بسم الله الرحمن الرحیم

ص: 2

مرآه الابرار

کتابی جامع پیرامون فضایل و صفات شیعیان و دوستان ائمه اطهار علیهم السلام

احمدرضا آقادادی

ص: 3

وان من شیعة لابراهیم

الصافات 83

ص: 4

10- حقوق شیعه بر ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام...87

11- گشایش در امور و رضایت خدا- و مخصوص محبین ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام است...87

12- علماء حقیقی اهلبیت عَلَیهِم ُالسَّلام بوده و دانش آموزان ایشان شیعیانند...89

13- اسامی شیعیان نزد موالیانشان نوشته شده است...89

14- پنج خصلت الهی در مورد شیعه...91

15- شیعه بر حق و راه روشن است...93

16- تنها ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام و شیعیانشان بر آئین ابراهیم هستند...93

17- رافضی بودن افتخار شیعه است...93

18- بهشت واقعی اقرار به امامت ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام است...95

19- شیعه نوری در تاریکی زمین است...97

20- تمامی شیعیان شهیدند...97

21- شیعه برای اهل آسمان می درخشد...99

22- شیعه در هنگام ولادت از شیطان پوشیده شده و مبتلاء به بلای أبنه و بدکاره گری نمی گردد...101

23-خوشا به حال شیعیان حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشريف...101

24- خمس و فيء برای شیعه مباح است...101

25- شیعه از ائمه صابرتر است...103

26- خواب شیعه...105

27- اگر در نظر مردم عظیم نمی نمود ملائک به شیعه سلام می کردند...105

28- شیعه از قلبی همراه با بصیرت برخوردار است...105

29- همانا شیعه حواریون ائمه هستند و آنان از حواریون عیسی عَلَیهِ السَّلام برترند ...107

30- روز یکشنبه متعلق به شیعه دارد...107

31- شیعه مانند زنبور عسل است...107

32- حال شیعه از همه مردم بهتر است...107

33- شیعه، ترابیه است...109

34- فرشتگان الهی برای محبین امیرالمؤمنين عَلَیهِ السَّلام استغفار می کنند...109

35- قلم ثبت اعمال از شیعیان برداشته شده است...111

26- همانا ملائک خادم محبین ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام هستند...111

37- دعای اباعبدالله الحسين عَلَیهِ السَّلام برای شیعیانشان...111

38- شیعه تا زمانی که زنده است از توبه محروم نمی شود...113

29- خداوند متعال شیعه را به چهار چیز مبتلا نمی کند...113

40- همانا خداوند شیعه على عَلَیهِ السَّلام را آمرزیده است و از آنها راضی شده و آنان را مورد رحمت قرار داده و آنان را از هر بدی حفظ نموده است...115

ص: 6

41- شیعه برگ درخت نبوت است...115

42- شیعه گواه بر مردم است...115

43- شیعه دچار بیماری پیسی نمی شود...115

44- شیعیان سه دسته اند...115

45- چگونگی رزق شیعه...117

46- شیعه به هنگام وقات...117

47- روایت ابو بصیر از امام صادق عَلَیهِ السَّلام در مورد فضائل شیعه...119

48- محب ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام همواره در عبادت است...125

49- شما برای بهشت آفریده شده اید...127

50- شیعه ی امیرالمؤمنین عَلَیهِ السَّلام شیعه ی خداوند و اولیاء او هستند...127

51- همه ی فرقه ها جز شیعه ضالّه و گمراهند...129

52- سبیل الله شیعه است...129

53- شیعیان ما عرب هستند...131

54- فضیلتی در نماز شیعه...131

55- شیعه خزانه دار ائمه است...131

56- دعای امام صادق عَلَیهِ السَّلام در حق شیعه...131

57- دعای امام مهدی عَلَیهِ السَّلام برای شیعیان...133

58- ضعفاء شیعیانند...133

59- بلاء در دنیا شیعه را پاک و مطهّر می کند...135

60- دعای فرشتگان الهی برای شیعه...137

61- محبة على عَلَیهِ السَّلام مؤمن و متقی است...141

62- فضائل شیعه در حدیث نبوی...143

63- وه، چقدر شیعیان به خداوند نزدیکند !!...143

64-- ثبات قدم شیعه...145

65- کسی جز خواص شیعه، امام رضا عَلَیهِ السَّلام را زیارت نمی کنند...145

66- مردم حقیقی شیعیان هستند...147

67- دوست آل محمدی صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه دوست بدار حتی اگر فاسق باشد...147

68- برترین شیعیان...147

69- همانا خداوند متعال بزودی دنیا و آخرت را برای ائمه وشیعه جمع خواهد کرد...149

70- شیعه حافظ و نگهبان زمین است...149

71- شیعه برگزیده ی خداوند از امت پیامبرش صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه می باشد...149

72- شیعه جوهر فرزندان آدم عَلَیهِ السَّلام است...149

73- خواستگاه و منشاء دشمنی مردم نسبت به شیعیان چیست ؟...149

ص: 7

74- احادیث گوناگون...151

1- ملک الموت با شیعه با نرمی و مدارا رفتار می کند...173

2- احادیث نبوی در مورد فضائل محبین ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام در آخرت...173

3- ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام شیعیان را حتما شفاعت می کنند...183

4- تبدیل سیئات به حسنات مختص شیعه است...189

5- شیعیان اهل بیت عَلَیهِم ُالسَّلام در روز قیامت در امانند...191

6- شیعیان در روز قیامت در سمت راست خدای رحمانند...191

7- همانا شیعیان شفاعت می کنند...191

8- جایگاه شيعه بهشت است...195

9- همانا شیعیان در روز قیامت به همراه موالیانشان هستند...203

10- همانا امیرمؤمنان دوست دارانش را در بهشت و دشمنانش را در جهنم وارد می کند...207

11- شیعه آمرزیده شده است...209

12- بر شیعه حسابی نیست...211

13- شیعیان ما پس از ما نزدیکترین مخلوقات به عرش خداوند هستند...213

14- شیعیان ما به دامان ما چنگ میزنند...215

15- شيعيان على عَلَیهِ السَّلام در فردوس اعلى همسایه ی خدا هستند...215

16- قسم به خدا بر شما جز در مورد برزخ، نگرانی دیگری ندارم...215

17- شیعیان علی عَلَیهِ السَّلام در روز قیامت رستگارند...217

18- کیفیت خانه های بهشتی شیعیان...217

19- شیعیان امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام در روز قیامت بر منبرهایی از نور قرار دارند...217

20- شیعیان در روز قیامت سیراب وارد محشر می شوند...223

21- جایگاه شیعیان فاسق در آخرت...223

22- محبین علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام در عرصات قیامت هستند...225

23- هر که از شیعیان بمیرد در قبرش قرآن را به او می آموزند...235

24- علمای شیعه در قیامت...235

25- شیعه تا از گناهان پاک نشود از دنیا نمی رود...241

26- در روز قیامت همه ی مردم به جز شیعیان، به نام مادرانشان خوانده می شوند...243

27- به شیعه نُه خصلت عطا شده است...245

28- دوستی و شناخت حضرت فاطمه علیها السلام برای شیعیانشان او نافع و سودمند است...247

ص: 8

29- خداوند در روز قیامت توانائی گفتن لااله الا الله را از همه به جز ائمه و پیروانشان سلب فرماید...251

30- قسم به خدا اگر شما نبودید بهشت زینتی نداشت...253

31- احادیث گوناگون...253

1- صفات شیعه در کلام حضرت امیرمؤمنان علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام...267

2- اوصاف شیعه در نظر امام سجاد عَلَیهِ السَّلام...281

3- اوصاف شیعه در کلام امام باقر عَلَیهِ السَّلام...281

4- انتظارات امام صادق عَلَیهِ السَّلام از شیعیان و دوستانشان...283

5- نامه امام صادق عَلَیهِ السَّلام به گروه شیعیان و یارانشان...289

5- اوصاف شیعه در کلام امام کاظم...295

6- اوصاف شیعه در کلام امام رضا عَلَیهِ السَّلام...297

7- انتظارات امام جواد عَلَیهِ السَّلام از شیعیان و محبّینشان...299

8- انتظارات امام حسن عسگری عَلَیهِ السَّلام از شیعیانشان...301

9- زینت ما باشید...319

10- از مالتان به امام معصوم عَلَیهِ السَّلام هدیه بدهید...321

11- محافظت بر نماز...321

12- ورع و تقوی داشته باشید...323

13- شیعه ی ما نیست کسی که به مردم ظلم کند...329

14- پاکدامنی و كفاف...329

15- شیعه کسی است که خدا را اطاعت کند...329

16- شیعه تسلیم امر امام عَلَیهِ السَّلام است و از دشمنان امام بیزاری می جوید...329 17- شیعیان اسرار ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام را کتمان می کنند...331

18- شیعه ی جعفری عَلَیهِ السَّلام شش خصلت دارند...333

19- مواسات و برادری با فقراء صفت مهمی از صفات شیعه است...333

20- یکدیگر را زیارت کنید...337

21- نصیحت و خیرخواهی...337

22- اجتماع قلبها...339

23- شیعه کسی است که به هفت چیز اقرار می کند...339

24- کسیکه چهار چیز را انکار کند شیعه نیست...339

25-اطاعت از سلطان...341

ص: 9

26- تفقُّه در دین...341

27- چنگ زدن به رسیمان ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام...341

28- معرفت و شناخت...341

29- تقيه...343

30- یاری نکردن ظالم و منافق و کمک نخواستن از ایشان...345

31- یاد حسین عَلَیهِ السَّلام و زیارت آن حضرت از اوصاف شیعیان است...347

32- قلوب شیعیان ما از غلّ و غش خالی است...351

33- صبر...351

34- کسی که مال حرام بخورد شیعه نیست...353

35- زیارت امام رضا عَلَیهِ السَّلام از اوصاف شیعه است...353

36- شیعه اهل سکوت است...353

37- شیعیان ما با یکدیگر مهربانند...353

38- نماز شب...353

39- شیعه از مردم درخواست نمی کند...355

40- شیعه از چهار چیز بی نیاز نیست...355

41- بزرگداشت علماء از صفات شیعه است...355

42- شیعه ی ما کسی است که اعمالش چون ما باشد...355

43- امام صادق عَلَیهِ السَّلام شیعیانی را دوست دارند که دارای نُه صفت باشند...357

44- بهترین شیعیان...357

45- شیعه غلو نمی کند...357

46- سفارش جامع امام صادق عَلَیهِ السَّلام به شیعیانشان...359

47- محبين ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام خردمند و با تقوی هستند...361

48- درجات و طبقات مختلف دوستان اهل بیت عَلَیهِم ُالسَّلام...361

49- فروتنی و خشوع و زیادی یاد خدا و...367

50-سفارش مفضّل بن عمر به شیعیان...369

51- امام صادق عَلَیهِ السَّلام شیعیان خود را به شش خصلت سفارش کردند...373

52- اخلاص در محبّت...375

53- دوری از شراب خواری و اجتناب از خوردن مارماهی و پرهیز از مسح بر روی کفش...375

54- کام برداشتن با آب فرات...375

55- اعتقاد به رجعت و حلال دانستن ازدواج موقت...375

56- زیارت ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام...377

57- اداء امانت نسبت به نیکو کار و بد کار...377

ص: 10

58- بهترین شیعیان نزد امام صادق عَلَیهِ السَّلام...379

59- شیعه ی ما نیست کسیکه یکصدهزار درهم داشته باشد...379

60- احیاء امر امام از وظایف شیعه است...379

61- احادیث گوناگون...381

1- به نام خداوند بخشنده ی مهربان...395

2- أيات 6 و 7 سوره ی فاتحه...397

3- آيات 1 الی 3 سوره ی بقره...399

4- آیه ی 25 سوره ی بقره...399

5- آیه ی 31 بقره...403

6- آیه ی 82 سوره ی بقره...405

7- آیه ی 126 سوره ی بقره...407

8- آیه ی 148 سوره ی بقره...409

9- آیه ی 203 سوره ی بقره...411

10- آیه ی 251 سوره ی بقره...413

11- آیه ی68 سوره ی آل عمران...415

12- آیه ی 144 سوره ی آل عمران...417

13- آیه ی 170 سوره یآل عمران...421

14- آیه ی 198 سوره ی آل عمران...421

15- آیه ی 69 سوره ی نساء...423

16- آیه ی 116 سوره ی نساء...425

17- آیه ی 54 سوره ی مائده...427

18- آیات 16 و 17 سوره ی اعراف...429

19- آیات 46 الی 49 سوره ی اعراف...431

20- آیه ی 170 سوره ی اعراف...433

21- آیه ی 181 سوره ی اعراف...435

22- آیه ی 11 سوره ی انقال...437

23- آیه ی 66 سوره ی انفال...439

24- آیه ی 91 سوره ی توبه...441

25- آیه ی 102 سوره ی توبه...443

26- آیه ی 128 سوره ی توبه...445

ص: 11

27- آیه ی 58 سوره ی یونس...447

28- آیه 62 سوره ی یونس ...415

29- آیات 63 و 64 سوره ی یونس ...453

30- آيه ی 103 سوره ی یونس...457

21- آیه ی 40 سوره ی هود...459

32- آیات 118 و 119 سوره ی هود...461

33- آیه ی 28 سوره ی رعد...465

34- آیه ی 35 سوره ی رعد...467

35- آيات 24 و 25 سوره ی ابراهیم...473

36- آیه ی 27 سوره ی ابراهيم...471

37- آیه ی 37 سوره ی ابراهیم...473

38- آیه ی 42 سوره ی حجر...475

39- آیه ی 47 سوره ی حجر...477

40- آیه ی 68 سوره ی نحل...479

41- آیات 99 و 100 سوره ی نحل...481

42- آیه ی اول سوره ی مریم...483

43- آیات 58 و 59 سوره مریم...485

44- آیات 85 و 86 سوره ی مریم...487

45- آيات 101 الى103 سوره ی انبیاء...493

46- آیات 105 و 106 سوره ی انبياء...493

47- آیه ی 24 سوره ی حج...495

48- أيه ی 38 سوره ی حج...497

49- آیه ی 78 سوره ی حج ...499

50- آیات 1 تا 11 سوره ی مؤمنون...501

51- آیات 57 تا 60 سوره ی مؤمنون...503

52- آیه ی 55 سوره ی نور...505

53- آیه ی 23 سوره ی فرقان...507

54- آیه ی 70 سوره ی فرقان...509

55- آیات 100 تا 102 سوره شعراء...511

56- آیه ی 89 سوره ی نمل...513

57- آیه ی 46 سوره ی قصص...515

58- آیه ی 83 سوره ی قصص...519

59- آيات 1 و 2 سوره ی عنکبوت...521

ص: 12

60- آیه ی 69 سوره ی عنکبوت...523

61- آیه ی 18 سوره ی سبأ...525

62- آیه ی 20 سوره ی سبأ...527

63- آیه ی 83 سوره ی صافات...529

64- آیه ی 62 سوره ی ص...531

65- آیه ی 9 سوره ی زمر...533

66- آیات 17 و 18 سوره ی زمر...535

67- آیه ی 29 سوره ی زمر...537

68- آیه ی 53 سوره ی زمر...539

69- آیه ی 7 سوره ی غافر...541

70- آیه ی 30 سوره ی فصلت...543

71- آیه ی 37 سوره ی شوری...545

72- آیه ی 67 سوره ی زخرف...547

73- آیات 40 الی 42 سوره ی دخان...549

74- آیه ی 15 سوره ی محمدصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه ...551

75- آیه ی 2 سوره ی فتح...553

76- آیات 2 و3 سوره ی طور...555

77- ایه ی 21 سوره ی طور...557

78- آیه ی 39 سوره ی رحمن...559

79- آیات 10 و 11 سوره ی واقعه...561

80- آیات 17 الی 19 سوره ی واقعه...563

81- آیات 88 الی 94 سوره ی واقعه....565

82- آیات 13 و 14 سوره ی جدید...567

83- آیه ی 19 سوره ی حدید...569

84- آیه ی 20 سوره ی حشر...571

85- آیات 2 و3 سوره ی طلاق...573

86- آیه ی 8 سوره ی تحریم...575

87- آیه ی 27 سوره ی ملک...577

88- آیات 22 و 23 و 34 سوره ی معارج...579

89- آیات 38 الی 48 سوره ی مدثر...581

90- آیات 41 الی 45 سوره ی مرسلات...583

91- آیه ی 40 سوره ی نبأ...585

92- آیات 8 و 9 سوره ی تکویر...587

ص: 13

93- آیات 18 الی 21 سوره مطففين...589

94- آیات 7 الی 9 سوره ی انشقاق...591

95- آیه ی 11 سوره ی بروج...593

96 - آیات 8 و 9 سوره ی غاشیه...595

97- آیات 25 و 26 سوره ی غاشیه...597

98- سوره ی فجر...599

99- آیات 11 الی 13 سوره ی بلد...601

100 - ایه ی ششم سوره ی شمس ...603

101- سوره ی تین...605

102- آیه ی اول سوره ی بینه...607

103- آیه ی 7 سوره ی بینه...609

104- سوره ی عصر...611

ص: 14

روایات در بابهای مختلف است که اگر فردی به قصد تحقیق به آنها بنگردمی بایست کتابهای فراوانی را مطالعه نموده تا به مقصود خود نائل آید.

در میان همه این آثار ارزشمند کتاب وزین مرآة الأبرار در حد امکان مجموعه ای معتبر از آیات و روایات را با فصل بندی نوین در موضوعات مورد نیاز روز در خصوص فضائل و وظایف شیعیان گردآوری کرده و در نوع خود کاری بدیع و شاید کم نظیر را به عالم تحقیق و تالیف هدیه کرده است.

البته این سخن ما نبوده بلکه بسیاری از علمای اعلام و بزرگان وادی تحقیق بر این امر تاکید کرده اند که کتاب مذکور از بهترین کتب روائی طبع شده پیرامون موضوع تشیع می باشد.

مرکز دارالولایه امام اميرالمومنين على عَلَیهِ السَّلام نیز بر حسب وظیفه دینی در جهت نشر معارف اهل بیت و تبلیغ ولایت مطلقه حضرت مولا على عَلَیهِ السَّلام با تشکیل کار گروه تخصصی اقدام به ترجمه فارسی این اثر نفیس نمود که در این مسیر نیز از کتب لغت: قاموس، التحقيق، مفردات راغب، العين، لسان العرب، مجمع البحرین، مصباح المنير و النهایه استفاده گردیده و البته در بسیاری از برگردانهای فارسی گوشه چشمی به ترجمه ی این روایات که توسط بزرگان اهل فن صورت گرفته بود داشته و از سلایق آنها نیز بهره گرفته است.

از این رو که فهم برخی از این روایات برای عموم مخاطبین ثقیل و دشوار می نمود از مولف محترم در خواست نمودیم که برای اینگونه روایات توضیحاتی مرقوم فرمایند و ایشان نیز دعوت ما را اجابت کرده و توضیحاتی که به صورت پراکنده در ذیل برخی از روایات می بینید حاصل قلم مولف گرامی مرآة الأبرار است.

در نهایت از همه دوستانی که در برگرداندن کتاب مرآة الأبرار به لغت فارسی و چاپ و نشر آن تلاش کرده و با علاقه در این زمینه فعالیتی انجام دادند تشکر فراوان نموده و برای ایشان آرزوی سلامتی و توفیق می نمائیم.

باشد که این عمل کوچک مورد رضایت و دعای خیر ولی امر حضرت بقية الله الاعظم عَلَیهِ السَّلام و مادر طاهره ایشان سلام الله علیها واقع شود.

اصفهان دارالولایه امام امیرالمومنین على عَلَیهِ السَّلام

ربيع المولود 1431

ص: 16

کَلّا إِنَّ کِتابَ الاَبرار لَفي علییّن(مطففین)

ص: 17

بسم الله الرحمن الرحيم

و كلبُهُم باسِطٌ ذراعَيهِ بِالوَصِيدِ

الْحَمْدُ للَّه النّاشِرِ في الخلقِ فَضلَه وَ البَاسطِ مِنهم بِالْجُودِ يَدَهُ، نَحْمَدُهُ فِي جَمِيعِ أُمُورِهِ وَ نَسْتَعِينُهُ عَلَى رِعَايَةِ حُقُوقِهِ، وَ نَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ غَيْرُهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً صَلَّی اللهُ عَلیهِ وَآلهِ عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، أَرْسَلَهُ بِأَمْرِهِ صَادِعاً وَ بِذِكْرِهِ نَاطِقاً، فَأَدَّى أَمِيناً وَ مَضَى رَشِيداًوَ خَلَّفَ فِینَا رَایَةَ الْحَقِّ، مَنْ تَقَدَّمَهَا مَرَقَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا زَهَقَ وَ مَنْ لَزمَها لَحِقَ إنَّ مَثَلَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلیهِ وَآلهِ کَمَثَلِ نُجُومِ السَّمَاءِ، إِذَا خَوَی نَجْمٌ طَلَعَ نَجْمٌ، لا يُقاسُ بِهِم مِنْ هذِهِ الاْمَّةِ اَحَدٌ وَ لا يُسَوَّى بِهِمْ مَنْ جَرَتْ نِعْمَتُهُمْ عَلَيْهِ اَبَداً، هُم أساسُ الدِّينِ ، و عِمادِ اليَقينِ و هُم دعائمُ الإسلامِ و وَلائجُ الاعتِصامِ،بِهِمْ عَادَ الْحَقُّ إِلَى نِصَابِهِ، وَ انْزَاحَ الْبَاطِلُ عَنْ مُقَامِهِ،هُم شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ مَحَطُّ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ وَ مَعَادِنُ الْعِلْمِ وَ يَنَابِيعُ الْحُكْمِ نَاصِرُهُم وَ مُحِبُّهم يَنْتَظِرُ الرَّحْمَةَ وَ عَدُوُّهُم وَ مُبْغِضُهُم يَنْتَظِرُ السَّطْوَةَ و اللَّعنةَ.

الّلهُم فَصَلِّ عَليهِم وَبارِكْ عَلَيهِمْ و تَرَحَّمْ عَلَيْهِمْ حَتَّى لا يَبْقى مِنْ صَلَواتِكَ وَرَحْمَتِك وَ بَرَکاتِکَ شَيءٌ.

آمینَ یا رَبَّ العَالَمین

ص: 18

وَ امَّا بَعد فيما نعْرِفُ مِن الفِرقِ وَالمذاهب، لَيسَ فِرقَةٌ كَفرقَةٍ الشِّيعَةِ َجَرَتْ عَلَيهم مِن ظُلمٍ شَدیدٍوَ جَورٍ کَثير ونَتَأسَّفُ أنْ نَقولَ أنَّ اَكثَر ما حُمِّلَت عَلَى الشِّيعةِ يَكون مِن جانبِ الَّذيِنَ غَصبوا عُنوانَ المُسلمِ وَ ظَنُّوا بِأنَّهُم أقدمُ عَلى رَسُولِ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فِي الإِسلامِ.

وَما ذنبُ الشّيعةِ؟ و َلِماذا يَقُولُونَ أنَّ قَتْلَ الشِّيعَةِ وَ لو كانَ طفلًا صَغيرا يُوجب الخُلُود فِي الجَّنَّة بَل هُوَ مِفتاحُ الجَنَّة؟

أَهُم يَعتَقِدونَ بِأَنَّ الشِّيعةَ شَرَكُوا بِالله كَما شرکتِ النَّصاری!؟ أَوْ هُم شرَکُوا كَما شَرکَتِ اليَهودُ بِقَولِهِمُ الكَذِبِ اَنَّ عُزيرَ ابنُ الله؟ أَو هُم مُشرکُون بِأنَّهُم يَعبُدُونَ الأَصنامَ أو يَعبُدُونَ البَقَرة؟؟

كلّا إنَّ الشَّيعَةَ لا يُشرِكُونَ بِالله بَل يَعتَقِدُونَ بِالوَحدانِيَّة.

أو لَعلَّهُم يَظُنُّونَ أنَّ الشِّيعَةَ لا يَعتَقِدُون بِرسالَةِ النَّبي صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه!؟

كلاَّ إنَّ الشِّيعَةَ يَعْتَقِدُونَ بِرِسالَةِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَيُعْلِنُونَ بِأَنَّهُ هُوَ أشرَفُ الأَنبِياءِ وَ الْمُرْسَلِينَ أَوْ لَعَلَّهُمْ يَظُنُّونَ أَنَّ جَمَاعَةَ اَلشِّيعِيِّ لاَ يُصَلُّونَ ؟!أَوَّلاً يَصْدُقُونَ؟! أَوْ لاَ يَحْضُرُونَ اَلْحُجَ؟!

أَوْ لاَ يَصُومُونَ؟! أَوْ لاَيَحْتَرِمُونَ حُرْمَةَ اَلْمُصْحَفِ اَلشَّرِيفِ؟!

كلاَّ هَؤُلاءِ الظُّنُونُ كُلُّهَا بَاطِلَةٌ لِأَنَّهُم يُصَلُّونَ وَ يَصُومُونَ ويَصْدُقُونَ وَيَحُجُّونَ وَ يَحْتَرِمُونَ حُرْمَةَ المُصحَفِ لاِنه كِتَابُ اَللَّهِ وَ مُعْجِزَةُ اَلنَّبِيِّ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِه.

فَلِماذا يُسَمُّونَ الشِّيعَةَ رافِضَةً كافِرَةً وَ لِمَاذَا يُحِلُّونَ دِمَاءَ هُمْ وغَضَبَ امْوَالِهِمْ وَ هَتْكَ نَوَامِيسِهِم؟!

لَيْسَ لِهَذَا اَلسُّؤَالِ جَوَابٌ إِلاَّ جَوَابٌ وَاحِدٌ وَ هُوَ فِعْلُ اَلشِّيعَةِ فِي إمْتثَالِ مَا أَمَرَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَيَ بِهِ فِي كِتَابِه:

( قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى )(1)

نَعَمْ إِنَّمَا ذَنْبُ مَنْ عَمِلَ بِهَذِهِ اَلْآيَةِ اَلْكَرِيمَةِ كَبِيرٌ وَ لَيْسَ عِنْدَهُمْ معفُو بَلْ مُنْذُ رحلَةِ اَلنَّبِيِّ صَلي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ، اَلْعَامِلُونَ بِهَذِهِ اَلْآيَةِ مَهْدُورُونَ دِمَائَهُمْ أَوْ مَسْجُونونَ أَوْ مطْرودونَ أَوْ مقطوعَة رُؤُسِهِم.

ص: 20

پس از حمد و ثنای خداوند، با توجه به شناختی که از مذاهب و فرقه های مختلف مذهبی داریم هیچ گروهی را مانند شیعه نمی شناسیم که تا این اندازه تحت ظلم و ستم قرار گرفته باشد. البته متأسفانه که بگوئیم بیشتر ظلمهای مذکور از جانب کسانی بر شیعیان وارد شده که نام خود را مسلمان گذاشته اند و گمان می کنند که حتی از رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نیز مسلمان ترند.

راستی گناه شیعه چیست؟ و به چه دلیل می گویند کشتن شیعه، حتى اطفال خردسال ایشان،سبب زندگی جاوید در بهشت بوده و بلکه این کشتار کلید و مفتاح بهشت است؟

آیا آنها معتقدند که شیعیان همانگونه که نصرانی ها برای خدا شریک قائل شده اند مشرک می باشند؟! یا معتقدند که شیعیان مانند یهودیان که گفتند عُزَیر پسر خداست، مشرک شده اند؟! یا شیعیان را جزء کسانی می دانند که بت می پرستند یا گاو را معبود خود قرار دادهاند؟!

هرگز، چرا که شیعیان مشرک نبوده و در عین حال به یگانگی خداوند معتقدند.

شاید دشمنان ایشان گمان می کنند که شیعیان به رسالت پیامبر اعتقاد ندارند؟!

هرگز، چرا که شیعیان به رسالت پیامبر معتقد بوده و اعلان می کنند که او اشرف انبیاء و پیامبران است. یا شاید این افراد گمان می کنند که شیعیان نماز نمیخوانند؟! خمس نمیدهند؟! به حج نمی روند؟! یا روزه نمی گیرند؟! یا به قرآن احترام نمی گذارند؟!

هرگز، همه ی این گمان ها باطل است چرا که شیعیان نماز می خوانند، روزه می گیرند، خمس می دهند، حج به جا می آورند و قرآن را محترم می شمارند چرا که آن کتاب خداوند و معجزه ی پیامبر صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه است.

پس به چه دلیل آنها شیعه را کافر و رافضی می نامند و ریختن خون آنها و غصب اموالشان و تجاوز به نوامیسشان را حلال می شمرند؟!

در حقیقت پاسخ این سؤال را و علت این کشتار را جز در امتثال و پیروی شیعه از امر خداوند سبحان نمی توان یافت آنجا که فرموده است:

«ای پیامبر به مردم بگو در مقابل امر رسالت هیچ اجر و پاداشی از شما نمی خواهم جز آنکه اهل یتیم را دوست داشته باشید».

بلی، از نظر آنها گناه کسانی که به این آیه ی کریمه عمل کنند بزرگ و غیر قابل بخشش است بلکه پس از رحلت پیامبر صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه تا امروز کسانی که به این آیه عمل کرده اند یا کشته شده و سر از تنشان جدا شده و یا به زندان افتاده و یا تبعید شده اند.

ص: 21

أَيُّها الأصدقاءُ الكِرامُ إنَّ هذِهِ التُّحْفَةَ هَدِيَّةٌ مُخْتَصَّةً بِالْمُؤمِنينَ مِنَ الشِّيعَةِ ومَا أَعْنِي غَيرَهُم الَّذِينَ غَصَبُوا بَيْتَ اَللَّهِ وَ حَرَّمَ النَّبِىُّ صلَّي اللَّهُ وعَلَيْهِ وَ آلهِ وَلَيسَت لَهُمُ الْمَعْرِفَةُ لِأهلِ بَيْتِ اَلنَّبِيِّ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِه بَلْ كَتَبْتُهُ لِيَعْرِفَ ما شَأْنُكُمْ ولْيَعْلَمَ مَنْ أَنْتُمْ وَ مِن أَيْنَ جِئْتُمْ وَ فِي أَيْنَ وَ إِلَى أَيْنَ أَنْتُمْ ؟كَتَبْتُهُ لِغَايَةِ حَظِّكُمْ وَلأنَّ نَشكُرَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَيْ لِعَظِيمِ نَعْمَائِهِ عَلَيْنَا ومَا أعْظَمَ نِعْمَةً عَلَيْنا مِن وَلايَةِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بن ابي طالِبٍ صَلَواتُ اللَّهِ وَسلامُهُ عَلَيهِ وَعلى آلِهِ المَعصُومينَ عليه السَّلامُ كَما قال سبحانه:

(ولَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ)(1)

كَتَبْتَهُ لِتَعْلَمَ مَنْزِلَتَنَا وَ لاَن لاَ نُقَاسُ أَنْفُسَنا وَ مَنْ مَعَنَا،بِغَيْرِنَا فِي الْعَقِيدَةِ ،كتَبَتُهُ تَذْكِرَةٌ لِأُوْلَى الْأَلْبَابِ. أَلَا وَ اِنَّ الشِّيعَةَ لَيْسَتِ الجَدِيدَةَ المُسْتَحْدَثَةُ بَلْ كَانَتِ الأصيلة اَلْقَدِيمَةُ مُنْذُ خَلَقَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى العالِمُ ،وذِكْرَ اللَّهُ «عزّذكرُهُ »هَذَا اَلْإِسْمَ فِي اَلْقُرْآنِ حَيْثُ قَالَ فِي سُورَةٍ مُبَارَكَة الصَّافَّاتِ فِي شَأْنِ إِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِأَنَّهُ مِنْ شِيعَةِ نُوحٍ«بحسَب ِالتَّنزيل»:

( وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ)(2)

و أيضا فِي سُورةِ القصَص ِذَكرَ بِانَّ اصحابَ مُوسی عَلَیهِ السَّلام مِن شيِعَتِةِ حيثُ قالَ:

( فَاسْتَغاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ )(3)

وَ نَفتَخِرُ بِأنَّنا سَمينا شيعَةً وَنَتَزَيَّنُ بِهَذا الإسمِ المُبارَكِ.

وفي رِوَايَاتٍ صَحِيحَةٍ ذُكِرَ بِأَنَّ الْحَسَنَ و اَلْحُسَيْنَ عليهم السَّلاَمُ مِنْ شِيعَةِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلام وأنّه عَلَيْهِ السَّلاَمُ مِنْ أَشْيَاعِ اَلرَّسُولِ صَلي اَللَّهُ وعَليهِ وَآلهِ

رِوَايَةِ اَلْأُولَى: قَالَ عَلِيُّ بْنُ موسي اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ :إِنَّمَا شِيعَةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيهِ السَّلامُ الحَسَنَ والحُسَينَ عَلَيهِمَا السَّلام .«الحديث»-(4)

ص: 22

ای دوستان گرامی، همانا این کتاب هدیه ای است که به شیعیان مؤمن اختصاص دارد و سخنی با غیر آنها ندارد. بلکه هدف از نگارش این کتاب آن است که شأن شما شیعیان شناخته شود و خود را بشناسید و بدانید که از کجا آمده اید، در کجائید و به کجا می روید؟ قلم زدم تا بهره و لذت وافر ببرید و به خاطر نعمات عظیم خداوند از او تشکر کنید و کدامین نعمت از نعمت ولایت امیر مؤمنان علی بن ابی طالب که صلوات و سلام خداوند بر او و خاندان معصومش عَلَیهِم ُالسَّلام باد، بالاتر و عظیم تر است. آنچنان که خداوند سبحان فرمود:

«حتما در روز قیامت از نعیم پرسیده می شوید».

کتابی به نگارش در آوردم تا منزلت و جایگاه شما شیعیان مشخص شود و هرگز خود را با غیر شیعه مقایسه نکنید. این کتاب تذکری برای اولوالالباب و خردمندان است. بدانید که مذهب شیعه یک مذهب جدید تازه تأسیس نیست بلکه شیعه اصیل و قدمت آن به آفرینش جهان باز می گردد. آنجا که خداوند با ذکر این نام در قرآن در سوره ی مبارکه صافات در شأن حضرت ابراهيم عَلَیهِ السَّلام فرمود که او از شیعیان نوح است، و همچنین در سوره ی قصص بیان فرمود که باران موسی عَلَیهِ السَّلام از شیعیان او بوده اند در واقع به بیان قدمت وجودی شیعه پرداخته است. (دیگران بروند و نامی از خویش در قرآن بیابند)

ما افتخار می کنیم که ما را شیعه نامیده اند و این اسم مبارک زینت ماست.

چگونه به این نام افتخار نکنیم در حالیکه در روایات صحیح ذکر شده است که امام حسن و امام حسین عَلَیهِم ُالسَّلام از شیعیان امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام بوده اند و آن حضرت نیز خود از شیعیان پیامبرصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه بوده اند.

حضرت امام رضا عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا شیعهی امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام حسن و حسین عَلَیهِم ُالسَّلام هستند.

ص: 23

رواية الثانية:عَنِ الحَسَنِ بْن على اَلْعَسْكَرِيِّ عَلَيْهِما السَّلاَمُ قَالَ :إِنَّ اَللَّهَ أَوْحَى إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِه إِنى قَدْ أَيَّدْتُكَ بِشِيعَتَيْنِ ،شِيعَةٍ تَنْصُرُكَ سِرّاً فَسَيِّدُهُمْ وَ أَفْضَلُهُمْ أبوطالب وَ شِيعَة تَنْصُرُكَ عَلاَنِية فَسَيِّدُهُمْ وَ أَفْضَلُهُمْ عَلَى بْنِ أَبِي طَالِب(1)

وَهذا دَلِيلَ باِنَّ اَلشِّيعَةَ لَيْسَتْ حِزْبَ سِياسِي أَوْ شُعْبٌ مُسْتَحْدَثَة كَالوَهَابِيَّةِ أَعَاذَنَا اَللَّهُ وَ جَمِيعُ اَلْمُسْلِمِينَ مِن شَرِّهَا

وَ أَمَّا فِي شَرْحِ مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ:

هَذَا اَلْكِتَابِ مُشْتَمِلٌ عَلَى خَمْسَةِ فُصُولٍ وَكَّلُ فَصْلٍ مَقْسُومٍ عَلَى أَجْزَاءٍ بِمَا يَلِي:

الْفَصْلِ الْأَوَّلِ :فَضَائِلُ الشِّيعَةِ وَ مُحِبَّى اَلْأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ قَبْلَ اَلدُّنْيَا.

وَهوَ في شَرحِ طينَتِنا وَبَدءُ خَلَقْتَنَا وَ كَيْفِيَّةُ حُدُوثِنَا.

اَلْفَصْلِ الثانِي: فَضَائِلُ الشِّيعَةِ وَ مُحِبَّى اَلْأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ فِي اَلدُّنْيَا.

وهِيَ فِي شَرْحِ مَنَاقِبِنَا وَ فَضَائِلِنا لِأَجَلِ مُشَايَعَةِ اَلنَّبِيِّ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ فِي اَلدُّنْيَا.

الْفَصْلِ الثَّالِثِ :فَضَائِلُ الشِّيعَةِ وَمُحِبَّى الأئِمَّةِ عليهم السَّلامُ في الآخِرَةِ.

إِنْ كُنَّا نَقْرَأُ هَذَا اَلْفَصْلَ ،لاَ نَخَافُ اَلْمَوْتَ أَبَداً وَ عَلَيْنَا سَوَاءٌ أَنْلاَقَى الْمَوْتُ أوِ المَوْتُ يُدْرِكُنَا ونَحْنُ فِي وِلايَةِ أَميرِ المُؤْمِنِينَ عليهِ السَّلام.

الْفَصْلِ الرَّابِعِ :مَا يَنْتَظِرُ الْأَئِمَّةُ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ مِنْ أَشْيَاعِهِمْ وَ مُحِبِّيهِمْ.

بِمَايِلِي فِي هَذَا اَلْفَصْلِ تَشْرَحُ وَظائِفَ أَشْياعِهِمْ وَ الْأَعْمالَ اَلَّتِي مَنْ عَمِلَ بِهَا فَهُوَ مَحْبُوبٌ عِنْدَ اَللَّهِ وَ عِنْدَ اَلْأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ السَّلاَم.

الفَصلِ الخامِسِ:فَضائِلُ الشّيعَةِ وَمُحِبّي الأئِمَّةِ الأطْهارِ عَلَيهمُ السَّلامُ في الآياتِ الكَريمَةِ .

فِي هَذَا اَلْفَصْلِ نَفْهَمُ بِأَنَّنَا ذُكِرْنَا فِي اَلْقِرَانِ وَ ذَكَرْنَا اَللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَي

ص: 24

و حضرت امام حسن عسکری عَلَیهِ السَّلام نیز فرمودند: همانا خداوند به رسول خويش صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه وحی فرمود که تو را با دو گروه شیعه تأیید می کنم، شیعیانی که تو را در خفا یاری می کنند که سید و برترین آنها ابوطالب است و شیعیانی که آشکارا تو را یاری می کنند که سید و برترین آنها على بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام است.

و این دلیلی است بر اینکه شیعه یک حزب سیاسی و شعبه ی جدیدی مانند وهابیت که خدا ما وهمه ی مسلمین را از شر آنها در امان بدارد، نیست.

***

و اما توضیحاتی در ارتباط با کتاب حاضر:

این کتاب مشتمل بر پنج فصل به شرح زیر می باشد:

فصل اول: فضائل شیعیان و دوستان اهلبیت عَلَیهِم ُالسَّلام قبل از دنیا

در این فصل طینت شیعه و آغاز آفرینش ایشان و نحوه ی به وجود آمدن آنها توضیح داده شده است.

فصل دوم: فضائل شیعیان و دوستان اهلبیت عَلَیهِم ُالسَّلام در دنیا

در این فصل فضائل و ویژگیهای شیعه به خاطر مشایعت و پیروی از پیامبر صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و اهل بيتش عَلَیهِم ُالسَّلام در دنیا آورده شده است.

فصل سوم: فضائل شیعیان و محبین ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام در آخرت

دوستان اهلبیت عَلَیهِم ُالسَّلام اگر این فصل را بخوانند هرگز از مرگ نهراسیده و برای ایشان یکسان می گردد که در شرایطی که ولایت امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام را پذیرفته اند مرگ چگونه به سراغ ایشان بیاید.

فصل چهارم: انتظارات ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام از شیعیان و محبینشان (وظایف و صفات شیعیان)

آنچه که در این فصل می آید تشریح وظایف شیعیان و اعمالی است که عامل به آنها نزد خداوندو ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام محبوب می گردد.

فصل پنجم: فضائل شیعه و محبین ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام در آیات کریمه ی قرآن

در این فصل متوجه می شویم که خداوند از شیعه در قرآن یاد کرده است.

ص: 25

مَبْلَغِ سَعْيِي فِي هَذَا اَلْكِتَابِ اَلرُّجُوعُ إِلَى مَنابِعَ وَ مَأخَذٍ مُتَعَدِّدَةٍ لِغَايَةِ اَلْحَظِّ مِنْهُمْ بَلْ قَرَأْتُ بَعْضَهُمْ كَلاَّ كبحارالأنْوَار وَ تَفْسِيرِ اَلْبُرْهَانِ وَ أَمَالِي الصُّدُوقِ وَ الإِخْتِصاصِ لِلْمُفِيدِ وَ...و إستَفَدتُ مِنْ وَسَائِلِ الشِّيعَةِ وَ الْمُسْتَدْرِكِ وَ تُحُفَّ العُقولَ وَ...وَلَكِنَ اجتَنَبتَ مِن دَرَجِ الرِّوَايَاتِ الْمُكَرَّرَةِ وَ فِيهِ أَكْثَرُ مِن 600 رواية و 160 آية.

عَلَى أَيِّ حَالٍ أَشْكُرُ مِمَّنْ يَذْكُرُنِي بذِكْر رِواياتٍ أُخْرَى أَوْ آيَاتٍ مُرْتَبِطَةٍ وَ نَطْلُبُ مِنَ اللَّهِ التَّوْفِيقَ وَ الْعَمَلَ بِما يُرْضِيهِ وَ الْحُمْدَلِلَهُ رَبُّ الْعالَمِينَ

و الله هو الموفق المعين

احمد رضا الآقادادی

Email: Ahmadreza .aghadadi@yahoo.com

WWW.SHIA-HAGH.COM

ص: 26

در این کتاب سعی نموده ام که با مراجعه به منابع و مأخذ بسیار، بیشترین استفاده را برده باشم. لذا بعضی از این منابع مانند بحارالانوار، تفسیر البرهان، امالی شیخ صدوق و اختصاص شیخ مفید را به طور کامل مطالعه کرده و از کتاب هایی چون وسائل الشيعه و مستدرک و تحف العقول و... نیز استفاده نموده و از درج روایات تکراری اجتناب کرده ام.

به هر حال پیشاپیش از کسانی که روایات و یا آیات مرتبط دیگری که از قلم حقیر افتاده است را به اینجانب متذکر شوند تشکر می کنم. در نهایت از خداوند متعال توفیق و عمل به آن چیزی را که مورد رضایت اوست طلب می کنم و ستایش مخصوص خداوند جهانیان است.

احمدرضا آقادادی

Email: Ahmadreza.aghadadi@yahoo.com

WWW.SHIA-HAGH.COM

ص: 27

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناعِمَةٌ لِسَعْيِها راضِيَةٌ

غاشیة /8

ص: 28

1-في بدءِ خلقِ الشَّيعَةِ وهُم أنوارٌ

1-عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :سُئِلَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فَقِيلَ لَهُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ مَا كُنْتُمْ قَبْلَ خَلْقِ السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضِ فَقَالَ :كُنَّا أنواراً حَوْلَ اَلْعَرْشِ نُسَبِّحُ اَللَّهَ وَ نُقَدِّسُهُ حَتَّى خَلَقَ اللّه تَعَالَى اَلْمَلاَئِكَةَ فَقَالَ لَهُم:سَبِّحُوا وَ قَدَّسُوا فَقَالُوا :يَا رَبَّنَا لاَ عِلْمَ لَنَا فَقَالَ لَنَا سَبِّحُوا فَسَبَّحْنَا فَسَبَّحَ اَلْمَلاَئِكَةُ بِتَسْبِيحِنَا الاّ أنّا خُلِقْنَا مِنْ نُوَرَاَللَّهِ تَعَالَى وَ خُلِقَ شِيعَتُنَا مِنْ شُعَاعِ نُورِنَا فَشِيعْنَامُنَا(1)

2- عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْداللَّهِ اَلْأَنْصَارِيِّ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ يَقُولُ ان اللَّهَ خَلَقَنِي وَ خَلَقَ عَليّاً فاطِمَةَ وَالحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ وَ الْأَئِمَّةَ عَلَيهِمُ السَّلاَمُ مِنْ نُورٍ فَعَصَرَ ذَلِكَ اَلنُّورَ عَصْرَةً فَخَرَجَ مِنْهُ شيعَتُنا فَسَبَّحْنا فَسَبَّحُوا وقَدَسْنَا فَقَدَّسُوا وَ هَلَّلْنَا فَهَلَّلُوا وَ مَجَّدْنَا فَمَجَّدُوا وَ وَحَّدْنَا فَوَحَّدُوا ثُمَّ خَلَقَ اَللَّهُ اَلسَّمَوَاتِ وَ اَلْأَرَضِينَ و خَلَقَ اَلْمَلاَئِكَةَ فَمَكَثَ اَلْمَلاَئِكَةُ مِائَةَ عامٍ لا تَعْرِفُ تَسْبِيحاً ولا تَقْدِيساً ولا تَمْجِيداً فَسَبَّحْنا وَسَبَّحَت شيعَتُنا فَسَبَّحَتِ المَلائِكَةُ لِتَسبيحِنا وَ قَدَّسْنا فَقَدَّسَت شِيعَتُنا فَقَدَّسَتِ المَلائِكَةُ لِتَقدِيسِنا ومَجَّدْنا فَمَجَّدَت شِيعَتُنَا فَمَجَّدَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ لِتَمْجِيدِنَا وَ وَحَّدنا فَوَحَّدَتْ شِيعَتُنَا فَوَحَّدَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ لِتَوْحِيدِنَا وَ كَانَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ لا تَعْرِفُ تَسْبِيحاً ولا تَقْدِيساً مِنْ قَبْلِ تَسْبِيحِنَا وَ تَسْبِيحِ شِيعَتِنَا فَنَحْنُ الْمُوَحِّدُونَ حِينَ لاَ مُوَحِّدَ غَيْرُنَا وَ حَقِيقٌ عَلَى اَللَّهِ تَعَالَى كَمَا اِخْتَصَّنَا وَ اِخْتَصَّ شِيعَتَنَا أَنْ يُنْزِلَنَا أعْلَى عِلِّيِّينَ إِنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَي اِصْطَفَانَا وَ اِصْطَفَى شِيعَتَنَا مِنْ قَبْلِ أَنْ نُكَوِّنَ أَجْسَاماً فَدَعَانَا وَ أَجَبْنَا فَغَفَرَ لَنَا وَ لِشِيعَتِنَا مِنْ قَبْلِ أَنْ نَسْتَغْفِرَاللَّه(2)

ص: 30

3-سَأَلَ اَلْفَضْلَ اَلصَّادِقَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَا كُنْتُمْ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ اَللَّهُ اَلسَّمَوَاتِ وَ الارضين قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ كُنَّا أنْوَاراً حَوْلَ العَرشِ نُسَبِّحُ اللَّهَ وَنُقَدِّسُهُ حَتَّى خَلَقَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ اَلْمَلاَئِكَةَ فَقَالَ لَهُمْ سَبِّحُوا فَقَالُوا يَا رَبَّنَا لاَ عِلْمَ لَنَا فَقَالَ لَنَا سَبِّحُوا فَسَبَّحْنَا فَسَبَّحَتِ الْمَلائِكَةُ بِتَسْبِيحِنا اِلاّ اَنَّا خُلِقْنا مِن نُورِ اَللَّهِ وَ خَلَقَ شِيعَتَنَا مِنْ دُونِ ذَلِكَ اَلنُّورِ فَاِذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ اِلْتَحَقَتِ اَلسُّفْلَى بِالْعُلْيَا ثُمَّ قَرَنَ بَيْنَ اِصْبَعَيهِ السَّبّابَةِ وَالوُسطى وقالَ كَهاتَينِ ثُمَّ قالَ يا مُفَضَّلُ أتَدَرّى لِمَ سُمِّيَتِ الشِّيعَةُ شِيعَةَ ؟

يَا مُفَضَّلُ شُیعْتُنَامِنّا ونَحْنُ مِن شِيعَتِنَا أُمَاتِرَى هَذِهِ اَلشَّمْسَ أَيْنَ تَبدُو؟

قُلْتُ مِنْ مَشْرِقٍ وقال الى أَيْنَ تَعودُ ؟قُلْتُ إِلَى مَغْرِبٍ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ هَكَذَا شِيعَتُنَا مِنَّا بدءُوا وَالِينَا يَعُودُونَ(1)

4-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ ان اللَّهَ سُبحانَهُ تَفَرَّدَ فِي وَحْدَانِيَّتِهِ ثُمَّ تَكَلَّمَ بِكَلِمَةٍ فَصَارَتْ نُوراً ثُمَّ خَلَقَ مِنْ ذَلِكَ اَلنُّورِ مُحَمَّداً وَ عَلِيّاً وَ عِتْرَتَهُ عَلَيهِمُ السَّلامُ ثُمَّ تَكَلَّمَ بِكَلِمَةٍ فَصَارَتْ رُوحاً وَ أَسْكَنَهَا فِي ذَلِكَ اَلنُّورِ وَ أَسْكَنَهُ فِي أَبْدانِنا فَنَحْنُ رُوحُ اللَّهِ وكَلمَتُهُ احتَجَبَ بِنا عَنْ خَلقِهِ فَما زِلْنا في ظِلِّ عَرْشِهِ خَضراءَ مُسَبّحينَ نُسَبِّحُهُ وَ نُقَدِّسُهُ حَيثُ لا شَمْسَ وَلا قَمَرَ وَ لا عَيْنٌ تَطْرِفُ ثُمَّ خَلَقَ شِيعَتَنَا وَ اِنَّمَا سُمُّوا شِيعَةً لاَنَّهُمْ خُلِقُوا مِنْ شُعَاعِ نورِنَا(2)

5- قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ اَللَّهِ شِيعَتُنَا مِنْ نُورالِلِهِ خُلِقُوا وَ إِلَيْهِ يَعُودُون(3)

ص: 32

3- مُفضّل از امام صادق عَلَیهِ السَّلام پرسید: شما اهل بیت قبل از آفرینش آسمانها و زمین ها چگونه بودید؟ امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ما به شکل نور در اطراف عرش مشغول تسبیح و تقدیس خداوند بودیم تا اینکه خداوند سبحان ملائک را آفرید و به آنان فرمود: تسبیح گوئید پس ملائک گفتند: ما را به تسبیح خداوند علمی نیست. پس خداوند به ما فرمود: تسبیح گوئید ما تسبیح گفته و سپس ملائک به تسبیح ما، تسبیح گفتند. همانا ما از نور خداوند خلق شده ایم و شیعیان ما از مرحله ای پائین تر از آن نور آفریده شده اند. حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام در حالیکه انگشت سبابه و انگشت وسط را به یکدیگر نزدیک می کردند فرمودند: آنگاه که روز قیامت برپا شود مانند این دو انگشت، نور سفلی (نور پایین تر یعنی نور شیعیان) به نور عليا (نور بالاتر یعنی نور ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام) ملحق می گردد و سپس فرمودند: ای مفضّل آیا می دانی چرا شیعه، شیعه نامیده شده است؟ زیرا شیعیان ما از ما هستند و ما از شیعیانمان هستیم. آیا میبینی که این خورشید از کجا نمایان می گردد؟ عرض کردم از مشرق. فرمودند: و خورشید به کجا باز می گردد؟ عرض کردم به مغرب. امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شیعیان ما نیز از ما پدیدار می شوند و به سوی ما باز می گردند.

4- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند سبحان، فرد و یگانه بوده پس به کلمه ای تکلم فرموده و آن کلمه به نور تبدیل شد و از آن نور محمد و على و خاندان او را آفرید. سپس به کلمه ی دیگری سخن گفت و آن کلمه به روح مبدّل شد و آن روح را در آن نور ساکن فرمود و آن نورِ ممزوج به روح را در بدن های ما مَسکن داد. پس ما روح خداوند و کلمه ی او هستیم و خداوند به واسطهی ما از خلقش محجوب است (و ما حجابهای او هستیم) آنگاه که نه خورشید و نه ماهی بود و نه چشمی بود که به این طرف و آن طرف بنگردما همواره در سایه عرش سبز رنگ خداوند به تسبیح و تقدیس او مشغول بودیم سپس خداوند شیعیان ما را آفرید و به این دلیل ایشان را شیعه مینامند که از شعاع نور ما آفریده شده اند.

یکی از مقامات معنوی ائمه طاهرین عَلَیهِم ُالسَّلام اینست که ایشان حجاب خدای مهربان می باشند. در توضیح این معنا تفاسیر مختلفی بیان شده که یکی از آنها اینست که این بزرگواران واسطهی بین خالق و مخلوق بوده و شناخت و معرفت پروردگاربدون شناخت این حجب امکان پذیر نیست و خداوند از همه داناتر است.

5- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: به خدا قسم که شیعیان ما از نور خداوند خلق شده و به سوی او باز می گردند.

ص: 33

2- نُورُالاَبصارِ مِن نُورِ الشِّيعَةِ

1- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه: خَلَقَ اَللَّهُ مِنْ نُورِ مُحَمَّدٍ وَ عَلَى شِيعَتِهِمَا وَ خَلَقَ مِنْ نُورِ شِيعَتِهِمَا نُورَ اَلْأَبْصَار(1)

3- كَرَّم الله تَعالى الشيعةَ بِطيبِ الوِلادَةِ

1-عَنْ زَيدِ بِنِ عَلىّ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ عَنْ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلامُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّه صلي اللَّهُ وعليه و آلهِ يا عَلى مَن أَحَبَّني وَ أحَبَّكَ وَأحَبَّ الأئِمَّةَ مِن وُلدِكَ فَليَحمَداللَّهُ عَلى طِيبِ مَوْلِدِهِ فَإنَّهُ لاَيُحِبُّنَا الاّ مَن طَابَتْ وِلاَدَتُهُ وَلاَيُبْغِضُنَا الاّ مِنْ خَبُثَتِ وِلَادَتِهِ(2)

2- عَنِ اِبْنِ عَبَّاسٍ قَالَ :قَالَ اِبْلِيسُ لِعَلِيِّ بْنِ ابيطالب عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَوَاللَّهِ مَا أَبْغَضَكَ أَحَد اَلْأَشَارَكْتُ أَبَاهُ فِيهِ (3)

3- قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَنْ وَجَدَ بَرْدَ حُبِّنا عَلى قَلْبِهِ فَلْيُكْثِرِ اَلدُّعَاءَ لِأُمِّهِ فَأَنَّهَا لَمْ تَخُنِ اَباه(4)

4- عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قال: اِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ يُدْعَى النَّاسُ بِأَسْمَاءِ أُمَّهَاتِهِمْ الآ شِيعَتِي وَ مُحِبَّى فَانَّهُمْ يُدْعَوْنَ بِأَسْمَاءِ آبَائِهِمْ لِطِيبِ مَوَالِيدِهِمْ(5)

ه-عَنِ اَلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ عليْهِمُ السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صلي اللَّهُ وعَلَيهِ وَ آلِهِ مَن أَحَبَّنَا اَهْلَ الْبَيْتَ فَلْيَحْمَدِ اللَّهَ عَلَى اَوْلِ النِّعَمِ قِيلَ: وَمَا أَوَّلُ النِّعَمِ قالَ صلي اللَّهُ وعَلَيهِ وَ آلِهِ :طِيبَ الْوِلادَةِ وَلا يُحِبُّنَا الاّ مَنْ طَابَتْ وِلادَتُهُ (6)

ص: 34

6-عَن الصّادِقِ جَعفَر بنِ مُحَمَد عَلَیهِ السَّلام قَال:عَلَامَاتُ وَلَدِ الزِّنَا ثَلَاثٌ :سُوءُ الْمَحْضَرِ وَ الْحَنِینُ إِلَى الزِّنَا وَ بُغْضُنَا أَهْلَ الْبَیْت(1)

7- عَن زُرارَة عَن أبي جَعفَر عَلَیهِ السَّلام أنه قَالَ أنَّ أمير الَمُؤمنِين عَلَیهِ السَّلام حَلَّلَهُم مِنَ الخُمسِ یَعنی الشّيَعةِ لِيَطيبَ مَولِدُهم.(2)

4- طِينَةُ الشِّيعةِ

1-عَنِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: شِيعَتُنَا جُزْءٌ مِنَّا خُلِقُوا مِنْ فَضْلِ طِينَتِنَا يَسُوؤُهُمْ مَا يَسُوؤُنَا وَ يَسُرُّهُمْ مَا يَسُرُّنَا فَإِذَا أَرَادَنَا أَحَدٌ فَلْيَقْصِدْهُمْ فَإِنَّهُمُ اَلْبَابُ اَلَّذِي يُوصَلُ مِنْهُ إِلَيْنَا.(3)

2- عَن جَعفَر بنِ مُحمَد عَن ابيهِما عَن جَدِهِمِا عَلَیهِم ُالسَّلام قَالَ:قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : إِنَّ فِي اَلْفِرْدَوْسِ عَيْناً أَحْلَى مِنَ اَلشَّهْدِ وَ أَلْيَنَ مِنَ اَلزُّبْدِ وَ أَبْرَدَ مِنَ اَلثَّلْجِ وَ أَطْيَبَ مِنَ اَلْمِسْكِ فِيهَا طِينَةٌ خَلَقَنَا اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْهَا وَ خَلَقَ شِيعَتَنَا مِنْهَا فَمَنْ لَمْ يَكُنْ مِنْ تِلْكَ اَلطِّينَةِ فَلَيْسَ مِنَّا وَ لاَ مِنْ شِيعَتِنَا وَ هِيَ اَلْمِيثَاقُ اَلَّذِي أَخَذَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى وَلاَيَةِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ.(4)

3-قَالَ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرَانَ َ:سَأَلْتُ اَلصَّادِقَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَ اَللَّهُ طِينَةَ اَلْمُؤْمِنِ؟ قَالَ مِنْ طِينَةِ عِلِّيِّينَ قَالَ قُلْتُ فَمِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَ اَلْمُؤْمِنَ ؟قَالَ :مِنْ طِينَةِ اَلْأَنْبِيَاءِ فَلَنْ يُنَجِّسَهُ شَيْءٌ .(5)

ص: 36

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: زنازاده سه علامت دارد: اول: مردم از همنشینی با وی به خاطر اخلاق بدش کراهت دارند، دوم: او میل به زنا دارد، سوم: از ما اهل بیت بغض و نفرت دارد.

7- زراره از امام باقر عَلَیهِ السَّلام نقل می کند که ایشان فرمودند: همانا امیرالمؤمنين عَلَیهِ السَّلام شیعه را نسبت به خمس حلال فرموده است تا ولادت ایشان را پاک گرداند.

4- قال أبو جعفر عَلَیهِ السَّلام: إِنَّ اَللَّهَ أَخَذَ مِيثَاقَ شِيعَتِنَا بِالْوَلاَيَةِ وَ هُمْ ذَرٌّ يَوْمَ أَخَذَ اَلْمِيثَاقَ عَلَى اَلذَّرِّ وَ بِاَلْإِقْرَارَ لَهُ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِالنُّبُوَّةِ وَ عَرَضَ اَللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ أَئِمَّتَهُ اَلطَّيِّبِينَ وَ هُمْ أَظِلَّةٌ قَالَ: وَ خَلَقَهُمْ مِنَ اَلطِّينِةِ اَلَّتِي خَلَقَ مِنْهَا آدَمَ ، قَالَ: وَ خَلَقَ أَرْوَاحَ شِيعَتِنَا قَبْلَ أَبْدَانِهِمْ بِأَلْفَيْ عَامٍ، وَ عَرَضَ عَلَيْهِمْ وَ عَرَّفَهُمْ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَلِيّاً وَ نَحْنُ نَعْرِفُهُمْ فِي لَحْنِ اَلْقَوْلِ.(1)

5- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ وَ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ قَالَ اِنَّ اَللَّهَ خَلَقَ مُحَمَّداً مِنْ طِينَةٍ مِنْ جَوْهَرَةٍ تَحْتَ اَلْعَرْشِ وَ أَنَّهُ كَانَ لِطِينَتِهِ نَضْجٌ فَجَبَلَ طِينَةَ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مِنْ نَضْحِ طِينَةِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ وَ كَانَ لِطِينَةِ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ نَضْحُ فَجَبَلَ طِينَتَنَا مِنْ فَضْلِ طِينَةِ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ كَانَتْ لِطِينَتِنَا نَضْحُ فَجَبَلَ طِينَةَ شِيعَتِنَا مِن نَضْجِ طِينَتِنَا فَقُلُوبُهُمْ تَحِنُّ الْيَنَا وَقُلوبُنا تَعْطِفُ عَلَيْهِمْ تَعَطُّفَ الوالِدِ عَلَى الْوَلَدِ وَ نَحْنُ خَيْرٌ لَهُمْ وَهُمْ خَيْرٌ لَنَا وَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ لَنَا خَيْرٌ وَ نَحْنُ لَهُ خَيْرٌ(2)

6-عَنِ الأصبَغِ بنِ نُباتَةَ أَنَّ أميرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ صَعِدَ الْمِنْبَرَ فَحَمِدَ اللَّهَ وَأثنَى عَلَيهِ ثُمَّ قالَ يَا أَيُّهَا اَلنَّاسُ اَنَّ شِيعَتَنا مِن طِينَةٍ مَخْزُونَةٍ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ اَللَّهُ آدَمَ بِأَلْفَيْ عَامٍ لاَ يَشِذُّ مِنها شَاذٌ ولا يَدْخُلُ فِيهَا دَاخِلٌ و اِنِّي لَأَعْرِفُهُمْ حِينَ أنْظُرُ اليهم لِأَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ لَمَّا تَفَلَ فِي عَيْنِي وَ كُنت أرمد قال اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنهُ الحَرَّ وَ البَردَ وَبَصِّرَهُ صَدِيقَهُ مِن عَدُوِّهِ فَلَمْ يُصِبْنِي رَمَدُو لَاحَرَّ و لَابَرْدٍ و انِّي لَأَعْرِفُ صَدِيقِي مِنْ عدوَى فَقَامَ رَجُلٌ مِنَ الملاَ فَسَلَّمَ ثُمَّ قَالَ وَ اَللَّهِ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ اِنِّي لَأَدِينُ اللَّهَ بِوَلايَتِكَ وَ اِنِّي لَأُحِبُّكَ فِي السِّرِّ كَمَا أُظْهِرُ لَكَ فِي اَلْعَلاَنِيَةِ فَقَالَ لَهُ على عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ كَذَبْتَ فَوَ اللَّهِ مَا أَعْرِفُ اِسْمَكَ فِي اَلْأَسْمَاءِ وَلاَ وَجْهَكَ فِي اَلْوُجُوهِ وَاِنَّ طِينَتِكَ لَمِنْ غَيْرِ تِلْكَ اَلطِّينَةِ فَجَلَسَ اَلرَّجُلُ قَدْ فَضَحَهُ اَللَّهُ وَ أَظْهَرَ عَلَيْهِ ثُمَّ قَامَ آخَرُ فَقَالَ يَا

ص: 38

4- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند در عالم ذر، پیمان شیعیان ما را به ولایت ما گرفته است همان روزی که از ایشان بر اقرار به ربوبیت خویش و نبوت محمدی صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه پیمان گرفت. در آن روز خداوند ائمه پاک را در حالیکه سایه هایی بودند، بر پیامبر عرضه فرمود در حالیکه آنها را از همان گلی بیافرید که حضرت آدم را از آن خلق نمود و ارواح شیعیان ما را دو هزار سال قبل از بدنهایشان آفرید و بر امامانشان عرضه کرد و رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه آنها را به امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام معرفی نمود و ما آنها را در لحن القول (در کمترین ملاقاتی )می شناسیم.

5- امام باقر عَلَیهِ السَّلام امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند، محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه را از گلی از جوهره ی زیر عرش آفرید و همانا گل او اضافه ای داشت پس گل امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام را از اضافه ی گل رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه آفرید و گل امیرالمؤمنین عَلَیهِ السَّلام نیز اضافه ای داشت پس از اضافه ی گل امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام، گل ما (ائمه اطهار) را آفرید و گل ما نیز اضافه ای داشت پس از اضافه ی گل ما، گل شیعیانمان را آفرید. پس قلوب شیعیان به سمت ما متمایل است و همانگونه که پدر به فرزند خویش عطوفت دارد قلبهای ما نیز به شیعیانمان معطوف است و ما از برای شیعیان بهترینیم و شیعیان برای ما بهترینند و رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه برای ما بهترین است و ما برای او بهترین هستیم.

6- اصبغ بن نباته نقل می کند امیرالمؤمنين على عَلَیهِ السَّلام از منبر بالا رفته و پس از حمد وثنای خداوند فرمودند: ای مردم همانا شیعیان ما از گلی هستند که دو هزار سال قبل از آفرینش آدم، در خزینه ی مخصوصی حفظ می شده است و نه کسی از ایشان کم می شود و نه کسی به ایشان افزوده می گردد و همانا من هرگاه به ایشان بنگرم آنان را می شناسم چرا که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه هنگامی که در چشم من آب دهان ریخت و چشم بیمار مرا با آب دهان خویش مداوا نمود، فرمودند: بار خدایا گرما و سرما را از او دور گردان و دوست و دشمنش را به او بشناسان، بعد از آن دعا بود که دیگر درد چشم و گرما و سرما به من نرسید و همانا من دوست را از دشمن میشناسم. اینجا بود که مردی از میان جمعیت برخواست و پس از سلام گفت: قسم به خدا، ای امیرمؤمنان همانا من متدین به ولایت شما هستم، همان گونه که آشکارا شما را دوست میدارم در نهان نیز محبت شما را در سینه دارم. پس امام على عَلَیهِ السَّلام به او فرمودند: دروغ می گوئی، قسم به خدا اسم تو را در بین نامهای شیعیانم نمی یابم و صورتت را در بین ایشان نمی شناسم و همانا طينت تو از گلی غیر از گل ایشان است. پس آن مرد نشست در حالی که خداوند او را رسوا و مغلوب کرده بود، پس از او مرد دیگری بلند

ص: 39

أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ إِنِّي لَأَدِينُ اَللَّهَ بِوَلاَيَتِكَ وانِي لَأُحِبُّكَ فِي اَلسِّرِّ كَمَا أُحِبُّكَ فِي الْعَلَانِيَةِ فَقَالَ لَهُ صَدَقْتَ طِينَتُكَ مِنَ الطِّينَةِ وَ عَلَى وَلاَيَتِنَا أُخِذَ مِيثَاقُكَ وَ إِنَّ رُوحَكَ مِنْ أَرْواحِ الْمُؤْمِنِينَ فَاتَّخِذْ لِلْفَقْرِ جِلْبَاباً فَوَ اَلَّذِي نَفْسي بِيَدِهِ لَقَدْ سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يَقُولُ ،اَلْفَقْرُ أَسْرَعُ الى حَبِّينا مِنَ اَلسَّيْلِ مِنْ أَعْلَى اَلْوَادِي إِلَى أَسْفَلِهِ(1)

7- عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَليهِ وَ آلِهِ لِعَلِيٍ يَا عَلِى لَقَدْ مَثُلْتَ الى أُمَّتِي فِي الطِّينِ حِينَ رَأَيْتُ صَغِيرَهُم وكَبِيرَهُم أرواحاً قَبلَ أن تُخلَقَ أَجْسَادُهُمْ و انِّي مَرَرْتُ بِكَ وَ شِيعَتِكَ فَاسْتَغْفَرْتُ لَكُمْ فَقَالَ على يَا نَبِيَّ اَللَّهِ زُذْنِي فِيهِمْ قَالَ نَعَمْ يَا عَلَى تَخْرُجُ أَنْتَ وَ شَيعْتُکَ مِنْ قُبُورِكُمْ وَ وُجُوهُكُمْ كَالقَمَرِ لَيْلَةَ الْبَدْرِ وَ قَدْ فُرِّجَتْ عَنْكُمُ الشَّدائِدُ وَ ذَهَبَتْ عَنْكُمُ اَلشَّدَائِدُ وَ ذَهَبَتْ عَنْكُمُ الْأَحْزَانُ تَسْتَظِلُّونَ تَحْتَ العَرْشِ تَخافُ النَّاسَ وَلا تَخافُونَ وَ تَحْزَنُ النَّاسُ وَلا تَحْزَنُونَ وَ تُوضَعُ لَكُمْ مَائِدَةٌ وَ النَّاسُ فِي المُحَاسَبَة

.(2)

8-عن على بْنِ اَلْحُسَيْنِ عليه السَّلاَمُ قَالَ ان اللَّهَ تَعَالَى خَلَقَ اَلنَّبِيِّينَ مِنْ طِينَةِ عِلِّيِّينَ قُلُوبَهُمْ وَ أَبْدانَهُم وَ خَلَقَ قُلُوبَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ تِلْكَ الطِّينَةِ وَ خَلَقَ أَبْدَانَ اَلْمُؤْمِنِينَ مِنْ دُونِ ذَلِكَ وَ خَلَقَ الْكُفَّارَ مِنْ طِينَةِ سِجِّينٍ قُلُوبَهُمْ وَ أَبْدَانَهُمْ فَخَلَطَ بَيْنَ اَلطِّينَتَيْنِ فَمِنْ هَذَا یَلَدُ الْمُؤْمِنِ الْكَافِرِ وَ يَلِدُ الْكَافِرُ الْمُؤْمِنَ ومِنْ هاهُنَا يُصِيبُ المُؤمِنُ السَّيِّئَةَ وَ مِنْ هَاهُنَا يُصِيبُ اَلْكَافِرُ اَلْحَسَنَةَ فَقُلُوبُ اَلْمُؤْمِنِينَ تَحِنُّ إِلَى مَا خُلِقُوا مِنْهُ وَ قُلُوبُ اَلْكَافِرِينَ تَحِنُّ إِلَى مَا خُلِقُوا مِنْه(3)

ص: 40

شد و گفت ای امیرمؤمنان همانا من متدیّن به ولایت شما هستم و همان گونه که آشکارا شما را دوست دارم در نهان نیز دوستدار شما هستم. پس امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام به او فرمودند: راست می گوئی، طینت تو از همان گل است و پیمان تو بر ولایت ما گرفته شده است و روح تو از ارواح مؤمنین است. پس برای فقر لباسی آماده کن زیرا قسم به کسیکه جانم بدست اوست از رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه را شنیدم که می فرمودند: فقر سریع تر از سیلی که از زمین بلند به زمین پست (عمیق) می شتابد بسوی محبين ما در حرکت است.

- امام صادق عَلَیهِ السَّلام، از پدرانشان عَلَیهِم ُالسَّلام، نقل می فرمایند که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه به على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای علی، همانا ارواح امت من، قبل از آفرینش جسم هایشان نزد من مجسم شده و من ارواح کوچک و بزرگ ایشان را دیده ام. و همانا من از کنار تو و شیعیان تو گذر کرده و از برای شما طلب مغفرت نموده ام. پس حضرت على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای نبی خدا در مورد ایشان بیشتر سخن گوئید. رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: بلی ای علی، تو و شیعیان تو در حالی از قبرهایتان خارج می شوید که صورت هایتان همچون ماه شب چهارده می درخشد و سختی و غم ها از شما برداشته شده و در سایه عرش در حالیکه، مردم ترسان و غمگینند شما خوف و غصه ای نداشته و استراحت می کنید. و در شرایطی که مردم مشغول محاسبه اعمال خویش هستند سفره های پر نعمتی برای شما گسترده میشود.

8- امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند متعال قلوب و بدنهای پیامبران را از گل بلند مرتبه گان (علييّن) بیافرید و قلوب مؤمنین را نیز از همان گل خلق فرمود و بدن ایشان را از گل دیگری بسرشت. از طرف دیگر قلبها و بدن های کفار را از گل ناخالص دوزخ (سجین) آفرید. پس این دو گل را با هم آمیخته فرمود و به همین جهت از مؤمن فرزند کافر متولد می شود و از کافر نیز فرزند مؤمن به وجود می آید و باز به همین دلیل مؤمن مرتکب عمل زشت می گردد و کافر نیز عمل نیک انجام می دهد. پس قلوب مؤمنین به چیزی که از آن آفریده شده یعنی بهشت میل می کند و قلب های کافرین نیز به چیزی که از آن سرشته شده مایل است.

ص: 41

9- عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ اِنَّ اَللَّهَ عَجَنَ طِينَتَنا وَ طِينَةَ شِيعَتِنَا فَخَلَطَنَا بِهِمْ وخَلَطَهُمْ بِنَا فَمَن كَانَ فِي خَلْقِهِ شَيْءٌ مِنْ طِينَتِنا حَنَّ اَليَنَا فَأَنْتُمْ وَ اَللَّهِ منَّا.(1)

10-عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ عَلَى بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِنَّ اللَّهَ بَعَثَ جَبْرَئِيلَ إلى الجَنَّةِ فَأَتَاهُ بِطِينَةٍ مِن طِينَتِها وبَعَثَ مَلَكَ المَوْتِ إلى اَلْأَرْضِ فَجَاءَهُ بِطِينَةٍ مِنْ طِينَتِهَا فَجَمَعَ اَلطِّينَتَيْنِ ثُمَّ قَسَمَهَا نِصْفَيْنِ فَجَعَلَنَا مِنْ خَيْرِ الْقِسْمَيْنِ وَ جَعَلَ شِيعَتَنَا مِنْ طِينَتِنَا فَمَا كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا مِمَّا يُرْغَبُ بِهِمْ عَنْهُ مِنَ الْأَعْمَالِ الْقَبِيحَةِ قَذَالَكَ مِمَّا خَالَطَهُمْ مِنَ اَلطِّينَةِ اَلْخَبِيثَةِ وَ مَصِيرُهَا اِلَى اَلْجَنَّةِ وَ مَا كَانَ فِي عَدُوِّنَا مِنْ بِرٍ وَ صَلاةٍ وَصُومٍ وَ مِنَ الأَعْمالِ الْحَسَنَةِ فَذاكَ لِما خالَطَهُم مِن طِينَتِنا الطَّيِّبَةِ وَمَصيرُهُم إلى النَّارِ.(2)

11- عَنِ اَلْفَضْلِ بْنِ عِيسَى اَلْهَاشِمِيِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنَا وَ أَبِي عيسي فَقَالَ لَهُ أَمِنْ قَوْلَ رَسُولِ اَللَّهِ سلْمانُ رَجُلٌ مِنَّا أَهْلَ اَلْبَيْتِ؟فَقَالَ نَعَمْ فَقَالَ أى مِنْ وُلْدِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ؟ فَقَالَ مِنَّا أَهْلَ اَلْبَيْتِ فَقَالَ لَهُ أَيْ مِنْ وُلْدِ أَبِي طَالِبٍ ؟فَقَالَ مَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ فَقَالَ لَهُ اِنِّي لاَ أَعْرِفُهُ فَقَالَ فَاعْرِفْهُ يَا عِيسِيُّ فَاِنَّهُ مِنَّا أهْلَ الْبَيْتِ ثُمَّ أومَأبِيدِهِ اِلى صَدْرِهِ ثُمَّ قالَ لَيسَ حَيثُ تَذهَبُ انَّ اللَّهَ خَلَقَ طينَتَنا مِنْ عِلِّيِّينَ وَ خَلَقَ طِينَةَ شِيعَتِنَا مِنْ دُونِ ذَلِكَ فَهُمْ مِنَّا وَ خَلَقَ طِينَةَ عَدُوِّنا مِن سِجِّينٍ وَ خَلَقَ طَينَةً شِيعَتُهِم مِن دُونِ ذَلِكَ وهم مِنهم وَ سَلْمانُ خَيْرٌ مِن لُقمان.(3)

12-عَنِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي اَلْبَاقِرُ عَنْ جَدِّي على بْنِ اَلْحُسَيْنِ يَرْفَعُهُ إِلَى جَدِّي رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ أَنَّهُ قَالَ طِيّنَتُنَا مِنَ اَلْمَدِينَةِ وَ طِينَةُ شِيعَتِنَا مِنَ اَلْكُوفَةِ وَ طِينَةُ أَعْدَائِنَا مِنَ اَلْبَصْرَةِ اَلْخَبَر.(4)

ص: 42

- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند گل ما و گل شیعیان ما را عجین کرد پس ما را با ایشان و ایشان را با ما مخلوط نمود و در نتیجه هرکه در آفرینشش، چیزی از گل ما باشد مایل و مشتاق ماست. قسم به خدا که شما از مائید.

10- امام صادق عَلَیهِ السَّلام، از پدرشان و آن حضرت از جدّشان امام سجاد عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند که همانا خداوند جبرئیل را به بهشت فرستاد و او گلی از گل بهشت آورد و عزرائیل را به زمین فرستاد و او نیز گلی از گل زمین آورد. پس خداوند هر دو گل را جمع فرمود و آن را به دو نیم تقسیم کرد پس ما را از قسمت برتر و نیکوتر قرار داد و شیعیان ما را از گل ما قرار داد پس هر عمل زشتی که از شیعیان ما سر بزند به سبب گل خبيث و پلیدی است که در گل آنها مخلوط شده است و عاقبت شیعه، بهشت است. و هر عمل نیک و نماز و روزهای که از دشمنان ما سر بزند به جهت گل طيب و پاکی است که از گل ما در گل آنها مخلوط شده است و عاقبت دشمنان ما آتش است.

11- فضل بن عیسی هاشمی گوید با پدرم عیسی نزد حضرت امام صادق عَلَیهِ السَّلام وارد شدیم و پدرم از ایشان پرسید: آیا این جمله که سلمان از ما اهل بیت است از فرمایشات رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه بوده است؟ امام در جواب فرمودند: بلی، پس مجددأ سوال کردن یعنی از فرزندان عبدالمطلب است؟ امام فرمودند: از ما اهل بیت است. پس دوباره پرسید: یعنی از فرزندان ابوطالب است؟ امام فرمودند: از ما اهل بیت است. پس عیسی به امام عرض کرد: من که منظور کلام شما را نمی فهمم! امام فرمودند: بفهم ای عیسی، همانا سلمان از ما اهل بیت است سپس با دست خود به سینه مبارکشان اشاره نمودند و فرمودند: مسأله آن طور نیست که تو گمان کرده ای، همانا خداوند گل ما را از جایگاه بلندی آفرید و گل شیعیان ما را از جایگاه پایین تر آن خلق نمود پس شیعیان ما از ما هستند و گل دشمنان ما از سجین آفریده شده است و گل پیروان آنها از آن هم پایین تر است و آنها از یکدیگرند. اما در باره ی سلمان بدان که از لقمان هم بالاتر و برتر است.

12- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: پدرم امام باقر عَلَیهِ السَّلام از جدم امام سجاد عَلَیهِ السَّلام و ایشان حدیث را از حضرت رسول اکرم صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نقل نمودند که حضرت فرمودند: گِل ما از مدينه و گل شیعیان ما از کوفه و گِل دشمنان ما از بصره است.

ص: 43

13- عَنْ أَبِي جعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ إِنَّا و شِيعَتَنَا خُلِقْنَا مِنْ طِينَةٍ مِنْ عِلِّيِّينَ وَ خُلِقَ عَدُوُّنَا مِنْ طِينَةِ خَبَالٍ مِنْ حَمَأٍ مَسْنُونَ(1)

14- عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ جَعْفَرٍ اَلْجَعْفَرِيِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ بَيْنَ يَدَيْهِ تَمْرٌ برنيٌ وَ هُوَ مُجِدٌ فِي أَكْلِهِ يَأْكُلُهُ بِشَهْوَةٍ فَقَالَ لِي يَا سُلَيْمانُ ادنُ فَكُلْ قَالَ فَدَنَوْتُ مِنْهُ فَأَكَلْتُ مَعَهُ و أَنَا أَقُولُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ انِّي أراك تأكُل هَذَا اَلتَّمْرَ بِشَهْوَةٍ ؟فَقَالَ نَعَمْ أَنِّي لَأُحِبُّهُ قَالَ قُلْتُ وَلِم ذَاكَ؟ قَالَ لِأَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ كَانَ تَمْرِيّاً وكَانَ عَلى عَلَيْهِ السَّلاَمُ تَمْرِيّاً وَكَانَ الْحَسَنُ عَليْهِ السَّلاَمُ تَمْرِيّاً وَكَانَ أَبُو عَبدالله اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ تَمْرِيّاً و كَانَ زَيْنُ الْعَابِدِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ تمريّاً و كَانَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ تمْرِيّاً وَكَانَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ تَمْرِيّاً وَ كَانَ أَبِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ تَمْرِيّاً وَ أَنَا تمريُّ وَ شِيعَتُنَا يُحِبُّونَ التَّمْرَ لِأَنَّهُمْ خُلِقُوا مِنْ طِينَتِنَا وَ أَعْدَاؤُنَا يَا سُلَيْمَانُ يُحِبُّونَ الْمُسْكِرَ لِأَنَّهُمْ خُلِقُوا مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ(2)

15- عَنْ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ مَنْ أَحَبَّ اَللَّهَ أَحَبَّ اَلنَّبِيَّ وَ مَن أَحَبَّ النَّبِيَّ أَحَبَّنَا وَ مَن أَحَبَّنا أَحَبَّ شِيعَتَنَا فَاِنَّ النَّبِئَ صَلِّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ نَحْنُ وَشِيعَتُنَا مِنْ طِينَةٍ وَاحِدَةٍ وَ نَحْنُ فِي الْجَنَّةِ لا نُبْغِضُ مَن يُحِبُّنَا ولا نُحِبُّ مَنْ أبْغَضَنَا اقِرءُوا ان شِئْتُم«إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسولُهُ وَالَّذينَ آمَنُوا» إلى آخر الآية(3)

ص: 44

13- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ما و شیعیانمان از گلی از جایگاه بلند آفریده شده ایم ودشمنان ما از گل سیاه متعفن سرشته شده اند.

14- سليمان بن جعفر جعفری گوید: روزی محضر حضرت ثامن الحجج امام هشتم عَلَیهِ السَّلام مشرف شدم و امام در حالیکه با اشتهای فراوان مشغول خوردن خرما بودند فرمودند: ای سلیمان نزدیک بیا و از این خرما میل کن. من نیز اجابت امر کرده و در حالیکه خرما می خوردم به امام عرضه داشتم: جانم به فدایتان می بینم که خرما را با اشتهای فراوان میل می فرمایید؟ امام فرمودند: بلی من خرما را دوست دارم. پرسیدم علت چیست؟ فرمودند: رسول خدا این خرما را دوست داشتند (خرمایی بودند) و على عَلَیهِ السَّلام خرمایی بودند و امام حسن عَلَیهِ السَّلام نیز خرمایی بودند و امام حسين عَلَیهِ السَّلام نیز خرمایی بودند.

و امام سجاد عَلَیهِ السَّلام نیز خرمایی بودند و امام باقرعَلَیهِ السَّلام نیز خرمایی بودند و امام صادق عَلَیهِ السَّلام نیز خرمایی بودند و پدرم عَلَیهِ السَّلام خرمائی بودند و من نیز خرما را دوست دارم و خرمائی هستم و شیعیان ما نیز خرما را دوست دارند چرا که آنها از گل ما آفریده شده اند، اما دشمنان ما دوست دار شرابند چون از زبانه های آتش آفریده شده اند.

15- امیرمؤمنان علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام كرارا می فرمودند: هر که خدا را دوست بدارد پیامبر را دوست می دارد و هر که پیامبر را دوست بدارد ما اهل بیت را دوست میدارد و هر که ما را دوست بدارد دوست دار شیعیان ماست، همانا پیامبر صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه، ما وشیعیانمان از یک گل هستیم و ما در بهشتیم، هرگز دوستمان را دشمن و دشمنانمان را دوست نمیداریم. امام در تأیید فرمایشات خویش فرمودند: اگر می خواهید بخوانید این آیه شریفه را«همانا ولی شما، خدا و رسول و مؤمنین هستند»

ص: 45

16- عَنِ اَلْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا مُفَضَّلُ انَّ اَللَّهَ خَلَقَنَا مِنْ نُورِهِ وَ خُلِقَ شِيعَتَنَا مِنَّا وَ سَائِرُ اَلْخَلْقِ فِي اَلنَّارِ بِنَا يُطَاعُ اَللَّهُ وَ بِنَا يُعْصَى اَللَّهُ يَا مُفَضَّلُ سبَقَتْ عَزِيمَةٌ مِنَ اَللَّهِ أَنْ لاَ يَتَقَبَّلَ مِنْ أَحَدٍ اَلآ بِنَا وَ لاَ يُعَذِّبُ أَحَداً الاّ بِنا فَنَحْنُ بَابُ اَللَّهِ وَ حُجَّتُهُ وَ أُمَنَاؤُهُ عَلى خَلقِهِ وَ خُزَّانُهُ فِي سَمَائِهِ وَأَرْضِهِ وَ حَلالُنَا عَنِ اَللَّهِ وَ حَرَامُنَا عَنِ اَللَّهِ لاَ يَحْتَجِبُ مِنَ اللَّهِ اذا شِئْنَا «وَمَا تَشَاءُونَ إِلاَّ أَنْ يَشَاءَ اَللَّهُ »اِسْتِثْنَاءٌ وَ مِنْ قَولِهِ انَّ اللَّه جَعَلَ قَلبَ وَلِيِّهِ وَكرَ الإِرادَةِ فَاِذا شاء اللَّه شِئنا(1)

17-عَنْ أَبِي عَبداللهِ عليه السَّلاَمُ قَالَ :إِنَّ اَللَّهَ خَلَقَنَا مِن طينَةِ عِلِّيِّينَ وَ خَلَقَ قُلُوبَنا مِنْ طِينَةِ فَوْقِ عِلِّيِّينَ وَ خَلَقَ شيعَتَنا مِن طِينَةِ أَسفَلَ مِن ذلِكَ، وخَلَقَ قُلُوبَهُمْ مِن طينَةِ عِلِّيِّينَ فَصَارَتْ قُلوبُهُم تَحِنُّ إِلَينا لِأَنَّها مِنَّا وَ خَلَقَ عَدُوَّنَا مِنْ طِينَةِ سِجِّينٍ وَ خَلَقَ قُلُوبَهُمْ مِنْ طِينَةِ أَسْفَلَ مِنْ سِجِّينٍ وَ إِنَّ اللَّه رَادٌ كُلَّ طِينَةٍ إِلَى مَعْدِنِهَا فَرَادُّهُمْ إِلَى عِلِّيِّينَ وَ رَادُّهُمْ إِلَى سِجِّين.(2)

18- رواية أبي اسحاق الليثي عن الباقر عَلَیهِ السَّلام في باب الطينة:

عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ اللَّيْثِيِّ قَالَ :قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ مُحمَّد بن عَلِى اَلْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :يَابْنَ رَسُولُ اَللَّهِ أَخْبِرْنِي عَنِ الْمُؤْمِنِ الْمُسْتَبْصِرِ إِذَا بَلَغَ فِي الْمَعْرِفَةِ وَ كَمَلَ هَلْ يَزْنِي؟ قَالَ :اَللَّهُمَّ لاَ قُلْتُ فَيلُوطُ ؟قَالَ: اَللَّهُمَّ لاَ، قُلْتُ فَيَسْرِقُ؟ قَالَ: لاَ ،قُلْتُ :فَيَشْرَبُ اَلْخَمْرَ؟قَالَ: لاَ ؛قُلْتُ: فَيَأْتِي بِكَبِيرَةٍ مِنْ هَذِهِ اَلْكَبَائِرِ أَوْ فَاحِشَةٍ مِنْ هَذِهِ اَلْفَوَاحِشِ ؟قَالَ:لاَ؛ قُلْتُ: فَيُذْنِبُ ذَنْباً ؟قَالَ: نَعَمْ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ مُذْنِبٌ مُسْلِمٌ قُلْتُ مَا مَعْنَى مُسْلِم ؟

قالَ :المُسلِمُ بِالذَّنبِ لايَلزَمُهُ وَلايَصيرُ عَلَيهِ،قالَ:فَقُلتُ؟ سُبحانَ اللَّهِ مَا أعْجَبَ هذا !لاَيَزْنِي وَ لَا يَلُوطُ ولاَيَسْرِقُ ولا يَشْرَبُ الخَمرَ وَلا يَأتي كَبيرَةً مِنَ الكَبَائِرِ وَ لافاحِشَةً؟!

ص: 46

16- مفضل بن عمر از امام صادق عَلَیهِ السَّلام نقل می کند که امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای مفضل، همانا خداوند ما را از نور خویش آفرید و شیعیان ما را از ما آفرید و سایر خلق (غیر شیعه) در آتشند. به واسطهی اطاعت از ما، خداوند اطاعت می شود و بواسطه ی عدم اطاعت از ما، خداوند معصیت میشود. ای مفضل عزم و اراده ی خداوند چنین است که عملی را از کسی جز به ولایت ما نپذیرد و کسی را جز به دشمنی ما عذاب نکند، ما باب الله و حجت او وامینان او بر خلقش هستیم، ما ذخیره خداوند در آسمان و زمینش می باشیم حلال ما ازخدا و حرام ما از خدا است (حلال و حرام را از جانب خدا اعلام کرده ایم) آنچه را که ما بخواهیم خداوند هم اراده فرماید و چیزی خواسته ما را از اراده ی خدا محجوب نکند. امام عَلَیهِ السَّلام سپس این آیه را تلاوت کردند: آیه شریفه: «و نمی خواهید مگر اینکه خدا بخواهد» و فرمودند از این سخنش فهمیده می شود که همانا خداوند قلب ولی اش را لانه و مسکن اراده اش قرار داده و هر گاه خداوند بخواهد ما نیز می خواهیم.

17- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند ما را از گِل علّیّین آفرید و قلبهای ما را از گِل بالاتری از علّیّین خلق فرمود و شیعیان ما را از گلی پائین تر از آن بسرشت و قلوب شیعیان را از گل علیین آفرید، لذا قلب های ایشان مشتاق ماست چون قلوب ایشان از گل ما سرشته شده است. و بدان که خداوند دشمنان ما را از گل سجین آفرید و قلب های آنها را از گلی پست تر از آن قرار داد و هر گلی را به معدن و خواستگاه آن باز می گرداند لذا شیعیان را به علیین و دشمنان ما را به سجين باز می گرداند.

18- روایت ابواسحاق لیثی از امام باقر عَلَیهِ السَّلام در باب طینت و سرشت: ابواسحاق لیثی گوید: به امام باقر عَلَیهِ السَّلام عرض کردم: ای پسر رسول خدا أيا مؤمن با بصیرت که به معرفت و شناخت کامل رسیده است زنا می کند؟ فرمودند: خیر. عرض کردم آیا لواط می کند؟ فرمودند: خیر. پرسیدم آیا دزدی می کند؟ فرمودند: خیر. عرض کردم شراب می خورد؟ فرمودند: خیر، گفتم: گناه کبیره ای از این گناهان یا عمل زشتی از این کارهای زشت مرتکب میشود؟ فرمودند: خیر. پرسیدم آیا اصلا گناهی می کند؟ فرمودند: بلی و آن هنگامی است که او مؤمن گنهکار تسلیم شده است. پرسیدم معنی مسلم (تسلیم شده) چیست؟ فرمودند: مسلم بالذنب (تسلیم شده ی در برابر گناه) یعنی کسی که گناهی می کند ولی ملازم با آن نبوده و اصرار بر آن نمی ورزد پس گفتم سبحان الله! عجب امر عجیبی! زنا نمی کند، لواط نمی کند، دزدی نمی کند، شراب نمی خورد، مرتکب گناه کبیره و عمل زشت نمی شود؟!

ص: 47

فَقالَ: لاعَجَبَ مِن أمْرِ اللَّهِ ،إنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجِل يَفعَلُ مَا يَشاءُ وَلاَيَسأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ؛ فَمِمَّ عَجِبْتَ يَا ابْراهِيمُ ؟سَلْ وَ لا تَسْتَنكِفْ ولا تَسْتَحْسِرْ فَإِنَّ هَذَا العِلمَ لا يَتعَلَّمهُ مُسْتَكْبِرٌ وَ لامُسْتَحْسِرٌ ؛قُلْتُ: يَابنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّي أَجِدُ مِنْ شِيعَتِكُمْ مَن يَشرَبُ ،وَ يَقْطَعُ الطَّريقَ، وَ يَحِيفُ السَّبِيلَ ،ويَزْنِي وَ يَلُوطُ ،وَ يَأكُلُ الرِّبَا وَيَرْتَكِبُ الْفَوَاحِشَ ،وَ يَتَهَاوَنُ بِالصَّلاةِ وَالصِّيامِ وَ الزَّكاةِ ،وَ يَقْطَعُ الرَّحِمَ .ويَأْتِي الكَبَائِرَ، فَكَيْفَ هَذَا؟ ولِمَ ذَاكَ؟ فَقَالَ: يَا إِبْرَاهِيمُ هَلْ يَخْتَلِجُ فِي صَدْرِكَ شَيْءٌ غَيْرُ هَذَا؟ قُلْتُ: نَعَمْ يابن رَسُولُ اَللَّهِ أُخْرَى أَعْظَمُ مِنْ ذَلِكَ ؛فَقَالَ :وَمَا هُوَ يَا أَبَا إِسْحَاقَ قَالَ: فَقُلْتُ: يَابْنَ رَسُولِ اَللَّهِ وَ أَجِدُ مِنْ أَعْدَائِكُمْ وَ مناصبيکم مَنْ يُكْثِرُ مِنَ اَلصَّلاَةِ وَ مِنَ اَلصِّيَامِ،وَيُخرِجُ الزَّكاةَ ،وَ يُتابِعُ بَينَ الحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ ،وَ يَحُضُّ عَلَى الْجِهَادِ، وَ يَأْثَرُ عَلَى اَلْبِرِّ وَ عَلَى صِلَةِ اَلْأَرْحَامِ، وَ يَقْضِي حُقُوقَ إِخْوَانِهِ ،وَ يُوَاسِيهِمْ مِن مَالِهِ ،وَ يَتَجَنَّبُ شُرْبَ الْخَمْرِ وَ الزِّنَا وَ اللِّوَاطِ وَ سَائِرِ الْفَوَاحِشِ فَمِمَّ ذَاكَ ؟ولِم ذَاكَ؟ فَسِّرْهُ لِي يابنَ رَسُولُ اَللَّهِ وَ بَرهنه وَ بَيِّنْهُ فَقَدْ وَ اَللَّهِ كَثُرَ فِكْرِي وَ أَسْهَرَ لَيْلِي وَضَاقَ ذَرْعِي!

قَالَ: فَتَبَسْتُمْ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ :يَا إِبْرَاهِيمُ خُذَالِيكَ بَيَاناً شَافِيَاً فِيمَا سَأَلْتَ، وَ عِلْماً مَكْنُوناً مِنْ خَزَائِنِ عِلْمِ اَللَّهِ وَ سِرِّهِ ،أَخْبِرْنِي يَا ابراهيم كَيْفَ تَجِد اِعْتِقَادَهُمَا ؟قُلْتُ: يَابْنَ رَسُولُ اَللَّهِ أَجِدُ مُحِبِّيكُمْ وَ شِيعَتَكُمْ عَلَى مَا هُمْ فِيهِ مِمَّا وَصَفْتُهُ مِنْ أَفْعَالِهِمْ لَوْ أَعْطَى أَحَدَهُم مِمَّا بَيْنَ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ ذَهَباً وَ فِضَّةً أَنْ يَزُولَ عَن وَلايَتِكُم وَ مَحَبَّتِكُم إلى مُوَالاتِ غَيْرِكُمْ وإلى مَحَبَّتِهِم مازالَ ،ولَو ضُرَبَت خَيَاشِيمُهُ بِالسُّيُوفِ فِيكُم، وَلَوْ قُتِلَ فِيكُمْ مَا ارْتَدَعَ ولارْجِع عَن مَحَبَّتِكُمْ وَ وَلايَتِكُم؛ وَ أَرَى اَلنَّاصِبَ عَلَى مَا هُوَ عَلَيْهِ مِمَّا وَصَفتُهُ مِن أَفْعَالِهِم لو أَعطى أَحَدَهُم ما بَينَ المَشرِقِ وَ المَغرِبِ ذَهَباً وَفِضَّةً أن يَزولَ عَن مَحَبَّةِ اَلطَّوَاغِيتِ وَ مُوَالاتِهِمْ إِلَى مُوَالاتِكُمْ مَا فَعَلَ و لَازَالَ ولَوْ ضُرِبَتْ خَيَاشِيمُهُ بِالسُّيوفِ فِيهِمْ ،ولَوْ قُتِلَ فِيهِم مَا ارْتَدَعَ وَ لَارَجَعَ، وَ إِذا سَمِعَ أحَدُهُم مَنقَبَةً لَكُم وفَضْلاً اشْمَأَزَّ مِن ذَلِكَ وَ تَغَيَّرَ لَوْنُهُ ،وَ رُئِيَ كَرَاهِيَةُ ذَلِكَ فِي وَجْهِهِ، بُغْضاً لَكُمْ وَ مَحَبَّةً لِهُمْ.

ص: 48

پس امام فرمودند: از امر خدا تعجب نکن، همانا خداوند عزَّوجّل هر چه را بخواهد انجام می دهد و از کرده اش سؤال نمی شود و دیگرانند که از اعمالشان سؤال و بازخواست می شوند. پس از چه چیزی تعجب کرده ای، ای ابراهیم؟ بپرس و خودداری نکن و بر خود سخت نگیر، همانا این علم را مستکبر و انسان افسرده و خسته حال نمی آموزد. گفتم ای فرزند رسول الله در بین شیعیان شما کسانی هستند که شراب می خورند، دزدی می کنند، زنا و لواط می کنند، ربا می خورند و مرتکب کارهای زشت می گردند، نماز و روزه و زكات را سبک می شمارند و قطع رحم می کنند و گناهان کبیره رامرتکب می شوند پس این چگونه است و چرا این چنین است؟ امام در جواب فرمودند: ای ابراهیم آیا جز اینها سخن دیگری هم در سینه ات هست که قلیان کند و اراده ی گفتن آن را داشته باشی؟ عرض کردم بلی ای پسر رسول خدا. سخنی که بالاتر از اینهاست پس امام فرمودند: آن سخن چیست؟ عرض کردم یابن رسول الله در میان دشمنان شما و کسانیکه به شما ناسزا می گویند کسانی هستند که بسیار نماز می خوانند و بسیار روزه می گیرند و زکات میدهند و پی در پی در سفر حج و عمره هستند، به جهاد ترغیب می کنند و به نیکی و صله رحم پیشی می گیرند و حقوق برادران دینی خویش را به جا می آورند و مال خود را با آنان قسمت می کنند و از شراب و زنا و لواط و سایر زشتیها دوری می کنند پس اینها از کجاست و برای چیست؟ يابن رسول الله اینها را برای من تفسیر کن. دلیل آن را برای من آشکارا بیان فرما، که قسم به خداوند این موضوع فکرم را بیش از حد مشغول کرده و خواب را از چشمانم ربوده و دستانم را بسته و زندگی را بر من تنگ کرده است. امام که درود خداوند بر او باد تبسمی کرده و فرمودند: ای ابراهیم در ارتباط با موضوعی که پرسیدی، پاسخ شفا بخش و آشکارا و علمی نهان از خزینه های علم خداوند و اسرار او خواهی یافت. ای ابراهیم به من بگو که اعتقاد این دو گروه چگونه است؟ در جواب گفتم: ای پسر رسول خدا اگر به آن گروه از شیعیانتان که وصف نمودم، همه ی طلا و نقره ی موجود در بین مشرق و مغرب زمین عطا شود تا از ولایت و محبت شما دست بکشند و ولایت و محبت غیر شما را بپذیرند چنین نمی کنند حتی اگر بینی آنها با شمشیر زده شود و در این راه جان خویش را از دست بدهند. و اگر به آن گروه ناصبی که صفاتشان را بیان نمودم همه ی طلا و نقره ی بین مشرق و مغرب عطا شود تا از محبت طاغوتها دست بردارند و محبت و ولایت شما را بپذیرند چنین نمی کنند ولو آنکه بینی ایشان با شمشیر زده شود و در این راه کشته شوند. و هرگاه یکی از ایشان، یکی از ویژگیهای عالی وفضائل شما را بشنود به جهت کینه ی شما و محبت طاغوتها، رنگش تغییر می کند و ترش رو می گردد و کراهت و ناپسندی در صورتش نمایان می گردد.

ص: 49

قال: فَتَبَسَّمَ اَلْبَاقِرُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ثُمَّ قَالَ يَا إِبْرَاهِيمُ هَنَّهَا هَلَكَتْ «عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ،تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً،تُسْقَى مِن عَيْنٍ آنِيَةٍ »(1)وَ مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ قَالَ عَزَّوجلَّ: «وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُورًا»(2) وَيْحَكَ يَا إِبْرَاهِيمُ أَتَدْرِي مَا السَّبَبُ وَ الْقِصَّةُ فِي ذَلِك؟ ومَا اَلَّذِي قَدْ خَفِى عَلَى النَّاسِ مِنْهُ؟ قُلْتُ: يَابنَ رَسُولِ اللَّهِ فَبَيِّنْهُ لِي وأشْرَحَهُ وبَرِّهِنَهُ.

قَالَ :يَا إِبْرَاهِيمُ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يَزَلْ عَالِماً قَدِيماً خَلَقَ الْأَشْيَاءَ لَامِنْ شَيءٍ وَ مَن زَعَمَ أنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَ اَلْأَشْيَاءَ مِنْ شَيٍ فَقَدْ كفرَ لانّه لَوْ كَانَ ذَلِكَ اَلشَّيْءُ اَلَّذِي خَلَقَ مِنْهُ الْأَشْيَاءَ قَدِيماً مَعَهُ فِي أَزَلِيَّتِهِ وَ هُوِيتِهِ كَانَ ذَلِكَ أَزَلِيَّاً بَلْ خَلَقَ اَللَّهُ عزوجل اَلْأَشْيَاءَ كُلَّهَا لاَ مِنْ شَيْءٍ فَكَانَ مِمَّا خَلَقَ اَللَّهُ عزَّوجلَّ أَرْضَأُ طَيبَة ثُمَّ فَجَّرَ مِنْهَا مَاءاً عَذْباً زَلا لاً فَعَرَضَ عَلَيْهَا وَلاَيَتَنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ فقبِلتها فَأَجْرَى ذَلِكَ اَلْمَاءَ عَلَيْهَا سَبْعَةَ أَيَّامٍ حَتي طَبَّقَها وَ عَمِّها ثُمَّ نَضَبَ ذَلِكَ الماءُ عَنها وَأَخَذَ مِن صَفْوَةِ ذَلِكَ اَلطِّينِ طِيناً فَجَعَلهُ طِينَ اَلْأَئِمَّةِ عَلَيْهَا السَّلاَمُ ثُمَّ أَخَذَ ثِفلَ ذَلِكَ الطِّينِ فَخَلَقَ مِنهُ شِيعَتَنَا وَلَوْ تَرَكَ طِينَتَكُم يَا ابْراهِيمَ عَلَى حَالِهِ كَمَا تَرَكَ طِينَتَنَا لَكُنْتُمْ وَ نَحْنُ شَيْئاً وَاحِداً.

قُلْتُ :يَابْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَمَا فَعَلَ بِطِينَتِنَا ؟قَالَ :أُخْبِرُكَ يَا اِبْرَاهِيمُ. خَلَقَ اَللَّهُ عَزَّوجلَّ بَعْدَ ذلِكَ ارضا سَبِخَةً خَبِيثَةً مُنْتِنَةً، ثُمَّ فَجَّرَ مِنْهَا مَاءاً أُجَاجاً ،آسِناً ،مَالِحاً ،فَعَرَضَ عَلَيْهَا وَلايَتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَلَمْ تَقْبَلْهَا فَأجْرَى ذلِكَ الماءَ عَلَيها سَبعَةَ أَيَّامٍ حَتّي طَبَّقَها وَعَمُّها، ثُمَّ نَضَبَ ذلِكَ الماءُ عَنْهَا، ثُمَّ أَخَذَ مِن ذلِكَ الطِّينِ فَخَلَقَ مِنهُ الطُّغاةَ وَأئِمَّتَهُم، ثُمَّ مَزَجَهُ بِثُفلِ طينَتِكُم ،ولَوْ تَرَكَ طِينَتَكُمْ ،ولَوْ تَرَكَ طِينَتَهُمْ على حالِهِ ولَمْ يَمْزُجْ بِطِينَتِكُمْ لَمْ يَشْهَدُوا الشَّهَادَتَيْنِ وَلا صَلَّوا وَلا صامُوا وَلا زَكَّوا وَلاَحَجُّوا وَلا أَدَّوا أَمَانَةً وَلا أَشْبَهُو كَمْ فِي الصور، وَ لَيسَ شَيْءٌ أَكْبَرَ عَلَى اَلْمُؤْمِنِ مِنْ أَنْ يَرَى صُورَةَ عَدُوِّهِ مِثْلَ صُورَتِهِ.

قُلت يابن رَسُولِ اَللَّهِ فَمَا صَنَعَ بِالطِّينَتَيْنِ ؟قَالَ مَزَجَ بَيْنَهُمَا بِالْمَاءِ الْأَوَّلِ وَ الْمَاءِ الثَّانِي ثُمّ

ص: 50

پس امام باقر عَلَیهِ السَّلام مجددا تبسمی کرده و فرمودند: ای ابراهیم اینجاست که «ناصبی های عامل به اعمال یاد شده هلاک شده و پیوسته در آتش فروزان دوزخ معذبند و از چشمه ی آب گرم جهنم بنوشند» و به این خاطر خداوند عزوجل فرموده است: «و توجه می کنیم به آنچه که انجام داده اند (بدون ولایت) و آن را چون غباری پراکنده قرار میدهیم» وای بر تو ای ابراهیم، آیا میدانی دلیل و داستان آن چیست؟ آیا میدانی آنچه که از آن بر مردم مخفی شده است چیست؟ گفتم: ای پسر رسول خدا آن را برایم بیان بفرمائید. پس فرمودند: ای ابراهیم همانا خداوند تبارک و تعالی همواره و از ابتدای عالم بوده و اشیاء را از هیچ آفریده است و هرکه بپندارد خداوند عزوجل اشیاء را از چیزی بیافریده کافر شده چرا که اگر چیزی بوده باشد که اشیاء از آن خلق شده باشند، آن چیز نیز از ابتدا همراه خدا بوده و ازلی است و ماهیت آن نیز ازلی می باشد (و این امکان پذیر نیست)، آری خداوند عزوجل همه ی اشیاء را از عدم بوجود آورده است. پس از مخلوقات خدا زمین پاکی بود که از دل آن، آبی زلال جاری نمود، سپس ولایت ما اهل بیت را به آن زمین عرضه کرد و زمین نیز آن را پذیرفت، سپس آن آب را به مدت هفت روز بر زمین جاری فرمود تا اینکه تمام آن را فرا گرفت پس آب را از آن جدا کرد، و از بهترین قسمت آن گل، گلی برداشت و آن را گل ائمه الله قرار داد، سپس رسوب آن گل را برداشت و شیعیان ما را از آن آفرید و اگر گل شما را ای ابراهیم بحال خود رها می کرد آنچنان که گل ما را رها فرمود، ما و شما، یکی بودیم. گفتم: ای پسر رسول خدا مگر با گل ما چه کرده است؟ فرمود: به تو خواهم گفت. خداوند عزوجل پس از آن، زمین دیگری آفرید که شور، پلید و گندیده بود و از دل آن زمین، آبی تلخ، متعفن و شور جاری فرمود سپس ولایت ما اهل بیت را به آن زمین عرضه نمود ولی آن زمین ولایت را نپذیرفت پس آن آب را هفت روز بر آن زمین جاری فرمود تا اینکه تمام آن را فراگرفت سپس آن آب را از آن برد و از آن، گل طاغیان و ائمه ی ایشان را آفرید و سپس گل آنها را با رسوب گل شما مخلوط کرد و اگر گل شما را رها می کرد و گل آنها را به حال خود وا می گذاشت و با گل شما مخلوط و ممزوج نمی کرد شهادتین نمی گفتند، نماز نمی خواندند، روزه نمی گرفتند، زکات نمی دادند، به حج نمی رفتند، ادای امانت نمی کردند و هرگز صورت آنها به چهره های شما شباهتی نداشت در حالیکه برای مؤمن چیزی بزرگتر و سخت تر از این نیست که صورت دشمنش را مانندصورت خودش بیابد.

گفتم: ای پسر رسول خدا، پس خداوند با آن دو گل چه کرد؟ فرمود: بین آن دو به

ص: 51

عركهَا عَرْكَ اَلْأَدِيمِ ثُمَّ أَخَذَ مِنْ ذَلِكَ قَبْضَةً فَقَالَ: هَذِهِ إلَى الْجَنَّةِ ولا ابالِي وَ أَخَذَ قَبْضَةً اُخْرَى وقالَ هَذِهِ إلَى النَّارِ وَلا ابالِيَ ثُمَّ خَلَطَ بَينَهُما فَوَقَعَ مِنْ سِنْخِ اَلْمُؤْمِنِ وَ طِينَتِهِ عَلَى سِنْخِ الْكَافِرِ وَ طِينَتِهِ وَ وَقَعَ مِن سِنْخِ اَلْكَافِرِ وَطِينَتِهُ عَلَى سِنْخِ اَلْمُؤْمِنِ وَ طِينَتِهِ فَمَا رَأَيْتَهُ مِنْ شِيعَتِنَا مِنْ زِنًا أَوْلِوَاطٍ أَوْ تَرْكِ صَلاةِ أَوْصِيامٍ أَوْ حَجٍ أو جِهادٍ أو خِيَانَةٍ أَوْ كَبِيرَةٍ مِنْ هَذِهِ اَلْكَبَائِرِ فَهُوَ مِنْ طِينَةِ النَّاصِبِ وَ عُنْصُرِهِ الَّذِي قَدْ مُزِجَ فِيهِ لِأنَّ مِن سِنْخِ النَّاصِبِ وَ عُنْصُرِهِ وَطِينَتِهِ اكْتِسابُ المُئآثِّمِ و الْفَوَاحِشِ وَ اَلْكَبَائِرِ وَمَا رَأيتَ مِنَ النَّاصِبِ وَ مُوَاظَبَتِهِ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الصِّيَامِ وَ الزَّكَاةِ وَ الْحَجِّ وَ الْجِهَادِ وَ أَبْوَابِ الْبِرِّ فَهُوَ مِن طِينَةِ المُؤْمِنِ وَ سِنْخِهِ الَّذِي قَدْ مُزِجَ فِيهِ لان مِن سِنْخِ الْمُؤْمِنِ وعُنْصُرِهِ وَطِينَتِهِ اِكْتِسَابُ اَلْحَسَنَاتِ وَ اسْتِعْمالِ الْخَيْرِ وَ اِجْتِنَابِ المئآثم فَإِذَا عُرِضَتْ هَذِهِ اَلْأَعْمَالُ كُلُّهَا عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَجَلٌ قَالَ: أَنَا عَدْلٌ لاَ أَجُورُ وَ مُنصِفٌ لا أَظلِمُ وَحُكَمٌ لا أَحيفُ ولا أَمِيلُ ولا أَشْطِطُ الْحَقُوا الْأَعْمَالَ السَّيِّئَةَ الَّتِي اجْتَرَحَهَا الْمُؤْمِنُ وَطِينَتَهُ رُدُّوهَا كُلَّهَا إِلَى أَصْلِهَا فَإِنِّي أَنَا اَللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنَا عَالِمُ السّرِّوَأخفى وَ أَنَا اَلْمُطَّلِعُ عَلَى قُلُوبِ عِبَادِي لاَ اِحْيَفُ وَ لاَ اظلم وَ لاَ أُلْزِمُ أَحَداً إِلاَّ مَا عَرَفْتُهُ مِنْهُ قَبْلَ أَنْ اخلُقَه.

ثم قال الباقر عَلَیهِ السَّلام:يَا إِبْرَاهِيمُ إِقْرَأْ هَذِهِ اَلْآيَةَ قُلْتُ :يابن رَسُولُ اَللَّهِ أَيَّةَ آيَةٍ؟قَالَ :قَوْلُهُ تَعَالَى: «قالَ مَعاذَ اللَّهِ أَنْ نَأْخُذَ إِلَّا مَنْ وَجَدْنا مَتاعَنا عِنْدَهُ إِنَّا إِذاً لَظالِمُونَ»(1) هُوَ فِي اَلظَّاهِرِ مَا تَفْهَمُونَهُ وَ هُوَ وَاللَّهِ فِي اَلْبَاطِنِ هَذَا بِعَيْنِهِ ،يَا إِبْرَاهِيمُ إِنَّ لِلْقُرْآنِ ظَاهِراً وَ باطِناً وَ مُحْكَماً وَ مُتَشَابِهاً وَ نَاسِخاً وَ مَنْسُوخاً.

ثُمَّ قَالَ: أَخْبِرْنِي يَا ابْرَاهِيمُ عَنِ الشَّمْسِ اِذَا طَلَعَتْ وَبَدا شُعَاعُهَا فِي اَلْبُلْدَانِ أهُوْ بَائِنٌ مِنَ الْقُرْصِ؟ قُلْتُ :فِي حَالِ طُلُوعِهِ بائِنٌ قَالَ: أَليسَ إِذَا غَابَتِ اَلشَّمْسُ اِتَّصَلَ ذَلِكَ اَلشُّعَاعُ بِالْقُرْصِ حَتَّى يَعُودَ إِلَيْهِ ؟قُلْتُ :نَعَمْ قَالَ: كَذلِكَ يَعُودُ كُلُّ شَيْءٍ إلى سِنْخِهِ و جَوْهَرِهِ وأصلِهِ فَإذا كانَ يَومُ الْقِيَامَةِ نَزَعَ اللَّهُ عزَّوجل سِنْخَ النَّاصِبِ وَطينَتَهُ مَعَ أَثْقالِهِ وأَوْزارِهِ مِنَ المُؤْمِنِ فَيُلحِقُها كُلَّها بِالنَّاصِبِ ،وَ ينزعُ سِنْخَ اَلْمُؤْمِنِ وَ طِينَتَهُ مَعَ حَسَنَاتِهِ وَ أَبْوَابِ بِرِّهِ وَ اِجْتِهَادِهِ مِنْ

ص: 52

سبب آب اوّل و آب دوّم اختلاط ایجاد کرد و سپس آن را مانند مالیدن پوست به هم مالید، سپس مشتی از آن را برداشت و فرمود: عاقبت این به سوی بهشت است و باکی ندارم و مشت دیگر از آن گل (خبيث) برداشت و فرمود: عاقبت این بسوی آتش است و باکی ندارم، سپس آن دو را مخلوط کرد پس از سنخ و طینت مؤمن بر سنخ و طینت کافر و از سنخ و طینت کافر بر سنخ و طینت مؤمن واقع شد. (یعنی طینت و سنخ مؤمن و کافر را با هم مخلوط نمود) پس آنچه که مانند زنا، لواط، ترک نماز، ترک روزه و حج، جهاد،خیانت و گناهان کبیره از شیعیان ما دیده ای از گل ناصبی و سرشت اوست که مخلوط با گل شیعه شده است چرا که ارتکاب گناهان و کارهای زشت از جنس ناصبی و سرشت و گل اوست و آنچه را که از ناصبی و مراقبتش بر نماز و روزه و زكات و حج و جهاد و کارهای نیک دیده ای به جهت جنس گل مومن است که در او ممزوج شده است. چرا که اکتساب کارهای نیک و انجام کارهای خیر و دوری از گناهان از جنس مؤمن و سرشت و گل اوست. پس هنگامی که در قیامت همه ی این اعمال بر خداوند عزوجل عرضه می گردد می فرماید: من عين عدل هستم و ستم نمی کنم، من منصفم و ظلم نمی کنم، من حاکمی هستم که حیف و میل نمی کنم پس امر فرماید که: تمام کارهای زشتی که از مؤمن سر زده است را به اصل آن (غیرشیعه) باز گردانید. همانا من خدائی هستم که هیچ معبودی جز من نیست من دانای اسرار و نهان هستم و من بر قلوب بندگانم مطلعم، ظلم و جور نمی کنم و به کسی چیزی را ملحق نمی کنم مگر همان چیزی را که قبل از آفرینشش از او می شناسم.

سپس امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای ابراهیم این آیه را بخوان، گفتم کدام آیه را ای پسر رسول خدا؟ امام فرمودند: این سخن خداوند متعال که «گفت پناه می بریم به خدا وند از اینکه مؤاخذه کنیم مگر کسی را که کالای خود را نزد او یافتیم که در این صورت ما ظالميم» ظاهر آیه همان چیزی است که می فهمید (درباره ی داستان یوسف) و قسم به خداوند باطن آیه همین موضوع است، ای ابراهیم همانا قرآن ظاهر و باطنی دارد و محکم و متشابه و ناسخ و منسوخی دارد. سپس فرمودند: ای ابراهیم به من بگو آنگاه که خورشید طلوع می کند و نور تشعشعات خود را در بلاد و سرزمین های گوناگون آشکار می کند، آیا آن نور از قرص خورشید جدا است؟ گفتم: در حالت طلوعش جدا است، فرمودند: آیا هنگامیکه خورشید غروب کرد این شعاع خورشید به قرص خورشید متصل گشته و به سوی آن باز می گردد؟ گفتم:بله، فرمودند: همینگونه هر چیزی به سنخ خود و سرشت و جوهره ی خود باز می گردد. پس در روز قیامت خداوند عزوجل گل ناصبی و بار گناهانش را که پیش مؤمن بوده است از مؤمن جدا کرده و همه ی آنها را به او ملحق می کند و گل مؤمن و حسنات و کارهای نیک و تمام تلاشهای ناصب را از او جدا کرده.

ص: 53

النَّاصِبِ فَيُلْحِقُهَا كُلَّهَا بِالمُؤْمِنِ. أفَتَرِى هَهُنا ظُلْماً وَعُدْوَاناً؟ قُلْتُ: لاَ يَابْنَ رَسُولُ اَللَّهِ؛ قَالَ: هَذَا وَ اَللَّهِ اَلْقَضَاءُ اَلْفَاصِلُ وَ الحُكمُ الْقَاطِعُ وَ الْعَدْلُ البَيِّنُ لاَيُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وهُمْ يُسْأَلُونَ، هَذَا- يا ابراهيم -اَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلاَ تَكُنْ مِنَ المُمتَرِينَ هَذَا مِنْ حُكم الملكوت.

قُلْتُ :يَابْنَ رَسُولُ اَللَّهِ وَ مَا حُكْمُ اَلْمَلَكُوتِ؟ قَالَ :حُكْمُ اَللَّهِ وَ كَمْ أَنْبِيَائِهِ ،وَقْصَةُ اَلْخَضِرِ وَ مُوسِي عَلَيْهِ السّلام حينَ استَصحَبَهُ فقالَ: إِنَّكَ لَنْ تَستَطِيعَ مَعِيَ صَبراً وَ كَيفَ تَصيرُ على مالِمٍ تَحِطُّ بِهِ خُبراً.

إِفْهَم يا إِبْرَاهِيمُ واعْقِلْ أنْكَرَ مُوسَى عَلَى اَلْخَضِرِ وَ اِسْتَفْظَعَ أَفْعَالَهُ حَتَّى قَالَ لَهُ اَلْخَضِرُ يَا مُوسَى مَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي إِنَّمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِ اَللَّهِ عَزَّ وَجَلٌ مِنْ هَذَا -وَيْحَكَ يَا اِبْرَاهِيمُ -قُرْآنٌ يُتْلَى وَ أَخْبَارٌ تُؤْثَرُ عَنِ اللّه عزوجل مَن رَدَمَنَها حَرْفاً فَقَد كَفَرَ وَ أَشْرَكَ وَرَدَ عَلَى اللَّهِ عزَّوجل.

قَالَ اللَّيْثِيُّ: فَكَأَنِّي لَمْ أَعْقِلِ اَلْآيَاتِ -وَ أَنَا أَقْرَؤُهَا أَرْبَعِينَ سَنَةً -إِلاَّ ذَلِكَ اَلْيَوْمَ فَقُلْتُ :يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ مَا أَعْجَبَ هَذَا! تُؤْخَذُ حَسَناتُ أَعْدائِكُم فَتُرَدُّ عَلى شِيعَتِكُمْ وَ تُؤْخَذُ سَيِّئاتٌ وَ مُحِبِّيكُمْ فَتُرَدُّ عَلَى مُبْغِضِيكُمْ ؟قَالَ :إِي وَ اَللَّهِ اَلَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ ،فالِقُ الْحَبَّةِ وَ بَارِيءُ النَّسَمَةِ وَ فاطِرُ الأَرْضِ وَ السَّمَاءِ مَا أَخْبَرْتُكَ إِلاَّ بِالحَقِّ :ومَا أَتَيْتُكَ إِلاَّ بِالصِّدْقِ :وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ ما اَللَّهُ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبِيدِ وَ إِنَّ مَا أَخْبَرتُك لمَوْجودٌ فِي اَلْقُرْآنِ كُلُّه.

قُلْتُ: هَذَا بِعَيْنِهِ يُوجَدُ فِي اَلْقُرْآنِ ؟قَالَ :نَعَمْ يُوجَدُ فِي أَكْثَرَ مِنْ ثَلاَثِينَ مَوْضِعاً فِي اَلْقُرْآن، أتحبُّ أَنْ أَقْرَأَ ذَلِكَ عَلَيْكَ ؟قُلْتُ :بَلَى يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ ،فَقَالَ :قَالَ اَللَّهُ عزوجل: «وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِيلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَايَاكُمْ وَمَا هُمْ بِحَامِلِينَ مِنْ خَطَايَاهُمْ مِنْ شَيْءٍ ۖ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ وَلَيَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالًا مَعَ أَثْقَالِهِمْ » الآية.(1)

ص: 54

و به مؤمن ملحق می نماید. آیا در اینجا ظلم و ستمی می بینی؟ گفتم: خیر ای پسر رسول خدا. فرمودند: قسم به خدا این قضاوتی است که بین حق و باطل را جدا کرده و حکم قطعی و عدالت آشکار است. خداوند از فعل خود مورد سؤال و بازخواست واقع نمی شود و این مردمند که درباره ی اعمالشان پرسیده می شوند. ای ابراهیم حق از جانب پروردگار توست پس از شکاکان مباش، این از حکم ملکوت است. گفتم ای پسر رسول خدا، حکم ملکوت چیست؟ فرمودند: حکم ملکوت، حکم خداوند و حکم انبیاء اوست و قصه ی خضر و موسی الان است هنگامی که موسی درخواست همراهی خضر را نمود پس خضر گفت: همانا تو برای همراهی با من صبر و تحمل نداری و چگونه صبر کنی بر آنچه درباره ی آن علمی نداری. بفهم ای ابراهیم و تعقل کن. موسی اعمال خضر را زشت شمرد و کارهای او را تحمل نکرد تا اینکه خضر به موسی گفت افعال من خودسرانه نبوده است و من امر خداوند عزّوجّل را اجابت کرده ام.

این احکام، قرآنی است که تلاوت می شود و خبرهایی است که از جانب خداوند عزوجل می رسد، و هر که یک کلام از آن را رد کند کافر شده است و شرک ورزیده است و خداوند عزّوجّل را رد کرده است. ابراهيم لیثی به امام عرض کرد: گوئی من تا به امروز در این آیات تعقل نکرده بودم علیرغم آنکه چهل سال است قرآن را تلاوت می کنم ای پسر رسول خدا اینها چقدر عجیب است! نیکی و حسنات دشمنانتان گرفته می شود و به شیعیانتان داده می شود و بدیهای محبین شما گرفته می شود و به دشمنان شما داده می شود؟ فرمودند: بله، قسم به خدایی که معبودی جز او نیست و شکافنده ی دانه و آفریننده ی روح و خالق زمین و آسمان است جز حق و راستی نگفته ام و خداوند به آنها ظلم نکرده است و به بندگان ستم نمی کند و همانا آنچه که به تو خبر دادم تمامش در قرآن موجود است. گفتم: آیا این سخنان شما عینا در قرآن موجود است؟ فرمودند: بله این موضوع در بیش از سی موضع قرآن وجود دارد.

آیا دوست داری برایت قرائت کنم؟ گفتم: بله ای پسر رسول خدا، پس فرمودند: خداوند عزّوجّل فرموده است: «کافرین به مؤمنین گفتند راه ما را تبعیت کنید و ما بار خطاهای شما را به دوش می کشیم در حالی که آنها بار خطاهای ایشان را به دوش نمی کشند و دروغ می گویند و حتما بار خطاهایشان را به همراه بار سنگین خطاهای دیگری به دوش خواهند کشید».

ص: 55

أزيدك يا إبراهيم؟ قُلتُ: بَلى يابنَ رسولِ الله قالَ: «َلِيَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۙ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ» (1)أَتُحِبُّ أَنْ أَزِيدَكَ؟ قُلْتُ :بَلِيَ يَا بْنَ رَسُولِ اَللَّهِ قَالَ:« فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا»(2) يُبَدِّلُ اَللَّهُ سَيِّئَاتِ شِيعَتِنَا حَسَنَاتٍ وَ يُبَدِّلُ اَللَّهُ حَسَنَاتِ أَعْدَائِنَا سَيِّئَاتٍ وَ جَلاَلِ اَللَّهِ وَ وَجْهِ اَللَّهِ إنَّ هَذا لَمِنْ عَدْله وَ اِنْصَافَهِ لا رادَّ لِقَضائِهِ وَلا مُعَقِّبَ لِحُكمِهِ وَهُوَ السَّميعُ العَليمُ.

ألم أبيّن لكَ أمرَ المزاج و الطِّينيتن مِن القرآنِ؟ قلتُ: بَلی یا بنَ رَسُولِ الله، قالَ: إِقرأ يا إبراهيم: «الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ ۚ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ»يَعْنِي مِنَ اَلْأَرْضِ اَلطَّيِّبَةِ وَاَلْأَرْضُ اَلْمُنْتِنَةُ « فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَ»يَقولُ :لا يَفتَخِرُ اَحَدُكُم بِكَثرَةِ صَلاَتِهِ وَ صِيامِهِ وَ زكاته و نُسُكِه لأنّ اللَّهَ عَزَّوجل أعلَمُ بِمَنِ اتَّقى منكم فإنّ ذلك من قبل اللّممِ و هو المزاج.

أَزِيدُكَ يَا اِبْرَاهِيمُ؟ قُلْتُ بَلِيٌ يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ ؛قَالَ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ فَرِيقاً هُدىً وَ فَرِيقاً حَقَّ عَلَيهِمُ الضَّلالَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُو اَلشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ اَللَّهِ يَعْنِي أَئِمَّةَ اَلْجَوْرِ دُونَ أَئِمَّةِ اَلْحَقِّ«وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ» خُذْهَا إِلَيْكَ يَا أَبَا إِسْحَاقَ فَوَ اَللَّهِ إِنَّهُ لَمِنْ غُرَرِ أَحَادِيثِنَا وَ بَاطِنِ سَرَائِرِنَا وَ مَكنونَ خَزائِنِنا وَ انْصَرِفْ ولا تُطْلِعْ عَلَى سِرِّنَا أَحَداً إِلاَّ مُؤمِناً مُسْتَبْصِراً فَإِنَّكَ إِنْ أذَعْتَ سِرَّنا بُلِيتَ في نَفْسِكَ وَ مالِكَ وَ أَهلِكَ وَ وُلْدِكَ.(3)

ص: 56

آیا باز برایت بگویم ای ابراهیم؟ گفتم بله ای پسر رسول خدا، فرمودند: «آنان باید بار گناهان خودشان و بار گناهان کسانی را که بدون علم گمراهشان کردند به دوش بکشند و بدانید آنچه به دوش می کشند بد باری است».

امام مجددأ پرسیدند: آیا دوست داری آیات دیگری بگویم؟ گفتم بله ای پسر رسول خدا، فرمودند: «آنان کسانی هستند که خداوند بدی هایشان را به حسنات تبدیل می کند و خداوند آمرزنده و مهربان است».

خداوند بدی های شیعیان ما را به حسنات تبدیل می کند و نیکی های دشمنان ما را به بدی ها تبدیل می کند، و قسم به شکوه و وجه خداوند، همانا این از عدالت و انصاف خدا می باشد و هیچ کسی قضای او را رد نخواهد کرد و حکم او را به عقب نمی اندازد و او شنوای دانا است. پس امام پرسیدند: آیا موضوع سرشت و دو طینت، از زبان قرآن بر تو روشن شد؟ گفتم بله ای پسر رسول خدا فرمودند: بخوان ای ابراهیم «کسانی که از گناهان کبیره و از کارهای زشت دوری می کنند و تنها گناهان کوچکی از آنان سر می زند، همانا آمرزش پروردگار تو فراگیر است و علم او به شما احاطه دارد، زیرا اوست که شما را از زمین ایجاد نمود.»

و مراد از زمین همان زمین طیّب و پاک و یا زمین گندیده است. «پس خود را پاک نشمارید چون او به آنکه پرهیز کار باشد داناتر است» منظور از این گفتار خداوند این است که: کسی از شما به زیادی نماز و روزه و زكات و عباداتش افتخار نکند چرا که خداوند عزوجل به متقین شما داناتر است. همانا این به جهت گناهان کوچک و از جهت ترکیب طینت است.

آیا باز بگویم ای ابراهیم؟ گفتم بله ای پسر رسول خدا، فرمودند: «همان گونه که شما راآفریده است باز می گردید، گروهی هدایت یافتید و گروهی گمراه شدید همانا گمراهان ولایت غیر خدا را انتخاب کرده اند» و مراد از این ولایت غیر خدا قبول سرپرستی پیشوایان جور و ستم است که به جای ولایت ائمه اختیار کرده اند و می پندارند هدایت یافته اند» این حدیث را آویزه گوش خود کن ای ابا اسحاق، پس قسم به خدا همانا این حدیث از درهای احادیث ماست و این سخن از درون ضمير ما و از خزینه های نهان ماست، باز گرد و هیچکس را از سر و راز ما آگاه نکن مگر مؤمنی که با بصیرت باشد، پس همانا اگر سر ما را منتشر کنی خود و مال و اهل و فرزندانت را به بلا انداخته ای.

ص: 57

5- ارواحُ الشيعَةِ

1- قال أبو عبدالله عَلَیهِ السَّلام: خَلَقَنَا مِنْ عِلِّيِّينَ وَ خَلَقَ أَرْوَاحَنَا مِنْ فَوْقِ ذَلِكَ وَ خَلَقَ أَرْوَاحَ شِيعَتِنَا مِنْ عِلِّيِّينَ وَ خَلَقَ أَجْسَادَهُمْ مِنْ دُونِ ذَلِكَ فَمِنْ أَجْلِ تِلكَ اَلْقَرَابَةُ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ تَحِنُّ إِلَيْنَا.(1)

6- الشيعةُ في عَاَلمِ المِيثاقِ

1-عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ جَدِّه عَلیهِمُ السُلامُ أنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلهِ قَالَ لِعَلِیٍّ عَلَیهِ السَّلام: أَنْتَ الَّذِی احْتَجَ اللَّهُ بِکَ فِی ابْتِدَاءِ الْخَلْقَ حَیْثُ أَقَامَهُمْ أَشْبَاحاً، فَقَالَ لَهُمْ: أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ ؟قَالُوا: بَلَی. قَالَ: وَ مُحَمَّدٌ رَسُوالله؟ قَالُوا: بَلَی. قَالَ: وَ عَلِیُّ امیرُ المومِنینَ؟فَأَبَی الْخَلْقُ جَمِیعاً إِلَّا اسْتِکْبَاراً وَ عَتَوْا مِنْ وَلَایَتِکَ إِلَّا نَفَرٌ قَلِیلٌ، وَ هُمْ أَقَلُّ الْقَلِیلِ، وَ هُمْ أَصْحَابُ الْیَمِینِ.(2)

2- عن أبي جعفر عَلَیهِ السَّلام قَالَ: «إِنَّ اَللَّهَ أَخَذَ مِيثَاقَ شِيعَتِنَا مِنْ صُلْبِ آدَمَ ، فَنَعْرِفُ بِذَلِكَ حُبَّ اَلْمُحِبِّ وَ إِنْ أَظْهَرَ خِلاَفَ ذَلِكَ بِلِسَانِهِ، وَ نَعْرِفُ بُغْضَ اَلْمُبْغِضِ وَ إِنْ أَظْهَرَ حُبَّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ »(3)

3- عَن أبي عَبدالله عَلَیهِ السَّلام :قَال ِإِنَّ اَللَّهَ أَخَذَ مِيثَاقَ شِيعَتِنَا مِنْ صُلْبِ آدَمَ ، فَنَعْرِفُ خِیارَکُم مِن شِرارِكُم(4)

4-عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ: اَنَّ اللَّهَ الْعَزِيزَ اَلْجَبَّارَ عَرَجَ بِنَبِيِّهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ الى السَّمَاءِ قَالَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ لَهُ: اِقْرَأْ أَخَاكَ اَلسَّلامَ فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ هَلْ تَعْرِفُونَهُ ؟قَالُوا نَعَمْ وَ كَيْفَ لاَ نَعْرِفُهُ وَ قَدْ أَخَذَ اَللَّهُ مِيثَاقَكَ وَ مِيثَاقَهُ وَ مِيثاقَ شِيعَتِهِ الى يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلَيْنا وَ اَنَّا لَنَتَصَفَّحُ وُجُوهَ شِيعَتِهِ في كُلِّ يَوْمٍ خَمْساً -يَعْنُونَ فِي وَقْتِ كُلِّ صَلاَّهُ -اَلْحَدِيثَ(5)

ص: 58

5-قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: إِنَّ اَللَّهَ أَخَذَ مِيثَاقَ شِيعَتِنَا بِالْوَلاَيَةِ لَنَا وَ هُمْ ذَرٌّ يَوْمَ أَخَذَ اَلْمِيثَاقَ عَلَى اَلذَّرِّ وَ اَلْإِقْرَارَ لَهُ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِالنُّبُوَّةِ وَ عَرَضَ اَللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍصَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أُئمَّتَهُ اَلطِّيبینِ وَ هُمْ أَظِلَّةٌ وَ خَلَقَهُمْ مِنَ اَلطِّينَةِ اَلَّتِي خُلِقَ مِنْهَا آدَمُ قالَ :وَ خَلَقَ اَللَّهُ أَرْوَاحَ شِيعَتِنَا قَبْلَ أَبْدَانِهِمْ بِأَلْفَيْ عَامٍ وَ عَرَضَ عَلَيْهِم وَ عَرَّفَهُمْ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه وَ عَلِيّاً وَ نَحْنُ نَعْرِفُهُمْ فِي لَحْنِ اَلْقَوْلِ.(1)

6- يحيى بْن إبْراهیم بْن أبي الْبلاد عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ، عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِهِ يُقَالُ لَهُ :عِمْرَانُ أَنَّهُ خَرَجَ فِي عُمْرَةٍ زَمَنَ الْحَجَّاجِ فَقُلْتُ لَهُ:هَلْ لَقِيتَ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَیهِ السَّلام قَالَ: نَعَمْ ،قُلْتُ، فَمَا قَالَ لَكَ ؟قَالَ: قَالَ لِي :يَا عِمْرَانُ مَا خَبَرُ النَّاسِ ؟فَقُلْتُ: تَرَكْتُ الْحَجَّاجَ يَشْتِمُ أَبَاكَ عَلَى الْمَنبِرِ-أَعْنِي عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ صلوات الله علیه- فَقَالَ: أَعْدَاءُ اللَّهِ يَبْدَهُونَ ِسَبِّنَا! أَمَا إِنَّهُمْ لَوِ اسْتَطَاعُوا أَنْ يَكُونُوا مِنْ شِيعَتِنَا لَكَانُوا وَ لَكِنَّهُمْ لَا يَسْتَطِيعُونَ؛ إِنَّ اللَّهَ أَخَذَ مِيثَاقَنَا وَ مِيثَاقَ شِيعَتِنَا وَ نَحْنُ وَ هُمْ أَظِلَّةٌ فَلَوْ جَهَدَ النَّاسُ أَنْ يَزِيدُوا فِيهِ رَجُلًا أَوْ يَنْقُصُوا مِنْهُ رَجُلًا مَا قَدَرُوا عَلی ذلك.(2)

ص: 60

5- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند میثاق و عهد شیعیان ما را در عالم ذر به ولایت ما گرفته است. آن روزیکه خداوند از ذرات بر ربوبیّت خود و بر نبوّت محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه اقرار گرفت. و آن روز، زمانی بود که خداوند ائمه طیبین عَلَیهِم ُالسَّلام را بر محمدصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه عرضه داشت در حالیکه ایشان سایه هایی بودند و آنان را از گِلی آفرید که آدم را از آن آفرید. سپس امام باقر عَلَیهِ السَّلام در ادامه فرمودند: خداوند ارواح شیعیان ما را دو هزار سال قبل از بدنهایشان، آفریدو ائمه را بر آنها عرضه کرد و رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه على عَلَیهِ السَّلام را به آنها معرفی نمود و ما آنها را در لحن القول (یعنی در کمترین ملاقات) می شناسیم.

6- یحیی بن ابراهیم بن ابي البلاد، بواسطه ی پدرش، از جدش، نقل می کند که مردی از یارانم که عمران نامیده می شد و در زمان حجاج (حاکم ظالم اموی) برای عمره مشرف شده بود گفتم: آیا امام باقر عَلَیهِ السَّلام را ملاقات کرده ای؟ گفت: بله گفتم: امام چه فرمودند؟ گفت: به من فرمودند: ای عمران از مردم چه خبر؟ گفتم: در حالی از حجّاج جداشدم که بر منبر، پدرتان امیر المؤمنين على عَلَیهِ السَّلام را دشنام میداد پس امام فرمودند: آنانکه ما را آشکارا سب می کنند و دشنام میدهند، دشمنان خدا هستند! بدان که ایشان اگر می توانستند از شیعیان ما باشند، شیعه می گردیدند ولیکن ایشان نمی توانند. همانا خداوند در حالی میثاق ما و شیعیانمان را گرفته است که سایه هایی بوده ایم و اگر مردم سعی کنند که یک نفر به شیعیان ما بیفزایند و یا یک نفر از آنان کم کنند نمی توانند.

در روایات فراوانی اشاره به پاکی طینت شیعه و دوستدار ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام شده است که توصیه می شود برای آشنائی بیشتر با این اسرار مکتوبه و کتب مفصلی از جمله کتاب کاشف الأسرار اثر فاخر حضرت آیت الله ملا نظر على طالقانی که از شاگردان مبرز شیخ اعظم انصاری (رحمة الله عليهما) می باشد مراجعه فرمائید. اما به همه ی این اوصاف می توان گفت که: احدی به شیعیان افزوده و یا از ایشان کم نمی شود، یعنی اگر کسی هم در زمانی به مذهب شیعه چنگ زده و سپس مستبصر می شود در واقع در نزد خداوند او از همان اول شیعه محسوب بوده و این از احادیث این باب مخصوصأ حدیث اولی که گذشت به وضوح آشکار است و خداوند از همه داناتر است.

ص: 61

7- کَیفَ خَلَقَ الله الشّیَعةَ

1- قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ عَلیهِ وَالِه: فَمَا أَحَدٌ مِنْ شِیعَةِ عَلِیٍّ عَلَیهِ السُلام إِلَّا وَ هُوَ طَاهِرُ الْوَالِدَیْنِ تَقِیٌّ نَقِیٌّ مُؤْمِنٌ بِاللَّه فَإِذَا أَرَادَ أَحَدِهِمْ أَنْ يُوَاقِعَ أَهْلَهُ جَاءَ مَلَكٌ مِنَ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ بِأَيْدِيهِمْ أَبَارِيقُ مِنْ مَاءِ الْجَنَّةِ فَيَطْرَحُ مِنْ ذَلِكَ الْمَاءِ فِي الآنِيَتِهِ الَّتِي يَشْرَبُ مِنْهَا فَيَشْرَبُه فَبِذَلِكَ الْمَاءِ وَ يُنْبِتُ الْإِيمَانَ فِي قَلْبِهِ كَمَا يُنْبِتُ الزَّرْعَ فَهُمْ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِمْ وَ مِنْ نَبِيِّهِمْ وَ مِنْ وَصِيِّهِ عَلِيٍّ عَلَیهِ السَّلام وَ مِنِ ابْنَتِيَ الزَّهْرَاءِ ثُمَّ الْحَسَنِ ثُمَّ الْحُسَيْنِ ثُمَّ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ - إلى أن قال-: الَحَمدُللهِ الَّذي جَعَلَ مَحبَّةَ علَىَّ الايِمانَ بَه سبَبَين، یَعنِی سَبَبا لِدُخُول الجَنَّة وسَبَبا لِلنَّجاةِ مِنَ النَّارِ(1) الحديث

2- عن رسول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه قال: إِنَّ لِلَّهِ مَلَكاً رَأْسُهُ تَحْتَ الْعَرْشِ وَ قَدَمَاهُ فِي تُخُومِ الْأَرْضِ اَلسَّابِعَةِ اَلسُّفْلَى بَيْنَ عَيْنَيْهِ رَاحَةُ أَحَدِكُمْ فَاِذا أَرَادَ اَللَّهُ عَزَّ وَجِلٌ أَنْ يَخْلُقَ خَلْقاً عَلَى وَلاَيَةِ على بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلیه السلام أَمَرَ ذَلِكَ اَلْمَلَكُ فَأَخَذَ مِنْ تِلْكَ اَلطِّينَةِ «طِينَةٌ اَلَّتِي خَلَقَ اَللَّهُ مِنْهَا الائِمة وَ شِيعَتَهُمْ» فَرَمَى بِهَا فِي اَلنُّطْفَةِ حَتَّى تَصِيرَ إِلَى اَلرَّحِمِ مِنْهَا يَخْلُقُ وَهيَ المِيثَاقِ الحدِيث(2)

8- شِيعَتُنا خُلِقُوا مِن الحَلاوَة

1-عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هَارُونَ بْنِ مُوَفَّقٍ الْمَدِينِيِّ عَنْ أَبِيهِ قَالَ بَعَثَ إِلَى اَلْمَاضِي عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَوْماً فَأَكَلْتُ عِنْدَهُ وَ أَكْثَرَ مِنَ اَلْحَلْوَاءِ فَقُلْتُ مَا أَكْثَرَ هَذِهِ اَلْحَلْوَاءَ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَنَا وَشِيعَتُنَا خُلِقْنَا مِنَ اَلْحَلاَوَةِ فَنَحْنُ نُحِبُّ اَلْحَلْواء(3)

ص: 62

9- النوادِر

1-عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامٍ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يَقُولُ لِعَلِيٍ: لاَ تَلُومَنَّ النَّاسَ على حُبِّكَ فَاِنَّ حُبَّكَ مَخْزُونٌ تَحْتَ العَرْشِ لاَيَنَالُ حُبُّكَ مَنْ يُرِيدُ أَنَّما يَتَنَزَّلُ مِنَ السَّماءِ بِقَدْرَ(1)

2- عَنْ أَبِي سَعِيدٍ اَلْمَدَائِنِيِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَا مَعْنَى قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ «وَمَا كُنْتَ بِجَانِبِ الطُّورِ إِذْ نَادَيْنَا»فقال عَلَیهِ السَّلام:کِتاباً لَنَا كَتَبَهُ اَللَّهُ يَا أَبَا سَعِيدٍ فِي وَرَقٍ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ اَلْخَلاَئِقَ بالفي عام صَيَّرَهُ مَعَهُ فِي عَرْشِهِ وَ تَحْتَ عَرْشِهِ فيهِ يا شيعةَ آلِ مُحَمَّد أَعْطَيْتُكُمْ قَبْلَ أَنْ تَسْأَلونِي وَ غَفَرْتُ لَكُمْ قَبْلَ أَنْ تَسْتَغْفِرُونِي مَنِ اتانِي مِنْكُمْ بِولاية آل مُحَمَّدٍ اَسْكَنْتُهُ جَنَّتِي بِرَحْمَتِي.(2)

3-.قالَ أبُو عَبْدِ اللهِ عَلَیْهِ السَّلامُ : إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالی زَیَّنَ شِیعَتَنا بِالْحِلْمِ و غَناهُمْ بِالْعِلْمِ لِعِلْمِهِ بِهِمْ قَبْلَ أنْ یَخْلُقَ آدَمَ عَلَیْهِ السَّلامُ .(3)

ص: 64

أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ(یونس/62)

ص: 66

1- البلاءُ أسرَعُ اِلى الشّيعَةِ

1- عن أبي جعفر عَلَیهِ السَّلام قال: البَلاءُ أسرَعُ اِلى شِيعَتُنَا مِنَ الماءِ يَجرِي مِن قُلَّةِ الجَبَلِ اِلى قَرارِهِ(1)

2- خِصالٌ عشرٌ لِلشيعَةِ

1-عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ ابِيطَالِبَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ يَا صَلِيَّ اللَّه وعليهِ وَ آلِهِ يا عَلِيُّ بَشِّرْ شِيعَتَكَ وَمُحِبِّيكَ بِخِصالٍ عَشرٍ أَوَّلُهَا طِيبُ اَلْمَوْلِدِ وَ اَلثَّانِي حُسْنُ ايمَانِهِمْ بِاللَّهِ وَالثَّالِثُ حُبُّ اَللَّهِ لَهُمْ وَ رَابِعُهَا اَلْفُسْحَةُ فِي قُبُورِهِمْ وَخَامِسُهَا: اَلنُّورُ عَلَى اَلصِّرَاطِ بَيْنَ أَعْيُنِهِمْ وَسادِسُها نَزْغُ اَلْفَقْرِ مِنْ بَيْنِ أَعْيُنِهِمْ وَ غِنَى قُلُوبِهِم وسَابِعُهَا الْمَقْتُ مِنَ اَللَّهِ بِعَدُوِّهِمْ وَثَامِنُها الْأَمْنُ مِنَ الْبَرَصِ وَ اَلْجُذَامِ وَ اَلْجُنُونِ وَ تَاسِعُهَا انْحِطَاطُ اَلذُّنُوبِ وَ اَلْخَطَايَا عَنْهُمْ وَ عَاشِرُهَا: هُمْ مَعِي فِي الْجَنَّةِ وَ أَنَا مَعَهُم(2)

3- ثُلُثي القُرآن نَزَلَ فِي الائمَّة و فِي الشّيعَةِ

1- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ:اِنَّما ثُلُثَى اَلْقِرَانِ نَزَلَ فِينَا وَ فِي شِيعَتِنَا مَا كَانَ مِنْ خَيْرٍ فَلناو لِشِّيعَتُنَا وَ الثُّلُثُ اَلْبَاقِي شَرِكْنَا مَعَ النَّاسِ فَمَا كَانَ فِي شَرٍ فَلِعَدُوِّنَا ثُمَّ قَال:« هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ» (3)، فَنَحْنُ أَهْلَ اَلْبَيْتِ أُولُو اَلْأَلْبَابِ وَ اَلَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ عَدُوُّنَا وَ شِيعَتُنَا هُمُ المُهتَدُونَ إِلى دِينِ اللَّهِ وَ دينِ نَبيِّهِ وَمَلائِكَتِهِ(4)

ص: 68

4-مُحِبُّوا الأَئمَّةِ عَلَیهِم ُالسَّلام مَعَهُم

1- قال على عَلَیهِ السَّلام: نَحنُ وَمَن أحبَّنا کَهاتَينِ حَتّى نَرِدَ عَلى نَبيِّنا الحَوضَ و قَرَنَ إِصبعيهِ السَبَّابتَين(1)

2- قال رسول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه لعلى عَلَیهِ السَّلام: يَا عَلِيُّ !شِيعَتُكَ هُمُ الْفَائِزُونَ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فَمَنْ أَهَانَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ اَهَانَكَ وَ مَنْ أَهَانَكَ فَقَدْ أَهَانَنِي وَ مَنْ أَهَانَنِى أَدْخَلَهُ اَللَّهُ نَارَ جَهَنَّمَ فِيها وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ يا عَلِيُّ أَنْتَ مِنِّي وَ اَنَا مِنْكَ وَ رُوحُكَ مِنْ رُوحِي وَ طَينَتُكَ مِنْ طِينَتِي وَ شِيعَتُكَ خُلِقُوا مِنْ فَضْلِ طِينَتِنَا فَمَنْ أَحَبَّهُمْ فَقَدْ أَحَبَّنَا وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَقَدْ أَبْغَضَنَا و مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَانَا و مَن وَدَّهُمْ فَقَدْ وَدَّنَا يا عَلِيُّ! اَنَّ شِيعَتَكَ مَغْفُورٌ لَهُمْ عَلَى مَا كَانَ فِيهِمْ مِنْ ذُنُوبٍ وَ عُيُوبٍ يَا عَلَى أَنَا اَلشَّفِيعُ لِشِيعَتِكَ غَداً اذا قُمْتَ اَلْمَقَامَ اَلْمَحْمُودَ فَبَشِّرْهُمْ بِذَلِكَ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ شِيعَةُ اَللَّهِ وَ أَنْصارُكَ اِنْصارَاللَّهُ وَ أوليائكَ اَوْلِيَاءُ اَللَّهِ وَ حِزْبُكَ حِزْبُ اَللَّهِ يَا عَلَى سَعْدٍ مَنْ تَوَلاَّكَ وَ شَقَى مَنْ عَادَاك .(2)

3- عَنْ سَدِيرٍ قَالَ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: أَنْتُمْ آلُ مُحَمَّدٍ أَنْتُمْ آلُ مُحَمَّدِ(3)

4-عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ عَنْ أَبِيعَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: مَنْ أَحَبَّنا فَهُوَ مِنَّا اهلَ البَيْتِ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مِنْكُمْ ؟قَالَ: مِنَّا وَاللَّهِ، أَمَا سمِعتَ قولَ اللّهِ و هو قول ابراهيمَ عليه السّلام «فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي(4)» (5)

ص: 70

5-عَنْ محَمَّد الحلبي عَنْ أَبِي عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلامُ قالَ مَنِ اتَّقَى مِنْكُمْ وَاَصْلَحْ فَهُوَ مِنَّا اَهْلَ الْبَيْتِ؟ قَالَ مِنْكُمْ اَهْلَ اَلْبَيْتِ قَالَ مِنَّا اهْلَ اَلْبَيْتِ قال فيها إبراهيم «فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي »قَالَ عُمَرُ بْنُ يَزِيدَ قُلْتُ لَهُ مَنْ آلُ مُحَمَّدٍ ؟قَالَ: اي وَاللَّهِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ اي وَاللَّهِ مِنْ أَنْفُسِهِمْ .اَمَا تسمعُ اَللَّهَ يَقُول: «إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ»(1) وَ قولَ اِبراهیم: «فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي»(2)

6-قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :مَنْ أَكْرَمَ لَنَا مُوَالِياً فَبِكَرَامَةِ اَللَّهِ تَعَالي بُدا وَ مَنْ أَهَانَهُ فَلِسَخَطِ اَللَّهِ تَعَرَّضَ وَ من أحسَنَ اِلى شِيعَتَنا فَقَدْ أَحْسَنَ إِلَى أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ أَحْسَنَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ فَقَدْ أَحْسَنَ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ وَمَنْ أَحْسَنَ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ فَقَدْ أَحْسَنَ إِلَى اَللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنَ إِلَى اَللَّهِ كَانَ وَ اَللَّهِ مَعَنَا فِي الرَّفِيقِ اَلْأَعْلى(3)

7- عَنْ رَمِيلَةَ قَالَ وُعِكْتُ وَعَكاً شَدِيداً فِي زمَانِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَوَجَدْتُ مِنْ نَفْسِي خَقَّةً فِي يَوْمِ اَلْجُمُعَةِ وَ قُلْتُ لاَ أَعْرِفُ شَيْئاً أَفْضَلَ مِنْ أَنْ أُفِيضَ عَلَى نَفْسِي مِنَ اَلْمَاءِ وَ أُصَلَى خَلْفَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَفَعَلْتُ ثُمَّ جِئْتُ الى اَلْمَسْجِدِ فَلَمَّا صَعِدَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلْمِنْبَرَ عَادَ عَلَى ذَلِكَ اَلْوَعْكِ فَلَمَّا انْصَرَفَ أَميرُ المُؤمِنينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ودَخَلَ الْقَصْرَ دَخَلْتُ مَعَهُ فَقالَ يا رُمَيْلَةُ رَأْيُكَ وَأنتَ مُتَشَبِّكٌ بَعضُكَ في بَعْضٍ فَقُلْتُ نَعَمْ و قَصَصْتُ عَلَيْهِ الْقِصَّةَ الَّتِي كُنْتُ فِيهَا وَ الَّذِي حَمَلَنِي عَلَى اَلرَّغْبَةِ فِي اَلصَّلاَةِ خَلْفَهُ فَقَالَ يَا رُمَيْلَةُ لَيْسَ مِنْ مُؤْمِنٍ يَمْرَضُ إِلاَّ مَرِضْنَا بِمَرَضِهِ وَلا يَحْزَنُ الآ حُزِنا بِحُزْنِهِ وَ لا يَدَعُوا الآ آمِناً لِدُعَائِهِ وَلاَ يَسْكُتُ الاّ دَعَوْنَا لَهُ فَقُلْتُ لَهُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ جَعَلَنِي اَللَّهُ فِدَاكَ هَذَا لِمَنْ مَعَكَ فِي اَلْقَصْرِ؟ أَرَأَيْتَ مَنْ كَانَ فِي أَطْرَافِ الْأَرْضِ ؟قَالَ يَا رُمَيْلَةُ لَيْسَ يَغِيبُ عَنَّا مُؤْمِنٌ فِي شَرْقِ الأَرْضِ ولا فِي غَرْبِهَا(4)

ص: 72

5- محمّد حلبی از امام صادق عَلَیهِ السَّلام نقل می کند که امام فرمودند: هریک از شما که تقوی پیشه کند و صالح باشد از ما اهل بیت است. پرسیدم از شما اهل بیت است؟ امام فرمودند: از ما اهل بیت است و این آیه شریفه را از زبان ابراهيم عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند: «هر که از من تبعیت کند از من است» عمر بن یزید گوید از امام پرسیدم آیا از آل محمد است؟ امام فرمودند: بلی قسم به خدا از آل محمد است بلی قسم به خدا از خود ایشان است. آیا نشنیده ای قول خداوند را که فرمودند: «همانا سزاوارترین مردم به ابراهیم پیروان او هستند» و سخن ابراهیم را که فرمود «پس هر که مرا تبعیت کنداز من است».

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هرکه اهل ولایت و دوستی ما را گرامی بدارد خداوند تعالی او را تکریم فرماید و هرکه به اهل ولایت ما اهانت کند در معرض خشم و سخط خداوند قرار می گیرد و هر که به شیعه ی ما نیکی کند به امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام نیکی کرده و هر که به امیرالمؤمنین عَلَیهِ السَّلام نیکی کند به رسول خدای احسان نموده و هر که به رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نیکی کند به خدا خوبی کرده و هرکه به خداوند احسان و نیکی کند قسم به خداوند در جایگاه بلند همراه ماست.

7- رمیله نقل می کند که در زمان امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام به تب شدیدی مبتلا بودم و در روز جمعه که از شدت آن تب فروکش کرد من نیز با خود گفتم هیچ چیزی با فضیلت تر از این نیست که آبی به خود زده و پشت سر امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام نماز جمعه را اقامه کنم. پس هنگامی که چنین کردم و امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام از منبر بالا رفتند مجددا آن تب شدید عود نمود (و حالم را دگرگون ساخت)، پس هنگامی که امام على عَلَیهِ السَّلام بازگشتند و داخل قصر شدند همراه ایشان داخل قصر شدم، امام فرمودند: ای رمیله چرا به خود می پیچی؟ من نیز شرح حال خود و علت حضور در مسجد جهت اقامه ی نماز پشت سر امام را عرضه داشتم. پس امام فرمودند: ای رمیله هیچ مؤمنی مریض نمی شود مگر آنکه ما به مرض او مریض می شویم و محزون و غمگین نمی شود مگر آنکه ما نیز به حزن و اندوه او محزون میشویم و دعا نمی کند مگر آنکه ما برای دعایش آمین می گوئیم و از دعا باز نمی ماند مگر آنکه ما برایش دعا می کنیم. پس عرض کردم ای امیرمؤمنان، فدایتان شوم، آیا این شفقت و مهربانی صرفا برای کسانی است که همراه شما در قصر حضور دارند؟ آیا شما کسانی را که در اطراف و اکناف زمین هستند می بینید؟ امام فرمودند: ای رمیله هیچ مؤمنی در شرق و غرب زمین از ما پنهان نیست.

ص: 73

8-عَنْ أَبِي اَلرَّبِيعِ اَلشَّامِيِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بَلَغَنِي عَنْ عَمْرِو بْنِ اِسْحَاقَ حَدِيث فَقَالَ أَعْرِضْهُ قَالَ دَخَلَ عَلَى أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَرَأَى صُفْرَةً فِي وَجْهِهِ قَالَ مَا هَذِهِ اَلصُّفْرَةُ فَذَكَرَ وَجَعاً بِهِ فَقَالَ لَهُ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَنَّا لَنَفْرَحُ لِفَرَحِكُمْ وَ نَحْزَنُ لِحُزْنِكُم وَنَمرَضُ لِمَرَضِكُم وَ نَدْعولَكُم فَتَدُعونَ فَنُؤَمِّنُ قال عَمْرٌو قَد عَرَفْتُ ما قُلتَ ولكِن كَيفَ نَدْعُو فَتُؤَمِّنُ؟ فَقَالَ اَنَا سَواءٌ عَلَيْنَا اَلْبَادَى وَ الحاضر فَقَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ صَدَقَ عَمْرٌو (1)

9- عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ اَلْفَضْلِ اَلْهَاشِمِيِّ قَالَ :كُنْتُ عِنْدَ اَلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ محمد اذ دَخَلَ اَلْمفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ فَلَمَّا بَصُرَ بِهِ ضَحِكَ إِلَيْهِ ثُمَّ قالَ إِلى يا مُفَضَّلُ وَ رَبِّي اِنِّي لَأُحِبُّكَ وَ أُحِبُّ مِنْ حُبِّكَ يَا مُفَضَّلُ لَوْ عَرَفَ جَمِيعُ أَصْحَابِي مَا تَعْرِفُ مَااخْتَلَفَ اِثْنَانِ فَقَالَ لَهُ المفضلُ: يَا اِبْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَقَدْ حَسِبْتُ أَنْ أَكُونَ قَدْ أُنْزِلْتُ فَوْقَ مَنْزِلَتِي فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: بَلْ أُنْزِلْتَ اَلْمَنْزِلَةَ اَلَّتِي أَنْزَلَكَ اَللَّهُ بِهَا فَقَالَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَمَا مَنْزِلُهُ جَابِرُبْنُ يَزِيدَ مِنْكُمْ قَالَ مَنْزِلَةُ سَلْمَانَ مِنْ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَى اللهُ عَلَيهِ وَ الِه قَالَ فَمَا مَنْزِلَةُ دَاوُدَ بْنِ كَثِيرٍ اَلرُّقَى مِنْكُمْ قَالَ مَنْزِلَةُ اَلْمِقْدَادِ مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَى اللهُ عَلَيهِ وَ الِه قَالَ: ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَى فَقَالَ يَا عَبْداللَّهِ بْنَ اَلْفَضْلِ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي خَلَقَنا مِن نُورِ عَظَمَتِهِ وَ صَنَعَنا بِرَحْمَتِهِ وَخَلَقَ أَرْواحَكُمْ مِنّا فَنَحْنُ نَحِنُّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ تَحِنُّونَ إِلَيْنَا وَ اَللَّهِ لَوْ جَهَدَ أَهْلُ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ أَنْ يَزِيدُوا فِي شِيعَتِنَا رَجُلاً أَوْ يَنْقُصُوا مِنْهُمْ رَجُلاً مَا قَدَرُوا عَلَى ذَلِكَ وَ أَنَّهُمْ لَمَكْتُوبُونَ عِنْدَنَا بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ عشايرِهِم وَ أَنْسَابِهِمْ يَا عَبْدَاللَّهِ بنَ الفَضلِ ولَوْ شِئْتَ لَأَرَيْتُكَ إِسْمَكَ فِي صَحِيفَتِنَا قَالَ :ثُمَّ دَعَا بِصَحِيفَةٍ فَنَشَرَهَا فَوَجَدْتُهَا بَيْضَاءَ لَيس فِيهَا أَثَرُ اَلْكِتَابَةِ فَقُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ مَا أَرَى فِيهَا أَثَرَ اَلْكِتَابَةِ قَالَ فَمَسَحَ يَدَهُ عَلَيْهَافَوَجَدْتُهَا مَكْتُوبَةً وَ وَجَدْتُ فِي أَسْفَلِهَا إِسْمِي فَسَجَدْتُ لِلَّهِ شُكْرَا.؟(2)

ص: 74

8- ابوربيع شامی می گوید: به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کردم: حدیثی از عمرو بن اسحاق شنیده ام، پس فرمودند بازگو کن، عرض کردم: عمرو گفته است که روزی نزد امیرالمؤمنين عَلَیهِ السَّلام مشرف شدم و امام علت زرد بودن رنگ چهره ی مرا جویا شدند و من نیز بیماری و درد خود را بیان کردم پس امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا ما به شادمانی شما، شاد و به حزن شما اندوهناک میگردیم، به خاطر بیماری شما، بیمار می شویم و شما را دعا می کنیم و هرگاه دعا کنید آمین می گوئیم. عمرو عرض کرد: آنچه را که فرمودید متوجه شدم لیکن چگونه است که شما به دعای ما آمین می گوئید؟ (آیا شما صدای ما را می شنوید و یا ما را می بینید؟) امام فرمودند: برای ما حاضر و غایب یکسانند. امام صادق عَلَیهِ السَّلام پس از استماع حدیث فرمودند حديث عمروصحیح است.

9- عبدالله بن فضل هاشمی گوید: در محضر امام صادق عَلَیهِ السَّلام بودم که مفضل بن عمر بر امام وارد شد، هنگامیکه امام او را دیدند به چهره ی او تبسمی نموده و فرمودند: ای مفضّل نزدیک من آی،به خدا قسم من تو را دوست دارم و محبیّن تو را نیز دوست دارم. ای مفضّل اگر تمامی اصحاب من به آنچه که تو عارفی، عارف باشند هیچ تفاوتی بین دو نفر از آنان نخواهد بود. مفضّل به امام عرض کرد: ای پسر رسول خدا گمان می کنم بیش از آنکه شایسته باشم مرا جایگاه و مقام دادید و مرا بالاتر از آنچه که هستم معرفی فرمودید. امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: خداوند تو را در این جایگاه قرار داده است، پس عرض کرد: ای پسر رسول خدا منزلت جابر بن یزید نسبت به شما چگونه است؟ امام فرمودند: منزلت او در نزد من همچون جایگاه سلمان در پیش رسول خدا می باشد، عرض کرد: منزلت داود بن کثیر رقی نسبت به شما چگونه است؟ امام فرمودند: مقام او در نزد ما همچون منزلت مقداد در پیش رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه می باشد، و سپس رو به من کردند و فرمودند: ای عبدالله بن فضل همانا خداوند تبارک و تعالی ما را از نور عظمتش خلق فرموده است و ما را با رحمت خود ایجاد کرده است و روح شما را از ما آفریده است پس ما مشتاق شمائیم و شما نیز مشتاق ما هستید. بخدا قسم که اگر اهل مشرق و مغرب سعی خویش را در افزایش یا کاهش تعداد شیعیان ما مبذول کنند بر چنین کاری موفق نشوند. و چگونه بر این کار قدرت داشته باشند در حالیکه نام شیعیان و پدران و عشیره و بستگان آنها در نزد ما مکتوب است. ای عبدالله بن فضل اگر بخواهم، نامت را در کتابمان نشانت می دهم. سپس کتابی را طلب کرده و آن را گشودند پس چون در آن نگریستم، آن کتاب را سفید یافتم و هیچ اثری از نوشته در آن نبود. عرض کردم ای فرزند رسول خدا که در این کتاب نوشته ای نیست. امام عَلَیهِ السَّلام دست مبارک خویش را بر آن کشیدند پس نوشته های آن آشکار شدو در پایین آن نام خود را یافتم و به خاطر تشکر از خداوند سجده ی شکر بجای آوردم.

ص: 75

10- عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَصِلَنا فلْيَصِل فُقَرَاءَ شِيعَتِنَا وَ مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَزُورَ قُبُورَنَا فليز قُبُورَ صُلَحَاءِ إِخْوَانِنَا(1)

11- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَحْيَا مَحْيايَ و يَمُوتَ مَمَاتِي و يَسْكُنَ جَنَّةَ عَدْنٍ فَليَتَوالَ عَليَّاً مِن بَعْدِي ولْيَقْتَدِ بِأَهْلِ بَيْتِي فَانَّهُمْ عِتْرَتِي خُلِقُوا مِنْ طِينَتِي وَ رُزِقُوا فَهْمِي وَ عِلْمِي فَوَيْلٌ لِلْمُكَذِّبِينَ بِفَضْلِهِمْ مِنْ أَمَّتِى الْقاطِعِينَ مِنْهُمْ صِلَتِي لاَ أَنَالَهُمُ اَللَّهُ شَفَاعَتِي.(2)

12-قَالَ أَبُو عَبدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لِأَصْحَابِهِ اِبْتِدَاءً مِنْهُ: أَحْبَبْتُمُونَا وَ ابْغَضَنَا اَلنَّاسُ وَصَدَّقْتُمُونَا وَ كَذَّبَنَا النَّاسُ وَ وَصَلْتُمُونَا وَ جَفَانَا اَلنَّاسُ فَجَعَلَ اَللَّهُ مَحْيَاكُمْ مَحْيَانَا وَ مَمَاتَكُمْ مَمَاتَنَا أمَا واللَّهِ ما بَيْنَ الرَّجُلِ مِنكُم وبَيْنَ أَنْ يُقِرَّ اَللَّهُ عَيْنَهُ اِلاّ أَنْ تَبْلُغَ نَفْسُهُ هذا اَلمَكانَ« وَ أَوْمَأَ إِلَى حَلْقِهِ فَمَدَّ اَلْجِلْدَةَ »ثُمَّ أَعَادَ ذَلِكَ فَوَ اَللَّهِ مَا رَضِيَ حتي حَلَفَ فَقَالَ :وَاللَّهِ اَلَّذِي لاالَّه الاهوَ لَحَدَّثَنِي ابِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِىَّ بِذَلِكَ إنَّ النَّاسَ اَخْذُوا هَهْنَا وَ هَهنَا وأَنَّكُمْ أَخَذْتُمْ حَيثُ اخذَ اَللَّهَ انَّ اللَّهَ اِخْتارَ مِنْ عِبادِهِ مُحَمَّداً صَلَّي الله وَعليهِ وَ آلِهِ وَ اِخْتَرْتُمْ خِيَرَةَ اَللَّهِ فَاتَّقُوا اَللَّهَ وَ اوالأماناتِ اِلى الْأَسْوَدِ وَ الأَبْيَضِ وَ اِنْ كانَ حَروريّاً وانِ كانَ شَامِيّا(3)

ص: 76

10- امام کاظم عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر که نمی تواند به ما صله کند و چیزی ببخشد، پس به شیعیان فقير ما صله نماید و هر که نمی تواند قبرهای ما را زیارت کند پس قبرهای برادران صالح ما (شیعیان درستکار) را زیارت کند.

11- رسول خدا فرمودند: هر که خوش دارد همچون من زندگی کند و همچون من بمیرد و در بهشت عدن ساکن شود باید پس از من ولایت علی را بپذیرد و به اهل بیت من اقتدا کند چرا که ایشان خاندان و عترت من هستند و از طینت من آفریده شده اند و از فهم و علم من بهره مند شده اند. پس وای بر کسانی از امت من که فضل و برتری آنها را تکذیب کنند و از ایشان ببُرند، خداوند ایشان را به شفاعت من نرساند.

12- امام صادق عَلَیهِ السَّلام خطاب به اصحاب خود چنین آغاز سخن کردند: شما ما را دوست میدارید ولی مردم (غیر شیعه) نفرت مارا در دل دارند، شما ما را تصدیق کردید ولی مردم ما را انکار کردند، شما به ما وصل شدید ولی مردم به ما جفا کردند پس خداوند زندگانی شما را زندگانی ما، و مرگ شما را مرگ ما قرار داد، آگاه باشید قسم بخداوند بین مردی از شما و بین اینکه خداوند چشم او را روشن کند (عاقبت بخیر شود)، جز رسیدن جانش به این مکان نیست و با اشاره به حلق مبارکشان پوست آن را کشیدند (کنایه از مرگ) سپس آن را تکرار کردند و راضی نشدند مگر اینکه بر این مطلب قسم یاد نمودند، پس فرمودند: سوگند به خدایی که هیچ معبودی جز او نیست پدرم امام باقر عَلَیهِ السَّلام به من فرمودند: همانا مردم از اینجا و آنجا (دین خود را) اخذ می کنند و شما از جایی دریافت می کنید که خداوند به آن امر کرده، همانا خداوند از میان بندگانش محمد را برگزیده است و شما نیز برگزیده ی خداوند را برگزیده اید پس تقوا پیشه کنید و امانتها را به صاحبش برگردانید چه سیاه باشد چه سفید، از خوارج باشد و یا اهل شام.

ص: 77

5- حب الأئمة عَلَیهِم ُالسَّلام لِمُحبِّيهم وَ أشياعِهِم

1-عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قالَ:دَخَلَ أَبِي اَلْمَسْجِدَ فَاِذا هُوَ بِأُنَاسٍ مِنْ شِيعَتِنَا فَدَنَا مِنْهُمْ فَسَلَّمَ عَلَيْهِمْ ثُمَّ قَالَ لَهُمْ :واللَّهِ انِّي لَأُحِبُّ رِيحَكُمْ وَ أَرْوَاحَكُمْ وَ أنَّكُم لَعَليُّ دِينُ اللَّهِ ومَا بَيْنَ أَحَدِكُمْ وبَيْنَ أن يَغْتَبِطَ بِمَا هُوَ فِيهِ اِلاّ أَنْ يَبْلُغَ نَفْسُهُ هَاهُنَا- وَ أَشَارَ بِيَدِهِ الى حَنْجَرَتِهِ -فَاعِينُونا بِوَرَعٍ وَ اِجْتِهَادٍ وَ مَنْ يَأْتِمَّ مِنْكُمْ بِامامٍ فَلْيَعْمَلْ بِعَمَلِهِ أَنْتُمْ شُرَطُ اَللَّهِ وَ أَنْتُمْ أَعْوَانُ اَللَّهِ وَ اَنْتُمْ أَنْصَارُ اَللَّهِ وَ أَنْتُمُ اَلسَّابِقُونَ اَلاَوِلُونَ وَ أَنْتُمُ السَّابِقُونَ اَلاَخِرُونَ وَ أَنْتُمُ اَلسَّابِقُونَ الى اَلْجَنَّةِ قَدْ ضَمِنَّا لَكُم اَلْجِنَانِ بِأَمْرِ اَللَّهِ وَ رَسُولِهِ كَانَكُمْ فِي الْجَنَّةِ تَتَنَافَسُونَ في فَضائِلِ الدَّرَجاتِ كُلُّ مُؤْمِنٍ مِنْكُمْ صِدِيقٌ وَ كُلُّ مُؤْمِنَةٍ مِنْكُمْ حَوْرَاءُ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا قَنبَرُ! قُمْ فَاسْتَبْشِرْ فَاللَّهُ سَاخِطٌ عَلَى اَلْأُمَّةِ مَا خَلَا شِيعَتَنَا أَلاَ وَانِ لِكُلِّ شَيءٍ شَرَفاً وَ شَرَفُ الدِّينِ اَلشِّيعَةُ أَلاَ وَانِ لِكُلِّ شَيْءٍ عِمَاداً وَ عِمَادُ اَلدِّينِ اَلشَّيعَهُ أَلاَ وَانٍ لِكُلِّ شَيْءسِيداً وَ سَيِّدُ اَلْمَجَالِسِ مَجْلِسُ شِيعَتِنا ألا وانٍ لِكُلِّ شَيْءٍ شُهُوداً وَ شُهُودُ اَلْأَرْضِ سُكَّانُ شِيعَتِنَا فِيهَا أَلاَ وَانِ مَنْ خَالَفَكُمْ مَنْسُوبٌ إِلَى هَذِه الآية: «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ*عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ*تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً»(1)أَلاَ وَانٍ مَنْ دَعَا مِنْكُمْ فَدُعَاؤُهُ مُسْتَجَابٌ أَلاَ وَانِ مَنْ سَأَلَ مَنْ مِنْكُمْ حَاجَّهُ فَلَهُ بِهَا مِائَةٌ يَا حَبَّذَا حُسْنُ صُنْعِ اللَّهِ اِلَيْكُمْ تَخْرُجُ شِيعَتُنَا مِنْ قُبُورِهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مُشْرِقَةً أَلْوَانُهُمْ وَ وُجُوهُهُمْ قَد أُعطُوا الأَمَانَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ وَ اَللَّهُ اشْدُ بِا لِشِيعِنَا مَنَالِهِمْ (2)

2-عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اَلْعَزِيزِ قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ: وَاللَّهِ إِنِّي لَأُحِبُّ رِيحَكُمْ و أَرْوَاحَكُمْ وَ رُؤْيَتَكُمْ وَ زِيَارَتِكُمْ وَ اِنِّي لَعَلَى دِينِ اَللَّهِ وَ دِينِ مَلاَئِكَتِهِ فَأَعِينُوا عَلَى ذَلِكَ بِوَرَعٍ أَنَا فِي اَلْمَدِينَةِ بِمَنْزِلَةِ اَلشَّعْرَةِ أَتَقَلْقَلُ حَتَّى أَرَى اَلرَّجُلَ مِنْكُمْ فاستريحَ اَلْيَهُ(3)

ص: 78

3-عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ اَلْوَلِيدِ قَالَ: سَمِعْتُ أبَا عَبدِالله عَلَيهِ السَّلام يَقولُ «وَنَحنُ جماعَة »وَ اللّه اِنّي لَأُحِبُّ رُؤْيَتَكُمْ وَ أَشْتَاقُ إِلَى حَدِیثِکُم.(1)

4-عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ لَإِنْ أُطْعِمْ رَجُلاً مِنْ شِيعَتِي أَحِبُّ إِلَى مَنْ أَنْ أُطْعِمَ أُفُقاً مِنَ اَلنَّاسِ قُلْتُ كَمِ اَلْأُفُقُ؟ قَالَ مِائَةُ أَلْف(2)

5-عَنْ حَبِيبٍ قَالَ: قَالَ لَنَا أَبُو عَبْداللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :مَا أَحَدٌ أَحَبَّ إِلَى مِنكُمُ انَّ النَّاسَ سَلَكُوا سُبُلاً شَتَّى ومِنْهُمْ آخِذٌ بِهَواهُ وَ مِنهُم آخِذٌ بِرَأيِهِ وَ أنَّكُم أَخَذْتُم بِأَمرِهِ أصل(3)

6-عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ كُنْتُ مَعَ أَبِي حَتَّى اِنْتَهَيْنَا إِلَى اَلْقَبْرِ وَ اَلْمِنْبَرِ فَاِذا أُنَاسٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَوَقَفَ عليهِ السَّلاَمُ وَ قَالَ وَ اَللَّهِ اِنِّي لَأُحِبُّكُمْ وَ أُحِبُّ رِيحَكُمْ وَ أَرْوَاحَكُمْ «الى أن قَالَ»أَنْتُمْ شُرْطَةُ اَللَّهِ وَ أَنْتُمْ شِيعَةُ اَللَّهِ وَ أَنْتُمُ اَلسَّابِقُونَ فِي الآخِرَةِ اِلى الجَنَّة ضَمَنّالُكُم اَلجنَّةَ بِضَمَانِ اللّه عزّوجل وَ ضَمَانِ رَسُولِهِ أَنْتُمُ اَلطَّيِّبُونَ وَ نِسَاؤُكُمُ اَلطَّيِّبَاتُ« الى أن قَالَ» وَ اَللَّهِ اَنْ صَائِمَكُمْ لَيَرْتَعُ فِي رِيَاضِ اَلْجَنَّةِ وَ اَللَّهِ اِنَّ حاجَّكُم وَ مُعْتَمِرَكُم لَمِن خَاصَّةِ اَللَّهِ وَ أَنْتُمْ جَمِيعاً لَأَهْلُ دَعْوَةِ اَللَّهِ وَ أَهْلُ اجَابَتِهِ« الى أَنْ قَالَ» وَ اَللَّهِ مَا دَعَا مُخَالِفٌ دَعْوَةَ خَيْرٍ الآ كَانَتْ اجَابَةُ دَعْوَتُهِ لَكُمْ وَلا دَعَا أَحَدٌ مِنْكُمْ دَعْوَةَ خَيْرٍ الاّ كَانَتْ لَهُ مِنَ اللَّهِ مِائَةٌ ولا أَحَدٌ مِنْكُمْ سَأَلَهُ مَسْأَلَةً إِلاَّ كانَت لَهُ مِنَ اللَّهِ مِائَةٌ ولا عَمِلَ أحَدٌ مِنْكُمْ حَسَنَةً الا لَم يُحْصِ تَضَاعُفُهَا«الحديث »(4)

ص: 80

3- عبدالله بن ولید گوید: جماعتی بودیم که در نزد حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام حضور داشتیم که آن حضرت فرمودند: قسم بخداوند همانا من دیدار شما را دوست داشته و مشتاق گفتگو با شما هستم.

4- عمروبن ابی مقدام از قول پدرش از قول امام باقر عَلَیهِ السَّلام نقل کند که فرمودند: اگر مردی از شیعیانم را طعام دهم نزد من از اطعام افقی از مردم محبوبتر است. راوی می گوید پرسیدم: افق چه تعدادی از مردم است؟ فرمودند: یکصد هزار نفر.

5- حبیب گوید: امام صادق عَلَیهِ السَّلام به ما فرمودند: هیچکس نزد من محبوب تر از شما نیست همانا مردم راههای مختلفی را پیمودند، گروهی پیرو هوای خویش شدند و گروهی خود رأی گردیدند و همانا شما به امری چنگ زدید که دارای اصل و ریشه است.

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همراه پدرم حضرت باقر عَلَیهِ السَّلام بودم که به قبر پیامبری صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و منبر ایشان رسیدیم و با گروهی از اصحابشان روبرو شدیم پس امام عَلَیهِ السَّلام ایستادند و فرمودند: قسم بخداوند من شما را دوست دارم، بوی شما و ارواح شما را دوست دارم، (تا اینکه فرمودند): شما بهترین اعوان خداوند هستید، شما شیعه و پیرو خداوندید و در آخرت شما به بهشت پیشی می گیرید، ما بهشت را با ضمانت خداوند عزّوجلّ و ضمانت پیامبرش برای شما تضمین کرده ایم.

شما طيب و پاکید و زنان شما نیز پاک و طیبند، (تا اینکه فرمودند): قسم به خداوند روزه دار شما در باغهای بهشت گردش می کند و هر که از شما حج و عمره بجا آورد نزد خداوند از خواص است و همه ی شما اهل دعوت الهی و اهل اجابت او هستید (تا اینکه فرمودند): قسم بخداوند هیچ مخالفي دعای خیری نکرد مگر آنکه اجابت دعای او برای شما بود و هیچ یک از شما دعای خیر نمی کند مگر آنکه از جانب خداوند برایش صد برابر اجابت می کند و هیچ یک از شما درخواستی از خداوند نمی کند مگر آنکه صد برابر آن از جانب خداوند به او داده می شود و هیچ یک از شما عمل حسنه و نیکی انجام نمی دهد مگرآنکه بواسطه ازدیاد آن قدرت شمردن نداشته باشد.

ص: 81

7-قالَ الصَّادِقَ عَلَیهِ السَّلام رَحِمَ اَللَّهُ شِيعَتَنَا أَنَّهُمْ أُوذُوا فِينَا ولَمْ نُوذ فِيهِمْ. شِيعَتَنَا مِنَّا قَدْ خُلِقُوا مِنْ فَاضِلِ طِينَتِنَا وَ عَجَنُوا بِنُورِ وَلايَتِنَا رَضُوا بِنَا أئِمَّةً وَرَضِينَا بِهِمْ شِيعَةً يُصِيبُهُمْ مُصَابُنَا ويَبْكِيهِمْ مَا أَصَابَنَا و يَحْزُنُهُمْ حُزنُنا ويَسُرُّهُم سُرورَنا وَنَحنُ أيضاً نَتَأَلَّمُ لِتَالِمِهِمْ و نَطَّلِعُ عَلَى أَحْوَالِهِمْ فَهُمْ مَعَنَا لاَ يُفَارِقُونَا وَلا نُفَارِقُهُمْ لِأنَّ مَرجِعَ العَبدِ إِلَى سَيِّدِهِ وَ مُعَوَّلُهُ عَلَى مَوْلاَهُ فَهُمْ يَهْجُرُونَ مَنْ عَادَانَا وَ يَجْهَرُونَ بِمَدْحِ مَنْ وَالانا وَ يُبَاعِدُونَ مَنْ آذَانَا اَللَّهُمَّ أَحْيِيْ شِيعَتَنَا فِي دَوْلَتِنا وَ أَبقِهِمْ فِي مُلْكِنا اَللَّهُمَّ ملكْتَنا اَللَّهُمَّ إِنَّ شِيعَتَنا مِنَّا وَ مُضَافِينَ إِلَيْنَا فَمَنْ ذِكْرِ مُصَابِنَا وَ بَكَى لِأَجْلِنَا أَوْ تباكي اِسْتَحَى اَللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُ بِالنَّارِ.(1)

8 -رُوِيَ أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ كَانَ يَوْماً مَعَ جَمَاعَةٍ مِنْ أَصْحَابِهِ مَارّاً فِي بَعْضِ اَلطُّرُقِ وَ إِذَاهُمْ بِصِبْيَانٍ يَلْعَبُونَ في ذَلِكَ اَلطَّرِيق فَجَلَسَ اَلنَّبِيُّ عِنْدَ صَبِيٍ مِنهُم وَ جَعَلَ يَقيلُ ما بَيْنَ عَيْنَيهِ وَ وَيُلاطِفُهُ ثُمَّ أقعَدَهُ فِي حَجْرِهِ وَ هُوَ مَعَ ذَلِكَ يُكْثِرُ تَقْبِيلَهُ فَقَالَ لَهُ بَعْضُ اَلْأَصْحَابِ يَا رَسُولَ اَللَّهِ مَا نَعرِفُ هَذا الصَّبِيَّ الَّذِي قَد شَرَّفتُهُ بِتَقبيلِكَ وَجُلوسِكَ عِندَةً وَ أَجْلَسْتَهُ فِي حَجْرِكَ وَ لاَ نَعْلَمُ ابْنَ مَنْ هُوَ؟ فَقَالَ اَلنَّبِيُّ :يَا أَصْحابِي لاَ تَلُومُونِي فَإِنِّي رَأَيْتُ هَذَا اَلصَّبِىَّ يومأ يَلْعَبُ مَعَ اَلْحُسَيْنِ وَ رَأَيتُهُ يَرفَعُ التُّرابَ مِن تَحتِ أَقدامِهِ وَ يَمسَحُ بِهِ وَجهَهُ وعَيْنيهِ مَعَ صِغَرِ سِنِّهِ فَأَنَا مِنْ ذَلِك اَليَوم بقيت أَحِبُّ هَذَا اَلصَّبِيَّ حَيْثُ أَنَّهُ يُحِبُّ وَلَدِي اَلْحُسَيْنَ فاحببْتُهُ لِحُبِّ اَلْحُسَيْنِ و فِي يَومِ القِيامَةِ أَكُونُ شَفِيعاً لَهُ و لِأَبِيهِ ولأُمِّهِ كَرَامَةً لَهُ ولَقَدْ أخْبَرَنِي جبْرائيلُ أَنَّهُ يَكُونُ هَذَا الصَّبِىُّ مِنْ أَهْلِ الْخَيْرِ والصَّلاحِ وَ يَكُونُ مِن أَنْصَارِ اَلْحُسَيْنِ فِي وَقْعَةِ كَرْبَلاَءَ فَلِأَجْلِ هَذَا أَحْبَبْتُهُ وَ أَكْرَمْتُهُ كَرَامَةً لِلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ.(2)

ص: 82

7- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: خداوند شیعیان ما را رحمت کند، همانا آنها به خاطر ما اذیت شدند و ما به خاطر آنها اذیت نشدیم، شیعیان ما از ما هستند و از زیادی گل ما آفریده شده اند و با نور ولایت ما عجین شده اند، به امامت و پیشوائی ما راضی شدند و ما نیز به شیعه بودن ایشان رضایت داریم. هر مصیبتی به ما برسد به آنان نیز می رسد و آنان را گریان می کند و حزن و اندوه ما آنها را محزون می کند و شادی ما آنان را مسرور می کند و ما از درد ایشان درد می کشیم و از احوالات آنها مطلعیم، پس آنان با ما هستند و از ما جدا نیستند چرا که عبد نزد سید و آقایش باز می گردد و بر مولایش تکیه می کند. آنان از دشمنان ما دوری می گزینند و اهل ولایت ما را آشکارا مدح می کنند و از هر که ما را اذیت کند تنفر دارند. بار خدایا شیعیان را در دولت ما زنده بدار و آنان را در ملک ما باقی گذار بار خدایا تو مالک مائی، بار خدایا همانا شیعیان ما از ما هستند و به ما اضافه می گردند پس هر که مصائب ما را یاد کند و بخاطر ما بگرید یا خود را گریان نشان دهد خداوند از اینکه او را به آتش عذاب کند حیا فرماید.

8- روایت شده است که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه با جمعی از اصحابشان از راهی عبورمی کردند که با بچه هایی که در این مسیر مشغول بازی بودند روبرو شدند پس پیامبر کنار یکی از آنها نشسته و میان دو چشم او را بوسیدند و او را نوازش فرموده و در دامان خود نشاندند و در این حال همواره او را می بوسیدند. پس یکی از اصحاب به پیامبر صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه عرض کرد: ای رسول خدا ما این طفلی را که با بوسیدن او و نشستن در کنارش و نشاندن در دامنتان به او شرف بخشیدید نمی شناسیم و نمی دانیم فرزند کیست؟ پیامبر اکرم صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند مرا ملامت نکنید همانا من روزی شاهد بازی کردن این طفل با حسين عَلَیهِ السَّلام بودم و دیدم که علیرغم سن کمش، او خاک زیر پای حسین را بر می داشت و آن را به صورت و چشمان خود می کشید و من از آن روز دوستدار و محبت این طفل شدم چون او فرزندم حسین را دوست دارد. پس بخاطر حب حسین او را دوست دارم و در روز قیامت بخاطر گرامیداشت این طفل شفيع او و شفیع پدر و مادرش خواهم بود و همانا جبرئیل به من خبر داد که این طفل از اهل خیر و صلاح خواهد بود و در واقعه کربلا از انصار حسین عَلَیهِ السَّلام می باشد پس بدین سبب او را دوست دارم و بخاطر کرامت حسين عَلَیهِ السَّلام او را گرامی داشتم.

ص: 83

6-إنَّما يَتَقَبَّل الله الأَعمالَ مِنَ الشّيعَةِ

1- عَنْ أَبِي اَلْجَارُودِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَیهِ السَلام :يَا أَبَا جَارُودٍ امَّا تَرْضَوْنَ أَن تُصَلُّوا فَيُقبَلَ مِنكُم وتَصُومُوا فَيُقْبَلَ مِنْكُمْ وَ تَحُجُّوا فَيُقْبَلَ مِنْكُمْ و اَللَّهِ انه لَيَصلى غَيْرُكُمْ فَما يُقْبَلُ مِنْهُ وَ يَصومُ غَيرَكُم فَما يُقْبَلُ مِنهُ وَ يَحُجُّ غَيرُكُم فَما يُقْبَلُ مِنهُ.(1)

2-عَنْ مُعَاذِ بْنِ كَثِيرٍ قَالَ: نَظَرْتُ إِلَى اَلْمَوْقِفِ وَ اَلنَّاسُ فِيهِ كَثِيرٌ فَدَنَوْتُ إِلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقُلْتُ لَهُ :إِنَّ أهلَ المَوْقِفِ لَكَثِيرٌ قَالَ: فَصَرَفَ بِبَصَرَهُ فَأَدَارَهُ فِيهِمْ ثُمَّ قَالَ: اُدْنُ مِنِّي يَا أَبَا عَبْداللَّهِ غُثَاءٌ يَأْتِي بِهِ الْمَوْجُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ لا واللَّهِ مَا الْحَجُّ إِلاَّ لَكُمْ واللَّهِ مَا يَتَقْبَلُ اللَّهُ إِلاَّ مِنْكُم.(2)

7- محبُّ علىٍّ عَلَیهِ السَّلام هُوَ المُؤمنُ

1-قَالَ عَلِيُّ بْنُ ابيطالب عَلَيْهِ السَّلاَمُ :وَ اَلَّذِي فَلَقَ اَلْحَبَّةَ وَ خَلَقَ اَلنَّسَمَة اِنَّه لَعَهِدَ النَّبيُّ الأُمِّيِّ إلىّ: لا يُحِبُّكَ اِلاّ مُؤمِنٌ وَلا يُبْغِضُكَ الآ مُنافِق(3)

8-مَكافاةُ الرَّسولِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه الشِّيعةَ لِصِلَتِهِم أهلَ البَيتِ عَلَیهِم ُالسَّلام

1- عَن الصّادِقِ عَن أَبيهِ عَن آبائهِ عَلَیهِم ُالسَّلام قالَ: قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه :مَن وَصَلَ أَحَدا مِن اَهلِبَيتِي فِي دارِ الدُّنيا بِقيراطٍ کافَيتُه يَومَ القِيامَةِ بِقِنطارٍ(4)

ص: 84

9- مُحبُّ الائمَّة عَلَیهِمُ السَّلام لَيسَ بِفَقیرٍ

1- عَنِ الْإِمامِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَني اَبِي مُحَمَّدُ بن على قَالَ: حَدَّثَنِي ابي عَلِيُّ بْنُ مُوسَى قَالَ :حَدَّثَنِي اَبِي مُوسَي بْنُ جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ اَنْ رَجُلاً جَاءَ الى سَيِّدِنَا اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَشَكَا الَيهُ الْفَقْرَ فَقالَ: لَيْسَ الأَمْرُ كَمَا ذَكَرْتَ وَمَا أَعْرِفُكَ فَقِيراً قالَ :وَاللَّهِ يَا سَيِّدِي مَا كَذَبْتُ وَ ذَكَرَ مِنَ الفَقرِ قِطعَةً وَالصَّادِقُ عليه السَّلامُ يُكَذِّبُهُ إِلَى أَنْ قَالَ لَهُ ؛أَخْبِرْنِي لَوْ أُعْطِيتَ بِالْبَرَاءَةِ مِنَّا مِائَةَ دِينَارٍ كُنْتَ تَأْخُذُ؟ قَالَ :لاَ إِلَى أَنْ ذَكَرَ لَهُ أُلُوفَ اَلدِّينَارِ وَ اَلرَّجُلُ يَحْلِفُ أَنَّهُ لاَ يَفْعَلُ فَقَالَ: مَنْ مَعَهُ يُعْطَى بِهَا هَذَا اَلْمَالَ لاَ يَبِيعُهَا هُوَ فَقِيرٌ؟(1)

10- حُقُوق الشِّيعَةِ عَلَى الأئمّةِ عَلَیهِم ُالسَّلام

1- عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ حُقُوقُ شِيعَتِنَا عَلَيْنَا أَوْجَبُ مِنْ حُقُوقِنَا عَلَيْهِمْ قِيلَ لَهُ: وَ كَيْفَ ذَلِكَ يَابنَ رَسُولِ اللَّهِ؟ قالَ لأَنَّهُمْ يُصَابُونَ فِينا وَلا نُصَّابُ فيهِم(2)

11 - الفَتحُ وَ الرِّضا وَ... لِمحبِّى الائمَّةِ عَلَیهِم ُالسَّلام

1- عَن رسول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه قال: اَنَّ اَلْفَتْحَ وَ اَلرِّضَا وَ الرَّاحَةَ وَ الرَّوْحَ وَ الْفَوْزَ وَ النَّجاةَ وَ القُربَةَ وَ النَّصرَ وَ اَلرِّضَا وَ اَلْمَحَبَّةَ مِنَ اَللَّهِ لِمَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً وَ تَوَلاَّهُ وائتَمَّ بِهِ وَ بِذُرِّيَّتِهِ مِنْ بَعْدِهِ لِأَنَّهُمْ أَتْبَاعِي وَ مَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي.(3)

2- عَن أبي جَعفرٍ عَلَیهِ السَّلام قالَ: قالَ رسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه اَلرّوحُ وَ الرّاحَةُ وَ الْفَلَجُ وَ الْفَلاحُ وَ النَّجاحُ وَ الْبَرَكَةُ وَ الْعَفْوُ وَ الْعافيَةُ وَالْمُعافاةُ وَ الْبُشْرى وَ النَّصْرَةُ وَ الرِّضا وَ الْقُرْبُ وَ الْقَرابَةُ وَ النَّصْر وَ الظَّفَرُ وَالْتَّمْكينُ وَ السُّروُر وَ الْمَحَبَّةُ مِنَ اللّه ِ تَبارَكَ وَ تَعالى عَلى مَنْ اَحَبَّ عَلىَّ بْنَ اَبى طالِبٍ وَ والاهُ وَ ائْتَمَّ بِهِ وَ اَقَرَّ بِفَضْلِهِ وَ تَوَلَّى الأَوصياءَ مِنْ بَعْدِهِ .حَقٌ عَلَىَّ اَنْ اُدْخِلَهُمْ فى شَفاعَتِى وَ حَقٌ عَلى رَبّى اَنْ يَسْتَجيبَ لِى فِيهِم وَ انّهُمْ اَتْباعى(4)

ص: 86

3-عن اَبی عَبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ: شیعَتُنا أهْلُ الهُدی وأهْلُ التُّقی وأهْلُ الخَیْرِ وَأهْلُ الایمانِ وَأهْلُ الْفَتْحِ وَالظَّفر(1)

4- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : اَلرُّوحُ وَ اَلرَّاحَةُ وَ اَلرَّحْمَةُ وَ اَلنُّصْرَةُ وَ اَلْيُسْرُ وَ اَلْيَسَارُ وَ اَلرِّضَا وَ اَلرِّضْوَانُ وَ اَلْفَرَجُ وَ اَلْمَخْرَجُ وَ اَلظُّهُورُ وَ اَلتَّمْكِينُ وَ اَلْغُنْمُ وَ اَلْمَحَبَّةُ مِنَ اَللَّهِ وَ مِنْ رَسُولِهِ لِمَنْ وَالَى عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ اِئْتَمَّ بِهِ.(2)

12- الشيعَةُ هُمُ المُتَعَلِّمُونَ

1- عَن أَبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام قالَ: انَّ النَّاسَ رَجُلانِ، عالِمٌ وَ مُتَعَلَّمُ وَ سائِرُ النَّاسِ غُثاءٌ، فَنَحنُ العُلَماءُ وَ شيعَتُنَا المُتَعَلِّمُونَ وَ سائِرُ النَّاسِ غُثاءٌ(3)

13- أسماءُ الشيعَةِ عِندَ مَواليهِم مَكتُوبٌ

1- عَنْ حبابَة الوالِبِيَّةِ قَالَتْ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عليه السَّلامُ اِنَّ لِي ابنَ أخٍ وهُوَ يَعْرِفُ فَضْلَكُم وَ اِنِّي أُحِبُّ أَن تُعَلِّمَنِي أَمْنَ شِيعَتُكُمْ ؟قَالَ :وَ مَا اِسْمُهُ ؟قَالَتْ :قُلْتُ :فُلَانُ بْنُ فُلاَنٍ قَالَتْ :فَقَالَ :يَا فُلَانَةُ هَاتِ اَلنَّامُوسَ فَجَائَتْ بِصَحِيفَةٍ تَحْمِلُهَا كَبِيرَةٍ فَنَشَرَهَا ثُمَّ نَظَرَ فِيهَا، فَقَالَ: نَعَمْ هُوَ ذَا اسْمُهُ وَ اسْمُ أَبِيهِ هَاهُنَا(4)

ص: 88

3- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شیعیان ما، اهل هدایت و اهل تقوی و اهل خیر و اهل ایمان و اهل گشایش و پیروزی هستند.

4- امام باقر عَلَیهِ السَّلام از جدشان رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه روایت کردند که فرمودند: سرور و راحتی و رحمت و نصرت و آسانی و راستی و رضایت و رضوان و گشایش و فرج و ظهور و تمکین و سود و محبت از جانب خدا و رسولش برای کسانیست که ولایت على عَلَیهِ السَّلام را بپذیرند و او را امام خود قرار دهند.

2-عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ اَلْفَضْلِ اَلْهَاشِمِيِّ قَالَ :كُنْتُ عِنْدَ اَلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ اذدَخَلَ اَلْمُفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ فَلَمَّا بَصُرَ بِهِ ضَحِكَ إِلَيْهِ ثُمَّ قال إِلى يا مُفَضَّلُ فَوَ رَبِّي اِنِّي لَأُحِبُّكَ وَ أُحِبُّ مَن يُحِبُّك يا مُفَضَّلُ لَوْ عَرَفَ جَمِيعُ أَصْحَابِي مَا تَعْرِفُ مَا اختلفَ اِثْنَانِ فَقالَ لَه المُفَضَّلُ: يَا اِبْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَقَدْ حَسِبْتُ أَنْ أَكُونَ قَدْ أُنْزِلْتُ فَوْقَ مَنْزِلَتِي فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :بَلْ أُنْزِلتِ اَلْمَنْزِلَةَ اَلَّتِي أَنْزَلَ اَللَّهُ بِهَا فَقَالَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَمَا مَنْزِلُهُ جَابِرُ بْنُ يَزِيدَ مِنْكُمْ قَالَ :مَنْزِلَةُ سَلْمَانَ مَنْ رَسُولُ اَللَّهِ صلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ قَالَ فَمَا مَنْزِلِهِ دَاوُدُ بْنُ كَثِيرٍ اَلرُّقَى مِنْكُمْ قَالَ مَنْزِلَةُ اَلْمِقْدَادِ مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ صلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ قَالَ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَى فَقَالَ يَا عَبْدَ اَللَّهِ بْنَ اَلْفَضْلِ ان اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي خَلَقَنا مِن نُورِ عَظَمَتِهِ وَ صُنعَنا بِرَحمَتِهِ وَخَلَقَ أرواحَكُم مِنَّا فَنَحنُ نَحِنُّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ تَحِنُّون إلينا وَ اَللَّهِ لَوْ جَهَدَ أَهْلُ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ أَنْ يَزِيدُوا فِي شِيعَتِنَا رَجُلاً أَوْ يَنْقُصُوا مِنْهُمْ رَجُلاً مَا قَدَرُوا عَلَى ذَلِكَ وَ اَنَّهُمْ لَمَكْتُوبُونَ عِنْدَنا بِأَسْمائِهِم وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ عَشَايِرِهِمْ وَ أَنْسَابِهِمْ يَا عَبْدَاَللَّهِ بْنَ الْفَضْلِ ولَوْ شِئْتَ لَأَرَيْتُكَ إِسْمَك فِي صَحِيفَتِنَا قَالَ :ثُمَّ دَعَا بِصَحِيفَةٍ فَنَشَرَهَا فَوَجَدْتُهَا بَيْضَاءَ لَيْسَ فِيهَا أَثَرُ اَلْكِتَابَةِ فَقُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ مَا أَرَى فِيهَا أَثَرَ اَلْكِتَابَةِ قَالَ فَمَسَحَ يَدَهُ عَلَيها فَوَجَدْتُهَا مَكْتُوبَةً ووجَدْتُ فِي أَسْفَلِهَا إِسْمِي فَسَجَدتُ لِلَّهِ شُكْراً.(1)

14- خَمسُ خِصالٍ لِلشِّيعَةِ

1- عَن أَبي عَبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ:مَن أحَبَّنا أهلَ البَيتِ وحَقَّقَ حُبَّنا في قَلبِهِ ،جَرَت يَنابيعُ الحِكمَةِ عَلى لِسانِهِ ، وجُدِّدَ الإِيمانُ في قَلبِهِ وَ جُدِّدَ لَهُ عَمَلُ سَبْعِينَ صِدِّقاً وَ سَبْعِينَ شَهِيداً وَ عَمَلُ سَبْعِينَ عَابِداً عَبَدَ اللَّهَ سَبْعِينَ سَنَةً.(2)

ص: 90

2- عبدالله بن فضل هاشمی گفت: نزد امام صادق عَلَیهِ السَّلام بودم که مفضل بن عمر وارد شد هنگامی که امام او را دیدند به او خنده ای کرده و فرمودند: ای مفضل نزدیک من آی، قسم به خدا من تو را دوست دارم و محبین تو را نیز دوست دارم. ای مفضل اگر تمامی اصحاب من به آنچه که تو عارفی، معرفت داشته باشند هیچ اختلافی در بین دو نفر از آنان وجود نخواهد داشت. مفضل به امام عرض کرد: ای پسر رسول خدا گمان می کنم بیش از آنکه شایسته باشم مرا جایگاه و مقام دادید و مرا بالاتر از آنچه که هستم معرفی فرمودید. امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: من تو را در مقامی که خداوند تو را در آن جای داده قرار دادم. پس عرض کرد: ای پسر رسول خدا منزلت جابر بن یزید نسبت به شما چگونه است؟ امام فرمودند: منزلت او در نزد ما همچون منزلت سلمان در پیش رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه می باشد،

عرض کرد: منزلت داود بن کثیر رقی نسبت به شما چگونه است؟ امام فرمودند: منزلت او در نزد ما همچون جایگاه مقداد در پیش رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و می باشد، و سپس رو به من کرده و فرمودند: ای عبدالله بن فَضل همانا خداوند تبارک و تعالی ما را از نور عظمتش خلق فرموده است و ما را با رحمت خود ایجاد کرده است و روح شما را از ما آفریده است پس ما مشتاق شمائیم و شما نیز مشتاق ما هستید. قسم به خدا اگر اهل مشرق و مغرب سعی در افزایش یا کاهش تعداد شیعیان ما داشته باشند نمی توانند و چگونه موفق اند در حالیکه نام شیعیان و پدران و عشیره و بستگان آنها نزد ما نوشته شده است. ای عبدالله بن فضل اگر بخواهم می توانم نامت را در کتابمان نشان دهم.

سپس کتابی را طلب کرده و آن را گشودند پس چون در آن نگریستم، آن کتاب سفید بود و هیچ اثری از نوشته در آن نبود. عرض کردم: ای پسر رسول خدا در این کتاب نوشته ای نیست. امام عَلَیهِ السَّلام دست مبارک خویش را بر آن کشیدند و نوشته های آن آشکار شد و در پایین آن نام خود را یافتم و به همین خاطر سجده شکر بجای آوردم.

15- إنَّ الشَّيعَةَ عَلَى الحقَّ وَ عَلَى المَحَجَّةِ البَيضاء

1- قالَ أبو عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام: أما والله انَّكُم لَعَلَى الْحَقِّ وَ اَنَّ مَن خالَفَكُمْ لَعَليّ غَيرُ اَلْحَقِّ وَ اَللَّهِ مَا أَشُكُّ أَنَّكُمْ فِي اَلْجَنَّةِ فائى لَأَرْجُو أَنْ يُقِرَّ اَللَّهُ أَعْيُنَكُمْ الى قَرِيب (1)

2-عَنْ يَزِيدَ بْنِ خَلِيفَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ لَنَا وَ نَحْنُ عِنْدَهُ :نَظَرْتُم وَ اللَّهِ حَيْثُ نَظَرَ اَللَّهُ وَاخْتَرْتُمْ مَنِ اِخْتَارَ اَللَّهُ وَ أَخَذَ اَلنَّاسُ يَمِيناً وَ شِمالاً وَ قَصَدْتُمْ قَصْدَ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ أَمَا وَاللهِ اَنَّكُمْ لَعَلَى الْمَحَجَّةِ اَلْبَيْضَاء.(2)

16- ما عَلى ملِّةِ إِبراهيمَ إِلاّ الائمَّةُ عَلَیهِم ُالسَّلام وَ أشياعُهُم

1- عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ علِى عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ: مَا أَحَدٌ عَلَى مِلَّةِ ابراهِيم الآ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا وَ سائرالناس مِنْهَا بُرآء(3)

2-عَنْ عَبَّادِ بْنِ زِيَادٍ قَالَ :قَالَ لِي أَبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا عبَّادُ مَا عَلَى مِلَّةِ ابْراهِيمَ أَحَدٌ غَيْرُكُمْ ومَا يَقْبَلُ اللَّهُ الأَ مّنكُم وَلا يَغفِرُ الذُّنوبَ الآ لَكُم(4)

17- الرَّافِضةُ فَخرٌ لِلشِّيعَةِ

1-عَنْ أَبِي اَلْجَارُودِ قَالَ أَصَمَّ اَللَّهُ أُذُنَيْهِ كَمَا اعمى عَيْنَيْهِ، اِنْ لَمْ يَكُنْ سَمِعَ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ :إِنَّ فُلَاناً سَمَّانَا بِاسْمٍ قَالَ: وَمَا ذاكَ الاسمُ ؟قَالَ :سَمَّانَا الرَّافِضَةَ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِيَدِهِ الى صَدْرِهِ وَ أَنَا مِنَ اَلرَّافِضَةِ وَ هُوَ مِنًى قَالَهَا ثَلاثا.(5)

ص: 92

2- عَنْ سُلَيْمَانَ اَلْأَعْمَشِ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ انَّ اَلنَّاسَ يُسَمُّونَا رَوَافِضَ وَ مَا الرَّوَافِضُ فَقالَ وَ اللَّهِ مَا هُم سَمَّوْكُمُوهُ ولَكِنَّ اللَّهَ سَمَّاكُمْ بِهِ فِي التَّوْرَاةِ وَالإنجيلِ على لِسَانِ مُوسِي وَ لِسَانِ عِيسَى عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ وَ ذَلِكَ أَنَّ سَبْعِينَ رَجُلاً مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ رَفَضُوا فِرْعَوْنَ ودَخَلُوا فِي دِينِ مُوسَى فَسَمَّاهُمُ اَللَّهُ تَعَالَى اَلرَّافِضَةَ وَ أَوْحَى الى مُوسى أَنْ أَثْبَتَ لَهُمْ فِي اَلتَّوْرَاةِ حَتَّى يملِكُوهُ عَلَى لِسَانِ مُحَمَّدٍ صلي اللَّهُ وَعَليهِ و آله فَفَرَّقَهُمُ اَللَّهُ فِرَقاً كَثِيرَةً وَ تَشَعَّبُوا شُعَباً كَثِيرَةً فَرَفَضُوا اَلْخَيْرَ فرفضتم الشَّرَّ وَ اِسْتَقَمْتُمْ مَعَ أَهْلِ بيت نبيِّكُمْ عَلَيهُم السَّلام فَذَهَبْتُمْ حَيْثُ ذَهَبَ نَبِيُّكُمْ وَ اِخْتَرْتُمْ مَنِ اِخْتَارَ اَللَّهُ وَ رَسُولُهُ فَأَبْشِرُوا ثُمَّ أَبْشِرُوا فَأَنْتُمُ الْمَرْحُومُونَ الْمُتْقِبَّلُ مِنْ مُحْسِنِهِمْ وَ الْمُتَجَاوِزُ عَنْ مُسِيئِهِمْ ومَنْ لَمْ يَلْقَ اللَّهَ بِمِثْلِ مَا لَقِيتُمْ لَمْ تُقْبَلْ حَسَناتُهُ وَ لَمْ يُتَجاوَزْ عَنْ سَيِّئاتِهِ يَا سُلَيْمَانُ هَلْ سَرَرْتُكَ ؟فَقُلْتُ زِدْنِي جُعِلْتُ فِدَاكَ فَقَالَ انَّ اللَّه عزَّوجل مَلائِكَةٌ يَسْتَغْفِرُونَ لَكُم حَتَّى تَتَساقَطَ ذُنُوبُكُمْ كَما تَتسَاقَطُ وَرَقُ اَلشَّجَرِ في يَوْم ريحٍ وذلك قول اللّه تعالى «الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا»(1)هُمْ شِيعَتُنَا وهي و اللَّهِ لَهُمْ يَا سُلَيْمَانُ قُلْ سَرَرْتُكَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ مَا عَلَى مِلَّةِ اِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ الآ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا وَسَائِرُ اَلنَّاسِ مِنْهَا برِيء.(2)

18- الجنّةُ هِيَ الاِقرارُ بِالامامةِ

1-عَنْ مُوسَى بْنِ بَكْرٍ قَالَ: كُنَّا عِنْدَ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ رَجُلٌ فِي اَلْمَجْلِسِ :أسأل اللَّه اَلْجَنَّةَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :أَنْتُم فِي الْجَنَّةِ فَاسْأَلُوا اللَّهَ أَنْ لَايُخْرِجَكُمْ مِنْهَا فَقَالُوا جُعِلْنَا فِدَاكَ نَحْنُ فِي اَلدُّنْيَا؟ فَقَالَ: أَلَسْتُمْ تُقِرُّونَ بامامتنَا ؟قَالُوا: نَعَمْ فَقَالَ :هَذَا مَعْنَى اَلْجَنَّةالَّذِي مَنْ أَقَرَّ بِهِ كَانَ فِي اَلْجَنَّةِ فَاسْأَلُوا اَللَّهَ أَنْ لاَ يَسْلُبَكُمْ(3)

ص: 94

2- سلیمان اعمش گوید بر امام صادق عَلَیهِ السَّلام وارد شدم و عرض کردم جانم به فدایت مردم ما را رافضی مینامند رافضی یعنی چه؟ پس امام فرمودند قسم بخداوند آنان شما را را فضی نامیده اند بلکه خداوند در تورات و انجیل از زبان موسی و عیسی عَلَیهِ السَّلام شما را به این نام نامیده است و رافضه هفتاد مرد از قوم فرعون بودند که فرعون را رها کرده و در دین موسی وارد شدند پس خداوند تعالی آنان را رافضه نامید و به موسی وحی کرد که این نام را برای ایشان در تورات ثبت کن تا اینکه بر زبان محمدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه مالک آن شوند پس خداوند مردم را به فرقه ها و شعب زیادی تقسیم کرد گروهی از آنان خیر را رها کردند و شما شر را رها کردید و با اهل بیت پیامبرتان استقامت کردید و هرکجا که پیامبرتان رفت رفتید و آنکه را خداوند و رسولش برگزیدند برگزیدید پس شما را کرارا بشارت باد شمائید که مورد رحمت واقع شدید، اعمال نیکوکارانتان قبول و گناه بد کارنتان مورد عفو و گذشت قرار می گیرد و هرکه به مانند شما به ملاقات خداوند نرود اعمال نیکش پذیرفته نگردد و گناهانش آمرزیده نمی شود. ای سلیمان آیا مسرورت نمودم؟ عرض کردم جانم بفدایتان از این کلام به من بیفزائید پس فرمودند همانا خداوند عزوجل را ملائکه ایست که دائما در حال استغفار برای شما هستند تا اینکه گناهانتان را همچون ریزش برگ درختان در روزی که باد می وزد، بریزند و ساقط کنند و این سخن خداوند متعال است که: «کسانی که عرش را حمل می کنند و آنان که پیرامون آن هستند پروردگارشان را تسبیح می گویند و برای مؤمنين استغفار می کنند» آن مؤمنینی که برایشان استغفار میشود شیعیان ما هستند و این آیه به خدا قسم در شأن آنان است ای سلیمان مسرورت نمودم؟ عرض کردم جانم به فدایت باز هم بفرمائید، فرمودند هیچکس جز ما و شیعیانمان بر آئین ابراهیم نیست و سایر مردم از آن بری هستند.

19- الشيعَةُ نُورُ فيِ ظُلُماتِ الأَرضِ َ

1- عن أبي عبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ: أنتُم وَاللهُ نُورٌ فِي ظُلُماتِ الأرضِ(1)

20- الشيعةُ كُلُهُم شُهَداءُ

1-عَنْ زَيْدِ بْنِ أَرْقَمَ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بن عَلًى عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ: مَا مِنْ شِيعَتِنَا اَلْاّ صِدِّيقٌ شَهِيدٌ قَالَ :قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ اَنِي يَكُونُ ذَلِكَ وَ عَامَّتُهُمْ يَمُوتُونَ عَلَى فِرَاشِهِمْ ؟فَقَالَ :أَمَا تَتْلُو كِتَابَ اَللَّهِ في الحديد «وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ ۖ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ»(2) قالَ: فَقلتُ: فَكَأنَّي لَم أقرأ هَذِه الآيةَ مِن كتابِ الله تعالی قَطُّ، قالَ: لَو كانَ الشّهداءُ لَيسَ اِلّا كما تَقُول لكانَ الشُّهداءُ قَلِيلاً.(3)

2- عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ لِي: يَا أَبَا مُحَمَّدٍ اَنَّ الْمَيِّتَ مِنْكُمْ علَى هَذَا اَلْأَمْرِ شَهِيدٌ قُلْتُ: وَانٍ مَاتَ عَلَى فِرَاشِهِ؟ قَالَ: اي وَاللَّهِ وَانٍ مَاتَ عَلَى فِرَاشِهِ حَيٌ عِنْدَ رَبِّهِ يُرْزَقُ.(4)

3- عَنْ مِنْهَابِ اَلْقَصَّابِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اُدْعُ اَللَّهَ لِي بِالشَّهَادَةِ فَقَالَ اَلْمُؤْمِنُ لَشَهِيدٌ حَيْثُ مَا مَاتَ أَوْ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ اَللَّهِ فِي كِتَابِهِ«وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ ۖ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِم (5)»(6)

4- عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ كَانَ أَبُو عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِذَا ذَكَرَ هَؤُلاَءِ اَلَّذِينَ يُقْتَلُونَ فِي اَلثُّغُورِ يقُولُ: وَيْلَهُمْ مَا يَصْنَعُونَ بِهَذَا ؟يَتَعَجَّلُونَ قَتْلَةً فِي الدُّنْيَا و قَتْلَةٌ فِي الآخِرَةِ وَاللَّهِ مَا الشُّهَدَاءُ الاّ شِيعَتُنَا وان ماتُوا علَى فِرَاشِهِم.(7)

ص: 96

5-قَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَا يَضُرُّ رَجُلًا مِنْ شِيعَتِنا أَيَّةَ مِيتَةٍ ماتَ ،أَكَلَهُ السَّبُعُ أَوْ أُحْرِقَ بِالنَّارِ أَوْ غَرِقَ أَوْ قُتِلَ هُوَ وَ اَللَّهِ شَهِيد.(1)

6- عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: سَمِعْتُهُ يَقُولُ لِرَجُلٍ مِنَ الشِّيعَةِ أَنْتُمُ الطَّيِّبُونَ و نِسَاؤُكُمُ الطَّيِّبَاتُ وَ كُلُّ مُؤْمِنٍ صِدِّيقٌ شَهِيدٌ و قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: شِيعَتُنَا أَقْرَبُ الخَلْقِ مِنْ عَرْشِ اللَّهِ عزّوجلَّ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ بَعدَنا وَ مَا مِنْ شِيعَتِنَا أَحَدٌ يَقُومُ إِلَى اَلصَّلاَةِ إِلاَّ اكتَنَفَتْهُ فيها عَدَدَ مَن خالَفَهُ مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ يُصَلُّونَ عَلَيهِ جَماعَةً حَتَّى يَفْرُغَ مِنْ صَلاَتِهِ وانٍ الصَّائِمُ مِنْكُمْ لَيَرْتَعُ في رِياضِ الجَنَّةِ تَدعُوا لَهُ المَلائِكَةُ حَتَّى يُفطِر(2)

21 - الشيعَةُ تَزهَرُ لِأَهلِ السَماءِ

1- عَن رَسولِ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه قالَ: يا عَلىّ شِیعَتُك تَزهَرلِأَهْلِ اَلسَّمَاءِ كَمَا تَزْهَرُ اَلْكَوَاكِبُ لِأَهْلِ اَلْأَرْضِ تَفْرَحُ بِهِمُ المَلائِكَةُ وَ تَشتاقَ الَیْهِمُ الجِنانُ وَيَفِرُّ مِنْهُم الشَّيطانُ(3)

2- عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ الْعسْكَرى عَنْ آبَائِهِ عَنْ مُوسِي بْنِ جَعْفَرعَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ كَانَ قَوْمٌ مِنْ خَوَاصِّ الصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ جُلُوساً بِحَضْرَتِهِ فِي لَيْلَةٍ مُقَمَّرَةٍ مُصْحِيَةٍ فَقَالُوا يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ مَا أَحْسَنَ أَدِيمَ هَذِهِ السَّمَاءِ وَ أَنْوَارُ هَذِهِ النُّجُومِ وَالْكَوَاكِبِ فَقَالَ الصَّادِقُ عَليهِ السَّلاَمُ اَنَّكُمْ تَقُولُونَ هَذَا وَانِ الْمُدَبِّرَاتِ الْأَرْبَعَةُ جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ وَ اسْرَافِيلُ ومَلَكُ الْمَوْتِ يَنْظُرُونَ إِلَى الْأَرْضِ فَيَرَوْنَكُمْ وَ اِخْوَانَكُمْ فِي أَقْطَارِ الْأَرْضِ وَ نُورُكُمْ إِلَى اَلسَّمَاوَاتِ وَ اليهُم أَحْسَنُ مِنْ نُورِ هَذِهِ اَلْكَوَاكِبِ وَانِهُمْ يَقُولُونَ كَمَا تَقُولُونَ ؛مَا أَحْسَنَ أَنْوَارَ هَؤُلاَءِ اَلْمُؤْمِنِينَ(4)

ص: 98

5- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: نحوه ی مرگ شیعیان ما به آنان ضرر نمی زند، درندگان او را بدرند، یا با آتش سوزانده شود، یا غرق شود، قسم به خدا که او شهید است.

6- ابوحمزه گوید شنیدم امام صادق عَلَیهِ السَّلام به یکی از مردان شیعه می فرمودند: شما طيب و پاکیزه اید و زنان شما طيبات و پاکیزه اند و هر مومنی صدیق و شهید است، و شنیدم که می فرمودند: در روز قیامت پس از ما شیعیان ما نزدیکترین خلق نسبت به عرش خداوند عزوجل، هستند و هریک از شیعیان ما که اقامه ی نماز کند به تعداد مخالفينش ملائکه به دور او حلقه می زنند و پشت سر او می ایستند و با او به جماعت نماز می خوانند تا اینکه از نماز فارغ شود و همانا روزه دار شما در باغ های بهشت گردش می کند و تا افطار نکرده است ملائک او را دعا می کنند.

22- الشيعةُ مَحجوبٌ عَن الشّيطانِ وَلا يَبتَلي بِبَلاءِ الابنَةِ والأُنُوثَةِ

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :مَامِنٌ مَوْلُودٌ يُولَدُ إِلَّآ وَ إبليسُ مِنَ الأَبَالِسَةِ بِحَضْرَتِهِ فَإِنْ عَلِمَ اَللَّهُ أَنَّهُ مِنْ شِيعَتِنَا حَجَبَهُ عَنْ ذَلِكَ اَلشَّيْطَانِ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ مِنْ شِيعَتِنَا أَثْبَتَ الشَّيْطَانُ اصْبَعهُ اَلسَّبَّابَةُ فِي دُبُرِهِ فَكَانَ مَأْبُوناً«وَ ذَلِكَ أَنَّ اَلذكريخرج لِلْوَجْهِ» فَإِنْ كَانَتْ إِمْرَأَةٌ أَثْبَتَ فِي فَرْجِهَا فَكَانَتْ فَاجِرَةً فَعِنْدَ ذَلِكَ يَبْكِي اَلصَّبِيُّ بُكَاءاً شَدِيداً إِذَا هُوَ خَرَجَ مِنْ بَطْنِ أُمِّهِ وَ اَللَّهُ بَعْدَ ذَلِكَ يَمْحُو مَا يَشَاءُ وَ يُثبِتُ وَ عِنْدَ اُمِّ اَلْكِتَابِ.(1)

23- طُوبَى لِشيعَةِ القائِمِ عَلَیهِ السَّلام

1- قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :يَا أَبَا بَصِيرٍ طُوبِي لِشِيعَةِ قَائِمِنَا المُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَالمُطيعينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ اُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِم وَلا هُم يَحْزَنُونَ(2)

24 - الخُمسُ و الفَیيءُ مُباحٌ ِللشّيعَةِ

1-عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّماليِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :قُلْتُ لَهُ انَّ بَعْضَ أصحَابِنَا يَفْتَرُونَ وَ يَقْذِفُونَ مَنْ خَالَفَهُمْ ؟فَقَالَ :اَلْكَفُّ عَنْهُمْ أَجْمَلُ ثُمَّ قَالَ :وَ اَللَّهِ يَا أَبَا حَمْزَةَ انَّ النَّاسَ كُلَّهُمْ أَوْلَادُ بغَايَا مَاخِلاً شِيعَتُنَا قُلْتُ :كَيْفَ لِي بِالْمَخْرَجِ مِنْ هَذَا؟ فَقَالَ لِي يَا أَبَا حَمْزَةَ كِتَابُ اَللَّهِ اَلْمُنْزَلُ يَدُلُّ عَلَيْهِ ان اللَّهَ تَبَارَكَ و تَعَالَي جَعَلَ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ سِهَاماً مِنْهَا ثَلاَثَةٌ فِي جَمِيعِ الفَيْئِي ثُمَّ قَالَ اَللَّهُ عَزَّوجَل «وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ» (3) فَنَحْنُ اصْحَابُ اَلْخُمُسِ وَ اَلْفَيْئِيِّ وَ قَدْ حَرَّمْنَاهُ عَلَى جَمِيعِ النَّاسِ مَا خَلاَ شِيعَتَنَا وَاللَّهِ يَا بَا حَمْزَةَ مَا مِن أَرْضٍ تُفْتَحُ وَلا خُمُسٍ يُخْمَسُ فَيُضْرَبُ على شَيْئِي مِنْهُ اَلْأَ كَانَ حَرَاماً عَلَى مَنْ يُصِيبُهُ فَرْجاً كَانَ او مالاً وَلَوْ قَد ظَهَرَ الحَقُّ لَقَدْ بِيعَ الرَّجُلُ الْكَرِيمَةُ عَلَيهِ نَفسُهُ فِيمَنْ لاَيَزِيدُ حَتِّي انَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ لَيَفْتَدِي بِجَمِيعِ مَالِهِ وَ يَطْلُبُ اَلنَّجَاةَ لِنَفْسِهِ فَلاَ يَصِلُ إِلَى شَيْئِي مِنْ ذَلِكَ وَ قَدِ اخْرُجُونَا وَ شِيعَتُنَا مِن حَقِّنَا ذَلِكَ بِلا عُذْرٍ وَلا حَقٍ وَلا حُجَّة(4)

ص: 100

2- عن أبي جعفر عَلَیهِ السَّلام قال قال الله تبارک و تعالى «مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَىٰ»(1)وَمَا كانَ لِلرَّسُولِ فَهُوَ لَنَا و لِشِيعَتِنَا حَلَّلْنَاهُ لَهُمْ وَ طَيَّبْنَاهُ لَهُمْ يَا أَبَا حَمْزَةَ واللَّهِ لا يُضْرَبُ عَلَى شَيْءٍ مِنَ السِّهَامِ في شَرقِ الأَرضِ وَلاَ غَرْبِهَا مَالٌ الاّ كَانَ حَرَاماً سُحْتاً عَلَى مَنْ نَالَ مِنْهُ شَيْئاً مَا خَلَانَا وَ شِيعَتَنَا أَنَا طَيَّبْنَاهُ لَكُمْ وَ جَعَلْنَاهُ لَكُمْ وَاللَّهِ يَا أبَا حَمْزَةَ لَقَدْ غُصِبْنَا وَ شِيعَتُنَا حَقّنا مَالاً مَنَّ اَللَّهُ عَلَيْنَا مَا مَلاَؤُنَا بِسَعَادَةٍ وَ مَا تَارَكْتُكُمْ بِعُقُوبَةٍ فِي اَلدُّنْيَا(2)

3- سُئِلَ الصَّادِقُ عَلَیهِ السَّلام فَقِيلَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا حَالُ شِيعَتِكُمْ فِيمَا خَصَّكُمُ اللَّهُ بِهِ إِذَا غَابَ غَائِبُكُمْ وَ اسْتَتَرَ قَائِمُكُمْ فَقَالَ عَلَیهِ السَّلام مَا أَنْصَفْنَاهُمْ إِنْ اخَذْنَاهُمْ وَ لَا أَحْبَبْنَاهُمْ إِنْ عَاقَبْنَاهُمْ بَلْ نُبِيحُ لَهُمُ الْمَسَاكِنَ لِتَصِحَّ عِبَادَتُهُمْ وَ نُبِيحُ لَهُمُ الْمَنَاكِحَ لِتَطِيبَ وِلَادَتُهُمْ وَ نُبِيحُ لَهُمُ الْمَتَاجِرَ لِيَزْكُوَ أَمْوَالُهُم(3)

4- عَن داود الرَّقَّى قَالَ: سَمعتُ أبَا عَبدِ الله عَلَیهِ السَّلام يَقولُ النَّاسُ کُلُّهُمْ یَعِیشُونَ فِی فَضْلِ مَظْلِمَتِنَا إِلَّا أَنَّا أَحْلَلْنَا شِیعَتَنَا مِنْ ذَلِکَ. (4)

ه- قالَ أميرُ المُؤمِنينَ عَلَیهِ السَّلام: إنَّ فُلانَاً وَ فُلانَاً وَ فُلانَاً غَصَبُونَا حَقَّنَاء وَاشتَروا بِهِ الإماءَ وَ تَزَوَّجُوا بِهِ النِساءَ، ألا وَ إِنَّا قَد جَعَلنا شِيعَتَنَا مِن ذلِكَ فيِ حِلِّ لِتَطِيِبَ مَوالِيدِهِم.(5)

25- الشيعةُ أصبَرُ مِنَ الأئمَّةِ

1-عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ : نَحْنُ صَبَرْو شِيعَتُنَا أَصْبَرُ مِنَّا، لِأَنَّا صَبَرْنَا بِعِلْمٍ وَ صَبَرُوا عَلَى مَا لاَ يَعْلَمُونَ.(6)

ص: 102

2- امام باقر عَلَیهِ السَّلام درباره ی قول خداوند تبارک وتعالی که فرموده: «آنچه که خداوند از اهل قريه ها بعنوان فيء به رسولش داده است برای خدا و رسول و ذی القربی است» فرمودند: آنچه که مال رسول است به ما و شیعیانمان تعلق دارد و ما آن را برای شیعیانمان حلال و طیب قرار داده ایم. ای ابا حمزه قسم به خداوند هیچ چیزی از این سهم در شرق و غرب زمین مهر مالکیت نمی خورد مگر آنکه بر کسی که در آن دخل و تصرف کرده حرام است. بجز برای ما و شیعیانمان، همانا ما آن را برای شما طیب و پاک قرارداده ایم قسم به خدا ای ابا حمزه حق ما و شیعیانمان یعنی همان مالی که خداوند به خاطر دادن آن بر ما منتی گذارده غصب شده است.

3- از امام صادق عَلَیهِ السَّلام پرسیده شد: ای پسر رسول خدا در آن زمان که غیبت شما آغاز شود و قائم شما پنهان گردد شیعیانتان در مورد اموال مخصوص به شما چه وظیفه ای دارند؟ امام عَلَیهِ السَّلام؟ فرمودند: اگر آنها را مؤاخذه کنیم در مورد آنها منصف نبوده ایم و اگر آنها را عقوبت کنیم دوست دار آنان نبوده ایم که چنین نیست بلکه برای صحت عبادتشان مسکن ها را برای آنان مباح می کنیم و برای پاکی و طيب ولادت فرزندانشان همسران را بر آنها مباح می کنیم و تجارت را برای ایشان مباح می کنیم تا اموالشان پاک و طاهر باشد.

4- داود رقی گوید: شنیدم امام صادقعَلَیهِ السَّلام می فرمودند: همه ی مردم در زیادی آنچه که به ظلم از ما گرفته شده زندگی می کنند بجز شیعیانمان که آنان را درباره ی آن حلال کرده ایم.

5- اميرالمؤمنين عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا فلانی و فلانی و فلانی حق ما را غصب کردند و با آن کنیزانی خریدند و زنانی را به عقد خود در آوردند، بدانید که همانا ما شیعیانمان را درباره ی آن حلال کرده ایم تا ولادتشان پاک باشد.

26- نَومُ الشيعَةِ

1- قَالَ الصادِقُ عَلَیهِ السَّلام:وَ اللَّهِ مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ شِیعَتِنَا یَنَامُ إِلَّا أَصْعَدَ اللَّهُ رُوحَهُ إِلَی السَّمَاءِ فَیُبَارِکُ عَلَیْهَا فَإِنْ کَانَ قَدْ أَتَی عَلَیْهَا أَجَلُهَا جَعَلَهَا فِی کُنُوزِ رَحْمَتِهِ وَ فِی رِیَاضِ جَنَّتِهِ وَ فِی ظِلِّ عَرْشِهِ وَ إِنْ کَانَ أَجَلُهَا مُتَأَخِّراً بَعَثَ بِهَا مَعَ أَمَنَتِهِ مِنَ الْمَلَائِکَهْ لِیَرُدَّوهَا إِلَی الْجَسَدِ الَّذِی خَرَجَتْ مِنْهُ لِتَسْکُنَ فِیهِ.(1)الحديث

27- لَولا أن يَتَعاظَمَ النَّاسُ لَسلَّمتِ المَلائِكةُ عَلَى الشِّيعَةِ

1- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ: أَلاَ وَ إِنَّ لِكُلِّ شَيْءٍ جَوْهَراً وَ جَوْهَرُ وُلْدِ آدَمَ مُحمّد وَ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا بَعْدَنَا حَبَّذَا شِيعَتُنَا مَا أَقْرَبَهُمْ مِنْ عَرْشِ اَللَّهِ عَزَّوَجَل أَحْسَنَ صُنْعَ اَللَّهِ إِلَيْهِمْ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ اَللَّهِ لَوْ لاَ أَنْ يَتَعَاظَمَ اَلنَّاسُ ذَلِكَ أَوْ يَدَخَلَهُمْ زَهْوٌ لَسَلَّمَتْ عَلَيْهِمُ اَلْمَلاَئِكَةُ قُبُلاً وَ اَللَّهِ مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ شِيعَتِنَا يَتْلُو اَلْقُرْآنَ فِي صَلاَتِهِ قَائِماً إِلاَّ وَ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةَ حَسَنَةٍ وَ لاَ قَرَأَ فِي صَلاَتِهِ جَالِساً إِلاَّ وَ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ خَمْسُونَ حَسَنَةً وَ لاَ فِي غَيْرِ صَلاَةٍ إِلاَّ وَ بکلِّ حَرفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ إِنَّ لِلصَّامِتِ مِنْ شِيعَتِنَا لَأَجْرَ مَنْ قَرَأَ اَلْقُرْآنَ كُلَّهُ مِمَّنْ خَالَفَهُ أَنْتُمْ وَ اَللَّهِ علي فُرُشِكُمْ نیامُ لکُم اَجرُ المُجاهِدِینَ وَ اَنتُم وَ الله فِی صَلاتِکُم لَكُمْ أَجْرُ اَلصَّافِّينَ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ وَ أَنْتُمْ وَ اَللَّهِ اَلَّذِينَ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ «وَ نَزَعْنٰا مٰا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوٰاناً عَلىٰ سُرُرٍ مُتَقٰابِلِينَ » (2) الحديث (3)

28- اِنَّ الشيعَةَ لَأصحابُ الأَربعةِ الأعيُن

1- عَن أبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام قالَ:إنّما شيعَتُنا أصحابُ الأربَعةِ الأعيُنِ عَينَینِ في الرَّأسِ ، و عَينَینِ فِي القَلبِ ، ألا وَ الخَلائِقُ كُلُّهم كَذلِكَ ، ألا إِنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ فَتَحَ أبصارَكُم وَ أعمَى أبصارَهُم.(4)

ص: 104

29- انَّ الشيعَةَ حَوارِيّوا الأئِمَة عَلَیهِ السَّلام و هُم أفضَلَ مِن حَوارِیّی عِیسَی عَلَیهِ السَّلام

1- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ حَوَارِیيَّ عِيسَى كَانُوا شِيعَتَهُ وَ إِنَّ شِيعَتَنَا حَوَارِيُّونَا وَ مَا كَانَ حَوَارِيُّو عِيسَى بِأَطْوَعَ لَهُ مِنْ حَوَارِیيِّنَا لَنَا وَ إِنَّمَا قَالَ عِيسَى لِلْحَوَارِيِّينَ : «مَنْ أَنْصارِي إِلَى اَللّهِ (1)قالَ اَلْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اَللّهِ »فَلاَ وَ اَللَّهِ مَا نَصَرُوهُ مِنَ اَلْيَهُودِ وَ لاَ قَاتَلُوهُمْ دُونَهُ وَ شِيعَتُنَا وَ اَللَّهِ لَمْ يَزَالُوان مُنْذُ قَبَضَ اَللَّهُ عَزَّ ذِكْرُهُ رَسُولَهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ يَنْصُرُونَّا وَ يُقَاتِلُونَ دُونَنَا وَ يُحْرَقُونَ وَ يُعَذَّبُونَ وَ يُشَرَّدُونَ فِي اَلْبُلْدَانِ جَزَاهُمُ اَللَّهُ عَنَّا خَيْراً وَ قَدْ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ اَللَّهِ لَوْ ضَرَبْتُ خَيْشُومَ مُحِبِّينَا بِالسَّيْفِ مَا أَبْغَضُونَا وَ وَ اَللَّهِ لَوْ أَدْنَيْتُ إِلَى مُبْغِضِينَا وَ حَثَوْتُ لَهُمْ مِنَ اَلْمَالِ مَا أَحَبُّونَا.(2)

30-یَومُ الاَحَدِ للشِّیعَةِ

1- عَن جَعفَر بِن مُحَمدُ قالَ اَلسَّبْتُ لَنَا وَ اَلْأَحَدُ لِشِيعَتِنَا وَ اَلاِثْنَيْنِ لِبَنِي أُمَيَّةَ وَ اَلثَّلاَثَاءُ لِشِيعَتِهِمْ وَ اَلْأَرْبِعَاءُ لِبَنِي اَلْعَبَّاسِ وَ اَلْخَمِيسُ لِشِيعَتِهِمْ وَ اَلْجُمُعَةُ لِسائِرِ النَّاس جَميعَا وَلَيسَ فِيهِ سَفَر، قَالَ اللهُ «فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ»(3)يعني: يَومَ السَّبتِ(4)

31- الشّيعَةُ بِمَنزِلَةِ النَّحل

1- قالَ أميرِ المؤمِنينَ عَلَیهِ السَّلام :شیعَتُنَا بِمَنزِلَهِ النَّحلِ لَو یَعلَمُ النَّاسَ مَا فِی اَجوَافِهَا لَأَکَلُوهَ(5)

32- الشيعةُ أحسَنُ النَّاسِ حالًا

1- قالَ أميرُ المُؤمِنينَ : لا يكوُنُ الناسُ فِي حالِ شدَّةِ اِلأكانَ شِيعَتِي أَحسَنَ الناس حالاَ اَما سَمِعتُم الله يقولُ فِي كتابِهِ المُبِين «اَلْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا» (6)فَخَفَّفَ عَنهُم ما لا يُخَفِّفَ عنَ غَيرِهِم(7)

ص: 106

33- الشِيعَةُ هُمُ التُّرابِيَّة

1- عَن سعيد بِنِ يَسار قَالَ: دَخَلتُ عَلى أَبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام وَ هُوَ عَلى السَريرٍ فَقالَ: ياسَعيدِ اِنَّ طائفةً سَمَّيت مَرجِئَةً و طائفةً سَمَّيت الخَوارجُ وَ سَمّيتُم التُّرابيَّة(1)

34- المَلائِكة يَستَغفِرونَ لِمحَّبى أميرِ المُؤمنينَ عَلَیهِ السَّلام

1- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : خَلَقَ اَللَّهُ مِنْ نُورِ وَجْهِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ يَسْتَغْفِرُونَ لَهُ وَوَ لِمُحِبِّيهِ إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ.(2)

2- رُوی عن فاطمة الزهراء عليها السلام بنت رسول الله في حديث الكساء...الی ان قالت قالَ عَلِيٌّ لِأَبي يا رَسُولَ اللَّهِ، اَخْبِرْني ما لِجُلُوسِنا هذا تَحْتَ الْكِسآءِ مِنَ الْفَضْلِ عِنْدَ اللَّهِ؟ فَقالَ النَّبِيُّ : وَالَّذي بَعَثَني بِالْحَقِّ نَبِيّاً، وَاصْطَفاني بِالرِّسالَةِ نَجِيّاً، ما ذُكِرَ خَبَرُنا هذا في مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلِ اَهْلِ الْأَرْضِ، وَفيهِ جَمْعٌ مِنْ شَيعَتِنا وَمُحِبّينا، اِلاَّ وَنَزَلَتْ عَلَيْهِمُ الرَّحْمَةُ وَحَفَّتْ بِهِمُ الْمَلائِكَةُ، وَاسْتَغْفَرَتْ لَهُمْ اِلي اَنْ يَتَفَرَّقُوا، فَقالَ عَلِيٌّ اِذن وَاللَّهِ فُزْنا وَفازَ شيعَتُنا وَرَبِّ الْكَعْبَةِ،فَقَالَ أبِی رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه: يا عَلِيُّ وَالَّذي بَعَثَني بِالْحَقِّ نَبِيّاً، وَاصْطَفاني بِالرِّسالَةِ نَجِيّاً، ما ذُكِرَ خَبَرُنا هذا في مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلِ اَهْلِ الْأَرْضِ، وَفيهِ جَمْعٌ مِنْ شيعَتِنا وَمُحِبّينا، وَفيهِمْ مَهْمُومٌ اِلاَّ وَفَرَّجَ اللَّهُ هَمَّهُ، وَلا مَغْمُومٌ اِلاَّ وَكَشَفَ اللَّهُ غَمَّهُ، وَلا طالِبُ حاجَةٍ اِلاَّ وَقَضَي اللّهُ حاجَتَهُ، فَقالَ عَلِيٌّ اِذن وَاللَّهِ فُزْنا وَسُعِدْنا، وَكَذلِكَ شيعَتُنا فازُوا وَسُعِدُوا فِي الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ، وَرَبِّ الْكَعْبَة.(3)

ص: 108

35- إنَّ القَلَمَ رُافِعَ عَن الشِّيعَةِ

1-عَنْ زَكَرِيَّا بْنِ آدَمَ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ يَا زَكَرِيَّا بْنَ آدَمَ شِيعَةُ عَلِيٍّ رُفِعَ عَنْهُمُ اَلْقَلَمُ قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ فَمَا اَلْعِلَّةُ فِي ذَلِكَ ؟قَالَ: لِأَنَّهُمْ أُخِّرُوا فِي دَوْلَةِ اَلْبَاطِلِ يَخَافُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَ يَحْذَرُونَ عَلَى إِمَامِهِمْ يَا زَكَرِيَّا بْنَ آدَمَ مَا أَحَدٌ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ أَصْبَحَ صَبِيحَةً أَتَى بِسَيِّئَةٍ أَوِ اِرْتَكَبَ ذَنْباً إِلاَّ أَمْسَى وَ قَدْ نَالَهُ غَمٌّ حَطَّ عَنْهُ سَيِّئَتَهُ فَكَيْفَ يَجْرِي عَلَيْهِ اَلْقَلَمُ .(1)

2- قَالَ أبُو عَبدِ الله جَعفَر بنِ مُحَمَد عَلیهِمَا السَّلام:رَفَعَ القَلَمُ عَن الشَّيعَةِ بِعِصمَةِ الله وَ وِلايَتهِ(2)

3- عَنْ على بْنِ مُوسَى اَلْقُرْشِی عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ رُفِعَ اَلْقَلَمُ عَنْ شِيعَتِنَا فَقُلْتُ يَا سَيِّدِي كَيْفَ ذَاكَ قَالَ لِأَنَّهُمْ أُخِذَ عَلَيهِمُ العَهدُ بِالتَّقِيَّةِ في دَوْلَةِالْبَاطِلِ يَأْمَنُ النَّاسُ وَيَخافُونَ وَ يَكْفُرُونَ فِينَا وَ لا نُكَفَّرُ فِيهِمْ وَ يُقْتَلُونَ بِنا ولا نُقْتَل بِهِمْ مَا مِنْ أَحَدٍ مِن شِيعَتِنَا إِرْتَكِبٌ ذَنْبَأَ أوْ خَطَأ(3) إِلاَّ نَالَهُ في ذلِكَ غَمٌ مَحَّصَ عَنْهُ ذُنوبَهُ وَلَو أَنَّهُ أَتَى بِذُنوبٍ بِعَدَدِ القَطْرِ والمَطَرِ وَبِعَدَدِ مِنَ الْحَصَى وَالرَّملِ وبِعَدَدِ الشَّوْكِ وَ الشَّجَرِ فَاِنْ لَمْ يَنَلْهُ في نَفْسِهِ فِي أَهْلِهِ ومَالِهِ فَإن لَمْ يَنَلْهُ فِي أَمْرِ دُنْيَاهُ مَا يَغْتَمُّ بِهِ تَخَايَلَ لَهُ فِي مَنَامِهِ مَا يَغْتَمُّ بِهِ فَيَكُونُ ذَلِكَ تَمْحِيصاً لِذُنُوبِهِ(4)

36- إنَّ المَلائِكَةِ لَخُدّامُ مُحبِّى الائِمَة عَلَیهِم ُالسَّلام

1-عنِ الرِّضا عَن آبائِهِ عَن أميرِ المُؤمِنينَ عَلَیهِم ُالسَّلام قَال: َقالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه یا علیُّ اِنَّ الملائِکةَ لِخُدّامِنا و خُدّامُ مُحبِينَا(5). الحديثَ

ص: 110

37-دُعاءُ أبي عَبدِالله الحُسَين عَلَیهِ السَّلام ِلِشیعَةِ

1- لَمّا بَلَغَ الحُسَينَ عَلَیهِ السَّلام قَتلُ قَيْسِ بْنِ مُسْهِرٍ الصَّيْدَاوِيِّ اسْتَعْبَرَ بَاكِياً ثُمَّ قَالَ«اللَّهُمَّ اجْعَلْ لَنَا وَ لِشِيعَتِنَا عِنْدَكَ مَنْزِلًا كَرِيماً وَ اجْمَعْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ فِی مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِكَ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ».(1)

2-حِرزٌ لِلاِمام الحُسَين عَلَیهِ السَّلام:بسم الله الرحمن الرحیم یا دائِمُ یا دَیمُومُ یا حَیَّ یا قَیومُ یا کاشِفَ الغَمِّ یا فارِجَ الهَّمِّ یا باعِثَ الُّرسُلِ یا صادِقَ الوَعدِ اللّهُمَّ اِن کانَ لی عِندَکَ رِضوانٌ و وُدٌ فَاغفِرلی و مَن اتَّبَعَنی مِن اِخوانی وَ شیعَتی و طَیِّب ما فی صُلبی بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الراحِمینَ وَ صَلّی اللهُ عَلی سَیِّدنا مُحمَدٍ و الِهِ اجمَعینَ.(2)

38- لا يُحرمُ الشّيعَةُ مِن التَوبَةِ حَتّى المَوتِ

1- عَن النَّبِي صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه أنَّه قَال لَعَلىّ عَلَیهِ السَّلام: یا عَلیَّ اِنّی سَألتُ اللهُ عَزَّوجَلَّ اَن لا يَحرِمَ شَيعتَك التَّوبَةَ حَتّى تَبلِغَ نَفسُ أحَدِهِم حَنجَرَتَهَ فَاَجابَني اِلى ذِلكَ وَلَيسَ ذلِكَ لِغَيرِهِم(3)

39- لَن يَبتَلِىَ الله تَعالى الشّيعَةَ بِأَربَعة

1- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ، قَالَ: مَا اِبْتَلَى اَللَّهُ شِيعَتَنَا فَلَنْ يَبْتَلِيَهُمْ بِأَرْبَعٍ، بأَنْ يَكُونُوا لِغَيْرِ رِشْدَةٍ اوَ أَنْ يَسْأَلُوا بأَكَفُّهِمْ أَوْ أن يُؤْتَوْا فِي أَدْبَارِهِمْ وَ أَنْ يَكُونَ فِيهِمْ أَخْضَرُ أَزْرَقُ.(4)

ص: 112

40- إنَّ الله قَد غَفَرَ الشّيعَةِ عَلىَّ عَلَیهِ السَّلام و رَضِىَ عَنهُم وَ رَحِمَهُم وَ حَفِظَهُم مِن كُلِّ سُوءٍ...

1- قالَ الصَّادقُ عَلَیهِ السَّلام:اِنّى لاَ عَلَمُ قَومَا قَد غَفَرَ الله لَهُم وَرَضِىَ عَنهُم وَ عَصِمَهُم وَ رَحِمَهُم وَ حَفَظَهُم مِن كُلِ سُوءٍ وَ أیَّدَهُم وَ هَداهُم اِلى کُلِّ رُشدٍ وَ بَلَّغَ بِهِم غَايَةَ الأِمكانِ قيلَ: مَن هُم يا أبا عَبدِ الله؟ قَالَ: اولئِک شِیعَتُنَا الأَبرارُ شِيعَةُ عَلىَّ(1)

41- الشّيعَةُ وَرَقُ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ

1-عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ، عَنِ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، أَنَّهُ قَالَ مَثَلِي مَثَلُ شَجَرَةٍ أَنَا أَصْلُهَا، وَ عَلِيٌّ فَرْعُهَا، وَ اَلْحَسَنُ وَ اَلْحُسَيْنُ ثَمَرُهَا، وَ اَلشِّيعَةُ وَرَقُهَا، فَأَبَى أَنْ يَخْرُجَ مِنَ اَلطَّيِّبِ إِلاَّ اَلطَّيِّبُ.(2)

42 - الشيعةُ شُهداءُ عَلى النَّاسِ

1- قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : نَحْنُ اَلشُّهَدَاءُ عَلَى شِيعَتِنَا وَ شِيعَتُنَا شُهَدَاءُ عَلَى اَلنَّاسِ وَ بِشَهَادَةِ شِيعَتِنَا يُجْزَوْنَ وَ يُعَاقَبُونَ.(3)

43 - البَرصُ لا يَكُونُ فِي الشّيعَةِ

1- عَن أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلامُ : اَلْبَرَصُ شِبْهُ اَللَّعْنَةِ لاَ يَكُونُ فِينَا وَ لاَ فِي ذُرِّيَّتِنَا وَ لاَ فِي شِيعَتِنَا.(4)

44- الشيعهُ ثلاثُ

1- قالَ أبُو عَبدِالله : الشِّيعَةُ ثلاثٌ : مُحِبٌّ وادٌّ فهُو مِنّا ، و مُتَزَيِّنٌ بنا و نحنُ زَينٌ لِمَن تَزَيَّنَ بنا، و مُستَأكِلٌ بِنَا الناسَ ، و مَنِ استَأكَلَ بِنَا افتَقَرَ(5)

ص: 114

45- حالُ الشِّيعَةِ فِي الرِّزقِ

1- قالَ أبُو عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام :لَوْ لَا إِلْحَاحُ هَذِهِ الشِّیعَهْ عَلَی اللَّهِ فِی طَلَبِ الرِّزْقِ لَنَقَلَهُمْ مِنَ الْحَالِ الَّتِی هُمْ فِیهَا إِلَی مَا هُوَ أَضْیَق(1)

2- عَن أبي عَبدِالله قَالَ لَيْسَ لِمُصَاصِ شِيعَتِنَا فِي دَوْلَةِ الْبَاطِلِ إِلَّا الْقُوتُ شَرِّقُوا إِنْ شِئْتُمْ أَوْ غَرِّبُوا لَنْ تُرْزَقُوا إِلَّا الْقُوتَ (2)

46- الشِيعَةُ عِندَ الوَفاةِ

1-عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يُسْتَكْرَهُ اَلْمُومِنُ عَلَى خُرُوجِ نَفْسِهِ؟ قَالَ فَقَالَ لاَ وَ اَللَّهِ قَالَ قُلْتُ وَ كَيْفَ ذَاكَ ؟قَالَ انَّ الْمُؤْمِنَ اذا حَضَرَتْهُ اَلْوَفَاةُ خَضِرَ رَسُولُ اللَّهِ وأَهْلُ بَيْتِهِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بنِ أَبِي طَالِبٍ وَ فَاطِمَهُ وَ الحَسَنُ وَالحُسَينِ وَ جَمِيعُ الأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ وَلَكِنِ اكْنُوا عَنِ اسْمِ فَاطِمَةَ وَ يَحْضُرُهُ جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ وَ اِسْرَافِيلُ وَ عِزْرَائِيلُ عليهِمُ السَّلامُ قَالَ فَيَقُولُ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يا رَسولَ اللَّهِ أَنَّهُ كَانَ مِمَّن يُحِبُّنَا ويَتَوَلاَّنَا فَاحْبُهُ قال يَقُولُ رَسُولُ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا جَبْرَئِيلُ انه مِمَّن كانَ يُحِبُّ عَلِيّاً وَ ذُرِّيَّتهُ فَأَحَبَّهُ وَ قَالَ جَبْرَئِيلُ لِمِيكَائِيلَ وَ اسْرَافِيلُ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ مِثْلَ ذَلِكَ ثُمَّ يَقُولُونَ جَمِيعاً لْمُلِكُ المَوتِ انَّه مِمَّن كانَ يُحِبُّ مُحَمَّداً وَ آلَهُ يَتَوَلَّى عَلِيّاً وَ ذُرِّيَّتَهُ فَارْفُقْ بِهِ قالَ فَيَقُولُ مَلَكُ الْمَوْتِ والَّذِي اخْتَارَكُمْ وَ كَرَّمَكُم وَ اِصْطَفَيَ مُحَمَّداً صَلَّي اللَّهُ وَعَليْهِ وَ آلِهِ بِالنُّبُوَّةِ وَخَصَّهُ بِالرِّسَالَةِ لَأَنَا أَرْفَقُ بِهِ مِنْ وَالِدٍ رَفِيقٍ وَ أشْفَقُ عَلَيْهِ مِنْ أَخٍ شَفِيقٍ ثُمَّ قَامَ إِلَيْهِ مَلَكُ اَلْمَوْتِ فَيَقُولُ :يا عَبداللَّهُ أَخَذْتَ فَكاكَ رَقَبَتِكَ؟ أَخَذْتَ رِهَانَ أَمَانِكَ ؟فَيَقُولُ نَعَمْ فَيَقُولُ اَلمَلَكُ :فَبِمَاذا فَيَقُولُ: بِحُبَّى مُحَمَّداً وَ آلِهِ وَ بِوَلاَيَتِي عَلَى بْنَ ابي طَالِبٍ وَ ذُرِّيَّتِهُ فَيَقُولُ اما مَا كُنْتَ تَحْذَرُ فَقَدْ امنك اَللَّهُ مِنْهُ وَ أَمَّا مَا كُنْتَ تَرْجُو فَقَدْ أَتَاكَ اَللَّهُ بِهِ اِفْتَحْ عَيْنَيْكَ

ص: 116

فَانْظُرْ اِلى ما عِنْدَك قالَ :قيفْتَحُ عَيْنَيْهِ فَيَنْظُرُ اليهُم وَاحِداً وَاحِداً وَ يُفْتَحُ لَهُ بَابُ الى اَلْجَنَّةِ فَيَنْظُرُ اليها فَيَقُولُ لَهُ هَذَا مَا أَعَدَّ اَللَّهُ لَكَ وَ هَؤُلاَءِ رُفَقَاؤُكَ أفَتَحِبُّ اَللَّحَاقَ بِهِمْ أَوِ الرُّجُوعَ إِلَى اَلدُّنْيَا؟قَالَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَمَا رَأَيْتَ شُخُوصَهُ وَ رَفْعَ حَاجِبَيْهِ إِلَى فَوْقُ مِنْ قَوْلِهِ: لاَ حَاجَةَ لِي إِلَى الدُّنْيَا وَلا الرُّجُوعُ الْيَهاويُنادِيهِ مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ اَلْعَرْشِ يُسْمِعُهُ وَ يُسْمِعُ مَنْ بِحَضْرَتِهِ «يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ»إِلَى مُحَمَّدٍ وَ وَصِيِّهِ وَ اَلْأَئِمَّةُ مِنْ بَعْدِهِ «ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً» بالولاية «مَرْضِيَّةً» بالثواب «فَادْخُلِي فِي عِبَادِي»مَعَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ «وَادْخُلِي جَنَّتِي» غيرَ مَشُوبَة(1)

47- روايةٌ أبي بَصير عَن الصَّادقِ عَلَیهِ السَّلام في فَضائِلِ الشّيعَةِ

1- عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ أَتَيْتُ أَبَا عَبْداللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بَعْدَ أَنْ كَبِرَتْ سِنِّي وَ قَدِ اِجْهَدْنِي اَلنَّفَسُ فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ مَا هَذَا اَلنَّفسُ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَبِرَ سِنِّي وَ رَقِّ عُظْمَى وَ إِقْتَرَبَ اَجَلِي مَعَ أَنِّي لَسْتُ أَدْرِي مَا أَصِيرُ اِليهِ فِي آخِرَتِي فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ اِنَّكَ لَتَقُولُ هَذَا اَلْقَوْلَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَيْفَ لاَ اقوله فَقَالَ أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالي يُكْرِمُ الشَّبَابَ مِنْكُمْ وَ يَسْتَحْيِي مِنَ الْكُهُولِ؟ قُلْتُ جُعِلْتُ فِداكَ كَيْفَ يُكْرِمُ اَلشَّبَابَ مِنَّا وَ يَسْتَحْيِي مِنَ الْكُهُولِ؟ قَالَ يُكْرِمُ اَلشَّبَابَ مِنْكُمْ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ وَ يَسْتَحيي مِنَ الْكُهُولِ أَنْ يُحَاسِبَهُمْ قَهْلَ سَرَرْتُكَ قَالَ :قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي فَإِنَّا قَدْ نُبِزْنَا نَبْزاً انْكَسَرَتْ لَهُ ظُهُورُنَا وَ مَاتَتْ لَهُ أَفْئِدَتُنا وَ اِسْتَحَلَّتْ بِهِ الْوُلَاةُ دِمَاءَنَا فِي حديث رَوَاهُ فُقَهَاؤُهُمْ هَؤُلاَءِ قَالَ :فَقَالَ :اَلرَّافِضَةُ؟ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ لاَ وَاللَّهِ مَاهُمْ سَمَّوْكُمْ بَلِ اَللَّهُ سَمَّاكُمْ أَمَّا عَلِمْتَ أَنَّهُ كَانَ مَعَ فِرْعَوْنَ سَبْعُونَ رَجُلاً مِنْ بَنِي اَسْرَائِيلَ يَدِينُونَ بِدِينِهِ فَلَمَّا اِسْتَبَانَ لَهُمْ ضَلالُ فِرْعَوْنَ وَ هَدْيُ مُوسَى رَفَضُوا فِرْعَوْنَ وَلَحِقُوا بِمُوسِي فَكَانُوا فِي عَسْكَرِ مُوسي اشد اَهْلَ ذَلِكَ الْعَسْكَرِ عِبادَةً وَ أَشَدَّهُمُ اجْتِهَاداً الأ أَنَّهُمْ رَفَضُوا فِرْعَوْنَ فَأَوْحَى اَللَّهُ إِلَى مُوسَى أَنْ أَثْبِتْ لَهُمْ هَذَا اَلاِسْمَ فِي اَلتَّوْرَاةِ فَاِنِّي قَدْ نَحَلَّتْهُم

ص: 118

و برای او دری به سوی بهشت باز می شود و او هم به بهشت نگاه می کند. ملک الموت به او می گوید: این آن چیزی است که خداوند برای تو آماده کرده است و آنان رفیقان تو هستند آیا دوست داری به آنها ملحق شوی و یا اینکه علاقه داری به دنیا باز گردی؟ پس امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: آیا این مطلب را از بالا آوردن پیشانی و ابروانش که حکایت از منفی بودن جواب او دارد و می خواهد بگوید: نیازی به دنیا و بازگشت به آن ندارم، نمی یابی. امام عَلَیهِ السَّلام در ادامه فرمودند: پس منادی از میان عرش او را ندا میدهد در حالیکه او و کسانی که نزد اویند می شنوند: ای نفسی که به محمد و وصی او و ائمه ی پس از او مطمئن بودی، باز گرد به سوی پروردگارت در حالی که از ولایت راضی بودی و به ثواب نیز راضی خواهی شد پس در میان بندگان من یعنی محمّد و اهل بیت او و در بهشت من بدون هرگونه شائبه ای داخل شو.

ثُمَّ ذَخَرَ الله هَذَا اَلْإِسْمَ حَتَّى سَمَّاكُمْ بِهِ اذ رَفَضْتُمْ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَجُنودَهِما وَاتَّبَعتُم مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ فَهَلْ سَرَرْتُكَ ؟قَالَ: قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ افْتَرَقَ اَلنَّاسُ كُلَّ فُرْقَةٍ و اسْتَشْيَعُوا كُلَّ شِيعَةٍ فَاسْتَشْيَعْتُم مَعَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ فَذَهَبْتُمْ حَيْثُ ذَهَبَ اَللَّهُ وَ اخْتَرتُم مَا اِخْتَارَ اَللَّهُ وَ أَحْبَبْتُمْ مَنْ أَحَبَّ اَللَّهُ وَ أَرَدْتُمْ مُنْأَرَادَ اَللَّهِ فَأَبْشِرُوا ثُمَّ أَبْشِرُوا فَأَنْتُمْ وَ اَللَّهِ المَرحُومُون اَلْمُتْقِيلُ مِنْ مُحْسِنِكُمْ وَ المُتَجاوَزُ عَنْ مُسِيئِكُمْ مَنْ لَمْ يَلْقَ اَللَّهَ بِمِثْلِ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ لَم يَتَقَبَّلِ اللَّهُ مِنهُ حَسَنَةً وَ لَمْ يَتَجاوَزْ عَنْهُ سَيِّئَةً فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ: قُلْتُ جُعِلْتُ فِداكَ زِدني فَقالَ انَّ اللَّهُ وَمَلائِكَتُهُ يُسْقِطُونَ الذُّنُوبَ عَن ظُهُورِ شِيعَتِنَا كَمَا يُسْقِطُ الرِّيحُ اَلْوَرَقَ عَنِ اَلشَّجَرِ فِي أَوَانِ سُقُوطِهِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اَللَّهِ تَعَالَى «وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ »(1)فَاسِتغفارُهم وَ اَللَّهِ لَكُمْ دُونَ هَذَا اَلْعَالَمِ فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ: قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي فَقَالَ: لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَقَال«مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا»(2) وَ اَللَّهِ مَا عَنَى غَيْرَكُمْ اذ وَفَيْتُمْ فِيمَا أَخَذَ عَلَيْكُمْ مِيثَاقَكُمْ مِنْ وَلايَتِنَا وَ إِذْ لَمْ تُبَدِّلُوا بِنَا غَيْرَنَا وَ لَوْ فَعَلْتُمْ لَعَيَّرَكُمُ اَللَّهُ كَمَا عَيَّرَ غَيْرَكُمْ فِي كِتَابِهِ إِذْ يَقُول«وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ ۖ وَإِنْ وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ»(3) فَهَلْ سَتَرْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ؟ قَالَ: قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَقَالَ«الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ»(4) فَالْخَلْقُ وَاللَّهِ غَداً أَعْدَاءُ غَيْرِنَا وَ شِيعَتُنَا وَ مَا عَنَى بِالْمُتَّقِينَ غَيْرَنَا وَ غَيْرَ شِيعَتِنَا فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا ابا مُحَمَّدٍ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي فَقَالَ لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَقَال: «وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا» (5)

ص: 120

سپس خداوند این اسم را ذخیره کرد تا اینکه شما را بدان نامید به این دلیل که فرعون وهامان و لشکریان آنها را رها کردید و از محمد و آل محمد پیروی نمودید. ای ابا محمد آیا مسرورت نمودم؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. فرمودند: مردم فرقه فرقه و گروه گروه شدند (هر یک شیعه ی کسی) پس شما شیعه و پیرو اهل بیت پیامبر تان شدید و به هر طرف که اراده ی خدا رفت رفتید و آنچه را خدا اختیار کرد اختیار کردید و آنکه را خدا دوست داشت دوست داشتید و آنکه را خدا اراده کرد اراده کردید. پس بشارت باد شما را سپس بشارت باد شما را زیرا که شما مورد رحمت هستید و عمل نیکو کار شما پذیرفته می شود و از گنهکار شما گذشت می شود. هر که خداوند را با حالی غیر از حال شما ملاقات کند حسنه اش پذیرفته نشود و از گناهانش چشم پوشی نمی شود. پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزایی پس فرمودند: همانا خداوند و فرشتگانش گناهان را از پشت شیعیان ما ساقط می کنند همانگونه که باد به هنگام برگ ریزان (پائیز) برگ درختان را می ریزد و این سخن خداوند متعال است «و ملائک به حمد پروردگارشان تسبیح می گویند و برای اهل زمین استغفار می کنند» پس استغفار ملائک قسم به خدا در این عالم صرفا مختص به شماست. پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. امام فرمودند: همانا خداوند شما را در کتابش ذکر کرده است: «از مؤمنین مردانی هستند که بر عهد خود با خداوند صادق بودند پس برخی از آنها به شهادت رسیدند و برخی ازآنها منتظرند و عهد خود را تبدیل نکردند» قسم به خدا، کسی غیر شما را قصد نکرده است چون به عهدی که از شما در ارتباط با ولایت ما گرفته است وفادار بودید و ما را با غیر ما عوض نکردید و اگر چنین می کردید خداوند از شما ایراد می گرفت همانگونه که از غیر شما در کتابش ایراد گرفته است «برای اکثر آنها عهدی نیافتیم و اکثر آنها را اهل فسق یافتیم». پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. فرمودند: همانا خداوند شما را در کتابش ذکر کرده و فرمود: «دوستان در آن روز برخی دشمن برخی دیگر هستند به جز متقین» سوگند به خداوند که خلایق فردا دشمنان یکدیگرند، به جز ما و شیعیانمان، و مراد از متقین غیر از ما و شیعیان ما کس دیگری نیست. پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. پس فرمودند: همانا خداوند شما را در کتابش ذکر فرموده است: «هر که از خدا و رسول اطاعت کند با کسانی است که خداوند بر آنان نعمت داده است از پیامبران و صدیقین و شهدا و صالحین و آنان خوب رفیقانی هستند»

ص: 121

فَمُحَمَّدٌ صَلَي اللّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ النَّبِيّينَ وَ نَحنُ الصِّدِّيقُونَ والشُّهَدَاءُ وَ أَنْتُمُ الصَّالِحُونَ فَتَسَمَّوْا بِالصَّلاَحِ كَمَا سَمَّاكُمُ اَللَّهُ فَوَ اَللَّهِ مَا عَنَى غَيْرَكُمْ فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ :قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي فَقَالَ لَقَدْ جَمَعَنَا اَللَّهُ وَ وَلِيَّنَا وَ عَدوَّنَا فِي آيَةٍ مِنْ كِتَابِهِ فَقال قُلْ يَا مُحَمَّد « هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ»(1)فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا ابا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ: فَقَالَ: لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَقَال: «وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَىٰ رِجَالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرَارِ»(2) فَانْتم فِي اَلنَّارِ تُطْلَبُونَ وَ فِي اَلْجَنَّةِ وَ اَللَّهِ تُحْبَرُونَ فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ: قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ :فَقَالَ :لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَأَعَاذَكُمْ مِنَ اَلشَّيْطَانِ فَقَال: «إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ»(3) وَ اَللَّهِ مَا عَنَى غَيْرَنَا وَ غَيْرَ شِيعَتِنَا فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا ابا مُحَمَّدٍ؟ قَالَ :قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ وَاللَّهِ لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَأَوْجَبَ لَكُمُ اَلْمَغْفِرَةَ فَقَال «قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا»قَالَ :قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ لَيْسَ هَكَذَا نَقْرَؤُهُ إِنَّمَا نَقْرَأُ يَا عِبَادِيَ اَلَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ إِنَّ اَللَّهَ يَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ جَمِيعاً قَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ فَإِذَا غَفَرَ اَللَّهُ اَلذُّنُوبَ جَمِيعاً فَمَنْ يُعَذِّبُ وَ اللهِ مَا عَنَى غَيْرَنَا وَ غَيْرَ شِيعَتِنَا وَ إِنَّهَا لَخَاصَّةٌ لَنَا وَلَكم فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا اِبَا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ وَاللَّهِ مَا اسْتَثْنَيَ اللَّهُ احِداً مِنَ الأوصياءِ وَلا أَتْباعَهُم مَا خَلا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ و شِيعَتَهُ إِذْ يَقُولُ « يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ *إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ»(4)وَ اَللَّهِ مَا عَنَى بِالرَّحْمَةِ غَيْرَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ شِيعَتِهِ فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا ابا مُحَمَّدٍ؟ قَالَ :قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ :قَالَ علَى بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَیهِ السَّلام: لَيْسَ عَلَى فِطْرَةِ الإِسْلامِ غَيْرُنَا وَ غَيْرُ شِيعَتِنَا وَسَائِرُ اَلنَّاسِ مِنْ ذَلِكَ بُرَآءُ فَهَلْ شَفَيْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّد(5)؟

ص: 122

پس منظور از پیامبران در این آیه حضرت محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه است و ما صدیقین و شهدا هستیم و شما صالحین هستید پس صالح باشید همانگونه که خداوند شما را به این نام نامیده است پس قسم به خدا، کسی جز شما را در این آیه قصد ننموده است، آیا مسرورت کردم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. پس فرمودند: همانا خداوند ما و دوست ما و دشمن ما را در یک آیه از کتابش جمع کرده است پس این آیه را تلاوت فرمودند: بگو ای محمد «آیا کسانی که می دانند با کسانی که نمیدانند مساویند همانا فقط اولوالالباب متذکر می شوند» پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ گوید عرض کردم فدایتان شوم بر من بیفزایید. فرمودند: همانا خداوند شما را در کتابش ذکر کرده است پس فرمودند: «و گویند ما را چه شده است که مردانی را که از اشرار می شمردیم نمی بینیم» سپس در آتش بدنبال شما می گردند و قسم به خدا شما در بهشت منعّم و شادمانید. آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. فرمودند: همانا خداوند شما را در کتابش یاد کرده و از شیطان پناه داده است «همانا شیطان بر بندگان من سلطنت و تسلطی ندارد» و قسم به خدا غیر از ما و شیعیان ما کس دیگری را قصد نکرده است. پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. فرمودند: قسم به خدا که او شما را در کتابش یاد کرده، و آمرزش را برای شما واجب کرده است پس فرمودند: «ای بندگانی که بر خویشتن اسراف کرده اید از رحمت خدا نا امید نشوید همانا خداوند همه ی گناهان (شما) را می آمرزد» عرض کردم فدایت شوم ما اینچنین نمی خوانیم همانا ما می خوانیم «ای بندگانی که بر خویشتن اسراف کرده اید از رحمت خدا نا امید نشوید همانا خداوند همه ی گناهان را می آمرزد» فرمودند: ای أبا محمد آنگاه که خداوند همه ی گناهان را بیامرزد پس چه کسی عذاب می شود و قسم به خدا غیر از ما و شیعیان ما قصد کس دیگری را نکرده است و همانا آیه مختص ما و شماست. آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. فرمودند: به خدا قسم، خداوند به جز امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام وشیعیانش کس دیگری را حتى اوصیا و یارانشان را از این قول استثناء نکرده است: «روزیکه هیچ یاوری از یاوری دیگر، چیزی را بی نیاز نمی کند و آنها یاری نمی شوند»، «مگر کسیکه خدا رحم کند همانا او عزیز و مهربان است» والله که خدا از این رحمت به جز امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام و شیعیانش را اراده نکرده است. آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کرد فدایت شوم بر من بیفزای. در اینجا امام از قول جدشان امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند که: جز ما و شیعیان ما کسی بر فطرت اسلام نیست و بقیه ی مردم از این دین دور و بیزارند پس آیا تو را شفا دادم ای ابا محمد؟

کنایه از دو خلیفه ظالم اول و یاران و انصار شان.

ص: 123

48- مُحب ُّالأَئِمَةِ عَلَیهِ السَّلام عَابدٌ فِي كُلَّ حالٍ

1- عَنْ سَدير الصِّيرفيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ دَخَلتُ عَلَيهِ وَ عِندَهُ أبُو بَصيرٍ ومَيْسَرَةُ و عِدَّةٌ مِن جُلَسَائِهِ فَلَمَّا أَنْ أَخَذْتُ مَجْلِسِي أَقْبَلَ عَلىَّ بِوَجهِهِ وَ قَالَ يَا سَدِيرُ أَمَّا اِنَّ وَلِينا لَيَعْبُدُ اللَّهَ قَائِماً و قَاعِداً وَ نَائِماً وَ حَيّاً وَ مَيِّتاً قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَمَّا عِبَادَتُهُ قَائِماً وَ قَائِداً وَ حَيّاً فَقَدْ عَرَفْنَا كَيْفَ يَعْبُدُ اَللَّهَ نَائِماً وَ مَيْتاً قَالَ اِنَّ وَلِينَا لَيَضَعُ رَأْسَهُ فَيَرْقُدُ فَإِذَا كَانَ وَقتُ الصَّلَاةِ وَكَّلَ بِهِ مَلَكَيْنِ خُلِقَا فِي الْأَرْضِ لَمْ يَصْعَدا الى السَّمَاءِ ولَمْ يَرَيا مَلَكوتَها فَيُصَلِّيانِ عِندَهُ حَتَّى يَنْتَبِهَ فَيَكْتُبُ اَللَّهُ ثَوَابَ صَلاَتِهِمَا لَهُ فِي الرَّكْعَةِ مِنْ صَلاَتِهِمَا تَعْدِلُ أَلْفَ صَلاَةٍ مِنْ صَلاَةِ اَلْآ دَمْيَيْنِ وَانٍ وَلِيُّنَا لَيَقْبِضُهُ اللَّهُ الَيه فَيَصْعَدُ مَلَكَاهُ الى السَّمَاءِ فَيَقُولَانِ يا رَبَّنا عَبدُكَ فُلانُ بنُ فُلانٍ انْقَطَعَ و استَوفَى أَجَلِه وَ لَأَنْتَ أَعْلَمُ مِنَّا بِذَلِكَ فَأْذَنْ لَنَا نَعْبُدْكَ فِي آفَاقِ سَمَائِكَ وَ اِطْرَافِ أَرْضِكَ قَالَ: فَيُوحِى اَللَّهُ اليهِما أَنَّ فِي سَمَائِي لَمَنْ يَعْبُدُنِي وَ مَالِي فِي عِبَادَتِهِ مِنْ حَاجَةٍ بَلْ هُوَ أَحْوَجُ اليها وَ إِنَّ فِي أَرْضَى لِمَنْ يَعْبُدُنِي حَقَّ عِبَادَتِي وَ مَا خَلَقْتُ خَلْقاً أَحْوَجَ إلى منه فَيَقُولاَنِ يَا رَبَّنَا مَنْ هَذَا يَسْعد بِحُبِّكَ إِيَّاهُ قَالَ فَيُوحى الله إِلَيْهِما ذَلِكَ مَنْ أَخَذَ مِيثاقَهُ بِمُحَمَّدٍ عَبْدِي وَ وَصِيِّهِ وَ ذُرِّيَّتِهِمَا بِالْوَلاَيَةِ إهْبطَا إِلَى قَبْرِ وَلِيِّي فُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ فَصَلَّيَا عِنْدَهُ إِلَى أَنْ أَبْعَثَهُ فِي اَلْقِيَامَةِ قَالَ فَيَهْبِطُ اَلْمَلَكَانِ فَيُصَلِّيَانِ عِنْدَ اَلْقَبْرِ إِلَى أَنْ يَبْعَثَهُ اَللَّهُ فَيَكْتَبُ ثَوابَ صَلاَتِهِمَا لَهُ فِي اَلرَّكْعَةِ مِنْ صَلَاتِهِمَا تَعْدِلُ أَلْفَ صَلاةٍ مِنْ صَلَاةِ اَلْآدَمِيِّينَ قَالَ سَدِيرٌ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَإِذَنْ وَلِيُّكُمْ نَائِماً وُمِيتاً أَعْبَدُ مِنْهُ حَيّاً وقَائِماً قالَ فَقَالَ هَيْهَاتَ يَا سَدِيرُ إِنَّ وَلِيَّنَا لَيُؤْمِنُ عَلَى اللَّهِ عزَّوجلَّ يَومَ القِيامَةِ فَيُجيزُ أمانَهُ(1)

ص: 124

49- أنتُم لِلجَنَّة

1- عَن اَبي حَمزة قالَ سَمِعَتُ أبا عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام يَقُولُ أَنْتُمْ لِلْجَنَّةِ وَ اَلْجَنَّةُ لَكُمْ أَسْمَاؤُكُمْ اَلصَّالِحُونَ وَ اَلْمُصْلِحُونَ وَ أَنْتُمْ أَهْلُ اَلرِّضَا عَنِ اَللَّهِ بِرِضَاهُ عَنْكُمْ وَ اَلْمَلاَئِكَةُ إِخْوَانُكُمْ فِي اَلْخَيْرِ اِذا اجتَهَدوا(1)

2- قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : دِيَارُكُمْ لَكُمْ جَنَّةٌ وَ قُبُورُكُمْ لَكُمْ جَنَّةٌ لِلْجَنَّةِ خُلِقْتُمْ وَ إِلَى اَلْجَنَّةِ تَصِيرُونَ.(2)

50- شِيعَةُ أميرِ المُؤمنينَ عَلَیهِ السَّلام شِيعَةُ الله و أولياؤُه

1- قال رسول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِهوَلَایَهُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَلَایَهُ اللَّهِ وَ حُبُّهُ عِبَادَهُ اللَّهِ وَ اتِّبَاعُهُ فَرِیضَهُ اللَّهِ وَ أَوْلِیَاؤُهُ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ وَ أَعْدَاؤُهُ أَعْدَاءُ اللَّهِ وَ حَرْبُهُ حَرْبُ اللَّهِ وَ سِلْمُهُ سِلْمُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل .(3)

2-عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي بَعْضِ خُطَبِهِ أَيُّهَا النَّاسُ اسْمَعُوا قَوْلِي واعْقِلُوهُ عَنَى فَاِنَّ الفِرَاقَ قَرِيبٌ اَنَا امام اَلْبَرِيَّةِ وَ وَصَّى خَيْرُ اَلْخَلِيقَةِ وَ زَوْجُ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْأُمَّةِ وَ أَبُو اَلْعِتْرَةِ اَلطَّاهِرَةِ وَ اَلْأَئِمَّةَ اَلْهَادِيَةَ اَنَا اَخُو رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ وَصَبيهُ وَوَلِيُّهُ وَ وَزِيرُهُ وَ صاحِبُهُ وَ صَفِيُّهُ وحَبِيبُهُ وخَلِيلُهُ انَا أَميرُ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ قائِدُ الْغُرِّ اَلْمُحَجَّلِينَ وَ سَيِّد اَلْوَصِيِّينَ حَرْبِي حِزْبُ اَللَّهِ وَ سلْمَى سِلْمُ اَللَّهِ وَ طَاعَتِي طَاعَةُ اَللَّهِ وَ وَلاَيَتِي وَلاَيَةُ اَللَّهِ وَ شِيعَتَى أَوْلِيَاءِ اَللَّهِ وَ اِنْصَاري اَنْصَارَاللَّهُ وَاللَّهُ الَّذِي خَلَقَنِي وَلَم اَكُ شَيئاً قَد عَلِمَ اَلْمُسْتَحْفَظُونَ مِنْ أَصْحَابِ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ اَنَّ اَلنَّاكِثِينَ وَ اَلْقَاسِطِينَ وَ اَلْمَارِقِينَ مَلْعُونُونَ عَلَى لِسَانِ اَلنَّبِيِّ اَلْأُمِّيِّ وَ قَدْ خَابَ مَنِ افْتَرى(4)

ص: 126

3-قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَی اللهُ عَلیهِ وَالهِ لِعَلِیٍّ عَلیهِ السُّلام یَا عَلِیُّ شِیعَتُكَ هُمُ الْفَائِزُونَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَمَنْ أَهَانَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ أَهَانَكَ وَ مَنْ أَهَانَكَ فَقَدْ أَهَانَنِی وَ مَنْ أَهَانَنِی أَدْخَلَهُ اللَّهُ نَارَ جَهَنَّمَ خالِدا فِیها وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ یَا عَلِیُّ أَنْتَ مِنِّی وَ أَنَا مِنْكَ رُوحُكَ مِنْ رُوحِی وَ طِینَتُكَ مِنْ طِینَتِی وَ شِیعَتُكَ خُلِقُوا مِنْ فَضْلِ طِینَتِنَا فَمَنْ أَحَبَّهُمْ فَقَدْ أَحَبَّنَا وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَقَدْ أَبْغَضَنَا وَ مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَانَا وَ مَنْ وَدَّهُمْ فَقَدْ وَدَّنَا یَا عَلِیُّ شِیعَتُكَ مَغْفُورٌ لَهُمْ عَلَى مَا كَانُوا مِنْ ذُنُوبٍ وَ عُیُوبٍ یَا عَلِیُّ أَنَا الشَّفِیعُ لِشِیعَتِكَ غَداً إِذَا قُمْتُ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ فَبَشِّرْهُمْ بِذَلِكَ یَا عَلِیُّ شِیعَتُكَ شِیعَةُ اللَّهِ وَ أَنْصَارُكَ أَنْصَارُ اللَّهِ وَ أَوْلِیَاؤُكَ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ وَ حِزْبُكَ حِزْبُ اللَّهِ سَعَدَ مَنْ تَوَلَّاكَ وَ شَقِیَ مَنْ عَادَاكَ یَا عَلِیُّ لَكَ كَنْزٌ فِی الْجَنَّةِ وَ أَنْتَ ذُو قَرْنَیْهَا.(1)

3- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه به على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شیعیان تو در روز قیامت رستگارند پس هر که به یکی از آنها اهانت کند به تو اهانت کرده و هر که به تو اهانت کند به من اهانت کرده و هر که به من اهانت کند خداوند او را در آتش جهنم جاودان گرداند که به جایگاهی است. ای علی تو از منی و من از توام روح تو از روح من و طینت تو از طینت من است و شیعیان تو از زیادی طینت ما آفریده شده اند. پس هر که آنان را دوست بدارد ما را دوست داشته است و هر که با آنها کینه ورزد با ما کینه ورزی کرده است و هر که با آنها دشمنی کند با ما دشمنی کرده است و هر که آنان را دوست بدارد دوستی ما را در دل داشته است. اي على همانا شیعیان تو با وجود گناهان و عیب هائی که در آنها وجود دارد آمرزیده اند. ای علی من در فردای (قیامت) آنگاه که در مقام محمود می ایستم به شفاعت شیعیان تو برمی خیزم، پس آنان را به این خبر بشارت بده. ای علی شیعه ی تو شیعه ی خدا و انصار تو انصار خدا و اولیاء و اولیاء الله و حزب تو حزب الله است. ای علی هر که ولایت تو را داشته باشد سعادتمند است و هر که دشمن تو باشد شقی و بدبخت است ای علی گنجی در بهشت مختص توست و تو صاحب هر دو طرف آن هستی.*

* برخی از علماء در معنای این فقره از حدیث درباره ی این گنج نوشته اند که منظور حضرت محسن بن علی فرزند امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام است که توسط دشمنان به شهادت رسید و سقط گردید. این بزرگان درباره ی فقره ی صاحب دو طرف آن هستی نیز آورده اند که منظور صاحب دو طرف بهشت یعنی تمام بهشت هستی، و خداوند از همه داناتر است.

53-شِيعَتُنا العَرب

- قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلیهِ السَّلامِ نَحْنُ بَنُو هَاشِمٍ وَ شِیعَتُنَا الْعَرَبُ وَ سَائِرُ النَّاسِ الْأَعْرَابُ(1)

2- قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلیهِ السَّلامِ نَحْنُ قُرَيْشٌ وَ شِيعَتُنَا الْعَرَبُ وَ سَائِرُ النَّاسِ عُلُوجُ الرُّوم.(2)

54- فَضيلةُ الشَّيعَةِ فِي الصَّلاةِ

1-قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ شِيعَتِنا يَقُومُ إِلَى الصَّلاةِ إِلَّا اكْتَنَفَتْهُ بِعَدَدِ مَن خالَقَهُ مَلائِكَةٌ يُصَلُّونَ خَلفَهُ وَيَدعُونَ اللَّهَ عزَّوجلَّ لَهُ حَتَّى يَفرُغَ مِن صَلاتِهِ(3)

55- الشيعةُ خُزّان الاَئِمَةِ

1-عَنْ سَدِيرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ نَحْنُ خُزَّانُ اَللَّهِ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ وَ شيعتُنا خزانُنا(4)

56- دعاءُ الصّادق عَلَیهِ السَّلام لِلشّيعَةِ

1- عن أبي عبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ قالَ رَسُول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه اذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ نُصِبَ لِفَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ قُبَّةٌ مِنْ نُورٍ وَ أَقْبَلَ اَلْحُسَيْنُ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ رَأْسُهُ فِي يَدِهِ فَاذا رأتهُ شَهَقَتْ شَهْقَةً لاَ يَبْقى في الْجَمْعِ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لا نَبيٌ مُرْسَلٌ ولا عَبدٌ مُؤمِنٍ اِلاّ بَكَي لَهَا فيُمثِّ لُ اَللَّهُ عَزَّوَجَلَّ رَجُلاً لَها فِي أَحْسَنِ صُورَةٍ وَهُوَ يُخَاصِمُ قَتَلَتَهُ بِلا رَأسٍ فَيَجْمَعُ اَللَّهُ قَتَلَتَهُ وَ اَلْمُجْهِزِينَ عَلَيْهِ وَ مَنْ شَرِكَ فِي قَتْلِهِ فَيَقْتُلُهُمْ حَتَّى أُتِيَ عَلَى آخِرِهِمْ ثُمَّ ينشرون فَيَقْتُلُهُمْ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ثُمَّ ينشرون فيقْتُلُهم اَلْحَسَنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ثُمَّ يُنْشَرُونَ فيقْتُلهم

ص: 130

اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ثُمَّ يُنْشَرُونَ فَلاَ يَبْقَى مِن ذُرِّيَّتِنا أحَدٌ الا قَتَلَهُم قَتَلَةً فَعِنْدَ ذلِكَ يَكْشِفُ اللَّهُ الْغَيْظَ ويَنْسَى الْحُزْنَ ثُمَّ قال أبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ رَحِمَ اَللَّهُ شِيعَتَنَا، شِيعَتُنَا وَاللَّهِ هُمُ اَلْمُؤْمِنُونَ فَقَدْ وَ اللَّهِ شَرَكُونَا فِي اَلْمُصِيبَةِ بِطُولِ الْحُزْنِ وَ اَلْحَسْرَة(1)

2- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىِّ بْنِ مُوسَى عَنْ آبَائِهِ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ فَقَالَ فِي حَدِيثٍ طَويلٍ أَنَّ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ يَدْعُوا رَبَّهُ فَيَقُولُ فِي دُعائِهِ:« يَا دَانٍ غَيْرَ مُتَوَانٍ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ اجْعَلْ لِشِيعَتِي مِنَ النَّارِ وِقاءً وَلِهِمْ عِنْدَكَ رِضى وَ اغْفِرْ ذُنُوبَهُمْ وَ يَسِّر أُمُورَهُمْ وَ اقْضِ دُيُونَهُمْ وَ اسْتُرْ عَوْراتِهِمْ وَهَبَ لَهُمُ الْكَبائِرَ اَلَّتِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُمْ يا مَن لا يَخَافُ الضَّيْمَ وَ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلا نَوْمٌ اجْعَلْ لِي مِن كُلِّ غَمٍ فَرَجاً» (2)الحديث

57- دُعاءُ الإِمامِ المَهدِي عَلَیهِ السَّلام لِشِيعَتِهِ

1- اللّهُمَّ إِنَّ شِيعَتَنَا خُلِقَتْ مِنْ شُعَاعِ أَنْوَارِنَا وَ بَقِيَّةِ طِينَتِنَا وَقَدْ فَعَلُوا ذُنُوباً كَثِيرَةً إِتْكَالاً عَلَى حُبِّنَا وَ وَلايَتِنَا فَإن كانَتْ ذُنُوبُهُمْ بَيْنَك وبَيْنَهُمْ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ فَقَدْ رَضِينَا ومَا كانَ مِنها فِيمَا بَيْنَهُمْ و قَاصَ بِها عَن خُمُسِنَا وأَدْخِلْهُمُ الجَنَّةَ وَ زَحْزِحْهُمْ عَنِ النَّارِ وَلا تَجمَع بَيْنَهُم وَ بَيْنَ أعْداءِنَا في سَخَطِكَ.(3)

58-الضُعَفاءُ هُمُ الشّيعَةُ

1- عَن أبي الحَسنِ عَلَیهِ السَّلام قَالَ الحَجَّ جِهادُ الضُّعَفاءِ وَ هُم شِیعَتُنَا(4)

ص: 132

و امام حسين عَلَیهِ السَّلام آنان را به سزای اعمال خویش می رسانند و از ذریه ی ما کسی باقی نمی ماند مگر آنکه آنان را یک بار به قتل رسانده باشد پس در این هنگام خداوند غیظ را برطرف می کند و حزن و اندوه را از یاد می برد. سپس امام صادق عَلَیهِ السَّلام در حق شیعیانشان دعا فرموده و به محضر خدا عرضه داشتند: خداوند شیعیان ما را مورد رحمت قرار دهد، قسم به خدا تنها شیعیان ما مؤمن هستند و قسم به خدا شیعیان ما با حزن و حسرت طولانی در مصیبت ما شریک شدند.

2- حضرت امام جواد محمد بن علی بن موسی از پدرانشان از حسین بن علی عَلَیهِ السَّلام نقل می کنند که امام فرمودند: بر رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه وارد شدم و رسول خدا در حدیثی طولانی فرمودند: همانا جعفر بن محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه پروردگارش را می خواند و در دعایش چنین می گوید: ای نزدیکی که قاصر نیستی، ای مهربانترین مهربانان، شیعه ی من را از آتش نگه دار و از آنان راضی باش وگناهانشان را بیامرز و کارهایشان را آسان کن ودیون آنها را ادا کن و زشتی هایشان را بپوشان و گناهان کبیره ای را که بین تو و آنان است ببخش. ای کسیکه از ظلم نمیترسد و او را چرت و خواب نمی گیرد برای من از هر غمی گشایش قرار بده.

59- البلاءُ فِي الدُّنيا تَطهيرٌ لِلشّيعَة

1- عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَم اذ دَخَلَ عَلَيْهِ رَجُلٌ فَقَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ انَّ لي أخاً لا يُؤْتِي مِنْ مَحَبَّتِكُمْ وَ إِجلالِكُم وَ تَعْظيمِكُم غَيْرَ أَنَّهُ يَشْرَبُ اَلْخَمْرَ فَقَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَمَا أَنَّه لَعَظِيمٌ أَنْ يَكونَ مُحِبُّنا بِهذِهِ الْحَالَةِ ولكِن ألاّ أُنَبِّئُكُم بِشَرٍ مِنْ هذا اَلنَّاصِبِ لَنَا شَرٌ مِنْهُ وَ اَنْ أَدْنى الْمُؤْمِنِينَ و لَيْسَ فِيهِمْ دَنِئٌ لَيَشْفَعُ فِي مِائَتَيْ اِنْسَانِ وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ السَّماوَاتِ السَّبْعِ وَالأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ اَلْبِحَارِ اَلسَّبْعِ شَفَعُوا فِي نَاصِبِيٍ مَا شُفِّعُوا فِيهِ أَلاَ اَنَّ هَذَا لاَ يَخْرُجُ مِنَ اَلدُّنْيَا حَتَّى يَتُوبَ أَوْ يَبْتلِيَه اَللَّهُ بِبَلاءٍ فِي جَسَدِهِ فَيَكُونُ تَحبيطاً لخَطاياهُ حَتَّى يُلْقيَ اللَّه عزّوجلّ لاَ ذَنْبَ لَهُ .اَنْ شِيعَتَنا عَلَى السَّبِيلِ الْأَقْوَمِ اَنَّ شِيعَتَنَا لَفِي خَيْرٍ ثُمَّ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَنَّ أَبِي كَانَ كَثِيراً ما يقُولُ؛ أَحْبِبْ حَبِيبَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِنْ كانَ مُرَهَّقاً ذَيَّالاً وَ أَبْغِضْ بَغِيضَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنْ كَانَ صَوَّاماً قَوَّاماً.(1)

2-عَنْ عُمَرَ صَاحِبِ اَلسَّابِرِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنِّي لَأَرَى مِنْ أَصْحَابِنَا مَنْ يَرْتَكِبُ اَلذُّنُوبَ اَلْمُوبِقَةَ فَقَالَ لِي يَا عُمَرُ لاَ تُشَنِّعْ عَلَى أَوْلِيَاءِ اَللَّهِ إِنَّ وَلِيَّنَا لَيَرْتَكِبُ ذُنُوباً يَسْتَحِقُّ بِهَا مِنَ اَللَّهِ اَلْعَذَابَ فَيَبْتَلِيهِ اَللَّهُ فِي بَدَنِهِ بِالسُّقْمِ حَتَّى تَمَحِّصَ عَنْهُ اَلذُّنُوبَ فَإِنْ عَافَاهُ فِي بَدَنِهِ اِبْتَلاَهُ فِي مَالِهِ فَإِنْ عَافَاهُ فِي مَالِهِ اِبْتَلاَهُ فِي وُلْدِهِ فَإِنْ عَافَاهُ مِنْ بَوَائِقِ اَلدُّهُورِ شَدَّدَ عَلَيْهِ خُرُوجَ نَفْسِهِ حَتَّى يَلْقَى اَللَّهَ حِينَ يَلْقَاهُ وَ هُوَ عَنْهُ رَاضٍ قَدْ أَوْجَبَ لَهُ اَلْجَنَّةَ.(2)

3- قَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :واللَّهِ لاَيَصِفُ عَبْدٌ هَذَا الْأَمْرَ فَتَطْعَمُهُ اَلنَّارُ قُلْتُ اَنْ فِيهِمْ مَنْ يَفْعَلُ وَ يَفْعَلُ فَقَالَ :انه اذا كَانَ ذَلِكَ ابْتَلَى اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي أحَدُهُم في جَسَدِهِ فَانٍ كَانَ ذَلِكَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِهِ وَ اِلاّ ضَيَّقَ اَللَّهُ عَلَيْهِ فِي رِزْقِهِ فَان كانَ ذَلِكَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِهِ وَ الا شَدَّدَ اللَّهُ عَلَيْهِ عِنْدَ مَوتِهِ حَتَّى يَأتِيَ اللَّهَ وَ لاذَنبَ لَهُ ثُمَّ يُدخِلُهُ الجَنَّةَ

(3)

ص: 134

60- دُعاءُ المَلائِكةِ لِلشّيعَةِ

1- عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ عَنْ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّيُّ اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يا عَلَى طُوبِي لِمَن أَحَبَّكَ وصَدَّقَ بِكَ وَ وَيْلٌ لِمَنْ أَبْغَضَكَ وَ كَذَّبَ بِكَ مُحِبُّوكَ مَعْرُوفُونَ فِي السَّماءِ السَّابِعَةِ وَ اَلْأَرْضِ اَلسَّابِعَةِ السُّفْلَى وَ مَا بَيْنَ ذَلِكَ هُمْ أَهْلُ الدِّينِ وَ الوَرَعِ وَالسَّمتِ الحَسَنِ وَ التَّواضُعِ لِلَّهِ عزَّوجلَّ خَاشِعَةٌ أَبْصَارُهُمْ وَجِلَةٌ قُلُوبُهُم لِذِكْرِ اللَّه عزّوجل وَ قَدْ عَرَفُوا حَقَّ وِلايَتِكَ وَ أَلْسِنَتُهُمْ ناطِقَةٌ بِفَضْلِكَ وَ أَعيُنُهُم ساكِبَةٌ تَحَنُّناً عَلَيْك وعَلَى الأئِمَّةِ مِن وُلْدِكَ يَدِينُونَ اَللَّهَ بِمَا أَمَرَهُمْ بِهِ فِي كِتَابِهِ وِجَاءَ هُمْ بِهِ البُرهانُ مِن سُنَّةِ نَبِيِّهِ عَامِلُونَ بِمَا يَأْمُرُهُم بِهِ أُولُو اَلْأَمْرِ مِنْهُمْ مُتَواصِلُونَ غَيْرُ مُتَقَاطِعِينَ مُتَحَابُّونَ غَيْرُ متباغِضينَ انَّ الْمَلائِكَةَ لَتُصَلَّى عَلَيهِم وَتُؤمِنُ على دُعائِهِم وتَستَغْفِرُ لِلمُذنِبِ مِنهُم وتَشْهَدُ حَضْرَتَهُ وَتَستَوحِشُ لِفَقْدِهِ إلى يَومِ القِيامَةِ.(1)

2-عَنْ أَنَسٍ أَنَّ اَلنَّبِيَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ: لَيْلَةَ أُسْرِيَ بِي إِلَى اَلسَّمَاءِ اَلرَّابِعَةِ رَأَيْتُ صُورَةَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَقُلْتُ یا جَبْرَئِيلَ هَذَا عَلِيٌّ ؟فَأَوْحَى إِلَيَّ أَنَّ هَذَا مَلَكٌ خَلَقَهُ اَللَّهُ عَلَى صُورَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ يَزُورُهُ كُلُّ يَوْمٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ يُسَبِّحُونَ وَ يُكَبِّرُونَ وَ ثَوَابُهُمْ لِمُحِبِّي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ . (2)

ص: 136

3-قَالَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيهِ السَّلام عَبادَاللَّه اجْعَلُوا حُجَّتَكُمْ مَقْبُولَةً مَبْرُورَةً وَ ايَّاكُم أَنْ تَجْعَلُوهَا مَردودَةً عَلَيكُم أَقبَحَ اَلرَّدِّ وَ أَنْ تُصَدُّوا عَن جَنَّةِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أقبَحُ الصَّدِّ ألا وإنَّ مَا مَحَلُّهَا مَحَلُّ القَبولِ مَا يُقْرنُ بِهَا مِنْ مُوَالاَةِ مُحَمَّدٍ وَ عَلَى وَ آلِهما اَلطَّيِّبِينَ وَ إِنَّ مَا يُسَفِّلُهَا وَ يُرْذِلُهَا مَا يُقْرِنُ بِهَا مِنِ اتِّخَاذِ الأَنْدَادِ مِن دُونِ أئِمَّةِ الحَقِّ وَوُلاةِ الصِّدقِ عَليِّ بنِ أَبِي طالِبٍ عَلَيهِ السَّلامُ وَالمُنْتَجَبِينَ مَن يَخْتارُهُ مِن ذُرِّيَّتِهِ وذَوِيهِ. ثُمَّ قال قَال رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ طُوبِي لِلْمُوَالِينَ عَلِيّاً عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ ايماناً بِمُحَمَّدٍ وَ تَصْدِيقاً لِمَقالِهِ كَيْفَ يُذَكِّرُهُم اللَّهُ بِأَشرَفِ اَلذِّكرِ مِن قُوقِ عَرشِهِ وَ كَيف يُصَلَى عَلَيْهِمْ مَلاَئِكَةُ اَلْعَرْشِ وَ الْكُرْسِيِّ وَ الْحُجُبِ وَ السَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ الهَواءِ وَ مَا بَيْنَ ذَلِكَ وَمَا تَحْتَهَا الى الثَّرَى وكَيْفَ يُصَلَّى عَلَيْهِمْ أَمْلاكُ اَلْغُيُومِ وَ الْأَمْطَارِ وَ أَمْلَاكُ اَلْبَرَارِي وَ اَلْبِحَارِ وَ شَمْسُ اَلسَّمَاءِ و قَمَرُهَا وَ نُجُومُهَا وَحَصْبَاءُ الْأَرْضِ وَ رِمَالُهَا وَ سَائِر مَا يدِبُّ مِنَ اَلْحَيَوَانَاتِ فَيُشرف اَللَّهُ تَعَالَي بِصَلاَةِ كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهَا لَدَيْهِ مَحَالَّهُمْ وَ يُعَظِّمَ عِندَهُ جَلالَهُمْ حَتَّى يَرِدُوا عَلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَقَدْ شُهِرُوا بِكَرَامَاتِ اللَّهِ عَلَى رُءُوسِ اَلْأَشْهَادِ وَ جُعِلُوا مِنْ رُفَقَاءِ مُحَمَّدٍ و عَلىٍّ عَلَيهِ السَّلاَمُ صَفِىّ رَبُّ الْعَالَمِينَ وَ الْوَيْلُ لِلْمُعَانِدِينَ عَلِيّاً كُفْراً بِمُحَمَّدٍ وَ تَكْذِيبٍ بِمَقَالِهِ وَكَيْفَ يلعَنُهُم اللَّهُ بِأَخَسِّ اَللَّعْنِ مِنْ فَوْقِ عَرشِهِ وَ كَيْفَ يَلْعَنُهُمْ حَمَلَةُ الْعَرْشِ وَ الْكُرْسِيِّ وَ الْحُجُبِ وَ السَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ الْهَوَى وَ مَا بَيْنَ ذَلِكَ ومَا تَحْتَهَا اِلى اَلثَّرَى وَ كَيْفَ يَلْعَنُهُمْ أَمْلاَكُ الْغُيُومِ وَ اَلْأَمْطَارِ وَ أَمْلاكُ اَلْبَرَارِي وَ البِحارِ وَ شَمْسُ السَّمَاءِ و قَمَرُهَا ونُجُومُهَا وَحَصْبَاءُ الْأَرْضِ و رِمَالُهَا وَ سَائِرُ ما يَدِبُّ مِن الحَيَواناتِ فَيُسفلُ اَللَّهُ بِلَعْنِ كُلِّ واحِدٍ مِنهُم لَدَيْهِ مَحَالَّهُمْ وَ يَقَبُحُ عِندَهُ أَحْوالَهُم حَتَّى يَرِدُوا عَلَيْهِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ قَدْ شُهِرُوا بِلَعْنِ اَللَّهِ وَ مَقْتِهِ عَلَى رُءُوسِ اَلْأَشْهَادِ وَ جُعِلُوا مِنْ رُفَقَاءِ ابْلِيسَ ونُمْرودَ وَ فِرْعَونُ أعداءِ رَبِّ الْعِبادِ وَ اِنَّ مِنْ عَظِيمِ ما يُتَقَرَّبُ بِهِ خِيَارُ أمْلاكِ الْحُجُبِ وَ السَّمَاوَاتِ اَلصَّلاَةُ عَلَى مُحِبِّينَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ وَ اَللَّعْنَ اَلشَّائِئِينَا.(1)

ص: 138

3- امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای بندگان خدا، حج خود را مقبول و مبرور قرار دهید و از اینکه آن را به قبیح ترین حالت باطل کنید برحذر باشید و ازاینکه به قبیح ترین حالات از بهشت خداوند باز داشته شوید نگران باشید. بدانید همانا آنچه که باعث قبول و پذیرش این حج است اینست که آن را با دوستی محمد و على و خاندان پاک این دو، قرین نموده و حج را با ولایت این خاندان همراه کنید. و همانا چیزی که آن را پست و بی ارزش می کند آن است که کسانی غیر از ائمه حق و سرپرستان صادق، یعنی علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام و امامان برگزیده، که از میان ذريه و نزدیکانش می باشند را بعنوان رقیب و جانشین ایشان انتخاب کنید و ولایت امامان باطل را قرین آن حج نمائید. سپس امام زین العابدين عَلَیهِ السَّلام از قول رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: خوشا بحال دوستان علی که به محمد ایمان دارند و گفتارش را تصدیق می کنند. چگونه خداوند از بالای عرشش آنان را به شریفترین یادها می ستاید و چگونه فرشتگان عرش و کرسی و حجابها و آسمانها و زمین و هوا و آنچه که بین آن است و آنچه که زیر آن است تا اعماق خاک، بر آنان صلوات می فرستند و چگونه ملائک ابرها و باران ها و ملائک خشکیها و دریاها و خورشید و ماه آسمان و ستارگان آن و شن های زمین و ماسه های آن و سایر حیوانات جنبنده بر آنان درود می فرستند. پس خداوند بزرگ به واسطه ی صلوات هریک از آنها، در نزد خود جایگاه دوستان على عَلَیهِ السَّلام را شرافت می بخشد و جلال و منزلت آنان را نزد خود تعظیم می کند و اینگونه است تا روز قیامت در حالیکه در حضور همه به کرامات خداوند شهره شده و از رفیقان محمد و علی علیها السلام ، همان برگزیدگان پروردگار جهانیان، قرار داده شده اند بر او وارد می شوند. و وای بر دشمنان علی که بر محمد کافر شدند و گفتارش را تکذیب کردند و چگونه خداوند از بالای عرشش آنان را به پست ترین نفرینها لعن فرماید و چگونه حاملین عرش و کرسی و حجابها و آسمانها و زمین و هوا و آنچه که ما بين آن است و آنچه که زیر آن است تا اعماق خاک، آنان را لعنت می کنند و چگونه ملائک ابرها و باران ها و ملائک خشکیها و دریاها و خورشید و ماه آسمان و ستارگانش و شنهای زمین و ماسه هایش و سایر حیوانات جنبنده، آنان را نفرین می کنند. پس خداوند به واسطه ی لعن هر یک از آنها جایگاهشان را پست و پایین می آورد و احوال آنها را نزد خود قبیح و زشت می گرداند تا اینکه در روز قیامت در حالی بر او وارد شوند که در حضور همه به لعنت و انتقام خداوند شهره شده و از رفیقان ابلیس و نمرود و فرعون، همان دشمنان ربّ العباد، مقرر شده اند. بی تردید از بزرگترین چیزی که به واسطه ی آن فرشتگان برگزیده ی حجابها و آسمانها به خداوند تقرب می جویند درود بر محبین ما و لعنت بر دشمنان ما اهل بیت است.

ص: 139

4- قال رسول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه :لَمَّا كَانَتْ لَيْلَةُ اَلْمِعْرَاجِ نَظَرْتُ تَحْتَ اَلْعَرْشِ أَمَامِي فَاِذا أَنَا بِعَلِيِّ بْنِ ابيطالب قائم أَمَامِي تَحْتَ اَلْعَرْشِ يُسَبِّحُ اَللَّهَ وَ يُقَدِّسُهُ قُلْتُ يَا جَبْرَئِيلُ سَبَقَنِي عَلَى بْنُ اَبيطالبِ؟ قَالَ لاَ لَكِنِّي أُخْبِرُكَ يَا مُحَمَّدُ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّوَجل يُكْثِرُ مِنَ اَلثَّنَاءِ وَ اَلصَّلاَةِ عَلَى عَلَى بْنِ اِبطالِب عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَوْقَ عَرْشِهِ قَاشِتَاقُ اَلْعَرْشِ إِلَى رُؤْيَةِ علَى بْنِ ابيطالب عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَخَلَقَ اَللَّهُ تَعَالَى هَذَا اَلْمَلَكَ عَلَى صُورَةِ عَلَى بْنِ أَبِيطَالِبٍ عَلَيْهِ السلامُ تَحتَ عَرْشِهِ لِيَنْظُرَ اليه العَرشُ فيسكُن شَوقُه وَ جَعَلَ تَسْبِيحَ هَذَا اَلْمَلَكِ وَ تَقْدِيسَهُ وَ تَحْمِيدَهُ ثَوَاباً لِشِيعَةِ أَهْلِ بَيْتِكَ يَا مُحَمَّدُ «اَلْخَبَرَ»(1)

5-قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ إِنَّ اَللَّهَ خَلَقَ فِي اَلسَّمَاءِ اَلرَّابِعَةِ مِائَةَ الْفِ مَلَكٍ وَ فِي اَلسَّمَاءِ اَلْخَامِسَةِ ثَلاَثُمِائَةِ أَلْفِ مَلَكٍ وَ فِي السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَلَكاً رَأْسُهُ تَحْتَ الْعَرْشِ وَ رِجْلاهُ تَحْتَ الثَّرى وَمَلائِكَةَ أَكْثَرُ مِنْ رَبِيعَةَ وَ مُضَرَ لَيْسَ لَهُم طَعامٌ ولا شَرَابٌ إِلاَّ الصَّلاةُ عَلَى أَميرِ المُؤْمِنينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طالِبٍ وَمُحِبِّيهِ والاستِغْفارِ لِشيعَتِهِ المُذنِبينَ وَ مَوالِيهِ.(2)

61-مُحبُّ علىٍّ عَلَیهِ السَّلام مؤمنُ تَقىُّ

1-قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه يَا عَلَى لَوْ أَنَّ عَبْدَاً عبْداللَّهِ مِثْلَ مَا قَامَ نُوحٌ فِي قَوْمِهِ وكَانَ لَهُ مِثْلُ أُحُدِ ذَهَباً فَأنفَقَهُ في سَبِيلِ اَللَّهِ وَ مُدَّفِي عُمُرِهِ حَتَّى حَجَّ أَلْفَ حَجَّةٍ ثُمَّ قُتِلَ بَيْنَ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ ثُمَّ لَمْ يُوالِكَ يَاعِلَى لَم يَشَمَّ رَائِحَةَ الجَنَّةِ وَلَم يَدخُلْها أمَا عَلِمْتَ يا عَلى أَنَّ حُبَّكَ حَسَنَةٌ لا يَضُرُّ مَعَها سَيِّئَةٌ وَ بُغْضُكَ سَيِّئَةٌ لا يَنْفَعُ مَعَهَا طَاعَةٌ يا عَلِيُّ لَو نَثَرْتَ الدُّرَّ عَلَى المُنافِقِ مَا أَحَبَّك ولَوْ ضَرَبْتَ خَيْشُومَ المُؤمِنِ ما أَبْغَضَكَ لِأَنَّ حُبِّكَ ايمان وَ بُغْضُكَ نِفَاقٌ وَ لاَ يُحِبُّكَ الآ مومن تَقِي وَ لاَ يُبْغِضُكَ اَلآ مُنافِقٌ شَقى(3)

ص: 140

4- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: در شب معراج زیر عرش، مقابل خود نظری کردم پس ناگاه علی بن ابیطالب را مشاهده کردم که زیر عرش، مقابل من ایستاده است و خداوند را تسبیح و تقدیس می کند، به جبرئیل گفتم آیا علی بن ابیطالب از من سبقت گرفته است؟ عرض کرد خیر، لیکن ای محمد شما را خبر دهم از اینکه خداوند عزوجل در بالای عرش خود فراوان بر علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام ثناء و درود می فرستد و به همین سبب عرش خدا مشتاق دیدار علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام گردید پس خداوند بزرگ در زیر عرش این ملک را به صورت علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام آفرید تا عرش به او نگاه کند و اشتیاقش آرام گیرد و ثواب تسبیح و تقدیس و تمجید این فرشته را برای شیعیان اهل بیت تو قرار داد.

5- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: همانا خداوند در آسمان چهارم یکصد هزار فرشته و در آسمان پنجم سیصد هزار و در آسمان هفتم فرشته ای بزرگ آفرید که سر او زیر عرش و پاهایش زیر خاک است و ملائک بسیاری بیش از قبیله ی ربیعه و مضر آفرید که هیچ طعام و شرابی جز درود بر امیر المؤمنین علی بن ابی طالب و محبین او و استغفار برای شیعیان و دوستان گنهکارش ندارند.

62- فَضائِلُ الشَّيعَةِ فِي حَديثٍ النَّبَوىِّ

1-عَنْ أَبِي ذرٍ اَلْغِفَارِيِّ رَحِمَهُ اَللَّهُ قَالَ رَأَيْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَی اللهُ عَلیهِ وَ آلِه وَ قَدْ ضَرَبَ كَتِفَ على بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلامُ بِيَدِهِ وَ قَالَ يَا عَلَى مَنْ أَحَبَّنَا فَهُوَ الْعُرْبَى ومَن أبْغَضَنَا فَهُوَ الْعِلْجُ شِيعَتُنَا أَهْلُ الْبُيُوتَاتِ وَ الْمَعَادِنِ والشَّرَفِ ومَنْ كانَ مَولِدُهُ صَحِيحاً وَمَا عَلَى مِلَّةِ ابراهِيمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِلاّ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا وَسَائِرُ اَلنَّاسِ مِنْهَا بُرَآءُ وَ إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِكَتَهُ يَهْدِمونَ سَيِّئاتِ شيعَتِنا كَما يَهْدِمُ القَومُ البُنيانَ.(1)

2- قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه انَّ اللَّهَ خَلَقَ الإِسْلامَ فَجَعَلَ لَهُ عَرْصَةً وَ جَعَلَ لَهُ نُوراً وَ جَعَلَ لَهُ حِصْناً وَ جَعَلَ لَهُ نَاصِراً فَأَمَّا عَرْصَتُهُ فَالْقُرْآنُ وَ أَمَّا نُورُهُ فَالحِكْمَةُ وَ أَمَّا حِصْنُهُ فَالْمَعْرُوفُ وَ أَمَّا أَنْصَارُهُ فَأَنَا وَ أَهْلُ بَيْتِي وَ شِيعَتُنَا فَأَحِبُّوا أَهْلَ بَيْتِي وَ شِيعَتَهُمْ وَ اُنْصُرُوهُمْ فَإِنَّهُ لَمَّا أَسْرَى بِي اِلَى السَّماءِ فَنَسَبَنِي جَبْرَئِيلُ لِأَهْلِ اَلسَّمَاءِ وَ اِسْتَوْدَعَ اَللَّهُ حُبَّى وَ حُبَّ أَهْلِ بَيْتي وَشِيعَتُهُم فِي قُلُوبِ اَلْمَلاَئِكَةِ فَهُوَ عِنْدَهُمْ وَدِيعَةٌ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فَهَبَطَ بِي الأَرْضَ ونَسَبَني لِأهلِ الأَرْضِ وَ اسْتَودَعَ اللَّهُ حُبِّي وَحُبَّ أَهْلِ بَيْتِي وَ شِيعَتِهِمْ فِي قُلُوبِ أَهْلِ اَلْأَرْضِ فَمُؤْمِنُو أُمَّتِى يَحْفَظُونَ وَدِيعَتِي فِي أَهْلِ بَيْتِي إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ فَلَوْ أَنَّ رَجُلاً مِنْ أُمَّتِي عبداللَّه تَعَالَى عِدَّةَ أَيَّامِ اَلدُّنْيا ثُمَّ لَقَى اَللَّهَ عَزَّوجل مُبْغِضاً لِأَهْلِ بَيْتِي وَ شِيعَتِهِمْ مَا فَرَّجَ اَللَّهُ قَلْبَهُ اِلاّ عَلَى اَلنِّفَاقِ.(2)

63- ما أقرَبَ شِيعَتَنا مِنَ الله

1-عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي اَلْعلاَءِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا حُسَين شِيعَتُنَا مَا أَقَرَّهُمْ مِنَ اَللَّهِ وَ أَحْسَنَ صُنْعَ اَللَّهِ اليهم يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ اللَّهِ لَوْلا أن يَدْخُلَهُمْ وَهْنٌ وَ يَستعْظمَ اَلنَّاسُ ذلِكَ لَسَلَّمَتْ عليهِم الملائِكَةُ قُبلا(3)

ص: 142

64- ثُباتُ قَدَمِ الشِّيعَةِ

1-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحمَّدِ بنِ علىٍّ اَلْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: مَا ثَبَّتَ اَللَّهُ تَعَالَي حبِّ عَلى بَن ابيطالبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي قَلْبِ أَحَدٍ فَزَلَّتْ لَهُ قَدَمٌ اِلاّ ثَبَتَتْ لَهُ قَدَمٌ أُخْرَى(1)

2-عَنِ الرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ كَانَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ لاَ تَعْجَلُوا عَلَى شِيعَتِنَا إِنْ تَزِلَّ لَهُمْ قَدَمٌ تَثْبُتْ لَهُمْ أُخْرَى(2)

65- لا يَزوُرُ الرّضا عَلَیهِ السَّلام إلا الخَواصُّ مِنَ الشِّيعةِ

1- عَنْ عَلِىِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِى اَلثَّانِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِيَارَةُ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَفْضَلُ أَمْ زِيَارَةُ أَبِي عَبداللهِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ؟ قَالَ زِيَارَةُ أَبِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ أفضَلُ وَذَلِك أنَّ أبا عَبداللهِ عَلَيهِ السَّلاَمُ يَزُورُهُ كُلُّ اَلنَّاسِ و أَبي عَلَيهِ السَّلامُ يَزُورُهُ الاّ الخَواصُّ مِنَ الشِّيعَة.(3)

66- الشيعَةُ هُمُ النَّاس ُ

1- عَنِ الْوَشَّاءِ عَنِ الرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي حَدِيثٍ قَالَ إِذَا مَرِضَ أَحَدُكُم فَليَأذَن لِلنَّاسِ يَدخُلونَ عَلَيْهِ فَإِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أحَدٍ إِلاَّ وَلَه دَعْوَةً مُستَجَابَةً ثُمَّ قَالَ أَتَدْرِي مِنِ اَلنَّاسُ قُلْتُ أُمُّهُ مُحَمَّدٌ صَلَي اللَّه وَعَليهِ وَ آلِهِ قَالَ اَلنَّاسُ هُمُ اَلشِّيعَة(4)

2- عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِى بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَامَ رَجُلٌ اِلى عَلِىٍّ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَخْبِرْنَا عَنِ النَّاسِ وَ أَشْبَاهِ النَّاسِ وَ النَّسْنَاسِ قَالَ فَقَالَ أَجِبْهُ يَا حَسَنُ قَالَ فَقَالَ لَهُ اَلْحَسَنُ سَأَلْتَ عَنِ اَلنَّاسِ فَرَسُولُ اَللَّهِ صَلي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلنَّاسُ لِأَنَّ اَللَّهَ تَعَالَى يَقُولُ «ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ»(5) وَنَحْنُ مِنْهُ وَ سَالَتْ عَنْ أَشْبَاهِ اَلنَّاسِ فَهُمْ شِيعَتُنَا وهُمْ مِنَّا وَ هُمْ أَشْبَاهُنَا وَ سَأَلْتَ عَنِ النَّسْناسِ فَهُمْ هذا اَلسَّوادُ الأَعظَمُ وَهُوَ قَولُ اللَّهِ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ « إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ ۖ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا »(6) (7)

ص: 144

67-أَحْبِبْ حَبِيبَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ وَ إِنْ كَانَ فَاسِقاً

1- عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ مِيثَم اَلتَّمَّار مَوْلِي عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ اِنِّي وَجَدْتُ فِي كُتُبِ أَبِي أَنَّ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ لِأَبِي مِيثَمٍ أَحْبِبْ حَبِيبَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِنْ كانَ فاسِقاً زانِياً وَ أَبْغِضْ مُبْغِضَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِنْ كانَ صَوَّاماً قَوَّاماً فَاِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ وَهُوَ يَقولُ«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ»(1)ثُمَّ اِلْتَفَتَ الى وَ قَالَ هُمْ وَاللَّهِ اَنتَ وَشِيعَتُكَ يَا عَلَى وَ مِيعَادُكَ وَ مِيعادُهُم اَلْحَوْضُ غَداً غُرّاً مُحَجَّلِينَ مُكْتَحِلِينَ مُتَوَّجِينَ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرعَلَيْهِ السَّلاَمُ هَكَذَا هُوَ عِيَاناً فِي كِتَابِ على عَلَيْهِ السَّلاَم(2)

68- أفضَلُ الشّيعَةِ

1- عَن اِبن أبي عُمير رَفَعَهُ إلى أحدَهِم عَلَیهِ السَّلام أنّه قَالَ : بَعضُكُم أكثَرُ صَلاةً مِن بَعضٍ ، وبَعضُكُم أكثَرُ حَجّاً مِن بَعضٍ ،وَبَعضُكُم أكثَرُ صَدَقَةً مِن بَعضٍ ،وبَعضُكُم أكثَرُ صِياماً مِن بَعضٍ ، وأفضَلُكُم أفضَلُكُم مَعرِفَةً.(3)

69- إنَّ اللهَ تَعالی سَيَجمَعُ لِلأئِمَةِ وَ لِلشَّيعَةِ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ

1- عَنْ يُونُسَ بنِ ظبيَانَ وَ مُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ وَ أَبِی سَلَمَةَ السَّرَّاجِ وَ الْحُسَيْنِ بْنِ ثُوَيْرِ بْنِ أَبِی فَاختَةَ قَالُواكُنَّا عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلام فَقَالَ عِنْدَنَا خَزَائِنُ الْأَرْضِ وَ مَفَاتِيحُهَا وَ لَوْ شِئْتُ أَنْ أَقُولَ بِإِحْدَی رِجْلَيَّ أَخْرِجي ما فِيكِ مِنَ الذَّهَبِ لَأَخْرَجَتْ قَالَ ثُمَّ قَالَ بِإِحْدَی رِجلَيهِ فخَطَّهَا فِی الْأَرْضِ خَطّاً فَانْفَرَجَتِ الْأَرْضُ ثُمَّ قَالَ بِيَدِهِ فَأَخْرَجَ سَبِيكَةَ ذَهَبٍ قَدْرَ شِبْرٍ ثُمَّ قَالَ انْظُرُوا حَسَناً فَنَظَرْنَا فَإِذَا سَبَائِكُ كَثِيرَةٌ بَعْضُهَا عَلَی بَعْضٍ يَتَلَأْلَأُ فَقَالَ لَهُ بَعضُنَا جُعِلْتُ فِدَاكَ أُعْطِيتُمْ مَا أُعْطِيتُمْ وَ شِيعَتُكُمْ مُحْتَاجُونَ ؟(4)

ص: 146

قَالَ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ سَيَجْمَعُ لَنَا وَ لِشِيعَتِنَا الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةَ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ وَ يُدْخِلُ عَدُوَّنَا الْجَحِيمَ(1)

70- الشيعَةُ حَرَسُ الأَرضِ

1- قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه لعلىَّ عَلَیهِ السَّلام:اِنَّ فِي السَّماءِ حَرَسَا وَهُم المَلائِكَةُ فِي الأَرضِ وَ هُم شِيعَتُكَ(2)

71- الشِّيعَةُ خِيَرَةُ اللهِ مِن أُمَّةِ نَبيِّه صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه

1- قَالَ الصَّادقُ عَلَیهِ السَّلام:نَحْنُ خِيَرَةُ اَللَّهِ مِنْ خَلْقِهِ وَ شِيعَتُنَا خِيَرَةُ اَللَّهِ مِنَ أُمَّةِ نَبِيِّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ(3)

72- الشّيعَةُ جَوهَرُ وُلدِ آدَم عَلَیهِ السَّلام

1-قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:إِنَّ لِكُلِّ شَيْءٍ جَوْهَراً وَ جَوْهَرُ وُلْدِ آدَمَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا.(4)

73- مَنشأ عداوةِ النّاسِ للشِّيعَةِ

1-عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ شُعَيْبٍ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَنْ أَشَدُّ اَلنَّاسِ عَلَيْكُمْ؟ قَالَ :قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ كُلٌّ قَالَ: أَ تَدْرِي مِمَّ ذَاكَ يَا يَعْقُوبُ؟ قَالَ :قُلْتُ :لاَ أَدْرِي جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ: إِنَّ إِبْلِيسَ دَعَاهُمْ فَأَجَابُوهُ وَ أَمَرَهُمْ فَأَطَاعُوهُ وَ دَعَاكُمْ فَلَمْ تُجِيبُوهُ وَ أَمَرَكُمْ فَلَمْ تُطِيعُوهُ فَأَغْرَى بِكُمُ اَلنَّاسَ .(5)

ص: 148

پس امام در جواب فرمودند: همانا خداوند بزودی دنیا و آخرت را برای ما و شیعیان ماجمع خواهد کرد و آنان را در باغ های پر نعمت جای دهد و دشمنان ما را در جهنم داخل می کند.*

* آنگونه که از روایات بر می آید منظور از سخن امام عَلَیهِ السَّلام که فرمودند: به زودی خداوند دنیا و آخرت را برای ما و شیعیان ما جمع خواهد کرد، در رجعت محقق خواهد شد. زیرا نعمتهای آخرت از آن ایشان بوده و در رجعت دنیا نیز برای ایشان خواهد بود.

74- النَوادِر

1- عَن المُفَضِّل بنِ عُمَر قَال: سَمِعتُ اَباعَبدِالله جَعفَر بنِ مُحَمَّد عَلَیهِ السَّلام يَقُول:اِنَّ فِي السَّماءِ اَربَعةَ مَلائِكَة يَقُولُون فِي تَسبِيحِهِم:سُبحانَ مَن دَلَّ هَذا الخَلقَ القَليِل مِن هَذا الخَلقِ الكَثيِر عَلى هَذا الدَّين العَزيز(1)

2-: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ :إِنِّي لَأَرْجُو لِأُمَّتِي فِي حُبِّ عَلِيٍّ كَمَا أَرْجُو فِي قَوْلِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ .(2)

3- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ :مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَجْمَعَ اَللَّهُ لَهُ اَلْخَيْرَ كُلَّهُ فَلْيُوَالِ عَلِيّاً بَعْدِي وَ لْيُوَالِ أَوْلِيَاءَهُ وَ لْيُعَادِ أَعْدَاءَهُ.(3)

4- رَوی اَبُو بَصير عَن اَبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام:ليَهنَئَکُمُ الإِسم قَال:قُلتُ وَ مَا الأسمُ؟ قَالَ:الشِّيعَةِ اَمَّا سَمِعتَ اللهُ سُبحانَهُ يَقولُ: «فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ »(4) (5)

5- عَن اَبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام قالَ:قالَ لَه الدَّوانِیقىِ بِالحيرةِ اَيامَ اَبي العَبَّاسِ: يا اَبا عَبدالله ما بالَ الرِّجلُ مِن شِيعَتُكُم يَستَخرِجُ مَا فِي جَوفِهِ فِي مجلسٍ واحدٍ حَتّى يُعرَفَ مَذهَبُه؟ فَقالَ: ذلِكَ لِحَلاوَةِ الإِيمانِ فِي صُدُورِهِم، مِن حَلاوَتِهِ يبدُونَه تَبدِيّا(6)

6- أَنَّ رَجُلاً مِنَ اَلْمُنَافِقِينَ قَالَ لِأَبِي اَلْحَسَنِ اَلثَّانِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ :إِنَّ مِنْ شِيعَتِكُمْ قَوْماً يَشْرَبُونَ اَلْخَمْرَ عَلَى اَلطَّرِيقِ فَقَالَ :اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي جَعَلَهُمْ عَلَى اَلطَّرِيقِ فَلاَ يَزِيغُونَ عَنْهُ.الحديثَ

ص: 150

7- عَنِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ اِنْتَجَبَ قَوْماً مِنْ خَلْقِهِ لِقَضَاءِ حَوَائِجِ اَلشِّيعَةِ لِكَيْ يُثِيبَهُمْ عَلَى ذَلِكَ اَلْجَنَّةَ.(1)

8- عَنِ اَلْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ،قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ: لَوْ قَامَ قَائِمُنَا بَدَأَ بِكَذَّابِي اَلشِّيعَةِ فَقَتَلَهُمْ(2)

9- عَن مُحَمَد بنِ عَلى الرِّضا عَلَیهِ السَّلام أنَّه قَالَ الوِاقِفَةُ هُم حَمِيرُ الشّيعَةِ، ثُمَّ تَلا هذِهِ الآيَةِ«إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ ۖ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا»(3) (4)

10-عَن أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلام قَالَ: إِنَّ الْکَرُوبِیِّینَ قَوْمٌ مِنْ شِیعَتِنَا مِنَ الْخَلْقِ الْأَوَّلِ جَعَلَهُمُ اللَّهُ خَلْفَ الْعَرْشِ لَوْ قُسِمَ نُورُ وَاحِدٍ مِنْهُمْ عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ لَکَفَاهُمْ ثُمَّ قَالَ إِنَّ مُوسَى عَلیهِ السَّلامُ لَمَّا أَنْ سَأَلَ رَبَّهُ مَا سَأَلَ أَمَرَ وَاحِداً مِنَ الْکَرُوبِیِّینَ فَتَجَلَّى لِلْجَبَلِ فَجَعَلَهُ دَکّا(5)

11- قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :مَنْ تَمَسَّكَ بِنَا لَحِقَ وَ مَنْ سَلَكَ غَيْرَ طَرِيقِنَا غَرِقَ لِمُحِبِّينَا أَفْوَاجٌ مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ وَ لِمُبْغِضِينَا أَفْوَاجٌ مِنْ غَضَبِ اَللَّهِ وَ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَنَا بِلِسَانِهِ وَ قَاتَلَ مَعَنَا أَعْدَاءَنَا بِيَدِهِ فَهُمْ مَعَنَا فِي دَرَجَتِنَا وَ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَنَا بِلِسَانِهِ وَ لَمْ يُقَاتِلْ مَعَنَا أَعْدَاءَنَا فَهُوَ أَسْفَلُ مِنْ ذَلِكَ بِدَرَجَةٍ وَ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ لَمْ يُعِنَّا بِلِسَانِهِ وَ لاَ بِيَدِهِ فَهُوَ فِي اَلْجَنَّةِ وَ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَ عَلَيْنَا بِلِسَانِهِ وَ يَدِهِ فَهُوَ مَعَ عَدُوِّنَا فِي اَلنَّارِ وَ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ وَ لَمْ يُعِنْ عَلَيْنَا بِلِسَانِهِ وَ لاَ بِيَدِهِ فَهُوَ فِي اَلنَّارِ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَا يَعْسُوبُ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلْمَالُ يَعْسُوبُ اَلظَّلَمَةِ وَ اَللَّهِ لاَ يُحِبُّنِي إِلاَّ مُؤْمِنٌ وَ لاَ يُبْغِضُنِي إِلاَّ مُنَافِقٌ .(6)

ص: 152

- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند قومی از مخلوقاتش را برای بر طرف کردن حاجات شیعیان برگزید تا به این خاطر به عنوان ثواب، ایشان را بهشتی فرماید.

8- مفضل بن عمر گفت از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: اگر قائم ما قیام کند،از دروغگویانی که خود را شیعه نامیده اند شروع خواهند کرد و آنان را به قتل می رسانند.

9- امام جواد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: "گروه واقفيه"" خران شیعه هستند سپس این آیه را تلاوت فرمودند: «نیستند آنان مگر مانند چهار پایان، بلکه از آنان نیز گمراهترند».

* واقفیه گروهی بودند که پس از شهادت حضرت کاظم عَلَیهِ السَّلام بر امامت آن حضرت توقف کرده و امامت امام هشتم عَلَیهِ السَّلام به بعد را نپذیرفتند.

10- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا کروبیین قومی از شیعیان ما هستند که اول آفریده شده اند و خداوند آنان را پشت عرش قرار داده است و اگر نور یکی از آنها بر اهل زمین تقسیم شود آنان را کفایت می کند سپس فرمودند: هنگامیکه موسی عَلَیهِ السَّلام از پروردگارش، خواسته اش، را طلب نمود (یعنی آن زمانی که از خداوند در خواست کرد که او را ببینید) خداوند به یکی از کروبیین امر کرد که خود را به کوه بنمایاند پس کوه از شدت نور او منهدم شد.

11- امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر که به ما تمسک جوید، نجات یابد و هر که راهی جز راه ما برود غرق می شود. برای محبين ما فوج هایی از رحمت خداوند است و برای دشمنان ما فوجهایی از غضب خداوند. و هر که ما را قلبأ دوست بدارد و با زبانش ما را یاری کند و همراه ما با دستان خود با دشمنان ما بجنگد در درجه ما، با ماست و هر که قلبا ما را دوست بدارد و با زبانش ما را یاری کند و همراه ما با دشمنان ما نجنگد در درجه ای پائین تر از آن قرار می گیرد و هر که ما را قلبا دوست بدارد و با دست و زبانش ما را یاری نکند در بهشت است و هر که قلب دشمن ما باشد و با دست و زبانش علیه ما یاری کند همراه دشمن ما در آتش است و هرکه قلب دشمن ما باشد و با دست و زبانش علیه ما یاری نرساند در آتش است، امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: من رئيس و بزرگ مؤمنین هستم و مال و ثروت رئيس ظالمين است و قسم به خدا دوست نمی دارد مرا مگر مؤمن و دشمن من نیست مگر منافق.

ص: 153

12- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى حَرَّمَ عَلَى شِيعَتِنَا اَلْمُسْكِرَ مِنْ كُلِّ شَرَابٍ وَ عَوَّضَهُمْ مِنْ ذَلِكَ اَلْمُتْعَة(1)

13-عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ :أَنَّهُ عَادَ سَلْمَانَ اَلْفَارِسِيَّ فَقَالَ لَهُ يَا سَلْمَانُ ، مَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ شِيعَتِنَا يُصِيبُهُ وَجَعٌ إِلاَّ بِذَنْبٍ قَدْ سَبَقَ مِنْهُ وَ ذَلِكَ اَلْوَجَعُ تَطْهِيرٌ لَهُ قَالَ سَلْمَانُ فَلَيْسَ لَنَا فِي شَيْءٍ مِنْ ذَلِكَ أَجْرٌ خَلاَ اَلتَّطْهِيرِ؟ قَالَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَا سَلْمَانُ لَكُمُ اَلْأَجْرُ بِالصَّبْرِ عَلَيْهِ وَ اَلتَّضَرُّعِ إِلَى اَللَّهِ وَ اَلدُّعَاءِ لَهُ بِهِمَا تُكْتَبُ لَكُمُ اَلْحَسَنَاتُ وَ تُرْفَعُ لَكُمُ اَلدَّرَجَاتُ فَأَمَّا اَلْوَجَعُ خَاصَّةً فَهُوَ تَطْهِيرٌ وَ كَفَّارَةٌ.(2)

14- عَن أبي جَعفَرٍ محمَّد بنِ عَلِى اَلْبَاقِرِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَيهِمُ السَّلامُ قَالَ خَرَجَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ ذَاتَ يَوْمٍ وَ هُوَ رَاكِبٌ وَ خَرَجَ عَلى عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَهُوَ يَمْشِي فَقَالَ لَهُ يَا أَبَا اَلْحَسَنِ اما أَنْ تَرْكَبَ و اما أَنْ تَنْصَرِفَ فَاِنَّ اللّهَ أَمَرَنِي أن تَركَبَ اذا رَكِبْتُ وَ تَمْشِي اَذا مَشَيْتُ وَ تَجْلِسُ اِذَا جَلَسْتُ اِلاّ أَنْ يَكُونَ حَدّاً مِنْ حُدُودِ اللَّهِ لَابُدَّ لَكَ مِنَ الْقِيَامِ وَ اَلْقُعُودِ فِيهِ وَ مَا أَكْرَمَنِي اَللَّهُ بِكَرَامَةٍ إِلاَّ وقد أَكْرَمَكَ بِمِثْلِهَا وَ خَصَّنِي بِالنُّبُوَّةِ وَ اَلرِّسَالَةِ وَ جَعَلَكَ وَلِيِّي فِي ذَلِكَ تَقُومُ فِي حُدُودِهِ و فِي صَعْبِ أُمُورِهِ وَ اَلَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالحَقِّ نَبِيّاً مَا آمَنَ بِي مَنْ أَنْكَرَكَ ولا أَقَرَّ بِي مَنْ جَحَدَكَ وَلا آمَنَ بِاللَّهِ مَن كَفَرَ بِكَ واِنٍ فَضْلُكَ لَمِنْ فَضْلِي وَاِنٍ فَضْلِي لَكَ فَضْلٌ وَ هُوَ قَوْلُ رَبِّي عَزَّوجل «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَٰلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ»(3) فَفَضْلُ اَللَّهِ نُبُوَّةُ نَبِيِّكُمْ وَ رَحْمَتَةُ وَلاَيَةِ علىِّ بنِ اَبيِ طَالِبٍ «فَبِذَلِكَ »قَالَ بِالنُّبُوَّةِ وَ اَلْوَلاَيَةِ «فَلْيَفْرَحُوا »يَعْنَى اَلشِّيعَةِ هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ يَعْنِي مُخَالِفِيهِمْ مِنَ اَلْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ اَلْوَلَدِ فِي دَارِ اَلدُّنْيَا وَ اللَّهِ يا عَلى مَا خَلَقْتَ الاّ لِتَعْبُدَ رَبَّكَ وَ لِيُعْرَفَ بِكَ مَعالِمُ الدِّينِ وَ يصلحَ بِك دَارِسُ اَلسَّبِيلِ وَ لَقَدْ ضَلَّ مَنْ ضَلَّ عَنْكَ وَ لَمْ يَهْتَدِ الى اللّهِ عزّوجلّ مَنْ لَمْ يَهْتَد

ص: 154

12- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند تبارک و تعالی هر شراب مست کننده ای را بر شیعیان ما حرام کرده است و به جای آن متعه (ازدواج موقت)را به آنان داده و بر ایشان حلال فرموده است .

13- امام صادق عَلَیهِ السَّلام از پدرانشان عَلَیهِم ُالسَّلام از امام اميرالمؤمنين على عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند که ایشان به عیادت سلمان فارسی رفته و به او فرمودند: ای سلمان هیچیک از شیعیان ما نیست که به او مرضی برسد مگر به دلیل گناهی است که سابقا مرتکب شده و البته آن مرض او را پاک می کند. سلمان عرض کرد آیا در آن مرض هیچ پاداشی جز تطهیر نیست؟ امام على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شما بواسطه ی صبر بر آن مرض و تضرع نزد خداوند و دعا کردن اجر می یابید و به واسطه ی این تضرع و دعا برای شما حسنات نوشته می شود و درجات شما رفیع می گردد اما خصوص بیماری تطهیر و کفاره گناهان شماست.

14- امام باقر از پدرشان از جدشان عَلَیهِم ُالسَّلام نقل فرمودند: که روزی رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه سوار بر مرکب خارج شده و حضرت على عَلَیهِ السَّلام پیاده به دنبال ایشان روان شدند پس رسول خدا را به او فرمودند: ای أبا الحسن یا سوار شو و یا باز گرد زیرا خداوند به من امر کرده است هرگاه سوار بر مرکب شدم تو نیز سواره باشی و هرگاه پیاده میروم پیاده روی و هنگامیکه نشستم تو نیز بنشینی مگر آنکه حتی از حدود خدا باشد که ناچار به قیام و قعود در آن باشی. و هر کرامتی که خداوند مرا بدان تکریم فرموده است مانند آن را به تو نیز کرامت کرده ولی نبوت و رسالت را مختص من نموده و تو را ولی من در آن قرار داده تا در حدود آن و در کارهای دشوار آن قیام کنی و قسم به کسی که محمد را به حق به پیامبری مبعوث کرد منکر تو، به من ایمان ندارد و به من اقرار نمی کند و آنکه به تو کافر شد به خدا ایمان ندارد و همانا فضیلت تو از فضل من است و فضل من نیز برای تو فضیلت است و این سخن پروردگار عزوجل است که «بگو به فضل خداوند و به رحمتش، پس به آن باید شاد باشند و آن از آنچه از مال دنیا جمع می کنند بهتر است» پس فضل خداوند، نبوت پیامبر تان و رحمت او ولایت علی بن ابی طالب است و منظور از «به آن» به نبوت وولایت است و غرض از «باید شاد باشند» مراد، شیعه است که باید شاد و خرم باشد و منظور از عبارت «آن از آنچه جمع می کنند بهتر است» مخالفین ایشان است که از اهل و مال و فرزند هرچه را که در دنیا دارند به آن شادند. و قسم به خدا ای على هدف آفرینش تو چیزی جز این نیست که پروردگارت را بپرستی و به واسطه ی تو معالم دین معرفی شود و بواسطه ی تو آنچه که از راه خدا پوسیده و خراب شده اصلاح گردد و گمراه کسیست که از تو گمراه باشد و کسیکه به سوی تو و ولایت

ص: 155

اِلَيْكَ وَ الى وَلايَتَكَ وَ وَ هُوَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ«وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَىٰ»(1)يَعنى اِلى وِلايَتِكَ وَ لَقَدْ أَمَرَنِي رَبِّي تَبارَكَ وَ تَعالَي أَنْ أَفتَرِضَ مِن حَقِّكَ ما أَفْتَرِضُهُ مِنْ حَقَّى وَ انَّ حَقَّك لَمَفرُوضٌ عَلى مَن آمَنَ بِي وَلَولاكَ لَم يُعْرَف حِزْبُ اللَّهِ وَ بِكَ يُعْرَفُ عَدُوُّ اللَّهِ وَ مَنْ لَمْ يَلْقَهُ بِوَلاَيَتِكَ لَمْ يَلْقَهُ بِشَيءٍ و لقد أنزل اللّه عزّوجلّ الى « يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ»(2)يَعْنِي فِي وَلاَيَتِكَ يَا عَلِى «وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ» (3)وَلَو لَمْ أُبَلِّغْ ما أُمِرتُ بِهِ مِنْ وَلاَيَتِكَ لَحَبِطَ عَمَلِي وَ مَنْ لَقِيَ اَللَّهَ عَزَّ وَجِل بِغَيْرِ وَلاَيَتٍ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ غَداً يَنْجَزِلِي وَ ما أَقُولُ اِلاّ قَوْلَ رَبِّي تَبَارَكَ وَ تَعَالَيْ وَ اَنَّ الَّذِي أَقُولُ مِنَ اللّهِ عزّوجلّ أَنزَلَهُ فِيكُ.(4)

15-عَنْ مَالِكِ بْنِ أَعْيَنَ اَلْجُهَنِيِّ قَالَ أَقْبَلَ إِلَى أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ يَا مَالِكُ أَنْتُمْ وَاللَّهُ شَيَّعنا حَقّاً يَا مَالِكُ نَرَاكَ قَدْ أَفْرَطْتَ فِي اَلْقَولِ في فَضْلِنَا أَنَّهُ لَيسَ يَقدِرُ أَحَدٌ عَلَى صِفَةِ اَللَّهِ وَ كُنْهِ قُدْرَتِهِ وَ عَظَمَتِهِ فَكَمَا لا يَقدِرُ أَحَدٌ عَلى كُنهِ صِفَةِ اللَّهِ وَ كُنهِ قُدْرَتِهِ وَعَظَمَتِهِ «وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَىٰ»(5) فَكَذَلِكَ لاَ يَقْدِرُ أَحَدٌ عَلَى صِفَةِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ وَ فَضْلِنَا وَ مَا أَعْطَانَا اَللَّهُ وَ مَا أَوْجَبَ مِنْ حُقُوقِنَا وَ كَمَا لاَ يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَصِفَ فَضْلَنَا وَ مَا أَعْطَانَا اَللَّهُ وَ مَا أَوْجَبَ اَللَّهُ مِنْ حُقُوقِنَا فَكَذَلِكَ لاَ يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَصِفَ حَقَّ اَلْمُؤْمِنِ وَ يَقُومُ بِهِ مِمَّا أَوْجَبَ اَللَّهُ عَلَى أَخِيهِ اَلْمُؤْمِنِ وَ اَللَّهِ يَا مَالِكُ اِنَّ المُؤْمِنَينِ لَيَلْتَقِيَانِ فَيُصَافِحُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا صَاحِبَهُ فَمَا يَزَالُ اَللَّهُ تَبارَكَ وَ تَعَالَي نَاظِراً اِليهِما بِالمَحَبَّةِ وَالمَغفِرَةِ واِنَّ الذُّنُوبُ لَتَحَاتُّ عَن وُجُوهِهِما وَ جَوَارِحِهِمَا حَتَّى يَفْتَرِقَا فَمَن يَقْدِرُ عَلَى صِفَةِ اَللَّهِ وَصَفَةَ مَنْ هُوَ هَكَذَا عِنْدَاللَّهِ؟(6)

ص: 156

تو هدایت نشود به سوی خداوند عزوجل هدایت نمی شود و آن سخن خداوند عزوجل است «همانا من برای کسیکه توبه کند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد آمرزنده و غفار هستم و کسی را می آمرزم که هدایت شده باشد» منظور از هدایت شدن، راه یافتن به سمت ولایت تو است و همانا پروردگار تبارک و تعالی به من امر کرده است که همان چیزهایی که از حق خود واجب کردم از حق تو واجب گردانم. و همانا حق تو بر کسیکه به من ایمان دارد واجب است و اگر تو نبودی حزب خدا شناخته نمی شد و به واسطه ی تو دشمن خدا شناخته می شود و هر که خدا را با ولایت تو ملاقات نکند در واقع هیچ عمل پسندیده ای برای ملاقات با خدا همراه نیاورده و هماناخداوند عزوجل چنین بر من نازل کرد «ای پیامبر آنچه که از جانب پروردگارت بر تو نازل شده است تبلیغ کن» و مقصود ولایت توست ای على «و اگر انجام ندهی رسالت را تبلیغ نکرده ای» و اگر ولایت تو را تبلیغ نکنم عملم نابود می گردد و هر که خداوند عزوجل را بدون ولایت تو ملاقات کند عملش را نابود کرده است و فردا به وعده هایش برای من وفا نمی کند و نمی گویم مگر سخن پروردگار تبارک و تعالی را و همانا آنچه که می گویم از خداوند عزوجل است که در مورد تو نازل فرموده است.

15- مالک بن اعين جهنی گوید امام صادق عَلَیهِ السَّلام به من رو کرده و فرمودند: ای مالک شما حقیقت شیعیان ما هستید. ای مالک تو را در حالی می بینم که بسیار در مورد فضائل ما سخن گفته ای همانا هیچکس بر وصف خداوند و کنه قدرت و عظمتش قادر نیست پس همانگونه که هیچ کس بر توصیف خداوند و کنه قدرت و عظمتش قادر نیست بدان که «از برای خداست مثل اعلى» پس هیچکس بر وصف رسول خدا او و توصیف فضائل ما و وصف آنچه که خداوند به ما عطا فرموده و وصف آنچه که از حقوق ما واجب فرموده است، قادر نیست (زیرا ما اهلبيت مثل اعلای خداوندیم) و همانگونه که هیچ کس بر توصیف فضائل ما و وصف آنچه که خداوند به ما عطا فرموده و وصف آنچه که از حقوق ما واجب فرموده است، قادر نیست هیچکس بر توصیف حق مؤمن و بپا داشتن آنچه که خداوند بر او نسبت به برادر مؤمنش واجب داشته است قادر نیست. قسم به خدا ای مالک همانا مادامی که مؤمنین با یکدیگر ملاقات و مصافحه می کنند پیوسته خداوند تبارک و تعالی با محبت و مغفرت به آنها نظر می کند و پیوسته گناهان را از چهره ها و اعضای آنها فرو می ریزد تا اینکه از یکدیگر جدا شوند. پس چه کسی بر وصف خدا و وصف کسی که در نزد خدا این چنین است توانائی دارد؟

ص: 157

16-عَن عَلى بنِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلام أنَّهُ قَالَ فِي حَدِيثٍ ؛ثُمَّ أَنْتُمْ مَعَاشِرَ الشِّيعَةِ الْعُلَمَاءُ بِعِلْمِنَا تَالُونَ مَقْرُونُونَ بِنَا وَ بِمَلاَئِكَةِ اللَّهِ المُقَرَّبينَ شُهَداءُ لِلّهِ بِتَوحيدِهِ وَ عَدلِهِ وَكَرَمِهِ وُجُودِهِ قَاطِعُونَ لِمَعَاذِيِرَ المُعانِدينَ مِنْ إِمَائِهِ وَ عَبِيدِهِ فَنِعمَ الرَّأى لِأَنْفُسِكُمْ رَأَيْتُمْ وَ نِعْمَ الْحَظُّ الْجَزِيلُ اخْتَرتُم وَ بِأَشْرَفِ اَلسَّعَادَةِ سَعِدْتُمْ حِينَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلطَّيِّبِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قُرِنْتُمْ اَلْخَبَرَ(1)

17- عَن أبِي الحَسَنِ مُوسَى عَلَیهِ السَّلام:قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ غَضِبَ عَلَى الشِّيعَةِ فَخَيَّرَنِي نَفْسِي أَوْ هُمْ فَوَقَيْتُهُمْ وَ اللَّهِ بِنَفْسِي (2)

18- قَالَ الصَّادِقُ عَلیهِ السَّلامُ إِنَّ أَعْدَاءَنَا يَمُوتُونَ بِالطَّاعُونِ وَ أَنْتُمْ تَمُوتُونَ بِعِلَّةِ الْبُطُونِ أَلَا إِنَّهَا عَلَامَةٌ فِيكُمْ يَا مَعْشَرَ الشِّيعَةِ.(3)

19- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ خَرَجْتُ مَعَ أَبِي جَعْفَرعَلَيْهِ السَّلاَمُ فَاِذا نَحْنُ بِقَاعٍ مُجْدِبٍ يَتَوَقَّدُ حَرّاً وَ هُنَاكَ عَصَافِيرُ فَتَطَايَرْنَ حَوْلَ بَغْلَتِهِ فَزَجَرَهَا فَقَالَ لاَ وَلا كَرَامَةَ قالَ ثُمَّ سَارَ الى مَقْصَده فَلَمَّا رَجَعْنا مِنَ الْغَدِ وَعَدْنَا إِلَى اَلْقَاعِ فَاِذا الْعَصَافِيرُ قَدْ طَارَتْ وَ دَارَتْ حَوْلَ بَغْلَتِهِ وَ رَفْرَفَتْ فَسَمِعْتُهُ يَقُولُ اِشْرَبِي وَ اِرْوِي قَالَ فَنَظَرْتُ وَ اِذَا فِي الْقاعِ ضَحْضاحٌ مِنَ الْماءِ فَقُلْتُ يَا سَيِّدِي بِالْأَمْسِ مَنَعْتَهَا و الْيَوْمَ سَقَيْتُهَا فَقال اِعْلَمْ أَنَّ الْيَوْمَ خَالَطَهَا الْقَنَابِرُ فَسَقَيْتُهَا وَ لَوْلاَ اَلْقَنَابِرُ لَمَّا سَقَيْتُهَا فَقُلْتُ يَا سَيِّدِي و مَا اَلْفَرْقُ بَيْنَ الْقَنَابِرِ وَ اَلْعَصَافِيرِ فَقَالَ وَيْحَكَ مَا الْعَصَافِيرُ فَاِنَّهُم مَوالِى عُمَرَ لِأَنَّهُمْ مِنْهُ وَ أَمَّا الْقَنَابِرُ فَاِنَّهُمْ مِنْ مَوالِينا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ اِنَّهم يَقُولُونَ فِي صَفِيرِهِمْ «بُورِكتُم أهلَ الْبَيْتِ وَبُورِكَتْ شِيعَتُكُم وَ لَعَنَ اللَّهُ أَعْدَاءَكُمْ »ثُمَّ قَالَ عَادَانَا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى مِن اَلطُّيُورِ الفاخِتَة وَ مِنَ اَلأَيَّام اَلأَرْبِعَاء(4)

ص: 158

16 - امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: پس شما ای گروه شیعه به علم ما عالم هستید، پیرو و قرین ما و ملائکه ی مقرب خدا هستید، شما بر یگانگی خداوند و عدالت و کرم و بخشش او گواهی میدهید. شما عذر و بهانه های معاندین را قطع می کنید، پس شما رأى و نظر نیکو را برای خود دیدید و بهره ی عظیم نیکو را اختیار کردید و به شریف ترین سعادت سعادتمند شدید وهمه ی اینها زمانی بود که به محمد و خاندان طیبش به قرین و همنشین گردیدید.

17- امام کاظم عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند عزوجل بر شیعه غضب فرمود پس مرا بین حفظ و نجات خویش و نجات شیعیانم مخیر گردانید ولی من بلای او را به خود خریدم و آنها را حفظ کرده و نجات دادم.

18- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا دشمنان ما به بیماری طاعون می میرند و شما به بیماری بطن ها* می میرید بدانید ای گروه شیعه که آن در میان شما علامتی است.

*چیزی در این باره نیافتيم لكن شاید منظور بیماری مربوط به شکم باشد و یا بیماریهائی که علت آن مخفی است و خدا بر حقیقت این امر از همه عالمتراست.

19- محمد بن مسلم گفت در معیت امام صادق عَلَیهِ السَّلام خارج شدم پس ناگاه به سرزمین خشکی رسیدیم در آنجا گنجشکانی اطراف مرکب حضرت پرواز می کردند پس آنها را پراکنده کرده و فرمودند: نه، هرگز شما را احترام و ارزش و کرامتی نیست. سپس امام به سوی مقصدش حرکت نمودند و هنگامیکه روز بعد بازگشتیم و به آن سرزمین رسیدیم دو مرتبه گنجشکان پرواز کرده و اطراف مرکب حضرتش دور می زدند و بالهای خود را گسترده و به حرکت در می آوردند. پس از امام شنیدم که فرمودند بنوشید و سیر آب شوید من نیز با تعجب به داخل دره نگاه کردم و آب اندکی را دیدم (که به اعجاز امام عَلَیهِ السَّلام ناگهانی ایجاد شده بود) پس عرض کردم آقای من دیروز گنجشکان را منع کردی و امروز از راه اعجاز آنان را آب میدهید! پس امام فرمودند بدان همانا امروز در میان آنها پرندگان دیگری (قنابر) وجود دارند و من آنها را به این دلیل آب دادم و اگر ایشان نبودند هرگز به آنها آب نمیدادم پس عرض کردم آقای من چه فرقی بین قنابر و گنجشکان وجود دارد امام فرمودند وای بر تو گنجشکان دوستان عمر و از او هستند و اما قنابر از موالیان ما اهل بیت هستند و آنان در آوازشان می گویند شما اهل بیت و شیعیان شما مبارکید و خداوند دشمنان شما را لعنت کند» سپس فرمودند: ما دشمنانی داریم از هر چیزی، حتى فاخته که از جنس پرندگان است با ما دشمنی دارد و از روزها، روز چهارشنبه دشمن ماست.*

ص: 159

20-عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلامُ: قَالَ هَمُّكُمْ مَعَالِمُ دِينِكُمْ وَ هَمُّ عَدُوِّكُمْ بِكُمْ وَ أُشْرِبَ قُلُوبُهُمْ لَكُمْ بُغْضاً يُحَرِّفُونَ مَا يَسْمَعُونَ مِنْكُمْ كُلَّهُ وَ يَجْعَلُونَ لَكُمْ أَنْدَاداً ثُمَّ يَرْمُونَكُمْ بِهِ بُهْتَاناً فَحَسْبُهُمْ بِذَلِكَ عِنْدَ اَللَّهِ مَعْصِيَةً.(1)

21-عَنْ زَاذَانَ قَالَ سَمِعْتُ سَلْمَانَ رَحْمَةُ اَللَّهِ عَلَيْهِ يَقُولُ لاَ أَزَالُ أُحِبُّ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَإنِّي رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ يَضرِبُ فَخُذَهُ وَيَقولُ مُحِبُّكَ لي مُحِبٌ وَ مُحِبّى لِلَّهِ مُحِبٌ وَ مُبْغِضُكَ لِي مُبْغِضٌ وَ مُبْغِضِي لِلَّهِ تَعَالي مُبْغِض(2)

22- عَن أبی عبدِالله عَلَیهِ السَّلام قَالَ :مَنْ قَرَأَ سُورَهْ الْأَنْفَالِ وَسُورة بَرَاءَةِ فِی کُلِّ شَهْرٍ لَمْ ، یَدْخُلْهُ نِفَاقٌ أَبَداً، وَ کَانَ مِنْ شِیعَهْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیهِ السَّلام.(3)

23- عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :قَالَ :اَلنَّاسُ ثَلاَثَةٌ عَرَبِيٌ وَ مَولي وَ عِلْجٌ فَأَمَّا الْعَرَبِ فَنَحْنُ وَ أَمَّا اَلْمَوْلَى فَمَنْ وَالاَنَا وَ أَمَّا اَلْعِلْجُ فَمَنْ تَبَّرَا مِنَّا وَ نَاصَبَنَا.(4)

24-عَن ضريس ابن عَبْدالملك قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ :نَحْنُ قُرَيْشٌ وَ شِيعَتُنَا اَلْعَرَبُ وَ عُدْونَا اَلْعَجَم.(5)

25-عَنْ عُمَر بْنِ سَعِيدِ بْنِ خَيْثَمٍ ،عَنْ أَخِيهِ مَعْمَرٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :نَحْنُ الْعَرَبُ ،وَ شِيعَتُنَا مِنَّا و سَائِرُ النَّاسِ هَمَجٌ أَوْهَبَجُ قَالَ: قُلْتُ وَ مَا اَلْهَمَجُ؟ قَالَ، اَلذُّبَابُ، قُلْتُ وَ مَا اَلْهَبَجُ ؟قَالَ :اَلْبَقُّ.(6)

ص: 160

*امثال این روایت در اخبار و احادیث ما مخصوصاً در بحث عرض ولایت به وفور یافت می شود و چه بسا همانطور که خود عترت طاهره نیز مکررا فرموده اند که در احادیث ما محکم و متشابه هردو وجود دارد این روایات از سنخ متشابه باشند پس بدانها ایمان داریم و معنای آن را به امام عَلَیهِ السَّلام ردّ می کنیم. البته در برخی کتب چون کتاب کاشف الاسرار اثر مولی نظرعلی طالقانی و کتاب ولایت کلیه اثر علامه میر جهانی وجوهی برای این روایات بیان گردیده که خواننده ی عزیز را به آنجا رجوع می دهیم.

20- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: اراده و همّ شما معالم دین تان است و اراده و همّ دشمنان شما به (مقابله ی با) شماست و قلب های آنها سیراب از بغض شما شده است، همه ی آنچه را از شما می شنوند تحریف می کنند و رقیب و ضدهایی برای شما قرار میدهند و به شما بهتان می زنند پس همین معصیت برای ایشان نزد خداوند کافی است.

21- زاذان گوید شنیدم سلمان رحمه الله علیه می گفت: دائما حضرت على عَلَیهِ السَّلام را دوست دارم زیرا من دیدم که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه به ران پای علی می زدند و می فرمودند دوست تو دوست من و محبّ من محبّ خداست. و دشمن تو دشمن من و دشمن من دشمن خداوند متعال است.

22- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر که سوره ی انفال و سوره ی برائت (توبه) را هر ماه بخواند هیچگاه نفاق در او راه نمی یابد و از شیعیان امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام خواهد بود.

23- امام کاظم عَلَیهِ السَّلام فرمودند: مردم سه دسته اند: عربی و مولی و حمار (خر)، پس ما عربیم و هر که ما را دوست بدارد مولی است و هر که از ما بری است و دشمن ماست خر است.

24- ضريس ابن عبدالملک گوید از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که فرمودند: ما قریشی و شیعیان ما عرب و دشمنان ما عجم هستند.

25- عمربن سعیدبن خیثم از برادرش معمر، از امام باقر عَلَیهِ السَّلام نقل کند که فرمودند: ما عربیم و شیعیان ما از ما هستند و سایر مردم هِمَج ياهِبَج هستند عرض کردم همج چیست؟ فرمودند: مگس، عرض کردم هیج چیست؟ فرمودند: نوعی از حشره.

ص: 161

26-عَنْ مَعَاذِ بْنِ كَثِيرٍقَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ:«مُوَسَّعٌ عَلَى شِيعَتِنَا أَنْ يُنْفِقُوا مِمَّا فِي أَيْدِيهِمْ بِالْمَعْرُوفِ، فَإِذَا قَامَ قَائِمُنَا حَرَّمَ عَلَى كُلِّ ذِي كَنْزٍ كَنْزَهُ حَتَّى يَأْتِيَهُ بِهِ فَيَسْتَعِينَ بِهِ عَلَى عَدُوِّهِ، وَ هُوَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كِتَابِهِ:«وَ اَلَّذِينَ يَكْنِزُونَ اَلذَّهَبَ وَ اَلْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اَللّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ (1)»(2)

27- عَنِ اَلصَّبَّاحِ بْنِ سَيَابَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ اَلرَّجُلَ لَيُحِبُّكُمْ وَ مَا يَدْرِي مَا تَقُولُونَ فَيُدْخِلُهُ اَللَّهُ اَلْجَنَّةَ وَ إِنَّ اَلرَّجُلَ لَيُبْغِضُكُمْ وَ مَا يَدْرِي مَا تَقُولُونَ فَيُدْخِلُهُ اَللَّهُ اَلنَّارَوَ إِنَّ اَلرَّجُلَ مِنْكُمْ لَیَمْلَأُ صَحِيفَتُهُ مِنْ غَيْرِ عَمَلٍ.

قُلْتُ :وَ كَيْفَ يَكُونُ ذَالِكَ ؟قَالَ:يَمُرُّ بِالْقَوْمِ يَنَالُونَ مِنَّا رَأَوْهُ قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ :إِنَّ هَذَا اَلرَّجُلَ مِنْ شِيعَتِهِمْ وَ يَمُرُّ بِهِمُ اَلرَّجُلُ مِنْ شِيعَتِنَا فَيَهْمِزُونَهُ وَ يَقُولُونَ فِيهِ فَيَكْتُبُ اَللَّهُ لَهُ بِذَلِكَ حَسَنَاتٍ حَتَّى يَمْلَأَ صَحِيفَتَهُ مِنْ غَيْرِ عَمَلٍ.(3)

28- عَن جابر عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :سَأَلْتُهُ عَنْ هَذِهِ اَلْآيَةِ « وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اَللّهِ أَوْ مُتُّمْ » قَالَ لی یَا جَابِرأَتَدْری مَا سَبِيلُ اَللَّهِ قَالَ لاَ أعلَمُ إِلاَّ أَنْ أَسْمَعَهُ مِنْكَ فَقَالَ سَبِيلُ اَللَّهِ عَلِيُّ وَ ذُرِّيَّتُهُ عَلَیهِم ُالسَّلام وَ مَنْ قُتِلَ فِي وَلاَيَتِهِم قُتِلَ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ وَ مَنْ مَاتَ فِي وَلاَيَتِهِم مَاتَ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ .(4)

29- عن عمران الحَلبي قَالَ سِمعتُ أبا عَبدِ الله عَلَیهِ السَّلام يقول إنَّكُم أخذتُم هذا الأمرَ مَن جذوِه يعني من أصله عَن قولِ اللهِ « أَطيعُوا اللَّهَ وَأَطيعُوا الرَّسولَ وَأُولِي الأَمرِ مِنكُم» وَ مِن قَولِ رَسولِ اللهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه ما إن تَمَسَّكتُم ِبِه لَن تَضلوا، لا مِن قَولِ فلانٍ و لا مِن قول فلانِ.(5)

ص: 162

26- معاذبن کثیر گوید از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که فرمودند: شیعیان ما اجازه دارند که از آنچه در اختیار دارند به نیکی خرج کنند پس هنگامیکه قائم قیام کند بر هر گنج داری، گنجش حرام می شود تا اینکه آن را نزد امام آورد و امام بر علیه دشمنش آن را بکار گیرد و آن قول خداوند عزوجل است که: «آنان را که طلا و نقره گنج اندوزی می کنند و در راه خدا انفاق نمی کنند به عذاب دردناک بشارت بده».

27- صباح بن سبابه از امام صادق عَلَیهِ السَّلام نقل کند که فرمودند: همانا مردی وجود دارد که دوست دار شماست و آنچه را می گوئید نمی داند باز خداوند به خاطر دوستی با شما او را وارد بهشت می کند. و مردی نیز وجود دارد که دشمن شماست و آنچه را که می گوئید نمیداند و لكن خداوند او را به جهت دشمنی با شما وارد آتش می کند. و همانا از شما مردی هست که نامه ی عملش بدون عمل پر می شود عرض کردم: چگونه چنین است؟

فرمودند: هنگامیکه از میان مردم عبور می کند و او را می بینند، پس بعضی ایشان به بعضی دیگر می گویند: همانا این مرد از شیعیان آنهاست و مردی از شیعیان ما بر آنها گذر می کند پس او را می دانند و درباره ی او (سخنان ناشایستی) می گویند پس خداوند عزوجل به این واسطه حسناتی بر او می نویسد که بدین وسیله بدون عمل پرونده ی حسناتش پرشود.

28- جابر گوید از امام باقر عَلَیهِ السَّلام در مورد سخن خداوند و اگر در راه خدا کشته شدید و یا مردید» پرسیدم. امام فرمودند: آیا میدانی منظور از راه خدا چیست؟ گفتم: نمی دانم مگر آنکه از شما بشنوم. پس امام فرمودند سبیل الله على و فرزندانش عَلَیهِم ُالسَّلام هستند و هر که در (راه) ولایت آنها کشته شود در راه خدا کشته شده است و هر که در (راه) ولایت آنها بمیرد در راه خدا مرده است.

29- عمران حلبی گوید از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: همانا شما این امر (ولایت) را از اصل آن که این قول خداوند است گرفته اید «از خدا و رسول خدا و اولی الامر خویش اطاعت کنید »و از این قول رسول خدا گرفته اید که فرمودند: «مادامی که به آن تمسک جوئید هرگز گمراه نمی شوید» و این طور نیست که دینتان را از قول فلانی و فلانی گرفته باشید.

ص: 163

30-عَن فيض بن أبي شَيبَة عَن رَجُل عَن أبي عَبدِ الله عَلَیهِ السَّلام قالَ :إنَّ اَشَدُّ مايكونُ الناسُ حالاً يَومَ القيامَةِ اذا قامَ صاحبُ الخُمسِ، فَقالَ يا رَبِّ خُمسي وَ إنَّ شيعَتُنا مِن ذلکَ لَفي حلّ(1)

31- عَن أبي عَبدِ الله عَلَیهِ السَّلام قَالَ مَن طَعَنَ في دِينِكُم هَذا فَقَدَ كَفَر، قَالَ اللهُ «وَ طَعَنُوا فِي دِینِکُم» إلى قوله «يَنتَهُون»(2)

32-عَن مَحمد بنِ سابق بن طَلحة الأنصاري قالَ كانَ ممّا قالَ هارونُ لِأبي الحسَن موسى عَلَیهِ السَّلام حينَ أدخلَ عَليهِ مَا هذهِ الدّار و دار مَن هي قال لِشيعَتُنا فترةٌ وَ لِغيرِهم فِتنَة، قال فَما بالَ صاحبُ الدّار لا يأخذُها قال أخذتَ مِنهُ عامرة ولا يَأخُذها إِلاّ مَعمُورةٌ، فقال أينَ شيعَتُك فَقَرأ أبو الحَسَن «لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ» قَالَ لَه فَنَحنُ كُفارٌ قال لا وَلكن كَما قالَ اللهُ « أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ» فَغَضِبَ عِندَ ذلكَ وغَلظ عَليه.(3)

33-عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللِهِ الانصاري عَنْ الامام اَلْبَاقِرِ مُحَمَّدِ بْنِ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ لِشِيعَةِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَى اللّه عزّوجل عِشْرُونَ خَصْلَةً تَقِيَّةً لَهُم عَلَى اللَّهِ :أن لا يَفتِنَهُم ،وَلا يُضِلُّهُمْ ولا يُعَذِّبُهُمْ ،ولا يُجوعُهُمْ ،ولا يَشْمَتَ بِهِمْ عَدُوُّهُمْ ،ولا يَهْتِكُ سِتْرَهُم ،وَلا يَخذُلَهُمْ ،و يُعِزُّهُمْ ولا يُمِيتُهُمْ غَرَقاً ولا حَرَقاً ،ولا يَقَعُ عَلَيْهِم شَيءٌ ،وَلاَ يَقَعُوا عَلَى شَيْءٍ وَ أَنْ يَقِيَهُمْ [مِن] مَكْرِ اَلْمَاكِرِينَ وَ يُعِيذُهُمْ مِنْ سَطَوَاتِ الْجَبَّارِينَ وَ أَنْ يَجْعَلَهُمْ مَعَنَا فِي اَلدُّنْيَا و الْآخِرَةِ وَ يُعِيذُهُمْ مِنَ اَلْبَرَصِ وَ الْجُذَامِ وَ يَقِيهِمْ مِنَ الجُنُونِ وَ الْوَاسِوَاسِ وَلا يُمِيتَهُمْ على كَبيرَةٍ وَلا عَلى المَعاصي وَلا يَحجُبُ عَنهُم مَعْرِفَةَ حُجَّتِهِ وَ لا يُقِرُّ في قُلوبِهِمُ الباطِلَ وَ يُوَفِّقَهُم لِكُلِّ خَيرٍ وَلا يُسَلِّطُ عَلَيهِم عَدُوٌ يُذِلُّهُم وَ يَخْتِمُ لَهُمْ بِالْأَمْنِ وَ الايمانِ وَ يَجْعَلَهُمْ مَعَنا فِي الرَّفِيعِ الأَعْلى.(4)

ص: 164

30- فیض بن ابی شیبه از قول مردی که از امام صادق عَلَیهِ السَّلام روایت می کرد نقل می کند که همانا شدید ترین و سخت ترین حالت مردم در روز قیامت زمانی است که صاحب خمس قیام می کند و بگوید پروردگارا سهم خمس مرا (نداده اند و همانا این بر شیعیان ما حلال شده است.

31- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هرکه در این دین شما، طعنه بزند کافر شده است.

و این قول خداوند است که فرمود: «و در دین شما تمسخر و طعن زنند در این صورت با آن پیشوایان کفر و ضلالت کارزار کنید که آنها را عهد و سوگند استواری نیست باشد که بس کنند».

32- محمدبن سابق بن طلحه انصاری گفت: از جمله سخنانی که هارون به امام كاظم عَلَیهِ السَّلام در زمانی که آن حضرت را به نزد او وارد می کردند عرض کرد این عبارت بود که: این خانه دنیا چیست و از آن کیست؟ امام فرمودند: برای شیعیان استراحت گاه و برای غیر شیعیان فتنه است. هارون گفت: پس صاحب خانه را چه شده است که آن را پس نمی گیرد؟ امام فرمودند: خانه را از صاحبش آباد گرفتی، و او نیز تا آباد نشود آن را (پس) نمی گیرد. هارون گفت: شیعیان شما کجایند؟ پس امام این آیه را خواندند: «کافرین از اهل کتاب و مشرکین منفک و جدا نمی شوند تا اینکه بینه و دلیل روشن به آنها برسد» هارون به امام عرض کرد: پس ما کافریم؟ امام فرمودند: خیر لیکن از کسانی هستید که خداوند فرمود: «آیا به کسانی که نعمت خداوند را از روی کفر تبدیل کردند و قوم خود را به هلاکت هدایت کردند نمی نگری» پس در این هنگام هارون غضب کرد و بر امام عَلَیهِ السَّلام تندی نمود.

33- جابر بن عبدالله انصاری از امام باقر عَلَیهِ السَّلام روایت کند که فرمودند: برای شیعیان امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام بر (عهده ی) خداوند عزوجل بیست خصلت وجود دارد که خداوند برای نگهداری از ایشان به این صفات ملتزم گردیده است: آنان را به فتنه نمی اندازد، گمراه نمی کند، عذاب نمی کند، گرسنه نمی کند، دشمن شاد نمی کند، بی آبرو نمی کند، خوار نمی فرماید، عزیز می کند، به واسطه ی غرق شدن یا آتش نمی میرند، چیزی بر آنها سقوط نمی کند، و بر چیزی سقوط نمی کنند، آنان را از مکر مکر کنندگان حفظ فرموده، و از حملات زورگویان پناه می دهد، و آنان را در دنیا و آخرت کنار ما قرار می دهد،

ص: 165

34-عَنْ مَوْلاَنَا وَ سَيِّدِنَا وَ إِمَامُنَا موسي بْنُ جَعْفَرٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ ،قَالَ :قَالَ يَحْيَى ابْنُ زَكَرِيَّا اَلصَّيْقَل لِلْإِمَامِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَاللَّهِ يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ مَا نُرِيَ لَنَا عَلَى أَعْدَائِنَا فَضْلاً فَهُمْ أَنْكَرُوا فَضْلَ مَوْلاَنَا أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ وِلايَتِهِ وَ أنَا مَا أَشُكُّ فِي كُفْرِهِمْ بِجُحُودِ الْوِلايَةِ وهُمْ أَحْسَنُ مِنَّا حَالاً و أَكْثَرَ أَمْوَالاً وَ أَجْوَدَ ثِياباً وَزِيّاً وَ هَيْئَةً!

قَالَ :فَغَضِبَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ قَالَ :تُرِيدُ أَنْ أُرِيَكَ فَضْلَكُمْ عَلَى هَذِهِ اَلْخَلْقِ اَلْمَنْكُوسِ ؟قُلْتُ بَلَى فَمَسَحَ يَدَهُ عَلَى وَجهی ثمّ قال:انظر إلیهم.

قال: فنظرتُ و اذا جَمَاعَةً عَلَى بَابِ عَامِلِ اَلْمَدِينَةِ مِنْ قِبَلِ بَنِي أُمَيَّةَ قِرَدَةً وَخَنَازِيرَ وَ كِلاَبٌ وَ دِئَابٌ ،فَقُلْتُ يَابْنَ رَسُولِ اَللَّهِ ،هَذِهِ وَ اَللَّهِ أَمْرٌ عَظِيم مُنْكَرٌ، اَللَّهَ اَللَّهَ رَدَّنِي إِلَى مَا كُنْتُ وَ إِلاَّ زَالَ عَقْلِي.

قَالَ: فَمَسَحَ يَدَهُ عَلَى وَجْهِي فَرَأَيْتُهُمْ نَاساً كَمَا كَانَ قَدْ رأيتهم.

فقال الإمام صلى الله عليه:عَنْ قَرِيبٍ يَصِيرُ حَالُهُمْ كَمَا رَأَيْتَ وُلُوَّ كُشِفَ اَلْغِطَاءُ لَمْ تُؤَاكِلُوهُمْ وَ لَم تُشَارُّبُوهُمْ وَلَمْ تُجَالِسُو هُمْ وَ لَمْ تُخَالِطُوهُمْ هَذِهِ فَضْلُكُمْ عَلَيْهِم.(1)

ص: 166

و از پیسی و جذام در امان می دارد، و از وسواس و جنون حفظ می کند، و آنان را در حال ارتکاب گناه کبیره و یا معصیت نمی میراند و آنان را از شناخت حجتش محروم نمی نماید، و باطل را در قلبهایشان جای نمی دهد، و آنان را به هر خیری موفق می کند، و دشمن را برای خواریشان بر آن مسلط نمی فرماید، و خاتمه ی آنها را در امنیت و ایمان قرار میدهد، و آنان را همراه ما در جایگاه رفیع و بلند مرتبه قرار می دهد.

* باز تأکید می کنم که منظور از شیعیان گروه خاصی است که در رفتار و کردار تابع امام معصوم عَلَیهِ السَّلام باشند که در تأیید این مطلب در بخش چهارم این کتاب احادیث فراوانی ذکر شده است و در واقع محبين و دوست داران اهل بیت عَلَیهِ السَّلام که در اعمال گاهی مخالفت با امام معصوم عَلَیهِ السَّلام می کنند شامل این حدیث و نظائرآن نمی شوند.

34- مولا و سید و امام ما موسی بن جعفر صلی الله عليهما فرمودند: یحیی بن زکریای صیقل به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کرد: قسم به خداوند ای پسر رسول خدا ما هیچگونه فضیلت و برتری دنیایی برای خود نسبت به دشمنانمان نمی بینیم، آنان فضل و برتری مولای ما، امیرمؤمنان و ولایت او را انکار کردند و من در کفر آنها به سبب انکار ولایت شکی ندارم حال با این اوصاف وضعیت آنها از ما بهتر است و مال آنها بیشتر از ما است و آنها به جهت لباس و منش و ظاهر نیکوتر از ما هستند. یحیی گوید: امام صادق عَلَیهِ السَّلام غضب کرده و فرمودند: آیا می خواهی فضل شما را بر این خلق سرافکنده بنمایانم؟ عرض کردم بلی، پس امام دست خود را بر صورت من کشیده و فرمودند: به آنها نگاه کن. پس هنگامی که به آنها نگاه کردم گروهی از بنی امیه را بر درب عامل مدینه دیدم که به صورت میمون و بوزینه و سگ و گرگ ایستاده بودند. پس عرض کردم ای پسر رسول خدا، قسم به خدا این امری عظیم و ناشناخته است، شما را به خدا مرا به حال اولم بازگردانید وگرنه عقلم زائل و نابود می گردد. پس امام دست(مبارکشان) را بر صورتم کشیدند و من دوباره ایشان را به همان صورت اول مشاهده کردم.

پس امام عَلَیهِ السَّلام، فرمودند: به زودی حال آنها، همانگونه که دیدی می گردد، و اگر پرده ها کنار می رفت با آنها غذا نمی خوردید و آب نمی نوشیدید و مجالست نمی کردید و معاشرت نمی کردید و این برتری و فضیلت شما بر آنهاست.

ص: 167

35- عَنْ عبداللَّهِ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنِّي أُخَالِطُ اَلنَّاسَ فَيَكْثُرُ عَجَبِي مِنْ أَقْوَامٍ لاَ يَتَوَلَّوْنَكُمْ وَ يَتَوَلَّوْنَ فُلاناً وَ فُلاَناً لَهُمْ أَمانَةٌ وصِدْقٌ وَ وَفاءٌ وَ أَقْوَامٍ يَتَوَلَّوْنَكُمْ لَيْسَ لَهُمْ تِلْكَ الْأَمَانَةُ ولا الوَفَاءُ وَ لاَ الصِّدْقُ قَالَ فَاسْتَوَى أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ جَالِسَاً وَ أَقْبَلَ عَلَى كَالْغَضْبَانِ ثُمَّ قَالَ لاَ دِينَ لِمَنْ دَانَ بِوِلايَةِ إِمَامٍ جَائِرٍ لَيْسَ مِنَ اللَّهِ وَلاَ عَتْبَ عَلَى مَنْ دَانَ بِوَلاَيَةِ إِمَامٍ عَدْلٍ مِنَ اللَّهِ قَال قَالَتْ لا دينَ لِأُولَئِكَ ولا عَتْبَ عَلى هَؤُلاءِ فَقَالَ نَعَمْ لا دِينَ لاولَئِك ولا عَتْبَ عَلَى هَؤُلاءِ ثُمَّ قالَ أَمَا تَسْمَعُ لِقَولِ اللَّهِ«اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّوُرِ»يُخْرِجُهُمْ مِنْ ظُلُمَاتِ الذُّنُوبِ إِلَى نُورِ اَلتَّوْبَةِ وَ اَلْمَغْفِرَةِ لِوَلاَيَتِهِمْ كُلَّ إِمَامٍ عَادِلٍ مِنَ اَللَّهِ قَالَ اَللَّه» وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ»قَالَ قُلْتُ أَلْيَسُ اَللَّهُ عَنَى بِهَا اَلْكُفَّارُ حِينَ قَالَ«وَالَّذِینَ کَفَرُواْ» قَالَ فَقَالَ وَ أَيُّ نُورٍ لِلْكَافِرِ وَ هُوَ كَافِرٌ فَأُخْرِجَ مِنْهُ الى اَلظُّلُمَاتِ إِنَّمَا عُنِيَ اَللَّهُ بهَذَا أَنَّهُمْ كَانُوا عَلَى نُورِ اَلْإِسْلاَمِ فَلَمَّا أَنْ تَوَلَّوْا كُلَّ إِمَامٍ جَائِرٍ لَيْسَ مِنَ اَللَّهِ خَرَجُوا بِوَلاَيَتِهِمْ إِيَّاهُمْ مِنْ نُورِ اَلْإِسْلاَمِ إِلَى ظُلُمَاتِ الْكُفْرِ فَأَوْجَبَ لَهُمُ النَّارَ مَعَ الْكُفَّارِ فَقَالَ «أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ»(1)

ص: 168

35- عبدالله بن ابی یعفور گوید به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کردم: من با مردم معاشرت می کنم و متعجبم از گروهی که ولایت شما را نپذیرفته و در ولایت فلانی و فلانی به سر می برند. با این حال آنها را اهل امانتداری و راستی و وفای به عهد می یابم، و مردمی هم هستند که ولایت شما را پذیرفته در حالیکه اهل امانتداری و راستی و وفای به عهد نیستند. پس امام صادق عَلَیهِ السَّلام در حالیکه نشسته بودند جای خویش را استوار کرده و با حالت غضب رو به من کرده و فرمودند: کسیکه به ولایت امام ظالمی که از جانب خدا نیست معتقد باشد دین ندارد و هیچ سرزنشی بر کسیکه معتقد به ولایت امام عادلی که از جانب خداست، وارد نیست. عرض کردم گروه اول دین ندارند و سرزنش و عتابی بر گروه دوم نیست؟! فرمودند: بلی، آن گروه دین ندارند و سرزنشی بر این دسته نیست. سپس فرمودند: آیا قول خداوند را نشنیده ای که فرمود: «خداوند ولی مؤمنین است و آنها را از تاریکیها به نور خارج می سازد» آنان را به خاطر ولایت امام عادلی که از جانب خداست از تاریکی های گناه به نور توبه و مغفرت خارج می کند و باز فرمود که: «طاغوت، اولیاء کافرین است و آنها را از نور به سوی تاریکیها خارج می کند». عرض کردم:

آیا مقصود خداوند در این آیه کافرین نیست؟ آنجا که فرمود: «والذین کفروا» پس اگر چنین است چرا شما این قسمت آیه را تأويل به پیروان امامان گمراهی فرمودید؟ امام فرمودند: آیا کافر نوری دارد که از آن به سوی تاریکی ها خارج شود؟ همانا قصد خداوند از آن آیه چنین است که آنها بر نور اسلام بودند پس چون ولایت امام جائری را که از جانب خدا نیست پذیرفتند، به واسطه ی این ولایت، از نور اسلام به تاریکی های کفر خارج میشوند پس خداوند برای آنها (عذاب) آتش را همراه با کفار واجب گردانید. پس فرمود:

اینان اصحاب آتش هستند و در آن جاودان خواهند بود».

ص: 169

إِنَّ اللَّهَ يُدافِعُ عَنِ الَّذينَ آمَنوا(حج/38)

ص: 170

1- يَرفَقُ مَلکُ المَوتِ الشیعةِ

1-عَن عَلى بِنِ الحُسَين عَليهِمَا السَّلام عَن رَسُولِ الله صَلَی اللهُ عَلیهِ وَآلِه قَالَ:وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا تُفَارِقُ رُوحٌ جَسَدَ صَاحِبِهَا حَتَّى يَأْكُلَ مِنْ ثِمَارِ الْجَنَّةِ أَوْ مِنْ شَجَرَةِ الزَّقُّومِ وَ حِينَ يَرَى مَلَكَ الْمَوْتِ يَرَانِي وَ يَرَى عَلِيّاً وَ فَاطِمَةَ وَ حَسَناً وَ حُسَيْناً فَإِنْ كَانَ يُحِبُّنَا قُلْتُ: يَا مَلَكَ الْمَوْتِ ارْفُقْ بِهِ إِنَّهُ كَانَ يُحِبُّنِي وَ يُحِبُّ أَهْلَبَيْتِي وَ إِنْ كَانَ يُبْغِضُنَا قُلْتُ: يَا مَلَكَ الْمَوْتِ شَدِّدْ عَلَيْهِ إِنَّهُ كَانَ يُبْغِضُنِي وَ يُبْغِضُ أَهْلَبَيْتِي.(1)

2- أحاديثُ نَبويُّ فِي فَضلِ مُحبّى الأَئِمَّةِ عَلَیهِم ُالسَّلام فِي الآخِرَةِ

1- قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَآلِه:حُبّي و حُبُّ أهلِبَيْتي یَنفِعٌ عندَ المَوتِ وَ فِي القَبرِ وَ يِومَ القِيامَةِ وعندأهْوالُ العِظامِ و فِي النَّشرِ وَعِندَ المِيزانِ و عِندَ الحِسابِ(2)

2- قالَ رسُولُ صَلَى اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه :حُبّي و حُبُّ أهلِ بَيْتي نافِعٌ في سَبعِ مَواطِنَ أهْوالُهنَّ عظيمةٌ: عِند الوَفاةِ ، و في القَبرِ ، و عِند النُّشورِ، و عِند الكِتابِ ، و عِند الحِسابِ ، و عِند الميزانِ ، و عِند الصِّراطِ(3)

ص: 172

3-قَالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ شَهِيداً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ مَغْفُوراً لَهُ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ تَائِباً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ مُؤْمِناً مُسْتَكْمِلَ الْإِيمَانِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ بَشَّرَهُ مَلَكُ الْمَوْتِ بِالْجَنَّةِ ثُمَّ مُنْكَرٌ وَ نَكِيرٌ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ يُزَفُّ إِلَى الْجَنَّةِ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى بَيْتِ زَوْجِهَا أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ فُتِحَ الله لَهُ بَابَینِ مِن الْجَنَّةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ جَعَلَ اللَّهُ زوّارَ قَبْرَهُ مَلَائِكَةِ الرَّحْمَةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ عَلَى السُّنَّةِ وَ الْجَمَاعَةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَكْتُوبٌاً بَيْنَ عَيْنَيْهِ آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ تَعالی أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ كَافِراً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ لَمْ يَشَمَّ رَائِحَةَالجَنَّةِ.(1) ُ

4- عَن عَلی بن الحُسین عَلَیهِم ُالسَّلام قالَ:قالَ سَلمانِ الفارسی ُرَحمَةُ الله عَلیه:کنتُ ذاتَ يَومٍ جالِسا عندَ رسُول الله إذ أقبَلَ علىَّ بنُ أبي طالب فقالَ لَهُ:ألا أبَشِّرُكَ يا عَلِىُّ؟ قالَ: بَلَی یا رَسُولَ الله قالَ:هذا حَبِيبِي جَبرَئيلُ يُخبِرُني عنِ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ أنّه قد أعطى مُحِبَّیكَ و شِيعَتَكَ سَبعَ خِصالٍ : الرِّفقَ عِندَ المَوتِ ، و الاُنسَ عِندَ الوَحشَةِ ،وَ النُّورَ عِندَ الظُّلمَةِ ، و الأمنَ عِندَ الفَزَعِ ، و القِسطَ عِندَ المِيزانِ وَ الجَوازَ عَلَى الصِّراطِ ، و دُخولَ الجَنَّةِ قَبلَ سائرِ الناسِ مِن الاُّمَمِ بثمانینَ عاما

ص: 174

3- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: هر که بر حبّ و دوستی آل محمّد بمیرد شهید است. بدانید هر که برمحبت آل محمد بمیرد آمرزیده است. بدانید هر که برحبّ آل محمد بمیرد توبه اش پذیرفته است. بدانید هر که بر حبّ آل محمّد بمیرد با ایمان کامل مرده است. بدانید هر که بر حب آل محمّد بمیرد ملک الموت و سپس منکر و نکیر او را به بهشت بشارت میدهند. بدانید هر که بر حب آل محمّد بمیرد همانگونه که عروس به خانه ی همسرش می رود او نیز به سمت بهشت می شتابد. بدانید هر که بر حب آل محمّد بمیرد خداوند دو در از بهشت بر او باز می کند. بدانید هرکه بر حب آل محمد بمیرد خداوند ملائکه ی رحمت را زائران قبر او قرار میدهد. بدانید هر که بر حب آل محمد بمیرد بر سنت و جماعت مرده است. بدانید هرکه بر بغض و دشمنی آل محمد بمیرد در حالی در روز قیامت وارد محشر می شود که بین دو چشمش نوشته شده: «مأیوس از رحمت خدا» بدانید هر که بر بغض آل محمد بمیرد کافر مرده است. بدانید هر که بر بغض آل محمد بمیرد بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد.

4- امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: سلمان فارسی که خدایش رحمت کند نقل کرد: روزی در محضر رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نشسته بودم که ناگاه علی بن ابیطالب تشریف آوردند پس رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: این حبیب و دوست من جبرئیل است که از جانب خداوند عزوجل به من خبر داد که همانا خداوند به محبین و شیعیان تو هفت خصلت را عطا فرموده است: راحتی هنگام مرگ، اُنس هنگام وحشت، نور هنگام ظلمت، امان هنگام ترس و فزع، قسط نزد میزان، جواز عبور بر صراط، و داخل شدن در بهشت هشتاد سال زودتر از سایر مردم امت ها.

ص: 175

5-عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ سَأَلْتُ اَلنَّبِىَّ صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَآلِه عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيهِ السَّلامُ فَغَضِبَ وقَالَ مَابَالُ أَقْوَامٍ يَذْكُرُونَ مَنْزِلَةَ مَنْ لَهُ مَنزِلَةٌ كَمَنزِلَتي ألا وَمَن أحَبَّ عَلِيّاً فَقَد أَحَبَّنِي وَمَن أَحَبَّنِي رِضى اللَّهُ عَنْهُ مِنْ رِضَى اللَّهِ عَنْهُ كَافَاهُ بِالجَنَّةِ ألا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً يَقْبَلُ اَللَّهُ صلاتهُ وصيامَهُ وقِيَامَهُ وَ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ دُعاءَهُ ألا وَمَن أحَبَّ عَلِيّاً فَقَدِ اسْتَغْفَرَتْ لَهُ المَلائِكَةُ وفُتِحَتْ لَهُ أبوابُ الجَنَّةِ فَيَدخُلُ مِن اَيِّ بابٍ شَاءَ بِغَيرِ حِسابٍ ألا وَمَن أحَبَّ عَلِيّاً لا يَخرُجُ مِنَ اَلدُّنْيَا حَتَّى يَشْرَبَ مِنَ اَلْكَوْثَرِ وَ يَاكِلٌ مِن شَجَرَةٍ طُوبِي وَ يَرى مَكانَهُ مِنَ الْجَنَّةِ ألا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً هَوَّنَ اللَّهُ تَبَارَكَ وتَعَالى عَلَيْهِ سَكَرَاتِ اَلْمَوْتِ وَ جَعَلَ قَبرَهُ رَوْضَةً مِن رِياضِ الجَنَّةِ ألا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً أعطاهُ اللَّهُ بِعَدَدِ كُلِّ عِرقٍ في بَدَنِهِ حَوراءُ وَيُشَفَّعُ في ثَمانينَ مِن أَهلِ بَيتِهِ وَ لَهُ بِكُلِّ شَعرَةٍ فِي بَدَنِهِ مَدينَةً فِي الْجَنَّةِ الاّ وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً بَعَثَ اللَّه اِليهِ مَلَكَ اَلْمَوْتِ يَرفُقُ بِهِ وَ دَفَعَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَنهُ هَولَ مُنكَرٍ وَنَكيرٍ وَنَوَّرَ قَلبَهُ وَبَيَّضَ وَجهَهُ الاّ وَمَن اَحِبَّ عَلِيّاً أظَلَّهُ اللَّهُ فِي ظِلِّ عَرْشِهِ مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ الصِّدِّيقينَ الاّ وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً نَجَّاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ اِلاّ وَمَن اَحِبَّ عَلِيّاً تَقَبَّلَ اللَّهُ مِنْهُ حَسَناتِهِ وَ تَجاوَزَ عَنْ سَيِّئاتِهِ وَ كانَ في الجَنَّةِ رَفِيقَ حَمْزَةَ سَيِّدِ الشُّهَداءِ الاّ وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً ثَبَّتَ اَلْحِكْمة فِي قَلبِهِ وَ أَجْرَى عَلَى لِسَانِهِ الصَّوَابَ وَ فَتَحَ اللَّهُ لَهُ أَبْوَابَ الرَّحْمَةِ الا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً سَمَّى فِي السَّمَاوَاتِ أَسِيرَ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ ألا ومَن أحَبَّ عَلِيّاً نَادَاهُ مَلَكٌ مِنْ تَحْتِ اَلْعَرْشِ يَا عَبْدَ اَللَّه اِسْتَأْنِفِ اَلْعَمَلَ فَقَدْ غَفَرَ اَللَّهُ لَك الذُّنوبَ كُلَّها الا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً جاءَ يَوْمَ القِيامَةِ وَ وَجهُهُ كَالقَمَرِ لَيلَةَ البَدرِ الاّ وَمَن أَحَبَّ عَليّاً وَضَعَ اَللَّهُ عَلَى رَأسِهِ تاجَ الكَرامَةِ وَ ألْبَسَهُ حُلَّةَ الكَرامَةِ ألا وَمَن أحَبَّ عَلِيّاً مَرَّ عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ الْخَاطِفِ اَلاّ ومَن أَحَبَّ عَلِيّاً تَوَلاَّهُ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنَ النَّارِ وَ جَوَازاً عَلَى الصِّرَاطِ وَ أماناً مِنَ العَذابِ اَلا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً لا يَنْشَرِلُهُ دِيوانٌ ولاَتَنْصِبُ لَهُ مِيزانٌ وَ يُقَالُ لَهُ أَوْ قِيلَ لَهُ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ اِلاّ مَنْ اَحَبَّ آل

ص: 176

5- فرزند عمر گوید که از پیامبری درباره ی علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام سؤال کردم. پس غضب کرده و فرمودند: چه می شود مردمانی را که درباره ی کسی از من سؤال می کنند که جایگاهش چون من است. بدانید هر که علی را دوست بدارد مرا دوست داشته است و هر که مرا دوست داشته باشد خداوند از او راضی است و هر که خدا از او راضی باشد به بهشت او را جزا دهد. هرکه على را دوست بدارد خداوند نماز و روزه و قیامش (عبادات و شب زنده داری هایش) را قبول فرموده و دعایش را مستجاب می کند. بدانید هر که علی را دوست بدارد ملائک برایش استغفار می کنند و درهای بهشت برایش گشوده می شود و از هر دری که بخواهد بدون حساب وارد بهشت می شود. بدانید هر که علی را دوست بدارد از دنیا خارج نمی شود تا اینکه از کوثر بنوشد و از درخت طوبی بخورد و جایگاهش را در بهشت ببیند. بدانید هر که علی را دوست بدارد خداوند سکرات مرگ را بر او آسان می کند و قبرش را بستانی از بستان های بهشت قرار میدهد. بدانید هر که علی را دوست بدارد خداوند به تعداد تمام رگهای بدنش به او از زنان بهشتی که حورالعین نام دارند عطا کرده و به او اجازه دهد که هشتاد نفر از اهل بیتش را شفاعت کند و به ازاء هر مویی که در بدن دارد شهری در بهشت به او می بخشد. بدانید هر که علی را دوست بدارد خداوند ملک الموت را در حالی بسوی او می فرستد که به او مهربان باشد و ارفاق کند و هراس منکر و نکیر را از او دفع می کند و قلبش را منور و صورتش را سفید می گرداند. بدانید هر که علی را دوست بدارد خداوند او را از آتش نجات می دهد. بدانید هرکه علی را دوست بدارد خداوند حسناتش را می پذیرد و از سیئاتش در می گذرد و در بهشت رفیق حمزه ی سیدالشهداء خواهد بود. بدانید هر که علی را دوست بدارد حکمت در قلبش ثابت می گردد و کلمات پسندیده بر زبانش جاری شده و درهای رحمت بر او گشوده می شود. بدانید هر که علی را دوست بدارد در آسمانها، اسیر خدا درزمین نامیده می شود. بدانید هر که علی را دوست بدارد فرشته ای از زیر عرش او را ندا میدهد ای بنده ی خدا عمل را از نو شروع کن که بی شک خداوند تمامی گناهان تو را آمرزیده است. بدانید هر که علی را دوست بدارد در حالی وارد قیامت می شود که صورتش مانند ماه شب چهارده درخشان است. بدانید هرکه علی را دوست بدارد خداوند تاج کرامت را بر سرش می گذارد و جامه ی کرامت را بر او می پوشاند. بدانید هر که علی را دوست بدارد همچون برق سريع (رباینده) بر صراط عبور کند. بدانید هر که علی را دوست بدارد و او را ولی خود قرار دهد خداوند برائت از آتش و جواز (عبور) بر صراط و امان از عذاب را برای او می نویسد. و هر که علی را دوست بدارد نامه ی اعمالش منتشر و گشوده نمی شود و میزان برای او برپا نمی شود و به او گفته میشود بدون حساب وارد بهشت شو.

ص: 177

مُحَمَّدٍ أَمِنَ مِنَ الْحِسَابِ وَ الميزانِ وَ الصِّراطِ ألا وَمَن مَاتَ على حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ صَافَحَتْهُ المَلائِكَةُ وِزَارَةَ الأَنْبِيَاءِ وَ قَضَى اَللَّهُ لَهُ كُلَّ حاجَةٍ كَانَتْ لَهُ عِندَ اللَّهِ عزَّوجل ألا وَمَن ماتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ فَأَنَا كَفِيلُهُ بِالْجَنَّةِ قَالَهَا ثَلاثاً(1)

6- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ أَمَّا اِنّ مِن شِيعَةِ عَلىٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَمَنْ يَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ قَدْ وَضَعَ لَهُ كِفَّةَ سَيِّئَاتِهِ مِنَ الْآثَامِ مَا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ الْجِبَالِ الرَّوَاسِي وَ اَلْبِحَارِ اَلتَّيَّارَةِ يَقُولُ الْخَلائِقُ هَلَكَ هَذَا اَلْعَبْدُ فَلاَ يَشُكُّونَ أَنَّهُ مِنَ اَلْهَالِكِينَ وَ فِي عَذَابِ اَللَّهِ تَعَالَى مِنَ اَلْخَالِدِينَ فَيَأْتِيهِ اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ تَعَالَي يَا أَيُّهَا اَلْعَبْدُ الخاطِىءُ اَلْجَانِي هَذِهِ اَلذُّنُوبَ اَلْمُوبِقَاتُ فَهَلْ بِازَائِهَا حَسَنَةٌ تُكَافِئُهَا وتَدْخُلُ جَنَّةَ اللَّهِ بِرَحْمَةِ اَللَّهِ أَوْ تَزِيدُ عَلَيها فَتَدْخُلُهَا بِوَعْدِ اَللَّهِ يَقُولُ اَلْعَبْدُ لاَ أَدْرِي فَيَقُولُ مُنَادِي رَبِّنَا عَزَّوجلَّ اِنَّ رَبّى يَقُولُ نَادِ فِي عَرَصَاتِ اَلْقِيَامَةِ أَلَا أَنِّي فُلاَنُ بْنُ فُلاَنٍ مِنْ بَلَدِ كَذَا وَ كَذَا أَوْ قَرْيَةٍ كَذا وَكَذا قَدْ رُهِنْتُ بِسَيِّئَاتٍ كَأَمْثَالِ الْجِبَالِ وَ اَلْبِحَارِ وَ لاَ حَسَنَةَ لِي بازائِها فَأَى أَهْلِ هَذَا اَلْمَحْشَرِ كَانَتْ لِي عِنْدَهُ يَدٌ أَوْ عَارِفَةٌ فَلْيُغِثْنِي بِمُجَازَاتِي عَنْهَا فَهَذَا أَوَانُ شِدَّةِ حَاجَتِي اِليها فَيُنَادِي اَلرَّجُلُ بِذَلِكَ فَأَوَّلُ مَنْ يُجِيبُهُ على بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ أَيُّهَا المُمتَحَنُ فِي مَحَبَّتِي الْمَظْلُومُ بِعَدَاوَتِي ثُمَّ يَأتي هُوَ وَمَن مَعَهُ عَدَدٌ كَثِيرٌ وَ جَمٌ غَفِيرٌ وَ اَنْ كَانُوا أَقَلَّ عَدَداً مِنْ خُصَمَائِهِ اَلَّذِينَ لَهُمْ قِبَلَهُ اَلظُّلاَمَاتُ فَيَقُولُ ذَلِكَ اَلْعَدَدُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ نَحْنُ اِخْوَانُهُ اَلْمُؤْمِنُونَ كَانَ بِنَا بَارّاً وَ لَنا مُكَرِّماً وَفِي مُعاشَرَتِهِ ايَّانا مَعَ كَثْرَةِ اِحْسانِهِ اِلَيْنا مُتَوَاضِعاً وَ قَدْ نَزَلْنَا لَهُ عَنْ جَمِيعِ طَاعَاتِنَا وَ بَذَلْنَاهَا لَهُ فَيَقُولُ عَلىُّ عَلَيْهِ السّلام فَبِمَاذَا تَدْخُلُونَ جَنَّةَ رَبِّكُمْ؟ فَيَقُولُونَ بِرَحْمَةِ اَللَّهِ اَلْوَاسِعَةِ اَلَّتِي لاَ يَعْدَمُهَا مَنْ وَالاَكَ وَ وَالَى آلَكَ يَا أَخَا رَسُولِ اَللَّهِ فَيَأْتِى اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ تَعَالَى يَا أَخَا رَسُولِ اَللَّهِ هؤُلاَءِ اِخْوَانُهُ اَلْمُؤْمِنُونَ قَدْ بَذَلُوا لَهُ فَأَنْتَ ماذا تَبَذُلُ لَهُ فَإِنِّي أَنَا الحُكَمُ مَا بَيني وَبَيْنَهُ مِنَ الذُّنُوبِ قَدْ غَفَرْتُها لَهُ بِمُوالاتِهِ اِيّاكَ وَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ عِبَادِي مِنَ الظُّلامَاتِ فَلا بُدَّ مِنْ فَصلي بَينَهُ وبَيْنَهُمْ فَيَقُولُ عَلَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَارِبٌ أَفْعَلُ مَا تَأْمُرُنِي فَيَقُولُ اَللَّهُ تَعَالي يَا عَلى اِضْمَنْ لِخَصمانِهِ تَعْوِيضَهُمْ عَنْ ظُلاَمَاتِهِمْ قِبَلَهُ فَيَضْمَنُ لَهُمْ عَلىُّ عَلَيهِ السَّلاَمُ ذَلِكَ وَ يَقُولُ لَهُمْ اِقْتَرِحُوا عَلَى مَا شِئْتُمْ أُعْطِكُمْ عِوَضاً مِنْ ظُلاَمَاتِكُمْ قِبَلَهُ فَيَقُولُونَ يَا أَخَا رَسُولِ اَللَّهِ تَجْعَلُ لَنَا بِإِزَاءِ ظُلاَّمَانَتَا قِبَلَهُ ثَوَابُ نَفَسٍ مِنْ أَنْفَاسِكَ لَيْلَةَ بَيتُوتِكَ على فِراشِ مُحَمَّدٍ رَسولِ اللّه صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه؟

ص: 178

بدانید هر که آل محمد را دوست بدارد از حساب و میزان و صراط در امان است. بدانید هر که بر حب آل محمد بمیرد ملائکه با او مصافحه می کنند و انبیاء به زیارت او می آیند و هر حاجتی نزد خداوند عزوجل داشته باشد، خداوند برآورده می کند. پس پیامبری صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه سه مرتبه فرمودند: بدانید هر که بر حب آل محمد بمیرد من ضمانت می کنم که اهل بهشت باشد.

6- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و فرمودند: بدانید که برخی از شیعیان على عَلَیهِ السَّلام در حالی وارد قیامت می شوند که کفه گناهانشان عظیم تر از کوههای ثابت و امواج دریاهاست و خلائق می گویند این بنده هلاک می شود و هرگز در مورد هلاکت و خلود او در عذاب شکی به خود راه نمی دهند. پس از جانب خداوند متعال به او ندائی می رسد ای بنده ی خطاکار جنایتکار، این ها گناهان هلاک کننده ی توست پس آیا در عوض آنها حسنه ای داری که به اندازه ی آنها باشد، که در آن صورت به رحمت خدا به بهشت داخل شوی و یا حسناتی داری که از گناهانت بیشتر باشد که در این صورت به وعده ی خداوندوارد بهشت شوی؟ بنده پاسخ میدهد نمیدانم، پس منادی پروردگار عزوجل گوید همانا خداوند می فرماید: در عرصه های قیامت فریاد بزن که من فلان بن فلان از شهر فلان یا از روستای فلان هستم که به واسطه ارتکاب گناهانی مانند کوه ها و دریاها گرفتار شده ام و در عوض آنها هیچ حسنه ای ندارم پس کدامیک از اهل این محشر است که کاری برای او کرده باشم تا در اینجا به فریاد من برسد و مرا از مجازات نجات بخشد، زیرا که اکنون ساعتی است که من شدیدا به آن محتاجم. پس آن مرد همواره ندا میدهد و اولین کسی که جواب او را میدهد علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام است که می فرماید: لبیک لبیک ای کسیکه در محبت من امتحان شدی و به واسطه ی دوستی با من بر تو ستم شده است. سپس در حالی که تعداد بسیاری و جماعت شریفی به همراه دارند تشریف می آورند اگر چه تعدادشان از کسانیکه آن مرد به آنها ستم کرده است کمتر است. پس آن جمعی که همراه مولا هستند گویند ای امیرمؤمنان ما برادران مؤمنش هستیم، او به ما نیکی کرده و ما را گرامی داشته و علیرغم زیادی احسانش به ما، متواضع بوده است. همه ی طاعاتمان را به او بخشیم (تا از مرحله هلاک دراید) پس على عَلَیهِ السَّلام می فرمایند: پس در این صورت خودتان به چه چیزی به بهشت پروردگارتان داخل می شوید؟ جواب دهند: ای برادر رسول خدا به رحمت واسعه ی خداوند که هر که ولایت تو و آل تو را داشته باشد آن را از دست نمی دهد ما نیز بهشتی خواهیم شد.

ص: 179

فَيَقُولُ عَلِيٌ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَدْ وَهَبْتُ ذَلِكَ لَكُمْ فَيَقُولُ اَللَّهُ عَزَّوجلَّ فَانْظُرْ يَا عِبادِي الآنَ الَيَّ ما نِلتُموهُ مِن عَلِيٍ فَدَاء لِصاحِبِهِ مِنْ ظُلاَمَاتِكُمْ و يُظهرِلُهُم ثَوابُ نَفَسٍ وَاحِدٍ فِي اَلْجِنَانِ مِنْ عَجَائِبِ قُصُورِهَا وَ خَيْرَاتِهَا فَيَكُونُ ذَلِكَ مَايَرْضِيَ اَللَّهُ عزوجل بِهِ خُصَمَاءَ اولئك اَلْمُومِنِينَ ثُمَّ يُرِيهِمْ بَعْدَ ذَلِكَ مِنَ اَلدَّرَجَاتِ وَ اَلْمَنَازِلِ مَا لاَ عَيْنٌ رَأَتْ وَ لاَ أُذُنٌ سَمِعَتْ وَ لاَ خَطَرَ عَلَيَّ قَلْبُ بَشَرٍ يَقُولُونَ يا رَبَّنا هَلْ بَقِيَ مِن جِنَانِكَ شَيْءٌ كَانَ هَذا اذا كُلُّهُ لَنَا فَأَيْنَ تَحِلُّ سَائِرُ عِبَادِكَ الْمُومِنِينَ وَ الاِنْبِياءِ وَ الصِّدِّيقينَ وَالشُّهَداءَ وَ الصَّالِحِينَ وَ يُخَيَّلُ اليهم عِندَ ذَلِكَ أَنَّ اَلْجَنَّةَ بِأَسْرِهَا قَدْ جُعِلَتْ لَهُمْ فَيَأْتِي اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ تَعَالَي يَا عِبَادِي هَذَا ثَوَابُ نَفَسٍ مِنْ أَنْفَاسِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلَّذِي اِقْتَرَحْتُمُوهُ عَلَيْهِ قَدْ جَعَلَهُ لَكُمْ فَخُذُوهُ وَ اُنْظُرُوا فَيَصِيرُونَ هُمْ وَ هَذَا المُومنُ اَلَّذِي عَوَّضَهُمْ عَلِيٌ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي تِلْكَ اَلْجِنَانِ ثُمَّ يَرَوْنَ مَا يُضِيفُهُ اَللَّهُ عَزَّوجَلَّ اِلي مَمَالِكُ عَلِيٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِی الجِنان ما هُوَ أضعافُ ما بَذَلَهُ عِن وَلیّه المُوالی لَه ممّا شاءَ مَنَ الاَضعافِ الَّتی لا یَعرِفُها غَیرُه ثُمَّ قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه«أذلکَ خیرُ نُزُلاً اَم شَجَرَةُ الزَّقُّوم»(1) اَلْمُعَدَّةُ لِمُخَالِفِي أَخِي وَ وَصِيِّي عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه(2)

ص: 180

در این هنگام از جانب خداوند تعالی ندا می رسد ای برادر رسول خدا اینان برادران مؤمن او هستند که به او بذل و بخشش کرده اند پس شما به او چه می بخشید؟

همانا من حَكَم هستم و آنچه که بین من و بین او از گناهان است به واسطه ی موالاتش به تو آمرزیدم و ناچارم در آنچه که بین او و بین عباد من از ظلم و ستم وجود دارد قضاوت کنم. پس امام على عَلَیهِ السَّلام عرض می نماید:پروردگار من هر چه که امرکنی به او می دهم پس خداوند متعال می فرماید ای علی از جانب او برای دشمنانش ضمانت کن ظلمی که به آنان کرده است را جبران می کنی. پس حضرت علی عَلَیهِ السَّلام آن را ضمانت می کند و به آنان می فرماید هر چه می خواهید (بدون فکر) درخواست کنید تا از جانب او به جای آن ظلمها به شما عطا کنم. پس می گویند ای برادر رسول خدا در عوض حقی که بر گردن او داریم تو ثواب نَفسی از نفس هایت در شبی که برای حفظ جان پیامبر بر رختخواب آن حضرت خوابیدی به ما عطا کن؟ پس على عَلَیهِ السَّلام می فرماید: آن را به شما هبه کردم پس خداوند عزوجّل می فرماید: ای بندگان من هم اکنون به آنچه که نائل شدید و آن فدیه ای که از جانب علی برای دوستش به عوض آن ستمها گرفتید خوب بنگرید پس برای آنها ثواب یک نَفَس على را در بهشت که قصرهای حیرت انگیز و نیکوئی های آن می باشد ظاهر میشود، و اینگونه خداوند عزوجل، دشمنان آن مؤمنان را راضی می کند و پس از آن درجات و منازلی را به آنها نشان میدهد که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و بر قلب هیچ بشری خطور نکرده است. آنان میگویند ای پروردگار ما آیا (دیگر) چیزی از بهشت باقی مانده است؟ اگر همه ی اینها از آن ماست پس سایر بندگان مؤمنت و انبیاء و صدیقین و شهداء و صالحین کجا سکنی می گزینند؟

در واقع چنین تصور می کنند که تمام بهشت برای آنها قرار داده شده است. پس از جانب خداوند متعال ندائی می آید: ای بندگان من این پاداش نَفَسی از انفاس على بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام است که (بدون فکر) آن را در خواست کردید و او آن را برای شما قرار داد پس آن را بگیرید و نظاره کنید پس آنان و آن مؤمنی که حضرت علی عَلَیهِ السَّلام به جای او به آنها معوّض داده بود در آن بهشت قرار می گیرند و سپس همگی آنچه را که خداوند عزوجل به ممالک على عَلَیهِ السَّلام در بهشت اضافه می کند، که چندین برابر آن چیزی است که امام به آن طلبکاران بخشیده اند، می بینند و آن از چیزهای مضاعفی است که او خواهان آن باشد و هیچکس جز او آنها را نمی شناسد سپس رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: «آیا این پذیرایی بهتر است یا درخت زقّوم» که برای مخالفین برادر و وصی من علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام آماده گردیده است.

ص: 181

3-إنَّ الائِمةَ عَلَیهِ السَّلام لَيَشفَعونَ لِلشيعَةِ

1- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: وَ اَللَّهِ لَنَشْفَعَنَّ لِشِيعَتِنَاحَتَّى يَقُولَ عَدُوُّنَا: «فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ *وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ(1)»(2)

2- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیهِ السَّلامُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِيَةَ أَبْوَابٍ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ اَلنَّبِيُّونَ وَ اَلصِّدِّيقُونَ وَ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ اَلشُّهَدَاءُ وَ اَلصَّالِحُونَ وَ خَمْسَةُ أَبْوَابٍ يَدْخُلُ مِنْهَا شِيعَتُنَا وَ مُحِبُّونَا فَلاَ أَزَالُ وَاقِفاً عَلَى اَلصِّرَاطِ أَدْعُو وَ أَقُولُ :رَبِّ سَلِّمْ شِيعَتِي وَ مُحِبِّي وَ أَنْصَارِي وَ مَنْ تَوَلاَّنِي فِي دَارِ اَلدُّنْيَا فَإِذَا اَلنِّدَاءُ مِنْ بُطْنَانِ اَلْعَرْشِ قَدْ أُجِيبَتْ دَعْوَتُكَ وَ شُفِّعْتَک فِي شِيعَتِكَ وَ يُشَفَّعُ كُلُّ رَجُلٍ مِنْ شِيعَتِي وَ مَنْ تَوَلاَّنِي وَ نَصَرَنِي وَ حَارَبَ مَنْ حَارَبَنِي بِفِعْلٍ أَوْ قَوْلٍ فِي سَبْعِينَ أَلْفَ مِنْ جِيرَانِهِ وَ أَقْرِبَائِهِ وَ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ سَائِرُ اَلْمُسْلِمِينَ مِمَّنْ شَهِدَ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ لَمْ يَكُنْ فِي قَلْبِهِ مِثِقالُ ذَرَّةٍ مِنْ بُغْضِنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ.(3)

3-عَنْ فُراتِ بْنِ أَحنَفَ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ اِذ دَخَلَ عَلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ هَؤُلاَءِ المَلاعِينَ فَقَالَ وَ اَللَّهِ لَأَسُوءَنَّهُ فِي شِيعَتِهِ فَقَالَ يَا أَبَا عَبْداللَّهِ أَقْبِلْ إِلَى فَلَمْ يَقبَل اِليه فَأَعَادَ فَلَمْ يُقْبِلْ إِلَيْهِ ثُمَّ أَعَادَ الثَّالِثَةَ فَقَالَ هَا أَنَا ذَا مُقْبِلٌ فَقُلْ ولَنْ تَقُولَ خَيْراً فَقَالَ اَنَّ شِيعَتَكَ يَشْرَبُونَ النَّبِيذَ فَقَالَ وَ مَا بَأْسٌ بِالنَّبِيدِ أَخْبَرَنِي أَبِي عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ أَنَّ أَصْحَابَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّيَ اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ كَانُوا يَشْرَبُونَ النَّبِيذَ فَقَالَ لَسْتُ أَعْنِيكَ النَّبِيذَ أَعْنِيكَ الْمُسْكِرَ فَقَالَ شِيعَتُنَا أَزْكَى وأَطْهَرُ مِن أَن يُجْرَى لِلشَّيْطَانِ فِي أَمْعَائِهِمْ رَسِيسٌ و ان فَعَلَ ذلِكَ المَخذولُ مِنهُم فَيَجِدُ رَبّاً رَءُوفاً ونَبِيّاً بِالإِسْتِغْفارِ لَهُ عَطوفاً وَ وَلِيّاً لَهُ عِنْدَ الْحَوْضِ وَلُوفاً وَ تَكُونُ وَ أَصْحَابَكَ بِبَرَهُوتَ عَطُوفاً قَالَ فأفحم الرَّجُلُ وَ سَكَتَ ثُمَّ قَالَ لَسْتُ أَعْنِيكَ اَلْمُسْكِرَ اِنما أَعْنِيكَ اَلْخَمْرَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیهِ السَّلام.

ص: 182

سَلَبَكَ اَللَّهُ لِسَانَكَ مَالِكَ تُؤْذِينَا فِي شِيعَتِنَا مِنَذُ اَلْيَوْمِ أخبَرَنِي أَبِي عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ عَنْ جَبْرَئِيلَ عَنِ اَللَّهِ تَعَالَى أَنَّهُ قَالَ يَا مُحَمَّدُ اِنَّني حَظَرْتُ الفِرْدَوْسَ عَلى جَمِيعِ اَلنَّبِيِّينَ حَتَّى تَدْخُلَهَا أَنْتَ وَ عَلَى وَشِيعَتِكُمَا اِلاّ مَنِ اِقْتَرَفَ مِنْهُمْ كَبِيرَةً فَاِنِّي أَبْلُوهُ في مَالِهِ أَوْ بِخَوْفٍ مِنْ سُلْطَانِهِ حَتَّى تَلَقَاهُ اَلْمَلاَئِكَةُ بِالرَّوْحِ وَ اَلرَّيْحَانِ وَ أَنَا عَلَيْهِ غَيْرُ غَضْبَانَ فَهَلْ عِنْدَ أَصْحَابِكَ هَؤُلاَءِ شَيْءٌ مِنْ هَذَا؟(1)

4-عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَشْفَعُ فِي المُذْنِبِينَ مِن شِيعَتِنَا فَأَمَّا اَلْمُحْسِنُونَ فَقَدْ نَجَّاهُمُ اَللَّهُ(2)

5-عَنِ اَلرِّضَاعِلَيْهِ السَّلاَمُ قالَ مَا زَارَنِي أحَدٌ مِن أوليِائي عارِفاً بِحَقّي إلاّ شُفِّعتُ فيهِ يَومَ القِيامَةِ(3)

6- قالَ الصَّادِقُ عليه السّلام :شَفَاعَتَنَا لِأَهْلِ الْكَبَائِرِ مِنْ شِيعَتِنَا وَ أَمَّا التَّائِبُونَ فَإنَّ اللّهَ عَزَّوَ جَلَّ يَقُولُ «ما عَلَى اَلْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ (4)» (5)

7- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِعَلِيٍّ عَلَیهِ السَّلامُ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ هُمُ اَلْفَائِزُونَ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فَمَنْ أَهَانَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ أَهَانَكَ وَ مَنْ أَهَانَكَ فَقَدْ أَهَانَنِي وَ مَنْ أَهَانَنِي أَدْخَلَهُ اَللَّهُ نَارَ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ اَلْمَصِيرُ يَا عَلِيُّ أَنْتَ مِنِّي وَ أَنَا مِنْكَ رُوحُكَ مِنْ رُوحِي وَ طِينَتُكَ مِنْ طِينَتِي وَ شِيعَتُكَ خُلِقُوا مِنْ فَضْلِ طِينَتِنَا فَمَنْ أَحَبَّهُمْ فَقَدْ أَحَبَّنَا وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَقَدْ أَبْغَضَنَا وَ مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَانَا وَ مَنْ وَدَّهُمْ فَقَدْ وَدَّنَا يَا عَلِيُّ اِنَّ شِيعَتُكَ مَغْفُورٌ لَهُمْ عَلَى مَا كَانُوا مِنْ ذُنُوبٍ وَ عُيُوبٍ يَا عَلِيُّ أَنَا اَلشَّفِيعُ لِشِيعَتِكَ غَدا إِذَا قُمْتُ اَلْمَقَامَ اَلْمَحْمُودَ فَبَشِّرْهُمْ بِذَلِكَ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ شِيعَةُ اَللَّهِ وَ أَنْصَارُكَ أَنْصَارُ اَللَّهِ وَ أَوْلِيَاؤُكَ أَوْلِيَاءُ اَللَّهِ وَ حِزْبُكَ حِزْبُ اَللَّهِ سَعَدَ مَنْ تَوَلاَّكَ وَ شَقِيَ مَنْ عَادَاكَ يَا عَلِيُّ لَكَ كَنْزٌ فِي اَلْجَنَّةِ وَ أَنْتَ ذُو قَرْنَيْهَا.(6)

ص: 184

از جدشان از علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام از رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه از قول جبرئیل نقل فرمودند که خداوند متعال فرمود: ای محمد همانا من همه ی انبیاء را از دخول در بهشت (فردوس)، قبل از ورود تو و علی و شیعیان شما منع می نمایم مگر آن شیعیانی که گناه کبیره ای انجام داده باشند که در اینصورت آنان را در مالشان (به فقر) و یا به ترس از سلطانشان مبتلا می کنم تا اینکه ملائکه او را با روح و ریحان ملاقات کنند و من بر او غضبناک نیستم پس آیا نزد این اصحاب تو چیزی از اینها هست؟

4- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: در روز قیامت شیعیان گنهکارمان را شفاعت می کنیم و اما نیکوکاران و محسنین ایشان را خداوند نجات داده است.

5- امام رضا عَلَیهِ السَّلام فرمودند: کسی از دوستان من در حالیکه به حق من عارف است، مرا زیارت نمی کند مگر آنکه در روز قیامت او را شفاعت می کنم.

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شفاعت ما برای شیعیان گنهکارمان است و امّا خداوند متعال در مورد توبه کنندگان می فرماید: «بر محسنین (نیکوکاران) هیچ راهی (به سمت غضب و عذاب) نیست».

7- رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه به على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای علی شیعیان تو در روز قیامت رستگارند. پس هر که به یکی از آنها اهانت کند به تو اهانت کرده و هر که به تو اهانت کند به من اهانت کرده و هر که به من اهانت کند خداوند او را در آتش جهنم داخل خواهد کرد و تا ابد در آن جایگاه بد خواهد بود. ای علی تو از من و من از توام. روح تو از روح من و طینت تو از طینت من است و شیعیان تو از اضافه ى طينت ما خلق شده اند پس هر که محبت آنان باشد محبّ ما بوده و هر که بر آنان غضب کند به ما غضب کرده است. دشمن ایشان ما را دشمن داشته و هر که آنان را دوست بدارد ما را دوست دارد. ای علی همانا شیعیان تو با وجود گناهان و عیوبشان آمرزیده شده اند.ای علی من در فردا (قیامت) آنگاه که در مقام محمود (جایگاه ستوده) می ایستم شیعیان تو را شفاعت می کنم پس آنان را به این وعده بشارت بده. ای علی شیعیان تو شیعه خدا و انصار تو انصار خدا و اولیاء و اولیاء خدا و حزب تو حزب خداست. ای علی هر که ولایت تو را داشته باشد سعادتمند و خوشبخت و هر که با تو دشمنی کند شقی و بدبخت است. ای علی برای تو در بهشت گنجی هست که تو مالک تمام آن هستی.*

* در معنای این فقره در صفحات قبل نکته ی لطیفی گذشت.

ص: 185

8- عَن اَبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام أَنَّه قالَ: اِنَّ الله اَباحَ لِمُحمَّدِ الشَّفاعَةَ فِي أمَّته وَ اَعطانا الشَّفاعَةَ فِي شِيعَتُنَا و أنَّ لِشِيعَتُنَا الشَّفاعَةَ فِي أهالِيهِم(1)

9- عَن مُعاويةِ بنِ وَهَب عَن أبي عبدالله عَلَیهِ السَّلام قَالَ سَألتُهُ عَن قَولِ الله عَزَوَجَّل « إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَقَالَ صَوَابًا» (2)قَالَ نحنُ والله المَأذُونُ لَهُم يَومَ القيامَةِ وَ القائِلونَ صَواباً قُلتُ مَا تَقُولُونَ إِذا تَكَلَّمتُم؟ قالَ نَحمَدُ رَبَّنا و نُصَلَّی عَلی نَبیَّنا و نَشفَعُ لِشِيعَتِنا فَلا يَرُدُّنا رَبَّنا(3)

10-عَنْ أَبِي الْوَرْدِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ اَلْبَاقِرَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ «وذَكَرَ الْحَدِيثَ إلى أَنْ قَالَ »فَإِذَا رَأَى رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ مَنْ يَصْرِفُ عَنِ اَلْحَوْضِ مِنْ مُحِبِّينَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ بَكي فَيَقُولُ اَللَّهُ تَعَالَى مَا يُبْكِيكَ يَا مُحَمَّدُ ؟فَيَقُولُ كَيْفَ لاَ أَبْكِي لِأُنَاسٍ مِنْ شِيعَةِ أَخِي عَلِىِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ أَرَاهُمْ قَدْ صُرِفُوا تِلْقَاءَ أَصْحَابِ اَلنَّارِ!!فَيَقُولُ اَللَّهُ تَعالي لَهُ :يَا مُحَمَّدُ قَدْ وَهَبْتُهُم لَكَ وصَفَحْتُ لَكَ عَن ذُنوبِهِم وَ أَلْحَقْتُهُمْ بِكَ وَبِمَن كانوا يَتَوَلَّوْنَ مِن ذُرّيَّتِكَ وَ وَ أَوْرَدْتُهُمْ حَوضَكَ وَ قَبِلْتُ شَفاعَتَكَ فِيهِم وَ أَكْرَمْتُكَ بِذَلِكَ (4)

11-قال الصَّادِقُ عَلَیهِ السَّلام واللهِ لَنَشفَعَنَّ لِشِيعَتُنا، واللهِ لَنَشفَعَنَّ لِشِيعتَنَا، واللهِ لَنَشفَعَنَّ لِشِيعَتِنَاء ،حَتّى يَقُولُ النَّاسُ، فَما لَنا مِن شافِعِين وَلا صَديقٍ حَميمٍ(5)

ص: 186

8- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند به پیامبران درباره ی شفاعت امتش اذن داده است و ما شیعیانمان را شفاعت کرده و شیعیان ما نیز اهل وخاندانشان را شفاعت می کنند.

9- معاویه بن وهب گوید از امام صادق عَلَیهِ السَّلام درباره ی این سخن خداوند عزوجل پرسیدم «در قیامت کسی سخن نمی گوید مگر کسیکه خداوند رحمن به او اجازه دهد و به صواب سخن گوید» امام فرمودند: قسم بخدا ما کسانی هستیم که در روز قیامت اجازه داده شده ایم و به صواب سخن می گوئیم. عرض کردم هنگامیکه تکلم می فرمائید چه می گوئید؟ امام فرمودند: پروردگارمان را ستایش کرده و بر پیامبر مان درود می فرستیم و برای شیعیانمان شفاعت می کنیم پس پروردگارمان ما را رد نمی کند و شفاعتمان را می پذیرد.

10- ابي الورد گوید از امام باقر عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: وقتیکه روز قیامت شود (و حدیث را تا اینجا ادامه دادند و فرمودند:) پس هنگامیکه رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه یکی از محبین ما اهل بیت را می بیند که از حوض (کوثر) بازگردانده می شود گریه می کنند. پس خداوند متعال می فرماید ای محمد علّت گریه ی تو چیست؟ رسول خدا می فرمایند چگونه نگریم بر مردمی از شیعیان برادرم علی بن ابیطالب که می بینم به طرف اصحاب آتش سوق داده می شوند. پس خداوند متعال به او می فرماید: ای محمد آنان را به خاطر تو بخشیدم و بخاطر تو از گناهانشان در گذشتم و آنان را به تو و به کسانی که ذریه ی تو را دوست دارند ملحق کردم و آنان را بر حوض تو وارد کردم و شفاعت تو را در مورد ایشان پذیرفتم و به این سبب تو را گرامی داشتم.

11- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: قسم بخدا حتماً شیعیانمان را شفاعت می کنیم، قسم به خدا حتماً شیعیانمان را شفاعت می کنیم، قسم بخدا حتما شیعیانمان را شفاعت می کنیم، تا جائیکه سایر مردم بگویند «برای ما هیچ شفاعت کننده ای نیست وهیچ دوست صمیمی نداریم».

ص: 187

4- تَبديلُ السَّيِّئاتِ بِالحَسَناتِ لِلشِّيعَةِ

1- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ الثَّقَفِیِّ قَال :سَأَلْتُ أَبَاجَعْفَرٍ مُحمَّدِ بنِ عَلیٍّ عَلَیهِما السَّلامُ فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «أُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللهُ غَفُوراً رَحِیماً »(1) َقَالَ: یُؤْتَی بِالْمُؤْمِنِ الْمُذْنِبِ یَوْمَ الْقِیَامَهْ حَتَّی یُقَامَ بِمَوْقِفِ الْحِسَابِ فَیَکُونُ اللَّهُ تَعَالَی هُوَ الَّذِی یَتَوَلَّی حِسَابَهُ حَتَّی لَا یَطَّلِعُ عَلَی حِسَابِهِ أَحَدُ مِنَ النَّاسِ فَیُعَرِّفُهُ ذُنُوبَهُ حَتَّی إِذَا أَقَرَّ بِسَیِّئَاتِهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلْکَتَبَهْ: بَدِّلُوهَا حَسَنَاتٍ وَ أَظْهِرُوهَا لِلنَّاسِ فَیَقُولُ النَّاسُ حِینَئِذٍ مَا کَانَ لِهَذَا الْعَبْدِ سَیِّئَهْ وَاحِدَهْ ثُمَّ یَأْمُرُ اللهُ بِهِ إِلَی الْجَنَّهْ فَهَذَا تَأْوِیلُ الْآیَهْ وَ هِیَ فِی الْمُذْنِبِینَ مِنْ شِیعَتِنَا خَاصَّهْ.(2)

2- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ : اِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ مَثَّلَ لِي أُمَّتِي فِي اَلطِّينِ وَ عَلَّمَنِي أَسْمَاءَهُمْ كَمَا عَلَّمَ آدَمَ اَلْأَسْماءَ كُلَّها فَمَرَّ بِي أَصْحَابُ اَلرَّايَاتِ فَاسْتَغْفَرْتُ لِعَلِيٍّ وَ شِيعَتِهِ.إِنَّ رَبِّي وَعَدَنِي فِي شِيعَةِ عَلِيٍّ خَصْلَةً قِيلَ: يَا رَسُولَ اَللَّهِ وَ مَا هِيَ؟ قَالَ: اَلْمَغْفِرَةُ لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ وَ انّ الله لاَ يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَ لاَ كَبِيرَةً وَ لَهُمْ تُبَدَّلُ اَلسَّيِّئَاتُ حَسَنَاتٍ(3)

3- عَنِ اَلرِّضَا عَلِيِّ بْنِ مُوسَى عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ آبَائِهِ عَلَیهِمُ السَّلام قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ: حُبُّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ يُكَفِّرُ اَلذُّنُوبَ، وَ يُضَاعِفُ اَلْحَسَنَاتِ، وَ إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى لَيَتَحُمِلُ عَنْ مُحِبِّينَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ مَا عَلَيْهِمْ مِنْ مَظَالِمِ اَلْعِبَادِ إِلاَّ مَا كَانَ مِنْهُمْ فِيهَا عَلَى إِصْرَارٍ وَ ظُلْمٍ لِلْمُؤْمِنِينَ، فَيَقُولُ لِلسَّيِّئَاتِ: كُونِي حَسَنَاتٍ(4)

ص: 188

ه-أشياعُ أهلِ البَيتِ عَلَیهِم ُالسَّلام مَأمُونُونَ يَومَ القِيامَةِ

1-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ اَلْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تعالي يَبْعَثُ شِيعَتَنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ مِنْ قُبُورِهِمْ عَلَى مَا كَانَ مِنْهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ وَ العُيوبِ وَ وُجُوهُهُم كَالْقَمَرِ لَيْلَةَ البَدرِ مُسَكَّنَةٌ رَوْعَاتُهُمْ مَسْتُورَةً عَوْرَاتُهُمْ قَدْ أُعْطُوا الأَمْنَ والأَمَانَ يَخَافُ النَّاسُ وَلا يَخافُونَ وَ يَحزَنُ النّاسُ وَلا يَحْزَنُونَ يُحْشَرُونَ عَلَى نُوقٍ لَهَا أَجْنِحَةٌ مِنْ ذَهَبٍ تَتْلَأُ لَأْ قَدْ ذُلِّلْتُ مِنْ غَيْرِ رِيَاضٍ أَعْنَاقُهَا مِنْ يَاقُوتٍ أَحْمَرَ أَلْيَنَ مِنَ اَلْحَرِيرِ لِكَرَامَتِهِمْ عَلَى اَللَّهِ تَعَالَيْ.(1)

2- قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِعَلِيٍّ حَسْبُكَ مَا لِمُحِبِّكَ حَسْرَةٌ عِنْدَ مَوْتِهِ وَ لاَ وَحْشَةٌ فِي قَبْرِهِ وَ لاَ فَزَعٌ يَوْمَ اَلْقِيَامة.(2)

6- الشيعَةُ يَومَ القِيامَةِ عَن يَمينِ الرَّحمنِ تَعالی

1- قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه : أَنَا وَ فَاطِمَةُ وَ عَلِىُّ وَ اَلْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ فِي حَظِيرَةِ اَلْقُدْسِ فِي قُبَّةٍ بَيْضَاءَ وَ هِيَ قُبَّةُ اَلْمَجْدُ وَ شِيعَتُنَا عَنْ يَمِينِ اَلرَّحْمَنِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي(3)

2- عن أبي عبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ:قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه:عَن يَمينِ الله -وَكلتا يَدَيهِ يَمينُ -عَن يَمينِ العَرشِ قَومُ عَلى وُجُوهِهِم نُورُ، لِباسُهُم مِن نُورِ، عَلی کراسیٍّ مِن نُورٍ فَقالَ لَه عَلىُّ: یا رسُول الله ما هؤلاء؟ فَقالَ له: شِیعَتُنا وَ أَنتَ اِمامُهم(4)

7- إنَّ الشِّيعَةَ لَيَشفَعُونَ

1- قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه لِعَلِىِّ عَلَیهِ السَّلام: اِنَّ شِيعَتُكَ لِيَشفَعُ الرجلُ مِنهُم مِثلَ رَبيعَةٍ وَ مُضرهٍ(5)

ص: 190

2- عَنْ موسي بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ :قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ :لاَ تَسْتَخِفُّوا بِفُقَرَاءِ شِيعَةِ علِى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ عِتْرَتِهِ مِنْ بَعْدِهِ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ لَيَشْفَعُ فِي مِثْلِ رَبِيعَةَ ومُضَر(1)

3-عَن أَبي عبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ:إنَّ المُؤمِنَ مِنكُم يَومَ القِيامَةِ لَيَمُرُّ عَلَيْهِ بِالرَّجُلِ وقَد أَمَرَ بِهِ الى النَّارِ: فَيَقُولُ لَهُ :يا فُلانُ أَغِثنِى، فَقَدْ كُنْتُ أَصْنَعُ اِلَيْكَ الْمَعْرُوفَ فِي الدُّنْيا فَيَقُولُ المُومِن لِلْمَلَكِ :خَلِّ سَبِيلَهُ فَيَأْمُرُ اللَّهُ المَلَكَ أَنْ أَجْز قَوْلِ اَلْمُؤْمِنِ فَيُخَلِّي اَلْمَلِكُ سَبِيلَهُ(2)

4- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیهِ السَّلامُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِيَةَ أَبْوَابٍ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ اَلنَّبِيُّونَ وَ اَلصِّدِّيقُونَ وَ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ اَلشُّهَدَاءُ وَ اَلصَّالِحُونَ وَ خَمْسَةُ أَبْوَابٍ يَدْخُلُ مِنْهَا شِيعَتُنَا وَ مُحِبُّونَا فَلاَ أَزَالُ وَاقِفاً عَلَى اَلصِّرَاطِ أَدْعُو وَ أَقُولُ :رَبِّ سَلِّمْ شِيعَتِي وَ مُحِبِّي وَ أَنْصَارِي وَ مَنْ تَوَلاَّنِي فِي دَارِ اَلدُّنْيَا فَإِذَا اَلنِّدَاءُ مِنْ بُطْنَانِ اَلْعَرْشِ قَدْ أُجِيبَتْ دَعْوَتُكَ وَ شُفِّعْتَک فِي شِيعَتِكَ وَ يُشَفَّعُ كُلُّ رَجُلٍ مِنْ شِيعَتِي وَ مَنْ تَوَلاَّنِي وَ نَصَرَنِي وَ حَارَبَ مَنْ حَارَبَنِي بِفِعْلٍ أَوْ قَوْلٍ فِي سَبْعِينَ أَلْفَا مِنْ جِيرَانِهِ وَ أَقْرِبَائِهِ وَ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ سَائِرُ اَلْمُسْلِمِينَ مِمَّنْ شَهِدَ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ لَمْ يَكُنْ فِي قَلْبِهِ مِثقالُ ذَرَّةٍ مِنْ بُغْضِنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ .(3)

5-عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ :إِنَّ اَللَّهَ أَباحَ لِمُحَمَّد اَلشَّفاعَةَ فِي أُمَّتِهِ وَ أَعْطَانَا الشَّفَاعَةَ فِي شِيعَتِنَا و أَنَّ لِشِيعَتِنَا الشَّفَاعَةَ فِي أَهَالِيهِم(4)

ص: 192

2- امام کاظم از پدرشان از پدرانشان عَلَیهِم ُالسَّلام نقل فرمودند که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: شیعیان فقیر علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام و پیروان خاندانش را که پس ازاو می آیند خوار نشمارید، همانا هر مرد از ایشان عده ی زیادی را شفاعت می کند.

3- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا در روز قیامت مردی که محکوم به آتش دوزخ شده است از کنار مؤمنی از شما شیعیان عبور می کند و می گوید: ای فلانی به فریاد من برس، من همانم که در دنیا کار نیکی برای تو انجام دادم. پس آن مؤمن به فرشته می گوید: رهایش کن، خداوند به آن فرشته امر می کند که سخن آن مؤمن را برآورده کن پس آن فرشته او را رها می کند.

4- امام صادق عَلَیهِ السَّلام از پدرشان از امام على عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند: همانا بهشت را هشت در است دری که از آن پیامبران و صديقين داخل می شوند و دری که از آن شهدا و صالحین داخل می شوند و پنج در که از آنها شیعیان و محبین ما داخل می شوند پس پیوسته من بر صراط ایستاده ام و دعا می کنم و می گویم: ای پروردگار من، شیعیان و محبین و انصار مرا و هر که مرا در دار دنیا دوست داشته است سلامت بدار. پس آنگاه از میان عرش ندا میرسد که دعوتت را اجابت کردم و تو را شفیع شیعیانت قرار دادم. پس هر مردی از شیعیان و محبین من و آنهائی که مرا یاری کرده اند و با کسی که با کردار یا با گفتار به جنگ من آمده، جنگیده اند، هفتاد هزار نفر از همسایگان و خویشاوندانش را شفاعت می کند و اما در هشتم بهشت دری است که از آن سایر مسلمانانی که به "لااله الا الله" شهادت داده اند و در قلبشان ذره ای از بعض ما اهل بیت وجود نداشته است، داخل جنت می شوند.

5- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند به رسولش اذن شفاعت در امتش را صادر کرده است و ما شیعیانمان را شفاعت می کنیم و شیعیان ما نیز اهل و خاندانشان شفاعت می کنند.

ص: 193

6- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلامُ قَالَ یُنَادِی مُنَادٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَیْنَ شِیعَةُ آلِ مُحَمَّدٍ؟ فَیَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ لَا یُحْصِیهِمْ إِلَّا اللَّهُ تَعَالَی فَیَقُومُونَ نَاحِیَةً مِنَ النَّاسِ ثُمَّ یُنَادِی مُنَادٍ أَیْنَ زُوَّارُ قَبْرِ الْحُسَیْنِ عَلَیهِ السَّلامُ؟ فَیَقُومُ أُنَاسٌ کَثِیرٌ فَیُقَالُ لَهُمْ خُذُوا بِیَدِ مَنْ أَحْبَبْتُمْ انْطَلِقُوا بِهِمْ إِلَی الْجَنَّةِ فَیَأْخُذُ الرَّجُلُ مَنْ أَحَبَّ حَتَّی إِنَّ الرَّجُلَ مِنَ النَّاسِ یَقُولُ لِرَجُلٍ یَا فُلَانُ أَ مَا تَعْرِفُنِی أَنَا الَّذِی قُمْتُ لَکَ یَوْمَ کَذَا وَ کَذَا فَیُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ لَا یُدْفَعُ وَ لَا یُمْنَعُ(1)

8- مَصيرُ الشّيعَةِ إِلى الجَنَّةِ

1-قالَ رَسِولِ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه لِعَلِىٍّ عَلَیهِ السَّلام: طُوبى لِمَن أَحَبَّكَ وَصَدَّقَ بِكَ فَإِنَّهُمْ رُفَقَاؤُكَ فِي اَلْجَنَّةِ وَجِیرانُک فِیها(2)

2-عَن اِبنِ عبَّاس قَالَ سَأَلْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّوَجَلّ«وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ* أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُون*فِی جَنَّاتِ النَّعِيمِ »(3) فَقَالَ: قَالَ لِي جَبْرَئِيلُ: ذَاكَ عَلَى وَشِيعَتِهِ هُمُ اَلسَّابِقُونَ إِلَى اَلْجَنَّةِ المُقَرَّبُونَ مِنَ اللَّهِ بِكَرَامَتِهِ لَهُم(4)

3-عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صامت الْجُعْفِيِّ قَالَ :كُنَّا عِنْدَ اَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ جَمَاعَةً مِنَ اَلْبَصْرِيِّينَ فَحَدَّثَهُمْ بِحَدِيثِ ابيه عَنْ جَابِرٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللهِ فِي اَلْحَجِّ املاَءَ عَلَيْهِمْ فَلَمَّا قَامُوا قَالَ اَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَنَّ اَلنَّاسَ اَخَذُوا يَمِيناً وَ شِمَالاً وَانَكُمْ لَزِمْتُم صَاحِبَكُمْ فالِي اَين تَرَوْنَ يُرْدِبُكُمُ اَلي اَلْجَنَّةَ وَ اللّه الي اَلْجَنَّةُ وَ اللَّهِ الي اَلْجَنَّةَ وَ اَللَّه.(5)

ص: 194

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: در روز قیامت منادی ندا میدهد شیعیان آل محمد کجا هستند؟ پس جماعتی بسیار از مردم که جز خداوند متعال تعداد آنها را شماره نتواند کرد قیام خواهند کرد و در ناحیه ای از جمعیت می ایستند. سپس منادی برای مرتبه دوم ندا میدهد زائرین قبر حسين عَلَیهِ السَّلام کجا هستند؟ در اینجا مردم بسیاری قیام می کنند. سپس منادی به آنها می گوید دست هر کس را که دوست دارید بگیرید و به سوی بهشت حرکت دهید پس ایشان دست دوستان خویش را می گیرند (و به سمت بهشت حرکت می کنند) کار به جایی می رسد که بعضی از مردم به این زوار که مشغول شفاعت کردن می باشند می گویند آیا مرا نمی شناسی، من کسی هستم که فلان روز و فلان روز برای تو کاری انجام دادم. پس او را در بهشت داخل می کند و هیچ کس مانع این کار نمی شود.

4-عَنِ الْمُفَضَّلِ بنِ عُمَر الْجُعفي قالَ:قالَ أبو عَبدِ اللهِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ عَلَيهِ السَّلام:إنَّ اللهَ تَعالي ضَمِنَ لِلْمُؤمِنِ ضَماناً قال:قُلتُ: و ما هُوَ؟ قالَ: ضَمِنَ لَهُ إن أقَرَّ لِلّهِ تَعالی بِالرُّبُوبِيَّةِ و لِمُحَمَّدٍ بِالنُّبُوَّةِ و لِعَلِيٍّ بِالْإمامَةِ و أدّي مَا افْتَرَضَ عَلَيهِ أن يَسكُنَهُ في جِوارِهِ قالَ: فَقُلتُ: هذِهِ وَالله هِی الكَرامَةِ الَّتي لا تُشبِهُها كرامَةَ الآدَمِیِّینَ. ثُمَّ قالَ أبُو عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام اِعمَلوا قَليلاً تَنَعَّمُوا كَثيرا(1)

5- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : يَدْخُلُ الجَنَّةَ مِنْ أُمَّتِي سَبْعُونَ أَلْفاً لاَ حِسَابَ عَلَيْهِمْ ثُمَّ اِلْتَفَتَ إِلَى عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه هُمْ مِنْ شِيعَتِكَ وَ أَنْتَ إِمَامُهُمْ .(2)

6-قالَ أمير اَلْمُؤْمِنينَ عَلَيهِ السَّلاَمُ سَمِعْتُ اَلنَّبِيَّ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يَقُولُ اِذَا حُشِرَ اَلنَّاسُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ :يَا رَسُولَ اَللَّهِ ان اَللَّهَ جَلَّ اسْمُهُ قَدْ أَمْكَنَكَ مِنْ مُجازاةِ مُحِبِّيكَ وَ مُحِبِّي اَهْلِ بَيْتِكَ اَلْمُوَالِينَ لَهُمْ وَ الْمُعَادِينَ مَنْ عَادَاهُمْ فِيكَ ،فَكافِهِمْ بِمَاشِئتِ ،فَاقُول يَارِبَ اَلْجَنَّةِ وَاُنادِي: بوِّئهُمْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتَ فَذَالِكَ اَلْمَقَامُ اَلْمَحْمُودُ اَلَّذِي وُعِدْتَ بِهِ(3)

7-عَنْ عايشة قَالَتْ: دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ وفِي يَدِهِ خَاتَمُ فِضَّةٍ عَقِيقٍ فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اَللَّهِ مَا هَذَا اَلفَصُّ؟ فَقَالَ لِي: مِنْ جَبَلٍ اقْرَ اللَّهُ بِالرُّبوبِيَّةِ وَ لَعَلَى بالوَلايَةِ وَلِوُلدِهِ بِالإِمامَةِ وَ لِشيعَتِهِ بِالجَنَّةِ(4)

8- قَالَ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ُ:مَا مِنْ عَبْدٍ وَ لاَ أَمَةٍ يَمُوتُ وَ فِي قَلْبِهِ مِثْقَالُ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ حُبِّ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِلاَّ أَدْخَلَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَلْجَنَّةَ . (5)

ص: 196

4- مفضل بن عمر جعفی گوید امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند متعال برای مؤمن ضمانتی فرموده است. عرض کردم آن ضمانت چیست؟ فرمودند: اگر مؤمن به ربوبیت خداوند متعال و نبوت رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و امامت حضرت على عَلَیهِ السَّلام اقرار کند و آنچه که بر او واجب نموده است به جا آورد خداوند ضمانت کرده است که او را در جوار خود ساکن گرداند. عرض کردم: قسم بخدا این کرامتی است که کرامت هیچ یک از آدمیان مشابه آن نیست. سپس امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: اندکی عمل کنید و بسیار متنعم گردید.

5- رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: هفتاد هزار نفر از امت من بدون حساب وارد بهشت می شوند سپس رو به حضرت على عَلَیهِ السَّلام کرده و فرمودند: آنان شیعیان تو و تو امام آنهاهستی.

6- امام على عَلَیهِ السَّلام فرمودند از رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه شنیدم که فرمودند: هنگامیکه در روز قیامت مردم محشور می شوند منادی ندا میدهد: ای رسول خدا همانا خداوند به تو این امکان را داده است که محبین خود و محبین اهل بیتت را که هم خاندانت را دوست دارند و هم به خاطر تو با دشمنان اهل بیت دشمنی می کنند پاداش دهی. پس به هرچه که بخواهی آنان را کفایت کن و جزا ده. پس من می گویم ای خدای من بهشت را جزای آنها قرار بده و ندا می کنم: خداوندا آنان را در بهشت جای ده هر کجای آن که بخواهی. و این مقام محمودی است که به آن وعده داده شده ام.

7- عایشه گوید: بر رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه وارد شدم در حالیکه انگشتر نقره ی عقیقی در دست داشتند. عرض کردم: ای رسول خدا این نگین چیست؟ به من فرمودند: از کوهی است که برای خدا به ربوبیت، و برای علی به ولایت و برای فرزندانش به امامت و برای شیعیانش به بهشت اقرار کرده است.

8- رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: هیچ مرد و زنی نیست که بمیرد و در قلبش ذره ای از حبّ على عَلَیهِ السَّلام باشد مگر آنکه خداوند عزوجل او را وارد بهشت می کند.

ص: 197

9-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَنَّه قَالَ: لَنْ يَطْعَمَ اَلنَّارُ مَنْ وَصَفَ هَذَا اَلْأَمْرَ(1)

10-عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَیهِ السَّلامُ قَالَ أَلاَ وَ اَنَّ شِيعَتِي یُنادِيهِمُ المَلائِكَةُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ :مَنْ أَنْتُمْ؟ فَيَقُولُونَ: نَحْنُ العَلِيُّون فَيُقالُ لَهُمْ :أَنْتُمْ آمِنُونَ أُدْخِلُوا اَلْجَنَّةَ مَعَ مَنْ كُنْتُمْ تُوَالُونَ(2)

11-عَنْ عَمْرِو بْنِ يَزِيدَ قَالَ:قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلام: إِنِّي سَمِعْتُكَ وَ أَنْتَ تَقُولُ :كُلُّ شِيعَتِنَا فِي الْجَنَّةِ عَلَى مَا كَانَ فِيهِمْ. قَالَ :صَدَقْتُكَ كُلُّهُمْ وَ اللَّهِ فِي الْجَنَّةِ. قَالَ :قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ الذُّنُوبَ كَثِيرَةٌ كِبَارٌ؟! فَقَالَ أَمَّا فِي الْقِيَامَةِ فَكُلُّكُمْ فِي الْجَنَّةِ بِشَفَاعَةِ النَّبِيِّ الْمُطَاعِ أَوْ وَصِيِّ النَّبِيِّ صَلواتُ الله عَلَیهِم أجمعین وَ لَكِنِّي أَتَخَوَّفُ عَلَيْكُمْ فِي الْبَرْزَخِ قُلْتُ وَ مَا الْبَرْزَخُ ؟قَالَ: الْقَبْرُ مُنْذُ حِينِ مَوْتِهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ(3)

12- عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَى بْنِ ابيطالب عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ: اِذا حَمَلَ أَهْلَ وَلاَيَتِنَا عَلَى اَلصِّرَاطِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ نادَى مُنَادٍ: يَا نَارُ أَخْمِدِي فَتَقُولُ اَلنَّارُ :عَجِّلُوا جُوُزونِي فَقَدْ أَطَفَا نُورُكُمْ لَهَبِي(4)

13-عَن علىٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :شَكَوْتُ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ حَسَدَ مَنْ يَحْسُدُنِي فَقَالَ: يَا عَلِيُّ أَمَا تَرْضَى أَنْ تَكُونَ أَوَّلَ أَرْبَعَةٍ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ اَنَا وَانِتْ وَ ذَرارِيُّنا خَلْفَ ظُهُورِنا وَ شِيعَتُنا فِي اِيْمانِنا وَ شَمائِلِنا(5)

14-عَنْ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ أَنْتُمْ لِلْجَنَّةِ وَالَجَتْهُ لَكُمْ أَسْمَاؤُكُمْ عِندَنَا الصَّالِحُونَ وَالْمُصْلِحُونَ انْتُمْ أهْلُ الرِّضى عَنِ اللَّهِ لِرِضَاهُ عَنْكُمْ والمَلائِكَةُ اخْوانُكُم فِي الخَيرِ اذا اجْتَهَدُوا(6)

ص: 198

- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هرگز کسی که این امر ولایت را بپذیرد طعمه ی آتش نمی شود.

10- امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام فرمودند: بدانید ملائک در روز قیامت به شیعیان من ندا می کنند: شما که هستید؟ می گویند ما علیّون (منتسبان به امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام) هستیم. پس به آنها گفته می شود: شما در امانید و در کنار کسیکه ولایتش را داشتید وارد بهشت شوید.

11- عمربن یزید گفت به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کردم از شما شنیدم که می فرمودید: علیرغم اعمالی که از شیعیان سر زده است همه ی ایشان در بهشتند. امام فرمودند: به تو راست گفته ام به خدا قسم همه ی آنها در بهشتند. عرض کردم فدایت شوم همانا گناهانی که از ایشان سر می زند بزرگ و فراوانند؟ پس امام فرمودند: بدانید که در روز قیامت همه ی شما به واسطه ی شفاعت پیامبر اطاعت شده (مطاع) یا وصی پیامبر که درود خداوند بر جميع آنان باد، در بهشت هستید و لیکن من در مورد برزخ بر شما می ترسم. عرض کردم برزخ چیست؟ فرمودند: برزخ، قبر است از زمان مرگ تا روزی که قیامت بر پاشود.

ن12- امام صادق عَلَیهِ السَّلام از پدرشان از جدشان علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام فرمودند که: آنگاه که در روز قیامت اهل ولایت ما بر صراط حمل شوند منادی ندا میدهد: ای آتش فروکش کن پس آتش می گوید: عجله کنید از من عبور کنید که به تحقیق نور شما شعله ی مرا خاموش کرده است.

13- امام على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: نزد رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه از حسد کسیکه به من حسد می ورزد شکایت کردم. رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و فرمودند: ای علی آیا راضی نیستی که تو اولین آن چهارنفری باشی که وارد بهشت می شوند: من و تو و فرزندان ما از پشت سر ما، و شیعیان ما از طرف راست و چپ ما.

14- ابوحمزه گوید از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: شما برای بهشتید و بهشت برای شماست. اسامی شما نزد ما صالحون و مصلحون است. چون خدا از شما راضی است، شما نیز از او راضی و خشنود هستید و ملائکه برادران شما در خیر هستند آنگاه که تلاش کنند.

ص: 199

15-عَنْ مسروق مُولي عَائِشَةَ قَالَ دَخَلَ عَلَى عَائِشَةَ نِسْوَةٌ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ ونِسْوَةٌ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ فَسَأَلُوا عَائِشَةَ عَنْ على عَلَيْهِ السلام فَقَالَتْ أَيْنَ مِثْلُ عَلِىِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ كَانَ وَاللَّهِ لِلْقُرْآنِ تَالِياً وَ بِالنَّهَارِ صَائِماً وَ بِاللَّيْلِ قَائِمَاً وَ لِلسِّرِّ غَالِباً وَ عَنِ اَلْمُنْكَرِ نَاهِياً وَ لِلدِّينِ نَاصِرٌاً وَ على وَ اَللَّهِ أَقْعَدَكُنَّ فِي اَلْبُيُوتِ آمِنَاتٍ و سَمَّاكُنَ مُؤْمِنَاتٍ وَ تَنَفَّسَت صُعَدَاءَ ثُمَّ قالَت آه سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صلي اللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ يَقُولُ لِعَلِيٍ يَا أَبَا اَلْحَسَنِ حُبُّكَ حَسَنَةٌ لا يَضُرُّ مَعَها سَيِّئَةٌ وَ بُغضَكَ سَيِّئَةٌ لا يَنفَعُ مَعَها حَسَنَةٌ وانٍ مُحِبَّكَ يَدخُلُ الجَنَّةَ مُدِلا(1)

16- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّ اَلْحُسَيْنَ بْنَ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ كُنَّا قُعُوداً ذَاتَ يَوْمٍ عِنْدَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ و هُنَاكَ شَجَرَةُ رُمَّانٍ يابِسَةٌ اذ دَخَلَ عَلَيْهِ نَفَرٌ مِنْ مُبْغِضِيهِ وَ عِنْدَهُ قَوْمٌ مِنْ مُحِبِّيهِ فَسَلَّمُوا فَأَمَرَهُمْ بِالْجُلُوسِ فَقَالَ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنِّي أُرِيكُمُ اَلْيَوْمَ آيَةً تَكُونُ فِيكُمْ كَمِثْلِ اَلْمَائِدَةِ فِي بَنِي اسرائِيلَ اَذ يَقُولُ اَللَّهُ« إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ ۖ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ»(2) ثُمَّ قالَ انْظُرُوا الى الشَّجَرَةِ وَكَانَتْ يَابِسَةً وَ اذَا هِيَ قَدْ جَرَى اَلْمَاءُ فِي عودِهَا ثُمَّ اِخْضَرَّتْ وَ أَوْرَقَتْ وَ عَقَدَتْ وَ تَدلّى حَمْلُها عَلَى رُءُوسِنَا ثُمَّ اِلْتَفَتَ إِلَيْنَا فَقَالَ لِلْقَوْمِ الَّذِينَ هُمْ مُحِبُّوهُ مُدُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ تَنَاوَلوا وكلُوا قُلْنَا بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ تَنَاوَلْنَا وَ أَكَلْنَا رُمَّاناً لَم نَأكُل قَطُّ شَيْئاً أَعْذَبَ مِنْهُ وَ أَطْيَبَ ثُمَّ قَالَ لِلنَّفَرِ الَّذِينَ هُم مُبْغِضُوهُ مُدُّوا أَيدِيَكُمْ وَ تَنَاوَلوا فَمَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فَارْتَفَعَتْ وكُلَّمَا مَدَّ رَجُلٌ مِنْهُمْ يَدَهُ إِلَى رُمَّانَةٍ اِرْتَفَعَتْ فَلَمْ يَتَنَاوَلُوا شَيْئاً فَقَالُوا يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ مَابَالَ اخْوَانِنَا مَدُّوا أَيْدِيَهُمْ وَ تَنَاوَلُوا و أَكَلُوا وَ مَدَدْنَا أَيْدِيَنَا فَلَمْ تَنَلْ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ كَذَلِكَ اَلْجَنَّةُ لا يَنْأَلُهَا اَلا أَوْلِيَاؤُنَا وَ مُحِبُّونَا و لَايَبْعُدُ مِنْهَا الْآ أَعْدَاؤُنَا وَ مُبْغِضُونَا فَلَمَّا خَرَجُوا قَالُوا هَذَا مِنْ سِحْرِ عَلِى بْنِ أَبِي طَالِبٍ قَلِيلٌ قَالَ سَلْمَانُ مَاذَا تَقُولُون «أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنْتُمْ لَا تُبْصِرُونَ (3)»(4)

ص: 200

15- مسروق، غلام عایشه گفت: زنی از اهل عراق و زنی از اهل شام بر عایشه وارد شدند و در مورد حضرت على عَلَیهِ السَّلام از او سؤال کردند. عایشه گفت: کجا مثل على بن ابیطالب می یابید قسم به خدا اوست تلاوت کننده ی قرآن، روزه دار روز و شب زنده دار شبها، بر سرّ غلبه دارد و از منکر نهی می کند، یاور دین است. و قسم بخدا، شما را در خانه ها با امنیت می نشاند و شما را مؤمنه نامیده است و آنگاه نفس عمیقی کشیده و گفت: آه، از رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه شنیدم که به على می فرمودند: ای ابالحسن حبّ تو حسنه ای است که همراه آن هیچ سیئه ای ضرر نمی زند و بعض تو سیئه ای است که همراه آن هیچ حسنهای نفع نمی رساند و همانا محبّ تو با انبساط خاطر وارد بهشت می شود.

16- امام باقر از پدرانش علي نقل فرمودند که امام حسين عَلَیهِ السَّلام فرمودند: روزی به همراه عده ای از دوستان امیر المؤمنين اعَلَیهِ السَّلام نزد ایشان در محلی که درخت انار خشکی وجود داشت نشسته بودیم. در این زمان تعدادی از دشمنان امام بر او وارد شده و سلام کردند. امام على عَلَیهِ السَّلام آنها را امر به نشستن کرده و فرمودند: همانا من امروز نشانه ای را مانند مانده ای که در قوم بنی اسرائیل نازل گردید به شما نشان خواهم داد همان نشانه ای که خداوند درباره ی آن می فرماید: «همانا من آن را بر شما نازل می کنم پس هر که از شما بعد از آن کفر بورزد او را چنان عذابی می کنم که هیچ یک از جهانیان را آن گونه عذاب نکرده باشم» سپس فرمودند: به این درخت خشک نگاه کنید به ناگاه آب در تنه ی آن جریان یافت وسبز شد و برگ داده و در حضور ما میوه داد. سپس امام رو به ما کرده و به گروهی که از محبین ایشان بودند فرمودند: دست دراز کنید (میوه بچینید) و تناول کنید و بخورید پس بسم الله الرحمن الرحیم گفتیم و اَناری چیدیم و خوردیم که هرگز چیزی گواراتر و پاک تر از آن نخورده بودیم. سپس به جماعتی که از مبغضين آن حضرت بودند فرمودند: دست دراز کنید (میوه بچینید) و تناول کنید، پس دست دراز کردند ولی میوه ها بالا می رفتند و هر چه دستشان را به سوی انارها دراز می کردند انارها بالاتر می رفتند و هیچ چیزی تناول نکردند پس گفتند ای امیر مؤمنان چرا برادران ما دست دراز کردند و چیدند و خوردند ولی ما دستانمان را دراز کردیم ولی نتوانستیم بچینیم. امام عَلَیهِ السَّلام در جواب فرمودند: بهشت نیز اینگونه است هیچ کس جز اولياء ما و محبین ما به آن دست نمی یابد و هیچکس جز دشمنان و مبغضين ما از آن دور نمی شود. پس دشمنان على عَلَیهِ السَّلام چون چنین دیدند و شنیدند در حالیکه خارج می شدند می گفتند: این عمل در برابر سحر علی بن ابیطالب اندک است. سلمان به آنان گفت چه می گوئید؟ و این آیه را تلاوت فرمود «آیا این سحر است یا شما بصیرت ندارید؟ »

ص: 201

17-قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَتَمَسَّكَ بِالْقَضِيبِ اَلْأَحْمَرِ اَلَّذِي غَرَسَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي جَنَّةِ عَدْنٍ بِيَمِينِهِ فَلْيَتَمَسَّكْ بِحُبِّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (1)

18-قَالَ زيدُ بنُ عَلىّ حَدَّثَنِي أَبِي عَلَى بْن اَلْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ لِعلىٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا عَلَى أَنْتَ وَ أَصْحَابُكَ فِي اَلْجَنَّةِ أَنْتَ وَ أَتْبَاعُكَ يَا على فِي اَلْجَنَّةِ(2)

9- اِنَّ الشِيعَةَ مَعَ مَواليهِم يَومَ القِيامَةِ

1-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ اَلْبَاقِرِ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ :قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ كَيْفَ: بِكَ يَا عَلَى اذا وَقَفْتَ عَلَى شَفِيرِ جَهَنَّمَ وَ قَدمدَّ اَلصِّرَاطُ وَ قِيلَ لِلنَّاسِ :جُوزُوا وَ قُلْتَ بِجَهَنَّمَ :هَذَا لِي وَ هَذَا لَكَ فَقَالَ عَلَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ يا رَسولَ اللَّهِ ومَن أُولَئِكَ؟ فَقالَ: أُولَئِكَ شِيعَتُك مَعَكَ حَيْثُ كُنْت.(3)

2- عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ مَنْ أَحَبَّنَا لِلَّهِ وَرَدْنَا نَحْنُ وَهوَ عَلَى نَبِيِّنَا صَلَّي اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ هكَذا - وضَمَّ إصبَعَيهِ - ومَن أحَبَّنا لِلدُّنيا فَإِنَّ الدُّنيا تَسَعُ البَرَّ وَالفاجِر.(4)

3- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بن على عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ :قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ لِعَلِيٍ: يا عَلِى اِنَّ عَنْ يَمِينِ اَلْعَرْشِ لِمَنَابِرَ مِنْ نُورٍ وَ مَوَاسِيدَ مِنْ نُورٍ فاِذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ جِئْتَ اَنَتْ وَ شِيعَتُكَ تَجْلِسُونَ عَلَى تِلْكَ الْمَنَابِرِ تَأْكُلُونَ وَ تَشْرَبُونَ وَ اَلنَّاسُ فِي اَلْمَوْقِفِ يُحَاسبُون(5)

4- عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :عَرَفْتُمُونَا وَ أَنْكَرَنَا اَلنَّاسُ وَ أَحْبَبْتُمُونَا وَ أَبْغَضَنَا النَّاسُ وَ وَصَلَتُمُونَا وقَطَعَنَا النَّاسُ رَزَقَكُمُ اللَّهُ مُرَافَقَةَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ سَقَاكُمْ مِنْ حَوْضِه (6)

ص: 202

7- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: هر که دوست دارد به شاخه ی قرمزی که خداوند عزوجل در بهشت عدن با دست خود کاشته است چنگ بزند باید به حبّ على بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام تمسک یابد.

18- زیدبن علی گوید پدرم امام سجاد از پدرشان امام حسين عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه به حضرت على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای علی تو و اصحابت در بهشت هستید، تو و پیروانت ای علی در بهشت هستید.

5-عَنْ عُبَيْدِ بْنِ زُرَارَةَ قَالَ :دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ عِنْدَهُ اَلْبَقْبَاقُ فَقُلْتُ لَهُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ رَجُلٌ أَحَبَّ بَنِي أمَيَّة أَهْوَ مَعَهُمْ ؟قَالَ :نَعَمْ. قُلتُ رَجُلٌ أَحَبَّكُمْ هُوَ مَعَكُم ؟قال: نَعَمْ قُلْتُ :وإِنْ زَنَى وإنْ سَرَقَ ؟فَنَظَرَ الى الْبَقِبَاقِ فَوَجَدَ مِنْهُ غَفْلَةً ثُمَّ أَوْمَا بِرَأْسِهِ نَعَم.(1)

6-أَبُو طَاهِرٍ المقْلد بْنُ غَالِبٍ عَنْ رِجَالِهِ بِاسْنَادِهِ اَلْمُتَّصِلِ إِلَى عَلِيِّ بْنِ ابيطالب عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ هُوَ ساجِدٌ يَبكِي حَتَّى عَلا نَحيبُهُ وَارتَفَعَ صَوْتُهُ بِالْبُكَاءِ فَقُلْنَا يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ لَقَدْ أَمْرَضَنَا بُكَاؤُكَ وَ أَمَضَّنَا وَ شجَانا وَ مَا رَأَيْنَاكَ قَدْ فَعَلْتَ مِثْلَ هَذَا اَلْفِعْلِ قَطُّ فَقَالَ كُنْتُ سَاجِداً أدْعوا رَبَّى بِدُعَاءِ اَلْخَيْرَاتِ فِي سَجْدَتِي فَغَلَبَنِي عَيْنِي فَرَأَيْتُ رُؤْيَا هَالَتْنِي وَ أقلَقَتني رَأَيْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ قَائِماً وَهُوَ يَقُولُ يَا أبا الحَسَنِ طَالَتْ غَيْبَتُك فَقَدِ اشْتَقَّتِ اِلى رُؤْيَاكَ وقَدأَنْجَزَ لِي رَبِّي مَا وَعَدَنِي فِيكَ فَقُلْتُ يَارسُولُ اَللَّهِ وَمَا اَلَّذِي أَنْجَزَ لَكَ فِيَّ قالَ أنجَزلي فيكَ وفيُّ زَوْجَتِكَ وَ ابْنَيْكَ وَ ذُرِّيَّتِكَ في الدَّرَجاتِ العُلى في عِلِّيِّينَ قُلْتُ بِأبي أَنتَ وَأُمِّي يا رَسولَ اللَّهِ فَشِيعَتُنَا ؟قَالَ شِيعَتُنَا مَعَنَا وَقُصُورُهُم بِحِذَاءِ قُصُورِنَا وَ مَنَازِلُهُمْ مُقَابِلَ مَنَازِلِنَا قُلْتُ يَارَسُولَ اَللَّهِ فَمَا لِشِيعَتِنَا فِي اَلدُّنْيَا قَالَ اَلْأَمْنُ وَ الْعَافِيَةُ قُلْتُ فَمَا لَهُمْ عِنْدَ اَلْمَوْتِ قَالَ يَحَكُمُ اَلرَّجُلُ في نَفسِهِ وَ يَومَرُ مَلَكِ اَلْمَوْتِ بِطَاعَتِهِ قُلْتُ فَمَا لِذَلِكَ حَدٌ يُعْرَفُ؟ قَالَ بَلَى ان أَشَدَّ شِيعَتِنَا لَنَا حُبّاً يَكونَ خُرُوجُ نَفْسِه كَشُرْبِ أَحَدِكُمْ فِي يَوْمِ الصَّيْفِ الْماءُ الْبارِدُ الَّذِي يَنْتَفِعُ بِهِ الْقُلُوبُ وَ اِنَّ سائِرَهُم لَيَموتُ كَما يَغبَطُ أَحَدُكُمْ عَلَى فِرَاشِهِ كَأَقَرِّ مَا كَانَتْ عَيْنُهُ بِمَوْتِهِ (2)

7-قَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ اَللَّهِ مَا بَعْدَنَا غَيْرُكُمْ وَ أَنَّكُمْ مَعَنَا فِي اَلسَّنَامِ اَلْأَعْلَى فَتَنَافَسُوا فِي اَلدَّرَجَاتِ(3)

ص: 204

5- عبیدبن زراره گفت: بر امام صادق عَلَیهِ السَّلام داخل شدم در حالیکه بقباق (انسانی پر حرف و شاید نام شخصی باشد) نزد امام بود. عرض کردم: فدایت شوم آیا اگر کسی بنی امیه را دوست بدارد با آنها ست؟ فرمودند: بلی، عرض کردم: آیا اگر کسی محبت شما باشد با شماست؟ فرمودند: بلی، عرض کردم حتی اگر زناکار و دزد باشد؟ پس امام به بقباق نگاهی کردند و وقتی که او متوجه نبود با سر اشاره کرده و فرمودند: بلی

6- ابوطاهر مقلد بن غالب از رجالش به اسناد او که به علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام متصل می شود نقل کرد که روزی امام اميرالمؤمنين عَلَیهِ السَّلام در حال سجده بلند بلند گریه می کردند. پس عرض کردیم ای امیر مؤمنان گریه ی شما ما را بیمار و مریض و غمگین و مهموم نمود و هرگز ندیده بودیم که این چنین کنید. امام امیرالمؤمنین عَلَیهِ السَّلام در پاسخ ما فرمودند: در سجده بودم و در سجده ام پروردگارم را به خیرات می خواندم. پس خوابم برد و خوابی دیدم که اشکم را جاری کرد و مرا بی قرار ساخت. رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه را دیدم که ایستاده و می فرمود: ای اباالحسن دوری تو از من طولانی شد و من مشتاق دیدن تو هستم و خداوند به آنچه که درباره ی تو به من وعده داده بود وفا کرد. پس عرض کردم یا رسول الله خداوند در مورد من چه وعده ای به شما داده بود. رسول خدا فرمودند: خداوند در مورد تو و همسرت و دو پسر و ذریه ات به من وعده درجات رفيع در عليين داده بود که وفا نمود عرض کردم: پدر و مادرم فدایتان باد ای رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه، پس شیعیان ما؟ رسول خدا فرمودند: شیعیان ما با ما و همراه ما هستند. قصرهای آنها کنار قصرهای ما و منزل های آنها مقابل منزل های ماست. عرض کردم: ای رسول خدا (اینها که فرمودید نعمتهائی است که در آخرت به ایشان می رسد) پس در دنیا چه نصیبی به ایشان خواهد رسید؟ فرمودند: امن و عافیت. گفتم پس به هنگام مرگ چه؟ فرمودند: هر کسی در مورد خودش حکم می کند و به ملک الموت امر می شود که از او اطاعت کند. عرض کردم آیا برای آن نشانه ای وجود دارد؟ فرمودند: بلی، همانا جان دادن هر یک از شیعیان ما که بیشترین حبّ ما را داشته باشد مانند نوشیدن آب خنک گوارا در روز تابستان است که دلها را خنک کند و از آن نفع ببرد و شیعیان دیگر به گونه ای در بسترشان می میرند که سایر مردم غبطه ی آن را می خورند. گویی آنچه که بیشتر موجب روشنی چشمش گردیده، مرگش بوده است.

7- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: قسم به خداوند بعد از ما غیر شما کس دیگری نیست و همانا شما در قله های بلند (مراتب عالی) همراه ما هستید پس در (کسب )درجات (عالی) از یکدیگر سبقت و پیشی بگیرید.

ص: 205

10- إنّش أميرَالمُؤمنينُ يُدخِلُ مُحبَيهِ الجَّنةَ وَ مُبغِضِيهِ النَّارَ

1- قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه:يَقُولُ اَللَّهُ تَعَالَى يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ لِي وَ لِعَلي بنِ اَبيطالبٍ: أَدْخِلاَ اَلْجَنَّةَ مَنْ أَحَبَّكُمَا وَ أَدْخِلاَ اَلنَّارَ مَنِ اِبْغَضَكُمَا وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ تَعَالَى: «أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ(1)» (2)

2-عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ علَيْهِ السَّلاَمُ اذا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَفَرَغَ مِنْ حِسَابِ الخَلائِقِ دَفَعَ الْخالِقُ عزّوجل مَفَاتِيحَ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ إِلَى فَأَدْفَعُهَا اِلَيْكَ فَأَقُولُ لَكَ أَحكُم قال عَلَى اَللَّهِ اِنۀَ لِلْجَنةِ أَحَداً وَ سَبْعِينَ بَاباً يَدْخُلُ مِنْ سَبْعِينَ بَاباً مِنْهَا شِيعَتِي وَ أَهْلُ بَيْتِي وَ مِنْ بَابٍ وَاحِدٍ سَائِرُ اَلنَّاسِ(3)

3-عَنِ الصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ اذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ يُؤْتِي بِكَ يَا عَلَى عَلَى حَجَلَةٍ مِنْ نُورٍ وَ عَلَى رَأْسِك تَاجٌ لَهُ أَرْبَعَةُ أَرْكَانٍ عَلَيَّ كُلُّ رُكْنٍ ثَلاَثَةُ أَسَاطِيرَ لاَ اِله اِلاّ اَللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ عَلَى مِفْتَاحِ اَلْجَنَّةِ ثُمَّ يُوضَعُ لَكَ كُرسِىُّ يُعْرَفُ بِكرسِيِّ اَلْكَرَامَةِ فَتَقْعُدُ عَلَيْهِ يُجْمَعُ لَكَ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ فَتَامر لِشِيعَتِكَ إِلَى اَلْجَنَّةِ وَ بِأَعْدائِكَ اِلَى النَّارِ فَأَنْتَ قَسِيمُ اَلْجَنَّةِ وَ أَنْتَ قَسِيمُ النَّارِ لَقَدْ فازَ مَنْ تَوَلاَّكَ وَ خَابَ وَ خَسِرَ مَنْ عَادَاكَ فَأَنْتَ فِي ذَلِكَ اَلْيَوْمِ أَمِينُ اَللَّهِ وَ حجُّه اللَّه الواضِحَة.(4)

ص: 206

11- الشّيعَةُ مَغفُورٌ ُ لَهُم

1-عَنِ الإِمامِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثني اَبي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍ قَالَ :حَدَّثَنِي ابي عَلِيُّ بْنُ مُوسَى قَالَ: حَدَّثَنِي اَبِي مُوسِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ سَيِّدُنَا اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَاعِلَى اِنَّ اللّه عزَّوجلّ قَد غَفَرَلَكَ وَ لِشِيعَتِكَ وَ لِمُحِبِّي شِيعَتِكَ فَابشَر فَانَّكَ الأنزَعُ البَطِينُ مَنزوعٌ مِنَ الشِّرْكِ بَطِينٌ مِنَ العِلم.(1)

2- عَنْ أَبِي ولاَّدٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ جُعِلْتُ فِدَاكَ اِنَّ رَجُلاً مِنْ أَصْحَابِنَا ورِعاً مُسْلِماً كَثِيرَ الصَّلاةِ قَدِ ابْتُلِى بِحُبِّ اللَّهْوِ وَهُوَ يَسمَعُ الغِنَاءَ فَقالَ أيمنعُهُ ذَلِكَ مِنَ اَلصَّلاَةِ لِوَقْتِهَا أَوْ مِنْ صَوْمٍ أَوْ مِنْ عِيَادَةِ مَرِيضٍ أَوْ حُضُورِ جِنَازَةٍ أو زيارَةِ أَخٍ قالَ قُلتُ لا لَيسَ يَمنَعُهُ ذلِكَ مِن شَيءٍ مِنَ الخَيرِ والبِرِّ قالَ فَقَالَ هَذَا مِنْ خُطُوَاتِ اَلشَّيْطَانِ مَغْفُورٌ لَهُ ذلكَ اِنَ شَاءَ اَللَّهُ ثُمَّ قَالَ إِنَّ طَائِفَةً مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ عَابُوا وُلْدَ آدَمَ فِي اَللَّذَّاتِ وَ اَلشَّهَوَاتِ أَعْنَى لَكُمْ اَلْحَلاَلَ لَيْسَ اَلْحَرَامَ قَالَ فَأَنِفَ اَللَّه لِلْمُؤْمِنِينَ مِنْ وُلْدِ آدَمَ مِنْ تَغْيِيرِ اَلْمَلاَئِكَةِ لَهُمْ قَالَ فَأَلْقَى اَللَّهُ فِي هِمَّهِ أُولَئِكَ اَلْمَلاَئِكَةِ اللَّذَّاتِ وَ الشَّهَوَاتِ كَيْ لاَ يُعَيِّبُوا اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ فَلَمَّا أَحَسُّوا ذَلِكَ مِنْ هِمَمِهِمْ عَجُّوا اِلى اللّه مِنْ ذَلِكَ فَقَالُوا رَبَّنَا عَفْوَكَ عَفْوَكَ رُدَّنا إِلَى ما خُلِقْنا لَهُ وَ أَجْبَرْتَنا عَلَيْهِ فَاِنَّا نَخَافُ أَنْ نَصِيرَ فِي أَمْرٍ مَرِيجٍ قَالَ فَنَزَعَ اَللَّهُ ذَلِكَ مِنْ هِمَمِهِم قال فاذا كان يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَ صَارَ أَهْلُ اَلْجَنَّةِ في اَلجَنَّةِ اِسْتَأْذَنَ أُولَئِكَ اَلْمَلاَئِكَةُ عَلَى أَهْلِ اَلْجَنَّةِ فَيُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِمْ وَ يَقُولُونَ لَهُمْ سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فِي الدُّنْيا عَنِ اللَّذَّاتِ وَ الشَّهَواتِ الْحَلال.(2)

ص: 208

3-قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلِّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ: يَا عَلَى أَنَا مِنْكَ وَ أَنْتَ مِنِّي رُوحُكَ رُوحِي وَ شِيعَتُكَ شِيعَتِي وَ اَوْلِيَاءَكَ اَوْلِيَائِي مَن أَحَبَّهُم فَقَدْ أَحَبَّنِي وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَقَدْ أَبْغَضَنِي وَ مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَانِي يَا عَلَى شِيعَتِكَ مَغْفُورٌ لَهُمْ عَلَى ما كانَ مِنْهُمْ مِنْ عُيُوبٍ وَ ذُنُوبٍ وَ اَنَا لِشَفِيعٍ لَهُمْ غَداً اِذا أَقَمْتُ اَلْمَقَامَ الْمَحْمُودَ فَبَشِّرْهُمْ بِذَلِكَ يَا عَلَى شِيعَتِكَ شِيعَةُ اَللَّهِ وَ أنصارُكَ أَنْصَارُ اَللَّهِ وَ حِزْبُكَ حِزْبُ اَللَّهِ وَ حِزْبُ اَللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ يا عَلى سَعْدِ مَن وَالاَكَ وَشَقَى مَنْ عاداكَ (1)

4- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ قَالَ: لَنْ يَغْفِرَ اَلاّ لَنَا وَ لِشِيعَتِنَا اَنَّ شِيعَتَنَا هُمُ الْفَائِزُونَ يَوْمَ الْقِيَامَة(2)

12- الشيعةُ لاحِسابَ عَلَيه

1- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ :مَنْ لَقِيَ اَللَّهَ مَكْفُوفاً مُحْتَسِباً مُوَالِياً لآِلِ مُحَمَّدٍ لَقَى اللَّهَ وَلا حِسَابَ عَلَيْه(3)

2-عَنِ اَلرِّضَا عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ :اذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ وُلِّينَا حِسَابَ شِيعَتِنَا فَمَنْ كَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِيمَا بَيْنَهُ وبَيْنَ اللَّهِ عزَّوجل حَكَمْنَا فِيها فَأَجَابَهُ ومَنْ كَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِيمَا بَيْنَهُ وبَيْنَ النَّاسِ اسْتَوْهَبْنَاهَا فَوُهَبَتْ لَنَا ومَنْ كَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِيما بَيْنَهُ وَ بَيْنَنَا كُنَّا أَحَقَّ مَنْ عَفَا وَ صَفَح(4)

3- عن زَيْد اَلشَّحَّامِ قَالَ :دَخَلْتُ عَلَى ابِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَقَالَ لِي: يَا زَيْدُ جَدِّدِ اَلتَّوْبَةَ وَ أَحْدِثْ عِبَادَةً قَالَ: قُلْتُ :نَعَيْتُ إِلَى نَفْسِي قَالَ :فَقالَ لِي: يَا زَيْدُ مَا عِنْدَنَا لَكَ خَيْرٌ وأَنْتَ مِن شِيعَتِنَا اليْنَا اَلصِّرَاطُ وَ اَلْيَنَا اَلْمِيزَانُ وَ اَلْيَنَا حِسَابُ شِيعَتِنَا وَ اَللَّهِ لانَّالكم اِرْحَمْ مِنْ أَحَدِكُمْ بِنَفْسِهِ يَا زَيْدُ كانِي أَنْظُرُ اِلَيْكَ فِي دَرَجَتِكَ مِنَ الْجَنَّةِ وَ رَفِيقِكَ فِيها الْحارِثُ بنُ المُغِيرَةِ الضَّري.(5)

ص: 210

3- رسول خدا عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای علی من از تو و تو از من هستی، روح تو روح من و شیعه ی تو شیعه ی من و دوستان تو دوستان من هستند، هر که آنان را دوست بدارد مرا دوست داشته است و هر که از آنها کینه داشته باشد کینه ی مرا داشته است و هر که با آنها دشمنی کند با من دشمنی کرده است ای علی شیعیان تو علیرغم عيبها و گناهانشان، آمرزیده شده اند، و من فردای قیامت آن گاه که در مقام محمود می ایستم حتما آنان را شفاعت می کنم. پس آنها را به این کرامت بشارت بده، ای علی شیعه ی تو، شیعه ی خداست و یاران تو یاران خدا و حزب تو حزب خدا است و حزب خداوند رستگار است. اي على هر که دوست تو باشد سعادتمند است و هر که دشمن تو باشد شقی و بدبخت است.

4- حضرت امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: آمرزشی نیست مگر برای ما و برای شیعیان ما، همانا شیعیان ما در روز قیامت رستگارانند.

4-عن صفوان اَلْجَمَّالِ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ سَمِعْتُكَ تَقُولُ شِيعَتُنَا فِي الْجَنَّةِ وَ فِيهِمْ أَقْوَامٌ مُذْنِبُونَ يَرْكَبُونَ اَلْفَوَاحِشَ وَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ وَ يَشْرَبُونَ اَلْخُمُورَ وَ يَتَمَتَّعُونَ فِي دُنْيَا هُمْ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ هُمْ فِي الْجَنَّةِ .اِعْلَمْ أَنَّ الْمُؤْمِنَ مِنْ شِيعَتِنَا لاَ يَخْرُجُ مِنَ اَلدُّنْيَا حَتَّى يُبْتَلَى بِدِينٍ أَوْ بِسُقْمٍ أَوْ بِفَقْرٍ فان عُفِىَ عَن هَذَا كُلِّهِ شَدَّدَ اَللَّهُ عَلَيْهِ فِي اَلنَّزْعِ عِنْدَ خُرُوجِ روحِهِ حَتَّى يَخرُجَ مِنَ الدُّنيَا وَ لَاذَنْبَ عَلَيْهِ قُلْتُ فِدَاكَ أَبِي وأُمِّي فَمَن يُرِدِ الْمَظَالِمَ قالَ اللَّهُ عَزَّوَجلَّ يَجْعَلُ حِسَابَ اَلْخَلْقِ إِلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلىٍّ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ فَكُلُّ مَا كَانَ عَلَى شِيعَتِنَا حَاسَبْنَا هُمْ مِمَّا كانَ لَنا مِنَ الْحَقِّ فِي أَمْوَالِهِمْ وَ كُلُّ مَا بَيْنَهُ وبَيْنَ خالِقِهِ اسْتَوْهَبْناهُ مِنهُ وَلَم نَزَل بِهِ حَتَّى نُدْخِلَه اَلْجَنَّةَ بِرَحْمَةٍ مِنَ اَللَّهِ وَ شَفَاعَةٍ مِنْ مُحمّدٍ وَ عَلى عَلَیهِ السَّلام(1)

13- شِيعَتُنا أقرَبُ الخَلقِ مِن عَرشِ الله بَعدَنا

1- قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ: شِيعَتُنَا أَقْرَبُ اَلْخَلْقِ مِنْ عَرْشِ اَللَّهِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ بَعدَنا(2)

2-عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا حُسَيْنُ شَيِّعْنَا مَا أَقْرَبَهُمْ مِنَ اَللَّهِ وَ أَحْسَنَ صُنْعَ اَللَّهِ اِليهِم يَومَ القِيَامَةِ! وَاللَّهِ لَوْ لا أَن يَدْخُلَهُم وَهْنٌ ويَسْتَعْظِمَ النَّاسُ ذَلِكَ لَسَلَّمَتْ عَلَيْهِمُ المَلائِكَةُ قُبْلا(3)

ص: 212

4- صفوان جمال گوید بر امام صادق عَلَیهِ السَّلام وارد شدم و عرض کردم: فدایت شوم در گذشته از شما شنیدم که می فرمودید شیعیان ما در بهشتند. حال با وجود این کلام شما من می نگرم که در بین شیعیان شما گروههای گنهکاری هستند که مرتکب کارهای زشت می شوند و مال مردم را می خورند و شراب می نوشند و به دنبال متاعها و بهره های دنیایی هستند؟! پس امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: آنان در بهشتند. بدان که شیعه ی مؤمن ما از دنیا خارج نمی شود مگر آنکه به قرض یا به بیماری یا به فقر مبتلا گردد. پس اگر به اینها دچار نشود خداوند به هنگام خروج روحش (جان دادنش) بر او سخت می گیرد تا اینکه در حالی از دنیا خارج شود که گناهی نداشته باشد. عرض کردم پدر و مادرم فدای شما باد، چه کسی رد مظالم کرده و حق الناس ایشان را کفایت می کند؟ فرمود: خداوند عزوجل حساب خلق را به محمد و على علیهما السلام وامی گذارد پس همه ی آن حقوقی که بر گردن شیعیان ماست از محل حقوقی که ما در اموال آنها داریم و از ایشان طلبکاریم می پردازیم و درباره حق الله نیز از خداوند درخواست بخشش می کنیم و از او می خواهیم که همه حق الله ی را که بر ذمه ی ایشان است به ما ببخشد و دائما همراه او هستیم تا اینکه به واسطه ی رحمت خداوند و شفاعت محمد و على عليهاالسلام او را داخل بهشت کنیم.*

* خواننده ی عزیز حتما در کنار این روایات به احادیث بخش چهارم و روایاتی که به صفات شیعیان پرداخته است توجه کامل را مبذول داشته و علاوه بر آن به روایاتی که اهل بیت عَلَیهِم ُالسَّلام در باب برزخ شیعیان فرموده اند و در صفحات بعد ذکر می شود نیز توجه فرماید.

14- شِيعَتُنا آخِذُونَ بِحجزَتِنا

1- قَالَ أَبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ كَانَ أَبِي يَقُولُ: اَنَّ شِيعَتُنَا آخِذُونَ بِحُجْزَتِنا وَ نَحنُ آخِذونَ بِحُجزَةِ نَبِيِّنا وَنَبِيُّنا آخِذٌ بِحُجزَةِ اللَّه (1)

2- عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: فَاذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ كَانَ رَسُولُ اَللَّهِ وَ مُتَعَلِّقاً بِنُورِ اَللَّهِ و اَنَّ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مُتَعَلِّقاً بِرَسُولِ اَللَّهِ وَ كَانَ اَلْأَئِمَّةُ مُتَعَلِّقِينَ بِأَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ كَانَ شِيعَتُنَا مُتَعَلِّقِينَ بِنَا يَدٌ خَلَوْنَ مَدْخلَنَا ويَرِدُونَ مَوْرِدَنا(2) الحديثَ

15- شِيعَةُ علىّ عَلَیهِ السَّلام جيرانُ الله فِي الفِردوسِ الأعلى

1-عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلِّيَّ اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ :يَا عَلَى اَنَّ اللَّهِ اَعَدَّ لِشِيعَتِكَ مَالاً عَيْنٌ رَأَتْ وَلاَ أُذُنٌ سَعَتْ وَ وَهَبَ لَكَ حُبَّ الْمَساكِينِ فِي الْأَرْضِ فَرَضِيَتْ بِهِمْ شِيعَةٌ يَا عَلِيُّ مُحِبُّوكَ جِيرَانُ اَللَّهِ فِي اَلْفِرْدَوْسِ اَلْأَعْلَى يَا عَلَى تَنْشُرُ أَوْلِيَائِكَ أَنَّ اَللَّهَ قَدْ رَضَى عَنْهُمْ اَذَّ رِضْوَابَكَ(3)

16- وَالله ما أخافُ علَيكُم إلاّ البَرزَخَ

1-قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :وَ اَللَّهِ مَا أَخَافُ عَلَيْكُمْ اِلاّ الْبَرْزَخَ فاما اَذا صَارَ اَلْأُمُّ إِلَيْنَا فَنَحْنُ أُولِي بِكُم(4)

2- عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :اِنِّي سَمِعْتُكَ وَ أَنْتَ تَقُولُ :كُلُّ شِيعَتِنَا فِي اَلْجَنَّةِ عَلَى مَا كَانَ فِيهِمْ. قَالَ: صَدَقْتُكَ كُلُّهُمْ واللَّهِ فِي الْجَنَّةِ .قالَ: قُلتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ انَّ الذُّنُوبَ كَثِيرَةٌ كِبَارٌ ؟!فَقَالَ أَمَّا فِي اَلْقِيَامَةِ فَكُلُّكُمْ فِي الْجَنَّةِ بِشَفاعَةِ النَّبيِّ المُطاعِ أَو وَصِيِّ النَّبِيِّ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيهِم أجمَعينَ وَلَكِنّي أَتَخَوَّفُ عَلَيكُم فِي البَرْزَخِ قُلْتُ وَ مَا اَلْبَرْزَخُ؟ قَالَ: اَلْقَبْرُ مُنْذِحِينَ مَوْتُهُ الى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ(5)

ص: 214

17-شِيعَةُ عَلىّ عَلَیهِ السَّلام هُمُ الفائِزُونَ يَومَ القِيامَةِ

1- عَن أبِي الحَسَنِ علیِّ بن مُوسی الرِّضا عَن أبيهِ عَن آبائِهِ عَن عِلىٍّ عَلَیهِم ُالسَّلام قالَ: قالَ رَسُولُ الله : شِيعةُ عَلى هُمُ الفائِزُونَ يَومَ الِقيامَةِ(1)

18- مَنازلُ الشّيعَةِ فِي الجَنَّةِ

1- قالَ اَميرُالمُؤمِنينَ عَلَيه السَّلامُ : إنَّ أهْلَ الْجَنَّةِ لَيَنْظُرُونَ اِلى مَنازِلَ شيعَتِنا كَما يَنْظُرُ الاْءنْسانُ اِلَى الْكَواكِبِ فِي السَّماءِ(2)

19-شِيعَةِ أميرِ المُؤمنينَ عَلَیهِ السَّلام يَومَ القِيامَةِ َعلى مَنابرَ مِن نُورٍ

1-قالَ رَسُولُ الله صَلَى الله عَلَيهِ وَ آلِه : تُوضَعُ يَومَ القِيامَةِ مَنابِرُ حَولَ العَرشِ لِشِيعَتِي و شِيعَةِ أهلِبَيتِي المُخلِصِينَ في وَلايَتِنا ، و يقولُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : هَلُمُّ يا عُبادِي إلَيَّ لأَنشُرَنَّ علَيكُم كَرامَتي؛ فقد اُوذِيتُم في الدُّنيا(3)

2-عَنْ عَلَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ أَنَا وَ شِيعَتِي يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ فَيَمُرُّ عَلَيْنَا اَلْمَلاَئِكَةُ وَ يُسَلِّمُ عَلَينَا فَيَقولُونَ مَنْ هَذَا اَلرَّجُلُ وَمَنْ هَؤُلاءِ؟ فَيُقَالُ لَهُم هذَا عَلىُّ بنُ اَبِي طَالِبٍ اِبْنُ عَمِّ اَلنَّبِيِّ فَيُقَالُ مَنْ هَؤُلاَءِ ؟قَالَ فَيُقَالُ لَهُمْ هَؤُلاَءِ شِيعَتُهُ قَالَ فَيقُولُونَ اَينَ النَّبِيَّ الْعَرَبِيُّ وَ اِبْنُ عَمِّهِ فَيقُولُونَ هُوَ عِنْدَ اَلْعَرْشِ قَالَ فَيُنَادَى مُنَادٍ مِنَ اَلسَّمَاءِ عِنْدَ رَبِّ اَلْعِزَّةِ يا على أَدْخِلِ اَلْجَنَّةَ اَنْتَ وَ شِيعَتُكَ لاَ حِسَابَ عَلَيْكَ وَ لاَ عَلَيْهِمْ فَيَدْخُلُونَ اَلْجَنَّةَ و يَتَنَعَّمُونَ فِيهَا مِنْ فَوَاكِهِهَا وَ يَلْبَسُونَ اَلسُّنْدُسَ وَ اَلْإِسْتَبْرَقَ وَ مَالم ترعين فيقولون «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ ۖ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ»(4) اَلَّذِي مَنَّ عَلَيْنا بِنَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ بِوَصِيِّهِ عَلى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ الْحَمْدَلِلِهِ الَّذِى مَنَّ عَلَيْنا بِهِما مِنْ فَضْلِهِ وَ أَدْخَلَنَا اَلْجَنَّةَ فَنِعْمَ أَجْرُ اَلْعَامِلِينَ فَيُنَادَى مُنَادٍ مِنَ اَلسَّمَاءِ كُلُوا وَ اِشْرَبُوا هَنِيئاً قَدْ نَظَرَ الَيْكُمُ الرَّحْمَنُ نَظْرَةً فَلا بُؤسَ عَلَيكُمْ وَ لا حِسَابَ وَلا عَذَابَ(5)

ص: 216

3- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قال أقبلَ أَبُو بَكْرٍ وعُمَرُ و الزُّبَيْرُ وَ عبدالرحْمنُ بْنُ عَوْفٍ فَجَلَسُوا بِفِنَاءِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ فَخَرَجَ اِلَيهِمُ اَلنَّبِيُّ وَ اِنْقَطَعَ شِسَعُهُ فَرُمِيَ بِنَعْلِهِ الى عَلِيِّ بْنِ ابي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ اَللَّهُ عَنْ يَمِينِ اَللَّهِ عزوجل أَو عَنْ يَمِينِ اَلْعَرْشِ قَوْماً عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ وُجُوهُهُمْ مِنْ نُورٍ وَ ثِيَابُهُمْ مِنْ نُورٍ تَغْشَى أَبْصَارَ اَلنَّاظِرِينَ مِنْ دُونِهِمْ قَالَ أَبُو بَكْرٍ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَسَكَت فَقَالَ اَلزُّبَيْرُ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَسَكَتَ فَقَالَ عبدالرَّحْمن مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَسَكَتَ فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَقَالَ صَلِّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ هُمْ قَومٌ تَحَابُّوا بِنُورِ اللَّهِ عَلَى غَيْرِ أنْسَابٍ ولا أمْوَالٍ أُولَئِكَ شِيعَتُكَ وَ أَنْتَ اِمَامَّهُم يا عَلِي(1)

4- عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللهِ قَالَ لَمَّا قدِمَ على عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَليهِ وَ آلِهِ بِفْتَحُ خَيْبَرَ قَالَ لَهُ رَسُولُ اَللَّهِ وَاللَّهِ لَوْلاَأَنِ يُقَالُ فِيكَ طَوَائِفُ مِنْ أُمَّتِي مَا قَالَتِ اَلنَّصَارَى لِلْمَسِيحِ عيسي اِبْنِ مَرْيَمَ لَقُلْتُ اَلْيَوْمَ فِيكَ مَقَالَةً لاَ تَمُرُّ بِمَلَأٍ إِلاَّ أَخَذُوا تُرَابٌ مِن تَحْتِ رِجْلَيْكَ ومِنْ فَضْلِ طَهُورِك يَسْتَشْفُونَ بِهِ وَ لَكِنْ حَسْبُكَ أَنْ تَكُونَ مِنِّي وَ أَنَا مِنْكَ تَرِثُنِي وَ أَرِثُكَ وَ اِنَّكَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هارُونَ مِنْ مُوسَى اِلاّ أَنَّهُ لاَ نَبِيَّ بَعْدِي وَ اَنَّكَ تُبْرِئُ ذِمَّتي وَ قاتِلٌ عَلَى سُنَّتى وَ أَنَّكَ غَداً عَلَى الحَوضِ خَليفَتي وَ أَنَّكَ أَوَّلُ مَنْ يَرِدُ عَلَى اَلْحَوْضِ وَ أَنَّكَ أَوَّلُ مَنْ يَكْسِي مِعى وَ أَنَّكَ أَوَّلُ دَاخِلٍ الْجَنَّةِ مِن أُمَّتى وَ أَنَّ شِيعَتَكَ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ مُبْيَضَّةً وُجُوهُهُمْ حَوْلَى أَشْفَعُ لَهُمْ ويَكُونُونَ غَداً فِي الجَنَّةِ جِيرَانِي وَ أَنَّ حَرْبَكَ حَرْبِي وَ سِلْمُكَ سِلْمى وَ أَنَّ سِرَّك سِرِّي وَ عَلاَنِيَتَكَ عَلاَنِيَتِي وَ أَنَّ سَريرَةَ صَدْرِكَ كَسَرِيرَةِ صَدْرِي وَ أَنَّ وُلدَكَ وُلْدي وَ أَنَّكَ تُنْجِزُ عِداتِي وَ أَنَّ اَلْحَقَّ مَعَكَ وَ عَلَى لِسانِكَ وَ قَلْبِكَ وَ بَيْنَ عَيْنَيْك،

ص: 218

3- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ابوبکر و عمر و زبیر و عبدالرحمن بن عوف جلو آمده و بر سکوی جلوی منزل رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نشستند. پس پیامبر به نزد آنها وارد شد در حالیکه بند کفش آن حضرت پاره شده بود. پس کفش خویش را (برای تعمیر) به دست على عَلَیهِ السَّلام داده و فرمودند: همانا در سمت راست خداوند یا سمت راست عرش گروهی بر منبرهایی از نور قرار دارند که صورتهایشان از نور است و لباسهایشان از نور است و این نور، دیدگان دیگران را خیره می کند. ابوبکر گفت ای رسول خدا آنان کیانند؟ پس رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه سکوت کرده و پاسخی ندادند، سپس زبیر گفت ای رسول خدا آنان کیانند؟ باز رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه سکوت کردند، سپس عبدالرحمن گفت ای رسول خدا آنان کیانند؟ دو مرتبه رسول خدا سکوت کردند، پس علی بن ابیطالب فرمود: ای رسول خدا آنان کیانند؟ در اینجا بود که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: آنان گروهی هستند که به واسطه ی نور خداوند و نه به خاطر خویشاوندی ومال، همدیگر را دوست دارند، ای علی آنان شیعیان تواند و تو امام ایشان هستی.

4- جابر بن عبدالله گوید هنگامیکه حضرت على عَلَیهِ السَّلام با فتح خیبر نزد رسول خدا بازگشت رسول خدا و به او فرمودند: قسم به خدا اگر نبود اینکه طایفه هایی از امت من در مورد تو همان چیزی را بگویند که نصرانی ها برای مسیح، عیسی ابن مریم گفتند امروز در مورد تو آنچنان سخنی می گفتم که در بین هر جماعتی که عبور کنی، خاک زیر پای تو و اضافه آب وضویت را بگیرند و به واسطه ی آن طلب شفا کنند ولیکن همین تو را کافی است که از من هستی و من از تو هستم، از من ارث میبری و من از تو ارث میبرم و همانا تو نسبت به من به منزله ی هارون نسبت به موسی هستی جز آنکه (هارون مقام نبوت داشت ولی پس از من هرگز پیامبری نخواهد بود (و تو مقام نبوت نخواهی داشت) همانا تو قرض مرا ادا کنی و بر سنت من میجنگی و فردا جانشین من بر حوض کوثر خواهی بود و همانا تو اولین کسی هستی که بر حوض کوثر بر من وارد می شود و همانا اولین کسی هستی که همراه من از لباس های بهشتی پوشانده می شود و همانا تو اولین کسی از امت من هستی که وارد بهشت می شود و همانا شیعیان تو بر منبرهایی از نور قرار دارند و با صورتهای سفید اطراف من هستند و من آنها را شفاعت می کنم و فردا در بهشت همسایه ی من هستند. و بی شک جنگ با تو جنگ با من و صلح با تو، صلح با من است و همانا سر درون تو سر درون من و آشکار تو آشکار من است و به درستی اسرار سینه ی تو اسرار سینه ی من و فرزندان تو فرزندان من هستند و همانا تو وعده های من را محقق می کنی و همانا حق با تو است و بر زبان و قلب تو و بین چشمان تو جاری می شود،

ص: 219

الْإِيمَانُ مُخَالِطٌ لَحْمَكَ وَدَمُكَ كَمَا خَالَطَ لَحْمِي وَدَمِي وَ أَنَّهُ لَنْ يَرِدَ عَلَى اَلْحَوْضِ مُبْغِضٌ لَكَ وَ لَنْ يَغِيبَ مُحِبٌ لَكَ حَتَّى يَرِدَ اَلْحَوْضَ مَعَكَ قَالَ فَخَرَّ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ سَاجِداً وَ قَالَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي أَنْعَمَ عَلَى بِالاِسْلاَمِ وَ حَبَّبْنِى الى خَيْرِ الْبَرِيَّةِ خاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ اَلْمُرْسَلِينَ اِحْساناً وَ فضلاً مِنه عَلىَّ فَقَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّي اللَّه وعليهِ وَ آلِهِ لَوْلاَ أَنْتَ لَمْ يُعْرَفِ اَلْمُؤْمِنُونَ بَعْدِي.(1)

5-عَنْ جَعْفَرٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ:يَخْرُجُ أَهْلُ وَلاَيَتِنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ مِنْ قُبُورِهِمْ مُشْرِقَةً وُجُوهُهُمْ، مَسْتُورَةً عَوْرَاتُهُمْ، آمِنَةً رَوْعَاتُهُمْ، قَدْ فَرَّجْتُ عَنْهُمُ اَلشَّدَائِدَ، وَ سَهَّلْتُ لَهُمُ اَلْمَوَارِدَ يَخَافُ اَلنَّاسُ وَ لاَ يَخَافُونَ، وَ يَحْزَنُ اَلنَّاسُ وَ لاَ يَحْزَنُونَ، وَ قَدْ أَعْطَوُا اَلْأَمْنَ وَ اَلْأَیمَانَ، وَ اِنْقَطَعَتْ عَنْهُمُ اَلْأَحْزَانُ، حَتَّى يَحْمِلُوا عَلَى نُوقٍ بَيْضٍ لَهَا أَجْنِحَةٌ، عَلَيْهِمْ نِعَالٌ مِنْ ذَهَبٍ شُرُكُهَا اَلنُّورُ حَتَّى يَقْعُدُونَ فِي ظِلِّ عَرْشِ اَلرَّحْمَنِ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ مَائِدَةٌ يَأْكُلُونَ عَلَيْهَا حَتَّى يَفْرُغَ اَلنَّاسُ مِنَ اَلْحِسَابِ .(2)

6-قالَ النَّبي صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه يُوضَعُ يَومَ القِيامَةِ مَنابِرُ حَولَ العَرشِ لِشِيعَتِي وَ لِشِيعَةِ أهلِ بَيتِي المُخلِصِينَ في وَلايَتِنا ، و فيقولُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ هَلُمُّوا يا عبادِي إلَيَّ لأَنشُرَنَّ علَيكُم كَرامَتي؛ فقد اُوذِيتُم في الدُّنيا.(3)

7- عَنِ اَلْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : يَا عَلِيُّ إِنَّ عَلَى يَمِينِ اَلْعَرْشِ لَمَنَابِرَ مِنْ نُورٍ وَ مَوَائِدَ مِنْ نُورٍ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ جِئْتَ وَ شِيعَتُكَ يَجْلِسُونَ عَلَى تِلْكَ اَلْمَنَابِرِ يَأْكُلُونَ وَ يَشْرَبُونَ وَ اَلنَّاسُ فِي اَلْمَوْقِفِ يُحَاسَبُونَ.(4)

ص: 220

ایمان با گوشت و خون تو مخلوط است همانگونه که با گوشت و خون من مخلوط است و همانا کسیکه بغض و کینه ی تو را داشته باشد هرگز بر حوض کوثر بر من وارد نمی شود و دوستدار تو هرگز از حوض کوثر دور و غایب نیست تا اینکه همراه تو وارد بر حوض کوثر گردد.

جابر گفت: پس حضرت على عَلَیهِ السَّلام به سجده افتاده و فرمود: حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که به واسطه ی اسلام به من نعمت داد و مرا نزد بهترین مخلوقات که خاتم پیامبران و سید رسولان است محبوب گردانید و این احسان و فضلی از جانب او بر من است پس پیامبر اکرم صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: اگر تو نبودی بعد از من مؤمنین شناخته نمی شدند.

5- امام صادق از پدرشان از امام علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند که در روز قیامت دوستان ما در حالی از قبرهایشان خارج می شوند که صورتهایشان میدرخشد. زشتی هایشان پوشانده شده و ترس و وحشتشان به امنیت تبدیل گشته است. سختی ها از آنها برطرف شده و محل ورودشان سهل و آسان گشته، و هرگز نمی ترسند. مردم غمگین هستند و آنان غمی ندارند، امنیت و آرامش به آنها عطا شده است و اندوهها از آنان جدا گردیده است و در حالیکه کفش هایی از طلا که رسیمان آن از نور است پوشیده اند سوار بر شتر سفید بال داری میشوند و در سایه ی عرش خدای بخشنده بر منبرهایی از نور می نشینند و مقابل آنها سفره هایی وجود دارد که تا وقتی مردم از حساب فارغ شوند، از آنها می خورند.

6- رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: در روز قیامت برای شیعیان من و شیعیان اهل بیت من که در ولایت ما خالص باشند در اطراف عرش منبرهایی قرار داده میشود و خداوند عزوجل می فرماید: ای بندگان من بسوی من بشتابید تاکرامتم را بر شما بگسترانم زیرا که شما در دنیا اذیت شده اید.

7- امام باقرعَلَیهِ السَّلام فرمودند: پیامبر اکرم صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: ای علی همانا سمت راست عرش منبرهایی از نور و سفره هایی از نور وجود دارد پس در روز قیامت تو می آیی و شیعیان تو بر این منبرها می نشینند، می خورند و می آشامند در حالیکه مردم در موقف ایستاده و مشغول محاسبه ی اعمالند.

ص: 221

20- الشيعَةُ تَرد يَومَ القِيامَةِ رَواء

1- عَن علىٍّ عَلَیهِ السَّلام قالَ: قالَ النَّبِيُّ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه:تَرِدُ شِيعَتُكَ يَومَ القِيامَةِ رِواءً غَيرَ عِطاشٍ ، و يَرِدُ عَدُوُّكُ عِطاشا يَستَسقُونَ فَلا يُسقَونَ(1)

2- عَن عبدالرَّحمن بْنِ قَيْسٍ اَلرَّحْبِيِّ قَالَ كُنْتُ جَالِساً مَعَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَلَى بَابِ اَلْقَصْرِ حَتَّى أَلْجَأَتْهُ اَلشَّمْسُ إِلَى حَائِطِ اَلْقَصْرِ فَوَثَبَ لِيَدْخُلَ فَقَامَ رَجُلٌ مِنْ هَمْدَانَ فَتَعَلَّقَ بِثَوْبِهِ وَ قَالَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ حَدِّثْنِي حَدِيثاً جَامِعاً يَنْفَعُنِيَ اَللَّهُ بِهِ قَالَ حَدَّثَنِي خَلِيلِي رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَنِّي أَرِدُ أَنَا وَ شِيعَتِي اَلْحَوْضَ رِوَاءً مَرْوِيِّينَ مُبْيَضَّةً وُجُوهُنا وَ يَرِدُ عَدُوُّنَا ظِمَاناً مُظْمَئِينَ مُسْوَدَّةً وُجُوهُهُمْ خُذْهَا إِلَيْكَ قَصِيرَةً مِنْ طَوِيلَةٍ أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لَكَ مَا اِكْتَسَبْتَ أَرْسِلْنِي يَا أَخَا هَمْدَانَ ثُمَّ دَخَلَ اَلْقَصْرَ .(2)

21- مَنزلُ فُسّاقِ الشّيعةِ في الآخرةِ

1-سُئِلَ اَلْعَالِمُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ مُؤْمِنِي اَلْجِنِّ يَدْخُلُونَ اَلْجَنَّةَ ؟فَقَالَ لاَ وَ لَكِنْ لِلَّهِ حَظَائِرُ بَيْنَ اَلْجَنَّةِ وَ اَلنَّارِ يَكُونُ فِيهَا مُؤْمِنُو اَلْجِنِّ وَ فُسَّاقُ اَلشِّيعَةِ .(3)

ص: 222

22- محبُّوا عَلى بنِ أبيطالبٍ عَلَیهِ السَّلام فِي عَرَصات القيامَةِ

1- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ لِعلى عَلَيْهِ السَّلاَمُ يُنَادَى مُنَادٍ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ أَيْنَ مُحِبُّو علِى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَيَقُومُ قَوْمٌ مِنَ اَلصَّالِحِينَ فَيُقَالُ لَهُمْ خُذُوا بِأَيْدِي مَنْ شِئْتُمْ فِي عَرَصَاتِ القِيَامَةِ فَأَدْخِلُوهُمُ الجَنَّةَ فَأَقَلُّ رَجُلٍ مِنْهُمْ يَنْجُو بِشَفَاعَتِهِ مِنْ أَهْلِ تِلْكَ اَلْعَرَصَاتِ أَلْفُ أَلْفِ رَجُلٍ. ثُمَّ يُنَادَى مُنَادٍ أَيْنَ اَلْبَقِيَّةُ مِنْ مُحِبِّى عَلَى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَيَقُومُ قَوْمٌ مُقتصدون فَيُقَالُ لَهُم تَمَنَّوْا عَلَى اللَّهِ عزّوجلّ ما شِئْتُمْ .فَيتَمَنَّونَ فَيُفْعَلُ بِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ مَا تَمَنَّى ثُمَّ يَضْعُفُ لَهُ مِائَةُ أَلْفِ ضِعف .ثُمَّ يُنادى مُنَادٍ أَيْنَ اَلبَقِيَّةُ مِنْ مُحِبِّي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلامُ فَيَقُومُ قَوْمٌ ظَالِمُونَ لِأَنْفُسِهِمْ مُعْتَدُونَ عَلَيها .فيقال أَيْنَ الْمُبْغِضُونَ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَيُؤْتَى بِهِمْ جَمٌ غَفِيرٌ وَ عَدَدٌ عَظِيمٌ كَثِيرٌ فَيُقالُ ألا نَجْعَلُ كُلَّ أَلْفٍ مِنْ هَؤُلاَءِ فِدَاءً لِوَاحِدٍ مِنْ مُحِبِّي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْه السَّلاَمُ لِيَدْخُلُوا اَلْجَنَّةَ فَيُنَجّي اَللَّهُ عزوجل مُحِبِّيكَ وَ أَعْدَاءَهُمْ فِدَاءً لَهُمْ اَلْحَدِيثَ(1)

2-عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه «عَلَى مِنْبَرِهِ» يَا عَلِيُّ إِنَّ اللَّهَ وَهَبَ لَكَ حُبَّ الْمَسَاكِينِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ فَرَضِيتَ بِهِمْ إِخْوَاناً وَ رَضُوا بِكَ إِمَاماً فَطُوبَى لِمَنْ أَحَبَّكَ وَ صَدَّقَ عَلَيْكَ وَ وَيْلٌ لِمَنْ أَبْغَضَكَ وَ كَذَّبَ عَلَيْكَ يَا عَلِيُّ أَنْتَ الْعَلَمُ لِهَذِهِ الْأُمَّةِ مَنْ أَحَبَّكَ فَازَ وَ مَنْ أَبْغَضَكَ هَلَكَ يَا عَلِيُّ أَنَا الْمَدِينَةُ وَ أَنْتَ بَابُهَا يَا عَلِيُّ أَهْلُ مَوَدَّتِكَ كُلُّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ وَ كُلُّ ذِي طِمْرٍ لَوْ أَقْسَمَ عَلَى اللَّهِ لَبَرَّ قَسَمَهُ

ص: 224

يَا عَلِيُّ إِخْوَانُكَ كُلُّ طَاهِرٍ زَكِيٍّ مُجْتَهِدٍ یحبُ فیکَ وَ یبغِضُ فِیکَ مُحتَقَرُ عِنْدَ الْخَلْقِ عَظِيمِ الْمَنْزِلَةِ عِنْدَ اللَّهِ يَا عَلِيُّ مُحِبُّوكَ جِيرَانُ اللَّهِ فِي دَارِ الْفِرْدَوْسِ لَا يَتَأْسَفُونَ عَلَى مَا خَلَّفُوا مِنَ الدُّنْيَا يَا عَلِيُّ أَنَا وَلِيٌّ لِمَنْ وَالَيْتَ وَ أَنَا عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَيْتَ يَا عَلِيُّ مَنْ أَحَبَّكَ فَقَدْ أَحَبَّنِي وَ مَنْ أَبْغَضَكَ فَقَدْ أَبْغَضَنِي يَا عَلِيُّ إِخْوَانُكَ الذُّبُلُ الشِّفَاهِ تُعْرَفُ الرَّهْبَانِيَّةُ فِي وُجُوهِهِمْ يَا عَلِيُّ إِخْوَانُكَ يَفْرَحُونَ فِي ثَلَاثِ مَوَاطِنَ عِنْدَ خُرُوجِ أَنْفُسِهِمْ وَ أَنَا شَاهِدُهُمْ وَ أَنْتَ وَ عِنْدَ الْمُسَاءَلَةِ فِي قُبُورِهِمْ وَ عِنْدَ الْعَرْضِ وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ إِذَا سُئِلَ الْخَلْقُ عَنْ إِيمَانِهِمْ فَلَمْ يُجِيبُوا يَا عَلِيُّ حَرْبُكَ حَرْبِي وَ سِلْمُكَ سِلْمِي وَ حَرْبِي حَرْبُ اللَّهِ مَنْ سَالَمَكَ فَقَدْ سَالَمَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَا عَلِيُّ بَشِّرْ إِخْوَانَكَ بِإِنَّ اللَّهَ عقَدْ رَضِيَ عَنْهُمْ إِذْ رَضِيَكَ لَهُمْ قَائِداً وَ رَضُوا بِكَ وَلِيّاً يَا عَلِيُّ أَنْتَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ قَائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ الْمُبَهَّجَونَ وَ لَوْ لَا أَنْتَ وَ شِيعَتُكَ مَا قَامَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ دِينٌ وَ لَوْ لَا مَنْ فِي الْأَرْضِ مِنْكُمْ لَمَا أَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا يَا عَلِيُّ لَكَ كَنْزٌ فِي الْجَنَّةِ وَ أَنْتَ ذُو قَرْنَيْهَا شِيعَتُكَ تُعْرَفُ بِحِزْبِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَا عَلِيُّ أَنْتَ وَ شِيعَتُكَ الْفَائِزُونَ بِالْقِسْطِ وَ خِيَرَةُ اللَّهِ مِنْ خَلْقِهِ يَا عَلِيُّ أَنَا أَوَّلُ مَنْ يَنْفُضُ التُّرَابَ عَنْ رَأْسِهِ وَ أَنْتَ مَعِي ثُمَّ سَائِرُ الْخَلْقِ يَا عَلِيُّ أَنْتَ وَ شِيعَتُكَ عَلَى الْحَوْضِ تُسْقُونَ مَنْ أَحْبَبْتُمْ وَ تَمْنَعُونَ مَنْ كَرِهْتُمْ وَ أَنْتُمُ الْآمِنُونَ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ فِي ظِلِّ الْعَرْشِ يَفْزَعُ النَّاسُ وَ لَا تَفْزَعُونَ وَ يَحْزَنُ النَّاسُ وَ لَا تَحْزَنُونَ فِيكُمْ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنى أُولئِكَ عَنْها مُبْعَدُونَ*لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ*لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَٰذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ*»(1)

ص: 226

ای علی همه ی دوستداران تو اهل توبه و بازگشت و اهل حفاظت (خود از گناه) و صاحبان جامه های فرسوده هستند و اگر به خدا قسم بخورند، به قسم ایشان توجه کند. ای علی برادران تو همگی پاک، تزکیه شده و تلاشگر و مجتهد هستند. حب و بغضشان بخاطر تو، و در حالیکه در نزد مخلوقات حقیرند نزد خداوند جایگاه عظیمی دارند. ای علی دوستان تو در فردوس در همسایگی و جوار خدا هستند. بر آنچه از دنیا که پشت سر گذاشته اند تأسف نمی خورند. ای علی من با هر که تو دوستی کنی دوست و با هر که دشمنی کنی دشمنم، ای علی هر که محبّ تو باشد محبّ من است و هر که بغض و کینه ی تو را داشته باشد کینه ی مرا دارد، ای علی برادران تو لب هایشان (از روزه) خشک است و آثار بندگی خدا در صورتهایشان شناخته میشود. ای علی برادران تو در سه موضع خوشحال و فرحناک می شوند: اول هنگام جان دادنشان که من و تو شاهد آنها هستیم. دوم هنگام سؤال و جواب در قبرهایشان و سوم هنگام عرضه (کردن اعمال) و (عبور از) صراط، آنگاه که از ایمان سایر مخلوقات پرسیده می شود و جوابی ندارند. ای علی جنگ با تو جنگ با من و صلح با تو صلح با من و جنگ با من جنگ با خدا است. هر که با تو صلح کند با خداوند عزوجل صلح کرده است. ای علی برادرانت را بشارت ده که همانا خداوند از آنها راضی است چون به رهبری تو برای آنها راضی شده است و آنان به ولایت تو راضی شده اند. ای علی تو امیرمؤمنان و پیشوای پیشانی سفیدان هستی. ای علی شیعیان تو شادمانند و اگر تو و شیعیان تو نبودند هیچ دینی برای خدا بر پا نمی شد و اگر در زمین از شما کسی نبود آسمان بارانش را نازل نمی کرد. ای علی برای تو در بهشت گنجی وجود دارد و تو صاحب تمام اطراف بهشت هستی. شیعیان تو به حزب الله شناخته شده و معروفند، ای علی تو و شیعیان تو قسط را به پای می دارید و برگزیدگان خلق خدا هستید. ای علی من اولین کسی هستم که سر از خاک بر می دارد و تو همراه من هستی و پس از ما سایر مخلوقات زنده می شوند. ای علی تو و شیعیان تو بر حوض (کوثر) قرار دارید و از حوض (کوثر) به هر که دوست دارید می نوشانید و از هر که کراهت دارید منع می کنید و شما در روز ناله و ترس بزرگ در سایه ی عرش در امانید، مردم ناله می کنند و شما ناله نمی کنید،مردم غمگین و محزونند و شما غمی ندارید این آیه در مورد شما نازل شده است «همانا کسانیکه از جانب ما برای آنها حسن و نیکی شتافته است از جهنم دور هستند، حتی صدای آهسته ای از آن نمی شنوند و در آنچه میل داشته باشند جاویدند، ناله و ترس بزرگ، آنان را محزون نمی کند و ملائک به ملاقات آنها می آیند و (می گویند) این آن روز شماست که وعده داده شده بودید»

ص: 227

يَا عَلِيُّ أَنْتَ وَ شِيعَتُكَ تُطْلَبُونَ فِي الْمَوْقِفِ وَ أَنْتُمْ فِي الْجِنَانِ تَتَنَعَّمُونَ يَا عَلِيُّ إِنَّ الْمَلَائِكَةَ وَ الْخُزَّانَ يَشْتَاقُونَ إِلَيْكُمْ وَ إِنَّ حَمَلَةَ الْعَرْشِ وَ الْمَلَائِكَةَ الْمُقَرَّبِينَ لَيَخُصُّونَكُمْ بِالدُّعَاءِ وَ يَسْأَلُونَ اللَّهَ بِحِبِّيكُمْ وَ يَفْرَحُونَ لِمَنْ قَدِمَ عَلَيْهِمْ مِنْكُمْ كَمَا يَفْرَحُونَ الْأَهْلُ بِالْغَائِبِ الْقَادِمِ بَعْدَ طُولِ الْغَيْبَةِ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ الَّذِينَ يَخَافُونَ اللَّهَ فِي السِّرِّ وَ يَنْصَحُونَهُ فِي الْعَلَانِيَةِ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ الَّذِينَ يَتَنَافَسُونَ فِي الدَّرَجَاتِ لِأَنَّهُمْ يَلْقَوْنَ اللَّهَ وَ مَا عَلَيْهِمْ ذَنْبٌ يَا عَلِيُّ ذِكْرُكَ فِي اَلتَّوْرَاةِ وَ ذِكْرُ شِيعَتِكَ قَبْلَ أَنْ يُخْلَقُوا بِكُلِّ خَيْرٍ وَ كَذَلِكَ فِي اَلْإِنْجِيلِ لَيَتَعَاظَمُونَ اَلْيَاوِمَا يَعْرِفُونَهُ وَ مَا يَعْرِفُونَ شِيعَتَهُ و أَنَّمَا يَعْرِفُونَهُمْ لِمَا يَجِدُونَهُمْ فِي كُتُبِهِمْ يَا عَلِى ان اصْحابكَ ذِكْرُهُمْ فِي السَّمَاءِ أَعْظَمُ مِنْ ذِكْرِ أَهْلِ اَلْأَرْضِ لَهُمْ بِالْخَيْرِ فَلْيَفْرَحُوا بِذَلِكَ وَ لْيَزْدَادُوا إجتهاداً يَا عَلَى أَرْوَاحِ شِيعَتِكَ تَصْعَدُ إِلَى اَلسَّمَاءِ في رُقادِهِمْ فَتَنْظُرُ الْمَلَائِكَةُ اِلَيْها كَنَظَرِ الْهِلالِ شَوْقاً اِلَيْهِم لِما يَرَوْنَ مَنْزِلَتَهُمْ عِندَ اللَّهِ عَزَّوجَلَّ يَا عَلَى قُلْ لِأَصْحَابِكَ اَلْعَارِفِينَ بِكَ يَتَنَزَّهُونَ عَنِ الْأَعْمَالِ الَّتي يُفارِقُها عَدُوُّهُمْ فَمَا مِنْ يَوْمٍ وَلا ليَلَة الاّ وَ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ تَغَشَّاهُم فَلْيَجْتَنِبُوا اَلدَّنَسَ يا على اِشْتَدَّ غَضَبُ اَللَّهِ عَلَى مَنْ قَلاهُمْ و بَرِئَ مِنْكَ و مِنْهُمْ و اسْتَبْدَلَ بِكَ وَ بِهِمْ وَ مَالَ إِلَى عَدُوِّكَ وَ تَرَكَكَ وَ شِيعَتَكَ و اختارَالضَّلال وَ نَصَبَ اَلْحَرْب لَكَ وَ لِشِيعَتِكَ وَ أَبْغَضَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ أَبْغَضَ مَن وَالاكَ ونَصَرَكَ و اخْتَارَكَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ وَمَالِهُ فِينَا يا عَلَى أَقْرِئْهُمْ مِنِّي السَّلامَ مَنْ رَآنِي مُهِمُ وَ لَمْ يَرَنِي وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُمُ اِخْوانِي الَّذِينَ أَشْتَاقُ اِلَيْهِمْ فَلِيلِقُوا عَمَلِي اِلى مَن يَبْلُغُ اَلْقُرُونَ مِنْ بَعْدِي وَلْيَتَمَسَّكُوا بِحَبْلِ اللَّهِ وَ لْيَعْتَصِمُوا بهِ ولْيَجْتَهِدُوا فِي الْعَمَلِ فَاِنَّا لاَ نُخْرِجُهُم مِنْ هُدًى إِلَى ضَلاَلَةٍ وَ أَخْبِرْهُمْ أَنَّ اَللَّهَ عَنْهُمْ رَاضٍ وَ أَنَّهُ يُبَاهُي بِهِمْ مَلاَئِكَتَهُ وَ يَنْظُرُ اليُهِم في كُلِّ جُمُعَةٍ بِرَحمَتِهِ وَيَأمُرُ المَلائِكَةَ أن يَستَغفِروا لَهُم

ص: 228

ای علی در حالیکه مردم در موقف به جستجوی شما هستند در بهشت از نعمتهای آن مشغول استفاده اید. ای علی همانا ملائک و خزینه داران بارگاه الهی مشتاق شما هستند و حمل کنندگان عرش و ملائک مقرب، فقط شما را دعا می کنند و به واسطه ی محبت شما از خداوند درخواست می کنند و به خاطر کسی از شما که بر آنها وارد شود (یعنی از دنیا می رود) شاد میشوند، همانگونه که اهل (خانه) از آمدن شخص غایبی که مدت زیادی غایب بوده است خوشحال می شوند. ای علی شیعیان تو کسانی هستند که در نهان از خدا می ترسند و آشکارا خیرخواه اویند. ای علی شیعیان تو کسانی هستند که در کسب درجات از یکدیگر پیشی می گیرند چرا که آنها در حالی به ملاقات خداوند می روند که هیچ گناهی ندارند. ای علی ذکر و یاد تو در تورات است و شیعیان تو قبل از آنکه آفریده شوند به تمام خوبیها ذکر شده اند و همچنین در انجیل نیز اليا (نام مولا علی به زبان انجیل) را بزرگ می شمارند و او را نمی شناسند و شیعیان او را نمی شناسند و همانا ایشان را به خاطر آنکه اوصافشان را در کتاب۔ هایشان می یابند به وصفشان می شناسند. ای علی همانا یاد اصحاب تو در آسمان عظیم تر از ذکر خیر اهل زمین برای آنهاست پس باید به این شاد شوند و بر اجتهاد و تلاش خود بیفزایند. ای علی ارواح شیعیان تو در خواب به آسمان بالا می رود پس ملائک مشتاقانه به آنان مانند هلال ماه نگاه می کنند چون جایگاه آنان را نزد خداوند عزوجل می بینند. ای علی به اصحاب خود که عارف به (حق) تو هستند و ازاعمالی که دشمنانشان را از آنها متمایز می کند دوری می جویند بگو هیچ روز و شبی نیست مگر آنکه رحمت خداوند آنان را فرا می گیرد پس باید از آلودگی اجتناب و دوری کنند، ای علی غضب خداوند شدید است بر کسانیکه کینه و نفرت آنها را داشته و از تو و آنها بری باشد و به جای تو و آنها، بدلی طلب کند و به سوی دشمنان تو میل کند و تو و شیعیانت را ترک گوید و گمراهی را برگزیند و به جنگ تو و شیعیان تو بیاید و دشمن ما اهل بیت باشد و دشمن دوستان تو و یاوران تو و دشمن کسانی باشد که تو را انتخاب کرده اند و مال و جانشان را فدای ما می کنند. ای علی از جانب من به همه ی آنها چه مرا دیده باشند و چه مرا ندیده باشند سلام برسان و به آنها اعلام کن که آنان برادران من هستند و من مشتاق آنانم پس عمل مرا به کسانیکه در قرون پس از من می آیند برسانید و به ریسمان الهی تمسک جویند و به آن چنگ بزنند و در عمل (خیر) تلاش و کوشش کنند زیرا که ما آنان را از هدایت به گمراهی خارج نمی کنیم و به آنان خبر بده که همانا خداوند از آنها راضی است و به واسطه ی آنها بر ملائک مباهات و فخر می کند و هر جمعه به رحمت خودش به آنها نظر می کند و به ملائک امر می کند که برای آنها استغفار کنند.

ص: 229

يا عَلِيُّ لا تَرْغَبْ عَن نُصْرَةِ قَوْمٍ يَبْلُغُهُمْ وَ يَسْمَعُونَ اِنِّي أُحِبُّكَ فَأَحَبُّوكَ بِحُبِّي ايَّاكَ وَ دَانُوا اللَّهَ عَزَّ وَجِلٌ بِذَلِكَ وَ أُعْطِكَ صَفْوَ الْمَوَدَّةِ مِن قُلُوبِهِم واخْتَارُوكَ عَلَى الآبَاءِ وَ الْإِخْوَةِ وَالْأَوْلادِ وَ سَلَكوا طَريقَكَ وَ قَدْ حَمِلُوا عَلَى الْمَكَارِهِ فَيَنَافَابُوا الْأَنْصُرَنَا وَبَذَلُوا اَلْمُهَجَ فِينَا مَعَ اَلْأَذَى وَ سُوءِ الْقَوْلِ وَ مُعَاشَرَتِهِ مَعَ مَضَاضَتِهِ ذَلِكَ فَكُنْ بِهِمْ رَحِيماً واقْنَعْ بِهِمْ فَانَّ اللَّهَ اخْتارَهُمْ بِعِلْمِهِ لَنَا مِنْ بَيْنِ الْخَلْقِ وَ خَلَقَهُمْ مِنْ طِينَتِنَا وَ اسْتَودَعَهُم سِرَّنا وَ أَلْزَمَ قُلُوبَهُمْ مَعْرِفَةَ حَقِّنا وَ شَرَحَ صُدُورَهُمْ وَ جَعَلَهُمْ مُتَمَسِّكِينَ بِحَبْلِنَا لاَ يُؤْثِرُونَ عَلَيْنَا مَنْ خَالَفَنَا مَعَ مَا يَزُولُ مِنَ الدُّنْيَا عَنْهُمْ وَ مَيْلِ الشَّيْطَانِ بِالْمَكَارِهِ عَلَيْهِمْ وَشِيعَتُكَ علَى مِنْهاجِ الحَقِّ والإِسْتِقَامَةِ لاَيَسْتَأْنِسُونَ إلى مَن خالَفَهُم لَيْسَتِ الدُّنْيَا مِنْهُمْ ولَيْسُوا مِنْهَا أُولَئِكَ مَصَابِيحُ اَلدُّجَى أُولَئِكَ مَصَابِيحُ اَلدُّجَى أُولَئِكَ مَصَابِيحُ اَلدُّجَى(1)

3- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَبْعَثُ أُنَاساً وُجُوهُهُمْ مِنْ نُورٍ عَلَى كَرَاسِيَّ مِنْ نُورٍ عَلَيْهِمْ ثِيَابٌ مِنْ نُورٍ فِي ظِلِّ اَلْعَرْشِ بِمَنْزِلَةِ اَلْأَنْبِيَاءِ وَ لَيْسُوا بِالْأَنْبِيَاءِ وَ بِمَنْزِلَةِ اَلشُّهَدَاءِ وَ لَيْسُوا بِالشُّهَدَاءِ فَقَالَ رَجُلٌ: أَنَا مِنْهُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ؟ قَالَ :لاَ قَالَ آخَرُ: أَنَا مِنْهُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ ؟قَالَ :لاَ، قِيلَ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ ؟قَالَ فَوَضَعَ يَدَهُ عَلَى رَأْسِ عَلِيٍّ بنِ ابی طالبٍ وَ قَالَ هَذَا وَ شِيعَتُهُ.(2)

4-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : يَأْتِي يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ قَوْمٌ عَلَيْهِمْ ثِيَابٌ مِنْ نُورٍ عَلَى وُجُوهِهِمْ نُورٌ يُعْرَفُونَ بِآثَارِ اَلسُّجُودِ يَتَخَطَّوْنَ صَفّاً بَعْدَ صَفٍّ حَتَّى يَصِيرُوا بَيْنَ يَدَيْ رَبِّ اَلْعَالَمِينَ .يَغْبِطُهُمُ اَلنَّبِيُّونَ وَ اَلْمَلاَئِكَةُ وَ اَلشُّهَدَاءُ وَ اَلصَّالِحُونَ قَالَ : أُولَئِكَ شِيعَتُنَا وَ عَلِيٌّ إِمَامُهُمْ.(3)

ص: 230

ای علی نسبت به یاری قومی که چون خبردار می شوند که من تو را دوست دارم و به خاطر حبّ من به تو، تو را دوست می دارند و اینگونه به خداوند عزوجل نزدیک می شوند، بی میل و رویگردان مباش. کسانی که محبت خالصانه ی قلوبشان را به تو عطا می کنند و تو را بر پدران و فرزندان برمی گزینند و راه تو را می پیمایند و در راه ما به کارهای سخت و ناخوشایند وادار می شوند. پس علیرغم اذیت و سخن بدی که می شنوند و مصیبتهای سختی که می چشند از یاری ما و جان دادن در راه ما ابا ندارند. پس با آنان مهربان باش و به آنان قانع باش زیرا که خداوند به علم خودش آنان را از بین مخلوقات برای ما انتخاب کرد و آنان را از طینت ما آفرید و سرّ ما را به آنها ودیعه داد و شناخت حق ما را ملازم قلوب آنها کرد و سینه هایشان را گشاده و فراخ نمود و آنان را متمسّک به ریسمان ما قرار داد. آنان علیرغم آنچه که از دنیا از آنها زایل میشود و سختی هایی که شیطان بر آنها می رساند مخالفین ما را بر ما بر نمی گزینند. ای علی شیعیان تو بر راه حق و مستقیم هستند و با مخالفین آنها مأنوس نمی شوند، دنیا از آنان نیست و آنان از دنیا نیستند. پس سه مرتبه فرمودند: آنها مانند چراغ هایی هستند در دل شب تاریک و ظلمانی

3- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: همانا خداوند تبارک و تعالی انسان هایی را بر می انگیزد که صورتهایشان از نور است و بر صندلیهایی از نور قرار دارند، و در سایه ی عرش به لباس هایی از نور ملبس می باشند و به منزله ی انبیاء بوده ولی پیامبر نیستند، به منزله ی شهداء بوده ولی شهید نیستند. پس مردی پرسید آیا من از آنها هستم ای رسول خدا؟ فرمودند: نه، دیگری پرسید آیا من از آنها هستم ای رسول خدا؟ فرمودند: نه، گفته شد ای رسول خدا آنان کیانند؟ پس رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه دست خود را بر سر علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام قرار داد و فرمود: این مرد و شیعیانش.

4- امام باقر عَلَیهِ السَّلام از قول جدشان رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: در روز قیامت گروهی می آیند که لباس هایی از نور دارند و صورتهایشان نورانی است و با آثار سجده شناخته می شوند. صفوف را یکی پس از دیگری طی می کنند تا اینکه مقابل پروردگار جهانیان قرار می گیرند. پیامبران و ملائک و شهدا و صالحین به (حال) آنها غبطه می خورند سپس فرمود: آنان شیعیان ما هستند و علی امام آنان است.

ص: 231

5- قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فِي قَولِهِ تَعالى «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ»(1) قال: يا عَلى همُ أنتَ و عِترَتُک وَ شِيعَتُكَ تَردونَ عَلىَّ يَومَ القيامَةِ راضِينَ مَرضّيینَ وَ يَردُ عَدُوُّکَ مَغضُوباً عَليهِم مَقبوحِينَ(2)

6- عَنْ جَعْفَرٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ يَخْرُجُ أَهْلُ وَلاَيَتِنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ مِنْ قُبُورِهِمْ مُشْرِقَةً وُجُوهُهُمْ، مَسْتُورَةً عَوْرَاتُهُمْ، آمِنَةً رَوْعَاتُهُمْ، قَدْ فَرَّجْتُ عَنْهُمُ اَلشَّدَائِدَ، وَ سَهَّلْتُ لَهُمُ اَلْمَوَارِدَ يَخَافُ اَلنَّاسُ وَ لاَ يَخَافُونَ وَ يَحْزَنُ اَلنَّاسُ وَ لاَ يَحْزَنُونَ وَ قَدْ أَعْطَوُا اَلْأَمْنَ وَ اَیَمَانَ، وَ اِنْقَطَعَتْ عَنْهُمُ اَلْأَحْزَانُ حَتَّى يَحْمِلُوا عَلَى نُوقٍ بَيْضٍ لَهَا أَجْنِحَةٌ، عَلَيْهِمْ نِعَالٌ مِنْ ذَهَبٍ شُرُكُهَا اَلنُّورُ، حَتَّى يَقْعُدُونَ فِي ظِلِّ عَرْشِ اَلرَّحْمَنِ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ، بَيْنَ أَيْدِيهِمْ مَائِدَةٌ يَأْكُلُونَ عَلَيْهَا حَتَّى يَفْرُغَ اَلنَّاسُ مِنَ اَلْحِسَابِ.(3)

7- قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه: وَ إِنَّ لعلیِّ وِ شیعَتِهِ مِنَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ مَقاماً يَغبطُهُ بِهِ الأَوَّلونَ الآخرونَ(4)

8- عَنْ هَاشِمٍ اَلصَّيْدَاوِيِّ قَالَ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا هَاشِمُ حَدَّثَنِي أَبِي وَ هُوَ خَيْرٌ مِنِّي عَنْ جَدِّي عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَنَّهُ قَالَ مَا مِنْ رَجُلٍ مِنْ فُقَرَاءِ شِيعَتِنَا إِلاَّ وَ لَيْسَ عَلَيْهِ تَبِعَةٌ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا اَلتَّبِعَةُ قَالَ مِنَ اَلْإِحْدَى وَ اَلْخَمْسِينَ رَكْعَةً وَ مِنْ صَوْمِ ثَلاَثَةِ أَيَّامٍ مِنَ اَلشَّهْرِ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ خَرَجُوا مِنْ قُبُورِهِمْ وَ وُجُوهُهُمْ مِثْلُ اَلْقَمَرِ لَيْلَةَ اَلْبَدْرِ فَيُقَالُ لِلرَّجُلِ مِنْهُمْ سَلْ تُعْطَ فَيَقُولُ أَسْأَلُ رَبِّي اَلنَّظَرَ إِلَى وَجْهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ فَيَأْذَنُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِأَهْلِ اَلْجَنَّةِ أَنْ يَزُورُوا مُحَمَّداً صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ فَيُنْصَبُ لِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْبَرٌ عَلَى دَرَنُوكٍ مِنْ دَرَانِيكِ

ص: 232

5- رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه در مورد این سخن خداوند متعال که فرموده است: «همانا کسانیکه ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند بهترین مخلوقات هستند» فرمودند: ای علی منظور خداوند از بهترین مخلوقات، تو و خاندان و شیعیان تو هستند و در روز قیامت در حالی بر من وارد می شوید که راضی و مرضی هستید و دشمنان تو در حالی وارد می شوند که مورد غضب واقع شده و قبيح و نکوهیده هستند.

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام از پدرشان علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند: در روز قیامت اهل ولایت ما در حالی از قبرهایشان خارج می شوند که صورت هایشان درخشان و زشتی هایشان پوشیده شده و از ترس و وحشت در امانند. سختیها از آنان برداشته شده و ورودشان (به بهشت) سهل و آسان گردیده است. مردم می ترسند و آنان نمی ترسند. مردم غمگینند و آنان حزنی نداشته و به ایشان امنیت و ایمان عطا شده و اندوه و حزن از آنها برطرف شده است. تا اینکه سوار بر شتران سپید بال داری در حالیکه کفشهایی از طلا به پا کرده اند در سایه ی عرش خدای رحمن بر منبرهایی از نور می نشینند و مقابل آنها سفرهای قرار دارد که تا وقتی مردم از حساب فارغ می شوند از آن میل می کنند.

7- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: همانا برای علی و شیعیانش از جانب خداوند عزوجل مقامی است که اولین و آخرین (همه ی مخلوقات) به آن غبطه می خورند.

8- از هاشم صیداوی روایت است که: امام صادق عَلَیهِ السَّلام به من فرمودند: ای هاشم پدرم که بهتر از من است از جدم از رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نقل فرمودند که: هیچ مردی از شیعیان فقير ما نیست مگر اینکه بر او تبعه ای (دنباله) باشد. عرض کردم فدایت شوم تبعه چیست؟ فرمودند: (بخشی از) پنجاه و یک رکعت نماز و (بخشی از) سه روز روزه ی هر ماه. پس هنگامیکه روز قیامت شود در حالی از قبرهایشان خارج می شوند که صورت هایشان مانند ماه شب چهارده است. پس به هر یک از آنها گفته می شود: درخواست کن که عطا می شوی، او می گوید: از خدای خویش درخواست می کنم که صورت پیامبر اکرم حضرت محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه را به من بنمایاند. پس خداوند عزوجل به اهل بهشت اجازه میدهد که حضرت محمدی را زیارت کنند در این حال برای رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه منبری بر فرشی از فرشهای بهشت نصب می شود که هزار پله دارد و بین هر دو پله ی آن به اندازه پرش یک اسب فاصلهاست پس حضرت محمد و امیر مؤمنان عليهما وآلهما السلام بر آن بالا رفته و بر روی آن قرار می گیرند.

ص: 233

اَلْجَنَّةِ لَهُ أَلْفُ مِرْقَاةٍ بَيْنَ اَلْمِرْقَاةِ إِلَى اَلْمِرْقَاةِ رَكْضَةُ اَلْفَرَسِ فَيَصْعَدُ مُحَمَّدٌ وَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ فَيَحُفُّ ذَلِكَ فَيُلْقَى عَلَيْهِمْ مِنَ اَلنُّورِ حَتَّى إِنَّ أَحَدَهُمْ إِذَا رَجَعَ لَمْ تَقْدِرِ اَلْحُورُ أَنْ تَمْلَأَ بَصَرَهَا مِنْهُ قَالَ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا هَاشِمُ لِمِثْلِ هذا فَلْيَعْمَلِ اَلْعامِلُونَ (1)

23- مَن ماتَ مِنَ الشِّيعَةِ عُلِّمَ في قبرِه القُرآنُ

1- عن حفص بن غیاث قال سمعت أبا عبد الله يَقُولُ لِرَجُلٍ أَ تُحِبُّ اَلْبَقَاءَ فِي اَلدُّنْيَا؟ فَقَالَ نَعَمْ قَالَ وَ لِمَ؟ قَالَ لِقِرَاءَةِ «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» فَسَكَتَ عَنْهُ قَالَ لَهُ بَعْدَ سَاعَةٍ يَا حَفْصُ مَنْ مَاتَ مِنْ أَوْلِيَائِنَا وَ شِيعَتِنَا وَ لَمْ يُحْسِنِ اَلْقُرْآنَ عُلِّمَ فِي قَبْرِهِ لِيَرْفَعَ اَللَّهُ بِهِ فِی دَرَجَتِهِ فَإِنَّ دَرَجَاتِ اَلْجَنَّةِ عَلَى قَدْرِ آيَاتِ اَلْقُرْآنِ فَيُقَالُ اِقْرَأْ وَاِرْقَا(2)

24- العُلماءُ مِن الشيّعَةِ في القِيامَةِ

1- قال الامام الْعَسْكَرِيِّ عَلَیهِ السَّلام قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَیهِ السَّلام مَنْ كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا عَالِماً بِشَرِيعَتِنَا فَأَخْرَجَ ضُعَفَاءَ شِيعَتِنَا مِنْ ظُلْمَةِ جَهْلِهِمْ إِلَى نُورِ الْعِلْمِ الَّذِي حَبَوْنَاهُ بِهِ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى رَأْسِهِ تَاجٌ مِنْ نُورٍ يُضِي ءُ لِأَهلِ جَمِيعِ تلکَ الْعَرَصَاتِ وَ عَلَیهِ حُلَّةٌ لَا یَقُومُ لِأَقَلِّ سِلْكٍ مِنْهَا الدُّنْيَا بِحَذَافِيرِهَا ثُمَّ يُنَادِي مُنَادٍ يَا عِبَادَ اللَّهِ هَذَا عَالِمٌ مِنْ تَلَامِذَةِ بَعْضِ عُلَمَاءِ آلِ مُحَمَّدٍ أَلَا فَمَنْ أَخْرَجَهُ فِي الدُّنْيَا مِنْ حَيْرَةِ جَهْلِهِ فَلْيَتَشَبَّثْ بِنُورِهِ لِيُخْرِجَهُ مِنْ حَيْرَةِ ظُلْمَةِ هَذِهِ الْعَرَصَاتِ إِلَى نُزْهَ الْجِنَانِ فَيُخْرِجُ كُلَّ مَنْ كَانَ عَلَّمَهُ فِي الدُّنْيَا أَوْ فَتَحَ عَنْ قَلْبِهِ مِنَ الْجَهْلِ قُفْلًا أَوْ أَوْضَحَ لَهُ عَنْ شُبْهَة وَ قالَ قالتِ الصِّديقَةُ فاطمةُ الزَّهراءِ عليها السلام سَمِعتُ أبي صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه إنّ عُلَماءَ شِيعَتِنا يُحشَرونَ فيُخلَعُ علَيهِم مِن خِلَعِ الكَراماتِ على قَدرِ كَثرَةِ عُلومِهِم و جِدِّهِم في إرشادِ عِبادِ اللّه ِحتّى يُخلَعَ علَى الواحِدِ مِنهُم ألفُ ألفِ خِلعَةٍ مِن نُورٍ ثُمّ يُنادِي مُنادِي رَبِّنا عَزَّ و جلَّ

ص: 234

پس از این جهت نوری بر اهل بهشت افکنده می شود که وقتی باز می گردند (از شدت نور) حوریان نمی توانند چشمانشان را بر ایشان باز کنند. سپس امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای هاشم از برای این، باید عمل کنندگان عمل کنند.

أيُّها الكافِلُونَ لأيتامِ آلِ محمّدٍ النّاعِشُونَ لَهُم عِندَ انقِطاعِهِم عَن آبائهِم الّذينَ هُم أئمَّتُهُم ، هؤلاءِ تَلامِذَتُكُم و الأيتامُ الّذينَ تَكَفَلتُموهُم و نَعَشتُموهُم فاخْلَعُوا عَلَيْهِمْ كَمَا خَلَعْتُمُوهُمْ خِلَعَ اَلْعُلُومِ فِي اَلدُّنْيَافَيَخْلَعُونَ عَلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْ أُولَئِكَ اَلْأَيْتَامِ عَلَى قَدْرِ مَا أَخَذُوا عَنْهُمْ مِنَ اَلْعُلُومِ حَتَّى أَنَّ فِيهِمْ يَعْنِي فِي الأَيتامِ لَمَنْ يُخْلَعُ عَلَيْهِ مِائَةُ أَلْفِ خِلْعَةٍ مِنْ نُورٍ وَ كَذَلِكَ يَخْلَعُ هؤُلاَءِ اَلْأَيْتَامُ عَلَى مَنْ تَعَلَّمَ مِنْهُمْ ثُمَّ انّ اللّه تعالَى يَقُولُ أَعْیدُوا عَلَى هؤلاَءِ اَلكافِلِين لِلْأَيْتَامِ حَتَّى تُتِمُّوا لَهُمْ خِلَعَهُمْ وَ تُضْعِفُوهَا فَيَتِمُّ لَهُمْ مَا كَانَ لَهُمْ قَبْلَ أَنْ يُخْلَعُوا عَلَيْهِمْ وَ يُضَاعَفَ لَهُمْ وَ كَذَلِكَ مَنْ بِمَرْتِبَتِهِمْ مِمَّنْ خِلَع عَلَيْهِ عَلَى مَرْتبتهِم فَقَالَتْ فَاطِمَةُ عليها السَّلاَمان سِلْكاً مِنْ تِلْك اَلْخِلَعِ لِأَفْضَل مِمَّا طَلَعَتْ عَلَيْهِ اَلشَّمْسُ أَلْفَ أَلْفِ مَرَّةٍ قال وَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ يُقَالُ لِلْعَابِدِ يَوْمَ القِيَامَةِ نِعْمَ الرَّجُلُ كُنْتَ هِمَّتُكَ ذاتُ نَفْسِكَ وَ كَفَيْتَ النَّاسَ مَئونَتَكَ فَادْخُلِ الْجَنَّةَ فَيُقَالُ لِلْفَقِيهِ يَا أَيُّهَا اَلْكَفِيلُ لاَ يَتامُ آلُ مُحَمَّدٍ الهادي لضُّعَفَاءِ مُحِبِّيهِ وَ مَوالِيهِ قِف حَتَّى تَشفَعَ لِكُلِّ مَن أَخَذَ عَنكَ أو تَعَلَّمَ مِنكَ فَيَقِفُ فَيَدخُلُ الجَنَّةَ مَعَهُ فِئَامٌ وَفِئَامٌ حَتَّى قَالَ عَشَرَةٌ وَهُمُ الَّذِينَ أَخَذُوا عَنْهُ عُلُومَهُ وَ أَخَذُوا عَمَّنْ أَخَذَ عَنْهُ وَ مِمَّنْ أَخَذَ عَنْهُ إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ فَانْظُرُوا كَمْ فَرْقٌ مَا بَيْنَ اَلْمَنْزِلَتَيْنِ ثُمَّ قَالَ قَالَ اَلْحَسَنُ بْنُ عَلَى عَلَيهِمَا السَّلاَمُ يَأْتِي عُلَمَاءَ شِيعَتِنَا اَلْقَوَّامُونَ لِضُعَفَاءِ مُحِبِّينَا وَ أَهْلِ وَلايَتِنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ الأنْوَارُ تَسْطَعُ مِنْ تِيجَانِهِمْ عَلَى رَأْسِ كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ تَاجٌ قَدْ إِنَّبَثَتْ تِلْكَ اَلْأَنْوَارُ فِي عَرَصَاتِ اَلْقِيَامَةِ وَ دَورها مَسِيرَةُ ثَلاَثِمِائَةِ أَلْفِ سَنَةٍ فَشُعَاعُ تِيجَانِهِمْ يُبُثُّ فِيهَا كُلِّهَا فَلاَ يَبْقَى هُنَاكَ يَتِيمٌ قَدْ كَفَلُوهُ وَ مِنْ ظُلْمَةِ اَلْجَهْلِ وَ حَيْرَةِ اَلتِّيهِ أَخْرَجُوهُ اَلْاّ تَعَلَّقَ بِشُعْبَةٍ مِنْ أَنْوَارِهِمْ فَرَفَعَتْهُمْ فِي الْعُلُوِّ حَتَّى يُحَاذِيَ بِهِم رَبَضَ غُرَفِ الجِنانِ ثُمَّ يُنْزِلُهُمْ عَلَى مَنازِلِهِمْ المُعَدَّةِ لَهُم فِي جِوَارِ أسْتَادِيهِم ومُعَلِّميهِم وَ بِحَضْرَةِ أَئِمَّتِهِمُ الَّذِينَ كَانُوا اليَّهِم يَدَّعُونَ وَلا يَبْقَى نَاصِبٌ مِنَ النَّوَاصِبِ يُصِيبُهُ مِن شُعاعِ تِلْكَ

ص: 236

سپس منادی پروردگار عزوجل ما ندا می کند ای کسانیکه یتیمان آل محمّد را کفالت کردید و هنگامیکه از پدرانشان، که ائمه و آقای آنان بودند، جدا شدند آنان را رفعت دادید و کمبودهایشان را جبران کردید، آنان شاگردان شما و ایتامی هستند که آنان را کفایت کردید و رفعت بخشیدید پس همانگونه که در دنیا جامه ی علوم بر آنها پوشانیدید، امروز به آنها خلعت بپوشانید. پس به همان اندازه که از آنها کسب علم کرده اند آن عالم بر هر یک از آن يتيمها (شاگردان) خلعت می پوشاند تا آنجا که در میان آن یتیمها کسانی هستند که یکصد هزار خلعت از نور به تن دارند و همین گونه آن یتیمان بر معلمین خود خلعت می پوشانند. سپس خداوند متعال می فرماید: به سوی این کفالت کنندگان ایتام باز گردید تا اینکه خلعت هایشان را کامل و چندین برابر کنید. پس حضرت فاطمه علیهما السلام فرمودند: همانا نخی از آن خلعتها، هزار هزار بار برتر است از آنچه که خورشید بر آن تابیده است. و همچنین حضرت علی بن موسی الرضا عَلَیهِ السَّلام فرمودند: در روز قیامت به عابد گفته می شود تو مرد نیکویی بودی، همت و سعی تو متوجه خودت بود و مردم از تو در امان بودند پس وارد بهشت شو، لکن به فقیه گفته میشود ای کفالت کننده ی ایتام آل محمد، ای هدایت گر محبین و موالیان ضعيف آل محمد، توقف کن و همه ی کسانی را که از تو (چیزی) اخذ کرده اند و از تو علمی آموخته اند شفاعت نما. پس می ایستد و همراه او گروه گروه وارد بهشت می شوند. حضرت رضا عَلَیهِ السَّلام تا ده بار کلمه گروه را تکرار فرموده و بر این مطلب تأکید ورزیدند سپس ادامه دادند: آنان کسانی هستند که از او و از شاگردان او و از شاگردان شاگردان او تا روز قیامت علم آموخته اند پس بنگرید که بین جایگاه عابد و عالم در روز قیامت چه اندازه فرق وجود دارد و امام حسن بن علی عَلَیهِ السَّلام فرمودند: علمای شیعه ی ما که موجب قوام و استواری محبين ضعیف ما و اهل ولایت ما هستند در حالی وارد قیامت می شوند که نور از تاجهای آنها ساطع می گردد و بر سر هر یک از آنها تاجی قرار دارد که آن نورها را در عرصه های قیامت منتشر می کند و هر دورآن نور مسیر سیصد هزار سال است پس شعاع نور تاج های آنها در کل وادی قیامت منتشر می شود پس آنجا یتیمی (شاگردی) نیست که او را کفالت (علمی) کرده و از تاریکی جهل و حیرت و سرگردانی خارج کرده باشند مگر آنکه به شعبه ای از نور آنها آویزان شده و به علو درجات بالا می رود تا اینکه آنها را در مقابل غرفه های (اتاق های بهشت قرار میدهد سپس آنان را بر منزل هایی که برایشان آماده شده است در کنار اساتید و معلم هایشان و در حضور امامانشان که به سوی آنها دعوت می کردند فرود می آورد و هیچ دشمنی از ناصبیها باقی نمی ماند که شعاع نور این تاج ها به او برسد

ص: 237

التِّيجَانُ الأ عَمِيَتْ عَيْنَاهُ وَصَمَتْ أُذُنَاهُ وَ خَرِسَ لِسانُهُ ويَحُوَّلُ عَلَيْهِ أشَدَّ مِن لَهَبِ اَلنِّيرَانِ فيحمِلهُمْ حَتَّى يَدْفَعَهُمْ إِلَى اَلزَّبَانِيَةِ فَيَدْعُوهُمْ إلى سَوَاءِ اَلْجَحِيمِ وَقَالَ قَالَ مُوسِي بْنُ جَعْفَرٍ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ مَنْ أَعَانَ مُحِبّاً لَنَا عَلَى عُدُولِنا فَقَوَّاهُ وَ شَجَّعهُ حَتَّى يَخْرُجَ اَلْحَقُّ اَلدَّالُّ عَلَى فَضْلِنا بِأَحْسَنِ صُورَةٍ وَ يَخْرُجُ الْبَاطِلُ اَلَّذِي يَرُومُ بِهِ أَعْدَاؤُنَا فِي دَفْعِ حَقِّنَا فِي أقبَحِ صورَةٍ حَتَّى يُتَنَبِّهِ الْغَافِلُونَ وَيَسْتَبْصِرَ المُتَعَلِّمُونَ وَ يَزْدَادَ فِي بَصَائِرِهِمْ الْعالِمونَ بَعِثهُ اَللَّهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فِي أَعْلَى مَنَازِلِ اَلْجِنَانِ وَ يَقُولُ يَا عَبْدَى الْكَاسِرُ لِأَعْدَائِى اَلنَّاصِرِ لِأَوْلِيَائِي المُصَرِّحُ بِتَفْضِيلِ مُحَمَّدٍ خَيْرِ أَنْبِيائِي وَ بِتَشْرِيف عَلَى أَفْضَلِ أَوْلِيَائِي وَ تُنَاوِي مَنْ نَاوَاهُمَا وَ تُسَمَّى بِأَسْمَائِهِمَا وَ أَسْماءِ خُلَفَائِهِمَا وَ تُلَقِّبُ بِأَلْقَابِهِمْ فَيَقُولُ ذَلِكَ وَ يُبَلِّغُ اَللَّهُ ذلِكَ جَمِيعَ أَهْلِ الْعَرَصَاتِ فَلا يَبْقَى كَافِرٌ ولا جَبَّارٌ ولا شَيْطَانٍ الاّ صُلِّيَ علَى هَذَا اَلْكَاسِرِ لِأَعْدَاءِ مُحَمَّدٍ وَ لَعَنَ الَّذِينَ كَانُوا يُنَاصِبُونَهُ فِي اَلدُّنْيَا مِنَ اَلنَّوَاصِبِ لِمُحَمَّدٍ وَ عَلَى عَلَيْهِمَا السَّلامُ وَ قَالَ عَليُّ بن موسي اَلرِّضَا عَلَيْهِمَا اَلْسَّلاَمُ أَفْضَلُ مَا يُقَدِّمُهُ اَلْعَالِمُ مِنْ مُحِبِّينَا وَ مَوَالِينَا أَمامَهُ لِيَومِ فَقْرِهِ و ذلِّهِ وَمَسكَنَتِهِ أَنْ يُغِيثَ فِي الدُّنيَا مِسكيناً مِن مُحِبِّينا مِن يَدِ نَاصِبٍ عَدُوٍ لِلَّهِ وَلِرَسولِهِ يَقومُ مِن قَبْرِهِ وَ اَلْمَلاَئِكَةُ صُفُوفٌ مِنْ شَفِيرِ قَبْرِهِ الى مَوْضِعِ مَحَلِّهِ مِنْ جِنَانِ اَللَّهِ فَيَحْمِلُونَهُ عَلَى أَجْنِحَتِهِمْ يَقُولُونَ مَرْحَباً طُوبَاكَ طُوبَاكَ يَا دَافِعَ اَلْكِلاَبِ عَنِ اَلْأَبْرَارِ وَ يا ایَّها اَلمُتَّعَصُّبُ لِلأئمة اَلْأَخْيَارِ اَلْخَبَرَ.(1)

2- قَالَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ : فَأَبْشِرُوا عُلَمَاءَ شِيعَتِنَا بِالثَّوَابِ اَلْأَعْظَمِ وَ اَلْجَزَاءِ اَلْأَوْفَرِ.(2)

ص: 238

مگر آنکه چشمانش کور می گردد و گوش هایش کر میشود و زبانش لال می گردد و شدیدتر از شعله ی آتش بر او واقع می شود. پس آنان را حمل می کند تا اینکه به سمت زبانه ی آتش بکشاند، و به جهنم دردناک برساند. و همچنین حضرت موسی بن جعفر عليهاالسلام فرمودند: هر که محبّ ما را بر علیه دشمن ما یاری کند و او را تقویت کرده و تشجيع نماید تا اینکه حق که دلیل و راهنمایی بر فضل ماست به نیکوترین شکل خارج شود و باطلی که دشمنان ما در دفع کردن حق ما به زشت ترین شکل طلب می کنند بیرون رود بگونه ای که غافلین متنبه شوند و متعلمین بصیرت یابند و بر بصیرت عالمها افزوده گردد، خداوند او را در روز قیامت در عالی ترین منزلهای بهشت بر می انگیزد و می گوید ای بنده ی من که شکننده ی دشمنان من،یاور اولیاء من و تصریح کننده ی فضیلت محمد، بهترین انبیاء من، و تصریح کننده ی شرافت على با فضیلت ترین اولیاء من و ای کسیکه هر که عزم آن دو را داشته باشد عزم او را داری و به اسامی آنها و اسامی جانشینان آنها نامیده می شوی و ملقب به القاب آنها هستی، پس این گونه از او تعریف کرده و خداوند آن را به جميع اهل عرصات ابلاغ می کند پس هیچ كافر و زورگو و شیطانی نمی ماند مگر آنکه بر این شکننده ی دشمنان محمد درود فرستد و بر کسانیکه در دنیا با او دشمنی می کردند از دشمنان محمد و على علیهما السلام لعنت مینماید و حضرت علی بن موسی الرضا عَلَیهِ السَّلام در ادامه نیز فرمودند: بهترین توشه ای که شخص عالم و دانشمند دوستدار ما برای روز فقر و نیاز خود (قیامت) ذخیره می کند اینست که بیچاره ای از دوستان ما را از دست (شبهات) ناصبیان که دشمن خدا و رسول الله هستند نجات دهد. پس در قیامت از قبرش برخیزد در حالیکه ملائکه از قبر او تا جایگاهش در بهشت خدا، صف کشیده اند و او را با بالهای خویش به محلش در بهشت حمل می کنند و به او می گویند مرحبا، خوشا به حالت. ای کسیکه سگان را از خوبان راندی و درباره ی ائمه ی خوب خویش تعصب نیکو به خرج دادی.

2- علی بن حسین علیهما السلام فرمودند: پس علمای شیعه ی ما را به پاداش بسیار فراوان و بزرگ بشارت دهید.

ص: 239

25- الشيعَةُ لا يَخرُجُ مِنَ الدُّنيا حَتَّى يُصَفّى مِنَ الذُّنوبِ

1- عَن زيد النِّرسي، قالَ قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ مُوسَی عَلَیهِ السَّلامُ الرَّجُلُ مِنْ مَوَالِیکُمْ یَکونُ عارفًایَشْرَبُ الْخَمْرَ وَ یَرْتَکِبُ الْمُوبِقَ مِنَ الذَّنْبِ نَتَبَرَّأُ مِنْهُ فَقَالَ تَبَرَّءُوا مِنْ فِعْلِهِ وَ لَا تَبَرَّءُوا مِنْه أحِبُّوه وَ أَبْغِضُوا عَمَلَهُ فَقُلْتُ فَیَسَعُنا أَنْ نَقُولَ فَاسِقٌ فَاجِرٌ فَقَالَ لَا الْفَاسِقُ الْفَاجِرُالْجَاحِدُ لَنَاالنَّاصِبُ وَ لِأَوْلِیَائِنَا أَبَی اللَّهُ أَنْ یَکُونَ وَلِیُّنَا فَاسِقاً فَاجِراً وَ إِنْ عَمِلَ مَا عَمِلَ وَ لَکِنَّکُمْ تَقُولُونَ فَاسِقُ الْعَمَلِ مُؤْمِنُ النَّفْسِ خَبِیثُ الْفِعْلِ طَیِّبُ الرُّوحِ وَ الْبَدَنِ وَاللَّهِ ما یَخْرُجُ وَلِیُّنَا مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا وَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ نَحْنُ عَنْهُ رَاضُونَ یَحْشُرُهُ اللَّهُ عَلَی مَا فِیهِ مِنَ الذُّنُوبَ مُبْیَضّاً وَجْهُهُ مَسْتُورَةً عَوْرَتُهُ آمِنَةً رَوْعَتُهُ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِ وَ لَا حُزْنٌ وَ ذَلِکَ أَنَّهُ لَا یَخْرُجُ مِنَ الدُّنْیَا حَتَّی یُصَفَّی مِنَ الذُّنُوبِ إِمَّا بِمُصِیبَةٍ فِی مَالٍ أَوْ نَفْسٍ أَوْ وَلَدٍ أَوْ مَرَضٍ وَ أَدْنَی مَا یَصفّی بِه وَلِیِّنَا أَنْ یُرِیَهُ اللَّهُ رُؤْیَا مَهُولَةً فَیُصْبِحَ حَزِیناً لِمَا رَأیُ فَیَکُونَ ذَلِکَ کَفَّارَةً لَهُ أَوْ خَوْفاً یَرِدُ عَلَیْهِ مِنْ أَهْلِ دَوْلَةِ الْبَاطِلِ أَوْ یُشَدَّدَعَلَیْهِ عِنْدَ الْمَوْتِ فَیَلْقَی اللَّهَ طَاهِراً مِنَ الذُّنُوبِ آمِنَاً رَوْعَتُهُ بِمُحَمَّدٍ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه وَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیهِ السَّلام ثُمَّ یَکُونُ أَمَامَهُ أَحَدُ الْأَمْرَیْنِ رَحْمَةُ اللَّهِ الْوَاسِعَةُ الَّتِی هِیَ أَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبِ أَهْلِ الْأَرْضِ جَمِیعاً أَوْ شَفَاعَةُ مُحَمَّدٍ وَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ صَلَّی الله علیهما،اِن أخطَأتهُ رَحمَةُ رَبِّه َأدَرکَتهُ شَفاعَةُ نَبِیّه و أمیرِالمُومنِینِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فَعِنْدَهَا تُصِیبُهُ رَحْمَةُ رَبّهِ الْوَاسِعَةُ. الَّتِی کَانَ أَحَقَّ بِهَا وَ أَهْلَهَا وَ لَهُ إِحْسَانُهَا وَ فَضْلُهَا.(1)

2-عَن صَفوانِ اَلْجَمَّالِ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ سَمِعْتُكَ تَقُولُ شِيعَتُنَا فِي الْجَنَّةِ وَ فِيهِمْ أَقْوَامٌ مُذْنِبُونَ يَرْكَبُونَ اَلْفَوَاحِشَ وَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ وَ يَشْرَبُونَ اَلْخُمُورَ وَ يَتَمَتَّعُونَ فِي دُنْيَا هُمْ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ هُمْ فِي اَلْجَنَّة.

ص: 240

اِعْلَمْ أَنَّ اَلْمُؤْمِنَ مِنْ شِيعَتِنَا لاَ يَخْرُجُ مِنَ اَلدُّنْيَا حَتَّى يُبْتَلَى بِدِينٍ أَوْ بِسُقْمٍ أَوْ بِفَقْرٍ فان غَفَى عَن هَذَا كُلِّهِ شَدَّدَ اَللَّهُ عَلَيْهِ فِي اَلنَّزْعِ عِنْدَ خُرُوجِ روحِهِ حَتَّى يَخرُجَ مِنَ الدُّنْيَا وَ لَاذَنْبَ عَلَيْهِ قُلْتُ فِدَاكَ أَبِي وَ أُمِّي فَمَنْ يَرُدُّ اَلْمَظَالِمَ قَالَ اللّه عزّوجلّ يَجْعَلُ حِسَابَ اَلْخَلْقِ إِلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلىٍّ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ فَكُلُّ مَا كَانَ عَلَى شِيعَتِنَا حَاسَبْنَا هُمْ مِمَّا كَانَ لَنا مِنَ الْحَقِّ في أمْوَالِهِمْ و كُلُّ مَا بَينَهُ وَبَينَ خَالِقِهِ اسْتَوْهَبْنَاهُ مِنهُ وَلَم نَزَل بهِ حتّى نُدخِلَه اَلْجَنَّةَ بِرَحْمَةٍ من اللّه و شفاعةٍ من محمّدٍ و علىٍّ عَلَيهِ السَّلامُ.(1)

26- إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ دُعِى النَّاس بِأسماءِ أمَّهاتِهِم إلاّ الشيعَةُ

1-قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه لِعَلىٍّ بنِ اَبي طَالِبٍ عَلَیهِ السَّلامُ أَلاَ أُبَشِّرُكَ أَلاَ أَمْتَحَكَ قَالَ بَلَى يَا رَسُولَ اَللَّهِ قَالَ فائِي خَلَقَتْ اَنا وَ اَنْتَ مِنْ طِينَةٍ واحِدَةٍ فَفُضَلَتْ مِنْهَا فَضْلَةٌ فَخُلِقَ مِنْهَا شِيعَتُنَا فَاِذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ دَعَى اَلنَّاسُ بِأَسْماءِ أُمَّهَاتِهِمْ اِلاّ شِيعَتُكَ فَاِنَّهم يُدْعَوْنَ بِأَسْمَاءِ آبَائِهِمْ لِطِيبِ مَوْلِدِهِمْ.(2)

2- عَن فَاطِمَةُ بِنْتُ عَلِی بْنِ مُوسَی الرِّضَا عَلَیهِ السَّلام قَالَتْ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَةُ وَ زَینَبُ وَ اُمُّ کُلْثُومٍ بَنَاتُ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ عَلَیهِ السَّلام قُلْنَ حَدَّثَتْنَا فَاطِمَةُ بِنْتُ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَیهِ السَّلام قَالَتْ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی عَلَیهِ السَّلام قَالَتْ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَةُ بِنْتُ عَلِی بْنِ الْحُسَینِ عَلَیهِ السَّلام قَالَتْ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَةُ وَ سُکَینَةُ ابْنَتَا الْحُسَینِ بْنِ عَلِی عَلَیهِ السَّلام عَنْ اُمِّ کُلْثُومٍ بِنْتِ عَلِی عَنْ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه قَالَتْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه یقُولُ لَمَّا اُسْرِی بِی اِلَی السَّمَاءِ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَاِذَا اَنَا بِقَصْرٍ مِنْ دُرَّةٍ بَیضَاءَ مُجَوَّفَةٍ وَ عَلَیهَا بَابٌ مُکَلَّلٌ بِالدُّرِّ وَ الْیاقُوتِ وَ عَلَی الْبَابِ سِتْرٌ فَرَفَعْتُ رَاْسِی فَاِذَا مَکْتُوبٌ عَلَی الْبَابِ لَا اِلَهَ اِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِی وَلِی الْقَوْمِ وَ اِذَا مَکْتُوبٌ عَلَی السِّتْرِبَخْ بَخْ مِنْ مِثْلِ شِیعَةِ عَلِی فَدَخَلْتُهُ فَاِذَا اَنَا بِقَصْرٍ مِنْ عَقِیقٍ اَحْمَرَ مُجَوَّفٍ وَ عَلَیهِ

ص: 242

بدان که شیعیان مؤمن ما از دنیا خارج نمی شوند مگر آنکه به قرض یا به بیماری یا به فقر مبتلا گردند (و اینگونه از گناهان مطهر شوند) پس اگر به اینها دچار نشوند خداوند به هنگام خروج روحشان (جان دادنشان) برایشان سخت می گیرد تا اینکه در حالی از دنیا خارج شوند که گناهی نداشته باشند. عرض کردم پدر و مادرم فدای شما باد، چه کسی حق الناس ایشان را ادا می کند؟ فرمودند: خداوند عزوجل حساب خلق را به محمد و على علیهما السلام وامی گذارد پس همه ی آن حقوقی که بر گردن شیعیان ماست از محل حقوقی که ما در اموال آنها (طلبکاران از شیعیان) داریم می پردازیم و همه ی حق الله را به عنوان هبه و هدیه از خدا طلب می کنیم و دائما همراه آن شیعه هستیم تا اینکه به واسطه ی رحمت خداوند و شفاعت محمد و على علیهما السلام او را داخل بهشت کنیم.

بَابٌ مِنْ فِضَّةٍ مُکَلَّلٍ بِالزَّبَرْجَدِ الْاَخْضَرِ وَ اِذَا عَلَی الْبَابِ سِتْرٌ فَرَفَعْتُ رَاْسِی فَاِذَا مَکْتُوبٌ عَلَی الْبَابِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِی وَصِی الْمُصْطَفَی و اِذا عَلَى اَلسِّتْرِ مَكْتُوبٌ بَشِّرِّ شِيعَةٍ علَى بِطِيبِ اَلْمَوْلِدِ فَدَخَلْتُهُ فَاِذا انَا بِقَصْرٍ مِن زمُرُّدٍ اخْضَرَّ مُجَوَّفٍ لَمْ أَرَ أَحْسَنَ مِنْهُ و عَلَيْهِ بَابٌ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ مُكَلَّلَةً بِاللُّؤْلُؤِ وَ عَلَى الْبَابِ سِتْرٌ فَرَفَعْتُ رَأْسِي فَاِذا مَكْتُوبٌ عَلَى اَلسِّتْرِ شِيعَةٌ علَى هُمُ اَلْفَائِزُونَ فَقُلْتُ حَبِيبِي جَبْرَئِيلُ لِمَنْ هَذَا فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ لاِبْنِ عَمِّكَ وَ وَصِيِّكَ عَلَى بْنُ أَبِي طَالِبٍ يُحْشَرُ اَلنَّاسُ كُلُّهُمْ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ حُفَاةً عُرَاةً الآ شِيعَة على وَ يُدْعَى اَلنَّاسُ بِأَسْمَاءِ اُمَّهَاتِهِمْ مَا خَلاَ شِيعَةَ عَلَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَاِنَّهُمْ يُدْعَوْنَ بِأَسْمَاءِ آبَائِهِمْ فَقُلْتُ حَبِيبِي جَبْرَئِيلُ و كَيْفَ ذَاكَ قَالَ لِأَنَّهُمْ أَحَبُّوا عَلِيّاً فَطَابَ مَوْلِدُهُمْ.(1)

27- أعطِى الشّيعَةُ تِسعَ خِصالٍ

1-عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْداللهِ اَلْأَنْصَارِيِّ قَالَ كُنْتُ ذَاتَ يَوْمٍ عِنْدَ اَلنَّبِيِّ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ اذ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ عَلَى عَلِى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ أَلاَ أُبَشِّرُكَ يَا أَبَا اَلْحَسَنِ فَقَالَ بَلِيٌ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَقَالَ هَذَا جَبْرَئِيلُ يُخْبِرُنِي عَنِ اَللَّهِ جَلَّ جَلالُهُ أنَّهُ قالَ قَدْ أَعْطَى شِيعَتَك ومُحِبِّيكَ تِسْعَ خِصَالٍ الرِّفْقَ عِندَ المَوتِ وَالأُنسَ عِنْدَ الْوَحْشَةِ وَ النُّورَ عِنْدَ الظُّلْمَةِ وَالْأَمْنَ عِنْدَ الْفَزَعِ وَ الْقِسْطَ عِنْدَ الْمِيزَانِ وَ اَلْجَوَازَ عَلَى الصِّرَاطِ وَ دُخُولَ اَلْجَنَّةِ قَبْلَ سَائِرِ اَلنَّاسِ وَ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَانِهِم.(2)

ص: 244

«فخر و مباهات از آن شیعیان على است» پس داخل آن شدم و با قصری از عقیق قرمز درون تهی مواجه شدم که دری از نقره ی تاج گذاری شده با جواهرات سبز داشت و پردهای روی درب بود پس سرم را بلند کرده و دیدم که بر آن درب نوشته شده است «محمد رسول الله على وصی المصطفی» و بر آن پرده نوشته شده بود: «شیعیان علی را به پاکی مولدشان بشارت بده» پس داخل آن شدم و با قصری از زمرد سبز درون تهی که هرگز بهتر از آن را ندیده بودم مواجه شدم که دری از یاقوت قرمز تاج گذاری شده با مروارید داشت و بر آن درب پرده ای بود پس سرم را بلند کردم و دیدم که بر آن پرده نوشته شده: «تنها شیعیان علی رستگارند» در اینجا بود که به جبرئیل گفتم ای دوست و حبیب من این قصر از آن کیست؟ پس جبرئیل گفت: ای محمد این به پسر عمو و جانشین تو علی بن ابیطالب تعلق دارد و همه ی مردم به جز شیعیان علی در روز قیامت لخت و برهنه محشور می شوند و همه ی مردم به نام مادرانشان خوانده می شوند به جز شیعیان علی که به نام پدرانشان خوانده می شوند. پس گفتم حبیب من ای جبرئیل چرا اینچنین است؟ جبرئیل گفت: چون آنان محبّ على هستند پس ولادتشان پاک است .

28- حُبُّ فاطِمةَ سَلامُ الله عَلَيها َوَ شَفاعَتُها نافِعانِ لِشيعَتِها

1- عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَلَيْهَما السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ اذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ اَلْعَرْشِ يَا مَعْشَرَ اَلْخَلاَئِقِ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ حَتَّى تَمُرَّ بِنْتُ حَبِيبِ اَللَّهِ إِلَى قَصْرِهَا فَتَأْتِي فَاطِمَةُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِبْنَتِي عَلَيْهَا رَيْطَتَانِ خَضْرَاوَانِ حَوَالَيْهَا سَبْعُونَ أَلْفَ حَوْرَاءَ فَاِذَا بَلَغَتْ اِلَى بَابَ قَصْرِهَا وَجَدْتُ اَلْحَسَنَ قَائِمَاً وَ اَلْحُسَيْنَ نائِماً مَقْطُوعَ اَلرَّأْسِ فَتَقُولُ لِلْحَسَنِ مَنْ هذا فَيَقُولُ هَذَا أَخِي أَنَّ أُمَّةَ أَبِيكِ قَتَلُوهُ وَ قَطَعُوا رَأْسَهُ فَيَأْتِيهَا اَلنِّدَاءُ مِنْ عِنْدِ اَللَّهِ يَا بِنْتَ حَبِيبِ اَللَّهِ اِنِّي أَنَّما أَرَيْتُكَ ما فَعَلتُ بِهِ اُمَّةُ أَبِيكَ اِنِّي اَدَّخَرْتُ لَكَ عِنْدِي تَعْزِيَةً بِمُصِيبَتِكِ فيهِ اِنِّي جَعَلْتُ تَعْزِيَةَ الْيَوْمِ أَنِّي لاَ أَنْظُرُ فِي مُحَاسَبَةِ اَلْعِبَادِ حَتَّى تُدخَلى اَلْجَنَّةَ أَنْتِ وَ ذُرِّيَّتُكِ وَ شِيعَتُكِ وَ مَنْ أَوْلاَكُمْ مَعْرُوفاً مِمَّنْ لَيْسَ هُوَ مِنْ شِيعَتِكَ قَبْلَ أَنْ أَنْظُرَ فِي مُحَاسَبَةِ اَلْعِبَادِ فَتَدْخُلُ فَاطِمَةُ اِبْنَتَى اَلْجَنَّةِ وَ ذُرِّيَتُهَا وَ شِيعَتُهَا وَ مَنْ أَوْلاَهَا مَعْرُوفاً مِمَّنْ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِهَا فَهُوَ قَوْلُ اللَّهِ عزَّوجل«لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ» قال هول يوم القيامة «وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ»(1) هِيَ و اللَّهِ فَاطِمَةُ ذُرِّيَّتُهَا و شِيعَتُهَا وَمَن أولاهُم مَعروفاً وَلَيسَ هُوَ مِن شِيعَتِها.(2)

2- عَنْ أَبِي عَبداللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ جَابِرٌ لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ حَدِّثْنِي بِحَدِيثٍ فِي فَضْلِ جَدِّتِكَ فَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاماِذا اَنَا حَدَّثَتْ بِهِ اَلشِّيعَةَ فَرِحُوا بِذَلِكَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ اِذا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نُصِبَ لِلْأَنْبِيَاءِ وَ اَلرُّسُلِ مَنَابِرُ مِنْ نُورٍ فَيَكُونُ منبرى أَعْلَى مَنَابِرِهِمْ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ ثُمَّ يَقُولُ اَللَّهُ يَا مُحَمَّدُ اُخْطُب فَاَخَطَبَ بِخُطْبَةٍ لَمْ يَسْمَعْ أَحَدٌ مِنَ اَلْأَنْبِيَاءِ وَ اَلرُّسُلِ بِمِثْلِهَا ثُمَّ يُنْصَبُ لِلْأَوْصِياءِ مَنَابِرُ مِنْ نُورٍ وَ يُنْصَبُ لِوَصِيِّي عَلَى بْنِ أَبِي طَالِبٍ فِي أَوْسَاطِهِمْ مِنْبَرٌ مِنْ نُورٍ فَيَكُونُ مِنْبَرُهُ اعلَى مَنَابِرِهِمْ ثُمَّ يَقُولُ اَللَّهُ يَا عَلَى اخطُب فَيَخْطُبُ بِخُطْبَةٍ لَمْ يَسمَعْ أَحَدٌ مِنَ اَلْأَوْصِيَاءِ بِمِثْلِهَا

ص: 246

ثُمَّ يُنْصَبُ لِأَوْلَادِ الْأَنْبِيَاءِ وَ اَلْمُرْسَلِينَ مَنَابِرُ مِنْ نُورٍ فَيَكُونُ لاِبْنِي وَسْبَطِي وَ ريْحَانَتي ايامُ حَيَاتِي مِنْبَرٌ مِنْ نُورٍ ثُمَّ يُقَالُ لَهُمَا اخْطُبا فَیَخَطَبَانِ بِخُطْبَتَيْنِ لَمْ يَسْمَعْ أَحَدٌ مِنْ أَوْلادِ الْأَنْبِيَاءِ و الْمُرْسَلِينَ بِمِثْلِهِمَا ثُمَّ يُنادي الْمُنَادى وهو جبرَئيلُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اين فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّد اَينَ خَدِيجَةَ بنْتِ خُوَيلدِ اَينَ مَرْيَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ اينَ آسِيَةُ بِنْتُ مُزَاحِمٍ اين أُمِّ كُلثُومٍ اَمُّ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا فَيَقُمْنَ فَيَقُولُ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعالَي يا اَهْلَ الْجَمْعِ لِمَنِ الْكَرَمُ الْيَوْمَ فَيَقُولُ مُحَمَّدٌ و عَلَى وَ اَلْحَسَنِ وَ الحُسَينَ وَ فَاطِمَةُ :لِلَّهِ اَلْوَاحِدِ اَلْقَهَّارِ فَيَقُولُ اللَّهُ جَلَّ جَلالُهُ يا اَهْلَ الْجَمْعِ اِنِّي قَد جَعَلْتُ الْكَرَمَ لِمُحَمَّدٍ وَ عَلَى و اَلْحَسَنِ وَ اَلْحُسَيْنِ وَ فَاطِمَةَ يَا أَهْلَ اَلْجَمْعِ طَأْطِئُوا الرُّءُوسَ وَ غُضُّوا الأبْصَارَ فَاِن هذهِ فَاطِمَةُ تَسِيرُ إِلَى اَلْجَنَّةِ فَيَأْتِيهَا جِبْرِيلُ بِنَاقَةٍ مِنْ نُوقِ الْجَنَّةِ مُدَبَّجَةَ اَلْجَنْبَيْنِ خِطَامُهَا مِنَ اَللُّؤْلُؤِ اَلْمُحَقِق اَلرُّطْبِ عَلَيْهَا رَحْلٌ مِنَ اَلْمَرْجَانِ فَتُنَاخُ بَيْنَ يَدَيْهَا فَتَرْكَبُهَا فَيَبْعَثُ الَيْهَا مِائَةَ الْفِ مَلَكٍ فَيَصِيرُوا عَلى يَمينِها وَيَبْعَثُ اِليهَا مِائَةَ الْفِ مَلَكٍ يَحْمِلُونَهَا عَلَى أَجْنِحَتِهِمْ حَتَّى يَصِيرُوهَا عِنْدَ بَابِ اَلْجَنَّةِ فَاِذا صَارَتْ عِنْدَ بَابِ اَلْجَنِّيَّةِ تَلْتَفِتُ فَيَقُولُ اللَّهُ يَا بِنْتَ حَبِيبِي مَا الْتِفَاتُكِ وقَدْ أمَرْتُ بِكِ اِلى جَنَّتى فَتَقُول يَا رَبِّ أَحْبَبْتُ أَنْ يُعْرَفَ قَدْرِي فِي مِثْلِ هَذَا اَلْيَوْمِ فَيَقُولُ اَللَّهُ يَا بِنْتَ حَبِيبِيَّ اِرْجِعِي فَانْظُرِي مَنْ كَانَ فِي قَلْبِهِ حُبٌ لَكِ او لاحَدٍ مِن ذُرِّيَّتِكِ خُذِي بِيَدِهِ فَادْخُلِيهِ اَلْجَنَّةَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ اَللَّهِ يَا جَابِرُ إِنَّهَا ذَلِكَ اَليَوْمَ لَتَلْتَقِطُ شِيعَتَهَا وَ مُحِبِّيهَا كَمَا يَلْتَقِطُ الطَّيْرُ اَلْحَبَّ اَلْجَيِّدَ مِنَ الحَبِّ اَلرَّدَى فَاِذا صَارَ شِيعَتُهَا مَعَهَا عِنْدَ بَابِ اَلْجَنَّةِ يَلْقَى اَللَّهَ فِي قُلُوبِهِمْ أَنْ يَلْتَفِتُوا فَإِذَا اِلْتَفَتُوا يَقُولُ اَللَّهُ يَا أَحِبَّائِي مَا الْتفاتكُمْ وَ قَدْ شَفَّعْتُ فِيكُمْ فاطِمَةَ بِنْتَ حَبِيبِي فَيَقُولُونَ يَا رَبِّ اُحْبَبْنا اَنْ يُعْرَفَ قَدْرُنَا فِي مِثْلِ هَذَا اَلْيَوْمِ فَيَقُولُ اَللَّهُ يَا احبائِي اِرْجِعُوا وَ اُنْظُرُوا مَنِ اَحبَّكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ انْظُرُوا مَنْ أَطْعَمَكُمْ لِلْحُبِّ فَاطِمَة

ص: 248

سپس برای فرزندان انبیاء و مرسلین منبرهایی از نور برپا می شود. پس برای دو فرزند من (حسن و حسین علیعها السلام ) و دو پاره ی تن من و دو ریحانه ی من در ایام زندگانیم، منبری از نور برپا میشود و به آن دو گفته می شود خطبه بخوانید. پس آنها دو خطبه میخوانند که هیچ یک از فرزندان انبیاء و مرسلین مانند آن را نشنیده باشند. سپس منادی که جبرئیل عَلَیهِ السَّلام است ندا می کند فاطمه دختر محمّد کجاست؟ خدیجه دختر خویلد کجاست؟ مریم دختر عمران کجاست؟ آسیه دختر مزاحم کجاست؟ ام کلثوم مادر یحیی بن زکریا کجاست؟ پس همگی قیام می کنند. خداوند تبارک و تعالی می فرماید ای اهل محشر کرامت امروز از آن کیست؟ پس محمد و على و حسن و حسین و فاطمه عَلَیهِم ُالسَّلام می فرمایند: از آن خداوند واحد قهار است. پس خداوند جل جلاله می فرماید ای اهل محشر همانا من کرم را از برای محمد و علی و حسن و حسین و فاطمه قرار دادم ای اهل محشر سرها را به زیر اندازید و چشم ها را ببندید زیرا این فاطمه است که بسوی بهشت می رود. پس جبرئيل شتری از شترهای بهشت برای او می آورد که دو پهلوی آن تزئین شده است و لجام آن از مروارید است که محکم بافته شده و زینی از مرجان بر آن قرار دارد. پس در مقابل او زانو می زند و او بر آن سوار می شود سپس خداوند یکصد هزار ملک به سوی او می فرستد تا سمت راست او حرکت کنند و یکصد هزار ملک به سوی او می فرستد تا از سمت چپ او حرکت کرده و به همین تعداد، ملک اعزام می نماید تا او را بر بالهایشان حمل کنند و به درب بهشت برسانند. پس هنگامیکه به درب بهشت رسيد التفات و درنگ می کند. خداوند متعال می فرماید ای دختر حبیب من چه چیزی موجب التفات و درنگ تو گردید در حالیکه من به تو امر کردم که وارد بهشت شوی؟ پس می فرماید: ای پروردگار دوست دارم قدر و ارزش من در این روز شناخته شود. خداوند می فرماید: ای دختر حبیب من باز گرد و به کسانیکه در قلبشان حبّ و دوستی تو یا حبّ یکی از ذریه ات است نظر کن و دستشان را بگیر و آنان را وارد بهشت کن. امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: قسم به خدا ای جابر همانا او در آن روز شیعیان و محبینش را در می یابد و چونان پرنده ای که دانه ی نیکو را از دانه ی پست جدا می کند آنان را بر می چیند. پس هنگامیکه شیعیانش همراه او به درب بهشت رسیدند خداوند در قلوب شیعیان نیز التفات و درنگی می افکند و به ایشان می فرماید: ای دوستداران من چه چیزی موجب التفات و درنگ شما شد در حالیکه فاطمه دختر حبیب من شفاعت شما را نموده است؟ پس می گویند ای پروردگار دوست داریم قدر و ارزش ما در این روز شناخته شود خداوند می فرماید: ای دوستان و محبّین من باز گردید و به هر که بخاطر حبّ فاطمه شما را دوست داشته است نظر کنید و به هر که بخاطر حبّ فاطمه شما را اطعام کرده است

ص: 249

أنْظرُوا مَنْ كَسَاكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ اُنْظُرُوا مَنْ سَقَاكُمْ شَرْبَةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ أَنْظِرُوا مَنْ رَدَعَنَكُمْ غَيْبةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ خُذُوا بِيَدِهِ وَ أَدْخِلُوهُ اَلْجَنَّةَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ اَللَّهِ لاَ يَبْقَى فِي اَلنَّاسِ اَلْا شَاكٌ اَوْ كَافِرٌ أَوْ مُنَافِقٍ فَاِذا صَارُوا بَيْنَ اَلطَّبَقَاتِ نَادَوْا كَمَا قَالَ اَللَّهُ « فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ *وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ»(1) فيقولون «فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ» (2)قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ مُنِعُوا مَا طَلَبُوا«وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ»(3) (4)

3- عَنْ سَلْمَانَ قَالَ قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يَا سَلْمَانُ مَنْ أَحَبَّ فَاطِمَةَ بِنتى فَهُوَ فِي اَلْجَنَّةِ مَعِي وَ مَنْ ابغَضهَا فَهُوَ فِي اَلنَّارِ يَا سَلْمَانُ حُبُّ فَاطِمَةَ يَنْفَعُ فِي مِائَةٍ مِنَ اَلْمَوَاطِنِ أَيْسَرُ ذَلِكَ الْمَوَاطِنِ الْمَوْتُ وَ اَلْقَبْرُ وَ الْمِيزَانُ وَالمَحشَرُ وَ الصِّراطُ وَ الْمُحاسَبَةُ فَمَنْ رَضِيَتْ عَنْهُ اِبْنَتِي فاطِمَةُ رَضِيتُ عَنْهُ وَ مَنْ رَضِيتْ عَنْهُ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ وَ مَن غَضِبْتُ عَلَيْهِ غَضِبْتُ عَلَيْهِ وَ مَنْ غَضِبْتُ عَلَيْهِ غَضِبَ اَللَّهُ عَلَيْهِ يَا سَلْمَانُ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُهَا وَ يَظْلِمُ بَعْلَهَا أَميرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيّاً وَ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُ ذُرِّيَّتَهَا وَ شِيعَتَهَا(5)

29- إِذا كانَ يَوم القِيامَة سَلَبَ الله عَنِ النَّاسِ قَولَ لا إلهَ إلّا الله إلّا الأئمَّةَ وَأشياعَهم

1- عَنْ أَبِي حمزة الثُّمالِيِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ على عَلَيهِمَا السَّلاَمُ وَ قُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ حَدِّثْنِي بِحَدِيثٍ يَنْفَعُنِي قَالَ يَا اِبَا حَمْزَةَ كُلٌ يَدْخُلُ اَلْجَنَّةَ اِلاّ مَنْ اَبي قَالَ قُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُول اَلله أَحد يَابَي اَن يَدْخُلَ اَلْجَنَّةَ ؟قَالَ نَعَمْ قُلْتُ مَنْ ؟قَالَ مَنْ لَمْ يَقُلْ لاَ اله الا اَللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ قَالَ قُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ حَسِبْتُ أَنْ لاَ أروى هَذَا اَلْحَدِيثَ عَنْكَ قَالَ وَلِمَ ؟قُلْتُ اِنِّي تَرَكْتُ الْمُرْجِئَةَ و الْقَدَرِيَّةُ وَ اَلْحُورِيَّةِ وَ بَنِي أُمَيَّةَ كُلٌ يَقُولُونَ لاَ اله اِلا اَللَّهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ فَقَالَ أَيْهَاتَ اَيهاتَ اِذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ سَلَبَهُمُ اَللَّهُ اَيَّاهَا لاَ يَقُولُهَا اَلْأَ َّنَحْنُ وَ شِيعَتُنَا وَ اَلْبَاقُونَ

ص: 250

نظر کنید و به هر که به خاطر حبّ فاطمه به شما لباس پوشانده است توجه کنید و به هر که به خاطر حبّ فاطمه به شما شربتی نوشانده است التفات کرده و به هر که به خاطر حب فاطمه غیبتی را از شما رد کرده است نظر کنید و دست آنان را بگیرید و داخل بهشت نمائید. امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: قسم به خدا (در این حال پس از شفاعت) در میان مردم کسی جز شک کننده (مشرک) یا کافر یا منافق باقی نمی ماند پس هنگامیکه آنان در بین طبقات (جهنم) قرار گرفتند فریاد می زنند همانگونه که خداوند فرمود: «پس برای ما هیچ شفاعت کننده ای، و هیچ دوست دلسوزی نیست» و می گویند «پس ای کاش دوباره آفریده می شدیم تا از مؤمنین می گردیدیم» امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هيهات هيهات آنچه را طلب می کنند منع شده اند، و اگر باز گردانده شوند حتما به آنچه از آن نهی شده اند باز می گردند و همانا آنان دروغ گویان هستند.

3- سلمان روایت کند که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: ای سلمان هرکه فاطمه، دخترم، را دوست بدارد در بهشت همراه من است و هر که با او دشمنی کند در آتش است. ای سلمان حب و دوستی فاطمه در صد جایگاه نافع است که آسانترین آن مرگ و قبر و میزان و محشر و صراط و محاسبه است پس هر که دخترم فاطمه بر او غضب کند من بر او غضب کرده و هر که من بر او غضب کنم خداوند بر او غضب فرماید. ای سلمان وای بر کسیکه بر ذريّه و شیعیان او ظلم کند.

منها برآء اَما سمعت الله يقول «يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا»(1) قالَ مَن قَالَ لا اِله الّا الله رَسُولُ الله(2)

30- واَلله لَولاكُم مَا زُخرفتِ الجَنَّةُ

1- قال أبو عبدالله عَلَیهِ السَّلام واَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا زُخْرِفَتِ اَلْجَنَّةُ وَ اَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا خُلِقَتْ حَوْرَاءُ وَ اَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا نَزَلَتْ قَطْرَةٌ وَ اَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا نَبَتَت حَبَّة وَ اَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا قَرَّتْ عَيْنٌ وَاللَّهِ لَللَّهِ أَشَدُّ حُبّاً لَكُمْ مِنًى فَاعِينُونَا عَلَى ذَلِكَ بِالْوَرَعِ وَ اَلاِجْتِهَادِ وَ اَلْعَمَلِ بِطَاعَتِهِ وَ اَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا رَحِمَ اَللَّهُ طِفْلاً وَ لاِرْتَعَتْ بَهِيمَة(3)

31- النوادر

1- عَن النَّبِيِّ صَلَى الله عَلَيهِ وَآله ِوقالَ: إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَ نُصِبَ الصِّرَاطُ عَلَى جَهَنَّمَ لَمْ يَجُزْ عَلَيْهِ إِلَّا مَنْ مَعَهُ جَوَازٌ فِيهِ بِوَلَايَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِب وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ تَعَالَى: «وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ »(4)يَعْنِي عَنْ وَلَايَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِيطَالِبٍ(5)

2- عَنِ الْحَرْثِ قَالَ أَتَيْتُ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيّاً بَعْدَ هَدْأَةٍ مِنَ اَللَّيْلِ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَا جَاءَ بِكَ يَا اَعْوَرُ؟ قَالَ :قُلْتُ حُبُّكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ :اَللَّهُ اَلَّذِي لاَ اله الا هُوَ وَ أَعَادَ عَلَى ذَلِكَ ثَلاَثاً وَ قَالَ اَما أَنَّكَ سَتَرَانِي فِي ثَلاثِ مَواطِنَ عَلَى اَلْحَوْضِ وَ حِينَ تَبْلُغُ نَفْسُكَ هَاهُنَا -وَ اِشَارَ مُحَوَّلاً إِلَى حَلْقِهِ -وَ عَلَى اَلصِّرَاطِ.(6)

3-عَنْ أَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ :مَنْ مَاتَ عَلَى هَذَا اَلْأَمْرِ كَانَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ حَضَرَ مَعَ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ شَهِدَ مَعَ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ(7)

ص: 252

پس امام فرمودند: هيهات هيهات هرگز چنین مپندار زیرا آنگاه که روز قیامت شود خداوند قدرت بیان آن را از آنها سلب می کند و به جز ما و شیعیانمان کسی آن سخن را نمی گوید و بقیه از آن بری هستند. آیا نشنیدی خداوند را که می فرماید «روزیکه روح و ملائک در صفی قیام می کنند پس هیچ کس جز آن کسیکه به اذن خداوند به سخن صواب و نیکو تکلم نماید قدرت سخن گفتن ندارد» پس درباره ی سخن صواب فرمودند: کلام صواب و نیکو سخن کسی است که بگوید «لااله الا الله محمد رسول الله ».

4-عَنْ بَشِيرٍ اَلْكُنَاسِيِّ قَالَ: دَخَلْنَا عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ :حَدَّثَ أَصْحَابُكُمْ أَنَّ أَبِي كَانَ يَقُولُ :مَا بَيْنَ أَحَدِكُمْ وَ بَيْنَ أَنْ يَغْتَبِطَ إِلاَّ أَنْ تَبْلُغَ نَفْسُهُ هَذِهِ وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى حَلْقِهِ .(1)

5- قالَ أبو عبدِالله عَلَیهِ السَّلام:أنَّهُ لَيْسَ مِنْ قَوْمٍ ائْتَمُّوا بامامهِم فِي اَلدُّنْيَا اَلاِجَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَلْعَنُهُمْ وَ يَلْعَنُونَهُ اِلاّ انْتُمْ ومَن كانَ علَى مِثْلِ حَالِكُم(2)

6- قالَ رجل لِأبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام:حَديثُ يُروى أَنَّ رَجُلاً قالَ لِاَميرِ المُؤمِنين عَلَیهِ السَّلام : اِنِّی أحبُّكَ فقالَ لَه: أعِد لِلفَقرِ جِلبابا فقالَ: لَيسَ هكذا قالَ اِنَّما قالَ لَه: أعدَدتَ لِفاقَتِكَ جِلبابا يَعنِي يَومَ القِيامَةِ(3)

7- عَن أَبي الحَسَن الرِّضا عَلَیهِ السَّلام قالَ: مَن سَرَّهُ أن يَنظُرَ إلَى اللّه ِ بِغَيرِ حِجابٍ ويَنظُرَ اللّه ُ إلَيهِ بِغَيرِ حِجابٍ ، فَليَتَوَلَّ آلَ مُحَمَّدٍ وَليَتَبَرَّأ مِن عَدُوِّهِم وَليَأتَمَّ بِإِمامِ المُؤمِنينَ مِنهُم ، فَإِنَّهُ إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ نَظَرَ اللّه ُ إلَيهِ بِغَيرِ حِجابٍ ونَظَرَ إلَى اللّه ِ بِغَيرِ حِجابٍ(4)

8- عَن أَبي جَعفَرٍ عَلَیهِ السَّلام عَنِ النَّبِیَّ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فِي قَولِهِ: «لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ»(5)الآيات قالَ: فَيُعطُى ناقَة فَيُقالُ: اِذَهب في القيامَةِ حيثُ ما شئتَ فاِن شاءَ وَقَفَ فِي الحِسابِ وَاِن شاءَ وَقَفَ عَلى شَفِيرِ جَهَنَّم وَ اِن شاءَ دَخَلَ الجَنَّةَ وَاِنَّ خازِنَ النَّارِ يقُولُ: ياهذا من أَنتَ أنَبِئُّ أَم وَصِیُّ؟ فَيقُولُ: أَنا مِن شِيعَةِ مُحمَّدٍ وَاَهلِبَيتِهِ فَيقُولُ: ذلکَ لَکَ (6)

ص: 254

4- بشیر کناسی گفت بر امام صادق عَلَیهِ السَّلام داخل شدیم پس فرمودند: به اصحابتان بگوئید که همانا پدرم کرارا می فرمودند: بین شما و بین اینکه به حالی برسید که به آن غبطه خورده می شود، فاصله ای جز رسیدن جان به اینجا نیست و با دست مبارک به حلقشان اشاره فرمودند (کنایه از این که بهترین حال شما در هنگام جان دادن است که دیگران غبطه آن را می خورند).

5- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا هیچ قومی نیستند که در دنیا به امامشان اقتدا کردند مگر آنکه در روز قیامت یکدیگر را لعنت می کنند، غیر از شما شیعیان و کسانیکه مانند شما باشند.

6- مردی به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کرد: حدیثی روایت می شود که مردی به امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام عرض کرد: همانا من شما را دوست دارم پس امام على عَلَیهِ السَّلام به او فرمودند: برای فقر لباسی آماده کن. امام صادق عَلَیهِ السَّلام پس از شنیدن این حدیث فرمودند: خیر، این چنین نبوده است بلکه امام على عَلَیهِ السَّلام به او فرمودند: (به واسطه این حبّ) برای روز نداری و بی چیزی، لباسی آماده کرده ای و مقصود ایشان روز قیامت بوده است.

7- امام رضا عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هرکه می خواهد شادمان و بدون هیچ پرده و حجابی به خداوند نظر کند و خداوند نیز اینگونه به او بنگرد باید آل محمد را دوست بدارد از دشمنان ایشان بیزاری جوید و باید امام مؤمنان که از آل محمد است را امام و پیشوای خود قرار دهد پس همانا در روز قیامت، خداوند بدون حجاب به او و او نیز بدون حجاب به خداوند نظر می کند.

8- امام باقر عَلَیهِ السَّلام از پیامبر خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه در مورد سخن خداوند متعال «آنان را ناله و ترس بزرگ محزون نمی کند» نقل فرمودند: پس شتری به (یکی از بهشتیان) عطا می شود و به او گفته می شود: هر کجا که می خواهی برو. پس اگر بخواهد در موقف حساب می ایستد و اگر بخواهد کنار جهنم می ایستد و اگر بخواهد وارد بهشت می شود و همانا ملک موکل بر جهنم که خازن آتش نام دارد به او خطاب می کند: تو کیستی آیا پیامبر و یا وصی پیامبر هستی؟ پس می گوید: من از شیعیان محمد و اهل بیت او هستم. پس می گوید: این مقام برای توست (گوارایت باد)۔

ص: 255

9-عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : فِي اَلْجَنَّةِ ثَلاَثُ دَرَجَاتٍ وَ فِي اَلنَّارِ ثَلاَثُ دَرَكَاتٍ فَأَعْلَى دَرَجَاتِ اَلْجَنَّةِ لِمَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ نَصَرَنَا بِلِسَانِهِ وَ يَدِهِ وَ فِي اَلدَّرَجَةِ اَلثَّانِيَةِ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ نَصَرَنَا بِلِسَانِهِ وَ فِي اَلدَّرَجَةِ اَلثَّالِثَةِ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ فِي أَسْفَلِ دَرْكٍ مِنَ اَلنَّارِ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَ عَلَيْنَا بِلِسَانِهِ وَ يَدِهِ وَ فِي اَلدَّرْكِ اَلثَّانِيَةِ مِنَ اَلنَّارِ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَ عَلَيْنَا بِلِسَانِهِ وَ فِي اَلدَّرْكِ اَلثَّالِثَةِ مِنَ اَلنَّارِ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ (1)

10- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: مَنْ حَفِظَ مِنْ شِیعَتُنَاأَرْبَعِينَ حَدِيثاً بَعَثَهُ اَللَّهُ عَزَّوَجَلَّ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فَقِيهاً عالماً وَ لَم يُعَذّبهُ(2)

11- عَنْ صَالِحِ بْنِ مِيثَمٍ اَلتَّمَّارِ رَحِمَهُ اَللَّهُ، قَالَ وَجَدْتُ فِي كِتَابِ مِيثَمٍ رَحمَة الله يَقُولُ: تَمَسَّيْنَا لَيْلَةً عِنْدَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَقَالَ لَنَا لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ اِمْتَحَنَ اَللَّهُ قَلْبَهُ لْإِيمَانِ إِلاَّ أَصْبَحَ يَجِدُ مَوَدَّتَنَا عَلَى قَلْبِهِ وَ لاَ أَصْبَحَ عَبْدٌ مِمَّنْ سَخِطَ اَللَّهُ عَلَيْهِ إِلاَّ يَجِدُ بُغْضَنَا عَلَى قَلْبِهِ وَأَصْبَحْنَا نَفْرَحُ بِحُبِّ اَلْمُؤْمِنِ لَنَا، وَ نَعْرِفُ بُغْضَ اَلْمُبْغِضِ لَنَا، وَ أَصْبَحَ مُحِبُّنَا مُغْتَبِطاً بِحُبِّنَا بِرَحْمَةٍ مِنَ اَللَّهِ يَنْتَظِرُهَا كُلَّ يَوْمٍ، وَ أَصْبَحَ مُبْغِضُنَا يُؤَسِّسُ بُنْيانَهُ عَلى شَفا جُرُفٍ هارٍ ، فَكَانَ ذَلِكَ اَلشَّفَا قَدِ اِنْهَارَ بِهِ فِي نارِ جَهَنَّمَ ، وَ كَانَ أَبْوَابُ اَلرَّحْمَةِ قَدْ فُتِحَتْ لِأَصْحَابِ اَلرَّحْمَةِ، فَهَنِيئاً لِأَصْحَابِ اَلرَّحْمَةِ رَحْمَتُهُمْ، وَ تَعْساً لِأَهْلِ اَلنَّارِ مَثْوَاهُمْ، إِنَّ عَبْداً لَنْ يُقَصِّرَ فِي حُبِّنَا لِخَيْرٍ یَجَعَلَهُ اَللَّهُ فِي قَلْبِهِ، وَ لَنْ يُحِبَّنَا مَنْ يُحِبُّ مُبْغِضَنَا، إِنَّ ذَلِكَ لاَ يَجْتَمِعُ فِي قَلْبٍ وَاحِدٍ وَ ما جَعَلَ اَللّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ يُحِبُّ بِهَذَا قَوْماً، وَ يُحِبُّ بِالْآخَرِ عَدُوَّهُمْ، وَ اَلَّذِي يُحِبُّنَا فَهُوَ يُخْلِصُ بِحُبَّنَا كَمَا يُخْلَصُ اَلذَّهَبُ لاَ غِشَّ فِيهِ نَحْنُ اَلنُّجَبَاءُ وَ أَفْرَاطُنَا أَفْرَاطُ اَلْأَنْبِيَاءِ، وَ أَنَا وَصِيُّ اَلْأَوْصِيَاءِ، وَ أَنَا حِزْبُ اَللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اَلْفِئَةُ اَلْبَاغِيَةُ حِزْبُ اَلشَّيْطَانِ ، فَمَنْ أَحَبَّ أَنْ يَعْلَمُ حَالَهُ فِي حُبِّنَا فَلْيَمْتَحِنْ قَلْبَهُ، فَإِنْ وَجَدَ فِيهِ حُبَّ مَنْ أَلَّبَ عَلَيْنَا فَلْيَعْلَمْ أَنَّ اَللَّهَ عَدُوُّهُ وَ جَبْرَئِيلَ وَ مِيكَائِيلَ ، وَ اَللَّهُ عَدُوٌّ لِلْكافِرِينَ(3)

ص: 256

9- امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و فرمودند: بهشت سه درجه و آتش نیز سه درکه دارد. پس بالاترین درجه ی بهشت مخصوص کسی است که ما را با قلبش دوست بدارد و با دست و زبانش یاری کند و کسانیکه با قلبشان ما را دوست بدارند و با زبانشان ما را یاری کنند در درجه ی دوم بهشت جای دارند و درجه ی سوم از آن کسانی است که فقط با قلبشان ما را دوست بدارند. و در پایین ترین درکه ی آتش کسانی قرار دارند که با قلبشان با ما دشمنی کرده و با دست و زبانشان بر علیه ما یاری رساندند. و کسانی که با قلبشان با ما دشمنی کردند و با زبانشان بر علیه ما اقدام نمایند در درجه ی دوم آتش قرار دارند. و درجه ی سوم آتش از آن کسانی است که فقط با قلبشان با ما دشمنی دارند.

10- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر که از شیعیان ما چهل حدیث حفظ کند خداوندعزوجل او را در روز قیامت عالم و فقیه بر می انگیزد و او را عذاب نمی فرماید

11- صالح بن میثم تمّار که رحمت خدا بر او باد گفت در کتاب پدرم میثم (رحمه الله عليه) یافتم که می فرمود: شبی را نزد امیرمؤمنان علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام سپری کردیم پس به ما فرمودند: خداوند قلب هیچ عبدی را برای ایمان امتحان نکرده است مگر آنکه مودت و اظهار دوستی ما را بر قلبش ایجاد کرده و هیچ بنده ای در زمره ی کسانی که خداوند بر آنها خشم کرده است قرار نگرفته است مگر آنکه بغض و دشمنی ما را در قلبش یافته است. و ما به حبّ و دوستی محبین خود شادمان می گردیم و بغض و کینه ی دشمنانمان را می شناسیم و محبت ما به واسطه ی رحمت خداوند که هر روز انتظار آن را می کشد مغتبط است و دشمن ما بنیان و اساسش را بر لبه ی پرتگاه سیل خیز هلاک کننده ای بنا می کند که گویی آن لبه او را در آتش جهنم می افکند. و گویا درهای رحمت برای اهل رحمت گشوده شده است پس رحمت اهل رحمت گوارای آنان باد و جزای اهل آتش هلاکت و سقوط است. همانا بنده ای که در محبت دوستی ما کوتاهی نورزد به خاطر خیری است که خداوند در قلبش قرار داده است. کسی که دشمن ما را دوست داشته باشد هرگز محبّ ما نیست همانا آن (حبّ ما و حبّ دشمن ما) در یک قلب جمع نمی شود و خداوند برای یک نفر دو قلب در کالبدش قرار نداده است که با یکی یک گروه را دوست داشته باشد و با قلب دیگر دشمن آن گروه را دوست داشته باشد و هر که ما را دوست بدارد به واسطه ی حبّ ما مخلص می شود همانگونه که طلای خالص، خلوص می یابد. ما برگزیدگانیم و پیشینیان ما پیشینیان انبیاء هستند و من وصی اوصیاء و حزب خدا و رسول او هستم و جماعت ستمگر، حزب شیطانند. پس هر که دوست دارد بداند حالش در مورد حب ما چگونه است باید قلب خود را امتحان کند پس اگر در قلب خود محبّت کسانی را یافت که بر علیه ما اجتماع کرده اند باید بداند که خداوند متعال دشمن اوست و جبرئیل و میکائیل دشمن او هستند و خداوند دشمن کافرین است

ص: 257

12-عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ اَلْوَلِيدِ قَالَ دَخَلْنَا عَلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي زَمَنِ بَنِي مَرْوَانَ قَالَ مِمَّنْ أَنْتُمْ قُلْنَا مِنْ أَهْلِ اَلْكُوفَةِ قَالَ مَا فِي اَلْبُلْدَانِ أَكْثَرُ مُحِبّاً لَنَا مِنْ أَهْلِ اَلْكُوفَةِ لاَ سِيَّمَا هَذِهِ اَلْعِصَابَةِ اَنَّ اَللَّهَ تعالى هَدَاكُمْ لاِمرٍ جَهِلَهُ النَّاسُ فَأَحْبَبْتُمُونَا وَ أَبْغَضَنَا النَّاسُ و صَدَّقتُمُونَا وكَذَّبَنَا اَلنَّاسُ فَأَحْيَاكُمُ اللَّهُ مَحْيانا وَ أَمَاتَكُمْ مَمَاتَنَا فَأَشْهَدُ عَلَى أَبِي أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ مَا بَيْنَ أَحَدِكُم وَ بَيْنَ أَنْ يَرَى مَا تَقَرُّ بِهِ عَيْنُهُ أَوْ يَغْتَبِطَ الاّ أن تَبْلُغَ نَفْسُهُ هَكَذَا«وَ أهوى بِيَده اِلى حَلقِهِ»وَ قَدْ قَالَ اَللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فِي كِتَابِهِ «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّيَّةً»(1)فَنَحْنُ ذُرِّيَّةٌرَسُولِ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه(2)

13- عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي اَلْمِقْدَامِ عَن أبِیه قَالَ مَرَرْتُ مَعَ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بِالْبَقِيعِ فَمَرَرْنَا بِقَبْرِ رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ اَلْكُوفَةِ مِنَ اَلشِّيعَةِ فَقُلتُ لِاَبِی جَعفَرٍعَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ جُعِلتُ فِدَاکَ هَذَا قَبرُ رَجُلٍ مِنَ الشِّیعَةِ قَالَ فَوَقَفَ عَلَيْهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَقَالَ «اَللَّهُمَّ اِرْحَمْ غُرْبَتَهُ وَ صِلْ وَحْدَتَهُ وَ آنِسْ وَحْشَتَهُ وَ أَسْكِنْ إِلَيْهِ مِنْ رَحْمَتِكَ رَحمَةً يَسْتَغْنِي بِهَا عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِوَاكَ وَ أَلْحِقْهُ بِمَنْ كَانَ يَتَوَلاَّهُ» ثُمَّ قَرَأ إنَّا أنزَلنَاهُ فِي لَيلَة القَدرِ سَبعَ مَرَّات ِ(3)

14- عَنْ أَبِي جعْفَرٍ مُحَمَّدِ بن على عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ ياعلى قَالَ لَبَّيْكَ قَالَ لَهُ اَتَّي اَلشَّيْطَانُ الْوَادِيَ فَاتَ اَلْوَادِيَ فَانْظُرْ مَنْ فِيهِ فَأَتَى اَلْوَادَى فَدَارَ فِيهِ فَلَمْ يَرَ أَحَداً حَتَّى اذا صَارَ عَلَى بَابِهِ لَقَّى شَيْخاً فَقَالَ مَا تَصْنَعُ هُنَا ؟قَالَ أَرْسَلَنِي رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ تَعْرِفُنِي؟

ص: 258

12- عبدالله بن ولید گفت در زمان بنی مروان بر امام صادق عَلَیهِ السَّلام وارد شدیم امام پرسیدند: اهل کجائید؟ عرض کردیم: از اهالی کوفه. فرمودند: در هیچ سرزمینی بیش از اهالی کوفه محبّ ما وجود ندارد خصوصا این گروه (ظاهرأ منظور گروه شیعه است). همانا خداوند متعال شما را به امری هدایت کرده است که مردم به آن جاهلند. پس شما ما را دوست دارید و مردم دشمن ما هستند و شما ما را تصدیق کردید و مردم ما را تکذیب کردند. پس خداوند شما را به حیات و زندگانی ما زنده کرد و به ممات ما میراند. همانا بر پدرم گواه بودم که مکرر می فرمودند: بین شما و بین دیدن چیزی که چشمش را روشن کند یا مورد غبطه واقع شود چیزی جز رسیدن جان به گلو نیست و خداوند عزوجل در کتابش فرموده: «و محققأ ما رسولانی قبل از تو فرستادیم و برای آنها همسران و اولاد قرار دادیم» پس ما ذریه و اولاد رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه هستیم.

13- عمرو بن ابی المقدام از پدرش نقل کرد که: پدرم گفت: همراه امام باقر عَلَیهِ السَّلام در قبرستان بقیع از کنار قبر شیعه ای از اهالی کوفه گذر می کردیم که به امام عرض کردم: فدایتان شوم این قبر مردی از شیعیان شماست پس امام عَلَیهِ السَّلام بر آن قبر توقف کرده و فرمودند: بار خدایا به غربت او رحم کن و او را از تنهایی در آور و وحشتش را به انس تبدیل کن و از رحمت خودت به صورتی که او را از رحمت دیگران بی نیاز کند به وی عطا فرما و او را به کسانیکه ولایت آنان را داشته است ملحق گردان. سپس هفت بار سوره ی قدر را قرائت فرمودند.

14- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: روزی رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و امیر المؤمنين على عَلَیهِ السَّلام را صدا زده و به او فرمودند: ای علی شیطان در آن وادی وارد می شود پس به آن سرزمین برو و ببین چه کسی در آنجاست. پس امیرمؤمنان به آن سرزمین آمده و در آن چرخیدند و هیچکس را ندیدند تا اینکه به درب آن رسیدند و با پیرمردی برخورد کردند. پیرمرد پرسید اینجا چه می کنی؟ امام فرمودند: مرا رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه به اینجا فرستاده اند. پیر مرد گفت آیا مرا میشناسی؟ امام فرمودند: گویی تو آن شیطان هستی ای ملعون؟ گفت: بلی، پس امام فرمودند: چاره ای جز کشتی گرفتن با تو را ندارم. پیرمرد گفت: آری چاره ای جز کشتی گرفتن نیست. پس امام عَلَیهِ السَّلام او را به سختی بر زمین زدند. او گفت از روی سینه ی من برخیز ای علی تا تو را بشارتی بدهم. پس امام از روی سینه ی او برخاستند و فرمودند ای ملعون مرا به چه چیز بشارت میدهی؟ پاسخ داد هنگامیکه روز قیامت شود حسن از سمت راست عرش و حسین از سمت چپ عرش حرکت می کنند و به شیعیانشان جواز خلاصی از آتش می دهند. پس شیطان باز به سمت امام آمده و گفت: آیا باز با تو کشتی نگیرم؟ امام فرمودند: دوباره؟

ص: 259

قَالَ يَنْبَغِي أَنْ تَكُونَ أَنْتَ هُوَ يَا مَلْعُونُ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَما بُدٌ مِنْ اَنْ اصارِعك قال لاَ بُدَّ مِنْهُ فَصارَعَهُ فَصَرَعَهُ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قُمْ عَنِّى يَا عَلَى حَتَّى أُبَشِّرَكَ فَقَامَ عَنْهُ فَقَالَ بِمَ تُبَشِّرُنِي يَا مَلْعُونُ قَالَ اِذا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ صَارَ الْحَسَنُ عَنْ يَمِينِ اَلْعَرْشِ وَ الْحُسَيْنُ عَنْ يَسارِ الْعَرْشِ يُعْطُونَ شِيعَتَهُمُ اَلْجَوَائِزَ مِنَ اَلنَّارِ قَالَ فَقَامَ اليه فَقَالَ أَلاَ أُصَارِعُكَ قَالَ مَرَّةً أُخْرَى قَالَ نَعَمْ فَصَرَعَهُ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قُمْ عَنِّى حَتَّى أُبَشِّرَكَ فَقَامَ عَنْهُ فَقَالَ لَمَّا خَلَقَ اَللَّهُ آدَمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ خَرَجُوا ذُرِّيَّتُهُ مِنْ ظَهْرِهِ مِثْلُ اَلذَّرِّ قَالَ فَاخذُ مِيثَاقَهُمْ فَقَالَ اَلسِّتُّ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَى قَالَ فَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ فَاَخَذَ مِيثَاقَ مُحَمِّدٍ وَ مِيثَاقُكَ فَعَرَفَ وَجْهَكَ الْوُجُوهُ رُوحُكَ اَلْأَرْوَاحُ فَلاَ يَقُولُ لَكَ أَحَدٌ أُحِبُّك الاّ رِفْتَهُ وَ لاَ يَقُولُ لَكَ أَحَدٌ أَبْغَضُكَ اَلاّ عَرَّفتَهُ قَال قُمْ صَارِعْنِي قالَ ثَالِثه قَالَ نَعَمْ فَصَارَعَهُ فَأَعْرَقَهُ ثُمَّ صَرَعَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ يَا عَلِيُّ لاَ تُبْغِضْنِي قُمْ عَنَى حَتَّى أُبَشِّرَكَ قَالَ بَلَى وَ أُبْرِئُ مِنْكَ وَ أَلْعنُكَ قَالَ وَ اَللَّهِ يا اِبْنَ اَبِي طَالِبٍ مَا أَحَدٌ يُبْغِضُكَ اَلْأَ اَشْرَكْتَ فِي رَحِمِ أُمِّهِ وَ فِي وُلْدِهِ فَقَالَ لَهُ اَمَّا قَرَأْتَ كِتَابَ اَللَّه«وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا»(1) (2)

15-قالَ أبُو عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام مَن ماتَ مِنكُم عَلى أمرِنا هذا كانَ کَمَن استَشهَدَ مَعَ رَسُولِ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه.(3)

16-قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صلى الله عَلَيهِ وَآلِه«إِنَّ اَللَّهَ خَلَقَ قَضِيباً مِنْ نُورٍ فَعلّقه بِبُطْنَانِ عَرْشِهِ لاَ يَنَالُهُ إِلاَّ عَلى وَ مَنْ تَوَلاَّهُ مِنْ شِيعَتِهِ»(4)

ص: 260

شیطان گفت: بلی و در این بار نیز امام او را به زمین کوبیدند. شیطان گفت از روی سینه ی من برخیز تا تو را بشارت دهم. پس امام از روی او برخاستند و او گفت: هنگامیکه خداوند آدم عَلَیهِ السَّلام را آفرید ذریه ی او مانند ذر (ذرات) از پشتش خارج شدند پس پیمانشان را گرفت و فرمود: آیا من پروردگار شما نیستم؟ فرزندان آدم گفتند: بلی پس آنان را بر خودشان گواه گرفت. پس میثاق محمد و میثاق تو را گرفت پس صورت تو همه ی صورتها و روح تو همه ی ارواح را می شناسد و هیچ کس به تو نمی گوید محبت توهستم مگر آنکه او را می شناسی و هیچ کس به تو نمی گوید دشمن تو هستم مگر آنکه او را میشناسی شیطان گفت: بلند شو و با من کشتی بگیر.

امام فرمودند: برای بار سوم؟ عرض کرد: بلی. پس با او کشتی گرفته و عرق او را در آوردند در نهایت نیز او را به زمین کوبیدند در این حال شیطان گفت: ای علی بغض و کینه ی مرا نداشته باش از روی من بلند شو تا تو را بشارت دهم. امام می فرمایند بلی، بر می خیزم (در حالیکه من از تو بیزارم و تو را لعنت می کنم. شیطان گفت قسم به خدا ای پسر ابوطالب هیچکس دشمن تو نیست مگر آنکه من در رحم مادرش و در فرزندش شریک او هستم آیا کتاب خدا را نخوانده ای که «و در اموال و اولاد شریک آنها باش و به آنان وعده بده و شیطان وعده ای جز فریب و غرور به آنها نمی دهد»

15- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند هر کس از شما بر این امر ما بمیرد مانند کسی است که با رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه شهید شده باشد.

16- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: همانا خداوند شاخه ای از نور آفرید و آن را میان عرش خود آویزان کرد و جز علی و کسانی از شیعیانش که ولایت او را پذیرفته اند به آن دسترسی ندارند.

ص: 261

17- عَنْ أَبِي ذرٍ الغِفارِيِّ رَحمةُ اَللَّهِ عَلَيْهِ عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَآلِه أَنَّهُ قَالَ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ إِذَا كَانَ يَوْمُس اَلْقِيَامَةِ يُنَادَى مُنَادٍ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ تَعَالَى: أَيْنَ مُحِبُّوا عَلَى اِبْنِ أَبِي طَالِبٍ ؟فَيَقُومُ قَوْمٌ مِنَ الصَّالِحِينَ فَيُقَالُ لَهُمْ :يَا شِيعَةَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ خُذُوا بِأَيْدِي مَنْ شِئْتُمْ فَأَدْخِلُوهُمُ اَلْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ.

قَالَ: يَنْجُو بِشَفَاعَةِ رَجُلٍ مِنْ شِيعة على عَلَيْهِ السَّلاَمُ مِنْ أَهْلِ تِلْكَ الْعَرَصَاتِ أَلْفُ أَلْفِ رَجُل.(1)

18- عَنِ اَلصَّادِقِ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَأَعْدَاءٌ عَلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ هُمُ اَلْخَالِدُونَ فِي اَلنَّارِ وَ إِنْ كَانُوا فِي إِدْيَانِهِمْ عَلَى غَايَةِ اَلْوَرَعِ وَ اَلزُّهْدِ وَ اَلْعِبَادَةِ وَ اَلْمُؤْمِنُونَ بِعلىٍّ عليه السَّلاَمُ هُمُ اَلْخَالِدُونَ فِي الْجَنَّةِ وَ إِنْ كانُوا فِي أَعْمالِهِم [مُسيئَةً] عَلى ضِدِّ ذلِك.(2)

19- عَن بريد بْنِ مُعَاوِيَةَ اَلْعِجْلِيِّ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ إِذْ دَخَلَ عَلَيْهِ قَادِمٌ مِنْ خُرَاسَانَ مَا شيَا فَأَخْرَجَ رِجْلَيْهِ وَ قَدْ تَغَلَّفَتَا وَ قَالَ أَمَا وَ اَللَّهِ مَا جَاءَنِي مِنْ حَيْثُ جِئْتُ إِلاَّ حُبَّكُمْ أَهْلَ اَلْبَيْتِ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ اَللَّهِ لَوْ أَحَبَّنَا حَجَرٌ حَشَرَهُ اَللَّهُ مَعَنَا وَ هَلِ اَلدِّينُ إِلاَّ اَلْحُبُّ [إِنَّ اَللَّهَ يَقُولُ «قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ» و قال « يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ »وَ هَلِ اَلدِّينُ إِلاَّاَلْحُبُّ].(3)

20- عَنْ ربعِي بْنِ عبْداللهِ قَالَ قِيلَ لِأَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّا نُسَمَّى بِأَسْمَائِكُمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِكُمْ فَيَنْفَعُنَا ذَلِكَ ؟فَقَالَ اي وَ اَللَّهِ وَ هَلِ اَلدِّينُ إِلاَّ اَلْحُبُّ قَالَ اَللَّهُ«اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ .»(4)

ص: 262

17- ابوذر غفاری رضی الله عنه از رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه روایت می کند که به علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام فرمودند: یا امیرالمؤمنین، در روز قیامت از جانب خداوند متعال منادی ندا می کند: محبین علی بن ابی طالب کجا هستند؟ پس گروهی از صالحین بر می خیزند و به آنها گفته میشود: ای شیعیان علی بن ابی طالب دست هر که را می خواهید بگیرید و بدون هیچگونه حسابی با خود به بهشت ببرید. سپس فرمودند: با شفاعت هر یک از شیعیان على عَلَیهِ السَّلام هزار هزار نفر از اهل آن عرصات نجات می یابند.

18- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: دشمنان امیرمؤمنان على عَلَیهِ السَّلام جاودانه در آتش خواهند بود حتی اگر در دینشان، نهایت ورع و زهد و عبادت را داشته باشند و آنانکه به على عَلَیهِ السَّلام ایمان دارند جاودانه در بهشت هستند حتی اگر در اعمالشان (گناهی) بر ضد آن باشد.

19- بریدبن معاویه عجلی گوید: نزد امام باقرعَلَیهِ السَّلام بودم که مردی پیاده از خراسان به محضر امام مشرف شد. پاهایش را از کفش خارج ساخت و در اینحال نمایان شد که از شدت سختی راه و پیاده روی طولانی پاهایش پوست انداخته است. پس به امام عَلَیهِ السَّلام عرض کرد: قسم به خدا چیزی جز محبت شما اهل بیت مرا از جایی که آمده ام (پیاده) به اینجا نکشانده است. امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: قسم به خدا اگر سنگی ما را دوست بدارد خداوند او را با ما محشور می کند و آیا مگر دین چیزی جز حب و علاقه است. همانا خداوند می فرماید: «اگر خداوند را دوست دارید از من پیروی کنید تا خداوند شما را دوست بدارد» و همچنین فرموده: «کسانی را که به سمت آنها هجرت کنند، دوست دارند» و آیا دین غیر از حبّ است؟

20- ربعی بن عبدالله گوید به امام صادق عَلَیهِ السَّلام گفته شد: فدایت شوم ما به نام شما و پدرانتان نامگذاری می کنیم آیا به این وسیله نفعی به ما می رسد؟ فرمودند: بلی، قسم به خدا و آیا دین چیزی جز حب و علاقه است. خداوند فرموده: «اگر خداوند را دوست دارید از من پیامبر پیروی کنید تا خداوند شما را دوست بدارد و گناهانتان را بیامرزد».

ص: 263

فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ (واقعه /91)

ص: 264

فصل چهارم

انتظارات ائمه علیهم السلام از شیعیان و محبینشان(وظايف و صفات شیعیان)

ص: 265

ا- أوصافُ الشّيعَةِ فِي كَلامِ أميرِ المُؤمنينَ عَلَیهِ السَّلام

1- قَالَ نَوْفَلٌ لِأَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ صِفْ لِي شِيعَتَكَ قَالَ: فَبَكا لِذِكِر شِيعَتُهُ ثُمَّ قَالَ :شِيعَتِي وَ اَللَّهِ اَلْحُكَمَاءُ وَ اَلْعُلَمَاءُ بِاللَّهِ وَ دِينُهُ. أجلاء بَيْنَ عِبَادِهِ وَ أَيْضاً زُهَّادُهُ مَصَابِيحُ كُلِّ ظُلْمَةٍ وَ رَيْحانُ كُلِّ فَسيلٍ صُفْرُ اَلْوُجُوهِ مِنَ السَّهَرِ خُمْصُ الْبُطُونِ مِنَ الصِّيَامِ حَدْبُ الظُّهُورِ مِنَ الْقِيَامِ عُمْشُ الْعُيُونِ مِنَ الْبُكَاءِ وَ ذُبُلُ الشِّفَاهِ مِنَ الدُّعَاءِ يُعْرَفُ الزَّهَادَةُ فِي وُجُوهِهِمْ وَ اَلرُّهْبَانِيَّهُ مِن سَمْتِهِمْ لا يَسْتَبُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ خُلُقاً وَلا يَقْتَفُونَ مِنهُم أَثْرَأُ أَسْرَارُهُمْ مَأْمُونَةٌ وَ قُلُوبُهُمْ مَحْزُونَةٌ وَ أَنْفُسُهُم عَفِيفَةٌ وَ حَوائِجُهُم خَفِيفَةٌ .فَهُمُ الاكْياسُ لاَوْلِيَاءِهُمُ النُّجَبَاءُ الفُصَحاءُ وَهُم الاِوْرَعُونَ قَرَاراً بِدِينِهِمْ .اَنْ شَهِدُوا لَمْ يُعْرَفُوا وَ اَنْ غَابُوا لَمْ يُفْتَقَدُوا أُولَئِكَ شِيعَتِيَ الاَكْرَمُونَ وَ اِخْوانِي الاَطْيبُونُ اِلاِهاهُ شَوْقاً الى رُؤْيَتِهِم(1)

2- عَنْ علِى بْنِ اَلْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّد بنِ عَلِىٍّ عَلَيهِمُ السَّلاَمُ أَنَّهُمَا ذَكَرَا وَصِيَّةَ عَلِى عَلَيْهِ السَّلاَمُ الى أَنْ قَالاَ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ اُوصِيكَ يَا حَسَنُ وَ جَمِيعَ مَنْ حَضَرَنِي مِنْ أَهْلِ بَيْتي وَ وُلْدِي وَ شِيعَتِي بِتَقوى اللَّهِ ولا تَمُوتُنَّ الأ وَ أَنْتُم مُسْلِمُونَ واعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًاً وَلاَ تَفَرَّقُوا فَإنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَليه وَ آلِهِ يَقُولُ صَلاَحُ ذَاتِ اَلْبَيْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ اَلصَّلاَةِ وَ اَلصِّيَام.(2)

ص: 266

3- قال أميرُ المُؤمنينَ عَلَیهِ السَّلام یَا مَعْشَرَ شِیعَتِنَا وَ الْمُنْتَحِلِینَ مَوَدَّتَنَا إِیَّاکُمْ وَ أَصْحَابَ الرَّأْیِ فَإِنَّهُمْ أَعْدَاءُ السُّنَنِ تَفَلَّتَتْ مِنْهُمُ الْأَحَادِیثُ أَنْ یَحْفَظُوهَا وَ أَعْیَتْهُمُ السُّنَّةُ أَنْ یَعُوهَا فَاتَّخَذُوا عِبَادَ اللَّهِ خَوَلًا وَ مَالَهُ دُوَلًا فَذَلَّتْ لَهُمُ الرِّقَابُ وَ أَطَاعَهُمُ الْخَلْقُ أَشْبَاهُ الْکِلَابِ وَ نَازَعُوا الْحَقَّ أَهْلَهُ وَ تَمَثَّلُوا بِالْأَئِمَّةِ الصَّادِقِینَ وَ هُمْ مِنَ الْکُفَّارِ الْمَلاعِینِ فَسُئِلُوا عَمَّا لَا یَعْلَمُونَ فَأَنِفُوا أَنْ یَعْتَرِفُوا بِأَنَّهُمْ لَا یَعْلَمُونَ فَعَارَضُوا الدِّینَ بِآرَائِهِمْ فَضَلُّوا وَ أَضَلُّوا أَمَا لَوْ کَانَ الدِّینُ بِالْقِیَاسِ لَکَانَ بَاطِنُ الرِّجْلَیْنِ أَوْلَى بِالْمَسْحِ مِنْ ظَاهِرِهِمَا.(1)

4-عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ على عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عليْهِمُ السَّلامُ قَالَ قَالَ عَلَى لِمَوْلاَهُ نَوْفٍ اَلشَّامِيُّ وَ هُوَ مَعَهُ فِي اَلسَّطْحِ يَا نَوْفُ أُرَامِقُ أَمْ نَبهان قَالَ نَبْهَانُ أَرْمُقُكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ هَلْ تَدْرِي مَنْ شِيعَتِي قَالَ لاَ وَ اَللَّهِ قَالَ شِيعَتِي اَلذُّبُلُ اَلشِّفَاهِ الْخُمْصُ اَلْبُطُونِ الَّذِينَ تُعْرَفُ الرَّهْبَانِيَّةُ والرَّبَّانِيَّةُ فِي وُجُوهِهِمْ رُهبانٌ بِاللَّيْلِ اُسدُ بِالنَّهارِالَّذِينَ اِذا جَهَنَّمَ اَللَّيْلُ اِتَّزَرُوا عَلَى أَوْسَاطِهِمْ وَ اِرْتَدَوْا عَلَى أَطْرَافِهِمْ وَ صَفُّوا أَقْدَامَهُمْ وَ اِفْتَرَشُوا جِبَاهَهُمْ تَجرَّى دُمُوعُهُمْ عَلَى خُدُودِهِمْ يَجْأَرُونَ إِلَى اَللَّهِ فِي فَكَاكِ رِقَابِهِمْ وَ أَمَّا اَلنَّهَارَ فَحُلَمَاءُ عُلَمَاءُ كِرَامٌ نُجَبَاءُ أَبْرَارٌ أَتْقِيَاءُ يَانُوفُ شِيعَتِي اَلَّذِينَ اتَّخِذُوا الْأَرْضَ بِسَاطاً وَ الْمَاءَ طِيباً وَ الْقُرْآنُ شِعَاراً اِنْ شَهِدُوا لَمْ يُعْرَفُوا وَ اَنْ غَابُوا لَمْ يُفْتَقَدُوا شِيعَتَى اَلَّذِينَ فِي قُبُورِهِمْ يَتَزَاوَرُونَ وَ فِي أَمْوَالِهِمْ يَتَوَاسَوْنَ وَ فِي اَللَّهِ يَتَبادلُونَ يَا نَوْفُ دِرْهَمٌ وَ دِرْهَمٌ وَ ثَوْبٌ وَ ثَوْبٌ و الَاّ فَلَا شِيعَتِي مَنْ لَا يَهِرُّ هَرِيرَ الْكَلْبِ و لَايَطْمَعُ طَمَعَ الْغُرَابِ وَ لَمْ يَسْأَلِ النَّاسُ وَاِنٍ مَاتَ جُوعاً انْ رَأْيَ مَوْمِناً أَكْرَمَهُ وَانٍ رَأْيٌ فَاسِقا هَجَرَهُ هَؤُلاَءِ وَ اَللَّهِ يَا نَوْفُ شِيعَتِي شُرُورُهُمْ مَأْمُونَةٌ وَ قُلُوهُمْ مَحْزُونَةٌ وَ حَوَائِجُهُمْ خَفِيفَةٌ وَ أَنفُسُهُم عَفِيفَةٌ اختَلَفَ بِهِمُ الأبدانُ وَلَم تَختَلِفْ قُلوبُهُم

ص: 268

3- امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای شیعیان ما و ای کسانی که مدعی مودت و دوستی با ما هستید شما را از انسان های صاحب نظر (کسانی که مستقل از امام معصوم نظر میدهند) برحذر میدارم. همانا آنها دشمنان سنتها هستند آنها احادیث را حفظ نکرده و از نگاهداری سنتها عاجز بوده اند. آنهابندگان خدا را برده دانسته و مال ایشان را بین خویش دست به دست می کنند پس مردم برای آنها سر فرود می آورند و خلق از آنها چونان سگی اطاعت می کنند. ایشان با اهل حق نزاع می کنند و خود را به شکل پیشوایان صادق در می آورند در حالیکه آنها از کافران نفرین شده اند. پس هرگاه از چیزی که نمیدانند سؤال شوند از ابراز نادانی خود سرباز زده و نظریات خود را به دین عرضه می کنند در نتیجه آنان گمراهند و دیگران را نیز گمراه می کنند. بدانید اگر دین را با قیاس می توان استنباط کرد مسح کف پاها از مسح روی پا سزاوارتر بود. (یعنی اگر دین به عقل مستقل از وحی و امامت به دست می آمد باید در وضو کف پا را شست و مسح کرد زیرا آنجا آلوده تر است در حالیکه دین خدا فرموده است روی پا را مسح کنید.)

4- امام محمد بن على الباقر از پدرشان از جدشان عَلَیهِم ُالسَّلام نقل فرمودند که: امیرمؤمنان على عَلَیهِ السَّلام به نوف شامی که از موالیان ایشان بود و همراه ایشان در پشت بام منزل حضور داشت فرمودند: ای نوف خوابی یا بیدار؟ پاسخ داد: ای امیرمؤمنان بیدارم و مراقب احوال شما هستم. امام فرمودند: آیا میدانی شیعه ی من کیست؟ پاسخ داد به خدا سوگند که نمی دانم. امام فرمودند: شیعیان من لب خشکیده و گرسنه شکم هستند و در صورتشان عزلت و رهبانیت و ربانیت شناخته می شود در شب خلوت عبادت می گزینند و شیران روزند. آنان کسانی هستند که چون شب آنان را مخفی کند و فرا گیرد بارهای سنگین گناه را به دوش گذاشته و با گوشه ی چشم از خدا طلب گذشت می نمایند، و به نماز می ایستند و پیشانی خود را فرش قرار می دهند و اشکهایشان بر گونه ها روان می گردد و با تضرع و ناله از خداوند رهایی از آتش راطلب می کنند و اما در روز بردبار و عالم و اهل کرامت و نجابت و نیکی و تقوا هستند. ای نوف شیعیان من کسانی هستند که زمین را به عنوان فرش، و آب را، به عنوان عطر، و قرآن را به منزله ی شعار قرار داده اند. اگرحاضر باشند شناخته نمی شوند و اگر غایب باشند کسی آنها را جستجو نمی کند. شیعیان من کسانی هستند که در قبرهایشان به زیارت یکدیگر می روند و در اموالشان مواسات به خرج می دهند و در راه خداوند به یکدیگر بذل و بخشش می کنند. ای نوف ایشان هم در مال و حتی لباسشان با دیگران شریکند. شیعیان من چون سگ پارس نمی کنند و همچون کلاغ طمع نمی ورزند و حتی اگر از گرسنگی بمیرند از مردم درخواست نمی کنند. اگر مؤمنی را ببینند تکریم می کنند و اگر فاسقی را ببینند از او دوری می کنند. قسم به خدا شیعیان من به کسی شر نمی رسانند و قلبهایشان محزون و حاجاتشان اندک و نفوسشان عفیف و پاک است. بدنهای ایشان مختلف و از هم جدا ولی قلبهایشان یکی است.

ص: 269

قَالَ قُلْتُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ جَعَلَنِي اَللَّهُ فِدَاكَ أَيْنَ أَطْلُبُ هَؤُلاَءِ قَالَ فَقَالَ لِي فِي أَطْرَافِ اَلْأَرْضِ يَا نَوْفُ يَجِيءُ اَلنَّبِيُّ صَلَي اللهُ وَعَليهِ وَ آلِهِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ آخِذاً بِحُجْزَةِ رَبِّهِ جَلَّتْ أَسْمَاؤُهُ يُعْنَى بِحَبْلِ اَلدِّينِ وَ حُجْزَةِ الدِّينِ وَ أَنَا آخِذٌ بِحُجْزَتِهِ وَ أَهْلُ بَيْتِي آخِذُونَ بِحُجُزَّتِي وَ شِيعَتُنا آخِذُونَ بِحُجْزَتِنَا فَاِلي؟ أَيْنَ اِلى الْجَنَّةِ وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ قَالَهَا ثَلاثا(1)

5- عَنْ نَوْفٍ الْبُكَالِيِّ قَالَ عُرِضَتْ لى إِلَى أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ حَاجَةً فَاسْتَبَعْتُ اليه جُنْدَبَ بْنَ زُهَيْرٍ وَ الرَّبيعِ بْنِ خُثَيْمٍ وَ اِبْنَ أُخْتِهِ هَمَّامَ بْنَ عُبَادَةَ بْنِ خُثَيْمٍ وَ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْبَرَانِسِ فَأَقْبَلْنَا مُعْتَمِدِينَ لِقَاءَ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَلْفَيْنَا حِينَ خَرَجَ يَؤُمُّ المَسْجِدَ فَأفْضَى ونَحْنُ مَعَهُ الى نَفَرٍ مُبَدَّنِينَ قَدْ أَفَاضُوا فِي الأُحْدُوثَاتِ تَفَكُّهاً وَبَعْضُهُمْ يُلْهِي بَعْضاً فَلَمَا أَشْرَفَ لَهُمْ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَسْرِعُوا اِليه قِيَاماً فَسَلَّمُوا فَردَّ اَلتَّحِيَّةَ ثُمَّ قَالَ مَنِ الْقَوْمُ قَالُوا أُنَاسٌ مِنْ شِيعَتِكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ لَهُمْ خَيْراً ثُمَّ قَالَ يَا هؤلاَءِ مَالِي لاَ أَرَى فِيكُمْ سِمَةَ شِيعَتِنَا وَ حِلْيَةُ أَحِبَّتِنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ فَأَمْسَكَ اَلْقَوْمُ حَيَاءً قَالَ نَوْفٌ فَأَقْبَلَ عَلَيْهِ جُنْدَبٌ و الرَّبِيعُ فَقَالاَ مَا سَمَّه شِيعَتُكُم وَصَفْتُهُمْ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ فَتَثَاقَلَ عَنْ جَوَابِهِمَا وَقَالَ اِتَّقِيَا اَللَّهَ أَیُّها اَلرَّجُلاَنِ وَ أَحْسِنَّا ف «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَالَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ»(2)فَقَالَ هَمَّامُ بْنُ عُبَادَةَ وَ كانَ عابِداً مُجْتَهِداً أَسْأَلُكَ بِاَّلذِي أَكْرَمَكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ خَصَّكُمْ وَ حَبَاكُمْ وَ فَضَّلَكُمْ تَفْضِيلاً اَلْأَ أنبَأْتَنا بصِفةِ شِيّعَتِكُمْ فَقالَ لا تُقْسِم فَسَا نَبَئْكُمْ جَميعاً وَأخَذَ بِيَدِ همَّامٍ فَدَخَلَ المَسجِدَ فَسَبَّحَ رَكْعَتَيْن أَوْجَزَهُمَا و أَكْمَلَهَا وَ جَلَسَ وَ أَقْبَلَ عَلَيْنَا وَ حَفَّ القَوْمُ بِهِ فَحَمِدَ اللَّهَ وَأَثْنَى عَلَيْهِ وَ صَلَّى عَلَى النَّبِى صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه.

ص: 270

نوف عرض کرد: ای امیرمؤمنان، خداوند مرا فدای شما کند، آنان را کجا می توان یافت؟ امام فرمودند: آنان در گوشه و کنار زمین هستند، ای نوف پیامبر اکرم صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه در حالیکه دامن پروردگارش، یعنی ریسمان دین و دامن دین را گرفته اند، در روز قیامت تشریف می آورند و من نیز دامان او را و اهل بیت من دامان مرا و شیعیان من در شرایطی که دامان ما را گرفته اند وارد صحرای قیامت می گردند به نظر تو، به کجا خواهیم رفت بعد سه مرتبه فرمودند: به خدای کعبه به سوی بهشت روان می شویم.

5- نوف بکالی گوید نزد امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام حاجتی داشتم پس به همراهی جندب بن زهير و ربیع بن خثيم و پسر خواهرش، همام بن عبادہ بن خثیم که از اصحاب برانس (کسانی که در صدر اسلام جامه های بلند کلاه دار می پوشیدند) بود رفته و خواستم که ایشان را تا محضر امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام همراهی کنم. پس به امید ملاقات امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام حرکت کردیم و هنگامیکه امام به قصد مسجد از منزل خارج می شدند ایشان را یافتیم در این حال امام حرکت کردند و ما نیز در معیت ایشان به گروهی سالمند که در میان ساختمان ها حرکت می کردند، و بعضی از ایشان با دیگری مشغول شوخی و بازی بودند رسیدیم. پس هنگامیکه امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام به آنها رسیدند نزد آن حضرت شتافته و سلام کردند. پس امام جواب سلام آنها را داده و سپس فرمودند: شما از کدام گروه و دسته هستید؟ گفتند: ای امیرمؤمنان، گروهی از شیعیان شما هستند. امام به آنها فرمودند خیر است، سپس خطاب کردند: ای جماعت چرا من نشانه ی شیعیانمان و زیور محبينمان را در شما نمی بینم. پس آن جماعت از روی خجالت زبان به کام گرفتند و سخنی نگفتند. نوف گوید جندب و ربیع رو به حضرت کرده و گفتند: نشانه ی شیعیان شما و صفات ایشان چیست؟ امام از پاسخ به اصل سؤال طفره رفته و خطاب به آن دو فرمودند: تقوای الهی پیشه کنید و نیکوکار باشید. «همانا خداوند با متقین و نیکوکاران است» پس همام بن عباده که مردی عابد و کوشا بود گفت: شما را به کسیکه شما خاندان را گرامی داشته و مخصوص گردانیده و محبوب قرار داده و به طور خاص فضیلت و برتری بخشیده است قسم می دهم که ما را بر صفات شیعیان خودآگاه نمائید. امام فرمودند: قسم نده زیرا که همه ی شما را آگاه خواهم نمود، و دست همام را گرفتند و داخل مسجد شدند و تسبیح خدا گفته و دو رکعت نماز، با اختصار ولی به نحو كمال به جا آورده و نشستند سپس رو به ما نموده و جمعیت مذکور به دور ایشان حلقه زدند. پس امام، خداوند را حمد و ثنا نمودند و بر پیامبر اکرم صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه درود فرستاده و فرمودند:

ص: 271

ثمّ قال أَمَّا بَعْدُ فانّ اللّه جَلَّ ثَناؤُهُ وَ تَقَدَّسَت أَسماؤُهُ خَلَقَ خَلقَهُ فَأَلْزَمَهُمْ عِبَادَتَهُ وَ كَلَّفَهُمْ طاعَتَهُ وَ قَسَمَ بَيْنَهُمْ مَعَايِشَهُمْ ووَضَعَهُمْ فِي الدُّنْيا بِحَيْثُ وَضَعَهُمْ وَ هُوَ في ذَلِكَ غِنًى عَنْهُمْ لا تَنْفَعُهُ طَاعَةُ مَنْ أَطاعَهُ ولا تَضُرَّهُ مَعصِيَةُ مَن عَصاهُ مِنْهُمْ لَكِنَّهُ عَلِمَ تَعَالِي قُصُورِهِمْ عَمَّا تَصْلُحُ عَلَيْهِ شُئُونُهُمْ وتَسْتَقِيمُ بِهِ دَهْمَاؤُهُمْ فِي عَاجِلِهِمْ وَ آجِلِهِمْ فَارْتَبَطَهُمْ بِاِذْنِهِ فِي أَمْرِهِ وَ نَهْيِهِ فَأَمْرَهُمَ تَخْيِيراً وَ كَلَّفَهُمْ يَسِيراً وَ أَثَابَهُمْ كَثِيراً وَ أمازَ سُبْحانَهُ بِعَدْلِ حُكْمِهِ وَ حِكمَتِهِ بَيْنَ اَلْمُوجِفِ مِنْ أَنامِهِ اِلى مَرضاتِهِ وَ مَحَبَّتِهِ وَ بَيْنَ الْمُبْطِىءِ عَنْهَا فِي اَلْمُسْتَظْهِرِ عَلَى نِعْمَتِهِ مِنْهُمْ بِمَعْصِيَتِهِ فَذَلِك قَولُ اللّه عزّوجلّ «أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْيَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ»(1)ثُمَّ وَضَعَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ صَلواتُ الله عَلَيهِ يَدَهِ عَلَى مَنْكِبِ هَمَّامِ بْنِ عُبَادَةَ فَقَالَ أَلاَ مَنْ سَأَلَ عَن شِيعَةِ أهلِ البَيتِ الَّذِينَ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنهُمُ الرِّجسَ وَطَهَّرَهُمْ فِي كِتَابِهِ مَعَ نَبِيِّهِ تَطْهِيراً فَهُمُ الْعَارِفُونَ بِاللَّهِ اَلْعَامِلُونَ بِأَمْرِ اَللَّهِ أَهْلُ اَلْفَضَائِلِ وَ اَلْفَوَاضِلِ مَنْطِقُهُمُ اَلصَّوَابُ وَ ملْبسُهُم الإِقْتصادُ وَ مَشْيُهُمُ اَلتَّوَاضُعُ بَخَعُوا لِلَّهِ تَعَالَى بِطَاعَتِهِ وَ خَضَعُوا لَهُ بِعِبَادَتِهِ فَمَضَوْا غاضِّين أَبْصَارَهُمْ عَمَّا حَرَّمَ اَللَّهُ عَلَيْهِمْ وَاقِفِينَ أَسْمَاعَهُمْ عَلَى الْعِلْمِ بِدِينِهِم نَزَلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ في الْبَلاءِ کَاَلَّذِي نَزَلَتْ مِنْهُمْ فِي اَلرَّخَاءِ رِضًى عَنِ اَللَّهِ بِالْقَضَاءِ فَلَوْلاَ اَلْآجَالُ اَلَّتِي كَتَبَ اللّه لَهُمْ لَمْ تَسْتَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ شَوْقاً اِلى لِقاءِ اللَّهِ وَ اَلثَّوَابِ وَ خَوْفاً مِنَ اَلْعِقَابِ عَظُمَ اَلْخَالِقُ فِي أَنْفُسِهِمْ وَصَغَّرَ مَادُّونَهُ فِي أَعْيُنِهِمْ فَهُمْ وَالِجِنَّهُ كَمَنْ رَآهَا فَهُمْ عَلَى أَرَائِكِهَا مُتَّكَئُونٌ وَهُمٌ و النَّارُ كَمَنْ أُدْخِلَهَا فَهُمْ فِيهَا يُعَذُونَ قُلُوبُهُمْ مَحزُونَةٌ وَ شَرٌ وَهْمٍ مَأْمُونَةٌ وَ أَجْسَادُهُمْ نَحيفَةٌ وَ حَوائِجُهُم خَفِيفَةٌ و أَنفُسُهُمْ عَفِيفَةٌ ومَعونَتُهُم فِي الاسْلامِ عَظِيمَةٌ صَبَرُوا أَيَّاماً قَلِيلَةً فَأَعْقَبَتْهُمْ راحَةً طَويلَةً وتِجارَةٌ مُربِحَةٌ يَسَّرَهَا لَهُمْ رَبٌ كَرِيمٌ أناس أكياسٌ أَرَادَتْهُمُ اَلدُّنْيَا فَلَمْ يُرِيدُوهَا وَ طَلَبَتْهُمْ فَأَعْجَزُوهَا.

ص: 272

اما بعد، پس همانا خداوندی که ثنائش جلی است و اسماءش مقدس است مخلوقات را آفرید و آنان را به عبادت خود ملزم و بر طاعت خود مکلف نمود و بین آنها روزیشان را تقسیم فرمود و هر یک از آنها را در دنیا در جایگاه خود قرار داد، در حالیکه از همه ی آنها بی نیاز بود و اطاعت مطيعان برای او نفعی نداشت و معصیت گنهکاران ضرری به او نمی رساند. لیکن خداوند متعال به قصور آنها در چیزهایی که کارهایشان را اصلاح می کند و جماعت آنها را در دنیا و آخرت قوام و راستی می بخشد، آگاه است پس آنها را به اذن خویش با اوامر و نواهی اش مرتبط ساخت و آنها را در حالی که مختار بودند امر فرمود و آنها را به کارهای سهل و آسان مکلف نمود و پاداش بسیار به آنها عطا فرمود و خداوند سبحان به واسطه ی حکم عادلانه و حکیمانه اش، کسانی را که به سوی رضایت و محبت او شتاب می گیرند، از کسانی که به آن بی میلند و نعمات او را پشتوانه ی معاصی خداوند قرار می دهند، متمایز ساخت و این سخن خداوند عزوجل است که فرمود: «آیا کسانیکه مرتکب گناهان می شوند گمان می کنند آنان را مانند مؤمنین و صالحین قرار میدهیم؟ آیا می پندارند که زندگانی و مرگ این دو گروه یکسان است؟ چه بد حکم می کنند» سپس امیرمؤمنان، که درود خداوند بر او باد، دست مبارکشان را بر دوش همام بن عباده قرار داده و فرمودند: ای کسی که از شیعیان اهلبیتی که خداوند پلیدی را از ایشان محو نموده و آنان را با پیامبرش در کتابش به عنوان مطهرو پاک معرفی نموده است، سؤال نمودی، بدان که آنها به خداوند عارفند و به امر او عمل می کنند و اهل فضيلتها و کارهای نیک هستند، به صواب و حق سخن می گویند و میانه رو و متواضعند به اطاعت از خداوند متعال اقرار کرده و با عبادت خداوند برای او خضوع می نمایند چشمان خود را بر آنچه خداوند بر آنها حرام کرده فرو بسته و گذشتند و گوشهایشان را متوجه و وقف آموختن دینشان کردند، جانهایشان از دست ایشان آنگونه در بلا افتاده است که گویی یکی از ایشان در راحتی و گشایش قرار دارد. به قضای خداوند راضی هستند. اگر اجل مكتوبی که خداوند برایشان معین فرموده است نبود، به جهت اشتیاق آنها به ملاقات خداوند و پاداش الهی و ترس از عقاب، حتی یک لحظه روح آنها در جسمشان باقی نمی ماند. در نظر آنها خداوند، عظیم و غیر او کوچک و حقیر است. گویی آنان بهشت را دیده اندو بر تختهای آن تکیه زده اند. نگاه آنان به آتش دورخ مانند کسی است که داخل آن بوده و در آن عذاب شده است. قلب آنها محزون است و مردم از شر آنها در امان هستند. اجساد آنها لاغر و حاجات اندکی دارند، نفوس آنها با عفت است و انتفاع و طاعاتشان در اسلام عظیم است. مدت کوتاهی (در دنیا) صبر پیشه می کنند و در عوض به جزای آن که راحتی و آسایش طولانی خواهد بود خواهند رسید و این تجارت سودمندی است که پروردگار کریم برای آنها میتر ساخته است.

ص: 273

أَمَّا اللَّيْلَ فَصَافُّونَ أَقْدَامَهُمْ تَالُونَ لَاجَزَاءَ الْقُرْآنِ يُرَتِّلُونَهُ تَرْتِيلاً يَعِظُونَ أَنْفُسَهُمْ بِأَمْثالِهِ وَ يَسْتَشْفُونَ لِدائِهِمْ بِدَوائِهِ تَارَةً وَ تَارَةً مُفْتَرِشُون جِبَاهَهُمْ وَ أَكُفَّهُمْ وَ رُكَبَهُمْ وَ أَطْرَافَ أَقْدَامِهِمْ تَجرِى دُمُوعُهُمْ عَلَى خُدُودِهِمْ يُمَجِّدُونَ جَبَّاراً عَظِيماً وَ يَجْأَرُونَ اِليهِ جلَّ جَلاَلُهُ فِي فَكَاكِ رِقَابِهِم هَذَا لَيْلُهُمْ فَأَمَّا اَلنَّهَارَ فَحُلَمَاءُ عُلَمَاءُ بَرَرَةٌ أتقِياءُ بَراهُمْ خَوْفُ بَارِيهِمْ فَهُمْ أَمْثالُ الْقِداحِ يَحْسَبُهُمُ النَّاظِرُ اليهِمَّ مَرْضِيٌ وَ مَا بِالْقَوْمِ مِنْ مَرَضٍ أو قَدْ خُولِطُوا وَقَد خالَطَ القَومَ مِن عَظَمَةِ رَبِّهِمْ وشِدَّةِ سُلطانِهِ أَمرٌ عَظيمٌ طَاشَتْ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَ ذَهَلَتْ مِنْهُ عُقُولُهُمْ اِذا اِسْتَقَامُوا مِنْ ذَلِكَ بادَرُوا إِلَى اَللَّهِ تَعَالَى بِالْأَعْمَالِ الزَّكِيَّةِ لا يَرضَوْنَ لَهُ بِالْقَلِيلِ ولاَيَسْتَكْثِرُونَ لَهُ الْجَزِيلَ فَهُمْ لِأَنْفُسِهِمْ مُتَّهِمونَ وَ مِنْ أَعْمَالِهِمْ مُشْفِقُونَ إِنْ زُكِّيَ أَحَدُهُمْ خَافَ مِمَّا يَقُولُونَ وَقَالَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْ غَيْرِى وَ رَبِّي أَعْلَمُ بِي اللّهُمَّ لا تُؤَاخِذْنِي بِمَا يَقُولُونَ وَاجْعَلني خَيراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْلِي مَالاً يَعْلَمُونَ فَاِنَّكَ عَلاَّمُ اَلْغُيُوبِ وَ سَاتِرُ اَلْعُيُوبِ هَذَا وَ مِنْ عَلاَمَةِ أَحَدِهِمْ أَنْ تَرَى لَهُ قُوَّةً فِي دِينٍ وَ حَزْماً فِي لِينٍ وَ اِيمَاناً فِي يَقِينٍ وَ حِرْصاً عَلَى عِلْمٍ وَ فَهْماً فِي فِقْهٍ وَ عِلْماً فِي حِلْمٍ وَ كَيْساً فِي رِفْقٍ وَ قَصْداً فِي غِنًى وَ تَجَمُّلاً في فاقَةٍ وَ صَبراً في شِدَّةٍ وخُشُوعاً فِي عِبَادَةٍ ورَحْمَةً لِلْمَجْهُودِ و اعْطَاءً فِي حَقٍ وَ رِفْقاً فِي كَسْبٍ وَطْلَباً فِي حَلَالٍ و تَعَفُّفاً فِي طَمَعٍ وَ طَمَعاً فِي غَيْرِ طَبَعٍ «أَيْ دَنَسٍ» وَ نَشَاطاً فِي هَدْيٍ وَ اِعْتِصَاماً فِي شَهْوَةٍ وَ بِرّاً فِي اِسْتِقَامَةٍ لاَ يَغُرُّهُ مَا جَهِلَهُ وَ لاَ يَدَعُ اِحصاءَ مَا عَمِلَهُ يَسْتَبْطِىء نَفْسَهُ في العَمَلِ وَ هُوَ مِن صالِحِ عَمَلِهِ عَلَى وَجَلٍ يُصْبِحُ وَ شُغُلُهُ الذِّكْرُ وَ يُمْسِي وَ هَمُّهُ الشُّكرُ يَبِيتُ حَذِراً مِنْ سِنَةِ الْغَفْلَةِ وَ يُصْبِحُ فَرِحاً لِمَا أَصَابَ مِنَ الْفَضْلِ وَ الرَّحْمَةِ إِنِ اِسْتَصْعَبَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ فِيمَا تَكْرَهُ لَمْ يُعْطِهَا سُؤْلَهَا فِيما اليه تَشْرَه،

ص: 274

ایشان مردمانی زیرکند دنیا خود را به آنها عرضه می کند امّا آن را نمی گزینند، دنیا آنها را طلب می کند امّا آنها آن را نا امید می کنند (عاجز می کنند) و امّا وصف آنها در شب چنین است: به نماز می ایستند، و گاهی اجزاء قرآن را به صورت ترتیل (آیه آیه و با تأنی) تلاوت می کنند و با مثلهای آن خود را موعظه می کنند و آن را داروی شفابخش دردهای خود قرار میدهند، و گاهی به سجده می روند و اشکشان بر گونه هایشان روان می گردد. خداوند جبار و عظیم را تمجید می کنند و به خداوند بلند مرتبه در رهایی از آتش پناه می برند، شب آنها چنین است، اما در روز اهل علم، نیکی و تقوا هستند ترس از خالقشان آنها را بیم ناک کرده است، آنان مانند تیر نتراشیده، لاغر و رنجورند و هر که به آنها نظر میکند آنان را مریض می پندارد در حالیکه هیچ مرضی ندارند و یا آنها را دیوانه می پندارند در حالیکه عظمت پروردگار و شدت سلطنتش، عقل را از سر آنها پرانده است امر عظیمی است که به خاطر آن قلبهای آنها سبک عقل شده است و عقلشان را از یادشان برده است پس هنگامیکه از این مدهوشی خارج شوند با انجام اعمال خالصانه به سوی خداوند متعال شتاب می گیرند و به اعمال اندک راضی نمی شوند و اعمال بسیار را زیاد نمی پندارند، آنان همواره خود را متهم می کنند و از اعمالشان بیمناکند. اگر یکی از آنها ستوده شود از آنچه می گویند می ترسد و می گوید من خود را بهتر از دیگران میشناسم و پروردگارم به من داناتر است، بار خدایا مرا به آنچه می گویند مؤاخذه نکن و از آنچه می پندارند بهتر قرار بده و آنچه را در باره ی من نمی دانند بیامرز، همانا تو دانای نهان ها و پوشاننده ی عیب ها هستی. آری از علائم آنها، قوت و توانایی در دین، استواری همراه با رفق و نرمی، ایمان با یقین، حرص بر علم، فهم همراه با فقه (تیز بینی در دین)، علم با حلم و بردباری، زیرکی همراه با لطف و محبّت، میانه روی به هنگام ثروت و غنی، بخشش به هنگام فقر و نداری و مخفی نگاه داشتن فقر، صبر در سختی، عبادت خاشعانه، غایت و نهایت رحمت و بخشش و عطا کردن به جا و به حق، رفق و لطف در کسب و کار، طلب روزی حلال، تعفّف و پاکدامنی هنگام طمع ورزیدن، طمع داشتن در چیزهای پاک و طیّب، نشاط در هدایت، عصمت و پاکی در شهوت، نیکوکاری همراه با استقامت و مداومت است. و آنچه را که نمیداند موجب فریب او نمی شود، شمارش اعمال خود را ترک نمی کند، نفس خود را در انجام اعمال (نیک) کاهل و تنبل می شمارند و از اعمال صالح خود نیز بیمناکند، شبها به ذکر خدا مشغولند، و روزها شکر خدا را می گویند، شب را در حالی به صبح میرساند که از غفلت از خدا ترسان است و در حالی صبح می کند که از فضل و رحمت خداوند که به او رسیده است شادمان است، اگر نفسش درطلب چیزی

ص: 275

رَغْبَتُهُ فِيمَا يَبْقَى وَ زَهَادَتُهُ فِيما يَفْني قَدْ قَرَنَ العمَلَ بِالْعِلْمِ وَ العِلْمَ بِالْحِلْمِ يَظَلُّ دائِماً نَشَاطُهُ بَعِيداً كَسَلُهُ قَرِيباً أَمَلُهُ قَلِيلاً زَلَلُهُ مُتَوَقِّعاً أَجَلُهُ خَاشِعاً قَلْبُهُ ذَاكِراً رَبَّهُ قانِعة نَفسُهُ عازِباً جَهلَهُ مُحْرِزاً دِينَهُ مَيِّتاً دَاؤُهُ كَاظِماً غَيْظَهُ صَافِياً خُلُقُهُ آمِناً مِنْهُ جَارُهُ سَهْلاً أَمْرُهُ مَعْدُوماً كِبرُهُ بَيِّناً صَبْرُهُ كَثِيراً ذِكْرُهُ لا يَعْمَلُ شَيْئاً مِنَ الخَيْرِ رِئَاءً ولايَتْرُكُهُ حَيَاءً الخَيْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ و الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ إِنْ كَانَ بَيْنَ اَلْغَافِلِينَ كُتِبَ فِي الذَّاكِرِينَ وَ اَنْ كَانَ مَعَ اَلذَّاكِرِينَ لَمْ يُكْتَبْ مِنَ اَلْغَافِلِينَ يَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَهُ وَ يُعْطَى مَنْ حَرَمَهُ وَ يَصِلُ مَنْ قَطَعَهُ قَريبٌ مَعروفُهُ صَادِقٌ قَوْلُهُ حَسَنٌ فِعلُهُ مُقبِلٌ خَيرُهُ مُدْبِرٌ شَرُّهُ غَائِبٌ مَكْرُهُ فِي اَلزَّلاَزِلِ وَقُورٌ وَ فِي اَلْمَكَارِهِ صَبُورٌ وَ فِي اَلرَّخَاءِ شَكُورٌ لاَ يَحِيفُ عَلَى مَنْ يُبْغِضُ وَ لاَ يَأْثَمُ فِيمَنْ يُحِبُّ وَلَا وَ يُدْعى مَا لَيْسَ لَهُ وَ لايَجحَدُ ما عَلَيْهِ يَعْتَرِفُ بِالحَقِّ قَبلَ أَنْ يُشْهَدَ بِهِ عَلَيْهِ لا يُضِيعُ مَا اسْتَحْفَظَهُ وَلاَ يُنَابِزُ بِالألْقَابِ لا يَبْغِي عَلَى أَحَدٍ وَلا يَغلِبُهُ الحَسَدُ وَ لَايُضَارُّ بِالجارِ وَ لَاوَ يَشْمَتُ بِالْمُصَابِ مُؤَدٍ لِلامَانَاتِ عَامِلٌ بِالطَّاعَاتِ سَرِيعٌ الى اَلْخَيْرَاتِ.

بَطِيءٌ عَنِ الْمُنْكَراتِ يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَفْعَلُهُ وَ يَنْهَى عَنِ اَلْمُنْكَرِ وَ يَجْتَنِبُهُ لا يَدْخُلُ فِي الأمورِ بِجَهْلٍ ولا يَخْرُجُ مِنَ الحَقِّ بِعَجْزٍ اِن صَمَتَ لَمْ يُعْيِهِ الصَّمتُ وإن نَطَقَ لَم يَعْيهِ اللَّفظُ وَ إِنْ ضَحِكَ لَمْ يَعلُ بِهِ صَوْتُهُ قَانِعٌ بِالَّذي قُدِّرَ لَهُ لا يَجْمَحُ بِهِ الغَيظُ وَلا يَغْلِبُهُ الْهَوى وَلا يَقْهَرُهُ الشُّحُّ يُخالِطُ النَّاسَ بِعِلمٍ وَ يُفَارِقُهُم بِسِلْمٍ يَتَكَلَّمُ لِيَغْنَمَ وَ يَسأل لِيَفْهَم،

ص: 276

که زشت است بر او سخت گیری کند، خواسته اش را برآورده نمی کند، به چیزهای باقی مشتاق و به چیزهای فانی و از دست رفتنی بی میل است. به آنچه عالم است عمل می کند و علم را قرین حلم کرده است، نشاط او دائمی است و کسالت از او دور است، آرزوهایش قریب و دست یافتنی است، لغزشش اندک است، در انتظار مرگ و اجل خود بوده و قلبش خاشع است. پروردگارش را ذکر و یاد می کند، نفسش قانع است، جاهل نیست و از دین خود محافظت می کند، دردها و عیوبش مرده است، خشم خود را فرو می برد، اخلاقش با صفاست، همسایه اش از او در امان است، کارش آسان است و کبر و خود بزرگ بینی ندارد، صبر او آشکار و بسیار اهل ذکر است، هیچ کار خیری را از روی ریا انجام نمی دهد و به خاطر حیاء ترک نمی کند. انجام عمل خیر توسط او مورد انتظار است و از انجام عمل شر توسط او همه در امانند. اگر در بین انسانهای غافل باشد نام او در گروه ذاکرین نوشته می شود و اگر همراه ذاکرین باشد نام او در غافلین نوشته نمی شود. کسی را که به او ظلم کرده است عفو می کند و به کسی که او را محروم کرده است عطا و بخشش می کند و با کسی که با او قطع رابطه کرده صله رحم می نماید. کار نیک او قریب و نزدیک، و سخن او راست و عمل او نیک است، خیر از جانب او روی می آورد و شر او پشت می کند (یعنی شرش به کسی نمی رسد) و اهل مکر و نیرنگ نیست، در بلاها باوقار، در سختی ها و مکاره صبور و در گشایش و راحتی شاکر است بر کسیکه مبغوض (دشمن) اوست ظلم نمی کند و در مورد کسی که دوستدار اوست به گناه نمی افتد. آنچه را که متعلق به او نیست ادعا نمی کند، آنچه را که بر ضد او باشد انکار نمی کند، قبل از آنکه بر علیه او شهادت داده شود خود به حقیقت اعتراف می کند، آنچه را که حفاظتش را پذیرفته است ضایع نمی کند با لقبهای (زشت) کسی را نمی نامد، بر هیچکس ستم نمی کند و حسد بر او غالب نمی شود، به همسایه ضرر نمی رساند و یا در بلایی که به دیگران می رسد شادی نمی کند، امانتها را ادا می کند و به اطاعت از( خداوند) عمل می کند، به سوی خیرات می شتابد، از کارهای زشت روی گردان است، امر به معروف می کند و خود نیز انجام می دهد، نهی از منکر می کند و خود نیز اجتناب می کند، با جهل و نادانی در کارها دخالت نمی کند و از حق با ناتوانی دست برنمی دارد، وقتی (از روی تکلیف) سکوت می کند از ساکت بودن خسته و عاجز نمی شود و هنگامیکه (از روی تکلیف) سخن می گوید، از سخن گفتن خسته و عاجز نمی شود، اگر بخندد صدای خنده اش بلند نمی شود، به آنچه برایش مقدّر شده قانع است، غیظ و کینه بر او غلبه نمی کند و هوای (نفس) بر او غالب نمی شود و حرص، او را مغلوب نمی سازد، با علم با مردم معاشرت می کند و با سلم و دوستی از آنها جدا می شود.

ص: 277

نَفْسُهُ مِنْهُ فِي عَنَاءٍ وَ اَلنَّاسُ مِنْهُ فِي رَاحَةٍ أَراحَ النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ وَ أَتْعَبَها لآِخِرَتِهِ ان بُغِيَ عَلَيْهِ صَبَرَ لِيَكونَ اَللَّهُ هُوَ اَلْمُنْتَصِرَ لَهُ يَقْتَدِي بِمَنْ سَلَفَ مِنْ أَهْلِ اَلْخَيْرِ قَبلَهُ فَهُوَ قُدْوَةٌ لِمَنْ خَلَفَ مِنْ طَالِبِ اَلْبِرِّ بَعْدَهُ أُولَئِكَ عُمَّالُ اَللَّهِ وَ مَطايَا أَمرِهِ وَ طاعَتِهِ وَ سُرُجُ أَرْضِهِ وَبَرِيَّتِهِ أُولَئِكَ شِيعَتُنا وَ أَحِبَّتُنَا وَ مِنَّا وَ مَعَنَا أَلاَهَا شَوْقاً اِلَيهِم فَصَاحَ هَمَّامُ بْنُ عبادَة صَيْحَةً وَقَعَ مَغْشِيّاً عَلَيْهِ فَحَرَّكُوهُ فاذا هُوَ قَدْ فَارَقَ اَلدُّنْيَا رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ فَاسْتَعْبَرَ الرَّبِيعُ بَاكِياً وَقَالَ لَاَسَرْعَ مَا أَوْدَتْ مَوْعِظَتُكَ يا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ بِابْنِ أَخِي وَ لَودِدْتُ لَوْ انِّي بِمَكَانِهِ فَقَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ هَكَذَا تَصْنَعُ اَلْمَوَاعِظُ اَلْبَالِغَةُ بِأَهْلِهَا أَمَا وَاللَّهِ لَقَدْ كُنْتُ أَخَافُهَا عَلَيْهِ فَقَالَ لَهُ قَائِلٌ فَمَا بَالُكَ أَنْتَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فقالَ وَيْحَكَ اِنْ لِكُلِّ وَاحِدَ أجِلا لَنْ يَعْدُوَهُ وَ سَبَباً لَنْ يُجَاوِزَهُ فَمَهْلاً لاَ تَعْدِلْهَا فَانَّمَا نَفَثَهَا عَلَى لِسَانِكَ اَلشَّيْطَانُ قَالَ فَصَلَّى عَلَيْهِ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَشِيَّةَ ذلِكَ اليَومِ وَ شَهِدَ جَنازَتَهُ وَنَحنُ مَعَهُ.(1)

6-عَنْ أَمِيرِ اَلْمُومِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيهِ السَّلامُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ يَا عَلَى كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يُحِبُّنِي وَ يُبْغِضُكَ يَا عَلَى أَنَّهُ اِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ نَادَى مُنادٍمن بُطْنَانِ اَلْعَرْشِ أَيْنَ مُحِبُّو علَى مَنْ يُحِبُّه؟ أَيْنَ اَلْمُتَحَابُّونَ فِي اَللَّهِ ؟أَيْنَ اَلْمُتَبَاذِلُونَ فِي اَللَّهِ ؟أَيْنَ اَلْمُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ ؟أَيْنَ اَلَّذِينَ جَفَّتْ أَلْسِنَتُهُمْ مِنَ الْعَطَشِ؟ أَينَ الَّذِينَ يُصِلُّونَ بِاللَّيَالِي وَ النَّاسُ نِيَامٌ ؟أَيْنَ اَلَّذِينَ يَبْكُونَ مِنْ خَشْيَةِ اَللَّهِ« لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ»(2)؟ أَيْنَ رُفَقَاءُ النَّبِيِّ مُحَمَّدٍ صلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ آمَنُواوَ قَرُّوا عَيْناً «ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ.»(3)»(4)

ص: 278

برای بهره و استفاده سخن می گوید و برای درک و فهم سؤال می کند، نفس خود را به سختی می اندازد و مردم از او در راحتی هستند. مردم را از نفس خود، راحت کرده است و برای آخرت خود، نفسش را به سختی می اندازد، اگر بر او ستم شود صبر می کند تا خداوند او را پیروز گرداند، به پشینیانی که اهل خیر بوده اند اقتدا می کند و او برای آیندگانی که طالب نیکی باشند پیشوا و مقتدا است. آنان عمال خداوند و مرکب های امر او و طاعت او و چراغ های برای زمین و برای مخلوقات او هستند، آنان شیعیان ما و محبین ما و از ما و همراه ما هستند. آه که چقدر مشتاق آنان هستم. پس همام بن عباده فریاد بلندی کشید و از هوش رفت و بر زمین افتاد، او را تکان دادندولی او، که رحمت خداوند بر او باد، از دنیا رفته بود. پس ربیع در حالیکه گریه می کرد عرض کرد: چه سریع موعظه ی شما به پسر برادرم اثر کرد ای امیرمؤمنان. هر آینه دوست داشتم ای کاش من به جای او بودم. پس امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام فرمودند: آری موعظه های بلیغ (برآمده از جان) اینچنین به اهل آن اثر می کند. بدان که قسم به خداوند این موضوعی بود که به واسطه ی آن بر همام بیمناک بودم. پس گوینده ی (بی ادبی) به امام به خاطر ایراد این خطبه اعتراض کرد و گفت: پس چرا با خود شما چنین نکرد؟ پس امام فرمودند: وای بر تو، همانا هر کسی اجل و سبب مرگ مشخصی دارد که از آن تجاوز نمی کند پس درنگ کن و دیگر تکرار نکن، زیرا این سخن را شیطان بر زبان تو جاری کرد. پس امام عَلَیهِ السَّلام در حالیکه ، همراه او بودیم در غروب آن روز بر جنازه ی او حاضر شدند و نماز خواندند.

6- امیرمؤمنان علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام فرمودند: رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: ای علی آنکه بگوید مرا دوست دارد ولی دشمن تو باشد دروغ می گوید، همانا در روز قیامت منادی از وسط عرش ندا می کند: کجایند کسانی که على عَلَیهِ السَّلام را دوست داشته و او نیز ایشان را دوست می دارد؟ کجایند کسانیکه به خاطر خدا به یکدیگر محبت می کنند؟ کجایند کسانیکه به خاطر خداوند به یکدیگر بذل و بخشش می کنند؟ کجایند کسانیکه دیگران را بر خود مقدم می دارند و ایثار می کنند؟ کجایند کسانیکه زبانهایشان از شدت تشنگی خشک شده است؟ کجایند کسانی که در شب نماز می خوانند در حالیکه مردم در خوابند؟ کجایند کسانیکه از ترس خداوند گریه می کنند «نه ترسی بر شماست و نه شما محزونید» کجایند رفیقان پیامبر، حضرت محمد الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه؟ که ایمان آوردند و چشمانشان روشن است «در بهشت شما و همسرانتان شادمان داخل شوید و از نعمات استفاده کنید».

ص: 279

2-أوصافُ الشّيعَةِ فِي مَنظَر عَلىَّ بنِ الحُسَينِ عَلَیهِ السَّلام

1- عَنِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ كَانَ عَلَى بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ قَاعِداً فِي بَيْتِهِ اِذْ قَرَعَ قَوْمٌ عَلَيْهِمُ اَلْبَابَ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا جَارِيَةُ اُنْظُرِي مَنْ بِالْبَابِ فَقَالُوا: قَوْمٌ مِنْ شِيعَتِكَ فَوَثَبَ عَجلاً حَتَّى كَادَ أَنْ يَقَعَ فَلَمَّا فَتَحَ البابَ ونَظَرَ اليْهم رَجَعَ فَقَالَ:كَذَبُوا فَأَيْنَ اَلسَّمْتُ فِي الْوُجُوهِ؟ اِينَ أَثَّرَ العِبَادَةِ؟ اَينَ سِيمَاءالسُّجُودِ؟ أَنَّمَا شِيعَتُنَا يُعْرَفُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَ شَعَثِهِمْ قَدْ قَرِحَتْ مِنْهُ الْآنَافُ و دَثَّرَتِ الْجِبَاهَ وَ اَلْمَسَاجِدَ خُمْصُ الْبُطُونِ ذُبُلُ الشِّفاهِ قَد هَيَّجَت الْعِبَادَةُ وُجُوهَهُمْ وَأخلَقَ سَهَرَ اللَّيالي وَ قَطْعُ الْهَوَاجِرِ جُثَّتَهُمُ الْمُسَبِّحُونَ اِذا سَكَتَ النَّاسُ والمُصَلّونَ اِذَا نَامَ النَّاسُ والْمَحْزُونُونَ اِذا فَرِحُ النَّاس(1)

3- أوصافُ الشّيعَة فِي كلامِ أبِي جَعفَر مُحَمَّدِ بنِ عَلىّ عَلَیهِمَا السَّلامُ

1- عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي اَلْمِقْدَامِ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: يَا أَبَا اَلْمِقْدَامِ أَنَّمَا شِيعَةُ عَلَى عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ :اَلشَّاحِبُونَ النَّاحِلُونَ ،اَلذَّابِلُونَ .ذَابِلَةٌ شِفَاهُهُمْ ،خَمِيصَةٌ بُطُونُهُمْ مُتَغَيِّرَةٌ الْوانُهُمْ مُصْفَرَّةٌ وُجُوهُهُم اذا جَنَّهُمُ اَللَّيْلُ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ فِرَاشاً وَ اسْتَقْبَلُوا الْأَرْضَ بِجِبَاهِهِمْ كَثِيرٌ سُجُودُهُمْ كَثِيرَةٌ دُمُوعُهُمْ كَثِيرٌ دُعَاؤُهُمْ كَثِيرٌ بُكَاؤُهُمْ يَفْرَحُ اَلنَّاسُ وَهْمٌ مَحْزُونُونَ(2)

2- عَنْ جَابِرٍ قَالَ دَخَلْنَا عَلَى أَبِي جَعفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ نَحْنُ جَمَاعَةٌ بَعْدَ مَا قَضَيْنَا نُسُكَنَا فَوَدَّعْنَاهُ وَقُلْنَا لَهُ أَوْصِنَا يَا اِبْنَ رَسُولِ اللّه فَقَالَ لِيُعِنْ قَوِيُّكُمْ ضَعِيفَكُمْ ولْيَعْطِفْ غَنِيُّكُم عَلى فَقِيرِكُم وَ لْيَنْصَحِ الرَّجُلُ أَخَاهُ كَنُصْحِهِ لِنَفْسِهِ وَ اكْتُمُوا أَسْرَارَنَا وَلاَتَحْمِلوا النَّاسَ عَلَى أَعْنَاقِنَا وَ اُنْظُرُوا أَمْرَنَا وَ ما جاءَكُمْ عَنَّا فَاِنْ وَجَدْتُمُوهُ فِي اَلْقُرْآنِ مُوافِقاً فَخُذُوا بِهِ وَ اِنْ لَمْ تَجِدُوا مُوافِقاً فَرُدُّوهُ وَ اَنِ اِشْتَبَهَ الاَمْرُ عَلَيْكُمْ فَقِفُوا عِنْدَهُ وَ رُدُّوهُ الْيَنَا حَتَّى نَشْرَحَ لَكُمْ مِن

ص: 280

ذَلِكَ مَاشْرَحَ لَنَا فَاِذا كُنْتُمْ كَمَا أَوْصَيْنَاكُمْ وَ لَمْ تَعْدُوا الى غَيْرَهُ فَمَاتَ مِنْكُمْ مَيِّتٌ قَبْلَ أن يَخرُجَ قائِمُنا كَانَ شَهِيداً وَمَن أدرَكَ قائِمَنا فَقُتِلَ مَعَهُ كَانَ لَهُ أَجْرُ شَهِيدَيْنِ و مَن قَتَلَ بَينَ يَدَيهِ عَدُوّاً لَنا كانَ لَهُ أَجْرُ عِشْرِينَ شَهِيداً(1)

3- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ أَوْصَى لِبَعْضِ شِيعَتِهِ فَقَالَ يَا مَعْشَرَ شِيعَتِنَا اِسْمَعُوا وَ اِفْهَمُوا اِلَى أَنْ قَالَ وَ اجْتَمِعُوا عَلَى أُمُورِكُمْ وَلاَ تُدْخِلُوا غِشّاً وَ لاَ خِيَانَةً عَلَى أحَدٍ الى أَنْ قال وَلاَ عَمَلُكُم لِغَيْرِ رَبِّكُمْ ولا ايْمانَكُمْ و قَصْدُمُ لِغَيْرِ نَبِيِّكُم(2)

4-عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَليهِ السَّلامُ يَقولُ اِتَّقوا اللَّهَ وَاستَعِينُوا علَى مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِالْوَرَعِ وَ الاِجْتِهادِ فِي طَاعِهِ اَللَّهُ فَانٍ أَشَدَّ مَا يَكُونُ أَحَدُكُمْ اغْتِبَاطاً مَا هُوَ عَلَيْهِ لِوَقْد صارفي حَدِّ اَلْآخِرَةِ وَ اِنْقَطَعَتِ اَلدُّنْيَا عَنْهُ فاذا كَانَ فِي ذَلِكَ اَلْحَدِّ عَرَفَ أَنَّهُ قَدِ استقبَلَ اَلنَّعيمَ وَ اَلْكَرَامَةَ مِنَ اَللَّهِ وَ البُشْرَى بِالْجَنَّةِ وَ أَمِنَ مِمَّنْ كانَ يَخافُ وَ أَيْقَنَ أَنَّ الَّذِي كَانَ عَلَيْهِ هُوَ اَلْحَقُّ وَ أَنَّ مَنِ اَلْفَ دِينَهُ عَلَى بَاطِلٍ هَالِك(3)

4- ما يَنتَظِرُ الصَّادِقُ جَعفَرُ بنُ مُحَمَّد عَلَیهِمَا السَّلامُ مِن أشياعِهِ و مُحبيّهِ

1-عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ دَخَلَ عَلَيْهِ بَعْضُ أصحَابِهِ فَقَالَ لَهُ جُعِلتُ فِداكَ أَنّي وَ اللَّهِ أُحِبُّكَ وَأُحِبُّ مَن يُحِبُّكَ يا سَيِّدِي مَا أَكْثَرَ شِيعَتَكُمْ فَقَالَ لَهُ أذْكرُهُمْ فَقَالَ كَثِيرٌ فَقَالَ تُحْصِيهِمْ؟فَقَالَ هُمْ أَكْثَرُ مِنْ ذَلِكَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أمالَو كَمَلَتِ اَلْعِدَّةُ اَلْمَوْصُوفَةُ ثَلاَثَمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ كانَ الَّذي تُرِيدُونَ ولكِنْ شِيعَتَنا مَن لا يَعْدُو صَوْتُهُ سَمْعَهُ وَلا شَحْناؤُهُ بَدَنَهُ وَلا يَمدَحُ بِنَا غالِياً وَلا يُخاصِمَ لَنا والِياً وَلا يُجَالِسُ لَنَا عائِباً وَ لا يُحَدِّثُ لَنا ثالِباً وَ لا يُحِبُّ لَنا

ص: 282

و اگر امر بر شما مشتبه شد توقف کنید و آن را به ما باز گردانید تا آنگونه که به ما شرح داده اند برای شما شرح دهیم پس اگر همانطور که به شما سفارش کرده ایم باشید و به سوی غیر آن منحرف نشوید. هر یک از شما که قبل از ظهور قائم ما (حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف) بمیرد شهید است و هر که قائم ما را درک کند و در رکاب او کشته شود اجر دو شهید خواهد داشت و هر که در حضور او، دشمنی از ما را بکشد اجر بیست شهید را خواهد داشت.

3- امام باقر عَلَیهِ السَّلام به برخی از شیعیانشان سفارش فرمودند: ای شیعیان ما بشنوید و بفهمید. تا آنجا که فرمودند: بر امور تان مجتمع باشید و به هیچکس خیانت نکنید و وارد در غشّ (بدخواهی دیگران )نشوید. و همچنین فرمودند: جز برای خدا عمل نکنید. و ایمان و قصدتان برای کسی جز پیامبر تان نباشد.

4- محمد بن مسلم گفت: از امام باقر عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: تقوی الهی پیشه کنید و با ورع و اجتهاد و تلاش در کارهایتان بر اطاعت خداوند یاری بجوئید. پس همانا شدیدترین مواضعی که هر یک از شما در آن غبطه خواهد خورد، آنجا است که در محدوده ی آخرت قرار می گیرد و از دنیا جدا می گردد. پس اگر در این محدوده قرار بگیرد واضح می گردد که نعمتها و کرامت خداوندی به او روی کرده است و به بهشت بشارت داده میشود و از آنچه که ترسان بود، امان يافته است و یقین می کند که آنچه که به آن معتقد بوده است حق است و آنکه مخالف دین او بوده است بر باطل است و هلاک می گردد.

مُبُغضَاً وَلا يُبغِضُ لَنا مُحِبّاً فَقُلْتُ فَكَيْفَ أَصْنَعُ بِهَذِهِ اَلشِّيعَةِ المختَلِفةِ اَلَّذِينَ يَقُولُونَ أَنَّهُمْ يَتَشَيَّعُونَ ؟فَقَالَ فِيهِمُ التَّمْيِيزُ وَ فِيهِمُ التَّمْحِيصُ وَ فِيهِمُ اَلتَّبْدِيلُ يَأْتِي عَلَيْهِمْ سِنُونَ تُفْنِيهِمْ وَ سُيُوفٌ تَقْتُلُهُمْ وَ إختلاف تُبَدِّدُهُمْ إِنَّمَا شِيعَتُنَا مَنْ لا يَهِرُّ هَريرَ الكَلبِ ولا يَطْمَعُ طَمَعَ الْغُرَابِ وَلا يَسأَلُ النَّاسَ بِكَفِّهِ وَ اَنْ ماتَ جُوعاً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَأَيْنَ أَطْلُبُ هؤلاَءِ اَلْمَوْصُوفِينَ بِهَذِهِ اَلصِّفَةِ فَقَالَ أَطْلُبُهُمْ فِي أَطْرَافِ الْأَرْضِ أُولَئِكَ الْخَشِنُ عَيْشُهُمْ الْمُنْتَقِلَةُ دارُهُمْ الَّذِينَ اِنْ شَهِدُوا لَمْ يُعْرَفُوا و اَنْ غَابُوا لَمْ يُفْتَقَدُوا وَ اَنْ مَرِضُوا لَمْ يُعَادُوا وَ اَنْ خَطَبُوا لَمْ يُزَوَّجُوا وَانِ مَاتُوا لَمْ يَشْهَدُوا أُولَئِكَ اَلَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ يَتَوَاسَوْنَ وَ فِي قُبُورِهِم يَتَزَاوَرُونَ ولا يَخْتَلِفُ أهْوَاؤُهُمْ وانِ اخْتَلَفَتْ بِهِمُ البُلْدانُ(1)

2-عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ الْكِنَانِيِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ اَنَّا نُعيَّرُ بِالْكُوفَةِ فَيُقَالُ لَنَا جَعفَرِيَّةُ قَالَ فَغَضِبَ أَبُو عَبدِالله عَلَيهِ السَّلاَم ثُمَّ قَالَ إِنَّ أَصْحَابَ جَعْفَرٍ مِنْكُمْ لَقَلِيلٌ أَنَّمَا أَصْحَابُ جَعفَرٍ مَنِ اشْتَدَّ وَرَعُهُ وَ عَمِلَ لِخالِقِهِ(2)

3-عَنِ الصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا اِبْنَ جُنْدَبٍ لَوْ أَنَّ شِيعَتَنَا اسْتَقَامُوا لَصَافَحَتْهُمُ الْمَلَائِكَةُ وَ لأظلّهم الغَمَامُ وَ لَأَشْرَقُوا نَهَاراً وَ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِن تَحْتِ أَرجُلِهِمْ ولَمَّا سَأَلُوا اللَّهَ شَيْئاً الاّ أعْطاهُم يَا اِبْنَ جُنْدَبٍ لَا تَقُلْ فِي الْمُذْنِبِينَ مِنْ أَهْلِ دَعْوَتِكُمُ الأَ خَيْراً وَاسْتَكِينُوا الَى اللَّهِ فِي تَوْفِيقِهِمْ وَ سَلُوا اَلتَّوْبَةَ لَهُمْ فَكُلُّ مَنْ قَصَدَنَا و وَالَانَا وَ لَمْ يُوَالِ عَدُوَّنَا وَ قَالَ مَا يَعْلَمُ وَ سَكَتَ عَمَّا لاَ يعلَمُ أو أشكَلَ عَلَيْهِ فَهُوَ فِي الْجَنَّةِ يَا ابنَ جُندَبٍ يَهْلِكُ المُتَّكِلُ عَلى عَمَلِهِ ولا يَنْجُو المُجْتَرِئٌ عَلَى الذُّنُوبِ اَلْوَاثِقُ بِرَحْمَةِ اَللَّهِ قُلْتُ فَمَنْ يَنْجُو قَالَ الَّذِينَ هُمْ بَيْنَ الرَّجَاءِ وَ اَلْخَوْفِ كَانَ قُلُوهُمْ فِي مِخْلَبِ طائرٍ شَوْقاً إِلَى الثَّوابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعَذابِ يا ابْنَ جُندَبٍ مَنْ سَرَّهُ أَن

ص: 284

پس عرض کردم: پس چه کنم با این گروهی که ادعای تشیع می کنند؟ امام فرمودند: در میان اینهائی که ادعای تشیع کرده و اینگونه نیستند اموری برای تمیز حق از باطل و طهارت آنها واقع خواهد شد. سال های قحطی برایشان مسلط می گردد و شمشیرهایی بر آنها حاکم می شود که آنها را به قتل می رساند و اختلافی در میان آنها رخ می دهد که آنان را متفرق می سازد. همانا شیعیان ما کسانی هستند که مانند سگها، پارس نکنند و مانند کلاغ طماع، طمعکار نباشند، و حتی اگر از گرسنگی بمیرند پیش مردم دست دراز نمی کنند. عرض کردم فدایتان شوم چنین کسانی را که توصیف فرمودید کجا می یابم؟

امام فرمودند: آنها را در گوشه و کنار زمین طلب کن. آنان کسانی هستند که زندگانی شان در سختی است و دائم در حال جابجایی و نقل مکان هستند، آنان کسانی هستند که اگر مشاهده شوند شناخته نمی شوند و اگر غایب باشند کسی سراغ آنها را نمی گیرد و اگر مریض شوند کسی به عیادت آنها نمی رود و اگر اراده ی همسر کنند کسی به همسری آنها در نمی آید و اگر بمیرند کسی بر جنازه ی آنها حاضر نمی شود، آنها کسانی هستند که در اموالشان مواسات و برادری را رعایت می کنند و در قبرهایشان زیارت می شوند، و در هر سرزمینی باشند آراء و اهوائشان تغییر نمی کند.

2- ابی صباح کنانی گوید به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کردم: در کوفه از ما عیب جویی می کنند و به ما جعفریه می گویند. پس امام صادق عَلَیهِ السَّلام برافروخته شده و فرمودند: همانا تعداد کمی از شما جزءاصحاب جعفر هستید، بی تردید اصحاب جعفر کسانی هستند که به شدت پرهیزگار بوده و صرفا برای آفریدگار خویش عمل می کنند.

3- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای پسر جندب اگر شیعیان ما (بر امر ولایت ما) استقامت کنند ملائک با آنها مصافحه کرده و ابرها بر آنها سایه می افکندند و در روز همچون خورشید (از جمال و حسن) می درخشیدند و از بالای سر و از زیر پایشان (روزی) می خوردند و هر چه از خداوند طلب می کردند خداوند به آنها عطا می فرمود. ای پسر جندب درباره ی گنهکارانی که چون شما در این مذهب می باشند نیکو سخن بگوئید و با خضوع از خداوند بخواهید که به آنها توفیق دهد و برای آنها درخواست توبه کنید زیرا هر کسی که ما را قصد کند و ولایت ما را بپذیرد و دشمن ما را دوست نداشته باشد و از روی علم سخن بگوید و از گفتن آنچه که نمیداند یا بر او مشکل است سکوت کند، در بهشت است. ای پسر جندب هر که به عمل خود تکیه کند هلاک می شود و هر که با اعتماد به رحمت خداوند، بر گناهان جری ومضر باشد نجات نمی یابد. عرض کردم: پس چه کسی نجات می یابد؟ امام فرمودند: کسانی نجات می یابند که بگونه ای بیم و امید و خوف و رجاء داشته باشند که گویی قلبشان در چنگال پرنده ای قرار دارد

ص: 285

يُزَوِّجُهُ اَللَّهُ اَلْحُورَ اَلْعِينَ وَ يَتَوَجَّهُ بِالنُّورِ فَلْيُدْخِلْ عَلَى أَخِيهِ اَلمُؤمِن اَلسُّرُورَ يَا اِبْنَ جُنْدَبٍ أَقِلَّ النَّوْمَ بِاللَّيْلِ وَ الكَلامُ بِالنَّهارِ فَمَا فِي الجَسَدِ شَيءٌ أَقَلُّ شُكْراً مِنَ الْعَيْنِ وَ اللِّسَانِ فَانٍ أُمَّ سُلَيْمانَ قَالَتْ لِسُلَيْمَانَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا بُنَیَّ اِيَّاكَ وَ النَّوْمِ فَاِنَّه يُفْقِرُكَ يَوْمَ يَحْتَاجُ النَّاسُ إِلَى أَعْمَالِهِمْ يَا اِبْنَ جُنْدَبٍ اِنَّ لِلشَّيْطَانِ مَصائِدَ يَصْطادُ بِهَا فَتَحَامَوْا شِبَاكَهُ وَ مَصَائِدَهُ قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اَللَّهِ وَمَا هَى قَالَ أَمَّا مَصَائِدُهُ فَصَدٌ عَنْ بِرِّ الاِخْوَان وَ أَمَّا شِبَاكُهُ فنَوْم عَنْ قَضَاءِ اَلصَّلَوَاتِ اَلَّتِي فَرَضَهَا اَللَّهُ. أَمَّا أَنَّهُ مَا يُعْبَدُ اَللَّهُ بِمِثْلِ نَقْلِ اَلْأَقْدَامِ إلى بِرِّ اَلاِخْوَانِ وَ زِيَارَتِهِمْ وَيْلٌ لِلسَّاهِينَ عَنِ اَلصَّلَوَاتِ النَّائِمِينَ فِي اَلْخَلَوَاتِ اَلْمُسْتَهْزِءِينَ بِاللَّهِ وَ آيَاتِهِ فِي اَلْفَتَرَاتِ «أُولَئِكَ»الذين « لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَلَا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ»(1)يَا اِبْنَ جُنْدَبٍ مَنْ أَصْبَحَ مَهْموماً لِسِوى فَكَاكِ رَقَبَتِهِ فَقَدْ هَوَّنَ عَلَيهِ الجَليلَ وَ رَغِبَ مِن رَبِّهِ في الرِّبحِ الْحَقِيرِ وَمَن غَشَّ أَخاهُ وَ حَقَّرَهُ وَ نَاوَاهُ جَعَلَ اَللَّهُ اَلنَّارَ مَأْوَاهُ وَ مَنْ حَسَدَ مُوْمِناً اِنْمَاثَ اَلْإِيمَانُ فِي قَلْبِهِ كَمَا يَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِي اَلْمَاءِ يَا ابْنَ جُنْدَبٍ الْمَاشِي فِي حَاجَةِ أَخِيهِ كَالسَّاعِي بَيْنَ الصَّفَا وَ المَروَةِ وَ قَاضِي حَاجَتِهِ كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ يَوْمَ بَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ مَا عَذَّبَ اَللَّهُ أُمَّةً الاّ عِنْدَ اِسْتَهَانَتِهِمْ بِحُقُوقِ فُقَرَاءِ اخْوَانِهِمْ يَا اِبْنَ جُندبٍ بَلِّغْ معاشرَ شيعتِنا و قُل لَهُمْ لاَ تَذْهَبَنَّ بِكُم الْمَذَاهِبُ فَوَ اللَّهِ لاَ تَنَالُ وَلاَ يَتَنَا الا بِالوَرَعِ وَ الْأَجْتِهَادِ فِي الدُّنْيَا وَ مُوَاسَاةِ اَلْإِخْوَانِ فِي اَللَّهِ وَ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ اَلنَّاسَ يَا اِبْنَ جُنْدَبٍ أنَّمَا شَيَّعُنَا يُعرَفُونَ بِخِصَالٍ شَتِّيَ بِالسَّخَاءِ وَ اَلْبَذْلِ لِلاِخِوَانِ وَ بِأَنْ يُصَلُّوا الْخَمْسِينَ لَيْلاً ونَهَاراً شِيعَتُنَا لا يَهِرُّونَ هَريرَ الْكَلْبِ ولا يَطْمَعُونَ طَمَعَ الْغُرَابِ ولا يُجَاوِرُونَ لَنَا عَدُوّاً وَلا يَسأَلونَ لَنا مُبْغِضاً وَلَوْ مَاتُوا جُوعاً شِيعَتُنَا لا يَأكُلونَ الجَرى وَلا يَمْسَحُونَ عَلَى الْخِقِّينِ وَ يُحَافِظُونَ عَلَى الزَّوَالِ وَ

ص: 286

و مشتاق ثواب و از عذاب ترسان باشند. ای پسر جندب هر که دوست دارد که خداوند حورالعین را به ترویج او در آورد و به نور صورت، آبرومند و وجیه شود، باید برادر مؤمنش را شاد کند. ای پسر جندب خواب شب و سخن گفتن در روز را کم کن، چرا که چشم و زبان کمتر از سایر اعضاء بدن شکر گزار (خداوند) هستند. همانا مادر سلیمان عَلَیهِ السَّلام به او گفت: ای پسرکم تو را از خواب بر حذر میدارم چرا که خواب تو را در روزی که مردم نیازمند اعمالشان هستند فقير و تهی دست می گذارد. ای پسر جندب همانا شیطان وسایل صیدی (تورهایی) دارد که با آنها صید و شکار می کند پس از تور و وسایل صیدش دوری و اجتناب کنید. عرض کردم: ای پسر رسول خدا تور و وسایل صید شیطان چیست؟ امام فرمودند: وسیله ی صید او آن است که شما را از نیکی کردن به برادران منع کند و تور او خوابی است که شما را از اداء نمازی که خداوند واجب فرموده است باز دارد. بدانید که خداوند به چیزی بهتر از گام برداشتن به سوی نیکی کردن به برادران و زیارت آنها پرستش و بندگی نشده است و وای بر کسانیکه نمار را سبک بشمارند و در خلوتها (بجای عبادت) بخوابند و خداوند و آیات او را به استهزاء و مسخره بگیرند «آنان» کسانی هستند که در آخرت هیچ بهره ای ندارند و خداوند در روز قیامت با آنها سخن نمی گوید و آنان را تزکیه نمی کند و عذاب دردناکی در انتظار آنان است» ای پسر جندب کسی که در اندوه چیزی جز رهایی گردنش (از آتش) شب را صبح کند پس امر بزرگی در نزد او سبک شمرده شده و او به جای پروردگاش، به سود بی ارزشی رغبت نموده است و هر که برادرش را بفریبد و او را تحقیر کرده و با او دشمنی کند خداوند آتش راجایگاه او قرار میدهد و هر که به مؤمنی حسد بورزد همانگونه که نمک در آب حل می شود ایمان در قلبش حل میشود و از بین می رود. ای پسر جندب کسی که جهت برآوردن حاجت برادرش حرکت کند مانند کسی است که در حال بجا آوردن سعی صفا و مروه است و کسیکه حاجت برادرش را برآورد مانند کسی است که در روز بدر و احد خونش در راه خدا ریخته شده است و خداوند هیچ امتی را عذاب نمی کند مگر هنگامیکه حقوق برادران فقیر خود را ناچیز و نادیده بگیرند. ای پسر جندب به شیعیان ما ابلاغ کن و بگو راههای متعدد، شما را گمراه نکند. قسم به خدا به ولایت ما جز با ورع و اجتهاد در دنیا و برابری و مساوات با برادران در راه خدا، نمی رسید. و کسی که به مردم ظلم کند از شیعیان ما نیست. ای پسر جندب همانا شیعیان ما صفات متعددی دارند: آنان اهل سخاوت و بخشش به برادران خود هستند، آنان در شب و روز پنجاه رکعت نماز می خوانند شیعیان ما مانند سگها پارس نمی کنند و مانند کلاغ طماع طمعکار نیستند، در مجاورت و همسایگی دشمن ما قرار نمی گیرند و حتی اگر از گرسنگی

ص: 287

لاَ يَشْرَبُونَ مُسْكِراً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فأَيْنَ أَطْلُبُهُمْ قَالَ عليهِ السَّلام عَلَى رُؤُوسِ اَلْجِبَالِ وَ أَطْرَافِ اَلْمُدُنِ وَ اِذَا دَخَلْتَ مَدِينَةً فَسَلْ عَمَّنْ لا يُجاوِرُهُم وَلا يُجاوِرُونَهُ فَذلِكَ مُؤمِنٌ كَمَا قالَ اللَّهُ«وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى»(1) وَ اَللَّهِ لَقَدْ كَانَ حَبِيبٌ النَّجَّارِ وَحْدَهُ يا ابْنَ جُنْدَبٍ كُلُّ الذُّنُوبِ مَغْفُورَةٌ سِوَى عُقوقِ أَهْلِ دَعْوَتِكَ وكُلُّ البِرِّ مَقبولٌ اِلاّ مَا كانَ رِئاءَ...الحَديثَ.(2)

4-قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا شِيعَةَ آلِ مُحَمَّدٍ اِنَّه لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يَملِكْ نَفسَهُ عِنْدَ الْغَضَبِ ولَمْ يُحْسِنْ صُحبَةَ مَن صَحِبَهُ وَمُرافَقَةَ مَن رافَقَهُ وَ مُصَالَحَةَ مَن صالِحَةٍ وَمُخالَفَةِ مَن خَالَفَهُ يا شِيعَةَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَي اللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ اتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَلا حَوْلَ ولاقُوَّةٍ الا بِاللَّهِ.(3)

5- في رسالتُه عَلَیهِ السَّلام إلى جَماعَةِ ِشِیعتَهِ وَ أصحابِه :

أَمَّا بَعْدُ فَسَلُوا رَبَّكُمُ اَلْعَافِيَةَ وَ عَلَيْكُمْ بِالدَّعَةِ وَ الوَقارِ وَ السَّكينَةِ وَ الْحَياءِ وَ التَّنَزُّهِ عَمَّا تَنَزَّهَ عَنْهُ الصَّالِحُونَ مِنْكُمْ وَ عَلَيْكُم بِمُجامَلَةِ أَهْلِ الْبَاطِلِ تَحَمَّلُوا الضَّيْمَ مِنْهُمْ وَ إيَّاكُم وَ مَمَاتَهُمْ دِينُوا فِيمَا بَيْنَكُمْ وبَيْنَهُم- إِذَا أَنْتُمْ جَالَسْتُمُوهُم وَ خَالَطْتُمُوهُمْ وَ نازَ عَمتُوهُمُ الكَلامَ فَإنَّهُ لَابُدَّ لَكُمْ مِن مُجالَسَتِهِم وَ مُخالَطَتِهِم وَ مُنازَعتِهِم -بِالتَّقِيَّةِ اَلَّتِي أَمَرَكُمُ اَللَّهُ بها فَإِذَا ابْتُلِيتُم بِذَلِك مِنْهُمْ فَإنَّهُمْ سَيُؤْذُونَكُمْ وَيَعْرِّقُونَ فِي وُجُوهِكُمُ المُنكَرَ ولَوْ لا أَنَّ اللَّهَ يَدْفَعُهُمْ عَنكُمْ لَسَطَوْا بِكُمْ وَمَا فِي صُدُورِهِمْ مِنَ الْعَدَاوَةِ والْبَغْضَاءِ أَكْثَرُ مِمَّا يَبْدُو لَكُمْ وَ مَجَالِسُكُمْ وَ مَجَالِسُهُمْ وَاحِدَةٌ وَ إِنَّ اَلْعَبْدَ إِذَا كَانَ اَللَّهُ خَلَقَهُ في اَلْأَصْلِ- أَصْلِ الخَلقِ- مُؤمِناً لَم يَمُت حَتَّى يُكَرِّهَ إلَيهِ الشَّرَ وَيُباعِدَهُ مِنهُ وَ مَن كَرَّهَ اللَّهُ إليهِ الشَّرَّ وَ باعَدَهُ مِنْهُ عَافَاهُ اَللَّهُ مِنَ الْكِبْر

ص: 288

بمیرند از مبغضين ما درخواست نمی کنند، مار ماهی (و یا مطلق ماهیان بدون فلس) نمی خورند و بر کفش مسح نمی کنند، بر موقع نماز ظهر محافظت می کنند و مسکر (مست کننده) نمی نوشند، عرض کردم فدایتان شوم آنان را کجا بیابم امام الله فرمودند: بر روی قله ی کوهها و اطراف شهرها و هنگامیکه در شهری وارد شدی از کسی که همسایه ی کسی نیست و کسی نیز همسایه او نیست، سراغ بگیر، پس او مؤمن است همانگونه که خداوند فرمود: «از نقاط دور شهر مردی شتابان آمد» و قسم به خدا او جز حبیب نجار کس دیگری نبوده است. ای پسر جندب همه ی گناهان آمرزیده می شود به جز عاقها و نفرینهایی که برادران شیعیان در حق تو نموده باشند و حقوق هایی که از ایشان نپرداخته باشی و همه ی نیکیها پذیرفته می شود مگر کار نیکی که از روی ریاء و خود نمایی باشد.

* جمع نمازهای واجب و نافله در شبانه روز پنجاه و یک رکعت است. اما اینکه در اینجا به پنجاه رکعت اشاره می شود یا سهوی از جانب راوی و کتاب روایت صورت گرفته و یا اینکه امام عَلَیهِ السَّلام به خاطر راحتی در مقام خطاب حدود این رکعات را بیان فرموده اند و خداوند از همه داناتر است

4- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای شیعیان آل محمد بدانید کسی که به هنگام غضب،نفس خود را کنترل نکند، و با کسیکه همراه اوست به درستی همراهی نکند و با رفیقش به خوبی رفاقت ننماید و با کسی که به مصالحه با او برخواسته به نیکی مصالحه نکند و با مخالف خویش به درستی مخالفت نکند از ما نیست. ای شیعه ی آل محمد عَلَیهِم ُالسَّلام هر چه در توان دارید تقوا پیشه کنید و هیچ حول و قوه ای مگر به (واسطه) خداوند نمی باشد.

5- نامه امام صادق عَلَیهِ السَّلامبه گروه شیعیان و یارانشان

اما بعد، از پروردگارتان درخواست عافیت کنید، و افتاده و باوقار باشید، و آرامش و آبروی خود را نگهدارید، و از آنچه افراد صالح پرهیز کردند شما نیز دوری کنید، در برخورد با اهل باطل رعایت ادب و نزاکت را بنمائید، با ستمشان بسازید و آن را تحمل کنید، زنهار! مبادا با آنان ستیز کنید، و هنگامی که همنشین و معاشر و طرف بحثشان شدید که هیچ گریز و چاره ای هم از آن نیست - نوع رفتارتان با آنان بر اساس تقیه و مخفی کاری که دستوری است الهی؛ باشد. پس اگر بدین خاطر[عدم تقیّه] گرفتارشان شوید؛به آزارتان بپردازند و در چهره ی شما مخالفت و بدخواهی را آشکار کنند، و اگر خداوند شرّشان را از سرتان کوتاه نساخته بود گستاخانه و بی پروا بر شما یورش می بردند.

ص: 289

أَن يَدخُلَهُ وَ الجَبرِيَّةِ فَلانَت عَرِيكَتُهُ وَ حَسُنَ خُلُقُهُ وَ طَلُقَ وَجْهُهُ وَصارَ عَلَيهِ وَقارُ الإسلامِ وَ سَكِينَتُهُ وَ تَخَشُّعُهُ وَوَرِعَ عَن مَحارِمِ اللَّهِ وَاجتَنَبَ مَساخِطَهُ وَ رَزَقَهُ اللَّهُ مَوَدَّةَ النَّاسِ وَ مُجامَلَتَهُمْ وَ تَرْكَ مُقَاطَعَةِ النَّاسِ وَ الْخُصُومَاتُ ولَمْ يَكُن مِنْهَا ولا مِنْ أهْلِهَا فِي شَيْءٍ وَإِنَّ اَلْعَبْدَ إِذا كانَ اَللَّهُ خَلَقَهُ في الأَصلِ- أَصلِ الخَلقِ- كافِراً لَم يَمُت حَتَّى يُحَبِّبَ إلَيهِ الشَّرَّ وَ یُقَربَه مِنهُ.

فَإذا حَبَّبَ إلَيهِ الشَّرَ وَ قَرَّبَهُ مِنهُ اِبْتَلى بِالْكِبْرِ وَ الجَبرِيَّةِ فَقَسَا قَلْبُهُ وَ ساءَ خُلُقُهُ وَ غَلُظَ وَجهُهُ وَ ظَهَرَ فُحشُهُ وَ قَلَّ حَياؤُهُ وَكَشَفَ اللَّهُ سِتْرَهُ و رَكِبَ اَلْمَحَارِمَ قَلَمَ يَنْزِعُ عَنْهَا وَ رَكِبَ مَعَاصِيَ اَللَّهِ وَ أَبْغَضَ طَاعَتَهُ و أَهْلَهَا. فَبُعْدٌ مَا بَينَ حالِ المُؤمِنِ والْكافِرِ فَسَلُوا اللَّهَ الْعَافِيَةَ وَاطْلُبُوهَا إلَيهِ وَلا حَولَ وَ لا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ .

أَكْثِرُوا مِنَ الدُّعاءِ فَإِنَّ اَللَّهَ يُحِبُّ مِن عِبَادِهِ اَلَّذِينَ يَدْعُونَهُ وَ قَدْ وَعَدَ عِبَادَهُ اَلْمُؤْمِنِينَ اَلاِسْتِجَابَةَ وَ اَللَّهُ مُصَيِّر دُعَاءِ اَلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ الْقِيامَةِ لَهُمْ عَمَلاً يَزِيدُهُمْ بِهِ فِي اَلْجَنَّةِ وَ أَكْثِرُوا ذِكْرَ اَللَّهِ مَا اِسْتَطَعْتُمْ فِي كُلِّ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ فَإِنَّ اَللَّهَ أَمَرَ بِكَثْرَةِ اَلذِّكْرِ لَهُ وَ اللَّهُ ذَاكِرٌ مَنْ ذَكَرَهُ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ إِنَّ اَللَّهَ لَمْ يَذْكُرْهُ أَحَدٌ مِنْ عِبَادِهِ اَلْمُؤْمِنِينَ إِلاَّ ذَكَرَهُ بِخَيْرٍ.

وَ عَلِيکُمٌ بِالْمُحَافَظَةِ عَلَى اَلصَّلَوَاتِ وَ اَلصَّلاَةِ الْوُسْطَى وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِينَ كَمَا أَمَرَ اَللَّهُ بِهِ اَلْمُؤْمِنِينَ فِي كِتَابِهِ مِنْ قَبْلِكُمْ و عَلَيكُم بِحُبِّ المَساكينِ المُسلِمينَ فَإنَّ مَن حَقَّرَهُمْ وَ تَكَبَّرَ عَلَيهِم فَقَد زَلَّ عَن دِينِ اللَّهِ وَاللَّهُ لَهُ حاقِرٌ ماقِت،

ص: 290

و [آنان] آنچه از دشمنی و نفرت که از شما در سینه دارند از آنچه اظهار می دارند بیشتر است. در حالی که محل تجمع شما و ایشان یکی است. و براستی که اگر خداوند بنده ای را در اصل آفرینش مؤمن بیافریند، تا او را بیزار از بدی نسازد و از آن دورش نکند آن شخص نمیرد. و هر کس را که خدا بیزار از بدی ساخت و شر را از او دور نمود، او را از گزند کبر و بزرگی حفظ کند و در نتیجه سر براه شود و اخلاقش نیکو و گشاده رو گردد، و وقار و آرامش و افتادگی اسلام در او نمایان شود، و از اموری که خداوند حرام ساخته پرهیز کند، و از کارهائی که موجب خشم خداوند می شود دوری گزیند، و خداوند دوستی و مدارای با مردم را نصيبش فرماید، و گسستن از مردم و دشمنی با آنان را ترک گوید، او را با این خصلت ناپسند و دارندگان آن ارتباطی نباشد.

و براستی اگر خداوند بنده ای را در اصل آفرینش کافر بیافریند آن بنده نمیرد تا اینکه خداوند شر و بدی را محبوب او سازد و وی را بدان نزدیک نماید. پس چون نظرش را به بدی جلب، و بدان نزدیکش ساخت، گرفتار کبر و بزرگی شود، سنگدل و بدرفتار گردد، ترش روی و بد زبان و بی حیا شود، و خداوند پرده اش را بدرد، و آن بنده آنچنان بر مرکب گناه بتازد که هیچ گاه باز نایستد. و آنچنان نافرمانی خدا را پیش گیرد که هم طاعت الهی و هم اهل طاعت را دشمن بدارد. چه دور است فاصله میان حال مؤمن و کافر; بنابراین از خدا درخواست عافیت کنید، و تنها از او عافیت را بجوئید و طلب کنید، و لا حول و لا قوة إلا بالله.

بسیار دعا کنید! که براستی خداوند آن بندگانش که دست نیاز بسوی او برمی دارند و به درگاهش دعا می کنند را دوست دارد، و بندگان مؤمن خود را وعده ی اجابت داده، و همو است که دعای اهل ایمان را در روز قیامت عمل و کرداری قرار می دهد تا توسط آن بر نعمت های ایشان در بهشت افزوده شود. و در همه ی ساعات شبانه روز، تا آنجا که توان دارید به یادخدا باشید بسیار و فراوان، که به راستی خداوند دستور فرموده که زیاد به یاد او باشید. و خداوند هر مؤمنی که ذكر او را گوید یاد کند و هیچ بنده ی مؤمنی او را یاد نکرده جز آنکه خداوند او را به خیر باد کند. و بر همه نمازها [بخصوص] نماز میانه مواظبت کنید، و با فروتنی در مقابل فرمان خدا به درگاه او بایستید، همچنان که خداوند پیش از شما اهل ایمان را به رعایت آن امر فرموده است. و شما باید تهی دستان مسلمان را دوست بدارید، که خوار کننده ی آنان و هر آن کس که بر آنان تکبر کند بی شک از دین خدا منحرف گردیده، و خداوند او را خوار و حقیر نماید و بر او خشم گیرد و از او بیزار است.

ص: 291

وقد قَالَ أَبُونَا رَسُولُ اَللَّهِ صَلَی اللهُ وَعَلیهِ وَآلِه:« أَمَرَنِي رَبِّي بِحُبِّ المَساكِينِ الْمُسْلِمِينَ مِنْهُمْ». واعْلَمُوا أَنَّ مَن حَقَّرَ أحَداً مِنَ المُسْلِمِينَ الْقَى اللَّهُ عَلَيهِ المَقتَ مِنهُ وَالمَحْقَرَةَ حَتَّى يَمْقُتَهُ النَّاسُ أشَدُ مَقْتاً فَاتَّقُوا اَللَّهَ فِي إِخْوَانِكُمُ المُسلِمينَ الْمَسَاكِينِ فَإِنَّ لَهُمْ عَلَيْكُمْ حَقّاً أنْ تحِبُّوهُمْ فَإِنَّ اَللَّهَ أَمَرَ نَبِيَّهُ صَلَي اللهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ بِحُبِّهِم فَمَنْ لَمْ يُحِبَّ مَنْ أَمَرَ اللَّهُ بِحُبِّهِ فَقَدْ عَصَى اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَمَنْ عَصَى اللَّهَ وَ رَسولَهُ وَماتَ على ذلِكَ ماتَ «وَ هُوَ» مِنَ الغاوينَ.

إِيَّاكُمْ وَ الْعَظَمَةَ وَ الْكِبْرَ فَإِنَّ اَلْكِبْرَ رِدَاءُ اَللَّهِ فَمَنْ نَازَعَ اَللَّهَ رِدَاءَهُ قَصَمَهُ اَللَّهُ وَ أَذَلَّهُ يَوْمَ لْقِيَامَةِ.

إِيَّاكُمْ أَنْ يَبْغَى بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ فَإِنَّها لَيْسَتْ مِنْ خِصَالِ اَلصَّالِحِينَ فَإِنَّهُ مَن بغى صَيَّرَ اَللَّهُ بَغيَهُ عَلَى نَفْسِهِ وَصارَتْ نَضْرَةُ اَللَّهِ لِمَنْ بَغَى عَلَيْهِ وَ مَنْ نَصَرَهُ اَللَّهُ غَلَبَ وَ أَصَابَ اَلظَّفَرَ مِنَ اَللَّهِ.

إِيَّاكُمْ أَنْ یَحسُدَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً ،فَإِنَّ اَلْكُفْرَ أَصْلُهُ اَلْحَسَدُ.

إِيَّاكُمْ أَنْ تُعِينُوا عَلَى مُسْلِمٍ مَظْلُومٍ يَدْعُوا اَللَّهَ عَلَيْكُمْ وَ يُسْتَجَابُ لَهُ فِيكم فَإِنَّ أَبَانَا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يَقُولُ: «إِنَّ دَعوَةَ المُسلِمِ المَظلُومِ مُستَجابَةُ» .

إِيَّاكُمْ أن تَشْرَهَ نُفُوسُكُمْ إِلَى شَيْءٍ مِمَّا حَرَّم اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَإِنَّهُ مَنِ اِنْتَهَكَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ ههُنا فِي الدُّنْيَا حَالَ اَللَّهُ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الجَنَّةِ وَنَعيمِها و لَذَّتِهَا وَ كَرامَتِها الْقَائِمَةِ الدَّائِمَةِ لِأَهْلِ الْجَنَّةِ أَبَداً الْآبِدِينَ.(1)

ص: 292

و پدرمان رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرموده: «پروردگارم به من دستور داده که تهی دستان مسلمان را دوست بدارم»، و بدانید که مسلما هر کس فرد مسلمانی را کوچک و خوار سازد خداوند آنچنان گرفتار بیزاری و حقارتش نماید که مردم به شدیدترین وجهی او را دشمن بدارند. پس در رعایت حال برادران مسلمان تهیدست خود از خداوند پروا کنید، که بی شک حق دوستی و محبت به آنان بر شما محفوظ است. و به راستی خداوند پیامبرش را امر به دوستی ایشان فرموده، پس هر کس با فردی که خداوند امر به دوستیش کرده دوستی نکند و با او مهر نورزد، به خدا و پیامبر عصیان ورزیده و از دستور خدا و پیامبرش سرپیچی کرده است. و هر کس بمیرد در حالی که دستور آن دو را نافرمانی کرده به مرگ گمراهان مرده است.

زنهار! مبادا بزرگ منشی و تکبّر کنید، که بزرگی ردای خدا و برازنده ی اوست و کسی که با خدا در ردای او ستیزه کند خداوند در روز قیامت او را در هم شکند و خوار سازد.

مبادا بر هم ستم کنید، که آن از خوی و خصلت افراد صالح نیست. زیرا خداوند ستم هر ستمگر را بر خودش بازگرداند، و یاری خدا نصيب ستم دیده شود، و آن کس را که خدا یاریش فرماید چیره شود، و از جانب خداوند به پیروزی رسد. مبادا به یکدیگر حسادت کنید که بی شک حسادت ریشه و اصل کفر است. مبادا به زیان مسلمان مظلوم - که نفرینش بر شما قبول می شود- همدست شوید، که به راستی پدرمان رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: «به تحقیق نفرین مسلمان مظلوم پذیرفته و مستجاب شود».

مبادا نفستان به محرّمات الهی حریص شود، زیرا هر کس در این سرا حرمت الهی را لکه دار سازد یا بشکند، خداوند برای همیشه میان او و بهشت، و نعمت و لذت و شرافت دائمیش جدائی افکند.

*در مورد مصداق نماز وسطی یا همان نماز میانه در نزد بزرگان اختلاف نظر است. عده ای منظور از این نماز را نماز ظهر و عده ای مغرب و عده ای نماز صبح دانسته اند. در بین نظراتی که صاحب مجمع البیان ذکر فرموده اند به نماز عشا و عصر هم اشاره شده است و خداوند از همه داناتر است.

ص: 293

6- عَن أبي عبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ:إذا کانَ یَومُ القِیامَهِ یُقبِلُ قَومٌ عَلی النَجائِبَ مِن نورٍ یُنادونَ بِأَعلی أصواتِهِم : «الحَمدُ للّهِ الَّذی صَدَقَنا وَعدَهُ ، وأَورَثَنا أرضَهُ نَتَبَوَّأُ مِنَ الجَنَّهِ حَیثُ نَشاءُ» قَالَ فَیَقولُ الخَلائِقُ هذِهِ زُمرَهُ الأَنبِیاءِ فَإِذَا النِّداءُ مِن قِبَلِ اللّهِ عزِوجلِ هؤُلاءِ شیعَهُ عَلیِّ بنِ أبیطالِبٍ فَهُو صَفوَتی مِن عِبادی ، وخِیَرَتی مِن بَرِیَّتی ، فَیَقولُ الخَلائِقُ : إلهَنا وسَیِّدَنا ، بِمانالُوا هذِهِ الدَّرَجَهَ فَإِذَا النِّداءُ مِن قِبَلِ اللّهِ بِتَخَتُّمِهِم بِالیَمینِ وصَلاتِهِم إحدی وخَمسینَ وإطعامِهِمُ المِساکینَ ، وتَعفیرِهِمُ الجَبینَ وجَهرِهِم بِبِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ.(1)

7- عَن عُمر بنِ حَنظَلةٍ، عَن أبِي عَبدِاللهِ عَلَیهِ السَّلام قالَ: يَا عُمَرُ لا تُحَمِّلوا عَلى شيعَتِنا ، وَارفُقوا بِهِم فَإنَّ النّاسَ لا يَحتَمِلونَ ما تَحمِلونَ.(2)

5- أوصَافُ الشّيعَةِ فِي كَلامِ الكاظِمِ عَلَیهِ السَّلام

1- عَن اَحمَدَ بنِ مُحَمَّدٍ عَن ابنِ أبي نَجرَانَ قَالَ سَمّعتَ أبَا الحَسَنِ عَلَیهِ السَّلام یَقُولُ مَنْ عَادَى شِیعَتَنَا فَقَدْ عَادَانَا اِلَى أن قَالَ شِیعَتُنَا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ یَحُجُّونَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ وَ یَصُومُونَ شَهْرَ رَمَضَانَ وَ یُوَالُونَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یَبَرَّءُونَ مِنْ أَعْدَائِنَا أُولَئِکَ أَهْلُ الْإِیمَانِ وَ التُّقَى والأمَانَةِ،مَن رَدَّ عَلَیْهِمْ فَقَدْ رَدَّ عَلَى اللَّهِ وَ مَنْ طَعَنَ عَلَیْهِمْ فَقَدْ طَعَنَ عَلَى اللَّهِ .الحَدِيثَ (3)

ص: 294

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: در روز قیامت گروهی از مردم در حالیکه بر اشیاء نفیسی از نور قرار دارند روی کرده و با صدای بلند ندا می کنند: «ستایش مخصوص خداوندی است که در وعده ی خود، با ما صادق بود و ما را وارث زمین گردانید و ما در هر کجای بهشت که بخواهیم ساکن می شویم»، در این هنگام خلایق می گویند: اینها گروه پیامبران هستند. پس ناگاه ندایی از جانب خداوند عزوجل خطاب می کند اینها شیعیان علی بن ابیطالب هستند، او بنده برگزیده ی من و آفریده ی برتر من است. پس خلایق می گویند ای خدا و ای سید ما، آنها به چه دلیل به این درجه و مقام رسیدند. پس از جانب خداوند ندا می شود علت آن است که آنها در دست راست خود انگشتر می کردند، پنجاه و یک رکعت (در شبانه روز) نماز می خواندند، به فقرا غذا میدادند، پیشانی خود را بر خاک می گذاشتند و با صدای بلند بسم الله الرحمن الرحیم می گفتند.

7- عمربن حنظله گوید امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای عمر به شیعیان ما (کارهای سخت) تحمیل نکنید و با آنها مدارا کنید، زیرا مردم تحمل آنچه که شما تحمل می کنید ندارند.

2-قالً موسی بن بكر قالً: حَدَّثَنِي مُوسَى بْنُ بَكْرٍ اَلْوَاسِطِيُّ قَالَ :قَالَ لِي أَبُو اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ لَوْ مَيَّزْتُ شِيعَتِي لَمْ أَجِدْهُمْ إِلاَّ وَاصِفَةً وَ لَوِ اِمْتَحَنْتُهُمْ لَمَا وَجَدْتُهُمْ إِلاَّ مُرْتَدِّينَ وَ لَوْ تَمَحَّصْتُهُمْ لَمَا خَلَصَ مِنَ اَلْأَلْفِ وَاحِدٌ وَ لَوْ غَرْبَلْتُهُمْ غَرْبَلَةً لَمْ يَبْقَ مِنْهُمْ إِلاَّ مَا كَانَ لِي إِنَّهُمْ طَالَ مَا اِتَّكَوْا عَلَى اَلْأَرَائِكِ فَقَالُوا: نَحْنُ شِيعَةُ عَلِيٍّ إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ مَنْ صَدَّقَ قَوْلَهُ فِعْلُهُ.(1)

6- أوصافُ الشّيعَةِ في كلامِ أبي الحَسَنِ الرّضا عَلَیهِ السَّلام

1- عَن عَبدِ العَظیمِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضا عَلَیَهِ السَّلامُ قَالَ:یَا عَبْدَ الْعَظِیمِ أَبْلِغْ عَنِّی أَوْلِیَائِیَ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ أَنْ لَا یَجْعَلُوا لِلشَّیْطَانِ عَلَى أَنْفُسِهِمْ سَبِیلًاوَ مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِی الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ مُرْهُمْ بِالسُّکُوتِ وَ تَرْکِ الْجِدَالِ فِیمَا لَا یَعْنِیهِمْ وَ إِقْبَالِ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ وَ الْمُزَاوَرَةِ فَإِنَّ ذَلِکَ قُرْبَةٌ إِلَیَّ وَ لَا یَشْتَغِلُوا أَنْفُسَهُمْ بِتَمْزِیقِ بَعْضِهِمْ بَعْضاًفَإِنِّی آلَیْتُ عَلَى نَفْسِی إِنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِکَ وَ أَسْخَطَ وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی دَعَوْتُ اللهَ لِیُعَذِّبَهُ فِی الدُّنْیَا أَشَدَّ الْعَذَابِ وَ کَانَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ وَ عَرِّفْهُمْ أَنَّ اللهَ قَدْ غَفَرَ لِمُحْسِنِهِمْ وَ تَجَاوَزَ عَنْ مُسِیئِهِمْ إِلَّا مَنْ أَشْرَکَ بِهِ أَوْ آذَى وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی أَوْ أَضْمَرَ لَهُ سُوءاً فَإِنَّ اللهَ لَا یَغْفِرُ لَهُ حَتَّى یَرْجِعَ عَنْهُ فَإِنْ رَجَعَ وَ إِلَّا نَزَعَ رُوحَ الْإِیمَانِ عَنْ قَلْبِهِ وَ خَرَجَ عَنْ وَلَایَتِی وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ نَصِیباً فِی وَلَایَتِنَا وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ ذَلِک (2)

2-عَنِ الرِّضا عَلَیَهِ السَّلامُ:قالَ مَن أقَرَّ بُالتَّوحِیدِ وَ نَفَی التَّشبِیهَ إلَی أن قَالَ وَ أقَرَّ بُالرَّجعَةِ بِالیَقِینِ وَ إجتَنَبَ الکَبَائِرَ فَهُوَ مُؤمِنٌ حَقاً وَ هُوَ مِن شِیعَتِنَا أهلَ البَیتِ(3)

ص: 296

2- ابراهيم بن عبدالله صوفی از موسی بن بکر واسطی از امام کاظم الله روایت کند که فرمودند: اگر من شیعیان خود را بررسی کنم مردمی نخواهم یافت مگر کسانی که به زبان پیرو ما هستند، و چون بیازمایمشان آنها را نخواهم یافت مگر از دین برگشته، و اگر در بوته ی آزمایششان گذارم از هزار نفر یک نفر هم سالم بیرون نیاید، و اگر غربالشان کنم چیزی جز آنچه از من است در غربال نماند. اینها دیر زمانی است که بر تختها و بالشتها تکیه زده اند و گفته اند: ما شیعه علی هستیم و حال آنکه شیعه علی تنها آن کسی است که کردارش گفتارش را تصدیق کند.

3-عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِى العَسكَرِىّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي حَدِيثٍ أَنَّ الرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ جَفَا جَمَاعَةً مِنَ اَلشِّيعَةِ وَ حَجَبَهُمْ فَقَالُوا يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ مَا هَذَا اَلْجَفَاءُ اَلْعَظِيمُ وَ الاسْتِخْفَافُ بَعْدَ الْحِجَابِ الصَّعْبِ قَالَ لِدعوَاكُم أَنَّكُمْ شِيعَةُ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ أَنْتُمْ فِي أَكْثَرِ أَعْمَالِكُمْ مُخَالِفُونَ وَ مُقَصِّرُونَ فِي كَثِيرٍ مِنَ الْفَرَائِضِ وَ تَتَهَاوَنُونَ بِعَظِيمِ حُقُوقِ اِخْوَانِكُمْ فِي اَللَّهِ وَ تَتَّقُونَ حَيْثُ لاَ تَجِبُ اَلتَّقِيَّةُ وَ تَتْرُكُونَ اَلتَّقِيَّةَ حَيْثُ لا بُدَّ مِن اَلتَّقِيَّة(1)

7- مَايَنظِرُ الامامُ مُحمّدُ بنُ علىّ الجَواد عَلَیهِ السَّلام مِن أشياعِهِ وَ مُحِبيهِ

1- قالً: الامَّام العَسكَرِيُّ عَليه السَّلامُ دَخَلَ رَجُلٌ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ موسي اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ هُوَ مَسْرُورٌ فَقَالَ :مَالِي أَرَاكَ مَسْرُوراً ؟قَالَ :يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ سَمِعْتُ أَبَاكَ يَقُولُ :أَحَقُّ يَوْم بِأَنْ يُسَرَّ اَلْعَبْدُ فِيهِ يَوْمٌ يَرْزُقُهُ اَللَّهُ صَدَقَاتٍ وَ مَبَرَّاتٍ وَ سَدَّ خَلاَّتٍ مِنْ إِخْوَانٍ لَهُ مُؤْمِنِينَ وَ إِنَّهُ قَصَدَنِي الْيَوْمَ عَشَرَةٌ مِنْ إِخْوَانِيَ الْمُؤْمِنِينَ اَلْفُقَرَاءِ لَهُمْ عِيَالاتٌ قَصَدُونِي مِن بَلَدِ كَذَا وكَذَا فَأَعْطَيْتُ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ فَلِهَذَا سُروري. فَقَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلىٍّ عَلَيَهِ السَّلامُ لَعَمرِي إِنَّكَ حَقِيقٌ بِأَنْ تُسَرَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ أَحْبَطْتَهُ أَو لَمْ تَحْبطة فِيمَا بَعْدُ فَقَالَ الرَّجُلُ :وَ كَيْفَ أَحْبَطْتُهُ وَ أَنَا مِنْ شِيعَتِكُمْ الخُلَّصِ؟ قَالَ: هَا قَدْ أَبْطَلْتَ بِرَّكَ بِإِخْوَانِكَ وَ أَصْدِقَائِكَ. قَالَ: وَكَيفَ ذلكَ يابنَ رَسُولِ اَللَّهِ ؟قَالَ لَهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلى عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِقْرَأٌ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ»(2)

قَالَ اَلرَّجُلُ: يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ مَا مَنَنْتُ عَلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ تَصَدَّقتُ عَلَيهِم ولا آذَيْتُهُم قال لَهُ مُحَمَّدُ بنُ علِى عَلَيَهِ السَّلام: إنَّ اللهَ عَزَّوجلَّ إنَّما قالَ: «لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ»وَلَمْ يَقُلْ: لا تُبْطِلُوا بِالْمَنِّ عَلَى مَن تَتَصَدَّقونَ عَلَيهِ وَبِالْأَذى لِمَن تَتَصَدَّقُونَ عَلَيهِ وَهُوَ كُلُّ أَذى.

ص: 298

3- امام حسن عسگری عَلَیهِ السَّلام در حدیثی نقل فرمودند که: امام رضا عَلَیهِ السَّلام با گروهی از شیعیان با سردی برخورد کردند و روی خود را از آنان برگرداندند، پس آن شیعیان گفتند: ای پسر رسول خدا مگر از ما چه اشتباهی سر زده است که این چنین مستحق خواری و جفاء شده ایم امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: به خاطر اینکه ادعا می کنید که شیعه امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام هستيد در حالیکه در اکثر کارهایتان به مخالفت با او برمی خیزید و در اکثر واجبات قصور دارید و حقوق عظیم برادران دینی خود را سبک میشمارید و در جاییکه لازم نیست تقیه می کنید و در جایی که تقیه ضروری است آن را ترک می کنید.

أفَتَرىَ أَذَاكَ لِلْقَوْمِ الَّذِينَ تَصَدَّقْتَ عَلَيهِم أعظَمُ أمْ أذاكَ لِحَفَظَتِكَ ومَلائِكَةِ اللَّهِ الْمُقَرَّبِينَ حَوالَيكَ أَم أَذَاكَ لَنَا ؟فَقَالَ اَلرَّجُلُ: بَلْ هَذِهِ يَابْنَ رَسُولُ اللّه .فَقَالَ: فَقَدْ آذَيْتَنِي وَ آذَيْتَهُمْ وَ أَبْطَلْتَ صَدَقَتَكَ قَالَ: لِمَاذَا ؟قَالَ :لِقَوْلِكَ: وَ كَيْفَ أَحْبَطْتُهُ وَ أَنَا مِنْ شِيعَتِكُمُ اَلْخُلَّصِ؟ وَيْحَكَ أَتَدْرِي مِنْ شِيعَتِنَا اَلْخُلَّصَ؟ قَالَ :لاَ قَالَ شَيَّعْنَا الخلص حِزْقِيلُ اَلْمُؤْمِنُ مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ وَ صَاحِبُ يس اَلَّذِي قَالَ اَللَّهُ تَعَالَى فِيهِ: «وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ»(1)وَ سَلْمَانَ وَ أَبُوذَرٍ وَ اَلْمِقْدَادِ وَ عَمَّارٍ أسوَيْتَ نَفْسَكَ بِهَؤُلاَءِ أَمَا آذَيْتَ بِهَذَا اَلْمَلاَئِكَةَ وَ آذَيْتَنَا؟ فَقَالَ اَلرَّجُلُ أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ فَكَيْفَ أَقُولُ ؟قَالَ :قُلْ :أَنَا مِنْ مُوَالِيكُمْ وَ مُحِبِّيكُمْ وَ مُعَادِي أَعْدَائِكُمْ وَ مُوَالِى أَوْلِيَائِكُمْ .فَقَالَ كَذَلِكَ أَقُولُ وكَذَلِكَ أَنَا- يَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ- وَقَدْ تُبْتُ مِنَ الْقَوْلِ اَلَّذِي أَنْكَرْتَهُ وَ أَنْكَرَتْهُ اَلْمَلاَئِكَةُ فَمَا أَنْكَرْتُمْ ذلِك إِلاَّ لإنْكَارِ اللّهِ عزّوجلّ. فَقَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ ابن مُوسي عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلاِنْ قَدْ عَادَتْ إِلَيْكَ مَثُوبَاتُ صَدَقَاتِكَ وَزَالَ عَنْكَ الْإِحْبَاط.(2)

8- ما يَنتَظِر الإِمامُ أبِي مُحَمَّدٍ العَسكرِيّ عَلَیهِ السَّلام مِن أشياعِهِ

1- قالَ الإمامُ العَسكرِىّ عَلَیهِ السَّلام في تَفسِيرِهِ قالَ رَسُولُ الله عَلَیهِ السَّلام اتَّقُوا اللَّهَ مَعَاشِرَ الشِّیعَهِ فَإِنَّ الْجَنَّهَ لَنْ تَفُوتَکُمْ وَ إِنْ أَبْطَأَتْ بِهَا عَنْکُمْ قَبَائِحُ أَعْمَالِکُمْ فَتَنَافَسُوا فِى دَرَجَاتِهَا قِیلَ فَهَلْ یَدْخُلُ جَهَنَّمَ أَحَدٌ مِنْ مُحِبِّیکَ وَ مُحِبِّى عَلِىٍّ عَلَیهِ السّلامُ قَالَ مَنْ قَذِرَ نَفْسُهُ بِمُخَالَفَهِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِىٍّ وَ وَاقَعَ الْمُحَرَّمَاتِ وَ ظَلَمَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ خَالَفَ مَا رُسِمَ لَهُ مِنَ الشَّرِیعَاتِ جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ قَذِراً طَفِساً یَقُولُ مُحَمَّدٌ وَ عَلِىٌّ یَا فُلَانُ أَنْتَ قَذِرٌ طَفِسٌ لَا تَصْلُحُ لِمُرَافَقَهِ مَوَالِیکَ الْأَخْیَارِ وَ لَا لِمُعَانَقَهِ الْحُورِ الْحِسَانِ وَ لَا الْمَلَائِکَهِ الله الْمُقَرَّبِینَ،

ص: 300

توجه داشته باش اذیت و آزار کردن آنها بزرگتر است و یا آزار دادن به فرشتگان که حافظ اعمال شما می باشند و یا اینکه ما را اذیت کنید؟ آن مرد گفت: یا ابن رسول الله البته این بزرگتر است، امام فرمودند: پس در این صورت من و آنها را آزار داده ای و صدقه ات را باطل کرده ای. گفت: چگونه؟! فرمودند: هم این گونه که گفتی چگونه صدقه و انفاق من باطل می گردد در حالی که من از شیعیان خالص شما هستم. بعد فرمودند: متوجه باش آیا میدانی شیعیان خالص ما چه کسانی هستند؟ گفت نمی دانم. فرمودند: آنها عبارتند از جبرئیل، مؤمن آل فرعون و صاحب يس، صاحب یس همان است که خداوند فرمودند: «وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ»، و هم چنین سلمان و ابوذر و مقداد و عمار هستند که از شیعیان خالص ما به شمار می روند، تو خود را با این گروه یکی دانسته - ای؟ آیا تو با این ادعاء فرشتگان و ما را آزار نداده ای؟ آن مرد گفت: استغفار می کنم پس بفرمائید چگونه بگویم؟ امام فرمودند: بگو من از موالیان و دوستان شما هستم و با دشمنان شما دشمن میباشم، و با دوستانتان هم دوستی می کنم. آن مرد گفت من همانطور که شما می فرمائید می گویم و از این گفتاری که مورد انکار شما و ملائکه قرار گرفت توبه می کنم، کاری که مورد انکار شما و فرشتگان قرار گیرد مورد انکار خداوند هم هست، پس امام جواد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: اکنون پاداش صدقاتت به تو برمی گردد.

ولا تُصَلِّ الِى مَا هُنَاكَ اَلْآ بِأَنْ يُطَهِّرَ عَنْكَ مَا هَاهُنَا يَعْنِي مَا عَلَيْهِ مِنَ الذُّنُوبِ فَيَدْخُلُ الى الطَّبَقِ الْأَعْلَى مِنْ جَهَنَّمَ فَيُعَذَّبُ بَعضَ ذُنوبِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ تُصِيبُهُ الشَّدائِدُ في الْمَحْشَرِ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِ ثُمَّ يَلْقُطُهُ مِن هُنَا وَ مِنْ هُنَا مَنْ يَبْعَثُهُمْ اليه مَوَالِيهِ مِن خِيارِ شيعَتِهِم كَما يَلقُطُ الطَّيرُ الحَبَّ وَمِنهُم مَن تَكونُ ذُنوبُهُ أَقَلَّ وَ أَخَفَّ فَيُطَهَّرُ مِنْها بِالشَّدائِدِ وَ النَّوَائِبِ مِنَ اَلسَّلاَطِينِ وَ غَيْرِهِمْ وَ مِنَ الْآفَاتِ فِي الْأَبْدَانِ فِي اَلدُّنْيَا لِيُدَلِّيَ فِي قَبْرِهِ وَ هُوَ طاهِرٌ مِن ذُنُوبِهِ ومِنْهُم مَن يَقْرُبُ مَوتُهُ وَ قَد بَقِيَتْ عَلَيهِ فَيَشتَدُّ نَزعُهُ وَ يُكَفَّرُ بِهِ عَنْهُ فَإِنْ بَقَى شَيْءٌ وَ قَوِيتْ عَلَيْهِ يَكُونُ لَهُ بَطْنٌ أو اضْطِرابٌ فِي يَوْمِ مَوتِهِ فَيَقِلُّ مَن يَحضُرُهُ فَيَلحَقُهُ بِهِ الذُّلُّ فَيُكَفَّرُ عَنْهُ فَانٍ بَقى شَيءٌ أتىَ بِهِ وَلَما يُلحَدُ وَ يُوضَعُ فَيَتَفَرَّقُونَ عَنهُ فَيُطَهَّرُ. فَان كانَت ذُنوبُهُ أَعْظَمَ وَ أَكْثَر طَهُرَ مِنْهَا بِشَدَائِدِ عَرَصاتِ يَوْمِ القِيَامَةِ فَان كَانَتْ أَكْثَرَ وَ أَعْظَمَ طَهُرَ مِنْهَا فِي اَلطَّبَقِ اَلْأَعْلَى مِنْ جَهَنَّمَ وَ هؤلاءِ أَشَدُّ مُحِبِّينَا عَذَاباً وَ أَعْظَمُهُمْ ذُنوباً. لَيسَ هَؤُلاءِ يُسَمِّمُونَ بِشِيعَتِنَا وَلَكِنَّهُم يُسَمُّونَ بِمُحِبِّيناوَ المُوالينَ لِأوليائِنا وَ الْمُعادِينَ لِأَعْدَائِنَا اَنْ شِيعَتَنا مَنْ شَيَّعَنَا وَ اِتَّبَعَ آثَارَنَا وَ اِقْتَدَى بِأَعْمَالِنَا.

وَ قَالَ اَلْإِمَامُ اَلْعَسْكَرِيُّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ رَجُلٌ لِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فُلاَنٌ يَنْظُرُ الى حَرَمَ جَارِهُ فَان أَمْكَنَهُ مُوَاقَعَةُ حَرَامٍ لَمْ يَنْزِعْ عَنْهُ فَغَضِبَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ وَقَالَ اِئْتُونِي بِهِ. فَقَالَ رَجُلٌ آخَرُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ أنَّهُ مِن شَيَّعَنِكُم مِمَّن يَعْتَقِدُ مُوَالاتَكَ ومُوَالاةَ عَلَى ويَتَبَرَّأُ مِنْ أعْدائِكُما. فَقالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ لاَ تَقُلْ أَنَّهُ مِن شِيعَتِنَا فَاِنَّهُ كَذَبَ انَّ شِيعَتَنَا مَنْ شَيَّعَنَا و تَبِعَنَا فِي أَعْمَالِنَا ولَيْسَ هَذَا الَّذِي ذَكَرْتَهُ فِي هَذَا الرَّجُلِ مِنْ أَعْمَالِنَا.

ص: 302

تو نمی توانی خود را با آنها قرین سازی مگر اینکه از گناهان پاک گردی. او را برای پاک شدن گناهان در طبقه اول دوزخ جای می دهند و برای پاره ای از گناهان عذاب می شود. عده ای دیگر از آنها برای بعضی از گناهان در محشر گرفتار شدائد و سختی می گردند ولی نیکان از شیعه به فریاد آنها می رسند. اخیار و دوستان در آن روز به فکر دوستان گناهکار خود می باشند ومانند مرغی که دانه ها را از زمین برمیدارد، آنها هم دوستان خود را پیدا می کنند و آنها را از اطراف جمع آوری می کنند و از آنها شفاعت می نمایند. دسته ای از آنها گناهانشان کمتر و سبکتر است، گناهان این گروه با شدائد و سختیهائی که در دنیا از سلاطین و حكام مشاهده می کنند و یا بیماریهائی که در بدن آنها پدید می آید پاک می شود و بدون گناه وارد قبر می گردند.

گروهی از آنها گناهانشان در هنگام مرگ با شدت جان کندن پاک می شود. و گروهی گناهکار در وقت احتضار حالتی بر آنها پیش می آید که موجب خواری و ذلت او می شود خداوند به این سبب گناهان او را مورد آمرزش قرار می دهد. جماعتی هم گناهانشان باقی می ماند و در هنگام دفن آمرزیده می گردند و پاک می شوند. اما اگر گناهش بزرگ باشد با شدائد و سختی های روز قیامت پاک می گردد، و اگر گناهانش بزرگتر بود او را در طبقه اول دوزخ نگه می دارند. این گروه بیشتر از همه شیعیان ما عذاب می کشند، این گروه شیعیان ما نیستند بلکه دوستان ما به حساب می آیند و با دوستان ما دوست هستند و با دشمنان ما دشمن می باشند. شیعیان ما کسانی هستند که از ما پیروی کنند و از آثار ما تبعیت نمایند و به کارهای ما اقتداء نمایند.

امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: مردی خدمت رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه عرض کرد یا رسول الله فلان شخص به ناموس همسایه اش نگاه می کند، و اگر چنانچه حرام و گناهی برایش پیش بیاید ابا و امتناعی ندارد و مرتکب اعمال زشت می شود. رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه از این سخن برآشفته و فرمودند: این مرد را نزد من بیاورید، مرد دیگری گفت: یا رسول الله او از شیعیان شما می باشد و با شما و علی دوست است و از دشمنان شما هم بیزاری می جوید.

رسول اکرم عليه صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: نگوئید او از شیعیان ماست زیرا این سخن دروغ می باشد. شیعیان ما کسانی هستند که از ما پیروی کنند و از اعمال ما تبعیت نمایند و این شخصی که شما تعریف می کنید از شیعیان ما نیست.

ص: 303

وَقِيلَ لِأَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ إِمَامِ الْمُتَّقِينَ وَ يَعسُوبُ الدِّينِ وَقائِدِ الْغُرِّ اَلْمُحَجَّلِينَ وَ وصيّ رَسولِ رَبِّ اَلْعَالَمِينَ اِنَّ فُلان مُسْرِفٌ على نَفْسِهِ بِالذُّنُوبِ الْمُوبِقَاتِ وهُوَ مع ذلِك مِن شيعَتِكُم .فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ رَقَد كُتِبَتْ عَلَيْكَ كَذِبَةٌ أو كَذِبَتَانِ إِنْ كَانَ مُسْرِفاً بِالذُّنُوبِ عَلَى نَفسِهِ يُحِبُّنا وَ يُبْغِضُ أَعْدَاءَنَا فَهُوَ كذبَةٌ وَاحِدَةٌ هُوَ مِنْ مُحِبِّينَا لاَ مِنْ شِيعَتِنَا وَ اَنْ كانَ يُوالى أَوْلِيَاءَنَا وَيُعَادِي أَعْدَاءَنَا وَلَيْسَ هُوَ بِمُسْرِفٍ عَلَى نَفْسِهِ فِي اَلذُّنُوبِ كَمَا ذَكَرْتَ فَهُوَ مِنْكَ كَذِبَةٌ لِأَنَّهُ لاَ يُسْرِفُ فِي اَلذُّنُوبِ. وَ اَنْ كانَ لا يُسْرِفُ فِي الذُّنوبِ وَلا يُوَالِينَا ولا يُعادى أعداءَنا ،فَهُوَ مِنْكَ كَذِبَتَانِ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ رَجُلٌ لِإِمْرَأَتِهِ اذْهَبِي إِلَى فَاطِمَةَ عَليْها السَّلاَمُ بِنْتِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلِّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ فَسَلِيهَا عَنَى أَنَا مِنْ شِيعَتِكُمْ أَوْ لَسْتُ مِنْ شِيعَتِكُمْ ؟فَسَأَلْتْهَا فَقَالَتْ عَلَيْهَا السَّلاَمُ قُولِي اَنْ كُنْتَ تَعْمَلُ بِما أمَرنَاكَ وَ تَنْتَهِى عَمَّا زَجَرْنَاكَ عَنْهُ فَأَنْتَ مِنْ شِيعَتِنَا وَ اِلا فَلاَ فَرَجَعْتُ فَأَخْبَرْتُه(1)، فَقَالَ يَا وَيْلِي و مَنْ يَنفَكُّ مِنَ الذُّنُوبِ والْخَطَايَا فَأَنَا اُذَنُ خَالِدٍ فِي النَّارِ فَإِنَّ مَنْ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِهِمْ فَهُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ فَرَجَعَتِ اَلْمَرْأَةُ فَقَالَتْ لِفَاطِمَةَ سَلاَمُ اَللَّهِ عَلَيْهَا مَا قَالَ لَهَا زَوْجُهَا فَقَالَتْ فَاطِمَةُ سَلاَمُ اَللَّهِ عَلَيْهَا قُولِي لَهُ لَيْسَ هَكَذَا فَانٍ شِيعَتَنَا مِنْ خِيَارِ أَهْلِ اَلْجَنَّةِ وَ كُلَّ مُحِبِّينَا وَ مُوالى أولِيائِنا ومُعَادَى أَعْدَائِنَا وَ الْمُسَلِّمُ بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ لَنَا لَيْسُوا مِنْ شِيعَتِنَا اِذاً خَالَفُوا أَوَامِرَنَا وَ نَوَاهِيَنَا فِي سَائِرِ الْمُوبِقَاتِ وهُمْ مَعَ ذَلِكَ فِي الجَنَّةِ وَلَكِنْ بَعْدَ مَا يُطَهَّرُونَ مِنْ ذُنُوبِهِمْ بِالْبَلَايَا وَ اَلرَّزَايَا أَوْ فِي عَرَصَاتِ الْقِيَامَةِ بِأَنْوَاعِ شَدَائِدِهَا أَوْ فِي اَلطَّبَقِ اَلْأَعْلَى مِنْ جَهَنَّمَ بِعَذَابِهَا إِلَى أَنْ نَسْتَنْقِذَهُمْ بِحُبِّنَا مِنْهَا وَ نَنْقُلَهُمْ اِلى حَضرَ تِنَا.(2)

وَ قَالَ رَجُلٌ لِلْحَسَنِ بن عَلِىٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ أَنَا مِنْ شِيعَتِكُمْ فَقَالَ اَلْحَسَنُ بنُ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا عِبْدَاللَّهُ اَنْ كُنْتَ لَنَا فِي أَوَامِرِنَا و زَوَاجِرِنَا مُطِيعاً فَقَدْ صَدَقْتَ وَ إِنْ كُنْتَ بِخِلاَفِ ذَلِكَ فَلاَ تَزِدْ فِي ذُنُوبِكَ بِدَعْوَاكَ مَرْتَبَةً شَرِيفَةً لَسْتَ مِنْ أَهْلِهَا لاَ تَقُل أنا مِن شِيعَتِكُمْ وَلكِن قُل أَنَا مِن مُوَالِيكُم ومُحِبِّيكُمْ وَمُعَادَى أَعْدَائِكُمْ وأَنْتَ فِي خَيْرٍ وَ الى خَيْرُ.

ص: 304

به امیرمؤمنان و رهبر پرهیزگاران و پیشوای سپید چهرگان و وصی رسول عالميان و زعيم مسلمانان گفته شد که فلان شخص در گناه اسراف کرده و خود را به هلاکت رسانیده در صورتی که از شیعیان شما هم می باشد.

امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام فرمودند: برای تو در این سخن یک دروغ و یا دو دروغ نوشته شد. اگر او در گناه اسراف می کند و در عین حال ما را هم دوست می دارد و از دشمنان ما هم تبری می جوید این یک دروغ است، در اینحال او از دوستان ماست نه از شیعیان ما. اما اگر او دوستان ما را دوست دارد، و با دشمنان ما هم دشمن است و در گناه هم آنگونه که تو گفتی زیاده روی نمی کند این یک دروغ از تو به حساب می آید، زیرا او در گناه اسرافی ندارد. و اگر چنانچه در گناه اسراف می کند و دوستان ما را دوست نمی دارد، و با دشمنان ما هم دشمن نیست این هم دو دروغ است.

مردی به زنش گفت: نزد فاطمه دختر رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه برو و از او سؤال کن آیا من از شیعیان شما هستم یا نیستم؟ آن زن رفت و سؤال کرد. فاطمه سلام الله عليها فرمودند: به او بگو اگر به گفته های ما عمل می کنی و از منهيات ما دست می کشی شیعه هستی. اما اگر به گفته های ما توجهی نداری و از منهيات ما هم دست برنمیداری از شیعیان ما به حساب نمی آئی. او برگشت و جریان را به شوهرش اطلاع داد. پس مرد گفت: وای بر من چه کسی از گناهان و اشتباهات مبری است پس من در جهنم جاودانه خواهم شد زیرا هر کس شیعه نباشد در جهنم است. زن برگشت و جریان را به حضرت فاطمه علیها السلام گفت: فاطمه علیها السلام فرمودند: به شوهرت بگو این طور نیست که خیال کرده ای، شیعیان ما از نیکان اهل بهشت هستند همه ی دوستان ما و دوستان دوستان ما و دشمنان دشمنان ما کسانی که با قلب و زبان سخنان ما را قبول دارند، همه اینها از شیعیان ما نیستند هنگامی که اوامر ما را انجام ندهند و از منهيات ما دست باز ندارند و مرتکب گناهان شوند. این گروه با همه اینها اهل بهشت می باشند اما بعد از اینکه از گناهان پاک شوند و گرفتار انواع مصیبتها و مشکلات شوند و یا در قیامت با انواع سختیها گرفتار گردند، و یا در طبقه ی اول جهنم معذب شوند و بعد ما آنها را نجات میدهیم و بطرف خود می آوریم.

مردی به حسن بن علی عَلَیهِ السَّلام عرض کرد: من از شیعیان شما هستم، امام حسن عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای بنده ی خدا اگر از اوامر و نواهی ما اطاعت نمائی راست می گوئی و اگر بر خلاف این باشی بر گناهان خود اضافه منما ومدعی این مقام عالی که اهلیت آن را نداری نشوی و نگو من از شیعیان شما می باشم بلکه بگو من از دوستان و موالیان شما هستم و با دشمنان شما دشمنم که در این صورت خیر خواهی دید.

ص: 305

وَ قَالَ رَجُلٌ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِى عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ أَنَا مِنْ شِيعَتِكُمْ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِتَّقِ اَللَّهَ وَ لاَ تَدَعِينَ شَيْئاً يَقُولُ اَللَّهُ تَعَالَى لَكَ كَذَبْتَ وَ فَجَرْتَ فِي دَعْواكَ اَنَّ شيعَتَنا مَن سَلِمَت قُلُوبُهُمْ مِنْ كُلِّ غِشٍ و غِلٍ و دَغْلٍ ولكِنْ قُلْ أنَا مِن مَوَالِيكُمْ و مِن مُحِبِّيكُم.

قَالَ رَجُلٌ لِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ عَلَیهِ السَّلام یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَنَا مِنْ شِیعَتِکُمُ الْخُلَّصِ فَقَالَ لَهُ یَا عَبْدَاللَّهِ فَإِذَا أَنْتَ کَإِبْرَاهِیمَ الْخَلِیلِ عَلَیهِ السَّلام الَّذِی قَالَ اللَّهُ «وَ إِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْراهِیمَ *إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»(1) فَإِنْ کَانَ قَلْبُکَ کَقَلْبِهِ فَأَنْتَ مِنْ شِیعَتِنَا وَ إِنْ لَمْ یَکُنْ قَلْبُکَ کَقَلْبِهِ وَ هُوَ طَاهِرٌ مِنَ الْغِشِّ وَ الْغِلِّ فَأَنْتَ مِنْ مُحِبِّینَا وَ إِلَّا فَإِنَّکَ إِنْ عَرَفْتَ أَنَّکَ بِقَوْلِکَ کَاذِبٌ فِیهِ إِنَّکَ لَمُبْتَلًی بِفَالِجٍ لَا یُفَارِقُکَ إِلَی الْمَوْتِ أَوْ جُذَامٍ لِیَکُونَ کَفَّارَهْ لِکَذِبِکَ هَذَا.

وَ قَالَ الْبَاقِرُ عَلَیهِ السَّلامُ لِرَجُلٍ فَخَرَ عَلَی آخَرَقَالَ أَ تُفَاخِرُنِی وَ أَنَا مِنْ شِیعَهْ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّیِّبِینَ فَقَالَ لَهُ الْبَاقِرُ رمَا فَخَرْتَ عَلَیْهِ وَ رَبِّ الْکَعْبَهْ، وَ غُبِنَ مِنْکَ عَلَی الْکَذِبِ یَا عَبْدَ اللَّهِ، أَ مَالُکَ مَعَکَ تُنْفِقُهُ عَلَی نَفْسِکَ أَحَبُّ إِلَیْکَ أَمْ تُنْفِقُهُ عَلَی إِخْوَانِکَ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ: بَلْ أُنْفِقُهُ عَلَی نَفْسِی. قَالَ: فَلَسْتَ مِنْ شِیعَتِنَا، فَإِنَّا نَحْنُ مَا نُنْفِقُ عَلَی الْمُنْتَحِلِینَ مِنْ إِخْوَانِنَا أَحَبُّ إِلَیْنَا مِنْ أَنْ نُنْفِقَ عَلَی أَنْفُسِنَا وَ لَکِنْ قُلْ: أَنَا مِنْ مُحِبِّیکُمْ وَ مِنَ الرَّاجِینَ لِلنَّجَاهْ بِمَحَبَّتِکُمْ.

قِیلَ لِلصَّادِقِ عَلَیهِ السَّلامُ: إِنَّ عَمَّاراً الدُّهْنِیَ شَهِدَ الْیَوْمَ عِنْدَ ابْنِ أَبِی لَیْلَی قَاضِی الْکُوفَهْ بِشَهَادَهْ، فَقَالَ لَهُ الْقَاضِی قُمْ یَا عَمَّارُ فَقَدْ عَرَفْنَاکَ، لَا تُقْبَلُ شَهَادَتُکَ لِأَنَّکَ رَافِضِیٌّ فَقَامَ عَمَّارٌ وَ قَدِ ارْتَعَدَتْ فَرَائِصُهُ، وَ اسْتَفْرَغَهُ الْبُکَاءُ فَقَالَ لَهُ ابْنُ أَبِی لَیْلَی أَنْتَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْعِلْمِ وَ الْحَدِیثِ، إِنْ کَانَ یَسُوءُکَ أَنْ یُقَالَ لَکَ رَافِضِیٌّ فَتَبَرَّأْ مِنَ الرَّفْضِ، فَأَنْتَ مِنْ إِخْوَانِنَا. فَقَالَ لَهُ عَمَّارٌ: یَا هَذَا مَا ذَهَبْتَ وَ اللَّهِ حَیْثُ ذَهَبْتَ، وَ لَکِنِّی بَکَیْتُ عَلَیْکَ وَ عَلَیَّ أَمَّا بُکَائِی عَلَی نَفْسِی فَإِنَّکَ نَسَبْتَنِی إِلَی رُتْبَهْ شَرِیفَهْ لَسْتُ مِنْ أَهْلِهَا، زَعَمْتَ أَنِّی رَافِضِیٌّ، وَیْحَکَ لَقَدْ حَدَّثَنِی الصَّادِقُ «أَنَّ أَوَّلَ مَنْ سُمِّیَ الرَّافِضَهْ السَّحَرَهْ الَّذِینَ لَمَّا شَاهَدُوا آیَهْ مُوسَی عَلَیهِ السَّلامُ فِی عَصَاهُ آمَنُوا بِهِ وَ رَضُوا بِهِ وَ اتَّبَعُوهُ وَ رَفَضُوا أَمَرَ فِرْعَوْنَ، وَ اسْتَسْلَمُوا لِکُلِّ مَا نَزَلَ بِهِمْ، فَسَمَّاهُمْ فِرْعَوْنُ الرَّافِضَهْ لَمَّا رَفَضُوا دِینَهُ.»

ص: 306

شخصی نزد حسین بن علی علیهاالسلام آمد و گفت: یابن رسول الله من از شیعیان شما هستم امام فرمودند: از خداوند بترس و مدعی مقامی نباش که خداوند تو را تکذیب کند و در ادعایت رسوا کردی. شیعیان ما کسانی هستند که دل آنها از هر مکر و حیله و نیرنگ و فریب خالی باشد، تو بگو من از دوستان شما می باشم. مردی نزد علی بن الحسین عَلَیهِ السَّلام آمد و گفت: یا ابن رسول الله من از شیعیان خالص شما میباشم، امام الله فرمودند: ای بنده ی خدا پس تو مانند ابراهيم خليل عَلَیهِ السَّلام می باشی که خداوند درباره ی او می فرماید: «و از شیعیان او ابراهیم بود زیرا که خدا را با قلب سلیم ملاقات نمود». اکنون اگر دلت مانند دل او سالم است تو از شیعیان ما هستی و اگر دلت از مکر و فریب و غش و خیانت خالی نیست تو از دوستان ما می باشی. اگر در این گفتارت دروغ بگوئی خداوند تو را گرفتار فلج می کند و تا هنگام مرگ دست از تو باز نمی دارد، و یا مبتلا به جذام می گردی که تا کفاره ی گناهت باشد

حضرت باقر عَلَیهِ السَّلام مشاهده کردند که: مردی به دیگری افتخار می کرد و می گفت: آیا بر من فخر می کنی در حالی که من از شیعیان آل محمد که پاک هستند می باشم، امام عَلَیهِ السَّلام به او فرمودند: به خداوند کعبه تو بر او افتخاری نداری بلکه با این دروغ زیان هم دیدی. ای بنده ی خدا آیا مالی که در اختیار داری می خواهی برای خودت باشد و یا دوست داری آن را در راه برادران مؤمن خود نیز خرج کنی؟ گفت: دوست دارم برای خود خرج کنم. امام فرمودند پس تو از شیعیان ما نیستی، زیرا ما دوست داریم آن چه داریم به برادران هم عقیده ی خود بدهیم. بگو من از دوستان شما هستم و امیدوارم با این محبت نجات پیدا کنم.

به حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام گفته شد که عمار دهنی روزی در نزد ابن ابی لیلی قاضی کوفه در موردی شهادت داد قاضی گفت: ای عمار ما تو را می شناسیم و شهادت تو در نزد ما قبول نیست زیرا تو رافضی (شیعه) هستی، عمار از جایش برخاست در حالی که بدنش می لرزید و گریه اش گرفته بود. ابن ابی لیلی گفت: تو مردی از اهل علم و حدیث هستی و اگر از کلمه رافضی می ترسی از رفض برائت حاصل کن و در این صورت برادر ما خواهی بود. عمار گفت: تو مقصود و نیت ما را نفهمیدی و گرفتار اشتباه و انحراف شدی، من بر شما و بر خود گریه کردم. اما گریه برای خودم از این جهت است که تو مرا به رتبه رفیعی نسبت دادی که من در خور آن مقام بزرگ نیستم. پنداشتی من رافضی هستم، وای بر تو من از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنيدم نخستین کسانی که به این عنوان خوانده شدند ساحران فرعون بودند که با دیدن آیات ایمان آوردند و به موسی عَلَیهِ السَّلام پیوستند و فرعون آنها را رافضی نامید.

ص: 307

فَالرَّافِضِیُّ مَنْ رَفَضَ کُلَّمَا کَرِهَهُ اللَّهُ، تَعَالَی وَ فَعَلَ کُلَّ مَا أَمَرَهُ اللَّهُ، فَأَیْنَ فِی الزَّمَانِ مِثْلُ هَذَا فَإِنَّمَا بَکَیْتُ عَلَی نَفْسِی خَشْیَهْ أَنْ یَطَّلِعَ اللَّهُ تَعَالَی عَلَی قَلْبِی، وَ قَدْ تَقَبَّلْتُ هَذَا الِاسْمَ الشَّرِیفَ عَلَی نَفْسِی، فَیُعَاتِبَنِی رَبِّی عَزَّوَجَلَّ وَ یَقُولَ یَا عَمَّارُ أَ کُنْتَ رَافِضاً لِلْأَبَاطِیلِ،عَامِلًا لِلطَّاعَاتِ کَمَا قَالَ لَکَ فَیَکُونَ ذَلِکَ تَقْصِیراً بِی فِی الدَّرَجَاتِ إِنْ سَامَحَنِی،وَ مُوجِباً لِشَدَیدِ الْعِقَابِ عَلَیَّ إِنْ نَاقَشَنِی، إِلَّا أَنْ یَتَدَارَکَنِی مَوَالِیَّ بِشَفَاعَتِهِمْ.وَ أَمَّا بُکَائِی عَلَیْکَ، فَلِعِظَمِ کَذِبِکَ فِی تَسْمِیَتِی بِغَیْرِ اسْمِی، وَ شَفَقَتِیَ الشَّدِیدَهْ عَلَیْکَ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ تَعَالَی أَنْ صَرَفْتَ أَشْرَفَ الْأَسْمَاءِ إِلَی أَنْ جَعَلْتَهُ مِنْ أَرْذَلِهَا کَیْفَ یَصْبِرُ بَدَنُکَ عَلَی عَذَابِ اللَّهِ، وَ عَذَابِ کَلِمَتِکَ هَذِهِ فَقَالَ الصَّادِقُ عَلَیهِ السَّلام: لَوْ أَنَّ عَلَی عَمَّارٍ مِنَ الذُّنُوب مَا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ لَمُحِیَتْ عَنْهُ بِهَذِهِ الْکَلِمَاتِ وَ إِنَّهَا لَتَزِیدُ فِی حَسَنَاتِهِ عِنْدَ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَل حَتَّی یُجْعَلَ کُلُّ خَرْدَلَهْ مِنْهَا أَعْظَمَ مِنَ الدُّنْیَا أَلْفَ مَرَّهْ.

وَ قَالَ عَلَیهِ السَّلام وَ قِيلَ لِمُوسي بْنِ جَعْفَرٍ رَ مَرَرْنَا بِرَجُلٍ فِي اَلسُّوقِ وهُوَ يُنادي آنَا مِنْ شِيعَةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَلْخْلِصِ وَ هُوَ يُنَادِي عَلَى ثِيَابٍ يَبِيعُهَا عَلَى مَنْ يَزِيدُ .فَقَالَ مُوسَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ مَا جَهِلَ ولاضَاعُ امْرُؤٌ عَرَفَ قَدْرَ نَفْسِهِ أَتَدْرُونَ مَا مَثَلُ هَذَا؟هَذَا كَمَنْ قَالَ« أَنَا مِثْلُ سَلْمانَ وَ أَبِي ذَرٍ وَ المِقدادِ وَ عَمَّارٌ» وَهُوَ مَعَ ذَلِكَ یُبَاخِسٌ فِي بَيْعِهِ ويُدَلِّسُ عُيُوبَ المَبيعِ عَلَى و مُشتريه وَ يُشْتَرَى اَلشَّيْءُ بِثَمَنٍ فَيُزايِدُ اَلْغَرِيبَ يَطْلُبُهُ فَيُوجِبُ لَهُ ثُمَّ اذا غَابَ الْمُشْتَرِي قَالَ لَاأُرِيدُهُ الْأَ بِكَذَا بِدُونِ مَا كَانَ يَطْلُبُهُ مِنْهُ أَيْكُونَ هَذَا كَسلْمانَ وَ أَبِي ذَرٍ وَ اَلْمِقْدَادِ وَ عَمَّارٍ حَاشَ لِلَّهِ أَنْ يَكُونَ هَذَا كَهُم ولَكِنْ لاَ نَمْنَعُهُ مِن أَن يَقُولَ «أَنَا مِنْ مُحِبَّى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مِنْ مُوَالَى أَوْلِيَائِهِمْ وَ مُعَادِي أَعْدَائِهِمْ.»

قالَ عَلَیهِ السَّلام و لَمَّا جَعَلَ إلَي عَلي بنِ موسَي الرِّضَا عَلَيهِ السَّلامُ وَلايَةَ الْعَهْد، دَخَلَ عَلَيْهِ آذِنُهُ فقال إِنَّ قَوْماً بِالْبَابِ يَسْتَأْذِنُونَ عَلَيْكَ يَقُولُونَ نَحْنُ من شِيعَةِ عَلِيٍّ عَلَيهِ السَّلامُ فقالَ عَلَيهِ السَّلامُ: أَنَا مَشْغُولٌ فَاصْرِفْهُمْ فَصَرَفَهُمْ.

ص: 308

پس رافضی آن کسیست که آن چه را خداوند قبول ندارد ترک گوید و اوامر خداوند را انجام دهد، اینک آن جریان کجا و وضع ما کجا؟ اینک بر خود می گریم از این جهت که می ترسم خداوند بر دل من آگاهی پیدا کند و با این لقب شریفی که تو به من دادی مورد عتاب پروردگار قرار گیرم. که ای عمار تو واقعأ اباطیل را ترک کردی و رو به طاعت آوردی همان گونه که به تو گفتند و این موجب می گردد که من در رسیدن به درجات کوتاهی کنم در صورتی که خداوند با من مسامحه کند، و یا موجب عقاب گردد در صورتی که با من مناقشه نماید، مگر اینکه آقایان من از من شفاعت کنند. اما اینکه چرا به حال تو گریه کردم به خاطر این است که دروغ بزرگی درباره ی من گفتی و با نامی دیگر مرا نام بردی و از این می ترسم که خداوند تو را عذاب کند برای اینکه نام بزرگی برای من انتخاب کردی، و اگر تو این نام را پست بدانی در برابر این بی اعتنائی چگونه بر عذاب خداوند صبر می کنی. امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: اگر گناهان عمار از آسمانها هم بزرگتر و از زمینها هم سنگین تر بود برای این سخنانی که بر زبانش جاری شد آمرزیده می شود، و حسنات او در نزد خداوند به اندازه ای می گردد که یک خردل از آن هزار بار بزرگتر از دنیا می باشد.

به حضرت موسی بن جعفر عَلَیهِ السَّلام گفته شد که از بازاری گذشتیم مردی در آن جا فریاد میزد: من از شیعیان خالص محمد و آل محمد هستم! او جامه هائی در جلو خود گذاشته و آن ها را به کسی که زیادتر می خرید می فروخت. امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر کس مقام و قدرش را بشناسد سخنانی بر زبان جاری نمی کند که قدر و مقامش ضایع شود، می دانید داستان این مرد چیست این شخص می گوید: من مانند سلمان و ابوذر و مقداد و عمار هستم در صورتی که برای فروش متاع خود چانه می زند. او متاع عوضی را به مشتری می دهد و تدلیس می نماید و جنسی را که ارزان خریده میخواهد گران بفروشد و به هر مشتری یک نوع از قیمت را می گوید آیا این شخص را می توان مانند سلمان و یا ابوذر و مقداد و عمار دانست هرگز چنین نخواهد شد. خداوند این را با آنها در یک صف قرار نخواهد داد، او باید بگوید: من از دوستان آل محمد علی هستم، و از کسانی می باشم که دوستان آنها را دوست میدارم و با دشمنان و مخالفان آنها دشمن میباشم.

امام على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هنگامی که مأمون على بن موسى الرضاعَلَیهِ السَّلام را به ولایت عهدی خود برگزید، خادمش نزد آن حضرت آمد و گفت: گروهی دم در هستند و می گویند ما از شیعیان هستیم. امام فرمودند: من امروز مشغول هستم آنها را بگوئید بروند. خادم نیز آنها را رد نمود.

ص: 309

فَلَمَّا كَانَ في الْيَوْمِ الثَّانِي جَاءُوا وَ قَالُوا كَذَلِكَ فقالَ مِثْلَهَا فَصَرفَهُم إِلَى أَنْ جَاءُوا هَكَذَا يَقُولُونَ وَ يَصْرِفُهُمْ شَهْرَيْنِ ثُمَّ أَيِسُوا مِنَ الْوُصُولِ و قَالُوا لِلْحَاجِبِ قُلْ لِمَوْلَانَا إِنَّا شِيعَةُ أَبِيكَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيه ِالسَّلامُ وَ قَدْ شَمِتَ بِنَا أَعْدَاؤُنَا فِي حِجَابِكَ لَنَا، وَ نَحْنُ نَنْصَرِفُ هَذِهِ الْكَرَّةَ، وَ نَهْرَبُ مِنْ بَلَدِنَا خَجِلًا وَ أَنَفَةً مِمَّا لَحِقَنَا وَ عَجْزاً عَنِ احْتِمَالِ مَضَضِ مَا يَلْحَقُنَا بِشَمَاتَةِ أَعْدَائنا. فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى الرِّضَا عَلَيهِ السَّلامُ: ائْذَنْ لَهُمْ لِيَدْخُلُوا. فَدَخَلُوا عَلَيْهِ، فَسَلَّمُوا عَلَيْهِ، فَلَمْ يَرُدَّ عَلَيْهِمْ، وَ لَمْ يَأْذَنْ لَهُمْ بِالْجُلُوسِ، فَبَقُوا قِيَاماً. فَقَالُوا يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا هَذَا الْجَفَاءُ الْعَظِيمُ وَ الِاسْتِخْفَافُ بَعْدَ هَذَا الْحِجَابِ الصَّعْبِ أَيُّ بَاقِيَةٍ تَبْقَى مِنَّا بَعْدَ هَذَا؟ فقالَ الرِّضا عَلَيه ِالسَّلامُ: اِقرَءُوا «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ.»(1). مَا اقْتَدَيْتُ إِلَّا بِرَبِّي عَزَّوَجَلَّ فِيكُمْ وَ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه وَ بِأَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ عَلَیهِ السَّلام وَ مَنْ بَعْدَهُ مِنْ آبَائِيَ الطَّاهِرِينَ عَلَيهِمُ السَّلامُ عَتَبُوا عَلَيْكُمْ، فَاقْتَدَيْتُ بِهِمْ. قَالُوا: لِمَاذَا يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ لَهم لِدَعْوَاكُمْ أَنَّكُمْ شِيعَةُ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ، وَيْحَكُمْ إِنَّمَا شِيعَتُهُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ عَلَیهِما السَّلام وَ سَلْمَانُ وَ أَبُوذَرٍّ وَ الْمِقْدَادُ وَ عَمَّارٌ وَ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي بَكْرٍ، الَّذِينَ لَمْ يُخَالِفُوا شَيْئاً مِنْ أَوَامِرِهِ، وَ لَمْ يَرْكَبُوا شَيْئاً مِنْ فُنُونِ زَوَاجِرِهِ. فَأَمَّا أَنْتُمْ إِذَا قُلْتُمْ إِنَّكُمْ شِيعَتُهُ وَ أَنْتُمْ فِي أَكْثَرِ أَعْمَالِكُمْ لَهُ مُخَالِفُونَ، مُقَصِّرُونَ فِي كَثِيرٍ مِنَ الْفَرَائِضِ وَ مُتَهَاوِنُونَ بِعَظِيمِ حُقُوقِ إِخْوَانِكُمْ فِي اللَّهِ، و تَتَّقُونَ حَيْثُ لَا يَجِبُ التَّقِيَّةُ، وَ تَتْرُكُونَ التَّقِيَّةَ حَيْثُ لَا بُدَّ مِنَ التَّقِيَّةِ. لَوْ قُلْتُمْ إِنَّكُمْ مُوَالُوهُ وَ مُحِبُّوهُ وَ الْمُوَالُونَ لِأَوْلِيَائِهِ وَ الْمُعَادُونَ لِأَعْدَائِهِ لَمْ أُنْكِرْهُ مِنْ قَوْلِكُمْ، وَ لَكِنْ هَذِهِ مَرْتَبَةٌ شَرِيفَةٌ ادَّعَيْتُمُوهَا، إِنْ لَمْ تُصَدِّقُوا قَوْلَكُمْ بِفِعْلِكُمْ هَلَكْتُمْ إِلَّا أَنْ تَتَدَارَكَكُمْ رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ. قَالُوا: يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، فَإِنَّا نَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ نَتُوبُ إِلَيْهِ مِنْ قَوْلِنَا بَلْ نَقُولُ كَمَا عَلَّمَنَا مَوْلَانَا نَحنِ مُحبُّوكُم، وَ مُحبُّوا أوليائِكُم، وَ مُعادُو أعدائِكُم.قَالَ الرِّضَا عَلَيه ِالسَّلامُ فَمَرْحَباً بِكُمْ يَا إِخْوَانِي وَ أَهْلِ وُدِّي، ارْتَفِعُوا، ارْتَفِعُوا. فَمَا زَالَ يَرْفَعُهُمْ حَتَّى أَلْصَقَهُمْ بِنَفْسِهِ، ثُمَّ قَالَ لِحَاجِبِهِ: كَمْ مَرَّةً حَجَبْتَهُمْ قَالَ: سِتِّينَ مَرَّةً.

ص: 310

این جماعت روز دیگر آمدند و مانند روز قبل اذن ورود خواستند، بار دیگر آنها را برگرداندند، و آنها مدت دو ماه در رفت و آمد بودند و کار به جائی رسید که مأیوس شده و به حاجب گفتند به مولای ما بگو ما از شیعیان پدرت هستیم ما را راه بدهید. ما اگر بدون ملاقات شما از این جا برویم مردم ما را شماتت می کنند و دیگر رو نداریم به شهر و خانه خود مراجعت کنیم زیرا همواره مورد سرزنش مردم خواهیم بود. در این هنگام امام دستور داده و به آنها اجازه ورود داده شد. آنها وارد شدند و سلام کردند پس امام جواب سلام ایشان را نداده و اجازه نشستن هم به آنها ندادند! آنها که هم چنان در حال قیام بودند گفتند یا ابن رسول الله این چه جفاء بزرگی است که درباره ی ما روا می دارید و ما را سبک می کنید و به ما اجازه ملاقات نمی دهید، ما بعد از این چه گونه در میان مردم حاضر شویم و به خانه و کاشانه ی خود مراجعت نمائیم، در حالیکه برای ما آبروئی باقی نمانده است. امام رضا عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شما این آیه ی شریفه را بخوانید «هر مصیبتی که به شما برسد بوسیله خودتان بدست آمده و خداوند از بیشتر گناهان شما در می گذرد» من در این جا به خدای خود اقتداء کردم و از رسول خدا و امیرالمؤمنین و پدران خود عَلَیهِم ُالسَّلام پیروی نمودم. گفتند یا ابن رسول الله چرا چنین کردید؟ فرمود: برای اینکه شما ادعا می کنید که از شیعیان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب هستید، وای بر شما شیعیان او حسن و حسین و ابوذر و سلمان و مقداد و عمار و محمد بن ابی بکر هستند که در هیچ جا با او مخالفت نکردند و اوامر و نواهی او را انجام دادند. شما ادعا دارید که از شیعیان آنها می باشید در حالی که در کارهای خود با آنها مخالفت می کنید و در واجبات کوتاهی می نمائید، و درباره ی کمک به برادران خود سستی دارید. در جایی که تقیه لازم نیست تقیه می کنید و در جایی که تقیه باید بکنید تقیه ندارید. شما اگر بگوئید ما از دوستان او هستیم، دوستان او را دوست می داریم و با دشمنان آنها دشمنی می کنیم، من از گفتار شما ناراحت نمی شوم ولی شما مقام بزرگی را ادعاء کردید، و اگر گفتارتان با کردار مطابقت نکند هلاک می گردید مگر اینکه رحمت خداوند شما را دریابد. گفتند: یا ابن رسول الله ما استغفار می کنیم و از گفته خود توبه می نمائیم، و همان طور که فرمودید ما محبین شما و محبین دوستان شما هستیم، و با دشمنان شما نیز دشمن می باشیم. امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: پس حالا خوش آمدید وای برادران و دوستان من بیائید و در بالای مجلس قرار گیرید. آنها اندک اندک جلو رفتند تا نزدیک آن جناب رسیدند، بعد از آن، حضرت ثامن الحجج عَلَیهِ السَّلام به حاجب خود فرمودند:

ص: 311

فَقَالَ لِحَاجِبِهِ: فَاخْتَلِفْ إِلَيْهِمْ سِتِّينَ مَرَّةً مُتَوَالِيَةً، فَسَلِّمْ عَلَيْهِمْ وَ أَقْرِئْهُمْ سَلَامِي فَقَد مَحَوا ما كانَ مِن ذُنُوبِهِم بِاستغفارِهِم وَ تَوبَتِهِم، وَاستَحَقُّوا الكَرامَةَ لِمَحَبَّتِهِم لَنا وَ مُوالاتِهِم. وَ تَفَقَّدْ أُمُورَهُمْ وَ أُمُورَ عِيَالَاتِهِمْ. فَأَوْسِعْهُمْ بِنَفَقَاتٍ وَ مَبَرَّاتٍ وَ صِلَاتٍ وَ رَفْعِ مُعَرَّاتٍ

قَالَ أَبُو يَعْقُوبَ يُوسُفُ بْنُ زِيادٍ وَعَلِى بنَ سَيَّارٍ حَضَرَنا لَيلَةً عَلَى غُرْفَةِ اَلْحَسَنِ بْنِ علِى بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلامُ وَ قَدْ كَانَ مَلِكُ اَلزَّمَانِ لَهُ مُعَظَّماً وَ حاشِيَتُهُ لَهُ مُبَجِّلِينَ إِذْ مَرَّ عَلَيْنَا وَالِى اَلْبَلَدِ وَالِي اَلْجِسْرِينِ وَ مَعَهُ رَجُلٌ مَكْتُوفٌ وَ اَلْحَسَنُ بْنُ عَلَى رمشرفٍ مِنْ رَوْزَنَتِهِ فَلَمَّا رَاهُ اَلْوَالِي تَرَجَّلَ عَنْ دَابَّتِهِ إِجْلاَلاً لَهُ .فَقَالَ اَلْحَسَنُ بن على رَعْدٍ إِلَى مَوضِعِک فَعَادَ وَ هُوَ مُعَظِّمٌ لَهُ وَ قَالَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ أَخَذْتُ هَذَا فِي هَذِهِ اَللَّيْلَةِ عَلَى بَابِ حَانُوتٍ صَيرَفِيٍ فَاتَّهَمْتُهُ بِأَنَّهُ يُرِيدُ نَقْبَهُ والسرقة مِنْهُ. فَقَبضْتُ عَلَيْهِ فَلَمَّا هَمَمْتُ أَنْ أَضْرِبَهُ خَمْسَمِائَةِ سَوْطٍ وَ هَذَا سَبِيلِي فِيمَنْ أَتَّهِمُهُ مِمَّنْ آخِهِ لِيَكونَ قَدْ شَقَا بِبَعْضِ ذُنُوبِهِ قَبْلَ أَنْ يَأْتِيَنِي مَنْ لاَ أُطِيقُ مدافعتهُ فَقَالَ لِي اِتَّقِ اللَّهَ وَ لاَ تَتَعَرَّضْ لِسَخَطِ اَللَّهِ فانّي مِنْ شِيعَةِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ رَوِّ شِيعَةِ هَذَا اَلْإِمَامِ أَبِي اَلْقَائِمِ بِأَمْرِ اَللَّهِ ر فَكَفَفْتُ عَنْهُ وَ قُلتُ أَنَا مارٌ بِكَ عَلَيهِ فان عَرَفَكَ بِالتَّشَيُّعِ أَطْلَقْتُ عَنْك وَاِلاّ قَطَعْتُ يَدَكَ وَ رِجْلَكَ بَعْدَ أَنْ أَجْلِدَكَ أَلْفَ سَوْطٍ وَ قَدْ جِئْتُكَ بِهِ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَهَلْ هُوَ مِنْ شِيعَةٍ عَلَى رَكْمَا ادَّعَى؟ فَقَالَ الْحَسن بن على عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَعَاذَاللَّهِ مَا هَذَا مِنْ شِيعَةِ عَلَى ر وَ أَنَّمَا اِبْتَلاَهُ اَللَّهُ فِي يَدِكَ لأِعتقادِهِ فِي نَفْسِهِ أَنَّهُ مِنْ شِيعَةِ عَلِئٍ ر. فَقَالَ اَلْوَالَى اَلْآنَ كَفَيْتَنِي مَئونَتَهُ اَلْآنَ أَضْرِبُهُ خَمْسَمِائَةِ ضَرْبَةٍ لاَ حَرَجَ عَلَى فِيهَا. فَلَمَّا نَحَّاهُ بَعِيداً قَالَ ابطحُوه فَبَطَحُوهُ وَ أَقَامَ عَلَيْهِ جَلاَّدَيْنِ وَاحِداً عَنْ يَمِينِهِ وَ آخَرُ عَنْ شِمَالِهِ وَ قَالَ أَوْجِهَاهُ .فَأَهْوَيَا اليه بِعِصِيِّهِمَا فَكَانَا لاَ يُصِيبَانِ اِسْتَهُ شَيْئاً اِنما يُصِيبَانِ الأرض.فَضَجِرَ مِنْ ذَلِكَ وَقَالَ وَيْلَكُمَا تَضْرِبَانِ اَلْأَرْضَ اِضر با اِستَه. فَذَهَبَا يَضْرِبَانِ اسْتَهُ فَعَدَلَتْ أَيْدِيهِمَا فَجَعَلاَ يَضْرِبُ بَعْضُهُمَا بَعْضاً وَ يَصِيحُ وَ يَتَأَوَّهُ فَقَالَ وَيْحَكُمَا أمجنونان أَنْتُمَا يَضْرِبُ بَعْضُكُمَا بَعْضاً اِضْرِبَا الرَّجُلَ .فَقَالا مَا نَضْرِبُ الاّ الرَّجُلَ وَ مَا نَقْصِدُ سَوَاه وَلكِنْ تَعْدِلُ أَيْدِينَا حَتَّى يَضْرِبَ بَعْضُنَا بَعْضاً .قَالَ فَقَالَ يَا فُلاَنُ وَ يَا فُلاَنُ حَتَّى دَعَا أَرْبَعَةً وَ صَارُوا مَعَ اَلْأَوَّلَينِ سِتَّةً وَ قَالَ أَحِيطُوا بِهِ.

ص: 312

اینها چند بار در خانه ما آمدند و اذن ملاقات داده نشده؟ حاجب گفت: آنان شصت بار برای زیارت شما آمدند و توفیق نیافتند. امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: تو نیز شصت بار از آنها دیدن کن و سلام مرا به آنها برسان آنها در گفته خود استغفار کردند و خداوند هم از آنها درگذشت و شایسته کرامت شدند اینک به خاطر اینکه آنها ما را دوست می دارند به آنها احسان کن و مشکلات آنها را برطرف گردان تا به زندگی خود برسند.

ابویعقوب يوسف بن زیاد و علی بن سیار گویند: شبی در غرفه امام حسن عسکری عَلَیهِ السَّلام در سامراء بودیم، و این هنگامی بود که سلطان زمان و اطرافیان او از آن جناب تعظیم و تکریم می کردند، در این جا والی شهر که بر هر دو پل ولایت داشت وارد شد و مردی را که دست بسته بودند همراهش بود. حسن بن علی سلام الله عليهما از روزنه بیرون را نگاه می کردند، پس هنگامی که چشم والی بر آن جناب افتاد از مرکب پائین شد و گفت یا ابن رسول الله این مرد را امشب کنار دکان یک صرافی مشاهده کردیم و او متهم است که می خواسته دكان را سوراخ کند و اشیاء آن را سرقت نماید. من او را دستگیر کردم و میخواستم پانصد ضربه شلاق به او بزنم، ما هر کس را که با این اتهام بگیریم او را تازیانه میزنیم، تاجزای گناه خویش را مشاهده کند، و ما این کار را قبل از آنکه کسی از وی دفاع کند و او را بدون مجازات رها نماید به سرعت انجام می دهیم. پس هنگامی که خواستیم او را شلاق بزنیم گفت: از خداوند بترسید و متعرض من نشوید، زیرا من از شیعیان امیرالمؤمنین و شیعه این امام که پدر حضرت قائم می باشد هستم. ما هم از او دست برداشتیم و خدمت شما آوردیم اکنون اگرراست می گوید و از شیعیان شما می باشد او را رها می کنیم البته ما به او گفتیم اگر دروغ بگوئی هزار شلاق به تو میزنیم، و بعد دست و پایت را قطع می کنیم. اکنون بفرمائید او از شیعیان على عَلَیهِ السَّلام همان طور که ادعا می کند می باشد یا نه؟ امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: به خداوند پناه می برم این از شیعیان علی نیست. او چون در دست شما گرفتار شده خود را از شیعیان على عَلَیهِ السَّلام معرفی کرده است. والی گفت اکنون ما را از مشکلی خلاص کردی و من اکنون پانصد ضربه شلاق به او می زنم و باکی هم از عمل خود ندارم، هنگامی که او را دور کردند گفت: او را به رو بر زمین انداختند و دو جلاد در طرف راست و چپ او قرار گرفتند. والی گفت: او را شلاق بزنید آنها با چوبهای خود بر او حمله آوردند و بر بدنش فرو کوفتند، والی دید چوب آنها بر زمین می خورد، گفت: وای بر شما چوب ها را بر بدن او فرو آورید چرا بر زمین می کوبید؟ آنها هنگامی که خواستند چوب ها را بر بدن او بزنند دست هایشان کج شد و ضربه ها بر بدن خودشان فرود می آمد.

ص: 313

فَأَحَاطُوا بِهِ فَكَانَ يَعْدِلُ بِأَيْدِيهِمْ وتَرْفَعُ عِصِيَّهُمْ الى فَوْقَ فَكَانَتْ لاَ تَقَعُ اِلْأَ بالوالى فَسَقَطَ عَنْ دَابَّتِهِ وَ قَالَ قَتَلْتُمُونِي قَتَلَكُمُ اَللَّهُ مَا هَذَا فَقَالُوا مَا ضَرَبْنا اِلاّ اياهُ ثُمَّ قَالَ لِغَيْرِهِمْ تَعَالَوْا فَاضْرِبُوا هَذَا .فَجَاءُوا فَضَرَبُوهُ بَعْدُ فَقَالَ وَيْلَكُمْ ايَّايَ تَضْرِبُونَ فَقَالُوا لاَ واللَّهِ.مَا نَضْرِبُ الا الرَّجُلَ قَالَ اَلْوَالِي فَمِنْ أَيْنَ لِي هَذِهِ الشَّجاتُ بِرَأْسِي وَ وَجْهِي وَ بَدَنِي اِنْ لَمْ تَكُونُوا تَضْرِبُونِي ؟فَقَالُوا شَلَّتْ أَيْمَانُنَا اِنْ كُنَّا قَصَدْنَاكَ بِضَرْبٍ .فَقالَ اَلرَّجُل لِلْوَالِي يَا عَبْدَاللَّهِ اما تَعْتَبِرُ بِهَذِهِ اَلْأَلْطَافِ اَلَّتِي بِهَا يُصْرَفُ عَنَى هَذَا اَلضَّرْبَ وَيْلَكَ رُدَّنِي إِلَى اَلْأَمَامِ وَ اِمْتَثِلَ فِي أَمْرِهِ. قَالَ فَرَدَّهُ اَلْوَالَى بَعْدَ الى بَيْنَ يَدَي اَلْحَسَنِ بنِ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ عَجِبْنَا لِهَذَا أَنْكَرْتَ أَنْ يَكُونَ مِنْ شِيعَتِكُمْ وَ مَن لَمْ يَكُنْ مِنْ شِيعَتِكُمْ فَهُوَ مِن شِيعَةِ ابْليسَ وَهُوَ فِي النَّارِ وَقَدْ رَأيتُ لَهُ مِنَ الْمُعْجِزَاتِ مَا لاَ يَكُونُ اَلا لِلْأَنْبِيَاءِ .فَقَالَ اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍ ر وَ قُلْ أَوْ لِلْأَوْصِيَاءِ. فَقَالَ اَلْحَسَنُ بْنُ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ لِلْوَالِئِ يَا عِبْدَاللَّهُ اِنَّه كَذَبَ فِي دَعْواهُ انَّه من و شِيعَتِنَا كَذِبَةً لَوْ عَرَفَهَا ثُمَّ تَعَمَّدها لاَبْتَلَى بِجَمِيعِ عَذَابِكَ لَهُ وَ تَبْقَى فِي اَلْمُطْبقِ ثَلاَثِينَ سَنَةولَكُنَّ اَللَّهُ تَعَالَي تَعَالَي رَحِمَهُ لِاِطلاقِ كَلِمَةً عَلَى مَا عَنَى لاَ عَلَى تعمُّدِ كَذِبٍ وَ أَنْتَ يا عِبداللَّهُ فَاعلَم أنَّ اللَّهَ عَزَّوجلَّ قَد خَلَّصَهُ مِن يَدَيْكَ خَلِّ عَنْهُ فَأَنَّهُ مِنْ مَوالِينا وَ مُحُبينا وَ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا. فَقَالَ اَلْوَالِي مَا كَانَ هَذَا كُلُّهُ عِنْدَنَا اَلآ سَوَاءٌ فَمَا اَلْفَرْقُ؟ قَالَ لَه الإمام ر اَلْفَرْقُ أَنَّ شِيعَتَنَا هُمُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ آثَارَنَا وَيُطيعُونا في جَمِيعِ أَوَامِرِنَا و نَوَاهِينَا فَأُولَئِكَ مِنْ شِيعَتِنَا فَأَمَّا مَنْ خَالَفَنَا فِي كَثِيرٍ مِمَّا فَرَضَهُ اَللَّهُ عَلَيْهِ فَلَيْسُوا مِنْ شِيعَتِنَا قَالَ الاِمامُ ر لِلْوَالَى وَ أَنْتَ قَدْ كَذَبْتَ كَذِبَةً لَو تَعَمَّدْتَهَا وَ كَذَبْتَهَا لابتَلاك اَللَّهُ عَزَّوجَل بِضَرْبِ أَلْفِ سَوْطٍ وَ سِجْنِ ثَلاَثِينَ سَنَةً فِي اَلْمُطْبَقِ .قَالَ وَ مَا هِيَ يَااِبْنَ رَسُولَ اَللَّهِ قَالَ بِزَعْمِكَ انَّك رَأَيْتَ لَهُ مُعْجِزاتٍ انَّ اَلْمُعْجِزَاتِ لَيْسَتْ لَهُ أَنَّمَا هِيَ لَنَا أَظْهَرَهَا اَللَّهُ تَعَالَى فِيهِ اَبَائَةً لِحُجَّتِنَا وَ اَيْضَاح لِجَلاَلَتنَاوشرَفْنَا.

ص: 314

والی گفت: وای بر شما مگر دیوانه شده اید که همدیگر را می زنید؟ چوب ها را بر این مرد فرود آورید، آنها اظهار داشته ما می خواهیم که چوب ها را بر بدن این مرد بزنیم و قصد دیگری نداریم، ولی دست ما کج می شود و یک دیگر را می زنیم. والی بعد از این چهار نفر دیگر را صدا کرد و شش نفری به او حمله آوردند. در این هنگام که شش نفری چوب ها را به او وارد می کردند متوجه شدند همه چوب ها به حاکم می خورد و او از مرکبش بر زمین افتاد و گفت شما مرا کشتید خداوند شما را بکشد، این چه عملی است که انجام می دهید آنها گفتند: ما می خواهیم که این مجرم را بزنیم. والی بعد از این چند نفر دیگر را آورد که او را چوب بزنند آنها هم وقتی شروع کردند او را کتک بزنند بار دیگر شلاقها بر والی فرود آمد آنها گفتند به خداوند سوگند ما جز این مرد را نمی زنیم، والی گفت پس این جراحتهای صورتم از کجا پیدا شده است و این خونها از کجا جریان پیدا کرده است. ضاربان گفتند دست های ما خشک باد اگر ما ضربه ای را بر بدن تو فرود آورده باشیم، در این هنگام آن مرد متهم گفت: ای بندهی خدا آیا از این الطاف خداوندی عبرت نگرفتی و ندیدی چگونه این ضربه ها را از من به طرف تو آورد اینک بار دیگر به طرف امام برویم و هر چه امام فرمودند انجام بده، والی بار دیگر او را به طرف امام عَلَیهِ السَّلام آورد و گفت: یا ابن رسول الله ما از این مرد در شگفت هستیم شما تشیع او را انکار کردید و اگر این مرد از شیعیان شما نباشد پس او از شیعیان شیطان است و جایش در آتش می باشد ما از او معجزاتی دیدیم که فقط از انبیاء دیده می شود! امام فرمودند: از اوصیاء هم بگو (از اوصیاء نیز اعجاز دیده می شود). امام حسن عسکری عَلَیهِ السَّلام متوجه والی شدند و فرمودند: ای بنده ی خدا این مرد در ادعای خود یک دروغ را اظهار کرد که اگر آن دروغ را از روی قصد و تعمد گفته بود گرفتار همه عذاب های شما می گردید و سی سال در زندان محبوس می شد، ولی به خاطر اینکه آن را از روی قصد نگفته بود خداوند او را از عذاب رهانید. اما ای والی تو هم بدان که خداوند عزوجل او را از عذاب و تازیانه خلاص کرد برای اینکه او از دوستان و محبان ما می باشد ولی از شیعیان ما به حساب نمی آید، والی گفت: اینها همه یکی هست پس فرق بین آنها کدام است. امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: فرق این است که شیعیان از آثار ما پیروی می کنند و از اوامر ما اطاعت می نمایند و از نواهی ما دست می کشند این گروه از شیعیان ما به حساب می آیند، ولی آنهائی که واجبات خداوند را انجام نمیدهند شیعیان ما نیستند. امام حسن عسکری عَلَیهِ السَّلام به والی فرمودند: تو هم دروغ گفتی و اگر آن را از روی تعمد گفته بودی خداوند تو را به هزار تازیانه مبتلا می کرد و سی سال هم در زندان سر پوشیده به سر می بردی، گفت: دروغ من چه بود. امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: تو خیال کردی که این معجزات مال او بود، در صورتی که این گونه معجزات از طرف ما می باشد خداوند آن معجزه ها را آشکار می کند تا برهان ما بر همگان روشن گردد و جلال و شرف و عزت ما بر همگان معلوم شود.

ص: 315

وَلَوْ قُلْتَ شاهَدْتُ فِيهِ مُعْجِزاتٍ لَمْ أُنْكِرْهُ عَلَيْكَ الَيس اِحْياءَ عِيسَى علَيْهِ السَّلامُ اَلْمَيِّتُ مُعجِزَة أَهْي لِلْمَيِّتِ أَمْ لِعِيسَى أولِيسَ خَلَقَ مِنَ اَلطِّينِ كَهَيْئَةِ اَلطَّيْرِ قصار طَيْراً بِاذْنِ اَللَّهِ مُعْجِزَة أَهْي لِلطَّائِرِ أَوْ لِعِيسَى أُولِيسُ اَلَّذِينَ جُعِلُوا قِرَدَةً خاسِئِينَ مُعْجِزَةً أَهْيَ لِلْقِرَدَةِ أَوْ لنبیِّ ذلِكَ الزَّمان فَقَالَ اَلْوَالِي أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ رَبِّي وَ أَتُوبُ اَلْيَه.

ثُمَّ قَالَ الْحَسن بنُ عَلى عَلَيْهِ السَّلاَمُ لِلرَّجُلِ اَلَّذِي قَالَ اِنَّهُ مِنْ شِيعَةِ عَلِى عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَا عِبْدَاللَّهُ لَسْتَ مِنْ شِيعَةِ عَلَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِنِمَا أَنْتَ مِنْ مُحِبِّيهِ وَ اِنَّما شيعة عَلى عَلَيهِ السَّلاَمُ اَلَّذِينَ قَالَ عزَّوجلَّ فِيهِم«وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ»(1).هُمُ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ وَصَفُوهُ بِصِفَاتِهِ وَنَزَّهُوهُ عَنْ خِلافِ صِفَاتِهِ وَ صَدَّقُوا مُحَمَّداً فِي أَقْوَالِهِ وَ صَوَّبُوهُ فِي كُلِّ أَفْعَالِهِ وَ رَأَوْا عَلِيّاً بَعْدَهُ سَيِّداً اِمَاماً وَ قرماَ هُمَاماً لاَ يَعْدِلُهُ مِنْ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ أحَد ولاَو كُلُّهُمْ اذا اِجْتَمَعُوا فِي كِفَّةٍ يُوزَنُونَ بِوَزْنِهِ بَلْ يُرْجَحُ عَلَيْهِمْ كَمَا تَرْجَحُ السَّمَاءُ والأَرْضُ عَلَى وَ اَلذَّرَّةُ وَ شِيعَةُ عَلىٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ هُمُ اَلَّذِينَ لاَ يُبَالُونَ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ أَوْقَعَ الْمَوْتُ عَلَيْهِمْ أَوْ وَقَعُوا عَلَى اَلْمَوْتِ وَ شِيعَةُ علىٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ هُمُ اَلَّذِينَ يُؤْثِرُونَ اِخْوَانَهُمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كَان بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَ هُمُ الَّذِينَ لا يَراهُمُ اللَّهُ حَيْثُ نَهَاهُمْ ولا يُفْقَدُ هُمْ مِن حَيْثُ أَمَرَهُمْ وَ شِيعَةٌ عَلَى رُهْمِ اَلَّذِينَ وَ يَقْتَدُونَ بِعَلِيٍ فِي اِكرامِ اِخوانِهِم اَلْمُؤْمِنِينَ .مَا عَنْ قَوْلِي أَقُولُ لَكَ هَذَا بَلْ أَقُولُهُ عَنْ قَوْلِ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ وعليه و آلِهِ فَذَلِكَ قولهُ تَعالى «وَعَمِلُوااَلصَّالِحَاتِ » قَضَوُا اَلْفَرَائِضَ كُلَّهَا بَعْدَ اَلتَّوْحِيدِ وَ اِعْتِقَادِ اَلنُّبُوَّةِ وَ الامامة وَ أَعْظَمُهَا قَضَاءُ حُقُوقِ اَلْإِخْوَانِ فِي اَللَّهِ وَ استِعْمَالُ اَلتَّنقِيَةِ مِنْ أَعْدَاءِ اَللَّه عزوجل (2)

ص: 316

اگر گفته بودی من در او معجزاتی مشاهده کردم بر تو اعتراضی نداشتم.مگر زنده شدن میت در دست عیسی معجزه نیست، این معجزه از مرده است یا از عیسی؟ مگر از گل پرنده درست نمی کرد و بعد در او می دمید و آن به اذن خدا پرواز می کرد؟ آیا این پرواز مجسمه ی گلی از خود پرنده بود یا از عیسی؟ آیا آن مردمانی که با معجزه ی آن پیامبر به صورت بوزینه درآمدند کار بوزینگان بود و یا آن پیامبر؟ در این هنگام والی گفت: استغفر الله ربی و اتوب اليه.

بعد از این امام عَلَیهِ السَّلام به آن مردی که ادعا کرده بود از شیعیان على عَلَیهِ السَّلام است فرمود: ای بنده خدا تو از شیعیان علی نیستی بلکه تو از محبان آن جناب می باشی، شیعیان علی کسانی هستند که خداوند متعال درباره ی آنان فرمود: «آنها کسانی هستند که کارهای شایسته می کنند و در بهشت جاودان می باشند». آنها کسانی هستند که به خداوند ایمان آورده اند و او را به صفات خودش وصف و تعریف کرده اند و از هر عیبی و نقصی پاک داشته اند و محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه را با کردار و گفتارش تصدیق نموده اند و على را بعد از او امام و بزرگ و رهبر برای خود گرفته اند. از امت محمدی صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه کسی با آن برابری نمی کند، و اگر همه ی آنها را در یک کفه ترازو بگذارند و على عَلَیهِ السَّلام را در کفه دیگر از همه آنها سنگین تر خواهد بود همان طور که آسمان بر زمین سنگینی می کند و زمین بر ذره. شیعیان آل محمد در راه خدا جنگ می کنند آنها ترسی ندارند از آنکه مرگ بر آنها وارد شود و یا آنها بر مرگ وارد شوند، شیعیان على عَلَیهِ السَّلام کسانی می باشند که برادران خود را بر خود اختیار می کنند و از خود می گذرند. خداوند آنها را در کارهای زشت مشاهده نمی کند و همواره در اوامر خداوند کوشش می کنند و به برادران ایمانی خود احترام می نمایند، من این را از طرف خود نمی گویم بلکه این گفته ی محمدی صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه می باشد و خداوند هم فرمود:«آن ها کارهای شایسته می کنند» یعنی همه ی واجبات را انجام داده و به توحید و نبوت و امامت معتقد هستند و از همه مهمتر برای خدا حقوق برادران راانجام می دهند و از دشمنان خدا تقیه می نمایند.

ص: 317

2-قَالَ أَبُو مُحَمَّدٍ الْعَسْكَرِيُّ عَلَيْهِ السَّلامُ لِشِيعَتِهِ أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اَللَّهِ وَ الْوَرَعِ فِي دِينِكُم وَ الإِجْتِهَادِ لِلَّهِ وصِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ اَلْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ اِئْتَمَنَكُمْ مِنْ بَرٍ أَوْ فَاجِرٍ وَ طُولِ اَلسُّجُودِ وَ حُسْنِ اَلْجِوَارِ فَبِهَذَا جَاءَ مُحَمَّدٌ صَلي اللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ صَلُّوا فِي عَشَائِرِكُم(1) وَاشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ عُودُوا مُرِّضَاهُمْ وَ أَدُّوا حُقُوقَهُم فَانَّ الرَّجُلَ مِنكُم اذا وَرِعَ في دينِهِ وَصَدَقَ في حَدِيثِهِ وَ أَدَّى اَلْأَمَانَةَ وحَسُنَ خُلُقُهُ مَعَ النَّاسِ قِيلَ هَذَا شيْعَى فَيَسُرُّنِي ذَلِكَ. اِتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا زَيْناً وَلا تَكُونُوا شَيْناً جَرُّوا الْيَنَا كُلَّ مَوَدَّةٍ وادْفَعُوا عَنَّا كُلَّ قَبِيحٍ فَاِنَّهُ مَاقِيلُ فِينَا مَنْ حَسُنَ فَنَحْنَ أَهْلَهُ وَ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ سُوءٍ فَمَا نَحْنُ كَذَلِكَ أَنَا حَقٌ فِي كِتَابِ اَللَّهِ وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ وَ تَطْهِيرٌ مِنَ اَللَّهِ لاَ يَدَّعِيهِ أَحَدٌ غَيْرُنا الاَّ كَذَّابُ أَكْثِرُوا ذِكْرَ اَللَّهِ وَ ذِكْرَ اَلْمَوْتِ وَ تِلاَوَةِ اَلْقُرْآنِ وَ الصَّلاةِ عَلَى اَلنَّبِيِّ صَلَّي اَللَّهِ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ فانّ الصَّلاةَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ عَشْرُ حَسَنَاتٍ إِحْفظوا مَا وَصَّيْتُكُمْ بِهِ وَ أَسْتَوْدِعُكُمُ اَللَّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَيْكُمُ اَلسَّلاَمَ.(2)

9- کونُوالَنا زینا

1- عن اَلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قالَ: يَا مَعْشَرَ اَلشِّيعَةِ كُونُوا لَنَا زَيْناً وَ لاَ تَكُونُوا لَنَا شَيْناً قُولُوا لِلنّاسِ حُسْناً وَ اِحْفَظُوا أَلْسِنَتَكُمْ وَ كُفُّوهَا عَنِ اَلْفُضُولِ وَ قُبْیحِ اَلْقَوْلِ(3)

2- عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ يَا مَعْشَرَ اَلشِّيعَةِ إِنَّكُمْ قَدْ نُسِبْتُمْ إِلَيْنَا كُونُوا لَنَا زَيْناً وَ لاَ تَكُونُوا شَيْناً كُونُوا مِثْلَ أَصْحَابِ عَلِيٍّ عَلَیهِ السَّلام فِي اَلنَّاسِ إِنْ كَانَ اَلرَّجُلُ مِنْهُمْ لَيَكُونُ فِي اَلْقَبِيلَةِ فَيَكُونُ إِمَامَهُمْ وَ مُؤَذِّنَهُمْ وَ صَاحِبَ أَمَانَاتِهِمْ وَ وَدَائِهِمْ عُودُوا مَرْضَاهُمْ وَ اِشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ صَلُّوا فِي مَسَاجِدِهِمْ وَ لاَ يَسْبِقُوكُمْ إِلَى خَيْرٍ فَأَنْتُمْ وَ اَللَّهِ أَحَقُّ مِنْهُمْ بِهِ(4)

ص: 318

2- امام عسگری عَلَیهِ السَّلام به شیعیان خود فرمودند: شما را سفارش می کنم به تقوی و پرهیزگاری از خدا و ورع در دین و کوشش برای خدا و راستگوئی و ادای امانت به هر کس که شما را امین داشت چه بد باشد و چه خوب. و باز شما را توصیه می کنم به سجده های طولانی و حسن جوار، که این همان چیزی است که پیامبر اکرم صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه آورده است. در محله های سنی ها نماز بخوانید و در تشییع جنازه ی آنها حاضر شوید و از بیمارانشان عیادت کنید و حقوق آنها را بپردازید زیرا یکی از شما وقتی با ورع و راستگو و امین و خوش اخلاق با مردم باشد می گویند این شیعه است و این موجب شادی و سرور من می شود. از خدا بپرهیزید و موجب زینت ما باشید و موجب ننگ و عار مانباشید مردم را به ما متمایل کنید و از ما هر ناپسندی را رفع کنید. زیرا هر خوبی که درباره ی ما گفته شود ما شایسته ی آن هستیم و هر بدی که به ما نسبت دهند ما چنین نیستیم ما را در کتاب خدا حقی مقرر و خویشاوندی با پیامبر اکرم و پاکی از جانب خدا است که هر که ادعایی چنین کند دروغگو است. زیاد خدا را ذکر کنید و بسیار به یاد مرگ باشید و قرآن را به فراوانی تلاوت کنید و زیاد صلوات بر پیامبر فرستید زیرا صلوات بر پیامبر ده حسنه است. آنچه که شما را بدان وصیت و سفارش نمودم حفظ کنید. شما را به خدا سپرده و به شما سلام می رسانم.

3-عَنْ عبدالله جبَلَة الكِنَانِي قَالَ اِسْتَقْبَلَنِي أَبُو الْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ و قَدْ عَلَّقْتُ سَمَكَةً فِي يَدِي فَقَالَ اِقْذِفْهَا إِنَّنِي لَأَكْرَهُ لِلرَّجُلِ اَلسُّرَى أَنْ يَحْمِلَ الشَّىءَ الدَّنئَ بِنَفسِهِ ثُمَّ قَالَ اَنَّكُمْ قَوْمٌ أَعْدَاوُكُمْ كَثِيرَةٌ عَادَاكُمُ الْخَلْقُ يَا مَعْشَرَ الشِّيعَةِ اَنَّكُمْ قَد عادَاكُمُ الخلقُ فَتَزَيَّنُوا لَهُم بِمَا قَدرَتُم عَلَيهِ(1)

10- الصّلةُ مِنَ المالِ

1-عَنْ مُفضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَوْماً وَ مَعِي شَيْءٌ فَوَضَعْتُهُ بَيْنَ يَدَيْهِ فَقَال :ماهذا فَقُلْتُ هَذِهِ صِلَةُ مَوَالِيكَ وَ عَبِيدِكَ قَالَ :فَقَالَ لِي :يَا مُفَضَّلُ اِنِّي لا أَقْبَلُ ذلِك وما اقْبَلْهُ مِنْ حَاجَةٍ بِيَ الَيْهِ ومَا أَقْبَلَهُ اِلاّلِيُزَكُوا بِهِ ثُمَّ قَالَ سَمِعْتُ أَبِي يَقُولُ مَنْ مَضَتْ لَهُ سَنَةٌ لَمْ يَصِلْنَا مِنْ مَالِهِ قَلَّ اَوْكَثَر لَمْ يَنْظُرِ الله اليه يَوْمَ اَلْقِيمَةِ اِلأَ أن يَعفُوَ الله عَنْهُ ثُمَّ قَالَ يَا مُفَضَّلُ أَنَّهَا فَرِيضَةٌ فَرَضَهَا اَللَّهُ عَلَى شِيعَتِنَا فِي كِتَابِهِ اَذْ يَقُول «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ »(2)، فَنَحْنُ البِرُّ وَالتَّقوى وَ سَبيلُ الْهَدْيِ وَ بابَ التَّقْوى وَلاَ يَحْجُبُ دُعَاءَنَا عَنِ اَللَّهِ اِقْتَصِرُوا عَلَى حَلاَلِكُمْ وَ حَرَامِكُمْ فَسْئَلُوا عَنْهُ وَايَاكُمْ أَنْ تَسْئَلُوا أَحَداً مِنَ الفُقَهاءِ عمَّا لاَ يَعْنِيكُم وَ عَمَّا سَتَرَ اَللَّهُ عَنْكُم.(3)

11- المُحافَظَةُ عَلى الصَّلاةِ

1- عَن أَبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام قَالَ: امْتَحِنُوا شِيعَتَنَا عِنْدَ مَوَاقِيتِ الصَّلَاةِ كَيْفَ مُحَافَظَتُهُمْ عَلَيْهَا وَ اِلی أَسْرَارِنا كَيْفَ حِفْظُهُمْ لَهَا عِنْدَ عَدُوِّنَا وَ إِلَى أَمْوَالِهِمْ كَيْفَ مُوَاسَاتُهُمْ لِإِخْوَانِهِمْ فِيهَا.(4)

ص: 320

3- عبدالله جبله کنانی روایت کند در حالی که یک ماهی در دست داشتم با امام كاظم عَلَیهِ السَّلام روبرو شدم، امام فرمودند: آن را بیفکن، همانا اکراه دارم که انسان شرافتمند شیء پست و بی ارزشی را خودش حمل کند. سپس فرمودند: همانا شما دشمنان زیادی دارید و خلق با شما شیعیان دشمنی می کنند همانا مردم با شما عداوت دارند پس به هر اندازه که می توانید خود را زینت کنید (و بهانه دست آنها ندهید).

2- قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِخْتَبِرْ شِيعَتَنَا فِي خَصْلَتَيْنِ فَإِنْ كَانَتَا فِيهِمْ وَ إِلاَّ فَاعْزُبْ ثُمَّ اُعْزُبْ قُلْتُ مَا هُمَا قَالَ اَلْمُحَافَظَةُ عَلَى اَلصَّلَوَاتِ فِي مَوَاقِيتِهِنَّ وَ اَلْمُوَاسَاةُ لِلْإِخْوَانِ وَ إِنْ كَانَ اَلشَّيْءُ قَلِيلاً .(1)

12- عَلَيكُم بِالوَرعِ وَ التَّقوَى

1- قال أبو عبدالله عَلَیهِ السَّلام إنَّ أحَقَّ النَّاسِ بِالْوَرَعِ آلُ مُحَمَّد وَ شِیعَتُهُمْ کَی تَقْتَدِی الرَّعِیّةُ بِهِمْ(2)

2- عَن كليْب بْنِ مُعَاوِيَةَ اَلْأَسَدِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ :أَمَا واللَّهِ انَّكُم لَعَلِيٍ دِينُ اللَّهِ وَمَلائِكَتُهُ فَأَعِينُونَا علَى ذَلِكَ بِوَرَعٍ وَ اِجْتِهَادٍ عَلَيْكُمْ بِالصَّلاةِ وَ الْعِبَادَةِ عَلَيْكُمْ بِالْوَرَعِ وَ قَالَ سَمِعْتُه يَقُولُ: فَاتَّقُوااالِلَّهِ وَ كُفُّوا أَلْسِنَتَكُمْ .صَلُّوا فِي مَسَاجِدِهِمْ فَاِذا تَمَيَّزَ اَلْقَوْمُ فَتَمَيَّزُوا(3)

3- قالَ الصَّادِقُ عَلَیهِ السَّلام: لَيسَ مِن شِيعَتِنا مَن يكونُ في مِصرٍ يكونُ فيهِ آلافٌ و يكونُ فِي المِصرِ أورَعَ مِنهُ(4)

4-عَنِ الحذاء عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :سَمِعْتُهُ يَقولُ: أَمَا وَاللَّهِ ان اَحْبَّ أَصْحَابِي اِلىَّ اورَعَهُم وأَكْتُمُهُمْ لِحَدِيثِنَا وَ اِنَّ أَسْوَأَهُمْ عِنْدِي حالاً وَ أَمْقَتَهُمْ اِلىَّ الَّذِى اِذا سَمِعَ الْحَدِيثَ يُنْسَبُ اِلينا وَ يُرْوَى عَنَّا فَلَمْ يَعْقِلْهُ وَ لَمْ يقبله قَلْبُهُ اِشمَازَّت مِنْهُ وَ جَحَدَهُ وَ كَفَرَ بِمَنْ دَانَ بِهِ وَ هُوَ لاَ يَدْرِي لَعَلَّ اَلْحَدِيثَ مِنْ عِنْدِنَا خَرَجَ وَ اَلينَا أُسْنِدَ فَيَكُونُ بِذَلِكَ خَارِجاً عَنْ وَلاَيَتِنَا(5)

ص: 322

2- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شیعیان ما را در دو خصلت بیازمای و هر که آن دو را دارا باشد که چه خوب و اگر نه از وی بپرهیز. راوی گوید پرسیدم آن دو خصلت چیست؟ امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: نماز را به وقت گذاردن و مواسات با برادران اگر چه با چیز کمی باشد.

5-قَالَ اَلْإِمَامُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْبَاقِرُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لِبَعْضِ شِيعَتِهِ:إِنَّا لاَ نُغْنِي عَنْكُمْ شَيْئاً إِلاَّ بِالْوَرَعِ وَ إِنَّ وَلاَيَتَنَا لاَ تُنَالُ إِلاَّ بِالْوَرَعِ وَ اَلاِجْتِهَادِ وَ لاَ تُدْرَكُ إِلاَّ بِالْعَمَلِ وَ إِنَّ أَشَدَّ اَلنَّاسِ عَذَاباً يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ مَنْ وَصَفَ عَدْلاً وَ أَتَى جَوْراً.(1)

6- عَنْ أَبِي اَلْحَسَنِ اَلْأَوَّلِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ كَثِيراً مَا كُنْتُ أَسْمَعُ أَبِي يَقُولُ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ لاَ تَتَحَدَّثُ اَلْمُخَدَّرَاتُ بِوَرَعِهِ فِي خُدُورِهِنَّ وَ لَيْسَ مِنْ أَوْلِيَائِنَا مَنْ هُوَ فِي قَرْيَةٍ فِيهَا عَشَرَةُ آلاَفِ رَجُلٍ فِيهِمْ مِنْ خَلْقِ اَللَّهِ أَوْرَعُ مِنْهُ.(2)

7- عَن الصَّادِقِ عَلَیهِ السَّلام المُتَّقُونَ شِيعَتُنَا(3)

8-عَنْ جابِرِ بنِ يَزيدِ الجُعفِىّ قَالَ خَدَمْتُ سَيِّدَنَا اَلْإِمَامَ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ سَنَةً فَلَمَّا أَرَدْتُ اَلْخُرُوجَ وَدَّعْتُهُ و قُلْتُ لَهُ أَفِدْنِي فَقَالَ بَعْدَ ثَمانِيَةَ عَشَرَ سَنَةً يَا جَابِرُ؟ قُلْتُ نَعَمْ انَّكُمْ بَحْرٌ لا يُنْزَفُ ولا يُبْلَغُ قَعْرُهُ قَالَ يَا جَابِرُ بَلِّغْ شِيعَتِي مِنِّي السَّلامَ وَ أعلِمْهُم أنَّهُ لا قَرابَةَ بَيْنَنَا وَبَيْنَ اللَّهِ عَزَّوجل وَلا يَتَقَرَّبُ الَيْهِ اِلاّ بِالطَّاعَةِ يَا جَابِرُ مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ وَأحَبَّنَا فَهُوَ وَلِيُّنا ومَنْ عَصَى اللَّهَ لَمْ يَنْفَعْهُ حُبُّنَا يَا جَابِرُ مَنْ هَذَا اَلَّذِي يَسْأَلُ اَللَّهَ فَلَم يُعطِهِ أَوْ تَوَكَّلَ عَلَيْهِ فَلَمْ يَكْفِهِ أَوْ وَثِقَ بِهِ فَلَمْ يُنْجِه يَا جَابِرُ اِنْزِلِ اَلدُّنْيا كَمَنْزِلٍ نَزَلْتَهُ تُرِيدُ اَلتَّحْوِيلَ عَنْهُ وَ هَلِ الدُّنْيا اِلاَّ دَابَّةً رَكِبْتَهَا فِي مَنَامِكَ فَاسْتَيْقَظْتَ فَأَنْتَ عَلَى فِرَاشِك غَيْرَ راكِبٍ ولا آخِذٍ بِعِنانِها أو كَثَوْبٍ لَبِسْتَهُ أو كَجارِيَةٍ وَطِئْتَهَا يَا جَابِرُ اَلدُّنْيَا عِنْدَ ذَوي الأَلْبابِ كَفِىءَ الظِّلالِ لااَلَهُ اَلااَّللَّهُ أَعْوَانٌ لِأَهْلِ دَعْوَتِهِ وَ اَلصَّلاَةُ تَثْبِيتٌ لِلِاخْلَاصِ وَ تَبْرِيَةٌ عَنِ الْكِبْرِ وَ الزَّكاةُ تَزيدُ فِي الرِّزْقِ وَالصِّيَامُ وَ الْحَجُّ تَسْكِينُ الْقُلُوبِ وَ الْقِصاصُ وَ الْحُدُودُ حَقْنُ الدِّماءِ وَ حَقُّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ نِظَامُ اَلدِّينِ جَعَلَنَا اَللَّهُ وَ اَيَّاكُمْ مِنْ «الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَهُمْ مِنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ»(4).(5)

ص: 324

5- امام باقر عَلَیهِ السَّلام به یکی از شیعیان خود فرمودند: ما نمی توانیم برای شما کاری انجام دهیم مگر اینکه با ورع باشید، و همانا ولایت ما درک نمی شود مگر با پرهیزگاری و تلاش بسیار و شدیدترین عذابها در روز قیامت از آن کسی است که عدل و دادگری را تعریف کند و خود ستمگری پیش بگیرد.

6- حضرت كاظم عَلَیهِ السَّلام فرمودند: از پدرم بسیار شنیدم که می فرمودند: از شیعیان ما نیست کسی که زنان پرده نشین در پس پرده از ورع و پرهیزگاری او سخن نگویند، و از دوستان ما به حساب نمی آیند کسانی که در میان ده هزار نفر زندگی می کنند در حالی که در میان ایشان کسی از او با ورع تر باشد.

7- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: متقین شیعیان ما هستند.

8- جابر بن یزید جعفی گوید هجده سال به خدمتکاری امام و مولایم حضرت باقر محمد بن علی عَلَیهِ السَّلام اشتغال داشتم وقتی خواستم از خدمت آن جناب خارج شوم وداع کرده و گفتم مرا بهره ای برسان مولایم فرمود: ای جابر پس از هجده سال (باز هم برایت چیزی بگویم)؟ گفتم آری شما دریای خشک ناشدنی و ژرف و بی پایان هستید فرمودند: جابر سلام مرا به شیعیانم برسان و به آنها بگو بین ما و خداوند خویشاوندی نیست و نمی توان مقرب درگاه او شد مگر به اطاعت. جابر! هر که مطيع خدا باشد و دوستدار ما، ولی ما است و هر که معصیت خدا را کند دوستی ما به او نفعی نمی رساند. جابر! چه کسی از خدا چیزی خواسته و به او نداده یا بر او توکل نموده و خدا رهایش کرده یا به او اطمینان نموده و خدا نجاتش نداده؟ جابر! دنیا را در نظر خود مانند منزلی قرار ده که می خواهی از آنجا کوچ کنی. مگر دنیا مانند مرکبی نیست که در خواب سوار آن شده ای و یک مرتبه بیدار می شوی و می بینی در رختخواب خود هستی بی آنکه سوار چیزی باشی و افسار آن در دست تو باشد؟ یا چون جامه ای که پوشیده ای یا همچون زنی که با او همبستر شده ای؟ ای جابر دنیا در نظر خردمندان مانند حرکت سایه است، کلمه لا إله إلا الله موجب عزت معتقدین است و نماز خانه اخلاص و پاک شدن از کبر است و زكات موجب افزایش روزی و روزه و حج، دلها را تسکین می دهد و قصاص و حدود موجب حفظ خون مردم می شود. حق ما خانواده موجب نظام دین است. خداوند ما و شما را از کسانی قرار دهد که در پنهانی از خدا می ترسند و از ساعت قیامت هراس دارند».

ص: 325

9-عَنِ اَلْخَطَّابِ اَلْكُوفِيِّ وَ مُصْعَبُ بْنُ عَبْداللهِ اَلْكُوفِيُّ قَالاَ دَخَلَ سَدِيرٌ اَلصَّيرَفِيُّ عَلَى أَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَم وَ عِنْدَهُ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ لَهُ يَا سَدِيرُ لاَ تَزَالُ شِيعَتُنَا مَرْعِيِّينَ مَحْفُوظِينَ مَسْتُورِينَ مَعْصُومِينَ مَا أَحْسَنُوا النَّظَرَ لِأَنفُسِهِمْ فِيما بَيْنَهُمْ وَبَينَ خالِقِهِم وصَحَّتْ نِيَّاتُهُم لِأَئِمَّتِهِمْ وَ بَرُّوا اخْوَانَهُمْ فَعَطَفُوا عَلَى ضَعِيفِهِمْ وتَصَدَّقُوا عَلَى ذَوَى الْفَاقَةِ مِنهُم أَنَّا لا نَأْمُرُ بِظُلْمٍ ولَكِنَّا نَأْمُرُكُم بِالْوَرَعِ الوَرَعِ الْوَرَعِ والْمُوَاسَاةِ اَلْمُوَاسَاةِ اَلْمُوَاسَاةِ لِإِخْوَانِكُمْ فَانَّ أَوْلِيَاءَ اَللَّهِ لَمْ يَزَالُوا مُسْتَضْعَفِينَ قَلِيلِينَ مُنذُ خلَقَ اللّه آدَمعَلَیهِ السَّلام(1)

10- عَنْ أَبِي شبْلٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ رَجُلٌ مُسْلِمٌ ابْتَلَى فَفَجَرَ بِجَارِيَة أَخِيهِ فَمَا تُوبَتُهُ قالَ يَأْتِيهِ فَيُخْبِرُهُ وَ يَسْأَلُهُ أَنْ يَجْعَلَ مِن ذَلِكَ فِي حِلٍ وَ يَعُودُ قَالَ قُلْتُ فَإِنْ لَمْ يَجْعَلْهُ مِنْ ذَلِكَ فِي حِلٍ قَالَ قَدْ لَقِى اَللَّهَ عَزَّوَجَلَّ وَ هُوَ زانٍ خَائِنٌ قَالَ قُلْتُ فالنَّارُ مَصِيرُه؟ قَالَ شَفَاعَةُ مُحَمَّدٍ صَلي اللَّهُ وعَليْهِ وَ آلِهِ وَ شَفَاعَتُنَا تَحْبِطُ بِذُنُوبِكُمْ يَا مَعْشَرَ اَلشِّيعَةِ فَلاَ تَعُودُونَ وَ تَتَّكِلُونَ عَلَى شَفَاعَتِنَا وَ اَللَّهِ مَا يَنَالُ شَفَاعَتَنَا اذا رَكِبَ هَذَا حَتَّى يُصِيبَهُ أَلَمُ اَلْعَذَابِ وَ يَرَى هَوْلَ جَهَنَّمَ (2)

11- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فِي حَدِيثٍ قَالَ إِنَّ اَلشِّيعَةَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْكِ اَلصَّلاَةِ لَهَلَكُوا وَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْكِ اَلزَّكَاةِ لَهَلَكُوا وَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْكِ اَلْحَجِّ لَهَلَكُوا.(3)

12-قَالَ أَبُو بَصِيرٍ قَالَ لِي مَوْلايَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِذَا رَجَعتَ الى الْكُوفَةِ يُولَدُ لَكَ وَلَدٌ وَ تُسَمِّيهِ عِيسَى وَ يُولَدُ لَكَ وَلَدٌ وَ تُسَمِّيهِ مُحَمَّداً وَهُماً مِن شِيعَتِنَا وَ اسْمُهُمَا فِي صَحِيفَتِنَا وَمَا يُولَدُونَ الى يَوْمِ الْقِيَامَةِ قَالَ فَقُلْتُ وَ شِيعَتُكُمْ مَعَكُمْ ؟قَالَ نَعَمْ اذَا خافُوا اللَّهَ وَالْتَقَوْهُ قَالَ و رُوِيَ أَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ دَخَلَ اَلْمَسْجِدَ يَوْمَاً فرأَى شَابّاً يَضْحَكُ فِي المَسْجِدِ فَقَالَ لَهُ تَضْحَكُ فِي الْمَسْجِدِ وَ أَنْتَ بَعْدَ ثَلَاثَةٍ مِنْ أَهْلِ الْقُبُورِ فَمَاتَ اَلرَّجُلُ فِي أَوَّلِ اَلْيَوْمِ اَلثَّالِثِ وَ دُفِنَ فِي آخِرِه.(4)

ص: 326

9- خطّاب کوفی و مصعب بن عبد الله کوفی گفتند: سدیر صیرفی بر حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام وارد شد در وقتی که عده ای از اصحاب در خدمتش بودند. حضرت فرمودند: ای سدیر همیشه شیعیان ما در پناه رعایت و حفظ و پوشش و عصمت (خدا) هستند تا وقتی درباره ی خود از نظر روابطی که با خدای خویش دارند خوش بین باشند، و درباره ی پیشوایان خود درست فکر کنند، و به برادرانشان نیکی کنند، بر ناتوانشان عطوفت ورزند، و بر تنگدست آنها تصدق نمایند، ما شما را به ستمگری فرمان نمی دهیم بلکه شما را به پارسائی امر نمائیم، پارسائی، پارسائی، و همدردی، همدردی، همدردی با برادرانتان، همانا دوستان خدا از روزی که خدا آدم عَلَیهِ السَّلام را آفریده همچنان ضعیف و اندک هستند.

10- ابو شبل گوید: به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کردم: مردی مسلمان گرفتار گناه شده و با کنیز برادرش زنا کرده است توبه ی آن چیست؟ فرمودند: آنست که نزد او رود و او را خبر دهد و از او بخواهد که وی را حلال کند، و دیگر چنین کاری از او سر نزند، گوید: عرض کردم: اگر برادرش او را نبخشید و بر او حلال نکرد، فرمودند: در حالی خدا را ملاقات کند که زانی و خائن باشد، عرض کردم: سرانجامش آتش است؟ فرمودند: شفاعت رسول خدایان و شفاعت ما گناهان شما را فرو می ریزد. ای شیعیان، به این اعمال باز نگردید و به شفاعت ما نیز تکیه نکنید، چرا که به خدا سوگند کسی که چنین عملی انجام دهد شفاعت ما به او نرسد و او را در نیابد مگر پس از آنکه درد عذاب به او برسد و هول جهنم را ببیند.

11- امام صادق عَلَیهِ السَّلام در حدیثی فرمودند: همانا اگر شیعیان بر ترک نماز و یا ترک زکات و یا ترک حج جمع گردند هلاک می شوند.

12- ابوبصیر گفت حضرت باقر عَلَیهِ السَّلام به من فرمودند: وقتی به کوفه برگردی پسری برایت متولد خواهد شد که او را عیسی نام می گذاری و پسر دیگری نیز متولد می شود که محمد می نامی. این هر دو از شیعیان ما هستند و اسمشان و هر کس که تا روز قیامت از آنها بوجود آید در صحیفه ی ما موجود است. عرض کردم: شیعیان شما با شما هستند؟ فرمودند: آری اگر از خدا بترسند و پرهیزگار باشند. در روایت دیگری است که امام باقر عَلَیهِ السَّلام وارد مسجد شدند دیدند جوانی می خندد به او فرمودند: در مسجد می خندی با اینکه سه روز دیگر از اهل قبوری؟ آن مرد صبح روز سوم از دنیا رفت و عصر به خاک سپرده شد.

ص: 327

13- لَيسَ مِنَ الشّيعَةِ مِن ظَلَمَ النَّاسَ

1- قالَ أَبو جَعفَرٍ عَلَیهِ السَّلام :لا تَنالُ وِلایَتُنا اِلّا بِالْوَرَعِ، لَیْسَ مِنْ شیعَتِنا مَنْ ظَلَمَ النّاسِ (1)

14- العِفافُ و الكَفافُ

1- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : اَللَّهُمَّ مَنْ أَحَبَّنِي فَارْزُقْهُ اَلْعِفَافَ وَ اَلْکَفَافَ وَ مَنْ أَبْغَضَنِي فَأَكْثِرْ مَالَهُ وَ وَلَدَهُ .(2)

15- الشيعةُ مَن أطاعَ الله

1- عَنَ أَبي جَعفَرٍ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ:إِنَّمَا شِیعَتُنَا مَنْ أَطَاعَ الله عَزَّوَجَلَّ(3)

16- الشيعةُ هُوَ المُسَلَّمُ لأمرِ الأمامِ عَلَیهِ السَّلام و المتبرئ مِن أعدائِهِ

1- عَنْ َاَلرِّضَا عَلَیهِ السَّلام قَالَ : شِيعَتُنَا اَلْمُسَلِّمُونَ لِأَمْرِنَا اَلْآخِذُونَ بِقَوْلِنَا اَلْمُخَالِفُونَ لِأَعْدَائِنَا فَمَنْ لَمْ يَكُنْ كَذَلِكَ فَلَيْسَ مِنَّا.(4)

2- عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ اَلْخَزَّ ازِ قَالَ سَمِعْتُ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلامُ ظَيَقُولُ إِنَّ مِمَّنْ یَنتَحِلُ مَوَدَّتَنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ فِتنَةً عَلَى شِيعَتِنَا مِنَ اَلدَّجَّالِ فَقُلْتُ اِبْنَ بِمَاذَا قَالَ بِمُوَالاَةِ أَعْدَائِنَا وَ مُعَادَاةِ أَوْلِيَائِنَا إِنَّهُ إِذَا كَانَ كَذَلِكَ اِخْتَلَطَ اَلْحَقُّ بِالْبَاطِلِ وَ اِشْتَبَهَ اَلْأَمْرُ فَلَمْ يُعْرَفْ مُؤْمِنٌ مِنْ مُنَافِقٍ(5)

3- عَن ابنِ فَضَّال قالَ سَمِعتُ الرِّضا عَلَیهِ السَّلام يَقُولُ مَن واصَلَ لَنا قاطِعًا أو قَطَعَ لَنا واصِلاً أو مَدَحَ لَنا عائِبًا أو أكرَمَ لَنا مُخالِفًا فَلَيسَ مِنّا ولَسنا مِنهُ (6)

ص: 328

4- عَنْ أَبِي حَمْزَةَ اَلثُّمَالِيِّ قَالَ: قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : يَا بَا حَمْزَةَ إِنَّمَا يَعْبُدُ اَللَّهَ مَنْ عَرَفَ اَللَّهَ، وَ أَمَّا مَنْ لاَ يَعْرِفُ اَللَّهَ كَأَنَّمَا يَعْبُدُ غَيْرَهُ هَكَذَا ضَالاًّ قُلْتُ: أَصْلَحَكَ اَللَّهُ وَ مَا مَعْرِفَةُ اَللَّهِ؟ قَالَ: يُصَدِّقُ اَللَّهَ وَ يُصَدِّقُ مُحَمَّداً رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي مُوَالاَةِ عَلِيٍّ وَ اَلاِيْتِمَامِ بِهِ، وَ بِأَئِمَّةِ اَلْهُدَى مِنْ بَعْدِهِ وَ اَلْبَرَاءَةِ إِلَى اَللَّهِ مِنْ عَدُوِّهِمْ، وَ كَذَلِكَ عِرْفَانُ اَللَّهِ.

قَالَ: قُلْتُ: أَصْلَحَكَ اَللَّهُ أَيُّ شَيْءٍ إِذَا عَمِلْتُهُ أَنَا اِسْتَكْمَلْتُ حَقِيقَةَ اَلْإِيمَانِ ؟قَالَ: تُوَالِي أَوْلِيَاءَ اَللَّهِ، وَ تُعَادِي أَعْدَاءَ اَللَّهِ، وَ تَكُونُ مَعَ اَلصَّادِقِينَ كَمَا أَمَرَكَ اَللَّهُ، قَالَ: قُلْتُ: وَ مَنْ أَوْلِيَاءُ اَللَّهِ؟فَقالَ: مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ وَ عَلِيٌّ وَ اَلْحَسَنُ وَ اَلْحُسَيْنُ وَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ ، ثُمَّ اُنْتُهِيَ اَلْأَمْرُ إِلَيْنَا ثُمَّ اِبْنِي جَعْفَرٍ ، وَ أَوْمَأَ إِلَى جَعْفَرٍ وَ هُوَ جَالِسٌ فَمَنْ وَالَى هَؤُلاَءِ فَقَدْ وَالَى اَللَّهَ وَ كَانَ مَعَ اَلصَّادِقِينَ كَمَا أَمَرَهُ اَللَّهُ.

قُلْتُ: وَ مَنْ أَعْدَاءُ اَللَّهِ أَصْلَحَكَ اَللَّهُ؟ قَالَ: اَلْأَوْثَانُ اَلْأَرْبَعَةُ، قَالَ: قُلْتُ مَنْ هُمْ؟ قَالَ: أَبُو اَلْفَصِيلِ وَ رُمَعُ وَ نَعْثَلُ وَ مُعَاوِيَةُ وَ مَنْ دَانَ دِينِهِمْ فَمَنْ عَادَى هَؤُلاَءِ فَقَدْ عَادَى أَعْدَاءَ اَللَّهِ .(1)

5- قيل لِلصّادِقِ عَلَیهِ السَّلام:اِنّ فُلانا یُوالیکُم إلّا انّه یَضْعف عَن البَرائة مِنْ عَدوکم، فَقالَ: هَیهات کَذِبَ مَنْ ادّعی مَحبَّتنا وَ لَم یَتَبَرأ مِن عَدوّنا.(2)

17- مِن أوصافِ الشّيعَةِ كتمانُ أسرارِ الأئِمَةِ عَلَیهِم ُالسَّلام

1- عَنِ اَلْحَذَّاءِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :سَمِعْتُهُ يَقُولُ: أَمَا وَ اَللَّهِ إِنَّ أَحَبَّ أَصْحَابِي إِلَيَّ أَوْرَعُهُمْ وَ أَكْتَمُهُمْ لِحَدِيثِنَا وَ إِنَّ أَسْوَأَهُمْ عِنْدِي حَالاً وَ أَمْقَتَهُمْ إِلَيَّ اَلَّذِي إِذَا سَمِعَ اَلْحَدِيثَ يُنْسَبُ إِلَيْنَا وَ يُرْوَى عَنَّا فَلَمْ يَعْقِلْهُ وَ لَمْ يَقْبَلْهُ قَلْبُهُ اِشْمَأَزَّت مِنْهُ وَ جَحَدَهُ وَ كَفَّرَ بِمَنْ دَانَ بِهِ وَ هُوَ لاَ يَدْرِي لَعَلَّ اَلْحَدِيثَ مِنْ عِنْدِنَا خَرَجَ وَ إِلَيْنَا أُسْنِدَ فَيَكُونُ بِذَلِكَ خَارِجاً عَنْ وَلاَيَتِنَا(3)

ص: 330

4- ابوحمزه ثمالی روایت کند که امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای أبا حمزه همانا کسانی بندگی خدا می کنند که او را می شناسند و هر که خدا را نشناسد گویی غیر خدا را بندگی می کند و گمراه است. عرض کردم: خداوند کار شما را اصلاح کند، معرفت و شناخت خداوند چیست؟ فرمودند: معرفت، آن است که خدا و رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه را در (پذیرش) ولايت على عَلَیهِ السَّلام و(پذیرش) امامت او و ائمه ی هدایت که پس از او می آیند، تصدیق کند و ازدشمنان آنها به سوی خدا، بیزاری بجوید، آری این است عرفان خداوند. راوی گوید: عرض کردم: خداوند کارتان را اصلاح فرماید، کدامین کار است که اگر انجام دهم، حقیقت ایمان را به طور کامل دریافته ام؟ امام فرمودند: دوستی با اولیاء خدا و دشمنی با دشمنان خدا و همراهی با صادقين همانگونه که خداوند امر فرموده است. عرض کردم: اولیاء خدا چه کسانی هستند؟ امام فرمودند: اولیاء خدا محمد رسول خدا و علی و حسن و حسین و علی بن حسین و خودم و در حالیکه اشاره به فرزندشان می کردند فرمودند: و فرزندم جعفر. سپس ادامه دادند و هر که اینها را دوست بدارد اولیاء خدا را دوست داشته است و همانگونه که خداوند امر فرموده است به همراه صادقین بوده است. عرض کردم: خداوند کارتان را اصلاح فرماید، دشمنان خدا چه کسانی هستند؟ امام فرمودند: بت های چهارگانه اعداء الله هستند. عرض کردم: آنها کیانند؟ امام فرمودند: آنها ابولفُصَيل و رُمَع و نعثل* و معاویه و هر که به دین آنها معتقد باشد، پس هر که با اینها دشمنی کند با دشمنان خدا دشمنی کرده است.

5- به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض شد: همان فلانی ولایت شما را دارد ولی در برائت از دشمنانتان ضعیف است. امام فرمودند: هرگز چنین نیست دروغ می گوید کسی که مدّعی محبّت ما باشد ولی از دشمنان ما بیزاری و برائت نجوید.

* ابوفيصل کنایه از اسم ظالم اول و رُمَع مقلوب نام اسم ظالم دوم و نعثل به معنای شیخ احمق کنایه از ظالم سوم است که امام عَلَیهِ السَّلام به خاطر تقیه اینگونه در پرده ی ابهام فرموده اند و خداوند از همه عالمتر است.

2-عَنْ علِى بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ قَالَ :وَدِدْتُ وَاللَّهِ أَنِّي افْتَدَيْتُ خَصْلَتَينِ في اَلشِّيعَةِ لَنَا بِبَعْضِ لَحْمِ سَاعِدِي اَلنَّزَقَ حَدِيثُ وَقِلَّةِ اَلْكِتْمَانِ.(1)

3- عَنْ مُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَا مُعَلَّى اُكْتُمْ أَمْرَنَا وَ لاَ تُذِعْهُ فَإِنَّهُ مَنْ كَتَمَ أَمْرَنَا وَ لا لَمْ يُذِعْهُ أَعَزَّهُ اَللَّهُ فِي اَلدُّنْيَا وَ جَعَلَهُ نُوراً بَيْنَ عَيْنَيْهِ فِي اَلْآخِرَةِ يَقُودُهُ إِلَى اَلْجَنَّةِ يَا مُعَلَّى مَنْ أَذَاعَ أَمْرَنَا وَ لَمْ يَكْتُمْهُ أَذَلَّهُ اَللَّهُ فِي اَلدُّنْيَا وَ نَزَعَ اَلنُّورَ مِنْ بَيْنِ عَيْنَيْهِ فِي اَلْآخِرَةِ وَ جَعَلَهُ ظُلْمَة تَقُودُهُ إِلَى اَلنَّارِ يَا مُعَلَّى إِنَّ اَلتَّقِيَّةَ دِينِي وَ دِينُ آبَائِي وَ لاَ دِينَ لِمَنْ لاَ تَقِيَّةَ لَهُ إِنَّ اَللَّهَ يُحِبُّ أَنْ يُعْبَدَ فِي اَلسِّرِّ كَمَا يُحِبُّ أَنْ يُعْبَدَ فِي اَلْعَلاَنِيَةِ يَا مُعَلَّى إِنَّ اَلْمُذِيعَ لِأَمْرِنَا كَالْجَاحِدِ لَهُ(2)

18- سِتُ خِصالٍ للشِّيعةِ الجَعفرَّيةِ عَلَیهِ السَّلام

1- عَنْ مُفَضَّلٍ قَالَ :قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ إِيَّاكَ وَ اَلسَّفِلَةَ فَإِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ اِشْتَدَّ جِهَادُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَهُ فَإِذَا رَأَيْتَ أُولَئِكَ فَأُولَئِكَ شِيعَةُ جَعْفَرٍ .(3)

19 - المُواساةُ هِيَ الصّفَةُ المُهِمَّة

1-عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَجْلانَ قالَ:كُنْتُ مَعَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَدَخَلَ رَجُلٌ فَسَلَّمَ فَسَأَلَهُ كَيفَ مَن خَلَّفْتَ مِنْ إِخوانِكَ ؟فَأحسَنَ اَلثَّنَاءَ وَ زَكَّى وَ أَطْرَى فَقَالَ :كَيْفَ عِيَادَةُ أَغْنِيَائِهِمْ لِفُقَرَائِهِمْ ؟قَالَ: قَلِيلَةٌ قَالَ فَكَيْفَ مواصلةأغنيائهِم لِفُقَرَائِهِمْ فِي ذَاتِ أَيْدِيهِمْ؟ فَقَالَ :إِنَّكَ تَذْكُرُ أَخْلاَقاً مَا هِيَ فِيمَنْ عِنْدَنَا قَالَ :كَيْفَ يَزْعُمُ هَؤُلاَءِ أَنَّهُمْ شِيعَة(4)؟

ص: 332

2- امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: دوست دارم برای شیعه خود دو خصلت را با دادن پاره ای از دستم بخرم: کج خلقی و کمی راز داری (یعنی یک دستم را بدهم که این دو خصلت نباشد).

3- از معلی بن خنیس رسیده که گفته است: امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای معلی امر ما را (در جایی که صلاح و شایسته نیست) کتمان کرده و پنهان کن و آن را فاش مگردان، زیرا کسی که امر ما را پنهان کرده و آن را فاش ننماید خدا او را در دنیا عزیز و گرامی دارد، و در آخرت و جهان دیگر آن را نور و روشنائی میان دو چشمش قرار دهد که او را به دنبال خود به بهشت می برد، ای معلی کسی که امر ما را (نزد دشمنان یا سبک مغزان) فاش نموده و آنها را کتمان نکند خدا او را در دنیا ذلیل و خوار گرداند، و در آخرت نور و روشنائی میان دو چشمش را کنده و برداشته و آن را ظلمت و تاریکی گرداند و او را به سوی آتش می کشاند. ای معلی تقیه دین و آئین من و دین پدرانم است، و دین و آئین ما نیست برای کسی که تقیه و پرهیز برای او نباشد. ای معلی خدا دوست دارد (راضی و خوشنود است) که در پنهانی عبادت و بندگی شود، چنان که دوست دارد آشکارا عبادت شود، ای معلی فاش کننده ی امر و کار ما (در برابر دشمن) همانند انکار کننده و نپذیرنده آن است.

2-وَ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَشْرَفُ أَخْلاَقِ اَلْأَئِمَّةِ وَ اَلْفَاضِلِينَ مِنْ شِيعَتِنَا اِسْتِعْمَالُ اَلتَّقِيَّةِ، وَ أَخْذُ اَلنَّفْسِ بِحُقُوقِ اَلْإِخْوَانِ(1)

3-قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِخْتَبِرْ شِيعَتَنَا فِي خَصْلَتَيْنِ فَإِنْ كَانَتَا فِيهِمْ وَ إِلاَّ فَاعْزُبْ ثُمَّ اُعْزُبْ قُلْتُ مَا هُمَا قَالَ اَلْمُحَافَظَةُ عَلَى اَلصَّلَوَاتِ فِي مَوَاقِيتِهِنَّ وَ اَلْمُوَاسَاةُ لِلْإِخْوَانِ وَ إِنْ كَانَ اَلشَّيْءُ قَلِيلاً .(2)

4- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ مَنْ أَدْخَلَ عَلَى رَجُلٍ مِنْ شِيعَتِنَا سُرُوراً فَقَدْ أَدْخَلَهُ عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ كَذَلِكَ مَنْ أَدْخَلَ عَلَيْهِ أَذًى أَوْ غَمّاً.(3)

ه- قَالَ أبو عَبدالله عَلَیهِ السَّلام مَياسيرُ شِيعَتُنَا أمناءٌ عَلى مَحاوِيجِهِم فَاحفَظُونا فِيهِم يَحفَظَكُمُ الله.(4)

عَنِ الخَطّابِ الكُوفِيّ وَ مُصعَبِ بنِ عَبدِالله الكُوفيِّ قالا دَخَلَ سَدِیرٌ الصَّیْرَفِیُّ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلامُ وَ عِنْدَهُ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ یَا سَدِیرُ لَا تَزَالُ شِیعَتُنَا مَرْعِیِّینَ، مَحْفُوظِینَ، مَسْتُورِینَ، مَعْصُومِینَ ماأَحْسَنُوا النَّظَرَ لِأَنْفُسِهِمْ فِیمَا بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ خَالِقِهِمْ وَ صَحَّتْ نِیَّاتُهُمْ لِأَئِمَّتِهِمْ وَ بَرُّوا إِخْوَانَهُمْ فَعَطَفُوا عَلَى ضَعِیفِهِمْ وَ تَصَدَّقُوا عَلَى ذَوِی الْفَاقَةِ مِنْهُمْ إِنَّا لَا نَأْمُرُ بِظُلْمٍ وَ لَكِنَّا نَأْمُرُكُمْ بِالْوَرَعِ الْوَرَعِ الْوَرَعِ وَ الْمُوَاسَاةِ الْمُوَاسَاةِ لِإِخْوَانِكُمْ فَإِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لَمْ یَزَالُوا مُسْتَضْعَفِینَ قَلِیلِینَ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ عَلَیهِ السَّلام.(5)

7- عَنْ أَبِي إِسْمَاعِيلَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَیهِ السَّلام جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ الشِّيعَةَ عِنْدَنَا كَثِيرٌ فَقَالَ فَهَلْ يَعْطِفُ الْغَنِيُّ عَلَى الْفَقِيرِ؟ وَ هَلْ يَتَجَاوَزُ الْمُحْسِنُ عَنِ الْمُسِي ءِ وَ يَتَوَاسَوْنَ؟ فَقُلْتُ لَا فَقَالَ لَيْسَ هَؤُلَاءِ شِيعَةً الشِّيعَةُ مَنْ يَفْعَلُ هَذَا.(6)

ص: 334

2- امام محمد بن على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شریفترین خوی ائمه و فضلای شیعه ی ما عمل به تقیه و واداشتن خود به رعایت حقوق برادران است.

3- امام صادق عَلَیهِ السَّلام به مفضل فرمودند: شیعیان ما را به دو خصلت بیازمای و هر که آن دو را دارا باشد با وی رفاقت کن وگرنه از وی بپرهیز. مفضل پرسید آن دو خصلت چیستند؟ امام فرمودند: نماز به وقت گذاردن و مواسات با برادران اگر چه با چیز کمی باشد.

4- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر که یکی از شیعیان ما را شاد کند رسول خدا او را شاد کرده است و همچنین است کسی که یکی از شیعیان ما را اذیت کرده و یا اندوهناک کند رسول خدا او را محزون نموده است.

5- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شیعیان توانگر، نمایندگان ما هستند بر خواسته های مؤمنان ضعیف، پس آبروی ما را در میان آنان حفظ کنید، خداوند شما را حفظ نماید.

6- خطاب کوفی و مصعب بن عبدالله کوفی گفتند سدیر صیرفی خدمت امام صادق عَلَیهِ السَّلام رسید در حالی که در نزد آن جناب گروهی از یاران او بودند، امام فرمودند: ای سدیر شیعیان ما تا آن زمان که ارتباط با خالق خویش را نیکو سازند و نیت ها و دلهایشان با ائمه و رهبرانشان پاک و بی آلایش باشد و با برادران خود نیکی کنند و به ضعفاء آنها رسیدگی نمایند، و به درماندگان آنها احسان نمایند محفوظ و در امانند، ما شما را به ظلم دعوت نمی کنیم به ورع و پرهیزگاری فرا می خوانیم. با برادران خود مواسات داشته باشید، و بدانید که دوستان خدا همیشه مستضعف و اندک هستند، و از هنگامی که خداوند آدم عَلَیهِ السَّلام را خلق کرده چنین بوده است.

7- ابي اسماعيل گوید به امام باقر عَلَیهِ السَّلام عرض کردم: فدایتان شوم همانا شیعیان زیادی در منطقه ما زندگی می کنند. امام فرمودند: آیا توانگر توجهی به فقیر دارد؟ و آیا نیکوکار از بدکردار گذشت می کند؟ آیا با یکدیگر همدردی می کنند؟ گفتم: نه، فرمودند: اینان شیعه نباشند، شیعه کسی است که این کارها را بکند.

ص: 335

8- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ أَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ شِيعَتِنَا أَتَاهُ رَجُلٌ مِنْ إِخْوَانِهِ فَاِسْتَعَانَ بِهِ فِي حَاجَةٍ فَلَمْ يُعِنْهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ إِلاَّ اِبْتَلاَهُ اَللَّهُ بِأَنْ يَقْضِيَ حَوَائِجَ عَدُوٍّ مِنْ أَعْدَائِنَا يُعَذِّبُهُ اَللَّهُ عَلَيْهِا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ .(1)

20- التزاوُر

1- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: تَزَاوَرُوا فَإِنَّ فِي زِيَارَتِكُمْ إِحْيَاءً لِقُلُوبِكُمْ وَ ذِكْراً لِأَحَادِيثِنَا وَ أَحَادِيثُنَا تُعَطِّفُ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ فَإِنْ أَخَذْتُمْ بِهَا رَشَدْتُمْ وَ نَجَوْتُمْ وَ إِنْ تَرَكْتُمُوهَا ظَلَلْتُمْ وَ هَلَكْتُمْ فَخُذُوا بِهَا وَ أَنَا بِنَجَاتِكُمْ زَعِيمٌ(2)

2- عن خِيثَمة قَالَ قَالَ أبو جَعفَر عَلَیهِ السَّلام تَزاوَرُوا في بُيُوتِكُم فإنّ ذلكَ حَياةٌ لِأمرِنا ، رَحِمَ اللّه ُ عَبدا أحيا أمرَنا(3)

3- عَن أبي جَعفَر عَلَیهِ السَّلام قَالَ: قَالَ أميرِ المُؤمنين عَلَیهِ السَّلام:شِیعَتُنا الْمُتَبَاذِلُونَ فِی وَلَایَتِنَا الْمُتَحَابُّونَ فِی مَوَدَّتِنَا الْمُتَزَاوِرُونَ فِی إِحْیَاءِ أَمْرِنَا الَّذِینَ إِذَا غَضِبُوا لَمْ یَظْلِمُوا وَ إِذَا رَضُوا لَمْ یُسْرِفُوا بَرَکَةٌ عَلَی مَنْ جَاوَرُوا سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا(4)

21 - النصِيحَةُ

1- عَن أبي جَعفرٍ عَلَیهِ السَّلام قَال: قَالَ رَسُولُ اللّه صَلَي الله عَلَيهِ وَ آلِه : لِيَنصَحِ الرَّجُلُ مِنكُم أخاهُ كَنَصيحَتِهِ لِنَفسِهِ(5)

2- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ كَتَبَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلام إِلَى الشِّيعَةِ لِيَعْطِفَنَّ ذَوُو السِّنِّ مِنْكُمْ وَ النُّهَى عَلَى ذَوِي الْجَهْلِ وَ طُلَّابِ الرِّئَاسَةِ أَوْ لَتُصِيبَنَّكُمْ لَعْنَتِي أَجْمَعِينَ. (6)

ص: 336

8- حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر مردی از شیعیان ما که نزد مردی از برادرانش برود و درباره ی حاجتی از او کمک بخواهد و او با اینکه قدرت بر آن را دارد کمکش نکند خداوند او را گرفتار کند که حاجت شخص دیگری را که از دشمنان ماست برآورد و بدان واسطه خداوند در روز قیامت او را عذاب کند.

3-قالَ عبدُ المُؤمن الأنصارِي دَخَلْتُ عَلَي اَبِي الْحَسَنِ مُوسَي بْنِ جَعْفَرٍ عَلَیهُ السَّلامُ وَ عِنْدَهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِاللهِ الْجَعْفَرِي فَتَبَسَّمْتُ اِلَيْهِ فَقَالَ عَلَیهُ السَّلامُ اَتُحِبُّهُ؟ قُلْتُ نَعَم، وَ مَا اَحْبَبْتُهُ اِلَّا لَكُمْ. فَقَالَ عَلَیهِ السَّلامُ: هُوَ اَخُوكَ وَ الْمُؤمِنُ اَخُو الْمُؤمِنِ لِاَبِيهِ وَ اُمِّهِ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ اتَّهَمَ اَخَاهُ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ غَشَّ اَخُاهُ، مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ لَمْ يَنْصَح اَخَاهُ، مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنِ اسْتَأثَرَ عَلَي أخِيهِ، مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنِ احْتَجَبَ عَنْ اَخِيهِ، مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ اغْتَابَ اَخَاهُ.(1)

22- إجتماعُ القُلُوبِ

1- وَرَدَ عَلَى الشَّيخِ المُفيدِ کتابُ مِن قِبَلِ الاِمامِ المُنتَظَرصَلَواتُ الله عَلَيه و فيهِ:...وَ لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنَا-وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ -عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَی حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا یحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا یتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَکرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ وَالله المُستَعانُ وَهُوَ حَسبُنا وَنِعمَ الوَكيل.. الخبر .(2)

23 -الشيعَةُ مَن أقَرَّ بسبعةِ أشياءَ

1- عَنِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ مَنْ أَقَرَّ بِسَبْعَةِ أَشْيَاءَ فَهُوَ مُؤْمِنٌ اَلْبَرَاءَةِ مِنَ اَلْجِبْتِ وَ اَلطَّاغُوتِ ، وَ اَلْإِقْرَارِ بِالْوَلاَيَةِ وَ اَلْإِيمَانِ بِالرَّجْعَةِ وَ اَلاِسْتِحْلاَلِ لِلْمُتْعَةِ وَ تَحْرِيمِ اَلْجِرِّيِّ وَ اَلْمَسْحِ عَلَى اَلْخُفَّيْنِ.(3)

24- لَيسَ مِنَ الشِّيعَةِ مَن أنكَرَ أرَبَعَةَ أشياءَ

1- قال الصَّادقُ عَلَیهِ السَّلام لَيسَ مِن شِيعَتِنا مَن أنكَرَ أربَعةَ أشياءَ المِعراجَ و المُساءَلَةَ فِي القَبرِ و خَلقَ الجَنَّةِ وَ النارِ وَ الشَّفاعَةَ(4)

ص: 338

-3- عبد المؤمن انصاری می گوید: بر ابی الحسن موسی بن جعفرعَلَیهِ السَّلام وارد شدم و در نزداو محمد بن عبد الله جعفری مشرف بود، به او لبخند زدم امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: آیا دوستش داری؟ عرضه داشتم: بله و جز به خاطر شما دوستش نمیدارم. فرمودند: او برادر توست و مؤمن برادر تنی مؤمن است. ملعون است ملعون، کسی که برادرش را متهم کند، ملعون است ملعون کسی که با برادرش فریب کاری و کلاه برداری کند. ملعون است ملعون کسی که در مورد برادرش نصیحت و خیرخواهی نکند، ملعون است ملعون است کسی که بر ضرر برادرش اقدام کند، ملعون است ملعون کسی که خود را از برادر مؤمنش مخفی کند، ملعون است ملعون است کسی که از برادر مؤمن خویش غیبت کند.

25- طاعَةُ السُّلطانِ

1- عن مُوسی بنِ جَعفرٍ عَلَیهِ السَّلامُ أنَّه قالَ لِشيعتِه يا مَعشرَ الشِّيعَةِ، لا تُذِلُّوا رِقابَكُم بِتَركِ طاعَةِ سُلطانِكُم فإن كانَ عادلاً فاسألُوا اللّه َ إبقاءَهُ ، و إن كانَ جائرا فاسألُوا اللّه َ إصلاحَهُ فَاِنَّ لاحَكُم فِي صَلاحِ سُلطانِكُم وَانَّ السُلطانَ العادِلَ بِمَنزِلَةِ الوالدِ الرَّحيم َفأِحُّبوا َله ما ُتِحُّبون لأنُفِسُكم واَکرهُوالَه ما تَكرَهُونَ لِأنفُسِكُم(1)

26- التفقُّهُ فِي الدّينِ

1- عَنِ اَلْعَالِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ لَوْ وَجَدْتُ شَابّاً مِنْ شُبَّانِ اَلشِّيعَةِ لاَ يَتَفَقَّهُ لَضَرَبْتُهُ ضَرْبَةً بِالسَّيْفِ (2)

2- قالَ أبُو عَبدِالله وَ أبُو جَعفَر عَلَیهِم ُالسَّلام لَو اُتِيتُ بِشابٍّ مِن شَبابِ الشِّيعَةِ لا يَتَفَقَّهُ لأَدَّبتُهُ(3)

3- قالَ أبُو جَعفَرٍ عَلَیهِ السَّلام لَو اُتِيتُ بِشابٍّ مِن شَبابِ الشِّيعَةِ لا يَتَفَقَّهُ فِي الدِّينِ لأَوجعَتُهُ(4)

27- التمسُّكُ بِعُروةِ الأئمَّةِ

1- قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلامُ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْ شِيعَتِنَا وَ هُوَ مُتَمَسِّكٌ بِعُرْوَةِ غَيْرِنَا.(5)

28- المَعرِفَة

1-عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا بُنَيَّ اِعْرِفْ مَنَازِلَ اَلشِّيعَةِ عَلَى قَدْرِ رِوَايَتِهِمْ وَ مَعْرِفَتِهِمْ فَإِنَّ اَلْمَعْرِفَةَ هِيَ اَلدِّرَايَةُ لِلرِّوَايَةِ وَ بِالدِّرَايَاتِ لِلرِّوَايَاتِ يَعْلُو اَلْمُؤْمِنُ إِلَى أَقْصَى دَرَجَاتِ اَلْإِيمَانِ إِنِّي نَظَرْتُ فِي كِتَابٍ لِعَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَوَجَدْتُ فِي اَلْكِتَابِ أَنَّ قِيمَةَ كُلِّ اِمْرِئٍ وَ قَدْرَهُ مَعْرِفَتُهُ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يُحَاسِبُ اَلنَّاسَ عَلَى قَدْرِ مَا آتَاهُمْ مِنَ اَلْعُقُولِ فِي دَارِ اَلدُّنْيَا(6)

ص: 340

29- التَّقِيَّة

1- عَنْ مُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَا مُعَلَّى اُكْتُمْ أَمْرَنَا وَ لاَ تُذِعْهُ فَإِنَّهُ مَنْ كَتَمَ أَمْرَنَا وَ لَمْ يُذِعْهُ أَعَزَّهُ اَللَّهُ فِي اَلدُّنْيَا وَ جَعَلَهُ نُوراً بَيْنَ عَيْنَيْهِ فِي اَلْآخِرَةِ يَقُودُهُ إِلَى اَلْجَنَّةِ يَا مُعَلَّى مَنْ أَذَاعَ أَمْرَنَا وَ لَمْ يَكْتُمْهُ أَذَلَّهُ اَللَّهُ فِي اَلدُّنْيَا وَ نَزَعَ اَلنُّورَ مِنْ بَيْنِ عَيْنَيْهِ فِي اَلْآخِرَةِ وَ جَعَلَهُ ظُلْمَة تَقُودُهُ إِلَى اَلنَّارِ يَا مُعَلَّى إِنَّ اَلتَّقِيَّةَ دِينِي وَ دِينُ آبَائِي وَ لاَ دِينَ لِمَنْ لاَ تَقِيَّةَ لَهُ إِنَّ اَللَّهَ يُحِبُّ أَنْ يُعْبَدَ فِي اَلسِّرِّ كَمَا يُحِبُّ أَنْ يُعْبَدَ فِي اَلْعَلاَنِيَةِ يَا مُعَلَّى إِنَّ اَلْمُذِيعَ لِأَمْرِنَا كَالْجَاحِدِ لَهُ.(1)

2- عَنْ عَبْدِ اَلْأَعْلَى بْنِ أَعْيَنَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنَّ اِحْتِمَالَ أَمْرِنَا لَيْسَ هُوَ اَلتَّصْدِيقَ بِهِ وَ اَلْقَبُولَ لَهُ فَقَطْ إِنَّ مِنِ اِحْتِمَالِ أَمْرِنَا سَتْرَهُ وَ صِيَانَتَهُ عَنْ غَيْرِ أَهْلِهِ فَأَقْرِأهُمُ اَلسَّلاَمَ وَ رَحْمَةَ اَللَّهِ «يَعْنِي اَلشِّيعَةَ»وَ قُلْ لَهُمْ يَقُولُ لَكُمْ رَحِمَ اَللَّهُ عَبْداً اِجْتَرَّ مَوَدَّةَ اَلنَّاسِ إِلَيَّ وَ إِلَى نَفْسِهِ فَحَدِّثُهُمْ بِمَا يَعْرِفُونَ وَ سْتَرَ عَنْهُمْ مَا يُنْكِرُونَ ثُمَّ قَالَ لِي وَ اَللَّهِ مَا اَلنَّاصِبَةُ لَنَا حَرْباً بأَشَدَّ مَئُونَةً مِنَ اَلنَّاطِقِ عَلَيْنَا بِمَا نَكْرَهُهُ(2)

3- وَ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَشْرَفُ أَخْلاَقِ اَلْأَئِمَّةِ وَ اَلْفَاضِلِينَ مِنْ شِيعَتِنَا اِسْتِعْمَالُ اَلتَّقِيَّةِ، وَ أَخْذُ اَلنَّفْسِ بِحُقُوقِ اَلْإِخْوَانِ .(3)

- قَالَ أبُو عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام لَيسَ مِن شِيعَةِ علىَّ مَن لا يَتَّقِی(4)

ص: 342

5-قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلام :ليسَ فِي شُرْبِ اَلْمُسْكِرِ وَ الْمَسْحِ عَلَى الْخُفَّيْنِ تَقِيَّةٌ وَ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لاَ تَمْتَدِحُوا بِنَا عِنْدَ عَدُوِّنَا مُعْلِنِينَ بِاظهارِ حُبِّنا فَتُذَلِّلُوا أَنْفُسَكُمْ عِنْدَ سُلْطَانِكُمْ وَ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ شِيعَتُنَا بِمَنْزِلَةِ اَلنَّحْلِ لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِي أجْوَافِهَا لَأَكَلُوهَا وَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: لَوْ تَعْلَمُونَ مَالَكُم فِي مُقَامِكُم بَيْنَ عَدُوِّكُمْ وَصَبْرِكُم عَلى مَا تَسْمَعُونَ مِنَ اَلْأَذَى لَقَرَّتْ أَعْيُنُكُمْ وَ قَالَ عَلَیهِ السَّلامُ عَلَيْكُم بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ والتَّقِيَّةِ(1)

6- عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الثَّالِثِ عَنْ آبَائِهِ عَنِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يَلْزَمِ التَّقِيَّةَ و يَصُونُنَا عَنْ سَفِلَةِ الرَّعِيَّةِ(2)

7- عَنِ الصَّادِقِ عَلَيهِ السَّلامُ قَالَ :عَلَيْكُمْ بِالتَّقِيَّةِ فَاِنَّهُ لَيسَ مِنَّا مَن لَم يَجعَلهُ شِعارَهُ وَ دِثَارَهُ مَعَ مَن يَأْمَنُهُ لِتَكُونَ سَجِيَّتُهُ مَعَ مَنْ يحَذِّرُه(3)

30- الإجتنابُ مِن إعانَةِ الظَّالِمِ و المُنافِقِ و استِعانَتِهِ

1- عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ قَالَ سَأَلَتُهُ عَنْ قَوْمٍ مِنَ اَلشِّيعَةِ يَدْخُلُونَ فِي أَعْمَالِ اَلسُّلْطَانِ وَ يَعْمَلُونَ لَهُمْ، وَ يُحِبُّونَ لَهُمْ وَ يُوَالُونَهُمْ قَالَ لَيْسَ هُمْ مِنَ اَلشِّيعَةِ وَ لَكِنَّهُمْ مِنْ أُولَئِكَ، ثُمَّ قَرَأَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ هَذِهِ اَلْآيَةَ «لُعِنَ اَلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرٰائِيلَ عَلىٰ لِسٰانِ دٰاوُدَ وَ عِيسَى اِبْنِ مَرْيَمَ إِلَى قَوْلِهِ وَ لٰكِنَّ كَثِيراً مِنْهُمْ فٰاسِقُونَ»(4) قَالَ اَلْخَنَازِيرُ عَلَى لِسَانِ دَاوُدَ وَ اَلْقِرَدَةُ عَلَى لِسَانِ عِيسَى(5)

2-عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ اَلْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا جَابِرُ لاَ تَسْتَعِنْ بِعَدُوِّنَا فِي حَاجَةٍ ولا تَسْتَطْعِمهُ ولا تَسالْهُ شَرْبَةُ مَاءٍ أَنَّهُ لَيَمُرُّ بِهِ المُؤْمِنُ فِي النَّارِ فَيَقُولُ يَا مُؤْمِنُ اَلسِّتُّ فَعَلْتُ بِكِ كَذَا وَ كَذَا فَيَسْتَحْيِي مِنْهُ قَيُستَنِقذهُ مِنَ النَّارِ وَ إنَّما سَمَّى المؤمن مُؤْمِناً لِأَنَّهُ يُؤْمِنُ عَلَى اَللَّهِ فَيُؤْمِنُ أَمَانَهُ(6)

ص: 344

5- امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام فرمودند: در نوشیدن مست کننده و مسح بر روی کفش تقیه نیست، و فرمودند: پیش دشمن ما، آشکارا ما را مدح نکنید و اینگونه با اظهار دوستی ما خود را در بر سلطان خود خوار نکنید، و فرمودند: شیعه ی ما چون زنبور عسلند اگر مردم بدانند در درون آنها چیست آنها را بخورند، و فرمودند: اگر میدانستید که به خاطر حضور در میان دشمنان و با شکیبائی بر آنچه از آزار ایشان می شنوید چه ثوابی در انتظار شماست چشمتان روشن می گشت و خرسند می شدید، و فرمودند: بر شما باد به صبر و نماز و تقيه.

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: از ما نباشد کسی که تقیه نکند و اینگونه ما را از اوباش محافظت نماید.

7- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: بر شما باد به تقیه کردن زیرا که از ما نباشد آن کسی که در برابر آنکه از ضررش آسوده است تقیه را شیوه ی خود نسازد تا بدین وسیله به این عمل عادت کرده و در نتیجه در برابر کسی که از او حذر نماید نیز تقیه کند.

3-عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لِرَجُلٍ مِنْ شِيعَتِهِ: اِجْهَدْ أَنْ لاَ يَكُونَ لْمُنَافِقُ عِنْدَكَ يَدٌ فَانَّ المُكافىءَ عَنكَ وَعَنهُمُ اللَّهُ عَزَّوَجَل بِجَنَّتِهِ وَ اَلْمُصْطَفَى مُحَمَّدٌ صَلَي اللهُ وَعَلَيهِ وَ آلِه بِشَفَاعَتِهِ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ بِحَوْضِ جَدِّهِمَا(1)

31- مِن أوصافِ الشّيعَةِ ذكرُ الحُسَينِ عَلَیهِ السَّلام وَ زیِارَتُهُ

1- عَنْ سكَيْنَةَ بِنْتِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَتْ لَمَّا قُتِلَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِعْتَنَقَتُهُ فَأَغْمَى عَلَى سَمِعْتُهُ يَقُولُ:

شِيعَتِي مَا ان شَرِبْتُمْ رَيَّ عَذْبٍ فَاذْكُرُونِي ***أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِيبٍ أَوْ شَهِيدٍ فَانْدُبُونِي

فَقَامَتْ مَرْعُوبَةً قَدْ قَرِحَتْ مَآ قِيهَا وَ*** هَى تَلْطِمُ عَلَى خَدَّيْهَا اَلْخَبَرَ(2)

2- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ مُرُوا شِيعَتَنَا بِزِيَارَةِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَإِنَّ زِيَارَتَهُ تَدْفَعُ اَلْهَدْمَ وَ اَلْغَرَقَ وَ اَلْحَرَقَ وَ أَكْلَ اَلسَّبُعِ وَ زِيَارَتُهُ مُفْتَرَضَةٌ عَلَى مَنْ أَقَرَّ لِلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بِالْإِمَامَةِ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ».(3)

3- عَنْ على بْنِ مَيمُونِ اَلصَّائِغِ قَالَ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا عَلى بَلَغَنِي أَنَّ أُنَاساً مِن شيعَتِنا تَمُرُّ بِهِمُ اَلسَّنَةُ وَ اَلسَّنَتَانِ وَ أَكْثَرُ مِنْ ذَلِكَ لاَ يَزُورُونَ اَلْحُسَيْنَ بْنَ عَلِىِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَنَّى لَاعَرَفَ أُنَاساً كَثِيراً بِهَذِهِ الصِّفَةِ فَقَالَ أَمَا وَاللَّهِ لِحَظِّهِمْ أَخْطَئُوا وَ عَنْ ثَوَابِ اَللَّهِ زَاغُوا وَ عَنْ جِوَارِ مُحَمدصلِي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ فِي اَلْجَنَّةِ تَبَاعَدُوا قُلْتُ فَاِنْ أُخْرِجَ عَنهُ رَجُلاً أَيَجزي عَنهُ ذلِكَ قالَ نَعَم وَخُروجُهُ بِنَفسِهِ أعظَمُ أُجْرَاً و خَيْرٌ لَهُ عِندَ رَبِّهِ(4)

ص: 346

3- امام صادق عَلَیهِ السَّلام از پدرانشان از امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام روایت کنند که به یکی از شیعیانشان فرمودند: بکوش که منافقی را بر تو حقی نباشد زیرا از طرف تو خداوند عزوجل آنها را عوض می دهد و آن هم به بهشت، و حضرت محمد یا عوض می دهد به شفاعت، و حسن و حسین یا هم عوض می دهند از حوض جد خود

4-عَن أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ مَنْ لَمْ يَأْتِ قَبْرَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ هُوَ يَزْعُمُ أَنَّهُ لَنَا شِيعَةٌ حَتَّى يَمُوتَ فَلَيْسَ هُوَ لَنَا بِشِيعَةٍ وَ إِنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ اَلْجَنَّةِ فَهُوَ مِنْ ضِيفَانِ أَهْلِ اَلْجَنَّةِ.(1)

5-عَن أبي بكر الحَضرَمي عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیهِ السَّلام قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَعْلَمَ أَنَّهُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَیَعْرِضُ حُبَّنَا عَلَى قَلْبِهِ فَإِنْ قَبِلَهُ فَهُوَ مُؤْمِنٌ وَ مَنْ کَانَ لَنَا مُحِبّاً فَلْیَرْغَبْ فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ عَلَیهِ السَّلامُ فَمَنْ کَانَ لِلْحُسَیْنِ عَلَیهِ السَّلامُ زَوَّاراً عَرَفْنَاهُ بِالْحُبِّ لَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ کَانَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ مَنْ لَمْ یَکُنْ لِلْحُسَیْنِ زَوَّاراً کَانَ نَاقِصَ الْإِیمَان(2)

6-عَن أبِي جَعفَرٍ عَلَیهِ السَّلام قالَ مَن لَم یَأتِ قَبرَ الحُسینِ عَلَیهِ السَّلامُ مِن شِیعَتِنَا کَانَ مُنتَقَصَ الاِیمَانِ، مُنتَقَصَ الدِّینِ و إن اُدخِلَ الجَنَّةَ کانَ دُونَ المؤمنینَ فی الجَنَّةِ(3)

7- رُوىَ أنَّ فاطمةَ الزَّهراء عليها السلام نَدَبَت وَلَدها الحُسَين مِن قَبلِ أن تَحمِل بِهِ وَلَقد نُدبَتَه بِالغَريب العَطشان البَعيد عَنِ الأوطانِ الظامي اللهفان المدفونِ بِلا غُسل ولا أكفان ثُّمَ قالت لأِبيها: یا رَسُولَ الله مَن يَبكي عَلى وَلَدي الحُسَين مِن بَعدِي؟ فَنَزَل جَبرائيل مِنَ الرَّبِّ الجَليل يَقُولُ: إنَّ اللهَ تَعالى يُنشیءُ لَه شِيعَةً تندُبه جيلاً بَعد جيلٍ فَلمّا سَمِعَت كلامَ جَبرائیل سَكَنَ بَعض ما كانَ عِندَها مِن الوَجل.(4)

8- قالَ الحُسينُ عَلَیهِ السَّلامُ«لِوَلده عَلىَّ بنِ الحُسينِ عَلَیهِ السَّلام فِي يَومِ عاشوراء»يا وَلَدي بَلِّغْ شيعَتي عَنِّيَ السَّلامَ فَقُلْ لَهُمْ: إِنَّ أَبي ماتَ غَريباً فَانْدُبُوهُ وَ مَضى شَهيداً فَابْكُوهُ.(5)

ص: 348

4- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: کسی که به زیارت قبر حضرت امام حسین عَلَیهِ السَّلام نرود و گمانش این باشد که از شیعیان ما است و با این حال فوت کند او شیعه ما نیست و اگر از اهل بهشت هم باشد میهمان بهشتیان محسوب می شود.

5- ابی بکر حضر می گوید: شنیدم که امام باقر عَلَیهِ السَّلام می فرمودند: کسی که می خواهد بداند آیا اهل بهشت است یا نه، پس حب و دوستی ما را بر دلش عرضه کند اگر دلش آن را پذیرفت پس او مؤمن است و کسی که محبت و دوستدار ما است باید در زیارت امام حسين عَلَیهِ السَّلام راغب باشد، بنابراین شخصی که زائر امام حسين عَلَیهِ السَّلام باشد ما او را محب خود می دانیم و از اهل بهشت خواهد بود و کسی که زوار حضرت اباعبدالله الحسين عَلَیهِ السَّلام نباشد ناقص الايمان است.

6- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر کس از شیعیان ما که به زیارت قبر حضرت امام حسين عَلَیهِ السَّلام نرود ایمان و دینش ناقص بوده و اگر داخل بهشت شود در مقامی پائین تر از مؤمنین باشد.

7- روایت شده است که حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليهما بر فرزند خود حسين عَلَیهِ السَّلام قبل از آنکه به او آبستن گردند می گریستند و در ندبه ی خود او را غریب و عطشان، دور از وطن، لب تشنه، مظلوم، و کسی که بدون غسل و کفن دفن شده است می خواندند. سپس به پدر خود فرمودند: ای رسول خدا چه کسی پس از من بر فرزندم حسین می گرید، پس جبرئیل از جانب خداوند جلیل فرود آمد و گفت: هماناخداوند متعال برای او شیعیانی ایجاد می کند که گروه گروه بر او ندبه می کنند پس هنگامیکه سخن جبرئیل را شنیدند قدری آرام گرفتند.

8- امام حسين عَلَیهِ السَّلام به فرزندشان امام سجاد عَلَیهِ السَّلام در روز عاشورا فرمودند: ای فرزند من سلام مرا به شیعیانم برسان و به آنان بگو: همانا پدر من در حال غربت جان داد پس بر او ندبه کنید و بگو که پدرم به شهادت رسید پس بر او بگریید.

ص: 349

32- شِيعَتُنا مَن سَلمت قُلُوبُهم مِن كُلِّ غِشٍّ وَ غِلٍّ

1-قَالَ اَلْإِمَامُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ رَجُلٌ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يابن رَسُولَ اَللَّهِ أَنَا مِنْ شِيعَتِكُمْ .قَالَ عَلَيهِ السَّلامُ: إِتْقِ اللَّهَ وَلا تَدَّعِينَ شَيْئاً يَقُولُ لَكَ اَللَّهُ :كَذَبْتَ وَ فَجرْتَ فِي دَعْواكَ. إِنَّ شيعَتَنا مَن سَلِمَتْ قُلوهُم مِنْ كُلِّ غِشٍ و غِلٍ و دَغَلٍ ولكِنْ قُلْ :إنِّي مِن مَوَالِيكُم ومُحِبِّيكُم.

وقالَ رَجلُ لِعليِّ بنِ الحُسينِ عَلَیهِ السَّلام:يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ أَنَا مِنْ شِيعَتِكُمُ اَلْخُلْصِ. فَقَالَ لَهُ :يَا عَبْدَ اَللهِ فَإِذَنْ أَنْتَ كَإِبْرَاهِيمَ اَلْخَلِيلِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلَّذِي قَالَ اَللَّهُ تَعَالَى: « وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ *إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ»فَإِنْ كانَ قَلْبُكَ كَقَلْبِهِ فَأَنْتَ مِن شِيعَتِنا وَ إِن لَمْ يَكُنْ قَلْبُكَ كَقَلْبِهِ وَ هُوَ طاهِرٌ مِنَ الغِشِّ وَ الغِلِّ فَأنتَ مِن مُحِبِّينَا وإِلاَّ فَإِنَّكَ اءِن عَرَفْتَ أَنَّكَ بِقَوْلِكَ كَاذِبٌ فِيهِ إِنَّكَ لَمُبْتَلِي بِفَالِجٍ لاَ يُفَارِقُكَ إلى اَلْمَوْتِ اَوْ جُذَامُ لِيَكُونَ كَفَّارَةً لِكَذِبِكَ هَذَا.(1)

33 - الصبرُ

1- عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ خَطَبَ و بِالْبَصْرَةِ فقالَ بَعدَ مَا حَمِدَ اَللَّهَ عَزَّوَجلَّ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ وَ صَلَّى عَلَى اَلنَّبِيِّ وَ آلِهِ الْمُدَهُ وَ اِن طَالَتْ قَصِيرَةٌ وَ الماضي لِلْمُقِيمِ عِبرَةٌ وَ اَلْمَيِّتُ لِلْحَيِّ عِظَةٌ و لَيْسَ لامِسٍ مَضَى عَوْدَةٌ وَلاَ وَ المَرءُ مِن غَدٍ عَلَى ثِقَةٍ أَنَّ اَلْأَوَّلَ لِلْأَوْسَطِ رَائِدٌ وَ الأَوسَطُ لِلْآخَرِ قَائِدٌ وَ كُلٌ لِكُلِّ مُفارِقٍ وَكِّلٌ بِكُلِّ لاحِقٍ وَ الْمَوْتُ لِكُلٍ غَالِبٌ وَ الْيَوْمُ الْهَائِلُ لَكَ آزِفٌ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي« لا يَنْفَعُ »فيه «مالٌ وَ لا بَنُونَ *إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ»(2) ثُمَّ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَعَاشِرَ شِيعَتِي اِصْبِرُوا عَلَى عَمَلٍ لاَ غِنَى بِكُمْ عَنْ ثَوَابِهِ وَ اِصْبِرُوا عَنْ عَمَلٍ لاَ صَبْرَ لَكُمْ عَلَى عِقَابِهِ أَنَّا وَجَدْنَا اَلصَّبْرَ عَلَى طَاعَةِ اَللَّهِ أَهْوَنُ مِنَ اَلصَّبْرِ عَلَى عَذَابِ اَللَّهِ عَزَّوَجَلَّ اِعْلَمُوا أَنَّكُمْ فِي أَجَلٍ مَحْدُودٍ وَ أَمَلٍ مَمْدُودٍ وَ نَفَسٍ مَعْدُودٍ وَ لابُدَّ لِلاجِلِ أَنْ يَتَنَاهَيَ و لِلْأَمَلِ أَنْ يُطْوَى وَ لِلنَّفَسِ أَنْ يُحْصِيَ ثُمَّ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ وَ قَرَأَ «وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ*كِرَامًا كَاتِبِينَ*يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ»(3) (4)

ص: 350

34-لَيسَ مِنَ الشّيعَةِ مَن أكلَ الحَرامَ

1- قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِي مَنْ أَكَلَ مَالَ اَلْمُؤْمِنِ حَرَاماً.(1)

35- مِن أوصافِ الشّيعَةِ زيارَةُ علىّ بنِ مُوسَى الرِّضاعَلَیهِ السَّلام

1- عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ الْبَزَنْطِيِّ قَالَ قَرَأْتُ كِتَابَ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا عَلَیهِ السَّلامُ أَبْلِغْ شِيعَتِي أَنَّ زِيَارَتِي تَعْدِلُ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّوَجَل أَلْفَ حَجَّةٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَیهِ السَّلامُ أَلْفَ حَجَّةٍ قَالَ إِي وَ اللَّهِ وَ أَلْفَ أَلْفِ حَجَّةٍ لِمَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّه(2)

36- الشيعَةُ هو الخُرس

1-عَنْ أَبِي حَمْزَةَ قالَ سَمِعَتُ أبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ یَقُولُ إِنَّمَا شِيعَتُنَا اَلْخُرْسُ(3)

37- شِيعُتُنا الرُّحَماءُ بَينَهُم

1- عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ شِيعَتُنَا اَلرُّحَمَاءُ بَيْنَهُمُ اَلَّذِينَ إِذَا خَلَوْا ذَكَرُوا اَللَّهَ إِنَّ ذِكْرَنَا مِنْ ذِكْرِ اَللَّهِ إِنَّا إِذَا ذُكِرْنَا ذُكِرَ اَللَّهُ وَ إِذَا ذُكِرَ عَدُوُّنَا ذُكِرَ اَلشَّيْطَانُ.(4)

2- قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ إِذَا رَأَيْتَ بَيْنَ اِثْنَيْنِ مِنْ شِيعَتِنَا مُنَازَعَةً فَافْتَدِهَا مِنْ مَالِي.(5)

38- صلاةُ اللَّيلِ

1- قالَ الصّادِقُ عَلَيهِ السَّلاُم لَيْسَ مِنْ شيعَتِنا مَنْ لَمْ يُصَلِّ صَلاةَ اللَّيْلِ(6)

2- فِي تَوقِيعِ الإمَامِ العَسكَرِىِّ عَلَیهِ السَّلام إلى عليِّ بنِ بَابِوَیهِ، وَ عَلَیکَ بِصَلاَة اللَّيلِ فَإنَّ النَّبِيَّ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه أوصَى عَلِياً عَلَیهِ السَّلام فَقَالَ يَا عَلِىُ عَلَيكَ بِصَلاَةِ اللَّيلِ وَمَنِ استَخَفَّ بِصَلاَةِ اللَّيلِ فَلَيس مِنَّا فَاعمَل بِوَصِیَّتِی وَ آمُر جَميِعَ شِيعَتِي حَتَّى يَعمَلُوا عَلَيهِ. الخَبَرَ(7)

ص: 352

39-الشيعةُ لايَسألُ النَّاسَ

1-عَنِ أبى عَبدِاللّه عَلَيهِ السَّلامُ قالَ: شيعَتُنا مَنْ لا يَسْأَلُ النّاسَ وَ لَوْ ماتَ جُوعاً(1)

40- لا يَستَغنِى الشّيعَةُ عَن أربعٍ

1-عَن بَعضِ اصحَابِ أبِی الحَسَن مُوسَی بنِ جَعفَر عَلَيْهِ السَّلاَمُ قالَ دَخَلتُ اِلیهِ فَقَالَ لاَ تَسْتَغْنِي شِيعَتُنَا عَنْ أَرْبَعٍ خُمْرَةٍ يُصَلِّي عَلَيْهَا وَ خَاتَمٍ يَتَخَتَّمُ بِهِ وَ سِوَاكٍ يَسْتَاكُ بِهِ وَ سُبْحَةٍ مِنْ طِينِ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِيهَا ثَلاَثٌ وَ ثَلاَثُونَ حَبَّةً مَتَى قَلَبَهَا ذَاكِراً لِلَّهِ كَتَبَ لَهُ بِكُلِّ حَبَّةٍ أَرْبَعونَ حَسَنَةً وَ إِذَا قَلَّبَهَا سَاهِياً يَعْبَثُ بِهَا كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ عِشْرِينَ حَسَنَةً.(2)

41- تَعظيمُ العُلَماء مِنَ الشّيَعةِ

1-عَنِ اَلْحَسَنِ بن عَلِى العَسكَرِى عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ آبَائِهِ عَنِ اَلنَّبِيِّ صَلَى اللهِ عَلَيهِ وَآلهِ قَالَ لَمْ يَكُنْ سُجُودُهُم يُعنَّى اَلْمَلاَئِكَةُ لِآدَمَ أَنَّمَا كَانَ آدَمُ قِبْلَةً لَهُمْ يَسجُدُونَ نَحوَهُ لِلَّهِ عَزَّوَجلَّ وَ كانَ بِذلِكَ مُعَظَّماً مُبَجَّلاً وَلا يَنبَغِي لِأَحَدٍ أن يَسجُدَ لِأَحَدٍ مِن دُونِ اللَّهِ يَخضَعُ لَهُ كَخُضوعِهِ لِلَّهِ وَيُعَظِّمَهُ بِالسُّجودِ لَهُ كَتَعظِيمِهِ لِلَّهِ ولَوْ أَمَرْتُ أحَداً أن يَسْجُدَ هَكَذَا لِغَيْرِ اَللَّهِ لَأَمَرْتُ ضُعَفَاءَ شِيعَتِنَا وَ سَائِرَ الْمُكَلَّفِينَ مِنْ مُتَّبِعِينَا أَنْ يَسْجُدُوا لِمَنْ تَوَسَّطَ فِي عُلُومِ عَلَى وَصِيِّ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَي اللهُ وَعَليهِ وَ آلِهِ وَ مَحَضَ وِدَادَ خَيْرِ خَلْقِ اَللَّهِ عَلِىٍّ عَلَيهِ السَّلاَم بَعْدَ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اَللَّهِ صَلي اللَّه وَعَليْهِ وَ آله الحَدِيثَ (3)

42- شِيعَتُنا مَن عَمِلَ بِأعمالِنا

1- قالَ الإمامْ أبُو عَبْدِاللّه ِ عَلَيهِ السَّلامُ لَيْسَ مِنْ شيعَتِنا مَنْ قالَ بِلِسانِهِ وَ خالَفَنا فى أعْمالِنا وَ آثارِنا وَ لكِنْ شيعَتِنا مَنْ وافَقنا بِلِسانِهِ وَ قَلْبِهِ وَ اتَّبَعَ آثارَنا وَ عَمِلَ بِأعْمالِنا أُولئِكَ شيعَتُنا(4)

ص: 354

43-إنَّ الصَّادِقَ عَلَیهِ السَّلام يَحِبُّ مِن شِيعَتِهِ مَن كانَ فِيهِ تِسعَةُ أوصافٍ

1-عَنْ أبي عبداللهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنْصِفِ النَّاسَ مِن نَفْسِكَ وَوَاسِهُمْ في مالِكَ وَارِضْ لَهُمْ مَا يَرْضَوْنَهُ وَ اذْكُرْ ثَوابَ اللَّهِ وَ اياكَ وَ الكَسَلِ وَالضَّجرَ فيما يُقَرِّبُك مِنْهُ وَ عَلَيْكَ بِالصِّدْقِ وَ الْوَرَعِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ و اذَا وَعَدْتُمْ لاَتُخْلِفُوهُ وَ ذَلِكَ لَكُمْ دُونَ غَيْرِكُمْ وقالَ عَلَيهِ السَّلامُ اَنَا لَنُحِبُّ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ كَانَ عَاقِلاً فَهِيماً فَقِيهاً حَلِيماً أَدِيباً أَرِيباً مُدَارِياً صَبُوراً صَدُوقاً(1)

44- أغبَطُ أوليائِی

1- قَالَ سَمِعتُ أبَا جَعفَر عَلَیهِ السَّلام يَقُولُ قَالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه، قَالَ الله عزَّوَجَلَّ إِنَّ مِنْ أَغْبَطِ أَوْلِيَائِي عِنْدِي رَجُلٌاً خَفِيفُ اَلْحَالِ ذُا حَظٍّ مِنْ صَلاَةٍ أَحْسَنَ عِبَادَةَ رَبِّهِ بِا لْغَيْبِ، وَ كَانَ غَامِضاً فِي اَلنَّاسِ، جُعِلَ رِزْقُهُ كَفَافاً فَصَبَرَ، عُجِّلَتْ عَلَيْهِ مَنِيَّتُهُ فَقَلَّ تُرَاثُهُ، وَ قَلَّتْ بَوَاكِيهِ(2)

45- إنَّ الشِيعَةَ لا يكونُ غَالِيا

1- عَنْ ضَرِيسٍ قَالَ قَالَ لِي أَبُو خَالِدٍ الْكَابُلِيُّ اَما اِنِّي سَأُحَدِّثُكَ بِحَدِيثٍ أَنْ رَأَيْتُمُوهُ وَ أنَا حَى قَبَّلْتَ صَلْعَتِي وَ إِنْ مِتُّ قَبْلَ أَنْ تراهُ تَرَحَّمْتُ عَلَى وَ دَعَوْتَ لِي سَمِعْتُ عَلَى بْنَ اَلْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ الله عَلَيهِمَا يَقُولُ اَن اَلْيَهُودَ أَحَبُّوا عَزِيراً حَتَّى قَالُوا فِيهِ مَا قَالُوا فَلا غَزِيرَ مِنْهُمْ ولاَ هُمْ مِنْ غَزِيرٍ وَ اَنَّ اَلنَّصَارَى أَحَبُّوا عِيسَى حَتَّى قَالُوا فِيهِ مَا قَالُوا فَلاَ عِيسِي مِنْهُمْ وَلاَّهُمْ مِنْ عِيسَى وَ أَنَا عَلَى سُنَّةٍ مِنْ ذَلِكَ إِنَّ قَوْماً مِنْ شِيعَتِنَا سَيُحِبُّونَا حَتَّى يَقُولُوا فِينَا مَا قَالَتِ اَلْيَهُودُ فِي عُزِيرٍ وَ مَا قَالَتِ اَلنَّصَارَى فِي عِيسَى اِبْنِ مَرْيَمَ فَلاَهُمْ مِنَّا وَ لاَ نَحْنُ مِنْهُم(3)

ص: 356

2-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ يَا مَعْشَرَ اَلشِّيعَةِ شِيعَةِ آلِ مُحَمَّدٍ كُونُوا اَلنُّمْرُقَةَ اَلْوُسْطَى يَرْجِعُ إِلَيْكُمُ اَلْغَالِي وَ يَلْحَقُ بِكُمُ اَلتَّالِي فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ مِنَ اَلْأَنْصَارِ يُقَالُ لَهُ سَعْدٌ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا اَلْغَالِي قَالَ قَوْمٌ يَقُولُونَ فِينَا مَا لاَ نَقُولُهُ فِي أَنْفُسِنَا فَلَيْسَ أُولَئِكَ مِنَّا وَ لَسْنَا مِنْهُمْ قَالَ فَمَا اَلتَّالِي قَالَ اَلْمُرْتَادُ يُرِيدُ اَلْخَيْرَ يُبَلِّغُهُ اَلْخَيْرَ يُؤْجَرُ عَلَيْهِ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيْنَا فَقَالَ وَ اَللَّهِ مَا مَعَنَا مِنَ اَللَّهِ بَرَاءَةٌ وَ لاَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ اَللَّهِ قَرَابَةٌ وَ لاَ لَنَا عَلَى اَللَّهِ حُجَّةٌ وَ لاَ نَتَقَرَّبُ إِلَى اَللَّهِ إِلاَّ بِالطَّاعَةِ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مُطِيعاً لِلَّهِ تَنْفَعُهُ وَلاَيَتُنَا وَ مَنْ كَانَ مِنْكُمْ عَاصِياً لِلَّهِ لَمْ تَنْفَعْهُ وَلاَيَتُنَا وَيْحَكُمْ لاَ تَغْتَرُّوا وَيْحَكُمْ لاَ تَغْتَرُّوا(1)

46- وَصيَّةُ جامِعةٌ مِنَ الصَّادِقِ عَلَیهِ السَّلام لأشياعِهِ

1-عَن عَلْقَمَةَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَوْصِنِي جعلتُ فِداك فَقَالَ أُوصِيكَ بِتَقْوَى اَللَّهِ وَ اَلْوَرَعِ وَ اَلْعِبَادَةِ وَ طُولِ اَلسُّجُودِ وَ أَدَاءِ اَلْأَمَانَةِ وَ صِدْقِ اَلْحَدِيثِ وَ حُسْنِ اَلْجِوَارِ صِلُوا عَشَائِرَكُمْ وَ عُودُوا مَرْضَاكُمْ وَ اُحْضُرُوا جَنَائِزَهُمْ كُونُوا لَنَا زَيْناً وَ لاَ تَكُونُوا عَلَيْنَا شَيْناً أحَبُونَا إِلَى اَلنَّاسِ وَ لاَ تُبَغِّضُونَا إِلَيْهِمْ جَرُّوا إِلَيْنَا كُلَّ مَوَدَّةٍ وَ اِدْفَعُوا عَنَّا كُلَّ قَبِيحٍ ما قِيلَ فِينَا مِنْ خَيْرٍ فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ شَرٍّ فَوَ اَللَّهِ مَا نَحْنُ كَذَلِكَ لَنَا حَقٌّ فِي كِتَابِ اَللَّهِ وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ الله وَ وِلاَدَةٌ طَيِّبَةٌ فَهَكَذَا فَقُولُوا .أَنْتُمْ واللَّهُ علَى الْمَحَجَّةِ الْبَيْضَاءِ فَأَعِينُونَا بِوَرَعٍ واجْتِهادٍ عَلَى مَنْ عَرَفَهُ اَللَّهُ بِهَذَا اَلأَمْرِ جُنَاحٌ أَلاَّ يَعْرِفَهُ النَّاسُ بِهِ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ لِلنَّاسِ كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اَلنَّاسِ وَ مَنْ عَمِلَ لِلَّهِ كانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ وَلا تُجَاهِدَالطَلَبَ جِهَادَ الْمُغَالِبِ ولا تَنْكُلْ عَلَى الْقَدَرِ اتِّكالَ المُسْتَسْلِمِ فَاِنَّ ابْتِغاءَ الْفَضْلِ مِنَ السُّنَّةِ وَ الاِجمالِ فِي الطَّلَبِ مِنَ الْعِفَّةِ و لَيْسَتِ العِفَّهُ بِدَافِعَةٍ رِزْقاً ولا الْحِرْصُ بِجَالِبٍ فَضْلًاً فَانٍ اَلرِّزْقَ مَقْسُومٌ وَ اَلْآجِلُ مَوْقُوتٌ وَ اَلْحِرْصُ يُورِثُ مَآثِمٌ لا يَفْقِدُكَ اللَّهُ مِن حَيْثُ أَمَرَك وَلا يَراكَ مِن حَيْثُ نَهَاكَ مَا أَنْعَمَ اَللَّهُ عَلَى عَبْدٍ بِنِعْمَةٍ شَكَرَهَا بِقَلْبِهِ الاّ استَوجَبَ

ص: 358

2- حضرت باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای گروه شیعه ی آل محمد! شما بالش میانه باشید که غالی و افراطی ها که غلو و زیاده روی می کنند به وضع و روش شما برگردند و تفریطی ها و عقب مانده ها بیایند و به شما برسند و ملحق شوند. مردی از انصار به نام سعد گفت فدایت شوم غلوّکنندگان کیانند؟ فرمود گروهی که درباره ی ما مطالبی که ما خود بأن معتقد نیستیم می گویند این گروه از ما نیستند و ما هم از آنان نیستیم گفت تالی و عقب مانده کیست؟ فرمودند: کسی که دنبال هدایت و در صدد راهیابی است میخواهد به خیر و کار نیکی دست یابد که پاداش اخروی نصیبش گردد سپس حضرت به طرف ما رو کرده و فرمود: به خدا سوگند در دست ما برات و سند آزادی از دوزخ نیست و میان ما و خدا خویشاوندی نیست و عذر و حجتی هم بر خدا نداریم تقرب و نزدیکی به خدا حاصل نمی شود مگر با اطاعت و بندگی. پس هر کس از شما مطیع خدا باشد ولایت و دوستی ما به حال او سود دارد و هر کس از شما معصیت و نافرمانی خدا نماید دوستی و ولایت ما برای او سودی ندارد وای بر شما خود را گول نزنید و مغرور نشوید وای بر شما مغرورنشوید.

اَلْمَزِيدِ بِهَا قَبْلَ أَنْ يُظْهِرَ شُكْرَهَا عَلى لِسانِهِ مَن قَصُرَتْ يَدُهُ عَنِ المُكافأَةِ فَليُطِل لِسانَهُ بِالشُّكرِ وَمِن حَقِّ شُكرِ نِعمَةِ اللَّهِ أَنْ يَشْكُرَ بَعْدَ شُكْرِهِ مَنْ جَرَتْ تِلْكَ النِّعمه عَلَى يَدِه(1)

47- إنَّ مُحبِى الأئمَةِ عَليهِمُ السَّلامُ هُم أولُواالنُهُى وَ أولُوالتُّقَى

1-عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ إِنَّ أَصْحَابِي أُولُو النَّهْيِ وَ التُّقَى فَمَنْ لَمْ يَكُنْ مِنْ أَهْلِ اَلنَّهْيِ وَ التُّقَى فَلَيْسَ مِنْ أَصْحَابِي(2)

48- طَبَقاتُ المُحبّين

1-دَخَلَ عَلَى الصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ رَجُلٌ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَهُ: مِمَّنِ الرَّجُلُ؟ فَقَالَ: مِنْ مُحِبِّيكُمْ وَ مَوَالِيكُمْ فَقَالَ لَهُ جَعْفَرٌ عَلَيْهِ السَّلامُ :لا يُحِبُّ اللَّهُ عَبداً حَتَّى يَتَوَلاَّهُ وَلا يَتَوَلاَّهُ حَتّي يُوجِبَ لَهُ اَلْجَنَّةَ. ثُمَّ قَالَ لَهُ: مِنْ أَيِّ مُحبِّينا أنْتَ؟ فَسَكَتَ اَلرَّجُلُ فَقَالَ لَهُ سَدِيرٌ وكم مُحِبُّوكُمْ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ؟! فَقَالَ: عَلَى ثَلاثِ طَبَقَاتٍ: طَبَقَةٍ أَحَبُّونَا فِي الْعَلانِيَةِ وَلِم يُحِبُّونَا فِي السِّرِّ و طَبَقَةٌ يُحِبُّونا في السِّرِّ وَلَم يُحِبُّونا في العَلانِيَةِ وطَبَقَةٌ يُحِبُّونَا فِي السِّرِّ والعَلانِيَةِ هُمُ النَّمطُ الأعلى شَرِبُوا مِن الْعَذْبِ الْفُراتِ وَعَلِموا تَأويلَ الكِتَابِ وَ فَصْلَ اَلْخِطَابِ وَ سبب اَلْأَسْبَابِ فَهُمُ اَلنَّمَطُ الْأعْلَى الْفَقْرُ وَ الْفَاقَةُ وَ أَنْوَاعُ اَلْبَلاَءِ أَسْرَعُ إلَيهِم مِن رَكْضِ الْخَيْلِ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا وَ فُتِنُوا فَمِنْ بَيْنِ مَجْرُوحٍ وَ مَذْبُوحٍ مُتَفَرِّقِينَ فِي كُلِّ بِلاَدٍ قاصِيَةٍ بِهِمْ يَشْفِي اللَّهُ اَلسَّقِيمَ وَ يُغْنِي اَلْعَدِيمَ وَ بِهِمْ تُنْصَرُونَ وَ بِهِمْ تُمْطَرُونَ وَ بِهِمْ تُرْزَقُونَ وَ هُمُ الْأَقَلُّونَ عَدَداً اَلْأَعْظَمُونَ عِنْدَ اَللَّهِ قَدْراً وَ خَطَراً .وَ الطَّبَقُهُ الثانيه النَّمَطُ اَلْأَسْفَلُ أَحَبُّونَا فِي الْعَلَانِيَةِ وَ سَارُوا بِسِيرَةِ اَلْمُلُوكِ قَالَسْنَتُهُمْ مَعَنَا وَ سُيُوفُهُمْ عَلَيْنَا.

ص: 360

همانا رزق تقسیم شده است و زمان رسیدن اجل تعیین شده است و ثمره ی حرص گناه است. مراقب باش که خداوند تو را در جایی که حضورت را امر کرده غایب نباشی و در جایی که نهی فرموده تو را، حاضرت نبیند، هر نعمتی را که خداوند به بنده اش ارزانی دارد و او نیز به دل شکر گذار این نعمت باشد پس خدا او را مستوجب زیادی در نعمت گرداند پیش از آنکه آن بنده شکر آن نعمت را بر زبان جاری سازد. هر که کوتاه باشد دست او به مکافات، پس باید که دراز باشد زبان او به شکر. از حقوق شکر نعمت خداوند متعال آن است که پس از تشکر از خداوند از کسی که خداوند به دستان او این نعمت را جاری نموده است نیز تشکر کند.

وَالطَّبَقَةُ الثَّالِثَةُ النَّمَطُ الأَوْسَطُ أحبُّونَا فِي السِّرِّ ولَمْ يُحِبُّونَا فِي اَلْعَلاَنِيَةِ وَ لَعَمْرِي لَئِنْ كَانُوا أَحَبُونَا فِي السِّرِّدونَ اَلْعَلاَنِيَةِ فَهُمُ اَلصَّوَّامُونَ بِالنَّهَارِ، اَلْقَوَّامُونَ بِاللَّيْلِ تُرَى أَثَرُ اَلرَّهْبَانِيَّةِ فِي وُجُوهِهِمْ أَقَلُّ سِلْمٍ وَ اِنْقِيَادٍ.

قَالَ الرَّجُلُ :فَأَنَا مِنْ مُحِبِّيكُمْ فِي السِّرِّ وَالْعَلانِيَةِ. قَالَ جَعفَرٌ رانَ لِمُحِبِّينَا فِي اَلسَّرْوِ اَلْعَلاَنِيَةِ عَلاَمَاتٍ يُعْرَفُونَ بِهَا .قَالَ الرَّجُلُ :ومَا تِلْكَ العلامَاتُ ؟قَالَ عليه السَّلاَمُ: تِلْكَ خِلالٌ أَوَّلُهَا أَنَّهُمْ عَرَفُوا التَّوْحِيدَ حَقَّ مَعْرِفَتِهِ وَ أَحْكَمُوا عِلْمَ تَوْحِيدِهِ والْإِيمَانُ بَعْدَ ذَلِك بِمَا هُوَ وَما صِفَتُهُ ثُمَّ عَلِمُوا حُدُودَ اَلْإِيمَانِ وَ حَقَائِقَهُ وَ شُرُوطَهُ وَ تَأْوِيلَهُ قَالَ سَدِيرٌ: يَابنَ رَسُولَ اَللَّهِ مَا سَمِعْتُكَ تَصِفُ اَلْإِيمَانَ بِهَذِهِ اَلصِّفَةِ ؟قَالَ: نَعَمْ يَا سَدِيرُ لَيْسَ لِلسَّائِلِ أَنْ يَسْأَلَ عَنِ اَلْإِيمَانِ ماهو حَتَّى عُلِّمَ اَلْإِيمَانُ بِمَنْ قَالَ سَدِيرٌ :يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ اَنْ رَأَيْتَ أَنْ تُفَسِّرَ مَا قُلْتَ؟ قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يَعرِفُ اللَّهَ بِتَوهُّمِ اَلْقُلُوبِ فَهُوَ مُشْرِكٌ وَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يَعرِفُ اللَّهَ بِالْإِسْمِ دُونَ الْمَعْنى فَقَد أقَرَّ بِالطَّعنِ لِأَنَّ الاسمَ مُحدَثٌ وَمَن زَعَمَ أنَّهُ يَعْبُدُ الإِسمَ وَ المَعنى فَقَد جَعَلَ مَعَ اللَّهِ شَريكاً وَمَن زَعَمَ أَنَّهُ يَعْبُدُ «المَعنى»بِالصِّفَةِ لا بِالإِدْراكِ فَقَد أَحالَ عَلى غائِبٍ وَمَن زَعَمَ أنَّهُ يَعبُدُ الصِّفَةَ وَ اَلْمَوْصُوفَ فَقَدْ أَبطَلَ التَّوحيدَ لِأَنَّ الصِّفَةَ غَيْرُ الْمَوْصُوفِ وَ مَن زَعَمَ أَنَّهُ يُضيفُ المَوصوفَ الى الصِّفَةِ فَقَد صَغَّرَ بِالكَبيرِ، «وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ»(1) .قِيلَ لَهُ فَكَيْفَ سَبِيلُ التَّوْحِيدِ؟ قَالَ عَلَيهِ السَّلامُ: بَابُ البَحثِ مُمَكِنٌ وطَلَبُ المَخْرَجِ مَوْجُودٌ اِنَّ مَعْرِفَةَ عَينِ الشّاهِدِ قَبلَ صِفَتِهِ وَ مَعْرِفَةَ صِفَةِ الغَائِبِ قَبْلَ عَينِهِ قِيلَ :وكَيْفَ نَعْرِفُ عَيْنَ الشَّاهِدِ قَبْلَ صِفَتِه؟

ص: 362

طبقه ی سوم گروه میانه به شمار می روند آنها ما را در نهان دوست می دارند ولی در آشکارا اظهاری نمی کنند، به جان خودم سوگند آنهائی که در نهان ما را دوست می دارند روزها را روزه می دارند و شب ها را به نماز می گذرانند، اثر شب زنده داری و ترک دنیا در چهره ی آنها هست آنها اهل مسالمت و فرمان برداری هستند. آن مرد گفت: پس من از دوستان شمادر آشکارا و نهان می باشم، امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: دوستان ما در نهان و آشکار علامت هائی دارند که با آنها شناخته می گردند، آن مرد گفت: آن علامت ها چیست؟ فرمودند: آنها چند خصلت است که عبارتند از: اول اینکه خدا را با معرفت کامل بشناسند، و علم خداشناسی را کاملا بدانند و ایمان بیاورند و صفات او را دریابند، و بعد حدود ایمان و شرائط آن را بشناسند و حقائق و تأويل آن را درک کنند، سدیر گفت: یا ابن رسول الله من تا حالا وصف ایمان را از شما این چنین نشنیده بودم. امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: آری ای سدیر، سائل نباید از اینکه ایمان چیست سؤال کند مگر آنکه بداند ایمان به چه کسی باید داشت، سدیر گفت، یا ابن رسول الله این مطلب را برای من روشن کنید. امام سلام الله عليه فرمودند: هر کسی که پندارد خدا را با خیالات و اوهام می شناسد مشرک می باشد. و هرکس گمان کند که خداوند را با اسم می شناسد ولی از معنی چیزی نمی داند او به ربوبیت خداوند اعتقاد صحیحی پیدا نکرده زیرا اسم چیزی ایجاد شده و حادث می باشد، هر کس پندارد که اسم و معنی را با هم عبادت می کند او با خداوند شریکی قائل شده است. کسی که خیال می کند معنی را با صفت عبادت می کند ولی از حقیقت و واقعیت خبر ندارد، این چنین کسی دنبال چیز غائبی رفته و بدون علم کاری کرده است، کسی که پنداشته صفت و موصوف را با هم عبادت می کند توحید را باطل ساخته است، زیرا صفت غیر از موصوف می باشد. هرکس بپندارد موصوف را به صفت اضافه می کند و صفات را با ذات عبادت نمی کند اگر چه مشرک نیست ولی بزرگ را کوچک شمرده است، «و نمی توانند خدا را آن طور که هست بشناسند»، گفته شد: پس راه توحید چیست؟ فرمودند: باب خداشناسی باز است و راه استخراج آن هم موجود می باشد. شناختن شخصی به عینه پیش از آن است که صفات او را بشناسی اول باید شخص را شناخت و بعد صفات و خصوصیات او را درک کرد، ولی کسی که غائب است او را با صفت هم می توان شناخت. گفته شد: چگونه شاهد را می توان قبل ازصفت او شناخت؟

ص: 363

قال عَلَيهِ السَّلامُ تَعرِفُهُ وَ تَعْلَمُ عِلْمَهُ وَ تَعْرِفُ نَفسَكَ بِهِ ولا تَعْرِفُ نَفْسَك بِنَفْسِك مِنْ نَفْسِكَ وَ تَعْلَمُ أَنَّ مَا فِيهِ لَهُ وَ بِهِ كَمَا قَالُوا لِيُوسُفَ « أَإِنَّكَ لَأَنْتَ يُوسُفُ ۖ قَالَ أَنَا يُوسُفُ وَهَٰذَا أَخِي»(1)فَعَرَفُوهُ بِهِ و لَمْ يَعْرِفُوهُ بِغَيْرِهِ ولا أَثْبَتُوهُ مِنْ أَنْفُسِهِمْ بِتَوَهُّمِ اَلْقُلُوبِ أَمَا تَرَى اَللَّهَ يَقُولُ: « مَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُنْبِتُوا شَجَرَهَا»(2)

يَقولُ :لَيْسَ لَكُمْ أَنْ تَنْصِبُوا اماماً مِن قِبَلِ أَنْفُسِكُمْ تُسَمُّونَهُ مُحِقّاً بِهَوَى أَنْفُسِكُمْ وَ ارادتْكُمْ. ثُمَّ قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :ثَلاثَةُ «لَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَلَا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ»(3)مَنْ أَنْبَتَ شَجَرَةً لَمْ يُنْبِتْهُ اَللَّهُ يَعْنِي مَنْ نَصبَ اماماً لَمْ يَنْصِبْهُ اَللَّهُ ،أَوْ جَحَدَ مَنْ نَصَبَهُ اَللَّهُ وَ مَنْ زَعَمَ أَنَّ لِهَذَيْنِ سَهْماً فِي اَلْإِسْلاَمِ .قَدْ قَالَ اَللَّه: «وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ ۗ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ »(4) (5)

ص: 364

فرمودند: نخست او را از جهت شخصی می شناسی و بعد به خصوصیات او علم حاصل می کنی و خود را به او شناسائی می کنی، در حالی که خودت نمی توانی به وسیله ی خویشتن خود را بشناسی، و میدانی آنچه در او می باشد اختصاص به او دارد. برادران یوسف قبل از اینکه صفت او را بشناسند خودش را شناختند

و گفتند: تو يوسف هستی او هم گفت: آری من یوسف می باشم و این هم برادر من می باشد، آنها يوسف را به شخص خودش شناختند نه به چیزی دیگر و با تو هم قلبهایشان او را اثبات نکردند آیا نمی بینی که خداوند متعال می فرماید: «هرگز قادر به رویاندن درخت آن نیستند»، یعنی شما حق ندارید از پیش خود امامی انتخاب کنید و با خیالات و بافته های خود او را بر حق بدانید و دنبال گفته های او را بگیرید و یا از وی دفاع کنید.

سپس امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: خداوند با سه نفر سخن نمی گوید و روز قیامت به آنها توجهی ندارد و آنها را تزکیه و پاک نمی گرداند، و در نتیجه آنان گرفتار عذاب سختی می گردند: هر کس درختی را برویاند که خداوند آن را نرویانیده است. یعنی کسی که امامی را نصب کند که خداوند آن را منصوب نکرده، و یا امامی را که خداوند معین نموده است انکار کند، و یا کسی پندارد که برای این دو نفر* سهمی در اسلام هست، خداوند می فرماید:

«پروردگار تو هر چه بخواهد می آفریند و برمی گزینند و خلق را در این زمینه اختیاری نیست »

* منظور از آن دو نفر همان جبت و طاغوت؛ یعنی دو ظالم اول لعنة الله عليهما می باشد.

ص: 365

49- التواضُعُ و الخُشُوع و كَثرَةُ ذِكِر الله...

1- عن جابرِ عَن أَبِي جَعفَرٍ عَلَیهِ السَّلام قالَ قَالَ لِی يَا جَابِرُ أَ يَكْتَفِی مَنِ یَنْتَحَلَ التَّشَيُّعَ أَنْ يَقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ ؟فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ وَ مَا كَانُوا يُعْرَفُونَ يَا جَابِرُ إِلَّا بِالتَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ الْأَمَانَةِ وَ كَثْرَةِ ذِكْرِ اللَّهِ وَ الصَّوْمِ وَ الصَّلَاةِ وَ الْبِرِّ بِالْوَالِدَيْنِ وَ التَّعَهُدِ لِلْجِيرَانِ مِنَ الْفُقَرَاءِ وَ أَهْلِ الْمَسْكَنَةِ وَ الْغَارِمِينَ وَ الْأَيْتَامِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ كَفِّ الْأَلْسُنِ عَنِ النَّاسِ إِلَّا مِنْ خَيْرٍ وَ كَانُوا أُمَنَاءَ عَشَائِرِهِمْ فِی الْأَشْيَاءِ قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا نَعْرِفُ الْيَوْمَ أَحَداً بِهَذِهِ الصِّفَةِ فَقَالَ عَلَیهِ السَّلام يَا جَابِرُ لَا تَذْهَبَنَّ بِكَ الْمَذَاهِبُ حَسْبُ الرَّجُلِ أَنْ يَقُولَ أُحِبُّ عَلِيّاً وَ أَتَوَلَّاهُ ثُمَّ لَا يَكُونَ مَعَ ذَلِكَ فَعَّالًا؟ فَلَوْ قَالَ إِنِّی أُحِبُّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فَرَسُولُ اللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه خَيْرٌ مِنْ عَلِيٍّ عَلَیهِ السَّلام ثُمَّ لَا يَتَّبِعُ سِيرَتَهُ وَ لَا يَعْمَلُ بِسُنَّتِهِ مَا نَفَعَهُ حُبُّهُ إِيَّاهُ شَيْئاً فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اللَّهِ لَيْسَ بَيْنَ اللَّهِ وَ بَيْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَكْرَمُهُمْ عَلَيْهِ أَتْقَاهُمْ وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ يَا جَابِرُ فوَ اللَّهِ مَا يُتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَّا بِالطَّاعَةِ وَ مَا مَعَنَا بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَ لَا عَلَى اللَّهِ لِأَحَدٍ مِنْ حُجَّةٍ مَنْ كَانَ لِلَّهِ مُطِيعاً فَهُوَ لَنَا وَلِيٌّ وَ مَنْ كَانَ لِلَّهِ عَاصِياً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ مَا تُنَالُ وَلَايَتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ(1)

ص: 366

50-وَصيَّةُ المُفَضَّل بنِ عُمر لِلشّيعَة

1-وَصِیَّةُ المَفَّضلِ بنِ عُمَر لِجَماعَةِ الشِّیعَة تَشِمُلُ الرِّوایات مِن مَلا نا الصَّادِقِ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ المُقَضَّلُ أوصيكُم بِتَقوَى اللهِ وَحَدَه لا شَرِيكَ لَهُ، وَشَهادَةِ أنْ لاَ إلَهَ إلّا الله، وَأنَّ محمّداً عبدُهُ ورَسولُه اتَّقُوا اللهَ وَقُولُوا قَولاً مَعرُوفاً وَابتَغُوا رِضوَانَ الله واخشَوا سخَطَهُ وَحافِظُوا عَلَى سُنّةِ الله ولا تَتَعدّوا حُدُودَ الله وَراقِبُوا اللهَ فِي جَميعِ أمُورِكُم وَاَرضُوا بِقَضَائِه فَيما لَكُم وَعَلَيكُم. ألَا وَعَلَيكُم بِالأمرِ بِالمعروفِ وَالنّهيِ عَنِ المُنكَر ألَا ومَن أَحسنَ إليكُم فزيدُوه إحساناً، واعفُوا عَمَّن أساءَ إلَيكُم وَافعَلُوا بِالنّاسِ مَا تُحبّونَ أن يَفعَلُوهُ بِكُم ألَا وَخَالِطُوهُم بِأحسَنِ مَا تَقدِرونَ عليه، وإنّكم أَحرى أنْ لا تَجَعَلُوا عَلَيكُم سَبِيلاً عَلَيكُم بِالفِقِه فِي دِينِ الله، والوَرَعِ عَن مَحارِمِه، وَحُسنِ الصّحابةِ لمَن صَحِبكُم برّاً كان أو فاجراً ألَا وَعَليكُم بَالوَرعِ الشّديد، فَإنّ مِلاكَ الدِّينِ الوَرَع صلُّوا الصَّلَواتِ لِمواقِيتِها، وَأدُّوا الفَرائِضَ عَلَى حُدُودِها ألَا وَلاَ تُقصِّروا فِيما فَرَضَ اللهُ عَلَيكُم وَبِما يَرضَى عَنكُم، فَإنّي سَمِعتُ أبا عَبدِ الله عَلَيهِ السَّلامُ يَقُولُ: تَفَقّهُوا فِي دِينِ اللهِ وَلَا تَكُونُوا أَعْرَاباً، فَإِنَّهُ مَنْ لَمْ يَتَفَقَّهْ فِي دِينِ اللهِ لَمْ يَنْظُرِ اللهُ إِلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وعَلَيكُم بِالقَصدِ فِي الغِنَى وَالفَقرِ واستَعينُوا بِبعضِ الدُّنيا عَلَى الآخرةِ، فَإِنِّي سَمِعتُ أبا عَبدِ اللهِ عَلَيهِ السَّلامُ، يَقُولُ:استَعِينُوا بِبَعضِ هذهِ عَلَى هَذِهِ، وَلا تَكُونُوا كَلّاً على النّاسِ عَلَيكُم بِالبِرِّ بِجميعِ مَن خَالَطتُمُوهُ وَحَسنِ الصّنيعِ إليه. ألَا وإيّاكُم والبَغْي، فَإِنَّ أبا عَبدِ اللهِ عَلَيهِ السَّلامِ كانَ يَقُولُ: إنّ أَسرَعَ الشرِّ عُقوبَةُ البَغْي أدُّوا مَا افَتَرَضَ اللهُ عَلَيكُم مِنَ الصّلاةِ وَالصَّومِ وَسَائرِ فَرائِضِ الله، وَأدُّوا الزّكاةَ المَفرُوضَةَ إلى أهلِها، فَإنَّ أبا عَبدِ اللهِ عَلَيهِ السَّلامِ قَالَ يَا مُفضّل، قُلْ لِأصحابِك يَضَعُونَ الزّكاةَ في أهلِها، وَإنِّي ضامِنٌ لِما ذَهَبَ لَهُم عَلَيكُم بِولايةِ آلِ مُحمّدٍ صَلّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِه أصلِحُوا ذاتَ بَينِكُم وَلا يَغتَبْ بعضُكُم بَعضاً تَزاوَروا وتَحابّوا وَليُحسِن بَعضُكُم اِلى بَعضٍ وَتَلاقُوا وَتَحدّثُوا وَلا يُبطِنَنَّ بَعضُكُم عَن بَعضِ، وَإيّاكُم وَالتَّصَارُم وَإِيّاكُم وَالهِجران، فَإنّي سَمِعتُ أبا عَبدِ اللهِ عَلَيهِ السَّلامُ،

ص: 368

يَقُولُ وَاللهِ لا يَفتَرِقُ رَجُلان مِن شِيعتِنا عَلَى الهِجْرانِ إلّا بَرِئْتُ مِن أَحدِهِما وَلَعَنْتُه، وَأكثرُ مَا أفعَلُ ذَلِكَ بِكلَيْهما فَقَال لَهُ مُعَتَّب جُعِلتُ فِداكَ، هَذا الظَّالمُ، فَمَا بَالَ المَظُلومُ قَالَ لِأنّهُ لاَ يَدعو أخَاهُ إلى صِلَتِه، سَمِعتَ أبِي وَهُوَ يَقُولُ إذا تَنازعَ اثنانِ مِن شِيعَتِنا فَعَالَ أحدُهما الآخَرَ فَليَرجعِ المَظلُومُ اِلى صَاحِبِه حَتَّى يَقُولَ لَه يا أخِي أنا الظَّالِمُ حَتَّى يَنقَطِعَ الهِجرانُ فِيما بَينهُما، إنّ اللهَ تَبَارَكَ وَتَعَالى حَكَمٌ عَدْلٌ، يَأخُذُ لِلمظلومِ مِن الظّالِم لا تُحقِّقُرُوا وَلا تَجْفوا فُقراءَ شيعةِ آلِ محمّدٍ عَلَيهِمُ السَّلامُ، وأَلطِفُوهُم وأَعطُوهُم مِن الحَقِّ الَّذِي جَعلَه اللهُ لَهُم فِي أموالِكُم، وأَحسِنُوا اِلَيهِم لا تَأكلوا النّاسَ بِآلِ مُحمَّدٍ، فَإنّي سَمِعتُ أبا عَبدِ الله عَلَيهِ السَّلامُ، يَقُولُ اِفْتَرَقَ النّاسُ فِينا عَلَى ثلَاثِ فِرَقٍ فرقةٌ أَحبُّونا اِنتظارَ قائِمِنا ليُصِيبُوا مِن دُنيانَا، فَقَالُوا وَحَفِظوا كَلامَنا وَقَصَّرُوا عَن فِعلِنا فسَيَحشُرُهُمُ اللهُ إلى النّاروَفِرقَةٌ أحَبُّونا وَسَمِعُوا كَلامَنا وَلَم يُقصِّروا عَن فِعلِنا، لِيَستأْكِلُوا النّاسَ بِنا فَيَملأُ اللهُ بُطُونَهُم ناراً يُسلِّطُ عَلَيهِمُ الجُوعَ وَالعَطَشَ وَفِرقَةٌ أحَبُّونا وَحَفِظُوا قَولَنَا، وَأطاعُوا أمرَنا وَلَم يُخالِفُوا فِعلَنا؛ فَأولئِكَ مِنَّا وَنَحنُ مِنهُم وَلا تَدَعُوا صِلَةَ آلِ مُحمّدٍ عَلَيِهُم السّلام مِن أموالِكُم مَن كان غَنيّاً فَبِقَدرِ غِناه وَمَن كانَ فَقِيراً فَبِقَدرِ فَقرِهِ فمَن أرادَ أنْ يَقضِيَ اللهُ لَهُ أهَمَّ الحَوائِجِ إلَيهِ فَليَصِلْ آلَ مُحمّدٍ وَشِيعتَهُم بِأحوَجِ مَا يَكونُ إلَيه مِن مَالِه لا تَغضَبُوا مِنَ الحَقِّ إذا قِيلَ لَکُم وَلا تُبغِضُوا أهلَ الحقِّ إذا صَدَعُوكم به فَإنَّ المؤمِنَ لا يَغضَبُ مِن الحقِّ إذا صُدِعَ بهِ وقال أبو عَبدِ الله عَلَيهِ السَّلامِ مَرَّةً وَ أنا مَعَهُ یا مُفَضَّل كَم أصحابُكَ فَقُلتُ قَليلٌ فَلَمَّا انصَرفتُ الى الكُوفَةِ أقَبَلَت عَلَىَّ الشَّيعَةُ فَمَزَّقُونِی کُل مُمَزِّقٍ يَأكُلُون لَحمِی وَ يَشتِمُونَ عِرضِي حَتى أنَّ بَعضَهُم اِستَقبَلنِي فَوَثَبَ فِي وَجهی وَ بَعضَهُم قَعَدَ لِی فِی سِکَکِ الكُوفَة يُريدُ ضَربِی وَ رَمُونِی بِکُل بُهتانٍ حَتَّى بَلَغَ ذلكَ أبا عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام فَلَمّا رَجَعتُ اِلَيهِ فِي

ص: 370

به خدا قسم از هم جدا نمی شوند دو نفر از شیعیان ما به صورتی که قهر کنند مگر اینکه از یکی از آنها بیزارم و او را لعنت می کنم و در بیشتر از مواقع از هر دو بیزارم و لعنت میکنم. معتب عرض کرد فدایت شوم ظالم و ستمگر حق اوست اما مظلوم چه کرده؟ فرمودند: زیرا او برادر خود را دعوت به آمد و رفت نمی کند از پدرم شنیدم که می فرمودند: وقتی دو نفر از شیعیان ما با هم نزاع کنند و از هم جدا شوند باید مظلوم به نزد دوست خود برود و به او بگوید برادر، من ستمگرم تا این فاصله از میان برود. خداوند داور عادلی است حق مظلوم را می گیرد. تحقیر به فقرای شیعه آل محمد نکنید و به آنها محبت کنید و حقی که در اموال شما خدا واجب نموده به ایشان بپردازید و نیکی به آنها بنمائید. به وسیله ی آل محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه کاسبی نکرده و روزی نخورید زیرا که من از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که فرمودند: مردم به سه فرقه در رابطه با ما تقسیم می شوند: 1- گروهی ما را دوست دارند و به انتظار قیام قائم ما هستند تا از دنیای ما بهره مند شوند. پس می گویند و سخن ما را حفظ می کنند و از رفتار ما کوتاهی دارند بزودی خدا ایشان را رهسپار جهنم می کند 2- گروهی نیز ما را دوست می دارند و سخن ما را می شنوند و کوتاهی از کار ما ندارند تا وسیله ی مار را از اموال مردم بخورند پس خداوند شکم های آنها را پر از آتش می کند و دچار گرسنگی و تشنگی می شوند. 3- گروهی که ما را دوست دارند و سخن ما را حفظ می کنند و مخالفت با رفتار ما نمی کنند آنها از مایند و ما از آنها، از کمک به آل محمد طه به وسیله ی اموال خودداری نکنید ثروتمند به نسبت ثروت خود و فقیر به مقدار فقر خویش، پس هر که آرزو دارد مهمترین حاجاتش برآورده شود کمک و رسیدگی کند به آل محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و شیعیان آنها به مهمترین قسمت مالی خود که به آن نیاز دارد. وقتی سخنی حق درباره ی شما گفتند خشمگین نشوید و کینه اهل حق را به دل نگیرید زیرا مؤمن از حقیقت خشمگین نمی شود وقتی از آن صحبت شود. یک روز حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام که من خدمت ایشان بودم فرمودند: مفضل یاران و اصحاب تو (شیعیان) چقدر هستند؟ گفتم: کم. وقتی به کوفه برگشتم شیعیان بر من حمله کردند و می خواستند پاره پاره ام کنند و گوشت مرا بخورند. ناسزا به من می گفتند به طوری که بعضی روبرویم می ایستاد و بعضی در سر راه می نشستند تا من بیایم و مرا بزنند. هر نوع تهمتی می توانستند به من زدند بطوری که خبر این پیش آمد به حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام رسید.

ص: 371

السَّنَةِ اَلثَّانِيَةِ كَانَ أَوَّلُ مَا اِسْتَقْبَلَنِي بِهِ بَعْدَ تَسْلِيمِهِ عَلَى أَنْ قَالَ يَا مُفَضَّلُ مَا هَذَا اَلَّذِي بَلَغَنِي أَنَّ هَؤُلاَءِ يَقُولُونَ لَكَ وَ فِيكَ قُلْتُ وَمَا عَلَى مَنْ قَوْلُهُمْ قَالَ أَجَلْ بَلْ ذَلِكَ عَلَيْهِم أيَغْضَبُونَ ؟بُؤْساً لَهُمْ اِنَّكَ قُلْتَ انَّ أَصْحَابَكَ قَلِيلٌ لاَ وَاللَّهِ مَا هُمْ لَنَا شِيعَةٌ وَ لَوْ كَانُوا لَنَا شِيعَةً مَا غَضِبُوا مِن قَوْلِكَ ومَا اشْمَازُّوا مِنْهُ لَقَدْ وَصَفَ اللَّهُ شِيعَتَنَا بِغَيْرِ مَا هُم عَلَيهِ وَمَا شِيعَةُ جَعْفَرٍ الاّ مَن كَفَّ لِسانَهُ وَ عَمِلَ لِخالِقِهِ وَ رَجَا سَيَّدَهُ وَ خَافَ الله حَقَّ خِيفَتِهِ وَيحَهُم أَفِيهِم مَن قَد صَار كالحَنايَا مِن كَثرَةِ الصّلاة، أو قَد صَارَ كالتَّائِه مِن شِدّةِ الخَوفِ، أو كَالضَّريرِ مِنَ الخُشوعِ، أو كَالضَّنيّ مِنَ الصِّيامِ، أو كَالأخرَسِ مِن طُولِ الصّمتِ وَالسُّكُوتِ، أو هَل فِيهمِ مَن قَد أَدْأَبَ لَيلَه مِن طولِ القيامِ وأَدأَبَ نَهارَه مِن الصِّيام، أو مَنَعَ نَفسَه لَذَّاتَ الدُّنيا وَنَعِيمَها خَوفاً مِنَ الله وَشَوقاً إلَيناأهلَ البَيتِ أنَّى يَكُونُون لَنا شِيعَةً وَإنَّهُم لَيُخاصِمُونَ عَدُوَّنا فِينا حَتَّى يَزِيدوهُم عِداوَةً، وَإنَّهُم لَيَهِرُّون هَرِيرَ الكَلبِ وَيَطمَعُونَ طَمَعَ الغُراب وَ أَمَّا اِنِّي لَوْلاَ أَنِّي وَ أَتَخَوَّفُ عَلَيْهِمْ أَنْ أُغْرِيَهُمْ بِكَ لَأَمَرْتُكَ أَنْ تَدْخُلَ بَيْتَكَ وَ تُغْلِقَ بَابَكَ ثُمَّ لاَ تَنْظُرَ اِلَيهِم ما بَقِيتَ ولَكِنْ اِنْ جَاءُوكَ فَاقْبَلْ مِنهُمْ فَانَّ اللَّهَ قَد جَعَلَهُم حُجَّةً عَلَى أَنفُسِهِمْ واحْتَجَّ بِهِمْ علَى و غَيرِهِم لا تَغُرّنَّكُم الدُّنيا وما تَرَوْنَ فِيها مِن نَعيمِها وَزَهرتِها وَبَهجَتِها وَمُلكِها، فَإِنَّها لاَ تَصلِحُ لَكُم، فَوَاللهِ ما صَلحَت لِأهلِها.(1)

51- وَصيَّةُ الصَّادِقِ عَلَیهِ السَّلامُ أشياعَهُ بِسِتِّ خِصالٍ

1- قَالَ الصادق عَلَیهِ السَّلام لِلْمُفَضَّلِ أُوصِيكَ بِسِتِّ خِصَالٍ تُبْلِغُهُنَّ شِيعَتِي قُلْتُ وَ مَا هُنَّ يَا سَيِّدِي قَالَ عَلَیهِ السَّلامُ أَدَاءُ اَلْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ اِئْتَمَنَكَ وَ أَنْ تَرْضَى لِأَخِيكَ مَا تَرْضَى لِنَفْسِكَ وَ اِعْلَمْ أَنَّ لِلْأُمُورِ أَوَاخِرَ فَاحْذَرِ اَلْعَوَاقِبَ وَ أَنَّ لِلْأُمُورِ بَغَتَاتٍ فَكُنْ عَلَى حَذَرٍ وَ إِيَّاكَ وَ مُرْتَقَى جَبَلٍ سَهْلٍ إِذَا كَانَ اَلْمُنْحَدَرُ وَعْراً وَ لاَ تَعِدَنَّ أَخَاكَ وَعْداً لَيْسَ فِي يَدِكَ وَفَاؤُهُ.(2)

ص: 372

در سال دوم که خدمت ایشان رسیدم اولین صحبتی که پس از سلام با من نمودند این بود که پرسیدند: مفضل این حرفهائی که درباره ی تو می گویند چیست؟ گفتم آقاجان من کاری نکرده ام. فرمودند: صحیح است این کارها از طرف آنها است آیا خشم می گیرند؟ وای بر ایشان. تو گفتی یاران و دوستانت کمند. به خدا قسم آنها شیعه ما نیستند اگر آنها شیعه بودند از حرف تو نه خشمگین می شدند و نه ناراحت می گردیدند. خداوند شیعیان ما را غیر آنچه اینها عمل کردند توصیف نموده. پیرو جعفر بن محمد الصادق عَلَیهِ السَّلام نیست مگر کسی که زبان خود را نگه دارد و برای خدا عمل کند و امید به او داشته باشد و به واقع از خدا بترسد آیا در میان آنها کسانی هستند که از بسیاری نماز خمیده شده باشند و یا از ترس و خوف حیران و یا از شدت گریه و حزن کور و یا از روزهای بسیار بیمار شده یا از سکوت و خاموشی زیاد چون انسان گنگ گردیده باشند؟ آیا در میان آنها هستند کسانی که از شب زنده داری به زحمت افتاده باشند و از روزه گرفتن رنج کشیده باشند. یا به خاطر خوف خدا و علاقه به ما اهل بیت از لذات و نعمتهای آن صرف نظر کرده باشند؟ کجا اینها شیعه ما هستند؟! با اینکه پیوسته با دشمنان ما در می آویزند تا دشمنی آنها افزایش یابد. مثل سگها پارس می کنند و مثل کلاغ حرص و طمع دارند. اگر نه این بود که می ترسیدم بر آنها که با تو دشمنی کنند دستور میدادم در خانه ات را ببندی و به هیچ کدام آنها تا زنده هستی توجه نکنی. ولی اگر آمدند آنها را بپذیر. زیرا خداوند آنها را حجت بر خودشان قرار داده و به وسیله آنها بر دیگران حجت را تمام می کند. مبادا فریب دنیا و آنچه در دنیا است از نعمت و زیبائی و قدرت بخورید زیرا دنیا شایسته شما نیست به خدا قسم برای اهل دنیا صلاحیت ندارد (چه رسد به شما).

52- الإخلاصُ فِي المَحَبَّةِ

1- عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ يُنَادَى مُنَادٍ يَوْمَ القِيَامَةِ أيْنَ الْمُحِبُّونَ لِعَلِيٍ ؟فَيَقُومُونَ مِنْ كُلِّ فَجٍ عَمِيقٍ فَيُقَالُ لَهُمْ مَنْ أَنْتُمْ؟ قَالُوا نَحْنُ اَلْمُحِبُّونَ لَعَلَى اَلْخَالِصُونَ لَهُ حُبَّاً قَالَ فَيُقَالُ لَهُمْ أَفْتَشِرکُونَ فِي حُبِّهِ أَحَداً مِنَ اَلنَّاسِ؟ فَيَقُولُونَ فَيُقَالُ لَهُم «ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ»(1)(2)

53- الإجتنابُ عَن شربِ المُسكِرِ وَ المَسحِ عَلَى الخُفَّينِ

1- عَنْ حَبَابَةَ اَلْوَالِبِيَّةِ رَضی الله عنها قَالَت سَمِعْتُ مَوْلاَيَ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ؛ إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ لاَ نَشْرَبُ اَلْمُسْكِرَ وَ لاَ نَمْسَحُ عَلَى اَلْخُفَّيْنِ فَمَنْ كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا فَلْيَقْتَدِ بِنَا وَ لْيَسْتَنَّ بِسُنَّتِنَا.(3)

54 -التحنیکُ بِماءِ الفُراتِ

1- عَن أبي عَبدِاللهِ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ: نَهْرَانِ مُؤْمِنَانِ وَ نَهْرَانِ کَافِرَانِ: نَهْرَانِ کَافِرَانِ نَهَرُ بَلْخٍ وَ دِجْلَةُ وَ الْمُؤْمِنَانِ نِیلُ مِصْرَ وَ الْفُرَاتُ فَحَنِّکُوا أَوْلَادَکُمْ بِمَاءِ الْفُرَاتِ(4)

2-قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ :مَا أَحَدٌ يَشْرَبُ مِنْ مَاءِ اَلْفُرَاتِ وَ يُحَنَّكُ بِهِ إِذَا وُلِدَ إِلاَّ أَحَبَّنَا لِأَنَّ اَلْفُرَاتَ نَهَرٌ مُؤْمِنٌ.(5)

55 -الإعتقادُ بِالرَّجعَة وَ استِحلالُ المُتعَةِ

1- قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ :لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِكَرَّتِنَا وَ يَسْتَحِلَّ مُتْعَتَنَا(6)

ص: 374

56-زِيارَةُ الأئمَّةِ

1- عَن أبي الحَسَن اَلرِّضَا عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: إِنَّ لِكُلِّ إِمَامٍ عَهْداً فِي عُنُقِ أَوْلِيَائِهِ وَ شِيعَتِهِ وَ إِنَّ مِنْ تَمَامِ اَلْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ زِيَارَةَ قُبُورِهِمْ فَمَنْ زَارَهُمْ رَغْبَةً فِي زِيَارَتِهِمْ وَ تَصْدِيقاً بِمَا رَغِبُوا فِيهِ كَانَ أَئِمَّتُهُمْ شُفَعَاءَهُمْ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ.(1)

57-أداءُ الأمانَةِ إِلى البرّ وَ الفاجِرِ

1-قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ بِالْوَرَعِ وَ اَلاِجْتِهَادِ وَ صِدْقِ اَلْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ اَلْأَمَانَةِ لِمَنِ اِئْتَمَنَكُمْ فَلَوْ أَنَّ قَاتِلَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ اِئْتَمَنَنِي عَلَى اَلسَّيْفِ اَلَّذِي قَتَلَهُ بِهِ لَأَتَيْتُهُ إِلَيْهِ.(2)

2-قَالَ أَبُو عَبدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لِأَصْحَابِهِ اِبْتِدَاءً مِنْهُ: أَحْبَبْتُمُونَا وَ ابْغَضَنَا اَلنَّاسُ وَ صَدَّقْتُمُونَا وَ كَذَّبَنَا اَلنَّاسُ وَ وَصَلَتُمُونَا وَ جَفَانَا اَلنَّاسُ فَجَعَلَ اَللَّهُ مَحْيَاكُمْ مَحْيَانَا وَ مَمَاتَكُمْ مَمَاتَنَا أَمَا واللَّهِ ما بَيْنَ الرَّجُلِ مِنكُم وَبَيْنَ أن يُقِرَّ اللَّهُ عَيْنَهُ الآ أن تَبْلُغَ نَفسُه هذا اَلْمَكَان «وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَی حَلْقِهِ فَمَدَّ الْجِلْدَةَ »ثُمَّ أَعَادَ ذَلِكَ فَوَ اَللَّهِ مَا رِضَى حَتَّى حَلَفَ فَقَالَ :وَاللَّهِ الَّذِي لاالَهُ الاّ هُوَ لَحَدَّثَنِي اَبي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِى بِذَلِكَ إنَّ النَّاسَ أَخَذُوا هَهُنا وَ هُهنَا وأَنَّكُمْ أَخَذْتُمْ حَيثُ أَخَذَ اَللَّهُ اِنّ اللَّهَ اِخْتارَ مِنْ عِبادِهِ مُحَمَّداً صَلَّي اللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ وَ اِخْتَرْتُمْ خِيَرَةَ اَللَّهِ فَاتَّقُو اَللَّهَ وَ ادُّوالأَمَاناتٍ إِلَى اَلْأَسْوَدِ وَ الْأَبْيَضِ وَ اَنْ كانَ حَرورِيّاً وَ انْ كَانَ شَامِيّاً (3)

ص: 376

58 -خِیارُ الشِيعَةِ عِندَ الصَّادِقِ عَلَیهِ السَّلام

1- عَن جَميلِ بن درّاجِ عن أبي عبدالله جعفرِ بنِ مُحمَّد قال:خِيَارُكُمْ سُمَحَاؤُكُمْ وَ شِرَارُكُمْ بُخَلاَؤُكُمْ وَ مِنْ صَالِحِ اَلْأَعْمَالِ اَلْبِرُّ بِالْإِخْوَانِ وَ اَلسَّعْيُ فِي حَوَائِجِهِمْ وَ فِي ذَلِكَ مَرْغَمَةٌ لِلشَّيْطَانِ وَ تَزَحْزُحٌ عَنِ اَلنِّيرَانِ وَ دُخُولُ اَلْجِنَانِ قَالَ يَا جَمِيلُ أَخْبِرْ بِهَذَا اَلْحَدِيثِ غُرَرَ أَصْحَابِكَ قُلتُ مَنْ غُرَرُ أَصْحَابِي؟ قَالَ هُمُ اَلْبَرُّونَ بِالْإِخْوَانِ فِي اَلْعُسْرِ وَ اَلْيُسْرِ ثُمَّ قَالَ أَمَا إِنَّ صَاحِبَ اَلْكَثِيرِ يَهُونُ عَلَيْهِ ذَلِكَ وَ قَدْ مَدَحَ اَللَّهُ صَاحِبَ اَلْقَلِيلِ فقال «وَ يُؤْثِرُونَ عَلىٰ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كٰانَ بِهِمْ خَصٰاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولٰئِكَ هُمُ اَلْمُفْلِحُونَ(1)»(2)

59- لَيسَ مِن شِيعَتِنا مَن يَملِكُ مِائَةَ ألفِ دِرهَم

1- قَال الصَّادق عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ:اَلْمَالُ أَرْبَعَةُ آلاَفٍ وَ اِثْنَا عَشَرَ أَلْفَ دِرْهَمٍ كَنْزٌ وَ لَمْ يَجْتَمِعْ عِشْرُونَ أَلْفاً مِنْ حَلاَلٍ وَ صَاحِبُ اَلثَّلاَثِينَ أَلْفاً هَالِكٌ وَ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَمْلِكُ مِائَةَ أَلْفِ دِرْهَمٍ(3)

60- مِن وظائف الشيعةِ إحياءُ أمر الإِمام عَلَیهِ السَّلام

1-عَنْ شُعَيْبٍ اَلْعَقَرْقُوفِيِّ قَالَ سَمِعْتُ جَعفَر بنَ محمّد عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ لِأَصْحَابِهِ -وأنا حاضرٌ- اِتَّقُوا اَللَّهَ وَ كُونُوا إِخْوَةً بَرَرَةً مُتَحَابِّينَ فِي اَللَّهِ مُتَوَاصِلِينَ مُتَرَاحِمِينَ تَزَاوَرُوا وَ تَلاَقَوْا وَ تَذَاكَرُوا و أحیُوا أَمْرَنَا .(4)

2-عَنْ مُعَتِّبٍ مَوْلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: سَمِعْتُهُ يَقُولُ لِدَاوُدَ بْنِ سِرْحَانَ يَا دَاوُدُ ، أَبْلِغْ مَوَالِيَّ عَنِّي اَلسَّلاَمَ، وَ أَنِّي أَقُولُ رَحِمَ اَللَّهُ عَبْداً اِجْتَمَعَ مَعَ آخَرَ فَتَذَاكَرَا أَمْرَنَا، فَإِنَّ ثَالِثَهُمَا مَلَكٌ يَسْتَغْفِرُ لَهُمَا وَ مَا اِجْتَمَعَ اِثْنَانِ عَلَى ذِكْرِنَا إِلاَّ بَاهَى اَللَّهُ تَعَالَى بِهِمَا اَلْمَلاَئِكَةَ، فَإِذَا اِجْتَمَعْتُمْ فَاشْتَغِلُوا بِالذِّكْرِ، فَإِنَّ فِي اِجْتِمَاعِكُمْ وَ مُذَاكَرَتِكُمْ إِحْيَاؤُنَا وَ خَيْرُ اَلنَّاسِ مِنْ بَعْدِنَا مَنْ ذَاكَرَ بِأَمْرِنَا وَ دَعَا إِلَى ذِكْرِنَا.(5)

ص: 378

3-عَن أَبي جَعفَرِ عَلَیهِ السَّلام قالَ: قالَ أميرُ المؤمنين عَلَیهِ السَّلام: شِيعَتُنَا المُتَباذِلُونَ في وَلاَيتِنا ، المُتَحابُّونَ في مَوَدَّتِنا المُتَزاوِرُونَ في إحياءِ أمرِنا ، الذينَ إن غَضِبُوا لَم يَظلِمُوا وَ إن رَضُوا لَم يُسرِفُوا ، بَرَكَةٌ على مَن جاوَرُوا ، سِلمٌ لِمَن خَالَطُوا(1)

61- النوادِر

1- عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیهِ السَّلامُ قَالَ: سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حِزَامٍ الْأَنْصَارِیَّ یَقُولُ: لَوْ نَشَرَ سَلْمَانُ وَ أَبُو ذَرٍّ رَحِمَهُمَا اللَّهُ لِهَؤُلَاءِ الَّذِینَ یَنْتَحِلُونَ مَوَدَّتَکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ لَقَالُوا :هَؤُلَاءِ کَذَّابُونَ وَ لَوْ رَأَی هَؤُلَاءِ أُولَئِکَ لَقَالُوا مَجَانِینُ.(2)

2-عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: لَيْسَ كُلُّ مَنْ قَالَ بِوَلاَيَتِنَا مُؤْمِناً وَ لَكِنْ جُعِلُوا أُنْساً لِلْمُؤْمِنِينَ.(3)

3- قالَ أبو عَبدِالله يَا مَعْشَرَ الشِّيعَةِ عَلِّمُوا أَوْلاَدَكُمْ شِعْرَ الْعَبْدِيِّ فَإِنَّهُ عَلَى دِينِ اَللَّهِ.(4)

4-عَنْ أَبِي خَالِدٍ اَلْكَابُلِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ تَمْتَدُّ اَلْغَيْبَةُ بِوَلِيِّ اَللَّهِ اَلثَّانِي عَشَرَ مِنْ أَوْصِيَاءِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اَلْأَئِمَّةِ بَعْدَهُ يَا أَبَا خَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ اَلْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ اَلْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اَللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ اَلْعُقُولِ وَ اَلْأَفْهَامِ وَ اَلْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ اَلْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ اَلْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِي ذَلِكَ اَلزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ اَلْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِالسَّيْفِ أُولَئِكَ اَلْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِيعَتُنَا صِدْقاً وَ اَلدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اَللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً وَ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِنْتِظَارُ اَلْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ اَلْفَرَجِ.(5)

ص: 380

3- امام باقر عَلَیهِ السَّلام از امیرالمؤمنين عَلَیهِ السَّلام روایت کنند که فرمودند: شیعیان ما، بخشندگان در راه ولایت ما، و دوستی کنندگان در راه دوستی ما، و دیدار کنندگان در راه زنده داشتن امر ما هستند. آنها که هرگاه خشم گیرند ستم نکنند و اگر خشنود شوند زیاده روی ننمایند، برای همسایگان خود برکت، و با هر کس معاشرت کنند سازش دارند.

5-عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ طُوبَى لِمَنْ تَمَسَّكَ بامرنا فِى غَيْبَةِ قَائِمِنَا فَلَمْ يَزِغْ قَلْبُهُ بِالْهِدَايَةِ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَمَا طُوبَى ؟قَالَ شَجَرَةٌ فِي اَلْجَنَّةِ أَصْلُهَا فِي دَارِ عَلَى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ لَيْسَ مِنْ مُؤْمِنٍ الآ وفيَ دَارُه غُصْنٌ مِن أغْصانِها وَ ذلكَ قَولُ اَللّه عَزَّوجلَّ «طُوبَىٰ لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ»(1) (2)

6-قَالَ عَمْرُو بْنُ الْحَمِقِ الْخُزَاعِيُّ لِأَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ اَللَّهِ مَاجَنْتُكَ لِمَالٍ مِنَ اَلدُّنْيَا تُعْطِينِيهَا وَ لاَ لاِلْتِمَاسِ اَلسُّلْطَانِ تَرْفَعُ بِهِ ذِكرى الاّ لِأَنَّكَ اِبْنُ عَمِّ رَسولٍ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أُوْلِي اَلنَّاسِ بِالنَّاسِ وَ زَوْجُ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ اَلْعَالَمِينَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ وَ أَبُو الدرنية اَلَّتِي بَقِيَتْ لِرَسُولِ اَللَّهِ صَلِي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ وَ أَعْظَمُ سَهْماً لِلاسْلامِ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ والأَنْصارِ وَ اللَّهِ لَو كَلَّفْتَنِي نَقلَ الْجِبَالِ الرَّوَاسِي ونَزْحِ الْبُحُورِ اَلطَّوَامَى أَبَداً حَتَّى يَأْتِيَ عَلَى يومي وَ فِي يَدِي سَيْفِي أَهُزُّ بِهِ عَدُوَّكَ وَ أَقْوَى بِهِ وَلِيَّكَ وَ يَعْلُو بِهِ اللَّهُ كَعبَكَ وَ يُفْلِجُ بِهِ حُجَتَّكَ ما ظَنَنتَ أنِي أَدَّيْتَ مِنْ حَقِّكَ كُلَّ الْحَقِّ الَّذِي يَجِبُ لَك على فَقَالَ أَميرُ الْمُؤْمنينَ عَلَيهِ السَّلامُ اَللَّهُمَّ نَوِّرْ قَلْبَهُ بِالْيَقِينِ وَاهِدْهُ الى اَلصِّرَاطِ اَلْمُسْتَقِيمَ لَيْتَ فِي شِيعَتِي مِائَةً مِثلکَ .(3)

7- عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ قَالَ سَمِعْتُ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ لاَ حُمِلَ رَأْسُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ اِلَى الشَّامِ أمَرَ يَزِيدُ لَعَنَهُ اللَّهُ فَوُضِعَ ونُصِبَ عَلَيْهِ مَائِدَةٌ فَأقْبَلَ هُوَ و أَصْحَابُهُ يَأْكُلُونَ ويَشْرَبُونَ الْفُقَّاعَ فَلَمَّا فَرَغُوا أَمَرَ بِالرَّأْسِ فَوُضِعَ فِي طَستٍ تَحتَ سَرِيرِهِ وبُسِطَ عَلَيهِ رُقعَةُ الشِّطْرنجِ وَ جَلَسَ يَزِيدُ لَعَنَهُ اللَّهُ يَلْعَبُ بِالشِّطْرَنجِ ويَذكُرُ الحُسَينَ بْنَ عَلىٍ وَ أَبَاهُ وَ جَدِّهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ و يَسْتَهْزِئُ بذكرهِم فَمَتَى قَمَرَ صاحِبه تَنَاوَلَ اَلْفُقَّاعَ فَشَرِبَهُ ثَلاثَ مَرَّاتٍ ثُمَّ صَبَّ فَضلَتَهُ عَلَى مَا يَلِي اَلطَّسْتَ مِنَ الْأَرْضِ فَمَنْ كانَ مِنْ شِيعَتِنَا فَليَتَوَرَّعْ عَن شُربِ الفُقَّاعِ وَ اَللَّعِبِ بِالشِّطْرَنْجِ وَ مَنْ نَظَرَ الى اَلْفُقَّاعِ أوِ الى الشِّطْرَنْجِ فَلْيَذْكُرِ الْحُسَيْنَ عَلَيْهِ السَّلامُ ولْيَلْعَنْ يَزِيدَ وَ آلَ زِيادٍ يَمحُو اللَّهُ عزَّوَجلّ بِذلِكَ ذُنوبَهُ وَلَوْ كانَت بِعَدَدِ النُّجومِ(4)

ص: 382

5- ابوبصیر روایت می کند که حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: طوبی برای کسی که در غیبت قائم ما چنگ به گفتار ما زند و بعد از آنکه هدایت یافت دلش از دین حق برنگردد. من عرض کردم: فدایت شوم! «طوبی» چیست؟ فرمودند: طوبی درختی است در بهشت که ریشه ی آن در خانه ی علی بن ابی طالب است و شاخه اش در خانه های مؤمنین می باشد. اینست معنی آیه شریفه «طوبى لهم وحسن مآب».

6- عمرو بن حمق خزاعی به امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام عرض کرد: قسم به خدا برای آنکه مالی از دنیا به من عطا کنید و یا جهت دستیابی به سلطنتی که به واسطه ی آن بلند آوازه گردم نزد شما نیامدم بلکه صرفا به جهت آنکه شما پسر عموی رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و سزاوارترین مردم نسبت به مردم و همسر فاطمه سلام الله عليهما سرور زنان جهان و پدر دریای رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه هستید و بیشترین سهم را در اسلام نسبت به مهاجرین و انصار دارید، نزد شما آمدم و قسم به خدا اگر مرا مکلف کنید که تا روز مرگم کوههای بزرگ را جابجا و آب دریاها را خالی کنم و همچنین در دستم شمشیرم قرار داشته باشد و با آن دشمنانت را به زیر افکنم و ولایتت را تقویت کنم و به واسطه ی آن خداوند مقامت را بلند گرداند و محبتت را آشکار کند، گمان نمی کنم که بتوانم حق شما را که بر من واجب است ادا نمایم. پس امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام فرمودند: بارخدایا قلبش را با يقين نورانی کن و او را به صراط مستقیم هدایت کن. و سپس فرمودند: ای کاش در میان شیعیان من صد نفر مانند تو بودند.

7- هنگامی که سر امام حسین عَلَیهِ السَّلام به طرف شام برده شد، یزید که خداونداو را لعنت کند و از رحمت خود محروم سازد فرمان داد سر را در جایی نصب کردند و در آن جا بساط شراب و قمار پهن ساختند، خود و یارانش نشستند و شراب نوشیدند، پس از اینکه از شراب فارغ شدند سر را در طشتی قرار داده و در پایین تخت خود گذاشت و بر روی آن بساط شطرنج پهن کرد و مشغول شد، و شروع کرد به استهزاء امام حسین و پدر و جدش عَلَیهِم ُالسَّلام. هر گاه به یکی از رفقایش که مشغول قمار بود غالب و پیروز می شد فورا شراب را سر می کشید و سه جرعه از آن را می خورد و بقیه را در آن طشتی که سر امام حسين عَلَیهِ السَّلام قرار داشت می ریخت. اینک شیعیان ما باید از آشامیدن فقاع" خودداری کرده و از بازی کردن شطرنج خودداری نمایند، و هر کس نظرش بر فقاع و یا شطرنج افتاد باید به یاد امام حسین باشد و یزید و آل زیاد را مورد لعنت قرار دهد، پس خداوند در برابر این عمل گناهان او را می آمرزد، حتی اگر به تعداد ستارگان باشد.

*به شرابی که از آب جو تهیه می شود فقاع می گویند.

ص: 383

8-عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ لاَ تُحَقِّرُوا فُقَرَاءَ شِيعَتِنَا فَإِنَّهُ مَنْ حَقَّرَ مُؤْمِناً مِنْهُمْ فَقِيراً وَ اِسْتَخَفَّ بِهِ حَقَّرَهُ اَللَّهُ وَ لَمْ يَزَلْ مَاقِتاً لَهُ حَتَّى يَرْجِعَ عَنْ مَحْقَرَتِهِ.(1)

9-عَن أبِي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام أنُّهُ قَالَ اِنَّ مَن حَقِّنَا عَلَى أولِيَائِنَا وَ أشيَاعِنَا أن لاَ يَنصَرِفَ الرَّجُلُ مِنهُم مِن صَلاتِهِ حَتَّى يَدعُوَ بِهَذَا الدُّعَاءِ وَ هُوَ «اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّكَ الْعَظِيمِ الْعَظيمِ أَنْ تُصَلَّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّاهِرِينَ صَلَاةَ تَامَّةً دَائِمَةً وَأَنْ تَدْخُلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَمُحِبِّيهِمْ وَأَوْلِيَائِهِمْ حَيْثُ كَانُوا وَأَيْنَ كَانُوا فِي سَهْلٍ أَوْ جَبَلٍ أَوْ بَرٍ أَوْ بَحْرٍ مِنْ بَرْكَةِ دُعَائِي مَا تَقِرُّ بِهِ عُيُونَهُمْ اِحْفِظُ يَا مَوْلَايَ الْغَائِبينَ مِنْهُمُ وَارْدُدْهُمْ إِلى أَهَالِيهِمْ سَالِمِينَ وَنَفِّسْ عَنِ الْمَهْمُومِينَ وَفَرِّجْ عَنِ الْمَكْرُوبِينَ وَاكْسِ الْعَارِينَ وَأشْبَعِ الْجَائِعينَ وَأرْوَ الظَّامِئِينَ وَاقْضِ دَيْنَ الْغَارِمِينَ وَزَوِّجِ الْعَازِبِينَ وَاشْفِ مَرْضَى الْمُسْلِمِينَ وَأدْخُلْ عَلَى الْأَمْوَاتِ مَا تَقِرُّ بِهِ عُيُونَهُمْ وَانْصُرِ الْمَظْلُومِينَ مِنْ أَوْليَاءِ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلام وَأطْفَئ نَائِرَةَ الْمُخَالِفِينَ اَللَّهُمَّ وَضَاعِفْ لَعْنَتَكَ وَبَأْسَكَ وَنَكَالَكَ وَعَذَابَكَ عَلَى اللَّذَيْنِ كَفَرَا نِعْمَتَكَ وَخَوَّفَا رَسُولَكَ وَاتَّهَمَا نَبِيَّكَ وَبَايَنَاهُ وَحَلَّا عَقْدَهُ فِي وَصِيِّهِ وَنَبَذَا عَهْدَهُ فِي خَلِيفَتِهِ مِنْ بَعْدِهِ وَادَّعَيَا مَقَامَهُ وَغَيَّرَا أَحْكَامَهُ وَبَدَّلَا سُنَّتَهُ وَقَلَّبَا دِينَهُ وَصَغَّرَا قَدْرَ حُجَجِكَ وَبَدَا بِظُلْمِهِم وَطَرَقَا طَرِيقَ الْغَدْرِ عَلَيْهِمْ وَالْخِلَافِ عَنْ أَمْرِهِمْ وِالْقَتْلِ لَهُمْ وَإِرْهَاجِ الْحُرُوبِ عَلَيْهِمْ وَمَنْعِا خَلِيفَتِكَ مِنْ سَدِّ الثُّلْمِ وَتَقْوِيمِ الْعِوَجِ وَتَثْقِيفِ الْأَوْدِ وِإِمْضَاءِ الْأَحْكَامِ وَإِظْهَارِ دِينِ الُإِسْلامِ وَإِقَامَةِ حُدُودِ الْقُرآنِ اَللَّهُمَّ الْعَنْهُمَا وَابْنَتَيْهِمَا وَكُلَّ مَنْ مَالَ مَيْلَهُمْ وَحَذَا حَذْوَهُمْ وَسَلَكَ طَرِيقَتَهُمْ وَتَصَدَّرَ بِبِدْعَتِهِمْ لَعْناً لَا يَخْطُرَ عَلَى بَالٍ وَيَسْتَعِيذُ مِنْهُ أَهْلُ النَّار اِلْعَنِ اللَّهُمَّ مَنْ دَانَ بِقَوْلِهِمْ وَاتَّبَعَ أَمْرَهُمْ وَدَعَا إِلَى وِلايَتِهِمْ وَشَكَّ فِي كُفْرِهِمْ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ثُمَّ ادعُ بِمَا شِئتَ(2)

ص: 384

8- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: فقراء شیعیان ما را تحقیر نکنید، زیرا هر کس مؤمنی را تحقیر کند و او را سبک بشمارد، خداوند هم او را حقیر می گرداند و به او خشم می فرماید تا آن گاه که دست از این عمل باز دارد.

- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: از جمله حق ما بر دوستداران و شیعیان ما آن است که باید مردی از نماز خود منصرف نشود مگر آنکه این دعا را بعد از فراغ از نماز بخواند و دعا این است: خداوندا به درستی که من سؤال می کنم تو را به نام تو که بزرگ است آنکه رحمت فرستی بر محمد و بر آل او که پاکانند [و رحمتی فرست بر آنان] رحمتی تمام و همیشه و آنکه داخل کنی تو بر محمد و بر آل محمد و بر دوستداران ایشان و بر یاری کنندگان ایشان هر جا که باشند در همواری یا کوهستان یا در بیابان یا در دریا از برکت دعای من آنچه را که روشن شود به سبب آن چشمهای ایشان، محافظت کن ای مولای من غائبین ایشان را و برگردان ایشان را به سوی خانواده هایشان در حالی که به سلامت باشد و بر طرف گردان غم را از غمگینان و زایل کن اندوه را از اندوهناکان و بپوشان برهنه ها را و سیر گردان گرسنه ها را و سیراب گردان تشنه ها را و ادا کن قرض قرض داران را و مزدوج کن بی همسران را و شفا ده بیماران را و داخل و وارد گردان بر مردگان آنچه را که روشن شود به آن چشمهای ایشان و یاری کن ستم رسیدگان از دوستداران آل محمد نام را و خاموش کن آتش عداوت اهل خلاف را خداوندا و زیاده گردان لعنت از جانب خود را و عذاب خود را و عقوبت خود را بر آن دو شخصی که انکار نمودند حق نعمت تو را و خیانت کردند به رسول تو و تهمت زدند بر پیغمبر تو و مخالفت ورزیدند قول او را و گشودند عقد بسته شده امامت را در وصی او و پشت سر انداختند وصیت او را درباره خلیفه و جانشین او بعد از او و ادعا نمودند جای او را و تغییر دادند حکمهای او را و تبدیل نمودند طریقه او را و تغییر دادند دین او را و کوچک نمودند مرتبه و منزلت حجتها وامامان تو را و شروع کردند به ستم نمودن با ایشان و راه گرفتند راه حيله کردن با ایشان را و راه مخالفت نمودن از فرمان ایشان را و راه کشتن ایشان را و راه برانگیختن جنگها را بر ایشان و راه منع کردن خلیفه تو را از محکم نمودن سوراخها و رخنه های در دین و از راست کردن کجی ها و از درست نمودن اعوجاج و از جاری ساختن حکمها و از آشکار نمودن دین اسلام و از بپای داشتن حدها و احکام قرآن [خدایا] و لعن کن آن هر دو را و دو دختران ایشان را و هر کسی را که میل کرده باشد از حق مثل میل کردن آنها و پیروی کرده باشد مانند پیروی آنها و رفته باشد به راهی که رفته اند آنها و اخذ کرده باشد بدعت آنها را لعنتی را که نگذرد به خاطر کسی و پناه بجویند از آن اهل آتش. خداوندا لعن کن کسی را که اطاعت کرده باشد به گفتار ایشان و پیروی کرده باشد فرمان آنها را و خوانده باشد مردمان را به سوی دوستی آنها و شک داشته باشد در کفر آنها از جماعت پیشینیان و پسینیان. پس چون این دعا به اتمام رسید طلب نما آنچه را که خواهی.

ص: 385

10-عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ مِمَّنْ يَنْتَحِلُ هَذَا اَلْأَمْرَ لَمَنْ هُوَ شَرٌّ مِنَ اَلْيَهُودِ وَ اَلنَّصَارَى وَ اَلْمَجُوسِ وَ اَلَّذِينَ أَشْرَكُوا.(1)

11-عَنْ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ لَيْسَ مِنِّي وَ لاَ مِنْ شِيعَتِي مَنْ ضَيَّعَ اَلْوَتْرَ أَوْ مَطَلَ بِرَكْعَتَيِ اَلْفَجْر(2)بحار الانوار 94/ 283 (3)تفسير العياشي259/1(4)تفسير العياشي 43/2

10- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: در میان افرادی که خود را به تشیع نسبت می دهند کسانی هستند که از یهود و نصاری و مجوس و مشرکین بدترند.

11- امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا کسی که نماز وتر را به جا نیاورد و یا اقامه ی دو رکعت نافله ی صبح را به بعد موکول کند از من و از شیعیان من نیست.

12- امام صادق عَلَیهِ السَّلام در حدیثی فرمودند: اگر ما سوره ی قدر را نخوانده بودیم و شیعیانمان را به قرائت آن امر نمی کردیم مردم آنها را لگدمال می کردند ولیکن آن، قسم به خدا، چون غاری محافظ آنهاست.

13- ابو اسحاق نحوی گفت از حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: خداوند پیامبرش را به محبت خود تربیت نموده و فرمود:

«همانا تو بر اخلاقی بزرگ هستی» آنگاه دین را در اختیار او گذاشت فرمود «هر آنچه را رسول برای شما آورد بگیرید و عمل کنید و از هر کاری که شما را از آن نهی نمود دست بردارید» و فرمود: «هر کس که از رسول اطاعت کند از خدا اطاعت کرده است» حضرت رسول صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نیز در اختیار علی و جانشینانش گذاشت شما قبول کردید ولی مردم منکر شدند به خدا قسم ما شما را دوست داریم اگر که پیرو ما باشید که اگر سخن گفتیم بگوئید و اگر ساکت شدیم سکوت کنید و ما واسطه هستیم بین شما و خداوند. سوگند به خدا بهره ای برای احدی نیست در صورتی که خلاف امر ما را نماید.

14- محمدبن ابی زید رازی از کسی که از قول امام رضا عَلَیهِ السَّلام نقل کرد روایت می کند که فرمودند: هنگامی که دچار مشکلی شدید از خداوند متعال به واسطه ی ما کمک بخواهید و خداوند متعال می فرماید: «و برای خدا اسماء نیکوئی است که او را بدانها بخوانید» حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند:به خداوند سوگند ما اسماء حسنی هستیم خداوند عمل کسی را قبول نمی کند مگر به معرفت ما.

ص: 387

15-عن أَبُو اَلصَّبَّاحِ اَلْكِنَانِيُّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا أَبَا اَلصَّبَّاحِ إِيَّاكُمْ وَ اَلْوَلاَئِجَ فَإِنَّ كُلَّ وَلِيجَةٍ دُونَنَا فَهِيَ طَاغُوتٌ(1)

16-عَن ابنِ أبان قال سمعت أبا عبدالله عَلَیهِ السَّلام يقولُ يا مَعْشرَ الأحْداثِ اتَّقوا اللّه َ و لا تَأتوا الرُّؤَساءَ ، دَعُوهُم حتّى يَسيروا أذْنابا ، لا تَتّخِذوا الرِّجالَ وَلائجَ مِن دونِ اللّه ِ ، أنا و اللّه ِ خيرٌ لَكُم مِنهُم ، ثُمّ ضَربَ بيدِهِ إلى صدرِهِ.(2)

17-عَنْ عَلِيِّ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ اِجْعَلُوا أَمْرَكُمْ لِلَّهِ وَ لاَ تَجْعَلُوهُ لِلنَّاسِ فَإِنَّهُ مَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ لِلَّهِ وَ مَا كَانَ لِلنَّاسِ فَلاَ يَصْعَدُ إِلَى اَللَّهِ وَ لاَ تُخَاصِمُوا اَلنَّاسَ بِدِينِكُمْ فَإِنَّ اَلْخُصُومَةَ مَمْرَضَةٌ لِلْقَلْبِ إِنَّ اَللَّهَ قَالَ لِنَبِيِّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ یا محمّد«إِنَّكَ لاٰ تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لٰكِنَّ اَللّٰهَ يَهْدِي مَنْ يَشٰاءُ »وَ قَالَ «أَ فَأَنْتَ تُكْرِهُ اَلنّٰاسَ حَتّٰى يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ » ذَرُوا اَلنَّاسَ فَإِنَّ اَلنَّاسَ أَخَذُوا منِ اَلنَّاسِ وَ إِنَّكُمْ أَخَذْتُمْ عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ و علیٍّ ولا سواءُ إِنِّي سَمِعْتُ أَبِي عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ هُو يَقُولُ إِنَّ اَللَّهَ إِذَا كَتَبَ عَلَى عَبْدٍ أَنْ يَدْخُلَ فِي هَذَا اَلْأَمْرِ كَانَ أَسْرَعَ إِلَيْهِ مِنَ اَلطَّيْرِ إِلَى وَكْرِهِ.(3)

18-عن أحمدَ بنِ محمّد قال كَتَبَ الىَّ أبو الحَسَن الرِّضا عَلَیهِ السَّلام عافانه اللهُ و إياكَ أحسنَ عافية، إنَّما شیعَتنا مَن تابعَنَا و لم يَخالفنا، و إذا خِفنا خافَ و إذا أمنّا أمِنَ، قال الله « فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ » قالَ « فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ» الآية فَقَدَ فَرضَت عَليكُم المسألةُ و الرَّد إلينا، وَلم يفرِض عَلينا الجواب، أو لم تَنهوا عن كثرة المَسائل فَأبيتم أن تَنتَهوا إياكم وَ ذاكَ فإنّه إنّما هَلَكَ مَن كانَ قَبلكم بكثرةِ سؤالِهم لأنبيائِهِم، قال اللهُ «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ»(4)

ص: 388

15- ابی صباح کنانی از امام باقر عَلَیهِ السَّلام روایت کند که فرمودند: ای ابا صباح شما را ازپناهگاه و دستگیره ای بر حذر میدارم زیرا هر پناهگاهی غیر از ما طاغوت است.

16- ابان گفت از حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: ای جوانان از خدا بپرهیزید اطراف رؤسا جمع نشوید آنها را رها کنید تا بی موقعیت شوند دیگران را پشت و پناه در مقابل خدا نگیرید. به خدا قسم، ما برای شما بهتر از آنها هستیم در این موقع با دست به سینه ی خود اشاره نمودند.

17- على بن عقبه از پدرش نقل کند که حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: این مرام (تشيع) خود را برای خدا قرار دهید، نه برای مردم، زیرا هر چه برای خدا (انجام شود) از آن خدا خواهد بود، و آنچه برای مردم باشد به آسمان بالا نرود، (و خدا نپذیرد) و به دینتان با مردم مجادله و مخاصمه و دشمنی نکنید، زیرا مخاصمه مريض کننده ی دل است، خداوند عزوجل به پیامبرش فرمود:

ای رسول ما (با آنکه تو هادی خلقی) چنین نیست که هر کس را تو بخواهی هدایت توانی کرد، لیکن خدا هر که را خواهد هدایت می کند و فرمود: تو کی توانی با تجبّر و اکراه همه را مؤمن و خداپرست گردانی، مردم را رها کنید و به حال خود بگذارید، زیرا مردم از مردم (عقائدشان را) می گیرند ولی شما از پیامبر خدا این را گرفتید و از على عَلَیهِ السَّلام، و این روش با روش آنها یکی نیست، و همانا من از پدرم شنیدم که می فرمود: اگر خداوند بر بنده ای نوشته باشد که او را به این مرام وارد سازد، خیلی زودتر از پرنده ای که به آشیانه خود می رود. به این عقیده معتقد می شود.

18- احمدبن محمد گفت حضرت رضا عَلَیهِ السَّلام برایم نوشتند خداوند به ما و تو بهترین عافیت را عنایت کند. شیعیان ما کسانی هستند که تابع ما باشند و مخالفت با ما نکنند هر گاه ما خائف باشیم آنها نیز در خوف باشند هنگام امن ما در امان باشند. خداوند می فرماید:«اگر نمیدانید پس از اهل ذکر سؤال کنید» و در آیه ی دیگر می فرماید: «پس چرا از هرگروهی طایفه ای کوچ نمی کنند تا در دین فقیه شده و قوم خویش را نیز انذار دهند» برای شما واجب شده سؤال کردن و برگرداندن سؤالهای خود به ما و بر ما جواب دادن واجب نشده است. مگر خداوند نهی نکرده از زیاد سؤال کردن باز دست برنداشتید. از این کار خودداری کنید همانا کسانی که قبل از شما بودند هلاک شدند به واسطه ی سؤالات زیادی که از پیامبران خود می کردند. خداوند در این آیه می فرماید: «ای مؤمنین در مورد چیزهائی که اگر آشکار شود شما را ناراحت می کند سؤال نکنید».

ص: 389

19-عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ إِنْ كُنْتُمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَكُونُوا مَعَنَا يَوْمَ اَلْقِيمَةِ لاَ يَلْعَنُ بَعْضُنَا بَعْضاً فَاتَّقُوا اَللَّهَ وَ أَطِيعُوا. فَإِنَّ اَللَّهَ يَقُولُ: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنٰاسٍ بِإِمٰامِهِمْ».(1)

20-عَن الأصبَغِ بنِ نُباتَةَ ، قالَ:سَمِعتُ مَولاىَ أمِيرَالمُؤمنينَ عَلَیهِ السَّلام يَقُولُ: منَ ضَحِكَ فِي وَجهِ عَدُوّ لَنَا مِنَ النَّواصِبِ و المُعتَزِلَةِ و الخارِجيَّةِ و القَدَرِيَّةِ وَ مُخَالِفي مَذهبِ الإمامِيَّةِ وَ مَن يَتَولا هم لاَ يَقبَلُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ طاعَتَه أربَعينَ سَنَةً.(2)

21-عَنِ اَلْفُضَيْلِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ يَا فُضَيْلُ بَلِّغْ مَنْ لَقِيتَ مِنْ مَوَالِينَا عَنَّا اَلسَّلاَمَ وَ قُلْ لَهُمْ إِنِّي أَقُولُ إِنِّي لاَ أُغْنِي عَنْكُمْ مِنَ اَللَّهِ شَيْئاً إِلاَّ بِوَرَعٍ فَاحْفَظُوا أَلْسِنَتَكُمْ وَ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ وَ اَلصَّلاةِ إِنَّ اَللّهَ مَعَ اَلصّابِرِينَ.(3)

ص: 390

19- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: اگر می خواهید در روز قیامت با ما باشید و گروهی گروه دیگری را لعنت نکند تقوا پیشه کنید و از خداوند اطاعت کنید. همانا خداوند می فرماید: «در آن روز هر گروهی را به امامشان می خوانیم».

20- اصبغ بن نباته رضي الله عنه گوید: از مولایم امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: هرکه روی خوش و خندان به دشمنان ما از ناصبی ها، معتزله، خارجی، قدریه*، و مخالفین مذهب امامیه و دوستداران آنها نشان دهد، خداوند عزوجل تا چهل سال طاعات او را نمی پذیرد.

* در مورد مفهوم و مصداق ناصبی در روایات وحتی در فتاوای بزرگان در بدونظر اختلافات زیادی به نظر می رسد که البته حقیر در کتاب بررسی منابع و شرح فرازهای زیارت عاشورا به طور مبسوط به بررسی روایات و فتاوای مذکور پرداخته ام. پس به آنجا مراجعه فرمایید. معتزله یا اصحاب عدل و توحید از گروههای مشهور کلامی اهل سنت هستند که معتقدند خداوند در افعال بندگان مؤثر نبوده و اعتقادات دیگری نیز چون عدم رؤیت خدا، خلود در آتش برای کسی که بی توبه بمیرد و اعتقاد به حسن و قبح عقلی از نظرات ایشان است. خارجی یا همان خوارج فرقه ای هستند که پس از جنگ صفین از سپاه امام على عَلَیهِ السَّلام جدا شده و به جنگ با آن حضرت پرداختند. قدریه نام دیگری برای معتزله است. (الملل و النحل شهرستانی)

21- فضیل از حضرت باقر عَلَیهِ السَّلام روایت کند که فرمودند: ای فضیل، سلام مرا به هر یک از دوستان که دیدی برسان و به آنان بگو من برای شما در نزد خدا کاری نمی توانم بکنم مگر اینکه دارای تقوی باشید بنابراین دست و زبان خود را حفظ نموده و کاملا مراقب خود باشید و بر شما باد به صبر و استقامت و نماز که خدا با صابران است.

ص: 391

إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِينَ(انبیاء/106)

ص: 392

فصل پنجم

فضائل شیعه و محبین ائمه عليهم السلام در آیات کریمه ی قرآن (وظايف و صفات شیعیان)

ص: 393

1-بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

1-قالَ الصادق عَلَیهِ السَّلام: ما مِن آية تَسُوقُ إلى الجنّة إلّا و هي في النّبيَّ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و أشياعِهِم وَ اتباعِهِم وَمَا مِن آيَةٍ تَسُوقُ إلى النّارِ إلّا وَهِيَ ِفي اعدائِهِم وَ المخالفينَ لَهُم و إن كانتِ الآياتُ فِي ذكر الأولين فما كانَ مِنها مِن خَيرٍ فَهُوَ جارٍ في اهلِ الخَيرِ وَمَا كانَ مِن شرّ فَهُو جارٍ فِي اهلِ الشَّرِّ و لَيسَ فِي الاخيارِ خيرٌ مِن النَبیّ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و لا فِي الأوصياءِ أفضلِ مِن أوصيائِهِ وَلا فِي الأمَم أفضل مِن هذِهِ الأمةِ و هِي شيعةُ اهلِ البيتِ عَلَیهِم ُالسَّلام ولا فِي الأشرارِ شرُّ من أعدائِهِم وَ المُخالِفينَ لَهُم(1)

2- قالَ الصَّادقُ فِي تفسير بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ..إلى أن قَالَ الرَّحِيم بالمؤمنين و هُم شيعةُ آلِ مُحمّد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه خاصّةً(2)

ص: 394

2- الفاتحة 6 و 7

- اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ.*

- صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ.*

1- حَدَّثنا مُحمَّدُ بنُ الحُسَينِ عَن أبيه عَن جَدّهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ عَلیهِ وآلِه «فِی قَولِهِ عَزَّوَجَلَّ «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ» دِينَ الله الذِي نَزَلَ به جَبرِئَيلُ عَلَیهِ السَّلام عَلى مُحَمَّد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه«صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ » قالَ شِيعَةُ علىَّ الذينَ أنعَمتَ عَلَيهِم بِولايةِ عَلىّ بنِ أبي طالب ٍعَلَیهِ السَّلام لَم تَغضِب عَلَيهِم وَلَم يَضِلُّوا.(1)

ص: 396

3- البقرة 1 إلى 3

- الم.*

- ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ*

- الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ*

1- قالَ أبُو عَبدُاللهُ عَلَیهِ السَّلامُ فِي قَولِه «الم ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ » قالَ: كتابُ علىٍّ لاریبَ فِيه «هُدًى لِلْمُتَّقِينَ» قالَ: المتَّقُونَ شِيعَتُنا «الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ » و ممّا عَلَّمنا هُم يُنبِئُون(1)

2- عَن يَحيى بنِ أبي القَاسِم قَالَ سألتُ الصّادقَ عَلَیهِ السَّلام عَن قَولِ الله عزّوَجلَّ « الم*ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ» فَقالَ: المتَّقُون شِيعَةُ علىٍّ عَلَیهِ السَّلام الحديثَ(2)

ص: 398

4- البقرة 25

- وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُواالصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ كُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقًا ۙ قَالُوا هَٰذَا الَّذِي رُزِقْنَا مِنْ قَبْلُ ۖ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا ۖ وَلَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ ۖ وَهُمْ فِيهَا خَالِدُونَ.*

1- عَن أبي جَعفَر عَلَیهِ السَّلام فِي قَولِهِ «وَبَشِّرِ...الصَّالِحَاتِ » قالَ الذينَ آمَنُوا وَ عَمِلوُا الصَّالِحاتِ علىُّ بن أبي طالبٍ و الأوصِياءُ مِن بَعدِهِ وَ شِيعَتُهُم قَالَ الله تَعالى فِيهم «أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ كُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقًا» إلى آخِرِ الآيةِ(1)

ص: 400

5- البقرة 31

-وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَٰؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ.*

1- قالَ الإمامُ أبُو مُحمَّدٍ العَسكَري عَلَیهِ السَّلام: «وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا» أسماءَ أنبِياءِ الله و أسماءَ مُحمّدٍ وَ عَلىِّ و فاطمةَ و الحَسنِ و الحُسَينِ عَلَیهِم ُالسَّلام وَالطَّيِّبينَ مِن آلهِما و أسماءِ رِجالٍ مِن شيعَتِهِم وَ غُتاةِ أعدائِهِم «الحديث»(1)

ص: 402

6- البقرة 82

- وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ.*

1- قالَ أَبُو مُحَمَّد العَسكَرى عَلَیهِ السَّلام: اِنَّمَا شِيعَةُ عَلىّ عَلَیهِ السَّلام الَّذيِنَ قَالَ عَزَّوَجَلَّ فِيهِم: «وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ» (1)

ص: 404

7- البقرة 126

-وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَىٰ عَذَابِ النَّارِ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ.*

1- عَن عَلىِّ بنِ الحُسين عَلَیهِ السَّلام:قَولُ إبراهيم:«رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ »إيّانا عَنَى بِذلِكَ و أولياءَهُ و شِيعَةَ وَصِيَّه، قَالَ: «وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ »قالَ: عَنى بِذلِک مَن جَحَدَ وَصِيَّه وَلَم يَتَبعهُ مِن أمَّتِه، و كَذلِكَ وَ اللهِ حالُ هَذِهِ الامَّة.(1)

ص: 406

8- البقره 148

- وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ ۚ أَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ.*

1- عَن أبي سمينه عَن مَولى لِأبي الحَسن قالَ سَألتُ أبا الحسنِ عَلَیهِ السَّلام عَن قَولِه (أَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا ) قالَ وَ ذلِكَ وَ اللهِ أن لَو قَد قامَ قائِمنا يَجمَع اللهُ إليه شِيعتنا مِن جَميعِ البَلدانِ.(1)

ص: 408

9- البقرة 203

- وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَاتٍ ۚ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ لِمَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ.*

1-عَن أبي حَمزة الثَّماني عَن أبي جَعفَر عَلَیهِ السَّلام فِي قَولِه (فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ) الآية قَالَ أنتُم وَ الله ِلَهُم، إنَّ رَسُولَ الله صَلَى اللهُ عَلَيهِ وَآلِه قالَ لا يُثبتُ عَلى عَلَیهِ السَّلام وِلايَةِ عَلىَّ إلّا المُتَقُونَ(1)

ص: 410

10- البقرة 251

-فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ.*

1-عَن ابی عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام قَالَ:إِنَّ اللَّهَ يَدْفَعُ بِمَنْ يُصَلِّی مِنْ شِيعَتِنَا عَمَّنْ لَا يُصَلِّی مِنْ شِيعَتِنَا وَ لَوْ أَجْتَمَعُوا عَلَى تَرْكِ الصَّلَاةِ لَهَلَكُوا وَ إِنَّ اللَّهَ لَيَدْفَعُ بِمَنْ يُزَكِّی مِنْ شِيعَتِنَا عَمَّن لا يُزَكِّی وَ لَوْ أَجْتَمَعُوا عَلَى تَرْكِ الزَّكَاةِ لَهَلَكُوا وَ إِنَّ اللَّهَ لَيَدْفَعُ بِمَنْ يَحُجُّ مِنْ شِيعَتِنَا عَمَّنْ لَا يَحُجُّ وَ لَوِ اجْتَمَعُوا عَلَى تَرْكِ الْحَجِّ لَهَلَكُوا وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ َعَزَّوَجَلَّ «وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَ لكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعالَمِينَ» فَوَ اللَّهِ مَا أُنْزِلَتْ إِلَّا فِيكُمْ وَ لَا عُنِی بِهَا غَيْرُكُم (1)

ص: 412

11- آل عمران 68

- إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَٰذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا ۗ وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ.*

1-عَن أبي الصَّباح الكناني قالَ سمعتُ أبا عَبدِالله عَلَیهِ السَّلامُ يقول «اِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ » الآية ثُمَّ قالَ، عَلِىَّ عَلِىٌّ دینِ ابراهیم و مِنهاجِه و أنتُم أولَى النَّاسِ بِه(1)

2- عَن أبي جَعفَرٍعَلَیهِ السَّلام فِي قَولِهِ تَعالى:«ِانَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَٰذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا ۗ» قالَ: هُمُ ِالائِمَةُ عَلَیهِم ُالسَّلام وَ مَن اتَّبَعَهُم(2)

3- عَن أبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام فِي قَولِهِ:«إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَٰذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا ۗ وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ» قَالَ: هُمُ الأئِمَّةُ وَ أتباعُهُم.(3)

ص: 414

12- آل عمران 144

- وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ ۚ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا ۗ وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ.*

1-عَن أبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام في قَولِهِ تَعالى«وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ ۚ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا ۗ وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ» قالَ: الشَّاكِرونَ: هُم آلُ مُحَمَّد وَ شِیعَتُهُم(1)

ص: 416

13- آل عمران 170

- وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ.*

1- عن بريد العجلي قال: سَئَلَت أبا جَعفَرعَلَیهِ السَّلام عَن قَولِ الله عَزَّوَجَلَّ «وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ» قالَ: هُم و الله شَيعَتُنا حِينَ صارَت اَرواحُهُم فِي الجَنَّةِ و استَقبَلُوا الكَراَمةَ مِنَ الله عَزَّوَجَلَّ عَلمُوا وَ استَيقَنُوا أنَّهُم كانُوا عَلَى الحَقِّ وَ عَلَى دِينِ الله جَلَّ ذِكرهُ فَاستَبشِروُا بِمَن لَم يَلحقُوا بِهِم مِن اِخوانِهِم مِن خَلفِهِم مِن المُؤمِنينَ اَلّا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنُونَ(1)

ص: 418

14- آل عمران 198

- لَٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نُزُلًا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۗ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرَارِ.*

1-عَن علىٍّ عَلَیهِ السَّلام قالَ: قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه «لِعلِیّ» فِي قَولِه «ثَواباً مِن عِندِ الله» «و عِنْدِ اللَّهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرَارِ» قالَ: أنتَ الثَّوابُ وَ أصحابُك الأَبرارُ(1)

ص: 420

15- النساء 69

-وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا.*

1-عَن أبي بَصير قالَ: قالَ أبو عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام:يَا أبَا مُحَمَّد لَقَد ذَكَرَكُمُ الله فِي كِتابِهِ فَقالَ: «أُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ»الآية ،فَرَسُول الله فِي هَذَا المَوضِعِ النَّبیّ وَ نَحنُ الصِّديقُونَ وَ الشُّهَداءُ وَ أنتُمُ الصَّالِحُون، فَتَسَمُّوا بِالصَّلاحِ كَمَا سَمّاكُم الله(1)

2-عَن عَبدالله بن جُندب عَنِ الرِضا عَلَیهِ السَّلام قالَ حَقُّ عَلَى اللهِ أن يَجعَلَ وَلينا رَفيقاً لِلنَّبيّينَ و الصّدّيقينَ و الشُّهَداءِ و الصَّالحينَ وَحُسنَ أولئكَ رفيقاٌ.(2)

ص: 422

16- النساء 116

- إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا.*

1-عَن مَولانا على بنِ الحُسَينِ عن أبيه عَن جَدّه أميرِ المُؤمنين عَلَیهِ السَّلام قالَ المؤمنُ عَلى أيِّ حالٍ ماتَ وَ فِي أيِّ ساعَةٍ قُبِضَ ، فهُو شَهيدٌو لَقَدْ سَمِعْتُ حَبِيبِي رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يَقُولُ اِنّ المُومِنَ اِذا خَرَجَ مِنَ الدُّنْيَا وَ عَلَيْهِ مِثْلُ ذُنُوبِ أَهْلِ اَلْأَرْضِ لَكَانَ اَلْمَوْتُ كَفَّارَةً لتلكَ اَلْذنْوبِ ثُمَّ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَنْ قالَ لااِلَهُ اِلاّاللَّهُ بِالاِخْلاصِ فَهُوَ بَرِئَ مِنَ الشِّرْكِ وَمَن خَرَجَ مِنَ الدُّنيا لايُشرِكُ بِاللَّهِ شَيئاً دَخَلَ الجَنَّةَ ثُمَّ تَلا هذهِ الآيَةَ «ِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ» وَ هُمْ شِيعَتُكَ وَ مُحِبُّوكَ يَاعِلَى. فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ هَذَا لِشِيعَتِي فَقَالَ اِي وَ رَبِّي لِشِيعَتِك وَمُحِبِّيكَ خَاصَّةً وَاِنَّهُم لَيَخْرُجُونَ مِن قُبُورِهِم وَهُمْ يَقُولُونَ لا اله اِلاّ اَللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ عَلىُّ وَلَى اَللَّهِ فَيُؤْتون بِحُلَلٍ خُضْرٍ مِنَ الْجَنَّةِ و أَكاليلُ مِنَ الجَنَّةِ وَ تيجانٍ مِنَ الجَنَّةِ وَ يُلبَسُ كُلُّ واحِدٍ مِنهُم حُلَّةً خَضْرَاءَ وَ تَاجَ الْمُلْكِ وَ اكْلِيلَ اَلْكَرَامَةِ وَ يَرْكَبُونَ اَلنَّجَائِبَ فَتَطَيَّرُ بِهِمْ الى اَلْجَنَّة«لا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ هذا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ»(1)

ص: 424

17- المائدة 54

- يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ.*

1- عَن أبي جَعفَر عَلَیهِ السَّلام في قَولِهِ «فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ» قالَ علىُّ وَشِیعَتُه(1)

ص: 426

18- الأعراف 16 و 17

- قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ.*

- ثُمَّ لَآتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَنْ شَمَائِلِهِمْ ۖ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ.*

1-عَن زُرارةِ قالَ: سَئَلتُ أَبا جَعفَر عَلَیهِ السَّلام عَن قَولِ اللهِ «أَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ اِلی...شَاكِرِينَ »قالَ: یا زُرارَةُ اِنَّما صَمَدَ لَکَ وَ لأَصحابِکَ و أمَّا الآخَرُونَ فَقَد فَرَغَ مِنهُم(1)

ص: 428