نبوت آنان را یک امرموهوم ذهنی و نه توحیدی به شمار برند . مدعیان این شبهه حکمی کرده اند که مشروعیت عقلی و منطقی آن حکم ،بر این اساس که استقراء تام ندارد ، ناقص است و خلاف مبانی و آراء عقل به شمار می رود . لذا امری که خلاف عقل و منطق باشد ، باطل و مغالطه بوده و پذیرفتنی نیست .و از نظر ذهنی ، خود و دیگران را به انحراف انداخته اند .

آیات فوق اشاره به حضور ذو القرنین در غربی ترین نقاط زمین ( مغرب الشمس ) دارد و آیات ذیل نیز اشاره به حضور ذوالقرنین در شرقی ترین نقاط زمین ( مطلع الشمس ) دارد . این آیات شریفه صریحا حضور انبیاء عظام در نقاط مختلف زمین را تایید نموده و متضاد با ادعای مدعیان شبهه فوق است :

آیات شریفه هشتاد و نه ، و نود سوره مبارکه کهف :

ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَباً حَتَّی إِذا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَطْلُعُ عَلی قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِها سِتْراً کَذلِکَ وَ قَدْ أَحَطْنا بِما لَدَیْهِ خُبْراً

سپس وسیله دیگری برای حرکت به سوی مشرق فراهم نمود. و به راه افتاد، تا وقتی که به جایگاه برآمدنِ خورشید رسید، خورشید را یافت که بر مردمی طلوع می کند که برای آنان در برابر تابش آن پوششی قرار نداده بودیم. ذوالقرنین این گونه عمل می کرد، در حالی که ما به آنچه در اختیار داشت و به آنچه بر او می گذشت به خوبی آگاه بودیم و با هدایت ما اهداف خود را پیش می برد.

ب : سند دوم ادعای ما در انکار شبهه فوق ، کثرت آیات شریفه قرآن در هنگام ذکر مکان ترویج نبوت و رسالت انبیاء بزرگوار است . حتی اگر مقدار بسیار کمی از ادبیات عرب بدانیم با مشاهده آیات ذیل خواهیم دانست که کلمه ارض ( زمین ) به عنوان اسم مکان عام ( اسم جنس مونث )، کاربرد دارد و قرآن کریم هرگاه سخن از نبوت انبیاء و رسالت برخی از آن بزرگواران می کند ، مکان انتخاب شده در اجرای اراده خداوند را با یک اسم مکان عام که همان زمین است مورد توجه و توضیح قرار می دهد . چرا که مکان ترویج رسالت کل زمین بوده و منحصر در یک نقطه مشخص نبوده است .

بنگرید معانی زمین در لغت نامه ها را :

ارض [عمومی] ارض : خاک , زمین , سطح زمین , کره زمین , دنیای فانی , سکنه زمین , , میدان , اساس , پایه , بنا کردن , برپا کردن , , , بزمین نشستن , اساسی , , خشکی , سرزمین , دیار , به خشکی امدن , , رسیدن , خطه , ملک , کشور , قلمرو ( المعنی )

فاسقان کسانی اند که عهدشان را که با خدا پس از آن که بر آن پیمانی استوار بسته اند می شکنند و آنچه را خداوند به پیوستن آن فرمان داده است می گسلند، و با انجام کارهای ناشایسته، در زمین تباهی به بار می آورند. آنانند زیانکاران.

از متن آیه شریفه فوق به راحتی مشهود است که به اقوام تمام زمین و نه نقطه ای خاص ، پیامبرانی رفته و تعلیمات و معجزاتی بر آنان متظاهر شده و سپس از ایشان ، میثاق گرفته شده است و این دال بروجود پیامبران در تمام نقاط و اقوام و ممالک زمین است و الا به نقاط خاص اشاره می شد و تعبیر عام و کلمه (( الارض )) استفاده نمی شد .

و نیز بر همین شاهد مثال میتوان به آیات شریفه ذیل اشاره نمود :

فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنیفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْها لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ

حال که روشن شد آفرینش و تدبیر در اختیار خداوند است و او هیچ گونه شریکی ندارد و کسانی که از وی روی گردانده اند در قیامت راه نجاتی ندارند، پس روی خود را به سوی این دین ] تسلیم خدا بودن [ بگردان و بی آن که به راست یا چپ گرایش یابی، تنها به آن چشم بدوز. بر این دین پایدار باش; دینی که فطرت خدادادیت تو را به آن گرایش می دهد; همان فطرتی که خداوند همه انسان ها را بر آن آفریده است. آفرینش خدا دگرگونی ندارد و با اختلاف افراد و اختلاف زمان ها و مکان ها، تغییر و تبدیل نمی پذیرد. این است دین استوار ولی بیشتر مردم نمی دانند.

پس خداوند با قرار دادن عقل و فطرت پاک ، که انسان را از بدی نهی و به نیکی امر فرموده ، حجت خویش را حتی بی هیچ پیامبری بر مخلوقاتش تمام نموده بود . عاقل می داند که کار زشت و زشت خویی بد است و نیکی و نیک سرشتی زیباست .

حُسن و قُبح عقلی حجتی بزرگتر از تمام حجت هاست که فطرت انسان بر این سرشت و خوی دامن زده است ، بعبارتی اقوام مختلف در زمین بر اساس همین عقل و فطرت محکوم به انجام وظیفه و محکوم به دریافت پاداش و عذاب اند و ضرورتا در برابر خداوند بدون دسترسی به پیامبر خویش راه فرار از واقعیات و حقایق ثواب و عقاب ندارند ،بلکه ضرورت وجود انبیاء عظام به تکامل و کمال تام و اوج تعلیم و تذکر معرفت الله و هشدار به عدم انحراف از صراط المستقیم است .که این گوهر های هدایت چراغ های روشن تاریکی های جهل انس و جن به شمار رفته و کشتی ها و سفینه های نجات جمع فرزندان آدم اند پس خداوند حکیم و مهربان ، مقام تذکّر و انذار و تعلیم و تربیت را از دو منبع پیامبر داخلی ( فطرت پاک ) و پیامبران خارجی ( انبیاء مرسل ) به سوی قلب ها روانه کرده است و اگر پیامبران خارجی در دسترس نبودند ، انس و جن از پیامبر داخلی برای محافظت بشر از افتادن به پرتگاه کفر و عناد بی نصیب نمانده است .( هر چند ضرورت وجود پیامبران بیرونی برای تکامل هدایت نیز امری حکیم و حقیقتی ضروری و غیر قابل چشم پوشی است ).

آری ، هر انسان عاقلی می داند که قتل و غارت و جنایت و تکبر و فحشاء و فسق و فجور و ظلم و دزدی و ربا خواری و کثیفی و بی طهارتی و شرک و کفر و چه و چه،خسارت بار و زشت خویی بوده و باید ترک کرد و عبادت و ادب و نزاکت و پاکیزگی و خیر اندیشی و مهربانی و یکتا پرستی و کار و تلاش و کوشش و علم و هنر و ادب و تواضع و وفای بعهد و سپاس گذاری و شکر آوری در برابر لطف دیگران نیک خویی بوده و باید به آن عمل کرد .این همان مضامین حُسن و قُبح عقلی است که فطرت انس و جن بر او آموخته و از درون به سوی منبع فیض لایزال هستی یعنی خداوند هدایتش می کند .پس هر که از فیض پیامبر عظام بیرونی محروم شود حجتی بر خداوند ندارد چرا که پیامبر عظام درونی یعنی فطرت او واسطه فیض او از حضرت حق است و به همین دلیل ثواب و عذاب خواهد داشت و تشویق و مجازات خواهد شد .و خداوند عالی مرتبت نیز زشت و زیبای اعمالشان را برای روز محاکمه و محاسبه ثبت و ظبط می کند .

بر همین اساس خداوند متعال در آیه شریفه شصت و یکم در سوره یونس می فرماید :

وَ ما تَکُونُ فی شَأْنٍ وَ ما تَتْلُوا مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَ لا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ کُنَّا عَلَیْکُمْ شُهُوداً إِذْ تُفیضُونَ فیهِ وَ ما یَعْزُبُ عَنْ رَبِّکَ مِنْ مِثْقالِ ذَرَّهٍ فِی الْأَرْضِ وَ لا فِی السَّماءِ وَ لا أَصْغَرَ مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْبَرَ إِلاَّ فی کِتابٍ مُبینٍ

در هیچ حال ( و اندیشه ای ) نیستی ، و هیچ قسمتی از قرآن را تلاوت نمی کنی ، و هیچ عملی را انجام نمی دهید ، مگر اینکه ما گواه بر شما هستیم در آن هنگام که وارد آن می شوید! و هیچ چیز در زمین و آسمان ، از پروردگار تو مخفی نمی ماند حتّی به اندازه سنگینی ذرّه ای ، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر ، مگر اینکه ( همه آنها ) در کتاب آشکار ( و لوح محفوظ علم خداوند ) ثبت است!

پنجم : استعداد نبوّت، متاعی نیست که در هر بازاری یافت شود

ص: 5

اصولا انتخاب هرچیزی را نماد ها و آیین و دلایل و موجباتی لازم است برای مثال وقتی شما به عنوان انسان عاقلی قصد نوشیدن آب می کنید ،قبل از شُرب آب ،آب گوارا و تمیز و ظرف پاکیزه ای را انتخاب می کنید که از هر گونه پلیدی و پلشتی عاری و پاک است .(پلشت در فرهنگ فارسی عمید واژه ای مترادف چرک آلود؛ پلید؛ آلوده؛ چرکین است )----( پلشت در لغت نامه دهخدا= پلشت . آلوده . ناپاک . پلید.(اوبهی ). فرخج . فژه . (لغت نامه اسدی نسخه نخجوانی ). فژاکن . فژاک . (لغت نامه اسدی ). شوخگن . چرک . چرکین .مردار و نکبتی را گویند. (برهان قاطع)

حال چگونه است که برخی شبهه افکنان ،حق انتخاب رسول از جانب خداوند سبّوح و قدّوس را

، حتی به اندازه یک مخلوق عاقل ،صاحب اختیار در هنگامه انتخاب نبی و رسول و پیامبر خویش به جهت رعایت طهارت و عاری بودن از پلشتی و آلودگی را از او سلب می کنند؟

آری ربّ متعال جل ّ و عزّ نیز در هنگام انتخاب و بعثت انبیاء و رسولان و پیام آوران خویش ، ملاحظاتی دارد که حتی در بسیاری از آن ملاحظات ، عقلِ با کمال جنّ و انس نیز از مرتبت آن وامانده و به آن حقایق آمیخته به اسرار غیب نا آگاه است و دست یابی به برخی از آن اسرار حتی تاقیام قیامت نیز میسّر نخواهد شد . در این قسمت با کمی قند پارسی از کارنامه هنر و شعر و ادب ،کام خویش به زیور ظرائف شعرای نام دار شیرین می سازیم .

هم عیب را به عامل اشرار پرده پوش

هم غیب را ز عالم اسرار ترجمان .

خاقانی .

نامبردار شرق و غرب تویی

که حدیثت چو غیب مرموز است .

خاقانی .

یا بدرافکن هنر از غیب خویش

یا بشکّن آینه از عیب خویش .

نظامی .

دل آینه صورت غیب است ولیکن

شرط است که بر آینه زنگار نباشد.

سعدی (طیبات ).

تیرها پران کمان پنهان و غیب

بر جوانی میرسد صد تیر شیب .

رومی بلخی مشهور به مولوی (مثنوی ).

ساقیاجام میم ده که نگارنده غیب

نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد؟

حافظ.

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز

دست غیب آمد و بر سینه ٔ نامحرم زد.

حافظ.

هر ملت و قوم و طایفه و ایل و تباری لیاقت و استعداد و مرتبت و جایگاه و طهارت و پاکیزگی لازم برای وساطت فیض قدس حق لایزال را نداشته و تنها افراد نادر و کمیابی از فرزندان بنی آدم به این مقام قرب و معرفت و رسالت نیل خواهند یافت . طبیعی است که بر تمام اقوام و ملل رسول و نماینده و حجت و پیام آورری از جانب حق متعال فرستاده شود اما این رسول

ص: 6

لزوما نباید از خود آنها باشد . بلکه اگر استعداد رسالت در آن قوم بود ، انتخاب نیز از آنها بوده و اگر این استعداد خاص در فردی از آن گروه نباشد ، چاره ای جز انتخاب فرد مستعدی از گروه دیگر نخواهد بود .

این همان مهمی است که سبب شد بیشتر انبیاء عظام اولوالعزم و غیر اولوالعزم از منطقه بین النهرین که مرکز آن در آسیای میانه و کشور عراق و همسایگانش (اصطلاحا خاورمیانه که استعمار انگلیس در دهه های اخیر آن را به مقاصد شوم استعماری خویش خاور میانه نام نهاده است ) ظهور کرده اند . در این منطقه استعداد واحد پرستی و گرایشات توحیدی و مقابله و ستیز با کفر و شرک و عناد از تمام مناطق و ایالات و اماکن و محلات زمین گسترده تر بوده و لذا موحدان ِ ابراهیمیِ این منطقه بالاترین استعداد در طهارت و شرافت و امانت و وثاقت و خرد و فهم عزّت ِ ربوبیت و ذلّت ِ عبودیت را به صورت طعمی شیرین از عسل ِ شیرین ِ تسلیم در برابر حق متعال چشیده اند .به همین اساس از هیچ کدام از انبیای انتخاب شده پلشتی و زشتی و تاریکی روحانی دیده نشده و بالعکس کاملا مطهر و طیّب و پاکدامن و راستگو بوده اند .

تصور کنید قومی را که زنای محسنه و بی عفتی در آن ها از آیین روزمره بشمار می رود . که شبیه به آن هم در ادوار قرون انسان بوده و هم ، اکنون نیز وجود دارد . آیا خداوند متعال که ذات او از هر پلیدی و زشتی و نقص و بدی ، سبّوحیت و سبحانیت دارد ،می توانست در بین فرزندان نامشروع این قوم حتی یک مورد را برای نبوت یا رسالت انتخاب نماید ؟ آیا اگر خدایی ناکرده چنین بود ! ترازوی سبحانیت حق لایزال با داشتن پیامبری چنین پلشت ، نفی و انکار نمی شد . فسبحانه رب العزه عما یصفون

موارد دیگر نیز وجود دارد که یکی از آنان علوّ مقام موحدین منطقه بین النهرین نسبت به غیر آن است که با توجه به این علوّ ، رسالت موروثی نیز به آنان شایسته تر و برازنده از غیر آنان است .و فرزندان ابراهیم این علو و مقام کلمه طیبه یعنی رسالت را تا پیامبر ختمی مرتبت در روح مطهر خود به تقدیر کشیده اند و این همان معنی شجره طیبه است .

قرآن کریم به همین موضوع اشاره داشته و می فرماید :