مرآه الابرار : کتابی جامع پیرامون فضایل و صفات شیعیان و دوستان ائمه اطهار علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

ص: 2

مرآه الابرار

کتابی جامع پیرامون فضایل و صفات شیعیان و دوستان ائمه اطهار علیهم السلام

احمدرضا آقادادی

ص: 3

وان من شیعة لابراهیم

الصافات 83

ص: 4

10- حقوق شیعه بر ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام...87

11- گشایش در امور و رضایت خدا- و مخصوص محبین ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام است...87

12- علماء حقیقی اهلبیت عَلَیهِم ُالسَّلام بوده و دانش آموزان ایشان شیعیانند...89

13- اسامی شیعیان نزد موالیانشان نوشته شده است...89

14- پنج خصلت الهی در مورد شیعه...91

15- شیعه بر حق و راه روشن است...93

16- تنها ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام و شیعیانشان بر آئین ابراهیم هستند...93

17- رافضی بودن افتخار شیعه است...93

18- بهشت واقعی اقرار به امامت ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام است...95

19- شیعه نوری در تاریکی زمین است...97

20- تمامی شیعیان شهیدند...97

21- شیعه برای اهل آسمان می درخشد...99

22- شیعه در هنگام ولادت از شیطان پوشیده شده و مبتلاء به بلای أبنه و بدکاره گری نمی گردد...101

23-خوشا به حال شیعیان حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشريف...101

24- خمس و فيء برای شیعه مباح است...101

25- شیعه از ائمه صابرتر است...103

26- خواب شیعه...105

27- اگر در نظر مردم عظیم نمی نمود ملائک به شیعه سلام می کردند...105

28- شیعه از قلبی همراه با بصیرت برخوردار است...105

29- همانا شیعه حواریون ائمه هستند و آنان از حواریون عیسی عَلَیهِ السَّلام برترند ...107

30- روز یکشنبه متعلق به شیعه دارد...107

31- شیعه مانند زنبور عسل است...107

32- حال شیعه از همه مردم بهتر است...107

33- شیعه، ترابیه است...109

34- فرشتگان الهی برای محبین امیرالمؤمنين عَلَیهِ السَّلام استغفار می کنند...109

35- قلم ثبت اعمال از شیعیان برداشته شده است...111

26- همانا ملائک خادم محبین ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام هستند...111

37- دعای اباعبدالله الحسين عَلَیهِ السَّلام برای شیعیانشان...111

38- شیعه تا زمانی که زنده است از توبه محروم نمی شود...113

29- خداوند متعال شیعه را به چهار چیز مبتلا نمی کند...113

40- همانا خداوند شیعه على عَلَیهِ السَّلام را آمرزیده است و از آنها راضی شده و آنان را مورد رحمت قرار داده و آنان را از هر بدی حفظ نموده است...115

ص: 6

41- شیعه برگ درخت نبوت است...115

42- شیعه گواه بر مردم است...115

43- شیعه دچار بیماری پیسی نمی شود...115

44- شیعیان سه دسته اند...115

45- چگونگی رزق شیعه...117

46- شیعه به هنگام وقات...117

47- روایت ابو بصیر از امام صادق عَلَیهِ السَّلام در مورد فضائل شیعه...119

48- محب ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام همواره در عبادت است...125

49- شما برای بهشت آفریده شده اید...127

50- شیعه ی امیرالمؤمنین عَلَیهِ السَّلام شیعه ی خداوند و اولیاء او هستند...127

51- همه ی فرقه ها جز شیعه ضالّه و گمراهند...129

52- سبیل الله شیعه است...129

53- شیعیان ما عرب هستند...131

54- فضیلتی در نماز شیعه...131

55- شیعه خزانه دار ائمه است...131

56- دعای امام صادق عَلَیهِ السَّلام در حق شیعه...131

57- دعای امام مهدی عَلَیهِ السَّلام برای شیعیان...133

58- ضعفاء شیعیانند...133

59- بلاء در دنیا شیعه را پاک و مطهّر می کند...135

60- دعای فرشتگان الهی برای شیعه...137

61- محبة على عَلَیهِ السَّلام مؤمن و متقی است...141

62- فضائل شیعه در حدیث نبوی...143

63- وه، چقدر شیعیان به خداوند نزدیکند !!...143

64-- ثبات قدم شیعه...145

65- کسی جز خواص شیعه، امام رضا عَلَیهِ السَّلام را زیارت نمی کنند...145

66- مردم حقیقی شیعیان هستند...147

67- دوست آل محمدی صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه دوست بدار حتی اگر فاسق باشد...147

68- برترین شیعیان...147

69- همانا خداوند متعال بزودی دنیا و آخرت را برای ائمه وشیعه جمع خواهد کرد...149

70- شیعه حافظ و نگهبان زمین است...149

71- شیعه برگزیده ی خداوند از امت پیامبرش صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه می باشد...149

72- شیعه جوهر فرزندان آدم عَلَیهِ السَّلام است...149

73- خواستگاه و منشاء دشمنی مردم نسبت به شیعیان چیست ؟...149

ص: 7

74- احادیث گوناگون...151

1- ملک الموت با شیعه با نرمی و مدارا رفتار می کند...173

2- احادیث نبوی در مورد فضائل محبین ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام در آخرت...173

3- ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام شیعیان را حتما شفاعت می کنند...183

4- تبدیل سیئات به حسنات مختص شیعه است...189

5- شیعیان اهل بیت عَلَیهِم ُالسَّلام در روز قیامت در امانند...191

6- شیعیان در روز قیامت در سمت راست خدای رحمانند...191

7- همانا شیعیان شفاعت می کنند...191

8- جایگاه شيعه بهشت است...195

9- همانا شیعیان در روز قیامت به همراه موالیانشان هستند...203

10- همانا امیرمؤمنان دوست دارانش را در بهشت و دشمنانش را در جهنم وارد می کند...207

11- شیعه آمرزیده شده است...209

12- بر شیعه حسابی نیست...211

13- شیعیان ما پس از ما نزدیکترین مخلوقات به عرش خداوند هستند...213

14- شیعیان ما به دامان ما چنگ میزنند...215

15- شيعيان على عَلَیهِ السَّلام در فردوس اعلى همسایه ی خدا هستند...215

16- قسم به خدا بر شما جز در مورد برزخ، نگرانی دیگری ندارم...215

17- شیعیان علی عَلَیهِ السَّلام در روز قیامت رستگارند...217

18- کیفیت خانه های بهشتی شیعیان...217

19- شیعیان امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام در روز قیامت بر منبرهایی از نور قرار دارند...217

20- شیعیان در روز قیامت سیراب وارد محشر می شوند...223

21- جایگاه شیعیان فاسق در آخرت...223

22- محبین علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام در عرصات قیامت هستند...225

23- هر که از شیعیان بمیرد در قبرش قرآن را به او می آموزند...235

24- علمای شیعه در قیامت...235

25- شیعه تا از گناهان پاک نشود از دنیا نمی رود...241

26- در روز قیامت همه ی مردم به جز شیعیان، به نام مادرانشان خوانده می شوند...243

27- به شیعه نُه خصلت عطا شده است...245

28- دوستی و شناخت حضرت فاطمه علیها السلام برای شیعیانشان او نافع و سودمند است...247

ص: 8

29- خداوند در روز قیامت توانائی گفتن لااله الا الله را از همه به جز ائمه و پیروانشان سلب فرماید...251

30- قسم به خدا اگر شما نبودید بهشت زینتی نداشت...253

31- احادیث گوناگون...253

1- صفات شیعه در کلام حضرت امیرمؤمنان علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام...267

2- اوصاف شیعه در نظر امام سجاد عَلَیهِ السَّلام...281

3- اوصاف شیعه در کلام امام باقر عَلَیهِ السَّلام...281

4- انتظارات امام صادق عَلَیهِ السَّلام از شیعیان و دوستانشان...283

5- نامه امام صادق عَلَیهِ السَّلام به گروه شیعیان و یارانشان...289

5- اوصاف شیعه در کلام امام کاظم...295

6- اوصاف شیعه در کلام امام رضا عَلَیهِ السَّلام...297

7- انتظارات امام جواد عَلَیهِ السَّلام از شیعیان و محبّینشان...299

8- انتظارات امام حسن عسگری عَلَیهِ السَّلام از شیعیانشان...301

9- زینت ما باشید...319

10- از مالتان به امام معصوم عَلَیهِ السَّلام هدیه بدهید...321

11- محافظت بر نماز...321

12- ورع و تقوی داشته باشید...323

13- شیعه ی ما نیست کسی که به مردم ظلم کند...329

14- پاکدامنی و كفاف...329

15- شیعه کسی است که خدا را اطاعت کند...329

16- شیعه تسلیم امر امام عَلَیهِ السَّلام است و از دشمنان امام بیزاری می جوید...329 17- شیعیان اسرار ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام را کتمان می کنند...331

18- شیعه ی جعفری عَلَیهِ السَّلام شش خصلت دارند...333

19- مواسات و برادری با فقراء صفت مهمی از صفات شیعه است...333

20- یکدیگر را زیارت کنید...337

21- نصیحت و خیرخواهی...337

22- اجتماع قلبها...339

23- شیعه کسی است که به هفت چیز اقرار می کند...339

24- کسیکه چهار چیز را انکار کند شیعه نیست...339

25-اطاعت از سلطان...341

ص: 9

26- تفقُّه در دین...341

27- چنگ زدن به رسیمان ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام...341

28- معرفت و شناخت...341

29- تقيه...343

30- یاری نکردن ظالم و منافق و کمک نخواستن از ایشان...345

31- یاد حسین عَلَیهِ السَّلام و زیارت آن حضرت از اوصاف شیعیان است...347

32- قلوب شیعیان ما از غلّ و غش خالی است...351

33- صبر...351

34- کسی که مال حرام بخورد شیعه نیست...353

35- زیارت امام رضا عَلَیهِ السَّلام از اوصاف شیعه است...353

36- شیعه اهل سکوت است...353

37- شیعیان ما با یکدیگر مهربانند...353

38- نماز شب...353

39- شیعه از مردم درخواست نمی کند...355

40- شیعه از چهار چیز بی نیاز نیست...355

41- بزرگداشت علماء از صفات شیعه است...355

42- شیعه ی ما کسی است که اعمالش چون ما باشد...355

43- امام صادق عَلَیهِ السَّلام شیعیانی را دوست دارند که دارای نُه صفت باشند...357

44- بهترین شیعیان...357

45- شیعه غلو نمی کند...357

46- سفارش جامع امام صادق عَلَیهِ السَّلام به شیعیانشان...359

47- محبين ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام خردمند و با تقوی هستند...361

48- درجات و طبقات مختلف دوستان اهل بیت عَلَیهِم ُالسَّلام...361

49- فروتنی و خشوع و زیادی یاد خدا و...367

50-سفارش مفضّل بن عمر به شیعیان...369

51- امام صادق عَلَیهِ السَّلام شیعیان خود را به شش خصلت سفارش کردند...373

52- اخلاص در محبّت...375

53- دوری از شراب خواری و اجتناب از خوردن مارماهی و پرهیز از مسح بر روی کفش...375

54- کام برداشتن با آب فرات...375

55- اعتقاد به رجعت و حلال دانستن ازدواج موقت...375

56- زیارت ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام...377

57- اداء امانت نسبت به نیکو کار و بد کار...377

ص: 10

58- بهترین شیعیان نزد امام صادق عَلَیهِ السَّلام...379

59- شیعه ی ما نیست کسیکه یکصدهزار درهم داشته باشد...379

60- احیاء امر امام از وظایف شیعه است...379

61- احادیث گوناگون...381

1- به نام خداوند بخشنده ی مهربان...395

2- أيات 6 و 7 سوره ی فاتحه...397

3- آيات 1 الی 3 سوره ی بقره...399

4- آیه ی 25 سوره ی بقره...399

5- آیه ی 31 بقره...403

6- آیه ی 82 سوره ی بقره...405

7- آیه ی 126 سوره ی بقره...407

8- آیه ی 148 سوره ی بقره...409

9- آیه ی 203 سوره ی بقره...411

10- آیه ی 251 سوره ی بقره...413

11- آیه ی68 سوره ی آل عمران...415

12- آیه ی 144 سوره ی آل عمران...417

13- آیه ی 170 سوره یآل عمران...421

14- آیه ی 198 سوره ی آل عمران...421

15- آیه ی 69 سوره ی نساء...423

16- آیه ی 116 سوره ی نساء...425

17- آیه ی 54 سوره ی مائده...427

18- آیات 16 و 17 سوره ی اعراف...429

19- آیات 46 الی 49 سوره ی اعراف...431

20- آیه ی 170 سوره ی اعراف...433

21- آیه ی 181 سوره ی اعراف...435

22- آیه ی 11 سوره ی انقال...437

23- آیه ی 66 سوره ی انفال...439

24- آیه ی 91 سوره ی توبه...441

25- آیه ی 102 سوره ی توبه...443

26- آیه ی 128 سوره ی توبه...445

ص: 11

27- آیه ی 58 سوره ی یونس...447

28- آیه 62 سوره ی یونس ...415

29- آیات 63 و 64 سوره ی یونس ...453

30- آيه ی 103 سوره ی یونس...457

21- آیه ی 40 سوره ی هود...459

32- آیات 118 و 119 سوره ی هود...461

33- آیه ی 28 سوره ی رعد...465

34- آیه ی 35 سوره ی رعد...467

35- آيات 24 و 25 سوره ی ابراهیم...473

36- آیه ی 27 سوره ی ابراهيم...471

37- آیه ی 37 سوره ی ابراهیم...473

38- آیه ی 42 سوره ی حجر...475

39- آیه ی 47 سوره ی حجر...477

40- آیه ی 68 سوره ی نحل...479

41- آیات 99 و 100 سوره ی نحل...481

42- آیه ی اول سوره ی مریم...483

43- آیات 58 و 59 سوره مریم...485

44- آیات 85 و 86 سوره ی مریم...487

45- آيات 101 الى103 سوره ی انبیاء...493

46- آیات 105 و 106 سوره ی انبياء...493

47- آیه ی 24 سوره ی حج...495

48- أيه ی 38 سوره ی حج...497

49- آیه ی 78 سوره ی حج ...499

50- آیات 1 تا 11 سوره ی مؤمنون...501

51- آیات 57 تا 60 سوره ی مؤمنون...503

52- آیه ی 55 سوره ی نور...505

53- آیه ی 23 سوره ی فرقان...507

54- آیه ی 70 سوره ی فرقان...509

55- آیات 100 تا 102 سوره شعراء...511

56- آیه ی 89 سوره ی نمل...513

57- آیه ی 46 سوره ی قصص...515

58- آیه ی 83 سوره ی قصص...519

59- آيات 1 و 2 سوره ی عنکبوت...521

ص: 12

60- آیه ی 69 سوره ی عنکبوت...523

61- آیه ی 18 سوره ی سبأ...525

62- آیه ی 20 سوره ی سبأ...527

63- آیه ی 83 سوره ی صافات...529

64- آیه ی 62 سوره ی ص...531

65- آیه ی 9 سوره ی زمر...533

66- آیات 17 و 18 سوره ی زمر...535

67- آیه ی 29 سوره ی زمر...537

68- آیه ی 53 سوره ی زمر...539

69- آیه ی 7 سوره ی غافر...541

70- آیه ی 30 سوره ی فصلت...543

71- آیه ی 37 سوره ی شوری...545

72- آیه ی 67 سوره ی زخرف...547

73- آیات 40 الی 42 سوره ی دخان...549

74- آیه ی 15 سوره ی محمدصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه ...551

75- آیه ی 2 سوره ی فتح...553

76- آیات 2 و3 سوره ی طور...555

77- ایه ی 21 سوره ی طور...557

78- آیه ی 39 سوره ی رحمن...559

79- آیات 10 و 11 سوره ی واقعه...561

80- آیات 17 الی 19 سوره ی واقعه...563

81- آیات 88 الی 94 سوره ی واقعه....565

82- آیات 13 و 14 سوره ی جدید...567

83- آیه ی 19 سوره ی حدید...569

84- آیه ی 20 سوره ی حشر...571

85- آیات 2 و3 سوره ی طلاق...573

86- آیه ی 8 سوره ی تحریم...575

87- آیه ی 27 سوره ی ملک...577

88- آیات 22 و 23 و 34 سوره ی معارج...579

89- آیات 38 الی 48 سوره ی مدثر...581

90- آیات 41 الی 45 سوره ی مرسلات...583

91- آیه ی 40 سوره ی نبأ...585

92- آیات 8 و 9 سوره ی تکویر...587

ص: 13

93- آیات 18 الی 21 سوره مطففين...589

94- آیات 7 الی 9 سوره ی انشقاق...591

95- آیه ی 11 سوره ی بروج...593

96 - آیات 8 و 9 سوره ی غاشیه...595

97- آیات 25 و 26 سوره ی غاشیه...597

98- سوره ی فجر...599

99- آیات 11 الی 13 سوره ی بلد...601

100 - ایه ی ششم سوره ی شمس ...603

101- سوره ی تین...605

102- آیه ی اول سوره ی بینه...607

103- آیه ی 7 سوره ی بینه...609

104- سوره ی عصر...611

ص: 14

روایات در بابهای مختلف است که اگر فردی به قصد تحقیق به آنها بنگردمی بایست کتابهای فراوانی را مطالعه نموده تا به مقصود خود نائل آید.

در میان همه این آثار ارزشمند کتاب وزین مرآة الأبرار در حد امکان مجموعه ای معتبر از آیات و روایات را با فصل بندی نوین در موضوعات مورد نیاز روز در خصوص فضائل و وظایف شیعیان گردآوری کرده و در نوع خود کاری بدیع و شاید کم نظیر را به عالم تحقیق و تالیف هدیه کرده است.

البته این سخن ما نبوده بلکه بسیاری از علمای اعلام و بزرگان وادی تحقیق بر این امر تاکید کرده اند که کتاب مذکور از بهترین کتب روائی طبع شده پیرامون موضوع تشیع می باشد.

مرکز دارالولایه امام اميرالمومنين على عَلَیهِ السَّلام نیز بر حسب وظیفه دینی در جهت نشر معارف اهل بیت و تبلیغ ولایت مطلقه حضرت مولا على عَلَیهِ السَّلام با تشکیل کار گروه تخصصی اقدام به ترجمه فارسی این اثر نفیس نمود که در این مسیر نیز از کتب لغت: قاموس، التحقيق، مفردات راغب، العين، لسان العرب، مجمع البحرین، مصباح المنير و النهایه استفاده گردیده و البته در بسیاری از برگردانهای فارسی گوشه چشمی به ترجمه ی این روایات که توسط بزرگان اهل فن صورت گرفته بود داشته و از سلایق آنها نیز بهره گرفته است.

از این رو که فهم برخی از این روایات برای عموم مخاطبین ثقیل و دشوار می نمود از مولف محترم در خواست نمودیم که برای اینگونه روایات توضیحاتی مرقوم فرمایند و ایشان نیز دعوت ما را اجابت کرده و توضیحاتی که به صورت پراکنده در ذیل برخی از روایات می بینید حاصل قلم مولف گرامی مرآة الأبرار است.

در نهایت از همه دوستانی که در برگرداندن کتاب مرآة الأبرار به لغت فارسی و چاپ و نشر آن تلاش کرده و با علاقه در این زمینه فعالیتی انجام دادند تشکر فراوان نموده و برای ایشان آرزوی سلامتی و توفیق می نمائیم.

باشد که این عمل کوچک مورد رضایت و دعای خیر ولی امر حضرت بقية الله الاعظم عَلَیهِ السَّلام و مادر طاهره ایشان سلام الله علیها واقع شود.

اصفهان دارالولایه امام امیرالمومنین على عَلَیهِ السَّلام

ربيع المولود 1431

ص: 16

کَلّا إِنَّ کِتابَ الاَبرار لَفي علییّن(مطففین)

ص: 17

بسم الله الرحمن الرحيم

و كلبُهُم باسِطٌ ذراعَيهِ بِالوَصِيدِ

الْحَمْدُ للَّه النّاشِرِ في الخلقِ فَضلَه وَ البَاسطِ مِنهم بِالْجُودِ يَدَهُ، نَحْمَدُهُ فِي جَمِيعِ أُمُورِهِ وَ نَسْتَعِينُهُ عَلَى رِعَايَةِ حُقُوقِهِ، وَ نَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ غَيْرُهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً صَلَّی اللهُ عَلیهِ وَآلهِ عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، أَرْسَلَهُ بِأَمْرِهِ صَادِعاً وَ بِذِكْرِهِ نَاطِقاً، فَأَدَّى أَمِيناً وَ مَضَى رَشِيداًوَ خَلَّفَ فِینَا رَایَةَ الْحَقِّ، مَنْ تَقَدَّمَهَا مَرَقَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا زَهَقَ وَ مَنْ لَزمَها لَحِقَ إنَّ مَثَلَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلیهِ وَآلهِ کَمَثَلِ نُجُومِ السَّمَاءِ، إِذَا خَوَی نَجْمٌ طَلَعَ نَجْمٌ، لا يُقاسُ بِهِم مِنْ هذِهِ الاْمَّةِ اَحَدٌ وَ لا يُسَوَّى بِهِمْ مَنْ جَرَتْ نِعْمَتُهُمْ عَلَيْهِ اَبَداً، هُم أساسُ الدِّينِ ، و عِمادِ اليَقينِ و هُم دعائمُ الإسلامِ و وَلائجُ الاعتِصامِ،بِهِمْ عَادَ الْحَقُّ إِلَى نِصَابِهِ، وَ انْزَاحَ الْبَاطِلُ عَنْ مُقَامِهِ،هُم شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ مَحَطُّ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ وَ مَعَادِنُ الْعِلْمِ وَ يَنَابِيعُ الْحُكْمِ نَاصِرُهُم وَ مُحِبُّهم يَنْتَظِرُ الرَّحْمَةَ وَ عَدُوُّهُم وَ مُبْغِضُهُم يَنْتَظِرُ السَّطْوَةَ و اللَّعنةَ.

الّلهُم فَصَلِّ عَليهِم وَبارِكْ عَلَيهِمْ و تَرَحَّمْ عَلَيْهِمْ حَتَّى لا يَبْقى مِنْ صَلَواتِكَ وَرَحْمَتِك وَ بَرَکاتِکَ شَيءٌ.

آمینَ یا رَبَّ العَالَمین

ص: 18

وَ امَّا بَعد فيما نعْرِفُ مِن الفِرقِ وَالمذاهب، لَيسَ فِرقَةٌ كَفرقَةٍ الشِّيعَةِ َجَرَتْ عَلَيهم مِن ظُلمٍ شَدیدٍوَ جَورٍ کَثير ونَتَأسَّفُ أنْ نَقولَ أنَّ اَكثَر ما حُمِّلَت عَلَى الشِّيعةِ يَكون مِن جانبِ الَّذيِنَ غَصبوا عُنوانَ المُسلمِ وَ ظَنُّوا بِأنَّهُم أقدمُ عَلى رَسُولِ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فِي الإِسلامِ.

وَما ذنبُ الشّيعةِ؟ و َلِماذا يَقُولُونَ أنَّ قَتْلَ الشِّيعَةِ وَ لو كانَ طفلًا صَغيرا يُوجب الخُلُود فِي الجَّنَّة بَل هُوَ مِفتاحُ الجَنَّة؟

أَهُم يَعتَقِدونَ بِأَنَّ الشِّيعةَ شَرَكُوا بِالله كَما شرکتِ النَّصاری!؟ أَوْ هُم شرَکُوا كَما شَرکَتِ اليَهودُ بِقَولِهِمُ الكَذِبِ اَنَّ عُزيرَ ابنُ الله؟ أَو هُم مُشرکُون بِأنَّهُم يَعبُدُونَ الأَصنامَ أو يَعبُدُونَ البَقَرة؟؟

كلّا إنَّ الشَّيعَةَ لا يُشرِكُونَ بِالله بَل يَعتَقِدُونَ بِالوَحدانِيَّة.

أو لَعلَّهُم يَظُنُّونَ أنَّ الشِّيعَةَ لا يَعتَقِدُون بِرسالَةِ النَّبي صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه!؟

كلاَّ إنَّ الشِّيعَةَ يَعْتَقِدُونَ بِرِسالَةِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَيُعْلِنُونَ بِأَنَّهُ هُوَ أشرَفُ الأَنبِياءِ وَ الْمُرْسَلِينَ أَوْ لَعَلَّهُمْ يَظُنُّونَ أَنَّ جَمَاعَةَ اَلشِّيعِيِّ لاَ يُصَلُّونَ ؟!أَوَّلاً يَصْدُقُونَ؟! أَوْ لاَ يَحْضُرُونَ اَلْحُجَ؟!

أَوْ لاَ يَصُومُونَ؟! أَوْ لاَيَحْتَرِمُونَ حُرْمَةَ اَلْمُصْحَفِ اَلشَّرِيفِ؟!

كلاَّ هَؤُلاءِ الظُّنُونُ كُلُّهَا بَاطِلَةٌ لِأَنَّهُم يُصَلُّونَ وَ يَصُومُونَ ويَصْدُقُونَ وَيَحُجُّونَ وَ يَحْتَرِمُونَ حُرْمَةَ المُصحَفِ لاِنه كِتَابُ اَللَّهِ وَ مُعْجِزَةُ اَلنَّبِيِّ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِه.

فَلِماذا يُسَمُّونَ الشِّيعَةَ رافِضَةً كافِرَةً وَ لِمَاذَا يُحِلُّونَ دِمَاءَ هُمْ وغَضَبَ امْوَالِهِمْ وَ هَتْكَ نَوَامِيسِهِم؟!

لَيْسَ لِهَذَا اَلسُّؤَالِ جَوَابٌ إِلاَّ جَوَابٌ وَاحِدٌ وَ هُوَ فِعْلُ اَلشِّيعَةِ فِي إمْتثَالِ مَا أَمَرَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَيَ بِهِ فِي كِتَابِه:

( قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى )(1)

نَعَمْ إِنَّمَا ذَنْبُ مَنْ عَمِلَ بِهَذِهِ اَلْآيَةِ اَلْكَرِيمَةِ كَبِيرٌ وَ لَيْسَ عِنْدَهُمْ معفُو بَلْ مُنْذُ رحلَةِ اَلنَّبِيِّ صَلي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ، اَلْعَامِلُونَ بِهَذِهِ اَلْآيَةِ مَهْدُورُونَ دِمَائَهُمْ أَوْ مَسْجُونونَ أَوْ مطْرودونَ أَوْ مقطوعَة رُؤُسِهِم.

ص: 20

پس از حمد و ثنای خداوند، با توجه به شناختی که از مذاهب و فرقه های مختلف مذهبی داریم هیچ گروهی را مانند شیعه نمی شناسیم که تا این اندازه تحت ظلم و ستم قرار گرفته باشد. البته متأسفانه که بگوئیم بیشتر ظلمهای مذکور از جانب کسانی بر شیعیان وارد شده که نام خود را مسلمان گذاشته اند و گمان می کنند که حتی از رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نیز مسلمان ترند.

راستی گناه شیعه چیست؟ و به چه دلیل می گویند کشتن شیعه، حتى اطفال خردسال ایشان،سبب زندگی جاوید در بهشت بوده و بلکه این کشتار کلید و مفتاح بهشت است؟

آیا آنها معتقدند که شیعیان همانگونه که نصرانی ها برای خدا شریک قائل شده اند مشرک می باشند؟! یا معتقدند که شیعیان مانند یهودیان که گفتند عُزَیر پسر خداست، مشرک شده اند؟! یا شیعیان را جزء کسانی می دانند که بت می پرستند یا گاو را معبود خود قرار دادهاند؟!

هرگز، چرا که شیعیان مشرک نبوده و در عین حال به یگانگی خداوند معتقدند.

شاید دشمنان ایشان گمان می کنند که شیعیان به رسالت پیامبر اعتقاد ندارند؟!

هرگز، چرا که شیعیان به رسالت پیامبر معتقد بوده و اعلان می کنند که او اشرف انبیاء و پیامبران است. یا شاید این افراد گمان می کنند که شیعیان نماز نمیخوانند؟! خمس نمیدهند؟! به حج نمی روند؟! یا روزه نمی گیرند؟! یا به قرآن احترام نمی گذارند؟!

هرگز، همه ی این گمان ها باطل است چرا که شیعیان نماز می خوانند، روزه می گیرند، خمس می دهند، حج به جا می آورند و قرآن را محترم می شمارند چرا که آن کتاب خداوند و معجزه ی پیامبر صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه است.

پس به چه دلیل آنها شیعه را کافر و رافضی می نامند و ریختن خون آنها و غصب اموالشان و تجاوز به نوامیسشان را حلال می شمرند؟!

در حقیقت پاسخ این سؤال را و علت این کشتار را جز در امتثال و پیروی شیعه از امر خداوند سبحان نمی توان یافت آنجا که فرموده است:

«ای پیامبر به مردم بگو در مقابل امر رسالت هیچ اجر و پاداشی از شما نمی خواهم جز آنکه اهل یتیم را دوست داشته باشید».

بلی، از نظر آنها گناه کسانی که به این آیه ی کریمه عمل کنند بزرگ و غیر قابل بخشش است بلکه پس از رحلت پیامبر صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه تا امروز کسانی که به این آیه عمل کرده اند یا کشته شده و سر از تنشان جدا شده و یا به زندان افتاده و یا تبعید شده اند.

ص: 21

أَيُّها الأصدقاءُ الكِرامُ إنَّ هذِهِ التُّحْفَةَ هَدِيَّةٌ مُخْتَصَّةً بِالْمُؤمِنينَ مِنَ الشِّيعَةِ ومَا أَعْنِي غَيرَهُم الَّذِينَ غَصَبُوا بَيْتَ اَللَّهِ وَ حَرَّمَ النَّبِىُّ صلَّي اللَّهُ وعَلَيْهِ وَ آلهِ وَلَيسَت لَهُمُ الْمَعْرِفَةُ لِأهلِ بَيْتِ اَلنَّبِيِّ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِه بَلْ كَتَبْتُهُ لِيَعْرِفَ ما شَأْنُكُمْ ولْيَعْلَمَ مَنْ أَنْتُمْ وَ مِن أَيْنَ جِئْتُمْ وَ فِي أَيْنَ وَ إِلَى أَيْنَ أَنْتُمْ ؟كَتَبْتُهُ لِغَايَةِ حَظِّكُمْ وَلأنَّ نَشكُرَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَيْ لِعَظِيمِ نَعْمَائِهِ عَلَيْنَا ومَا أعْظَمَ نِعْمَةً عَلَيْنا مِن وَلايَةِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بن ابي طالِبٍ صَلَواتُ اللَّهِ وَسلامُهُ عَلَيهِ وَعلى آلِهِ المَعصُومينَ عليه السَّلامُ كَما قال سبحانه:

(ولَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ)(1)

كَتَبْتَهُ لِتَعْلَمَ مَنْزِلَتَنَا وَ لاَن لاَ نُقَاسُ أَنْفُسَنا وَ مَنْ مَعَنَا،بِغَيْرِنَا فِي الْعَقِيدَةِ ،كتَبَتُهُ تَذْكِرَةٌ لِأُوْلَى الْأَلْبَابِ. أَلَا وَ اِنَّ الشِّيعَةَ لَيْسَتِ الجَدِيدَةَ المُسْتَحْدَثَةُ بَلْ كَانَتِ الأصيلة اَلْقَدِيمَةُ مُنْذُ خَلَقَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى العالِمُ ،وذِكْرَ اللَّهُ «عزّذكرُهُ »هَذَا اَلْإِسْمَ فِي اَلْقُرْآنِ حَيْثُ قَالَ فِي سُورَةٍ مُبَارَكَة الصَّافَّاتِ فِي شَأْنِ إِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِأَنَّهُ مِنْ شِيعَةِ نُوحٍ«بحسَب ِالتَّنزيل»:

( وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ)(2)

و أيضا فِي سُورةِ القصَص ِذَكرَ بِانَّ اصحابَ مُوسی عَلَیهِ السَّلام مِن شيِعَتِةِ حيثُ قالَ:

( فَاسْتَغاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ )(3)

وَ نَفتَخِرُ بِأنَّنا سَمينا شيعَةً وَنَتَزَيَّنُ بِهَذا الإسمِ المُبارَكِ.

وفي رِوَايَاتٍ صَحِيحَةٍ ذُكِرَ بِأَنَّ الْحَسَنَ و اَلْحُسَيْنَ عليهم السَّلاَمُ مِنْ شِيعَةِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلام وأنّه عَلَيْهِ السَّلاَمُ مِنْ أَشْيَاعِ اَلرَّسُولِ صَلي اَللَّهُ وعَليهِ وَآلهِ

رِوَايَةِ اَلْأُولَى: قَالَ عَلِيُّ بْنُ موسي اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ :إِنَّمَا شِيعَةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيهِ السَّلامُ الحَسَنَ والحُسَينَ عَلَيهِمَا السَّلام .«الحديث»-(4)

ص: 22

ای دوستان گرامی، همانا این کتاب هدیه ای است که به شیعیان مؤمن اختصاص دارد و سخنی با غیر آنها ندارد. بلکه هدف از نگارش این کتاب آن است که شأن شما شیعیان شناخته شود و خود را بشناسید و بدانید که از کجا آمده اید، در کجائید و به کجا می روید؟ قلم زدم تا بهره و لذت وافر ببرید و به خاطر نعمات عظیم خداوند از او تشکر کنید و کدامین نعمت از نعمت ولایت امیر مؤمنان علی بن ابی طالب که صلوات و سلام خداوند بر او و خاندان معصومش عَلَیهِم ُالسَّلام باد، بالاتر و عظیم تر است. آنچنان که خداوند سبحان فرمود:

«حتما در روز قیامت از نعیم پرسیده می شوید».

کتابی به نگارش در آوردم تا منزلت و جایگاه شما شیعیان مشخص شود و هرگز خود را با غیر شیعه مقایسه نکنید. این کتاب تذکری برای اولوالالباب و خردمندان است. بدانید که مذهب شیعه یک مذهب جدید تازه تأسیس نیست بلکه شیعه اصیل و قدمت آن به آفرینش جهان باز می گردد. آنجا که خداوند با ذکر این نام در قرآن در سوره ی مبارکه صافات در شأن حضرت ابراهيم عَلَیهِ السَّلام فرمود که او از شیعیان نوح است، و همچنین در سوره ی قصص بیان فرمود که باران موسی عَلَیهِ السَّلام از شیعیان او بوده اند در واقع به بیان قدمت وجودی شیعه پرداخته است. (دیگران بروند و نامی از خویش در قرآن بیابند)

ما افتخار می کنیم که ما را شیعه نامیده اند و این اسم مبارک زینت ماست.

چگونه به این نام افتخار نکنیم در حالیکه در روایات صحیح ذکر شده است که امام حسن و امام حسین عَلَیهِم ُالسَّلام از شیعیان امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام بوده اند و آن حضرت نیز خود از شیعیان پیامبرصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه بوده اند.

حضرت امام رضا عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا شیعهی امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام حسن و حسین عَلَیهِم ُالسَّلام هستند.

ص: 23

رواية الثانية:عَنِ الحَسَنِ بْن على اَلْعَسْكَرِيِّ عَلَيْهِما السَّلاَمُ قَالَ :إِنَّ اَللَّهَ أَوْحَى إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِه إِنى قَدْ أَيَّدْتُكَ بِشِيعَتَيْنِ ،شِيعَةٍ تَنْصُرُكَ سِرّاً فَسَيِّدُهُمْ وَ أَفْضَلُهُمْ أبوطالب وَ شِيعَة تَنْصُرُكَ عَلاَنِية فَسَيِّدُهُمْ وَ أَفْضَلُهُمْ عَلَى بْنِ أَبِي طَالِب(1)

وَهذا دَلِيلَ باِنَّ اَلشِّيعَةَ لَيْسَتْ حِزْبَ سِياسِي أَوْ شُعْبٌ مُسْتَحْدَثَة كَالوَهَابِيَّةِ أَعَاذَنَا اَللَّهُ وَ جَمِيعُ اَلْمُسْلِمِينَ مِن شَرِّهَا

وَ أَمَّا فِي شَرْحِ مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ:

هَذَا اَلْكِتَابِ مُشْتَمِلٌ عَلَى خَمْسَةِ فُصُولٍ وَكَّلُ فَصْلٍ مَقْسُومٍ عَلَى أَجْزَاءٍ بِمَا يَلِي:

الْفَصْلِ الْأَوَّلِ :فَضَائِلُ الشِّيعَةِ وَ مُحِبَّى اَلْأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ قَبْلَ اَلدُّنْيَا.

وَهوَ في شَرحِ طينَتِنا وَبَدءُ خَلَقْتَنَا وَ كَيْفِيَّةُ حُدُوثِنَا.

اَلْفَصْلِ الثانِي: فَضَائِلُ الشِّيعَةِ وَ مُحِبَّى اَلْأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ فِي اَلدُّنْيَا.

وهِيَ فِي شَرْحِ مَنَاقِبِنَا وَ فَضَائِلِنا لِأَجَلِ مُشَايَعَةِ اَلنَّبِيِّ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ فِي اَلدُّنْيَا.

الْفَصْلِ الثَّالِثِ :فَضَائِلُ الشِّيعَةِ وَمُحِبَّى الأئِمَّةِ عليهم السَّلامُ في الآخِرَةِ.

إِنْ كُنَّا نَقْرَأُ هَذَا اَلْفَصْلَ ،لاَ نَخَافُ اَلْمَوْتَ أَبَداً وَ عَلَيْنَا سَوَاءٌ أَنْلاَقَى الْمَوْتُ أوِ المَوْتُ يُدْرِكُنَا ونَحْنُ فِي وِلايَةِ أَميرِ المُؤْمِنِينَ عليهِ السَّلام.

الْفَصْلِ الرَّابِعِ :مَا يَنْتَظِرُ الْأَئِمَّةُ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ مِنْ أَشْيَاعِهِمْ وَ مُحِبِّيهِمْ.

بِمَايِلِي فِي هَذَا اَلْفَصْلِ تَشْرَحُ وَظائِفَ أَشْياعِهِمْ وَ الْأَعْمالَ اَلَّتِي مَنْ عَمِلَ بِهَا فَهُوَ مَحْبُوبٌ عِنْدَ اَللَّهِ وَ عِنْدَ اَلْأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ السَّلاَم.

الفَصلِ الخامِسِ:فَضائِلُ الشّيعَةِ وَمُحِبّي الأئِمَّةِ الأطْهارِ عَلَيهمُ السَّلامُ في الآياتِ الكَريمَةِ .

فِي هَذَا اَلْفَصْلِ نَفْهَمُ بِأَنَّنَا ذُكِرْنَا فِي اَلْقِرَانِ وَ ذَكَرْنَا اَللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَي

ص: 24

و حضرت امام حسن عسکری عَلَیهِ السَّلام نیز فرمودند: همانا خداوند به رسول خويش صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه وحی فرمود که تو را با دو گروه شیعه تأیید می کنم، شیعیانی که تو را در خفا یاری می کنند که سید و برترین آنها ابوطالب است و شیعیانی که آشکارا تو را یاری می کنند که سید و برترین آنها على بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام است.

و این دلیلی است بر اینکه شیعه یک حزب سیاسی و شعبه ی جدیدی مانند وهابیت که خدا ما وهمه ی مسلمین را از شر آنها در امان بدارد، نیست.

***

و اما توضیحاتی در ارتباط با کتاب حاضر:

این کتاب مشتمل بر پنج فصل به شرح زیر می باشد:

فصل اول: فضائل شیعیان و دوستان اهلبیت عَلَیهِم ُالسَّلام قبل از دنیا

در این فصل طینت شیعه و آغاز آفرینش ایشان و نحوه ی به وجود آمدن آنها توضیح داده شده است.

فصل دوم: فضائل شیعیان و دوستان اهلبیت عَلَیهِم ُالسَّلام در دنیا

در این فصل فضائل و ویژگیهای شیعه به خاطر مشایعت و پیروی از پیامبر صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و اهل بيتش عَلَیهِم ُالسَّلام در دنیا آورده شده است.

فصل سوم: فضائل شیعیان و محبین ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام در آخرت

دوستان اهلبیت عَلَیهِم ُالسَّلام اگر این فصل را بخوانند هرگز از مرگ نهراسیده و برای ایشان یکسان می گردد که در شرایطی که ولایت امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام را پذیرفته اند مرگ چگونه به سراغ ایشان بیاید.

فصل چهارم: انتظارات ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام از شیعیان و محبینشان (وظایف و صفات شیعیان)

آنچه که در این فصل می آید تشریح وظایف شیعیان و اعمالی است که عامل به آنها نزد خداوندو ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام محبوب می گردد.

فصل پنجم: فضائل شیعه و محبین ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام در آیات کریمه ی قرآن

در این فصل متوجه می شویم که خداوند از شیعه در قرآن یاد کرده است.

ص: 25

مَبْلَغِ سَعْيِي فِي هَذَا اَلْكِتَابِ اَلرُّجُوعُ إِلَى مَنابِعَ وَ مَأخَذٍ مُتَعَدِّدَةٍ لِغَايَةِ اَلْحَظِّ مِنْهُمْ بَلْ قَرَأْتُ بَعْضَهُمْ كَلاَّ كبحارالأنْوَار وَ تَفْسِيرِ اَلْبُرْهَانِ وَ أَمَالِي الصُّدُوقِ وَ الإِخْتِصاصِ لِلْمُفِيدِ وَ...و إستَفَدتُ مِنْ وَسَائِلِ الشِّيعَةِ وَ الْمُسْتَدْرِكِ وَ تُحُفَّ العُقولَ وَ...وَلَكِنَ اجتَنَبتَ مِن دَرَجِ الرِّوَايَاتِ الْمُكَرَّرَةِ وَ فِيهِ أَكْثَرُ مِن 600 رواية و 160 آية.

عَلَى أَيِّ حَالٍ أَشْكُرُ مِمَّنْ يَذْكُرُنِي بذِكْر رِواياتٍ أُخْرَى أَوْ آيَاتٍ مُرْتَبِطَةٍ وَ نَطْلُبُ مِنَ اللَّهِ التَّوْفِيقَ وَ الْعَمَلَ بِما يُرْضِيهِ وَ الْحُمْدَلِلَهُ رَبُّ الْعالَمِينَ

و الله هو الموفق المعين

احمد رضا الآقادادی

Email: Ahmadreza .aghadadi@yahoo.com

WWW.SHIA-HAGH.COM

ص: 26

در این کتاب سعی نموده ام که با مراجعه به منابع و مأخذ بسیار، بیشترین استفاده را برده باشم. لذا بعضی از این منابع مانند بحارالانوار، تفسیر البرهان، امالی شیخ صدوق و اختصاص شیخ مفید را به طور کامل مطالعه کرده و از کتاب هایی چون وسائل الشيعه و مستدرک و تحف العقول و... نیز استفاده نموده و از درج روایات تکراری اجتناب کرده ام.

به هر حال پیشاپیش از کسانی که روایات و یا آیات مرتبط دیگری که از قلم حقیر افتاده است را به اینجانب متذکر شوند تشکر می کنم. در نهایت از خداوند متعال توفیق و عمل به آن چیزی را که مورد رضایت اوست طلب می کنم و ستایش مخصوص خداوند جهانیان است.

احمدرضا آقادادی

Email: Ahmadreza.aghadadi@yahoo.com

WWW.SHIA-HAGH.COM

ص: 27

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناعِمَةٌ لِسَعْيِها راضِيَةٌ

غاشیة /8

ص: 28

1-في بدءِ خلقِ الشَّيعَةِ وهُم أنوارٌ

1-عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :سُئِلَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فَقِيلَ لَهُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ مَا كُنْتُمْ قَبْلَ خَلْقِ السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضِ فَقَالَ :كُنَّا أنواراً حَوْلَ اَلْعَرْشِ نُسَبِّحُ اَللَّهَ وَ نُقَدِّسُهُ حَتَّى خَلَقَ اللّه تَعَالَى اَلْمَلاَئِكَةَ فَقَالَ لَهُم:سَبِّحُوا وَ قَدَّسُوا فَقَالُوا :يَا رَبَّنَا لاَ عِلْمَ لَنَا فَقَالَ لَنَا سَبِّحُوا فَسَبَّحْنَا فَسَبَّحَ اَلْمَلاَئِكَةُ بِتَسْبِيحِنَا الاّ أنّا خُلِقْنَا مِنْ نُوَرَاَللَّهِ تَعَالَى وَ خُلِقَ شِيعَتُنَا مِنْ شُعَاعِ نُورِنَا فَشِيعْنَامُنَا(1)

2- عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْداللَّهِ اَلْأَنْصَارِيِّ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ يَقُولُ ان اللَّهَ خَلَقَنِي وَ خَلَقَ عَليّاً فاطِمَةَ وَالحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ وَ الْأَئِمَّةَ عَلَيهِمُ السَّلاَمُ مِنْ نُورٍ فَعَصَرَ ذَلِكَ اَلنُّورَ عَصْرَةً فَخَرَجَ مِنْهُ شيعَتُنا فَسَبَّحْنا فَسَبَّحُوا وقَدَسْنَا فَقَدَّسُوا وَ هَلَّلْنَا فَهَلَّلُوا وَ مَجَّدْنَا فَمَجَّدُوا وَ وَحَّدْنَا فَوَحَّدُوا ثُمَّ خَلَقَ اَللَّهُ اَلسَّمَوَاتِ وَ اَلْأَرَضِينَ و خَلَقَ اَلْمَلاَئِكَةَ فَمَكَثَ اَلْمَلاَئِكَةُ مِائَةَ عامٍ لا تَعْرِفُ تَسْبِيحاً ولا تَقْدِيساً ولا تَمْجِيداً فَسَبَّحْنا وَسَبَّحَت شيعَتُنا فَسَبَّحَتِ المَلائِكَةُ لِتَسبيحِنا وَ قَدَّسْنا فَقَدَّسَت شِيعَتُنا فَقَدَّسَتِ المَلائِكَةُ لِتَقدِيسِنا ومَجَّدْنا فَمَجَّدَت شِيعَتُنَا فَمَجَّدَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ لِتَمْجِيدِنَا وَ وَحَّدنا فَوَحَّدَتْ شِيعَتُنَا فَوَحَّدَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ لِتَوْحِيدِنَا وَ كَانَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ لا تَعْرِفُ تَسْبِيحاً ولا تَقْدِيساً مِنْ قَبْلِ تَسْبِيحِنَا وَ تَسْبِيحِ شِيعَتِنَا فَنَحْنُ الْمُوَحِّدُونَ حِينَ لاَ مُوَحِّدَ غَيْرُنَا وَ حَقِيقٌ عَلَى اَللَّهِ تَعَالَى كَمَا اِخْتَصَّنَا وَ اِخْتَصَّ شِيعَتَنَا أَنْ يُنْزِلَنَا أعْلَى عِلِّيِّينَ إِنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَي اِصْطَفَانَا وَ اِصْطَفَى شِيعَتَنَا مِنْ قَبْلِ أَنْ نُكَوِّنَ أَجْسَاماً فَدَعَانَا وَ أَجَبْنَا فَغَفَرَ لَنَا وَ لِشِيعَتِنَا مِنْ قَبْلِ أَنْ نَسْتَغْفِرَاللَّه(2)

ص: 30

3-سَأَلَ اَلْفَضْلَ اَلصَّادِقَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَا كُنْتُمْ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ اَللَّهُ اَلسَّمَوَاتِ وَ الارضين قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ كُنَّا أنْوَاراً حَوْلَ العَرشِ نُسَبِّحُ اللَّهَ وَنُقَدِّسُهُ حَتَّى خَلَقَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ اَلْمَلاَئِكَةَ فَقَالَ لَهُمْ سَبِّحُوا فَقَالُوا يَا رَبَّنَا لاَ عِلْمَ لَنَا فَقَالَ لَنَا سَبِّحُوا فَسَبَّحْنَا فَسَبَّحَتِ الْمَلائِكَةُ بِتَسْبِيحِنا اِلاّ اَنَّا خُلِقْنا مِن نُورِ اَللَّهِ وَ خَلَقَ شِيعَتَنَا مِنْ دُونِ ذَلِكَ اَلنُّورِ فَاِذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ اِلْتَحَقَتِ اَلسُّفْلَى بِالْعُلْيَا ثُمَّ قَرَنَ بَيْنَ اِصْبَعَيهِ السَّبّابَةِ وَالوُسطى وقالَ كَهاتَينِ ثُمَّ قالَ يا مُفَضَّلُ أتَدَرّى لِمَ سُمِّيَتِ الشِّيعَةُ شِيعَةَ ؟

يَا مُفَضَّلُ شُیعْتُنَامِنّا ونَحْنُ مِن شِيعَتِنَا أُمَاتِرَى هَذِهِ اَلشَّمْسَ أَيْنَ تَبدُو؟

قُلْتُ مِنْ مَشْرِقٍ وقال الى أَيْنَ تَعودُ ؟قُلْتُ إِلَى مَغْرِبٍ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ هَكَذَا شِيعَتُنَا مِنَّا بدءُوا وَالِينَا يَعُودُونَ(1)

4-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ ان اللَّهَ سُبحانَهُ تَفَرَّدَ فِي وَحْدَانِيَّتِهِ ثُمَّ تَكَلَّمَ بِكَلِمَةٍ فَصَارَتْ نُوراً ثُمَّ خَلَقَ مِنْ ذَلِكَ اَلنُّورِ مُحَمَّداً وَ عَلِيّاً وَ عِتْرَتَهُ عَلَيهِمُ السَّلامُ ثُمَّ تَكَلَّمَ بِكَلِمَةٍ فَصَارَتْ رُوحاً وَ أَسْكَنَهَا فِي ذَلِكَ اَلنُّورِ وَ أَسْكَنَهُ فِي أَبْدانِنا فَنَحْنُ رُوحُ اللَّهِ وكَلمَتُهُ احتَجَبَ بِنا عَنْ خَلقِهِ فَما زِلْنا في ظِلِّ عَرْشِهِ خَضراءَ مُسَبّحينَ نُسَبِّحُهُ وَ نُقَدِّسُهُ حَيثُ لا شَمْسَ وَلا قَمَرَ وَ لا عَيْنٌ تَطْرِفُ ثُمَّ خَلَقَ شِيعَتَنَا وَ اِنَّمَا سُمُّوا شِيعَةً لاَنَّهُمْ خُلِقُوا مِنْ شُعَاعِ نورِنَا(2)

5- قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ اَللَّهِ شِيعَتُنَا مِنْ نُورالِلِهِ خُلِقُوا وَ إِلَيْهِ يَعُودُون(3)

ص: 32

3- مُفضّل از امام صادق عَلَیهِ السَّلام پرسید: شما اهل بیت قبل از آفرینش آسمانها و زمین ها چگونه بودید؟ امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ما به شکل نور در اطراف عرش مشغول تسبیح و تقدیس خداوند بودیم تا اینکه خداوند سبحان ملائک را آفرید و به آنان فرمود: تسبیح گوئید پس ملائک گفتند: ما را به تسبیح خداوند علمی نیست. پس خداوند به ما فرمود: تسبیح گوئید ما تسبیح گفته و سپس ملائک به تسبیح ما، تسبیح گفتند. همانا ما از نور خداوند خلق شده ایم و شیعیان ما از مرحله ای پائین تر از آن نور آفریده شده اند. حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام در حالیکه انگشت سبابه و انگشت وسط را به یکدیگر نزدیک می کردند فرمودند: آنگاه که روز قیامت برپا شود مانند این دو انگشت، نور سفلی (نور پایین تر یعنی نور شیعیان) به نور عليا (نور بالاتر یعنی نور ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام) ملحق می گردد و سپس فرمودند: ای مفضّل آیا می دانی چرا شیعه، شیعه نامیده شده است؟ زیرا شیعیان ما از ما هستند و ما از شیعیانمان هستیم. آیا میبینی که این خورشید از کجا نمایان می گردد؟ عرض کردم از مشرق. فرمودند: و خورشید به کجا باز می گردد؟ عرض کردم به مغرب. امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شیعیان ما نیز از ما پدیدار می شوند و به سوی ما باز می گردند.

4- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند سبحان، فرد و یگانه بوده پس به کلمه ای تکلم فرموده و آن کلمه به نور تبدیل شد و از آن نور محمد و على و خاندان او را آفرید. سپس به کلمه ی دیگری سخن گفت و آن کلمه به روح مبدّل شد و آن روح را در آن نور ساکن فرمود و آن نورِ ممزوج به روح را در بدن های ما مَسکن داد. پس ما روح خداوند و کلمه ی او هستیم و خداوند به واسطهی ما از خلقش محجوب است (و ما حجابهای او هستیم) آنگاه که نه خورشید و نه ماهی بود و نه چشمی بود که به این طرف و آن طرف بنگردما همواره در سایه عرش سبز رنگ خداوند به تسبیح و تقدیس او مشغول بودیم سپس خداوند شیعیان ما را آفرید و به این دلیل ایشان را شیعه مینامند که از شعاع نور ما آفریده شده اند.

یکی از مقامات معنوی ائمه طاهرین عَلَیهِم ُالسَّلام اینست که ایشان حجاب خدای مهربان می باشند. در توضیح این معنا تفاسیر مختلفی بیان شده که یکی از آنها اینست که این بزرگواران واسطهی بین خالق و مخلوق بوده و شناخت و معرفت پروردگاربدون شناخت این حجب امکان پذیر نیست و خداوند از همه داناتر است.

5- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: به خدا قسم که شیعیان ما از نور خداوند خلق شده و به سوی او باز می گردند.

ص: 33

2- نُورُالاَبصارِ مِن نُورِ الشِّيعَةِ

1- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه: خَلَقَ اَللَّهُ مِنْ نُورِ مُحَمَّدٍ وَ عَلَى شِيعَتِهِمَا وَ خَلَقَ مِنْ نُورِ شِيعَتِهِمَا نُورَ اَلْأَبْصَار(1)

3- كَرَّم الله تَعالى الشيعةَ بِطيبِ الوِلادَةِ

1-عَنْ زَيدِ بِنِ عَلىّ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ عَنْ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلامُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّه صلي اللَّهُ وعليه و آلهِ يا عَلى مَن أَحَبَّني وَ أحَبَّكَ وَأحَبَّ الأئِمَّةَ مِن وُلدِكَ فَليَحمَداللَّهُ عَلى طِيبِ مَوْلِدِهِ فَإنَّهُ لاَيُحِبُّنَا الاّ مَن طَابَتْ وِلاَدَتُهُ وَلاَيُبْغِضُنَا الاّ مِنْ خَبُثَتِ وِلَادَتِهِ(2)

2- عَنِ اِبْنِ عَبَّاسٍ قَالَ :قَالَ اِبْلِيسُ لِعَلِيِّ بْنِ ابيطالب عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَوَاللَّهِ مَا أَبْغَضَكَ أَحَد اَلْأَشَارَكْتُ أَبَاهُ فِيهِ (3)

3- قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَنْ وَجَدَ بَرْدَ حُبِّنا عَلى قَلْبِهِ فَلْيُكْثِرِ اَلدُّعَاءَ لِأُمِّهِ فَأَنَّهَا لَمْ تَخُنِ اَباه(4)

4- عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قال: اِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ يُدْعَى النَّاسُ بِأَسْمَاءِ أُمَّهَاتِهِمْ الآ شِيعَتِي وَ مُحِبَّى فَانَّهُمْ يُدْعَوْنَ بِأَسْمَاءِ آبَائِهِمْ لِطِيبِ مَوَالِيدِهِمْ(5)

ه-عَنِ اَلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ عليْهِمُ السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صلي اللَّهُ وعَلَيهِ وَ آلِهِ مَن أَحَبَّنَا اَهْلَ الْبَيْتَ فَلْيَحْمَدِ اللَّهَ عَلَى اَوْلِ النِّعَمِ قِيلَ: وَمَا أَوَّلُ النِّعَمِ قالَ صلي اللَّهُ وعَلَيهِ وَ آلِهِ :طِيبَ الْوِلادَةِ وَلا يُحِبُّنَا الاّ مَنْ طَابَتْ وِلادَتُهُ (6)

ص: 34

6-عَن الصّادِقِ جَعفَر بنِ مُحَمَد عَلَیهِ السَّلام قَال:عَلَامَاتُ وَلَدِ الزِّنَا ثَلَاثٌ :سُوءُ الْمَحْضَرِ وَ الْحَنِینُ إِلَى الزِّنَا وَ بُغْضُنَا أَهْلَ الْبَیْت(1)

7- عَن زُرارَة عَن أبي جَعفَر عَلَیهِ السَّلام أنه قَالَ أنَّ أمير الَمُؤمنِين عَلَیهِ السَّلام حَلَّلَهُم مِنَ الخُمسِ یَعنی الشّيَعةِ لِيَطيبَ مَولِدُهم.(2)

4- طِينَةُ الشِّيعةِ

1-عَنِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: شِيعَتُنَا جُزْءٌ مِنَّا خُلِقُوا مِنْ فَضْلِ طِينَتِنَا يَسُوؤُهُمْ مَا يَسُوؤُنَا وَ يَسُرُّهُمْ مَا يَسُرُّنَا فَإِذَا أَرَادَنَا أَحَدٌ فَلْيَقْصِدْهُمْ فَإِنَّهُمُ اَلْبَابُ اَلَّذِي يُوصَلُ مِنْهُ إِلَيْنَا.(3)

2- عَن جَعفَر بنِ مُحمَد عَن ابيهِما عَن جَدِهِمِا عَلَیهِم ُالسَّلام قَالَ:قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : إِنَّ فِي اَلْفِرْدَوْسِ عَيْناً أَحْلَى مِنَ اَلشَّهْدِ وَ أَلْيَنَ مِنَ اَلزُّبْدِ وَ أَبْرَدَ مِنَ اَلثَّلْجِ وَ أَطْيَبَ مِنَ اَلْمِسْكِ فِيهَا طِينَةٌ خَلَقَنَا اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْهَا وَ خَلَقَ شِيعَتَنَا مِنْهَا فَمَنْ لَمْ يَكُنْ مِنْ تِلْكَ اَلطِّينَةِ فَلَيْسَ مِنَّا وَ لاَ مِنْ شِيعَتِنَا وَ هِيَ اَلْمِيثَاقُ اَلَّذِي أَخَذَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى وَلاَيَةِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ.(4)

3-قَالَ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرَانَ َ:سَأَلْتُ اَلصَّادِقَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَ اَللَّهُ طِينَةَ اَلْمُؤْمِنِ؟ قَالَ مِنْ طِينَةِ عِلِّيِّينَ قَالَ قُلْتُ فَمِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَ اَلْمُؤْمِنَ ؟قَالَ :مِنْ طِينَةِ اَلْأَنْبِيَاءِ فَلَنْ يُنَجِّسَهُ شَيْءٌ .(5)

ص: 36

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: زنازاده سه علامت دارد: اول: مردم از همنشینی با وی به خاطر اخلاق بدش کراهت دارند، دوم: او میل به زنا دارد، سوم: از ما اهل بیت بغض و نفرت دارد.

7- زراره از امام باقر عَلَیهِ السَّلام نقل می کند که ایشان فرمودند: همانا امیرالمؤمنين عَلَیهِ السَّلام شیعه را نسبت به خمس حلال فرموده است تا ولادت ایشان را پاک گرداند.

4- قال أبو جعفر عَلَیهِ السَّلام: إِنَّ اَللَّهَ أَخَذَ مِيثَاقَ شِيعَتِنَا بِالْوَلاَيَةِ وَ هُمْ ذَرٌّ يَوْمَ أَخَذَ اَلْمِيثَاقَ عَلَى اَلذَّرِّ وَ بِاَلْإِقْرَارَ لَهُ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِالنُّبُوَّةِ وَ عَرَضَ اَللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ أَئِمَّتَهُ اَلطَّيِّبِينَ وَ هُمْ أَظِلَّةٌ قَالَ: وَ خَلَقَهُمْ مِنَ اَلطِّينِةِ اَلَّتِي خَلَقَ مِنْهَا آدَمَ ، قَالَ: وَ خَلَقَ أَرْوَاحَ شِيعَتِنَا قَبْلَ أَبْدَانِهِمْ بِأَلْفَيْ عَامٍ، وَ عَرَضَ عَلَيْهِمْ وَ عَرَّفَهُمْ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَلِيّاً وَ نَحْنُ نَعْرِفُهُمْ فِي لَحْنِ اَلْقَوْلِ.(1)

5- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ وَ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ قَالَ اِنَّ اَللَّهَ خَلَقَ مُحَمَّداً مِنْ طِينَةٍ مِنْ جَوْهَرَةٍ تَحْتَ اَلْعَرْشِ وَ أَنَّهُ كَانَ لِطِينَتِهِ نَضْجٌ فَجَبَلَ طِينَةَ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مِنْ نَضْحِ طِينَةِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ وَ كَانَ لِطِينَةِ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ نَضْحُ فَجَبَلَ طِينَتَنَا مِنْ فَضْلِ طِينَةِ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ كَانَتْ لِطِينَتِنَا نَضْحُ فَجَبَلَ طِينَةَ شِيعَتِنَا مِن نَضْجِ طِينَتِنَا فَقُلُوبُهُمْ تَحِنُّ الْيَنَا وَقُلوبُنا تَعْطِفُ عَلَيْهِمْ تَعَطُّفَ الوالِدِ عَلَى الْوَلَدِ وَ نَحْنُ خَيْرٌ لَهُمْ وَهُمْ خَيْرٌ لَنَا وَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ لَنَا خَيْرٌ وَ نَحْنُ لَهُ خَيْرٌ(2)

6-عَنِ الأصبَغِ بنِ نُباتَةَ أَنَّ أميرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ صَعِدَ الْمِنْبَرَ فَحَمِدَ اللَّهَ وَأثنَى عَلَيهِ ثُمَّ قالَ يَا أَيُّهَا اَلنَّاسُ اَنَّ شِيعَتَنا مِن طِينَةٍ مَخْزُونَةٍ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ اَللَّهُ آدَمَ بِأَلْفَيْ عَامٍ لاَ يَشِذُّ مِنها شَاذٌ ولا يَدْخُلُ فِيهَا دَاخِلٌ و اِنِّي لَأَعْرِفُهُمْ حِينَ أنْظُرُ اليهم لِأَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ لَمَّا تَفَلَ فِي عَيْنِي وَ كُنت أرمد قال اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنهُ الحَرَّ وَ البَردَ وَبَصِّرَهُ صَدِيقَهُ مِن عَدُوِّهِ فَلَمْ يُصِبْنِي رَمَدُو لَاحَرَّ و لَابَرْدٍ و انِّي لَأَعْرِفُ صَدِيقِي مِنْ عدوَى فَقَامَ رَجُلٌ مِنَ الملاَ فَسَلَّمَ ثُمَّ قَالَ وَ اَللَّهِ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ اِنِّي لَأَدِينُ اللَّهَ بِوَلايَتِكَ وَ اِنِّي لَأُحِبُّكَ فِي السِّرِّ كَمَا أُظْهِرُ لَكَ فِي اَلْعَلاَنِيَةِ فَقَالَ لَهُ على عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ كَذَبْتَ فَوَ اللَّهِ مَا أَعْرِفُ اِسْمَكَ فِي اَلْأَسْمَاءِ وَلاَ وَجْهَكَ فِي اَلْوُجُوهِ وَاِنَّ طِينَتِكَ لَمِنْ غَيْرِ تِلْكَ اَلطِّينَةِ فَجَلَسَ اَلرَّجُلُ قَدْ فَضَحَهُ اَللَّهُ وَ أَظْهَرَ عَلَيْهِ ثُمَّ قَامَ آخَرُ فَقَالَ يَا

ص: 38

4- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند در عالم ذر، پیمان شیعیان ما را به ولایت ما گرفته است همان روزی که از ایشان بر اقرار به ربوبیت خویش و نبوت محمدی صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه پیمان گرفت. در آن روز خداوند ائمه پاک را در حالیکه سایه هایی بودند، بر پیامبر عرضه فرمود در حالیکه آنها را از همان گلی بیافرید که حضرت آدم را از آن خلق نمود و ارواح شیعیان ما را دو هزار سال قبل از بدنهایشان آفرید و بر امامانشان عرضه کرد و رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه آنها را به امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام معرفی نمود و ما آنها را در لحن القول (در کمترین ملاقاتی )می شناسیم.

5- امام باقر عَلَیهِ السَّلام امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند، محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه را از گلی از جوهره ی زیر عرش آفرید و همانا گل او اضافه ای داشت پس گل امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام را از اضافه ی گل رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه آفرید و گل امیرالمؤمنین عَلَیهِ السَّلام نیز اضافه ای داشت پس از اضافه ی گل امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام، گل ما (ائمه اطهار) را آفرید و گل ما نیز اضافه ای داشت پس از اضافه ی گل ما، گل شیعیانمان را آفرید. پس قلوب شیعیان به سمت ما متمایل است و همانگونه که پدر به فرزند خویش عطوفت دارد قلبهای ما نیز به شیعیانمان معطوف است و ما از برای شیعیان بهترینیم و شیعیان برای ما بهترینند و رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه برای ما بهترین است و ما برای او بهترین هستیم.

6- اصبغ بن نباته نقل می کند امیرالمؤمنين على عَلَیهِ السَّلام از منبر بالا رفته و پس از حمد وثنای خداوند فرمودند: ای مردم همانا شیعیان ما از گلی هستند که دو هزار سال قبل از آفرینش آدم، در خزینه ی مخصوصی حفظ می شده است و نه کسی از ایشان کم می شود و نه کسی به ایشان افزوده می گردد و همانا من هرگاه به ایشان بنگرم آنان را می شناسم چرا که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه هنگامی که در چشم من آب دهان ریخت و چشم بیمار مرا با آب دهان خویش مداوا نمود، فرمودند: بار خدایا گرما و سرما را از او دور گردان و دوست و دشمنش را به او بشناسان، بعد از آن دعا بود که دیگر درد چشم و گرما و سرما به من نرسید و همانا من دوست را از دشمن میشناسم. اینجا بود که مردی از میان جمعیت برخواست و پس از سلام گفت: قسم به خدا، ای امیرمؤمنان همانا من متدین به ولایت شما هستم، همان گونه که آشکارا شما را دوست میدارم در نهان نیز محبت شما را در سینه دارم. پس امام على عَلَیهِ السَّلام به او فرمودند: دروغ می گوئی، قسم به خدا اسم تو را در بین نامهای شیعیانم نمی یابم و صورتت را در بین ایشان نمی شناسم و همانا طينت تو از گلی غیر از گل ایشان است. پس آن مرد نشست در حالی که خداوند او را رسوا و مغلوب کرده بود، پس از او مرد دیگری بلند

ص: 39

أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ إِنِّي لَأَدِينُ اَللَّهَ بِوَلاَيَتِكَ وانِي لَأُحِبُّكَ فِي اَلسِّرِّ كَمَا أُحِبُّكَ فِي الْعَلَانِيَةِ فَقَالَ لَهُ صَدَقْتَ طِينَتُكَ مِنَ الطِّينَةِ وَ عَلَى وَلاَيَتِنَا أُخِذَ مِيثَاقُكَ وَ إِنَّ رُوحَكَ مِنْ أَرْواحِ الْمُؤْمِنِينَ فَاتَّخِذْ لِلْفَقْرِ جِلْبَاباً فَوَ اَلَّذِي نَفْسي بِيَدِهِ لَقَدْ سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يَقُولُ ،اَلْفَقْرُ أَسْرَعُ الى حَبِّينا مِنَ اَلسَّيْلِ مِنْ أَعْلَى اَلْوَادِي إِلَى أَسْفَلِهِ(1)

7- عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَليهِ وَ آلِهِ لِعَلِيٍ يَا عَلِى لَقَدْ مَثُلْتَ الى أُمَّتِي فِي الطِّينِ حِينَ رَأَيْتُ صَغِيرَهُم وكَبِيرَهُم أرواحاً قَبلَ أن تُخلَقَ أَجْسَادُهُمْ و انِّي مَرَرْتُ بِكَ وَ شِيعَتِكَ فَاسْتَغْفَرْتُ لَكُمْ فَقَالَ على يَا نَبِيَّ اَللَّهِ زُذْنِي فِيهِمْ قَالَ نَعَمْ يَا عَلَى تَخْرُجُ أَنْتَ وَ شَيعْتُکَ مِنْ قُبُورِكُمْ وَ وُجُوهُكُمْ كَالقَمَرِ لَيْلَةَ الْبَدْرِ وَ قَدْ فُرِّجَتْ عَنْكُمُ الشَّدائِدُ وَ ذَهَبَتْ عَنْكُمُ اَلشَّدَائِدُ وَ ذَهَبَتْ عَنْكُمُ الْأَحْزَانُ تَسْتَظِلُّونَ تَحْتَ العَرْشِ تَخافُ النَّاسَ وَلا تَخافُونَ وَ تَحْزَنُ النَّاسُ وَلا تَحْزَنُونَ وَ تُوضَعُ لَكُمْ مَائِدَةٌ وَ النَّاسُ فِي المُحَاسَبَة

.(2)

8-عن على بْنِ اَلْحُسَيْنِ عليه السَّلاَمُ قَالَ ان اللَّهَ تَعَالَى خَلَقَ اَلنَّبِيِّينَ مِنْ طِينَةِ عِلِّيِّينَ قُلُوبَهُمْ وَ أَبْدانَهُم وَ خَلَقَ قُلُوبَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ تِلْكَ الطِّينَةِ وَ خَلَقَ أَبْدَانَ اَلْمُؤْمِنِينَ مِنْ دُونِ ذَلِكَ وَ خَلَقَ الْكُفَّارَ مِنْ طِينَةِ سِجِّينٍ قُلُوبَهُمْ وَ أَبْدَانَهُمْ فَخَلَطَ بَيْنَ اَلطِّينَتَيْنِ فَمِنْ هَذَا یَلَدُ الْمُؤْمِنِ الْكَافِرِ وَ يَلِدُ الْكَافِرُ الْمُؤْمِنَ ومِنْ هاهُنَا يُصِيبُ المُؤمِنُ السَّيِّئَةَ وَ مِنْ هَاهُنَا يُصِيبُ اَلْكَافِرُ اَلْحَسَنَةَ فَقُلُوبُ اَلْمُؤْمِنِينَ تَحِنُّ إِلَى مَا خُلِقُوا مِنْهُ وَ قُلُوبُ اَلْكَافِرِينَ تَحِنُّ إِلَى مَا خُلِقُوا مِنْه(3)

ص: 40

شد و گفت ای امیرمؤمنان همانا من متدیّن به ولایت شما هستم و همان گونه که آشکارا شما را دوست دارم در نهان نیز دوستدار شما هستم. پس امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام به او فرمودند: راست می گوئی، طینت تو از همان گل است و پیمان تو بر ولایت ما گرفته شده است و روح تو از ارواح مؤمنین است. پس برای فقر لباسی آماده کن زیرا قسم به کسیکه جانم بدست اوست از رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه را شنیدم که می فرمودند: فقر سریع تر از سیلی که از زمین بلند به زمین پست (عمیق) می شتابد بسوی محبين ما در حرکت است.

- امام صادق عَلَیهِ السَّلام، از پدرانشان عَلَیهِم ُالسَّلام، نقل می فرمایند که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه به على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای علی، همانا ارواح امت من، قبل از آفرینش جسم هایشان نزد من مجسم شده و من ارواح کوچک و بزرگ ایشان را دیده ام. و همانا من از کنار تو و شیعیان تو گذر کرده و از برای شما طلب مغفرت نموده ام. پس حضرت على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای نبی خدا در مورد ایشان بیشتر سخن گوئید. رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: بلی ای علی، تو و شیعیان تو در حالی از قبرهایتان خارج می شوید که صورت هایتان همچون ماه شب چهارده می درخشد و سختی و غم ها از شما برداشته شده و در سایه عرش در حالیکه، مردم ترسان و غمگینند شما خوف و غصه ای نداشته و استراحت می کنید. و در شرایطی که مردم مشغول محاسبه اعمال خویش هستند سفره های پر نعمتی برای شما گسترده میشود.

8- امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند متعال قلوب و بدنهای پیامبران را از گل بلند مرتبه گان (علييّن) بیافرید و قلوب مؤمنین را نیز از همان گل خلق فرمود و بدن ایشان را از گل دیگری بسرشت. از طرف دیگر قلبها و بدن های کفار را از گل ناخالص دوزخ (سجین) آفرید. پس این دو گل را با هم آمیخته فرمود و به همین جهت از مؤمن فرزند کافر متولد می شود و از کافر نیز فرزند مؤمن به وجود می آید و باز به همین دلیل مؤمن مرتکب عمل زشت می گردد و کافر نیز عمل نیک انجام می دهد. پس قلوب مؤمنین به چیزی که از آن آفریده شده یعنی بهشت میل می کند و قلب های کافرین نیز به چیزی که از آن سرشته شده مایل است.

ص: 41

9- عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ اِنَّ اَللَّهَ عَجَنَ طِينَتَنا وَ طِينَةَ شِيعَتِنَا فَخَلَطَنَا بِهِمْ وخَلَطَهُمْ بِنَا فَمَن كَانَ فِي خَلْقِهِ شَيْءٌ مِنْ طِينَتِنا حَنَّ اَليَنَا فَأَنْتُمْ وَ اَللَّهِ منَّا.(1)

10-عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ عَلَى بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِنَّ اللَّهَ بَعَثَ جَبْرَئِيلَ إلى الجَنَّةِ فَأَتَاهُ بِطِينَةٍ مِن طِينَتِها وبَعَثَ مَلَكَ المَوْتِ إلى اَلْأَرْضِ فَجَاءَهُ بِطِينَةٍ مِنْ طِينَتِهَا فَجَمَعَ اَلطِّينَتَيْنِ ثُمَّ قَسَمَهَا نِصْفَيْنِ فَجَعَلَنَا مِنْ خَيْرِ الْقِسْمَيْنِ وَ جَعَلَ شِيعَتَنَا مِنْ طِينَتِنَا فَمَا كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا مِمَّا يُرْغَبُ بِهِمْ عَنْهُ مِنَ الْأَعْمَالِ الْقَبِيحَةِ قَذَالَكَ مِمَّا خَالَطَهُمْ مِنَ اَلطِّينَةِ اَلْخَبِيثَةِ وَ مَصِيرُهَا اِلَى اَلْجَنَّةِ وَ مَا كَانَ فِي عَدُوِّنَا مِنْ بِرٍ وَ صَلاةٍ وَصُومٍ وَ مِنَ الأَعْمالِ الْحَسَنَةِ فَذاكَ لِما خالَطَهُم مِن طِينَتِنا الطَّيِّبَةِ وَمَصيرُهُم إلى النَّارِ.(2)

11- عَنِ اَلْفَضْلِ بْنِ عِيسَى اَلْهَاشِمِيِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنَا وَ أَبِي عيسي فَقَالَ لَهُ أَمِنْ قَوْلَ رَسُولِ اَللَّهِ سلْمانُ رَجُلٌ مِنَّا أَهْلَ اَلْبَيْتِ؟فَقَالَ نَعَمْ فَقَالَ أى مِنْ وُلْدِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ؟ فَقَالَ مِنَّا أَهْلَ اَلْبَيْتِ فَقَالَ لَهُ أَيْ مِنْ وُلْدِ أَبِي طَالِبٍ ؟فَقَالَ مَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ فَقَالَ لَهُ اِنِّي لاَ أَعْرِفُهُ فَقَالَ فَاعْرِفْهُ يَا عِيسِيُّ فَاِنَّهُ مِنَّا أهْلَ الْبَيْتِ ثُمَّ أومَأبِيدِهِ اِلى صَدْرِهِ ثُمَّ قالَ لَيسَ حَيثُ تَذهَبُ انَّ اللَّهَ خَلَقَ طينَتَنا مِنْ عِلِّيِّينَ وَ خَلَقَ طِينَةَ شِيعَتِنَا مِنْ دُونِ ذَلِكَ فَهُمْ مِنَّا وَ خَلَقَ طِينَةَ عَدُوِّنا مِن سِجِّينٍ وَ خَلَقَ طَينَةً شِيعَتُهِم مِن دُونِ ذَلِكَ وهم مِنهم وَ سَلْمانُ خَيْرٌ مِن لُقمان.(3)

12-عَنِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي اَلْبَاقِرُ عَنْ جَدِّي على بْنِ اَلْحُسَيْنِ يَرْفَعُهُ إِلَى جَدِّي رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ أَنَّهُ قَالَ طِيّنَتُنَا مِنَ اَلْمَدِينَةِ وَ طِينَةُ شِيعَتِنَا مِنَ اَلْكُوفَةِ وَ طِينَةُ أَعْدَائِنَا مِنَ اَلْبَصْرَةِ اَلْخَبَر.(4)

ص: 42

- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند گل ما و گل شیعیان ما را عجین کرد پس ما را با ایشان و ایشان را با ما مخلوط نمود و در نتیجه هرکه در آفرینشش، چیزی از گل ما باشد مایل و مشتاق ماست. قسم به خدا که شما از مائید.

10- امام صادق عَلَیهِ السَّلام، از پدرشان و آن حضرت از جدّشان امام سجاد عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند که همانا خداوند جبرئیل را به بهشت فرستاد و او گلی از گل بهشت آورد و عزرائیل را به زمین فرستاد و او نیز گلی از گل زمین آورد. پس خداوند هر دو گل را جمع فرمود و آن را به دو نیم تقسیم کرد پس ما را از قسمت برتر و نیکوتر قرار داد و شیعیان ما را از گل ما قرار داد پس هر عمل زشتی که از شیعیان ما سر بزند به سبب گل خبيث و پلیدی است که در گل آنها مخلوط شده است و عاقبت شیعه، بهشت است. و هر عمل نیک و نماز و روزهای که از دشمنان ما سر بزند به جهت گل طيب و پاکی است که از گل ما در گل آنها مخلوط شده است و عاقبت دشمنان ما آتش است.

11- فضل بن عیسی هاشمی گوید با پدرم عیسی نزد حضرت امام صادق عَلَیهِ السَّلام وارد شدیم و پدرم از ایشان پرسید: آیا این جمله که سلمان از ما اهل بیت است از فرمایشات رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه بوده است؟ امام در جواب فرمودند: بلی، پس مجددأ سوال کردن یعنی از فرزندان عبدالمطلب است؟ امام فرمودند: از ما اهل بیت است. پس دوباره پرسید: یعنی از فرزندان ابوطالب است؟ امام فرمودند: از ما اهل بیت است. پس عیسی به امام عرض کرد: من که منظور کلام شما را نمی فهمم! امام فرمودند: بفهم ای عیسی، همانا سلمان از ما اهل بیت است سپس با دست خود به سینه مبارکشان اشاره نمودند و فرمودند: مسأله آن طور نیست که تو گمان کرده ای، همانا خداوند گل ما را از جایگاه بلندی آفرید و گل شیعیان ما را از جایگاه پایین تر آن خلق نمود پس شیعیان ما از ما هستند و گل دشمنان ما از سجین آفریده شده است و گل پیروان آنها از آن هم پایین تر است و آنها از یکدیگرند. اما در باره ی سلمان بدان که از لقمان هم بالاتر و برتر است.

12- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: پدرم امام باقر عَلَیهِ السَّلام از جدم امام سجاد عَلَیهِ السَّلام و ایشان حدیث را از حضرت رسول اکرم صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نقل نمودند که حضرت فرمودند: گِل ما از مدينه و گل شیعیان ما از کوفه و گِل دشمنان ما از بصره است.

ص: 43

13- عَنْ أَبِي جعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ إِنَّا و شِيعَتَنَا خُلِقْنَا مِنْ طِينَةٍ مِنْ عِلِّيِّينَ وَ خُلِقَ عَدُوُّنَا مِنْ طِينَةِ خَبَالٍ مِنْ حَمَأٍ مَسْنُونَ(1)

14- عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ جَعْفَرٍ اَلْجَعْفَرِيِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ بَيْنَ يَدَيْهِ تَمْرٌ برنيٌ وَ هُوَ مُجِدٌ فِي أَكْلِهِ يَأْكُلُهُ بِشَهْوَةٍ فَقَالَ لِي يَا سُلَيْمانُ ادنُ فَكُلْ قَالَ فَدَنَوْتُ مِنْهُ فَأَكَلْتُ مَعَهُ و أَنَا أَقُولُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ انِّي أراك تأكُل هَذَا اَلتَّمْرَ بِشَهْوَةٍ ؟فَقَالَ نَعَمْ أَنِّي لَأُحِبُّهُ قَالَ قُلْتُ وَلِم ذَاكَ؟ قَالَ لِأَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ كَانَ تَمْرِيّاً وكَانَ عَلى عَلَيْهِ السَّلاَمُ تَمْرِيّاً وَكَانَ الْحَسَنُ عَليْهِ السَّلاَمُ تَمْرِيّاً وَكَانَ أَبُو عَبدالله اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ تَمْرِيّاً و كَانَ زَيْنُ الْعَابِدِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ تمريّاً و كَانَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ تمْرِيّاً وَكَانَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ تَمْرِيّاً وَ كَانَ أَبِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ تَمْرِيّاً وَ أَنَا تمريُّ وَ شِيعَتُنَا يُحِبُّونَ التَّمْرَ لِأَنَّهُمْ خُلِقُوا مِنْ طِينَتِنَا وَ أَعْدَاؤُنَا يَا سُلَيْمَانُ يُحِبُّونَ الْمُسْكِرَ لِأَنَّهُمْ خُلِقُوا مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ(2)

15- عَنْ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ مَنْ أَحَبَّ اَللَّهَ أَحَبَّ اَلنَّبِيَّ وَ مَن أَحَبَّ النَّبِيَّ أَحَبَّنَا وَ مَن أَحَبَّنا أَحَبَّ شِيعَتَنَا فَاِنَّ النَّبِئَ صَلِّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ نَحْنُ وَشِيعَتُنَا مِنْ طِينَةٍ وَاحِدَةٍ وَ نَحْنُ فِي الْجَنَّةِ لا نُبْغِضُ مَن يُحِبُّنَا ولا نُحِبُّ مَنْ أبْغَضَنَا اقِرءُوا ان شِئْتُم«إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسولُهُ وَالَّذينَ آمَنُوا» إلى آخر الآية(3)

ص: 44

13- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ما و شیعیانمان از گلی از جایگاه بلند آفریده شده ایم ودشمنان ما از گل سیاه متعفن سرشته شده اند.

14- سليمان بن جعفر جعفری گوید: روزی محضر حضرت ثامن الحجج امام هشتم عَلَیهِ السَّلام مشرف شدم و امام در حالیکه با اشتهای فراوان مشغول خوردن خرما بودند فرمودند: ای سلیمان نزدیک بیا و از این خرما میل کن. من نیز اجابت امر کرده و در حالیکه خرما می خوردم به امام عرضه داشتم: جانم به فدایتان می بینم که خرما را با اشتهای فراوان میل می فرمایید؟ امام فرمودند: بلی من خرما را دوست دارم. پرسیدم علت چیست؟ فرمودند: رسول خدا این خرما را دوست داشتند (خرمایی بودند) و على عَلَیهِ السَّلام خرمایی بودند و امام حسن عَلَیهِ السَّلام نیز خرمایی بودند و امام حسين عَلَیهِ السَّلام نیز خرمایی بودند.

و امام سجاد عَلَیهِ السَّلام نیز خرمایی بودند و امام باقرعَلَیهِ السَّلام نیز خرمایی بودند و امام صادق عَلَیهِ السَّلام نیز خرمایی بودند و پدرم عَلَیهِ السَّلام خرمائی بودند و من نیز خرما را دوست دارم و خرمائی هستم و شیعیان ما نیز خرما را دوست دارند چرا که آنها از گل ما آفریده شده اند، اما دشمنان ما دوست دار شرابند چون از زبانه های آتش آفریده شده اند.

15- امیرمؤمنان علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام كرارا می فرمودند: هر که خدا را دوست بدارد پیامبر را دوست می دارد و هر که پیامبر را دوست بدارد ما اهل بیت را دوست میدارد و هر که ما را دوست بدارد دوست دار شیعیان ماست، همانا پیامبر صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه، ما وشیعیانمان از یک گل هستیم و ما در بهشتیم، هرگز دوستمان را دشمن و دشمنانمان را دوست نمیداریم. امام در تأیید فرمایشات خویش فرمودند: اگر می خواهید بخوانید این آیه شریفه را«همانا ولی شما، خدا و رسول و مؤمنین هستند»

ص: 45

16- عَنِ اَلْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا مُفَضَّلُ انَّ اَللَّهَ خَلَقَنَا مِنْ نُورِهِ وَ خُلِقَ شِيعَتَنَا مِنَّا وَ سَائِرُ اَلْخَلْقِ فِي اَلنَّارِ بِنَا يُطَاعُ اَللَّهُ وَ بِنَا يُعْصَى اَللَّهُ يَا مُفَضَّلُ سبَقَتْ عَزِيمَةٌ مِنَ اَللَّهِ أَنْ لاَ يَتَقَبَّلَ مِنْ أَحَدٍ اَلآ بِنَا وَ لاَ يُعَذِّبُ أَحَداً الاّ بِنا فَنَحْنُ بَابُ اَللَّهِ وَ حُجَّتُهُ وَ أُمَنَاؤُهُ عَلى خَلقِهِ وَ خُزَّانُهُ فِي سَمَائِهِ وَأَرْضِهِ وَ حَلالُنَا عَنِ اَللَّهِ وَ حَرَامُنَا عَنِ اَللَّهِ لاَ يَحْتَجِبُ مِنَ اللَّهِ اذا شِئْنَا «وَمَا تَشَاءُونَ إِلاَّ أَنْ يَشَاءَ اَللَّهُ »اِسْتِثْنَاءٌ وَ مِنْ قَولِهِ انَّ اللَّه جَعَلَ قَلبَ وَلِيِّهِ وَكرَ الإِرادَةِ فَاِذا شاء اللَّه شِئنا(1)

17-عَنْ أَبِي عَبداللهِ عليه السَّلاَمُ قَالَ :إِنَّ اَللَّهَ خَلَقَنَا مِن طينَةِ عِلِّيِّينَ وَ خَلَقَ قُلُوبَنا مِنْ طِينَةِ فَوْقِ عِلِّيِّينَ وَ خَلَقَ شيعَتَنا مِن طِينَةِ أَسفَلَ مِن ذلِكَ، وخَلَقَ قُلُوبَهُمْ مِن طينَةِ عِلِّيِّينَ فَصَارَتْ قُلوبُهُم تَحِنُّ إِلَينا لِأَنَّها مِنَّا وَ خَلَقَ عَدُوَّنَا مِنْ طِينَةِ سِجِّينٍ وَ خَلَقَ قُلُوبَهُمْ مِنْ طِينَةِ أَسْفَلَ مِنْ سِجِّينٍ وَ إِنَّ اللَّه رَادٌ كُلَّ طِينَةٍ إِلَى مَعْدِنِهَا فَرَادُّهُمْ إِلَى عِلِّيِّينَ وَ رَادُّهُمْ إِلَى سِجِّين.(2)

18- رواية أبي اسحاق الليثي عن الباقر عَلَیهِ السَّلام في باب الطينة:

عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ اللَّيْثِيِّ قَالَ :قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ مُحمَّد بن عَلِى اَلْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :يَابْنَ رَسُولُ اَللَّهِ أَخْبِرْنِي عَنِ الْمُؤْمِنِ الْمُسْتَبْصِرِ إِذَا بَلَغَ فِي الْمَعْرِفَةِ وَ كَمَلَ هَلْ يَزْنِي؟ قَالَ :اَللَّهُمَّ لاَ قُلْتُ فَيلُوطُ ؟قَالَ: اَللَّهُمَّ لاَ، قُلْتُ فَيَسْرِقُ؟ قَالَ: لاَ ،قُلْتُ :فَيَشْرَبُ اَلْخَمْرَ؟قَالَ: لاَ ؛قُلْتُ: فَيَأْتِي بِكَبِيرَةٍ مِنْ هَذِهِ اَلْكَبَائِرِ أَوْ فَاحِشَةٍ مِنْ هَذِهِ اَلْفَوَاحِشِ ؟قَالَ:لاَ؛ قُلْتُ: فَيُذْنِبُ ذَنْباً ؟قَالَ: نَعَمْ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ مُذْنِبٌ مُسْلِمٌ قُلْتُ مَا مَعْنَى مُسْلِم ؟

قالَ :المُسلِمُ بِالذَّنبِ لايَلزَمُهُ وَلايَصيرُ عَلَيهِ،قالَ:فَقُلتُ؟ سُبحانَ اللَّهِ مَا أعْجَبَ هذا !لاَيَزْنِي وَ لَا يَلُوطُ ولاَيَسْرِقُ ولا يَشْرَبُ الخَمرَ وَلا يَأتي كَبيرَةً مِنَ الكَبَائِرِ وَ لافاحِشَةً؟!

ص: 46

16- مفضل بن عمر از امام صادق عَلَیهِ السَّلام نقل می کند که امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای مفضل، همانا خداوند ما را از نور خویش آفرید و شیعیان ما را از ما آفرید و سایر خلق (غیر شیعه) در آتشند. به واسطهی اطاعت از ما، خداوند اطاعت می شود و بواسطه ی عدم اطاعت از ما، خداوند معصیت میشود. ای مفضل عزم و اراده ی خداوند چنین است که عملی را از کسی جز به ولایت ما نپذیرد و کسی را جز به دشمنی ما عذاب نکند، ما باب الله و حجت او وامینان او بر خلقش هستیم، ما ذخیره خداوند در آسمان و زمینش می باشیم حلال ما ازخدا و حرام ما از خدا است (حلال و حرام را از جانب خدا اعلام کرده ایم) آنچه را که ما بخواهیم خداوند هم اراده فرماید و چیزی خواسته ما را از اراده ی خدا محجوب نکند. امام عَلَیهِ السَّلام سپس این آیه را تلاوت کردند: آیه شریفه: «و نمی خواهید مگر اینکه خدا بخواهد» و فرمودند از این سخنش فهمیده می شود که همانا خداوند قلب ولی اش را لانه و مسکن اراده اش قرار داده و هر گاه خداوند بخواهد ما نیز می خواهیم.

17- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند ما را از گِل علّیّین آفرید و قلبهای ما را از گِل بالاتری از علّیّین خلق فرمود و شیعیان ما را از گلی پائین تر از آن بسرشت و قلوب شیعیان را از گل علیین آفرید، لذا قلب های ایشان مشتاق ماست چون قلوب ایشان از گل ما سرشته شده است. و بدان که خداوند دشمنان ما را از گل سجین آفرید و قلب های آنها را از گلی پست تر از آن قرار داد و هر گلی را به معدن و خواستگاه آن باز می گرداند لذا شیعیان را به علیین و دشمنان ما را به سجين باز می گرداند.

18- روایت ابواسحاق لیثی از امام باقر عَلَیهِ السَّلام در باب طینت و سرشت: ابواسحاق لیثی گوید: به امام باقر عَلَیهِ السَّلام عرض کردم: ای پسر رسول خدا أيا مؤمن با بصیرت که به معرفت و شناخت کامل رسیده است زنا می کند؟ فرمودند: خیر. عرض کردم آیا لواط می کند؟ فرمودند: خیر. پرسیدم آیا دزدی می کند؟ فرمودند: خیر. عرض کردم شراب می خورد؟ فرمودند: خیر، گفتم: گناه کبیره ای از این گناهان یا عمل زشتی از این کارهای زشت مرتکب میشود؟ فرمودند: خیر. پرسیدم آیا اصلا گناهی می کند؟ فرمودند: بلی و آن هنگامی است که او مؤمن گنهکار تسلیم شده است. پرسیدم معنی مسلم (تسلیم شده) چیست؟ فرمودند: مسلم بالذنب (تسلیم شده ی در برابر گناه) یعنی کسی که گناهی می کند ولی ملازم با آن نبوده و اصرار بر آن نمی ورزد پس گفتم سبحان الله! عجب امر عجیبی! زنا نمی کند، لواط نمی کند، دزدی نمی کند، شراب نمی خورد، مرتکب گناه کبیره و عمل زشت نمی شود؟!

ص: 47

فَقالَ: لاعَجَبَ مِن أمْرِ اللَّهِ ،إنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجِل يَفعَلُ مَا يَشاءُ وَلاَيَسأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ؛ فَمِمَّ عَجِبْتَ يَا ابْراهِيمُ ؟سَلْ وَ لا تَسْتَنكِفْ ولا تَسْتَحْسِرْ فَإِنَّ هَذَا العِلمَ لا يَتعَلَّمهُ مُسْتَكْبِرٌ وَ لامُسْتَحْسِرٌ ؛قُلْتُ: يَابنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّي أَجِدُ مِنْ شِيعَتِكُمْ مَن يَشرَبُ ،وَ يَقْطَعُ الطَّريقَ، وَ يَحِيفُ السَّبِيلَ ،ويَزْنِي وَ يَلُوطُ ،وَ يَأكُلُ الرِّبَا وَيَرْتَكِبُ الْفَوَاحِشَ ،وَ يَتَهَاوَنُ بِالصَّلاةِ وَالصِّيامِ وَ الزَّكاةِ ،وَ يَقْطَعُ الرَّحِمَ .ويَأْتِي الكَبَائِرَ، فَكَيْفَ هَذَا؟ ولِمَ ذَاكَ؟ فَقَالَ: يَا إِبْرَاهِيمُ هَلْ يَخْتَلِجُ فِي صَدْرِكَ شَيْءٌ غَيْرُ هَذَا؟ قُلْتُ: نَعَمْ يابن رَسُولُ اَللَّهِ أُخْرَى أَعْظَمُ مِنْ ذَلِكَ ؛فَقَالَ :وَمَا هُوَ يَا أَبَا إِسْحَاقَ قَالَ: فَقُلْتُ: يَابْنَ رَسُولِ اَللَّهِ وَ أَجِدُ مِنْ أَعْدَائِكُمْ وَ مناصبيکم مَنْ يُكْثِرُ مِنَ اَلصَّلاَةِ وَ مِنَ اَلصِّيَامِ،وَيُخرِجُ الزَّكاةَ ،وَ يُتابِعُ بَينَ الحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ ،وَ يَحُضُّ عَلَى الْجِهَادِ، وَ يَأْثَرُ عَلَى اَلْبِرِّ وَ عَلَى صِلَةِ اَلْأَرْحَامِ، وَ يَقْضِي حُقُوقَ إِخْوَانِهِ ،وَ يُوَاسِيهِمْ مِن مَالِهِ ،وَ يَتَجَنَّبُ شُرْبَ الْخَمْرِ وَ الزِّنَا وَ اللِّوَاطِ وَ سَائِرِ الْفَوَاحِشِ فَمِمَّ ذَاكَ ؟ولِم ذَاكَ؟ فَسِّرْهُ لِي يابنَ رَسُولُ اَللَّهِ وَ بَرهنه وَ بَيِّنْهُ فَقَدْ وَ اَللَّهِ كَثُرَ فِكْرِي وَ أَسْهَرَ لَيْلِي وَضَاقَ ذَرْعِي!

قَالَ: فَتَبَسْتُمْ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ :يَا إِبْرَاهِيمُ خُذَالِيكَ بَيَاناً شَافِيَاً فِيمَا سَأَلْتَ، وَ عِلْماً مَكْنُوناً مِنْ خَزَائِنِ عِلْمِ اَللَّهِ وَ سِرِّهِ ،أَخْبِرْنِي يَا ابراهيم كَيْفَ تَجِد اِعْتِقَادَهُمَا ؟قُلْتُ: يَابْنَ رَسُولُ اَللَّهِ أَجِدُ مُحِبِّيكُمْ وَ شِيعَتَكُمْ عَلَى مَا هُمْ فِيهِ مِمَّا وَصَفْتُهُ مِنْ أَفْعَالِهِمْ لَوْ أَعْطَى أَحَدَهُم مِمَّا بَيْنَ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ ذَهَباً وَ فِضَّةً أَنْ يَزُولَ عَن وَلايَتِكُم وَ مَحَبَّتِكُم إلى مُوَالاتِ غَيْرِكُمْ وإلى مَحَبَّتِهِم مازالَ ،ولَو ضُرَبَت خَيَاشِيمُهُ بِالسُّيُوفِ فِيكُم، وَلَوْ قُتِلَ فِيكُمْ مَا ارْتَدَعَ ولارْجِع عَن مَحَبَّتِكُمْ وَ وَلايَتِكُم؛ وَ أَرَى اَلنَّاصِبَ عَلَى مَا هُوَ عَلَيْهِ مِمَّا وَصَفتُهُ مِن أَفْعَالِهِم لو أَعطى أَحَدَهُم ما بَينَ المَشرِقِ وَ المَغرِبِ ذَهَباً وَفِضَّةً أن يَزولَ عَن مَحَبَّةِ اَلطَّوَاغِيتِ وَ مُوَالاتِهِمْ إِلَى مُوَالاتِكُمْ مَا فَعَلَ و لَازَالَ ولَوْ ضُرِبَتْ خَيَاشِيمُهُ بِالسُّيوفِ فِيهِمْ ،ولَوْ قُتِلَ فِيهِم مَا ارْتَدَعَ وَ لَارَجَعَ، وَ إِذا سَمِعَ أحَدُهُم مَنقَبَةً لَكُم وفَضْلاً اشْمَأَزَّ مِن ذَلِكَ وَ تَغَيَّرَ لَوْنُهُ ،وَ رُئِيَ كَرَاهِيَةُ ذَلِكَ فِي وَجْهِهِ، بُغْضاً لَكُمْ وَ مَحَبَّةً لِهُمْ.

ص: 48

پس امام فرمودند: از امر خدا تعجب نکن، همانا خداوند عزَّوجّل هر چه را بخواهد انجام می دهد و از کرده اش سؤال نمی شود و دیگرانند که از اعمالشان سؤال و بازخواست می شوند. پس از چه چیزی تعجب کرده ای، ای ابراهیم؟ بپرس و خودداری نکن و بر خود سخت نگیر، همانا این علم را مستکبر و انسان افسرده و خسته حال نمی آموزد. گفتم ای فرزند رسول الله در بین شیعیان شما کسانی هستند که شراب می خورند، دزدی می کنند، زنا و لواط می کنند، ربا می خورند و مرتکب کارهای زشت می گردند، نماز و روزه و زكات را سبک می شمارند و قطع رحم می کنند و گناهان کبیره رامرتکب می شوند پس این چگونه است و چرا این چنین است؟ امام در جواب فرمودند: ای ابراهیم آیا جز اینها سخن دیگری هم در سینه ات هست که قلیان کند و اراده ی گفتن آن را داشته باشی؟ عرض کردم بلی ای پسر رسول خدا. سخنی که بالاتر از اینهاست پس امام فرمودند: آن سخن چیست؟ عرض کردم یابن رسول الله در میان دشمنان شما و کسانیکه به شما ناسزا می گویند کسانی هستند که بسیار نماز می خوانند و بسیار روزه می گیرند و زکات میدهند و پی در پی در سفر حج و عمره هستند، به جهاد ترغیب می کنند و به نیکی و صله رحم پیشی می گیرند و حقوق برادران دینی خویش را به جا می آورند و مال خود را با آنان قسمت می کنند و از شراب و زنا و لواط و سایر زشتیها دوری می کنند پس اینها از کجاست و برای چیست؟ يابن رسول الله اینها را برای من تفسیر کن. دلیل آن را برای من آشکارا بیان فرما، که قسم به خداوند این موضوع فکرم را بیش از حد مشغول کرده و خواب را از چشمانم ربوده و دستانم را بسته و زندگی را بر من تنگ کرده است. امام که درود خداوند بر او باد تبسمی کرده و فرمودند: ای ابراهیم در ارتباط با موضوعی که پرسیدی، پاسخ شفا بخش و آشکارا و علمی نهان از خزینه های علم خداوند و اسرار او خواهی یافت. ای ابراهیم به من بگو که اعتقاد این دو گروه چگونه است؟ در جواب گفتم: ای پسر رسول خدا اگر به آن گروه از شیعیانتان که وصف نمودم، همه ی طلا و نقره ی موجود در بین مشرق و مغرب زمین عطا شود تا از ولایت و محبت شما دست بکشند و ولایت و محبت غیر شما را بپذیرند چنین نمی کنند حتی اگر بینی آنها با شمشیر زده شود و در این راه جان خویش را از دست بدهند. و اگر به آن گروه ناصبی که صفاتشان را بیان نمودم همه ی طلا و نقره ی بین مشرق و مغرب عطا شود تا از محبت طاغوتها دست بردارند و محبت و ولایت شما را بپذیرند چنین نمی کنند ولو آنکه بینی ایشان با شمشیر زده شود و در این راه کشته شوند. و هرگاه یکی از ایشان، یکی از ویژگیهای عالی وفضائل شما را بشنود به جهت کینه ی شما و محبت طاغوتها، رنگش تغییر می کند و ترش رو می گردد و کراهت و ناپسندی در صورتش نمایان می گردد.

ص: 49

قال: فَتَبَسَّمَ اَلْبَاقِرُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ثُمَّ قَالَ يَا إِبْرَاهِيمُ هَنَّهَا هَلَكَتْ «عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ،تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً،تُسْقَى مِن عَيْنٍ آنِيَةٍ »(1)وَ مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ قَالَ عَزَّوجلَّ: «وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُورًا»(2) وَيْحَكَ يَا إِبْرَاهِيمُ أَتَدْرِي مَا السَّبَبُ وَ الْقِصَّةُ فِي ذَلِك؟ ومَا اَلَّذِي قَدْ خَفِى عَلَى النَّاسِ مِنْهُ؟ قُلْتُ: يَابنَ رَسُولِ اللَّهِ فَبَيِّنْهُ لِي وأشْرَحَهُ وبَرِّهِنَهُ.

قَالَ :يَا إِبْرَاهِيمُ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يَزَلْ عَالِماً قَدِيماً خَلَقَ الْأَشْيَاءَ لَامِنْ شَيءٍ وَ مَن زَعَمَ أنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَ اَلْأَشْيَاءَ مِنْ شَيٍ فَقَدْ كفرَ لانّه لَوْ كَانَ ذَلِكَ اَلشَّيْءُ اَلَّذِي خَلَقَ مِنْهُ الْأَشْيَاءَ قَدِيماً مَعَهُ فِي أَزَلِيَّتِهِ وَ هُوِيتِهِ كَانَ ذَلِكَ أَزَلِيَّاً بَلْ خَلَقَ اَللَّهُ عزوجل اَلْأَشْيَاءَ كُلَّهَا لاَ مِنْ شَيْءٍ فَكَانَ مِمَّا خَلَقَ اَللَّهُ عزَّوجلَّ أَرْضَأُ طَيبَة ثُمَّ فَجَّرَ مِنْهَا مَاءاً عَذْباً زَلا لاً فَعَرَضَ عَلَيْهَا وَلاَيَتَنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ فقبِلتها فَأَجْرَى ذَلِكَ اَلْمَاءَ عَلَيْهَا سَبْعَةَ أَيَّامٍ حَتي طَبَّقَها وَ عَمِّها ثُمَّ نَضَبَ ذَلِكَ الماءُ عَنها وَأَخَذَ مِن صَفْوَةِ ذَلِكَ اَلطِّينِ طِيناً فَجَعَلهُ طِينَ اَلْأَئِمَّةِ عَلَيْهَا السَّلاَمُ ثُمَّ أَخَذَ ثِفلَ ذَلِكَ الطِّينِ فَخَلَقَ مِنهُ شِيعَتَنَا وَلَوْ تَرَكَ طِينَتَكُم يَا ابْراهِيمَ عَلَى حَالِهِ كَمَا تَرَكَ طِينَتَنَا لَكُنْتُمْ وَ نَحْنُ شَيْئاً وَاحِداً.

قُلْتُ :يَابْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَمَا فَعَلَ بِطِينَتِنَا ؟قَالَ :أُخْبِرُكَ يَا اِبْرَاهِيمُ. خَلَقَ اَللَّهُ عَزَّوجلَّ بَعْدَ ذلِكَ ارضا سَبِخَةً خَبِيثَةً مُنْتِنَةً، ثُمَّ فَجَّرَ مِنْهَا مَاءاً أُجَاجاً ،آسِناً ،مَالِحاً ،فَعَرَضَ عَلَيْهَا وَلايَتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَلَمْ تَقْبَلْهَا فَأجْرَى ذلِكَ الماءَ عَلَيها سَبعَةَ أَيَّامٍ حَتّي طَبَّقَها وَعَمُّها، ثُمَّ نَضَبَ ذلِكَ الماءُ عَنْهَا، ثُمَّ أَخَذَ مِن ذلِكَ الطِّينِ فَخَلَقَ مِنهُ الطُّغاةَ وَأئِمَّتَهُم، ثُمَّ مَزَجَهُ بِثُفلِ طينَتِكُم ،ولَوْ تَرَكَ طِينَتَكُمْ ،ولَوْ تَرَكَ طِينَتَهُمْ على حالِهِ ولَمْ يَمْزُجْ بِطِينَتِكُمْ لَمْ يَشْهَدُوا الشَّهَادَتَيْنِ وَلا صَلَّوا وَلا صامُوا وَلا زَكَّوا وَلاَحَجُّوا وَلا أَدَّوا أَمَانَةً وَلا أَشْبَهُو كَمْ فِي الصور، وَ لَيسَ شَيْءٌ أَكْبَرَ عَلَى اَلْمُؤْمِنِ مِنْ أَنْ يَرَى صُورَةَ عَدُوِّهِ مِثْلَ صُورَتِهِ.

قُلت يابن رَسُولِ اَللَّهِ فَمَا صَنَعَ بِالطِّينَتَيْنِ ؟قَالَ مَزَجَ بَيْنَهُمَا بِالْمَاءِ الْأَوَّلِ وَ الْمَاءِ الثَّانِي ثُمّ

ص: 50

پس امام باقر عَلَیهِ السَّلام مجددا تبسمی کرده و فرمودند: ای ابراهیم اینجاست که «ناصبی های عامل به اعمال یاد شده هلاک شده و پیوسته در آتش فروزان دوزخ معذبند و از چشمه ی آب گرم جهنم بنوشند» و به این خاطر خداوند عزوجل فرموده است: «و توجه می کنیم به آنچه که انجام داده اند (بدون ولایت) و آن را چون غباری پراکنده قرار میدهیم» وای بر تو ای ابراهیم، آیا میدانی دلیل و داستان آن چیست؟ آیا میدانی آنچه که از آن بر مردم مخفی شده است چیست؟ گفتم: ای پسر رسول خدا آن را برایم بیان بفرمائید. پس فرمودند: ای ابراهیم همانا خداوند تبارک و تعالی همواره و از ابتدای عالم بوده و اشیاء را از هیچ آفریده است و هرکه بپندارد خداوند عزوجل اشیاء را از چیزی بیافریده کافر شده چرا که اگر چیزی بوده باشد که اشیاء از آن خلق شده باشند، آن چیز نیز از ابتدا همراه خدا بوده و ازلی است و ماهیت آن نیز ازلی می باشد (و این امکان پذیر نیست)، آری خداوند عزوجل همه ی اشیاء را از عدم بوجود آورده است. پس از مخلوقات خدا زمین پاکی بود که از دل آن، آبی زلال جاری نمود، سپس ولایت ما اهل بیت را به آن زمین عرضه کرد و زمین نیز آن را پذیرفت، سپس آن آب را به مدت هفت روز بر زمین جاری فرمود تا اینکه تمام آن را فرا گرفت پس آب را از آن جدا کرد، و از بهترین قسمت آن گل، گلی برداشت و آن را گل ائمه الله قرار داد، سپس رسوب آن گل را برداشت و شیعیان ما را از آن آفرید و اگر گل شما را ای ابراهیم بحال خود رها می کرد آنچنان که گل ما را رها فرمود، ما و شما، یکی بودیم. گفتم: ای پسر رسول خدا مگر با گل ما چه کرده است؟ فرمود: به تو خواهم گفت. خداوند عزوجل پس از آن، زمین دیگری آفرید که شور، پلید و گندیده بود و از دل آن زمین، آبی تلخ، متعفن و شور جاری فرمود سپس ولایت ما اهل بیت را به آن زمین عرضه نمود ولی آن زمین ولایت را نپذیرفت پس آن آب را هفت روز بر آن زمین جاری فرمود تا اینکه تمام آن را فراگرفت سپس آن آب را از آن برد و از آن، گل طاغیان و ائمه ی ایشان را آفرید و سپس گل آنها را با رسوب گل شما مخلوط کرد و اگر گل شما را رها می کرد و گل آنها را به حال خود وا می گذاشت و با گل شما مخلوط و ممزوج نمی کرد شهادتین نمی گفتند، نماز نمی خواندند، روزه نمی گرفتند، زکات نمی دادند، به حج نمی رفتند، ادای امانت نمی کردند و هرگز صورت آنها به چهره های شما شباهتی نداشت در حالیکه برای مؤمن چیزی بزرگتر و سخت تر از این نیست که صورت دشمنش را مانندصورت خودش بیابد.

گفتم: ای پسر رسول خدا، پس خداوند با آن دو گل چه کرد؟ فرمود: بین آن دو به

ص: 51

عركهَا عَرْكَ اَلْأَدِيمِ ثُمَّ أَخَذَ مِنْ ذَلِكَ قَبْضَةً فَقَالَ: هَذِهِ إلَى الْجَنَّةِ ولا ابالِي وَ أَخَذَ قَبْضَةً اُخْرَى وقالَ هَذِهِ إلَى النَّارِ وَلا ابالِيَ ثُمَّ خَلَطَ بَينَهُما فَوَقَعَ مِنْ سِنْخِ اَلْمُؤْمِنِ وَ طِينَتِهِ عَلَى سِنْخِ الْكَافِرِ وَ طِينَتِهِ وَ وَقَعَ مِن سِنْخِ اَلْكَافِرِ وَطِينَتِهُ عَلَى سِنْخِ اَلْمُؤْمِنِ وَ طِينَتِهِ فَمَا رَأَيْتَهُ مِنْ شِيعَتِنَا مِنْ زِنًا أَوْلِوَاطٍ أَوْ تَرْكِ صَلاةِ أَوْصِيامٍ أَوْ حَجٍ أو جِهادٍ أو خِيَانَةٍ أَوْ كَبِيرَةٍ مِنْ هَذِهِ اَلْكَبَائِرِ فَهُوَ مِنْ طِينَةِ النَّاصِبِ وَ عُنْصُرِهِ الَّذِي قَدْ مُزِجَ فِيهِ لِأنَّ مِن سِنْخِ النَّاصِبِ وَ عُنْصُرِهِ وَطِينَتِهِ اكْتِسابُ المُئآثِّمِ و الْفَوَاحِشِ وَ اَلْكَبَائِرِ وَمَا رَأيتَ مِنَ النَّاصِبِ وَ مُوَاظَبَتِهِ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الصِّيَامِ وَ الزَّكَاةِ وَ الْحَجِّ وَ الْجِهَادِ وَ أَبْوَابِ الْبِرِّ فَهُوَ مِن طِينَةِ المُؤْمِنِ وَ سِنْخِهِ الَّذِي قَدْ مُزِجَ فِيهِ لان مِن سِنْخِ الْمُؤْمِنِ وعُنْصُرِهِ وَطِينَتِهِ اِكْتِسَابُ اَلْحَسَنَاتِ وَ اسْتِعْمالِ الْخَيْرِ وَ اِجْتِنَابِ المئآثم فَإِذَا عُرِضَتْ هَذِهِ اَلْأَعْمَالُ كُلُّهَا عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَجَلٌ قَالَ: أَنَا عَدْلٌ لاَ أَجُورُ وَ مُنصِفٌ لا أَظلِمُ وَحُكَمٌ لا أَحيفُ ولا أَمِيلُ ولا أَشْطِطُ الْحَقُوا الْأَعْمَالَ السَّيِّئَةَ الَّتِي اجْتَرَحَهَا الْمُؤْمِنُ وَطِينَتَهُ رُدُّوهَا كُلَّهَا إِلَى أَصْلِهَا فَإِنِّي أَنَا اَللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنَا عَالِمُ السّرِّوَأخفى وَ أَنَا اَلْمُطَّلِعُ عَلَى قُلُوبِ عِبَادِي لاَ اِحْيَفُ وَ لاَ اظلم وَ لاَ أُلْزِمُ أَحَداً إِلاَّ مَا عَرَفْتُهُ مِنْهُ قَبْلَ أَنْ اخلُقَه.

ثم قال الباقر عَلَیهِ السَّلام:يَا إِبْرَاهِيمُ إِقْرَأْ هَذِهِ اَلْآيَةَ قُلْتُ :يابن رَسُولُ اَللَّهِ أَيَّةَ آيَةٍ؟قَالَ :قَوْلُهُ تَعَالَى: «قالَ مَعاذَ اللَّهِ أَنْ نَأْخُذَ إِلَّا مَنْ وَجَدْنا مَتاعَنا عِنْدَهُ إِنَّا إِذاً لَظالِمُونَ»(1) هُوَ فِي اَلظَّاهِرِ مَا تَفْهَمُونَهُ وَ هُوَ وَاللَّهِ فِي اَلْبَاطِنِ هَذَا بِعَيْنِهِ ،يَا إِبْرَاهِيمُ إِنَّ لِلْقُرْآنِ ظَاهِراً وَ باطِناً وَ مُحْكَماً وَ مُتَشَابِهاً وَ نَاسِخاً وَ مَنْسُوخاً.

ثُمَّ قَالَ: أَخْبِرْنِي يَا ابْرَاهِيمُ عَنِ الشَّمْسِ اِذَا طَلَعَتْ وَبَدا شُعَاعُهَا فِي اَلْبُلْدَانِ أهُوْ بَائِنٌ مِنَ الْقُرْصِ؟ قُلْتُ :فِي حَالِ طُلُوعِهِ بائِنٌ قَالَ: أَليسَ إِذَا غَابَتِ اَلشَّمْسُ اِتَّصَلَ ذَلِكَ اَلشُّعَاعُ بِالْقُرْصِ حَتَّى يَعُودَ إِلَيْهِ ؟قُلْتُ :نَعَمْ قَالَ: كَذلِكَ يَعُودُ كُلُّ شَيْءٍ إلى سِنْخِهِ و جَوْهَرِهِ وأصلِهِ فَإذا كانَ يَومُ الْقِيَامَةِ نَزَعَ اللَّهُ عزَّوجل سِنْخَ النَّاصِبِ وَطينَتَهُ مَعَ أَثْقالِهِ وأَوْزارِهِ مِنَ المُؤْمِنِ فَيُلحِقُها كُلَّها بِالنَّاصِبِ ،وَ ينزعُ سِنْخَ اَلْمُؤْمِنِ وَ طِينَتَهُ مَعَ حَسَنَاتِهِ وَ أَبْوَابِ بِرِّهِ وَ اِجْتِهَادِهِ مِنْ

ص: 52

سبب آب اوّل و آب دوّم اختلاط ایجاد کرد و سپس آن را مانند مالیدن پوست به هم مالید، سپس مشتی از آن را برداشت و فرمود: عاقبت این به سوی بهشت است و باکی ندارم و مشت دیگر از آن گل (خبيث) برداشت و فرمود: عاقبت این بسوی آتش است و باکی ندارم، سپس آن دو را مخلوط کرد پس از سنخ و طینت مؤمن بر سنخ و طینت کافر و از سنخ و طینت کافر بر سنخ و طینت مؤمن واقع شد. (یعنی طینت و سنخ مؤمن و کافر را با هم مخلوط نمود) پس آنچه که مانند زنا، لواط، ترک نماز، ترک روزه و حج، جهاد،خیانت و گناهان کبیره از شیعیان ما دیده ای از گل ناصبی و سرشت اوست که مخلوط با گل شیعه شده است چرا که ارتکاب گناهان و کارهای زشت از جنس ناصبی و سرشت و گل اوست و آنچه را که از ناصبی و مراقبتش بر نماز و روزه و زكات و حج و جهاد و کارهای نیک دیده ای به جهت جنس گل مومن است که در او ممزوج شده است. چرا که اکتساب کارهای نیک و انجام کارهای خیر و دوری از گناهان از جنس مؤمن و سرشت و گل اوست. پس هنگامی که در قیامت همه ی این اعمال بر خداوند عزوجل عرضه می گردد می فرماید: من عين عدل هستم و ستم نمی کنم، من منصفم و ظلم نمی کنم، من حاکمی هستم که حیف و میل نمی کنم پس امر فرماید که: تمام کارهای زشتی که از مؤمن سر زده است را به اصل آن (غیرشیعه) باز گردانید. همانا من خدائی هستم که هیچ معبودی جز من نیست من دانای اسرار و نهان هستم و من بر قلوب بندگانم مطلعم، ظلم و جور نمی کنم و به کسی چیزی را ملحق نمی کنم مگر همان چیزی را که قبل از آفرینشش از او می شناسم.

سپس امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای ابراهیم این آیه را بخوان، گفتم کدام آیه را ای پسر رسول خدا؟ امام فرمودند: این سخن خداوند متعال که «گفت پناه می بریم به خدا وند از اینکه مؤاخذه کنیم مگر کسی را که کالای خود را نزد او یافتیم که در این صورت ما ظالميم» ظاهر آیه همان چیزی است که می فهمید (درباره ی داستان یوسف) و قسم به خداوند باطن آیه همین موضوع است، ای ابراهیم همانا قرآن ظاهر و باطنی دارد و محکم و متشابه و ناسخ و منسوخی دارد. سپس فرمودند: ای ابراهیم به من بگو آنگاه که خورشید طلوع می کند و نور تشعشعات خود را در بلاد و سرزمین های گوناگون آشکار می کند، آیا آن نور از قرص خورشید جدا است؟ گفتم: در حالت طلوعش جدا است، فرمودند: آیا هنگامیکه خورشید غروب کرد این شعاع خورشید به قرص خورشید متصل گشته و به سوی آن باز می گردد؟ گفتم:بله، فرمودند: همینگونه هر چیزی به سنخ خود و سرشت و جوهره ی خود باز می گردد. پس در روز قیامت خداوند عزوجل گل ناصبی و بار گناهانش را که پیش مؤمن بوده است از مؤمن جدا کرده و همه ی آنها را به او ملحق می کند و گل مؤمن و حسنات و کارهای نیک و تمام تلاشهای ناصب را از او جدا کرده.

ص: 53

النَّاصِبِ فَيُلْحِقُهَا كُلَّهَا بِالمُؤْمِنِ. أفَتَرِى هَهُنا ظُلْماً وَعُدْوَاناً؟ قُلْتُ: لاَ يَابْنَ رَسُولُ اَللَّهِ؛ قَالَ: هَذَا وَ اَللَّهِ اَلْقَضَاءُ اَلْفَاصِلُ وَ الحُكمُ الْقَاطِعُ وَ الْعَدْلُ البَيِّنُ لاَيُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وهُمْ يُسْأَلُونَ، هَذَا- يا ابراهيم -اَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلاَ تَكُنْ مِنَ المُمتَرِينَ هَذَا مِنْ حُكم الملكوت.

قُلْتُ :يَابْنَ رَسُولُ اَللَّهِ وَ مَا حُكْمُ اَلْمَلَكُوتِ؟ قَالَ :حُكْمُ اَللَّهِ وَ كَمْ أَنْبِيَائِهِ ،وَقْصَةُ اَلْخَضِرِ وَ مُوسِي عَلَيْهِ السّلام حينَ استَصحَبَهُ فقالَ: إِنَّكَ لَنْ تَستَطِيعَ مَعِيَ صَبراً وَ كَيفَ تَصيرُ على مالِمٍ تَحِطُّ بِهِ خُبراً.

إِفْهَم يا إِبْرَاهِيمُ واعْقِلْ أنْكَرَ مُوسَى عَلَى اَلْخَضِرِ وَ اِسْتَفْظَعَ أَفْعَالَهُ حَتَّى قَالَ لَهُ اَلْخَضِرُ يَا مُوسَى مَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي إِنَّمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِ اَللَّهِ عَزَّ وَجَلٌ مِنْ هَذَا -وَيْحَكَ يَا اِبْرَاهِيمُ -قُرْآنٌ يُتْلَى وَ أَخْبَارٌ تُؤْثَرُ عَنِ اللّه عزوجل مَن رَدَمَنَها حَرْفاً فَقَد كَفَرَ وَ أَشْرَكَ وَرَدَ عَلَى اللَّهِ عزَّوجل.

قَالَ اللَّيْثِيُّ: فَكَأَنِّي لَمْ أَعْقِلِ اَلْآيَاتِ -وَ أَنَا أَقْرَؤُهَا أَرْبَعِينَ سَنَةً -إِلاَّ ذَلِكَ اَلْيَوْمَ فَقُلْتُ :يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ مَا أَعْجَبَ هَذَا! تُؤْخَذُ حَسَناتُ أَعْدائِكُم فَتُرَدُّ عَلى شِيعَتِكُمْ وَ تُؤْخَذُ سَيِّئاتٌ وَ مُحِبِّيكُمْ فَتُرَدُّ عَلَى مُبْغِضِيكُمْ ؟قَالَ :إِي وَ اَللَّهِ اَلَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ ،فالِقُ الْحَبَّةِ وَ بَارِيءُ النَّسَمَةِ وَ فاطِرُ الأَرْضِ وَ السَّمَاءِ مَا أَخْبَرْتُكَ إِلاَّ بِالحَقِّ :ومَا أَتَيْتُكَ إِلاَّ بِالصِّدْقِ :وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ ما اَللَّهُ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبِيدِ وَ إِنَّ مَا أَخْبَرتُك لمَوْجودٌ فِي اَلْقُرْآنِ كُلُّه.

قُلْتُ: هَذَا بِعَيْنِهِ يُوجَدُ فِي اَلْقُرْآنِ ؟قَالَ :نَعَمْ يُوجَدُ فِي أَكْثَرَ مِنْ ثَلاَثِينَ مَوْضِعاً فِي اَلْقُرْآن، أتحبُّ أَنْ أَقْرَأَ ذَلِكَ عَلَيْكَ ؟قُلْتُ :بَلَى يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ ،فَقَالَ :قَالَ اَللَّهُ عزوجل: «وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِيلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَايَاكُمْ وَمَا هُمْ بِحَامِلِينَ مِنْ خَطَايَاهُمْ مِنْ شَيْءٍ ۖ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ وَلَيَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالًا مَعَ أَثْقَالِهِمْ » الآية.(1)

ص: 54

و به مؤمن ملحق می نماید. آیا در اینجا ظلم و ستمی می بینی؟ گفتم: خیر ای پسر رسول خدا. فرمودند: قسم به خدا این قضاوتی است که بین حق و باطل را جدا کرده و حکم قطعی و عدالت آشکار است. خداوند از فعل خود مورد سؤال و بازخواست واقع نمی شود و این مردمند که درباره ی اعمالشان پرسیده می شوند. ای ابراهیم حق از جانب پروردگار توست پس از شکاکان مباش، این از حکم ملکوت است. گفتم ای پسر رسول خدا، حکم ملکوت چیست؟ فرمودند: حکم ملکوت، حکم خداوند و حکم انبیاء اوست و قصه ی خضر و موسی الان است هنگامی که موسی درخواست همراهی خضر را نمود پس خضر گفت: همانا تو برای همراهی با من صبر و تحمل نداری و چگونه صبر کنی بر آنچه درباره ی آن علمی نداری. بفهم ای ابراهیم و تعقل کن. موسی اعمال خضر را زشت شمرد و کارهای او را تحمل نکرد تا اینکه خضر به موسی گفت افعال من خودسرانه نبوده است و من امر خداوند عزّوجّل را اجابت کرده ام.

این احکام، قرآنی است که تلاوت می شود و خبرهایی است که از جانب خداوند عزوجل می رسد، و هر که یک کلام از آن را رد کند کافر شده است و شرک ورزیده است و خداوند عزّوجّل را رد کرده است. ابراهيم لیثی به امام عرض کرد: گوئی من تا به امروز در این آیات تعقل نکرده بودم علیرغم آنکه چهل سال است قرآن را تلاوت می کنم ای پسر رسول خدا اینها چقدر عجیب است! نیکی و حسنات دشمنانتان گرفته می شود و به شیعیانتان داده می شود و بدیهای محبین شما گرفته می شود و به دشمنان شما داده می شود؟ فرمودند: بله، قسم به خدایی که معبودی جز او نیست و شکافنده ی دانه و آفریننده ی روح و خالق زمین و آسمان است جز حق و راستی نگفته ام و خداوند به آنها ظلم نکرده است و به بندگان ستم نمی کند و همانا آنچه که به تو خبر دادم تمامش در قرآن موجود است. گفتم: آیا این سخنان شما عینا در قرآن موجود است؟ فرمودند: بله این موضوع در بیش از سی موضع قرآن وجود دارد.

آیا دوست داری برایت قرائت کنم؟ گفتم: بله ای پسر رسول خدا، پس فرمودند: خداوند عزّوجّل فرموده است: «کافرین به مؤمنین گفتند راه ما را تبعیت کنید و ما بار خطاهای شما را به دوش می کشیم در حالی که آنها بار خطاهای ایشان را به دوش نمی کشند و دروغ می گویند و حتما بار خطاهایشان را به همراه بار سنگین خطاهای دیگری به دوش خواهند کشید».

ص: 55

أزيدك يا إبراهيم؟ قُلتُ: بَلى يابنَ رسولِ الله قالَ: «َلِيَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۙ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ» (1)أَتُحِبُّ أَنْ أَزِيدَكَ؟ قُلْتُ :بَلِيَ يَا بْنَ رَسُولِ اَللَّهِ قَالَ:« فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا»(2) يُبَدِّلُ اَللَّهُ سَيِّئَاتِ شِيعَتِنَا حَسَنَاتٍ وَ يُبَدِّلُ اَللَّهُ حَسَنَاتِ أَعْدَائِنَا سَيِّئَاتٍ وَ جَلاَلِ اَللَّهِ وَ وَجْهِ اَللَّهِ إنَّ هَذا لَمِنْ عَدْله وَ اِنْصَافَهِ لا رادَّ لِقَضائِهِ وَلا مُعَقِّبَ لِحُكمِهِ وَهُوَ السَّميعُ العَليمُ.

ألم أبيّن لكَ أمرَ المزاج و الطِّينيتن مِن القرآنِ؟ قلتُ: بَلی یا بنَ رَسُولِ الله، قالَ: إِقرأ يا إبراهيم: «الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ ۚ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ»يَعْنِي مِنَ اَلْأَرْضِ اَلطَّيِّبَةِ وَاَلْأَرْضُ اَلْمُنْتِنَةُ « فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَ»يَقولُ :لا يَفتَخِرُ اَحَدُكُم بِكَثرَةِ صَلاَتِهِ وَ صِيامِهِ وَ زكاته و نُسُكِه لأنّ اللَّهَ عَزَّوجل أعلَمُ بِمَنِ اتَّقى منكم فإنّ ذلك من قبل اللّممِ و هو المزاج.

أَزِيدُكَ يَا اِبْرَاهِيمُ؟ قُلْتُ بَلِيٌ يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ ؛قَالَ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ فَرِيقاً هُدىً وَ فَرِيقاً حَقَّ عَلَيهِمُ الضَّلالَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُو اَلشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ اَللَّهِ يَعْنِي أَئِمَّةَ اَلْجَوْرِ دُونَ أَئِمَّةِ اَلْحَقِّ«وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ» خُذْهَا إِلَيْكَ يَا أَبَا إِسْحَاقَ فَوَ اَللَّهِ إِنَّهُ لَمِنْ غُرَرِ أَحَادِيثِنَا وَ بَاطِنِ سَرَائِرِنَا وَ مَكنونَ خَزائِنِنا وَ انْصَرِفْ ولا تُطْلِعْ عَلَى سِرِّنَا أَحَداً إِلاَّ مُؤمِناً مُسْتَبْصِراً فَإِنَّكَ إِنْ أذَعْتَ سِرَّنا بُلِيتَ في نَفْسِكَ وَ مالِكَ وَ أَهلِكَ وَ وُلْدِكَ.(3)

ص: 56

آیا باز برایت بگویم ای ابراهیم؟ گفتم بله ای پسر رسول خدا، فرمودند: «آنان باید بار گناهان خودشان و بار گناهان کسانی را که بدون علم گمراهشان کردند به دوش بکشند و بدانید آنچه به دوش می کشند بد باری است».

امام مجددأ پرسیدند: آیا دوست داری آیات دیگری بگویم؟ گفتم بله ای پسر رسول خدا، فرمودند: «آنان کسانی هستند که خداوند بدی هایشان را به حسنات تبدیل می کند و خداوند آمرزنده و مهربان است».

خداوند بدی های شیعیان ما را به حسنات تبدیل می کند و نیکی های دشمنان ما را به بدی ها تبدیل می کند، و قسم به شکوه و وجه خداوند، همانا این از عدالت و انصاف خدا می باشد و هیچ کسی قضای او را رد نخواهد کرد و حکم او را به عقب نمی اندازد و او شنوای دانا است. پس امام پرسیدند: آیا موضوع سرشت و دو طینت، از زبان قرآن بر تو روشن شد؟ گفتم بله ای پسر رسول خدا فرمودند: بخوان ای ابراهیم «کسانی که از گناهان کبیره و از کارهای زشت دوری می کنند و تنها گناهان کوچکی از آنان سر می زند، همانا آمرزش پروردگار تو فراگیر است و علم او به شما احاطه دارد، زیرا اوست که شما را از زمین ایجاد نمود.»

و مراد از زمین همان زمین طیّب و پاک و یا زمین گندیده است. «پس خود را پاک نشمارید چون او به آنکه پرهیز کار باشد داناتر است» منظور از این گفتار خداوند این است که: کسی از شما به زیادی نماز و روزه و زكات و عباداتش افتخار نکند چرا که خداوند عزوجل به متقین شما داناتر است. همانا این به جهت گناهان کوچک و از جهت ترکیب طینت است.

آیا باز بگویم ای ابراهیم؟ گفتم بله ای پسر رسول خدا، فرمودند: «همان گونه که شما راآفریده است باز می گردید، گروهی هدایت یافتید و گروهی گمراه شدید همانا گمراهان ولایت غیر خدا را انتخاب کرده اند» و مراد از این ولایت غیر خدا قبول سرپرستی پیشوایان جور و ستم است که به جای ولایت ائمه اختیار کرده اند و می پندارند هدایت یافته اند» این حدیث را آویزه گوش خود کن ای ابا اسحاق، پس قسم به خدا همانا این حدیث از درهای احادیث ماست و این سخن از درون ضمير ما و از خزینه های نهان ماست، باز گرد و هیچکس را از سر و راز ما آگاه نکن مگر مؤمنی که با بصیرت باشد، پس همانا اگر سر ما را منتشر کنی خود و مال و اهل و فرزندانت را به بلا انداخته ای.

ص: 57

5- ارواحُ الشيعَةِ

1- قال أبو عبدالله عَلَیهِ السَّلام: خَلَقَنَا مِنْ عِلِّيِّينَ وَ خَلَقَ أَرْوَاحَنَا مِنْ فَوْقِ ذَلِكَ وَ خَلَقَ أَرْوَاحَ شِيعَتِنَا مِنْ عِلِّيِّينَ وَ خَلَقَ أَجْسَادَهُمْ مِنْ دُونِ ذَلِكَ فَمِنْ أَجْلِ تِلكَ اَلْقَرَابَةُ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ تَحِنُّ إِلَيْنَا.(1)

6- الشيعةُ في عَاَلمِ المِيثاقِ

1-عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ جَدِّه عَلیهِمُ السُلامُ أنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلهِ قَالَ لِعَلِیٍّ عَلَیهِ السَّلام: أَنْتَ الَّذِی احْتَجَ اللَّهُ بِکَ فِی ابْتِدَاءِ الْخَلْقَ حَیْثُ أَقَامَهُمْ أَشْبَاحاً، فَقَالَ لَهُمْ: أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ ؟قَالُوا: بَلَی. قَالَ: وَ مُحَمَّدٌ رَسُوالله؟ قَالُوا: بَلَی. قَالَ: وَ عَلِیُّ امیرُ المومِنینَ؟فَأَبَی الْخَلْقُ جَمِیعاً إِلَّا اسْتِکْبَاراً وَ عَتَوْا مِنْ وَلَایَتِکَ إِلَّا نَفَرٌ قَلِیلٌ، وَ هُمْ أَقَلُّ الْقَلِیلِ، وَ هُمْ أَصْحَابُ الْیَمِینِ.(2)

2- عن أبي جعفر عَلَیهِ السَّلام قَالَ: «إِنَّ اَللَّهَ أَخَذَ مِيثَاقَ شِيعَتِنَا مِنْ صُلْبِ آدَمَ ، فَنَعْرِفُ بِذَلِكَ حُبَّ اَلْمُحِبِّ وَ إِنْ أَظْهَرَ خِلاَفَ ذَلِكَ بِلِسَانِهِ، وَ نَعْرِفُ بُغْضَ اَلْمُبْغِضِ وَ إِنْ أَظْهَرَ حُبَّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ »(3)

3- عَن أبي عَبدالله عَلَیهِ السَّلام :قَال ِإِنَّ اَللَّهَ أَخَذَ مِيثَاقَ شِيعَتِنَا مِنْ صُلْبِ آدَمَ ، فَنَعْرِفُ خِیارَکُم مِن شِرارِكُم(4)

4-عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ: اَنَّ اللَّهَ الْعَزِيزَ اَلْجَبَّارَ عَرَجَ بِنَبِيِّهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ الى السَّمَاءِ قَالَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ لَهُ: اِقْرَأْ أَخَاكَ اَلسَّلامَ فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ هَلْ تَعْرِفُونَهُ ؟قَالُوا نَعَمْ وَ كَيْفَ لاَ نَعْرِفُهُ وَ قَدْ أَخَذَ اَللَّهُ مِيثَاقَكَ وَ مِيثَاقَهُ وَ مِيثاقَ شِيعَتِهِ الى يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلَيْنا وَ اَنَّا لَنَتَصَفَّحُ وُجُوهَ شِيعَتِهِ في كُلِّ يَوْمٍ خَمْساً -يَعْنُونَ فِي وَقْتِ كُلِّ صَلاَّهُ -اَلْحَدِيثَ(5)

ص: 58

5-قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: إِنَّ اَللَّهَ أَخَذَ مِيثَاقَ شِيعَتِنَا بِالْوَلاَيَةِ لَنَا وَ هُمْ ذَرٌّ يَوْمَ أَخَذَ اَلْمِيثَاقَ عَلَى اَلذَّرِّ وَ اَلْإِقْرَارَ لَهُ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِالنُّبُوَّةِ وَ عَرَضَ اَللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍصَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أُئمَّتَهُ اَلطِّيبینِ وَ هُمْ أَظِلَّةٌ وَ خَلَقَهُمْ مِنَ اَلطِّينَةِ اَلَّتِي خُلِقَ مِنْهَا آدَمُ قالَ :وَ خَلَقَ اَللَّهُ أَرْوَاحَ شِيعَتِنَا قَبْلَ أَبْدَانِهِمْ بِأَلْفَيْ عَامٍ وَ عَرَضَ عَلَيْهِم وَ عَرَّفَهُمْ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه وَ عَلِيّاً وَ نَحْنُ نَعْرِفُهُمْ فِي لَحْنِ اَلْقَوْلِ.(1)

6- يحيى بْن إبْراهیم بْن أبي الْبلاد عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ، عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِهِ يُقَالُ لَهُ :عِمْرَانُ أَنَّهُ خَرَجَ فِي عُمْرَةٍ زَمَنَ الْحَجَّاجِ فَقُلْتُ لَهُ:هَلْ لَقِيتَ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَیهِ السَّلام قَالَ: نَعَمْ ،قُلْتُ، فَمَا قَالَ لَكَ ؟قَالَ: قَالَ لِي :يَا عِمْرَانُ مَا خَبَرُ النَّاسِ ؟فَقُلْتُ: تَرَكْتُ الْحَجَّاجَ يَشْتِمُ أَبَاكَ عَلَى الْمَنبِرِ-أَعْنِي عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ صلوات الله علیه- فَقَالَ: أَعْدَاءُ اللَّهِ يَبْدَهُونَ ِسَبِّنَا! أَمَا إِنَّهُمْ لَوِ اسْتَطَاعُوا أَنْ يَكُونُوا مِنْ شِيعَتِنَا لَكَانُوا وَ لَكِنَّهُمْ لَا يَسْتَطِيعُونَ؛ إِنَّ اللَّهَ أَخَذَ مِيثَاقَنَا وَ مِيثَاقَ شِيعَتِنَا وَ نَحْنُ وَ هُمْ أَظِلَّةٌ فَلَوْ جَهَدَ النَّاسُ أَنْ يَزِيدُوا فِيهِ رَجُلًا أَوْ يَنْقُصُوا مِنْهُ رَجُلًا مَا قَدَرُوا عَلی ذلك.(2)

ص: 60

5- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند میثاق و عهد شیعیان ما را در عالم ذر به ولایت ما گرفته است. آن روزیکه خداوند از ذرات بر ربوبیّت خود و بر نبوّت محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه اقرار گرفت. و آن روز، زمانی بود که خداوند ائمه طیبین عَلَیهِم ُالسَّلام را بر محمدصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه عرضه داشت در حالیکه ایشان سایه هایی بودند و آنان را از گِلی آفرید که آدم را از آن آفرید. سپس امام باقر عَلَیهِ السَّلام در ادامه فرمودند: خداوند ارواح شیعیان ما را دو هزار سال قبل از بدنهایشان، آفریدو ائمه را بر آنها عرضه کرد و رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه على عَلَیهِ السَّلام را به آنها معرفی نمود و ما آنها را در لحن القول (یعنی در کمترین ملاقات) می شناسیم.

6- یحیی بن ابراهیم بن ابي البلاد، بواسطه ی پدرش، از جدش، نقل می کند که مردی از یارانم که عمران نامیده می شد و در زمان حجاج (حاکم ظالم اموی) برای عمره مشرف شده بود گفتم: آیا امام باقر عَلَیهِ السَّلام را ملاقات کرده ای؟ گفت: بله گفتم: امام چه فرمودند؟ گفت: به من فرمودند: ای عمران از مردم چه خبر؟ گفتم: در حالی از حجّاج جداشدم که بر منبر، پدرتان امیر المؤمنين على عَلَیهِ السَّلام را دشنام میداد پس امام فرمودند: آنانکه ما را آشکارا سب می کنند و دشنام میدهند، دشمنان خدا هستند! بدان که ایشان اگر می توانستند از شیعیان ما باشند، شیعه می گردیدند ولیکن ایشان نمی توانند. همانا خداوند در حالی میثاق ما و شیعیانمان را گرفته است که سایه هایی بوده ایم و اگر مردم سعی کنند که یک نفر به شیعیان ما بیفزایند و یا یک نفر از آنان کم کنند نمی توانند.

در روایات فراوانی اشاره به پاکی طینت شیعه و دوستدار ائمه عَلَیهِم ُالسَّلام شده است که توصیه می شود برای آشنائی بیشتر با این اسرار مکتوبه و کتب مفصلی از جمله کتاب کاشف الأسرار اثر فاخر حضرت آیت الله ملا نظر على طالقانی که از شاگردان مبرز شیخ اعظم انصاری (رحمة الله عليهما) می باشد مراجعه فرمائید. اما به همه ی این اوصاف می توان گفت که: احدی به شیعیان افزوده و یا از ایشان کم نمی شود، یعنی اگر کسی هم در زمانی به مذهب شیعه چنگ زده و سپس مستبصر می شود در واقع در نزد خداوند او از همان اول شیعه محسوب بوده و این از احادیث این باب مخصوصأ حدیث اولی که گذشت به وضوح آشکار است و خداوند از همه داناتر است.

ص: 61

7- کَیفَ خَلَقَ الله الشّیَعةَ

1- قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ عَلیهِ وَالِه: فَمَا أَحَدٌ مِنْ شِیعَةِ عَلِیٍّ عَلَیهِ السُلام إِلَّا وَ هُوَ طَاهِرُ الْوَالِدَیْنِ تَقِیٌّ نَقِیٌّ مُؤْمِنٌ بِاللَّه فَإِذَا أَرَادَ أَحَدِهِمْ أَنْ يُوَاقِعَ أَهْلَهُ جَاءَ مَلَكٌ مِنَ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ بِأَيْدِيهِمْ أَبَارِيقُ مِنْ مَاءِ الْجَنَّةِ فَيَطْرَحُ مِنْ ذَلِكَ الْمَاءِ فِي الآنِيَتِهِ الَّتِي يَشْرَبُ مِنْهَا فَيَشْرَبُه فَبِذَلِكَ الْمَاءِ وَ يُنْبِتُ الْإِيمَانَ فِي قَلْبِهِ كَمَا يُنْبِتُ الزَّرْعَ فَهُمْ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِمْ وَ مِنْ نَبِيِّهِمْ وَ مِنْ وَصِيِّهِ عَلِيٍّ عَلَیهِ السَّلام وَ مِنِ ابْنَتِيَ الزَّهْرَاءِ ثُمَّ الْحَسَنِ ثُمَّ الْحُسَيْنِ ثُمَّ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ - إلى أن قال-: الَحَمدُللهِ الَّذي جَعَلَ مَحبَّةَ علَىَّ الايِمانَ بَه سبَبَين، یَعنِی سَبَبا لِدُخُول الجَنَّة وسَبَبا لِلنَّجاةِ مِنَ النَّارِ(1) الحديث

2- عن رسول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه قال: إِنَّ لِلَّهِ مَلَكاً رَأْسُهُ تَحْتَ الْعَرْشِ وَ قَدَمَاهُ فِي تُخُومِ الْأَرْضِ اَلسَّابِعَةِ اَلسُّفْلَى بَيْنَ عَيْنَيْهِ رَاحَةُ أَحَدِكُمْ فَاِذا أَرَادَ اَللَّهُ عَزَّ وَجِلٌ أَنْ يَخْلُقَ خَلْقاً عَلَى وَلاَيَةِ على بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلیه السلام أَمَرَ ذَلِكَ اَلْمَلَكُ فَأَخَذَ مِنْ تِلْكَ اَلطِّينَةِ «طِينَةٌ اَلَّتِي خَلَقَ اَللَّهُ مِنْهَا الائِمة وَ شِيعَتَهُمْ» فَرَمَى بِهَا فِي اَلنُّطْفَةِ حَتَّى تَصِيرَ إِلَى اَلرَّحِمِ مِنْهَا يَخْلُقُ وَهيَ المِيثَاقِ الحدِيث(2)

8- شِيعَتُنا خُلِقُوا مِن الحَلاوَة

1-عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هَارُونَ بْنِ مُوَفَّقٍ الْمَدِينِيِّ عَنْ أَبِيهِ قَالَ بَعَثَ إِلَى اَلْمَاضِي عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَوْماً فَأَكَلْتُ عِنْدَهُ وَ أَكْثَرَ مِنَ اَلْحَلْوَاءِ فَقُلْتُ مَا أَكْثَرَ هَذِهِ اَلْحَلْوَاءَ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَنَا وَشِيعَتُنَا خُلِقْنَا مِنَ اَلْحَلاَوَةِ فَنَحْنُ نُحِبُّ اَلْحَلْواء(3)

ص: 62

9- النوادِر

1-عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامٍ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يَقُولُ لِعَلِيٍ: لاَ تَلُومَنَّ النَّاسَ على حُبِّكَ فَاِنَّ حُبَّكَ مَخْزُونٌ تَحْتَ العَرْشِ لاَيَنَالُ حُبُّكَ مَنْ يُرِيدُ أَنَّما يَتَنَزَّلُ مِنَ السَّماءِ بِقَدْرَ(1)

2- عَنْ أَبِي سَعِيدٍ اَلْمَدَائِنِيِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَا مَعْنَى قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ «وَمَا كُنْتَ بِجَانِبِ الطُّورِ إِذْ نَادَيْنَا»فقال عَلَیهِ السَّلام:کِتاباً لَنَا كَتَبَهُ اَللَّهُ يَا أَبَا سَعِيدٍ فِي وَرَقٍ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ اَلْخَلاَئِقَ بالفي عام صَيَّرَهُ مَعَهُ فِي عَرْشِهِ وَ تَحْتَ عَرْشِهِ فيهِ يا شيعةَ آلِ مُحَمَّد أَعْطَيْتُكُمْ قَبْلَ أَنْ تَسْأَلونِي وَ غَفَرْتُ لَكُمْ قَبْلَ أَنْ تَسْتَغْفِرُونِي مَنِ اتانِي مِنْكُمْ بِولاية آل مُحَمَّدٍ اَسْكَنْتُهُ جَنَّتِي بِرَحْمَتِي.(2)

3-.قالَ أبُو عَبْدِ اللهِ عَلَیْهِ السَّلامُ : إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالی زَیَّنَ شِیعَتَنا بِالْحِلْمِ و غَناهُمْ بِالْعِلْمِ لِعِلْمِهِ بِهِمْ قَبْلَ أنْ یَخْلُقَ آدَمَ عَلَیْهِ السَّلامُ .(3)

ص: 64

أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ(یونس/62)

ص: 66

1- البلاءُ أسرَعُ اِلى الشّيعَةِ

1- عن أبي جعفر عَلَیهِ السَّلام قال: البَلاءُ أسرَعُ اِلى شِيعَتُنَا مِنَ الماءِ يَجرِي مِن قُلَّةِ الجَبَلِ اِلى قَرارِهِ(1)

2- خِصالٌ عشرٌ لِلشيعَةِ

1-عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ ابِيطَالِبَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ يَا صَلِيَّ اللَّه وعليهِ وَ آلِهِ يا عَلِيُّ بَشِّرْ شِيعَتَكَ وَمُحِبِّيكَ بِخِصالٍ عَشرٍ أَوَّلُهَا طِيبُ اَلْمَوْلِدِ وَ اَلثَّانِي حُسْنُ ايمَانِهِمْ بِاللَّهِ وَالثَّالِثُ حُبُّ اَللَّهِ لَهُمْ وَ رَابِعُهَا اَلْفُسْحَةُ فِي قُبُورِهِمْ وَخَامِسُهَا: اَلنُّورُ عَلَى اَلصِّرَاطِ بَيْنَ أَعْيُنِهِمْ وَسادِسُها نَزْغُ اَلْفَقْرِ مِنْ بَيْنِ أَعْيُنِهِمْ وَ غِنَى قُلُوبِهِم وسَابِعُهَا الْمَقْتُ مِنَ اَللَّهِ بِعَدُوِّهِمْ وَثَامِنُها الْأَمْنُ مِنَ الْبَرَصِ وَ اَلْجُذَامِ وَ اَلْجُنُونِ وَ تَاسِعُهَا انْحِطَاطُ اَلذُّنُوبِ وَ اَلْخَطَايَا عَنْهُمْ وَ عَاشِرُهَا: هُمْ مَعِي فِي الْجَنَّةِ وَ أَنَا مَعَهُم(2)

3- ثُلُثي القُرآن نَزَلَ فِي الائمَّة و فِي الشّيعَةِ

1- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ:اِنَّما ثُلُثَى اَلْقِرَانِ نَزَلَ فِينَا وَ فِي شِيعَتِنَا مَا كَانَ مِنْ خَيْرٍ فَلناو لِشِّيعَتُنَا وَ الثُّلُثُ اَلْبَاقِي شَرِكْنَا مَعَ النَّاسِ فَمَا كَانَ فِي شَرٍ فَلِعَدُوِّنَا ثُمَّ قَال:« هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ» (3)، فَنَحْنُ أَهْلَ اَلْبَيْتِ أُولُو اَلْأَلْبَابِ وَ اَلَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ عَدُوُّنَا وَ شِيعَتُنَا هُمُ المُهتَدُونَ إِلى دِينِ اللَّهِ وَ دينِ نَبيِّهِ وَمَلائِكَتِهِ(4)

ص: 68

4-مُحِبُّوا الأَئمَّةِ عَلَیهِم ُالسَّلام مَعَهُم

1- قال على عَلَیهِ السَّلام: نَحنُ وَمَن أحبَّنا کَهاتَينِ حَتّى نَرِدَ عَلى نَبيِّنا الحَوضَ و قَرَنَ إِصبعيهِ السَبَّابتَين(1)

2- قال رسول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه لعلى عَلَیهِ السَّلام: يَا عَلِيُّ !شِيعَتُكَ هُمُ الْفَائِزُونَ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فَمَنْ أَهَانَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ اَهَانَكَ وَ مَنْ أَهَانَكَ فَقَدْ أَهَانَنِي وَ مَنْ أَهَانَنِى أَدْخَلَهُ اَللَّهُ نَارَ جَهَنَّمَ فِيها وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ يا عَلِيُّ أَنْتَ مِنِّي وَ اَنَا مِنْكَ وَ رُوحُكَ مِنْ رُوحِي وَ طَينَتُكَ مِنْ طِينَتِي وَ شِيعَتُكَ خُلِقُوا مِنْ فَضْلِ طِينَتِنَا فَمَنْ أَحَبَّهُمْ فَقَدْ أَحَبَّنَا وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَقَدْ أَبْغَضَنَا و مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَانَا و مَن وَدَّهُمْ فَقَدْ وَدَّنَا يا عَلِيُّ! اَنَّ شِيعَتَكَ مَغْفُورٌ لَهُمْ عَلَى مَا كَانَ فِيهِمْ مِنْ ذُنُوبٍ وَ عُيُوبٍ يَا عَلَى أَنَا اَلشَّفِيعُ لِشِيعَتِكَ غَداً اذا قُمْتَ اَلْمَقَامَ اَلْمَحْمُودَ فَبَشِّرْهُمْ بِذَلِكَ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ شِيعَةُ اَللَّهِ وَ أَنْصارُكَ اِنْصارَاللَّهُ وَ أوليائكَ اَوْلِيَاءُ اَللَّهِ وَ حِزْبُكَ حِزْبُ اَللَّهِ يَا عَلَى سَعْدٍ مَنْ تَوَلاَّكَ وَ شَقَى مَنْ عَادَاك .(2)

3- عَنْ سَدِيرٍ قَالَ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: أَنْتُمْ آلُ مُحَمَّدٍ أَنْتُمْ آلُ مُحَمَّدِ(3)

4-عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ عَنْ أَبِيعَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: مَنْ أَحَبَّنا فَهُوَ مِنَّا اهلَ البَيْتِ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مِنْكُمْ ؟قَالَ: مِنَّا وَاللَّهِ، أَمَا سمِعتَ قولَ اللّهِ و هو قول ابراهيمَ عليه السّلام «فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي(4)» (5)

ص: 70

5-عَنْ محَمَّد الحلبي عَنْ أَبِي عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلامُ قالَ مَنِ اتَّقَى مِنْكُمْ وَاَصْلَحْ فَهُوَ مِنَّا اَهْلَ الْبَيْتِ؟ قَالَ مِنْكُمْ اَهْلَ اَلْبَيْتِ قَالَ مِنَّا اهْلَ اَلْبَيْتِ قال فيها إبراهيم «فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي »قَالَ عُمَرُ بْنُ يَزِيدَ قُلْتُ لَهُ مَنْ آلُ مُحَمَّدٍ ؟قَالَ: اي وَاللَّهِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ اي وَاللَّهِ مِنْ أَنْفُسِهِمْ .اَمَا تسمعُ اَللَّهَ يَقُول: «إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ»(1) وَ قولَ اِبراهیم: «فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي»(2)

6-قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :مَنْ أَكْرَمَ لَنَا مُوَالِياً فَبِكَرَامَةِ اَللَّهِ تَعَالي بُدا وَ مَنْ أَهَانَهُ فَلِسَخَطِ اَللَّهِ تَعَرَّضَ وَ من أحسَنَ اِلى شِيعَتَنا فَقَدْ أَحْسَنَ إِلَى أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ أَحْسَنَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ فَقَدْ أَحْسَنَ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ وَمَنْ أَحْسَنَ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ فَقَدْ أَحْسَنَ إِلَى اَللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنَ إِلَى اَللَّهِ كَانَ وَ اَللَّهِ مَعَنَا فِي الرَّفِيقِ اَلْأَعْلى(3)

7- عَنْ رَمِيلَةَ قَالَ وُعِكْتُ وَعَكاً شَدِيداً فِي زمَانِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَوَجَدْتُ مِنْ نَفْسِي خَقَّةً فِي يَوْمِ اَلْجُمُعَةِ وَ قُلْتُ لاَ أَعْرِفُ شَيْئاً أَفْضَلَ مِنْ أَنْ أُفِيضَ عَلَى نَفْسِي مِنَ اَلْمَاءِ وَ أُصَلَى خَلْفَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَفَعَلْتُ ثُمَّ جِئْتُ الى اَلْمَسْجِدِ فَلَمَّا صَعِدَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلْمِنْبَرَ عَادَ عَلَى ذَلِكَ اَلْوَعْكِ فَلَمَّا انْصَرَفَ أَميرُ المُؤمِنينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ودَخَلَ الْقَصْرَ دَخَلْتُ مَعَهُ فَقالَ يا رُمَيْلَةُ رَأْيُكَ وَأنتَ مُتَشَبِّكٌ بَعضُكَ في بَعْضٍ فَقُلْتُ نَعَمْ و قَصَصْتُ عَلَيْهِ الْقِصَّةَ الَّتِي كُنْتُ فِيهَا وَ الَّذِي حَمَلَنِي عَلَى اَلرَّغْبَةِ فِي اَلصَّلاَةِ خَلْفَهُ فَقَالَ يَا رُمَيْلَةُ لَيْسَ مِنْ مُؤْمِنٍ يَمْرَضُ إِلاَّ مَرِضْنَا بِمَرَضِهِ وَلا يَحْزَنُ الآ حُزِنا بِحُزْنِهِ وَ لا يَدَعُوا الآ آمِناً لِدُعَائِهِ وَلاَ يَسْكُتُ الاّ دَعَوْنَا لَهُ فَقُلْتُ لَهُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ جَعَلَنِي اَللَّهُ فِدَاكَ هَذَا لِمَنْ مَعَكَ فِي اَلْقَصْرِ؟ أَرَأَيْتَ مَنْ كَانَ فِي أَطْرَافِ الْأَرْضِ ؟قَالَ يَا رُمَيْلَةُ لَيْسَ يَغِيبُ عَنَّا مُؤْمِنٌ فِي شَرْقِ الأَرْضِ ولا فِي غَرْبِهَا(4)

ص: 72

5- محمّد حلبی از امام صادق عَلَیهِ السَّلام نقل می کند که امام فرمودند: هریک از شما که تقوی پیشه کند و صالح باشد از ما اهل بیت است. پرسیدم از شما اهل بیت است؟ امام فرمودند: از ما اهل بیت است و این آیه شریفه را از زبان ابراهيم عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند: «هر که از من تبعیت کند از من است» عمر بن یزید گوید از امام پرسیدم آیا از آل محمد است؟ امام فرمودند: بلی قسم به خدا از آل محمد است بلی قسم به خدا از خود ایشان است. آیا نشنیده ای قول خداوند را که فرمودند: «همانا سزاوارترین مردم به ابراهیم پیروان او هستند» و سخن ابراهیم را که فرمود «پس هر که مرا تبعیت کنداز من است».

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هرکه اهل ولایت و دوستی ما را گرامی بدارد خداوند تعالی او را تکریم فرماید و هرکه به اهل ولایت ما اهانت کند در معرض خشم و سخط خداوند قرار می گیرد و هر که به شیعه ی ما نیکی کند به امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام نیکی کرده و هر که به امیرالمؤمنین عَلَیهِ السَّلام نیکی کند به رسول خدای احسان نموده و هر که به رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نیکی کند به خدا خوبی کرده و هرکه به خداوند احسان و نیکی کند قسم به خداوند در جایگاه بلند همراه ماست.

7- رمیله نقل می کند که در زمان امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام به تب شدیدی مبتلا بودم و در روز جمعه که از شدت آن تب فروکش کرد من نیز با خود گفتم هیچ چیزی با فضیلت تر از این نیست که آبی به خود زده و پشت سر امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام نماز جمعه را اقامه کنم. پس هنگامی که چنین کردم و امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام از منبر بالا رفتند مجددا آن تب شدید عود نمود (و حالم را دگرگون ساخت)، پس هنگامی که امام على عَلَیهِ السَّلام بازگشتند و داخل قصر شدند همراه ایشان داخل قصر شدم، امام فرمودند: ای رمیله چرا به خود می پیچی؟ من نیز شرح حال خود و علت حضور در مسجد جهت اقامه ی نماز پشت سر امام را عرضه داشتم. پس امام فرمودند: ای رمیله هیچ مؤمنی مریض نمی شود مگر آنکه ما به مرض او مریض می شویم و محزون و غمگین نمی شود مگر آنکه ما نیز به حزن و اندوه او محزون میشویم و دعا نمی کند مگر آنکه ما برای دعایش آمین می گوئیم و از دعا باز نمی ماند مگر آنکه ما برایش دعا می کنیم. پس عرض کردم ای امیرمؤمنان، فدایتان شوم، آیا این شفقت و مهربانی صرفا برای کسانی است که همراه شما در قصر حضور دارند؟ آیا شما کسانی را که در اطراف و اکناف زمین هستند می بینید؟ امام فرمودند: ای رمیله هیچ مؤمنی در شرق و غرب زمین از ما پنهان نیست.

ص: 73

8-عَنْ أَبِي اَلرَّبِيعِ اَلشَّامِيِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بَلَغَنِي عَنْ عَمْرِو بْنِ اِسْحَاقَ حَدِيث فَقَالَ أَعْرِضْهُ قَالَ دَخَلَ عَلَى أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَرَأَى صُفْرَةً فِي وَجْهِهِ قَالَ مَا هَذِهِ اَلصُّفْرَةُ فَذَكَرَ وَجَعاً بِهِ فَقَالَ لَهُ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَنَّا لَنَفْرَحُ لِفَرَحِكُمْ وَ نَحْزَنُ لِحُزْنِكُم وَنَمرَضُ لِمَرَضِكُم وَ نَدْعولَكُم فَتَدُعونَ فَنُؤَمِّنُ قال عَمْرٌو قَد عَرَفْتُ ما قُلتَ ولكِن كَيفَ نَدْعُو فَتُؤَمِّنُ؟ فَقَالَ اَنَا سَواءٌ عَلَيْنَا اَلْبَادَى وَ الحاضر فَقَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ صَدَقَ عَمْرٌو (1)

9- عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ اَلْفَضْلِ اَلْهَاشِمِيِّ قَالَ :كُنْتُ عِنْدَ اَلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ محمد اذ دَخَلَ اَلْمفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ فَلَمَّا بَصُرَ بِهِ ضَحِكَ إِلَيْهِ ثُمَّ قالَ إِلى يا مُفَضَّلُ وَ رَبِّي اِنِّي لَأُحِبُّكَ وَ أُحِبُّ مِنْ حُبِّكَ يَا مُفَضَّلُ لَوْ عَرَفَ جَمِيعُ أَصْحَابِي مَا تَعْرِفُ مَااخْتَلَفَ اِثْنَانِ فَقَالَ لَهُ المفضلُ: يَا اِبْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَقَدْ حَسِبْتُ أَنْ أَكُونَ قَدْ أُنْزِلْتُ فَوْقَ مَنْزِلَتِي فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: بَلْ أُنْزِلْتَ اَلْمَنْزِلَةَ اَلَّتِي أَنْزَلَكَ اَللَّهُ بِهَا فَقَالَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَمَا مَنْزِلُهُ جَابِرُبْنُ يَزِيدَ مِنْكُمْ قَالَ مَنْزِلَةُ سَلْمَانَ مِنْ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَى اللهُ عَلَيهِ وَ الِه قَالَ فَمَا مَنْزِلَةُ دَاوُدَ بْنِ كَثِيرٍ اَلرُّقَى مِنْكُمْ قَالَ مَنْزِلَةُ اَلْمِقْدَادِ مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَى اللهُ عَلَيهِ وَ الِه قَالَ: ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَى فَقَالَ يَا عَبْداللَّهِ بْنَ اَلْفَضْلِ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي خَلَقَنا مِن نُورِ عَظَمَتِهِ وَ صَنَعَنا بِرَحْمَتِهِ وَخَلَقَ أَرْواحَكُمْ مِنّا فَنَحْنُ نَحِنُّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ تَحِنُّونَ إِلَيْنَا وَ اَللَّهِ لَوْ جَهَدَ أَهْلُ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ أَنْ يَزِيدُوا فِي شِيعَتِنَا رَجُلاً أَوْ يَنْقُصُوا مِنْهُمْ رَجُلاً مَا قَدَرُوا عَلَى ذَلِكَ وَ أَنَّهُمْ لَمَكْتُوبُونَ عِنْدَنَا بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ عشايرِهِم وَ أَنْسَابِهِمْ يَا عَبْدَاللَّهِ بنَ الفَضلِ ولَوْ شِئْتَ لَأَرَيْتُكَ إِسْمَكَ فِي صَحِيفَتِنَا قَالَ :ثُمَّ دَعَا بِصَحِيفَةٍ فَنَشَرَهَا فَوَجَدْتُهَا بَيْضَاءَ لَيس فِيهَا أَثَرُ اَلْكِتَابَةِ فَقُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ مَا أَرَى فِيهَا أَثَرَ اَلْكِتَابَةِ قَالَ فَمَسَحَ يَدَهُ عَلَيْهَافَوَجَدْتُهَا مَكْتُوبَةً وَ وَجَدْتُ فِي أَسْفَلِهَا إِسْمِي فَسَجَدْتُ لِلَّهِ شُكْرَا.؟(2)

ص: 74

8- ابوربيع شامی می گوید: به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کردم: حدیثی از عمرو بن اسحاق شنیده ام، پس فرمودند بازگو کن، عرض کردم: عمرو گفته است که روزی نزد امیرالمؤمنين عَلَیهِ السَّلام مشرف شدم و امام علت زرد بودن رنگ چهره ی مرا جویا شدند و من نیز بیماری و درد خود را بیان کردم پس امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا ما به شادمانی شما، شاد و به حزن شما اندوهناک میگردیم، به خاطر بیماری شما، بیمار می شویم و شما را دعا می کنیم و هرگاه دعا کنید آمین می گوئیم. عمرو عرض کرد: آنچه را که فرمودید متوجه شدم لیکن چگونه است که شما به دعای ما آمین می گوئید؟ (آیا شما صدای ما را می شنوید و یا ما را می بینید؟) امام فرمودند: برای ما حاضر و غایب یکسانند. امام صادق عَلَیهِ السَّلام پس از استماع حدیث فرمودند حديث عمروصحیح است.

9- عبدالله بن فضل هاشمی گوید: در محضر امام صادق عَلَیهِ السَّلام بودم که مفضل بن عمر بر امام وارد شد، هنگامیکه امام او را دیدند به چهره ی او تبسمی نموده و فرمودند: ای مفضّل نزدیک من آی،به خدا قسم من تو را دوست دارم و محبیّن تو را نیز دوست دارم. ای مفضّل اگر تمامی اصحاب من به آنچه که تو عارفی، عارف باشند هیچ تفاوتی بین دو نفر از آنان نخواهد بود. مفضّل به امام عرض کرد: ای پسر رسول خدا گمان می کنم بیش از آنکه شایسته باشم مرا جایگاه و مقام دادید و مرا بالاتر از آنچه که هستم معرفی فرمودید. امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: خداوند تو را در این جایگاه قرار داده است، پس عرض کرد: ای پسر رسول خدا منزلت جابر بن یزید نسبت به شما چگونه است؟ امام فرمودند: منزلت او در نزد من همچون جایگاه سلمان در پیش رسول خدا می باشد، عرض کرد: منزلت داود بن کثیر رقی نسبت به شما چگونه است؟ امام فرمودند: مقام او در نزد ما همچون منزلت مقداد در پیش رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه می باشد، و سپس رو به من کردند و فرمودند: ای عبدالله بن فضل همانا خداوند تبارک و تعالی ما را از نور عظمتش خلق فرموده است و ما را با رحمت خود ایجاد کرده است و روح شما را از ما آفریده است پس ما مشتاق شمائیم و شما نیز مشتاق ما هستید. بخدا قسم که اگر اهل مشرق و مغرب سعی خویش را در افزایش یا کاهش تعداد شیعیان ما مبذول کنند بر چنین کاری موفق نشوند. و چگونه بر این کار قدرت داشته باشند در حالیکه نام شیعیان و پدران و عشیره و بستگان آنها در نزد ما مکتوب است. ای عبدالله بن فضل اگر بخواهم، نامت را در کتابمان نشانت می دهم. سپس کتابی را طلب کرده و آن را گشودند پس چون در آن نگریستم، آن کتاب را سفید یافتم و هیچ اثری از نوشته در آن نبود. عرض کردم ای فرزند رسول خدا که در این کتاب نوشته ای نیست. امام عَلَیهِ السَّلام دست مبارک خویش را بر آن کشیدند پس نوشته های آن آشکار شدو در پایین آن نام خود را یافتم و به خاطر تشکر از خداوند سجده ی شکر بجای آوردم.

ص: 75

10- عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَصِلَنا فلْيَصِل فُقَرَاءَ شِيعَتِنَا وَ مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَزُورَ قُبُورَنَا فليز قُبُورَ صُلَحَاءِ إِخْوَانِنَا(1)

11- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَحْيَا مَحْيايَ و يَمُوتَ مَمَاتِي و يَسْكُنَ جَنَّةَ عَدْنٍ فَليَتَوالَ عَليَّاً مِن بَعْدِي ولْيَقْتَدِ بِأَهْلِ بَيْتِي فَانَّهُمْ عِتْرَتِي خُلِقُوا مِنْ طِينَتِي وَ رُزِقُوا فَهْمِي وَ عِلْمِي فَوَيْلٌ لِلْمُكَذِّبِينَ بِفَضْلِهِمْ مِنْ أَمَّتِى الْقاطِعِينَ مِنْهُمْ صِلَتِي لاَ أَنَالَهُمُ اَللَّهُ شَفَاعَتِي.(2)

12-قَالَ أَبُو عَبدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لِأَصْحَابِهِ اِبْتِدَاءً مِنْهُ: أَحْبَبْتُمُونَا وَ ابْغَضَنَا اَلنَّاسُ وَصَدَّقْتُمُونَا وَ كَذَّبَنَا النَّاسُ وَ وَصَلْتُمُونَا وَ جَفَانَا اَلنَّاسُ فَجَعَلَ اَللَّهُ مَحْيَاكُمْ مَحْيَانَا وَ مَمَاتَكُمْ مَمَاتَنَا أمَا واللَّهِ ما بَيْنَ الرَّجُلِ مِنكُم وبَيْنَ أَنْ يُقِرَّ اَللَّهُ عَيْنَهُ اِلاّ أَنْ تَبْلُغَ نَفْسُهُ هذا اَلمَكانَ« وَ أَوْمَأَ إِلَى حَلْقِهِ فَمَدَّ اَلْجِلْدَةَ »ثُمَّ أَعَادَ ذَلِكَ فَوَ اَللَّهِ مَا رَضِيَ حتي حَلَفَ فَقَالَ :وَاللَّهِ اَلَّذِي لاالَّه الاهوَ لَحَدَّثَنِي ابِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِىَّ بِذَلِكَ إنَّ النَّاسَ اَخْذُوا هَهْنَا وَ هَهنَا وأَنَّكُمْ أَخَذْتُمْ حَيثُ اخذَ اَللَّهَ انَّ اللَّهَ اِخْتارَ مِنْ عِبادِهِ مُحَمَّداً صَلَّي الله وَعليهِ وَ آلِهِ وَ اِخْتَرْتُمْ خِيَرَةَ اَللَّهِ فَاتَّقُوا اَللَّهَ وَ اوالأماناتِ اِلى الْأَسْوَدِ وَ الأَبْيَضِ وَ اِنْ كانَ حَروريّاً وانِ كانَ شَامِيّا(3)

ص: 76

10- امام کاظم عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر که نمی تواند به ما صله کند و چیزی ببخشد، پس به شیعیان فقير ما صله نماید و هر که نمی تواند قبرهای ما را زیارت کند پس قبرهای برادران صالح ما (شیعیان درستکار) را زیارت کند.

11- رسول خدا فرمودند: هر که خوش دارد همچون من زندگی کند و همچون من بمیرد و در بهشت عدن ساکن شود باید پس از من ولایت علی را بپذیرد و به اهل بیت من اقتدا کند چرا که ایشان خاندان و عترت من هستند و از طینت من آفریده شده اند و از فهم و علم من بهره مند شده اند. پس وای بر کسانی از امت من که فضل و برتری آنها را تکذیب کنند و از ایشان ببُرند، خداوند ایشان را به شفاعت من نرساند.

12- امام صادق عَلَیهِ السَّلام خطاب به اصحاب خود چنین آغاز سخن کردند: شما ما را دوست میدارید ولی مردم (غیر شیعه) نفرت مارا در دل دارند، شما ما را تصدیق کردید ولی مردم ما را انکار کردند، شما به ما وصل شدید ولی مردم به ما جفا کردند پس خداوند زندگانی شما را زندگانی ما، و مرگ شما را مرگ ما قرار داد، آگاه باشید قسم بخداوند بین مردی از شما و بین اینکه خداوند چشم او را روشن کند (عاقبت بخیر شود)، جز رسیدن جانش به این مکان نیست و با اشاره به حلق مبارکشان پوست آن را کشیدند (کنایه از مرگ) سپس آن را تکرار کردند و راضی نشدند مگر اینکه بر این مطلب قسم یاد نمودند، پس فرمودند: سوگند به خدایی که هیچ معبودی جز او نیست پدرم امام باقر عَلَیهِ السَّلام به من فرمودند: همانا مردم از اینجا و آنجا (دین خود را) اخذ می کنند و شما از جایی دریافت می کنید که خداوند به آن امر کرده، همانا خداوند از میان بندگانش محمد را برگزیده است و شما نیز برگزیده ی خداوند را برگزیده اید پس تقوا پیشه کنید و امانتها را به صاحبش برگردانید چه سیاه باشد چه سفید، از خوارج باشد و یا اهل شام.

ص: 77

5- حب الأئمة عَلَیهِم ُالسَّلام لِمُحبِّيهم وَ أشياعِهِم

1-عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قالَ:دَخَلَ أَبِي اَلْمَسْجِدَ فَاِذا هُوَ بِأُنَاسٍ مِنْ شِيعَتِنَا فَدَنَا مِنْهُمْ فَسَلَّمَ عَلَيْهِمْ ثُمَّ قَالَ لَهُمْ :واللَّهِ انِّي لَأُحِبُّ رِيحَكُمْ وَ أَرْوَاحَكُمْ وَ أنَّكُم لَعَليُّ دِينُ اللَّهِ ومَا بَيْنَ أَحَدِكُمْ وبَيْنَ أن يَغْتَبِطَ بِمَا هُوَ فِيهِ اِلاّ أَنْ يَبْلُغَ نَفْسُهُ هَاهُنَا- وَ أَشَارَ بِيَدِهِ الى حَنْجَرَتِهِ -فَاعِينُونا بِوَرَعٍ وَ اِجْتِهَادٍ وَ مَنْ يَأْتِمَّ مِنْكُمْ بِامامٍ فَلْيَعْمَلْ بِعَمَلِهِ أَنْتُمْ شُرَطُ اَللَّهِ وَ أَنْتُمْ أَعْوَانُ اَللَّهِ وَ اَنْتُمْ أَنْصَارُ اَللَّهِ وَ أَنْتُمُ اَلسَّابِقُونَ اَلاَوِلُونَ وَ أَنْتُمُ السَّابِقُونَ اَلاَخِرُونَ وَ أَنْتُمُ اَلسَّابِقُونَ الى اَلْجَنَّةِ قَدْ ضَمِنَّا لَكُم اَلْجِنَانِ بِأَمْرِ اَللَّهِ وَ رَسُولِهِ كَانَكُمْ فِي الْجَنَّةِ تَتَنَافَسُونَ في فَضائِلِ الدَّرَجاتِ كُلُّ مُؤْمِنٍ مِنْكُمْ صِدِيقٌ وَ كُلُّ مُؤْمِنَةٍ مِنْكُمْ حَوْرَاءُ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا قَنبَرُ! قُمْ فَاسْتَبْشِرْ فَاللَّهُ سَاخِطٌ عَلَى اَلْأُمَّةِ مَا خَلَا شِيعَتَنَا أَلاَ وَانِ لِكُلِّ شَيءٍ شَرَفاً وَ شَرَفُ الدِّينِ اَلشِّيعَةُ أَلاَ وَانِ لِكُلِّ شَيْءٍ عِمَاداً وَ عِمَادُ اَلدِّينِ اَلشَّيعَهُ أَلاَ وَانٍ لِكُلِّ شَيْءسِيداً وَ سَيِّدُ اَلْمَجَالِسِ مَجْلِسُ شِيعَتِنا ألا وانٍ لِكُلِّ شَيْءٍ شُهُوداً وَ شُهُودُ اَلْأَرْضِ سُكَّانُ شِيعَتِنَا فِيهَا أَلاَ وَانِ مَنْ خَالَفَكُمْ مَنْسُوبٌ إِلَى هَذِه الآية: «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ*عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ*تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً»(1)أَلاَ وَانٍ مَنْ دَعَا مِنْكُمْ فَدُعَاؤُهُ مُسْتَجَابٌ أَلاَ وَانِ مَنْ سَأَلَ مَنْ مِنْكُمْ حَاجَّهُ فَلَهُ بِهَا مِائَةٌ يَا حَبَّذَا حُسْنُ صُنْعِ اللَّهِ اِلَيْكُمْ تَخْرُجُ شِيعَتُنَا مِنْ قُبُورِهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مُشْرِقَةً أَلْوَانُهُمْ وَ وُجُوهُهُمْ قَد أُعطُوا الأَمَانَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ وَ اَللَّهُ اشْدُ بِا لِشِيعِنَا مَنَالِهِمْ (2)

2-عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اَلْعَزِيزِ قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ: وَاللَّهِ إِنِّي لَأُحِبُّ رِيحَكُمْ و أَرْوَاحَكُمْ وَ رُؤْيَتَكُمْ وَ زِيَارَتِكُمْ وَ اِنِّي لَعَلَى دِينِ اَللَّهِ وَ دِينِ مَلاَئِكَتِهِ فَأَعِينُوا عَلَى ذَلِكَ بِوَرَعٍ أَنَا فِي اَلْمَدِينَةِ بِمَنْزِلَةِ اَلشَّعْرَةِ أَتَقَلْقَلُ حَتَّى أَرَى اَلرَّجُلَ مِنْكُمْ فاستريحَ اَلْيَهُ(3)

ص: 78

3-عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ اَلْوَلِيدِ قَالَ: سَمِعْتُ أبَا عَبدِالله عَلَيهِ السَّلام يَقولُ «وَنَحنُ جماعَة »وَ اللّه اِنّي لَأُحِبُّ رُؤْيَتَكُمْ وَ أَشْتَاقُ إِلَى حَدِیثِکُم.(1)

4-عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ لَإِنْ أُطْعِمْ رَجُلاً مِنْ شِيعَتِي أَحِبُّ إِلَى مَنْ أَنْ أُطْعِمَ أُفُقاً مِنَ اَلنَّاسِ قُلْتُ كَمِ اَلْأُفُقُ؟ قَالَ مِائَةُ أَلْف(2)

5-عَنْ حَبِيبٍ قَالَ: قَالَ لَنَا أَبُو عَبْداللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :مَا أَحَدٌ أَحَبَّ إِلَى مِنكُمُ انَّ النَّاسَ سَلَكُوا سُبُلاً شَتَّى ومِنْهُمْ آخِذٌ بِهَواهُ وَ مِنهُم آخِذٌ بِرَأيِهِ وَ أنَّكُم أَخَذْتُم بِأَمرِهِ أصل(3)

6-عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ كُنْتُ مَعَ أَبِي حَتَّى اِنْتَهَيْنَا إِلَى اَلْقَبْرِ وَ اَلْمِنْبَرِ فَاِذا أُنَاسٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَوَقَفَ عليهِ السَّلاَمُ وَ قَالَ وَ اَللَّهِ اِنِّي لَأُحِبُّكُمْ وَ أُحِبُّ رِيحَكُمْ وَ أَرْوَاحَكُمْ «الى أن قَالَ»أَنْتُمْ شُرْطَةُ اَللَّهِ وَ أَنْتُمْ شِيعَةُ اَللَّهِ وَ أَنْتُمُ اَلسَّابِقُونَ فِي الآخِرَةِ اِلى الجَنَّة ضَمَنّالُكُم اَلجنَّةَ بِضَمَانِ اللّه عزّوجل وَ ضَمَانِ رَسُولِهِ أَنْتُمُ اَلطَّيِّبُونَ وَ نِسَاؤُكُمُ اَلطَّيِّبَاتُ« الى أن قَالَ» وَ اَللَّهِ اَنْ صَائِمَكُمْ لَيَرْتَعُ فِي رِيَاضِ اَلْجَنَّةِ وَ اَللَّهِ اِنَّ حاجَّكُم وَ مُعْتَمِرَكُم لَمِن خَاصَّةِ اَللَّهِ وَ أَنْتُمْ جَمِيعاً لَأَهْلُ دَعْوَةِ اَللَّهِ وَ أَهْلُ اجَابَتِهِ« الى أَنْ قَالَ» وَ اَللَّهِ مَا دَعَا مُخَالِفٌ دَعْوَةَ خَيْرٍ الآ كَانَتْ اجَابَةُ دَعْوَتُهِ لَكُمْ وَلا دَعَا أَحَدٌ مِنْكُمْ دَعْوَةَ خَيْرٍ الاّ كَانَتْ لَهُ مِنَ اللَّهِ مِائَةٌ ولا أَحَدٌ مِنْكُمْ سَأَلَهُ مَسْأَلَةً إِلاَّ كانَت لَهُ مِنَ اللَّهِ مِائَةٌ ولا عَمِلَ أحَدٌ مِنْكُمْ حَسَنَةً الا لَم يُحْصِ تَضَاعُفُهَا«الحديث »(4)

ص: 80

3- عبدالله بن ولید گوید: جماعتی بودیم که در نزد حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام حضور داشتیم که آن حضرت فرمودند: قسم بخداوند همانا من دیدار شما را دوست داشته و مشتاق گفتگو با شما هستم.

4- عمروبن ابی مقدام از قول پدرش از قول امام باقر عَلَیهِ السَّلام نقل کند که فرمودند: اگر مردی از شیعیانم را طعام دهم نزد من از اطعام افقی از مردم محبوبتر است. راوی می گوید پرسیدم: افق چه تعدادی از مردم است؟ فرمودند: یکصد هزار نفر.

5- حبیب گوید: امام صادق عَلَیهِ السَّلام به ما فرمودند: هیچکس نزد من محبوب تر از شما نیست همانا مردم راههای مختلفی را پیمودند، گروهی پیرو هوای خویش شدند و گروهی خود رأی گردیدند و همانا شما به امری چنگ زدید که دارای اصل و ریشه است.

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همراه پدرم حضرت باقر عَلَیهِ السَّلام بودم که به قبر پیامبری صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و منبر ایشان رسیدیم و با گروهی از اصحابشان روبرو شدیم پس امام عَلَیهِ السَّلام ایستادند و فرمودند: قسم بخداوند من شما را دوست دارم، بوی شما و ارواح شما را دوست دارم، (تا اینکه فرمودند): شما بهترین اعوان خداوند هستید، شما شیعه و پیرو خداوندید و در آخرت شما به بهشت پیشی می گیرید، ما بهشت را با ضمانت خداوند عزّوجلّ و ضمانت پیامبرش برای شما تضمین کرده ایم.

شما طيب و پاکید و زنان شما نیز پاک و طیبند، (تا اینکه فرمودند): قسم به خداوند روزه دار شما در باغهای بهشت گردش می کند و هر که از شما حج و عمره بجا آورد نزد خداوند از خواص است و همه ی شما اهل دعوت الهی و اهل اجابت او هستید (تا اینکه فرمودند): قسم بخداوند هیچ مخالفي دعای خیری نکرد مگر آنکه اجابت دعای او برای شما بود و هیچ یک از شما دعای خیر نمی کند مگر آنکه از جانب خداوند برایش صد برابر اجابت می کند و هیچ یک از شما درخواستی از خداوند نمی کند مگر آنکه صد برابر آن از جانب خداوند به او داده می شود و هیچ یک از شما عمل حسنه و نیکی انجام نمی دهد مگرآنکه بواسطه ازدیاد آن قدرت شمردن نداشته باشد.

ص: 81

7-قالَ الصَّادِقَ عَلَیهِ السَّلام رَحِمَ اَللَّهُ شِيعَتَنَا أَنَّهُمْ أُوذُوا فِينَا ولَمْ نُوذ فِيهِمْ. شِيعَتَنَا مِنَّا قَدْ خُلِقُوا مِنْ فَاضِلِ طِينَتِنَا وَ عَجَنُوا بِنُورِ وَلايَتِنَا رَضُوا بِنَا أئِمَّةً وَرَضِينَا بِهِمْ شِيعَةً يُصِيبُهُمْ مُصَابُنَا ويَبْكِيهِمْ مَا أَصَابَنَا و يَحْزُنُهُمْ حُزنُنا ويَسُرُّهُم سُرورَنا وَنَحنُ أيضاً نَتَأَلَّمُ لِتَالِمِهِمْ و نَطَّلِعُ عَلَى أَحْوَالِهِمْ فَهُمْ مَعَنَا لاَ يُفَارِقُونَا وَلا نُفَارِقُهُمْ لِأنَّ مَرجِعَ العَبدِ إِلَى سَيِّدِهِ وَ مُعَوَّلُهُ عَلَى مَوْلاَهُ فَهُمْ يَهْجُرُونَ مَنْ عَادَانَا وَ يَجْهَرُونَ بِمَدْحِ مَنْ وَالانا وَ يُبَاعِدُونَ مَنْ آذَانَا اَللَّهُمَّ أَحْيِيْ شِيعَتَنَا فِي دَوْلَتِنا وَ أَبقِهِمْ فِي مُلْكِنا اَللَّهُمَّ ملكْتَنا اَللَّهُمَّ إِنَّ شِيعَتَنا مِنَّا وَ مُضَافِينَ إِلَيْنَا فَمَنْ ذِكْرِ مُصَابِنَا وَ بَكَى لِأَجْلِنَا أَوْ تباكي اِسْتَحَى اَللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُ بِالنَّارِ.(1)

8 -رُوِيَ أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ كَانَ يَوْماً مَعَ جَمَاعَةٍ مِنْ أَصْحَابِهِ مَارّاً فِي بَعْضِ اَلطُّرُقِ وَ إِذَاهُمْ بِصِبْيَانٍ يَلْعَبُونَ في ذَلِكَ اَلطَّرِيق فَجَلَسَ اَلنَّبِيُّ عِنْدَ صَبِيٍ مِنهُم وَ جَعَلَ يَقيلُ ما بَيْنَ عَيْنَيهِ وَ وَيُلاطِفُهُ ثُمَّ أقعَدَهُ فِي حَجْرِهِ وَ هُوَ مَعَ ذَلِكَ يُكْثِرُ تَقْبِيلَهُ فَقَالَ لَهُ بَعْضُ اَلْأَصْحَابِ يَا رَسُولَ اَللَّهِ مَا نَعرِفُ هَذا الصَّبِيَّ الَّذِي قَد شَرَّفتُهُ بِتَقبيلِكَ وَجُلوسِكَ عِندَةً وَ أَجْلَسْتَهُ فِي حَجْرِكَ وَ لاَ نَعْلَمُ ابْنَ مَنْ هُوَ؟ فَقَالَ اَلنَّبِيُّ :يَا أَصْحابِي لاَ تَلُومُونِي فَإِنِّي رَأَيْتُ هَذَا اَلصَّبِىَّ يومأ يَلْعَبُ مَعَ اَلْحُسَيْنِ وَ رَأَيتُهُ يَرفَعُ التُّرابَ مِن تَحتِ أَقدامِهِ وَ يَمسَحُ بِهِ وَجهَهُ وعَيْنيهِ مَعَ صِغَرِ سِنِّهِ فَأَنَا مِنْ ذَلِك اَليَوم بقيت أَحِبُّ هَذَا اَلصَّبِيَّ حَيْثُ أَنَّهُ يُحِبُّ وَلَدِي اَلْحُسَيْنَ فاحببْتُهُ لِحُبِّ اَلْحُسَيْنِ و فِي يَومِ القِيامَةِ أَكُونُ شَفِيعاً لَهُ و لِأَبِيهِ ولأُمِّهِ كَرَامَةً لَهُ ولَقَدْ أخْبَرَنِي جبْرائيلُ أَنَّهُ يَكُونُ هَذَا الصَّبِىُّ مِنْ أَهْلِ الْخَيْرِ والصَّلاحِ وَ يَكُونُ مِن أَنْصَارِ اَلْحُسَيْنِ فِي وَقْعَةِ كَرْبَلاَءَ فَلِأَجْلِ هَذَا أَحْبَبْتُهُ وَ أَكْرَمْتُهُ كَرَامَةً لِلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ.(2)

ص: 82

7- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: خداوند شیعیان ما را رحمت کند، همانا آنها به خاطر ما اذیت شدند و ما به خاطر آنها اذیت نشدیم، شیعیان ما از ما هستند و از زیادی گل ما آفریده شده اند و با نور ولایت ما عجین شده اند، به امامت و پیشوائی ما راضی شدند و ما نیز به شیعه بودن ایشان رضایت داریم. هر مصیبتی به ما برسد به آنان نیز می رسد و آنان را گریان می کند و حزن و اندوه ما آنها را محزون می کند و شادی ما آنان را مسرور می کند و ما از درد ایشان درد می کشیم و از احوالات آنها مطلعیم، پس آنان با ما هستند و از ما جدا نیستند چرا که عبد نزد سید و آقایش باز می گردد و بر مولایش تکیه می کند. آنان از دشمنان ما دوری می گزینند و اهل ولایت ما را آشکارا مدح می کنند و از هر که ما را اذیت کند تنفر دارند. بار خدایا شیعیان را در دولت ما زنده بدار و آنان را در ملک ما باقی گذار بار خدایا تو مالک مائی، بار خدایا همانا شیعیان ما از ما هستند و به ما اضافه می گردند پس هر که مصائب ما را یاد کند و بخاطر ما بگرید یا خود را گریان نشان دهد خداوند از اینکه او را به آتش عذاب کند حیا فرماید.

8- روایت شده است که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه با جمعی از اصحابشان از راهی عبورمی کردند که با بچه هایی که در این مسیر مشغول بازی بودند روبرو شدند پس پیامبر کنار یکی از آنها نشسته و میان دو چشم او را بوسیدند و او را نوازش فرموده و در دامان خود نشاندند و در این حال همواره او را می بوسیدند. پس یکی از اصحاب به پیامبر صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه عرض کرد: ای رسول خدا ما این طفلی را که با بوسیدن او و نشستن در کنارش و نشاندن در دامنتان به او شرف بخشیدید نمی شناسیم و نمی دانیم فرزند کیست؟ پیامبر اکرم صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند مرا ملامت نکنید همانا من روزی شاهد بازی کردن این طفل با حسين عَلَیهِ السَّلام بودم و دیدم که علیرغم سن کمش، او خاک زیر پای حسین را بر می داشت و آن را به صورت و چشمان خود می کشید و من از آن روز دوستدار و محبت این طفل شدم چون او فرزندم حسین را دوست دارد. پس بخاطر حب حسین او را دوست دارم و در روز قیامت بخاطر گرامیداشت این طفل شفيع او و شفیع پدر و مادرش خواهم بود و همانا جبرئیل به من خبر داد که این طفل از اهل خیر و صلاح خواهد بود و در واقعه کربلا از انصار حسین عَلَیهِ السَّلام می باشد پس بدین سبب او را دوست دارم و بخاطر کرامت حسين عَلَیهِ السَّلام او را گرامی داشتم.

ص: 83

6-إنَّما يَتَقَبَّل الله الأَعمالَ مِنَ الشّيعَةِ

1- عَنْ أَبِي اَلْجَارُودِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَیهِ السَلام :يَا أَبَا جَارُودٍ امَّا تَرْضَوْنَ أَن تُصَلُّوا فَيُقبَلَ مِنكُم وتَصُومُوا فَيُقْبَلَ مِنْكُمْ وَ تَحُجُّوا فَيُقْبَلَ مِنْكُمْ و اَللَّهِ انه لَيَصلى غَيْرُكُمْ فَما يُقْبَلُ مِنْهُ وَ يَصومُ غَيرَكُم فَما يُقْبَلُ مِنهُ وَ يَحُجُّ غَيرُكُم فَما يُقْبَلُ مِنهُ.(1)

2-عَنْ مُعَاذِ بْنِ كَثِيرٍ قَالَ: نَظَرْتُ إِلَى اَلْمَوْقِفِ وَ اَلنَّاسُ فِيهِ كَثِيرٌ فَدَنَوْتُ إِلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقُلْتُ لَهُ :إِنَّ أهلَ المَوْقِفِ لَكَثِيرٌ قَالَ: فَصَرَفَ بِبَصَرَهُ فَأَدَارَهُ فِيهِمْ ثُمَّ قَالَ: اُدْنُ مِنِّي يَا أَبَا عَبْداللَّهِ غُثَاءٌ يَأْتِي بِهِ الْمَوْجُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ لا واللَّهِ مَا الْحَجُّ إِلاَّ لَكُمْ واللَّهِ مَا يَتَقْبَلُ اللَّهُ إِلاَّ مِنْكُم.(2)

7- محبُّ علىٍّ عَلَیهِ السَّلام هُوَ المُؤمنُ

1-قَالَ عَلِيُّ بْنُ ابيطالب عَلَيْهِ السَّلاَمُ :وَ اَلَّذِي فَلَقَ اَلْحَبَّةَ وَ خَلَقَ اَلنَّسَمَة اِنَّه لَعَهِدَ النَّبيُّ الأُمِّيِّ إلىّ: لا يُحِبُّكَ اِلاّ مُؤمِنٌ وَلا يُبْغِضُكَ الآ مُنافِق(3)

8-مَكافاةُ الرَّسولِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه الشِّيعةَ لِصِلَتِهِم أهلَ البَيتِ عَلَیهِم ُالسَّلام

1- عَن الصّادِقِ عَن أَبيهِ عَن آبائهِ عَلَیهِم ُالسَّلام قالَ: قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه :مَن وَصَلَ أَحَدا مِن اَهلِبَيتِي فِي دارِ الدُّنيا بِقيراطٍ کافَيتُه يَومَ القِيامَةِ بِقِنطارٍ(4)

ص: 84

9- مُحبُّ الائمَّة عَلَیهِمُ السَّلام لَيسَ بِفَقیرٍ

1- عَنِ الْإِمامِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَني اَبِي مُحَمَّدُ بن على قَالَ: حَدَّثَنِي ابي عَلِيُّ بْنُ مُوسَى قَالَ :حَدَّثَنِي اَبِي مُوسَي بْنُ جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ اَنْ رَجُلاً جَاءَ الى سَيِّدِنَا اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَشَكَا الَيهُ الْفَقْرَ فَقالَ: لَيْسَ الأَمْرُ كَمَا ذَكَرْتَ وَمَا أَعْرِفُكَ فَقِيراً قالَ :وَاللَّهِ يَا سَيِّدِي مَا كَذَبْتُ وَ ذَكَرَ مِنَ الفَقرِ قِطعَةً وَالصَّادِقُ عليه السَّلامُ يُكَذِّبُهُ إِلَى أَنْ قَالَ لَهُ ؛أَخْبِرْنِي لَوْ أُعْطِيتَ بِالْبَرَاءَةِ مِنَّا مِائَةَ دِينَارٍ كُنْتَ تَأْخُذُ؟ قَالَ :لاَ إِلَى أَنْ ذَكَرَ لَهُ أُلُوفَ اَلدِّينَارِ وَ اَلرَّجُلُ يَحْلِفُ أَنَّهُ لاَ يَفْعَلُ فَقَالَ: مَنْ مَعَهُ يُعْطَى بِهَا هَذَا اَلْمَالَ لاَ يَبِيعُهَا هُوَ فَقِيرٌ؟(1)

10- حُقُوق الشِّيعَةِ عَلَى الأئمّةِ عَلَیهِم ُالسَّلام

1- عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ حُقُوقُ شِيعَتِنَا عَلَيْنَا أَوْجَبُ مِنْ حُقُوقِنَا عَلَيْهِمْ قِيلَ لَهُ: وَ كَيْفَ ذَلِكَ يَابنَ رَسُولِ اللَّهِ؟ قالَ لأَنَّهُمْ يُصَابُونَ فِينا وَلا نُصَّابُ فيهِم(2)

11 - الفَتحُ وَ الرِّضا وَ... لِمحبِّى الائمَّةِ عَلَیهِم ُالسَّلام

1- عَن رسول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه قال: اَنَّ اَلْفَتْحَ وَ اَلرِّضَا وَ الرَّاحَةَ وَ الرَّوْحَ وَ الْفَوْزَ وَ النَّجاةَ وَ القُربَةَ وَ النَّصرَ وَ اَلرِّضَا وَ اَلْمَحَبَّةَ مِنَ اَللَّهِ لِمَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً وَ تَوَلاَّهُ وائتَمَّ بِهِ وَ بِذُرِّيَّتِهِ مِنْ بَعْدِهِ لِأَنَّهُمْ أَتْبَاعِي وَ مَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي.(3)

2- عَن أبي جَعفرٍ عَلَیهِ السَّلام قالَ: قالَ رسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه اَلرّوحُ وَ الرّاحَةُ وَ الْفَلَجُ وَ الْفَلاحُ وَ النَّجاحُ وَ الْبَرَكَةُ وَ الْعَفْوُ وَ الْعافيَةُ وَالْمُعافاةُ وَ الْبُشْرى وَ النَّصْرَةُ وَ الرِّضا وَ الْقُرْبُ وَ الْقَرابَةُ وَ النَّصْر وَ الظَّفَرُ وَالْتَّمْكينُ وَ السُّروُر وَ الْمَحَبَّةُ مِنَ اللّه ِ تَبارَكَ وَ تَعالى عَلى مَنْ اَحَبَّ عَلىَّ بْنَ اَبى طالِبٍ وَ والاهُ وَ ائْتَمَّ بِهِ وَ اَقَرَّ بِفَضْلِهِ وَ تَوَلَّى الأَوصياءَ مِنْ بَعْدِهِ .حَقٌ عَلَىَّ اَنْ اُدْخِلَهُمْ فى شَفاعَتِى وَ حَقٌ عَلى رَبّى اَنْ يَسْتَجيبَ لِى فِيهِم وَ انّهُمْ اَتْباعى(4)

ص: 86

3-عن اَبی عَبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ: شیعَتُنا أهْلُ الهُدی وأهْلُ التُّقی وأهْلُ الخَیْرِ وَأهْلُ الایمانِ وَأهْلُ الْفَتْحِ وَالظَّفر(1)

4- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : اَلرُّوحُ وَ اَلرَّاحَةُ وَ اَلرَّحْمَةُ وَ اَلنُّصْرَةُ وَ اَلْيُسْرُ وَ اَلْيَسَارُ وَ اَلرِّضَا وَ اَلرِّضْوَانُ وَ اَلْفَرَجُ وَ اَلْمَخْرَجُ وَ اَلظُّهُورُ وَ اَلتَّمْكِينُ وَ اَلْغُنْمُ وَ اَلْمَحَبَّةُ مِنَ اَللَّهِ وَ مِنْ رَسُولِهِ لِمَنْ وَالَى عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ اِئْتَمَّ بِهِ.(2)

12- الشيعَةُ هُمُ المُتَعَلِّمُونَ

1- عَن أَبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام قالَ: انَّ النَّاسَ رَجُلانِ، عالِمٌ وَ مُتَعَلَّمُ وَ سائِرُ النَّاسِ غُثاءٌ، فَنَحنُ العُلَماءُ وَ شيعَتُنَا المُتَعَلِّمُونَ وَ سائِرُ النَّاسِ غُثاءٌ(3)

13- أسماءُ الشيعَةِ عِندَ مَواليهِم مَكتُوبٌ

1- عَنْ حبابَة الوالِبِيَّةِ قَالَتْ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عليه السَّلامُ اِنَّ لِي ابنَ أخٍ وهُوَ يَعْرِفُ فَضْلَكُم وَ اِنِّي أُحِبُّ أَن تُعَلِّمَنِي أَمْنَ شِيعَتُكُمْ ؟قَالَ :وَ مَا اِسْمُهُ ؟قَالَتْ :قُلْتُ :فُلَانُ بْنُ فُلاَنٍ قَالَتْ :فَقَالَ :يَا فُلَانَةُ هَاتِ اَلنَّامُوسَ فَجَائَتْ بِصَحِيفَةٍ تَحْمِلُهَا كَبِيرَةٍ فَنَشَرَهَا ثُمَّ نَظَرَ فِيهَا، فَقَالَ: نَعَمْ هُوَ ذَا اسْمُهُ وَ اسْمُ أَبِيهِ هَاهُنَا(4)

ص: 88

3- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شیعیان ما، اهل هدایت و اهل تقوی و اهل خیر و اهل ایمان و اهل گشایش و پیروزی هستند.

4- امام باقر عَلَیهِ السَّلام از جدشان رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه روایت کردند که فرمودند: سرور و راحتی و رحمت و نصرت و آسانی و راستی و رضایت و رضوان و گشایش و فرج و ظهور و تمکین و سود و محبت از جانب خدا و رسولش برای کسانیست که ولایت على عَلَیهِ السَّلام را بپذیرند و او را امام خود قرار دهند.

2-عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ اَلْفَضْلِ اَلْهَاشِمِيِّ قَالَ :كُنْتُ عِنْدَ اَلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ اذدَخَلَ اَلْمُفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ فَلَمَّا بَصُرَ بِهِ ضَحِكَ إِلَيْهِ ثُمَّ قال إِلى يا مُفَضَّلُ فَوَ رَبِّي اِنِّي لَأُحِبُّكَ وَ أُحِبُّ مَن يُحِبُّك يا مُفَضَّلُ لَوْ عَرَفَ جَمِيعُ أَصْحَابِي مَا تَعْرِفُ مَا اختلفَ اِثْنَانِ فَقالَ لَه المُفَضَّلُ: يَا اِبْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَقَدْ حَسِبْتُ أَنْ أَكُونَ قَدْ أُنْزِلْتُ فَوْقَ مَنْزِلَتِي فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :بَلْ أُنْزِلتِ اَلْمَنْزِلَةَ اَلَّتِي أَنْزَلَ اَللَّهُ بِهَا فَقَالَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَمَا مَنْزِلُهُ جَابِرُ بْنُ يَزِيدَ مِنْكُمْ قَالَ :مَنْزِلَةُ سَلْمَانَ مَنْ رَسُولُ اَللَّهِ صلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ قَالَ فَمَا مَنْزِلِهِ دَاوُدُ بْنُ كَثِيرٍ اَلرُّقَى مِنْكُمْ قَالَ مَنْزِلَةُ اَلْمِقْدَادِ مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ صلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ قَالَ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَى فَقَالَ يَا عَبْدَ اَللَّهِ بْنَ اَلْفَضْلِ ان اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي خَلَقَنا مِن نُورِ عَظَمَتِهِ وَ صُنعَنا بِرَحمَتِهِ وَخَلَقَ أرواحَكُم مِنَّا فَنَحنُ نَحِنُّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ تَحِنُّون إلينا وَ اَللَّهِ لَوْ جَهَدَ أَهْلُ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ أَنْ يَزِيدُوا فِي شِيعَتِنَا رَجُلاً أَوْ يَنْقُصُوا مِنْهُمْ رَجُلاً مَا قَدَرُوا عَلَى ذَلِكَ وَ اَنَّهُمْ لَمَكْتُوبُونَ عِنْدَنا بِأَسْمائِهِم وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ عَشَايِرِهِمْ وَ أَنْسَابِهِمْ يَا عَبْدَاَللَّهِ بْنَ الْفَضْلِ ولَوْ شِئْتَ لَأَرَيْتُكَ إِسْمَك فِي صَحِيفَتِنَا قَالَ :ثُمَّ دَعَا بِصَحِيفَةٍ فَنَشَرَهَا فَوَجَدْتُهَا بَيْضَاءَ لَيْسَ فِيهَا أَثَرُ اَلْكِتَابَةِ فَقُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ مَا أَرَى فِيهَا أَثَرَ اَلْكِتَابَةِ قَالَ فَمَسَحَ يَدَهُ عَلَيها فَوَجَدْتُهَا مَكْتُوبَةً ووجَدْتُ فِي أَسْفَلِهَا إِسْمِي فَسَجَدتُ لِلَّهِ شُكْراً.(1)

14- خَمسُ خِصالٍ لِلشِّيعَةِ

1- عَن أَبي عَبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ:مَن أحَبَّنا أهلَ البَيتِ وحَقَّقَ حُبَّنا في قَلبِهِ ،جَرَت يَنابيعُ الحِكمَةِ عَلى لِسانِهِ ، وجُدِّدَ الإِيمانُ في قَلبِهِ وَ جُدِّدَ لَهُ عَمَلُ سَبْعِينَ صِدِّقاً وَ سَبْعِينَ شَهِيداً وَ عَمَلُ سَبْعِينَ عَابِداً عَبَدَ اللَّهَ سَبْعِينَ سَنَةً.(2)

ص: 90

2- عبدالله بن فضل هاشمی گفت: نزد امام صادق عَلَیهِ السَّلام بودم که مفضل بن عمر وارد شد هنگامی که امام او را دیدند به او خنده ای کرده و فرمودند: ای مفضل نزدیک من آی، قسم به خدا من تو را دوست دارم و محبین تو را نیز دوست دارم. ای مفضل اگر تمامی اصحاب من به آنچه که تو عارفی، معرفت داشته باشند هیچ اختلافی در بین دو نفر از آنان وجود نخواهد داشت. مفضل به امام عرض کرد: ای پسر رسول خدا گمان می کنم بیش از آنکه شایسته باشم مرا جایگاه و مقام دادید و مرا بالاتر از آنچه که هستم معرفی فرمودید. امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: من تو را در مقامی که خداوند تو را در آن جای داده قرار دادم. پس عرض کرد: ای پسر رسول خدا منزلت جابر بن یزید نسبت به شما چگونه است؟ امام فرمودند: منزلت او در نزد ما همچون منزلت سلمان در پیش رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه می باشد،

عرض کرد: منزلت داود بن کثیر رقی نسبت به شما چگونه است؟ امام فرمودند: منزلت او در نزد ما همچون جایگاه مقداد در پیش رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و می باشد، و سپس رو به من کرده و فرمودند: ای عبدالله بن فَضل همانا خداوند تبارک و تعالی ما را از نور عظمتش خلق فرموده است و ما را با رحمت خود ایجاد کرده است و روح شما را از ما آفریده است پس ما مشتاق شمائیم و شما نیز مشتاق ما هستید. قسم به خدا اگر اهل مشرق و مغرب سعی در افزایش یا کاهش تعداد شیعیان ما داشته باشند نمی توانند و چگونه موفق اند در حالیکه نام شیعیان و پدران و عشیره و بستگان آنها نزد ما نوشته شده است. ای عبدالله بن فضل اگر بخواهم می توانم نامت را در کتابمان نشان دهم.

سپس کتابی را طلب کرده و آن را گشودند پس چون در آن نگریستم، آن کتاب سفید بود و هیچ اثری از نوشته در آن نبود. عرض کردم: ای پسر رسول خدا در این کتاب نوشته ای نیست. امام عَلَیهِ السَّلام دست مبارک خویش را بر آن کشیدند و نوشته های آن آشکار شد و در پایین آن نام خود را یافتم و به همین خاطر سجده شکر بجای آوردم.

15- إنَّ الشَّيعَةَ عَلَى الحقَّ وَ عَلَى المَحَجَّةِ البَيضاء

1- قالَ أبو عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام: أما والله انَّكُم لَعَلَى الْحَقِّ وَ اَنَّ مَن خالَفَكُمْ لَعَليّ غَيرُ اَلْحَقِّ وَ اَللَّهِ مَا أَشُكُّ أَنَّكُمْ فِي اَلْجَنَّةِ فائى لَأَرْجُو أَنْ يُقِرَّ اَللَّهُ أَعْيُنَكُمْ الى قَرِيب (1)

2-عَنْ يَزِيدَ بْنِ خَلِيفَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ لَنَا وَ نَحْنُ عِنْدَهُ :نَظَرْتُم وَ اللَّهِ حَيْثُ نَظَرَ اَللَّهُ وَاخْتَرْتُمْ مَنِ اِخْتَارَ اَللَّهُ وَ أَخَذَ اَلنَّاسُ يَمِيناً وَ شِمالاً وَ قَصَدْتُمْ قَصْدَ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ أَمَا وَاللهِ اَنَّكُمْ لَعَلَى الْمَحَجَّةِ اَلْبَيْضَاء.(2)

16- ما عَلى ملِّةِ إِبراهيمَ إِلاّ الائمَّةُ عَلَیهِم ُالسَّلام وَ أشياعُهُم

1- عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ علِى عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ: مَا أَحَدٌ عَلَى مِلَّةِ ابراهِيم الآ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا وَ سائرالناس مِنْهَا بُرآء(3)

2-عَنْ عَبَّادِ بْنِ زِيَادٍ قَالَ :قَالَ لِي أَبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا عبَّادُ مَا عَلَى مِلَّةِ ابْراهِيمَ أَحَدٌ غَيْرُكُمْ ومَا يَقْبَلُ اللَّهُ الأَ مّنكُم وَلا يَغفِرُ الذُّنوبَ الآ لَكُم(4)

17- الرَّافِضةُ فَخرٌ لِلشِّيعَةِ

1-عَنْ أَبِي اَلْجَارُودِ قَالَ أَصَمَّ اَللَّهُ أُذُنَيْهِ كَمَا اعمى عَيْنَيْهِ، اِنْ لَمْ يَكُنْ سَمِعَ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ :إِنَّ فُلَاناً سَمَّانَا بِاسْمٍ قَالَ: وَمَا ذاكَ الاسمُ ؟قَالَ :سَمَّانَا الرَّافِضَةَ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِيَدِهِ الى صَدْرِهِ وَ أَنَا مِنَ اَلرَّافِضَةِ وَ هُوَ مِنًى قَالَهَا ثَلاثا.(5)

ص: 92

2- عَنْ سُلَيْمَانَ اَلْأَعْمَشِ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ انَّ اَلنَّاسَ يُسَمُّونَا رَوَافِضَ وَ مَا الرَّوَافِضُ فَقالَ وَ اللَّهِ مَا هُم سَمَّوْكُمُوهُ ولَكِنَّ اللَّهَ سَمَّاكُمْ بِهِ فِي التَّوْرَاةِ وَالإنجيلِ على لِسَانِ مُوسِي وَ لِسَانِ عِيسَى عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ وَ ذَلِكَ أَنَّ سَبْعِينَ رَجُلاً مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ رَفَضُوا فِرْعَوْنَ ودَخَلُوا فِي دِينِ مُوسَى فَسَمَّاهُمُ اَللَّهُ تَعَالَى اَلرَّافِضَةَ وَ أَوْحَى الى مُوسى أَنْ أَثْبَتَ لَهُمْ فِي اَلتَّوْرَاةِ حَتَّى يملِكُوهُ عَلَى لِسَانِ مُحَمَّدٍ صلي اللَّهُ وَعَليهِ و آله فَفَرَّقَهُمُ اَللَّهُ فِرَقاً كَثِيرَةً وَ تَشَعَّبُوا شُعَباً كَثِيرَةً فَرَفَضُوا اَلْخَيْرَ فرفضتم الشَّرَّ وَ اِسْتَقَمْتُمْ مَعَ أَهْلِ بيت نبيِّكُمْ عَلَيهُم السَّلام فَذَهَبْتُمْ حَيْثُ ذَهَبَ نَبِيُّكُمْ وَ اِخْتَرْتُمْ مَنِ اِخْتَارَ اَللَّهُ وَ رَسُولُهُ فَأَبْشِرُوا ثُمَّ أَبْشِرُوا فَأَنْتُمُ الْمَرْحُومُونَ الْمُتْقِبَّلُ مِنْ مُحْسِنِهِمْ وَ الْمُتَجَاوِزُ عَنْ مُسِيئِهِمْ ومَنْ لَمْ يَلْقَ اللَّهَ بِمِثْلِ مَا لَقِيتُمْ لَمْ تُقْبَلْ حَسَناتُهُ وَ لَمْ يُتَجاوَزْ عَنْ سَيِّئاتِهِ يَا سُلَيْمَانُ هَلْ سَرَرْتُكَ ؟فَقُلْتُ زِدْنِي جُعِلْتُ فِدَاكَ فَقَالَ انَّ اللَّه عزَّوجل مَلائِكَةٌ يَسْتَغْفِرُونَ لَكُم حَتَّى تَتَساقَطَ ذُنُوبُكُمْ كَما تَتسَاقَطُ وَرَقُ اَلشَّجَرِ في يَوْم ريحٍ وذلك قول اللّه تعالى «الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا»(1)هُمْ شِيعَتُنَا وهي و اللَّهِ لَهُمْ يَا سُلَيْمَانُ قُلْ سَرَرْتُكَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ مَا عَلَى مِلَّةِ اِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ الآ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا وَسَائِرُ اَلنَّاسِ مِنْهَا برِيء.(2)

18- الجنّةُ هِيَ الاِقرارُ بِالامامةِ

1-عَنْ مُوسَى بْنِ بَكْرٍ قَالَ: كُنَّا عِنْدَ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ رَجُلٌ فِي اَلْمَجْلِسِ :أسأل اللَّه اَلْجَنَّةَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :أَنْتُم فِي الْجَنَّةِ فَاسْأَلُوا اللَّهَ أَنْ لَايُخْرِجَكُمْ مِنْهَا فَقَالُوا جُعِلْنَا فِدَاكَ نَحْنُ فِي اَلدُّنْيَا؟ فَقَالَ: أَلَسْتُمْ تُقِرُّونَ بامامتنَا ؟قَالُوا: نَعَمْ فَقَالَ :هَذَا مَعْنَى اَلْجَنَّةالَّذِي مَنْ أَقَرَّ بِهِ كَانَ فِي اَلْجَنَّةِ فَاسْأَلُوا اَللَّهَ أَنْ لاَ يَسْلُبَكُمْ(3)

ص: 94

2- سلیمان اعمش گوید بر امام صادق عَلَیهِ السَّلام وارد شدم و عرض کردم جانم به فدایت مردم ما را رافضی مینامند رافضی یعنی چه؟ پس امام فرمودند قسم بخداوند آنان شما را را فضی نامیده اند بلکه خداوند در تورات و انجیل از زبان موسی و عیسی عَلَیهِ السَّلام شما را به این نام نامیده است و رافضه هفتاد مرد از قوم فرعون بودند که فرعون را رها کرده و در دین موسی وارد شدند پس خداوند تعالی آنان را رافضه نامید و به موسی وحی کرد که این نام را برای ایشان در تورات ثبت کن تا اینکه بر زبان محمدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه مالک آن شوند پس خداوند مردم را به فرقه ها و شعب زیادی تقسیم کرد گروهی از آنان خیر را رها کردند و شما شر را رها کردید و با اهل بیت پیامبرتان استقامت کردید و هرکجا که پیامبرتان رفت رفتید و آنکه را خداوند و رسولش برگزیدند برگزیدید پس شما را کرارا بشارت باد شمائید که مورد رحمت واقع شدید، اعمال نیکوکارانتان قبول و گناه بد کارنتان مورد عفو و گذشت قرار می گیرد و هرکه به مانند شما به ملاقات خداوند نرود اعمال نیکش پذیرفته نگردد و گناهانش آمرزیده نمی شود. ای سلیمان آیا مسرورت نمودم؟ عرض کردم جانم بفدایتان از این کلام به من بیفزائید پس فرمودند همانا خداوند عزوجل را ملائکه ایست که دائما در حال استغفار برای شما هستند تا اینکه گناهانتان را همچون ریزش برگ درختان در روزی که باد می وزد، بریزند و ساقط کنند و این سخن خداوند متعال است که: «کسانی که عرش را حمل می کنند و آنان که پیرامون آن هستند پروردگارشان را تسبیح می گویند و برای مؤمنين استغفار می کنند» آن مؤمنینی که برایشان استغفار میشود شیعیان ما هستند و این آیه به خدا قسم در شأن آنان است ای سلیمان مسرورت نمودم؟ عرض کردم جانم به فدایت باز هم بفرمائید، فرمودند هیچکس جز ما و شیعیانمان بر آئین ابراهیم نیست و سایر مردم از آن بری هستند.

19- الشيعَةُ نُورُ فيِ ظُلُماتِ الأَرضِ َ

1- عن أبي عبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ: أنتُم وَاللهُ نُورٌ فِي ظُلُماتِ الأرضِ(1)

20- الشيعةُ كُلُهُم شُهَداءُ

1-عَنْ زَيْدِ بْنِ أَرْقَمَ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بن عَلًى عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ: مَا مِنْ شِيعَتِنَا اَلْاّ صِدِّيقٌ شَهِيدٌ قَالَ :قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ اَنِي يَكُونُ ذَلِكَ وَ عَامَّتُهُمْ يَمُوتُونَ عَلَى فِرَاشِهِمْ ؟فَقَالَ :أَمَا تَتْلُو كِتَابَ اَللَّهِ في الحديد «وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ ۖ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ»(2) قالَ: فَقلتُ: فَكَأنَّي لَم أقرأ هَذِه الآيةَ مِن كتابِ الله تعالی قَطُّ، قالَ: لَو كانَ الشّهداءُ لَيسَ اِلّا كما تَقُول لكانَ الشُّهداءُ قَلِيلاً.(3)

2- عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ لِي: يَا أَبَا مُحَمَّدٍ اَنَّ الْمَيِّتَ مِنْكُمْ علَى هَذَا اَلْأَمْرِ شَهِيدٌ قُلْتُ: وَانٍ مَاتَ عَلَى فِرَاشِهِ؟ قَالَ: اي وَاللَّهِ وَانٍ مَاتَ عَلَى فِرَاشِهِ حَيٌ عِنْدَ رَبِّهِ يُرْزَقُ.(4)

3- عَنْ مِنْهَابِ اَلْقَصَّابِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اُدْعُ اَللَّهَ لِي بِالشَّهَادَةِ فَقَالَ اَلْمُؤْمِنُ لَشَهِيدٌ حَيْثُ مَا مَاتَ أَوْ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ اَللَّهِ فِي كِتَابِهِ«وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ ۖ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِم (5)»(6)

4- عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ كَانَ أَبُو عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِذَا ذَكَرَ هَؤُلاَءِ اَلَّذِينَ يُقْتَلُونَ فِي اَلثُّغُورِ يقُولُ: وَيْلَهُمْ مَا يَصْنَعُونَ بِهَذَا ؟يَتَعَجَّلُونَ قَتْلَةً فِي الدُّنْيَا و قَتْلَةٌ فِي الآخِرَةِ وَاللَّهِ مَا الشُّهَدَاءُ الاّ شِيعَتُنَا وان ماتُوا علَى فِرَاشِهِم.(7)

ص: 96

5-قَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَا يَضُرُّ رَجُلًا مِنْ شِيعَتِنا أَيَّةَ مِيتَةٍ ماتَ ،أَكَلَهُ السَّبُعُ أَوْ أُحْرِقَ بِالنَّارِ أَوْ غَرِقَ أَوْ قُتِلَ هُوَ وَ اَللَّهِ شَهِيد.(1)

6- عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: سَمِعْتُهُ يَقُولُ لِرَجُلٍ مِنَ الشِّيعَةِ أَنْتُمُ الطَّيِّبُونَ و نِسَاؤُكُمُ الطَّيِّبَاتُ وَ كُلُّ مُؤْمِنٍ صِدِّيقٌ شَهِيدٌ و قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: شِيعَتُنَا أَقْرَبُ الخَلْقِ مِنْ عَرْشِ اللَّهِ عزّوجلَّ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ بَعدَنا وَ مَا مِنْ شِيعَتِنَا أَحَدٌ يَقُومُ إِلَى اَلصَّلاَةِ إِلاَّ اكتَنَفَتْهُ فيها عَدَدَ مَن خالَفَهُ مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ يُصَلُّونَ عَلَيهِ جَماعَةً حَتَّى يَفْرُغَ مِنْ صَلاَتِهِ وانٍ الصَّائِمُ مِنْكُمْ لَيَرْتَعُ في رِياضِ الجَنَّةِ تَدعُوا لَهُ المَلائِكَةُ حَتَّى يُفطِر(2)

21 - الشيعَةُ تَزهَرُ لِأَهلِ السَماءِ

1- عَن رَسولِ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه قالَ: يا عَلىّ شِیعَتُك تَزهَرلِأَهْلِ اَلسَّمَاءِ كَمَا تَزْهَرُ اَلْكَوَاكِبُ لِأَهْلِ اَلْأَرْضِ تَفْرَحُ بِهِمُ المَلائِكَةُ وَ تَشتاقَ الَیْهِمُ الجِنانُ وَيَفِرُّ مِنْهُم الشَّيطانُ(3)

2- عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ الْعسْكَرى عَنْ آبَائِهِ عَنْ مُوسِي بْنِ جَعْفَرعَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ كَانَ قَوْمٌ مِنْ خَوَاصِّ الصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ جُلُوساً بِحَضْرَتِهِ فِي لَيْلَةٍ مُقَمَّرَةٍ مُصْحِيَةٍ فَقَالُوا يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ مَا أَحْسَنَ أَدِيمَ هَذِهِ السَّمَاءِ وَ أَنْوَارُ هَذِهِ النُّجُومِ وَالْكَوَاكِبِ فَقَالَ الصَّادِقُ عَليهِ السَّلاَمُ اَنَّكُمْ تَقُولُونَ هَذَا وَانِ الْمُدَبِّرَاتِ الْأَرْبَعَةُ جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ وَ اسْرَافِيلُ ومَلَكُ الْمَوْتِ يَنْظُرُونَ إِلَى الْأَرْضِ فَيَرَوْنَكُمْ وَ اِخْوَانَكُمْ فِي أَقْطَارِ الْأَرْضِ وَ نُورُكُمْ إِلَى اَلسَّمَاوَاتِ وَ اليهُم أَحْسَنُ مِنْ نُورِ هَذِهِ اَلْكَوَاكِبِ وَانِهُمْ يَقُولُونَ كَمَا تَقُولُونَ ؛مَا أَحْسَنَ أَنْوَارَ هَؤُلاَءِ اَلْمُؤْمِنِينَ(4)

ص: 98

5- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: نحوه ی مرگ شیعیان ما به آنان ضرر نمی زند، درندگان او را بدرند، یا با آتش سوزانده شود، یا غرق شود، قسم به خدا که او شهید است.

6- ابوحمزه گوید شنیدم امام صادق عَلَیهِ السَّلام به یکی از مردان شیعه می فرمودند: شما طيب و پاکیزه اید و زنان شما طيبات و پاکیزه اند و هر مومنی صدیق و شهید است، و شنیدم که می فرمودند: در روز قیامت پس از ما شیعیان ما نزدیکترین خلق نسبت به عرش خداوند عزوجل، هستند و هریک از شیعیان ما که اقامه ی نماز کند به تعداد مخالفينش ملائکه به دور او حلقه می زنند و پشت سر او می ایستند و با او به جماعت نماز می خوانند تا اینکه از نماز فارغ شود و همانا روزه دار شما در باغ های بهشت گردش می کند و تا افطار نکرده است ملائک او را دعا می کنند.

22- الشيعةُ مَحجوبٌ عَن الشّيطانِ وَلا يَبتَلي بِبَلاءِ الابنَةِ والأُنُوثَةِ

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :مَامِنٌ مَوْلُودٌ يُولَدُ إِلَّآ وَ إبليسُ مِنَ الأَبَالِسَةِ بِحَضْرَتِهِ فَإِنْ عَلِمَ اَللَّهُ أَنَّهُ مِنْ شِيعَتِنَا حَجَبَهُ عَنْ ذَلِكَ اَلشَّيْطَانِ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ مِنْ شِيعَتِنَا أَثْبَتَ الشَّيْطَانُ اصْبَعهُ اَلسَّبَّابَةُ فِي دُبُرِهِ فَكَانَ مَأْبُوناً«وَ ذَلِكَ أَنَّ اَلذكريخرج لِلْوَجْهِ» فَإِنْ كَانَتْ إِمْرَأَةٌ أَثْبَتَ فِي فَرْجِهَا فَكَانَتْ فَاجِرَةً فَعِنْدَ ذَلِكَ يَبْكِي اَلصَّبِيُّ بُكَاءاً شَدِيداً إِذَا هُوَ خَرَجَ مِنْ بَطْنِ أُمِّهِ وَ اَللَّهُ بَعْدَ ذَلِكَ يَمْحُو مَا يَشَاءُ وَ يُثبِتُ وَ عِنْدَ اُمِّ اَلْكِتَابِ.(1)

23- طُوبَى لِشيعَةِ القائِمِ عَلَیهِ السَّلام

1- قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :يَا أَبَا بَصِيرٍ طُوبِي لِشِيعَةِ قَائِمِنَا المُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَالمُطيعينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ اُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِم وَلا هُم يَحْزَنُونَ(2)

24 - الخُمسُ و الفَیيءُ مُباحٌ ِللشّيعَةِ

1-عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّماليِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :قُلْتُ لَهُ انَّ بَعْضَ أصحَابِنَا يَفْتَرُونَ وَ يَقْذِفُونَ مَنْ خَالَفَهُمْ ؟فَقَالَ :اَلْكَفُّ عَنْهُمْ أَجْمَلُ ثُمَّ قَالَ :وَ اَللَّهِ يَا أَبَا حَمْزَةَ انَّ النَّاسَ كُلَّهُمْ أَوْلَادُ بغَايَا مَاخِلاً شِيعَتُنَا قُلْتُ :كَيْفَ لِي بِالْمَخْرَجِ مِنْ هَذَا؟ فَقَالَ لِي يَا أَبَا حَمْزَةَ كِتَابُ اَللَّهِ اَلْمُنْزَلُ يَدُلُّ عَلَيْهِ ان اللَّهَ تَبَارَكَ و تَعَالَي جَعَلَ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ سِهَاماً مِنْهَا ثَلاَثَةٌ فِي جَمِيعِ الفَيْئِي ثُمَّ قَالَ اَللَّهُ عَزَّوجَل «وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ» (3) فَنَحْنُ اصْحَابُ اَلْخُمُسِ وَ اَلْفَيْئِيِّ وَ قَدْ حَرَّمْنَاهُ عَلَى جَمِيعِ النَّاسِ مَا خَلاَ شِيعَتَنَا وَاللَّهِ يَا بَا حَمْزَةَ مَا مِن أَرْضٍ تُفْتَحُ وَلا خُمُسٍ يُخْمَسُ فَيُضْرَبُ على شَيْئِي مِنْهُ اَلْأَ كَانَ حَرَاماً عَلَى مَنْ يُصِيبُهُ فَرْجاً كَانَ او مالاً وَلَوْ قَد ظَهَرَ الحَقُّ لَقَدْ بِيعَ الرَّجُلُ الْكَرِيمَةُ عَلَيهِ نَفسُهُ فِيمَنْ لاَيَزِيدُ حَتِّي انَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ لَيَفْتَدِي بِجَمِيعِ مَالِهِ وَ يَطْلُبُ اَلنَّجَاةَ لِنَفْسِهِ فَلاَ يَصِلُ إِلَى شَيْئِي مِنْ ذَلِكَ وَ قَدِ اخْرُجُونَا وَ شِيعَتُنَا مِن حَقِّنَا ذَلِكَ بِلا عُذْرٍ وَلا حَقٍ وَلا حُجَّة(4)

ص: 100

2- عن أبي جعفر عَلَیهِ السَّلام قال قال الله تبارک و تعالى «مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَىٰ»(1)وَمَا كانَ لِلرَّسُولِ فَهُوَ لَنَا و لِشِيعَتِنَا حَلَّلْنَاهُ لَهُمْ وَ طَيَّبْنَاهُ لَهُمْ يَا أَبَا حَمْزَةَ واللَّهِ لا يُضْرَبُ عَلَى شَيْءٍ مِنَ السِّهَامِ في شَرقِ الأَرضِ وَلاَ غَرْبِهَا مَالٌ الاّ كَانَ حَرَاماً سُحْتاً عَلَى مَنْ نَالَ مِنْهُ شَيْئاً مَا خَلَانَا وَ شِيعَتَنَا أَنَا طَيَّبْنَاهُ لَكُمْ وَ جَعَلْنَاهُ لَكُمْ وَاللَّهِ يَا أبَا حَمْزَةَ لَقَدْ غُصِبْنَا وَ شِيعَتُنَا حَقّنا مَالاً مَنَّ اَللَّهُ عَلَيْنَا مَا مَلاَؤُنَا بِسَعَادَةٍ وَ مَا تَارَكْتُكُمْ بِعُقُوبَةٍ فِي اَلدُّنْيَا(2)

3- سُئِلَ الصَّادِقُ عَلَیهِ السَّلام فَقِيلَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا حَالُ شِيعَتِكُمْ فِيمَا خَصَّكُمُ اللَّهُ بِهِ إِذَا غَابَ غَائِبُكُمْ وَ اسْتَتَرَ قَائِمُكُمْ فَقَالَ عَلَیهِ السَّلام مَا أَنْصَفْنَاهُمْ إِنْ اخَذْنَاهُمْ وَ لَا أَحْبَبْنَاهُمْ إِنْ عَاقَبْنَاهُمْ بَلْ نُبِيحُ لَهُمُ الْمَسَاكِنَ لِتَصِحَّ عِبَادَتُهُمْ وَ نُبِيحُ لَهُمُ الْمَنَاكِحَ لِتَطِيبَ وِلَادَتُهُمْ وَ نُبِيحُ لَهُمُ الْمَتَاجِرَ لِيَزْكُوَ أَمْوَالُهُم(3)

4- عَن داود الرَّقَّى قَالَ: سَمعتُ أبَا عَبدِ الله عَلَیهِ السَّلام يَقولُ النَّاسُ کُلُّهُمْ یَعِیشُونَ فِی فَضْلِ مَظْلِمَتِنَا إِلَّا أَنَّا أَحْلَلْنَا شِیعَتَنَا مِنْ ذَلِکَ. (4)

ه- قالَ أميرُ المُؤمِنينَ عَلَیهِ السَّلام: إنَّ فُلانَاً وَ فُلانَاً وَ فُلانَاً غَصَبُونَا حَقَّنَاء وَاشتَروا بِهِ الإماءَ وَ تَزَوَّجُوا بِهِ النِساءَ، ألا وَ إِنَّا قَد جَعَلنا شِيعَتَنَا مِن ذلِكَ فيِ حِلِّ لِتَطِيِبَ مَوالِيدِهِم.(5)

25- الشيعةُ أصبَرُ مِنَ الأئمَّةِ

1-عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ : نَحْنُ صَبَرْو شِيعَتُنَا أَصْبَرُ مِنَّا، لِأَنَّا صَبَرْنَا بِعِلْمٍ وَ صَبَرُوا عَلَى مَا لاَ يَعْلَمُونَ.(6)

ص: 102

2- امام باقر عَلَیهِ السَّلام درباره ی قول خداوند تبارک وتعالی که فرموده: «آنچه که خداوند از اهل قريه ها بعنوان فيء به رسولش داده است برای خدا و رسول و ذی القربی است» فرمودند: آنچه که مال رسول است به ما و شیعیانمان تعلق دارد و ما آن را برای شیعیانمان حلال و طیب قرار داده ایم. ای ابا حمزه قسم به خداوند هیچ چیزی از این سهم در شرق و غرب زمین مهر مالکیت نمی خورد مگر آنکه بر کسی که در آن دخل و تصرف کرده حرام است. بجز برای ما و شیعیانمان، همانا ما آن را برای شما طیب و پاک قرارداده ایم قسم به خدا ای ابا حمزه حق ما و شیعیانمان یعنی همان مالی که خداوند به خاطر دادن آن بر ما منتی گذارده غصب شده است.

3- از امام صادق عَلَیهِ السَّلام پرسیده شد: ای پسر رسول خدا در آن زمان که غیبت شما آغاز شود و قائم شما پنهان گردد شیعیانتان در مورد اموال مخصوص به شما چه وظیفه ای دارند؟ امام عَلَیهِ السَّلام؟ فرمودند: اگر آنها را مؤاخذه کنیم در مورد آنها منصف نبوده ایم و اگر آنها را عقوبت کنیم دوست دار آنان نبوده ایم که چنین نیست بلکه برای صحت عبادتشان مسکن ها را برای آنان مباح می کنیم و برای پاکی و طيب ولادت فرزندانشان همسران را بر آنها مباح می کنیم و تجارت را برای ایشان مباح می کنیم تا اموالشان پاک و طاهر باشد.

4- داود رقی گوید: شنیدم امام صادقعَلَیهِ السَّلام می فرمودند: همه ی مردم در زیادی آنچه که به ظلم از ما گرفته شده زندگی می کنند بجز شیعیانمان که آنان را درباره ی آن حلال کرده ایم.

5- اميرالمؤمنين عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا فلانی و فلانی و فلانی حق ما را غصب کردند و با آن کنیزانی خریدند و زنانی را به عقد خود در آوردند، بدانید که همانا ما شیعیانمان را درباره ی آن حلال کرده ایم تا ولادتشان پاک باشد.

26- نَومُ الشيعَةِ

1- قَالَ الصادِقُ عَلَیهِ السَّلام:وَ اللَّهِ مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ شِیعَتِنَا یَنَامُ إِلَّا أَصْعَدَ اللَّهُ رُوحَهُ إِلَی السَّمَاءِ فَیُبَارِکُ عَلَیْهَا فَإِنْ کَانَ قَدْ أَتَی عَلَیْهَا أَجَلُهَا جَعَلَهَا فِی کُنُوزِ رَحْمَتِهِ وَ فِی رِیَاضِ جَنَّتِهِ وَ فِی ظِلِّ عَرْشِهِ وَ إِنْ کَانَ أَجَلُهَا مُتَأَخِّراً بَعَثَ بِهَا مَعَ أَمَنَتِهِ مِنَ الْمَلَائِکَهْ لِیَرُدَّوهَا إِلَی الْجَسَدِ الَّذِی خَرَجَتْ مِنْهُ لِتَسْکُنَ فِیهِ.(1)الحديث

27- لَولا أن يَتَعاظَمَ النَّاسُ لَسلَّمتِ المَلائِكةُ عَلَى الشِّيعَةِ

1- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ: أَلاَ وَ إِنَّ لِكُلِّ شَيْءٍ جَوْهَراً وَ جَوْهَرُ وُلْدِ آدَمَ مُحمّد وَ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا بَعْدَنَا حَبَّذَا شِيعَتُنَا مَا أَقْرَبَهُمْ مِنْ عَرْشِ اَللَّهِ عَزَّوَجَل أَحْسَنَ صُنْعَ اَللَّهِ إِلَيْهِمْ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ اَللَّهِ لَوْ لاَ أَنْ يَتَعَاظَمَ اَلنَّاسُ ذَلِكَ أَوْ يَدَخَلَهُمْ زَهْوٌ لَسَلَّمَتْ عَلَيْهِمُ اَلْمَلاَئِكَةُ قُبُلاً وَ اَللَّهِ مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ شِيعَتِنَا يَتْلُو اَلْقُرْآنَ فِي صَلاَتِهِ قَائِماً إِلاَّ وَ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةَ حَسَنَةٍ وَ لاَ قَرَأَ فِي صَلاَتِهِ جَالِساً إِلاَّ وَ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ خَمْسُونَ حَسَنَةً وَ لاَ فِي غَيْرِ صَلاَةٍ إِلاَّ وَ بکلِّ حَرفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ إِنَّ لِلصَّامِتِ مِنْ شِيعَتِنَا لَأَجْرَ مَنْ قَرَأَ اَلْقُرْآنَ كُلَّهُ مِمَّنْ خَالَفَهُ أَنْتُمْ وَ اَللَّهِ علي فُرُشِكُمْ نیامُ لکُم اَجرُ المُجاهِدِینَ وَ اَنتُم وَ الله فِی صَلاتِکُم لَكُمْ أَجْرُ اَلصَّافِّينَ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ وَ أَنْتُمْ وَ اَللَّهِ اَلَّذِينَ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ «وَ نَزَعْنٰا مٰا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوٰاناً عَلىٰ سُرُرٍ مُتَقٰابِلِينَ » (2) الحديث (3)

28- اِنَّ الشيعَةَ لَأصحابُ الأَربعةِ الأعيُن

1- عَن أبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام قالَ:إنّما شيعَتُنا أصحابُ الأربَعةِ الأعيُنِ عَينَینِ في الرَّأسِ ، و عَينَینِ فِي القَلبِ ، ألا وَ الخَلائِقُ كُلُّهم كَذلِكَ ، ألا إِنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ فَتَحَ أبصارَكُم وَ أعمَى أبصارَهُم.(4)

ص: 104

29- انَّ الشيعَةَ حَوارِيّوا الأئِمَة عَلَیهِ السَّلام و هُم أفضَلَ مِن حَوارِیّی عِیسَی عَلَیهِ السَّلام

1- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ حَوَارِیيَّ عِيسَى كَانُوا شِيعَتَهُ وَ إِنَّ شِيعَتَنَا حَوَارِيُّونَا وَ مَا كَانَ حَوَارِيُّو عِيسَى بِأَطْوَعَ لَهُ مِنْ حَوَارِیيِّنَا لَنَا وَ إِنَّمَا قَالَ عِيسَى لِلْحَوَارِيِّينَ : «مَنْ أَنْصارِي إِلَى اَللّهِ (1)قالَ اَلْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اَللّهِ »فَلاَ وَ اَللَّهِ مَا نَصَرُوهُ مِنَ اَلْيَهُودِ وَ لاَ قَاتَلُوهُمْ دُونَهُ وَ شِيعَتُنَا وَ اَللَّهِ لَمْ يَزَالُوان مُنْذُ قَبَضَ اَللَّهُ عَزَّ ذِكْرُهُ رَسُولَهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ يَنْصُرُونَّا وَ يُقَاتِلُونَ دُونَنَا وَ يُحْرَقُونَ وَ يُعَذَّبُونَ وَ يُشَرَّدُونَ فِي اَلْبُلْدَانِ جَزَاهُمُ اَللَّهُ عَنَّا خَيْراً وَ قَدْ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ اَللَّهِ لَوْ ضَرَبْتُ خَيْشُومَ مُحِبِّينَا بِالسَّيْفِ مَا أَبْغَضُونَا وَ وَ اَللَّهِ لَوْ أَدْنَيْتُ إِلَى مُبْغِضِينَا وَ حَثَوْتُ لَهُمْ مِنَ اَلْمَالِ مَا أَحَبُّونَا.(2)

30-یَومُ الاَحَدِ للشِّیعَةِ

1- عَن جَعفَر بِن مُحَمدُ قالَ اَلسَّبْتُ لَنَا وَ اَلْأَحَدُ لِشِيعَتِنَا وَ اَلاِثْنَيْنِ لِبَنِي أُمَيَّةَ وَ اَلثَّلاَثَاءُ لِشِيعَتِهِمْ وَ اَلْأَرْبِعَاءُ لِبَنِي اَلْعَبَّاسِ وَ اَلْخَمِيسُ لِشِيعَتِهِمْ وَ اَلْجُمُعَةُ لِسائِرِ النَّاس جَميعَا وَلَيسَ فِيهِ سَفَر، قَالَ اللهُ «فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ»(3)يعني: يَومَ السَّبتِ(4)

31- الشّيعَةُ بِمَنزِلَةِ النَّحل

1- قالَ أميرِ المؤمِنينَ عَلَیهِ السَّلام :شیعَتُنَا بِمَنزِلَهِ النَّحلِ لَو یَعلَمُ النَّاسَ مَا فِی اَجوَافِهَا لَأَکَلُوهَ(5)

32- الشيعةُ أحسَنُ النَّاسِ حالًا

1- قالَ أميرُ المُؤمِنينَ : لا يكوُنُ الناسُ فِي حالِ شدَّةِ اِلأكانَ شِيعَتِي أَحسَنَ الناس حالاَ اَما سَمِعتُم الله يقولُ فِي كتابِهِ المُبِين «اَلْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا» (6)فَخَفَّفَ عَنهُم ما لا يُخَفِّفَ عنَ غَيرِهِم(7)

ص: 106

33- الشِيعَةُ هُمُ التُّرابِيَّة

1- عَن سعيد بِنِ يَسار قَالَ: دَخَلتُ عَلى أَبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام وَ هُوَ عَلى السَريرٍ فَقالَ: ياسَعيدِ اِنَّ طائفةً سَمَّيت مَرجِئَةً و طائفةً سَمَّيت الخَوارجُ وَ سَمّيتُم التُّرابيَّة(1)

34- المَلائِكة يَستَغفِرونَ لِمحَّبى أميرِ المُؤمنينَ عَلَیهِ السَّلام

1- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : خَلَقَ اَللَّهُ مِنْ نُورِ وَجْهِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ يَسْتَغْفِرُونَ لَهُ وَوَ لِمُحِبِّيهِ إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ.(2)

2- رُوی عن فاطمة الزهراء عليها السلام بنت رسول الله في حديث الكساء...الی ان قالت قالَ عَلِيٌّ لِأَبي يا رَسُولَ اللَّهِ، اَخْبِرْني ما لِجُلُوسِنا هذا تَحْتَ الْكِسآءِ مِنَ الْفَضْلِ عِنْدَ اللَّهِ؟ فَقالَ النَّبِيُّ : وَالَّذي بَعَثَني بِالْحَقِّ نَبِيّاً، وَاصْطَفاني بِالرِّسالَةِ نَجِيّاً، ما ذُكِرَ خَبَرُنا هذا في مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلِ اَهْلِ الْأَرْضِ، وَفيهِ جَمْعٌ مِنْ شَيعَتِنا وَمُحِبّينا، اِلاَّ وَنَزَلَتْ عَلَيْهِمُ الرَّحْمَةُ وَحَفَّتْ بِهِمُ الْمَلائِكَةُ، وَاسْتَغْفَرَتْ لَهُمْ اِلي اَنْ يَتَفَرَّقُوا، فَقالَ عَلِيٌّ اِذن وَاللَّهِ فُزْنا وَفازَ شيعَتُنا وَرَبِّ الْكَعْبَةِ،فَقَالَ أبِی رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه: يا عَلِيُّ وَالَّذي بَعَثَني بِالْحَقِّ نَبِيّاً، وَاصْطَفاني بِالرِّسالَةِ نَجِيّاً، ما ذُكِرَ خَبَرُنا هذا في مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلِ اَهْلِ الْأَرْضِ، وَفيهِ جَمْعٌ مِنْ شيعَتِنا وَمُحِبّينا، وَفيهِمْ مَهْمُومٌ اِلاَّ وَفَرَّجَ اللَّهُ هَمَّهُ، وَلا مَغْمُومٌ اِلاَّ وَكَشَفَ اللَّهُ غَمَّهُ، وَلا طالِبُ حاجَةٍ اِلاَّ وَقَضَي اللّهُ حاجَتَهُ، فَقالَ عَلِيٌّ اِذن وَاللَّهِ فُزْنا وَسُعِدْنا، وَكَذلِكَ شيعَتُنا فازُوا وَسُعِدُوا فِي الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ، وَرَبِّ الْكَعْبَة.(3)

ص: 108

35- إنَّ القَلَمَ رُافِعَ عَن الشِّيعَةِ

1-عَنْ زَكَرِيَّا بْنِ آدَمَ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ يَا زَكَرِيَّا بْنَ آدَمَ شِيعَةُ عَلِيٍّ رُفِعَ عَنْهُمُ اَلْقَلَمُ قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ فَمَا اَلْعِلَّةُ فِي ذَلِكَ ؟قَالَ: لِأَنَّهُمْ أُخِّرُوا فِي دَوْلَةِ اَلْبَاطِلِ يَخَافُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَ يَحْذَرُونَ عَلَى إِمَامِهِمْ يَا زَكَرِيَّا بْنَ آدَمَ مَا أَحَدٌ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ أَصْبَحَ صَبِيحَةً أَتَى بِسَيِّئَةٍ أَوِ اِرْتَكَبَ ذَنْباً إِلاَّ أَمْسَى وَ قَدْ نَالَهُ غَمٌّ حَطَّ عَنْهُ سَيِّئَتَهُ فَكَيْفَ يَجْرِي عَلَيْهِ اَلْقَلَمُ .(1)

2- قَالَ أبُو عَبدِ الله جَعفَر بنِ مُحَمَد عَلیهِمَا السَّلام:رَفَعَ القَلَمُ عَن الشَّيعَةِ بِعِصمَةِ الله وَ وِلايَتهِ(2)

3- عَنْ على بْنِ مُوسَى اَلْقُرْشِی عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ رُفِعَ اَلْقَلَمُ عَنْ شِيعَتِنَا فَقُلْتُ يَا سَيِّدِي كَيْفَ ذَاكَ قَالَ لِأَنَّهُمْ أُخِذَ عَلَيهِمُ العَهدُ بِالتَّقِيَّةِ في دَوْلَةِالْبَاطِلِ يَأْمَنُ النَّاسُ وَيَخافُونَ وَ يَكْفُرُونَ فِينَا وَ لا نُكَفَّرُ فِيهِمْ وَ يُقْتَلُونَ بِنا ولا نُقْتَل بِهِمْ مَا مِنْ أَحَدٍ مِن شِيعَتِنَا إِرْتَكِبٌ ذَنْبَأَ أوْ خَطَأ(3) إِلاَّ نَالَهُ في ذلِكَ غَمٌ مَحَّصَ عَنْهُ ذُنوبَهُ وَلَو أَنَّهُ أَتَى بِذُنوبٍ بِعَدَدِ القَطْرِ والمَطَرِ وَبِعَدَدِ مِنَ الْحَصَى وَالرَّملِ وبِعَدَدِ الشَّوْكِ وَ الشَّجَرِ فَاِنْ لَمْ يَنَلْهُ في نَفْسِهِ فِي أَهْلِهِ ومَالِهِ فَإن لَمْ يَنَلْهُ فِي أَمْرِ دُنْيَاهُ مَا يَغْتَمُّ بِهِ تَخَايَلَ لَهُ فِي مَنَامِهِ مَا يَغْتَمُّ بِهِ فَيَكُونُ ذَلِكَ تَمْحِيصاً لِذُنُوبِهِ(4)

36- إنَّ المَلائِكَةِ لَخُدّامُ مُحبِّى الائِمَة عَلَیهِم ُالسَّلام

1-عنِ الرِّضا عَن آبائِهِ عَن أميرِ المُؤمِنينَ عَلَیهِم ُالسَّلام قَال: َقالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه یا علیُّ اِنَّ الملائِکةَ لِخُدّامِنا و خُدّامُ مُحبِينَا(5). الحديثَ

ص: 110

37-دُعاءُ أبي عَبدِالله الحُسَين عَلَیهِ السَّلام ِلِشیعَةِ

1- لَمّا بَلَغَ الحُسَينَ عَلَیهِ السَّلام قَتلُ قَيْسِ بْنِ مُسْهِرٍ الصَّيْدَاوِيِّ اسْتَعْبَرَ بَاكِياً ثُمَّ قَالَ«اللَّهُمَّ اجْعَلْ لَنَا وَ لِشِيعَتِنَا عِنْدَكَ مَنْزِلًا كَرِيماً وَ اجْمَعْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ فِی مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِكَ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ».(1)

2-حِرزٌ لِلاِمام الحُسَين عَلَیهِ السَّلام:بسم الله الرحمن الرحیم یا دائِمُ یا دَیمُومُ یا حَیَّ یا قَیومُ یا کاشِفَ الغَمِّ یا فارِجَ الهَّمِّ یا باعِثَ الُّرسُلِ یا صادِقَ الوَعدِ اللّهُمَّ اِن کانَ لی عِندَکَ رِضوانٌ و وُدٌ فَاغفِرلی و مَن اتَّبَعَنی مِن اِخوانی وَ شیعَتی و طَیِّب ما فی صُلبی بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الراحِمینَ وَ صَلّی اللهُ عَلی سَیِّدنا مُحمَدٍ و الِهِ اجمَعینَ.(2)

38- لا يُحرمُ الشّيعَةُ مِن التَوبَةِ حَتّى المَوتِ

1- عَن النَّبِي صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه أنَّه قَال لَعَلىّ عَلَیهِ السَّلام: یا عَلیَّ اِنّی سَألتُ اللهُ عَزَّوجَلَّ اَن لا يَحرِمَ شَيعتَك التَّوبَةَ حَتّى تَبلِغَ نَفسُ أحَدِهِم حَنجَرَتَهَ فَاَجابَني اِلى ذِلكَ وَلَيسَ ذلِكَ لِغَيرِهِم(3)

39- لَن يَبتَلِىَ الله تَعالى الشّيعَةَ بِأَربَعة

1- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ، قَالَ: مَا اِبْتَلَى اَللَّهُ شِيعَتَنَا فَلَنْ يَبْتَلِيَهُمْ بِأَرْبَعٍ، بأَنْ يَكُونُوا لِغَيْرِ رِشْدَةٍ اوَ أَنْ يَسْأَلُوا بأَكَفُّهِمْ أَوْ أن يُؤْتَوْا فِي أَدْبَارِهِمْ وَ أَنْ يَكُونَ فِيهِمْ أَخْضَرُ أَزْرَقُ.(4)

ص: 112

40- إنَّ الله قَد غَفَرَ الشّيعَةِ عَلىَّ عَلَیهِ السَّلام و رَضِىَ عَنهُم وَ رَحِمَهُم وَ حَفِظَهُم مِن كُلِّ سُوءٍ...

1- قالَ الصَّادقُ عَلَیهِ السَّلام:اِنّى لاَ عَلَمُ قَومَا قَد غَفَرَ الله لَهُم وَرَضِىَ عَنهُم وَ عَصِمَهُم وَ رَحِمَهُم وَ حَفَظَهُم مِن كُلِ سُوءٍ وَ أیَّدَهُم وَ هَداهُم اِلى کُلِّ رُشدٍ وَ بَلَّغَ بِهِم غَايَةَ الأِمكانِ قيلَ: مَن هُم يا أبا عَبدِ الله؟ قَالَ: اولئِک شِیعَتُنَا الأَبرارُ شِيعَةُ عَلىَّ(1)

41- الشّيعَةُ وَرَقُ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ

1-عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ، عَنِ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، أَنَّهُ قَالَ مَثَلِي مَثَلُ شَجَرَةٍ أَنَا أَصْلُهَا، وَ عَلِيٌّ فَرْعُهَا، وَ اَلْحَسَنُ وَ اَلْحُسَيْنُ ثَمَرُهَا، وَ اَلشِّيعَةُ وَرَقُهَا، فَأَبَى أَنْ يَخْرُجَ مِنَ اَلطَّيِّبِ إِلاَّ اَلطَّيِّبُ.(2)

42 - الشيعةُ شُهداءُ عَلى النَّاسِ

1- قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : نَحْنُ اَلشُّهَدَاءُ عَلَى شِيعَتِنَا وَ شِيعَتُنَا شُهَدَاءُ عَلَى اَلنَّاسِ وَ بِشَهَادَةِ شِيعَتِنَا يُجْزَوْنَ وَ يُعَاقَبُونَ.(3)

43 - البَرصُ لا يَكُونُ فِي الشّيعَةِ

1- عَن أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلامُ : اَلْبَرَصُ شِبْهُ اَللَّعْنَةِ لاَ يَكُونُ فِينَا وَ لاَ فِي ذُرِّيَّتِنَا وَ لاَ فِي شِيعَتِنَا.(4)

44- الشيعهُ ثلاثُ

1- قالَ أبُو عَبدِالله : الشِّيعَةُ ثلاثٌ : مُحِبٌّ وادٌّ فهُو مِنّا ، و مُتَزَيِّنٌ بنا و نحنُ زَينٌ لِمَن تَزَيَّنَ بنا، و مُستَأكِلٌ بِنَا الناسَ ، و مَنِ استَأكَلَ بِنَا افتَقَرَ(5)

ص: 114

45- حالُ الشِّيعَةِ فِي الرِّزقِ

1- قالَ أبُو عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام :لَوْ لَا إِلْحَاحُ هَذِهِ الشِّیعَهْ عَلَی اللَّهِ فِی طَلَبِ الرِّزْقِ لَنَقَلَهُمْ مِنَ الْحَالِ الَّتِی هُمْ فِیهَا إِلَی مَا هُوَ أَضْیَق(1)

2- عَن أبي عَبدِالله قَالَ لَيْسَ لِمُصَاصِ شِيعَتِنَا فِي دَوْلَةِ الْبَاطِلِ إِلَّا الْقُوتُ شَرِّقُوا إِنْ شِئْتُمْ أَوْ غَرِّبُوا لَنْ تُرْزَقُوا إِلَّا الْقُوتَ (2)

46- الشِيعَةُ عِندَ الوَفاةِ

1-عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يُسْتَكْرَهُ اَلْمُومِنُ عَلَى خُرُوجِ نَفْسِهِ؟ قَالَ فَقَالَ لاَ وَ اَللَّهِ قَالَ قُلْتُ وَ كَيْفَ ذَاكَ ؟قَالَ انَّ الْمُؤْمِنَ اذا حَضَرَتْهُ اَلْوَفَاةُ خَضِرَ رَسُولُ اللَّهِ وأَهْلُ بَيْتِهِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بنِ أَبِي طَالِبٍ وَ فَاطِمَهُ وَ الحَسَنُ وَالحُسَينِ وَ جَمِيعُ الأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ وَلَكِنِ اكْنُوا عَنِ اسْمِ فَاطِمَةَ وَ يَحْضُرُهُ جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ وَ اِسْرَافِيلُ وَ عِزْرَائِيلُ عليهِمُ السَّلامُ قَالَ فَيَقُولُ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يا رَسولَ اللَّهِ أَنَّهُ كَانَ مِمَّن يُحِبُّنَا ويَتَوَلاَّنَا فَاحْبُهُ قال يَقُولُ رَسُولُ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا جَبْرَئِيلُ انه مِمَّن كانَ يُحِبُّ عَلِيّاً وَ ذُرِّيَّتهُ فَأَحَبَّهُ وَ قَالَ جَبْرَئِيلُ لِمِيكَائِيلَ وَ اسْرَافِيلُ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ مِثْلَ ذَلِكَ ثُمَّ يَقُولُونَ جَمِيعاً لْمُلِكُ المَوتِ انَّه مِمَّن كانَ يُحِبُّ مُحَمَّداً وَ آلَهُ يَتَوَلَّى عَلِيّاً وَ ذُرِّيَّتَهُ فَارْفُقْ بِهِ قالَ فَيَقُولُ مَلَكُ الْمَوْتِ والَّذِي اخْتَارَكُمْ وَ كَرَّمَكُم وَ اِصْطَفَيَ مُحَمَّداً صَلَّي اللَّهُ وَعَليْهِ وَ آلِهِ بِالنُّبُوَّةِ وَخَصَّهُ بِالرِّسَالَةِ لَأَنَا أَرْفَقُ بِهِ مِنْ وَالِدٍ رَفِيقٍ وَ أشْفَقُ عَلَيْهِ مِنْ أَخٍ شَفِيقٍ ثُمَّ قَامَ إِلَيْهِ مَلَكُ اَلْمَوْتِ فَيَقُولُ :يا عَبداللَّهُ أَخَذْتَ فَكاكَ رَقَبَتِكَ؟ أَخَذْتَ رِهَانَ أَمَانِكَ ؟فَيَقُولُ نَعَمْ فَيَقُولُ اَلمَلَكُ :فَبِمَاذا فَيَقُولُ: بِحُبَّى مُحَمَّداً وَ آلِهِ وَ بِوَلاَيَتِي عَلَى بْنَ ابي طَالِبٍ وَ ذُرِّيَّتِهُ فَيَقُولُ اما مَا كُنْتَ تَحْذَرُ فَقَدْ امنك اَللَّهُ مِنْهُ وَ أَمَّا مَا كُنْتَ تَرْجُو فَقَدْ أَتَاكَ اَللَّهُ بِهِ اِفْتَحْ عَيْنَيْكَ

ص: 116

فَانْظُرْ اِلى ما عِنْدَك قالَ :قيفْتَحُ عَيْنَيْهِ فَيَنْظُرُ اليهُم وَاحِداً وَاحِداً وَ يُفْتَحُ لَهُ بَابُ الى اَلْجَنَّةِ فَيَنْظُرُ اليها فَيَقُولُ لَهُ هَذَا مَا أَعَدَّ اَللَّهُ لَكَ وَ هَؤُلاَءِ رُفَقَاؤُكَ أفَتَحِبُّ اَللَّحَاقَ بِهِمْ أَوِ الرُّجُوعَ إِلَى اَلدُّنْيَا؟قَالَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَمَا رَأَيْتَ شُخُوصَهُ وَ رَفْعَ حَاجِبَيْهِ إِلَى فَوْقُ مِنْ قَوْلِهِ: لاَ حَاجَةَ لِي إِلَى الدُّنْيَا وَلا الرُّجُوعُ الْيَهاويُنادِيهِ مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ اَلْعَرْشِ يُسْمِعُهُ وَ يُسْمِعُ مَنْ بِحَضْرَتِهِ «يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ»إِلَى مُحَمَّدٍ وَ وَصِيِّهِ وَ اَلْأَئِمَّةُ مِنْ بَعْدِهِ «ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً» بالولاية «مَرْضِيَّةً» بالثواب «فَادْخُلِي فِي عِبَادِي»مَعَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ «وَادْخُلِي جَنَّتِي» غيرَ مَشُوبَة(1)

47- روايةٌ أبي بَصير عَن الصَّادقِ عَلَیهِ السَّلام في فَضائِلِ الشّيعَةِ

1- عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ أَتَيْتُ أَبَا عَبْداللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بَعْدَ أَنْ كَبِرَتْ سِنِّي وَ قَدِ اِجْهَدْنِي اَلنَّفَسُ فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ مَا هَذَا اَلنَّفسُ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَبِرَ سِنِّي وَ رَقِّ عُظْمَى وَ إِقْتَرَبَ اَجَلِي مَعَ أَنِّي لَسْتُ أَدْرِي مَا أَصِيرُ اِليهِ فِي آخِرَتِي فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ اِنَّكَ لَتَقُولُ هَذَا اَلْقَوْلَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَيْفَ لاَ اقوله فَقَالَ أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالي يُكْرِمُ الشَّبَابَ مِنْكُمْ وَ يَسْتَحْيِي مِنَ الْكُهُولِ؟ قُلْتُ جُعِلْتُ فِداكَ كَيْفَ يُكْرِمُ اَلشَّبَابَ مِنَّا وَ يَسْتَحْيِي مِنَ الْكُهُولِ؟ قَالَ يُكْرِمُ اَلشَّبَابَ مِنْكُمْ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ وَ يَسْتَحيي مِنَ الْكُهُولِ أَنْ يُحَاسِبَهُمْ قَهْلَ سَرَرْتُكَ قَالَ :قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي فَإِنَّا قَدْ نُبِزْنَا نَبْزاً انْكَسَرَتْ لَهُ ظُهُورُنَا وَ مَاتَتْ لَهُ أَفْئِدَتُنا وَ اِسْتَحَلَّتْ بِهِ الْوُلَاةُ دِمَاءَنَا فِي حديث رَوَاهُ فُقَهَاؤُهُمْ هَؤُلاَءِ قَالَ :فَقَالَ :اَلرَّافِضَةُ؟ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ لاَ وَاللَّهِ مَاهُمْ سَمَّوْكُمْ بَلِ اَللَّهُ سَمَّاكُمْ أَمَّا عَلِمْتَ أَنَّهُ كَانَ مَعَ فِرْعَوْنَ سَبْعُونَ رَجُلاً مِنْ بَنِي اَسْرَائِيلَ يَدِينُونَ بِدِينِهِ فَلَمَّا اِسْتَبَانَ لَهُمْ ضَلالُ فِرْعَوْنَ وَ هَدْيُ مُوسَى رَفَضُوا فِرْعَوْنَ وَلَحِقُوا بِمُوسِي فَكَانُوا فِي عَسْكَرِ مُوسي اشد اَهْلَ ذَلِكَ الْعَسْكَرِ عِبادَةً وَ أَشَدَّهُمُ اجْتِهَاداً الأ أَنَّهُمْ رَفَضُوا فِرْعَوْنَ فَأَوْحَى اَللَّهُ إِلَى مُوسَى أَنْ أَثْبِتْ لَهُمْ هَذَا اَلاِسْمَ فِي اَلتَّوْرَاةِ فَاِنِّي قَدْ نَحَلَّتْهُم

ص: 118

و برای او دری به سوی بهشت باز می شود و او هم به بهشت نگاه می کند. ملک الموت به او می گوید: این آن چیزی است که خداوند برای تو آماده کرده است و آنان رفیقان تو هستند آیا دوست داری به آنها ملحق شوی و یا اینکه علاقه داری به دنیا باز گردی؟ پس امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: آیا این مطلب را از بالا آوردن پیشانی و ابروانش که حکایت از منفی بودن جواب او دارد و می خواهد بگوید: نیازی به دنیا و بازگشت به آن ندارم، نمی یابی. امام عَلَیهِ السَّلام در ادامه فرمودند: پس منادی از میان عرش او را ندا میدهد در حالیکه او و کسانی که نزد اویند می شنوند: ای نفسی که به محمد و وصی او و ائمه ی پس از او مطمئن بودی، باز گرد به سوی پروردگارت در حالی که از ولایت راضی بودی و به ثواب نیز راضی خواهی شد پس در میان بندگان من یعنی محمّد و اهل بیت او و در بهشت من بدون هرگونه شائبه ای داخل شو.

ثُمَّ ذَخَرَ الله هَذَا اَلْإِسْمَ حَتَّى سَمَّاكُمْ بِهِ اذ رَفَضْتُمْ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَجُنودَهِما وَاتَّبَعتُم مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ فَهَلْ سَرَرْتُكَ ؟قَالَ: قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ افْتَرَقَ اَلنَّاسُ كُلَّ فُرْقَةٍ و اسْتَشْيَعُوا كُلَّ شِيعَةٍ فَاسْتَشْيَعْتُم مَعَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ فَذَهَبْتُمْ حَيْثُ ذَهَبَ اَللَّهُ وَ اخْتَرتُم مَا اِخْتَارَ اَللَّهُ وَ أَحْبَبْتُمْ مَنْ أَحَبَّ اَللَّهُ وَ أَرَدْتُمْ مُنْأَرَادَ اَللَّهِ فَأَبْشِرُوا ثُمَّ أَبْشِرُوا فَأَنْتُمْ وَ اَللَّهِ المَرحُومُون اَلْمُتْقِيلُ مِنْ مُحْسِنِكُمْ وَ المُتَجاوَزُ عَنْ مُسِيئِكُمْ مَنْ لَمْ يَلْقَ اَللَّهَ بِمِثْلِ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ لَم يَتَقَبَّلِ اللَّهُ مِنهُ حَسَنَةً وَ لَمْ يَتَجاوَزْ عَنْهُ سَيِّئَةً فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ: قُلْتُ جُعِلْتُ فِداكَ زِدني فَقالَ انَّ اللَّهُ وَمَلائِكَتُهُ يُسْقِطُونَ الذُّنُوبَ عَن ظُهُورِ شِيعَتِنَا كَمَا يُسْقِطُ الرِّيحُ اَلْوَرَقَ عَنِ اَلشَّجَرِ فِي أَوَانِ سُقُوطِهِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اَللَّهِ تَعَالَى «وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ »(1)فَاسِتغفارُهم وَ اَللَّهِ لَكُمْ دُونَ هَذَا اَلْعَالَمِ فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ: قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي فَقَالَ: لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَقَال«مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا»(2) وَ اَللَّهِ مَا عَنَى غَيْرَكُمْ اذ وَفَيْتُمْ فِيمَا أَخَذَ عَلَيْكُمْ مِيثَاقَكُمْ مِنْ وَلايَتِنَا وَ إِذْ لَمْ تُبَدِّلُوا بِنَا غَيْرَنَا وَ لَوْ فَعَلْتُمْ لَعَيَّرَكُمُ اَللَّهُ كَمَا عَيَّرَ غَيْرَكُمْ فِي كِتَابِهِ إِذْ يَقُول«وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ ۖ وَإِنْ وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ»(3) فَهَلْ سَتَرْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ؟ قَالَ: قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَقَالَ«الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ»(4) فَالْخَلْقُ وَاللَّهِ غَداً أَعْدَاءُ غَيْرِنَا وَ شِيعَتُنَا وَ مَا عَنَى بِالْمُتَّقِينَ غَيْرَنَا وَ غَيْرَ شِيعَتِنَا فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا ابا مُحَمَّدٍ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي فَقَالَ لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَقَال: «وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا» (5)

ص: 120

سپس خداوند این اسم را ذخیره کرد تا اینکه شما را بدان نامید به این دلیل که فرعون وهامان و لشکریان آنها را رها کردید و از محمد و آل محمد پیروی نمودید. ای ابا محمد آیا مسرورت نمودم؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. فرمودند: مردم فرقه فرقه و گروه گروه شدند (هر یک شیعه ی کسی) پس شما شیعه و پیرو اهل بیت پیامبر تان شدید و به هر طرف که اراده ی خدا رفت رفتید و آنچه را خدا اختیار کرد اختیار کردید و آنکه را خدا دوست داشت دوست داشتید و آنکه را خدا اراده کرد اراده کردید. پس بشارت باد شما را سپس بشارت باد شما را زیرا که شما مورد رحمت هستید و عمل نیکو کار شما پذیرفته می شود و از گنهکار شما گذشت می شود. هر که خداوند را با حالی غیر از حال شما ملاقات کند حسنه اش پذیرفته نشود و از گناهانش چشم پوشی نمی شود. پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزایی پس فرمودند: همانا خداوند و فرشتگانش گناهان را از پشت شیعیان ما ساقط می کنند همانگونه که باد به هنگام برگ ریزان (پائیز) برگ درختان را می ریزد و این سخن خداوند متعال است «و ملائک به حمد پروردگارشان تسبیح می گویند و برای اهل زمین استغفار می کنند» پس استغفار ملائک قسم به خدا در این عالم صرفا مختص به شماست. پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. امام فرمودند: همانا خداوند شما را در کتابش ذکر کرده است: «از مؤمنین مردانی هستند که بر عهد خود با خداوند صادق بودند پس برخی از آنها به شهادت رسیدند و برخی ازآنها منتظرند و عهد خود را تبدیل نکردند» قسم به خدا، کسی غیر شما را قصد نکرده است چون به عهدی که از شما در ارتباط با ولایت ما گرفته است وفادار بودید و ما را با غیر ما عوض نکردید و اگر چنین می کردید خداوند از شما ایراد می گرفت همانگونه که از غیر شما در کتابش ایراد گرفته است «برای اکثر آنها عهدی نیافتیم و اکثر آنها را اهل فسق یافتیم». پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. فرمودند: همانا خداوند شما را در کتابش ذکر کرده و فرمود: «دوستان در آن روز برخی دشمن برخی دیگر هستند به جز متقین» سوگند به خداوند که خلایق فردا دشمنان یکدیگرند، به جز ما و شیعیانمان، و مراد از متقین غیر از ما و شیعیان ما کس دیگری نیست. پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. پس فرمودند: همانا خداوند شما را در کتابش ذکر فرموده است: «هر که از خدا و رسول اطاعت کند با کسانی است که خداوند بر آنان نعمت داده است از پیامبران و صدیقین و شهدا و صالحین و آنان خوب رفیقانی هستند»

ص: 121

فَمُحَمَّدٌ صَلَي اللّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ النَّبِيّينَ وَ نَحنُ الصِّدِّيقُونَ والشُّهَدَاءُ وَ أَنْتُمُ الصَّالِحُونَ فَتَسَمَّوْا بِالصَّلاَحِ كَمَا سَمَّاكُمُ اَللَّهُ فَوَ اَللَّهِ مَا عَنَى غَيْرَكُمْ فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ :قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي فَقَالَ لَقَدْ جَمَعَنَا اَللَّهُ وَ وَلِيَّنَا وَ عَدوَّنَا فِي آيَةٍ مِنْ كِتَابِهِ فَقال قُلْ يَا مُحَمَّد « هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ»(1)فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا ابا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ: فَقَالَ: لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَقَال: «وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَىٰ رِجَالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرَارِ»(2) فَانْتم فِي اَلنَّارِ تُطْلَبُونَ وَ فِي اَلْجَنَّةِ وَ اَللَّهِ تُحْبَرُونَ فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ: قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ :فَقَالَ :لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَأَعَاذَكُمْ مِنَ اَلشَّيْطَانِ فَقَال: «إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ»(3) وَ اَللَّهِ مَا عَنَى غَيْرَنَا وَ غَيْرَ شِيعَتِنَا فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا ابا مُحَمَّدٍ؟ قَالَ :قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ وَاللَّهِ لَقَدْ ذَكَرَكُمُ اَللَّهُ فِي كِتَابِهِ فَأَوْجَبَ لَكُمُ اَلْمَغْفِرَةَ فَقَال «قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا»قَالَ :قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ لَيْسَ هَكَذَا نَقْرَؤُهُ إِنَّمَا نَقْرَأُ يَا عِبَادِيَ اَلَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ إِنَّ اَللَّهَ يَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ جَمِيعاً قَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ فَإِذَا غَفَرَ اَللَّهُ اَلذُّنُوبَ جَمِيعاً فَمَنْ يُعَذِّبُ وَ اللهِ مَا عَنَى غَيْرَنَا وَ غَيْرَ شِيعَتِنَا وَ إِنَّهَا لَخَاصَّةٌ لَنَا وَلَكم فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا اِبَا مُحَمَّدٍ ؟قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ وَاللَّهِ مَا اسْتَثْنَيَ اللَّهُ احِداً مِنَ الأوصياءِ وَلا أَتْباعَهُم مَا خَلا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ و شِيعَتَهُ إِذْ يَقُولُ « يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ *إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ»(4)وَ اَللَّهِ مَا عَنَى بِالرَّحْمَةِ غَيْرَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ شِيعَتِهِ فَهَلْ سَرَرْتُكَ يَا ابا مُحَمَّدٍ؟ قَالَ :قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي قَالَ :قَالَ علَى بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَیهِ السَّلام: لَيْسَ عَلَى فِطْرَةِ الإِسْلامِ غَيْرُنَا وَ غَيْرُ شِيعَتِنَا وَسَائِرُ اَلنَّاسِ مِنْ ذَلِكَ بُرَآءُ فَهَلْ شَفَيْتُكَ يَا أَبَا مُحَمَّد(5)؟

ص: 122

پس منظور از پیامبران در این آیه حضرت محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه است و ما صدیقین و شهدا هستیم و شما صالحین هستید پس صالح باشید همانگونه که خداوند شما را به این نام نامیده است پس قسم به خدا، کسی جز شما را در این آیه قصد ننموده است، آیا مسرورت کردم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. پس فرمودند: همانا خداوند ما و دوست ما و دشمن ما را در یک آیه از کتابش جمع کرده است پس این آیه را تلاوت فرمودند: بگو ای محمد «آیا کسانی که می دانند با کسانی که نمیدانند مساویند همانا فقط اولوالالباب متذکر می شوند» پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ گوید عرض کردم فدایتان شوم بر من بیفزایید. فرمودند: همانا خداوند شما را در کتابش ذکر کرده است پس فرمودند: «و گویند ما را چه شده است که مردانی را که از اشرار می شمردیم نمی بینیم» سپس در آتش بدنبال شما می گردند و قسم به خدا شما در بهشت منعّم و شادمانید. آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. فرمودند: همانا خداوند شما را در کتابش یاد کرده و از شیطان پناه داده است «همانا شیطان بر بندگان من سلطنت و تسلطی ندارد» و قسم به خدا غیر از ما و شیعیان ما کس دیگری را قصد نکرده است. پس آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. فرمودند: قسم به خدا که او شما را در کتابش یاد کرده، و آمرزش را برای شما واجب کرده است پس فرمودند: «ای بندگانی که بر خویشتن اسراف کرده اید از رحمت خدا نا امید نشوید همانا خداوند همه ی گناهان (شما) را می آمرزد» عرض کردم فدایت شوم ما اینچنین نمی خوانیم همانا ما می خوانیم «ای بندگانی که بر خویشتن اسراف کرده اید از رحمت خدا نا امید نشوید همانا خداوند همه ی گناهان را می آمرزد» فرمودند: ای أبا محمد آنگاه که خداوند همه ی گناهان را بیامرزد پس چه کسی عذاب می شود و قسم به خدا غیر از ما و شیعیان ما قصد کس دیگری را نکرده است و همانا آیه مختص ما و شماست. آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کردم فدایت شوم بر من بیفزای. فرمودند: به خدا قسم، خداوند به جز امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام وشیعیانش کس دیگری را حتى اوصیا و یارانشان را از این قول استثناء نکرده است: «روزیکه هیچ یاوری از یاوری دیگر، چیزی را بی نیاز نمی کند و آنها یاری نمی شوند»، «مگر کسیکه خدا رحم کند همانا او عزیز و مهربان است» والله که خدا از این رحمت به جز امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام و شیعیانش را اراده نکرده است. آیا مسرورت نمودم ای ابا محمد؟ عرض کرد فدایت شوم بر من بیفزای. در اینجا امام از قول جدشان امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند که: جز ما و شیعیان ما کسی بر فطرت اسلام نیست و بقیه ی مردم از این دین دور و بیزارند پس آیا تو را شفا دادم ای ابا محمد؟

کنایه از دو خلیفه ظالم اول و یاران و انصار شان.

ص: 123

48- مُحب ُّالأَئِمَةِ عَلَیهِ السَّلام عَابدٌ فِي كُلَّ حالٍ

1- عَنْ سَدير الصِّيرفيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ دَخَلتُ عَلَيهِ وَ عِندَهُ أبُو بَصيرٍ ومَيْسَرَةُ و عِدَّةٌ مِن جُلَسَائِهِ فَلَمَّا أَنْ أَخَذْتُ مَجْلِسِي أَقْبَلَ عَلىَّ بِوَجهِهِ وَ قَالَ يَا سَدِيرُ أَمَّا اِنَّ وَلِينا لَيَعْبُدُ اللَّهَ قَائِماً و قَاعِداً وَ نَائِماً وَ حَيّاً وَ مَيِّتاً قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَمَّا عِبَادَتُهُ قَائِماً وَ قَائِداً وَ حَيّاً فَقَدْ عَرَفْنَا كَيْفَ يَعْبُدُ اَللَّهَ نَائِماً وَ مَيْتاً قَالَ اِنَّ وَلِينَا لَيَضَعُ رَأْسَهُ فَيَرْقُدُ فَإِذَا كَانَ وَقتُ الصَّلَاةِ وَكَّلَ بِهِ مَلَكَيْنِ خُلِقَا فِي الْأَرْضِ لَمْ يَصْعَدا الى السَّمَاءِ ولَمْ يَرَيا مَلَكوتَها فَيُصَلِّيانِ عِندَهُ حَتَّى يَنْتَبِهَ فَيَكْتُبُ اَللَّهُ ثَوَابَ صَلاَتِهِمَا لَهُ فِي الرَّكْعَةِ مِنْ صَلاَتِهِمَا تَعْدِلُ أَلْفَ صَلاَةٍ مِنْ صَلاَةِ اَلْآ دَمْيَيْنِ وَانٍ وَلِيُّنَا لَيَقْبِضُهُ اللَّهُ الَيه فَيَصْعَدُ مَلَكَاهُ الى السَّمَاءِ فَيَقُولَانِ يا رَبَّنا عَبدُكَ فُلانُ بنُ فُلانٍ انْقَطَعَ و استَوفَى أَجَلِه وَ لَأَنْتَ أَعْلَمُ مِنَّا بِذَلِكَ فَأْذَنْ لَنَا نَعْبُدْكَ فِي آفَاقِ سَمَائِكَ وَ اِطْرَافِ أَرْضِكَ قَالَ: فَيُوحِى اَللَّهُ اليهِما أَنَّ فِي سَمَائِي لَمَنْ يَعْبُدُنِي وَ مَالِي فِي عِبَادَتِهِ مِنْ حَاجَةٍ بَلْ هُوَ أَحْوَجُ اليها وَ إِنَّ فِي أَرْضَى لِمَنْ يَعْبُدُنِي حَقَّ عِبَادَتِي وَ مَا خَلَقْتُ خَلْقاً أَحْوَجَ إلى منه فَيَقُولاَنِ يَا رَبَّنَا مَنْ هَذَا يَسْعد بِحُبِّكَ إِيَّاهُ قَالَ فَيُوحى الله إِلَيْهِما ذَلِكَ مَنْ أَخَذَ مِيثاقَهُ بِمُحَمَّدٍ عَبْدِي وَ وَصِيِّهِ وَ ذُرِّيَّتِهِمَا بِالْوَلاَيَةِ إهْبطَا إِلَى قَبْرِ وَلِيِّي فُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ فَصَلَّيَا عِنْدَهُ إِلَى أَنْ أَبْعَثَهُ فِي اَلْقِيَامَةِ قَالَ فَيَهْبِطُ اَلْمَلَكَانِ فَيُصَلِّيَانِ عِنْدَ اَلْقَبْرِ إِلَى أَنْ يَبْعَثَهُ اَللَّهُ فَيَكْتَبُ ثَوابَ صَلاَتِهِمَا لَهُ فِي اَلرَّكْعَةِ مِنْ صَلَاتِهِمَا تَعْدِلُ أَلْفَ صَلاةٍ مِنْ صَلَاةِ اَلْآدَمِيِّينَ قَالَ سَدِيرٌ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَإِذَنْ وَلِيُّكُمْ نَائِماً وُمِيتاً أَعْبَدُ مِنْهُ حَيّاً وقَائِماً قالَ فَقَالَ هَيْهَاتَ يَا سَدِيرُ إِنَّ وَلِيَّنَا لَيُؤْمِنُ عَلَى اللَّهِ عزَّوجلَّ يَومَ القِيامَةِ فَيُجيزُ أمانَهُ(1)

ص: 124

49- أنتُم لِلجَنَّة

1- عَن اَبي حَمزة قالَ سَمِعَتُ أبا عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام يَقُولُ أَنْتُمْ لِلْجَنَّةِ وَ اَلْجَنَّةُ لَكُمْ أَسْمَاؤُكُمْ اَلصَّالِحُونَ وَ اَلْمُصْلِحُونَ وَ أَنْتُمْ أَهْلُ اَلرِّضَا عَنِ اَللَّهِ بِرِضَاهُ عَنْكُمْ وَ اَلْمَلاَئِكَةُ إِخْوَانُكُمْ فِي اَلْخَيْرِ اِذا اجتَهَدوا(1)

2- قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : دِيَارُكُمْ لَكُمْ جَنَّةٌ وَ قُبُورُكُمْ لَكُمْ جَنَّةٌ لِلْجَنَّةِ خُلِقْتُمْ وَ إِلَى اَلْجَنَّةِ تَصِيرُونَ.(2)

50- شِيعَةُ أميرِ المُؤمنينَ عَلَیهِ السَّلام شِيعَةُ الله و أولياؤُه

1- قال رسول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِهوَلَایَهُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَلَایَهُ اللَّهِ وَ حُبُّهُ عِبَادَهُ اللَّهِ وَ اتِّبَاعُهُ فَرِیضَهُ اللَّهِ وَ أَوْلِیَاؤُهُ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ وَ أَعْدَاؤُهُ أَعْدَاءُ اللَّهِ وَ حَرْبُهُ حَرْبُ اللَّهِ وَ سِلْمُهُ سِلْمُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل .(3)

2-عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي بَعْضِ خُطَبِهِ أَيُّهَا النَّاسُ اسْمَعُوا قَوْلِي واعْقِلُوهُ عَنَى فَاِنَّ الفِرَاقَ قَرِيبٌ اَنَا امام اَلْبَرِيَّةِ وَ وَصَّى خَيْرُ اَلْخَلِيقَةِ وَ زَوْجُ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْأُمَّةِ وَ أَبُو اَلْعِتْرَةِ اَلطَّاهِرَةِ وَ اَلْأَئِمَّةَ اَلْهَادِيَةَ اَنَا اَخُو رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ وَصَبيهُ وَوَلِيُّهُ وَ وَزِيرُهُ وَ صاحِبُهُ وَ صَفِيُّهُ وحَبِيبُهُ وخَلِيلُهُ انَا أَميرُ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ قائِدُ الْغُرِّ اَلْمُحَجَّلِينَ وَ سَيِّد اَلْوَصِيِّينَ حَرْبِي حِزْبُ اَللَّهِ وَ سلْمَى سِلْمُ اَللَّهِ وَ طَاعَتِي طَاعَةُ اَللَّهِ وَ وَلاَيَتِي وَلاَيَةُ اَللَّهِ وَ شِيعَتَى أَوْلِيَاءِ اَللَّهِ وَ اِنْصَاري اَنْصَارَاللَّهُ وَاللَّهُ الَّذِي خَلَقَنِي وَلَم اَكُ شَيئاً قَد عَلِمَ اَلْمُسْتَحْفَظُونَ مِنْ أَصْحَابِ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ اَنَّ اَلنَّاكِثِينَ وَ اَلْقَاسِطِينَ وَ اَلْمَارِقِينَ مَلْعُونُونَ عَلَى لِسَانِ اَلنَّبِيِّ اَلْأُمِّيِّ وَ قَدْ خَابَ مَنِ افْتَرى(4)

ص: 126

3-قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَی اللهُ عَلیهِ وَالهِ لِعَلِیٍّ عَلیهِ السُّلام یَا عَلِیُّ شِیعَتُكَ هُمُ الْفَائِزُونَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَمَنْ أَهَانَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ أَهَانَكَ وَ مَنْ أَهَانَكَ فَقَدْ أَهَانَنِی وَ مَنْ أَهَانَنِی أَدْخَلَهُ اللَّهُ نَارَ جَهَنَّمَ خالِدا فِیها وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ یَا عَلِیُّ أَنْتَ مِنِّی وَ أَنَا مِنْكَ رُوحُكَ مِنْ رُوحِی وَ طِینَتُكَ مِنْ طِینَتِی وَ شِیعَتُكَ خُلِقُوا مِنْ فَضْلِ طِینَتِنَا فَمَنْ أَحَبَّهُمْ فَقَدْ أَحَبَّنَا وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَقَدْ أَبْغَضَنَا وَ مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَانَا وَ مَنْ وَدَّهُمْ فَقَدْ وَدَّنَا یَا عَلِیُّ شِیعَتُكَ مَغْفُورٌ لَهُمْ عَلَى مَا كَانُوا مِنْ ذُنُوبٍ وَ عُیُوبٍ یَا عَلِیُّ أَنَا الشَّفِیعُ لِشِیعَتِكَ غَداً إِذَا قُمْتُ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ فَبَشِّرْهُمْ بِذَلِكَ یَا عَلِیُّ شِیعَتُكَ شِیعَةُ اللَّهِ وَ أَنْصَارُكَ أَنْصَارُ اللَّهِ وَ أَوْلِیَاؤُكَ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ وَ حِزْبُكَ حِزْبُ اللَّهِ سَعَدَ مَنْ تَوَلَّاكَ وَ شَقِیَ مَنْ عَادَاكَ یَا عَلِیُّ لَكَ كَنْزٌ فِی الْجَنَّةِ وَ أَنْتَ ذُو قَرْنَیْهَا.(1)

3- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه به على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شیعیان تو در روز قیامت رستگارند پس هر که به یکی از آنها اهانت کند به تو اهانت کرده و هر که به تو اهانت کند به من اهانت کرده و هر که به من اهانت کند خداوند او را در آتش جهنم جاودان گرداند که به جایگاهی است. ای علی تو از منی و من از توام روح تو از روح من و طینت تو از طینت من است و شیعیان تو از زیادی طینت ما آفریده شده اند. پس هر که آنان را دوست بدارد ما را دوست داشته است و هر که با آنها کینه ورزد با ما کینه ورزی کرده است و هر که با آنها دشمنی کند با ما دشمنی کرده است و هر که آنان را دوست بدارد دوستی ما را در دل داشته است. اي على همانا شیعیان تو با وجود گناهان و عیب هائی که در آنها وجود دارد آمرزیده اند. ای علی من در فردای (قیامت) آنگاه که در مقام محمود می ایستم به شفاعت شیعیان تو برمی خیزم، پس آنان را به این خبر بشارت بده. ای علی شیعه ی تو شیعه ی خدا و انصار تو انصار خدا و اولیاء و اولیاء الله و حزب تو حزب الله است. ای علی هر که ولایت تو را داشته باشد سعادتمند است و هر که دشمن تو باشد شقی و بدبخت است ای علی گنجی در بهشت مختص توست و تو صاحب هر دو طرف آن هستی.*

* برخی از علماء در معنای این فقره از حدیث درباره ی این گنج نوشته اند که منظور حضرت محسن بن علی فرزند امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام است که توسط دشمنان به شهادت رسید و سقط گردید. این بزرگان درباره ی فقره ی صاحب دو طرف آن هستی نیز آورده اند که منظور صاحب دو طرف بهشت یعنی تمام بهشت هستی، و خداوند از همه داناتر است.

53-شِيعَتُنا العَرب

- قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلیهِ السَّلامِ نَحْنُ بَنُو هَاشِمٍ وَ شِیعَتُنَا الْعَرَبُ وَ سَائِرُ النَّاسِ الْأَعْرَابُ(1)

2- قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلیهِ السَّلامِ نَحْنُ قُرَيْشٌ وَ شِيعَتُنَا الْعَرَبُ وَ سَائِرُ النَّاسِ عُلُوجُ الرُّوم.(2)

54- فَضيلةُ الشَّيعَةِ فِي الصَّلاةِ

1-قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ شِيعَتِنا يَقُومُ إِلَى الصَّلاةِ إِلَّا اكْتَنَفَتْهُ بِعَدَدِ مَن خالَقَهُ مَلائِكَةٌ يُصَلُّونَ خَلفَهُ وَيَدعُونَ اللَّهَ عزَّوجلَّ لَهُ حَتَّى يَفرُغَ مِن صَلاتِهِ(3)

55- الشيعةُ خُزّان الاَئِمَةِ

1-عَنْ سَدِيرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ نَحْنُ خُزَّانُ اَللَّهِ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ وَ شيعتُنا خزانُنا(4)

56- دعاءُ الصّادق عَلَیهِ السَّلام لِلشّيعَةِ

1- عن أبي عبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ قالَ رَسُول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه اذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ نُصِبَ لِفَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ قُبَّةٌ مِنْ نُورٍ وَ أَقْبَلَ اَلْحُسَيْنُ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ رَأْسُهُ فِي يَدِهِ فَاذا رأتهُ شَهَقَتْ شَهْقَةً لاَ يَبْقى في الْجَمْعِ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لا نَبيٌ مُرْسَلٌ ولا عَبدٌ مُؤمِنٍ اِلاّ بَكَي لَهَا فيُمثِّ لُ اَللَّهُ عَزَّوَجَلَّ رَجُلاً لَها فِي أَحْسَنِ صُورَةٍ وَهُوَ يُخَاصِمُ قَتَلَتَهُ بِلا رَأسٍ فَيَجْمَعُ اَللَّهُ قَتَلَتَهُ وَ اَلْمُجْهِزِينَ عَلَيْهِ وَ مَنْ شَرِكَ فِي قَتْلِهِ فَيَقْتُلُهُمْ حَتَّى أُتِيَ عَلَى آخِرِهِمْ ثُمَّ ينشرون فَيَقْتُلُهُمْ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ثُمَّ ينشرون فيقْتُلُهم اَلْحَسَنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ثُمَّ يُنْشَرُونَ فيقْتُلهم

ص: 130

اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ثُمَّ يُنْشَرُونَ فَلاَ يَبْقَى مِن ذُرِّيَّتِنا أحَدٌ الا قَتَلَهُم قَتَلَةً فَعِنْدَ ذلِكَ يَكْشِفُ اللَّهُ الْغَيْظَ ويَنْسَى الْحُزْنَ ثُمَّ قال أبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ رَحِمَ اَللَّهُ شِيعَتَنَا، شِيعَتُنَا وَاللَّهِ هُمُ اَلْمُؤْمِنُونَ فَقَدْ وَ اللَّهِ شَرَكُونَا فِي اَلْمُصِيبَةِ بِطُولِ الْحُزْنِ وَ اَلْحَسْرَة(1)

2- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىِّ بْنِ مُوسَى عَنْ آبَائِهِ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ فَقَالَ فِي حَدِيثٍ طَويلٍ أَنَّ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ يَدْعُوا رَبَّهُ فَيَقُولُ فِي دُعائِهِ:« يَا دَانٍ غَيْرَ مُتَوَانٍ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ اجْعَلْ لِشِيعَتِي مِنَ النَّارِ وِقاءً وَلِهِمْ عِنْدَكَ رِضى وَ اغْفِرْ ذُنُوبَهُمْ وَ يَسِّر أُمُورَهُمْ وَ اقْضِ دُيُونَهُمْ وَ اسْتُرْ عَوْراتِهِمْ وَهَبَ لَهُمُ الْكَبائِرَ اَلَّتِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُمْ يا مَن لا يَخَافُ الضَّيْمَ وَ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلا نَوْمٌ اجْعَلْ لِي مِن كُلِّ غَمٍ فَرَجاً» (2)الحديث

57- دُعاءُ الإِمامِ المَهدِي عَلَیهِ السَّلام لِشِيعَتِهِ

1- اللّهُمَّ إِنَّ شِيعَتَنَا خُلِقَتْ مِنْ شُعَاعِ أَنْوَارِنَا وَ بَقِيَّةِ طِينَتِنَا وَقَدْ فَعَلُوا ذُنُوباً كَثِيرَةً إِتْكَالاً عَلَى حُبِّنَا وَ وَلايَتِنَا فَإن كانَتْ ذُنُوبُهُمْ بَيْنَك وبَيْنَهُمْ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ فَقَدْ رَضِينَا ومَا كانَ مِنها فِيمَا بَيْنَهُمْ و قَاصَ بِها عَن خُمُسِنَا وأَدْخِلْهُمُ الجَنَّةَ وَ زَحْزِحْهُمْ عَنِ النَّارِ وَلا تَجمَع بَيْنَهُم وَ بَيْنَ أعْداءِنَا في سَخَطِكَ.(3)

58-الضُعَفاءُ هُمُ الشّيعَةُ

1- عَن أبي الحَسنِ عَلَیهِ السَّلام قَالَ الحَجَّ جِهادُ الضُّعَفاءِ وَ هُم شِیعَتُنَا(4)

ص: 132

و امام حسين عَلَیهِ السَّلام آنان را به سزای اعمال خویش می رسانند و از ذریه ی ما کسی باقی نمی ماند مگر آنکه آنان را یک بار به قتل رسانده باشد پس در این هنگام خداوند غیظ را برطرف می کند و حزن و اندوه را از یاد می برد. سپس امام صادق عَلَیهِ السَّلام در حق شیعیانشان دعا فرموده و به محضر خدا عرضه داشتند: خداوند شیعیان ما را مورد رحمت قرار دهد، قسم به خدا تنها شیعیان ما مؤمن هستند و قسم به خدا شیعیان ما با حزن و حسرت طولانی در مصیبت ما شریک شدند.

2- حضرت امام جواد محمد بن علی بن موسی از پدرانشان از حسین بن علی عَلَیهِ السَّلام نقل می کنند که امام فرمودند: بر رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه وارد شدم و رسول خدا در حدیثی طولانی فرمودند: همانا جعفر بن محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه پروردگارش را می خواند و در دعایش چنین می گوید: ای نزدیکی که قاصر نیستی، ای مهربانترین مهربانان، شیعه ی من را از آتش نگه دار و از آنان راضی باش وگناهانشان را بیامرز و کارهایشان را آسان کن ودیون آنها را ادا کن و زشتی هایشان را بپوشان و گناهان کبیره ای را که بین تو و آنان است ببخش. ای کسیکه از ظلم نمیترسد و او را چرت و خواب نمی گیرد برای من از هر غمی گشایش قرار بده.

59- البلاءُ فِي الدُّنيا تَطهيرٌ لِلشّيعَة

1- عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَم اذ دَخَلَ عَلَيْهِ رَجُلٌ فَقَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ انَّ لي أخاً لا يُؤْتِي مِنْ مَحَبَّتِكُمْ وَ إِجلالِكُم وَ تَعْظيمِكُم غَيْرَ أَنَّهُ يَشْرَبُ اَلْخَمْرَ فَقَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَمَا أَنَّه لَعَظِيمٌ أَنْ يَكونَ مُحِبُّنا بِهذِهِ الْحَالَةِ ولكِن ألاّ أُنَبِّئُكُم بِشَرٍ مِنْ هذا اَلنَّاصِبِ لَنَا شَرٌ مِنْهُ وَ اَنْ أَدْنى الْمُؤْمِنِينَ و لَيْسَ فِيهِمْ دَنِئٌ لَيَشْفَعُ فِي مِائَتَيْ اِنْسَانِ وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ السَّماوَاتِ السَّبْعِ وَالأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ اَلْبِحَارِ اَلسَّبْعِ شَفَعُوا فِي نَاصِبِيٍ مَا شُفِّعُوا فِيهِ أَلاَ اَنَّ هَذَا لاَ يَخْرُجُ مِنَ اَلدُّنْيَا حَتَّى يَتُوبَ أَوْ يَبْتلِيَه اَللَّهُ بِبَلاءٍ فِي جَسَدِهِ فَيَكُونُ تَحبيطاً لخَطاياهُ حَتَّى يُلْقيَ اللَّه عزّوجلّ لاَ ذَنْبَ لَهُ .اَنْ شِيعَتَنا عَلَى السَّبِيلِ الْأَقْوَمِ اَنَّ شِيعَتَنَا لَفِي خَيْرٍ ثُمَّ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَنَّ أَبِي كَانَ كَثِيراً ما يقُولُ؛ أَحْبِبْ حَبِيبَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِنْ كانَ مُرَهَّقاً ذَيَّالاً وَ أَبْغِضْ بَغِيضَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنْ كَانَ صَوَّاماً قَوَّاماً.(1)

2-عَنْ عُمَرَ صَاحِبِ اَلسَّابِرِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنِّي لَأَرَى مِنْ أَصْحَابِنَا مَنْ يَرْتَكِبُ اَلذُّنُوبَ اَلْمُوبِقَةَ فَقَالَ لِي يَا عُمَرُ لاَ تُشَنِّعْ عَلَى أَوْلِيَاءِ اَللَّهِ إِنَّ وَلِيَّنَا لَيَرْتَكِبُ ذُنُوباً يَسْتَحِقُّ بِهَا مِنَ اَللَّهِ اَلْعَذَابَ فَيَبْتَلِيهِ اَللَّهُ فِي بَدَنِهِ بِالسُّقْمِ حَتَّى تَمَحِّصَ عَنْهُ اَلذُّنُوبَ فَإِنْ عَافَاهُ فِي بَدَنِهِ اِبْتَلاَهُ فِي مَالِهِ فَإِنْ عَافَاهُ فِي مَالِهِ اِبْتَلاَهُ فِي وُلْدِهِ فَإِنْ عَافَاهُ مِنْ بَوَائِقِ اَلدُّهُورِ شَدَّدَ عَلَيْهِ خُرُوجَ نَفْسِهِ حَتَّى يَلْقَى اَللَّهَ حِينَ يَلْقَاهُ وَ هُوَ عَنْهُ رَاضٍ قَدْ أَوْجَبَ لَهُ اَلْجَنَّةَ.(2)

3- قَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :واللَّهِ لاَيَصِفُ عَبْدٌ هَذَا الْأَمْرَ فَتَطْعَمُهُ اَلنَّارُ قُلْتُ اَنْ فِيهِمْ مَنْ يَفْعَلُ وَ يَفْعَلُ فَقَالَ :انه اذا كَانَ ذَلِكَ ابْتَلَى اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي أحَدُهُم في جَسَدِهِ فَانٍ كَانَ ذَلِكَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِهِ وَ اِلاّ ضَيَّقَ اَللَّهُ عَلَيْهِ فِي رِزْقِهِ فَان كانَ ذَلِكَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِهِ وَ الا شَدَّدَ اللَّهُ عَلَيْهِ عِنْدَ مَوتِهِ حَتَّى يَأتِيَ اللَّهَ وَ لاذَنبَ لَهُ ثُمَّ يُدخِلُهُ الجَنَّةَ

(3)

ص: 134

60- دُعاءُ المَلائِكةِ لِلشّيعَةِ

1- عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ عَنْ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّيُّ اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يا عَلَى طُوبِي لِمَن أَحَبَّكَ وصَدَّقَ بِكَ وَ وَيْلٌ لِمَنْ أَبْغَضَكَ وَ كَذَّبَ بِكَ مُحِبُّوكَ مَعْرُوفُونَ فِي السَّماءِ السَّابِعَةِ وَ اَلْأَرْضِ اَلسَّابِعَةِ السُّفْلَى وَ مَا بَيْنَ ذَلِكَ هُمْ أَهْلُ الدِّينِ وَ الوَرَعِ وَالسَّمتِ الحَسَنِ وَ التَّواضُعِ لِلَّهِ عزَّوجلَّ خَاشِعَةٌ أَبْصَارُهُمْ وَجِلَةٌ قُلُوبُهُم لِذِكْرِ اللَّه عزّوجل وَ قَدْ عَرَفُوا حَقَّ وِلايَتِكَ وَ أَلْسِنَتُهُمْ ناطِقَةٌ بِفَضْلِكَ وَ أَعيُنُهُم ساكِبَةٌ تَحَنُّناً عَلَيْك وعَلَى الأئِمَّةِ مِن وُلْدِكَ يَدِينُونَ اَللَّهَ بِمَا أَمَرَهُمْ بِهِ فِي كِتَابِهِ وِجَاءَ هُمْ بِهِ البُرهانُ مِن سُنَّةِ نَبِيِّهِ عَامِلُونَ بِمَا يَأْمُرُهُم بِهِ أُولُو اَلْأَمْرِ مِنْهُمْ مُتَواصِلُونَ غَيْرُ مُتَقَاطِعِينَ مُتَحَابُّونَ غَيْرُ متباغِضينَ انَّ الْمَلائِكَةَ لَتُصَلَّى عَلَيهِم وَتُؤمِنُ على دُعائِهِم وتَستَغْفِرُ لِلمُذنِبِ مِنهُم وتَشْهَدُ حَضْرَتَهُ وَتَستَوحِشُ لِفَقْدِهِ إلى يَومِ القِيامَةِ.(1)

2-عَنْ أَنَسٍ أَنَّ اَلنَّبِيَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ: لَيْلَةَ أُسْرِيَ بِي إِلَى اَلسَّمَاءِ اَلرَّابِعَةِ رَأَيْتُ صُورَةَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَقُلْتُ یا جَبْرَئِيلَ هَذَا عَلِيٌّ ؟فَأَوْحَى إِلَيَّ أَنَّ هَذَا مَلَكٌ خَلَقَهُ اَللَّهُ عَلَى صُورَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ يَزُورُهُ كُلُّ يَوْمٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ يُسَبِّحُونَ وَ يُكَبِّرُونَ وَ ثَوَابُهُمْ لِمُحِبِّي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ . (2)

ص: 136

3-قَالَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيهِ السَّلام عَبادَاللَّه اجْعَلُوا حُجَّتَكُمْ مَقْبُولَةً مَبْرُورَةً وَ ايَّاكُم أَنْ تَجْعَلُوهَا مَردودَةً عَلَيكُم أَقبَحَ اَلرَّدِّ وَ أَنْ تُصَدُّوا عَن جَنَّةِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أقبَحُ الصَّدِّ ألا وإنَّ مَا مَحَلُّهَا مَحَلُّ القَبولِ مَا يُقْرنُ بِهَا مِنْ مُوَالاَةِ مُحَمَّدٍ وَ عَلَى وَ آلِهما اَلطَّيِّبِينَ وَ إِنَّ مَا يُسَفِّلُهَا وَ يُرْذِلُهَا مَا يُقْرِنُ بِهَا مِنِ اتِّخَاذِ الأَنْدَادِ مِن دُونِ أئِمَّةِ الحَقِّ وَوُلاةِ الصِّدقِ عَليِّ بنِ أَبِي طالِبٍ عَلَيهِ السَّلامُ وَالمُنْتَجَبِينَ مَن يَخْتارُهُ مِن ذُرِّيَّتِهِ وذَوِيهِ. ثُمَّ قال قَال رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ طُوبِي لِلْمُوَالِينَ عَلِيّاً عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ ايماناً بِمُحَمَّدٍ وَ تَصْدِيقاً لِمَقالِهِ كَيْفَ يُذَكِّرُهُم اللَّهُ بِأَشرَفِ اَلذِّكرِ مِن قُوقِ عَرشِهِ وَ كَيف يُصَلَى عَلَيْهِمْ مَلاَئِكَةُ اَلْعَرْشِ وَ الْكُرْسِيِّ وَ الْحُجُبِ وَ السَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ الهَواءِ وَ مَا بَيْنَ ذَلِكَ وَمَا تَحْتَهَا الى الثَّرَى وكَيْفَ يُصَلَّى عَلَيْهِمْ أَمْلاكُ اَلْغُيُومِ وَ الْأَمْطَارِ وَ أَمْلَاكُ اَلْبَرَارِي وَ اَلْبِحَارِ وَ شَمْسُ اَلسَّمَاءِ و قَمَرُهَا وَ نُجُومُهَا وَحَصْبَاءُ الْأَرْضِ وَ رِمَالُهَا وَ سَائِر مَا يدِبُّ مِنَ اَلْحَيَوَانَاتِ فَيُشرف اَللَّهُ تَعَالَي بِصَلاَةِ كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهَا لَدَيْهِ مَحَالَّهُمْ وَ يُعَظِّمَ عِندَهُ جَلالَهُمْ حَتَّى يَرِدُوا عَلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَقَدْ شُهِرُوا بِكَرَامَاتِ اللَّهِ عَلَى رُءُوسِ اَلْأَشْهَادِ وَ جُعِلُوا مِنْ رُفَقَاءِ مُحَمَّدٍ و عَلىٍّ عَلَيهِ السَّلاَمُ صَفِىّ رَبُّ الْعَالَمِينَ وَ الْوَيْلُ لِلْمُعَانِدِينَ عَلِيّاً كُفْراً بِمُحَمَّدٍ وَ تَكْذِيبٍ بِمَقَالِهِ وَكَيْفَ يلعَنُهُم اللَّهُ بِأَخَسِّ اَللَّعْنِ مِنْ فَوْقِ عَرشِهِ وَ كَيْفَ يَلْعَنُهُمْ حَمَلَةُ الْعَرْشِ وَ الْكُرْسِيِّ وَ الْحُجُبِ وَ السَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ الْهَوَى وَ مَا بَيْنَ ذَلِكَ ومَا تَحْتَهَا اِلى اَلثَّرَى وَ كَيْفَ يَلْعَنُهُمْ أَمْلاَكُ الْغُيُومِ وَ اَلْأَمْطَارِ وَ أَمْلاكُ اَلْبَرَارِي وَ البِحارِ وَ شَمْسُ السَّمَاءِ و قَمَرُهَا ونُجُومُهَا وَحَصْبَاءُ الْأَرْضِ و رِمَالُهَا وَ سَائِرُ ما يَدِبُّ مِن الحَيَواناتِ فَيُسفلُ اَللَّهُ بِلَعْنِ كُلِّ واحِدٍ مِنهُم لَدَيْهِ مَحَالَّهُمْ وَ يَقَبُحُ عِندَهُ أَحْوالَهُم حَتَّى يَرِدُوا عَلَيْهِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ قَدْ شُهِرُوا بِلَعْنِ اَللَّهِ وَ مَقْتِهِ عَلَى رُءُوسِ اَلْأَشْهَادِ وَ جُعِلُوا مِنْ رُفَقَاءِ ابْلِيسَ ونُمْرودَ وَ فِرْعَونُ أعداءِ رَبِّ الْعِبادِ وَ اِنَّ مِنْ عَظِيمِ ما يُتَقَرَّبُ بِهِ خِيَارُ أمْلاكِ الْحُجُبِ وَ السَّمَاوَاتِ اَلصَّلاَةُ عَلَى مُحِبِّينَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ وَ اَللَّعْنَ اَلشَّائِئِينَا.(1)

ص: 138

3- امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای بندگان خدا، حج خود را مقبول و مبرور قرار دهید و از اینکه آن را به قبیح ترین حالت باطل کنید برحذر باشید و ازاینکه به قبیح ترین حالات از بهشت خداوند باز داشته شوید نگران باشید. بدانید همانا آنچه که باعث قبول و پذیرش این حج است اینست که آن را با دوستی محمد و على و خاندان پاک این دو، قرین نموده و حج را با ولایت این خاندان همراه کنید. و همانا چیزی که آن را پست و بی ارزش می کند آن است که کسانی غیر از ائمه حق و سرپرستان صادق، یعنی علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام و امامان برگزیده، که از میان ذريه و نزدیکانش می باشند را بعنوان رقیب و جانشین ایشان انتخاب کنید و ولایت امامان باطل را قرین آن حج نمائید. سپس امام زین العابدين عَلَیهِ السَّلام از قول رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: خوشا بحال دوستان علی که به محمد ایمان دارند و گفتارش را تصدیق می کنند. چگونه خداوند از بالای عرشش آنان را به شریفترین یادها می ستاید و چگونه فرشتگان عرش و کرسی و حجابها و آسمانها و زمین و هوا و آنچه که بین آن است و آنچه که زیر آن است تا اعماق خاک، بر آنان صلوات می فرستند و چگونه ملائک ابرها و باران ها و ملائک خشکیها و دریاها و خورشید و ماه آسمان و ستارگان آن و شن های زمین و ماسه های آن و سایر حیوانات جنبنده بر آنان درود می فرستند. پس خداوند بزرگ به واسطه ی صلوات هریک از آنها، در نزد خود جایگاه دوستان على عَلَیهِ السَّلام را شرافت می بخشد و جلال و منزلت آنان را نزد خود تعظیم می کند و اینگونه است تا روز قیامت در حالیکه در حضور همه به کرامات خداوند شهره شده و از رفیقان محمد و علی علیها السلام ، همان برگزیدگان پروردگار جهانیان، قرار داده شده اند بر او وارد می شوند. و وای بر دشمنان علی که بر محمد کافر شدند و گفتارش را تکذیب کردند و چگونه خداوند از بالای عرشش آنان را به پست ترین نفرینها لعن فرماید و چگونه حاملین عرش و کرسی و حجابها و آسمانها و زمین و هوا و آنچه که ما بين آن است و آنچه که زیر آن است تا اعماق خاک، آنان را لعنت می کنند و چگونه ملائک ابرها و باران ها و ملائک خشکیها و دریاها و خورشید و ماه آسمان و ستارگانش و شنهای زمین و ماسه هایش و سایر حیوانات جنبنده، آنان را نفرین می کنند. پس خداوند به واسطه ی لعن هر یک از آنها جایگاهشان را پست و پایین می آورد و احوال آنها را نزد خود قبیح و زشت می گرداند تا اینکه در روز قیامت در حالی بر او وارد شوند که در حضور همه به لعنت و انتقام خداوند شهره شده و از رفیقان ابلیس و نمرود و فرعون، همان دشمنان ربّ العباد، مقرر شده اند. بی تردید از بزرگترین چیزی که به واسطه ی آن فرشتگان برگزیده ی حجابها و آسمانها به خداوند تقرب می جویند درود بر محبین ما و لعنت بر دشمنان ما اهل بیت است.

ص: 139

4- قال رسول الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه :لَمَّا كَانَتْ لَيْلَةُ اَلْمِعْرَاجِ نَظَرْتُ تَحْتَ اَلْعَرْشِ أَمَامِي فَاِذا أَنَا بِعَلِيِّ بْنِ ابيطالب قائم أَمَامِي تَحْتَ اَلْعَرْشِ يُسَبِّحُ اَللَّهَ وَ يُقَدِّسُهُ قُلْتُ يَا جَبْرَئِيلُ سَبَقَنِي عَلَى بْنُ اَبيطالبِ؟ قَالَ لاَ لَكِنِّي أُخْبِرُكَ يَا مُحَمَّدُ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّوَجل يُكْثِرُ مِنَ اَلثَّنَاءِ وَ اَلصَّلاَةِ عَلَى عَلَى بْنِ اِبطالِب عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَوْقَ عَرْشِهِ قَاشِتَاقُ اَلْعَرْشِ إِلَى رُؤْيَةِ علَى بْنِ ابيطالب عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَخَلَقَ اَللَّهُ تَعَالَى هَذَا اَلْمَلَكَ عَلَى صُورَةِ عَلَى بْنِ أَبِيطَالِبٍ عَلَيْهِ السلامُ تَحتَ عَرْشِهِ لِيَنْظُرَ اليه العَرشُ فيسكُن شَوقُه وَ جَعَلَ تَسْبِيحَ هَذَا اَلْمَلَكِ وَ تَقْدِيسَهُ وَ تَحْمِيدَهُ ثَوَاباً لِشِيعَةِ أَهْلِ بَيْتِكَ يَا مُحَمَّدُ «اَلْخَبَرَ»(1)

5-قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ إِنَّ اَللَّهَ خَلَقَ فِي اَلسَّمَاءِ اَلرَّابِعَةِ مِائَةَ الْفِ مَلَكٍ وَ فِي اَلسَّمَاءِ اَلْخَامِسَةِ ثَلاَثُمِائَةِ أَلْفِ مَلَكٍ وَ فِي السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَلَكاً رَأْسُهُ تَحْتَ الْعَرْشِ وَ رِجْلاهُ تَحْتَ الثَّرى وَمَلائِكَةَ أَكْثَرُ مِنْ رَبِيعَةَ وَ مُضَرَ لَيْسَ لَهُم طَعامٌ ولا شَرَابٌ إِلاَّ الصَّلاةُ عَلَى أَميرِ المُؤْمِنينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طالِبٍ وَمُحِبِّيهِ والاستِغْفارِ لِشيعَتِهِ المُذنِبينَ وَ مَوالِيهِ.(2)

61-مُحبُّ علىٍّ عَلَیهِ السَّلام مؤمنُ تَقىُّ

1-قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه يَا عَلَى لَوْ أَنَّ عَبْدَاً عبْداللَّهِ مِثْلَ مَا قَامَ نُوحٌ فِي قَوْمِهِ وكَانَ لَهُ مِثْلُ أُحُدِ ذَهَباً فَأنفَقَهُ في سَبِيلِ اَللَّهِ وَ مُدَّفِي عُمُرِهِ حَتَّى حَجَّ أَلْفَ حَجَّةٍ ثُمَّ قُتِلَ بَيْنَ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ ثُمَّ لَمْ يُوالِكَ يَاعِلَى لَم يَشَمَّ رَائِحَةَ الجَنَّةِ وَلَم يَدخُلْها أمَا عَلِمْتَ يا عَلى أَنَّ حُبَّكَ حَسَنَةٌ لا يَضُرُّ مَعَها سَيِّئَةٌ وَ بُغْضُكَ سَيِّئَةٌ لا يَنْفَعُ مَعَهَا طَاعَةٌ يا عَلِيُّ لَو نَثَرْتَ الدُّرَّ عَلَى المُنافِقِ مَا أَحَبَّك ولَوْ ضَرَبْتَ خَيْشُومَ المُؤمِنِ ما أَبْغَضَكَ لِأَنَّ حُبِّكَ ايمان وَ بُغْضُكَ نِفَاقٌ وَ لاَ يُحِبُّكَ الآ مومن تَقِي وَ لاَ يُبْغِضُكَ اَلآ مُنافِقٌ شَقى(3)

ص: 140

4- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: در شب معراج زیر عرش، مقابل خود نظری کردم پس ناگاه علی بن ابیطالب را مشاهده کردم که زیر عرش، مقابل من ایستاده است و خداوند را تسبیح و تقدیس می کند، به جبرئیل گفتم آیا علی بن ابیطالب از من سبقت گرفته است؟ عرض کرد خیر، لیکن ای محمد شما را خبر دهم از اینکه خداوند عزوجل در بالای عرش خود فراوان بر علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام ثناء و درود می فرستد و به همین سبب عرش خدا مشتاق دیدار علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام گردید پس خداوند بزرگ در زیر عرش این ملک را به صورت علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام آفرید تا عرش به او نگاه کند و اشتیاقش آرام گیرد و ثواب تسبیح و تقدیس و تمجید این فرشته را برای شیعیان اهل بیت تو قرار داد.

5- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: همانا خداوند در آسمان چهارم یکصد هزار فرشته و در آسمان پنجم سیصد هزار و در آسمان هفتم فرشته ای بزرگ آفرید که سر او زیر عرش و پاهایش زیر خاک است و ملائک بسیاری بیش از قبیله ی ربیعه و مضر آفرید که هیچ طعام و شرابی جز درود بر امیر المؤمنین علی بن ابی طالب و محبین او و استغفار برای شیعیان و دوستان گنهکارش ندارند.

62- فَضائِلُ الشَّيعَةِ فِي حَديثٍ النَّبَوىِّ

1-عَنْ أَبِي ذرٍ اَلْغِفَارِيِّ رَحِمَهُ اَللَّهُ قَالَ رَأَيْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَی اللهُ عَلیهِ وَ آلِه وَ قَدْ ضَرَبَ كَتِفَ على بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلامُ بِيَدِهِ وَ قَالَ يَا عَلَى مَنْ أَحَبَّنَا فَهُوَ الْعُرْبَى ومَن أبْغَضَنَا فَهُوَ الْعِلْجُ شِيعَتُنَا أَهْلُ الْبُيُوتَاتِ وَ الْمَعَادِنِ والشَّرَفِ ومَنْ كانَ مَولِدُهُ صَحِيحاً وَمَا عَلَى مِلَّةِ ابراهِيمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِلاّ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا وَسَائِرُ اَلنَّاسِ مِنْهَا بُرَآءُ وَ إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِكَتَهُ يَهْدِمونَ سَيِّئاتِ شيعَتِنا كَما يَهْدِمُ القَومُ البُنيانَ.(1)

2- قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه انَّ اللَّهَ خَلَقَ الإِسْلامَ فَجَعَلَ لَهُ عَرْصَةً وَ جَعَلَ لَهُ نُوراً وَ جَعَلَ لَهُ حِصْناً وَ جَعَلَ لَهُ نَاصِراً فَأَمَّا عَرْصَتُهُ فَالْقُرْآنُ وَ أَمَّا نُورُهُ فَالحِكْمَةُ وَ أَمَّا حِصْنُهُ فَالْمَعْرُوفُ وَ أَمَّا أَنْصَارُهُ فَأَنَا وَ أَهْلُ بَيْتِي وَ شِيعَتُنَا فَأَحِبُّوا أَهْلَ بَيْتِي وَ شِيعَتَهُمْ وَ اُنْصُرُوهُمْ فَإِنَّهُ لَمَّا أَسْرَى بِي اِلَى السَّماءِ فَنَسَبَنِي جَبْرَئِيلُ لِأَهْلِ اَلسَّمَاءِ وَ اِسْتَوْدَعَ اَللَّهُ حُبَّى وَ حُبَّ أَهْلِ بَيْتي وَشِيعَتُهُم فِي قُلُوبِ اَلْمَلاَئِكَةِ فَهُوَ عِنْدَهُمْ وَدِيعَةٌ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فَهَبَطَ بِي الأَرْضَ ونَسَبَني لِأهلِ الأَرْضِ وَ اسْتَودَعَ اللَّهُ حُبِّي وَحُبَّ أَهْلِ بَيْتِي وَ شِيعَتِهِمْ فِي قُلُوبِ أَهْلِ اَلْأَرْضِ فَمُؤْمِنُو أُمَّتِى يَحْفَظُونَ وَدِيعَتِي فِي أَهْلِ بَيْتِي إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ فَلَوْ أَنَّ رَجُلاً مِنْ أُمَّتِي عبداللَّه تَعَالَى عِدَّةَ أَيَّامِ اَلدُّنْيا ثُمَّ لَقَى اَللَّهَ عَزَّوجل مُبْغِضاً لِأَهْلِ بَيْتِي وَ شِيعَتِهِمْ مَا فَرَّجَ اَللَّهُ قَلْبَهُ اِلاّ عَلَى اَلنِّفَاقِ.(2)

63- ما أقرَبَ شِيعَتَنا مِنَ الله

1-عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي اَلْعلاَءِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا حُسَين شِيعَتُنَا مَا أَقَرَّهُمْ مِنَ اَللَّهِ وَ أَحْسَنَ صُنْعَ اَللَّهِ اليهم يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ اللَّهِ لَوْلا أن يَدْخُلَهُمْ وَهْنٌ وَ يَستعْظمَ اَلنَّاسُ ذلِكَ لَسَلَّمَتْ عليهِم الملائِكَةُ قُبلا(3)

ص: 142

64- ثُباتُ قَدَمِ الشِّيعَةِ

1-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحمَّدِ بنِ علىٍّ اَلْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: مَا ثَبَّتَ اَللَّهُ تَعَالَي حبِّ عَلى بَن ابيطالبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي قَلْبِ أَحَدٍ فَزَلَّتْ لَهُ قَدَمٌ اِلاّ ثَبَتَتْ لَهُ قَدَمٌ أُخْرَى(1)

2-عَنِ الرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ كَانَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ لاَ تَعْجَلُوا عَلَى شِيعَتِنَا إِنْ تَزِلَّ لَهُمْ قَدَمٌ تَثْبُتْ لَهُمْ أُخْرَى(2)

65- لا يَزوُرُ الرّضا عَلَیهِ السَّلام إلا الخَواصُّ مِنَ الشِّيعةِ

1- عَنْ عَلِىِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِى اَلثَّانِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِيَارَةُ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَفْضَلُ أَمْ زِيَارَةُ أَبِي عَبداللهِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ؟ قَالَ زِيَارَةُ أَبِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ أفضَلُ وَذَلِك أنَّ أبا عَبداللهِ عَلَيهِ السَّلاَمُ يَزُورُهُ كُلُّ اَلنَّاسِ و أَبي عَلَيهِ السَّلامُ يَزُورُهُ الاّ الخَواصُّ مِنَ الشِّيعَة.(3)

66- الشيعَةُ هُمُ النَّاس ُ

1- عَنِ الْوَشَّاءِ عَنِ الرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي حَدِيثٍ قَالَ إِذَا مَرِضَ أَحَدُكُم فَليَأذَن لِلنَّاسِ يَدخُلونَ عَلَيْهِ فَإِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أحَدٍ إِلاَّ وَلَه دَعْوَةً مُستَجَابَةً ثُمَّ قَالَ أَتَدْرِي مِنِ اَلنَّاسُ قُلْتُ أُمُّهُ مُحَمَّدٌ صَلَي اللَّه وَعَليهِ وَ آلِهِ قَالَ اَلنَّاسُ هُمُ اَلشِّيعَة(4)

2- عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِى بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَامَ رَجُلٌ اِلى عَلِىٍّ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَخْبِرْنَا عَنِ النَّاسِ وَ أَشْبَاهِ النَّاسِ وَ النَّسْنَاسِ قَالَ فَقَالَ أَجِبْهُ يَا حَسَنُ قَالَ فَقَالَ لَهُ اَلْحَسَنُ سَأَلْتَ عَنِ اَلنَّاسِ فَرَسُولُ اَللَّهِ صَلي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلنَّاسُ لِأَنَّ اَللَّهَ تَعَالَى يَقُولُ «ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ»(5) وَنَحْنُ مِنْهُ وَ سَالَتْ عَنْ أَشْبَاهِ اَلنَّاسِ فَهُمْ شِيعَتُنَا وهُمْ مِنَّا وَ هُمْ أَشْبَاهُنَا وَ سَأَلْتَ عَنِ النَّسْناسِ فَهُمْ هذا اَلسَّوادُ الأَعظَمُ وَهُوَ قَولُ اللَّهِ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ « إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ ۖ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا »(6) (7)

ص: 144

67-أَحْبِبْ حَبِيبَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ وَ إِنْ كَانَ فَاسِقاً

1- عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ مِيثَم اَلتَّمَّار مَوْلِي عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ اِنِّي وَجَدْتُ فِي كُتُبِ أَبِي أَنَّ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ لِأَبِي مِيثَمٍ أَحْبِبْ حَبِيبَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِنْ كانَ فاسِقاً زانِياً وَ أَبْغِضْ مُبْغِضَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِنْ كانَ صَوَّاماً قَوَّاماً فَاِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ وَهُوَ يَقولُ«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ»(1)ثُمَّ اِلْتَفَتَ الى وَ قَالَ هُمْ وَاللَّهِ اَنتَ وَشِيعَتُكَ يَا عَلَى وَ مِيعَادُكَ وَ مِيعادُهُم اَلْحَوْضُ غَداً غُرّاً مُحَجَّلِينَ مُكْتَحِلِينَ مُتَوَّجِينَ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرعَلَيْهِ السَّلاَمُ هَكَذَا هُوَ عِيَاناً فِي كِتَابِ على عَلَيْهِ السَّلاَم(2)

68- أفضَلُ الشّيعَةِ

1- عَن اِبن أبي عُمير رَفَعَهُ إلى أحدَهِم عَلَیهِ السَّلام أنّه قَالَ : بَعضُكُم أكثَرُ صَلاةً مِن بَعضٍ ، وبَعضُكُم أكثَرُ حَجّاً مِن بَعضٍ ،وَبَعضُكُم أكثَرُ صَدَقَةً مِن بَعضٍ ،وبَعضُكُم أكثَرُ صِياماً مِن بَعضٍ ، وأفضَلُكُم أفضَلُكُم مَعرِفَةً.(3)

69- إنَّ اللهَ تَعالی سَيَجمَعُ لِلأئِمَةِ وَ لِلشَّيعَةِ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ

1- عَنْ يُونُسَ بنِ ظبيَانَ وَ مُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ وَ أَبِی سَلَمَةَ السَّرَّاجِ وَ الْحُسَيْنِ بْنِ ثُوَيْرِ بْنِ أَبِی فَاختَةَ قَالُواكُنَّا عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلام فَقَالَ عِنْدَنَا خَزَائِنُ الْأَرْضِ وَ مَفَاتِيحُهَا وَ لَوْ شِئْتُ أَنْ أَقُولَ بِإِحْدَی رِجْلَيَّ أَخْرِجي ما فِيكِ مِنَ الذَّهَبِ لَأَخْرَجَتْ قَالَ ثُمَّ قَالَ بِإِحْدَی رِجلَيهِ فخَطَّهَا فِی الْأَرْضِ خَطّاً فَانْفَرَجَتِ الْأَرْضُ ثُمَّ قَالَ بِيَدِهِ فَأَخْرَجَ سَبِيكَةَ ذَهَبٍ قَدْرَ شِبْرٍ ثُمَّ قَالَ انْظُرُوا حَسَناً فَنَظَرْنَا فَإِذَا سَبَائِكُ كَثِيرَةٌ بَعْضُهَا عَلَی بَعْضٍ يَتَلَأْلَأُ فَقَالَ لَهُ بَعضُنَا جُعِلْتُ فِدَاكَ أُعْطِيتُمْ مَا أُعْطِيتُمْ وَ شِيعَتُكُمْ مُحْتَاجُونَ ؟(4)

ص: 146

قَالَ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ سَيَجْمَعُ لَنَا وَ لِشِيعَتِنَا الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةَ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ وَ يُدْخِلُ عَدُوَّنَا الْجَحِيمَ(1)

70- الشيعَةُ حَرَسُ الأَرضِ

1- قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه لعلىَّ عَلَیهِ السَّلام:اِنَّ فِي السَّماءِ حَرَسَا وَهُم المَلائِكَةُ فِي الأَرضِ وَ هُم شِيعَتُكَ(2)

71- الشِّيعَةُ خِيَرَةُ اللهِ مِن أُمَّةِ نَبيِّه صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه

1- قَالَ الصَّادقُ عَلَیهِ السَّلام:نَحْنُ خِيَرَةُ اَللَّهِ مِنْ خَلْقِهِ وَ شِيعَتُنَا خِيَرَةُ اَللَّهِ مِنَ أُمَّةِ نَبِيِّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ(3)

72- الشّيعَةُ جَوهَرُ وُلدِ آدَم عَلَیهِ السَّلام

1-قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:إِنَّ لِكُلِّ شَيْءٍ جَوْهَراً وَ جَوْهَرُ وُلْدِ آدَمَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا.(4)

73- مَنشأ عداوةِ النّاسِ للشِّيعَةِ

1-عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ شُعَيْبٍ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَنْ أَشَدُّ اَلنَّاسِ عَلَيْكُمْ؟ قَالَ :قُلْتُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ كُلٌّ قَالَ: أَ تَدْرِي مِمَّ ذَاكَ يَا يَعْقُوبُ؟ قَالَ :قُلْتُ :لاَ أَدْرِي جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ: إِنَّ إِبْلِيسَ دَعَاهُمْ فَأَجَابُوهُ وَ أَمَرَهُمْ فَأَطَاعُوهُ وَ دَعَاكُمْ فَلَمْ تُجِيبُوهُ وَ أَمَرَكُمْ فَلَمْ تُطِيعُوهُ فَأَغْرَى بِكُمُ اَلنَّاسَ .(5)

ص: 148

پس امام در جواب فرمودند: همانا خداوند بزودی دنیا و آخرت را برای ما و شیعیان ماجمع خواهد کرد و آنان را در باغ های پر نعمت جای دهد و دشمنان ما را در جهنم داخل می کند.*

* آنگونه که از روایات بر می آید منظور از سخن امام عَلَیهِ السَّلام که فرمودند: به زودی خداوند دنیا و آخرت را برای ما و شیعیان ما جمع خواهد کرد، در رجعت محقق خواهد شد. زیرا نعمتهای آخرت از آن ایشان بوده و در رجعت دنیا نیز برای ایشان خواهد بود.

74- النَوادِر

1- عَن المُفَضِّل بنِ عُمَر قَال: سَمِعتُ اَباعَبدِالله جَعفَر بنِ مُحَمَّد عَلَیهِ السَّلام يَقُول:اِنَّ فِي السَّماءِ اَربَعةَ مَلائِكَة يَقُولُون فِي تَسبِيحِهِم:سُبحانَ مَن دَلَّ هَذا الخَلقَ القَليِل مِن هَذا الخَلقِ الكَثيِر عَلى هَذا الدَّين العَزيز(1)

2-: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ :إِنِّي لَأَرْجُو لِأُمَّتِي فِي حُبِّ عَلِيٍّ كَمَا أَرْجُو فِي قَوْلِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ .(2)

3- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ :مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَجْمَعَ اَللَّهُ لَهُ اَلْخَيْرَ كُلَّهُ فَلْيُوَالِ عَلِيّاً بَعْدِي وَ لْيُوَالِ أَوْلِيَاءَهُ وَ لْيُعَادِ أَعْدَاءَهُ.(3)

4- رَوی اَبُو بَصير عَن اَبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام:ليَهنَئَکُمُ الإِسم قَال:قُلتُ وَ مَا الأسمُ؟ قَالَ:الشِّيعَةِ اَمَّا سَمِعتَ اللهُ سُبحانَهُ يَقولُ: «فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ »(4) (5)

5- عَن اَبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام قالَ:قالَ لَه الدَّوانِیقىِ بِالحيرةِ اَيامَ اَبي العَبَّاسِ: يا اَبا عَبدالله ما بالَ الرِّجلُ مِن شِيعَتُكُم يَستَخرِجُ مَا فِي جَوفِهِ فِي مجلسٍ واحدٍ حَتّى يُعرَفَ مَذهَبُه؟ فَقالَ: ذلِكَ لِحَلاوَةِ الإِيمانِ فِي صُدُورِهِم، مِن حَلاوَتِهِ يبدُونَه تَبدِيّا(6)

6- أَنَّ رَجُلاً مِنَ اَلْمُنَافِقِينَ قَالَ لِأَبِي اَلْحَسَنِ اَلثَّانِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ :إِنَّ مِنْ شِيعَتِكُمْ قَوْماً يَشْرَبُونَ اَلْخَمْرَ عَلَى اَلطَّرِيقِ فَقَالَ :اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي جَعَلَهُمْ عَلَى اَلطَّرِيقِ فَلاَ يَزِيغُونَ عَنْهُ.الحديثَ

ص: 150

7- عَنِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ اِنْتَجَبَ قَوْماً مِنْ خَلْقِهِ لِقَضَاءِ حَوَائِجِ اَلشِّيعَةِ لِكَيْ يُثِيبَهُمْ عَلَى ذَلِكَ اَلْجَنَّةَ.(1)

8- عَنِ اَلْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ،قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ: لَوْ قَامَ قَائِمُنَا بَدَأَ بِكَذَّابِي اَلشِّيعَةِ فَقَتَلَهُمْ(2)

9- عَن مُحَمَد بنِ عَلى الرِّضا عَلَیهِ السَّلام أنَّه قَالَ الوِاقِفَةُ هُم حَمِيرُ الشّيعَةِ، ثُمَّ تَلا هذِهِ الآيَةِ«إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ ۖ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا»(3) (4)

10-عَن أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلام قَالَ: إِنَّ الْکَرُوبِیِّینَ قَوْمٌ مِنْ شِیعَتِنَا مِنَ الْخَلْقِ الْأَوَّلِ جَعَلَهُمُ اللَّهُ خَلْفَ الْعَرْشِ لَوْ قُسِمَ نُورُ وَاحِدٍ مِنْهُمْ عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ لَکَفَاهُمْ ثُمَّ قَالَ إِنَّ مُوسَى عَلیهِ السَّلامُ لَمَّا أَنْ سَأَلَ رَبَّهُ مَا سَأَلَ أَمَرَ وَاحِداً مِنَ الْکَرُوبِیِّینَ فَتَجَلَّى لِلْجَبَلِ فَجَعَلَهُ دَکّا(5)

11- قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :مَنْ تَمَسَّكَ بِنَا لَحِقَ وَ مَنْ سَلَكَ غَيْرَ طَرِيقِنَا غَرِقَ لِمُحِبِّينَا أَفْوَاجٌ مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ وَ لِمُبْغِضِينَا أَفْوَاجٌ مِنْ غَضَبِ اَللَّهِ وَ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَنَا بِلِسَانِهِ وَ قَاتَلَ مَعَنَا أَعْدَاءَنَا بِيَدِهِ فَهُمْ مَعَنَا فِي دَرَجَتِنَا وَ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَنَا بِلِسَانِهِ وَ لَمْ يُقَاتِلْ مَعَنَا أَعْدَاءَنَا فَهُوَ أَسْفَلُ مِنْ ذَلِكَ بِدَرَجَةٍ وَ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ لَمْ يُعِنَّا بِلِسَانِهِ وَ لاَ بِيَدِهِ فَهُوَ فِي اَلْجَنَّةِ وَ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَ عَلَيْنَا بِلِسَانِهِ وَ يَدِهِ فَهُوَ مَعَ عَدُوِّنَا فِي اَلنَّارِ وَ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ وَ لَمْ يُعِنْ عَلَيْنَا بِلِسَانِهِ وَ لاَ بِيَدِهِ فَهُوَ فِي اَلنَّارِ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَا يَعْسُوبُ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلْمَالُ يَعْسُوبُ اَلظَّلَمَةِ وَ اَللَّهِ لاَ يُحِبُّنِي إِلاَّ مُؤْمِنٌ وَ لاَ يُبْغِضُنِي إِلاَّ مُنَافِقٌ .(6)

ص: 152

- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند قومی از مخلوقاتش را برای بر طرف کردن حاجات شیعیان برگزید تا به این خاطر به عنوان ثواب، ایشان را بهشتی فرماید.

8- مفضل بن عمر گفت از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: اگر قائم ما قیام کند،از دروغگویانی که خود را شیعه نامیده اند شروع خواهند کرد و آنان را به قتل می رسانند.

9- امام جواد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: "گروه واقفيه"" خران شیعه هستند سپس این آیه را تلاوت فرمودند: «نیستند آنان مگر مانند چهار پایان، بلکه از آنان نیز گمراهترند».

* واقفیه گروهی بودند که پس از شهادت حضرت کاظم عَلَیهِ السَّلام بر امامت آن حضرت توقف کرده و امامت امام هشتم عَلَیهِ السَّلام به بعد را نپذیرفتند.

10- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا کروبیین قومی از شیعیان ما هستند که اول آفریده شده اند و خداوند آنان را پشت عرش قرار داده است و اگر نور یکی از آنها بر اهل زمین تقسیم شود آنان را کفایت می کند سپس فرمودند: هنگامیکه موسی عَلَیهِ السَّلام از پروردگارش، خواسته اش، را طلب نمود (یعنی آن زمانی که از خداوند در خواست کرد که او را ببینید) خداوند به یکی از کروبیین امر کرد که خود را به کوه بنمایاند پس کوه از شدت نور او منهدم شد.

11- امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر که به ما تمسک جوید، نجات یابد و هر که راهی جز راه ما برود غرق می شود. برای محبين ما فوج هایی از رحمت خداوند است و برای دشمنان ما فوجهایی از غضب خداوند. و هر که ما را قلبأ دوست بدارد و با زبانش ما را یاری کند و همراه ما با دستان خود با دشمنان ما بجنگد در درجه ما، با ماست و هر که قلبا ما را دوست بدارد و با زبانش ما را یاری کند و همراه ما با دشمنان ما نجنگد در درجه ای پائین تر از آن قرار می گیرد و هر که ما را قلبا دوست بدارد و با دست و زبانش ما را یاری نکند در بهشت است و هر که قلب دشمن ما باشد و با دست و زبانش علیه ما یاری کند همراه دشمن ما در آتش است و هرکه قلب دشمن ما باشد و با دست و زبانش علیه ما یاری نرساند در آتش است، امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: من رئيس و بزرگ مؤمنین هستم و مال و ثروت رئيس ظالمين است و قسم به خدا دوست نمی دارد مرا مگر مؤمن و دشمن من نیست مگر منافق.

ص: 153

12- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى حَرَّمَ عَلَى شِيعَتِنَا اَلْمُسْكِرَ مِنْ كُلِّ شَرَابٍ وَ عَوَّضَهُمْ مِنْ ذَلِكَ اَلْمُتْعَة(1)

13-عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ :أَنَّهُ عَادَ سَلْمَانَ اَلْفَارِسِيَّ فَقَالَ لَهُ يَا سَلْمَانُ ، مَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ شِيعَتِنَا يُصِيبُهُ وَجَعٌ إِلاَّ بِذَنْبٍ قَدْ سَبَقَ مِنْهُ وَ ذَلِكَ اَلْوَجَعُ تَطْهِيرٌ لَهُ قَالَ سَلْمَانُ فَلَيْسَ لَنَا فِي شَيْءٍ مِنْ ذَلِكَ أَجْرٌ خَلاَ اَلتَّطْهِيرِ؟ قَالَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَا سَلْمَانُ لَكُمُ اَلْأَجْرُ بِالصَّبْرِ عَلَيْهِ وَ اَلتَّضَرُّعِ إِلَى اَللَّهِ وَ اَلدُّعَاءِ لَهُ بِهِمَا تُكْتَبُ لَكُمُ اَلْحَسَنَاتُ وَ تُرْفَعُ لَكُمُ اَلدَّرَجَاتُ فَأَمَّا اَلْوَجَعُ خَاصَّةً فَهُوَ تَطْهِيرٌ وَ كَفَّارَةٌ.(2)

14- عَن أبي جَعفَرٍ محمَّد بنِ عَلِى اَلْبَاقِرِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَيهِمُ السَّلامُ قَالَ خَرَجَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ ذَاتَ يَوْمٍ وَ هُوَ رَاكِبٌ وَ خَرَجَ عَلى عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَهُوَ يَمْشِي فَقَالَ لَهُ يَا أَبَا اَلْحَسَنِ اما أَنْ تَرْكَبَ و اما أَنْ تَنْصَرِفَ فَاِنَّ اللّهَ أَمَرَنِي أن تَركَبَ اذا رَكِبْتُ وَ تَمْشِي اَذا مَشَيْتُ وَ تَجْلِسُ اِذَا جَلَسْتُ اِلاّ أَنْ يَكُونَ حَدّاً مِنْ حُدُودِ اللَّهِ لَابُدَّ لَكَ مِنَ الْقِيَامِ وَ اَلْقُعُودِ فِيهِ وَ مَا أَكْرَمَنِي اَللَّهُ بِكَرَامَةٍ إِلاَّ وقد أَكْرَمَكَ بِمِثْلِهَا وَ خَصَّنِي بِالنُّبُوَّةِ وَ اَلرِّسَالَةِ وَ جَعَلَكَ وَلِيِّي فِي ذَلِكَ تَقُومُ فِي حُدُودِهِ و فِي صَعْبِ أُمُورِهِ وَ اَلَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالحَقِّ نَبِيّاً مَا آمَنَ بِي مَنْ أَنْكَرَكَ ولا أَقَرَّ بِي مَنْ جَحَدَكَ وَلا آمَنَ بِاللَّهِ مَن كَفَرَ بِكَ واِنٍ فَضْلُكَ لَمِنْ فَضْلِي وَاِنٍ فَضْلِي لَكَ فَضْلٌ وَ هُوَ قَوْلُ رَبِّي عَزَّوجل «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَٰلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ»(3) فَفَضْلُ اَللَّهِ نُبُوَّةُ نَبِيِّكُمْ وَ رَحْمَتَةُ وَلاَيَةِ علىِّ بنِ اَبيِ طَالِبٍ «فَبِذَلِكَ »قَالَ بِالنُّبُوَّةِ وَ اَلْوَلاَيَةِ «فَلْيَفْرَحُوا »يَعْنَى اَلشِّيعَةِ هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ يَعْنِي مُخَالِفِيهِمْ مِنَ اَلْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ اَلْوَلَدِ فِي دَارِ اَلدُّنْيَا وَ اللَّهِ يا عَلى مَا خَلَقْتَ الاّ لِتَعْبُدَ رَبَّكَ وَ لِيُعْرَفَ بِكَ مَعالِمُ الدِّينِ وَ يصلحَ بِك دَارِسُ اَلسَّبِيلِ وَ لَقَدْ ضَلَّ مَنْ ضَلَّ عَنْكَ وَ لَمْ يَهْتَدِ الى اللّهِ عزّوجلّ مَنْ لَمْ يَهْتَد

ص: 154

12- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند تبارک و تعالی هر شراب مست کننده ای را بر شیعیان ما حرام کرده است و به جای آن متعه (ازدواج موقت)را به آنان داده و بر ایشان حلال فرموده است .

13- امام صادق عَلَیهِ السَّلام از پدرانشان عَلَیهِم ُالسَّلام از امام اميرالمؤمنين على عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند که ایشان به عیادت سلمان فارسی رفته و به او فرمودند: ای سلمان هیچیک از شیعیان ما نیست که به او مرضی برسد مگر به دلیل گناهی است که سابقا مرتکب شده و البته آن مرض او را پاک می کند. سلمان عرض کرد آیا در آن مرض هیچ پاداشی جز تطهیر نیست؟ امام على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شما بواسطه ی صبر بر آن مرض و تضرع نزد خداوند و دعا کردن اجر می یابید و به واسطه ی این تضرع و دعا برای شما حسنات نوشته می شود و درجات شما رفیع می گردد اما خصوص بیماری تطهیر و کفاره گناهان شماست.

14- امام باقر از پدرشان از جدشان عَلَیهِم ُالسَّلام نقل فرمودند: که روزی رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه سوار بر مرکب خارج شده و حضرت على عَلَیهِ السَّلام پیاده به دنبال ایشان روان شدند پس رسول خدا را به او فرمودند: ای أبا الحسن یا سوار شو و یا باز گرد زیرا خداوند به من امر کرده است هرگاه سوار بر مرکب شدم تو نیز سواره باشی و هرگاه پیاده میروم پیاده روی و هنگامیکه نشستم تو نیز بنشینی مگر آنکه حتی از حدود خدا باشد که ناچار به قیام و قعود در آن باشی. و هر کرامتی که خداوند مرا بدان تکریم فرموده است مانند آن را به تو نیز کرامت کرده ولی نبوت و رسالت را مختص من نموده و تو را ولی من در آن قرار داده تا در حدود آن و در کارهای دشوار آن قیام کنی و قسم به کسی که محمد را به حق به پیامبری مبعوث کرد منکر تو، به من ایمان ندارد و به من اقرار نمی کند و آنکه به تو کافر شد به خدا ایمان ندارد و همانا فضیلت تو از فضل من است و فضل من نیز برای تو فضیلت است و این سخن پروردگار عزوجل است که «بگو به فضل خداوند و به رحمتش، پس به آن باید شاد باشند و آن از آنچه از مال دنیا جمع می کنند بهتر است» پس فضل خداوند، نبوت پیامبر تان و رحمت او ولایت علی بن ابی طالب است و منظور از «به آن» به نبوت وولایت است و غرض از «باید شاد باشند» مراد، شیعه است که باید شاد و خرم باشد و منظور از عبارت «آن از آنچه جمع می کنند بهتر است» مخالفین ایشان است که از اهل و مال و فرزند هرچه را که در دنیا دارند به آن شادند. و قسم به خدا ای على هدف آفرینش تو چیزی جز این نیست که پروردگارت را بپرستی و به واسطه ی تو معالم دین معرفی شود و بواسطه ی تو آنچه که از راه خدا پوسیده و خراب شده اصلاح گردد و گمراه کسیست که از تو گمراه باشد و کسیکه به سوی تو و ولایت

ص: 155

اِلَيْكَ وَ الى وَلايَتَكَ وَ وَ هُوَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ«وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَىٰ»(1)يَعنى اِلى وِلايَتِكَ وَ لَقَدْ أَمَرَنِي رَبِّي تَبارَكَ وَ تَعالَي أَنْ أَفتَرِضَ مِن حَقِّكَ ما أَفْتَرِضُهُ مِنْ حَقَّى وَ انَّ حَقَّك لَمَفرُوضٌ عَلى مَن آمَنَ بِي وَلَولاكَ لَم يُعْرَف حِزْبُ اللَّهِ وَ بِكَ يُعْرَفُ عَدُوُّ اللَّهِ وَ مَنْ لَمْ يَلْقَهُ بِوَلاَيَتِكَ لَمْ يَلْقَهُ بِشَيءٍ و لقد أنزل اللّه عزّوجلّ الى « يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ»(2)يَعْنِي فِي وَلاَيَتِكَ يَا عَلِى «وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ» (3)وَلَو لَمْ أُبَلِّغْ ما أُمِرتُ بِهِ مِنْ وَلاَيَتِكَ لَحَبِطَ عَمَلِي وَ مَنْ لَقِيَ اَللَّهَ عَزَّ وَجِل بِغَيْرِ وَلاَيَتٍ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ غَداً يَنْجَزِلِي وَ ما أَقُولُ اِلاّ قَوْلَ رَبِّي تَبَارَكَ وَ تَعَالَيْ وَ اَنَّ الَّذِي أَقُولُ مِنَ اللّهِ عزّوجلّ أَنزَلَهُ فِيكُ.(4)

15-عَنْ مَالِكِ بْنِ أَعْيَنَ اَلْجُهَنِيِّ قَالَ أَقْبَلَ إِلَى أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ يَا مَالِكُ أَنْتُمْ وَاللَّهُ شَيَّعنا حَقّاً يَا مَالِكُ نَرَاكَ قَدْ أَفْرَطْتَ فِي اَلْقَولِ في فَضْلِنَا أَنَّهُ لَيسَ يَقدِرُ أَحَدٌ عَلَى صِفَةِ اَللَّهِ وَ كُنْهِ قُدْرَتِهِ وَ عَظَمَتِهِ فَكَمَا لا يَقدِرُ أَحَدٌ عَلى كُنهِ صِفَةِ اللَّهِ وَ كُنهِ قُدْرَتِهِ وَعَظَمَتِهِ «وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَىٰ»(5) فَكَذَلِكَ لاَ يَقْدِرُ أَحَدٌ عَلَى صِفَةِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ وَ فَضْلِنَا وَ مَا أَعْطَانَا اَللَّهُ وَ مَا أَوْجَبَ مِنْ حُقُوقِنَا وَ كَمَا لاَ يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَصِفَ فَضْلَنَا وَ مَا أَعْطَانَا اَللَّهُ وَ مَا أَوْجَبَ اَللَّهُ مِنْ حُقُوقِنَا فَكَذَلِكَ لاَ يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَصِفَ حَقَّ اَلْمُؤْمِنِ وَ يَقُومُ بِهِ مِمَّا أَوْجَبَ اَللَّهُ عَلَى أَخِيهِ اَلْمُؤْمِنِ وَ اَللَّهِ يَا مَالِكُ اِنَّ المُؤْمِنَينِ لَيَلْتَقِيَانِ فَيُصَافِحُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا صَاحِبَهُ فَمَا يَزَالُ اَللَّهُ تَبارَكَ وَ تَعَالَي نَاظِراً اِليهِما بِالمَحَبَّةِ وَالمَغفِرَةِ واِنَّ الذُّنُوبُ لَتَحَاتُّ عَن وُجُوهِهِما وَ جَوَارِحِهِمَا حَتَّى يَفْتَرِقَا فَمَن يَقْدِرُ عَلَى صِفَةِ اَللَّهِ وَصَفَةَ مَنْ هُوَ هَكَذَا عِنْدَاللَّهِ؟(6)

ص: 156

تو هدایت نشود به سوی خداوند عزوجل هدایت نمی شود و آن سخن خداوند عزوجل است «همانا من برای کسیکه توبه کند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد آمرزنده و غفار هستم و کسی را می آمرزم که هدایت شده باشد» منظور از هدایت شدن، راه یافتن به سمت ولایت تو است و همانا پروردگار تبارک و تعالی به من امر کرده است که همان چیزهایی که از حق خود واجب کردم از حق تو واجب گردانم. و همانا حق تو بر کسیکه به من ایمان دارد واجب است و اگر تو نبودی حزب خدا شناخته نمی شد و به واسطه ی تو دشمن خدا شناخته می شود و هر که خدا را با ولایت تو ملاقات نکند در واقع هیچ عمل پسندیده ای برای ملاقات با خدا همراه نیاورده و هماناخداوند عزوجل چنین بر من نازل کرد «ای پیامبر آنچه که از جانب پروردگارت بر تو نازل شده است تبلیغ کن» و مقصود ولایت توست ای على «و اگر انجام ندهی رسالت را تبلیغ نکرده ای» و اگر ولایت تو را تبلیغ نکنم عملم نابود می گردد و هر که خداوند عزوجل را بدون ولایت تو ملاقات کند عملش را نابود کرده است و فردا به وعده هایش برای من وفا نمی کند و نمی گویم مگر سخن پروردگار تبارک و تعالی را و همانا آنچه که می گویم از خداوند عزوجل است که در مورد تو نازل فرموده است.

15- مالک بن اعين جهنی گوید امام صادق عَلَیهِ السَّلام به من رو کرده و فرمودند: ای مالک شما حقیقت شیعیان ما هستید. ای مالک تو را در حالی می بینم که بسیار در مورد فضائل ما سخن گفته ای همانا هیچکس بر وصف خداوند و کنه قدرت و عظمتش قادر نیست پس همانگونه که هیچ کس بر توصیف خداوند و کنه قدرت و عظمتش قادر نیست بدان که «از برای خداست مثل اعلى» پس هیچکس بر وصف رسول خدا او و توصیف فضائل ما و وصف آنچه که خداوند به ما عطا فرموده و وصف آنچه که از حقوق ما واجب فرموده است، قادر نیست (زیرا ما اهلبيت مثل اعلای خداوندیم) و همانگونه که هیچ کس بر توصیف فضائل ما و وصف آنچه که خداوند به ما عطا فرموده و وصف آنچه که از حقوق ما واجب فرموده است، قادر نیست هیچکس بر توصیف حق مؤمن و بپا داشتن آنچه که خداوند بر او نسبت به برادر مؤمنش واجب داشته است قادر نیست. قسم به خدا ای مالک همانا مادامی که مؤمنین با یکدیگر ملاقات و مصافحه می کنند پیوسته خداوند تبارک و تعالی با محبت و مغفرت به آنها نظر می کند و پیوسته گناهان را از چهره ها و اعضای آنها فرو می ریزد تا اینکه از یکدیگر جدا شوند. پس چه کسی بر وصف خدا و وصف کسی که در نزد خدا این چنین است توانائی دارد؟

ص: 157

16-عَن عَلى بنِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلام أنَّهُ قَالَ فِي حَدِيثٍ ؛ثُمَّ أَنْتُمْ مَعَاشِرَ الشِّيعَةِ الْعُلَمَاءُ بِعِلْمِنَا تَالُونَ مَقْرُونُونَ بِنَا وَ بِمَلاَئِكَةِ اللَّهِ المُقَرَّبينَ شُهَداءُ لِلّهِ بِتَوحيدِهِ وَ عَدلِهِ وَكَرَمِهِ وُجُودِهِ قَاطِعُونَ لِمَعَاذِيِرَ المُعانِدينَ مِنْ إِمَائِهِ وَ عَبِيدِهِ فَنِعمَ الرَّأى لِأَنْفُسِكُمْ رَأَيْتُمْ وَ نِعْمَ الْحَظُّ الْجَزِيلُ اخْتَرتُم وَ بِأَشْرَفِ اَلسَّعَادَةِ سَعِدْتُمْ حِينَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلطَّيِّبِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قُرِنْتُمْ اَلْخَبَرَ(1)

17- عَن أبِي الحَسَنِ مُوسَى عَلَیهِ السَّلام:قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ غَضِبَ عَلَى الشِّيعَةِ فَخَيَّرَنِي نَفْسِي أَوْ هُمْ فَوَقَيْتُهُمْ وَ اللَّهِ بِنَفْسِي (2)

18- قَالَ الصَّادِقُ عَلیهِ السَّلامُ إِنَّ أَعْدَاءَنَا يَمُوتُونَ بِالطَّاعُونِ وَ أَنْتُمْ تَمُوتُونَ بِعِلَّةِ الْبُطُونِ أَلَا إِنَّهَا عَلَامَةٌ فِيكُمْ يَا مَعْشَرَ الشِّيعَةِ.(3)

19- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ خَرَجْتُ مَعَ أَبِي جَعْفَرعَلَيْهِ السَّلاَمُ فَاِذا نَحْنُ بِقَاعٍ مُجْدِبٍ يَتَوَقَّدُ حَرّاً وَ هُنَاكَ عَصَافِيرُ فَتَطَايَرْنَ حَوْلَ بَغْلَتِهِ فَزَجَرَهَا فَقَالَ لاَ وَلا كَرَامَةَ قالَ ثُمَّ سَارَ الى مَقْصَده فَلَمَّا رَجَعْنا مِنَ الْغَدِ وَعَدْنَا إِلَى اَلْقَاعِ فَاِذا الْعَصَافِيرُ قَدْ طَارَتْ وَ دَارَتْ حَوْلَ بَغْلَتِهِ وَ رَفْرَفَتْ فَسَمِعْتُهُ يَقُولُ اِشْرَبِي وَ اِرْوِي قَالَ فَنَظَرْتُ وَ اِذَا فِي الْقاعِ ضَحْضاحٌ مِنَ الْماءِ فَقُلْتُ يَا سَيِّدِي بِالْأَمْسِ مَنَعْتَهَا و الْيَوْمَ سَقَيْتُهَا فَقال اِعْلَمْ أَنَّ الْيَوْمَ خَالَطَهَا الْقَنَابِرُ فَسَقَيْتُهَا وَ لَوْلاَ اَلْقَنَابِرُ لَمَّا سَقَيْتُهَا فَقُلْتُ يَا سَيِّدِي و مَا اَلْفَرْقُ بَيْنَ الْقَنَابِرِ وَ اَلْعَصَافِيرِ فَقَالَ وَيْحَكَ مَا الْعَصَافِيرُ فَاِنَّهُم مَوالِى عُمَرَ لِأَنَّهُمْ مِنْهُ وَ أَمَّا الْقَنَابِرُ فَاِنَّهُمْ مِنْ مَوالِينا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ اِنَّهم يَقُولُونَ فِي صَفِيرِهِمْ «بُورِكتُم أهلَ الْبَيْتِ وَبُورِكَتْ شِيعَتُكُم وَ لَعَنَ اللَّهُ أَعْدَاءَكُمْ »ثُمَّ قَالَ عَادَانَا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى مِن اَلطُّيُورِ الفاخِتَة وَ مِنَ اَلأَيَّام اَلأَرْبِعَاء(4)

ص: 158

16 - امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: پس شما ای گروه شیعه به علم ما عالم هستید، پیرو و قرین ما و ملائکه ی مقرب خدا هستید، شما بر یگانگی خداوند و عدالت و کرم و بخشش او گواهی میدهید. شما عذر و بهانه های معاندین را قطع می کنید، پس شما رأى و نظر نیکو را برای خود دیدید و بهره ی عظیم نیکو را اختیار کردید و به شریف ترین سعادت سعادتمند شدید وهمه ی اینها زمانی بود که به محمد و خاندان طیبش به قرین و همنشین گردیدید.

17- امام کاظم عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند عزوجل بر شیعه غضب فرمود پس مرا بین حفظ و نجات خویش و نجات شیعیانم مخیر گردانید ولی من بلای او را به خود خریدم و آنها را حفظ کرده و نجات دادم.

18- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا دشمنان ما به بیماری طاعون می میرند و شما به بیماری بطن ها* می میرید بدانید ای گروه شیعه که آن در میان شما علامتی است.

*چیزی در این باره نیافتيم لكن شاید منظور بیماری مربوط به شکم باشد و یا بیماریهائی که علت آن مخفی است و خدا بر حقیقت این امر از همه عالمتراست.

19- محمد بن مسلم گفت در معیت امام صادق عَلَیهِ السَّلام خارج شدم پس ناگاه به سرزمین خشکی رسیدیم در آنجا گنجشکانی اطراف مرکب حضرت پرواز می کردند پس آنها را پراکنده کرده و فرمودند: نه، هرگز شما را احترام و ارزش و کرامتی نیست. سپس امام به سوی مقصدش حرکت نمودند و هنگامیکه روز بعد بازگشتیم و به آن سرزمین رسیدیم دو مرتبه گنجشکان پرواز کرده و اطراف مرکب حضرتش دور می زدند و بالهای خود را گسترده و به حرکت در می آوردند. پس از امام شنیدم که فرمودند بنوشید و سیر آب شوید من نیز با تعجب به داخل دره نگاه کردم و آب اندکی را دیدم (که به اعجاز امام عَلَیهِ السَّلام ناگهانی ایجاد شده بود) پس عرض کردم آقای من دیروز گنجشکان را منع کردی و امروز از راه اعجاز آنان را آب میدهید! پس امام فرمودند بدان همانا امروز در میان آنها پرندگان دیگری (قنابر) وجود دارند و من آنها را به این دلیل آب دادم و اگر ایشان نبودند هرگز به آنها آب نمیدادم پس عرض کردم آقای من چه فرقی بین قنابر و گنجشکان وجود دارد امام فرمودند وای بر تو گنجشکان دوستان عمر و از او هستند و اما قنابر از موالیان ما اهل بیت هستند و آنان در آوازشان می گویند شما اهل بیت و شیعیان شما مبارکید و خداوند دشمنان شما را لعنت کند» سپس فرمودند: ما دشمنانی داریم از هر چیزی، حتى فاخته که از جنس پرندگان است با ما دشمنی دارد و از روزها، روز چهارشنبه دشمن ماست.*

ص: 159

20-عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلامُ: قَالَ هَمُّكُمْ مَعَالِمُ دِينِكُمْ وَ هَمُّ عَدُوِّكُمْ بِكُمْ وَ أُشْرِبَ قُلُوبُهُمْ لَكُمْ بُغْضاً يُحَرِّفُونَ مَا يَسْمَعُونَ مِنْكُمْ كُلَّهُ وَ يَجْعَلُونَ لَكُمْ أَنْدَاداً ثُمَّ يَرْمُونَكُمْ بِهِ بُهْتَاناً فَحَسْبُهُمْ بِذَلِكَ عِنْدَ اَللَّهِ مَعْصِيَةً.(1)

21-عَنْ زَاذَانَ قَالَ سَمِعْتُ سَلْمَانَ رَحْمَةُ اَللَّهِ عَلَيْهِ يَقُولُ لاَ أَزَالُ أُحِبُّ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَإنِّي رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ يَضرِبُ فَخُذَهُ وَيَقولُ مُحِبُّكَ لي مُحِبٌ وَ مُحِبّى لِلَّهِ مُحِبٌ وَ مُبْغِضُكَ لِي مُبْغِضٌ وَ مُبْغِضِي لِلَّهِ تَعَالي مُبْغِض(2)

22- عَن أبی عبدِالله عَلَیهِ السَّلام قَالَ :مَنْ قَرَأَ سُورَهْ الْأَنْفَالِ وَسُورة بَرَاءَةِ فِی کُلِّ شَهْرٍ لَمْ ، یَدْخُلْهُ نِفَاقٌ أَبَداً، وَ کَانَ مِنْ شِیعَهْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیهِ السَّلام.(3)

23- عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :قَالَ :اَلنَّاسُ ثَلاَثَةٌ عَرَبِيٌ وَ مَولي وَ عِلْجٌ فَأَمَّا الْعَرَبِ فَنَحْنُ وَ أَمَّا اَلْمَوْلَى فَمَنْ وَالاَنَا وَ أَمَّا اَلْعِلْجُ فَمَنْ تَبَّرَا مِنَّا وَ نَاصَبَنَا.(4)

24-عَن ضريس ابن عَبْدالملك قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ :نَحْنُ قُرَيْشٌ وَ شِيعَتُنَا اَلْعَرَبُ وَ عُدْونَا اَلْعَجَم.(5)

25-عَنْ عُمَر بْنِ سَعِيدِ بْنِ خَيْثَمٍ ،عَنْ أَخِيهِ مَعْمَرٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :نَحْنُ الْعَرَبُ ،وَ شِيعَتُنَا مِنَّا و سَائِرُ النَّاسِ هَمَجٌ أَوْهَبَجُ قَالَ: قُلْتُ وَ مَا اَلْهَمَجُ؟ قَالَ، اَلذُّبَابُ، قُلْتُ وَ مَا اَلْهَبَجُ ؟قَالَ :اَلْبَقُّ.(6)

ص: 160

*امثال این روایت در اخبار و احادیث ما مخصوصاً در بحث عرض ولایت به وفور یافت می شود و چه بسا همانطور که خود عترت طاهره نیز مکررا فرموده اند که در احادیث ما محکم و متشابه هردو وجود دارد این روایات از سنخ متشابه باشند پس بدانها ایمان داریم و معنای آن را به امام عَلَیهِ السَّلام ردّ می کنیم. البته در برخی کتب چون کتاب کاشف الاسرار اثر مولی نظرعلی طالقانی و کتاب ولایت کلیه اثر علامه میر جهانی وجوهی برای این روایات بیان گردیده که خواننده ی عزیز را به آنجا رجوع می دهیم.

20- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: اراده و همّ شما معالم دین تان است و اراده و همّ دشمنان شما به (مقابله ی با) شماست و قلب های آنها سیراب از بغض شما شده است، همه ی آنچه را از شما می شنوند تحریف می کنند و رقیب و ضدهایی برای شما قرار میدهند و به شما بهتان می زنند پس همین معصیت برای ایشان نزد خداوند کافی است.

21- زاذان گوید شنیدم سلمان رحمه الله علیه می گفت: دائما حضرت على عَلَیهِ السَّلام را دوست دارم زیرا من دیدم که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه به ران پای علی می زدند و می فرمودند دوست تو دوست من و محبّ من محبّ خداست. و دشمن تو دشمن من و دشمن من دشمن خداوند متعال است.

22- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر که سوره ی انفال و سوره ی برائت (توبه) را هر ماه بخواند هیچگاه نفاق در او راه نمی یابد و از شیعیان امیر المؤمنين عَلَیهِ السَّلام خواهد بود.

23- امام کاظم عَلَیهِ السَّلام فرمودند: مردم سه دسته اند: عربی و مولی و حمار (خر)، پس ما عربیم و هر که ما را دوست بدارد مولی است و هر که از ما بری است و دشمن ماست خر است.

24- ضريس ابن عبدالملک گوید از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که فرمودند: ما قریشی و شیعیان ما عرب و دشمنان ما عجم هستند.

25- عمربن سعیدبن خیثم از برادرش معمر، از امام باقر عَلَیهِ السَّلام نقل کند که فرمودند: ما عربیم و شیعیان ما از ما هستند و سایر مردم هِمَج ياهِبَج هستند عرض کردم همج چیست؟ فرمودند: مگس، عرض کردم هیج چیست؟ فرمودند: نوعی از حشره.

ص: 161

26-عَنْ مَعَاذِ بْنِ كَثِيرٍقَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ:«مُوَسَّعٌ عَلَى شِيعَتِنَا أَنْ يُنْفِقُوا مِمَّا فِي أَيْدِيهِمْ بِالْمَعْرُوفِ، فَإِذَا قَامَ قَائِمُنَا حَرَّمَ عَلَى كُلِّ ذِي كَنْزٍ كَنْزَهُ حَتَّى يَأْتِيَهُ بِهِ فَيَسْتَعِينَ بِهِ عَلَى عَدُوِّهِ، وَ هُوَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كِتَابِهِ:«وَ اَلَّذِينَ يَكْنِزُونَ اَلذَّهَبَ وَ اَلْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اَللّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ (1)»(2)

27- عَنِ اَلصَّبَّاحِ بْنِ سَيَابَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ اَلرَّجُلَ لَيُحِبُّكُمْ وَ مَا يَدْرِي مَا تَقُولُونَ فَيُدْخِلُهُ اَللَّهُ اَلْجَنَّةَ وَ إِنَّ اَلرَّجُلَ لَيُبْغِضُكُمْ وَ مَا يَدْرِي مَا تَقُولُونَ فَيُدْخِلُهُ اَللَّهُ اَلنَّارَوَ إِنَّ اَلرَّجُلَ مِنْكُمْ لَیَمْلَأُ صَحِيفَتُهُ مِنْ غَيْرِ عَمَلٍ.

قُلْتُ :وَ كَيْفَ يَكُونُ ذَالِكَ ؟قَالَ:يَمُرُّ بِالْقَوْمِ يَنَالُونَ مِنَّا رَأَوْهُ قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ :إِنَّ هَذَا اَلرَّجُلَ مِنْ شِيعَتِهِمْ وَ يَمُرُّ بِهِمُ اَلرَّجُلُ مِنْ شِيعَتِنَا فَيَهْمِزُونَهُ وَ يَقُولُونَ فِيهِ فَيَكْتُبُ اَللَّهُ لَهُ بِذَلِكَ حَسَنَاتٍ حَتَّى يَمْلَأَ صَحِيفَتَهُ مِنْ غَيْرِ عَمَلٍ.(3)

28- عَن جابر عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :سَأَلْتُهُ عَنْ هَذِهِ اَلْآيَةِ « وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اَللّهِ أَوْ مُتُّمْ » قَالَ لی یَا جَابِرأَتَدْری مَا سَبِيلُ اَللَّهِ قَالَ لاَ أعلَمُ إِلاَّ أَنْ أَسْمَعَهُ مِنْكَ فَقَالَ سَبِيلُ اَللَّهِ عَلِيُّ وَ ذُرِّيَّتُهُ عَلَیهِم ُالسَّلام وَ مَنْ قُتِلَ فِي وَلاَيَتِهِم قُتِلَ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ وَ مَنْ مَاتَ فِي وَلاَيَتِهِم مَاتَ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ .(4)

29- عن عمران الحَلبي قَالَ سِمعتُ أبا عَبدِ الله عَلَیهِ السَّلام يقول إنَّكُم أخذتُم هذا الأمرَ مَن جذوِه يعني من أصله عَن قولِ اللهِ « أَطيعُوا اللَّهَ وَأَطيعُوا الرَّسولَ وَأُولِي الأَمرِ مِنكُم» وَ مِن قَولِ رَسولِ اللهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه ما إن تَمَسَّكتُم ِبِه لَن تَضلوا، لا مِن قَولِ فلانٍ و لا مِن قول فلانِ.(5)

ص: 162

26- معاذبن کثیر گوید از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که فرمودند: شیعیان ما اجازه دارند که از آنچه در اختیار دارند به نیکی خرج کنند پس هنگامیکه قائم قیام کند بر هر گنج داری، گنجش حرام می شود تا اینکه آن را نزد امام آورد و امام بر علیه دشمنش آن را بکار گیرد و آن قول خداوند عزوجل است که: «آنان را که طلا و نقره گنج اندوزی می کنند و در راه خدا انفاق نمی کنند به عذاب دردناک بشارت بده».

27- صباح بن سبابه از امام صادق عَلَیهِ السَّلام نقل کند که فرمودند: همانا مردی وجود دارد که دوست دار شماست و آنچه را می گوئید نمی داند باز خداوند به خاطر دوستی با شما او را وارد بهشت می کند. و مردی نیز وجود دارد که دشمن شماست و آنچه را که می گوئید نمیداند و لكن خداوند او را به جهت دشمنی با شما وارد آتش می کند. و همانا از شما مردی هست که نامه ی عملش بدون عمل پر می شود عرض کردم: چگونه چنین است؟

فرمودند: هنگامیکه از میان مردم عبور می کند و او را می بینند، پس بعضی ایشان به بعضی دیگر می گویند: همانا این مرد از شیعیان آنهاست و مردی از شیعیان ما بر آنها گذر می کند پس او را می دانند و درباره ی او (سخنان ناشایستی) می گویند پس خداوند عزوجل به این واسطه حسناتی بر او می نویسد که بدین وسیله بدون عمل پرونده ی حسناتش پرشود.

28- جابر گوید از امام باقر عَلَیهِ السَّلام در مورد سخن خداوند و اگر در راه خدا کشته شدید و یا مردید» پرسیدم. امام فرمودند: آیا میدانی منظور از راه خدا چیست؟ گفتم: نمی دانم مگر آنکه از شما بشنوم. پس امام فرمودند سبیل الله على و فرزندانش عَلَیهِم ُالسَّلام هستند و هر که در (راه) ولایت آنها کشته شود در راه خدا کشته شده است و هر که در (راه) ولایت آنها بمیرد در راه خدا مرده است.

29- عمران حلبی گوید از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: همانا شما این امر (ولایت) را از اصل آن که این قول خداوند است گرفته اید «از خدا و رسول خدا و اولی الامر خویش اطاعت کنید »و از این قول رسول خدا گرفته اید که فرمودند: «مادامی که به آن تمسک جوئید هرگز گمراه نمی شوید» و این طور نیست که دینتان را از قول فلانی و فلانی گرفته باشید.

ص: 163

30-عَن فيض بن أبي شَيبَة عَن رَجُل عَن أبي عَبدِ الله عَلَیهِ السَّلام قالَ :إنَّ اَشَدُّ مايكونُ الناسُ حالاً يَومَ القيامَةِ اذا قامَ صاحبُ الخُمسِ، فَقالَ يا رَبِّ خُمسي وَ إنَّ شيعَتُنا مِن ذلکَ لَفي حلّ(1)

31- عَن أبي عَبدِ الله عَلَیهِ السَّلام قَالَ مَن طَعَنَ في دِينِكُم هَذا فَقَدَ كَفَر، قَالَ اللهُ «وَ طَعَنُوا فِي دِینِکُم» إلى قوله «يَنتَهُون»(2)

32-عَن مَحمد بنِ سابق بن طَلحة الأنصاري قالَ كانَ ممّا قالَ هارونُ لِأبي الحسَن موسى عَلَیهِ السَّلام حينَ أدخلَ عَليهِ مَا هذهِ الدّار و دار مَن هي قال لِشيعَتُنا فترةٌ وَ لِغيرِهم فِتنَة، قال فَما بالَ صاحبُ الدّار لا يأخذُها قال أخذتَ مِنهُ عامرة ولا يَأخُذها إِلاّ مَعمُورةٌ، فقال أينَ شيعَتُك فَقَرأ أبو الحَسَن «لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ» قَالَ لَه فَنَحنُ كُفارٌ قال لا وَلكن كَما قالَ اللهُ « أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ» فَغَضِبَ عِندَ ذلكَ وغَلظ عَليه.(3)

33-عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللِهِ الانصاري عَنْ الامام اَلْبَاقِرِ مُحَمَّدِ بْنِ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ لِشِيعَةِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَى اللّه عزّوجل عِشْرُونَ خَصْلَةً تَقِيَّةً لَهُم عَلَى اللَّهِ :أن لا يَفتِنَهُم ،وَلا يُضِلُّهُمْ ولا يُعَذِّبُهُمْ ،ولا يُجوعُهُمْ ،ولا يَشْمَتَ بِهِمْ عَدُوُّهُمْ ،ولا يَهْتِكُ سِتْرَهُم ،وَلا يَخذُلَهُمْ ،و يُعِزُّهُمْ ولا يُمِيتُهُمْ غَرَقاً ولا حَرَقاً ،ولا يَقَعُ عَلَيْهِم شَيءٌ ،وَلاَ يَقَعُوا عَلَى شَيْءٍ وَ أَنْ يَقِيَهُمْ [مِن] مَكْرِ اَلْمَاكِرِينَ وَ يُعِيذُهُمْ مِنْ سَطَوَاتِ الْجَبَّارِينَ وَ أَنْ يَجْعَلَهُمْ مَعَنَا فِي اَلدُّنْيَا و الْآخِرَةِ وَ يُعِيذُهُمْ مِنَ اَلْبَرَصِ وَ الْجُذَامِ وَ يَقِيهِمْ مِنَ الجُنُونِ وَ الْوَاسِوَاسِ وَلا يُمِيتَهُمْ على كَبيرَةٍ وَلا عَلى المَعاصي وَلا يَحجُبُ عَنهُم مَعْرِفَةَ حُجَّتِهِ وَ لا يُقِرُّ في قُلوبِهِمُ الباطِلَ وَ يُوَفِّقَهُم لِكُلِّ خَيرٍ وَلا يُسَلِّطُ عَلَيهِم عَدُوٌ يُذِلُّهُم وَ يَخْتِمُ لَهُمْ بِالْأَمْنِ وَ الايمانِ وَ يَجْعَلَهُمْ مَعَنا فِي الرَّفِيعِ الأَعْلى.(4)

ص: 164

30- فیض بن ابی شیبه از قول مردی که از امام صادق عَلَیهِ السَّلام روایت می کرد نقل می کند که همانا شدید ترین و سخت ترین حالت مردم در روز قیامت زمانی است که صاحب خمس قیام می کند و بگوید پروردگارا سهم خمس مرا (نداده اند و همانا این بر شیعیان ما حلال شده است.

31- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هرکه در این دین شما، طعنه بزند کافر شده است.

و این قول خداوند است که فرمود: «و در دین شما تمسخر و طعن زنند در این صورت با آن پیشوایان کفر و ضلالت کارزار کنید که آنها را عهد و سوگند استواری نیست باشد که بس کنند».

32- محمدبن سابق بن طلحه انصاری گفت: از جمله سخنانی که هارون به امام كاظم عَلَیهِ السَّلام در زمانی که آن حضرت را به نزد او وارد می کردند عرض کرد این عبارت بود که: این خانه دنیا چیست و از آن کیست؟ امام فرمودند: برای شیعیان استراحت گاه و برای غیر شیعیان فتنه است. هارون گفت: پس صاحب خانه را چه شده است که آن را پس نمی گیرد؟ امام فرمودند: خانه را از صاحبش آباد گرفتی، و او نیز تا آباد نشود آن را (پس) نمی گیرد. هارون گفت: شیعیان شما کجایند؟ پس امام این آیه را خواندند: «کافرین از اهل کتاب و مشرکین منفک و جدا نمی شوند تا اینکه بینه و دلیل روشن به آنها برسد» هارون به امام عرض کرد: پس ما کافریم؟ امام فرمودند: خیر لیکن از کسانی هستید که خداوند فرمود: «آیا به کسانی که نعمت خداوند را از روی کفر تبدیل کردند و قوم خود را به هلاکت هدایت کردند نمی نگری» پس در این هنگام هارون غضب کرد و بر امام عَلَیهِ السَّلام تندی نمود.

33- جابر بن عبدالله انصاری از امام باقر عَلَیهِ السَّلام روایت کند که فرمودند: برای شیعیان امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام بر (عهده ی) خداوند عزوجل بیست خصلت وجود دارد که خداوند برای نگهداری از ایشان به این صفات ملتزم گردیده است: آنان را به فتنه نمی اندازد، گمراه نمی کند، عذاب نمی کند، گرسنه نمی کند، دشمن شاد نمی کند، بی آبرو نمی کند، خوار نمی فرماید، عزیز می کند، به واسطه ی غرق شدن یا آتش نمی میرند، چیزی بر آنها سقوط نمی کند، و بر چیزی سقوط نمی کنند، آنان را از مکر مکر کنندگان حفظ فرموده، و از حملات زورگویان پناه می دهد، و آنان را در دنیا و آخرت کنار ما قرار می دهد،

ص: 165

34-عَنْ مَوْلاَنَا وَ سَيِّدِنَا وَ إِمَامُنَا موسي بْنُ جَعْفَرٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ ،قَالَ :قَالَ يَحْيَى ابْنُ زَكَرِيَّا اَلصَّيْقَل لِلْإِمَامِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَاللَّهِ يَابْنَ رَسُولَ اَللَّهِ مَا نُرِيَ لَنَا عَلَى أَعْدَائِنَا فَضْلاً فَهُمْ أَنْكَرُوا فَضْلَ مَوْلاَنَا أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ وِلايَتِهِ وَ أنَا مَا أَشُكُّ فِي كُفْرِهِمْ بِجُحُودِ الْوِلايَةِ وهُمْ أَحْسَنُ مِنَّا حَالاً و أَكْثَرَ أَمْوَالاً وَ أَجْوَدَ ثِياباً وَزِيّاً وَ هَيْئَةً!

قَالَ :فَغَضِبَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ قَالَ :تُرِيدُ أَنْ أُرِيَكَ فَضْلَكُمْ عَلَى هَذِهِ اَلْخَلْقِ اَلْمَنْكُوسِ ؟قُلْتُ بَلَى فَمَسَحَ يَدَهُ عَلَى وَجهی ثمّ قال:انظر إلیهم.

قال: فنظرتُ و اذا جَمَاعَةً عَلَى بَابِ عَامِلِ اَلْمَدِينَةِ مِنْ قِبَلِ بَنِي أُمَيَّةَ قِرَدَةً وَخَنَازِيرَ وَ كِلاَبٌ وَ دِئَابٌ ،فَقُلْتُ يَابْنَ رَسُولِ اَللَّهِ ،هَذِهِ وَ اَللَّهِ أَمْرٌ عَظِيم مُنْكَرٌ، اَللَّهَ اَللَّهَ رَدَّنِي إِلَى مَا كُنْتُ وَ إِلاَّ زَالَ عَقْلِي.

قَالَ: فَمَسَحَ يَدَهُ عَلَى وَجْهِي فَرَأَيْتُهُمْ نَاساً كَمَا كَانَ قَدْ رأيتهم.

فقال الإمام صلى الله عليه:عَنْ قَرِيبٍ يَصِيرُ حَالُهُمْ كَمَا رَأَيْتَ وُلُوَّ كُشِفَ اَلْغِطَاءُ لَمْ تُؤَاكِلُوهُمْ وَ لَم تُشَارُّبُوهُمْ وَلَمْ تُجَالِسُو هُمْ وَ لَمْ تُخَالِطُوهُمْ هَذِهِ فَضْلُكُمْ عَلَيْهِم.(1)

ص: 166

و از پیسی و جذام در امان می دارد، و از وسواس و جنون حفظ می کند، و آنان را در حال ارتکاب گناه کبیره و یا معصیت نمی میراند و آنان را از شناخت حجتش محروم نمی نماید، و باطل را در قلبهایشان جای نمی دهد، و آنان را به هر خیری موفق می کند، و دشمن را برای خواریشان بر آن مسلط نمی فرماید، و خاتمه ی آنها را در امنیت و ایمان قرار میدهد، و آنان را همراه ما در جایگاه رفیع و بلند مرتبه قرار می دهد.

* باز تأکید می کنم که منظور از شیعیان گروه خاصی است که در رفتار و کردار تابع امام معصوم عَلَیهِ السَّلام باشند که در تأیید این مطلب در بخش چهارم این کتاب احادیث فراوانی ذکر شده است و در واقع محبين و دوست داران اهل بیت عَلَیهِ السَّلام که در اعمال گاهی مخالفت با امام معصوم عَلَیهِ السَّلام می کنند شامل این حدیث و نظائرآن نمی شوند.

34- مولا و سید و امام ما موسی بن جعفر صلی الله عليهما فرمودند: یحیی بن زکریای صیقل به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کرد: قسم به خداوند ای پسر رسول خدا ما هیچگونه فضیلت و برتری دنیایی برای خود نسبت به دشمنانمان نمی بینیم، آنان فضل و برتری مولای ما، امیرمؤمنان و ولایت او را انکار کردند و من در کفر آنها به سبب انکار ولایت شکی ندارم حال با این اوصاف وضعیت آنها از ما بهتر است و مال آنها بیشتر از ما است و آنها به جهت لباس و منش و ظاهر نیکوتر از ما هستند. یحیی گوید: امام صادق عَلَیهِ السَّلام غضب کرده و فرمودند: آیا می خواهی فضل شما را بر این خلق سرافکنده بنمایانم؟ عرض کردم بلی، پس امام دست خود را بر صورت من کشیده و فرمودند: به آنها نگاه کن. پس هنگامی که به آنها نگاه کردم گروهی از بنی امیه را بر درب عامل مدینه دیدم که به صورت میمون و بوزینه و سگ و گرگ ایستاده بودند. پس عرض کردم ای پسر رسول خدا، قسم به خدا این امری عظیم و ناشناخته است، شما را به خدا مرا به حال اولم بازگردانید وگرنه عقلم زائل و نابود می گردد. پس امام دست(مبارکشان) را بر صورتم کشیدند و من دوباره ایشان را به همان صورت اول مشاهده کردم.

پس امام عَلَیهِ السَّلام، فرمودند: به زودی حال آنها، همانگونه که دیدی می گردد، و اگر پرده ها کنار می رفت با آنها غذا نمی خوردید و آب نمی نوشیدید و مجالست نمی کردید و معاشرت نمی کردید و این برتری و فضیلت شما بر آنهاست.

ص: 167

35- عَنْ عبداللَّهِ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنِّي أُخَالِطُ اَلنَّاسَ فَيَكْثُرُ عَجَبِي مِنْ أَقْوَامٍ لاَ يَتَوَلَّوْنَكُمْ وَ يَتَوَلَّوْنَ فُلاناً وَ فُلاَناً لَهُمْ أَمانَةٌ وصِدْقٌ وَ وَفاءٌ وَ أَقْوَامٍ يَتَوَلَّوْنَكُمْ لَيْسَ لَهُمْ تِلْكَ الْأَمَانَةُ ولا الوَفَاءُ وَ لاَ الصِّدْقُ قَالَ فَاسْتَوَى أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ جَالِسَاً وَ أَقْبَلَ عَلَى كَالْغَضْبَانِ ثُمَّ قَالَ لاَ دِينَ لِمَنْ دَانَ بِوِلايَةِ إِمَامٍ جَائِرٍ لَيْسَ مِنَ اللَّهِ وَلاَ عَتْبَ عَلَى مَنْ دَانَ بِوَلاَيَةِ إِمَامٍ عَدْلٍ مِنَ اللَّهِ قَال قَالَتْ لا دينَ لِأُولَئِكَ ولا عَتْبَ عَلى هَؤُلاءِ فَقَالَ نَعَمْ لا دِينَ لاولَئِك ولا عَتْبَ عَلَى هَؤُلاءِ ثُمَّ قالَ أَمَا تَسْمَعُ لِقَولِ اللَّهِ«اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّوُرِ»يُخْرِجُهُمْ مِنْ ظُلُمَاتِ الذُّنُوبِ إِلَى نُورِ اَلتَّوْبَةِ وَ اَلْمَغْفِرَةِ لِوَلاَيَتِهِمْ كُلَّ إِمَامٍ عَادِلٍ مِنَ اَللَّهِ قَالَ اَللَّه» وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ»قَالَ قُلْتُ أَلْيَسُ اَللَّهُ عَنَى بِهَا اَلْكُفَّارُ حِينَ قَالَ«وَالَّذِینَ کَفَرُواْ» قَالَ فَقَالَ وَ أَيُّ نُورٍ لِلْكَافِرِ وَ هُوَ كَافِرٌ فَأُخْرِجَ مِنْهُ الى اَلظُّلُمَاتِ إِنَّمَا عُنِيَ اَللَّهُ بهَذَا أَنَّهُمْ كَانُوا عَلَى نُورِ اَلْإِسْلاَمِ فَلَمَّا أَنْ تَوَلَّوْا كُلَّ إِمَامٍ جَائِرٍ لَيْسَ مِنَ اَللَّهِ خَرَجُوا بِوَلاَيَتِهِمْ إِيَّاهُمْ مِنْ نُورِ اَلْإِسْلاَمِ إِلَى ظُلُمَاتِ الْكُفْرِ فَأَوْجَبَ لَهُمُ النَّارَ مَعَ الْكُفَّارِ فَقَالَ «أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ»(1)

ص: 168

35- عبدالله بن ابی یعفور گوید به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کردم: من با مردم معاشرت می کنم و متعجبم از گروهی که ولایت شما را نپذیرفته و در ولایت فلانی و فلانی به سر می برند. با این حال آنها را اهل امانتداری و راستی و وفای به عهد می یابم، و مردمی هم هستند که ولایت شما را پذیرفته در حالیکه اهل امانتداری و راستی و وفای به عهد نیستند. پس امام صادق عَلَیهِ السَّلام در حالیکه نشسته بودند جای خویش را استوار کرده و با حالت غضب رو به من کرده و فرمودند: کسیکه به ولایت امام ظالمی که از جانب خدا نیست معتقد باشد دین ندارد و هیچ سرزنشی بر کسیکه معتقد به ولایت امام عادلی که از جانب خداست، وارد نیست. عرض کردم گروه اول دین ندارند و سرزنش و عتابی بر گروه دوم نیست؟! فرمودند: بلی، آن گروه دین ندارند و سرزنشی بر این دسته نیست. سپس فرمودند: آیا قول خداوند را نشنیده ای که فرمود: «خداوند ولی مؤمنین است و آنها را از تاریکیها به نور خارج می سازد» آنان را به خاطر ولایت امام عادلی که از جانب خداست از تاریکی های گناه به نور توبه و مغفرت خارج می کند و باز فرمود که: «طاغوت، اولیاء کافرین است و آنها را از نور به سوی تاریکیها خارج می کند». عرض کردم:

آیا مقصود خداوند در این آیه کافرین نیست؟ آنجا که فرمود: «والذین کفروا» پس اگر چنین است چرا شما این قسمت آیه را تأويل به پیروان امامان گمراهی فرمودید؟ امام فرمودند: آیا کافر نوری دارد که از آن به سوی تاریکی ها خارج شود؟ همانا قصد خداوند از آن آیه چنین است که آنها بر نور اسلام بودند پس چون ولایت امام جائری را که از جانب خدا نیست پذیرفتند، به واسطه ی این ولایت، از نور اسلام به تاریکی های کفر خارج میشوند پس خداوند برای آنها (عذاب) آتش را همراه با کفار واجب گردانید. پس فرمود:

اینان اصحاب آتش هستند و در آن جاودان خواهند بود».

ص: 169

إِنَّ اللَّهَ يُدافِعُ عَنِ الَّذينَ آمَنوا(حج/38)

ص: 170

1- يَرفَقُ مَلکُ المَوتِ الشیعةِ

1-عَن عَلى بِنِ الحُسَين عَليهِمَا السَّلام عَن رَسُولِ الله صَلَی اللهُ عَلیهِ وَآلِه قَالَ:وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا تُفَارِقُ رُوحٌ جَسَدَ صَاحِبِهَا حَتَّى يَأْكُلَ مِنْ ثِمَارِ الْجَنَّةِ أَوْ مِنْ شَجَرَةِ الزَّقُّومِ وَ حِينَ يَرَى مَلَكَ الْمَوْتِ يَرَانِي وَ يَرَى عَلِيّاً وَ فَاطِمَةَ وَ حَسَناً وَ حُسَيْناً فَإِنْ كَانَ يُحِبُّنَا قُلْتُ: يَا مَلَكَ الْمَوْتِ ارْفُقْ بِهِ إِنَّهُ كَانَ يُحِبُّنِي وَ يُحِبُّ أَهْلَبَيْتِي وَ إِنْ كَانَ يُبْغِضُنَا قُلْتُ: يَا مَلَكَ الْمَوْتِ شَدِّدْ عَلَيْهِ إِنَّهُ كَانَ يُبْغِضُنِي وَ يُبْغِضُ أَهْلَبَيْتِي.(1)

2- أحاديثُ نَبويُّ فِي فَضلِ مُحبّى الأَئِمَّةِ عَلَیهِم ُالسَّلام فِي الآخِرَةِ

1- قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَآلِه:حُبّي و حُبُّ أهلِبَيْتي یَنفِعٌ عندَ المَوتِ وَ فِي القَبرِ وَ يِومَ القِيامَةِ وعندأهْوالُ العِظامِ و فِي النَّشرِ وَعِندَ المِيزانِ و عِندَ الحِسابِ(2)

2- قالَ رسُولُ صَلَى اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه :حُبّي و حُبُّ أهلِ بَيْتي نافِعٌ في سَبعِ مَواطِنَ أهْوالُهنَّ عظيمةٌ: عِند الوَفاةِ ، و في القَبرِ ، و عِند النُّشورِ، و عِند الكِتابِ ، و عِند الحِسابِ ، و عِند الميزانِ ، و عِند الصِّراطِ(3)

ص: 172

3-قَالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ شَهِيداً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ مَغْفُوراً لَهُ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ تَائِباً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ مُؤْمِناً مُسْتَكْمِلَ الْإِيمَانِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ بَشَّرَهُ مَلَكُ الْمَوْتِ بِالْجَنَّةِ ثُمَّ مُنْكَرٌ وَ نَكِيرٌ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ يُزَفُّ إِلَى الْجَنَّةِ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى بَيْتِ زَوْجِهَا أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ فُتِحَ الله لَهُ بَابَینِ مِن الْجَنَّةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ جَعَلَ اللَّهُ زوّارَ قَبْرَهُ مَلَائِكَةِ الرَّحْمَةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ عَلَى السُّنَّةِ وَ الْجَمَاعَةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَكْتُوبٌاً بَيْنَ عَيْنَيْهِ آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ تَعالی أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ كَافِراً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ لَمْ يَشَمَّ رَائِحَةَالجَنَّةِ.(1) ُ

4- عَن عَلی بن الحُسین عَلَیهِم ُالسَّلام قالَ:قالَ سَلمانِ الفارسی ُرَحمَةُ الله عَلیه:کنتُ ذاتَ يَومٍ جالِسا عندَ رسُول الله إذ أقبَلَ علىَّ بنُ أبي طالب فقالَ لَهُ:ألا أبَشِّرُكَ يا عَلِىُّ؟ قالَ: بَلَی یا رَسُولَ الله قالَ:هذا حَبِيبِي جَبرَئيلُ يُخبِرُني عنِ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ أنّه قد أعطى مُحِبَّیكَ و شِيعَتَكَ سَبعَ خِصالٍ : الرِّفقَ عِندَ المَوتِ ، و الاُنسَ عِندَ الوَحشَةِ ،وَ النُّورَ عِندَ الظُّلمَةِ ، و الأمنَ عِندَ الفَزَعِ ، و القِسطَ عِندَ المِيزانِ وَ الجَوازَ عَلَى الصِّراطِ ، و دُخولَ الجَنَّةِ قَبلَ سائرِ الناسِ مِن الاُّمَمِ بثمانینَ عاما

ص: 174

3- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: هر که بر حبّ و دوستی آل محمّد بمیرد شهید است. بدانید هر که برمحبت آل محمد بمیرد آمرزیده است. بدانید هر که برحبّ آل محمد بمیرد توبه اش پذیرفته است. بدانید هر که بر حبّ آل محمّد بمیرد با ایمان کامل مرده است. بدانید هر که بر حب آل محمّد بمیرد ملک الموت و سپس منکر و نکیر او را به بهشت بشارت میدهند. بدانید هر که بر حب آل محمّد بمیرد همانگونه که عروس به خانه ی همسرش می رود او نیز به سمت بهشت می شتابد. بدانید هر که بر حب آل محمّد بمیرد خداوند دو در از بهشت بر او باز می کند. بدانید هرکه بر حب آل محمد بمیرد خداوند ملائکه ی رحمت را زائران قبر او قرار میدهد. بدانید هر که بر حب آل محمد بمیرد بر سنت و جماعت مرده است. بدانید هرکه بر بغض و دشمنی آل محمد بمیرد در حالی در روز قیامت وارد محشر می شود که بین دو چشمش نوشته شده: «مأیوس از رحمت خدا» بدانید هر که بر بغض آل محمد بمیرد کافر مرده است. بدانید هر که بر بغض آل محمد بمیرد بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد.

4- امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: سلمان فارسی که خدایش رحمت کند نقل کرد: روزی در محضر رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نشسته بودم که ناگاه علی بن ابیطالب تشریف آوردند پس رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: این حبیب و دوست من جبرئیل است که از جانب خداوند عزوجل به من خبر داد که همانا خداوند به محبین و شیعیان تو هفت خصلت را عطا فرموده است: راحتی هنگام مرگ، اُنس هنگام وحشت، نور هنگام ظلمت، امان هنگام ترس و فزع، قسط نزد میزان، جواز عبور بر صراط، و داخل شدن در بهشت هشتاد سال زودتر از سایر مردم امت ها.

ص: 175

5-عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ سَأَلْتُ اَلنَّبِىَّ صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَآلِه عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيهِ السَّلامُ فَغَضِبَ وقَالَ مَابَالُ أَقْوَامٍ يَذْكُرُونَ مَنْزِلَةَ مَنْ لَهُ مَنزِلَةٌ كَمَنزِلَتي ألا وَمَن أحَبَّ عَلِيّاً فَقَد أَحَبَّنِي وَمَن أَحَبَّنِي رِضى اللَّهُ عَنْهُ مِنْ رِضَى اللَّهِ عَنْهُ كَافَاهُ بِالجَنَّةِ ألا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً يَقْبَلُ اَللَّهُ صلاتهُ وصيامَهُ وقِيَامَهُ وَ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ دُعاءَهُ ألا وَمَن أحَبَّ عَلِيّاً فَقَدِ اسْتَغْفَرَتْ لَهُ المَلائِكَةُ وفُتِحَتْ لَهُ أبوابُ الجَنَّةِ فَيَدخُلُ مِن اَيِّ بابٍ شَاءَ بِغَيرِ حِسابٍ ألا وَمَن أحَبَّ عَلِيّاً لا يَخرُجُ مِنَ اَلدُّنْيَا حَتَّى يَشْرَبَ مِنَ اَلْكَوْثَرِ وَ يَاكِلٌ مِن شَجَرَةٍ طُوبِي وَ يَرى مَكانَهُ مِنَ الْجَنَّةِ ألا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً هَوَّنَ اللَّهُ تَبَارَكَ وتَعَالى عَلَيْهِ سَكَرَاتِ اَلْمَوْتِ وَ جَعَلَ قَبرَهُ رَوْضَةً مِن رِياضِ الجَنَّةِ ألا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً أعطاهُ اللَّهُ بِعَدَدِ كُلِّ عِرقٍ في بَدَنِهِ حَوراءُ وَيُشَفَّعُ في ثَمانينَ مِن أَهلِ بَيتِهِ وَ لَهُ بِكُلِّ شَعرَةٍ فِي بَدَنِهِ مَدينَةً فِي الْجَنَّةِ الاّ وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً بَعَثَ اللَّه اِليهِ مَلَكَ اَلْمَوْتِ يَرفُقُ بِهِ وَ دَفَعَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَنهُ هَولَ مُنكَرٍ وَنَكيرٍ وَنَوَّرَ قَلبَهُ وَبَيَّضَ وَجهَهُ الاّ وَمَن اَحِبَّ عَلِيّاً أظَلَّهُ اللَّهُ فِي ظِلِّ عَرْشِهِ مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ الصِّدِّيقينَ الاّ وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً نَجَّاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ اِلاّ وَمَن اَحِبَّ عَلِيّاً تَقَبَّلَ اللَّهُ مِنْهُ حَسَناتِهِ وَ تَجاوَزَ عَنْ سَيِّئاتِهِ وَ كانَ في الجَنَّةِ رَفِيقَ حَمْزَةَ سَيِّدِ الشُّهَداءِ الاّ وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً ثَبَّتَ اَلْحِكْمة فِي قَلبِهِ وَ أَجْرَى عَلَى لِسَانِهِ الصَّوَابَ وَ فَتَحَ اللَّهُ لَهُ أَبْوَابَ الرَّحْمَةِ الا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً سَمَّى فِي السَّمَاوَاتِ أَسِيرَ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ ألا ومَن أحَبَّ عَلِيّاً نَادَاهُ مَلَكٌ مِنْ تَحْتِ اَلْعَرْشِ يَا عَبْدَ اَللَّه اِسْتَأْنِفِ اَلْعَمَلَ فَقَدْ غَفَرَ اَللَّهُ لَك الذُّنوبَ كُلَّها الا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً جاءَ يَوْمَ القِيامَةِ وَ وَجهُهُ كَالقَمَرِ لَيلَةَ البَدرِ الاّ وَمَن أَحَبَّ عَليّاً وَضَعَ اَللَّهُ عَلَى رَأسِهِ تاجَ الكَرامَةِ وَ ألْبَسَهُ حُلَّةَ الكَرامَةِ ألا وَمَن أحَبَّ عَلِيّاً مَرَّ عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ الْخَاطِفِ اَلاّ ومَن أَحَبَّ عَلِيّاً تَوَلاَّهُ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنَ النَّارِ وَ جَوَازاً عَلَى الصِّرَاطِ وَ أماناً مِنَ العَذابِ اَلا وَمَن أَحَبَّ عَلِيّاً لا يَنْشَرِلُهُ دِيوانٌ ولاَتَنْصِبُ لَهُ مِيزانٌ وَ يُقَالُ لَهُ أَوْ قِيلَ لَهُ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ اِلاّ مَنْ اَحَبَّ آل

ص: 176

5- فرزند عمر گوید که از پیامبری درباره ی علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام سؤال کردم. پس غضب کرده و فرمودند: چه می شود مردمانی را که درباره ی کسی از من سؤال می کنند که جایگاهش چون من است. بدانید هر که علی را دوست بدارد مرا دوست داشته است و هر که مرا دوست داشته باشد خداوند از او راضی است و هر که خدا از او راضی باشد به بهشت او را جزا دهد. هرکه على را دوست بدارد خداوند نماز و روزه و قیامش (عبادات و شب زنده داری هایش) را قبول فرموده و دعایش را مستجاب می کند. بدانید هر که علی را دوست بدارد ملائک برایش استغفار می کنند و درهای بهشت برایش گشوده می شود و از هر دری که بخواهد بدون حساب وارد بهشت می شود. بدانید هر که علی را دوست بدارد از دنیا خارج نمی شود تا اینکه از کوثر بنوشد و از درخت طوبی بخورد و جایگاهش را در بهشت ببیند. بدانید هر که علی را دوست بدارد خداوند سکرات مرگ را بر او آسان می کند و قبرش را بستانی از بستان های بهشت قرار میدهد. بدانید هر که علی را دوست بدارد خداوند به تعداد تمام رگهای بدنش به او از زنان بهشتی که حورالعین نام دارند عطا کرده و به او اجازه دهد که هشتاد نفر از اهل بیتش را شفاعت کند و به ازاء هر مویی که در بدن دارد شهری در بهشت به او می بخشد. بدانید هر که علی را دوست بدارد خداوند ملک الموت را در حالی بسوی او می فرستد که به او مهربان باشد و ارفاق کند و هراس منکر و نکیر را از او دفع می کند و قلبش را منور و صورتش را سفید می گرداند. بدانید هر که علی را دوست بدارد خداوند او را از آتش نجات می دهد. بدانید هرکه علی را دوست بدارد خداوند حسناتش را می پذیرد و از سیئاتش در می گذرد و در بهشت رفیق حمزه ی سیدالشهداء خواهد بود. بدانید هر که علی را دوست بدارد حکمت در قلبش ثابت می گردد و کلمات پسندیده بر زبانش جاری شده و درهای رحمت بر او گشوده می شود. بدانید هر که علی را دوست بدارد در آسمانها، اسیر خدا درزمین نامیده می شود. بدانید هر که علی را دوست بدارد فرشته ای از زیر عرش او را ندا میدهد ای بنده ی خدا عمل را از نو شروع کن که بی شک خداوند تمامی گناهان تو را آمرزیده است. بدانید هر که علی را دوست بدارد در حالی وارد قیامت می شود که صورتش مانند ماه شب چهارده درخشان است. بدانید هرکه علی را دوست بدارد خداوند تاج کرامت را بر سرش می گذارد و جامه ی کرامت را بر او می پوشاند. بدانید هر که علی را دوست بدارد همچون برق سريع (رباینده) بر صراط عبور کند. بدانید هر که علی را دوست بدارد و او را ولی خود قرار دهد خداوند برائت از آتش و جواز (عبور) بر صراط و امان از عذاب را برای او می نویسد. و هر که علی را دوست بدارد نامه ی اعمالش منتشر و گشوده نمی شود و میزان برای او برپا نمی شود و به او گفته میشود بدون حساب وارد بهشت شو.

ص: 177

مُحَمَّدٍ أَمِنَ مِنَ الْحِسَابِ وَ الميزانِ وَ الصِّراطِ ألا وَمَن مَاتَ على حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ صَافَحَتْهُ المَلائِكَةُ وِزَارَةَ الأَنْبِيَاءِ وَ قَضَى اَللَّهُ لَهُ كُلَّ حاجَةٍ كَانَتْ لَهُ عِندَ اللَّهِ عزَّوجل ألا وَمَن ماتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ فَأَنَا كَفِيلُهُ بِالْجَنَّةِ قَالَهَا ثَلاثاً(1)

6- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ أَمَّا اِنّ مِن شِيعَةِ عَلىٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَمَنْ يَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ قَدْ وَضَعَ لَهُ كِفَّةَ سَيِّئَاتِهِ مِنَ الْآثَامِ مَا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ الْجِبَالِ الرَّوَاسِي وَ اَلْبِحَارِ اَلتَّيَّارَةِ يَقُولُ الْخَلائِقُ هَلَكَ هَذَا اَلْعَبْدُ فَلاَ يَشُكُّونَ أَنَّهُ مِنَ اَلْهَالِكِينَ وَ فِي عَذَابِ اَللَّهِ تَعَالَى مِنَ اَلْخَالِدِينَ فَيَأْتِيهِ اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ تَعَالَي يَا أَيُّهَا اَلْعَبْدُ الخاطِىءُ اَلْجَانِي هَذِهِ اَلذُّنُوبَ اَلْمُوبِقَاتُ فَهَلْ بِازَائِهَا حَسَنَةٌ تُكَافِئُهَا وتَدْخُلُ جَنَّةَ اللَّهِ بِرَحْمَةِ اَللَّهِ أَوْ تَزِيدُ عَلَيها فَتَدْخُلُهَا بِوَعْدِ اَللَّهِ يَقُولُ اَلْعَبْدُ لاَ أَدْرِي فَيَقُولُ مُنَادِي رَبِّنَا عَزَّوجلَّ اِنَّ رَبّى يَقُولُ نَادِ فِي عَرَصَاتِ اَلْقِيَامَةِ أَلَا أَنِّي فُلاَنُ بْنُ فُلاَنٍ مِنْ بَلَدِ كَذَا وَ كَذَا أَوْ قَرْيَةٍ كَذا وَكَذا قَدْ رُهِنْتُ بِسَيِّئَاتٍ كَأَمْثَالِ الْجِبَالِ وَ اَلْبِحَارِ وَ لاَ حَسَنَةَ لِي بازائِها فَأَى أَهْلِ هَذَا اَلْمَحْشَرِ كَانَتْ لِي عِنْدَهُ يَدٌ أَوْ عَارِفَةٌ فَلْيُغِثْنِي بِمُجَازَاتِي عَنْهَا فَهَذَا أَوَانُ شِدَّةِ حَاجَتِي اِليها فَيُنَادِي اَلرَّجُلُ بِذَلِكَ فَأَوَّلُ مَنْ يُجِيبُهُ على بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ أَيُّهَا المُمتَحَنُ فِي مَحَبَّتِي الْمَظْلُومُ بِعَدَاوَتِي ثُمَّ يَأتي هُوَ وَمَن مَعَهُ عَدَدٌ كَثِيرٌ وَ جَمٌ غَفِيرٌ وَ اَنْ كَانُوا أَقَلَّ عَدَداً مِنْ خُصَمَائِهِ اَلَّذِينَ لَهُمْ قِبَلَهُ اَلظُّلاَمَاتُ فَيَقُولُ ذَلِكَ اَلْعَدَدُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ نَحْنُ اِخْوَانُهُ اَلْمُؤْمِنُونَ كَانَ بِنَا بَارّاً وَ لَنا مُكَرِّماً وَفِي مُعاشَرَتِهِ ايَّانا مَعَ كَثْرَةِ اِحْسانِهِ اِلَيْنا مُتَوَاضِعاً وَ قَدْ نَزَلْنَا لَهُ عَنْ جَمِيعِ طَاعَاتِنَا وَ بَذَلْنَاهَا لَهُ فَيَقُولُ عَلىُّ عَلَيْهِ السّلام فَبِمَاذَا تَدْخُلُونَ جَنَّةَ رَبِّكُمْ؟ فَيَقُولُونَ بِرَحْمَةِ اَللَّهِ اَلْوَاسِعَةِ اَلَّتِي لاَ يَعْدَمُهَا مَنْ وَالاَكَ وَ وَالَى آلَكَ يَا أَخَا رَسُولِ اَللَّهِ فَيَأْتِى اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ تَعَالَى يَا أَخَا رَسُولِ اَللَّهِ هؤُلاَءِ اِخْوَانُهُ اَلْمُؤْمِنُونَ قَدْ بَذَلُوا لَهُ فَأَنْتَ ماذا تَبَذُلُ لَهُ فَإِنِّي أَنَا الحُكَمُ مَا بَيني وَبَيْنَهُ مِنَ الذُّنُوبِ قَدْ غَفَرْتُها لَهُ بِمُوالاتِهِ اِيّاكَ وَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ عِبَادِي مِنَ الظُّلامَاتِ فَلا بُدَّ مِنْ فَصلي بَينَهُ وبَيْنَهُمْ فَيَقُولُ عَلَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَارِبٌ أَفْعَلُ مَا تَأْمُرُنِي فَيَقُولُ اَللَّهُ تَعَالي يَا عَلى اِضْمَنْ لِخَصمانِهِ تَعْوِيضَهُمْ عَنْ ظُلاَمَاتِهِمْ قِبَلَهُ فَيَضْمَنُ لَهُمْ عَلىُّ عَلَيهِ السَّلاَمُ ذَلِكَ وَ يَقُولُ لَهُمْ اِقْتَرِحُوا عَلَى مَا شِئْتُمْ أُعْطِكُمْ عِوَضاً مِنْ ظُلاَمَاتِكُمْ قِبَلَهُ فَيَقُولُونَ يَا أَخَا رَسُولِ اَللَّهِ تَجْعَلُ لَنَا بِإِزَاءِ ظُلاَّمَانَتَا قِبَلَهُ ثَوَابُ نَفَسٍ مِنْ أَنْفَاسِكَ لَيْلَةَ بَيتُوتِكَ على فِراشِ مُحَمَّدٍ رَسولِ اللّه صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه؟

ص: 178

بدانید هر که آل محمد را دوست بدارد از حساب و میزان و صراط در امان است. بدانید هر که بر حب آل محمد بمیرد ملائکه با او مصافحه می کنند و انبیاء به زیارت او می آیند و هر حاجتی نزد خداوند عزوجل داشته باشد، خداوند برآورده می کند. پس پیامبری صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه سه مرتبه فرمودند: بدانید هر که بر حب آل محمد بمیرد من ضمانت می کنم که اهل بهشت باشد.

6- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و فرمودند: بدانید که برخی از شیعیان على عَلَیهِ السَّلام در حالی وارد قیامت می شوند که کفه گناهانشان عظیم تر از کوههای ثابت و امواج دریاهاست و خلائق می گویند این بنده هلاک می شود و هرگز در مورد هلاکت و خلود او در عذاب شکی به خود راه نمی دهند. پس از جانب خداوند متعال به او ندائی می رسد ای بنده ی خطاکار جنایتکار، این ها گناهان هلاک کننده ی توست پس آیا در عوض آنها حسنه ای داری که به اندازه ی آنها باشد، که در آن صورت به رحمت خدا به بهشت داخل شوی و یا حسناتی داری که از گناهانت بیشتر باشد که در این صورت به وعده ی خداوندوارد بهشت شوی؟ بنده پاسخ میدهد نمیدانم، پس منادی پروردگار عزوجل گوید همانا خداوند می فرماید: در عرصه های قیامت فریاد بزن که من فلان بن فلان از شهر فلان یا از روستای فلان هستم که به واسطه ارتکاب گناهانی مانند کوه ها و دریاها گرفتار شده ام و در عوض آنها هیچ حسنه ای ندارم پس کدامیک از اهل این محشر است که کاری برای او کرده باشم تا در اینجا به فریاد من برسد و مرا از مجازات نجات بخشد، زیرا که اکنون ساعتی است که من شدیدا به آن محتاجم. پس آن مرد همواره ندا میدهد و اولین کسی که جواب او را میدهد علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام است که می فرماید: لبیک لبیک ای کسیکه در محبت من امتحان شدی و به واسطه ی دوستی با من بر تو ستم شده است. سپس در حالی که تعداد بسیاری و جماعت شریفی به همراه دارند تشریف می آورند اگر چه تعدادشان از کسانیکه آن مرد به آنها ستم کرده است کمتر است. پس آن جمعی که همراه مولا هستند گویند ای امیرمؤمنان ما برادران مؤمنش هستیم، او به ما نیکی کرده و ما را گرامی داشته و علیرغم زیادی احسانش به ما، متواضع بوده است. همه ی طاعاتمان را به او بخشیم (تا از مرحله هلاک دراید) پس على عَلَیهِ السَّلام می فرمایند: پس در این صورت خودتان به چه چیزی به بهشت پروردگارتان داخل می شوید؟ جواب دهند: ای برادر رسول خدا به رحمت واسعه ی خداوند که هر که ولایت تو و آل تو را داشته باشد آن را از دست نمی دهد ما نیز بهشتی خواهیم شد.

ص: 179

فَيَقُولُ عَلِيٌ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَدْ وَهَبْتُ ذَلِكَ لَكُمْ فَيَقُولُ اَللَّهُ عَزَّوجلَّ فَانْظُرْ يَا عِبادِي الآنَ الَيَّ ما نِلتُموهُ مِن عَلِيٍ فَدَاء لِصاحِبِهِ مِنْ ظُلاَمَاتِكُمْ و يُظهرِلُهُم ثَوابُ نَفَسٍ وَاحِدٍ فِي اَلْجِنَانِ مِنْ عَجَائِبِ قُصُورِهَا وَ خَيْرَاتِهَا فَيَكُونُ ذَلِكَ مَايَرْضِيَ اَللَّهُ عزوجل بِهِ خُصَمَاءَ اولئك اَلْمُومِنِينَ ثُمَّ يُرِيهِمْ بَعْدَ ذَلِكَ مِنَ اَلدَّرَجَاتِ وَ اَلْمَنَازِلِ مَا لاَ عَيْنٌ رَأَتْ وَ لاَ أُذُنٌ سَمِعَتْ وَ لاَ خَطَرَ عَلَيَّ قَلْبُ بَشَرٍ يَقُولُونَ يا رَبَّنا هَلْ بَقِيَ مِن جِنَانِكَ شَيْءٌ كَانَ هَذا اذا كُلُّهُ لَنَا فَأَيْنَ تَحِلُّ سَائِرُ عِبَادِكَ الْمُومِنِينَ وَ الاِنْبِياءِ وَ الصِّدِّيقينَ وَالشُّهَداءَ وَ الصَّالِحِينَ وَ يُخَيَّلُ اليهم عِندَ ذَلِكَ أَنَّ اَلْجَنَّةَ بِأَسْرِهَا قَدْ جُعِلَتْ لَهُمْ فَيَأْتِي اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ تَعَالَي يَا عِبَادِي هَذَا ثَوَابُ نَفَسٍ مِنْ أَنْفَاسِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلَّذِي اِقْتَرَحْتُمُوهُ عَلَيْهِ قَدْ جَعَلَهُ لَكُمْ فَخُذُوهُ وَ اُنْظُرُوا فَيَصِيرُونَ هُمْ وَ هَذَا المُومنُ اَلَّذِي عَوَّضَهُمْ عَلِيٌ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي تِلْكَ اَلْجِنَانِ ثُمَّ يَرَوْنَ مَا يُضِيفُهُ اَللَّهُ عَزَّوجَلَّ اِلي مَمَالِكُ عَلِيٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِی الجِنان ما هُوَ أضعافُ ما بَذَلَهُ عِن وَلیّه المُوالی لَه ممّا شاءَ مَنَ الاَضعافِ الَّتی لا یَعرِفُها غَیرُه ثُمَّ قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه«أذلکَ خیرُ نُزُلاً اَم شَجَرَةُ الزَّقُّوم»(1) اَلْمُعَدَّةُ لِمُخَالِفِي أَخِي وَ وَصِيِّي عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه(2)

ص: 180

در این هنگام از جانب خداوند تعالی ندا می رسد ای برادر رسول خدا اینان برادران مؤمن او هستند که به او بذل و بخشش کرده اند پس شما به او چه می بخشید؟

همانا من حَكَم هستم و آنچه که بین من و بین او از گناهان است به واسطه ی موالاتش به تو آمرزیدم و ناچارم در آنچه که بین او و بین عباد من از ظلم و ستم وجود دارد قضاوت کنم. پس امام على عَلَیهِ السَّلام عرض می نماید:پروردگار من هر چه که امرکنی به او می دهم پس خداوند متعال می فرماید ای علی از جانب او برای دشمنانش ضمانت کن ظلمی که به آنان کرده است را جبران می کنی. پس حضرت علی عَلَیهِ السَّلام آن را ضمانت می کند و به آنان می فرماید هر چه می خواهید (بدون فکر) درخواست کنید تا از جانب او به جای آن ظلمها به شما عطا کنم. پس می گویند ای برادر رسول خدا در عوض حقی که بر گردن او داریم تو ثواب نَفسی از نفس هایت در شبی که برای حفظ جان پیامبر بر رختخواب آن حضرت خوابیدی به ما عطا کن؟ پس على عَلَیهِ السَّلام می فرماید: آن را به شما هبه کردم پس خداوند عزوجّل می فرماید: ای بندگان من هم اکنون به آنچه که نائل شدید و آن فدیه ای که از جانب علی برای دوستش به عوض آن ستمها گرفتید خوب بنگرید پس برای آنها ثواب یک نَفَس على را در بهشت که قصرهای حیرت انگیز و نیکوئی های آن می باشد ظاهر میشود، و اینگونه خداوند عزوجل، دشمنان آن مؤمنان را راضی می کند و پس از آن درجات و منازلی را به آنها نشان میدهد که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و بر قلب هیچ بشری خطور نکرده است. آنان میگویند ای پروردگار ما آیا (دیگر) چیزی از بهشت باقی مانده است؟ اگر همه ی اینها از آن ماست پس سایر بندگان مؤمنت و انبیاء و صدیقین و شهداء و صالحین کجا سکنی می گزینند؟

در واقع چنین تصور می کنند که تمام بهشت برای آنها قرار داده شده است. پس از جانب خداوند متعال ندائی می آید: ای بندگان من این پاداش نَفَسی از انفاس على بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام است که (بدون فکر) آن را در خواست کردید و او آن را برای شما قرار داد پس آن را بگیرید و نظاره کنید پس آنان و آن مؤمنی که حضرت علی عَلَیهِ السَّلام به جای او به آنها معوّض داده بود در آن بهشت قرار می گیرند و سپس همگی آنچه را که خداوند عزوجل به ممالک على عَلَیهِ السَّلام در بهشت اضافه می کند، که چندین برابر آن چیزی است که امام به آن طلبکاران بخشیده اند، می بینند و آن از چیزهای مضاعفی است که او خواهان آن باشد و هیچکس جز او آنها را نمی شناسد سپس رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: «آیا این پذیرایی بهتر است یا درخت زقّوم» که برای مخالفین برادر و وصی من علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام آماده گردیده است.

ص: 181

3-إنَّ الائِمةَ عَلَیهِ السَّلام لَيَشفَعونَ لِلشيعَةِ

1- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: وَ اَللَّهِ لَنَشْفَعَنَّ لِشِيعَتِنَاحَتَّى يَقُولَ عَدُوُّنَا: «فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ *وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ(1)»(2)

2- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیهِ السَّلامُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِيَةَ أَبْوَابٍ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ اَلنَّبِيُّونَ وَ اَلصِّدِّيقُونَ وَ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ اَلشُّهَدَاءُ وَ اَلصَّالِحُونَ وَ خَمْسَةُ أَبْوَابٍ يَدْخُلُ مِنْهَا شِيعَتُنَا وَ مُحِبُّونَا فَلاَ أَزَالُ وَاقِفاً عَلَى اَلصِّرَاطِ أَدْعُو وَ أَقُولُ :رَبِّ سَلِّمْ شِيعَتِي وَ مُحِبِّي وَ أَنْصَارِي وَ مَنْ تَوَلاَّنِي فِي دَارِ اَلدُّنْيَا فَإِذَا اَلنِّدَاءُ مِنْ بُطْنَانِ اَلْعَرْشِ قَدْ أُجِيبَتْ دَعْوَتُكَ وَ شُفِّعْتَک فِي شِيعَتِكَ وَ يُشَفَّعُ كُلُّ رَجُلٍ مِنْ شِيعَتِي وَ مَنْ تَوَلاَّنِي وَ نَصَرَنِي وَ حَارَبَ مَنْ حَارَبَنِي بِفِعْلٍ أَوْ قَوْلٍ فِي سَبْعِينَ أَلْفَ مِنْ جِيرَانِهِ وَ أَقْرِبَائِهِ وَ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ سَائِرُ اَلْمُسْلِمِينَ مِمَّنْ شَهِدَ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ لَمْ يَكُنْ فِي قَلْبِهِ مِثِقالُ ذَرَّةٍ مِنْ بُغْضِنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ.(3)

3-عَنْ فُراتِ بْنِ أَحنَفَ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ اِذ دَخَلَ عَلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ هَؤُلاَءِ المَلاعِينَ فَقَالَ وَ اَللَّهِ لَأَسُوءَنَّهُ فِي شِيعَتِهِ فَقَالَ يَا أَبَا عَبْداللَّهِ أَقْبِلْ إِلَى فَلَمْ يَقبَل اِليه فَأَعَادَ فَلَمْ يُقْبِلْ إِلَيْهِ ثُمَّ أَعَادَ الثَّالِثَةَ فَقَالَ هَا أَنَا ذَا مُقْبِلٌ فَقُلْ ولَنْ تَقُولَ خَيْراً فَقَالَ اَنَّ شِيعَتَكَ يَشْرَبُونَ النَّبِيذَ فَقَالَ وَ مَا بَأْسٌ بِالنَّبِيدِ أَخْبَرَنِي أَبِي عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ أَنَّ أَصْحَابَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّيَ اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ كَانُوا يَشْرَبُونَ النَّبِيذَ فَقَالَ لَسْتُ أَعْنِيكَ النَّبِيذَ أَعْنِيكَ الْمُسْكِرَ فَقَالَ شِيعَتُنَا أَزْكَى وأَطْهَرُ مِن أَن يُجْرَى لِلشَّيْطَانِ فِي أَمْعَائِهِمْ رَسِيسٌ و ان فَعَلَ ذلِكَ المَخذولُ مِنهُم فَيَجِدُ رَبّاً رَءُوفاً ونَبِيّاً بِالإِسْتِغْفارِ لَهُ عَطوفاً وَ وَلِيّاً لَهُ عِنْدَ الْحَوْضِ وَلُوفاً وَ تَكُونُ وَ أَصْحَابَكَ بِبَرَهُوتَ عَطُوفاً قَالَ فأفحم الرَّجُلُ وَ سَكَتَ ثُمَّ قَالَ لَسْتُ أَعْنِيكَ اَلْمُسْكِرَ اِنما أَعْنِيكَ اَلْخَمْرَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیهِ السَّلام.

ص: 182

سَلَبَكَ اَللَّهُ لِسَانَكَ مَالِكَ تُؤْذِينَا فِي شِيعَتِنَا مِنَذُ اَلْيَوْمِ أخبَرَنِي أَبِي عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ عَنْ جَبْرَئِيلَ عَنِ اَللَّهِ تَعَالَى أَنَّهُ قَالَ يَا مُحَمَّدُ اِنَّني حَظَرْتُ الفِرْدَوْسَ عَلى جَمِيعِ اَلنَّبِيِّينَ حَتَّى تَدْخُلَهَا أَنْتَ وَ عَلَى وَشِيعَتِكُمَا اِلاّ مَنِ اِقْتَرَفَ مِنْهُمْ كَبِيرَةً فَاِنِّي أَبْلُوهُ في مَالِهِ أَوْ بِخَوْفٍ مِنْ سُلْطَانِهِ حَتَّى تَلَقَاهُ اَلْمَلاَئِكَةُ بِالرَّوْحِ وَ اَلرَّيْحَانِ وَ أَنَا عَلَيْهِ غَيْرُ غَضْبَانَ فَهَلْ عِنْدَ أَصْحَابِكَ هَؤُلاَءِ شَيْءٌ مِنْ هَذَا؟(1)

4-عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَشْفَعُ فِي المُذْنِبِينَ مِن شِيعَتِنَا فَأَمَّا اَلْمُحْسِنُونَ فَقَدْ نَجَّاهُمُ اَللَّهُ(2)

5-عَنِ اَلرِّضَاعِلَيْهِ السَّلاَمُ قالَ مَا زَارَنِي أحَدٌ مِن أوليِائي عارِفاً بِحَقّي إلاّ شُفِّعتُ فيهِ يَومَ القِيامَةِ(3)

6- قالَ الصَّادِقُ عليه السّلام :شَفَاعَتَنَا لِأَهْلِ الْكَبَائِرِ مِنْ شِيعَتِنَا وَ أَمَّا التَّائِبُونَ فَإنَّ اللّهَ عَزَّوَ جَلَّ يَقُولُ «ما عَلَى اَلْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ (4)» (5)

7- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِعَلِيٍّ عَلَیهِ السَّلامُ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ هُمُ اَلْفَائِزُونَ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فَمَنْ أَهَانَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ أَهَانَكَ وَ مَنْ أَهَانَكَ فَقَدْ أَهَانَنِي وَ مَنْ أَهَانَنِي أَدْخَلَهُ اَللَّهُ نَارَ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ اَلْمَصِيرُ يَا عَلِيُّ أَنْتَ مِنِّي وَ أَنَا مِنْكَ رُوحُكَ مِنْ رُوحِي وَ طِينَتُكَ مِنْ طِينَتِي وَ شِيعَتُكَ خُلِقُوا مِنْ فَضْلِ طِينَتِنَا فَمَنْ أَحَبَّهُمْ فَقَدْ أَحَبَّنَا وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَقَدْ أَبْغَضَنَا وَ مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَانَا وَ مَنْ وَدَّهُمْ فَقَدْ وَدَّنَا يَا عَلِيُّ اِنَّ شِيعَتُكَ مَغْفُورٌ لَهُمْ عَلَى مَا كَانُوا مِنْ ذُنُوبٍ وَ عُيُوبٍ يَا عَلِيُّ أَنَا اَلشَّفِيعُ لِشِيعَتِكَ غَدا إِذَا قُمْتُ اَلْمَقَامَ اَلْمَحْمُودَ فَبَشِّرْهُمْ بِذَلِكَ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ شِيعَةُ اَللَّهِ وَ أَنْصَارُكَ أَنْصَارُ اَللَّهِ وَ أَوْلِيَاؤُكَ أَوْلِيَاءُ اَللَّهِ وَ حِزْبُكَ حِزْبُ اَللَّهِ سَعَدَ مَنْ تَوَلاَّكَ وَ شَقِيَ مَنْ عَادَاكَ يَا عَلِيُّ لَكَ كَنْزٌ فِي اَلْجَنَّةِ وَ أَنْتَ ذُو قَرْنَيْهَا.(6)

ص: 184

از جدشان از علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام از رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه از قول جبرئیل نقل فرمودند که خداوند متعال فرمود: ای محمد همانا من همه ی انبیاء را از دخول در بهشت (فردوس)، قبل از ورود تو و علی و شیعیان شما منع می نمایم مگر آن شیعیانی که گناه کبیره ای انجام داده باشند که در اینصورت آنان را در مالشان (به فقر) و یا به ترس از سلطانشان مبتلا می کنم تا اینکه ملائکه او را با روح و ریحان ملاقات کنند و من بر او غضبناک نیستم پس آیا نزد این اصحاب تو چیزی از اینها هست؟

4- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: در روز قیامت شیعیان گنهکارمان را شفاعت می کنیم و اما نیکوکاران و محسنین ایشان را خداوند نجات داده است.

5- امام رضا عَلَیهِ السَّلام فرمودند: کسی از دوستان من در حالیکه به حق من عارف است، مرا زیارت نمی کند مگر آنکه در روز قیامت او را شفاعت می کنم.

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: شفاعت ما برای شیعیان گنهکارمان است و امّا خداوند متعال در مورد توبه کنندگان می فرماید: «بر محسنین (نیکوکاران) هیچ راهی (به سمت غضب و عذاب) نیست».

7- رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه به على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای علی شیعیان تو در روز قیامت رستگارند. پس هر که به یکی از آنها اهانت کند به تو اهانت کرده و هر که به تو اهانت کند به من اهانت کرده و هر که به من اهانت کند خداوند او را در آتش جهنم داخل خواهد کرد و تا ابد در آن جایگاه بد خواهد بود. ای علی تو از من و من از توام. روح تو از روح من و طینت تو از طینت من است و شیعیان تو از اضافه ى طينت ما خلق شده اند پس هر که محبت آنان باشد محبّ ما بوده و هر که بر آنان غضب کند به ما غضب کرده است. دشمن ایشان ما را دشمن داشته و هر که آنان را دوست بدارد ما را دوست دارد. ای علی همانا شیعیان تو با وجود گناهان و عیوبشان آمرزیده شده اند.ای علی من در فردا (قیامت) آنگاه که در مقام محمود (جایگاه ستوده) می ایستم شیعیان تو را شفاعت می کنم پس آنان را به این وعده بشارت بده. ای علی شیعیان تو شیعه خدا و انصار تو انصار خدا و اولیاء و اولیاء خدا و حزب تو حزب خداست. ای علی هر که ولایت تو را داشته باشد سعادتمند و خوشبخت و هر که با تو دشمنی کند شقی و بدبخت است. ای علی برای تو در بهشت گنجی هست که تو مالک تمام آن هستی.*

* در معنای این فقره در صفحات قبل نکته ی لطیفی گذشت.

ص: 185

8- عَن اَبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام أَنَّه قالَ: اِنَّ الله اَباحَ لِمُحمَّدِ الشَّفاعَةَ فِي أمَّته وَ اَعطانا الشَّفاعَةَ فِي شِيعَتُنَا و أنَّ لِشِيعَتُنَا الشَّفاعَةَ فِي أهالِيهِم(1)

9- عَن مُعاويةِ بنِ وَهَب عَن أبي عبدالله عَلَیهِ السَّلام قَالَ سَألتُهُ عَن قَولِ الله عَزَوَجَّل « إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَقَالَ صَوَابًا» (2)قَالَ نحنُ والله المَأذُونُ لَهُم يَومَ القيامَةِ وَ القائِلونَ صَواباً قُلتُ مَا تَقُولُونَ إِذا تَكَلَّمتُم؟ قالَ نَحمَدُ رَبَّنا و نُصَلَّی عَلی نَبیَّنا و نَشفَعُ لِشِيعَتِنا فَلا يَرُدُّنا رَبَّنا(3)

10-عَنْ أَبِي الْوَرْدِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ اَلْبَاقِرَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ «وذَكَرَ الْحَدِيثَ إلى أَنْ قَالَ »فَإِذَا رَأَى رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ مَنْ يَصْرِفُ عَنِ اَلْحَوْضِ مِنْ مُحِبِّينَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ بَكي فَيَقُولُ اَللَّهُ تَعَالَى مَا يُبْكِيكَ يَا مُحَمَّدُ ؟فَيَقُولُ كَيْفَ لاَ أَبْكِي لِأُنَاسٍ مِنْ شِيعَةِ أَخِي عَلِىِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ أَرَاهُمْ قَدْ صُرِفُوا تِلْقَاءَ أَصْحَابِ اَلنَّارِ!!فَيَقُولُ اَللَّهُ تَعالي لَهُ :يَا مُحَمَّدُ قَدْ وَهَبْتُهُم لَكَ وصَفَحْتُ لَكَ عَن ذُنوبِهِم وَ أَلْحَقْتُهُمْ بِكَ وَبِمَن كانوا يَتَوَلَّوْنَ مِن ذُرّيَّتِكَ وَ وَ أَوْرَدْتُهُمْ حَوضَكَ وَ قَبِلْتُ شَفاعَتَكَ فِيهِم وَ أَكْرَمْتُكَ بِذَلِكَ (4)

11-قال الصَّادِقُ عَلَیهِ السَّلام واللهِ لَنَشفَعَنَّ لِشِيعَتُنا، واللهِ لَنَشفَعَنَّ لِشِيعتَنَا، واللهِ لَنَشفَعَنَّ لِشِيعَتِنَاء ،حَتّى يَقُولُ النَّاسُ، فَما لَنا مِن شافِعِين وَلا صَديقٍ حَميمٍ(5)

ص: 186

8- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند به پیامبران درباره ی شفاعت امتش اذن داده است و ما شیعیانمان را شفاعت کرده و شیعیان ما نیز اهل وخاندانشان را شفاعت می کنند.

9- معاویه بن وهب گوید از امام صادق عَلَیهِ السَّلام درباره ی این سخن خداوند عزوجل پرسیدم «در قیامت کسی سخن نمی گوید مگر کسیکه خداوند رحمن به او اجازه دهد و به صواب سخن گوید» امام فرمودند: قسم بخدا ما کسانی هستیم که در روز قیامت اجازه داده شده ایم و به صواب سخن می گوئیم. عرض کردم هنگامیکه تکلم می فرمائید چه می گوئید؟ امام فرمودند: پروردگارمان را ستایش کرده و بر پیامبر مان درود می فرستیم و برای شیعیانمان شفاعت می کنیم پس پروردگارمان ما را رد نمی کند و شفاعتمان را می پذیرد.

10- ابي الورد گوید از امام باقر عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: وقتیکه روز قیامت شود (و حدیث را تا اینجا ادامه دادند و فرمودند:) پس هنگامیکه رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه یکی از محبین ما اهل بیت را می بیند که از حوض (کوثر) بازگردانده می شود گریه می کنند. پس خداوند متعال می فرماید ای محمد علّت گریه ی تو چیست؟ رسول خدا می فرمایند چگونه نگریم بر مردمی از شیعیان برادرم علی بن ابیطالب که می بینم به طرف اصحاب آتش سوق داده می شوند. پس خداوند متعال به او می فرماید: ای محمد آنان را به خاطر تو بخشیدم و بخاطر تو از گناهانشان در گذشتم و آنان را به تو و به کسانی که ذریه ی تو را دوست دارند ملحق کردم و آنان را بر حوض تو وارد کردم و شفاعت تو را در مورد ایشان پذیرفتم و به این سبب تو را گرامی داشتم.

11- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: قسم بخدا حتماً شیعیانمان را شفاعت می کنیم، قسم به خدا حتماً شیعیانمان را شفاعت می کنیم، قسم بخدا حتما شیعیانمان را شفاعت می کنیم، تا جائیکه سایر مردم بگویند «برای ما هیچ شفاعت کننده ای نیست وهیچ دوست صمیمی نداریم».

ص: 187

4- تَبديلُ السَّيِّئاتِ بِالحَسَناتِ لِلشِّيعَةِ

1- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ الثَّقَفِیِّ قَال :سَأَلْتُ أَبَاجَعْفَرٍ مُحمَّدِ بنِ عَلیٍّ عَلَیهِما السَّلامُ فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «أُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللهُ غَفُوراً رَحِیماً »(1) َقَالَ: یُؤْتَی بِالْمُؤْمِنِ الْمُذْنِبِ یَوْمَ الْقِیَامَهْ حَتَّی یُقَامَ بِمَوْقِفِ الْحِسَابِ فَیَکُونُ اللَّهُ تَعَالَی هُوَ الَّذِی یَتَوَلَّی حِسَابَهُ حَتَّی لَا یَطَّلِعُ عَلَی حِسَابِهِ أَحَدُ مِنَ النَّاسِ فَیُعَرِّفُهُ ذُنُوبَهُ حَتَّی إِذَا أَقَرَّ بِسَیِّئَاتِهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلْکَتَبَهْ: بَدِّلُوهَا حَسَنَاتٍ وَ أَظْهِرُوهَا لِلنَّاسِ فَیَقُولُ النَّاسُ حِینَئِذٍ مَا کَانَ لِهَذَا الْعَبْدِ سَیِّئَهْ وَاحِدَهْ ثُمَّ یَأْمُرُ اللهُ بِهِ إِلَی الْجَنَّهْ فَهَذَا تَأْوِیلُ الْآیَهْ وَ هِیَ فِی الْمُذْنِبِینَ مِنْ شِیعَتِنَا خَاصَّهْ.(2)

2- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ : اِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ مَثَّلَ لِي أُمَّتِي فِي اَلطِّينِ وَ عَلَّمَنِي أَسْمَاءَهُمْ كَمَا عَلَّمَ آدَمَ اَلْأَسْماءَ كُلَّها فَمَرَّ بِي أَصْحَابُ اَلرَّايَاتِ فَاسْتَغْفَرْتُ لِعَلِيٍّ وَ شِيعَتِهِ.إِنَّ رَبِّي وَعَدَنِي فِي شِيعَةِ عَلِيٍّ خَصْلَةً قِيلَ: يَا رَسُولَ اَللَّهِ وَ مَا هِيَ؟ قَالَ: اَلْمَغْفِرَةُ لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ وَ انّ الله لاَ يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَ لاَ كَبِيرَةً وَ لَهُمْ تُبَدَّلُ اَلسَّيِّئَاتُ حَسَنَاتٍ(3)

3- عَنِ اَلرِّضَا عَلِيِّ بْنِ مُوسَى عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ آبَائِهِ عَلَیهِمُ السَّلام قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ: حُبُّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ يُكَفِّرُ اَلذُّنُوبَ، وَ يُضَاعِفُ اَلْحَسَنَاتِ، وَ إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى لَيَتَحُمِلُ عَنْ مُحِبِّينَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ مَا عَلَيْهِمْ مِنْ مَظَالِمِ اَلْعِبَادِ إِلاَّ مَا كَانَ مِنْهُمْ فِيهَا عَلَى إِصْرَارٍ وَ ظُلْمٍ لِلْمُؤْمِنِينَ، فَيَقُولُ لِلسَّيِّئَاتِ: كُونِي حَسَنَاتٍ(4)

ص: 188

ه-أشياعُ أهلِ البَيتِ عَلَیهِم ُالسَّلام مَأمُونُونَ يَومَ القِيامَةِ

1-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ اَلْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تعالي يَبْعَثُ شِيعَتَنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ مِنْ قُبُورِهِمْ عَلَى مَا كَانَ مِنْهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ وَ العُيوبِ وَ وُجُوهُهُم كَالْقَمَرِ لَيْلَةَ البَدرِ مُسَكَّنَةٌ رَوْعَاتُهُمْ مَسْتُورَةً عَوْرَاتُهُمْ قَدْ أُعْطُوا الأَمْنَ والأَمَانَ يَخَافُ النَّاسُ وَلا يَخافُونَ وَ يَحزَنُ النّاسُ وَلا يَحْزَنُونَ يُحْشَرُونَ عَلَى نُوقٍ لَهَا أَجْنِحَةٌ مِنْ ذَهَبٍ تَتْلَأُ لَأْ قَدْ ذُلِّلْتُ مِنْ غَيْرِ رِيَاضٍ أَعْنَاقُهَا مِنْ يَاقُوتٍ أَحْمَرَ أَلْيَنَ مِنَ اَلْحَرِيرِ لِكَرَامَتِهِمْ عَلَى اَللَّهِ تَعَالَيْ.(1)

2- قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِعَلِيٍّ حَسْبُكَ مَا لِمُحِبِّكَ حَسْرَةٌ عِنْدَ مَوْتِهِ وَ لاَ وَحْشَةٌ فِي قَبْرِهِ وَ لاَ فَزَعٌ يَوْمَ اَلْقِيَامة.(2)

6- الشيعَةُ يَومَ القِيامَةِ عَن يَمينِ الرَّحمنِ تَعالی

1- قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه : أَنَا وَ فَاطِمَةُ وَ عَلِىُّ وَ اَلْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ فِي حَظِيرَةِ اَلْقُدْسِ فِي قُبَّةٍ بَيْضَاءَ وَ هِيَ قُبَّةُ اَلْمَجْدُ وَ شِيعَتُنَا عَنْ يَمِينِ اَلرَّحْمَنِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي(3)

2- عن أبي عبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ:قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه:عَن يَمينِ الله -وَكلتا يَدَيهِ يَمينُ -عَن يَمينِ العَرشِ قَومُ عَلى وُجُوهِهِم نُورُ، لِباسُهُم مِن نُورِ، عَلی کراسیٍّ مِن نُورٍ فَقالَ لَه عَلىُّ: یا رسُول الله ما هؤلاء؟ فَقالَ له: شِیعَتُنا وَ أَنتَ اِمامُهم(4)

7- إنَّ الشِّيعَةَ لَيَشفَعُونَ

1- قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه لِعَلِىِّ عَلَیهِ السَّلام: اِنَّ شِيعَتُكَ لِيَشفَعُ الرجلُ مِنهُم مِثلَ رَبيعَةٍ وَ مُضرهٍ(5)

ص: 190

2- عَنْ موسي بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ :قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ :لاَ تَسْتَخِفُّوا بِفُقَرَاءِ شِيعَةِ علِى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ عِتْرَتِهِ مِنْ بَعْدِهِ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ لَيَشْفَعُ فِي مِثْلِ رَبِيعَةَ ومُضَر(1)

3-عَن أَبي عبدالله عَلَیهِ السَّلام قالَ:إنَّ المُؤمِنَ مِنكُم يَومَ القِيامَةِ لَيَمُرُّ عَلَيْهِ بِالرَّجُلِ وقَد أَمَرَ بِهِ الى النَّارِ: فَيَقُولُ لَهُ :يا فُلانُ أَغِثنِى، فَقَدْ كُنْتُ أَصْنَعُ اِلَيْكَ الْمَعْرُوفَ فِي الدُّنْيا فَيَقُولُ المُومِن لِلْمَلَكِ :خَلِّ سَبِيلَهُ فَيَأْمُرُ اللَّهُ المَلَكَ أَنْ أَجْز قَوْلِ اَلْمُؤْمِنِ فَيُخَلِّي اَلْمَلِكُ سَبِيلَهُ(2)

4- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیهِ السَّلامُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِيَةَ أَبْوَابٍ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ اَلنَّبِيُّونَ وَ اَلصِّدِّيقُونَ وَ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ اَلشُّهَدَاءُ وَ اَلصَّالِحُونَ وَ خَمْسَةُ أَبْوَابٍ يَدْخُلُ مِنْهَا شِيعَتُنَا وَ مُحِبُّونَا فَلاَ أَزَالُ وَاقِفاً عَلَى اَلصِّرَاطِ أَدْعُو وَ أَقُولُ :رَبِّ سَلِّمْ شِيعَتِي وَ مُحِبِّي وَ أَنْصَارِي وَ مَنْ تَوَلاَّنِي فِي دَارِ اَلدُّنْيَا فَإِذَا اَلنِّدَاءُ مِنْ بُطْنَانِ اَلْعَرْشِ قَدْ أُجِيبَتْ دَعْوَتُكَ وَ شُفِّعْتَک فِي شِيعَتِكَ وَ يُشَفَّعُ كُلُّ رَجُلٍ مِنْ شِيعَتِي وَ مَنْ تَوَلاَّنِي وَ نَصَرَنِي وَ حَارَبَ مَنْ حَارَبَنِي بِفِعْلٍ أَوْ قَوْلٍ فِي سَبْعِينَ أَلْفَا مِنْ جِيرَانِهِ وَ أَقْرِبَائِهِ وَ بَابٌ يَدْخُلُ مِنْهُ سَائِرُ اَلْمُسْلِمِينَ مِمَّنْ شَهِدَ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ لَمْ يَكُنْ فِي قَلْبِهِ مِثقالُ ذَرَّةٍ مِنْ بُغْضِنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ .(3)

5-عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ :إِنَّ اَللَّهَ أَباحَ لِمُحَمَّد اَلشَّفاعَةَ فِي أُمَّتِهِ وَ أَعْطَانَا الشَّفَاعَةَ فِي شِيعَتِنَا و أَنَّ لِشِيعَتِنَا الشَّفَاعَةَ فِي أَهَالِيهِم(4)

ص: 192

2- امام کاظم از پدرشان از پدرانشان عَلَیهِم ُالسَّلام نقل فرمودند که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: شیعیان فقیر علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام و پیروان خاندانش را که پس ازاو می آیند خوار نشمارید، همانا هر مرد از ایشان عده ی زیادی را شفاعت می کند.

3- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا در روز قیامت مردی که محکوم به آتش دوزخ شده است از کنار مؤمنی از شما شیعیان عبور می کند و می گوید: ای فلانی به فریاد من برس، من همانم که در دنیا کار نیکی برای تو انجام دادم. پس آن مؤمن به فرشته می گوید: رهایش کن، خداوند به آن فرشته امر می کند که سخن آن مؤمن را برآورده کن پس آن فرشته او را رها می کند.

4- امام صادق عَلَیهِ السَّلام از پدرشان از امام على عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند: همانا بهشت را هشت در است دری که از آن پیامبران و صديقين داخل می شوند و دری که از آن شهدا و صالحین داخل می شوند و پنج در که از آنها شیعیان و محبین ما داخل می شوند پس پیوسته من بر صراط ایستاده ام و دعا می کنم و می گویم: ای پروردگار من، شیعیان و محبین و انصار مرا و هر که مرا در دار دنیا دوست داشته است سلامت بدار. پس آنگاه از میان عرش ندا میرسد که دعوتت را اجابت کردم و تو را شفیع شیعیانت قرار دادم. پس هر مردی از شیعیان و محبین من و آنهائی که مرا یاری کرده اند و با کسی که با کردار یا با گفتار به جنگ من آمده، جنگیده اند، هفتاد هزار نفر از همسایگان و خویشاوندانش را شفاعت می کند و اما در هشتم بهشت دری است که از آن سایر مسلمانانی که به "لااله الا الله" شهادت داده اند و در قلبشان ذره ای از بعض ما اهل بیت وجود نداشته است، داخل جنت می شوند.

5- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند به رسولش اذن شفاعت در امتش را صادر کرده است و ما شیعیانمان را شفاعت می کنیم و شیعیان ما نیز اهل و خاندانشان شفاعت می کنند.

ص: 193

6- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلامُ قَالَ یُنَادِی مُنَادٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَیْنَ شِیعَةُ آلِ مُحَمَّدٍ؟ فَیَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ لَا یُحْصِیهِمْ إِلَّا اللَّهُ تَعَالَی فَیَقُومُونَ نَاحِیَةً مِنَ النَّاسِ ثُمَّ یُنَادِی مُنَادٍ أَیْنَ زُوَّارُ قَبْرِ الْحُسَیْنِ عَلَیهِ السَّلامُ؟ فَیَقُومُ أُنَاسٌ کَثِیرٌ فَیُقَالُ لَهُمْ خُذُوا بِیَدِ مَنْ أَحْبَبْتُمْ انْطَلِقُوا بِهِمْ إِلَی الْجَنَّةِ فَیَأْخُذُ الرَّجُلُ مَنْ أَحَبَّ حَتَّی إِنَّ الرَّجُلَ مِنَ النَّاسِ یَقُولُ لِرَجُلٍ یَا فُلَانُ أَ مَا تَعْرِفُنِی أَنَا الَّذِی قُمْتُ لَکَ یَوْمَ کَذَا وَ کَذَا فَیُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ لَا یُدْفَعُ وَ لَا یُمْنَعُ(1)

8- مَصيرُ الشّيعَةِ إِلى الجَنَّةِ

1-قالَ رَسِولِ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه لِعَلِىٍّ عَلَیهِ السَّلام: طُوبى لِمَن أَحَبَّكَ وَصَدَّقَ بِكَ فَإِنَّهُمْ رُفَقَاؤُكَ فِي اَلْجَنَّةِ وَجِیرانُک فِیها(2)

2-عَن اِبنِ عبَّاس قَالَ سَأَلْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّوَجَلّ«وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ* أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُون*فِی جَنَّاتِ النَّعِيمِ »(3) فَقَالَ: قَالَ لِي جَبْرَئِيلُ: ذَاكَ عَلَى وَشِيعَتِهِ هُمُ اَلسَّابِقُونَ إِلَى اَلْجَنَّةِ المُقَرَّبُونَ مِنَ اللَّهِ بِكَرَامَتِهِ لَهُم(4)

3-عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صامت الْجُعْفِيِّ قَالَ :كُنَّا عِنْدَ اَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ جَمَاعَةً مِنَ اَلْبَصْرِيِّينَ فَحَدَّثَهُمْ بِحَدِيثِ ابيه عَنْ جَابِرٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللهِ فِي اَلْحَجِّ املاَءَ عَلَيْهِمْ فَلَمَّا قَامُوا قَالَ اَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَنَّ اَلنَّاسَ اَخَذُوا يَمِيناً وَ شِمَالاً وَانَكُمْ لَزِمْتُم صَاحِبَكُمْ فالِي اَين تَرَوْنَ يُرْدِبُكُمُ اَلي اَلْجَنَّةَ وَ اللّه الي اَلْجَنَّةُ وَ اللَّهِ الي اَلْجَنَّةَ وَ اَللَّه.(5)

ص: 194

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: در روز قیامت منادی ندا میدهد شیعیان آل محمد کجا هستند؟ پس جماعتی بسیار از مردم که جز خداوند متعال تعداد آنها را شماره نتواند کرد قیام خواهند کرد و در ناحیه ای از جمعیت می ایستند. سپس منادی برای مرتبه دوم ندا میدهد زائرین قبر حسين عَلَیهِ السَّلام کجا هستند؟ در اینجا مردم بسیاری قیام می کنند. سپس منادی به آنها می گوید دست هر کس را که دوست دارید بگیرید و به سوی بهشت حرکت دهید پس ایشان دست دوستان خویش را می گیرند (و به سمت بهشت حرکت می کنند) کار به جایی می رسد که بعضی از مردم به این زوار که مشغول شفاعت کردن می باشند می گویند آیا مرا نمی شناسی، من کسی هستم که فلان روز و فلان روز برای تو کاری انجام دادم. پس او را در بهشت داخل می کند و هیچ کس مانع این کار نمی شود.

4-عَنِ الْمُفَضَّلِ بنِ عُمَر الْجُعفي قالَ:قالَ أبو عَبدِ اللهِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ عَلَيهِ السَّلام:إنَّ اللهَ تَعالي ضَمِنَ لِلْمُؤمِنِ ضَماناً قال:قُلتُ: و ما هُوَ؟ قالَ: ضَمِنَ لَهُ إن أقَرَّ لِلّهِ تَعالی بِالرُّبُوبِيَّةِ و لِمُحَمَّدٍ بِالنُّبُوَّةِ و لِعَلِيٍّ بِالْإمامَةِ و أدّي مَا افْتَرَضَ عَلَيهِ أن يَسكُنَهُ في جِوارِهِ قالَ: فَقُلتُ: هذِهِ وَالله هِی الكَرامَةِ الَّتي لا تُشبِهُها كرامَةَ الآدَمِیِّینَ. ثُمَّ قالَ أبُو عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام اِعمَلوا قَليلاً تَنَعَّمُوا كَثيرا(1)

5- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : يَدْخُلُ الجَنَّةَ مِنْ أُمَّتِي سَبْعُونَ أَلْفاً لاَ حِسَابَ عَلَيْهِمْ ثُمَّ اِلْتَفَتَ إِلَى عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه هُمْ مِنْ شِيعَتِكَ وَ أَنْتَ إِمَامُهُمْ .(2)

6-قالَ أمير اَلْمُؤْمِنينَ عَلَيهِ السَّلاَمُ سَمِعْتُ اَلنَّبِيَّ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يَقُولُ اِذَا حُشِرَ اَلنَّاسُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ :يَا رَسُولَ اَللَّهِ ان اَللَّهَ جَلَّ اسْمُهُ قَدْ أَمْكَنَكَ مِنْ مُجازاةِ مُحِبِّيكَ وَ مُحِبِّي اَهْلِ بَيْتِكَ اَلْمُوَالِينَ لَهُمْ وَ الْمُعَادِينَ مَنْ عَادَاهُمْ فِيكَ ،فَكافِهِمْ بِمَاشِئتِ ،فَاقُول يَارِبَ اَلْجَنَّةِ وَاُنادِي: بوِّئهُمْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتَ فَذَالِكَ اَلْمَقَامُ اَلْمَحْمُودُ اَلَّذِي وُعِدْتَ بِهِ(3)

7-عَنْ عايشة قَالَتْ: دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ وفِي يَدِهِ خَاتَمُ فِضَّةٍ عَقِيقٍ فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اَللَّهِ مَا هَذَا اَلفَصُّ؟ فَقَالَ لِي: مِنْ جَبَلٍ اقْرَ اللَّهُ بِالرُّبوبِيَّةِ وَ لَعَلَى بالوَلايَةِ وَلِوُلدِهِ بِالإِمامَةِ وَ لِشيعَتِهِ بِالجَنَّةِ(4)

8- قَالَ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ُ:مَا مِنْ عَبْدٍ وَ لاَ أَمَةٍ يَمُوتُ وَ فِي قَلْبِهِ مِثْقَالُ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ حُبِّ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِلاَّ أَدْخَلَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَلْجَنَّةَ . (5)

ص: 196

4- مفضل بن عمر جعفی گوید امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا خداوند متعال برای مؤمن ضمانتی فرموده است. عرض کردم آن ضمانت چیست؟ فرمودند: اگر مؤمن به ربوبیت خداوند متعال و نبوت رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و امامت حضرت على عَلَیهِ السَّلام اقرار کند و آنچه که بر او واجب نموده است به جا آورد خداوند ضمانت کرده است که او را در جوار خود ساکن گرداند. عرض کردم: قسم بخدا این کرامتی است که کرامت هیچ یک از آدمیان مشابه آن نیست. سپس امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: اندکی عمل کنید و بسیار متنعم گردید.

5- رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: هفتاد هزار نفر از امت من بدون حساب وارد بهشت می شوند سپس رو به حضرت على عَلَیهِ السَّلام کرده و فرمودند: آنان شیعیان تو و تو امام آنهاهستی.

6- امام على عَلَیهِ السَّلام فرمودند از رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه شنیدم که فرمودند: هنگامیکه در روز قیامت مردم محشور می شوند منادی ندا میدهد: ای رسول خدا همانا خداوند به تو این امکان را داده است که محبین خود و محبین اهل بیتت را که هم خاندانت را دوست دارند و هم به خاطر تو با دشمنان اهل بیت دشمنی می کنند پاداش دهی. پس به هرچه که بخواهی آنان را کفایت کن و جزا ده. پس من می گویم ای خدای من بهشت را جزای آنها قرار بده و ندا می کنم: خداوندا آنان را در بهشت جای ده هر کجای آن که بخواهی. و این مقام محمودی است که به آن وعده داده شده ام.

7- عایشه گوید: بر رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه وارد شدم در حالیکه انگشتر نقره ی عقیقی در دست داشتند. عرض کردم: ای رسول خدا این نگین چیست؟ به من فرمودند: از کوهی است که برای خدا به ربوبیت، و برای علی به ولایت و برای فرزندانش به امامت و برای شیعیانش به بهشت اقرار کرده است.

8- رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: هیچ مرد و زنی نیست که بمیرد و در قلبش ذره ای از حبّ على عَلَیهِ السَّلام باشد مگر آنکه خداوند عزوجل او را وارد بهشت می کند.

ص: 197

9-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَنَّه قَالَ: لَنْ يَطْعَمَ اَلنَّارُ مَنْ وَصَفَ هَذَا اَلْأَمْرَ(1)

10-عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَیهِ السَّلامُ قَالَ أَلاَ وَ اَنَّ شِيعَتِي یُنادِيهِمُ المَلائِكَةُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ :مَنْ أَنْتُمْ؟ فَيَقُولُونَ: نَحْنُ العَلِيُّون فَيُقالُ لَهُمْ :أَنْتُمْ آمِنُونَ أُدْخِلُوا اَلْجَنَّةَ مَعَ مَنْ كُنْتُمْ تُوَالُونَ(2)

11-عَنْ عَمْرِو بْنِ يَزِيدَ قَالَ:قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلام: إِنِّي سَمِعْتُكَ وَ أَنْتَ تَقُولُ :كُلُّ شِيعَتِنَا فِي الْجَنَّةِ عَلَى مَا كَانَ فِيهِمْ. قَالَ :صَدَقْتُكَ كُلُّهُمْ وَ اللَّهِ فِي الْجَنَّةِ. قَالَ :قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ الذُّنُوبَ كَثِيرَةٌ كِبَارٌ؟! فَقَالَ أَمَّا فِي الْقِيَامَةِ فَكُلُّكُمْ فِي الْجَنَّةِ بِشَفَاعَةِ النَّبِيِّ الْمُطَاعِ أَوْ وَصِيِّ النَّبِيِّ صَلواتُ الله عَلَیهِم أجمعین وَ لَكِنِّي أَتَخَوَّفُ عَلَيْكُمْ فِي الْبَرْزَخِ قُلْتُ وَ مَا الْبَرْزَخُ ؟قَالَ: الْقَبْرُ مُنْذُ حِينِ مَوْتِهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ(3)

12- عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَى بْنِ ابيطالب عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ: اِذا حَمَلَ أَهْلَ وَلاَيَتِنَا عَلَى اَلصِّرَاطِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ نادَى مُنَادٍ: يَا نَارُ أَخْمِدِي فَتَقُولُ اَلنَّارُ :عَجِّلُوا جُوُزونِي فَقَدْ أَطَفَا نُورُكُمْ لَهَبِي(4)

13-عَن علىٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :شَكَوْتُ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ حَسَدَ مَنْ يَحْسُدُنِي فَقَالَ: يَا عَلِيُّ أَمَا تَرْضَى أَنْ تَكُونَ أَوَّلَ أَرْبَعَةٍ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ اَنَا وَانِتْ وَ ذَرارِيُّنا خَلْفَ ظُهُورِنا وَ شِيعَتُنا فِي اِيْمانِنا وَ شَمائِلِنا(5)

14-عَنْ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ أَنْتُمْ لِلْجَنَّةِ وَالَجَتْهُ لَكُمْ أَسْمَاؤُكُمْ عِندَنَا الصَّالِحُونَ وَالْمُصْلِحُونَ انْتُمْ أهْلُ الرِّضى عَنِ اللَّهِ لِرِضَاهُ عَنْكُمْ والمَلائِكَةُ اخْوانُكُم فِي الخَيرِ اذا اجْتَهَدُوا(6)

ص: 198

- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هرگز کسی که این امر ولایت را بپذیرد طعمه ی آتش نمی شود.

10- امیرمؤمنان عَلَیهِ السَّلام فرمودند: بدانید ملائک در روز قیامت به شیعیان من ندا می کنند: شما که هستید؟ می گویند ما علیّون (منتسبان به امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام) هستیم. پس به آنها گفته می شود: شما در امانید و در کنار کسیکه ولایتش را داشتید وارد بهشت شوید.

11- عمربن یزید گفت به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کردم از شما شنیدم که می فرمودید: علیرغم اعمالی که از شیعیان سر زده است همه ی ایشان در بهشتند. امام فرمودند: به تو راست گفته ام به خدا قسم همه ی آنها در بهشتند. عرض کردم فدایت شوم همانا گناهانی که از ایشان سر می زند بزرگ و فراوانند؟ پس امام فرمودند: بدانید که در روز قیامت همه ی شما به واسطه ی شفاعت پیامبر اطاعت شده (مطاع) یا وصی پیامبر که درود خداوند بر جميع آنان باد، در بهشت هستید و لیکن من در مورد برزخ بر شما می ترسم. عرض کردم برزخ چیست؟ فرمودند: برزخ، قبر است از زمان مرگ تا روزی که قیامت بر پاشود.

ن12- امام صادق عَلَیهِ السَّلام از پدرشان از جدشان علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام فرمودند که: آنگاه که در روز قیامت اهل ولایت ما بر صراط حمل شوند منادی ندا میدهد: ای آتش فروکش کن پس آتش می گوید: عجله کنید از من عبور کنید که به تحقیق نور شما شعله ی مرا خاموش کرده است.

13- امام على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: نزد رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه از حسد کسیکه به من حسد می ورزد شکایت کردم. رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و فرمودند: ای علی آیا راضی نیستی که تو اولین آن چهارنفری باشی که وارد بهشت می شوند: من و تو و فرزندان ما از پشت سر ما، و شیعیان ما از طرف راست و چپ ما.

14- ابوحمزه گوید از امام صادق عَلَیهِ السَّلام شنیدم که می فرمودند: شما برای بهشتید و بهشت برای شماست. اسامی شما نزد ما صالحون و مصلحون است. چون خدا از شما راضی است، شما نیز از او راضی و خشنود هستید و ملائکه برادران شما در خیر هستند آنگاه که تلاش کنند.

ص: 199

15-عَنْ مسروق مُولي عَائِشَةَ قَالَ دَخَلَ عَلَى عَائِشَةَ نِسْوَةٌ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ ونِسْوَةٌ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ فَسَأَلُوا عَائِشَةَ عَنْ على عَلَيْهِ السلام فَقَالَتْ أَيْنَ مِثْلُ عَلِىِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ كَانَ وَاللَّهِ لِلْقُرْآنِ تَالِياً وَ بِالنَّهَارِ صَائِماً وَ بِاللَّيْلِ قَائِمَاً وَ لِلسِّرِّ غَالِباً وَ عَنِ اَلْمُنْكَرِ نَاهِياً وَ لِلدِّينِ نَاصِرٌاً وَ على وَ اَللَّهِ أَقْعَدَكُنَّ فِي اَلْبُيُوتِ آمِنَاتٍ و سَمَّاكُنَ مُؤْمِنَاتٍ وَ تَنَفَّسَت صُعَدَاءَ ثُمَّ قالَت آه سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صلي اللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ يَقُولُ لِعَلِيٍ يَا أَبَا اَلْحَسَنِ حُبُّكَ حَسَنَةٌ لا يَضُرُّ مَعَها سَيِّئَةٌ وَ بُغضَكَ سَيِّئَةٌ لا يَنفَعُ مَعَها حَسَنَةٌ وانٍ مُحِبَّكَ يَدخُلُ الجَنَّةَ مُدِلا(1)

16- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّ اَلْحُسَيْنَ بْنَ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ كُنَّا قُعُوداً ذَاتَ يَوْمٍ عِنْدَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ و هُنَاكَ شَجَرَةُ رُمَّانٍ يابِسَةٌ اذ دَخَلَ عَلَيْهِ نَفَرٌ مِنْ مُبْغِضِيهِ وَ عِنْدَهُ قَوْمٌ مِنْ مُحِبِّيهِ فَسَلَّمُوا فَأَمَرَهُمْ بِالْجُلُوسِ فَقَالَ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنِّي أُرِيكُمُ اَلْيَوْمَ آيَةً تَكُونُ فِيكُمْ كَمِثْلِ اَلْمَائِدَةِ فِي بَنِي اسرائِيلَ اَذ يَقُولُ اَللَّهُ« إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ ۖ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ»(2) ثُمَّ قالَ انْظُرُوا الى الشَّجَرَةِ وَكَانَتْ يَابِسَةً وَ اذَا هِيَ قَدْ جَرَى اَلْمَاءُ فِي عودِهَا ثُمَّ اِخْضَرَّتْ وَ أَوْرَقَتْ وَ عَقَدَتْ وَ تَدلّى حَمْلُها عَلَى رُءُوسِنَا ثُمَّ اِلْتَفَتَ إِلَيْنَا فَقَالَ لِلْقَوْمِ الَّذِينَ هُمْ مُحِبُّوهُ مُدُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ تَنَاوَلوا وكلُوا قُلْنَا بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ تَنَاوَلْنَا وَ أَكَلْنَا رُمَّاناً لَم نَأكُل قَطُّ شَيْئاً أَعْذَبَ مِنْهُ وَ أَطْيَبَ ثُمَّ قَالَ لِلنَّفَرِ الَّذِينَ هُم مُبْغِضُوهُ مُدُّوا أَيدِيَكُمْ وَ تَنَاوَلوا فَمَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فَارْتَفَعَتْ وكُلَّمَا مَدَّ رَجُلٌ مِنْهُمْ يَدَهُ إِلَى رُمَّانَةٍ اِرْتَفَعَتْ فَلَمْ يَتَنَاوَلُوا شَيْئاً فَقَالُوا يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ مَابَالَ اخْوَانِنَا مَدُّوا أَيْدِيَهُمْ وَ تَنَاوَلُوا و أَكَلُوا وَ مَدَدْنَا أَيْدِيَنَا فَلَمْ تَنَلْ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ كَذَلِكَ اَلْجَنَّةُ لا يَنْأَلُهَا اَلا أَوْلِيَاؤُنَا وَ مُحِبُّونَا و لَايَبْعُدُ مِنْهَا الْآ أَعْدَاؤُنَا وَ مُبْغِضُونَا فَلَمَّا خَرَجُوا قَالُوا هَذَا مِنْ سِحْرِ عَلِى بْنِ أَبِي طَالِبٍ قَلِيلٌ قَالَ سَلْمَانُ مَاذَا تَقُولُون «أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنْتُمْ لَا تُبْصِرُونَ (3)»(4)

ص: 200

15- مسروق، غلام عایشه گفت: زنی از اهل عراق و زنی از اهل شام بر عایشه وارد شدند و در مورد حضرت على عَلَیهِ السَّلام از او سؤال کردند. عایشه گفت: کجا مثل على بن ابیطالب می یابید قسم به خدا اوست تلاوت کننده ی قرآن، روزه دار روز و شب زنده دار شبها، بر سرّ غلبه دارد و از منکر نهی می کند، یاور دین است. و قسم بخدا، شما را در خانه ها با امنیت می نشاند و شما را مؤمنه نامیده است و آنگاه نفس عمیقی کشیده و گفت: آه، از رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه شنیدم که به على می فرمودند: ای ابالحسن حبّ تو حسنه ای است که همراه آن هیچ سیئه ای ضرر نمی زند و بعض تو سیئه ای است که همراه آن هیچ حسنهای نفع نمی رساند و همانا محبّ تو با انبساط خاطر وارد بهشت می شود.

16- امام باقر از پدرانش علي نقل فرمودند که امام حسين عَلَیهِ السَّلام فرمودند: روزی به همراه عده ای از دوستان امیر المؤمنين اعَلَیهِ السَّلام نزد ایشان در محلی که درخت انار خشکی وجود داشت نشسته بودیم. در این زمان تعدادی از دشمنان امام بر او وارد شده و سلام کردند. امام على عَلَیهِ السَّلام آنها را امر به نشستن کرده و فرمودند: همانا من امروز نشانه ای را مانند مانده ای که در قوم بنی اسرائیل نازل گردید به شما نشان خواهم داد همان نشانه ای که خداوند درباره ی آن می فرماید: «همانا من آن را بر شما نازل می کنم پس هر که از شما بعد از آن کفر بورزد او را چنان عذابی می کنم که هیچ یک از جهانیان را آن گونه عذاب نکرده باشم» سپس فرمودند: به این درخت خشک نگاه کنید به ناگاه آب در تنه ی آن جریان یافت وسبز شد و برگ داده و در حضور ما میوه داد. سپس امام رو به ما کرده و به گروهی که از محبین ایشان بودند فرمودند: دست دراز کنید (میوه بچینید) و تناول کنید و بخورید پس بسم الله الرحمن الرحیم گفتیم و اَناری چیدیم و خوردیم که هرگز چیزی گواراتر و پاک تر از آن نخورده بودیم. سپس به جماعتی که از مبغضين آن حضرت بودند فرمودند: دست دراز کنید (میوه بچینید) و تناول کنید، پس دست دراز کردند ولی میوه ها بالا می رفتند و هر چه دستشان را به سوی انارها دراز می کردند انارها بالاتر می رفتند و هیچ چیزی تناول نکردند پس گفتند ای امیر مؤمنان چرا برادران ما دست دراز کردند و چیدند و خوردند ولی ما دستانمان را دراز کردیم ولی نتوانستیم بچینیم. امام عَلَیهِ السَّلام در جواب فرمودند: بهشت نیز اینگونه است هیچ کس جز اولياء ما و محبین ما به آن دست نمی یابد و هیچکس جز دشمنان و مبغضين ما از آن دور نمی شود. پس دشمنان على عَلَیهِ السَّلام چون چنین دیدند و شنیدند در حالیکه خارج می شدند می گفتند: این عمل در برابر سحر علی بن ابیطالب اندک است. سلمان به آنان گفت چه می گوئید؟ و این آیه را تلاوت فرمود «آیا این سحر است یا شما بصیرت ندارید؟ »

ص: 201

17-قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَتَمَسَّكَ بِالْقَضِيبِ اَلْأَحْمَرِ اَلَّذِي غَرَسَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي جَنَّةِ عَدْنٍ بِيَمِينِهِ فَلْيَتَمَسَّكْ بِحُبِّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (1)

18-قَالَ زيدُ بنُ عَلىّ حَدَّثَنِي أَبِي عَلَى بْن اَلْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ لِعلىٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا عَلَى أَنْتَ وَ أَصْحَابُكَ فِي اَلْجَنَّةِ أَنْتَ وَ أَتْبَاعُكَ يَا على فِي اَلْجَنَّةِ(2)

9- اِنَّ الشِيعَةَ مَعَ مَواليهِم يَومَ القِيامَةِ

1-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ اَلْبَاقِرِ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ :قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ كَيْفَ: بِكَ يَا عَلَى اذا وَقَفْتَ عَلَى شَفِيرِ جَهَنَّمَ وَ قَدمدَّ اَلصِّرَاطُ وَ قِيلَ لِلنَّاسِ :جُوزُوا وَ قُلْتَ بِجَهَنَّمَ :هَذَا لِي وَ هَذَا لَكَ فَقَالَ عَلَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ يا رَسولَ اللَّهِ ومَن أُولَئِكَ؟ فَقالَ: أُولَئِكَ شِيعَتُك مَعَكَ حَيْثُ كُنْت.(3)

2- عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ مَنْ أَحَبَّنَا لِلَّهِ وَرَدْنَا نَحْنُ وَهوَ عَلَى نَبِيِّنَا صَلَّي اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ هكَذا - وضَمَّ إصبَعَيهِ - ومَن أحَبَّنا لِلدُّنيا فَإِنَّ الدُّنيا تَسَعُ البَرَّ وَالفاجِر.(4)

3- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بن على عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ :قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ لِعَلِيٍ: يا عَلِى اِنَّ عَنْ يَمِينِ اَلْعَرْشِ لِمَنَابِرَ مِنْ نُورٍ وَ مَوَاسِيدَ مِنْ نُورٍ فاِذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ جِئْتَ اَنَتْ وَ شِيعَتُكَ تَجْلِسُونَ عَلَى تِلْكَ الْمَنَابِرِ تَأْكُلُونَ وَ تَشْرَبُونَ وَ اَلنَّاسُ فِي اَلْمَوْقِفِ يُحَاسبُون(5)

4- عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ :عَرَفْتُمُونَا وَ أَنْكَرَنَا اَلنَّاسُ وَ أَحْبَبْتُمُونَا وَ أَبْغَضَنَا النَّاسُ وَ وَصَلَتُمُونَا وقَطَعَنَا النَّاسُ رَزَقَكُمُ اللَّهُ مُرَافَقَةَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ سَقَاكُمْ مِنْ حَوْضِه (6)

ص: 202

7- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: هر که دوست دارد به شاخه ی قرمزی که خداوند عزوجل در بهشت عدن با دست خود کاشته است چنگ بزند باید به حبّ على بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام تمسک یابد.

18- زیدبن علی گوید پدرم امام سجاد از پدرشان امام حسين عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه به حضرت على عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای علی تو و اصحابت در بهشت هستید، تو و پیروانت ای علی در بهشت هستید.

5-عَنْ عُبَيْدِ بْنِ زُرَارَةَ قَالَ :دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ عِنْدَهُ اَلْبَقْبَاقُ فَقُلْتُ لَهُ :جُعِلْتُ فِدَاكَ رَجُلٌ أَحَبَّ بَنِي أمَيَّة أَهْوَ مَعَهُمْ ؟قَالَ :نَعَمْ. قُلتُ رَجُلٌ أَحَبَّكُمْ هُوَ مَعَكُم ؟قال: نَعَمْ قُلْتُ :وإِنْ زَنَى وإنْ سَرَقَ ؟فَنَظَرَ الى الْبَقِبَاقِ فَوَجَدَ مِنْهُ غَفْلَةً ثُمَّ أَوْمَا بِرَأْسِهِ نَعَم.(1)

6-أَبُو طَاهِرٍ المقْلد بْنُ غَالِبٍ عَنْ رِجَالِهِ بِاسْنَادِهِ اَلْمُتَّصِلِ إِلَى عَلِيِّ بْنِ ابيطالب عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ هُوَ ساجِدٌ يَبكِي حَتَّى عَلا نَحيبُهُ وَارتَفَعَ صَوْتُهُ بِالْبُكَاءِ فَقُلْنَا يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ لَقَدْ أَمْرَضَنَا بُكَاؤُكَ وَ أَمَضَّنَا وَ شجَانا وَ مَا رَأَيْنَاكَ قَدْ فَعَلْتَ مِثْلَ هَذَا اَلْفِعْلِ قَطُّ فَقَالَ كُنْتُ سَاجِداً أدْعوا رَبَّى بِدُعَاءِ اَلْخَيْرَاتِ فِي سَجْدَتِي فَغَلَبَنِي عَيْنِي فَرَأَيْتُ رُؤْيَا هَالَتْنِي وَ أقلَقَتني رَأَيْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ قَائِماً وَهُوَ يَقُولُ يَا أبا الحَسَنِ طَالَتْ غَيْبَتُك فَقَدِ اشْتَقَّتِ اِلى رُؤْيَاكَ وقَدأَنْجَزَ لِي رَبِّي مَا وَعَدَنِي فِيكَ فَقُلْتُ يَارسُولُ اَللَّهِ وَمَا اَلَّذِي أَنْجَزَ لَكَ فِيَّ قالَ أنجَزلي فيكَ وفيُّ زَوْجَتِكَ وَ ابْنَيْكَ وَ ذُرِّيَّتِكَ في الدَّرَجاتِ العُلى في عِلِّيِّينَ قُلْتُ بِأبي أَنتَ وَأُمِّي يا رَسولَ اللَّهِ فَشِيعَتُنَا ؟قَالَ شِيعَتُنَا مَعَنَا وَقُصُورُهُم بِحِذَاءِ قُصُورِنَا وَ مَنَازِلُهُمْ مُقَابِلَ مَنَازِلِنَا قُلْتُ يَارَسُولَ اَللَّهِ فَمَا لِشِيعَتِنَا فِي اَلدُّنْيَا قَالَ اَلْأَمْنُ وَ الْعَافِيَةُ قُلْتُ فَمَا لَهُمْ عِنْدَ اَلْمَوْتِ قَالَ يَحَكُمُ اَلرَّجُلُ في نَفسِهِ وَ يَومَرُ مَلَكِ اَلْمَوْتِ بِطَاعَتِهِ قُلْتُ فَمَا لِذَلِكَ حَدٌ يُعْرَفُ؟ قَالَ بَلَى ان أَشَدَّ شِيعَتِنَا لَنَا حُبّاً يَكونَ خُرُوجُ نَفْسِه كَشُرْبِ أَحَدِكُمْ فِي يَوْمِ الصَّيْفِ الْماءُ الْبارِدُ الَّذِي يَنْتَفِعُ بِهِ الْقُلُوبُ وَ اِنَّ سائِرَهُم لَيَموتُ كَما يَغبَطُ أَحَدُكُمْ عَلَى فِرَاشِهِ كَأَقَرِّ مَا كَانَتْ عَيْنُهُ بِمَوْتِهِ (2)

7-قَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ اَللَّهِ مَا بَعْدَنَا غَيْرُكُمْ وَ أَنَّكُمْ مَعَنَا فِي اَلسَّنَامِ اَلْأَعْلَى فَتَنَافَسُوا فِي اَلدَّرَجَاتِ(3)

ص: 204

5- عبیدبن زراره گفت: بر امام صادق عَلَیهِ السَّلام داخل شدم در حالیکه بقباق (انسانی پر حرف و شاید نام شخصی باشد) نزد امام بود. عرض کردم: فدایت شوم آیا اگر کسی بنی امیه را دوست بدارد با آنها ست؟ فرمودند: بلی، عرض کردم: آیا اگر کسی محبت شما باشد با شماست؟ فرمودند: بلی، عرض کردم حتی اگر زناکار و دزد باشد؟ پس امام به بقباق نگاهی کردند و وقتی که او متوجه نبود با سر اشاره کرده و فرمودند: بلی

6- ابوطاهر مقلد بن غالب از رجالش به اسناد او که به علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام متصل می شود نقل کرد که روزی امام اميرالمؤمنين عَلَیهِ السَّلام در حال سجده بلند بلند گریه می کردند. پس عرض کردیم ای امیر مؤمنان گریه ی شما ما را بیمار و مریض و غمگین و مهموم نمود و هرگز ندیده بودیم که این چنین کنید. امام امیرالمؤمنین عَلَیهِ السَّلام در پاسخ ما فرمودند: در سجده بودم و در سجده ام پروردگارم را به خیرات می خواندم. پس خوابم برد و خوابی دیدم که اشکم را جاری کرد و مرا بی قرار ساخت. رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه را دیدم که ایستاده و می فرمود: ای اباالحسن دوری تو از من طولانی شد و من مشتاق دیدن تو هستم و خداوند به آنچه که درباره ی تو به من وعده داده بود وفا کرد. پس عرض کردم یا رسول الله خداوند در مورد من چه وعده ای به شما داده بود. رسول خدا فرمودند: خداوند در مورد تو و همسرت و دو پسر و ذریه ات به من وعده درجات رفيع در عليين داده بود که وفا نمود عرض کردم: پدر و مادرم فدایتان باد ای رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه، پس شیعیان ما؟ رسول خدا فرمودند: شیعیان ما با ما و همراه ما هستند. قصرهای آنها کنار قصرهای ما و منزل های آنها مقابل منزل های ماست. عرض کردم: ای رسول خدا (اینها که فرمودید نعمتهائی است که در آخرت به ایشان می رسد) پس در دنیا چه نصیبی به ایشان خواهد رسید؟ فرمودند: امن و عافیت. گفتم پس به هنگام مرگ چه؟ فرمودند: هر کسی در مورد خودش حکم می کند و به ملک الموت امر می شود که از او اطاعت کند. عرض کردم آیا برای آن نشانه ای وجود دارد؟ فرمودند: بلی، همانا جان دادن هر یک از شیعیان ما که بیشترین حبّ ما را داشته باشد مانند نوشیدن آب خنک گوارا در روز تابستان است که دلها را خنک کند و از آن نفع ببرد و شیعیان دیگر به گونه ای در بسترشان می میرند که سایر مردم غبطه ی آن را می خورند. گویی آنچه که بیشتر موجب روشنی چشمش گردیده، مرگش بوده است.

7- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: قسم به خداوند بعد از ما غیر شما کس دیگری نیست و همانا شما در قله های بلند (مراتب عالی) همراه ما هستید پس در (کسب )درجات (عالی) از یکدیگر سبقت و پیشی بگیرید.

ص: 205

10- إنّش أميرَالمُؤمنينُ يُدخِلُ مُحبَيهِ الجَّنةَ وَ مُبغِضِيهِ النَّارَ

1- قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه:يَقُولُ اَللَّهُ تَعَالَى يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ لِي وَ لِعَلي بنِ اَبيطالبٍ: أَدْخِلاَ اَلْجَنَّةَ مَنْ أَحَبَّكُمَا وَ أَدْخِلاَ اَلنَّارَ مَنِ اِبْغَضَكُمَا وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ تَعَالَى: «أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ(1)» (2)

2-عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ علَيْهِ السَّلاَمُ اذا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَفَرَغَ مِنْ حِسَابِ الخَلائِقِ دَفَعَ الْخالِقُ عزّوجل مَفَاتِيحَ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ إِلَى فَأَدْفَعُهَا اِلَيْكَ فَأَقُولُ لَكَ أَحكُم قال عَلَى اَللَّهِ اِنۀَ لِلْجَنةِ أَحَداً وَ سَبْعِينَ بَاباً يَدْخُلُ مِنْ سَبْعِينَ بَاباً مِنْهَا شِيعَتِي وَ أَهْلُ بَيْتِي وَ مِنْ بَابٍ وَاحِدٍ سَائِرُ اَلنَّاسِ(3)

3-عَنِ الصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ اذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ يُؤْتِي بِكَ يَا عَلَى عَلَى حَجَلَةٍ مِنْ نُورٍ وَ عَلَى رَأْسِك تَاجٌ لَهُ أَرْبَعَةُ أَرْكَانٍ عَلَيَّ كُلُّ رُكْنٍ ثَلاَثَةُ أَسَاطِيرَ لاَ اِله اِلاّ اَللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ عَلَى مِفْتَاحِ اَلْجَنَّةِ ثُمَّ يُوضَعُ لَكَ كُرسِىُّ يُعْرَفُ بِكرسِيِّ اَلْكَرَامَةِ فَتَقْعُدُ عَلَيْهِ يُجْمَعُ لَكَ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ فَتَامر لِشِيعَتِكَ إِلَى اَلْجَنَّةِ وَ بِأَعْدائِكَ اِلَى النَّارِ فَأَنْتَ قَسِيمُ اَلْجَنَّةِ وَ أَنْتَ قَسِيمُ النَّارِ لَقَدْ فازَ مَنْ تَوَلاَّكَ وَ خَابَ وَ خَسِرَ مَنْ عَادَاكَ فَأَنْتَ فِي ذَلِكَ اَلْيَوْمِ أَمِينُ اَللَّهِ وَ حجُّه اللَّه الواضِحَة.(4)

ص: 206

11- الشّيعَةُ مَغفُورٌ ُ لَهُم

1-عَنِ الإِمامِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثني اَبي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍ قَالَ :حَدَّثَنِي ابي عَلِيُّ بْنُ مُوسَى قَالَ: حَدَّثَنِي اَبِي مُوسِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ سَيِّدُنَا اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَاعِلَى اِنَّ اللّه عزَّوجلّ قَد غَفَرَلَكَ وَ لِشِيعَتِكَ وَ لِمُحِبِّي شِيعَتِكَ فَابشَر فَانَّكَ الأنزَعُ البَطِينُ مَنزوعٌ مِنَ الشِّرْكِ بَطِينٌ مِنَ العِلم.(1)

2- عَنْ أَبِي ولاَّدٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ جُعِلْتُ فِدَاكَ اِنَّ رَجُلاً مِنْ أَصْحَابِنَا ورِعاً مُسْلِماً كَثِيرَ الصَّلاةِ قَدِ ابْتُلِى بِحُبِّ اللَّهْوِ وَهُوَ يَسمَعُ الغِنَاءَ فَقالَ أيمنعُهُ ذَلِكَ مِنَ اَلصَّلاَةِ لِوَقْتِهَا أَوْ مِنْ صَوْمٍ أَوْ مِنْ عِيَادَةِ مَرِيضٍ أَوْ حُضُورِ جِنَازَةٍ أو زيارَةِ أَخٍ قالَ قُلتُ لا لَيسَ يَمنَعُهُ ذلِكَ مِن شَيءٍ مِنَ الخَيرِ والبِرِّ قالَ فَقَالَ هَذَا مِنْ خُطُوَاتِ اَلشَّيْطَانِ مَغْفُورٌ لَهُ ذلكَ اِنَ شَاءَ اَللَّهُ ثُمَّ قَالَ إِنَّ طَائِفَةً مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ عَابُوا وُلْدَ آدَمَ فِي اَللَّذَّاتِ وَ اَلشَّهَوَاتِ أَعْنَى لَكُمْ اَلْحَلاَلَ لَيْسَ اَلْحَرَامَ قَالَ فَأَنِفَ اَللَّه لِلْمُؤْمِنِينَ مِنْ وُلْدِ آدَمَ مِنْ تَغْيِيرِ اَلْمَلاَئِكَةِ لَهُمْ قَالَ فَأَلْقَى اَللَّهُ فِي هِمَّهِ أُولَئِكَ اَلْمَلاَئِكَةِ اللَّذَّاتِ وَ الشَّهَوَاتِ كَيْ لاَ يُعَيِّبُوا اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ فَلَمَّا أَحَسُّوا ذَلِكَ مِنْ هِمَمِهِمْ عَجُّوا اِلى اللّه مِنْ ذَلِكَ فَقَالُوا رَبَّنَا عَفْوَكَ عَفْوَكَ رُدَّنا إِلَى ما خُلِقْنا لَهُ وَ أَجْبَرْتَنا عَلَيْهِ فَاِنَّا نَخَافُ أَنْ نَصِيرَ فِي أَمْرٍ مَرِيجٍ قَالَ فَنَزَعَ اَللَّهُ ذَلِكَ مِنْ هِمَمِهِم قال فاذا كان يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَ صَارَ أَهْلُ اَلْجَنَّةِ في اَلجَنَّةِ اِسْتَأْذَنَ أُولَئِكَ اَلْمَلاَئِكَةُ عَلَى أَهْلِ اَلْجَنَّةِ فَيُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِمْ وَ يَقُولُونَ لَهُمْ سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فِي الدُّنْيا عَنِ اللَّذَّاتِ وَ الشَّهَواتِ الْحَلال.(2)

ص: 208

3-قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلِّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ: يَا عَلَى أَنَا مِنْكَ وَ أَنْتَ مِنِّي رُوحُكَ رُوحِي وَ شِيعَتُكَ شِيعَتِي وَ اَوْلِيَاءَكَ اَوْلِيَائِي مَن أَحَبَّهُم فَقَدْ أَحَبَّنِي وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَقَدْ أَبْغَضَنِي وَ مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَانِي يَا عَلَى شِيعَتِكَ مَغْفُورٌ لَهُمْ عَلَى ما كانَ مِنْهُمْ مِنْ عُيُوبٍ وَ ذُنُوبٍ وَ اَنَا لِشَفِيعٍ لَهُمْ غَداً اِذا أَقَمْتُ اَلْمَقَامَ الْمَحْمُودَ فَبَشِّرْهُمْ بِذَلِكَ يَا عَلَى شِيعَتِكَ شِيعَةُ اَللَّهِ وَ أنصارُكَ أَنْصَارُ اَللَّهِ وَ حِزْبُكَ حِزْبُ اَللَّهِ وَ حِزْبُ اَللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ يا عَلى سَعْدِ مَن وَالاَكَ وَشَقَى مَنْ عاداكَ (1)

4- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ قَالَ: لَنْ يَغْفِرَ اَلاّ لَنَا وَ لِشِيعَتِنَا اَنَّ شِيعَتَنَا هُمُ الْفَائِزُونَ يَوْمَ الْقِيَامَة(2)

12- الشيعةُ لاحِسابَ عَلَيه

1- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ :مَنْ لَقِيَ اَللَّهَ مَكْفُوفاً مُحْتَسِباً مُوَالِياً لآِلِ مُحَمَّدٍ لَقَى اللَّهَ وَلا حِسَابَ عَلَيْه(3)

2-عَنِ اَلرِّضَا عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ :اذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ وُلِّينَا حِسَابَ شِيعَتِنَا فَمَنْ كَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِيمَا بَيْنَهُ وبَيْنَ اللَّهِ عزَّوجل حَكَمْنَا فِيها فَأَجَابَهُ ومَنْ كَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِيمَا بَيْنَهُ وبَيْنَ النَّاسِ اسْتَوْهَبْنَاهَا فَوُهَبَتْ لَنَا ومَنْ كَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِيما بَيْنَهُ وَ بَيْنَنَا كُنَّا أَحَقَّ مَنْ عَفَا وَ صَفَح(4)

3- عن زَيْد اَلشَّحَّامِ قَالَ :دَخَلْتُ عَلَى ابِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَقَالَ لِي: يَا زَيْدُ جَدِّدِ اَلتَّوْبَةَ وَ أَحْدِثْ عِبَادَةً قَالَ: قُلْتُ :نَعَيْتُ إِلَى نَفْسِي قَالَ :فَقالَ لِي: يَا زَيْدُ مَا عِنْدَنَا لَكَ خَيْرٌ وأَنْتَ مِن شِيعَتِنَا اليْنَا اَلصِّرَاطُ وَ اَلْيَنَا اَلْمِيزَانُ وَ اَلْيَنَا حِسَابُ شِيعَتِنَا وَ اَللَّهِ لانَّالكم اِرْحَمْ مِنْ أَحَدِكُمْ بِنَفْسِهِ يَا زَيْدُ كانِي أَنْظُرُ اِلَيْكَ فِي دَرَجَتِكَ مِنَ الْجَنَّةِ وَ رَفِيقِكَ فِيها الْحارِثُ بنُ المُغِيرَةِ الضَّري.(5)

ص: 210

3- رسول خدا عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای علی من از تو و تو از من هستی، روح تو روح من و شیعه ی تو شیعه ی من و دوستان تو دوستان من هستند، هر که آنان را دوست بدارد مرا دوست داشته است و هر که از آنها کینه داشته باشد کینه ی مرا داشته است و هر که با آنها دشمنی کند با من دشمنی کرده است ای علی شیعیان تو علیرغم عيبها و گناهانشان، آمرزیده شده اند، و من فردای قیامت آن گاه که در مقام محمود می ایستم حتما آنان را شفاعت می کنم. پس آنها را به این کرامت بشارت بده، ای علی شیعه ی تو، شیعه ی خداست و یاران تو یاران خدا و حزب تو حزب خدا است و حزب خداوند رستگار است. اي على هر که دوست تو باشد سعادتمند است و هر که دشمن تو باشد شقی و بدبخت است.

4- حضرت امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: آمرزشی نیست مگر برای ما و برای شیعیان ما، همانا شیعیان ما در روز قیامت رستگارانند.

4-عن صفوان اَلْجَمَّالِ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ سَمِعْتُكَ تَقُولُ شِيعَتُنَا فِي الْجَنَّةِ وَ فِيهِمْ أَقْوَامٌ مُذْنِبُونَ يَرْكَبُونَ اَلْفَوَاحِشَ وَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ وَ يَشْرَبُونَ اَلْخُمُورَ وَ يَتَمَتَّعُونَ فِي دُنْيَا هُمْ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ هُمْ فِي الْجَنَّةِ .اِعْلَمْ أَنَّ الْمُؤْمِنَ مِنْ شِيعَتِنَا لاَ يَخْرُجُ مِنَ اَلدُّنْيَا حَتَّى يُبْتَلَى بِدِينٍ أَوْ بِسُقْمٍ أَوْ بِفَقْرٍ فان عُفِىَ عَن هَذَا كُلِّهِ شَدَّدَ اَللَّهُ عَلَيْهِ فِي اَلنَّزْعِ عِنْدَ خُرُوجِ روحِهِ حَتَّى يَخرُجَ مِنَ الدُّنيَا وَ لَاذَنْبَ عَلَيْهِ قُلْتُ فِدَاكَ أَبِي وأُمِّي فَمَن يُرِدِ الْمَظَالِمَ قالَ اللَّهُ عَزَّوَجلَّ يَجْعَلُ حِسَابَ اَلْخَلْقِ إِلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلىٍّ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ فَكُلُّ مَا كَانَ عَلَى شِيعَتِنَا حَاسَبْنَا هُمْ مِمَّا كانَ لَنا مِنَ الْحَقِّ فِي أَمْوَالِهِمْ وَ كُلُّ مَا بَيْنَهُ وبَيْنَ خالِقِهِ اسْتَوْهَبْناهُ مِنهُ وَلَم نَزَل بِهِ حَتَّى نُدْخِلَه اَلْجَنَّةَ بِرَحْمَةٍ مِنَ اَللَّهِ وَ شَفَاعَةٍ مِنْ مُحمّدٍ وَ عَلى عَلَیهِ السَّلام(1)

13- شِيعَتُنا أقرَبُ الخَلقِ مِن عَرشِ الله بَعدَنا

1- قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ: شِيعَتُنَا أَقْرَبُ اَلْخَلْقِ مِنْ عَرْشِ اَللَّهِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ بَعدَنا(2)

2-عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا حُسَيْنُ شَيِّعْنَا مَا أَقْرَبَهُمْ مِنَ اَللَّهِ وَ أَحْسَنَ صُنْعَ اَللَّهِ اِليهِم يَومَ القِيَامَةِ! وَاللَّهِ لَوْ لا أَن يَدْخُلَهُم وَهْنٌ ويَسْتَعْظِمَ النَّاسُ ذَلِكَ لَسَلَّمَتْ عَلَيْهِمُ المَلائِكَةُ قُبْلا(3)

ص: 212

4- صفوان جمال گوید بر امام صادق عَلَیهِ السَّلام وارد شدم و عرض کردم: فدایت شوم در گذشته از شما شنیدم که می فرمودید شیعیان ما در بهشتند. حال با وجود این کلام شما من می نگرم که در بین شیعیان شما گروههای گنهکاری هستند که مرتکب کارهای زشت می شوند و مال مردم را می خورند و شراب می نوشند و به دنبال متاعها و بهره های دنیایی هستند؟! پس امام عَلَیهِ السَّلام فرمودند: آنان در بهشتند. بدان که شیعه ی مؤمن ما از دنیا خارج نمی شود مگر آنکه به قرض یا به بیماری یا به فقر مبتلا گردد. پس اگر به اینها دچار نشود خداوند به هنگام خروج روحش (جان دادنش) بر او سخت می گیرد تا اینکه در حالی از دنیا خارج شود که گناهی نداشته باشد. عرض کردم پدر و مادرم فدای شما باد، چه کسی رد مظالم کرده و حق الناس ایشان را کفایت می کند؟ فرمود: خداوند عزوجل حساب خلق را به محمد و على علیهما السلام وامی گذارد پس همه ی آن حقوقی که بر گردن شیعیان ماست از محل حقوقی که ما در اموال آنها داریم و از ایشان طلبکاریم می پردازیم و درباره حق الله نیز از خداوند درخواست بخشش می کنیم و از او می خواهیم که همه حق الله ی را که بر ذمه ی ایشان است به ما ببخشد و دائما همراه او هستیم تا اینکه به واسطه ی رحمت خداوند و شفاعت محمد و على عليهاالسلام او را داخل بهشت کنیم.*

* خواننده ی عزیز حتما در کنار این روایات به احادیث بخش چهارم و روایاتی که به صفات شیعیان پرداخته است توجه کامل را مبذول داشته و علاوه بر آن به روایاتی که اهل بیت عَلَیهِم ُالسَّلام در باب برزخ شیعیان فرموده اند و در صفحات بعد ذکر می شود نیز توجه فرماید.

14- شِيعَتُنا آخِذُونَ بِحجزَتِنا

1- قَالَ أَبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ كَانَ أَبِي يَقُولُ: اَنَّ شِيعَتُنَا آخِذُونَ بِحُجْزَتِنا وَ نَحنُ آخِذونَ بِحُجزَةِ نَبِيِّنا وَنَبِيُّنا آخِذٌ بِحُجزَةِ اللَّه (1)

2- عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: فَاذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ كَانَ رَسُولُ اَللَّهِ وَ مُتَعَلِّقاً بِنُورِ اَللَّهِ و اَنَّ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مُتَعَلِّقاً بِرَسُولِ اَللَّهِ وَ كَانَ اَلْأَئِمَّةُ مُتَعَلِّقِينَ بِأَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ كَانَ شِيعَتُنَا مُتَعَلِّقِينَ بِنَا يَدٌ خَلَوْنَ مَدْخلَنَا ويَرِدُونَ مَوْرِدَنا(2) الحديثَ

15- شِيعَةُ علىّ عَلَیهِ السَّلام جيرانُ الله فِي الفِردوسِ الأعلى

1-عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلِّيَّ اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ :يَا عَلَى اَنَّ اللَّهِ اَعَدَّ لِشِيعَتِكَ مَالاً عَيْنٌ رَأَتْ وَلاَ أُذُنٌ سَعَتْ وَ وَهَبَ لَكَ حُبَّ الْمَساكِينِ فِي الْأَرْضِ فَرَضِيَتْ بِهِمْ شِيعَةٌ يَا عَلِيُّ مُحِبُّوكَ جِيرَانُ اَللَّهِ فِي اَلْفِرْدَوْسِ اَلْأَعْلَى يَا عَلَى تَنْشُرُ أَوْلِيَائِكَ أَنَّ اَللَّهَ قَدْ رَضَى عَنْهُمْ اَذَّ رِضْوَابَكَ(3)

16- وَالله ما أخافُ علَيكُم إلاّ البَرزَخَ

1-قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :وَ اَللَّهِ مَا أَخَافُ عَلَيْكُمْ اِلاّ الْبَرْزَخَ فاما اَذا صَارَ اَلْأُمُّ إِلَيْنَا فَنَحْنُ أُولِي بِكُم(4)

2- عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :اِنِّي سَمِعْتُكَ وَ أَنْتَ تَقُولُ :كُلُّ شِيعَتِنَا فِي اَلْجَنَّةِ عَلَى مَا كَانَ فِيهِمْ. قَالَ: صَدَقْتُكَ كُلُّهُمْ واللَّهِ فِي الْجَنَّةِ .قالَ: قُلتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ انَّ الذُّنُوبَ كَثِيرَةٌ كِبَارٌ ؟!فَقَالَ أَمَّا فِي اَلْقِيَامَةِ فَكُلُّكُمْ فِي الْجَنَّةِ بِشَفاعَةِ النَّبيِّ المُطاعِ أَو وَصِيِّ النَّبِيِّ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيهِم أجمَعينَ وَلَكِنّي أَتَخَوَّفُ عَلَيكُم فِي البَرْزَخِ قُلْتُ وَ مَا اَلْبَرْزَخُ؟ قَالَ: اَلْقَبْرُ مُنْذِحِينَ مَوْتُهُ الى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ(5)

ص: 214

17-شِيعَةُ عَلىّ عَلَیهِ السَّلام هُمُ الفائِزُونَ يَومَ القِيامَةِ

1- عَن أبِي الحَسَنِ علیِّ بن مُوسی الرِّضا عَن أبيهِ عَن آبائِهِ عَن عِلىٍّ عَلَیهِم ُالسَّلام قالَ: قالَ رَسُولُ الله : شِيعةُ عَلى هُمُ الفائِزُونَ يَومَ الِقيامَةِ(1)

18- مَنازلُ الشّيعَةِ فِي الجَنَّةِ

1- قالَ اَميرُالمُؤمِنينَ عَلَيه السَّلامُ : إنَّ أهْلَ الْجَنَّةِ لَيَنْظُرُونَ اِلى مَنازِلَ شيعَتِنا كَما يَنْظُرُ الاْءنْسانُ اِلَى الْكَواكِبِ فِي السَّماءِ(2)

19-شِيعَةِ أميرِ المُؤمنينَ عَلَیهِ السَّلام يَومَ القِيامَةِ َعلى مَنابرَ مِن نُورٍ

1-قالَ رَسُولُ الله صَلَى الله عَلَيهِ وَ آلِه : تُوضَعُ يَومَ القِيامَةِ مَنابِرُ حَولَ العَرشِ لِشِيعَتِي و شِيعَةِ أهلِبَيتِي المُخلِصِينَ في وَلايَتِنا ، و يقولُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : هَلُمُّ يا عُبادِي إلَيَّ لأَنشُرَنَّ علَيكُم كَرامَتي؛ فقد اُوذِيتُم في الدُّنيا(3)

2-عَنْ عَلَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ أَنَا وَ شِيعَتِي يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ فَيَمُرُّ عَلَيْنَا اَلْمَلاَئِكَةُ وَ يُسَلِّمُ عَلَينَا فَيَقولُونَ مَنْ هَذَا اَلرَّجُلُ وَمَنْ هَؤُلاءِ؟ فَيُقَالُ لَهُم هذَا عَلىُّ بنُ اَبِي طَالِبٍ اِبْنُ عَمِّ اَلنَّبِيِّ فَيُقَالُ مَنْ هَؤُلاَءِ ؟قَالَ فَيُقَالُ لَهُمْ هَؤُلاَءِ شِيعَتُهُ قَالَ فَيقُولُونَ اَينَ النَّبِيَّ الْعَرَبِيُّ وَ اِبْنُ عَمِّهِ فَيقُولُونَ هُوَ عِنْدَ اَلْعَرْشِ قَالَ فَيُنَادَى مُنَادٍ مِنَ اَلسَّمَاءِ عِنْدَ رَبِّ اَلْعِزَّةِ يا على أَدْخِلِ اَلْجَنَّةَ اَنْتَ وَ شِيعَتُكَ لاَ حِسَابَ عَلَيْكَ وَ لاَ عَلَيْهِمْ فَيَدْخُلُونَ اَلْجَنَّةَ و يَتَنَعَّمُونَ فِيهَا مِنْ فَوَاكِهِهَا وَ يَلْبَسُونَ اَلسُّنْدُسَ وَ اَلْإِسْتَبْرَقَ وَ مَالم ترعين فيقولون «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ ۖ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ»(4) اَلَّذِي مَنَّ عَلَيْنا بِنَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ بِوَصِيِّهِ عَلى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ الْحَمْدَلِلِهِ الَّذِى مَنَّ عَلَيْنا بِهِما مِنْ فَضْلِهِ وَ أَدْخَلَنَا اَلْجَنَّةَ فَنِعْمَ أَجْرُ اَلْعَامِلِينَ فَيُنَادَى مُنَادٍ مِنَ اَلسَّمَاءِ كُلُوا وَ اِشْرَبُوا هَنِيئاً قَدْ نَظَرَ الَيْكُمُ الرَّحْمَنُ نَظْرَةً فَلا بُؤسَ عَلَيكُمْ وَ لا حِسَابَ وَلا عَذَابَ(5)

ص: 216

3- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قال أقبلَ أَبُو بَكْرٍ وعُمَرُ و الزُّبَيْرُ وَ عبدالرحْمنُ بْنُ عَوْفٍ فَجَلَسُوا بِفِنَاءِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ فَخَرَجَ اِلَيهِمُ اَلنَّبِيُّ وَ اِنْقَطَعَ شِسَعُهُ فَرُمِيَ بِنَعْلِهِ الى عَلِيِّ بْنِ ابي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ اَللَّهُ عَنْ يَمِينِ اَللَّهِ عزوجل أَو عَنْ يَمِينِ اَلْعَرْشِ قَوْماً عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ وُجُوهُهُمْ مِنْ نُورٍ وَ ثِيَابُهُمْ مِنْ نُورٍ تَغْشَى أَبْصَارَ اَلنَّاظِرِينَ مِنْ دُونِهِمْ قَالَ أَبُو بَكْرٍ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَسَكَت فَقَالَ اَلزُّبَيْرُ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَسَكَتَ فَقَالَ عبدالرَّحْمن مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَسَكَتَ فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَقَالَ صَلِّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ هُمْ قَومٌ تَحَابُّوا بِنُورِ اللَّهِ عَلَى غَيْرِ أنْسَابٍ ولا أمْوَالٍ أُولَئِكَ شِيعَتُكَ وَ أَنْتَ اِمَامَّهُم يا عَلِي(1)

4- عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللهِ قَالَ لَمَّا قدِمَ على عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَليهِ وَ آلِهِ بِفْتَحُ خَيْبَرَ قَالَ لَهُ رَسُولُ اَللَّهِ وَاللَّهِ لَوْلاَأَنِ يُقَالُ فِيكَ طَوَائِفُ مِنْ أُمَّتِي مَا قَالَتِ اَلنَّصَارَى لِلْمَسِيحِ عيسي اِبْنِ مَرْيَمَ لَقُلْتُ اَلْيَوْمَ فِيكَ مَقَالَةً لاَ تَمُرُّ بِمَلَأٍ إِلاَّ أَخَذُوا تُرَابٌ مِن تَحْتِ رِجْلَيْكَ ومِنْ فَضْلِ طَهُورِك يَسْتَشْفُونَ بِهِ وَ لَكِنْ حَسْبُكَ أَنْ تَكُونَ مِنِّي وَ أَنَا مِنْكَ تَرِثُنِي وَ أَرِثُكَ وَ اِنَّكَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هارُونَ مِنْ مُوسَى اِلاّ أَنَّهُ لاَ نَبِيَّ بَعْدِي وَ اَنَّكَ تُبْرِئُ ذِمَّتي وَ قاتِلٌ عَلَى سُنَّتى وَ أَنَّكَ غَداً عَلَى الحَوضِ خَليفَتي وَ أَنَّكَ أَوَّلُ مَنْ يَرِدُ عَلَى اَلْحَوْضِ وَ أَنَّكَ أَوَّلُ مَنْ يَكْسِي مِعى وَ أَنَّكَ أَوَّلُ دَاخِلٍ الْجَنَّةِ مِن أُمَّتى وَ أَنَّ شِيعَتَكَ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ مُبْيَضَّةً وُجُوهُهُمْ حَوْلَى أَشْفَعُ لَهُمْ ويَكُونُونَ غَداً فِي الجَنَّةِ جِيرَانِي وَ أَنَّ حَرْبَكَ حَرْبِي وَ سِلْمُكَ سِلْمى وَ أَنَّ سِرَّك سِرِّي وَ عَلاَنِيَتَكَ عَلاَنِيَتِي وَ أَنَّ سَريرَةَ صَدْرِكَ كَسَرِيرَةِ صَدْرِي وَ أَنَّ وُلدَكَ وُلْدي وَ أَنَّكَ تُنْجِزُ عِداتِي وَ أَنَّ اَلْحَقَّ مَعَكَ وَ عَلَى لِسانِكَ وَ قَلْبِكَ وَ بَيْنَ عَيْنَيْك،

ص: 218

3- امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ابوبکر و عمر و زبیر و عبدالرحمن بن عوف جلو آمده و بر سکوی جلوی منزل رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نشستند. پس پیامبر به نزد آنها وارد شد در حالیکه بند کفش آن حضرت پاره شده بود. پس کفش خویش را (برای تعمیر) به دست على عَلَیهِ السَّلام داده و فرمودند: همانا در سمت راست خداوند یا سمت راست عرش گروهی بر منبرهایی از نور قرار دارند که صورتهایشان از نور است و لباسهایشان از نور است و این نور، دیدگان دیگران را خیره می کند. ابوبکر گفت ای رسول خدا آنان کیانند؟ پس رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه سکوت کرده و پاسخی ندادند، سپس زبیر گفت ای رسول خدا آنان کیانند؟ باز رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه سکوت کردند، سپس عبدالرحمن گفت ای رسول خدا آنان کیانند؟ دو مرتبه رسول خدا سکوت کردند، پس علی بن ابیطالب فرمود: ای رسول خدا آنان کیانند؟ در اینجا بود که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: آنان گروهی هستند که به واسطه ی نور خداوند و نه به خاطر خویشاوندی ومال، همدیگر را دوست دارند، ای علی آنان شیعیان تواند و تو امام ایشان هستی.

4- جابر بن عبدالله گوید هنگامیکه حضرت على عَلَیهِ السَّلام با فتح خیبر نزد رسول خدا بازگشت رسول خدا و به او فرمودند: قسم به خدا اگر نبود اینکه طایفه هایی از امت من در مورد تو همان چیزی را بگویند که نصرانی ها برای مسیح، عیسی ابن مریم گفتند امروز در مورد تو آنچنان سخنی می گفتم که در بین هر جماعتی که عبور کنی، خاک زیر پای تو و اضافه آب وضویت را بگیرند و به واسطه ی آن طلب شفا کنند ولیکن همین تو را کافی است که از من هستی و من از تو هستم، از من ارث میبری و من از تو ارث میبرم و همانا تو نسبت به من به منزله ی هارون نسبت به موسی هستی جز آنکه (هارون مقام نبوت داشت ولی پس از من هرگز پیامبری نخواهد بود (و تو مقام نبوت نخواهی داشت) همانا تو قرض مرا ادا کنی و بر سنت من میجنگی و فردا جانشین من بر حوض کوثر خواهی بود و همانا تو اولین کسی هستی که بر حوض کوثر بر من وارد می شود و همانا اولین کسی هستی که همراه من از لباس های بهشتی پوشانده می شود و همانا تو اولین کسی از امت من هستی که وارد بهشت می شود و همانا شیعیان تو بر منبرهایی از نور قرار دارند و با صورتهای سفید اطراف من هستند و من آنها را شفاعت می کنم و فردا در بهشت همسایه ی من هستند. و بی شک جنگ با تو جنگ با من و صلح با تو، صلح با من است و همانا سر درون تو سر درون من و آشکار تو آشکار من است و به درستی اسرار سینه ی تو اسرار سینه ی من و فرزندان تو فرزندان من هستند و همانا تو وعده های من را محقق می کنی و همانا حق با تو است و بر زبان و قلب تو و بین چشمان تو جاری می شود،

ص: 219

الْإِيمَانُ مُخَالِطٌ لَحْمَكَ وَدَمُكَ كَمَا خَالَطَ لَحْمِي وَدَمِي وَ أَنَّهُ لَنْ يَرِدَ عَلَى اَلْحَوْضِ مُبْغِضٌ لَكَ وَ لَنْ يَغِيبَ مُحِبٌ لَكَ حَتَّى يَرِدَ اَلْحَوْضَ مَعَكَ قَالَ فَخَرَّ على عَلَيْهِ السَّلاَمُ سَاجِداً وَ قَالَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي أَنْعَمَ عَلَى بِالاِسْلاَمِ وَ حَبَّبْنِى الى خَيْرِ الْبَرِيَّةِ خاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ اَلْمُرْسَلِينَ اِحْساناً وَ فضلاً مِنه عَلىَّ فَقَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّي اللَّه وعليهِ وَ آلِهِ لَوْلاَ أَنْتَ لَمْ يُعْرَفِ اَلْمُؤْمِنُونَ بَعْدِي.(1)

5-عَنْ جَعْفَرٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ:يَخْرُجُ أَهْلُ وَلاَيَتِنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ مِنْ قُبُورِهِمْ مُشْرِقَةً وُجُوهُهُمْ، مَسْتُورَةً عَوْرَاتُهُمْ، آمِنَةً رَوْعَاتُهُمْ، قَدْ فَرَّجْتُ عَنْهُمُ اَلشَّدَائِدَ، وَ سَهَّلْتُ لَهُمُ اَلْمَوَارِدَ يَخَافُ اَلنَّاسُ وَ لاَ يَخَافُونَ، وَ يَحْزَنُ اَلنَّاسُ وَ لاَ يَحْزَنُونَ، وَ قَدْ أَعْطَوُا اَلْأَمْنَ وَ اَلْأَیمَانَ، وَ اِنْقَطَعَتْ عَنْهُمُ اَلْأَحْزَانُ، حَتَّى يَحْمِلُوا عَلَى نُوقٍ بَيْضٍ لَهَا أَجْنِحَةٌ، عَلَيْهِمْ نِعَالٌ مِنْ ذَهَبٍ شُرُكُهَا اَلنُّورُ حَتَّى يَقْعُدُونَ فِي ظِلِّ عَرْشِ اَلرَّحْمَنِ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ مَائِدَةٌ يَأْكُلُونَ عَلَيْهَا حَتَّى يَفْرُغَ اَلنَّاسُ مِنَ اَلْحِسَابِ .(2)

6-قالَ النَّبي صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه يُوضَعُ يَومَ القِيامَةِ مَنابِرُ حَولَ العَرشِ لِشِيعَتِي وَ لِشِيعَةِ أهلِ بَيتِي المُخلِصِينَ في وَلايَتِنا ، و فيقولُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ هَلُمُّوا يا عبادِي إلَيَّ لأَنشُرَنَّ علَيكُم كَرامَتي؛ فقد اُوذِيتُم في الدُّنيا.(3)

7- عَنِ اَلْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : يَا عَلِيُّ إِنَّ عَلَى يَمِينِ اَلْعَرْشِ لَمَنَابِرَ مِنْ نُورٍ وَ مَوَائِدَ مِنْ نُورٍ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ جِئْتَ وَ شِيعَتُكَ يَجْلِسُونَ عَلَى تِلْكَ اَلْمَنَابِرِ يَأْكُلُونَ وَ يَشْرَبُونَ وَ اَلنَّاسُ فِي اَلْمَوْقِفِ يُحَاسَبُونَ.(4)

ص: 220

ایمان با گوشت و خون تو مخلوط است همانگونه که با گوشت و خون من مخلوط است و همانا کسیکه بغض و کینه ی تو را داشته باشد هرگز بر حوض کوثر بر من وارد نمی شود و دوستدار تو هرگز از حوض کوثر دور و غایب نیست تا اینکه همراه تو وارد بر حوض کوثر گردد.

جابر گفت: پس حضرت على عَلَیهِ السَّلام به سجده افتاده و فرمود: حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که به واسطه ی اسلام به من نعمت داد و مرا نزد بهترین مخلوقات که خاتم پیامبران و سید رسولان است محبوب گردانید و این احسان و فضلی از جانب او بر من است پس پیامبر اکرم صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: اگر تو نبودی بعد از من مؤمنین شناخته نمی شدند.

5- امام صادق از پدرشان از امام علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند که در روز قیامت دوستان ما در حالی از قبرهایشان خارج می شوند که صورتهایشان میدرخشد. زشتی هایشان پوشانده شده و ترس و وحشتشان به امنیت تبدیل گشته است. سختی ها از آنها برطرف شده و محل ورودشان سهل و آسان گشته، و هرگز نمی ترسند. مردم غمگین هستند و آنان غمی ندارند، امنیت و آرامش به آنها عطا شده است و اندوهها از آنان جدا گردیده است و در حالیکه کفش هایی از طلا که رسیمان آن از نور است پوشیده اند سوار بر شتر سفید بال داری میشوند و در سایه ی عرش خدای بخشنده بر منبرهایی از نور می نشینند و مقابل آنها سفره هایی وجود دارد که تا وقتی مردم از حساب فارغ شوند، از آنها می خورند.

6- رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: در روز قیامت برای شیعیان من و شیعیان اهل بیت من که در ولایت ما خالص باشند در اطراف عرش منبرهایی قرار داده میشود و خداوند عزوجل می فرماید: ای بندگان من بسوی من بشتابید تاکرامتم را بر شما بگسترانم زیرا که شما در دنیا اذیت شده اید.

7- امام باقرعَلَیهِ السَّلام فرمودند: پیامبر اکرم صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: ای علی همانا سمت راست عرش منبرهایی از نور و سفره هایی از نور وجود دارد پس در روز قیامت تو می آیی و شیعیان تو بر این منبرها می نشینند، می خورند و می آشامند در حالیکه مردم در موقف ایستاده و مشغول محاسبه ی اعمالند.

ص: 221

20- الشيعَةُ تَرد يَومَ القِيامَةِ رَواء

1- عَن علىٍّ عَلَیهِ السَّلام قالَ: قالَ النَّبِيُّ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه:تَرِدُ شِيعَتُكَ يَومَ القِيامَةِ رِواءً غَيرَ عِطاشٍ ، و يَرِدُ عَدُوُّكُ عِطاشا يَستَسقُونَ فَلا يُسقَونَ(1)

2- عَن عبدالرَّحمن بْنِ قَيْسٍ اَلرَّحْبِيِّ قَالَ كُنْتُ جَالِساً مَعَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَلَى بَابِ اَلْقَصْرِ حَتَّى أَلْجَأَتْهُ اَلشَّمْسُ إِلَى حَائِطِ اَلْقَصْرِ فَوَثَبَ لِيَدْخُلَ فَقَامَ رَجُلٌ مِنْ هَمْدَانَ فَتَعَلَّقَ بِثَوْبِهِ وَ قَالَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ حَدِّثْنِي حَدِيثاً جَامِعاً يَنْفَعُنِيَ اَللَّهُ بِهِ قَالَ حَدَّثَنِي خَلِيلِي رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَنِّي أَرِدُ أَنَا وَ شِيعَتِي اَلْحَوْضَ رِوَاءً مَرْوِيِّينَ مُبْيَضَّةً وُجُوهُنا وَ يَرِدُ عَدُوُّنَا ظِمَاناً مُظْمَئِينَ مُسْوَدَّةً وُجُوهُهُمْ خُذْهَا إِلَيْكَ قَصِيرَةً مِنْ طَوِيلَةٍ أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لَكَ مَا اِكْتَسَبْتَ أَرْسِلْنِي يَا أَخَا هَمْدَانَ ثُمَّ دَخَلَ اَلْقَصْرَ .(2)

21- مَنزلُ فُسّاقِ الشّيعةِ في الآخرةِ

1-سُئِلَ اَلْعَالِمُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ مُؤْمِنِي اَلْجِنِّ يَدْخُلُونَ اَلْجَنَّةَ ؟فَقَالَ لاَ وَ لَكِنْ لِلَّهِ حَظَائِرُ بَيْنَ اَلْجَنَّةِ وَ اَلنَّارِ يَكُونُ فِيهَا مُؤْمِنُو اَلْجِنِّ وَ فُسَّاقُ اَلشِّيعَةِ .(3)

ص: 222

22- محبُّوا عَلى بنِ أبيطالبٍ عَلَیهِ السَّلام فِي عَرَصات القيامَةِ

1- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيهِ وَ آلِهِ لِعلى عَلَيْهِ السَّلاَمُ يُنَادَى مُنَادٍ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ أَيْنَ مُحِبُّو علِى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَيَقُومُ قَوْمٌ مِنَ اَلصَّالِحِينَ فَيُقَالُ لَهُمْ خُذُوا بِأَيْدِي مَنْ شِئْتُمْ فِي عَرَصَاتِ القِيَامَةِ فَأَدْخِلُوهُمُ الجَنَّةَ فَأَقَلُّ رَجُلٍ مِنْهُمْ يَنْجُو بِشَفَاعَتِهِ مِنْ أَهْلِ تِلْكَ اَلْعَرَصَاتِ أَلْفُ أَلْفِ رَجُلٍ. ثُمَّ يُنَادَى مُنَادٍ أَيْنَ اَلْبَقِيَّةُ مِنْ مُحِبِّى عَلَى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَيَقُومُ قَوْمٌ مُقتصدون فَيُقَالُ لَهُم تَمَنَّوْا عَلَى اللَّهِ عزّوجلّ ما شِئْتُمْ .فَيتَمَنَّونَ فَيُفْعَلُ بِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ مَا تَمَنَّى ثُمَّ يَضْعُفُ لَهُ مِائَةُ أَلْفِ ضِعف .ثُمَّ يُنادى مُنَادٍ أَيْنَ اَلبَقِيَّةُ مِنْ مُحِبِّي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلامُ فَيَقُومُ قَوْمٌ ظَالِمُونَ لِأَنْفُسِهِمْ مُعْتَدُونَ عَلَيها .فيقال أَيْنَ الْمُبْغِضُونَ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَيُؤْتَى بِهِمْ جَمٌ غَفِيرٌ وَ عَدَدٌ عَظِيمٌ كَثِيرٌ فَيُقالُ ألا نَجْعَلُ كُلَّ أَلْفٍ مِنْ هَؤُلاَءِ فِدَاءً لِوَاحِدٍ مِنْ مُحِبِّي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْه السَّلاَمُ لِيَدْخُلُوا اَلْجَنَّةَ فَيُنَجّي اَللَّهُ عزوجل مُحِبِّيكَ وَ أَعْدَاءَهُمْ فِدَاءً لَهُمْ اَلْحَدِيثَ(1)

2-عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَیهِ السَّلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه «عَلَى مِنْبَرِهِ» يَا عَلِيُّ إِنَّ اللَّهَ وَهَبَ لَكَ حُبَّ الْمَسَاكِينِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ فَرَضِيتَ بِهِمْ إِخْوَاناً وَ رَضُوا بِكَ إِمَاماً فَطُوبَى لِمَنْ أَحَبَّكَ وَ صَدَّقَ عَلَيْكَ وَ وَيْلٌ لِمَنْ أَبْغَضَكَ وَ كَذَّبَ عَلَيْكَ يَا عَلِيُّ أَنْتَ الْعَلَمُ لِهَذِهِ الْأُمَّةِ مَنْ أَحَبَّكَ فَازَ وَ مَنْ أَبْغَضَكَ هَلَكَ يَا عَلِيُّ أَنَا الْمَدِينَةُ وَ أَنْتَ بَابُهَا يَا عَلِيُّ أَهْلُ مَوَدَّتِكَ كُلُّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ وَ كُلُّ ذِي طِمْرٍ لَوْ أَقْسَمَ عَلَى اللَّهِ لَبَرَّ قَسَمَهُ

ص: 224

يَا عَلِيُّ إِخْوَانُكَ كُلُّ طَاهِرٍ زَكِيٍّ مُجْتَهِدٍ یحبُ فیکَ وَ یبغِضُ فِیکَ مُحتَقَرُ عِنْدَ الْخَلْقِ عَظِيمِ الْمَنْزِلَةِ عِنْدَ اللَّهِ يَا عَلِيُّ مُحِبُّوكَ جِيرَانُ اللَّهِ فِي دَارِ الْفِرْدَوْسِ لَا يَتَأْسَفُونَ عَلَى مَا خَلَّفُوا مِنَ الدُّنْيَا يَا عَلِيُّ أَنَا وَلِيٌّ لِمَنْ وَالَيْتَ وَ أَنَا عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَيْتَ يَا عَلِيُّ مَنْ أَحَبَّكَ فَقَدْ أَحَبَّنِي وَ مَنْ أَبْغَضَكَ فَقَدْ أَبْغَضَنِي يَا عَلِيُّ إِخْوَانُكَ الذُّبُلُ الشِّفَاهِ تُعْرَفُ الرَّهْبَانِيَّةُ فِي وُجُوهِهِمْ يَا عَلِيُّ إِخْوَانُكَ يَفْرَحُونَ فِي ثَلَاثِ مَوَاطِنَ عِنْدَ خُرُوجِ أَنْفُسِهِمْ وَ أَنَا شَاهِدُهُمْ وَ أَنْتَ وَ عِنْدَ الْمُسَاءَلَةِ فِي قُبُورِهِمْ وَ عِنْدَ الْعَرْضِ وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ إِذَا سُئِلَ الْخَلْقُ عَنْ إِيمَانِهِمْ فَلَمْ يُجِيبُوا يَا عَلِيُّ حَرْبُكَ حَرْبِي وَ سِلْمُكَ سِلْمِي وَ حَرْبِي حَرْبُ اللَّهِ مَنْ سَالَمَكَ فَقَدْ سَالَمَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَا عَلِيُّ بَشِّرْ إِخْوَانَكَ بِإِنَّ اللَّهَ عقَدْ رَضِيَ عَنْهُمْ إِذْ رَضِيَكَ لَهُمْ قَائِداً وَ رَضُوا بِكَ وَلِيّاً يَا عَلِيُّ أَنْتَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ قَائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ الْمُبَهَّجَونَ وَ لَوْ لَا أَنْتَ وَ شِيعَتُكَ مَا قَامَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ دِينٌ وَ لَوْ لَا مَنْ فِي الْأَرْضِ مِنْكُمْ لَمَا أَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا يَا عَلِيُّ لَكَ كَنْزٌ فِي الْجَنَّةِ وَ أَنْتَ ذُو قَرْنَيْهَا شِيعَتُكَ تُعْرَفُ بِحِزْبِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَا عَلِيُّ أَنْتَ وَ شِيعَتُكَ الْفَائِزُونَ بِالْقِسْطِ وَ خِيَرَةُ اللَّهِ مِنْ خَلْقِهِ يَا عَلِيُّ أَنَا أَوَّلُ مَنْ يَنْفُضُ التُّرَابَ عَنْ رَأْسِهِ وَ أَنْتَ مَعِي ثُمَّ سَائِرُ الْخَلْقِ يَا عَلِيُّ أَنْتَ وَ شِيعَتُكَ عَلَى الْحَوْضِ تُسْقُونَ مَنْ أَحْبَبْتُمْ وَ تَمْنَعُونَ مَنْ كَرِهْتُمْ وَ أَنْتُمُ الْآمِنُونَ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ فِي ظِلِّ الْعَرْشِ يَفْزَعُ النَّاسُ وَ لَا تَفْزَعُونَ وَ يَحْزَنُ النَّاسُ وَ لَا تَحْزَنُونَ فِيكُمْ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنى أُولئِكَ عَنْها مُبْعَدُونَ*لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ*لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَٰذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ*»(1)

ص: 226

ای علی همه ی دوستداران تو اهل توبه و بازگشت و اهل حفاظت (خود از گناه) و صاحبان جامه های فرسوده هستند و اگر به خدا قسم بخورند، به قسم ایشان توجه کند. ای علی برادران تو همگی پاک، تزکیه شده و تلاشگر و مجتهد هستند. حب و بغضشان بخاطر تو، و در حالیکه در نزد مخلوقات حقیرند نزد خداوند جایگاه عظیمی دارند. ای علی دوستان تو در فردوس در همسایگی و جوار خدا هستند. بر آنچه از دنیا که پشت سر گذاشته اند تأسف نمی خورند. ای علی من با هر که تو دوستی کنی دوست و با هر که دشمنی کنی دشمنم، ای علی هر که محبّ تو باشد محبّ من است و هر که بغض و کینه ی تو را داشته باشد کینه ی مرا دارد، ای علی برادران تو لب هایشان (از روزه) خشک است و آثار بندگی خدا در صورتهایشان شناخته میشود. ای علی برادران تو در سه موضع خوشحال و فرحناک می شوند: اول هنگام جان دادنشان که من و تو شاهد آنها هستیم. دوم هنگام سؤال و جواب در قبرهایشان و سوم هنگام عرضه (کردن اعمال) و (عبور از) صراط، آنگاه که از ایمان سایر مخلوقات پرسیده می شود و جوابی ندارند. ای علی جنگ با تو جنگ با من و صلح با تو صلح با من و جنگ با من جنگ با خدا است. هر که با تو صلح کند با خداوند عزوجل صلح کرده است. ای علی برادرانت را بشارت ده که همانا خداوند از آنها راضی است چون به رهبری تو برای آنها راضی شده است و آنان به ولایت تو راضی شده اند. ای علی تو امیرمؤمنان و پیشوای پیشانی سفیدان هستی. ای علی شیعیان تو شادمانند و اگر تو و شیعیان تو نبودند هیچ دینی برای خدا بر پا نمی شد و اگر در زمین از شما کسی نبود آسمان بارانش را نازل نمی کرد. ای علی برای تو در بهشت گنجی وجود دارد و تو صاحب تمام اطراف بهشت هستی. شیعیان تو به حزب الله شناخته شده و معروفند، ای علی تو و شیعیان تو قسط را به پای می دارید و برگزیدگان خلق خدا هستید. ای علی من اولین کسی هستم که سر از خاک بر می دارد و تو همراه من هستی و پس از ما سایر مخلوقات زنده می شوند. ای علی تو و شیعیان تو بر حوض (کوثر) قرار دارید و از حوض (کوثر) به هر که دوست دارید می نوشانید و از هر که کراهت دارید منع می کنید و شما در روز ناله و ترس بزرگ در سایه ی عرش در امانید، مردم ناله می کنند و شما ناله نمی کنید،مردم غمگین و محزونند و شما غمی ندارید این آیه در مورد شما نازل شده است «همانا کسانیکه از جانب ما برای آنها حسن و نیکی شتافته است از جهنم دور هستند، حتی صدای آهسته ای از آن نمی شنوند و در آنچه میل داشته باشند جاویدند، ناله و ترس بزرگ، آنان را محزون نمی کند و ملائک به ملاقات آنها می آیند و (می گویند) این آن روز شماست که وعده داده شده بودید»

ص: 227

يَا عَلِيُّ أَنْتَ وَ شِيعَتُكَ تُطْلَبُونَ فِي الْمَوْقِفِ وَ أَنْتُمْ فِي الْجِنَانِ تَتَنَعَّمُونَ يَا عَلِيُّ إِنَّ الْمَلَائِكَةَ وَ الْخُزَّانَ يَشْتَاقُونَ إِلَيْكُمْ وَ إِنَّ حَمَلَةَ الْعَرْشِ وَ الْمَلَائِكَةَ الْمُقَرَّبِينَ لَيَخُصُّونَكُمْ بِالدُّعَاءِ وَ يَسْأَلُونَ اللَّهَ بِحِبِّيكُمْ وَ يَفْرَحُونَ لِمَنْ قَدِمَ عَلَيْهِمْ مِنْكُمْ كَمَا يَفْرَحُونَ الْأَهْلُ بِالْغَائِبِ الْقَادِمِ بَعْدَ طُولِ الْغَيْبَةِ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ الَّذِينَ يَخَافُونَ اللَّهَ فِي السِّرِّ وَ يَنْصَحُونَهُ فِي الْعَلَانِيَةِ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ الَّذِينَ يَتَنَافَسُونَ فِي الدَّرَجَاتِ لِأَنَّهُمْ يَلْقَوْنَ اللَّهَ وَ مَا عَلَيْهِمْ ذَنْبٌ يَا عَلِيُّ ذِكْرُكَ فِي اَلتَّوْرَاةِ وَ ذِكْرُ شِيعَتِكَ قَبْلَ أَنْ يُخْلَقُوا بِكُلِّ خَيْرٍ وَ كَذَلِكَ فِي اَلْإِنْجِيلِ لَيَتَعَاظَمُونَ اَلْيَاوِمَا يَعْرِفُونَهُ وَ مَا يَعْرِفُونَ شِيعَتَهُ و أَنَّمَا يَعْرِفُونَهُمْ لِمَا يَجِدُونَهُمْ فِي كُتُبِهِمْ يَا عَلِى ان اصْحابكَ ذِكْرُهُمْ فِي السَّمَاءِ أَعْظَمُ مِنْ ذِكْرِ أَهْلِ اَلْأَرْضِ لَهُمْ بِالْخَيْرِ فَلْيَفْرَحُوا بِذَلِكَ وَ لْيَزْدَادُوا إجتهاداً يَا عَلَى أَرْوَاحِ شِيعَتِكَ تَصْعَدُ إِلَى اَلسَّمَاءِ في رُقادِهِمْ فَتَنْظُرُ الْمَلَائِكَةُ اِلَيْها كَنَظَرِ الْهِلالِ شَوْقاً اِلَيْهِم لِما يَرَوْنَ مَنْزِلَتَهُمْ عِندَ اللَّهِ عَزَّوجَلَّ يَا عَلَى قُلْ لِأَصْحَابِكَ اَلْعَارِفِينَ بِكَ يَتَنَزَّهُونَ عَنِ الْأَعْمَالِ الَّتي يُفارِقُها عَدُوُّهُمْ فَمَا مِنْ يَوْمٍ وَلا ليَلَة الاّ وَ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ تَغَشَّاهُم فَلْيَجْتَنِبُوا اَلدَّنَسَ يا على اِشْتَدَّ غَضَبُ اَللَّهِ عَلَى مَنْ قَلاهُمْ و بَرِئَ مِنْكَ و مِنْهُمْ و اسْتَبْدَلَ بِكَ وَ بِهِمْ وَ مَالَ إِلَى عَدُوِّكَ وَ تَرَكَكَ وَ شِيعَتَكَ و اختارَالضَّلال وَ نَصَبَ اَلْحَرْب لَكَ وَ لِشِيعَتِكَ وَ أَبْغَضَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ أَبْغَضَ مَن وَالاكَ ونَصَرَكَ و اخْتَارَكَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ وَمَالِهُ فِينَا يا عَلَى أَقْرِئْهُمْ مِنِّي السَّلامَ مَنْ رَآنِي مُهِمُ وَ لَمْ يَرَنِي وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُمُ اِخْوانِي الَّذِينَ أَشْتَاقُ اِلَيْهِمْ فَلِيلِقُوا عَمَلِي اِلى مَن يَبْلُغُ اَلْقُرُونَ مِنْ بَعْدِي وَلْيَتَمَسَّكُوا بِحَبْلِ اللَّهِ وَ لْيَعْتَصِمُوا بهِ ولْيَجْتَهِدُوا فِي الْعَمَلِ فَاِنَّا لاَ نُخْرِجُهُم مِنْ هُدًى إِلَى ضَلاَلَةٍ وَ أَخْبِرْهُمْ أَنَّ اَللَّهَ عَنْهُمْ رَاضٍ وَ أَنَّهُ يُبَاهُي بِهِمْ مَلاَئِكَتَهُ وَ يَنْظُرُ اليُهِم في كُلِّ جُمُعَةٍ بِرَحمَتِهِ وَيَأمُرُ المَلائِكَةَ أن يَستَغفِروا لَهُم

ص: 228

ای علی در حالیکه مردم در موقف به جستجوی شما هستند در بهشت از نعمتهای آن مشغول استفاده اید. ای علی همانا ملائک و خزینه داران بارگاه الهی مشتاق شما هستند و حمل کنندگان عرش و ملائک مقرب، فقط شما را دعا می کنند و به واسطه ی محبت شما از خداوند درخواست می کنند و به خاطر کسی از شما که بر آنها وارد شود (یعنی از دنیا می رود) شاد میشوند، همانگونه که اهل (خانه) از آمدن شخص غایبی که مدت زیادی غایب بوده است خوشحال می شوند. ای علی شیعیان تو کسانی هستند که در نهان از خدا می ترسند و آشکارا خیرخواه اویند. ای علی شیعیان تو کسانی هستند که در کسب درجات از یکدیگر پیشی می گیرند چرا که آنها در حالی به ملاقات خداوند می روند که هیچ گناهی ندارند. ای علی ذکر و یاد تو در تورات است و شیعیان تو قبل از آنکه آفریده شوند به تمام خوبیها ذکر شده اند و همچنین در انجیل نیز اليا (نام مولا علی به زبان انجیل) را بزرگ می شمارند و او را نمی شناسند و شیعیان او را نمی شناسند و همانا ایشان را به خاطر آنکه اوصافشان را در کتاب۔ هایشان می یابند به وصفشان می شناسند. ای علی همانا یاد اصحاب تو در آسمان عظیم تر از ذکر خیر اهل زمین برای آنهاست پس باید به این شاد شوند و بر اجتهاد و تلاش خود بیفزایند. ای علی ارواح شیعیان تو در خواب به آسمان بالا می رود پس ملائک مشتاقانه به آنان مانند هلال ماه نگاه می کنند چون جایگاه آنان را نزد خداوند عزوجل می بینند. ای علی به اصحاب خود که عارف به (حق) تو هستند و ازاعمالی که دشمنانشان را از آنها متمایز می کند دوری می جویند بگو هیچ روز و شبی نیست مگر آنکه رحمت خداوند آنان را فرا می گیرد پس باید از آلودگی اجتناب و دوری کنند، ای علی غضب خداوند شدید است بر کسانیکه کینه و نفرت آنها را داشته و از تو و آنها بری باشد و به جای تو و آنها، بدلی طلب کند و به سوی دشمنان تو میل کند و تو و شیعیانت را ترک گوید و گمراهی را برگزیند و به جنگ تو و شیعیان تو بیاید و دشمن ما اهل بیت باشد و دشمن دوستان تو و یاوران تو و دشمن کسانی باشد که تو را انتخاب کرده اند و مال و جانشان را فدای ما می کنند. ای علی از جانب من به همه ی آنها چه مرا دیده باشند و چه مرا ندیده باشند سلام برسان و به آنها اعلام کن که آنان برادران من هستند و من مشتاق آنانم پس عمل مرا به کسانیکه در قرون پس از من می آیند برسانید و به ریسمان الهی تمسک جویند و به آن چنگ بزنند و در عمل (خیر) تلاش و کوشش کنند زیرا که ما آنان را از هدایت به گمراهی خارج نمی کنیم و به آنان خبر بده که همانا خداوند از آنها راضی است و به واسطه ی آنها بر ملائک مباهات و فخر می کند و هر جمعه به رحمت خودش به آنها نظر می کند و به ملائک امر می کند که برای آنها استغفار کنند.

ص: 229

يا عَلِيُّ لا تَرْغَبْ عَن نُصْرَةِ قَوْمٍ يَبْلُغُهُمْ وَ يَسْمَعُونَ اِنِّي أُحِبُّكَ فَأَحَبُّوكَ بِحُبِّي ايَّاكَ وَ دَانُوا اللَّهَ عَزَّ وَجِلٌ بِذَلِكَ وَ أُعْطِكَ صَفْوَ الْمَوَدَّةِ مِن قُلُوبِهِم واخْتَارُوكَ عَلَى الآبَاءِ وَ الْإِخْوَةِ وَالْأَوْلادِ وَ سَلَكوا طَريقَكَ وَ قَدْ حَمِلُوا عَلَى الْمَكَارِهِ فَيَنَافَابُوا الْأَنْصُرَنَا وَبَذَلُوا اَلْمُهَجَ فِينَا مَعَ اَلْأَذَى وَ سُوءِ الْقَوْلِ وَ مُعَاشَرَتِهِ مَعَ مَضَاضَتِهِ ذَلِكَ فَكُنْ بِهِمْ رَحِيماً واقْنَعْ بِهِمْ فَانَّ اللَّهَ اخْتارَهُمْ بِعِلْمِهِ لَنَا مِنْ بَيْنِ الْخَلْقِ وَ خَلَقَهُمْ مِنْ طِينَتِنَا وَ اسْتَودَعَهُم سِرَّنا وَ أَلْزَمَ قُلُوبَهُمْ مَعْرِفَةَ حَقِّنا وَ شَرَحَ صُدُورَهُمْ وَ جَعَلَهُمْ مُتَمَسِّكِينَ بِحَبْلِنَا لاَ يُؤْثِرُونَ عَلَيْنَا مَنْ خَالَفَنَا مَعَ مَا يَزُولُ مِنَ الدُّنْيَا عَنْهُمْ وَ مَيْلِ الشَّيْطَانِ بِالْمَكَارِهِ عَلَيْهِمْ وَشِيعَتُكَ علَى مِنْهاجِ الحَقِّ والإِسْتِقَامَةِ لاَيَسْتَأْنِسُونَ إلى مَن خالَفَهُم لَيْسَتِ الدُّنْيَا مِنْهُمْ ولَيْسُوا مِنْهَا أُولَئِكَ مَصَابِيحُ اَلدُّجَى أُولَئِكَ مَصَابِيحُ اَلدُّجَى أُولَئِكَ مَصَابِيحُ اَلدُّجَى(1)

3- قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَبْعَثُ أُنَاساً وُجُوهُهُمْ مِنْ نُورٍ عَلَى كَرَاسِيَّ مِنْ نُورٍ عَلَيْهِمْ ثِيَابٌ مِنْ نُورٍ فِي ظِلِّ اَلْعَرْشِ بِمَنْزِلَةِ اَلْأَنْبِيَاءِ وَ لَيْسُوا بِالْأَنْبِيَاءِ وَ بِمَنْزِلَةِ اَلشُّهَدَاءِ وَ لَيْسُوا بِالشُّهَدَاءِ فَقَالَ رَجُلٌ: أَنَا مِنْهُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ؟ قَالَ :لاَ قَالَ آخَرُ: أَنَا مِنْهُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ ؟قَالَ :لاَ، قِيلَ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ ؟قَالَ فَوَضَعَ يَدَهُ عَلَى رَأْسِ عَلِيٍّ بنِ ابی طالبٍ وَ قَالَ هَذَا وَ شِيعَتُهُ.(2)

4-عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : يَأْتِي يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ قَوْمٌ عَلَيْهِمْ ثِيَابٌ مِنْ نُورٍ عَلَى وُجُوهِهِمْ نُورٌ يُعْرَفُونَ بِآثَارِ اَلسُّجُودِ يَتَخَطَّوْنَ صَفّاً بَعْدَ صَفٍّ حَتَّى يَصِيرُوا بَيْنَ يَدَيْ رَبِّ اَلْعَالَمِينَ .يَغْبِطُهُمُ اَلنَّبِيُّونَ وَ اَلْمَلاَئِكَةُ وَ اَلشُّهَدَاءُ وَ اَلصَّالِحُونَ قَالَ : أُولَئِكَ شِيعَتُنَا وَ عَلِيٌّ إِمَامُهُمْ.(3)

ص: 230

ای علی نسبت به یاری قومی که چون خبردار می شوند که من تو را دوست دارم و به خاطر حبّ من به تو، تو را دوست می دارند و اینگونه به خداوند عزوجل نزدیک می شوند، بی میل و رویگردان مباش. کسانی که محبت خالصانه ی قلوبشان را به تو عطا می کنند و تو را بر پدران و فرزندان برمی گزینند و راه تو را می پیمایند و در راه ما به کارهای سخت و ناخوشایند وادار می شوند. پس علیرغم اذیت و سخن بدی که می شنوند و مصیبتهای سختی که می چشند از یاری ما و جان دادن در راه ما ابا ندارند. پس با آنان مهربان باش و به آنان قانع باش زیرا که خداوند به علم خودش آنان را از بین مخلوقات برای ما انتخاب کرد و آنان را از طینت ما آفرید و سرّ ما را به آنها ودیعه داد و شناخت حق ما را ملازم قلوب آنها کرد و سینه هایشان را گشاده و فراخ نمود و آنان را متمسّک به ریسمان ما قرار داد. آنان علیرغم آنچه که از دنیا از آنها زایل میشود و سختی هایی که شیطان بر آنها می رساند مخالفین ما را بر ما بر نمی گزینند. ای علی شیعیان تو بر راه حق و مستقیم هستند و با مخالفین آنها مأنوس نمی شوند، دنیا از آنان نیست و آنان از دنیا نیستند. پس سه مرتبه فرمودند: آنها مانند چراغ هایی هستند در دل شب تاریک و ظلمانی

3- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: همانا خداوند تبارک و تعالی انسان هایی را بر می انگیزد که صورتهایشان از نور است و بر صندلیهایی از نور قرار دارند، و در سایه ی عرش به لباس هایی از نور ملبس می باشند و به منزله ی انبیاء بوده ولی پیامبر نیستند، به منزله ی شهداء بوده ولی شهید نیستند. پس مردی پرسید آیا من از آنها هستم ای رسول خدا؟ فرمودند: نه، دیگری پرسید آیا من از آنها هستم ای رسول خدا؟ فرمودند: نه، گفته شد ای رسول خدا آنان کیانند؟ پس رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه دست خود را بر سر علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام قرار داد و فرمود: این مرد و شیعیانش.

4- امام باقر عَلَیهِ السَّلام از قول جدشان رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: در روز قیامت گروهی می آیند که لباس هایی از نور دارند و صورتهایشان نورانی است و با آثار سجده شناخته می شوند. صفوف را یکی پس از دیگری طی می کنند تا اینکه مقابل پروردگار جهانیان قرار می گیرند. پیامبران و ملائک و شهدا و صالحین به (حال) آنها غبطه می خورند سپس فرمود: آنان شیعیان ما هستند و علی امام آنان است.

ص: 231

5- قالَ رَسُولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فِي قَولِهِ تَعالى «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ»(1) قال: يا عَلى همُ أنتَ و عِترَتُک وَ شِيعَتُكَ تَردونَ عَلىَّ يَومَ القيامَةِ راضِينَ مَرضّيینَ وَ يَردُ عَدُوُّکَ مَغضُوباً عَليهِم مَقبوحِينَ(2)

6- عَنْ جَعْفَرٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ يَخْرُجُ أَهْلُ وَلاَيَتِنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ مِنْ قُبُورِهِمْ مُشْرِقَةً وُجُوهُهُمْ، مَسْتُورَةً عَوْرَاتُهُمْ، آمِنَةً رَوْعَاتُهُمْ، قَدْ فَرَّجْتُ عَنْهُمُ اَلشَّدَائِدَ، وَ سَهَّلْتُ لَهُمُ اَلْمَوَارِدَ يَخَافُ اَلنَّاسُ وَ لاَ يَخَافُونَ وَ يَحْزَنُ اَلنَّاسُ وَ لاَ يَحْزَنُونَ وَ قَدْ أَعْطَوُا اَلْأَمْنَ وَ اَیَمَانَ، وَ اِنْقَطَعَتْ عَنْهُمُ اَلْأَحْزَانُ حَتَّى يَحْمِلُوا عَلَى نُوقٍ بَيْضٍ لَهَا أَجْنِحَةٌ، عَلَيْهِمْ نِعَالٌ مِنْ ذَهَبٍ شُرُكُهَا اَلنُّورُ، حَتَّى يَقْعُدُونَ فِي ظِلِّ عَرْشِ اَلرَّحْمَنِ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ، بَيْنَ أَيْدِيهِمْ مَائِدَةٌ يَأْكُلُونَ عَلَيْهَا حَتَّى يَفْرُغَ اَلنَّاسُ مِنَ اَلْحِسَابِ.(3)

7- قالَ رسولُ الله صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه: وَ إِنَّ لعلیِّ وِ شیعَتِهِ مِنَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ مَقاماً يَغبطُهُ بِهِ الأَوَّلونَ الآخرونَ(4)

8- عَنْ هَاشِمٍ اَلصَّيْدَاوِيِّ قَالَ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا هَاشِمُ حَدَّثَنِي أَبِي وَ هُوَ خَيْرٌ مِنِّي عَنْ جَدِّي عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَنَّهُ قَالَ مَا مِنْ رَجُلٍ مِنْ فُقَرَاءِ شِيعَتِنَا إِلاَّ وَ لَيْسَ عَلَيْهِ تَبِعَةٌ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا اَلتَّبِعَةُ قَالَ مِنَ اَلْإِحْدَى وَ اَلْخَمْسِينَ رَكْعَةً وَ مِنْ صَوْمِ ثَلاَثَةِ أَيَّامٍ مِنَ اَلشَّهْرِ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ خَرَجُوا مِنْ قُبُورِهِمْ وَ وُجُوهُهُمْ مِثْلُ اَلْقَمَرِ لَيْلَةَ اَلْبَدْرِ فَيُقَالُ لِلرَّجُلِ مِنْهُمْ سَلْ تُعْطَ فَيَقُولُ أَسْأَلُ رَبِّي اَلنَّظَرَ إِلَى وَجْهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ فَيَأْذَنُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِأَهْلِ اَلْجَنَّةِ أَنْ يَزُورُوا مُحَمَّداً صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ فَيُنْصَبُ لِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْبَرٌ عَلَى دَرَنُوكٍ مِنْ دَرَانِيكِ

ص: 232

5- رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه در مورد این سخن خداوند متعال که فرموده است: «همانا کسانیکه ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند بهترین مخلوقات هستند» فرمودند: ای علی منظور خداوند از بهترین مخلوقات، تو و خاندان و شیعیان تو هستند و در روز قیامت در حالی بر من وارد می شوید که راضی و مرضی هستید و دشمنان تو در حالی وارد می شوند که مورد غضب واقع شده و قبيح و نکوهیده هستند.

6- امام صادق عَلَیهِ السَّلام از پدرشان علی بن ابی طالب عَلَیهِ السَّلام نقل فرمودند: در روز قیامت اهل ولایت ما در حالی از قبرهایشان خارج می شوند که صورت هایشان درخشان و زشتی هایشان پوشیده شده و از ترس و وحشت در امانند. سختیها از آنان برداشته شده و ورودشان (به بهشت) سهل و آسان گردیده است. مردم می ترسند و آنان نمی ترسند. مردم غمگینند و آنان حزنی نداشته و به ایشان امنیت و ایمان عطا شده و اندوه و حزن از آنها برطرف شده است. تا اینکه سوار بر شتران سپید بال داری در حالیکه کفشهایی از طلا به پا کرده اند در سایه ی عرش خدای رحمن بر منبرهایی از نور می نشینند و مقابل آنها سفرهای قرار دارد که تا وقتی مردم از حساب فارغ می شوند از آن میل می کنند.

7- رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: همانا برای علی و شیعیانش از جانب خداوند عزوجل مقامی است که اولین و آخرین (همه ی مخلوقات) به آن غبطه می خورند.

8- از هاشم صیداوی روایت است که: امام صادق عَلَیهِ السَّلام به من فرمودند: ای هاشم پدرم که بهتر از من است از جدم از رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه نقل فرمودند که: هیچ مردی از شیعیان فقير ما نیست مگر اینکه بر او تبعه ای (دنباله) باشد. عرض کردم فدایت شوم تبعه چیست؟ فرمودند: (بخشی از) پنجاه و یک رکعت نماز و (بخشی از) سه روز روزه ی هر ماه. پس هنگامیکه روز قیامت شود در حالی از قبرهایشان خارج می شوند که صورت هایشان مانند ماه شب چهارده است. پس به هر یک از آنها گفته می شود: درخواست کن که عطا می شوی، او می گوید: از خدای خویش درخواست می کنم که صورت پیامبر اکرم حضرت محمد صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه را به من بنمایاند. پس خداوند عزوجل به اهل بهشت اجازه میدهد که حضرت محمدی را زیارت کنند در این حال برای رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه منبری بر فرشی از فرشهای بهشت نصب می شود که هزار پله دارد و بین هر دو پله ی آن به اندازه پرش یک اسب فاصلهاست پس حضرت محمد و امیر مؤمنان عليهما وآلهما السلام بر آن بالا رفته و بر روی آن قرار می گیرند.

ص: 233

اَلْجَنَّةِ لَهُ أَلْفُ مِرْقَاةٍ بَيْنَ اَلْمِرْقَاةِ إِلَى اَلْمِرْقَاةِ رَكْضَةُ اَلْفَرَسِ فَيَصْعَدُ مُحَمَّدٌ وَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ فَيَحُفُّ ذَلِكَ فَيُلْقَى عَلَيْهِمْ مِنَ اَلنُّورِ حَتَّى إِنَّ أَحَدَهُمْ إِذَا رَجَعَ لَمْ تَقْدِرِ اَلْحُورُ أَنْ تَمْلَأَ بَصَرَهَا مِنْهُ قَالَ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا هَاشِمُ لِمِثْلِ هذا فَلْيَعْمَلِ اَلْعامِلُونَ (1)

23- مَن ماتَ مِنَ الشِّيعَةِ عُلِّمَ في قبرِه القُرآنُ

1- عن حفص بن غیاث قال سمعت أبا عبد الله يَقُولُ لِرَجُلٍ أَ تُحِبُّ اَلْبَقَاءَ فِي اَلدُّنْيَا؟ فَقَالَ نَعَمْ قَالَ وَ لِمَ؟ قَالَ لِقِرَاءَةِ «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» فَسَكَتَ عَنْهُ قَالَ لَهُ بَعْدَ سَاعَةٍ يَا حَفْصُ مَنْ مَاتَ مِنْ أَوْلِيَائِنَا وَ شِيعَتِنَا وَ لَمْ يُحْسِنِ اَلْقُرْآنَ عُلِّمَ فِي قَبْرِهِ لِيَرْفَعَ اَللَّهُ بِهِ فِی دَرَجَتِهِ فَإِنَّ دَرَجَاتِ اَلْجَنَّةِ عَلَى قَدْرِ آيَاتِ اَلْقُرْآنِ فَيُقَالُ اِقْرَأْ وَاِرْقَا(2)

24- العُلماءُ مِن الشيّعَةِ في القِيامَةِ

1- قال الامام الْعَسْكَرِيِّ عَلَیهِ السَّلام قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَیهِ السَّلام مَنْ كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا عَالِماً بِشَرِيعَتِنَا فَأَخْرَجَ ضُعَفَاءَ شِيعَتِنَا مِنْ ظُلْمَةِ جَهْلِهِمْ إِلَى نُورِ الْعِلْمِ الَّذِي حَبَوْنَاهُ بِهِ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى رَأْسِهِ تَاجٌ مِنْ نُورٍ يُضِي ءُ لِأَهلِ جَمِيعِ تلکَ الْعَرَصَاتِ وَ عَلَیهِ حُلَّةٌ لَا یَقُومُ لِأَقَلِّ سِلْكٍ مِنْهَا الدُّنْيَا بِحَذَافِيرِهَا ثُمَّ يُنَادِي مُنَادٍ يَا عِبَادَ اللَّهِ هَذَا عَالِمٌ مِنْ تَلَامِذَةِ بَعْضِ عُلَمَاءِ آلِ مُحَمَّدٍ أَلَا فَمَنْ أَخْرَجَهُ فِي الدُّنْيَا مِنْ حَيْرَةِ جَهْلِهِ فَلْيَتَشَبَّثْ بِنُورِهِ لِيُخْرِجَهُ مِنْ حَيْرَةِ ظُلْمَةِ هَذِهِ الْعَرَصَاتِ إِلَى نُزْهَ الْجِنَانِ فَيُخْرِجُ كُلَّ مَنْ كَانَ عَلَّمَهُ فِي الدُّنْيَا أَوْ فَتَحَ عَنْ قَلْبِهِ مِنَ الْجَهْلِ قُفْلًا أَوْ أَوْضَحَ لَهُ عَنْ شُبْهَة وَ قالَ قالتِ الصِّديقَةُ فاطمةُ الزَّهراءِ عليها السلام سَمِعتُ أبي صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه إنّ عُلَماءَ شِيعَتِنا يُحشَرونَ فيُخلَعُ علَيهِم مِن خِلَعِ الكَراماتِ على قَدرِ كَثرَةِ عُلومِهِم و جِدِّهِم في إرشادِ عِبادِ اللّه ِحتّى يُخلَعَ علَى الواحِدِ مِنهُم ألفُ ألفِ خِلعَةٍ مِن نُورٍ ثُمّ يُنادِي مُنادِي رَبِّنا عَزَّ و جلَّ

ص: 234

پس از این جهت نوری بر اهل بهشت افکنده می شود که وقتی باز می گردند (از شدت نور) حوریان نمی توانند چشمانشان را بر ایشان باز کنند. سپس امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: ای هاشم از برای این، باید عمل کنندگان عمل کنند.

أيُّها الكافِلُونَ لأيتامِ آلِ محمّدٍ النّاعِشُونَ لَهُم عِندَ انقِطاعِهِم عَن آبائهِم الّذينَ هُم أئمَّتُهُم ، هؤلاءِ تَلامِذَتُكُم و الأيتامُ الّذينَ تَكَفَلتُموهُم و نَعَشتُموهُم فاخْلَعُوا عَلَيْهِمْ كَمَا خَلَعْتُمُوهُمْ خِلَعَ اَلْعُلُومِ فِي اَلدُّنْيَافَيَخْلَعُونَ عَلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْ أُولَئِكَ اَلْأَيْتَامِ عَلَى قَدْرِ مَا أَخَذُوا عَنْهُمْ مِنَ اَلْعُلُومِ حَتَّى أَنَّ فِيهِمْ يَعْنِي فِي الأَيتامِ لَمَنْ يُخْلَعُ عَلَيْهِ مِائَةُ أَلْفِ خِلْعَةٍ مِنْ نُورٍ وَ كَذَلِكَ يَخْلَعُ هؤُلاَءِ اَلْأَيْتَامُ عَلَى مَنْ تَعَلَّمَ مِنْهُمْ ثُمَّ انّ اللّه تعالَى يَقُولُ أَعْیدُوا عَلَى هؤلاَءِ اَلكافِلِين لِلْأَيْتَامِ حَتَّى تُتِمُّوا لَهُمْ خِلَعَهُمْ وَ تُضْعِفُوهَا فَيَتِمُّ لَهُمْ مَا كَانَ لَهُمْ قَبْلَ أَنْ يُخْلَعُوا عَلَيْهِمْ وَ يُضَاعَفَ لَهُمْ وَ كَذَلِكَ مَنْ بِمَرْتِبَتِهِمْ مِمَّنْ خِلَع عَلَيْهِ عَلَى مَرْتبتهِم فَقَالَتْ فَاطِمَةُ عليها السَّلاَمان سِلْكاً مِنْ تِلْك اَلْخِلَعِ لِأَفْضَل مِمَّا طَلَعَتْ عَلَيْهِ اَلشَّمْسُ أَلْفَ أَلْفِ مَرَّةٍ قال وَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ يُقَالُ لِلْعَابِدِ يَوْمَ القِيَامَةِ نِعْمَ الرَّجُلُ كُنْتَ هِمَّتُكَ ذاتُ نَفْسِكَ وَ كَفَيْتَ النَّاسَ مَئونَتَكَ فَادْخُلِ الْجَنَّةَ فَيُقَالُ لِلْفَقِيهِ يَا أَيُّهَا اَلْكَفِيلُ لاَ يَتامُ آلُ مُحَمَّدٍ الهادي لضُّعَفَاءِ مُحِبِّيهِ وَ مَوالِيهِ قِف حَتَّى تَشفَعَ لِكُلِّ مَن أَخَذَ عَنكَ أو تَعَلَّمَ مِنكَ فَيَقِفُ فَيَدخُلُ الجَنَّةَ مَعَهُ فِئَامٌ وَفِئَامٌ حَتَّى قَالَ عَشَرَةٌ وَهُمُ الَّذِينَ أَخَذُوا عَنْهُ عُلُومَهُ وَ أَخَذُوا عَمَّنْ أَخَذَ عَنْهُ وَ مِمَّنْ أَخَذَ عَنْهُ إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ فَانْظُرُوا كَمْ فَرْقٌ مَا بَيْنَ اَلْمَنْزِلَتَيْنِ ثُمَّ قَالَ قَالَ اَلْحَسَنُ بْنُ عَلَى عَلَيهِمَا السَّلاَمُ يَأْتِي عُلَمَاءَ شِيعَتِنَا اَلْقَوَّامُونَ لِضُعَفَاءِ مُحِبِّينَا وَ أَهْلِ وَلايَتِنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ الأنْوَارُ تَسْطَعُ مِنْ تِيجَانِهِمْ عَلَى رَأْسِ كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ تَاجٌ قَدْ إِنَّبَثَتْ تِلْكَ اَلْأَنْوَارُ فِي عَرَصَاتِ اَلْقِيَامَةِ وَ دَورها مَسِيرَةُ ثَلاَثِمِائَةِ أَلْفِ سَنَةٍ فَشُعَاعُ تِيجَانِهِمْ يُبُثُّ فِيهَا كُلِّهَا فَلاَ يَبْقَى هُنَاكَ يَتِيمٌ قَدْ كَفَلُوهُ وَ مِنْ ظُلْمَةِ اَلْجَهْلِ وَ حَيْرَةِ اَلتِّيهِ أَخْرَجُوهُ اَلْاّ تَعَلَّقَ بِشُعْبَةٍ مِنْ أَنْوَارِهِمْ فَرَفَعَتْهُمْ فِي الْعُلُوِّ حَتَّى يُحَاذِيَ بِهِم رَبَضَ غُرَفِ الجِنانِ ثُمَّ يُنْزِلُهُمْ عَلَى مَنازِلِهِمْ المُعَدَّةِ لَهُم فِي جِوَارِ أسْتَادِيهِم ومُعَلِّميهِم وَ بِحَضْرَةِ أَئِمَّتِهِمُ الَّذِينَ كَانُوا اليَّهِم يَدَّعُونَ وَلا يَبْقَى نَاصِبٌ مِنَ النَّوَاصِبِ يُصِيبُهُ مِن شُعاعِ تِلْكَ

ص: 236

سپس منادی پروردگار عزوجل ما ندا می کند ای کسانیکه یتیمان آل محمّد را کفالت کردید و هنگامیکه از پدرانشان، که ائمه و آقای آنان بودند، جدا شدند آنان را رفعت دادید و کمبودهایشان را جبران کردید، آنان شاگردان شما و ایتامی هستند که آنان را کفایت کردید و رفعت بخشیدید پس همانگونه که در دنیا جامه ی علوم بر آنها پوشانیدید، امروز به آنها خلعت بپوشانید. پس به همان اندازه که از آنها کسب علم کرده اند آن عالم بر هر یک از آن يتيمها (شاگردان) خلعت می پوشاند تا آنجا که در میان آن یتیمها کسانی هستند که یکصد هزار خلعت از نور به تن دارند و همین گونه آن یتیمان بر معلمین خود خلعت می پوشانند. سپس خداوند متعال می فرماید: به سوی این کفالت کنندگان ایتام باز گردید تا اینکه خلعت هایشان را کامل و چندین برابر کنید. پس حضرت فاطمه علیهما السلام فرمودند: همانا نخی از آن خلعتها، هزار هزار بار برتر است از آنچه که خورشید بر آن تابیده است. و همچنین حضرت علی بن موسی الرضا عَلَیهِ السَّلام فرمودند: در روز قیامت به عابد گفته می شود تو مرد نیکویی بودی، همت و سعی تو متوجه خودت بود و مردم از تو در امان بودند پس وارد بهشت شو، لکن به فقیه گفته میشود ای کفالت کننده ی ایتام آل محمد، ای هدایت گر محبین و موالیان ضعيف آل محمد، توقف کن و همه ی کسانی را که از تو (چیزی) اخذ کرده اند و از تو علمی آموخته اند شفاعت نما. پس می ایستد و همراه او گروه گروه وارد بهشت می شوند. حضرت رضا عَلَیهِ السَّلام تا ده بار کلمه گروه را تکرار فرموده و بر این مطلب تأکید ورزیدند سپس ادامه دادند: آنان کسانی هستند که از او و از شاگردان او و از شاگردان شاگردان او تا روز قیامت علم آموخته اند پس بنگرید که بین جایگاه عابد و عالم در روز قیامت چه اندازه فرق وجود دارد و امام حسن بن علی عَلَیهِ السَّلام فرمودند: علمای شیعه ی ما که موجب قوام و استواری محبين ضعیف ما و اهل ولایت ما هستند در حالی وارد قیامت می شوند که نور از تاجهای آنها ساطع می گردد و بر سر هر یک از آنها تاجی قرار دارد که آن نورها را در عرصه های قیامت منتشر می کند و هر دورآن نور مسیر سیصد هزار سال است پس شعاع نور تاج های آنها در کل وادی قیامت منتشر می شود پس آنجا یتیمی (شاگردی) نیست که او را کفالت (علمی) کرده و از تاریکی جهل و حیرت و سرگردانی خارج کرده باشند مگر آنکه به شعبه ای از نور آنها آویزان شده و به علو درجات بالا می رود تا اینکه آنها را در مقابل غرفه های (اتاق های بهشت قرار میدهد سپس آنان را بر منزل هایی که برایشان آماده شده است در کنار اساتید و معلم هایشان و در حضور امامانشان که به سوی آنها دعوت می کردند فرود می آورد و هیچ دشمنی از ناصبیها باقی نمی ماند که شعاع نور این تاج ها به او برسد

ص: 237

التِّيجَانُ الأ عَمِيَتْ عَيْنَاهُ وَصَمَتْ أُذُنَاهُ وَ خَرِسَ لِسانُهُ ويَحُوَّلُ عَلَيْهِ أشَدَّ مِن لَهَبِ اَلنِّيرَانِ فيحمِلهُمْ حَتَّى يَدْفَعَهُمْ إِلَى اَلزَّبَانِيَةِ فَيَدْعُوهُمْ إلى سَوَاءِ اَلْجَحِيمِ وَقَالَ قَالَ مُوسِي بْنُ جَعْفَرٍ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ مَنْ أَعَانَ مُحِبّاً لَنَا عَلَى عُدُولِنا فَقَوَّاهُ وَ شَجَّعهُ حَتَّى يَخْرُجَ اَلْحَقُّ اَلدَّالُّ عَلَى فَضْلِنا بِأَحْسَنِ صُورَةٍ وَ يَخْرُجُ الْبَاطِلُ اَلَّذِي يَرُومُ بِهِ أَعْدَاؤُنَا فِي دَفْعِ حَقِّنَا فِي أقبَحِ صورَةٍ حَتَّى يُتَنَبِّهِ الْغَافِلُونَ وَيَسْتَبْصِرَ المُتَعَلِّمُونَ وَ يَزْدَادَ فِي بَصَائِرِهِمْ الْعالِمونَ بَعِثهُ اَللَّهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فِي أَعْلَى مَنَازِلِ اَلْجِنَانِ وَ يَقُولُ يَا عَبْدَى الْكَاسِرُ لِأَعْدَائِى اَلنَّاصِرِ لِأَوْلِيَائِي المُصَرِّحُ بِتَفْضِيلِ مُحَمَّدٍ خَيْرِ أَنْبِيائِي وَ بِتَشْرِيف عَلَى أَفْضَلِ أَوْلِيَائِي وَ تُنَاوِي مَنْ نَاوَاهُمَا وَ تُسَمَّى بِأَسْمَائِهِمَا وَ أَسْماءِ خُلَفَائِهِمَا وَ تُلَقِّبُ بِأَلْقَابِهِمْ فَيَقُولُ ذَلِكَ وَ يُبَلِّغُ اَللَّهُ ذلِكَ جَمِيعَ أَهْلِ الْعَرَصَاتِ فَلا يَبْقَى كَافِرٌ ولا جَبَّارٌ ولا شَيْطَانٍ الاّ صُلِّيَ علَى هَذَا اَلْكَاسِرِ لِأَعْدَاءِ مُحَمَّدٍ وَ لَعَنَ الَّذِينَ كَانُوا يُنَاصِبُونَهُ فِي اَلدُّنْيَا مِنَ اَلنَّوَاصِبِ لِمُحَمَّدٍ وَ عَلَى عَلَيْهِمَا السَّلامُ وَ قَالَ عَليُّ بن موسي اَلرِّضَا عَلَيْهِمَا اَلْسَّلاَمُ أَفْضَلُ مَا يُقَدِّمُهُ اَلْعَالِمُ مِنْ مُحِبِّينَا وَ مَوَالِينَا أَمامَهُ لِيَومِ فَقْرِهِ و ذلِّهِ وَمَسكَنَتِهِ أَنْ يُغِيثَ فِي الدُّنيَا مِسكيناً مِن مُحِبِّينا مِن يَدِ نَاصِبٍ عَدُوٍ لِلَّهِ وَلِرَسولِهِ يَقومُ مِن قَبْرِهِ وَ اَلْمَلاَئِكَةُ صُفُوفٌ مِنْ شَفِيرِ قَبْرِهِ الى مَوْضِعِ مَحَلِّهِ مِنْ جِنَانِ اَللَّهِ فَيَحْمِلُونَهُ عَلَى أَجْنِحَتِهِمْ يَقُولُونَ مَرْحَباً طُوبَاكَ طُوبَاكَ يَا دَافِعَ اَلْكِلاَبِ عَنِ اَلْأَبْرَارِ وَ يا ایَّها اَلمُتَّعَصُّبُ لِلأئمة اَلْأَخْيَارِ اَلْخَبَرَ.(1)

2- قَالَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ : فَأَبْشِرُوا عُلَمَاءَ شِيعَتِنَا بِالثَّوَابِ اَلْأَعْظَمِ وَ اَلْجَزَاءِ اَلْأَوْفَرِ.(2)

ص: 238

مگر آنکه چشمانش کور می گردد و گوش هایش کر میشود و زبانش لال می گردد و شدیدتر از شعله ی آتش بر او واقع می شود. پس آنان را حمل می کند تا اینکه به سمت زبانه ی آتش بکشاند، و به جهنم دردناک برساند. و همچنین حضرت موسی بن جعفر عليهاالسلام فرمودند: هر که محبّ ما را بر علیه دشمن ما یاری کند و او را تقویت کرده و تشجيع نماید تا اینکه حق که دلیل و راهنمایی بر فضل ماست به نیکوترین شکل خارج شود و باطلی که دشمنان ما در دفع کردن حق ما به زشت ترین شکل طلب می کنند بیرون رود بگونه ای که غافلین متنبه شوند و متعلمین بصیرت یابند و بر بصیرت عالمها افزوده گردد، خداوند او را در روز قیامت در عالی ترین منزلهای بهشت بر می انگیزد و می گوید ای بنده ی من که شکننده ی دشمنان من،یاور اولیاء من و تصریح کننده ی فضیلت محمد، بهترین انبیاء من، و تصریح کننده ی شرافت على با فضیلت ترین اولیاء من و ای کسیکه هر که عزم آن دو را داشته باشد عزم او را داری و به اسامی آنها و اسامی جانشینان آنها نامیده می شوی و ملقب به القاب آنها هستی، پس این گونه از او تعریف کرده و خداوند آن را به جميع اهل عرصات ابلاغ می کند پس هیچ كافر و زورگو و شیطانی نمی ماند مگر آنکه بر این شکننده ی دشمنان محمد درود فرستد و بر کسانیکه در دنیا با او دشمنی می کردند از دشمنان محمد و على علیهما السلام لعنت مینماید و حضرت علی بن موسی الرضا عَلَیهِ السَّلام در ادامه نیز فرمودند: بهترین توشه ای که شخص عالم و دانشمند دوستدار ما برای روز فقر و نیاز خود (قیامت) ذخیره می کند اینست که بیچاره ای از دوستان ما را از دست (شبهات) ناصبیان که دشمن خدا و رسول الله هستند نجات دهد. پس در قیامت از قبرش برخیزد در حالیکه ملائکه از قبر او تا جایگاهش در بهشت خدا، صف کشیده اند و او را با بالهای خویش به محلش در بهشت حمل می کنند و به او می گویند مرحبا، خوشا به حالت. ای کسیکه سگان را از خوبان راندی و درباره ی ائمه ی خوب خویش تعصب نیکو به خرج دادی.

2- علی بن حسین علیهما السلام فرمودند: پس علمای شیعه ی ما را به پاداش بسیار فراوان و بزرگ بشارت دهید.

ص: 239

25- الشيعَةُ لا يَخرُجُ مِنَ الدُّنيا حَتَّى يُصَفّى مِنَ الذُّنوبِ

1- عَن زيد النِّرسي، قالَ قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ مُوسَی عَلَیهِ السَّلامُ الرَّجُلُ مِنْ مَوَالِیکُمْ یَکونُ عارفًایَشْرَبُ الْخَمْرَ وَ یَرْتَکِبُ الْمُوبِقَ مِنَ الذَّنْبِ نَتَبَرَّأُ مِنْهُ فَقَالَ تَبَرَّءُوا مِنْ فِعْلِهِ وَ لَا تَبَرَّءُوا مِنْه أحِبُّوه وَ أَبْغِضُوا عَمَلَهُ فَقُلْتُ فَیَسَعُنا أَنْ نَقُولَ فَاسِقٌ فَاجِرٌ فَقَالَ لَا الْفَاسِقُ الْفَاجِرُالْجَاحِدُ لَنَاالنَّاصِبُ وَ لِأَوْلِیَائِنَا أَبَی اللَّهُ أَنْ یَکُونَ وَلِیُّنَا فَاسِقاً فَاجِراً وَ إِنْ عَمِلَ مَا عَمِلَ وَ لَکِنَّکُمْ تَقُولُونَ فَاسِقُ الْعَمَلِ مُؤْمِنُ النَّفْسِ خَبِیثُ الْفِعْلِ طَیِّبُ الرُّوحِ وَ الْبَدَنِ وَاللَّهِ ما یَخْرُجُ وَلِیُّنَا مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا وَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ نَحْنُ عَنْهُ رَاضُونَ یَحْشُرُهُ اللَّهُ عَلَی مَا فِیهِ مِنَ الذُّنُوبَ مُبْیَضّاً وَجْهُهُ مَسْتُورَةً عَوْرَتُهُ آمِنَةً رَوْعَتُهُ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِ وَ لَا حُزْنٌ وَ ذَلِکَ أَنَّهُ لَا یَخْرُجُ مِنَ الدُّنْیَا حَتَّی یُصَفَّی مِنَ الذُّنُوبِ إِمَّا بِمُصِیبَةٍ فِی مَالٍ أَوْ نَفْسٍ أَوْ وَلَدٍ أَوْ مَرَضٍ وَ أَدْنَی مَا یَصفّی بِه وَلِیِّنَا أَنْ یُرِیَهُ اللَّهُ رُؤْیَا مَهُولَةً فَیُصْبِحَ حَزِیناً لِمَا رَأیُ فَیَکُونَ ذَلِکَ کَفَّارَةً لَهُ أَوْ خَوْفاً یَرِدُ عَلَیْهِ مِنْ أَهْلِ دَوْلَةِ الْبَاطِلِ أَوْ یُشَدَّدَعَلَیْهِ عِنْدَ الْمَوْتِ فَیَلْقَی اللَّهَ طَاهِراً مِنَ الذُّنُوبِ آمِنَاً رَوْعَتُهُ بِمُحَمَّدٍ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه وَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیهِ السَّلام ثُمَّ یَکُونُ أَمَامَهُ أَحَدُ الْأَمْرَیْنِ رَحْمَةُ اللَّهِ الْوَاسِعَةُ الَّتِی هِیَ أَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبِ أَهْلِ الْأَرْضِ جَمِیعاً أَوْ شَفَاعَةُ مُحَمَّدٍ وَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ صَلَّی الله علیهما،اِن أخطَأتهُ رَحمَةُ رَبِّه َأدَرکَتهُ شَفاعَةُ نَبِیّه و أمیرِالمُومنِینِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فَعِنْدَهَا تُصِیبُهُ رَحْمَةُ رَبّهِ الْوَاسِعَةُ. الَّتِی کَانَ أَحَقَّ بِهَا وَ أَهْلَهَا وَ لَهُ إِحْسَانُهَا وَ فَضْلُهَا.(1)

2-عَن صَفوانِ اَلْجَمَّالِ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ سَمِعْتُكَ تَقُولُ شِيعَتُنَا فِي الْجَنَّةِ وَ فِيهِمْ أَقْوَامٌ مُذْنِبُونَ يَرْكَبُونَ اَلْفَوَاحِشَ وَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ وَ يَشْرَبُونَ اَلْخُمُورَ وَ يَتَمَتَّعُونَ فِي دُنْيَا هُمْ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ هُمْ فِي اَلْجَنَّة.

ص: 240

اِعْلَمْ أَنَّ اَلْمُؤْمِنَ مِنْ شِيعَتِنَا لاَ يَخْرُجُ مِنَ اَلدُّنْيَا حَتَّى يُبْتَلَى بِدِينٍ أَوْ بِسُقْمٍ أَوْ بِفَقْرٍ فان غَفَى عَن هَذَا كُلِّهِ شَدَّدَ اَللَّهُ عَلَيْهِ فِي اَلنَّزْعِ عِنْدَ خُرُوجِ روحِهِ حَتَّى يَخرُجَ مِنَ الدُّنْيَا وَ لَاذَنْبَ عَلَيْهِ قُلْتُ فِدَاكَ أَبِي وَ أُمِّي فَمَنْ يَرُدُّ اَلْمَظَالِمَ قَالَ اللّه عزّوجلّ يَجْعَلُ حِسَابَ اَلْخَلْقِ إِلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلىٍّ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ فَكُلُّ مَا كَانَ عَلَى شِيعَتِنَا حَاسَبْنَا هُمْ مِمَّا كَانَ لَنا مِنَ الْحَقِّ في أمْوَالِهِمْ و كُلُّ مَا بَينَهُ وَبَينَ خَالِقِهِ اسْتَوْهَبْنَاهُ مِنهُ وَلَم نَزَل بهِ حتّى نُدخِلَه اَلْجَنَّةَ بِرَحْمَةٍ من اللّه و شفاعةٍ من محمّدٍ و علىٍّ عَلَيهِ السَّلامُ.(1)

26- إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ دُعِى النَّاس بِأسماءِ أمَّهاتِهِم إلاّ الشيعَةُ

1-قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه لِعَلىٍّ بنِ اَبي طَالِبٍ عَلَیهِ السَّلامُ أَلاَ أُبَشِّرُكَ أَلاَ أَمْتَحَكَ قَالَ بَلَى يَا رَسُولَ اَللَّهِ قَالَ فائِي خَلَقَتْ اَنا وَ اَنْتَ مِنْ طِينَةٍ واحِدَةٍ فَفُضَلَتْ مِنْهَا فَضْلَةٌ فَخُلِقَ مِنْهَا شِيعَتُنَا فَاِذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ دَعَى اَلنَّاسُ بِأَسْماءِ أُمَّهَاتِهِمْ اِلاّ شِيعَتُكَ فَاِنَّهم يُدْعَوْنَ بِأَسْمَاءِ آبَائِهِمْ لِطِيبِ مَوْلِدِهِمْ.(2)

2- عَن فَاطِمَةُ بِنْتُ عَلِی بْنِ مُوسَی الرِّضَا عَلَیهِ السَّلام قَالَتْ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَةُ وَ زَینَبُ وَ اُمُّ کُلْثُومٍ بَنَاتُ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ عَلَیهِ السَّلام قُلْنَ حَدَّثَتْنَا فَاطِمَةُ بِنْتُ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَیهِ السَّلام قَالَتْ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی عَلَیهِ السَّلام قَالَتْ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَةُ بِنْتُ عَلِی بْنِ الْحُسَینِ عَلَیهِ السَّلام قَالَتْ حَدَّثَتْنِی فَاطِمَةُ وَ سُکَینَةُ ابْنَتَا الْحُسَینِ بْنِ عَلِی عَلَیهِ السَّلام عَنْ اُمِّ کُلْثُومٍ بِنْتِ عَلِی عَنْ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه قَالَتْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه یقُولُ لَمَّا اُسْرِی بِی اِلَی السَّمَاءِ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَاِذَا اَنَا بِقَصْرٍ مِنْ دُرَّةٍ بَیضَاءَ مُجَوَّفَةٍ وَ عَلَیهَا بَابٌ مُکَلَّلٌ بِالدُّرِّ وَ الْیاقُوتِ وَ عَلَی الْبَابِ سِتْرٌ فَرَفَعْتُ رَاْسِی فَاِذَا مَکْتُوبٌ عَلَی الْبَابِ لَا اِلَهَ اِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِی وَلِی الْقَوْمِ وَ اِذَا مَکْتُوبٌ عَلَی السِّتْرِبَخْ بَخْ مِنْ مِثْلِ شِیعَةِ عَلِی فَدَخَلْتُهُ فَاِذَا اَنَا بِقَصْرٍ مِنْ عَقِیقٍ اَحْمَرَ مُجَوَّفٍ وَ عَلَیهِ

ص: 242

بدان که شیعیان مؤمن ما از دنیا خارج نمی شوند مگر آنکه به قرض یا به بیماری یا به فقر مبتلا گردند (و اینگونه از گناهان مطهر شوند) پس اگر به اینها دچار نشوند خداوند به هنگام خروج روحشان (جان دادنشان) برایشان سخت می گیرد تا اینکه در حالی از دنیا خارج شوند که گناهی نداشته باشند. عرض کردم پدر و مادرم فدای شما باد، چه کسی حق الناس ایشان را ادا می کند؟ فرمودند: خداوند عزوجل حساب خلق را به محمد و على علیهما السلام وامی گذارد پس همه ی آن حقوقی که بر گردن شیعیان ماست از محل حقوقی که ما در اموال آنها (طلبکاران از شیعیان) داریم می پردازیم و همه ی حق الله را به عنوان هبه و هدیه از خدا طلب می کنیم و دائما همراه آن شیعه هستیم تا اینکه به واسطه ی رحمت خداوند و شفاعت محمد و على علیهما السلام او را داخل بهشت کنیم.

بَابٌ مِنْ فِضَّةٍ مُکَلَّلٍ بِالزَّبَرْجَدِ الْاَخْضَرِ وَ اِذَا عَلَی الْبَابِ سِتْرٌ فَرَفَعْتُ رَاْسِی فَاِذَا مَکْتُوبٌ عَلَی الْبَابِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِی وَصِی الْمُصْطَفَی و اِذا عَلَى اَلسِّتْرِ مَكْتُوبٌ بَشِّرِّ شِيعَةٍ علَى بِطِيبِ اَلْمَوْلِدِ فَدَخَلْتُهُ فَاِذا انَا بِقَصْرٍ مِن زمُرُّدٍ اخْضَرَّ مُجَوَّفٍ لَمْ أَرَ أَحْسَنَ مِنْهُ و عَلَيْهِ بَابٌ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ مُكَلَّلَةً بِاللُّؤْلُؤِ وَ عَلَى الْبَابِ سِتْرٌ فَرَفَعْتُ رَأْسِي فَاِذا مَكْتُوبٌ عَلَى اَلسِّتْرِ شِيعَةٌ علَى هُمُ اَلْفَائِزُونَ فَقُلْتُ حَبِيبِي جَبْرَئِيلُ لِمَنْ هَذَا فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ لاِبْنِ عَمِّكَ وَ وَصِيِّكَ عَلَى بْنُ أَبِي طَالِبٍ يُحْشَرُ اَلنَّاسُ كُلُّهُمْ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ حُفَاةً عُرَاةً الآ شِيعَة على وَ يُدْعَى اَلنَّاسُ بِأَسْمَاءِ اُمَّهَاتِهِمْ مَا خَلاَ شِيعَةَ عَلَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَاِنَّهُمْ يُدْعَوْنَ بِأَسْمَاءِ آبَائِهِمْ فَقُلْتُ حَبِيبِي جَبْرَئِيلُ و كَيْفَ ذَاكَ قَالَ لِأَنَّهُمْ أَحَبُّوا عَلِيّاً فَطَابَ مَوْلِدُهُمْ.(1)

27- أعطِى الشّيعَةُ تِسعَ خِصالٍ

1-عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْداللهِ اَلْأَنْصَارِيِّ قَالَ كُنْتُ ذَاتَ يَوْمٍ عِنْدَ اَلنَّبِيِّ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ اذ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ عَلَى عَلِى بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ أَلاَ أُبَشِّرُكَ يَا أَبَا اَلْحَسَنِ فَقَالَ بَلِيٌ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَقَالَ هَذَا جَبْرَئِيلُ يُخْبِرُنِي عَنِ اَللَّهِ جَلَّ جَلالُهُ أنَّهُ قالَ قَدْ أَعْطَى شِيعَتَك ومُحِبِّيكَ تِسْعَ خِصَالٍ الرِّفْقَ عِندَ المَوتِ وَالأُنسَ عِنْدَ الْوَحْشَةِ وَ النُّورَ عِنْدَ الظُّلْمَةِ وَالْأَمْنَ عِنْدَ الْفَزَعِ وَ الْقِسْطَ عِنْدَ الْمِيزَانِ وَ اَلْجَوَازَ عَلَى الصِّرَاطِ وَ دُخُولَ اَلْجَنَّةِ قَبْلَ سَائِرِ اَلنَّاسِ وَ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَانِهِم.(2)

ص: 244

«فخر و مباهات از آن شیعیان على است» پس داخل آن شدم و با قصری از عقیق قرمز درون تهی مواجه شدم که دری از نقره ی تاج گذاری شده با جواهرات سبز داشت و پردهای روی درب بود پس سرم را بلند کرده و دیدم که بر آن درب نوشته شده است «محمد رسول الله على وصی المصطفی» و بر آن پرده نوشته شده بود: «شیعیان علی را به پاکی مولدشان بشارت بده» پس داخل آن شدم و با قصری از زمرد سبز درون تهی که هرگز بهتر از آن را ندیده بودم مواجه شدم که دری از یاقوت قرمز تاج گذاری شده با مروارید داشت و بر آن درب پرده ای بود پس سرم را بلند کردم و دیدم که بر آن پرده نوشته شده: «تنها شیعیان علی رستگارند» در اینجا بود که به جبرئیل گفتم ای دوست و حبیب من این قصر از آن کیست؟ پس جبرئیل گفت: ای محمد این به پسر عمو و جانشین تو علی بن ابیطالب تعلق دارد و همه ی مردم به جز شیعیان علی در روز قیامت لخت و برهنه محشور می شوند و همه ی مردم به نام مادرانشان خوانده می شوند به جز شیعیان علی که به نام پدرانشان خوانده می شوند. پس گفتم حبیب من ای جبرئیل چرا اینچنین است؟ جبرئیل گفت: چون آنان محبّ على هستند پس ولادتشان پاک است .

28- حُبُّ فاطِمةَ سَلامُ الله عَلَيها َوَ شَفاعَتُها نافِعانِ لِشيعَتِها

1- عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَلَيْهَما السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ اذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ اَلْعَرْشِ يَا مَعْشَرَ اَلْخَلاَئِقِ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ حَتَّى تَمُرَّ بِنْتُ حَبِيبِ اَللَّهِ إِلَى قَصْرِهَا فَتَأْتِي فَاطِمَةُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِبْنَتِي عَلَيْهَا رَيْطَتَانِ خَضْرَاوَانِ حَوَالَيْهَا سَبْعُونَ أَلْفَ حَوْرَاءَ فَاِذَا بَلَغَتْ اِلَى بَابَ قَصْرِهَا وَجَدْتُ اَلْحَسَنَ قَائِمَاً وَ اَلْحُسَيْنَ نائِماً مَقْطُوعَ اَلرَّأْسِ فَتَقُولُ لِلْحَسَنِ مَنْ هذا فَيَقُولُ هَذَا أَخِي أَنَّ أُمَّةَ أَبِيكِ قَتَلُوهُ وَ قَطَعُوا رَأْسَهُ فَيَأْتِيهَا اَلنِّدَاءُ مِنْ عِنْدِ اَللَّهِ يَا بِنْتَ حَبِيبِ اَللَّهِ اِنِّي أَنَّما أَرَيْتُكَ ما فَعَلتُ بِهِ اُمَّةُ أَبِيكَ اِنِّي اَدَّخَرْتُ لَكَ عِنْدِي تَعْزِيَةً بِمُصِيبَتِكِ فيهِ اِنِّي جَعَلْتُ تَعْزِيَةَ الْيَوْمِ أَنِّي لاَ أَنْظُرُ فِي مُحَاسَبَةِ اَلْعِبَادِ حَتَّى تُدخَلى اَلْجَنَّةَ أَنْتِ وَ ذُرِّيَّتُكِ وَ شِيعَتُكِ وَ مَنْ أَوْلاَكُمْ مَعْرُوفاً مِمَّنْ لَيْسَ هُوَ مِنْ شِيعَتِكَ قَبْلَ أَنْ أَنْظُرَ فِي مُحَاسَبَةِ اَلْعِبَادِ فَتَدْخُلُ فَاطِمَةُ اِبْنَتَى اَلْجَنَّةِ وَ ذُرِّيَتُهَا وَ شِيعَتُهَا وَ مَنْ أَوْلاَهَا مَعْرُوفاً مِمَّنْ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِهَا فَهُوَ قَوْلُ اللَّهِ عزَّوجل«لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ» قال هول يوم القيامة «وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ»(1) هِيَ و اللَّهِ فَاطِمَةُ ذُرِّيَّتُهَا و شِيعَتُهَا وَمَن أولاهُم مَعروفاً وَلَيسَ هُوَ مِن شِيعَتِها.(2)

2- عَنْ أَبِي عَبداللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ جَابِرٌ لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ حَدِّثْنِي بِحَدِيثٍ فِي فَضْلِ جَدِّتِكَ فَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاماِذا اَنَا حَدَّثَتْ بِهِ اَلشِّيعَةَ فَرِحُوا بِذَلِكَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلي اَللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ اِذا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نُصِبَ لِلْأَنْبِيَاءِ وَ اَلرُّسُلِ مَنَابِرُ مِنْ نُورٍ فَيَكُونُ منبرى أَعْلَى مَنَابِرِهِمْ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ ثُمَّ يَقُولُ اَللَّهُ يَا مُحَمَّدُ اُخْطُب فَاَخَطَبَ بِخُطْبَةٍ لَمْ يَسْمَعْ أَحَدٌ مِنَ اَلْأَنْبِيَاءِ وَ اَلرُّسُلِ بِمِثْلِهَا ثُمَّ يُنْصَبُ لِلْأَوْصِياءِ مَنَابِرُ مِنْ نُورٍ وَ يُنْصَبُ لِوَصِيِّي عَلَى بْنِ أَبِي طَالِبٍ فِي أَوْسَاطِهِمْ مِنْبَرٌ مِنْ نُورٍ فَيَكُونُ مِنْبَرُهُ اعلَى مَنَابِرِهِمْ ثُمَّ يَقُولُ اَللَّهُ يَا عَلَى اخطُب فَيَخْطُبُ بِخُطْبَةٍ لَمْ يَسمَعْ أَحَدٌ مِنَ اَلْأَوْصِيَاءِ بِمِثْلِهَا

ص: 246

ثُمَّ يُنْصَبُ لِأَوْلَادِ الْأَنْبِيَاءِ وَ اَلْمُرْسَلِينَ مَنَابِرُ مِنْ نُورٍ فَيَكُونُ لاِبْنِي وَسْبَطِي وَ ريْحَانَتي ايامُ حَيَاتِي مِنْبَرٌ مِنْ نُورٍ ثُمَّ يُقَالُ لَهُمَا اخْطُبا فَیَخَطَبَانِ بِخُطْبَتَيْنِ لَمْ يَسْمَعْ أَحَدٌ مِنْ أَوْلادِ الْأَنْبِيَاءِ و الْمُرْسَلِينَ بِمِثْلِهِمَا ثُمَّ يُنادي الْمُنَادى وهو جبرَئيلُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اين فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّد اَينَ خَدِيجَةَ بنْتِ خُوَيلدِ اَينَ مَرْيَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ اينَ آسِيَةُ بِنْتُ مُزَاحِمٍ اين أُمِّ كُلثُومٍ اَمُّ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا فَيَقُمْنَ فَيَقُولُ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعالَي يا اَهْلَ الْجَمْعِ لِمَنِ الْكَرَمُ الْيَوْمَ فَيَقُولُ مُحَمَّدٌ و عَلَى وَ اَلْحَسَنِ وَ الحُسَينَ وَ فَاطِمَةُ :لِلَّهِ اَلْوَاحِدِ اَلْقَهَّارِ فَيَقُولُ اللَّهُ جَلَّ جَلالُهُ يا اَهْلَ الْجَمْعِ اِنِّي قَد جَعَلْتُ الْكَرَمَ لِمُحَمَّدٍ وَ عَلَى و اَلْحَسَنِ وَ اَلْحُسَيْنِ وَ فَاطِمَةَ يَا أَهْلَ اَلْجَمْعِ طَأْطِئُوا الرُّءُوسَ وَ غُضُّوا الأبْصَارَ فَاِن هذهِ فَاطِمَةُ تَسِيرُ إِلَى اَلْجَنَّةِ فَيَأْتِيهَا جِبْرِيلُ بِنَاقَةٍ مِنْ نُوقِ الْجَنَّةِ مُدَبَّجَةَ اَلْجَنْبَيْنِ خِطَامُهَا مِنَ اَللُّؤْلُؤِ اَلْمُحَقِق اَلرُّطْبِ عَلَيْهَا رَحْلٌ مِنَ اَلْمَرْجَانِ فَتُنَاخُ بَيْنَ يَدَيْهَا فَتَرْكَبُهَا فَيَبْعَثُ الَيْهَا مِائَةَ الْفِ مَلَكٍ فَيَصِيرُوا عَلى يَمينِها وَيَبْعَثُ اِليهَا مِائَةَ الْفِ مَلَكٍ يَحْمِلُونَهَا عَلَى أَجْنِحَتِهِمْ حَتَّى يَصِيرُوهَا عِنْدَ بَابِ اَلْجَنَّةِ فَاِذا صَارَتْ عِنْدَ بَابِ اَلْجَنِّيَّةِ تَلْتَفِتُ فَيَقُولُ اللَّهُ يَا بِنْتَ حَبِيبِي مَا الْتِفَاتُكِ وقَدْ أمَرْتُ بِكِ اِلى جَنَّتى فَتَقُول يَا رَبِّ أَحْبَبْتُ أَنْ يُعْرَفَ قَدْرِي فِي مِثْلِ هَذَا اَلْيَوْمِ فَيَقُولُ اَللَّهُ يَا بِنْتَ حَبِيبِيَّ اِرْجِعِي فَانْظُرِي مَنْ كَانَ فِي قَلْبِهِ حُبٌ لَكِ او لاحَدٍ مِن ذُرِّيَّتِكِ خُذِي بِيَدِهِ فَادْخُلِيهِ اَلْجَنَّةَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ اَللَّهِ يَا جَابِرُ إِنَّهَا ذَلِكَ اَليَوْمَ لَتَلْتَقِطُ شِيعَتَهَا وَ مُحِبِّيهَا كَمَا يَلْتَقِطُ الطَّيْرُ اَلْحَبَّ اَلْجَيِّدَ مِنَ الحَبِّ اَلرَّدَى فَاِذا صَارَ شِيعَتُهَا مَعَهَا عِنْدَ بَابِ اَلْجَنَّةِ يَلْقَى اَللَّهَ فِي قُلُوبِهِمْ أَنْ يَلْتَفِتُوا فَإِذَا اِلْتَفَتُوا يَقُولُ اَللَّهُ يَا أَحِبَّائِي مَا الْتفاتكُمْ وَ قَدْ شَفَّعْتُ فِيكُمْ فاطِمَةَ بِنْتَ حَبِيبِي فَيَقُولُونَ يَا رَبِّ اُحْبَبْنا اَنْ يُعْرَفَ قَدْرُنَا فِي مِثْلِ هَذَا اَلْيَوْمِ فَيَقُولُ اَللَّهُ يَا احبائِي اِرْجِعُوا وَ اُنْظُرُوا مَنِ اَحبَّكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ انْظُرُوا مَنْ أَطْعَمَكُمْ لِلْحُبِّ فَاطِمَة

ص: 248

سپس برای فرزندان انبیاء و مرسلین منبرهایی از نور برپا می شود. پس برای دو فرزند من (حسن و حسین علیعها السلام ) و دو پاره ی تن من و دو ریحانه ی من در ایام زندگانیم، منبری از نور برپا میشود و به آن دو گفته می شود خطبه بخوانید. پس آنها دو خطبه میخوانند که هیچ یک از فرزندان انبیاء و مرسلین مانند آن را نشنیده باشند. سپس منادی که جبرئیل عَلَیهِ السَّلام است ندا می کند فاطمه دختر محمّد کجاست؟ خدیجه دختر خویلد کجاست؟ مریم دختر عمران کجاست؟ آسیه دختر مزاحم کجاست؟ ام کلثوم مادر یحیی بن زکریا کجاست؟ پس همگی قیام می کنند. خداوند تبارک و تعالی می فرماید ای اهل محشر کرامت امروز از آن کیست؟ پس محمد و على و حسن و حسین و فاطمه عَلَیهِم ُالسَّلام می فرمایند: از آن خداوند واحد قهار است. پس خداوند جل جلاله می فرماید ای اهل محشر همانا من کرم را از برای محمد و علی و حسن و حسین و فاطمه قرار دادم ای اهل محشر سرها را به زیر اندازید و چشم ها را ببندید زیرا این فاطمه است که بسوی بهشت می رود. پس جبرئيل شتری از شترهای بهشت برای او می آورد که دو پهلوی آن تزئین شده است و لجام آن از مروارید است که محکم بافته شده و زینی از مرجان بر آن قرار دارد. پس در مقابل او زانو می زند و او بر آن سوار می شود سپس خداوند یکصد هزار ملک به سوی او می فرستد تا سمت راست او حرکت کنند و یکصد هزار ملک به سوی او می فرستد تا از سمت چپ او حرکت کرده و به همین تعداد، ملک اعزام می نماید تا او را بر بالهایشان حمل کنند و به درب بهشت برسانند. پس هنگامیکه به درب بهشت رسيد التفات و درنگ می کند. خداوند متعال می فرماید ای دختر حبیب من چه چیزی موجب التفات و درنگ تو گردید در حالیکه من به تو امر کردم که وارد بهشت شوی؟ پس می فرماید: ای پروردگار دوست دارم قدر و ارزش من در این روز شناخته شود. خداوند می فرماید: ای دختر حبیب من باز گرد و به کسانیکه در قلبشان حبّ و دوستی تو یا حبّ یکی از ذریه ات است نظر کن و دستشان را بگیر و آنان را وارد بهشت کن. امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: قسم به خدا ای جابر همانا او در آن روز شیعیان و محبینش را در می یابد و چونان پرنده ای که دانه ی نیکو را از دانه ی پست جدا می کند آنان را بر می چیند. پس هنگامیکه شیعیانش همراه او به درب بهشت رسیدند خداوند در قلوب شیعیان نیز التفات و درنگی می افکند و به ایشان می فرماید: ای دوستداران من چه چیزی موجب التفات و درنگ شما شد در حالیکه فاطمه دختر حبیب من شفاعت شما را نموده است؟ پس می گویند ای پروردگار دوست داریم قدر و ارزش ما در این روز شناخته شود خداوند می فرماید: ای دوستان و محبّین من باز گردید و به هر که بخاطر حبّ فاطمه شما را دوست داشته است نظر کنید و به هر که بخاطر حبّ فاطمه شما را اطعام کرده است

ص: 249

أنْظرُوا مَنْ كَسَاكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ اُنْظُرُوا مَنْ سَقَاكُمْ شَرْبَةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ أَنْظِرُوا مَنْ رَدَعَنَكُمْ غَيْبةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ خُذُوا بِيَدِهِ وَ أَدْخِلُوهُ اَلْجَنَّةَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ اَللَّهِ لاَ يَبْقَى فِي اَلنَّاسِ اَلْا شَاكٌ اَوْ كَافِرٌ أَوْ مُنَافِقٍ فَاِذا صَارُوا بَيْنَ اَلطَّبَقَاتِ نَادَوْا كَمَا قَالَ اَللَّهُ « فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ *وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ»(1) فيقولون «فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ» (2)قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ مُنِعُوا مَا طَلَبُوا«وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ»(3) (4)

3- عَنْ سَلْمَانَ قَالَ قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّي اللَّهُ وَعَلَيْهِ وَ آلِهِ يَا سَلْمَانُ مَنْ أَحَبَّ فَاطِمَةَ بِنتى فَهُوَ فِي اَلْجَنَّةِ مَعِي وَ مَنْ ابغَضهَا فَهُوَ فِي اَلنَّارِ يَا سَلْمَانُ حُبُّ فَاطِمَةَ يَنْفَعُ فِي مِائَةٍ مِنَ اَلْمَوَاطِنِ أَيْسَرُ ذَلِكَ الْمَوَاطِنِ الْمَوْتُ وَ اَلْقَبْرُ وَ الْمِيزَانُ وَالمَحشَرُ وَ الصِّراطُ وَ الْمُحاسَبَةُ فَمَنْ رَضِيَتْ عَنْهُ اِبْنَتِي فاطِمَةُ رَضِيتُ عَنْهُ وَ مَنْ رَضِيتْ عَنْهُ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ وَ مَن غَضِبْتُ عَلَيْهِ غَضِبْتُ عَلَيْهِ وَ مَنْ غَضِبْتُ عَلَيْهِ غَضِبَ اَللَّهُ عَلَيْهِ يَا سَلْمَانُ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُهَا وَ يَظْلِمُ بَعْلَهَا أَميرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيّاً وَ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُ ذُرِّيَّتَهَا وَ شِيعَتَهَا(5)

29- إِذا كانَ يَوم القِيامَة سَلَبَ الله عَنِ النَّاسِ قَولَ لا إلهَ إلّا الله إلّا الأئمَّةَ وَأشياعَهم

1- عَنْ أَبِي حمزة الثُّمالِيِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ على عَلَيهِمَا السَّلاَمُ وَ قُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ حَدِّثْنِي بِحَدِيثٍ يَنْفَعُنِي قَالَ يَا اِبَا حَمْزَةَ كُلٌ يَدْخُلُ اَلْجَنَّةَ اِلاّ مَنْ اَبي قَالَ قُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُول اَلله أَحد يَابَي اَن يَدْخُلَ اَلْجَنَّةَ ؟قَالَ نَعَمْ قُلْتُ مَنْ ؟قَالَ مَنْ لَمْ يَقُلْ لاَ اله الا اَللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ قَالَ قُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ حَسِبْتُ أَنْ لاَ أروى هَذَا اَلْحَدِيثَ عَنْكَ قَالَ وَلِمَ ؟قُلْتُ اِنِّي تَرَكْتُ الْمُرْجِئَةَ و الْقَدَرِيَّةُ وَ اَلْحُورِيَّةِ وَ بَنِي أُمَيَّةَ كُلٌ يَقُولُونَ لاَ اله اِلا اَللَّهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ فَقَالَ أَيْهَاتَ اَيهاتَ اِذا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ سَلَبَهُمُ اَللَّهُ اَيَّاهَا لاَ يَقُولُهَا اَلْأَ َّنَحْنُ وَ شِيعَتُنَا وَ اَلْبَاقُونَ

ص: 250

نظر کنید و به هر که به خاطر حبّ فاطمه به شما لباس پوشانده است توجه کنید و به هر که به خاطر حبّ فاطمه به شما شربتی نوشانده است التفات کرده و به هر که به خاطر حب فاطمه غیبتی را از شما رد کرده است نظر کنید و دست آنان را بگیرید و داخل بهشت نمائید. امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: قسم به خدا (در این حال پس از شفاعت) در میان مردم کسی جز شک کننده (مشرک) یا کافر یا منافق باقی نمی ماند پس هنگامیکه آنان در بین طبقات (جهنم) قرار گرفتند فریاد می زنند همانگونه که خداوند فرمود: «پس برای ما هیچ شفاعت کننده ای، و هیچ دوست دلسوزی نیست» و می گویند «پس ای کاش دوباره آفریده می شدیم تا از مؤمنین می گردیدیم» امام باقر عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هيهات هيهات آنچه را طلب می کنند منع شده اند، و اگر باز گردانده شوند حتما به آنچه از آن نهی شده اند باز می گردند و همانا آنان دروغ گویان هستند.

3- سلمان روایت کند که رسول خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فرمودند: ای سلمان هرکه فاطمه، دخترم، را دوست بدارد در بهشت همراه من است و هر که با او دشمنی کند در آتش است. ای سلمان حب و دوستی فاطمه در صد جایگاه نافع است که آسانترین آن مرگ و قبر و میزان و محشر و صراط و محاسبه است پس هر که دخترم فاطمه بر او غضب کند من بر او غضب کرده و هر که من بر او غضب کنم خداوند بر او غضب فرماید. ای سلمان وای بر کسیکه بر ذريّه و شیعیان او ظلم کند.

منها برآء اَما سمعت الله يقول «يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا»(1) قالَ مَن قَالَ لا اِله الّا الله رَسُولُ الله(2)

30- واَلله لَولاكُم مَا زُخرفتِ الجَنَّةُ

1- قال أبو عبدالله عَلَیهِ السَّلام واَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا زُخْرِفَتِ اَلْجَنَّةُ وَ اَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا خُلِقَتْ حَوْرَاءُ وَ اَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا نَزَلَتْ قَطْرَةٌ وَ اَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا نَبَتَت حَبَّة وَ اَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا قَرَّتْ عَيْنٌ وَاللَّهِ لَللَّهِ أَشَدُّ حُبّاً لَكُمْ مِنًى فَاعِينُونَا عَلَى ذَلِكَ بِالْوَرَعِ وَ اَلاِجْتِهَادِ وَ اَلْعَمَلِ بِطَاعَتِهِ وَ اَللَّهِ لَوْلاَكُمْ مَا رَحِمَ اَللَّهُ طِفْلاً وَ لاِرْتَعَتْ بَهِيمَة(3)

31- النوادر

1- عَن النَّبِيِّ صَلَى الله عَلَيهِ وَآله ِوقالَ: إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَ نُصِبَ الصِّرَاطُ عَلَى جَهَنَّمَ لَمْ يَجُزْ عَلَيْهِ إِلَّا مَنْ مَعَهُ جَوَازٌ فِيهِ بِوَلَايَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِب وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ تَعَالَى: «وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ »(4)يَعْنِي عَنْ وَلَايَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِيطَالِبٍ(5)

2- عَنِ الْحَرْثِ قَالَ أَتَيْتُ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيّاً بَعْدَ هَدْأَةٍ مِنَ اَللَّيْلِ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَا جَاءَ بِكَ يَا اَعْوَرُ؟ قَالَ :قُلْتُ حُبُّكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ :اَللَّهُ اَلَّذِي لاَ اله الا هُوَ وَ أَعَادَ عَلَى ذَلِكَ ثَلاَثاً وَ قَالَ اَما أَنَّكَ سَتَرَانِي فِي ثَلاثِ مَواطِنَ عَلَى اَلْحَوْضِ وَ حِينَ تَبْلُغُ نَفْسُكَ هَاهُنَا -وَ اِشَارَ مُحَوَّلاً إِلَى حَلْقِهِ -وَ عَلَى اَلصِّرَاطِ.(6)

3-عَنْ أَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ :مَنْ مَاتَ عَلَى هَذَا اَلْأَمْرِ كَانَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ حَضَرَ مَعَ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ شَهِدَ مَعَ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ(7)

ص: 252

پس امام فرمودند: هيهات هيهات هرگز چنین مپندار زیرا آنگاه که روز قیامت شود خداوند قدرت بیان آن را از آنها سلب می کند و به جز ما و شیعیانمان کسی آن سخن را نمی گوید و بقیه از آن بری هستند. آیا نشنیدی خداوند را که می فرماید «روزیکه روح و ملائک در صفی قیام می کنند پس هیچ کس جز آن کسیکه به اذن خداوند به سخن صواب و نیکو تکلم نماید قدرت سخن گفتن ندارد» پس درباره ی سخن صواب فرمودند: کلام صواب و نیکو سخن کسی است که بگوید «لااله الا الله محمد رسول الله ».

4-عَنْ بَشِيرٍ اَلْكُنَاسِيِّ قَالَ: دَخَلْنَا عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ :حَدَّثَ أَصْحَابُكُمْ أَنَّ أَبِي كَانَ يَقُولُ :مَا بَيْنَ أَحَدِكُمْ وَ بَيْنَ أَنْ يَغْتَبِطَ إِلاَّ أَنْ تَبْلُغَ نَفْسُهُ هَذِهِ وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى حَلْقِهِ .(1)

5- قالَ أبو عبدِالله عَلَیهِ السَّلام:أنَّهُ لَيْسَ مِنْ قَوْمٍ ائْتَمُّوا بامامهِم فِي اَلدُّنْيَا اَلاِجَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَلْعَنُهُمْ وَ يَلْعَنُونَهُ اِلاّ انْتُمْ ومَن كانَ علَى مِثْلِ حَالِكُم(2)

6- قالَ رجل لِأبي عَبدِالله عَلَیهِ السَّلام:حَديثُ يُروى أَنَّ رَجُلاً قالَ لِاَميرِ المُؤمِنين عَلَیهِ السَّلام : اِنِّی أحبُّكَ فقالَ لَه: أعِد لِلفَقرِ جِلبابا فقالَ: لَيسَ هكذا قالَ اِنَّما قالَ لَه: أعدَدتَ لِفاقَتِكَ جِلبابا يَعنِي يَومَ القِيامَةِ(3)

7- عَن أَبي الحَسَن الرِّضا عَلَیهِ السَّلام قالَ: مَن سَرَّهُ أن يَنظُرَ إلَى اللّه ِ بِغَيرِ حِجابٍ ويَنظُرَ اللّه ُ إلَيهِ بِغَيرِ حِجابٍ ، فَليَتَوَلَّ آلَ مُحَمَّدٍ وَليَتَبَرَّأ مِن عَدُوِّهِم وَليَأتَمَّ بِإِمامِ المُؤمِنينَ مِنهُم ، فَإِنَّهُ إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ نَظَرَ اللّه ُ إلَيهِ بِغَيرِ حِجابٍ ونَظَرَ إلَى اللّه ِ بِغَيرِ حِجابٍ(4)

8- عَن أَبي جَعفَرٍ عَلَیهِ السَّلام عَنِ النَّبِیَّ صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه فِي قَولِهِ: «لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ»(5)الآيات قالَ: فَيُعطُى ناقَة فَيُقالُ: اِذَهب في القيامَةِ حيثُ ما شئتَ فاِن شاءَ وَقَفَ فِي الحِسابِ وَاِن شاءَ وَقَفَ عَلى شَفِيرِ جَهَنَّم وَ اِن شاءَ دَخَلَ الجَنَّةَ وَاِنَّ خازِنَ النَّارِ يقُولُ: ياهذا من أَنتَ أنَبِئُّ أَم وَصِیُّ؟ فَيقُولُ: أَنا مِن شِيعَةِ مُحمَّدٍ وَاَهلِبَيتِهِ فَيقُولُ: ذلکَ لَکَ (6)

ص: 254

4- بشیر کناسی گفت بر امام صادق عَلَیهِ السَّلام داخل شدیم پس فرمودند: به اصحابتان بگوئید که همانا پدرم کرارا می فرمودند: بین شما و بین اینکه به حالی برسید که به آن غبطه خورده می شود، فاصله ای جز رسیدن جان به اینجا نیست و با دست مبارک به حلقشان اشاره فرمودند (کنایه از این که بهترین حال شما در هنگام جان دادن است که دیگران غبطه آن را می خورند).

5- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: همانا هیچ قومی نیستند که در دنیا به امامشان اقتدا کردند مگر آنکه در روز قیامت یکدیگر را لعنت می کنند، غیر از شما شیعیان و کسانیکه مانند شما باشند.

6- مردی به امام صادق عَلَیهِ السَّلام عرض کرد: حدیثی روایت می شود که مردی به امیر مؤمنان عَلَیهِ السَّلام عرض کرد: همانا من شما را دوست دارم پس امام على عَلَیهِ السَّلام به او فرمودند: برای فقر لباسی آماده کن. امام صادق عَلَیهِ السَّلام پس از شنیدن این حدیث فرمودند: خیر، این چنین نبوده است بلکه امام على عَلَیهِ السَّلام به او فرمودند: (به واسطه این حبّ) برای روز نداری و بی چیزی، لباسی آماده کرده ای و مقصود ایشان روز قیامت بوده است.

7- امام رضا عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هرکه می خواهد شادمان و بدون هیچ پرده و حجابی به خداوند نظر کند و خداوند نیز اینگونه به او بنگرد باید آل محمد را دوست بدارد از دشمنان ایشان بیزاری جوید و باید امام مؤمنان که از آل محمد است را امام و پیشوای خود قرار دهد پس همانا در روز قیامت، خداوند بدون حجاب به او و او نیز بدون حجاب به خداوند نظر می کند.

8- امام باقر عَلَیهِ السَّلام از پیامبر خدا صَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه در مورد سخن خداوند متعال «آنان را ناله و ترس بزرگ محزون نمی کند» نقل فرمودند: پس شتری به (یکی از بهشتیان) عطا می شود و به او گفته می شود: هر کجا که می خواهی برو. پس اگر بخواهد در موقف حساب می ایستد و اگر بخواهد کنار جهنم می ایستد و اگر بخواهد وارد بهشت می شود و همانا ملک موکل بر جهنم که خازن آتش نام دارد به او خطاب می کند: تو کیستی آیا پیامبر و یا وصی پیامبر هستی؟ پس می گوید: من از شیعیان محمد و اهل بیت او هستم. پس می گوید: این مقام برای توست (گوارایت باد)۔

ص: 255

9-عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : فِي اَلْجَنَّةِ ثَلاَثُ دَرَجَاتٍ وَ فِي اَلنَّارِ ثَلاَثُ دَرَكَاتٍ فَأَعْلَى دَرَجَاتِ اَلْجَنَّةِ لِمَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ نَصَرَنَا بِلِسَانِهِ وَ يَدِهِ وَ فِي اَلدَّرَجَةِ اَلثَّانِيَةِ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ نَصَرَنَا بِلِسَانِهِ وَ فِي اَلدَّرَجَةِ اَلثَّالِثَةِ مَنْ أَحَبَّنَا بِقَلْبِهِ وَ فِي أَسْفَلِ دَرْكٍ مِنَ اَلنَّارِ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَ عَلَيْنَا بِلِسَانِهِ وَ يَدِهِ وَ فِي اَلدَّرْكِ اَلثَّانِيَةِ مِنَ اَلنَّارِ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ وَ أَعَانَ عَلَيْنَا بِلِسَانِهِ وَ فِي اَلدَّرْكِ اَلثَّالِثَةِ مِنَ اَلنَّارِ مَنْ أَبْغَضَنَا بِقَلْبِهِ (1)

10- عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: مَنْ حَفِظَ مِنْ شِیعَتُنَاأَرْبَعِينَ حَدِيثاً بَعَثَهُ اَللَّهُ عَزَّوَجَلَّ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فَقِيهاً عالماً وَ لَم يُعَذّبهُ(2)

11- عَنْ صَالِحِ بْنِ مِيثَمٍ اَلتَّمَّارِ رَحِمَهُ اَللَّهُ، قَالَ وَجَدْتُ فِي كِتَابِ مِيثَمٍ رَحمَة الله يَقُولُ: تَمَسَّيْنَا لَيْلَةً عِنْدَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَقَالَ لَنَا لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ اِمْتَحَنَ اَللَّهُ قَلْبَهُ لْإِيمَانِ إِلاَّ أَصْبَحَ يَجِدُ مَوَدَّتَنَا عَلَى قَلْبِهِ وَ لاَ أَصْبَحَ عَبْدٌ مِمَّنْ سَخِطَ اَللَّهُ عَلَيْهِ إِلاَّ يَجِدُ بُغْضَنَا عَلَى قَلْبِهِ وَأَصْبَحْنَا نَفْرَحُ بِحُبِّ اَلْمُؤْمِنِ لَنَا، وَ نَعْرِفُ بُغْضَ اَلْمُبْغِضِ لَنَا، وَ أَصْبَحَ مُحِبُّنَا مُغْتَبِطاً بِحُبِّنَا بِرَحْمَةٍ مِنَ اَللَّهِ يَنْتَظِرُهَا كُلَّ يَوْمٍ، وَ أَصْبَحَ مُبْغِضُنَا يُؤَسِّسُ بُنْيانَهُ عَلى شَفا جُرُفٍ هارٍ ، فَكَانَ ذَلِكَ اَلشَّفَا قَدِ اِنْهَارَ بِهِ فِي نارِ جَهَنَّمَ ، وَ كَانَ أَبْوَابُ اَلرَّحْمَةِ قَدْ فُتِحَتْ لِأَصْحَابِ اَلرَّحْمَةِ، فَهَنِيئاً لِأَصْحَابِ اَلرَّحْمَةِ رَحْمَتُهُمْ، وَ تَعْساً لِأَهْلِ اَلنَّارِ مَثْوَاهُمْ، إِنَّ عَبْداً لَنْ يُقَصِّرَ فِي حُبِّنَا لِخَيْرٍ یَجَعَلَهُ اَللَّهُ فِي قَلْبِهِ، وَ لَنْ يُحِبَّنَا مَنْ يُحِبُّ مُبْغِضَنَا، إِنَّ ذَلِكَ لاَ يَجْتَمِعُ فِي قَلْبٍ وَاحِدٍ وَ ما جَعَلَ اَللّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ يُحِبُّ بِهَذَا قَوْماً، وَ يُحِبُّ بِالْآخَرِ عَدُوَّهُمْ، وَ اَلَّذِي يُحِبُّنَا فَهُوَ يُخْلِصُ بِحُبَّنَا كَمَا يُخْلَصُ اَلذَّهَبُ لاَ غِشَّ فِيهِ نَحْنُ اَلنُّجَبَاءُ وَ أَفْرَاطُنَا أَفْرَاطُ اَلْأَنْبِيَاءِ، وَ أَنَا وَصِيُّ اَلْأَوْصِيَاءِ، وَ أَنَا حِزْبُ اَللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اَلْفِئَةُ اَلْبَاغِيَةُ حِزْبُ اَلشَّيْطَانِ ، فَمَنْ أَحَبَّ أَنْ يَعْلَمُ حَالَهُ فِي حُبِّنَا فَلْيَمْتَحِنْ قَلْبَهُ، فَإِنْ وَجَدَ فِيهِ حُبَّ مَنْ أَلَّبَ عَلَيْنَا فَلْيَعْلَمْ أَنَّ اَللَّهَ عَدُوُّهُ وَ جَبْرَئِيلَ وَ مِيكَائِيلَ ، وَ اَللَّهُ عَدُوٌّ لِلْكافِرِينَ(3)

ص: 256

9- امام سجاد عَلَیهِ السَّلام فرمودند: رسول خداصَلَی اللهُ وعَلَیه ِوَ آلِه و فرمودند: بهشت سه درجه و آتش نیز سه درکه دارد. پس بالاترین درجه ی بهشت مخصوص کسی است که ما را با قلبش دوست بدارد و با دست و زبانش یاری کند و کسانیکه با قلبشان ما را دوست بدارند و با زبانشان ما را یاری کنند در درجه ی دوم بهشت جای دارند و درجه ی سوم از آن کسانی است که فقط با قلبشان ما را دوست بدارند. و در پایین ترین درکه ی آتش کسانی قرار دارند که با قلبشان با ما دشمنی کرده و با دست و زبانشان بر علیه ما یاری رساندند. و کسانی که با قلبشان با ما دشمنی کردند و با زبانشان بر علیه ما اقدام نمایند در درجه ی دوم آتش قرار دارند. و درجه ی سوم آتش از آن کسانی است که فقط با قلبشان با ما دشمنی دارند.

10- امام صادق عَلَیهِ السَّلام فرمودند: هر که از شیعیان ما چهل حدیث حفظ کند خداوندعزوجل او را در روز قیامت عالم و فقیه بر می انگیزد و او را عذاب نمی فرماید

11- صالح بن میثم تمّار که رحمت خدا بر او باد گفت در کتاب پدرم میثم (رحمه الله عليه) یافتم که می فرمود: شبی را نزد امیرمؤمنان علی بن ابیطالب عَلَیهِ السَّلام سپری کردیم پس به ما فرمودند: خداوند قلب هیچ عبدی را برای ایمان امتحان نکرده است مگر آنکه مودت و اظهار دوستی ما را بر قلبش ایجاد کرده و هیچ بنده ای در زمره ی کسانی که خداوند بر آنها خشم کرده است قرار نگرفته است مگر آنکه بغض و دشمنی ما را در قلبش یافته است. و ما به حبّ و دوستی محبین خود شادمان می گردیم و بغض و کینه ی دشمنانمان را می شناسیم و محبت ما به واسطه ی رحمت خداوند که هر روز انتظار آن را می کشد مغتبط است و دشمن ما بنیان و اساسش را بر لبه ی پرتگاه سیل خیز هلاک کننده ای بنا می کند که گویی آن لبه او را در آتش جهنم می افکند. و گویا درهای رحمت برای اهل رحمت گشوده شده است پس رحمت اهل رحمت گوارای آنان باد و جزای اهل آتش هلاکت و سقوط است. همانا بنده ای که در محبت دوستی ما کوتاهی نورزد به خاطر خیری است که خداوند در قلبش قرار داده است. کسی که دشمن ما را دوست داشته باشد هرگز محبّ ما نیست همانا آن (حبّ ما و حبّ دشمن ما) در یک قلب جمع نمی شود و خداوند برای یک نفر دو قلب در کالبدش قرار نداده است که با یکی یک گروه را دوست داشته باشد و با قلب دیگر دشمن آن گروه را دوست داشته باشد و هر که ما را دوست بدارد به واسطه ی حبّ ما مخلص می شود همانگونه که طلای خالص، خلوص می یابد. ما برگزیدگانیم و پیشینیان ما پیشینیان انبیاء هستند و من وصی اوصیاء و حزب خدا و رسول او هستم و جماعت ستمگر، حزب شیطانند. پس هر که دوست دارد بداند حالش در مورد حب ما چگونه است باید قلب خود را امتحان کند پس اگر در قلب خود محبّت کسانی را یافت که بر علیه ما اجتماع کرده اند باید بداند که خداوند متعال دشمن اوست و جبرئیل و میکائیل دشمن او هستند و خداوند دشمن کافرین است

ص: 257