ص: 2

سلسله مباحث امامت و مهدويت (16)

پیام های مهدوی

مجموعه پیام های آیت الله العظمى صافی گلپایگانی مدظله الشریف

به همایش ها و مراکز منسوب به حضرت بقیة الله الاعظم(علیه السلام)

ص: 3

بسم الله الرحمن الرحیم

ص: 4

پیام ششم: 32

ياد امام عصر(علیه السلام)، نجات از مرگ جاهلی. 33

پیام هفتم: 34

رايحه رهايی. 35

پیام هشتم: 36

نيمه شعبان، فرصتی برای محاسبه نفس.. 36

سعادت در گرو رضايت امام منتظر. 37

نعمت معرفت امام و شکران آن. 38

وظايف مؤمنان در عصر غيبت.. 38

عصر غيبت، خطرات و مخاطرات.. 38

پاداش استقامت در عصر غيبت.. 39

توصيه ای به جوانان و بانوان. 42

وظايف منتظران. 43

عمل به تکليف در عصر غيبت.. 44

پیام نهم : 45

از دين خدا، دفاع کنيد. 47

نقشه های دشمنان دين. 47

هراس دشمن از موج اسلام خواهی. 48

حسّاسيّت وظيفه در عصر غيبت.. 48

پیام دهم: 50

ويژگی های جهان معاصر... 50

ويژگی های عالم خلقت.. 50

بحران معنويت در دنيای کنونی. 51

ص: 6

آرامش روحی در پرتو دين داری.. 52

بشارت اميد آفرين اديان الهی. 54

مختصّات دولت کريمه. 54

اميد و حرکت، مفهوم انتظار. 55

به ياد او. 56

ترويج فرهنگ انتظار. 57

انتظار، حرکت آفرين است.. 58

معرفت ولیّ خدا، نياز همه ما 59

نام گذاری دهه مهدويّت.. 61

پیام یازدهم: 64

فضیلت و ثواب انتظار ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) 64

ولادت امام عصر(علیه السلام) فرصت اسلام شناسی و امام شناسی. 65

ویژگی های جامعه منتظر ظهور. 66

تحقّق جامعه منتظر واقعی با تمسّک تامّ به احکام اسلام. 67

رضایت ولیّ عصر(علیه السلام) در گرو تلاش برای رفع معایب و نواقص... 68

پیام دوازدهم: 70

پیام سیزدهم: 72

سرانجام جهان. 73

بشارت به دولت کريمه. 74

پیام چهاردهم: 76

اصالت مهدويت.. 77

ص: 7

پیام پانزدهم: 79

اثرات سوء نا اميدی.. 79

راز پيروزی.. 79

چشم انداز نشاط آفرين. 80

برکات عينی عقيده به مهدويت.. 82

پیام شانزدهم: 84

مسئوليّت بی تفاوتی. 85

نيمه شعبان، روز اميد. 86

ظاهر و باطن برنامه های روز ميلاد. 86

دل نگرانی های امام زمان(علیه السلام) 87

پيام نيمه شعبان. 87

حفظ هويّت اسلامی. 88

امّت پيروز. 89

پیام هفدهم: 90

روزها و رازها 90

گم گشته همه انسان ها 91

بهره گيری مناسب از جشن ميلاد. 92

فرصتی برای رفع کاستی ها 92

نيمه شعبان، نمود تعهّد دينی. 93

پیام هجدهم: 95

از محکم ترين اسناد ولايت.. 97

امام سجاد(علیه السلام) و چشم انداز ظهور. 97

لزوم توجّه به دعای چهل وهفتم صحيفه سجادیه. 98

ص: 8

پیام نوزدهم: 100

يک رويداد بزرگ.. 101

به سوی آينده ای درخشان. 101

بشارت آسمانی. 101

دادگستر جهان. 102

پیام بیستم: 104

آينده شناسی اسلامی. 104

اخبار غيبی. 105

اخبار تحقّق يافته. 105

اخبار محقّق الوقوع. 106

پیام بیست ویکم: 109

نعمت بزرگ حجّت.. 109

شکر نعمت.. 110

مسئوليّت ما در برابر حجّت خدا 110

پیام بیست و دوم: 112

اصول جامعه مهدوی.. 113

تناقض در دنيای به اصطلاح متمدّن. 115

به سوی مدينه فاضله. 116

راه سعادت.. 117

نمونه ای از جامعه مهدوی.. 117

پیام بیست وسوم: 118

برکات تعظيم مکتب مهدويت.. 119

عصر امتحان. 119

ص: 9

مهم ترين وظيفه در عصر غيبت.. 120

دشمن و سياست اسلام زدايی. 120

تأکيد بر استقامت در عصر غيبت.. 122

معنای ولايت مداری.. 122

پیام بیست وچهارم: 124

توجّه به صفت علم و قدرت الهی. 124

غفلت از قدرت الهی. 127

نقش زيربنايی توحيد. 127

عقيده به مهدويت.. 128

پیام بیست وپنجم: 130

حرکت جهان به سوی کمال. 130

يک دوران استثنايی. 131

ويژگی های عصر موعود. 132

آزمونی خطير. 133

پیام بیست وششم: 135

برنامه های مهدوی و معرفت افزايی. 135

معرفت حجّت، نجات از مرگ جاهلی. 136

يگانه راه رستگاری.. 138

پیام بیست وهفتم: 140

انتظار، نور اميد و حرکت.. 140

سحر، نزديک است.. 141

پیام بیست وهشتم: 142

توصيه به حفظ هويّت دينی. 143

ص: 10

پوچی در دنيای کفر. 144

پیام بیست ونهم: 145

عقيده به مهدويت شخصی. 146

تحقيقات مهدوی، بايدها و نبايدها 149

تبليغات مهدوی، خوش صورت و پرمحتوا 149

توجّه به رضايت حضرت در برنامه ها 149

پیام سی ام: 151

پيرامون فلسفه جشن بزرگ نيمه شعبان. 151

نوید حکومت عدل جهانی توسط پیامبران و امامان(علیهم السلام) 152

اتفاق نظر مسلمانان در پیروزی حق بر باطل. 153

جشن میلاد و امید بخشی به بشریّت.. 153

احیای نیمه شعبان، اعلام وفاداری به اسلام. 154

پیام سی ویکم: 156

ماه بابرکت شعبان فرصت تجدید عهد با اهل بیت(علیهم السلام) 156

عصر غیبت، عصر امتحان و تخلیص... 158

امام عصر(علیه السلام) ناظر اعمال ما 158

توصیه های مهم به منتظران ظهور جهت حفظ هویت دینی. 159

پیام سی ودوم: 161

تعظیم روز امامت و ولایت حضرت ولی عصر(علیه السلام) 161

اشاعه فرهنگ مهدوی مصداق بارز تعظیم شعائر الهی. 162

پیام سی وسوم: 164

شور و شوق جشن میلاد. 164

دهه مهدویت تجدید عهد با حضرت ولی عصر(علیه السلام) 165

ص: 11

دعا برای تعجیل در ظهور. 166

پیام سی وچهارم: 167

ویژگی ها و اوصاف شخص منتظر. 167

روابط زن و مرد در اسلام. 168

فرهنگ حجاب و کرامت زن. 169

ظهور انتظار واقعی در جامعه با التزام به احکام اسلامی. 170

پیام سی وپنجم: 172

هویّت حقیقی انسان در احساس فقر و نیاز در برابر خالق. 172

دعا و تضرّع به درگاه الهی رمز برتری پیامبران و امامان(علیهم السلام) 173

فضیلت دعا 175

جامعیّت کتاب نفیس مکیال المکارم. 176

پیام سی وششم: 177

آینده جهان از نگاه منتظران ظهور. 177

پیام شیعیان در برگزاری مراسم جشن نیمه شعبان. 178

وعده حتمی الهی به تحقّق صلح و عدالت جهانی. 178

پیام سی وهفتم: 180

تحقّق عدالت در سایه ظهور حضرت ولی عصر(علیه السلام) 181

عصر غیبت، عصر امتحان. 183

برگزاری جشن میلاد. 183

مسائل مهم مورد توجه در ایّام میلاد. 183

پیام سی وهشتم: 187

اصالت موضوع مهدویت.. 187

مهدویّت هویت اسلام و ایمان. 188

ص: 12

عقیده مهدویّت در شیعه. 189

پیام سی ونهم: 192

یأس و نومیدی در نظام های معاصر... 192

امید به آینده از امتیازات ادیان الهی و مکتب اسلام. 193

بشارت ادیان الهی به حکومت واحد الهی. 193

لزوم تبلیغ آموزه های مکتب امیدبخش اسلام. 194

پیام چهلم: 196

ماه شعبان فرصت احیای امر اهل بیت(علیهم السلام) 196

توصیه به دعاکردن در اسلام. 197

آثار و فوائد دعا 198

دعا برای حضرت صاحب الامر(علیه السلام) برنامه ای همگانی. 199

پیام چهل ویکم: . 200

مصادیق ایمان به غیب.. 200

فضیلت ایمان به انبیای گذشته و امامان(علیهم السلام) 201

ویژگی های مؤمن به وجود امام عصر(علیه السلام) و عصر غیبت.. 203

فرق ایمان به غیب در عصر غیبت با اعصار دیگر. 204

وظایف مؤمنان در عصر غیبت.. 205

پیام چهل ودوم: 206

اهمیّت موضوع مهدویّت.. 207

دهه مهدویّت فرصت تدارک کاستی ها 207

حفظ عزّت در گرو احیای امر ولایت.. 208

پیام چهل وسوم: 210

مشکلات دنیای معاصر... 210

ص: 13

نقش گرایش به مهدویت در رفع مشکلات.. 211

بشارت های مهدوی در قرآن و روایات.. 212

پیام چهل وچهارم: 215

بزرگداشت آغاز عصر مهدوی.. 215

وجود حجّت خدا بزرگ ترین نعمت هر عصر... 216

وظایف شیعیان در عصر غیبت.. 216

پیام چهل وپنجم: 218

باور به مهدویّت عقیده ای اسلامی. 219

ویژگی های عصر ظهور. 219

سعادت بشر در عمل به اصول و مبانی جامعه مهدوی.. 220

پیام چهل وششم: 222

معرفی شخصیت ولیّ عصر(علیه السلام) بر اساس آیات و روایات.. 222

نقش مهدیّه ها در تحقّق جامعه مهدوی.. 224

لقب «المهدی» در روایات.. 224

کتاب نامه 227

آثار حضرت آيت الله العظمى صافى گلپایگانی مدظله العالى در يک نگاه 234

ص: 14

موفورالسّرور حضرت مهدي(علیه السلام) و آن عصر عدالت جهاني و دوران نوراني و آن روز الهي نويد و بشارت داده اند.

درود بی شمار بی تناهی

ز ما بر اوّلين فيض الهی

نبیّ مصطفی نور مؤيّد

سراج حقّ ابوالقاسم محمد

بر آل طاهرين اش نيز از ما

تحيّات فزون از حدّ احصا

همه روشن کن شمع زعامت

همه بنيان کَن نخل غوايت

خصوصاً واقف اسرار لاهوت

نگه دارنده ارکان ناسوت

اميرالمؤمنين حيدر که يزدان

شدش اندر کتاب خود ثناخوان

ديگر ختم ملوک مُلک هستی

نگه دارنده بالا و پستی

سپهر دين و دانش، قطب امکان

ولیّ عصر، سلطان جهانبان

براي اين حقير، بسيار مسرّت انگيز و افتخارآميز است که در اين ايّام الله نيمة شعبان، خجسته روز الهي، روز موعود و ميلاد سراسر بهجت و سُرور، بهترين تبريکات را نثار مقدم شيعيان و منتظران ظهور آن حضرت نموده و خاک پاي همگان را توتياي چشم خود سازم.

نيمة شعبان روز اميد انسان ها، روز منتظران عدالت جهاني و صلح و دوستي همگاني است.

مژده که اندر تن ما جان رسيد

بار ديگر نيمه شعبان رسيد

نيمه شعبان شد و روز نشاط

باد صبا زد به گلستان بساط

از صدف غيب به مُلک شهود

رحمت حقّ، گوهر خود را نمود

وه چه شبی جلوه روز َاَلست

روشن از آن آنچه به بالا و پست

هر شب اگر صبح به دستور زاد

اين شب فيروز همه نور زاد

نازده اين خسرو گردون عَلَم

زد به جهان خسرو عالَم قدم

ص: 16

فروزان شبي که از صبح وصال نکورويان، سبقت ربوده و درخشان روزي که چون عارض خوبان، رنگ غم از آينة دل ها زدوده.

شد سپری شام غم، روز فرَج شد پديد

گل به گلستان شکفت سبزه به بستان رسيد

مژده که يعقوب دهر، زندگی از سر گرفت

يوسف مصر بقا باز به کنعان رسيد

جهان را از حلول اين عيد سعيد زيب و زينتي است تازه و فرشتگان و شيعيان را فرح و سُرور بي اندازه.

رسيد عيد و ز دل غبار غم برگرفت

جهان پير کهن، جوانی از سر گرفت

فرح زمان تا زمان گره ز دل ها گشود

زمین کران تا کران رونق دیگر گرفت

چه عيد عيدی که شد به صبح آن آشکار

يگانه نور خدا امير گيتی مدار

غرض ز فصل الخطاب، معنی ام ّالکتاب

شهنشه دين پناه، اميرپروردگار

اميد به کَرَم و لطف خداوند متعال آنکه در اين ايّام خجسته و فرخنده، همگان با تجديد عهد و ميثاق با آستان فرشته دربان آن وليّ يگانة دوران و امان جهان و صاحب زمان، تعهّدات ديني خود را در انجام فرايض، اداي واجبات، ترک محرّمات، تعظيم شعاير، حفظ هويّت اسلامي و مقاومت در برابر هجوم بي دينان و غرب گرايي تازه

ص: 17

نموده و با ثبات و استقامت در راه کسب رضاي آن حضرت، قدم برداشته و از امتحاناتي که پيش آمده و پيش مي آيد سربلند بيرون آييم.

بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرِينَ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ وَالسَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ

لطف الله صافي(1)

ص: 18

سنّت هاي اسلامي وطرف داري از محرومان و مستضعفان و ستيز با مستكبران و ستمگران است.

با اين برنامه ها همه حضور خود را در سنگرهاي جهاد و عمل و تلاش براي اعلاي كلمة اسلام و عزّت و عظمت مسلمين و دفع مبدعين و ملحدين، اعلام مي نمايند.

شهر مذهبي تبريز در اين برنامه هاي بامعنا و پرمحتوا، همه ساله، علاقة كامل خود را به ولايت اهل بيت(علیهم السلام) اظهار داشته و انتظار واقعي خود را از آن عصر عدالت جهاني و حاكميت كامل احكام الهي نشان مي دهد.

حقير با اعلام وصول لوح زيباي منتشر شده، از سوي مهدية انصارالحسين(علیه السلام) مسجد عربلر، زنجيرزنان ميرچوپان، مسجد ميانه، مسجد توحيد، مسجد طه، پايگاه مقاومت شهيد قصاب، عبداللهي، مسجد سفيد بهار و مسجد آيت الله انگجي، از همة عزيزان و اعضاي محترم اين هيئت ديني و مذهبي و همكاران ايشان تقدير و تشكّر نموده و از خداوند متعال، توفيق عمل به وظايف و تعظيم شعاير و پاسداري از حريم دين و مذهب را براي همگان مسئلت دارم.

وَالسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرکَاتُهُ

لطف ا لله صافي(1)

ص: 20

وارث انبيا و مرسلين، و مقصود از «فَمَنْ يَأْتِيکُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ»(1) و مطلوب اوليای کاملين، حضرت بقيّةالله فی الارضين مولانا المهدی - عليه سلام الله تعالی و سلام ملائکته المقرّبين و رسله اجمعين - که در اين جلسه و محفل پرفيض ولايی افتخار شرکت يافته ايد و اين برنامه را گرامي مي داريد.

با الهام از اين آية شريفه که همواره و در هر عصر و زمان، اميدبخش دل هاي مأيوس و حيات آفرين احساسات مُرده است و مخصوصاً در عصر غيبت، منتظران حقيقي ظهور را نويد دهنده و نگه دار مواضع ديني و مذهبي است، اين کلمه را تقديم مي دارم.

کساني و مردماني را مي آورد که آنها را دوست مي دارد و آنها خدا را دوست مي دارند و نسبت به مؤمنان، متواضع، مهربان و فروتن و نسبت به کفّار با عزّت و امتناع از تسليم مي باشند.

يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ»(1) وَقَالَ: «أُوْلَئِكَ حِزْبُ اللّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»(2)».(3)

اين همه مؤسسات و بنياد هاي خيري و علمي که به نام حضرت صاحب الامر(علیه السلام) تأسيس مي شود نمونه اي از اين شور و حضور است.

افتتاح مرکز تخصّصي حضرت وليّ عصر(علیه السلام) که در اصفهان سال هاست تأسيس گرديده و اکنون شعبة آن در تهران و در اين مکان شريف، تأسيس مي شود نيز از اين جلوه هاي نوراني است.

با تقدير از مؤسّس عالم و بزرگوار آن حجّت الاسلام و المسلمين آقاي حاج سيد محمد بحرالعلوم ميردامادي - دامت افاضاته - و همکاران محترم ايشان، اميد است اين شعبه و فرع، مانند اصل مورد استقبال همگان مخصوصاً جوانان مؤمن قرار گيرد. علاقه مندان از برکات و فوائد روزافزون آن در خدمت به بيداري و آگاهي ديني و مذهبي بهره مند گرديده و موجبات مسرّت خاطر انور صاحب اين برنامه و همة حوزه هاي علميّه و بنيادهاي خيري و مذهبي، شخص شخيص

ص: 25

يگانة جهان- أرواحنا لتراب مقدمه الفداء - فراهم شود.

«اَللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ کَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَأَهْلَهُ، وَتُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَأَهْلَهُ، وَتَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ».(1)

وَالسَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَرَحْمَة اللهِ وَبَرَکَاتُهُ

لطف الله صافي(2)

ص: 26

عصر غيبت، عصر امتحان، عصر عمل، عصر ثبات و استقامت و عصر پاسداري از احكام نوراني قرآن و هدايت اسلام است. در اين عصر وظيفة همگان خطير است، و همه بايد در تحقّق اهداف عاليه اسلام و مبارزه با بِدَع و موضع گيري محكم در برابر كفر، شرك، استكبار و استيلا، صابرانه و سرسختانه عمل نمايند.

و قدس عزيز بي خبر است يا از جنايت هاي قشون خون خوار و وحشي روسيه در چچن مسلمان و مقاومت مجاهدانه و دليرانة مردم چچن مطّلع نيست و در برابر اين گونه حوادث بي تفاوت است، منتظر ظهور نيست.

و توحيد و ايمان و صلح و مودّت و صفا را عالم گير مي گرداند، بايد منتظران ظهور را در مسير كار و عمل به سوي آن عصر الهي قرار دهد.

عزيز و يوم الله مبارك و حضور در مجالس روحاني و اجتماعات ولايي، نوراني و برنامه هاي جشن و شادماني، وضع ارتباط معنوي با آن حضرت و مرتبة مطابقت و موافقت اخلاق، اعمال، رفتار شخصي و اوضاع اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي و سياسي را با انتظاراتي كه آن برگزيدة خداوند متعال از شيعيان و دوستان خود دارند بررسي نمايند.

طول مدّت هجران و درد فراق ناله مي زنيد، اشك مي ريزيد، آن حضرت را مي خوانيد و يا ابن الحسن، يا ابن الحسن مي گوييد.

بر همة شما درود و سلام و رحمت خدا باد! و اين شور و شوق و شعور و اين حال و اين احساسات و اين درك و آگاهي و سير در ملكوت ولايت، مبارك باد!

نمي دهد؛ ايمانشان را متزلزل نمي سازد و مانند كوه در برابر بادهاي تند و شديد، پايدار وبرقرارند و از افراد سست ايمان و ضعيف الاراده، جدا و ممتاز مي گردند.

هر چه تمسّك به دين و دين داري دشوارتر شود و با انواع محروميت هاي ظاهري توأم گردد ايمان و تعهّد آنها قوي تر مي شود و صدق و راستي احاديثي كه در آنها از وقايع دورة غيبت، شيوع بعضي معاصي و ملاهي و غنا و موسيقي، از وضع بعضي جوانان و بانوان، از اختلاط زن و مرد و امور ديگر خبر داده اند بر ايشان روشن تر مي شود.

در آن شرايط برحسب بعضي روايات، تا آنجا نگه داري دين، سخت و دشوار مي گردد كه مانند نگه داشتن آتش در كف دست مي شود،(1) يا

چنان كه در حديث ديگر است:

«إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَيْبَةً، اَلْمُتَمَسَّكُ فِيهَا بِدِيِنِهِ كَالْخَارِطِ لِلْقَتَادِ».(2)

به قدري بلند پايه هستند كه پيغمبر اكرم(صلی الله علیه و آله)، ايشان را برادر خود خوانده و به ديدارشان برحسب احاديث، اظهار اشتياق فرموده است.(1)

مؤمنان به غيبت و حزب الله، منتظران حقيقي ظهور و حكومت جهاني اسلام اند كه در احاديث شريفه فرموده اند:

«اُولَئِكَ هُمُ الْمُخْلِصُونَ حَقًّا وَشِيعَتُنَا صِدْقاً وَالدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ سِرّاً وَجَهْراً»؛(2)

طُوبَی لِلصَّابِرِینَ فِي غَیْبَتِهِ، طُوبَی لِلْمُقِیمِینَ عَلَی مَحَجَّتِهِمْ اُولَئِكَ وَصَفَهُمُ اللهُ فِي کِتَابِهِ وَقَالَ: «الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ»(3) وَقَالَ: «أُوْلَئِكَ حِزْبُ اللهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»(4)».(5)

ص: 40

و برحسب حديث شريف:

«اَلْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللهِ».(1)

مانند كسي هستند كه در راه خدا به خون خود غلتيده باشد.

اينها همه فضايل شما شيعيان، زنان و مردان منتظر و متعهّد و ملتزم به احكام و وفادار به امام زمان(علیه السلام) است؛ به هوش باشيد و از اين فضايل، پاسداري كنيد.

مبادا تحت تأثير تلقينات سوء و الفاظ فريبنده، مثل رفع تبعيض جنسي يا حكومت ملّي و مردمي، تسليم خود را به احكام الهي از دست بدهيد يا از تحت حكومت الله و حكومت قرآن و امام زمان(علیه السلام) خارج شويد.

حقوق بشر و حقوق انسان ها و مرد و زن همان است كه خداي بشر، خداي زن و مرد، معيّن فرموده است؛ غير از آن، همه ضلالت، گمراهي، فساد و تباهي و سير به سوي زندگي حيواني است.

هر زن و مرد و پير و جوان كه هركدام از احكام خدا را قبول نداشته باشد يا چون آن احکام، مخالف فرهنگ بي بندوبار غرب است، آنها را مناسب وضع زمان نداند، ايمانش مخدوش مي شود و به همين دليل در احاديث شريفه وارد است كه: «در عصر غيبت، شخص مؤمن در حال ايمان، صبح مي كند و شب مي كند درحالي كه از دين خارج شده است».(2)

ص: 41

خطّي كه به عنوان خطّ روشنفكري و بي تعهّدي به سنن و مبادي اسلامي و تقليد از مكاتب و نظام هاي غربي ترويج مي شود به سوي اسلام نيست و به خدا، قرآن و رضايت امام زمان(علیه السلام) منتهي نمي شود.

اشتباه نكنيد؛ به خصوص جوانان و بانوان، اين خطّ را بشناسيد كه خطّ استعمار، استضعاف و استكبار است؛ خطّ اختلاط زن و مرد، خطّ تغيير شخصيت و استقلال اسلامي جامعه و بي التزامي به احكام خداست.

نبيّ، معنايی از «نَأْتِ بِخَيْرٍ»(1) آيت عظمي، جمال الله، فخر روزگار.

سَلَامُ اللهِ تَعَالَى عَلَيْهِ وَعَلَى آبَائِهِ الطَّاهِرِينَ. ثُمَّ السَّلَامُ عَلَيْکُمْ يَا مَعْشَرَ الشِّيعَةِ يَا أَيَّتُهَا الْفِئَةُ الْمُؤْمِنَةُ وَالْفِرْقَةُ النَّاجِيَةُ بُشْرَى لَکُمْ ثُمَّ بُشْرَى وَطُوبَى لَکُمْ ثُمَّ طُوبَى فَأَنْتُمْ فِئَةُ اللهِ تَعَالَى وَحِزْبُهُ وَالْفَائِزُونَ بِکَرَامَتِهِ وَالْمُتَشَرِّفُونَ بِوِلَايَةِ وَلِيِّهِ الَّذِي بُشِّرَ بِظُهُورِهِ الْاُمَمُ فُزْتُمْ وَاللهِ فَوْزًا عَظِيمًا هَنِيئًا لَکُمْ ثُمَّ هَنِيئًا لَکَمْ هَذِهِ السَّعَادَةُ العُظْمَى وَالدَّرَجَةُ الْکُبْرَى.

سلام بر ماه شعبان، سلام بر شب نيمة شعبان، سلام بر بامداد روز ميلاد، سلام بر آن مادرى كه پيامبران عالى قدر خدا، مردم را به نوزاد او بشارت دادند؛ سلام بر نرگس، ملكة عظمای جهان و سلام بر حضرت امام حسن عسكری(علیه السلام).

سلام بر شما شيعيان و منتظران ظهور، سلام بر عزيزاني كه ماه شعبان را گرامي مي دارند و زادروز حجّت خدا - ارواح العالمين له الفداء - را با شكوه و عظمت و شوق و ذوق استقبال می كنند و با مراسمی كه بر پا مى دارند، پايدارى، استقامت و ارادت خود را به آقا و مولايشان اعلام كرده، وفاداری خويش به اسلام و پاسدارى از ارزش ها و سنّت هاى دينى و مذهبی را به دنيا نشان مي دهند و دشمنان را از اينكه بتوانند در اين صف منتظران بيداردل و مؤمنان غيرتمند و ملتزم به احكام اسلام،

رخنه نمايند، مأيوس مي سازند.

گوارا باد بر شما اين حُسن اعتقاد و قوّت ايمان ! گوارا باد بر شما اين

ص: 46

درك و فهم از انتظار ظهور! و گوارا باد بر شما اين شعور و احساسات!

شما گروه خدا و حزب الله حقيقي هستيد، بر راه و عقيده و روش خود استوار و ثابت باشيد و دين خدا را يارى كنيد و آقا و مولايتان را از خود، شاد و مسرور سازيد.

فضايل و خودكفايي و بي نيازى از بيگانگان، وجهة همّت قرار دهيم.

نگذاريم كه شخصيّت اسلامي ما را با گرايش به سوى چپ و راست، ترويج فحشا و فساد، تأسيس مراكز لهو و لعب، اشتغال به كارها و سرگرمي هاى عمر بر باد ده، همراه با تبليغ اختلاط زن و مرد و رواج موسيقي و ديگر ملاهي و مناهي تغيير دهند و به سرنوشت اندلس و اسپانيا گرفتار كنند.

همه بايد با زبان، با مال و با هر امكاني كه در اختيار داريم و با جهاد در سنگرهاى اسلام، از مرزهاى فكرى و عقيدتي اسلامي حفاظت كنيم و در نيمة شعبان اين مسائل را بررسي نماييم.

به اميد رشادت ها و جوانمردي هاى جوانان غيور مسلمان و فرزندان عزيز اسلام و قرآن؛

«وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنونَ»(1)

وَالسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللِه وَ بَرَكَاتُهُ

شعبان المعظم 1419

لطف الله صافى(2)

ص: 49

كتاب خلقت است، خالق قادر عالم چنين توصيف فرموده است:

«قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا»(1)

در اين ميان، بي عدالتي ها، ظلم ها، استكبار و استضعاف اقويا و دولت هاي بزرگ و به اصطلاح ابرقدرت و بازي هاي سياسي و اقتصادي آنها و قرارگرفتن بخش بزرگ جامعة بشري در زير خطّ فقر و فشارهاي گوناگون و صرف صدها ميليارد دلار در راه تسليحات و ده ها و صدها عوامل ديگر نيز كمك نموده تا مخصوصاً بشر را از اين نظاماتي كه بر معنويات اتّكا ندارند، و نسل جوان را به موادّ مخدّر و سرگرمي هاي غافل كننده، گرايش داده است مأيوس مي نمايد؛ تبليغات، روزنامه ها، مجلّات و راديو و تلويزيون ها و برنامه هايي كه عرضه مي شود همه اين يأس و نااميدي را تقويت كرده و شعور انساني را تخدير نموده و فضايل و مكارم انسانيت، رحم، عاطفه و عدالت را بي قدر و اهميّت مي نمايند.

با تمام پيشرفت هاي صناعي و با همة آشنايي هايي كه به ظاهر فراهم است، اميد بشر به حيات و آرامش باطن، كمتر شده و روبه افول گذارده و دليل آن همين پناهندگي او به اعتياد و موادّ مخدر است كه نسل آينده را بدتر از ايدز تهديد مي نمايد.

به آينده، اميدوار نموده، و عوامل يأس و نااميدي را از بين مي برد و براي حيات و مصيبات و زحماتي كه بشر با آن دست به گريبان است، تفسير درستي ارائه نموده و همه را در مسير تعالي و ترقّي و كمال او معرّفي مي نمايد؛ صداي روح بخش و دلنواز قرآن كريم که مي فرمايد:

«لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ»(1)

«وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللهِ»(2)

هر مسلمان مؤمن را بانشاط، اميدوار، آينده نگر و مقاوم مي سازد و اين قرآن و هدايت قرآن است كه در يك آيه مثل:

«عَسَی أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَی أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَاتَعْلَمُونَ»(3)

به انسان چنان روحيّه مي دهد كه در موقف بسيار خطرناك، ايستادگي کند و پويا و پيشتاز به پيش رود.

اعادة حيثيت بشر معاصر، در بازگشت به دين، معارف صحيح و ديني و هدايت هاي وحياني است.

ص: 53

حكومتي كه صدها آيات قرآن را تفسير مي كند و آياتي مثل:

«فَإِِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً * إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً»؛(1)

«وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ»(2)

و «وَعَدَ اللهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ»(3)

را حتمي و قطعي اعلام مي نمايد.

در آيات قرآن، كه همه نور و شفا است و نورانيت خاصّ خود را دارد، هشدار مي دهد كه در هيچ شرايطي و در هيچ موقعيتي و هرچه اهل باطل و ظلم و زور، غلبه كنند عقب نشيني و رهاكردن سنگر اخلاص و سعي و عمل، جايز نيست؛ ضعف و سستي و نااميدي در قاموس انتظار و اميد، وجود ندارد.

بايد هميشه مثل اين روايت:

«لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَبْعَثَ فِيهِ رَجُلاً مِنْ اُمَّتي وَمِنْ أَهْلِ بَيْتِي يُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَعَدْلاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وظُلْماً».(1)

كه با كمال تأكيد، بشر را اميدوار مي كند و آن آينده را محقّق الوقوع اعلام مي نمايد در برابر چشم انسان هاي فعّال، مبارز، جهادگر و پيشرو باشد.

نوراني و آن شخصيّت بي مانند خدايي باشد و دل ها را به سوي او متوجّه نمايد، جلوه و جذّابيت و دل ربايي خاصّ خود را دارد و همه چون

خود را نااميد و درهاي فرج و اميد را بسته مي بينند و نقطة اتّكايي در پيرامون خود نمي يابند، مي خواهند از او بشنوند و از آن روزگار رهايي و خلاص، ياد كنند؛ اين كتاب ها را مي خوانند، ورق مي زنند، گريه مي كنند، ناله سر مي دهند و الغوث و الامان مي گويند.

به مكان ها و مقاماتي كه به آن عزيز خدا انتساب دارد، علاقة ويژه نشان مي دهند.

در بين اشعار، اشعاري كه اين شور و شوق و اميد آنها را زياد كند، دلپذيرتر است و معنا و درسي كه از مثل اين اشعار مي گيرند، به نشاط و اميد آنها مي افزايد.

«وَيَأْبَی اللهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ»(1)

نور حقايق، نور اسلام، نور ايمان، نور عدل، و نور علم و معرفت، كامل و سراسر جهان را فرا مي گيرد.

در احاديث شريفه است:

«إِنْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَفْضَلِ الْعَمَلِ».(2)

و

«أَفْضَلُ أَعْمَالِ اُمَّتِي إِنْتِظَارُ الْفَرَجِ».(3)

شويم، از صدها كتاب كه از پيش از ولادت آن حضرت تا زمان ما نوشته شده، بهره بگيريم.

در حديث است:

كه از حضرت سيّدالشهدا، امام حسين(علیه السلام) سؤال شد:

يَا ابْنَ رَسوُلِ اللهِ بِأَبِي أَنْتَ وَاُمِّي فَمَا مَعْرِفَةُ اللهِ؟

معرفت خدا چيست؟[يعني به چه چيز كامل مي شود؟]

فرمود:

«مَعْرِفَةُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمْ الَّذِي یَجِبُ عَلَيْهِمْ طَاعَتُهُ».(1)

معرفت اهل هر زمان و عصر به امامشان معرفة الله است؛ چون بدون معرفت امام، معرفت خدا، چنان كه سزاوار است، فراهم نمي شود.

«بِكُمْ عَبَدَ اللُه وَبِكُمْ عَرَفَ اللُه».

بايد اين فرهنگ امام شناسي كه تكميل خداشناسي، پيغمبرشناسي و اسلام شناسي است، در جامعه هرچه بيشتر ترويج شود.

قَالَ مَوْلَانَا الْإِمَامُ الْهِمَامُ أَبُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ الْعَسْكَرِيُّ عَلَيْهِ وَعَلَى آبَائِهِ الطَّاهِرينَ وَخَلَفِهِ خَلِيفَةِ رَبِّ الْعَالَمِينَ صَلَوَاتُ اللهِ وَرُسُلِهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَخَلْقِهِ أَجْمَعِينَ:

ص: 60

«وُلِدَ وَلِيُّ اللهِ وَحُجَّةُ اللهِ عَلَى خَلْقِهِ وَخَلِيفَتِي مِنْ بَعْدِي فِي لَيْلَةِ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ سَنَةَ خَمْسٍ وَخَمْسِينَ وَمِأَتَيْنِ عِنْدَ طُلُوعِ الْفَجْرِ وَأَوَّلُ مَنْ غَسَلَهُ رِضْوَانُ خَازِنُ الْجَنَّةِ وَجَمْعٌ مِنَ الْمَلَائِكَةِ الْمُقَرَّبينَ بِمَاءِ الْكَوْثَرِ وَالسَّلْسَبِيلِ ثُمَّ غَسَلَهُ عَمَّتِي الْحَكِيمَةُ بِنْتُ الْإِمَامِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الرِّضَا(علیه السلام)».(1)

دوستان و منتظران آن حضرت، دهة دوم اين ماه شريف را به نام نامي و اسم گرامي آن حضرت «دهة

مهدويت» نام گذاري كنند و با مراسم تجليل و تعظيم از اين ميلاد عظيم، ارادت و شدّت شوق و شور انتظار خود را اظهار نمايند و مجالس و محافل بزرگ پاك و منزّه از ملاهي براي ذكر فضايل و مقامات ملكوتيه و شئون قدسية آن حجّت خدا تشكيل دهند و خلاصه به سخنراني ها، نوشتن اعلاميّه و چاپ پوسترها، انتشار مقالات و طبع و نشر كتاب ها و برگزاري ميزگردها و هر كار و عملي كه جامعه را بيشتر با آن حضرت آشنايي مي دهد، اقدام نمايند و آن را به عنوان يك سنّت حسنة بزرگ، باقي و برقرار بدارند كه همه ساله اين دهة مباركه به نام «دهة مهدويت» مشحون به بركات و ظهور احساسات ولايي، براي همگان منبع كسب معارف و حقايق گردد.

اميد است شروع اين اقدام در شهر بزرگ و مذهبي اصفهان با آن سوابق درخشان علمي و ولايي و آن مردم عزيز و مؤمن و دلباخته اهل بيت(علیهم السلام) موجب اعلاي امرالله گرديده و خدمات همگان مقبول و مأجور باشد.

در خاتمه از خداوند متعال، تعجيل در فرج آن وليّ خدا و خاتم ائمّه هدي(علیهم السلام) را مسئلت مي نمايم و با كمال ضراعت عرض مي كنم:

ص: 62

«اَللَّهُمَّ إِنَّ إِبْلِيسَ الْمُتَمَرِّدَ اللَّعِينَ قَدْ عَشَّشَ وَكَثُرَتْ جُنُودُهُ وَازْدَحَمَتْ جُيُوشُهُ، وَانْتَشَرَتْ دُعاتُهُ فِي أَقْطَارِ الْأَرْضِ، اَللَّهُمَّ طَهِّرْ بِلَادَكَ مِنْهُمْ وَابْسُطْ عَدْلَكَ، وَأَظْهِرْ دِينَكَ، وَقَوِّ أَوْلِيَاءَكَ، وَأَوْرِثْ دِيَارَ

إِبْلِيسَ وَدِيَارَ أَوْلِيَائِهِ أَوْلِيَاءَكَ».(1)

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَ وَلِيِّكَ وَانْصُرْهُ نَصْراً عَزِيزاً وَاجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ وَآخِرُ دَعْوَانَا أَنِ الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ.(2)

وَالسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ

شعبان المعظم 1421

لطف الله صافي(3)

ص: 63

«أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ»(1)

و

«اَلْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللهِ».(2)

توصيف فرموده اند.

آن موجبات را برطرف سازيم؛ بديهي است اين موضوع بسيار مهمّي است که نبايد درضمن اين برنامه مقدس و نوراني از آن غفلت شود.

جامعة منتظر، زنده، قوي و قدرتمند، شجاع، صادق، خودکفا، «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ»(1)

و «أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ»(2) است.

در جامعة منتظر، زن و مرد، مسلم و مسلمه، مؤمن و مؤمنه، منتظر و منتظره باهم در تشکيل هويّت اسلامي تشريک مساعي دارند. در اين جامعه، بانوان کرامت ويژه و خاص دارند و با مردان بيگانه اختلاط ندارند.

جامعة منتظر، جامعة حجاب و عفّت و پارسايي و پرهيز از ملاهي و مناهي است.

اين ها و ده ها ويژگي پسنديدة ديگر از امتيازات جامعة منتظر ظهور است. البتّه هرچه روح انتظار در جامعه بيشتر دميده شده باشد، اين امتيازات در آن ظاهرتر است.

صادق ندانم. هرگز، هرگز، اين همه ابراز احساسات، اين همه زحمات و خدمات، اين همه اظهار علاقه، اين همه شور و شعور جوانان در مراسم نيمه شعبان و فرصت هاي ديگر همه جلوه و نمايش روح انتظار است. همه منتظرند؛ امّا مي خواهم به خودم و همگان هشدار دهم که جامعه منتظر بايد بهتر و کامل تر از آنچه هست، باشد؛ برنامه هايش صحيح تر باشد؛ صداوسيما و روزنامه و مجلّات و مجالس و همايش ها و نمايش هايش بايد در مسير انتظار باشد. خطّ غرب گرايي و تضعيف استقلال اسلامي بايد منفور باشد. بايد تمسّک تامّ و تمام به هويّت اسلامي افتخار، و گرايش به بيگانگان ننگ و عار باشد.

اگر شئون و شخصيّت اسلامي و شعائر اسلام و احکام اسلام در جامعه کم رنگ شود و مورد اهانت قرار بگيرد، يقيناً کسي که از هرکس بيشتر نگران و آزرده خاطر مي شود، شخص شخيص آن وليّ اعظم خدا است.

ما راضي و خشنود باشند، بايد در کاستي ها و کمبودها بينديشيم و براي رفع معايب و نواقص کمر همّت بنديم اين همه اسراف و تبذير، اين همه افراط و تفريط، اين همه اختلاف طبقاتي و فقر و پريشاني شايسته جامعة منتظر نيست. اميد است همه و هرکس به سهم خود، براي متجلّي شدن جلوه هاي جامعة منتظر، آنچه در توان دارند به کار گيرند؛ و باز هم تأکيد مي کنم همه، به خصوص جوانان عزيز، بر شخصيّت و هويّت اسلامي که در معرض هجوم دشمنان اسلام و هدف نقشه هاي

سياسي و حتّي به ظاهر خيرخواهانة آنها است، تأکيد داشته باشند؛ بر استقامت ديني و استقلال اسلامي خود ثابت قدم برقرار و پايدار باشند و به نصر خدا و پيروزي اسلام اميدوار باشند.

وَالسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ

دوازدهم شعبان المعظم1422

لطف الله صافی(1)

ص: 69

اعضای محترم ستاد بزرگزاري جشن هاي نيمه شعبان مسجد مرحوم آيت الله انگجي و هيئت ها و جمعيت هاي اسلامي و عموم اهالي محترم شهر مذهبي تبريز که با شعور و احساسات زنده همواره در تجليل و تعظيم شعائر ديني و حفظ هويت اسلامي و پاسداري از احکام نوراني اسلامي، مساعي جميله و جليله دارند بسيار تقدير و تشکر مي نمايم و براي همگان توفيق کسب رضا و خشنودي آن امام مبين را مسئلت نموده و اميدوارم از امتحانات و آزمايش هايي که در عصر غيبت پيش مي آيد همه سربلند و موفق بيرون بيايند و خدمات و زحمات آن عزيزان مقبول و مشکور باشد.

وَالسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ

سیزدهم شعبان المعظم 1422

لطف الله صافی(1)

ص: 71

بعثت پيغامبران با نويد و هشيار و بشارت و انذار و نزول کتاب هاي آسماني و قوانين الهي، براي حکم در اختلافات به منظور حفظ اين وحدت و نهادينه کردن آن و محکوم کردن استضعاف و استعلاست.

پديدة استضعاف، انحرافي است و همواره در تاريخ انسانيت در کمون و ظهور بوده و عوامل خاصّ، آن را پديد مي آورد؛ پديده اي منفور و تحميلي بر وجدان انسان و مانند پديده هاي شوم ديگر عارضي؛ اما چون سير آن خلاف مسير جهان و حرکت دوران و زمان است، سرانجام از جلورفتن و رسيدن به پيروزي نهايي ناتوان، و مقهور سير سالم و اصلي ضدّاستضعاف مي گردد:

«وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللّهِ تَبْدِيلاً»(1)

که فرمود:

«لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيَا عَلَيْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وُلْدِهَا. ثُمَّ تَلَا عَقِيبَ ذَلِكَ ««وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ...»».(1)

روزي که به پيروزی و ظفر

رايات فرازد، به فَرَقدانژ

روشن کند از نور خود، زمين

با رايت عدل آيت امان

انگشتری مصطفی به دست

شمشير علی بسته بر ميان

آيد ز پی خدمتش فرود

آن روز مسيحا ز آسمان

خاصّان خدايش ز شرق و غرب

تازند به خدمت يکان يکان

اَللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ، وَاجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ وَأَعْوَانِهِ وَمُقَوِّيَةِ سُلْطَانِهِ.

لطف الله صافي(2)

ص: 75

«قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً»(1)

در عصر حاضر، امام زمان، حضرت صاحب الامر(علیه السلام) کلمةالله العظمي و اسم اعظم الهي است.

حقير اين روز و اين حضور و اين اقدام را بزرگ مي شمارم و با تواضع کامل به همة شرکت کنندگان سلام و تبريک عرض مي نمايم. خداوند متعال همگان را در راه شناخت معارف اسلام و عمل به احکام الله که يگانه درمان دردهاي بشريّت متحيّر زمان است موفّق فرمايد.

اَللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَ مَوْلَانَا صَاحِبِ الْعَصْرِ وَالزَّمَانِ وَاجْعَلْنَا مِنْ أَعْوَانِهِ وَأَنْصَارِهِ وَمُقَوِّيَةِ سُلْطَانِهِ وَالرَّاضِينَ بِفِعْلِهِ. آمِّينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ.

وَالسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ

لطف الله صافي(1)

ص: 78

مکّه و سپس فتوحات ديگري که نصيب مسلمانان در شرق و غرب جهان شد، همواره در غزوات و جنگ ها، و در شدّت ها و سختي ها، نويدها و وعده هاي حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) که اين دين به پيش مي رود و صيت و صوت آن جهان گير مي شود، و به هر نقطه اي که شب يا روز به آنجا رسيده باشد، مي رسد نگه دار قلوب مسلمانان بود؛ چنانچه نويد به اينکه دين حقّ اسلام بر کلّ اديان، ظاهر و غالب مي شود و در تأکيد بر وقوع اين غلبة جهان گير که به دست حضرت وليّ عصر صاحب الامر - ارواح العالمين له الفداء - صورت وقوع مي يابد فرمودند:

«اگر از دنيا فقط يک روز باقي بماند خدا آن روز را آن قدر طولاني مي نمايد تا آن شخصيّتي که همنام پيغمبر و از فرزندان پيغمبر(صلی الله علیه و آله) يعني علي و زهرا(علیها السلام) است ظاهر فرمايد و به وسیله او دنيا را پر از عدل و داد نمايد چنانچه از ظلم و جور پر شده باشد».(1)

شرايطي، دست از اسلام نکشند؛ به عقب باز نگردند؛ به چپ و راست متمايل نشوند و انتظار آن روز را از افضل اعمال بلکه افضل از جهاد بدانند؛ انتظار هم جهاد است و هم استقامت است؛ هم صبر و مقاومت است؛ هم عمل است و هم حرکت است و هم عبادت.

مظاهر آن در اعتقادات، معرفت به خدا، معرفت نبوّت و نبوّت ختميه و معرفت به امامت و مخصوصاً امامت امام زمان و معرفت و ايمان به معاد و ساير عقاید حَقّه است.

اين معارف و اين عقاید همه اميدبخش و نشاط آفرين است؛ قلب را نوراني مي نمايد و عقب گرد و واپس گرايي و نااميدي را از ميان مي برد.

اين نگاه به آينده، و اميد به وعده هاي قرآني و سنّت غير قابل تغيير الهي، مثل نصوص:

«لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ»؛(1)

«وَيُرِيدُ اللّهُ أَنْ يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ»؛(2)

ص: 81

«يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ»؛(1)

«يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ»(2)

و آيات متعدّد ديگر همه نگه دارندة شيعيان در مواضع ولايي و ايماني و استقامت و مقاومت در دوران هاي حکومت هاي بني اميّه و بني عبّاس و ستمگران بي باک تاريخ بوده است.

همة مواضع به شرط التزام به احکام اسلام و بيرون نرفتن از خطّ هدايت اهل بيت(علیهم السلام) پيروز خواهيم بود. ان شاءالله تعالي.

وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ.

اَللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ، وَسَهِّلْ مَخْرَجَهُ، وَقَرِّبْ زَمَانَهُ، وَاجْعَلْنَا مِنْ أَعْوَانِهِ وَأَنْصَارِهِ، آمِّينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ.

لطف الله صافي(1)

ص: 83

حصن الله الحصين و فاتح حصون مستكبرين، منجي محرومين و مستضعفين و نور قلوب مؤمنين، حجة الله الطّاهرة و کلمته التامّة و يدالله الباسطة وعينه الناظرة حضرت بقيّةالله مولانا و مولي الخلائق اجمعين الامام الامين المؤتمن الحجة بن الحسن العسكري - ارواح العالمين له الفداء -.

صميمانه ترين سلام و تبريكات و خالصانه ترين شادباش ها را به مناسبت خجسته ايّام مهدويه به حضور شريف و مبارك شيعيان و منتظران ظهور عدل جهاني و حكومت عالمي اسلامي، حكومت حَقّه الهيه، به ويژه عزيزاني كه در اين ايّام فرخنده با شعار اظهار ولايت و برگزاري مراسم، عهد و ميثاق خود را با آن حجّت يگانة خدا تجديد و بر تعهّد خود در عمل به احكام نوراني اسلام و پاسداري از هويّت ديني تأكيد مي نمايند و حضور و استقامت خود را در سنگر ياري دين و امر به معروف و نهي از منكر و دفع بِدَع مبدعين، ابزار مي دارند.

هُمْ أَنْصَارُ اللهِ وَأَنْصَارُ رَسُولِهِ وَأَنْصَارُ وَلِيِّهِ، هُمُ الْمُؤْمِنُونَ الْمُخْلَصُونَ، وَهُمْ حِزْبُ اللهِ الْفَائِزُونَ، وَاُولَئِكَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَاُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ.

بر دوش همه گذارده غنيمت دانسته، خودم و همگان را به التزام به اسلام و حفظ هويّت اسلامي دعوت مي نمايم و يقين دارم كه مسئوليّت بي تفاوت بودن نسبت به خطراتي كه از جانب دشمنان خارج و داخل، احكام خدا و هويّت ما را از زن و مرد تهديد مي نمايد و نينديشيدن و چاره جويي و مدافعه نكردن، بسيار شديد است.

درضمن انجام اين برنامه هاي ايّام مهدويه دريافت كنيم و از اين ظواهر به حقايق عالي و شعور و بيداري كامل برسيم.

پيام ها هم فردي و راجع به خود اشخاصي است كه در اين مراسم حضور و شركت مي يابند، و هم راجع به جامعة شيعه و مسلمانان جهان است و هم مخاطبش كل دنيا و همة مردم جهان و مخصوصاً مستكبران و زورگويان است.

همة اصناف و اقشار، علماي اعلام، زعما، حوزه هاي علميّه، وعّاظ و طلّاب، دانشگاهيان، استادان، دانشجويان، نويسندگان، صدا و سيما، ارباب قلم و روزنامه ها، نشريات و مجلّات، بازرگان، كشاورز، صنعتگر، همه بايد پيام هاي اين عيد سعيد را در ارتباط با وظايف شخصي و اجتماعي و سياسي خود دريافت دارند و به گوش دل نداي آقا و مولاي خود را كه سخت نگران احوال و اوضاع است، بشنويم.

جريان ها، اوضاع و احوال را زير نظر داشته باشيد؛ از حركت ها و توطئه هاي دشمنان؛ غافل نباشيد، فريب تبليغات مسموم را نخوريد؛ به پيش برويد؛ در علوم و فضايل و صنعت، پيشگام باشيد؛ در تحقيق، اكتشاف و ابتكار براي امّت اسلام، عزّت آفرين باشيد. استقلال اسلامي و هويّت ديني خود را حفظ كنيد؛ به آن افتخار كنيد، نگذاريد بد خواهان و بدانديشان آن را تغيير دهند يا كم رنگ كنند؛ هويّت اسلامي شما قرآن است؛ اذان است؛ نماز است؛ نماز جماعت است، ماه رمضان، ماه محرّم و صفر است؛ مكه، مدينه، كربلا، نجف و مشهد است. عيد نيمه شعبان، عيد فطر و اضحي، عيد غدير و عيدهاي اسلامي است؛ حجاب است، حرمت شرب خمر و قمار است؛ حرمت موسيقي، خوانندگي و نوازندگي است. پيام اين مراسم، علم، دانش، كمال، امامت و تقواست. مواضع اسلامي را نگاه داريد. غرب گرايي، افتخار به دوران هاي جاهليّت، اختلاط زن و مرد، ملاهي و مناهي و موسيقي همه ضدّارزش و ضدّ هويّت اسلامي است.

باشد اگرچه در قلب اروپا و آفريقا باشد حفظ كند؛ بدان بنازد و به شخصيّت خود ببالد و افتخار كند و عزّت اسلامي خود را نشان بدهد.

پيام اين عيد بزرگ اين است كه مسلمانان بر جاي خود بمانيد. شعار تكبير و صلوات را زنده نگاه داريد و نگذاريد به سوت و كف زدن تبديل شود.

ماه مبارک شعبان به واسطة اعياد و زادروزهاي مبارک، داراي تلألؤ خاصّ و جلوه هاي ويژه مي باشد. روز مقدّس ميلاد سَرور احرار، «بِحَقِّ الْحُسَیْنِ الَّذِي بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیكَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنْ حِیرَةِ الظَّلَامِ وَالظَّلَالِ إِلَى الْهُدَى»(1)، سيدالشهدا(علیه السلام) فرصت، مکتب و مدرسي است و درس هايي که از آن مي توان آموخت هميشه و در طول تاريخ انسانيت مورد نياز و کوبندة ظلم، استعلا و استکبار است.

مجلّات و جرايد ضالّه انجام مي گيرد عکس العمل نشان دهيم.

بايد مسلمانان و شيعيان اهل بيت(علیهم السلام) با اين حضورهاي مخلصانه و تعظيم و تجليل از اين شعاير و استفاده صحيح و آگاهانه از اين مراسم، هويّت ديني خود و استقلال اسلامي را هرچه بيشتر آشکار کنند و نگذارند اين همه احساسات خالصانه و اين علاقه هاي پاک و بي شائبه به هدر رود.

پاک ولايي و ارادت خود را به پيشگاه ملازمان خاصّ حضرت بقيّة الله(علیه السلام) اظهار مي نمايند، تأييد و تسديد مسئلت مي نمايم. اميد آنکه همگان مشمول دعوات و عنايات آن امام همام باشند.

وَالسَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ

شعبان المعظّم 1424

لطف الله صافی(1)

ص: 94

بِإِمَامَتِهِمْ، الْمُسَلِّمِينَ لِأَمْرِهِمْ، الْمُجْتَهِدِينَ فِي طَاعَتِهِمْ، الْمُنْتَظِرِينَ أَيَّامَهُمْ،...».(1)

با سلام و درود خالصانه خدمت حضّار محترم، ارادتمندان و چاکران آستان فرشته پاسبان صاحب ولايت کامله تامّه عبد يگانه خدا، حضرت بقيّةالله،

امام مبين و خلف انبيای مرسلين، مولانا و سيدنا الامام المهدي - ارواح العالمين له الفداء - که در اين همايش مقدّس، همايش احاديث انتظار، و اين مجلس باشکوه و عظمت روحاني به شرف حضور نايل شده و خود را در معرض نسیم های برکات و رحمت هايي که در آن نازل مي شود قرار داده ايد.

و با عرض تبريک و تهنيت خجسته سالروز آغاز ولادت آن امام عالميان و صاحب زمان و وليّ دوران(علیه السلام) فراز هايي بلند و مشحون به حقايق عاليه ولايي از دعاي عالية المضامين روز عرفه را که تلاوت

ص: 96

شد و صدور آن از حضرت امام زين العابدين(علیه السلام) ثابت و مسلّم است به عنوان هدية ثمينه اي که ابواب معارف عاليه را بر قلوب، مفتوح مي نمايد تقديم مي دارم.

فرموده است و در طيّ آن به کارهاي بزرگي که به دست آن حضرت، انجام خواهد شد، به سيره و چگونگي برنامه هاي گستردة آن حضرت و اقامة عدل و داد و ازالة ظلم و جور و وظايف شيعيان و فضايل منتظران ظهور و امور مهمّ ديگر اشاره فرموده است؛ هرکدام از اين فرازها و اين سند عزيز و بي همتا عنوان کتاب بزرگي در مسئلة امامت و انتظار است.

أَرْوَاحِهِمْ، وَاجْمَعْ عَلَى التَّقْوَى أَمْرَهُمْ، وَأَصْلِحْ لَهُمْ شُؤُونَهُمْ، وَتُبْ عَلَيْهِمْ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ، وَخَيْرُ الْغَافِرِينَ، وَاجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِي دَارِ السَّلَامِ بِرَحْمَتِكَ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ».(1)

وَالسَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ

بیست وچهارم صفرالمظفر 1424

لطف الله صافي(2)

ص: 99

به طور قطع و يقين باذن الله تعالي به آن منتهي مي شود، اينجانب نيز به طور اختصار پيرامون اهمّیّت اين موضوع چند کلمه اي را به عرض مي رسانم:

او همان امام دوازدهم و وليّ دوران و صاحب زمان حضرت حجة ابن الامام الحسن العسکري ابن الامام الهادي علي النّقي ابن الامام الجواد محمد التّقي ابن الامام الرّضا علي بن موسي ابن الامام الکاظم موسي ابن الامام جعفر الصّادق ابن الامام محمد الباقر ابن الامام السجّاد علي زين العابدين ابن الامام سيّدالشّهداء ريحانة الرّسول ابي عبدالله الحسين ابن مولانا اميرالمؤمنين و يعسوب الدّين و قائد الغرّ المحجّلين علي بن ابي طالب(علیهم السلام) است و هو المسمّي باسم جدّه رسول الله(صلی الله علیه و آله) و المكنّي بكنيته - کحّل الله ابصارنا بتراب مقدم خدامه وعجّل فرجه -.

در خاتمه با تشکر از دانشجويان عزيز و حضرات اساتيد محترم دانشگاه - ايّدهم الله تعالي - از خداوند متعال براي همگان تأييد و توفيق مسئلت مي نمايم. اميد است در شرايطي که هويّت اسلامي جامعه مورد هجوم و حملة بيگانگان قرار گرفته است با استقامت، آگاهي و بيداري، مراکز علمي مخصوصاً دانشگاه ها بيش ازپيش، حفظ اين هويّت و استقلال

اسلامي را نصب العين قرار داده و خاطر انورحضرت وليّ عصر(علیه السلام) را مسرور و خشنود نمايند.

وَالسَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ

بيستم ربيع المولود 1424

اوّل خرداد 1382

لطف الله صافي(1)

ص: 103

در دسترس درک عقل باشد دسترسي به تفاصيل و اشخاص و افراد آنها جز ازطريق وحي و دلالت انبيا ميسّر نيست. دعوت انبياي سلف همه متضمّن اين پيش گويي و اِخبار از آينده و مغيبات است.

گفتن کلمة توحيد آغاز شد و به مناسبت هاي مختلف بر آن افزوده شد و مرور زمان و وقوع آن حوادث بر قوّت ايمان مؤمنان مي افزايد و معناي:

«وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ»(1)

آشکار گرديد.

بديهي است ايمان مؤمنان صدر اوّل که هنوز اين اخبار صورت وقوع نيافته بود متّکي بر معجزات و شواهد ديگر بود ولي به تدريج هرچه بر تاريخ اسلام گذشت و به آينده هايي که اسلام از آن خبر داده مي رسيدند ايمان مسلمانان بيشتر و اعتقادشان به ساير خبرها از آينده کامل تر مي گرديد.

باري! اين يک قسم اخبار از آينده است که صفحات بسياري از تاريخ اسلام را فرا گرفته است.

يکي از اين امور که اخبار از آن در رديف ثابت ترين خبرها و بشارت هاست و در آيندة جهان حتمي الوقوع است و انبياي عظام از آن خبر داده اند و قرآن مجيد برحسب تفاسير محکم و متقن وعدة آن را داده است و روايات و احاديث بسيار که تواتر معنوي و اجمالي و بلکه لفظي و تفصيلي بعضي از آنها ثابت است، ظهور موفور السّرور حضرت خاتم الائمّه و منقذالامّه، خلف انبيای مرسلين، امام مبين و حصن حصين و غياث مضطرّ مستکين، امام عصر و صاحب زمان، مولانا و مولي الثّقلين حضرت حجة بن الحسن العسکري المهدي - ارواح العالمين له الفداء - است.

برحسب بشارت قرآن و روايات، جهان به سوي دوران ظهور آن حجّت الهي يزدان و حکومت عدل جهاني در حرکت و سير است؛ حوادث و وقايعي که پيش مي آيد، ناکامي هايي که نصيب بشر مي شود و ظلم و ستم ها و جنايت هايي که بروز مي کند و جاهليّتي که به سوي فراگيري پيش مي رود و به نظام ها و حکومت هاي فاسد بر بشر مسلط مي شود همه آن روز را نويد مي دهند؛ علايم، هر روز بيشتر و بيشتر مي شود و اميدها به نزديک شدن زمان

يا وقوع علايم آن زيادتر مي شود و اگر اين اشعار را زبان حال بدانيم و به فال نيک گرفته و به آن مترنّم باشيم سزاوار است.

لَقَدْ ظَهَرَتْ بَيْنَ الْأَنَامِ الْعَلَائِمُ

وَهَذَا إِمَامُ الْعَصْرِ بِالنَّصْرِ قَادِمُ

لَقَدْ بَشَّرَتْنَا بِالسُّرُورِ مَلَاحِمُ

وَمَا کَذَبَتْ وَاللهِ تِلْكَ الْمَلَاحِمُ

کَأَنِّي بِهِ وَالسَّعْدُ يَمْشِي أَمَامَهُ

وَمِنْ خَلْفِهِ تَسْرِي الْعُلَی وَالْمَکَارِمُ

کَأَنِّي بِهِ وَالْعِلْمُ مِنْ بَعْدِ مَوْتِهِ

بِهِ عَادَ حَيّاً بَحْرُهُ الْمُتَلَاطِمُ

کَأَنِّي بِهِ وَالدِّينُ بَعْدَ انْهِدَامِهِ

بِهِ بُنِيَتْ آسَاسُهُ وَالدَّعَائِمُ

ص: 107

کَأَنِّي بِجَبْرَائِيلَ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ

فَنَادَی خَطِيباً بِاسْمِهِ وَهُوَ بَاسِمُ

کَأَنِّي بِمِيکَائِيلَ يَسْعَی بِأَمْرِهِ

کَمَا قَدْ سَعَی فِي أَمْرِ مَوْلَاهُ خَادِمُ

کَأَنِّي بِإِسْرَافِيلَ تَهْدِفُ أَنَّنِي

بِأَمْرِكَ فَاحْکُمْ بِالَّذِي أَنْتَ حَاکِمُ

کَأَنِّي بِعِزْرَائِيلَ فِي إِثْرِ سَيْفِهِ

سَرَی حَيْثُ آجَالُ الْعِدَی تَتَزَاحَمُ

کَأَنِّي بِرَوْحِ اللهِ فِي الْبَيْتِ قَدْ غَدَا

يُصَلِّي وَرَاهُ وَهُوَ بِالنَّاسِ قَائِمُ

کَأَنِّي بِأَمْلَاكِ السَّمَاءِ تَحُفُّهُ

وَمِنْ حَوْلِهِ اصْطَفَّتْ أُسُودٌ ضَرَاغِمُ(1)

وَالسَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ

شعبان المعظّم 1424

لطف الله صافي(2)

ص: 108

اسلامي و غيرت ديني، قلب مبارك آن يگانة عالم را از خود مسرور داريم و مخصوصاً در شب مبارك ولادت آن وليّ خدا، علاوه براين مراسم عزيز، با جشن ها و چراغاني ها و برنامه هايي كه همه اعلام موجوديت و شعور و حيات و ايستادگي در مواقف و مواضع است، دشمنان را مرعوب و مأيوس سازيم، مراسم احيا و استغاثه و دعا براي تعجيل در فرج آن حضرت را با شكوه و عظمت انجام دهيم و خود را در مسير رحمت ها و بركاتي كه نازل مي شود قرار دهيم.

وَالسَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ

چهاردهم شعبان المعظّم 1424

لطف الله صافي(1)

ص: 111

آزمايش، بشر را قانع نكرده و جوابگوي مطالبات او در برقراري يك جامعه و نظام سالم و صالح نمي باشند.

در حال حاضر نظام و جامعه اي كه در دنيا بيشتر عنوان دموكراسي و مردم سالاري و مدني را به خود مي بندد و نمونة جوامع به اصطلاح مدني مي باشد رژيم آمريكاست كه علناً در دنيا اوّل پرچم دار استعلا و استكبار و استضعاف جوامع ديگر است و درعين حال خودش در استضعاف صهيونيسم و بدترين مكتب هاي نژادپرست قرار دارد تا حدّي كه سرانش به جاي آنكه خود مستقلّ باشند تسليم نيّات پليد صهيونيست ها هستند؛ همان گروه اندكي كه خود را بشر مافوق و درجه اوّل و شش ميليارد انسان هاي دنيا را بشر درجة دوم مي دانند اما تناقض هاي اين نظام چه در داخل و چه در خارج آن بسيار است.

بر اساس نفي برتري جويي و نفي هرگونه استعلا، و هدايت به شعار اين آيه:

«تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوّاً فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَاداً»(1)

بر اساس نفي طواغيت و قلدران زمين و قلدرمآبي و استبداد و بنا به اصل:

«وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ((2)

بر اساس عدالت در همة امور و الهام از:

«كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلّهِ وَلَوْ عَلَى أَنْفُسِكُمْ»(3)

و نيز

)وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى»(4)

ص: 114

بر اساس اصول:

«قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً»(1)؛

«وَأَحْبِبْ لِغَيْرِكَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ»(2)؛

«اِدْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ»(3)

و همچنين:

«وَلَا تَكُنْ عَبْدَ غَيْرِكَ وَقَدْ جَعَلَكَ اللهُ حُرّاً»(4)

و نيز اصول متعدّد ديگر كه در همه، نفي ظلم و خيانت و سوءاستفاده

از مقام و جاه طلبي و رياست خواهي و افراط و تفريط و نفي تناقض هاي اجتماعي و مفاسد ديگر منظور است.

مي شود كه براي هر انساني كه ذرّه اي از فطرت انسانيت را داشته قابل قبول نيست. اين تناقض ها در خود جوامع و در مراكز تصميم گيري در مثل شوراي امنيّت و به وسيلة مستكبران قوي پنجه ظاهر است و تمدّن كنوني را زير سؤال مي برد؛ تناقضاتي كه بين جامعه هاي سير و مرفّه و جامعه هاي محروم است از اين تناقض هاست؛ درحالي كه ميليون ها بشر از كودك و سالمند و زن و مرد در آفريقا و جاهاي ديگر محروم و گرسنه به سر مي برند در جامعه هاي زورگو كه ثروت دنيا را بلعيده و مي بلعند گاه مخارج يك مجلس خوش گذراني و عشرت و شهوت راني به مبلغي مي رسد كه اگر به همان انسان هاي شرافتمند فقير بدهند خرج سال هزاران هزار نفر آنها را تأمين مي نمايد.

مي گردد و توفيق ابراز احساسات ولايي و مذهبي و اعلان و اعلام حيات و وجود اسلامي فراهم مي شود گرامي مي داريم.

مسلمانان، حمله مي کنند و همان گونه که دراحاديث شريفه از آن خبر داده شده است براي اين امّت و شيعيان اهل بيت(علیهم السلام) امتحانات خطيري پيش خواهد آمد و آنان تخليص وتمحيص مي شوند تا حدّي که جز آنان که ثبات قدم و استقامت مي ورزند و مانند کوه بر جاي خويش، استوار مي مانند کسي بر جاي نمي ماند و ديگران، هويّت مذهبي و استقامت ديني خود را از دست مي دهند.

دنبال کردند و تا آنجا پيش رفتند که در بعضي نقاط، مسلمانان را به تغيير اسم هاي اسلامي مجبور نمودند؛ در اينجا مجال شرح سياست هاي به اصطلاح اسلام برانداز آنها و خيانت عوامل به اصطلاح روشنفکر و افرادي مثل رضاخان و مصطفي کمال و... و روزنامه ها و قلم به دست هاي مزدور، نيست؛ اجمالاً مشروطة منهاي مشروعه، کشف حجاب، ممنوع شدن شعاير ديني و مجالس تبليغي و روضه و حتّي همين برنامه هاي مهدويت و آزادي منکرات و اختلاط فيزيکي زن و مرد، همه وهمه براي نفي هويّت اسلامي بود و اکنون هم ادامه دارد. مسئلة منع حجاب مسلمانان در مدارس و دانشگاه هاي فرانسه و قرارگرفتن آن در صدر مسائل و رويکردهاي آن دولت، از شعب همين برنامه ها است؛ بدحجابي هايي که در خود جامعة ما نيز هست و حمايت هايي که از آن مي نمايند و اصرار بر ترويج موسيقي و فيلم هاي مبتذّل و تشويق

خوانندگان و نوازندگان و برنامه هايي از اين قبيل و هدايايي که به آنها از بيت المال داده مي شود و مراکز و مطبوعاتي که هنر را ابزار ترويج ملاهي و مناهي و مطالب غيراسلامي کرده اند، همه را عمّال سياست هاي معارض با اسلام اجرا مي نمايند و اين اسلام و مسلمانان متعهّد و فداکار و مخلص هستند که در برابر اين اعمال مقاومت نموده و بر حسّاسيّت اسلامي خود پايداري مي نمايند و شعار الله اکبر را بلندتر و رساتر در قول و عمل، زنده نگاه مي دارند.

ص: 121

صاحب الزّماني تحت تأثير هيچ جوّي تن به ذلّت نمي دهد؛ با شجاعت، با قدرت و همّت و با نيروي ايمان و علم، با شعارهاي توحيدي الله اکبر و لا اله الّا الله با اقتدار بايد به پيش برود و بداند که جهان، به سوي اسلام، به سوي جامعة جهاني اسلام و به سوي مدنيت قرآني و جامعة مهدوي است و اين وعدة الهي تخلّف ناپذير است.

وَالسَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ

شعبان المعظّم 1425

لطف الله صافي(1)

ص: 123

کائنات، آيات و کلمات الهيه هستند که بر آنها در آياتي مثل:

«إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِاُولِي الْألْبَابِ»(1)

وَقَوْلُهُ تَعَالَی:

«وَكَأَيِّنْ مِنْ آيَةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ»(2)

وَقَوْلُهُ عَزَّ وَجَلَّ:

«وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ»(3)

وَقَوْلُهُ تَعَالَی:

«قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً»(4)

ص: 125

وَقَوْلُهُ عَزَّ اسْمُهُ:

«وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِلْمُوقِنِينَ * وَفِي أَنْفُسِكُمْ»(1)

وَقَوْلُهُ تَعَالَی:

«سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ»(2)

اشاره شده است که نه تنها در همه بلکه بسا در يک واحد آنها که با چشم غيرمسلّح غير قابل رؤيت اند آيات بسيار باشد، دلايل علم و حکمت و قدرت حقّ هستند و زبان و بيان از توصيف آن، عاجز است و همان گونه که با قدرت غيرمحدود خداوند، امکان وجود هزاران منظومه و حوزه هاي ديگر غير از آنچه تا به حال کشف شده ثابت است، امکان و تحقّق عالم غيب و بهشت و جهنّم و عرش و کرسي و عالم برزخ و قيامت و ملائکه و معجزات انبيا مثل قلب عصا به اژدها يا خروج ناقه از سنگ و احياي موتي و معراج، همه بر اصل محکم «إِنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»(3) ثابت است.

ص: 126

نيست چنان که در آيات پاياني سورة مبارکه «يس» در مورد معاد، خداوند متعال، استبعاد کفّار را به همين عموم علم و قدرت، جواب فرموده است.

حضرت عيسي(علیهم السلام) هم به همان نحو بي سابقه، ثابت است؛ اين امور، امر الهي است و هرکس به خدا و رسول، مؤمن باشد بايد همان طور که به خدا و رسول و به عالم غيب معتقد است به امر حضرت مهدي(علیه السلام) معتقد باشد. چنان که مسلمانان صدر اسلام به اخبار غيبيه اي که از حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) مي شنيدند پيش از وقوع آنها ايمان داشتند و چنان که در اين زمان و در هر زمان ديگر هر مسلمان به خبرهاي قرآن کريم از آينده هايي که هنوز نيامده و وقايع و حوادثي که اتّفاق خواهد افتاد ايمان دارد جوهر و حقيقت ايمان به صدق انبيا از ايمان به مثل ظهور حضرت مهدي(علیه السلام) و ظهور آن آيات و معجزات از آن حضرت و نزول حضرت عيسي مسيح(علیه السلام) و اقتدايش به حضرت مهدي(علیه السلام)، در نماز و پرشدن جهان از عدل و داد، غير قابل انفکاک است.

«ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ»(1)

وَالسَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ

شعبان المعظّم 1425

لطف الله صافي(2)

ص: 129

تا به تحوّلي شگرف و فراگير و جهان شمول خواهد رسيد. مجتمعاتي را که پشت سر مي گذارد هيچ کدام - اگرچه داراي نقاط قوّتي نسبت به ديگران باشد - نقطة بلوغ و کمال مجتمع انساني و اسلامي نيستند، و عدل و امنّيت فراگير، و علم و معرفت گسترده ندارند؛ نقطة نهايي کمال و بلوغ مجتمع انساني، آن جامعة يگانة جهاني است که همة اين نعمت ها براي همه و در اختيار همه باشد و اعلان:

«إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ»(1)

در آن تحقّق عيني يابد.

است پايان اعصار و نهايت حرکت مجتمع نبوده اند و همة پيغمبران اين اعصار و حتّي شخص حضرت خاتم الانبيا(صلی الله علیه و آله) بشريّت را به اين عصر بشارت داده و در انتظار اين عصر گذارده اند.

عظمت اين عصر معلوم مي شود و مثل سوگند به صافّات و زاجرات و تاليات و ذاريات و حاملات و شمس و قمر و شب و روز، اشاره و سوگند به مظاهر بزرگ قدرت الهي است.

تشويقاتي که از ابتذال و از اختلاط زن و مرد و مناهي و ملاهي به عنوان هنر و سينما و غيره مي شود همه امتحان است و در اخبار آخرالزّمان از شيوع اين برنامه ها و به اصطلاح آزادي ها، خبر داده اند همان طور که در سوره عصر مي فرمايد:

«همه در خسارت و زيان اند مگر آنها که ايمان و عمل صالح دارند و يکديگر را به حقّ و صبر و شکيبايي سفارش مي نمايند».(1)

اميد آنکه خداوند متعال با دعاي حضرت بقيّةالله (علیه السلام) جامعة ما خصوصاً جوانان عزيز را از خطرات آخرالزّمان حفظ فرمايد.

وَالسَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ

شعبان المعظّم 1425

لطف الله صافي(2)

ص: 134

باسط الامن و الامان، صاحب الزّمان - عجّل الله تعالي فرجه - برگزار مي شود براي معرفت شئون عاليه و مقامات متعالية آن حضرت، اوضاع جهان پيش از ظهور در عصر غيبت و بعد از ظهور و مطالب مهمّ ديگر بسيار لازم و مفيد است و بر آگاهي همگان، به خصوص نسل جوان از آن آيندة درخشان و وظايف و مسئوليّت هايي که در اين دورة غيبت بر عهده داريم مي افزايد.

که بدون لياقت و صلاحيت و نصب شرعي، واجب الاطاعه شمرده شدند، قابل انطباق نيست؛ امثال حاکمان بني اميّه مثل معاويه، يزيد، مروان، وليد و حاکمان بني عبّاس مانند هارون، منصور و سلاطين ديگر را شامل نمي شود و اين تعبير و تشديد فقط مناسب کساني است که برحسب احاديث متواتر ثقلين، عِدل قرآن کريم هستند:

«ولَنْ يَتَفَرَّقَا (وَلَنْ يَفْتَرِقَا) حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ».(1)

عظما و نخبگاني که تقدّم بر آنها و تأخّر از آنان موجب هلاکت است.

اين تهديد به موت جاهليّت، در مورد ترک معرفت کساني است که برحسب احاديث شريفة امان،(2) وجودشان براي اهل زمين امان است و

برحسب احاديث سفينه،(3) مانند کشتي نوح، وسيلة نجاتند که هرکس بر آن سوار شد نجات مي يابد و هرکس تخلّف کند هلاک مي گردد.

ص: 137

اين تعظيم و تجليل از امر امامت در مورد حجج و اماماني است که زمين از وجود آنها خالي نخواهد ماند و اميرالمؤمنين(علیه السلام) برحسب روايت بسيار معتبري که علماي بزرگ شيعه و سنّي از آن حضرت روايت کرده اند و سيد رضي+ نيز آن را در نهج البلاغه روايت کرده است در شأن آنها مي فرمايد:

«اَللَّهُمَّ بَلَى لَا تَخْلُو الْأَرْضُ مِنْ قَائِمٍ لِلهِ بِحُجَّةٍ إِمَّا ظَاهِراً مَشْهُوراً أَوْ خَائِفاً مَغْمُوراً لِئَلَّا تَبْطُلَ حُجَجُ اللهِ وَبَيَّناتُهُ».(1)

اوّل آنها حضرت مولي الموحّدين و يعسوب الدّين اميرالمؤمنين(علیه السلام) است و خاتم و دوازدهمين آنها آقايي است که امروز يگانه راه رستگاري و نجات از مرگ جاهلي، معرفت او و عمل در مسير رضاي اوست.

حضرت حجة بن الحسن العسکري، مهدي موعود (علیه السلام) سَرور و مولايي است که انبياي گذشته و صحف آسماني و قرآن، ظهور موفورالسّرورش را بشارت داده اند و حدود يک هزار حديث در شأن و مقامات و ابعاد شخصيّت او وارد شده است.

اَللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ، وَسَهِّلْ مَخْرَجَهُ، وَارْزُقْنَا لِقَاءَهُ وَاجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ وَأَعْوَانِهِ وَامْلَأْ بِهِ الْأَرْضَ

عَدْلاً وَقِسْطاً بَعْدَ مَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوْراً.

غرّة شعبان المعظّم 1426

لطف الله صافي(1)

ص: 139

استعمارگر، مأيوس و نا اميد نماند؛ شعلة نشاط و شوق و شور در او خاموش نگردد؛ به وعده هاي الهي و انبياي عظام و کتاب هاي آسماني مخصوصاً قرآن کريم و بشارات قطعي و مؤکّد حضرت ختمي مرتبت رسول اعظم و اوصياي طاهرين آن حضرت - صلوات الله عليهم اجمعين - ايمان استوار داشته باشد؛ همواره به سوي آينده گام برداشته و پيشرو باشد؛ در مواضع درست و انساني و اسلامي خود بايستد؛ سنگرهاي ايمان، استقامت و مقاومت را حفظ نمايد؛ از آن روزگار نجات و رهايي چشم بر ندارد و بداند که سنّت الهي تخلّف ناپذير است.

با عرض سلام خالصانه و تقديم احترامات فائقه، مراتب سپاس و تشکر خود را از برگزاري آن همايش، ابراز مي دارم؛ به اميد آنکه به حکم «اَلرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ کَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ»(1) از برکات کثيره و رحمت هاي واسعة الهيه که - ان شاءالله تعالي - بر آن همايش، نازل خواهد شد بهره مند و در شمار آن سعادتمندان محسوب شوم.

قدرت مادّي نباشيم و در هر ميدان، هر جا و هر جامعة بين المللي با عزّت اسلامي عرض وجود و اعلام موضع نماييم.

مهدي شخصي، يعني شخص يگانه در عالم بشريّت از آدم تا خاتم و از خاتم تا قيام ساعت مي شناسد و انتظار روز او و عصر و دور او را دارند.

اکنون كه يک هزار و يک صد و هفتادودو سال از ولادت آن امام دوازدهم و وليّ و خليفة ثاني عشر مي گذرد آن حضرت در عالم امکان و در اين دنيا حضور دارند و خدا مي داند که تا چه مدّت زمان نزديک و کوتاه و يا بسيار طولاني اين حضور ادامه خواهد يافت و زمين به وجود آن حضرت برجا و برقرار خواهد ماند.

اجمالاً وجود و طول عمر و غيبت آن حضرت از آيات الهيه است. چنان که اين دنيا و زمين و آسمان و شمس و قمر و هزاران منظومه و کهکشان به اراده و قدرت الهي باقي است، بقاي نظام جهان هم به امرالله تعالي وابسته به آن وجود اقدس است؛ و چنان که نظام جهان و وابستگي هاي محيّرالعقول در تمام کائنات، از ذرّات لا يري و اتُم و کوچک تر از اتم و پديده هاي بزرگ و فوق تصوّر، همه آيات الهي هستند؛

«وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ»(1)؛

اهل بينش و معرفت را به اعتراف وامي دارد، وجود امام، آن عزيز خدا نيز آية خاصّ خداست و پاسخ به همة آن سؤالات در يک جملة:

«ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ»(2)

ص: 147

مي باشد. در اينجا اشارات و نکات بسيار است که بيان آنها به فرصتي ديگر موکول است.

مجدّداً به نويدها و بشارات قرآن و روايات پيامبران سَلَف و تورات، انجيل و زبور و اتّفاق همة ملل بر ظهور مصلح عظيم الشأن اشاره مي کنيم؛ پيام همه اين است که حرکت و سير جهان به سوي کمال و خير و صلاح همگان و عدل و داد، و امن و امان است؛ از اين اتّفاق و آينده نگري مي توان استفاده نمود که مسئله مصلح جهاني و برچيده شدن بساط استبداد، استعباد، استضعاف و استعلا، خواست فطرت بشر است و در نهاد انسان ها ريشه دارد؛ و:

«فِطْرَتَ اللّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا»(1)

در اينجا نيز جاري است؛ همه منتظرند و همه چشم به راه اند؛ همه زوال اين

نابرابري ها، ستمگري ها و اين رژيم هاي فاسد را بالفطره مي خواهند و از اين نظامات فاسد به ستوه آمده اند و اميدوارند که دست قدرت الهي از آستين يک انسان خدايي و خدا شعار، از پشت پردة غيبت ظاهر گردد تا جهان را با شعار الله اکبر و بر اساس ارزش هاي والايي که بشر همواره در طول تاريخ، آرزومند تحقّق آنها بوده بسازد.

در خاتمه دو نکته را که بايد ارادتمندان به ساحت مقدّس حضرت بقيّة الله الاعظم - ارواحنا فداه – به ويژه عالمان و فرهيختگان به آن توجّه داشته باشند يادآور مي شوم:

ص: 148

رسانه اي گرفته تا جشن ها و چراغاني ها، بايد به نحوي باشد که موجبات رضايت خاطر آن وليّ دوران را فراهم نمايد و از ملاهي و مناهي در آن جدّاً پرهيز گردد چه آنکه مجلسي که منسوب به امام زمان - ارواحنا فداه - است نبايد به گناه و معصيت، آلوده گردد.

اين جشن ها و همايش ها و چراغاني ها و ابراز احساسات همه اظهار علاقه به جامعة مهدوي است که تا حدّ امکان، جامعة خود را به آن

جامعه نزديک و شبيه سازيم و ارزش هايي را که در آن دوران مهدوي نمايان گر مي شود در جامعه پياده کنيم و انتظار حقيقي خويش را با التزام به تعاليم اسلام و امر به معروف و نهي از منکر نشان بدهيم.

با تشکر

وَالسَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ

یازدهم شعبان المعظّم 1427

لطف الله صافي(1)

ص: 150

تاريخ، سرگذشت رودررويي و درگيري و جنگ و معارضه جنود الهي و رحماني با جنود اهريمني و ابليسي، و پاسداران حقّ و علم و عقل، و عدالت طلبان خيرخواه با حاميان جهل و باطل و ستم و حقّ كشي و شرانگيزي است.

حوادث مهم تلخ و شيرين تاريخ را اين مقابله و اين دو گروه به وجود آورده اند؛ با اين تفاوت كه فعّاليّت و موضع گيري گروه عدالت خواه و حقّ طلب عكس العمل مواضع طغيان و تجاوزات و حق كشي گروه ظلم و استضعاف گر بوده و هست، و موضع گيري صالحان در برابر مفسدان و رفع آنها تحميل همان جنود شرّ بر جنود خير است.

بشريّت اين مبارزه با ظلم و جهل و زور و استكبار را مي آموزند و به فتح و پيروزي و غلبه نهايي اهل حقّ بر باطل و برقراري حكومت عدل جهاني اسلام نويد داده و وعده حتمي و قطعي داده اند. آيات قرآن كريم در اين زمينه متعدّد است كه ازجمله همين آيات پاياني سوره «صافّات» است.

بشريّت مأيوس و ملّت هاي افسرده اميدواري مي دهند و با اينگونه برنامه ها استضعاف گران و سركردگان استدلال و استحقار و ظلم و ستم را محكوم مي كنند و درحقيقت بانگ نجات و بشارت نابودي حكومت ظالمان را سر مي دهند و گرايش خود را به عدل و انصاف اعلام مي كنند؛ هشدار مي دهند كه سير جهان به سوي تكامل و آسايش و آرامش است.

جشن و چراغاني و اين شور و شوق مقدّس، در جهت حيات ديني و مذهبي و نيل به قلّه هاي كمال و معرفت و رشد و ترقّي همواره سعي و جديّت مي نمايند، و اين آيه شريفه را نصب العين قرار مي دهند:

«وَقُلِ اعْمَلُواْ فَسَيَرَى اللّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ»(1)

وَالصَّلَاةُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرِينَ، سِيَّمَا بَقِيةِ اللهِ فِي الْأَرَضِينَ. وَآخِرُ دَعْوَانَا أَنِ الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ.

شعبان المعظم 1429

لطف الله صافی(2)

ص: 155

يکي از اين فرصت هاي عظيم و بابرکت، ماه شعبان و عيد ولادت حضرت سيدالشّهدا(علیه السلام) و مخصوصاً دهه مهدويت و نيمه شعبان و عيد ولادت حضرت صاحب الأمر و الزّمان بقية الله في ارضه و خليفته في عباده مولانا المهدي المنتظر(عج الله تعالی فرجه الشریف) است که اگرچه از اساس اين روز الهي همواره روز جشن و سُرور و اعلام وجود و حضور شيعيان و دوستان اهل بيت بوده و هست و بر جلوه جهاني و شکوه ملکوتي آن افزوده مي شود. اينک چند سالي است که به عنوان دهه مهدويت وسعت زماني و گستردگي برنامه هاي آن در داخل و خارج از کشور بيشتر و پربارتر شده و با نشاط و شور و رونق و اخلاص کامل تر برگزار مي شود. در واقع اين دهه، مدرسه همگاني و دانشگاه بزرگ ولايي مي شود که شعب حياتي فرهنگي و اخلاقي و تربيتي آن در جوامع شيعه بلکه ساير جوامع فراگير شده و مرد و زن و پير و جوان و عالم و جاهل همه از برکات معرفت و هدايت آن بهره مند مي شوند و چه آفاق جديدي که هر سال از آن ظاهر و ابواب علم و معرفت و بصيرت بيشتر که از آن به روي مردم گشوده مي شود. همه اقشار و طبقات به ويژه جوانان مؤمن و پرشور در اين ميدان وسيع با اظهار وجود عزّت و کرامت اسلام و قداست و معنويت و استعلاي فرهنگ مهدوي را گرامي مي دارند و فِرَق ضالّه را مأيوس مي سازند.

هَنِيئاً لَهُمْ ذَلِكَ! بر همه اين اظهار ايمان مبارک و فرخنده و خجسته باد.

ص: 157

اين کلام الهي در سوره عصر را مکرر به ياد آوريد که:

«همه در

خسارت و زيان اند مگر

آنها که ايمان

و عمل صالح

دارند و يکديگر

را به حق

و صبر و

شکيبايي سفارش مي نمايند».(1)

اميد آنکه خداوند متعال با دعاي حضرت بقية الله(عج الله تعالی فرجه الشریف) جامعة ما خصوصاً جوانان عزيز را از خطرات آخرالزّمان حفظ فرمايد.

برادران و خواهران ديني خود کوشا باشند و نگذارند حتي يک نفر از دوستداران آن حضرت در سختي و مضيقه باشد، اگر کسي مي خواهد آن وجود مقدس از آنان خشنود باشند بايد شيعه آن حضرت را مسرور نمايد.

3. بايد منتظران آن حضرت جشن بزرگ ميلاد را در سراسر گيتي با شکوه و معنويت برگزار کنند و به دنيا اعلام دارند روز نيمه شعبان يعني روز نجات بشر از ظلم و ستم و تاريکي ها، روز نور و علم و دانش، رفاه و آسايش همه مردم جهان و در يک کلمه روز طلوع خورشيد عدالت و مهرباني، صفا و صميميت، سعادت و خوشبختي.

مسلمانان بايد به هر وسيله که مي توانند با چراغاني و تشکيل مجالس شادي و جشن و سُرور و چاپ کتاب هاي ديني و مذهبي و اهداي جوايز به جوانان، خود

را در اين جشن بزرگ، سهيم نمايند و از برکات آن استفاده نمايند و اين مجالس نوراني را از آلوده شدن به مناهي و ملاهي منزه و پاک نگه دارند.

به اميد آن روزي که حاکميت اسلام و قرآن و مکتب نوراني اهل بيت(علیهم السلام) در سراسر جهان برقرار شود.

«إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا * وَنَرَاهُ قَرِيبًا»(1)

وَ السَّلَامُ عَلَيْکُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ

سوم شعبان المعظّم 1430

لطف الله صافی

ص: 160

(1)

خاتم الاوصياء المعصومين، مولانا المنتظر والعدل المشتهر والامام الثاني عشر الحجة بن الحسن المهدي - ارواح العالمين له الفداء - مي باشد.

منتظران روزگار رهايي و عصر نجات و خلاص بشر از ظلم و استكبار و استضعاف بايد اين روز را گرامي بدارند و تعظيم آن را براي خود افتخاري بزرگ بدانند.

رسيد عيد و زِ دل غبار غم برگرفت

فرح زمان تا

زمان گره ز دل ها گشود

جهان پير كهن، جوانی از سرگرفت

زمين كران تا

كران رونق ديگر گرفت

درحقيقت بايد گفت كه از امروز و از درون تاريخ هجري، تاريخ نوين عصر مهدوي آغاز مي شود.

ان شاءالله تعالي، اساتيد بزرگواري كه در اين نشست علمي شركت دارند با استعانت از آستان مقدّس حضرت وليّ الله الاعظم - ارواحنا فداه - بتوانند در گسترش فرهنگ مهدويّت به بهترين وجه خدمت كنند و جوانان عزيزمان را با آن امام همام آشناتر نمايند.

در پايان بر برگزاركنندگان مخلص اين همايش و شركت كنندگان آن و اساتيد و فضلاي محترم درود مي فرستم و توفيق آنان را در اشاعة فرهنگ اميد بخش مهدوي از خداوند متعال مسئلت دارم.

اَللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَقَرِّبْ زَمَانَهُ وَاجْعَلْنَا مِنْ أَعْوَانِهِ وَأَنْصَارِهِ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرِينَ.

وَالسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ

نهم ربيع المولود 1431

لطف الله صافی(1)

ص: 163

ايمان به ظهور آن يگانه منجي الهي از اهل بيت(علیهم السلام)، از فرزندان فاطمه(علیها السلام) و از نسل حسين(علیه السلام) قلوب را روشن و دل ها را از گرايش به الحاد بيمه مي نمايد و قوّت و شمول و عموميّت آن به خصوص در نسل جوان و تحصيل كرده، افكار دين ستيزانه را به عقب مي راند و دژ محكم مهدويّت همه حمله ها را شكست مي دهد.

عدم آگاهي از فلسفه احكام و مقاصد الهي و قرآني مورد هجوم قرار گرفته و مظاهر جامعه در كار و شغل از آن فاصله مي گيرد.

وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللّهُ لَهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا»(1)

انتظار از شخصي مثل وليّ خدا، با گناه، با خيانت، با بي تعهّدي هاي اخلاقي، با موسيقي و كنسرت و تشويق اهل ملاهي و مناهي هرگز محقّق نخواهد شد و جامعه اي كه اين رفتارهاي زشت را به اسم هنر و عناوين ديگر ترويج مي نمايد جامعه منتظر نيست.

اميد است ما درضمن برنامه هاي جشن ميلاد و تعظيم دهه مهدويّت به اين حقايق برسيم و جلوه انتظار را در همه برنامه ها شايع و ظاهر سازيم. به اميد حركت بيشتر و جامعه اي صددرصد مهدوي.

«إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا * وَنَرَاهُ قَرِيبًا»(1)

اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُاللهِ وَبَرَكَاتُهُ.

شعبان المعظم 1431

لطف الله صافی(2)

ص: 171

قَالَ اللهُ تَعَالَی: «وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاء عَرِيضٍ»(1)

اين معنا را برحسب روايت، حضرت كشّاف حقائق، امام صادق(علیه السلام) در جواب شخصي كه از آن حضرت دربارة خدا سؤال نمود بيان فرمودند:

«هَلْ رَكِبْتَ سَفِينَةً قَطُّ؟».

«آيا تاكنون سوار كشتي شده اي»؟

سائل: بلي سوار شده ام.

امام(علیه السلام): «آيا اتفاق افتاده است كه كشتي اي كه بر آن سوار بودي شكسته شده باشد و هيچ وسيلة ظاهري براي نجات تو نباشد و در معرض خطر قطعي گرفتار باشي؟».

سائل: اتفاق افتاده است.

امام(علیه السلام): «آيا در اين حال هولناك، خطرناك دل تو متوجّه شده است كه كسي هست كه قادر بر نجات از

اين خطر و هلاكت باشد؟».

سائل: بلي همين گونه شده است.

امام(علیه السلام): «آن كس، خداوند متعال است كه توانا بر نجات دادن است هنگامي كه نجات دهنده اي نيست و فريادرس است هنگامي كه فريادرسي نيست».

ص: 174

خداوندی كه بی قرين و عديل است

وجود او نه محتاج دليل است

اگر از شبهه دل را پاک سازی

در اثباتش ز برهان بی نيازی

اگر افتی به دام ابتلايی

به جز او از كه می خواهی رهايی؟

ندارد چون خرد در او تأمل

چرا افتی پی دور و تسلسل؟

تروريسم و سلب امنيت در آن محکوم است؛ خير براي همه، آسايش براي همه، رفاه و قانون براي همه.

خيرخواهان بني آدم و مؤمنان راستين خواهد شد و همه را وعده حتمي الهي مي دانيم که قرآن مجيد در کمال تأکيد، بشريّت را به آن نويد داده است.

اميد است برادران منتظر در مسکو و سائر نقاط روسيه با اين برنامه هاي انتظار و تعليمات قرآني از درخشش خاصّ در اخلاق و رفتار و علاقه به خير همگان نمونه باشند و اين عيد سعيد بر همه مبارک باشد و همه در ارتباط با آن حضرت وليّ اکبر و اعظم الهي و تجديد عهد و نيّت قلبي با آن امام بزرگوار و واسطه فيض پروردگار موفّق باشند.

اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُاللهِ وَبَرَكَاتُهُ

به اميد آن روز و آن دنيای روشن

شعبان المعظم 1431

لطف اللّه صافی

ص: 179

(1)

وَعَجِّلْ فَرَجَ وَلیِّكَ وَاجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ وَمِنَ الْعَامِلِینَ لِمَرضَاتِهِ فِی غَیْبَتِهِ.(1)

(قسمتي از دعای بعد از زيارت حضرت امام حسن عسكري(علیه السلام))

محمد صلوات الله عليهم اجمعين ظهور فرمايد و عالم را پر از قسط و عدل نمايد، چنان كه پر از ظلم و جور شده باشد».(1)

آري! شكي نيست كه دنيا چنين دوره و عصر و زماني را در پيش دارد، و سير شب و روز و حركت ماه و خورشيد، به سوي آن روز است. و اگرچه مثل قيامت دور باشد، به مضمون:

«اِقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ»(2)

در حساب هاي الهي نزديك است، و اگر هرچه به تأخير افتد و عصر غيبت طولاني شود جز مؤمنان قوي الاعتقاد و ثابت الايمان - كه خدا دل آنها را به ايمان، امتحان فرموده است - كسي به ايمان به امامت آن حضرت باقي نماند؛ و اگرچه در عصر غيبت، دشواري ها پيش مي آيد و افراد رياست خواه، دعاوي

باطله مي نمايند و خود يا اوضاع و احوال را به شرايط خاصّ ظهور آن حضرت جلوه مي دهند و گمراهي ها زياد مي شود و تصرّفات و تحريفات در احكام صورت مي گيرد و به طور كلّي، حلال خدا حرام و حرام خدا حلال، و اختلاط زن و مرد و ملاهي و مناهي و لهوولعب رايج مي شود و منكر، معروف و معروف، منكر مي گردد؛ اما درعين حال، سير حقيقي به سوي

ص: 182

آن روز كمال و عدل جهان گير است. عكس العمل جهالت ها و ضلالت ها و ظلم و ستم ها، چنان دوران عزيز است.

1. برحسب حديث مشهور و مسلّم بين الفريقين:

«مَنْ مَاتَ وَلَمْ يَعْرِفْ اِمَامِ زَمَانِهِ مَاتَ ميتَةً جَاهِلِيَّةً»(1)

معرفت امام، اعتبار و اهميّت بسيار بالايي دارد كه اگر كسي بميرد - در هر عصر و زماني - و امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهليّت مرده است.

1. تأكيدي از اين بالاتر نيست. پيام هاي اين اعلام، آموزنده و معرفت بخش است. همه بايد امام زمان(علیه السلام) را بشناسند و به او معرفت داشته باشند تا به مردن جاهليّت نميرند و به مثل آنچه در السنه و افواه بين عوامّ و افراد بي معرفت مطرح مي شود، از قربِ ظهور و تطبيق بعضی روايات بر اشخاص، اعتنا نكنند و اين زمزمه واهي در جامعه ولايي و صاحب معرفت مطرود و محكوم گردد.

2. بنابراين بايد در حوزه امام شناسي، همه وارد شوند و مقالات و سخنراني ها بسيار باشد. كتاب هاي مستند تأليف گردد كه ديگر مثل اين صحنه اخير تجديد نشود و اسم ظهور و قرب ظهور، وسيله نيل به مقاصد شخصي و رياست طلبي نگردد.

ص: 184

اين ايّام مبارك و جشن و عيد نيمه شعبان را همه مخصوصاً نسل جوان، بايد غنيمت بدانيم و آن را فرصتي براي تجديد عهد با آن حضرت و بررسي حال و وضع خود، جامعه و زن و مردِمان و مسئولان بدانيم؛ آيا به آن حضرت نزديك تر

1. شده و انتظارات ايشان را از خودمان و از نظام برآورده كرده ايم؟ در امر به معروف و نهي از منكر و حفظ سنت هاي الهي و هويّت اسلامي، قضاي حوائج عبادالله، خصوصاً طبقه محروم و احيای دين و استقلال و قطع نياز از بيگانگان چه پيشرفت هایي داشته ايم؟ به امور و ارزش هاي اخلاقي و حقيقي اهميّت مي دهيم يا مطالب بي ارزش را ترويج مي كنيم؟! در مبارزه با تهاجم فرهنگي و غرب گرایي - كه به زبان مي گویيم - در عمل چگونه ايم؟

2. شب نيمه شعبان، مثل شب هاي قدر يكي از شب هاي مقدّسه سال است كه بايد غنيمت شمرد؛ شب دعا و توجّه به خداوند متعال و توبه و استغفار و اعمال خير و احسان است، و شب پاك سازي دل ها از غلّ وغشّ و كينه توزي و افكار و نيّات پليد مي باشد. در اين شب، همه با نيّت پاك، دست انابه و تضرّع به درگاه خداوند متعال برداشته و فرج موفورالسّرور حضرت مهدي موعود(عج الله تعالی فرجه الشریف) را از خداوند متعال مسئلت مي نماييم. مبادا اين جشن ها و شادي ها كه از شعائر دين و اعلام وجود و افتخار به ولايت ائمّه طاهرين(علیهم السلام) است، به گناه و لهو و لعب و غنا و طرب آلوده گردد.

ص: 185

در پايان از خداوند براي همه عزيزان؛ برادران و خواهران، توفيق

الهي و دعا و عنايات حضرت وليّ عصر - ارواح العالمين له الفداء - را مسئلت مي نمايم.

اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُاللهِ وَبَرَكَاتُهُ

شعبان المعظم1432

لطف الله صافی(1)

ص: 186

بزرگ الهي را دارد؛ اما وابستگي شيعه اماميّه اثني عشريّه، به آن هويّت و شخصيّت است؛ اگر سايرين به اجمال به آن معتقدند شيعه به تفاصيل آن اعتقاد دارد؛ اگر ديگران آن را شناسایي نكرده و مهمل گذارده اند شيعه حسب الوظيفه امام شناسي و به حكم محكم:

«مَنْ مَاتَ وَلَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ میتَةً جَاهِليَّةً».(1)

ايشان را به حسب و نسب و علائم و صفات خاصّه شناخته و امام عصر خود مي دانند و ولايت او را كشتي نجات و وجود مبارك او را امان و بقيةالله و واسطه بقای جهان و زمين و زمان مي دانند.

مي فهمد كه اين سيرهاي بسيار و تغييرات بي شمار هدفمند و به سوي يك تمركز عالي جريان دارد كه رضايت بشريّت در آن تأمين مي شود و آن همان عصر ظهور و عصر نجات و عصر عدالت و عصر قرآني:

«وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ»(1)

است، بايد با تشكيل انجمن ها و كنگره ها در تعميق و تحقيق اين هويّت و الزام و تعهّد به آن و مخصوصاً آشنايي بيشتر نسل جوان با مبادي و مباني و فوائد و نتايج آن، سير جامعه به سوي كمال و مطالب و مقاصد آن فراهم شود.

بر اساس نظريه اين شخص كه (فوكوياما) نام دارد بال سبز شيعه همان فلسفه انتظار و عدالت خواهي و ايمان به مهدي(علیه السلام) است. او مي گويد: بال سرخ شيعه شهادت طلبي است كه ريشه در كربلا دارد و شيعه را فناناپذير كرده است و تيرهاي زهرآگين سياسي، اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و اخلاقي به آن نمي رسد.

اين ايمان حافظ جامعه شيعه است چون ايمان به بقا و انتظار است؛ ايمان به آينده عدالت مند و صالح است؛ عقب گرد و ارتجاع در اين ايمان كه اسلام آن را عنوان كرده و قرآن بر آن تصريح دارد:

«أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ»(1)

وجود ندارد و انديشه هاي آن در عمق ايمان هر مسلمان از هر فرقه و گروه وجود دارد ولي به طور مستقلّ و حساب شده به آن التفات ندارند و لذا ايمان آنها در ابهام و اجمال باقي مانده است، ولي شيعه همواره و در هر عصر به آن التفات داشته و دارد، اين التفات و اين شناخت كامل و صحيح حافظ هويّت شيعه به عنوان مسلمان و به عنوان شيعه است، معنايش اين است كه شيعه و تشيّع نمي ميرد و منقرض نمي شود، آيه شريفه:

«يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ»(2)

ص: 190

هميشه برابر چشم شيعه است، تابلو است چنين بينش و معرفت و اعتقاد را بايد گرامي داشت، بايد به عنوان مهدويّت انجمن ها و مؤسّسات، كتابخانه ها تأسيس شود. استقلال شيعه استضعاف ستيزي و استعمارزدایي همه نهفته در همين انتظار است آن پيغمبر بزرگي كه جهان بشريّت مانند او را نديده و مهندس الهي عوالم سير و حركت انسان و اين امّت بزرگ اسلام است مي فرمايد:

«إِنْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَفْضَلِ الْعَمَلِ».(1)

در خاتمه اميد آنکه اين تشكّل مقدّس و اين انجمن كه در آن فضلاي حوزه شركت دارند موجب رشد بيشتر و التفات همگان به مفهوم وسيع جهاني و وحياني مهدويّت گردد، توفيقات بيشتر آقايان محترم را در خدمت به فرهنگ بانشاط و نوراني مهدويّت و زدودن خرافات و پيرايه ها و انديشه هاي غيرديني و پاسخ دادن به شبهات ارائة مكتب واقعي انتظار از خداوند متعال مسئلت دارم.

اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُاللهِ وَبَرَكَاتُهُ

پنجم ذی الحجه 1432

لطف الله صافی(2)

ص: 191

جهاني و حکومت واحد همگاني است که همه اديان الهي و بلکه سائر اديان هم بر آن اتفاق دارند.

حکومت واحد الهي، يعني حکومت جهاني مسئولان و مديران شايسته و صالح، حکومت عبادالله، حکومتي که رهبر آن پاک ترين فرد انساني، صالح ترين عبادالله و مؤيّد من عندالله و بقية الله و خلف و وارث برگزيده انبياء الله و اولياءالله است.

دوره و عصري که برکات و نعمت هاي ظاهريّه و باطنيّه همه را شامل باشد، و فقر و زيردستي در آن نباشد، و خلاصه حکومت حضرت مهدي، قائم آل محمد - صلوات الله عليهم اجمعين -، حکومت صاحب الامر و صاحب الزّمان - عليه آلاف التحية و الثناء -.

«اَللَّهُمَّ إِنَّ إِبْلِيسَ الْمُتَمَرِّدَ اللَّعِينَ قَدْ عَشَّشَ وَكَثُرَتْ جُنُودُهُ وَازْدَحَمَتْ جُيُوشُهُ، وَانْتَشَرَتْ دُعاتُهُ فِي أَقْطَارِ الْأَرْضِ، اَللَّهُمَّ طَهِّرْ بِلَادَكَ مِنْهُمْ وَابْسُطْ عَدْلَكَ، وَأَظْهِرْ دِينَكَ، وَقَوِّ أَوْلِيَاءَكَ، وَأَوْرِثْ دِيَارَ إِبْلِيسَ وَدِيَارَ أَوْلِيَائِهِ أَوْلِيَاءَكَ».(1)

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَ وَلِيِّكَ وَانْصُرْهُ نَصْراً عَزِيزاً وَاجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ وَآخِرُ دَعْوَانَا أَنِ الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ.(2)

رجب المرجب 1433

لطف الله صافی

ص: 195

(1)

امر اهل بيت(علیهم السلام) و اعلام حيات ولايي و برنامه هاي وسيع دعایي است.

سزاوار است در سراسر اين ماه، ياد و ذكر فضايل اهل بيت(علیهم السلام) و معالي مقامات و درجات عاليات ايشان از زبان ها نيفتد و مجالس و محافل و سخنراني ها همه را به سوي عوالم قرب و كمال معنوي سوق دهند. مخصوصاً در دعا براي تعجيل فرج حضرت بقيةالله مولانا المهدي(علیه السلام) در تمام اين ماه، همگان؛ به طور فردي و همگاني، در خلوت و جلوت، اصرار و اهتمام ويژه داشته باشند.

دعا براي آن حضرت و براي تعجيل در ظهور، دعا براي همه بشريّت، براي همه طوائف و قبايل و اقويا و ضعفا، عالم و جاهل، و فقير و غنيّ است. ظهور آن حضرت و تعجيل در امر فرج آن يگانه خليفه الهي و خلف يكتاي همه انبيای مرسلين و ائمّه طاهرين، نجات همگان از جهالت و ضلالت و گمراهي از ظلم و جور است.

آيات قرآن و احاديث و روايات همه با تأكيدات مؤكّد توصيه به دعا و خواندن خدا به اسماء الحسني نموده اند:

«وَلِلّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا»(1)

ولي تا يوم ظهور از مردم عموماً مگر برخي خواص غايب مي باشند - همه در تحت جمله شريفه «يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ»(1) قرار دارند، و ايمان به آنها، ايمان به غيب است.

وَسَلَّمَ كَانَ بِيِّناً لِمَنْ رَآهُ، وَالَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ مَا مِنْ أَحَدٍ أَفْضَلُ مِنْ إِيمَانٍ بِغَيْبٍ؛

يعني ما هم از خدا طلب اجر و جبران مي كنيم از جهت محروميّت از فيض ايمان به غيب، يعني ايمان به پيغمبر(صلی الله علیه و آله) که شما بر آن هستيد و آن حضرت را نديده ايد. سوگند به خدايي كه غير از او خدايي نيست احدي فاضل تر از آن كه ايمان به غيب دارد نيست.

برحسب اين روايت، در حال حاضر ايمان به انبيای گذشته و حضرت خاتم الانبيا (صلی الله علیه و آله)، و اميرالمؤمنين و ائمه(علیهم السلام) تا حضرت امام حسن عسكري(علیه السلام) ايمان به غيب است، چنان كه ايمان به حضرت وليّ عصر(عج الله تعالی فرجه الشریف) نيز ايمان به غيب است، و از ثواب همه اين ايمان ها بهره منديم كه در رأس آنها ايمان به خداوند متعال است كه اگرچه عالم و ماسوا و همه كائنات، آيات جمال و جلال الهي هستند و به ذكرش هرچه بيني در خروش است و چيزي و ذرّه اي از او غايب نيست، امّا او به ذات و حقيقت

صفات از همه حتّي انبيا غايب است.

«لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ»(1)

و «لَا تَرَاهُ الْعُيوُنُ بِمُشَاهِدَةِ الْعَيَانِ وَلَكِنْ تُدْرِكُهُ الْقُلُوبُ بِحَقِیقَةِالْإِيمَانِ»(2)

ص: 202

به صفات سلبيه بيشتر معروف است تا به صفات ثبوتيه كه:

«لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ»(1)

بنابراين مصداق اتم و اكمل ايمان به غيب، ايمان به خداوند متعال است.

(1)

بركات كثيره و رحمت هاي واسعه الهيّه كه - ان شاءالله تعالي - بر اين جلسه و امثال آن نازل خواهد شد بهره مند، و در شمار آن سعادتمندان محسوب شوم.

بي معنايي و پوچي اين جهان و ابتذال، گرايش دارد و به بهانه و اسم هاي به ظاهر خوب، فساد، فحشا و ملاهي و مناهي را ترويج مي نمايد.

خداوندا فرج موفورالسرور آن امام عزيز و مهربان را نزديك فرما، و جهان را از عدالت واقعي و سعادت حقيقي در ظلّ عنايات آن حضرت برخوردار فرما، و پرچم اسلام راستين - كه همان تشيّع و ولايت اهل بيت(علیهم السلام) است - را در سراسر دنيا در اهتزاز درآور.

اَللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِنْ أَعْوَانِهِ وَاَنْصَارِهِ وَمِنَ الْمُسُتَشْهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ.

قَالَ اللّهُ تَعَالَى: «وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ»(1)

وَالسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ

دهم شعبان المعظم1433

لطف اللّه صافی

ص: 209

(1)

اطمينان قلبي، ارزش روحي و امّيد به آينده و بلكه حال خود را ندارد. تفسير درستي از حيات ندارد و معنایي براي اين تمدّن مادي نمي يابد؛ و چنان جلوه مي كند كه جاهليّت دوّم در حال ظهور مي باشد.

اكثريّت بزرگ بشر نسبت به امور انساني و مميّزات انسان از حيوان بي تفاوت هستند. سرگرمي هاي به اصطلاح سالم و مسابقات آنها - كه به آن افتخار مي نمايند و مدال و جايزه مي گيرند - در ميدان افتخارات و ارزش هاي اصيل هرگز روح او را قانع نمي سازد و به طور موقّت او را از نواقص و انحطاطي كه در آن سقوط كرده غافل مي نمايد و اين زندگي بي معنا، او را نااميد مي كند.

چيزي كه باعث امّيدواري مي باشد و بشر را به عالم غيب و شناخت صحيح از زندگي و نجات از سقوط كنوني و انحطاط حيواني نويد مي دهد، گرايش هاي مذهبي و وعده هاي خلاص و مژده هاي نجات است.

هبوط ها و سقوط ها همه محكوم است. آينده بشر مثل آينده جنين در رحم مادر است كه در پي آن محيط تنگ و تاريك، جهانِ وسيع؛ زمين، آسمان، منظومه ها، ماه، مهرها، اقيانوس ها، درياها، كوه ها، زيبایي ها، باغ ها، گل ها، شكوفه ها و ميلياردها انسان و ... است.

و همچنين حضرت رسول اكرم(صلی الله علیه و آله) در مثل اين پيام و اعلامي كه به امّت و جهانيان داده است:

«لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ قَائِمُنَا فَيَمْلَأُهَا قِسْطاً وَعَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً»(1)

بقای دين، بقای اصول انسانيّت، عدالت و حكومت حضرت مهدي(عج الله تعالی فرجه الشریف) را بشارت و به آن تأكيد بليغ فرموده است.

اعتقاد به ظهور حضرت مهدي(علیه السلام) در آخرالزمان همه خمودها، بي حركتي ها، بي تفاوتي ها و غفلت ها را از بين مي برد. اين دعوت به اصلاح، دعوت به نظام استوار، صلح و خير است و اين مكتب را بايد گرامي بداريم.

در پرتو آن، همه ضعف ها را برطرف مي سازيم، كشور را آباد مي كنيم، با

فسادها مبارزه مي نماييم، امر به معروف و نهي از منكر مي كنيم و با اين همايش ها، فراگيري مفهوم مهدويّت را كه جهان شمول است تبليغ مي كنيم.

اين حركتي كه در جامعه ما در ارتباط با درك معاني مهدويّت و التزام منتظران ظهور به اعلای كلمه اسلام است غنيمت دانسته و مخصوصاً نسل جوان را به وسيله اين مكتب ولایي و معرفت بخش از خطرات اعتقادي و

ص: 213

اخلاقي بيمه مي نماييم.

اينجانب در خاتمه با تشكر وافر از دانشجويان عزيز و حضرات اساتيد محترم دانشگاه - أَيدّهم الله تعالي - كه در اين همايش و اجتماع نوراني شركت كرده اند، از خداوند متعال براي همه تأييد و توفيق مسئلت مي نمايم.

اَللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَ وَلِيِّكَ وَانْصُرْهُ نَصْراً عَزِيزاً وَاجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ وَأَعْوَانِهِ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ.

وَالسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُاللهِ وَبَرَكَاتُهُ

لطف الله صافی(1)

ص: 214

تبريك و تهنيت عرض مي كنم. درحقيقت بايد گفت از امروز و از درون تاريخ هجري، تاريخ پربركت و نوين عصر مهدوي آغاز مي شود.

ملّت شريف ايران و تمام شيعيان جهان افتخار دارند كه چنين روز بزرگي را جشن گرفته و آن را عزيز و گرامي دارند.

براي تعجيل فرج و ظهور آن حضرت است كه افضل اعمال مي باشد.

ما امروز وظيفه داريم كه خصوصيّات و امتيازات جامعه مهدوي و دولت كريمه الهي را به جهان معرّفي نماييم كه جهان تشنه عدل و مواسات و جهانِ خسته از ظلم و جنايات و قتل و خون ريزي خود را براي روز رهايي و روز زيباي مهرباني آماده كند و امّيدوار و منتظر وعده الهي براي برپايي حكومت واحد عدالت باشد كه:

«إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً * وَ نَرَاهُ قَرِيباً»(1)

نهم ربيع المولود 1434

لطف الله صافی(2)

ص: 217

مسير همه جوامع به سوي اين جامعه است و رسيدن بشر به اين جامعه، سنّت الهي و قاعده تخلّف ناپذير است، هركس كه بخواهد مانع از تحقّق اين جامعه مهدوي شود معارضه و ممانعت وي در هم كوبيده مي شود.

الهي خدمت كنند نه به آنهايي كه در جامعه، فساد و بي بندوباري و ياوه گويي و دروغ و قانون شكني را ترويج كنند.

به آنهايي جايزه بايد داد كه رفتار و گفتارشان يكي باشد و جامعه را براي حكومت جهاني حضرت مهدي(عج الله تعالی فرجه الشریف) آماده نمايند.

به امّيد روزي كه همه احساس مسئوليت كنند و در رفع مشكلات و نابساماني هاي مردم قدم بردارند.

در پايان، اينجانب به سهم خود از برگزاركنندگان عزيز اين جلسه نوراني تشكر مي كنم و از خداوند متعال تأييد و تسديد براي همگان

مسئلت مي نمايم.

اَللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ

بیستم جمادی الثانيه 1434

لطف الله صافی

ص: 221

(1)

سخنراني ها پيرامون معرفت امام عصر(علیه السلام) روزافزون است و حركتي معنوي را به سوي جلو و خودسازي تحت لوای اظهار اخلاص به آستان اقدس آن وليّ خدا(عج الله تعالی فرجه الشریف) به وجود آورده است، چنان كه از كتاب هايي كه بيشتر خواننده و خريدار دارد و مجالس و سخنراني هايي كه بيشتر به آن اظهار رغبت و حضور مي شود و خصوص نسل جوان را به سوي اين معارف بسيج نموده، معلوم است، اگر مؤسسات مهديه سراسر كشور، اين مراكز را تحت برنامه هاي برگرفته از آيات و روايات پيرامون معرّفي شخص و شخصيّت آن يگانه ذخيره الهي و وظايف و تكليف همگان در عصر غيبت - كه عصر بزرگ امتحان و تمحيص الهي است - با مشورت از علما و محقّقان فعّال نمايند، خدمتي است كه همه شعب زندگي جامعه را مي توان با آن اسلامي و موجب ترقّي فكري، معنوي، اخلاق، سياست، اقتصاد و فرهنگ قرار داد و نقاط ضعف را برطرف نمود، و از سير جامعه به سوي فساد، ملاهي، مناهي و غرب گرايي جلوگيري نمود.

اين عنوان، عنواني است كه با گستردگي تمام، همه شئون جامعه را زير پوشش قرار مي دهد و مصالح دين و دنيا را تأمين مي نمايد كه اگر در اين همايش ها عالمانه و آگاهانه، مسائل و مطالب مكتب انتظار و اميد بشر به آينده جهان مطرح شود، همه مشكلات با آن برطرف مي شود و برادري اسلامي و

احكام اسلام احيا مي گردد.

ص: 223

روايت اين خطبه با اين مطالب در مقدمه كتابي مثل مروج الذهب، دليل اعتماد مسعودي بر آن و ايمان او به مضامين آن است. ازجمله بخش هاي نوراني اين خطبه در ارتباط با حضرت مهدي(علیه السلام) اين فرازهاي عالي است كه اينجانب آن را به اين همايش و حضّار عزيز و بزرگوار هديه مي نمايم:

امام(علیه السلام) سخن را ادامه مي دهد تا آنجا كه مي فرمايد:

«فَكَانَ حَظُّ آدَمَ مِنَ الْخَیْرِ مَا أَرَاهُ مِنْ مُسْتَوْدَعِ نُورِنَا وَ لَمْ يَزَلِ اللَّهُ تَعَالَى يَخْبَأُ النُّورَ تَحْتَ الزَّمَانِ إِلَى أَنْ فَصَلَ مُحَمَّداً».

إِلَی أَنْ قَالَ: «ثُمَّ انْتَقَلَ النُّورُ إِلَى غَرَائِزِنَا وَلَمَعَ مَعَ أَئِمَّتِنَا فَنَحْنُ أَنْوَارُ السَّمَاءِ وَأَنْوَارُ الْأَرْضِ فِينَا النَّجَاةُ وَمِنَّا مَكْنُونُ الْعِلْمِ وَإِلَيْنَا مَصِيرُ الْأُمُورِ وَبِمَهْدِیِّنَا تَقْطَعُ الْحُجَجُ وَخَاتِمَةُ الْأَئِمَّةِ وَمُنْقِذُ الْاُمَّةِ وَغَايَةُ النُّورِ وَ مَصْدَرُ الْاُمُورِ فَنَحْنُ أَفْضَلُ الْمَخْلُوقِينَ وَأَشْرَفُ الْمُوَحِّدِینَ وَحُجَجُ رَبِّ الْعَالَمِينَ

فَلْیُهَنَّأْ بِالنِّعْمَةِ مَنْ تَمَسَّكَ بِوِلَايَتِنَا وَقَبَضَ عَلَی عُرْوَتِنَا».(1)

ص: 225

وَالسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَاجْعَلْنَا وَإِيَّاكُمْ مِنْ شِيعَتِهِمُ الْمُخْلَصِينَ وَ مِنْ أَنْصَارِ دِينِهِمْ وَ الْمُتَمَسِّكِينَ بِحَبْلِ وِلَايَتِهِمْ أَجْمَعِينَ وَمِنَ الْمُسَارِعِينَ لِأَعْلَاءِ كَلِمَتِهِمْ وَالدَّعْوَةِ إِلَی هُدَاهُمْ إِنَّهُ سَمِيعُ الدُّعَاءِ.

لطف الله صافي(1)

ص: 226

1. اقبال الاعمال، ابن طاووس، سیدعلی بن موسی (م. 664ق.)، تحقیق جواد قیومی، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، 1414ق.

2. الامالی، صدوق، محمد بن علی (م. 381ق.)، قم، مؤسسة البعثة، 1417ق.

3. الامامة و التبصرة من الحیره، ابن بابویه، علی بن حسین (م. 329ق.)، قم، مدرسه امام مهدی(علیه السلام)، 1404ق.

4. امتاع الاسماع بما للنبی من الاحوال و الاموال و الحفدة و المتاع، مقریزی، احمد بن علی (م. 845ق.)، تحقیق محمد نمیسی، بیروت، دارالکتب العلمیة، 1420ق.

5. بحارالانوارالجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار(علیهم السلام)، مجلسی، محمدباقر (م. 1111ق.)، تحقیق محمدباقر بهبودی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1403ق.

6. البرهان فی تفسیر القرآن، بحرانی، سید هاشم حسینی (م. 1107ق.)، تهران، بنیاد بعثت، 1416ق.

7. بصائرالدرجات فی فضائل آل محمد(صلی الله علیه و آله)،

صفار، محمد بن حسن (م. 290ق.)، تحقیق میرزامحسن کوچه باغی،

تهران، مؤسسة الاعلمی، 1404ق.

8. البلدالامین و الدرع الحصین، کفعمی، ابراهیم بن علی (م. 905ق.)، بیروت، مؤسسة الاعلمی، 1418ق.

9. تحف العقول عن آل الرسول(صلی الله علیه و آله)، ابن شعبه حرانی، حسن بن علی (م. قرن4)، تحقیق علی اکبر غفاری، قم، نشر اسلامی، 1404ق.

10. تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، آمدی، عبدالواحد بن محمد (م. 510ق.)، تحقیق مصطفی درایتی، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، 1366ش.

2. تفسیر الکبیر، فخررازی، محمد بن عمر (م.606ق.)، قم، مکتب الاعلام الاسلامی،1413ق.

ص: 228

3. تفسیرالمحیط الاعظم و البحرالخضم، آملی،سید حیدر (م. 782ق.)، تحقیق سید محسن موسوی تبریزی، تهران، وزارت ارشاد اسلامی، 1422ق.

4. تفسیرنورالثقلین، حویزی،عبدعلی بن جمعه (م. 1112ق.)، تحقیق سید هاشم رسولی محلاتی، قم، انتشارات اسماعیلیان، 1415ق.

5. تفسیرالصافی، فیض کاشانی، محسن بن مرتضی (م. 1091ق.)، تهران، انتشارات صدر، 1415ق.

6. تنبیه الخواطر و نزهةالنواظر (مجموعه ورّام)، ورّام بن ابی فراس، مسعود بن ورّام (م. 605ق.)، تهران، دارالکتب الاسلامیة، 1368ش.

7. تهذیب الاحکام، طوسی، محمد بن حسن (م. 460ق.)، تحقیق سید حسن موسوی خرسان، تهران، دارالکتب الاسلامیة، 1364ش.

8. الثاقب فی المناقب، ابن حمزه طوسی، محمد بن علی (م. 560ق.)، تحقیق نبیل رضا علوان، قم، انتشارات انصاریان، 1412ق.

9. الجامع الصغیر فی احادیث البشیرالنذیر، سیوطی، جلال الدین (م. 911ق.)، بیروت، دارالفکر، 1401ق.

1. الخصال، صدوق، محمد بن علی (م. 381ق.)، تحقیق علی اکبر غفاری، قم، نشر اسلامی، 1403ق.

2. خصائص الائمه(علیهم السلام)، سید رضی، محمد بن حسین (م. 406ق.)، تحقیق محمدهادی امینی، مشهد، آستان قدس رضوی، 1406ق.

3. روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، آلوسی، سید محمود (م. 1270ق.)، بیروت، داراحیاء التراث العربی.

4. الدعوات، قطب راوندی، سعید بن هبة الله (م. 573ق.)، قم، مدرسة الامام المهدی(علیه السلام)، 1407ق.

5. روضة الواعظین و بصیرةالمتعظین، فتال نیشابوری، محمد بن حسن (م. 508ق.)، قم، الشریف الرضی، 1375ش.

ص: 229

6. زادالمعاد، مجلسی، محمدباقر(م. 1111ق.)، تحقیق علاء الدین اعلمی، بیروت،مؤسسة الاعلمی، 1423ق.

7. سنن الترمذی، ترمذی، محمد بن عیسی (م. 279ق.)، تحقیق عبدالوهاب عبداللطیف، بیروت، دارالفکر، 1403ق.

8. شرح نهج البلاغه،ابن ابی الحدید،عزالدین (م. 656ق.)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، داراحیاء الکتب العربیة، 1378ق.

9. شرح الاسماء او شرح دعاء الجوشن الکبیر، سبزواری، ملاهادی (م. 1289ق.)، قم، مکتبة بصیرتی.

10. صحیح مسلم، مسلم نیشابوری، مسلم بن حجاج (م. 261ق.)، بیروت، دارالفکر.

1. صحیح مسلم، مسلم نیشابوری، مسلم بن حجاج (م. 261ق.)،بیروت، دارالفکر.

2. الصحیفةالسجادیه، الامام علی بن الحسین(علیها السلام) (م. 94ق.)، قم، نشرالهادی، 1376ش.

3. عدة الداعی و نجاح الساعی، ابن فهد حلی، احمد بن محمد(م. 841ق.)، قم، مکتبة وجدانی.

4. علل الشرائع، صدوق، محمد بن علی (م. 381ق.)، تحقیق سیدمحمدصادق بحرالعلوم، النجف الاشرف، المکتبة الحیدریة، 1385ق.

5. عوالم العلوم و المعارف و الاحوال (الامام علی بن ابی طالب(علیه السلام))، بحرانی اصفهانی، عبدالله بن نورالله (م. قرن 12)، قم، مؤسسه امام مهدی(علیه

السلام)، 1382ش.

6. عیون الحکم و المواعظ،لیثی واسطی، علی بن محمد (م. قرن 6)، تحقیق حسین حسنی، قم، انتشارات دارالحدیث، 1376ش.

7. الغارات، ثقفی کوفی، ابراهیم بن محمد (م. 283ق.)، تحقیق سید جلال الدین حسینی ارموی، چاپخانه بهمن.

8. الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، امینی، عبدالحسین (م. 1392ق.)، بیروت،دارالکتاب العربی، 1397ق.

ص: 230

9. الغیبه، نعمانی،محمد بن ابراهیم (م. 360ق.)، تحقیق فارس حسون کریم، قم، انتشارات انوارالهدی، 1422ق.

10. الفتن، ابن حماد،نعیم بن حماد مروزی (م. 229ق.)، بیروت، دارالفکر، 1414ق.

1. الفصول المهمة فی معرفة الائمه(علیهم السلام)، ابن صباغ مالکی، علی بن محمد (م. 855ق.)، تحقیق سامی غریری، قم، دارالحدیث، 1422ق.

2. الکافی، کلینی، محمد بن یعقوب (م. 329ق.)، تحقیق علی اکبر غفاری، تهران،دارالکتب الاسلامیة، 1363ش.

3. کشف الاستار عن وجه الغائب عن الابصار، محدّث نوری، میرزا حسین (م. 1320ق.)، المطبعة الجدیده.

4. کشف الغمة فی معرفة الائمه(علیهم السلام)، اربلی، علی بن عیسی (م. 693ق.)، بیروت، دارالاضواء، 1405ق.

5. کشف المحجة لثمرةالمهجه، ابن طاووس، سید علی بن موسی (م. 664ق.)، النجف الاشرف، المطبعة الحیدریة، 1370ق.

6. کفایةالاثر فی النص علی الائمة الاثنی عشر(علیهم السلام)، خزاز قمی، علی بن محمد (م. 400ق.)، تحقیق سید عبد اللطیف حسینی کوه کمری، قم،انتشارات بیدار، 1401ق.

7. کمال الدین و تمام النعمه، صدوق، محمد بن علی (م. 381ق.)، تحقیق علی اکبر غفاری، قم، نشر اسلامی، 1405ق.

8. کنزالفوائد، کراجکی، محمد بن علی (م. 449ق.)، قم، مکتبة المصطفوی، 1369ش.

9. مجمع الزوائد و منبع الفوائد، هیثمی، علی بن ابی بکر (م. 807ق.)،بیروت، دارالکتب العلمیة، 1408ق.

1. مدینة معاجز الائمة الاثنی عشر و دلائل الحجج علی البشر، بحرانی،

ص: 231

2. سید هاشم حسینی (م. 1107ق.)، تحقیق عزت الله مولائی، قم، مؤسسة المعارف الاسلامیة، 1413ق.

3. مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن حسین (م. 345ق.)، قم، دارالهجرة، 1409ق.

4. المسائل الخمسون فی اصول الدین، فخر رازی، محمد بن عمر (م. 606ق.)، تحقیق احمد حجازی سقا، القاهرة، المکتبة الثقافیة، 1989م.

5. المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله (م. 405ق.)، تحقیق یوسف مرعشلی، بیروت، دارالمعرفه.

6. المسترشد فی امامة امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(علیه السلام)، طبری امامی، محمد بن جریر (م. قرن 5)، تحقیق احمد محمودی، مؤسسه فرهنگ اسلامی کوشانپور، 1415ق.

7. مسند ابویعلی الموصلی، ابویعلی موصلی، اسماعیل بن محمد (م. 307ق.)، تحقیق حسین سلیم اسد، دمشق، دارالمأمون للتراث.

8. مسند احمد بن حنبل، احمد بن حنبل، شیبانی (م. 241ق.)، بیروت، دار صادر.

9. المصباح،کفعمی، ابراهیم بن علی (م. 905ق.)، بیروت، مؤسسة الاعلمی، 1403ق.

10. مصباح المتهجد، طوسی، محمد بن حسن (م. 460ق.)، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، 1411ق.

1. المعجم الاوسط، طبرانی، سلیمان بن احمد (م. 360ق.)،دارالحرمین، 1415ق.

2. المعجم الکبیر، طبرانی، سلیمان بن احمد (م. 360ق.)، تحقیق حمدی سلفی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1404ق.

3. معدن الجواهر و ریاضة الخواطر، کراجکی، محمد بن علی (م. 449ق.)، تهران، المکتبة المرتضویة، 1353ش.

ص: 232

4. مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب، محمد بن علی (م. 588ق.)، تحقیق گروهی از اساتید نجف اشرف، النجف الاشرف، المکتبة الحیدریة، 1376ق.

5. منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر(علیه السلام)، صافی گلپایگانی، لطف الله، قم، دفتر تنظیم و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانیمدظله العالی، 1422ق.

6. نزهةالناظر و تنبیه الخواطر، حلوانی، حسین بن محمد (م. قرن 5)، قم، مدرسة الامام المهدی(علیه السلام)، 1408ق.

7. الوافی، فیض کاشانی، محسن بن مرتضی (م. 1091ق.)، تحقیق سید ضیاءالدین حسینی، اصفهان،کتابخانه امام امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)، 1406ق.

8. وسائل الشیعه، حرعاملی، محمد بن حسن (م. 1104ق.)، قم، مؤسسة آل البیت(علیهم السلام) لاحیاء التراث، 1414ق.

9. ینابیع المودة لذوی القربی، قندوزی، سلیمان بن ابراهیم (م. 1294ق.)، تحقیق سید علی جمال اشرف حسینی، دارالاسوة، 1416ق.

ص: 233