نغمه های محرم

فهرست مطالب

مقدمه ... 12

چهارده معصوم علیه السلام.... 14

در سوگ جان هستی....16

نوحۀ رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و شهادت امام مجتبی علیه السلام....17

در فراق مولا على علیه السلام....18

علی و زهرا علیهماالسلام....20

نوحه زبان حال مولا علی علیه السالم در سوگ زهرای مرضیه سلام الله علیها....21

زبان حال مولا علی علیه السلام بر تربت زهرای اطهرا علیهاالسلام....23

زبان حال زینب کبری علیهاالسلام در سوگ مادر ....25

زبان حال حضرت زینب علیهاالسلام در سوگ مادر ....27

شهادت امام حسن علیه السلام....28

ثارالله ....29

سلطان عشق ....30

مظلومترین....32

دو بیتی های عاشورایی....34

عهد عشق ...36

حکایت نینوا....38

زمین کربلا ....41

دوبیتی های حسینی ....43

حدث طف....44

مرثیه محرم ....46

ص: 7

بسم الله الرحمن الرحيم

در عاشورای سال شصت و یک هجری، خفّشان و دیو سیرتان کوفی و شامی و پیمان شکنان پست، به هوای خاموش کردن انوار الهی در سرزمین کربلا مجتمع شدند و در مقابل یاران اندک فرزند پیغمبر خدا، صف آرایی چند صد هزار نفری نمودند تا به خیال باطل خویش دنباله امامت و ولایت را قطع کرده و برای همیشه ظلمت و سیاهی شیطانی خویش را بر پهنه زمین بگسترانند و یاد و نام خدا را براندازند. غافل از اینکه خداوند نور خود را بر بندگانش تمام خواهد کرد، ولو اینکه مشرکان و متابعين شیطان بر این کار کراهت داشته باشند. حسین ابن علی عليه السلام که پایان کار خود را می داند و در راه رضای خدای خویش به کربلا آمده است، بارها آن کوردلان را به سوی خداوند فرا می خواند، و چون حجت بر آن دیوانگان سیاه روی تمام می کند، در آن روز یعنی همان عاشورای سال شصت و یک هجری پس از شهادت اصحاب با وفایش و نیز، پس از شهادت برادران و برادر زادگان و فرزندانش پای در میدان نبرد می گذارد.

آری! تقدیر بر کشته شدن حسین عليه السلام بود و گرنه روبهان کوفه و شام را هرگز یارای روبرو شدن و هم نبردی با آن شیر خدا و زیب آغوش مصطفی نبود. پس از نبردی نمایان ندا می رسد که از جنگ با کوفیان و شامیان دست بردارد؛ زیرا که خداوند دوست دارد که او را غرقه به خون مشاهده کند و او که راضی به رضای خداست پای را از رکاب خالی کرده، بر خاک گرم کربلا قرار می گیرد، تو گویی که عرش بر فرش می افتد و گفته پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نیز تفسیر می شود که فرمودند: حسینم در کربلا با لب تشنه به شهادت می رسد». نظم جهان هستی بر هم می خورد. بادهای سرخ و سیاه از جهت های مخالف می وزد، خورشید منکسف شده و از زیر هر سنگ و کلوخی خون تازه می جوشد. سر حسين عليه السلام بر نیزه، قرآن تلاوت می کند، از عرش صدای قد قتل الحسین می رسد. و اهل

ص: 12

چهارده معصوم علیهم السلام

محبوب خاص، خالق سرمد، محمد است *** شایسته مديحت بی حد، محمد است

ختم رسل، سر آمدمجموع انبياء *** و اندر زمانه، مهر ممجّد، محمد است

دست خدا و دوست، بر ذات داور است *** او کیست ابن عم رسول است، حیدر است

داماد مصطفی بود و مرتضی علی *** بر شهر علم احمد مختار او در است

مادر و ام الائمه باعث کون و مکان *** باشد، آن محبوب حق، نور زمین و آسمان

مهر رخشان فاطمه، دخت رسول هاشمی *** کز وجودش انجم إحدى عشر گشته عیان

سر و باغ مرتضی و سبط پاک مصطفی *** گلشن دین از وجودش چون بهاران باصفا

زاده حیدر حسن، نور دو چشم فاطمه *** پاره های قلب او بر طشت افتاد از جفا

نوگل زهرا و پور پاک پیغمبر، حسین *** سرو گلزار امامت زاده حیدر، حسین

سرور آزادگان و یار مظلومان دهر *** بر سر پیمان خود با دوست دادی سر، حسین

السلام ای خیر و زین العابدين *** خود کرامت باشدت نقش نگین

آنقدر گرييد على، بعد از پدر *** کربلا بودی برش هر سرزمین

فاطمه بنت حسن، از مقدمش شد شادمان *** بهر زين العابدن آمد بشارت ز آسمان

باقر آمد در جهان تا بشکفد انوار علم *** بردبار و عالم و داناترين، خلق زمان

نام نیکش جعفر و هم فاضل و هم صادق است *** او که خود بر درد محرومان طبیبی حاذق است

باز شد در عهد او اندر جهان، ابواب علم *** شیعه او تا ابد بر راه و رسمش، عاشق است

ابن جعفر موسی کاظم ملقّب بر امین *** صالح و صابر، دگر القاب بر آن نازنین

شد به زندان از جفا عمر گران او به سر *** تا قیامت پیروانش سوگوار و دل غمین

علی بن موسی شه دین، رضا *** رضا بود و راضی به حکم قضا

رضا آن که گفتی خبرها زغيب *** نشان داشت از جذخود مرتضی

محمد که بودی رضا را پسر *** تقيّش لقب بود آن خوش سیر

ز القاب مشهور و نیکش جواد *** نزاده چو او در سخاوت دگر

ص: 14

در سوگ جان هستی

باعث عالم امکان، به سوی دار بقا رخت ببست زاین مصیبت، دل بس نازک صديقة كبرای بشکست

گفت لبیّک چوبر دعوت حق ختم رسولان خدا *** داد در ماتم او ابن عمش شیر خدا دل از دست

مات و مبهوت فتادند همه عالم ملک و ملكوت *** که تو گویی رگ جان همه عالم هستی، بگسست

به وصال رخ جانانه رسید آن شه خوبان، امّا تیر هجران وجودش به دل امت غمدیده، نشست

مبتلا کرد به هجران خود او امت سرگشته خویش *** گرچه خود از الم و درد و غم و محنت غمخانه، برست

شورشی کشت به پا، در همه کون و مکان یکباره *** رفت تا آن شه کونین ز دنيا سوى ميعاد الست

تا که آن جان جهان چشم فرو بست از این دار فنا *** جان برون شد دگر از پیکره هستی و هر آنچه که هست

تا بدیدم به عزا در پی تابوت توخلقی به فغانند، روان *** باورم شدکه وفایی نبودهیچ دراين دار فرو مایه وپست

کی کمان بود که جان از تن هستی برود اینسان سهل *** عاقبت دست فلک جان و تن امتى از رحلت جانکاه تو خست

تاتو ای روشنی دیده و آرام دل ما زبر ما رفتی *** همچنان آهوی وحشی دل خلق از قفس سينه ز حرمان توجست

این دل غمزده هر دم به تمنای تو در روز و شب است *** ای خدا چون کنم از فرقت او با دل دلدار پرست

تیر مژگان زده ای از خم ابروی کمان بر دل ما *** ز کمند سر آن گيسوي مشكين، نتوان هیچ دگر جانا رست

چون تو رفتی زبر امت ماتم زده با شوق، سوى محضر يار *** بي قد سرو و گل روی تو ما را به جهان کی گل و بستان هوس است

ای گل گلشن هستی چو تو از دست جفا جوی، خزان پژمردی *** این جهان بی گل رویت بخدا صحنه خاشاک و همه خار و خس است

ای که بودی به جهان غمخور و دلسوز تو بر اقت دلخسته خود *** به کجایی که ببینی که چسان امت تو مضطر و بی یار و کس است

يا محمّد، تو بر این امت بیچاره مظلوم به عالم بنگر *** ای همه مهر و وفا، غیر تو بر امت اسلام که فریاد رس است

ص: 16

نوحه رحلت پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و شهادت امام مجتبی علیه السلام

شد شب رحلت *** محمد مصطفی *** کشته از زهر کين *** شد حسن مجتب

فاطمه امشب از *** داغ پدر خون جگر *** از فراق پدر *** خون به دل و نوحه گر

گفت بابا چرا *** عزم سفر کرده ای *** میکنی ای پدر *** از من جدایی چرا

ای پدر بعد تو *** با غم تو چون کنم *** چون صبوری پدر *** با دل پر خون کنم

جان بابا ببين *** به اشک خونین ما *** رحم کن ای پدر *** به دخترت از وفا

می نبینی مگر *** به آه و افغان من *** از چه رو میروی *** ای جان جانان من

بنگر ای پدر *** به قلب سوزان من *** بر سر بسترت *** پدر به شور و نوا

همره فاطمه *** جن و ملک نوحه گر *** رفت از این جهان *** حضرت خير البشر

سینه سوزان على *** از غم ختم رسل *** امتش سر به سر *** در غم سوگ و عزا

آه کز زهر کين *** پاره جگر شد حسن *** اوفتاد از نوا *** آن شه شیرین سخن

اینچنین گفت او *** کی جان خواهر بيا *** زینب مضطرم *** جان برادر بیا

طشتی ای باوفا *** بهر برادر بیار *** از وفاخواهرم *** به پیش رویم گذار

بعد از آن رو سوی *** من مکن ای مه عذار *** تانبینی مگر *** خون گلوی مرا

از گلو خون دل *** سبط پیغمبربريخت *** خاک بر فرق خویش *** زینب مظلوم بیخت

گفت یا رب دگر *** رشته عمرم گسیخت *** که دگر چون کنم *** یا رب از این ماجرا

اوفتاد از نوا *** چو نورچشم رسول *** ام كلثوم زار *** دخت نکوی بتول

دست بر سر زنان *** با تن و جانی ملول *** گفت با داغ او *** من چکنم ای خدا

یاد آمد زنو *** حادثه دیگری *** که به پا شد در آن *** شور و شر و محشری

جان زهرا مگو *** واقعه دیگری *** از حسین من و *** زینب و کرببلا

ص: 17

در فراق مولا علی علیه السلام

شب هجران مولا شد *** زمین در شور و شیدا شد

فغان تاعرش اعلا شد *** على جانم، على جانم

علی قربانی حق شد *** شهید آن عدل مطلق شد

شعار حق محقق شد *** على جانم، على جانم

سوی مسجد خرامان بود *** پَیَش در ناله، مرغان بود

و زینب هم در افغان بود *** على جانم، على جانم

به مأذن، شد شه والا *** اذان گفت آن پری سیما

خبر شد کوفه زآن آوا *** على جانم، على جانم

چومولا در، نماز آمد *** علی سرگرم راز آمد

چه جانش در، نیاز آمد *** على جانم، على جانم

هم او که بذر کین میکاشت *** ز سجده سر چو بر می داشت

ز تیغ کین الم افراشت *** على جانم، على جانم

زخون فرق شاه دین *** کف محراب شد رنگین

امان از آن رخ خونین *** على جانم، على جانم

به بالینش حسن آمد *** چو ماه انجمن آمد

به صد رنج و محن آمد *** على جانم، على جانم

حسین آمد به بالینش *** علی با روی رنگینش

همی میداد تسكينش *** على جانم، على جانم

رسد از عرش، این آوا *** که مردم، کشته شد مولا

علىّ عالى اعلا *** على جانم، على جانم

على از مسجد آوردند *** به سوی خانه اش بردند

ز هجرش خلقی افسردند *** على جانم، على جانم

ص: 18

علی و زهرا علیهماالسلام

تو نقطه زير باء بسم اللّهی *** تو دست خدائی و عین اللهی

در دوستی تو با خدا شکّی نیست *** زیرا که تو ياعلی ولی اللهی

توناشر لا إله إلا اللهی *** هم دست محمد رسول اللهی

هم کفو به بانوی دو عالم زهرا *** داماد و پسر عم حبيب اللهی

میرسید از سوی زهرا بوی سیب *** بر مشام جان تبدار حبيب

بعد مادر مصطفی چون رخت بست *** گشت او از کودکی محنت نصیب

از جفاتاشاخه گلبن شکست *** باغبان گل رگ جانش گسست

دستش از هر چاره ای کوتاه شد *** آن فتی کو خود خدا را بود دست

احمد به حیات خویشتن بر تو گریست *** محبوب خدای ذوالمنن، بر تو گریست

همراه علی، زینب و كلثوم و حسین *** یا فاطمه بسیار حسن، بر تو گریست

آن کس که به ذات خود مطهّر زهراست *** باخلقت کونین برابر زهراست

همسر به على و مام سبطین رسول *** بر ختم رسل دختر و مادر زهراست

ص: 20

نوحۀ زبان حال مولا علی علیه السلام در سوگ زهرای مرضیّه سلام الله علیها

ای مونس على *** يابنت مصطفي *** يافاطمه به من *** کی کرده این جفا

قربان آن دل *** بس خسته ات شوم *** قربان پهلوی *** بشکسته ات شوم

زهرای نوجوان *** ای نور دیده ام *** ای یار خستۀ *** محنت کشیده ام

تو خیر بانوان *** هستی به عالمين *** شد محسن تو سقط *** از جور ظالمین

از داغ تو رود *** خون از دو دیده ام *** آه این چه حالت است *** ای نو رسیده ام

نیلی است روی تو *** ای وای بر علی *** روی نکوی تو *** ای وای بر علی

بر گو که چون کنم *** بعد از توفاطمه *** دل پر ز خون کنم *** بعد از تو فاطمه

زاری کنان ببین *** از هجر تو حسن *** خون ریزد از دو چشم *** آن ماه انجمن

با قلب پر ز خون *** آن نور هر دو عین *** بر سر زنان نگر *** از ماتمت حسین

بر زینب حزين *** جانا نظاره کن *** تسکین قلب او *** ای ماه پاره کن

بر نعش پاک تو *** کلثوم خونجگر *** اگه میزند به رو *** گه میزند به سر

ای روح وجسم وجان *** ای دختر رسول *** بردی توان من *** يا ايّها البتول

ای ماه روی من *** یار نکوی من *** از مهر دیده باز *** بنما به سوی من

دشمن به بازویت *** تاتازيانه زد *** آتش ز جان من *** آندم زبانه زد

يافاطمه دگر *** زاین ظلم و این جفا *** با مصطفی مگو *** ای یار باوفا

بر سينۀ توآه *** میخ در آمده *** بعد از تو عمر من *** جانا سر آمده

جان علی مگو *** يابنت مصطفی *** با ابن اعمّ *** من زاین جور و این جفا

بعد از تو فاطمه *** ای یار مهربان *** خونریزم از دوچشم *** هر روز و هر شبان

زینب به سر زنان *** بر روی پیکرت *** بنمای دیده باز *** بر روی دخترت

بنگر حسین تو *** چون ناله میکند *** دامان ز خون دل *** چون لاله میکند

زهرای خوب من *** جانم فدای تو *** ناید به گوش من *** دیگر صدای تو

باور نداشتم *** کی یار نازنین *** از پیش من روی *** با حالتی چنین

ص: 21

زبان حال مولا علی علیه السلام بر تربت زهرای اطهرعلیهاالسلام

چسان خون دل از *** دو دیده نريزم *** که رفت از كف من *** خدایا عزیزم

الهی ز داغش *** از تن شد توانم *** ندارم نشانی *** ز یار جوانم

به روی گل او *** بود جای سیلی *** که دیده به عالم *** چو من، یاس نیلی

که پهلوی او را *** خدایا شکسته *** پر و بال من را *** خدایا که بسته

زند آتش امروز *** زجانم زبانه *** که بر بازوی او *** زده تازیانه

گل یاس من را *** که بنموده پرپر *** که کرده ز داغش *** دلم را پرآذر

بر آن سينۀ *** تو چو میخ در آمد *** به جان تو عمرم *** دگر بر سر آمد

انيسم تو بودی *** به روز و شب من *** ز داغت در افغان *** ببین زینب من

حسن از فراق *** تودر شوروشين است *** پریشان ز داغِ *** تو جانا حسین است

گل روی زهرا *** به خاک اندر آمد *** دگر صبرم ای وای *** از این غم سرآمد

بر احوال زارم *** خدایا گواهی *** پس از فاطمه من *** ندارم پناهی

عزیز دل من *** شوم من فدایت *** بسی شرمسارم *** زمهر و وفایت

زخون جگر اشک *** ز دیده بریزم *** که رفته ز دستم *** نگار عزیزم

پس از مرگت ای جان *** از این عمر سیرم *** دعا کن عزیزم *** که تا من بمیرم

به خاک سیه شد *** نهان ماه افلاک *** خدایا که چون من *** گلی کرده در خاک

علی را تو بودی *** انيس شبانه *** دل شب پریدی *** چرا زآشیانه

فراق تو جانا *** شده مشكل من *** امان از دل من *** امان از دل من

نظر کن حسن را *** که چون مرغ بی پر *** ز سوز دل خود *** زند دست بر سر

نگر فاطمه جان *** تواین شور وشین را *** ببین اشک و آه *** عزیزت حسین را

به سوگ تو اکنون *** همه عالمينند *** ز داغت در افغان *** ببین زینبَینند

چسان سوی خانه *** عزیزم کنم رو *** چسان بينم آن در *** که آمد به پهلو

بیائید اینک *** حسن نور عينم *** فدای تو بابا *** عزیزم حسینم

ص: 23

زبان حال زینب کبری علیهاالسلام در سوگ مادر

از کودکی شد قسمت من خانه داری *** هم خانه داری می کنم هم سوگواری

يارب چه سازم *** من با حسینم *** باشد در افغان *** نور دو عینم

مادر ز داغت خون به جای اشک بارم *** مرگ تو را جان تو من باور ندارم

از خانه رفتی *** اندر دل شب *** آتش زدی تو *** بر جان زینب

آتش زند امشب ز جان من زبانه *** دیدم به بازوی تو جای تازيانه

مادر الهی *** زینب بمیرد *** زنده نماند *** ماتم بگیرد

مادر به پهلوی توتا میخ در آمد *** جان عزیز تو که عمرم بر سر آمد

از خانۀ ما *** رفتی شبانه *** بعد از تو از کی *** گیرم نشانه

میگفت علی پهلوی تو از كين شکستند *** مادر رگ جان على از هم گسستند

مادر چرا بود *** روی تو نیلی *** مادر مگر بود *** آن جای سیلی

مادر علی زانوی غم در بر گرفته *** بابا دوباره ناله را از سر گرفته

مردم ببينيد *** جور و جفارا *** زینب چه سازد *** این ماجرا را

گفتی بزن شانه به گیسوی حسینم *** گفتی تسلّی ده تو بر نور دو عینم

مادر فدای *** مهر و وفايت *** زینب بميرد *** مادر برایت

دیگر پس از تو خانۀ ما گشته خاموش *** اما دلم بهر حسينت میزند جوش

امشب حسینت *** ُکنجی نشسته *** با چشم گریان *** قلبی شکسته

يارب گواهی امشب تو خود بر آل محمد *** مزد رسالت این گونه دادند مردم به احمد

بود و نبودم *** مادر کجایی *** یاس کبودم *** مادر کجایی

مادر از این پس طاقت دوری ندارم *** تا چند بر خاک مزارت سر گذارم

ای نوگل من *** مادر کجایی *** خون شد دل من *** مادر کجایی

مادر برای ما تو زحمتها کشیدی *** اما به عالم روی خوش مادر ندیدی

ص: 25

زبان حال حضرت زینب علیهاالسلام در سوگ مادر

ای مادر من، زهرای اطهر، دخت پيمبر *** مادر نظر کن، بر ناله های، جانسوز حیدر

از خانه بردند، دخت نبی را، الله اكبر *** زینب چه سازد، با این مصیبت، ای جان مادر

آتش زند از، جان من امشب، يارب زبانه *** بهر چه بودند، یاس کبود، ما را شبانه

مادر شب است و، بابا دو دستش، بر زانوی غم *** مادر على از، داغت نشسته، در بحر ماتم

جانا در افغان، بنگر حسین را، آن نور عينت *** با قلب سوزان، با چشم گریان، بنگر حسينت

گیرم حسن را، خاموش کردم، با هر بهانه *** اما چه سازم، من با حسينت، آن ناز دانه

دیدم که مادر، بر پهلوی تو، میخ درآمد *** این ظلم بی حد، هم بر پیمبر، هم حیدر آمد

بابم علی هم، از گریه آرام، امشب نگیرد *** مادر الهی، زین غصه و غم، زینب بمیرد

یک سو حسن در، افغان و زاری، آن نور عينم *** میسوزد امشب، در آتش دل، یک سو حسینم

مادر چه سازم، من با حسينت، در این میانه *** گویا شنیده، کامد به بازو، يت تازيانه

يكجا ز داغت، ای جان مادر، در شور و شینم *** یکجا در آتش، از ناله جان، سوز حسینم

يارب گواهی، بر حالت ما، ای حق داور *** این خانه ماست، کاتش گرفته، هم مانده بی در

مزد رسالت، این گونه دادند، مردم به احمد *** اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمير وآل محمد

ص: 27

شهادت امام حسن علیه السلام

زینب مظلومه ام از بهر من طشتی بیار *** جان خواهر مادری کن بر من مظلوم زار

ریخت از راه گلو از زهر کين خون دلم *** ام كلثوم حزين جان می سپارد ز این الم

جان خواهر، جان خواهر، زينب غم پرورم *** یکدم ای خواهر بیا، از مهربانی بر سرم

یا حسین جان ای شهید تشنه کام کربلا *** ای برادر، ای برادر بر سرم یکدم بیا

من فدای كام عطشان تو گردم یا حسین *** شاه بی غسل و کفن کی دیده چون تو نور عين

لحظه آخر بود، جان برادر از وفا *** رو سوی قبله بكش ای نازنین پای مرا

از دو چشمت اشک خونین، جان من، جاری مکن *** جان زهرا، جان زینب، اینقدر زاری مکن

جان من از کف مده از داغ من صبر و شکیب *** نور چشمانم شوی ملحق تو بر ما عنقریب

نور چشمان ترم جانم فدایت یا حسین *** جان فدای ماجرای کربلایت یا حسین

يااخا، جان حسن اینقدر، بی تابی مکن *** از اشک خونین، دامن ای مظلوم عابی مکن

بعد مرگم کن مدارا با عدوی خیره سر *** تا بقیع ای شاه خوبان نعش پاکم را ببر

شاه دین اندر کفن آن پیکر مجروح کرد *** در فغان کلثوم و زينب با دلی پر خون و درد

گفت زینب بار الها تازه شد داغ پدر *** جای مادر خالی اینک تازند بهرت به سر

تیرباران شد ز اعدا پیکر پاک حسن *** آه شد در خاک تیره، چون حسن خونین کفن

شاه مظلومان حسین از دل ز داغش ناله کرد *** دامن از خون جگر از داغ او چون لاله کرد

گفت یارب پشتم از داغ حسن بشکسته شد *** ز این غم عظما خداياجان زارم خسته شد

جان فدایت یا حسین ای تشنه کام کربلا *** کشته گشتی در کفن ننمود کس جسم را

ص: 28

ثارالله

چه گویم با دل زهرا چه کردند *** به فرزندش در آن صحرا چه کردند

چسان از جان هستی جان گرفتند *** و یا آن قوم بی پروا چه کردند

در آن دشت بلا بلوا بپاشد *** چه گویم کاندر آن بلوا چه کردند

به دشت نینوا محشر به پا شد *** لعينان اندر آن غوغا چه کردند

بر آن لب تشنگان وادی عشق *** خسان بر ساحل دریا چه کردند

در این دنیای بی مقدار دیدی *** هواداران این دنیا چه کردند

نگر کاندر مصاف باطل و حق *** تبه کاران در این سودا چه کردند

حسین بود آیت عظمای داور *** دَدان با آیت عظما چه کردند

چگونه از تن او سر بریدند *** ويا با پیکر مولا چه کردند

خدایا لشکر خونخوار کوفی *** به شاه یکه و تنها چه کردند

زکین شد مشک سقّا تیرباران *** پس آنگه با خود سقا چه کردند

على اكبر روان شد سوی میدان *** بر آن مهر جهان آرا چه کردند

گل باغ حسن فرزند زهرا *** به قاسم آن شه والا چه کردند

به دستان حسین آمد چواصغر *** بر آن تازه گل زیبا چه کردند

سكينه گفت يارب باش شاهد *** که این قوم لعین با ما چه کردند

در آن شام غریبان آن لعينان *** به جان زینب کبری چه کردند

ص: 29

سلطان عشق

حسینم روح و جسم و جان عشقم *** فنا در حضرت جانان عشقم

زخاطرها رود کی نام و یادم *** که من پرورده دامان عشقم

دلیل عاشقی از من چه جویی *** که من خود حجت و برهان عشقم

من اندر منظر جانانه خویش *** به خون غلتیده در میدان عشقم

عجب نبود ز من این عشق بازی *** که پور برترین مردان عشقم

شدم فسانی به راه خالق عشق *** از این رو تا ابد سلطان عشقم

چوبار من ز من بگرفته پیمان *** هماره بر سر پیمان عشقم

نمودم عشق را با خون چومعنا *** کتاب و دفتر و دیوان عشقم

چو در دریای خون گشتم شناور *** در عالم بحر بی پایان عشقم

منم گم گشته احرار عالم *** من آن مهر و مه تابان عشقم

نباشد هیچ پایانی بر این عشق *** که من آن چشمه جوشان عشقم

به عشق من بسنجند عاشقان را *** که خود معیارم و میزان عشقم

بود معشوق من چون حضرت یار *** دمادم بر سر فرمان عشقم

شدم فانی چواندر پار زاين رو *** امام و سرور خوبان عشقم

جهان تا هست کی گردم فراموش *** نمی آید به سر دوران عشقم

چو دادم سر به راهش در خط عشق *** جهانی می دهد تاوان عشقم

چو بگشود از اذل او دفتر عشق *** از آن دم تاکنون عنوان عشقم

به باغ و گلشن و بستان توحید *** همیشه مرغ خوش الحان عشقم

چه میجویی ز راز عشق باز آی *** که من پیدا و هم پنهان عشقم

گذاری گربنای عاشقی را *** مرا میجو که من بنیان عشقم

مرا در سینه عشاق جوئيد *** که خود از برترین نیكان عشقم

رسیدم چون بر آن معشوق راضی *** از این احسان، بسی شایان عشقم

ص: 30

مظلومترین

حسین ای اسوه و الگوی مردان *** حسین ای گوشوار عرش يزدان

حسین ای پارهی جان پیمبر *** حسین ای زادهی زهرای اطهر

حسین ای جلوهی اوصاف داور *** حسین ای نور حق، ای پور حیدر

حسین ای راكب دوش محمد *** حسین ای نازنین، محبوب سرمد

تو از روز ازل مظلوم بودی *** چرا، چون امر تو محتوم بودی

به زهرا دخترش فرمود، احمد *** که ای محبوبه ام، جان محمد

حسن را باز دار از شیر دیگر *** عزيزم كن جدا از خويش شبَّر

چرا چون این بود فرمان داور *** که بخشد بر حسن نيكو برادر

ز اوصاف نکویش باز میگفت *** به زهرا اينچنين زان راز میگفت

خدایت می دهد، نور دو عینی *** عزیز عالم امکان، حسینی

کسی محبوبتر چون آن نکو نیست *** به پیش حق عزيزى همچو او نیست

ولی این را بدان ای دختر من *** عزیزم دختر نیک اختر من

همین فرزند کاندر نزد يزدان *** نباشد هیچ کس محبوبتر از آن

کُشندش امت گمراه از کین *** زخونش میشود یک دشت رنگین

نماندش چون دگر انصار و ياری *** لب عطشان کنار نهر جاری

به جای آب در آن دشت سوزان *** دهندش آب از شمشیر بران

پس آنگه اسبها را زین نمایند *** تنش را پایمال از کین نمایند

خیامش را كنند از کینه غارت *** برند اهل حریمش در اسارت

چو بشنید این سخن زاهرای محزون *** دلش از قول بابا گشت پر خون

بگفتا چون که هست از سوی داور *** پذيرفتم من این امر مقدر

ولی شدبا کراهت حامل او *** از آن امری که میشد شامل او

هم او را با کراهت زاد زهرا *** چو حمل خويش را بنهاد زهر

ص: 32

دو بیتی های عاشورایی

عالم همه قطره اند و دریاست حسین *** شاهان همه بنده اند و مولاست حسین

دیدی که چه شد عاقبت دشمن او *** معدوم شدند ولیک بر جاست حسین

شاهی که گشت خلقت عالم به خاطرش *** جبریل مینمود نگهباني درش

بی غسل و بی کفن به بیابان کربلا *** از کین فتاد پیکر پاک و مطهرش

نور جاوید خدایی، يا حسين *** شهسوار کربلایی یا حسین

کیستی ای نور چشم فاطمه *** کز همه دل می ربایی یا حسین

کشتند كوفيان زره کین برادرش *** عباس آن برادر با جان برابرش

پشت حسین شکست در آن دشت پر بلا *** تا ديد غرقه خون تن سردار لشکرش

یا حسین ای من بلاگردان تو *** جان فدای آن لب عطشان تو

سینه ام سوزان آن داغ گران *** دیده من تا ابد گریان تو

شاهی که د زمانه ملک بود چاکرش *** افتاد بر زمين قد سرو تناورش

افتاد روی خاک همان تن که جدّ او *** بر دوش خود سوار نمودی مکررش

یا حسین ای از تبار إنّما *** یا حسین ای زينت ارض و سما

ای عزیز فاطمه چون می شود *** گوشۀ چشمی نمایی گربه ما

حاصل نمود حسین چو مرضات داورش *** پُر شد زبادۀ محبت او چونکه ساغرش

تا بنگرد به مردی و جانبازی حسین *** آمد ز سوی جنت فردوس، مادرش

ص: 34

عهد عشق

داني چرا که ماریه کرب و بلاستى *** کانجا که عشق اوست بلا در بلاستی

از عاشقان مپرس ز سوز و گدازشان *** عاشق در اشتیاق بلا و جفاستی

هر جا که وصل یار دهندش به نقد جان *** سودا گری به وادی قدس مَناستی

در جنگ، زیر بارش باران تیر و تیغ *** با دوست، گرم گفت و شنود و صفاستی

او را که دل سپرده به دلدار، لاجرم *** بر دست یار دیدۀ لطف و عطاستی

دیدی چگونه قامت سرو روان خمید *** از چرخ کج، مگر که توان دید راستی

سلطان سبز پوش زمان را چه میشود *** بر پیکرش ز خون شقایق قباستی

گفتند عشق پیرو اندرز عقل نیست *** هر عاشقی چنین کند اينش جزاستى

تفسیر عشق کرد حسین، پیش روی عقل *** و از این قضیه، قامت هستی دو تاستى

خونی که ريخت از تن سلطان کربلا *** جان حسین فاطمه خون خداستى

افتاد بيرق از کف عباس نامدار *** اکنون به بام باور آن لواستی

هر صبح، عطر گیسوی مشکین اکبرش *** بس جان فزا به همره باد صباستی

قاسم که بود مرگ برش خوش تر از عسل *** دیدند دشمنان که به شوق لقاستی

اگه نيم ز وعده قالوا بلى، ولی *** دانم كه بر سبيل الهی فداستى

با اشتیاق بود روان دید از قفا *** گویا که مادر است چنین در نواستی

خواهر دوان دوان به حسینش اشاره داشت *** جانا تو زیب و زینت عرش علاستی

گفتا اجازه ده که ببوسم گلوی تو *** جانا تو زیب و زینت عرش علاستی

تو زیب عرش بودی و آدم به آب و گل *** جانا تو زیب و زینت عرش علاستی

آخر حسین کجا و شروران روزگار *** ایل خدا مقابل قوم دناستی

گرم قتال، وعده قالوا بلى، رسید *** فرمود کاروان به ره و این دراستى

دست از نبرد زاده خیرالنسا کشید *** زیرا که بر قضای الهی رضاستی

ص: 36

حکایت نینوا

شاهی که گشت خلقت عالم به خاطرش *** جبریل می نمود نگهبانی درش

بی غسل و بی کفن به بیابان کربلا *** افتاده بود پیکر پاک و مطهرش

آن شه کز آن ستم كه روا شد بر او مدام *** آزادگان به عرصه ی گیتی مکدرش

خشکیده شد عقيق لبان شهنشهی *** کز مهر بوسه داد بر آنها پیمبرش

کشتند پیش دیدهی مظلوم روزگار *** عباس آن برادر باجان برابرش

عطشان کنار ساحل دریا شهید شد *** فرماندهی سپاه حسین آن مظفرش

از دل نمود ناله و آه از جگر کشيد *** در خاک و خون چو دید حسین جسم اکبرش

نزدیک شد که جان رود از پیکر حسین *** بر خاک تيره ديد چو آن مهر انورش

چون دید نعش اكبر خود را از روی زين *** افتاد روی پیکر چون گل، مطهرش

آورد اصفرش به تمنای جرعه آب *** کوبود يادگار ز گلهای پرپرش

آمد ز دست حرمله آن ملحد شقي *** تیر جفا به حلق بلورين اصغرش

بی یار و بی معین به صف کربلا شدی *** شاهی که در زمانه ملک بود، چاکرش

در خیمه گاه، خواهر خود را وداع کرد *** می رفت چونکه زینب دلخسته از برش

جانش چو بود عاشق دیدار کردگار *** پا در رکاب کرده و هی زد به ندرش

آمد برای یاری دین سوی رزمگاه *** از روی کین احاطه نمودند، لشکرش

زینب نظاره کرد، بی یاری حسین *** امانبود کشتن آن شاه، باورش

تابنگرد به مردی و جانبازی حسین *** آمد ز سوی جنت فردوس مادرش

راضی حسین شد به رضای خدای خویش *** آری چنین نموده خدا خود مقدرش

افتاده چون به خاک شهنشاه کربلا *** خنجر به دست شمر لعین بود بر سرش

بر تل ستاده زينب و بودی نظاره گر *** خون جگر روان، ز دو چشم ز خون ترش

ص: 38

زمین کربلا

اول عشق و يقين *** سرزمین کربلاست *** آخرش تقدیم جان *** بر سر عهد و وفاست

هر کسی در هر کجا *** گر که منزل می کند *** کربلا منزل گه *** عاشقان بی ریاست

آن که اندر نينوا *** جانفشانی می کند *** عاشق و سرگشته *** ذات پاک کبریاست

اول عشق و یقین *** سرزمین کربلاست

در ره دین خدا *** هر که جانبازی کند *** اندر این وادی همه *** سر جدا پیکر، جداست

باید از خون گلو *** دست و پا بندد حنا ادعای عاشقی *** در ره دین هرحراست

اول عشق و يقين *** سرزمین کربلاست

سر شود از تن جدا *** وانگهی بر نیزه ها *** عشقبازی اینچنین *** در ره عاشق بجاست

عاشق جانان شدن *** کی بود کار همه *** میتپددرخاک وخون *** دهرکسی را این بناست

هر که عاشق شديقين *** پاره پیکر میشود *** بی سر و پیکر شدن *** در ره جانان رواست

هر که دل بندد به يار *** از سر و جان بگذرد *** آری اندر خوان خون *** میزبان او خداست

اول عشق و يقين *** سرزمین کربلاست

باید اندر راه دوست *** واله و حیران شدنآخرآوارگی *** از کجا تاناکجاست

گر به راه دین حق *** غرقه خون گردد کسی *** تا ابد بر خون او *** ذات حق خودخونبهاست

اول عشق و يقين *** سرزمین کربلاست

باید اندر راه دوست *** واله و حیران شدنآخرآوارگی *** از کجا تاناکجاست

گر به راه دین حق *** غرقه خون گردد کسی *** تا ابد بر خون او *** ذات حق خودخونبهاست

هر کسی کو پا نهد *** بر سر میدان عشق *** غرقه اندر خون شود *** بهر او این ماجراست

عشق يعني دادن *** جان به راه دلبری *** تا ابد بر عاشقان *** پیکری خونین سزاست

اول عشق و يقين *** سرزمین کربلاست

هرکسی جان می دهد *** در ره جانانه ای *** عاشقی دلداه است *** او به معشوق آشناست

هرکه دل بسپرده است *** بر رخ دلدار خود *** جز وصال دلبرش *** از علايق ها رهاست

اول عشق و يقين *** سرزمین کربلاست

ص: 41

دوبیتی های حسینی

دلم در بند یک موی حسین است *** نگاهم تا ابد سوی حسین است

نشاید شانه بر گیسو زنم من *** که خاک آلوده گیسوی حسین است

حسین فاطمه جانم فدایت *** به قربان تو و عهد و وفایت

سر مرغی نبرد کس به دوران *** بريدند از چه رو سر از قفايت

ندیدم چون تو شاه کم سپاهی *** بکشتندت به چه جرم و گناهی

بشر بعد از چنين جرم و جنایت *** کجا با خود برد این رو سیاهی

فدای كام عطشانت شوم من *** هلاک قلب سوزانت شوم من

درون روضه ی رضوانت ای جان *** شود آیا که مهمانت شوم من؟

فدای آن همه تاب و تب تو *** فدای ناله های زینب تو

به زیر تیغ هم بود ای حسین جان *** دعا از بهر امت بر لب تو

پس از تو باغ و بستان را صفا نیست *** چو خاک مرقدت دارالشفا نيست

چرا هجرت نمودی از مدينه *** که دانستی که کوفی را وفا نیست

بیا شیعه همی در شور و شین باش *** مدام اندر غم آن نور عین باش

رسی چون بر سر آبی گوارا *** به یاد کام عطشان حسين باش

به بام گنبد عرش آستانش *** علم از خون همی دارد نشانش

خداوندا رسان منصور ما را *** که گیرد انتقام از دشمنانش

ص: 43

حدیث طف

پرستوی مهاجر *** از آشیان جدا شد *** مهاجر مدینه *** روان به کربلا شد

امير کشور عشق *** قدم به کربلا زد *** در آن دشت بلا خيز *** بر عاشقان صدا زد

دشت بلا که گویند *** اهل ولا همینجاست *** مقصد ماعزیزان *** کرب و بلا همینجاست

تشنه ی خون بود این *** وادی بی کرانه *** سرخی رنگ خاکش *** می دهد این نشانه

آه که اندر آن دشت *** بس ستم و جفا شد *** ظلم و جفای بی حد ***

بر آل مصطفی شد

شنیده ام جوانی *** عروسیش عزا شد *** شنیده ام که خونش *** به دست و پا حنا شد

شنیده ام که مادر *** خوانده بر او سرودی *** سرودهای و اما *** به صوت رود رودی

گفت که رودم ای وای *** قاسم نوجوانم *** کاش پس از تو مادر *** من به جهان نمانم

شنیده ام در آن دشت *** لشکر غل و غش بود *** به خیمه های عصمت *** صدای العطش بود

ساقی آل طاها *** سوی فرات رو کرد *** تشنه دودست خود را *** بر آب شط فرو کرد

گفتا حسین زهرا *** تشنه لب است عباس *** آب، اگر بنوشی *** بس عجب است عباس

شنیده ام که تشنه *** فرات را رها کرد *** مشک کشید بر دوش *** رو سوی خیمه ها کرد

آه که دستهایش *** از بدنش جدا شد *** هم ز عمود کینه *** فرق سرش دوتا شد

بر سر او شتابان *** تا که برادر آمد *** گفت که بارالها *** عمر حسین سر آمد

می رود اما به جنگ *** شیعه، کنون جوانی *** آه جوان چه گویم *** چشمه ی زندگانی

گفتند که با پیمبر *** هیچ نمی ستیزیم *** خون رسول حق را *** ما به خطا نریزیم

گفت به لشكر دون *** شبه پیمبر من *** زاده ی مرتضایم *** علی اکبر من

حمله بر او نمودند *** لشکر کین به یک بار *** گشت جهان به چشمش *** یکسره تیره و تار

غرقه به خون نمودند *** پیکر پاکش از کین *** شبه پیمبر افتاد *** از سر زین بر زمین

تا که حسین ز خيمه *** بر سر اکبر آمد *** بر سر نعش اكبر *** پور پیمبر آمد

آه ز دل برکشید *** گفت که ای نوجوان *** بعد تو بابا على *** فنا شود این جهان

وای که لیلا از این *** واقعه دل خون شود *** گر که ببیند ترا *** واله و مجنون شود

ص: 44

مرثیۀ محرم

محرم آمد و عیدم عزا شد *** حسینم وارد کرببلا شد

دل از غم کینه دیرینه دارد *** غم آل عبا در سینه دارد

جو وارد شاه دین در نینوا شد *** تمام دشت و صحرا در نوا شد

چنین فرمود با زینب که خواهر *** عزیز مادرم جان برادر

در این دشت بلا بي يار گردی *** اسير فرقه كار گردی

کشند از كينه طفلان تو خواهر *** در این دشت بلا اين قوم کافر

امان از قاسم و دامادی او *** نبیند مادر او شادي او

در این صحرا عزا گیرد برایش *** برای قاسم نوکدخدایش

ز طفلانم چه منع آب گردد *** سكينه از عطش بی تاب گردد

رود آب آورد س قای طفلان *** به میدان می شود فرقش پریشان

جدا از تن شود دستان عباس *** به خون خویش غلتد خسرو ناس

به چشمان خودت بینی تو خواهر *** سوی اعدا رود شهزاده اکبر

به میدان می رود روح روانم *** علي اكبر تازه جوانم

چو سروی می رود او از بر من *** بیاید غرقه در خون اكبر من

ز غم ليلا شود مجنون اكبر *** کند رنگین دو دست از خون اكبر

نشیند با غم و خواند سرودی *** سرودی بانوای رود رودی

همی گوید جوانم رودم ای رود *** شه شیرین زبانم رودم ای رود

نبستم حجله شادی برایت *** نشستم رود من، اندر عزایت

پس از مرگ علی اکبر من *** ببینی بر سر نیزه سر من

ولی جان حسین و جان مادر *** به جان مادرم زهرای اطهر

مبادا بعد من شيون کني تو *** ز مرگم شادمان دشمن کنی تو

چو دیدی پاره پاره پیکر من *** مزن بر سینه و سر خواهر من

شنیدی خواهرم انديشه بنما *** پس از من بردباری پیشه بنما

ص: 46

در هوای کربلا

دل هوای کربلایت کرد و من هم آمدم *** تابه زخم دل نهم ای شاه مرهم آمدم

صوت هل من ناصرت از کربلا آید به گوش *** از غم بی ياريت خون دلم آید به جوش

تا که میگفتی تو در دشت بلا هل من معين *** کاش بودم یا حسین فاطمه در آن زمین

دل هوای کربلایت کرد و من هم آمدم

کربلايت يا حسین جان، قبلۀ دلهای ماست *** خاک پاک تربت توبهر ما دارالشفاست

تربت نام آشنایت بوی اکبر می دهد *** بوی آن گیسوی پر از مشک و عنبر می دهد

دل هوای کربلایت کرد و من هم آمدم

کاش بودم تا که در راه تو ترک سر کنم *** جان فدای تار گیسوی علی اکبر کنم

جان ماقربانی محراب ابروی علی *** جان یک عالم فدای قد دلجوي على

دل هوای کربلایت کرد و من هم آمدم

اكبرت شديا حسین قربانی دین خدا *** در ره آئين حق سبط پیمبر شد فدا

شد ز خون شبه پیغمبر اگر رنگین زمين *** محكم از خون علی اکبر شده ارکان دین

دل هوای کربلایت کرد و من هم آمدم

ناله لیلا به گوشم میرسد از خیمه ها *** مادر دلخسته اش از داغ او اندر نوا

از فراق اكبر رعنا جوان در شور و شین *** سینه سوزان در فراق اكبر آن نور دو عين

دل هوای کربلایت کرد و من

قاسمت گويا به دشت کربلا داماد شد *** گوئیا آن نوجوان از درد و غم آزاد شد

آری آری حجله گور از برایش بسته شد *** تازه دامادت به خون پیکرش آغشته شد

دل هوای کربلایت کرد و من هم آمدم

سرو بستان حسن آن قاسم شیرین زبان *** نوگل باغ حسن شد عاقبت در خون طپان

تا همیشه می رسد آه و فغان مادرش *** میکند آه و فغان اندر کنار پیکرش

دل هوای کربلایت کرد و من هم آمدم

ص: 47

نوحۀ محرم

ای حسینیان *** ماه ماتم شد *** ماه اشک و خون *** یا محرم شد

سوی کربلا *** شاه دین آمد *** تادیار عشق *** دل غمین آمد

خیمه زد در آن *** وادی خونین *** شاه کربلا *** با دلی غمگین

بر سر وفا *** شاه مظلومان *** شد به کربلا *** سرور خوبان

قتل شاه دین *** هم مسلم شد *** ای حسینیان *** ماه ماتم شد

همره حسين *** زينب محزون از *** غم حسین *** با دلی پرخون

کودکان او *** اندر آن صحرا *** جمله در غم *** زادۀ زهرا

اندر آن زمین *** قاسم افکار *** از غم عمو *** با دلی غمبار

سوی کوفیان *** او مصمم شد *** ای حسینیان *** ماه ماتم شد

از عمو طلب *** اذن میدان کرد *** مادر حزين *** آه و افغان کرد

گفت ای عمو *** من پسریشانم *** ده تو از وفا *** اذن میدانم

تاکنم فدا *** جان به پای تو *** جان و سر دهم *** از برای تو

اذن رفتن *** او مسلم شد *** ای حسینیان *** ماه ماتم شد

از حرم برون *** مادر قاسم *** آمد آن زمان *** در بر قاسم

گفت ای جوان *** رحم بر من کن *** بعد از آن دگر *** عزم رفتن کن

آه قاسم *** مهربان من *** از برم مرو *** نوجوان من

جانم ای جوان *** خانه غم شد *** ای حسینیان *** ماه ماتم شد

قاسم جوان *** چون روان گردید *** از سپاه کين *** خون طپان گردید

او به خون خود *** دست و پا میزد *** شاه کربلا *** را صدا می زد

گفت شد عمو *** پیکرم صد چاک *** سرنگون شدم *** من به روی خاک

پیش چشم من *** تیره عالم شد *** ای حسینیان *** ماه ماتم شد

اکبر جوان *** سوی میدان می رکففت *** سوی لشکر *** کفر عدوان رفت

ص: 49

نوحۀ اول محرم

از مدينه رُو سوی کرب و بلاكن يا حسين *** جان فدا کن یا حسین (2)

رو سوی کرب و بلا کن ای عزیز فاطمه *** دیگر از خصم جفا جویت نداری واهمه

هم زنان هم کودکانت را به همراهت ببر *** هم سکینه، هم رقیه، زینب خونین جگر

اینک ای مولا تو سودا با خدا كن يا حسين *** جان فدا کن یا حسین (2)

در زمین کربلا با خود بیاور اكبرت *** هم به دشت ماریه با خود بیاور اصغرت

قاسم تازه جوان را هم به همراهت بیار *** مير لشكر را بیاور بادلی زار و فکار

اینک ای شه گوش بر صوت دعا کن یا حسین *** جان فدا کن یا حسین (2)

با خود ای جان، زینب و کلثوم را همراه کن *** سرزمین نینوا مأوای خود ای شاه کن

رو نما جانا به سوی دشت غمبار بلا *** شوشتابان يا حسين سوی زمین کربلا

يار را در صحنه میدان ندا کن یا حسین *** جان فدا کن یا حسین (2)

کربلا مأوای عاشق پیشگان بی دل است *** عاشقان را سرزمین محنت و غم منزل است

جانب دشت بلابازینب محزون برو *** سوی دشت نینوا چون لیلی و مجنون برو

دیگر این دنیا و ما فيها رها کن يا حسين *** جان فدا كن يا حسين (2)|

ای شها منزل به منزل شو روان تا کربلا *** آخرین منزلگهت باشد زمین نینوا

بار بگشا اندر آنجا چون که قربانگاه توست *** اندر آنجا جایگاه خيمه و خرگاه توست

خيمه و خرگاه خود آنجا به پا کن يا حسين *** جان فدا کن یا حسین (2)

آب بندند از جفا بر اهل بیتت كوفيان *** تشنه کامان می رود فريادشان بر آسمان

می شوند از ظلم و کین، یارانت ای مولا شهید *** میکنی از زندگی ای شاه دين قطع امید

بعد از آن در کربلا فکری به جا کن يا حسين *** جان فدا کن یا حسین (2)

کودکان از تشنگی ای شاه خوبان دل کباب *** میرود عباس مه رو در پی یک جرعه آب

کوفیان و شامیان بی حیا باهمهمه *** میکشند عباس را اندر کنار علقمه

بعد از آن دیگر توکل با خدا كن يا حسين *** جان فدا کن یا حسین (2)

ص: 51

نوحۀ اول محرم

بار بگشائید این جا سرزمین کربلاست *** بار بگشائید یاران که همین دشت بلاست

بار بگشائید بار *** بار بگشائید بار

بار بگشائید اینجا مقصد و مقصود ماست *** این همان منزلگه جانانه و معبود ماست

وعده گاه ما و جانان اندر این دشت بلاست *** آری ای یاران من اینجا زمین کربلاست

بار بگشائید بار *** بار بگشائید بار

اندر این صحرا شود دست علمدارم جدا *** می شود عباس اندر راه دین، اینجا فدا

می شود غلطان به خون سقای آل فاطمه *** پیکرش بی دست و سر افتد کنار علقمه

بار بگشائید بار *** بار بگشائید بار

از غم عباس پشتم بشكند در دشت کین *** میشوم بی یار و یاور بعد از او در این زمین

قلبم از داغ برادر زار و محزون میشود *** دیده ام از دیدن عباس پرخون می شود

بار بگشائید بار *** بار بگشائید بار

می شود سردار لشکر اندر این وادی شهید *** اندر این صحرا شود یاران امیدم ناامید

از غم عباس افتد آتشی بر جان من *** اندر اینجا بار بگشائید ای یاران من

بار بگشائید بار *** بار بگشائید بار

اندر این جا غرقه در خون جسم اکبر میشود *** غرقه در خون پیکر شبه پیمبر میشود

پیکرش در خاک و خون افتد در این دشت بلا *** میشوم دلخون ز داغش در زمین کربلا

بار بگشائید بار *** بار بگشائید بار

آه از آندم کاورم نعش علی در خیمه گاه *** جمله اهل حرم بیرون دوند با اشک و آه

آن زمان اهل حرم افغان و زاری میکنند *** در کنار نعش اكبر بی قراری می کنند

بار بگشائید بار *** بار بگشائید بار

يادگار مجتبی در این زمین گردد شهید *** مادر از تازه جوانش میکند قطع امید

ص: 53

نوحۀ ماه محرم

ای شیعه ز نو محرم آمد *** هنگام عزا و ماتم آمد

وارد شه دین به کربلا شد *** هنگامه ماتم و عزا شد

آدم شد از این قضیه مجنون *** زهرا به جنان دلش پر از خون

از سوی نجف على علا *** آن شاه و ولى اعظم آمد

مظلوم حسین بی قرینه *** بیرون چوشد از شهر مدینه

بر جانب کربلا روان شد *** شوری به زمین و آسمان شد

از حلقۀ انبیا به جنت *** دلخسته رسول خاتم آمد

شد وارد کربلا حسینم *** آن روح روان ونور عينم

آب از ره ظلم و جور کينه *** بستند بر آن شه مدينه

یکجا به حسین فاطمه شد *** ظلمی که به خلق عالم آمد

زینب به نوا به سر زنان است *** خونابه ز دیده اش روان است

کشتند ز کینه طفلهایش *** سوزد دل عالمی برایش

درکرببلا بلا رسیده *** بر دخت علی دمادم آمد

بر قاسم نوجوان جفا شد *** در ماريه عیش او عزا شد

داماد به دشت کربلا شد *** سر از تن پاک او جدا شد

کشتند چو زاده حسن را *** عیشش به زمانه ماتم آمد

عباس برادر جوانش *** کشتند به پیش دیدگانش

دستش ز جفاز تن جدا شد *** لب تشنه شهید کربلا شد

بالای سرش حسین زهرا *** با چشم تر و قد خم آمد

در کرب و بلاعلی اکبر *** آن تازه جوان ماه منظر

چون جانب كوفيان روان شد *** صد پاره تنش به خون طپان شد

ليلا بدرید جامه را چون *** نعشش به سوی مخيم آمد

ص: 55

نوحۀ محرم

ای عزیز مصطفی مظلوم، مولانا الحسين *** ای شهید کربلا مظلوم، مولانا الحسين

شد حسین فاطمه بی یار، در دشت بلا *** بر لب آب روان عطشان، اندر کربلا

خواهر غمدیده اش زینب با آه و نوا *** با دو چشم خونفشان اندر، دشت نینوا

گفت کای سلطان مظلومان، جانم يا حسين *** کودکان در خیمه گه نالان، جانم یا حسین

ای عزیز مصطفی مظلوم، مولانا الحسين

شورشی در این زمین امروز برپا می شود *** روزگارم من سیه، ای وای اینجا می شود

می شود در این زمین، کشته عباس از جفا *** دستهایش می شود اینجا، از پیکر جدا

می کشد از سینه اش فریاد، جانم یا حسین *** پیکرم در خاک و خون افتاد، جانم یا حسین

ای عزیز مصطفی مظلوم، مولانا الحسين

می شود در کربلا داماد، فرزند حسن *** با دلی پر از غم و ناشاد، ماه انجمن

از جفای کوفیان عیشش میشود عزا *** پاره پاره پیکرش گردد اندر نینوا

میشوی از داغ او دلخون، جانم يا حسين *** صبرت از کف می شود بیرون، جانم یا حسین

ای عزیز مصطفی مظلوم، مولانا الحسين

هیجده ساله علی اکبر اندر نینوا *** می شود اندر دل صحرا سر از تن جدا

از جفاتنها گل لیلا پرپر می شود *** مادرش خونین دل از داغ اکبر میشود

اكبرت در خون شود غلطان، جانم یا حسین *** اهل بیتت در حرم نالان، جانم يا حسين

ای عزیز مصطفی مظلوم، مولانا الحسين

ای عزیز حیدر و زهرا بین بر حال من *** رحمی ای مولای من بنما بر احوال من

دخترت در خیمه گه جانا بر سر میزند *** اصغرت از تشنگی چون مرغ پرپر میزند

اهل بیتت سینه سوزانند، جانم یا حسین *** از فراقت دیده گریانند، جانم يا حسين

ای عزیز مصطفی مظلوم، مولانا الحسين

جان خواهر یا حسین در جنگ با دشمن مرو *** رحمی ای سلطان مظلومان جان من مرو

ص: 57

نوحۀ محرم

ای شیعیان بر سر زنید ماه عزا شد *** ماه عزای زاده خير النّساشد وا ويلا

زينب عزادار از غم مرگ برادر *** شال عزا به گردن حیدر صفدر وا ويلا

بار دگر اندر جهان ماتم بپاشد *** ماه عزای سبط پاک مصطفی شد وا ويلا

شیعه بپاسازد عزای شاه مظلوم *** دلها همه اندر عزای آل طه وا ويلا

جن و ملک بر سینه و بر سر زنانند *** در سوگ فرزند على اندر فغانند وا ويلا

اندر سماوات على افغان به پا شد *** عرش خداوند جهان ماتم سرا شد وا ويلا

در عرش حق افغان و زاری گشته بر پا *** گرديده گويا ماتم فرزند زهرا وا ويلا

مر ماتم سلطان مظلومان حسین است *** کاندر جهان افغان و زاری شور و شین است وا ويلا

عرش از غم فرزند زهرا شد سیه پوش *** جبریل در سوگ حسین گردیده مدهوش وا ويلا

ص: 59

حدیث غربت (واحد)

از ازل گشت حسین تاکه خریدار بلا *** دست تقدیر کشاندش به سوی کرب و بلا

نور چشمان على ميوه طوبای بتول *** پور زهرا و علی زینت دامان رسول

دور تا از حرم و روضه جدش گردید *** دل پر درد ازین غصه و غم میگرید

گفت یارب چه بود قسمت و تقدير حسین *** بعد از این خود بنما چاره و تدبیر حسین

بعد از این باغم دوری ز مدینه چکنم *** با غم زینب و كلثوم و سکینه چکنم

من در اینجا حرم امن پیمبر دارم *** چشم بر روضه نورانی مادر دارم

تربت پاک حسن جان برادر دارم *** چون دل از تربت پاک حسنم بر دارم

با دلی زار و حزين تا سوی خواهر آمد *** به سوی زینب غمدیده مضطر آمد

به سوی منزل عباس دلاور آمد *** بادلی زار حسین سوی برادر آمد

خواهران را طلبید و همه فرزندانش *** جمع گشتند حرمش همه بر فرمانش

دیده گریان به برش آمدى ام سلمه *** گفت با چشم پر از خون به حسین این کلمه

بارها من ز رسول دو سرا بشنیدم *** این سخن را خودم از جد شما بشنیدم

میشود کشته حسینم به صف کرب و بلا *** میکنند از ره کین سر ز تن پاکش جدا

مگر ای شاه سوی کرب و بلا در سفری *** بنما زین سفر ای خسرو خوبان حذری

جان زهرا و علی ترک سفر کن مادر *** با خود این جمع پریشان به سوی کوفه مبر

بعد پیغمبر و زهرا و علی و حسنم *** توئی ای سرو روان شمع همه انجمنم

يوسف فاطمه ام رو سوی گرگان داری *** چه شتابی است عزیزم سوی جانان داری

گفت جدت چه حسین رفت نمی گردد باز *** آشکارا شده اکنون بخداوند این راز

جان هستی توئی و خود سوی جانانه روی *** لیک ای جان جهان از چه غریبانه روی

ای که بودی همه جا زینت آغوش نبی *** جایت ای جان جهان از چه غریبانه روی

زینت عرش برین خاک زمین جای تو نیست *** خس و خاشاک زمین منزل و مأوای تو نیست

این شنیدم که به خون غرقه به صحرا گردی *** تشنه لب کشته عزیزم لب دریاگردی

ص: 60

نوحۀ محرم

آه يا جّدا *** يارسول الله *** میهمان در کربلایم *** با عزيزانم

با دلی محزون *** دیده ای پر خون *** من به جنگ کوفیانم *** باعزیزانم

دخترانم را *** يارسول الله *** خواهرانم را *** برده ام باخود *** اندر آن صحرا

با زنان و کودکانم *** باعزیزانم *** آه ياجدا *** يارسول الله

راه را بر من *** کوفیان بستند *** قلبم از جور و *** کینه بشکستند

تا چنین تنها بمانم *** باعزیزانم *** آه ياجدا *** يارسول الله

خواهر زارم *** زینب محزون *** اندرین صحرا *** با دلی پر خون

می برد از کف عنانم *** باعزیزانم *** آه ياجدا *** يارسول الله

اندرين وادی *** یکه و تنها *** کشته می گردد *** از سوی اعدا

اکبر رعنا جوانم *** باعزیزانم *** آه ياجدا *** يارسول الله

پیش چشم من *** بهترین ناس *** کشته می گردد *** از جفا عباس

آن علمدار جوانم *** هترین ناس *** کشته می گردد *** از جفا عباس

می شود از خون *** این زمین رنگین *** کشته خواهد شد *** از جفا و کین

قاسم آن آرام جانم *** باعزیزانم *** آه ياجدا *** يارسول الله

در اسیری هم *** اهل بیت من *** از ره عدوان *** می برد دشمن

خواهران و دخترانم *** باعزیزانم *** آه ياجدا *** يارسول الله

ص: 62

نوحۀ سینه زنی و زنجیر زنی محرم

ماه عزا شد *** ماتم به پا شد *** الله اكبر يا حسين الله اکبر

آمدمحرم *** آن ماه ماتم *** دلها پر از غم

از بهر پور حیدر و زهرای اطهر *** الله اكبر يا حسين الله اکبر

آمدمه خون *** آن ماه گلگون *** بين، شیعه مجنون

در ماتم گلگون قبا *** سبط پیمبر *** الله اكبر ياحسين الله اكبر

این شور از چیست *** این ماتم از کیست *** جز شور حق نیست

قتل حسین آن پاره قلب پیغمبر *** الله اكبر يا حسين الله اكبر

دلها غمین است *** ماتم نشین است *** از بهر دین است

این ماجرای قتل فرزند پيمبر *** الله اكبر ياحسين الله اكبر

کشته جوانان *** آن گل عذاران *** در راه يزدان

گرديده گلهای حسینی جمله پرپر *** الله اكبر يا حسين الله اكبر

فرزند زهرا *** گردیده تنها *** در دشت و صحرا

يارب کجا شدياوران پور حیدر *** الله اكبر يا حسين الله اكبر

قاسم فدا شد *** در نینوا شد *** عیشش عزا شد

آن تازه داماد حسين سبط پیمبر *** الله اكبر يا حسين الله اكبر

افتاده اکبر *** در خون شناور *** گردیده پرپر

در سرزمین نینوا شبه پیمبر *** الله اكبر يا حسين الله اكبر

عباس فدا شد *** در نینوا شد *** دستش جدا شد

افتاده چون سروی ز پا بی دست و سر *** الله اكبر يا حسين الله اكبر

بهر حسينم *** آن نور عينم *** در شور و شینم

آخر شد اندر راه دین صد پاره پیکر *** الله اكبر يا حسين الله اكبر

بعد از شهادت *** آن باسعادت *** آن باب حاجت

جسمش ز سمّ اسبها گردیده پرپر *** الله اكبر يا حسين الله اكبر

ص: 63

نوحۀ محرم

عزیز عالم امکان *** همه بود و نبود من *** حسین جانم *** حسین جانم (2)

همه بود و نبود من *** همه دار و ندار من *** ربودی از دل و جانم *** همه صبر و قرار من

حسین جانم *** حسین جانم (2)

تو عزیز دل و جان و *** همۀ هستیم هستی *** من مجنون خمار تو *** تومي ومستیم هستی

همه عالم فدای آن *** لب عطشانت ای مولا *** دل دیوانه عاشق *** شده خواهانت ای مولا

حسین جانم *** حسین جانم (2)

شه بی لشکرم ای وای *** سر و جانم فدای تو *** تو گدای در جانان *** همه شاهان گدای تو

حسین جانم *** حسین جانم (2)

گرفتارم گرفتارم *** اسیر طرّۀ مويت *** تمام شیعیان گردند *** فدای تار گیسویت

حسین جانم *** حسین جانم (2)

شه من شهسوار من *** گل من گل عذار من *** توئی ای نوگل زهرا *** غم من غمگسار من

حسین جانم *** حسین جانم (2)

حسین جانم حسین جانم *** شه من نور عين من *** نظری هم سوی ما کن *** بنگر شور و شین من

حسین جانم *** حسین جانم (2)

شه کربلای من *** توئی خون خدای من *** به عزای تو دلخونم *** شنو ای جان، نوای من

حسین جانم *** حسین جانم (2)

سرت از تن جدا کردند *** به فدای سرت گردم به فدای قد سرو *** علی اکبرت گردم

حسین جانم *** حسین جانم (2)

علم از دست عباست *** زچه روغرقه خون گشته *** رخ ماه علمدارت *** زچه روغرقه خون گشته

حسین جانم *** حسین جانم (2)

ز چه رو شادی قاسم *** ز ره کین عزا گشته *** به کفَش قاسم مه رو *** ز چه از خون* حنابسته

ص: 65

نوحۀ ماه محرم

حسینم شد مرا *** خدا، خود خون بها *** به راه حق شدم *** سر از پیکر جدا

حسینم زاده پیغمبر و فرزند زهرایم *** علی مرتضی باب من و بر خلق مولایم

برای یاری دین از مدينه من برون گشتم *** به همراه عزیزانم به دشت کربلا آيم

برون از روضه جدم پیمبر گشته ام اینک *** برای نصرت دین خدا در دشت و صحرايم

شوند از جور و كينه ياورانم همچو گل پرپر *** ملائک شاهد جانبازی این مرگ زيبايم

چو دیدم گشته منکر پر رواج و دین حق بی کس *** برای امر بر معروف و نهی از منکر اینجایم

بدیدم چون يزيد دون به منبر بر زده تكيه *** کنون عازم به نهی منکرات و محو فحشایم

کنون در سرزمین کربلا مهمان شمشيرم *** قصاص خون حیدر را از این نامردمان گیرم

نشسته زاده مرجانه جای احمد و حیدر *** خدا داند کز این غم از حیات و زندگی سیرم

اگر کشته نگردم از دم شمشیر و تیغ کین *** قسم بر ذات حق کز غصه این قصه می میرم

نمودم در زمین کربلا مأوا ولی من خوب میدانم *** پس از چندی در این جا کشته، ژوبین و شمشیرم

ز خون ياورانم می شود دشت بلا رنگین *** نمی دانم چه می باشد خدايا جرم و تقصیرم

لب عطشان کشندم کوفیان اندر کنار شط *** چه سازم از سوی داور بود اینگونه تقدیرم

شود قاسم در این دشت بلا در خون خود غلتان *** به جای رخت دامادی کفن پوشد در این میدان

قد سرو علی اکبر فتد در خاک و اندر خون *** شود لیلاز داغ نوجوانش واله و مجنون

شدم از زندگی نومید از داغ علی اکبر *** امان از داغ جانسوز علت آن شبه پیغمبر

عمود کین شكافد فرق آن رعنا جوان من *** لب تشنه سپارد جان علی جان جهان من

دو دستان سپهدارم جدا از ظلم و كین گردد *** علم از دست عباسم نگون روی زمین گردد

به فرق نازنینش از جفا ضرب عمود آید *** علمدارم ز پشت زین از این ضربت فرود آید

گلوی اصغر ششماهه من پاره میگردد *** ز تير حرمله سیراب آن مه پاره میگردد

به روی دست من جان می دهد آن کودک بی شیر *** شود از ناوک پیکان علی اصغر من سير

برند اندر اسارت اهل بیت داغدار من *** رود اندر اسیری زینب محزون و زار من

ص: 67

سلام بر حسین علیه السلام

السّلام ای محور کرب و بلا *** السّلام ای تشنه کام کربلا

السّلام ای باده نوش جام عشق *** السّلام ای میر خوش فرجام عشق

السّلام ای درّ دریای عفاف *** السّلام ای شیر میدان مصاف

السّلام ای شبل شير کردگار *** السّلام ای آشنا با ذوالفقار

السّلام ای راكب دوش نبی *** السّلام ای زیب آغوش نبی

السّلام ای معنى آب حیات *** السلام ای تشنه بر شط فرات

السّلام ای فائز علم اليقين *** السّلام ای فاتح فتح المبين

السّلام ای روح و جان عارفان *** السّلام ای آرمان عاشقان

السّلام ای آفتاب منجلی *** السّلام ای پور زهرا و علی

السّلام ای جان هستی را مدار *** السّلام ای عرش حق را گوشوار

السّلام ای عاشق تیر و سنان *** السّلام ای سید اهل جنان

السّلام ای آفتاب روی نی *** السّلام ای میهمان بزم مَی

السّلام ای شیعه را دِرع حصين *** السّلام ای مرشد روح الامین

السّلام ای نعم مولانا الولی *** السّلام ای نور چشمان على

السّلام ای مثله سم ستور *** السّلام ای فرع نور فوق نور

السّلام ای شور و عشق جاريه *** السّلام ای پادشاه ماريه

السّلام ای آفتاب بی افول *** السّلام ای پور زهرای بتول

السّلام ای در مَثَل خون خدا *** السلام ای یار گلگون خدا

السّلام ای میر ایل آفتاب *** السّلام ای کشته بر دریای آب

السّلام ای تا ابد جاوید وحی *** السّلام ای قاری قرآن به نی

السّلام ای جوشن دین خدا *** السّلام ای حصن آئین خدا

السّلام ای قبله گاه اهل دل *** السّلام ای اعتبار آب و گل

ص: 69

نوحۀ شب عاشورا

آمد شب عاشورا *** با فاطمه الزهرا (2)

در خيمه على اكبر *** مشغول دعا باشد *** در فکر به خون خفتن *** در راه خدا باشد

در راز و نیاز امشب *** لیلای حزين باشد *** در فکر علی اکبر *** با جان غمین باشد

با این همه درد و غم *** فردا چه کند *** لیلا آمد شب عاشورا *** يافاطمه الزهرا

اندر دل شب لیلا *** محزون و پریشان است *** از بهر جوان خود *** تاصبح در افغان است

با اکبر خود گويد *** راز دل مجنونش *** آرام نمی گیرد *** امشب دل محزونش

فردا چه بر او آید *** باشیون و واویلا *** آمد شب عاشورا *** يافاطمه الزهرا

دامادی اکبر را *** دارد به دلش ليلا *** فردا چه کند مادر *** جز شیون و واویلا

چون صبح شود امشب *** ای وای به حال او *** باران بلابارد *** از دشمن دون هر سو

کشته ز جفا گردد *** آن اکبر مه سیما *** آمد شب عاشورا *** یافاطمه الزهرا

ليلا چه کند یا رب *** از داغ ع لی اکبر *** در دشت بلا گردد *** آن نو گل او پرپر

لیلای حزين امشب *** در خیمه دلش خون است *** از محنت فردایش *** بیچاره و مجنون است

با این همه درد و غم *** آخر چه کند فردا *** آمد شب عاشورا *** یافاطمه الزهرا

در خيمه خود قاسم *** در راز و نیاز است *** او گاهی به دعا مشغول *** گاهی به نماز است او

فردا چه کند قاسم *** بامادر دلخسته *** امشب به کنار او *** ماتمزده بنشسته

در خون جگر کرده *** مادر ز غمش مأوا *** آمد شب عاشورا *** يافاطمه الزهرا

مادر زغم قاسم *** باناله و بازاری *** خون دل محزونش *** از دیده کند جاری

اندر دل شب نالد *** با جان و دلی خونین *** از هجر جوان خود *** بنشسته بسی غمگین

نالان ز غم قاسم *** با دیدۀ خون پالا *** آمد شب عاشورا *** يا فاطمه الزهرا

گوید که شود کشته *** ای تازه جوان من *** دشمن نکند رحمی *** بر آه و فغان من

بود آرزویم یا رب *** داماد کنم او را *** از غصه و درد و غم *** آزاد کنم او را

صد پاره شود قاسم *** ز این دشمن بی پروا *** آمد شب عاشورا *** يا فاطمه الزهرا

ص: 71

نوحۀ وداع ابا عبدالله علیه السلام

گفت ای خواهر محزونه غم پرور من *** مهربان خواهر من (2)

زینبم میروم اینک سوی این قوم لعين *** می سپارم به تو ای خواهرم اطفال حزين

به سوی خیمه بود دیده از خونتر من *** مهربان خواهر من(2)

می روم جان حسین زاری و افغان منما *** نالهای خواهر من از دل سوزان منما

صبر کن خواهر محزون تو در این دشت بلا *** دگر از خیمه برون خواهر غمدیده میا

یادگاری توعزیزم ز سوی مادر من *** مهربان خواهر من(2)

ای مه برج حیاء زينب نیکوی حسین *** بر دلم گشته به پا بار دگر شیون و شین

گر شوم کشته عزیزم ز دم تیغ و سنين *** مشو از خیمه برون خواهرم ای نور دو عین

جان زهرا مكن افغان و میا بر سر من *** مهربان خواهر من(2)

خواهر از عابد بیمار پرستاری کن *** کودکانم ز وفاخواهر من یاری کن

بنما اهل حرم را ز وفا دلداری *** خواهرم خود منما بهر حسينت زاری

تا که شادی نکند دشمن بد گوهر من *** مهربان خواهر من(2)

خواهرم از غم من خون به دل زار مکن *** ناله از رفتن من با دل افکار مکن

زینبم داغ عزیزان بود اندر دل من *** شده داغ علی اکبر به خدا مشکل من

سوزد این جان حزینم ز غم اكبر من *** مهربان خواهر من(2)

از غم داغ على من بخدا مجنونم *** ذات حق هست گواه دل پر از خونم

داغ مرگ علی اکبر بخدا کشته مرا *** تو دگر ناله مکن خواهر محزون بخدا

شده پرپر ز ستم تازه گل احمر من *** مهربان خواهر من(2)

من که بر سينه غم داغ برادر دارم *** غم عباس جوانمرد دلاور دارم

داغ عباس جوان پشت مرا بشکسته *** در دل علقمه عباس به خون بنشسته

میر و سردار سپاه من و هم ياور من *** مهربان خواهر من(2)

کشته شد قاسم مه روی جوانم خواهر *** ناله منما و مزن بر دل جانم آذر

ص: 73

نوحۀ ابا عبدالله الحسین علیه السلام

شرح احوال شهیدان میزند آتش به جانم *** بر شما من میهمانم *** بر شما من میهمانم

شد جدا دست علمدارم ز جور و ظلم و كينه *** کشته شد عباس من سقای من آن بی قرینه

از غم آن ماه رو رفته دگر تاب و توانم *** بر شما من میهمانم (2)

پشتم از داغ غم عباس مه سیما شکسته *** بر دلم تیر غم داغ برادر بر نشسته

در کنار علقمه نعش ابوالفضل اوفتاده *** تشنه لب سر روی خاک گرم این صحرا نهاده

با چه جرمی کشته شد میر علمدارم ندانم *** بر شما من میهمانم (2)

آه کز ظلم شما دستان عباسم جدا شد *** بر لب آب روان عطشان به راه دین فدا شد

فرق او را از عمود کین چرا آخر شکستید *** بر من ای قوم جفا جو، راه چاره از چه بستيد

می رود تا آسمان از داغ او آه و فغانم *** بر شما من میهمانم (2)

بر دلم بنهادهايد از جور و کینه داغ اکبر *** کشته شد از جورتان آن نوجوان، شبه پیمبر

بعد اكبر كوفيان، این زندگی بر من حرام است *** کار من بعد از علی اکبر خداوندا تمام است

داغ اکبر آتشی افکنده اندر خانمام *** بر شما من میهمانم (2)

هر گهی یادی من از جدم پیمبر مینمودم *** من تماشای رخ دلجوی اکبر مینمودم

پیکرش با تيغ كين ای کافران صد پاره کردید *** از چه رو آخر مرا از داغ او بیچاره کردید

صبرم از كف شد برون از داغ مرگ نوجوانم *** بر شما من میهمانم (2)

می کند از داغ او لیلای محزون بی قراری *** بر سر و سینه زنان در خیمه، که با آه و زاری

می رود تا بر فلک اینک صدای رود رودش *** برده اید ای کافران دون، همه بود و نبودش

بنگرید ای قوم دون از داغ او اینک چسانم *** بر شما من میهمانم (2)

قاسم تازه جوانم کشته اید ای قوم کافر *** مادرش در خیمه گه دائم زند بر سینه و سر

جای رخت شادی اش رخت عزا بنموده در بر *** داغ قاسم آتشی افکنده اندر جان مادر

از چه کشتید ای لعينان قاسم شیرین زبانم *** بر شما من میهمانم (2)

آرزویش بود مادر تاکه دامادش نماید *** خلعت شادی بپوشد از غمم آزادش نماید

ص: 75

نوحۀ ابا عبدالله الحسین علیه السلام

کس ندیده در عالم *** اینچنین گرفتاری *** همچو من نديده کس *** بی سپاه و بی یاری

یا رب اندر این صحرا *** بی معین و بی یارم *** در میان قومی، دون *** بی کس و گرفتارم

کشته گشته يارانم *** ای خدا در این هامون *** نالم از غم یاران *** با دو دیده ای پر خون

زينب حزين من *** می کند ز دل زاری *** کس ندیده در عالم *** اینچنین گرفتاری

کشته گشت عباسم *** بر لب فرات ای وای *** من گذشته ام اینک *** دیگر از حیات ای وای

نیست دیگر عباسم *** تا کند علمداری *** کس ندیده در عالم *** اینچنین گرفتاری

پشتم از غم عباس *** ای خدا شکست امروز *** تیر داغ آن مه رو *** بر دلم نشست امروز

کشته گشت سقای *** طفلهای عطشانم *** از فراق عباسم *** مضطر و پریشانم

دیگر از برای من *** نیست یار و غمخواری *** کس ندیده در عالم *** اینچنین گرفتاری

فرق او پريشان شد *** از عمود کین ای وای *** مادر پریشانش *** میشود غمین ای وای

میکند به جای او *** زینبم علمداری *** خون دل کند زینب *** از دو دیده اش جاری

کس ندیده در دوران *** شاه بی سپهداری *** کس نديده در عالم *** اینچنین گرفتاری

داغ اكبرم آتش *** در فکنده بر جانم *** از فراق آن مه رو *** آه سینه سوزانم

می کنم چو ياد از او *** آتشی به دل دارم *** خون دل شود جاری *** از دو چشم خونبارم

کس نمی شود یارم *** از ره وفاداری *** کس ندیده در عالم *** اینچنین گرفتاری

ای خدا گرفتار *** اکبر جوانم *** چون کنم زهجرانش *** ای خدا ندانم من

وای بردل زارِ *** مادر عزادارش *** چون نبیند او دیگر *** اکبر وفادارش

از دو دیدهاش ليلا *** خون دل کند جاری *** کس ندیده در عالم *** اینچنین گرفتاری

قاسم جوان من *** شد به خاک و خون غلتان *** مادرش ز داغ او *** میکند ز دل افغان

آن جوان مه سیما *** کشته شد در این وادی *** بر تنش كفن گردید *** جای خلعت شادی

او نشسته در خیمه *** میکند عزاداری *** کس ندیده در عالم *** اینچنین گرفتاری

کشته شد در این صحرا *** قاسم جوان من *** از غمش توان و تاب *** می رود ز جان من

ص: 77

نوحۀ ابا عبدالله الحسين عليه السلام

من تازه گل زهرا *** سلطان شهیدانم *** بی یاور و بی یارم *** عازم سوی میدانم

شد کشته در این صحرا *** عباس علمدارم *** دلخون و پریشان از *** ماتم آن سردارم

آن میر سپهدارم *** کوقبلۀ دلها شد *** غلتیده به خون گشته *** افتاده و جان داده

يا رب تو گواهی بر *** این سینه نالانم *** من تازه گل زهرا *** سلطان شهیدانم

شد کشته علی اکبر *** آرام دل زارم *** خون می چکد از داغش *** ازدیدۀ خونبارم

ليلا به حرم محزون *** از هجر علی اکبر *** از درد فراق او *** همواره زند بر سر

در پیش دو چشم من *** شد کشته جوان من شد *** کشته و با خود برد *** او تاب و توان من

کشته علی اکبر شد *** آرام دل و جانم *** من تازه گل زهرا *** سلطان شهیدانم

در کرببلا کشتند *** چون قاسم دامادم *** داغی دگر افزون شد *** اندر دل ناشادم

شد مادر دلخسته *** آشفته و مجنونش *** بنمود نظر تابر *** آن پیکر پر خونش

از داغ جوان خود *** در خيمه بود *** نالان هر لحظه بر آرد او *** آه از جگر سوزان

از هجرت جانسوزش *** سوزد دل نالانم *** من تازه گل زهرا *** سلطان شهیدانم

شد کشته عزیزانم *** از جور سپاه کين *** از خون جوانانم *** صحرا همه شد رنگین

تشنه شده بر خونم *** این قوم ستم كاره *** جز جنگ سپاه کین *** دیگر نبود چاره

گفتا پس از این دیگر *** چون شاه شهیدان شد *** زینب ز قفای او *** در ناله و افغان شد

آماده سوی میدان *** من زنده نمی مانم *** من تازه گل زهرا *** سلطان شهیدانم

شاه شهدا گردید *** عازم به سوی میدان *** با رفتن شاه دين *** شد اهل حرم نالان

آمد سوی قربانگه *** با جان ودلی پر خون *** ناگه نظرش افتاد *** شددل او بر پا

جسم شهدا را دید *** افتاده در آن صحرا *** آن دم غم جانکاهی *** در جوش و خروش آمد

گفتا جگرم آن شاه *** يكباره به جوش آمد *** چون شیرخروشانی *** در جوش و خروش آمد

چون شیر که می افتد *** اندر رمة روباه *** می کشت از آن دونان *** با نغمۀ یا الله

از تن چو توانش رفت *** افتاد به دشت کین *** گردش بگرفتندی *** آن فرقۀ بد آئین

ص: 79

نوحۀ عاشورا (امام حسین)

جان زهرا مادرت کن ترک میدان يا حسين *** بیش از این جان اخا جانم مسوزان یا حسین

کن ترحم ای برادر بر من بشکسته پر *** بر دل زارم من از رفتنت جانا شرر

شیون و زاری کنان بنگر زنان خون جگر *** بی کس و بی یاورم در این بیابان يا حسين

بر که جانا می سپاری این زنان و دختران *** مر نمی بینی حسینم ای شه لب تشنگان

نالۂ اطفال محزون میرود بر آسمان *** بیش از این منما دل زینب پریشان یا حسین

ام ليلا در حرم بر سینه و سر میزند *** ناله های دم به دم از داغ اکبر میزند

ز این مصیبت بر دل شوریده اخگر میزند *** در نوا افتاده چون مرغ هزاران یا حسین

دختر شیرین زبان تو سكينه يا اخا *** بین که بیرون آمده از شوق تو از خیمه گاه

می نماید با دو صد حسرت به سوی تو نگاه *** جان خواهر مینشان او را به دامان یا حسین

ام كلثوم جگر خون را ببین بر سر زنان *** همچو قمری نوحه خوان از داغ عباس جوان

می زند بر سر ز داغ ساقی لب تشنگان *** سوی میدان و مکن ای شاه خوبان یا حسین

رحم کن جان اخابر مادر اصغر رباب *** کز غم ششماهه اصغر گشته قلب او كباب

جانب میدان مرو جانا تو از راه صواب *** میسپاری بر که این اطفال نالان يا حسين

جان خواهر عاشق معشوقی و دل بی قرار *** لیک رحمی بر زنان و کودکان داغدار

جز تو بر این بی کسان جان برادر نیست یار *** بعد تو کی بر حرم باشد نگهبان یا حسین

يوسف زهرای اطهر یک دمی بر کش عنان *** با شتاب اینسان مرو خود ای سوار سرگران

یک وصيت يادم از مادر بیامد این زمان *** تا نمایم من وفا بر عهد و پیمان یا حسین

گر روی کن صبر تا آیم به سویت یا اخا *** جای زهرا مادرت بوسم گلويت يا اخا

چون وصيت باشد از مام نکويت يا اخا *** میسپارم من ترا بر حتى سبحان يا حسين

یک امانت دارم اما برده از من عقل و هوش *** گیر از خواهر عزیزم بر تن پاکت بپوش

بافته این پیرهن زهرای اطهر با خروش *** جان من جای کفن بر خود بپوشان یا حسین

می روی میدان ولیكن جان زهرا مادرت *** جان قاسم، جان عباس و على اكبرت

ص: 81

نوحۀ ابا عبدالله الحسین علیه السلام

ای کوفیان و شامیان سلطان دینم من *** حبل المتینم من (2)

آب از چه رو ای کوفیان بر روی ما بستید *** از مرگ يارانم چرا جان مرا خستيد

در خیمه اینک کودکان از تشنگی بی تاب *** اهل حرم عطشان برای جرعه ای از آب

از دیدن طفلان بسی زار و غمینم من *** حبل المتینم من (2)

کشتيد ياران مرا از کین در این هامون *** افتاده جسم بی سر آنها میان خون

بر من چرا ظلم و ستم آخر روا کردید *** بر خاتم پیغمبران جور و جفا کردید

از داغ یاران جوان ماتم نشینم من *** حبل المتینم من (2)

کشتید از جور و ستم میر علمدارم *** غلتان به خون شد از شما عباس سردارم

اندر کنار علقمه بی دست و سر گشته *** پشت من از داغش خدا داند که بشکسته

ای کوفیان احیاگر دین مبینم من *** حبل المتینم من (2)

شد پاره پاره از ستم جسم على اكبر *** بنشسته ام در ماتم آن شبه پیغمبر

داغی نهان در سینه از داغ على دارم *** خون می چکد از داغ او از چشم خونبارم

سردار کفريدار شما حقّ اليقينم من *** حبل المتینم من (2)

شد اصغر از جور شما دونان به زیر خاک *** در زیر خاک کربلا شد با گلوی چاک

جرم علی اصغر چه بود ای قوم بی پروا *** با کام عطشان کرده اندر خاک و خون مأوا

بی یار و تنها از جفا در این زمینم من *** حبل المتینم من (2)

شد قاسم از جور و جفا غلتان میان خون *** تا روز محشر شیعیان از داغ او محزون

آن یادگار مجتبی آرام جان من *** شد غرق در خون قاسم رعنا جولان من

چون او جوانمرگی به ناکامی نبینم من *** حبل المتینم من (2)

طفلان زینب خواهرم را از جفا کشتید *** آن کودکان را در يم خون خود آغشتید

طفلان مسلم را بكشتيد از جفا کاری *** هم مسلم زار و حزين کشتيد با خواری

ای کوفیان بی حیا دِرع حصينم من *** حبل المتینم من (2)

ص: 83

نوحۀ ابا عبدالله الحسین علیه السلام

عاشقی سر گشته و دیوانه ام *** ای خدا کسی پر شود پیمانه ام

من به راه عاشقی جان میدهم *** جان به راه عشق جانان میدهم

عشق ریشه کرده در جان و دلم *** عشق باشد شمع بزم و محفلم

جان به راه پور زهرا میدهم *** در پیش من سر به صحرا می نهم

ای فدای نام نیکوی حسین *** جان فدای قد دلجوی حسین

دل بود در بند تار موی او *** جان اسير طرۀ گیسوی او

در حقیقت والضحی، روی حسین *** هم بود والليل، گیسوی حسین

در شجاعت وارث پیغمبری *** در صلابت يا حسین، چون حیدری

در سخاوت بی بدیلی یا حسین *** در کرامت بس جمیلی یا حسین

یا حسین ای رمز الله الصمد *** راز لم يكن له كفوا أحد

شیعیان، مست ولایت، یا حسین *** جان یک عالم فدایت یا حسین

عاشق آن روضه شش گوشه ام *** عشقت ای جانا بود ره توشه ام

ای به هر غم یار و غمخوارم حسین *** ای انیس جان بیمارم حسين

من به مهر توز مادر زاده ام *** سر به پایت يا حسين بنهادهام

عالمی شوریده و مجنون تو *** ای فدای پیکر پر خون تو

جان ماقربان جسم بی سرت *** راه ده ما را حسین جان بر درت

یا حسین ای زینت دوش رسول *** یا حسین ای زیب آغوش بتول

ای که بودی راکب دوش نبی *** کشته گشتی شد ز سر هوش نبی

بارها فرمود شاه عالمين *** که حسینُ منّى اَنَ مِن حسين

جای بر خاک سیه کردی چرا *** روزگارم را تبه کردی چرا

در عزایت مرتضی مدهوش شد *** مصطفی در خُلد نیلی پوش شد

ص: 85

نوحۀ اباعبدالله الحسین علیه السلام

اینک به میدان می رود *** سلطان خوبان *** بر جنگ عدوان می رود *** شاه شهیدان

اهل حرم از خیمه که *** بیرون دویدند *** در پیش او آه از دل *** خونین کشيدند

زينب بگفتا یا حسین *** ای جان خواهر *** رو جانب میدان مکن *** جان برادر

برگو که ما را یا حسین *** بر کی سپاری *** خواهر ببين اهل حرم *** در آه و زاری

جانا چه سازم با عم و درد فراوان

آهنگ میدان کرده ای *** جانم فدایت *** سوز دل اهل حرم *** جانا برایت

گر جانب اَعدا روی *** ای وای برمن *** بعدتو جانا چون کنم *** باخیل دشمن

زینب شود قربان تو *** ای نور عينم *** سلطان دشت کربلا *** مولا حسینم

جانا چه سازم با عم و درد فراوان

خواهر بیا رحمی نما *** بر بی کسانت *** رحمی نما بر این زنان *** برکودکانت

لیلا نشسته در حرم *** با آه و زاری *** از بهر اکبر میکند *** او بی قراری

بنشسته در خون مادرش *** از داغ اکبر *** لیلای محزون میزند *** بر سینه و بر سر

جانا چه سازم با عم و درد فراوان

در خیمه یک سو *** مادر قاسم نشسته *** با سینۀ سوزان و با *** قلب شکسته

بر سر زند از حسرت *** آن تازه داماد *** هر دم کشد از داغ او *** از سینه فرياد

جانا شنو چون می کشد *** آن تازه داماد *** بنشسه محزون گوشه ای *** باحال افكار

جانا چه سازم با عم و درد فراوان

شد کشته عباس و دلم *** غرقاب خون است *** صبر از کفم از داغ او *** جانا برون است

داغ برادر می زند *** بر جانم آذر *** افتاده بر دشت بلا *** صد پاره پیکر

دست علمدارم ز کین *** از تن جدا شد *** سقای طفلان سر جدا *** در کربلا شد

جانا چه سازم با عم و درد فراوان

عزم سپاه کوفیان *** چون شاه دین کرد *** از آه طفلان شورشی *** در آن زمین کرد

زينب بگفتا یا حسین *** من در فسوسم *** جانا اجازه حنجر *** پاکت ببوسم

کرده وصیت مادرم *** ای شاه خوبان *** بنما اجابت يا حسين *** از راه احسان

ص: 88

ابا عبدالله الحسین علیه السلام

آمدم تا بر سرت قرآن بگیرم یا حسین *** می روی اما من از هجرت بمیرم يا حسين

رو سوی میدان مکن ای سبط پاک مصطفی *** صبر کن قرآن بیارم جان خواهر از وفا

صاحب قرآن عزیز فاطمه يسار تو باد *** دست حق ای نازنین یار و نگهدار تو باد

من به پایت ای شه بطحی اسیرم یا حسین *** می روی اما من از هجرت بميرم يا حسين

ای برادر رحم کن بر این زنان و کودکان *** جانب میدان مرو میترسم از این کوفیان

بیش از این ای زاده زهرا دلم را خون مكن *** خواهر غمدیده را از داغ خود مجنون مكن

بعدت ای جان بر اسارت ناگزیرم یا حسین *** میروی اما من از هجرت بمیرم یا حسین

ام لیلا در حرم بر سینه و سر می زند *** بر سر و سینه ز داغ مرگ اکبر میزند

مرگ اکبر برده است ای شاه دین هوش از سرش *** کشتن اكبر نگردد آن حزينه باورش

شهسوار کربلا ای بی نظیرم یا حسین *** می روی اما من از هجرت بمیرم ياحسين

ای شها از رفتنت خون در دل زينب مکن *** روزگارم را سیه، ای نازنین چون شب مکن

جان زهرا مادرت خون در دل زارم مکن *** ای عزیز فاطمه خوار و گرفتارم مکن

جای عباست علم بر دست گیرم یا حسین *** می روی اما زهجرت من بمیرم یا حسین

جان خواهر داغ عباس جوان اندر دلم *** داغ جانکاه عزیزان گشته اينک مشکلم

تو دگرای شاه دین رو جانب اعدا مكن *** دیده ام را خونفشان ای زاده زهرا مكن

یادگار مادر و مهر منیرم یا حسین *** می روی اما من از هجرت بمیرم یا حسین

داغ قاسم می زند آتش به جانم يا اخا *** برده از دل طاقت و تاب و توانم يا اخا

خفته اندر خاک و خون آن قاسم نو کدخدا *** در رکابت ای شه دین گشته سر از تن جدا

آتش افتاده به کانون ضمیرم يا حسين *** می روی اما من از هجرت بمیرم یا حسین

رحم کن شاها دمی بر مادر اصغر، رباب *** سینه سوزان ديده گریان بادلی زار و کباب

دم به دم در خیمه گه نالد ز داغ اصغرش *** داغ اصغر، بردهای سلطان دین هوش از سرش

غرق خاک و خون عزیزانم شدند از راه کين *** قامت سرو جوانان اوفتاده بر زمین

ص: 90

نوحۀ ابا عبدالله الحسين علیه السلام

زیر تیغ شمر، گفتا شاه دین وا غربتا *** آن عزيز مصطفی (2)

آخرای شمر لعين من زاده پیغمبرم *** پور زهرای بتول و يادگار حیدرم

در حرم اطفال من از تشنه کام دل کباب *** کودکانم جمله از سوز عطش در پیچ و تاب

تشنه لب آخر چرا سر از تنم سازی جدا *** زیر تیغ شمر، گفتا شاه دین واغربتا

داغ اکبر بر دلم ای شمر آذر می زند *** آتش اندر جان من هجران اکبر می زند

مرگ آن شبه پیمبر گشته اينک مشکلم *** آتشی از داغ او افتاده بر جان و دلم

می بری سر از تنم بهر چهای شمر از قفا *** *** زیر تیغ شمر، گفتا شاه دین واغربتا

من حسین بن علیّ ام زیب دامان رسول *** نور چشمان علی، آرامش جان بتول

سر مبر از پیکر مجروح من ای شمر دون *** این جفا کاری مکن ای شمر از جهل و جنون

ای امان از شامیان و کوفیان بی وفا *** زیر تیغ شمر، گفتا شاه دین واغربتا

آخر ای دونان مرا هجران اکبر می کشد *** داغ جانکاه على شبه پیمبر می کشد

کوفیان دیگر مرا داغ برادر می کشد *** مرگ سقای حرم سردار لشکر می کشد

آخر ای نامردمان، جور و عداوت تا کجا *** زیر تیغ شمر، گفتا شاه دین وا غربتا

داغ قاسم آتشی بر جان من افروخته *** مرگ آن تازه جوان قلب فكارم سوخته

داغ مرگ قاسم رعنا جوانم بر دلم *** داغ یاران جوانم گشته اينک مشکلم

با چنین حالی کشیدم ای لعينان از چرا *** زیر تیغ شمر، گفتا شاه دین وا غربتا

خواهرم در خیمه گه بر سینه و سر میزند *** ام ليلا ناله ها از داغ اکبر می زند

مادر قاسم نشسته بانوای رود رود *** با دل پر خون خود خواند برای او سرود

مادران بنشسته در خون از جفاهای شما *** زیر تیغ شمر، گفتا شاه دین واغربتا

منتظر در خيمه بنشسته سکینه دخترم *** با دو چشم خون فشان بنشسته زينب خواهرم

سینه سوزان، دیده گریان، مادر اصغر رباب *** در میان خیمه گه از داغ اصغر دل کباب

اینچنین ظلمی چرا شد بر من ای دونان روا *** زیر تیغ شمر گفتا شاه دین واغربتا

ص: 92

نوحۀ اباعبدالله الحسین علیه السلام(زبان حال سکینه)

ای جسم پاره پاره *** تاج سر سکينه *** افتاده ای تو بر خاک *** ای خسرو مدینه

بابا ز جا برخیز *** برگیر در کنارم *** رحمى نما پدر جان *** بر حالت فکارم

بابا منِ جگر خون *** دیگر کسی ندارم *** بهر خدا نظر کن *** بر چشم اشکبارم

رفته ز داغت از دل *** آرام و هم قرارم *** ای جسم پاره پاره *** تاج سر سكينه

گردم روانه امروز *** من سوى شام ویران *** همراه عمه زينب *** همراه با اسیران

توهم شدی روانه *** بابا به کوی جانان *** بابا شده ز داغت *** خون، در دل يتيمان

آخر کسی نکُشته *** اندر زمانه، مهمان *** ای جسم پاره پاره *** تاج سر سکينه

بابا چرا فتاده *** در خاک، پیکر تو *** در خون دل، نشسته *** بیچاره خواهر تو

خون می چکد ز چشم *** غمدیده، دختر تو *** اندرجنان غمین است *** محزونه مادر تو

بابا سكينه گردد *** قربان حنجر تو *** ای جسم پاره پاره *** تاج سر سکینه

تا چند، جان بابا *** گریم به آه و زاری *** تا کی کنم زهجرت *** ای شاه بی قراری

بابا مگر خبر از *** سوز دلم نداری *** بابا روم اسارت *** جانا دگر به خواری

بابا فتاده در خون *** هر سوی،گل عذاری *** ای جسم پاره پاره *** تاج سر سکینه

بابا رود ز داغت *** از تن دگر توانم *** جرمت چه بوده بابا *** ای شاه دین ندانم

ای کاش بعدت ای جان *** اندر جهان نمانم *** بابا رود زسینه *** بر آسمان فغانم

بابا نظاره بنما *** بر این غم نهانم *** ای جسن پاره پاره *** تاج سر سکینه

جسم تو را که کرده *** در خاک و خون شناور *** کی سر بریده از تو *** ای باب نام آور

در خاک و خون فتاده *** مهر منیر خاور *** گر دیده ای پدر جان *** در خون خود شناور

بهر سکينه بابا *** هرگز نگشته باور *** ای جسم پاره پاره *** تاج سر سکینه

بر روی نعش پاکت *** جان پدر اسیرم *** بی محضر تو بابا *** راه سفر نگیرم

بابا نما دعائی *** تا بعد تو بمیرم *** بعد از تو بابا جان از عمر خویش *** از عمر خویش

ص: 94

محشر کبری

إذا زلزلت الارض *** مگر محشر کبری *** يا روز عزای *** حسین، زاده ی زهراست

لب تشنه حسین بر لب درياست *** قیامت، مگر ای شیعه از این واقعه برپاست

مگر لحظه ی موعود رسیده است که غوغاست *** عباس علمدار *** رو کرد به میدان

زینب ز قفايش *** باحال پریشان *** گفتا که تویی پشت و پناهم

جانا بنما رحم بر این ناله و آهم *** رو جانب میدان مکن ای میر سپاهم

ایا سرور خوبان، مرو جانب میدان *** ترسم روی و باز نگردی برم ای جان

عباس دلاور *** آن میر غضنفر *** آماده میدان شد *** آن زاده ی حیدر

عباس خود عطشان *** بر شط فرات است *** دید آب روان را، چون آب حیات است

پر کرد کفي تاکه بیاشامد از آن آب *** يادآور لعل لب طفلان شد و بی تاب

پر کرد از آن آب *** خود مشک و روان شد *** رو سوی خیام، سلطان زمان شد

ناگه ز کمین دست ابوالفضل جدا شد *** دست دگرش نیز سر عهد و وفاشد

بگرفت به دندان *** مشک آن شه خوبان *** امید که آرد *** آبی سوی طفلان

از چله رهاتيری و بر مشک چو بنشست *** عباس بشسُتی دگر از جان جهان دست

از زین به زمین آمد و در خون شده غلتان *** آمد به سرش حضرت سلطان شهیدان

گفت آه چه آمد *** یارب به سر من *** بشکست خدایا دیگر کمر من

بگرفت چوقاسم ز عمو رخصت میدان *** از شوق، بیامد به بر مادر نالان

گفتا به فدای تو شود مادر محزون *** مادر مکن از رفتن خود بر دل من خون

جانم به فدایت *** قربان وفایت *** قربان تو گردم وآن قدرسایت

روان جانب میدان *** شد قاسم محزون *** آمد سوی خیمه با پیکر گلگون

مادر به سر نعش جوان آه و فغان کرد *** خون دلش از دیده ی خونبار روان کرد

گفتا که ترامن، داماد نکردم *** ای تازه جوانم دلشاد نگردم

بستی توبه پا جای حنا خون تنت را *** خونین که نموده است چنین پیرهنت را

ص: 96

یا حسین علیه السلام (نوحۀ واحد)

در مدينه احمد مختار می گوید حسین *** در نجف هم حیدر کرار می گوید حسین

از جنان تا کربلا در هر شب آدینه ای *** فاطمه در مجمع زوار می گوید حسین

دست بر سر زینب غمدیده در دشت بلا *** دم به دم باذکر يا قهار می گوید حسین

اکبر رعنا جوان در صحن میدان نبرد *** رو به رو با کوفی خونخوار می گوید حسین

قهرمان کربلا عباس، سردار رشید *** در میان لشکر اشرار میگوید حسین

قاسم تازه جوان آن یادگار مجتبی *** در مصاف رزم با كفار می گوید حسین

کشته زهر جفا مولا حسن سبط رسول *** در عزایش با دلی افکار می گوید حسین

روز عاشورا دمادم در میان خیمه گه *** سینه سوزان عابد بیمار می گوید حسین

باقر علم خدا در غربت اهل بقيع *** نوحه خوان با آه آتشبار می گوید حسین

صادق آل محمد صادق الوعد اليقين *** در بقيع با دیده ای خونبار می گوید حسین

در عزا موسی بن جعفر روز و شب در کاظمین *** از غم جدغریبش زار می گوید حسین

غربت خود را رضا در طوس او برده ز ياد *** بر غریبی نالد و هر بار میگوید حسین

اختر برج امامت آن شه خوبان جواد *** بانوا آن سید و سالار می گوید حسین

ماه تابان ولايت هادی، آن سلطان دل *** نام جدش میکند تکرار می گوید حسین

حجت احدى عشر سلطان خوبان عسکری *** او به ياد عمه، زينب وار می گوید حسین

قائم آل محمد، مهدی صاحب زمان *** دائماًباسینهای غمبار می گوید حسین

مريم و حوا و ساره در جنان با فاطمه *** هر یکی با پیکری تبدار میگوید حسین

در جنان آدم به یاد ترک اولای ازل *** تا ابد با ذکر ياغفار می گوید حسین

فارغ از طوفان چو گردیده است نوح از آن زمان *** با دلی آکنده از اسرار می گوید حسین

گرخليل الله اسماعيل قربان می کند *** تا شود مقبول نزد یار می گوید حسین

باتوكل آسيه افكند موسی را به نیل *** دید چون آب و درخت و نار می گوید حسین

با دم جان بخش خود عیسی بن مریم بی گمان *** تا دهد جان بر تن مردار میگوید حسین

ص: 99

عرش بر فرش (نوحۀ واحد)

یا رسول الله حسينت بر زمین افتاده است *** بر زمین از صدر زین سلطان دين افتاده است

تشنه لب اندر کنار نهر مواج فرات *** آن که مصداق است بر ماء معین افتاده است

معنی حی علی خیرالعمل باشد حسين *** اینک از آن خاتم معنا، نگین افتاده است

در دل صحرای سوزان بلايا مصطفی *** بی کفن مشروح آیات مبین افتاده است

يا محمد بر زمین پر خس و خاشاک و خار *** می سزد گویم اگر عرش برين افتاده است

از تباهی های ناپاکان و خناسان دهر *** سر جدا جسم امام المتقین افتاده است

در کنار پیکر صد چاک فرزندت حسین *** اکبر گلگون کفن آن بي قرين افتاده است

گشت، مجنون مادرش لیلای بی دل تا شنید *** شبه پیغمبر علی اکبر ز زين افتاده است

دورتر از کشته ها اندر کنار علقمه *** پهلوان نامي ام البنین افتاده است

تشنه بر دریای آب، عباس آن ماه منیر *** دستهایش از يسار و از يمين افتاده است

یارسول الله شد ماه بنی هاشم شهيد *** غرق خون، پور امیرالمؤمنین افتاده است

ساقی لب تشنگان عباس، سردار سپاه *** از سر زین با عمود آهنین افتاده است

فرق پر خون، دستها ببريده، پیکر چاک چاک *** آن علمدار حسینم اينچنين افتاده است

در بیابان بلا، با پیکری پر خاک و خون *** سیزده ساله جوانی مه جبین افتاده است

قاسم اندر خون خود غلطان و یک سو مادرش *** بر سر نعش جوانش دل غمین افتاده است

با گلوی چاک، اصغر، کودک ششماهه اش *** از جفای ایل شیطان لعین افتاده است

در میان دشت، اصحاب وفادار حسین *** هر یکی با پیکری از خون عجين افتاده است

عالم اندر شور و شین از داغ جانکاه حسین *** آدم اندر خُلد هم، ماتم نشین افتاده است

بر زمین گرم صحرای بلا، بر روی خاک *** او که باشد در خلایق برترین افتاده است

آن پناه بی پناهان، شهریار ملک جان *** اینچنین بر خاک، آن درع حصين افتاده است

دید تانعش پدر را مثله دیگر تا ابد *** آتشی بر جان زين العابدين افتاده است

یا محمد چون على بابای مظلومش، حسین *** کشته از شمشیر قوم ناکثین افتاده است

ص: 101

نوحۀ حضرت علی اصغر علیه السلام

نازنینم ای که تو عرش خدا را گوشواره *** ای علی اصغرم، نور چشمان ترم

شد کبود از تشنگی لعل لبت ای نازنینم *** اصغر شیرین زبان ماه روی مه جبینم

کودک ششماهه ام جانم، علی اصغر من *** سر گذاری نازنین، بر سينه غم پرور من

اصغر من جان شیرینم بیا اندر برم *** نور چشمان ترم (2)

کودک مادر به گهواره نمی خوابی چرا *** آخر ای مادر چنین بی خواب و بی تابی چرا

لحظه ای آرام گیر، ای اصغر بی شیر من *** جان مادر رحم کن بر ناله شبگیر من

نالۀ طفلان بلند از تشنگی اندر حرم *** نور چشمان ترم (2)

بیش از این آتش به جانم، ای علی اصغر مزن *** بر دلم آتش دگر، ای نوگل احمر مزن

می بری تاب از دلم، تابیقراری می کنی *** خون به جانم میکنی، تا آه و زاری میکنی

جز که بنشینم به پایت نیست راه دیگرم *** نور چشمان ترم (2)

ای عزیزم، اصغر من لحظه ای آرام گیر *** میشوی فردا ز آب ای کودک من سيرسير

جان مادر آتشی افكندهای اندر دلم *** بی قراری های تو جانا شده بس مشکلم

رُود بی شیرم علی اصغر ای تاج سرم *** نور چشمان ترم (2)

بر سر گهواردات مادر سکينه آمده *** بهر دیدار تو آن ماه مدينه آمده

لائی لائی، لائی لائی، اصغر مه پاردام *** رُودم از بی خوابیت، من همچنان بیچاردام

نازنین من بخواب ای اصفر خوش منظرم *** نور چشمان ترم (2)

بر سر گهوارهات زینب شتابان آمده *** از پی دیدار تو ای ماه تابان آمده

از برای خاطر زینب دمی ناله مکن *** در دل شب بی قراری ای گل لاله مکن

آخرای آرام جانم از کجا آب آورم *** نور چشمان ترم (2)

ظهر عاشورا حسين قنداقه اصغر به دست *** بر سر زين زاده زهرای اطهر بر نشست

گفت این طفل صغيرم از عطش کرده است غش *** حرمله زد تیر کین ناگه به حلق اصغرش

گفت من قنداقه ات را چون، سوی خیمه برم *** نور چشمان ترم (2)

ص: 103

نوحۀ حضرت علی اصغر علیه السلام

ای وای که شد اصغر بی شیر خروشان *** با آن لب ع طشان (2)

اندر دل گهواره علی اصغر بی شیر *** گردیده رباب از غم، او از دل و جان سیر

گفتا چکنم با تو عزیز دل و جانم *** ای کودک عطشان من ای روح روانم

با آن لب عطشان (2)

آخر دمی آرام بگیر ای گل مادر *** این قدر مکن ناله عزیز دلم، اصغر

دانم که بود کام تو ای نوگلم عطشان *** من هم شده ام از غم تو زار و پریشان

با آن لب عطشان (2)

مادر مزن آتش، تو بر این جان نزارم *** آرام بگیر و مشکن قلب فکارم

ای تازه گلم ناله مکن از عطش اینسان *** و مادر منما در دل گهواره تو افغان

با آن لب عطشان (2)

رودم مکن از تشنگی این قدر تو ناله *** خاموش زمانی تو بشوای گل لاله

جانا مكن از سوز عطش ناله و زاری *** اشک از غم تو بر رخ مادر، شده جاری

با آن لب عطشان (2)

ای اصغر من جانم از این بیش مسوزان *** بنشسته سکینه به برت با دل نالان

تا چند کنی ناله عزیز دل زارم *** آخر من خونین شده دل، چاره ندارم

ارام -

و عطشان (2)

أخر زچه، ای کودکم آرام نگیری *** ترسم ز عطش ای گل نو رسته بمیری

مادر نشود آب برای تو میسر *** جانا منما ناله عزیزم علی اصغر

با آن لب عطشان (2)

اندر سر گهواره ات ای ماه مدينه *** با قلب پر از خون بنشسته است، سكينه

مادر لب عطشان شده قربان، علی اکبر *** شد تشنه شهید از ره کین، شبه پیمبر

با آن لب عطشان (2)

ص: 105

نوحۀ عبدالله بن امام حسن علیه السلام

از خیمه گه آمد *** شهزاده عبدالله *** افتاد برنعش *** مولا حسین ناگاه

گفتا عمو جانم *** آخر چه حالست این *** افتاده ای بر خاک *** ای زادۀ یاسین

صد پاره جسم تو *** از ضربت شمشير *** گردیده ام جانا *** دیگر ز جانم سیر

برخیز عمو جان *** تاخيمه برگردیم *** باهم عمو جانم *** ما همسفر گردیم

از خیمه گه آمد *** شهزاده عبدالله

ای زاده زهرا *** گردم فدای تو *** سوزد دل من از *** این ماجرای تو

لب تشنه جا کردی *** جانا به روی خاک *** فرزند پیغمبر *** شاهنشه لولاک

زخم از ستاره تو *** بر تن فزون داری *** جای از چه اندر این *** دشت جنون داری

از خیمه گه آمد *** شهزاده عبدالله

جان عمو جانم *** جانها به قربانت *** خواهم گذارم سر *** بر روی دامانت

برگیر ای عمو *** یکدم در آغوشم *** تا محنت دنيا *** گردد فراموشم

قربانت ای عمو *** ای جان عبدالله *** با عشقت از خیمه *** بیرون شدم ناگاه

از خیمه گه آمد *** شهزاده عبدالله

چون شمع می سوزم *** جانا بر احوالت *** سوزد دل دشمن *** ای شاه بر حالت

سنگ جفا خورده *** بر آن جبين تو *** در خيمه گه باشد *** زینب غمین تو

نوک سنان خورده *** عمو به پهلویت *** پر خاک وخون گشته *** ای نازنین رویت

از خیمه گه آمد *** شهزاده عبدالله

لب تشنه ای عمو *** قربان لبهایت *** گردم به قربان *** آن روی زیبایت

وحش و طیور این جا *** از آب سیرابند *** اهل حریم تو *** در حسرت آبند

سوز دل عالم *** بر ماجرای تو *** شرمنده آب امروز *** باشد برای تو

از خیمه گه آمد *** شهزاده عبدالله

اهل حرم عموق تو *** در ناله وافغان *** اندر فراق تو *** با سینۀ سوزان

ص: 107

نوحۀ شام غریبان

افتاده عجب شوری *** در ارض و سما امشب *** چون شام غریبان است *** در کرببلا امشب

یکسو به زمین جسم *** پر خون شهیدان است *** یک سو به دل صحرا *** اطفال پریشان است

امشب به دل هامون *** زنها همه نالانند *** نالان و پریشان دل *** در ماتم و افغانند

هرکس بکنند نوعی *** شکوه به خدا امشب *** افتاده عجب شوری *** در ارض و سما امشب

زینب چه کند يارب *** با این همه اشک و آه *** بر گرد يتيمان است *** با نالۀ یا الله

آتش ز جفا افتاد *** بر خيمۀ شاه دين *** در گوشۀ این هامون *** اطفال حسین غمگین

شد ناله مظلومان *** تا عرش علا امشب *** افتاده عجب شوری *** در ارض و سما امشب

لیلاز غم اكبر *** بر سینه زنان باشد *** از داغ جوان خود *** با آه و فغان باشد

از اكبر مه سیما *** چون یاد کند لیلا *** بر سینه زنان امشب *** با شیون و واویلا

از سینه مظلومان *** شد ناله به پا امشب *** افتاده عجب شوری *** در ارض و سما امشب

افتاده به خاک وخون *** قاسم به دل هامون *** شد مادر دلخونش *** از داغ جوان محزون

از داغ پسر امشب *** آن مادر دلخسته *** بر خاک نشسته او *** با آن دل بشکسته

بر آل پیمبر شد *** بس جور و جفا امشب *** افتاده عجب شوری *** در ارض و سما امشب

کلثوم حزين نالان *** از داغ علمدار است *** اندر دل شب نالان *** با دیدۀ خونبار است

دستان ابوالفضلش *** گرديد جدا از کین *** از خون علمدارش *** گردیده زمین رنگین

بابش زنجف کلثوم *** می کرد صدا امشب *** افتاده عجب شوری *** در ارض و سما امشب

از داغ علی اصغر *** بیچاره رباب امشب *** مجنون و پریشان است *** با قلب کباب امشب

گوید که عزیز من *** ای کودک بی شیرم *** از زندگی دنیا *** بعد تو دگر سیرم

بر آل على ظلمی *** گردیده روا امشب *** افتاده عجب شوری *** در ارض و سما امشب

چون آل على امشب *** بی خیمه و خرگاه است *** آتش به مدد کاری *** در خیمه آن شاه است

اندر دل شب طفلان *** در شیون و در زاری *** کی دیده در این عالم *** این گونه جفاکاری

اطفال شه خوبان *** در آه و نوا امشب *** افتاده عجب شوری *** در ارض و سما امشب

ص: 109

نوحۀ شام غریبان

شب، شب غمبار *** شام غریبان است *** فاطمه در جنّت *** زاد و پریشان است

هر سوی این صحرا *** و تازه گلى خفته *** دست ازین دنیا *** در ره دین شسته

کشته علی اکبر *** کشته در این صحرا *** گشته ز کین پرپر *** تازه گل زهرا

آهی کشد از دل *** از غم او لیلا *** پیش دو چشمانش *** تیره شده دنیا

هر طرفی طفلى *** رو به بیابانست *** شب، شب غمبار *** شام غریبانست

گشته عزا عیش *** قاسم نو داماد *** در دل این وادی *** آه زپا افتاد

در غم او مادر *** ناله کنان امشب *** مویه کنان زین غم *** عمّه او زینب

دشت بلا گشته *** حجله دامادی *** دست به سر مادر *** زین همه ناشادی

تابه فلک امشب *** آه يتيمانست *** شب شب غمبار *** شام غریبانست

میر علمدار *** سرور مظلومان *** تشنه کنار شط *** کشته به خون غطان

دست، جدا از تن *** فرق، پر از خونست *** پیکر او پاره *** در دل هامونست

در يم خون عباس *** بی کفن افتاده *** مهر فروزان *** انجمن افتاده

غرقه به خون هر سو *** جسم شهیدانست *** شب شب غمبار *** شام غریبانست

یاد کند مادر *** از اصغر بی شیرش *** داغ علی اصغر *** کرده زجان سیرش

کودک ششماهه *** رفته به زیر خاک *** آه که جان داده *** با گلوی صد چاک

مادر محزونش *** با دل صد پاره *** نیست دگر امشب *** بر سر گهواره

اهل حرم امشب *** يكسره نالانست *** شب شب غمبار *** شام غریبانست

زينب محزون از *** داغ حسين نالان *** در دل شب نالد *** با جگر سوزان

ورد زبان او *** گشته حسن جانم *** جمله بیان او *** گشته حسن جانم

میکند امشب یاد *** از لب عطشانش *** ياد کند هر دم *** از دل سوزانش

در غم جانسوز *** سرور خوبان است *** شب شب غمبار *** شام غریبانست

زینب محزونه *** در دل شب نالان *** از دل این صحرا *** جمع کند طفلان

ص: 111

نوحۀ شام غریبان

شام غریبان حسین *** امشب است امشب *** جان يتيمان حسين *** بر لب است امشب (2)

جسم شهیدان بی سر است *** در دل هامون در دل هامون *** گلهای زهرا پرپر است *** در دل هامون (2)

خون می رود از دیدۀ *** دختر زهرا، دختر زهرا *** بی یار و بی یاور *** شده اندران صحرا(2)

یک سو يتيمان می کنند *** گریه و زاری، گریه و زاری *** از دیدگان کودکان *** اشک غم جاری (2)

اینک پرستار همه زینب است امشب، زینب است امشب

جسم حسین بر روی خاک *** دربیابانست، در بیابانست *** صحرا از خون ابريا *** چون گلستانست (2)

یارب چه سازد زینب *** بیکس محزون بی کس محزون *** اندر جواب کودکان *** با دلی پر خون (2)

بر دامن صحرا روان *** در پی طفلان، در پی طفلان *** جمع زنان و کودکان *** جمله در افغان(2)

اینک پرستار همه زینب است امشب، زینب است امشب

یک سو صدای همهمه *** آید از لشكر آید از لشکر *** جسم شهیدان بر زمین *** غرقه خون بی سر (2)

اندر فغان اهل حرم *** بادلی سوزان بادلی سوزان *** هر گوشه طفلی می کند *** از جگرافغان(2)

آتش فتاده در دل *** خیمه هایک سرخیمه هایکسر *** بی یار و بی یاور شده *** آل پیغمبر (2)

اینک پرستار همه زینب است امشب، زینب است امشب

بی یار و یاور زینب است *** آه و واويلا، آه و واویلا *** جان سکينه بر لب است *** آه و واویلا(2)

لیلا به سر بر میزند *** از غم اكبر، از غم اکبر *** بگرفته در دشت بلا *** ماتم اکبر(2)

داغ جوانش می زند *** بر دلش آذر، بر دلش آذر *** گاهی زند بر سینه و *** گه زند بر سر (2)

اینک پرستار همه زینب است امشب، زینب است امشب

یک جا نشسته مادر *** قاسم ناشاد، قاسم ناشاد بر سینه و بر سر زنان *** از غم داماد(2)

گوید که مادر کی رود *** داغ تو از یاد، داغ تو از یاد *** سرو روان من ز پا *** ای خدا افتاد(2)

از سینه آه آتشین *** میکشد مادر، میکشد مادر داغ جوان افکنده است *** بردلش آذر (2)

اینک پرستار همه زینب است امشب، زینب است امشب

در خیمه گاه شاه دين *** گشته قحط آب گشته قحط آب *** از داغ عباس جوان *** کودکان بی تاب (2)

ص: 113

بر تربت عشق

منم بابا سكينه دخترت تو *** *که از شام آمدم جانا بر تو

پدر رخسارهام گردیده نیلی *** *به رویم مانده بابا جای سیلی

زند آتش ز جان من زبانه *** *تنم دارد نشان از تازيانه

پس از تو جان بابا خوار گشتم *** *اسیر کوچه و بازار گشتم

به صحرای بلا همراه طفلان *** *دویدم بر سر خار مغیلان

اگر شد پیکر تو پاره پاره *** *برون از گوش من شد گوشواره

به جانم آتش بی حد نهادند *** *مرا اندر خرابه جای دادند

چنان صیدی کشیدندم به زنجير *** *که از جان خود ای بابا شدم سیر

پدر خوش خفته ای با جسم بی سر *** *کنار پیکر شهزاده اکبر

اگر بابا سر از پیکر جدایی *** *به پیش قاسم نو کدخدایی

عزيزم نور چشم خسرو ناس *** *شدی همدم تو باعم من عباس

ولى من بعد تو جانا چه سازم *** *بگو تاکسی ز هجرانت گدازم

نه دل سازش کند با درد دوری *** *نه جان دارد دگر تاب صبوری

روم من بادلی زار و حزينه *** *ولی بشنو تمنّای سکینه

دلم خواهد ز راه غمگساری *** *سرم را بر سر زانوگذاری

بماند، این آرزو هم بر دل من *** *امان از این دل بی حاصل من

پدر میلی تو با دختر نداری *** *ولی نه، بر تن خود سر نداری

بگو ای پادشاه بي قرينه *** *چسان بی تو روم اندر مدينه

شدم آخر يتيم از جور و كينه *** *الهی گم شود نام سکینه

ص: 115

نوحۀ اربعین (واحد)

بر زمین هفتاد و دو گلگون کفن افتاده است *** *لاله های عاشق و سرو چمن افتاده است

تا دل زینب رباید دید کز هر سوی دشت *** *لاله رویی، دلبری سیمین بدن افتاده است

دشت پر از عطر گلهای گلستان *** * خدا هر طرف نسرين و ياس و یاسمن افتاده است

عندلیبان بال و پر بشکسته خاموش از نوا *** *باغ دین جولانگه جغد و زغن افتاده است

امّ لیلای حزین برتربت پاک پسر *** * گشته مجنون، بی خبر از خویشتن افتاده است

شکوه ها تا از فراق حضرت مجنون کند *** * ليلى سرگشته، زار و ممتحن افتاده است

در کنار نهر علقم تشنه لب بی دست و سر *** *ساقی لب تشنگان آن سیم تن افتاده است

دست یکجا، مشک یکجا بر لب شط فرات *** * آن علمدار دلیر صف شکن افتاده است

آن طرف تر قاسم از خون کرده دست و پا خضاب *** * بر سریر خاک فرزند حسن افتاده است

مادر داماد تا تبریک گويد بر پسر *** * با جوان خويش سرگرم سخن افتاده است

نعش پاک طفلكاني زينب محزون به خاک *** *همچنان دو مهر و ماه انجمن افتاده است

سوی دیگر با گلوی چاک چاک از زخم تیر *** * اصغر ششماهه شیرین زبان افتاده است

اندران دشت بلابادیده خونین رباب *** *هم نوا با طوطی شكر شكن افتاده است

باورش سخت است کاندر پهن دشت ماریه *** *مظهر ذات خدای ذوالمنن افتاده است

گفت زينب شاكرم يارب تو را، ليک از چه رو *** * اینچنین تدبير برتقدير من افتاده است

یا حسین ای جان خواهر خيز و بنگر کز ستم *** *چون على بر بازوی زینب رسن افتاده است

کاش میدیدی برادر جان، که جان زینبت *** *چون گرفتار غم و درد و محن افتاده است

اهل بیتت را نگر ای خفته دریای خون *** * تا چسان آواره دشت و دمن افتاده است

پیکر پاکت حسین جان در کنار نوجوان *** *همچنان سروی هم آغوش سمن افتاده است

جان خواهر نیست آسان خون حق را ريختن *** * وه چه آشوبی درین دور و زمن افتاده است

بر زمین از دست ناپاک پلید منكرين *** * امر معروف بر دین و سنن افتاده است

از جفا خاتم شد از دست سلیمانم برون *** *و اینک اندر دست شوم اهرمن افتاده است

ص: 116

اربعین عشق (نوحۀ واحد)

با برادر آمدم من بی برادر می روم *** *تاج بر سر آمدم من خاک بر سر میروم

زینبم من گر، حسین آن جان جانانم کجاست *** *در میان ظلمت شب ماه تابانم کجاست

نور چشم من امیر کشور جانم کجاست *** *آه و واویلا که گویا کشته اندر نینواست

تا به سوی روضه زهرای اطهر می روم *** *با برادر آمدم من بی برادر می روم

یاد ایّامی که من نيكو برادر داشتم *** *سایه آن نازنین از مهر بر سر داشتم

وا مصيبت، من چسان دل از حسین برداشتم *** *من که جان از مهر رخسارش منور داشتم

کی من این روز سیاه خویش باور داشتم *** *با برادر آمدم من بی برادر می روم

هر زمان ياد از رخ شهزاده اکبر می کنم *** *دامن از اشک دو چشم خونفشانتر می کنم

تا که ياد از آن قد سرو صنوبر می کنم *** *شکوه ها از داغ او با حسی داور می کنم

می نشینم با دلی خون ناله ها سر می کنم *** *با برادر آمدم من بی برادر می روم

ياد عباس علی میر علمدار حسین *** *ياد عباس جوان سقا و سردار حسین

غرقه خون شد پیکر پاک سپهدار حسین *** *شد جدا دست از تن یار وفادار حسین

تا ابد سوزد دلم از داغ سالار حسین *** *با برادر آمدم من بی برادر می روم

آه و وایلا مگر اندر زمین کربلا *** *کوفیان کردند آخر عیش قاسم را عزا

جای بزم شاديش شد خیمه ها ماتم سرا *** *حجله اش در خاک و خون بستند اندر نینوا

بارالها شاهدی بر این همه جور و جفا *** *با برادر آمدم من بی برادر می روم

آه چون ياد آورم از ماجرای کربلا *** *شد حسینم تشنه لب کشته دران دشت بلا

سر برید از پیكرش شمر جفا جو از قفا *** *درمیان خاک و خون میزد حسینم دست و پا

کس نگفت آخر حسین باشد عزيز مصطفی *** *با برادر آمدم من بی برادر می روم

من به چشم خویش داغ شش برادر دیده ام *** *من به خون غلتان جوانی همچو اکبر دیده ام

غرق در خون جسم عباس دلاور دیده ام *** *جسم قاسم را به خون خود شناور دیده ام

من به چشم خود بلاهای مکرر دیده ام *** *با برادر آمدم من بسی برادر می روم

ص: 118

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

زخیمه گه بیرون بیا با چشم ترليلا *** آرام جانت میرود اندر سفر لیلا *** ای همسفر لیلا *** ای خونجگر لیلا

ای همسفر ليلا *** ای خونجگر لیلا

شیری که دادی از وفامادر حلالم کن *** کشته خیالم كن *** ترسم نبيني اكبر خود را دگر لیلا

ای همسفر ليلا *** ای خونجگر لیلا

مادر روانم من به سوی لشکر دشمن *** لیلای زار من *** ترسم شوی از داغ اکبر خون جگر ليلا

ای همسفر لیلا *** ای خونجگر ليلا

من عاشق جانان شدم مادردراین صحرا *** در دشت پر غوغا *** اکنون علی اکبر رود سوی سفر لیلا

ای همسفر ليلا *** ای خونجگر لیلا

مادر ببین بابم حسین بی یاورویاراست *** با غم گرفتار است *** *بی ياريش افكنده اندر دل شرر ليلا

ای همسفر ليلا *** ای خونجگر لیلا

میر علمدار حسین افتاده اندر خون *** در گوشۀ هامون *** سقّاافتاده برزمین بی دست وستر ليلا

ای همسفر ليلا *** ای خونجگر لیلا

غلتان به خون افتاده است آن قاسم داماد *** او با دل ناشاد *** شد عمر قاسم از جفا آخر به سر لیلا

ای همسفر ليلا *** ای خونجگر لیلا

نعش دو طفلان حزين زينب محزون *** افتاده اندر خون *** افتاد اندر خون دو تا قرص قمر ليلا

ای همسفر ليلا *** ای خونجگر لیلا

مادر صدای ناله هل من معين آيد *** از این زمین آید *** اکنون ببین چون کرده ام قصد خطر ليلا

ای همسفر لیلا *** ای خونجگر لیلا

لیلا صدای اکبر تازه جوان بشنید *** تا نوجوانش دید *** گفتا که عمرت آمده دیگر به سر لیلا

ای همسفر ليلا *** ای خونجگر ليلا

مادر روان شوتا قدسروت ببینم من *** داغت نبینم من *** گفتا به جان خود نما فکری دگر لیلا

ای همسفر لیلا *** ای خونجگر لیلا

ص: 120

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

اکبر گلگون کفن آرام جانم ياعلى *** نوجوانم یاعلی *** نوجوانم يا على

ای خدایااکبر گلگون قبایم شد ز کف *** آن طبیب دردم و درد آشنایم شد ز کف

بعد تو ای نوجوان زنده نمانم يا على *** نوجوانم یا علی (2)

کاش بودی در برم بودی تو خود تاج سرم *** شکوۀ داغ تو را پيش كه، ای مادر برم

بی ثمر شد زحمت روز و شبانم ياعلى *** نوجوانم یا علی (2)

مرگ تو آتش فکنده بر دلم ای نوجوان *** مانده حسرت بر دل بی حاصلم ای نوجوان

رفتی و رحمی نکردی بر فغانم يا على *** نوجوانم یا علی (2)

آرزو بودم که تا در سن پیری ای پسر *** خود عصای مادر پیرت بگیری ای پسر

حال بنگر از غمت اکنون چسانم ياعلى *** نوجوانم یا علی (2)

خیز رودم حالت این مادر پیرت نگر *** لحظه ای دیگر نما بر روی مادر خود نظر

مرغ خوش آوا پریده ز آشيانم ياعلى *** نوجوانم یا علی (2)

آرزو بودم به دل تا حجلهات آزين کنم *** از حنای شادیت من دست و پا رنگین کنم

عاقبت رفت از برم آرام جانم یاعلی *** نوجوانم یا علی (2)

حسرت ناکامیت برده ز سر، هوشم ببین *** جای رخت شادیت مادر، سیه پوشم ببین

برده ای از کف کنون تاب و توانم ياعلى *** نوجوانم یا علی (2)

گفتم ای مادر مرو در جنگ قوم مشركين *** رفتی و گشتم ز داغت ای جوان ماتم نشين

نو گلم ای بلبل خوش نغمه خوانم يا على *** نوجوانم یا علی (2)

روز و شب آنقدر، زحمتها کشیدم وای وای *** تاگل روی تو را من پروریدم وای وای

ای گل پژمرده ام تازه جوانم یاعلی *** نوجوانم یا علی (2)

کی گل روی تو را پرپر نموده اینچنین *** کی فکنده آن قد سرو تو مادر بر زمین

رود خوش سیمای من شیرین زبانم يا على *** نوجوانم یا علی (2)

گشت لیلا نوحه گر کای نوجوانم یاعلی *** نوجوانم یاعلی *** نوجوانم يا على

ص: 123

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

ای صبا از من ببر تا محضر صغری پیامی *** گو که اکبر کشته شد *** او به خون آغشته شد

با رفیقانم بگو شد جسم اکبر پاره پاره *** جز جهاد کوفیان بر من نمانده راه چاره

از غم بی يساری بابم حسین در اضطرابم *** اندر این دشت بلا من تشنۀ یک قطره آبم

گو که اکبر کشته شد *** او به خون آغشته شد

من در این دشت بلا بی یاور و یار و معینم *** عاقبت در خون خود از دست اعدا مینشینم

جان خواهر تونبودی کربلا تا که ببینی *** غرقه در خون شد چه جانهای جوان و نازنینی

گو که اکبر کشته شد *** او به خون آغشته شد

خواهرا ظلمی عجب در سرزمین نینوا شد *** از جفا ياران ماغلتان به خون در کربلا شد

دست عباس جوان در کربلا از تن جدا شد *** پیکرش هم زیر سم اسبها چون توتيا شد

گو که اکبر کشته شد *** او به خون آغشته شد

خواهرم عمّو كنار علقمه نعشش فتاده *** مرگ او داغی عجب بر سينه بابا نهاده

پشت بابا از غم مرگ علمدارش شکسته *** از فراقش باب مظلومم حسین در خون نشسته

گو که اکبر کشته شد او به خون آغشته شد

عيش قاسم جان خواهر اندر این صحرا عزا شد *** حجله گاه شادیش در کربلا ماتم سرا شد

شد به صحرای جنون غلتان به خون چون پیکر او *** مو پريشان مادر دلخون بیامد بر سر او

گو که اکبر کشته شد *** او به خون آغشته شد

دیدم ای خواهر که بسته دست و پا از خون حنا *** را پر پیامم گوش کن ای خواهر محزون خدا را

جسم قاسم را به خیمه غرقه خون از کینه دیدم *** دل از این دنیای فانی دیگر ای خواهر بریدم

گو که اکبر کشته شد *** او به خون آغشته شد

جان خواهر بعد ياران، من نخواهم زندگانی *** بعد مرگ لاله رویان، سیرم از عمر و جوانی

خواهر اینک من روانه سوی جنگ کوفیانم *** و عازم میدان جنگ کوفیان و شاميانم

گو که اکبر کشته شد *** او به خون آغشته شد

ص: 125

نوحۀ حضرت علی اکبرعلیه السلام (سه ضرب)

اکبر گلگون کفنم، رو مکن به میدان *** خون رود از رفتن تو، از دو چشم گریان

يوسف گل پیرهنم، بكجا روانی *** حالِ دلِ مادر افسرده را ندانی

روح و روان مني و جان جهانی *** ای گل گلزار جنان رو مکن به میدان

اکبر گلگون کفنم

از غم آن سرو روان، قامتم شده خم *** جانم پریشان شده و، سینه ام پر از غم

عترت طه همگی، با دو چشم پرنم *** يوسف گمگشته من، رو مکن به میدان

اکبر گلگون کفنم

بین که ز ماتمت شده، مادرت سیه پوش *** رفته دگر از بر من، صبر و طاقت و هوش

گشته چراغ عمر من، از غم تو خاموش *** يوسف گلگون کفنم، رو من به میدان

اکبر گلگون کفنم

رفتی و از رفتن تو، جان ز تن برون شد *** پشتم كمان شد ز غمت، دیده پر ز خون شد

از خون تو دشت بلا، آه و لاله گون شد *** دسته گل محمدی، رو مکن به میدان

اکبر گلگون کفنم

تابقیامت نرود، يادم این مصیبت *** ز آنکه بخون غوطه وری، رود سرو قامت

جنّ و ملک در غم تو، شد قرين به محنت *** مهر فروزنده من، رو مکن به میدان

اکبر گلگون کفنم

بعد تو دیگر چه کنم، زندگی به دوران *** بر سر و بر سینه زنم، با دلی پریشان

صبح و مسا در غم تو، با همه عزیزان *** ای شه شیرین سخنم، رو مکن به میدان

اکبر گلگون کفنم

بعد تو من روز و شبان، در غم و فغانم *** روز و شب از فرقت تو، من دگر ندانم

بنگر عزیزم ز غمت، من كنون چسانم *** ای تو مه انجمنم، رو مكن به میدان

اکبر گلگون کفنم

ص: 127

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

علی اکبر، نو گل ليلا *** مزن آتش، بر دل لیلا

چه شد عازم، سوى قربان گه، زاده ليلا، با دلی محزون *** به دنبالش، اشک ریزان شد، مادر او با، دیدهای پر خون

بگفتا کای، رود ناشادم، نوجوان نو، خط و خال من *** مرو مادر، جانب میدان، رحمی ای مادر، کن به حال من

علی اکبر، نو گل لیلا *** مزن آتش، بر دل لیلا

جوان خوش، قد و بالایم، رود ناکامم، ای علی اکبر *** دمی بنشین، در بر مادر، ای علی اکبر، شبه پیغمبر

به دل دارم، آرزوهایی، بهرت ای رود، نوجوان من *** مزن آتش، بیش از این مادر، از فراقت بر، جسم و جان من

علی اکبر، نو گل ليلا *** مزن آتش، بر دل لیلا

بیا بنشین، در برم یکدم، تا ببینم آن، روی نیكويت *** دلم خواهد، تا زنم مادر، شانه ای بر آن، سنبل مويت

نمی دانم، از چه ببریدی، دل از این دنیا، ای علی اکبر *** به قربانِ، آن قد و بالا، آن گل روی، لاله احمر

علی اکبر، نو گل لیلا *** مزن آتش، بر دل لیلا

عزیز من، لحظه ای بنشین، در بر مادر، از وفاداری *** ترحم کن، بر من ای مادر، ای علی جان از، راه غمخواری

روان شو تا، من ببینم آن، قد و بالای، نازنین تو *** منم مادر، اندر این صحرا، جان بابايت، دل غمین تو

علی اکبر، نو گل لیلا *** مزن آتش، بر دل لیلا

بریدم من، در مدينه ای، نوجوان من، رخت دامادی *** به دل دارم، تا بپوشانم، بر تنت مادر، خلعت شادی

حنا بندم، دست و پایت را، ای گل خوشبو، اندر این وادی *** ولی گویا، بر شهادت ای، نوگل مادر، جان و تن دادی

علی اکبر، نو گل ليلا *** مزن آتش، بر دل لیلا

مرو مادر، جانب دشمن، من فدای آن، سرو بالايت *** شوم مادر، من به قربان روی چون ماه و قد رعنایت

مگر از این، مادر پیرت، رنجه گردیدی، ای جوان من *** نما رحمی، ای علی اکبر، لحظه ای بر آه و فغان من

علی اکبر، نوگل لیلا مزن آتش، بر دل لیلا

بیا مادر، تا بچینم من، گل ز گلزاير روی چون ماهت *** شود کور ای، گل عذار من، از گل رویت، چشم بد خواهت

دلم خواهد، دور تو گردم، ای جوان من، همچو پروانه *** تأمل کن، میروی آخر، رود نیکویم، سوی جانانه

علی اکبر، نو گل ليلا *** مزن آتش، بر دل لیلا

ص: 129

نوحۀ حضرت علی اکبرعلیه السلام

این علیّ اکبر است *** یا که قرص ماه عشق *** یا محمد می رود *** سوی قربانگاه عشق

شهسواری می رود *** سوی میدان بلا *** می شود سروی روان *** سوی دشت کربلا

در قفایش می زند *** مادرش لیلا به سر *** عاقبت مجنون شود *** از غم داغ پسر

این علی اکبر است *** یا که قرص ماه عشق

گفت لیلای حزين *** کایّ علی اکبرم *** ای جوان من بیا *** لحظه ای اندر برم

جان ليلا شو روان *** تا نظر سويت كنم *** تا نظاره من بر آن *** قد دلجویت کنم

این علی اکبر است *** یا که قرص ماه عشق

آرزو بودم به دل *** كای جوان، شادت کنم *** از ره مهر و وفا *** آه، دامادت کنم

حال، بر گو چون کند *** مادر دلخون تو *** رو سوی دشمن مرو *** می شوم مجنون تو

این علی اکبر است *** یا که قرص ماه عشق

جانب میدان مرو *** ای علیِّ اکبرم *** لحظه ای دیگر بمان *** ای جوان اندر برم

کز محبت شانه بر *** سنبل مویت زنم *** مشک و عنبر از وفا *** من به گیسویت زنم

این علی اکبر است *** یا که قرص ماه عشق

مرغ خوش الحان من *** پر مزن از کوی من *** جانب میدان مرو *** ای سیه گیسوی من

جان لیلا صبر کن *** سیر، بينم روی تو *** مادرت قربانی *** آن قد دلجوی تو

این علی اکبر است *** یا که قرص ماه عشق

باشد ای آرام جان *** آرزوهای در دلم *** رفتنِ میدان تو *** گشته مادر، مشکلم

رحم بر مادر نما *** ای جوان نازنین *** می شوم از رفتنت *** جان مادر، دل غمین

این علی اکبر است *** یا که قرص ماه عشق

گر به میدان می روی *** ای جوان آهسته تر *** سوی جانان می روی *** ای جوان آهسته تر

عاشق جانان شدی *** ای علی اکبرم *** از چه رو با این شتاب *** اكبر ای تاج سرم

این علی اکبر است *** یا که قرص ماه عشق

ص: 131

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

اکبر ای سرو روان ای نو خط نیکو خصالم *** رحمی ای مادر به حالم (2)

جانب میدان مرو ای نور چشمان تر من *** لحظه ای آرام گیر ای نوجوانم اكبر من

جان مادر رو سوی اعدا مکن ای نازنینم *** در برم بنشین دمی رعنا جوان مه جبینم

رحمی ای مادر به حالم (2)

یا علی ای سرو بستان من و روح روانم *** نازنینم صبر کن یک لحظه ای آرام جانم

جان مادر، جان مادر من فدای تار مویت *** خواهم ای مادر ببینم سیر، آن روی نکویت

رحمی ای مادر به حالم (2)

نونهال آرزوهای منی ای اكبر من *** نوجوان خوب رویم ای علي اكبر من

ای جوان نامرادم اکبر شیرین زبانم *** جانب دشمن مرو جانا مزن آتش به جانم

رحمی ای مادر به حالم (2)

من که در پای تو ای تازه جوانم پیر گشتم *** قصد میدان چون نمودی من ز جانم سیر گشتم

اندر این دشت بلا من بی کس و بی غمگسارم *** رحمی ای مادر، ببین بر دیدگانم، اشکبارم

رحمی ای مادر به حالم (2)

رخت دامادی تو آورده ام من از مدينه تا کنم اندر برت ای نوجوان بی قرينه

صحبت میدان مکن ای نازنین بهر دل من ترسم ای مادر رود بر باد تنها حاصل من

رحمی ای مادر به حالم (2)

روز و شب مادر من از بهر تو زحمتها کشیدم *** من به پایت جان مادر تلخ کامیها چشیدم

خواهم اینک در کنارت باشم ای سرو روانم *** جان مادر مر نمیبینی تو بر قد کمانم

رحمی ای مادر به حالم (2)

ای علی اکبر من يوسف گلگون قبایم *** گر سوی میدان روی دنبالت ای مادر بیایم

ترک جنگ کوفیان کن، اکبر خوش خط و خالم *** ورنه ای مادر چو قمری در فراق تو بنالم

رحمی ای مادر به حالم (2)

ص: 133

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

از خیمه گه بیرون بیا، از وفاليلا *** در خون تپان شد اکبرت، از جفا ليلا

اكبر ز میدان آمده، بارخی گلگون *** جسم على اكبر شده، غرق اندر خون

شد تشنه لب اكبر شهید، نور چشمانت *** بر آرزوی خود رسید، زیب دامانت

شد پاره پاره پیگرش، از دم خنجر *** از بهر دیدارش بیا، از وفاليلا

از خیمه گه بیرون بیا، از وفا ليلا

اینک حسین باز آمده، با دلی پر خون *** آورده است او اكبرت، از دل ه امون

لیلا برون آ یکدمی، با دل محزون *** بنگر جوانت آمده، باتنی گلگون

دانم که از این ماجرا میشوی مجنون *** اما به دیدارش بیا، از وفا ليلا

از خيمه گه بیرون بیا، از وفا ليلا

شبه پیمبر آمده، از سوی میدان *** جان را فدایی کرده او، در ره جانان

از زخم شمشیر و سنان، پیکرش صد چاک *** سرو روانت سرنگون، شد به روی خاک

از خیمه بیرون به قدم، مادر دلخون *** بازآ که تابینی چها، از جفا ليلا

از خیمه گه بیرون بیا، از وفا ليلا

غلتان بخون شد اکبرت، در ره جانان *** ای جان داده از راد وفا، در ره قرآن

افتاده اندر خاک و خون، پیکر اكبر *** بيجان فتاده روی خاک، شبه پیغمبر

گشته اميدت ناامید اندر این صحرا *** خود بر سر اکبر بیا از وفا ليلا

از خیمه گه بیرون بیا، از وفا ليلا

بس آرزوها در دلت، بهر اكبر بود *** از بهر اکبر در دلت، شوق دیگر بود

بود آرزویت تاکنی، اکبرت را شاد *** يا اكبر خود را کنی، از وفا داماد

اماز میدان آمده، اکبرت بی سر *** شد آرزوهایت فنا، از جفا ليلا

از خيمه گه بیرون بیا، از وفا ليلا

جسم على اكبر شده، غرق اندر خون *** اکنون غمی دیگر شده، بر غمت افزون

ص: 135

نوحۀ علی اکبر علیه السلام

زیبا گل حسين *** شهزاده اکبر است *** نوباوه ي على *** شبه پیمبر است

معنای والنهار *** خورشید روی او *** واللّيل معني *** یلدای موی او

شمشیر را برویش *** گوئی که ذوالفقار *** مژگان صف به صف *** هریک چوخنجراست

در پيش قامتش *** سرو روان خجل *** وز روی دلکشش *** خورشید منفعل

بر شانه ی ستبر *** جا داده گیسوان *** شرمندهی قدش *** سرو و صنوبر است

آن خال هاشمی *** بر روی ماه او *** از حُسن احمدی *** باشد گواه او

وَالشَّمْسِ والضُحَی *** تفسیر چهره اش** لعل لبان او *** چون نهر کوثر است

این ناز دانه کیست *** گويا محمد است *** گوئی شمايل *** نیکوی احمد است

رخساره ای چنین *** باقامتی چنان *** با چشم جان ببين *** آیا پیمبر است

از برج خيمه ها *** شهزاده شد برون *** لیلا به سرزنان *** با قلب پر ز خون

این پور حیدر است *** شبه پیمبر است *** این قامت رسا *** شهزاده اکبر است

باناله مادرش *** می گفت ای جوان *** مادر مرو به جنگ *** یکدم بده امان

تا سیر بینمت *** گر می شوی روان *** گويا عزيز من *** دیدار آخر است

اكبر به گریه گفت *** مادر مکن فغان *** تا ساعتی دگر *** گردم به خون تپان

مادر نما حلال *** این اکبر جوان *** دل از علی بگیر *** اکبر مسافر است

اكبر زخیمه ها *** شد از حسین *** جدا سلطان کربلا *** می گفت ای خدا

شد جان ز پیکرم *** يا رب توئی گواه *** باناله در خیام *** لیلای مضطر است

شد حمله ور على *** چون شیر خشمگین *** شد جوی خون روان *** از خون مشرکین

از برق ذوالفقار *** شد دشت آتشین *** آیا محمد است *** یا این که حیدر است

اما چه گويم آه *** زان کافران دون *** کردند پیکرش و *** صد پاره غرق خون

با جسم پر ز خون *** شد سرنگون به خاک *** گفتا پدر على *** در خون شناور است

تا بر سر على *** سلطان دين رسید *** بر نعش نوجوان *** آه از جگر کشید

ص: 137

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

اکبر تازه جوان سرو روانِ، ليلا *** نوجوان ليلا (2)

جان مادر به سوی لشکر کفار، مرو *** جان لیلا به سوی کوفی خونخوار مرو

روز ليلا منما همچو شب تار، مرو *** رحم کن بر من غمدیدۀ افکار مرو

مزن از رفتنت آتش تو به جاني ليلا *** نوجوان ليلا (2)

به سوی جبهه اشرار مرو ای گل من *** خون مكن ای علی اکبر تو به جان و دل من

خون دل می شود از رفتن تو حاصل من *** غم این تازه جوانی تو شد مشكل من

مبر از رفتن خود تاب و توان ليلا *** نوجوان ليلا (2)

مادر آتش به دل خسته غمبار مکن *** من ماتمزده را بیش از این زار مکن

دل خونین مرا باز تو افكار مکن *** وز غم دوری خود باز گرفتار مکن

کن ترحّم تو بر این آه و فغاني ليلا *** نوجوان ليلا (2)

آخر ای تازه جوان نوگل بستان منی *** تو عزیز دل و آرام تن و جان منی

تو که آرام دل زار و پریشان منی *** تو که خود شاهد این زاری و افغان منی

رو سوی جنگ مرو روح رواني ليلا *** نوجوان ليلا (2)

می دانم که چه آید پس از این بر سر من *** گر روی جانب میدان علي اكبر من

مرو ای جان، بنما رحم به چشم تر من *** داغت ای رود جوانم نشود باور من

نوجوان رحم بر این قدّ كمان ليلا *** نوجوان ليلا (2)

دیده از داغ فراق تو چنان جيحون است *** دلم از درد جدائی تو بس، پر خون است

مادرت بی کس و غمخوار در این هامون است *** به خدا ليلي خونين شده دل مجنون است

در بهاران برسیده است خزاني ليلا *** نوجوان ليلا (2)

در دلم بود ترا ای پسرم شاد کنم *** حجله عیش تو را بندم و داماد کنم

دلت ازغصه و غمها همه آزاد کنم *** حال بر گو كه چه با این همه بیداد کنم

پس از این محو شود نام و نشان ليلا *** نوجوان ليلا (2)

ص: 139

نوحۀ سینه زنی حضرت علی اکبرعلیه السلام (سه ضرب)

بیا مادر علی اکبر، که مانند گلت بویم *** بیا تا سنبل مویت، به آب دیدگان شويم

مرو مادر، مرو میدان، اسير سنبل مويت *** مرو مادر گرفتارم، به بند تار گیسویت

شود مادر به قربانت، فدای طاق ابرویت *** از این پس من گل رویت، على جان در کجا بریم

بیا مادر علی اکبر

مدينه با دو صد شادی، بریدم رخت دامادی *** ندیدم عاقبت شادی، نخواهم دیگر آزادی

الهی بعد تو مادر، نبینم روی آبادی *** چه سودم بعد تو دیگر، علی ای رود نیکویم

بیا مادر على اكبر

چه زحمت ها کشیدم من، به نازت پروریدم من *** چسان باور کنم اینک، ز رودم دل بریدم من

کنون بر سینه ای مادر، غم داغت خريدم من *** فتاده بر زمين بينم، قد آن سرو دلجویم

بیا مادر علی اکبر

اگر صغری خبر گردد، ز داغت با خبر گردد *** ز هجر جانگداز تو، علیل و خونجگر گردد

چه بنماید اگر داند، که اکبر بر نمی گردد *** چه گویم در جوابش من، علی ای رود مه رویم

بیا مادر علی اکبر

شود مادر فدای تو، بقربان وفای تو *** چه دلسوز است و جان فرسا، عزیزم ماجرای تو

پس از مرگ تو ای رعنا جوان با وفای من *** چه قمری از فراقت من، علی گویم علی گویم

بیا مادر على اكبر

به دل بودم کنم شادت، نمایم از غم آزادت *** به دشت کربلا مادر، نمودم خوب دامادت

برای من چه می ماند، جوان من بجز يادت *** پریده مرغ خوان من، نمی آید دگر سویم

بیا مادر علی اکبر

ص: 141

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

ای علی اکبر مه پیکر خوش بالايم *** رود مه سیمایم

و مادر هوس جبهه دشمن داری *** مادرت را به که ای تازه جوان بسپاری

نوجوانم به کجا من قد سروت جویم *** گل رخساردات ای جان، به کجا من بویم

گر سوی جنگ روی، از عقبت می آیم *** رود مه سیمایم

هیجده ساله جوانم، علی اکبر مادر *** رحم کن بر من و منمای تو آهنگ سفر

در بهاران جوانی منما قصد خزان *** پیشم ای تازه جوان اکبر مه روی، بمان

اکبر خوش سخنم تازه گل زیبایم *** رود مه سیمایم

آرزوها به دلم مانده بسی ای مادر *** مزن ای تازه جوان بر دل پربار شرر

يوسفم، رو به سوی لشکر کفار مکن *** اكبرم، خون به دل و دیدۀ غمبار مكن

من ماتم زده سرگشته اين صحرايم *** رود مه سیمایم

آرزو بود مرا آن كه ترا شاد کنم *** حجله عيش ترا بندم و داماد کنم

حال برگو چکنم بعد تو ای سرو روان *** من دلخون چکنم بعد تو ای جان جهان

رحمی ای جان، تو بر این دیده خون پالایم *** رود مه سیمایم

حجله عيش نبستم ز برایت مادر *** عمر من آمده ای اكبر مه پاره به سر

متن آهنگ سفر تازه جوان اكبر من *** رحم کن بر دل غمدیده و چشم تر من

اکبرم روشنی چشم تر بینایم *** رود مه سیمایم

به دلم بود کنم رخت عروسی به برم *** حال برگو چكنم اکبرم ای تاج سرم

من دلخسته به پای تو جوان، پیر شدم *** بخدا دیگر ازین جان و جهان سیر شدم

اکبر سرو قدسیم تن رعنایم *** رود مه سیمایم

حیف ازين سرو قد و قامت دل آرایت *** آه ازین گیسوی خم در خم چون یلدایت

روز و شبها که به پای تو جوان لرزیدم *** آمد اینک به سرم آنچه از آن ترسیدم

آه و افسوس که تعبیر نشد، رؤیایم *** رود مه سیمایم

ص: 142

نوحۀ زنجیرزنی حضرت علی اکبر علیه السلام

جانا سوی میدان مرو شهزاده اکبر *** ای رود مادر (2)

رحمی نما مادر تو بر این اشک و آهم *** روز سیاهم

رو جانب میدان مکن ای گل عذارم *** ای شهریارم

مادر مزن زین بیشتر بر جانم آذ *** ر ای رود مادر

مادر به قربان تو وقد رسایت *** جانم فدایت

بگذر ز جنگ کوفیان ای نوجوانم *** آرام جانم

ترسم قد سروت شود در خون شناور *** ای رود مادر

مادر نبستم حجله شادی برایت *** رودم فدایت

یکدم روان شو تا قد سروت ببینم *** ای نازنینم

مادر نما رحمی بر این چشم ز خون تر *** ای رود مادر

ای نوجوان خوش قد و بالای مادر *** شهزاده اکبر

چون بنگرم در خاک و خون این قد رعنا *** ای سرو بالا

از داغ خود مجنون مکن لیلای مضطر *** ای رود مادر

مادر نبستم من حنا بر دست و پایت *** گردم فدایت

بود آرزویم تا که دامادت نمایم *** شادت نمایم

اکنون زنم از داغ تو بر سینه و سر *** ای رود مادر

رعنا جوان نو خطم ای روده ای رود *** ای روده ای رود

بر گو در این دشت بلا بی تو چسازم *** ای سرو نازم

بعد از تو می گردد حسین بی یار و یاور *** ای رود مادر

مادر چگونه رو کنم سوی مدینه *** ای بی قرینه

اندر جواب خواهرت صغرا چگويم *** ای ماه رويم

چون گویم ای مادر که اکبر گشته پرپر *** ای رود مادر

ص: 144

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

امّ ليلا مزن به سینه و سر دگر *** می رود اکبرت تو میشوی بی پسر

اكبرت می رود نما تو خاکت به سر *** بحقّ ديده حضرت زینب قسم (2)

مادرم مادرم، ناله و زاری مکن *** جای اشک از دو دیده خون تو جاری مکن

از غم اكبرت، تو بی قراری مکن *** بحقّ ديده حضرت زینب قسم (2)

مادرم میروم، ناله و شیون مکن *** میروم از برت، موی پریشان مکن

بعد مرگم دگر، زاری و افغان مکن *** بحقّ ديده حضرت زینب قسم (2)

در بهاران گل، باغ تو پرپر شده *** نوجوانت فدای راه داور شده

قرعة عاشقی به نام اکبر شده *** بحقّ ديده حضرت زینب قسم (2)

مادرم، مادرم، لحظه آخر شده *** باب زارم ببین، بی کس و ياور شده

مرگ در راه حق، نصیب اکبر شده *** بحقّ ديده حضرت زینب قسم (2)

مادرم صبر کن، از غم مرگ جوان *** چون ببینی شده، پیکر من خون طپان

گریه خواهی نمود، زياده اندر جهان *** بحقّ ديده حضرت زینب قسم (2)

مادرم شیر خود، نما به اکبر حلال *** تا دم دیگر این، جسم شود پایمال

از دم خنجر ونیزه قوم ظلال *** بحقّ ديده حضرت زینب قسم (2)

نوجوانان همه، از دم خنجر شهید *** شده اند جملگی، ز جور و ظلم يزيد

مادر از اكبرت، نما توقطع امید *** بحقّ ديده حضرت زینب قسم (2)

مانده اندر دلم، حسرت دامادیت *** قتلگه گشته است، حجله گه شادیت

بود اندر دلم، وود من آزادیت *** بحقّ ديده حضرت زینب قسم (2)

چون کنم بعد مرگت ای جوانم على *** بعد تو در جهان، چگونه مانم على

من که از بخت خويش، بد گمانم على *** بحقّ ديده حضرت زینب قسم (2)

رُود ناکامم ای، قمری شیرین سخن *** خواستم تا به همرهت روم در وطن

خلعت شادیت، شده است مادر کفن *** بحقّ ديده حضرت زینب قسم (2)

ص: 146

نوحۀ حضرت علی اکبرعلیه السلام

رو سوی میدان مکن، آرام جانم يا على *** نوجوانم یاعلی *** نوجوانم يا على

در جوانی ای جوان، از داغ خود پیرم مکن *** از فراق خویشتن، از جان خود سيرم مکن

ای جوان آهسته تر، رو جانب میدان مکن *** مادر غمدیده را، در سوگ خود نالان مکن

این قدر آتش مزن، جانا به جانم يا على *** نوجوانم یاعلی *** نوجوانم يا على

جان مادر آرزو، بودی به دل دامادیت *** آرزو بودم ببندم، حجله گاه شادیت

رخت دامادی بپوشم از وفامن در برت *** هم بخواند عمهات زینب سرودی بر سرت

آرزو بودم ببندم، من حنا بر پای تو *** تا تماشاگر شوم، بر قامت رعنای تو

رحمی ای تازه جوان بنما به جانم يا على *** نوجوانم یاعلی *** نوجوانم يا على

بر دلم آتش مزن رو جانب میدان مرو *** مشکل افتاده فراقت ای جوان آسان مرو

خون دلها خورده ام در پای تو شب تا سحر *** نوجوان من مزن بر جان زار من شرر

يوسف من رو سوی گرگان خونخواره مکن *** مادر دلخسته را رنجور و آواره مکن

جان مادر می رود از تن توانم يا على *** نوجوانم یاعلی *** نوجوانم يا على

روزگارم را چو شب ای سرو خوش بالا مكن *** بیش از این خون ای جوان اندر دل لیلا مكن

سوی جنگ دشمنان ای نوگل زهرا مرو *** رو سوی میدان کین ای قبله دلها مرو

از فراق خویشتن، جانا عزا دارم مکن *** هیجده ساله جوان، خون در دل زارم مکن

اكبر من رحم بر آه و فغانم ياعلی *** نوجوانم یاعلی *** نوجوانم يا على

سوی قربانگه مرو با پای خود ای نوجوان *** من از این رفتن خدا داند که هستم بدگمان

جان بابایت حسین بهر خدا بنما درنگ *** رُو مکن ای سرو بالایم سوی میدان جنگ

گر سوی میدان روی مادر رود جان از برم *** خون از این رفتن مکن اندر دل اهل حرم

می رود از رفتنت صبر و امانم ياعلى *** نوجوانم یاعلی *** نوجوانم يا على

سوی میدان عاقبت شد اکبر آن روح روان *** ام ليلا از قفایش بر سر و سینه زنان

پای در میدان نهاد آن نور چشم فاطمه *** دشت و صحرا سر به سر پر از خروش و همهمه

ص: 148

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

لیلای زارِ ناتوان *** گفتا به صد آه و فغان *** کی اکبر رعنا جوان *** اكبرمرو اکبر مرو ای شبه پیغمبر مرو

مادر شوم قربانی *** گیسوی چون یلدای تو *** مادر بگردم من فدای *** آن قد رعنای تو

دانم که گشته کار تنگ *** بهر حسین بابای تو *** ليكن نما رحمی به من *** اكبر مرو، اکبر مرو

مادر چرا یامّی که *** زحمتها کشیدم پای تو *** خواهم نظاره گر شوم *** بر صورت زیبای تو

ترسم بیفتد بر زمين *** سرو قد و بالای تو *** مادر دخيلستم دخيل *** اكبر مرو، اکبر مرو

از یاد تو رفته مگر *** بی شیری و خواب سحر *** رو سوی میدان کرد ای *** بر قلبم افکندی شرر

رحمی به حال مادرِ *** پیرت نما حال ای پسر *** مگذار گردم دل غمین *** اکبر مرو، اكبر مرو

مادر نبستم حجلۀ *** دامادی و عیش و سرور *** ترسم برم این آرزو *** ای نوجوان من به گور

مادر دلت کرده هوای *** جنّت و غلمان و حور *** رحمی به حالم ای جوان *** اکبر مرو، اکبر مرو

مادر نبستم در مدينه *** حجله دامادیت بر پا نکردم ای پسر *** اسباب عيش و شادیت

ترسم نظاره گرشوم *** بر حسرت ناشاديت *** وای از دل بی حاصلم *** اكبر مرو، اکبر مرو

مادر مرا بر کی سپاری *** میروی خود سوی جنگ دانم *** که بر بابت حسین *** گردیده مادر کار تنگ

مادر گدازد بر جوانّيِ *** تو قلب سخت سنگ *** رحمی به حال مادرت *** اكبر مرو، اكبر مرو

ص: 150

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

هیجده ساله جوان، روح روان اكبر من *** نور چشم تر من *** شبه پیغمبر من

سوی میدان بلا از چه روانی، مادر *** حالت مادر افسرده ندانی، مادر

آرزوها به دلم مانده برایت، مادر *** رو سوی جبهه مكن جان به فدایت، مادر

رحمی ای تازه جوان کن به دو چشم تر من *** نوجوان اكبر من *** شبه پیغمبر من

به دلت آرزوی دیدن حوران، داری *** خبر از حال دل مادر نالان، داری

بعد تو باغم جانسوز تو جانا، چکنم *** بی کس و یار و حزین در دل صحرا، چکنم

جان مادر بنشین لحظه ای اندر بر من *** نوجوان اكبر من *** شبه پیغمبر من

رحمی ای تازه جوان بر دل زار، مادر *** بکن اندیشۀ این قلب فكار، مادر

رو سوی جبهه این قوم ستمار، مکن *** بیش ازین خون به دل غمزده زار، مکن

سایه ات کاش بماند به ابد بر سر من *** نوجوان اكبر من *** شبه پیغمبر من

سوی میدان مرو ای نوگل گلزار حسین *** ای قرار دل آشفته غمبار حسین

مکن ای تازه جوان رو به سوی دشت بلا *** بیش ازین خون به دل مادر محزون منما

جان فدایت پسرم تازه گل احمر من *** نوجوان اكبر من *** شبه پیغمبر من

دل من طاقت داغ توندارد، اکبر *** رحمی ای تازه جوان بر دل زار، مادر

مگذار از غم تو دیده پر از خون، بكنم *** از غم فرقت تو رو سوی هامون، بكنم

رُود مادر نظری کن به دو چشم تر من *** نوجوان اكبر من *** شبه پیغمبر من

شو روان تا نظری بر قد و بالات، کنم *** نظر ای سرو روان بر قد رعنات، کنم

يوسف من سوی این مردم خونخوار، مرو *** سوی این لشکر غارت گر اشرار، مرو

رُود شیرین سخنم اکبر مه منظر من *** نوجوان اكبر من *** شبه پیغمبر من

آرزو بود به دل تاكه ترا شاد کنم *** حجله عیش ترا بندم و داماد کنم

بخدا گر بروی واله و مجنون، گردم *** ز غم دوری تو خسته و محزون، گردم

می دانم که چه آید ز غمت بر سر من *** نوجوان اكبر من *** شبه پیغمبر من

ص: 151

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

یکدم ای یاران بیارید عطر و قرآن از حرم *** می شود عازم سوی میدان علی اکبرم

نازنین من بیا تا همچو گل، بویت کنم *** شو روان تا من نظر، بر قد دلجویت کنم

جان مادر جان مادر جان فدای شادیت *** من نبستم در مدینه حجلۀ دامادیت

می رود رعنا جوانم ای خدایا از برم *** می شود عازم سوی میدان علی اکبرم

بارالها گشته اكبر عاشق دیدار حور *** چشم دشمن از جمال عالم آرایش به دور

سوی میدان می روی ای نوجوان، آهسته تر *** مادر دلخسته ات نالان بود با چشم تر

کوفیان بشکسته اند بال و پر مرغ حرم *** می شود عازم سوی میدان علی اکبرم

ژود ناکامم بيا شانه به گیسویت زنم *** شانه از راه وفا بر سنبل رویت زنم

تا نظر بر قد و بالای تو ای اکبر کنم *** پیش از آن کز داغ تو رخت عزا در بر کنم

میندانم از غم اکبر چه آید بر سرم *** می شود عازم سوی میدان علی اکبرم

اکبر رعنا جوانم لحظه ای بنما درنگ *** رو مکن ای نازنین من سوي میدان جنگ

آرزویم بود تا ای نوجوان شادت کنم *** تا نظر بر آن قد چون شاخ شمشادت کنم

نوجوانم رحم کن مادر، تو بر چشم ترم *** می شود عازم سوی میدان، علی اکبرم

آرزوها در دلم باشد برایت یاعلی *** جانب میدان مرو جانم فدایت یا على

بهر رفتن ای جوان نو خطم كم كن شتاب *** مادرت را بنگر ای رودم، تو با قلب كباب

سوی میدان رفتنت هرگز نباشد باورم *** می شود عازم سوی میدان علی اکبرم

ای جوان از رفتن خود زار و نالانم مکن *** بیش از این ای گل عذار من پریشانم مکن

. نازنینم رحم کن بر این دل بشکسته ام *** ای جوان آتش مزن دیگر به جان خسته ام

پیش من بنشین که تا بر روی ماهت بنگرم *** می شود عازم سوی میدان علی اکبرم

ليليم اينک ولی ای نوجوان، مجنون تو *** مادرت گردد فدای آن رخ گلگون تو

جان مادر لحظه ای بنشین ز مهر، اندر برم *** تا بشویم گیسوانت را به چشمان ترم

فارغ از جنگ و جدل بنشین برای خاطرم *** می شود عازم سوی میدان علی اکبرم

ص: 153

نوحۀ حضرت علی اکبر علیه السلام

ای نور دیده ام *** بابا علی علی *** در خون طپیده ام *** بابا علی علی

داغ تو ای جوا *** بر دل نهاده ام *** برنعش پاک تو *** از پا فتاده ام

لیلا به خیمه گه *** مجنون ز داغ تو *** بابا سكينه ام *** گیرد سراغ تو

این داغ کی رود *** از يادم ای جوان *** بابا مرا نگر *** پشتم شده کمان

بود آرزو مرا *** کی نوجوان پسر *** باشی عصای من *** در پیریم مگر

باشد مرا به دل *** از داغ تو شرر *** از مرگ تو بود *** خونین مرا جگر

اندر کمال و حسن *** ای بی مثال من *** برخیز و رحم کن *** بابا به حال من

گردم فدای آن *** گیسوی مشک سا *** بینم چسان به خاک *** این قامت رسا

خورشید روی تو *** اندر اُفول شد *** جان من حزين *** زاين غم ملول شد

ای ماه آسمان *** خورشید کهکشان *** بعد از تو از که من *** گیرم تو را نشان

فرقت چو مرتضی *** از تيغ كين شكافت *** دست اجل كفن *** بر قامت تو بافت

لب تشنه ای جوان *** جان داده ای چرا *** اندر لب فرات *** گو چیست ماجرا

قربان آن قد *** دلجویت ای جوان *** مجنون ز داغ تو *** لیلای ناتوان

کی با تو ای جوان *** بنموده اینچنین *** زخم دل مرا *** افزوده اینچنین

بنشسته ام کنون *** برنعش پاک تو *** گردم الهی ای *** بابا هلاک تو

چون سوی خیمه گه *** نعش تو را بَرَم *** نعشت چسان کنم *** پنهان ز خواهرم

پرسد اگر زمن *** از تو سکينه ام *** گویم چه از تو با *** آن بی قرینه ام

در خيمه منتظر *** کلثوم دل فکار *** در انتظار تو *** نالان به حال زار

بیند اگر تو را *** لیلای خون جگر *** جان از تنش رود *** از داغ توبه در

زاین داغ جانگداز *** برگو چسان کنم *** بابا بگو چسان *** با این حسان كنم

جسم تو پر ز خون *** در پیش دیده ام *** رفت از تنم توان *** ای نو رسیده ام

لیلا در آرزو *** کای شبه مصطفی *** داماد سازدت *** او از ره وفا

ص: 155

نوحۀ حضرت علی اکبرعلیه السلام (زبان حال ابا عبدالله الحسین علیه السلام ) زنجیر زنی

جان بابا بر دلم *** داغ خود بنهاده ای *** ای علی اکبرم *** در کجا افتاده ای

جا من آشفته چون *** طرۀ گیسوی تو *** دِه صدایی یا على *** تاکه آیم سوی تو

مادرت در خیمه گه *** چشم اندر راه تو *** چون کنم جان پدر *** باغم جانکاه تو

از غم هجر تو در *** وادی حیرانیم *** رحم کن ای نوجوان *** خود به سرگردانیم

جان بابا یا على *** یکدم آوائی بر آر *** بیش از این جانا مزن *** بر دل و جانم شرار

همچو يعقوب از غمت *** از دو چشمم رفته نور *** يوسفم افتاده در *** چنگ گرگان شرور

ای گل من از خزان *** گوئیا پژمرده ای *** يا مگر ای نوجوان *** زخم خنجر خورده ای

بیش از این قلب مرا *** جان بابا خون مکن *** مادرت لیلای زار *** از غمت مجنون مكن

یا علی از نای جان *** یکدم آوائی بر آر *** با سکوت خود مبر *** از حسین صبر و قرار

بی کس و یار و معین *** گشته ام در کربلا *** در کجا جویم ترا *** اندر این دشت بلا

از جگر جان حسین *** سر دو ای بابا خروش *** بیش از این جانا مبر *** از سر من عقل و هوش

جای تو ای نوجوان *** بر سریر خاک نیست *** ای گل من جای تو *** درخس وخاشاک نیست

در کجا افتاده ای *** شبه پیغمبر علی *** سرو بستان بتول *** زاده حیدر على

جان بابا هجر تو *** برده است از کف عنان *** ياعلی بی یاورم *** در میان دشمنان

از جگر بار دگر *** نور چشمم ناله کن *** ای جوان بابای پیر *** از نوایت واله کن

یاعلی قربان آن *** سنبل گیسوی تو *** کاش میدیدم پدر *** بار دیگر روی تو

رُود ناکام من ای *** مرغ بستان خدا *** دِه ندا تا جان دهم *** من برای آن ندا

يوسف من دیده ام *** گشت در راهت سفید *** گشته ام بابا دگر *** از وصالت نامید

باشد اندر خيمه گه *** چشم بر ره خواهرم *** در کجا فتادها *** ی ای علی اکبرم

بارالها من حسین *** زاده پ یغمبرم *** دِه نشانی ای خدا *** از علی اکبرم

آه و واویلا مگر *** این علی اکبر است *** گوئیا باشد علی *** این که چون گل پرپراست

دیده بگشا بر حسین *** جان بابا این منم *** ای به خون غلتان بنه *** سر بروی دامنم

ص: 157

سقّای کربلا

منم عبّاس و مرد روزگارم *** به راه عشق جانان سربدارم

به راه يار اندر خون طپیدم *** هدایت را علمدار و منارم

به راه دفع شر دشمن دون *** چو شیر بیشه سرگرم شکارم

به راه دوست صد جان می دهم من *** ولی افسوس جز یک جان ندارم

شدم فانی به راه عشق جانان *** شفیع خلق در روز شمارم

به عهدم پایبندم گرچه از کین *** فتد دست از یمین و از يسارم

نیفتاده است تا دستانم از کار *** ز دامان ولایت بر ندارم

شدم من تا ابد جانباز دين چون *** به راه دين و دفتر جان نثارم

مرا عشاق، باصد شوق خوانند *** که عاشق پیشگی بوده است کارم

شرار خشم من ماند به آتش *** نباشد خصم ايمن از شرارم

نگردد نام و یاد من فراموش *** که بر دین خدای خویش یارم

اطاعت از حسین فرزند زهراست *** شفای جان بیمار و نزارم

به هر کاری حسینم امر سازد *** به چشم جان و دل منت گذارم

منم باب الحوائج باب حاجات *** همان عباس خوب مه عذارم

نهادم دل به راه عشق بر تيغ *** من این دلدادگی را دوست دارم

جهد برق از سم اسب عقابم *** به دشت نینوا من تک سوارم

نمایم فخر من برج و بر انس *** که پور حیدر آن والا تبارم

حسین، عطشان، خیام عشق، عطشان *** بود مواج شط اندر کنارم

سوی میدان کین گشتم به صد شوق *** که تا آبی بر طفلان بیارم

میسر چون نشد تا آورم آب *** بر اهل حرم من شرمسارم

به دشمن کی نمایم پشت در جنگ *** بود مردی و جانبازی شعارم

دو دست و چشم و سر با شوق دادم *** که من بر توسن همت سوارم

ص: 159

نوحۀ حضرت ابالفضل علیه السلام

ای سرور و سقّای يتيمان *** جانم به فدایت *** ما را بنگر با لب عطشان *** جانم به فدایت

در خیمه ببين اهل حرم ناله کنانند *** از سوز عطش بر سر و بر سینه زنانند

اندر حرم آل عبا قحطی آب است *** اصغر ز عطش جان عمو در تب و تاب است

شاید که شود آب میسر ز برایت *** جانم به فدایت

لب تشنه همه منتظر آب، عموجان *** طفلان همگی خسته و بی تاب، عموجان

عمو بشو از لطف کنون جانب میدان *** ما را بنگر جان عمو با دل سوزان

طفلان حزين را بکن از لطف، رعایت *** خانم به فدایت

عمو خبر از حال دل ما تو نداری *** طفلان همه از سوز عطش در غم و زاری

سقّا توئی و ماهمه لب تشنه، عموجان *** وقت است که عازم بشوی جانب میدان

ای شاه که شاهان جهان جمله گدایت *** جانم به فدایت

تو زنده و ماجان عمو تشنه بمانیم *** غیر از تو دگر یاور و یاری که نداریم

ای جان عمو ما همه با سینۀ سوزان *** از سوز عطش ما همه با دیدۀ گریان

صبر دل پر خون بشد از حدّ نهایت *** جانم به فدایت

عمّو بنگر موج زنان شط فرات است *** در سینه این دشت چسان آب حیات است

سیراب از این آب، عمو وحش و طیورند *** اطفال از این آب، عمو از چه به دورند

آبی برسان بر لب ما حقّ خدایت *** جانم به فدایت

عبّاس چو بشنید چنین ناله طفلان *** گفتا که ایا سیّد و مولای حسین جان

ده اذن كه تا رو کنم ای شاه به میدان *** اطفال تو در خیمه همه با لب عطشان

تاسر نهم ای سرور و سالار به پایت *** جانم به فدایت

فرمود حسین با دل پر حسرت و غمبار *** جانا به سپاهم توئی امروز علمدار

ترسم روی و بی کس و بی یار شوم من *** بی مونس و بی یاور و افکار شوم من

عباس علمدار به قربان وفايت *** جانم به فدایت

ص: 161

نوحۀ حضرت ابولفضل علیه السلام

خواهم ای جان برادر گیرمت اندر برم *** نو چشمان ترم *** نور چشمان ترم

ای برادر تو علمدار و سپهدار منی *** هم علمدار من و هم يار و غمخوار منی

بعد تو دیگر ندارم من علمدار سپاه *** ای برادر تشنه اند اطفال من در خیمه گاه

نور چشمان ترم (2)

اصغر بی شیر من از تشنگی بنموده غش *** آید از هل حريم من صدای العطش

ای برادر جان، توئی سقای آل فاطمه *** گر چه از این رفتنت در سینه دارم واهمه

نور چشمان ترم (2)

شو روان تا آوری آبی برای تشنگان *** می رود از تشنه کامی آهشان بر آسمان

در حرم از تشنه کامی کودکانم دل کباب *** بی قراری می کند اصغر به دستان رباب

نور چشمان ترم (2)

فكر، ای جان برادر بهر این طفلان نمای *** از برای این زنان و کودک نالان نمای

اندر این صحرا ندارم یاور و يار دگر *** غیر تو جانا ندارم یار و غمخوار دگر

نور چشمان ترم (2)

تو عزیزی پیش من چون یادگار حیدری *** ای که بر لب تشنگان اندر زمانه سروری

چاره کار من و اطفال عطشانم توئی *** نور چشمان من و آرامش جانم توئی

نور چشمان ترم (2)

جانب میدان روان شو بلکه آبی آوری *** ای که در صورت برادر همچو مهر خاوری

نالۀ طفلان محزون میرود بر آسمان *** نازنینم شو به سوی جبهۀ دشمن روان

نور چشمان ترم (2)

شد روان پور على سوی مصاف كوفيان *** شد بلند از کوفیان دون، صدای الامان

همچو شیری بی امان زد بر سپاه کفر و كين *** و محشری بر پا نمود از کوفیان در آن زمین

نور چشمان ترم (2)

ص: 163

پرچمدار عشق

شجاعت شاخص دیرین عباس *** وفا برعهدهم، آئین عباس

گذشت و غیرت و صبر و صلابت *** زبان بگشوده بر تحسین عباس

زجانبازی به راه دين سر آمد *** کند آزادگی، تمكين عباس

حسین سلطان عشق و عشق نازد *** که باشد سالک مسکین، عباس

چو شب گسترده می گردد نشانی است *** ازان گیسوی عطراگین عباس

زمین ماریه شد تا ابد مست *** ز جام بادهی نوشین عباس

ملک را مسجد و محراب عشق است *** دو ابروی ز خون رنگین عباس

نمی ارزد جهانی نزد شیعه *** به تار گیسوی پرچین عباس

بخوابید انجم و مه تا که بیدار *** بود چشمان چون پروین عباس

حسینش را پیمبر خوانده مظلوم *** گواهش پيكر خونين عباس

تمنا کردن پيكان خون ریز *** بپرس از ديدهی حق بين عباس

به مشکش تیر تا بنشست از شرم *** فرات و دجله شد غمگین عباس

محمد عشق را تفسیر می کرد *** حسین آمد چو بر بالین عباس

دعا می کرد چون زينب حسين را *** شنید از علقمه آمين عباس

ص: 165

نوحۀ حضرت ابوالفضل علیه السلام

شِبل شیر خدا صاحب تیغ و علم *** ساقی کودکان و پاسبان حرم

هم امير سپاه *** هم علمدار شاه *** واغريبا *** وا شهيدا

خواست تا نوشد آب يادی از شاه کرد *** آبا را بريخت و از دلش آه کرد

شاه دینِ تشنه لب *** تو خوری آب عجب *** واغريبا *** وا شهيدا

مشک را پر ز آب و راه میدان گرفت *** ره سوی خیمه گاه آن مه تابان گرفت

بود امیدوار *** سینه اش پر شرار *** واغريبا *** وا شهيدا

کرد کسب اجازه از شهنشاه دين *** شدمصمم پی قتال قوم لعين

همچو ماه تمام *** شد برون از خیام *** واغريبا *** وا شهيدا

گشت چون روبرو به لشکر مشرکین *** کرد حجت تمام به آن گروه لعين

که حسین سرور است *** زادۀ حیدر است *** واغريبا *** وا شهيدا

سرور من حسین صاحب فضل و شرف *** کودکانش شوند ز تشنه کامی تلف

بهر یک جرعه آب *** کودکان دل کباب *** واغريبا *** وا شهيدا

باشد آب فرات، مهریه فاطمه *** ایها الناس از خشم خدا واهمه

شرمی از مصطفی *** از رخ مرتضی *** واغريبا *** وا شهيدا

ای سپه جمله بیعت به حسین کرده اید *** از چه امروز قلب پاکش آزرده اید

حل یک جرعه آب *** بدهید از ثواب *** واغريبا *** وا شهيدا

هیچ کس ز آن سپه، جمله جوابش نداد *** از برای خدا، قطره آبش نداد

عاقبت خشمگین *** شد سپهدار دين *** واغريبا *** وا شهيدا

آن زمان دست زد به قبضه ذوالفقار *** گفت خواهم کشید من از شماها دمار

می نمایم کنون *** این زمین بحر خون *** شد به آب فرات و وارد آن محترم

مشک پر آب کرد و شد به سوی حرم *** واغريبا *** وا شهيدا

رو سوی خیمه گاه *** آن علمدار شاه *** بنمودند هجوم به زاده حیدرا

ص: 166

نوحه زنجیر زنی حضرت ابوالفضل علیه السلام

سقّای طفلان *** اي نور عينم *** عمّو ز داغت *** در شور و شینم

يارب چه سازم *** در این بیابان *** عمّم نیامد *** از صحن میدان

ترسم شهید از کین شود از سوی عدوان *** ترسم نیاید در برم آن ماه تابان

باباز میدان آمد و عمّو نیامد

در خیمه گه من *** تا کی نشینم *** تا بار دیگر *** او را ببینم

يارب مکن از دیدن او ناامیدم *** شاید دوباره بینم آن عم رشيدم

بابا ز میدان آمد و عمّو نیامد

دیگر عموجان *** آبی نخواهم *** رحمی نما بر *** این اشک و آهم

برگرد سوی خیمه گه، ای شاه خوبان *** برگرد سوی خیمه گه عباس عموجان

بابا ز میدان آمد و عمّو نیامد

سردار لشکر *** میر غضنفر *** برگرد عمّو از جنگ لشكر

در خيمه ها برپا نوای شور و شین است *** و چشم انتظار روی سقای حسین است

بابا ز میدان آمد و عمّو نیامد

عباس عموجان *** بی تاب گشتم *** بازآ که از آب *** دیگر گذشتم

عمو تو هم بگذر ز آب، ای بی قرینه *** برگرد سوی خیمه گه جان سکينه

بابا ز میدان آمد و عمّو نيامد

گویا نیاید *** دیگر عمویم *** دیگر نبينم *** آن ماه رويم

آه و فغان از این امید نااميدم *** آخر از آن روزی که ترسیدم رسیدم

بابا ز میدان آمد و عمّو نیامد

تنها ز میدان *** بابا بيامد *** همراه بابا *** عمّو نيامد

ای وای من، شد کشته عموي رشيدم *** ای وای من، کز آنچه ترسیدم رسیدم

بابا ز میدان آمد و عمو نیامد

ص: 168

نوحۀ ابالفضل العباس علیه السلام

سلطان مظلومان حسين *** بی برادر شد *** بی برادر شد

از این مصیبت شیعه را *** خاک بر سر شد *** خاک بر سر شد

اندر کنار علقمه *** اوفتاد عباس *** اوفتاد عباس

از زین فتادی بر زمین *** بهترین ناس *** بهترین ناس

جان حسین ز این واقعه *** پرز اخگر شد *** پرز اخگر شد

شبل على افتاده بر *** خاک و خون ای وای *** خاک و خون ای وای

گشته عَلَم از دست او *** سرنگون ای وای *** سرنگون ای وای

بشکسته قلب فاطمه *** ز آن مظفّر شد *** ز آن مظفّر شد

جان اخا قربانی *** آن وفای تو *** آن وفای تو

سوز دلم عباس بر *** ماجرای تو *** ماجرای تو

پر خون دلم از کار این *** قوم کافر شد *** قوم کافر شد

ام البنین ز این واقعه *** می شود مجنون *** می شود مجنون

شد دیدگان شیعیان *** زاين الم پر خون *** زاين الم پر خون

گویند با افغان حسین *** بی برادر شد *** بی برادر شد

اندر کنار شطّ آب *** تشنه جان دادی *** تشنه جان دادی

تو وعده آب روان *** برحرم دادی *** برحرم دادی

خم پشت فرزند على *** از آن دلاور شد *** از آن دلاور شد

بشکسته پشتم از غمت *** ای برادر جان *** ای برادر جان

نالم همی در ماتمت *** ای برادر جان *** ای برادر جان

تنها حسین از دست این *** قوم کافر شد *** قوم کافر شد

دستت قلم شد در رو *** حضرت باری *** حضرت باری

جا دارد از این غم کنم *** ناله و زاری *** ناله و زاری

ص: 170

باب الحوائج

روز میلادت علی بر دستهایت بوسه زد *** باز هم بر چلچراغ چشم هایت بوسه زد

هم على آن راز را با فاطمه تعبیر کرد *** هم زمین ماریه آن قصه را تفسیر کرد

روز عاشورا که هستی، غرق در نظاره بود *** عشق يكسو، سوی دیگر دشمنی غداره بود

دود آه تشنگان می شد قلم بر آسمان *** چشم غیرت محو در آن آب مواج روان

تا که عباس از حسينش اذن جانبازی گرف *** رعد آسا جا به پشت مرکب تازی گرفت

مشک بر دوش و علم بر دست چون میشد روان *** از حسین می برد صبر و از تير زينب توان

روبهان را شير رائد از دامير شط فرات *** در دل شط دید آبی، همچنان آب حیات

مرد عطشان دست ها را تا به زیر آب برد *** ناگهان چیزی ز جان خسته ی او تاب برد

دید تصویر حسین تشنه کامش را در آب *** دید اطفالش ز سوز تشنگی در پیچ و تاب

آن دلیر از غیرتش از دیدگان خوناب ريخت *** تشنگی از یاد برد و آب را بر آب ريخت

گفت باید آب، امروز از دم شمشير خورد *** مشک را پر کرد از آن آب و بر دوشش سپرد

لحظه ای از پشت نخلی روبهی شد آشکار *** از جفا انداخت دست از پیکر آن نامدار

ساعتی دیگر زتن افتاد دست دیگرش *** مشک بر دندان و هی زد بی امان بر تندرش

ناگهان پيكانی از دشمن دریدی مشک آب *** خانه ی آمال عباس جوان هم شد خراب

گفت با خود گوش کن این شیون و افغان و آه *** می روی بی آب، عباس از چه رو در خیمه گاه

اندران دشت بلا از جهل و بیداد جنون *** از سر زین شد سپهدار دلاور سرنگون

تیرها باز آمد و بر هر دو چشمانش نشست *** تا بر آرد تیر را عباس، بر زانو نشست

از عمود آهنین مشرکی فرقش شکافت *** هیچ یار و یاوری چون اندران صحرا نیافت

آن زمان با گوش جان بشنید صوتی آشنا *** کاین چنین می گفت عباس عزیز من بیا

ای که غلتانی به خاک و خون کنار علقمه *** جان مادر این منم دخت پیمبر فاطمه

تا که آن غلتان به خون آوای زهرا را شنید *** از دل آوای اخاادرک اخا را بر کشید

چون شنید آوای او را بر سرش آمد حسین *** بر سر نعش برادر کرد از جان شور و شین

ص: 172

نوحۀ حضرت اباالفضل العبّاس علیه السلام

يا ابوفاضل *** جان من عباس *** ای مه کامل *** جان من عباس

ای علمدارم *** میر و سردارم *** بعد تو جان اخا *** رو کجا آرم (2)

بیرقت جان اخا *** سرنگون گشته *** بخت زينب ز این الم *** واژگون گشته (2)

همچنان سروی بلند *** رفتی از پیشم *** کی چنین آتش زده *** بر دل ريشم (2)

رویت از خون سرت *** لاله گون گشته *** بیرق از دستت به خاک *** سرنگون گشته (2)

دستهایت شد قلم *** در ره داور *** اجر تو جان اخا *** با خالق اکبر (2)

تشنه لب بر شطّ آب *** از چه جان دادی *** بر دلم داغی دگر *** از چه بنهادی (2)

خیز تا با هم سوی *** خیمه بر گردیم *** خیز تا بار دگر *** همسفر گردیم (2)

وعده دادی تا که آب *** در حرم آری بین *** سکينه از عطش *** می کند زاری (2)

پشت من بشکست *** از غمت عبّاس *** جن و انس اندر *** ماتمت عباس (2)

با حسین خود *** یک سخن برگو *** آرزویت هر چه هست *** جان من برگو (2)

کاش می دیدی *** بی کس و یارم *** من در این صحرا *** بی علمدارم (2)

دشمن از هر سو *** حمله می آرد *** يا اخا از شش جهت *** تیر می بارد (2)

بر سر نعشت اخا *** من زمین گیرم *** دیگر از این زندگی *** جان تو سیرم (2)

تیر بر چشمت *** از چه بنشسته *** قلب زهرا را *** کی چنین خسته (2)

رفتی و رستى *** از غم دنیا *** چون کنم بعد از تو من *** آه و واویلا(2)

آه اگر ام البنين *** باخبر گردد *** زاين الم جان اخا *** خون جگر گردد (2)

ص: 174

نوحۀ حضرت ابوالفضل علیه السلام

آمدم در این زمین تا محشری بر پا کنم *** جان شیرین را فدای زاده زهرا کنم

شیر میدان نبردم، زاده امّ البنين *** ساقی لب تشنگان، پور امیر المؤمنين

اندر این صحرا به پا من شور محشر می کنم *** جان خود قربانی جان برادر می کنم

آمدم تا اندر این دشت بلا غوغا کنم *** محشری بر پا کنم (2)

این منم عباس، آن چابک سوار کربلا *** يار و غمخوار برادر، شیر میدان بلا

میکنم این دشت رنگین، من ز خون کوفیان *** تا بر آرم زين لعينان من صدای الأمان

جانفشانيها من اينک اندر این صحرا کنم *** محشری بر پا کنم (2)

از کمر بیرون کشم در راه دین من ذوالفقار *** تا بر آرم زین پلیدان جفا پیشه دمار

خون بریزم اندر این صحرا ز قوم مشركين *** می کنم رنگین من از خون ستمکاران زمین

آمدم جنگی نمایان در صف اعدا کنم *** محشری بر پا کنم (2)

می زنم من بر صف دشمن، چنان شیر ژیان *** گیرم از این کوفیان روسیه اینک امان

پاسدار اهل بیت حضرت طاها منم *** می کنم قربانی راه خدا جان و تنم

آمدم تا راضی از خود حضرت مولا کنم *** محشری بر پا کنم (2)

میر و سردار سپاه زاده حیدر منم *** از غم بی ياری خون خدا در شیونم

این منم عباس، سقا، میر اردوی حسین *** پاسدار خيمه ها گردیدم از سوی حسین

جان چه می باشد که اندر راه او اهدا کنم *** محشری بر پا کنم (2)

پاسداری می کنم من از حريم مصطفی *** آمدم در این بیابان بر سر عهد و وفا

سر به راه زاده زهرای اطهر می دهم *** جان خود بر مقدم سبط پیمبر می نهم

آمدم سر را به راه عاشقى سودا کنم *** محشری بر پا کنم (2)

بر حسين خدمتگزار و یاورم تا زنده ام *** من عزيز مصطفی را تا همیشه بنده ام

گوش بر فرمان او دلداه كویش منم *** در ره اهداف او من جانفشانی می کنم

آمدم با خون خود دین خدا احیا کنم *** محشری بر پا کنم (2)

ص: 175

نوحۀ زبانحال امام بر بالین اباالفضل علیه السلام

علمدار سپاهم ای برادر *** شهید بی گناهم ای برادر

علم برگو به دست کسی سپارم *** به غیر از تو علمداری ندارم

بر اهل خيمه قول آب دادی *** چرا خود اینچنین از پافتادی

غریبانه برادر جان بدادی *** عجب داغی تو بر جانم نهادی

دلم خواهد که تا یکبار دیگر *** نشینی بر فرس جان برادر

ترا با آن قد موزون ببينم *** چسان جانا قدت در خون ببينم

ز زین شد سرنگون میر علمدار *** حسین فاطمه چون شد خبر دار

بیامد بر سر نعش برادر *** کشیدش همچو جان خويش در بر

بگفتا پشتم از داغ تو بشکست *** فلک بال و پرم از داغ تو بست

عمود كسين زده کی بر سر تو *** چرا افتاده دست از پیکر تو

چرا بینم پر از خون، چشمهایت *** حسينت يا اخا گردد فدایت

تكلم باحسينت مینمائی *** کنار شط، لب عطشان چرائی

چسان در خيمه برگردم برادر *** ببین بر جان پر دردم برادر

تمنایم بود ای خسرو ناس *** که برخیزی ز جا ای جانم عباس

به خیمه زینبم در اضطراب است *** سكينه تشنه یک قطره آب است

ز جا برخیز و بين در شور و شینم *** ببين جان برادر من حسینم

در این دشت بلايساری ندارم *** به غیر از تو سپهداری ندارم

برادر من زعمر دهر سیرم *** خدا داند که در بندت اسیرم

برادر با حسينت گفتگو کن *** زحال اهل بیتم جستجو کن

سکینه تشنه یک قطره آب است *** رقيه از عطش قلبش كباب است

برادر جان فدای ماه رویت *** حسین قربانی روی نکويت

چو قرآن پاره بر دشت اوفتادی *** جوابم يا اخا از چه ندادی

ص: 177

ساقی عشق

دریا نشسته تشنه لب اندر كنار تو *** شط فرات منفعل و شرمسار تو

عباس پانهاد چوبر ساحل فرات گفتا فرات *** سخت شد ای وای کار تو

يارب گواه باش كه شرمنده ام بسی *** زین پهلوان نامور سربدار تو

از فرط تشنگی کفی از آب برگرفت *** گفت ای فرات تشنه ام اندر جوار تو

اینک حسین و اهل حرم تشنه در خیام *** سیراب كوفيان ولی از چشمه سار تو

پر کرد مشک خشک از آن آب نقره گون *** گفت ای خدا رسیده که انتصار تو

باصد امید رو به سوی خیمه ها نمود *** جانم فدای آن دل امیدوار تو

ای ساقی شکسته دل ایل آفتاب *** شرمنده آب، تا به همیشه ز کار تو

لختی درنگ کن که نشسته است منتظر *** امّ البنین خسته سر رهگذار تو

بر تل ستاده زينب و باشد نظاره گر *** آن خواهر شکسته دل بردبار تو

معیار عشق نیست پس از این به روزگار *** جز از طریق عشق تو و از عیار تو

دست بریدهی تو، تو را چون دو بال شد *** گویا که دست بر تن تو بود بار تو

تا برگرفت مشک به دندان، امیر عشق *** در حیرت از تو، دشمن بس نابه كار تو

چشمی به مشک آبش و چشمی سوی خیام *** ای من فدای چشم و دل بی قرار تو

تیری ز خصم آمد و بر چشم تو نشست *** زان زخم گر چه رفت ز كف اختیار تو

اما به شوق بردن آبی به خیمه گاه *** این بود فکر و ذکر تو در کارزار تو

حس کرد ناگهان که خنک گشت دامنش *** عباس، مشک هم شده است اشکبار تو

يعني اميد شبل علی نا امید شد *** یعنی که بود معنی پایان کار تو

گفتا كه ژو، دگر به سوی خیمه ها مکن *** بهر خیام آب چوبودی قرار تو

از زین نگون شدی چو بر آغوش گرم خاک *** دشت بلاگريست به حال نزار تو

چشمان مشک، زار به حالت گریستند *** دیدند تا به دشت بلا اضطرار تو

هم مشک میگریست و هم دجله و فرات *** هم عرش در تزلزل و هم فرش زار تو

ص: 179

نوحۀ حضرت اباالفضل علیه السلام

ای ساقی لب تشنگان ای جان جانانم *** سقّای طفلانم

جان برادر از وفا، رو جانب میدان *** شاید که آبی آوری، از بهر این طفلان

بیداد اندر خيمه ها، سوز عطش کرده *** از تشنه کامی اصغر بی شیر غش کرده

جان برادر شو روان ای مونس جانم *** سقّای طفلانم

رُو جانب میدان کن ای میر سپاه من *** شاید که آبی آوری در خیمه گاه من

بنگر به حال این زینان و کودکان من *** فکری نما بر حالم ای آرام جان من

بهر چه بستند آب بر ما من نمیدانم *** سقّای طفلانم

عباس، سردار من ای روح روان من *** برده ز کف این ناله ها تاب و توان من

آب فرات ای باوفا مهریه زهراست *** اهل حرم از تشنگی نالان در این صحراست

آب فرات از ما و من سلطان دورانم *** سقّای طفلانم

بنگر سکینه می کند از تشنگی افغان *** یک سو رباب از فکر اصغر مضطر و نالان

اطفال من از تشنگی با سينه سوزان *** اندر میان خیمه گه در ناله و افغان

فکری نما بر کودکان دیده گریانم *** سقّای طفلانم

شب جانب میدان روان، عباس نام آور *** همچون على شد در نبرد با فرقه کافر

شد وارد شط فرات آن زاده حیدر *** عباس، یک سو یک طرف یک دشت از لشكر

گفتا چنین با روبان من شير غرّانم *** سقّای طفلانم

پر کرد مشک آب و از یک سو روان گردید *** در راه آن شه كافری ملحد نهان گردید

دستش زكين آن كافران از تن جدا کردند *** بر اهل بیت مصطفی بس ظلمها کردند

گفتا من اينک اسب را تا خیمه می رانم *** سقّای طفلانم

دست دگر از پيكرش ناگه جدا گردید *** مشکش به دندان رو به سوی خیمه ها گردید

تیری ز سوی کوفیان بر مشک آب آمد *** آخر ابوالفضل جوان بی صبر و تاب آمد

گفتا برادر تير آمد بر دو چشمانم *** سقّای طفلانم

ص: 182

(مرثیه) زبان حال مادر قاسم علیه السلام

قاسم شیرین زبانم رود رود *** قاسم ای آرام جانم رود رود

جای رخت شادی ای شیرین سخن *** از چه پوشیده ای مادر کفن

من فدای این قد گلگون تو *** جان فدای آن رخ پر خون تو

دیده را از خون دل، جیحون کنم *** با تن پر خون تو، من چون کنم

حجله ات مادر نبستم رود رود *** در عزای تو نشستم رود رود

آرزویم بود تاشادت کنم *** حجله ات را بسته دامادت کنم

چون جوانی می رود در حجله گاه *** باید ای مادر کشم از سینه آه

تا بکسی بنشینم و خوانم سرود *** تا بکی مادر نمایم رود رود

باعروس مرگ رفتی آه آه *** گور گردیده است بر تو حجله گاه

چون روم اندر مدینه ای جوان *** چه بگويم در جواب دوستان

چون بپرسند از تو ای آرام جان *** در جواب دوستانت من چسان

گویم ای مادر که تو گشتی شهید *** از نشاط دهر گشتی نا امید

از چه رو با خون حنایت بسته اند *** حجله گور از برایت بسته اند

تا بهار عمر تو گشتى خزان *** شد امیدم ناامید ای نوجوان

ای گل خوشبوی بستان حسن *** قاسمم ای مهر و ماه انجمن

جان مادر خون ز داغت شد دلم *** تا قیامت حل نگردد مشکلم

بعد تو ای نوگل نوپای من *** بعد تو ای مونس شبهای من

طاقت من جان مادر طاق شد *** پیش روی من سیه آفاق شد

ص: 184

نوحۀ حضرت قاسم علیه السلام

رود عزیزم قاسمِ جوانم *** کن ترک میدان نور دیدگانم *** ای کاش بعد از تو دگر نمانم

برگرد رودم آیم از قفايت *** جانهای عالمي شود فدایت *** مادر فدای قامت رسایت

گردم فدای آن همه وفایت *** رحمی نما به قد چون کمانم *** رود عزیزم

ای قاسم شیرین زبان مادر *** شمع شب افروز شبان مادر *** نور دو دیده ام مرو بميدان

چشم انتظار مادر تو بر در *** رحمی نما ای نور دیدگانم *** رود عزیزم

ای یوسف گلگون قبایم ای رود *** قاسم جوان باوفایم ای رود *** گردی دچار گرگهای دوران

منمای بیش از این دلم پریشان *** مادر نمیبینی مگر فغانم *** رود عزیزم

ای تازه داماد جوان مادر *** ای قوت روح و روان مادر *** ترسم روی به سوی قوم اعدا

از جنگ بر نگردی ای دل آرا *** تیره شود در دیدگان جهانم *** رود عزیزم

امید بودم تا به روز پیری *** دست من ای تازه جوان بگیری *** مادر مگر از عمر دهر سیری

من زنده و تو نوجوان بمیری *** ای کاش کور بود دیدگانم *** رود عزیزم

آخر روان شد قاسم دلاور *** شد عازم جنگ سپاه کافر *** زد یک تنه قاسم به قلب لشکر

شد غرقه خون به راه حق داور *** اکنون چه سازد مادرش ندانم *** رود عزیزم

از جبهه جنگ سپاه كافر *** قاسم بیامد لیک گشته بی سر *** آن نوگل حسن شده است پرپر

ای وای بر دل فکار مادر *** زین غم زهر دودیده خون فشانم *** رود عزیزم

شد با خبر عروس قاسم زار *** بیرون شد از خیام آل اطهار *** چون دید نعش پاک تازه داماد

بر سر زد و از سینه کرد فریاد *** يارب پس از قاسم دگر نمایم *** رود عزیزم

بر تن سیه کردم به نوجوانی *** از قاسمم نه نامی و نشانی *** قلبم زند از بهر قاسمم جوش

کی دیده نو عروس را سیه پوش *** دشمن دلش نسوخت بر فغانمش *** رود عزیزم

ص: 185

نوحۀ حضرت قاسم علیه السلام

اذن میدانم بده *** ای عمو جان یا حسین *** تاکنم قربان تو *** من سرو جان یا حسین

ای عمو اذنم بده *** رو سوی میدان کنم *** جان خود قربانی *** حضرت جانان کنم

جان بابایم حسن *** ای عمو اذنم بده *** بر سر من ای عمو *** از وفا منّت بنه

تاشوم من عازم *** صحن میدان يا حسين *** اذن میدانم بده *** ای عموجان یا حسین

خواهم از راه وفا *** جان کنم قربان تو *** تا شوم اندر جنان *** ای عمو مهمان تو

خون رود از دیده ام *** از غم بی ياريت *** از غم بی ياری و *** بی کس و غمخواریت

می کنم اندر رهت *** جان به قربان یا حسین *** اذن میدانم بده *** ای عموجان یا حسین

اندر این دشت بلا *** بی کس و یاری چرا *** زینب اندر خيمه گه *** می کند زاری چرا

من تو را جان عمو *** خود غلام و بنده ام *** بی نهایت ای عمو *** پیش تو شرمنده ام

میر دشت کربلا *** شاه شاهان یا حسین *** اذن میدانم بده *** ای عموجان یا حسین

خواهم ای سلطان دین *** در زمین کربلا *** کشته گردم در رهت *** اندر این دشت بلا

خواهم اندر راه تو *** همچو گل پرپر شوم *** تا بلاگردان آن *** قامت اکبر شوم

جان مشتقاق مرا *** خود مسوزان يا حسين *** اذن میدانم بده *** ای عموجان یا حسین

بر رُخَت نظاره گر *** تا به کی ای جان شوم *** از غم بی ياريت *** با دلی سوزان شوم

کودکان اندر حرم *** با غم و آه و نوا *** تشنه لب در خیمه گه *** در زمین نینوا

سر زخجلت برده ام *** در گریبان یا حسین *** اذن میدانم بده *** ای عمو جان یا حسین

اذن میدانم بده *** جان زهرا مادرت *** تاکنم ای نازنین *** جان به قربان سرت

جای بابایم توئی *** جان زهرا مادرت *** تاکنم ای نازنین *** تا روم بی واهمه

شهسوار کربلا *** شاه خوبان یا حسین *** اذن میدانم بده *** ای عموجان یا حسین

مرغ دل پر می زند *** در هوایت يا حسين *** خواهم ای عمو دهم *** جان به راهت یا حسین

دردجان بگذشته است *** از نهایت یا حسین *** تا به کی سوزد دلم *** از برایت یا حسین

دوست دارم تا دهم *** جان به جانان يا حسين *** اذن میدانم بده *** ای عموجان یا حسین

ص: 186

نوحۀ حضرت قاسم علیه السلام

می شود داماد، قاسم، حجله اش برپا کنید *** حجله اش برپا کنید

یکدم ای محنت نصيبان، غم ز دل بیرون کنید *** از حنای عیش قاسم، دست و پا رنگین کنید

گوبیایید عمه هایش، اندر این دشت بلا *** بر کف قاسم ببندند، از وفاداری، حنا

حجله گاهش را بپا اندر دل صحرا کنید *** حجله اش برپا کنید

گوبیارد رخت شادی زینب محزون زار *** در بر قاسم نماید با دلی زار وفکار

آتش از سوز جگر او بر سر مجمر کند *** بر سر قاسم سرودی از محبت سر کند

همرهی با مادر شوريده شيدا كند *** حجله اش برپا کنید

با دلی بشکسته ای یاران به صد آه و نو *** تخت دامادی بیارید از درون خيمه ها

خلعت دامادی اش از سوز دل غوغا کنید *** حجله اش برپا کنید

قاسم رعنا جوان شد جانب اعدا روان *** در پی او مادر دلخسته اش زاری کنان

كای جوان رحمی به حال مادر دل خسته کن *** رحمی ای تازه جوان بر این دل بشکسته کن

گفت کای مادر مرا در دشت کین پیدا کنید *** حجله اش برپا کنید

پیکر قاسم شد اندر آن زمین غلتان به خون *** غرقه خون افتادی اندر دامن دشت جنون

از دم شمشیر کین شد جسم قاسم خون طپان *** سرنگون از صدر زین شد قاسم تازه جوان

از غم رعنا جوانم شورش و ويلا كنيد *** حجله اش برپا کنید

چون فتاد از صدر زین بر خاک، آن نور دو عین *** زد صدا عموی خود سلطان مظلومان حسين

شاه دین از خيمه ها آمد چو بالای سرش *** دید اندر خاک و خون افتاده از کین پیکرش

گفت فکری بهر داماد شه بطحا کنید *** حجله اش برپا کنید

شاه دین در خیمه آورد آن تن صد پاره اش *** وای بر حال دل آن مادر بیچاره اش

دید قاسم آمده غلتان به خون صد پاره تن *** گفت کای تازه جوانم وای بر احوال من

گفت از نوحجله داماد را احیا کنید *** حجله اش برپا کنید

تازه دامادم زخون پاک خود بسته حنا *** رُود من بسته حنا از خون خود بر دست و پا

ص: 188

نوحۀ حضرت قاسم علیه السلام

ای قاسم رعنا جوان آرام جانم *** آرام جانم

رو جانب میدان مکن سرو روانم *** سرو روانم

آهسته تر ای نوجوان ای تازه داماد *** ای تازه داماد

مادر دمی آهسته تر ای رود ناشاد *** ای رود ناشاد

آتش مزن بر جان من ای رود مادر *** ای رود م ادر

ترسم گل رویت شود از کینه پرپر *** از کینه پرپر

کن ترک میدان و مزن آتش به جانم *** آتش به جانم

ای قاسم رعنا جوان آرام جانم

تو می روی دامن کشان از پیش مادر *** از پیش مادر

مادر مزن زین بیشتر در سینه آذر *** در سینه آذر

مادر چرا دل بسته ای بر جنگ اعداء *** بر جنگ اعداء

رحمی به حال من نما ای سرو بالا *** ای سرو بالا

برگرد سوی خیمه گه، ای نوجوانم ای نوجوانم *** ای نوجوانم

ای قاسم رعنا جوان آرام جانم

مادر نبستم حجله دامادیت را *** دامادیت را

مادر ندیدم از وفا من شاديت را *** من شاديت را

جانا مرو مادر شود قربانی تو قربانی تو *** قربانی تو

مادر به دل دارم غم پنهانی *** تو پنهانی تو

من سر عشق و عاشقی مادر ندانم *** مادر ندانم

ای قاسم رعنا جوان آرام جانم

مادر مرا آتش به جان افكنده ای تو *** افكنده ای تو

ص: 190

نوحۀ حضرت قاسم علیه السلام

نوگل باغ حسن، قاسم شیرین سخنم *** شه گل پیرهنم (2)

نوجوانم به سوی لشکر کفار مرو *** ای قرار دل غمدیده افكار مرو

قاسم تازه جوان روح روان مادر *** مرو ای سرو روانم ز برم سوی سفر

بعد تو ای گل من باغم دوران چکنم *** شه گل پیرهنم (2)

یادگاری ز حسن شاخه شمشاد منى *** تو عزیز دل من قاسم داماد منى

به دلم بود که از مهر کنم دامادت *** کنم از غصه و غم های جهان آزادت

مرو از پیش من ای قاسم شيرين دهنم *** شه گل پیرهنم (2)

و مکن ای گل من جانب صحرای جنون *** منما این دل آتش زده را غرقه به خون

آرزوها به دل ای قاسم مه رو دارم *** آخر ای رود، چسان من ز تو دل بر دارم

قاسم ای روح روان سرو چمان چمنم *** شه گل پیرهنم (2)

قصد میدان منما ای گل گلزار حسن *** آتش از رفتن خود بر دل خونبار مزن

جان مادر به دلم حسرت دامادی توست *** به سرم ای شه من حجله گه شادی توست

مگذار از غم توناله و فریاد کنم *** شه گل پیرهنم (2)

بنشین تا که زنم شانه بر این گیسویت *** شو روان تا که ببینم قد بس دلجویت

تو امید من و آرام دل زار منی *** هم امان دل بس خسته و افکار منی

قاسم ماه رخم ای شه گلگون بدنم *** شه گل پیرهنم (2)

دلم از رفتن خود ای گل من خون منما *** مادر دل شده را واله و مجنون منما

تو مخواه اینکه نمایم ز غمت آه و فغان *** پیش این مادر دلخسته افسرده بمان

تا از ین بیش ز دل ناله و زاری نکنم *** شه گل پیرهنم (2)

عاقبت شد به سوی جنگ، روان قاسم زار *** رفت زد بر دل آن مادر غمدیده شرار

پیکرش غرقه به خون شد ز دم تیغ و سنين *** بر سرش آمدی از مهر و وفا تا که حسین

گفت ای تازه جوان نوگل باغ حسنم *** شه گل پیرهنم (2)

ص: 193

نوحۀ حضرت قاسم علیه السلام

قاسم مرو میدان *** جانم به قربانت *** بنشین دمی *** ای جان *** مادر به قربانت

رُو جانب میدان *** ای نازنین داری *** این مادر پیرت *** بر کی تو بسپاری

بود آرزو بر دل *** دامادیت مادر *** ای آه و افغان از *** ناشایت مادر

بعد از تو ای مادر *** دیگر چه سازم من *** یک دشت پر باشد *** از لشکر دشمن

قاسم مرو میدان *** مادر به قربانت

بی یار گردم من *** مادر در این صحرا *** در دشت پر کينه *** با شورش و غوغا

برحال زار من *** رحمى نما مادر *** رفتن به میدان را *** بیرون نما از سر

مادر نمی بینی *** برحال زار من *** جانا ببين اينک *** حال فكار من

قاسم مرو میدان *** مادر به قربانت

برگرد، مادر جان *** از جنگ این لشکر ترسم گل رویت *** از کین شود پرپر

مادر نظر بنما *** بر آه و افغانم *** رحمی کن ای قاسم *** بر چشم گریانم

ترسم روی میدان *** ای ماه روی من *** خود برنگردی تو *** و مادر به سوی من

قاسم مرو میدان *** مادر بر قربانت

رَخت عروسی هم *** بهرت بریدم *** من افسوس مادر جان *** عیشت ندیدم من

می ترسم ای مادر *** کز لشکر اعدا *** صد پاره تن کردی *** ای رود مه سیما

جز تو کسی دیگر *** مادر ندارم من *** از هجرت ای مادر *** بین اشکبارم من

قاسم مرو میدان *** مادر بر قربانت

ترسم روی میدان *** بیچاره گردم *** من اندر دل هامون *** آواره گردم من

دستم به دامانت *** قاسم مرو میدان *** گردم به قربانت *** قاسم مرو میدان

ترسم که عیش تو *** مادر عزا گردد *** این بزم دامادی *** ماتم سرا گردد

قاسم مرو میدان *** مادر به قربانت

ماه دل آرايم *** سرو روان من *** ای قاسم مه رو *** آرام جان من

ص: 195

نوحۀ زنجیر زنی (حضرت قاسم علیه السلام )

بیا مادر از حرم بیرون، سرو بستانت میرود میدان *** کفن بنما در بر قاسم مونس جانت می رود میدان

چو رفتم من بر نگردیدم از سوی میدان صبر کن مادر *** اگر دیدی پیکرم را در خاک و خون غلتان صبر کن مادر

اگر آمد از سوی جبهه پیکرم بی جان صبر کن مادر *** ببین مادر از کنار تو زیب دامانت می رود میدان

نبستی گر حجله عیشم اجر تو مادر با خدای من *** مکن اما مادر محزون شيون و زاری از برای من

اگر کشته گشتم از کینه صبر کن مادر در عزای من *** گل باغ تازه روئیده در بهارانت میرود میدان

نیاوردی از برای من تو حنا گر در روز دامادی *** نبستی گربهرم ای مادر از وفاداری حجله شادی

تحمل کن گر به راه حق نوجوان خود را ز کف دادی *** برون آی از خیمه گه یک دم نور چشمانت میرود میدان

به دل بودت مادر محزون تا که بنمائی از وفا شادم *** ترا بود این آرزو مادر تانمائی از مهر دامادم

من اینک جای دامادی به جان دادن رضا دادم *** بیا بنگر نوگل خوشبو از گلستانت می رود مادر

اگر آمد غرقه اندر خون پیکر قاسم صبر کن مادر *** اگر دیدی جسم پر خون و بی سر قاسم صبر کن مادر

بریده گر دیدی ای مادر حنجر قاسم صبر کن مادر *** تماشا کن بلبل خوشخوان خوش الحان می رود میدان

به جای خلعت شادی کفن پوشیدهام در بر *** بیایم غرقه خون مادر به پیشت ساعتی دیگر

از سوی جبهه می آیم پس از چندی دگر بی سر *** نظاره کن مادر محزون جان جانانت میرود میدان

مگر مادر جان نمیبینی تو عمویم را بی کس و یاور *** نمی بینی بی کس و تنها زاده زهرا نازنین مادر

بیا جان مادرش زهرا مادر از جان قاسمت بگذر *** بیا مادر تا ببینی چون ماه تابانت می رود میدان

ببین یک سو دشتی از لشکر یک طرف عم من حسین تنها *** بیا بگذر از من ای مادر اندر این وادی حرمت زهرا

ع مویم را نمی باشد دگر یاری در این صحرا *** نظر کن ای مادر دلخون مرغ خوشخوانت می رود میدان

روم اینک سوی قربانگه لیک جان من صبر کن مادر *** مگر مادر بهترم من از نوجوانی هم چون علی اکبر

اگر دیدی پیکرم را در خاک و خون بی سر صبر کن مادر *** بیا بنگر سوی قربانگه پاره جانت می رود میدان

روم بهر یاری دین، من در پی امر زاده حیدر *** دلم خواهد تا که او بیند قاسم خود را غرقه خون پیکر

بیایم با پیکر خونین در صف محشر در بر داور *** نگر اینک مادر زارم مهر رخشانت می رود میدان

ص: 197

نوحۀ حضرت قاسم علیه السلام

ای قاسم رعنا جوان *** ای مونس جانم *** ای نور چشمانم

مادر دمی بنشین برم ای نازنین *** من ای مه جبین من *** دانم که مادر عزم جنگ کوفیان داری *** امّا زناچاری

خواهم نشینی دربرم یک لحظه ای مادر *** ای رود مه پیکر *** بنشین کنارم ای جوان دیگر مرنجانم *** ای نورچشمانم

آورده ام من از مدينه رخت دامادی *** هم جامۀ شادی *** اینک دلم خواهد کنم ای نوجوان شادت *** از مهر دامادت

خواهم که تاخوانم سرودی برسرت مادر *** ای زادۀ حیدر *** مادر نمیبینی چسان زار وپریشانم *** ای نورچشمانم

مادر دلم خواهد کنم از مهر دامادت *** دلشاد و آزادت *** اهل حرم آیند از بهر مبارکباد *** ای روددل ناشاد

آرد سكينه از وفا مادر حنای تو *** بندم به پای تو *** هم عمه ات خواند سرودی بهرت ای جانم *** ای نورچشمانم

مادر بيابهر خدا یک دم بگیر آرام *** ای رودخوش فرجام *** مادر روان شوتا ببینم آن قد رعنا *** ای سرو خوش بالا

رحمی نما از مهر قاسم بر دل مادر *** ای نوگل مادر *** از رفتن خودای جوان من مسوزانم *** ای نورچشمانم

مادر هوای حوریان داری به سر امّا *** رحمی به من بنما *** مادر مرو بهر خدا در جبهه دشمن *** ای گل عذار من

بس آرزوها در دل ای رعنا جوان دارم *** دردل نهان دارم *** گويانداری تو خبر از درد پنهانم *** ای نورچشمانم

قاسم به سوی لشکرادا روان گردید *** آن نوجوان گردید *** آنگه به جنگ دشمنان رزمی نمایان کرد *** در آن بیابان کرد

آخر فتاد از صدر زین آن قامت رعنا *** ای آه و واویلا *** گفت ای عموجان غرقه خون در این بیابانم *** ای نورچشمانم

چون نعش قاسم راحسين در خیمه ها آورد *** آن با وفا آور *** د زینب چودید آن قامت افتاده اندرخون *** اندر دل هامون

گفتاچه ظلمی ای خدا اینک به زينب شد *** روزم چنان شب شد *** یارب نظر بنما تو بر این قلب سوزانم *** ای نورچشمانم

آمد برون از خیمه گه چون مادر قاسم *** تا بر سر قاسم *** زد دستهایش برسر وگیسو پریشان کرد *** از سینه افغان کرد

گفتا که بعد از تو ندارد زندگی سودم *** ای روده ای رودم *** گفتم سوی میدان مرو ای ماه تابانم *** ای نورچشمانم

مادر نخواهم زندگی بعد از تومن دیگر *** ای غرقه خون پیکر *** رود جوانم قاسم نوکدخدای من *** ای با وفای من

مادر پس از تودیگر از جان و جهان سیرم *** زاروزمین گیرم *** قاسم تودرخون غرقه ای مادرنمی دانم ای نورچشمانم

جای لباس شادیت مادر سیه پوشم *** رفته ز سرهوشم *** مادر زخون خودحنابر دست و پا کردی *** ای مه لقا کردی

صدپاره تن برگشته ای ای رودنیکویم *** ای سرو دلجویم *** افتاده ای غلتان به خون در پیش چشمانم *** ای نورچشمانم

کی کرده صد پاره تنت ای ماه روی من *** رود نکوی من *** توغرقه خون گردیدی ومن ای گل پرپر *** بی یار وبی یاور

ص: 198

نوحۀ حضرت قاسم علیه السلام

اذن میدانم بده جانم فدایت یا حسین *** جان فدایت یا حسین (2)

اذن میدانم بده زين بيش دلتنگم مکن *** جان فدایت ای عمو جان منع از جنگم مکن

اذن میدانم بده تا جان کنم قربان تو *** جان صد چون قاسم ای عمو فدای جان تو

خون به دل دارم بسی از ماجرايت يا حسين *** جان فدایت یا حسین (2)

کشته ياران و من تنها در اینجا مانده ام *** رحم کن جان عمو در کار خود وامانده ام

دوست دارم جان به قربان علی اکبر کنم *** جان خود قربانی آن شبه پیغمبر کنم

سر نهادم بر در دولت سرایت یا حسین *** جان فدایت یا حسین (2)

جان عمو قاسمت قربانی اکبر نما *** جان قاسم را فدای آن گل احمر نما

حیف باشد اکبر مه رو به خون غلتان شود *** ام ليلا از فراق اكبرش نالان شود

اذن میدانم بده حق خدایت یا حسین *** جان فدایت یا حسین (2)

ای عمو من قاسم بیچاره دلخسته ام *** کن ترحم يا حسین بر این دل بشکسته ام

جان بابایم حسن اذن جهادم کن عطا *** تا در این صحرا شوم قربانی راه خدا

قاسمت گردد به قربان وفايت يا حسين *** جان فدایت یا حسین (2)

مرگ، نزد من عمو جان از عسل شیرین تر است *** جان قاسم عاشق شمشیر و تیر و خنجر است

خواهم اندر راه جانان، جان کنم قربان تو *** مانده ام من ای عمو جان بر سر پیمان تو

اذن میدان مرا بنما عنایت یا حسین *** جان فدایت یا حسین (2)

در حرم از کودکان آید صدای العطش *** اصغرت از تشنه کامی ای عمو جان کرده غش

اهل بیتت در حرم بر سینه و بر سر زنان *** از غم بی ياريت ای شاه دین زاری کنان