بسم الله الرحمن الرحیم

ص: 2

زیارت از بعید

ص: 3

ص: 4

آنچه در تعريف زيارت آمده است، «حضور الزائر عند المزور» است؛ يعني حضور زائر نزد کسي که زيارت مي شود.

براساس اين تعريف، زيارت با حضور فرد در حرم معصومان(علیهم السلام) محقق مي شود؛ هرچند زيارتنامه اي خوانده نشود يا بوسيدن قبر و ضريح امام صورت نگيرد. چراکه در حرم برخي از اين بزرگواران(علیهم السلام)، رسيدن به ضريح مطهر امام، کاري بس دشوار و طاقت فرساست

و گاهي با آزار ديگران و شايد گناه همراه باشد که به هيچ عنوان پسنديده و تأييدشدة ائمة اطهار(علیهم السلام) نيست.

زيارت هنگامي معنا و مفهوم مي يابد که فرد زيارت شونده متوجه حضور زائر باشد و سخنان او را شنيده و جوابش را بدهد. خداوند متعال در آية 169 سورة مبارکة آل عمران، بر زنده بودن کساني که در راه خدا کشته شده اند، تصريح کرده است:

«وَ لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يرْزَقُونَ»

وهرگز گمان مبر آنان که در راه خدا کشته شدند، مرده اند؛ نه! اين گونه نيست، بلکه آنان زنده و نزد پروردگارشان غرق در نعمت هستند.

تمام معصومان(علیهم السلام) به جز امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در راه خدا شهيد شده اند.

افزون بر اين، شيعيان معتقدند که حيات و مرگ امام معصوم(علیه السلام) هيچ تفاوتي با هم ندارد. از همين روست که

ص: 5

در اذن دخول حرم هاي شريف گفته مي شود:«وَ أَعَلَمُ أَنَّ رَسُولَکَ وَ خُلَفَائَک(علیهم السلام) أَحْيَاءٌ عِنْدَکَ يُرْزَقُون يَرَونَ مَقَامِي وَ يَسْمَعُونَ کَلَامِي وَ يَرُدُّونَ سَلَامِي... .»

طبق روايتي که حتي در منابع اهل سنّت هم نقل شده است، پيامبر اکرم(صلی الله علیه واله) فرموده اند:

ما مِن أحَدٍ يسلّم عَلَيّ إلّا رَدَّ اللهُ عَلَي روُحي، حَتّي أردّ.

هرکه به من سلام کند، خداوند سلام او را به من مي رساند تا من نيز پاسخش را بدهم.

ما با اعتقاد به اينکه پيامبر اکرم(صلی الله علیه واله) و امامان معصوم(علیهم السلام) زنده اند، به زيارتشان مي رويم و با همين اعتقاد است که تمام خواسته هاي دنيوي و اخروي خود را در زيارت ايشان طلب مي کنيم؛ چراکه خداوند متعال در قرآن کريم مي فرمايد:

«وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوک فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوَّابًا رَحِيمًا»(1)

و اگر آنان هنگامى که [با ارتکاب گناه] به خود ستم کردند، نزد تو مى آمدند و از خدا آمرزش مى خواستند و پيامبر هم برايشان طلب آمرزش مى کرد، يقيناً خدا را بسيار توبه پذير و مهربان مى يافتند.

به حکم اين آية شريفه، هرگاه مسلمانان به نفْس خويش ستم

ص: 6

کنند و مرتکب گناه شوند، اگر خدمت رسول اکرم(صلی الله علیه واله) برسند و در حضور ايشان، از خداوند متعال درخواست آمرزش کنند و رسول الهي نيز براي آنان طلب آمرزش کند، پروردگار سبحان را توّاب و رحيم مي يابند؛ يعني خداوند آنان را عفو کرده و گناهشان را مي بخشد.

نکتة مهم اين آية کريمه، عبارت «جَاءُوک»، يعني آمدن نزد پيامبر خدا(صلی الله علیه واله) است. همان گونه که اشاره شد و به اثبات نيز رسيده است، چنين نيست که اين آية شريفه تنها به حيات ظاهري و زمان عمر دنيوي پيامبر رحمت(صلی الله علیه واله) و امامان معصوم(علیهم السلام) اختصاص داشته باشد. اين مطلب، يک حکم عام و کلي براي تمامي زمان هاست؛ بنابراين،پس از مرگ ظاهري معصومان(علیهم السلام) نيز حاضرشدن نزد اين بزرگواران و استغفار در پيشگاهشان صادق است و واقعيت دارد.

در روايات معتبر، فضيلت و پاداش فراواني براي زيارت معصومان(علیهم السلام) ذکر شده است؛ ازجمله اين روايت از پيامبر خدا(صلی الله علیه واله):

هرکه مرا يا يکى از فرزندانم را زيارت کند، روز قيامت او را زيارت مي کنم و از هراس هاى آن روز نجاتش مى دهم.

در بين زيارت هاي سفارش شده، به زيارت پيامبر اکرم(صلی الله علیه واله) تأکيد فراواني شده است؛ به طوري که در روايات متواتر شيعه و اهل سنّت، زيارت اين بزرگوار(صلی الله علیه واله) به عنوان يک عبادت مؤکد معرفي شده است؛ همچنين يکي از محورهاي مهم وحدت

ص: 7

امت اسلامي و سرچشمه اي نوراني براي بهره گيري مسلمانان از تعاليم پيامبر اعظم(صلی الله علیه واله)، رسيدن به سعادت دنيا و آخرت، کسب مکارم اخلاق و ساختن مدينة فاضله محسوب مي شود.

تأکيد به زيارت پيامبر اعظم(صلی الله علیه واله) براي حاجيان خانة خدا بيشتر است؛ به گونه اي که اگر کسي به حج تمتع يا عمره مشرّف شود و بعد از انجام اعمال حج، به زيارت پيامبر نرود، در حق ايشان جفا کرده است. اين مطلب از قول شخصِ پيامبر(صلی الله علیه واله) و نيز امام علي(علیه السلام) نقل شده است. در همين راستا، امام صادق(علیه السلام) هم فرموده اند:

«حج خود را با زيارت ما اهل بيت ختم کنيد.»

براي زيارت پيامبر اعظم(صلی الله علیه واله) فضايل بسياري برشمرده اند. علت اين امر، بنابر روايتي از امام رضا(علیه السلام) جايگاه خاص ايشان در بين مخلوقات خداوند است؛ چراکه رسول اکرم(صلی الله علیه واله) افضل و اشرف مخلوقات هستند و اطاعت و تبعيت از ايشان، هم رديف و معادل اطاعت و تبعيت از خداوند متعال است:

«مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّه»(1)

هرکه از پيامبر اطاعت کند، بي گمان از خداوند اطاعت کرده است.

بيعت با پيامبر اکرم(صلی الله علیه واله) نيز همانند بيعت با خداوند قلمداد شده است:

«إِنَّ الَّذينَ يُبَايِعُونَکَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللّه»(2)

ص: 8

از اين رو است که خودِ اين بزرگوار(صلی الله علیه واله) فرموده اند: «هرکس مرا درحال حيات يا بعد از وفاتم زيارت کند، گويا خداوند را زيارت کرده است.»در حديثي در كتاب وسايل الشيعه، پيامبر (صلی الله علیه واله) مي فرمايند: كسي كه مرا در حيات و بعد از مرگم زيارت كند در روز قيامت در جوار و همسايگي من خواهد بود.

حميرى در كتاب «قرب الأسناد» از حضرت صادق(علیه السلام) به نقل از رسول خدا(صلی الله علیه واله) نوشته است که فرمود: «هركه مرا در حيات يا پس از ممات زيارت كند، روز قيامت شفيع او مي شوم».

شفاعت، به معناي کامل کردن کاستي هاست. کسي که شفيع شخص ديگري مي شود، به گونه اي کاستي ها و نواقص او را برطرف مي کند و او را به حد کمال مي رساند؛ اما اين عمل، مشروط به لياقت و قابليت افراد است؛ يعني کسي شفاعت مي شود که شايستگي و قابليت کامل شدن را داشته باشد. به عبارتي، کسي که

براي رسيدن به کمال، تمام سعي و تلاش خود را انجام داده است و در عمل به دستورات دين سعي کرده است، اما به هر علتي نتوانسته است به جايگاه شايستة خويش برسد، چنين کسي شفاعت مي شود تا نواقصش برطرف شود و به جايگاه والاي خويش برسد. در مقابل، کسي که هيچ تلاشي در اين راه نکرده و احکام و دستورات دين را ناديده گرفته يا در انجام آن ها کوتاهي کرده است، نبايد

ص: 9

انتظار شفاعت داشته باشد.

پس براي رسيدن به شفاعت پيامبر(صلی الله علیه واله) و ائمة معصومين(علیهم السلام)، بايد براساس دستورات ايشان که همان دستورات الهي است، عمل کنيم و در زندگي، مطابق با احکام و قوانين دين رفتار کنيم تا به شفاعت ايشان نايل آييم.

آنچه در زيارت معصومين(علیهم السلام) بايد مدّ نظر قرار دهيم، دعا براي تمام مردم، به ويژه امت اسلام است که درحال حاضر، گرفتار مشکلات فراوان است؛ البته درصدر همة خواسته ها، دعا براي ظهور آخرين منجي و ذخيرة الهي است که ان شاء الله با ظهورشان، به مشکلات جهان خاتمه خواهند داد.

علامة مجلسى در زادالمعاد، آورده است:

شي-خ مفيد و سيدبن ط-اووس رحمة لله گفت-ه اند: هنگ-امي که خواستي در جايي غير از مدينة طيبه، رسول گرامى اسلام(صلی الله علیه واله) را زيارت کنى، غسل کن و چيزى شبيه قبر در برابر خود بساز و نام مبارک آن حضرت را بر آن بنويس؛ سپس بايست و در محضر ايشان بگو:

ص: 10

أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنَّهُ سَيّدُ الْأَوَّلِينَ وَ الآخِرِينَ وَ أَنَّهُ سَيّدُ الْأَنْبِياءِ وَ الْمُرْسَلِينَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَيهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَيتِهِ الْأَئِمَّةِ الطَّيِّبينَ

شهادت مى دهم که معبودى جز خدا نيست، يگانه و بى شريک است و شهادت مى دهم که محمد، بنده و رسول اوست و سَرور اولين تا آخرين و آقاي پيامبران و رسولان است. خدايا، بر او و اهلِ بيتش، آن امامان پاک، درود فرست.

اَلسَّلامُ عَلَيکَ يا رَسُولَ اللهِ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا خَلِيلَ اللهِ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا نَبِيَّ اللهِ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا صَفِيَّ اللهِ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا رَحْمَةَ اللهِ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا خِيَرَةَ اللهِ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا حَبِيبَ اللهِ اَلسَّلامُ عَلَيکَ يا نَجِيبَ اللهِ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا خاتَمَ النَّبِيينَ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا سَيّدَ الْمُرْسَلِينَ اَلسَّلَامُ عَلَيک يا قائِماً بِالْقِسْطِ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا فاتِحَ الْخَيرِ اَلسَّلامُ عَلَيکَ يا مَعْدِنَ الْوَحْيِ وَ التَّنْزِيلِ اَلسَّلامُ عَلَيکَ يا مُبَلِّغاً عَنِ اللهِ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ أَيهَا السِّرَاجُ الْمُنِيرُ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا مُبَشِّرُ [اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا نَذِيرُ] اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا مُنْذِرُ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ يا نُورَ اللهِ الَّذِي يسْتَضَاءُ بِهِ اَلسَّلَامُ عَلَيکَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيتِکَ الطَّيبِينَ الطَّاهِرِينَ الْهَادِينَ الْمَهْدِيينَ

ص: 12

سلام بر تو اى رسول خدا، سلام بر تو اى دوست صميمى خدا، سلام بر تو اى پيامبر خدا، سلام بر تو اى دوست خالص خدا، سلام بر تو اى رحمت خدا، سلام بر تو اى برگزيدة خدا، سلام بر تو اى محبوب خدا، سلام بر تو اى منتخب خدا، سلام بر تو اى خاتمِ پيامبران، سلام بر تو اى سرور رسولان، سلام بر تو اى برپادارندة عدل و داد، سلام بر تو اى گشايندة درهاي هر خير و خوبي، سلام بر تو اى معدن وحى و تنزيل، سلام بر تو اى رسانندة پيام از سوى خدا، سلام بر تو اى چراغ پرفروغ، سلام بر تو اى بشارت دهنده،[سلام بر تو اى بيم دهنده،] سلام بر تو اى هشداردهنده، سلام بر تو اى نور خدا که از آن روشني خواهند، خاندان تو که پاک و پاک سرشت و هدايتگرِ خلق اند و خود نيز رهيافته اند،

ص: 13

اَلسَّلَامُ عَلَيکَ وَ عَلَى جَدِّکَ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ وَ عَلَى أَبِيکَ عَبْدِ اللهِ اَلسَّلامُ عَلَى اُمِّکَ آمِنَةَ بِنْتِ وَهَبٍ اَلسَّلَامُ [عَلَيْکَ وَ] عَلَى عَمِّکَ حَمْزَةَ سَيدِ الشُّهَداءِ اَلسَّلَامُ عَلَى عَمِّکَ [الْعَبَّاسِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ] اَلسَّلَامُ عَلَى عَمِّک وَ کَفِيلِکَ أَبِي طَالِبٍ اَلسَّلَامُ عَلَى ابْنِ عَمِّکَ جَعْفَرٍ الطَّيارِ فِي جِنَانِ الْخُلْدِ اَلسَّلَامُ عَلَيک يا مُحَمَّدُ اَلسَّلَامُ عَلَيک يا أَحْمَدُ اَلسَّلَامُ عَلَيک يا حُجَّةَ اللهِ عَلَى الْأَوَّلِينَ وَ الآخِرِينَ، [وَ] السّابِقَ إِلى طاعَةِ رَبِّ الْعالَمِينَ وَ الْمُهَيمِنَ عَلَى رُسُلِهِ وَ الْخاتَمَ لِأَنْبِيائِهِ وَ الشّاهِدَ عَلَى خَلْقِهِ وَ الشَّفِيعَ إِلَيهِ وَ الْمَکِينَ لَدَيهِ وَ الْمُطَاعَ فِي مَلَکُوتِهِ

ص: 14

سلام بر تو و بر جدّت عبدالمطلب و بر پدرت عبدالله، سلام بر مادرت آمنه دختر وهب، سلام [بر تو و] بر عمويت حمزه سيدالشهداء، سلام بر عمويت [عباس فرزندعبدالمطلب، سلام برعمو]

و سرپرستت ابوطالب، سلام بر پسرعمويت جعفر، پروازکننده در بهشت جاويد،سلام بر تو اى محمد، سلام بر تو اى احمد، سلام بر تو اى حجّت خدا بر اولين انسان ها تا آخرين آن ها، و پيشگام بر طاعت پروردگار جهانيان و سرور بر رسولانش و خاتم پيامبرانش و گواه بر آفريدگانش و شفاعت کنندة

[گنهکاران] در نزد او و ارجمند در نزدش و پيروى شده در ملکوتش،(1)

ص: 15

الْأَحْمَدَ مِنَ الْأَوْصافِ اَلْمُحَمَّدَ لِسَائِرِ الْأَشْرافِ الْکَرِيمَ عِنْدَ الرَّبِّ وَ الْمُکَلَّمَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُبِ اَلْفائِزَ بِالسِّباقِ وَ الْفائِتَ عَنِ اللِّحاقِ تَسْلِيمَ عارِفٍ بِحَقِّکَ مُعْتَرِفٍ بِالتَّقْصِيرِ فِي قِيامِهِ بِواجِبِکَ غَيرِ مُنْکِرٍ ما انْتَهَى إِلَيهِ مِنْ فَضْلِکَ مُوقِنٍ بِالْمَزِيدَاتِ مِنْ رَبِّکَ مُؤْمِنٍ بِالْکِتابِ الْمُنْزَلِ عَلَيکَ مُحَلِّلٍ حَلَالَکَ مُحَرِّمٍ حَرامَکَ أَشْهَدُ يا رَسُولَ اللهِ مَعَ کُلِّ شاهِدٍ وَ أَتَحَمَّلُها عَنْ کُلِّ جاحِدٍ أَنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ رِسالَاتِ رَبِّکَ وَ نَصَحْتَ لِأُمَّتِکَ وَ جاهَدْتَ فِي سَبِيلِ رَبِّکَ وَ صَدَعْتَ بِأَمْرِهِ وَ احْتَمَلْتَ الْأَذى فِي جَنْبِهِ وَ دَعَوْتَ إِلَى سَبِيلِهِ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ الْجَمِيلَةِ

ص: 16

پسنديده تر است ازنظر اوصاف و ستوده است براي ديگر بزرگان، کريم نزد پروردگار و آن که از پسِ پرده ها [ي نور و ازطريقِ وحي] با او سخن گفته شد، برندة مسابقه است و کسي به پاي او نمي رسد، [بر تو سلام مى دهم،]سلام کسي که به حقانيت تو شناخت و اعتقاد دارد و به کوتاهي در انجام وظيفه اش دربرابر او معترف است. در قبال حقوق واجبى که براى تو است، آنچه از فضل تو به آن رسيده است را انکار نمي کند،به مزيد عنايات پروردگارت [در حق تو] يقين دارد، مؤمن به کتابى که بر تو نازل شده است، حلال شمارندة حلالت و حرام دانندة حرامت. اى فرستادة خدا، شهادت مى دهم با هر شاهد و به عهده مي گيرم ازطرفِ هر انکارکننده به اينکه پيام هاى پروردگارت را رساندى، و براى امّتت خيرخواهى کردى و در راه پروردگارت جهاد کردي و آشکارا به اجراى دستورش برخاستى و اذيت هاي همراه انجام اين امور را تحمل کردى و با منطق محکم و پند نيکو و زيبا، به راهش دعوت کردى

ص: 17

وَ أَدَّيتَ الْحَقَّ الَّذِي کانَ عَلَيکَ وَ أَنَّکَ قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنِينَ وَ غَلُظْتَ عَلَى الْکافِرِينَ وَ عَبَدْتَ اللهَ مُخْلِصاً حَتَّى أَتاکَ الْيقِينُ فَبَلَغَ اللهُ بِکَ أَشْرَفَ مَحَلِّ الْمُکَرَّمِينَ وَ أَعْلى مَنَازِلِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَرْفَعَ دَرَجاتِ الْمُرْسَلِينَ حَيثُ لا يلْحَقُکَ لاحِقٌ وَ لا يفُوقُکَ فائِقٌ وَ لا يسْبِقُکَ سابِقٌ وَ لا يطْمَعُ فِي إِدْراکِکَ طامِعٌ اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي اسْتَنْقَذَنَا بِکَ مِنَ الْهَلَکَةِ وَ هَدانا بِکَ مِنَ الضَّلالَةِ وَ نَوَّرَنا بِکَ مِنَ الظُّلْمَةِ. فَجَزاکَ اللهُ يا رَسُولَ اللهِ مِنْ مَبْعُوثٍ أَفْضَلَ مَا جَازى [جَزَى] نَبِيّاً عَنْ اُمَّتِهِ وَ رَسُولًا عَمَّنْ اُرْسِلَ إِلَيهِ

ص: 18

و حقى که بر عهدة تو بود، ادا کردى. به يقين دربرابر اهلِ ايمان، مهربان و در برابر کافران سخت گير بودى و تا لحظة مردن، خدا را بندگى کردى؛ پس خداوند تو را به شريف ترين مقام اکرام شدگان و برترين جايگاه هاى مقرّبان و بالاترين درجات رسولان رسانيد؛ آنجايي که رسنده اى به تو نرسد و هيچ بزرگواري بر تو برترى نيابد و پيشى گيرنده اى بر تو پيشى نگيرد و طمع کننده اى در دريافت جايگاه تو طمع نکند! خدا را سپاس که ما را به وسيلة تو از هلاکت ها رهانيد و از گمراهى، به راه راست هدايت کرد و از تاريکى، به نورانيت آورد. پس خدا به تو پاداش دهد اى رسول خدا در نبوّتت؛ پاداشى برتر از هرآنچه به پيامبرى از امتش عنايت کرده و رسولى را ازطرفِ آنان که به سويشان فرستاده شده است، مرحمت کرده است.

ص: 19

بِأَبِي أَنْتَ وَ اُمِّي يا رَسُولَ اللهِ زُرْتُکَ عارِفاً بِحَقِّکَ مُقِرّاً بِفَضْلِکَ مُسْتَبْصِراً بِضَلالَةِ مَنْ خالَفَکَ وَ خالَفَ أَهْلَ بَيتِکَ عارِفاً بِالْهُدَى الَّذِي أَنْتَ عَلَيهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي وَ نَفْسِي وَ أَهْلِي وَ مالِي وَ وَلَدِي [وُلْدِي] أَنَا أُصَلِّي عَلَيکَ کَما صَلَّى اللهُ عَلَيکَ وَ صَلّى عَلَيکَ مَلَائِکَتُهُ وَ أَنْبِياؤُهُ وَ رُسُلُهُ صَلاةً مُتَتابِعَةً وافِرَةً مُتَواصِلَةً لَا انْقِطاعَ لَها وَ لا أَمَدَ وَ لا أَجَلَ صَلَّى اللهُ عَلَيکَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيتِکَ الطَّيبِينَ الطَّاهِرِينَ کَمَا أَنْتُمْ أَهْلُهُ

ص: 20

پدر و مادرم فدايت اى رسول خدا! زيارتت کردم با آشنايى به حقّت و اقرارکنان به فضلت و با اعتقاد راسخ به گمراهىِ کسى که با تو و اهل بيتت مخالفت کرد. آشنايم به هدايتى که تو بر آن هستى. پدرم و مادرم و خود و خانواده ام و مال و فرزندانم به فدايت! من [از خدا] براي تو رحمت طلب مي کنم؛ چنان که خدا [بر تو رحمت فرستاد] و فرشتگان و انبيا و رسولانش براي تو رحمت طلب کردند: درودى پياپى، فراوان، پيوسته که نه قطع شدن دارد و نه مدت و پاياني. رحمت خدا بر تو و اهل بيت پاکيزه و ماية پاکي ات؛ آنچنان که شما شايسته آن هستيد.

اَللّهُمَّ اجْعَلْ جَوامِعَ صَلَواتِکَ وَ نَوامِيَ بَرَکاتِکَ وَ فَواضِلَ خَيراتِکَ وَ شَرائِفَ تَحِيّاتِکَ وَ تَسْلِيماتِکَ وَ کَرَاماتِکَ وَ رَحَماتِکَ وَ صَلَواتِ مَلائِکَتِکَ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيائِکَ الْمُرْسَلِينَ وَ أَئِمَّتِکَ الْمُنْتَجَبِينَ وَ عِبادِکَ الصّالِحِينَ وَ أَهْلِ السَّمَاواتِ وَ الْأَرَضِينَ وَ مَنْ سَبَّحَ لَکَ يا رَبَّ الْعالَمِينَ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الآخِرِينَ عَلى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ شَاهِدِکَ وَ نَبِيّکَ وَ نَذِيرِکَ وَ أَمِينِکَ وَ مَکِينِکَ وَ نَجِيِّکَ وَ نَجِيبِکَ وَ حَبِيبِکَ وَ خَلِيلِکَ وَ صَفِيِّکَ وَ صَفْوَتِکَ وَ خاصَّتِکَ وَ خالِصَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَ خَيرِ خِيرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ وَ خازِنِ الْمَغْفِرَةِ وَ قائِدِ الْخَيرِ وَ الْبَرَکَةِ

ص: 22

خدايا رحمت هاى همه جانبه و برکات متعالي ات؛ همچنين، خيرات فراوان و تحيت هاي شريف و سلام ها و کرامت ها و رحمت هايت و درودهاى فرشتگان مقرّب و انبياى مرسل و امامان برگزيده و بندگان شايسته ات و اهل آسمان ها و زمين ها و هرکه تو را تسبيح گويد، اى پروردگار جهانيان، از گذشتگان تا آيندگان [را] بر محمد، بنده ات و فرستاده ات قرار بده، [همان وجود شريفي که] گواه بر خَلقت و پيامبرت و بيم دهنده ات و امينت و ارجمند و نجات بخش و نجيبت و محبوب و دوست صميمى و برگزيده و مخصوص، خالص و رحمت تو و بهترين انتخاب شده از ميان خَلقت، پيامبر رحمت و خزانه دار آمرزش و پيشروِ خير و برکت است.

ص: 23

وَ مُنْقِذِ الْعِبادِ مِنَ الْهَلَکةِ بِإِذْنِک وَ داعِيهِمْ إِلى دِينِک الْقَيّمِ بِأَمْرِک أَوَّلِ النَّبِيّينَ مِيثاقاً وَ آخِرِهِمْ مَبْعَثاً الَّذِي غَمَسْتَهُ فِي بَحْرِ الْفَضِيلَةِ وَ الْمَنْزِلَةِ الْجَلِيلَةِ وَ الدَّرَجَةِ الرَّفِيعَةِ وَ الْمَرْتَبَةِ الْخَطِيرَةِ وَ أَوْدَعْتَهُ الْأَصْلَابَ الطّاهِرَةَ وَ نَقَلْتَهُ مِنْها إِلى الْأَرْحامِ الْمُطَهَّرَةِ لُطْفاً مِنْک لَهُ وَ تَحَنُّناً مِنْک عَلَيهِ إِذْ وَکَلْتَ لِصَوْنِهِ وَ حِراسَتِهِ وَ حِفْظِهِ وَ حِياطَتِهِ مِنْ قُدْرَتِک عَيناً عاصِمَةًحَجَبْتَ بِها عَنْهُ مَدانِسَ الْعَهْرِ وَ مَعائِبَ السِّفاحِ حَتَّى رَفَعْتَ بِهِ نَواظِرَ الْعِبادِ وَ أَحْيَيتَ بِهِ مَيتَ الْبِلادِ بِأَنْ کشَفْتَ عَنْ نُورِ وِلادَتِهِ ظُلَمَ الْأَسْتارِ وَ أَلْبَسْتَ حَرَمَک بِهِ حُلَلَ الْأَنْوارِ

ص: 24

و [به اجازة تو] نجات دهنده بندگان از هلاکت و فراخوانندة آنان به دينت، اقامه کننده دستورات تو، اولين پيامبران در پيمان و آخرينشان در بعثت [است]، آن پيامبرى [است] که او را در درياى فضيلت و منزلتِ بس بزرگ و درجة بس بلند و مرتبة بااهميت فرو بردى و او را در صلب هاى پاک به امانت گذاشتى و ايشان را به لطف و مهربانيِ خودت بر او، از آن صلب ها به رحم هاى پاک منتقل کردى؛ آنگاه با قدرتت، براى نگهدارى و حراست و حفظ و پاسبانى اش، ديده بانى نگهدارنده گماشتى تا او را از آلودگي هاى ناپاک دامني و معايب زشت کاري ها حفظ کني تا آنجاکه به وسيلة آن حضرت، ديدِ بندگان را رفعت دادى و سرزمين هاى مرده را زنده کردى، به اين [واسطه] که از نور ولادتش تاريکي هاى پرده ها را برطرف کردى و به وسيلة او بر حَرَمَت جامه هاى نور پوشاندي.

ص: 25

اَللّهُمَّ فَکما خَصَصْتَهُ بِشَرَفِ هَذِهِ الْمَرْتَبَةِ الْکرِيمَةِ وَ ذُخْرِ هذِهِ الْمَنْقَبَةِ الْعَظِيمَةِ صَلِّ عَلَيهِ کما وَفى بِعَهْدِکَ وَ بَلَّغَ رِسالاتِکَ وَ قاتَلَ أَهْلَ الْجُحُودِ عَلى تَوْحيدِکَ وَ قَطَعَ رَحِمَ الْکُفْرِ فِي إِعْزازِ دِينِک وَ لَبِسَ ثَوْبَ الْبَلْوى فِي مُجَاهَدَةِ أَعْدَائِکَ وَ أَوْجَبْتَ لَهُ بِکُلِّ أَذًى مَسَّهُ أَوْ کَيدٍ أَحَسَّ بِهِ مِنَ الْفِئَةِ الَّتِي حاوَلَتْ قَتْلَهُ فَضِيلَةً تَفُوقُ الْفَضائِلَ وَ يَمْلِکُ[تَمْلِكُ] بِهَا الْجَزِيلَ مِنْ نَوالِکَ وَ قَدْ [فَلَقَدْ] أَسَرَّ الْحَسْرَةَ وَ أَخْفَى الزَّفْرَةَ وَ تَجَرَّعَ الْغُصَّةَ وَ لَمْ يَتَخَطَّ مَا مَثَّلَ لَهُ وَحْيُکَ [مَا مُثِّلَ مِنْ وَحْيُکَ] اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَيهِ وَ عَلى أَهْلِ بَيتِهِ صَلاةً تَرْضاها لَهُمْ وَ بَلِّغْهُمْ مِنّا تَحِيَّةً کثِيرَةً وَ سَلاماً وَ آتِنا مِنْ لَدُنْکَ في [مِنْ] مُوالاتِهِمْ فَضْلاً وَ إِحْساناً وَ رَحْمَةً وَ غُفْراناً إِنَّکَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ.

ص: 26

خدايا همچنان که او را به شرف اين مرتبة کريمانه و دربرگرفتن اين منقبت عظيم اختصاص دادى، بر او رحمت فرست؛ چنان که به عهدت وفا کرد و پيام هايت را رسانيد و بر توحيد تو با اهلِ انکار جنگيد و براى سربلندى دينت، خويشىِ خود را با اهلِ کفر قطع کرد و در مبارزه با دشمنانت جامة گرفتارى را بر تن کرد و تو هم در برابر هر آزارى که به او رسيد يا هر کيدى که از گروهى که قصد کشتنش را داشتند، احساس کرد، فضيلتى واجب فرمودى که بر فضايل، برترى جويد و با آن، عطاى بس بزرگ را مالک شود؛ چراکه آن حضرت اندوهش را پنهان کرد و نَفَس هاى پرغصه اش را مخفى کرد و شربت اندوه را چشيد و از آنچه وحي تو برايش مشخص کرده بود، پا فراتر نگذاشت.

خدايا بر او و اهل بيتش رحمت فرست، رحمتى که آن را براى آن ها بپسندى و ازطرفِ ما به ايشان تحيت بسيار و سلام برسان و از پيشگاهت به خاطر دوستى ايشان، به ما فضل و احسان و رحمت و آمرزش عنايت کن. تو داراى فضل بسيار بزرگ هستي.

سپس چهار رکعت نماز زيارت، به دو سلام و با هر سوره اى که مي خواهى، به جا آور و پس از آن، تسبيح حضرت زهرا(علیها السلام) را بخوان و بگو:

ص: 27

اَللّهُمَّ إِنَّکَ قُلْتَ لِنَبِيّکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوّاباً رَحِيماً وَ لَمْ أَحْضُرْ زَمانَ رَسُولِکَ عَلَيهِ وَ آلِهِ السَّلامُ اَللّهُمَّ وَ قَدْ زُرْتُهُ راغِباً تائِباً مِنْ سَيِّئِ عَمَلِي وَ مُسْتَغْفِراً لَکَ مِنْ ذُنُوبِي وَ مُقِرّاً لَکَ بِها وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِها مِنِّي وَ مُتَوَجِّهاً إِلَيکَ بِنَبِيِّکَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ آلِهِ فَاجْعَلْنِي اللّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيتِهِ عِنْدَکَ وَجِيهاً فِي الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ يا مُحَمَّدُ يا رَسُولَ اللهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يا نَبِيَّ اللهِ يا سَيِّدَ خَلْقِ اللهِ إِنِّي أَتَوَجَّهُ بِکَ إِلَى اللهِ رَبِّکَ وَ رَبِّي لِيغْفِرَ لِي ذُنُوبِي وَ يتَقَبَّلَ مِنِّي عَمَلِي وَ يقْضِيَ لِي حَوَائِجِي

ص: 28

خدايا خودت به پيامبرت محمّد(رحمت خداوند بر او و خاندانش باد) فرمودى: اگر اينان هنگامى که بر خود ستم کردند، نزد تو مى آمدند و از خدا آمرزش مى خواستند و پيامبر هم براى آنان طلب آمرزش مى کرد، به يقين خدا را توبه پذير و مهربانمى يافتند.

من در زمان پيامبرت(درود بر او و خاندانش) حاضر نبودم. خدايا اينک او را با رغبت زيارت کردم، از بدى عَملم توبه کننده ام و از گناهانم از حضرتت آمرزش مي خواهم و به آن گناهان اعتراف دارم و تو آن ها را بهتر از من مى دانى؛ به وسيلة پيامبرت، پيامبر رحمت(رحمت خداوند بر او و خاندانش باد) متوجه وجود توأم. خدايا به [حقّ] محمد و اهل بيتش، مرا نزد خود در دنيا و آخرت، آبرومند و از مقربان قرار بده.

اى محمّد، اى رسول خدا، پدر و مادرم به فدايت! اى پيامبر خدا، اى آقاى خلق خدا، من به وسيلة تو به پيشگاه خدا، پروردگارم و پروردگار تو رو مى کنم تا خدا گناهانم را بيامرزد و عملم را قبول کند و حاجاتم را برآورده کند؛

ص: 29

فَكُنْ لِي شَفِيعاً عِنْدَ رَبِّکَ وَ رَبِّي فَنِعْمَ الْمَسْئُولُ الْمَوْلى رَبِّي وَ نِعْمَ الشَّفِيعُ أَنْتَ يا مُحَمَّدُ عَلَيکَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيتِکَ السَّلامُ اَللّهُمَّ [وَ] أَوْجِبْ لِي مِنْکَ الْمَغْفِرَةَ وَ الرَّحْمَةَ وَ الرِّزْقَ الْواسِعَ الطَّيِّبَ النّافِعَ کَما أَوْجَبْتَ لِمَنْ أَتَى نَبِيَّکَ مُحَمَّداً صَلَوَاتُکَ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ هُوَ حَيٌّ فَأَقَرَّ لَهُ بِذُنُوبِهِ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُ رَسُولُکَ عَلَيهِ وَ آلِهِ السَّلامُ فَغَفَرْتَ لَهُ بِرَحْمَتِکَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

اَللَّهُمَّ وَ قَدْ أَمَّلْتُکَ وَ رَجَوْتُکَ وَ قُمْتُ بَينَ يدَيکَ وَ رَغِبْتُ إِلَيکَ عَمَّنْ سِواکَ وَ قَدْ أَمَّلْتُ جَزِيلَ ثَوَابِکَ وَ إِنِّي لَمُقِرٌّ [مُقِرٌّ] غَيرُ مُنْكِرٍ وَ تائِبٌ إِلَيکَ مِمّا اقْتَرَفْتُ وَ عائِذٌ بِکَ فِي هَذَا الْمَقامِ مِمَّا قَدَّمْتُ مِنَ الْأَعْمالِ الَّتِي تَقَدَّمْتَ إِلَيَّ فِيها وَ نَهَيتَنِي عَنْها وَ أَوْعَدْتَ عَلَيهَا الْعِقَابَ

ص: 30

پس [اى رسول خدا،] نزد پروردگارت و پروردگارم شفيع من باش! چه درخواست شدة خوبي است مولا و پروردگارم و چه شفيعِ خوبي هستى تو اى محمّد! سلام بر تو و اهل بيتت.

خدايا ازطرفِ خود، براى من آمرزش و رحمت و رزق وروزىِ وسيع و پاكيزه و سودمند واجب فرما؛ چنان كه براى كسى كه درحال زنده بودن پيامبرت محمّد (رحمت تو بر او و خاندانش) به خدمت او آمد و به گناهانش اقرار كرد و پيامبرت(درود بر او و خاندانش) برايش طلب آمرزش كرد، واجب كردى و تو با مهربانى ات او را آمرزيدى اى مهربان ترينِ مهربانان.

خدايا حقيقتاً تو را آرزومندم و به تو اميد بسته ام و در پيشگاهت ايستاده ام و از غير تو به تو روي كرده ام و پاداش بزرگت را آرزو كرده ام. من اعتراف كننده ام نه انكاركننده و از آنچه مرتكب شدم، توبه كننده به سوى تو هستم و در اينمقام، پناهنده به توأم، از آن اعمالى كه پيش فرستادم، اعمالى كه در [هدايتم و راهنمايي براي انجام وظيفه ام در برابر] آن ها به من پيش دستى كردى، و مرا از آن ها نهى كردى و دربارة آن ها به من وعدة كيفر دادى.

ص: 31

وَ أَعُوذُ بِکَرَمِ وَجْهِکَ أَنْ تُقِيمَنِي مَقامَ الْخِزْيِ وَ الذُّلِّ يوْمَ تُهْتَكُ فِيهِ الْأَسْتارُ وَ تَبْدُو فِيهِ الْأَسْرارُ وَ الْفَضائِحُ وَ تَرْعَدُ فِيهِ الْفَرائِصُ يوْمَ الْحَسْرَةِ وَ النَّدامَةِ يوْمَ الآفِکَةِ يوْمَ الآزِفَةِ يوْمَ التَّغابُنِ يوْمَ الْفَصْلِ يوْمَ الْجَزاءِ يوْماً کَانَ مِقْدارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ يوْمَ النَّفْخَةِ يوْمَ تَرْجُفُ الرّاجِفَةُ تَتْبَعُهَا الرّادِفَةُ يوْمَ النَّشْرِ يوْمَ الْعَرْضِ يوْمَ يقُومُ النّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ يوْمَ يفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ وَ صَاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ يوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ وَ أَكْنافُ السَّماءِ يوْمَ تَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ تُجادِلُ عَنْ نَفْسِها يوْمَ يُرَدُّونَ إِلَى اللهِ فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا يوْمَ لا يغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ، إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ.

ص: 32

به بزرگوارىِ ذاتت پناه مى آورم از اينكه مرا در مقام رسوايى و خوارى قرار دهى [در] روزى كه پرده ها در آن دريده شود و اسرار و رسوايي ها در آن آشكار شود و اندام ها در آن بلرزد؛ روز حسرت و پشيمانى، روز تهمت، روز نزديك، روز زيانكارى، روز جداكردن، روز پاداش، روزى كه طول آن به اندازة پنجاه هزار سال است، روز دميدن [در صور]، روزى كه بلرزاند لرزاننده اى، روزى كه از پى آن لرزاننده اى ديگر آيد، روز نشر [و گسترش مخلوقات در صحراي محشر]، روز عَرْض اعمال، روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان مي ايستند، روزى كه انسان از برادر و مادر و پدر و همسر و دوست و فرزندانش فرار مي كند، روزى كه زمين و كرانه هاى آسمان شكافته شود، روزى كه هركسى بيايد و از وجود خود دفاع كند، روزى كه بندگان به سوى خدا برگردانده شوند و از آنچه انجام داده اند، آگاهشان کنند و روزى كه از رفيق به رفيق سودى نرسد و نهآنان يارى شوند؛ مگر کسي که خدا رحم كند كه او عزيز و مهربان است.

ص: 33

يوْمَ يُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَيبِ وَ الشَّهادَةِ يوْمَ يُرَدُّونَ إِلَى اللهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ يوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ سِراعاً کَأَنَّهُمْ إِلى نُصُبٍ يوفِضُونَ [وَ] کَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ مُهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِي إِلَى اللهِ يوْمَ الْواقِعَةِ يوْمَ تُرَجُّ الْأَرْضُ رَجّاً يوْمَ تَكُونُ السَّماءُ کَالْمُهْلِ وَ تَكُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ وَ لا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيماً يوْمَ الشّاهِدِ وَ الْمَشْهُودِ يوْمَ تَكُونُ الْمَلائِکَةُ صَفّاً صَفّاً.

اَللّهُمَّ ارْحَمْ مَوْقِفِي فِي ذلِکَ الْيوْمِ بِمَوْقِفِي فِي هذَا الْيوْمِ وَ لا تُخْزِنِي فِي ذلِکَ الْمَوْقِفِ [الْيوْمِ] بِما جَنَيتُ عَلى نَفْسِي وَ اجْعَلْ يا رَبِّ فِي ذلِکَ الْيوْمِ مَعَ أَوْلِيائِکَ مُنْطَلَقِي وَ فِي زُمْرَةِ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيتِهِ عَلَيهِمُ السَّلامُ مَحْشَرِي

ص: 34

روزى كه مردم به سوى داناى نهان و آشكار بازگردانده شوند،روزى كه به سوى خدا، سرپرست حقشان بازگردانده شوند، روزى كه از قبرها شتابان درآيند؛ گويى به سوى نشانه هايى مى دوند و گويى ملخ هايى پراكنده اند، درحالى كه چشم دوخته اند به سوى دعوت كننده به جانب خدا در روز واقعه. روزى كه زمين به سختى بلرزد، روزى كه آسمان همانند مس گداخته مى شود و كوه ها همانند پنبه زده شده و خويشاوندى از وضع خويشاوندش نمي پرسد، روز گواه و روز گواهى شده، روزى كه فرشتگان صف در صف باشند. خدايا به حالم در آن روز [که محتاج لطف توأم]، به خاطر وضعى كه امروز دارم [که حال تواضع و عذرخواهي است] رحم كن و در آن حال، به آنچه بر خود جنايت كرده ام، رسوايم مكن و اى پروردگارم، در آن روز، راهم را با اوليايت و حَشْر مرا در گروه محمّد و اهل بيتش(درود بر آنان) قرار بده.

ص: 35

وَ اجْعَلْ حَوْضَهُ مَوْرِدِي وَ فِي الْغُرِّ الْكِرامِ مَصْدَرِي وَ أَعْطِنِي كِتابِي بِيَمِينِي حَتَّى أَفُوزَ بِحَسَنَاتِي وَ تُبَيِّضَ بِهِ وَجْهِي وَ تُيَسِّرَ بِهِ حِسابِي وَ تُرَجِّحَ بِهِ مِيزانِي وَ أَمْضِيَ مَعَ الْفائِزِينَ مِنْ عِبادِکَ الصّالِحِينَ إِلى رِضْوانِکَ وَ جِنانِکَ [يا] إِلَهَ الْعالَمِينَ.

اَللّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِکَ مِنْ أَنْ تَفْضَحَنِي فِي ذلِکَ الْيوْمِ بَينَ يدَيِ الْخلائِقِ بِجَرِيرَتِي أَوْ أَنْ أَلْقَى الْخِزْيَ وَ النَّدامَةَ بِخَطِيئَتِي أَوْ أَنْ تُظْهِرَ فِيهِ سَيِّئاتِي عَلى حَسَناتِي أَوْ أَنْ تُنَوِّهَ بَينَ الْخَلائِقِ بِاسْمِي يا کَرِيمُ يا کَرِيمُ اَلْعَفْوَ اَلْعَفْوَ اَلسَّتْرَ السَّتْرَ .

ص: 36

محل ورود مرا حوض او و محل بازگشت من را در ميان سپيدرويان ارجمند مقرّر فرما و نامة عملم را به دست راستم بده تا به وسيلة حَسناتم رستگار شوم و رويم را به آن سبب سپيد گردانى و حسابم را آسان و ترازوي [اعمال نيک] من را سنگين كنى تا با رستگاران از بندگان صالحت، به طرفِ رضاي تو و بهشت هايت بروم، اى معبود جهانيان.

خدايا به تو پناه مى آورم از اينكه در آن روز، در برابر خلايق با گناهم رسوايم کني يا به خاطر خطايم، با خوارى و پشيمانى دمساز شوم يا در آن روز، بدي هايم را بر خوبي هايم غالب کنى يا مرا در ميان خلايق با نامم [و با غضب و نارضايتي] ندا دهى. اى بزرگوار،اى بزرگوار! گذشت کن، گذشت کن؛ پرده پوشى كن، پرده پوشى كن.

ص: 37

اَللّهُمَّ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ أَنْ يكُونَ فِي ذلِکَ الْيوْمِ فِي مَواقِفِ الْأَشْرارِ مَوْقِفِي أَوْ فِي مَقَامِ الْأَشْقِياءِ مَقامِي وَ إِذا مَيَّزْتَ بَينَ خَلْقِکَ فَسُقْتَ كُلّاً بِأَعْمالِهِمْ زُمَراً إِلى مَنازِلِهِمْ فَسُقْنِي بِرَحْمَتِکَ فِي عِبادِکَ الصّالِحِينَ وَ فِي زُمْرَةِ أَوْلِيائِکَ الْمُتَّقِينَ إِلى جَنّاتِکَ يا رَبَّ الْعالَمِينَ.

ص: 38

خدايا به تو پناه مى آورم از اينكه در آن روز، جايگاه من در جايگاه هاى بدكاران باشد يا مقامم، در مقام مردم بدفرجام قرار گيرد. زمانى كه ميان بندگانت جدايى اندازى و همه را با اعمالشان، گروه گروه به منازلشان سوق دهى، مرا با رحمتت در ميان بندگان شايسته ات و در گروه اولياى پرهيزکارت به طرفِ بهشت هايت سوق بده،اى پروردگار جهانيان.

اَلسَّلامُ عَلَيکَ يا رَسُولَ اللهِ اَلسَّلامُ عَلَيکَ أَيُّهَا الْبَشِيرُ النَّذِيرُ اَلسَّلامُ عَلَيکَ أَيُّهَا السِّراجُ الْمُنِيرُ اَلسَّلامُ عَلَيکَ أَيُّهَا السَّفِيرُ بَينَ اللهِ وَ بَينَ خَلْقِهِ أَشْهَدُ يا رَسُولَ اللهِ أَنَّکَ كُنْتَ نُوراً فِي الْأَصْلابِ الشّامِخَةِ وَ الْأَرْحامِ الْمُطَهَّرَةِ لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجاهِلِيُّةُ بِأَنْجاسِها وَ لَمْ تُلْبِسْکَ مِنْمُدْلَهِمّاتِ ثِيابِها وَ أَشْهَدُ يا رَسُولَ اللهِ أَنِّي مُؤْمِنٌ بِکَ وَ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَيتِکَ مُوقِنٌ بِجَمِيعِ مَا أَتَيتَ بِهِ راضٍ مُؤْمِنٌ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ أَهْلِ بَيتِکَ أَعْلامُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقى وَ الْحُجَّةُ عَلى أَهْلِ الدُّنْيا اَللّهُمَّ لَا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيارَةِ نَبِيِّکَ عَلَيهِ وَ آلِهِ السَّلامُ

ص: 40

سلام بر تو اى رسول خدا، سلام بر تو اى مژده دهنده

[به رحمت الهي] و بيم دهنده [از نافرماني و غضب الهي]، سلام بر تو اى چراغ نوربخش، سلام بر تو اى سفير بين خدا و مخلوقاتش. گواهى مى دهم اى رسول خدا كه تو نورى بودى در صُلب هاى ارجمند و رحِم هاى پاک [که] جاهليت با ناپاكي هايش آلوده ات نكرد و با جامه هاى چِركينَش تو را نپوشاند و گواهى مى دهم اى رسول خدا كه من به حضرت تو و امامان از اهل بيتت ايمان دارم و به همة آنچه تو آورده اى، خشنود و معتقدم و گواهى مى دهم كه امامان از اهل بيتت مشعل هاى هدايت و دستاويزهاى استوار و حجت بر اهلِ جهان هستند. خدايا اين زيارتم را آخرين زيارت پيامبرت(رحمت بر او و خاندانش) قرار نده.

ص: 41

وَ إِنْ تَوَفَّيتَنِي فَإِنِّي أَشْهَدُ فِي مَماتِي عَلى ما أَشْهَدُ عَلَيهِ فِي حَياتِي أَنَّکَ أَنْتَ اللهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ وَحْدَکَ لَا شَرِيکَ لَکَ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ وَ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ أَهْلِ بَيتِهِ أَوْلِياؤُکَ وَ أَنْصارُکَ وَ حُجَجُکَ عَلى خَلْقِکَ وَ خُلَفاؤُکَ فِي عِبادِکَ وَ أَعْلامُکَ فِي بِلادِکَ وَ خُزّانُ عِلْمِکَ وَ حَفَظَةُ سِرِّکَ وَ تَراجِمَةُ وَحْيِکَ.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ بَلِّغْ رُوحَ نَبِيِّکَ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِي ساعَتِي هذِهِ وَ فِي كُلِّ ساعَةٍ تَحِيَّةً مِنِّي وَ سَلاماً وَ السَّلامُ عَلَيکَ يا رَسُولَ اللهِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ لَا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ تَسْلِيمِي عَلَيکَ.

ص: 42

اگر مرا ميراندى، پس در مردنم [نيز] شهادت مى دهم به آنچه در حياتم شهادت دادم كه تويى خدا، معبودى جز تو نيست، يگانه و بى شريكى و محمد بنده و فرستادة تو است و امامان از اهل بيتش، اوليا و ياران و حجت هاى تو بر خَلقت و جانشينان تو در ميان بندگانت و نشانه هاى تو در كشورهايت و خزانه داران دانشت و نگهبانان رازت و ترجمانان وحي تو هستند.خدايا بر محمد و خاندان محمّد رحمت فرست و به روان فرستاده ات محمد و خاندان او، در اين ساعت و در هر ساعت ازطرفِ من تحيت و سلام برسان و سلام و رحمت و بركات خداوند بر تو اى رسول خدا! خداوند اين سلام را آخرين سلام من قرار ندهد.

ص: 43

الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

ص: 44