصائب خود را نقل می کند

محدث خبیر شیخ محمد حسن یزدی در کتاب سیف الواعظین و کتب دیگری به سند خود آورده اند که اهلبيت (علیهم السلام) را به دیری از نصاری رساندند، شبانگاه، سر مقدس را به پاپ مسیحیان تحویل داده و خود در خارج آن دیر آرمیدند. صاحب دیر گفت: «قدری از شب که گذشت، دیدم هودجی از آسمان به طرف زمین فرود آمد و در آن یک زن مجلله ای می باشد که اطراف او را حوریان گرفته و می گفتند: «طرقوا طرقوا» (راه دهید راه دهید). سپس هودج های دیگری آمدند، پرسیدم: «آنان کیانند؟» گفتند: ساره و هاجر و راحیل دختر شعیب و کلثم خواهر موسی و آسیه و مریم . دیدم ناله و ضجه ای برپا شد و حضرت زهراء (سلام الله علیها) از میان هودج خارج گردیده و به سوگواری مشغول شد. در آن حال دیدم سر امام حسین (علیه السلام) مصائبی را بیان می فرمود و آنان اشک می ریختند .

ص: 86

64 تكلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) در میدان حلب

دانشمند شهیر آقای حاج حسین عماد زاده به سند خود در کتاب زندگانی حضرت ابی عبدالله الحسين (علیه السلام) جلد 2 صفحه 179 و حجت الاسلام شیخ جعفر تبریزی در کتاب بحر المصائب جلد 4 صفحه 62 و صفحه 55 روایت کرده اند که وقتی اهلبیت رسالت (علیهم السلام) را به شهر حلب آوردند، سر مقدس امام حسین (علیه السلام) را در میدان شهر حلب بر نیزه نصب نمودند و مردم از اطراف جمع شدند و آن حضرت مشغول قرائت قرآن گردید و آن مرکز بعدها دارای بقعه شده و محل زیارت و مكان استجابت دعا گردید.

66 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) در قنسرین

محدث خبیر واعظ قزوینی در ریاض القدس جلد 2 صفحه 276 و علامه مجلسی در بحار الانوار جلد 1 صفحه 269 و آیت الله محسن حائری در مهيج الأحزان صفحه 338 و حجت الاسلام ملبوبی در کتاب وقایع جلد 4 صفحه 125 و شیخ اسماعیل سبزواری در مجمع النورین جلد 1 صفحه 213 می نگارند که اهلبیت رسالت (علیهم السلام) را به قنسرین (به کسر قاف و نون مشدده) قصبیه ایست در نزدیکی شهر شام، آوردند؛ راهبی در آنجا عبادت می کرد، مشاهده نمود که نور از سر امام حسین (علیه السلام) ساطع است، نزدیک نیزه دار رفت و ده هزار درهم به او دادو سر انور را گرفت و داخل صومع گشت؛ در این هنگام آوازی شنید که گوینده ای گفت: « طوبی لک وَ طُوبَى لِمَنْ عَرَفَ حُرْمَتَهُ » یعنی (خوشا به حالت و خوشا به حال کسی که او را احترام کند). راهب سر به آسمان بلند کرد و گفت: «پروردگارا! به حق عیسی بن مریم سوگندت می دهم، امر فرما که این سر با من سخن گوید .» یک مرتبه حضرت فرمودند: «چه می خواهی؟» راهب گفت: «خودت را معرفی فرما .» حضرت فرمودند: « أَنَا ابْنُ مُحَمَّدٍ المصطفی ، أَنَا ابْنُ علی المرتضی ، أَنَا ابْنُ فاطمه الزَّهْرَاءِ ، أَنَا الْمَقْتُولِ بکربلا ، أَنَا الْمَظْلُومِ ، أَنَا الْعَطْشَانُ » . راهب صورت خود را به صورت آن حضرت گذاشت و گفت: «سر

ص: 88

67 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) با یکی از علماء نصاری

محدث خبير علامه کاشفی در کتاب روضة الشهداء و آیت الله سید ابوالفضل حسینی در کتاب کفاية الواعظین متذکرند که یکی از علماء نصاری با عده ای در دیر نشسته بودند، دیدند که اهلبیت رسالت (علیهم السلام) را به آنجا آورند؛ عالم یهودی از جا برخاست و به هر نحوه ای که بود، سر مقدس امام حسین (علیه السلام) را گرفت؛ شمعی برافروخت و سر را در سجاده گذاشت و با اندوه و اشک گفت: «ای سر تو را سوگند می دهم به حق عیسی بن مریم و ... که با من سخن گویی» یک دفعه آن حضرت فرمود: « أَنَا الْمَظْلُومِ ، أَنَا الْمَغْمُومِ ، أَنَا الْمَهْمُومِ ، أَنَا الْمَقْتُولِ » راهب گفت: «بهرت معرفی فرما.» آن سر مقدس فرمود: « أَنَا ابْنُ مُحَمَّدِ الْمُصْطَفَى ، أَنَا ابْنُ علی المرتضی ، أَنَا ابْنُ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ ، أَنَا الْمَقْتُولِ بکربلا ، أَنَا الْغَرِيبِ ، أَنَا الْعَطْشَانُ » .

ص: 89

68 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) با جد بزرگوارشان

حجت الاسلام تبریزی در بحر المصائب جلد 4 صفحه 82 به و سند خود آورده که لشگریان به یکی از دیرهای نزدیک شام رسیدند، بزرگ نصاری دید از سر امام حسین (علیه السلام) نور به کی طرف آسمان ساطع است، لذا با شروطی سر مقدس را از نیزه دار اخذ کرد و در میان حجره جای داد و مشاهده نمود که اطراف سر، مردانی نورانی حاضر شدند، یکی از آنان سر منور را برداشت و رو به آنان نمود و گفت: «ای آدم، ای ابراهيم، ای نوح نگاه کنید .» سپس همگی مشغول عزداری گشتند. ناگاه آوازی بلند شد: «ای عزاداران! از جا برخیزید و کنار روید.» در آن هنگام تختی مهیا شد و پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) بر آن نشست و امام حسین (علیه السلام) عرض کرد: «يا جداه! یا رسول الله! داد از ستمهای ابن زیاد و فریاد از این امت، زیرا آب فرات را بر ما بستند و ما را شهید کردند (الى آخر) و همه مشغول سوگواری گردیده و مشرف و به دین اسلام شدند .

70 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در پشت دروازه شام با رقیه خاتون ( علیها السلام)

آیت الله شیخ جعفر تبریزی در بحر المصائب جلد 2 نقل داری می کند که حارث شامی گفت: «من در لشگر ابن زیاد بودم که یزید فرمانداد اهلبیت رسالت را پشت دروازه شام جای دهند تا چراغانی شهر شام کامل گردد، در این هنگام از خستگی راه، خواب بر ارتش چیره شد، من هم دراز کشیده ولی بیدار بودم، در نیمه شب دختر کوچکی از اهلبیت رسالت از جا حرکت کرد و به اطراف نظری انداخت و از ترس نشست و چندین مرتبه این عمل را تکرار کرد و زمانی که متوجه گشت کسی متعرض او نیست و همه در خوابند، نزد درختی که سر مقدس امام حسین (علیه السلام) از آن آویزان بود آمد و به شاخه آن درخت نگاه کرده و اشک از دیدگان جاری می ساخت، یک مرتبه مشاهده نمودم آن شاخه ای که سر منور امام حسین (علیه السلام) از آن آویزان بود به قدری پایین آمد تا برابر صورت آن نازدانه واقع شد و آن دخترک به سر مقدس گفت: السَّلَامُ علیک یا أَبَتَاهْ وَ امصیبتاه بَعْدَ فِرَاقَكَ ، وَ اغربتاه بَعْدَ شهادتک .» یک مرتبه امام حسین (علیه السلام) فرمود: «ای نور دیده زجر و تازیانه و روی خار دویدن های تو تمام شد؛ به همین

ص: 92

71 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) در دروازه شام

حجت الاسلام محمد قمی در اربعین حسینیه در صفحه 305 نقل می کند که علی بن احمد گفت: «مفضل بن جعفر آمدو دست مرا گرفت و گفت خدا را شاهد می گیرم که از محمد بن هارون شنیدم و او هم از دیگری تا نه نفر و هر یک از آنان دست دیگری را گرفته و پروردگار را شاهد و گواه برای صحت گفتار خود می گرفتند و همه می گفتند: «دیدیم که سر امام حسین (علیه السلام) در دروازه شام آیه 137 سوره بقره « فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ » را تلاوت می فرمود».

علماء علم حدیث و درایه، این حدیث را جزو احادیث مسلسلات شمرده و اهمیت بسزایی به این روایت داده اند، زیرا هر یک از راوی ها دست دیگری را گرفته و بر صحت گفتارشان سوگند عظیم می خورند.

ص: 93

72 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در دروازه شام

آیت الله ملبوبی در کتاب وقایع جلد 2 صفحه 166 و آیت الله ای حائری در کتاب معالي السبطین صفحه 87 و حجت الاسلام حسن حائری در کتاب مهیج الاحزان صفحه 242 نگاشته اند است که سهل ساعدی گفت زمانی که اهلبیت رسالت (علیهم السلام) را درب دروازه شام آوردند، یزید بن مأمورین انتظامات فرمان داد که با ملاحظه امنیتی، مردم باید مشغول زدن دف و نی و رقص و پایکوبی شوند.

سهل ساعدی گفت: «من رفيقي نصرانی داشتم که در آنجا پهلوی من ایستاده بود، ناگاه دست به شانه من زد و گفت: اشْهَدْ انَّ لَا اله الَّا اللَّهُ » به او گفتم: «سالهاست من تو را نتوانستم به اسلام گرایش دهم، چه شد اسلام اختیار کردی؟» گفت: «ای سهل ببین . سر بریده و خواندن قرآن؟» من گوش فرا دادم دیدم سر مقدس، آیه 42 سوره ابراهیم ( وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلاً عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ) را تلاوت می کند. آنگاه آن مرد تازه مسلمان شده با حال اشک مشغول نبرد شد تا اینکه شهید گشت . حضرت ام کلثوم فرمود: «شگفت است که نصاری از ما حمایت و مسلمانان ما را اسیر و مردان ما را شهید می کنند» .

ص: 94

73 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) در دروازه شام با خواهرش

آیت الله کاشانی در تذکره الشهداء صفحه 227 به سند خود اورده است که حضرت زینب کبری (علیها السلام) درب دروازه شام چشمش به سر بردار افتاد، آهی کشید و گفت: «برادر جان ما را در میان این دشمنان مشاهده فرما.» یک مرتبه مردم دیدند که سر مقدس آن حضرت از بالای نیزه فرمود: «خواهر جان شکیبایی نما، بدرستی که خداوند با ماست .»

قسمت پنجم : تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در شهر شام

75 تکلم مر مقدس امام حسین (علیه السلام) در شهر شام

در انوار المجالس صفحه 171 محدث نبيل محمد حسن ارجستانی به سند خود آورده که سر منور امام حسین (علیه السلام) در شهر شام آیه 42 از سوره ابراهیم ( وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلاً عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ) را تلاوت می کرد و جمعی اشک می ریختند .

77 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در دمشق

محدث خبير عبدالله نورالله در عوالم صفحه 151 از این شهر نه آشوب روایت کرده که سر امام حسین (علیه السلام) در دمشق می فرمود: « لَا قُوَّةَ الَّا بِاللَّهِ » و مردم شگفت زده می شدند.

80 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) بالا نیزه

حجت الاسلام گلپایگانی در منهاج الدموع صفحه 385 و عالم بزرگوار شیخ جعفر تبریزی در کتاب بحر المصائب جلد 1 صفحه 100 و شیخ عبدالرحیم کرمانشاهی در کتاب سر الاسرار صفحه 306 آورده اند که منهال گفت: «سوگند به پروردگار! دیدم سر امام حسین (علیه السلام) در شهر شام بالای نیزه مکرر می فرمود: « لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ الَّا بِاللَّهِ » و مردم شام در شگفت بودند» .

82 تکلم سر منور امام حسين (علیه السلام) با خواهر

حجت الاسلام کاشانی در تذکرة الشهداء صفحه 236 مینگارد که حضرت زینب (علیها السلام) به سر برادر توجه نمود حضرت فرمود: « یا أُخْتَاهْ اصْبِرِي فَانِ اللَّهُ مَعَنَا » یعنی خواهر جان شکیبایی نما زیرا پروردگار با ماست.

84 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) با زن شامی

حجت الاسلام شیخ حبیب الله کاشانی در تذكرة الشهداء مینگارد که یکی از زنان شام سنگی برداشت و به سر مقدس و امام حسین (علیه السلام) زد و حضرت امام حسین (علیه السلام) از بالای نیزه فرمود: «انا المظلوم».

87 تکلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) با سر نورانی مسلم بن عقيل (علیه السلام)

حجت الاسلام شیخ محمد باقر بروجردی به سند خود در کتاب سرور المؤمنین و آیت الله میرزا محمد علی صامت در کتاب دیوان اشعارش (دیوان صامت) آورده اند که در نزدیکی قصر یزید سر مسلم بن عقیل را از یک بلندی آویزان کرده بودند و سر مقدس امام حسین (علیه السلام) را هم بالا نیزه قرار داده و از آنجا عبور می دادند؛ به محض اینکه این دو سر مقابل هم قرار گرفتند، هر دو مشغول به ذکر مصائب یکدیگر گردیدند.

89 تكلم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) در مجلس یزید بی حیا

حجت الاسلام یزدی در تذكرة الموحدين صفحه 235 به سند خود آورده که سر منور امام حسین (علیه السلام) در مجلس یزید آیه 227 از سوره شعراء ( وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ ) را تلاوت کرد. یزید گفت: «ای حسین! تو مرا تهدید کرده و می ترسانی؟» و بر غضبش افزوده شد.

92 تکلم سر مقدس امام حسين (علیه السلام) با یزید لئيم

آیت الله کاشانی در تذكرة الشهداء صفحه 236 متذکر است که سر مقدس امام حسین (علیه السلام) رو به یزید کرد و فرمود: «چه سبب داشت مرا کشتی و فرزندان مرا یتیم نمودی .» در این هنگام حزن و اندوه بر همه حکم فرما گردید و یزید با زحمت فراوان نظم را به مجلس برگرداند .

94 تکلم سر منور امام حسين (علیه السلام) بین زمین و آسمان

حجت الاسلام جعفر استرآبادی در کتاب انیس الواعظین صفحه 117 و آیت الله کاشانی در کتاب تذكرة الشهداء صفحه 331 نگاشته اند که طاهر دمشقی گفت: «یک شب سر یزید در دامن من بود و حکایت برای او می گفتم تا آنکه او را خواب ربود، ناگاه فریاد و شیون از میان خرابه بلند شد، مشاهده کردم، دیدم سر منور امام حسین (علیه السلام) از میان طشت حرکت و در بین زمین و آسمان قرار گرفته و فرمود: زینب!

ص: 107

95 تکلم سر مطهر امام حسین (علیه السلام) در بالای طشت بین زمین و آسمان

شاعر عالی قدر آقای هاشمی در یکی از کتاب های دیوان خود، طبق روایتی گوید: «یزید در خواب بود، یک مرتبه از جا جست و سر امام حسین (علیه السلام) را دید که از درون طشت بیرون آمده و به اندازه یک نیزه بلند شده است، در حالی که آن حضرت رو به خرابه کرده و کلماتی می فرماید؛ به همین جهت یزید غلامش را برای تحقیق فرستاد، او رفت و برگشت و گزارش داد که رقیه نازدانه، پدر را در خواب دیده و اشک می ریزد. یزید هم فرمان داد تا سر آن سرور را برای او ببرند» .

ص: 108

96 تکلم سر منور امام حسین (علیه السلام) با دخترش حضرت رقیه (علیها السلام)

حجت السلام سید محمود امامی در کتاب ثمرات الحياة جلد 2 آورده است که سر امام حسین (علیه السلام) را به امر یزید در میان خرابه شام برای رقیه آوردند و امام حسین (علیه السلام) به اندازه ای با « رقیه اش صحبت کرده و از او دلجویی نمود که رقیه از اشک ریختن منصرف گردید تا پدرش با خوشحالی و خرسندی برگردد.

98 امام حسین (علیه السلام) رقیه را به طرف خود خواند

آیت الله صدر الدین قزوینی در کتاب ریاض القدس در روایت بسیار طولانی مینگارد حضرت رقیه (علیها السلام) مصائب موهای خود را در خرابه با سر پدر بیان کرد و بعد آرزوی مرگ نمود و لبها را بر لب پدر نهاد یک مرتبه امام حسین (علیه السلام) فرمود: « فَناداها الرَّأْسِ بِنْتِهِ الَىَّ الَىَّ هلمى فانا لَكَ بِالِانْتِظَارِ » یعنی امام حسین (علیه السلام) صدا زد که نور چشمم بیا بیا به سوی من زیرا من در انتظار تو هستم.

100 سرگذشت سفیر پادشاه روم

علامه مجلسی در کتاب بحار الانوار جلد 45 صفحه 189 ر ا می نویسد که یک نفر از دعوت شدگان مجلس یزید نصرانی بوده و از طرف پادشاه روم به سفارت آمده بود و زمانی که چشمش به سر مقدس امام حسين (علیه السلام) افتاد بلند بلند باناله و ضجه اشک ریخت به اندازه ای که محاسنش تر شد و می خواست که نظم مجلس به هم بخورد. یزید با حال خشم پرسید: «ای سفیر روم علت گریه تو چیست؟ در حالی که تو یک نصرانی هستی». سفیر گفت: «ای کرسی نشینان! قبل از مقام سفارت که به من تحمیل شد، من یکی از تجار مهم بودم و تجارتم به شهر مدینه بود که در آنجا شنیدم پیغمبری مبعوث شده و علائم و نشانه هایی که حضرت عیسی (علیه السلام) پیش بینی کرده بود در آن حضرت وجود داشت، من مختصر عطر بسیار قیمتی به طور ارمغان برداشته و در مدینه خدمتش رسیدم، زمانی که چشمم به جمال آن حضرت افتاد، از بس که نورانی بود قلب من روشن شد و پس از عرض سلام، دو فاره مشک معطر در نزد آن حضرت گذاشتم؛ آن بزرگوار فرمود: «این چیست؟» گفتم: «هدیه ناقابل» حضرت فرمود: اسمت چیست؟» گفتم: «عبدالشمس» حضرت فرمود: «این اسم را عوض کن و نامت را عبدالوهاب بگذار و اگر تو اسلام میپذیری من این دو مشک را از تو می پذیرم. ای

ص: 112

ختم الكلام

حجت الاسلام عبدالحسین صالحی مرده در کتاب رقعه الاحزان صفحه 180 به طور مفصل مطالبی را بیان کرده که می توان مفاد فرمایشش را چنین نگاشت.

راهب نصرانی چون سر مقدس امام حسین (علیه السلام) را پر نور و مشغول قرائت قرآن دید، به مأمور آن سر مقدس درهم و و دینار فراوانی داد و گفت: امشب سر حسین را به من بده و صبحگاه از من تحویل بگیر . او پذیرفت. راهب نصرانی آن سر نازنین را تحویل گرفته و به اتاق خود آورد و روی سجاده در محراب خود قرار داد . سپس آن سر مقدس را با گلاب شستشو داده و خوش بو نمود و احترامات شایان گذاشت و کراماتی از آن سر منور دید . به همین جهت در آن شب به شرف اسلام نائل آمد و عکس منور آن حضرت را با دقت کامل بر روی پرده ارزشمندی کشید و آن پرده را در خانواده خود به جهت تبرک نگهداری کرد. به مرور زمان مردم از اطراف به زیارت آن تمثال مشرف می شدند و این پرده نسل به نسل و دست به دست چرخید تا پس از گذشت مدتی متخصصین باستان شناسی آلمان آمدند و آن پرده را به قیمت گزافی خریداری کردند و پس از گذشت چندی کارشناسان عتیقه فروشی فرانسه آن پرده را به قیمت سی هزار لیره از ! آلمانی ها خریداری کردند و آن عکس را بر سنگ بسیار قیمتی نقش بستند و پس از آن موزه لور پاریس آن تمثال

ص: 116

بخش دوم : تکلم امام حسين (علیه السلام) از رگهای بریده

تکلم امام حسین (علیه السلام) از گلوی مبارک

2 تکلم از گلوی بریده با دخترش سکینه خاتون (علیها السلام)

حجت الاسلام گنجوی در مرقات الايقان صفحه 105 مینگارد که سکینه خاتون (علیها السلام) گفت: «نصف شب یازدهم از خیمه نیم سوخته خارج و به طرف گودال قتلگاه آهسته آهسته روان شدم و با پدر چنین می گفتم: یا أَبَهْ مِنَ الَّذِي ایتمنى عَلَى صِغَرِ سنی ، یا أَبَهْ مِنَ الَّذِي قَطَعَ وریدک (الی آخر) . (بابا کدام ظالم مرا در این کوچکی یتیم کرده، بابا کدام ستمگر رگهای گردنت را قطع نموده .) ناگاه آوازی از گلوی بریده پدرم شنیدم که فرمود وقتی که از اسیری خلاص شدی و به مدینه بازگشت نمودی به شیعیان بگو:

شیعتی مَا انَّ شَرِبْتُمُ مَاءٍ عَذْبٍ فاذکرونی *** أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِيبٍ أَوْ شهید فاندبونی

ص: 124

3 تکلم از گلوی بریده با خواهرش زینب (علیها السلام)

مورخ خبير آقای لسان الملک در کتاب ناسخ التواريخ متذکر رات است که حضرت زینب (علیها السلام) روز عاشورا را برای پیدا کردن بدن برادر آمد، ناگاه از میان گودال قتلگاه آوازی شنید که بیا اینجا! و حضرت چون آمد، سنگ و چوب و شمشیر و نیزه ها را کنار زد. «فوجدته جثه بلا راس» یعنی، برادش حسین را بدون سر یافت.

5 تکلم از گلوی بریده با خواهر در گودال قتلگاه

حجت الاسلام تبریزی در کتاب بحر المصائب صفحه 338 می نگارد که حضرت زینب کبری (علیها السلام) روز یازدهم محرم و آمد کنار گودال قتلگاه و بدن حسینش را در آغوش گرفت و سلام کرد، ناگاه امام حسین (علیه السلام) فرمود: «ای خواهر مهربان قلب مرا مسوزان و شکیبائی نما، حضرت زینب (علیها السلام) گفت: «برادر جان چگونه شما را با این حال ببینم و صبر نمایم ای کاش مرده بودم و شما را بدین حال نمیدیدم» .

7 تکلم از گلوی بریده با حضرت زینب (علیها السلام)

آیت الله تبریزی به سند خود در بحر المصائب صفحه 338 بیان می دارد که روز یازدهم محرم حضرت زینب (علیها السلام) کنار قتلگاه آمد و صدا زد: «برادر! تو را سوگند میدهم به حق جدم رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) که با من تكلم نما.» جواب نداد . باز عرض کرد: «به حق پدر و مادرم با من سخن بگو .» باز جواب نیامد. یک مرتبه گفت: «سلام بر جسم مجروح و بدن افتاده روی خاک . ناگاه سیدالشهداء (علیه السلام) فرمود: «ای خواهر امروز روز جدائی است .» و آن حضرت از روی خاک حرکت کرده و نشست و خواهر را در آغوش گرفت، حضرت زینب (علیها السلام) هم صورت خود را بر گلوی بریده برادر گذاشت و کلمات جانگذاری فرمود.

9 تکلم از گلوی بریده با خواهر

دانشمند شهیر آقای سپهر در کتاب ناسخ التواریخ صفحه 527 و آیت الله صدر قزوینی در کتاب تذكرة الشهداء صفحه 235 آورده اند که حضرت زینب (علیها السلام) آمد کنار گودال قتلگاه و صدا زد:

أَخِي ياخي الْيَوْمَ وداعنا *** فِدَاكَ أَمَّا تَنْظُرُ الي الطهرات

أَخِي يااخي هَذَا زَمَانُ فراقنا *** فَهَلْ مَجْمَعِ لِي مَعَكَ قَبْلَ وَفَاتِي

به طرزی سوگواری کرد که دوست و دشمن را به گریه در آورد و تصرف ولایتی کرد به طوریکه اشک از چشم اسبان جاری گشت و لشگر شنیدند که حضرت از گلوی بریده فرمود: «خواهر جان مرا واگذار .» حضرت زینب (علیها السلام) بدن را از روی دست به روی خاک گذاشت .

11 تكلم از رگهای بریده با سکینه خاتون (علیها السلام)

مورخ آقای سپهر در ناسخ التواریخ صفحه 529 به سند خود می نویسد حضرت سکینه خاتون (علیها السلام) در میان کشتگان می گشت و پدر! پدر! می گفت و اشک از دیدگانش جاری می ساخت، ناگاه از حلوقم بریده آواز بر آمد: «ای سکینه بيا اینجا .» چون رسید، امام حسین (علیه السلام) از جا حرکت کرد و سکینه خاتون پدر را در آغوش گرفت و مشغول درد دل گشت و او را با شکنجه از بدن پدرش جدا کردند.

13 تکلم از رگهای بریده با سکینه خاتون (علیها السلام)

محدث قمی در منتهی الامال صفحه 405 از مصباح کفعمی آورده که سکینه خاتون (علیها السلام) گفت: «چون پدرم کشته شد آن بدن نازنین را در آغوش گرفتم و بیهوش شدم و در آن حال شنیدم پدرم فرمود:

« شِيعَتِي مَا انَّ شَرِبْتُمُ مَاءٍ عَذْبٍ فَاذْكُرُونِي *** أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِيبٍ أَوْ شَهِيدٍ فَانْدُبُونِي »

15 تکلم از رگهای بریده با دخترش سکینه خاتون (علیها السلام)

آیت الله العظمی سید بن طاووس و حجت الاسلام فاضل دربندی مینگارد که سکینه خاتون (علیها السلام) آمد کنار بدن پدر بزرگوارش و نشست و اول صورت و گیسوان خود را از خون پدرش خضاب کرد و سپس صدا زد: «پدر جان! بنی امیه مرا یتیم کردند . یا أَبَتَاهْ اذا أَظْلَمَ اللَّيْلِ مِنْ يحمی حمای ، وَ انَّ عَطِشْتُ فَمَنْ يَرْوِي ظمای ، یا أَبَتَاهْ نَهَبُوا قرطی وَ ردائی ، یا أَبَتَاهْ انْظُرِ الَىَّ عَمَّتِي الْمَضْرُوبَةُ وَ الَىَّ أُمِّى المسجونه (الى آخر) .» و پدر را در آغوش کشید اعتنقت جَسَدِ أَبِيهَا الْحُسَيْنُ ( ع ) فَاجْتَمَعَتْ عِدَّةٍ مِنْ الاعراب حَتَّى جروها عَنْهُ و در حال غشوه

ص: 131

16 تکلم از رگهای بریده با نصرانی

محدث خبير محمد حسن ارجستانی به سند خود در انوار 132 المجالس صفحه 67 آورده است که شب دوازدهم محرم قافله ای از نصاری عبورشان به زمین کربلا افتاد، شب در آنجا

ص: 132

17 تکلم از حلقوم بریده با امام سجاد (علیه السلام)

حجت الاسلام کاشانی در تذکره الشهداء به سند خود بیان می دارد که امام سجاد (علیه السلام) چون روز دوازدهم محرم وارد کربلا شد بدن پدر بزرگوارش را در آغوش کشید و با اشک سوگواری کرد ناگاه حضرت امام حسین (علیه السلام) از حلقوم بریده با آوازی ضعیف فرمود: «ای نور دیده خوش آمدی».

ص: 133

18 تکلم از رگهای بریده با امام زین العابدین (علیه السلام)

برخی از مورخین در کتب خود و نیز در کتاب تذکرة الشهداء هم چنین متذکر است که امام زین العابدین (علیه السلام) گفت: « یا أَبَتَاهْ بقتلك قُرَّةِ عُيُونِ الشامتين ، یا أَبَتَاهْ بقتلك فَرْحَةِ بَنُو امیه » ای پدر به کشته شدن شما چشمان شماتت کنندگان و بدگویان روشن گشت و دلهای بنی امیه خرسند گردید. یک مرتبه امام حسین (علیه السلام) از رگهای بریده کلماتی فرمودند، از جمله فرمود: ای پسرم خوش آمدی و مشتاق دیدارت بودم» (الی آخر).

بخش سوم : کافرانی که در اثر خون امام حسین (علیه السلام) مسلمان شدند

مقدمه

1 مسلمان شدن 32 نفر در شب عاشورا

حجت الاسلام محمد حسین یزدی در سیف الواعظین صفحه 39 از کتاب لهوف سید بن طاووس آورده که شب عاشورا ی سی دو نفر از لشگر ابن سعد که آنان مأمور گشت بودند، به ی حقانیت امام حسین (علیه السلام) پی بردند و از ارتش کفر به جنود الهی و ایمان پیوستند و در رکاب حضرت امام حسین (علیه السلام) شهید گشتند.

آنها گفتند: «در موقع گشت، به خیمه های ارتش ابن سعد که رسیدیم، صداهای ناروا، آواز و رقص، به همراه شرابخوارگی بود ولی زمانی که به خیام امام حسین (علیه السلام) و لشکرش رسیدیم، صدای قرآن و مناجات با ایزد متعال بود، لذا به لشکر امام حسین (علیه السلام) پیوستیم» .

3 مسلمان شدن پزشک نصرانی

حجت الاسلام شیخ اسماعیل سبزواری در عدد السنه صفحه 504 و آیت الله گنجوی در مرقات صفحه 91 مینویسند که یک پزشک جراح دانشمند نصرانی از فلسطین به کوفه وارد شد و ابن زیاد با حقوق عالی او را استخدام و به کربلا فرستاد، روز عاشورا زمانی که به ابن سعد گزارش دادند که امام حسین (علیه السلام) از اسب به روی زمین افتاد، پسر سعد گفت: «کیست برود و سر حسین را از بدن جدا و جایزه از من و ابن زیاد و یزید دریافت کند.» کسی اقدام ننمود؛ ابن سعد به آن جوان مسیحی گفت: «تو برو و به مدال افتخار حائز شو .» آن جوان با شمشیر برهنه نزدیک گودال قتلگاه آمد و چون چشم او بر صورت نورانی حضرت افتاد، آن حضرت فرمودند: «ای

ص: 142

4 مسلمان شدن مردی از بنی همدان

محدث خبير محمد حسن یزدی در سیف الواعظین صفحه 94 از علامه نراقی آورده که پسر سعد رو کرد به مردی از بنی همدان و گفت: «تو که میگوئی کشتن حسين واجب است، پس تو اقدام نما.» وقتی آن مرد آمد، حضرت نگاه محبت آمیزی به او نمود و فرمود: «دلم نمی خواهد که تو در کشتن من پیشی بگیری، زیرا نصف عذاب دوزخ از آن تو می شود .» گفت: « جَعَلَنِيَ اللَّهُ فداک یابن رَسُولَ اللَّهِ ، چقدر مهربان می باشی» و به لشگر حمله کرد و آنقدر نبرد کرد تا روی خاک افتاد و آواز داد: «حسین جان! مرا در روز قیامت فراموش نفرما» .

ص: 143

5 مسلمان شدن عده ای از یهودیان

ثقه الاسلام محمد باقر شیرازی در جواهر الأخبار مینگارد ه که تعدادی از یهودیان در جسر مسیب سکونت داشتند، شب یازدهم و دوازدهم محرم مشاهده کردند که از زمین کربلا نور ساطع است، لذا در روز دوازدهم وارد زمین کربلا شدند و معجزاتی از بدن مقدس امام حسین (علیه السلام) دیدند و همگی به اشرف اسلام مفتخر گردیدند.

7 مسلمان شدن زعیم یهودیان

علامه مجلسی در بحار الانوار جلد 45 صفحه 178 متذکر است که زعیم یهودیان گفت: «ای یزید این سر کیست؟» یزید پاسخ داد: «مردی خارجی است .» گفت: «نامش را بازگو .» جواب داد: «حسین .» گفت: «پدرش چه نام دارد؟» پاسخ داد: «علی .» « سؤال کرد: «نام مادرش را متذکر شو .» جواب داد: «فاطمه .» پرسید: «فاطمه کیست؟» پاسخ داد: «دختر پیغمبر اسلام .» مهتر یهودیان گفت: « لأجزاكم اللَّهُ خَيْراً و وای بر شما، چند روز قبل مفتخر به او بودید و حال فرزند دختر او را که یک واسطه پیش نبوده، می کشید . ای یزید بدان! بین من و داوود پیغمبر، پدران فراوان واسطه است و طایفه یهود از اطراف می آیند و از خاک قدم من تبرک می جویند .» بعد از جا حرکت کرد و سر منور را برداشت و به آواز بلند گفت: « اشْهَدْ انَّ لَا اله الَّا اللَّهِ وَ انَّ جدک مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ .» یزید گفت: «این یهودی را به قتل برسانید .» و او را به درجه شهادت نائل کردند .

9 مسلمان شدن عالم یهودیان

دانشمند معظم آقای مقدم در کتاب وقایع عاشورا جلد 2 صفحه 234 می نویسد که عالم یهودیان به یزید گفت: «این جوان بیمار که امروز در مسجد جامع شام، چنان خطبه کوبنده ای را خواند و تمام مردم شهر شام را بر علیه تو شوراند چه کسی میباشد؟» یزید آن حضرت را معرفی نمود. یهودی صدا زد: «سبحان الله! هنوز چیزی از وفات پیغمبر شما نگذشته، فرزند او که حسین است راکشتيد؟ تف بر شما باد .»

ص: 146

10 مسلمان شدن پزشک سلطنتی غیر مسلمان

حجت الاسلام کاشانی در تذکرة الشهداء صفحه 417 متذکر است که یک پزشک سلطنتی غیر مسلمان در مجلس یزید حاضر بود؛ زمانی که از سر منور حسین (علیه السلام) معجزاتی را مشاهده کرد و از طرف دیگر زدن چوب خیزران بر لب و دندان را دید، در آن هنگام از جا حرکت کرد، شمشیر کشیدو سر منور حسین (علیه السلام) را برداشت و در آغوش قرارداد و شهادتین را بر زبان جاری نمود و سپس به درجه شهادت نائل شد.

12 مسلمان شدن پدر دختر یهودی به همراه هفتاد نفر از یهودیان

در کتاب نفایس الاخبار صفحه 431 و کتاب بحر المصائب جلد 1 صفحه 293 و اسرار الشهاده صفحه 387 حکایتی را با این مضمون نقل می نمایند که دختری یهودی به مرض شل و

ص: 148

13 مسلمان شدن پادشاه هند با همراهانش

آیت الله گنجوی در مرقات الايقان صفحه 81 مینگارد که دانشمندان اوصاف امام حسین (علیه السلام) و مقام شامخ او را به سلطان قیس پادشاه هند متذکر شدند. مدتی بعد در روز عاشورا با لشگری به قصد شکار به صحرا رهسپار گردید، در این هنگام آهوی خوش خط و خالی نمایان شد، به ارتش گفت نزدیک نشوید، خودش به تنهائی با اسب تاخت تا جائی که خستگی فراوان بر او حکم فرما شد، ناگهان شیری مشاهده کرد و از ترس بر فراز درختی جایگزین شد، شیر غرش کنان در اطراف درخت گردش می کرد، لذا پادشاه احساس خطر نمود و با حال حزن صدا زد: «یا حسین! ادرکنی .» یک دفعه سواری که بدنش مجروح بود از دور نمایان شد، چون چشم آن شیر به آن آقا افتاد، فورا با حال خشوع و خضوع خود را بر روی دست و پای اسب انداخت؛ آن آقا خود را معرفی

ص: 149

14 مسلمان شدن یحیی یهودی در حران

به داستان شماره 53 و 55 در قسمت چهارم از بخش اول در همین کتاب در صفحه 67 مراجعه شود.

16 مسلمان شدن نصرانی

به داستان شماره 60 که سليمان بن مهران نقل کرده در صفحه 70 همین کتاب رجوع شود .

20 مسلمان شدن راهب

به داستان شماره 69 که در صفحه 76 همین کتاب بیان شده، رجوع نمائید .