مصنفات شیعه: ترجمه و تلخیص الذریعه الی تصانیف الشیعه

مشخصات کتاب

سرشناسه : آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، 1255 - 1348 .

عنوان و نام پدیدآور : مصنّفات شیعه (ترجمه و تلخیص الذریعه الی تصانیف الشیعه)/ تالیف محمدمحسن نزیل سامراءالشهیر بالشیخ آغا بزرگ الطهران. به اهتمام محمد آصف فکرت

مشخصات نشر : مشهد - بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی 1372

مشخصات ظاهری : 4ج.

یادداشت : فارسی.

موضوع : کتاب های چاپی -- کتابشناسی

موضوع : نویسندگان شیعه-- کتابشناسی

موضوع : نسخه های خطی فارسی -- فهرست ها

موضوع : نسخه های خطی عربی -- فهرست ها

ص :1

جلد 1

مقدّمه

اشاره

آقا بزرگ تهرانی،محمد محسن بن علی بن محمّد رضا بن محسن بن علی اکبر(1293-1389 ق/ 1876-1970 م)در شب 11 ربیع الاوّل 7/1293 آوریل 1876 در خانه ای در سه راه دانگی نزدیک پامنار تهران دیده به جهان گشود.او را محسن نام نهادند و چون همنام نیای بزرگ خویش بود-به رسم تهرانیان-او را آقا بزرگ می خواندند.او خود سالها پس از آن شهرت«منزوی»را برگزید که هرگز به آن مشهور نشد،بلکه شهرتش آقا بزرگ بود و پس از تألیف دائرة المعارف بزرگ کتابشناسی شیعه-الذریعه-او را«صاحب الذریعه»می خواندند.

خانوادۀ او از بازرگانانی بودند که گویا از گیلان آمده و از 1250 ق1834/ م در تهران نشیمن گزیده و به دلیل انتساب به جدّ خویش به محسنی معروف بودند.

پدرش حاج علی محسنی بازرگانی بود که با علما معاشرت داشت و دارای اندیشه ای آزادیخواهانه بود.وی تألیفی در مورد مسألۀ دخانیات دارد و نخستین کسی بود که فرزندش را برای تحصیلات عالی به نجف فرستاد و جدّش حاج محسن،به یاری معتمد الدوله نخستین چاپخانۀ ایران را بنیاد نهاده بود.

وی الفباء و قراءت قرآن مجید را با تهجّی نزد برخی از بانوان خانواده آموخت و در هفت سالگی وارد مدرسۀ ضیاء الدّین در پامنار گردید و از آنجا به مدارس دیگر رفت و کتب فارسی دیوانهای شاعران و مقداری از معارف دینی و حساب را فرا گرفت.

در 10 سالگی(1303 ق)در جلسه ای با حضور علما،طی مراسم خاصی بر او لباس روحانیّت پوشانیدند.اندکی پس از آن خوشنویسی نسخ و نستعلیق را نزد خوشنویس معروف آن روزگار- زین العابدین محلاتی-به خوبی یاد گرفت چنانکه مجموعه ها و کتابهایی به خطّ خوش نگاشت و تا

ص:1

کنون در کتابخانۀ ایشان موجود است.

تحصیلات مقدماتی را در تهران،در مدارس دانگی پامنار و مروی به پایان رسانید.استادانش، در تجوید:شیخ محمد رضا قاری،در ادبیات:شیخ محمد حسین خراسانی و شیخ باقر معزّ الدوّله،در منطق:میرزا محمود قمّی،در فقه:میرزا محمد تقی گرگانی و شیخ علی نوری،در اصول فقه:سیّد عبد الکریم لاهیجی و در ریاضیّات شیخ علی نوری و میرزا ابراهیم زنجانی بودند.

در 1313 ق،با برادرش«کربلائی محمد ابراهیم»برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفت و در 1314 ق به تهران بازگشت.

در 10 جمادی الاخری 1315 برای تکمیل تحصیلات عازم عراق شد و در روز 4شنبه 17 شعبان 1315 به نجف رسید.

در نجف اشرف از محضر استادان بزرگی چون آیات عظام سید محمد کاظم طباطبائی یزدی (-1337 ق)،شیخ محمد کاظم آخوند خراسانی(-1329 ق)و میرزا حسین نوری(-1320 ق) به ترتیب در فقه،اصول و حدیث استفاده برد و از گروهی دیگر از اعاظم علمای نجف نیز مستفیض گردید و بسیاری از علمای فرق برای ایشان اجازۀ نقل حدیث نوشتند که هم ذیل عناوین اجازات«الذریعه»و هم در زندگینامه های آن بزرگوار به تفصیل از آنان یاد شده است،و از آن جمله اند:آیات عظام میرزا حسین نوری،سید محمد علی شاه عبد العظیمی،شیخ علی خاقانی،شیخ محمد صالح آل طعان بحرانی،شیخ موسی کرمانشاهی،سید ابو تراب خوانساری،شیخ علی کاشف الغطاء،سید حسن صدر،شیخ محمد علی ازهری مالکی(رئیس مدرّسان مسجد الحرام)، شیخ ابراهیم بن احمد الاحمدی(از فقهای مدینه)،شیخ عبد القادر طرابلسی(مدرّس حرم شریف) و شیخ عبد الرحمن علیش حنفی(مدرّس الازهر).

آن بزرگوار پس از درگذشت استادش آخوند خراسانی(1329 ق)از نجف به سامرا رفت و در آنجا به حوزۀ درس آیة اللّه میرزا محمد تقی شیرازی حاضر می شد و برای داشتن فرصت و فراغت بیشتر در کار تألیف«الذریعه»در مدرسۀ علمی سامرا گوشه نشینی برگزید و تا 1335 ق در آن شهر ماند.پس به کاظمین رفت و بعد از دو سال اقامت در آنجا به سامرا بازگشت.بار دوّم از 1337 تا 1354 ق در سامرا ماند.در 1354 ق سامرا را به قصد نجف ترک گفت و تا آخر عمر(1389 ق)در نجف بود.

در طول مدّت اقامت در عراق،سه بار به ایران سفر کرد.نخست در 1350 ق به دعوت عمویش، حاج حبیب اللّه محسنی.در همین سفر ایشان نام خانوادگی«منزوی»را برگزید.بار دوم در 1365 ق به ایران آمد.در کرمانشاه مهمان سردار کابلی بود و سپس به تهران و مشهد عزیمت کرد و در همین سفر بود که بسیاری از مخطوطات را برای تکمیل تألیف«الذریعه»بررسی فرمود.سفر سوم ایشان در 1379 ق به قصد زیارت مشهد مقدس امام هشتم(علیه السلام)صورت گرفت،که با هواپیما به ایران آمد.

ص:2

مرحوم آقا بزرگ تهرانی دو بار حج گزارد:نخست در 1367 ق برای ادای فریضۀ حج عازم بیت اللّه الحرام گردید.در همین سفر به دیدار گروهی از دانشمندان جهان اسلام رسید و از بسیاری اجازۀ نقل حدیث گرفت که در ذیل«المشیخه»به تفصیل از آنان یاد شده است.بار دوم،با همسر خویش،به دعوت نوّاب عبد الکریم خان امیر رامپور به زیارت خانۀ خدا رسید.علاّمه آقا بزرگ تهرانی پس از عمری تتبّع،تحقیق و تلاشهای بی وقفه و مخلصانه و انجام خدمات بسیار مهم و کم نظیر علمی و فرهنگی در روز جمعه 13 ذی الحجۀ 20/1389 فوریۀ 1970 در سن 97 سالگی در نجف اشرف چشم از جهان پوشید و در آرامگاهی که در زیر کتابخانۀ موقوفه اش برای خویش ساخته بود به خاک سپرده شد.

شخصیت و ویژگیهای اخلاقی

علاّمۀ بزرگوار آقا بزرگ در سراسر زندگی،رسالت علمی خویش را با امانت و اخلاص پی گرفت و هیچ حادثه و رویدادی او را از کارش باز نداشت.درگذشت و شهادت دو فرزند جوان، درگذشت همسر و نوه و دیگر حوادث و مصایبی که بر او و بر خانواده اش پیش آمد چیزی از شکیبایی و قوّت قلبش نکاست.

در کار خویش سخت کوش بود و به آن عشق می ورزید.چون مسأله ای برایش حلّ ناشده می ماند،سراسر شب و گاه شبها بیدار می ماند و چون به حلّ آن دست می یافت سخت شادمان می گردید.

چون در کتابخانه ای گرم تحقیق و بررسی می شد،به آسانی از آنجا بیرون نمی آمد و چه بسا که روزها و شبها در آنجا می ماند و راضی می شد که کتابدار شبانه در را بر روی او ببندد و در بساتین کتب زندانیش کند.

اراده ای قوی داشت،چنانکه می توانست عادت چندین ساله را ترک گوید.اوایل روزی نزدیک 100 عدد سیگار دود می کرد.چون بیمار شد و پزشک زیان سیگار را خاطرنشان ساخت و پیشنهاد کرد که آهسته آهسته آن را کاهش دهد،ایشان یکباره ترک عادت پنجاه ساله گفت.

با بیماری و سستی در ستیز بود ولی پیوسته از تندرستی و سلامت شکر می کرد.از 1345 ق به بعد شبها غذا نمی خورد.نماز جماعت،ورزش و پیاده روی را ترک نمی کرد و سحرخیز بود.

بسیار فروتن بود.نمی گذاشت دستش را-حتی کودکان-ببوسند.به پیشواز مهمان می آمد و هنگام رفتن،مهمان را-هرکه می بود-تا دم در همراهی می کرد.

آقا بزرگ در میان رجال دینی،روشنفکر و مترقی بود.با استادش آخوند خراسانی در نهضت مشروطه خواهی در ایران،و با استاد دیگرش میرزا محمد تقی شیرازی در نهضت عراق مشارکت کرد و از گشایش مدارس نوین برای کودکان ایرانی-در عراق-پشتیبانی نمود.

ص:3

تا نخستین همسرش زنده بود،همسر دوّم نگرفت و به آموزش فرزندان توجّه داشت و چون محیط عراق را برای آموزش و پرورش فرزندان مناسب و مساعد ندید،آنان را به تهران فرستاد.

به اخبار و اطلاعات جدید علاقه مند بود و از انکشافات و رخدادهای جاری بی خبر نمی ماند.

خاموش و کم سخن و در معاشرت،آرام و ملایم بود.تعصّب نمی ورزید و عقیدۀ خویش را بر دیگران تحمیل نمی کرد.شعار او«الطرق الی اللّه بعدد انفاس الخلائق»بود و آیۀ کریمۀ:«لا اکراه فی الدین».

چون مخالفت شیخ حسین کاشف الغطاء را با نظر خویش در مورد تاریخ قرآن دید،خاموش شد و رسالۀ«النقد اللطیف»را انتشار نداد.

برای تشجیع مؤلفان-به ویژه مؤلّفان جوان-از نگارش تقریظ بر بسیاری از کتابها امتناع نمی ورزید.تصویر بسیاری از این تقریظها که به خطّ ایشان بود در مقدمۀ کتابها-به فارسی یا عربی-زینت بخش بود.

با فرزندان و نوادگان-که هریک در شهری و کشوری به دانش اندوزی و تحقیق اشتغال داشتند-مکاتبه داشت،همچنین با دانشمندان و علمای کشورهای عربی.

تاریخ و ادب شیعه از دیدگاه علامۀ تهرانی

آقا بزرگ در گردآوری آثار شیعه و تدوین تاریخ ادب شیعه سعی بلیغ داشت و پیوسته یادآوری می فرمود که همۀ آثاری را که در محیط شیعه ظهور کرده در«الذریعه»می آورد و قصد ایشان از شیعه کسانی است که قائل به عدل و امامت هستند و هنگامی که بر برخی از مجلّدات چاپی الذریعه-در مورد اشتمال شماری از کتابها-اعتراضاتی وارد شد،ایشان به اعتراضات توجهی نکرد و فرمود که این مؤلّفان در فضای تشیّع و محیط شیعه پرورش یافته اند و لازم نیست که در کتابهای خویش تصریح کنند که شیعه هستند.

نقل کرده اند که علامه محمد قزوینی در نشستی که با صاحب ذریعه داشته،در حضور دکتر قاسم غنی گفته است که برخی قاضی نور اللّه شوشتری را شیعه تراش لقب داده اند،که با این عبارت گویا می خواسته است مرحوم آقا بزرگ را مورد انتقاد قرار دهد،و آقای دکتر علی نقی منزوی فرزند دانشمند ایشان رأی والد بزرگوار خویش را در این مورد چنین نقل می کند:

قاضی نور اللّه کسانی را که از نظریات فلسفی شیعه دفاع می کردند،شیعه می شمرد.به نظر قاضی کسانی که حسن و قبح را عقلی بدانند نه شرعی و قائل به عدل و توحید اشراقی باشند نه عددی و منکر جبر و انقطاع فیض با مرگ پیغمبر باشند،ناچار قائل به امامت خواهند بود.

در مقدّمۀ«طبقات اعلام الشیعة»در مورد توجّه خاص ایشان به تألیفات عربی آمده است:

مرحوم صاحب«الذریعه»در خانه به فارسی سخن می گفت و با عربی زبانان به عربی فصیح تکلم

ص:4

می کرد و تا پایان زندگی هم لهجۀ عامیانۀ عراقی را فرا نگرفت.چون می دانست که زبان عربی زبان دینی بیش از 600 میلیون مسلمان است،اصرار در تألیف به آن زبان داشت.

گاهگاهی اشعاری به فارسی و عربی می سرود،امّا شمار اشعار عربی او از 35 بیت و فارسی از حدود 17 بیت تجاوز نمی کند.

علاقه مندی به تاریخ ادب،ایشان را از توجه به دیگر علوم باز نمی داشت.در جوانی به ریاضیّات،ستاره شناسی و جغرافیا ممارست می فرمود و هنوز برخی از نقشه های جغرافیایی که توسط وی کشیده شده،موجود است،همچنانکه تقریرات دروس فقه و اصول که 15 سال در مدرسۀ شیرازی سامرا به تحصیل آنها اشتغال داشت،هنوز در دست است.رسائل کلامی وی حکایت از احاطۀ آن مرحوم بر این علم دارد.افزون بر اینها مقالات مفصّلی که در بخشهای مختلف«الذریعه» پیرامون موضوعات مختلفه نگاشته شده،نشانۀ علاقۀ مؤلف به دانشهای گوناگون است.

مرحوم علاّمه در حفظ و نشر آثار خویش چنان اهتمام می ورزید که در مورد اهل و اولادش و در این میان«الذریعه»در مقایسه با دیگر آثار مقامی خاصّ نزد او داشت.

علامۀ فقید،کتابخانۀ با ارزشی در نجف تأسیس فرمود که دربردارندۀ کتابهای مرجع و مجموعه ای از دائرة المعارفها و فهرستها به زبانهای عربی و فارسی بود و این کتابخانه را در 1375 ق وقف فرمود.

گروهی از بزرگان از ایشان اجازۀ نقل حدیث گرفته اند که از آن جمله اند:

آیات عظام:آقا حسین طباطبائی بروجردی،عبد الحسین شرف الدین عاملی،شیخ عبد الحسین امینی،سید عبد الهادی شیرازی،شیخ محمد رضا آل یاسین،شیخ محمد حسن مظفر،سید هبة الدین شهرستانی،میرزا محمد اردوبادی،سیّد محمد حسین طباطبائی،سید محمد صادق بحر العلوم و سید شهاب الدین مرعشی.

آثار و تألیفات

1.اجازات الرّوایة و الوراثة فی القرون الاخیرة الثلاثة

2.الاسناد المصفّی الی آل بیت المصطفی-المشیخة،ط.نجف،1356 ق1938/ م.

3.ترجمۀ«العقیدة الاسلامیّة»به فارسی،در 1328 ق که به پایان نرسیده است.

4.تعریف الانام بحقیقة المدینة و الاسلام،تألیف محمد فرید و جدی،که مرحوم آقا بزرگ در 1327 ق به فارسی ترجمه کرده و در حدود نیمی از ترجمه در مجّلۀ«درّة النجف»چاپ شده است.

5.تفنید قول العوام بقدم الکلام،که در 1359 ق به خواهش سید جعفر اعرجی تألیف کرده است.

6.تقریرات.از دروس استادانش.

ص:5

7.تلخیص زاد السالکین،تالیف محقق فیض کاشانی.

8.توضیح الرشاد فی تاریخ حصر الاجتهاد،که در 1359 ق به خواهش سید جعفر اعرجی تالیف فرموده.ط.قم،1401 ق.

9.حیاة الشیخ الطوسی.ط.نجف،1376 ق.نیز در مقدمۀ تفسیر«التبیان»در بیروت چاپ شده.

10.الدّر النّفیس فی تلخیص رجال التأسیس،مختصر رجال«تأسیس الشیعة الکرام لفنون الاسلام»،تالیف سید حسن صدر.

11.الذریعة الی تصانیف الشیعة،که مکررا چاپ شده و در پایان این فصل به تفصیل از آن یاد خواهد شد.

12.ذیل کشف الظنون.ط.تهران،1387 ق1967/ م(با اصل آن).

13.ذیل الاسناد المصفی-ذیل المشیخة،دربارۀ مشایخ مؤلّف در خارج از عراق،که در 1370 ق تألیف شده.ط.نجف،1355 ق1937/ م.

14.شجرة السبطین و شرعة الشطین،انساب مشجّر اولاد حسنین علیهم السّلام،برگرفته از «الانساب»یا«حدیقة النّسب»ابو الحسن شریف فتونی.

15.ضیاء المفازات فی طریق مشایخ الاجازات،که در حدود 1320 ق نگاشته شده.

16.طبقات اعلام الشیعة،مرتب بر 11 قرن که هریک نام جداگانه دارد،بدین شرح:

نوابغ الرواة فی رابعة المآت.ط.بیروت،1391 ق1971/ م.

ازاحة الحلک الدامس بالشموس المضیئة فی القرن الخامس-النابس فی القرن الخامس.ط.

بیروت،1391 ق1971/ م.

الثقاة و العیون فی سادس القرون.ط.بیروت،1392 ق1972/ م.

الانوار الساطعة فی المأة السابعة.ط.بیروت،1392 ق1972/ م.

الحقایق الراهنة فی تراجم اعیان المائة الثامنة.ط.بیروت،1392 ق1972/ م.

الضیاء الّلامع فی عباقرة القرن التاسع.ط.تهران،1362 ش.

احیاء الداثر من مآثر اهل القرن العاشر.ط.تهران.

الروضة النضرة فی تراجم علماء المائة الحادیة عشره.

الکواکب المنتثرة فی القرن الثانی بعد العشرة.

الکرام البررة فی القرن الثالث بعد العشرة.ط.نجف،1373 ق.

نقباء البشر فی القرن الرّابع عشر در 4 جزء.ط.نجف،1373 ق.

یادآوری می شود که مؤلف بزرگوار نخست این تألیف را«وفیات اعلام الشیعه»نام نهاده،امّا به دلیل وجود یاد دانشمندان زنده در این کتاب،نام آن را به«طبقات اعلام الشیعة»تغییر داده است.

17.الظلیلة فی انساب بعض البیوتات الجلیلة،انساب مشجّر برخی از خاندانهای سادات و علماء.

ص:6

18.محصول مطلع البدور فی تلخیص مافیه من المنثور،تلخیص مطلع البدور صفی الدین احمد بن صالح بن محمد بن ابی الرجال،که در 1335 ق تلخیص فرموده.

19.مسند الامین.اجازۀ مؤلّف برای علامه عبد الحسین امینی.

20.مصفّی المقال فی مصنّفی علم الرّجال.ط.تهران،1337 ش.

21.نزهة البصر فی فهرس نسمة السحر،تلخیص یا فهرست«نسمة السحر بذکر من تشیّع و شعر» تألیف ضیاء الّدین یوسف یمانی.

22.النقد الّلطیف فی نفی التحریف من القرآن الشریف،که در دفاع از استاد خویش محدث نوری نگاشته.این کتاب را فرزند مؤلّف،دکتر علی نقی منزوی به فارسی برگردانیده و«نمایشگاه نامۀ پاک از هرآلودگی و آک»نام نهاده است.

23.هدیة الرازی الی المجدّد الشیرازی،شرح حال آیت اللّه مجدد میرزا محمد حسن شیرازی.

ط.کربلا،1383 ق1963/ م.این کتاب به فارسی هم ترجمه شده.

24.الیاقوت المزدهر فی تلخیص ریاض الفکر.تلخیص جزء ششم«یواقیت السّیر»تألیف امام مهدی احمد بن یحیی مدنی.

سخنی در مورد«الذریعة الی تصانیف الشیعة»

فراهم شدن دائرة المعارفی مانند«الذریعه»آرزوی بسیاری از دانشمندان شیعه بود.جای خالی فهرست آثار این مؤلّفان و نویسندگان از روزگاری پیش احساس می شد.در فهرستهای مشابه از آثار دانشمندان که توسط پژوهشگران دیگر مذاهب تدوین می گشت،آثار بزرگان شیعه مورد بی اعتنایی قرار می گرفت.در همین روزگار مؤلّف تاریخ«آداب الّلغة العربیّة»،نقش شیعه را در ساختار فرهنگ اسلامی بسیار اندک،بلکه ناچیز شمرده بود.این امر بر دانشمندان و محققان شیعه گران افتاد و پس از چاره جویی و مشورت بالاخره سه تن از ایشان در پی معّرفی دانشمندان این مذهب و آثار آنان و دفع دعوی باطل مؤلف«آداب اللغة العربیّة»وظایفی را بر عهده گرفتند:

روشن کردن سهم شیعیان در علوم اسلامی به علامه سید حسن صدر،واگذار شد.نتیجۀ اهتمام او در این کار مهم،تألیف اثر باارزش«تأسیس الشیعة الکرام لفنون الاسلام»است.شیخ محمد حسین کاشف الغطاء کتاب انتقادی«المراجعات الریحانیّة و النقود و الردود»را تألیف کرد و در آن نادرستیها و لغزشهای«آداب اللغة»را روشن ساخت.

آقا بزرگ تهرانی تدوین بزرگترین دائرة المعارف کتابشناسی شیعه«الذریعة الی تصانیف الشیعة»را روی دست گرفت و برای کسب فراغت بیشتر و تخصیص اهتمام به این تألیف،سالها در مدرسۀ علمی سامرا گوشه نشینی اختیار فرمود.

آقا بزرگ برای تدوین و تکمیل این دائرة المعارف به سفرهای طولانی نیز پرداخت.از بیشتر

ص:7

کتابخانه های عمومی ایران،عراق،سوریه،فلسطین،حجاز و مصر و بسیاری از کتابخانه های خصوصی در این کشورها دیدن کرد و به بررسی کتابهای آنها پرداخت.ایشان در 62 کتابخانه شخصا تحقیق فرمود و فهرستهای بسیاری از کتابخانه های دیگر را نیز مورد مطالعه قرار داد.

شادروان استاد سعید نفیسی به سال 1324 ش یعنی هنگامی که هنوز پیش از چهار مجلد «الذریعه»انتشار نیافته بود،ضمن تجلیل از این خدمت فرهنگی بسیار مهم چنین اظهارنظر کرده است:«مؤلّف در تألیف این کتاب بسیار وسیع و بسیار دقیق،نه تنها 26 سال وقت گذرانیده،بلکه پشتکار و کنجکاوی و ممارست را به جایی رسانده که خود برای جستجو در کتابخانه های مهم اسلامی سفرهای مکرّر کرده...بلکه به کسانی نیز که اهل تألیف یا اهل کتاب خواندن یا کتاب گرد آوردن بوده اند رجوع کرده و از هردر و از هرحیث کتاب خود را سه جنبۀ کامل داده است:

اوّلا،کتابهایی که دانشمندان شیعه تألیف کرده اند،ثانیا،کتابهایی که ایرانیان نوشته اند،ثالثا، کتابهائی که به زبان فارسی نوشته شده است و به همین جهت این کتاب گرانبها برای ایران و ایرانیان اهمّیت بسزا دارد»(سخن،شمارۀ 11 و 12 سال دوم،ص 887-889).

مرحوم مدرس خیابانی مؤلف«ریحانة الادب»در همین بارۀ می نویسد:«احاطه بر مصنّفات شیعه با تشتّت و تفرّق آنها که در تمامی اقطار عالم در خانه ها و کتابخانه های عمومی و خصوصی، ملّی و دولتی،در هرشهر و قریه و قصبه منتشر می باشد،از محالات عادیه بشمار است،لیکن این علاّمۀ وقت در اثر قوّت بر اسلامیّت،با اهتمام تمام و عزم راسخ فتورناپذیر،در انجام این مرام مقدّس،دامن همّت بر کمر زده،و تا آنجا که مقدور و میسّر است،با به کار بردن مساعی جمیله،از مسافرتها و استعلام از کتابخانه و مراجعه به فهرستهای آنها و مکاتبات و مراسلات متوالیه به بلاد بعیده و دیگر زحمات لازمه،انجام این خدمت سراپا سعادت را،که با مختصر اندیشه،کمّ و کیف آنها در نظر جلوه گر می گردد،متحمّل و طبقات اهل علم را رهین منّت،آن همه زحمات فوق التصوّر خود فرموده است.فجزاه اللّه عن الاسلام و اهله خیر الجزاء(ریحانة الادب،52/1-54).مرحوم آقا بزرگ در 25 ذی القعدۀ 1329 به تألیف«الذّریعة الی تصانیف الشیعة»آغاز کرد که شامل نامهای کتب بود و در یک مجلد آن را در 1331 ق به پایان رسانید و«مسوّده»نام نهاد.پس به ترتیب مجدّد پرداخت و در 1334 ق در 6 مجلّد آن را به پایان رسانید و چون بر علاّمه سید حسن صدر آن را عرضه فرمود،سید کار او را ستود و به خط خویش،تقریظی در اوّل مجلّداتش بنگاشت.

در 1354 ق از سامراء به نجف رفت و به یاری عمّش حاج میرزا حبیب اللّه چاپخانه ای خرید تا به طبع کتاب خویش بپردازد،امّا حکومت عراق به دلیل ایرانی بودن وی مانع کار او شد.ناگزیر چاپخانه را فروخت و 3 مجلّد«الذّریعه»را در چاپخانه های دیگر و با مشکلات و موانع فراوان،به ترتیب در سالهای 1335،1356 و 1357 ق به طبع رسانید،امّا با توجه به مشکلات موجود در عراق،ناگزیر کار چاپ«الذریعه»به کمک فرزند مؤلف-دکتر علی نقی منزوی-به تهران منتقل

ص:8

گردید.

از آن پس مجلّدات«الذریعه»بیشتر در چاپخانه های تهران-و بعضی در نجف-با اهتمام فرزندان دانشور و شاگردان جلیل القدر ایشان به چاپ رسید و هنوز مجلد بیستم از طبع خارج نشده بود که مؤلف بزرگوار دیده از جهان پوشید.

بیست و پنج مجلّد (1)الذریعه مکرّر چاپ شده و مجلّد بیست و ششم مستدرکات مؤلف است که به اهتمام حجة الاسلام سید احمد حسینی از طرف موسسۀ چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی در 1405 ق به طبع رسیده است.

باری از دکتر علینقی منزوی پرسیده اند که:آیا برای استدراک از قلم افتاده های این دائرة المعارف کتابشناسی فکری کرده اید؟ایشان چنین پاسخ داده است:به نظر من اگر ادبیّات شیعی را به دو بخش بزرگ فارسی و غیر فارسی تقسیم کنیم،باید قبول کنیم که مرحوم پدرم از بخش غیر فارسی ادبیات شیعه 97 درصد را در این دائرة المعارف گرد آورده.امّا در بخش ادبیّات فارسی شیعه،باید اذعان کرد که آن مرحوم موفق به گردآوری بیش از 50 درصد نشده.

دکتر علی نقی منزوی افزوده است:انتشار مجلّدات متعدد فهرست نسخه های خطی برادرم احمد منزوی هم گوشۀ دیگری از این مشکل را حل کرده است(آینده،سال 6،شمارۀ 3 و 4،ص 592).

در اینجا مناسب است از همّت مؤلّف فهرستهای کتب چاپی(عربی و فارسی)معروف به فهرست مشار هم یادآوری گردد.

و نیز بی مناسبت نیست در مورد تلخیص کتاب«الذریعه»رأی مؤلّف بزرگوار را بدانیم:

آقای دکتر علی نقی منزوی در مقدمۀ«طبقات اعلام الشیعه»می نویسند که والد بزرگوارشان به ایشان خطاب می فرموده و سفارش می کرده اند:

...چون خواهی بدانی چه(مطالبی)در کتاب است،آن را فهرست کن،و چون خواهی از آن بهره گیری،آن را تلخیص کن،یا تشجیر نما!که آن بزرگوار خود نیز به تلخیص و فهرست نگاری برخی کتب مهم اهتمام فرموده است و در بالا آن کتابها را نام بردیم.

از مدتها پیش در بین محققان و کتابشناسان این علاقه مندی موجود بود که دائرة المعارف کتابشناسی«الذریعه»به فارسی برگردانیده شود.

هیأت محترم مدیرۀ بنیاد پژوهشهای اسلامی ترجمۀ«الذریعه»را با قید«تلخیص»تصویب کردند،و چون تصویب همزمان با آغاز همکاری این بی بضاعت با این مرکز علمی بود،حقیر موظف به اهتمام در این امر خیر گردید و سزاوار یادآوری و سپاسگزاری است که دانشمند محترم

ص:9

-اصلاحات مذکور در استدراک مفصل مجلد 25،پیش از تلخیص و ترجمۀ هرمجلد مورد استفاده قرار گرفته است.

-پس از آن که مجلد اوّل در چاپخانه حروفچینی شده بود،نگارنده موضوع تلخیص را خدمت جناب آقای استاد احمد منزوی-که در دائرة المعارف بزرگ اسلامی افتخار همکاری ایشان را داریم-در میان نهاد و ایشان نیز با لطف و عنایت راهنماییهایی فرمودند که سزاوار سپاس است و راهنماییهای ایشان در مجلدات دوّم و پس از آن رعایت شد،از آن جمله است انتقال عناوین «مثنوی...»از مجلد 19 و عناوین«منظومه...»از مجلد 23 به ترتیب الفبایی در محل و موضع مطلوب.متأسفانه در مجلّد اوّل این مورد عملی نشد.ناگزیر بخش اول مثنوی ها منظومه های حرف «الف»تا اواسط حرف«ت»در محل سابق،ذیل مثنوی و منظومه باقی ماند و پس از آن هرعنوان در موضع و محلّ خودش قرار گرفت.

-در مجلّدات چهارگانۀ نهم که به موضوع شعرا اختصاص دارد،مآخذ و منابع به صورت کامل، ولی در قالب رموز آمده است.ما رموز را-با استفاده از مقدّمۀ جناب دکتر منزوی بر مجلد نهم-باز کرده،نام مآخذ را به صورت واضح و کامل آوردیم.

-به وجود نسخه ها در کتابخانۀ مرکزی آستان قدس رضوی اشاره و اقدم نسخ آن کتابخانه ذکر شده است.

-برخی معتقد بودند که شماری از عناوین را حذف کنیم،ولی حذف نکردیم و همۀ عناوین موجود در«الذریعه»در این کتاب هم ذکر شده است.

-در موردی که علاّمۀ مرحوم،کتابی یا نسخه ای را نزد شخصی یا کتابخانۀ خصوصی دیده اند، چون اکنون معلوم نیست که آن نسخه به کجا منتقل شده است،از نام این چنین اشخاص خودداری شده و تنها به عبارت(خ.موجود)اکتفا شده است.

-هرگاه نسخه ای توسط مؤلف دیده شده،نوشتیم:(خ.دیده شده)و کتابخانه های معروف و عمومی را البتّه نام برده ایم.

با اشاره به برخی از رموز و اختصارات یادآوری می شود که امیدواریم در مجلد آخر«مصنّفات شیعه»مختصری نیز در معرفی کتابخانه های معروف و برخی مطالب مفید دیگر که در مجلّدات مختلف«الذریعه»آمده است،تقدیم نماییم.

یادآوری برخی از اشارات

ج-جلد،مجلد،ح-حدود،خ-مخطوط،ش-شماره،ط-طبع(چاپ شده).

در کنار تمام تاریخها نشانۀ اختصاری«ق»یعنی سال هجری قمری و گاهی«ش»یعنی هجری شمسی گذاشته شده است.این تاریخها غالبا در میان هلالین نوشته شده و اگر سال وفات مؤلف

ص:11

باشد پیش از عدد خط فاصل آمده است،مثلا:ابو القاسم علی بن احمد کوفی(-352 ق)یعنی متوفای 352 ق،و هرگاه سال تولد باشد خط فاصل پس از تاریخ آمده است،مثلا:میرزا مهدی لاهوتی(1297 ق-)یعنی متولد 1297 ق.

تاریخهای بین هلالین که پس از شمارۀ کتابخانه و یا پس از«خ.موجود»آمده،تاریخ کتابت نسخه است،مگر آنکه صریحا توضیحی داده شده باشد.

-در برخی از کتابها،عبارت آغاز کتاب هم نقل شده است که تا آن عبارت را پس از(-)آوردیم مثلا:

(-الحمد لولیه...)یعنی کتاب با این عبارت آغاز می شود.

سپاس خدای متعال را که ما را توفیق این خدمت ارزانی فرمود و در حسن انجام آن،از او یاری می جوییم (1).

25 اردیبهشت 1372

مشهد-بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی

محمد آصف فکرت

ص:12

1- 3) -هنگام نگارش مقدمه نگارنده به منابع ذیل توجّه داشته است: آقا بزرگ تهرانی،محمد محسن،الذریعة الی تصانیف الشیعة،بیروت،1403 ق(چاپ سوم)،مجلدات و صفحات متعدد؛حکیمی،محمد رضا،شیخ آقا بزرگ تهرانی،تهران،دفتر نشر فرهنگ اسلامی؛خلیلی،جعفر، موسوعة العتبات المقّدسة،بغداد،1965 م،261/2-262؛زیدان،جرجی،تاریخ آداب اللغة العربیه،قاهره، 1957 م،384؛عبد الرحیم محمد علی،شیخ الباحثین آغا بزرگ الطهرانی،نجف،1390 ق،مدرس،محمد علی، ریحانة الادب،تهران،1346 ش،/1م 52-53؛مشار،خانبابا،فهرست کتابهای چاپی عربی،تهران،1344 ش، صفحات متعدد؛منزوی،علی نقی،آغا بزرگ الطهرانی،مقدمۀ کتاب طبقات اعلام الشیعه،القرن الرابع،بیروت، 1391 ق؛منزوی،علی نقی،الذریعه و آقا بزرگ تهرانی،مجلۀ،آینده،سال ششم،شماره های 3 و 4،خرداد و تیر، 1359 ش؛موسوی بجنوردی سید کاظم،آقا بزرگ تهرانی،در دائرة المعارف بزرگ اسلامی،تهران،1367 ش،/1 455-456؛نفیسی،سعید،کتاب ذیعه و مؤلف آن،در مجلۀ«سخن»سال دوم،شمارۀ 11 و 12،دی و بهمن 1324،ص 887-889؛-شیخ آقا بزرگ تهرانی،در مجلۀ«راهنمای کتاب»شمارۀ 5 و 6 مرداد و شهریور 1340 ش،ص 526-529.

آب زلال

فارسی،مثنوی،در اخلاق،از میر محمد عباس موسوی جزائری(-1306 ق در لکهنو)،ط.در هامش گوهرشاهوار،لکهنو،1307 ق

آب زلال

فارسی،مثنوی،از محسن فیض کاشانی (-1091)،خ.آستان قدس،ش 15235

-یا محیی قلب کلّ عارف

فیاض زوارف المعارف

آب زندگانی

فارسی،در تقویت قوای جنسی،ط.تهران.

آب و دانه

فارسی،مثنوی،از محمد بن مرتضی کشمیری (1312 ق-)نظیر نان و حلوای شیخ بهائی.

آبی،کتاب-کتاب آبی

آتشپاره

فارسی،ترجمۀ شعلۀ جواله،از محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).

آتشپاره های شوق

فارسی،دیوان غلام محمد عرب شوق حیدرآبادی؛ط.حیدرآباد دکن،1351 ق.

آتشکدۀ آذر

فارسی،تذکرۀ شعراء،از لطفعلی بیک آذر بیگدلی(-1195 ق)،ط.بمبئی،1299 ق؛ تهران،1337-1341 ش.

آتشکدۀ پروین

فارسی،دیوان پروین همدانی(-پس از 1310 ق)،ط.همدان،1324 ش.

آتشکدۀ تبریزی-آتشکدۀ نیّر

فارسی،مثنوی در مراثی،از محمد تقی حجة الاسلام نیّر تبریزی(-1312 ق)،ط.تبریز، 1346 ق،مکرّر چاپ شده.

آتشکدۀ وحدت

خواجه مستان شاه کابلی،ط.هند.

آتشکده فی مصائب المعصومین علیهم السّلام

فارسی،در چند مجلد.

آتشکدۀ یزدان

فارسی،در تاریخ یزد،از عبد الحسین آیتی متخلص به آواره(1288 ق-)،ط.یزد، 1357 ق.

آثار آذربایجان

ترکی،ادبی،تاریخی و جغرافیایی،از قاضی بهلول بهجت(معاصر)،ط.1342 ق.

آثار الابرار و انوار الاخبار

احادیث،از ابو الخیر داعی بن رضا علوی(سدۀ 5 ق).

ص:2

آثار الاحزان-ریاض البکاء

محمد بن محمد رفیع ملک الکتاب شیرازی، ط.بمبئی،1322 ق.

آثار احمدی

در احوال و غزوات پیامبر و احوال ائمّه(علیهم السلام)،از احمد بن حسن استرابادی،ط.تبریز،1274 ق.

آثار الاخیار

فارسی،ترجمۀ تفسیر امام عسکری(علیه السلام)،از علی بن حسن زواری،خ.آستان قدس.

آثار الامام الفاضل المعصوم

ابو بکر محمد بن زکریا رازی(-ح 320 ق).

آثار الانوار و عجائب الآثار

ابو علی یا سید علی همدانی.

آثار ایران

(1)

آندره گدار،ترجمۀ رشید یاسمی(ج 1)و محمد تقی مصطفوی(ج 2 و 3)،ط 1316- 1318 ش.

الآثار الباقیه عن القرون الخالیة

در تاریخ،از ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی (-440 ق)،به نام قابوس بن وشمگیر در 390 ق تالیف کرده،ط.لیبزیک،1862 و 1923 م؛ بغداد.

آثار البلاد و اخبار العباد

ابو عبد اللّه زکریا بن محمد قزوینی(-682 ق)،در یک مقدمه و 7 اقلیم تألیف:674 ق ط.

گوتینگن،1848 م.

آثار جعفری

فارسی،جغرافیا،از محمد جعفر خورموجی،ط 1276 ق.

الآثار الجعفریّه

اردو،در احوال امام صادق(علیه السلام)،از اولاد حیدر بلگرامی،ط.هند.

آثار الحجة(تاریخ دائرة المعارف حوزۀ علمیۀ قم)

فارسی،از حاج شیخ محمد علیجان بن حسین کاشانی رازی(معاصر)،ط 1332-1333 ش.

آثار الحسان

در بدایع اشعار زنان عرب،عجم،ترک و هند،از حسن بن علی جابری اصفهانی،معاصر.

آثار حیدری فی ترجمة تفسیر العسکری

اردو،از شریف حسین صاحب هندی.

الآثار الدّینیّة

از ابو الحسن عبد الجبار بن احمد ابن ابی مطیع (سدۀ 5 ق)،به یک واسطه آن را منتجب الدین بن بابویه از او روایت می کند.

ص:3

آثار الرّضویّة

صورت موقوفات آستان قدس،در عهد تولیت محمد رضا خان صدیق الدوله،از اسماعیل بن حبیب اللّه مستوفی همدانی،ط.تهران، 1317 ق.

آثار الشیعة الامامیّة

عبد العزیز بن عبد الحسین،نوادۀ صاحب جواهر، در 20 جزء،ط.تهران،1342-1348 ق(ج 2-4).

آثار عجم-شیرازنامه

فارسی،از محمد نصیر فرصت(-1339 ق) در تاریخ فارس،تالیف:1313 ق،ط.بمبئی، 1314 و 1354 ق

-سپاس بی پایان و ستایش بیکران...

آثار علمیۀ علویّة

سبط حسن فتحپوری(1328 ق-)،ط 1361 ق.

آثار علوی

فارسی،در بیان آثار علوی،از محمد بن مسعود مسعودی،بر مقدمه ای در 4 فصل و 13 باب.

-منّت خدای را که آفرینندۀ جمیع عقول و ارواح است.

الآثار المخطوطة

علی خاقانی(معاصر).

الآثار المرویة فی فضائل العترة العلویة

از شارح قصیدۀ ابی فراس(پیش از 981 ق).

آثار معاصرین

فارسی،در احوال ادباء،فضلا و شعرای عهد قاجار،از فروغ الدین اصفهانی.

الآثار النبویة

فقه،از ابو حنیفه نعمان بن محمد قاضی مصر (-363 ق).

الآثار و الاحیاء

رشید الدین فضل اللّه وزیر(-718 ق).

آثار الوزراء

فارسی،از سیف الدین بن نظام عقیلی که به نام قوام الدین نظام الملک خوافی وزیر سلطان حسین بایقرا تالیف کرده،ط.تهران، 1337 ش،(عزل نظام الملک قوام الدین در 893 ق).

آخرت کی کهیتی

اردو،در اصول و فروع دین،از ابو الخلیل راحت حسین بهیکپوری(1306 ق-)،وی متأخرتر از راحت حسین گوپالپوری است.

آخرین خانوادۀ امپراتور روس

فارسی،از پیرزیلیار،ترجمۀ غلامعلی صمصامی،ط.تهران،1341 ق.

آخرین روز یک محکوم

فارسی،از ویکتور هوگو،ترجمۀ محمد سعیدی، ط.تهران،1333 ش.

ص:4

الآداب،کتاب

ابو محمد یونس بن عبد الرحمان،که حضرت رضا(علیه السلام)در رجوع به او دستور صادر فرمود.

نجاشی به 4 واسطه آن را از او روایت می کند.

الآداب و الامثال

قصیده از ابن درید(-321 ق)-قصائد الآداب و الحکم-المنظومة...

الآداب و السنن و الاخلاق

سید محمد اصفهانی(-پس از 1290 ق).این کتاب خاتمۀ کتاب چند جلدی او در اعمال و ادعیه است،خ.کاظمین(خط مؤلف)

آداب البحث و المناظرة،رسالة فی

صدر الدین محمد شیرازی.

-الحمد لمن اذا شاء فعل...

آداب البحث و المناظرة

غیاث الدین منصور بن صدر الدّین حسینی دشتکی شیرازی(-948 ق)،کتاب شرح آداب البحث عضدی است،خ.دیده شد.

آداب بندگی

فارسی،در احکام نماز،به امر فتحعلیشاه قاجار تألیف شده،خ.مرعشی.

-ورد الورد حمد اللّه الاول و الآخر.

آداب تجهیز اموات

فارسی،از علامه محمد باقر مجلسی (-1110 ق)،در 5 فصل،خ.دیده شد.

-الحمد للّه الّذی لا یبقی الاوجهه

آداب التخاطب

ادبی،از میر محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی(-1306 ق).

آداب التعلیم

اردو،ترجمۀ آداب المتعلمین خواجه نصیر الدین،ط.

ص:6

بن محمد باقر معروف به آقا نجفی اصفهانی (-1331 ق)،ط.تهران،1295 ق.

آداب عبّاسی

فارسی،ترجمۀ مفتاح الفلاح شیخ بهائی،از صدر الدین محمد بن محبعلی تبریزی(معاصر شیخ بهائی).خ.آستان قدس،ش 3304 (1062 ق).

-تسبیح و تقدیس پادشاه قادری را که خلص عبادش به مفتاح فلاح.

آداب العبودیه

فارسی،از یکی از ادباء فاضل عهد فتحعلیشاه شاه قاجار(-1250 ق)،خ.دیده شد.

-اللّهم اجعل قوّتی فی طاعتک...باز خامۀ سیاهکار بر سر آن است که...

آداب العرب و الفرس

اخلاق،از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی (-420 ق)،خ.آستان قدس،ش 3494 و 3495(1123 ق).

آداب العزلة

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین گیلانی(-1181 ق).

آداب العزلة---

ص:11

آداب المتعلّمین

خ.آستان قدس.

آداب المتقین

فارسی،اخلاق،ط.

آداب المجالس

محمد رضا بن دلدار حسین ترمذی(سدۀ 13 ق).

آداب مجامعت

گجراتی،از غلام علی مؤلّف آب حیات،ط.در 200 صفحه.

آداب المریدین

ابو النجیب عبد القاهر سهروردی(-563 ق)،ط.

تهران،1363 ش(با ترجمۀ فارسی)

آداب المشق

فارسی،از میر عماد حسینی خوشنویس معروف (-1024 ق)یا بابا شاه اصفهانی،ط.تهران، 1308 ق و مکرّر.

-صبا به عطرآمیزی رقم مشکین بسم اللّه.

آداب المطالعة و البحث

ناشناخته،نسخۀ کهن دیده شده،کشف الظنون از آداب البحث شمس الدین سمرقندی (-600 ق)یاد می کند.

آداب المعاشرة

ابو جعفر احمد بن محمد برقی(-274 یا 280 ق)،جزئی از المحاسن است.

آداب المعاشرة

محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).

آداب المقال

از ابواب کتاب العقال-العقال،کتاب

آداب الملوک

فارسی،از رفیع الدین بن علی اصغر تبریزی (-1326 ق)،شرح فرمان علی(علیه السلام)به مالک اشتر،در اخلاق و نصایح،ط 1320 ق.

آداب المناظرة

احمد بن اسماعیل جزائری نجفی(-پس از 1149 ق).

آداب المناظرة

مهذّب الدین احمد بن عبد الرضا مقیم هند، تألیف:1081 ق در هند،خ.دیده شد.

انجام:فالعالم له مؤثر و هو المطلوب.

آداب المناظرة

خ موجود.

-المناظرة توجّه العقل الی کلام المتخاصمین.

ص:12

آداب المناظرة

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).

آداب المناظرة

عبد الغفار بن محمد رشتی،شاگرد محقق داماد، ط.تهران.

-سبحانک اللهم یا من لا مانع لمشیّته

آداب المناظرة

فاضل کبیری کاشانی،خ.دیده شد.

-احمدک اللّهم یا مجیب کلّ سائل.

آداب المناظرة

منظومه از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)

آداب المناظرة

فخر الدین محمد حسینی،شاگرد غیاث الدین منصور(-947 ق)،خ.آستان قدس،ش 1131 (988 ق).

-الحمد للّه الحکیم الوهاب

آداب ناصری

فارسی،ادبیات،از محمد ابراهیم خلوتی محلاتی که به نام ناصر الدین شاه قاجار تألیف کرده،ط.ایران،1301 ق.

آداب النّساء

اردو،ط.هند،در 2 مجلد.

آداب النّظر و التّحقیق

شریف ابو القاسم علی بن احمد کوفی (-352 ق).

آداب النّفس

ابو جعفر احمد بن محمد برقی(-274 یا 280 ق)،از کتب محاسن.

آداب النفس

علاء الدین ابو الحسن علی بن ابراهیم معروف به ابن زهره پدر ابن زهرۀ معروف:حمزة بن علی (-585 ق)،ظاهرا ادآب النفس صحیح است.

آداب النّکاح

شیخ علی معروف به عرب(اوایل عهد صفوی)، ط.تهران.

آداب نماز یومیه

فارسی،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی،از شاگردان وحید بهبهانی،خ.دیده شد.

آذر و سمندر

فارسی،مثنوی،از مثنویات سبعۀ فخر الزمان عبد النبی بن خلف زلالی قزوینی(1037 ق).

آذری یا زبان باستان آذربایگان

فارسی،از احمد کسروی،ط 1304 ش،و مکرّر.

ص:13

آراء اهل المدینة الفاضله

(و المدینة الجاهلة و المدینة الفاسقة و المدینة المبدلة و المدینة الضالة):

معلم ثانی ابو نصر محمد بن احمد فارابی (-339 ق).ط.لیدن،1890 م و مکرّر.

الآراء الحدیثة

در قواعد زبان عربی،از محمد کاظم بن صادق ملکی(1318 ق-).

الآراء و الدیانات

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی(سدۀ 3 ق).

الآراء و النّظرات

مبحث الفاظ از اصول فقه،از عبد الحسین بن علی اصغر قمی معروف به ابن الدّین (1322 ق-)،کتاب تقریرات استادش شیخ عبد الکریم یزدی حائری است.

آرایش نامه

نظام الدین محمود بن میر احمد یزدی،صاحب دیوان البسه.

آرزوی بشر

فارسی،منظوم،در وقایع جنگ جهانی،از حسین بن حسن ادیب السلطنۀ سمیعی،ط 1337 ق و 1315 ش.

آزادی ستان

مجله ای که به مدیریت محمد تقی رفعت تبریزی در تبریز منتشر می شد.

آزادی شرق

مجلۀ هفتگی که به مدیریت عبد الرحمان سیف آزاد در برلن چاپ می شد.

آزادی طالب اف

فارسی،از عبد الرحیم بن ابی طالب طالب اوف تبریزی(-ح 1329 ق)،ط.ایران.

آسمان

فارسی،در هیأت و نجوم،عبد الغفار نجم الدوله (-1320 ق)،از کتب فرنگی ترجمه کرده ولی توفیق طبع نیافته است.

آسمان هشتم

فارسی،مثنوی،از محمد امین شهرستانی متخلص به روح الامین،تاریخ نظم:1021 ق.

خ.موزۀ بریتانیا؛آستان قدس،ش 5005.

آش و قلیه

فارسی،مثنوی،به طریق مناظره به لهجۀ شوشتری،از قانع.

-روزی از روزهای حیّ مجید

آش در پیش دیگ قلیه رسید

آشیانۀ میکده---

ص:14

آفتاب عالمتاب

محمد صادق اختر،ط.

آفتاب نیمروز

اردو،در فضایل نوروز،از علی نقی داعی پوری، شاگرد سید علی محمد(-1312 ق)،ط.هند.

آفتاب هدایت

محمد حسین بن سید حسین لکهنوی (-1337 ق).

آفتابی که غروب نمی کند

فارسی،احوال آخوند خراسانی،از نوادۀ ایشان عبد الحسین کفایی(معاصر)،تألیف:1375 ق، ط.

الآل،کتاب

از حسین بن احمد بن خالویه معروف به ابن خالویه و ابو عبد اللّه نحوی(-370 ق)،خ.

نجف.

الآل،کتاب

ابو الحسن علی بن محمد معروف به ابن خالویه، مذکور در رجال نجاشی.

آل محمد اخلاقی

اردو،در اخلاق آل محمد(صلی الله علیه و آله)،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی مؤلف آخرت کی کهیتی.

آل محمد تبلیغی

اردو،در تبلیغات آل محمد(صلی الله علیه و آله)،از راحت حسین سابق الذکر.

الآل و العذب الزّلال

در مناقب ائمۀ اثنا عشر،مذکور در کشف الظنون.

آلاء الرّحمان فی تفسیر القرآن

محمد جواد بلاغی نجفی(-1352 ق)،ط.(تا اواسط سورة النّساء)،صیدا،1351 ق،2 مجلد.

آلات الاعراب

«کتاب النقط و الشکل»از ابو عبد الرحمن خلیل بن احمد(-170 یا 175 ق)،خ.ایاصوفیه.

آلة الکتابة

یحیی بن زیاد اقطع دیلمی کوفی ملقب به فرّاء (-207 ق).

آمال العارفین

فارسی،منظومه در عرفان،از ابو القاسم پروین تهرانی،در 37 رشحه،تالیف:1278 ق.ط 1278 ق.

آنیة الذهب و الفضّه

سید مهدی بن فضل اللّه شهرضائی حجازی، معاصر،ط 1380 ق.

ص:16

الآودیات

مجموعۀ فوائد،از محمد علی شهرستانی هنگام توقف در آوده هند،خ.(خطّ مولف)دیده شد.

آویزۀ گوش

اردو،حکایات اخلاقی،از شاعر دهلوی،ط.

آیات الاحکام الفقهیه

فارسی،از ملک علی تونی که به نام شاه سلیمان صفوی تالیف شده،خ.آستان قدس (1098 ق).

-فاتمۀ فاتحۀ کتاب کتّاب فصاحت مآب آیات الاصول-آیات الوصول

الآیات الباهرات فی معجزات النّبی و الائمّة الهداة(علیهم السلام)

منظومه،برای هریک 9 آیه و معجزه،از محمد بن حسین معروف به ابن امیر الحاج(سدۀ 12 ق)،به نام سید نصر اللّه مدرّس حائری شهید (ح 1168 ق)سروده است.

-ما شرف المسطور بعد البسمله

بالنّظم و المنثور الا الحمد له

الآیات الباهرة فی فضل العترة الطاهرة

شرف الدین علی نجفی،مذکور در امل الآمل.

الآیات الباهرة فی فضل العترة الطاهرة---

ص:18

الآیات البیّنات

محمد محسن بن محمد حسین زنگیپوری (-1325 ق)،مذکور در علماء الهند.

آیات تکوینی

فارسی،از عبد اللّه بن ابو القاسم موسوی بلادی بوشهری(معاصر).

-الحمد للّه الذی له ما فی السموات و ما فی الارض.

آیات التوحید

سید محمد امین بن سید علی صافی نجفی معاصر آل عبد العزیز،که الوجیز در شرح حال اوست.

آیات جلی

اردو،در شأن مولانا علی(علیه السلام)،با تفسیر و بیان، ط.هند.

آیات الحجّة

تفسیر آیات در مناقب امیر المؤمنین علی(علیه السلام)،از علی اکبر شریف عراقی(-1371 ق)،خ.دیده شد.

آیات الحجة و الرّجعة

تفسیر آیات متعلق به این 2 موضوع،از محمد علی بن حسن علی همدانی(1293 ق-)،خ.

دیده شد.

آیات الصیام---

ص:19

الآیات النّازلة

در ذمّ جائرین بر اهل البیت علیهم السّلام،از حیدر علی بن میرزا محمد شیروانی،خ.دیده شد.

الآیات النّازلة

فارسی،در ذمّ ظلم و جور،از عبد الحسین دزفولی،ط 1314 ق؛شیراز،1319 ق.

الآیات النازلة فی فضائل العترة الطّاهرة

تفسیر و بیان 500 آیه در این موضوع،از تقی الدین عبد اللّه حلبی که آن را ذیل الدّر الثمین خویش قرار داده است.

آیات الوصول الی علم الاصول

محمد مهدی بن سید حسن قزوینی حلی (-1300)خ.حلّه.

آیات الولایة

فارسی،تفسیر آیات در شأن اهل البیت علیهم السّلام،از ابو القاسم بن محمد نبی معروف به آمیرزا بابا شیرازی،ط 1323 ق،در 2 مجلد.

آیة الامانة-امانت الهی

آیۀ تطهیر

اردو،در طهارة اهل البیت،از حفاظت حسین سلیم بهیکپوری،ط.هند.

آیة العشاق

صفی علی شاه(-1316 ق)ط.تهران، 1323 ق.

الآیة الکبری فی احوال لیلة الاسری

حسن بن مرتضی طباطبایی یزدی(-1315 ق).

آیة کن فیکون

رساله در بیان اینکه این آیه اخباری نیست،از محمد باقر بن محمد جعفر بهاری همدانی (-1333 ق)،خ.همدان.

آینده

فارسی،مجلۀ ماهانه،به مدیریت دکتر محمود افشار(اکنون ایرج افشار).

آیین اکبری

فارسی،تاریخ،از ابو الفضل بن مبارک هندی که در 1004 ق به نام اکبر شاه تألیف کرده،خ.

آستان قدس،ط.مکرّر.

آیین جعفری

فارسی،در امامت ورد اعتراضات وهابیّت،از هادی بن ابو تراب نوری،ط.تهران،1324 ش.

آیین خرد

جواد بن ابو القاسم تبریزی.

آیین راستی

محمد باقر حجازی،ط.تهران،1318 ش.

ص:20

آیین رستگاری

ملمّع،ط.تبریز،در 2 مجلد.

آیین نگارش تاریخ

فارسی،از غلامرضا رشید یاسمی،ط.تهران، 1316 ش.

آیینۀ اسکندری

فارسی،در استخراج مطلوب،از حسین کاشفی (-1910 ق)،خ.آستان قدس،ش 5238.

-الحمد لعلام الغیوب

آیینۀ اسکندری

فارسی،مثنوی،از امیر خسرو دهلوی (-725 ق)،یکی از مثنویهای خمسۀ اوست که مکرّر طبع شده است.

-خدایا جهان پادشاهی توراست

زما خدمت آید خدائی توراست

آیینۀ اسلام

اردو،در تواریخ اسلام،از مختار حسین هندی، ط.هند.

آیینۀ برزخ

ریاض حسن هندی.

آیینۀ تجلّی

محمود خان شیرازی،تألیف:1140 ق.

آیینۀ تصوف

اردو،از عبد العزیز هندی،ط.

آیینۀ جهان---

ص:21

نواب بن سید احمد نواب رضوی لکهنوی (1331 ق-).

آیینۀ حکمت

فارسی،اصول دین،از حسن بن عبد الرّزاق لاهیجی(-1121 ق).

آیینۀ دانشوران

تاریخ تأسیس حوزۀ علمیۀ قم،از علی رضا ریحان یزدی معروف به ریحان اللّه،ط.تهران، 1353 ق.

آیینۀ دکن

فارسی،تاریخ دکن،از فتح اللّه بن عبد الرحیم یزدی متخلص به مفتون(معاصر).

آیینۀ دل

فارسی،اخلاق،از محمد علی بن محمد حسین انصاری قمی(1329 ق-)،ط.در 2 مجلد.

آیینۀ سکندری

محمد حسن خان اعتماد السلطنة،در احوال اسکندر(الکساندر)امپراتور روسیه،خ.آستان قدس،ش 4076

آیینۀ سکندری

فارسی،تاریخ ایران،از آقا خان کرمانی،2 مجلد،ط.تهران،1324-1326 ق.

آیینۀ شاهی

فارسی،حکمت،از محمد محسن بن مرتضی فیض کاشانی(-1091 ق)،در 12 باب،خ دیده شد.

-سپاس شایسته و ستایش بایسته سزاوار نثار...

آیینۀ شاهی

فارسی،عرفان،از محمد امین بن محمد شریف استرابادی(-1033 ق).

آیینۀ عباسی در نمایش حق شناسی امالی

عباسی

فارسی،در رد یهود و نصاری و اثبات نبوت خاصه،از محمد بن عبد النبی اخباری (-1232 ق)به امر عباس میرزا قاجار در 1230 ق تالیف کرده،ط.خ.آستان قدس،ش 40 و ش 7013(1231 ق).

آیینۀ عبرت در تحصیل سعادت

فارسی،از محمد علی عبرت نائینی (-1321 ق)،ط.تهران،1328 ق.

آیینۀ عبرت

در تواریخ رجال اسلام،از محمد علی بن محمد حسن واعظ تبریزی(معاصر).

آیینۀ عروض

محمد علی نافذ هندی(-1314 ق).

ص:22

آیینۀ عقل

فارسی،اصول دین،از محمد علی بن حسن علی همدانی.

آیینۀ غیب نما

فارسی،در احوال و اسرار قلب،عرفان،از عبد الوحید بن نعمة اللّه گیلانی یا استرابادی، شاگرد شیخ بهائی.

آیینۀ محبوب

فارسی،از عباس بن احمد همدانی(معاصر)، ط.

آیینۀ مذهب سنی

اردو،از نور حسین صابر جهنگ هندی،در 6 آیینه،ط.هند،مکرّر.

آیینۀ میرزائیّه

اردو،در رد قادیانیه،ط.هند.

الأئمّه و الأمّة

سید محمد علی هبة الدّین شهرستانی.-1383

اباحة الاستماع لصوت الاجنبیّة بشرط امن الفتنه

و عدم الشهوة

محمد رفیع بن عبد المحمد کزازی،شاگرد میرزا حبیب اللّه رشتی.

اباحة اکل الحلال المختلط بالحرام بالشبهة الغیر المحصورة:

الغیر المحصورة:

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

اباحة الجمع بین الفریضتین

ابو محمد حسن بن سید هادی عاملی کاظمی (-1354 ق)،خ.دیده شد.

اباحة الجمع بین الفاطمیتین-رسالة جواز الجمع یا حلیة الجمع

اباحة المتعة

ابو المکارم حمزة بن علی حلبی معروف به ابن زهره(-585 ق).

اباحة النظر الی الاجنبیة و سماع صوتها فی الجملة و عند

الضرورة،

رسالة فی:

علی بن محمد طباطبایی(-1231 ق)، صاحب ریاض.

اباحة نقل الموتی-الحجة البالغه

اباحة نکاح الهاشمیه لغیر الهاشمی

فارسی،از علی بن ابو القاسم رضوی لاهوری (معاصر)،ط.هند.

الابانة عن اختلاف الناس فی الامامة

ابو طالب عبید اللّه بن احمد انباری واسطی (-356 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الابانة عن اصول الدیانة

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

الابانة عن حکم الرّهانة

عبد الفتاح بن ضیاء الدین محمد حسینی مرعشی

ص:23

تبریزی،خ.مرعشی.

الابانة عن سبب مصاهرة بعض الصحابة

فارسی،از ابو القاسم بن حسین رضوی کشمیری.

الابانة عن غرض ارسطاطالیس فی کتاب ما بعد

الطبیعة

ابو نصر فارابی،ط.مصر،1325 ق(ضمن مجموعۀ فلسفۀ ابو نصر فارابی).

الابانة عن کتب الخزانة

فهرست کتابخانه علامه سید حسن صدر کاظمینی 1354 که فرزند ایشان سید علی گرد آورده است.

الابانه فی فقه الناصر

ناصر الدین ابو محمد اطروش حسن بن علی شریف(-304 ق).

الابانة عن مذهب اهل العدل بحجج من القرآن

و العقل

ابو القاسم اسماعیل صاحب بن عبّاد(-385 ق)، خ.نجف.

-الحمد للّه الواحد القدیم

الابانة عن المماثلة فی الاستدلال لا ثبات النبوة

و الامامة

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

الابانة فی معرفة اسماء کتب الخزانة

رضی الدین علی بن موسی معروف به ابن طاوس (-664 ق)،فهرست کتابخانه او بوده است.

ابانة الصدور فی موقوف ابن اذینة المأثور

در میراث،از سید حسن بن هادی صدر کاظمی (-1354 ق)،خ.دیده شد.

ابانة الفلسفة-شرح منظومه

ابانة المختار فی ارث الزّوجه من ثمن العقار

بعد الاخذ بالخیار

شیخ الشریعة فتح اللّه بن محمد جواد نمازی شیرازی معروف به شریعت اصفهانی (-1339 ق)،تالیف:1319 ق.

-الحمد للّه الذی هدانا سواء السبیل

الابانة المرضیّة

شرح مبحث وقت و قبله از روضة البهیّه،از محمد صالح بن محمد سعید خلخالی،تألیف:

1192 ق.ط.تهران،1313 ق.

-الحمد للّه الذی خلق اللّیل و النّهار

ابان حکم الغیبة

شریف ابو القاسم علی بن احمد بن موسی المبرقع بن امام جواد(علیه السلام)(-352 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الابتداء،کتاب

شریف ابو القاسم علی بن احمد علوی کوفی، -352 مذکور در رجال نجاشی.

ص:24

ابتداء دعوة العبیدیین و کشف عوارهم

ابو الحسن ثابت بن اسلم حلبی نحوی،(مصلوب ح 460 ق).

ابتداء الدعوة للعبیدیین

قاضی ابو حنیفه نعمان بن محمد(-367 ق)، قاضی مصر.

ابتداء فرض الصلاة

ابو النّضر محمد بن مسعود عیّاشی سلمی سمرقندی،مذکور در رجال نجاشی.

ابتلاء الاخیار

از آن در بعضی مجموعه ها نقل شده است.

ابتلاء الاولیاء

محمد صادق بن آقا محمد براوکاهی لنکرانی (-1285 ق).خ.آستان قدس،ش 7412(خط مؤلّف،1285 ق).

ابتلاء عظیم

اردو،از اختر علی تلهری هندی.ط.

ابتلاء المؤمن-کتاب المؤمن

حسین بن سعید اهوازی،خ.(خط علامه نوری) دیده شد.ط.لاهور و قم.

الابتلاء و الاختیار فی مصائب الائمّة الاطهار(علیهم السلام)

ابو علی عبد النّبی بن احمد هجری بحرانی (معاصر صاحب ریاض).

الابتهاج فی اثبات اللّذة العقلیّة للّه تعالی

ابو اسحاق ابراهیم بن اسحاق نوبختی.

الابتهاج فی علم الحساب

تاج الدّین محمد بن قاسم دیباجی حلّی (-776 ق).

الابتهاج فی مناسک الحجّاج

حسین عصفوری(-1216 ق)،ط.نجف، 1374 ق.

ابجد التواریخ فی قواعد النّظم التّاریخ

منظومه،در ضبط حوادث،موالید و وفیات از سید هبة الدین،محمد علی بن حسین شهرستانی (-1383).

ابجد الشّیعة---

ص:25

الابحاث بین الملل الثلاث-الطّرائف

الابحاث المفیده فی تحصیل العقیده

علامه حلی،حسن بن یوسف بن مطهّر (-726 ق)،ناصر بن ابراهیم بریهی(-853 ق) شرحی بر این کتاب دارد،خ.(شرح)آستان قدس.

ابداء البداء(فی حقیقة القدر و القضاء)

در قضا و قدر و تحقیق بداء،از محمود بن علی اصغر طباطبایی(-1310 ق)،ط.تهران، 1310 ق.

در مطبوع:ابدأ البداء.

ابداء الحق

در جواب الصواعق المحرقه،تألیف:1027 ق.

-الحمد للّه الّذی هدانا الی صراط مستقیم

الابداع

در اصول فقه،از حسن بن محمد قائنی(-پیش از 1300 ق)،خ.آستان قدس،ضمیمۀ مجموعۀ ش 13182.

الابداعیة

قصیدۀ هائیّه حدود 200 بیت،در حکمت و عرفان،از محمد قطب نیریزی(-1173 ق)،خ.

آستان قدس،ش 8615(1316 ق).

-للّه حمد العالمین جمیعها

و اللّه جاعل نورها و بدیعها

الابدال

در ابدال ادویه(داروهای مشابه)،از محمد بن زکریا رازی،خ.ملک.

ابدال الادویة

نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی شهید در هرات در هجوم مغول(-619 ق)،خ.

خدیویه(968 ق).

ابدع البدایع

فارسی،بدیع،از شمس العلماء حسین گرگانی ربانی معروف به جناب(-1345 ق)،ط.

تهران،1328 ق.

ابدع ما نظم فی الاخلاق و الحکم

یوسف بن عبد الغنی حسینی،ط.مصر.

الابرار،کتاب-کتاب الابرار

ابرام القضاء فی وسع الفضاء

در ادبیات و لغت،از شیخ الشریعۀ اصفهانی (-1339 ق)،خ.موجود.

ابراهیم بیگ---

ص:26

ابصار العین فی احوال انصار الحسین(علیه السلام)

محمد بن طاهر سماوی،ط.نجف،1343 ق، سعادت حسین سلطانپوری نیز به اردو ترجمه کرده.

ابصار المستبصرین

فارسی،در استبصار مؤلّف،از عبد الوهاب بن عبد الرحمان شیرازی دیبلی تألیف:1042 ق، ط.تهران،1285 ق(با مطارح الانظار)؛قم، 1385 ق.

الابطال کتاب

فارسی،در نبوّت و امامت،در رد نصاری و بابیه، از اسماعیل بن محمد حسینی اردکانی (-1317 ق)،مرتب بر مقدمه و 7 فصل،ط.

تهران،1313 ق.

ابطال احکام النجوم

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی(زنده در 377 ق).

ابطال احکام النّجوم

ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق)،خ.

دیده شد.

ابطال الاختیار

در امامت،از ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه، شیخ صدوق(-381 ق).

ابطال الاختیار

حسین بن جبیر،مؤلّف نخب المناقب.

ابطال الاستدلال لاهل الزّیغ و الضّلال

اردو،از امیر الدین هندی.

ابطال التناسخ او بطلان النّسخ و المسخ

فارسی،از ابو القاسم بن حسین قمّی لاهوری (-1324 ق)،ط.لاهور،1314 ق.

در احوال ملک فیصل اول،مصطفی کمال آتاترک و رضا شاه پهلوی،از محمد هاشمی،ط.

ابطال الجبر و التفویض

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).

ابطال دلیل الانسداد

شیخ لطف اللّه اسکی لاریجانی نجفی (-1311 ق)،خ.دیده شده.

-(پس از خطبه)هذه عدة کلمات فی باب حجّیة المظّنه

ابطال الرکن الرابع

فارسی،از حسین علی تویسرکانی(-1286 ق)، خ.دیده شد.

ابطال الرّؤیة

محمد بن احمد عنایت خان کشمیری ملقب به کامل(-1235 ق).

ابطال الرّمل

رضی الدّین محمد بن حسن قزوینی (-1096 ق).

ابطال الزّمان الموهوم(وردّ استدلال السید

الداماد علیه)

اسماعیل بن محمد حسین خاجویی (-1173 ق)،خ.آستان قدس،ش 5923 و ش 885.

-بعد حمد اللّه المتفرد باالقدم و الازلیة المتوحد...

معزّ الدین محمد مهدی بن حسن قزوینی حلی (-1300 ق)،خ.موجود.

ابطال ما نسب الی الامامیة

شمس الدین محمد شیرازی(سدۀ 11 ق).ردی است بر نوشتۀ خلیل بن غازی قزوینی (-1089 ق)در حاشیه بر عدّة و مسألۀ مشیّت جبر و اختیار.

-الحمد للّه الّذی خلق الثقلین...

ابطال مذهب داود بن علی اصفهانی

ابو القاسم علی بن احمد شریف علوی (-352 ق).

ابطال المساوات

نثار حسین عظیم آبادی(-1338 ق).

فارسی،در وجوب و آداب جمعه،از محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،خ.آستان قدس، ضمیمه مجموعۀ ش 11240(1303 ق).

تألیف:1055 ق.

-سپاس و ستایش مر خدایرا که صوامع آسمان...

ابواب الجنان المشتمل علی رسائل ثمان

در حدیث،از محمد بن فرج حمیری،تألیف:

1052 ق.

ابواب الجنّة

ادعیۀ مجرّبه،از شرف الدّین علی طبیب حسینی (-1316 ق).

ابواب الحکم

فارسی،ترجمه 430 کلمه از کلمات قصار امیر المؤمنین علی(علیه السلام)،از کمال الدوله محمد حسن قاجار،ط.تهران،1319 ق.

ابواب الخیر

از نامه های عبد اللّه بن قطب بن محیی انصاری خزرجی سعدی،به عنوان امیر محبّ الدین محمد و امیر افضل الدین محمد،مؤرّخ 899 ق،نامه در 10 باب در اعمال و آداب است،خ.نجف.

ابواب الرّوضات

فهرس مطالب روضات الجنّات محمد باقر خوانساری(-1313 ق)،از برادرزاده اش محمد باقر آقا نجفی که در 1324 ق مرتب کرده.

-الحمد للّه ولی الحمد و مستحقه...

ص:31

ابواب الفرج عند ضیق المخرج

ادعیه،از محمد بن مرتضی کشمیری (1312 ق-).

ابواب الکنوز

لغت،از فخر الوزراء محمد علی استرابادی در 1242-1245 ق به نام محمد علی میرزا تألیف کرده است،خ.تهران.

-الحمد للّه الّذی قاموس الوهم...

ابواب المصائب

اردو،مقتل.

الابواب الممهّدة للمنابر المشیّدة

نظم و نثر دربارۀ اهل البیت(علیهم السلام)،از حسن بن جلّو بن سلمان زبیدی نجفی(-1369 ق).خ.دیده شد.

ابواب الهدایة

محمد رضا بن محمد مؤمن امامی خاتون آبادی (سدۀ 12 ق)،گفته اند که جنّات الخلود خلاصۀ این کتاب است.

ابواب الهدی

در علوم قرآن،از میرزا مهدی مدرّس اصفهانی (-1365 ق)،خ.آستان قدس،در مجموعۀ ش 12412(ظاهرا خط مولف).

ابواب الهدی و النجاح و منهاج التّقی و الصّلاح

در اصول و فروع دین و اعمال و ادعیه،از عبد الکاظم بن محمود غبان زبیدی(1307 ق-)، در 51 باب،تألیف:1344 ق.

ابوذر غفاری

فارسی،از جعفر شهیدی،ترجمۀ کتاب قدوری قلعه چی است،ط.تهران.

ابوذر الغفاری

عبد اللّه سبیتی عاملی،ط.

ابو طالب

اردو،از شرف الدین محمد علی عاملی،ترجمۀ ظفر مهدی بن سید وارث،ط.

ابو مسلم نامه

احوال ابو مسلم خراسانی(-137 ق)،ظاهرا از ابو طاهر بن حسین طرطوسی.

ابه الدّرر

تکملۀ عقد الدرّر فی اخبار المنتظر،از محمد باقر بن محمد جعفر همدانی(-1333 ق).

الابیات للتمثیل و المحاضرات

محمد بن علی موسوی عاملی مکّی(-1139 ق).

ابیات الاعراب

ابو علی حسن بن علی فارسی فسوی نحوی (-377 ق).

ص:32

الابیات الخمسینیّه

منظومه در لغات مثلثه،از هبة الدّین محمد علی بن حسین شهرستانی.

الابیات الفاخرة فی فن المناظرة

فارسی،منظوم،از شهرستانی.

الاتباع و ترک المراء فی القرآن،کتاب

ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی (سدۀ 4 ق).

الاتباع و المزاوجة

ادب،از ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی رازی(-375 ق)،خ.نجف.

اتحاد اسلام

فارسی،از شاهزاده ابو الحسن میرزا ابن حسام السلطنه(-1333 ق).ط.بمبئی،1312 ق.

اتحاد العاقل و المعقول

حکمت،از صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی معروف به ملاّ صدرا(-1050 ق)،ط.ایران.

-الحمد لواهب العلم...

اتحاد معاویة بن شریح و ابن میسره

حجة الاسلام سید محمد باقر شفتی (-1260 ق)،ط.ایران.

اتحاد الوجود و الماهیة

هادی بن محمد امین تهرانی(-1321 ق)،خ.

کربلا.

-الحمد للّه الّذی دلّ بذاته

اتّحاف الاکابر باسناد الدّفاتر

محمد بن علی شوکانی،ط.حیدرآباد، 1328 ق.

اتّحاف ذوی الالباب بشوارد لبّ اللّباب

در معرفت انساب،از رضی الدین بن محمد موسوی عاملی مکی(پیش از 1168 ق).

اتّصاف الماهیة بالوجود

حکمت،از صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی (-1050 ق)،ط.ایران،1302 ق.

-الحمد لواهب الحیاة و العقل...

(بعضی نسخ)-الحمد لفیض الوجود...

اتصال سلسله آقا باقر بهبهانی به محمد باقر

مجلسی

فارسی،از محمد جعفر بن محمد شهرستانی،خ.

کربلا.

اتّصالات الکواکب و قراناتها

فارسی،از محمد بن محمد ملقّب به اختیار،خ کاظمین(1302 ق در شیراز).

-حمد و ثنا آفریدگاری را که افلاک...

به همین نام در آستان قدس ضمیمۀ مجموعۀ ش 5301.

ص:33

اتفاق ارسطو و افلاطون

در احوال جنّ،از معلم ثانی،فارابی.

اتفاق صحاح الاثر فی امامة الائمّة الاثنی عشر

ابو الحسین یحیی بن حسن بن بطریق حلی (-606 ق).

الاتّفاق و الافتراق

فقه،از قاضی نعمان مصری.

الاتقان

اصول فقه،از محمد هادی بن محمد امین تهرانی (-1321 ق)،خ.آستان قدس،ش 7356 (1339 ق).

-الحمد للّه الّذی شرفنا باصول الهدایه...

اتقان الایمان

در معنای عدالت،از محمد جعفر بن محمد صفی فارسی آباده ای،شاگرد حجة الاسلام شفتی،در یک مقدمه و 8 عنوان.

-الحمد لعدل لم یجف فی عباده...

اتقان المقال(فی احوال الرّجال)

محمد طه بن مهدی تبریزی نجفی(-1323 ق)، تالیف:1277 ق،ط.نجف،1341 ق.

-الحمد للّه الذی اصطفی لدینه المبین...

اتمام الحجّة

بعضی از فضلاء هند،مرتضی حسینی جونپوری الحجة القاطعة را در ردّ آن نوشته.

اتمام الحجّة(فی اثبات وجود القائم الحجّة)

محمد صادق بن محمد نمینی(-1285 ق)،ط.

ایران،1285 ق.

اتمام الحجّة

اصول دین،از محمد رضا بن محمد معروف به مجذوب که به نام شاه سلطان حسین صفوی تألیف کرده است،بیشتر رساله در امامت است، خ.نجف.

اتمام النّعمة

فارسی،در معرفت پروردگار،فروع دین،اخلاق و طب،از حبیب اللّه بن زین العابدین قمّی (-1359 ق)،خ.موجود.

الاثابة بالاجابة(فی الجواب عن مؤلّف فضائل

الصحابة)

احمد حسین بن رحیم علی امروهوی (-1328 ق).

اثارة الاحزان(فی مصائب سید شباب أهل

الجنان)

در مصائب،از دلدار علی نقوی نصیرآبادی (-1235 ق).

-نحمد اللّه سبحانه علی جعل الاختبار...

اثبات اصل موضوع اقلیدس

ریاضی،از محمد سعید عزیزی(-1355 ق).

ص:34

ط.1307 ش.

اثبات الاله،رسالة فی

داعی نیشابوری از داعیان فاطمیان،ط.مصر.

اثبات الامامة

عبد الحکیم بن شمس الدّین سیالکوتی(معاصر صاحب ریاض).

اثبات امامة الائمّة

مرتب بر مقدمات و شهابها،خ.موجود.

اثبات امامة ائمّة الاطهار فی ضوء العقل و الآیات

و الاخبار

اردو،از محمد حسین بن تاج الدّین تیجانی پاکستانی(1350 ق-)،تألیف:1371 ق.

اثبات امامة امیر المؤمنین علیه السّلام

محمد بن علی زنجانی(-1210 ق)،خ.موجود.

اثبات امامت عبد اللّه افطح ابن الامام الصادق

علیه السّلام

ابو الحسن علی بن حسن فطحی،نجاشی به 2 واسطه آن را از او روایت کرده است.

اثبات الامامة لعلی بن ابی طالب علیه السّلام-اثبات الوصیّة

اثبات امامة علی بن الحسین علیه السّلام

ابو النضر محمد بن مسعود سلمی سمرقندی عین الطائفه،نجاشی به 2 واسطه از او روایت می کند.

اثبات امکان کل متحیّز

مولف از قدماء شیعه بوده است،خ.دیده شده (657 ق).

اثبات الانوار الالهیّة

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی(-1037 ق)، خ.استانبول.

اثبات البداء

خلیل بن محمد اشرف قائنی(-1136 ق)،خ.

نجف.

اثبات بقاء النّفس الانسانیّة

خواجه نصیر الدّین محمد بن محمد طوسی (-672 ق)،خ.نجف،استانبول.

-رسم المولی العالم الفاضل مؤیّد الدّولة و الدّین.

اثبات تثلیث التوحید فی ثلاث الوتر

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

اثبات تجرید النّفس

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).

اثبات تحریم الغناء---

ص:35

اثبات التّحسین و التقبیح العقلیین

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).

اثبات تداخل الاغسال-تداخل الأغسال

مهدی بن حسین خالصی کاظمی(-1343 ق)، ط.مشهد.

اثبات التسامح فی ادلة السنن

از شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق).

اثبات تشیّع سیّد علی همدانی

قاضی نور اللّه شوشتری.

اثبات تشیع سیّد محمّد نوربخش

قاضی نور اللّه شهید(-1019 ق).

اثبات تقلید المیّت

فارسی،از علی اکبر بن محسن اردبیلی (1269 ق-)،ط.تبریز.

اثبات تنجیس المتنجّس

مهدی بن ابراهیم دجیلی کاظمی(-1339 ق)، در ردّ همنام معاصر خویش مهدی خالصی کاظمی نگاشته است.

اثبات التوحید فی ثلاث الوتر---

ص:36

اثبات الرجعة

شرف الدین یحیی بحرانی،شاگرد محقق کرکی و نائب او در یزد.

اثبات ردّ الشمس لامیر المؤمنین علیه السّلام

میر ناصر حسین بن حامد حسین نیشابوری کنتوری(1284 ق-).

اثبات رؤیة الجنّ

محمد نصیر بن عبد اللّه برادرزادۀ علامه مجلسی.

اثبات سیادة السادة الذین فی کشمیر

مهدی بن حیدر کشمیری(-1309 ق).

اثبات سیادة المنتسب بالام الی بنی هاشم

محقق داماد(-1040 ق)

اثبات شق القمر و جواب منکریه من النّصاری

فارسی،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی (-1316 ق).

اثبات الشّقوق

عبد الوحید بن نعمة اللّه گیلانی،شاگرد شیخ بهائی.

اثبات الصانع القدیم بالبرهان القاطع القویم

محمد بن عبد الفتاح تنکابنی معروف به سراب (-1124 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه الّذی ابان ما یجب معرفته...

اثبات عالم المثال

قطب الدّین محمد بن علی شریف دیلمی لاهیجی(معاصر شیخ حرّ).

اثبات عالم المثال

محمد بن محمد معروف به شاه محمد اصطهباناتی،تألیف:1100 ق،مرتب بر مقدمه و 6 فصل و خاتمه خ.موجود

-الحمد للّه الذی جعل عالم المثال.

اثبات العزاء من طریق العامّة

سبط حسن فتحپوری،ط 1359 ق(چاپ دوم).

ص:39

اثبات النّبوّة الخاصّة

حسن بن محمد باقر معروف به صفی علی شاه (-ح 1316 ق)،ط.تهران.

اثبات النّبوّة الخاصّة

محمد رضا بن محمد امین کوثر علیشاه همدانی (-1247 ق).

اثبات النبوّة الخاصه

محمد علی خراسانی طبسی(-1320 ق)،ط.

حیدرآباد،1308 ق؛لکهنو،1322 ق.

اثبات النّبوة الخاصة

فارسی،از عیسی بن محمد،میرزا بزرگ قائم مقام فراهانی(-1237 ق)،وزیر فتحعلیشاه،خ.

آستان قدس،ش 10.

-سبحانک لا احصی ثناء علیک...

اثبات النبوّة و الامامة

میرزا محمد بن حسن شیروانی(-1098 ق).

اثبات النّبوّة و الامامة---

ص:42

اثبات الواجب تعالی

محمّد مسیح بن اسماعیل فسوی معروف به مسیحا(-1130 ق)،خ.آستان قدس،ش 299.

-یا من منه المبدأ و الیه المنته...

اثبات الواجب تعالی-المشارق

غیاث الدّین منصور بن صدر الدین محمد ملقب به استاد البشر(-948 ق).

اثبات الواجب

نصر اللّه بن محمد عمری خلخالی،شرح اثبات الواجب الجدید دوانی است که برای سلطان قطبشاه تالیف کرده،خ.آستان قدس.

-الحمد لمن توحد بدلالة ذاته...

اثبات الواجب تعالی

قاضی نور اللّه شهید(-1019 ق)،شرح اثبات الواجب القدیم دوانی است.

اثبات وجود الجن

کاظم بن قاسم حسینی رشتی(-1259 ق).

اثبات وجود صاحب الزمان علیه السّلام

شمس الدین محمد بن اسد اللّه شوشتری،قاضی نور اللّه در مجالس المؤمنین یاد کرده.

اثبات وجود القائم علیه السّلام

بهاء الدّین محمد بن حسین عاملی(-1031 ق).

اثبات الوصایا

نواب احمد حسین هندی ملقب به مذاق (معاصر).

اثبات الوصایة-العقد الثمین فی اثبات وصایة

امیر المؤمنین

قاضی محمد بن علی شوکانی(-1250 ق)،ط مصر،1348 ق.

اثبات الوصیّة لامیر المؤمنین علیه السّلام

احمد بن رمیح،ابن شهر آشوب در معالم ذکر کرده.

اثبات الوصیّة لعلی بن ابی طالب علیه السّلام

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی هذلی (-346 ق)،صاحب مروج الذهب،ط.تهران، 1318 و 1320 ق.

-الحمد للّه ربّ العالمین.

اثبات الوصیة لعلی علیه السّلام

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

اثبات الوصیّة

هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق).

اثبات الوصیّة و الرّد علی منکریها

ابو محمد هشام بن حکم کندی(-199 ق).

اثبات الوصیة---

ص:45

اثبات الهداة بالنّصوص و المعجزات

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)،تالیف:

1096 ق،ط.قم،1337-1339 ش.

-(مجلّد اوّل)الحمد للّه رب العالمین...

اثبات الهیولی

شمس الدین محمد بن احمد خفری(-957 ق)، خ.آستان قدس.

الاثر الجدید(فی تاریخ علی بن حسین الشهید یوم

الطف)

محمد حسن سردرودی.

الاثر الحمید فی تاریخ زید الشهید

هبة الدّین محمد علی شهرستانی.

الاثر الخالد فی اشعار سیّدی الوالد

محمد تقی بن یوسف حاریصی عاملی (1329 ق-)،اشعار پدر را گرد آورده.

اثرة العترة

در فقه،از صدر الدّین محمد بن صالح معروف به سید صدر الدّین اصفهانی(-1263 ق).

اثر هزار و یک سخنور

محمد علی صفوت تبریزی(معاصر).ط.قم، 1328 ش.

الاثمار

اردو،از امداد امام عظیم آبادی،ط.

اثمار السیاحة-لجة الاخبار

الاثمار الشهیة(فی المنشآت العربیّه)

ناصر حسین بن حامد حسین کنتوری (1284 ق-).

اثنا عشری تقویم

گجراتی،از غلام علی بهاونگری.

اثنا عشریات

فارسی،در تواریخ ائمّه(علیهم السلام)،از صفر علی بن علی اکبر بسطامی میقانی(-1354 ق)،تألیف:

1308 ق،خ.نطنز.

الاثنا عشریات الخمس

در طهارت،صلاة،زکات،صوم و حج،از بهاء الدّین محمد عاملی(-1031 ق)،خ.آستان قدس.

الاثنا عشریّات فی المدایح

در مدح ائمه،از قوام الدّین محمد بن محمد مهدی حسینی سیفی قزوینی(-پس از 1240 ق).

الاثنا عشریات فی المراثی-العقود الاثنتا

عشرة

محمد مهدی بن مرتضی بحر العلوم(-1212 ق)، 12 قصیده،تعریب 12 بند محتشم است.

ص:46

الاثنا عشریّة(فی الصّلاة)

محمد بن سلیمان تنکابنی.

الاثنا عشریة(فی الصوم)

چهارمین کتاب از اثنا عشریات الخمس شیخ بهائی،تألیف:1019 ق،خ.آستان قدس.ط.

-الحمد للّه الّذی جعل الصوم جنّة من النّار

الاثنا عشریة(فی الطّهارة و الصّلاة)

خلف بن عبد المطلب مشعشعی(-1074 ق).

الاثنا عشریّة(فی الطّهاره)

کتاب اوّل از اثنا عشریات الخمس شیخ بهائی، در 12 مطلب،خ.دیده شد.

-اما بعد حمد اللّه علی آلائه.

الاثنا عشریّة(فی علاج الوباء و الطّاعون)

فارسی،طب قدیم،خ.دیده شد.

الاثنا عشریّة(فی فضائل امیر المؤمنین علیه السّلام)

12 حدیث از طرق اهل سنّت،از فضل اللّه بن محمد حسینی،ظاهرا در 945 ق به اسم ملک نظام الدین تالیف کرده.

-الحمد للّه نور السموت و الارض...

الاثنا عشریّة-مجمع الدّرر

12 مسأله در فقه،از عبد اللّه مامقانی (-1351 ق)،ط.نجف،1344 ق.

الاثنا عشریّة

فهرست کتب امامیّۀ کتابخانۀ منیجر لاهور،ط.

لاهور.

الاثنا عشریّة(فی القبله)

فارسی،از محمد بن محمد زمان کاشانی(از شاگردان مجلسی دوم روایت می کند).

-الحمد للّه الّذی جعل الکعبة البیت الحرام...

الاثنا عشریّة(فی مشکلات العلوم الاثنا عشر)

محمد(یا عبد اللّه)کاظم بن عبد علی تنکابنی (معاصر شیخ بهائی)،خ.عبد العظیم.

الاثنا عشریّة(فی المیراث)

جمال الدّین بن علی خان نطنزی،خ.موجود (1080 ق).

الاثنا عشریّة

در 12 مسألۀ خلافی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی(معاصر)،ط.

الاثنا عشریّة(فی شرح بعض الرّوایات المعضله و

تفسیر بعض الآیات المشکلة)

عبد الرحیم بن عبد الرحمان کرمانشاهی (-1305 ق)،خ.نزد فرزند مولف.

الاثنا عشریة فی مصائب سادات البریّة

محمد مقدّس زنجانی(صاحب مفتاح الجنة،ط

ص:48

الاجارة

محمد اصفهانی،به خط او ضمن الفروع المحمدیّه.

الاجارة،کتاب

میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی (-1312 ق)،ط.ایران،از شرح شرایع اوست.

الاجارة،کتاب

میرزا محمد حسن آشتیانی(-1319 ق)،خ.

و منبع الافادات

محمد صادق بن حسن آل بحر العلوم،تألیف:

1.برای شریف الدین بن ضیاء الدین(یا جمال الدین)نور اللّه مرعشی آملی،مؤرخ 944 ق.

2.برای خلیفه شاه محمود شیرازی(ح 913 ق).

3.برای علی بن هلال کرکی تاریخ اجازه:

پیش از 984 ق.

4.برای شمس الدین محمد بن ترکی،مؤرخ 915 ق.

5.برای شمس الدین محمد بن حسن استرابادی،مؤرخ 920 ق.

6.برای معز الدّین محمد بن محمد حسینی اصفهانی،مؤرخ 928 ق.

7.برای منصور بن شمس الدین محمد بن ترکی، که در آخر اجازۀ پدرش مختصرا نوشته.

اجازۀ ابراهیم بن علوان(معاصر علامه حلی)

برای شاگردش عز الدین حسین بن ابراهیم استرابادی.

اجازۀ ابراهیم بن عبد العالی میسی

برای فرزندش عبد الکریم،مورّخ 975 ق.

اجازۀ ابراهیم بن غیاث الدین محمد خوزانی

1.برای نصر اللّه بن حسین حسینی فائزی شهید، مؤرّخ 1145 ق.

2.برای محمد باقر بن محمد باقر هزار جریبی.

ص:52

اجازۀ محمد ابراهیم بن قاسم کاظمی

برای یکی از شاگردان،بر ظهر کنزالعرفان به خط او،مؤرّخ 1098 ق.

اجازۀ ابو تراب قزوینی معروف به میرزا آقا

1.برای محمد باقر بن زین العابدین یزدی،مؤرّخ 1279 ق.

2.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی،مؤرّخ 1292 ق.

اجازۀ ابو تراب بن ابو القاسم موسوی خوانساری

(-1346 ق)

1.برای ابو القاسم موسوی ریاضی،مؤرّخ 1340 ق.

2.برای عبد اللّه بن حبیب اللّه لنگرودی،مؤرخ 1329 ق.

3.برای سید علی همدانی،مؤرّخ 1339 ق.

4.برای محمد بن رجب علی تهرانی عسکری، مؤرّخ 1339 ق.

5.برای مهدی غریفی(-1343 ق).

اجازۀ ابو الحسن بن محمد طاهر شریف عاملی

اصفهانی(-1138 ق)

1.برای ابو الفتح نصر اللّه بن حسین حسینی فائزی شهید(-ح 1168)،مؤرّخ 1127 ق.

2.برای عبد اللّه بن کرم اللّه حویزی.

اجازۀ ابو عبد اللّه عجمی(-390 ق)

برای سلامة بن حرب،مؤرّخ 375 ق،خ.نجف.

اجازۀ ابو غالب زراری

1.برای این مهجنار،ابو الغنائم محمد بن علی بزاز،مؤرّخ 292 ق.

2.برای فرزند فرزندش-اجازۀ ابو غالب احمد

اجازۀ ابو الفتوح رازی

برای شاگردش،مؤرخ 552 ق.

اجازۀ ابو القاسم موسوی استرابادی میرفندرسکی

(فیلسوف شهیر)

فارسی،برای حسن علی میرفندرسکی،مؤرّخ 1069 ق.

اجازۀ میرزا ابو القاسم بن حسن قمی محقّق

گیلانی(-1231 ق)

1.برای محمد ابراهیم کلباسی،مؤرّخ 1218 ق.

2.برای اسد اللّه بن اسماعیل کاظمی (-1237 ق)،مؤرّخ 1212 ق.

3.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،مؤرّخ 1228 ق.

4.برای محمد جواد عاملی،مؤرّخ 1205 ق.

اجازۀ ابو القاسم بن حسن معروف به حجّت،نوۀ

صاحب ریاض(-1309 ق)

1.برای محمد حسن بن علی علیاری،مؤرّخ 1304 ق.

2.برای ابراهیم بن محمد تقی نقوی،مؤرّخ 1290 ق.

ص:53

اجازۀ ابو القاسم بن محمد جرفادقانی

برای مهر علی(سدۀ 11 ق).

اجازۀ ابو محمد معروف به بایزید بسطامی ثانی

برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1004 ق.

اجازۀ ابو الولی بن شاه محمود انجوی شیرازی

برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1005 ق.

اجازۀ احمد شبستری نجفی

برای محمد حسن بن علی علیاری،مؤرّخ(ح 1304 ق).

اجازۀ سید احمد بن ابراهیم موسوی تهرانی

معروف به کربلایی(-1332 ق)

برای محمد حسین بن خلیل اللّه(-1339 ق).

اجازۀ احمد بن اسماعیل جزائری،صاحب قلائد

الدّرر،(-پس از 1149 ق)

1.برای عبد العزیز بن احمد صادقی موسوی نجفی.

2.برای محمد طاهر بن احمد.

3.برای نصر اللّه بن حسین موسوی شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1129 ق.

اجازۀ محیی الدّین احمد بن تاج الدین میسی

برای محمود بن محمد لاهیجی،مؤرّخ 954 ق.

اجازۀ احمد بن حسن بحرانی دمستانی

برای احمد بن زین الدین احسائی،مؤرخ 1215 ق،ط 1310 ق(در رسالۀ شرح احوال احسائی).

اجازۀ احمد بن زین الدّین احسائی(-1241 ق)

1.برای اسد اللّه کاظمی(-1237 ق).

2.برای فرزندانش محمد تقی و علی نقی.

3.برای صاحب جواهر،به خط مجیز،در جزء سوم جواهر.

اجازۀ احمد بن شکر نجفی

برای بهاء الدین صدر الشّریعة،مؤرّخ 1286 ق.

اجازۀ احمد بن صالح سیبی قسینی

برای فرزندش شمس الدّین محمد،مؤرّخ 635 ق.

اجازۀ احمد بن عبد اللّه خوانساری

برای شیخ محمود،مورخ 1265 ق،خ.نجف.

اجازۀ جمال الدّین احمد بن علی عاملی عیناثی

برای شمس الدین محمد بن علی بن خاتون عاملی،مؤرّخ 900.

اجازۀ احمد بن لطف علی مغانی تبریزی

برای 3 فرزندش لطف علی،محمد جعفر و محمد باقر،مؤرّخ 1253 ق.

ص:54

اجازۀ احمد بن محمد تونی

برای محمد معصوم بن حسین مشهدی،مورّخ 1066 ق(در آخر فروع کافی به خط مجاز).

اجازۀ جمال الدین احمد بن محمد بن حدّاد

حلّی

برای ابو عبد اللّه محمّد بن مکّی شهید(-786 ق).

اجازۀ شهاب الدین احمد بن محمد بن خاتون

عاملی

برای بدر الدّین حسن بن محمد،مؤرّخ 934 ق.

اجازۀ احمد بن محمد بن زهرۀ حسینی حلّی

برای محمد بن مکّی شهید.

اجازۀ احمد بن محمد موصلی

برای فخر الدین رضی علی بن احمد بن ابی هاشم علوی حسینی،مؤرّخ 668 ق.

اجازۀ ابو غالب احمد بن محمد زراری

(-368 ق)

برای نواده اش محمد بن عبد اللّه(352 ق-)،مؤرّخ 356 ق(در 4 سالگی او)،تجدید اجازه در 367 ق،ط.(در کشکول بحرانی).

اجازۀ ابو العباس احمد بن محمد سبیعی معروف

به ابن عقده(-333 ق)

برای ابو غالب احمد زراری(-368 ق).

اجازۀ جمال الدّین ابو العباس احمد بن محمد بن

فهد حلی(-841 ق)

1.برای یکی از شاگردان(بر جزء اول قواعد علامه حلی)،مؤرّخ 833 ق.

2.برای عزّ الدّین حسن معروف به ابن عشرة، مؤرّخ 840 ق،ط.(در کشکول بحرانی-انیس المسافر).

3.برای شمس الدین محمد بن حسن حولانی، مؤرّخ 825 ق.

اجازۀ نظام الدّین احمد بن محمد معصوم

دشتکی شیرازی(-1086 ق)پدر سید علی خان

مدنی

برای جمال الدین محمد بن عبد الحسین،مؤرّخ 1064 ق.

اجازۀ احمد بن محمد مهدی شریف اصفهانی

خاتون آبادی

برای نصر اللّه مدرس شهید،مؤرّخ 1144 ق.

اجازۀ احمد بن محمد مهدی نراقی

(-1245 ق)

1.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،مؤرّخ 1228 ق.

2.برای محمد علی بن محمد محسن کاشانی آرانی،مورّخ 1217 ق.

3.برای شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق)،مؤرّخ 1244 ق.

4.برای محمد رسول بن عبد العزیز کاشانی، مؤرّخ 1241 ق.

ص:55

اجازۀ احمد بن نعمة اللّه ابن خاتون عاملی

برای عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)، مورّخ 988 ق.

اجازۀ اسد اللّه بن اسماعیل کاظمی

(-1237 ق)

برای عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی (-1242 ق)،مؤرّخ 1220 ق.

اجازۀ اسد اللّه بن محمد باقر موسوی اصفهانی

(-1290 ق)

1.برای محمد رضا بن محمد علی حسینی کاشانی معروف به گلهری.

2.برای محمد بن عبد الوهاب همدانی،امام الحرمین،مؤرّخ 1281 ق.

اجازۀ اسد اللّه بن عبد اللّه بروجردی

برای فرزندانش فخر الدین،جمال الدّین و نور الدّین.

اجازۀ محمد امین بن محمد علی کاظمی

برای محمد حسین بن محمد علی تبریزی،مؤرّخ 1091 ق.

اجازۀ محمد باقر وحید بهبهانی(-1206 ق)

1.برای ابو علی حائری،مؤرّخ 1196 ق.

2.برای حسین خان،فارسی(بر پشت مدارک نوشته).

3.برای سعید بن محمد یوسف قراچه داغی.

4.برای علی بن محمد علی طباطبایی (-1231 ق)،صاحب ریاض.

5.برای علی بن کاظم تبریزی.

6.برای محمد علی.

7.برای محمد علی بن محمد طاهر خراسانی (-1236 ق)،مؤرّخ 1193 ق.

8.برای محمد مهدی بن مرتضی بحر العلوم (-1212 ق)،به خط مجیز،در مجموعۀ اجازات مجاز.

9.برای محمد یوسف طباطبایی تبریزی (-1242 ق)،بر پشت مدارک،مؤرّخ 1172 ق.

10.برای محمد یوسف مذکور(بر پشت قواعد علامه)،مؤرّخ 1174 ق.

اجازۀ محمد باقر بن محمد باقر هزار جریبی

(-1205 ق)

برای محمد مهدی بحر العلوم(-1212 ق)،مؤرخ 1195 ق.

اجازۀ محمد باقر بن محمد تقی مجلسی

(-1110 ق)

1.برای محمد ابراهیم بوناتی.

2.برای ابراهیم گیلانی.

3.برای ابراهیم شریف حسینی شیخ الاسلام مشهد،مؤرّخ 1088 ق.

4.برای ابن علی(بر پشت صحیفۀ سجادیه)، مورخ 1072 ق.

5.برای ابو الحسن استرابادی،مورّخ 1085 ق.

6.برای ابو الحسن شریف بن محمد طاهر فتونی عاملی(-1138 ق)،مورخ 1107 ق.

ص:56

7.برای ابو الحسن شریف سابق الذکر،مؤرّخ 1096 ق.

8.برای ابو طالب بن ابی المعالی.

9.برای احمد بن محمد خطی بحرانی (-1102 ق).

10.برای احمد بن علی ساری اوالی،مورّخ 1097 ق.

11.برای محمد اشرف بن عبد الحسیب علوی عاملی صاحب فضائل السادات.

12.برای یکی از شاگردان.

13 و 14.ایضا برای شاگردانش.

15.برای یکی از شاگردان در مشهد مقدس، مؤرّخ 1085 ق.

16.ایضا برای یکی از شاگردان.

17.برای امیر بهاء الدین محمد مختاری نائینی، به خط و با مهر او،مؤرّخ 1104 ق.

18.برای محمد جعفر بن محمد کاظم طالقانی، مؤرّخ 1094 ق.

19.برای جمشید بن محمد زمان کسکری، مؤرّخ 1096-1098 ق.

20.برای حسن بن ندی بحرانی،در آخر اصول کافی.

21.برای محمد حسین شوشتری،مؤرخ 1076 ق.

22.برای امیر سید حسین حسینی.

23.برای میر محمد حسین حسینی عاشوری، مؤرّخ 1096 ق.

24.برای محمد داود،مؤرّخ 1087 ق.

25.برای محمد حسین بن محمد مؤمن شیرازی، مؤرّخ 1095 ق.

26.برای محمد رضا جرفادقانی.

27.برای محمد رضا بن محمد صادق بن مقصود علی مجلسی.

28.برای محمد رضا هزار جریبی،مورخ 1089 ق.

29.برای زین العابدین بن حسن عاملی،مؤرّخ 1080 ق.

30.برای سلطان محمود بن غلام علی طبسی، مؤرّخ 1096 ق.

31.برای محمد شفیع بن محمد رفیع اصفهانی، مورخ 1095 و 1097 ق.

32.برای محمد شفیع بن نور الدین محمد خاتون آبادی.

33.برای محمد صادق بن محمد طاهر مرعشی معروف به سلطان العلماء،مورخ 1092 ق.

34.برای امیر محمد صالح قزوینی.

35.برای محمد طاهر نائینی،مؤرّخ 1095 ق.

36.برای محمد طاهر بن مقصود علی اصفهانی، مؤرّخ 1087 و 1102 ق.

37.برای عبد العظیم کاشانی،مؤرّخ 1068 ق.

38.برای عبد اللّه یزدی.

39.برای میر عبد المطلب،5 اجازه،مؤرّخ 1074-1077 ق.

40.برای عزیز اللّه جزائری،مورخ 1073 ق.

41.برای امیر علی خان جرفادقانی،مؤرّخ 1093 ق.

42.برای محمد مازندرانی،مورخ 1090 ق.

43.برای محمد علی بن محمد طبسی،مؤرّخ 1100 ق.

44.برای امیر عین العارفین حسینی عاشوری، مؤرّخ 1092 ق.

45.برای محمد فاضل مشهدی.

ص:57

46.برای محمد قاسم بن محمد صادق استرابادی.

47.برای محمد قاسم بن محمد رضا هزار جریبی.

48.برای قوام الدین سیفی،مؤرّخ 1107 ق.

49.برای محمد کاظم خراسانی.

50.برای امیر محمد اصفهانی،مؤرّخ 1082 ق.

51.برای رضی الدین محمد حسینی گیلانی، مؤرّخ 1091 ق.

52.برای رفیع الدین محمد اصفهانی،مورخ 1095 ق.

53.برای محمد بن جابر اصفهانی،مؤرّخ 1072 ق.

54.برای امیر محمد حسینی،مؤرّخ 1092 ق.

55.برای بهاء الدین محمد جیلی،مؤرّخ 1072 و 1075 ق.

56.برای محمد بن ابو الفتح جیلی،مؤرّخ 1099 ق.

57.برای محمد بن محمد رضا قمّی صاحب تفسیر کنز الدّقائق،مؤرّخ 1102 ق.

58.برای محمد بن علی اردبیلی صاحب جامع الرّواة،مؤرّخ 1098 ق.

59.برای محمد بن قاسم حسینی خلخالی، مؤرّخ 1088 ق.

60.برای محمد قاسم بن محمد رضا هزار جریبی،مؤرّخ 1105 ق.

61.برای مسیح الدّین محمد شیرازی.

62.برای محمود طبسی،مؤرّخ 1109 ق.

63.برای محمود بن محمد مقیم طبسی،4 اجازه،مؤرّخ 1095 و 1096 ق.

64.برای محمد مقیم،مؤرّخ 1077 ق.

65.برای محمد نبی بن محمد رحیم گنابادی.

66.برای محمد یوسف مازندرانی.

67.برای نور الدّین محمد بن مرتضی کاشانی، مؤرّخ 1084 ق.

68.برای سید نعمة اللّه جزائری،مؤرّخ 1075 و 1096 ق.

اجازۀ حجة الاسلام سید محمد باقر شفتی

(-1260 ق)

1-برای شاگردش محمد ابراهیم قزوینی،مؤرّخ 1246 ق.

2.برای محمد تقی زنجانی،مؤرّخ 1253 ق.

3.برای محمد رفیع شریعتمدار رشتی (-1292 ق)،مؤرّخ 1258 ق،2 اجازه،یکی فارسی.

4.برای زین العابدین موسوی خوانساری (-1276 ق)،پدر محمد باقر صاحب روضات، مؤرّخ 1222 ق.

5.فارسی،برای عبد الباقی کاشانی،مؤرّخ 1260 ق.

6.برای عبد الوهاب قزوینی،مورخ 1254 ق.

7.برای علی بن محمد نخجوانی.

8.برای محمد علی ابرقوئی،مؤرّخ 1257 ق.

9.برای محمد علی محلاّتی(-1283 ق)،مؤرّخ 1258 ق.

10.برای فضل اللّه استرابادی،مؤرّخ 1252 ق.

11.برای محمد رضوی،مؤرّخ 1256 ق.

12.برای محمد نائینی،مؤرّخ 1256 ق.

13.برای مرتضی قلی،مؤرّخ 1256 ق.

14.برای شاگرد و دامادش محمد مهدی کلباسی.

ص:58

اجازۀ محمد باقر بن محمد تقی تهرانی

(-1301 ق)

برای محمد باقر بن عبد المحسن فارسی اصطهباناتی شهید(-1326 ق).

اجازۀ محمد باقر بن محمد تقی موسوی

برای آخوند احمد علی،مؤرّخ 1257 ق.

اجازۀ محمد باقر بن محمد حسن قائنی بیرجندی

(-1352 ق)

برای شهاب الدّین آقا نجفی مرعشی تبریزی -1411 ق،مؤرّخ 1340 ق.

اجازۀ دیگری نیز برای ایشان در 1341 ق نگاشته و آن را الاجازة الوجیزة للدّرة الفاخرة العزیزة نام نهاد.

اجازۀ محمد باقر بن محمد حسین نیشابوری

1.برای نصر اللّه بن حسین مدرس شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1130 ق.

2.برای یکی از شاگردان،مؤرّخ 1142 ق.

اجازۀ محمد باقر بن زین العابدین خوانساری

(-1313 ق)،صاحب روضات

1.برای فتح اللّه بن محمد جواد نمازی شیرازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)، مؤرّخ 1294 ق.

2.برای قاسم بن محمد بر جزء دوّم کنز الاحکام فی شرح شرایع الاسلام تألیف مجاز،مؤرّخ 1268 ق.

اجازۀ محمد باقر بن شمس الدین محمد حسینی

معروف به محقق داماد(-1040 ق)

1.برای احمد بن زین العابدین حسینی،مؤرّخ 1017 و 1019 ق.

2.برای شاهرخ بیک وزیر.

3.برای یکی از شاگردان،مورخ 1024 ق.

4.برای حسین حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1038 ق.

اجازۀ محمد باقر بن محمد مؤمن محقق سبزواری

(-1090 ق)

1.برای محمد شفیع بن فرج گیلانی،مؤرّخ 1085 ق.

2.برای محمد گیلانی،مؤرّخ 1081 ق.

اجازۀ بدر بن حسن بن حسین

برای یکی از شاگردان،مؤرّخ 849 ق.

اجازۀ شیخ بهایی-اجازۀ محمد بن حسین

اجازۀ سید تاج الدین بن معیة-اجازۀ محمد بن قاسم

اجازۀ تاج الدین حسن-اجازۀ حسن بن حسین

اجازۀ محمد تقی بن حسین علی هروی

(-1299 ق)

برای میرزا محمد همدانی،مورخ 1283 ق.

اجازۀ محمد تقی بن محب علی(-1338 ق)،

نوادۀ ادیب گلشن شیرازی

برای عبد اللّه بن حبیب اللّه لنگرودی،مؤرّخ 1330 ق.

ص:59

اجازۀ محمد تقی بن محمد معروف به ملا

کتاب

برای محمد رضا بن مهدی بحر العلوم.

اجازۀ محمد تقی صوفی بن مظفّر رب آبادی

ابهررودی

برای شمس الدین محمد بن خلیفة بن دجلۀ جزائری.

اجازۀ محمد تقی صاحب حاشیه بر معالم

برای احمد بن عبد اللّه خوانساری،مؤرّخ 1248 ق.

اجازۀ محمد تقی بن مقصود علی اصفهانی،

مجلسی اول(-1070 ق)

1.برای ابراهیم کاشف الدین بن محمد یزدی، مؤرّخ 1063 ق.

2.برای فرزندش محمد باقر مجلسی(-1110)، 3 اجازه،یکی مؤرّخ 1068 ق و 2 اجازه،بدون تاریخ.

3.برای یکی از شاگردان.

4.برای شاگردش تاج الدین گلستانه،مؤرّخ 1062 ق.

5.برای محمد حسین بن شمس الدین محمد اصفهانی،3 اجازه،مؤرّخ 1049 و 1050 ق.

6.برای آقا حسین خوانساری(-1098 ق)،مؤرّخ 1062 ق.

7.برای محمد صادق کرباسی،مؤرّخ 1060 و 1068 ق.

8.برای عبد الباقی بن بدیع الزمان،مؤرّخ 1056 ق.

9.برای محمد مهدی حسینی،مؤرّخ 1062 ق.

اجازۀ محمد تقی بن محمد مومن حسینی قزوینی

(-1270 ق)

برای مهدی قزوینی نجفی(-1300 ق)،مؤرّخ 1241 ق.

اجازۀ نجم الدّین ابو القاسم جعفر بن حسن محقّق

حلی(-676 ق)

1.برای محمد بن اسماعیل هرقلی(کاتب جزء اول شرایع)،مؤرّخ 671 ق.

2.برای زین الدّین علی بن رشید الدین محمد، مؤرّخ 625 ق.

اجازۀ جعفر بن حسین شوشتری(-1303 ق)

1.برای محمد جعفر بن علی نقی(-1320 ق)، نواده سید محمد مجاهد.

2.برای عبد الصمد بن احمد جزائری (-1337 ق).

3.برای محمد بن عبد الوهاب کاظمی امام الحرمین(-1303 ق).

4.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1291 ق.

اجازۀ شیخ جعفر بن خضر جناجی(-1228 ق)

صاحب کشف الغطاء

1.برای شاگرد و دامادش اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی(-1237 ق)،مؤرّخ 1211 ق.

2.برای احمد بن زین الدین احسائی

ص:60

(-1241 ق)،مؤرّخ 1209 ق.

3.برای عبد علی بن امید علی گیلانی.

اجازۀ محمد جعفر بن محمد صفی فارسی

آباده ای

برای محمد علی بن احمد محلاتی شیرازی، مؤرّخ 1258 ق.

اجازۀ محمد جعفر بن عبد اللّه کمره ای اصفهانی

(-1115 ق)

برای شاگردش میر عالم کرمانی،مؤرّخ 1102 ق.

اجازۀ نجم الدّین جعفر بن محمد بن نما

1.برای کمال الدّین علی بن حسین واسطی.

2.برای جمال الدین محمد بن حسن مهتدی، مؤرّخ 607 یا 670 ق.

اجازۀ جعفر بن محمد عاملی

برای امیر علی کیا،مؤرّخ 959 ق.

اجازۀ محمد جواد بن محمد تقی ملا کتاب

نجفی

برای عبد اللّه عاملی.

اجازۀ جواد بن حسین نجف نجفی

برای جعفر بن احمد تبریزی(-1262 ق).

اجازۀ محمد جواد اصفهانی شاگرد صاحب جواهر

برای فرزند بزرگش احمد،مؤرّخ 1308 ق.

اجازۀ جواد بن سعد اللّه کاظمی شاگرد شیخ

بهائی

برای محمود بن فتح اللّه حسینی کاظمی.

اجازۀ محمد جواد بن محمد حسینی شقرائی

عاملی(-1226 ق)

1.برای محمد جواد ملا کتاب.

2.برای عبد الوهاب،مؤرّخ 1225 ق.

3.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق).

4.برای محمد علی عبودی،مؤرّخ 1225 ق.

اجازۀ میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی

(-1312 ق)

1.برای محمد طاهر بن محمد کاظم اصفهانی (-1310 ق).

2.برای سید عبد الصمد شوشتری جزائری (-1337 ق).

اجازۀ حسام الدین بن جمال الدّین بن طریح

مسلمی(برادرزادۀ فخر الدین طریحی)

1.برای جواد بن کلب علی کاظمی،پس از 1090 ق.

2.برای یونس بن یاسین نجفی.

اجازۀ حسام الدین محمود بن درویش علی حلّی

1.برای محمد بن دنانۀ کعبی،یکی بی تاریخ

ص:61

و دومی مؤرّخ 1068 ق.

2.برای محمود نجفی.

3.برای یحیی بن احمد اعرجی،مؤرّخ 1038 ق.

اجازۀ شاه الدین حسن حسّاب آستانۀ شریفۀ

رضویه

برای شاگردش نور الدین محمد،مؤرّخ 990 ق.

اجازۀ سید حسن حفید اکرم حسینی

برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 757 ق.

اجازۀ حسن بن احمد نحوی ابو علی فارسی

برای اسماعیل بن عبّاد.

اجازۀ سید حسن بن احمد کاشانی

(-1342 ق)

برای شاگردش یحیی بن محمد هندی،مؤرّخ 1337 ق.

اجازۀ حسن بن اسد اللّه دزفولی کاظمی

(-1298 ق)

1.برای محمد ابراهیم شمس العلماء (-1307 ق)،مؤرّخ 1290 ق.

2.برای محمد همدانی

اجازۀ محمد حسن بن محمد باقر صاحب جواهر

(-1266 ق)

1.برای ابراهیم بن صادق لواسانی (-1309 ق)،مؤرّخ 1265 ق.

2.برای احمد بن محسن فیضی(-1286 ق).

3.برای محمد تقی ممتاز العلماء(-1289 ق).

4.برای جعفر بن احمد تبریزی(-1262 ق).

5.برای جواد بن حسن اصفهانی.

6.برای عیسی بن حسین زاهد نجفی.

7.برای نوح بن قاسم بن جعفری(-1300 ق).

8.برای نعمة بن علاء الدّین طریحی (-1290 ق)،2 اجازه.

9.برای محمد ولی.

اجازۀ حسن بن جعفر کاشف الغطاء

(-1262 ق)

1.برای جعفر تبریزی.

2.برای محمد بن ابراهیم مشهدی(-1281 ق).

3.برای مهدی بن حسن اعرجی کاظمی.

4.برای شیخ نعمۀ طریحی.

اجازۀ ابو محمد حسن بن ابو علی حسن سانزواری

(سبزواری؟)

برای بهاء الدین ابو الفتوح محمد بن احمد وزیری،مؤرّخ 569 ق.

اجازۀ حسن بن حسین دوریستی

1.برای مجد الدین ابو العلاء،مؤرّخ 576 ق.

2.برای مرشد الدین ابو الحسن دارانی،مؤرّخ 584 ق.

اجازۀ تاج الدّین حسن بن حسین سرابشنوی

1.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 728 ق.

ص:62

2.برای فرزندش زین الدّین علی بن حسن، مؤرّخ 763 ق.

اجازۀ حسن بن حمزۀ موسوی نجفی

1.برای جلال الدین عبد علی بن محمد حسینی،مؤرّخ 862 ق.

2.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 836 ق.

اجازۀ جمال الدین ابو منصور حسن بن شهید ثانی

صاحب معالم(-1011 ق)

1.برای فرزندانش ابو جعفر محمد و ابو الحسن علی،مؤرّخ 990 ق.

2.برای نجم الدین بن محمد حسینی و فرزندانش محمد و علی.

3.برای عبد اللطیف و 2 برادرش رضی الدّین و فخر الدین،فرزندان علی بن احمد بن ابی جامع عاملی.

اجازۀ حسن بن سلیمان حلی،شاگرد شهید اوّل

برای عزّ الدین حسین حمویانی،مؤرّخ 802 ق.

اجازۀ حسن بن عبد الحسین حسینی معروف به

طالقانی

برای برادرزاده اش منصور بن محمد طالقانی، مؤرّخ 1116 ق.

اجازۀ حسن بن علی حسینی مدرّس

برای محمد باقر بن زین العابدین موسوی صاحب روضات،مؤرّخ 1270 ق.

اجازۀ محمد حسن بن عبد اللّه مامقانی

برای فرزندش شیخ عبد اللّه،مؤرّخ 1314 ق،ط.

(در آخر مخزن المعانی مامقانی).

اجازۀ تاج الدین حسن بن محمد استرابادی

برای شاه علی یزدی،مؤرّخ 935 ق.

اجازۀ محمد حسن بن محمود معروف به میرزای

شیرازی(-1312 ق)

1.برای شاگردش محمد حسن ناظر(-ح 1311 ق).

2.برای علی بن عبد اللّه علیاری تبریزی (-1327 ق).

اجازۀ حسن بن نور الدّین حسینی شفتی

برای حسین بن روح اللّه طبسی معروف به صدر جهان.

اجازۀ ابو محمد حسن بن هادی برادرزاده سید

صدر الدین عاملی کاظمی(1272 ق-

1354 ق)

1.بغیة الوعاة فی طبقات مشایخ الاجازات.

2.برای حسین بن محمد رضا حسینی اصفهانی (-1344 ق)،مؤرّخ 1335 ق.

3.برای پسر عمّ پدر خویش صدر الدین عاملی- طبقات.

4.برای مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام.

5.برای آقا بزرگ تهرانی مؤلّف الذّریعة،مؤرّخ 1330 ق.

ص:63

6.برای سید ابو الحسن اصفهانی.

7.برای ابو الهدی بن ابی المعالی کلباسی.

8.برای سید هادی بن علی بجستانی.

9.برای هادی بن عباس آل کاشف الغطاء.

10.برای محمد بن طاهر سماوی،مؤرّخ 1332 ق.

11.برای محمد علی بن محمد جعفر قمّی، مؤرّخ 1336 ق.

12.برای محمد بن علی اکبر قمّی،مؤرّخ 1332 ق.

13.برای محمد علی معروف به هبة الدّین شهرستانی.

14.برای پسر عمّ پدرش محمد مهدی بن اسماعیل.

15.برای علی بن محمد ابراهیم قمّی.

16.برای صالح بن احمد آل طعان(-1333 ق).

17.برای عباس بن ملاّ حاجی تهرانی.

18.برای محمد علی بن ابو القاسم اردوبادی، مؤرّخ 1336 ق.

19.برای محمد بن محمد علی خوانساری.

20.برای علی اصغر ملکی تبریزی.

21.برای عباس بن مرتضی عظیم آبادی.

22.برای شبیر حسن جنپوری.

اجازۀ محمد حسن آل یاسین کاظمی

(-1308 ق)

برای جعفر بن علی نقی طباطبایی.

اجازۀ حسن بن یوسف بن علی بن مطهر علاّمه

حلّی(648-726 ق)

1.برای تقی الدین ابراهیم آملی،مؤرّخ 709 ق.

2.برای جمال الدین ابو الفتوح احمد بن بلکو، آوی،مؤرّخ 705 ق.

3.برای گروهی از خاندان ابن زهره:علی بن ابراهیم،حسین بن علی،محمد بن ابراهیم، احمد بن محمد و حسن بن محمد،مؤرّخ 723 ق.

4.برای سراج الدین حسن بن محمد سرابشنوی، مؤرّخ 715 ق.

5.برای تاج الدین حسن بن حسین سرابشنوی.

6.برای عز الدین حسین بن ابراهیم استرابادی، مؤرّخ 708 ق.

7.برای شرف الدین حسین بن محمد علوی طوسی،مؤرّخ 704 ق.

8.برای علی بن اسماعیل بن فتوح غروی،مؤرّخ 701 ق.

9.برای رشید الدین علی بن محمد آوی،مؤرّخ 705 ق.

10.برای محمد بن اسماعیل هرقلی،مؤرّخ 707 ق.

11.برای صدر الدین محمد دشتکی،مؤرّخ 724 ق،خ.نجف.

12.برای قطب الدین محمد بن محمد رازی بویهی(-766 ق)،مؤرّخ 713 ق.

13.برای تاج الدّین محمود بن محمد رازی، مؤرّخ 709 ق.

14.برای محمود بن محمد بن یار،مؤرّخ 724 ق.

15.برای نجم الدین مهنّا بن سنان،مؤرّخ 709 ق و دیگری بدون تاریخ.

16.برای ابو محمد هارون بن حسن طبری،مؤرّخ 701 ق.

ص:64

اجازۀ حسن بن یوسف مناری

برای فرزندش ابو الحسن موسی بن حسن،مؤرّخ 756.

اجازۀ حسن علی بن عبد اللّه شوشتری اصفهانی

(-1069 ق)

برای محمد تقی بن مقصود علی مجلسی،مؤرّخ 1034 ق.

اجازۀ ابو عبد اللّه حسین

برای محمد بن علی بن احمد بن بندار،مؤرّخ 499 ق.

اجازۀ محمد حسین اردکانی(-1302 ق)

1.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1292 ق.

2.برای محمد حسین بن محمد علی مرعشی شهرستانی(-1315 ق)،مؤرّخ 1287 ق.

3.برای عبد الصمد بن احمد شوشتری،مؤرّخ 1292 ق.

4.برای علی بن محمد علی میبدی(-پس از 1310 ق).

5.برای مصطفی بن هادی نصیرآبادی لکهنوی (-1323 ق)،ط.(در مجموعه ای از تالیفات مجاز).

6.برای محمد بن عبد الوهاب همدانی(-ح 1304 ق).

اجازۀ محمد حسین سبزواری

برای نوروز علی،مؤرّخ 1097 ق.

اجازۀ محمد حسین قزوینی

برای محمد باقر بن زین العابدین یزدی.

اجازۀ حسین نیشابوری(-ح 1080 ق)

برای نوروز علی تبریزی،مؤرّخ 1056 ق.

اجازۀ حسین بن ابراهیم تبریزی قزوینی

(-1208 ق)

برای محمد مهدی بحر العلوم(-1212 ق)،مؤرّخ 1294 ق.

اجازۀ حسین بن ابی القاسم موسوی(-1191 ق)

جد صاحب روضات

1.برای میرزا ابو القاسم بن حسن قمی محقّق گیلانی(-1231 ق)،مؤرّخ 1177 ق.

2.برای محمد مهدی بحر العلوم(-1212 ق).

اجازۀ محمد حسین بن ابو محمد بغمجی

برای نصر اللّه بن حسین شهید(-ح 1168 ق).

اجازۀ ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ

نحوی(-370 ق)صاحب کتاب الآل

برای ابو الحسن محمد بن عبد اللّه سلامی شاعر (-393 ق).

اجازۀ حسین بن محمد تقی نوری(-1320 ق)

1.برای اسماعیل بن محمد باقر اصفهانی

2.برای محمد باقر بن جعفر بهاری (-1333 ق)،مؤرّخ 1302 ق.

ص:65

3.برای جمال الدین بن عیسی موسوی عاملی.

4.برای عبد الحسین بن یوسف موسوی عاملی.

5.برای فدا حسین بن عیسی ملقّب به سراج الدّین قرشی لکهنوی(1278 ق-)،مؤرّخ 1315 ق.

6.برای مرتضی بن محمد عاملی،مؤرّخ 1319 ق.

7.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1281 ق.

اجازۀ حسین بن حسن گیلانی لنبانی

(-1129 ق)

برای محمد تقی اصفهانی معروف به ملاّ تقیا، مؤرّخ 1118 ق.

اجازۀ حسین بن حسن کرکی(-1001 ق)

1.برای غیاث الدّین علی طبیب کاشانی،مؤرّخ 987 ق.

2.برای شمس الدین محمد بن ابراهیم بحرانی.

اجازۀ حسین بن حسن عاملی مشغری

برای عبد الکاظم کاظمی(اوائل سدۀ 11 ق).

اجازۀ محمد حسین بن حسن عاملی میسی

(-938 ق)

برای ابو الحسن شریف عاملی افتونی،مؤرّخ 1100 ق.

اجازۀ حسین بن حیدر کرکی عاملی

برای شاگردش محقق داماد.

اجازۀ حسین بن حیدر بن قمر کرکی

1.برای محمد باقر بن محمد مؤمن سبزواری (-1090 ق).

2.برای برخی از شاگردان.

3.برای جمال الدین بن مرتضی.

4.برای شاگردش نصیر الدین محمد،در آخر اشراق الحق،خ.دانشگاه تهران.

اجازۀ حسین بن خلیل تهرانی(-1326 ق)

1.برای احمد بن علی آل کاشف الغطاء (-1344 ق)و برادرش محمد حسین،مؤرّخ 1325 ق.

2.برای محمد جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1313 ق.

3.برای محمد حسن بن محمد صالح کبۀ بغدادی(-1336 ق)،مؤرّخ 1325 ق.

4.برای محمد تهرانی عسکری صاحب مستدرک البحار،مؤرّخ 1325 ق.

اجازۀ حسین بن دلدار علی(-1273 ق)

1.برای فرزندش محمد تقی ممتاز العلماء (-1289 ق)،مؤرّخ 1262 ق.

2.برای برادرزاده اش محمد هادی بن مهدی، مؤرّخ 1263 ق.

3.برای محمد عباس لکهنوی(-1306 ق)، مؤرّخ 1272 ق.

اجازۀ حسین بن محمد رضا بن بحر العلوم

(-1306 ق)

1.برای محمد جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1297 ق.

ص:66

2.برای محمد بن اسماعیل موسوی ساروی (-1310 ق)،مؤرّخ 1305 ق.

اجازۀ حسین بن زین العابدین مازندرانی

(-1339 ق)

برای سبط حسین لکهنوی(معاصر)،ط.

اجازۀ تاج الدین حسین بن شمس الدین

صاعدی

برای حسین بن حیدر کرکی.

اجازۀ محمد حسین بن محمد صالح خاتون آبادی

(-1151 ق)

1.برای احمد بن محمد مهدی شریف خاتون آبادی،مؤرّخ 1139 ق.

2.برای محمد شفیع بن محمد خاتون آبادی، مؤرّخ 1139 ق.

3.برای زین الدین علی-مناقب الفضلاء.

4.برای صدر الدین محمد بن محمد باقر رضوی (-ح 1160 ق)،مؤرّخ 1148 ق.

5.برای نصر اللّه بن حسین موسوی مدرس شهید (-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1145 ق.

6.برای محمد حسین اصفهانی،مؤرّخ 1147 ق (بر پشت کتاب تهذیب)،خ.کربلا.

اجازۀ عز الدین حسین بن عبد الصّمد عاملی

حارثی(-984 ق)

1.برای میر محمد باقر محقق داماد (-1040 ق)،مؤرّخ 983 ق.

2.برای جمال الدین ابو منصور حسن بن زین الدین شهید عاملی(-1011 ق)،صاحب معالم، مؤرّخ 983 ق.

3.برای حسن بن علی معروف به ابن شدقم و برای فرزندانش محمد،علی و حسین و خواهر آنان امّ حسین،مؤرّخ 983 ق.

4.برای رشید الدین بن ابراهیم اصفهانی،مؤرّخ 971 ق.

5.برای فرزندانش بهاء الدین محمد و ابو تراب عبد الصمد،مؤرّخ 971 ق.

6.برای علاء الدین محمد بن هدایة اللّه حسنی حسینی خیروی،مؤرّخ 967 ق.

7.برای ملک علی.

اجازۀ حسین بن عداد

برای شاگردش حمزه،مؤرّخ 950 ق.

اجازۀ حسین بن کمال الدین علی واسطی

برای نجم الدین خضر بن محمد مطارآبادی، مؤرّخ 756 ق.

اجازۀ عز الدین حسین بن علی عاملی عیناثی

1.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 856 ق.

2.برای عز الدّین حسین حسینی شاری،مؤرّخ 873 ق.

اجازۀ حسین بن علی حسینی کوهکمری

(-1299 ق)

برای محمد همدانی.

ص:67

اجازۀ محمد حسین بن محمد علی شهرستانی

(-1315 ق)

برای علی مدرس یزدی،مؤرّخ 1297 ق.

اجازۀ حسین بن فادار

برای ابو الحسین علی بن محمد کاشانی.

اجازۀ حسین بن جمال الدین محمد محقق

خوانساری(-1098 ق)

1.برای محمد حسین مازندرانی،مؤرّخ 1089 ق.

2.برای خواجه محمد،مؤرّخ 1064 ق.

3.برای امیر ذو الفقار،مؤرّخ 1064 ق.

4.برای لطف اللّه شیرازی،مؤرّخ 1097 ق.

اجازۀ حسین بن محمد بن عصفور درازی بحرانی

(-1216 ق)

1.برای احمد بن زین الدین احسائی (-1241 ق)،مؤرّخ 1214 ق.

2.برای فرزدق بن محمد بحرانی اصبعی،2 اجازه.

3.برای عبد القاهر بن حسین توبلی بحرانی، مؤرّخ 1196 ق.

4.برای محمد بن اسماعیل جد حفصی،در آخر الدروس،به خط مجیز،مؤرّخ 1210 ق.

اجازۀ حسین بن محمد ماحوزی بحرانی

(-1171 ق)

برای ابو الفتح نصر اللّه بن حسین موسوی مدرّس شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1153 ق.

اجازۀ حسین بن محمد حسینی کوهکمری

(-1299 ق)

برای علی بن عبد اللّه علیاری(-1327 ق).

اجازۀ حسین بن محمد بارباری سنبسی بحرانی

برای حسین بن عبد اللّه حوری اوالی،مؤرّخ 1179 ق.

اجازۀ حسین بن محمد بلادی

برای عبد العزیز بن احمد صادقی،مؤرّخ 1167 ق.

اجازۀ حسین بن هاشم کاظمی(-1308 ق)

1.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1281 ق.

2.برای محمد علی بن محمد شاه عبد العظیمی (-1334 ق)،مؤرّخ 1293 ق.

اجازۀ جمال الدین حسین بن هبة اللّه بن رطبة

برای منصور بن علی خشرم و پدرش ابو منصور بن خشرم،مؤرّخ 557 ق.

اجازۀ حمزة بن سلطان محمد قائنی

برای احمد بن محمد علی کرمانشاهی(سدۀ 13 ق).

اجازۀ حیدر بن علاء الدین حسینی بیروی(یا

تبریزی)

برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی(سدۀ 11 ق).

ص:68

اجازۀ حیدر علی بن عزیز اللّه(-ح 1220 ق)

نبیرۀ محمد تقی مجلسی

1.برای غلام حسین بن محمد اسماعیل مازندرانی.

2.برای 5 فرزندش محمد علی،محمد کاظم، محمد تقی،عزیز اللّه و محمد صالح آقا بزرگ، مؤرّخ 1205 ق-رسالۀ انساب مجلسی.

اجازۀ خضر بن شلال عفکاوی(-1255 ق)

برای عبد الکریم کرمانی،مؤرّخ 1247 ق.

اجازۀ دلدار علی بن محمد نقوی(1166-

1235 ق)

برای فرزندش محمد سلطان العلماء (-1284 ق)،مؤرّخ 1218 ق.

اجازۀ راضی بن محمد آل شیخ خضر نجفی

(-1290 ق)

1.برای علی بن عبد اللّه علیاری(-1327 ق).

2.برای شاگردش محمد بن عبد الوهاب آل داود همدانی(-1303 ق).

3.برای محمد علی بن حسن خوانساری (-1332 ق).

اجازۀ ربیع بن جمعه عبری

برای شرف الدین محمود بن علاء الدّین،مؤرّخ 912 ق.

اجازۀ محمد رحیم بن محمد بروجردی

(-1309 ق)

برای محمد همدانی(-ح 1304 ق)، مؤرّخ 1283 ق.

اجازه محمد رضا بن بحر العلوم(-1253 ق)

برای محمد حسن بن محمد تقی اصفهانی (-1261 ق)،مورخ 1251 ق.

اجازۀ رضی الدین بن محمد موسوی عاملی مکی

(1103 ق-)

1.برای احمد بن محمد مهدی شریف خاتون آبادی،مؤرّخ 1154 ق.

2.برای شبر بن ثنوان،مؤرّخ 1155 ق.

اجازۀ محمد رفیع بن عبد المحمد کواری کزازی

برای عبد الرحمان بن محمد تقی گرهرودی.

اجازۀ زین الدین بن علی بن احمد شامی عاملی

شهید ثانی(-966 ق)

1.برای ظهیر الدین ابراهیم بن علی میسی،مؤرّخ 957 ق.

2.برای محیی الدین احمد بن تاج الدین میسی.

3.برای تاج الدین بن هلال جزائری،مؤرّخ 964 ق.

4.برای عزّ الدّین حسین بن زمعۀ مدنی،مؤرّخ 948 ق.

5.برای عز الدین حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی(-984 ق)،مؤرّخ 941 ق.

6.برای سلمان بن محمد جبعی عاملی،مؤرّخ 954 ق.

ص:69

7.برای عطاء اللّه بن حسن حسینی،مؤرّخ 950 ق.

8.برای شاگردش نور الدین علی بن حسین معروف به ابن صائغ،مؤرّخ 958 ق.

9.برای محمود بن محمد لاهجی،مؤرّخ 953 ق.

اجازۀ زین العابدین بن ابو القاسم موسوی

خوانساری(-1276 ق)

برای فرزندش محمد باقر صاحب روضات (-1313 ق)،مؤرّخ 1255 ق.

اجازۀ زین العابدین بن حسین بن سید محمد

مجاهد(-1292 ق)

1.برای برادرزاده اش جعفر بن علی نقی (-1320 ق)،مؤرّخ 1292 ق.

2.برای محمد همدانی(-1303 ق)ملقب به امام الحرمین،مؤرّخ 1281 ق،ط.و دیگری بی تاریخ.

اجازۀ زین العابدین بن مسلم بارفروش

(-1309 ق)

1.برای محمد ابراهیم نقوی شمس العلماء (-1307 ق)،مؤرّخ 1290 ق.

2.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1290 ق.

3.برای محمد رضا بن محمد علی معروف به گلهری،مؤرّخ 1276 ق.

4.برای محمد طاهر بن محمد کاظم اصفهانی (-ح 1310 ق).

5.برای عبد السادة.

6.برای علی حسین زنگیپوری،مؤرّخ 1303 ق، ط.(با لسان الصادقین او).

7.برای نیاز حسن هندی صاحب حلیة العباد،ط 1294 ق.

اجازۀ زین العابدین بن نور الدین حسینی

کاشانی

برای عبد الرزاق مازندرانی(سدۀ 11 ق).

اجازۀ معین الدین سالم بن بدران مازنی

برای خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)،مؤرّخ 629 ق.

اجازۀ محمد سعید بن یوسف دینوری قراچه

داغی

برای محمد رضا بن بحر العلوم(-1253 ق).

اجازه محمد سعید بن محمد مفید قمی ملقب به

حکیم کوچک و شاگرد فیض

برای محمد کریم(سدۀ 11 ق).

اجازۀ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق)

1.برای احمد بن ابراهیم بن عصفور درازی بحرانی(-1131 ق)،مؤرّخ 1119 ق.

2.برای عبد اللّه بن صالح سماهیجی (-1135 ق)،مؤرّخ 1109 ق.

3.برای شاگردش علی بن محمد بحرانی.

4.برای محمد رفیع بیرمی لاری،مؤرّخ 1111 ق.

ص:70

اجازۀ ابو الفضل شاذان بن جبرئیل قمی

برای محیی الدین بن زهره و پدرش،مؤرّخ 584 ق.

اجازۀ شفیع بن علی اکبر موسوی چابلقی

(-1280 ق)

1.الرّوضة البهیه.

2.برای محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق).

اجازۀ شمس الدین محمد کشمیری

برای هدایت اللّه بن عبد الوحید گیلانی،مؤرّخ 1040 ق.

اجازۀ محمد صادق شریف اصفهانی

برای محمد حسین شوشتری(سدۀ 11 ق)،مجاز از علامه مجلسی،مورخ 1099 ق.

اجازۀ محمد صادق نیشابوری

برای محمد شوشتری،مؤرّخ 1110 ق.

اجازۀ محمد صادق بن محمد تنکابنی

(1082 ق-)

1.برای ابو القاسم جعفر بن حسین موسوی خوانساری(-1158 ق)و فرزندش حسین.

2.برای محمد حسین بن حسن تنکابنی (-1129 ق)،مؤرّخ 1123 ق.

3.برای زین الدین علی خوانساری.

اجازۀ محمد صادق بن مهدی طباطبایی

(-1300 ق)سبط سید محمد مجاهد

برای بهاء الدین صدر الشریعه.

اجازۀ محمد صالح هروی،شاگرد حرّ عاملی

برای نصر اللّه بن حسین شهید(-ح 1168 ق).

اجازۀ حسام الدین محمد صالح بن احمد

مازندرانی(-1086 ق)

برای محمد حسین بن حیدر علی شوشتری،مؤرّخ 1073 ق.

اجازۀ صالح بن عبد الکریم بحرانی

(-1098 ق)

1.برای عزیز بن نصار جزائری،مؤرّخ 1096 ق.

2.برای محمد کریم شوشتری،مؤرّخ 1080 ق.

اجازۀ محمد صالح بن عبد الواسع حسینی خاتون

آبادی(-1116 ق)

برای ابو الحسن شریف عاملی،مؤرّخ 1107 ق.

اجازۀ صدر الحکماء صدر الدین حسینی دشتکی

شیرازی

برای محمود بن محمد نیریزی،مؤرّخ 903 ق.

اجازۀ صفی الدین بن فخر الدّین طریحی

1.برای ابو الحسن شریف عاملی،مؤرّخ 1100 ق.

2.برای محمد حسین بن محمد علی تبریزی، مؤرّخ 1090 ق.

ص:71

اجازۀ محمد طاهر دزفولی(-پس از 1320 ق)

برای عبد الصمد شوشتری(-1337 ق).

اجازۀ محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی

(-1098 ق)

1.برای محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (-1110 ق)،مؤرّخ 1086 ق.

2.برای محمد بن مرتضی کاشانی.

اجازۀ محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی

(-1306 ق)

1.برای علی حسین زنگی پوری.

2.برای تاج العلماء علی محمد بن محمد نصیرآبادی(-1312 ق)،ط.

اجازۀ عبد الباقی بن محمد حسین حسینی خاتون

آبادی(-1208 ق)

برای بحر العلوم(-1212 ق)،مؤرّخ 1193 ق.

اجازۀ عبد الحسین بن علی تهرانی(-1286 ق)

1.برای محمد رضا کلهری کاشانی،مؤرّخ 1276 ق.

2.برای محمد همدانی.

اجازۀ جلال الدّین عبد الحمید بن فخار موسوی

نسابه

برای ابو المظفر غیاث الدین عبد الکریم بن احمد بن طاوس حلی(-693 ق)و فرزندش رضی الدین علی،برای عبد الکریم اجازۀ مکرّر.

اجازۀ نظام الدّین عبد الوهّاب استرآبادی

برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 949 ق.

اجازۀ کمال الدین عبد الرحمان بن محمد

عتایقی حلّی

برای شاگردش،مؤرّخ 786 ق.

اجازۀ ابو الفضل عبد الرّحیم بن احمد بن اخوه

شیبانی

1.برای رشید الدین علی بن محمد شعیری،مؤرّخ 546 ق.

2.برای رشید الدین مذکور و سدید الدین محمد بن علی طوسی،مؤرّخ 546 ق.

اجازۀ عبد الرحیم شوشتری(-1313 ق)

برای عبد الصمد جزائری(-1337 ق).

اجازۀ عبد السمیع بن فیاض اسدی

برای احمد خزعل(سدۀ 9 و 10 ق).

اجازۀ عبد العالی بن نور الدّین علی کرکی

(-993 ق)

1.برای محقق داماد(-1040 ق).

2.برای قوام الدین بن حسین(بر پشت رسالة البلوغ)،خ.آستان قدس.

اجازۀ عبد العزیز بن احمد صافی

برای محمد رضا بن عبد المطلب تبریزی،مؤرّخ 1178 ق.

ص:72

اجازۀ عبد علی بن محمد قارونی خطی بحرانی

برای محمد ابراهیم کلباسی خراسانی (-1262 ق)،مؤرّخ 1220 ق.

اجازۀ عبد علی بن محمد خمایسی

1.برای ناجی بن علی نجفی معروف به حضیاری،مؤرّخ 1072 ق.

2.برای یوسف بن عبد الحسین صفّار معروف به صلنباوی،مؤرّخ 1069 ق،2 اجازه.

اجازۀ غیاث الدین عبد الکریم بن احمد بن طاوس

حلی(-693 ق)

برای کمال الدین حسین لیثی واسطی.

اجازۀ عبد اللّه بن ابو القاسم بهبهانی

برای مهدی غریفی(-1343 ق)،مؤرّخ 1327 ق.

اجازۀ ابو محمد عبد اللّه بن جعفر عیاشی

دوریستی

برای صفی الدین ابو الفتوح محمد بن احمد همدانی و فرزندش ابو نصر احمد،مؤرّخ 575 ق.

اجازۀ عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)

1.برای فرزندش حسن علی،مؤرّخ 1020 ق.

2.برای قاضی عبد المؤمن.

3.برای مصطفی بن حسین تفریشی(-پس از 1044 ق)،صاحب نقد الرّجال،مؤرّخ 1019 ق.

اجازۀ ابو طالب عبد اللّه بن حمزه شارحی مشهدی

معروف به شیخ نصیر الدین طوسی

برای شهاب الدین محمد بن تاج الدین حسینی کیسکی،مؤرّخ 578 ق.

اجازۀ عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی

(-1242 ق)

1.برای محمد تقی بن مومن حسینی قزوینی (-1270 ق)،مؤرّخ 1240 ق.

2.برای سید کاظم رشتی.

اجازۀ عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)

1.برای محمد بن عبد المطلب بحرانی.

2.برای ناصر بن محمد جارودی،مؤرّخ 1128 ق.

3.برای یاسین بن علی بلادی.

4.برای جمال الدین یوسف بن محمد قاسم عاملی جبرانی،مؤرّخ 1115 ق.

اجازۀ عبد اللّه بن علی بلادی بحرانی

برای نصر اللّه مدرّس شهید(-ح 1168)،مؤرّخ 1145 ق.

اجازۀ عبد اللّه بن محمد شعرمات عاملی

برای مهدی غریفی،مؤرّخ 1327 ق.

اجازۀ مجد الدّین عبد اللّه بن محمود بلدجی

(بدرجی)از مشایخ شیخ میثم(-679 ق)

برای عبد المطلب بن مرتضی حسینی.

ص:73

اجازۀ شهاب الدین عبد اللّه بن محمود شوشتری

شهید(-997 ق)

برای بعضی از شاگردانش.

اجازۀ عبد اللّه بن نور الدین موسوی جزائری

(-1173 ق)

برای 4 تن از علماء حویزه:محمد بن کرم اللّه، ابراهیم بن خواجه عبد اللّه،ابراهیم بن عبد اللّه و محمد بن محمد مقیم،مؤرّخ 1168 ق.

اجازۀ عبد المطلب بن مرتضی حسینی

برای شاگردش حسام الدین عبد الوهاب بن قلیج ارسلان بدری،مؤرّخ 723 ق.

اجازۀ رضی الدّین عبد الملک بن اسحاق واعظ

قمی

برای زین الدین علی،مؤرّخ 851 ق.

اجازۀ عبد النّبی قزوینی

برای بحر العلوم(-1212 ق).

اجازۀ عبد النّبی بن سعد جزائری(-1021 ق)

برای فضل بن محمد عباسی،مؤرّخ 1020 ق.

اجازۀ عبد الواحد بن محمد بورانی

برای ابو الحسن شریف عاملی(-1138 ق)،مؤرّخ 1103 ق.

اجازۀ عبد الهادی شلیلۀ همدانی

برای مهدی غریفی،مؤرّخ 1327 ق.

اجازۀ ابو الفتح عثمان بن جنّی نحوی(-392 ق)

برای ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن نصر.

اجازۀ عدنان بن شبر(-1340 ق)

برای پسر عمش مهدی.

اجازۀ جمال الدین عطاء اللّه بن فضل اللّه حسینی

دشتکی شیرازی

برای کمال الدین حسین بن عبد الحق اردبیلی، مؤرّخ 899 ق.

اجازۀ علی بن احمد بن حجة،پدر شهید ثانی

برای نجم الدین احمد تراکیشی،مؤرّخ 924 ق.

اجازۀ صدر الدین علی بن احمد حسینی دشتکی

مدنی(-1118 ق)

1.برای ابراهیم بن مراد حسینی،مؤرّخ 1109 ق.

2.برای محمد باقر بن محمد حسین نیشابوری مکّی،مؤرخ 1117 ق.

اجازۀ علی بن تاج الدّین انصاری

برای معین الدین بن نصر اللّه،مؤرّخ 884 ق.

اجازۀ علی بن جعفر قدمی بحرانی(-1131 ق)

1.برای عبد اللّه بن صالح سماهیجی (-1135 ق)،مؤرّخ 1129 ق.

2.برای نصر اللّه بن حسین مدرس شهید(-ح 1168 ق).

ص:74

اجازۀ شرف الدین علی بن جمال الدّین

مازندرانی پنجهزاری

برای شاگردش محمد بن دنانۀ کعبی،مؤرّخ 1070 ق.

اجازۀ شرف الدّین علی بن حجة اللّه شولستانی

(-پس از 1063 ق)

1.برای محمد تقی بن مقصود علی مجلسی (-1070 ق)،مؤرّخ 1036 ق.

2.برای سلیمان بن پیر احمد یاناکی،مؤرّخ 1054 ق.

3.برای شرف الدین علی بن جمال الدین مازندرانی،مؤرّخ 1063 ق.

4.برای محمد بن محمود طبسی،مؤرّخ 1041 ق.

5.برای نور الدین محمد بن محمود شیرازی.

6.برای نظام الدین شاه محمود بن علم الهدی، مؤرّخ 1053 ق.

7.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 1051 ق.

8.برای تاج الدین اسماعیل مازندرانی.

اجازۀ زین الدّین علی بن حسان رهیمی(یا

رهمی)

برای سدید الدین حسین بن خشرم طائی،مؤرّخ 600 ق.

اجازۀ میرزا علی آقا شیرازی(-1355 ق)

1.برای عبد الحسین امینی.

2.برای محمد علی اردوبادی.

3.برای علی نقی نقوی لکهنوی.

اجازۀ علی بن حسن آل سلیمان بحرانی

1.برای محمد بن علی شبّر نجفی،مؤرّخ 1327 ق.

2.برای سید مهدی غریفی،مؤرّخ 1327 ق.

اجازۀ زین الدین علی بن حسن استرابادی(-ح

837 ق)

1.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 827 و 829 ق.

2.برای نظام الدین ترکة بن تاج الدین،مؤرّخ 827 ق.

3.برای حسن بن حمزۀ حسینی،مؤرّخ 820 ق.

4.برای سلطان بن حسن حسینی،مؤرّخ 833 ق.

اجازۀ زین الدین علی بن حسن بن محمد خازن

برای جمال الدین احمد بن محمد بن فهد حلّی (-841 ق)،مؤرّخ 791 ق.

اجازۀ نور الدین علی بن حسین موسوی عاملی پدر

صاحب مدارک

1.برای ربیبش حسن بن زین الدّین شهید، مؤرّخ 984 ق.

2.برای محمد بن فخر الدین اردکانی،مؤرّخ 999 ق.

اجازۀ کمال الدین علی بن حسین بن حماد لیثی

واسطی

برای شمس الدین محمد بن احمد بن ابی المعالی موسوی استاد شهید اول.

ص:75

اجازۀ نور الدین علی بن حسین کرکی

(-940 ق)

1.برای ابراهیم بن علی میسی و پدرش علی بن عبد العالی میسی،مؤرّخ 934 ق.

2.برای ابراهیم بن علی خوانساری،مؤرّخ 924 ق.

3.برای احمد بن محمد بن ابی جامع،مؤرّخ 928 ق.

4.برای احمد بن محمد بن علی بن خاتون عاملی و فرزندانش نعمة اللّه علی و زین الدین جعفر،مؤرّخ 931 ق.

5.برای احمد بن معین الدین خوانساری معروف به میرک،مؤرّخ 937 ق.

6.برای زین الدین بابا شیخ علی جزردانی، مؤرّخ 928 ق.

7.برای ابو المجد حسن بن ترکی عزیزی.

8.برای عز الدین حسین بن محمد استرابادی، مؤرّخ 907 ق.

9.برای عز الدین حسین بن محمد حرّ،مؤرّخ 903 ق.

10.برای درویش محمد اصفهانی جد محمد تقی مجلسی،مؤرّخ 939 ق.

11.برای عبد العلی بن احمد استرابادی،مؤرّخ 929 ق.

12.برای نور الدین علی بن عبد الصمد جبعی عاملی عم شیخ بهائی،مؤرّخ 935 ق.

13.برای زین الدین علی بن عبد العالی میسی (-938 ق).

14.برای علی بن هلال کرکی،مؤرّخ 934 ق.

15.برای قاضی صفی الدین عیسی،مؤرّخ 937 ق.

16.برای شرف الدین قاسم بن عذافه،مؤرّخ 932 ق.

17.برای شمس الدین محمد مهدی بن محسن رضوی مشهدی،مؤرّخ 937 ق.

18.برای شرف الدین یحیی بن حسین بحرانی، شاگرد و نائب او در یزد،مؤرّخ 932 ق.

اجازۀ علی بن حسین عاملی جامعی

برای جعفر بن عبد اللّه،مؤرّخ 1107 ق.

اجازۀ ابو الحسن علی بن حسین بن موسی بن

بابویه قمی(-329 ق)

1.برای ابو الحسن عباس بن عمر کلوذانی،مؤرّخ 328 ق.

2.برای ابو محمد هارون بن موسی تلعکبری (-385 ق)،مؤرّخ 329 ق.

اجازۀ علی بن حسین بحرانی

برای شرف الدین محمد مکی عاملی،مؤرّخ 1160 ق.

اجازه شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی

بن حسین

1.برای ابو الحسن محمد بن محمد بصروی، مؤرّخ 417 ق،خ.آستان قدس.

2.برای ابو الفرح یعقوب بن ابراهیم بیهقی، مؤرّخ 403 ق،خ.حیدرآباد.

اجازۀ علی بن خلیل تهرانی(-1296 ق)

1.برای عبد الصمد بن احمد شوشتری

ص:76

(-1337 ق).

2.برای علی بن حسین خاقانی(-1334 ق).

3.برای محمد علی عزّ الدین عاملی (-1303 ق).

4.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1282 ق.

اجازۀ علی بن رضا بن بحر العلوم(-1298 ق)

1.برای محمد جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1296 ق.

2.برای عباس قزوینی.

3.برای شکر بن احمد نجفی.

4.برای بهاء الدین صدر الشریعة.

اجازۀ علی بن زین الدین معروف به شیخ علی

صغیر

برای حسن بن عباس بلاغی،مؤرّخ 1102 ق.

اجازۀ زین الدین علی بن سلیمان قدمی بحرانی

معروف به ام الحدیث(-1064 ق)

برای نظام الدین شاه محمود بن علم الهدی، مؤرّخ 1050 ق.

اجازۀ زین الدین علی بن عبد العالی معروف به

ابن مفلح میسی عاملی(-938 ق)

1.برای فرزندانش جعفر و علی و برای زین الدین شهید(-966 ق)،مؤرّخ 930 ق.

2.برای حسین بن محمد استرابادی،مؤرّخ 907 ق.

اجازۀ علی بن طیب جزائری(-1283 ق)

برای محمد همدانی.

اجازۀ رکن الدّین علی بن علی تمیمی نیشابوری

برای ضیاء الدّین فضل اللّه راوندی و 2 فرزندش احمد و علی،مؤرّخ 529 ق.

اجازۀ نور الدّین علی بن علی-اجازۀ نور الدین

اجازۀ بهاء الدین ابو الحسن علی بن عیسی اربلی

وزیر(-692 ق)

برای گروهی که کشف الغمّة را نزد او خوانده اند:عبد اللّه بن محمد بن مکی،احمد بن عثمان نصیبی،محمد فرزند مصنّف و فرزندش احمد بن محمد،علی بن ابی الهیجا اربلی، ابو الفتح بن حسین اربلی،عبد الرحمان بن بن علی بن جزری موصلی،حسن بن اسحاق موصلی،محمود ابن علی،ابراهیم بن محمد، محمد بن فضل علوی و فضل بن یحیی طیبی (کاتب)،مؤرّخ 691 ق.

اجازۀ علی بن محمد علی طباطبایی

(-1231 ق)

1.برای اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1237 ق)،مؤرّخ 1211 ق.

2.برای احمد احسائی،ط 1310 ق(در رسالۀ احوال او).

3.برای محمد جعفر مولف آب حیات،مؤرّخ 1228 ق.

4.برای ابو القاسم لاهیجی،صاحب ریاض المؤمنین،مؤرّخ 1230 ق.

5.برای دلدار علی بن محمد معین نقوی (-1235 ق)،مؤرّخ 1225 ق.

ص:77

6.برای عبد علی بن امید علی گیلانی.

7.برای محمد فاضل سمنانی،مؤرّخ 1205 ق.

اجازۀ شیخ علی(-1104 ق)،صاحب

الدرّ المنثور

برای علامه مجلسی(-1110 ق)،مؤرّخ 1068 ق.

اجازۀ علی بن محمد بن حسن بن شهید ثانی

(-1103 ق)

1.برای سید علی خان حویزی.

2.برای قاضی محمد مقیم اصفهانی،مؤرّخ 1094 ق.

اجازۀ علی بن محمد بن حسینی قمی

برای ابو مسعود عبد الجبار بن علی نقّاش رازی، مؤرّخ 508 ق.

اجازۀ رضی الدّین علی بن محمد نیلی

برای احمد بن فهد حلی(-841 ق)،مؤرّخ 791 ق.

اجازۀ علی بن محمد محلی(-855 ق)

برای محمد بن زین الدین علی جبعی(-876 ق)، جدّ شیخ بهائی،مؤرّخ 851 ق.

اجازۀ نصیر الدین علی بن محمد کاشانی

(-755 ق)

برای محمد بن صدقه،مؤرّخ 725 ق.

اجازۀ علی بن محمد بیاضی نباطی(-877 ق)

صاحب صراط المستقیم

برای ناصر بن ابراهیم بویهی،مؤرّخ 852 ق.

اجازۀ نجیب الدین علی بن محمد بن مکی

عاملی

1.برای حسین بن حیدر کرکی،مؤرّخ 1010 ق.

2.برای فرزندش محمد بن علی و همۀ معاصرین او.

اجازۀ رضی الدین علی بن موسی بن طاوس

(-664 ق)

1.برای 2 فرزندش محمد(-680 ق)و علی.

2.برای یوسف بن حاتم شامی.

3.برای محمد بن احمد قسینی،و فرزندانش جعفر،ابراهیم و علی و گروهی از سامعین:

یوسف بن حاتم شامی فقیه،احمد بن محمد علوی فقیه و نسابه،نجم الدین محمد و صفی الدین محمد،مؤرّخ 664 ق.

اجازۀ علی بن هلال جزائری

1.برای علی بن حسین محقق کرکی (-940 ق)،مؤرّخ 909 ق.

2.برای بهاء الدین استرابادی،مؤرّخ 889 ق.

اجازۀ علی بن هلال کرکی(-پس از 984 ق)

برای ملک محمد بن سلطان حسین اصفهانی، مؤرّخ 984 ق.

ص:78

اجازۀ علی بن یحیی خیاط سوراوی

برای رضی الدین علی بن طاوس،مؤرّخ 609 ق.

اجازۀ علی بن یوسف بن مطهّر حلّی(برادر علامه

حلی)

برای علی بن حسین برسی استرآبادی،در 2 موضع،مؤرّخ 699 و 703 ق.

اجازۀ علی بن یونس

برای زین الدین خیامی،مؤرّخ 806 ق.

اجازۀ محمد علی بن محمد حسن خوانساری

(-1332 ق)

برای عبد اللّه بن حبیب اللّه لنگرودی،مؤرّخ 1329 ق.

اجازۀ محمد علی بن محمد حسین شهرستانی

(-ح 1290 ق)

1.برای فرزندش محمد حسین شهرستانی (-1315 ق)،مؤرّخ 1282 ق.

2.برای محسن بحرانی

3.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1282 ق.

اجازۀ علی محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی

(-1312 ق)

برای علی حسین بن خیرات علی زنگی پوری، مؤرّخ 1297 ق.

اجازه علی نقی بن حسن بن محمد مجاهد

(-1289 ق)

1.برای محمد باقر بن زین العابدین یزدی.

2.برای محمد رضا بن محمد علی کاشانی معروف به کلهری.

3.برای نیاز حسن هندی،ط 1294 ق(با حلیة العبادة).

4.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1282 ق.

اجازۀ فتح اللّه شیخ الشریعة بن محمد جواد

نمازی(-1339 ق)

1.برای مؤلف(آقا بزرگ)،مؤرّخ 1320 ق.

2.برای هادی بن علی خراسانی بجستانی، مؤرّخ 1330 ق.

اجازۀ فخر الدّین طریحی(-1085 ق)صاحب

مجمع البحرین

برای فرزندش صفی الدین،مؤرّخ 1072 ق.

اجازۀ ضیاء الدین فضل اللّه بن علی راوندی

برای ناصر الدین ابو المعالی محمّد بن حسین حمدانی.

اجازۀ زین الدین قاسم بن محسن

برای علی بن علی ابن فقیه فرزلی،مؤرّخ 983 ق.

اجازۀ محمد قاسم بن محمد مشهدی

برای عبد النّبی بن سعد جزائری،مؤرّخ 999 ق.

ص:79

اجازۀ محمد قاسم بن محمد نجفی

(-1290 ق)

1.برای محمد باقر صاحب روضات.

2.برای بهاء الدین صدر الشریعة.

3.برای محمد بن عبد الوهاب آل داود (-1303 ق).

اجازۀ قاسم بن محمد کاظمی(-1100 ق)

1.برای ابو الحسن شریف عاملی(-1138 ق).

2.برای محمد جواد بن کلب علی کاظمی، مؤرّخ 1098 ق.

3.برای نور الدین محمد بن مرتضی کاشانی نوادۀ برادر فیض،مؤرّخ 1095 ق.

اجازۀ کاظم بن قاسم حسینی رشتی

(-1259 ق)

برای حسن بن علی معروف به گوهر.

اجازۀ لطف اللّه شیرازی

برای شاگردش محمد علی بن ابی طالب زاهدی گیلانی متخلّص به حزین(1103 ق-).

اجازۀ ماجد بن جمال الدین محمد حسینی

دشتکی

برای شفیع بن فرج اللّه گیلانی،مؤرّخ 1087 ق.

اجازۀ ماجد بن هاشم حسینی(-1028 ق)

برای فضل اللّه بن محب اللّه دست غیب حسینی (-1023 ق).

اجازه محسن بن مرتضی فیض کاشانی

(-1091 ق)

1.برای علامه مجلسی(-1110 ق).

2.برای فرزندش علم الهدی.

3.برای نوادۀ برادرش محمد بن مرتضی.

4.برای محمد هادی بن مرتضی،برادر محمد سابق الذکر(بر پشت مجلدات 13،14 و 15 وافی)،تاریخ فراغت از کتابت نسخه:

1124 ق.

اجازۀ محسن بن عبد الکریم امین عاملی

برای محمد صادق بن حسن آل بحر العلوم،مؤرّخ 1352 ق.

اجازۀ محمد محسن بن علی تهرانی

برای شیخ عباس تهرانی،مؤرّخ 1330 ق.

اجازۀ محمد فاضل شرابیانی(-1322 ق)

برای حسن بن علی علیاری.

اجازۀ محمد بن ابی البرکات یمانی

برای محمد بن احمد سیبی قسینی،مؤرّخ 636 ق.

اجازۀ محمد بن ابی طالب استرابادی

برای احمد بن محمد تا دوانی،مؤرّخ 922 ق.

ص:80

اجازۀ شمس الدین محمد بن احمد علوی

(-769 ق)

1.برای بعضی از شاگردانش،مؤرّخ 757 ق.

2.برای محمد بن مکی شهید اول(-786 ق).

اجازۀ محمد بن احمد جزائری

برای امین الدین بن محیی الدّین طریحی،مؤرّخ 1165 ق.

اجازۀ شیخ القمیّین ابو الحسن محمد بن احمد

(-368 ق)

برای محمد بن عبد اللّه،مؤرّخ 360 ق.

اجازۀ شمس الدّین محمد بن احمد سیبی

قسینی

1.برای نجم الدین طومان بن احمد عاملی(-ح 728 ق).

2.برای بعضی از شاگردان.

اجازۀ محمد بن احمد صهیونی

برای علی بن عبد العالی میسی استاد شهید ثانی،مؤرّخ 879 ق.

اجازۀ محمد بن احمد بن خاتون عاملی

1.برای ظهیر الدین ابراهیم بن حسین حسینی همدانی(-1026 ق)،مؤرّخ 1008 ق.

2.برای ماجد بن هاشم صادقی(-1028 ق).

اجازۀ جلال الدین محمد بن اسعد دوانی

(-908 ق)

1.برای کمال الدین حسین بن عبد الحق اردبیلی(-940 ق).

2.برای عبد الرحمان صفوی نوادۀ صفی الدین، مؤرّخ 893 ق.

اجازۀ محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی

(-1306 ق)

1.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی،مؤرّخ 1299 ق.

2.برای محمد طاهر بن محمد کاظم اصفهانی (-ح 1310 ق).

3.برای محمد همدانی.

اجازۀ نجیب الدین محمد بن جعفر بن نما

برای شمس الدین محمد بن احمد قسینی،مؤرّخ 637 ق.

اجازۀ شمس الدین محمد بن حامد حسینی

برای شاگردش که شرایع را نزد او خوانده،مؤرّخ 894 ق.

اجازۀ محمد بن حسن مدّقق شیروانی

(-1098 ق)

1.برای میر عبد اللّه بن علی تونی.

2.برای علامه مجلسی،مؤرّخ 1075 ق.

اجازۀ بهاء الدین محمد بن حسن اصفهانی

معروف به فاضل هندی(-1135 یا 1137 ق)

1.برای احمد حلی.

2.برای ناصر الدین احمد بن محمد مختاری،

ص:81

مؤرّخ 1130 ق.

3.برای محمد تقی معروف به ملا تقیا اصفهانی،مؤرّخ 1118 ق.

4.برای بهاء الدین محمد بن محمد باقر نائنی مختاری،مؤرّخ 1109 ق.

5.برای محمد علی کشمیری،مؤرّخ 1112 ق.

اجازۀ ابو جعفر محمد بن حسن بن زین الدین

شهید ثانی(-1030 ق)

برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1029 ق.

اجازۀ ابو جعفر محمد بن حسن بن علی طوسی

(-460 ق)

برای ابو الوفا عبد الجبار بن عبد اللّه رازی،ابو محمد حسن بن حسین بن بابویه معروف به حسکا، ابو عبد اللّه محمد بن هبة اللّه وراق طرابلسی و فرزند او حسن بن محمد،مؤرّخ 455 ق.

اجازۀ محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)

1.برای ابراهیم بن جعفر عاملی،مؤرّخ 1090 ق.

2.برای علامه مجلسی،مؤرّخ 1085 ق.

3.برای عبد الصمد بن عبد القادر بحرانی.

4.برای محمد فاضل بن محمد مهدی مشهدی، مؤرّخ 1085 ق.

5.برای علاء الملک بن ابی طالب،مؤرّخ 1086 ق.

6.برای محمد صالح رضوی،خ.آستان قدس، ش 3621(1085 ق).

اجازۀ شمس الدین محمد بن حسن علوی

بغدادی(محمد بن ابی الرضا)

1.برای بعضی از شاگردانش،به خط حسین بن اردشیر،مؤرّخ 677 ق.

2.برای محمد بن احمد بن ابی المعالی موسوی (-769 ق)،چند اجازه،بعضی مؤرّخ 730 ق.

اجازۀ محمد بن بهاء الدین عاملی

برای شاگردش محمد رضا(ظاهرا اواخر سدۀ 12 ق).

اجازۀ فخر المحققین ابو طالب محمد بن علاّمه

حسن بن یوسف بن علی بن مطهر حلّی(682-

771 ق)

1.برای تقی الدین ابراهیم بن حسین آملی.

2.برای جمال الدین ابو الفتوج احمد بن بلکو آوی و شمس الدین محمد بن هلال آوی،مؤرّخ 705 ق.

3.ایضا برای ابو الفتوح سابق الذکر،مؤرّخ 705 ق.

4.برای امین الدین ابو طالب احمد بن زهرۀ حلبی،مؤرّخ 756 ق.

5.برای ناصر الدین حمزة بن حمزۀ علوی،مؤرّخ 736 ق.

6.برای رکن الدین حیدر بن علی علوی،مؤرّخ 761 ق،اجازۀ دیگر 759 ق.

7.برای زین الدین علی بن حسن حلی،مؤرّخ 755 ق.

8.برای شمس الدین محمد بن صدقة،مؤرّخ 758 ق.

ص:82

9.برای شمس الدین محمد بن ابی طالب، مؤرّخ 750 ق،خ.آستان قدس.

10.برای شمس الدین ابو عبد اللّه محمد بن مکّی شهید اول(-786 ق)،مؤرّخ 756 ق.

11.برای محمد بن محمد اسفندیاری آملی، مؤرّخ پس از 745 ق.

12.برای مهنّا بن سنان جعفری.

13.برای فرزند مجیز یحیی بن محمد،مؤرّخ 747 ق.

اجازۀ بهاء الدین محمد بن حسین بن عبد الصمد

عاملی(-1031 ق)

1.برای ابراهیم بن حسین حسینی همدانی (-1026 ق).

2.برای احمد بن زین العابدین علوی،مؤرّخ 1012 ق.

3.برای محمد اشرف بن حبیب اللّه حسینی، مؤرّخ 1021 ق.

4.برای بدیع الزّمان قهپانی معروف به بدیع هرندی.

5.برای حسن علی بن عبد اللّه شوشتری(-1069 یا 1075 ق)،مؤرّخ 1030 ق.

6.برای محمد رضا بسطامی،مؤرّخ 1020 ق.

7.برای شرف الدین حسین،مؤرّخ 1030 ق.

8.برای عز الدین حسین بن حیدر بن قمر کرکی، مؤرّخ 1003 و 1010 و 1020 ق(3 اجازه).

9.برای کمال الدین شاهمیر حسینی 1008 ق.

10.برای علی بن احمد نباطی،مؤرّخ 1011 و 1012 ق(3 اجازه).

11.برای نور الدّین علی بن عبد العزیز بحرانی، مؤرّخ 998 ق.

12.برای محمد علی بن ولی اصفهانی.

13.برای لطف اللّه بن عبد الکریم میسی و فرزندش جعفر،مؤرّخ 1020 ق.

14.برای ماجد بن هاشم بحرانی،مؤرّخ 1016 ق و دیگری بدون تاریخ.

15.برای شریف الدین محمد رویدشتی معروف به شریفا،مؤرّخ 1022 ق.

16.برای صفی الدین محمد قمّی،مؤرّخ 1015 ق.

17.برای علاء الدّین محمد بن محمد قمی.

18.برای ابو الحسن محمد بن یوسف بحرانی، مؤرّخ 998،999 و 1000 ق(3 اجازه).

19.برای محمد بن علی بن خاتون،مؤرّخ 1029 ق.

20.برای ملک حسین بن ملک علی تبریزی، مؤرّخ 998 ق.

21.برای محمد هاشم بن احمد اتکانی،مؤرّخ 1030 ق.

22.برای شاگردش امین الدین محمد،مؤرّخ 996 ق.

23.برای کمال الدین حاج بابا قزوینی،مؤرّخ 1007 ق.

24.برای ملا لاهیجی.

اجازۀ سلطان العلماء محمد بن دلدار علی نقوی

(-1284 ق)

1.برای محمد تقی بن حسین بن دلدار علی (-1289 ق)،برادرزاده اش،مؤرّخ 1262 ق.

2.برای برادرزادۀ دیگرش محمد هادی بن مهدی،مؤرّخ 1262 ق.

3.برای فرزندش بنده حسین.ط 1282 ق.

ص:83

اجازۀ محمد بن رجب علی تهرانی

1.برای علی بن ابو محمد ساوجی.

2.برای محمد علی بن محمد رضا نائنی،مؤرّخ 1347 ق.

3.برای غلام حسین نجف آبادی(-1345 ق).

4.برای محمد باقر گلپایگانی.

5.برای علی خیابانی.

6.برای سید علی نقی نقوی لکهنوی

7.برای جعفر بن عبد الرضا موسوی مهری.

8.برای محمد علی اردو بادی،مؤرّخ 1354 ق.

9.برای مهدی بن صالح کشوان کاظمی (-1358 ق)،مؤرّخ 1358 ق.

10.برای علی نقی منزوی(1338 ق-).

اجازۀ محمد بن محمد زمان کاشانی

برای محمد باقر بن محمد باقر هزار جریبی.

اجازۀ محمد بن سعد مقابی بحرانی

برای محمد بن شرف صندید.

اجازۀ محمد بن سلیمان تنکابنی(-پس از

1300 ق)

برای عطاء اللّه ارومی(-1321 ق)،مؤرّخ 1297 ق.

اجازۀ محمد بن صالح غروی

برای ربیع بن جمعۀ عبری،مؤرّخ 897 ق.

اجازۀ محمد بن عبد الفتاح تنکابنی معروف به

سراب(-1124 ق)

برای 2 فرزندش محمد صادق و محمد رضا و برای محمد شفیع لاهیجانی،مؤرّخ 1102 ق.

اجازۀ ابو جعفر محمد بن عبد اللّه حمیری

برای ابو عمر و سعید بن عمر،مؤرّخ 304 ق.

اجازۀ محیی الدین ابو حامد محمد بن عبد اللّه بن

زهرۀ حلبی

برای فرزندش ابو المکارم علی،مؤرّخ 604 ق.

اجازۀ محمد بن عبد الوهاب همدانی(-پس از

1303 ق)

1.برای اسماعیل صدر اصفهانی(-1337 ق)، مؤرّخ 1283 ق.

2.برای محمد علی شوشتری.

3.برای عنایت اللّه سامانی،مؤرّخ 1284 ق.

4.برای گروهی که از او طلب اجازه کرده اند، مؤرّخ 1280 ق.

اجازۀ محمد بن علی حسینی استرآبادی

(-1028 ق)

1.برای کمال الدین حسین عاملی،مورخ 1018 ق،خ کربلا.

2.برای محمد علی بن ولی اصفهانی،مورخ 1015 ق.

اجازۀ محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی

صاحب عوالی اللئالی

1.برای محسن بن محمد بن پادشاه حسینی

ص:84

رضوی مشهدی،مؤرّخ 897 ق.

2.برای محمد بن صالح غروی،مؤرّخ 896 و 898 ق(3 اجازه).

3.برای شرف الدین محمود بن علاء الدین طالقانی.

اجازۀ محمد بن علی مقابی بحرانی

برای فرزندش علی،مؤرّخ 1160 ق.

اجازۀ ظهیر الدین محمد بن علی عیناثی

برای عماد الدین علی جرجانی،مؤرّخ 860 ق، خ.آستان قدس.

اجازۀ محمد بن علی موسوی(-1009 ق)

صاحب مدارک

1.برای بدر الدین حسن بن شدقم،مؤرخ 987 ق.

2.برای عبد الهادی شوشتری،مؤرّخ 1007 ق.

اجازۀ محمد بن علی بن خزعل حسینی

برای احمد بن محمد بن علی بن نصر،مؤرّخ 827 ق.

اجازۀ رشید الدّین محمد بن علی بن شهر آشوب

(-588 ق)

برای جمال الدین علی بن جعفر بن شعرۀ حلّی جامعانی،مؤرّخ 581 ق.

اجازۀ ابو الخیر محمد بن علی بن طی

برای شمس الدین محمد بن عبد المجید مسیّبی، مؤرّخ 950 ق.

اجازۀ محمد بن علی بن عبد النّبی مقابی

بحرانی

برای عبد اللّه بن حسین زیوری،مؤرّخ 1147 ق.

اجازۀ شمس الدین محمد بن علی بن خاتون

عاملی

برای نور الدین علی بن حسین بن عبد العالی کرکی،مؤرّخ 900 ق.

اجازۀ محمد بن قاسم برزهی بیهقی

برای محمد بن ناصر بن حمزۀ علوی ورامینی، مؤرّخ 661 ق.

اجازۀ تاج الدّین محمد بن قاسم دیباجی(-

776 ق)

1.برای شمس الدین محمد بن احمد بن ابی المعالی،از مشایخ شهید اول.

2.برای ابو عبد اللّه محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)،مؤرّخ 754 ق.

3.برای شهید اول و پسرانش محمد و علی و دخترش فاطمه ام الحسن.

4.برای شهید و فرزندش محمد.

اجازۀ محمد بن محمد بن زهرۀ حسینی

برای بعضی از شاگردانش،مؤرّخ 757 ق.

اجازۀ محمد بن محمد بن علی آملی

برای شاگردش،مؤرّخ 752 ق.

ص:85

اجازۀ محمد بن محمد بن قاسم حسینی

برای زین الدین علی بن اسماعیل عاملی.

اجازۀ محمد بن محمد چکنی کزازی

برای محمد تقی بن علی رضا موسوی قمی معروف به حاج سید جواد(-1303 ق)،مؤرّخ 1269 ق.

اجازۀ ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ

مفید(-413 ق)

برای ابو الحسن علی بن محمد دقّاق،مؤرّخ 403 ق.

اجازۀ شمس الدین محمد بن محمد معروف به

ابن مؤذّن جزینی(پسر عم شهید اول)

برای علی بن عبد العالی معروف به ابن مفلح میسی(-938 ق)،مؤرّخ 884 ق.

اجازۀ محمد بن مطرف حسنی

برای رضی الدین محمد بن حسن زرقنی داودی، مؤرّخ 695 ق.

اجازۀ محمد بن معصوم رضوی معروف به سید

محمد قصیر(-1255 ق)

1.برای محمد رضا بن بحر العلوم،مؤرّخ 1245 ق.

2.برای زین العابدین بن جعفر موسوی خوانساری(-1276 ق)،پدر صاحب روضات.

اجازه ابو عبد اللّه محمد بن مکی شهید اول

(-786 ق)

1.برای جمعی از علماء که علل الشّرایع شیخ صدوق را نزد او خوانده اند:احمد بن ابراهیم کروانی،حسن بن سلیمان حلّی،حسین بن علی عاملی،حسین بن محمد بن هلال کرکی، علی بن بشارۀ عاملی شقراوی حنّاط و محمد بن محمد بن زهرۀ حلبی،مؤرّخ 757 ق.

2.برای زین الدین علی بن حسن بن محمد خازن،مؤرّخ 784 ق.

3.برای شمس الدّین محمد بن عبد علی بن نجده،مؤرّخ 770 ق،خ.آستان قدس،ش.

1317 ق.

4.برای 3 فرزندش محمد،علی و حسن.

5.برای 2 فرزندش محمد و علی.

اجازۀ صدر الدین واعظ،محمد بن غیاث الدین

منصور دشتکی شیرازی

برای علی بن قاسم حسینی عریضی یزدی،مؤرّخ 973 ق.

اجازۀ محمد بن موسی بن حسین بن عود

برای شرف الدین حسین بن موسی بن عود،مؤرّخ 761 ق.

اجازۀ محمد بن یحیی بن قاسم

برای محمد بن دنانۀ کعبی(سدۀ 11 ق).

اجازۀ محمد بن یوسف بن علی بن کنبار بلادی

برای ناصر بن محمد جارودی.

ص:86

اجازۀ محمود بن علی میبدی(یا میمندی)

برای ابو الحسن شریف عاملی(-1138 ق)،مؤرّخ 1107 ق.

اجازۀ محمود بن علی حمصی

برای ابو المظفر محمد بن علی حجدی(یا مجدی)،مؤرّخ 583 ق.

اجازۀ محمود بن محمد بن علی بن حمزۀ

لاهیجانی(شاگرد شهید ثانی)

1.برای حسین بن روح اللّه حسینی طبسی صدر جهان،مؤرّخ 974 ق.

2.برای عماد الدین علی بن هاشم،مؤرّخ 994 ق.

3.برای معین الدین محمّد بن محمود دشتکی شیرازی،مؤرّخ 994 ق.

4.برای منصور بن حسن بن یوسف بن تاج الدین بن متوج بحرانی،پس از 987 ق.

اجازۀ محیی الدین بن احمد بن تاج الدین میسی

عاملی

برای محمود بن محمد بن علی بن حمزۀ لاهیجی،مؤرّخ 954 ق.

اجازۀ مرتضی بن محمد امین انصاری

(1281 ق)

برای شاگردش احمد بن محسن فیضی کاشانی (-1286 ق)،مؤرّخ 1262 ق.

اجازۀ شاه مرتضی بن محمد مؤمن کاشانی

1.برای فرزندش نور الدّین محمد معروف به نور الدّین اخباری،مؤرّخ 1078 ق.

2.برای فرزند دیگرش محمد هادی،مؤرّخ 1072 ق.

اجازۀ معزّ الدین محمد بن جعفر اصفهانی

برای حسن علی بن عبد اللّه شوشتری (-1075 ق)،مؤرّخ 1030 ق.

اجازۀ مفلح بن حسن صیمری

برای شاگردش،مؤرّخ 873 ق.

اجازۀ فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری

(-826 ق)

برای زین الدین علی بن حسن بن علاله،مؤرّخ 822 ق(2 اجازه).

اجازۀ محمد مقیم بن محمد باقر اصفهانی

برای سلطان محمد،مؤرّخ 1072 ق.

اجازۀ شرف الدین محمد مکّی(از اعقاب شهید

اول)

1.برای محمد رضا بن عبد المطلب تبریزی، مؤرّخ 1178 ق.

2.برای ابو جعفر،مؤرّخ 1183 ق.

اجازۀ غیاث الدین منصور بن صدر الدین محمد

دشتکی شیرازی(-940 ق)

برای فرزندش صدر الدین محمد.

ص:87

اجازۀ منصور بن محمد حسینی طالقانی

برای نصر اللّه بن حسین موسوی شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1152 ق.

اجازۀ میر محمد مؤمن بن دوست محمد حسینی

استرابادی شهید(-1088 ق)

1.برای احمد بن محمد بن یوسف مقابی بحرانی(-1102 ق)،مؤرّخ 1081 ق.

2.برای علامه محمد باقر مجلسی(-1110 ق).

اجازۀ محمد مهدی بن محمد ابراهیم کلباسی

(-1292 ق)

برای محمد رضا بن سید علی کلهری،مؤرّخ 1271 ق.

اجازۀ محمد مهدی بن ابی القاسم موسوی

شهرستانی(-1215 ق)

1.برای ابو القاسم جعفر بن حسین موسوی خوانساری(-1240 ق).

2.برای اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1237 ق).

3.برای احمد بن زین الدّین احسائی،مؤرّخ 1209 ق،ط 1310 ق(با رساله ای در احوال او).

4.برای دلدار علی بن محمد مقیم نقوی (-1235 ق)،مؤرّخ 1205 ق.

5.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،مؤرّخ 1193 ق.

6.برای محمد فاضل سمنانی.

7.برای علی بن محمد کاظم تبریزی،مؤرّخ 1186 ق.

8.برای مهدی بن محمد تقی قاضی تبریزی، مؤرّخ 1198 ق.

9.برای محمد بن اسماعیل جد حفصی.

10.برای محمد بن محمد طاهر خراسانی (-1236 ق)،مؤرّخ 1193 ق.

اجازۀ محمد مهدی بن حسن بن احمد حسینی

قزوینی(-1300 ق)

1.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1296 ق.

2.برای محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،مؤرّخ 1292 ق.

3.برای محمد علی بن محمد حسن خوانساری (-1332 ق).

4.برای محمد کاظم خراسانی(-1329 ق)، مؤرّخ 1299 ق.

5.برای محمد همدانی.

اجازۀ محمد مهدی بن محمد صالح فتونی

1.برای محمد تقی قاضی(-1223 ق)،مؤرّخ 1173 ق.

2.برای ملاّ یوسف.

3.برای محمد مهدی بحر العلوم.

اجازۀ مهدی بن علی بن جعفر کاشف الغطاء

(-1288 ق)

1.برای محمد رضا بن محمد علی کلهر کاشانی.

2.برای بهاء الدین صدر الشریعه.

3.برای علی علیاری تبریزی.

ص:88

اجازۀ مهدی بن علی اکبر قمّی

برای علی بن محمد نوری،مؤرّخ 1342 ق.

اجازۀ مهدی بن علی غریفی بحرانی

(-1343 ق)

برای عیسی بن صالح خاقانی،مؤرّخ 1341 ق.

اجازۀ بحر العلوم محمد مهدی بن مرتضی

طباطبائی(-1212 ق)

1.برای جعفر بن حسین خوانساری (-1240 ق).

2.برای احمد بن زین الدین احسائی (-1241 ق).مؤرّخ 1209 ق.

3.برای محمد حسن بن معصوم قزوینی (-1240 ق)،مؤرّخ 1211 ق.

4.برای حیدر بن حسین یزدی،مؤرّخ 1209 ق.

5.برای میرزا داود.

6.برای دلدار علی نقوی.

7.برای عبد علی بن محمد قارونی،از مشایخ محمد ابراهیم کلباسی،مؤرّخ 1197 ق.

8.برای عبد الکریم بن جواد جزائری (-1215 ق).

9.برای عبد النّبی قزوینی.

10.برای محمد بن محمد صالح لاهیجی،پس از 1206 ق.

اجازۀ محمد مهدی شهید بن هدایت اللّه موسوی

اصفهانی(-1218 ق)

1.برای دلدار علی.

2.برای شیخ محمد.

اجازۀ میرزا محمد بن علی جزائری

برای علامه مجلسی(-1110 ق)،پس از وفات مجلسی اول.

اجازۀ ناصر حسین بن حامد حسین موسوی

کنتوری لکهنوی

برای صادق بن حسن آل بحر العلوم طباطبایی، مورخ 1352 ق.

اجازۀ ناصر بن حسین خطیب نجفی

برای نظام الدین شاه محمود بن علم الهدی محمد شولستانی(3 اجازه).

اجازۀ محمد نبی بن محمد رحیم گنابادی(مجاز

از علامه مجلسی)

برای شاگردش محسن.

اجازۀ نجم الحسن رضوی لکهنوی

1.برای محمد صادق آل بحر العلوم،مؤرّخ 1348 ق.

2.برای محمد علی اردوبادی،مؤرّخ 1348 ق.

اجازۀ نعمة اللّه علی بن احمد بن خاتون عاملی

1.برای بدر الدین حسن بن علی بن شدقم،مؤرّخ 977 ق.

2.برای عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)، مؤرّخ 988 ق(2 اجازه).

ص:89

اجازۀ نعمة اللّه بن عبد اللّه موسوی جزائری

(-1112 ق)

1.برای ابو القاسم بن محمد بن عیسی شیخ الاسلام شوشتری.

2.برای محمد باقر بن محمد حسین شوشتری سید محمد شاهی،مؤرّخ 1101 و 1103 ق.

3.برای حسین بن محیی الدین بن ابی جامع عاملی،مؤرّخ 1090 ق.

4.برای محمد زمان بن محمد رضا بن فتح الدین صحاف شوشتری مؤرّخ 1085 و 1098 ق(2 اجازه)

5.برای محمد بن علی جزائری(-1131 ق).

6.برای بهاء الدین محمد جزائری،مؤرّخ 1093 ق.

اجازۀ نوح بن قاسم جعفری(-1300 ق)

برای عبد الصمد شوشتری(-1337 ق).

اجازۀ نور الدین علی موسوی(-1068 ق)برادر

صاحب مدارک(از جانب پدر)و برادر صاحب

معالم(از جانب مادر)

1.برای نظام الدین احمد بن محمد معصوم دشتکی شیرازی(-1086 ق).

2.برای صالح بن عبد الکریم کرزکانی بحرانی (-1098 ق).

3.برای محمد محسن بن محمد مؤمن استرآبادی،از مشایخ علامه مجلسی،مؤرّخ 1051 ق.

4.برای محمد بن علی حرفوشی(-1059 ق).

اجازۀ نور الدین محمد بن مرتضی کاشانی(نوادۀ

برادر فیض)

برای فرزندش بهاء الدین محمد،مؤرّخ 1114 ق.

اجازۀ هادی بن مرتضی بن محمد مؤمن

برای خواهرزاده اش رفیع الدین محمد بن رضا.

اجازۀ محمد هاشم بن زین العابدین موسوی

خوانساری معروف به چهارسوقی(-1318 ق)

1.برای ابو الهدی بن ابی المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی،مؤرّخ 1300 ق.

2.برای محمد باقر بن عبد المحسن اصطهباناتی شهید(-1326 ق)،مؤرّخ 1300 ق.

3.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1309 ق.

4.برای فتح اللّه بن محمد جواد نمازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،مؤرّخ 1295 ق.

5.برای محمد همدانی.

6.برای احمد بن محمد جواد اصفهانی،مؤرّخ 1305 ق.

اجازۀ هاشم بن حسین احسائی

برای نعمت اللّه جزائری،مورخ 1073 ق.

اجازۀ رضی الدین عمید الرؤسا ابو منصور هبة اللّه

بن حامد نحوی لغوی(-610 ق)

برای جلال الدین قاسم بن حسن معروف به ابن معیّة،مؤرّخ 603 ق(بر ظهر صحیفۀ سجادیه).

اجازۀ یاسین بن علی بحرانی

برای نصر اللّه بن حسین موسوی،مؤرّخ 1145 ق.

ص:90

اجازۀ نجیب الدین یحیی بن احمد حلّی هذلی

(-689 یا 690 ق)صاحب جامع الشرایع و ابن

عم محقق حلّی

1.برای عز الدین حسن بن علی معروف به ابن ابرز،مؤرّخ 655 ق.

2.برای نجم الدین حسین بن اردشیر طبری، مؤرّخ 667 ق.

3.برای غیاث الدین عبد الکریم بن احمد بن طاوس(-693 ق).

4.برای کمال الدّین علی بن حسین بن حماد واسطی لیثی.

5.برای عمرو بن حسن بن خاقان،مؤرّخ 674 ق.

اجازۀ ابو زکریا یحیی بن حسن هذلی

برای بهاء الدین ورّام بن نصر بن ورّام،مؤرّخ 583 ق.

اجازۀ یحیی بن حسین بن عشره(یا عشیره)بن

ناصر بحرانی معروف به شیخ یحیی مفتی-شاگرد

محقق کرکی و نائب او در یزد-

1.برای شاگردش عبد اللّه بن عبد الکریم(پس از 967 ق-).

2.برای علی بن خمیس جزائری،مؤرّخ 961 ق.

3.برای شاگردش عبد الجلیل قاری،مؤرّخ 970 ق.

اجازۀ یحیی بن محمد بحرانی قطیفی

1.برای شاگردش عبد علی بن محمد،مؤرّخ 1182 ق.

2.برای شاگردش محمد بن احمد بحرانی.

اجازۀ یوسف بن احمد بن عصفور درازی بحرانی

(-1186 ق)صاحب حدائق

1.برای زین العابدین بن کاظم،مؤرّخ 1166 ق.

2.برای عبد العزیز بن احمد نجفی،مؤرّخ 1167 ق.

3.-لؤلؤة البحرین،ط.مکرّر.

4.برای سید عبد اللّه بلادی،مؤرّخ 1153 ق.

5.برای علی بن حسین بحرانی.

6.برای علی بن محمد مقابی بحرانی،مؤرّخ 1169 ق.

7.برای محمد کاظم.

8.برای بحر العلوم(-1212 ق).

الاجازة الشاملة للسیدة الفاضلة

محمد رضا بن محمد حسین تهرانی،برای امینه بیگم مؤلف الاربعین الهاشمیّة.

اجبار الزّوج(علی الانفاق و مع العجز علی

الطلاق)

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

الاجتزاء بالوضوء الناقص بعد زوال العذر

و التمکن من الوضوء التام

محمد حسن بن محمد صالح کبۀ بغدادی،خ.

بغداد.

اجتماع الامر و النّهی

اصول،از ابو القاسم بن محمد علی نوری معروف به کلانتری(-1292 ق).

ص:91

اجتماع الامر و النّهی

احمد بن مهدی نراقی(-1245 ق)،خ.موجود.

-اعلم ان من باب تعارض العام و الخاص...

اجتماع الامر و النّهی

میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی (-1312 ق)،خ.دیده شد.

اجتماع الامر و النهی

محمد صالح بن محمد حسن مازندرانی،بعد از 10 مقدّمه،شروع مسأله.

اجتماع الامر و النهی

عبد الوهاب بن محمد علی شریف قزوینی(سدۀ 13 ق.)،شاگرد صاحب ریاض و صاحب مفتاح الکرامه.

-الحمد للّه الّذی تقدس ذاته عن الترکیب.

اجتماع الامر و النّهی

علی لوزدری(یا دوزدری)(-خ 1290 ق)،خ.

کربلا.

اجتماع الامر و النّهی

علی بن محمد علی طباطبایی،صاحب ریاض (-1231 ق).

-الحمد للّه رب العالمین...

اجتماع الامر و النهی

الاجتماعات المدنیّة

معلم ثانی ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق).

الاجتناب

فارسی ردّ بر تریاق فاروق،از محمد باقر همدانی (-1319 ق)،تألیف:1307 ق،ط 1308 ق.

-الحمد للّه رب العالمین و الصلاة و السّلام علی اسم اللّه الرضی...

الاجتهاد،کتاب-کتاب الاجتهاد

الاجتهاد

محمد بن حارث بحرانی،در یک مقدمه،ابواب و خاتمه.

-اللهم لک الحمد ناصب اعلام الهدایة

الاجتهاد و الاخبار

در رد اخباریّه،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی(-1206 ق)،در 7 فصل،تالیف 1155 ق،ط تهران،1314 ق(با عدّة الاصول شیخ طوسی)،1317 ق(هم در فهرست چاپی عربی و هم در فارسی آمده است).

عبد العظیم بن محمد لواسانی،شاگرد شریف العلماء،مستخرج از روض المحصلّین او،خ.

تهران.

الاجتهاد و التقلید

عبد الواسع بن محمد حسینی زنجانی (-1291 ق)،خ.دیده شد.

الاجتهاد و التقلید

محمد علی بن محمد صادق شیرازی،تألیف:

1276 ق)،خ.کربلا.

الاجتهاد و التقلید

محمد علی بن مهدی آرانی(-1325 ق).

الاجتهاد و التقلید

محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی (-1306 ق).

الاجتهاد و التقلید

شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق)،خ.سامراء.

-التقلید لغة جعل الغیر ذاقلاده

الاجتهاد و التقلید

مسیح بن محمد سعید تهرانی(-1263 ق).

الاجتهاد و التقلید

محمد مهدی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1292 ق)،خ.دیده شد.

الاجتهاد و الصحابة

محمد تقی بن عبد الکریم جعفری تبریزی (1343 ق-).

الاجتهادیّة

زین الدّین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق).

ص:94

الاجتهادیة

محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(-پس از 900 ق).

اجداد الائمّة و عدم اشتراط اسلامهم

علی بن احمد آل عبد الجبار قطیفی(سدۀ 13 ق).

اجراء الخیل

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-205 ق).

الاجرام العلویّة

ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،ط 1298 ق.

الاجرة علی العبادات و جواز اخذها،رسالة فی

محمد بن مرتضی ملا محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،خ موجود.

الاجرومیة الجدیدة

نحو،از محسن بن عبد الکریم حسینی،ط.

الاجزاء

اصول،از ابو القاسم بن محمد علی نوری کلانتری،خ.دیده شد.

الاجزاء

محمد حسن آشتیانی(-1319 ق)،ط 1315 ق.

الاجزاء

محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی(1306 ق)، خ.نجف.

الاجزاء

مصطفی بن حسین کاشانی(-1336 ق)،خ.

دیده شد.

الاجزاء

مهدی بن صالح حکیم نجفی،تألیف:

1308 ق.

اجزاء حج من ادرک المشعرین بحکم العامة

عبد النّبی و فسی عراقی(معاصر).به نام إعلام العامة فی صحة الحج مع العامة.چاپ شده

اجزاء المشعر الحرام اضطرارا فی تمامیة الحجّ

نیز از عبد النّبی.

اجزاء العلوم

ابو عبد اللّه بن ابی القاسم زنجانی(-1313 ق)، خ.موجود.

اجزاء القضیّة

علی بن حسین جامعی عاملی،شاگرد محدث جزائری.

-الحمد للّه کثیرا...

ص:95

(-298 ق).

الاجوبة(عن المسائل العشرة:)

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق).

-الحمد للّه الموفق و الملهم

اجوبة الاجوبة

محمد حسین بن محمد مهدی گرهرودی (-1314 ق)،خ.کاظمین.

الاجوبة الاسراریة عن الاسئلة السمیعیّة

پاسخهای فیلسوف سبزواری هادی بن مهدی متخلّص به اسرار(-1289 ق)،به پرسشهای سمیع خلخالی،در شرح بعضی کلمات امیر المؤمنین(علیه السلام).

الاجوبة الاسراریة عن الاسئلة العرفانیّة

پاسخهای فیلسوف سبزواری به پرسشهای اسماعیل بجنوردی متخلّص به عارف.در انشقاق قمر،رجعت اهل البیت،ظهور حجت،معاد جسمانی و...

-الحمد للّه الودود واجب الوجود...

الاجوبة الاسراریّة عن الاسئلة القمیّة

فارسی،کلام،در پاسخ 6 سؤال اهل قم.

الاجوبة الاسراریة عن المسائل الاثنی عشرة

الکلامیة

فارسی،پاسخ به پرسشهای صادق سمنانی، نسخه های خطی هر4 عنوان موجود است.

اجوبة تحفة الاحباب

تاج العلماء علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی (-1312 ق).

الاجوبة الحائریّة عن الاسئلة البغدادیة

حسین بن آقا بزرگ قزوینی حائری(معاصر).

الاجوبة الحائریة(فی انتصار مذهب الجعفریة)

درویش علی بن حسین بغدادی(-ح 1277 ق).

الاجوبة الرشیقة عن الاسئلة الدقیقة

محمد محسن بن محمد حسین زنگی پوری (-1325 ق).

الاجوبة الزاهرة

ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری(-پس از 1310 ق).

الاجوبة الشافیة

فارسی،کلام،از احمد علی محمدآبادی،ط.

الاجوبة العلیة(للمسائل المسقطیة)

علی بن عبد اللّه بحرانی(-1318 ق)،ط.

بمبئی،1316 ق.

الاجوبة الفاخرة(فی ردّ الاشاعرة)

فارسی،در ردّ شبهات عبد العزیز دهلوی،از محمد قلی بن محمد بن حامد کشمیری

ص:97

بحر العلوم،خ.نجف.

الاحتجاج

ابو جعفر احمد بن حسین بن مهران اهوازی ملقب به دندان،محمد بن حسن صفار(-290 ق)از او روایت کرده است،مذکور در رجال نجاشی و فهرست.

الاحتجاج(علی اهل اللّجاج)

الاحتجاج(فی علم الکلام و اثبات الاصول

الخمسه)

محمد بن علی آل حرز الدین(-1365 ق)،

ص:99

تالیف:1331 ق،در 2 مجلد،خ.نجف.

الاحتجاج(علی الیهود و النصاری)

فارسی و عربی،از محمد بن علی حرز الدین نجفی،تالیف:1322 و 1324 ق،در چند مجلد.

احتجاج الشیعة(علی زید بن ثابت فی الفرائض)

شیخ الطائفه ابو القاسم سعد بن عبد اللّه اشعری (-229 یا 301 ق).

الاحتجاج العلوی

در مناظره با ملل مختلفه،از تاج العلماء سید علی محمد نقوی(-1312 ق).

احتجاج المخالفین(علی امامة امیر المومنین«ع»)

هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)،تألیف:

1105 ق.

-الحمد للّه الذی اوضح سبیل الرشاد

احتجاج المعجزة

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در فهرست ابن ندیم.

احتجاجات

بعضی از متأخرین،مطالبی در رد بابیّه دارد،خ.

نجف.

الاحتجاجیة،الرسالة

محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی، شاگرد وحید بهبهانی.

الاحتراز

رد بر رسالۀ حسن الایجاز فی ابطال الاعجاز،از محمد ابراهیم بن آقا رضا اصفهانی،اهداء به محمد خالصی،ط.تهران،1342 ق.

احتراق بمب

فارسی،داستان،از موریس لبلان،ترجمۀ عنایت اللّه شکیباپور،ط تهران،1306 ق،2 مجلد.

الاحتساب

ادعیه،کفعمی(-905 ق)از آن نقل کرده است.

الاحتیاطات اللازمة العمل

محمد بن تاج الدّین حسن فاضل هندی(-1135 یا 1137 ق)،خ.موجود.

الاحتیاطیّة،الرّسالة

فارسی،رسالۀ عملیه از محمد تقی آقا نجفی (-1332 ق)،ط 1296 ق.

الاحجار

احمد بن ابی خالد طبیب،تیفاشی در کتاب الاحجار مؤلّف 640 ق از آن نقل کرده است.

ص:100

الاحجار

احمد بن یوسف تیفاشی،در انواع احجار(25 نوع)،تالیف:640 ق،خ.نجف.

الاحجار الشداد(و السیوف الحداد فی ابطال جواهر

الافراد)

فیض کاشانی(-1091 ق).

الاحداث،کتاب

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی (-283 ق).

الاحراز المجریة

عبد المهدی بن عبد الحسین مطر نجفی(معاصر)، ط.مکرر

الاحراز و الادعیة و الاعواذ

اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1237 ق).

احزان الشیعة

فارسی،مقتل،از فاضل خراسانی.

الاحزان فی خیر انسان

مجموعۀ قصائد عربی،از 22 شاعر،در رثاء جعفر بن مهدی قزوینی حلّی(-1298 ق)، جامع:سید حیدر حلّی(-1304 ق).

الاحساب و الانساب

صاعد بن احمد رازی.

احسن الاثر

در معنی و فلسفۀ دین،از محمد بن خلیل عاملی جبشیشی(1327 ق-)،تالیف:1354 ق.

-(پس از تسمیه و تحمید)نزولا علی رغبة کثیر من الشبان

احسن الاثر فیمن ادرکناه فی القرن الرابع عشر

محمد صالح پوست فروش کاظمی(1327 ق-)، ط.بغداد،1352 ق.

احسن الاخبار(فی فضائل الکرّار)

مقدس زنجانی حکایت سلمان فارسی را در مفتاح الجنه از این کتاب نقل کرده است.

احسن الاقوال(فیما هو الراجح بالالفاظ عند تعارض

الاحوال)

محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی (-1259 ق)،تألیف:1238 ق.

احسن التعالیم

فارسی،برای دانش آموزان،ط.ایران.

احسن التفاسیر

فارسی،از محمد جعفر بن عبد الصاحب خشتی دوانی،تالیف:1290 ق.

ص:101

بن محمد باقر حجت طباطبایی(-1337 ق)،ط بغداد،1331 ق(با بعضی از منظومه های او).

-احمدک اللهم یا من لا تعد

آلاءه حمدا بلا عدّ وحدّ

احسن العطیّه(فی شرح الالفیة الشهیدیة)

شرح مقدمۀ رسالۀ الفیه،از محمد باقر بن زین العابدین خوانساری(-1313 ق)،صاحب روضات.

احسن الغنائم(فی شرح شواهد ابن الناظم)

هادی بن حسین صائغ بحرانی(1302-)،خ.

نزد مولف.

احسن القصائد

ط.هند.

احسن القصص

اردو،مثنوی،در تاریخ چهارده معصوم(علیهم السلام)،از سلامت علی لکهنوی معروف به میرزا دبیر (-پیش از 1311 ق).

احسن القصص

تفسیر سورۀ یوسف،از علی محمد بن محمد تاج العلماء(-1312 ق)،ط.عظیم آباد هند، 1305 ق.

احسن القصص(و دافع الغصص)

فارسی،از احمد بن نصر اللّه قاضی زاده تتوی (سدۀ 11 ق)،برگرفته از تاریخ الفی مولف.خ.

آستان قدس،ش 4168(1256 ق)و 2 شمارۀ دیگر.

-احسن القصص بیا و بنگر گر چشم خورد بین داری

احسن الکبار(فی مناقب الائمّة الاطهار)

فارسی،از محمد بن ابی زید حسینی ورامینی، تالیف:740 ق،برای تلخیص آن-لوامع الانوار.

-سپاس و حمد آفریدگاری را که منزّه است از کلّ اشیاء

احسن الکلام

اردو،منظوم،در مدایح و مراثی،از ابن حسنین ادیب ملقب به زائر،ط.هند.

احسن المحاسبات

فارسی،در سیاق،برای مدارس ابتدایی،ط.

تهران-1329 ق.

احسن المراسلات

فارسی،از علی فرهومند،برای مدارس ابتدایی، ط.تهران،1329 و 1343 ق؛1317 ش.

احسن المقال

فارسی،حکایات،قصص و اشعار،از حسین بن ابو الحسن دزفولی(-1347 ق).

ص:103

احسن المواعظ

ابو الحسن علی بن نقی رضوی لکهنوی(-ح 1340 ق).

احسن الودیعة(فی تراجم مشاهیر مجتهدی الشیعه)

-باقیات الصالحات فی تتمیم روضات

الجنات

سید مهدی بن محمد خوانساری،برادرزادۀ صاحب روضات،ط.بغداد،در 2 جزء.

احصاء العلوم

ابو نصر فارابی(-339 ق)،ط.مصر،1949 م (چاپ دوم).

احصاء القضایا

ابو نصر فارابی.

احصان المحصنین

فارسی،از عبد الرّشید گویا گجنی(-1329 ق)، در حلّیت متعه است.

الاحفاد مع وجود الاجداد

حسین بن ابراهیم قزوینی(-1208 ق).

الاحقاق(فی الاشتقاق)

محمد بن حسن هروی(-1322 ق).

احقاق الحق(للقائم بالحق)

فارسی،در رد بابیّه،از محمد نقی تاجر همدانی (-ح 1340 ق)،ط.ج اوّل،تهران،1327 ق.

احقاق الحق

فارسی،در مباحث کلامی،از موسی بن محمد باقر اسکوئی(معاصر)،تالیف:1327 ق.ط.

نجف،1343 ق.

احقاق الحق(فی نقض ابطال الباطل)

قاضی نور اللّه شهید شوشتری(-1019 ق)خ.

آستان قدس،ط.مکرّر.

-الحمد للّه الذی جعل مقام شیعة الحق علیّا.

احقیة الزّوج عن غیره فی تجهیز الزّوجة

عبد اللّه سماهیجی(-1135 ق)،در ردّ بر صاحب مدارک.

الاحکام،کتاب-کتاب الاحکام

احکام الائمّة(فی احوال الحجّة و القیامة)

حسن علی هندی.ط.

احکام الاحکام

قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).

احکام الاحکام

فارسی،نجوم،از ابو الخیر تقی الدین محمد بن محمد فارسی،شاگرد صدر الدین محمد دشتکی (-903 ق).

-و الا ستعان من اللّه العزیز الحکیم

ص:104

احکام الادویة-الادویة القلبیة

احکام الاراضی المفتوحة عنوة

فارسی،از محمد تقی بن ابی طالب یزدی اردکانی(-1268 ق)

-(پس از خطبه)عرض می کند نیازمند تایید سبحانی محمد تقی...

احکام الارش

از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).

احکام الارض-ارض تسعین

فارسی،از محمد هادی بن مهدی نقوی (1228 ق-)،ط.لکهنو،1265 ق.

احکام الارضین

فقه،از حیدر علی بن میرزا محمد شیروانی(سدۀ 12 ق)خ.کاظمین.

احکام الارضین

دلدار علی بن محمد معین نقوی(-1235 ق).

-الحمد للّه المفضل المنعام

احکام الارضین

نور الدین علی بن حسین محقّق کرکی (-940 ق).

-الحمد للّه حمدا کثیرا کما هو اهله

احکام الارضین

نعمت بن علاء الدین طریحی(سدۀ 13 ق).

احکام الارضین فی الاسلام

یوسف بن علی فقیه عاملی،تالیف:1350 ق.

-نحمد اللّه تعالی اذ وفقنا لاعتناق الدین الحنیف

احکام الاسلام

فارسی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی (-1369 ق).

احکام الاعوام

نجوم،از محمد منجّم حسینی،خ.نجف (1212 ق).

احکام الاموات

احکام اهل الجمل

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ مفید (-413 ق).

احکام الایمان-نهج العرفان فی احکام

الایمان

در تحقیق ایمان و کفر،از محمد بن شجاع قطان انصاری.

احکام الایمان

فارسی،در عبادات،از محمد هاشم بن زین العابدین خوانساری(-1318 ق)،ط.ایران، 1316 ق.

احکام البیوع

از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).

احکام تحاویل السنة

محیی الدین یحیی بن ابی الشکر مغربی،خ.

نجف.

ص:106

الاحکام الجعفریة(فی الاحوال الشخصیة)

عبد الکریم بن عبد الرضا حلّی،به دستور محمد علی شهرستانی برای محاکم شرعیه تالیف شده، ط.بغداد،1342 ق.

احکام الجمعة

گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی (1303 ق-)،ط.بمبئی.به فارسی نیز ترجمه کرده.

احکام الجنائز-احکام الاموات

احکام الجهاد(و اسباب الرشاد)

فارسی،از میرزا عیسی قائم مقام فراهانی، مرتب بر مقدمه و 8 باب.

احکام الحدود الشرعیّه

علی اکبر بن محمد باقر آیجی اصفهانی (-1232 ق).

احکام الحوادث

در حوادث طبیعی(کسوف،خسوف ،هاله...)، تالیف:598 ق،خ.دیده شد.

احکام الخمسة التجویدیة

فارسی،خ.نجف(پیش از 1080 ق).

-الحمد للّه رب العالمین و العاقبة للمتقین

احکام ذی الرأسین

کاشف الغطاء،به دامادش محمد بن صالح موسوی(-1263 ق)نوشته.

احکام السرقة

از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید اسکافی(-381 ق).

احکام السّلام

نور الدین علی بن حسن محقق کرکی (-940 ق).

احکام سهلة(در احکام حج و عمرة)

فارسی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی (-1369 ق)ط.تبریز.

الاحکام الشرعیّة(علی مذهب الامامیة)

ابو القاسم علی بن محمد خزّاز(سدۀ 4 و 5 ق).

الاحکام الشرعیّة فی المواریث الجعفریة

محمد حسن بیک،تألیف:1349 ق.

احکام الشریعة

گجراتی از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی (1303 ق-)،در 3 جزء:اصول دین،طهارت و صلاة.

احکام الشریعة

محمد علی بن کاظم بن مقدس اعرجی(سدۀ 13 ق).

احکام الشک و السهو---

ص:107

احکام الشکوک

اردو،از علی بن ابو القاسم قمی لاهوری،ط.

لاهور.

احکام الشهور القبطیة و السریانیة(و انتقال الشمس

فی البروج و المنازل...)

شیخ طریخی،خ.موجود.

احکام الشیعة

فقه،خ.آستان قدس.

احکام الصلاة

از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید،محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).

احکام الطعام(من الطیور و الانعام)

اعجاز حسین امروهی،داماد مفتی عباس شوشتری(-1306 ق).

احکام الطلاق

از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید،محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).

احکام العبادات

برگرفته از فتاوی شیخ جعفر کاشف الغطاء.

احکام العبید

ابو عبد اللّه حسین بن علی بزوفری که از هارون تلعکبری(-385 ق)روایت می کند.

احکام العدالة العلویه

فارسی،از محمد قلی بن محمد نیشابوری کنتوری(-1260 ق)،در یک مقدّمه و 12 باب، ط.

احکام العقود

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).

احکام العقود

محمد بن سلیمان تنکابنی.

احکام العقود

محمد بن عاشور کرمانشاهی(سدۀ 13 ق)،خ.

دیده شد.

احکام العیدین

گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی،ط.به فارسی هم ترجمه کرده.

فقه،از محمد باقر بن عبد المحسن اصطهباناتی شهید(-1326 ق)،در 2 مطلب،خ.دیده شد.

احکام المرتد

محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،خ.نجف.

احکام المساجد

مفید بن محمد نبی بحرانی متخلص به داور (پس از 1320 ق).

احکام المسافر

حیدر علی بن محمد بن حسن شیروانی،خ.

تبریز.

احکام النساء

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ مفید (-413 ق)،در چند باب،خ.دیده شد.

-الحمد للّه الذی هدی العباد الی معرفته

احکام النّکاح

اردو،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی (-1304 ق)،ط.هند.

احکام النّواصب

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

احکام النیروز

گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی(1303 ق-)،ط.

الاحکام الوضعیّة

ابو تراب بن ابی القاسم موسوی خوانساری (-1346 ق).

-الحمد للّه کما ینبغی ان یحمد

ص:109

عوارض حمل،ولادت و سایر احکام زنان،ط.

هند.

احوال و اشعار افضل الدین کرمانی

فارسی،از سعید نفیسی.

احوال و اشعار خواجوی کرمانی

فارسی،نیز از سعید نفیسی،ط.تهران، 1308 ش.

احوال و اشعار رودکی

فارسی،ایضا از سعید نفیسی،در 3 مجلد،ط.

تهران،1309،1310 و 1319 ش؛مکرّر.

احوال الصحابه

حیدر علی بن محمد بن حسن شیروانی(زنده در 1129 ق).

احوال الصحابه

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق).

احوال العناصر(و کائنات الجو)

عبد اللّه بن اصیل،به اسم شمس الدین عبد اللّه وزیر نگاشته،در مقدمه و 2 مقاله،خ.نجف.

-تعالی جناب ذاته

احوال کریستف کلمب

فارسی،از محمد خان بهادر منشی بوشهری،ط.

بمبئی،1328 ق؛کلکته،1910 م.

احوال الملائکه

محمد صالح بن عبد الواسع خاتون ابادی (-1116 ق).

احیاء الآثار

اردو،در احوال ممتاز العلماء محمد تقی نقوی نصیرآبادی(-1289 ق)،از نوادۀ او مهدی بن محمد نقی.

احیاء الاجتهاد(لارشاد العباد فیما یتعلق بتقلید

الاحیاء و الاموات)

محمد بن دلدار علی نقوی(-1284 ق)،تألیف:

1236 ق،خ.نجف.

احیاء الاحادیث

در شرح تهذیب الحدیث،از محمد تقی بن مقصود علی مجلسی(-1070 ق).

احیاء الاحیاء---

ص:111

احیاء التقوی

شرح ناتمام دروس،از محمد علی بن صدر الدین موسوی عاملی(-1274 ق).

احیاء حکمت

فارسی،در منطق،از علیقلی بن قره چغای خان، شاگرد آقا حسین خوانساری،خ.آستان قدس.

-(بعد الحمد)این کتابی است از تالیف کمترین کمتران علی قلی بن قره چغای خان.

احیاء الخط

فارسی،تعلیم رسم الخط کوفی،از زین العابدین بن فتح علی خوئی صفوی،تالیف و طبع:

1323 ق.

احیاء الداثر من مآثر اهل القرن العاشر

در أحوالات دانشمندان و بزرگان سدۀ 10 ق،از آقا بزرگ تهرانی،آغاز تألیف:1344 ق.جزء انتشارات دانشگاه تهران چاپ شده

احیاء السّنة و اماتة البدعة بطعن الاسنة-احیاء

السنّة باماتة البدعة

فارسی،جواب باب هشتم تحفة الاثنی عشریّة الدّهلویّة،از دلدار علی بن محمد علی نقوی (-1235 ق)،ط.هند.

-الحمد للّه الّذی امات البدعة

احیاء المحجّة البیضاء

محمد علی بن محمد علی استرابادی.

احیاء معالم الشیعة باخبار الشریعة

عبد علی بن احمد آل عصفور.

احیاء الملوک

فارسی،از شاه حسین بن ملک غیاث الدین محمد،در تاریخ سیستان،تألیف:1027 ق،ط.

تهران،1344 ش.

احیاء الموات(و الوقف)

میرزا محمد حسن آشتیانی(-1319 ق)،خ.

نجف.

احیاء الموات

نور الدین علی بن حسین محقّق کرکی (-940 ق).

-الحمد للّه کما هو اهله

احیاء المیت فی فضائل اهل البیت ع

اردو،ط.هند.

احیاء النّفوس بادب السید بن طاوس

مجموعة کلمات علی بن طاوس،از ابو محمد حسن بن هادی موسوی آل صدر الدین کاظمی (-1354 ق).

اخ القرآن---

ص:112

به ابن مدینی(-234 ق).

الاخبار،کتاب

در فقه امامیه،از ابو حنیفه نعمان بن محمد قاضی مصر(-363 ق)،کراجکی(-449 ق)آن را اختصار کرده و الاختیار من الاخبار نام نهاده است.

الاخبار،کتاب

ابو محمد هشام بن حکم(-199 ق)

الاخبار العلیّة فی الغزوات المرتضویة

میر محمد رضا معاصر علامه مجلسی از آن نقل کرده است.

الاخبار المسلسله-المسلسلات

الاخبار المنثوره

ادبیات،از ابو بکر محمد بن حسن بن درید (-321 ق)صاحب جمهرة اللغة روایت شده،خ.

بیت المقدس.

اخبار آباء النبی(صلی الله علیه و آله)

ابو علی احمد بن محمد بن عمّار کوفی (-346 ق).

اخبار آل ابی طالب

ابو بکر محمد بن عمر معروف به جعابی (-355 ق).

اخبار آل ابی طالب---

ص:113

(-283 ق).

اخبار ابن هرمة(ابراهیم بن علی)

ابو بکر محمد بن یحیی معروف به صولی(-335 یا 336 ق).

اخبار الابواب

ابو العباس بن نوح استاد نجاشی،در اخبار نواب وکلاء اربعۀ حضرت حجت(علیه السلام).

اخبار ابی الاسود(الدؤلی،ظالم بن عمرو)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار ابی بکر و عمر

ایضا از ابو احمد جلودی.

اخبار ابی تمام(حبیب بن اوس طایی)

محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق).

اخبار ابی تمام

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق)، از مشایخ شیخ مفید.

اخبار ابی تمام

ابو بکر محمد بن یحیی صولی شطرنجی (-336 ق).

اخبار ابی تمام و المختار من شعره

ابو الحسن علی بن محمد سمیساطی(معاصر ابن ندیم).

اخبار ابی جعفر الباقر(علیه السلام)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-302 ق).

اخبار ابی جعفر الثانی(علیه السلام)(محمد بن علی بن

موسی الرضا(علیه السلام))

ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ هارون تلعکبری(-385 ق).

اخبار ابی حنیفه(نعمان بن ثابت و مسنده)

ابو العباس احمد بن محمد معروف به ابن عقده (-333 ق).

اخبار ابی حنیفة

ابو المفضّل محمد بن عبد اللّه شیبانی(-387 ق).

اخبار ابی حنیفة

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار ابی داود(سلیمان بن اشعث)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار ابی ذر(جندب بن جنادۀ غفاری)

ابو منصور ظفر بن حمدون بادرائی(سده 4 ق).

ص:114

اخبار ابی ذر

ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه،شیخ صدوق (-381 ق).

اخبار ابی طالب(و عبد المطلب و عبد اللّه و آمنه بنت

وهب)

شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

اخبار ابی الطفیل(عامر بن واثلۀ کنانی

(-100 ق))

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-302 ق).

اخبار ابی الطّیب(احمد بن حسین متنبی(-354)

و انتخاب اشعار او)

محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق)

اخبار ابی عبد اللّه(الصادق علیه السّلام مع ابی

حنیفه نعمان بن ثابت)

ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ هارون بن موسی تلعکبری(-385 ق).

اخبار ابی عبد اللّه(الصادق علیه السّلام مع ابی

جعفر المنصور)

ایضا از دبیلی.

اخبار ابی عبد اللّه(محمد بن حمزۀ علوی)

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار ابی عتاب-کتاب ابی عتاب

اخبار ابی العتاهیه(اسماعیل بن قاسم

(-211 ق))

ابو العباس احمد بن عبید اللّه بن عمار ثقفی (-319 ق).

اخبار ابی عمرو و ابی جعفر(عثمان بن سعید و

محمد بن عثمان عمری از نواب اربعه)

ابو نصر هبة اللّه بن احمد کاتب معروف به ابن برنیة(نوادۀ ام کلثوم بنت ابی جعفر عثمان بن سعید).

اخبار ابی عمرو بن العلا(زبّان بن علا مازنی

قاری)

ابو بکر محمد بن یحیی صولی(-335).

اخبار ابی العیناء

صاحب بن عباد طالقانی.

اخبار ابی مسلم(صاحب الدعوه(-137 ق))

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار ابی نواس(حسن بن هانی(-198 ق))

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-302 ق).

اخبار ابی نواس

ابو العباس احمد بن عبید اللّه بن عمار ثقفی

ص:115

(-319 ق).

اخبار ابی نواس

محمد بن منظور(-711 ق)،ط.مصر،1343 ق.

اخبار ابی هاشم الجعفری(داود بن قاسم)

ابو عبد اللّه احمد بن محمد جوهری(-401 ق)، صاحب مقتضب الاثر.داود حضرت رضا(علیه السلام)و ائمّۀ پس از ایشان را خدمت کرده است.

اخبار الاحنف(ابو البحر ضحّاک بن قیس(-67 ق))

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار الاحوص(عبد اللّه بن محمد شاعر

(105 ق))

ابو الحسن علی بن محمد بن بسّام شاعر بغدادی (-303 ق).

اخبار ارم ذات العماد

ابراهیم بن سلیمان نهمی،حمید بن زیاد (-310 ق)از او روایت کرده است.

اخبار ارمینیه

ابو الحسن علی بن عبد اللّه معروف به ابن مدینی (-234 ق).

اخبار اسحاق(بن ابراهیم ندیم(-235))

ابن بسّام(-303 ق).

اخبار اسحاق

ابو بکر محمد بن یحیی صولی(-335 ق).

اخبار اسد(بن عبد العزّی)

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی.

اخبار الاسرار(فی مراحل الابرار)

عرفان،از قطب العارفین محمد بن احمد آملی، تالیف:1297 ق(-اخبار الاسرار)،ط 1300 ق.

اخبار اصحاب الائمّة(و رواتهم)

ابو عبد اللّه حسین بن حمدان جنبلانی (-346 ق).

اخبار الاعراب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخباراکتم بن صیفی(-9 ق)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار الاماء الشواعر

ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی(-356 یا 357 ق)،صاحب الاغانی.

اخبار امامة الباقر علیه السّلام

ضمن مجموعه ای از میر عبد الفتاح بن علی حسینی مراغی،تالیف:1246 ق،ط 1274 ق.

ص:116

اخبار بلال الخارجی

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

اخبار بنی تغلب(و ایّامهم و انسابهم)

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-205 ق).

اخبار بنی سنسن

ابو العباس احمد بن علی نجاشی(-450 ق).

اخبار بنی عبد اللّه بن غطفان-کتاب بنی

عبد اللّه

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم بن حمدون کاتب ندیم امام هادی و امام عسکری علیهما السّلام.

اخبار بنی عجل(و انسابهم)

ابو منذر هشام کلبی(-205 ق).

اخبار بنی عقیل-کتاب بنی عقیل

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم امام هادی و امام عسکری علیهما السّلام.

اخبار بنی کلیب(بن یربوع)-کتاب بنی

کلیب

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم.

اخبار بنی مرّة بن عوف-کتاب بنی مرة

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم.

اخبار بنی مروان

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار بنی ناجیة

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار بنی النّمر بن قاسط-کتاب بنی النّمر

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم.

اخبار تأبّط شرّا

ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار التّرحم

ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار تنوخ و انسابها

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).

اخبار التّوابین و عین الوردة

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)، آنان اصحاب سلیمان بن صرد خزاعی(-65 ق) بوده اند.

اخبار تهامه

ابو غالب،ظاهرا ابو غالب احمد بن محمد زراری (-368 ق).

ص:118

اخبار ثغر الهند

ابو الحسن علی بن عبد اللّه معروف به ابن مدینی (-234 ق).

اخبار جابر الجعفی

ابو عبد اللّه احمد بن محمد جوهری(-401 ق).

اخبار جحظة البرمکی(احمد بن جعفر

(-326 ق))

ابو الفرج علی بن حسین صاحب الاغانی (-336 ق).

اخبار جرهم(بن قحطان)

ابو اسحاق ابراهیم بن سلیمان نهمی(سدۀ 3 ق)، حمید بن زیاد(-310 ق)از او روایت کرده است.

اخبار جرهم

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).

اخبار جعفر بن ابی طالب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار جعفر بن محمد الصادق(علیه السلام)

ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار الجمل---

ص:119

-حدثنا بشر بن مروان الاسدی

اخبار الحریث«حرث»(بن اسد(یا راشد)

ناجی)-کتاب الحریث بن راشد

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

اخبار حسّان

ابو احمد عبد العزیز یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار الحسن بن الحسن علیه السّلام

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.

اخبار حکام العرب-کتاب حکام العرب

و اخبارهم

ابو منذر هشام بن محمد سائب کلبی نسابه (-206 ق).

اخبار حمزة بن عبد المطلب

ابو احمد جلودی.

اخبار حی الضحاک

ابو منذر هشام کلبی.

اخبار خالد(بن عبد اللّه قسری و یوسف بن عمر)---<

کتاب خالد

ابو مخنف لوط بن یحیی.

اخبار خثعم(و انسابها و اشعارها)-کتاب خثعم

ابو جعفر محمد بن سلمۀ یشکری،استاد ابن السکیت(-243 ق).

اخبار الخلفاء

امین الواعظین اسد اللّه انصاری شوشتری (1271 ق-).

اخبار الخلفاء---

ص:120

اخبار الرجال

شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق).

اخبار الرضا علیه السّلام

ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ تلعکبری(-385 ق).

اخبار رؤبة بن عجاج تمیمی(-145 ق)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی حلودی(-332 ق).

رؤبه در شعر و لغت معروف بود.

اخبار ری

علی بن عبد اللّه معروف به ابن مدینی(-234 ق).

اخبار زابلستان

نیز از ابن مدینی.

اخبار الزمان

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، تألیف:332 ق،ط.مصر،1357 ق.

اخبار الزهراء---

ص:121

اخبار الزینبات

در ذکر فرزندان ابی طالب و علی علیهما السّلام که زینب نام داشته اند،از یحیی عبیدلی نسابه (-277 ق)،ط.مصر،1333 ق(با السیدة زینب در یک جلد).

اخبار سدیف(بن میمون مکی شاعر(-146 ق))

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار سفیان(بن مصعب عبدی و شعره)

ابو عبد اللّه حسین بن محمد ازدی کوفی،سفیان شاعر اهل بیت بوده است.

اخبار السلف(المتقدمین علی امیر المؤمنین

علیه السّلام)

اخبار صاحب الزّنج

اسد بن معلی بن اسد عمی(سدۀ 3 ق).

اخبار صاحب فخ

(حسین بن علی بن حسن مثلث) ابو الحسن علی بن ابراهیم شریف جوانی،

ص:123

اخبار عبد العظیم بن عبد اللّه

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق)نیز-جنات النعیم،جنة النعیم و رساله فی فضل عبد العظیم.

اخبار عبد اللّه(بن بدیل)

عبد اللّه بن بدیل بن ورقاء و خزاعی صحابی غازی،شهید در صفین در 36 ق،از محمد علی حزین(-1181 ق).

اخبار عبد اللّه(بن جعفر بن ابی طالب(-90 ق))

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)، عبد اللّه صحابی مولود در حبشه و کریم و ممدوح شاعران بود.

اخبار عبد اللّه بن الحسن(-145)

برادر حسن مثلث ملقب به عبد اللّه محض،از ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار عبد اللّه(بن الزبیر(-73 ق))

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی (-283 ق).

اخبار عبد اللّه بن معاویه(-129 ق)

ابو العباس احمد بن محمد کاتب معروف به ابن عماد ثقفی(-319 ق).

اخبار عبد المطلّب(و عبد اللّه و ابی طالب)

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

اخبار عثمان

ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).

اخبار العجاج

ابو احمد جلودی(-332 ق)،عجاج،عبد اللّه بن رؤبۀ تمیمی(-90 ق)شاعر مخضرمی بود.

اخبار العرب و الفرس

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار عقلاء المجانین

ابن ابی الازهر محمد بن مزید فوشنجی (-352 ق).

اخبار عقیل بن ابی طالب

ابو احمد عبد العزیز جلودی(-332 ق).

اخبار العلماء باخبار الحکماء

جمال الدین ابو الحسن علی بن یوسف قفطی (-646 ق)،ط.مصر،1326 ق.

اخبار علی بن الحسین(علیه السلام)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار علی بن الحسین(علیه السلام)

حافظ ابو بکر محمد بن عمر تمیمی بغدادی

ص:125

معروف به قاضی جعابی(-355 ق).

اخبار عمر(بن الخطاب)

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).

اخبار عمر(بن ربیعه)

ابو الحسن علی بن محمد بن بسام(-303 ق).

اخبار عمر بن عبد العزیز

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار عمرو بن معدیکرب(-21 ق)

ایضا از ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار عمرو بن معدیکرب

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 یا 206 ق).

اخبار عیون بنی هاشم

ابو علی محمد بن محمد،مذکور در معالم العلماء ابن شهر آشوب(-588 ق).

اخبار الغار

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.نیز- کشف العوار.

اخبار فاطمة الزّهراء(س ع)

ابو علی احمد بن محمد صولی،از مشایخ شیخ مفید(-413 ق).

اخبار فاطمه(س ع)

ابو طالب عبید اللّه بن ابی زید انباری(-356 ق).

اخبار فاطمة و الحسن و الحسین علیهم السّلام

ابو بکر محمد بن احمد بغدادی معروف به ابن ابی الثلج کاتب(-325 ق).

اخبار فاطمه علیها السّلام(و منشاها و مولدها)

ابو عبد اللّه محمد بن زکریا بن دینار غلابی (-298 ق).

اخبار فاطمه(س ع)

ابو عبد اللّه مرزبانی(-378 ق).

اخبار فاطمه(س ع)---

ص:126

اخبار القائم(علیه السلام)

ابو الحسن علی بن محمد علاّن رازی کلینی، دائی محمد بن یعقوب کلینی.

اخبار القرامطه

ابو بکر محمد بن یحیی صولی(-335 ق).

اخبار قریش

ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار قریش

ابو منذر هشام کلبی.

اخبار قضاة البصرة

ابن مدینی،علی بن عبد اللّه(-234 ق).

اخبار قضاة بغداد

ابو الحسن محمد بن حسین شریف رضی (-406 ق).

اخبار قضاة المدینة

ابن مدینی.

اخبار قنبر(غلام علی علیه السّلام)

ابو احمد جلودی.

اخبار کرمان

ابن مدینی.

اخبار کلیب و جساس

محمد بن اسحاق مطلبی(-151 ق)،خ.بغداد.

اخبار لقمان الحکیم

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.

اخبار لقمان بن عاد

ایضا از جلودی.

اخبار لقمان بن عاد

ابو منذر هشام کلبی(-205 یا 206 ق).

اخبار ماتم

اردو،مقتل،ط.هند.

اخبار المبیضه و القرامطه

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

اخبار المتکلمین

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار المتنبّی-اخبار ابی الطیب

اخبار المتنبّئین و آثار المضلّین

علی قلی میرزا اعتضاد السلطنة(-1298 ق).

اخبار المحدّثین

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.

ص:127

اخبار ابی عبد اللّه محمد بن حمزۀ علوی

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار محمد بن ابراهیم و ابی السرایا

نصر بن مزاحم منقری(-212 ق).

اخبار محمد بن الحنفیه

ابو احمد عبد العزیز جلودی.

اخبار محمد بن الحنفیة

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

اخبار محمد بن الحنفیة

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 یا 206 ق).

اخبار محمد بن عبد اللّه المحض

ابو احمد عبد العزیز جلودی.

اخبار محمد و ابراهیم ابنی عبد اللّه المحض

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی کوفی (-283 ق).

اخبار المختار بن ابی عبید ثقفی

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثفقی (-283 ق)،از دودمان عمّ مختار(-67 ق).

نیز-اخذ الثار و مختارنامه

اخبار المختار بن ابی عبید الثقفی

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار المختار بن ابی عبید الثقفی-اخذ الثّار

ابو مخفف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق)،ط.

مکرّر،از جمله در 1287 ق(در آخرج 10 بحار).

-قال ابو مخنف...انّه لما قتل مولانا و مولی کلّ مؤمن و مؤمنة الحسین

اخبار المختار بن ابی عبید الثقفی

شیخ ابو جعفر محمد بن حسن بن علی طوسی (-460 ق).

اخبار المختار بن ابی عبید الثقفی

بو یعلی محمد بن حسن جعفری،شاگرد شیخ مفید.

اخبار المختار

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

اخبار المختار بن ابی عبید الثقفی

نصر بن مزاحم منقری کوفی(-212 ق).

اخبار مداعی قریش(و الانصار فی القطایع)

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).

اخبار المدنیّین

ابو احمد جلودی(-332 ق).

ص:128

اخبار المدینه

یحیی بن حسن عبیدلی عقیقی(-277 ق).

اخبار مرج راهط(و بیعت مروان و مقتل ضحاک)

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

اخبار مروان القرظ-کتاب مروان

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).

الاخبار المستفاده من منادمة الشاهزادة

صالح بن درویش بغدادی(-1261 ق).

اخبار مستورد(بن علفة التمیمی)

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

الاخبار المسعودیّات

مسعودی.

اخبار مسیلمة الکذّاب-کتاب مسیلمه

ابو منذر هشام کلبی نسابه(-205 یا 206 ق).

اخبار مصعب و ولایته العراق-کتاب مصعب

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

اخبار مطرف(بن مغیرة بن شعبة)

ایضا از ابو مخنف.

اخبار معاویة

ابو عبد اللّه حسنی،ابن ندیم مؤلّف را از علماء شیعه می شمارد.

اخبار معاویة

ابو عبد اللّه حسین حسینی.

اخبار مکّة

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).

اخبار ملوک الطوائف-کتاب ملوک الطوائف

ابو منذر هشام کلبی(-206 ق).

اخبار ملوک کندة

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار ملوک کندة

ابو منذر هشام کلبی(-206 ق).

اخبار ملوک الیمن(من التبایعه)

نیز از ابو منذر هشام کلبی(-205 یا 206 ق).

اخبار من عشق من الشعراء

ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار من قتل من آل ابی طالب

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثفقی (-283 ق)،نیز-اخبار آل ابی طالب و المبیضة فی اخبار مقاتل آل ابی طالب و مقاتل الطالبین.

ص:129

قدس،ش 5416(672 ق).

اختصار زبدة البیان

ابراهیم کفعمی.زبدة البیان از بیاضی است که آن هم برگرفته از مجمع البیان طبرسی است.

اختصار علل الشرایع

ابراهیم کفعمی،علل الشرائع از شیخ صدوق (-381 ق)است.

اختصار غریب القرآن

ابراهیم کفعمی،برگرفته،غریب القرآن از محمد بن عزیز سجستانی.

اختصار غریب المصنّف

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).

اختصار الغریبین(هروی)

تقی الدین ابراهیم کفعمی(-905 ق).

اختصار قواعد الشهید

ابراهیم کفعمی.

اختصار کتاب الاوائل

کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی، تاریخ اختصار:752 ق،اصل اوائل از ابو هلال عسکری(-382 یا 395 ق).

اختصار کتاب بطلمیوس

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

اختصار الکون و الفساد

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی،اصل از ارسطاطالیس.

اختصار لسان المحاضر و النّدیم

تقی الدین ابراهیم کفعمی(-905 ق)،اصل از علی بن محمد بن یوسف بن ثابت.

اختصار المجازات النّبویّة

تقی الدّین ابراهیم کفعمی،اصل از شریف رضی.

اختصار مغرب اللّغة

ابراهیم کفعمی،اصل از مطرزی.

اختصار نزهة الألّباء فی طبقات الادباء

ابراهیم کفعمی.

الاختصاص،کتاب

ابو علی احمد بن حسین،معاصر شیخ صدوق (-381 ق).

الاختصاص،کتاب

شیخ صدوق ابن بابویه،خ.موجود.

ص:132

الاختصاص،کتاب

هند.

اختلاف الحج

ابو محمد یونس بن عبد الرحمان مولی آل یقطین، نجاشی یاد کرده.

اختلاف الحدیث

ابو احمد محمد بن ابی عمیر(-217 ق).

اختلاف الحدیث

ابو محمد یونس بن عبد الرحمان،مذکور در فهرست شیخ.

ص:133

اختلاف الزوجین فی المهر

میر محمد باقر داماد(-1040 ق)،تالیف:

1018 ق،خ.آستان قدس،ش 2438 (1022 ق).

اختلاف الشیعة و المقالات

ابو عیسی محمد بن هارون ورّاق،نجاشی یاد کرده.

اختلاف الفقها

ابو حنیفه نعمان بن محمد قاضی مصر (-363 ق).

اختلاف فقهاء اهل البیت

علی بن عباس حسینی.

اختلاف القراءات

قاضی سعید قمی،رسالۀ دوم اربعینیات اوست، تألیف:1089 ق.

اختلاف النّاس فی الامامة

ابو محمد هشام بن حکم(-199 ق).

اختلاف النحویین

ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی(-375 ق)، صاحب مجمل اللّغه و فقه اللّغة.

الاختلافات

بین شیخ مفید(-413 ق)و شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق)در بعضی از مسائل کلامی، از ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی (-573 ق).

الاختلافات

(فی بعض المسائل):

رضی الدین ابو منصور عمید الرؤسا هبة اللّه بن حامد حلّی(-609 یا 610 ق).

اختناق ایران

مستر شستر امریکایی،ترجمۀ ابو الحسن موسوی جزائری،ط.تهران.

الاختیار فی ادعیة اللّیل و النّهار

جمال الدین احمد بن موسی بن طاوس (-ح 673 ق).

الاختیار،رسالة فی مسألة

میرزا شیروانی.

الاختیار من الاخبار

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق)، این اثر اختصار الاخبار قاضی نعمان بوده است.

الاختیار من شعرابی تمام حبیب بن اوس طائی

(-ح 231 ق)

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).

ص:134

الاختیار من شعر البحتری(ولید بن عبید طایی-

284 ق))

نیز از ابو القاسم وزیر مغربی(-418 ق).

الاختیار من شعر القبائل

ابو تمام حبیب بن اوس طایی(-ح 231 ق):

الاختیار من شعر المتنبّی(ابو الطیّب احمد بن

حسین(-354 ق))

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).

الاختیار من المصباح

علی بن حسان بن باقی قرشی،تألیف:653 ق، اصل از شیخ طوسی.

-الحمد للّه ولی الحمد و مستحقه

اختیار البکر من الثیب(من شعرابی الحسن بن ابی

الطیب)-الاحسن من شعر علی بن الحسن

(-باخرزی نیشابوری(-467 ق))،از ابو الوفاء محمد بن محمد بن قاسم اخسیکتی(-پس از 520 ق)،خ.دیده شد.

-الحمد للّه مستحق الحمد و ولیه

اختیار حقایق الخلل(فی دقایق الحیل)

کمال الدین عبد الرحمان بن محمد بن عتایقی (سدۀ 8 ق).

اختیار الرّجال

شیخ الطائفة ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق)،اختیار و تهذیبی است از رجال کشی- معرفة الناقلین،خ.موجود.ط.مشهد.

اختیار العارف و نهل الغارف

نام دیوان شیخ محمد معروف به شیخ حمادی نوح حلی کعبی(-1325 ق)،در 2 مجلد.

اختیار القرآن

ابو الحسن علی بن ابراهیم قمّی،از مشایخ کلینی (-328 ق).

اختیار المذهب(فیما یصحبه الانسان من الذهب)

حسین بن ابراهیم قزوینی(-1208 ق).

الاختیارات من شعر الشعراء

ابی تمام حبیب بن اوس طایی(-228 ق).

الاختیارات من کتاب ابی عمرو الزاهد فی

الحدیث

رضی الدین علی بن طاوس حلّی(-664 ق).

الاختیارات

ابو سعید احمد بن محمد بن عبد الجلیل سجزی، در جامع شاهی او درج است.

الاختیارات

علی بن احمد عمرانی(-344 ق).

ص:135

اختیارات الایّام

فارسی،از علامه مجلسی(-1110 ق)،خ.

آستان قدس،ط.ایران.مکرّر.

اختیارات الایام و الساعات

فارسی،بزرگتر از کتاب سابق الذکر،مرتب بر فصول،نیز از علامه مجلسی،خ.دیده شد (کتابت 1078 ق)

-الحمد للّه ربّ العالمین.

اختیارات الایام(و السعد و النحس منها)

فارسی،از جمال الدین محمد بن حسین خوانساری(-1125 ق)،برای شاه سلیمان صفوی(-1105 ق)نوشته،مرتب بر 3 فصل و خاتمه،خ.دیده شد.

-الوان ازهار ستایش و اقسام انهار نیایش

اختیارات الایّام و الساعات

فارسی،از محمد صادق بن معزّ الدین،برگرفته از الدروع الواقیۀ ابن طاوس،خ.کربلا.

-الحمد للّه المنفرد بخلق اللّیالی.

اختیارات بدیعی

فارسی،پزشکی،از زین العابدین علی بن حسین عطّار که در 770 ق به نام شاهدخت بدیع الجمال تألیف کرده،مرتب بر 2 مقاله در ادویۀ منفرده و مرکبه،ط.کانپور،1305 ق.

-امداد حمد بی عدد و اعداد سپاس بی قیاس مبدعی را

اختیارات شاهی

فارسی،از عبد اللّه بن محمد اوحدی دقاقی که در 917 ق برای شاه اسماعیل تألیف کرده

-هو المختار فی کل الامور،اختیار کلام انام و افتخار خواص و عوام...

اختیارات قاسمی---

ص:136

اخلاق شمسی

فارسی،از حسن بن روزبهان شیرازی که به نام شمس الدوله محمد پس از 924 از روی اخلاق محسنی در 14 باب نگاشته،خ.آستان قدس، ش 6054(1003 ق).

-نحمدک یا ذا الجود و الفضل و الاحسان.

اخلاق صادقیه

محمد صادق بن ابو الحسن تهران(سدۀ 14 ق)، در 3 مجلد،خ.نزد فرزند مؤلف.

اخلاق محمد صالح

محمد صالح معروف به آقا بزرگ بن عبد الباقی مازندرانی،نوادۀ محمد صالح مازندرانی (-1081 ق)،داماد محمد تقی مجلسی(-1070 ق).

اخلاق سید عبد اللّه

سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی (-1242 ق)،در یک مقدمه و 4 رکن،خ.نزد اولاد مصنف بوده.

-الحمد للّه الذی ارشدنا الی الدین القویم

اخلاق علائی

خ.لعله لی،استانبول

اخلاق سید علی---

ص:140

اخلاق مصوّر مظفری

محمد علی خان مظفری،ط.تهران،1328 ق.

اخلاق مظفری

فارسی،از آقاخان بن اسد اللّه خان نوائی،ط.

ایران،1316،1318 و 1347 ق.

اخلاق المعصومین

اردو،ط.هند.

اخلاق منصوری

فارسی،از غیاث الدّین منصور بن صدر الدّین محمد حسینی دشتکی شیرازی(-948 ق)،در 2 مجلّد،خ.آستان قدس،ش 3456(949 ق).

-حمد بی حدز ازل تا به ابد

احدی را که جز او نیست احد

اخلاق المؤمن

ابو عبد اللّه موسی بن قاسم مجلّی،از اصحاب حضرت رضا(علیه السلام).

اخلاق محمد مؤمن

محمد مؤمن بن عبد الغفور،برادرزادۀ فیض کاشانی،مرتب بر فصول.خ.دیده شد.

-الحمد للّه خالق النفس و قواها

اخلاق

فارسی،از محمد مؤمن بن ابی محمد میاموی (-1306 ق)،که به محمد تقی میرزا رکن الدوله والی خراسان اهداء کرده.

-الحمد للّه الّذی شرح صدور محبّیه بانوار معرفته...سپاس بی قیاس...

اخلاق المؤمنین

محمد تقی معروف به آقا نجفی بن محمد باقر اصفهانی(-1331 ق)،ط.1297 ق(با جامع الانوار در یک مجلد).

اخلاق مهذب الدّین

احمد بن عبد الرضا(معاصر حرّ عاملی)،خ.

آصفیّۀ دکن(خط مؤلف).

اخلاق الشیخ ناصر

ناصر بن محمد جارودی خطی(معاصر عبد اللّه سماهیجی).

اخلاق ناصری

(-329 ق)،پدر شیخ صدوق.

اخوان الصفا

حکمت،تالیف گروهی از دانشمندان سدۀ چهارم قمری،ط.بمبئی،1304 ق،خ.آستان قدس،ش 12319.

اخوان الصفا

فارسی،اخلاق،از علی اکبر بن شیر محمد همدانی(-1325 ق).

اخوان الصفا فی تلخیص الشفا

حکمت،از فاضل هندی،خ.مجلس(خط مؤلف)،آستان قدس،ش 309.

اخوان الصفا و خلان الوفا

حکمت،از محمد علی بن عبد اللّه یزدی(-پس از 1194 ق).

ادآب النّفس(فی الثغایر)

اخلاق،از علی بن زهرۀ حسینی حلبی(سدۀ 6 ق).

اداء الفرض(فی سکون الارض)

محمد علی شهرستانی(معاصر)،خ.موجود.

اداء المفروض فی شرح ارجوزة العروض

شرح ابو المجد اصفهانی برارجوزۀ میر مصطفی، خ.نجف.

اداة الفضلاء

در لغت فرس،از قاضی خان بدر محمد دهلوی.

ص:142

ادارة الکاسة(فی حلّ بعض ابیات الحماسه)

محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی (-1306 ق).

الادب و الدلالة علی الخیر،کتاب

ابو محمد یونس بن عبد الرّحمان،که حضرت رضا(علیه السلام)در رجوع به او دستور فرمودند.

ادب الامام و الماموم

ابو محمد جعفر بن احمد معروف به ابن رازی،از مشایخ شیخ صدوق(-381 ق).

ادب الجدل

ابو نصر فارابی(-339 ق).

ادب الجدید

محمد بن جمال الدین گلپایگانی،ط.ج 1، 1357 ق.

ادب الخواص

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).

ادب الدنیا و الدّین

ابو علی مسکویه رازی(-421 ق).

ادب السلطان

ابو عبد اللّه محمد بن جعفر قزاز نحوی قیروانی (-412 ق).

ادب سلوک الدین و الدنیا

عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق).

-(بعد از خطبه)فقد حثنی بعض العارفین

ادب الشریف المرتضی

عبد الرزاق محیی الدّین نجفی،ط.بغداد.

الادب العصری فی العراق العربی

محمد مهدی بن عبد الحسین جواهری،ط.

ادب العلم

ابو عبد اللّه محمد بن حسن بن جمهور عمی،راوی از امام رضا علیه السّلام.

ابو العباس احمد بن فهد حلّی(-841 ق)،خ.

محمد طاهر بن مقصود علی اصفهانی،شاگرد علامه مجلسی،تاریخ کتابت:1129 ق،خ.

نجف.

الادعیة و الزیارات

جامع:عبد الوهاب طباطبایی در 1250 ق،خ.

شهید مطهری.

الادعیة و الزیارات

جامع و نویسنده:غلام رضا خراسانی در 1271 ق،خ.آستان قدس.

ص:147

الادعیة و الزیارات

جامع:جمال الدین محمد بن محمد رضا اعرجی،خ.سبزوار.

الادعیة و الصلوات

خ.آستان قدس.

ادعیة الائمّة

ابو طالب عبد اللّه(یا عبید اللّه)بن احمد انباری (-356 ق).

ادعیة الاسابیع

با ترجمۀ آن،از محمد تقی طبسی،شاگرد آقا جمال خوانساری(-1125 ق).

ادعیة الاسابیع

با عناوین ترکی،جمع و خط جعفر بن مصطفی نکدوی در 967 ق،خ.نجف.

ادعیة الاسبوع

مروی از امام جعفر صادق(علیه السلام)،خ.نور عثمانی.

ادعیة ایّام الاسبوع

خ.آستان قدس.

-اللّه اکبر اهل الکبریاء

ادعیة ایّام الاسبوع

خ(نفیس)آستان قدس(971 ق).

-اللهم انّک اذنت لی

ادعیة ایام الاسبوع

خ.(نفیس)شهید مطهری.

الادعیة الثلاثون

30 دعاء از پیامبر و ائمّه علیهم السّلام،از شرف الدین ابو عبد اللّه مقداد بن عبد اللّه سیوری (-826 ق).خ.کاظمین.

ادعیة زین العابدین علیه السّلام

ابو ابراهیم ناصر بن رضا علوی،شاگرد شیخ طوسی.

ادعیة الساعات

رضی الدّین علی بن طاووس(-664 ق).

ادعیة السر

31 دعاء.هریک برای حاجتی خاصّ از ضیاء الدین ابو الرّضا فضل اللّه بن علی حسنی راوندی(زنده در 548 ق).

ادعیة سعة الرّزق و قضاء الدّین

ابراهیم بن سلیمان قطیفی(زنده در 945 ق)، معاصر محقّق کرکی.

ادعیة السفر---

ص:148

الادعیة المتفرّقة

خط محمد باقر خلخالی،خ.آستان قدس.

الادعیة المتفرّقة

خط سیّد هاشم دبیر الکتاب(1329 ق)،خ.

آستان قدس.

الادعیة المتفرقة

منسوب به خطّ هاشم لؤلؤی خوشنویس اصفهانی، خ.شهید مطهری(1109 ق).

الادعیة المتفرقة

خ.آستان قدس،تاریخ وقف:1247 ق.

الادعیة المرویّة

از مآخذ کتاب بلد الامین کفعمی.

الادعیة المستجابة

نیز از مآخذ بلد الامین کفعمی.

الادعیة المعتبرة(للحوائج و دفع الآلام)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1320 ق).

الادعیة المنتخبة

از مصباح المتهجّد شیخ طوسی،خ.

آستان قدس.

الادعیة المنشآت

از انشاآت مفتی میر محمد عباس لکهنوی (-1306 ق).

أدعیة الموقف

شیخ صدوق(-381 ق).

ادعیة الوباء(و الطّاعون و...)

محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1318 ق).

ادعیة الوباء

فارسی،از علی بن محمد جعفر چاله میدانی،ط.

تهران،1310 ق.

ادعیة الوسائل الی المسائل

مروی از امام جواد(علیه السلام).

ادلة الاحکام

در شرح شرایع الاسلام،از محمد رضا بن قاسم غراوی،ط 1353 ق.

ادلة الاسلام

محمد اخباری.

ادلة الرّشاد

شرح نجات العباد،از محمد حسین بن محمد قاسم قمشه ای(-1336 ق)،خ.دیده شد.

-الحمد للّه ربّ العالمین حمدا یفوق حمد الحامدین.

ص:150

الادلة السمعیّة(من الکتاب و السنّة)

اصول فقه تا آخر تعادل و تراجیح،تألیف:

1232 ق،خ.بغداد.

الادلة العقلیّة

ابو القاسم بن محمد علی نوری معروف به کلانتری(-1292 ق)،تقریرات بحث استادش علامه انصاری است.

الادلة النقیّة(فی اثبات التقیّه)

فارسی،از نقی بن دلدار حسین،ط.پیش از 1300 ق.

الادوات،رسالة

در نحو،از ابن حمیده محمد بن علی حلی.

الادویة-کتاب الادویه

احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق).

الادویة القلبیه

ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-428 ق)،خ.

آستان قدس،ش 5046(988 ق)؛رامپور.

-ان اللّه تبارک و تعالی خلق التجویف الایسر

ادویۀ قلبیه

فارسی،از محمد باقر موسوی طبیب شاه سلیمان صفوی که به امر او در یک مقدمه،14 باب و خاتمه نگاشته،خ.آستان قدس،ش 5037.

-سگالش ستایش ایزدی...

الادویة المرکّبة---

ص:151

الاذاعة و الرادیو و حکمها فی الشرع

عبد النّبی عراقی و فسی(معاصر).

الاذان(و الاقامه و استحبابها)

محمد حسن کبۀ بغدادی،خ.بغداد.

الاذان،کتاب

ابو الحسن علی بن حاتم قزوینی(معاصر شیخ صدوق).

الاذان،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود سمرقندی،نجاشی ذکر کرده.

الاذان،کتاب(حی علی خیر العمل)

ابو عبد اللّه محمد بن وهبان هنانی دبیلی،از مشایخ تلعکبری(-385 ق).

اذان العصر یوم الجمعة و انه لیس حراما،رسالة

فی

شبّر حویزی

الاذانیة-رساله فی الاذان

محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1110 ق).

الاذانیّة

تاج العلماء علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی (-1312 ق).

اذکار الاخوان(بوجوب حق الایمان)

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

اذکار الزاهدین

ادعیه،از علی ضامن بن علی اوسط زیدی (1244 ق-)،ط.هند.

اذکار الصّلاة

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)

اذکار الطّهارة

نیز از فیض کاشانی.

اذکار المهمّة

مختصر خلاصة الاذکار،از فیض کاشانی.

اذکار الوضوء و الصّلاة و النّکاح

محمد بن سلیمان تنکابنی(-ح 1320 ق).

الاراءة فی علم التجوید و القراءة

منظوم،از محسن بن شریف عبد الحسین بن صاحب جواهر(-1355 ق)،تاریخ نظم:

1330 ق.

اراءة الطریق لمن یؤمّ البیت العتیق

محمد باقر بن اسماعیل واعظ کجوری (-1313 ق).

ص:152

اراءة الطریق

در اصول اخلاق و عقاید،از عبد الرسول یزدی، شاگرد سید محمد کاظم یزدی.

الارائک

در اصول فقه،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام،ط.ایران،1344 ق.

الاراجیز النّافعة الملتقطة من خطرات الجنان

در اصول دین و مدیح معصومین(علیهم السلام)،از محمد بن مرتضی کشمیری ناظم خطرات،تاریخ گزینش:

1372 ق.

الاربعة ایّام

محقق داماد،محمد باقر بن محمد حسینی ملّقب به«اشراق»(-1040 ق)،خ.دیده شد.

الاراضی الخراجیّه

فتاح بن محمد علی شهیدی تبریزی(-1372 ق).

الاربعة عشر(من احادیث دعاة البشر)

مترجم و مشروح به فارسی،از ابو الفضل بن محمد حسین خراسانی(معاصر)،ص 1349 ق.

الاربعة المتناسبة

محمد علی بن ابی طالب گیلانی(-181 ق).

الاربعمائة مسألة

در ابواب حلال و حرام،از ابو جعفر محمد بن مسلم ارقص طحّان ثقفی(-150 ق).

الاربع مسائل،کتاب-المسائل الاربع فی الامامة

ابو محمد فضل بن شاذان(-260 ق).

الاربع مسائل

در معاد،از شیخ الرّئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،ط 1313 ق(با شرح الهدایة).

اربع مقالات

در طب کیمیاوی،برگرفته از تألیف پراکلسوس، خ.نجف.

الاربع مقالات

فارسی،احکام نجوم،خ.نجف(725 ق).

الاربع مقالات(فی الاخلاق)-الاخلاق

-الحمد للّه علی نواله

الاربعون حدیثا

در فضایل حضرت امیر(علیه السلام)،قراءت بسمله در نماز،حلیت متعه و در موضوعات مربوط به صلاة و صلوات بر پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از میرزا نجم الدّین جعفر بن محمد شریف عسکری تهرانی (-1394 ق)7 رساله.

الاربعون حدیثا-اربعین بهائی

فارسی،در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)از عماد الدین حسن بن علی طبری(معاصر خواجه نصیر الدین طوسی)،به نام بهاء الدین محمد وزیر شمس الدین محمد جوینی تألیف کرده،خ.

آستان قدس،ش 1902.

الاربعون حدیثا-اربعین نور

با ترجمۀ فارسی،از حسین بن حیدر خراسانی

در فضایل اهل بیت(علیهم السلام)،در ریاض العلماء ذکر شده.

الاربعون حدیثا عن الاربعین

در فضایل امیر المؤمنین،از محمد رضا طبسی (معاصر).

الاربعون حدیثا(عن الاربعین رجلا)

در فضایل امیر المؤمنین،از ابو سعید محمد بن احمد مفید خزاعی جد ابو الفتوح رازی،خ.موجود و مکرّر؛آستان قدس،ش 7875(1347 ق).

-اللّهم انّی احمدک حمدا یفوّق حمد الحامدین

الاربعون حدیثا من الاربعین عن الاربعین

در فضایل امیر المؤمنین،از منتجب الدّین علی بن بابویه قمی(-585 ق)،خ.آستان قدس،ش 1597(977 ق).

-الحمد للّه ربّ العالمین حمد الشاکرین

الاربعون حدیثا منظوما

فارسی،خ.نجف.

الاربعون حدیثا منظوما-توان روان

الاربعون دلیلا

در امامت،از محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی(-1098 ق).

-الحمد للّه الّذی هدانا سبیل الحق

الاربعون دلیلا-یمن الغری

در اثبات وجود مرقد امیر المؤمنین در نجف،از محمد علی هبة الدّین شهرستانی.

الاربعون رساله---

ص:161

الاربعون مسألة

مسائلی که از جبل عامل برای عبد اللّه مامقانی (-1351 ق)فرستاده بوده اند.

الاربعون مقصدا

مواعظ و اخلاق،از محمد رضا بن محمد علی دزفولی(1327-ق).

الاربعونیات

علامه نوری،در هامش نسخۀ چاپی الکلمة الطیبة.

الاربعونیات

حبیب اللّه بن محمد حسین حکیم باشی مشهدی معروف به ترشیزی(معاصر)،مسوّده دیده شد.

الاربعونیات لکشف انوار القدسیات

محمد سعید بن محمد مفید قمی،شاگرد فیض کاشانی.

اربعین منظوم

امیر علی شیرنوایی(-906 ق)،خ.مجلس.

الاربعین النبویّة

که برای سلمان فارسی املاء شده،روایت علی متّقی.

الاربعین الهاشمیة

نصرت بنت محمد امین التجار اصفهانی (1308 ق-).

اربعینیه

شرح اربعین به فارسی،در فضایل حج،از عبد النبی وفسی عراقی(معاصر).

ارتداد الزوجة

محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،خ.کربلا.

ارتدادیة

احمد بن اسماعیل آل شیخ عبد النّبی جزائری (-1151 ق).

-الحمد للّه وحده...

ارتشاف الصافی من سلاف الشافی

بهاء الدین محمد بن محمد باقر مختاری نائینی (-پس از 1130 ق)،کتاب در تلخیص شافی است،خ.موجود.

الارتقاء الی حظیرة القدس---

ص:162

ارث

فارسی،از جواد بن محرم علی طارمی (-1325 ق).

الارث

محمد حسن بن محمد باقر اصفهانی(-1266 ق)، صاحب جواهر.

الارث(از محمد حسن بیگ)-الاحکام الشرعیّة

الارث

حسن بن جعفر کاشف الغطاء(-1262 ق)،خ.

مشهد.

الارث

فارسی،از حسن حسینی،در یک مقدّمه، 3 فصل و خاتمه،نسخۀ کهن دیده شده.

-ربّ یسّر و لا تعسر و سهّل علینا یا ربّ العالمین

ارث الزوجة

شهید ثانی،تألیف:956،خ.آستان قدس،ش 2368 و ش 7114(یکی از این 2 مؤرخ 980 ق).

-اللهم اهدنا لما اختلف فیه من الحق

ارث الزوجة

عبد اللّه مامقانی(-1351 ق)،در رد بعضی از معاصرین نوشته.

ارث الزوجة و(حرمانها من العقار)

علی بن حسین طریحی(-1333 ق)،در 3 مقامه،خ.موجود(خط مولف).

ارث الزّوجة(من الثمن او العقار)

سید محمد کاظم بن عبد العظیم طباطبایی یزدی (-1337 ق).

ارث الزّوجة

سید محسن بن مهدی حکیم(1306 ق-).

ارث الزّوجة من قیمة العقار

محمد بن عاشور کرمانشاهی(معاصر فتحعلیشاه قاجار)،خ.موجود.

الارث

محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی (-1300 ق).

الارث-کشف الغوامض

الارث

هادی بن محمد امین تهرانی(-1321 ق)،خ.

دیده شد(1338 ق).

الارث---

ص:166

ارثما طیقی

ریاضی،از رضی الدین محمد بن حسن قزوینی (-1096 ق).

الارجاء-کتاب الارجاء

اسماعیل بن علی نوبختی(سدۀ 3 ق).

ارجوزة(فی آداب العشرة مع الاخوان)-

نغمة الاغانی

صدر الدین علی بن احمد مدنی(-1118 ق)،ط.

(در کشکول بحرانی).

-یقول راجی الصمد علی بن احمد

ارجوزة(فی آداب المفید و المستفید)-محاسن

الآداب

نظم منیة المرید،از عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)،تاریخ نظم:1290 ق.

-اعوذ باللّه من الشیطان

و من شقاء النّفس فی طغیان

ارجوزة الآیات الباهرات---

ص:167

(-ح 1150 ق)،مجاز از علامه مجلسی در 1107 ق.

ارجوزة(فی الاذان و الاقامة)

عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق).

ارجوزة(فی الارث)

ابراهیم بن علی عاملی،معاصر شیخ حرّ(زنده در 1097 ق).

ارجوزة(فی الارث،از ابو بکر حضرمی)- ذریعة الناهض

ارجوزة(فی الارث،از احمد بن رجب بغدادی)- کاشفة الغوامض

ارجوزة(فی الارث)

هاشم بن احمد احسائی(-1309 ق)،خ.نزد فرزندش.

ارجوزۀ(فی ارث الزّوجه)

محمد باقر بن ابو القاسم طباطبایی(-1331 ق)، در 60 بیت.

-ان مات من قد اشتری ارضا جعل

للبایع الخیار ان رد البدل

ارجوزة فی الاسطرلاب-غنیة الطّلاب

ارجوزة(فی الاسطرلاب)

محمد معروف به میرزا قوام الدین حسینی (-ح 1150 ق)،گویا نظم صفیحۀ شیخ بهایی است.

ارجوزة(فی اصول الدین):منهج الیقین

احمد بن محمد جزائری.

-الحمد للّه الودود الغافر

ص:171

خ.دیده شد.

-احمد ربّا عدد السنینا

علمنا للذّکران نسینا

ارجوزة(فی تاریخ المعصومین،از محمد سماوی)- ملحة الامّة الی لمحة الائمّه.

ارجوزة(فی تاریخ المعصومین)

محمد مهدی بن محمد صالح فتونی عاملی (-1183 ق).

-احمدک اللّهم بارئ النسم

در نسب آل سید محمد بن عطیه،از عبد الهادی طعان بن جواد.در 58 بیت،تاریخ نظم:

1368 ق.

-الحمد للّه عظیم الشان

و الواحد الفرد بکلّ آن

ارجوزة(فی سلسلة النسب)

محسن بن حسین قزوینی،نسبش به زید شهید می رساند.

-قال الفتی المحسن احقر الوری

ازکی الانام محتدا و عنصرا

ارجوزة(فی سلسلة النسب)

محمد بن حسین معروف به ابن امیر الحاج(-پس از 1180 ق)،در سلسلۀ نسب قاضی فخری زاده است)،خ.نجف.

-احمد من بفضله زکی نسب

اولاد اهل البیت من امّ و اب

ارجوزة(فی سلسلة النسب)

محمد واعظ طباطبایی(-ح 1313 ق).

ارجوزة(فی سلسلة النّسب)

مهدی بن راضی اعرجی نجفی،در 39 بیت، نسبش را به عبید اللّه اعرج می رساند،ط.

(مجلة المرشد البغدادیة،ج 3).

-اوّل ما یقول عبد المهدی

احمد ذا العرش بکل الحمد

ارجوزة(فی سلسلة النّسب)

مهدی بن محمد موسوی بغدادی(-1329 ق).

ارجوزة(فی سلسلة النّسب)

مهدی بن علی غریفی(-1343 ق)،خ.موجود (ناقص).

-احمدک اللّهم باری النّسم

و موجد الارواح من بعد العدم

ارجوزة(فی شرح حدیث امیر المؤمنین(علیه السلام))

شرح حدیث:انّ فساد العامّه من الخاصّة...،از قطب الدین محمد ذهبی قطب الاقطاب شیرازی (سدۀ 12 ق)،خ.دیده شد.

-الحمد للّه وسیع الرحمه

یرزق من یشاء نور الحکمة

این ارجوزه ذیلی است بر العوامل النحویۀ او که در 1130 ق در قزوین سروده است.

ارجوزة(فی شرح الدّرة المنظومة)

شرح درّۀ بحر العلوم،از حسین بن رضا بن بحر العلوم(-1306 ق).

ارجوزة(فی شرح الدّرة المنظومة)

رضا گلپایگانی(-پس از 1180 ق).

ص:178

ارجوزة(فی شرح الدرّة المنظومة)

عباس بن حسن بن کاشف الغطاء(-1332 ق)، خ.موجود.

-الماء ما سمی فی العرف بما

من نابع الارض و من قطر السما

ارجوزة(فی شرح الیاقوت)

در کلام،از شهاب الدین اسماعیل بن حسین عاملی.

ارجوزة(فی الشطرنج)

مهدی ابو طابو بغدادی(-1329 ق).

ارجوزة(فی الشک و السهو)

اسماعیل صاحب العقیدة الوحیدة(سدۀ 13 ق).

ارجوزة(فی الشّک و السهو)-شمس الهدی لمن

شکّ او سهی

عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)، تاریخ نظم:1288 ق.

-یحمد ربّه القدیم الازلی

عبد الرحیم بن محمد علی

ارجوزة(فی الشکوک)

احمد بن صالح آل طعان(-1315 ق).

ارجوزة(فی الشکوک)

محمد جواد بن علی آل محیی الدین جامعی (-1322 ق)،به خواهش شیخ محمد حسن مامقانی سروده.

-یقول راجی ربّه المعین

عبد الجواد آل محیی الدین

ارجوزة(فی الصّرف)

محمد تقی بن میر مؤمن حسینی قزوینی (-1270 ق)،خ.قزوین.

ارجوزة(فی الصرف)

علی رضا بن طالب کابلی(سدۀ 13 ق)،که در یک شبانه روز سروده.

ارجوزة(فی الصرف،از محمد ذهبی)-نظم اللئالی

ارجوزة(فی الصرف)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302).

ارجوزة(فی الصرف)---

ص:179

-الاجتماع بالصلاة وردا

فی فضله ما لیس یحصی عددا

ارجوزة(فی صلاة المسافر)

عبد الهادی همدانی،این نیز تتمۀ درّۀ بحر العلوم است.

-فرض لمن سافر ان یقصرا

ان کان مختارا له و یغطرا

ارجوزة(فی صلاة المسافر...)

علی خوئی(-1318 ق)،تکمله ای است بر درّة.

ارجوزة(فی صلاة المسافر)

مشکور بن محمد جواد حولاوی(-1353 ق)،ط.

صیدا،1348 ق.

-نحمدک اللّهم یا ذا الرحمة

دلّ علی وجوب شکر النعمه

ارجوزة(فی الصلوات المندوبة)

محمد کاظم بن محمد صادق کاشانی(-1273 ق)، خ.اصفهان.

ارجوزة(فی الصوم)

محمد حسین بن محمد حسن اصفهانی (1296 ق-).

-الصوم فی شریعة المختار

ترک المفطرات فی النّهار

ارجوزة(فی الصوم و الاعتکاف)

عباس بن حسن کاظمی،خ.موجود

ارجوزة(فی الصوم و الخمس...)

عباس بن حسن کاشف الغطاء،مذکور در الحصون المنیعة.

ارجوزة(فی الصیّد و الذّباحة)

مشکور بن جواد حولاوی(-1353 ق)،در 1328 ق به نظم آورده،ط،1348 ق.

-قال سمی جدّه المشکور

نجل الجواد العیلم النحریر

ارجوزة(فی صیغ العقود،از عبد اللّه مامقانی)- الدرر المنضودة

ارجوزة(فی الطبّ)

محمد حسن بن زین العابدین سبزواری،با شرح او،خ.آستان قدس(خط مولف،1294 ق).

-الحمد للّه الطبیب الشافی

الواهب الصحّة و المعافی

ارجوزة(فی الطب)---

ص:180

(1296 ق-)،در 1367 بیت.

-الماء طاهر بقول واحد

و آیة الطّهور خیر شاهد

ارجوزة(فی الطّهارة)

هاشم بن احمد احسائی(-1309 ق)،خ.نجف.

ارجوزة(فی الطّهارة):-المنظومة الفریدة

ارجوزة(فی ظن و اخواتها)

حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق).

ارجوزة(فی العبادات،از آقا محمود کرمانشاهی)- النخبة الوجیزة

ارجوزة(فی العبادات)

محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی (-1300 ق)،خ.موجود.

ارجوزة(فی العدد،از محمد صادق طباطبایی)- احسن العدد

ارجوزة(فی العدد)

محمد علی بن محمد اعسم نجفی(-1233 ق)، ط.نجف،1349 ق.

-لنحمد للّه مصلین علی

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)

ارجوزة(فی المعانی و البیان،از محمد سماوی)- البلغة

ارجوزة(فی المعانی و البیان)

نظم تلخیص المفتاح،از محمد بن محمد بن حسین حرّ عاملی.

ارجوزة(فی المعانی و البیان،از محمد بن محمد بن

مکّی)---

در نحو،اصول منطق و هیأت،از علی بن حسین جامعی.

ارجوزة(فی النحو)-عقد الحساب

ارجوزة(فی النّحو)

علی خان بن حسین زنجانی.

-قال علی خان الفقیر الجانی

والده حسین الزنجانی

ارجوزة(فی النحو،از فرج قطیفی)---

ص:187

ارجوزة المنجیة

در کلام.

ارجوزة الهادیة الی الناحیة السامیة

99 بیت با تزیید 4 بیت در آخر.

ارجوزة الیاقوت-ارجوزة فی شرح الیاقوت

اردوی معلّی

اردو،منشآت و مکاتیب،از اسد اللّه غالب دهلوی،ط.هند.

ارده شیره

فارسی،مخمس،در تعریف این خوراک،از حسن بن حسن مفلس معروف به ارده شیره،ط.

ایران 1307 ش.

اردی بهشت

فارسی،به نثر و نظم،ادب و اخلاق،از یحیی بن هادی دولت آبادی(-1318 ق)،تهران، 1304 ق.

الارزاق و الآجال و الاعمال

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی،نجاشی آن را ستوده.

الارزاق و الآجال

ابو الجیش مظفر بن احمد بلخی(-367 ق)،از اساتید شیخ مفید.

ارسال الیدین

اردو،از علی اظهر کهجوی هندی،ط.هند.

مولف شاگرد شیخ الشریعۀ اصفهانی بوده.

الارشاد

در احکام نجوم،از ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).ط.

ارشاد-پنجاه باب

فارسی،در اسطرلاب،غیر از پنجاه باب سلطانی است،از ناصر الدین احمد بن حیدر بن محمد شیرازی یا ناصر الدین حیدر بن محمد شیرازی (زنده در 697 ق)،خ.آستان قدس و جز آن.

-شکر و سپاس بی حدّ وعد آفریدگاری را جل جلاله که مبدع زمین و زمان است.

الارشاد

در فضیلت،حقیقت و آثار دعاء،از محمد تقی بن حسین نقوی(-1289 ق).

الارشاد فی معرفة مقادیر الابعاد

هندسه،از کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی،شاگرد علامه حلی،خ.نجف.

ارشاد الاذهان

فارسی،کلام،از محمد صادق،ط.

ارشاد الاذهان الی احکام الایمان

علامۀ حلّی(-726 ق)،تالیف:676 یا 696 ق،خ.آستان قدس،ش 2222(701 ق)،ش 2692(915 ق)و چندین شمارۀ دیگر.شروح و تعلیقات زیادی بر این کتاب می باشد.

-الحمد للّه المتفرد بالقدم و الدوام

ارشاد الاذهان الی علم الابدان

طب،از مهدی حائری شهرستانی(-1318 ق)، خ.موجود.

-الحمد للّه الذی خلق الارضین و السماوات

ارشاد الامّة للتمسک بالائمّة(علیهم السلام)

عبد المهدی بن ابراهیم مظفر نجفی،ط.نجف، 1348 ق.

ارشاد الامّة

فارسی،رسالۀ عملیه،از ملا علی کنی (-1306 ق)،ط 1270 و 1287 ق،در 2 مجلد.

ارشاد الانام

محمد بن عبد الکریم سرابی معروف به مولانا (-1360 ق).

ارشاد البشر فی شرح الباب الحادی عشر

سلیمان بن احمد آل عبد الجبّار قطیفی (-1266 ق)،خ.کربلا.

ارشاد البیان

فرید الدین عطار،ط.تهران،1355 ق.

ارشاد الجهال الی مسائل الحرام و الحلال

در اصول دین و فروع،از محسن بن عبد الکریم حسینی عاملی(معاصر).

ارشاد الجهلة المصرّین علی انکار الغیبة و

الرّجعة

خ.نجف(خط محمد هاشم هروی،سدۀ 12 ق)

-الحمد للّه الّذی قبل عنّا الایمان بالغیب

ارشاد الحساب

فارسی،از ابو القاسم فیوضات(معاصر)،ط.تبریز.

ص:190

ارشاد حمزوی

ترکی،از قاضی بهلول بهجت زنگه،زوری (معاصر).

ارشاد الحنفاء فی وصف الخلفا

محمد رضا مجلسی،مرتب بر مقدمه،فصول و خاتمه.

-الحمد للّه الذی نجّانا من افراط الغلاة و تفریط النواصب...

ارشاد الخلق الی الحق

ط.بیروت.

ارشاد الخواص

در کلام،ردّ ارشاد العوام کرمانی،از جمال الدین بن محمد تقی میثمی تهرانی.

ارشاد الخلایق

فارسی،در تاریخ معصومین،از عباسقلی بن سپهر.

ارشاد ذهن النبیه فی شرح اسانید من لا یحضره

الفقیه

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)،با عنوان ارتیاد-چنانکه در کشف الحجب آمده- گذشت،اما مصنف در اجازه اش به ناصر جارودی ارشاد آورده است.

ارشاد الصائمین الی احکام الدین

علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق).

ارشاد الصبیان الی احکام القرآن

فارسی،در بیان کلمات مشکلۀ متشابهه در آیات قرآن شریف،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی،شاگرد وحید بهبهانی،تألیف:

1232 ق،خ.کربلا.

ارشاد الصبیان

فارسی،عقاید و اخلاق،از مرتضی بن حسن شیخ الاسلام(-1336 ق)،تألیف:1316 ق،ط.

1317 ق.

ارشاد الطالبین-فی معرفة النّبی و الائمّة

الطاهرین

احمد بن درویش علی بغدادی(-1329 ق)،خ.

موجود.

ارشاد الطالبین-الی نهج المسترشدین

شرح نهج المسترشدین علامه حلّی،از فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری(-826 ق)،تألیف:

792 ق،ط.بمبئی،1303 ق.

-ان اولی ما یصرف فیه قوة فحول الافکار

ارشاد الطلاب-الی علم الاعراب

در صرف و نحو،از جعفر بن محمد نقدی (1303 ق-)-1370 ق

ارشاد العوام

اردو،ط.هند.

ص:191

ارشاد العوام

فارسی،منظوم،در اصول،فروع و اخلاق،ط.

ایران.

ارشاد العوام

در عقاید،از حاج محمد کریم خان قاجار کرمانی(-1288 ق)،تألیف:1267 ق،ط.

ایران،1271 ق و مکرّر.

ارشاد العوام

رسالۀ عملیۀ فتوائیه،از مسیح بن محمد سعید تهرانی(-1263 ق).

ارشاد الفحول الی تحقیق الحق من علم

الاصول

محمد بن علی شوکانی.

ارشاد القاری

فارسی،در قراءت عاصم،از مصطفی بن ابراهیم قاری تبریزی(1007 ق-)،تالیف:1078 ق، مرتب بر مقدمه،5 باب و خاتمه.

-ای فاتحۀ مصحف حمدت توحید

وی نقطۀ از کتاب مجدت خورشید

ارشاد القلوب الی الصواب المنجی من عمل به

من الیم العقاب

ابو محمد حسن بن محمد دیلمی،معاصر فخر المحققین حلّی(-771 ق)،در 2 مجلد، اوّل،در مواعظ؛دوم،در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)،ط.ایران و نجف،مکرّر.

ارشاد الکافرین و هدایة المسترشدین فی اثبات

نبوة سید المرسلین

اسماعیل بن محمد جواد قره باغی،ط 1318 ق(با مشکات المسلمین)

ارشاد اللّبیب فی شرح التهذیب

نحو،شرح تهذیب شیخ بهائی،از علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق).

ارشاد المبتدی

صرف و نحو،از محسن بن احمد نوّاب لکهنوی (1331 ق-)،برگرفته از القواعد الجلیّة.

ارشاد المبتدئین

فقه،از محمد تقی بن حسین نقوی لکهنوی (-1289 ق)،تالیف:1273 ق،ط.هند.

-الحمد للّه العزیز الغفار

ارشاد المبتدئین

در آداب تعلیم و تعلم،از ابو الحسن علی بن نقی رضوی لکهنوی(معاصر).

ارشاد المتعلم الی الطریق الصواب

در منطق،از علی بن حسین جامعی،مجاز از محدث جزائری،خ.نجف.

-الحمد لمن نطقت بتسبیحه الجمادات

ص:192

ارشاد المتعلمین

فارسی،در آداب تعلیم و تعلم،از حسن بن محمد علی کجائی گیلانی(1203 ق-)تالیف:

1245 ق،خ.دیده شد.

-الحمد للّه الذی خلقنا من ماء دافق

ارشاد المتّقین

در علم رمز اعداد،از محمد شریف بن احمد اردوبادی(-1352 ق)،خ.دیده شد.

ارشاد المریدین

فارسی،در عرفان،از صدر الدین بن محمد باقر موسوی دزفولی(سدۀ 13 ق)،خ.عراق.

ارشاد المزکین

ابو الحسن بن نقی شاه رضوی کشمیری (-1342 ق).

ارشاد المستبصر

در استخاره،از عبد اللّه بن محمد رضا شبر کاظمی (-1242 ق)،خ.آستان قدس،ش 2153.

-الحمد للّه الذی اجاز استخارته

ارشاد المستبصرین

فقه،رسالۀ عملیۀ فتوائیه،از شیخ عبد اللّه بن محمد حسن مامقانی(-1351 ق)،ط.نجف، 1342 ق.

ارشاد المسترشدین فی معرفة الضروری من

احکام الدّین

فارسی،رسالۀ عملیۀ فتوائیه،از محمد ابراهیم بن محمد حسن کلباسی(-1261 ق)،در یک مقدمه،4 مقصد و خاتمه،خ.عراق.

-الحمد للّه ربّ العالمین...المبالغین لارشاد المسترشدین

ارشاد المسترشدین

در اصول و فروع،از محمد حسین بن ابی محمد مشهدی(-1175 ق)خ.آستان قدس،ش 10658

ارشاد المسترشدین و هدایة الطالبین

در اصول دین؛از فخر المحققین ابو طالب محمد بن حسن حلّی(-771 ق)،خ.

آستان قدس،ش 9706(1097 ق)و ش 10652،هردو ضمیمۀ مجامیع.

-الحمد للّه ربّ العالمین...املیت هذه الرساله لارشاد المسترشدین

ارشاد المسترشدین

هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 یا 1109 ق).

ارشاد المسلمین و تنبیه الغافلین

فارسی،در اصول و فروع دین،از محمد حسین شریعتمدار بن محمد اسماعیل سیستانی،ط 1332 ق.

ارشاد المسلمین الی اولاد امیر المؤمنین(علیه السلام)

فارسی،از عبد اللّه ثقة الاسلام،در انساب،

ص:193

تالیف:1345 ق.

ارشاد المسلمین

در فقه و اصول دین،از موسی بن مرتضی آل کاشف الغطاء(1317 ق-).

ارشاد المسلمین فی احکام الدین

فارسی،از علی بن مهدی لاهیجی(-1346 ق)، ط.تهران،1317 و 1325 ق.

ارشاد المضلّین فی نبوّة خاتم النبیّین

فارسی،در رد هنری مارتن کشیش مسیحی ملقب به پادری مؤلف میزان الحق،از محمد رضا بن محمد امین همدانی(-1247 ق)،خ.

آستان قدس،ش 44(1229 ق)و 2 شمارۀ دیگر.

ارشاد المنصف البصیر الی طریق الجمع بین

اخبار التقصیر

تحدید مسافت در نماز قصر از عبد السّلام بن محمد حرّ عاملی(-پس از 1043 ق).

-الحمد للّه الذی شرع القصر

ارشاد المنصفین و الزام الملحدین

در رد صوفیۀ مبدعه،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی(-1234 ق)،خ.موجود.

ارشاد المواریث

اردو،در احکام میراث،از بنده حسین بن محمد نقوی لکهنوی(-1292 ق)،ط.هند.

ارشاد الموسوسین

در منع وسواس و شک و وهم در طهارت و عبادات،از محمد هادی بن محمد مهدی نقوی لکهنوی(1228 ق-)،تالیف:1265 ق.

-المسألة المستفتی فیها چه می فرمایند علمای دین مبین

ارشاد المؤمنین

فارسی،در اسراف،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی(-1316 ق)،ط.تهران، 1320 ق.

ارشاد المؤمنین

فارسی،در نماز جماعت،از محمد تقی بن حسین نقوی لکهنوی(-1289 ق).

-الحمد للّه الذی سهل لنا سبل رضاه

ارشادنامه

نامۀ ابو القاسم قمی به عنوان فتحعلیشاه،خ.

موجود.

ارشاد النّقاد الی تیسر الاجتهاد

محمد بن اسماعیل یمانی(-1182 ق).

ارشادیه-المواعظ الجونفوریه

اردو،از علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی (-1312 ق)،ط.هند.

ص:194

الارشادیة(فی شرح الاعتقادیة)

باقر علی دهلوی.

ارصاد المنجمین

خ.موجود.

الارصاد الکلیة

ابن سینا(-428 ق)،برای ابو محمد شیرازی در گرگان تألیف کرده.

الارض،کتاب

ابو جعفر محمد بن عبد اللّه حمیری(سدۀ 3 و 4 ق).

ارض تسعین-احکام الارض ذات تسعین درجة

ارض العتاق(لاهل النفاق)

فارسی،از ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (معاصر)،ط.هند.

الارض المفتوحة عنوة

شهید ثانی.

الارض المفتوحة عنوة

ابو جعفر محمد بن حسن بن شهید ثانی (-1030 ق)،خ.موجود.

ارض الیمن و تاریخها

عمارۀ یمنی،ط.

الارضین،کتاب

ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی(-274 یا 280 ق).

الارضین و الجبال و الاودیة،کتاب

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت نحوی شهید(-244 ق).

ارغام الشیطان

فارسی،ردّ بابیه،از زین العابدین نوری تهرانی (معاصر)،تالیف و طبع:1342 ق،ط.تهران.

ارغام الکفره

اردو،در مناظره،از محمد مجتبی بن محمد حسین نوگانوی هندی(1324 ق-)،ط 1348 ق.

ارغام الماکرین

فارسی،رد انذار الناذرین عابد حسین سهارنپوری،از محمد مرتضی بن حسن علی حسینی جنفوری(-1333 ق)،ط.هند.

ارغام الملحدین

در رد صوفیۀ مبتدعه،از آن کتاب در کتاب نزول الصواعق نقل شده.

ارغام الملحدین

در رد حاج کریم خان کرمانی،از ابراهیم بن عبد المجید شیرازی(-ح 1306 ق)،خ.نجف.

-الحمد للّه سامع السر و النجوی...

ص:195

ارفع نامه

فارسی منظوم،از رضا ارفع الدولۀ دانش.

الارقام،کتاب

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

الارکان(فی فروع شرایع اهل الایمان بلسان

ارباب الشریعة و اهل العرفان)

مشتمل بر ارکان خمسه صلاة،صیام،زکات، حج و جهاد از لحاظ شریعت،طریقت و حقیقت،از حیدر بن علی حسینی عبیدلی، تالیف 787 ق و همان حدود.

الارکان(فی دعائم الدین)

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق).

الارکان الاربعة

ابو القاسم علی بن احمد علوی،نجاشی از او یاد کرده.

ارکان الاسلام

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

ارکان الاسلام

در وصایای پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی(-1369 ق).

-الحمد للّه الّذی هدانی الی ترجمة حدیث ارکان الاسلام...

ارکان الایمان

فارسی،در اصول دین،از ابو الحسن بن احمد شریف قاینی،به امر شاه طهماسب(-984 ق)در 964 ق تالیف کرده،خ دیده شد.

-شریف ترین نکته ای که از وراء سرادق خیال

ارم ذات العماد،کتاب-اخبار ارم

ارمغان

مجلّۀ فارسی که به مدیریت وحید دستگردی از 1298 ش به صورت ماهانه آغاز به انتشار کرد.

ارمغان شیراز

فارسی،منتخبات دیوان عرفی،از یوسف حسین هندی،ط.هند.

ارمغان معارف

فارسی،ترجمۀ المعارف الآلهیۀ هبة الدین شهرستانی،از سراج الواعظین تبریزی.

ارمغانی ایران

فارسی،از محمد خان بن احمد منشی بوشهری، ط.

ازاحة الارتیاب عن حرمة ذبایح اهل الکتاب

هادی بن علی بجستانی.

ص:196

ازاحة الالتباس عن حکم المشکوک فیه من

اللباس

ابو الحسن بن محمد تبریزی معروف به انگجی، ط.ایران،1316 ق؛تبریز،1313 ق.

ازاحة الحلک الدامس بالشموس المضیئه

فی القرن الخامس

اعلام شیعه در قرن پنجم و آن جزئی است از وفیات الاعلام بعد غیبة الامام،از آقا بزرگ تهرانی،آغاز تألیف:1346 ق.در بیروت چاپ شده.

ازاحة الشبهات فی الشکّ فی الرّکعات

عبد اللّه بن محمد طاهر شیرازی،ط.نجف، 1375 ق.

ازاحة الشکوک فی تملک العبد المملوک

احمد بن علی مختار گلپایگانی،تألیف:

1264 ق،خ.دیده شده.

ازاحة العلّة فی اثبات حلیة المتعة

ط.هند.

ازاحة العلة(فی الامامة)

کراجکی،برای شریف نقیب الطالبین تالیف کرده،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی عم خلقه...

ازاحة العلّة فی معرفة القبلة

سدید الدین ابو الفضل شاذان بن جبرئیل قمی، تألیف:558 ق،خ.آستان قدس،ش 7187 (1072 ق)ط.تهران(ضمیمۀ بحار الانوار).

-الحمد للّه الّذی تفرّد بالکبریاء

ازاحة الغیّ فی الرد علی عبد الحی

فارسی،از علی بن حسن عسکری،معروف به مشرف علی(-پس از 1240 ق)، ردّ صراط المستقیم عبد الحی که در منع تعزیۀ سید الشهداء تالیف کرده بوده است.

-الحمد للّه الذی تیم نوره و لو کره المشرکون

ازاحة الوسواس عن افئدة الناس

محمد علی آل عز الدین عاملی(-1303 ق)،خ.

جبل عامل(اصل).

ازاحة اللّحیة

در حرمت ریش تراشی،از سید علی میبدی، مولف کشکول،خ.کرمانشاه(اصل).

ازاحة الوسوسة عن جواز تقبیل الاعتاب المقدسة

شیخ عبد اللّه بن حسن مامقانی(-1351 ق)،ط.

نجف(با مخزن اللئالی).

ازالة الاشتباه

اردو،در ردّ عامّه،ط.هند.

ازالة الالتباس فی الفرق بین الاشتقاق و الجناس

بدر الدّین یوسف بن سیف الدولة ثعلبی حمدانی (602 ق-)،خ.خدیویه.

ص:197

ازالة الاوهام(فی البکاء علی الامام الهمام و

نقل الضرایح و الاعلام)

اردو،کلام،علی حسن بن غلام امام جایسی هندی،تألیف:1277 ق،ط.هند،1277 ق.

ازالة الاوهام(عن اشتباهات وقعت فی الاسماء

و الاعلام)

شیخ ابو القاسم بن عبد اللّه خوئی(-1365 ق).

ازالة الاوهام فی الرّد علی ینابیع الاسلام

شیخ احمد بن محمد علی شاهرودی (-ح 1349 ق)،ینابیع در مخالفت با اسلام تألیف و طبع شده بود،ط 1344 ق.

ازالة التوهمات

نثار حسین عظیم آبادی(-1338 ق)،ط.

ازالة الرّان عن قلوب الاخوان

ابو علی محمد بن احمد معروف به ابن جنید اسکافی.

ازالة الشبهات

در ردّ مادیون،از ابو الحسن کشمیری.

ازالة الشبهات(فی النهی فی العبادات

و المعاملات)

علیشاه بن صفدر شاه کشمیری(-1269 ق)،خ.

لکهنو.

ازالة العلّة

فارسی،کلام،از علی رضا،ط.

ازالة الغرور

اردو،از نسیم حسن بن اعجاز حسین امروهوی.

ازالة الغواشی فی مدارک الحواشی

محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،منظور از حواشی،تعلیقات سید کاظم یزدی بر تبصرۀ علامه حلّی است،تألیف:1330 ق.

ازالة الغواشی عن بعض شبهات الحواشی

علی بن ابراهیم قمّی(-1371 ق).

ازالة الغین فی رؤیة العین

فارسی،از ابو القاسم بن حسین نقوی لاهوری (-پس از 1310 ق)،ط.هند.

ازالة الغین عن بصارة العین باثبات شهادة الحسین(علیه السلام)

حیدر علی صاحب فیض آبادی،ط.هند، 1295 ق،در 3 مجلد.

ازالة المحادة عن ملک المنافع المتضادة

ابو القاسم بن علی اکبر خوئی،تألیف:1351 ق.

ازالة الوساوس و الاوهام عن قدس ساحة

الاسلام

در ردّ نصارا و ابطال قول آنان،از حسین بن علی

ص:198

توتونچی تبریزی(-1290 ق)،تألیف:1346 ق، ط.تبریز،1351 ق.

-الحمد للّه الّذی بعث الانبیاء

ازالة الوصمة عن وجه براهین العصمة

هادی بن علی بجستانی.

از اهیر الرّیاض المریعة و تفسیر الغاظ المحاورة

و الشریعة

در انساب،از ابو جعفر محمد بن هارون موسوی نسابۀ نیشابوری.

از پرویز تا چنگیز

فارسی،تاریخ،از سید حسن تقی زاده،ط.

تهران،1309-1310 ش.

از جار المجانین فی اثبات رجحان اقامة العزاء

لسید الشهداء بلسان عربی مبین

عبد الرشید گوپا گنجی.

از رنجی که می بریم

فارسی،7 داستان،از جلال آل احمد،ط 1326 ش.

ازکی الهدایا فی شرح رسالة اسنی العطایا

در عرفان،عبد الرّحیم بن ابراهیم یزدی،از شاگردان علامه انصاری.

الازل و الابد و السرمد

در تحقیق این سه عنوان،از محمد علی حزین (-1183 ق).

الازمنة و الامکنة،کتاب

نجوم،از ابو علی احمد بن محمد اصفهانی مرزوقی،ط،حیدرآباد دکن،1332 ق.

الازمنة،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

ازواج النّبی(صلی الله علیه و آله)،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).

ازواج النّبی،کتاب

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی نسابه (-205 یا 206 ق).

ازواد الاخرة،کتاب

در میراث،از علی کبیر معروف به محمد میری خان محمدی اله آبادی،تألیف:1251 ق،ط.

کانپور،1264 ق.

الازهار فی شرح لامیۀ مهیار

شرح لامیۀ ابو الحسین مهیار بن مرزویۀ دیلمی (-428 ق)،از ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حلّی(-673 ق).

الازهار فی فقه الائمّة الاطهار

فقه زیدیه،از احمد بن یحیی حسنی ملقب به

ص:199

میرلوحی.

الاساری و الغلول

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی از طبقۀ کلینی.

الاساس فی انساب الناس

انساب مشجّر،از جعفر بن محمد بن راضی اغرجی،کاظمی(-1332 ق).

خ.نجف.

الاساس فی عقاید الاکیاس

در عقاید و اصول دین به طریقۀ زیدیه،از المنصور باللّه قاسم بن محمد حسنی یمنی(-1029 ق).

-الحمد للّه الّذی فلق اصباح العقول

الاساس

هندسه،از غیاث الدین منصور بن صدر الدین حسینی دشتکی(-948 ق).

اساس الاحکام فی تنقیح عمد مسائل الاصول

بالاحکام

احمد بن محمد مهدی بن ابی ذر نراقی (-1245 ق)،خ.اصفهان.

اساس الاحکام فی شرح شرایع الاسلام

محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1318 ق)،خ.موجود.

اساس الاسلام فی سیاسات الاسلام

حسین بن نصر اللّه عرب باغی(-1369 ق).

اساس الاصول

ردّ بر الفوائد المدنیّة الاسترابادیّة،از دلدار علی بن محمد معین نقوی لکهنوی(-1235 ق)،ط.

هند.

-الحمد للّه الّذی جعل لنا العقل دلیلا

اساسات الاصول(نظم کفایه)-نظم...

اساس الاقتباس

در معانی و بیان،از اختیار بن غیاث الدّین حسینی(-928 ق)،مرتب بر عنوان،کلمات، سطور و حروف،ط.استانبول،1298 ق؛ مصر،1323 ق،خ.آستان قدس.

-احمدک اللّهم و المحامد راجع الیک

اساس الاقتباس

فارسی،از خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،مرتّب بر مقدّمه و 9 مقاله،ط.

تهران،1326 ش،خ.آستان قدس،ش 965 (1090 ق).

-خداوندا متعلمان حکمت را به الهام حق...

اساس الایجاد فی علم الاستعداد لتحصیل ملکة

الاجتهاد

اصول فقه،از معز الدین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی(-1300 ق)،مرتب بر مقدّمه، تأسیسات و خاتمة،به التماس شاگردش

ص:201

محمد بن عبد الوهاب در 1275 ق تألیف کرد، خ.نجف؛کربلا.

-الحمد للّه الّذی جعل افئدة اولیائه

اساس الایمان

آقا صاحب بن زین العابدین آله آبادی (-1321 ق)،ط.

اساس التأویل

قاضی نعمان مصری.

اساس التعلیم

محمود بن عبّاس عاملی(-1353 ق)،ط.صیدا (ج.اوّل).

اساس التقدیس

فخر الدین محمد بن عمر معروف به امام فخر رازی،ط.مصر،1328 ق.

اساس السّیاسة فی تأسیس الریاسة

محمد بن اسماعیل کجوری ملقب به سلطان المتکلمین(-1353 ق).

اساس الشریعة

در فقه استدلالی،از سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(معاصر-1371)

اساس الصحّة

پزشکی،از محمد نصیر حسینی اصفهانی (-1191 ق).

اساس القواعد فی اصول الفوائد

شرح کمال الدین ابو الخیر حسن بن علی فارسی(-717 ق)بر فوائد بهائیۀ عبد اللّه بن محمد خوّام بغدادی(-724 ق)،خ.آستان قدس،ش 5578(848،ضمیمه است)و ش 6641(872 ق).

-الحمد للّه علی نعمه الوافیه و منحه المتوالیه

اساس الکمال

عبد الحی صدر الشریعة بن مفید شیرازی،مذکور در گنج گوهر.

الاساس لانساب الناس---

ص:202

محمد بن حسن معروف به فاضل هندی.

اسالیب الادبیّة

علی حسین بن خیرات علی زنگی پوری (-1310 ق)،ط.هند.

-اسامه،رساله-رسالۀ اسامة

اسامی الامّهات

در انساب،از ابو طالب یحیی بن حسین احول معروف به یحیی هارونی و ملقب به ناطق الحق (-424 ق).

اسامی امیر المؤمنین(علیه السّلام)

حسن بن فقیه،مذکور در معالم العلماء ابن شهر آشوب.

اسامی العلماء

برای ذکر و دعاء در قنوت نماز وتر،از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).

اسامی العلوم

اسامی علوم و اصطلاحات آنها،از تقی الدّین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی،از شاگردان صدر الدین دشتکی شهید(-903 ق)،تألیف:

پس از وفات علامه خفری(-957 ق)،خ.

موجود.

-الحمد لولیه و الصلاة علی نبیه و وصیّه

اسامی مشایخ الشیعة

در احوال گروهی از علماء شیعه،ریاض العلماء از آن نقل می کند.

اسامی وضّاع الحدیث

با شرح حال آنان،از قاضی نور اللّه بن شریف حسینی شوشتری شهید(-1019 ق).

اسانید التهذیب(و بیان محتملاتها)

فخر الدین طریحی(معاصر شیخ حر).

الاساور العسجدیّه(علی مبحث الفوریة)

شرح مبحث فور و تراخی از معالم الاصول،از مفتی عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306).

اساور من ذهب فی احوال ام المصائب زینب

فارسی،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام مسجد شاهی اصفهانی(1298 ق-)،ط.

اصفهان،1350 ق.

-حمد فزون از دائرة قیاس

اسباب البلایا(النازلة علی السعید و الشقی)

محمد باقر بن زین العابدین خوانساری (-1313 ق)،مذکور در روضات.

اسباب الحافظة

عبد الخالق بن عبد الرحیم یزدی(-1268 ق).

اسباب حدوث الحروف

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-428 ق)،مرتب بر 6 فصل،به التماس

ص:203

محمد بن علی بن عمر خیام تألیف کرده،ط.

قاهره،1332 ق.

-الحمد للّه حمدا یستأهله بعظمة ذاته

اسباب الرّعد(و غیره)

شیخ الرئیس ابن سینا،خ.آصفیه؛رامپور؛ آستان قدس،ش 5908(1241 ق).

-ان الارعاد یکون من اسباب سبعة

اسباب السعادة

معلم ثانی ابو نصر فارابی(-339 ق).

اسباب طعن الحرمان

در احوال ابو مسلم خراسانی.

اسباب الفقر و الغناء و المغفرة

فارسی،از محمد باقر بن محمد جعفر فشارکی (-1315 ق)،ط ایران،1332 ق؛اصفهان، 1347 ق.

اسباب الملک

شرف الدین یحیی بن حسین بحرانی معروف به شیخ یحیی مفتی،شاگرد محقق کرکی.

اسباب النجاة

ادعیه و اعمال،از فرزند علی دهلوی،ط.

حیدرآباد.

اسباب النزّول

قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق)، از مآخذ بحار الانوار است.

الاسباب و العلامات

طب،یکی از اجزاء خمسۀ نجیبیّه،از نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی شهید(-619 ق)،ط.خ.آستان قدس،ش 13995(779 ق).

-الحمد للّه علی نعمائه السابغه

الاسباب و النزّول(علی مذهب آل الرسول)

رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق).

اسباع القرآن

حمزة بن حبیب کوفی(-156 یا 158 ق)،امام القرّاء.

إسباغ النّائل بتحقیق المسائل

فقه عملی،از فتاوی ناصر حسین بن حامد حسین کنتوری(معاصر)،در 8 جزء.

الاستبراء،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی (اوائل سدۀ 4 ق).

الاستبراء بالبول و انه واجب او مستحب

عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)،خ.

دیده شده.

ص:204

الاستبصار(فی الامامة)

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

الاستبصار

ابو الحسن محمد بن ابراهیم بن یوسف کاتب معروف به شافعی(281 ق-).

الاستبصار فیما اختلف من الاخبار

شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق)،یکی از کتب اربعۀ حدیث که مدار استنباط احکام شرعی نزد فقهای اثنا عشری بوده و هست،ط.نجف،1375-1376 ق؛ایران و هند.در 3 جزء.

-الحمد للّه ولی الحمد و مستحقه

الاستبصار فی النّصّ علی الائمّة الاطهار(علیهم السلام)

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،ط نجف،1346 ق.

-الحمد للّه الّذی اوضح سبیل الحق

الاستبصار فیما جمعه الشافعی من الاخبار

شیخ مفید(-413 ق).

استبصار الاخبار

معروف به شرح استبصار،مؤلف به جامع تعبیر کرده،از قاسم بن محمد نجفی معروف به ابن الوندی و فقیه کاظمی(-1100 ق)،خ.

نجف(بعض مجلدات).

استنباع نیة العبادات و حکم العدول عنها

خ.دیده شد(1242 ق).

الاستثنائیة(فی الاقرار المشتمل علی الاستثناء)

احمد بن ابراهیم بحرانی(-1131 ق).

الاستثنائیّة

شرح مبحث استثناء از شرح ابن ناظم بر الفیه،از علی بن محمد بن مقدس اعرجی(-ح 1330 ق).

استحالة التّوقیت(و تعیین وقت ظهور الحجّة علیه

السّلام)

فارسی،از محمد باقر بن محمد جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق)،خ.موجود

استحالة رؤیة القدیم تعالی

ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی.

استحباب التیاسر لاهل العراق

ابو القاسم جعفر بن حسن محقق حلی (-676 ق)،به جواب اعتراض محقق طوسی نگاشته،ط.تهران،1307 ق(باروض الجنان در یک جلد).

استحباب السورة

در ردّ بعض معاصرین که قائل به وجوب سوره بودند،از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،خ.آستان قدس.

ص:205

الاستحقاق

ابو الحسن علی بن اسماعیل بن شعیب بن میثم تمّار متکّلم(سدۀ 2 ق).

استحقاق الثواب و العقاب

مدقق شیروانی،خ.مجلس.

الاستحکام فی مسائل الصیام

فارسی،از محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی(-1259 ق)،در 14 فصل،تالیف:

1243 ق.

-الحمد للّه الّذی جعل الصوم جنّة من النّار

بانکی پور؛خدیویه.

استخراج الاهلّة

نجم الممالک اسماعیل بن زین العابدین مصباح (1300 ق-).

استخراج التقویم

ابن علی رضا شیرازی،در 1229 ق،خ.نجف (اسم مؤلف را سترده اند).

استخراج التقویم و غیره

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.استانبول.

استخراج جیب درجة واحدة-الوتر و الجیب،

رسالة

غیاث الدین جمشید بن مسعود کاشانی (-832 ق)،ط.تهران،1306 ق(ذیل مفتاح الحساب).

استخراج الحوادث

در پیشگویی رخدادهای آتیه،از کلام حضرت امیر(علیه السلام)،از جمال الدین احمد بن محمد بن فهد حلی(-841 ق).

استخراج خط نصف النّهار(و معرفت سمت قبله)

---

ص:207

استخراج طول البلاد و عرضها

و بیان مقدار انحراف قبلۀ شهرها،برگرفته از زیج فرنگی جدید،از محمد شوشتری (-1301 ق).

استخراج المراد(من مختلف الخطاب)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در فهرست شیخ طوسی.

استخراج نسبة القطر الی المحیط

غیاث الدّین جمشید بن مسعود کاشانی (-832 ق).

استخراج نهایة الخطأ فی استخراج الجذر

ابو القاسم موسوی خوانساری(1313 ق-).

الاستدراک

بعضی از قدماء شیعه،شمس الدین جبعی جدّ شیخ بهائی از او یاد کرده.

الاستدراک لما اغفله الخلیل

ابو الفتح محمد بن جعفر مراغی(-پس از 371 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم،گفته اند در لغت یا امامت است.

الاستدلال فی طلب الحق

ابو القاسم علی بن احمد شریف علوی (-352 ق).

محمد بن علی موسوی نوری(-1325 ق)،خ.

دیده شد.

الاستصحاب

محمد بن علی معروف به سید محمد مجاهد (-1242 ق)،خ.آستان قدس،ش 6701 (1258 ق).

-اعلم انّ الاصحاب اختلفوا فی حجیّة الاستصحاب.

الاستصحاب

محمد بن علی حسینی کوهکمری معروف به حجّت(-1372 ق)؛خ دیده شد.

الاستصحاب

مصطفی بن حسین حسینی کاشانی (-1336 ق).

الاستصحاب

محمد مهدی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1292 ق)،خ.دیده شد.

محمد مولانا تبریزی(-1360 ق).

ص:210

الاستظهار

ابو القاسم علی بن احمد شریف کوفی علوی (-352 ق).

الاستظهار للمرأة(بعد تجاوز الدم العشرة)

علی بن محمد علی طباطبایی(-1231 ق).

الاستعارة و الکنایة و الترشیح

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی.

الاستعداد

ابو الحسن یا ابو بکر محمد بن ابراهیم کاتب معروف به شافعی(281 ق-).

استعمال الاسطرلاب الکری

ابو ریحان بیرونی(-440 ق).

استعمال هندباء-هندباء

الاستغاثة(فی بدع الثلاثة)

ابو القاسم علی بن احمد شریف کوفی علوی (-352 ق)،ط.نجف،1368 ق و پیش از آن.

خ.آستان قدس،ش 46(969 ق).

-الحمد للّه ذی الطول و الامتنان

الاستفاده

اصول،از عبد اللّه بن عبد الرحمان زبیری،مذکور در رجال نجاشی.

استفادة انوار الکواکب من الشمس

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی(-1031 ق)، خ.سامراء.

-اقول و باللّه التوفیق القائلون بان انوار الکواکب مستفادة من الشمس

الاستفتاآت العمریۀ و الفتاوی الصادقیّة

جوابات مسائل عمر رافعی،از عبد الحسین بن ابراهیم بن صادق خیامی عاملی(1279 ق-).

الاستفسار

فقه،از مفتی محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی (-1306 ق).

الاستقبال

شرح مبحث قبله از تحفۀ الأبرار حجة الاسلام اصفهانی(-1260 ق)،از عباس سابق الذکر.

استقبال المیّت

حسین بن حسن موسوی کرکی معروف به سید حسین مجتهد(-1001 ق)،نوادۀ دختری محقق کرکی،تألیف:959 ق.

استقصاء الاجتهاد

فقه استدلالی،از مجلسی و محدث جزائری در آن نقل شده،خ.آستان قدس،ش 6735.

استقصاء الاعتبار(فی تحریر معانی الاخبار)

علامه حلّی(-726 ق)،خ.دیده شده.

ص:211

استقصاء الاعتبار(فی شرح الاستبصار)

ابو جعفر محمد بن حسن بن شهید ثانی (-1030 ق)خ.کربلا؛آستان قدس،ش 7431 (1045 ق).

-الحمد للّه الذی هدانا الی مناهج الشریعة الغرّاء

استقصاء الافحام و استیفاء الانتقام

در رد منته الکلام،از حامد حسین بن محمد قلی کنتوری(-1306 ق)،ط.هند، 1276 ق؛لکهنو،1280 و 1315 ق.

استقصاء البحث و النّظر فی مسائل القضاء

و القدر-استقصاء النّظر

جمال الدین ابو منصور حسن بن یوسف بن مطهر، علامه حلّی(-726 ق)،ط.نجف،1354 ق، خ.آستان قدس،ش 314(1042 ق)؛کربلا.

-الحمد للّه العلیم الغفّار

استقصاء العلل

طب،از داود بن عمر انطاکی طبیب ضریر (-1009 ق).

استقصاء النّظر---

ص:212

12 ق)،خ.تبریز.

استنباط الحشویّة

در ردّ حشویه،از ابو یحیی جرجانی،نجاشی از قول کشی از آن یاد کرده.

استنباط القواعد الفقهیّه

معزّ الدّین محمد مهدی قزوینی(-1300 ق).

الاستنصار(فی النّص علی الائمّة الاطهار(علیهم السلام)- استبصار(از کراجکی)

استنطاق الدائرة الابجدیة

جفر،از محمد حرز الدین نجفی(-1365 ق).

الاستنفار الی الجهاد

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

الاستنفار و الغارات

ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).

الاستیجار لرثاء الحسین(علیه السلام)

محمد بن احمد درازی بحرانی،خ.موجود.

الاستیجاریة

در استیجار عبادات و متعلقات آن،از ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).

الاستیذان

ابو النّضر محمد بن مسعود عیاشی،معاصر کلینی (-329 ق).

استیضاح المراد من الفاضل الجواد

ابو المجد محمد رضا بن محمد حسین اصفهانی (-1362 ق).

الاستیعاب(فی صنعة الاسطرلاب)

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق)،خ.

مجلس(888 ق).

الاستیفاء(فی الامامة)

ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی،مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ.

الاستیفاء(فی الکیمیاء)

ابو موسی(یا ابو عبد اللّه)جابر بن حیّان صوفی (-200 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

الاستیفاء

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الاستیفاء(فی الامامة)

شیخ الطائفة ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق).

الاستیقان(از ابو علی اسکافی)-الاستیفاء

ص:213

الاستیقان فی بیان ارکان الایمان

محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی کنتوری (-1259 ق)،در رد بعضی از شاگردان سید کاظم رشتی نگاشته.

استیناس المعنویّة

کلام،از احمد بن محمد مقدس اردبیلی (-993 ق)،خ.فیض آباد هند.

الاسد،کتاب-کتاب أسماء الاسد

ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ همدانی (-370 ق)،مذکور در مرآة الجنان.

اسداء الرّغاب بکشف الحجاب عن وجه السنّة و

الکتاب

در استثناء وجه و کفین از وجوب ستر واجب در نماز برای زنان،از محمد باقر بن محمد رضوی کشمیری(-1346 ق)،ط.نجف،1347 ق.

-الحمد للّه الّذی لا یدرکه بصر

الاسدیة فی نسب السادة المرعشیة؛الرسالة

سراج الدین محمد قاسم نسابه مختاری سبزواری (سدۀ 10 ق)،که به نام میر اسد اللّه صدر تألیف کرده.

الإسری،کتاب

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

الاسرار فی کیفیّة الاسفار

محمد باقر بن اسماعیل کجوری تهرانی (-1313 ق).

الاسرار(فی الامامة)

علامه حلّی(-726 ق)،برخی آن را منسوب به او دانسته اند.

الاسرار(فی امامة الاطهار،از شیخ رجب)-اسرار الائمّة

الاسرار(فی امامة الاطهار،از عماد طبری)-اسرار الامامة

الاسرار(فی ساعات اللّیل و النّهار)-الاسرار المودعة

اسرار الآیات

ظاهرا در تفسیر،محمد تقی بن محمد باقر معروف به آقا نجفی اصفهانی(-1331 ق).

اسرار الآیات و انوار البیّنات

عرفان،در معرفت آیات،صنایع و حکم پروردگار،از صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق)،ط.تهران،1302 و 1319 ق.خ.آستان قدس.

-نحمدک یا من بیده ملکوت الارض

اسرار الائمّة

عماد الدین حسن بن علی طبری.

اسرار الائمّة

حافظ رضی الدین رجب بن محمد(-زنده تا 811 ق).

اسرار الائمّة(منسوب به طبرسی)-اسرار الامامة

ص:214

اسرار ابتلاء الاولیاء

فارسی،از محمد شفیع بن محمد حسین کرهرودی،مرتب بر مقدّمات،روضات و بلیات،به نام محمد شاه قاجار تألیف کرده،خ.

دیده شد.

اسرار الاحکام

محمد تقی معروف به آقا نجفی اصفهانی (-1331 ق)،ط.تهران،1294 و 1298 ق

اسرار اشکال حروف الهجاء(و هیأتها الخاصّة)

محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی جدّ بحر العلوم.

اسرار الاطباء

فارسی،ط.ایران.

اسرار الامامة-الاسرار-اسرار الائمّة

عماد الدین حسن بن علی طبرسی معروف به عماد طبری(سدۀ 7 ق)،خ.آستان قدس،ش 8838(1072 ق).

اسرار الامامة

امین الاسلام ابو علی فضل بن حسن طبرسی (-548 ق).

اسرار الانوار فی مناقب الائمّة الاطهار

فارسی،از محمد تقی خان سپهر کاشانی (-1297 ق)،در ناسخ از آن یاد کرده.

اسرار الاولیاء

فارسی،عرفان،از اسحاق؟،ط.هند.

اسرار البرانیات

کیمیا،از ابو موسی جابر بن حیان صوفی (-200 ق).

اسرار البسملة

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی (سدۀ 13 ق)،مذکور در خلاصة الاخبار او.

اسرار البلاغة

شیخ بهائی(-1031 ق)،گویا منسوب به اوست،ط.مصر،1317 ق.

-الحمد للّه و الصّلاة و السّلام علی رسوله

اسرار پیدایش دین باب

فارسی،ترجمه از روسی،ط.ایران.

اسرار التّنزیل

محمد حسین بن باقر بروجردی(-پس از 1300 ق).مختصری است از تفسیر کبیر او.

اسرار التوحید

فارسی،تفسیر سورۀ توحید،از ابو تراب بن ابی طالب حسینی قائنی(-1328 ق)،ط.

محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(-878 ق)، ط 1324 ق(باالمجلی).

اسرار الحج

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی.

اسرار الحروف

احمد بن نصر اللّه دبیلی تتوی شهید(-997 ق).

اسرار الحسینیة

فارسی،از حبیب اللّه شریف بن علی مدد کاشانی(-1340 ق).

اسرار الحکم

التماس عبد الوهاب قزوینی نگاشته و در آن قضیّۀ طف و اسرار آن را بیان کرده،خ.

آستان قدس،ش 1913(1257 ق).

اسرار الشّهادة

فارسی،از محمد بن محمد مهدی مازندرانی معروف به حاج اشرفی(-1315 ق)،ط 1322 ق.

اسرار الشهادة

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی.

اسرار الشهادة

مهدی بن زین العابدین گلپایگانی معروف به آقازاده(-1330 ق).

اسرار الصافیة(و الخلاصة الشافیة)

شرح مقدمۀ کافیه در نحو،از حسام الدین اسماعیل بن ابراهیم بن عطیۀ بحرانی،تألیف:

795 ق،خ.خدیویه.

محمد سعید بن محمد مفید شریف قمی، ط 1313 ق(درهامش شرح الهدایة).

اسرار الصلاة-الغرة

اسرار الصلاة

اسرار العبادات

عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،در یک مقدمه و 2 باب،خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی لا من شیئی کان

اسرار العبادات و حقیقة الصلاة

محمد سعید بن محمد مفید قمی(-پس از 1103 ق)،ط.تهران،1339 ش.

اسرار العبادة

کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق)،خ.کربلا.

اسرار العبادة

هادی بن مهدی سبزواری(-1289 ق)،مذکور در مطلع الشمس.

ص:219

اسرار عشق

فارسی،منظوم،از اسد اللّه گلپایگانی(معاصر)، ط.

اسرار عشق یا دریای محبّت

فارسی،در تفسیر سورۀ یوسف،ترجمۀ بحر المحبة از احمد غزالی(-527 ق)،از ابو الحسن فقیهی، ط.تهران،1325 ش.

اسرار العقاید

فارسی،در رد بابیّه،از ابو طالب بن محمد هاشم حسینی شیرازی(-ح 1345 ق)،در 2 مقصد،ط 1324 ق و پیش از آن.

اسرار الغرائب

ترجمۀ مظهر العجائب،ط.

اسرار الغیب-ماسۀ بلوچیّة

فارسی،در عمل ماسه(از علوم غریبه)،از علی مردان بن حسین درانی کرمانی،که به امر محمد ابراهیم میرزا بن فتحعلیشاه قاجار،حاکم بلوچستان تالیف کرده،خ.نجف.

-حمد بی حد و کران و ثنای بی عد و پایان واجب الوجودی راست که اسرار کنت کنزا مخفیا

اسرار الغیبة-اسرار غیبت

فارسی،از روح اللّه درون کلائی(-1368 ق)، ط.

الاسرار الغیبیّة

فارسی،از محمد حسین،ط.

اسرار الغیوب

علی مردان بن محمد حسن درانی کرمانی،اهداء به نام فتحعلیشاه قاجار،خ.موجود.

اسرار الفرقان

اردو،تجوید،از حیدر حسن هندی،ط.هند.

أسرار الفقاهة

محمد حسن آل یاسین کاظمی(-1308 ق)،خ.

موجود.

اسرار قاسمی

فارسی،علوم غریبه،از حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق)،به نام میر سید قاسم یکی از امراء صفویه تألیف شده،ط.بمبئی،1312 ق و مکرّر.خ.آستان قدس.

اسرار القرآن

تفسیر،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی، شاگرد شیخ بهائی.

اسرار القرآن

ابو الفرج قدامة بن جعفر بغدادی(310 ق).

اسرار قلبیه-آیینۀ غیب نما

ص:220

تألیف کرده.

اسرار النکاح

علی عرب،خ.موجود.

اسرار النّکاح

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی (سدۀ 13 ق)،مذکور در خلاصة الاخبار او.

الاسرار و الامور الغریبة

احمد بن محمد بن فهد حلی(-841 ق).

اسرار وجود

فارسی،مثنوی،در معارف،از محمد سعید عزیزی فرزند حسین صحاف(-1355 ق).

-نام یزدان بر سر هردفتری

هست در راه حقیقت رهبری

اسرار وصایا الرضا علیه السّلام

محمد بن سلیمان تنکابنی.

الاسرافیه

ابو المعالی کلباسی(-1315 ق).

اسرة آل کمال الدین

عیسی بن حمد حلّی(-1372 ق).

اسرة العتره

در ابواب فقه،از صدر الدین محمد بن صالح عاملی اصفهانی(-1263 ق).

اسس الاصول-اصول بی نقطه

اصول فقه،از جمال الدّین محمد بن غلام رضا شریف کرمانی(-1351 یا 1352 ق)،ط 1319 ق.

-اول الکلام اسمه الملک العلام

اسطرلاب

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی،شیخ بهائی (-1031 ق)،خ.آستان قدس.

اسطرلاب-بیست باب

خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق)،خ.

موجود و مکرّر.

اسطرلاب-آغاز و انجام

ابو الخیر تقی الدین محمد بن محمد فارسی(سدۀ 10 ق)،خ.آستان قدس،ش 5544 و 2 نسخۀ دیگر.

-خوبترین صورتی که از حجرۀ خیال...

اسطقس الاس،اسطقس الثانی و اسطقس

الثالث

ابو موسی جابر بن حیان صوفی(-200 ق)،ط.

بمبئی،1892 ق.

اسطقسات

در رمل،از ابو القاسم بن محمد رضا طباطبایی معروف به علامه تبریزی،خ.دیده شده.

الاسطنبولیّة(فی الواجبات العینیة)

زین الدین شهید ثانی(-966 ق)،خ.

آستان قدس.

اسطوانه

خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،گویا مراد از تحریر کتاب الکرة و الاسطوانۀ ارشمیدس بوده است.

اسعاد ثمرة الفؤاد-کشف المحجّة لثمرة المهجة

ص:223

الاسعار

در احکام نجوم،احمد بن محمد بن عبد الجلیل سنجری(سدۀ 4 ق)،خ.آستان قدس.

الاسعاف

حسین بن شهاب الدّین بن حسین بن خاندار شامی(-1076 ق).

الاسعاف بشرح ابیات القاضی و الکشاف

شرح ابیات شواهد تفاسیر بیضاوی و کشاف،از خضر بن عطاء اللّه موصلی،تألیف:1003 ق،خ.

آستان قدس،ش 9427(1244 ق).

الاسعاف

ابو بکر بن عبد الرحمان علوی حضرمی (-1341 ق).

اسعاف المأمول فی شرح زبدة الاصول

شرح زبدة الاصول شیخ بهائی،از ابو الحسن علی بن نقی رضوی هندی(معاصر).تألیف:

1295 ق،ط لکنهو،1312 ق.

-نحمدک یا من نزلت الکتاب بآیات محکمات

الاسفار(و دلائل الائمّة)

ابو محمد ثبیت بن محمد عسکری متکلم،از اصحاب صادق(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.

در ردّ مؤبده،از ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی(-381 ق)،مذکور در فهرست شیخ.

الاسفار فی مآتم الکرار-اوراد الابرار

الاسفار الاربعة و تحقیقها

محمد رضا قمشه ای(-1306 ق)،ط 1313 ق.

(در هامش شرح الهدایة).

الاسفار الاربعة(فی المعقول)

نیز از محمد رضا قمشه ای،ط 1313 ق(در هامش شرح الهدایة.)

الاسفار الاربعة-الحکمة المتعالیة

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی (-1050 ق)،ط.ایران،مکرّر.

-الحمد للّه فاعل کل محسوس و معقول

اسفار الانوار عن وقایع افضل الاسفار

سفرنامۀ مکّه،از حامد حسین بن محمد قلی موسوی کنتوری(-1306 ق)،خ.موجود.

اسفار نور الانوار

فارسی،منظوم،در کیمیا،یکی از شاگردان شریف العلماء مازندرانی(-1245 ق)،خ.دیده شد.

-علمهای اولین و آخرین

جمله را قرآن حق آمد زمین

ص:224

اسکات المجانین

از ردود کلامیه،ط.هند.

الاسکناسیّة

رساله در احکام اسکناس،از محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری(1297 ق-)-1391.

اسکندرنامه

فارسی،مثنوی،از نظام الدین ابو محمد احمد بن الیاس نظامی گنجوی(-پس از 607 ق)،تاریخ نظم:597 ق،ط.مکرّر.جز و خمسه نظامی است.

-خدایا جهان پادشایی توراست

زما خدمت آید خدایی توراست

اسکندرنامه-خردنامه(یا خسرونامه)

تتمۀ اسکندرنامه،آنهم از نظامی،به نام عز الدین مسعود طغرل تکین سروده،ط.مکرّر،خ.

آستان قدس.

-خرد هرکجا گنجی آرد پدید

زنام خداوند دارد امید

اسکندرنامه

ترکی،از نظام الدین امیر علیشیرنوایی(-907 ق)، یکی از مثنویهای خمسۀ اوست.

اسکندریّه

در نحو،از سید حسین علم الهدی،شاگرد سید کاظم یزدی و محمد کاظم خراسانی.

اسلام

مجلۀ فارسی،که به مدیریت عبد علی لاریجانی نشر می شد.

اسلام

مجلۀ فارسی،که به مدیریّت محسن شیرازی نشر می شد.

الاسلام فی معارفه و فنونه

حبیب آل ابراهیم مهاجر عاملی،ط.بیروت، 1371 ق.

اسلام مغرب

اردو،از غلام حسنین پانی پتی،ط.هند.

اسلام نامه

مجلۀ فارسی،از محمد علی اصفهانی معروف به داعی الاسلام که از سال 1324 تا 1326 ق در بمبئی طبع و نشر می شد.

الاسلام نشؤه و ارتقاؤه

محمد حسین مظفری(1312 ق-)،در 3 فصل.

اسلام و اشاعته

اردو،از راحت حسین رضوی چهیکپوری (1306 ق-)،ط.

الاسلام و الایمان

حیدر علی بن محمد بن حسن؟؟؟(سدۀ

ص:225

12 ق)،در 3 فصل و خاتمه،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی اختصنا بالاسلام

الاسلام و الایمان

محمد حرز الدّین نجفی،صاحب معارف الرجال.

الاسلام و الایمان(و انه اقرار باللسان و اعتقاد

بالجنان و عمل بالارکان)

یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق).

اسلام و بشائر السّلام

مهدی کاظمی قزوینی(-1358 ق)،رد بشائر السّلام است.

اسلام و تمدن

راحت حسین،ط.

اسلام و توحید

انگلیسی،از غلام حسنین پانی پتی،ط.هند.

اسلام و دانش

فارسی،در آداب و اخلاق اسلامی،از محمد حسنین ناشر الاسلام(1305 ق-)،ط 1366 ق.

اسلام و رجعت

فارسی،از عبد الوهاب فرید،ط.تهران، 1318 ش.

الاسلام و الشیعة الامامیّة

هادی بن حسین اشکوری(1325 ق-)،ط.

صیدا،1353 ق.

اسلام و فلسفه---

ص:226

اسم جنس

فتح اللّه بن حبیب اللّه حسینی.

-الحمد للّه الذی جعل اجناس الاسماء اسماء الاجناس

اسماء آلات رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله(و

اسماء سلاحه)

ابو الحسن علی بن حسن فطحی(سدۀ 3 ق)، مذکور در رجال نجاشی.

اسماء احیاء العرب(ممّن کان بالحجاز):---<

تسمیة احیاء العرب.

اسماء الارضین(از هشام کلبی)-تسمیة الارضین

اسماء الاسد(از ابن خالویه)-الاسد،کتاب

اسماء اللّه تعالی و صفاته

اسماعیل صاحب بن عباد طالقانی وزیر (-385 ق).

اسماء الاماء الشواعر(از ابو الفرج اصفهانی)-الاماء

اسماء امیر المؤمنین علیه السّلام

رضی الدّین علی بن طاوس از آن نقل و خطبۀ آن را هم ذکر کرده است.

-الحمد للّه المستحق للحمد بالآئه

اسماء امیر المؤمنین علیه السّلام

ازین کتاب نیز ابن طاوس نقل کرده و نسخۀ مورّخ 379 ق،آن را دیده بوده است.

اسماء امیر المؤمنین علیه السّلام

ابو عبد اللّه حسین بن شاذویه قمّی صفار صحاف، جعفر بن قولویه(-369 ق)از مولف روایت کرده است.

اسماء امیر المؤمنین علیه السّلام من القرآن

ابن شمون،ابو عبد اللّه حسین بن قاسم کاتب، ابو طالب انباری(-356 ق)کتاب را از او روایت کرده است.

اسماء امیر المؤمنین علیه السّلام

ابو طالب عبید اللّه(یا عبد اللّه)بن احمد انباری (-356 ق).

اسماء امیر المؤمنین(علیه السلام)فی کتاب اللّه

ابن ابی الثلج محمد بن احمد بغدادی(-325 ق).

اسماء الاودیة و الجبال و الرمال(از خالع نحوی)---<

الاودیة...

اسماء اهل بدر

طه عاملی جزینی،خ.بغداد.

اسماء البلدان

ابو محمد طیب بن عبد اللّه بن ابو مخرمۀ یمنی،خ.

آستان قدس.

اسماء البلدان

ابو الفتح محمد بن جعفر همدانی(-پس از 371 ق)،ط.لیدن،خ.آستان قدس.

ص:227

اسماء البیع و الدیارات-تسمیة البیع و الدّیارات

اسماء الجبال و المیاه و الاودیه

احمد بن ابراهیم ندیم لغوی،از خواص امام هادی و امام عسکری علیهما السّلام و استاد ابو العباس احمد بن یحیی ثعلب نحوی.

اسماء الجمال

سید جعفر نسابه اعرجی(-1332 ق).

الأسماء الحسنی-دعاء الجوشن

مروی از امیر المؤمنین(علیه السلام)،خ.خدیویه،نسخۀ نفیسی است که برای ملک اشرف قایتبای (-901 ق)کتابت شده.در این موضوع و شرح و تفسیر اسماء الحسنی کتابهای متعددی تألیف شده که هریک در محل خودش خواهد آمد.

اسماء الرجال

هریک با نام خودش خواهد آمد،نیز-رجال

اسماء الرّجال

حسین قائنی،ظاهرا از دانشمندان دورۀ صفویه.

اسماء رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله

حسن بن خرّ زاد قمّی،از اصحاب امام هادی(علیه السلام)،نجاشی آن را از او به 4 واسطۀ مفید بن قولویه،محمد بن وارث و حسن بن علی قمی روایت کرده است.

اسماء الرواة---

ص:228

اسماء من شهد مع امیر المؤمنین علیه السّلام

حروبه

متعدد،هریک در جای خویش خواهد آمد.

اسماء النبی و الائمّة(علیهم السلام)

ابو عبد اللّه حسین بن حمدان خصیبی(-358 ق).

اسماء ولد عبد المطلب-تسمیة...

اسماعیلیّة

فارسی،در انساب سادات مرعشی شوشتر،از نور الدّین محمد بن نعمت اللّه جزائری (-ح 1245 ق)،وی این کتاب را به نام میرزا اسماعیل خان مرعشی(-1209 ق)نوشته،خ.

مرعشی قم.

-حمد و سپاس و شکر و ستایش بی قیاس

الاسنی

فارسی،در تفسیر آیۀ(ثم دنا فتدلی فکان قاب قوسین اوادنی)،از علی حزین گیلانی (-1181 ق).

اسنی التحف

شرح قصیدۀ طه نجف در امامت،از مرتضی بن عباس آل کاشف الغطاء(-1349 ق).

اسنی العطایا

در سیر و سلوک،متن شرحی است به نام ازکی الهدایا،از عبد الرحیم یزدی،شاگرد علامه انصاری،ظاهرا متن نیز از اوست.

اسناد الشیعه فی اسناد السنّة

احوال 100 تن رجال شیعه که از آنان در کتب اهل سنّت روایت شده،از عبد الحسین شرف الدین(معاصر).

الاسناد المصفی الی آل المصطفی

سلسلۀ اسانید متصله از علماء رجالی تا ائمّۀ معصومین علیهم السّلام،از مؤلّف ذریعه، آقا بزرگ تهرانی،ط 1356 ق.

الاسنة

محمد بن عبد الوهاب بن داود همدانی امام الحرمین(-1303 ق)،در جواب رساله ای از محمود آلوسی زاده،خ.موجود.

الاسنة فی قطع الالسنة

در امامت،از میرزا هادی بن علی بجستانی، ردودی است بر نظرات مخالفانش.

الاسنة المحمدیّة

در دلائل عصمت معصومین علیهم السّلام،از محمد بن علی محمد فیض آبادی،تالیف:

1225 ق،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه علی احیاء الحق و اماتة الباطل

اسواق العرب

جغرافیا،از هشام کلبی(-206 ق).

ص:229

اسوۀ حسینی

اردو،فلسفۀ شهادت سید الشهدا(علیه السلام)،از همایون میرزا هندی،ط.حیدرآباد.

اسوة الرّسول(صلی الله علیه و آله)

اردو،در تواریخ،سیر و احوال آن حضرت،از اولاد حیدر بلگرامی(معاصر)،ط.در 3 مجلّد.

اسوة الکعبة

تصوف،از نظام الدین محمود نیشابوری معروف به شاه داعی(-867 ق).

اسهالیّة

فارسی،درمان بیماری اسهال،از احمد بن محمد حسین حسینی تنکابنی،معاصر فتحعلیشاه قاجار(-1250 ق)،ط.ایران،1297،1304 و 1317 ق.

الأسهم الخوارق لفؤاد صاحب الصواعق

(ابن حجر)

خ.دیده شده

-الحمد للّه الذی خصنا بمحمد سید الاولین و الآخرین...

اسیران کربلا

اردو،در مصائب اهل بیت(علیهم السلام)،از مصطفی بیگم بنت باقر حسین،ط.هند.

الاسئلة الآملیة

حیدر بن علی حسینی آملی،در مسائل فقهی و کلامی که از فخر المحققین فرزند علامه پرسیده و فخر المحققین جوابهای آنها را نوشته است،خ.

کربلا.

اسئلة ابن جابر

محمد بن جابر نجفی،استاد طریحی و شاگرد محمد سبط(-1030 ق)،3 مسأله در اصول و فقه که برای استادش عبد النّبی بن سعد جزائری (-1021 ق)فرستاده است.

اسئلة ابن حاتم

جمال الدین یوسف بن حاتم شامی مشغری، مجاز از علی بن طاوس(-664 ق)،72 مسئله است که به محقق حلی(-676 ق) فرستاده است.

اسئلة ابن حمزة

ناصر الدین حمزة بن حمزة بن محمد علوی، شاگرد فخر المحققین که به او فرستاده است.فخر در آخر جوابات اجازۀ روایت آن را به تاریخ 736 ق به حمزه نوشته است.

اسئلة ابن زهرة

علاء الدین علی بن زهرۀ حلبی،برخی پرسشها را از علامه حلی و برخی را از فرزندش فخر المحققین پرسیده است،اسئلة را برادرزادۀ علاء الدین بر 3 نوع مرتب کرده است.

ص:230

اسئلة ابن طوق

احمد بن صالح بن طوق قطیفی،که آنها را به احمد بن زین الدین احسائی فرستاده و او در 1223 ق جواب آنها را نوشته است،خ.

نجف.

اسئلة ابن فرّوج

الاسئلة البحرانیّة

محمد بن علی آل عصفور بحرانی،که به احمد بن صالح بن طوق قطیفی فرستاده است.

الاسئلة البروجردیة

فارسی،در اخلاق،اصول و فقه،از کلبعلی بروجردی،که به محمد تقی بن مقصود علی مجلسی(-1070 ق)فرستاده است.

ص:231

الاسئلة البهبهانیة

سید عبد اللّه عتیق(-پس از 1168 ق)،که به شیخ یوسف بحرانی(-1186 ق)فرستاده است.

الاسئلة التبانیة

ابو عبد اللّه محمد بن عبد الملک تبان،که به استاد خویش سید شریف مرتضی علم الهدی (-436 ق)فرستاده است،خ.آستان قدس،ش 2335-2340(676 ق).

الاسئلة التستریة

مقصود علی بن علی نجار شوشتری،که به عبد اللّه سماهیجی فرستاده و النفحة العنبریّة جواب آن است.

الاسئلة التفسیریّة

مؤلّف از معاصرین شیخ بهائی بوده و سؤالها را به او فرستاده است،خ.موجود.

الاسئلة التّنکابنیة

محمد بن سلیمان تنکابنی،از ملا هادی سبزواری (-1289 ق)پرسیده است.

الاسئلة التوبلیة

عبد علی بن محمد خطیب توبلی بحرانی،از مسائل توحید،کیمیا و سلوک،که به احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)فرستاده و با جوابها با جوامع الکلم چاپ شده است.

الاسئلة التوحیدیّة

محمد رحیم خان،که به سید کاظم دشتی (-1259 ق)فرستاده است،خ.نجف.

الاسئلة الجارودیّة

ناصر بن محمد جارودی خطی،مجاز از عبد اللّه سماهیجی در 1138 ق،به احمد بن ابراهیم درازی بحرانی فرستاده است.

الاسئلة الجبلیّة(الوارده من بروجرد)

سید علی علوی نهاوندی،به حسین بن ابو القاسم خوانساری(-1191 ق)فرستاده.

الاسئلة الجبلیّة الاولی

نیز از سید علی نهاوندی که به عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق)فرستاده و او انوار الجلیّة را در جواب نوشته(1149 ق)،بعضی از سؤال و جوابها فارسی است.

الاسئلة الجبلیة الثانیة

نیز از سید علی نهاوندی،که بار دیگر به سید عبد اللّه جزائری فرستاده و او الذخیرة الباقیّة را در 1151 ق،در جواب نوشته است.

الاسئلة الجزائریّة

صالح بن حسن جزائری،22 مسئله است که به شیخ بهائی(-1031 ق)فرستاده است.

الاسئلة الجیلانیّة

شمس الدین محمد جیلانی،معاصر آقا حسین

ص:232

محقق خوانساری(-1098 ق)،که از استادش صدر الدین محمد شیرازی پرسیده و جواب سؤالها با مبدأ و معاد ملا صدرا در 1314 ق،چاپ شده است.

الاسئلة الحاجبیّة-العکبریة

ابو اللیّث بن سراح حاجب که به شیخ مفید فرستاده و 51 پرسش کلامی است-العکبریة.

الاسئلة الحسینیة

50 مسأله است،از حسین بن عبد النّبی که از عبد اللّه سماهیجی پرسیده است.

الاسئلة الخشتیّة

ابراهیم خشتی،که به یوسف بن احمد بحرانی (-1186 ق)فرستاده است.

الاسئلة الخلیلیة

خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق)،که از علامه مجلسی(-1111 ق)پرسیده است،خ.

تبریز(با جوابات آنها).

الاسئلة الدمستانیّة

احمد بن حسن بحرانی دمستانی،مجیز شیخ احمد احسائی در 1215 ق.

الاسئلة الدهلویّة

الاسئلة السماکیة

فخر الدین سماکی،که از زین الدین شهید ثانی (-966 ق)پرسیده است،خ.آستان قدس.

الاسئلة السمیعیة

محمد سمیع صوفی،که از دلدار علی نقوی لکهنوی(-1235 ق)پرسیده است.

الاسئلة السیوریّة

احمد بن یوسف سیوری بحرانی،که به شیخ یوسف بحرانی(-1186 ق)فرستاده است.

الاسئلة الشاخوریة

عبد اللّه بن حسن شاخوری،که از شیخ یوسف بحرانی پرسیده است.

الاسئلة الشبریّة

الاسئلة الطرابلسیة

ابو الفضل ابراهیم بن حسن ابانی طرابلسی، سؤالات بسیاری است که به دفعات از شریف

ص:235

مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق)پرسیده و سید شریف نیز به دفعات جواب نوشته است.

الاسئلة الظهیریة

حسین بن حسن ظهیری عاملی عیناثی،استاد حرّ عاملی،که به شیخ خویش محمد امین بن محمد شریف استرآبادی(-1036 ق)فرستاده و او جواب آنها را شرحگونه نگاشته است.

الاسئلة العرفانیة و الاجوبة الاسراریة

اسماعیل بجنوردی،که از ملا هادی سبزواری پرسیده و او جواب نوشته است،خ.آستان قدس.

-الحمد للّه الودود واجب الوجود

الاسئلة العکبریة(یا حاجبیة)

ابو اللیث بن سراج حاجب،که به شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق) فرستاده و آن 51 مسأله است در کلام و شیخ جوابات مسائل العکبریه را برای او نگاشته است.

الاسئلة العلویة

علی بن سلیمان شاخوری بحرانی،که به عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)فرستاده و او الرسالة العلویة فی جوابات الاسئلة الثلاثة الکلامیّة را در جواب او نگاشته است.

الاسئلة الکازرونیّة

ابراهیم بن عبد النّبی بحرانی مقیم کازرون،که به یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق)فرستاده و او جوابات المسائل الکازرونیة را نوشته است.

الاسئلة الکازرونیّة

محمد حسین کازرونی،که از عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)فرستاده است و او جوابات المسائل الکازرونیات را نوشته است.

الاسئلة الکاظمیّة

مهدی بن ابراهیم دجیلی کاظمی(-1339 ق)، که به ابو تراب بن ابو القاسم موسوی خوانساری فرستاده و او جوابات المسائل الکاظمیة را نگاشته است.

الاسئلة المازحیّة

احمد مازحی عاملی،نزدیک به 100 مسألة فقهی که از زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی(-966 ق)پرسیده و او جوابهای مختصری بر آنها نگاشته است،خ.موجود.

الاسئلة المحمد آبادیة

فارسی،از احمد علی هندی محمد آبادی،در عقاید دینی،که از مولوی امانت علی عبد اللّه پوری هندی پرسیده و او به فارسی جواب گفته، خ.فیض آباد هند.

الاسئلة المدنیات(الاولی و الثانیة و الثالثة)

محمد معروف به ابن جویبر مدنی،که به حسن بن شهید ثانی(-1011 ق)صاحب معالم فرستاده و او جواب نوشته است،خ.موجود.

ص:236

الاسئلة المدنیة-الاسئلة الشدقمیة و الاسئلة المهنّائیة

الاسئلة المسعودیّة

مسعود بن سعود،که از احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)پرسیده و او جواب نوشته و او را به لوامع الرسائل(تألیف:1211 ق)ارجاع داده است.

الاسئلة المعترضین و اجوبة الراشدین

اعجاز حسین بن محمد علی حسن امروهوی (-1340 ق).

الاسئلة المقدادیّة

ابو عبد اللّه فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری حلی (-826 ق)،که از محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)پرسیده است،خ.آستان قدس(با جوابها در مجموعۀ رسائل ابن فهد حلّی).

الاسئلة المهدیّة

محمد مهدی قاضی بن محمد تقی قاضی طباطبایی تبریزی(-1241 ق)،که از بعضی افاضل عصر پرسیده،خ.موجود.

الاسئلة المهنّائیّة(الاولی و الثانیة)

مهنا بن سنان جعفری عبدلی حسینی،که به علامه حلّی(-726 ق)فرستاده است.

الاسئلة النثاریة

فارسی،از نثار حسین عظیم آبادی هندی،23 مسأله است که از محمد علی طبسی(-1320 ق) مقیم حیدر آباد هند پرسیده است،خ.موجود.

الاسئلة النصیریّة

که خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق)،از معاصر خویش شمس الدّین خسروشاهی پرسیده ولی جواب نگرفته است و جواب آنها را صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق) نگاشته است.ط 1313 ق(با المبدأ و المعاد و شرح الهدایة او).

الاسئلة النعیمیّة

محمد بن علی نعیمی،که به یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق)فرستاده است.

الاسئلة النوبندجانیة

ابو عبد اللّه محمد بن عبد الرحمان فارسی مقیم مشهدین نوبندجان،که به شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق)فرستاده است.

الاسئلة النوحیّة

نوح بن هاشل،که به عبد اللّه سماهیجی (-1135 ق)فرستاده است.

الاسئلة الهندیة

عبد اللّه بن محمد تقی مجلسی که از هند برای برادر خویش علامه مجلسی(-1111 ق)فرستاده و او رسالة الهندیة یا جوابات المسائل الهندیات را در جواب نگاشته است،خ.نجف.

ص:237

اسئلة الشیخ یاسین(المکتوب فی الجواب عنها منیة الممارسین):

یاسین بن صلاح الدین بلادی بحرانی مقیم شیراز،که به عبد اللّه شجاهیجی فرستاده و او منیة الممارسین را در جواب نوشته است.

اسئلة السید یحیی

سید یحیی بن حسین احسائی که به احمد بن ابراهیم درازی بحرانی(-1131 ق)فرستاده و او جواب نوشته است.

الاسئلة الیوسفیة

یوسفعلی حسینی اخباری،که به قاضی نور اللّه شوشتری شهید(-1019 ق)فرستاده است.

الاشارات(الی کیفیة نیة العبادات بطریق الرمز و

الاشارات)

محمد جعفر بن سیف الدین استرابادی معروف به شریعتمدار(-1263 ق).

الاشارات(الی ماتکرر فی الوسائل

من الاحالات)

عبد الصاحب بن حسن آل صاحب جواهر (-1352 ق)،ط.نجف،1356 ق.

الاشارات(الی ما ینکره العوام و غیرهم)-معنی

الاشارات،کتاب فی

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

الاشارات(الی معنی الاشارات)

-الاشارات الی معانی الامارات:

شرح الاشارات و التنبیهات ابن سینا،از جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر،علامه حلّی(-726 ق)،علامه 2 شرح دیگر نیز بر اشارات دارد،یکی ایضاح و المعضلات و دیگری بسط الاشارات-

الاشارات(فی الکلام)

شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق)، خود در بعضی از اجازات یاد کرده است.

الاشارات(فی الکلام و الحکمة)-اشارات

الواصلین

کمال الدین(یا جمال الدین)علی بن سلیمان بحرانی،معاصر خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق).

الاشارات(فی المعارف)

نظیر فصوص الحکم،از آقا رضا همدانی(-پس از 1320 ق).

الاشارات

در فقه،از محمد رضا بن عبد المطلب تبریزی (سدۀ 12 ق)،خ.دیده شده.

الاشارات و التلویحات

در حکمت الهی و طبیعی،از غیاث الدین منصور بن صدر الدین حسینی دشتکی (-948 ق).

ص:238

الاشارات و التنبیهات

منطق و حکمت،از شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،مرتب بر 2 قسم،ط.لیدن،1892 م؛مصر 1367-1368 ق (3 جزء)؛تهران،1378 ق،1333 ش (فارسی)...

-الحمد للّه علی حسن توفیقه

الاشارات الاصول

محمد ابراهیم بن محمد حسن کاخی خراسانی (-1261 ق)،ط تهران،1245 ق،در 2 مجلد.

-الحمد للّه الذی مهد لنا قواعد الدین

اشارات عبد اللّه

عقاید،از علی بن محمد برغانی(سدۀ 13)در یک مقدمه،40 اشاره و خاتمه

-الحمد للّه الذی بکلماته قامت السماوات...

الاشارات اللطیفة الحسان

در احوال ابو حنیفه نعمان بن ثابت،از محمد حسین بن محمد مهدی کرهرودی سلطان آبادی(-1314 ق)،در یک شبانه روز تألیف کرده،خ.دیده شد.

-الحمد للّه الذی اوضح لنا بفضله

اشارات الواصلین(الی علوم العمیان و تنبیهات

اهل العیان من ارباب البیان)

در کلام و حکمت،به احتمال اشارات علی بن سلیمان بحرانی است،خ.دیده شد(685 ق).

-الحمد للّه الذی اصطفی لهدایة الهداة اولی الالباب.

الاشاره(فی الامامة و معتقد الامامیة)

فارسی،از کمال الدین معروف به میرزا آقا بن محمد علی رضوی خوانساری(-1328 ق)، تألیف:1322 ق،ط 1325 ق.

اشاره السبق(الی معرفة الحق)

در اصول دین و فروع دین،از علاء الدین ابو الحسن علی بن حسن حلبی،ط.تهران، 1276 ق(ضمن جوامع الفقه).

الاشاعة(فی شرح-نهج البلاغة)

اولاد حسن بن محمد حسن امروهوی (-1338 ق)،به اردوهم ترجمه کرده.

اشاعة النوادر

مجموعه در فنون متنوعه و نوادر متفرقه،از محمد علی هبة الدّین شهرستانی،خ.موجود.

الاشباه---

ص:239

(-1231 ق)،ط.(در آخر الغنائم او).

اشتراط الرجوع الی الکفایة فی الحج

ابو المعالی کلباسی.

اشتراط القربة فی العبادة تمسکا بآیة البیّنة

عبد الرسول نوری(-ح 1322 ق)،ط 1321 ق(با بعض رسائل دیگر او).

الاشتراک اللفظی فی اللّغة العربیّة

محمد باقر بن محمد علی طباطبایی تبریزی (-1366 ق).

الاشتراک اللفظی للوجود و سائر الصفات

فارسی،از قوام الدین محمد رازی تهرانی، شاگرد رجبعلی تبریزی.

الاشتراک اللفظی فی معانی اسماء اللّه تعالی

قاضی محمد سعید قمی،شاگرد فیض.

اشتراک الوجود لفظا

رجبعلی تبریزی،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 12231

اشتراک الوجود معنی

حکیم سبزواری(-1289 ق)،خ.نجف.

-سألنی سائل عن ان اطلاق اسماء اللّه

الاشتراکیة---

ص:240

(-206 ق).

اشتقاق الشهور و الایّام-اشتقاق خالویه-

الاشتقاق

ابو عبد اللّه حسین بن احمد نحوی معروف به ابن خالویه(-370 ق)،ط.گوتینکن،1854 م.

الاشتمال،کتاب-الشامل

فی معرفة الرجال،از ابو عبد اللّه احمد بن محمد جوهری(-401 ق).

اشجار العلوم بنهج المعلوم

میرزا محمد اخباری(-1232 ق).

الاشجان فی خیر انسان

حیدر حلّی(-1304 ق)،مجموعۀ مراثی سید جعفر قزوینی(-1298 ق)،خ.نجف.

الاشراف علی خصایص الاشراف

و آن غیر از اوصاف الاشراف خواجۀ طوسی است،خ.تبریز.

الاشراف(علی سیادة الاشراف)-رسالة فی

تحقیق معنی السید و السیادة

حسین بن حسن بن محمد موسوی کرکی (-1001 ق)،نوادۀ دختری محقق کرکی، تالیف:959 ق،به نام شجاع الدین حیدری وزیر صفوی.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی رفع آل هاشم و آل عبد مناف

الاشراف فی المنع عن بیع الاوقاف

حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق).

الاشراف

عبد العزیز بن ابی کامل طرابلسی(-481 ق)، قاضی طرابلس.

الاشراف فی عام فرائض الاسلام

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان مفید بغدادی (-413 ق)،خ.دیده شد،مکرّر.

الاشراق فی مکارم الاخلاق

مؤلف نامعلوم،در 4 باب.

-امّا بعد الحمد لمنعم تفرّد بالقدم و ابرزنا من ظلمة العدم...

اشراق النّیرین

فارسی،عرفان،از محمد بن محمود دهدار،خ.

عبد الفتاح معروف به اشرف علی گلشن آبادی هندی،فرهنگ لغات هندی،فارسی،عربی و انگلیسی،ط.هند،1287 ق.

اشرف المعجزات

در معجزات امیر المؤمنین(علیه السلام)،از عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)،خ.موجود (1300 ق)،آستان قدس،ش 13548 (1314 ق،ضمیمۀ مجموعه است).

-الحمد للّه الّذی اظهر المعجزات القاهرة...

اشرف المناقب

ابو الناصح ابراهیم موسوی،محمد اشرف در فضائل السادات(تألیف:1102 ق)از آن نقل کرده.

اشرف المناقب

محمد اشرف بن عبد الحسیب علوی اصفهانی، شاگرد علامه مجلسی،تألیف:1102 ق،به نام شاه سلیمان صفوی،تحریر مجدد با اضافات به نام فضائل السادات،به نام شاه سلطان حسین.

اشرف الوسائل(الی فهم الرسائل الموسوم

بالفرائد)

شرح فرائد علامه انصاری،از محمد حسین بن محمد مهدی کرهرودی سلطان آبادی (-1314 ق).

الاشرفیّة(فی ذمّ الوساوس الشیطانیة)،الرسالة

معین الدین میر مخدوم جرجانی متخلص به اشرف،به نام شاه طهماسب(-984 ق)تألیف کرده.خ.نجف.

-الحمد للّه الّذی لا یکلف نفسا الاّ وسعها...

اشعار بنی مرّة بن همام

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم بن حمدون کاتب و لغوی،استاد ابو العباس ثعلب(-291 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

اشعار الجّن المتمثّلین

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی خراسانی (-378 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

اشعار الجواری

ابو عبد اللّه مفجع محمد بن احمد بصری(-327 ق) ،یاقوت گفته است که این اثر ناتمام

ص:243

مانده است.

اشعار الحراب

نیز از ابو عبد اللّه محمد بن احمد،ابن ندیم نوشته که ناتمام است.

اشعار الخلفاء

محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

اشعار الخوارزمی

ابو عبد اللّه محمد بن احمد مفجع،سیوطی دریغیه و کاتب چلبی در کشف الظنون،از آن یاد می کنند،ولی ظاهرا تصحیفی از اشعار الحراب یا اشعار الجواری اوست.

اشعار زید الخیل الطّائی

نیز از ابو عبد اللّه محمد بن احمد مفجع.

اشعار عبد القیس و اخبارها

ابو هفان عبد اللّه بن احمد عبدی بصری،از طبقۀ دعبل خزاعی(-246 ق).

اشعار المعصومین علیهم السّلام

جامع:حسین بن جعفر موسوی،تاریخ جمع:

1303 ق،خ.آستان قدس.

اشعار النّساء

محمد بن عمران مرزبانی،ابن ندیم گفته است که در 600 برگ است.

الاشعة البدریة فی شرح الجعفریّة

شرح جعفریۀ محقق کرکی،از محمد اسماعیل (سدۀ 13 ق)،صاحب منظومۀ العقیدة الوحیدة.

الاشعة القدسیة

فارسی،از مرتضی قلی خان بن علی محمد خان اصفهانی(-1306 ق).

الاشعة الملونة

مجموعۀ رباعیات احمد بن علی بن صافی نجفی (1313 ق-).

الاشعثیّات-الجعفریات

احادیث،به روایت ابو علی محمد بن محمد بن اشعث کوفی(زنده در 313 ق)،از ابو الحسن موسی بن اسماعیل بن امام موسی بن جعفر(علیه السلام)، ط.تهران،1271 ق،خ.آستان قدس،ش 8172(1283 ق)و ش.755(1348 ق).

الاشفیة فی معانی الغیبة

ابو محمد حسن بن حمزۀ طبری علوی معروف به مرعش(-358 ق)،ظاهرا در موضوع غیبت و احکام شرعی آن بوده است.

اشک غم

اردو،مراثی،ط.لاهور.

ص:244

الاشکال الاربعة

منطق،از عزّ الدّین حسین استرابادی،به احتمال از معاصرین صفویه بوده است.

اشکال بیضی

فارسی:هندسه،از حیدر قلی خان بیات مختاری نیشابوری(معاصر)،تألیف:1301 ق،ط.

تهران.

-بیضی مسطح سطحی است که احاطه کند

اشکال المیزان

فارسی،منطق،از محمد نصیر فرصت شیرازی (-1339 ق)،ط.بمبئی 1322 ق؛اصفهان، 1345 ق.

اشکال الوضوء

غلام حسین کنتوری(-1337 ق).

اشکال الهندسة

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق)،خ.

بانکی پور،ش 2519(631 ق).

اشکهای ایران

فارسی،از یحیی خان قریب،در 1314 ش،زیر چاپ بوده.

الأشهر الحرم(فیما وقع علی سادات الحرم)

سید مهدی غریفی(-1343 ق)،خ.دیده شد (جزء اول).

-احمده و اشکره و اصلّی علی نبیه...

الاصابة(فی تحقیق حال بعض الصحابة)

ابو القاسم بن حسین رضوی قمّی لاهوری (معاصر).

اصابة الحق

در مسألۀ جواز شرط مرتهن،از حسین بن حیدر بن قمر کرکی،خ.ملک(خط مؤلف،1023 ق).

-الحمد للّه علی اصابة الحق...

اصالة الاباحة(فی الاشیاء فی مقابل القول

بالحظر فیها)

در اصول فقه.

اصالة الامکان

محمد تقی بن حسین علی هروی(-1299 ق)، در نهایة الآمال از آن یاد کرده است.

اصالة البرائة

ابو القاسم بن محمد علی نوری معروف به کلانتری(-1292 ق)،خ.موجود.

اصالة البرائة---

ص:245

اصالة البرائة

محمد جواد بن محمد حسینی شقرائی عاملی (-1226 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه رب العالمین

اصالة البرائة

محمد حسن بن عبد اللّه مامقانی(-1323 ق)،خ.

اصالة الحقیقة و الظهور(فی وجه اعتبارها و

ما یترتب علیها من الاحکام)

مولّف از متأخرین بوده است،خ.نجف.

اصالة الصحّة(فی المعاملات و عدمها)

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).

-(پس از خطبه)اعلم یا اخی ان المقصود المهم الاصلی فی المعاملات الصحة و الفساد

اصالة الصّحة

سید حسن مدرّس اصفهانی.

اصالة الصحّة

فتح اللّه نمازی شیرازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،خ.دیده شده.

اصالة الصحة

سید حسین مجتهد کرکی.

اصالة الصحة

محمد بن اسد اللّه اشکوری(1320 ق-).

اصالة الطهارة

محمد باقر وحید بهبهانی(-1206 ق).

-الاصل طهارة الاشیاء

اصالة الطهارة

حسین بن دلدار علی نصیرآبادی(-1273 ق).

-الحمد للّه الذی اصل الطهارة فی الاشیاء و سهل السلوک علی الشریعة الغرّاء

اصالة العدم

عبد العلی بن جعفر خوانساری معروف به سید ابو تراب(-1346 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه علی ما انعم

اصالة الوجود

ظاهرا مؤلف نزدیک به عصر ملا صدرا می زیسته است،خ.نجف(1107 ق).

-الوجود ای ما بانضمامه الی الماهیات

اصالة الوجود(از ملا صدرا)---

ص:247

شریف مرتضی و شیخ طوسی،کتاب از مآخذ بحار علامه مجلسی است.

اصحاب الائمة علیهم السّلام-رجال برقی،رجال شیخ طوسی و...

اصحاب الاجماع(الذین اجمعت العصابة علی

تصحیح ما یصح عنهم)

محمد باقر حجة الاسلام گیلانی اصفهانی (-1260 ق)،ط.(ضمن رسائل رجالیۀ او).

اصحاب الاجماع

حسن بن ابی طالب طباطبایی(-1168 یا 1167 ق)،به عنوان مقاله فی اصحاب الاجماع معرفی شده.

اصحاب الاجماع

سید رضا بن بحر العلوم(-1253 ق)،خ.نجف.

اصحاب العدّة

در رجال حدیث،از حجة الاسلام محمد باقر گیلانی(-1260 ق)،ط.(ضمن رسائل رجالیۀ او).

اصحاب کهف

گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری.

اصحاب الکهف

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).

اصحاب النّبی(صلی الله علیه و آله)(الممدوحین و اصحاب امیر المؤمنین(علیه السلام))

محمد جعفر بن محمد طاهر خراسانی (1080 ق-)،مذکور در تکملة الامل.

اصحاح الادویة

فارسی،از حسین بن زین الدین علی معروف به حاج زین العابدین عطار(سدۀ 8 ق)،خ.

آستان قدس،ش 5042.

-حمد و سپاس غفاری را که جلّ جلاله و عم نواله

اصداف الدّرر

فارسی،ترجمۀ غرر الحکم آمدی،از عبد الکریم بن محمد یحیی قزوینی(معاصر شاه سلطان حسین صفوی).

اصدق الاخبار(فی قصة الاخذ بالثار و تنکیل

المختار علی اعداء آل رسول اللّه الاطهار)

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(معاصر)، ط.صیدا،1353 ق و مکرّر.

اصدق المقال(فی علمی الدرایة و الرّجال)

محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،در الریاض الزاهرة از آن در احوال مختار نقل شده است.

الاصرار فی الاستغفار

فارسی،از محمد باقر بن اسماعیل واعظ کجوری تهرانی(-1313 ق)،مذکور در زبدة المآثر برادرش.

ص:248

اصفهان

فارسی،در تاریخ اصفهان،از حسین نور صادقی، در 4 فصل،ط.تهران،1316 و 1326 ش.

اصفهان

فارسی،از مهدی ارباب،مقداری در ذیل روزنامۀ ایران چاپ شده.

اصفهان نصف جهان

فارسی،از صادق هدایت،ط.تهران،1311 و 1333 ش.

اصفهان و اخبارها

حمزة بن حسن اصفهانی(-ح 360 ق).

الاصفهانیّة،الرّسالة

احمد بن زین الدین احسائی،در معنای برخی احادیث مشکله که در جواب پرسشهای اهل اصفهان نوشته.

الاصفی

تفسیر،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،منتخبی است از تفسیر صافی او، تألیف:1076 ق ط.(در هامش الصافی)،خ.

آستان قدس،ش 11162(1086 ق)و 3 نسخه دیگر.

-الحمد للّه الذی هدانا للتمسک بالثقلین

اصفی المشارب(فی حکم حلق اللحیة و تطویل الشارب

الشارب):

در حکم تراشیدن ریش و نهادن شارب،از محمد علی هبة الدّین شهرستانی،خ.دیده شده.

-الحمد للّه کثیرا

اصفیاء امیر المؤمنین علیه السّلام

حسن بن علی بن فضال.

اصفیاء امیر المؤمنین علیه السّلام

علی بن حسن بن فضال،هر2 عنوان اخیر را ابن شهر آشوب در معالم العلماء یاد کرده.

اصل آدم بن حسین

حدیث،از آدم بن حسین نخاس کوفی،از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل آدم بن متوکل

حدیث،از آدم بن متوکل ابو الحسن مروارید فروش(بیاع اللّؤلؤ)کوفی،از حضرت صادق(علیه السلام) روایت کرده.

اصل ابان بن تغلب

حدیث،از ابان بن تغلب بکری(-141 ق)، خدمت حضرت سجاد،باقر و صادق علیهم السّلام را دریافته است.

اصل ابان بن عثمان

حدیث،از ابان بن عثمان احمر بجلی،از اصحاب حضرت صادق و موسی بن جعفر

ص:250

علیهما السّلام.

اصل ابان بن محمد

حدیث،از ابان بن محمد بجلی معروف به سندی بزاز،ابن طاوس در اقبال از آن نقل کرده و نسخۀ آن را داشته است.

اصل ابراهیم بن ابی البلاد

ابو اسمعیل(ابو البلاد،ابو یحیی)،یحیی(یا ابراهیم)بن سلیم(یا سلیمان)،از حضرت صادق و حضرت موسی بن جعفر علیهما السّلام روایت کرده و امام رضا(علیه السلام)او را ستوده اند.

اصل ابراهیم بن صالح

ابن شهر آشوب در معالم به همین نام یاد کرده.

اصل ابراهیم بن عبد الحمید

از اصحاب حضرت صادق(علیه السلام)،حضرت رضا(علیه السلام) را هم درک کرده.

اصل ابراهیم بن عثمان

ابو ایوب ابراهیم بن عثمان خزّاز کوفی،از اصحاب امام باقر و صادق علیهما السّلام.

اصل ابراهیم بن عمر

ابراهیم بن عمر یمانی صنعانی،از اصحاب صادقین علیهما السّلام.

اصل ابراهیم بن مسلم

ابراهیم بن مسلم بن هلال ضریر کوفی،از وی ابو القاسم حمید بن زیاد کوفی(-310 ق)روایت کرده است.

اصل ابراهیم بن مهزم

ابراهیم بن مهزم اسدی کوفی معروف به ابن ابی برده،حسن بن محبوب(-224 ق)آن را از او روایت کرده.

اصل ابراهیم بن نعیم

ابو الصباح ابراهیم بن نعیم عبدی،او را میزان می خوانده اند،از اصحاب حضرت باقر و صادق علیهما السّلام بوده،اصل را صفوان بن یحیی (-210 ق)از او روایت کرده است.

اصل ابراهیم بن یحیی

شیخ در فهرست از آن یاد کرده و گفته است که آن را حمید بن زیاد(-310 ق)از او روایت کرده است.

اصل ابو عبد اللّه بن حماد

ابو عبد اللّه بن حماد انصاری،ابن طاوس از آن در کتاب اقبال نقل کرده و گویا نسخۀ آن را داشته است،صحیح آن ابو محمد عبد اللّه است.

اصل ابو محمد خزاز

در فهرست طوسی خزار و در معالم جزار آمده.

اصل احمد بن حسین

احمد بن حسین بن سعید بن عثمان قرشی،آن را

ص:251

احمد ابن عقده(-233 ق)از وی روایت کرده، بنابرآن از اصول معدودی است که در اواخر عصر ائمّه علیهم السّلام تألیف شده است.

اصل احمد بن حسین بن عمر

ابو جعفر احمد بن حسین بن عمر بن یزید صیقل کوفی،وی از حضرت ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام روایت می کند،ابن طاوس در لهوف از آن روایت کرده و ظاهرا نسخۀ آن را داشته است.

اصل احمد بن عمر حلال

احمد بن عمر حلال شیره فروش(بیاع الحل)، شیخ طوسی در رجال،او را از اصحاب رضا(علیه السلام) شمرده است.

اصل احمد بن محمد

ابو علی احمد بن محمد بن عمّار کوفی (-346 ق).

اصل احمد بن یوسف

احمد بن یوسف بن یعقوب جعفی،ابن عقده (-333 ق)از او و از اصل او روایت کرده است.

اصل ادیم بن حرّ

ادیم بن حرّ جعفی،به روایت کشی کنیۀ او ابو الحر بوده و از حضرت صادق(علیه السلام)چهل و اندی حدیث روایت کرده است.

اصل اسباط بن سالم

ابو علی اسباط بن سالم کوفی،محمد بن ابی عمیر(-217 ق)آن را از وی روایت کرده است.

اصل اسحاق بن جریر

اسحاق بن جریر بن یزید بجلی کوفی،از اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،از او محمد بن ابی عمیر و حسن بن محبوب(-204 ق) روایت کرده اند.

اصل اسحاق بن عمّار

اسحاق بن عمّار بن موسی ساباطی،از اصحاب صادق(علیه السلام)،وی غیر از اسحاق بن عمار بن حیان کوفی بوده است.

اصل اسماعیل بن ابان

اسماعیل بن ابان حناط،از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل اسماعیل بن بکیر

به قول شیخ در فهرست،از وی ابراهیم بن سلیمان کوفی و از ابراهیم حمید بن زیاد دهقان (-310 ق)روایت کرده است.

اصل اسماعیل بن جابر

ابن شهر آشوب و شیخ طوسی از آن یاد کرده اند.

اصل اسماعیل بن دینار

نیز مذکور در معالم ابن شهر آشوب و فهرست شیخ.

ص:252

اصل اسماعیل بن عثمان

اسماعیل بن عثمان بن ابان،احمد بن میثم از او و حمید بن زیاد(-310 ق)از احمد روایت کرده اند.

اصل اسماعیل بن عمار

وی از اصحاب صادق(علیه السلام)بوده است.

اصل اسماعیل بن محمد

ابن ابی عمیر از او روایت کرده است و احتمال داده اند که وی اسماعیل بن حکم از اصحاب سجاد(علیه السلام)بوده باشد.

اصل اسماعیل بن مهران

اسماعیل بن مهران بن محمد بن ابی نصر سکونی کوفی،وی از اصحاب امام صادق(علیه السلام)روایت کرده و امام رضا(علیه السلام)را ملاقات کرده است.از او محمد بن حسین بن ابی الخطاب(-262 ق) روایت کرده است.

اصل ایوب بن حر جعفی

ایوب بن حر جعفی معروف به اخی ادیم،از اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،محمد بن خالد برقی از ایوب و فرزندش احمد بن محمد (-274 ق)از او روایت کرده اند.

اصل بشار بن یسار

بشار بن یسار عجلی کوفی،از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل بشر بن مسلمة

بشر بن مسلمۀ کوفی،از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل بکر بن محمد ازدی

بکر بن محمد ازدی از آل نعیم،عبد اللّه بن صلت قمی که از اصحاب رضا(علیه السلام)بوده از او روایت کرده است.

اصل بندار

بندار بن محمد بن عبد اللّه فقیه امامی،مذکور در فهرست ابن ندیم.

اصل ثابت بن دینار

ثابت بن ابی صفیه دینار معروف به ابو حمزۀ ثمالی(-150 ق).

اصل جابر بن یزید

جابر بن یزید جعفی(-128 یا 132 ق)،از اصحاب باقر و صادق علیهما السّلام.

اصل جعفر

جعفر بن محمد بن شریح حضرمی،این اصل موجود است و با اصول الستة عشر در تهران طبع شده است.

اصل جمیل بن دراج

ابو علی جمیل بن دراج نخعی،از اصحاب صادق(علیه السلام)،صفوان بن یحیی(-210 ق)از او روایت کرده است.

ص:253

اصل جمیل بن صالح اسدی

اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،محمد بن ابی عمیر و حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده اند.

اصل حارث بن احول

ابو علی حارث بن ابو جعفر مؤمن الطاق محمد بن علی بن نعمان احول بجلی کوفی،حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.

اصل حبیب

حبیب بن معلل مدائنی خثعمی،از ابا عبد اللّه، ابو الحسن و رضا علیهم السّلام روایت کرده است.

اصل حریز(فی الصلاة)،اصل(فی الزکاة)،

اصل(فی الصیام)و اصل(فی النوادر)

ابو محمد حریز بن عبد اللّه سجستانی ازدی کوفی، از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل حسن بن ایوب

از اصحاب کاظم(علیه السلام).

اصل حسن بن رباط

حسن بن رباط بجلی کوفی،از اصحاب امام صادق(علیه السلام)،حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.

اصل حسن زیاد

حسن زیاد عطار کوفی،از امام صادق(علیه السلام) روایت کرده است.

اصل حسن بن سری

حسن بن سری کاتب،از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل حسن بن صالح

حسن بن صالح بن حی(-168 ق).

اصل حسن بن موسی

حسن بن موسی بن سالم حنّاط کوفی،وی از امام صادق(علیه السلام)روایت کرده است.

اصل حسین بن ابی العلاء

حسین بن ابی العلاء خفاف،وی از امام صادق(علیه السلام)روایت کرده است اصل حسین با اصول الستة عشر چاپ شده است.

اصل حسین بن ابی غندر

حسین بن ابی غندر کوفی،وی از ابا عبد اللّه (صادق)(علیه السلام)روایت کرده و از او ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی روایت کرده اند.

اصل حسین بن عثمان

حسین بن عثمان بن شریک بن عدی عامری کوفی،راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،ابن ابی عمیر از او روایت کرده است،اصل به روایت تل عکبری از ابن عقده موجود است.

ص:254

اصل حفص بن بختری

حفص بن بختری کوفی بغدادی،وی از ابا عبد الحسن و ابو الحسن علیهما السّلام روایت کرده و اصل او را محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.

اصل حفص بن سالم

ابو ولاد حفص بن سالم حناط،راوی از امام صادق(علیه السلام)،اصل را حسن بن محبوب از او روایت کرده است.

اصل حفص بن سوقة

حفص بن سوقۀ عمری،در اصل از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام روایت کرده و اصل را محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.

اصل حفص بن عبد اللّه(فی الصلاة)،اصل

(فی الزّکاة)،اصل(فی الصیام)و اصل

(فی النوادر)

حفص بن عبد اللّه سجستانی از اصحاب امام صادق(علیه السلام).از حریز بن عبد اللّه نیز چنین اصولی گذشت.

اصل حکم بن ایمن

حکم بن ایمن حناط کوفی،راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،اصل را ابن ابی عمیر از او روایت کرده است.

اصل حکم بن مسکین

ابو محمد حکم بن مسکین کوفی،اصل را حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.

اصل حمید بن زیاد

حمید بن زیاد بن حمّاد بن دهقان کوفی (-310 ق).

اصل حمید بن مثنّی

حمید بن مثنّی عجلی کوفی صیرفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.

اصل خالد بن ابی اسماعیل

خالد بن ابی اسماعیل کوفی،صفوان بن یحیی (-210 ق)آن را از او روایت کرده است.

اصل خالد بن صبیح

خالد بن صبیح کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)، اصل را محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.

اصل خالد بن عبد اللّه

خالد بن عبد اللّه بن سدیر بن حکیم بن صهیب صیرفی.

اصل خلاد

خلاد سندی(یا سدی)بزّاز کوفی،راوی از ابا عبد اللّه(علیه السلام)،ط.تهران(در اصول الستة عشر).

ص:255

اصل داود بن زربی

ابو سلیمان داود بن زربی خندقی بندار،از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام، محمد بن ابی عمیر آن را از او روایت کرده است.

اصل داود بن کثیر

داود بن کثیر رقی،از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،حسن بن محبوب آن را از او روایت کرده است.

اصل ذریح

ذریح بن محمد بن یزید محاربی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.

اصل ربعی

ابو نعیم ربعی بن عبد اللّه بن جارود بصری،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،که از او حماد بن عیسی(-208 ق)اصل را روایت کرده است.

اصل ربیع اصم

ربیع بن محمد بن عمر بن حسان اصم مسلی، راوی از امام صادق(علیه السلام)،حسن بن محبوب (-204 ق)آن را از او روایت کرده است.

اصل رفاعة

رفاعة بن موسی اسدی کوفی نخاس،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،صفوان بن یحیی(-210 ق)و محمد بن ابی عمیر (-217 ق)آن را از او روایت کرده اند.

اصل زرعة

زرعة بن محمد حضرمی،راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،آن را حسن بن سعید اهوازی از او روایت کرده است.

اصل زکار

زکار بن یحیی واسطی،از اصحاب صادق(علیه السلام)، قاسم بن اسماعیل قرشی آن را از وی روایت کرده است.

اصل زیاد بن مروان

ابو الفضل زیاد بن مروان قندی واقفی.

اصل زیاد بن منذر

ابو الجارود زیاد بن منذر اعمی،از اصحاب امام باقر و امام صادق علیهما السّلام،کثیر بن عیاش قطان آن را از او روایت کرده است.

اصل زید زرّاد

وی راوی از امام صادق(علیه السلام)بود و اصل زید موجود است،ط.تهران(با اصول الستة عشر).

اصل زید نرسی

وی نیز راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام بود و اصل او هم موجود است و با اصول الستة عشر چاپ شده است.

ص:256

اصل سعد بن ابی خلف

سعد بن ابی خلف معروف به زام کوفی،از اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.

اصل سعدان

ابو الحسن عبد الرحمان سعدان بن مسلم عامری کوفی،وی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام روایت کرده و اصل او را صفوان بن یحیی(-210 ق)از او روایت کرده است.

اصل سعید اعرج

ابو عبد اللّه سعید بن عبد الرحمان(یا عبد اللّه)اعرج سمّان تمیمی کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)، اصل او را علی بن نعمان و صفوان بن یحیی از او روایت کرده اند.

اصل سعید بن غزوان

سعید بن غزوان اسدی کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،اصل را ابن عمیر(-217 ق)از او روایت کرده است.

اصل سعید بن مسلمة

سعید بن مسلمة بن هشام بن عبد الملک بن مروان دمشقی،از اصحاب امام صادق(علیه السلام).

اصل سعید بن یسار

سعید بن یسار ضبیعی کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،اصل را علی بن نعمان اعلم نخعی از اصحاب رضا(علیه السلام)از او روایت کرده است.

اصل سفیان بن صالح

محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.

اصل سلام

سلام بن ابی عمره(یا عمیره)خراسانی کوفی، راوی از امام صادق و امام کاظم علیهم السّلام، عبد اللّه بن جبله(-219 ق)از او روایت کرده است،این اصل به روایت تلعکبری موجود است.

اصل سلیم-کتاب سلیم

ابو صادق سلیم بن قیس هلالی عامری کوفی تابعی،ط.نجف،1366 ق و چاپهای دیگر،خ.

فیض آباد هند.

اصل شعیب بن اعین

شعیب بن اعین حدّاد کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،ابن ابی عمیر(-217 ق)آن را از او روایت کرده است.

اصل شعیب بن یعقوب

ابو یعقوب شعیب بن یعقوب،وی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام روایت دارد و اصل او را حماد بن عیسی(-208 ق)و ابن ابی عمیر از او روایت کرده اند.

ص:257

اصل شهاب

شهاب بن عبدربّه اسدی صیرفی کوفی،راوی از امام باقر و امام صادق علیهما السّلام،ابن ابی عمیر،آن را از او روایت می کند.

اصل صالح

صالح بن رزین کوفی،راوی از ابا عبد اللّه(علیه السلام)، ابن ابی عمیر آن را از او روایت می کند.

اصل ظریف-کتاب الدیات

منسوب به ظریف بن ناصح کوفی بغدادی،از محمد بن ابی عمر طبیب کوفی،که از امام صادق(علیه السلام)روایت می کند.

اصل عاصم

عاصم بن حمید حناط کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،وی از جابر بن یزید جعفی(-128 یا 132 ق)بسیار روایت کرده،اصل موجود است، ط.تهران(با اصول الستة عشر).

اصل عباد

ابو سعید عباد عصفری کوفی،موجود است،ط.

اصل عبد اللّه بن سلیمان

عبد اللّه بن سلیمان صیرفی عبسی کوفی،وی از امام صادق(علیه السلام)روایت کرده است.

اصل عبد اللّه بن حماد

ابو محمد عبد اللّه بن حماد انصاری،همان است که به عنوان اصل ابو عبد اللّه یاد شد و صحیح عبد اللّه است.

اصل عبد اللّه بن یحیی

عبد اللّه بن یحیی کاهلی،از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.از اصول موجوده است و احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی از او روایت کرده است.

اصل عبد اللّه بن هیثم

عبد اللّه بن هیثم کوفی،به قول نجاشی،عباد بن یعقوب رواجنی(-250 ق)اصل را از او روایت کرده است.

اصل عبد الملک

عبد الملک بن حکیم خثعمی کوفی،راوی از ابو عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،ط.تهران(با اصول الستة عشر).

اصل عبید اللّه بن علی

عبید اللّه بن علی بن ابی شعبۀ حلبی،اصل مورد تحسین امام صادق(علیه السلام)قرار گرفته است.

اصل علی بن ابی حمزه

علی بن ابو حمزه سالم بطاینی کوفی،راوی از امام صادق و امام باقر علیهما السّلام،ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی از او روایت کرده اند.

ص:258

اصل علی بن احمد

علی بن احمد بن ابی القاسم کوفی(-352 ق)، ظاهر اصل الاوصیاء است.

اصل علاء بن رزین

علاء بن رزین قلاء ثقفی،از اصول موجوده است.

اصل علی بن اسماعیل

علی بن اسماعیل بن شعیب بن میثم بن یحیی کوفی.

اصل علی بن رئاب

علی بن رئاب ابی الحسن کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.

اصل علی بن عبد الواحد

علی بن عبد الواحد نهدی،از نوادگان حکم بن ایمن حناط نهدی.حکم از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام است.

اصل قاسم بن اسماعیل

قاسم بن اسماعیل قرشی،حمید بن زیاد (-310 ق)از روایت کرده است.

اصل مثنّی

مثنی بن ولید حناط کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،از اصول موجوده و مطبوعه است.

اصل محمد بن جعفر

محمد بن جعفر بزاز قرشی،دائی پدر ابو غالب زراری(285 ق-)،ابو غالب از او روایت کرده و اصل از اصول موجوده است.

اصل محمد بن قیس اسدی

ابو نصر محمد بن قیس اسدی کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.

اصل محمد بن قیس بجلی

ابو عبد اللّه محمد بن قیس بجلی.

اصل محمد بن مثنی

محمد بن مثنی بن قاسم حضرمی،اصل به روایت تلعکبری موجود و در اصول الستة عشر چاپ شده است.

اصل مروک

مروک بن عبید بن سالم بن ابی حفصه،احمد بن محمد برقی آن را از او روایت کرده است.

اصل مسعدة

مسعدة بن زیاد ربعی کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،نجاشی می گوید که کتابی مبوّب در حلال و حرام است.

اصل وهب

تهران؛قم.

-الحمد للّه الذی هو نور السماوات و الارضین

اصل الاوصیاء-الاوصیاء،کتاب

ابو القاسم شریف علی بن احمد علوی (-352 ق).

ص:260

اصل البرائة-اصالة البرائة

اصل الحقیقة

اردو،در رد عامه،ط.لاهور.

الاصل الخطاب

در اصول فقه،نسخه در اصفهان موجود بوده.

الاصل السببی و المسببی

حسین بن محسن علوی سبزواری(-1352 ق)، خ.موجود

اصل الشیعة و اصولها

در عقاید شیعه،از محمد حسین آل کاشف الغطاء،ط.صیدا،1351 و 1355 ق و در نجف و قاهره و بیروت و ایران مکرر چاپ شده

اصل الصحة-اصالة الصحة

اصل الضّلالة

ابو محمد فضل بن شادان بن خلیل ازدی نیشابوری(-260 ق).

اصل الطّهارة-اصالة الطهارة

اصل العدم

سید ابو تراب خوانساری.

اصل العقائد الدینیة

فارسی،اصول دین،از محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،در مقدمه و ابواب،خ.

دیده شده.

-الحمد للّه الواجب بالذات

الاصل فی الاستعمال(و انه الحقیقة او الاعم)

ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی،از رسائل الخمسة عشر در اصول.

اصل الکلام(و انّه المصدر او الفعل)

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی(معاصر).

الأصل المثبت

اصول فقه،از ملا علی خوئی،شاگرد شیخ انصاری،خ.نجف.

اصل مسلّم

در توحید،از محمد بن محمد کاظم موسوی کازرونی،تألیف:1375 ق.

اصل المشتقات

لغت،از محمد بن خلیل زین عاملی،تالیف:

1347 ق.

اصل المیزان

زین العابد بن عظیم آبادی،ط.حیدر آباد هند.

اصلاح

مجلۀ علمی ماهانه،از علی اظهر هندی.

ص:261

الاصلاح(و فیه الفوز و الفلاح)-اصلاح العمل

در فقه عبادات و معاملات،از سید محمد بن علی طباطبایی(-1242 ق)،مرتب بر مقدّمه،کتب، ابواب و خاتمه،خ.آستان قدس،ش 9064 (1242 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الّذی مهّد لنا طریق اصلاح العمل

اصلاح الاعتقاد

اردو،از احمد علی واعظ امر تسری(معاصر)، ط.لاهور.

اصلاح الاعمال

در صلاة،خ.کربلا.

-الحمد للّه الذی هدانا لاصلاح الاعمال باخلاص الیقین...

اصلاح بشر-تعالیم قرآنیه

فارسی،از محمد جواد بن محمد تقی طباطبایی (1315 ق-).

فارسی،از سید علی میبدی،خ.موجود.

اصلاح خط اسلام

فارسی،از یوسف خان مستشار الدوله (-1313 ق)،ط تهران،1303 ق.

اصلاح ذات البین لرفع نزاع الخصمین

در رفع اختلاف اصولیین و اخباریین،از محمد بن علی بن میرزا محمد اخباری،خ.

موجود.

-نحمدک یا من هدی المؤمنین الی سواء الصّراط...

اصلاح الرسوم بکلام المعصوم

اردو،از محمد مرتضی بن حسنعلی حسینی جونپوری(-1337 ق)،تألیف:1311 ق،ط.

هند،1312 ق.

اصلاح العمل-الاصلاح

اصلاح غلط العامّة

کفعمی آن را از مصادر البلد الامین می شمارد.

اصلاح الفساق

اردو،ط.هند.

اصلاح المراسم

اردو،از کاظم علی هندی،ط.هند.

اصلاح المنطق

لغت،تهذیب اصلاح المنطق ابو حنیفه احمد بن داود دینوری(-290 ق)است.مهذّب:ابو القاسم حسین بن علی بن حسین معروف به وزیر مغربی (-481 ق).

اصلاح المنطق

لغت،از ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت(-243 ق)،ط.بیروت،خ.خدیویه

ص:262

(785 ق).

اصلاحات اجتماعی

فارسی،از حبیب اللّه آموزگار،ط.تهران، 1307 ش.

اصلاحات خوزستان

فارسی،از نور الدین بن محمد جعفر موسوی جزائری(1313 ق-)،تألیف:1309 ش،ط.

اهواز،1311 ش.

اصناف الکلام

ابو محمد عبد اللّه بن مغیرۀ بجلی کوفی،از اصحاب امام کاظم(علیه السلام).

الاصنام

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،ط.مصر،1343 ق.

الاصوات

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت (-243 ق).

اصوات النساء

در احکام استماع اصوات زنان،از ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).

الاصول(فی تحقیق المقالات)

ابو القاسم علی شریف بن احمد علوی کوفی (-352 ق).

الاصول،کتاب(از محمد بن حسن طوسی)-اصول العقاید

الاصول،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن عباس معروف به ابن جحّام.

الاصول فی مذهب آل الرسول(صلی الله علیه و آله))

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،تألیف:418 ق.

الاصول،کتاب فی

محمد بن نصار حویزی،شاگرد شیخ بهائی.

الاصول

ابو محمد یحیی بن محمد نقیب النقیاء نیشابور (سدۀ 4 ق).

اصول آدمیّت

فارسی،رساله ای است از کلیات ملکم،از ناظم الدوله میرزا ملکم بن یعقوب اصفهانی که مکرر چاپ شده است.

الاصول الآصفیّة(فی المسائل المهمّة من

الحکمة المتعالیة)

رجب علی تبریزی،که به نام آصف میرزا از درباریان شاه عباس صفوی(-1078 ق)تألیف کرده است.

ص:263

اصول آل الرسول

در استخراج ابواب اصول فقه از روایات اهل بیت علیهم السّلام،از محمد هاشم بن زین العابدین موسوی خوانساری(-1318 ق).

اصول الاخبار

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی،معاصر فتحعلیشاه قاجار(-1250 ق).

اصول الاخلاق

محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).

اصول الاستنباط

اصول فقه،از علی نقی بن احمد حیدری کاظمی(معاصر)،ط.نجف،1369 ق؛تهران، 1379 ق؛بغداد،1959 م.در 2 جزء.

اصول الاسلام و الایمان(و حکم الناصب)

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه...اعلم ان اصول الاسلام عند فقهائنا المشهورین ثلاثة...

الاصول الاصلیة(و القواعد المستنبطة من الآیات

و الاخبار المرویّة)

سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،خ.نجف.

-الحمد للّه رب العالمین

الاصول الاصلیة

فضلعلی بن شاه ویردی بن خلف.

الاصول الاصلیة

نعیم طالقانی،کبودر آهنگی در مرآة الخیال (تألیف:1236 ق)از آن نقل کرده.

الاصول الاصلیة-الاصول الاصیلة(المستفادة

من الکتاب و السنّة)

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،مرتب بر 10 اصل،تالیف:

1041 ق،خ.آستان قدس،ش 10791 (1052 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی بعث فی الامیّین رسولا

اصول الائمّة---

ص:264

اصول تعلیم و تربیت

از عیسی صدیق اعلم،تهران،1316 ش.

اصول تعلیم و تربیت

فارسی،از نصر اللّه فلسفی،ط.تهران، 1314 ش.

اصول تمدّن

فارسی،از رسالات کلیات ملکم،از ناظم الدوله ملکم بن یعقوب اصفهانی،ط.مکرّر.

الاصول الجاریة(فی الشک فی المکلف به

و اختیار البراءة

حسن بن علی مدرس اصفهانی.

اصول جوامع العلم

در اصول اربعۀ وارده در حدیث،از جمال الدین حسن بن محمد باقر علوی خراسانی،مرتب بر مقدمه و 4 باب،تالیف:1240 ق،خ.موجود.

-سبحانک اللهم و بحمدک توحدت فی ذاتک...

الاصول الحدیثة

در مباحث الفاظ،از محمد کاظم بن محمد صادق ملکی قزوینی،ط.نجف، 1358 ق.

اصول الحساب

فارسی،از علی خان ناظم العلوم،ط.تهران.

اصول الخمسة

ابو الحسن علی بن محمد وهقی فقیه،مذکور در فهرست منتجب الدّین.

اصول الدّیانات---

ص:265

اصول الدّین

محمد تقی آقا نجفی بن محمد باقر اصفهانی (-1331 ق)،خ.دیده شده.

اصول الدّین(و فروعه)

محمد تقی بن محمد باقر شریف یزدی،رساله برطبق فتوای علامه انصاری است،ط 1277.

اصول الدّین

فارسی،از محمد جعفر کاشانی،خ.دیده شده.

اصول الدّین

ابو القاسم جعفر بن حسن محقق حلّی(-676 ق)، خ.موجود.

اصول الدّین

جعفر بن حسین شوشتری(-1303 ق)،ط.

تهران.

اصول الدین---

ص:267

(-1336 ق)،خ.(بخط مولف،ناقص الاخر) دیده شده.

اصول الدین

فارسی،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی (-1121 ق)،خ.دیده شده.

اصول الدّین

ابو محمد حسن بن علی شریف(-304 ق).

اصول الدّین

محمد حسن بن علی قائنی.

اصول الدین

فارسی،از محمد علی بن محمد باقر ثقة الاسلام اصفهانی،تألیف و طبع:1303 ق.

اصول الدین

رسالۀ عملیه در تمام عبادات،از علی بن حسن خنیزی قطیفی(1291 ق-).

اصول الدّین

سید علی صاحب ریاض بن محمد علی طباطبایی (-1231 ق)،در منته المقال از آن به عنوان رسالة الاصول الخمسة یاد شده است.

اصول الدین

علی بن محمد بن احمد بن سیف بحرانی قطیفی، پدرش در طبقۀ شاگردان صاحب حدائق بوده است.

اصول الدّین

منسوب به امام ابو الحسن علی بن موسی الرضا(علیه السلام)،گفته اند به خواهش مأمون تألیف فرموده اند.

-اوّل الفرائض شهادة ان لا اله الاّ اللّه

اصول الدین-اصول العقاید

فارسی،از سید کاظم بن قاسم رشتی (-1259 ق)،ط.تبریز،1271 ق،خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 11245(1258 ق)و ش 8469(بی تاریخ).

اصول الدّین

محمد بن عبد النبی نیشابوری،معروف به اخباری(-1232 ق)،تألیف:1227 ق،خ.

دیده شده.

ص:270

اصول الدّین

محمد بن علی درازی بحرانی،حفید برادر شیخ یوسف بحرانی صاحب حدائق

اصول الدّین

فارسی،از محمد بن محسن علم الهدی کاشانی (-پس از 1112 و پیش از 1123 ق)،خ.دیده شده.

اصول الدّین

ظاهرا تألیف محمد جاوجانی(سدۀ 13 ق)،خ.

(خط جاوجانی)دیده شده.

اصول الدین

محمد ناظم الاسلام کرمانی(معاصر)،مدیر روزنامۀ«نوروز»و«کوکب دری».

اصول الدین(و العقائد)

محمد بن عبد الفتاح سراب تنکابنی،تألیف:

1113 ق،خ.مرعشی.

-الحمد للّه الذی ابان معرفته من وجوده و صفاته

اصول الدّین

محمود بن محمد علی بهبهانی(-1269 ق)،خ.

موجود.

اصول الدّین

محمود بن نصار صیمری،تألیف:1026 ق،خ.

کاظمین.

اصول الدین

مصطفی بن حسین آل دراج موسوی،تألیف:

1175 ق،خ.نجف.

اصول الدین

مفلح صیمری،خ.موجود.

اصول الدّین(و فروعه)

اصول الدین

نسخه هایی از مولفان ناشناخته دیده شده.

اصول الدین اور قرآن

اردو،از علی نقی بن ابی الحسن نقوی لکهنوی، ط.هند،1351 ق.

اصول الدّین عوامی

ترکی،از علی اکبر بن محسن اردبیلی (-1349 ق)،ط.ایران.

اصول الدین مدرسۀ اسلام

فارسی،ط.ایران.

اصول الدین مسلمین

فارسی،از علی اکبر اردبیلی(-1346 ق)،به صورت سؤال و جواب.

اصول دین و میراث

فارسی،از محمد افضل بن محمد رضا غزنوی (1298 ق-)،ط.

اصول الشرایع

ابو ایوب منصور بن حازم بجلی کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.

اصول شش قلم

فارسی،منظوم،از خواجه محمود سبزواری.

ص:272

تاریخ نظم:چون اصول شش قلم کردم رقم

گشت تاریخش اصول شش قلم

(866).

اصول الشیعة و فروع الشریعة

فارسی،رسالة عملیه،از هادی بن سید علی بجستانی،تالیف:1341 ق.ط.بغداد.

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،تألیف:1036 ق.

اصول العقاید(و مکارم الاخلاق،از علم الهدی پسر فیض کاشانی)-اصول الدین

اصول العقاید

ابو جعفر محمد بن حسن طوسی(-460 ق).

اصول العقاید

محمد هادی بن میر لوحی حسینی،ملا علی خیابانی در وقایع الایام از آن نقل کرده.

اصول العقاید الخمسة

عمران بن احمد دعیبل خفاجی(-1328 ق)، تألیف:1301 ق،خ.نجف.

اصول العقاید الدینیة

فارسی،از یوسف بن احمد رشتی،ط.رشت.

اصول العقاید و التقویم الشرعی

فارسی،از یوسف بن احمد رشتی،ط.

کرمانشاه.

اصول علم التعبیر(و تحقیق الرؤیا)

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).

ص:273

اصول علم ثروت

فارسی،از محمد علی فروغی ذکاء الملک (-1361 ق)،ط.تهران،1323 ق.

اصول علم الحدیث-اشراقات الاصول

اصول علم الحدیث

ابو عبد اللّه محمّد بن عبد اللّه حاکم نیشابوری (-405 ق).

اصول علم فیزیک

فارسی،از علی خان ناظم العلوم،ط.

الاصول العلمیة

محمد کرمانی،خطبۀ آن را در اسس الاصول چاپ کرده است.

الاصول العملیة(من البراءة و الاحتیاط

و الاستصحاب)

ابو الفتح بن میرزا مخدوم شریفی(-976 ق)،خ.

آستان قدس،ش 5878(بی تاریخ).

اصول الفقه

ابو القاسم بن محمد محسن خاتون آبادی (-1271 ق).

اصول الفقه

ابو القاسم بن محمد مهدی کلباسی(-1308 ق)، خ.دیده شده.

اصول الفقه

احمد بن فارس لغوی،مذکور در معجم الادباء.

ص:274

اصول الفقه

احمد بن محمد باقر تبریزی،تالیف:1268- 1271 ق،در 3 مجلد،خ.دیده شده.

اصول الفقه(از اسماعیل عقدایی)-حقایق الاصول

اصول الفقه

اسماعیل بن احمد عقیلی نوری(-1321 ق)،خ.

ص:275

شاگردان کاشف الغطاء،خ.موجود.

اصول الفقه

عبد الحسین بن علی حسینی آل کمونه (-1336 ق)،در 2 مجلد،خ.دیده شده.

اصول الفقه

عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)، تالیف:1265-1270 ق،در چند مجلد،خ.

اصول من عرف لیطمئنّ قلب من عرف

شرح حدیث من عرف نفسه فقد عرف ربه،از عماد الدین مازندرانی

-الحمد للّه الواحد الصمد الّذی لیس کمثله شیئی

الاصول المهّمة

محمد علی بن احمد اونساری(معاصر).

الاصول المهمّة فی شرح الحکمة(و الکلمات

المستعملة للحکماء و محاوراتهم)

محمد باقر بن محمد جعفر شریف اصفهانی، تألیف:1278 ق.

الاصول الناشریّة

گجراتی،عقاید،از محمد حسین ناشر الاسلام شوشتری،ط.هند.

اصول النّحو

علی آقا بن علی محمد خان نظام الدوله (-1319 ق)،خ.موجود

-الحمد للّه الذی هدانا بتوفیقه

اصول و فروع دینیة

میرزا علی خان،از فتاوی علامه انصاری گردآورده،تالیف:1278 ق،ط 1276 ق.

الاصول و الفضول

ابو عبد اللّه محمد بن هبة اللّه طرابلسی،شاگرد شیخ طوسی.

اصول الهندسة-کفایة الهندسة

فارسی،از عبد الغفار نجم الدولۀ اصفهانی (-1320 ق)،در 8 مقاله به نام مظفر الدّین شاه قاجار تألیف شده،ط.تهران،1318 ق.

اضاءة القلوب بتحقیق المغرب و الغروب

آیة اللّه سید ابو القاسم بن علی اکبر موسوی خوئی دام ظله.

الاضاحی،کتاب

ابو القاسم جعفر بن محمد بن قولویۀ قمّی (-368 ق).

الاضاحی،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

الاضحویة

در معاد،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق)،در 7 فصل،ط.مصر،1949 م،خ.

آستان قدس،ش 5953؛خ.(ترجمۀ فارسی)در بادلیان،

-افاض اللّه علی روح الامیر الشیخ الکبیر فی الدارین

ص:279

الاضداد

محمد بن سلیمان تنکابنی.

الاضداد،کتاب

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت (-243 ق).

اضرار التدخین-شرب الدخان فی نظر الطب

والدین

محمد علی هبة الدین شهرستانی،ط.بغداد، 1343 ق.

اضغاث الاحلام(فی بیان اوهام الکرام)

مولف ظاهرا شاگرد شیخ بهائی بوده و از او با ذکر شیخنا نقل کرده است،خ.نجف.

-الحمد للّه الحی القیوم

اضواء الدرر الغوالی فی ایضاح احوال فدک و

العوالی

از مآخذ علامه مجلسی در بحار،خ.روضاتی (اصفهان).

-بعد الحمد و الصلاة...سالت ایها الاخ الصالح ایدک اللّه سبحانه فی بحار حفظه

الاضواء المزیلة للشبه الجلیلة

در رد بابیه و دفع شبهات شیخیه و کشفیه،از محمد بن هاشم هندی(-1323 ق).

اطباق الذهب فی علم الادب

-اطباق الذهب فی المواعظ و الخطب:

شرف الدین عبد المؤمن بن هبة اللّه معروف به شفروه،ط.لکهنو،1342 ق،خ.آستان قدس، مکرّر.

اطراف الدلائل فی اوائل المسائل

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بغدادی،شیخ مفید(-413 ق).

الاطرغش

لغت،از ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی(-370 ق)،الاطراغش و المرغش هم نوشته اند.

الاطعمة،کتاب

احمد بن محمد بن دؤل قمّی(-350 ق).

الاطعمة،کتاب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

الاطعمة للاصحّاء

جزء خمسۀ نجیبیّه،از نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی(-619 ق)،خ.

در تحقیق لفظ صبی،از محمد عباس بن علی اکبر شوشتری لکهنوی(-1306 ق).

الاطوار

مجموعه ای از فوائد متفرقه،از عبد الحسین بن عیسی رشتی(1292 ق-)

الاطوال للفرس

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

الاظلال-افراد المقال فی امر الظلال

الاظلّة،کتاب

اظهار ما ستره اهل العناد(من الروایة عن ائمّة العترة

فی امر الاجتهاد)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

اعاجیب الاکاذیب

در رد مسیحیان،از جواد بن حسن بلاغی(- 1352 ق)،ط.نجف،1346 ق،ترجمۀ فارسی آن هم با عنوان شگفت آورد دروغ چاپ شده است.

اعادة المعدوم

محمد شفیع استرابادی،خ.مرعشی.

-...امّا بعد فانّه قد جری ببعض اندیة العلم

اعاظم الاشیاء(فی العالم من الجبال و البحار

و البلدان و الانهار و غیرها)

سید محمد بحر العلوم قزوینی(-پس از 1370 ق).

اعانة الباری(فی دفع شبهات الاخباری)

محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی (-1259 ق)،مذکور در کشف الحجب و نجوم السماء.

اعانة الدّاعی

ادعیه،از مآخذ البلد الامین و دیگر تصانیف ابراهیم کفعمی(-905 ق).

اعانة المؤمنین

خ.آستان قدس،ش 3466،واقف(سدۀ 11 ق) آن را به حسن حیائی نسبت داده است.

-الحمد لرب الارباب مالک الرّقاب...

ص:282

الاعتبار(فی ابطال الاختیار)

در ردّ اختیار تعیین امام،از ابو عبد اللّه حسین بن جبیر(سدۀ 7 ق؟).

الاعتبار

مجد الدین اسامة بن مرشد(-584 ق)،ط.لیدن؛ ایالات متحده(1930 م).

الاعتبار(فی شهادات غیر المسلمین علی حقیّة

الجعفریّة)

اردو،از محمد مجتبی بن محمد حسین نوگانوی (1324 ق-)،ط.هند،1350 ق.

الاعتبار(فی اختصار الاستبصار)

یعقوب بن ابراهیم بختیاری حویزی (-1148 ق)،تالیف:1118 ق،در 3 مجلد،خ.

دیده شده.

اعتبار الاخلاص:

اعتبار الثلثین

این 2 عنوان به رسائل ارجاع داده شده است ولی در رسائل(ج 11)به نظر نرسید.

الاعتبار و التمییز و الانتصار

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی.

الاعتباریّة

احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)،ط.

(ضمیمۀ جوامع الکلم او).

الاعتدال

مجلۀ ماهانه،به مدیریت محمد علی بلاغی (نجف).

الاعتذار(عما یعمل من رسوم العزاء فی تلک البلاد

و الامصار)

سراج الدّین حسن معروف به شیخ فدا حسین یمانی لکهنوی(1278 ق-).

الاعتذار

محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق).

الاعتذار

ظاهرا در اخلاق،از محمد بن مرتضی ملا محسن فیض کاشانی(-1091 ق).

اعتذار الحقیر(عن اعتزال الامیر(علیه السلام)

فارسی،از محمد بن عاشور کرمانشاهی(معاصر فتحعلیشاه قاجار)،مرتب بر مقدمه،3 فصل و خاتمه،خ.دیده شده.

-الحمد للّه الّذی هدانا للدین المبین...

الاعتراضیّة

فقه،از علی بن محمد کاشانی معروف به نصیر الدین کاشی(-775 ق).

الاعتصام(فی علم الکلام)

زین الدین علی بن عبد الجلیل بیاضی،از مشایخ شیخ منتجب الدین(-پس از 585 ق).

حیدر بن ابراهیم حسینی کاظمی(-1265 ق).

الاعتقادات-وسیلة النجاة

الاعتقادات

عماد علی بن نظام علی سونی پتی(1304 ق)، ط.هند.

الاعتقادات

ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه(-381 ق)،ط.

مکرّر،خ.آستان قدس،ش 6158(880 ق)و مکرّر.

-الحمد للّه رب العالمین وحده لا شریک له

الاعتقادات-العقیدة المفیدة

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.آستان قدس،ش 7203 (1119 ق).

-اعلم ایّدک اللّه ایها الاخ العزیز

الاعتقادات---

ص:284

در امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)،از طلائع بن رزّیک ملقب به الملک الصالح امیر مصر(-556 ق).

الاعتماد(فی شرح واجب الاعتقاد)

اصل از علامه حلی،شرح از فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری؟(-826 ق)،ط.1315 ق(ضمن مجموعه کلمات المحققین).

-الحمد للّه الذی فضلنا بدین الاسلام

اعتماد بر نفس

فارسی،از مدیر جریدۀ شفق سرخ،ترجمه از منابع خارجی،ط.

الاعجاز

اردو،در تحقیق معجزه،از محمد هارون زنگی پوری(-1339 ق)،ط.لکهنو.

الاعجاز(فی المعمیات و الالغاز)

هادی بن حسین صائغ حسینی بحرانی (1302 ق-).

اعجاز اسماء اللّه تعالی

فارسی،از بهاء الدین محمد عاملی(جز شیخ بهائی و متأخر ترازوی)،که برای محمد امین(فرزند ارجمند)نگاشته،خ.

دیده شده.

ص:286

اعجاز جعفری

اردو،در معجزات امام صادق،ط.

اعجاز حسینی

اردو،در 10 مجلس،ط.هند.

اعجاز داودی

اردو،در اثبات خلافت علی(علیه السلام)،از سجاد حسین لاهوری(معاصر)،ط.

اعداد و اوفاق

علی اکبر صدر الاسلام بن شیر محمد همدانی (-1325 ق).

ص:287

الاعلام(فی ترجمة بعض الاعلام)

لطفعلی صدر الافاضل،در احوال کسانی که نام شان با«علی»مرکب است.

اعلام الاعلام

رجال،از مرتضی بن مهدی رضوی کشمیری (-1323 ق)،خ.موجود.

اعلام الاعلام(بمولد سید الانام)

در تعیین مولد پیامبر صلّی اللّه علیه و آله،از محمد مهدی بن شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1318 ق).

-الحمد للّه جلّت عظمته عن احاطة زواکی العقول

اعلام الانام(بعلم الکلام)-اعلام الاعلام-

افهام الافهام

سلیمان ماحوزی،صورت صحیح نام کتاب افهام الافهام است.

اعلام التقی

شهاب الدین ابو حفص عمر بن محمد سهروردی (-632).

الاعلام الجلیّة(فی شرح الالفیة الشهیدیّة)

حسین بن علی بن ابی سروال اوالی بحرانی، شاگرد محقق کرکی،تالیف:950 ق،خ.

آستان قدس،ش 2238(951 ق)و ش 2239.

-احمدک اللهم هادی الخلایق

الاعلام الحسینیة

فارسی،در تعزیۀ امام حسین(علیه السلام)،ط.

اعلام الدّین(فی صفات المومنین)

ابو محمد حسن بن محمد دیلمی(سدۀ 8 ق)، صاحب ارشاد القلوب،خ.آستان قدس،ش 5679(763 ق).چاپ مؤسسه آل البیت در قم

اعلام الطّرایق فی الحدود و الحقایق-الاعلام

و الطرایق

رشید الدّین محمد بن علی بن شهر آشوب سروی مازندرانی(-588 ق).

اعلام العامّة فی صحة الحجّ مع العامّة

عبد النبی عراقی،شاگرد شیخ ضیاء الدین عراقی،ط 1364 ق.

اعلام القاصدین الی مناهج اصول الدّین

یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق).

الأعلام اللامعة فی شرح الجامعة

شرح زیارت جامعۀ کبیره،از محمد بن عبد الکریم طباطبایی(-ح 1160 ق)،خ.موجود.

اعلام المحبّین فی رد الصوفیه و المبتدعین

از سید محمد میر لوحی سبزواری ساکن اصفهان ملقب به مطهّر و متخلّص به نقیبی،تألیف:

1083 ق،در سهام المارقۀ شیخ علی از آن یاد شده خ.مجلس.

ص:290

اعلام المستبصرین

عابد حسین انصاری سهارنپوری(-1330 ق).

اعلام النّبوة

ابن بابویه،در بحر الجواهر همایونی از آن نقل شده.

اعلام نهج البلاغة

علی بن ناصر،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه الّذی نجانا من مهاوی الغی

الاغاثة

فارسی،در امامت،از محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق)،خ.

مرعشی،قم.

-اللّه لطیف بعباده

اغاثة الدّاعی

ادعیه،از رضی الدین علی بن طاوس(-664 ق).

اغاثة الدّاعی

فخر الدّین بن مرتضی حسینی افطسی،صاحب منتخب الدعاء،کفعمی در اقبال و مصباح از این کتاب و کتاب قبل نقل کرده است.

اغاثة اللهفان

در ادعیه و احراز،منسوب به محمد بن ابی بکر بن قیم بن جوزیة(-751 ق).

الاغانی

در انواع الحان،اصوات و بیان اشعار مناسب الحان،از ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی (-356 ق)،ط.مصر،1345-1351 ق؛نیز مصر،1323 ق؛بیروت،1357 ق.

الاغانی الشعبیة فی شعوب الاغنیة

در موسیقی،از عبد الرزاق حسنی نجفی (معاصر)،ط.بغداد،1348 ق.

الاغذیة

احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق).

الاغذیة و الاشربة

نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی (-619 ق)،خ.خدیویه(623 ق)؛آستان قدس، ش 5043(670 ق)و ش 3991(سدۀ 7 ق).

-الحمد للّه رب العالمین

الاغراب(فی الاعراب)-الاعراب...

قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).

الاغراب(فی الاعراب)-الاعراب

اشراف الدین صاعد بن محمد بریدی آبی.

اغراض ارسطاطالیس

ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق)،ط.

مصر،1325 ق(با چند رسالۀ دیگر او)؛نیز ط.حیدر آباد،1349 ق.

الاغراض الطبیة و المباحث العلائیة

فارسی،طب،از سید اسماعیل بن حسین حسینی جرجانی(-531 یا 535 ق)،به نام آتسز خوارزمشاه و وزیر او مجد الدین بخاری در 3 قسم نگاشته،خ.شهید مطهری(3 نسخه)؛ آستان قدس،ش 5159(816 ق)،ش 5033 (860 ق)و ش 5034.این کتاب گزیده ای است از ذخیرۀ او.

-اما بعد حمد اللّه سبحانه و الثناء و الصلاة علی نبیه

ص:295

الاغریض فی نصرة الغریض

ابو علی مظفر بن فضل علوی،خ.حالت افندی، استانبول.چاپ مجمع علمی دمشق

الاغریضیة

ابو العلاء احمد بن عبد اللّه معری تنوخی (-449 ق)،خ.کوپریلی زاده.

الاغسال،کتاب

فقه،از میرزا بابا سبزواری،خ.موجود.

الاغسال

محمد بن قاسم طباطبایی فشارکی(-1318 ق)، خ.موجود.

الاغسال،کتاب

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

الاغسال المسنونة

ابو عبد اللّه احمد بن محمد بن عیاش جوهری (-401 ق)،کفعمی از آن نقل کرده.

الاغفال(فیما اغفله الزجاج من المعانی)

در اعراب قرآن،از ابو علی حسن بن علی فارسی (-377 ق)،استدراکی است بر کتاب ابو اسحاق زجاج.

اغلاط الفیروز آبادی(فی القاموس)

صدر الدین علی بن احمد معروف به سید علی خان مدنی(-1120 ق).

اغلاط الکبری

منطق،از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302)، در آن 65 اعتراض بر الکبری اثر سید شریف نوشته است.

اغلاط لهجة اللّغات

لطفعلی خان صدر الافاضل،لهجة از محمد اسعد افندی است(تالیف لهجة:1038 ق).

الاغلاط المشهورة

سید محمد مجاهد(-1242 ق).

الافادات

اردو،از اصطفی بن مرتضی نقوی نصیر آبادی لکهنوی،در عروض و قافیه است،ط 1307 ق.

الافادات الحسینیة(فی صفات ربّ البریّة و ردّ

اباطیل الاحساویّة)

در رد شیخ احمد احسائی و سید کاظم رشتی،از حسین بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1273 ق)، کتاب ردّ بر الفوائد الحسینیة فی تصحیح العقائد الدینیّة است.

الافادات الحسینیة-المواعظ الحسینیة

مواعظ،از حسین بن دلدار علی لکهنوی (1273).

ص:296

الافادات الصّمدیّة

مجموعۀ فوائد در اصول،منطق و فقه،از عبد الصمد بن احمد جزائری،خ.نجف(خط مؤلف).

الافادات العلیّة

رجب علی خان بن علی بخش جگرواتی (-1282 یا 1286 ق).

الافادات المحمدیّة

محمد علی بن عباس موسوی لکهنوی(ح 1290 ق-)،کشکول گونه ای است در فوائد علمی.

الافادة

نجیب الدین ابو طالب یحیی بن علی مقری استرابادی،مذکور در فهرست منتجب الدین.

الافادة للشهادة

ابو الحسن علی بن ابی القاسم زید بن محمد بیهقی فرید خراسان-565 ق،از مشایخ ابن شهر آشوب(-588 ق)،مذکور در معالم العلماء.

الافادة الاجمالیّة

در عبادات مکروهه،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی(-1206 ق)،خ.موجود.

الافادة السنیة(فی مهم الصلوات الیومیة)

علی بن حسین بن ابی جامع عاملی،مجاز از سید نعمت اللّه جزائری،در 3 باب،تالیف:

1106 ق،خ.موجود.

-اما بعد حمد اللّه حق حمده

افادة المبتدئین(فی آداب التعلیم)

ابو الحسن بن نقی شاه رضوی کشمیری (-1342 ق).

الافاضات

فقه،از محمد تقی بن ابی طالب یزدی اردکانی (-1267 ق)،خ.دانشگاه تهران.

-الحمد للّه الاول و الاخر و الباطن و الظاهر

الافاضات الرضویّة

در نشئات انسان از آفرینش تا مرگ و برزخ و محشر،علی اصغر بن علی اکبر بروجردی (1231 ق-).

الافاضات الرضویة-فیض الرضا علیه السّلام

ملا محسن،صاحب تفسیر مجمع المطالب (تالیف:1270 ق).

الافاضات الغرویّة(فی الاصول الفقهیة)

علینقی فیض الاسلام سدهی اصفهانی،ط.

نجف،1352 ق(جزء اول).

الافاضات الغرویّة(فی معرفة اللّغة العربیّة)

هادی بن حسین اشکوری(ح 1325 ق-).

ص:297

الافاضات المکنونة

فارسی،عرفان،از محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی اصفهانی(-1331 ق).

الافاضة الروحیة

قطب الدین محمد نیریزی شیرازی(-1173 ق)، ترجمۀ فارسی آن از عماد الفقراء محسن حالی اردبیلی،ط.شیراز،1332 ق؛تهران،1331 و 1333 ش.

افاضة القدیر فی حل العصیر

فتح اللّه بن محمد جواد نمازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،ط.قم، 1370 ق.

الافاعیل و البداء

ابو العباس عبد اللّه بن جعفر حمیری،صاحب قرب الاسناد،مذکور در فهرست شیخ.

الافاقة من الجنون(فی اثبات حرمة شرب الافیون)

شیخ الرئیس ابو الحسن میرزا قاجار(-1333 ق)، ط.استانبول(در حیات مؤلّف).

الافانین،کتاب

ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی (-274 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

افانین البلاغة

ابو القاسم حسین بن محمد راغب اصفهانی (-502 ق)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.

افتتاح الدّعوة

قاضی نعمان مصری،مذکور در مقدمۀ کامل حسین بر کتاب الهمة خ.موجود.

افتتاح الصّلاة

ابو الفضل سلمة بن خطاب براوستانی ازدورقانی.

الافتتاحیّة،الرّسالة

شرح دعاء افتتاح،از شهاب الدین محمد بن موسی عراقی برشلونی(-1313 ق)،تالیف:

1304 ق،خ.دیده شده.

الافتخار،کتاب

شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بغدادی (-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الافتخار بذی الفقار

بن شهر آشوب در معالم العلماء آن را از کتب مجهول المؤلف شمرده.

الافتخار بمکاتیب الکبار

سراج الدین حسن معروف به شیخ فدا حسین یمانی لکهنوی(1278 ق-).

افتخار الشیعة(فی احکام الشریعة)

محمد صادق بن آقا محمد بر او گاهی لنکرانی

ص:298

نمینی(-1285 ق)،به ترتیب کتب فقه،تالیف جلد اول:1283 ق،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی تفرد بالوحدانیة و الکبریاء

افتخار عوالم شیعه

فارسی،از ژنرال سایکس انگلیسی،ترجمۀ حسنخان منشی اسرار،ط.مشهد،1331 ق.

افتخارنامۀ حیدری

دیوان فارسی،از افتخار العلماء مصطفی بن محمد حسن آشتیانی متخلص به صهبا (-1327 ق)،ط.تهران،1310 ق.

افتراق ولدنزار

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،ابن ندیم و ابن خلکان از آن نام برده اند.

افتضاح الکافرین(فی اختلافات التوراة و

الانجیل)

مهدی بن مصطفی لاهوتی بدایع نگار(1279 ق-).

افحام اهل المین(فی ردّ ازالة الغین)

حامد حسین بن محمد قلی لکهنوی(-1306 ق)، خ.موجود.

افحام الجاحد(فی ردان الواحد لا یصدر منه الاّ

الواحد)

راحت حسین رضوی گوپالپوری(1297 ق-)، تألیف:1337 ق.

افحام الخصوم(فی نفی عقد ام کلثوم):-افحام

الاعداء و الخصوم

ناصر حسین بن حامد حسین لکهنوی،در دو جزء جزء اول در بیروت چاپ شده

افراد المقال(فی امر الظلال)-کتاب الاظلال

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق)،ط.

حیدر آباد دکن،1368 ق،خ.بانکیپور،ش 2519(631 ق).

الافراد و الجمع

ابو جعفر محمد بن حسن بن ابی سارۀ رواسی، استاد در نحو و قراءت(معاصر امام صادق(علیه السلام)).

الافراد و الغرائب

کفعمی آن را از مصادر البلد الامین(تالیف 868 ق)می شمارد.

افسانۀ اسفهی

داستان اخلاقی فکاهی منظوم،از محمد حسین بن حیدر علی اسفهی اصفهانی متخلص به قانع (1319 ق-).

افسانۀ غم-مرقع کربلا

اردو،مراثی،ط.هند.

ص:299

افعال العباد

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق)،ط 1315 ق(با کلمات المحققین).

-ان افعال العباد دائرة بحسب الاحتمال

افعال اللّه تعالی

کلام،خ.موجود(1107 ق).

-جلت صفات کماله عن النقص و الزوال

افعال اللّه تعالی

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق)، تألیف:903 ق.

افعل

ابو عبد اللّه حمزة بن حسن اصفهانی(زنده در 350 ق)،مجموعۀ 1600 مثل سائر بر وزن افعل، خ.موجود(1117 ق).

-الحمد للّه ربّ العالمین...

افعل لا تفعل،کتاب

ابو جعفر محمد بن علی بن ابی طریفۀ بجلی ملقب به مؤمن الطاق،از امام صادق(علیه السلام)روایت می کند،نجاشی از این کتاب یاد کرده و آن را دیده بوده است.

الافق المبین(فی کیفیة التفقه فی الدّین)---

ص:301

الافهام(لاصول الاحکام)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

افهام الافهام(فی عقاید دین الاسلام)

ابو الحسن سلیمان بن عبد اللّه بحرانی (-1121 ق).

افهام الجاهلین(فی ردّ انذار الناذرین)

محمد مرتضی حسینی جونپوری(-ح 1333 ق)، انذار الناذرّین برگرفتۀ مسروقی است از تقویة الایمان اسماعیل وهابی.

الافیونیّة

دربارۀ افیون(تریاک)،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،شیخ علی حزین آن را به فارسی ترجمه کرده است-ترجمه...

افیونیه

فارسی،در زیانها و منافع افیون،از ابو القاسم ناصر حکمت احمد آبادی اصفهانی طبیب (-1371 ق)،خ.موجود.

افیونیّه-خواص افیون

فارسی،در خواص افیون،از عماد الدّین محمود بن مسعود شیرازی(از طبیبان دورۀ صفویه،در 15 باب،یک اصل و خاتمه،خ.

آستان قدس ش 5160(1023 ق)و 3 شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه المحمود فی کل فعاله

اقالة العاثر(فی اقامة الشعایر)

در مراسم تعزیه و شبیه،از سید علی نقی نقوی لکهنوی،-1409 ق ط.نجف،1348 ق.

الاقالیم

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

الاقامة(فی الصلاة)

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی،مذکور در رجال نجاشی.

اقامة البرهان(علی حلیة القهوة و القلیان)

ابو الحسن علی بن نقی رضوی لکهنوی(معاصر).

اقامة البرهان(علی حلیة الاربیان)

احمد بن صالح آل طعان بحرانی(-1315 ق)، اربیان نوعی ماهی است.

اقامة التعازی(لسیّد الشهداء(علیه السلام))

علی بن دلدار علی(-1259 ق).

اقامة الحدود---

ص:302

اقامة الشهود(فی الرّد علی الیهود)

محمد رضا یزدی جدید الاسلام،آن را به نام فتحعلیشاه قاجار تألیف کرده و در عهد ناصر الدین شاه به فارسی برگردانیده و ترجمه را منقول رضائی نامیده است.

اقامة المسافر

فقه،از احمد بن اسماعیل جزائری نجفی(-ح 1150 ق).

اقانیم العلی(فی احوال امّ القری)

فارسی،در تاریخ مکّه،از احمد بن حسین یزدی (-1310 ق).

الاقبال(بصالح الاعمال)-الاقبال باعمال

الحسنّة:فیما یعمل میقاتا واحدا فی السنّة

ادعیه،از رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلی(-664 ق)،تالیف:650 ق،در 656 ق و 662 ق نیز اضافاتی بران وارد کرده است،ط.تهران،1312 ق؛ایران، 1314 ق(با مضمار السبق در یک مجلد).خ.

آستان قدس،ش 3319(957 ق)و 6 شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی جلّ جلاله

اقبال خسروی

اردو،در احکام طهارت و صلاة،از مفتی محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).

اقبال ناصری

فارسی،از ارباب افلاطون کرمانی،ط.تهران، 1302 ق.

اقبال نامه

فارسی،یکی از مثنویهای خمسۀ نظامی گنجوی،ابو محمد احمد بن الیاس،ط.مکرّر.

اقبال نامه

در احوال شاعران کرمانشاه،از محمد باقر میرزا خسروی

اقبال نامۀ جهانگیری

معتمد خان،خ.فیض آباد هند.

اقتباس الانوار(و حدیقة الازهار)-کشکول

فارسی،از بنیاد حسین بن احمد حسین سالک، ط.هند،1305 ق.

اقتباس علوم الدین---

ص:303

الاقتصاد(فی ایضاح الاعتقاد)

در امامت و اعتقادات،از حسین بن حسن مجتهد کرکی(-1001 ق).

الاقتصاد(فی معرفة المبدأ و المعاد)

زین الدین بن علی بن احمد شامی شهید ثانی (-966 ق)،خ.نجف.

-یا من یجود بالجود

الاقتصاد(فی شرح الارشاد)

شرح ارشاد علامه حلی،از عبد النّبی بن سعد جزائری(-1021 ق)،در مدینۀ منوره برای شمس الدین علی بن حسن بن شدقم نگاشته،خ.

موجود و مکرّر.

-الحمد للّه الذی الهمنا قواعد الارشاد

الاقتصاد(الهادی الی طریق الرشاد)

عقاید،از ابو جعفر محمد بن حسن شیخ طوسی (-460 ق)،خ.آستان قدس؛مکرّر در کتابخانه های دیگر،ط.تهران.

-الحمد للّه علی سوابع نعمه

الاقتصاد

فقه،از قاضی ابو حنیفه نعمان بن محمد مصری (-367 ق)،به عنوان اقتصار و اقصار هم یاد کرده اند.

الاقتصار

شیخ مفید محمد بن محمد بغدادی(-413 ق)، فتاوی است.

الاقتصار-الاقتصاد

الاقتضاء

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)، مذکور در رجال نجاشی.

اقدسیّة،رسالۀ

فارسی،در علم حروف،خ.موجود.

اقرار المریض

محمد جواد بن حسن بلاغی،از اجزاء العقود المفصلۀ(یا عقود الفضیلة)اوست،ط.

نجف،1343 ق(جزء اول).

اقرار بعض الورثة(بدین المیت و انکار الآخرین)

عبد اللّه مامقانی(معاصر)

اقرار بعض الورثة(بدین المیت)

محمد بن احمد درازی برادر صاحب حدائق،خ.

نجف.

اقرب المجازات(الی مشایخ الاجازات)

اجازه از علی نقی بن ابی الحسن نقوی لکهنوی (1323-1409 ق)،برای سید محمد صادق بن حسن آل بحر العلوم(1315 ق-).

-الحمد للّه الذی تواترت آلاؤه علی آحاد العباد

ص:304

-الحمد للّه واهب العقل

اقطاب الدوائر(فی اثبات عصمة الائمّة)

عبد الحسین بن مصطفی،تالیف:1138 ق به نام بهمان میرزا(ظاهرا.بهمن میرزا)،خ.موجود.

-الحمد للّه المتقدس بجلال ذاته عن تحدید اولی الابصار...

الاقطاب الفقهیّة(و الوظائف الدینیّة علی مذهب

الامامیّة)

مرتب بر چند قطب،از محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(سدۀ 9 و 10 ق)،خ.

آستان قدس،ش 7357 و ش 7358 (1344-1345 ق)نسخه های مربوط سدۀ 13 ق نیز دیده شده.چاپ شده در قم از انتشارات کتابخانه مرعشی

-الهناهب لنا من عطائک

الاقطاعات

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی از مشایخ ابن قولویه(-368 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الاقفال

نحو،از معز الّدین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی(-1300 ق)،شرح آن نیز از اوست به نام مفاتیح،خ.موجود.

اقل ما یجب الاعتقاد به---

ص:306

الاقناع

در عروض،از کافی الکفاة اسماعیل صاحب بن عباد(-385 ق)،مذکور در کشف الظنون.

الاقناع(عند تعذر الاجماع)

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق)، گفته اند در مقدمات کلام بوده و تمام نشده.

الاقناع(فی وجوب الدّعوة)

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق)،نجاشی از آن یاد کرده.

اقناع اللاّئم علی اقامة المآتم

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی (-1371 ق)،ط.صیدا 1343 ق(ذیل ج 4 مجالس السنیّة).

الاقناعیّة(فی اصول العقائد الدینیّة)

محمد کاظم بن محمد شفیع هزارجریبی،خ.

دیده شده.

اقنوم العجم-اقنوم اللّغة(؟)

فارسی و ترکی،لغت،خ.آستان قدس،ش 3645.

اقوال الائمّة

خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق)،خ.

فیض آباد هند.

اقوال الکافیة

علی بن ملک مؤیّد داود یمنی از سلاطین رسولی یمن،ترجمۀ فارسی آن کنز الهدایه است،خ.

موجود.

اقیانوس(فی ترجمۀ القاموس)

ترکی،ترجمۀ قاموس فیروزآبادی،ط.

اقیانوس

هفته نامۀ فارسی به مدیریت عبد الرحیم الهی،تا 1329 ق منتشر می شده.

الاقیسة

ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی رازی (-375 ق)،صاحب مجمل اللغة.

اکبرنامه-تاریخ اکبری

فارسی،از ابو الفضل بن مبارک علاّمی (-1011 ق)(معاصر جلال الدین اکبر)، تالیف:1004 ق،ط.مکرّر چاپ شده،خ.

آستان قدس،ش 4172(1034 ق)و چند شمارۀ دیگر.

الاکتفاء بتصحیح الغیر

ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1315 ق)،ط.

الاکتفاء بضربة واحدة فی التیمّم مطلقا

سید علی بن محمد علی طباطبایی(-1231 ق)،

ص:307

صاحب ریاض.

اکثر مدّة الحمل

محمد علی بن مقصود علی مازندرانی،تألیف:

1249 ق.

اکر(رسالة فی ال )

مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق)،ترجمه و تحریری است از تحریر اکر خواجۀ طوسی،خ.

موجود.

اکرام الناس(فی تاریخ البرامکة فی عهد

بنی العباس)

ترجمه إعلام الناس لما وقع للبرامکة من بنی العباس ترجمۀ فارسی از ضیاء برنی،ط.بمبئی.

اکرثاوذوسیوس-تحریر اکر

تحریر خواجه نصیر الدین محمد طوسی،فارسی و عربی آن طبع شده،خ.آستان قدس،ش 5426 (898 ق)و چند شمارۀ دیگر.

اکسیر

فارسی،در اصول دین و اخلاق،از نوروز علی بن محمد واعظ تبریزی،ترجمۀ زاد السالکین اوست،در 4 جزء.

اکسیر آل محمد(علیه السلام)

فارسی،از علی بن محمد جعفر تهرانی معروف به چاله میدانی(-1296 ق)،ط.تهران،1323 ق.

اکسیر ابیض

منسوب به ابن سینا.

اکسیر احمر

نیز منسوب به ابن سینا،2 رسالۀ اخیر را غلام حسنین کنتوری(-1340 ق)به اردو ترجمه کرده،-ترجمة الرسالتین

اکسیر الاخبار(للاخیار الابرار)

حسن بن حسین یزدی معروف به سید آقائی،ط.

مشهد،1310 ق.

اکسیر اعظم

در منطق و الهیّات،از ناصر خسرو(-534 ق).

اکسیر التواریخ

ترجمۀ کشف الغمّة فی معرفة الائمّة علی بن عیسی اربلی،مترجم:میرزا محمد ملک الکتاب،ط.بمبئی،1308 ق.

اکسیر السعادات

محمد بن جعفر بن عبد اللّه شبر کاظمی (-1346 ق).

اکسیر السعادة(فی اسرار الشّهادة)

عبد الحسین بن عبد اللّه موسوی دزفولی معروف به لاری(-1342 ق)،ط.شیراز،1319 ق(با آیات النازلة در یک مجلد).

ص:308

الاکمال(فی اسماء الرّجال)

ط.هند.

الاکمال فی تکمیل اصلاح العمل

منسوب به سید محمد مجاهد مولف اصلاح.

اکمال الاسلام

ابو عبد اللّه حسین بن عبد اللّه سعدی شیعی،مذکور در کشف الظنون.

اکمال الاصلاح

فارسی،ترجمۀ اصلاح العمل سید محمد مجاهد، از حسن بن محمد علی یزدی حائری،شاگرد مؤلّف.خ.آستان قدس،ش 2286(1240 ق) و ش 12562(1240 ق).

-الحمد للّه الذی ارشدنا الی اصلاح الاعمال

اکمال الاعمال(فی استکمال الاقبال)

عبد الباقی بن محمد حسین خاتون آبادی (-1207 ق)،خ.دیده شده.

-الحمد للّه فوق حمد الحامدین...

اکمال الحجّة(و ایضاح المحجّة)-الرقیقة فی

معرفة الحقیقة-الرقایق فی معرفة الحقایق

شرح حدیث الحقیقة کمیل بن زیاد،از عبد الرحیم بن ابراهیم حسینی یزدی،شاگرد علامه انصاری،خ.آستان قدس،ش 11661 (1302 ق،ظاهرا خط مؤلف).

اکمال الدرایة

نواب احمد حسین مذاق هندی،مذکور در تاریخ احمدی او.

اکمال الدروس-التکملة.

اکمال الدین(فی شرح تکملة تبصرة المتعلمین)

فقه،از حسن بن محمد باقر موسوی قزوینی (1296 ق-)،تقریرات استاد او آخوند ملا محمد کاظم خراسانی است.

اکمال الدین

حسین بن جعفر یزدی،حدیثی از آن نقل شده.

اکمال الدین و اتمام النعمة-کمال الدین و تمام

النعمة

در غیبت حضرت حجّت،از شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه(-381 ق)،ط.تهران، 1310 ق،خ.آستان قدس،ش 13837(995 ق) و بیش از 15 شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الواحد الحی الفرد الصمد...

اکمال المنّة(فی نقض منهاج السنة)

سراج الدین حسن بن عیسی یمانی لکهنوی معروف به شیخ فدا حسین(معاصر)،منهاج السنة از احمد بن تیمیه است در رد منهاج الکرامۀ علامه حلّی.

اکمال منته المقال

محمد علی بن قاسم آل کشکول،اصل از ابو علی

ص:310

حمد بن اسماعیل سینائی،تألیف اکمال:

1245 ق،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 11437 (1245 ق خط مولف).

-الحمد للّه الذی هدانا لهذا

الاکمال و السلامة(فی بابی الاذان و الاقامة)

عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)، ارجوزه ای است در حدود 350 بیت،خ.موجود.

اکواب موضوعة

کشکول گونه ای است از مفتی عباس لکهنوی (-1306 ق).

الهی نامه

فارسی،مثنوی،از محمد حسین بن محمد حسن بن معصوم قزوینی متخلص به حسینی(-1249 ق).

الهی نامه

فارسی،مثنوی،از فرید الدین محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری(-627 ق)،ط.مکرّر.

الالهیّة،الرسالة

شرح رسالۀ الجبر و التفویض منسوب به امام هادی(علیه السلام)،از محمد خلیل بن محمد اشرف قاینی قزوینی(-1136 ق)،تألیف:1130 ق، خ.نجف.

-الحمد للّه رب العالمین

الالباب(فی الانساب)

ابو محمد حسن بن محمد شریف علوی معروف به ابن اخی طاهر(-358 ق)،شاید هم تصحیف اللّباب باشد.

إلتجائیّة

سید بنی عدنان المبعوث علی الانس و الجان

رسول الملک المنّان...

در ذکر وفات پیامبر،تالیف:پس از قرن هفتم هجری،فیض در علم الیقین از آن نقل کرده، ط.نجف،1371 و 1372 ق؛بحرین، 1341 ق،خ.آستان قدس،ش 14663.

الحاق ابی اسحاق

شرح تحریر اقلیدس محقق طوسی است،خ.قوله (1172 ق).

-الحمد للّه الذی یتلألۀ علی صفحتی اللّیل و النّهار...

الالحاق بالاشتقاق

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی(-418 ق)، نجاشی از آن یاد کرده.

الالحاقات العشرة(بذیل النزهة الحدائق)

مولف نزهة غیاث الدین جمشید بن مسعود کاشانی(-832 ق)،تألیف،829 ق،ط.

تهران،1306(با مفتاح الحساب و نزهة الحدائق در یک جلد).

الالحانات

ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی(-356 ق)، صاحب الاغانی.

الزام الملحدین

در ردّ صوفیه،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی.

الزام الناصب(فی احوال الامام الغائب(علیه السلام))

علی بن زین العابدین پارچینی یزدی معروف به شهرنوی،ط.اصفهان،1352 ق.

الزام النواصب

مفلح بن حسن صیمری،ط.تهران،1303 ق،

-الحمد للّه ربّ العالمین...فانه یجب علی کل عاقل آن ینظر لنفسه...

ص:312

الزامهم بما الزموابهم انفسهم

محمد جواد بن محمد حسن بلاغی(-1352 ق)، ط.تهران،1378 ق(با نام عقد فی الزام غیر الامامی).

الالطاف

ابو محمد هشام بن حکم کوفی(-199 ق)،مذکور در فهرست شیخ طوسی.

الالطاف الخفیّة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).

الطاف المحدثین و قرح القلوب

فارسی،در احوال و شهادت سید الشهداء(علیه السلام)و انصار ایشان،از لطف اللّه بن حسن بحرانی، تالیف:1276 ق،خ.کربلا.

-الحمد للّه علی السّراء و الضّراء

الالف الانسانیّة-الف انسانیت

فارسی،در حقیقت انسان،تفسیر سورة الضحی و الم نشرح،از محمد بن محمود دهدار(سدۀ 11 ق)خ.آستان قدس،ش 341؛تهران؛ مشکات؛مجلس...

-حمد و سپاس و ستایش بی قیاس حضرت خداوندی راست که...

الالفات،کتاب

ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی (-370 ق)،در فهرست ابن ندیم و بغیۀ سیوطی از آن یاد شده.

الالفاظ،کتاب

ابو الفرج قدامة بن جعفر بن قدامۀ بغدادی، معاصر عبد اللّه بن معتز(-296 ق)،ط.مصر، 1350 ق

-الحمد للّه حق حمده

الالفاظ،کتاب

ابو محمد هشام بن حکم کوفی(-199 ق)، ابن ندیم،نجاشی و شیخ طوسی از آن یاد کرده اند.

الالفاظ،کتاب-تهذیب الالفاظ

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت (-243 ق).

الالفاظ من المهموز

ابو الفتح عثمان بن جنّی(-392 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

الفاظ الادویة

فارسی،از عین الملک نور الدین محمد بن عبد اللّه شیرازی،تألیف:969 ق،خ.آستان قدس،ش 5045(1166 ق).

-هو اللّه احد اللّه الصمد...

الالفاظ الکتابیّة

ادبیّات،از عبد الرحمان بن عیسی بن حماد

ص:313

همدانی(-327 ق)،ط.بیروت و چاپهای دیگر.

خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 4559(1225 ق).

-الحمد للّه الذی جعل توفیقنا لحمده نعمة

الفباء

مهدیقلی خان هدایت،ط.تهران

الفبای بهروزی

فارسی،در لغت و رسم الخط جدید،از میرزا رضا خان بگشلو،ط.استانبول،1299 ق.

الالفة،کتاب

کلام،از ابو علی محمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،نجاشی از آن یاد کرده.

الفة الفرقة

کلام،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی (-1121 ق)،خ.آستان قدس،ش 6431.

-الحمد للّه الّذی اغنانا بحکمته الکاملة

الفتکده-تذکرۀ اسحاق بیگی

مجموعۀ اشعار از شاعران مختلف،از اسحاق بیگی(سدۀ 12 ق)،برادر لطفعکی بیگ آذر صاحب آتشکده،خ.آستان قدس،ش 10785(1211 ق)،ش 5755(1211 ق)و چند شمارۀ دیگر.

الفت نامه

فارسی،اخلاق،از محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،ط.شیراز،1320 ش(با آینۀ شاهی و ترجمة الصلاة در یک جلد)،خ.

مجلس،مکرر(منزوی،1542).

-ربنا الف بین قلوبنا

الف جاریة و جاریة

علی بن محمد(دفتر خوان عالی)شریف طوسی، تالیف:654 ق،خ.وین.

الف رقعة

ادبیات،از نثار حسین عظیم آبادی(معاصر).

الالف کلمة

1000 جمله در حکمت کلمات قصار امیر المؤمنین علیه السّلام،ط.بیروت.

الف لیلة-هزاردستان

الف لیلة و لیلة

ترجمۀ فارسی از عربی،ترجمۀ عبد اللطیف طسوجی تبریزی که به نام بهمن میرزا(قاجار) ترجمه کرده ترجمۀ اشعارش از سروش،ط 1275 ق و چندین چاپ دیگر.

الف نصایح

سید محمد ضیاء،بمبئی،1309 ق.

الف نهار

در برابر الف لیله،از میله اون ژور،ترجمه به فارسی از محمد حسن میرزا قاجار به مشارکت

ص:314

محمد کریم خان سرتیپ قاجار معروف به آقاخان،ط.تهران،1313 ق،بمبئی 1314 ق و چند چاپ دیگر.

الالف و اللام

ابو عثمان بکر بن محمد بن حبیب بن بقیۀ مازنی (-248 ق).

الالف و اللاّم

محمد تقی بن حسین علی هروی(-1299 ق)،در نهایة الآمال از آن یاد کرده.

الفی-تاریخ الفی

فارسی،از احمد بن نصر اللّه دیبلی سندی معروف به قاضی زادۀ تتوی(-996 ق)و چند تن از دیگر مؤرخین که به دستور اکبر(-1014 ق)تالیف شده،خ.آستان قدس،ش 4078،ش 4079 (1238 ق)و ش 10929(1261 ق،ج 2).

الالفیة-التبصرة المنظومة

الالفیة-الدرّة المنظمة

الالفیة-الدرة البهیة

الالفیة-الدرة المنضودة

الالفیة-الفرائد

الالفیة-الفرائد الرضویة

الالفیة-لئالی الولایة

الالفیة-الموائد

الفیۀ شریف

شریف معمایی،در یک مقدمه و 28 مقاله، تالیف:908 ق،خ.شهید مطهری ش 8262.

-آلاف حمد و سپاس

الألفیة

فقه،از ابو عبد اللّه محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)،مشتمل بر 1000 واجب در نماز، مرتب بر مقدمه،3 فضل و خاتمه،مکرر طبع شده و چندین نسخه از آن در کتابخانۀ آستان قدس موجود است.قدیمی ترین نسخه،ش 2250(917 ق).شروح و حواشی هریک در جای خویش خواهد آمد.

الفیة الفنون

فارسی،از محمد صادق بن محمد حسن تهرانی، تاریخ نظم:1265 ق،ط تهران،1275 ق.

الالفیة المحبرة-المحسنة المزینة

قصیدۀ نونیه در مدح حضرت امیر(علیه السلام)،از احمد بن علّویه اصفهانی معروف به ابن اسود(-ح 320 ق).

الفیه و شلفیه

فارسی،از افضل الدین ابو بکر بن اسماعیل وراق از رقی هروی(پیش از 465 ق).

الفی مسألة

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

الالفین(الفارق بین الصدق و المین)،کتاب

ص:315

کلام،از حسن بن یوسف بن مطهر علامه حلی (-726 ق)،ط.مکرّر،خ.آستان قدس،ش 29 (784 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه مظهر الحق

الفین،کتاب(فی وصف سادة الکونین)

رضی الدین رجب بن محمد برسی(سدۀ 8 و 9 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه منزل القطر...

الفین فضیلة من فضائل امیر المؤمنین علیه السّلام

محمد کاظم کفایی(معاصر).

الالقاب

ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی (-370 ق).

القاب بنی طابخة بن الیاس بن مضر من آل

عدنان

القاب قیس بن غیلان بن مضر من آل عدنان

القاب قریش

القاب ربیعه

القاب الیمن

5 عنوان فوق از ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

القاب الربع

فارسی،در انواع ربع چون ربع مجیّب،ربع صائب،ربع مخترع و جز آن...خ.موجود.

الالقاب المتداولة-تنزیه ابی البشر

در اثبات عصمت ائمه علیهم السّلام نثار حسین هندی،ط.حیدرآباد.

القام الاحجار فی افواه الاشرار

آل محمد بن اصغر حسین امروهوی(1264 ق-)، مذکور در علماء الهند.

القام الحجر(فی الجواب عن ابن حجر)

اعجاز حسین امروهوی(-1340 ق).

القام الحجر(فی رد سخائف ابن حجر)

قاضی نور اللّه شوشتری،خ.موجود.

القام الحجر(لمن تجبر و جحد الحق و تکبّر)-

هدی المنصفین

فارسی،در ردّ شیخیه،از محمد مهدی بن صالح قزوینی(1272 ق-)،ط.

برای ترجمۀ عربی آن-مخازی الشیعة(که آنهم طبع شده).

القام الخصم بالحجر(فی نداء الائمّة الاثنی

عشر)

جعفر بن احمد حسینی حائری،خ.نجف(خط مؤلّف).

اللّه اللّه

اردو،در رد عامّه،از ظفر مهدی بن وارث حسین

ص:316

جایسی(معاصر)،ط.هند.

اللّه بس باقی هوس

اردو،در اثبات توحید از واقعۀ کربلا،از راحت حسین رضوی پهیکپوری(معاصر).

الواح

علوم غریبه،در مجموعه ای از آثار مظفر بن قاسم گنابادی(زنده در 1024 ق)گنجانیده شده و احتمالا از اوست،خ.نجف(1163 ق).

الالواح الجواهر

در تسهیل الدواء و الدّعاء و مجمع الدعوات عبد المطلب بن غیاث الدین محمد از آن نقل شده.

الالواح السماویة

در اختیارات ایام هفته و سال،از محمد حسین بن محمد صالح حسینی خاتون آبادی (-1151 ق)،سبط علامه مجلسی،خ.دانشگاه (منزوی،239).

-الحمد للّه الذی جعل اللیل و النهار

الواح القمر-اختیارات النجوم-لوایح القمر

فارسی،در اختیارات نجوم،از کمال الدین حسین واعظ کاشفی(-910 ق)،تألیف:

878 ق،خ.آستان قدس،ش 5375(1021 ق) و چندین شمارۀ دیگر(تحت نام لوایح القمر).

-الحمد للّه الذی بید حکمته ازمة الاختیار

الالوف

منظومه در کلام،از محمد تقی بن مؤمن قزوینی (-1270 ق)،درهامش نهایة التحریر او(خ.

کاظمین)ابیاتی از آن نقل شده.

الالویة و الرایات

عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الالویة و الرایات-المغازی

ابو البحتری وهب بن وهب ربیب امام صادق(علیه السلام)،ابن شهر آشوب و نجاشی از آن یاد کرده اند.

الالهام(فی علم الامام(علیه السلام))

محمد علی بن حسنعلی همدانی معروف به سنقری،تالیف:1350 ق،ط.نجف، 1370 ق.

الهام الحجّة

فارسی،در اصول دین و عقاید،از سید علی مدرسی بن علی رضا طباطبایی(-1329 ق)،ط.

مشهد،1346 ق.

الالهامات الرضویة

فارسی،شرح زیارت جامعۀ کبیره،از محمد بن محمود لواسانی(-1355 ق).

الهامی کلمات

اردو،مجموعه ای از کلمات قصار

ص:317

امیر المؤمنین(علیه السلام)،ط.هند.

امّ الائمّة

در فضایل فاطمة الزهراء سلام اللّه علیها،از قاضی سید محسن هندی،ط.هند،1329 ق.

ام العلاج

فارسی،پزشکی،از امان اللّه خان بن مهابت خان،تألیف:1036 ق،به نام نور الدین محمد جهانگیر(-1037 ق)پادشاه هند،ط.

لکهنو،1873 م؛هند،1882 م.

-جان داوری...شکر حکیمی است که...

امّ القرآن

قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق)یا منسوب به او.

امّ القری

عبد الرحمان بن احمد کواکبی معروف به سید فراتی(-1320 ق)،ط.مصر.

امّ الکتاب

موجود.

الامالی

ابو الفتح دیلمی.

الامالی

ابو محمد حسن بن علی ناصر اطروش(-304 ق)، در حدایق الوردیة آمده است که امالی در اخبار بوده و در آن فضایل اهل بیت علیهم السّلام بیان شده است.

الامالی

منسوب به ابو علی حسن بن ابو جعفر محمد بن حسن طوسی(-515 ق)،که در واقع از خود شیخ طوسی است،ط.تهران،1313 ق،خ.

آستان قدس،ش 1583 و ش 9711.

ص:320

الامالی-امالی العشیّات

ابو عبد اللّه محمد بن عبد اللّه حاکم نیشابوری معروف به ابن البیع(-405 ق).

الامالی

ابو المفضل محمد بن عبد اللّه شیبانی(-387 ق)، ابن طاوس در اقبال و سید هاشم بحرانی در مدینة المعاجز از آن نقل کرده اند.

الامالی-المجالس-عرض المجالس

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق)،ط.تهران 1300 ق،و نجف و قم خ.آستان قدس،ش 1575(1061 ق)،ش 1916(1061)و چندین شمارۀ دیگر بیشتر آنها کتابت سدۀ 11 ق.

الامالی-الامالی المتفرقات

شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق)،در 43 مجلس،تاریخ املاء:404-411 ق،ط.مشهد،1364 ش،خ.

امامت

فارسی،چنانکه در مقدمه ذکر شده،ترجمه ای است با اضافات،از الامامة دشتکی،مترجم هاشم بن حسین خاتون آبادی(-1262 ق)،مرتب بر 12 باب است،خ.مرعشی،قم.

امامة امیر المؤمنین علیه السّلام

به احتمال از حسن بن نوح هندی بهروچی (-939 ق)،خ.موجود.

امامة امیر المؤمنین علیه السّلام من القرآن

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید(-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الامامة العامة(فی اثبات احتیاج الخلق علی

حجة الالهیّة)

ضمن مجموعۀ رسائل شیخ هادی تهرانی (-1321 ق)دیده شده و احتمالا از اوست.

امامة الفاسق عند نفسه العادل عند مأمومه

محمد تقی بن حسین نصیر آبادی(-1289 ق)، تألیف:1258 ق،ط 1261 ق.

امامة القرآن

اردو،در اثبات امامت از طریق آیات قرآنی،از محمد هارون زنگی پوری(-1339 ق).

الامامة الکبری(و الخلافة العظمی)

حسن بن محمد باقر قزوینی(1296 ق-)،از شاگردان محمد کاظم خراسانی،ط.

نجف،1378 ق.

الامامة و التبصرة من الحیرة

ابو الحسن علی بن حسین بن بابویه صدوق اول (-329 ق)،ط.بیروت،1407 ق.

الامامة و الخلافة

اردو،از احمد حسین خان هندی.

الامامة و طرق الزعامة

محمد علی بن حسین معروف به هبة الدین شهرستانی.

امامیه و رجعت

فارسی،از عبد الرزاق محدث همدانی(معاصر).

الامان من النسیران(فی تفسیر القرآن)

عبد اللّه افندی بن عیسی بیک اصفهانی(-ح 1130 ق)،صاحب ریاض.

امان الاخطار-الامان من اخطار الاسفار

و الازمان

در آداب سفر و ادعیه و احراز،از رضی الدین علی بن موسی بن طاوس(-664 ق)،در 13 باب،ط.نجف،1370 ق،خ.آستان قدس، ش 1917 و 3 شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی استجارت به الارواح بلسان الحال

امان الایمان(من اخطار الاذهان)

بهاء الدین محمد بن محمد باقر مختار نائینی، مجاز از شیخ حرّ عاملی.

امان التواریخ

فارسی،از عبد المحمد اصفهانی مدیر جریدۀ

ص:330

«چهره نما»،ط.مصر.

امان الحثیث من لهو الحدیث

فارسی،درایة الحدیث،از محمد مهد بن یحیی قزوینی معروف به حاج عماد فهرستی (-1355 ق)،ط.مشهد،1348 ق.

امان الخافقین

فارسی،در امامت،از ابراهیم بن محمد علی امین الواعظین اصفهانی(-ح 1349 ق).

الامانة(فی بیان الامامة،از حیدر علی)-الامامة

الامانة(فی اصول الدیانة)

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، مذکور در کشف الظنون.

امانت الهی

در تفسیر آیۀ امانت،از محمد باقر بن شمس الدین محمد حسینی محقق داماد(-1040 ق)،تالیف:

1039 ق.

امانی الادیب(فی اختصار مغنی اللبیب)

محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،تألیف:

1319 ق.

امانی الخلیل(فی عروض الخلیل)

در عروض و قافیه،از قاسم بن حسن آل محیی الدین جامعی(1314 ق-)،ط.نجف، 1350 ق.

الامتثال یقتضی الصحة و براءة الذّمة

احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)،خ.

کربلا.

امتحان الافکار(فی مسألة الدار)

علی بن محمود مشغری،استاد حرّ،مذکور در امل الآمل.

امتحان اهل القرآن

اردو،در رد فرقۀ موسوم به اهل قرآن،ط.هند.

امتحان الفضلاء-تذکرة الخطاطین

میرزا سنگلاخ خراسانی(-1294 ق)،تالیف:

1283 ق،ط.تبریز،1295 ق.

امتحان المجالس

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

امتناع تخلف المعلول عن العلة

فارسی،از ملا علی فومنی،مذکور در ریاض.

امتناع الترجیح بلا مرجح

ملا یوسف گزی،شاگرد ملا علی نوری (-1246 ق)،خ.موجود.

امتناع الحکم علی المعنی الحرفی

جلال الدین دوانی،رد بر رسالۀ امکان الحکم علی المعنی الحرفی از قاضی شبانکاره ای.

ص:331

امتناع الزوجة عن الدخول قبل قبض المهر-جواز امتناع الزوجة

امتناع شرب مسکرات

فارسی،ترجمۀ محمد بن حاج محمد قلی آشوری قزوینی از منابع امریکایی،ط.تهران، 1309 ق.

فارسی،منظوم،از حسن جابری اصفهانی (معاصر)،مرتب بر 32 باب.

ص:332

امثال و حکم

فارسی،از علی اکبر دهخدا،ط.تهران،مکرّر، در 5 مجلد.

الامثال و الحکم

منتخب از غرر الحکم آمدی،به ترتیب حروف، خ.قوله.

-الحمد للّه الذی هدانا بتوفیقه...

الامثال و الحکم

محمد علی جعفر تمیمی،ط.

الامثلة(للدول المقبلة)

عز الملک محمد بن عبید اللّه معروف به مسبّحی کاتب(-420 ق).

امثلة الاسجاع

ابو الحسین احمد بن فارس(-375 ق)،در کتاب الاتباع و المزاوجة به آن ارجاع می دهد.

امثلة الاعمال النجومیّة

ابو الحسن علی بن زید بیهقی(-565 ق)،در جوامع احکام النجوم به آن ارجاع داده است.

امثلة التوحید

حیدر بن علی عبیدلی.

امجدیّه،رسالۀ

فارسی،در شرح قول آن حضرت(صلی الله علیه و آله)در خطبۀ اوّل رمضان(دعیتم فیه الی ضیافة اللّه)،از ابو المجد محمد رضا بن محمد حسین معروف به آقا رضا اصفهانی(-1362 ق).

-الحمد للّه علی افضاله...

الامر،رسالة فی

اصول،از محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی،خ.دیده شده.

امر ابن المحرز محدث،رسالة فی

ابو العباس احمد بن عبید اللّه ثقفی کاتب،مذکور در فهرست ابن ندیم.

امر ابی فضلة الشاعر و ما یتعلق به

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی،از طبقۀ کلینی،نجاشی از او یاد کرده است.

الامر بالشیئی و النّهی عن ضدّه-الضدّ،رسالة فی

امراء الشیعة

علی اظهر کهجوی هندی(-1352 ق)،در تاریخ ملوک و اعیان شیعه،مخصوصا تاریخ آل بویه.

امراض اطفال

فارسی،از دکتر میرزا محمد کرمانشاهی (-ح 1326 ق)،ط.

امراض الاطفال

برگرفته از کنّاش المنصوری،تألیف محمد بن زکریا رازی(-311 ق)،خ.آستان قدس،ش

ص:333

5044.

-الحمد للّه خالق الافلاک و مدبر السموات...

امراض الاطفال

فارسی،از قربانعلی بن محمد ناصح طبیب سمنانی(-1363 ق)،خ.موجود.

امراض جلدی

عبد الحسین مؤلف مطرح الانظار.

امراض عصبانی

فارسی،از کریزل فرانسوی،ترجمۀ دکتر علیخان بن زین العابدین همدانی،ط.تهران،1279 ق.

در بیان امکان و مشیّت،ط.(ضمن جوامع الکلم).

امل الآمل

فارسی،کلام،از ابراهیم بن محمد تقی نقوی لکهنوی(-1307 ق)،خ.موجود.

امل الآمل(فی تراجم علماء جبل عامل)

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)،ط.

تهران و نجف،1302 و 1306 ق،خ.

آستان قدس،ش 8741(1132 ق)و ش 9704.

الامل و الرجاء

ابو جعفر محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین، مذکور در فهرست ابن ندیم.

الاملاء-شرح کتاب سیبویه

املاء

فارسی،از عبد العظیم خان قریب گرکانی،ط.

تهران،1346-1350 ق و چندین چاپ مکرر.

الاملاء و النطق

ابو الحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (-329 ق)،پدر شیخ صدوق.

امّ الولد

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،شیخ ابن قولویه (-368 ق).

الامواج

دیوان احمد بن علی بن سید صافی نجفی (معاصر)،ط.دمشق.

امواج البکاء

فارسی،در ذکر عاشوراء و مصائب شهداء،از نوروز علی بن محمد باقر بسطامی(-1309 ق)، ط 1288 ق.

الامور العامة

کرامت حسین بن سراج حسین لکهنوی (-1336 ق)،ط.

ص:335

الامور العامة

مهدی بن ابی الحسن قمشه ای(1319 ق-).

امّهات الاولاد(و احکام بیعهن)

حسن بن علی اطروش(-304 ق)،ابن ندیم کتاب را دیده بوده است.

امّهات الاولاد

ابو الحسین یحیی بن حسین بن قاسم شریف رسی(-298 ق).

امهات الخلفاء

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،ابن ندیم آورده است.

امهات المؤمنین

گجراتی،در بیان ازواج پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-).

امهات النّبی(صلی الله علیه و آله)

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

امیر ارسلان رومی

فارسی،داستان،به قلم یکی از بانوان دربار ناصر الدین شاه قاجار،ط.تهران،1329 ق و چندین چاپ دیگر.

امیر حمزۀ صاحبقران

فارسی،داستان،ط.لکهنو،1312 ق و چندین چاپ دیگر در لکهنو،بمبئی و تهران.

امیر مختار

اردو،در اخبار مختار ثقفی،ط.هند.

امیر معاویه

برخی از اجزاء آن در مجلۀ«دفتر شهید»هند نقل شده است(مجلد سال 1341 ق).

امیر المؤمنین و مولده بالکعبة

محمد علی بن ابی القاسم اردوبادی (1312 ق-).-1379 ق به عنوان علی ولید الکعبة در نجف و قم و تهران چاپ شده و ترجمه فارسی آن به نام علی مولود کعبه از شیخ عیسی اهری ساکن تهران.

الانابة

ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق) شیخ صدوق.

اناثیۀ عوامیه

فارسی،رسالۀ عملیه در احکام مربوط به زنان، از ملا اسماعیل ناظم عقیدۀ وحیده که آن را در 1245 ق به نظم درآورده است.

انارة البصائر(و کشف السرائر)

اردو،اصول دین،از افضل علی خان شفاء الملک هندی،ط.هند(4 مجلد)،ط 1309 ق.

ص:336

انارة الحالک(فی قرائة ملک و مالک)

در قراءت سورۀ فاتحه و ترجیح ملک بر مالک، از فتح اللّه بن محمد جواد شیرازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،تالیف:

1324 ق.خ کتابخانه مرعشی

-الحمد للّه الذی ارانا اظهر بینات...

انارة الشهادة

محمد هارون زنگی پوری(-1339 ق)،ط.

انارة الطروس فی شرح عبارة الدروس

بهاء الدین محمد بن محمد باقر نائینی،مجاز از حرّ و علامه مجلسی،شرح بخشی از کتاب النذر دروس است.

انارة العقول(فی انتصاف المهر بموت احد الزوجین

قبل الدخول)

سید ابو القاسم بن علی اکبر خوئی(1307 ق-)، تألیف:1355 ق.

انارة الناسق(باشراق وجه الصادق«ع»)

محمد رضا بن علی نقی همدانی(-بعد از 1320 ق)،در عالم خواب به تألیف آن مأمور شده.

اناسی العیون

کشکول،از صفدر بن صالح رضوی کشمیری (-1255 ق).

انباء الانبیاء

فارسی،از ملاّ اسماعیل قزوینی،در اثبات نبوت خاصه،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی دلنا علی دین الاسلام

انباء الدنیا

یحیی بن حسین بن قاسم رسی(-298 ق).

انباء الدواة علی ابناء النحاة

جمال الدین ابو الحسن علی بن یوسف قفطی (-646 ق)،ط.قاهره،1951 م.در 4 جلد

انبان

کشکول در نوادر متفرقه،از علی بن محمد علویچه ای اصفهانی(1333 ق-)،تالیف:

1364 ق.

الانباطیه

خ.موجود،ظاهرا در شناخت آبهای زیرزمینی است.

الانبیاء،کتاب

ابو جعفر احمد بن حسین اهوازی معروف به دندان،نجاشی آن را از او به 3 واسطه روایت می کند.

الانبیاء،کتاب

حسن بن موسی خشاب،نجاشی به 4 واسطه آن را از او روایت می کند.

بخش علویان و شیعه از تاریخ بغداد خطیب بغدادی،از هاشم بن محمد علی سبزواری،مولف ذریعة به آن فهرستی نگاشته.

انتخاب تلخیص المحصل-نقد المحصل

تلخیص از خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)،محصل در کلام از فخر الدین رازی است،و منتخب تلخیص از عزّ الدوله سعد بن منصور بن کمونۀ بغدادی(-690 ق)،خ.نجف (خط ابن کمونه).

انتخاب الجید(من تنبیهات السید)

حسن بن محمد بحرانی دهستانی(-1281 ق) انتخاب و تهذیبی است از تنبیه الاریب فی ایضاح رجال التهذیب از سید هاشم بحرانی (-1107 ق)،تاریخ تلخیص:1173 ق،خ.

ص:338

آستان قدس،ش 7444(1340 ق).

-الحمد للّه الذی وطد قباب الشرع

انتخاب الحسن من شعر الحسین-الحسن من

شعر الحسین

محمد بن حسین موسوی شریف رضی (-406 ق)،انتخابی است از اشعار حسین بن احمد بن محمد بن جعفر بن حجاج(-391 ق).

انتخاب حل التقویم

فارسی،از تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی،خ.آستان قدس(فهرست 349/3)،کابل و نسخ دیگر.

-بعد از حمد و ثنا و صلوات و دعاء مخفی نیست که این رساله انتخابی است از حل التقویم

انتخاب الراحة

اردو،اخلاق،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی بهیکپوری(1306 ق-).

انتخاب رسالۀ بهبهانیه

فارسی،در احکام اموات،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

انتخاب الزاد

رسالۀ عملیه،از محمد علی بن محمد باقر بهبهانی (-1216 ق).

انتخاب علاج الامراض

فارسی،طب،از محمد شریف خان حکیم هندی،ط.

انتخاب القریب من التقریب

ابو محمد حسن بن هادی آل صدر الدین (-1354 ق)،در باب ابن حجر و احتمال تشیع او.

-الحمد للّه رب العالمین

انتخاب المجالس

اردو،مقتل،ط.

انتخاب المصائب

اردو،در وقایع اول محرم تا روزهای عاشوراء،از یوسف علی هندی(معاصر)،ط.

انتخابات

فارسی،از حکیم ابو المجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی(-555 ق)،خ.استانبول،آستان قدس، چند شماره تحت عنوان انتخاب منتخب حدیقه.

انتخابات البهیّة(من الکتب العربیة و الفارسیة

و الترکیة)

در تاریخ و جغرافیای طبرستان و گیلان،ط.سن پترزبورگ،1274 ق1857/-1858 م

انتخابیه

فرهنگ عربی به فارسی،از ابراهیم شبعی که به نام خان زمان بن مهابت خان تألیف کرده،خ.

تهران.

ص:339

انتساب نامۀ نبوی

فارسی،از محمد افضل غزنوی،ط.

الانتصار

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، شهید ثانی در حواشی خلاصه از آن یاد می کند.

الانتصار

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق)، نجاشی از آن یاد می کند.

الانتصار(فی انفرادات الامامیة)

ابو القاسم علی بن حسین شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق)،برای عمید الدین وزیر تألیف کرده،ط.تهران،1276 ق(ضمن الجوامع الفقهیّة)و 1315 ق؛خ.آستان قدس، ش 2234(596 ق)و چند نسخۀ دیگر.در نجف و قم هم چاپ شده.

-الحمد للّه علی ما یسر من حق متیع

الانتصار

کلام،از حبیب بن محمد آل مهاجر حنوی بعلبکی،تالیف:1351 ق،ط.صیدا، 1351 ق.

-نحمدک یا من اوضحت لنا سبیل الحق

الانتصار(فی حرمة و طی الادبار)

اردو،از راحت حسین رضوی هندی (1297 ق-)،ط.هند.

الانتصار

در رد شبهات ابن خشاب،از سید شریف ابو السعادات هبة اللّه بن علی حسینی ابن الشجری بغدادی.

الانتصار

در رد شعوبیه،از ابو عبد اللّه احمد بن محمد بن ابی الجهم جهمی(معاصر متوکل).

الانتصار-الاقتصاد

الانتصار(فی النص علی الائمة الاطهار)- الاستبصار

الانتصار لاهل البیت الاطهار

محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری (1297 ق-).

الانتصار لبنی فاطمة الابرار

ابو الحسن محمد بن محمد عبیدلی نسابه (-435 ق)،در عمدة الطالب(ط.هند)از آن نقل شده است.

الانتصار لثعلب

ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی(-375 ق)، سیوطی در بغیه از آن یاد کرده.

الانتصار للشیع(من اهل البدع)

ابو طالب عبید اللّه بن احمد انباری(-356 ق)، نجاشی از آن یاد کرده است.

ص:340

الانتصار للشیعة

در امامت اثنا عشری از محمد حسین شمس العلماء گرگانی معروف به جناب،در آخر مقصد الطالب(ط.)از آن یاد کرده.

انتصار الاسلام

اردو،از غلام حسنین کنتوری(-ح 1340 ق)،در 3 مجلد.

انتصار الحق

در اصول و اخبار،از زین العابدین خان بهادر هندی معروف به میرزا محسن،که از کتاب اساس الاصول استادش سید دلدار علی استخراج کرده است،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه ربّ العالمین

الانتصاف

فقه،از ابو سعید(یا ابو سعد)عبد اللّه بن هبة اللّه بن ابی عصرون.

الانتصاف(من ذوی البغی و الاقتراف)

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی(-ح 390 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الانتصاف(من ذوی الانحراف عن مذهب

الاشراف فی مواریث الاخلاف)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

انتصاف المهر بالموت

صادق آقا تبریزی(-1351 ق).

الانتفاء عما نسب الیه من معارضة القرآن

ابو علی ابن سینا،ط.استانبول،1953 م (ضمیمه رساله خطاب به ابو عبیدۀ جوزجانی).

انتفاع المؤمنین(بما فی ایدی السلاطین)

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).

الانتقاد

نحو،از محمد مهدی بن علی اصغر قزوینی، تألیف:1119 ق،مذکور در امل الآمل.

انتقاد الاعتقاد(فی المبدء و المعاد)

میرزا هادی بن علی بجستانی ساکن کربلا (معاصر)،مرتب بر مقدمه و مقاصد.

انتقاد التواریخ

فارسی،از حاج آقا بن ابو الحسن کازرونی،ط.

بمبئی،1325 ق؛شیراز،1329 ق.

انتقاد الهیئة الجدیدة

مصطفی بن حسین بغدادی(معاصر)،ط.

بغداد،1348 ق.

انتقادات

ریاضی،از ابو القاسم جعفر بن محمود ریاضی

ص:341

(1313 ق-).

الانتقاد للآیات المعتبرة فی الجهاد

امام مهدی احمد بن یحیی مرتضی(-840 ق).

انتقاض التیمّم بدل الغسل بالحدث الاصغر

علی نقی بن ابی الحسن لکهنوی(1323 ق-).

الانتقام(ممّن غدر بامیر المؤمنین علیه السّلام)

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).

الانتقام

اردو،در ماجرای حجر بن عدی و قتل یزید بن معاویة،از منیر حسن هندی،ط.هند.

انتقام

فارسی،ادبیات،از عباس خلیلی،ط.تهران، 1304 ش.

انتقام الشهید

اردو،از نواب علی سفیر سندیلوی،در احوال مختار،ط.لکهنو.

انجاح المطالب(فی الفوز بالمآرب)

محمد بن محمد رضا قمی،مجاز از علامه مجلسی در 1102 ق،که شرح ارجوزه ای است از او در معانی و بیان،تاریخ شرح:1074 ق،خ.

آستان قدس،ش 3985(1074 ق)و ش 4035.

-الحمد للّه الذی میز الانسان بادراک المعانی و علم البیان

الانجاز(فی شرح الایجاز)

شرح ایجاز شیخ طوسی در فرائض،از قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).

انجام نامه-آغاز و انجام

فارسی،اخلاق،از افضل الدین کاشانی معروف به بابا افضل کاشی یا بابا افضل مرقی،معاصر خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،خ.

آستان قدس،ش 3447.

-آغاز گفتار کردیم به نام آنکه آغاز و انجام هرگفتار و کردار از او و بدوست.

انجم فروزان

فارسی،در احوال فاطمۀ معصومه بنت امام موسی کاظم(علیه السلام)و دیگر امامزادگان مدفون در قم،از عباس بن محمد فیض قمی،ط.قم، 1322 ش.

الانجم المضیئة فی المسائل الحسابیة

محمد بن مهدی قزوینی(-1335 ق)،خ.حلّة.

انجمن آرای ناصری---

ص:342

شاعر،خ.آستان قدس،ش 4204(1282 ق)و ش 4201.

انجمن دانش

فارسی،ادب و اخلاق،از احمد بن وقار (-1298 ق)،فرزند میرزا کوچک وصال شیرازی،مرتب بر مقدمه و 3 مقاله،تالیف:

1281 ق،ط.تهران،1289 ق.

انجیل اهل البیت

خ.موجود.

انجیل برنابا

ترجمۀ فارسی از حیدر قلی خان بن نور محمد معروف به سردار کابلی(-1331 ش)،تاریخ ترجمه:1341 ق ط.کرمانشاهان،1350 ق.

انحدار السیل(فی تحقیق نصف اللیل)

علی حسین زنگی پوری.

اندرز قابوس-اندرزنامه

فارسی،منظوم،اخلاق،از علی اکبر نواب شیرازی متخلص به بسمل(-1263 ق).

اندرزنامۀ اسدی

ابو منصور(یا ابو نصر،علی بن احمد اسدی طوسی (-425 یا 465 ق)،عبارت است از اخلاقیات گرشاسبنامه که رشید یاسمی گردآورده،ط.

تهران،1306 و 1314 ش.

اندرزنامه

فارسی،40 کلمه در حکمت،از صدر الافاضل لطفعلی بن محمد کاظم شیرازی متخلص به دانش.

اندرزنامه

فارسی،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام اصفهانی(1298 ق)،ط.اصفهان.

اندرز و پند

فارسی،اخلاق.ط.

اندیشه های یک مغز بزرگ

فارسی،از موریس مترلینگ،ترجمۀ ذبیح اللّه منصوری،ط.تهران،1320 ش و مکرّر،4 جلد.

الانذار

ارجوزه در واجبات عقلیه،از احمد بن محمد حسین کاظمی،تاریخ نظم:1317 ق.

اندار الناذرین

عابد حسین سهارنپوری،ارغام الماکرین و افهام الجاهلین در رد آن است.

انس الجلیس(فی التجنیس)

علی بن حسن شمیم حلّی(-601 ق)،مذکور در بغیۀ سیوطی.

ص:343

انس الخواطر

کشکول گونه ای است از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی(-421 ق).

انس الخواطر(و نقلة المسافر)

عبید اللّه بن عبد اللّه سعدآبادی(یا سدآبادی) معاصر سید مرتضی،ابن شهر آشوب در معالم نام برده.

انس العالم(و ادب المتعلم)

ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد کلینی،مذکور در رجال نجاشی.

انس الفرید

مجموعۀ متفرقه،از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی(-421 ق).

انس الکریم

احمد بن حسین رمحی،نسخۀ آن نزد ابن طاوس بوده است و در فرج الهموم تصریح دارد.

انس المرید و شمس المجالس

فارسی،قصۀ یوسف،از خواجه عبد اللّه بن محمد انصاری هروی(-481 ق).

-الحمد للّه الذی ابدع وجود الانسان فی احسن تقویم

انس النفوس فی ذکر منهج الملک القدوس

ابو بکر بن علی مصلح یمانی هندی،تالیف:

1281 ق،ط.بمبئی،1282 ق.

انس الوحید

ابو محمد عبد اللّه بن حسین فارسی،مذکور در رجال نجاشی.

انس الوحید(فی شرح التوحید)-انیس الفرید

شرح توحید صدوق،از نعمة اللّه بن عبد اللّه جزائری (-1112 ق).

انس الوحید(از قاضی نور اللّه شوشتری)---

ص:344

فارسی،بر نهج عمدة الطالب،از جمال الدین احمد بن علی بن حسین بن علی بن مهنّا،خ.

دیده شده.

انساب آل ابی طالب-انساب الطالبیة

ابو المعالی اسماعیل بن حسن حسینی،معاصر

ص:345

شیخ طوسی(-460 ق).

انساب آل ابی طالب-الفخری

ابو طالب اسماعیل بن حسین مروزی که به نام فخر رازی(-606 ق)تالیف کرده،خ.قم (کتابخانۀ بروجردی).

انساب آل ابی طالب

تاج الدین حسینی،در کتب انساب از آن نقل شده است.

انساب آل ابی طالب(و بنی هاشم)

سید جعفر بن محمد(معاصر)،خ.موجود.

انساب آل ابی طالب

انساب بعض السادة السیستانیین(المجاورین

للمشهد الرضوی)

محمد مهدی بن رضا حسینی(-1369 ق)، تالیف:1367 ق،خ.موجود.

انساب بنی نضر بن قعین(و ایامهم و اشعارهم)

ابو العباس احمد بن علی نجاشی(-450 ق).

ص:346

شجرة النبوة و الشجرة الطیبة

الانساب المشجرة

ابو العز عبد العظیم بن حسن رودوادری،ابن مهنّا در الانساب المشجّرة خویش از آن نقل کرده.

الانساب المشجرة

عبد اللّه بن ابی القاسم غریفی بلادی،گویا همان تذکرة الالباب اوست.

الانساب المشجرة

ابو الحسن علی بن ابی الغنائم معروف به ابن صوفی،گویا با انساب الطالبیین یکی است.

الانساب المشجرة-التشجیر فی المعقبین

من ولد الحسن و الحسین

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

الانساب المشجرة

مهدی بن خلیفۀ طبری،در فضایل السادات محمد اشرف(ط.)از آن نقل شده.

الانساب المشجر

ابو صالح محمد مهدی بن محمد صالح عاملی (-1183 ق).

الانساب الموضع(فی الخارجین علی امیر المومنین

علیه السّلام)

در کشف الحجب از آن یاد شده.

انساب النواصب

فارسی،از علی بن داود خادم استرآبادی، تالیف:1076 ق،خ،آستان قدس،ش 14643 (1206 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-شکر و سپاس بی قیاس خالقی را جل شانه

انساب وحید بهبهانی

فارسی،از محمد بن جعفر بن محمد حسین شهرستانی(-1260 ق)،تالیف:1259 ق،خ.

دیده شده.

انساب الهاشمیین

مهدی بن علی موسوی غریفی(-1343 ق)،در انساب بنی هاشم تا عصر مولّف در همه جا.

الانسان

در ردّ بر ابن راوندی،از ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی.

الانسان

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی،مذکور در رجال نجاشی.

انسان

فارسی،از اسماعیل سبزواری،ط.تهران، 1352 ق.

ص:348

انسان

فارسی،از عباس خلیلی،ط.تهران،1303 ش.

الانسان

ابو الحیش مظفر بن محمد بن احمد بلخی (-367 ق).

الانسان(و تکالیفه)

معز الدین محمد مهدی بن حسن قزوینی حلّی (-1300 ق)،خ.موجود.

الانسان(و الکلام فیه)

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الانسان

از مجلدات هفتگانۀ کتاب خرج الایام اسماعیل سبزواری.

انسان

ملا محسن فیض کاشانی،خ.موجود.

الانسان الاول

سراج الدین حسن معروف به شیخ فدایمانی لکهنوی(1278 ق-).

انسان العین-ضیاء الملوین للتفرقة بین الزین و

الشین

محمد بن عبد النبی اخباری(-1232 ق)،در رد کتاب عین العین محقق قمی،عین العین را محقق قمی در رد بر قبسة العجول فی الاخبار و الاصول نگاشته بوده است،خ.موجود(خط مولف).

الانسان الکامل(فی معرفة الاواخر و الاوائل)

تالیف:ح 1223 ق،خ.نجف(مدرسۀ بروجردی).

-الحمد لمن قام بحمده اسم اللّه فتجلی

انسان نامه

محمد بن محمد نوربخش(-869 ق)،خ.موجود (کتابخانه عبد الحمید خان اول).

انسان و خواب

فارسی،در حقیقت رؤیا،از زین العابدین ذو المجدین،تالیف و طبع:1324 ق.

انسانی قربانی

اردو،از غلام حسنین هندی،ط.

الانشاء

ادبیات،از حسن کاشی آملی(معاصر علامه حلی).

انشاء ابو الفضل

ابو الفضل بن ابی الفتح گیلانی،از ندیمان جلال الدین اکبر(-1014 ق)،ط.هند.

ص:349

انشاء الاشتیاق

فارسی،در اشتیاق زیارت حضرت امیر(علیه السلام)،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (-1110 ق).

انشاء اعلی

فارسی،از محمد خان بهادر بن احمد منشی (معاصر)،ط.1231 ق؛هند،1313 ق؛بمبئی، 1339 ق.

انشاء التوحید(و الصلوة علی النّبی و آله...)

رضی الدین رجب بن محمد حافظ برسی(زنده تا 811 ق)،وی روزگار علامه حلی را نیز درک کرده است.

انشاء جدید(از میرزا کاظم)-مخزن المراسلات

انشاء جدید

فارسی،از محمد خان بهادر منشی(معاصر)،ط.

بمبئی.

انشاء جدید

فارسی،از مهدی دبیر خاقان،ط.1333 ق.

انشاء چهار فصل

فارسی،از عبد الحسین بن محمد متخلّص به «آواره»و«آیتی»(-1373 ق).

انشاء حسن و عشق

فارسی،از نعمت خان عالی ملقب به مقرب خان و دانشمندخان،از ندیمان اورنگزیب (-1118 ق)،ط 1248 ق.

انشاء الدرر

فارسی،از میرزا مهدی خان کوکب،ط.تهران، 1273 ق؛بمبئی،1327 ق و چاپهای دیگر همراه با دیگر منشآت.

انشاء الصلوات

امین الحق معین الاسلام،ط 1275 ق.

انشاء الصلوات(علی امام العصر)

عبد الرسول فیروزکوهی نوری(-1322 ق)،ط.

1321 ق(با شرح زیارت جامعه).

انشاء الصلوات(و التحیات علی المعصومین

الهداة)

عبد الکریم بن جواد جزائری(-1215 ق).

انشاء الصلوات

علی بن حماد،از دانشمندان سده های اخیر،خ.

دیده شده.

انشاء الصلوات---

ص:350

انشاء غلطان

فارسی،ط.

انشاء فرهاد میرزا-منشآت

فارسی،از فرهاد میرزا ابن عباس میرزا (-1305 ق)،ط.تهران،1327 ق؛بمبئی 1318 و 1321 ق.

انشاء فیض رسان

اردو،ط.لکهنو

انشاء قائم مقام-منشآت

فارسی،از ابو القاسم بن عیسی قائم مقام فراهانی(-1251 ق)،ط.تهران،1280 ق؛ تبریز،1281 ق؛تهران،1294 ق.

انشاء مجد السادات

فارسی،ط.

انشاء میرزا مهدی خان استرآبادی

الانصاف

در تحسین و تقبیح عقلی،از ابو عبد اللّه بن ابو القاسم زنجانی(-1313 ق)،خ.موجود.

الانصاف(فی الرد علی صاحب الکشاف)

بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی، شاگرد فخر المحققین،این کتاب را سید حسین مجتهد کرکی(-1001 ق)در دفع المناوات به او نسبت داده است.

الانصاف(فی طریق العلم باسرار الدین المختص

بالخواص و الاشراف و بیان الفرق بین الحق

و الاعتساف)

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،تالیف:1083 ق،ط 1297 و 1311 ق.

ص:352

-الحمد للّه الذی انقذنا بالتمسک

الانصاف(فی النص علی الائمة الاشراف من آل

عبد مناف)

هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 یا 1109 ق)،تالیف:1097 ق،خ.نجف.

-الحمد للّه ناصب الائمة الاثنی عشر اعلاما للدین چاپ شده

الانصاف و الانتصاف

خلیل بن ظفر کوفی اسدی،منتجب الدین آن را از ابو الفتوح رازی روایت می کند.

الانصاف و الانتصاف(لاهل الحق من

الاسراف)

در رد بر منهاج السنة ابن تیمیة در مقدمه و 17 مقام،خ کهن آستان قدس،ش 5643 و در کتابخانه غرب همدان

الانصافیة

فارسی در ستایش قانون و ذمّ استبداد،از عبد الرسول کاشانی(معاصر)،ط.

انصافیه

فارسی،اصول دین،از علی بن زین العابدین مازندرانی حائری(-1346 ق)،مرتب بر 5 مطلب و هرمطلب در چند انصاف،ط 1317 ق.

انصافیه(در علم قافیه)

اردو،از یعقوب علی خان بن حسینعلی خان نصرت هندی.

انعتاق ام الولد(بعد موت مولاها من نصیب ولدها)

سلیمان بن احمد آل عبد الجبار قطیفی (-1266 ق)،مذکور در انوار البدرین.

انعکاس الشعاعات و انعطافها-انعکاسیه

خواجه نصیر الدین محمد محقق طوسی (-672 ق)،خ.مجلس؛مشکات.

-مباحث انعکاس الشعاعات و انعطافها مبنیة علی مقدّمات

الانفاس القدسیة فی الحوائج الانسیة

فارسی،ادعیه،از مهدی بن محمد باقر یزدی (-1346 ق).

الانفتاحیة(فی اثبات انفتاح باب العلم)

عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق).

الانفحة و حکمها

محمد مولانا بن عبد الکریم سرابی تبریزی (-1360 ق).

انفرادات الامامیة(از شریف مرتضی)---

ص:353

انگشت شماری

بعضی از شاگردان شیخ بهائی،خ.مشکات.

ان للعالم خالقا حکیما،رسالة فی

ابو بکر محمد بن زکریا رازی.

الانموذج

در اصول دین،از محمد بن احمد قاینی،خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی تفرد بالقدم

الانموذج

در معانی و بیان و بدیع،از عبد الوهاب بن علی حسینی استرابادی تالیف:879 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی خلق الانسان علمه البیان

الانموذج الابراهیمی-الانموذجة الابراهیمیة

انموذج اشعار اهل العرفان

70 غزل در توحید،از محمد محسن فیض کاشانی (-1091 ق.).

انموذج الحق المبین

اصول فقه،از هاشم بن احمد بن حسین احسائی (-1309 ق)،خ.نجف.

انموذج الرجال

محمود بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی (-1269 ق)،به ترتیب حروف،خ.دیده شده

-بسم اللّه و باللّه و الحمد للّه

وی این انموذج را باب سوم کتاب مهمّات الاحکام قرار داده است.

انموذج العلوم

در تحقیق علوم هفتگانه،از افضل الدین محمد ترکه(-991 ق)،خ.موجود.

انموذج العلوم

در علوم ریاضی،کلام و اصول فقه،از محمد باقر بن شمس الدین محمد حسینی معروف به میرداماد(-1040 ق).

-بعد الحمد للّه و الصلوة علی عباده المصطفین

انموذج العلوم-الرّسالة الجلیة

در منطق،کلام،اصول و اخبار،از سلطان العلماء علاء الدین حسین بن رفیع الدین محمد معروف به خلیفه سلطان(-1064 ق)،خ.

موجود.

انموذج العلوم

شاه طاهر بن اسماعیل کاشانی(-952 ق)مقیم دکن،خ.فیض آباد.

انموذج العلوم(از عبد الکاظم تنکابنی)-الاثنی عشریة

انموذج العلوم

در منطق و حکمت آلهی و طبیعی،از شمس الدین محمد بن احمد ابن خاتون عاملی (-پس از 1009 ق).

ص:355

انموذج العلوم

محمد بن حسن معروف به مدقق و میرزای شیروانی(-1099 ق).

انموذج العلوم

در علوم مختلفه،از جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق)،خ.آستان قدس،ش 5786 (955 ق)،ش 5785(966 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی جعل السلطان غیاثا للمستغیثین

و(در بعضی نسخ):

-الحمد للّه المحمود علی فعاله

-اللّه المحمود فی کل فعاله

انموذج العلوم

معز الدین محمد بن فخر الدین حکیم مشهدی (-1097 ق).

انموذج العلوم-الجلالیة

قاضی نور اللّه بن شریف الدین شوشتری (-1019 ق)،تألیف:992 ق.

ربنا قد اشرق علینا لمعات قدسک

انموذج محاسن الوسائل(فی معرفة الاوائل)

ابو محمد حسن بن هادی صدر الدین موسوی عاملی کاظمی(-1354 ق)،تالیف:1334 ق، مختصر المحاسن محمد بن عبد اللّه سبکی است.

انموذج المرتاضین

محمد بن عبد النبی اخباری(-1232 ق)،مذکور در روضات.

انموذج الموسوی

در حل شبهة الالتزام و جز آن،از مراد علیخان تفریشی(-1051 ق).

الانموذجة الابراهیمیة

تعلیقات بر کتاب شفا و نجات ابن سینا،از ظهیر الدین ابراهیم بن حسین همدانی (-1025 ق)،تالیف:1007 ق،خ.مجلس (1020 ق).

-الحمد للّه الذی عرفنا معالم الدین

انوار الاسلام(فی علم الامام علیه السّلام)

نیز سید محمد ثقة الاسلام ساروی،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی عجزت عن بیان نعته السنة الناعتون

الانوار الاسماعیلیة

در ادعیه و اذکار،از اسماعیل بن علی نقی ارومی تبریزی(1295 ق-)،ط 1328 ق.

انوار الاشراق

منظومه در کلام،از محمد تقی بن میر مؤمن قزوینی(-1270 ق)،خ.کاظمین.

انوار الاصول

اصول فقه،از محمد ثقة الاسلام(-1342 ق)،در 5 مجلد.

الانوار الالهیة(فی الحکمة الشرعیة).

بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی،ابن فهد در 791 ق از او اجازه دریافته است.

انوار الهیّه و وسائل حسینیة

در خصائص امام حسین(علیه السلام).

انوار الانظار

تفسیر سورۀ نور،از علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق).

الانوار الباهرة(فی انتصار العترة الطاهرة)

در امامت،از رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلی(-664 ق).

-الحمد للّه جل جلاله الذی ارانی بنور الالباب

الانوار البدریة(فی کشف شبه القدریة)

عز الدین حسن بن محمد مهلبی حلّی،دفع شبهات یوسف بن مخزوم اعور مقصودی است که در کتابش در رد امامیه وارد کرده بوده است، تالیف در 840 ق به خواهش ابو العباس احمد که شاید ابن فهد بوده باشد،خ.آستان قدس،ش 33 (1012 ق)و ش 34.

-الحمد للّه الذی هدانا بما کتب علی نفسه من الرحمة

ص:358

الانوار البدریة-المناسک الحیدریه

اردو،در مناسک حج،از حیدر علی فیض آبادی، مذکور در کتاب ازالة الغین او(ط 1295 ق).

انوار البدرین(و مطلع النیرین فی تراجم العلماء

الاحساء و القطیف و البحرین)

در تاریخ بحرین و احوال علماء آنجا،از علی بن حسن آل حاجی بلادی بحرانی(-1340 ق)، تالیف:1327 ق،ط.نجف،1380 ق.

-الحمد للّه الذی بعث محمدا صلّی اللّه علیه و آله

انوار البصایر

در انواع علوم،از حسن بن محمد مولف حاشیۀ معالم الاصول،در 12 مجلد،تالیف:1222 ق، خ.موجود(بعضی از مجلدات).

انوار البلاغة

در معانی و بیان،از محمد هادی بن محمد صالح مازندرانی(-ح 1120 ق)،مذکور در اجازۀ حیدر علی که به انساب المجلسیة معروف است.

الانوار البهیة(فی تواریخ الحجج الالیهة)

عباس بن محمد رضا محدث قمی-1359،ق مرتب بر 14 نور به عدد معصومین علیهم السّلام، ط.تبریز،1344 ق؛مشهد 1337 ش؛تهران.

الانوار البهیة(فی شرح الاثنی عشریة الصلاتیة

البهائیة)

نور الدین علی بن علی بن حسین موسوی عاملی (-1068 ق)،برادر صاحب مدارک شرحی است مزجی بر اثنا عشریۀ شیخ بهائی که در حیات او نگاشته،خ.موجود.

-نحمدک یا من جعل الحمد مفتاحا لاجتلاب افضاله

انوار البیان(فی تفسیر القرآن)

گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-)ط.هند.

انوار التحقیق

فارسی،منتخب کلمات خواجه عبد اللّه انصاری هروی(-481 ق)،انتخاب از علی بن طیفور بسطامی،در 3 مقاله،خ.آستان قدس،ش 345 (1262 ق)و یک شمارۀ دیگر،ط.بمبئی 1297 ق و چند چاپ دیگر.

-ای نام تو آرایش عنوان کلام

وی یاد تو آرامش هر بی آرام

انوار التنزیل

تفسیر،غیر از تفسیر بیضاوی است،خ.

فیض آباد هند.

انوار التوحید(فی اثبات التوحید)

عبد الصاحب محمد بن احمد نراقی(-1297 ق)، ط.ایران،1284 ق(با شرح حدیث رأس الجالوت در یک جلد).

-نحمده حمدا یوافی رضاه

ص:359

الأنوار الجالیة(لظلام الغلس من تلبیس مؤلف

المقتبس)

علی بن هلال بن فضل،تالیف ظاهرا سدۀ 9 ق، در رد المقتبس که به نام سلطان یوسف بن ایوب در عصر علامه حلی تألیف شده بوده است، صاحب ریاض 2 نسخۀ انوار را داشته است.

الانوار الجعفریة

جواب سؤال جعفر بن محمد ستری،در موضوع حق و حقیقت،از خلف بن احمد آل عصفور بحرانی(ح 1280 ق).

الانوار الجلالیة

دیوان فارسی میرزا جلال الدین شیرازی.

الانوار الجلالیة(فی شرح الفصول النصیریة)

ابو عبد اللّه مقداد بن عبد اللّه سیوری حلی(-826 ق)،خ.آستان قدس،ش 347(857 ق)و 7 نسخۀ دیگر.

-سبحانک اللهم واجب الوجود

الانوار الجلیة(فی اجوبة المسائل الجبلیة الاولی)

70 مسأله از سید علی نهاوندی،مجیب:عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق)،خ.نجف (خط مؤلف).

-الحمد للّه الذی نصب العلم ذریعة النجاة...

الانوار الجلیة(فی اجوبة المسائل الجبلیة الثانیة)

---

ص:360

انوار الحکمة

مختصر علم الیقین،هردو از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،خ آستان قدس،ش 7450(1089 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-نحمدک اللهم و انت للحمد اهل و نستهدیک

انوار الحکمة الناصریة-انوار الناصریة-مرآت

الحکمة الناصریة

فارسی،طب جدید،از میرزا محمد حکیم باشی که به نام ناصر الدین شاه قاجار تالیف کرده،ط.

تبریز،1272 و 1245 ق،در 3 جلد.

الانوار الحیریة(و الاقمار البدریة فی اجوبة المسائل

الاحمدیة)

یوسف بن احمد درازی بحرانی(-1186 ق).

انوار خلاصة الحساب

اصل خلاصه از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،شرح از عصمت اللّه بن اعظم، تالیف:1084 ق.ط.کلکته،1829 م.

الانوار الخمسة

ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری.

انوار الدرر(فی ایضاح الحجر)

کیمیا،از ایدمر بن علی جلدکی(-762 ق)،خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 10739(-1226 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه المقدس عن الترکیب و التشبیه

انوار الربیع(فی انواع البدیع)

ادبیات،از صدر الدین علی بن نظام الدین احمد دشتکی معروف به سید علی خان مدنی(-1118 ق)، شرح نظم بدیعیّۀ اوست،خ.

آستان قدس،ش 8921(1227 ق)و 3 شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه بدیع السموات و الارض در ایران چاپ سنگی در یک جلد و در نجف با تحقیق شاکر هادی شکر در 7 جلد چاپ شده.

انوار الرشاد(فی ردّ الاجتهاد)---

ص:361

انوار الروض

شرح خلاصه در نحو،از ناظم آن محمد باقر بن حیدر حسنی کاظمی(-1290 ق)،خلاصه به الروض نیز موسوم است.

انوار الریاض

شرح ریاض المسائل در 8 مجلد،از محمد بن عبد الصمد حسینی شهشهانی اصفهانی (-1287 ق)،خ.موجود.

انوار الزائرین

محمد رضا بن محمد قاسم حسینی قزوینی،در کتاب الصیامیّة(تألیف:1107 ق)از آن نام برده است.

الانوار الساطعة(فی العلوم الاربعة)

در معارف دینی،اخلاق،عجایب المخلوقات وفقه از سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر کاظمی (-1242 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی لا من شیئی کان

الانوار الساطعة(فی تسمیة حجة اللّه القاطعة)

محمد علی بن ابو القاسم اردوبادی(1312 ق) -1379 ق

الانوار الساطعة(فی شرح الزیارة الجامعة)

محمد رضا بن قاسم غراوی(معاصر)،تالیف:

1361 ق،خ.دیده شده(خط مؤلف).

-الحمد للّه الذی احتجب عن عارفیه بنور جماله

الانوار الساطعة(فی المائة السابعة)

جزء چهارم از 11 جزء وفیات الاعلام بعد غیبة امام الانام(علیه السلام)،از مولف الذریعة مرحوم آقا بزرگ تهرانی،1389 ق در بیروت چاپ شده.

انوار السرائر(و مصباح الزائر)

فارسی،در فضایل و زیارات ائمه علیهم السّلام، از ولی بن نعمت اللّه حائری،تالیف:981 ق.

انوار السعادة(فی ترجمة اسرار الشهادة)

فارسی،از فاضل دربندی،ترجمۀ محمد حسین بن علی اکبر شریعتمدار،ط.تبریز،1311 ق.

الانوار السلیمانیة

فارسی،در احتجاجات پیامبر(صلی الله علیه و آله)و ائمه صلوات اللّه علیهم و مناظرات علماء با مخالفین، از ملا عباس مولوی(معاصر شاه سلیمان صفوی)، تالیف:1101 ق به نام شاه سلیمان،خ شهید مطهری.

-حمد بی حد و ثنای بی عدد حضرت صانعی را

الانوار السنیّة(الی شرح الاجرومیة)

شرح شرح اجرومیّة،از طاهر بن عبد علی مالکی حچّامی(-1279 ق)،خ.نجف.

-الحمد للّه المفیض علی من نحاه سحائب جوده الغزار

ص:362

انوار سهیلی

ترجمه ای است از کلیله و دمنه،از حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق)،که به نام امیر احمد سهیلی تالیف کرده است،ط.مکرر.

الانوار الشاهقة

محمد بن علی رضا بن آقاجانی،خ.مدرسۀ بروجردی.

-الحمد للّه الذی برز قلم ایجاد جمیع الاشیاء

انوار الشریعة

حسن عظیم آبادی(-ح 1260 ق)،خود در اصول الدین به آن ارجاع داده است.

انوار الشهادة

فارسی،مقتل،از حسن بن علی یزدی کثنوی (-1297 ق)،ط.تهران،1301 ق و مکرّر.

مولف غیر از حسن بن محمد علی یزدی صاحب مهیج الاحزان است.

الانوار الضویة(فی شرح الاخبار الرضویة)

شرح 400 حدیث املاء امام رضا(علیه السلام)،از حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق).

انوار العارفین

فارسی،در اثبات واجب،از محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی اصفهانی(-1331 ق)،ط.

ایران،1296 ق.

انوار العقول(من اشعار وصی الرسول ص)

دیوان حضرت امیر(علیه السلام):جامع:قطب الدین کیدری(یا کندری)شارح نهج البلاغة،خ.

موجود و مکرّر.

-الحمد للّه الّذی دانت لعزته الجبابره

انوار العلم و المعرفة---

ص:363

انوار الغیاهب(فی شرح احوال الامام الغائب

«ع»)

حسن بن محمد حسین تبریزی(1306 ق-).

انوار الفصاحة(و اسرار البلاغة فی شرح

نهج البلاغة)

یا انوار الفصاحة و اسرار البراعة...،از نظام الدین علی بن حسن گیلانی،مختصر شرح ابن میثم است با اضافاتی از شرح ابن ابی الحدید با مقدمه ای در 4 نهج،خ شهید مطهری (1036 ق).

-الحمد للّه الذی دل علی ذاته

انوار الفقاهة

فقه،از حسن بن جعفر کاشف الغطاء (-1262 ق)،در چند مجد،خ.آستان قدس،ش 14466(1261 ق)،ش 14718(1261 ق)و 3 شمارۀ دیگر.

انوار الفقاهة

فقه،از دخیل بن محمد حچّامی(-1305 ق)، شرحی است بر شرایع،خ.موجود.

الانوار فی رجال الشیّعه

عباس عزاوی در تاریخ العراق از آن یاد کرده و نسخۀ آن را داشته است.

الانوار القدسیة

دیوان عربی شیخ محمد حسین اصفهانی کمپانی -1361 ق،در مدایح و مراثی،خ.جبل عامل.

الانوار القدسیة(فی الحکمة الالهیة و العقائد

الدینیة)

فارسی،از آقا رضا بن علی نقی همدانی(-پیش از 1320 ق یا 1328 ق)،ط.تهران،1321 و 1234 ق.

الانوار القدسیة(فی التوجه الی ربّ البریّة)

در ادعیه و اعمال،از جعفر بن محمد نقدی (معاصر)،نور الانوار را از آن انتخاب کرده است، ط.نجف 1353 ق(مقصود طبع نور الانوار است).

الانوار القدسیة(فی الفضائل الاحمدیة:)

تفسیر آیۀ(ان للّه و ملئکته یصلون علی النبی...)،از زین العابدین گلپایگانی (-1289 ق)،مرتب بر مقدمه و 8 باب و هریک مشتمل بر انوار و حجب و استار.

-الحمد للّه مالک الملک و الملکوت

الانوار القدسیة(منظومة فی استکمال النفس

النبویة)

منسوب به عبد الوحید قزوینی،در ریاض آورده است که این اثر منظوم و شاید هم فارسی و از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی شاگرد شیخ بهائی است.

انوار القرآن

اردو،تفسیر،از راحت حسین رضوی هندی (معاصر)،در چند مجلد.

ص:364

انوار القرآن

در رد اهل سنت در مسألۀ تحریف قرآن،از نور حسین صاحب صابر جنگ.

انوار القرآن(و مصباح الایمان)

تفسیر مواضع مشکل قرآن مجید،از علی بن مراد، تألیف:1083 ق،صاحب ریاض نسخۀ آن را داشته است.

انوار القلوب

فارسی،در اخلاق،از محمد باقر بن محمد موسوی ملا باشی،ط.تهران،1297 ق.

انوار القمریة(فی شرح الاثنی عشریة الصلاتیة)

اصل از شیخ حسن صاحب معالم،شرح از فیض اللّه بن عبد القاهر حسینی تفریشی (-1025 ق)،خ.موجود.

الانوار القوامیة(فی الأسرار الکلامیة)

به احتمال از قوام الدین رازی(-ح 1093 ق)یا قوام الدین سیفی قزوینی،خ.لاله لی،استانبول.

الانوار الکاظمیة(فی تراجم بعض السادة

الموسویة)

مهدی بن محمد موسوی خوانساری(ح 1319 ق-)،در تراجم عشیرۀ اوست.

الانوار اللامعة(فی تواریخ سیدتنا الصدیقة الطاهرة

فاطمة علیها السّلام)

محمد رضا طبسی(ح 1320 ق-).

انوار الّلوامع(فی شرح مفاتیح الشّرایع)

حسین آل عصفور(-1216 ق)،وی در اجازه اش به احمد احسائی آن را به این نام خوانده است اما چنانکه در انوار البدرین ذکر شده،نام آن المصابیح اللوامع و مختصر آن انوار المصابیح است،خ.آستان قدس،ش 6502-6504.

انوار المجالس

فارسی،از محمد حسین بن عبد اللّه شهرابی ارجستانی متخلص به گریان،مرتب بر 14 باب، تألیف:1299 ق،ط،ایران،1302 و 1317 ق؛ تهران،1366 ق.

الانوار المحمدیة-الانوار فی مولد المختار

ابو الحسن بکری،خ.دیده شد(1088 ق،به دستور شیخ حرّ).

الانوار المسبلة(فی بعض خواص البسملة)

حسن بن عبد اللّه یمنی سمرقندی(زنده در 953 ق).

انوار مشارق الاقمار(من احکام النبی المختار)

فقه،از حسن بن اسد اللّه دزفولی(-1298 ق)،در چند مجلد،خ.دیده شده.

الانوار المشرقة

محمد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادی

ص:365

(-1116 ق)،مذکور در فیض قدسی.

انوار المشعشعیین(فی بیان شرافة قم و القمیین)

فارسی،در تاریخ قم،از محمد علی بن حسین کاتوزیان تهرانی(معاصر)،ط.تهران، 1327 ق.

الانوار المشهدیة(فی شرح الرساله البرمکیة فی

فقه الصلاة الیومیة)

متن و شرح از محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(-پس از 901 ق)،مذکور در اجازۀ مؤلف برای محمد بن صالح غروی در 896 ق.

انوار المصابیح(فی مختصر شرح المفاتیح)

عبد اللّه بن علی جد حفصی بحرانی،شاگرد حسین بن محمد بحرانی(-1216 ق)،مختصر شرح مفاتیح موسوم به المصابیح اللوامع از استاد او شیخ حسین بحرانی است،خ.موجود.

الانوار المضیئة(الکاشفة لاصداف الرسالة

الشمسیة)

معین الدین سالم بن بدران مصری،استاد محقق طوسی،مذکور در کشف الحجب.

الانوار المضیئة

در احوال حضرت حجّت(علیه السلام)،از علم الدین مرتضی علی بن عبد الحمید نسابه(اوایل سدۀ 8 ق)،ظاهرا نسخه اش در هند موجود است، مذکور در کشف الحجب.

الانوار المضیئة(فی الحکمة الشرعیة الالهیة)-

الانوار الالهیة

بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی، استاد ابن فهد(-841 ق)،تالیف:پس از 772 ق،ظاهرا محدث جزائری نسخۀ مجلد اول این کتاب را داشته است،علامه نوری نیز از وجود نسخۀ مجلد اول خبر می دهد.

الانوار المضیئة(فی شرح القصیدة الازریّة)

هادی بن حسین صائغ بحرانی(1302 ق-)، تألیف:1360 ق.

قصیدۀ از ریه یا هائیه از محمد کاظم از ری است،در مناقب اهل بیت.

انوار المطالب

احمد حسین مذاق هندی،مذکور در تاریخ احمدی(ط 1339 ق).

انوار المعرفة-انوار العلم و المعرفة

فارسی،از اسماعیل بن محمد علی محلاتی نجفی(-1343 ق)،ط.نجف،1342 ق(ج اول).

الانوار المقتبسة من مصباح الابرار

منتخب جنة الامان الواقیة معروف به مصباح کفعمی،از مسعود بن فضل اللّه بهبهانی،تاریخ انتخاب:1086 ق،خ.دیده شد.

انوار الملکوت(فی شرح الیاقوت)

کلام،اصل از ابو اسحاق ابراهیم نوبختی،شرح

ص:366

از علامه حسن بن یوسف حلی(-726 ق)،ط.

تهران،1338 ش.

-الحمد للّه ذی القدرة القاهره

انوار المواهب(فی اسرار المناقب)

فارسی،در اسرار احادیث مروی در مناقب اهل بیت علیهم السّلام،از علی اکبر بن حسین نهاوندی(1278 ق-).

انوار المؤمنین

اولاد حسن بن محمد حسن امروهوی (-1338 ق).

انوار المیثمی

فارسی،از جمال الدین بن محمد تقی میثمی، کشکولی است از کشفیات بدیعه و صنایع عجیبه،خ.دیده شده.

-الحمد للّه الواحد الاحد الفرد الصمد

انوار ناصری-انوار الحکمة الناصریة

انوار ناصری

فارسی،احکام نجوم،از ابراهیم بهبهانی که به نام ناصر الدین شاه قاجار تالیف کرده است،خ.

نجف.

الانوار النّجفیة(فی الاعتقادات و الاصول الدینیة)

سید رضا بن محمد لنکرانی(-1322 ق)،در 2 مجلد،تالیف مجلد اول:1295 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی تحیرت العقول(جزء اول).

-الحمد للّه الذی خلقنا و اکرمنا(جزء دوم).

الانوار النعمانیة(فی معرفة النشأة الانسانیة)

حکمت،از نعمت اللّه بن عبد اللّه جزائری (-1112 ق)در 3 باب،ط.تهران،1271، 1280 ق و چند چاپ دیگر.

-نحمده بنعمته علی نعمائه.

انوار الولایة

فارسی،مثنوی،از رضا قلی خان هدایت (-ح 1288 ق)،بر وزن مخزن الاسرار.

انوار الولایة

در فضیلت امیر المؤمنین،از سید محمد قطب شیرازی ذهبی(-1173 ق)،در فصل الخطاب از آن نام برده است.

انوار الهدایة و سراج الامّة

احادیث شریف در مواعظ و اخلاق،مرتب بر اباب،از حسن بن علی کثنوی یزدی (-1297 ق)،ط.ایران،1300 ق.و نجف

انوار الهدایة(فی التفسیر بالروایة)

علی بن حسین کربلایی(معاصر شاه سلطان حسین صفوی)،تالیف:1107 ق،خ.آستان قدس،ش 1212(1107 ق).

انوار الهدایة(فی مبحث فدک و القرطاس و دفع

بعض شبهات الناس)

مولوی محمد انور بن نور الدین محمد اکبر آبادی، تألیف:1192 ق،مذکور در کشف الحجب.

ص:367

انوار الهدی

علاء الملک بن قاضی نور اللّه شوشتری متخلص به مرعشی.

انوار الهدی-دیوان هاشمی

دیوان فارسی،در مدایح و مناقب و مصائب ائمه، از سید محمد ثقة الاسلام ساروی(-1342 ق)، ط.کربلا،1332 ق؛تهران.

انوار الیقین(فی اثبات امامت امیر المومنین و عترته

الطیبین علیهم السّلام)

منصور باللّه حسن بن محمد زیدی(-670 ق) ارجوزه ای مرتب بر 4 موضع،که خود آن را شرح کرده،خ.نجف.

-الحمد للمهیمن الجبّار

یکور اللّیل علی النّهار

اول شرح:

-الحمد للّه الذی دلنا علی ذاته بغرائب مصنوعاته

الانوار الیوسفیّة

تفسیر سورۀ یوسف،از محمد عباس لکهنوی (-1306 ق)،مذکور در تجلیات

الانواع،کتاب

ابو الحسن احمد بن محمد معروف به ابن جندی، استاد نجاشی(-450 ق).

الانواع،کتاب

ابو بکر محمد بن یحیی کاتب صولی شطرنجی (-335 ق)،مذکور در وفیات ابن خلکان.

انواع الجماع-المفاتحة و المناکحة

عز الملک محمد بن عبید اللّه حرّانی مسبّحی (-420 ق)،در 4 مجلد.

ص:368

انواع الخطوط،رسالۀ

فارسی،خ.نجف.

انواع الخطوط،رسالة فی

خ.نجف

انواع الخطوط،رسالة فی

هلال الدین اسماعیل خوئی(معاصر)،خ.

نجف.

انواع العروض

صالح بن باقر رشتی،رساله در موضوع فلسفه است.

انواع الکم

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).

انواع الوصول الی الحق

فارسی،عرفان،خ،آستان قدس.

انوری بیگم

گجراتی،در اثبات امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری،ط.هند.

انوری نامه-دیوان انوری و کلیات انوری

الانهار

فارسی،در شرح حال برخی از علماء معاصر مؤلف،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام مسجد شاهی اصفهانی(1298 ق-)،ط.ایران، 1335 ق.

الانهار،کتاب

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

انهار الانوار-جواهر الکلام و جواهر الکلم

احادیث منتخب از کافی در اصول دین،معارف و اخلاق،از مفتی میر عباس لکهنوی(-1306 ق).

انهار جاریة

مجموعۀ متفرقه،جامع:احمد بن کریم تبریزی معروف به نائب الولایة،ط.شیراز،1343- 1346 ق.

انهار النوائب(فی اسرار المصائب)

فارسی،از علی اکبر نهاوندی.

الانیس

در فنون مختلفه از علامه ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

انیس الابرار

3 عنوان مختلف به همین نام در احوال ابو مسلم مروزی.

انیس الاخیار(فی شرح مشکلات الاخبار و

الآثار)

فارسی،از محمد حسین بن محمد علی حسینی،

ص:369

تالیف:1225 ق،مختصر جلیس الابرار اوست.

-الحمد للّه الذی وفقنا لفهم احادیث رسوله المختار...

انیس الادباء

فارسی،اخلاق،از متین السلطنه عبد الحمید بن عبد الباقی ثقفی(-1335 ق)،ط.تهران، 1324 ق.

انیس الادباء(و سمیر السعداء)

فارسی،کشکول،از نظام العلماء سید رفیع طباطبایی تبریزی(-1326 ق)،ط.تبریز، 1315 ق.

انیس الادباء

ابو القاسم بن محمد رضا طباطبایی معروف به علامه(معاصر).

انیس الاسفار(و جلیس الابرار)

احادیث برگزیده از کافی،از محمد شفیع بن محمد مقیم(سدۀ 12 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی دل علی ذاته

انیس الاعلام(فی نصرة الاسلام و الردّ علی

النصاری)

فارسی،از محمد صادق فخر الاسلام(-پیش از 1330 ق)،ط.تبریز،1313-1315 ق.

انیس الامراء

فارسی،از محمد حسین کرمانی،تالیف:

1287 ق،ط.بمبئی.

انیس الانام-ایقاظ العوام فی ایام الصیام

فارسی،مواعظ،از نظر علی بن اسماعیل شریف کرمانی(-1348 ق).

انیس الاولاد-تحفة الاولاد

مواعظ،از نظر علی کرمانی(-1348 ق).

انیس التجار

فارسی،فقه،از مهدی بن ابی ذر نراقی (-1209 ق)،در 7 باب،ط.تهران،1317، 1329 و 1349 ق،خ.آستان قدس،ش 6184 (1231 ق).

-حمد و سپاس بیحد کریمی را سزاست

انیس التوابین

در توبه و انواع صیغه و مسائل فقهی متفرقه،از حافظ کاشانی،مولف شاگرد محقق کرکی بوده است،خ.دیده شد.

-الحمد للّه التواب الرحیم الوهاب الکریم

انیس الجلیس(فی التشطیر و التخمیس)

ادبیات،از حسن بن کاظم سبتی.

انیس الجلیس(فی التجنیس)

-الحمد للّه علی نواله

انیس الزّاهدین---

ص:371

انیس الزائرین

محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی اصفهانی (-1331 ق)،مذکور در جامع الانوار او (ط 1297 ق).

انیس الزائرین

فارسی،از محمد بن علی بافقی یزدی،مرتب بر مقدمه،خاتمه و 7 قبله،تالیف:1245 ق.

انیس الزوار

احمد بن حبیب،تألیف:1234 ق،خ.نجف.

انیس السالکین

مجموعه ای از کلمات امیر المؤمنین(علیه السلام)،جامع:

زین العابدین بن ابو القاسم طباطبایی معروف به سید آقا(-1303 ق)،خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی انعم علینا بامره بتهذیب نفوسنا

انیس السمراء و جلیس السمراء

شیخ احمد احسائی در شرح الزیارة مکرر از آن نقل کرده است.

انیس الشیعة

فارسی،در اعیاد،موالید،وفیات و معجزات ائمه علیهم السّلام،از حافظ محمد عبد الحسین بن محمد عبد الهادی هندی،که در 1241 ق به نام فتحعلیشاه قاجار و فرزندش عباس میرزا تالیف کرده،خ.دیده شده.

انیس الصالحین

محمد باقر حافظ عاملی،زین العابدین تنکابنی (-1330 ق)،دعاء سیفی را از آن نقل کرده است.

انیس الصالحین

فارسی،در ادعیه و اعمال مأثوره،از معز الدین محمد بن ابی الحسن موسوی،در 4 فصل،تالیف:

1017 ق،خ.دیده شده(1058 ق)،نیز خ.

آستان قدس،ش 3092 و ش 12965.

-یا من ذکره انیس الصالحین و طاعته نجات للعابدین

انیس الصالحین-صراط المستقیم

فارسی،در اعمال سال و ادعیه،نیز از معز الدین محمد بن ابی الحسن موسوی،در 16 فصل،خ.

کربلا(1080 ق).

-الحمد للّه الذی دل عباده علی الطاعات

انیس الصالحین

فارسی،در مواعظ و اخلاق،از کاظم بن محمد علی موسوی گیلانی،در یک مقدمه،40 فصل و خاتمه،خ.موجود.

-حمد و شکر و ثنا هدیۀ سرای عظیم کبریا

انیس الطالبین

فارسی،در اصول،فروع و اخلاق،از علی بن کاظم معلم فارسی،در 67 باب،جزئی از نسخۀ خطی آن ضمیمۀ تنبیه الغافلین موجود است.

انیس المجتهدین(وزین المصلین)

فارسی،در آداب نماز شب،از محمد نصیر بن محمد باقر،در یک مقدمه،8 باب و خاتمه، تالیف:1313 ق،ط 1316 ق.

انیس المجتهدین

اصول فقه،از مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق)، خ.موجود.

-الحمد للّه الذی جعل الاصول وسیلة للصعود علی مدارج حقایق المباحث الشرعیه

انیس المحبین

فارسی،منظوم،در غزوات حضرت امیر(علیه السلام)از حسن علی بن حسین علی همدانی (-1327 ق)،خ.موجود.

انیس المحتاجین

مجموعۀ متفرقه،از عبد اللّه بن محمد رحیم (-1243 ق)،خ.موجود.

انیس المحدثین(و رفیق الواعظین)

مواعظ،از فیاض حسین بن قاسم علی انصاری (-1351 ق).

انیس المریدین و شمس المجالس

فارسی،تفسیر سورۀ یوسف،خ.آستان قدس،ش 1448.

انیس المسافر

فارسی،در آداب تربیة حیوانات شکاری،از رضا قلی خان سردار اشرف بن حسینقلی خان والی پشتکوه،ط.بوشهر،1329 ق.

انیس المسافر(و جلیس الخواطر)-کشکول-

انیس الخاطر و جلیس المسافر

مجموعۀ متفرقه،از یوسف بن احمد بحرانی (-1186 ق)،ط.بمبئی،1291 ق،نجف در 3 جلد و ایران.

انیس المسافرین

در سلوک،در 3 فصل(1.فی الطالب،2.فی احوال الطریق،3.فی احوال السالکین)،خ.

نجف(737 ق).

انیس المستوحشین

محمد رحیم بن محمد هروی اخباری،شاگرد حر عاملی،خ.آستان قدس،ش 1600.

-الحمد للّه الذی فهمنا نبذة من شرایع احکامه

انیس المشتغلین

مجموعۀ متفرقه،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق)،مذکور در روضات.

انیس المصلّی

اردو،در ترجمۀ نماز و معانی الفاظ آن،ط.

هند.

انیس المصلین

در نوافل،از علی بن محمد حسین شهرستانی

ص:375

(-1344 ق).

انیس المقلدین

فارسی،رسالۀ عملیه،از فتاوی سید ابو الحسن موسوی اصفهانی-1365 ق،جامع:ابو القاسم اصفهانی،ط.مکرّر.

انیس المقلدین

فارسی،رسالۀ عملیه،از فتاوی اسماعیل بن صدر الدین عاملی(-1338 ق)،ط.1329 ق.

انیس الموحدین

فارسی،اصول دین،از مهدی بن ابی ذر نراقی (-1209 ق)،ط.مکرّر،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 9639(1237 ق)و ش 14632.

انیس الموحدین(فی اصول الدین)

حسین بن علی یزدی،تالیف:1289 ق،خ.

موجود.

-حمدا لمن ذکره شفاء الصدور الضعیفة...

انیس المؤمنین

فارسی،رسالۀ عملیه از حسن بن احمد اشکذری یزدی(-1359 ق)،خ.دیده شده.

انیس المؤمنین

ادعیه و زیارات،از محمد بن عبد الوهاب همدانی امام الحرمین(-1303 ق).

انیس المهاجرین(و مونس المسافرین)

عبد الحسین علی آقا ذو الریاستین(1290 ق-).

انیس المهموم

فارسی و عربی،کشکول گونه ای در تاریخ و اخلاق،از محمد علی بن سلیمان معصومی بهبهانی(-1372 ق)،2 مجلد،خ.موجود.

انیس الناس

فارسی،در اخلاق مانند کلیله و دمنه،از شیخ شجاع شیرازی،از بنی اعمام شیخ ابو اسحاق اینجو(ممدوح حافظ)،تألیف:ح 830 ق نام ابراهیم سلطان بن شاهرخ،خ.مجلس،ش 6550.

-الحمد للّه الذی کرم بنی آدم فجعل منهم علما و حکما

انیس الناظر(فی نوادر الاوائل و الاواخر)

در بعضی مجموعه ها از آن نقل شده.

انیس النفس

مواعظ و اخلاق،از نظر علی بن اسماعیل شریف واعظ کرمانی(-1348 ق)،تألیف:1328 ق، ط.نجف،1356 ق(چاپ دوم)؛بغداد 1954 م.

انیس النفوس(و مطلع الشموس)

محمد باقر بن زین العابدین حائری،از شاگردان صاحب ضوابط،مذکور در عدّة الذاکرین او.

ص:376

انیس النفوس(فی تهنیة الجلوس)

فارسی،قصیده،در تهنیت جلوس مظفر الدین شاه قاجار،از محمد حسین بن محمد جعفر متخلص به طوبی،ط.(در آخر جامع الفوائد).

انیس النفوس

در مواعظ و اخلاق،از خلیل بن ابراهیم عاملی (-1340 ق)،مذکور در آخر الفوائد الخلیلیۀ او.

الانیس النفیس

اصول فقه،از مهدی بن ابی ذر نراقی (-1209 ق)،با ذکر همین نام از آن در بعض کتب اصولی نقل شده،گویا مقصود انیس المجتهدین اوست.

انیس الواعظین(و جلیس الفائزین)

در مواعظ قرآنی،از محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،در 30 مجلس،خ.دیده شده.

انیس الواعظین

فارسی،در ذکر مصائب معصومین علیهم السّلام، از عبد الکریم بن محمّد علی لسان الواعظین خراسانی تربتی،در 28 مجلس،تالیف:

1257 ق به نام محمد شاه قاجار،ط.تهران، 1302 ق.

انیس الواعظین

3 عنوان در یک موضوع(مفصل،متوسط و مختصر)،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی شاگرد شیخ بهائی،که خود در آخر اثنا عشریات که در حیات استادش نوشته صریحا از آنها نام برده است.

انیس الوحدة(و جلیس الخلوة)

در اخلاق،از محمود بن محمود حسینی کاشانی معروف به گلستانه،خ.آستان قدس،ش 3507.

-الحمد للّه علی نعمائه

انیس الوحشه و جلیس اللیلة-آداب صلاة اللیل

انیقه

فارسی،در تفسیر آیۀ «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی »، از نور الدین علی بن حسین موسوی عاملی(-1068 ق)،برادر صاحب مدارک.

-عزیزترین گوهری که درة التاج مقال و تمیمۀ الوشاح هرامرذی بال را شاید حمد عزیزی است

انین بهین

عباس بن احمد همدانی(معاصر صاحب آثار عجم).

الاواخر،کتاب

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

ص:377

اوائل التحریر

در اخلاق و آداب،از میرزا منشی،ط.

الاوائل العلویة(فی الحکمة العربیة)

سراج الدین حسن معروف به شیخ فدا حسین لکهنوی(1278 ق-).

اوائل المقالات(فی المذاهب المختارات)

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید (-413 ق)،خ.آستان قدس،ش 7454 (1352 ق).ط.تبریز.

-احمد اللّه علی نعمته و اعتصم من خلافه و معصیة

اوثق الوسائل(فی شرح ریاض المسائل)

لطفعلی بن احمد مغانی(-1262 ق)،خ.دیده شده.

اوثق الوسائل(فی شرح الرسائل)-حاشیۀ میرزا

موسی

شرح رسایل شیخ انصاری،از موسی بن جعفر، شاگرد سید حسین کوهکمری،تالیف:

1295 ق،ط.تبریز،1304 و 1313 ق.

-الحمد للّه العلی العالی

اوثق الوسائل و امتن العقائد

فارسی،اخلاق،از علی اصغر بن سید حسین طبیب(-1342 ق)،تالیف:1341 ق.

-الحمد للّه الذی جعلنا من المتمسکین بالعروة الوثقی

الاوج الاخضر(فی الائمة الاثنی عشر)

خ.استانبول(سلطان عثمان ثالث).

اوجز الانباء(فی مقتل سید الشهداء)

هادی بن عباس آل کاشف الغطاء(1289 ق-)، ط.نجف،1342 ق(بالمقبولة الحسینیة).

الاودیة و الجبال و الرمال

ابو عبد اللّه حسین بن محمد خالع نحوی(-پس از 380 ق).

اوراد الابرار(فی مآتم الکرار).

از حسن بن محمد دمستانی(سدۀ 12 ق)،که ناتمام ماند و محمد بن احمد درازی بحرانی آن را تکمیل کرد.

-الحمد للّه الذی جعل تلاوة مصائب الشهداء اوراد الابرار

اوراد البهائی

ادعیه،،گویا از بهاء الدین محمد بن محمد نقشبندی(-791 ق)،خ.موجود.

اوراد فتحیّه

سید علی بن شهاب الدین همدانی(-786 ق)، ط.کانپور،1876 م؛لاهور،1279 ق،خ.

آستان قدس،ش 9910(1311 ق).

اوراد القرآن

ادعیۀ قرآنی،از محمد هارون زنگی پوری

ص:379

(-1339 ق)،ط.لکهنو.

اوراد المتقین

اردو،ادعیه،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی (1306 ق-).

اوراد هفته

ادعیه و آیات قرآنی برای هرروز از ایام هفته، خ.شهید مطهری(2 نسخه).

اوراد و اذکار

کاظم بن ابراهیم تفریشی،خ.دیده شده (1170 ق).

-الحمد للّه الذی جعل الدعاء وسیلة لنیل المرام

الاوراق

در اخبار و اشعار آل عباس،از ابو بکر محمد بن یحیی معروف به صولی شطرنجی(-335 ق)، ط.مصر،1354-1335 ق؛قاهره،1944 م، خ.خدیویه.

الاوراق(فی التصریف و الاشتقاق)

محمد علی هبة الدین شهرستانی،مرتب بر مقدمه و 4 حدیقه.

-الحمد للّه المتعال عن النواقص و الامثال

اوراق الاحزان

فارسی،مقتل،ط.تهران.

اوراق پریشان

ابو القاسم مرتضوی متخلص به آذر،ط.تبریز، 1334 ق.

اوراق الذهب

در احوال سید حسین بن دلدار علی نقوی لکهنوی (-1273 ق)،از شاگردش مفتی محمد عباس شوشتری لکهنوی(-1306 ق)،مرتب بر درر، معادن و جواهر،تالیف:1264 ق.

-سبحانک اللهم و حنانیک تبارکت

اوراق الذهب(فی ما ذهب عن اوراق الذهب)

تتمه کتاب گذشته در احوال سید حسین نقوی، از حفید او سید علی نقی بن ابو الحسن نقوی لکهنوی-1409

اوراق غم

اردو،مراثی،از میرثا من علی هندی متخلّص به نیسان،ط.

اوراق مشوش-مقامات مختلفه

ابو الحسن بن محمد حسین فروغی(1301 ق-)، ط.تهران،1330 ق.

الاورام(و سببها و علاجها)

حسن بن محمد سعید طبیب،خ.موجود.

الاوزان الشرعیة---

ص:380

اوسط الجرجانی

ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-428 ق)، مذکور در کشف الظنون.

الاوصاف

رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق)،خود در معالم از آن نام برده است.

الاوصاف و التشبیهات

ابو الفرج محمد بن اسحاق معروف به ابن ندیم (-385 ق).

اوصاف الاشراف

فارسی،عرفان،از خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)،در 6 باب،ط.مکرّر،خ.

محمد بن علی خسروشاهی،تألیف:1268 ق، ط.تبریز،1310 ق(با مشکات المصابیح).

اوضح اللّغات

فارسی،از مهدی بن محمد شیرازی متخلص به صابر،تالیف:1280 ق،مصدر به نام مؤیّد الدوله،خ.ملک(1287 ق).

اوعیة الثلاثة و لوحی المحو و الاثبات

شیخ احمد احسائی،مذکور در نجوم السماء.

الاوفاق

محمد حرز نجفی(-1365 ق)،خ.موجود.

الاوفاق-الاعداد و الاوفاق

اوفر الشروح

شرح فصول بقراط در اصول طب،از ابو القاسم عبد الرحمان بن علی معروف به ابن ابی صادق و ملقب به بقراط،مذکور در کشف الظنون.

-بعد حمد اللّه بجمیع محامده...

الاوفی

مجموعۀ احادیث،تألیف فضل علی بن شاهویردی(معاصر شاه سلیمان صفوی)،اوایل نسخه موجود.

الاوقات

ابو الحسن علی بن حسن طایی جرمی معروف به طاطری،نجاشی آن را به 3 واسطه از او نقل می کند.

اوقات الصلوات

در اوقات نمازهای پنجگانۀ یومیه،از کیکاوس بن دشمنزیار دیلمی،از مشایخ منتجب الدین.

اوقات الصلوات

ابو الحسن سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی (-1121 ق)،تالیف:1103 ق،خ.نجف.

اوقات الظهر و العصر(و نوافلها)

فارسی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی

ص:382

مجلسی(-1111 ق)،تالیف:1097 ق،خ.

موجود.

اوقاف القرآن

نظام الدین حسن بن محمد معروف به نظام اعرج، تالیف:704 ق،به اشارۀ استادش قطب الدین مسعود شیرازی(-710 ق)،خ.مجلس.

اوکیان

فارسی،در احوال مخترعین،از سید محمد بن هبة اللّه قزوینی معروف به بحر العلوم (1296 ق-).

اولاد الائمّة المدفونین باصفهان

مصلح الدّین بن شهاب الدین مهدوی اصفهانی (1334 ق-).

اولاد امیر المؤمنین علیه السّلام(و انسابهم

و احوالهم)

جمال الدین عطاء اللّه بن فضل اللّه دشتکی، معاصر شاه اسماعیل(-930 ق)،خ.موجود، ضمیمۀ اربعین او در آستان قدس(شماره های اربعین:ش 1594 963 ق)و ش 1598.

-الحمد للّه و سلام علی عباده الذین اصطفی

اولاد بابویه(و ذکر اخبارهم و تراجمهم)

یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق)،مذکور در نامۀ دانشوران.

اولاد الخلفاء

ابو منذر هشام بن محمد کلبی(-206 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الاول و العشرة

ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی،نجاشی به یک واسطه آن را از وی روایت می کند.

الاولیات(فی النحو)

ابو علی حسین بن علی بن احمد فارسی (-377 ق)،خ.نجف.

الاولیّات

کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی حلی (سدۀ 8 ق)،خ.نجف.

الاولیّات

در نخستین حوادث علمی و اختراعات،از محمد علی هبة الدین شهرستانی،خ.دیده شده.

اول کتاب فی الهندسة-حلّ الاشکال

اولی العزم من الرسل و معنی اولوالعزم

خ.موجود(1105 ق).

-الحمد للّه رب العالمین

انجام:و القشر کالعدم بالنسبة الی اللبّ.

اولین امارت شیعه

فارسی،در خروج مختار،از علی اکبر تشیّد،ط.

تهران،1324 ش.

ص:384

-بسمله،اما بعد وفقک اللّه و ایاک لطاعته

اهم ما یعمل

در اعمال شرعی روز،شب،هفته و سال،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،در 3 مقاله خ.موجود.

-الحمد للّه علی ما رخص لنا من ثنائه

الاهوازیة،الرسالة

رسالۀ امام صادق(علیه السلام)در جواب والی اهواز عبد اللّه نجاشی،محیی الدین در اربعین و شهید در کشف الریبة عینا آن را نقل کرده اند،خ.

آستان قدس،ش 6831.

ایاب الشیخ الی صباه-آب زندگانی

الایام،کتاب

حسن بن احمد صنعانی(-334 ق)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.

الایّام(الّتی فضلت من السنة)،کتاب

ابو الحسن علی بن محمد،از نوادگان امام هادی(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.

الایّام،کتاب

ابو منذر هشام بن محمد کلبی(-206 ق).

ایام بنی حنیفة

نیز از هشام کلبی.

ایام العرب

ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی(-356 ق)،به نام یکی از ملوک بنی امیۀ اندلس نگاشته، مذکور در کشف الظنون و تاریخ بغداد.

ایام فزاره

هشام کلبی.

ایام قیس

نیز از هشام،2 کتاب اخیر و 2 عنوان سابق تالیف کلبی را ابن ندیم یاد کرده است.

ایام کودکی

فارسی،از محمد امین بن محمد رضا گیلانی معروف به ادیب طوسی،ط.تهران،1312 ش.

ایام محبس

فارسی،از علی دشتی،ط.تهران،1303 ش.

الایّام النحسة

سید نعمت اللّه بن عبد اللّه جزائری(-1112 ق)، خ.نجف.

الایام و اللیالی و الشهور

یحیی بن زیاد اقطع معروف به فراء،کوفی (-207 ق)،خ.مسجد سلیم آقا؛خزانة المصریة.

الایتلاف فی رفع الاختلاف

فارسی،از حسین عرب باغی(معاصر)،ط.

ص:385

ایثار الحق علی الخلق

علامه محمد بن ابراهیم مفضلی(-840 ق)، تألیف:837 ق.

الایجاز(فی الرجال)

در روضات از آن نقل شده و ظاهرا منظور، ایجاز المقال است.

الایجاز(فی الفرائض)

ابو جعفر محمد بن حسن شیخ طوسی(-460 ق)، ط.نجف،1383 ق،خ.آستان قدس،ش 2749 و ش 6039.

-بسمله،الحمد للّه رب العالمین...سألت ایدک اللّه املاء مختصر فی الفرائض.

الایجاز(فی قواعد الدرایة و الرّجال)

محمد جعفر بن شریعتمداری استرابادی (-1263 ق)،خ.کربلا؛نجف.

-الحمد للّه علی نواله...هذه رسالة علی وجه الایجاز و الاجمال فی علم الدرایة و الرجال

ایجاز التحریر(فی آیة التطهیر)

ناصر حسین بن مظفر حسین جونپوری (-1313 ق)،مذکور در علماء الهند.

ایجاز الحکمة

فارسی،حکمت الهی،از رفیع الدین علیشاه بن محمد همدانی،خ.دیده شده(1130 ق).

الایجاز لمفاتیح الاعجاز

اختصار مفاتیح الاعجاز محمد بن یحیی انهجی در شرح گلشن راز که محمد بن محمود دهدار آن را مختصر ساخته است.

-الحمد لمن له الحمد فی الدنیا و الآخرة

ایجاز المطالب(فی ابراز المذاهب)

فارسی،از نصیر الدین ابو طالب عبد اللّه بن حمزه معروف به نصیر الدین طوسی،استاد قطب الدین کیدری و شاگرد ابو الفتوح رازی و معاصر منتجب الدین،اردبیلی در حدیقة الشیعه از آن نقل و تصریح کرده که فارسی است.

ایجاز المقال(فی معرفة الرجال)

فرج اللّه بن محمد حویزی(معاصر محدث حرّ عاملی)،صاحب روضات از آن نقل کرده است، در امل الآمل نیز از کتاب او در رجال در 2 مجلد یاد شده است.

الایراد و الاصدار

در حل مشکلات و مسائل علمی،از ابو المجد معروف به آقا رضا بن محمد حسین اصفهانی،-1362 ق مذکور در فهرست تصانیف او.

الایرادات(علی المقرب)

ابو العباس احمد بن محمد اشبیلی معروف به ابن الحاج،مذکور در بغیة الوعاة.

ص:386

ایران اقتصادی

رحیم زادۀ صفوی،در 2 مجلد،ط.ایران.

ایران باستان

فارسی،از حسن مشیر الدوله پیرنیا،در 4 مجلد.

ط.تهران،مکرّر.

ایران باستان

مجلۀ فارسی که 4 سال به مدیریت سیف آزاد در تهران منتشر می شد.

ایران در زمان ساسانیان

آرتور کریستن سن،ترجمه به فارسی از رشید یاسمی،ط.تهران،1317 ش و مکرّر.

ایرانشهر

مجلۀ فارسی که به مدیریت حسین بن کاظم تبریزی از سال 1340 ق 4 سال در برلن انتشار می یافت و مجموع آن در یک مجلد مجددا در تهران چاپ شد.

ایران فی عهدها الجدید

سید مصطفی طباطبایی،ط.صیدا،1354 ق.

ایران قدیم(یا مختصر تاریخ ایران)

فارسی،از حسن مشیر الدوله،ط.تهران،1308 ش و مکرّر.

ایرج نامه

فارسی،مثنوی،در معارضۀ عارف نامۀ ایرج میرزا،از اسماعیل بن حسین مسأله گو متخلص به تائب.

ایساغوجی-کلیات خمس-المدخل الی علم

المنطق

ابو بکر محمد بن زکریا رازی(-311 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

الایضاح

احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الایضاح

ابن ابی العزاقر شلمغانی،مذکور در رجال نجاشی.

الایضاح(فی اسرار النکاح)

عبد الرحمان بن نصر شیزری،در تقویۀ نیروی جنسی و مداوای بیماریهای آن،خ.

آستان قدس،ش 6096 و ضمیمۀ ش 9716 (1056 ق).

-الحمد للّه الذی خلق الانسان من طین

الایضاح(فی اصول الدین علی مذهب اهل البیت)

ابو القاسم علی بن محمد خزاز رازی،راوی از شیخ صدوق(-381 ق).

الایضاح(فی اصول الدین)

محمد بن ولید خزاز،مذکور در کشف الحجب.

ص:387

الایضاح(فی الامامة)

ابو جعفر محمد بن جریر بن رستم طبری کبیر،در مجالس المؤمنین از آن نقل شده و مؤلّف آن را در دست داشته است،خ.آستان قدس،ش 1923 (1262 ق).

الایضاح(فی الامامة)

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید (-413 ق)،خ.فیض آباد هند.گویا با الافصاح یکی است.

الایضاح(فی تفسیر القرآن)

علامه حلی(-726 ق)-ایضاح المخالفة

الایضاح(فی الرّد علی سائر الفرق)

ابو محمد فضل بن شاذان بن خلیل نیشابوری (-260 ق)،ط.تهران،1351 ش،خ.

آستان قدس،ش 38(1072 ق).

-الحمد للّه الذی خلق السموات و الارض

الایضاح(عما اوتی به من الافک الصراح)

شیخ جزیره ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی،مذکور در رجال نجاشی.

الایضاح عن احکام النکاح

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،در 441 ق در صیدا به امر ذخر الدوله تالیف کرده.

الایضاح(فی الفقه)

قاضی نعمان مصری(-363 ق)،مذکور در مقدمه کتاب الهمة.

الایضاح(فی الکیمیاء)

جابر بن حیان(-200 ق)،ط.بمبئی،1892 ق (ضمن مجموعه ای در اکسیر)،خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 10739(1226 ق)و ضمیمۀ ش 10748(1296 ق).

-الحمد للّه القوی المنّان ذی العزة و السلطان (برطبق نسخۀ خطی آصفیه).

الایضاح(فی المسح علی الخفین)

ابو محمد یحیی بن محمد شریف نیشابوری، مذکور در رجال نجاشی.

الایضاح(فی المنطق)

فارسی،از حبیب اللّه بن زین العابدین قمی (-1359 ق)،خ.آستان قدس،ش 6773 (1351 ق).

الایضاح(فی المنطق و الخطابة)

صدر الافاضل،مذکور در مقدمۀ شرح القصیدة الانصافیة.

الایضاح(فی النحو)

ابو علی حسن بن علی بن احمد فارسی نحوی (-377 ق)،خ.موجود،کوپریلی زاده،در بغداد چاپ شده

ص:388

الایضاح(فی النسب)

ابو بکر یحیی بن ابی بکر بن عجیل یمنی،مذکور در کشف الظنون.

ایضاح احقاق الحق

ترجمۀ احقاق الحق به فارسی،از میر نصیر الدین حسین بن عبد الوهاب طباطبایی بهبهانی که برای شاه سلیمان صفوی نگاشته است،خ.

کربلا.

-سعد اکبر دولت از برج اقبال سعادتمندی طالع است

ایضاح الاحوال فی احکام الاموال

فقه،از احمد بن عنایت اللّه حسینی زنجانی (1308 ق-).

ایضاح الادب

فارسی،ادبیات،از لطفعلی صدر الافاضل شیرازی،تالیف و طبع:1310 ق.

ایضاح الاشتباه

رجال،از علامه حلی جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر(-726 ق)،تألیف:707 ق، ط.تهران،1318 ق.

-الحمد للّه ربّ العالمین

ایضاح الاعراب-تسهیل الغوامض

ایضاح الانباء(فی تعیین مولد خاتم الانبیاء و مقتل

سید الشهداء)

علی آقا بن موسی ثقة الاسلام خراسانی تبریزی (-1330 ق)،تألیف:1329 ق،ط 1352 ق.

ایضاح البراهین

کلام،خ.آستان قدس.

ایضاح البراهین

علی بن زید بیهقی-565 ق،مذکور در کشف الظنون.

ایضاح التحریر

شرح تحریر الاصول،در اصول فقه،از علی بن محمد جعفر استرابادی(-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال او.

ایضاح التلبیس من کلام الرئیس-کشف

التلبیس و بیان سیرة الرئیس

علامه جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر حلّی(-726 ق).

ایضاح الحساب

شرح خلاصة الحساب شیخ بهائی،از فخر الدین بن محمد علی طریحی(1085 ق-)،تالیف:

1083 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی نزه ذاته من الشوائب و النقصان

ایضاح الخطاء

در مذمت و مضار استبداد،از محمد باقر بن

ص:389

محمد جعفر بهاری همدانی(-1333 ق)،ط.

ایران.

ایضاح خطأ من شنع(فی امر القرآن علی الشیعة)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

ایضاح دفائن النواصب

ابو الحسن محمد بن احمد بن شادان قمی(سدۀ 4 و 5 ق)،در مناقب امیر المؤمنین(علیه السلام)،خ.

آستان قدس،ش 7873.

ایضاح الدلائل(فی اجوبة المسائل)

سلیمان بن احمد آل عبد الجبار قطیفی (-1266 ق)،خ.موجود.

ایضاح الدلایل(فی حساب عقد الانامل)

ابو القاسم بن کاظم موسوی زنجانی (-1292 ق)،خ.موجود.

ایضاح الدلیل(فی طهارة الماء القلیل)

عبد الکریم بن جواد شوشتری(-ح 1214 ق)،خ.

دیده شده.

ایضاح الریاض

حاشیه بر ریاض الدلائل،از حبیب اللّه بن علیمدد کاشانی(-1340 ق)،مذکور در لباب الالقاب او.

ایضاح السبل(فی الترجیح و التعادل)

ابو طالب بن ابو القاسم زنجانی(-1329 ق)،ط.

تهران،1308 ق.

ایضاح السبل(از علامه حلی)-غایة الوصول

ایضاح السبیل(الی علم اوقات اللّیل)

در منازل قمر و کواکب،از ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

ایضاح السبیل

فقه و اصول،از هاشم بن احمد احسائی (-1309 ق)،خ.نجف.

ایضاح الصواب

در اصول فقه و احکام،از مهدی بن اسد اللّه لاهیجی،خ.موجود.

-الحمد للّه المتعالی عن سوانح الاحلام

ایضاح الطریق

اصول فقه و محاکمه بین اصولیان و اخباریان،از محمد باقر بن محمد حسن بیرجندی(-1352 ق).

الایضاح عن اصول صناعة المساح

در علم مساحت،از ابو منصور عبد القاهر بن محمد تمیمی بغدادی(-429 ق)،خ.آستان قدس، ش 5429(728 ق).

ترجمۀ فارسی از ابو الفتوح منتجب الدین اسعد بن ابو الفضائل اصفهانی(-600 ق)،خ.

آستان قدس،ش 5462(728 ق).

-الحمد للّه الجلیل علی آلائه

ص:390

ایضاح الغوامض(فی تقسیم الفرائض)

در میراث،از علی بن عبد اللّه علیاری تبریزی (-1327 ق)،تالیف:1318 ق،ط.تبریز، 1324 ق.

ایضاح الفرائد

حاشیه بر فرائد الاصول شیخ انصاری،از محمد بن محمد تقی تنکابنی(-1359 ق)،ط.

تبریز،1358-1359 ق.

ایضاح الفرائض

اردو،در میراث،از اعجاز حسن بدایونی هندی (-پیش از 1350 ق)،ط.هند.

ایضاح الفوائد(فی شرح مشکلات القواعد)

فخر الدین ابو طالب محمد بن حسن(-771 ق)، فرزند علامه حلی،تالیف:760 ق،خ.

آستان قدس،ش 2229(853 ق)،ش 13379 (855 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه ذی العزّة و البقاء در ایران در چهار جلد دوبار چاپ شده است.

ایضاح القوانین-ایضاح المضامین

ایضاح الکلام(فی شرح شرایع الاسلام)

حسین بن محمد علی اعسم نجفی،شاگرد صاحب ریاض،خ.آستان قدس،ش 2242.

-الحمد للّه حمدا لا یحصی عدده و لا ینته امده

ایضاح اللبس(فی شرح تسلیک النفس)

اصل از علامه حلی،شرح از خواهرزاده اش نظام الدین عبد الحمید بن محمد اعرجی،تألیف:

703 ق.

ایضاح المحجة(فی حل الظهر یوم الجمعة بالحجّة

و عدم سقوطه)

حسین بن ابراهیم حسینی قزوینی(-1208 ق)، از مشایخ بحر العلوم.

الحمد للّه ملهم الصوّاب...

ایضاح مخالفة السنّة للکتاب و السنة-الایضاح

فی التفسیر

علامه حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی (-726 ق)،تألیف:723 ق،خ.آستان قدس، ش 1207(723 ق؟).

ایضاح المرام(فی امر الامام علیه السّلام)

محمد باقر بن محمد جعفر بهاری همدانی (-1333 ق)،خ.موجود.

ایضاح المسترشدین(فی بیان تراجم الراجعین

الی ولایة امیر المؤمنین«ع»)

هاشم بن سلیمان توبلی بحرانی(-1107 ق)،در احوال 253 تن که به تشیع گرویده اند،تألیف:

1105 ق،خ.موجود.

ایضاح المشتبهات

در تفسیر کلمات دشوار قرآن مجید،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی (-ح 1316 ق).

ص:391

ایضاح مشکلات القرآن-سلک البیان و مشکلات القرآن

ایضاح المصباح(لاهل الصلاح)

بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی،شرح مصباح صغیر که شیخ از مصباح کبیر اختصار کرده.

ایضاح المضامین(فی حلّ عبارات القوانین)

لطف اللّه اسکی لاریجانی(-1311 ق)،خ.

موجود.

ایضاح المعضلات(من شرح الاشارات)

شرح بر شرح محقق طوسی بر الاشارات و التنبیهات ابن سینا،موسوم به حل مشکلات الاشارات،از علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلّی(-726 ق).

ایضاح المقاصد(لفوائد الفوائد)

شرح فوائد بهائیه در حساب،از یحیی بن احمد کاشانی(سدۀ 8 ق)،خ.آستان قدس،ش 5430(1275 ق).

ایضاح المقاصد(من حکمة عین القواعد)

شرح حکمة العین،از علامه حسن بن یوسف بن مطهّر حلی(-726 ق)،خ.آستان قدس،ش 47 (نسخۀ کهن).جز و انتشارات دانشگاه تهران چاپ شده.

ایضاح المقال(فی توجیه اقوال الرّجال)

محمد بن عنایت احمد خان کشمیری دهلوی (-1235 ق)،مذکور در نجوم السماء.

ایضاح المماثلة-الابانة عن المماثلة

ایضاح المنافع-تحصیل المنافع

ایضاح المیراث

فارسی،از علی بن علی دشتی،به منزلۀ شرحی است بر الرسالة المحمدیّة المیراثیة،از شیخ یوسف بحرانی،مرتب بر مقدمه و 6 فصل، تالیف:1339 ق،ط.بمبئی،1342 ق.

ایضاح النّافع

شرح النافع فی مختصر شرایع،از ابراهیم بن سلیمان قطیفی بحرانی(سدۀ 10 ق)معاصر محقق کرکی.

ایضاح النافع(فی شرح مفاتیح الشرایع)

علی بن سید نبی موسوی حمّاری(-1357 ق)، تألیف:1343 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی سن شرایع الاسلام

الایضاح و التبیین(فی شرح منهاج الیقین)

اصل منهاج یا مناهج از علامه حلّی،شرح از کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی حلّی،تالیف:787 ق،خ.نجف.

-الحمد للّه المتعالی بجلال احدیته

ایضاحات(در خصوص آزادی)

فارسی،در بیان آزادی،از طالب اوف عبد الرحیم نجارزادۀ تبریزی،ط.تهران،1325 ق.

ص:392

الایقاد(فی وفیات المعصومین)

محمد علی بن محمد شاه عبد العظیمی (-1334 ق)،ط.نجف،1330 ق.

الایقاظ(یا:بیداری)

فارسی،در رد بابیّه،از میرزا صالح اقتصاد عکاس مراغی،ط.تهران،1307 ق.

الایقاظ

40 حدیث در اخلاق،از محمد علی شاه عبد العظیمی(-1334 ق)،ط.تبریز،1314 ق (با حلیة الداعین).

ایقاظ الاغنیاء و التجار و العلماء

فارسی،از ابراهیم بن محسن کاشانی(-ح 1345 ق)،ط.تهران،1317 ق(با محاسبة النفس).

ایقاظ الامة

فارسی،در مفاسد معتقدات یهود و مسیحیت،از عبد الرزاق واعظ همدانی(معاصر).

ایقاظ الامّة من الهجعة فی اثبات الرجعة

مهدی بن محمد موسوی خوانساری اصفهانی (1319 ق-)،ط.بغداد،1366 ق.

ایقاظ البشر فی اجزاء اضطراری المشعر

عبد النّبی عراقی،ط.نجف،1364 ق.

ایقاظ الحبیب(فی مظالم الصلیب)

فارسی،در تاریخ اسلام،از عبد اللّه بن ابو القاسم موسوی بلادی بوشهری(معاصر).

-الحمد للّه الذی جعل الجهاد من فروع الدّین

ایقاظ الراقدین

در مواعظ،از عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری نجفی(-1313 ق)،تالیف:1270 ق،خ.

نجف.

-نحمدک اللّهم یا من تأزرت بالکبریاء

ایقاظ الرّاقدین

علی محمد بن سید محمد تاج العلماء (-1312 ق).

ایقاظ العلماء(و تنبیه الامراء)

احمد بن عبد اللّه کوزکنانی(-1327 ق)،ط 1315 ق.

ایقاظ العوام-انیس الانام

ایقاظ العوام

فارسی،در رد صوفیه،از نظر علی واعظ کرمانی

ایقاظ العوام

در احوال ابو مسلم خراسانی(-137 ق)،مذکور در رد الصوفیه(تألیف:1060 ق).

ایقاظ الغافل

فارسی،در ردّ بابیه،از حاج محمد کریم خان کرمانی(-1288 ق)،ط.بمبئی،1896 م.

-ثنای بی حد خداوندی را جل شأنه سزاست

ص:393

ایقاظ الغافلین

در اخلاق و مواعظ،از سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی (-1121 ق)،عبد اللّه سماهیجی در اجازه اش و شیخ یوسف در اللؤلؤة از آن نام برده اند

ایقاظ الغافلین

نثار حسین عظیم آبادی(-1338 ق).

ایقاظ القوم(فی آداب الصوم)

باقر بن اسماعیل کجوری(-1313)،در زبدة المآثر یاد شده.

ایقاظ النائمین(فی تصحیف المصحفین)

محمد تقی بن حسن ظهر حسینی،که به اجازۀ استادش میرداماد در 1015 ق تألیف کرده است.

-نحمدک اللّهم یا رافع درجات العالمین و المتعلمین

ایقاظ النائمین

در اخلاق،از محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،مذکور در مظاهر الآثار فرزندش محمد حسن.

ایقاظ النائمین(و ایعاظ الجاهلین)

در موضوع غناء،محمد ماجد بن ابراهیم حسینی، خ.نجف.

ایقاظ النائمین(فی رد تنبیه الغافلین)

فارسی،از محمد مرتضی جونپوری(-1333 ق)، ط.هند.

ایقاظ النبیّه(فی ذکر ما اجمع علیه و اختلف فیه)

فقه،از میرزا محمد اخباری(-1232 ق)،ط.

بصره(یا مصر)،1356 ق.

ایقاظ النفس

اخلاق،از علی اصغر بن حسین سبزواری، شاگرد ملا هادی سبزواری،در 3 جزء،که به نام ابراهیم شریعتمدار سبزواری تالیف کرده،خ.

آستان قدس،ش 350.

ایقاظ النفوس(و احیاء الموتی)

فارسی،در اخلاق و مواعظ،از عبد العلی ساکن یکی از دهات تبریز که در 1297 ق تألیف و به آیت اللّه سید مجدّد شیرازی اهدا کرده است،خ.

دیده شده(1309 ق).

-الحمد للّه العلی الاعلی

ایقاظ الواعظین(و تنبیه المستمعین)

فارسی،از نظر علی بن اسماعیل کرمانی (-1348 ق).

الایقاظ من الهجعة(بالبرهان علی الرجعة)

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)،ط.

قم،1381 ق.

-الحمد للّه محیی الاموات

ایقاظ الهجعة(لصلاة الجمعة)

محمد جواد بن محمد رضا دارابی(1309 ق-) ترجمۀ فارسی آن به کشف المقنعة موسوم است.

ص:394

الایقاظات

اصول فقه،از محمد ابراهیم بن حسن کلباسی (-1261 ق)،مذکور در روضات.

الایقاضات

ابو عبد اللّه بن ابو القاسم زنجانی(-1313 ق)، مذکور در فهرست تصانیف او.

الایقاظات

محمد باقر بن محمد حسینی معروف به میرداماد (-1040 ق)،ط.تهران،1315 ق(درهامش قبسات).

الایقاظات(فی العقود و الایقاعات)

نصیر الدین حسین بن مفلح صیمری(-933 ق)، خ.آستان قدس؛نیز موجود در تبریز.

-الحمد للّه ربّ العالمین

الایقاع

ابو الصفا خلیل بن احمد نحوی(-160 ق یا پس از آن)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.

الایقاعات

ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی (-339 ق)،مذکور در تاریخ قفطی.

الایقان(فی الجواب عن مسألة الاجهار و الکتمان)

ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (ح 1315 ق)،مذکور در فهرست تصانیف او.

الایقان(فی ارکان الایمان)

محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی (-1259 ق)،مذکور در نجوم السماء.

ایک نومسلم

اردو،در شهادت وهب بن عبد اللّه کلبی در یوم الطف،در کربلا،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی جهیکپوری(1306 ق-).

الایک و الغصون

ادب،از ابو العلاء احمد بن عبد اللّه معرّی (-449 ق)،مذکور در معجم الادباء.

الایلاء،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در رجال نجاشی.

الایلاء،کتاب

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،مذکور در رجال نجاشی.

الایلاقی-الفصول الایلاقیة-مختصر القانون

طب،از شرف الدین ابو عبد اللّه محمد بن یوسف ایلاقی،مختصر کتاب اول قانون در کلیات طب از ابن سینا

-الحمد للّه الغنی الحمید.

ایماآت

فارسی،در معرفت تقویم،از محمد طاهر بن عبد الظاهر اردبیلی،تالیف:1331 ق،ط.

ص:395

اصفهان،1331 ق.

-شکر و سپاس و ثنای بی قیاس پادشاهی را سزاست که

الایماضات

حکمت اشراق،از ابو عبد اللّه زنجانی،فرزندش محمد مهدی از آن یاد کرده است.

الایماضات و التشریفات

در مسألۀ حدوث و قدم،از محقق داماد، محمد باقر بن محمد حسینی(-1040 ق)،ط.

تهران،1315(با رسایلی دیگر از او).

-سبحانک اللّهم رب الخلق و الامر

الایماقی فی شرح الایلاقی

کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی، شرف الدین ایلاقی کلیات طب از کتاب قانون ابن سینا را اختصار کرده و ایماقی شرح آن اختصار است،خ.نجف.

الایمان الصحیح

در عقاید،از محمد سعید بن ناصر حسین موسوی لکهنوی(1343 ق-).

الایمان الصحیح(فی الرد علی ما افتراه محمد

اسعاف النشامیشی فی الاسلام الصحیح)

محمد بن مهدی کشوان کاظمی قزوینی،ط.

صیدا،1368 ق.

ایمان فرعون

دوانی،مذکور در کشف الظنون.

الایمان الکامل

در حکمت و معارف،از علیقلی خان بن قره چای خان(سدۀ 11 ق).

الایمان و الاسلام-حقیقة الایمان و الاسلام،

رسالة فی

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (966 ق)،در کشف الحجب تحت عنوان نام دوّم یاد شده است،ط.1305 ق.

الایمان و الاسلام(از محمد بن عبد الکریم طباطبایی)- تحفة الغری

الایمان و الاسلام

ابو محمد مفضل بن عمر جعفی،که امام

ص:397

صادق(علیه السلام)اهلیلجة را در جواب نامۀ او مرقوم فرموده اند.

الایمان و الاسلام و الکفر و الارتداد

محمد بن محسن موسوی بوشهری(-1355 ق)، خ.کربلا.

-الحمد للّه الذی تفرّد بالوحدانیّة...

الایمان و تحقیق معناه

علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلی(-726 ق)، مذکور در روضات.

الایمان و التقوی

محمد بن حسین عاملی جبعی(معاصر)،ط.

صیدا،1349 ق.

الایمان و درجاته

ابو الحسن معلّی بن محمد بصری،مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ طوسی،حسین بن محمد عامر-از مشایخ کلینی-آن را از مولف روایت کرده است.

ایمان و رجعت---

ص:398

الایمان و النذور

ابو عبد اللّه موسی بن قاسم مجلی.

الایناس فی أنساب الناس

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق)،در بیروت چاپ شده.

الایناس بائمّة الناس

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

ایناس سلطان المؤمنین(باقتباس علوم الدین

من النبراس المعجز المبین)-اقتباس علوم الدین

تفسیر،از محمد بن علی موسوی عاملی مکی معروف به سید محمد حیدر(-1139 ق)،خ.

موجود.

ایوان مدائن

فارسی،مجموعۀ تخمیسات شاعران بر قصیدۀ معروف ایوان مدائن خاقانی،جامع:حسین بن کاظم تبریزی(ایرانشهر)،ط.برلن،1302 ش/ 1342 ق.

پایان حرف«الف»

ص:399

حرف«ب»

البائیة الحمیریة

قصیده در بحر کامل در 117 بیت در ستایش اهل بیت علیهم السّلام،از ابو هاشم سید اسماعیل بن محمد حمیری(-173 ق یا پیش از آن).

-هلا وقفت علی المکان المعشب

بین الطویلع فاللوی من کبکب

سید شریف مرتضی علم الهدی آن را شرح کرده و در مصر چاپ شده است (1313 ق).

البائیة العلویّة-القصیدة العلویّة

در مدح علی(علیه السلام)،از مفتی محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)،ط.

مکرّر.

-لی من اللّه امام قرشی عربی

طیب المولد و النسل اغر اللقب

به اردو نیز ترجمه و طبع شده.

الباب

در صنعت،از جابر بن حیان صوفی(-200 ق)، در آخر کتاب الرحمۀ او یاد شده.

باب الابواب(الی معرفة علم الاعراب)

منظومه،از سید هادی بن حسین صائغ بحرانی (-1377 ق).

باب الابواب(فی تاریخ بدء ظهور الباب)

محمد مهدی رئیس الحکما ملقب به زعیم الدوله،فهرست آن-مفتاح باب الابواب-در 1321 ق طبع شده است.در این کتاب احوال گروهی از مدّعیان بابیت و مهدویت شرح داده شده است.

باب تشریح الافلاک

که ملا عصمت اللّه سهارنفوری(-1029 ق) شرحی بر آن نگاشته است،مذکور در تذکرۀ بی بها.

ص:400

البابلیات-الحلیات

در احوال ادباء و شعراء حلّه،از شیخ محمد علی بن یعقوب یعقوبی نجفی(1312 ق-)،ط.

نجف،1370-1373 ق.

بارش اور قرآن(باران و قرآن)

اردو،در معرفت،اقسام و فوائد باران،از طیب علی عبد الرسول شاکر جبل پوری،ط.هند.

البارع(فی احکام النجوم)

فارسی،از ابو نصر حسن بن علی قمی،تألیف:

327 ق،خ.برلن(806 ق).

البارع(فی احکام النجوم)

ابو الحسن علی بن ابی الرّجال شیبانی(سدۀ 5 ق)،خ.آستان قدس،ش 6348(1247 ق)، ش 5431(1305 ق)و ش 12273.

البارع(فی التقویم و احکام النجوم)

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.برلن.

بارقة البصر(فی ذکر المتمهدین فی القرن الثالث

عشر)

ترجمۀ مختصری از مصابیح الهدی در رد قادیانیها و نصایح الهدی در رد بابیها تألیف شیخ جواد بلاغی نجفی از محمد رضا طبسی،شاگرد مؤلف، تالیف:1353 ق.

البارقة الحسینیة

محمد بن عبد علی قطیفی(معاصر و مناظر با سید کاظم رشتی)،در انوار البدرین گفته است که این کتاب در 2 مجلد بزرگ است.

البارقة الحسینیة(فی دفع الشبه الوهمیة)

در رد شیخیه،در 2 مجلد،خ.مکتبة السماوی.

ظاهرا با عنوان قبل یکی است.

-الحمد للّه الاحد الصمد المنزّه عن المشابهة و المجانسة

بارقۀ حقیقت

فارسی،در رد بابیگری،از بانو قدس ایران،ط.

تهران،1305 ش.

البارقة الحیدریة

در رد کشفیه و شیخیه،از حیدر بن ابراهیم حسینی کاظمی(-1265 ق)،تألیف:

1255 ق،خ.آستان قدس،ش 14752.

-الحمد للّه الذی خلق السماوات و الارض

البارقة الضیغمیة-الحملة المختاریة

فارسی،در حلیّت متعتین،از سید محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی سلطان العلماء(-1284 ق)، که به دستور مختار الملک سید محمد خان بهادر ضیغم جنگ تألیف کرده است،خ.لکهنو؛ فیض آباد.

-الحمد للّه الذی متعنا بضروب من الاکرام

ص:402

بازرگانی محمد

فارسی،از سید علی رضا بن محمد یزدی متخلص به ریحان و مشهور به سید ریحان اللّه،ط.تهران، مکرّر.

بازنامه

کشاجم،خ.موصل.اصل عربی آن به نام المصاید و المطارد چاپ شده،و این شاید ترجمه فارسی آن باشد.

باطن القرآن

ابو النضر محمد بن مسعود بن عیّاش سلمی سمرقندی،مذکور در فهرست شیخ.

باغ ارم

اردو،ترجمۀ مثنوی معنوی،ط.

باغ ارم

فارسی،اخلاق،از شیخ حسین قمی.

باغ بهشت

فارسی،دیوان شعر اشرف الدین حسینی(-ح 1342 ق)،مدیر روزنامۀ«نسیم شمال»،ط.

تهران،1338 ق.

باغ چهار چمن

فارسی،در تاریخ دکن،از عباس بن احمد شروانی،ط.لکهنو.

باغستان

فارسی،نظیر گلستان،از حسینقلی خان سلطانی کلهری(-1303 ق).

باغ مؤمنین

فارسی،مثنوی،در مدایح و نصایح،از محمد بن عباس لکهنوی متخلص به وزیر،ط.هند.

الباقریة

در بعض مسائل خیارات،از محمد بن علی خسروشاهی(-ح 1312 ق)،ط.1310 ق(با مشکات المصابیح).

الباقیات الصالحات

احمد بن حسن واعظ یزدی خراسانی(-ح 1310 ق)،مذکور در نواصیص العجب او.

الباقیات الصالحات(فی الاحکام المنصوصات)

محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی (1297 ق-1391 ق)مذکور در فهرست کتب او.

الباقیات الصالحات

اردو،در اصول اعتقادات،از سید حسن بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1260 ق)،ط.لکهنو، 1295 ق.

الباقیات الصالحات

در ادعیه و اذکار،از شیخ عباس بن محمد رضا محدث قمی،-1359 ق،ط.مکرّر(درهامش

ص:403

مفاتیح الجنان).

الباقیات الصالحات-التریاق الفاروقی

دیوان قصاید عبد الباقی بن سلیمان عمری فاروقی موصلی بغدادی،تاریخ نظم:1270 ق، ط 1276 ق و مکرّر.

-هذا الکتاب المنتقی و المجتبی

من نعت اهل البیت اصحاب العبا

الباقیات الصالحات(فی تفسیر الباقیات

الصالحات)

شرح مختصر تسبیحات اربعه،از ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن مکی شهید اول(-786 ق)، کفعمی تمام آن را در مصباح آورده است.

الباقیات الصالحات(فی تعقیبات الصلوات)

سید مصطفی بن ابراهیم حسینی کاظمی (1336 ق-)،خ.دیده شده(نزد مؤلف).

الباکورة

منظومه در منطق،از موسی بن حسن احسائی (-1289 ق)،ط.نجف،1329 ق.

یقول موسی و هو نجل الحسن

احمد ربی اللّه خیر محسن

بانت سعاد،قصیدة

در مدح پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از کعب بن زهیر بن ابی سلمی(-26 ق)،به این قصیده نیز«برده» گفته اند،ط.قاهره،1368 ق و مکرّر.

-بانت سعاد و قلبی الیوم مبتول

متیم اثرها لم یفد مکبول

بانوی اسلام

ترجمۀ فارسی کتاب المرأة المسلسلة از محمد فرید وجدی،ترجمۀ مفید ملجائی،ط.تبریز، 1309 ش.

الباه،رسالة فی

ابن سینا،خ.دانشگاه تهران(فهرست، 2418/3).

-الحمد للّه یکون کفؤا لنعمه الظاهرة

الباهر

اخبار،از ابو الفتح محمد بن علی کراجکی (-449 ق).

الباهر

در صنعت،از جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.

الباهر من المعجزات

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ مفید (-413 ق)،نجاشی الزاهر آورده است.

الباهرة،الرسالة(فی تفضیل السیدة فاطمة الزهراء

الطاهرة)

ابو محمد حسن بن طاهر قائنی،ابن شهر آشوب در مناقب از آن نقل کرده است.

ص:404

الباهرة،الرسالة(فی العترة الطاهرة)

شریف مرتضی علی الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق)،طبرسی در احتجاج از آن نقل کرده است.

باهرة العقول(فی نسب الرسول(صلی الله علیه و آله))

حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق)، مذکور در انوار البدرین.

البئر(و احکامه،رسالة فی)

محمد تقی بن امیر مؤمن قزوینی،خ.موجود(نزد خانوادۀ مؤلف).

البئر(و احکامه،رسالة فی)

محمد حسن آل یاسین کاظمی(-1308 ق)، مذکور در تکملۀ صدر.

البئر(و عدم انفعاله،رسالة فی)

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-960 ق)،تالیف:950 ق.

-بعد الحمد للّه مسألة اختلف اصحابنا فی نجاسة البئر بمجرد ملاقات النجاسة

البئر و البالوعة،رسالة فی

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی بحرانی (-1121 ق)،مذکور در اجازۀ عبد اللّه سماهیجی به ناصر جارودی،و کتاب اللؤلؤة.

بت پرستی یا مسیحیت کنونی

فارسی،از محمد رضا شریعت مدار دامغانی (-1346 ق)،ترجمۀ کتاب الوثنیة فی الدیانات النصرانیة از محمد طاهر تنیر،ط.تهران، 1343 ق.

بتول عذراء

فارسی،قصیده،در مدح فاطمۀ زهراء سلام اللّه علیها و در کیمیا و صنعت،از موسی بن محمد علی خراسانی(-ح 1333 ق).

بث شکوی

قصائد فارسی و عربی در وقایع 1330 ق مشهد، از جلال الدین محمد شیرازی،خ.

تبریز.

بچه داری

بدر الملوک بامداد،ط.تهران، 1331 ش.

بچه داری

ضیاء الدین نهاوندی،ط.تهران.

بجیله،کتاب-اخبار بجیله

بحار الانوار(الجامعة لدرر اخبار الأئمّة الاطهار

علیهم السّلام)

احادیث و اخبار،در 25 مجلد،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی اصفهانی(-1111 ق)،ط.تهران،

ص:405

1303-1315 ق،در هند و تبریز نیز بعضی از مجلدات آن طبع شده است.در آستان قدس نسخ متعددی از بحار که از جمله یکی دو مجلد(بعضا) به خط مولّف است نگهداری می شود.در متن عربی الذریعة در باب هرمجلد به تفصیل توضیحات داده شده است.و در ایران و بیروت در حدود 100 جلد مکرر چاپ شده

بحار الدّموع(فی ایام الاسبوع)

مقتل،ط.

البحار المغرفة للصواعق المحرقه

در ردّ صواعق المحرقۀ ابن حجر تألیف شده است،مذکور در عمدة التحقیق ابراهیم عبیدی مالکی.

بحار العلوم

حکمت و کلام،ظاهرا تألیف قرن 4 ق،خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی انزل علی عبده الکتاب و لم یجعل له عوجا

بحار العلوم

در متفرقات،نظیر کشکول،خ.مرعشی.

بحث التحذیر

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق)،مذکور در نجوم السماء.

بحار النوائب

اردو،مقتل،از مولوی سید بن حسن چارجوی لکهنوی(1288 ق-).

البحث عن المیّته

سید محمد بن اسد اللّه حسینی اشکوری (1320 ق-).

البحث فی حساب الهند

ابو حنیفه احمد بن داود دینوری،مذکور در فهرست ابن ندیم.

بحث و نظر

مقالات انتقادی،از سبط حسن فتحپوری، مذکور در النقباء.

البحر

قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی (-573 ق)،مذکور در امل الآمل.

البحر،کتاب-بحر المذهب

فقه شافعی،از ابو المحاسن عبد الواحد بن اسماعیل رویانی(-501 یا 502 ق).

بحر الاسرار-السبع المثانی

فارسی،منظومه،در معارف،از محمد تقی مظفر علیشاه کرمانی،خ.آستان قدس،ش 6994 (1253 ق)و 4 نسخۀ دیگر.

ص:406

بحر البکاء فی مصائب المعصومین النجباء

فارسی،از محمد جواد بن محمد حسن اصفهانی، مجاز از صاحب جواهر در 1265 ق.

البحر التیار فی اسماء القری و الامصار

سید جعفر بن محمد اعرجی(-1332 ق)،مذکور در نفحة بغداد او.

بحر الجواهر

میرزا حسن زنوزی،خ.ملک.

بحر الجواهر(فی علم الدفاتر)

فارسی،در علم دفاتر و حساب سیاق، از عبد الوهاب بن محمد امین شهشهانی،ط.

تهران،1271 و 1297 ق،مرتب بر 2 بحر و ساحل و هربحر مشتمل بر شطوط،انهار و رشحات و جداول نسخۀ خطی آن موجود و از نسخۀ چاپی مفصل تر است،خ.آستان قدس، ش 12649(1293 ق)و ش 5432.

بحر الجواهر لذخر یوم الآخر

فارسی،از محمد علی بن محمد بن ابراهیم فقیه تبریزی،در احکام فرعی و اخلاق است،در 2 مجلد،تألیف مجلد اول:1271 ق،مجلد دوم:

(آغاز تألیف)1278 ق،ط.تبریز،1271 و 1323 ق.

الحمد للّه الّذی احتجب عن الابصار

بحر الجواهر(فی حلّ لغات السائر)

فارسی،در شرح ادویه،اغذیه و اصطلاحات طبی،از محمد بن یوسف هروی،که در 938 ق به نام ظهیر الدوله محمد امیر بیک تألیف کرده است،ط.تهران،1288 ق،خ.آستان قدس ش 5050(960 ق)،ش 5049(1104 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

بحر الجواهر(لاستجمام النفس و نفی الخواطر)

کشکول گونۀ غیر مبوّب،از همایون بن جلال الدین محمد طبیب(معاصر شیخ بهایی)، خ.دیده شده(1071 ق).

-الحمد للّه الذی استحمد الی عباده بموجبات المحامد

بحر الجواهر الخاقانی(و صرح اللئالی)

فارسی،در احوال انسان،تعریف علم و مبدأ و معاد و سائر اصول دین،از سید محمد باقر بن سید محمد طبیب معروف به ملا باشی(معاصر فتحعلیشاه)،در مقدمه،3 مقصد و خاتمه،ط.

ایران،1297 ق،خ.آستان قدس،ش 359.

بحر الحساب

فارسی،در اعمال حسابی،از سید ابو القاسم بن محمود خونساری ریاضی(1313 ق-).

بحر الحساب

شیخ بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،خلاصة الحساب تلخیص ابن کتاب است.

بحر الحقایق و کنز الدّقایق---

ص:408

البحر الزّاخر

در فقه استدلالی،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق)،در چند مجلد،خ.

دیده شده.

البحر الزّاخر(فی اصول الاوائل و الاواخر)

عزّ الدین سید محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی حلی(-1300 ق)،در آن مسائل اصولی را از آیات قرآنی استخراج کرده،مرتب بر الهامات و خاتمه،تألیف:1293 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الّذی الهمنا من حقایق التنزیل

البحر الزّخار(الجامع لمذاهب علماء الامصار)

امام مهدی احمد بن یحیی بن مرتضی حسنی(- 840 ق)،مشتمل بر 9 کتاب:الملل و النّحل، القلاید فی العقاید،ریاضة الافهام فی الکلام، معیار العقول فی الاصول،الجواهر و الدّرر فی السیر،الاعتماد فی الاجتهاد،الاحکام فی الفقه،الدرة المنیره فی غریب فقه السیر،تکملة الاحکام فی الاخلاق.

البحر الزّخار(فی انساب ملوک آل قاجار)

سید جعفر بن محمد اعرجی(-1332 ق)،در آغاز مناهل الضرب از آن یاد کرده است.

البحر الزّخار(فی شرح احادیث الائمة الاطهار)

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی (-1371 ق).

البحر الصافی(فی شرح الوافی فی العروض

و القوافی)

محمد بن حسن حسینی هندی هروی،ط.

مشهد،1295 ق،خ.آستان قدس،ش 4430 (خط مؤلف 1291 ق).

بحر طویل

فارسی،از ابو القاسم معروف به مجنون شاه و متخلص به نباتی،ط،بولاق،1270 ق(در هامش دیوان فضولی).

-منبع چشمۀ هرکلمه که جاری شود از نطق و بیان کام و زبان اسم خداوند عظیم است

بحر العرفان(و معدن الایمان فی تفسیر القرآن)

صالح بن محمد برغانی(-1283 ق)،تألیف:

1266 ق،در 17 مجلّد خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی نزّل علی عبده الکتاب

بحر عشق

اردو،از ابو الحسن قصیر ساندوی هندی،ط 1935 م.

بحر العلوم

فارسی،ملمع،کشکول گونه ای در 7 مجلد،از میرزا حسن بن عبد الرسول زنوزی(سدۀ 13 ق)، ملا علی تبریزی در وقایع الایام از وجود 3 مجلد آن خبر داده است.

بحر الغرائب

فارسی،در خواص اسماء الحسنی،از محمد بن

فارسی،در 5 مجلد در احوال اصحاب کساء علیهم السّلام،مجلد پنجم که در احوال سید الشهداء(علیه السلام)است سفینة النجات نام دارد.

بحر اللئالی

کشکول ملمّع،فارسی و عربی،نظم و نثر،از

ص:411

ضیاء الدّین محمد مهدی بن داود تنکابنی متخلص به ذوقی،ط.تهران،1318 ق.

-الحمد للّه الذی هدانا بفضل رحمته سبیله

بحر ماتم

اردو،مراثی،از ناصر الدین محمد واجد علیشاه (جلوس:1263 ق)ط.هند.

البحر المحیط

محمد حسین بن محمد مهدی سلطان آبادی (-1314 ق)،خ.موجود.

بحر محیط

در اخلاق،از میرزا تقی خان دانش تفریشی(ح 1288 ق-)،مذکور در ادبیات معاصر.

البحر المحیط

اصول فقه،از محمد بن یونس شویهی ظویهری (سدۀ 13 ق).

البحر المحیط بالاصول و الجامع لاسرار ائمة

المعقول و المنقول

محمد بن یونس شویهی،تالیف جلد اول:

1200،جلد دوم:1201 ق،خ.موجود.ظاهرا با عنوان قبل یکی است.

-(ج 1)الحمد للّه الذی اوجد الخلق من العدم

-(ج 2)الحمد للّه الذی جعل الکتاب حجة للعباد.

بحر المذهب-البحر،کتاب

بحر المسائل

فقه،از محمد رسول بن عبد العزیز کاشانی، تالیف:1247 ق،در چند مجلد،خ.دیده شد (خط مولف)،اجازة ملا احمد نراقی برای مولف در نسخه موجود است.

البحر المسجور(فی لفظ الطّهور)---

ص:412

(-1216 ق)،ط.بمبئی،1293 ق؛تبریز(؟)، خ.آستان قدس،ش 7465(1195 ق)و ش 360.

بحر المعارف

در احوال ملوک و امراء،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری(-پس از 1130 ق)،جلد سوم از مجلدات هفتگانۀ مجالس الاخبار است.

بحر المعارف و الانوار

ترجمه جلد 15 بحار الانوار در ایمان و کفر، مترجم:محمد تقی آقا نجفی اصفهانی (-1332 ق)،تاریخ ترجمه:1296 ق،ط.

تهران،1297 ق.

بحر المغفرة

فارسی،در اعمال سنّت و زیارات،از امیر رضا بن محمد قاسم حسینی قزوینی(معاصر علامه مجلسی)،مانند زاد المعاد مجلسی است ولی پیش از آن تألیف شده،خ.موجود.

بحر المنافع

ادعیه،اوراد و اعمال،از محمد بن احمد شیرازی معروف به خواجگی هندی (سدۀ 10 ق).

بحر المناقب

احمد بن محمد مقدس اردبیلی(-993 ق)،نسخۀ خطی آن در 1274 ق نزد محمد جعفر ابن عبد الصاحب خشتی موجود بوده است.

بحر المناقب

علی بن ابراهیم(سدۀ 10 ق)،صاحب ریاض از آن یاد کرده است،ظاهرا لقب مؤلّف درویش برهان بوده است.

البحر الموّاج(فی تفسیر القرآن)

فارسی،از تاج الدین محمد بن حسن اصفهانی معروف به ملا تاجا(-1085 ق)،وی پدر فاضل هندی(-1137 ق)است.

بحر النّفایس

فارسی،از ملا احمد همدانی(یا احمد خان شیروانی؟)،در بعضی از مجامیع از آن نقل شده است،ط.هند.

بحر النور

فارسی،در تجوید و قراآت هفتگانه،مرتب بر 8 باب و خاتمه،خ.مجلس.

بحر الهدایة

فارسی،از ناصر الدین محمد واجد علیشاه بن امجد علی شاه هندی(جلوس:1263 ق)، مجموعه ای است از اجوبۀ پرسشهایی که از سید محمد بن دلدار علی لکهنوی در موضوعات فقه پرسیده بوده است.

-حمد بی حد و ثنای لا تعد خدای را لایق است.

بحرانیّه

فارسی،طب،از محمد تقی معروف معروف به

ص:413

البداء---

ص:415

البدایة و انطق

بدایة الادب

فارسی،از عبد العظیم بن علی اکبر قریب گرگانی،ط.تهران،1344 و 1346 ق.

بدایة الجبر

عبد الغفار بن علی محمد نجم الدولۀ اصفهانی، ط.تهران،1319 ق.

بدایة الحساب

نیز از عبد الغفار نجم الدوله،ط.تهران،1292، 1311 و 1338 ق.

بدایة الدّرایة

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق)،ط.تهران،1310 ق(با شرح)خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 9889(1010 ق)و ضمیمۀ ش 9753 و ش 7676.

-نحمدک اللهم علی البدایة

البدایة فی سبیل الهدایة

نیز از شهید ثانی،مذکور در امل الآمل.

البدایة فی الهدایة

ابو جعفر نیشابوری،مذکور در معالم ابن شهر آشوب.

هندسه،از عبد الغفار نجم الدولۀ اصفهانی،ط.

تهران،1318 ق.

بدایع

دیوان فضل اللّه بن داود بدایع نگار(-1343 ق)، مذکور در آخر منظومۀ مطلع الشموس از آن یاد کرد،

بدایع الاحکام(فی شرح شرایع الاسلام)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)،ناتمام.

بدایع الاحکام(فی فقه الاسلام)

فارسی،از مهدی بن مصطفی حسینی تفریشی متخلّص به لاهوتی و ملّقب به بدایع نگار (1279 ق-)،ترجمه کتاب البدایع المهدویة فی فقه الاثنی عشریّۀ اوست،تألیف:1324 ق،ط.

تهران،1324 ق.

بدایع الاخبار

اخلاق،از ابو القاسم بن محمد علی واعظ اصفهانی معروف به سه دهی(-1339 ق)، مذکور در اوّل لمعات الانوار او.

بدایع الاخبار(و غرائب الآثار)-یدمنبر

فارسی،در مواعظ،از اسماعیل بن علی اصغر سبزواری(-1312 ق)،ط.تبریز،1311 ق.

بدایع الاسرار

فارسی،اخبار و حدیث،از میرزا مهدی بدایع نگار لاهوتی،ط.تهران،1332 ق.

بدایع الاشعار(فی شرح صنایع الاسحار)

شرح قصیدۀ قوامی گنجوی مطرزی،از فضل اللّه بن ملاّ مراد بدایع نگار خراسانی،ط.مشهد، 1336 ق.

بدایع الاصول

اصول فقه،از محمد تقی بن امیر مؤمن قزوینی (-1270 ق)،خ.موجود.

مجموعۀ مقالات،منشآت و اشعار،از جعفر بن محمد باقر شوشتری(-1335 ق)،نواده اش مهدی آنها را گرد آورده است.

بدایع الحساب

فارسی،از مهدی بدایع نگار،برگرفته از الخلاصة البهائیة،مذکور در بدایع الاحکام او.

بدایع الحکم

فارسی،جواب 7 مسألۀ بدیع الملک میرزای قاجار،از علی بن عبد اللّه مدرس زنوزی معروف به آقا علی مدرّس(-ح 1310 ق)،تالیف:1307 ق، ط.تهران،1314 ق.

-خدایی را ستایش کنیم و پرستش

بدایع الحکمۀ ناصری

فارسی،از میرزا مصطفی بن عقیل علوی طبیب اصفهانی،که با استفاده از تقریرات استادش دکتر تولوزون طبیب به نام ناصر الدین شاه به سال 1300 ق تألیف کرده است.

بدایع الصنایع

رسائل،از ابو علی بن محمد بن منصور حسینی (معاصر شاه عباس ثانی)،صاحب ریاض رسالۀ پنجم آن را دیده بوده است.

بدایع الصنایع

فارسی،در عروض و قوافی،از وحید تبریزی،خ.

آستان قدس.

-سپاس بی قیاس مالک الملکی را

بدایع العلوم(و کنز الرموز)

در علم حروف و اعداد،از ابو القاسم بن

ص:419

محمد صادق تبریزی متخلص به فانی،تألیف:

1295 ق،ط.تبریز،1300 ق.

بدایع الغزلیّات

فارسی از مصلح الدین بن عبد اللّه سعدی شیرازی (-694 ق)،ط.برلن،1304 ش.قسمتی از دیوان اوست که مکرر چاپ شده.

بدایع الکلام(فیمن فاز بلقاء الامام)

سید جمال الدین محمد بن حسین یزدی واعظ (-ح 1313 ق)،مذکور در فهرست کتب او.

بدایع الکلام(فی وقایع الایام)

سید مهدی بن محمد باقر طباطبایی یزدی (-1346 ق).

بدایع اللّغة

در لغات فارسی معرّب،از علی بن محمد علی حسینی میبدی(-313 ق)،تألیف:1287 ق، ط 1362 ق.

-الحمد للّه الذی اظهر براهین حکمه باختلاف اللغات

البدایع المهدویّة(فی فقه الاثنی عشریّة)

مهدی بن مصطفی حسینی تفرشی بدایع نگار متخلص به لاهوتی و مخلص،ط.تهران، 1324 ق.

بدایع النقول(فی تفصیل الفصول)

شرح فصول بقراط،از محمد بن عبد السّلام مکی مظفری طبیب،خ.خدیویه(887 ق).

-الحمد للّه مؤتی حقایق الحکمة من یشاء

بدایع الوسط

دیوان سوم امیر علی شیر نوائی(در شعر فارسی:

فنائی)(-906 ق).

بدایع الوصول(الی علم الاصول)

فارسی،اصول فقه،از میرزا مهدی وقایع نگار.

بدایع الوقایع

فارسی،تاریخ قاجار،به خصوص در احوال محمد ولی میرزا ابن فتحعلیشاه قاجار،والی سمنان،از محمد علی بن محمد رضی همدم سمنانی ملقب به وقایع نگار.

البدایع و النوادر

فارسی،کشکول گونه ای از فوائد متفرقه،از حسن بن علی جابری اصفهانی(معاصر).

بدر الامّة(فی جفر الائمّة)

محمد باقر بن محمد جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق).

البدر الباهر

مجموعه ای در تفسیر،حدیث و مسائل دیگر،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،خ.موجود.

ص:420

البدر التمام(فی احوال الوالد القمقام)

در احوال پدر و جدّ مؤلّف،ابو الهدی بن ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1356 ق)،تالیف:1317 ق،ط 1317 ق.

البدر التمام(فی ترجمة الهیئة و الاسلام)

محمد هارون حسینی(-1339 ق)،ط.لاهور، 1329 ق.

بدر الدّجی

اردو،از مولوی احمد دیوبندی(-ح 1300 ق).

بدر الدّجی

ارجوزه در مباحث استصحاب،از عبد الرّحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)،در 500 بیت، خ.موجود

بدر الدجی

فارسی،شرح حدیث«ستفترق امتی بعدی»،از رحم علی هندی(سدۀ 13 ق).

-الحمد للّه ربّ العالمین...

البدر الطالع بمحاسن من بعد القرن السابع

تاریخ و رجال،از حافظ محمد بن علی شوکانی خولانی صنعانی(-1250 ق)،ط.قاهره، 1348 ق.

بدر فروزان(در تاریخ مشهد مقدس)

فارسی،از عباس بن محمد فیضی،ط،قم، 1364 ق.

البدر الکامل(فی تاریخ جبل عامل)

سید محسن امین عاملی(معاصر).

البدر المشعشع(فی احوال ذریة موسی المبرقع)

فارسی،در احوال ابو جعفر موسی مبرقع فرزند امام محمد تقی(علیه السلام)و فرزندان او،از حسین بن محمد تقی نوری(-1320 ق)،تالیف:1308 ق، ط.بمبئی،1308 ق.

البدر المضئی

منطق،خ.دیده شده(کتابت سدۀ 11 ق).

البدر المنیر(فی قانون طلب الاکسیر)

ایدمر بن علی جلدکی.

البدر المنیر(فی ینبوع الاکسیر)

نیز از ایدمر جلدکی.

بدرة المعانی

فارسی،ترجمه و شرح لآلی المنثوره-کلمات قصار امیر المؤمنین علی(علیه السلام)-ترجمۀ منظوم از ابو المحاسن محمد بن سعد معروف به ابن ساوجی،تاریخ نظم:732 ق،ط.استانبول، 1315 ق.

البدع،کتاب

ابو الحسین محمد بن بحر دهنی(یا رهنی) سجستانی،مذکور در رجال نجاشی.

ص:421

البدع المحدثة-الاغاثة و الاستغاثة

بدعت ماه صیام

اردو،در حکم نماز تراویح برطبق کتب اهل سنّت،از محسن بن احمد لکهنوی(1329 ق-)، در جریدۀ سفینۀ لاهور منتشر شده است.

البدوح

جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.

البدور الباهرة(بعد المائة العاشرة)

در احوال علماء بعد از سال هزارم هجری،از آقا بزرگ تهرانی،در 4 جزء به ترتیب حروف.

نام اجزاء:

1.الروضة النضرة فی علماء المائة الحادیة عشرة.

2.الکواکب المنتثره فی القرن الثانی بعد العشرة

3.الکرام البررة فی القرن الثالث بعد العشرة،ط.

نجف،1374-1377 ق

4.نقباء البشر فی القرن الرّابع عشر،ط.نجف، 1373 ق.

این کتابها تحت عنوان طبقات اعلام الشیعة چاپ شده است.

بدو وجود الانسان،رسالة فی

صدر المتألهین صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق)،مذکور در فهرست تصانیف او.

البدیع(فی نقد الشعر)

ابو المظفر اسامة بن مرشد شیزری(-584 ق)، مذکور در مقدمۀ چاپی الاعتبار مؤلّف.

البدیع(فی القراآت السبع)

ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی (-370 ق)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.

البدیع،رسالة فی

تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی(-905 ق)، مذکور در روضات.

البدیع

برهان الدین عطاء اللّه مشهدی(-919 ق)، مذکور در مطلع الشمس.

البدیع

کمال الدین شاه فتح اللّه بن هبة اللّه حسینی (-1098 ق)،که به نام شاه سلیمان صفوی تالیف کرده است.

بدیع

فارسی،از محمد بن سلیمان تنکابنی (-1302 ق).

بدیع

محمد بن عنایت احمد خان کشمیری (-1235 ق).

بدیع الانشاء

ملا یوسف،خ.دیده شده.ظاهرا منظور

ص:422

بدایع الانشاء یوسفی است.

بدیع الایجاز(فی اسرار الحقیقة و المجاز لمعرفة

الاعجاز)

در معانی و بیان،از زین العابدین بن ابی القاسم طباطبایی معروف به سید آقا(-ح 1303 ق)، تألیف:1291 ق در نجف،خ.موجود،

بدیع البیان لمعانی القرآن

فارسی،تفسیر سورۀ فاتحه،از حسنعلی خان بن علی خان زنگنه،خ.مرعشی.

-فاتحۀ مصحف کلام حمد و سپاس ایزد سخن آفرین

بدیع التواریخ

در استخراج مواد تاریخ به نظم،از محمود خان نعمت فسایی(-ح 1345 ق)،خ.آستان قدس، ش 8923 و چند نسخۀ دیگر همه به خط ناظم.

بدیع الحساب

فارسی،از میرزا جعفر خان،ط.تهران.

بدیع الحساب

البدیعیّة

در ربع مجیّب،از صادق بن علی نقی اصفهانی، مرتب بر مقدمه،6 باب و خاتمه،تالیف:

1193 ق.

-الحمد للّه الذی جعل الشمس ضیاء و القمر نورا

البدیعیّة

قصیدۀ میمیه،از صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری(1297 ق-).

-من حسن مطلع سلمی مستهل دمی

للّه من دم ذی سلم بذی سلم

البدیعیة-الکافیة البدیعیة

در مدح پیامبر(صلی الله علیه و آله)،در 145 بیت،از صفی الدین عبد العزیز معروف به ابن ابی السرایا (-750 ق).

-ان جئت سلعا فسل عن جیرة العلم

واقر السّلام علی عرب بذی سلم

البدیعیة

صدر الدین علی بن نظام الدین احمد حسینی دشتکی شیرازی معروف به سید علیخان مدنی(-1118 ق)،تاریخ نظم:

1077 ق.

-حسن ابتدائی بذکری جیرة الحرم

له براعة شوق یستهل دمی

البدیعیة

امین الدین علی بن عثمان اربلی(-670 ق).

البدیعیه(فی مدح النّبی ص)

محمد بن حمزۀ شوشتری معروف به ابن الملاّ (-1322 ق)،خ.موجود.

البدیعیة

عبد علی بن ناصر معروف به ابن رحمۀ حویزی.

-قلبی و طرفک مضروب و مکسور

کلا هما مطلق منّا و مأمور

ص:424

البدیعیّة-اللمعة المحمّدیة

بدیهیات اولیه

فارسی،از سید احمد ادیب پیشاوری (-1349 ق)ط.تهران،1312 ق(با دیوان او).

البراح(فی تحقیق الصباح)-البراح(لرفع السترعن

وجه الصباح)

در تحقیق صبح و صبح صادق،از راحت حسین رضوی کوپال پوری،تالیف:1325 ق، ط.لکهنو،1372 ق.

براقیة السیرة(فی تحدید الحیرة)

سید حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی نجفی(-1332 ق).

البراهین

در امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)،از نصیر الدین عبد الجلیل بن ابی الحسین قزوینی(سدۀ 6 ق)، مذکور در فهرست منتجب الدین،کشف الحجب، البرهان آورده است.

براهین الأئمة

ابو القاسم سعید بن احمد کوفی،از مشایخ هارون تلعکبری(-385 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

براهین اعمال الاسطرلاب

میرزا عبد اللّه پیوندی(معاصر)،مذکور در سالنامۀ پارس.

براهین الامامة

فارسی،از ابو القاسم شریفی ذهبی (-1286 ق)،ط.تبریز،1334 ق.

البراهین الباهرة(فی الذّمّ الدنیا و مدح الآخرة)

فارسی،در مواعظ،از امین الواعظین ابراهیم بن محمد علی اصفهانی(-ح 1349 ق).

البراهین الجلیّة(فی ردّ مخالفی الاثنی عشریة من

الصوفیّة و الشیخیة و البهائیة)

فارسی،کلام،از علی اکبر گنابادی(معاصر).

-الحمد للّه الّذی اوضح دلائل معرفته

البراهین الجلیة(فی دفع شبهات الوهابیّة)

سید حسن بن محمد باقر قزوینی(1296 ق-)ط.

نجف،1346 ق.

البراهین الجلیّة(او تنصیصات کبار علماء الاشعریّة

علی زیغ احمد بن تیمیته)

ابو محمد حسن بن هادی موسوی عاملی (-1354 ق)،مرتب بر 3 مقصد و خاتمه:

1.شهادة علماء الاسلام بانحرافه،2.شهادة کلماته به،3.ما تفرّد به من الآراء عن سائر فرق المسلمین،خاتمه،ذکر احوال بعض رؤساء الوهابین.

البراهین الجلیّة(فی تفضیل آل محمد علی جمیع

البریّة)

محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی

ص:425

(-بعد 1232 ق)،خ.موجود.

البراهین الجلیّة(فی ابطال الذّوات الازلیّة)

ابو الحسن محمد بن حسین نیشابوری معروف به قطب الدین کیذری(سدۀ 6 ق).

البراهین الجلیة فی شرح القصیدة العلویّة

زین العابدین بن حاج سید جواد رضوی قمی (-ح 1327 ق)،متن قصیدۀ علویّه از استادش محمد طه نجف است.

-تمام الحج آن تقف المطایا

علی ارض بها النّبأ العظیم

براهین الخواص

احمد بن حسن یزدی(-ح 1310 ق)،در نواصیص العجب آورده است که این کتاب در 2 مجلد است.

البراهین الساطعة

در مبدأ و معاد،از حسن بن علی گوهر قراچه داغی،تألیف:1266 ق،خ.آستان قدس،ش 11733(1274 ق).

براهین السداد(فی شرح الارشاد)

امیر محمد حسین بن ابراهیم حسینی قزوینی (-1208 ق)،از مشایخ بحر العلوم،در چند مجلد، خ.موجود،یک مجلد دیده شده.

البراهین الظاهره(علی ظهر الباخرة)

علمی و ادبی،از عبد الواحد بن میرزا آقا انصاری،ط 1352 ق.

براهین العجم(فی قوانین المعجم)

فارسی،عروض و قافیه،از لسان الملک محمد تقی خان سپهر(-1297 ق)،که به امر آقا خان نوری،در یک مقدمه،24 باب و خاتمه، در 1268 ق تألیف کرده است،ط.تهران، 1272 ق.

براهین العصمة

در بعض مجموعه ها از نسخۀ چاپی آن نقل شده است.

براهین العقول(فی کشف اسرار ائمّة المعقول و

المنقول)

شرح تهذیب الوصول الی علم الاصول علامه حلّی،از محمد بن یونس شویهی حمیدی، تألیف:1229 ق،خ.آستان قدس،ش 7361 و ش 8622.

-الحمد للّه الذی علا بربوبیته

براهین غم

اردو،مراثی،از مولوی میرزا صاحب متخلص به تعشق هندی،ط.هند،در 3 مجلد.

براهین الفقه

سید محمد بن عبد الکریم موسوی سرابی معروف به مولانا(1294 ق-)،ط.تبریز،1330 ق.

ص:426

البراهین القائمات(لقمع الشبه و التشکیکات)

در تعزیه و شبیه،در نقض شبهات مؤلّف صولة الحق،از عبد الکاظم بن محمود غبانی (1307 ق-)تألیف:1345 ق.

البراهین القاطعة(فی شرح تجرید العقاید

الساطعة)

محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی (-1263 ق)،در 6 مجلد،خ.آستان قدس،ش 7467(1256 ق)و ش 8989(1333 ق).

براهین القرآن

محمد حسن بن رضا قلی شریعت سنگلجی،ط.

تهران،1345 ق(چاپ سوم،با کلید فهم قرآن).

براهین محمدیه

اردو،ترجمۀ بشارات احمدیه،از مولوی محمد محکم الدین،ط 1314 ق(درهامش بشارات).

البراهین النظریّة(فی اجوبة المسائل البصریة)

حسین بن احمد آل عصفور درازی بحرانی (-1216 ق)،مذکور در اجازۀ مؤلف برای شیخ احمد احسائی.

البرء الاتم-البرّ و الاثم

برء الساعة

ترجمۀ فارسی برء الساعة محمد بن زکریای رازی،از احمد بن محمد حسین حسینی تنکابنی که به نام فتحعلیشاه قاجار مصدر ساخته و 7 باب.

بر آن افزوده است،ط.تهران،1297(با رسالۀ اسهالیه).

-حمد بی حد حکیمی را سزد که طبع نوع آدمی را

برء الساعة

طب،از ابو بکر محمد بن زکریّا رازی (-311 ق)،که به نام و برای محمد بن ابو القاسم عبد اللّه وزیر تألیف کرده است،ابن طاوس تمام این کتاب را در امان الاخطار درج کرده است، خ.آستان قدس 5162 و چند نسخۀ دیگر.

الحمد للّه کما هو اهله و مستحقه

برء الساعة

ترجمۀ فارسی کتاب سابق،خ.عراق.

-چنین گوید ابو بکر محمد بن زکریا...

برج زواهر

ادبیات،از میرزا سنگلاخ خراسانی (-1294 ق)،تألیف:1276 ق،خ.مرعشی.

-بر ضمیر درّاک و خواطر بی آک این فقرات پاک از در تابناک

البردة

شرح قصیدۀ بانت سعاد کعب بن زهیر،از مظاهر حسن ابروهی(معاصر).

البرد الیمانی(فی الفاظ المعانی)

لغت،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1315 ق).

ص:427

البرّ و الاثم

اخلاق،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق)،که به خواهش همسایۀ خویش ابو بکر برقی خوارزمی فقیه تألیف کرده بوده است.

البرّ و الصّلة

ابو النّضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در رجال نجاشی.

البرزخ الجامع(فی معرفة الازمان)

عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی،شاگرد شیخ بهائی.

البرزخیة

در معرفت عالم برزخ،برطبق احادیث،از احمد بن علی ابرقوئی(-1334 ق)،تالیف:

1322 ق،

البرزخیّة

در تفسیر آیات متعلقه به عالم برزخ،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).

البرزخیة---

ص:428

البرق الومیض(فی منجّزات المریض)

ابو الحسن بن ابراهیم نقوی لکهنوی (-1355 ق).

البرکات الاحمدیّة

سید احمد استرابادی حائری،فتاوی جمعی از اعلام در جواب استفتاء سید محمد حسن کمال پوری در موضوع کتاب«یا علی مدد»و ترجمۀ آن موسوم به«القول الاسد»،ط.لکهنو، 1320 ق.

البرکات الرضویّة(فی تلخیص الفرائد الاصولیّة)

تلخیص رسائل شیخ انصاری،فارسی و عربی،از سید محمد بن محمود عطار لواسانی(-1355 ق)، خ.آستان قدس،ش 2960 و 2961(خط مولف،1342 ق)و 11667(1343 ق).

البرکات الرضویّة

از مآخذ اعیان الشیعة.

البرکات السامکة

نظم اربعین،از محمد حسن بن محمد حسین نائینی،تاریخ نظم:1317 ق،ط.تهران.

برکات القائم

ابو الحسن بن محمد کاظم،مذکور در اول ینابیع الحکمۀ مؤلّف.

برکات المشهد المقدس

فارسی،ترجمۀ عیون اخبار الرضا(علیه السلام)،از محمد صالح بن محمد باقر روغنی قزوینی،تاریخ ترجمه:1075 ق،خ.آستان قدس،ش 7138 (1120 ق)،ش 9832 و ش 12678

-حمد و سپاس خدای را که واحد و قهار و عزیز و جبار

البرکة فی الحرکة

خ.دیده شده.

البرمکیّة فی فقه الصلاة الیومیة،الرّسالة

ابن ابی جمهور محمد بن علی احسائی(-پس از 901 ق)،خود آن را شرح کرده و انوار المشهدیّة نامیده است.

البرناس(فی مثالب بنی العباس)

جعفر بن محمد اعرجی(-1332 ق)،مذکور در نفحة بغداد مؤلف.

برنامه

فارسی،منظوم،در فقه،از محمد علی بن شیر علی بروجردی(-1328 ق)،خ.موجود.

-مهر مهرش نامۀ مشکین طراز

بر سپاس کردگاری گشت باز

برّ الوالدین،رسالة فی

محمد علی بن حسین شهرستانی-(-1287 ق)، خ.کربلا.

بروج العروج

در هیأت،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار

ص:429

استرآبادی(-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال.

بروز الرّموز

علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال مؤلّف،در اصول فقه است.

البروق اللامعة(تعلیقات علی الزّیارة الجامعة)

علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی،خود به فارسی ترجمه کرده و آن را عبارة من دعی نامیده است.

البروق اللاّمعة

در جواب الصواعق المحرقۀ ابن حجر،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه الّذی حجر عنا حجرة ابن الحجر

البرهان(فی اسرار علم المیزان)

کیمیا،از ایدمر بن علی جلدکی(-743 ق)،در 4 جزء،خ آستان قدس،ش 10800(997 ق)و چند نسخۀ دیگر.

البرهان(فی المیزان)

نیز از جلدکی،مختصر کتاب سابق اوست.

البرهان،کتاب

شیخ الرّئیس ابو علی حسین بن سینا(-427 ق)، مذکور در براهین العقول محمد بن یونس شویهی، شویهی نسخۀ برهان را داشته است.

البرهان(فی قطع الشبه الشیطان)-البرهانیّة

عبد اللّه بن نجم الدین معروف به فاضل قندهاری (-1311 ق)،مذکور در مطلع الشمس.

البرهان(فی رد ابی حیان)

در امامت،از علی بن محمد سبیتی عاملی کفراوی(-1303 ق)،در رد رسالۀ ابو حیان توحیدی،خ.موجود.

البرهان(فی النصّ الجلی علی امامة امیر المؤمنین علی(علیه السلام))

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی (معاصر ابن ندیم)،مجلسی در بحار از آن نقل کرده است.

البرهان(فی وجه سکوت امیر المؤمنین علیه السّلام)

علی بن ابی القاسم رضوی کشمیری (1288 ق-)،ط.

البرهان(علی وجود صاحب الزّمان(علیه السلام))

قصیده و شرح آن از سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی،رد قصیدۀ بغدادیّه است که به علماء نجف فرستاده شده بود،ط.صیدا، 1333 ق.

-ایا علماء العصر یا من لهم خبر

بکل دقیق حاد فی مثله الفکر

البرهان،کتاب

معلم ثانی ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی(-339 ق)،مذکور در فهرست کتب او.

ص:430

البرهان،کتاب

ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی،احمد بن علی سیرافی که از مشایخ نجاشی است،آن را از او روایت می کند.

البرهان

اردو،مجلۀ علمی و دینی،به مدیریت سید محمد سبطین لاهوری.

البرهان(فی التکلیف و البیان)-البرهان

در تشیید طریقۀ اخباریّه و توهین مجتهدین،از محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق)، تالیف:1209 ق،ط.بغداد،1341 ق(با مصادر الانوار).

-الحمد للّه رب العالمین...اما بعد فقد ثبت بالبراهین القاطعة انّ العلم زائد علی ذات الممکن.

البرهان(علی طول عمر صاحب الزّمان)

محمد بن علی بن عثمان کراجکی(-449 ق)، ط.تبریز،1322 ق(با کنز الفوائد).

-الحمد للّه و صلوته علی من اصطفی

البرهان(فی اثبات الصانع)

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی (معاصر فتحعلیشاه قاجار)،مذکور در خلاصة الاخبار مولف.

البرهان(فی امامت امیر المؤمنین)-البراهین

البرهان(فی تفسیر القرآن)

سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 یا 1109 ق)،در 6 جزء،ط.تهران، 1295-1302 ق و 1334 ش(در 4 مجلد)،خ.

آستان قدس،ش 14344(1262 ق).

برهان الادراک(فی شرح تشریح الافلاک)-

نهایة الادراک-قانون الادراک

شرح تشریح الافلاک شیخ بهائی و تعلیقات او بر آن،از محمد کاظم(یا عبد الکاظم)بن عبد علی گیلانی،که آن را به دستور شیخ بهائی در 1007 ق شرح کرده است،خ.موجود.

برهان الارجوان(فی وجود الجانّ)

فارسی،از یوسف بن احمد گیلانی(معاصر)

برهان الارشاد

در علم کلام،از محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،خ.

فیض آباد هند.

برهان الایمان

ادعیه و تجوید،از ملکه جهان خانم بنت کامران میرزا بن ناصر الدین شاه قاجار و همسر محمد علیشاه مخلوع،ط.تبریز،1324 ق.

برهان البیان

اردو،در خلافت و امامت و تفسیر آیۀ استخلاف،از مولوی ابو القاسم بن حسین رضوی کشمیری(-1324 ق)،ط.لاهور،1317 ق.

ص:431

برهان التجارة(فی تبیان الزیارة)

فارسی،از محمد باقر بن اسماعیل کجوری (-1313 ق)،شرح زیارت جامعه است.

برهان جامع اللسان

فارسی،لغت،از محمد کریم بن مهدی قلی تبریزی که به نام فتحعلیشاه قاجار و به دستور بهمن میرزا تألیف کرده است،ط.تبریز، 1260 ق؛تهران،1307 ق.

برهان الحق

فارسی،در رد مسیحیان،از فاضل بن قاضی هاشمی بروجردی(-ح 1343 ق)،ط.ایران.

برهان الحقّ المتین(علی لسان خصم المبین)

در امامت،از محمد بن علی موسوی سکیکی (-1139 ق)،در ایناس سلطان المؤمنین به آن ارجاع داده است،در 4 مجلّد.

برهان دولتشاهی

عبد الاحد بن برهان الدّین سیرجانی(سدۀ 10 ق) در تفسیر سورة الروم به آن ارجاع داده است.

برهان الدّین الوثیق(فی نقض عمدة التحقیق)

مهدی بن صالح موسوی قزوینی،تألیف:

1340 ق.

برهان الرسالة

در اثبات نبوّت خاصّه،از ابو القاسم بن محمد علی حسینی سدهی،مذکور در لمعات الانوار مؤلف.

البرهان الساطع للانام(فی شرح شرایع الاسلام)

محمد جواد بن حسن عاملی،تالیف:1236 ق، خ.موجود.

برهان السالکین

جواب سؤالات محمد کاظم رونقعلی کرمانی،از عبد الحسین بن علی آقا شیرازی معروف به ذو الرّیاستین و ملقب به مونسعلی.

برهان السعادة

فارسی،در امامت،از میر محمد قلی بن محمد موسوی کنتوری(-1260 ق)،جواب باب هفتم از تحفة الاثنی عشریۀ مولوی عبد العزیز فاروقی دهلوی است.

-الحمد لمن اخبرنا فی کلامه المنزل علی خیر الخلق

برهان شقّ القمر(و ردّ نیّر الاکبر)

ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (-1324 ق)،که به سال 1296 ق برای نواب ناصر علی خان تألیف کرده است،ط.لاهور، 1300 ق.

برهان الشیعة

در اثبات امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)،از خلف بن عبد المطلب مشعشعی حویزی(-1074 ق)، مذکور در ریاض.

ص:432

برهان الشیعة(فی اثبات الرجعة)

محمد علی بن شرف الدین سنقری،در رد کشف الحق.

برهان الشیعة(فی رد بهتان الشیعة)

حسین صابر جهنگ.

برهان الصادقین

در امامت،از جعفر موسوی بنارسی،مختصر مهجة البرهان او است،در ردّ باب هفتم تحفة الاثنی عشریّة.

برهان العارفین

فارسی،آداب نماز،از محمد تقی بن مقصود علی مجلسی اصفهانی(-1070 ق)،خ.موجود.

برهان العباد(فی اثبات المعاد)

فارسی،از محمد باقر واعظ کجوری.

برهان العصمة

محمد تقی بن امیر مؤمن حسینی قزوینی (-1270 ق)،خ.موجود.

البرهان علی ان انبیاء اللّه من ایران

فارسی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی.

البرهان علی ثبوت الایمان

تقی الدین ابو الصلاح بن نجم الدین حلبی، شاگرد شریف مرتضی علم الهدی،مرتب بر فصول،اول در توحید و آخر در معاد.حسن بن محمد دیلمی همۀ آن را در اعلام الدین درج کرده است.

البرهان علی وجود جوهر المفارق-اثبات العقل

برهان غم

اردو،مراثی،از حسین میرزا صاحب هندی،ط.

هند.

البرهان فی وجوه البیان

ادبیات،از ابو الحسین اسحاق بن ابراهیم بن سلیمان وزیر(سدۀ 4 ق؟)،خ.لندن(نسخۀ کهن).

برهان القاری فی تجوید کلام الباری

فارسی،از رحمت اللّه گیلانی(سدۀ 11 ق)،در مقدمه،16 باب،17 فائده و خاتمه،به نام حکیم الملک عبد الجبار خان تالیف کرده،خ.

مرعشی.

-حمد و ثنای شایسته که حامدان و شاکران حضرت...

البرهان القاطع(و الضیاء اللاّمع)

فارسی،در«اثبات لزوم عالم و رجوع به او در هر زمان»،از محمد بن کریم،مرتب بر 3 قسم، تالیف:1293 ق،خ.موجود.

برهان قاطع

فارسی،لغت،از محمد حسین بن خلف برهان تبریزی که در 1062 ق به نام سلطان عبد اللّه

ص:433

قطب شاه تالیف کرده است و مرتب است بر 9 فائده و 29 گفتار،ط.ایران،1295 ق،1305 ق و مکرّر...،خ.آستان قدس،ش 3711 (1101 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-ای راهنما به هرزبان در افواه

البرهان القاطع(فی شرح المختصر النّافع)

شرح مختصر نافع محقق حلی،از علی بن رضا بن بحر العلوم طباطبایی(-1298 ق)،ط.تهران، 1290-1293 ق(3 مجلد).

البرهان القاطع و النّور الساطع

اصل فارسی از رجبعلی تبریزی(-1080 ق)، تعریب از شاگردش قاضی سعید قمی.

البرهان القاطع و النور الساطع

فارسی،در امامت،از محمد صالح بن مسعود دست غیب حسینی،مرتب بر مقدمه،13 مژده و خاتمه،خ.موجود.

-الحمد للّه علی نعمائه

البرهان القویم(فیما یتعلق بالعکس المستقیم)

منطق،از محمد مهدی بن هادی نقوی لکهنوی، تالیف:1271 ق،مذکور در کشف الحجب

-نحمدک یا من له الدوام و البقاء

برهان الکفایة

فارسی،مختصر تحویل سنی الموالید ابو معشر جعفر بن محمد منجم بلخی(-272 ق)با اضافاتی از ابو سعید احمد بن محمد سجزی(سدۀ 4 ق)،خ.آستان قدس،ش 5433.

-الحمد للّه رب العالمین...بدانکه احکام نجوم را چندین چیز بباید...

برهان الکفایة

فارسی،احکام نجوم،از علی بن محمد شریف بکری،خ.آستان قدس،ش 12230(969 ق)و چند نسخه دیگر.

برهان اللّغة---

ص:434

فانی یزدی،تالیف:1320 ق،ط.تهران، 1325 ق(بارد الشیخیّة)،در فهرست کتابهای چاپی...نیران الملحدین یاد شده.

برهان المتین(لاثبات نبوة خاتم النبیّین بآیتین

من القرآن المبین)

کلام و تفسیر،خ.موجود.

برهان المرتاضین

فارسی،در طریقت ذهبیه،از علی نقی بن محمد اصطهباناتی(-1129 ق)،خ.آستان قدس.

برهان المسامتة(علی تناهی الابعاد)

حکمت،از محقق داماد،خ.موجود.

-بعد حمد یسامت حق عزّ المبدأ و جلاله...

برهان المسلمین

فارسی،در رد مسیحیان،از محمد صادق فخر الاسلام ارومی(-ح 1330)،ط.تهران، 1312 ق.

برهان المّلة

کلام،خ.آستان قدس.

برهان المنیر

در رد ارشاد العوام کریمخان کرمانی،از ابراهیم بن محسن کاشانی،تألیف:1322 ق،خ.

نجف.

البرهان المؤسس(فی انّ المتنجّس لا یتنجّس)

عبد الکریم جواد جزائری(-1215 ق)،خ.دیده شده.

برهان المؤمنین

اصول فقه،در نجاة الدارین عباس آبادی از آن نقل شده.

برهان النبوة

فارسی،در اثبات نبوّت خاصه،از عباسقلی خان سپهرثانی(-1340 ق)،ط.تهران،1305 ق.

برهان الهدایة

در تفسیر مشکلات اخبار و بعض آیات،از حسن بن عبد اللّه(سدۀ 13 ق).

البرهانیة(فی قطع الشبه الشیطانیّة)-البرهان

البرهانیه---

ص:435

(-1315 ق)،خ.دیده شده.

بزرگان علم و ادب در شمال ایران

فارسی،از عباس کدیور.

بزم آرا

فارسی،در ردّ مسیحیان،از حسین بن علی اکبر قزوینی،مصدر به نام محمد شاه قاجار، در 1257 ق،خ.سامراء.

بزم آرا

تذکرة الشعراء،لباب الالباب عوفی است که شخصی از معاصرین جلال الدین اکبر آن را به طمع صله به نام او مصدر ساخته است،خ.

موجود.

بزم ایران

فارسی،ادبیات،از سید رضا بن محمد بن سید کاظم طباطبایی یزدی،ط.هند،1345 ق.

بزم عشرت

فارسی،طب،از ابن محمد شریف،خ.نجف.

بزم غم

اردو،مراثی،ط.هند.

بزم ماتم

اردو،مراثی،ط.هند.

بزم وصال

فارسی،مثنوی،از وصال شیرازی،مذکور در مجمع الفصحاء.

بساتین الانس و دساتین الحدس فی براهین

النفس

ابو الحسن علی بن زید بیهقی،مذکور در معجم الادباء.

بساتین الجنان(فی علمی المعانی و البیان)

محمد تقی بن عبد الرزاق موسوی احمد آبادی (-پس از 1340 ق).

بساتین الخطباء

عبد اللّه افندی(-ح 1130 ق)صاحب ریاض العلماء.

بساتین الریاحین

محمد جواد،مجاز از صاحب جواهر.

بساط العشق و المحبة

اسد اللّه گلپایگانی،مذکور در آخر شمس التواریخ.

بساط نشاط-مقویم

البسامة الکبری

قصیده در رثاء عمر بن افطس و فرزندانش،از ابو محمد عبد الحمید بن عبدون اندلسی،مذکور در فوات الوفیات ابن شاکر و نسمة السحر ضیاء الدین یوسف.

ص:436

-الدهر یفجع بعد العین بالاثر

فما البکاء علی الاشباح و الصور

بستان-بوستان

البستان فی تفسیر القرآن

ابو سعید اسماعیل بن علی(معاصر سید مرتضی و شیخ طوسی)،مذکور در فهرست منتجب الدین.

البستان

در صنعت،از جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.

البستان(فی فضائل خیرة الرحمان امیر المؤمنین

علیه السّلام)

محمد بن حسن خطی شاطری بحرانی،خ.

نجف.

-الحمد للّه الذی علم ما یکون قبل ان یکون و خلق کل شیئی فقدره تقدیرا

البستان(فی الفقه)-المشجّر

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

بستان الابرار

مجلد پنجم نور الانوار از ابو الحسن مرندی،ط.

ایران.

بستان الادب

در 12 فن ادب،لغت،صرف،اشتقاق،معانی، بیان،بدیع،عروض،قافیه،خط،قرض الشعر، انشاء النثر،محاضرات و تواریخ،از تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی(سدۀ 10 ق).

بستان الادیان

فارسی،ملل و نحل،ط.

بستان السعادة

فارسی،دیوان میرزا روشن،ط.

بستان السیاحة

فارسی،از زین العابدین سیاح شیروانی،تألیف:

1248 ق،ط.تهران،1310 ق.

بستان الشرف

مختصر حظیرة القدس در انساب،از اسماعیل بن حسین معروف به سید ابی طالب مروزی علوی (زنده در 614 ق).

بستان العارفین

نام مقدمۀ«گلزار یوسفی».

بستان العوام---

ص:437

البسملة

اردو،در احکام بسمله،از علی اظهر هندی کهجوی(-1352 ق).

البسیط

تفسیر،از واحدی نیشابوری(-468 ق).

البسیط

شرح کافیۀ ابن حاجب در نحو،از رکن الدین ابو محمد حسن بن محمد بن شرفشاه علوی استرابادی(-717 ق).

البسیط الواقی(فی شرح مختصر الایلاقی)

ابو الثناء مظفر بن امیر الحاج بن مؤید تبریزی است،مذکور در کشف الظنون،شرح مختصر کلیات قانون در طب است.

البشارات(فی وظایف الطبقات)

1314 و 1323 ق.

بشارات الامّة(فی موالید الائمّة(علیهم السلام))

فارسی،در اصول دین و احوال ائمّه علیهم السّلام،از محمد بن اسماعیل کجوری معروف به سلطان المتکلمین(-1353 ق).

بشارات الشیعة

اسماعیل بن محمد حسین خاجویی(-1173 یا 1177 ق)،در 8 فصل،خ.دیده شده.

-بعد حمد من صیرنا من امّة نبیه و شیعة علیه

بشارات الغیبیّة-بشارة الغیبیّه

فارسی،در تحقیق روح،از علی اکبر بن سید محمد نقوی لکهنوی(-1326 ق)،ط.هند.

البشارات للشیعة

مذکور در معالم العلماء ابن شهر آشوب.

بشارات المؤمن---

ص:440

بشارة الاحبّاء(فی فضیلة البکاء و الابکاء)

حسینعلی بن محمد تقی خویی،ط.تهران، 1270 ق.

بشارت احمدی

اردو،در ردّ هنود،از محمد مرتضی بن حسن علی حسینی جنفوری(-ح 1333 ق).

بشارة الاسلام

در اخلاق،از محمد ادیب تهرانی.

بشارة الاسلام(فی علامات المهدی علیه السّلام)

مصطفی بن ابراهیم حسینی آل حیدر(-ح 1336 ق)،ط.نجف،1373 ق.

بشارة الاصحاب

اخلاق،از محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق)،خ.موجود.

بشارة الانام

محمود بن عباس عاملی(-1353 ق)،ط.صیدا.

بشارة الباکین(و انیس الذاکرین)

حسین بن عبد الرزاق واعظ تبریزی،که در 1280 ق به نام ناصر الدین شاه در مقدمه، 50 مجلس و خاتمه تألیف کرده است،خ.

مرعشی.

بشارة الزّائرین

عبد الحسین بن جواد نجفی معروف به عبد الحسین مبارک(1301 ق-)،تالیف و طبع، نجف،1348 ق.

بشارة الشیعة

علی بن فتح اللّه شریف،در نفایس اللباب از آن نقل شده.

بشارة الشیعة

در اثبات فرقۀ ناجیه،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،ط.تهران، 1311 ق.

-الحمد للّه علی ما هدانا لمعرفة احسن القول

بشارة الشیعة(فی مسائل الشریعة)

در عبادات و معاملات،از محمد مهدی بن محمد هادی،تالیف:1114 ق،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه علی جزیل الآلاء

ظاهرا مولف نوادۀ محمد صالح مازندرانی بوده است.

بشارت ظهور

فارسی،منظوم،از اشرف الدین محسن بن احمد حسینی(-1342 ق)،مدیر روزنامۀ «نسیم شمال»،ط.تهران.

بشارة الظهور

مجلد اول لمعات النور،از جلال الدین شیرازی، ط.تهران،1336 ق.

ص:441

بشارة الفرج

فارسی،در احوال حضرت حجت(علیه السلام)و وقایع ایام رجعت،از محمد بن عاشور کرمانشاهی (معاصر فتحعلی شاه قاجار)،خ.موجود.

بشارت محمدیّه

محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1284 ق)، مذکور در ورثة الانبیاء.

بشارة المصطفی(لشیعة المرتضی)

اخبار،از عماد الدین ابو جعفر محمد بن علی طبری آملی(زنده تا 553 ق)،ط.نجف، 1369 ق،خ.آستان قدس،ش 11195 (1210 ق)،ش 7469(1352 ق)و ش 1932.

-الحمد للّه الواحد القهار

بشارة المومنین

سلطان علی گنابادی(-1327 ق)،مذکور در شمس التواریخ.

بشارة المؤمنین

فارسی،ط.ایران.

بشارة النبوة

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق)،مذکور در فهرست تصانیف او.

البشارة و النذارة و الاستنفار الی الجهاد

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در فهرست شیخ طوسی و رجال نجاشی.

البشری(بالحسنی)

فارسی،شرح رسالۀ مودّة القربی تالیف سید علی همدانی،از ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری، ط.لاهور 1295 و 1317 ق(در فهرست کتب چاپی عربی آمده ولی فارسی بودن آن در ذریعه تصریح شده است).

البشری(فی شرح الهدی)

شرح الهدی الی طریق الصواب،از شجاع بن علی حسینی،مرتب بر 7 باب.

الحمد للّه الّذی هدانا لهذا...

البشری(فی انشاء الصلوات الباهرة المتضمنة

للمعاجر الفاخرة للعترة الطاهرة)

محمد بن عبد الوهاب آل داود همدانی (-1303 ق)،تألیف:1290 ق.

-الحمد للّه الذی قرن بالصلوات نجح دعوات البشر

البشری و الزلفی

در فضایل شیعه،از ابو بکر محمد بن احمد کاتب بغدادی معروف به ابن ابی الثلج،مذکور در فهرست شیخ طوسی.

بشری المجتهدین

اصول فقه،از علی بن عبد الحسین ایروانی نجفی (-1354 ق)،خ.دیده شده.

ص:442

بشری المحققین(المخبتین)

فقه،از جمال الدین ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حلی(-673 ق)،از آن در کتب فقهی به کثرت نقل شده است.

بشری المذنبین(و انذار الصدیقین)

مواعظ،از ناصر بن محمد جارودی خطی،راوی از صاحب ریاض و عبد اللّه سماهیجی،خ.

قطیف.

بشری الوصول(الی اسرار علم الاصول)

محمد حسن بن عبد اللّه مامقانی(-1323 ق)،در چند مجلّد،خ.آستان قدس،ش 7318-7321 (1291-1306 ق)و ش 9434(1301 ق).

-الحمد للّه الذی اسس اساس الّدین

البشنویّة،الرّسالة

حسین بن داود کردی بشنوی،مذکور در معالم العلماء.

البشیر النذیر(فی اهوال یوم القیامة)

اخبار،از حسین بن علی محمد شیروانی (-1336 ق)،خ.دیده شده.

البصائر(فی مختصر تنقیح المناظر)

کمال الدین ابو الخیر حسن بن علی فارسی (-718 ق)،اصل تنقیح المناظر نیز از اوست.خ.

آستان قدس،ش 5434.

-الحمد للّه الّذی ابدع الخلایق بقدرته

البصائر

فارسی،در رد وهابیون و مادیّون،از غلام نبی اللّه بن غلام اسد اللّه معروف به مجد الدّوله افضل الفضلاء،ط.مدارس،1295 ق(در حیات مولف).

-سبحان من دل علی وجوده صنایع السنة منکریة...

البصائر(فی تحقیق الوجوه و النظائر)

فارسی،تفسیر،از ظهیر الدین ابو جعفر محمد بن محمود نیشابوری،تالیف:577 ق،خ.

آستان قدس،ش 1215(610 ق)و ش 1214.

بصائر الانس

اصول،نسخۀ آن نزد مؤلف نخب المناقب موجود بوده است،مذکور در الحجج القویة.

بصائر الانس بحظائر القدس

قطب الدین محمد بن حسین کیدری،موّلّف نخب المناقب از آن نقل کرده،مذکور در الحجج القویة.

بصائر الایمان(فی تفسیر القرآن)-درّة الصفا فی

تفسیر أئمّة الهدی

صبغة اللّه بن سید جعفر کشفی،تألیف:

1260 ق،خ.خوانساری،نجف.

بصائر الدرجات(فی تنزیه النّبوات)

در معجزات پیامبر(صلی الله علیه و آله)،مذکور در دیباچۀ

ص:443

عیون المعجزات.

بصائر الدرجات

در مناقب،از شیخ الطائفه ابو القاسم سعد بن عبد اللّه اشعری قمی(-299 یا 301 ق)، حسن بن سلیمان حلی آن را مختصر ساخته و مختصر آن در آستان قدس موجود است،ش 8009(1348 ق)،ط.نجف،1370 ق.

بصائر الدّرجات

اخبار،از ابو جعفر محمد بن حسن بن فروخ صفار قمی(-290 ق)،ط.تهران،1285 ق(با نفس الرحمان)،خ.آستان قدس،ش 1629 (1085 ق)و چند نسخۀ دیگر.

بصائر السالکین(فی شرح تبصرة المتعلمین)

فقه،از معز الدین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی(1300 ق)،خ.حلّه،مختصر این شرح حلیة المجتهدین نام دارد.

البصائر الناصریّة(و الدّرة النجفیة)

فارسی،در تعریف و توصیف سفر ناصر الدین شاه قاجار به عتبات عالیات در 1287 ق،از سید هاشم بن ابراهیم بهبهانی معروف به بوشهری،تالیف:1295 ق،خ.کربلا.

-الحمد للّه الذی منّ علینا بناصر الدین

بصارة التجارة---

ص:444

البضاعة المزجاة

شرح روضۀ کافی،از محمد حسین بن قاریاغدی،مرتب بر 30 باب،تألیف:1098 ق، خ.موجود.

-الحمد للّه الناشر فی الخلق فضله

لبضاعة المزجاة

اخلاق،از محمد رضا بن قاسم غراوی (1303 ق-)،در 3 جزء،ط.نجف،1353 ق (جزء اول).

البضاعة المزجاة

رساله در توبه و آداب و احکام آن،از عبد اللّه بن محمد تقی از نوادگان فیض کرمانشاهی (-1308 ق).

البضاعة المزجات(فی الالغاز و المعمیات)

مفتی عباس لکهنوی(-1306 ق)،مذکور در التجلیات.

بضاعة المزجات

فارسی،کلام،از سید محمد سلطان العلماء لکهنوی(-1284 ق)،خ.لکهنو.

بضاعة المزجات

فارسی،ادعیه،ط 1335 ق.

البضاعة المزجاة

ارجوزه در وصف روضۀ مبارکۀ حسینیه،از سید مهدی بن علی غریفی(-1343 ق)،به خواهش سید علی الحبشی بحرانی به نظم آورده.

-احمد رب العرش و الکرسی

و جملة العلوی و السفلی

-بضاعة المساکین(فیما ینفع یوم الدین)

اعمال و ادعیه،از سید محمد بن مرتضی کشمیری(1306 ق-)،خ.دیده شده

بضاعة النجاة

در رد صوفیه،مذکور در السهام المارقة.

بطلان التعلیق فی العقود

ابو القاسم بن حسن محقق قمی(-1231 ق)،خ.

نجف.

بطلان تناهی الابعاد

ابو القاسم ذهبی شیرازی(-1286 ق)،ط.خ.

آستان قدس،ش 666(1310 ق).

بطلان الصلاة بلاولایة

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق).

بطلان عبادة الجاهل من غیر تقلید

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق)،ط.(با حاشیۀ معالم).

ص:445

بطلان العمل بالاحتیاط فی بعض الفروع لمن

تمکن من تحصیل الواقع بطریق معتبر

شیخ الشریعۀ اصفهانی،در جواب اشکال سید جواد اصفهانی نگاشته،خ.دیده شده.

-الحمد للّه تعالی و الصلاة علی رسوله تتوالی

بطلان العول و التعصیب

محمد جواد بلاغی(-1352 ق).

بطلان النسخ و المسخ

ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (-1324 ق)،ط.لاهور،1314 ق.

البطل الاسدی

در احوال حبیب بن مظاهر،از عبد الواحد بن احمد مظفری،ط.نجف،1370 ق.

بطل الحلّة

داستان،از عبد الحسین ازری بغدادی (1297 ق-).

البطل العلقمی

در زندگانی عباس بن علی(علیه السلام)،از عبد الواحد بن احمد مظفری،ط.نجف،1369-1374 ق،3 مجلد.

البطیخ،کتاب فی

ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی (-421 ق).

بعث و نشور

فارسی،در اثبات معاد جسمانی،از علی اکبر بن محسن اردبیلی(-1346 ق)،مرتب بر 5 فصل.در آن بر ملا صدرا در مسألۀ جبر و تفویض رد نوشته است.

بعد الاسناد

ابو جعفر محمد بن عیسی یقطینی،مذکور در رجال نجاشی.

بعد حمد الهندی

اردو،منظوم،در مسائل فقهی،ط.لکهنو.

بعض سیر ائمّة علیهم السّلام

کفعمی در تصانیف خویش از آن نقل کرده است.

بعض مثالب النواصب(فی نقض بعض فضایح

الروافض)-نقض الفضایح-مثالب النواصب

فارسی،از نصیر الدین عبد الجلیل بن ابی الحسین قزوینی(سدۀ 6 ق)،بعض فضایح از شهاب الدین شافعی رازی است.خ.موجود.

-هرجواهر محامد که غواصان دریای دین به صحبت از قعر بحر دل به ساحل زبان آرند...

البغدادیّات

فوائد متفرقه،تدوین از محمد علی هبة الدین شهرستانی،در ایّامی که وزیر معارف بوده گرد آورده است.

البغدادّیة---

ص:446

-الحمد للّه الذی اسس قواعد الاحکام و رفع دعائم الاسلام

بر این کتاب شیخ حسن فرزند مؤلف تکمله نگاشته و احکام صوم و اعتکاف را به آن افزوده است-تکملة البغیة،برای ترجمۀ آن- تحفة الراغب،و برای شرح آن-منیة الراغب.

بغیة الطالب

نجوم،از حسن بن عبد اللّه سرحی قرشی.

بغیة الطالب

در اصول و فروع دین،از عباس بن حسن بلاغی، تألیف:1170 ق.

بغیة الطالب(فی اسلام ابی طالب)

مفتی میر محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی(-1306 ق)،مذکور در تجلیات.

بغیة الطالب(و ایضاح المناسک)

مناسک حج،از محمد بن جعفر مشهدی حائری، مذکور در کتاب مزار او

بغیة الطالب(فی احوال ابی طالب و اثبات ایمانه و

حسن عقیدته)

محمد بن حیدر موسوی عاملی،تالیف:1096 ق،به دستور سید عبد اللّه مشعشعی،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی نور قلوب اولیائه بحقایق الایمان

بغیة الطالبین(فی حقیة المجتهدین)

عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،مختصر منیة المحصلین اوست.

بغیة الطلاب

فارسی،کلام،از سید حیدر علی،ط.

بغیة الطلب(فی شرح الزیارة الجامعة فی رجب)

شرح زیارت جامعه،از درویش علی بن حسین بغدادی(-1277 ق)،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی نور قلوبنا بنور هدایته الی علم الیقین

بغیة الفائز(فی جوائز نقل الجنائز)

عبد الحسین بن یوسف موسوی عاملی.

بغیة الفقیه

فقه،از کمال الدین بن میر قوام الدین مرعشی (سدۀ 8 ق).

بغیة القلوب و منیة المحبوب

اخلاق،از شمس الدین مهدی بن علی عاملی.

-یقول عبد طالب الیقین

مهدی من یدعی بشمس الدین

بغیة اللبیب(فی شرح منطق التهذیب)

مهدی بن محمد موسوی خوانساری(1319 ق-).

ص:448

بغیة المحتاج

طب،از داود بن عمر ضریر انطاکی (-1009 ق).

بغیة المرتاح(فی طلب الارتاح فی شرح الاربعین

الصحاح)

شمس الدین محمد بن یوسف زندی مدنی، تالیف به نام سلطان شیخ ابو اسحاق انجو در 745 ق.

بغیة المرتاد(فی ریاض ذخیرة المعاد)

ارجوزه در طهارت،از سید هاشم حمد آل کمال الدین(-1341 ق).

بغیة المرتاد لیوم التناد

ادعیه و اعمال،از حسین بن علی بحرانی (معاصر).

بغیة المرید

در احوال شهید ثانی،از بهاء الدین محمد بن علی عودی جزینی،مرتب بر مقدمه،10 فصل و خاتمه،مؤلّف شاگرد شهید بوده است.از این کتاب اندکی مانده که شیخ علی نوادۀ شهید آن را در الدّر المنثور گنجانیده است.

-الحمد للّه رافع درجات العلماء

بغیة المقلّدین(فی احکام الدّین)

فارسی،رسالۀ عملیۀ،از محمد مهدی بن اسماعیل موسوی عاملی کاظمی،ط.حیدرآباد.

بغیة الوعاة(فی طبقات مشایخ الاجازات)

اجازۀ سید حسن بن هادی عاملی(-1354 ق) برای سید مرتضی جنفوری(-ح 1333 ق)،اجازۀ مبسوطی است که در آن مشایخ را بر 10 طبقه مرتب ساخته است،تاریخ:1326 ق.

-الحمد للّه علی ما اجاز لنا من کرمه

بغیة الوعاظ

مواعظ،از حسن بن خلیل عاملی صوری (1328 ق-).

بقاء التقلید-تقلید المیّت

بقاء جسد الامام

سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق)،ط.(با کشف الحق).

بقاء جسد الامام و النّبی(صلی الله علیه و آله)فی قبورهم و عدم

صعودهم بعد ثلثة ایّام

محمود بن فتح اللّه حسینی کاظمی،تالیف:

1079 ق.

-الحمد للّه و الصلاة علی سیدنا و نبیّنا...

بقاء روح(پس از مرگ)

فارسی،ترجمۀ بقاء النفس،ترجمۀ زین الدین کیایی،ط.تهران،1325 ق.

بقاء النفس(بعد فناء الجسد)

خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق)،ط.

مصر،1342 ق.

ص:449

بقاء النفس(و رجعتها بعد موت الجسد)

احمد بن ابراهیم درازی بحرانی،تألیف:

1124 ق.

-حمدا لک اللهم یا خالق الارواح

بقاء النفس الانسانیة و اثبات ابدیتها

مؤلف از قدما بوده است،خ.نجف.

-الحمد للّه عدد مننه الّتی یعجز عن عدها و حصرها

بقاء النفس الناطقة-جمل من الادّلة المحققة

لبقاء النّفس الناطقة

ابن سینا،خ.موجود و مکرّر.

-سأل بعض الرؤسا ان النّفس الناطقة جوهر ام عرض؟

بقاء النفس و ابدیّتها

سعد بن منصور معروف به ابن کمونه،در 10 فصل،خ.نجف.

-الحمد للّه الّذی نطقت بحکمته

البقاع،کتاب

ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی سجستانی،مذکور در فهرست شیخ طوسی.

بقاع الخیر

در مزارات دزفول،از عبد اللّه بن محمد باقر موسوی دزفولی متخلص به داعی،ط.

البقعة البهیّة(فی ما ورد فی مبدأ الکوفة الزکیّة)

در تاریخ کوفه،از حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی(-1332 ق).

بقیة رسائل ابن عباس و خطبه و اول مناظرته،

کتاب

بقیة کلام ابن عباس فی العرب و القریش و

الصحابه،کتاب

بقیة مناظرة ابن عباس و ذکر نسائه و ولده،

کتاب

بقیة قول ابن عباس فی الطهارة،کتاب

هر4 عنوان از ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی (-332 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

بقیة الماضین

فارسی ملمع،در مواعظ و تواریخ معصومین،از مهدی بن عبد الهادی مازندرانی(معاصر).

بکاء العالمین(علی مصائب الحسین(علیه السلام))

اخبار،از محمد رفیع بن محمد کزازی نجفی (-پس از 1300 ق).

بکاء الفاقدین(فی مصائب الحسین(علیه السلام))

اردو،از آقا مهدی رضوی لکهنوی(معاصر)،ط.

هند.

بکتاش نامه-گلستان ارم

فارسی،مثنوی،از رضا قلی خان هدایت (-1288 ق)،ط.تهران،1270 ق.

ص:450

بلاء و بیان حقیقت و فضل آن

فارسی،مولّف از امراء عهد فتعلیشاه قاجار بوده، خ.شوشتریها،نجف.

-الم،احسب الناس ان یترکوا...دعوای بندگی را آزمایش در کار است.

بلابل السحر(فی انساب سائر البشر)

انساب،جزء اول الوصول الی معرفة الاصول،از سید عبد الرزاق بن حسن کمونۀ حسینی (1321 ق-)،تألیف:1356 ق،خ.دیده شده.

-الحمد للّه المنعم المتفضل

بلابل القلاقل

در تفسیر آیاتی که با«قل»آغاز شده،منسوب به ابو المکارم ابن زهره،صاحب جواهر در مجلد فرائض از آن یاد کرده است.

البلاغ،کتاب

شرح اقلیدس،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد طوسی(-672 ق)،خ.حالت افندی، استانبول.

بلاغ الاحکام

اصول و فقه،از جواد بن حسن خفاجی نجفی (1308 ق-).

البلاغ الاکبر و الناموس الاعظم

در اصول دین،منسوب به علی بن نعمان مصری (اوائل سدۀ 4 ق)یا عبد العزیز بن محمد بن قاضی نعمان مصری(-401 ق)،قاضی ابو بکر باقلانی بر آن رد نوشته است.

بلاغ المبین

فارسی،در رد مسیحیت،از اسماعیل بن حسین تبریزی معروف به مسأله گو و متخلّص به تائب.

البلاغ المبین

در اثبات صانع تعالی،از محمد جواد بن حسن بلاغی نجفی(-1352 ق)،ط.بغداد.

البلاغ المبین

در احادیث قدسی،از خلف بن عبد المطلب بن مشعشعی حویزی(-1074 ق)

البلاغ المبین(فی اصول الدین)

عبد اللّه بن محمد رضا شبّر حسینی کاظمی (-1242 ق)،خ.موجود.

البلاغ المبین

منظومه در اصول دین،از عبد المهدی حجار نجفی(1315 ق-)،ط.نجف،1344 ق.

البلاغ المبین(فی احکام الصبیان و المجانین)

محمد علی بن صدر الدین موسوی معروف به آقا مجتهد(-1274 ق)،در 12 سالگی تألیف کرده.

ص:451

البلاغ المبین(فی المناظرات مع المخالفین)-

الکلام المتین

اردو،از مولوی خواجه فیاض حسین هندی،ط.

هند.

البلاغ المبین

محمود عباس عاملی(-1353 ق)،ط.(با الکوثریة).

البلاغ المبین(فی باب خلافت سید المرسلین)

اردو،از سلطان میرزا دهلوی،ط.هند.

البلاغ المبین(فی فضائل الصلوات علی السید

المرسلین)

فارسی،از رکن الدین جعفر بن عباس شیرازی، تالیف:1369 ق.

بلاغات النساء

ابو الفضل احمد بن ابی طاهر طیفور کاتب وراق مروزی معروف به ابن طیفور(-280 ق)،ط.

نجف و مصر،1361 ق.

بلاغة الحسین(علیه السلام)

در خطبه ها،رسائل و کلمات قصار آن حضرت، از مصطفی بن محسن موسوی آل اعتماد (معاصر)،ط 1369 ق.

البلاغة الخفیة

ابو الحسن علی بن زید بیهقی فرید خراسان (-565 ق)،مذکور در معجم الادباء.

البلاغة العلویّة(فی اتمام النهضة الحسینیّة)

از سید جاسم بن حسن شبّر،(1326 ق-)در خطبه های زینب،ام کلثوم و فاطمة الصغری،ط.

نجف،1951 م.

البلاغة الفاطمیة

خطبه های فاطمه سلام اللّه علیها،با تعلیقات عبد الرضا بن محمد علی مطبعی،ط.نجف.

بلاغت نامه

ترجمۀ تاریخ معجم،مذکور در کشف الظنون.

البلاغتین

از مآخذ البلد الامین کفعمی.

بلال غلة المطالب(و شفاء علّة المآرب)

منصور بن اسحاق حسینی،در فضائل السادات از آن نقل شده.

البلایا النازلة علی الاشقیاء و السعداء(بلایای

نازله بر اشقیا و سعدا)

فارسی،از عبد الرزاق محدث همدانی(معاصر).

بلبل نامه

فارسی،مثنوی،از فرید الدین محمد بن ابراهیم عطار همدانی(-627 ق).

ص:452

البلد الامین(و الدرع الحصین)

البلدان-اشتقاق البلدان

البلدان المفتوحة عنوة

امیر ابو القاسم بن محمد محسن حسینی افطسی خاتون آبادی(-1271 ق)مذکور در نامۀ دانشوران.

البلغة(فی اعتبار اذن الامام علیه السّلام فی شرعیة

صلاة الجمعة)

حسن بن محقق کرکی نور الدین علی،مرتب بر مقدمه،مقاله و خاتمة،تألیف:966 ق،خ.

دیده شده.

-الحمد للّه الذی احق الحق بفضله العمیم

البلغة

رجال،از ابو الحسن سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی (-1121 ق)،تألیف:1107 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی جعل تفاوت مراتب الرجال

ص:453

البلغة

فارسی،در لغت عربی،تألیف:438 ق،خ.

دانشگاه تهران.

بلغة البلاغة

منظومه در علوم بلاغت،از محمد بن محمد طاهر سماوی(1294 ق-).

بلغة الراحل

اصول دین،از سید رضا بن محمد هندی نجفی (1290 ق-).

بلغة الرّاغبین(فی فقه آل یاسین)

رسالۀ عملیه در عبادات،از محمد رضا بن عبد الحسین آل یاسین،ط.نجف،1356 ق.

بلغة الرّضا(فی الاجازة لسیدنا الرضا)

اجازۀ حسین بن علی بحرانی،برای سید رضا بن محمد هندی(-1362 ق).

البلغة الصافیة(و التحفة الوافیة)

رجال،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی بحرانی (-1135 ق).

بلغة العقلاء(فی غربة سید الشهداء)

فارسی،ط.تهران،1359 ق.مؤلّف از معاصرین بوده و حسن سردرودی تحفة الفضلاء را در رد آن نگاشته است.

بلغة الفقیه

محمد بن محمد تقی آل بحر العلوم(-1326 ق)، ط.تبریز،1325 ق؛تهران،1328 ق.

بلغة المحدثین-البلغة

بلغة المقیم و زاد المسافر

ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد کلینی،کفعمی در البلد الامین از آن نقل کرده است.

بلقیس نامه

فارسی،مثنوی،از منشآت نظام الدین استرابادی (-921 ق).

البلل المشتبه بعد الغسل

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)،خ.

موجود.

البلل المشتبه بعد الغسل

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)،خ.

موجود.

بلوای هندوستان

فارسی،ط.بمبئی.

بلوغ الارب(فی معرفة صناعة الفضّة و الذهب)

ابو جعفر محمد لیسی ابن سید رضا،خ.موجود.

-الحمد للّه سابغ النّعم و مخرج الموجود من العدم

بلوغ الامانی-صدی التهانی

بلوغ بدایة المعقول(بضبط معالم الاصول)

شرحگونه ای است بر معالم الاصول،از جواد بن

ص:454

حسن مطر خفاجی(1308 ق-).

بلوغ المرام(فی تبلیغ الاحکام)

فقه،از جواد بن حسن خفاجی.

بلوغ منی الجنان(فی تفسیر بعض الفاظ القرآن)

محمد رضا بن قاسم غراوی(1303 ق-)،تالیف:

1349 ق.

البلوغ و بیان حدّه

عبد العالی بن محقق کرکی(-993 ق)،خ.

شهید مطهری.

بلوغ وسیلة الابتهاج(فی صحة الازدواج)-بلوغ

بناء المهدوم(فی اعادة المعدوم)

محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری(1297 ق-).

بنات ابی تراب

فارسی،در جواز عقد علویات برای غیر علوی،از علی بن ابو القاسم رضوی لاهوری،ط.هند، 1315 ق.

ص:455

البنان(فی دفع المنوع الثلاثة)،کتاب

سراج الدین معروف به شیخ فدا حسین لکهنوی (-1353 ق).

البندریات

محمد علی هبة الدین شهرستانی(معاصر)، مجموعۀ فوائد که در هنگام مسافرت به بنادر تدوین شده.

بنوزهرة الحلبیون

سلیمان ظاهر آل زین عاملی(معاصر)،در مجلۀ العرفان طبع شده.

بنی امیه،کتاب

در احوال بنی امیه،از سید حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی(-1332 ق).

بنی امیه،رسالة فی

ابو العباس احمد بن عبید اللّه ثقفی(-319 ق)، مذکور در فهرست ابن ندیم.

بنی عبد اللّه،کتاب

بنی عقیل،کتاب

بنی کلیب،کتاب

بنی مرة،کتاب

بنی ناجیة،کتاب

---

ص:456

البوارق

در فضیلت قم،از سید مهدی قمی،خ.

شهید مطهری(1297 ق).

بوارق الافهام(فی شرح شوارق الالهام)

محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری (1297 ق-).

البوارق الحیدریة(فی شؤون الائمة الاطهار(علیهم السلام))

محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق).

البوارق الخاطفة(فی جواب الصواعق المحرقة)

ظاهرا مؤلّف از شاگردان قاضی نور اللّه شوشتری (-1019 ق)یا شاگرد او بوده باشد،مذکور در کشف الحجب،صواعق،از ابن حجر هیتمی است.

الحمد للّه الذی جعل احقاق الحق ذریعة

بوارق خاطفه(و رواعد عاصفه)

نیز در رد صواعق محرقه،از سبط قاضی نور اللّه شوشتری،علی بن علاء الدوله،خ.آستان قدس، ش 7474.

-الحمد للّه الذی امطر علی ابن حجر

البوارق(فی کشف معضلات الحقایق)

رد مبحث«تداخل الاسباب»از کتاب العوائد ملا احمد نراقی،از محمد حسین بن محمد علی هزار جریبی،خ.آستان قدس،ش 9667 (1275 ق).

بوارق القهر فی تفسیر سورة الدهر

حبیب اللّه بن علی مدد ساوجی(-1340 ق)، خ.موجود.

البوارق اللامعة

در اثبات امامت علی(علیه السلام)،از علی اصغر بی علی اکبر بروجردی(1231 ق-).

البوارق الملکوتیة-الطلایع و البوارق

عرفان،از قاضی سعید قمی،از اربعینیات اوست،تالیف:1095-1102 ق.

البوارق الموبقة

فارسی،در رد باب هفتم تحفة الاثنی عشریه،از سید محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی (-1284 ق)،ط.هند.

-الحمد للّه لاکمال الدین و اتمام النعمة

البوارق النوریة(فی اسرار الحقایق الطهوریة)

عبد الحمید بن محمد هاشم قتالی رفاعی،مرتب بر 8 بارقه،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه الذی تجلی عن هویة غیب ذاته

البوران

داستان،از عبد الحسین ازری.

ص:457

بوستان

فارسی،مثنوی،در اخلاق،از شیخ مصلح الدین بن عبد اللّه سعدی شیرازی(-691 ق)،ط.

مکرّر.

بوستان

تجوید فارسی،منظوم،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1315 ق)،ط.

بوستان اثنی عشریه

کشکول گونه ای به زبان گجراتی،از سید محمد حسین بن محمد جزائری(1305 ق-)، ط.زنگبار،1364 ق.

بوستان اسلام

نیز به زبان گجراتی،اخلاق،از سید محمد حسین جزائری،تالیف:1371 ق.

بوستان خیال-دیوان مجنون شاه

فارسی،از سید ابو القاسم بن محرم مجنون شاه قراچه داغی؛ط.تبریز،1274 ق.

بوستان خیال-تذکرۀ صاحبقران

فارسی،تواریخ و قصص،از محمد تقی خیال حسینی،تألیف:1279 ق.

بوستان خیال

محمد بن امیری فخری هروی،مذکور در تحفۀ سامی.

بوستان رشید(فی المراثی للغریب الشهید)

اردو،از پیاری صاحب متخلص به رشید،ط.

بوستان کربلا

گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-)،ط.

بوسۀ عذراء

جرج ورنیلد،ترجمۀ فارسی از سید حسین صدر المعالی(-ح 1332 ق)،ط.تهران، 1326 ق و مکرّر.

البول

جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.

البول-دلائل البول

فارسی،طب،از یوسف بن محمد یوسفی طبیب هروی،خ.موجود.

-بعد از سپاس حکیم مطلق جل ذکره

بوی خلد

اردو،منظوم،در مناقب اهل بیت،ط.هند.

البهاء،کتاب

خلیل بن ظفر کوفی(معاصر شیخ طوسی)، مذکور در فهرست منتجب الدین.

البهاء،کتاب

لغت،از یحیی بن زیاد اقطع معروف به فرّاء (-207 ق).

ص:458

البهبهانیّه

اصول دین،از سید کاظم رشتی(-1259 ق)، شاگردش حسن عظیم آبادی در اصول دین از آن نقل کرده است.

البهجة(فی فرق الشیعة و اخبار آل ابی طالب)

ابو المظفر محمد بن احمد نعیمی،از اصحاب عسکری(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.

البهجة-الدرّة المنتخبة فی الادویة المجرّبة

داود بن عمر انطاکی(-1008 ق)،در کتب طبی از آن نقل شده.

البهجة

نحو،از ابو الفتح محمد بن جعفر همدانی مراغی نحوی(-371 ق)،مذکور در بغیة الوعاة.

البهجة(لثمرة المهجة)

در مهّمات اولاد،از رضی الدین علی بن طاوس حلی(-664 ق).

البهجة(و السعادة)

ابو الحسن بهمنیار بن مرزبان آذربایجانی (-458 ق).

بهجة الآمال(فی شرح زبدة المقال و منته

الآمال)

رجال،از علی بن عبد اللّه علیاری(-1327 ق)، اصل منظومۀ زبدة المقال از سید حسین بروجردی (-1276 ق)است،خ.موجود.

بهجة الابرار(فی تاریخ الائمة الاطهار(علیهم السلام))

سید حسن بن حسین یزدی متخلص به فانی (-1338 ق)،ط.مشهد،1310 ق.

بهجة الادیب و مهجة الاریب

ادبیات عرب،به نثر و نظم،خ.موجود(به خط وقار شیرازی،در 1277 ق،نام مؤلّف را محو کرده اند)

-الحمد للّه الذی انزل الکتاب و علمنا الحکم و الآداب

بهجة الاقران

محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین گیلانی(-1181 ق)،مذکور در نجوم السماء.

بهجة الانوار

مواعظ،از سید حسن بن حسین یزدی متخلص به فانی(-1338 ق).

بهجة الانوار(من حقیقة الاسرار)

فارسی،مواعظ،از سلیمان بن داود سبیتی، مؤلف آن را به عربی ترجمه کرده و نزهة القلوب المراض نام نهاده است و بر آن اضافاتی وارد کرده و زهرة الریاض نامیده است.

ص:460

بهجة الاولیاء

فارسی،از محمد تقی بن محمد کاظم الماسی (-1159 ق)،نوادۀ برادر علامه مجلسی،در باب کسانیکه توفیق دیدار حضرت حجت را یافته اند.

بهجة التنزیل(فی التفسیر و التأویل)

حسین بن هبة اللّه رضوی کاشانی ملقب به علم الهدی(معاصر).

بهجة الحدائق(فی شرح نهج البلاغة)

شرح(مختصر)نهج البلاغة،از علاء الدین محمد بن امیر شاه اصفهانی(-1110 ق)،وی شرحی مبسوط نیز دارد به نام حدایق الحقایق، شارح از سادات گلستانه بوده است.

-الحمد للّه الذی ابلج نهج البلاغة فی مناهج البلاغ...

بهجة الحذاقة

فارسی،در کلیات طب،از قربانعلی بن محمد ناصح طبیب سمنانی(-1363 ق)،خ نجف.

بهجة الخواطر(و نزهة الناظر فی الفروق بین الاشباه

و النظائر)

یحیی بن حسین بحرانی،شاگرد محقق کرکی.

بهجة الدّارین

در حکمت و کلام،از محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی نجفی(-1098 ق)، صاحب روضات نسخه را دیده بوده است.

بهجة الراغب(فی شرح بغیة الطالب)

محمد یونس شویهی،خ.موجود.

بهجة الرّوح

فارسی،موسیقی،از عبد المؤمن بن صفی الدین، مرتب بر مقدمه،10 باب و خاتمه،ط.

بهجة السرور(فی غرائب المنظوم و المنثور)

شیخ احمد بحرانی در کشکول از آن نقل کرده است.

بهجة الشعراء

فارسی،تذکرۀ شاعران معاصر آذربایجان،از حاج کاظم تبریزی(-ح 1315 ق).

بهجة الشیعة

خ.موجود.

بهجة العقاید

اصول دین،از نجفعلی بن فضل علی قره باغی، مرتب بر مقدمه،5 باب و خاتمه،تالیف:

1263 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی اوجب معرفته للمکلفین

بهجة العناوین

مواعظ،از عبد الرحیم بن نصر اللّه انصاری (-1334 ق)،خ.موجود.

ص:461

بهجة المباهج

فارسی،تلخیص مباهج المهج فی مناهج الحجج،در فضایل پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از ابو سعید حسن بن حسین معروف به شیعی سبزواری،خ.

آستان قدس،ش 1934 و ش 9836.

-حمد بی حد و ثنای بی عدد خدایرا که این ایوان معلّق آسمان...

البهجة المرضیّة(فی اثبات الخلافة و الوصیة)

سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)، مذکور در اللؤلؤة.

بهجة المستفید

کلام،در انساب النواصب(تالیف:1076 ق)از آن نقل شده است.

بهجة المؤمنین(فی احوال الاولین و الآخرین)

تاریخ،از حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی(-1332 ق).

بهجة المناظر(و الیفة الخواطر)

در آداب مناظرة،از جواد بن حسن مطر (1308 ق-).

بهجة الناظرین

اخلاق،از محمد حسین بن محمد محسن کرمانشاهی،تالیف:1260 ق،خ.موجود.

بهجة الناظرین(فی احوال اعیان المسلمین)

سید جعفر نسابۀ اعرجی(-1332 ق).

بهجة النظر فی اثبات الوصایة و الامامة للائمّة

الاثنی عشر

سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)،خ.

آستان قدس،ش 6748(1101 ق).

بهر النّصاب

فارسی،انساب،ط.ایران،1268 ق.ظاهرا همان بحر الانساب است.

بهرام نامه

فارسی،مثنوی،از محمد امین متخلص به امین و معروف به روح الامین شهرستانی(-1048 ق).

-ای روان آفرین دل آرای

وی خرد را به خویش راهنمای

بهرام نامه

فارسی،مثنوی،از عبد اللّه شهاب ترشیزی (-1215 ق).

بهرام و بهروز

فارسی،مثنوی،از احمد وقار شیرازی (-1298 ق)،فرزند وصال شیرازی،ط.بمبئی، 1278 ق.

بهرام و گل اندام

فارسی،مثنوی،از محمد بن عبد اللّه کاتبی (-ح 850 ق یا 839).

ص:462

بهرام و گل اندام

فارسی،داستان،ط.تهران؛بمبئی.

بهروز و بهرام-بهرام و بهروز

فارسی،مثنوی،از ابو المجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی(-ح 525 ق)،خ.موجود و مکرّر

بهلول

جریده ای که با مدیریت تقی آق اولی متخلص به بینش در حدود 1325 ق منتشر می شد.

بهمن نامه

فارسی،مثنوی،در تاریخ روزگار سلطان احمد شاه بهمنی،از نور الدین حمزة بن علی آذری(-866 ق).

البهیمة الموطوءة

فقه،از حمزۀ بارفروشی،خ.نجف.

البهیة(فی حل بعض صعاب العربیّة)الرسالة

مفتی عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)، مذکور در تجلیات.

البهیة(فی ردّ الطائفة الاخباریّة)،الرسالة

ابو علی محمد بن اسماعیل حائری سینائی (-1216 ق)،مذکور در عقد اللئالی البهیۀ میرزا محمد اخباری.

بیابانکی

فارسی،رمل،در نفحات الرمل از آن نقل شده (ظاهرا بیابانکی نسبت مؤلّف به موطن اوست).

بیاض ابراهیمی

فارسی،کلام،از نواب ابراهیم بن علیمردان خان حاکم کشمیر،آغاز تالیف:1116 ق،خ.

موجود(قطعه).

بیاض الادعیة

سید حسین بن محسن حائری(-1319 ق)،پدر هبة الدین شهرستانی،خ.موجود.

بیاض افکار غم-افکار...

بیاض امام قلی میرزا

فارسی،ادبیات،مجموعۀ منشآت از امامقلی میرزا بن نادرشاه افشار.

-حبذا ابن بیاض دلارا

بیاض انجمن ناصر حسین-اشک گوهر

اردو،مراثی،از لایق علی صاحب متخلص به لایق،ط.1351 ق.

بیاض اهل ماتم

اردو،مراثی،از محمود علی صاحب متخلص به لایق،ط.حیدر آباد.

بیاض صائب

فارسی،از عارف تبریزی(معاصر صائب)، تاریخ تحریر:1088 ق.

ص:463

بیاض صمصام

اردو،مراثی،از سید عباس حسین متخلص به صمصام،ط.هند.

البیاض الفخری-منتخب الطریحی.

بیاض الکمالی

مباحث متفرقه،از کمال الدین محمد بن محمد فسوی اصفهانی معروف به میرزا کمالا داماد محمد تقی مجلسی،خ.موجود.

بیاض گل احمد

در دانشمندان از آن نقل شده و تاریخ آن را 1075 ق نگاشته است.

بیاض ماتم

اردو،مراثی،از ابن حسنبین زائر لکهنوی،ط.

هند.

بیاض متین

اردو،مراثی،از اسد علی خان متین،ط.هند.

بیاض نوحه

اردو،مراثی،از مظفر علی بن خورشید علی جانسته هندی،ط.هند.

بیاض نوحه جات

اردو،مجموعۀ مراثی،جامع:محمد حسنین بن محمد حسین نوکانوی(1305 ق-)،ط.هند.

بیاض هنر

اردو،مراثی،از هنر،ط.

البیان،کتاب

امیر غازی بن احمد بن ابی منصور سامانی،از شاگردان شیخ طوسی،مذکور در فهرست منتجب الدین.

البیان،کتاب(از قدامه)-نقد النثر

البیان،کتاب

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیّت (-ح 243 ق)،مذکور در کشف الظنون.

البیان(عن جمل اعتقاد اهل الایمان)

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،در کنز الفوائد(ط.1322 ق)درج است.

-سألت یا اخی اسعدک اللّه بالطافه...ان اکتب لک جملة من اعتقاد الشیعه

البیان(عن حقیقة الانسان)

ابو طالب عبد اللّه بن ابی زید احمد انباری واسطی (-356 ق)،شیخ مشایخ نجاشی،مذکور در فهرست شیخ.

البیان(عن حقیقة الصیام)

ابو الحسن محمد بن احمد بن داود قمّی (-368 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

البیان(عن خیرة الرحمان)

در ایمان ابی طالب و آباء پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از

ص:464

ابو الحسن علی بن بلال مهلبی ازدی،نجاشی به یک واسطه از او روایت می کند.

البیان(عن غلط قطرب فی القرآن)

شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

البیان(عمّاموّه به الخالدیان)

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی از طبقۀ کلینی.

البیان(فی اسماء الائمة علیهم السّلام)

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، مذکور در کشف الظنون.

البیان(فی اسماء اللّه تعالی)

نیز از مسعودی،مذکور در معجم الادباء.

البیان(فی انواع علوم القرآن)

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید (-413 ق)،مذکور در الشیعة و فنون الاسلام.

البیان(فی علم البیان)

فارسی،از مرتضی بن محمد مدرس چهاردهی (1327 ق-).

البیان(فی تألیف القرآن)

شیخ مفید،مذکور در رجال نجاشی.

البیان(فی تجوید القرآن)

فرج اللّه بن محمد عباچی هشترودی (-1339 ق)،به خواهش شاگردش سید شهاب الدین تبریزی نگاشته است.

البیان(فی تفسیر بعض سور القرآن)

سید عبد علی بن جعفر معروف به سید ابو تراب خوانساری(-1346 ق)،خ.دیده شده.

البیان(فی تفسیر القرآن)

؟،در 6 مجلد،خ.دیده شده.

البیان(فی حقیقة الایمان)

محمد باقر بن محمد جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق).

البیان(فی حیاة الرحمان)

ابو عبد اللّه حسین بن عبد اللّه غضائری(-411 ق) به صورت...عن حیاة الرحمان و...عن حیاة الانسان هم یاد شده است.

البیان(فی ردّ الشمس)

ابو الحسن محمد بن احمد بن شادان قمی،مذکور در مناقب ابن شهر آشوب.

البیان(فی الفقه)

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)،ط.تهران،1319 ق،خ.آستان قدس، ش 14173(963 ق)،ش 2255(967 ق)و

ص:465

چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه ربّ العالمین حمدا یستدرا خلاف کرمه

البیان(فی الکیمیاء)

جابر بن حیان کوفی صوفی(-200 ق)،یکی از رسایل یازدهگانۀ اوست،ط.بمبئی،1892 م.

البیان(فی علم المیزان)

سید مهدی بن علی موسوی غریفی بحرانی (-1345 ق)،خ.مرعشی.

البیان(فی علم المیزان)

محمد بن محمد باقر صدرایی تهرانی (1323 ق-).

البیان(فی النحو)

احمد بن علی مهابادی،مذکور در فهرست شیخ.

البیان(و الایضاح)

ابو الحسن علی بن حاتم بن ابی حاتم قزوینی.

بیان الآداب

شرح آداب المتعلّمین خواجه نصیر الدین طوسی، از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری (1074 ق-)،مذکور در طیف الخیال او

بیان الآیات(بالزبر و البینات)-آیات البیّنات

بیان الاحسان(لاهل العرفان)

علاء الدولۀ سمنانی(-736 ق).

بیان الادیان

ابو المعالی محمد بن نعمت اللّه(یا عبد اللّه) تألیف:485 ق،ط.تهران،1312 ش.

بیان الارکان

فارسی،در اصول دین و فروع،از محمد سمیع بن مجد الدین شوشتری،تألیف در 1169 ق به خواهش میرزا محمد شاهمیر،خ.موجود.

بیان الاسانید

اجازۀ جمال الدین محمد بن محمد جعفر کرمانی (-1351 ق)،برای سید شهاب الدین تبریزی.

بیان الاسرار

فارسی،ترجمه و شرح 40 باب از 100 باب مصباح الشریعة منسوب به امام صادق(علیه السلام)،از حسین زاهدی،تالیف:1058 ق،خ.موجود.

-حمد و ثنائی که مقربان ملأ اعلی و منشیان عالم بالا و خلوت نشینان خطۀ غبری...

بیان الاشکال(فیما حکی عن امر مهدی

علیه السّلام)

ابو عبد اللّه حمیدان بن یحیی قاسمی،خ.

دار الکتب مصر.

بیان الانفرادات

قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی

ص:466

(-573 ق)،مذکور در فهرست منتجب الدین.

بیان الاوزان

در تطبیق اوزان معمولۀ هند و عراق،از محمد بن زین العابدین مازندرانی(-1350 ق)،خ.

مرعشی.

بیان البدیع

فارسی در بیان و بدیع،از ابو طالب بن میرزا بیگ فندرسکی(معاصر صاحب ریاض).

بیان تصحیف المنحة الالهیة(عن النفئة

الشیطانیة)

مهدی بن حسین خالصی(-1343 ق)،ردّی است بر تعریب تحفة الاثنی عشریۀ مولوی عبد العزیز فاروقی،خ.موجود.

بیان التنزیل

فارسی،از عزّ الدین عبد العزیز بن محمد معروف به عزیز نسفی(سدۀ 7 ق)،خ.موجود.

-بنام خدایی که هست و خواهد بود

بیان التنزیل

رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق)،مذکور در اوائل بحار.

بیان الجزاف-تبیان انحراف

بیان الجهر و الاخفات

ابو تراب علی بن ابو القاسم رضوی کشمیری (1288 ق-)،ط.لاهور،1322 ق.

بیان الحروف

در اقسام حروف عربی،ضمیمۀ نسخۀ اربعین شیخ بهائی در آستان قدس است،ش 1585 (1080 ق).

-الالف فی الکلام العرب علی اثنین و عشرین وجها

بیان الحق(بضمان الصدق)

ابو العباس لوگری،در آن کتب منطق،طبیعی و الهی ابن سینا را اختصار کرده،خ.موجود.

-الحمد للّه واهب الصور للمواد و جاعل السبب و الاستعداد

بیان الحق(و تبیان الصدق)

تجوید،در انواع وقف،از نظام الدین احمد بن زین العابدین حسینی عاملی،داماد محقق داماد، خ.آستان قدس،ش 2259.

-بالعلیم الحکیم صدر کتاب النظام،

بیان الحق-احسن الصحف

در امامت خاصه و مهدویت شخصیه،از احمد بن ابی الحسن شریف معروف به شیخ الاسلام اصطهباناتی(-1354 ق)،در 2 مقصد،تألیف:

1343 ق.

بیان الحق(و الصدق المطلق)

فارسی،در حقیقت قرآن و رد کتاب الهدایة و دیگر کتبی که مسیحیان بر ضدّ اسلام نگاشته

ص:467

بودند،از محمد صادق فخر الاسلام (-ح 1330 ق)،ط 1327-1334 ق.

بیان الحقایق

فارسی،در تعیین فرقۀ ناجیه،نسخۀ خطی مورخ 1089 ق دیده شده.

-الحمد للّه الذی توحد بالبقاء و تفرّد بالعز و الثناء

بیان حقیقت

فارسی،از محمد رضا سیرجانی،ط.

بیان حل الحیوان من محرمه

ابو القاسم جعفر بن محمد بن قولویه(-368 ق).

بیان الدین

اصول،از ابو منصور صرام،مذکور در فهرست شیخ.

بیان السعادة(فی مقامات العبادة)-تفسیر منیر

منسوب به سلطان محمد بن حیدر معروف به سلطان علی گنابادی(-1327 ق)،ولی ظاهرا تألیف متقدمین است،ط.تهران،1314 ق.

بیان الشرایع

قاضی اشرف الدین صاعد بن محمد بریدی آبی، مذکور در فهرست منتجب الدین،ظاهرا معاصر او بوده است.

بیان الصیغ

صرف،از جعفر بن عبد اللّه شوشتری (-1325 ق).

بیان غایة المقاصد(فی تلخیص الفرائد)

تلخیص رسائل علامه انصاری،از جواد بن حسن مطر(1308 ق-).

بیان الغیب

نظم فارسی به استقبال حافظ،منسوب به عبد الکریم صابونی تهرانی(-پس از 1330 ق)، ظاهرا از سید محمد عصار لوانی(-1365 ق) است.

بیان الفرقان

فارسی،تفسیر،از مجتبی بن احمد تنکابنی (1316 ق-)،ط.مشهد،1370 ق؛تهران، 1371-1372 ق(جلد اول در مشهد و دوم و سوم در تهران چاپ شده).

البیان فی عدد آی القرآن

علی بن هاشم اوالی.

البیان المبرهن(فی عرس القاسم بن الحسن(علیه السلام))

علی بن محمد حسین مرعشی معروف به شهرستانی(-1344 ق)،ط.

بیان محمود

فارسی،از محمود میرزا بن فتحعلیشاه(-پس از

ص:468

1271 ق)،منتخب اشعار است،تالیف:

1240 ق.

بیان المرام

شرح فوائد صمدیۀ شیخ بهائی،از محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1318 ق)، تالیف:1264 ق.

بیان المشکلات

فارسی،در بیان الفاظ مشکلۀ قرآنی،از محمد علی بن محمد اسماعیل قاری حسینی،خ.

دیده شده.

-الحمد للّه الّذی سهّل لنا اداء الحروف من المخرج

بیان المعالم

در مناقب ائمّه،مذکور در کشف الظنون.

بیان المعانی

فارسی،در علم معانی،از فضل اللّه بدایع نگار (-1343 ق)،مذکور در مطلع الشمس.

بیان من کنت مولاه

محسن بن حسین نیشابوری خزاعی(سدۀ 5 ق).

البیان و البدیع-العجالة

بیان الواقعة

کتاب اول از کلیات ریاضی،ط.مشهد 1324 ق.

البیان و التبیین

در انساب آل ابی طالب،از ابو محمد حسن بن عبد اللّه طالبی جعفری،عبد الکریم بن طاوس (-693 ق)در حواشی المجدی از آن یاد و نقل کرده است.

بیان وجوه الاحکام

شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

بیانات شب پنجشنبه

فارسی،اخلاق،از شریعت سنگلجی،ط.

بیانات الوافی(لاحادیث اصول الکافی)

شرح اصول کافی،از محسن فیض(-1091 ق)، خ.دیده شده.

بی بهایی باب و بها

در رد بابیگری،از محمد علی خادمی،ط.

شیراز،1367 ق.

بیت الاحزان(فی مصائب سادات الزمان)

فارسی،مقتل،از عبد الخالق بن عبد الرحیم یزدی (-1268 ق)،ط.ایران،1325 ق.

بیت الاحزان(فی مصائب سیّدة النسوان)

زندگی حضرت فاطمه سلام اللّه علیها،از شیخ عباس بن محمد رضا قمی،ط.تهران،1373 ق.

ص:469

بیت الحزن

فارسی،مثنوی،از مفتی عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)،ط.هند.

بیت الحزن

در معجزۀ سال 1269 ق احمدآباد،خ.موجود.

البیت المعمور(فی عمارة القبور)

علی نقی بن ابو الحسن لکهنوی(1323 ق)،ط.

هند،1345 ق.

البیت المعمور

محمد حسین بن محمد مهدی کرهرودی (-1314 ق)،خ.کاظمین.

بیچارگان

فارسی،از ویکتورهوگو،ترجمۀ نصر اللّه فلسفی، ط.تهران،1305 ش.

بیچون نامه

فارسی،مثنوی،از احمد بن ابراهیم آملی متخلص به اخگر(1308 ق-)در جواب محاکمه با خدا از عبد الحسین بهمنی(1318 ق-).بهمنی مجددا در پاسخ او چون و چرانامه را سرود و احمد آملی اخگر مثنوی اسرار خلقت را در جواب سرود.ط.تهران،1356 ق.

بیخود موهان

اردو،ط.هند.

بیدار باش

فارسی،در برانگیختن احساسات ملی و مذهبی،ط.نجف،1329 ق.

بیدر الفلاح

در ادعیه و اعمال،از مآخذ البلد الامین کفعمی.

بیدل

فارسی،مقتل،از قربانعلی بن رمضان بیدل رودباری،معاصر حجة الاسلام محمد باقر رشتی (-1260 ق)،ط.مکرر.

-نحمدک یا من نور قلوبنا بنور الایمان...

بیدل-تحفة الذاکرین

فارسی،مقتل،از حاج محمد بن میرزا علی محمد مازندرانی متخلص به بیدل(معاصر ناصر الدین شاه قاجار).

بیدل-دیوان.

بیست باب(فی معرفة الاسطرلاب)

جعفر اسطرلابی،خ.آستان قدس،ش 6114.

-الحمد للّه حق حمده و الصّلاة علی نبیّه

بیست باب(در معرفت اسطرلاب)

فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،بیست باب مختصر صد باب اوست،ط.تهران،1319 ق و مکرر.

-الحمد للّه حمد الشاکرین...این مختصریست در معرفت اسطرلاب

ص:470

بیست باب(در معرفت تقویم).

فارسی،از نظام الدین عبد العلی بن محمد بیرجندی(-934 ق)،ط.تهران،1266 ق و مکرّر.

-اعتصمت بفضلک یا کریم.امّا بعد این مختصریست در معرفت تقویم تام مشتمل بر بیست باب.

بیست باب(در معرفت تقویم)-معرفت تقویم

فارسی،از قطب الدین بن سلطان محمد قائنی، خ.نجف؛شهید مطهری.

-الحمد للّه الذی خلق الفلک الدوّار...

بیست باب(در طب)

فارسی،از امیر مظفر بن محمد حسینی معروف به شفائی(-1037 ق)،خ.نجف.

بیست و چهار باب(در اسطرلاب)

فارسی،از تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی(سدۀ 10 ق)،خ.نجف.

بیست سال آشوب

فارسی،از عزیز اللّه حاتمی،ط.تهران،1321 ش(چاپ سوم)و مکرر.

بیست مقاله

فارسی،از محمد بن عبد الوهاب قزوینی (-1368 ق)،ط.ج.اول،بمبئی،1935 م؛ج.

دوم،تهران،1313 ش؛1332 ش.

بیست و هشت کلمه

فارسی،اخلاق،از افضل الدین کاشانی،خ.

دانشگاه تهران.

تقریر بحث شیخ الشریعۀ اصفهانی،از علی بن محمد جواد مرندی(1287 ق-)،تألیف:

1320 ق.

البیع،کتاب

محمد علی بن مقصود علی مازندرانی کجوری کاظمی(-1264 یا 1266 ق)،تألیف:

1244 ق.

بیع ام الولد

فقه،از محمد حسن کبة بن محمد صالح بغدادی (-1333 ق)،خ.دیده شده.

بیع الفضولی

ابو القاسم بن حسن محقق قمی(-1231 ق)،ط.

(ضمن جامع الشتات).

بیع المبهم

علی آقا بن محمد حسن حسینی شیرازی

ص:472

(-1355 ق).

بیع المعاطات

ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1315 ق)،مذکور در البدر التمام.

بیع المعاطات

ابو القاسم قمی،ط.تهران،1319 ق(در آخر الغنائم).

بیع المعاطات(و الصرف و الخیارات)

محمد شریف بن حسن علی شریف العلماء مازندرانی(-1245 ق)،خ.دیده شده.

بیع المعاطات

نور الدین علی بن حسین محقق کرکی (-940 ق)،خ.دیده شده.

-بعد الحمد هذه طائفة من الکلام

بیع الوقف

سید حسین بن ابراهیم قزوینی(-1208 ق)، مذکور در اجازه اش برای بحر العلوم.

بیع الوقف

محمد بن عاشور کرمانشاهی(معاصر فتحعلیشاه قاجار)،خ.دیده شده.

البیع و الشراء

ابو الفضل عبد الرحمان بن ابی نجران تمیمی،از اصحاب امام رضا(علیه السلام)،نجاشی به 3 واسطه از او روایت می کند.

بی عاران پاریس

فارسی،از یونسون دوترای،ترجمۀ صدیق عمائی،ط.تهران،1307 ش.

بیعت امیر المؤمنین(علیه السلام)

ابراهیم بن محمد ثقفی کوفی(-283 ق)، مذکور در رجال نجاشی.

بیکاران

فارسی،ط.نجف،1330 ق.

بیمارنامه

ابراهیم کرمانی،خ.دیده شده(در مجموعه ای ضمن دیونامه و طالع نامۀ مؤلف).

بیم و امید

فارسی،شرح حدیث من سأل عن التوحید،از محمود شهابی(معاصر).

بی نام

فارسی،داستان،از فخر الدین شادمان،ط.

تهران.

بینش،غرض آفرینش

فارسی،اصول دین،برای شاه سلطان حسین صفوی نگاشته شده،خ.آستان قدس،ش 49

ص:473

(1116 ق).

-حمد و سپاس بی قیاس حکیمی را سزاست...

البینات(فی تحریر المواریث)

خ.موجود.

-الحمد للّه الذی ارشدنا بدین الاسلام

بین الغرام(فی درجات الانام)

جواد بن حسن مطر.

بین النهرین(دجله و فرات)

محمد علی عاملی حومانی(معاصر)،ط.

بیوتات ربیعه

بیوتات قریش

بیوتات الیمن

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم و وفیات ابن خلکان.

البیوع

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،مذکور در رجال نجاشی.

البیوع

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، نجاشی آن را به 2 واسطه از او روایت می کند.

البیوع و المزارعات

ابو محمد یونس بن عبد الرحمان،وکیل امام رضا(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.

پایان حرف«ب»

ص:474

حرف«پ»

پاسخنامه

فارسی،منظوم،در جواب 21 مسأله در عقاید،از سید محمد بن محمود عصار لواسانی (-1355 ق)،خ.آستان قدس،ش 362 (خط مولف،1333 ق)و ش 11691

-رقیمۀ کریمة جمیلۀ که مژده

پاسخنامۀ از گلی

فارسی،جواب سؤال عیسی خان از گلی، در باب رجعت،از علی نقی بن محمد سدهی اصفهانی معروف به فیض الاسلام،ط.

تهران،1353 ق.

پاسخ و پرسش

کتاب پنجم از کلیات دیوان ریاضی- بحر الفوائد،ط 1324 ق.

پاطرتکزاس

داستان،از گانتر امریکایی،ترجمۀ بهاء الدین همدانی،ط.تهران،1322 ق.

پاکیزه خیال

اردو،در مناظره با اهل سنّت،از محمد یعقوب متشیّع،ط.

پانصد ساله خوزستان

فارسی،از احمد کسروی،ط.1313 ش.

پراکندۀ اولیاء

فارسی،از شیخ حسین بن اسماعیل اولیا بافقی (-1311 ش)،کشکول گونه ای است،در 5 مجلد،خ.آستان قدس،ش 7290-7294(خط مؤلف،1349-1351 ق).

پرتگاه

فارسی،از اسد اللّه روئین مبشّری،ط.تهران، 1310 ش؛تبریز،1312 ش.

ص:475

پرتو اسلام

ترجمۀ فجر الاسلام،از احمد امین مصری،ترجمۀ عباس خلیلی،تهران،1316 ش.

پرتو نور

فارسی،در امامت،از علی اکبر قمصری کاشانی حائری(-1365 ق).

پردۀ دوشیزگان

فارسی،در حجاب زنان،از محمد حسن مازندرانی(معاصر)،ط.ایران.

پروانۀ جنّت

اردو،ادعیه و اعمال،از راحت حسین رضوی بهیکپوری(1306 ق-)،ط.

پروانۀ جنّت

اردو،قصائد در مدح و مراثی اهل بیت علیهم السّلام،از مظاهر حسن امروهوی،ط.

پرورش فکر

فارسی،از فرج اللّه آق اولی،ط.تهران.

پروزنگارش خط فارسی

فارسی،انشاء،از میرزا رضا افشار بکشلو قزوینی،ط.تهران،1323 ق؛استانبول، 1300 ق.

پریچهر

فارسی،داستان،از محمد حجازی(معاصر)، ط.تهران،1308 ش و مکرّر.

پریشان

فارسی،در معارضۀ گلستان سعدی،از حبیب اللّه بن محمد علی متخلّص به قاآنی(-1272 ق)،ط.

تهران،1271 ق؛1302 ق.

-توانا خدایی که بی خودان بزم محبّت، گاهی هست قدرت اویند و گاهی مست رحمت او

پریشان

مجالس متفرقه،از نظر علی بن اسماعیل واعظ کرمانی(-1348 ق).

پریوش ناکام

فارسی،داستان،از حسینعلی گلشن اصفهانی، ط.تهران،1307 ق.

پزشک نامه

طب جدید،معالجات و قراباد،از میرزا علی اکبر ناظم الاطباء،ط.تهران،1317 ق.

پلیس ایران

جریدۀ فارسی که مدّتی با مدیریت مؤید الممالک منتشر می شد.

پلیس لندن

فارسی،از گونان دویل،ترجمۀ عبد الحسین

ص:476

پند نامۀ نوبخت

حبیب اللّه بن محمد حسن نوبخت شیرازی،ط.

تهران،1306 ش.

پوراندخت نامه

فارسی،منظوم،از ابراهیم پورداود،ترجمۀ انگلیسی از دین شاه جی جی باهای ایرانی ط.

بمبئی،1927-1928 م-1306 ش.

پهلوی نامه

فارسی،منظوم،از جعفر سیاح،ط.تهران، 1313 ش.

پیامبر

فارسی،زندگانی رسول اکرم(صلی الله علیه و آله)،از زین العابدین رهنما بن شیخ العراقین،ط.تهران، 1318 ش و مکرّر.

پیام فردوسی

محمد امین بن محمد حسین گیلانی معروف به ادیب طوسی،ط.تهران،1313 ش.

پیراهن یوسفی

اردو،در مصائب سید الشهداء و تطبیق و ارتباط آن با قصۀ یوسف،از محمد حسین بن حسین بخش زیدی نسب نوگانوی(ح 1290 ق-)،ط.هند.

پیرچاک هندی

فارسی،داستان،از عباس خلیلی،ط.تهران، 1315 ش.

پیر و جوان

فارسی،منظومه،از غضنفر قمی،مذکور در کشف الظنون.

پیروزی در باختر

جنگ اروپا در 1939-1940 م،از داود مؤید امینی،ط.تهران،1320 ش.

پیری و تدبیر مشایخ،رسالۀ

طب،از محمد بن مسعود شیرازی(یا محمود بن مسعود)،خ.موجود.

-الحمد للّه المحمود...و بعد چنین گوید این ناتوان مقید به لوث وجود،محمود بن مسعود.

پیغام توحید

اردو،از مولوی سید محمد سبطین هندی (معاصر)،ط.هند.

پیوستۀ فرهنگ فارسی

فارسی،منظوم،در لغت فارسی،از محمد صادق بن حسین ادیب الممالک فراهانی سردبیر جریدۀ ادب،ط.تهران،1342 ق.

پیوند آبله

کاظم بن محمد رشتی ملک الاطبّاء.

پایان حرف«پ»

ص:478

حرف«ت»

التائیّة

نظم ایساغوجی در منطق،از ابراهیم شبشیری (-920 ق)ناظم خودش آن را شرح کرده،اصل از اثیر الدین ابهری است،ظاهرا شبشیری تصحیف شبستری است.

التائیّة-نهایة البهجة

نظم کافیۀ ابن حاجب در نحو،از ابراهیم شبستری نقشبندی،تاریخ نظم،900 ق،خ.

موجود.

-تیّمنت باسم اللّه مبدی البریّة

مفیض الجدی معطی العطا السنیّة

التائیّة-موزون المیزان

نظم ایساغوجی،از ابراهیم بن حسام کرمیانی (-1016 ق).

التائیّة

نظم شافیه در صرف،از ابراهیم بن حسام کرمیانی متخلص به شریفی(-1016 ق).

التائیة

نظم کافیه،نیز از ابراهیم بن حسام شریفی کرمیانی.

التائیّة-قصیدة جلجلوتیّة

در علم حروف و اسرار و طلسمات،منسوب به حضرت امیر(علیه السلام)،خ.دانشگاه تهران،2676/2.

التائیّة

قصیدۀ معروف از دعبل خزاعی(-246 ق)، شاعر اهل بیت ط.(با شرح کمال الدین محمد فسوی).

-تجاوبن بالارنان و الزفرات

نوائح عجم اللفظ و النطقات

التّائیّة-القصیدة العلویة

علیاری،نام شرح آن:منته المقاصد.

تابش مهر

میرزا صادق خان ادیب الممالک فراهانی

ص:479

(-1336 ق)،ط.1312 ق.

تابوت شاه نجف

اردو،مراثی امیر المؤمنین(علیه السلام)،از بشیر حسین مدرس هندی،ط.هند.

تابین کل من لقب با میر المؤمنین

اخبار،از عبد علی بن جمعۀ حویزی شیرازی (معاصر حر)،مذکور در مقامات جزائری.

تاج الاشعار-سلوة الشیعة

در اشعار علی(علیه السلام)،از علی بن احمد پنجگردی نیشابوری(-513 یا 512 ق).

تاج الاقبال

محمد شیروانی،ط.هند.

تاج التّراجم-موائد الرحمان فی ترجمة القرآن

منسوب به جمال الدین بن آقا حسین خوانساری معروف به آقا جمال(-1125 ق)،ظاهرا از آقا حسین خوانساری است،ط.

تاج التواریخ

فارسی،در حالات امیر عبد الرحمان خان،ترجمۀ غلام مرتضی خان قندهاری،ط.مشهد، 1319 ق و چند چاپ مکرر در لکهنو و بمبئی، اصل تاج التواریخ به زبان فارسی ظاهرا به قلم امیر بوده(گرچه سواد اندکی داشته)که بعدا به انگلیسی ترجمه و طبع شده و از روی آن به فارسی ترجمه شده است.

تاج التواریخ

در تاریخ سلاطین عثمانی،از عباس خان بن احمد خان انصاری یمانی هندی متخلص به رفعت،ط.1307 ق(در حیات مؤلف).

تاج الجمال(لاهل الکمال)

ریاضی،از احمد بن عبد اللّه قطیفی (1313 ق-).

التّاج الشّرقی

در معجزات پیامبر(صلی الله علیه و آله)و دلائل امیر المؤمنین(علیه السلام)،از عبید اللّه بن عبد اللّه سعدآبادی(سدۀ 5 ق).

تاج العروس

در صیغ عقود نکاح،از موسی بن حیدر علی اردبیلی(-1357 ق)،به فارسی نیز ترجمه شده، مرتب بر مقدمه و 3 مقامه.

تاج فرّخی

فارسی،دیوان کلبعلی خان والی رامپور،ط.

هند،1296 ق؛تهران،1323 ق.

تاج القصص

ملا معین هروی(-907 ق)،در قصص موسی از آن نقل کرده است.

ص:480

تاج گذاری شاه سلیمان

فارسی،ترجمۀ علی رضا،ط.ایران،1331 ق.

تاج اللّغات

لغت عربی،از غنی نقی(یا علی نقی؟)رضوی لکهنوی و جمعی دیگر از علماء هند(سدۀ 13 ق).

تاج المآثر

فارسی،تاریخ،از صدر الدین حسن بن محمد نظامی،خ.آستان قدس،ش 4176(1019 ق)و ش 4177(1235 ق).

تاج المصادر

لغت فرس،از ابو عبد اللّه یا ابو الحسن محمد یا جعفر بن محمد رودکی(-304 ق).

تاج المصادر

فارسی،لغت،از احمد بن علی بیهقی معروف به بو جعفرک(-544 ق)،ط.بمبئی 1302 ق؛ تهران،1366 ش(ج 1)،خ.آستان قدس،ش 3649،ش 3689 و ش.7480.

-الحمد للّه رب العالمین حمدا یفوق حمد الشاکرین...

تاج الملوک

فارسی،از محمد حسن بن محمد حسین نیستانکی نائینی(-1354 ق)،مولّف در حلویات العلوم از آن نقل به معنی کرده است.

تاج المناقب للائمّة الاثنی عشر

حسین اردبیلی الهی.

تاج المواعظ-تحفۀ یوسفیّه

اردو،تفسیر سورۀ یوسف و مقایسۀ داستان یوسف با مصائب سید الشهداء(علیه السلام)،ط.هند.

تاج الموالید

انساب،از ابو منصور احمد بن علی طبرسی،از مشایخ ابن شهر آشوب(-588 ق)،خ موجود.

تاج الموالید

امین الاسلام ابو علی فضل بن حسن طبرسی (-548 ق)،مذکور در فهرست منتجب الدین.

تأجیج نیران الاحزان(فی وفات سلطان خراسان)-

مؤجّج نیران الاحزان

عبد الرضا بن محمد اوالی.

التاجیّة فی قوانین الجماعیّة،الرسالة

در منافع و مضارّ آمیزش،از ابو نصر علی بن حسین طبیب.

التأدّیب،کتاب-کتاب یوم و لیلة

ابو جعفر احمد بن عبد اللّه بن مهران معروف به ابن خانبه،مذکور در فهرست شیخ و رجال نجاشی.

التأدیب،کتاب

تاریخ الائمّة

اردو،از علی بن علی اظهر کهجوی،ط.

تاریخ الائمّة

ابو بکر بن محمد معروف به ابن ابی الثلج(سدۀ 4 ق)،ط.قم،1368 ق.

تاریخ الائمة(از محمد بن طاهر سماوی)-لمحة الائمّة

تاریخ الائمّة

محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی(سدۀ 12 ق)،جد بحر العلوم،تالیف:1122 ق،خ.

موجود.

-اعلم ارشدک اللّه الی طریق الحق انه لا بد فی کمال المعرفة

تاریخ ائمه

اردو،از وزیر حسن رضوی،ط.هند.

تاریخ الائمّة---

ص:484

تاریخ احوال الاربعة عشر(المعصومین

علیهم السّلام)

گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-)،ط.هند.

تاریخ احوال حزین-سوانح عمر

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی (-1181 ق)،ط.هند.

تاریخ احوال خاتم النبیّین(صلی الله علیه و آله)

مجلد 6 بحار،ط.مکرّر.

تاریخ احوال خاتم النبیّین(صلی الله علیه و آله)

عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق).

تاریخ احوال سیّد الوصیّین(امیر المؤمنین

علیه السّلام)

مجلد 9 بحار.

تاریخ احوال سیّد الوصیّین(امیر المؤمنین

علیه السّلام)

صالح بن مهدی حسینی قزوینی(-ح 1305 ق)، خ.نجف.

تاریخ احوال السیدة فاطمة و الحسنین

علیهم السّلام

مجلد 10 بحار،ط.مکرّر.

تاریخ اخبار الامم---

ص:487

تاریخ استراباد

ابو سعید ادریسی،مذکور در کشف الظنون،این کتاب از مآخذ الوافی بالوفیات صفدی است.

تاریخ الاستکشافات الجغرافیّة

تاریخ ظهیر الدین-تاریخ طبرستان و رویان و

مازندران

فارسی،از ظهیر الدین بن نصیر الدین مرعشی (-892 ق)،ط.سن پطرز بورغ،1266 ق؛ تهران،1333 و 1345 ش.

تاریخ عالم

سید علی بن حسین حسینی وقار الملک تبریزی، ط.تهران،1339 ق(چاپ دوم).

تاریخ عالم آرا

فارسی،تاریخ اروپا نیز در آن آمده،ط.بمبئی.

تاریخ عالم آرای عباسی

فارسی،در تاریخ صفویه،از اسکندر بیک (-1043 ق)،تالیف:1025-1038 ق،ط.

تهران،1313 یا 1314،1334-1335 ش.

التاریخ العام

تقی بغدادی،ط.مکرّر،در 2 جزء.

تاریخ عام

فارسی،مرتب بر فاتحه،ابواب و خاتمه،خ.

سامراء.

تاریخ عام

فارسی،تا روزگار شاه سلیمان صفوی،از محمد شفیع مازندرانی،مذکور در تذکرۀ نصرآبادی.

تاریخ عباس-تجلیات

التاریخ العباسی

در اخبار خلفاء و دولت عباسی،از ابو علی احمد بن اسماعیل قمی معروف به سمکه،استاد ابن عمید.جعفر بن قولویه(-368 ق)از او روایت می کند.

تاریخ العتبی---

ص:503

تاریخ عمومی

فارسی،از عباس اقبال آشتیانی،ط.تهران، 1343 ق.برای تدریس در متوسطه ها.

تاریخ عمومی در قرون معاصر

فارسی،از نصر اللّه فلسفی،ط.تهران،1310 و 1315 ش.

تاریخ عیناثی

در آن آثار شیعه ذکر شده،خ.موجود.

تاریخ غازان خان

فارسی،منظوم،از شمس الدین محمد کاشی (-ح 730 ق)،معاصر سلطان ابو سعید(-736 ق)، مذکور در کشف الظنون.

تاریخ غازانی

فارسی،از رشید الدین فضل اللّه بن ابی الخیر همدانی(-716 تا 718 ق)،در تاریخ سلاطین مغول،ط.لیدن،1329 ق،در 3 مجلد،خ.

موجود.این کتاب قسمتی از جامع التواریخ است.

تاریخ غیاثی

در مجالس المؤمنین از آن نقل شده است.

سید شیر بن محمد بن ثنوان هم از آن نقل کرده و نام مؤلّف را عبد اللّه بن فتح اللّه بغدادی ملّقب به غیاث ذکر کرده است.

تاریخ فارسنامه---

ص:505

تاریخ الفقهاء

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق)، مسلمة تقی خان سپهر،ط.

تاریخ فلاسفۀ اسلام

در احوال شهاب الدین سهروردی،محمود شبستری و ملا صدرا،از اکبر دانا سرشت،ط.

1315 ش.

تاریخ فلاسفۀ اسلام

مرتضی مدرسی چهاردهی،ط.تهران، 1335 ش.

تاریخ فلاسفة العرب

ابو القاسم(یا ابو محمد)مسلمة(یا سلمة)بن احمد مجریطی(-395)،مذکور در غایة الحکیم مؤلف.

تاریخ الفلسفة

محمد رضا بن محمد جواد نجفی(1306 ق-).

تاریخ فلسفۀ حسین علیه السّلام

انگلیسی،از پادشاه حسین هندی(-1365 ق)، ط.

تاریخ فیروزشاهی

ضیاء الدین برنی بن مؤید الملک(-738 ق)، ط.کلکته،1891 م.

تاریخ قاجار

فارسی،از محمد تقی خان سپهر،ط.

تاریخ قاجاریه---

ص:506

تاریخ مشهد خراسان

فارسی،از محمد تقی بن محمد باقر مدرس رضوی.

تاریخ مصر

جمال الدین ابو الحسن علی بن یوسف قفطی (-646 ق)،مذکور در کشف الظنون.

تاریخ مصر

ابن ابی طی یحیی بن حمیدۀ حلبی(-630 ق)، مذکور در کشف الظنون.

تاریخ مصر قدیما

تا اواخر عصر امیر المؤمنین(علیه السلام)،از حسن بن علی موسوی قزوینی(-1358 ق).

تاریخ مصر(و اخبارها و ذکر من حلّ بها...)

شامل همۀ جوانب تاریخی و فرهنگی مصر،از عزّ الملک محمد بن عبید اللّه مسبّحی(-420 ق)، مذکور در وفیات ابن خلکان و کشف الظّنون.

تاریخ مطبوعات ایران

محمد علی بن صادق تربیت(-1358 ق)،ط.

تاریخ معاویه

اردو،از حسن علی بن گدا حسین متخلص به وقار هندی جنفوری،ط.هند.

تاریخ معجم(فی آثار ملوک العجم)-

المعجم...

فارسی،از کیومرث تا انوشیروان،از فضل اللّه بن عبد اللّه یزدی،تالیف:ح 654 ق،ط.مکرّر.

تاریخ المعصومین---

ص:511

(-1038 ق)تألیف و نصرآبادی از آن در تذکره اش نقل کرده است.

تاریخ الملک و اختلاف الدول

اسماعیل بن عباد،مذکور در معجم الادباء؛اما در معجم البلدان تاریخ الملک و اختلاف الملل آمده است.

تاریخ الملل الثلاث-سیرت ایرانی

فارسی،مناظرات میان مسلمان،یهود و مسیحی، از محمد رضا طبسی،تالیف ج.1:1353 ق.

تاریخ ملل شرق و یونان

فارسی،از آلبرماله و ژول ایزاک،ترجمۀ عبد الحسین هژیر،ط.تهران،1332 و 1343 ش.

تاریخ ملل مشرق-تاریخ ملل قدیمۀ مشرق

فارسی،از رسن یوبس فرانسوی،ترجمۀ محمد علی فروغی ذکاء الملک،ط.تهران، 1318 ق،1327 ق و 1327 ش.

تاریخ ملل و نحل

غلام رضا رشید یاسمی.

تاریخ ملوک الارض-تاریخ سنی ملوک الارض

حمزة بن حسن اصفهانی،ط.کلکته،1866 م؛ برلن،1340 ق

تاریخ ملوک ایران(قبل از اسلام)

ابراهیم خان کلانتر بن هاشم خان(-1215 ق)، مذکور در اعیان الشیعة.

تاریخ ملوک عجم

ترکی،از امیر علی شیرنوایی(-906 ق).

تاریخ ملوک الکلام

فارسی،از تقی علی آبادی،در منتظم ناصری از آن نقل شده است.

تاریخ ملوک مازندران

فارسی،از محمد بن حسن آملی طبرستانی معروف به ملا اولیاء اللّه،احوال ملوک مازندران را تا اوائل سدۀ 8 ق بیان کرده و پس از وی ظهیر الدین مرعشی ذیلی بر آن نوشته است؛ مذکور در مجمع الفصحاء.

تاریخ منتظم ناصری---

ص:512

الیوم ناصر آل بیت محمد

ارخ بجنات النعیم مخلد

تاریخ نائین-تاریخ مدینة العرفا

تاریخ ناجی

گجراتی،در احوال چهارده معصوم علیهم السّلام،از ولادت تا شهادت،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-).

تاریخ نادر شاه(و ستاره)

فارسی،از مارتیمر دیوراند،ترجمۀ محمد علی بن حسن داعی الاسلام(-1330 ق)،ط.حیدرآباد دکن،1332 ق.

تاریخ نادر شاه

فارسی،ترجمۀ غلام رضا رشید یاسمی،ط.

تهران

تاریخ نادری

فارسی،از اسماعیل میرزا افشار نادری،از مآخذ تاریخ خراسان اثر اوکتایی.

تاریخ نادری---

ص:513

تاریخ نظام الملک

فارسی،در احوال شاه طهماسب صفوی و نظام سلطنت او،ط.بمبئی.

تاریخ نظامی ایران

فارسی،از غلام حسین مقتدر،ط.تهران 1318 ش(چاپ دوم)و 1321 ش.

تاریخ نفیس

فارسی،از محمد عباس بن احمد انصاری،ظاهرا با تاریخ نکویکی است.

تاریخ نکو-قلائد الجواهر فی تاریخ البواهر-

عمدة الاخبار

فارسی،در تاریخ اسماعیلیه،از عباس بن احمد یمنی هندی،تالیف:1301 ق به نام محمد صدیق حسن خان همسر ملکۀ بهوپال، مرتب بر چند گفتار،ط.هند،1301 ق.

تاریخ نکهت

در تاریخ سلاطین ایران و توران،از فیروز استرآبادی،تألیف:918 ق.

تاریخ نگارستان---

ص:514

تاریخ و جغرافیای تبریز

فارسی،از نادر میرزا بن بدیع الزمان میرزا قاجار، ط.تهران،1323 ق.

تاریخ و راهنمای مشهد خراسان

موید بن حسن ثابتی(1281 ق-).

تاریخ الوزارات العراقیة(و احوال الوزراء)

عبد الرزاق حسنی بغدادی(معاصر)،ط.صیدا.

تاریخ الوزراء

فارسی،از غیاث الدین خواندمیر،مذکور در کشف الظنون.

تاریخ وزراء اسلام

فرج اللّه کاشانی،تالیف:ح 1307 ق.

تاریخ وزراء مصر

نجم الدین ابو محمد عمارة بن علی معروف به عمارۀ یمنی(-569 ق)،ظاهرا با النکت العصریة فی اخبار الوزراء المصریه یکی است.

تاریخ وصاف---

ص:515

تاریخ یونان

فارسی،ترجمۀ علیخان مترجم السلطنه،ط.

1327 ق.

تاریخ یونان

فارسی،ترجمۀ سید محسن خان،ط.تهران.

تازه بهار

جریدۀ فارسی،که به مدیریت ملک الشعراء بهار در 1329 ش منتشر می شد.

التأسی،کتاب

احمد بن محمد بن دؤل قمی(-305)،مذکور در رجال نجاشی.

التأسیسات(فی القواعد الفقهیّة)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).

تأسیس الشیعة الکرام لفنون الاسلام

سید حسن صدر الدین موسوی عاملی (-1354 ق)،در تقدم علماء شیعه بر سائر علماء اسلام در تأسیس علوم و فنون،تألیف:1329 ق.

تأسیس قاعدة الولایة

فقه،در احکام و انواع ولی،مؤلف شاگرد صاحب جواهر بوده است،خ.دیده شده(کتابت 1299 ق).

التالد و الطریف فی فن التصحیف و التحریف

محمد بن علی بساطی(سدۀ 11 ق)،مختصر آن از احمد جمالی،ط 1899 م.

تألیف الاجزاء-نوادر التحقیقات

زوار علی خان بن نواب علی خان بهاری حسین آبادی.

التألیف بین الناس

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب گیلانی معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).

تألیف الغرائب

مجموعه،از محمد علی هبة الدین شهرستانی.

تألیف المحبة-تزکیة الصحبة

فارسی،ترجمۀ کشف الریبة،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی(-1121 ق).

التألیف و التبعیض

ابو علی ابن سینا،در روضات یاد شده است.

تام الحکمة

به مثابۀ دیباچۀ قوائم الانوار،از محمد بن ابی القاسم حسینی ذهبی شیرازی(-1331 ق).

تام المقالة(فی ترصید جهة القبلة)

هبة اللّه شاهمیری حسینی شیرازی.

التأملات(فی مطالب المشهورات)

محمد حسین بن ابی محمد مشهدی،در تأمل و

کمال الدین ابو الغنائم عبد الرزاق بن جلال(یا جمال الدین کاشانی(-730 یا 735 ق)،خ.

آستان قدس،ش 1453(1092 ق)و چند نسخۀ دیگر.

تأویل الآیات(التی تتعلق بها اهل الضلال)

عبد الرشید بن حسین استرابادی،ابن طاوس (-664 ق)نسخه را داشته و از آن در سعد السعود نقل کرده است.

تأویل الآیات

بر وفق مذهب ملاحدۀ اسماعیلیه،از ناصر خسرو علوی قبادیانی بلخی مروزی(-481 ق)،وی در حالت اضطرار به امر حاکم اسماعیلیه آن را نوشته بوده است.

تأویل الآیات الباهرة(فی فضل العترة الطاهرة)

فارسی،از محمد تقی بن محمد باقر معروف به آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق)،ط.

تأویل الآیات الظاهرة(فی فضائل العترة الطاهرة)

شرف الدین علی حسینی استرآبادی،شاگرد محقق کرکی(-940 ق)،خ.آستان قدس،ش

ص:518

1449(995 ق)،ش 1450(1074 ق)و چند نسخه دیگر.

-ان احسن ما توجه به هام الالفاظ

تأویل الآیات النازلة

در فضل اهل بیت و دوستان آنان،محقق فیض از آن یاد کرده است.

تأویل آیة فاسألوا اهل الذکر

محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید(-413 ق)، مذکور در فهرست تصانیف او.

تأویل آیة فلا اقسم بمواقع النجوم

فارسی،از محمد بن محمود دهدار،در پاسخ سؤال یکی از امراء(صاحب اورنگ خان خانانی) گفته و 7 تأویل ذکر کرده است.

تأویل الرؤیات

قاضی نعمان مصری.

تأویل الشریعة

قاضی نعمان مصری،از این کتاب و کتاب سابق در مقدمۀ چاپی کتاب الهمة او یاد شده است.

تأویل ما نزل فی النّبی و آله علیهم السّلام

تأویل ما نزل فی شیعتهم

تأویل ما نزل فی اعدائهم

هر3 عنوان از ابو عبد اللّه محمد بن عباس معروف به ابن حجام،تل عکبری در 328 ق از او استماع کرده است،مذکور در رجال و فهرست شیخ.

تأویل متشابهات القرآن

رشید الدین ابو علی محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق)،خ.موجود و مکرر.

تأویل المقطعات(فی اوائل السور القرآنیة)

محقق داماد،محمد باقر بن محمد حسینی (-1040 ق)،مذکور در آخر قبسات چاپی.

التأویلات

تفسیر،از حیدر بن علی عبیدلی(سدۀ 8 ق).

تأویلات القرآن---

ص:519

تأیید المسلمین(فی اثبات نبوة خاتم النبیّین و

نقض رسائل بعض القسیسین)

اردو،از محمد صادق بن محمد نصیرآبادی (-1258 ق).

تأیید المسلمین

فارسی،ترجمۀ کتاب بالا که مؤلّف آن را از اردو ترجمه کرده است،ط.

فارسی،معارف،از ابو القاسم بن محمد نبی حسینی شیرازی معروف به آقا میرزا بابا،ط.

شیراز،1319 ق.

تباشیر الشریعة

ابو محمد حسن بن حمزۀ طبری معروف به مرعش (-358 ق).

تباشیر المحرورین

فارسی،در غیبت و علائم ظهور،از محمد بن اسماعیل واعظ یزدی حائری(-ح 1333 ق)، مرتب بر مقدّمه و 10 بینش،تألیف:1328 ق، ط.کربلا،1331 ق.

التباعد بین البئر و البالوعة

سلیمان ماحوزی،خ.دیده شده(1143 ق).

-اللهم باعد بین آبار قلوبنا و بین بوالیع الوساوس الشیطانیة

تباهی زمان.

فارسی،از علی مدرسی.

تبدیل الاعقاب

تاج الدین بن معیة نسابه،مذکور در بعض نسخ عمدة الطالب.گویا عبارت از تذییل الاعقاب است که خواهد آمد.

ص:520

التبدیل و التحریف

ظاهرا در رد حشویه،از ابو القاسم علی بن احمد کوفی(-352 ق)،مذکور در رجال نجاشی.در معالم ابن شهر آشوب:الرد عالی التبدیل و التحریف فیما وقع من اهل التألیف.

شرح منظومه در مدح اهل بیت(علیهم السلام)،اصل و شرح از محمد رضا مین باشی عامری که به دستور شاه سلطان حسین صفوی در 1126 ق نگاشته، خ.مرعشی.

-حمدی خارج از احاطۀ بدایت

تبصرة العقلاء

علی بن ابی القاسم قمی لاهوری(1288 ق-)، ط.

تبصرة العوام(و معرفة مقالات الانام)

فارسی،ملل و نحل،از صفی الدین ابی تراب مرتضی بن داعی بن قاسم حسینی رازی ملقب به علم الهدی،از مشایخ منتخب الدین (-585 ق)،ط.تهران 1313 و 1319 ق(در آخر قصص العلماء)و مکرّر.

-حمد و سپاس مر خدای عزّ و جل را...

تبصرة القراء

فارسی،تجوید،از حسن قاری که در عهد شاه عباس اول(-995 ق)در یک مقدمه و 12 باب نگاشته است،خ.نجف،خوانساری؛یزد، مدرسۀ خان بزرگ.

-فسبحان من تکلم بغیر آلة و ادوات...

تبصرة المبتدئین

در فقه،طهارت و صلاة،از احمد بن اسماعیل جزائری نجفی(-1151 ق)،خ.دیده شده.

تبصرة المبتدی

منظومه در هیأت،از علی بن حسین عاملی جامعی.

-الحمد للّه الذی بلا مدد

قد رفع السماء من غیر عمد

تبصرة المتعلمین(فی احکام الدین)

جمال الدین ابن منصور حسن بن یوسف بن

ص:523

علی بن مطهر حلّی(-726 ق)،در فقه بر طریق فتوا،ط.مکرّر.خ.آستان قدس،ش 13854 (749 ق)،ش 2281(753 ق)و چند شمارۀ دیگر.بر آن شروح بسیاری نگاشته اند.

-الحمد للّه القدیم سلطانه العظیم شانه

تبصرة المتعلمین(لارشاد المبتدئین و افادة

الطالبین)

فقه استدلالی،از سید محسن بن مهدی طباطبایی معروف به حکیم(معاصر)،تالیف جلد اول، 1343 ق.

تبصرة المجتهدین

فارسی،در اصول و فروع دین،از علی بن زین العابدین بارچینی یزدی معروف به شهرنوی (-1333 ق).

تبصرة المسافرین

حسن بن باقر طباطبایی تبریزی ملقب به منشی اسرار(-1288 ق)،خ.موجود.

تبصرة المستبصرین

در اثبات امامت،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق)،خ.کربلا.

-الحمد للّه الذی شرفنا بدین الاسلام

تبصرة المناظرین---

ص:524

تبصرة الناظرین(فی رد الصوفیة و المبتدعین)

مذکور در السهام المارقۀ شیخ علی نوۀ صاحب معالم.

تبصرة الناظرین

فارسی،در ابطال رؤیت پروردگار،از صدر الدین محمد بن زبردست خان.

-زبان قلم و قلم زبان را طاقت آن کجاست...

تبصرة الناظرین

مصطفی بن مرتضی خویی(معاصر)،مذکور در تحفة الاخوان مؤلّف.

تبصرة الولی(فیمن رأی المهدی(علیه السلام))

در باب کسانی که حضرت را در زمان پدرش یا در غیبت صغرا یا کبرا دیده اند،از هاشم بن سلیمان توبلی بحرانی(-1107 ق)،ط 1272 ق (با غایة المرام).

-الحمد للّه الذی لا یخلی الارض من حجته

تبعیض الاحکام لتبعیض الاسباب

حیدر بن اسماعیل صدر(-1356 ق).

تبکیت الخصام

فارسی،کلام،از ریاض حسن هندی،شاگرد مفتی عباس لکهنوی(-1306 ق).

تبلیغات اسلامی

به عناوین مختلف در همین موضوع آمده است.

تبویب المشیخة

اصل از حسن بن محبوب سراد،تبویب از ابو سلیمان داود بن کورة قمی،از مشایخ کلینی.

تبویب النوادر

احمد بن محمد اشعری قمی،ابو سلیمان داود بن کورة آن را به ترتیب معانی فقه تبویب کرده است.

التبیان(فی احوال البلدان)

احمد بن ابی عبد اللّه،مذکور در کشف الظنون.

ظاهرا با البلدان از احمد بن محمد برقی یکی است.

التبیان(فی اخبار بغداد)

ابو جعفر احمد بن محمد برقی(-274 یا 280 ق)، مذکور در کشف الظنون

التبیان(فی تفسیر القرآن)

شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق)،ط.تهران،1364-1365 ق؛نجف 1376-1383 ق(برخی از اجزاء تفسیر است).

خ.آستان قدس،ش 12727(1084 ق)و چند نسخه دیگر.

-الحمد للّه اعترافا بتوحیده

التبیان(فی تفسیر غریب القرآن)

علی بن محمد حسین شهرستانی(-1344 ق)،در

ص:525

2 مجلد،خ موجود.

التبیان

صرف،از احمد بن علی مهابادی(یا ماهابادی)،مذکور در فهرست منتجب الدین.

التبیان

شرح زبدة الاصول شیخ بهائی،از مرتضی بن محمد مؤمن کاشانی(سدۀ 11 ق).

-زبدة الاصول و خیر الکلام حمد اللّه الملک العلام

التبیان(فی عمل شهر رمضان)

نظام الدین صهرشتی،شاگرد شیخ طوسی،مولف در قبس الاصباح به این کتاب ارجاع داده است.

التبیان(فی الفقه)

ابو الحسن حسن علی بن عبد اللّه شوشتری اصفهانی(-1075 ق)،صاحب ریاض از وجود نسخه یاد کرده است.

التبیان(فی اعراب القرآن)

ابو البقاء عبد اللّه بن حسین عکبری(-616 ق)، خ.آستان قدس،ش 1455(1114 ق)و 3 شمارۀ دیگر.

التبیان(فی جملة من المباحث المتعلقة بالقرآن)

طاهر جزائری،ط.

التبیان(فی معانی القرآن)

حسین بن نصر اللّه حسینی عرب باغی(معاصر).

تبیان الاحوال-تبیان المقال

تبیان اصل الضلالة-تبیان اهل الضلالة

ابو محمد فضل بن شادان ازدی نیشابوری (-260 ق)،مذکور در فهرست شیخ و رجال نجاشی.

تبیان انحراف صاحب الکشاف-بیان الجزاف

(فی تبیان انحراف صاحب الکشاف)

بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی نجفی،استاد ابن فهد(-841 ق).

تبیان اهل الضلالة-تبیان اصل الضلالة:

تبیان الایمان

اردو،ط.هند.

تبیان البیان(فی قواعد القرآن)

محمد حسن بن قنبر علی زنجانی(-ح 1340 ق)،در زهر الریاض از آن یاد شده.

تبیان اللغة

فارسی،در بعض لغات قرآن و صحیفۀ کامله،از محمد علی بن نصیر چهاردهی(-1334 ق)،خ.

آستان قدس،ش 6110(خط مولف).

تبیان المسالک

شرح و حاشیه بر مسالک الافهام شهید ثانی، مولف از معاصرین شهید بوده است.

ص:526

تبیان الحق(فی بیان ما هو الحق)

در مسألة تکلیف کفار به فروع،از مصطفی بن مرتضی خوئی(معاصر)،ط.

تبیان الزیارة

فارسی،شرح یکی از زیارات جامعه،از ملا باقر، مؤلّف در الخصائص الفاطمیة از آن یاد کرده است.

التبیین(فی شرح آیات المواعظ و البراهین)

فارسی،تفسیر،از ابو تراب بن ابی القاسم برغانی قزوینی معروف به شهیدی(معاصر)،تألیف مجلد 15:1365 ق،خ.دیده شده:

-الحمد للّه الذی خلق السموات و الارض...

التبیین(لمسألتی الشفاعة و عصاة المسلمین)

جمال الدین ابو القاسم عبد اللّه بن علی بن زهرۀ حسینی حلبی(زنده تا 597 ق).

التبیین و التنقیح(فی التحسین و التقبیح)

سدید الدین محمود بن علی حمصی(سدۀ 6 ق).

تبیین الاباحة للمصلین(فی اللباس المشکوک)

رساله در حکم لباس مشکوک،از ابو محمد حسن صدر الدین موسوی کاظمی(-1354 ق)،خ.

دیده شده.

تبیین الرشاد(فی لبس السواد علی الائمة الامجاد)

فارسی،نیز از صدر الدین حسن موسوی (-1354 ق).

تبیین القوانین

حاشیه بر قوانین الاصول محقق قمی،از احمد بن محمد باقر موسوی بهبهانی(-1351 ق)،تالیف:

1292 ق،خ.کربلا.

-الحمد للّه الذی خضع له ما جری فی علمه...

تبیین المحجة(فی کون اجماع الامامیة حجة)

جمال الدین ابو القاسم عبد اللّه بن علی بن زهرة (سدۀ 6 ق).

تبیین المحجّة(الی تعیین الحجّة)

در احادیث وارده در همین موضوع،از محسن بن محمد آقا معروف به بالا مجتهد قره داغی تبریزی (-پس از 1351 ق)،ط.تهران،1346 ق.

-الحمد للّه البالغة حجته السابغة نعمته

تبیین مدارک السداد-توضیح مدارک

تبیین مصادرة اقلیدس(فی الخطوط المتوازیة)

هندسه،از حسام الدین علی بن فضل اللّه سالار، خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 5412(672 ق).

التبیینات(فی الارث و التوریثات)

رساله در فرایض و مواریث،از مفلح بن حسن صیمری،شاگرد ابن فهد حلی(-841 ق)، مرتب بر 3 باب و خاتمه،خ.نجف(ح 1045 ق).

-الحمد للّه الذی اسعدنا بدین الاسلام

ص:527

تتمیم الملخص(فی اصول الدین)

ابو یعلی حمزة بن محمد جعفری معروف به ابو یعلی جعفری،شاگرد شیخ مفید و سید مرتضی،اصل از شریف مرتضی است.

تتمیم الموصلی

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی(زنده در 377 ق)،اصل موصلی عبارت است از تاریخ ابو زکریا زید بن محمد موصلی که تا سال 321 ق را در بردارد و ابو الحسن شمشاطی از سال 322 ق تا روزگار خویش به آن اضافاتی به عمل آورده است.

تتمیم النزهة الاثنی عشریة-تتمیم الباب التاسع

تتن،رسالۀ

فارسی،در باب توتون،از فیاض برادر محقق سبزواری.

تثبیت الاقران(فی اثبات وجود الحجة صاحب

الزّمان(علیه السلام))

اردو،از نسیم حسن بن اعجاز حسین امروهوی (معاصر)،ط.هند.

تثبیت الامامة(و تقدیم امیر المؤمنین علیه السّلام)

قاسم بن ابراهیم طباطبا معروف به رسی (-246 ق).

تثبیت امامة امیر المؤمنین(من کتاب اللّه عزّ و جلّ و

من قول الرسول(صلی الله علیه و آله))

ابو الحسین یحیی بن حسین بن قاسم رسی (-298 ق)،خ.موزۀ بریتانیا.

ابو الحسن علی بن مهزیار اهوازی.

التجارات و الاجارات

ابو جعفر محمد بن ارومۀ قمی،نجاشی این کتاب و ما قبل آن را روایت می کند.

التجارب-القضایا و التجارب

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)،در مروج الذهب به آن ارجاع داده است.

تجارب الامم(و تعاقب الهمم)

در تاریخ و نوادر اخبار،از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی(-421 ق)،ط.لندن 1871 م؛مصر،1332 ق(هریک از این چاپها بخشی از آن است)؛تهران.

تجارب انسان(و انوار الحکمة)

فارسی،اخلاق و عرفان،ط.1312 ق(در آخر نصاب الصبیان).

-الحمد للّه الذی نور مصابیح القلوب بانوار حکمته

تجارب السلف

فارسی،از هندوشاه سنجر بن عبد اللّه حاجبی نخجوانی،ط.تهران،1313 و 1344 ش

تجارب شهریاری

فارسی،صنعت،از شهریار بن بهمن،در 20 باب،خ.موجود.

-الحمد للّه ربّ العالمین...

التجارة،کتاب-المتاجر،کتاب

التجارة الرابحة(فی تفسیر السورة و الفاتحه)

عبد اللّه بن شهاب الدین حسین شهابادی یزدی (981 ق)،در آغاز الدرة السنیّة فی شرح رسالة الالفیّة از آن یاد کرده است.

التجارة و الکسب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، نجاشی از آن یاد کرده است.

تجدد الاعسار بعد الیسار

محمد علی بن محمد باقر بهبهانی کرمانشاهی (-1216 ق).

تجدد الامثال

محمد علی بن ابیطالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق)،مذکور در نجوم السماء.

تجددنامه

فارسی منظوم،از تجلّی سبزواری،مذکور در

ص:531

ادبیات معاصر.

تجدید الدوارس و تحدید المدارس

در فقه و اصول،از محمد علی بن عبد الحسین معزّی دزفولی(-پس از 1361 ق)،خ.

آستان قدس،ش 11842-1150(خط مولف).

تجربات اکملی

فارسی،طب،از حکیم محمد اصغر بن میر مقیم.

التجربة،کتاب

ابو المحاسن عبد الواحد رویانی،در معجم البلدان،ذیل«رویان»از او و تصانیفش یاد کرده است.

تجربة الاحرار و تسلیة الاحرار

عبد الرزاق بیک بن نجفقلی خان دنبلی (-1243 ق)،خ.مجلس.

التجرّی

اصول فقه،از عبد الوهاب شریف بن محمد علی قزوینی،شاگرد صاحب ریاض و صاحب مفتاح الکرامة،خ.دیده شده.

التجرّی

نظام الدین مرتضی بن شیخ الاسلام حسن عاملی (-1336 ق)،تالیف:1310 ق،تقریرات استادش فاضل شرابیانی است،خ.مرعشی.

-الحمد للّه الذی وفقنا لتحصیل المسائل الفقهیة

التجری

مصطفی بن حسین کاشانی نجفی(-1336 ق)، خ.دیده شده.

التجرید---

ص:532

-نحمد اللّه حمد الشاکرین...

تجرید النفس

فارسی،عرفان،محمد علی بن ابی طالب زاهدی گیلانی معروف به شیخ علی حزین (-1181 ق)،خ.نجف،مکتّبة الخوانساری.

تجرید النیة(من الرسالة الفخریة)

کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی حلّی (-پس از 787 ق)،اختصار رسالۀ فخریه است، خ.نجف.

التجزّی فی الاجتهاد

اصول،از ابو الحسن بن محمد نقوی لکهنوی (-1355 ق).

التجزی فی الاجتهاد

حسین بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1273 ق)، تالیف:1228 ق(در 18 سالگی).

-الحمد للّه حق حمده کما یستحقه

التجزی فی الاجتهاد

محمد رفیع بن عبد المحمد کزازی نجفی(-پس از 1300 ق).

التجزی فی الاجتهاد(از میرزا صالح عرب)-الاجتهاد و التقلید

التجزی فی الاجتهاد

عبد الصمد همدانی حائری(-1216 ق)،مرتب بر 2 مقام،خ.سامراء.

-الحمد للّه المنزه عن وصمة التجزّی و الترکیب

تجزئة الامصار و تزجیة الاعصار-تاریخ وصاف

فارسی،تاریخ،از عبد اللّه بن فضل اللّه یزدی معروف به وصاف الحضرة(-730 ق)،تالیف:

711 ق به نام وزیر عطاملک جوینی،ط.

بمبئی،1269 ق؛تبریز،1291 ق و چند چاپ دیگر،در 5 مجلد،خ.آستان قدس ش 4190-4196 و چند نسخۀ دیگر.

-حمد و ستایشی که انوار اخلاصش

التجلیات

منظومه در کلام،از محمد تقی بن امیر مؤمن حسینی قزوینی(-1270 ق)،خ.کاظمین.

التجلیات-تاریخ عباس

اردو،در احوال مفتی عباس لکهنوی،از هادی عزیز(-1354 ق)،ط.لکهنو،1354 ق.

تجلیات روح ایرانی(در ادوار تاریخی)

حسین کاظمزادۀ ایرانشهر،ط.برلن،1303 ش.

تجلی حقیقت در اسرار کربلا

فارسی،از سلطان حسین بن صالح علیشاه تابندۀ گنابادی،ط.تهران،1316 و 1319 ش.

ص:534

تجلّی ذاتی

تجوید-اصول تلاوت

محسن بن محمد علی تبریزی،ط 1342 ق.

تجوید البراعة(فی شرح تجرید البلاغة)

ابو عبد اللّه مقداد بن عبد اللّه سیوری(-826 ق)، شرح تجرید البلاغۀ شیخ میثم است.

تجوید تطویل

قاری عبد الصمد بن کمال معروف به حافظ کاشانی،خ.دیده شده.

-حمد بی حد سزاوار متکلمی است که...

ص:535

تجوید التنزیل(فی علم الترتیل)

علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی (-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال مؤلّف.

تجوید الحروف

اسد اللّه بن محمد باقر حسینی،خ.دیده شده.

تجوید الطاهری

محمد نصیر شریف بن محمد مقیم عطار،که به نام استادش محمد طاهر شیرازی قمی (-1098 ق)تالیف کرده،خ.نجف.

تجوید الفاتحة

فارسی،از جلال الدین محمد بن عبد الجلیل صافی،در آن از الدرّ الفرید طاهر اصفهانی نقل شده است،خ.نجف(کتابت:قبل از 1080 ق).

تجوید الفاتحة و التوحید

محمد بن محمود سمرقندی،خ.موجود(کتابت:

1093 ق).

تجوید القرآن

محمد ابراهیم بن محمد علی طبسی.

الحمد للّه الذی هدانا سبیل الرشاد

تجوید القرآن

فارسی،از ابو الحسن خاجوئی اصفهانی(چنانکه بر ظهر نسخه نوشته اند)،خ.موجود(کتابت:

ح 1228 ق).

تجوید القرآن

احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)، تالیف:1199 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی نزل الفرقان علی عبده...

تجوید القرآن

مهذب الدین احمد بن عبد الرضا(معاصر شیخ حر).

تجوید القرآن

اردو،از اعجاز حسین بن جعفر حسن بدایونی هندی(-1350 ق)،ط.

تجوید القرآن

فارسی،با عناوین تنبیه،تکمله و امثال آن،خ دیده شده(ح 1068 ق).

تجوید القرآن

فارسی،از مؤلفی شیعی در 6 فصل،خ.موجود (ح 1068 ق)،با رسالۀ سابق در یک مجموعه.

فارسی،در 8 باب،خ.دیده شده(1060 ق).

تجوید القرآن

سید جعفر سبزواری(معاصر آقا محمد خان قاجار)،در فردوس التواریخ از وجود نسخه یاد شده است.

تجوید القرآن

فارسی،از جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرآبادی(-1263 ق)،در یک مقدمه و 4 فصل، خ.کربلا.

-الحمد للّه علی نواله...

تجوید القرآن

جواد بن محمد حسینی قشاقشی(-1226 ق)،در 12 فصل،ط.

-الحمد للّه رب العالمین...

تجوید القرآن

حسن بن دلدار علی لکهنوی(-1260 ق)،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه الذی لم یتخذ صاحبة

تجوید القرآن

فارسی،از حسن بن محمد علی یزدی(سدۀ 13 ق).

-الحمد للّه الرؤف المنّان

تجوید القرآن

محمد حسن بن علی قائنی،مذکور در بغیة الطالب بیرجندی.

تجوید القرآن

عبد النبی بن ابی تراب(-1354 ق)،خ.

مرعشی.

-الحمد للّه الذی نزل الفرقان...

تجوید القرآن

محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق)،مذکور در نجوم السماء.

تجوید القرآن

علی بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1259 ق)، مذکور در نجوم السماء.

تجوید القرآن

فارسی،از محمد قاسم بن حسن تبریزی،مرتب بر مقدمه و 4 مقصد که به نام فتحعلیشاه قاجار و عباس میرزا مصدر ساخته است.

-قراءت حمدی که زینت افزای دیباچه

تجوید القرآن

کلبعلی بن نوروز علی تبریزی،نسخه ای از آن در 1274 ق،در نزد محمد جعفر خشتی موجود بوده است.

تجوید القرآن

محمد محسن بن سمیع قاری کرمانشاهی،مرتب بر مقدمه و 8 فصل،خ.شهید مطهری.

فارسی،مرتب بر فصول،خ.دیده شده(ح 1261 ق).

-الحمد للّه رب العالمین...

تجهیز الموتی

اردو،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی (-1304 ق)،ط.هند.

تحبیر الاحکام-تخییر الاحکام

تحت رایة الحق

عبد اللّه بن محمد سبیتی عاملی کفراوی،رد فجر الاسلام احمد امین مصری،تألیف:

1349 ق،ط.صیدا 1351 ق.

تحت رماد النّوائب

شرح فرمان علی(علیه السلام)به مالک اشتر،از توفیق فکیکی(1321 ق-)،ط 1374 ق.

التحدیث(فی ردّ العاملین بالحدیث)

احمد سلطان متخلص به خاور هندی.

تحدید الاماکن و البقاع

در تعریف و شرح بقاع متبرکۀ مکّۀ معظّمه،از باقر بن غلامعلی شوشتری(-1327 ق)،خ.دیده شده(خط مولف).

تحدید الدرهم فی الفطرة

فارسی،از علامه مجلسی،خ.موجود.

تحدید الصاع

فارسی،از علامه مجلسی،خ.موجود.

تحدید الکر-الکر

تحدید المسافة-حدّ القصر

تحدید محل النّزاع فی دلالة النّهی عن الفساد

ابو المعالی کلباسی،ط.

تحدید النّهار الشرعی

محمد باقر بن محمد مؤمن خراسانی معروف به محقق سبزواری(-1090 ق).

ص:540

-الحمد للّه سالت ایدک اللّه ان ابین لک حقیقة لفظی الیوم و النّهار

تحدید نهایات الاماکن(لتصحیح مسافات

المساکن)

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

تحدیق النّظر(فی کیفیته ادراک البصر)

شفیعای گیلانی،ظاهرا محمد شفیع بن محمد رفیع گیلانی(سدۀ 11 ق)،خ.دیده شده.

التحذیر

احمد بن محمد بن دؤل قمّی(-350 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

تحذیر المعاندین-تحفة المسلمین

در احوال معاویه،از علی بن ابی القاسم رضوی کشمیری(1288 ق-)،ط.هند،1316 ق.

التحریر(فی شرح دیوان الامیر)

شرح دیوان منسوب به علی(علیه السلام)،از محمد مهدی بن محمد جعفر تنکابنی،مذکور در آخر خلاصة الاخبار او که در 1250 ق تألیف شده.

التحریر(فی شرح فرائض النصیر)

شرح رسالۀ الفرائض خواجه نصیر الدین محمد طوسی،از ابو الحسن بن احمد شریف قاینی،استاد سید حسین بن حیدر کرکی،که به نام شاه طهماسب(-984 ق)تألیف کرده،خ.

موجود.

-اهم الفرائض و اوجب واجب و الزم.

حمد اللّه وارث میراث السموات و الارض

التحریر(فی الفقه)-المحرّر

التّحریر(فی الفقه)

معین الدین ابو الحسن سالم بن بدران مصری مازنی(-پیش از 661 ق).

التحریر(لمسائل الدیباج و الحریر)

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

تحریر الابحاث---

ص:541

تحریر اصول الهندسة و الحساب-تحریر

اقلیدس

ترجمۀ حجّاج بن مطر کوفی و ترجمۀ دیگر از اسحق بن حنین عبادی(-298 ق)،اصلاح ثابت بن قرّۀ حرانی،تحریر خواجه نصیر الدّین محمد بن محمد طوسی(-672 ق)،تألیف:646 ق،ط.

تهران،1298 ق؛لیدن،1657 م؛لکهنو، 1216 ق؛استانبول،1216 ق،خ.آستان قدس، ش 12079(701 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه منه الابتداء و الیه الانتهاء

تحریر اصول الهندسة

اقلیدس،تحریر خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،ط.ایتالیا،1594 ق،خ.خدیویه.

-و بعد فان العلوم الریاضیه التی هی واسطة عقد الحکمة

تحریر اصول الهندسة-توضیح اقلیدس

تحریر اصول الهندسة-تهذیب الاصول

تحریر اصول الهندسة

فارسی،از اقلیدس،از آغاز تا مقالۀ چهارم، منسوب به فاضل نراقی.

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.آستان قدس،ش 5256 (1057 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-اقول بعد حمد اللّه و الثناء علیه بما یلیق...

تحریر التحریر

تحریر تحریر خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)از اصول الهندسۀ اقلیدس،از ابو القاسم موسوی خوانساری نجفی(1313 ق-)،خ.دیده

ص:542

شده(خط محرر).

تحریر جرمی النیرین(و بعدیهما)

اصل از ارسطرخسی،تحریر از خواجه نصیر الدین محمد طوسی،17 شکل است،خ.خدیویه.

تحریر الذریعة-النکت البدیعة

التحریر الرائق(فی حل الدقائق)

محمد حسین بن بنده حسین لکهنوی (-1325 ق)،مذکور در کشف النّقاب سید علی نقی.

التحریر الطاوسی(لکتاب الاختیار من کتاب

ابی عمر و الکشی)

ابو منصور حسن بن زین الدین عاملی(-1011 ق)، فرزند شهید ثانی،خ.آستان قدس،ش 3603 (1011 ق)و ش 3625(1108 ق).

(بعد الخطبه)هذا تحریر کتاب الاختیار من کتاب ابی عمر و الکشی فی الرجال

تحریر الطلوع و الغروب

اصل از اوطولوقس،اصلاح ثابت بن قره (-288 ق)،تحریر خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،مرتب بر 2 مقاله(36 شکل)،خ.

نجف؛خدیویه.

تحریر ظاهرات الفلک

اصل از اقلیدس صوری،تحریر از خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،در بعضی نسخ 23 و در برخی 25 شکل،خ.خدیویه.

تحریر العقاید-تجرید الکلام

تحریر العقلاء

هادی بن مهدی نجم آبادی سنگلجی (-1321 ق)،ط.تهران.

التحریر فی التذکیر

ابو الحسن علی بن زید بیهقی،مذکور در معجم الادباء.

تحریر القواعد الشهیدیّة---

ص:543

تحریر معرفة مساحة الاشکال

تالیف بنی موسی بن شاکر،تعریب از ثابت بن قرۀ حرانی(-288 ق)،تحریر از خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 5598.

تحریر المعطیات

اصل از اقلیدس صوری،تعریب اسحاق بن حنین (-298 ق)،تحریر خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،در 95 شکل،خ.آستان قدس،ش 5257(1057 ق)و ش 5402)1096 ق).

تحریر المفروضات

اصل از ارشمیدس،تعریب از ثابت بن قره، تحریر از خواجه نصیر الدین طوسی،در 36 شکل و بعضی نسخ 34 شکل،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 5465(898 ق)و ش 5449(1286 ش).

تحریر المناظر

اصل از اقلیدس صوری،تحریر از محقق طوسی، مشتمل بر 64 شکل،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 5450(1183 ق)و 3 نسخۀ دیگر.

تحریر وسائل الشیعة(و تحبیر مسائل الشریعة)

مولف اصل آن محمد بن حسن حرّ عاملی (-1104 ق)،شرحی است بر تفصیل وسائل الشیعة،خ.آستان قدس،ش 10107(1098 ق، خط مؤلف)و 2 نسخۀ دیگر.

التحریر و التقریر

در علم کلام،از ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی(-381 ق).

تحریر الهندسیّات-تحریر...(از خواجۀ طوسی تحت عناوین مختلف ذکر شد).

التحریرات

فقه،از محمد بن هاشم هندی نجفی (-1323 ق)،از تقریرات بحث استادش محسن بن محمد خنفر نجفی(-1270 ق)است.

تحریف القرآن

اردو،از راحت حسین بن ظاهر حسین گوپال پوری(1297 ق-).

تحریف القرآن

اردو،از علی نقی بن ابی الحسن نقوی لکهنوی (1323 ق-)،ط.

التحریف و التبدیل

ابو جعفر محمد بن حسن صیرفی کوفی،مذکور در فهرست شیخ.نیز-التبدیل و التحریف و التنزیل و التحریف.

تحریم تسمیة صاحب الزمان(علیه السلام)

سلیمان درازی ماحوزی(-1121 ق)،مذکور در اجازۀ شاگردش سماهیجی و در لؤلؤۀ بحرانی.

تحریم تسمیۀ صاحب الزمان(علیه السلام)

رفیع الدین محمد بن حیدر طباطبایی نائینی،از

ص:545

التحسین و التقبیح

در ردّ اشاعره،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی(-1206 ق).

التحصیل

حکیم ابو الحسن بهمنیار بن مرزبان آذربایجانی (-458 ق)،شاگرد ابن سینا،کتاب در منطق، ریاضی،طبیعی و الهی است،خ.مجلس.به فارسی هم ترجمه شده.

-الحمد للّه حمدا یستحقه بعلو شانه

التحصیل،کتاب

رضی الدین ابو القاسم علی بن موسی بن طاوس حلی(-664 ق)،مذکور در المجتنی مولّف.

کفعمی آن را از مآخذ البلد الامین می شمارد.

تحصیل الاطمئنان(فی شرح زبدة البیان)

تفسیر،از محمد ابراهیم بن امیر معصوم تبریزی قزوینی(-1149 ق)،خ.موجود.

تحصیل الثمن فی حدیث حب الوطن

محمد علی مبارکی واعظ اصفهانی(معاصر).

تحصیل السداد(فی شرح واجب الاعتقاد)

به احتمال تألیف ظهیر الدین ابو اسحاق ابراهیم بن علی بن عبد العالی میسی(سدۀ 10 ق)،که برای فرزندش عبد الکریم تألیف کرده.خ.

موجود.اصل واجب الاعتقاد تألیف علامه حلّی است،

-الحمد للّه الذی انار قلوب العارفین بمصابیح الادله.

تحصیل السعادة

حکمت،از ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی(-339 ق)،ط.حیدرآباد دکن، 1345 ق.

تحصیل الفروع الدینیة(فی فقه الامامیة)

ابو محمد صدر الدین حسن موسوی کاظمی (-1354 ق).

-الحمد للّه علی تشریف عباده بالتکلیف بمعرفته شریعته...

تحصیل القوانین

در استنباط احکام نجوم،از احمد بن محمد بن عبد الجلیل سجزی.خ.روضاتی(اصفهان).

تحصیل الملخّص

علامۀ حلّی جمال الدین حسن بن یوسف بن علی بن مطهر(-726 ق)،مذکور در المسائل المهنّائیة.

تحصیل المنافع

فقه،از تقی الدین حسن بن علی بن داود حلّی (سدۀ 7 ق)،خ.روضاتی(اصفهان).

تحصیل النجاة

اصول دین،از فخر المحققین محمد بن علامه حلی

ص:547

(-771 ق)،که برای شاگردش ناصر الدین حمزة بن حمزۀ علوی تألیف کرده است،خ.

موجود.

-الحمد للّه الواجب الوجود لذاته الدال علی قدرته

التحصین(فی صفات العارفین)

مرتب بر 3 قطب در تصور عزلت و آداب و فوائد آن،از ابو العباس احمد بن محمد بن فهد حلی (-841 ق)،ط.تهران،1314-1316 ق،نیز تهران،1314 ق(درهامش مکارم الاخلاق).

-الحمد للّه الذی تجلّی لعباده فشغلهم من الشهوات

التحصین(فی اسرار ما زاد علی کتاب الیقین)

رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلی (-664 ق)،مجلسی در اوائل بحار آن را از مصادر خویش شمرده است.

التحف،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ تلعکبری(-385 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

تحف الاخبار(فی احوال المعصومین الابرار)

محمد علی بن مهدی آل عبد الغفار معروف به کشمیری(-1345 ق)،تالیف:1321 ق.

-الحمد للّه علی ما الهم من معرفته...

تحف الاصول

اصول فقه،از عبد النّبی بن محمد علی وفسی عراقی(1307 ق-)،در تألیفاتش از آن یاد کرده.

تحف العقول---

ص:548

التحفة-تحفة الباحث

ارجوزه در اصول دین،از حسن بن محمد دمستانی بحرانی،خ.موجود.

-حمدا لواجب الوجود اللاحد

القادر العدل الحکیم الصمد

التحفة(فی الهیئة)

جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر حلّی (-726 ق)،شیخ بهائی در تألیفاتش به آن ارجاع داده است.

التحفة

فارسی،در احوال شیخ صدوق و کلینی و نواب اربعه،از محمد حسین تهرانی معروف به بروجردی معاصر محمد شاه قاجار(-1264 ق) که به دستور او تألیف کرده است.

التحفة(فی سیرة الشهید المظلوم)

عبد المحسن بن محمد بن مبارک لویمی بلادی احسائی(سدۀ 13 و 14 ق)،خ.موجود.

التحفة(فی ترجمة صاحب النفحة)

در احوال ابو الفضیل محمد کاظم موسوی یمانی هندی مولف النفحة العنبریة،از سید شهاب الدین بن محمود تبریزی،تالیف:1353 ق.

التحفة---

ص:549

-سبحانک اللهم یا قدوس و یا طبیب النفوس

التحفة

ارجوزة در مبدأ و معاد،از مهدی بن علی موسوی غریفی(-1343 ق)،ط.نجف،1344 ق.

تحفة الآفاق

فارسی،جغرافیا،از مهدیقلی خان هدایت،ط.

تهران،1317 ش.

تحفة الائمة العلیة

فارسی،در حکمت و اخلاق،از فتح اللّه بن احمد شهرستانی سبزواری،خ.مجلس.

-سپاس و ستایش خدایی را که به قدرت کامله

التحفة الی سلالة النبوة

اجازۀ ابو الهدی بن ابی المعالی کلباسی (-1356 ق)،به شاگردش سید شهاب الدین بن محمود تبریزی،در 1350 ق.

-الحمد للّه الذی له فی کل صنف من غرائب فطرته...

تحفة الابرار

فارسی،رسالۀ فتوائیه،از محمد باقر بن نقی موسوی رشتی معروف به«حجة الاسلام اصفهانی»(-1260 ق)،خ.خوانساری،نجف.

تحفة الابرار

فرج بن حسن قطیفی(1321 ق-).

تحفة الابرار

فارسی،عقاید و اخلاق،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،در 3 باب، خ.خوانساری،نجف.

تحفة الابرار

فارسی،تجوید،از مصطفی بن ابراهیم قاری تبریزی(-ح 1080 ق)،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 1363(1239 ق).

-شکر و سپاس و ستایش بی قیاس

تحفة الابرار(فی مناقب الائمّة الاطهار(علیهم السلام))

محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری شیرازی (اواخر سدۀ 11 و اوائل 12 ق).

تحفة الابرار

فارسی،در سوانح پدر مولف،از محمد مهدی بن علی بهیکپوری(-ح 1346 ق)،ط.هند.

تحفة الابرار فی ترجمة خلاصة الاذکار

فارسی،ترجمۀ خلاصة الاذکار فیض کاشانی، از محمد رضی حسینی سلامی،ترجمه:

1129 ق،تألیف اصل:1033 ق،خ.مشکات تهران.

-الحمد للّه و کفی و سلام علی عباده الذین اصطفی و بعد این رساله ایست در ترجمه

تحفۀ ابراهیم شاهی

فارسی،کلام و اخلاق،مرتب بر 5 باب.

تحفة الاتقیاء

اردو،ترجمۀ نصف اول تنزیه الانبیاء تالیف شریف مرتضی،مترجم شریف حسین هندی، ط.هند.

تحفة الاثنی عشریّة فی نقض کلمات الوهابیه

تحفة الاحباء

مؤمن علی خان حکیم الممالک،شیخ حسین قطیفی در کنز الدرر و مجمع الغرر از آن نقل کرده است.

تحفة الاحبّاء

کشکول گونه ای است از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری،مذکور در نجوم السماء.

تحفة الاحباب

ابو بکر بن علی مصلح یمانی(سدۀ 13 ق).

تحفة الاحباب

فرهنگ فارسی،از حافظ سلطان علی اوبه هروی،ط.مشهد،1365 ش.

تحفة الاحباب(لتفریج الکروب و الاوصاب)

اخبار،از شیخ حسین قطیفی(معاصر)،مرتب بر 4 فصل و خاتمه.

تحفة الاحباب(فی بیان آیات الکتاب)

علوم قرآنی،از حیدر قلی خان سردار کابلی، در عدد آیات و بیان سور از مکی و مدنی و عدد لفظ جلاله و جز آن.

تحفة الاحباب(فی المفاخرة بین الشیب و

الشباب)

ادبیات،از محمد علی آل عز الدین عاملی (-1303 ق)،ط.صیدا.

تحفة الاحباب

محمد علی بن علی رضا شوشتری متخلص به حزین(-1339 ق)،که در آن احوال خود،پدر و جدش را بیان کرده است.

تحفة الاحباب

عیسی بن حسین علی کبۀ بغدادی،تکمله ای است بر تحفة الطلاب او که بیشتر در اخلاق است،مرتب بر مقدمه،70 باب و خاتمه،خ.

دیده شد.

تحفة الاحباب(فی آداب الطعام و الشراب)

در آداب طعام و شراب،از سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی،تالیف:1323 ق،ط.

مصر،1323 ق.

-الحمد للّه الذی اطعمنا و اسقانا...

ص:552

تحفة الاحباب

اردو،از محسن علی سبزواری لاهوری،ط.

هند.

تحفة الاحباب(فی تسلیة المصاب)

فارسی،از عیسی بن شکر اللّه لواسانی (-1364 ق)،خ.موجود.

تحفة الاحباب(فی نوادر آثار الاصحاب)

فارسی،از شیخ عباس قمّی(-1359 ق)،ط.

تهران،1369 ق.

تحفة الاحرار

فارسی،مثنوی،از نور الدین عبد الرحمان بن احمد جامی(-898 ق)،نخستین مثنوی هفت اورنگ،ط.مکرّر.

التحفة الاحمدیّة

اردو،فقه،در عبادات و اعمال و ادعیه،از احمد بن اسد انتظام الدوله،ط.هند،1321 ق.

التحفة الاحمدیّة

منتخب ادعیۀ رمضان،از احمد تفرشی (معاصر)،ط.تهران.

التحفة الاحمدیة(للفرقة الجعفریة فی المنشآت

الصادقیة و الدعوات الجعفریة)-الصحیفة

الصادقیة

ادعیه،از احمد بن صالح بن طعان ستری بحرانی (-1315 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی یجیب المضطر اذا دعاه

التحفة الاحمدیّة

فارسی،در فضائل علم و علماء،از محمد قاسم بن محمد رضا هزار جریبی،شاگرد علامه مجلسی،تألیف:1112 ق،خ.خوانساری، نجف.

-الحمد للّه الذی جعل العلم بشرایع الملّة الاحمدیه

تحفة الاحیاء(فی اللیلة الغرّاء)

در اعمال شب جمعه،از نور الدین بن ابی طالب حسینی شیرازی(معاصر)،ط.تهران.

تحفة الاخلاء(فی عصمة الانبیاء)

دوست محمد کابلی.

فضل اللّه،به همین نام از آن نقل شده است.

تحفة الاخوان

در احوال آقا خان محلاتی،از جمال الدین محمد بن حسین یزدی حائری(-ح 1313 ق).

تحفة الاخوان

در اثبات ولایت،از مصطفی بن مرتضی خوئی،ط 1350 ق.

فارسی،اصول دین و عقاید،ترجمه،شرح و اضافاتی است بر عقاید صدوق،در 5 فصل.

ص:554

-الحمد للّه المحسن المتفضل الکریم(جلد اول).

-الحمد للّه الذی لاندله(جلد دوم).

تحفة الاسرار(فی جمع بین الاخبار)

در صلاة،از نعمت اللّه بن عبد اللّه موسوی جزائری (-1112 ق)،مذکور در کشف الحجب.

تحفة الاشراف(فی شرح تفسیر الکشاف)

قطب الدین محمد بن محمد رازی بویهی معروف به قطب تحتانی(-766 ق)،خ.خدیویه.

-الحمد للّه الذی علم القرآن خلق الانسان و علمه البیان

تحفة الاشعریّة

اردو،در مناظرات،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی(-1304 ق).

تحفة الاصحاب(فی طهارة اهل الکتاب)

عبد الحسین شرف الدین موسوی عاملی (معاصر).

تحفة الاصحاب

فارسی،سؤال و جواب،از عبد العظیم بن علی رضا حسینی لنجانی اصفهانی(معاصر حجة الاسلام شفتی)،از کتاب الضیاء الامع فی شرح مختصر الشرایع استخراج کرده است که آنهم از اوست.

تحفة الاطفال

گجراتی،در نصایح،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-)،ط.هند.

تحفة الاطفال

اردو،اصول دین،ط.هند.

تحفة الاعاظم(فی سوانح الامام الکاظم(علیه السلام))

اردو،از نواب احمد حسین خان مذاق هندی، مذکور در تاریخ احمدی مؤلّف.

تحفة الاعیان(فی ذکر فضلاء هندوستان)

محمد هدایت حسین بن ولایت حسین هندی (معاصر).

تحفة الاقران

ارجوزه در معانی و بیان،از هادی بن حسین صائغ بحرانی(1302 ق-).

تحفة الالفاظ

فارسی،در لغت و الفاظ مستعربه،به قلم محمود بن عبد اللّه که در 1006 ق کتابت شده، خ.موجود.

تحفة الامامیّة(فی حقیقة المذاهب الشیعة)

فارسی،از محمد علی گلستانۀ موسوی اصفهانی (معاصر)،ط.بمبئی،1341 و 1364 ق.

تحفة الامثال

فارسی،از رفیع الدین طباطبایی معروف به

ص:556

نظام العلما(-1326 ق)،مرتب بر 3 قسم(آیات، امثال منظوم و امثال منثور)،ط.استانبول، 1311 ق.

تحفة الامراء(فی تاریخ الوزراء)

در تاریخ وزراء تا سال 393 ق،از ابو الحسن هلال بن ابراهیم صابی،ط.بیروت،1904 م و 1367 ق.

تحفة الامیر

ابو الحسن بن محمد کاظم،مذکور در ینابیع الحکمۀ مؤلّف.

تحفة الامیر

فارسی،در تجوید قرآن،از محمد بن مهدی (-1264 ق)،در 8 باب،ط.تبریز،1255 ق.

-الحمد للّه الذی انطق السنتنا بتلاوة القرآن...و بعد ذرۀ بی مقدار...

تحفة الانام

فارسی،فقه در طهارت و نماز و روزه،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی تهرانی (-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال.

تحفة الانام(فی شرح وقایع الایّام)

جمال الدین محمد بن حسین واعظ یزدی (-ح 1313 ق)،مذکور در آخر اخبار الاوائل مؤلف.

تحفة الانام(فی شرح منظومة الکلام)

محمد بن علی زنجانی(-1210 ق)،منظومه نیز از اوست،خ.موجود.

تحفة الانام(فی معرفة الامام)

فارسی،در اثبات امامت از آیات و احادیث مروی از طرق اهل سنت،از هدایت اللّه بن محمد صادق برغانی قزوینی معروف به حاج مجتهد(-1360 ق)،خ.موجود.

تحفة الانبیاء(فی ترجمة تنزیه الانبیاء)

اردو،از سید مرتضی،ط؛به احتمال با تحفة الاتقیاء یکی است.

تحفة الاولاد

فارسی،اخلاق،از نظر علی بن اسماعیل شریف کرمانی(-1348 ق)،مذکور در آخر انیس النفس مؤلّف.

تحفة الاولیاء

ترجمۀ اصول کافی،از محمد علی بن محمد حسن اردکانی که به دستور محمد علی میرزا قاجار در 1238 ق ترجمه کرده است،خ.

مشکات،تهران.

تحفة الاولیاء(فی ترجمة قصص الانبیاء)-

النور المبین

نور الدین بن نعمت اللّه محدث جزائری (-1158 ق)،مرتب بر مقدمه،30 باب و خاتمه، خ.کربلا.

ص:557

صراف از حسین بن آقا بزرگ،نوادۀ صاحب ضوابط پرسیده بوده است.

-احمدک اللهم حمد الحامدین...

تحفۀ حاتمیه

فارسی،در اسطرلاب،از عبد العلی بیرجندی (-934 ق)،خ.خوانساری،نجف.

تحفۀ حاتمیه-تحفۀ حاتمی-هفتاد باب در

اسطرلاب

فارسی،از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،ط.تهران،1319 ق،خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 12740(1090 ق)و چند نسخۀ دیگر.

تحفۀ حاتمیه-قبلۀ آفاق-استخراج

نصف النهار

مظفر بن محمد قاسم معروف به ملا مظفر گنابادی (سدۀ 11 ق)،که به نام ناصر الدین حاتم بیگ در یک مقدمه و 5 باب تالیف کرده است،خ.

فیضیۀ قم؛الهیات؛ملک؛شهید مطهری.

تحفة الحاج

گجراتی،در آداب و احکام حج و زیارات،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-)، ط.

تحفة الحاجات

ادعیه،از غلامعلی بهاونگری.

تحفة الحاجات

فارسی،ط.دهلی.

تحفة الحبیب(فی رد دلیل الانسداد)

اصول فقه،در ترجیح طریقۀ اخباریّه،از عبد الصاحب بن محمد جعفر دوانی(-ح 1274 ق)،تألیف:1263 ق به خواهش سید محمد قزوینی،خ.کربلا.

تحفة الحبیب

دیوان غزلیات سلطان محمد امیری متخلص به فخری هروی،که به نام خواجه حبیب اللّه ساوجی وزیر خراسان در ولایت سام میرزا در 927 ق تألیف کرده.

التحفة الحجازیّة(فی اعمال الحسابیه)

حساب،از علی بن جمال انصاری،خ.موجود.

-الحمد للّه رب العالمین...و لاعدوان الاعلی الطالمین...

تحفة الحرمین

فارسی،مثنوی،از محمد میرزا بن فتحعلیشاه قاجار(1227 ق-)،در 3 دفتر،خ.موجود.

-حمد یزدان را که از روی یقین

راه پیمودم سوی اهل یقین

تحفة الحرمین(و سعادة الدارین)

فارسی،از معصوم بن زین العابدین معروف به میرزا آقا(-1344 ق)،سفرنامۀ حجاز است،ط.

ص:559

بمبئی،1306 ق.

-الحمد للّه علی هدایته لدینه

تحفة الحرمین

فارسی،سفرنامۀ منظوم حجاز،که به فتحعلیشاه قاجار اهداء شده،از میرزا معصوم خاور تبریزی کوزه کنانی،مذکور در مجمع الفصحاء.

التحفة الحسینیّة

رسالۀ عملیه در طهارت،صلاة و صوم،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق)،خ.موجود.

-(پس از خطبه)الطهارة قسمین،قسم یتوقف بها

التحفة الحسینیة

فقه در صلاة،صیام و خمس،از محمد حسین بن علی بافقی،تالیف:1281-1283 ق،خ.

موجود.

التحفة الحسینیة(فی شرح الالفیة الشهیدیة)

فقه،منسوب به محمد باقر وحید بهبهانی (-1206 ق)،خ.آستان قدس،ش 2287.

التحفة الحسینیة

الصلاة

فارسی،از سید مرتضی بن محمد کشمیری،که در 1202 ق برای میرزا رضا خان تألیف کرده.

-الحمد للّه الذی جعل الصلاة بلطفه معراج المؤمنین

التحفة الحسینیة

فارسی،مقتل،از نوروز علی بن محمد باقر بسطامی(-1309 ق)،مرتب بر مجالس،در وقایع طف و اسرار شهادت،ط.ایران.

تحفة الحفاظ

فارسی،تجوید منظوم،خ.آستان قدس،ش 3036.

-ابتدا کردم به علام الغیوب

تحفة الحکیم

ارجوزه در فلسفه،از محمد حسین بن محمد حسن اصفهانی(-1296 ق).

-یا مبدی الکل الیک المنته

لک الجلال و الجمال و البها

تحفة الخاقان---

ص:561

تحفة الراغب(فی ترجمة بغیة الطالب)

فارسی،از اسد اللّه بن اسماعیل کاظمی دزفولی (1237 ق)،اصل آن در فقه از شیخ جعفر کاشف الغطاء،خ.آستان قدس،ش 2284 (1222 ق)و چند نسخۀ دیگر.

تحفة الرجال(و زبدة المقال)

ارجوزه در رجال،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی (-1135 ق)،تاریخ نظم:1109 ق.

-الحمد للمحمود بالکمال

تحفة الرّجال و النّساء

فارسی،در اخلاق زناشویی،در آن از کتب علامه مجلسی و کتب محمد کاظم هزار جریبی نقل شده است،خ.دیده شده.

تحفة الرّضا

فقه،از معزّ الدین محمد بن ابی الحسن موسوی، خ.آستان قدس،ش 6533.

تحفة الرّضا

فارسی،ادعیه،از محمد حسین بن مرتضی قلی پیشنماز،خ.آستان قدس،ش 3121 (1203 ق).

التحفة الرضویّة

اردو،در احوال امام هشتم(علیه السلام)،از اولاد حیدر بلگرامی،ط.هند.

التحفة الرّضویّة

اصول دین،از حسین درودآبادی(-1344 ق)، خ.موجود.

التحفة الرضویة

فارسی،در فضل و آداب زیارت امام رضا(علیه السلام)، از محمد رضا بن محمد تقی کاشانی (-ح 1336 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی جعل زیارة اولیائه

التحفة الرّضویّة(فی الرد علی نصیحة الشیعة)

علی بن محمد حسین حسینی شهرستانی (-1344 ق)،نصیحة الشیعة تألیف یکی از دانشمندان اهل سنت است،خ.موجود.

التحفة الرّضویّة(فی شرح الصحیفة الکاملة

السجاذیة)

قاضی بن کاشف الدین محمد اردکانی یزدی، شاگرد شیخ بهائی،که به نام شاه عباس ثانی تألیف کرده ولی ناتمام مانده است،تاریخ شرح:1056 ق،خ.آستان قدس،ش 9666 (1057 ق).

-نحمدک یا من و شحت مفتح الصحیفة...

التحفة الرضویّة(فی شرح اللمعة الدمشقیة)

محمد بن معصوم رضوی مشهدی ملقب به علم الهدی(-1255 ق)،برخی از مجلدات آن دیده شد،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه الّذی هدانا سبیل الفوز بالسعادة الابدیّة...

ص:563

التحفة الرّضویّة(فی المسائل الدینیة)

مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق)،مذکور در روضات.

التحفة الرضویّة

فارسی،در فضایل و زیارت حضرت رضا(علیه السلام)از نوروز علی بن محمد باقر بسطامی،1309 ق،ط.

مکرر،خ.آستان قدس،ش 3323 و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی جعلنا من المجاورین للروضة الرضویّة...

التحفة الرّضویّة(فی شرح الجعفریة)

در صلاة و مقدمات آن،از شرف الدین یحیی بن حسین بحرانی،شاگرد محقق کرکی،متن از محقق کرکی است.

التحفة الرضویة(فی معرفة اصول الدین المرضیة)

محمد رضا بن زین العابدین،خ.موجود.

-الحمد للّه رب العالمین...

التحفة الرضویه

شرح زبدة الاصول.

در آستان قدس شرحی است از محمد رضا همدانی به نام التحفة الرضیّة که در 1254 ق نگاشته،ش 6870.

التحفة الرضویّة فی مجربات الامامیّة

رضی بن محمد رضوی کشمیری،تالیف 1373 ق،ط.تهران،1374 ق.

تحفۀ رفیعی

فارسی،در فرائض،از محمد قاسم ساوجی معروف به خدابخش،آغاز تالیف:1033 ق،خ.

موجود.

تحفۀ روحانی

فارسی،عرفان،مرتب بر 3 باب،خ.نجف.

-این تحفۀ روحانی حاصلش سعادت جاودانی...

تحفۀ روحانی

در علم حروف و خواص و اسرار آن،از جلال الدّین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق)، مرتب بر مقدمه،فصول و خاتمه،خ.

آستان قدس،ش 8286(986 ق)و ش 5981.

-جواهر حمد و ثنا نثار بارگاه کبریایی حضرت علام الغیّوب...

تحفة الزائر

فارسی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1111 ق)،تألیف:1085 ق،ط.

مکرّر،خ.آستان قدس،ش 3123(1153 ق)و چند نسخه دیگر.

تحفة الزائر

عبد اللّه بن محمد رضا آل شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،ظاهرا تعریب تحفة الزائر مجلسی است.

ص:564

تحفة الزّائر

عبد المطلب حسینی،خ.موجود.

تحفة الزائرین(فی زیارات المعصومین...)

گجراتی،از غلام علی بهاونگری.

تحفة الزائرین(فی زیارات مشاهد جمیع

المعصومین)

اردو،از فرزند علی دهلوی،ط.هند.

تحفة الزّائرین بالهادین

مجموعه زیارات و مدایح ثامن الائمّه(علیه السلام)و خواهر گرامی آن حضرت،تدوین از میرزا علیخان صفاء السلطنۀ نائینی،خ.آستان قدس،ش 3118(1298 ق).

تحفة الزهراء

صرف،از سید محمد(سدۀ 11 ق).

تحفة الزّینبیّة

منظومه در کلام،از محمد بن محمد باقر حسینی که در 1108 ق برای فرزندش زین العابدین سروده،خ.موجود.

-یقول راجی عفو ربّ غافر

عبیده محمد بن باقر

تحفة السالکین(فی مهّمات اصول الدین)

فارسی،از عبد النّبی بن محمد طسوجی،مرتب بر مقدّمه و 5 باب،خ.موجود.

التحفة السّجادیّة

اردو،در سیرت پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از سجّاد محمد حسین رضوی،ط.هند،1328 ق.

تحفۀ سامی

تذکرۀ شعراء،از سام میرزا ابن شاه اسماعیل صفوی،ط.مکرر،خ.آستان قدس ش 4198.

التحفة السعدیّة

فقه،از تقی الدین حسن بن علی بن داود حلی (647 ق-)،مذکور در رجال مولف.

تحفة السعید(فی علم التجوید)

فارسی،از محمد جعفر بن محمد بن اسماعیل یزدی،مرتب بر 11 باب و خاتمه، تألیف:1272 ق،خ.دیده شده.

تحفة السفر-سفرنامه

اسد اللّه بن محمود گلپایگانی،تألیف:1329 ق.

تحفة السفر

فارسی،سفرنامه،از مصلح الدین محمد حسین بن محمد تقی موسوی(1334 ق-).

تحفة السفر

در معانی و بیان،از علی اکبر نوّاب متخلّص به بسمل شیرازی(-1263 ق).

ص:565

تحفة السلاطین

محمود بن محمد علی،مذکور در الحدائق ذات الاحکام اردوبادی.

تحفة السلطان

فارسی،از جمال الدین محمد بن حسین خوانساری(-1125 ق)،خ.موجود.

التحفة السلیمانیة

محمد علی بن محمد شفیع حسینی سبزواری معروف به«صاحب الجروح علی مطلق الاعادی»(سدۀ 11 ق).

تحفۀ سلیمانیه

فارسی،ترجمۀ عهدنامۀ مالک اشتر،از ماجدین محمد حسینی بحرانی که به نام شاه سلیمان صفوی(-1106 ق)تألیف کرده،ط.

تحفۀ سلیمانیه

فارسی،ترجمۀ ارشاد شیخ مفید،از محمد مسیح بن اسماعیل کاشانی معروف به ملا مسیحا (-پیش از 1125 ق)،ط.تهران،1303 ق.

تحفۀ سلیمانیۀ عباسیه

فارسی،شرح ذهبیه،از محمد نصیر بن قاضی بن کاشف اردکانی یزدی که به نام شاه عباس ثانی (-1077 ق)شرح کرده.

-ستایش دور از آلایش سزاوار درگاه حکیمی است که

التحفة السنیة(فی شرح الآجرومیّة)

عبد اللّه بن احمد آل طعان ستری(-پس از 1300 ق).

التحفة السنیة(فی شرح النخبة المحسنیّة)

در اخلاق و فقه،عبد اللّه بن نور الدین جزائری (-1173 ق)،شرح نخبۀ محسن فیض است،خ.

آستان قدس،ش 2269.

-اللهم انّا نحمدک حمدا یکون لنا وسیلة الیک

تحفۀ شاهی(و عطیۀ الهی)

زین الدین علی بدخشی،شرح تجرید خواجۀ طوسی است که برای سلطان محمد قطب شاه نگاشته است.

-شکر و سپاس پادشاهی را سزد...

تحفۀ شاهی

غیاث الدین منصور حسینی دشتکی شیرازی (-948 ق).

تحفۀ شاهی

فارسی،عقاید در امامت،از علاء الدین عبد الخالق معروف به قاضی زادۀ گرهرودی، شاگرد شیخ بهائی و معاصر شاه عباس اول (-1037 ق)،خ.آستان قدس،ش 7085 (1070 ق)،ش 9842(1096 ق)و چند نسخۀ دیگر.

تحفة الشباب

کشکول گونه ای است از محمد بن محمد جعفر یزدی(معاصر)،خ.کربلا.

التحفة الشعریة

اردو،مناظره،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی(-1304 ق)،ط.

التحفة الشمسیة فی المباحث الکلامیة

ضیاء الدین عبد اللّه بن محمد بن اعرج حسینی، خواهرزادۀ علامه حلّی،که به اشاره شمس الدین محمد بن حماد بن ادریس حسینی علوی تألیف کرده،خ.دیده شده.

تحفة الشیعة

فارسی در فضایل ائمّه علیهم السّلام،از جعفر قلی خان بن موسی خان قاجار،که در 1275 ق به نام ناصر الدین شاه قاجار تألیف کرده،مرتب بر مقدمه و 6 باب.

-الحمد للّه الذی تحیّر عن ادراک کنه ذاته العقول

تحفة الشیعة(فی رجعة الائمّة)

حسین بن نصر اللّه عرب باغی ارومی،ط.تبریز، 1335 و 1356 ق.

ص:567

تحفة الصائدین

اردو،در صید و ذباحه و احکام آن.

تحفة الصائمین

فارسی،در صوم،از محمد رسول بن عبد العزیز کاشانی،شاگرد ملا احمد نراقی.

تحفة الصائمین

گجراتی،در مسائل صوم و فضایل رمضان،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(معاصر)،ط.

تحفة الصالح

فارسی،فقه،سوال و جواب،از محمد صالح بن عبد اللّه کزازی که از استادش بهاء الدین محمد بن حسن معروف به فاضل هندی (-1135 ق)پرسیده است،خ.دیده شده.

تحفة الصالحین

محمد صالح بن عبد الواسع حسینی(-1116 ق)، مذکور در اجازۀ مولف به ابو الحسن شریف عاملی.

تحفة الصبیان

فارسی،ط.ایران.

تحفة الصغر

اردو،از مظاهر حسن امروهوی،دیوان اشعار دوران خردسالی اوست،ط.

تحفة الصغوة(فی احکام الحبوة)

عبد اللّه بن محمد حسن مامقانی(-1351 ق)،ط.

تبریز،1320 ق.

-الحمد للّه علی ما انعم

التحفة الصفویة(فی الانباء النّبویّة)

مهذّب الدّین احمد بن عبد الرضا،که در 1079 ق در قندهار تألیف کرده.

تحفة الصفویة

فارسی،در اصول و فروع دین،از زین العابدین حسینی خادم که در یک مقدمه،3 باب و خاتمه به نام شاه صفی نگاشته است،خ.آستان قدس، ش 7489(1087 ق).

تحفة الصلوات

فارسی،از کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق)،مرتب بر مقدمه،8 فصل و خاتمه.

التحفة الصیداویة

قصائد،از محمد نجیب مروة العاملی،ط.صیدا، 1342 ق.

تحفة الطالب

انساب،از جمال الدین احمد بن علی معروف به ابن عنبه(-828 ق).

تحفة الطالب

فقه،از جعفر بن محمد باقر آل بحر العلوم

ص:568

(1289 ق-)،ط.نجف،1347 ق.

تحفة الطالب(فی معرفة من ینسب الی ابی طالب)

سید حسین سمرقندی،در شرف الاسباط قاسمی از آن نقل شده.

تحفة الطالب و بغیة الراغب

ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد ثقة الاسلام کلینی(-329 ق).

تحفة الطالب(فی مناقب علی بن ابی طالب)

محمد بن علی عاملی شحوری،که در 1012 ق تالیف کرده،مذکور در امل الآمل حر عاملی.

تحفة الطالبین(فی معرفة اصول الدین)

عبد السمیع بن فیاض اسدی،(سدۀ 10 ق)خ.

موجود.

-نحمد من کان ازل الآزال

تحفة الطب

محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)، مذکور در التجلیات.

تحفة الطلاب

عیسی بن حسین علی آل کبۀ بغدادی(سدۀ 13 ق)،مذکور در تحفة الاحباب مولف.

التحفة الطوسیه

در تاریخ طوس به انضمام زیارات ثامن الائمّه(علیه السلام)،از شیخ عباس بن محمد رضا قمی،منتخبی از مجلد دوم مطلع الشمس است، ط.تهران،1337 ق.

تحفۀ طهماسبیّه

فارسی،منظوم،در اصول دین،طهارت و نماز، از حافظی،به دستور شاه طهماسب(-981 ق)، خ.کاظمین.

-ابتدانا باسمه الاعظم

و هو اللّه صانع العالم

تحفة العابدین

ادعیه و اعمال،ط.هند.

تحفة العابدین

در ادعیه و اعمال،از عبد اللّه بن حسین بابا سمنانی،شاگرد محقق داماد،مرتب بر مقدمه،5 باب و خاتمه،صاحب ریاض نسخه را دیده بوده است.

تحفة العابدین

ادعیه،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-).

تحفة العابدین

محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی، شاگرد وحید بهبهانی.

تحفة العابدین

مهدی بن صالح حسینی نجفی(-1312 ق)،

ص:569

ط.بیروت.

تحفة العارفین

اردو،در توحید،عدل و نبوت،از امداد حسن بن علی حسن هندی،برگرفته از جزء اول حدیقۀ سلطانیه،تالیف:1273 ق،ط.مکرّر.

تحفة العالم(فی شرح خطبة المعالم)

جعفر بن محمد باقر آل بحر العلوم(معاصر)،در 2 جزء:1.شرح خطبه و ذکر تواریخ معصومین علیهم السّلام،2.شرح احادیث،ط.نجف، 1355 ق.

تحفة العالم

فارسی،از عبد اللطیف خان بن ابی طالب جزائری شوشتری،تألیف:1216 ق،شامل مطالب تاریخی و ذیلی در باب قضیۀ وهابیون که مؤلف به خواهش پسر عم خویش ابو القاسم ملقب به میر عالم تألیف کرده،ط.بمبئی،1312 ق (چاپ دوم)و مکرّر.

تحفۀ عباسی

فارسی،در اصول دین،از محمد طاهر شیرازی قمی(سدۀ 11 ق)،ط.تهران،1339 ش،خ.

آستان قدس،ش 6481(1071 ق).

-ای عزیز من بیدار و آگاه باش که دنیا موضع راحت و محل فراغت نیست.

تحفۀ عباسی-تحفة العباسیة

عرفان،از محمد علی موذّن سبزواری،عارف سلسلۀ ذهبیه،مرتب بر مقدمه و 12 باب،مؤلف آن را به نام شاه عباس ثانی در 1077 ق تألیف کرده است،ط.شیراز،1342 ق.

-حمدی که پاکبازان عالم وحدت...

تحفۀ عباسی

در فضایل و مناقب،از نظام الدین محمد بن حسین ساوجی،مولّف شاگرد شیخ بهائی بوده است.

تحفۀ عباسی

فارسی،اخلاق،از محمد لاری،مرتب بر مقدمه، توطئه و 3 مقاله.

-الحمد للّه ربّ العالمین...

تحفة العراق(فی علم الاخلاق)

محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرآبادی تهرانی(-1263 ق)،مرتب بر مقدمه و ابواب،خ.

موجود.

-الحمد للّه علی نواله

تحفة العراقین

فارسی،مثنوی،از افضل الدین ابراهیم بن علی خاقانی شیروانی(-582 یا 590 یا 595 ق)،ط.

اکبر آباد هند،1855 م؛تهران،1336 ش و چند چاپ دیگر در هند،خ.آستان قدس،ش 4471 (1029 ق)و چند نسخۀ دیگر.

تحفة العرایس

التحفة العلیة(فی شرح نهج البلاغة الحیدریة)

افصح الدین محمد بن حبیب اللّه حسنی حسینی، تألیف:881 ق،خ.دیده شده.

-نحمدک یا ذا الشان العلی و الامتنان الجلی

التحفة العلیة(فی اسرار الهادیة)

فارسی،طب،از هادی بن محمد صالح شیرازی، مرتب بر منبع،7 جدول و ساقیه،خ.موجود.

تحفة العلیل

ادعیه و احراز،از قطب الدین سعید بن حسین

ص:571

راوندی(-573 ق)،مذکور در بحار و روضات.

تحفة العوام

فتاوی مولوی سید بن حسین(معاصر)،ط.

حیدرآباد،1351 ق.

تحفة العوام

رسالۀ عملیه،از آقا حسن صاحب(معاصر)،ط.

تحفة الغرائب

فارسی،در عجایب مخلوقات،از محمد حسین بن زمان استرابادی،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمه.

-حمد و سپاس مر خدای را که بنی نوع انسان را به عجیب ترین صفتی آفرید.

تحفة الغرایب

در غرایب،از رضا قلی قاری(معاصر)،منقول از کتب غریبه،خ.دیده شده.

التحفة الغرویّة(فی الفوائد القرآنیّة)

فارسی،تجوید،از حسن بن محمد موسوی ساروی(-ح 1351 ق)،که برای فرزند خویش -محمد-در 1339 ق تألیف کرده.

التحفة الغرویّة(فی شرح اللمعة الدّمشقیة)

فقه،از خضر بن شلال عفکاوی(-1255 ق)،در چند مجلد،تالیف برخی از مجلدات:1231- 1240 ق،خ.موجود(برخی مجلدات).

التحفة الغرویّة

حاشیه بر قوانین الاصول محقق قمی،از عبد الغفور بن محمد اسماعیل حسینی یزدی (-1246 ق)،تألیف:1245 ق،خ.آستان قدس، ش 11595(1244 ق).

-الحمد للّه ربّ العالمین...

ص:572

تحفة الغری(فی تحقیق معنی الایمان و الاسلام)

محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی جد بحر العلوم،تألیف:1126 ق،خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی ارشدنا الی معالم الدین

تحفة الغریب(و نخبة الطبیب)

طب،شرح قانونچه،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری شیرازی،مذکور در نجوم السماء.

التحفة الغریّة(فی فتح ابواب الجنّة)

فارسی،از علی رضا بن محمد کابلی(معاصر)، ط 1331 ق.ظاهرا برگرفته از مفتاح الجنةّ تألیف عبد الکریم جزائری است.

التحفة الغیاثیّة(فی مسألة ابطال الرؤیة)

-و بعد فیقول الفقیر المستعین بربّه المتعالی ملک سعید بن محمد الخلخالی مسألة الرّؤیة من معضلات المسائل...(کذا).

التحفة الفاخرة

زین الدین علی نقی ابن محمد هاشم طغایی کمره ای فراهانی(-1060 ق)،برای شاه صفی صفوی(-1052 ق)اهدا کرده،مذکور در الهمم الثواقب مؤلّف.

التحفة الفاطمیّة

فارسی،در احوال سیدة النّساء فاطمة الزهراء سلام اللّه علیها و مناقب و مصائب آن حضرت،از عبد الحسین بن محمد علی اصفهانی معروف به خوشنویس(معاصر)،مرتب بر 10 مجلس،ط.

ایران،1328 ق.

تحفة الفاطمیین(فی احوال قم و القمیین)-تاریخ

قم

حسین بن محمد حسن متخلص به عاشق،تالیف:

1350 و 1351 ق،در 2 مجلّد.

تحفة الفحول(فی شرح معرب الفصول)

حکمت،از محمد بن احمد معروف به خواجگی شیرازی،تاریخ شرح:953 ق،اصل از خواجۀ طوسی،تعریب از محمد بن علی جرجانی.

تحفة الفضلاء(فی بیان اشتباه بلغة العقلاء)

محمد حسن بن محمد حسین مردرودی (1306 ق-).

تحفة القابلین

فارسی،معانی و بدیع،از تراب علی هندی،خ.

فیض آباد هند.

تحفة القاری(من صحیح البخاری)

محمد علی عزّ الدین عاملی حناوی(-1303 ق).

تحفة القاری

فارسی،تجوید،از محمد بن حیدر قاری،مرتب بر مقدمه و 12 باب،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 13514(1250 ق).

ص:573

تحفة القاری-تحفة القراء

فارسی،تجوید،از مصطفی بن ابراهیم قاری تبریزی(1007 ق-)،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمه،تألیف:1067 ق،ط.بمبئی،1302 ق، خ.آستان قدس،ش 3038(1088 ق)و ش 13258(1088 ق).

تحفة القاصدین(فی معرفة اصطلاح المحدّثین)

محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی،مذکور در کاشفة الحال مؤلّف.

تحفة القدسیة(فی احکام الصلاة الیومیّة)

فقه استدلالی،مؤلّف از متأخرین بوده،خ.

حسینیۀ شوشتریها،نجف.

تحفة القرّاء

فارسی،تجوید،از محمد علی بن محمد اسماعیل حسینی معروف به قاری،مرتب بر مقدمه و ابواب،خ.دیده شده.

-الحمد للّه رب الارباب مسبّب الاسباب...

تحفة القرّاء---

ص:574

تحفة المبتدی

منظومه در منطق،از علی بن حسین جامعی عاملی،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 13622.

-ان اجل منطق ما اشتملا

علی ثناء اللّه عز و علا

خودش در 1090 منظومه را شرح کرده،خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی اختص بالمنطق الانسان فاقدره

تحفۀ مبشریه

فارسی،طب،از محمد بن سعید لاری که به نام مبشر خان بن همایون شاه(سدۀ 10 ق)تألیف کرده،خ.آستان قدس،ش 5065.

تحفة المتختمین

محمد بن محمد امان لکهنوی(سدۀ 13 ق).

تحفة المتّقین

اردو،در سوانح امام جواد(علیه السلام)،از اولاد حیدر بلگرامی،ط.

تحفة المتقین

اردو،ط.در بعضی از فهارس یاد شده و ظاهرا همان عنوان قبل است.

تحفة المتقین(فی اصول الدین

نجم الدین بن خضر حبلرودی رازی(سدۀ 9 ق)، صاحب ریاض نسخه را در استراباد دیده بوده است.

تحفة المتقین(من بحار مناقب امیر المؤمنین(علیه السلام))

شرح 5 حدیث در مناقب آن حضرت،از ابو علی محمد معروف به عبد الکریم شهابی طبسی، تألیف:1125 ق.

-حمد علی و صلاة جلی من الامد الی الابد احمد بذاته

تحفة المتقین

فارسی،مواعظ،از علی اکبر بن عباس یزدی حائری،تالیف:1353 ق.

تحفة المجالس---

ص:575

تألیف:993 ق،ط.حیدرآباد،1931 م.

تحفة المجتبی

منطق،از سید محمد مؤلف التحفة الحسینیه (سدۀ 11 ق).

تحفة المحبّین(فی فضائل سادات الدین)

در امامت،از احمد بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی(-1235 ق)،مرتب بر مقدمه،6 فصل و خاتمه،خ.دیده شده.

-الحمد للّه اختار محمدا من المخلوقین...

تحفة المحبّین

فارسی،در تفسیر آیۀ تطهیر و ثبوت عصمت ائمّه علیهم السّلام،از مهدی بن حسین حسینی دزفولی (-1322 ق)،تألیف:1312 ق،خ.موجود.

تحفة المحدثین

حدیث،از عبد الحسین بن یوسف موسوی عاملی، تألیف:1331 ق.

تحفة المحدثین الی الشیخ زین العابدین

اجازۀ عزّ الدین جزائری برای زین العابدین بن سلیم عاملی،مورخ 1358 ق.

تحفة المحسنین

تجوید،از محمد رضا بن محب علی سبزواری (-1055 ق).

تحفة المحقق(فی شرح نظام المنطق)

شرح منظومه در منطق،اصل و شرح از ابو بکر بن عبد الرحمان حضرمی(-1341 ق)،ط.قاهره، 1330 ق.

تحفة المحققین

فارسی،کشکول گونه ای از فوائد متنوعه،از احمد دامغانی،خ.دیده شده.

التحفة المحمدیة

شیخ محمد رضا طبسی(معاصر)،مذکور در آخر تنبیه الامّة.

التحفة المحمدیة

در خواص سوره های قرآن و برخی ختم ها،از عبد الرضا شوشتری،که به نام محمد بن ابی الفتح مرعشی شوشتری متخلص به رونق نگاشته،خ.

دیده شده.

التحفة المحمدیة(فی علم العربیّة)

محمد علی بن احمد انصاری قراچه داغی، مذکور در فهرست کتابهایش.

تحفۀ محمدیه

فارسی،هیأت و نجوم،از قاضی بن کاشف الدین محمد اردکانی یزدی،شاگرد شیخ بهائی،تألیف:1019 ق،خ.آستان قدس،ش 5267 و ضمیمۀ ش 12223(1057 ق).

-آغاز سطوح نیرمقال،طلوع صبح محامد ایزد متعال تواند بود

ص:576

تحفۀ محمدیه

فارسی،تجوید،از محمود بن محمد علوی فاطمی، مرتب بر مقدمه،8 باب و خاتمه،تألیف:

1288 ق.ط.تهران،1297 و 1306 ق.

تحفة المحمدیّة

ملا تقی بن میرزا نقی کوثر همدانی (-1332 ق)،ط.ایران.

التحفة المدنیّة

عروض و قافیه،از محمد بن محمود عصار لواسانی تهرانی(-1355 ق)،تالیف:1290 ق.

التحفة المرتضویة

ادعیه و زیارات،ط.بمبئی.

التحفة المرتضویة-الصحیفة العلویة

التحفة المرضیة

منظومه در صرف،از محمد تقی بن اسد اللّه حسینی نجفی،تاریخ نظم:1324 ق،ط.

قسطنطنیة،1325 ق.

تحفۀ مرغوب

اردو،ترجمۀ راحت القلوب،ط.هند.

تحفة المسافر

فقه،در مناسک حج،از علی بن حسین کربلایی(سدۀ 11 ق)،خ.آستان قدس،ش 2712.

تحفة المسافر

منظومه در صلاة مسافر،از مشکور بن محمد جواد حولاوی(-1353 ق)،ط.صیدا،1348 ق.

-نحمدک اللهم یا ذا الرحمة

دلت علی وجوب شکر النعمة

تحفة المسافرین

عبد النبی بن علی کاظمی(-1256 ق)،مذکور در تکملة نقد الرجال مؤلّف.

تحفة المسائل

فارسی،رسالۀ عملیه،به صورت سؤال و جواب، مجیب:سید علی بن محمد علی طباطبایی صاحب ریاض(-1231 ق)،خ.دیده شده.

تحفة المسلمین-تحذیر المعاندین

تحفة المسلمین

ردّ نصارا،از میر محمد حسن علی خان بن محمد نصیر خان پادشاه سند،ط.سند.

تحفة المشتغلین

در علم اعراب،از محمد علی بن عزیز خالصی (-پس از 1320 ق).

تحفة المشتغلین

شرح باب استثناء از شرح بدر الدین محمد بن مالک بر الفیه،از علی بن محمد اعرجی کاظمی،تاریخ شرح:1287 ق.

ص:577

التحفة المظفریة

فارسی،در رد کریم خان کرمانی،از احمد بن علی اکبر مراغی(-1310 ق)،که به نام مظفر الدین شاه در زمان ولیعهدی او تألیف کرده.

تحفة المعاد للعباد

فارسی،در اثبات معاد،از محمد ابراهیم بن محمد علی امین الواعظین اصفهانی(-1349 ق).

تحفة المقرئین

فارسی،تجوید،از قاضی مصطفی بن ابراهیم قاری،شاگرد محقق سبزواری،مرتب بر 2 باب،تألیف:1068 ق.

-الحمد للّه المنزه بذاته عن اشاره الاوهام

تحفة المقلّد

فقه،رسالۀ عملیه،از عبد اللّه بن محمد رضا شبّر حسینی کاظمی(-1242 ق)،ط.تهران.

تحفة المقلّدین

مختصر اصلاح العمل سید محمد مجاهد (-1242 ق)که شاگردش حسین بن محمد واعظ شوشتری به دستور او اختصار کرده است.

تحفة المقلدین را محمد بن ابی الفتح مرعشی متخلص به رونق به نظم فارسی درآورده است.

تحفة الملوک-صد پند لقمان

فارسی،اخلاق،ط.هند و ایران،مکرّر.

تحفة الملوک(و الوزاء)

فارسی،اخلاق،خ.موجود و مکرّر.

تحفة الملوک(فی السیر و السلوک)

فارسی،عرفان(سیر و سلوک)،از جعفر بن ابی اسحاق موسوی معروف به کشفی (-1267 ق)،تألیف:1233 ق به نام فتحعلیشاه قاجار،ط.تبریز:1276 ق.

تحفة الملوک(فی السیر و السلوک)-السیر

و السلوک

فارسی،از بحر العلوم.

تحفة الملوک(فی السیر و السلوک)

فارسی،از ابراهیم بن عبد الجلیل،شاگرد شیخ احمد احسائی،تالیف:1247 ق به نام عباس میرزا قاجار،خ.موجود.

تحفة الملوک

فارسی،طب،از زین العابدین عطار شیرازی (-806 ق).

تحفة الملوک

تاریخ انبیاء،از محمود بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی(-1269 تا 1271 ق).

تحفة الملوک(فی احکام الشکوک)

فقه،از نجم الدین حسینی،محمد صالح آل طعان (-1333 ق)از وجود نسخه در قطیف خبر

ص:578

داده است.

تحفة الملوک(الذی هو خیر من الذهب المسکوک)

اخلاق،از سید ولی بن نعمت اللّه حسینی(سدۀ 10 ق)،مرتب بر مقدمه،8 باب و خاتمه،خ.

شهید مطهری.

-الحمد للّه المتفضل المنّان

تحفة الممالک(فی ترکیب الفیة ابن مالک)

محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی(-1318 ق)،تألیف:1261 ق(در 12 سالگی؟).

تحفة المنجّمین

فارسی،نجوم،از جلال الدین محمد بن عبد اللّه یزدی،خ.آستان قدس،ش 5253(1056 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

التحفة المنطقیة-تحفة المبتدی

التحفة المنظوریة

در تعلیمات ابتدایی،ط.هند.

التحفة المنقلبة

اردو،در جواب التحفة الاثنا عشریة،ط.

التحفة الموسویة

فارسی،منظومه در مدح موسی بن جعفر(علیه السلام)،از محمد رضا شیرازی متخلص به سراج،تاریخ نظم:1341 ق،ط.

تحفة المؤلّف الناظم(و عمدة المکلف الصائم)

در احکام صوم،از سدید الدین ابو الفضل شاذان بن جبرئیل قمی(سدۀ 6 ق)،مذکور در اجازۀ صاحب معالم.

تحفة المؤمن---

ص:579

تحفة المؤمنین

اردو،رسالۀ عملیه،از فتاوی محمد ابراهیم بن محمد تقی لکهنوی(-1307 ق)،جامع:مرتضی شاه.

تحفة المؤمنین

فارسی،رسالۀ عملیه،از علی بن محمد حسین شهرستانی(-1344 ق)،ط.

تحفة المؤمنین(فی المسائل و احکام الدین)

اردو،عبادات و ادعیه،از مظاهر حسن امروهوی (معاصر)،ط.

التحفة المهدیّة

باب ششم الدّر الثمین(یا دیوان المعصومین)،از محمد علی بن محمد طاهر خیابانی(معاصر)، ط.تبریز،1354 ق.

التحفة المهدیة

در احوال امام مهدی(علیه السلام)،از حسین بن نصر اللّه موسوی ارومی،مرتب بر 12 باب،تالیف:

1330 ق،ط.تبریز،1335 ق.

التحفة المهدیة-علائم الظهور

محمد ناظم الاسلام کرمانی،ط.ایران،1329 و 1332 ق.

تحفۀ میر عالم-تحفة العالم

تحفة النّاجی

گجراتی،در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری،ط.

تحفة الناسکین(و زاد السالکین)

ادعیه،بخشی از آن در نسخۀ منتخب الزیارات موجود است،این بخش در اعمال نوروز است.

تحفۀ ناصری

فارسی،در ذکر فصحاء عرب،ط.ایران.ظاهرا با التحفة الناصریة که ذکر خواهد شد یکی است.

التحفة الناصریة(فی فنون الادبیة)

منتخبات اشعار شاعران عرب،از ابو القاسم بن محمد ابراهیم رشتی(یا دشتی)که به نام محسن میرزا تألیف کرده،ط.تهران،1278 و 1285 ق.

التحفة الناصریة

فارسی،ادعیه و زیارات،از جهانگیر بن محمد ولی میرزا معروف به حاج آقا خانه زاد، تألیف:1287 ق،ط.تهران،1287 ق.

التحفة الناصریة

فارسی،در بیان اصول و فروع به مشرب اهل حقیقت و طریقت و شریعت،از محمود بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی(-1269 ق).

تحفة النبی(صلی الله علیه و آله)

ادعیه و اعمال سنّت،از سید محمد(سدۀ 11 ق)،

ص:580

تحفة النجباء(فی مناقب آل العبا)

عبد الرحیم بن عبد اللّه حسینی،که برای شریف مکّه تألیف کرده.

تحفة النجف

فارسی و عربی،اخلاق منظوم،از محمد بن مرتضی کشمیری(معاصر).

تحفة النجف

منظومه در صید و ذباحه،از مشکور حولاوی (-1353 ق).

-قال سمی جده المشکور

نجل الجواد العیلم التحریر

التحفة النّجفیة

در بیان اقسام وجود،از محمد باقر بن محمد جعفر،تألیف:1287 ق،خ.آستان قدس،ش 5958(1289 ق).

تحفة النساک

منظومه در مناسک حج تمتّع،از طاهر بن عبد علی حچامی مالکی(-1279 ق)،خ.دیده شده.

-نحمد من عرفنا المناسک

من رزقه لتارک و ناسک

تحفة النّشأتین(فی مراثی الحسین(علیه السلام))

باقر بن حبیب قاری حلی(معاصر)،ط.نجف، 1341 ق(با اللؤلؤ المنثور در یک مجلد).

اللؤلؤ المنثور جزء دوّم آن است.

التحفة النظامیة

فارسی،در ایمان پدر ابراهیم(علیه السلام)،از عبد الصمد بن احمد موسوی جزائری(-1337 ق).

تحفۀ نظامیّه-شرح سی فصل

فارسی،از عبد القادر بن حسن رویانی(سدۀ 9 ق)،شرحی است بر سی فصل خواجۀ طوسی، خ.نجف؛مرعشی،قم.

-حمد بی حد و شکر بی عد مر خالق احد را

التحفة النظامیة(فی الفروق الاصطلاحیة)

علی اکبر بن مصطفی شروانی نجفی،تألیف:

1312 ق،ط.حیدرآباد،1340 ق(چاپ دوم).

التحفة النوابیة(و الهدیة الاخرویّة)

ادعیه و زیارات،از ابو المظفر محمد جعفر حسینی،مرتب بر 9 باب که 6 باب آن ترجمه مفتاح الفلاح است،که به نام نوابه شاهزاده بیگم صفوی تالیف شده،خ.شهید مطهری.

التحفة النوریة

عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق)بر نهج انموذج العلوم دوانی،تالیف:1144 ق،خ.

دیده شده.

-امّا بعد حمد اللّه علی فضله المبین.

تحفة الوارد(و غفال الشّارد)

فخر الدین بن محمد علی طریحی(-1085 ق)، برخی از نوادگان او از وجود نسخۀ آن خبر داده اند.

ص:581

تحفة الواعظین

محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق)، مذکور در مشاهیر علماء الهند.

تحفة الواعظین

در مواعظ و مصائب،از مظفر حسین بن ضامن حسن رضوی لکهنوی(معاصر).

تحفة الوافی(فی العروض و القوافی)

محمد صادق ادیب الممالک فراهانی (-1336 ق).در اصل تحفة الوالی آمده است.

تحفة الوجود

فارسی،حکمت و عرفان،از جلال الدین حسینی ذهبی شیرازی ملقب به مجد الاشراف، ط.سلماس،1333 ق.

تحفة الوزراء و السلاطین

اخلاق،از جلال الدین محمد اصفهانی،ط.

تهران،1291 ق،1314 ش؛ایران،1282 ق.

-چهار چیز نگاهدار پادشاهی است

تحفة الولی

ترجمه و شرح فرمان مالک اشتر،از محمد حسین بن احمد یزدی،تألیف:1227 ق به دستور محمد ولی میرزا،خ.کربلا.

-طرازندۀ اورنگ پادشاهی...

تحفة الولی و الوصی

تحقیق الحق و ازهاق الباطل

فارسی،کلام،در رد بابیون،دهریون و نصارا،از محمود بن محمد حسن شریعتمدار استرابادی، مرتب بر 3 مقصد.

تحقیق الحق و ابطال الباطل

حسن علی بن عبد اللّه آل بدر قطیفی(-1334 ق).

تحقیق الحقایق(فی معرفة السادات و الخلایق)-

گلزار مصطفی-محبوب التواریخ

فارسی،از حسین علیشاه بن روشن علیشاه نقوی،مرتب بر 15 گل،تالیف:1306 ق،ط.

هند،1322 ق.

تحقیق الدلایل(فی شرح تلخیص المسائل)

متن و شرح از ملا علی کنی(-1306 ق)،ط.

تهران 1314 و 1317 ق.

تحقیق الدلائل(فی توضیح ثلاث مسائل)

فقه،از فتاح بن محمد تبریزی شهیدی(سدۀ 14 ق)،خ.دیده شده.

تحقیق دلائل الاحکام(فی شرح شرایع الاسلام)

مؤلّف معاصر صاحب حدائق بوده است،خ.دیده شده.

تحقیق الرجعة

اردو،ط.هند.

تحقیق الزوراء

شرح الزوراء دوانی،از کمال الدین محمد بن فخر لاری،تألیف:928،خ.ملک.

-الحمد لمن هو محمود بلسان کل حامد

ص:583

تحقیق الصواب(فی مباحث الاستصحاب)

اصول،از علیشاه بن صفدر شاه رضوی کشمیری (-1269 ق)،خ.موجود.

تحقیق صوم عاشوراء

اردو،ط.هند.

تحقیق عجیب(فی عدم ضمان الطبیب)

تاج العلماء علی محمد نصیرآبادی(-1312 ق)، ط.هند.

تحقیق عطش الحسین(علیه السلام)

اردو،از حبیب حیدر،ط.هند.

تحقیق فقه الرضا(علیه السلام)

محمد هاشم بن زین العابدین موسوی خوانساری (-1318 ق)،ط 1317 ق.

التحقیق فی التکفیر و التفسیق

مؤید باللّه یحیی بن حمزۀ ادریسی(-749 ق)، مذکور در ذیل کشف الظنون.

تحقیق القبلة---

ص:584

تحقیق معنی القابلیة

به احتمال از محسن فیض،خ.مشکات.

تحقیق وجوه المعرفة

ابو القاسم علی بن احمد علوی(-352 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

التحقیق و التنقیر(قیما یتعلق بالمقادیر)

جعفر بن خضر جناجی کاشف الغطاء (-1227 ق)،ط.(با خصایص یوم الجمعة).

-الحمد للّه بارئ النسم...

التحقیقات

فن دوم از فنون ثلاثۀ کشف الغطاء.

التحقیقات(فی احوال الموجودات)

فارسی،حکمت،از شمس الدین محمد معروف به ملا شمسا گیلانی(سدۀ 11 ق)،خ.موجود.

-سپاس تقدس اساس.

تحقیقات الاصول

اصول،از عبد المحمد بن حسن زایر دهام نجفی (-1357 ق)،تقریرات استادش آیة اللّه آخوند خراسانی،خ.موجود.

التحقیقات العلویة

رفیع الدین بن علی اصغر طباطبایی تبریزی ملقب به نظام العلماء(-1326 ق).

تحقیقات الفریقین حول حدیث الثقلین

اردو،اخبار،از محمد حسین بن تاج الدین تیجانی پاکستانی،تألیف:1378 ق.

تحکیم الامانی(فی التعصیب)

نظام الدین،شاگرد دلدار علی نصیرآبادی.

-نحمدک اللهم یا خیر الوارثین...

تحلیف الکتابی و الحربی و کیفیة ذلک

عیسی بن محمد صالح اصفهانی(-ح 1074 ق)، والد صاحب ریاض.

تحلیة التائب(و بغیة العامل الراغب)

اخلاق،مولف شیعه بوده،مرتب بر مقدمه و 8 قطب،خ.موجود.

تحلیل الامة

فقه،از ابو طالب بن ابو القاسم موسوی زنجانی (-1329 ق)،مذکور در آخر ایضاح السبل مؤلّف.

تحلیل التتن و القهوة

فقه،از سلیمان بن علی شاخوری(-1101 ق)،در رد بعضی از اخباریون که آنها را حرام می شمردند.

تحلیل السمک جملة

نیز از سلیمان شاخوری.

تحلیل الغنا-الغنا

ص:585

تحلیل ماده و قوه

فیزیک،از بهاء الدین حسام زادۀ پازارگاد،ط.

تهران،1310 ش.

التحمّل،کتاب

ادعیه،از مآخذ البلد الامین کفعمی.

تحمّل العبادة عن الغیر

فقه،از ابو العباس احمد بن فهد حلّی(-841 ق)، خ.موجود.

-ان اولی ما سنح به الخاطر و صدرت به الدفاتر

التحمید و التسمیة(و ما یتعلق بها من المسائل

الادبیّة)

محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1318 ق).

التحنیط

در حرمت آنچه غیر مسلمانان در تحنیط به کار می برند،از محمد علی هبة الدین شهرستانی، بخشی از آن در مجله علم(1330 ق)چاپ شده است.

تحویل سالهای موالید

فارسی،احکام نجوم،از ابو معشر جعفر بن محمد بلخی،مرتب بر 9 مقاله،خ.موجود.

تحویل سنی الموالید

احکام نجوم،از ابو سعید احمد بن محمد سجزی.

التحیات الطیبات(و التسلیمات الفائحات علی

محمد و آله الهادین للحسنات)

ادعیۀ منظوم،از قوام الدین محمد بن محمد مهدی سیفی قزوینی،تاریخ نظم:1121 ق،خ.دیده شده.

-الهی بحق المصطفی و ابن عمه

و سبطیه و الزهراء آل عباء

تحیة اهل القبور(بما هو مأثور)

ادعیه،از حسن صدر الدین موسوی کاظمی (-1355 ق).

تحیة الزّائر

ادعیه و زیارات از اسماعیل بن علی نقی تبریزی (1295 ق-).

تحیة الزائر(و بلغة المجاور)

فارسی،ادعیه و زیارات،از حسین بن محمد تقی نوری(-1320 ق)،استدراکی است بر تحفة الزائر مجلسی،ط.تبریز،1323 ق؛ تهران،1327 ق.

تحیة الزائر

ادعیه و زیارات،از عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق)،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمه،تألیف:1224 ق،خ.کاظمین.

-الحمد للّه الذی رزقنا محبة اولیائه

ص:586

جلد 2

مشخصات کتاب

سرشناسه : آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، 1255 - 1348 .

مشخصات نشر : مشهد - بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی 1372

مشخصات ظاهری : 4ج.

یادداشت : فارسی.

موضوع : کتاب های چاپی -- کتابشناسی

موضوع : نویسندگان شیعه-- کتابشناسی

موضوع : نسخه های خطی فارسی -- فهرست ها

موضوع : نسخه های خطی عربی -- فهرست ها

ص :1

اشاره

بقیۀ حرف ت

التخاطب،کتاب

محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).ظاهرا همان آداب التخاطب او است،که گذشت.

التخبیر

ابو المحاسن عبد الواحد رویانی شهید(-501 یا 502 ق).مذکور در کشف الظنون.

التختم بالیمین-آداب التختم

در برخی از منابع از آن نقل شده است و ظاهرا در آداب تختم(انگشتر به انگشت کردن)بوده است.

تخجیل من حرف الانجیل

ابو البقاء صالح بن حسین جعفری،در ده باب، تالیف:پیش از 942 ق.مذکور در کشف الظنون.

-الحمد للّه الواحد الاحد الذی لا یتکثر بالاعداد

تخریب الباب

در ردّ بابیگری،از ابو القاسم بن کاظم موسوی زنجانی(-1292 ق).خ.موجود.

التخریج،کتاب

دربارۀ بنی شیبان،از ابو سعید عبید بن کثیر عامری(-294 ق).

تخریج الآیات-الرسالة الواضحه و کشف الآیات و...

تخریج الآیات و الاحادیث(در اثبات امامت

ائمّه(علیه السلام))

فارسی،از ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (-1324 ق)،مذکور در فهرست آثار او.

تخریج الصحیحین

ابو عبد اللّه محمد بن عبد اللّه حاکم نیشابوری معروف به ابن بیع(-405 ق).

تخصیص البراهین

در نقض مسألۀ امامت از کتاب الاربعین فخر رازی(-606 ق)،از برهان الدین محمد بن حمدانی قزوینی،از مشایخ خواجۀ طوسی.

تخصیص نامه

فارسی،مثنوی اخلاقی،از اسماعیل بن حسین تبریزی معروف به مسأله گو و متخلص به تائب (-1374 ق).

تخفیف العباد(فی بیان احوال الاجتهاد)

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی(-966 ق)،خ.دیده شده.

-اللهم ارنا الحق حقا...

التخلف عن جیش اسامة،رسالة فی

در امامت،از محمد بن حسن شیروانی(-1098 ق)،خ.آستان قدس،ش 559 و ش 2043.

-قالت الامامیة ان ابا بکر کان فی جیش اسامة...

ص:5

التخلیة و التحلیة،کتاب

شیخ علی حزین(-1181 ق)ظاهرا در اخلاق است.مذکور در نجوم السماء.

تخلیص الرسائل

بعضی از متأخرین از آن نقل کرده اند و ظاهرا خلاصۀ رسائل علامه انصاری است.

تخلیص الفرائد عن الفضول و الزوائد-البرکات

الرضویة

تخلیص الفوائد فی شرح تمهید القواعد

اصول،تعلیقات سید محمد عصّار تهرانی (-1356 ق)بر«تمهید القواعد»شهید ثانی.

تالیف:1346 ق.خ.آستان قدس،ش 2962 (خط مولف،1346 ق).

تخلیص الکفایة

اصول،شرح و تحریر کفایة الاصول،از سید محمد عصار تهرانی.خ.آستان قدس،ش 2963 (خط مولف،1342 ق).

تخلیل الاسنان فی لیالی شهر رمضان

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی،شیخ بهایی (-1030 ق).خ.نجف.

تخمیس الآداب و الحکم

ابراهیم بعلبکی،مخمس بر قصیدۀ منسوب به علی علیه السّلام.خ.آستان قدس.

-صرمت حبالک بعد وصلک زینب

و الدهر فیه تغیّر و تقلّب

تخمیس الاثنی عشریات

اصل از محمد مهدی بن مرتضی طباطبایی، بحر العلوم(-1212 ق)،تخمیس از حسین بن محمد رضا بن بحر العلوم.

تخمیس الاشباه---

ص:6

تخمیس دوازده بند(محتشم)

فارسی،از میرزا ثاقب.

تخمیس دوازده بند(محتشم)

فارسی،از محمد حسین سهرابی.

تخمیس السبع العلویات

اصل از عبد الحمید بن ابی الحدید(-655 ق)، تخمیس از عباس بن قاسم زیوری بغدادی (-1316 ق)،که برخی را در 1291 ق سروده.

خ.دیده شده.

تخمیس الکافیة البدیعیة-البدیعیة

تخمیس الکراریة

در مدح ائمه علیهم السّلام(حیدر کرار و فرزندانش ائمۀ اطهار)،اصل از محمد شریف بن فلاح کاظمی،تخمیس از محمد بن طاهر سماوی(-1370 ق).خ.دیده شده.

تخمیس اللامیة-تخمیس الجلجلیّة

تخمیس اللامیة

در مدح حضرت امیر و رثاء امام حسین علیهما السّلام،اصل از حسن بن علی قفطانی(-1275 ق)،تخمیس از حسن سبتی نجفی(1299 ق-).

تخمیس المقصورة الدریدیة

اصل قصیده از ابو بکر محمد بن حسن بن درید ازدی(-321 ق)،تخمیس از محمد رضا نحوی که در 1212 ق تخمیس کرده.خ.دیده شده.

تخمیس المقصورة الدریدیة

موفق الدین عبد اللّه بن عمر انصاری.

-لما ابیح للحسین صونه

و خانه یوم الطراد عونه

تخمیس المقصورة الدریدیة

موسی بن شریف آل محیی الدین جامعی عاملی (-1281 ق).خ.دیده شد.

تخمیس المیمیّة---

ص:7

تخمیس النونیة

اصل از ابو الولید احمد بن عبد اللّه معروف به ابن زیدون،تخمیس از شیخ صفی الدین حلّی.ط(با دیوان او).

تخمیس النونیة

اصل از ابن زیدون،تخمیس از محمد بن معصوم موسوی خطی قطیفی(-1271 ق).

-ذکر الطفوف شبحی الارزاء ینسینا

و عن تغنی الغوانی الغید یغنینا

تخمیس الهائیة الازریة-الدرر اللآلی

اصل از کاظم بن محمد ازری(-1211 ق)،در مدح اهل بیت علیهم السّلام،تخمیس از ابو المحاسن جابر بن عبد الحسین ربعی کاظمی (-1313 ق).ط.1318 ق.

تخمیس الهاشمیات السبع

اصل از کمیت بن زید بن خنیس اسدی کوفی (-126 ق)،تخمیس از عباس زیوری.خ.دیده شده.

تخمیس الهمزیة البوصیریة(فی مدح خیر البریة)---

ص:8

تداخل الاغسال

فقه،از علیشاه بن صفدر کشمیری(-1269 ق).

خ.دیده شده.

تدارک انواع خطأ الحدود

طب،از شیخ الرئیس ابو علی بن سینا(-428 ق).

مذکور در کشف الظنون.

تدارک المدارک(فی بیان ما هو عنه غافل و

تارک)

شرحی است بر المدارک،از یوسف بن احمد درازی بحرانی(-1186 ق).خ.کاظمین،نجف.

التداوی بالمسکر

فقه،از ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1315 ق).

تداوی روحی

فارسی،روانشناسی،از حسین کاظم زادۀ تبریزی.

ط.اصفهان،1340 ق.

التدبیر،کتاب

در امامت،از ابو محمد هشام بن حکم کندی کوفی(-199 ق).مذکور در رجال نجاشی.

التدبیر،کتاب

در توحید و امامت،از ابو الحسن علی بن منصور کوفی.مذکور در رجال نجاشی،فهرست شیخ و فهرست ابن ندیم.

التدبیر،کتاب

در صنعت،از محمد بن زکریا رازی(-311 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.این کتاب و«کتاب التدابیر»از بخشهای دوازدهگانۀ کتاب بزرگ او در علم صنعت است.

تدبیر آلة الاسطرلاب

تقی الدین ابو الخیر فارسی.خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

تدبیر الحجر الاعظم

کیمیا،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).خ.کربلا.

تدبیر الحوامل

فارسی،طب،در بهداشت مادران باردار،از میرزا سلیم آخوندوف طبیب قراباغی.ط.تهران.

تدبیر المبتدی

فارسی،در تصریف،از احمد بن محمد میدانی (-518 ق).خ.ملک.

-الحمد للّه رب العالمین...این کتاب کی کرده شد از بهر مبتدیان در ادب

تدبیر المسافر،رسالة-تدبیر المسافرین

ابن سینا.خ.مجلس،آیا صوفیا.

تدبیر المنزل(او السیاسة الاهلیة)

نیز از شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق).ط.بغداد،1347 ق.

تدبیر منزل(و دستور بچه داری)

فارسی،از بدر الملوک بامداد.ط.تهران،1333 ش(چاپ بیست و سوم).

تدبیر النفوس(فی اصلاح الدروس)

در اصلاح دروس در مدارس نوین،از فضل اللّه بدایع نگار مشهدی(-1343 ق).مذکور در آخر مطلع الشموس مؤلف.

تدبیرات غیر المعتبرة

محمد حسین بن محمد علی مرعشی شهرستانی.

خ.کربلا.

التدقیق الدقیق

رساله در احکام تقیه،از علی محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1312 ق).مذکور در مشاهیر علماء الهند.

تدمیر الخائنین(فی رد تنکیب الخائبین)

محمد مرتضی بن حسنعلی حسینی جونپوری (-1337 ق).ط.هند.

ص:9

تذکرۀ خوشگو-سفینۀ خوشگو

فارسی،تذکرۀ شاعران،از بندر ابن داس خوشگو (سدۀ 12 و 13 ق).ط.هند.

تذکرۀ خوشنویسان

فارسی،از تقی بن حسین دانش(ح 1288 ق-).

تذکرۀ درویش حسین نوائی کاشانی

فارسی،در مجمع الفصحاء از آن نقل شده است.

تذکرۀ دزفول

فارسی،در حوادث قحط و غلاء روزگار نادر شاه و پس از آن،از علی بن مرتضی طبیب موسوی دزفولی،تألیف:1177 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه الّذی جعل الشکر سببا لدوام النّعم.

تذکرۀ دلگشا

فارسی،تذکرۀ شعراء،از علی اکبر نواب متخلص به بسمل(-1263 ق).خ.موجود.

تذکرۀ دولتشاه-تذکرة الشعراء

فارسی،از دولتشاه بن علاء الدّوله بختیشاه غازی سمرقندی،تألیف،892 ق.ط.مکرّر.

تذکرۀ دولتشاهی

تاریخ،از محمد علی میرزا بن فتحعلیشاه قاجار.

در«نزهة الاخبار»منجم بغدادی از آن یاد شده است.

تذکرة الذاکرین

صدر الدین محمد بن حسن شعبانکردی قزوینی.

ط.تهران،1328 ق.

تذکرة الرّاعی---

ص:14

تذکرة العرفاء

فارسی،اخلاق،از علی علوی.خ.موجود (1256 و 1269 ق).

تذکرة العروض

عروض،از امین الواعظین اسد اللّه بن ابی القاسم دزفولی(-ح 1353 ق).

التذکرة العظیمیة

فارسی،محمد ابراهیم بن عبد الرحیم کلباسی.ط.

تهران،1307 ش.

تذکرة العقول(فی معرفة اصول الدین الواجبة علی

کل من هو فی زمرة العاقلین)

در اصول دین،از حسین بن ابراهیم حسینی قزوینی(-1208 ق)،تالیف:1142 ق.خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی جلّ جلاله

التذکرة العلائیة---

ص:17

«بحار الانوار»فوایدی نقل کرده است.

تذکرة الفهیم فی عمل التقویم

معرب زیج الغ بیک است.مذکور در کشف الظنون.

-الحمد للّه الذی خلق الافلاک و دوّرها

تذکرة القبور

فارسی،مزارات اصفهان،از عبد الکریم بن مهدی گزی اصفهانی(-1341 ق).ط.اصفهان، 1324 ش.

تذکرة القبور

فارسی،مزارات اصفهان،از شهاب الدین بن محمود مرعشی(-1369 ش)،اضافاتی بر «تذکرة القبور»گزی دارد.ط.اصفهان،1328 ش.

تذکرۀ قدسیه

فارسی،تذکرۀ شعراء عهد ناصر الدین شاه قاجار،از ابراهیم بن مهدی بدایع نگار.ط.

تهران.

-شکر و سپاس مر آن خداوندی را عظم شانه

تذکرة الکحالین

طب،از محمد حسین بن ربیع کحال شیرازی (-1325 ق).فرزندش سید احمد آن را به اتمام رسانیده.

-الحمد للّه الذی نور ابصار قلوبنا بمعرفته

تذکرة الکحالین

طب،از علی بن عیسی کحال(سدۀ 5 ق).خ.

آستان قدس،ش 5063 و ش 5064.

التذکرة الکندیة-تذکرة الراعی-التذکرة العلائیة

ادبیات و علوم مختلفه،از علی بن مظفر دمشقی اسکندرانی معروف به ابن وداعه(-716 ق).

تذکرۀ لباب الالباب-لباب الالباب

فارسی،تذکرۀ شعراء،از جمال الدین محمد عوفی یزدی(سدۀ 7 ق).ط.لیدن،1324 ق/ 1906 م؛تهران،1335 ش.

تذکرة اللّبیب فی ایضاح رجال التهذیب-تنبیه

اللّبیب-التنبیهات

ناشناخته،نسخه ای از آن نزد محمد باقر شوشتری(-1327 ق)بوده است.

تذکرة المتبحّرین(فی العلماء المتأخرین عن الشیخ

الطوسی من غیر العاملین)

رجال،جزء دوم امل الآمل،از محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)،تألیف:1097 ق.

تذکرة المتعلمین

اصول دین،از محمد رضا طبسی(معاصر).

تذکرة المتعلمین(و تبصرة المتأدبین)

علی حسین بن خیرات علی زنجی فوری (-1310 ق).

تذکرة المتقین

فارسی،اخلاق،جامع:اسماعیل بن حسین تائب تبریزی معروف به مسأله گو(معاصر).ط، 1329 ق.

تذکرة المتقین

کلام،از محمد باقر بن محمد تقی حسینی مازندرانی.

-الحمد للّه الذی عظم شانه و جلّ برهانه

تذکرة المجتهدین

رجال،از یحیی مفتی بحرانی،شاگرد محقق کرکی.

تذکرة المجلسی

اردو،شرح احوال علامه مجلسی.ط.هند.

تذکرۀ مجمع الفصحاء

فارسی،تذکرة الشعراء،از رضا قلی خان بن محمد هادی هدایت(-1287 ق).ط.تهران، 1295 ق و 1336-1340 ش.

ص:18

التذکیر

ابو بکر بن عبد الرحمان حضرمی(-1341 ق).

مذکور در پایان دیوان او.

تذکیر العاقل و تنبیه الغافل

در فضیلت علم،از ابو عبد اللّه حسین بن عبید اللّه غضائری(-411 ق).

تذهیب الاصول(فی شرح تهذیب الاصول)

اصول،اصل از علامه حلی،شرح از عبد الجواد بن محمد مهدی کلباسی(-1314 ق)،تألیف:

1278 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی خلق الانسان

تذهیب الاکمام(فی شرح تهذیب الاحکام)

اخبار،اصل از شیخ طوسی،شرح از قاضی نور اللّه بن شریف الدین شوشتری(-1019 ق).

-ابتداء الحدیث بحمد القدیم سنّة قدیمة.

تذییل الاعقاب-تبدیل الاعقاب

انساب،از تاج الدین محمد بن قاسم بن معیۀ دیباجی(-776 ق).

تذییل امل الآمل---

ص:21

ترتیب السعادات-کتاب السعادة

ترتیب الکشی(علی ترتیب الحروف فی الاسماء)

رجال،از عنایت اللّه قهپائی،تألیف:1011 ق.

خ.دیده شده.

ترتیب الکشی(علی ترتیب طبقات اصحاب

المعصومین ع)

رجال،از یوسف بن محمد حسینی عاملی، تألیف:981 ق.خ.آستان قدس 13062.

ترتیب مسائل علی بن جعفر-الجعفریات-

الکاظمیات

فقه،از ناصر بن محمد جارودی(سدۀ 12 ق).خ.

آستان قدس،ش 8158.

ترتیب مشیخة من لا یحضره الفقیه

رجال،از صاحب معالم،حسن بن زین الدین (-1011 ق)،تألیف:982 ق.خ.دیده شده.

ترتیب مشیخۀ من لا یحضره الفقیه

علاء الدین محمد بن ابی تراب گلستانه(-ح 1110 ق).خ.شهید مطهّری(1087 ق).

ترتیب مشیخة من لا یحضره الفقیه-شرح من لا

یحضره الفقیه.

ترتیب معانی الاخبار

به ترتیب حروف،از داود بن حسن بحرانی.

مذکور در کشف الحجب.

-احمدک اللهمّ جزیل العطاء...

ترتیب النجاشی

محمد تقی خادم انصاری،تألیف:1006 ق.خ.

آستان قدس،ش 13274

-الحمد للّه علی ما وهب

ترتیب النّجاشی

داود بن حسن بحرانی.مذکور در«لؤلؤة البحرین».

ترتیب النجاشی

عنایت اللّه قهپائی.خ.دیده شده.

الترتیلیة،الرّسالة

فارسی،تجوید،از اسماعیل بن علینقی تبریزی (معاصر).ط.تبریز،1348 ق(چاپ سوم).

ترتیل

فارسی،منظومه،از حافظ محمد بن محمود سمرقندی.خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

-خالق اکبر خداوند جهاندار معین

حمد بی حد مرو را و بر رسولش آفرین

الترجمان(فی علم المیزان)

ناصر بن سعید حویزی،تالیف:1061 ق.خ.

دیده شده.

ص:25

الترجمان(فی لغات القرآن)

فارسی،فرهنگ لغات قرآن،از سید شریف علی بن محمد گرگانی(-816 ق).خ.آستان قدس،ش 1459.

الترجمان(فی معانی الشعر)

ابو عبد اللّه محمد بن احمد مفجع بصری(-327 ق).مذکور در رجال نجاشی و فهرست ابن ندیم.

ترجمان البلاغة

در صنایع بدیع،از محمد بن عمر رادویانی.ط.

استانبول،1949 م؛تهران،1363 ش.

ترجمان الزّمن

تاریخ،از جلال الدین بن مهنّا علوی.مذکور در کشف الظنون و الوافی بالوفیات صفدی.

ترجمان العرب-دیوان ابی البحر

ترجمان القرآن

فرهنگ لغات قرآن،از تاج الدین بن محمد بن ابراهیم هاشمی.خ.مجلس.

-الحمد للّه الذی ارسل الرسل

ترجمان القرآن

فارسی،از محمد بن ابی القاسم قالی خوارزمی (-567 ق).خ.نجف.

-این کتاب ترجمان قرآن است...

ترجمان اللغة

فارسی،شرح قاموس فیروزآبادی،از محمد یحیی بن محمد شفیع قزوینی،تألیف:

1114-1117 ق،به دستور شاه سلطان حسین صفوی.ط.تهران،1273 ق و مکرر.

ترجمه ها

الف.تراجم کتب

ترجمۀ الآثار الباقیة عن القرون الخالیة

فارسی،تاریخ،اصل از ابوریحان بیرونی، مترجم:علی قلی خان اعتضاد السلطنه(-1298 ق).

ترجمۀ الآثار الباقیة عن القرون الخالیة

فارسی،تاریخ،مترجم:اکبر دانا سرشت (معاصر).ط،1321 ش و مکرر.

ترجمۀ آداب المتعلمین

فارسی،اخلاق،اصل از خواجه نصیر الدین محمد طوسی،مترجم:امیر عادل حسینی.مذکور در ریاض العلماء.

ترجمۀ آداب المتعلمین

فارسی،اخلاق،مترجم:علی بن محمد حسینی طبیب(-1316 ق).خ.مرعشی.

ترجمه آداب المتعلمین-تذکرة الطالبین

ترجمۀ آیات الاحکام

فارسی،تفسیر،ترجمۀ زبدة البیان اردبیلی،از مترجمی ناشناخته.خ.موجود.

ترجمۀ ابصار العین فی انصار الحسین علیه السلام

اردو،از تصدق حسین بن غلام حسین موسوی کنتوری(-1348 ق).

ترجمة الابطال-زندگانی محمد ص

فارسی،از ابو عبد اللّه زنجانی(-1360 ق).ط.

تبریز،1357 ق.

ترجمۀ اثبات الرجعة

اردو،اصل از طبسی،مترجم:علی بن محمد باقر رضوی لکهنوی.

ترجمۀ الاثنا عشریة الزکاتیة

فارسی،اصل از شیخ بهائی،مترجم:صدر الدین محمد بن محبعلی تبریزی،تاریخ ترجمه:1013 ق.خ.مرعشی(خط مترجم در 1024 ق).

ترجمۀ الاثنا عشریة الصلاتیة

فارسی،اصل از شیخ بهائی،مترجم:صدر الدین محمد بن محبعلی تبریزی.خ.دیده شده.

-حمد و پرستش معبودی را عز و علا

ص:26

بمبئی.

ترجمۀ اربعین

فارسی،منظوم.ط.ایران.

ترجمۀ اربعین

فارسی،از کلمات قصار امیر المؤمنین(علیه السلام)،شرح هرحدیث در یک رباعی،از محمد حسین بن یوسف هروی.خ.آستان قدس(خط شاه محمود نیشابوری در 927 ق).همین کتاب در عنوان در چهل حدیث هم آمده است.

ترجمۀ اربعین

فارسی،منظوم،در فضائل امیر المؤمنین،از عبد الصمد بن کمال بن امیر الحاج.

-سپاس مر خدای را که منور گردانید.

ترجمۀ اربعین سورة

فارسی،ترجمۀ 40 سوره از تورات.ط.مکرّر.

ترجمۀ ارشاد الاذهان

فارسی،اصل از علامه حلی،مترجم:مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام اصفهانی(معاصر).خ.

موجود.

ترجمۀ ارشاد الاذهان

فارسی،اصل از علامه حلی،با برخی اضافات.

خ.مشکات(1072 ق).

ترجمۀ ارشاد المفید

فارسی.ط.تهران.

ترجمۀ اساس الاصول

حمایت حسین نیشابوری کنتوری،معروف به سید علی بخش حکیم(-1235 ق).مذکور در کشف الحجب.

-اساس اصول یتفرع علیها افضل القربات

ترجمۀ الاسرار فی اشاره الابرار

فارسی،تفسیر سورۀ فاتحه،از عباس بن بهرام میرزا اورامی متخلص به توفیقی،به دستور استادش سعد الدین سعدی نگاشته.خ.دیده شده (1074 ق).

-منت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربت است.

ترجمۀ اسرار الصلاة

فارسی،اصل از شهید ثانی،مترجم:محمد زمان تنکابنی.خ.موجود(1118 ق).

ترجمۀ اسرار نیکبختی

ابو القاسم پاینده.ط.تهران،1333 ش(چاپ دوّم).

ترجمۀ اسنی المطالب(فی نجاة ابی طالب)

اردو،اصل از احمد بن زینی دحلان،مترجم:

مقبول احمد دهلوی.ط 1313 ق.

ترجمۀ الاشارات و التنبیهات

فارسی،از احمد بن شهاب الدین رضوی معروف به ادیب پیشاوری(-1349 ق)،ناتمام.

ترجمۀ الاشارات و التنبیهات

فارسی،از علی بن محمد بن اسد اللّه امامی اصفهانی(سدۀ 12 ق).

ترجمۀ الاشارات و التنبیهات

فارسی،مترجم:ناشناخته.ط.تهران،1316 ش.

ترجمۀ اصل الشیعة و اصولها-ریشۀ شیعه و

پایه های آن

فارسی،اصل از محمد حسین آل کاشف الغطاء، مترجم:علیرضا خسروانی.ط.تهران،1317 ش.

ترجمۀ الاصول الاصیلة

فارسی،اصل از فیض کاشانی،مترجم:جلال الدین بن ابی القاسم محدث ارموی(معاصر).

ترجمۀ اصول کافی---

ص:28

ترجمۀ الفیة الشهید

فارسی،واجبات نماز.ظاهرا مترجم پس از 1000 ق می زیسته.

-سپاس بی قیاس موجودی را تقدست اسمائه...

ترجمۀ الفیة الشهید

فارسی،از امیر نظام الدین عبد الحی بن عبد الوهاب جرجانی(-پس از 959 ق).

صاحب ریاض نسخه را دیده بوده است.

ترجمۀ الالفیة و النفلیة

فارسی؟،از آقا نجفی،محمد تقی بن محمد باقر اصفهانی(-1332 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

ترجمۀ اماطة اللثام-ترجمۀ رفع اللثام

ترجمۀ امالی الصدوق

فارسی،از علی بن محمد امامی حسینی.مذکور در«ریاض العلماء».

ترجمۀ امالی الصدوق

فارسی،از صادق بن حسین توشخانگی که در 1301 ق ترجمه کرده.خ.دیده شده.

ترجمۀ الامامة و طرق الزعامة

فارسی،اصل از هبة الدین شهرستانی،مترجم:

علی رضا خسروانی.

ترجمۀ امان الاخطار---

ص:30

ترجمۀ بحار الانوار

فارسی،اصل از علامه مجلسی،مترجم به احتمال:محمد تقی معروف به آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق).

ترجمۀ بحار الانوار-ترجمة اول مجلدات البحار

فارسی،مجلد اول به همراه مجلد دوم،مترجم ناشناخته،به نام«شاهزاده سلطان محمد بلند اختر»مصدر است.خ.موجود.

ترجمۀ بحار الانوار-ترجمة سادس البحار

فارسی،مجلد ششم،در احوال پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله)،مترجم ناشناخته.خ.دیده شده.

ترجمۀ بحار الانوار-ترجمة الثامن من البحار

فارسی،مجلد هشتم،از محمد نصیر بن عبد اللّه برادرزادۀ علامه مجلسی مؤلف بحار.مذکور در «الفیض القدسی».

ترجمۀ بحار الانوار(ج 8)---

ص:31

ترجمۀ تاریخ ادبیات ایران

فارسی،اصل از ادوارد براون،از فردوسی تا سعدی،مترجم:فتح اللّه مجتبایی.ط.تهران، 1341 و 1342 ش.

ترجمۀ تاریخ بخارا

فارسی،اصل از ابو بکر جعفر نرشخی(-348 ق)،مترجم:ابو نصر احمد بن محمد بن نصر قبادی(یا قباوی).ط.مکرر.

ترجمۀ تاریخ پطر کبیر

فارسی،اصل از ولتر،مترجم:رضا قلی خان بن مهدیقلی خان تبریزی(-1283 ق).ط.1263 ق و مکرّر.

ترجمۀ تاریخ تمدن اسلام

فارسی،اصل از جرجی زیدان،مترجم:

محمد باقر مسعودی(-1265 ق)یا عبد الحسین میرزا.ط.تهران،1329 و 1343 ق(2 مجلد).

ترجمۀ تاریخ الحکماء

فارسی،اصل از شهرزوری،مترجم:ضیاء الدین دری.ط.ایران.

ترجمۀ تاریخ الحکماء(از قفطی)---

ص:33

ترجمۀ تاریخ نادری-تاریخ نادر شاه و مختصری از

تاریخ سلاطین مغول

فارسی،اصل از ژامسن فریزر،مترجم:

ناصر الملک ابو القاسم قراگوزلو.ط.تهران، 1321 ق؛کرمانشاهان،1327 ش.

ترجمۀ تاریخ الیمینی-ترجمۀ تاریخ یمینی-

ترجمۀ تاریخ عتبی

فارسی،اصل از محمد بن عبد الجبار عتبی (-427 ق)،مترجم:ابو شرف ناصح بن ظفر جرفادقانی که به نام شمس الدوله غازی بیک و به اشارۀ وزیر او ابو القاسم علی بن حسن ترجمه کرده است.ط.تهران،1345 ش.

تاریخ یمینی مشتمل بر 3 جزء است:جزء اول را ابو شرف ناصح بن ظفر جرفادقانی و جزء دوم را حبیب الدین محمد گلپایگانی به فارسی ترجمه کرده اند.جزء سوم را که رسالۀ«بث الشکوی» نام دارد به اشارۀ امیر نظام گروسی،علی بن موسی ثقه الاسلام(مق 1330 ق)ترجمه کرده و چاپ شده است(مشار،858/1).

ترجمۀ تاریخ ینگی دنیا

فارسی،از علی بخش میرزا بن اسکندر میرزا (1254 ق-)،مذکور در تاریخ تبریز.ط.

ترجمۀ تاویل الایات الباهرة

فارسی،از آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق)، تاریخ ترجمه:1297 ق.ط.ایران.

ترجمۀ تبصرة المتعلّمین

فارسی،فقه،اصل از علامه حلّی(-726 ق)، مترجم ناشناخته.خ.آستان قدس،ش 12059 (1071 ق).

ترجمۀ تتمة صوان الحکمة-درة الاخبار

ترجمۀ تحفة الابرار

عربی،اصول دین،اصل فارسی از حسن بن علی معروف به عماد طبری،مترجم:نجف بن سیف نجفی.خ.دیده شده.

ترجمۀ تدبیر صحّة الاطفال

علی بن ناصح سمنانی.خ.موجود.

ترجمۀ تذکرۀ ابی ریحان البیرونی

در مخزن الادویه از آن نقل کرده است.

ترجمۀ ترجمة الشیخ احمد بن زین الدین الاحسائی

فارسی،اصل از عبد اللّه بن احمد،مترجم:محمد طاهر.ط.بمبئی،1310 ق.

ترجمه تسدید المکارم(و تفضیح المظالم فی بیان

تحریف مکارم الاخلاق)

فارسی،اصل و ترجمه از محمد باقر بن محمد جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق).

ترجمۀ تشریح الافلاک

فارسی،اصل از شیخ بهائی،مترجم:عابد اردبیلی.مذکور در ریاض العلماء.

ترجمۀ التصریف الزنجانیة-ترجمۀ تصریف

فارسی،اصل از عزّ الدین ابراهیم زنجانی، مترجم:عبد اللّه بن نور الدین شوشتری.خ.آستان قدس،ش 3794(1267 ق).

ترجمۀ تطور الامم العربیّه-تطور ملل-نوامیس

روحیۀ تطور ملل

فارسی،اصل از گوستاو لوبون،مترجم عربی، احمد فتحی زغلول پاشا،مترجم فارسی:علی دشتی.ط.تهران،1302 و 1333 ش.

ترجمۀ تفسیر الاصفی

اردو،اصل از فیض کاشانی،مترجم:مظاهر حسن امروهوی،ناتمام.مذکور در فهرست تصانیف او.

ترجمۀ تفسیر العسکری علیه السّلام

فارسی،مترجم:ابو القاسم حسینی ذهبی شیرازی معروف به میرزا بابا مذکور در«آیات الولایۀ»او.

ترجمۀ تفسیر العسکری

فارسی،از عبد اللّه بن نجم الدین معروف به فاضل قندهاری(-1311 ق).

ص:34

ترجمۀ تفسیر العسکری-آثار الاخیار

ترجمۀ تفسیر العسکری-آثار حیدری

ترجمۀ تقویم الابدان فی تدبیر الابدان

فارسی،اصل از ابن جزله،مترجم:محمد اشرف بن محمد طبیب که به نام شاه سلیمان صفوی ترجمه کرده.ط.تهران،1275 ق.

ترجمۀ تقویم البلدان

فارسی،در مساحت زمین،اصل از ابو الفداء، مترجم:عبد العلی بن محمد بیرجندی(-934 ق)،تاریخ ترجمه:927 ق.ط.پاریس.خ.

آستان قدس،ش 5532(986 ق).

ترجمۀ تلخیص جالینوس

غلام حسنین موسوی لکهنوی(-ح 1327 ق).

مذکور در شرح حال او.

ترجمۀ تمثیلات-نمایشنامۀ میرزا فتحعلی

آخوندزاده-تمثیلات

فارسی،اصل از فتحعلی آخوندزاده(-1290 ق)به ترکی،مترجم:میرزا جعفر قراچه داغی.

ط.تهران،1288 و 1291 ق،تفلیس،1273 ق.

ترجمۀ تمدن اسلام و عرب-تمدن اسلام و

عرب

فارسی،اصل از گوستاو لوبون،مترجم:

محمد تقی فخرداعی گیلانی.ط.تهران،1316 ش و مکرّر.

ترجمۀ تمدن اسلامی

فارسی،اصل از جرجی زیدان،مترجم:ابراهیم قمی.ط.تهران،1329.

ترجمۀ تمدن اسلامی

فضل اللّه بدایع نگار مشهدی(-1343 ق).

مذکور در آخر«مطلع الشموس».

ترجمۀ تنبیه الراقدین(فی ذکر الموت و الرحیل)

فارسی،اصل و ترجمه از محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی قمی(-1098 ق).ط.تهران، 1339 ش(ضمن شش رساله).

ترجمۀ توحید الرضا(علیه السلام)-ترجمۀ خطبة الرضا(علیه السلام)

ترجمۀ توحید الصدوق

محمد تقی آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق).

مذکور در آخر«جامع الاخبار»مؤلّف.

ترجمۀ توحید المفضل

فارسی،از محمد باقر بن محمد تقی علامه مجلسی(-1111 ق).ط.تهران،1299 ق و مکرّر.

-الحمد للّه الذی هدانا الی توحیده

ترجمۀ توحید المفضّل

فارسی،از محمد صالح بن محمد باقر قزوینی روغنی،تاریخ ترجمه:1080 ق.

ترجمۀ توحید المفضل

فارسی،از فخر الدین ترکستانی ماوراء النّهری، تاریخ ترجمه:1065 ق به خواهش ندر علی.خ.

آستان قدس،ش 14181.

-آفرین جان آفرین پاک را

آنکه ایمان داد مشت خاک را

ترجمه التوراة

مترجم از متقدمین بوده و یکی از معاصرین علامه مجلسی در نامه ای خطاب به وی از آن و از ترجمۀ انجیل یاد کرده است.

ترجمۀ تورات

فارسی،مترجم از متأخرین بوده است.خ.آستان قدس،ش 52(1216 ق)،51(1226 ق)و 50.

ترجمۀ توقیعات کسری

فارسی،احکام و فرامین انوشیروان،مترجم:

جلال الدین محمد طباطبایی زواری(-995 ق) این توقیعات نخست از پهلوی به عربی و سپس از عربی به فارسی ترجمه شده است.ط.کلکته، 1240 ق و چاپهای مکرر در ایران و هند؛لندن

ص:35

1310 ق1892/ م.

ترجمۀ تهذیب الاحکام

فارسی،اصل از شیخ طوسی،مترجم:محمد یوسف بن محمد حسین کورگانی.

-بعد حمد و سپاس بی حد و قیاس واجب الوجودی را

ترجمۀ ثمرۀ بطلمیوس-شرح الثمرة

ترجمۀ ثواب الاعمال

فارسی،اصل از ابن بابویه،مترجم:عبد الکریم مقدس ارومی(معاصر).

ترجمۀ ثواب الاعمال

فارسی،اصل از ابن بابویه،مترجم:محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق).ط.

ایران(با ترجمۀ عقاب الاعمال).

ترجمۀ جاماسب نامه

فارسی،از عبد اللّه بن عیسی تبریزی اصفهانی(- ح 1330 ق)که خود در«ریاض العلماء»به آن ارجاع داده است.

ترجمۀ جامع الاحکام

اردو،از تصدق حسین بن غلام حسین نیشابوری کنتوری(-1348 ق).ط.هند.

ترجمۀ جامع الاخبار

فارسی،اصل منسوب به شیخ صدوق،مترجم:

محمد بن محمد سبزواری(؟).ط.تهران،1341 ش.

ترجمۀ الجامع الرضوی-الجامع الجعفری

ترجمۀ جامع عباسی

اردو.ط.هند.

ترجمۀ جرائد

فارسی،چندین جزء در کتابخانۀ مرکزی آستان قدس تحت عنوان«ترجمۀ روزنامه»موجود است،مثلا ترجمۀ روزنامۀ ترکی عثمانی:

مترجم:عبد الرسول منشی،ش 4093؛ترجمۀ روزنامه جات هند،مترجم:سید حسین صدر المعالی،ش 4095؛ترجمۀ روزنامۀ «توردومند»،مترجم:علی خان مترجم الممالک،ش 4094.

ترجمۀ جراید و مجلات هند

فارسی،مترجم:سید حسین شیرازی،برای ناصر الدین شاه ترجمه شده.خ.مرعشی.

ترجمۀ الجزیرة الخضراء

فارسی،اصل از فضل بن یحیی طیبی،(سدۀ 7 و 8 ق)،مترجم:نور الدین علی بن حسین بن عبد العالی محقق کرکی(؟)،مصدر به نام شاه طهماسب صفوی.ط.هند(در فهرست مشار،1 1025/ کتاب جزیرۀ خضراء و بحرا بیض.ط.

لکهنو،1884 ق،به نور اللّه شوشتری نسبت داده شده است).

ترجمۀ جزیلة المعانی-الدّرّ الثمین فی اصول

الدین

اردو،اصل از محسن امین عاملی،مترجم:سبط الحسن.

ترجمۀ الجعفریة

فارسی،در طهارت و نماز،اصل از محقق کرکی، مترجم:ناشناخته.خ.موجود.

-شکر و سپاس و ستایش مر معبودی را که از خلق مخلوقات خود

ترجمۀ جغرافیا-جغرافیای ایران

فارسی،مترجم:محمود خان ناظم برق تلگرافخانۀ تهران(ترجمه از فرانسه).ط.تهران، 1301 ق.

ترجمۀ جلاء العیون

اردو،مترجم:محمد باقر هندی(معاصر).ط.

هند.

ترجمۀ جلاء العیون(اردو)---

ص:36

ترجمۀ جمال الاسبوع

فارسی،اصل از علی بن طاووس،مترجم:شیخ عباس قمی(-1359 ق).ط 1330 ق(در هامش اصل).

ترجمۀ جنّة الامان الواقیة-ترجمۀ المصباح الکبیر

ترجمۀ جنة الامان الواقیة-نیک بختیه

ترجمۀ چرا فرانسه شکست خورد؟-چرا

فرانسه شکست خورد؟

فارسی،تاریخ واقعۀ 1940 م،.اصل از آندره موروا،مترجم:ابو القاسم پاینده.ط.تهران، 1319 و 1320 ش.

ترجمۀ چهل سورۀ تورات

گجراتی،مترجم:غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-).ط.

ترجمۀ الحج

فارسی،آداب و احکام حج،از محسن فیض کاشانی(-1091 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

ترجمۀ حدیث الاعرابی-صراط النّجاة

ترجمۀ حدیث الجبر و التفویض

فارسی،ترجمۀ حدیث«انّ اللّه لم یطع باکراه ...»مروی در«عیون الاخبار»،مترجم:علامه محمد باقر مجلسی(-1111 ق).خ.دیده شده.

ترجمۀ حدیث رجاء ابن ابی الضحاک

فارسی،مترجم:علامه مجلسی،در راه مشهد نوشته.مذکور در«الفیض القدسی».

ترجمۀ حدیث ستة اشیاء لیس للعباد فیها صنع

فارسی،مترجم:علامه مجلسی.

-الحمد للّه و سلام علی عباده

ترجمۀ حدیث سعد بن عبد اللّه القمی

فارسی،مترجم:علامه مجلسی.ط.1278 ق(در هامش«توحید المفضل»).

-شیخ صدوق محمد بن بابویه و غیر او از اکابر

ترجمۀ حدیث عبد اللّه بن جندب

فارسی،از علامه مجلسی.مذکور در«الفیض القدسی».

ترجمۀ حدیث عبد اللّه بن مسعود

فارسی،در مواعظ پیامبر(صلی الله علیه و آله)،مترجم:

فضل اللّه بدایع نگار مشهدی(-1343 ق).

مذکور در آخر«مطلع الشموس».

ترجمۀ حدیث الکساء

اردو،مترجم:مقبول احمد دهلوی.ط.

ص:37

ترجمۀ حدیث المفضل

فارسی،در رجعت و ظهور حجت(علیه السلام)،مترجم:

علامه مجلسی.ط 1287 ق(با«توحید المفضل»).

-شیخ معتمد حسن بن سلیمان در کتاب «منتخب البصائر».

ترجمۀ حدیث المفضل

فارسی،مترجم:علی اکبر بن محمد نقوی لکهنوی(-1326 ق).مذکور در«تجلیات».

ترجمۀ حدیث مکارم الاسلام

فارسی،مترجم:حسین بن نصر اللّه عرب باغی (معاصر).ط 1346(با ترجمۀ 6 حدیث دیگر:

ارکان الاسلام،اصل الاسلام،حقوق الاسلام، دعائم الاسلام،محض الاسلام و نواهی الاسلام).

ترجمۀ حدیث المناشدة

اردو.ط.هند.

ترجمۀ حدیقة العارفین

فارسی،اصل از محمد حسن بن صفر علی مازندرانی،مترجم:محمد هاشم.ط.تهران، 1323 ق(در هامش متن عربی).

ترجمۀ الحسنیة-حسنیّه-ترجمۀ رسالة الحسنیة

فارسی،اصل منسوب به ابو الفتوح رازی،مترجم:

ابراهیم بن ولی اللّه استرآبادی(-958 ق).ط.

اصفهان،1244 ق؛شیراز،1328 ق؛تهران، 1287 و 1371 ق(ضمیمۀ حلیة المتقین).

ترجمۀ الحقایق(فی اسرار الدین و مکارم الاخلاق)

فارسی،اصل از فیض کاشانی،مترجم:نوادۀ برادرش،نور الدین محمد بن شاه مرتضی بن محمد مؤمن معروف به نور الدین اخباری.

ترجمۀ حقایق الحروف و دقایق الزّبر و البیّنات

فارسی،علوم غریبه،اصل از محب خاندان میر احمد حسینی گیلانی،مترجم:نوادۀ مؤلّف، محمد بن میر محمد بن میر احمد.خ.موجود (1252 ق).

ترجمۀ حق الیقین

اردو،اصل از علامه مجلسی،مترجم:محمد باقر هندی.ط.

ترجمۀ حق الیقین---

ص:38

ترجمۀ حیات النفس فی حظیرة القدس

فارسی،اصل از شیخ احمد احسائی،مترجم:

سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق).ط.

تبریز،1276 ق(ضمیمۀ«اجوبة المسائل»)، 1308 ق(با«اجتناب»محمد باقر همدانی).

ترجمۀ خانم انگلیسی-خانم انگلیسی

فارسی،سرگذشت مسترس هورتست انگلیسی به قلم خودش،مترجم:اعتماد السلطنه محمد حسن مقدم.ط.تهران،1304 ق.

ترجمۀ خانم انگلیسی-ثورة الهند

عربی،ترجمۀ همان کتاب،مترجم:اعتصام الملک میرزا یوسف خان.

ترجمۀ خانم انگلیسی

ترکی،ترجمۀ همان کتاب،مترجم روح اللّه بادکوبی.ط.

ترجمۀ الخصال

فارسی،اصل از شیخ صدوق،مترجم:علی بن محمد امامی اصفهانی،معاصر صاحب ریاض العلماء.

ترجمۀ الخصایص الحسینیة---

ص:39

ترجمۀ در آغوش خوشبختی-در آغوش

خوشبختی

فارسی،اصل از لرد آویر بوری،مترجم:ابو القاسم پاینده.ط.تهران،1337 ش و چاپهای دیگر.

ترجمۀ در جستجوی خوشبختی-در جستجوی

خوشبختی

فارسی،اصل از لرد آور بوری،مترجم:ابو القاسم پاینده.ط.تهران،1336 ش و چاپهای دیگر.

ترجمۀ الدّرّ النّظیم فی خواص القرآن العظیم-

اسرار التنزیل-خواص الایات

فارسی،اصل از احمد بن محمد سکاکی طبسی، مترجم:عفیف الدین ابو محمد عبد اللّه بن اسعد یمنی شافعی(-768 ق)،به ترتیب سوره های قرآن با 5 مقدمه.خ.موجود و مکرّر.

-الحمد للّه الذی انزل علی عبده الکتاب...اما بعد از استعاذه بتوفیق حمد و صلاة نموده می شود.

انگلیسی،از سید رضی هندی(معاصر).ط.

ممباسه،1350 ق.

ترجمۀ دعاء المباهلة

فارسی،از علامه محمد باقر مجلسی(-1111 ق).مذکور در«الفیض القدسی».

ترجمۀ دعاء المشلول

اردو،از مولوی مقبول احمد.

ترجمۀ دعاء الندبة

فارسی،از ملاّ رفیع گیلانی،در 1123 ق به التماس دوست خویش محمد قاسم استرآبادی نگاشته.خ.موجود(1153 ق).

ترجمۀ دونامه(از بزرگترین فیلسوف شرق)

فارسی،ترجمۀ نامه های سید جمال الدین اسدآبادی به میرزا حسن مجدّد شیرازی و علماء عراق،مترجم:جعفر شهیدی.ط.تهران(در فهرست مشار مترجم:غلام رضا سعیدی ذکر شده است).

ص:40

ترجمة ذخر العالمین فی شرح دعاء الصنمین

عربی،مترجم از سادات همدان بوده.خ.دیده شده.«ذخر العالمین»به فارسی از مهدی قزوینی است.

ترجمۀ الذریعة الی مکارم الشیعة-الکنوز الودیعه

ترجمۀ الذهبیّة-طب الرّضا

فارسی،از علامه محمد باقر مجلسی(-1111 ق).

-(پس از خطبه)ظاهر باشد که روزی مأمون از حضرت امام الانس و الجن

ترجمۀ الذهبیّة

فارسی،از فیض اللّه عصارۀ شوشتری(سدۀ 11 ق)که به دستور فتحعلی خان والی شوشتر ترجمه کرده.مذکور در«تاریخ شوشتر».

ترجمۀ الذهبیّة

فارسی،از شمس الدین محمد بن محمد بدیع رضوی(سدۀ 12 ق).خ.دیده شده.

ترجمۀ الذهبیّة

فارسی،ترجمه ای است که به شرح مزجی شبیه است که مقداری از اصل را ذکر کرده سپس به ترجمۀ آن می پردازد.خ.دیده شده.

ترجمۀ الذهبیّة الرضویّة

فارسی،از عبد الواسع تونی که در 1119 ق برای شاه سلطان حسین ترجمه کرده.

-خوشترین حدیثی که سامعه آرای قدسی...

ترجمه الذهبیّة الرضویّة---

ص:41

ترجمۀ سخنان محمد ص-سخنان محمد ص

فارسی،از ابو القاسم پاینده.ط.تهران،1318 ش.

ترجمۀ سرّ تقدم الانگلیز

فارسی،از علی دشتی.ط.

ترجمۀ سر الشهادتین

اردو،اصل از عبد العزیز دهلوی،مترجم:غلام حسنین پانی پتی.ط.هند.

ترجمۀ سلوان المطاع

فارسی،اصل از محمد بن حجیه محمد،مترجم:

نعمت اللّه بن هادی جزائری،که برای محمد علی میرزا بن فتحعلیشاه ترجمه کرده.خ.موجود.

ترجمۀ السماء و العالم

فارسی،ترجمۀ مجلد 14 بحار،مترجم:

محمد تقی معروف به آقا نجفی اصفهانی (-1332 ق).مذکور در آخر«جامع الانوار» مؤلف.

ترجمۀ سنگ معجزه

فارسی،اصل از موریس لبلان،مترجم:

عنایت اللّه شکیباپور.ط.تهران،1306،1338 ش.

ترجمۀ سورة الرحمان

فارسی،منظومه،ناشناخته.خ.دانشگاه از کتب اهدایی مشکات.

ترجمۀ سیوطی---

ص:43

ترجمۀ شرح نهج البلاغه-مظهر البیّنات

فارسی،اصل از ابن ابی الحدید،مترجم:

نصر اللّه بن فتحعلی شاکر دزفولی(-1311 ق)،تاریخ ترجمه:1292 ق.خ.دانشگاه.

ترجمۀ شرح نهج البلاغه

فارسی،اصل از ابن ابی الحدید،مترجم:

شمس الدین محمد خطیب،ظاهرا با عنوان اسبق یکی است.

ترجمۀ شرح الهدایة

فارسی،اصل از ملاصدرا،مترجم:محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).در تجلیات مذکور است که تا مباحث فلکیات کتاب ترجمه شده است.

ترجمه الشریعة

فارسی،در معنای شریعت و فائده و چگونگی سلوک آن،مرتب بر 8 در،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق).

-سپاس و ستایش مر خداوندی را که خلایق را برای پرستش...

ترجمۀ شعر العجم-ادبیات منظوم ایران

فارسی،اصل از شبلی نعمانی،مترجم:

محمد تقی فخر داعی گیلانی(معاصر).ط.

تهران،1314-1327 ش(5 مجلد).

ترجمۀ الشفاء

فارسی،اصل از ابن سینا،مترجم:علی بن محمد بن اسد اللّه امامی اصفهانی.

ترجمة الشوق

فارسی،قصیده در عرفان،از محمد عرفی شیرازی(-999 ق).

ترجمۀ شهادة الخصوم-شهادة الخصوم

ترجمۀ«حق الیقین»مجلسی،از محمد مقیم بن درویش محمد حامدی خزاعی که در 1159 ق ترجمۀ آن را به پایان رسانیده.

-الحمد للّه واجب الوجود القدیم الازلی.

ترجمۀ الشیعة

اردو،اصل از محمد صادق بن محمد حسین، مترجم:محسن نواب بن احمد لکهنوی (معاصر).

ترجمۀ الشیعة و فنون الاسلام

اردو،اصل از حسن صدر الدین،مترجم:محمد کاظم بن نجم الحسن لکهنوی(-1340 ق).

ترجمۀ صبح گلشن

فارسی،اصل از علی حسن خان،مترجم:شاه محمد دارابجردی.

ترجمة الصحف الادریسیة(من السوریة الی العربیة)

احمد بن حسین معروف به ابن متویه،مجلسی آن را در کتاب الدعاء«بحار»گنجانیده است.

ابو اسحق صابی کاتب معاصر شریف رضی نیز آن را به عربی ترجمه کرده است.ط.تبریزی، 1315 ق.

ترجمۀ الصحیفة الاسطرلابیة---

ص:44

فارسی،مرتب بر 8 در،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی.خ.آستان قدس،ش 2715(1081 ق)و 3 نسخۀ دیگر ط.

-هرکه نه گویا به تو،خاموش به

هرچه نه یاد تو فراموش به

ترجمة الصلاة(و اذکارها)

فارسی،از محمد بن نادعلی.خ.دیده شده.

ترجمة الصلاة

محمود بن میر علی مشهدی،معاصر حرّ عاملی.

ترجمة الصلاة(از علامه مجلسی)---

ص:45

ترجمۀ الفرزدقیة

فارسی،ترجمۀ قصیدۀ میمیه فرزدق،از نور الدین عبد الرحمان جامی(-898 ق).درج در هفت اورنگ او.

-پور عبد الملک به نام هشام

در حرم بود با اهالی شام

ترجمۀ فصوص الحکم

فارسی،اصل از ابو نصر فارابی،مترجم:مهدی بن ابی الحسن الهی قمشه ای.ط.تهران،1324 ش.

ترجمۀ الفصول المختارة من العیون و المحاسن

فارسی،اصل از شیخ مفید،گزینش از شریف مرتضی،مترجم:جمال الدین محمد بن حسین معروف به آقا جمال خوانساری(-1125 ق) که برای احمدبیک ترجمه کرده.خ.آستان قدس،ش 9756(1087 ق).

-بخور مجالس هوشمندان مشکین مصر

ترجمة الفصول النصیریة فی الاصول الدینیة

اصل فارسی از خواجه نصیر الدین طوسی، مترجم عربی:رکن الدین محمد بن علی استرآبادی(سدۀ 8 ق).خ.آستان قدس،ش 817(1105 ق)و چند نسخۀ دیگر.

ترجمۀ فقه الامامیة

فارسی،اصل از سید عبد اللّه شبر،مترجم:علی بن محمد حسین شهرستانی(-1344 ق).ط.

ترجمۀ فقه الرّضا(علیه السلام)

فارسی.خ.آستان قدس.

ترجمۀ فلسفة الحجاب فی وجوب النقاب

فارسی،اصل از غلامحسین بن ابراهیم تهرانی (-1358 ق)،مترجم:محمد رضا بن عبد الصّمد یزدی که در 1354 ق.در نجف ترجمه کرده.ط.

نجف،1354 ق.

ترجمۀ فوائد القرآن

اردو،اصل و ترجمه از محمد مرتضی بن حسن علی صاحب حسینی جنفوری(-1337 ق).ط.

ترجمۀ قرآن

فارسی،مترجم:محمد رضا بن عبد الحسین نصیری طوسی.وی در«تفسیر الائمّه»هرآیه را به فارسی ترجمه کرده است.

ترجمۀ قرآن

فارسی،مترجم طاهر بن احمد بصیر الملک کاشانی(سدۀ 13 ق).

ترجمۀ قرآن

اردو،مترجم:محمد علی سونی پتی هندی.ط.

فارسی،مترجم:مهدی آلهی قمشه ای.ط.

تهران،1323 ق و مکرر.

ترجمۀ قرآن

فارسی.خ.موجود.در آخر نسخه«فالنامۀ

ص:50

منظوم عماد»کتابت شده.

آخر فالنامه:

به فضل حق عماد این فال اعظم

تمام و ختم شد و اللّه اعلم

به سال هفتصد و پنجاه و نه بود

که شد ثبت و دعایی بود مقصود

ترجمۀ قرآن

فارسی،مترجم:محمد هادی بن محمد صالح مازندرانی معروف به مترجم(-1120 ق).خ.

موجود.

ترجمۀ قرآن

فارسی،مترجم ناشناخته.ط.

ترجمۀ قرآن

فارسی،مترجم ناشناخته.خ.موجود(تنها معانی کتابت شده).

ترجمۀ قصۀ بوداسف و بلوهر

فارسی،اصل ترجمه از علامه مجلسی(-1111 ق).فارسی آن در«عین الحیات»مطبوع درج است.

ترجمۀ قصص الانبیاء---

ص:51

ترکی به فارسی،از نظام الدین امیر علیشیر نوائی (-906 ق).خ.آستان قدس،ش 3651 (1008 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

ترجمۀ اللّمعة الدمشقیّة

فارسی،اصل از شهید اوّل،مترجم:مهدی بن حیدر کشمیری(-1309 ق).

ترجمۀ لوامع التنزیل

فارسی،شرح شاطبیّه،اصل و ترجمه از محمد علی بن حسن اردکانی،شاگرد بحر العلوم.

خ.موجود.

ترجمۀ اللّهوف

فارسی،اصل از سید ابن طاوس،مترجم:احمد بن سلامۀ نجفی،که به دستور احمدبیک ترجمه کرده.خ.موجود.

-شکر و سپاس مر خدای که کل اشیاء در قبضۀ قدرت اوست.

ترجمۀ اللهوف---

ص:53

فارسی،مترجم:عبد الرسول خیام پور.ط.تبریز، 1327 ش.

ترجمۀ مجموعۀ ورّام

فارسی،مترجم:صادق بن حسین توشخانگی رضوی(زنده در 1301 ق).

ترجمۀ محاسن اصفهان

فارسی،اصل از مفضل بن سعد فروخی،مترجم:

حسین بن محمد بن ابی الرضا علوی آوی،در 729 ق.ط.تهران،1328 ش.

ترجمۀ محاضرات الادباء

فارسی،اصل از راغب اصفهانی،مترجم:

محمد صالح بن محمد باقر روغنی قزوینی، معاصر شیخ حرّ عاملی.خ.آستان قدس،ش 4306.

ترجمۀ محیط الدائرة فی العروض و القوافی

اردو،مترجم:ظهور الحسین بارهوی(-1357 ق).

ترجمۀ مختصر الحیدریّة

فارسی،اصل از شیخ علی،مترجم:سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق)که خود در فهرست تصانیف خویش از آن یاد کرده.

ترجمۀ المدنیة و الاسلام---

ص:54

ترجمۀ المصباح الکبیر

فارسی،اصل از تقی الدین ابراهیم کفعمی، مترجم:قاضی جمال الدین بن فتح اللّه شیرازی.

خ.آستان قدس،ش 3125.

ترجمۀ المصباح الکبیر

فارسی،مترجم:علی بن محمد بن اسد اللّه امامی.

ترجمۀ مصباح المتهجد الصغیر

فارسی،اصل از شیخ طوسی،مترجم ناشناخته.

خ.دیده شده.

-الحمد للّه حمد الشاکرین...خواجه سعید ابو جعفر

ترجمۀ مصباح المتهجّد الکبیر

فارسی،اصل از شیخ طوسی،مترجم ناشناخته، خ.دیده شده(1086 ق).

ترجمۀ مصباح المتهجد الکبیر

فارسی،مترجم:شیخ عباس بن محمد رضا قمی (-1359 ق)،در 1331 ق.ط.تهران(مکرّر در هامش مصباح).

ترجمۀ معالم الاصول

فارسی،اصل از حسن بن شهید ثانی،مترجم:

اسماعیل بن زین العابدین مصباح منجّم تهرانی (1300 ق-).

ترجمۀ معالم الاصول

اردو،مترجم:خواجه فیاض حسن هندی (معاصر).ط.

ترجمۀ معالم الاصول

فارسی،مترجم:محمد هادی بن محمد صالح مترجم مازندرانی(-1120 ق).در اجازۀ حیدر علی مجلسی از آن یاد شده.

ترجمۀ معالم الاصول

فارسی،مترجم:هادی بن محمد استرآبادی (زنده در 1259 ق).خ.دیده شده.

ترجمۀ معانی الاخبار

فارسی،اصل از شیخ صدوق،مترجم:محمد ابراهیم بن محمد علی محمدآبادی یزدی.خ.

مجلس.

ترجمۀ معیار الفضائل

اردو،اصل از اعجاز حسن امروهوی،مترجم:

نسیم حسن بن اعجاز حسین امروهوی(معاصر).

ترجمۀ مفتاح الفلاح

فارسی،اصل از شیخ بهائی،مترجم ناشناخته.خ.

نجف.

ترجمۀ مفتاح الفلاح

فارسی،مترجم:آقا جمال الدین محمد بن آقا حسین خوانساری(-1125 ق)،که به نام شاه سلیمان صفوی ترجمه کرده است.خ.آستان قدس،ش 13236(1094 ق)،ش 7501 و 7502(1100 ق)و چند نسخۀ دیگر.

ترجمۀ مفتاح الفلاح

فارسی،مختصر آداب عباسی،که هردو از صدر الدین محمد بن محبعلی تبریزی شاگرد شیخ بهائی است.خ.موجود.

ترجمۀ مفتاح الفلاح---

ص:55

ترجمۀ مهج الدعوات

فارسی،مترجم ناشناخته.خ.نجف(1032 ق).

ترجمۀ مهج الدعوات

فارسی،مترجم:مصطفی بن ابی القاسم طباطبایی قنات آبادی(-1340 ق).ط.(در هامش متن عربی).

ترجمۀ مهدی در اسلام

فارسی،احوال مدعیان مهدویت،اصل از دار مستتر،مترجم:محسن میرزا بن محمد تقی میرزا اسعد السلطنۀ جهانسوز(-1318 ش).ط.

تهران،1317 ش.

ترجمۀ المیراث من کتاب الشرایع

ترجمۀ نثر اللئالی-پخش گهرها

فارسی،مترجم:محمد تقی قمی جاپلقی.ط.

آبادان،1336 ش.

ترجمۀ نجات العباد فی الطهارة و الصلاة

فارسی،اصل از محمد حسن بن محمد باقر اصفهانی(-1266 ق)صاحب جواهر،مترجم:

ابراهیم بن شعبان تنکابنی،در 1321 ق.خ.دیده شده.

ترجمۀ نجات العباد

فارسی،مترجم:ابو طالب بن عبد المطلب حسینی همدانی.ط.1293 ق.

ترجمۀ نجات العباد

فارسی،مترجم:حسن بن علی مدرس حسینی اصفهانی(-1273 ق).خ.دیده شده.

ترجمۀ نجات العباد---

ص:57

ترجمۀ نزهة المجالس

فارسی،اصل از عبد الرحمان عصفوری شافعی، مترجم:مهدی بن محمد شوشتری(معاصر).ط.

ترجمۀ نفحات اللاهوت

فارسی،اصل از محقق کرکی،مترجم:محمد بن ابی طالب استرآبادی شاگرد مؤلّف.خ.موجود.

-سپاس بی قیاس لایق خالقی است که...

ترجمة نفحات اللاهوت

فارسی،مترجم:شمس الدین اسد اللّه صدر مرعشی شوشتری.

ترجمۀ نفحة الیمن

فارسی،اصل از احمد بن محمد انصاری یمنی، مترجم:میرزا حاج آقا واعظ تفرشی به کمک فرزندش محمد وجدانی.ط.تهران،1346 ق.

ترجمۀ النقد اللطیف فی نفی التحریف عن القرآن

الشریف---

ص:58

ق(در الرسائل الرجالیّة).

ترجمة ابراهیم بن محمد حسن کاخی خراسانی

اصفهانی کلباسی

جعفر بن ابراهیم کلباسی(-1292 ق)،فرزند صاحب ترجمه.در«البدر التمام»از آن نقل شده.

ترجمة ابراهیم بن هاشم قمی

حجة الاسلام محمد باقر شفتی.ط.تهران،1314 ق(در الرسائل الرّجالیة).

ترجمۀ ابن الغضائری(احمد بن حسین)

ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).مذکور در«البدر التمام».

ترجمة ابن الفوطی(مؤرّخ العراق)-محاضرة

تاریخیة

محمد رضا شبیبی.ط.بغداد،1359 ق.

ترجمۀ ابن یمین(محمود فریومدی)-احوال ابن

یمین

فارسی،از رشید یاسمی.ط.تهران،1303 ش (با دیوان جلوه و دیوان خسروی).

ترجمة ابی بصیر(و شرح احواله)

حجة الاسلام محمد باقر بن محمد نقی شفتی.

ط.تهران،1314 ق(در الرسائل الرجالیه).

ترجمة ابی بصیر

هاشم بن زین العابدین موسوی خوانساری(- 1318 ق).ط.تهران،1317 ق(در مجمع الفوائد مؤلف).

ترجمة ابی بصیر-الرسالة عدیم النظیر فی شرح

حال ابی بصیر

محمد مهدی بن حسن موسوی خوانساری(- 1246 ق).ط.تهران،1276 ق(در«جوامع الفقه»).

ترجمة ابی بصیر---

ص:60

-الحمد للّه علی افضاله...

ترجمة الشیخ ابی علی سینا-شرح حال شیخ

الرئیس

فارسی،از حسن مشکان طبسی،در مقدّمۀ ترجمۀ اشارات.ط.تهران،1316 ش.

ترجمة الشیخ ابی الفتوح المفسّر الرازی-شرح

حال ابو الفتوح رازی

فارسی،از محمد بن عبد الوهاب قزوینی(- 1268 ق)،در مقدمۀ تفسیر ابو الفتوح.ط.تهران، 1354 ق.

ترجمة الشیخ ابی الفتوح-شرح حال ابو الفتوح

رازی

فارسی،از سید کاظم بن یوسف طباطبائی تبریزی،در مقدمۀ تفسیر او.ط.تهران،13283 ق.

ترجمة ابی مسلم المروزی(عبد الرحمان بن مسلم

خراسانی)

محمد بن محمد موسوی سبزواری معروف به میرلوحی(زنده در 1063 ق).(زندگینامۀ ابو مسلم تحت عناوین مختلف تالیف گردیده که هریک در محل خویش ذکر شده و خواهد شد).

ترجمة ابی فراس الحمدانی

محسن امین عاملی.ط.1360 ق(طبع ثانی).

ترجمة ابی المعالی الکباسی---

ص:61

از آن نقل می کند.

ترجمۀ بهاء الدین محمد مختاری نائینی(ح 1080

ق-)

خود در شرح حال خویش نگاشته.خ.مرعشی.

ترجمۀ بیهقی(علی بن زید)

فارسی،محمد مشکات.خ.دانشگاه تهران (دیده شده).

ترجمۀ جعفر شرف الدین

فارسی،از علی اصغر بن حسین موسوی طبیب (-1348 ق).وی 2 رساله در شرح حال شرف الدین جعفر بن باقر(-1335 ق)دارد.خ.

موجود.

-(اول)الحمد للّه الذی علا بحوله

-(دوم)الحمد للّه الذی مصائر الخلق.

ترجمة جعفر التستری---

ص:62

ترجمة عبد الحمید بن سالم العطار و ولده محمد

حجة الاسلام محمد باقر بن محمد نقی شفتی اصفهانی(-1260 ق).ط.تهران،1314 ق (در الرسائل الرجالیة).

ترجمۀ عبد الرزاق لاهیجی

فارسی،از باقر قاضی طباطبایی.تألیف:1358 ق.

ترجمۀ عبد اللّه بن محمد رضا شبرحسینی

محمد بن مال اللّه قطیفی(-1271 ق)،مرتب بر مقدمه و 5 فصل.

ترجمة السیّد عبد اللّه الجزایری

محمد بن نعمت اللّه جزایری(1350 ق-).ح.

دیده شده.

ترجمة عثمان بن عیسی الرواسی

محمد باقر بن جعفر بن کافی بهاری همدانی (-1333 ق)،مرتب بر 5 مقام،تألیف:1314 ق.

ترجمة محمد علی بن باقر الهزار جریبی

محمد حسین(-1235 ق)فرزند صاحب ترجمه.از آن در«روضات الجنات»نقل شده است.

ترجمة علی بن الحکم(و بیان العدّة المسمین بهذ

الاسم)

ابو المعالی کلباسی.مذکور در«البدر التمام».

ترجمة علی بن السندی

ابو المعالی کلباسی.نیز مذکور در«البدر التمام».

ترجمة علی بن عبد اللّه علیاری

محمد حسن بن محمد حسین سردرودی،تألیف:

1333 ق.خ.دیده شده.

ترجمة علی بن محمد جزائری

عبد الرحیم شوشتری نجفی(-1313 ق).

ترجمة علی بن محمد

ابو المعالی کلباسی.مذکور در«البدر التمام».

ترجمة عمر بن یزید

حجت الاسلام محمد باقر بن محمد نقی شفتی اصفهانی(-1260 ق).ط.تهران،1314 ق(در الرسائل الرجالیّة).

ترجمۀ عمر خیام

فارسی،مقاله ای از عباس اقبال در مجله شرق (466/1-485).

ترجمۀ غزالی

فارسی،از عیسی بن شکر اللّه لواسانی(معاصر).

ط.تهران،1305؟(باسر العالمین).

ترجمة فرج القطیفی

عزّ الدین محمد جزائری،برگرفته از تحفة اهل الایمان و دیگر مآخذ.خ.دیده شده.

فارسی،در مواعظ و مصائب اهل بیت،از محمد باقر بن زین العابدین خوانساری(-1313 ق) صاحب روضات الجنات.ط.ایران،1339 ق.

-الحمد للّه اللطیف الخبیر

تسلیة الحزین(من فقد الاقارب و البنین)

صالح بن طعان بحرانی(-1281 ق).در«انوار البدرین»آمده است که این کتاب از«مسکن الفؤاد»شهید بزرگتر است.

تسلیة الحزین(فی فقد العافیة و الاحباب من

الاقارب و البنین)

عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق).

خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی تفرد بالبقاء و الدوام.

تسلیة الخواطر و معدن الجواهر---

ص:72

ق).

التسلیم علی امیر المؤمنین،کتاب

ابو عبد اللّه حسین بن عبید اللّه غضائری(-411 ق)از مشایخ نجاشی.

التسلیم فی الصلاة(و انه واجب او مستحب)

نسخه ای از این رساله در پشت قواعد علامه حلی نوشته شده.موجود در حسینیۀ شوشتریهای نجف.

التسلیم فی الصلاة

ابو جعفر محمد بن حسن بن زین الدین شهید (-1030 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

التسلیم و الزیارة

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

تسمیة احیاء العرب(ممن کان فی الحجاز)

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی نسابه (-206 ق).

تسمیة الارضین

نیز از هشام کلبی.

تسمیة الائمة اولادهم باسماء الخلفاء و ذکر عللها

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).

تسمیة بعض الائمة اولادهم باسماء الجائرین

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).مذکور در«منته المقال».

تسمیة البیع و الدیارات و نسب العبادیین

هشام کلبی(-206 ق).

تسمیة ما فی شعر امرئ القیس(من اسماء الرجال

و النساء...)

نیز از ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).

تسمیة من شهد مع امیر المؤمنین(علیه السلام)فی حروبه

عبید اللّه بن ابی رافع کاتب امیر المؤمنین علیه السّلام،نخستین مصنف در مغازی و سیر و رجال در اسلام.مذکور در فهرست ابن ندیم.

تسمیة من شهد مع امیر المؤمنین(علیه السلام)حروبه

ابو العباس احمد بن محمد بن سعید معروف به ابن عقده(-333 ق).مذکور در رجال نجاشی.

تسمیة من قتل من عاد و ثمود و العمالیق و جرهم و

بنی اسرائیل من العرب...

هشام کلبی.

تسمیة ولد عبد المطلب

نیز از هشام کلبی.این عنوان و عنوان پیشتر در فهرست ابن ندیم یاد شده.

تسمیط الاثنی عشریة و غیره---

ص:73

تسهیل الخطب

عروض،از سید حسین کاشانی(معاصر).مذکور در اجازۀ مؤلف.

تسهیل الدلیل

فقه،از ابو القاسم بن محمد بن احمد نراقی.

تسهیل الدواء و الداء لتحصیل الشفاء و دفع

المرض بالدعاء

فارسی،ادعیه در مقدمه،8 باب و خاتمه،از عبد المطلب بن غیاث الدین محمد.ط 1298 ق (در هامش منهاج العارفین).

تسهیل السبیل فی الحجة(فی انتخاب کشف

المحجة)

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،تاریخ انتخاب:1040 ق.ط.

ایران،1303 ق(با تحف العقول).و جداگانه چاپ سربی.

تسهیل الصعاب

فارسی،کلام،از مولوی منشی ریاض حسن هندی.خ.فیض آباد.

تسهیل العلاج

فارسی،طب،از ملک الاطبّاء محمد تقی معروف به میرزا بابا شیرازی.ط.تهران،1283 ق(همراه با رسالۀ حفظ الصحه).

تسهیل الغوامض-ایضاح الاعراب

شرح اصطلاحات،از عبد الواسع بن علاّمی، تألیف:1086 ق.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی جعل اصدق المقال

تسهیل القسمة

ریاضی،از ابو القاسم موسوی ریاضی خوانساری (معاصر).

تسهیل المسالک الی المدارک

فارسی،در رؤوس قواعد فقهی،از حبیب اللّه بن علی مدد ساوجی کاشانی(-1340 ق).ط.

تهران،1374 ق(یا 1324 ق).

تسهیل المشاکل

نحو،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی حائری(-1315 ق).خ.دیده شده.

تسهیل الوصول الی علم الاصول

حاشیه بر فرائد شیخ انصاری،از عبد اللّه بن احمد زنجانی(-1327 ق).خ.موجود.کتاب در 3 جزء است:1.قطع،2.ظن،3.سائر اصول عملیه.

التشابه،کتاب

جابر بن حیان صوفی کیمیاوی.مذکور در فهرست ابن ندیم.

تشاح الید السابقة مع الید اللاحقة

بهاء الدین محمد بن محمد باقر مختاری نائینی حسینی.خ.موجود.

تشبث الغریق

فارسی،مرثیۀ منظوم،از مفتی محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).مذکور در تجلیات.

تشبیه اقوال اهل الخلاف

فارسی،از قاضی نور اللّه بن شریف الدین حسینی شوشتری(-1019 ق).خ.فیض آباد.

التشبیه و التمثیل

ابو سهل فضل بن ابی سهل نوبختی.مذکور در فهرست ابن ندیم.

التشجیر

انساب،از ابو الحسن علی بن محمد عمری نسابه معروف به ابن صوفی.

التشجیر---

ص:74

تشریح الاصول

حسن آقا بن باقر آقا بن احمد آقا مجتهد مغانی تبریزی(-1337 ق).ط.تبریز،1305 ق(با فصول الغرویة).

تشریح الاصول الصغیر

علی بن فتح اللّه نهاوندی نجفی(-1322 ق).ط.

تبریز،1312 ق(با مشارق الاصول).

تشریح الاصول الکبیر

علی بن فتح اللّه نهاوندی(-1322 ق).ط.

تهران،1316-1320 ق.

تشریح الاصول

نور الدین بن ابی طالب شیرازی(معاصر)،تقریر بحث استادش میرزا ابراهیم محلاتی شیرازی (-1336 ق)را نگاشته است.

تشریح الافلاک

هیأت و نجوم،از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی(-1031 ق).ط.مکرّر.

-ربنا ما خلقت هذا باطلا

تشریح التقویم

رفیع الدین نظام العلماء طباطبایی تبریزی (-1326 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

تشریح الحساب

شرح مزجی خلاصة الحساب شیخ بهائی،از نظام الدین مرتضی بن حسن شیخ الاسلام(-1336 ق).

تشریح الحساب

شرح خلاصة الحساب شیخ بهائی،از محمد علی ناظم الشریعۀ کرمانی.به فارسی نیز ترجمه شده است.

-الحمد للّه الذی منه المبدأ و الیه المآب

تشریح در پرگار-تشریح الاعمال

فارسی،ریاضی،از محمد زمان اسطرلابی.خ.

آستان قدس،ش 5266(1067 ق)و چند نسخۀ دیگر.

تشریح الصدور فی وقایع الایام و الدّهور

علی بن علیرضا خوئی(-1350 ق)،تألیف:

1323 ق.

تشریح العالم

در بیان هیأت عالم و حرکات افلاک و عناصر و جز آنها،از محسن فیض کاشانی(-1091 ق).

خ.موجود.

تشریح العلل

عروض،از محمد باقر بن محمد رحیم خسروی کرمانشاهی(-1338 ق).

تشریح الکبائر

اردو،در تعداد و تفصیل گناهان کبیره،از محمد مجتبی بن محمد حسین نوگانوی(1324 ق-).

ط.هند.

تشریح و محاکمه در تاریخ آل محمد

فارسی،اصل ترکی از بهلول بهجت افندی، مترجم:مهدی ادیب زاده.ط.تبریز،1301 ش- 1341 ق؛تهران(چاپ هفتم)،1363 ق.

تشریع الخیرة

در استخارات،از عبد الحسین بن عبد اللّه بن رحیم موسوی دزفولی معروف به لاری(-1330 ق).

ط.شیراز،1317 ق.

التشریف بتعریف وقت التکلیف

رضی الدین علی بن طاوس(-664 ق)،تالیف:

658 ق.خ.موجود.ط.

التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن-الفتن و

الملاحم-الملاحم و الفتن

رضی الدین علی بن طاوس(-664 ق).ط.

نجف،1368 ق و مکرر.

تشریقات

فارسی،حکمت و عرفان،از عبد الرزاق بن علی لاهیجی(-1050 ق).خ.آستان قدس،ش

ص:76

ایلخانی.

تشویق السالکین

فارسی،عرفان و اخلاق،منسوب به محمد تقی مجلسی(-1070 ق).ط.ایران،1311 ق؛تبریز 1333 ش(ضمیمۀ تذکرة الاولیا).

تشویق السالکین

فارسی،مثنوی،از حبیب اللّه بن علیمدد کاشانی ساوجی(-1340 ق)،تاریخ نظم:1289 ق.

تشویق العارفین

فارسی،منظومه در اخلاق،از محمد تقی بن علی محمد نوری(-1263 ق).

تشیید الاذهان

مصطفی بن هادی نقوی لکهنوی(-1323 ق).

مذکور در مشاهیر علماء الهند.

تشیید مبانی الایمان

فارسی،کلام،از محمد باقر بن محمد بن دلدار علی نقوی(1234 ق-).ط.

-سبحانه ما اجل شأنه و اجلی برهانه

تشیید المطاعن لکشف الضغائن

فارسی،کلام،از محمد قلی بن محمد حسین نیشابوری کنتوری(-1260 ق)مجلد هشتم از کتاب«الاجناد الاثنا عشریة المحمدیة».ط.

لکهنو،1283 ق.

التصحیح

در صنعت،از ابو موسی جابر بن حیان(-200 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

تصحیح الاذان(بحی علی خیر العمل)

شریف ابو البرکات عمر بن ابراهیم بن محمد زیدی علوی(-539 ق).مذکور در«معجم الادباء».

تصحیح الاسانید

محمد بن علی اردبیلی شاگرد علامه مجلسی،که به تصحیح اسانید تهذیب و استبصار پرداخته و منتخب آن را در آخر«جامع الرواة»آورده است.این منتخب در آخر رجال مامقانی طبع شده.

تصحیح اعتقاد الامامیة

شرح اعتقادات صدوق،از شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق) این شرح به فارسی هم ترجمه شده.خ.شهید مطهری و کتابخانه های نجف.

-الحمد للّه علی نواله و الصلوات علی محمد و آله،هذا تصحیح اعتقادات الامامیة

تصحیح الاعمال

رسالۀ عملیه در عبادات،از فتاوی محمد باقر بن ابی الحسن کشمیری.ط.لکهنو،1346 ق.

تصحیح الاغلاط

نواب احمد حسین متخلص به مذاق(معاصر).

در تاریخ احمدی به آن ارجاع داده است.

تصحیح البراهین(فی دفع ما اورد علی ارغام

الماکرین)

محمد مرتضی جنفوری(-1337 ق)مؤلف «ارغام الماکرین».کتاب در دفاع از ارغام است.

تصحیح تاریخ

اردو،مؤلف از معاصرین بوده.ط.هند.

تصحیح خبر ردّ الشمس لعلی علیه السّلام(و ترغیم

النواصب الشمس)

ابو القاسم عبید اللّه بن عبد اللّه حاکم حسکانی عامری نیشابوری(-پس از 490 ق).

تصحیح دیوان ناصر خسرو

فارسی،از احمد بن شهاب الدین معروف به ادیب پیشاوری(-1349 ق).ط.با دیوان ناصر خسرو.

تصحیح سند تفسیر العسکری

محمد حسین بن علی اصغر قاضی طباطبایی تبریزی(-1294 ق).

ص:78

تصحیح الغیر للروایة

از مسایل درایة الحدیث،از ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).

التصحیحات و التقویمات

شرح تقویم الایمان،اصل و شرح از محمد باقر بن محمد حسینی محقق داماد(-1040 ق).

-الحمد کلّه للّه رب العالمین و بعد فاخلاء الحقیقة

تصحیف کاتبین

اردو،دربارۀ قرآن،از احمد سلطان مصطفوی چشتی مستبصر.ط.هند.

التصحیفات

در بیان برخی تصحیفات در احادیث و زیارات، از محمد باقر حسینی میرداماد(-1040 ق)، تألیف:1024 ق.خ.حسینیۀ نجف.

تصدیق رسالت

اردو،از احمد علی هندی.ط.

تصدیق الصدق

منطق،از تاج العلماء علی محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1312 ق).مذکور در«تراجم علماء الهند».

التصرّف،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن احمد قضاعی صفوانی، شاگرد کلینی.ظاهرا عنوان،تصحیف کتاب (التعریف)مؤلف است که نامۀ اوست به فرزندش.

تصرف المشتری فی زمن الخیار

ظاهرا از محقق کرکی،نسخۀ مورخ 958 ق آن موجود است.

-الحمد للّه و الصلاة علی محمد و آله

التصریح فی شرح التلویح الی اسرار التنقیح

طب،شرح التلویح فخر الدین خجندی،از کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی حلّی،تاریخ شرح:774 ق.خ.نجف(خط شارح).

التصریح بالمذهب الصحیح

در اصول دین،در 5 موضع و هرموضع در 10 فصل،از ابو عبد اللّه حمیدان بن یحیی قاسمی حسینی.خ.دار الکتب مصر.

التصریح بالنص الصحیح-الانوار الباهرة فی

انتصار العترة الطاهرة

رضی الدین علی بن موسی بن طاوس(-664 ق)،تألیف:حدود 660 ق.

-الحمد للّه جلّ جلاله

التصریف،کتاب

ابو جعفر احمد بن محمد بن رستم بن زیادبان طبری(سدۀ 4 ق).

التصریف

ابو عثمان بکر بن محمد بن حبیب بن بقیۀ مازنی (-248 ق)،شرح آن«المصنف یا المنصف»از ابن جنّی است.

التصریف

ابو عبد اللّه محمد بن علی بن احمد حلّی معروف به ابن حمیدة(-550 ق).مذکور در معجم الادباء.

التصریف الملوکی

ابو الفتح عثمان بن جنّی(-392 ق).ط.مصر، 1331 ق؛لیپزیک،1885 م.

-هذه جملة من اصول التصریف

التصغیر،کتاب

صرف و نحو،از ابو جعفر محمد بن حسن بن ابی اسارۀ رواسی کوفی(سدۀ 2 ق).

تصفح الصحیحین فی تحلیل المتعتین

ابو الحسن یحیی بن حسن بن بطریق حلی (-600 ق).

التصور و التصدیق

منطق،از صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی

ص:79

(-1050 ق).ط.تهران،1311 ق(در آخر الجوهر النضید).

-تصورنا آیاتک و صدقنا برسالاتک

التصور و التصدیق-قطبی

قطب الدین محمد بن محمد بویهی رازی (-766 ق).ط 1281 ق.خ.آستان قدس،ش 1058.

التصور و التصدیق

مهدی نوائی نوری نجفی(-1341 ق).

التصور و التصدیق

ناشناخته.نسخۀ مورخ 1284 ق دیده شده.

تصوّف

فارسی،از حسین قدس شریفی فهیم السلطان بن سید تقی معروف به مستوفی(1308 ق-).خ.

آستان قدس،ش 7335 و 7336(خط مولف).

التصوّف و الاخلاق

غیاث الدین منصور دشتکی(-948 ق)برای فرزندش شرف الدین تألیف کرده و صاحب مجالس المؤمنین نسخۀ آن را دیده است.

تصوف

فارسی،مثنوی،از مقبولی اصفهانی.

تصوف و عرفان

فیاض بن هدایت اللّه حسینی،از دانشمندان روزگار شاه صفی(1038-1052 ق).

تصوف و عرفان

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق).

خ.موجود.

-آفتاب جمال قدم از آن متعالی است که

تصویر بنی امیّه

اردو.ط.هند.

تصویر غالب و مغلوب

اردو،در رد عامه،از سجاد حسین هندی(- حدود 1340 ق).

تصویر کربلا

اردو،مقتل.ط.هند.

تصویر بلاغت

فارسی،منظومه از نواب عزیز جنگ خان بهادر متخلص به ولا.ط.حیدرآباد،1340 ق.

تضاریس الارض

شیخ بهائی بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1030 ق)،تألیف:995.ط.ایران،1311 ق (با«شرح چغمینی»).

-نحمدک یا من جعل الارض مهادا

تضعیف الشطرنج

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

تضمین الآیات-الاقتباس و التضمین

تضمین الالفیة

تضمین الفیۀ ابن مالک،از ابو الرضا احمد بن حسن خیاط نجفی معروف به شیخ احمد نحوی (-1170 ق)،در مدح سید نصر اللّه فائزی حائری شهید.خ.موجود.

تضمین الالفیة(النحویّة)

ابو الفضل کلانتری(-1316 ق).

تضمین الالفیة-منظومة التضمین

شرف الدین جعفر بن باقر شوشتری(-1335 ق).

تطابق الهیأة و الشرع

در مطابقت نجوم با کتاب و سنّت،از ابراهیم قرمانی.خ.دیده شده.

تطبیقیه

فارسی در تطبیق تاریخ هجری و مسیحی،از عبد الغفار نجم الدوله اصفهانی(-1326 ق)ط.

ص:80

تهران،1321 ق.

التطریف

در مباحث کلامی،از ابو عبد اللّه حمیدان بن یحیی بن حمیدان.خ.دار الکتب مصر.

تطور الفلسفة

عبد الکریم زنجانی(معاصر).ط،1360 ق.

تطوع الصوم(لمن علیه فریضة)

عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق).خ.

مکتبة الشریعة.

التطهیر،کتاب

ابو طالب عبید اللّه بن ابی زید انباری(-356 ق).

التطهیر

منتخب«النخبة الفقهیة»از مؤلف اصل آن محسن فیض کاشانی(-1091 ق).ط.ایران.

تطهیر الحصر و البواری

فقه،از عزّ الدین حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی(-984 ق).

-الحمد للّه کما ینبغی

تطهیر العجین بتخبیزه و عدمه

حجة الاسلام شفتی رشتی.خ.مدرسۀ بروجردی نجف.

تطهیر المؤمنین عن نجاسة المشرکین

تعارض الادلة(و بیان الفرق بین الورود و

الحکومة)

اصول،از هادی بن محمد امین تهرانی(-1321 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی رجّح مداد العلماء علی دماء الشهداء

تعارض الاستصحاب(و اصالة الصحة فی العقود)

اصول،از ابو المعالی کلباسی(-1315 ق).از جملۀ 15 رسالۀ اوست که چاپ شده.

تعارض الاستصحاب(للملکیة السابقة مع الید)

نیز از ابو المعالی کلباسی.

تعارض الاستصحابین

نیز از ابو المعالی کلباسی.از جملۀ رسائل چاپی که ذکر شد.

تعارض الاستصحابین

سید حسن صدر الدین(-1354 ق).خ.کتابخانۀ صدر(بخط مؤلف).

-بعد الحمد،هذه رسالة فی انّ النظر فی الاستصحاب

تعارض الاستصحابین

محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).خ.موجود.

-بعد الحمد،اعلم ایدک اللّه تعالی،ان تعارض الاستصحابین

تعارض الاستصحابین

محمود خوانساری،شاگرد میرزا محمد هاشم خوانساری.خ.مشکات.

تعارض الحقیقة مع المجاز الراجح-الطلع النضید

سید زین العابدین خوانساری.مذکور در روضات الجنات.

تعارض«لا ضرر»مع«الناس مسلطون»

اصول،از عبد الجواد قزوینی بیرجندی.مذکور در بغیة الطالب.

تعارض المطلق و المقید

اصول،از محمد تقی هروی حائری،به طریق سؤال و جواب.مذکور در«نهایة الآمال».

تعارض المقرّر و النّاقل

نیز از محمد تقی هروی،جزئی از المقاصد العلیۀ اوست.مذکور در نهایة الآمال.

تعارض الید و الشیاع-تقدیم الشیاع علی الید:

تعارض الیدین

بهاء الدین محمد مختاری(-1140 ق).مؤلف در رسالۀ شرح حال خویش از آن یاد کرده است.

التعاریف النّحویة

عز الدّین محمد جزائری(معاصر).

التعازی،کتاب

احمد بن محمد بن خالد برقی(-274 یا 280 ق).نجاشی نوشته است که برخی از اصحاب ما آن را از کتب محاسن یاد کرده اند.

التعازی(فی ذکر ما یتعلق بالتعزیة و التسلیة)

ابو عبد اللّه محمد بن علی بن عبد الرحمن شریف

ص:82

تعریب مناسک الحج

از فتاوی محمد علی کرمانشاهی،تعریب از ابو علی محمد بن اسماعیل حائری(-1216 ق).

مذکور در منته المقال.

تعریب منهج الرشاد

اصل عربی از شیخ جعفر شوشتری،تعریب از بعضی از شاگردان وی.خ.حسینیۀ شوشتریها.

تعرید الاعتماد(فی شرح تجرید الاعتقاد)

شمس الدّین محمد بیهقی اسفراینی،نزدیک به روزگار مؤلف متن.

التعریض و التصریح

ابو عبد اللّه محمد بن جعفر قزّاز تمیمی قیروانی (-412 ق).

التعریف(فی حصر انواع القسمة)

فارسی،از شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

التعریف(للمولد الشریف)

رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلّی (-664 ق)،که در کتاب«الاقبال»از آن نام برده است.

التعریف

ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی اسدی کوفی (-358 ق)،شاگرد کلینی.

التعریف(فی الامامة)

ابو جعفر محمد بن عبد الرحمن بن قبه.مذکور در فهرست شیخ طوسی.

التعریف بوجوب حق الوالدین

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه علی ما منح من عقل

التعریفات

هیأت و نجوم،از حسن بن حسن مشهدی.

صاحب ریاض نسخۀ مؤرّخ 1071 ق آن را دیده بوده است.

التعریفات

شرح الفاظ مصطلحه،از سید شریف جرجانی (-816 ق).ط.مصر،1283 ق.

تعریف الانام بحقیقة المدنیّة و الاسلام

محمد فرید وجدی(معاصر).ط.قاهره،1319 ق.صاحب ذریعه آن را به فارسی ترجمه کرده است.

تعریف البسمله

فارسی،مثنوی،از محمد نصیر فائض ابهری.

تعریف البیع

شیخ الشریعۀ اصفهانی.خ.موجود.

تعریف الجنان فی حقوق الاخوان

ابو محمد حسن صدر الدین(-1354 ق).خ.

دیده شده.

تعریف رجال من لا یحضره الفقیه

شرح مشیخه،از سید هاشم بن سلیمان بحرانی (-1107 ق).صاحب ریاض نسخۀ آن را دیده بوده است.

تعریف الشیعة

در بیان اصول و فروع،از عبد الرزاق حسینی نجفی بغدادی.ط.صیدا،1352 ق.

تعریف الطهارة

نور الدین علی بن حسین محقق کرکی(-940 ق).

تعریف علم الکلام

جلال الدّین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق).

خ.موجود.

-یا من وقف فی حواشی مواقف جلاله

تعریف الماضی

قاضی نور اللّه بن شریف الدین شوشتری (-1019 ق).مذکور در فهرست کتب او.

ص:86

التعریفیة(فی تحقیق المعروفات الحقیقیة)

محمد بن محمد دامغانی،که برای امیر حسین نگاشته.مذکور در بیاض کمالی.

تعزیة الحسین علیه السّلام

اردو.ط.هند.

التعقبات علی الموضوعات

در باب احادیث موضوعه،از محمد بن علی شوکانی.ط.لکهنو،1303 ق.

التعقیب،کتاب

ادعیه،ناشناخته.

-بدان ایدک اللّه که فضیلت تعقیب

التعقیب و الانتقاد

قاضی نعمان مصری(-354 ق).مذکور در مقدّمۀ کتاب«الهمة»او.

التعقیب و التعفیر

ابو العباس احمد بن علی بن نوح سیرافی،از مشایخ نجاشی.

التعقیبات الخمسة

ادعیه،مروی از امام سجّاد علیه السّلام.خ.شهید مطهری.

التعقیبات الصلوات-رسالة التعقیبات

ابو العباس احمد بن محمد بن فهد حلی(-941 ق).مذکور در روضات.

تعقیبات الصلوات

علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (-1111 ق).

تعقیبات الصلوات

فارسی،ناشناخته.خ.آستان قدس.

تعقیبات الصلوات

فارسی،برگرفته از«مقباس المصابیح»علامه مجلسی،استخراج از محمد جعفر معاصر مولف یا شاگرد او.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی جعل الدّعاء مفتاحا لاجابة الداعین

تعقیبات الصلوات

فارسی،ظاهرا از صدر الدین محمد تبریزی شاگرد شیخ بهائی.خ.خوانساری نجف.

-بدان ایدک اللّه تعالی که تعقیب فریضه به اذکار و ادعیه مستحب است.

تعقیبات الصلوات

نور الدین علی بن حسین محقق کرکی(-940 ق).خ.دیده شده.

-یستحب التعقیب بعد کل فریضة

تعقیبات الصلوات

محمد علی چهاردهی(-1334 ق).

تعقیبات الصلوات

سید کاظم بن باقر موسوی کشمیری.خ.دیده شده.

التعقیبات العامة

احمد نیریزی خوشنویس معروف،که در 1149 برای محمد طاهر نگاشته.خ.آستان قدس،ش 3131(1149 ق).

التعقیبات المختصّة

عبد العلی نواب یزدی،که در 1221 ق برای ابراهیم خان ظهیر الدوله کرمانی نگاشته.خ.

آستان قدس،ش 3130(1221 ق).

التعقیبات النهاریة

احمد نیریزی.خ.آستان قدس،ش 3331 (1119 ق).

تعلة المشتاق الی ساکنی العراق

ابو المظفر محمد بن احمد ابیوردی اموی (-507 ق).یاقوت در«معجم الادباء»از آن یاد کرده است.

تعلة المقرور(فی وصف البرد و النیران و همذان)

نیز از ابو المظفر محمد بن احمد ابیوردی.مذکور

ص:87

ابو نصر محمد بن طرخان فارابی(-339 ق).

مذکور در«اخبار الحکماء»قفطی.

تعلیق الایضاح

نحو،از ابو الحسن محمد بن حسین شریف رضی (-406 ق).حاشیه ای است بر الایضاح ابو علی فارسی.

تعلیق التذکرة

مهذب الدین ابو ابراهیم احمد بن محمد الوهر کیسی.مذکور در فهرست منتجب الدین.ظاهرا حاشیه بر التذکرۀ شیخ مفید است در اصول فقه.

تعلیق خلاف الفقهاء

شریف رضی.مذکور در رجال نجاشی.ظاهرا تعلیق بر«مسائل الخلاف»شریف مرتضی برادر مؤلف است.

التعلیق الصغیر

اصول،از معین الدین امیر کابن ابی اللجیم مصدری عجلی،استاد مشایخ منتجب الدین.

مذکور در فهرست شیخ.

التعلیق الصغیر

سدید الدین محمود بن علی حمصی،استاد منتجب الدین.مذکور در فهرست منتجب.

التعلیق العراقی---

ص:88

التعلیل

کافی الکفات اسماعیل صاحب بن عباد دیلمی (-385 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

تعلیل قراءت عاصم

ابو الحسن ثابت بن اسلم حلبی نحوی(-ح 460 ق).

تعلیم اور قرآن

اردو،از مولوی غلام حسنین پانی پتی(معاصر).

ط.هند.

تعلیم الاطفال

فارسی،از محمد بن یوسف مازندرانی.ط.

تهران،1316 ق.

تعلیم الاطفال

اردو.ط.هند.

تعلیم البنات

فارسی،از نبیل الدوله محمد علی مظفری.ط.

تهران،1329 ق.

تعلیم و تربیت

فارسی،مجلۀ ماهانه که از 1303 تا 1318 ق از طرف وزارت معارف(آموزش و پرورش)در تهران منتشر می شد.

تعلیم و تربیت

فارسی،از مرتضی بن محمد مدرس چهارهی (ح 1330 ق-).

التعلیم الثانی

در چندین مجلد،از حسن بن یوسف بن مطهر علامه حلی(-726 ق).مذکور در بعضی از نسخ خلاصة الاقوال و اجازۀ مهنا بن سنان و اجازۀ محمد بن خاتون،که هردو در آخر بحار الانوار مذکور است.ظاهرا این کتاب غیر از «المقاومات»مؤلف است.

التعلیم الثانی

ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی (-339 ق).وی در این کتاب به تهذیب و انتاج فلسفۀ یونان پرداخته است.

تعلیم الشهداء

اردو،در موضوع شهدای کربلاء و نتایج اخلاقی آن،از محمد مجتبی بن محمد حسین نوگانوی (1324 ق-).ط،1350 ق.

تعلیم الصبیان

فارسی،طب،از خواجه عبد اللّه تمکین معروف به سید عبد الفتاح حکیم.خ.آستان قدس،ش 5068.

تعلیم نامه

فارسی،درمان آبله و واکسناسیون آن،از منابع انگلیسی،مترجم:محمد بن عبد الصبور خوئی معروف به حکیم قبلی.ط.تبریز،1345 ق.

تعلیم و تربیت در نظر فردوسی

فارسی،از محمد حسن شریف.ط.تهران، 1319 ش.

تعلیمات دینی

فارسی،از علیرضا فاتحی اصفهانی.

تعلیمات قرآن

فارسی،از حسام الدین بن سید محمد فال أسیری شیرازی(1316 ق-).ط.شیراز،1326 ش.

تعوید اللسان(فی تجوید القرآن)

فارسی،تجوید،از احمد بن حسین جزائری (معاصر)،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمه، تألیف:1319 ق.خ.حسینیۀ نجف آبادی.

-الحمد للّه الذی نزل من القرآن ما هو شفاء و رحمة

التعویذ(فی صناعة الاکسیر)

الحاکم باللّه ابو علی منصور بن نزار فاطمی (-410 ق)،برای فرزندش الظاهر باللّه علی بن منصور تألیف کرده بوده.ترجمۀ فارسی آن «التحفة الشاهیة»نام دارد.

ص:90

تعویذ المطالع و تبصیر المطالع-تنویر المطالع

حاشیۀ جلال الدین محمد بن اسعد دوانی (-907 ق)بر حاشیۀ سید شریف بر«شرح مطالع الانوار».خ.آستان قدس،ش 10488 (972 ق)،ش 1150(1063 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-ربّ تمم بالخیر،امّا بعد الحمد لولی النعم و الصلاة علی سید الامم.

التعیین فی اصول الدین

ابو الحسن علی بن هبة اللّه موصلی.مذکور در فهرست منتجب الدین.

تعیین الائمّة(علیه السلام)

ناشناخته.خ.دیده شده.

تعیین اوائل الشهور

مرتب بر چند مقصد،به نام شاه سلطان حسین صفوی در 1109 ق تألیف شده.خ.سامراء.

-الحمد للّه الذی جعل الشمس ضیاء و القمر نورا

تعیین الثقل الاکبر

یحیی بن محمد شفیع اصفهانی(-1325 ق)

تعیین ساعات اللیل(و تشخیصها بمنازل القمر)

ابو العباس احمد بن فهد حلّی(-841 ق)،مرتب بر 6 فصل و خاتمه.

-الحمد للّه الحی الدائم القیوم

-(و در بعضی نسخ)الحمد للّه القدیم الدیموم

تعیین ساعات اللیل و النهار(من مواضع الکواکب

و الشمس)

محمد حسن بن محمد یوسف بن میرزا بابا موسوی خوانساری(-1337 ق).

تعیین السّلام الاخیر فی النوافل

علی اکبر بن محمد باقر ایجی اصفهانی(-1232 ق).

تعیین الفرقة الناجیة---

ص:91

حسن مرقی کاشانی.ط.تهران،1311 ق و 1331 ش.

تفاسیر العقاقیر

طب،در اسامی و خواص داروها،از فرید خراسان ابو الحسن علی بن زید بیهقی(-565 ق).مذکور در معجم الادباء.

تفاسیر کتاب سیبویه

ابو عثمان بکر بن محمد بن حبیب بن بقیۀ مازنی (-248 یا 249 ق).مذکور در معجم الادباء و بغیة الوعاة.

التفاضل،کتاب

جابر بن حیّان کوفی صوفی(-200 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

تفتیش از مضرّت تراشیدن ریش

فارسی،از هبة الدین شهرستانی،تالیف:1332 ق.ط.

تفرق عاد

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-206 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

تفریج القاصد لتوضیح المقاصد-تاریخ البهائیین

شرح و تکملۀ توضیح المقاصد شیخ بهائی،از بهاء الدین محمد بن محمد باقر حسینی مختاری نائینی(-ح 1140 ق)تالیف:1108 ق.خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی جعل الاهلة مواقیت للناس

تفریج الکربة عن المنتقم لهم فی الرجعة-اثبات

الرجعة

محمود بن فتح اللّه حسینی کاظمی(سدۀ 12 ق)، به نام اعتماد الدوله شیخ علی خان نگاشته.خ.

موجود.

-الحمد للّه ملهم الصواب...

تفریح الشیعة

اردو،کلام.ط.هند.

تفریحات علمی

فارسی،از حسین طبیب زادۀ امید.ط.تبریز، 1310،1312،1316 و 1335 ش.

تفریق الازد

هشام بن محمد بن سائب کلبی(-206 ق) مذکور در فهرست ابن ندیم.

تفسخ العرب فی لغاتها و اشاراتها الی مرادها

لغت و ادب،از ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی(-381 ق).مذکور در فهرست شیخ.

تفسیر:(تفاسیر غیر قرآنی در پایان عناوین تفاسیر

اشاره

خواهد آمد)

تفسیر آقا محمد سنگلجی

جزو کتب چاپ نشدۀ او یاد شده.

تفسیر آلاء الرحمن---

ص:92

تفسیر الآیات الباهرة باخبار العترة الطاهرة

محمد حسن بن محمد علی میانجی(معاصر).

خ.دیده شده.

تفسیر الآیات البیّنات(النازلة فی فضائل اهل بیت

سید الکائنات)

فارسی،از مصطفی بن ابو القاسم موسوی شوشتری(1320 ق-).

تفسیر آیات الصّیام-اماطة اللثام

تفسیر آیة اِجْعَلْنِی عَلی خَزائِنِ الْأَرْضِ (سورة

یوسف،آیة 55)

محمد بن حیدر عاملی(-1139 ق).مذکور در «لؤلؤة البحرین»به نقل از عبد اللّه سماهیجی شاگرد مؤلف.

تفسیر آیة أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّباتُ (سورة المائدة،آیة 7)

حسین بن حسن موسوی کرکی(-1001 ق).

مذکور در روضات الجنات.

تفسیر آیة وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهِیمَ (سورة البقرة،آیة

118)

محمد رفیع گیلانی(-1161 ق).خ.آستان قدس(ضمیمۀ نسخه ای از عیون اخبار الرضا (علیه السلام)).

تفسیر آیة وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ (سورة

الاعراف،آیة 171)

عبد الحسین امینی تبریزی(-1390 ق)مؤلف «شهداء الفضیله»و«الغدیر».

تفسیر آیة فَإِذا سَوَّیْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی

(سورة الحجر،آیة 29)

ناشناخته،نسخۀ مورخ 1100 ق آن در نجف دیده شده.

-نحمد اللّه واجب الفضل الجاعل لنا سبیلا الی درک ماغاب

تفسیر آیة وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا (سورة

الاعراف،آیة 203 ق)

محمد ابراهیم بن محمد خوزانی قاضی اصفهان (سدۀ 12 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه رب العالمین...

تفسیر آیة وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ (سورة

البقره،آیة 32)

ضیاء الدین نور اللّه بن محمد شاه مرعشی،جد قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).مذکور در مجالس المؤمنین،

تفسیر آیة الاسترجاع-حقیقة الابداع

تفسیر آیة وَ اسْتَشْهِدُوا شَهِیدَیْنِ مِنْ رِجالِکُمْ (سورة

البقرة،آیة 282)

سید مرتضی طباطبائی،از شاگردان و خویشاوندان بحر العلوم،تالیف:1240 ق.

تفسیر آیة الامانة: إِنّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَی السَّماواتِ

(سورة الاحزاب،آیة 72)

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

تفسیر آیة الامانة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).در قصص العلماء آن را(در نهایت تدقیق)توصیف کرده است.

تفسیر آیة الامانة-امانت الهی

تفسیر آیة إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ -الی قوله تعالی- نَضْرَةً وَ سُرُوراً (سورة هل اتی)

فارسی،از محمد حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).خ.موجود.

تفسیر آیة إِنّا زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِزِینَةٍ الْکَواکِبِ

الشهاب الثاقب

تفسیر آیة إِنَّ اللّهَ اشْتَری مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ فصل

الخطاب

تفسیر آیة إِنَّ اللّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ (سورة النساء،

آیة 51)

عبد الرحمان بن عبد الحلیم مرعشی.خ.قوله (خط مولف در 1040 ق).

ص:93

تفسیر آیة إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ (سورة آل

عمران،آیة 90)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در قصص العلماء مؤلف.

تفسیر آیة إِنِّی لَغَفّارٌ لِمَنْ تابَ (سورة طه،آیة 84)

صدر الدین محمد بن محمد باقر رضوی(-پس از 1160 ق).خ.خوانساری نجف.

تفسیر آیۀ إِیّاکَ نَعْبُدُ:

احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق).خ.

خوانساری نجف.

تفسیر آیۀ فَأَیْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللّهِ (سورة البقره،آیة

109 ق)

غلام حسنین موسوی کنتوری(-1337 ق).

مولف آن را به دستور استادش سید محمد سلطان العلماء تألیف کرده و در آن به تطبیق قواعد هیأت با مفاد آیه پرداخته است.مذکور در «مشاهیر علماء الهند».

تفسیر آیة وَ الْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ (سورة

لقمان،آیة 26)

احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)در جواب محمد بن عبد علی نگاشته و در جوامع الکلم درج است.

تفسیر آیة البسملة

فارسی،از محمد حسین بن شمس الدین محمد نسابه،که برای فرزندش ابو تراب شمس الدین محمد نگاشته.خ.دیده شده.

تفسیر آیة البسملة

زین الدین عاملی شهید ثانی(-965 ق)،تألیف:

940 ق

-باسمک اللهم نفتتح الکلام و نستدفع المکاره العظام

تفسیر آیة البسملة-التوضیحات

تفسیر آیة وَ تَرَی الْجِبالَ تَحْسَبُها جامِدَةً (سورة

النّمل،آیة 90)

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق)،در آخر تفسیر او چاپ شده است.

تفسیر آیة التطهیر: إِنَّما یُرِیدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ (سورة الاحزاب،آیة 33)

فارسی،از اسماعیل بن زین العابدین مصباح منجم(1300 ق-).

تفسیر آیة التطهیر-التنویر فی ترجمة رسالة التطهیر

تفسیر آیة التطهیر-السحاب المطیر

تفسیر آیة التطهیر-جلاء الضمیر

تفسیر آیة ثُمَّ اسْتَوی إِلَی السَّماءِ (سورة حم

السجدة،آیة 10)

شیخ الرّئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-428 ق).ط.(در هامش شرح الهدایه).

تفسیر آیة وَ جَزاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِثْلُها (سورة الشوری،

آیة 38)

محمد شاه قاضی یزدی،که در آن به رد رأی فخر رازی پرداخته تألیف:1031 ق.مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه علی نواله و الصلاة علی النبی و آله

تفسیر آیة الخلافة: إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً

(سورة البقرة،آیة 28)

حسین بن محسن علوی سبزواری(-1352 ق).

تفسیر آیة الخلافة

سید عبد اللّه بن حسن برهان موسوی سبزواری (ح 1300 ق-)،مؤلف شاگرد حسین بن محسن علوی بوده و در این تفسیر آنچه را که استادش در تفسیر این آیه بیان نکرده،نگاشته است.

تفسیر آیة الخلق: إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ

(سورة البقرة،آیۀ 164)

خواجه عبد اللّه انصاری(-481 ق).

ص:94

تفسیر آیة الخلق

ناشناخته،نسخۀ آن به خط سید صدر الدین شارح الوافیة دیده شده است.

تفسیر آیة رَبَّنا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ (سورة المؤمن،آیة 11)

عبد الحسین امینی تبریزی(-1390 ق)،مؤلف «الغدیر»و«شهداء الفضیلة».

تفسیر آیة وَ السّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ (سورة التوبة،آیة

101 ق)

زین الدین عاملی شهید ثانی(-965 ق).

تفسیر آیة وَ السّابِقُونَ السّابِقُونَ (سورة الواقعة،آیة

10)

علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (-1110 ق)مذکور در فهرست تصانیف او.

تفسیر آیة سَبْعَ بَقَراتٍ سِمانٍ (سورة یوسف،آیة 43)-

تفسیر آیة الرؤیا

قاضی نور اللّه شوشتری(-1091 ق).مذکور در نجوم السماء:

تفسیر آیة وَ سَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَی (سورة و اللیل،آیة 17)

محمد رفیع بن فرج اللّه گیلانی(-1160 ق)، شاگردش سنبسی می گوید که این تفسیر ردّی است بر بیضاوی در تفسیر آیۀ و ما خلقت الجن و الانس،در ردّ فخر رازی هم گفته اند.

تفسیر آیة وَ سَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَی :

مفتی عباس شوشتری لکهنوی(-1306 ق).

مذکور در التجلیات.

تفسیر آیة وَ سَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَی :

خ.سامراء.

-سبحانک اللهم یا فوق الحمد و یا وراء الثناء

تفسیر آیة شرح الصدر: فَمَنْ یُرِدِ اللّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ (سورة الانعام،آیة 125)

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق)،تألیف:

1005 ق.

-الحمد للّه الذی شرح صدورنا للاسلام

تفسیر آیة الشهادة: شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ (سورة

آل عمران،آیة 16)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)،در قصص العلماء آورده است که در آن بر موضوع توحید استدلال کرده است.

تفسیر آیة الشهادة-مرآة اللّه

تفسیر آیة الشهادة-انس الوحید

تفسیر آیة الشهادة-غایة الافاده

تفسیر آیة الصیام-اماطة اللثام

تفسر آیة طعام اهل الکتاب-تفسیر احل لکم الطیبات

تفسیر آیة قابَ قَوْسَیْنِ (سورة النجم،آیة 9)

محمد تقی هروی،مؤلّف تفسیر الهروی.مذکور در نهایة الآمال.

تفسیر آیات قصص موسی(علیه السلام)

ملاّ معین فراهی معروف به مسکین،مؤلّف بحر الدّرر.خ.موجود.

-ربنا آتنا من لدنک رحمة

تفسیر آیة قُلْ أَ إِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ (سورة حم السجدة،

آیة 8)

حسین علوی سبزواری،مؤلّف تفسیر آیة الخلافة،در این تفسیر به بیان جمع میان این آیه و «ستة ایّام»پرداخته است.

تفسیر آیة قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّکُمْ (سورة

الانعام،آیة 152)

شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق).مذکور در رجال نجاشی.

تفسیر آیة قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی (سورة بنی

اسرائیل،آیة 87)

ابو طالب بن عبد اللّه زاهدی گیلانی(-1127 ق) پدر شیخ علی حزین.

ص:95

تفسیر آیة قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی :

فارسی،ترجمه ای است از تفسیر سابق،از فرزند مؤلّف،شیخ علی حزین.مذکور در فهرست تصانیف او.

تفسیر آیة وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ (سورة یس،آیة

39)

محمد رفیع شیخ الاسلام یزدی(-پیش از 1191 ق).

تفسیر آیۀ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ :

فارسی،منظومه از گلشنی بردعی.خ.دار الکتب قاهره.

-آنگهان فاخلع شنید از کردگار...

تفسیر آیة وَ کَذلِکَ جَعَلْناکُمْ أُمَّةً وَسَطاً (سورة

البقره،آیة 137).

حسین بن دلدار علی نقوی نصیرآبادی لکهنوی (-1273 ق)،ردّی است بر فخر رازی.

تفسیر آیة الکرسی

عبد الرزاق کاشانی.خ.خوانساری نجف.

-اَللّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ

تفسیر آیة الکرسی

عبد الوهاب حسینی استرآبادی.خ.موجود.

تفسیر آیة الکرسی

عطاء اللّه بن محمود حسینی.خ.موجود،ظاهرا مولف از علماء روزگار صفویه بوده است.

-الحمد للّه الذی لا اله الاّ هو الحی القیوم...

تفسیر آیة الکرسی

فارسی،از فخر الدین محمد بن حسین حسینی استرآبادی،تالیف:952 ق،به نام شاه طهماسب صفوی.خ.دیده شده.

-حمد بی حد و ثنای بیعد معبودی را سزد...

تفسیر آیة الکرسی

سید کاظم رشتی(-1259 ق).ط.تبریز،1271 ق.

تفسیر آیة الکرسی

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).ط.(با مجموعۀ تفاسیر او).

-الحمد للّه الذی جعلنی ممن شرح صدره.

تفسیر آیة الکرسی

شمس الدین محمد بن احمد خفری(-942 یا 957 ق)،مرتب بر مقدمه و 2 مقصد.خ.دیده شده.

-تبارک اللّه سبحانه ما اعظم شانه

ص:96

تفسیر ابن ابی هند

ابو بکر داود بن دینار سرخسی(-139 ق)از اصحاب امام باقر علیه السّلام.مذکور در فهرست ابن ندیم.

تفسیر ابن اسباط

ابو الحسن علی بن اسباط بن سالم کوفی،راوی از امام رضا و امام جواد علیهما السّلام.ابن عقده به یک واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

تفسیر ابن اورمة

ابو جعفر محمد بن اورمۀ قمی،امام هادی(علیه السلام)، به اهل قم نامه فرستادند و او را از عقیده غلو تبرئه فرموده اند.مذکور در رجال نجاشی.

تفسیر ابن بابویه

ابو الحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (-329 ق).نجاشی به یک واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

تفسیر ابن جبیر

سعید بن جبیر(-95 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

تفسیر ابن الجحام

ابو عبد اللّه محمد بن عباس معروف به بزاز و ابن جحام.نسخۀ این تفسیر نزد ابن طاوس(-664 ق)بوده و از آن در تصانیف خویش نقل کرده است.

تفسیر ابن جنّی

ابو الفتح عثمان بن جنّی نحوی(-392 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

تفسیر ابن خاندار

حسین بن شهاب الدین بن حسین بن خاندار شامی کرکی عاملی(-1076 ق).حاشیه ای است بر تفسیر بیضاوی.

تفسیر ابن خاتون

فارسی،از ابن خاتون امامی اصفهانی،محتمل است که تألیف محمد رضا امامی بوده باشد.خ.

مجلس.

تفسیر ابن دؤل

احمد بن محمد بن حسین بن حسن بن دؤل قمی (-350 ق).نجاشی آن را به 2 واسطه از مؤلف روایت کرده است.

تفسیر ابن رجب---

ص:99

تفسیر سورة الزلزال

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).ط.تهران،1322 ق(در مجموعۀ تفاسیر او).

تفسیر سورة الزمر و تفسیر سورة الشمس

حسین سجاسی زنجانی(-ح 1322 ق).ط.

تهران،1323 ق(با تفسیر سورة الرحمن).

تفسیر سورة الضّحی

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).در قصص العلماء آورده است که در این تفسیر اندیشه هایی تازه(افکار ابکار)وجود دارد.

تفسیر سورة الضحی

صدر المتألهین محمد بن ابراهیم شیرازی معروف به ملاصدرا(-1050 ق).ط.تهران، 1322 ق(با مجموعۀ تفاسیر او).

تفسیر سورة الطارق

نیز از ملاصدرا و در همان مجموعه چاپ شده است.

تفسیر سورة العصر

فارسی،از جهانگیر بن محب علی حسینی مرندی ناظم الملک متخلص به ضیایی (-1352 ق).

پیرامون این تفسیر و بررسی آن،از محمد جواد بن حسن بلاغی نجفی(-1352 ق).

تفسیر العسکری و اعتباره---

ص:115

(تفاسیر غیر قرآنی)

تفسیر الاحادیث و احکامه

ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی(-274 یا 280 ق).نجاشی از آن به«کتاب تفسیر الحدیث»تعبیر کرده است.

تفسیر الأحادیث

ابو عبد اللّه احمد بن صبیح اسدی کوفی.در کشف الحجب«تفسیر الاحادیث»ذکر شده،اما در فهرست شیخ طوسی و رجال نجاشی کتاب التفسیر آمده و در اینجا هم به نام«تفسیر ابن صبیح»یاد شد.

تفسیر ارجوزة ابی نواس(حسین بن هانی)

ابو الفتح عثمان بن جنّی(-392 ق).خ.عارف حکمت مدینۀ منوّره.

تفسیر الاسماء و معانیها

شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

تفسیر اسماء الشعراء---

ص:122

تفسیر الرؤیا

ابو الفضل صابونی مولف تفسیر«معانی القرآن» و«تفسیر الصابونی».

تفسیر الساعة

ناشناخته،نسخۀ آن به خط عبد الرحیم شوشتری در کربلا دیده شده.

تفسیر السماع الطبیعی

اصل از ارسطاطالیس.تفسیر قسمتی از مقالۀ اول از ابو الفرج قدامة بن جعفر بن قدامة.مذکور در فهرست ابن ندیم.

تفسیر الصمد

شیخ علی حزین(-1181 ق)،ممکن است برگرفته ای از«تفسیر سورة الاخلاص»مؤلف بوده باشد.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی هدانا الی ایمانه

تفسیر العلویات

اصل قصائد چهارگانه از شریف رضی،تفسیر از ابن جنی.معجم الادباء تنها از سه قصیدۀ شریف رضی(در رثاء ابو طاهر ابراهیم بن نصر الدوله، صاحب بن عباد و الصابی)یاد کرده است.

تفسیر قصیدة فی اهل البیت علیهم السّلام

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

تفسیر القصیدة البائیة الحمیریّة

اصل از سید اسماعیل حمیری،تفسیر از سید مرتضی علم الهدی(-436 ق).مذکور در فهرست تصنیفات او به قلم شاگردش بصروی.

ط.مصر،1313 ق.

تفسیر القصیدة السلامیة

اصل از محمد بن عبید اللّه سلامی مخزومی (-393 ق)،تفسیر از ابو یعلی محمد بن حسن اقساسی.ابن طاوس در«کتاب الیقین»از آن نقل کرده است.

تفسیر القصیدة المیمیة

اصل و تفسیر از شریف مرتضی علم الهدی (-436 ق).شاگردش بصروی در فهرست تصانیف استاد از آن یاد کرده است.

تفسیر کتاب سیبویه---

ص:123

تفضیل امیر المؤمنین علیه السّلام

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).ط.تهران،1370 ق و مکرّر.

تفضیل امیر المؤمنین(علیه السلام)علی غیر النّبی ص

محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1284 ق) که به نام شاگردش باقرشاه در ردّ برخی از معاصرین عامه نگاشته است.

-الحمد للّه الذی اصطفی محمدا المصطفی علی کافة الانبیاء و المرسلین

تفضیل الانبیاء علی الملائکة

سید شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق).ط.

قم(در مجموعۀ رسائل مؤلف).

-اعلم انه لا طریق من جهة العقل الی القطع بفضل مکلف علی الاخر

تفضیل بنی هاشم(و اولیائهم و ذم بنی امیة و

اتباعهم)

ابو العباس احمد بن عبد اللّه معروف به ابن عماد الکاتب الثقفی(-319 یا 314 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.نام مؤلف را در«تاریخ بغداد» ابن عمار آورده است.

تفضیل الحسنین علی امّهما الصدیقه علیهم السّلام

محمد علی بن محمد باقر کرمانشاهی(-1216 ق).مذکور در تکملۀ امل الآمل

تفضیل ذی الحجة

ابو الفرج اصفهانی صاحب«الاغانی».مذکور در معجم الادباء.

تفضیل السادات علی المشایخ

محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1284 ق).

تفضیل علی بن ابی طالب علیه السّلام و تصحیح امامة

من تقدّمه---

ص:125

را هم در مجلد سوم چاپ خواهد کرد.

تقاطیف الجزار

جمال الدین ابو الحسین یحیی بن عبد العظیم جزار شاعر(-672 یا 679 ق).مذکور در کشف الظنون.اشعار جزار را سید صادق آل بحر العلوم از منابع متفرقه گرد آورده است.

تقاویم الجعفریة

فارسی،در اختیارات ایام،از علی انصر بن علی اظهر هندی،تالیف به نام راجه ابو جعفر.ط.

لکهنو،1313 ق.

تقدمة تقویم الایمان

میر محمد باقر داماد(-1040 ق)،مقدمه ای است بر تقویم الایمان مؤلّف که در فضائل السادات محمد اشرف از آن نقل شده است.

تقدمة المعرفة

در کیمیا و صنعت،از جابر بن حیّان(-200 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.این کتاب غیر از تقدمة المعرفة بقراط،تعریب حنین بن اسحاق عبادی است.

تقدیر الماء الکثیر(الذی حکم علیه الشارع

بالتطهیر)

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق)،تالیف:در لاهور.

-الحمد للّه الذی انزل علینا زلال التحقیق من سماء الاستدلال

التقدیسات

در حکمت الهی،از میر محمد باقر داماد (-1040 ق).خ.آستان قدس،ش 6939.

-یا من هو یا من هو یا من لا هو الا هو

تقدیس الانبیاء و تمجید الاوصیاء

فارسی،از محمد بن احمد علوی معروف به عبد الحسیب سبط میرداماد،مرتب بر فاتحه و تقدیسات.

-سر هرنامه است نام خدا

بهتر از هرسخن کلام خدا

تقدیس القرآن

اردو،از حیدر حسین هندی،که در آن به رد فرقۀ آریه که فرقه ای از معتقدین به تناسخ بوده اند، پرداخته است.ط.

تقدیس القرآن

مولوی غلام حسنین پانی پتی(-1337 ق).ط.

تقدیم الشیاع الظنی علی الید

عزّ الدین حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی (-984 ق).نسخۀ آن در کتابخانه صاحب الذریعة موجود بوده است.

-الحمد للّه الذی شاع فضله و کرمه

التقریب(فی اسرار الترکیب)

کیمیا،از اید مربن علی جلدکی(-762 ق).خ.

آستان قدس،ش 10782(1263 ق)و چند نسخۀ دیگر.

التقریب

اصول فقه،از ابو یعلی حمزة بن عبد العزیز دیلمی ملقب به سلار(-448 ق)،شاگرد شریف مرتضی علم الهدی.مذکور در فهرست منتجب الدین.

التقریب(فی شرح التهذیب)

اصول فقه،از ابو الحسن بن علی بن صفدر رضوی لکهنوی(-1313 ق).

التقریب(فی شرح التهذیب)

منطق،از محمد صالح بن ابراهیم احسائی معروف به حکیم.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الکریم الغفار الرحیم الستّار

تقریب الاحکام

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق)،که در«الفصول المختارة»به آن ارجاع داده است.

ص:127

تقریب الاصول

کلام،از شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق).

نجاشی می نویسد که علم الهدی در همین کتاب به ردّ یحیی بن عدی فیلسوف منطقی(-364 ق) شاگرد فارابی پرداخته است.

تقریب الافهام(فی تفسیر آیات الاحکام)

فارسی،از محمد قلی بن محمد بن حامد نیشابوری کنتوری(-1260 ق)،پدر صاحب عبقات.

التقریرات-شرح طهارة الوافی

سید محمد جواد عاملی صاحب مفتاح الکرامة، این تقریرات متعلق به کتاب الطهاره از وافی فیض کاشانی است.نسخه به خط مولف موجود است.

محمد علی بن نصیر مدرس رشتی چهاردهی (-1334 ق)،تقریرات بحث استادش سید حسین کوهکمری است که در 3 مجلد در مسائل اصولی و بعضی مسائل فقهی نگاشته است.

ص:132

التقریرات

علی اصغر بن رجب علی دیزجی زنجانی (-1330 ق)،تقریرات بحث برادرش علی اکبر دیزجی است.

التقریرات

علی اکبر بن رجب علی دیزجی زنجانی (-1310 ق)،تقریرات بحث استادش سید حسین کوهکمری در مباحث الفاظ اصول و برخی مسائل فقه است.

التقریرات

علی اکبر شاگرد شیخ زین العابدین مازندرانی حائری(-1309 ق)،تقریرات استادش است که در 1275 ق از تحریر آن فراغت یافته است.

التقریرات

علی محمد خان نظام الدوله بن عبد اللّه خان امین الدوله بن محمد حسین خان صدر اعظم اصفهانی،تقریرات بحث صاحب جواهر است.

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)، تقریرات بحث استادش سید ابراهیم صاحب ضوابط است.وی تقریرات بحث دیگر استادانش را هم نوشته است.مذکور در قصص العلماء مؤلّف.

ابو القاسم بن اسد اللّه دیزجی(-1335 ق)،در 10 مجلد.

تقریرات فی اصول الفقه

محمد اسماعیل بن محمد حسن پشمی اصفهانی (-1363 ق).

تقریرات فی الفقه

عبد المحمد بن شیخ حسن زایر دهام النجفی (-1358 ق)،تقریر بحث آخوند خراسانی است.خ.موجود.

تقریرات للشیخ عبد الصاحب

عبد الصاحب،نوادۀ صاحب جواهر،تقریر بحث استادش آقا ضیاء الدین عراقی است.مذکور در مقدمۀ«الاشارات»(چاپی)مولف.

تقریرات المولی اسماعیل

اسماعیل بن محمد تقی،تقریر درس استادش محمد حسین قزوینی در 1254 ق(مجلد بیع و خیارات)و تقریر بحث استاد دیگرش شیخ محمد حسین کاظمی.خ.آستان قدس،ش 6185.

تقریر التحریر

فارسی،هیأت،از ابو الخیر محمد بن محمد فارسی.خ.فیض آباد.

التقریر الحاسم لعرس القاسم

ظهور حسین بارهوی لکهنوی(-1357 ق).

تقریر شبهة ابن کمونة---

ص:135

التقلید

2 رساله،فارسی و عربی،از عبد الوهاب بن محمد علی شریف قزوینی.مذکور در«هدایة المسترشدین»مؤلّف.

التقلید

گجراتی،از مولوی غلام علی بهاونگری (معاصر).مذکور در فهرست تصانیف او.

التقلید و احکامه

-الحمد للّه الذی احیی الحق بالاسلام و امات الباطل و قواعده

تقلید المیّت

میرزا ابو القاسم محقق قمّی.ط.(ضمن جامع الشتات).

تقلید المیّت

ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).ط.(ضمن الرسائل الخمس عشرة).

تقلید المیّت

محمد باقر وحید بهبهانی(-1206 ق).خ.دیده شده.

ص:137

تقلید المیّت

ناشناخته،مؤلف به احتمال معاصر شهید ثانی و نامش به احتمال صاحب ریاض،سید فضل اللّه است.

موجود(بخط شاگردش در 1234 ق)

تقلید المیّت و الاعلم

شیخ مرتضی انصاری(-1281 ق).ط.(در آخر مطارح الانظار).

التقوی،کتاب

ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی(سدۀ 5 ق).احمد بن نوح که از مشایخ نجاشی است کتاب را از مولف روایت کرده است.

تقوی العالی بالسافل

فتح اللّه شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق).خ.

دیده شده(ناتمام).

تقوی العالی بالسافل

سید محمد فشارکی اصفهانی(-1316 ق)، جزءی از«الفروع المحمّدیة»است.

تقوی العالی بالسافل

هادی بن محمد امین تهرانی(-1321 ق).

التقوی و ما ادراک ما التقوی

فارسی،در احوال محمد تقی بن محمد باقر بافقی یزدی(-1361 ق؟).از محمد بن علی رازی.ط.

ص:138

تقویة الایمان(برد تزکیة آل ابی سفیان)

محمد بن عقیل بن عبد اللّه بن یحیی علوی حسینی حضرمی.ط 1343 ق.

تقویة الباه

ابو المظفر حبیب اللّه بن محمد بن اردشیر،از اولاد جرجاسب بن جاماسب حکیم که برای سلطان سنجر سلجوقی نگاشته و بر 17 باب مرتب کرده است.خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 5114(1058 ق).

-الحمد للّه ربّ العالمین و طوبی للعارفین

تقویم الآیات

کشف الآیات،از مؤلفی ناشناخته و به روشی نامأنوس.خ.موجود.

تقویم الابدان(فی تدبیر الابدان)

طب،اصل از یحیی بن جزلۀ بغدادی(-493 ق)،ترجمۀ محمد اشرف بن شمس الدین محمد.ط.تهران،1275 و 1303 ق.

تقویم الابدان

فارسی،طب،از حبیب اللّه بن محمد بن حبیب اللّه طبسی تونی.خ.آستان قدس،ش 6871.

-مراسم حمد صحیح و لوازم شکر صریح حکیمی را شاید

تقویم ابی البقاء(بالسنة الشمسیة)

تقویم سال 937.

-الحمد للّه رب العالمین...و لا عدوان الاّ علی الظالمین و صلّی اللّه علی سیدنا محمد و آله و اولاده المعصومین.

التقویمات---

ص:139

تقویم شرعی

فارسی،از محمد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادی(-1126 ق)مرتب بر جداول اختیارات و تعیین سعد و نحس و خیر و شر،که آن را از «تقویم المؤمنین»خویش برگرفته و در 1110 ق به پایان رسانیده است.خ.مرعشی.

تقویم الشیعة

در اختیارات ایام،از محمد مرتضی جنفوری مؤلف«اصلاح الرسوم».

تقویم الصّلاة

فارسی،در مسائل نماز،مطابق فتوای شهید اول و ثانی،از محمد طاهر بن رضی الدین محمد حسینی،که برای شاه سلطان حسین صفوی تالیف و آن را به صورت تقویم به طرز بدیعی مرتب کرده است.ط،1364 ق.

التقویم العلائی

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،به اسم علاء الدین محمد امیر اسماعیلی الموت تألیف کرده است.

تقویم العوج(فی تقدیم الاعوج)-تقویم العوج فی

تقویم الاعرج

فارس،در ردّ بابیه،از حاج محمد کریم خان کرمانی (-1288 ق).ط.بمبئی،1304 و 1311 ق.

تقویم فارسی

تقویم 1289 ش و 1328 ق،از عبد الغفار نجم الدوله.

تقویم القبلة

از ماخذ«البلد الامین»کفعمی.

تقویم الکواکب

فارسی،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی(-1315 ق).

تقویم الکواکب السبعة و الجوزهر

حسن بن موسی هروی حاسب.خ.آستان قدس.

تقویم اللسان فی معرفة تجوید القران

محمد باقر بن ابراهیم خراسانی،تالیف:پیش از 1200 ق.وی«تجوید اللسان»را در همان سال (1200 ق)از این کتاب برگرفته است.

تقویم المحسنین(فی معرفة الساعات و الشهور و

السنین)-احسن التقویم

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق).ط.مکرّر.

-الحمد للّه الذی جعل الانسان الکامل معلما للملک(طبق برخی از نسخ).

-الحمد للّه الّذی خلقنا فی احسن تقویم (طبق بعضی نسخ دیگر).

تقویم المشاهد و المزار فی مقابر الاخیار و الاشرار

سبط حسن فتحپوری که احوال او در نقبا آمده است.ط،1365 ق.

تقویم المعرفة

فارسی،در معرفت تقویم،از سید احمد معروف به سید آقا شوشتری،تالیف:1318 ق.خ.

آستان قدس،ش 8482(1332 ق).

التقیة(حسین آل عصفور)-الجنة الوقیة

التقیة

ابو عبد اللّه حسین بن یزید نوفلی نخعی،از اصحاب امام رضا علیه السّلام.مذکور در فهرست شیخ و رجال نجاشی.

تقیة

اردو،از شاهزاده سلطانعلی دارانی لاهوری (معاصر).ط.هند.

التقیة و الاذاعة

ابو المفضل شیبانی کوفی(-387 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

تکالیف الانام(فی زمن غیبة الانام)

فارسی،از علی اکبر دبیر همدانی.خ.موجود.

ص:141

التکبیر و التهلیل قبل الخطبه فی صلاة الاستسقاء

عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق).خ.

دیده شده.

التکذیب لروایة التفسیر المنسوب الی العسکری

(علیه السلام)

محمد جواد بلاغی(-1352 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

تکرار العبادة احتیاطا

محمد حسن بن محمد صالح کبّه بغدادی(- 1336 ق).بر این رساله میرزا ابراهیم محلاتی اعتراض کرده و مولف جواب آن را نگاشته است.

التکریر،کتاب

در صنعت،از جابر بن حیان صوفی کیمیاوی (-200 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

تکریر البسملة جهرا و اخفاتا(فی الاخیرتین و انه

الاحوط)

احمد بن صالح بحرانی آل طعان(-1315 ق).

تکریر الخمرة

اردو،در اثبات سجود بر وفق مذهب شیعه از کتب عامه،از احمد سلطان گورکانی هندی متخلص به خاور.ط.هند،1334 ق.

تکسیر الصّنمین

فارسی،از جعفر معروف به ابو علی خان حسینی بنارسی(سدۀ 13 ق)،در رد باب دهم تحفۀ اثنی عشریّه.

-المنة للّه الذی من علینا بارسال حبیبه.

تکفیر ابن قرقور

مفلح بن حسن صیمری بحرانی.ابن قرقور از اعیان بحرین بوده و شریعت را به بازی می گرفته است.سلیمان ماحوزی نسخۀ این رساله را دیده بوده است.

تکفیر حاج کریمخان

حسن بن علی گوهر شاگرد شیخ احمد احسائی و سید کاظم رشتی.خ.دیده شده.

تکفیر غیر الامامی

حیدر علی بن محمد بن حسن شیروانی(سدۀ 12 ق).

تکفیر المنافقین

نیز از حیدر علی شیروانی،نسخۀ این رساله و رسالۀ پیش دیده شده.

التکفیر و الاحباط-الاحباط و التکفیر

التکلیف،کتاب

ابو جعفر محمد بن علی شلمغانی معروف به ابن ابی العزاقر(-322 ق)،در حال استقامت(پیش از ترک مذهب)نگاشته،کتاب را ابو المفضل شیبانی از مؤلف روایت کرده است.سید حسن صدر الدین کتاب«فصل القضاء»را در اثبات این موضوع نگاشته است که فقه منسوب به امام رضا علیه السّلام-جز مقداری از دیباچه-عینا همین «کتاب التکلیف»است.

فارسی،از ابو القاسم بن حسین نقوی لاهوری (-1324 ق)،در 2 جزء،یکی در اصول و دیگری در فروع.ط.هند.

تکلیف من علم اللّه انّه یکفر

ابو عبد اللّه محمد بن عبد الملک بن محمد تبّان (-419 ق).

التکلیف و المکلّف

محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق)

التکلیفیة

معز الدین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی (-1300 ق).رساله در بیان تکالیف و ماجراهایی که بر انسان از عالم ذر تا عرصۀ محشر می گذرد.خ.موجود.

التکملة

ابو یعلی محمد بن حسن بن حمزۀ جعفری شریف(-463 ق)،نجاشی از آن یاد کرده،ولی هنوز در آن هنگام کتاب پایان نیافته بوده است.

التکملة

منظومه در معانی و بیان،از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)،تاریخ نظم:1251 ق.

خ.مرعشی.

-احمدک اللهم معطی النّعم و خالق الجسم و دافع النّقم

التکملة(لکتاب الصلة)

در تاریخ ائمۀ اندلس،از ابو عبد اللّه محمد بن عبد اللّه قضاعی بلنسی معروف به ابن ابّار (-658 ق).اصل صله از ابن بشکوال است.ط.

مادرید،1883-1892 م و مکرر.

التکملة(فی شرح التبصرة)

فقه،از اسماعیل بن علی نقی تبریزی(معاصر).

ط.تبریز،1337 و 1338 ق.

التکملة(فی شرح التذکرة)

شرح«التذکرة النصیریة»،در هیأت و نجوم،از شمس الدین محمد بن احمد خفری(-957 ق)،تاریخ شرح:932 ق.خ.آستان قدس،ش 5570(938 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-تعالیت یا ذا العرش الاعلی...

التکملة

منتخب مواعظ نهج البلاغه،از محمد علی بن میرزا محمد شاه عبد العظیمی(-1334 ق).ط.

نجف،1330 ق.

التکملة

نحو،از ابو علی حسن بن علی فارسی نحوی(- 377 ق).خ.کتابخانۀ عاطف استانبول.

تکملة الاحکام(فی الاخلاق و تصفیة الباطن من

الآثام)

امام مهدی احمد بن یحیی(-480 ق).فن نهم از «البحر الزّخار»است و تکمله ای است بر «الاحکام»مؤلف.

تکملة الاخبار

فارسی،تاریخ،از علی بن عبد المؤمن که به نام پریرخ خانم فرزند شاه طهماسب صفوی نگاشته.خ.ملک.بخشی از این کتاب اخیرا چاپ شده است.

تکملة الاستیناس(فی اخبار ابی نواس)

هاشم بن عبد الباقی بن عبد اللّه(معاصر).خ.دیده شده.

تکملة الاسماعیلیة

در انساب سادات مرعشی،از احمد بن سلطان علی بن ابی طالب مرعشی شوشتری(-1356 ق)، که تألیف آن را در 1344 ق به پایان رسانیده است.

ص:143

تکملة الاسماعیلیة

محمد بن ابی الفتح خان مرعشی شوشتری (-1332 ق)،تألیف:1272 ق.

تکملة امل الآمل

رجال،از ابو محمد حسن بن هادی بن محمد علی صدر الدین موسوی عاملی(-1354 ق).«امل الآمل»از حرّ عاملی است و تکملۀ آن در 3 مجلد تألیف شده است.

تکملة بغیة الطالب

فقه،از حسن بن شیخ جعفر آل کاشف الغطاء (-1262 ق)فرزند مصنّف.خ.موجود.

تکملة التبصرة

فقه،از محمد کاظم آخوند خراسانی(-1329 ق).تکمله ای است بر تبصرۀ شیخ انصاری.

تکملۀ ترجمۀ تاریخ نادری

فارسی،از عبد الوهاب قائم مقامی.

تکملة تکملة الاسماعیلیة

محمود بن سلطان علی مرعشی شوشتری (معاصر)،تألیف:1322 ق.خ.دیده شده.این کتاب تکمله ای است بر تکملۀ محمد بن ابی الفتح.

تکملة حاشیة المتوسط

نحو،اصل حاشیه از سید شریف جرجانی و تکمله از فرزندش شمس الدین محمد بن علی.

مذکور در بغیة الوعاة.

تکملة حیات القلوب---

ص:144

مؤلّف مرآت.مذکور در«حدائق المقرّبین».

تکملة دیوان شعر عمارة الیمنی

با رسائل و منتخبات در احوال و روزگار او و معاصرانش.ط.شالون،1902 م.مذکور در معجم المطبوعات.

تکملة الصافی

حبیب الدین محمد گلپایگانی مؤلف«الواردات الغیبیة».مذکور در نسخۀ چاپی واردات.

تکملة الصرف

علی بن محمد رحیم عراقی.

-الحمد لمصرف العلوم الی الحجال.ط.

تکملة عیون الحساب

ریاضی،از علی محمد بن محمد حسین محله نوی اصفهانی(-1293 ق).«عیون الحساب» از محمد باقر یزدی است.

تکملة الغرر و الدرر

سید شریف مرتضی علم الهدی.اصل«الغرر و الدرر»هم از اوست.

التکملة فی شرح التبصرة

محمد جعفر بن محمد علی بهبهانی،تألیف بعضی اجزاء:1235 ق.خ.مرعشی(شرح کتاب الصلاة)

-الحمد للّه وعده و الصلاة علی من لا نبی بعده

تکملة القواعد الدینیة

شرح قواعد علامه حلی،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق).خ.موجود.

تکملة القول الجلی(فی تحقیق قول الامام زید بن

علی)

در مبحث امامت،مؤلف ناشناخته و از متاخرین است.نسخۀ آن در نجف دیده شده.

تکملة اللطائف

ناشناخته.ملا معین هروی در«قصص موسی»از آن نقل کرده است.

تکملة لوامع التنزیل

علی بن ابی القاسم رضوی لاهوری فرزند صاحب لوامع.ط.

تکملة المتأملین(فی شرح تبصرة المتعلمین)

احمد بن کربلایی بابا اردبیلی(-1350 ق).

تکملة المجسطی

غیاث الدین منصور دشتکی(-948 ق).خ.

آستان قدس،ش 5236.

-اسبح اللّه نور الانوار و مظهر بدایع الآثار

تکملة المعتبر

تقی الدین حسن بن علی بن داود حلّی.مذکور در رجال مولف.

تکملة المیزان(لتعلیم الصبیان)

فارسی،صرف،شرح میزان،از محمد قلی بن محمد بن حامد لکهنوی(-1260 ق).مذکور در کشف الحجب از فرزند مولف.

-سبحان من رفع بنیان العقل و وضع میزان العدل

تکملة نجوم السماء

مهدی بن محمد علی بن صادق بن مهدی کشمیری،فرزند مولف«نجوم السماء».ط.

تکملة نظم اللآلی

ابو الفضیلت علی بن قطب الدین محمد ذهبی شیرازی.نظم اللئالی از محمد ذهبی است.

-فصل یقول خاتم الکتاب و موجز المقال للطلاب

تکملة نقد الرجال

عبد النبی بن علی بن احمد مدنی کاظمی،تالیف:

1240 ق.ط.نجف.

-الحمد للّه الذی رفع قدر العلماء

تکملة ینابیع الانوار

ابراهیم بن محمد تقی لکهنوی(-1307 ق).خ.

موجود.

ص:145

تکمیل الاحکام

شرح المختصر النافع،از میر محمد علی بن سید محمد کاشانی(-1294 ق)شاگرد صاحب ضوابط.

التکمیل(فی بیان الترتیل)

فارسی،تجوید،از محمد بن حسین علی،مرتب بر مقدمه 10 باب و خاتمه.نسخۀ آن ضمن مجموعه ای که بعضا در 892 ق کتابت شده دیده شده است.

-امّا بعد حمد اللّه تعالی علی نواله...

می گوید بندۀ گنه کار محمد بن حسین علی

التکمیل

اردو،در تفسیر آیۀ الیوم اکملت لکم دینکم،از مرتضی حسین اللّه آبادی.ط.هند.

تکمیل الایمان(فی اثبات وجود صاحب الزمان

«ع»)

فارسی،از جواد بن محرم علی طارمی(-1325 ق).ط.تهران.

تکمیل الایمان فی اثبات وجود صاحب الزمان

محمد حسن قائنی(-ح 1325 ق).ط.

تکمیل تحفۀ شاهی

فارسی،تجوید،از سید شهاب الدین مرعشی نجفی تبریزی،اصل تحفه از عماد الدین قاری است.

تکمیل الحبور(فی الاعتبار باحوال اهل القبور)

فارسی،از مولوی محمد اسماعیل صاحب هندی.ط.

تکمیل الصناعة

فارسی،فنون ادبی،از عطاء اللّه بن محمود حسینی،تألیف:898 ق.خ.آستان قدس.ش 12955.

تکمیل الوضوء

در وضوی کامل،مؤلف از علمای هند بوده.ط.

التلخیص(فی التفسیر)

ابو الحسین سجستانی.مذکور در کشف الحجب.

التلخیص

ابو المحاسن عبد الواحد بن اسماعیل رویانی(- 501 یا 502 ق).مذکور در«التدوین»رافعی.

تلخیص الاحکام-تلخیص المرام

علامه حلی.صاحب معالم از آن نقل کرده.

تلخیص اخبار شعراء الشیعة

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی خراسانی(- 378 ق).از مصادر«اعیان الشیعه».

تلخیص اخلاق ناصری---

ص:146

التمحیص(فی علم البلاغة)-ملخص التلخیص

بهاء الدین محمد بن حسن اصفهانی معروف به فاضل هندی(-1135 ق).تلخیصی است از «تلخیص المفتاح».مذکور در کشف اللثام مؤلّف.

التمحیص

منسوب به ابو علی محمد بن ابی بکر همام به سهیل کاتب(-336 ق)،در موجبات کاهش گناهان مؤمنین.ط.قم.

-الحمد للّه المتفرّد بآلائه المتفضل بنعمائه...

تمدن اسلام

فارسی،در فلسفۀ احکام شرعی،از قاسم آقا واعظ مهاجر.ط.تبریز،1351 ق.

تمدّن اسلام-تاریخ تمدن اسلام

فارسی،از علی رضا بن علی اصغر شهرستانی، مدیر جریدۀ«ترویج الاسلام»در مشهد.

تمدّن و تدیّن

فارسی،ط.ایران.

تمرنامه

فارسی،نظم ظفرنامه،از عبد اللّه هاتفی(-927 ق).ط.(در هند و شوروی).

تمرین الصبیان(بمسائل الصلاة)

عبد الکریم بن حسین حسینی کاظمی.ط.بغداد، 1329 ق.

التمرینیّة(فی علم المیزان)

محمد علی بن احمد تبریزی قراچه داغی اونساری(-1310 ق).

التمرینیة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)،در اثبات اینکه عبادات کودکان تمرینی است نه شرعی.مذکور در«قصص العلماء»مولف.

التمرینیة الغرویّة(فی بعض المسائل الفرعیة)

فقه و اصول،از مهدی بن حیدر موسوی صفوی کشمیری(-1309 ق).تالیف:1300 ق.

تملک الاجیر الاجرة بالعقد

فقه،از عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق).خ.موجود.

تملک العبد لما فی یده و عدمه

ابو القاسم بن محمد حسن گیلانی،محقق قمی (-1231 ق).ط.(در آخر الغنائم).

التمهید(فی بیان قواعد العلوم العربیة)

جواد بن احمد زنجانی،تالیف و طبع:1342 ق.

کتاب برای نوآموزان تألیف شده.

التمهید(فی خلاصة ما ذکره العلماء فی ترجمة الشیخ

المفید)

سید محمد علی هبة الدین شهرستانی(معاصر).

التمهید

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید (-413 ق).در«اجوبة المسائل السرویة»به این کتاب ارجاع داده است.

التمهید

امام المؤید باللّه یحیی ادریسی(-749 ق).

تمهید الاصول

ابو جعفر محمد بن حسن شیخ طوسی(-460 ق).شرح اصول کتاب«جمل العلم و العمل» شریف مرتضی است.خ.آستان قدس،ش 54.

ط.تهران.ترجمۀ فارسی آن از مشکاة الدینی نیز چاپ شده.

-الحمد للّه کما هو اهله و مستحقه

تمهید القواعد(الاصولیة و العربیة لتفریع الاحکام

الشرعیة)

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی(-965 ق)تألیف:958 ق.ط.تهران،1272 ق (بالذکری)؛نجف.چندین نسخه خطی این

ص:151

کتاب در آستان قدس موجود است.

-الحمد للّه الذی وفقنا لتمهید قواعد الاحکام الشرعیّة و تشیید ارکانها

تمهید القواعد

صائن الدین علی بن محمد بن افضل الدین محمد ترکۀ اصفهانی،شرحی است بر«قواعد التوحید» جد او افضل الدین محمد بن حبیب اللّه ترکه.خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 10819.ط.تهران، 1315 ق.

تمهید المستقر(فی تحقیق معنی المقر)

ابوریحان محمد بن احمد بیرونی(-ح 440 ق).

خ.بانکی پور(631 ق).

التمهیدات-زبدة الحقایق

التمهیدات

حکیم علی قلی خان بن قرچغای خان،مؤلف احیاء حکمت و الایمان الکامل.

تمهیدات

فارسی،اخلاق،از محمد بن احمد خواجگی شیرازی.خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 196 (1000 ق).

تمیم انصاری

گجراتی،نصایح،از غلامعلی بهاونگری (معاصر).

تمیمة الحدیث(در حدیث و درایه)

ابو الفضل بن ابی القاسم تهرانی(-1316 ق).خ.

موجود.

تمیمة الفؤاد(من الم البعاد)

ادبیات،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری (1074 ق-)که در«لطائف الظرائف»به آن ارجاع داده است.

التمییز،کتاب

جابر بن حیان کیمیاوی.مذکور در فهرست ابن ندیم.

التمییز بین صواقع الکابلی و تحفة عبد العزیز

مؤلف از دانشمندان هند بوده و کتاب در باب «تحفة الاثنی عشریه»است که از صواقع برگرفته شده.ط.هند.

تمییز الصحیح من الجریح(فی التعادل و التراجیح)

محمود بن علی اصغر شیخ الاسلام طباطبائی(- 1310 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

تنازع الزوجین فی متاع البیت

محقق قمی ابو القاسم بن حسن گیلانی(-1231 ق).ط.در آخر الغنائم.

تنازع الزوجین قبل الدخول فی مقدار المهر

محمد باقر بن محمد حسینی استرآبادی محقق داماد(-1040 ق).

تنازع المالک و الراکب فی الاجارة و الاعارة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در قصص العلماء مؤلف.

التناسب بین الفرق الاشعریة و السوفسطائیة

علامه حلی(-726 ق).مذکور در الخلافیة.

تناسخ،رساله در

فارسی،از عزیز الدین نسفی.خ.مشکات (بخشی از منازل السائرین باید باشد).

-بسمله...بدانکه منزل سوم تناسخ است.

التناسخ،رسالة فی

میرزا جعفر گیلانی.ط.ایران

التنافس،کتاب

احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق).مذکور در رجال نجاشی.

التناقض،رسالة فی

علی بن علی رضا خوئی(-1350 ق)،تألیف:

1321 ق.مذکور در آخر وقایع الایام خیابانی.

التناقض،رسالة فی

ناشناخته.خ.موجود.

ص:152

-الحمد لمن لا نقیض له...

تناقض احکام المذاهب الفاسدة

ابو القاسم علی بن احمد شریف علوی کوفی (-352 ق).مذکور در رجال نجاشی.

تناقض اقاویل المعتزلة

نیز از ابو القاسم شریف.

تناهی الاجسام،رسالة فی

فارسی،از محمد کاشانی.خ.آستان قدس.

تنباکیه-رساله در تنباکو

فارسی،در منافع و زیانهای تنباکو،از حسام الدین ماچینی،تألیف:ح 1012 ق.خ.ملک.

التنباکیة

ترجمۀ عربی رسالۀ سابق،از عبد اللّه بن حسین بابا سمنانی(سدۀ 11 ق).

تنباکیه

فارسی،از محمد مقیم بن محمد حسین(یا محمد حسین بن محمد مقیم)سمنانی،ظاهرا همان رسالۀ حسام الدین است که با دگرگونیهایی به این شخص منسوب شده است.خ.مرعشی.

التنباکیة

میرزا محمد اخباری(-1232 ق).از نواده اش محمد تقی نقل شده.

التنبیه---

ص:153

التنبیه عمّا اخطأ الاعمی فیه

ابو الحسن شمشاطی صاحب تتمیم الموصلی.

مذکور در رجال نجاشی.

التنبیه فی الامامة

ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی(-311 ق).

نجاشی این کتاب را نزد شیخ مفید خوانده است.

التنبیه فی التنزیه(یعنی تنزیه معصوم از سهو و

نسیان)

محمد حسن حرّ عاملی(-1104 ق).خ.

خوانساری نجف.ط.

-الحمد للّه الذی اختار الانبیاء و الاوصیاء حفظه للایمان

التنبیه فی جواز الشبیه

مهدی بن محمد موسوی اصفهانی(1319 ق-).

مذکور در فهرست«تمدن در اسلام».

التنبیه فی شرح مشکل ابیات دیوان الحماسة

ابو الفتح عثمان بن جنی نحوی(-392 ق).خ.

خدیویه و اسکوریال.

-الحمد للّه علی ایادیه و حسن العاقبة للمتقین

التنبیه و الاشراف

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، تالیف:345 ق،در آغاز کتاب آورده است که این هفتمین کتاب تاریخی او و فشردۀ آن کتب است.ط.لیدن،1894 م؛قاهره،1357 ق.

تنبیه الاریب و تذکرة اللبیب(فی ایضاح رجال

التهذیب)

سید هاشم بن سلیمان بحرانی توبلی(-1107 ق).«انتخاب الجید»دمستانی تهذیب همین کتاب است.خ.موجود.

-الحمد للّه ربّ العالمین الهادی من یشاء الی الصراط المستقیم.

تنبیه الاشراف-التنبیه و الاشراف

تنبیه الاطفال

فارسی،از علی محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی(-1312 ق).ط.هند.

تنبیه الامة(فی شرح تاریخ الائمّة)

شیخ اسماعیل ارومی(معاصر).متن از محدث قمی است.

تنبیه الامّة(و تنزیه الملة)

فارسی،در لزوم مشروطیّت،از میرزا محمد حسین نائینی(-1355 ق).ط.بغداد،1327 ق؛ تهران،1328 ق و 1335 ق.

تنبیه الانام(فی تاریخ الاسلام)

فارسی،در بعضی فهرستهای کتب چاپی یاد شده است.

تنبیه الانام(علی مفاسد تألیف الکرمانی الموسوم

بارشاد العوام)

فارسی،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی(-1315 ق).ط.تبریز.

تنبیه اولی الالباب(علی تنزیه ورثة الکتاب)

ابو عبد اللّه حمیدان بن یحیی بن حمیدان قاسمی حسنی زیدی.خ.دار الکتب مصر.

تنبیه اهل الکمال و الانصاف(علی اختلال رجال

اهل الخلاف)

علامه محمد بن عنایت احمد خان متخلص به کامل دهلوی(-1235 ق).مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه رب العالمین...

تنبیه الجاهلین(فی اصول الدین)

فارسی،از احمد بن محمد جعفر موسوی جزائری(1307 ق-).ط.بمبئی.

تنبیه الجهول بنص آل الرّسول

احادیث در امامت.نسخۀ خطی ضمیمۀ «کنز العرفان»،مورخ 968 ق دیده شده و در نسخه تألیف کتاب به قمی منسوب شده.

ص:154

تنبیه الحاج

فارسی،سفرنامۀ منظوم حج،از محمود بن حسین واعظ قمی(-1353 ق).خ.دیده شده.

تنبیه الحکماء الابرار(علی ما فی کتاب الاسفار)

میرزا محمد هاشم بن زین العابدین چهار سوقی خوانساری(-1318 ق).خ.موجود.

تنبیه الخوارج

ط.دهلی.مذکور در فهرس الاثنا عشریة.

تنبیه الخواطر و نزهة النواظر-مجموعۀ ورّام

ابو الحسین ورّام بن ابی فراس النخعی.ط.تهران، مکرّر.

تنبیه الخواطر فی احوال المسافر

فارسی،مثنوی اخلاقی،از حسین بن مرتضی طباطبایی بروجردی(-1307 ق)،ط.بمبئی، 1308 ق.

تنبیه الراقد

اردو.ط.هند.

تنبیه الراقدین(و جمال الوافدین)

فارسی،در اخلاق و مستحبات نماز،از حسین بن محمد تقی همدانی درودآبادی(-1344 ق)، مرتب بر مقدمه،7 جمال و خاتمه.خ.دیده شده.

-سپاس آفریدگاری را سزاست...

تنبیه الراقدین

اخلاق،از محمد طاهر بن محمد حسین قمی (-1098 ق).ط.تهران،1340 ق.

-الحمد للّه خلقنی فهو یهدین...

تنبیه الساهی بالعلم الآلهی

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی(-381 ق).مذکور در الفهرست.

تنبیه الصبیان

فارسی،دستور زبان،از مصباح السلطنه محمد حسین بن مسعود انصاری(-پیش از 1312 ق).

ط.استانبول،1292 ق.

تنبیه العاقل(فی حکم الجاهل)

عبد الکریم بن جواد موسوی جزائری(-1215 ق).مذکور در«الشجرة الطیبة».

تنبیه عالم قتله علمه الذی معه

ابو محمد حیدر بن محمد بن نعیم سمرقندی(سدۀ 4 ق).مذکور در الفهرست.

تنبیه العباد(للتزوّد بخیر الزّاد)

شرح خطبۀ همام،از جواد بن محمد علی شوشتری(-1325 ق).خ.موجود.

تنبیه العلماء(علی تمویه المتشبهین بالعلماء)

ابو الحسن علی بن ابی القاسم زید بیهقی معروف به ابن فندق(-565 ق).

تنبیه الغافلات

در آداب و احکام مخصوص به زنان،از سید محمود موسوی معروف به سید مؤمن(معاصر)، وی این کتاب را از«الجامع»سید محمد علی شاه عبد العظیمی برگرفته و فوائدی به آن افزوده است.ط.تهران،1322 ق.

تنبیه الغافلین

فارسی،اخلاق،از بهاء الدین محمد ابراهیم بن محمد سرمدی،مرتب بر مقدمه،9 باب و خاتمه،ط.تهران،1272 و 1367 ق؛مشهد، 1325 ق.

تنبیه الغافلین

آقا احمد بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی(- 1235 ق)،در احوال گروهی از اخباریان و تبرئۀ برخی از علماء متّهم به تصوف مثل شیخ بهائی و دیگران،تألیف:1222 ق.مذکور در کشف الحجب.

فارسی،از محمود بن محمد باقر حسینی تهرانی (-1354 ق).

-ستایش و سپاس یگانه ای را سزد که گوهر ذات پاکش

تنبیه الغافلین(فی انتقاد بعض اشعار الشیخ علی

الحزین)

فارسی،انتقاد از اشعار حزین،از سراج الدین علی خان آرزو(-1169 ق).ط.هند.

تنبیه الغافلین(فی ردّ القوم الضّالّین)

عقائد،از احمد بن علی کرمانی،در رد کسانی که قائل به وجوب معرفت رکن رابع اند.خ.موجود.

تنبیه الغافلین و اخزاء المجانین

در رد صوفیه،از میر لوحی اصفهانی.مذکور در «کفایة المهتدی»مؤلف.

تنبیه الغافلین و منبّه النائمین

اخلاق و اخبار،از محمد طاهر قمی(؟)با تنبیه الراقدین قمی در یک مجلد دیده شده.

تنبیه الفقیه

نظام الدین صهرشتی،شاگرد شریف مرتضی و شیخ طوسی.مذکور در«معالم العلماء»و

ص:156

فهرست منتجب الدین.

تنبیه الکرام(فی ترجیح القصر علی التمام)

سید شبر بن محمد بن ثنوان موسوی مشعشعی (-1190 ق).خ.دیده شده.

تنبیه المبتدی

ناشناخته،ادبیات،به سبک مقامات بدیع الزمان همدانی و مقامات حریری.خ.آستان قدس،ش 4304(سدۀ 7 ق).

تنبیه المغترین(فی احوال ابلیس اللعین)

فارسی،از اسماعیل بن علی اصغر واعظ سبزواری(-1312 ق).ط.تهران،1322، 1344 و 1346 ق.

تنبیه المقال

عبد المطلب بن محمد حسین اصفهانی معروف به عباس آبادی(سدۀ 13 ق)،شاگرد شیخ احمد احسائی.مؤلف در«نجاة الدارین»به این کتاب ارجاع داده است.

تنبیه الملة

فارسی،در رد مسیحیّت،از محمد رفیع.ط.

ایران.

تنبیه المنتبهین

اخلاق،از سید محمد علی شاه عبد العظیمی.ط.

بمبئی،1298 ق.

تنبیه المنکرین

اردو،در تحلیل متعه.

تنبیه المؤمنین

فارسی،در احوال سید مرتضی حسین چیناوی، از علی بن ابی القاسم لاهوری(1288 ق-).ط.

لاهور،1317 ق.

تنبیه النائم(و ایقاظ الهائم)

در ذکر موت،از سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی (-1121 ق)که در«قوت الاحیاء»به آن ارجاع داده و قطعه ای از آغاز کتاب بخط مولف دیده شده است.

-الحمد للّه الذی خلق السموات و الارض

تنبیه النائمین

فارسی،در حقیقت خواب،از سلطان محمد بن حیدر گنابادی(-1327 ق)،تألیف:1323 ق.

ط.تهران،1318 ش و 1323 ق.

تنبیه النساء

اردو.ط.هند.

تنبیه الواعظین(و ایقاظ المفسرین)

حسین بن اسد اللّه بهبهانی،تألیف:1330 ق،متن وعظی است که به خواهش بعضی در حقیقت وعظ و در تفسیر سورة و التین ایراد شده است.خ.

موجود.

تنبیه و سن العین(بتنزیه الحسن و الحسین ع)

محمد حیدر موسوی عاملی(-1139 ق).

مؤلف در این کتاب بر«عمدة الطالب»در موضوع مفاخرۀ بنی الحسن انتقاد کرده است.خ.

سامراء.

التنبیهات(فی الاصول و الفقه)

عبد اللّه بن محمد علی کرمانی رائنی نجفی (-1327 ق).خ.نجف.

-الحمد للّه کما هو اهله...

التنبیهات(علی معانی السبع العلویات)

شرح قصائد هفتگانه ابن ابی الحدید،از شمس الدین محمد بن ابی الرّضا(سدۀ 8 ق).ط.مکرّر.

-النجد الطریق الواضح...

التنبیهات(علی اغالیط الرواة الراوین للمعانی و

اللّغات)

امام ابو القاسم علی بن حمزۀ بصری لغوی نحوی (-375 ق).مذکور در معجم الادباء.

التنبیهات

فقه،از سید هاشم توبلی بحرانی،مؤلف تنبیه الاریب.مذکور در ریاض العلماء.

ص:157

از اصحاب امام رضا(علیه السلام)و امام جواد(علیه السلام).مذکور در رجال نجاشی.

تنزیل الآیات الباهرة(فی فضل العترة الطاهرة)

سید عبد الحسین بن یوسف شرف الدین موسوی عاملی(معاصر).

تنزیل الافکار(فی تعدیل الاسرار)

در منطق و حکمت،ظاهرا از اثیر الدین ابهری.

مذکور در کشف الظنون.

التنزیه

حیدر بن علی عبیدلی آملی.مذکور در«جامع الاسرار»مؤلف که در آن به این کتاب ارجاع داده است.

التنزیه(فی اعمال الشبیه)

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(معاصر) مؤلف«اعیان الشیعة».

التنزیه و ذکر متشابه القرآن

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی(-ح 310 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

تنزیه ابی البشر---

ص:159

تنزیه العلل

فقه،از احمد بن کربلایی بابا اردبیلی(-ح 1350 ق).در احکام خلل صلاة.

تنزیه القلوب(عن ارجاس العیوب)

اخلاق،از محمد شفیع بن محمد سمیع میثمی عراقی(-1353 ق)،تألیف:1350 ق.خ.دیده شده.

تنزیه القمیین

ابو الحسن شریف عاملی غروی،در احوال رجال و محدثین قم.ط.قم،1328 ش.

تنزیه المشاهد

فقه،از محمد باقر بن محمد جعفر همدانی بهاری(-1333 ق).در این موضوع که اشخاص جنب و حائض نباید به مشاهد مقدسه وارد شوند.

تنزیه المعصوم(عن السهو و النسیان)

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق).

مختصر«التنبیه فی التنزیه»اوست،که در آن رأی شیخ صدوق را در تجویز سهو رد کرده است.

مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه علی افضاله

تنزیه المؤمنین(فی رد ضربات المحدثین)

فارسی،از باقر بن محمد جعفر اصفهانی حائری فشارکی(-1314 ق).ط.تهران،1333، 1348 و 1368 ق؛اصفهان،1320 ق.

تنسوق نامۀ ایلخانی-جواهرنامه

فارسی،در شناخت جواهر،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)که برای هولاکو خان تألیف کرده.خ.آستان قدس،ش 12434(1207 ق)و چند شمارۀ دیگر.

تنضید العقود السنیة(بتمهید الدولة الحسینیة)

تاریخ،از رضی الدین بن محمد بن علی آل نجم الدین موسوی عاملی مکی(-پیش از 1168 ق).

تنضید النقود(فی المغالطة لعامة الورود)

منطق،از ابو الحسن بن بنده حسین نقوی معروف به میرن صاحب.ط.لکهنو.

التنفّل لمن علیه الفریضة،رسالة فی

عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)،خ.

موجود.

التنفّل وقت الفریضة

محمد بن احمد بن ابراهیم درازی،برادر صاحب حدائق.

تنفیس الهموم

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

تنقاد البینات المرضیة(للرحلة الموهونة الحجازیة)

مهدی بن صالح موسوی کشوان کاظمی (-1358 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

التنقیح(فی شرح ارجوزة غنیة الطلاب فی علم

الاعراب)

جعفر بن محمد بن جعفر اعرجی کاظمی (-1332 ق)،متن و شرح هردو از اوست.خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی رفع منار الهدی

تنقیح الابحاث(فی النّفقات الثلاث)

(نفقۀ همسر،نزدیکان و بردگان)،از اسماعیل بن محمد علی بن زین العابدین محلاتی،مؤلف «انوار المعرفة»(سدۀ 14 ق).ط.

-الحمد للّه رب العالمین

تنقیح الابحاث(فی العلوم الثلاثة)

(منطق،طبیعی و الهی)،از علامه حلّی(-726 ق).در«خلاصة الاقوال»از آن یاد کرده است.

تنقیح الابحاث(فی البحث عن الملل الثّلاث)

(اسلام،مسیحیت و یهود)،از عز الدوله سعد بن منصور بن سعد بن حسن بن هبة اللّه بن کمونۀ اسرائیلی(-676 ق).

ص:160

تنقیح الادلة و العلل فی ترجمة الملل و النحل

افضل الدین محمد بن صدر ترکۀ اصفهانی، تاریخ ترجمه:843 ق.ط.تهران،1321، 1335 ش.اصل«ملل و نحل»از شهرستانی است.

تنقیح الاصول

محمد تقی بن عبد الحی حسینی پشت مشهدی کاشانی،معاصر ملا احمد نراقی.خ.موجود.

تنقیح الاصول(فی الاصول العملیة)

سید محمد رضا طباطبائی قاضی.ط.نجف، 1371 ق.

تنقیح الاصول

اصول فقه،از محمد مهدی بن مهدی بن ابی ذر نراقی(1209 ق-)،تألیف:1251 ق.خ.آستان قدس،ش 8732 ق.

تنقیح البلاغة

ابو سعد محمد بن احمد بن محمد عمیدی ادیب نحوی(-433 ق).مذکور در«معجم الأدباء».

تنقیح البیان(فی شرح ارشاد الاذهان)

نصر اللّه بن حسن حسینی استرآبادی،تألیف:

1236 ق.خ.شهید مطهری.

-الحمد للّه الذی اناط زمام الارشاد بقواعد الاحکام

التنقیح الرایع(من المختصر النافع الذی هو اختصار

الشرایع)

فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری(-826 ق)، شرحگونه ای است بر«المختصر النافع»محقق حلی.ط.قم(در 4 مجلد).خ.آستان قدس،ش 2271(818 ق)،2272(918 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه العلی العظیم العزیز الحکیم...

تنقیح القواعد

اصول فقه،از محمد باقر بن محمد مهدی زنجانی (1312 ق-).خ.دیده شده.

تنقیح القواعد-تنقیح قواعد الدین المأخوذ من آل

یس

علامه حلّی(-726 ق).مذکور در خلاصه و مسائل مهنائیه.

تنقیح الکلام(فی شرح شرایع الاسلام)

شیخ حسین عصامی نجفی،معاصر صاحب جواهر.

تنقیح المرام

حاشیه بر عدة الاصول و بر حاشیۀ ملا خلیل قزوینی بر آن،از علی اصغر بن محمد یوسف قزوینی معاصر حرّ عاملی و شاگرد ملا خلیل قزوینی،تألیف بعضی از مجلدات:1110 ق.

تنقیح المسائل(فی معرفة الاصول و الدلائل)

اصول فقه،از ابراهیم بن حسین حسینی.مذکور در«بحر الحقایق»مؤلف.

تنقیح المسائل

مؤلف از دانشمندان هند بوده.ط.هند.

تنقیح المطالب

محمد جعفر بن محمد هاشم موسوی خوئی.خ.

موجود.

تنقیح المطالب المبهمة فی عمل الصور المجسّمة

سید محمد بن علی حسینی حجت کوهکمری (معاصر).

تنقیح المقاصد الاصولیة(فی شرح ملخص الفوائد

الحائریة)

متن و شرح از محمد حسن بن محمد معصوم قزوینی(-1240 ق)،تألیف:1212 ق.خ.

آستان قدس،ش 6646(1268 ق).

-الحمد للّه الذی هدانا الی معرفته

تنقیح المقاصد(فی شرح الفرائد)

شرح رسائل شیخ انصاری است،از عبد اللّه بن محمد علی کرمانی رائنی نجفی(-1327 ق).خ.

دیده شده.

ص:161

-الحمد للّه رب العالمین

تنقیح المقال(فی طی مسائل کثیرة نفیسة من الاصول

و الرجال)

حسن بن عباس بلاغی نجفی،در روضات از آن بسیار نقل شده.

تنقیح المقال فی علم الرجال

عبد اللّه بن محمد حسن مامقانی(-1351 ق)، آغاز تألیف:1348 ق.ط.نجف،1349- 1352 ق.

تنقیح المقالة(فی تحقیق الدلالة)

رساله در دلالات،از میرزا ابو الفضل کلانتری(- 1316 ق).در مقدمۀ دیوان مؤلف از ناتمام ماندن این رساله یاد شده است.

تنقیح مقاله در توضیح رساله

فارسی،شرح هبة اللّه حسینی معروف به شاهمیر بر فارسی هیأت قوشچی.خ.آستان قدس،ش 12212(1276 ق)و ض 12208(1118 ق).

-خوشترین صورتی که مصوران ناطقه عرایس کلام

تنقیح المناظر(لاولی الابصار و البصایر)

شرح المناظر ابن هیثم،از کمال الدین ابو الخیر حسن بن علی فارسی(-718 ق).خ.آستان قدس،ش 5480(1073 ق).

التنقیحات(فی شرح التلویحات)

منطق و حکمت،التلویحات از شهاب الدین سهروردی است و شرح از عزّ الدوله سعد بن منصور ابن کمونۀ اسرائیلی(-676 ق).خ.

آصفیه،کوپریلی و ایاصوفیه.

-نستعین باللّه واهب العقل عزّ سلطانه...

التنقیحات

علی قلی خان بن قره چغای خان،مؤلف«احیاء حکمت»و«الایمان الکامل».مذکور در برخی تألیفات مؤلف.

التنقیحات الاصولیة

محمد علی بن احمد قراچه داغی اونساری (-بعد از 1306 ق).مذکور در آخر«اللمعة البیضاء».

التنقید فی احکام التقلید

ابو طالب بن ابی القاسم موسوی زنجانی(- 1329 ق)،تألیف:1314 ق.ط.تهران،1316 ق.

التنقید فی اثبات الاجتهاد و التقلید من القرآن

المجید

علی بن ابی القاسم رضوی لاهوری(معاصر).

ط.لاهور.

-الحمد للّه الذی انزل کتابا جامعا

تنقید الاخبار

اردو،از اعجاز حسین امروهوی(معاصر)،داماد و شاگرد مفتی عباس لکهنوی.ط.هند،1328 ق.

تنقید البخاری

اردو،از علی اظهر کهجوی(معاصر).

تنقید جدید

اردو.ط.دهلی.

تنقید السبائیّة(اصحاب عبد اللّه بن سبا)

اردو،از احمد سلطان.ط.هند.

تنقید قدامت وید

اردو،از غلام حسنین پانی پتی.ط.

تنقید الکلام(فی احوال شارع الاسلام)

امیر علی صاحب،در تاریخ پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم.ط.لکهنو.

التنقید و التنقیح

فارسی،طب،از حکیم میر جعفر علی هندی.ط.

تنکیب الخائنین

از کتب ردود.

ص:162

تنگ شکر

ابو نصر فتح اللّه خان شیبانی.

التنمیقات(فی التوقیعات)

میرزا فضل اللّه بدایع نگار.مذکور در آخر «مطلع الشموس»مؤلف.

التنویر(فی ترجمة رسالة آیة التطهیر)

اردو،ترجمۀ رساله قاضی نور اللّه شوشتری،از حسن عباس موسوی کنتوری.ط.هند،1341 ق.

التنویر(فی معانی التفسیر)

محمد بن حسن فتال نیشابوری.مذکور در معالم ابن شهرآشوب.

التنویر

ابو بکر بن عبد الرحمن حضرمی.مذکور در آخر دیوان چاپی او.

التنویر فی مولد السراج المنیر

ابو الخطاب عمر بن حسن از اولاد دحیۀ کلبی.

مذکور در وفیات ابن خلکان.

تنویر الصدور(فی ازالة الظلمة و کسب النور)

اخلاق،از علی اکبر بن فتح اللّه موسوی مشهدی (سدۀ 13 ق).خ.موجود.

تنویر القلوب

محمد بن مرتضی،نوادۀ برادر فیض کاشانی.خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی شرح صدور محبیه با نوار معرفته

تنویر المذاهب(فی تعلیقات المواهب)

حاشیه بر«مواهب علیه»کاشفی،از محسن فیض کاشانی(-1091 ق).

تنویر المرآت(فی شرح اسانید الکافی)

شیخ علی بن محمد ابراهیم زاهد قمی نجفی (-1370 ق).خ.دیده شده.

تنویر المصباح(فی شرح تلخیص المفتاح)

ناشناخته،شرحی است بر تلخیص مفتاح الحساب غیاث الدین جمشید کاشانی که نسخۀ آن در نجف دیده شده.

تنویر المطالع

حاشیۀ قدیم جلال الدین محمد دوانی(-908 ق)بر حاشیه صدر الدین محمد دشتکی(-903 ق)بر شرح مطالع قطب الدین رازی.خ.آستان قدس،چند نسخه.

-اما بعد الحمد لولی النّعم

تنویر المطالع و تبصیر المطالع

حاشیۀ جدید دوانی بر حاشیۀ دشتکی بر شرح مطالع.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی اطلع من مطالع البراهین...

تنویر المقباس من تفسیر ابن عباس

محمّد بن یعقوب فیروزآبادی(-817 ق) صاحب قاموس.سند روایت این تفسیر به محمد بن سائب کلبی(-146 ق)منته می شود و ابن عدی در«الکامل»به چنین تفسیری اشاره کرده است که از کلبی است.ط.مصر،1314 ق و مکرر؛بمبئی،1280 ق.

التّوابین،کتاب

ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ.

التوابین،(و عین الوردة)کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن زکریا بن دینار غلابی بصری(-298 ق).ط.

تواتر القرآن

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق).خ.

موجود.

-الحمد للّه رب العالمین...

التواریخ

امیر ذی المناقب ابن طاهر بن ابی المناقب الحسینی الرازی استاد پدر شیخ منتجب الدین.

ص:163

التوحید

ابو سعید سهل بن زیاد آدمی رازی(سدۀ 3 ق).

شیخ صدوق،محمد بن علی بن بابویه قمی(- 381 ق).ط.تهران،1285،1375 ق؛بمبئی، 1322 ق.

التوحید

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی.

التوحید-توحید المفضل

ابو محمد هشام بن حکم کوفی(-179 یا 199 ق).مذکور در رجال نجاشی.

توحید الائمة

اردو،از محمد هارون زنگی پوری هندی (-1339 ق).ط.

توحید استدلالی

فارسی،از محمد بن محمود دهدار(سدۀ 10 ق).

خ.آستان قدس،ش 875 و 6393.

-حمد و سپاس بی قیاس مر خداوندی را که مشکات دل انسان

توحید اهل التوحید(فی الجامعة الاسلامیة)

در توحید،نبوّت و معاد،از محمد علی بن حسین هبة الدین شهرستانی.ط،1341 ق.

توحید برهانی

فارسی،از محمد بن محمود دهدار.خ.موجود.

-جل ربّی لا آله الاّ هو...منّت و سپاس مر خداوندی را جلّ شأنه که نظام ملک و ملّت...

توحید رضوی

محمد رضا بن علی نقی همدانی(-1318 ق).

مذکور در«الانوار القدسیۀ»مولف.

توحید عبادت

فارسی،از شریعت سنگلجی.ط،1361 ق.

التوحید العرفانی

عبد الکریم بن ابراهیم گیلانی.شیخ احمد احسائی این رساله را شرح کرده است.خ.

موجود.

توحید القرآن

اردو،محمد هارون زنگی پوری(-1339 ق).

توحید الکلمة بکلمة التوحید

محمد علی هبة الدین شهرستانی،در بیان لزوم

ص:167

اتحاد مسلمانان در عقاید و احکام و لزوم اتحاد آنان در برابر دشمنان اسلام.

توحید کمالی

فارسی،از سید محمد عصار تهرانی(-1356 ق)به صورت مناظره ای است بین آقا کمال و معلم او.

التوحید و الاستطاعة(و الافاعیل و البداء)

عبد اللّه بن جعفر حمیری(سدۀ 3 ق).

التوحید و الامامة

قاضی نعمان مصری(-354 ق).مذکور در مقدمۀ طبع کتاب«الهمة فی معرفة آداب الائمة»مؤلف.

التوحید و الایمان

ابو الفضل محمد بن احمد جعفی کوفی معروف به صابونی.مذکور در رجال نجاشی.

التوحید و البداء-التوحید و الاستطاعة

التوحید و التثلیث

ابو الحسن علی بن ابی سهل قزوینی.ابو عبد اللّه بن شاذان که از مشایخ نجاشی است آن را از مؤلف روایت کرده است.

التوحید و نفی التحدید

امام منصور باللّه قاسم عیانی(-393 ق).

مذکور در شرح الرسالة الناصحة.

التوحید و نفی التشبیه

ابو عبد اللّه حسین بن علی بن موسی بن بابویه قمی،برادر شیخ صدوق،این رساله را سید مرتضی علم الهدی از مولف روایت می کند.

مذکور در رجال نجاشی.

توحید،نبوت و امامت

فارسی،از محمد بن حسن مدقق شیروانی (-1098 ق).خ.دیده شده.

-بدانکه اثبات صانع عالم محتاج به مقدمات بسیار و تطویل و اکثار نیست.

توحیدنامه

فارسی،نظم توحید مفضل،از اسماعیل بن حسین تائب تبریزی معروف به مسأله گو(- 1374 ق).

ص:168

و السّلام الی افضل الرجال

توضیح الاشکال

فارسی،ترجمۀ تحریر اقلیدس،از مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق).خ.آستان قدس،ش 12202(1312 ق)

-سپاسی که مهندسان کارخانۀ ابداع از تقدیر او قاصرند

توضیح الاصول(فی شرح تهذیب الوصول)

عباد بن احمد بن اسماعیل حسینی گلستانه، معاصر علاّمه حلّی مؤلف«تهذیب الوصول»، تاریخ شرح:707 ق به خواهش محمود بن محمد طبری.خ.آستان قدس،ش 6491

توضیح الاقوال و الادلّة(فی شرح الاثنی عشریة

الصلاتیة)

شرف الدین علی بن حجة اللّه شولستانی(-ح 1065 ق).شرح«الاثنی عشریۀ»صاحب معالم است.

التوضیح الانور(بالحجج الوارده لدفع شبه

الاعور)

نجم الدین خضر بن محمد حبله رودی رازی، تألیف:839 ق.مقصود از اعور یوسف بن مخزوم اعور واسطی است.خ.آستان قدس،ش 398.

توضیح البیان-تسهیل الاوزان

فارسی،در مقادیر و اوزان،از حبیب اللّه بن علی مدد ساوجی(-1340 ق)،مرتب بر 3 مقدمه،3 مقصد و خاتمه و هریک در چند فصل،تألیف:

1294 ق.ط.تهران،1313 ق.

-الحمد للّه الموفق للصواب

توضیح التذکرة

شرح تذکرۀ نصیریّه در نجوم،از نظام الدین حسن بن محمد معروف به نظام اعرج نیشابوری، تألیف:711 ق.خ.آستان قدس،ش 5569 (833 ق)،ش 5347(986 ق)،ش 5346 (987 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی جعلنا من المتفکرین فی خلق السموات و الارض

توضیح الحال-رسالة فی تزکیة الرّاوی

محمد بن حسن بن شهید ثانی معروف به شیخ محمد سبط(-1030 ق).خ.موجود.

-الحمد للّه الّذی جعل الکائنات علی وجوه اعدل شاهد

توضیح الحروف

در تشریح حروف هجا،از محمد علی هبة الدین شهرستانی،مادّۀ تاریخ ختم:بکرة یوم المبعث.

-الحمد للّه الذی الهمنا الحروف لتوضیح المعانی

توضیح الحساب

حاشیۀ خلاصة الحساب شیخ بهائی،از محمد تقی بن حسین علی هروی(-1299 ق)،تألیف:

1241 ق.خ.آستان قدس،ش 13252(1290 ق).

توضیح الخلاصة

فارسی،شرح خلاصة الحساب شیخ بهائی،از محمد امین بن میرزا جان نجفی قمی،شاگرد شیخ.خ.آستان قدس،ش 5398 و ش 7529.

توضیح خلاصة الحساب

عبد النبی بن علی کاظمی(-1256 ق).مذکور در«تکملۀ نقد الرجال»مؤلف.

توضیح الدلائل(علی ترجیح مسائل الرسائل)

حاشیۀ فرائد الاصول شیخ انصاری،از محمد حسین بن محمد مهدی سلطان آبادی کره رودی (-1314 ق).خ.دیده شده.

توضیح الدلائل(فی ترجیح الفضائل)

از این کتاب در«جواهر المطالب»فی فضائل علی بن ابی طالب تألیف فخر الدّین طریحی و «جواهر الاخبار»نجف علی زنوزی بسیار نقل شده است.

ص:170

کاشانی،مؤلّف«توضیح الآیات».

توضیح المسائل

فارسی،رسالۀ عملیه،از آیت اللّه آقا حسین بروجردی.این رساله را شیخ علی اصغر کرباسچیان به فارسی ترجمه کرده.ط.تهران، 1375 ق.

توضیح المشربین

فارسی،در تصوف و عرفان،از سدۀ 11 ق.

مؤلّف که ناشناخته است در این کتاب میان سخنان مبطلین و مصحّحین طریقۀ تصوف محاکمه کرده است.این رساله در 23 باب و هر باب در 4 فصل است.خ.موجود.

توضیح المشکلات(فی ترکیب بعض الآیات و

الاشعار و الاحجیات)

فارسی،ناشناخته.ط.ایران،1294 ق؛تبریز 1324 ق.

توضیح المشکلات

در صرف و نحو و عروض،از محمد حسن بن قنبر علی زنجانی(-ح 1340 ق).مذکور در «زهر الریاض»اردوبادی.

توضیح المطالب

فارسی،شرح خلاصة الحساب شیخ بهائی،از ابو طالب بن میرزا بیک فندرسکی،نوادۀ میر ابو القاسم فندرسکی و معاصر صاحب ریاض.

توضیح المقاصد(فی وقایع الایام)

تاریخ،از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق).ط.مصر،1313 ق(با«شرح البائیة»)؛ایران،1315 ق(با«مسار الشیعة»).

توضیح المقال---

ص:172

التوفیق(فی الجمع بین الحکمة و الشریعة)

شیخ علی حزین گیلانی(-1181 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

التوفیق للوفاء،کتاب(بعد تصریف(او تفریق)

دار الفناء)

رضی الدین علی بن طاوس حسینی حلّی(-664 ق).مذکور در امل الآمل.

توفیق المتفرقات

قواعد متفرقه،از محمد علی هبة الدین شهرستانی(معاصر).

التوفیقات الآلهیّة

فارسی،مواعظ رمضان،از حسن بن حسین بن اسماعیل حسینی یزدی واعظ متخلص به فانی (معاصر).مذکور در اکسیر الاخبار مؤلّف.

التوقف،کتاب

ابو موسی جابر بن حیان کیمیاوی(-200 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

توقیع الامام العسکری(علیه السلام)

به خط سید حسن نیاز طباطبایی در 1247 ق،به ضمیمۀ وصایای پیامبر(صلی الله علیه و آله)به امیر المؤمنین (علیه السلام).خ.شهید مطهری.

توقیعات التقویم

فارسی،مثنوی،از حسن طوطی اهری.

-چو در تقویم بود الفاظ مشکل

به کشف آن همه دل بود مایل

التوقیعات(الخارجة من الناحیة المقدسة)-

توقیعات خارجه از ناحیۀ امام زمان(علیه السلام)

عربی و فارسی،منسوب به علاّمه محمد باقر مجلسی(-1111 ق).ط.بمبئی.

التوقیعات(الخارجة من الناحیة المقدسة)

ابو العباس عبد اللّه بن جعفر حمیری قمی از اصحاب امام عسکری(علیه السلام).مذکور در رجال نجاشی.

توقیعات کسری انوشیروان عادل

فارسی،ترجمۀ جلال الدّین محمد طباطبائی زواری(-995 ق).ط.کلکته،1240 ق و چندین چاپ دیگر.این کتاب قبلا از پهلوی به عربی ترجمه شده بوده است.

توقیف السائل(علی دلائل المسائل)

فقه،از علی بن حسین بن محیی الدین جامعی، تألیف:1124 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه المتطول علی عباده بالارشاد الی شرایع الاسلام

التوکل،کتاب

از مآخذ«البلد الامین»کفعمی.

التولانیة

فقه،در صلاة،از شیخ علی تولانی،شاگرد شهید اول.خ.آستان قدس،ش 2283(917 ق)،ش 2718 و ش 6187.

التولد،کتاب

ابو جعفر محمد بن علی بن محبوب قمی اشعری، کتاب را احمد بن ادریس(-306 ق)از مولف روایت می کند.مذکور در رجال نجاشی.

التولی عن الجائر---

ص:173

(-573 ق).خ.آستان قدس.

تهافت الفلاسفة

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق).خ.نور عثمانیه و بشیر آقا.

استانبول.

التهانی،کتاب

ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی(-274 یا 280 ق).

التهانی،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-388 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

التهجّد

ابو الفرج محمد بن علی بن یعقوب بن اسحاق بن ابی قرّۀ قنانی کاتب مولف کتاب عمل الشهور و عمل الجمعة و از مشایخ نجاشی.کفعمی در تالیفات خویش از آن نقل کرده است.

التهجّدیة

فارسی،از رضی الدین محمد بن حسن قزوینی (-1096 ق)،در آداب نماز شب.خ.دیده شده.

تهدید المکفرین

مخالفت با تکفیر بدون حجت،از محمد علی هبة الدّین شهرستانی(معاصر).ط.بغداد.

تهذیب الانساب(و نهایة الاعقاب)

ابو الحسن محمد بن محمد بن علی عبیدلی حسینی نسابه(-435 ق).خ.دیده شده.

تهذیب البیان

نحو،از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق).خ.آستان قدس،ش 3790 (1005 ق).ط.هند.

-باسمک یا رب یبتدی الکلام

تهذیب التاریخ

ابو علی احمد مسکویه.مذکور در ابتدای تاریخ بیهق.

تهذیب التعالیم

ابو نصر منصور بن علی بن عراق(-پس از 408 ق).ابوریحان که شاگردش بوده در«الاستیعاب» از این کتاب نقل کرده است.

تهذیب الخصائل(و تذهیب الفضائل)

اردو،اخلاق.ط.هند.

تهذیب الشیعة(لاحکام الشریعة)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).مذکور در ایضاح الاشتباه علامه حلی.

تهذیب الصرف-الساعتیة

علی محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1312 ق).مذکور در«مشاهیر علماء الهند».

تهذیب الطبع

ابو الحسن محمد بن احمد بن محمد شریف ابن طباطبا اصفهانی(-322 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم و معجم الادباء.

تهذیب طریق الوصول(الی علم الاصول)-تهذیب

الاصول

علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلی(-726 ق)،به نام فرزندش فخر المحققین،تألیف کرده.

ط.تهران،1308 ق.خ.آستان قدس،ش 2861 (728 ق)،ش 13974(777 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه رافع درجات العارفین...

تهذیب العین

لغت،از ابو الحسن علی بن محمد عدوی سمیساطی(زنده در 377 ق).این کتاب تهذیب «کتاب العین»خلیل بن احمد است.

تهذیب الفرائد---

ص:175

تهران آزاد

فارسی،از عباس خلیلی.ط.تهران.

تهران مخوف

فارسی،داستان،از مرتضی مشفق کاظمی.ط.

تهران،1340 ش و مکرّر.

التهلیلیة

شرح کلمۀ توحید،ناشناخته.خ.خوانساری نجف.

-الحمد لمن تفرد و تعالی ان توحد

تهلیلیه

فارسی،شرح کلمۀ توحید.خ.دیده شده.

التهلیلیة

در حکم تهلیل در آخر اقامه،از محمد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادی(-1126 ق).

-الحمد للّه حمدا کثیرا کما امر...

التهلیلیة

در اعراب کلمۀ توحید،از محمد کاظم موسوی نحوی بروجردی(-1344 ق).

التّهلیلیة

فارسی،تفسیر کلمۀ توحید،از جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق)که برای سلطان حسن بیک تالیف کرده.خ.آستان قدس،ش 5886 و ش 5978.

-آفتاب جمال قدم از آن متعالی است...

تهنیت،مثنوی در

فارسی،از حسن بیک رفیع قزوینی.مذکور در خزانۀ عامره.

تیاترانوش-تآترانوش

فارسی،منظوم،ترجمۀ غلام رضا رشید یاسمی.

ط.تهران.

التّیار

دیوان احمد بن علی صافی نجفی(معاصر).

التّیار فی انساب ملوک القاجار

سید جعفر اعرجی نسابه(-1332 ق)،به نام حشمت الدوله عبد اللّه میرزا نگاشته.

التیاسر---

ص:176

10 ق).

تیمارستان-دار المجانین

فارسی،داستان،از محمد علی جمال زاده.ط.

تهران،1320 ش و مکرر.

تیمم

فارسی،فقه،از علی اصغر بن علی اکبر بروجردی (1231 ق-).مذکور در آخر«نور الانوار» مؤلف.

التیمّم،کتاب

ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی،شیخ صدوق(-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

التیمّم الاستدلالی

شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری(-1281 ق).خ.دیده شده.

تیمورنامه-تمرنامه

فارسی،مثنوی در احوال تیمور،از عبد اللّه هاتفی (-927 ق)خواهرزادۀ جامی.این کتاب نظم ظفرنامۀ شرف الدین علی یزدی است.ط.

-به نام خدایی که فکر خرد

نیارد که تا کنه او پی برد

التیمیّة

انساب،از سید هاشم بن سلیمان کتکانی بحرانی (-1107 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

ص:177

ث

ثابت نامه

گجراتی،در انتقام از قاتلان سید الشهداء(علیه السلام)،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(معاصر).

ثابت نامه

اردو.ط.هند.

الثار فی تاریخ خوار

ابو الحسن محمد بن عبد اللّه سلامی مخزومی (-393 ق).مذکور در«تاریخ بیهق».

الثارات

منظومۀ میمیمه،در فاجعۀ کربلا و ماجرای مختار،منسوب به احمد بن متوّج بحرانی.خ.

سامراء.

الثاقب فی المناقب

محمد بن علی جرجانی،معاصر ابن شهرآشوب (-588 ق).ظاهرا این کتاب همان«ثاقب المناقب»است که از آن یاد می شود.

ثاقب شهاب البرهان(فی رجم متبعی القادیان)

فارسی،از مهدی بن صالح موسوی کاظمی (-1358 ق)

-الحمد للّه مخزی المغترین

الثاقب المسخر علی نقض المسحّر

اصول دین،از ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حسنی حلّی(-673 ق)

ثاقب المناقب

در معجزات پیامبر و ائمّه(علیه السلام)،از عماد الدین محمد بن علی طوسی معروف به ابن حمزه، معاصر شیخ منتجب الدین(-پس از 585 ق)، تألیف:560 ق.از آن در کتب متأخرین نقل شده است.

ثاقب المناقب

سید هاشم کتکانی بحرانی.ظاهرا مقصود از «مدینة المعجزات»اوست.

ثبات الفوائد(فی شرح اشکالات القواعد)---

ص:178

الثبت المصان-بحر الانساب

ابو النظام قوام الدین حسینی نقیب واسط.

الثبت الموسوی(فی اجازة النقوی)-ثبت الاثبات

ثبوت الخلافة

اردو،از دکتر نور حسین صابر جهنگ(معاصر).

ط.هند.

ثبوت شهادت

اردو،در شهادت سید الشهداء(علیه السلام)،از محمد هارون زنجیفوری(-1339 ق).ط.

ثبوت الولایة علی البکر(البالغة الرشیدة فی

التزویج)

احمد بن ابراهیم بحرانی(-1131 ق)پدر شیخ یوسف بحرانی.مذکور در«لؤلؤة البحرین».

ثبوت الهلال(فی اول شهر رمضان او اول شوّال)

محمد صالح خاتون آبادی(-1126 ق).خ.

سامراء.

ثروت ملل

فارسی،ترجمۀ محمد علی بن محمد حسین فروغی ذکاء الملک.ط.تهران.

ثعبان مبین(لاعداء الدین)

در استحباب گریه برای سید الشهداء،رد رسالۀ «النّجم»عبد الشکور.ط.

ثعلبیه

فارسی،مثنوی،از محمد باقر قرابولاغی خلخالی(زنده در 1310 ق).ط.تبریز،1329 ق.

الثغر الباسم(من شعر کشاجم)

دیوان ابو الفتح محمود بن حسین رملی(-ح 350 ق)،صاحب«ادب الندیم».ط.بیروت، 1313 ق.

-الحمد للّه الذی منّ علی عباده...

الثغور الباسمة(فی مناقب السیدة فاطمة(علیه السلام)

ناشناخته.مذکور در کشف الظنون.

ثقات الرواة

محمد علی هبة الدین شهرستانی(معاصر).ط.

تهران،1363 ق.

الثقات العیون(فی سادس القرون)

محمد محسن بن علی،آقا بزرگ تهرانی.این کتاب جزء سوم«طبقات الاعلام»مؤلّف است،آغاز تألیف:1346 ق.

الثقة،کتاب

کیمیا،از ابو الفیض ذو النون بن ابراهیم مصری.

مذکور در فهرست ابن ندیم.

الثقة(و بیان المراد منه عند علماء الرجال)

ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).مذکور در البدر التمام.

الثقة بصحة العلم

ابو موسی جابر بن حیان صوفی کیمیاوی (-200 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الثقلاء

ابو بکر محمد بن خلف بن مرزبان.در«معجم الادباء»از آن نقل شده.

الثقلین(و التکلم فی تعیین الاکبر منهما)

صدر الدین بن محمد باقر رضوی قمی(سدۀ 12 ق).مذکور در اجازۀ سید عبد اللّه جزائری.

ثقوب الشهاب(فی رجم المرتاب)

ثمرات الاسفار

سفرنامه،از محمد نجیب مروۀ عاملی.ط.

ثمرات الاشجار

فارسی،هیأت و نجوم،از علی شاه بن محمد قاسم خوارزمی،تالیف:952 یزدجردی.خ.

آستان قدس،ش 11448.

-به نام ایزد خداوند بخشایندۀ مهربان

ثمرات الاعواد

در مصائب معصومین،از علی بن حسین هاشمی نجفی.ط.نجف،1355 ق.

ثمرات الاوراق

به احتمال از ابراهیم احدب.در شرح شافیۀ محمد بن امیر الحاج(تالیف:1173 ق)از آن نقل شده است.

الثمرات الجنیة(من الحدیقة الحسینیة)

باقر بن اسماعیل کجوری تهرانی(-1313 ق).

مذکور در«الخصائص الفاطمیۀ»مولف.

ثمرات الحیات

فارسی،مواعظ و مناقب و مصائب،از محمود بن عبد العلی موسوی درب امامی(-ح 1372 ق).ط.مکرر.

ثمرات العلوم

محمد علی واعظ مبارکی اصفهانی.مذکور در علماء معاصرین خیابانی.

ثمرات لباب الالباب(فی الرّد علی بعض اهل

الکتاب)

در رد مسیحیان،از علی بن احمد آل عبد الجبار قطیفی(-1287 ق).صاحب«انوار البدرین» نسخۀ آن را داشته است.

ثمرات المطالعة

محمد بن عقیل علوی حضرمی(-1350 ق).

مذکور در«العتب الجمیل»مؤلّف.

ثمرات النظر(فی علم الاثر)

درایة الحدیث،از محمد بن اسماعیل یمانی (-1182 ق).مذکور در«اتحاف النبلاء» صدیق حسن خان.

الثمره---

ص:181

-الحمد للّه الّذی خلق الانسان علمه البیان

ثمرة الحیاة(و ذخیرة الممات)

شرح چهل حدیث،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری شیرازی مؤلف«تعبیر طیف الخیال».مذکور در نجوم السماء.

ثمرة الخلافة

-الحمد للّه الّذی جعل قوام الدین

ثمرة الفؤاد

اصول،از محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی(-1259 ق)،تالیف:1235 ق.

مذکور در کشف الحجب.

-احمد اللّه علی جزیل نعمائه...

ثمرة الفؤادیة

فارسی،مثنوی،از اسماعیل بن حسین تائب تبریزی(-1374 ق).

ثمرة القول بالصحیح و الا عمّ

محسن بن حسن اعرجی کاظمی(-1227 یا 1228 ق).

الثمرة المرضیّة(فی بعض الرّسالات الفارابیّة)

مجموع رسائل ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی(-339 ق).ط.لیدن،1889 م.

ص:182

ثمرة النبوّة-الزّهراء

در احوال صدیقۀ طاهره سلام اللّه علیها،از نیاز حسین عابدی هندی.ط.حیدرآباد دکن.

الثمینة فی وصف المدینة،الرسالة

محمد بن عبد اللّه موسوی مدنی معروف به کبریت،صاحب رحلة الشتاء و الصیف.

الثناء العاطر(علی اهل بیت الطاهر)

قصیدۀ لامیّه،از ابو بکر بن عبد الرحمن حضرمی.ط.(در دیوان او).

ثناء المعصومین

محسن فیض کاشانی(-1091 ق).خ.دیده شده.

-اللهم اجعل شرایف صلواتک و نوامی برکاتک...

ثناء المعصومین

محمد بن محمود دهدار.خ.دیده شده.

فارسی،از محمد کاظم بن محمد گیلانی ملک الاطبّاء(معاصر ناصر الدین شاه قاجار).ط.

تهران.

ثواب انا انزلناه

ابو محمد(یا ابو علی)حسن بن عباس بن حراش(یا حریش)رازی.سعد بن عبد اللّه حمیری(-ح 300 ق)آن را به یک واسطه از مؤلف روایت می کند.

ثواب انا انزلناه

ابو الحسن علی بن محمد معروف به بزرگ.

حمید بن زیاد نینوایی(-310 ق)آن را از

ص:183

ج

جاء الحق

در صلاة جمعه و رد بر ملا خلیل قزوینی،از یکی از معاصرین او،آغاز تالیف:1076 ق.خ.

مرعشی قم.

جابر و الکیمیا

محمد علی هبة الدین شهرستانی.

جابلسا و جابلقا

محمد باقر بهاری همدانی(-1333 ق).خ.

موجود.

جارح العینین(فی مصیبة مولانا الامام ابی عبد اللّه

الحسین)

محمد صادق بن محمد باقر حسینی واعظ اصفهانی،معاصر فتحعلی شاه قاجار،مرتب بر 30 فصل و خاتمه.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی هدانا الی صراط المستقیم

جارح نامۀ سه دفتر

فارسی،تاریخ.خ.فیض آباد هند.

جاسوسی چیست

فارسی،از کاپیتان ادواردتو،ترجمۀ نظام الدین نوری.ط.تهران،1306 و 1311 ش.

جاسوسی و جلوگیری از آن

فارسی،ترجمۀ شرف الدین قهرمانی فرزند عمید الدوله کیومرث میرزا.ط.تهران،1308 و 1311 ق.

جاسوسی انگلیسی

فارسی،از ادواردتو،ترجمۀ نظام الدین نوری.

ط.تهران،1306 ق.

جالیة الکدر(باسماء اصحاب سید الملایک و

البشر)-المنظومة البدریة

منظومه منسوب به علی بن حسن بن عبد الکریم برزنجی حسینی(سدۀ 12 ق)،که گویا از روی رسالۀ بدریۀ برادرش سید جعفر برزنجی به نظم آورده است.ط.

جالیة الکرب(باصحاب سید العجم و العرب)

در ذکر اصحاب بدر و احد،از جعفر بن حسن شریف برزنجی(-1177 ق).همین کتاب را علی بن حسن برزنجی به نظم آورده است که در بالا یاد شد.

جاماسب نامه

فارسی،نجوم،منسوب به جاماسب فرزانه فرزند لهراسب،ترجمۀ میرزا عبد اللّه بن عیسی افندی اصفهانی(-1130 ق).ط.بمبئی.صاحب ریاض العلماء.خ.آستان قدس،ش 8477 (1241 ق)و ش 12092(1253).

-سپاس ایزد را که ما را آفرید چنانکه خواست

جاماسب نامه

فارسی،منظومه منسوب به خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق).خ.ایا صوفیه.

ص:185

جام گیتی نما

فارسی،حکمت،از میرزا نصیر حسینی طبیب اصفهانی(-1191 ق).مذکور در مقدمۀ دیوان فرصت.

الجامع

ابو علی احمد بن محمد مسکویه(-421 ق).

مذکور در معجم الادباء.

الجامع(فی ابواب الحلال و الحرام)

ظریف بن ناصح کوفی.نجاشی به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الجامع(فی ابواب الشریعة)

ابو محمد حسن بن علی جحّال(سدۀ 4 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الجامع(فی ابواب الفقه)

ابو الحسن علی بن حمزۀ بطاینی.مذکور در رجال نجاشی.

الجامع(فی ابواب الکلام)

ابو عبد اللّه محمد بن عبد اللّه جرجانی(سدۀ 3 و 4 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الجامع(فی الاحادیث)-جامع البزنطی

ابو جعفر احمد بن محمد بن زید بزنطی(-221 ق).

الجامع(فی الاخبار)

ابو الحسن علی بن ابی سعید(یا ابی سعد)خیّاط.

شیخ منتجب الدین به واسطۀ پدر خویش آن را از مولف روایت می کند.

الجامع(فی الاخبار)

محمد علی بن محمد شاه عبد العظیمی (-1334 ق).وی اخبار مربوط به زنان را از این کتاب برگرفته و«تنبیه الغافلات»نام نهاده که طبع شده.

الجامع(فی الاسطرلاب)

جابر بن حیان صوفی(-200 ق).مذکور در «غایة الحکیم»مجریطی.

الجامع(فی الاصول و العقاید)

محمد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادی (-1126 ق).مذکور در فهرست کتب او.

الجامع(فی الاصول و الفروع و الاخلاق)

فارسی،محمد بن محسن بن مرتضی علم الهدی.مذکور در روضات الجنات.

الجامع(فی اعمال شهر رمضان)

عبد الباقی بن محمد حسین بن محمد صالح خاتون آبادی(-1207 یا 1208 ق).مولف «فیض قدسی»نسخۀ آن را دیده بوده است.

الجامع(فی الامامة)

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی.مذکور در رجال نجاشی.

الجامع(فی انواع الشرایع)

حمید بن زیاد دهقان کوفی(-310 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الجامع(فی التجوید)

مجموعۀ قراآت مرویه به طریقۀ ابو البرکات محمد بن محمّد بلوی.خ.مجلس تهران.

-الحمد للّه الذی جعل اهل القرآن من خصوص اهله

الجامع(فی ترجمة النافع)

فارسی،ترجمۀ«النافع یوم الحشر»فاضل مقداد،از محمد علی بن محمد حسین شهرستانی (-1344 ق)تاریخ ترجمه:1324 ق.ط.

تهران،1325 و 1378 ق؛بمبئی،1326 ق.

الجامع(فی الحدیث)

ابو محمد حسن بن احمد بن محمد بن هیثم عجلی رازی،که از شیخ صدوق بدون واسطه و هم به واسطه برادرش حسین روایت می کند و نجاشی او را در کوفه درک کرده.

جامع اشتات الرواة و الروایات(عن الائمّة

الهداة)

نظام الدین ابو القاسم علی بن عبد الحمید نیلی شاگرد فخر المحققین.مذکور در کشف الحجب.

جامع الاصول

اصول فقه،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی(-1321 ق).

جامع الاصول(فی شرح رسالة الفصول)

نجم الدین خضر بن شمس الدین محمد بن علی حبلرودی،تألیف:834 ق،شرح تعریب فصول نصیریه است.خ.آستان قدس،ش 408(856 ق).

جامع الاصول

اصول فقه،از زین العابدین بن ابی القاسم طباطبایی معروف به سید آقا(-1303 ق)که ظاهرا ناتمام مانده.

جامع الاصول---

ص:190

جامع التأویل

تفسیر،از احمد بن فارس لغوی.مذکور در معجم الادباء.

جامع التجارب

فارسی،طب،از ابو طالب متطبب شریف حسینی،متولی آستانۀ رضوی،در یک مقدمه، 28 فصل و خاتمه.خ.موجود.

-الحمد للرب الکریم...بعد چنین گوید حاجب درگان واجب التعظیم ابو طالب مشرف مشرف به تولیت ثامن ائمّه

جامع التفسیر

امام ابو القاسم حسین بن محمد بن فضل،راغب اصفهانی(-502 ق).بیضاوی در«انوار التنزیل»از این تفسیر بسیار استفاده برده است.

ط.مصر،1329 ق(جزء اول).

-الحمد للّه علی آلائه...

جامع التفسیر---

ص:191

العلماء».صاحب ریاض یکی بودن آن را با «جامع الاسرار»و یا«جامع الانوار»محتمل دانسته است.

جامع الحکایات

فارسی،در فرج بعد از شدت،از حسین بن اسعد (یا سعد)بن حسین دهستانی مؤیدی.ط.بمبئی، 1276 و 1329 ق؛تهران،1340 ش.

-حمد و ثناء قیومی را که عجز عقول...

جامع الحکایات

فارسی،از جمال الدین محمد عوفی که در سالهای 617-625 ق به نام سلطان شمس الدین التتمش تالیف کرده.ط.لیدن(مقدمه).

جامع الحکمتین

حکیم ناصر خسرو علوی،شرحی است بر قصیدۀ ابو الهیثم احمد بن حسن جرجانی.ط.

تهران،1332 ق.

جامع الحلال و الحرام

ابو الفضل عباس بن هشام ناشری(-220 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

جامع الحواشی

حواشی«استبصار»،«تهذیب»و«من لا یحضره الفقیه»،از محمد تقی مجلسی،علامه مجلسی، عبد اللّه شوشتری،شیخ بهائی،سلطان العلماء، مراد تفرشی محمد امین استرابادی و دیگران.

تاریخ تدوین:1133 ق.خ.مرعشی قم.

جامع خواص اسرار القرآن

عبد الرحمن بن علی بن احمد قرشی.خ.مجلس تهران.

جامع الخیرات(فی شرح اسرار الصلاة)

محمد علی بن محمد حسن آرانی کاشانی،مجاز از ملا احمد نراقی در 1217 ق،آغاز تالیف:

1242 ق.مذکور در مطلع الانوار مؤلف.

جامع الدّرر(فی شرح الباب الحادیعشر)

کلام،از نجم الدین خضر بن محمد رازی حبلرودی صاحب«جامع الاصول(تألیف:

834 ق).خ.موجود.

-نحمدک یا من توحّد ذاته الجلالة بدوام العزّ و البقاء...

جامع الدّرر

مجموعه رسائل در اصول و جز آن،جامع:غلام حسین بن علی اصغر دربندی(-1322 ق)، بعضی از این رسائل از صاحب ریاض و بعضی از شیخ انصاری است.خ.دیده شده.

جامع الدعوات(المنجی من الهلکات)

فارسی،از محمد رضا بن اسماعیل موسوی شیرازی(-ح 1300 ق).ط.تهران،1309 ش.

جامع الدّقایق---

ص:192

12006(1354 ق)و دو نسخۀ دیگر.

جامع الشتات(فی اجوبة السؤالات)-السؤال و

الجواب

عربی و فارسی،عقاید و کلام،از ابو القاسم بن محمد حسن گیلانی محقق قمّی(-1231 ق).

خ.آستان قدس،ش 9671.

جامع الشتات(فی النوادر و المتفرّقات)

کشکول گونه ای در نوادر و متفرقات از اسماعیل خواجویی.خ.آستان قدس،ش 7544

-بعد حمد اللّه ولیه جامع الشتات

جامع الشتات

کشکول گونه ای از محمد بن علی آل شبانۀ بحرانی،معاصر شیخ یوسف بحرانی(-1186 ق).خ.موجود.

جامع الشتات

کشکول گونه ای از نظر علی بن اسماعیل کرمانی (-1348 ق).

جامع شتات الاخبار

علی بن غیاث الدین عبد الکریم حسینی.کفعمی در حواشی«مصباح کبیر»از این کتاب نقل می کند.

جامع الشرایع

فقه،از ابو زکریا یحیی بن احمد هذلی(-689 ق).خ.حسن صدر الدین،کاظمین؛حسینیۀ شوشتریهای نجف؛مشکات.

جامع الشرایع

در شرح حال علما و مشایخ،از حسین بن ابراهیم قزوینی(-1208 ق).در«خاتمة المستدرک»از آن نقل شده.

الجامع الشفائیة

فارسی،طب،از حکیم شفاء الدّوله سید افضل علی صاحب رضوی فیض آبادی.ط.هند.

جامع الشواهد

فارسی،شرح شواهد کتب درس عربی،از محمد باقر بن علی رضا اردکانی،معاصر صاحب جواهر.ط.تهران،1279 ق و مکرر.

جامع الشواهد

نظام الدین اردبیلی،برای شواهد این مؤلف- شرح الشواهد.

الجامع الصغیر

فقه،از ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی(-283 ق).مذکور در رجال نجاشی.

جامع صفوی

فارسی و عربی،در امامت،از علی نقی بن محمد هاشم طغائی کمری(-1060 ق)که به نام شاه صفوی تألیف کرده.خ.آستان قدس،ش 127 و ش 9773.

-بعد حمد اللّه رب العالمین...

جامع الصناعة

طب،از کاظم علی خان حاذق،مرتب بر 2 قسم در طب علمی و عملی.

-الحمد للّه الذی خلق الانسان من نطفة امشاج...

جامع الطرق

فقه،از محمد حسین عاملی،از دودمان شهید ثانی،تألیف:حدود 1220 ق.خ.موجود.

جامع العبائر---

ص:194

(1014 ق)و ش 6736.

جامع الفوائد(و دافع المعاند)

علم بن سیف بن منصور نجفی حلّی.منتخبی است از تأویل«الآیات الظاهرۀ»شرف الدّین علی استرآبادی.خ.موجود و مکرّر.

جامع الفوائد(فی شرح خطبة القواعد)

فخر المحققین محمد بن حسن حلّی(-771 ق).

خ.آستان قدس،ش 6037.

جامع الفوائد

فارسی،در علم حروف،از ابو محمد محمود بن محمد دهدار عیانی،که پس از بازگشت از سفر هند برای فرزندش محمد بن محمود نگاشته است،مرتب بر فاتحه،5 فصل و خاتمه.خ.

دیده شده.

جامع الفوائد(فی تلخیص القواعد)

فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری(-826 ق).

تلخیصی است از قواعد استادش شهید اول.خ.

آستان قدس،ش 2313(991 ق).

-ربنا اغفر لنا و لاخواننا...

جامع الفوائد

فارسی،طب،از یوسف بن محمد بن یوسف طبیب هروی(-950 ق)،شرح رباعیات مولف که«علاج الامراض»نام دارد تالیف:913 ق.

ط.ایران،1318 ق.خ.آستان قدس،ش 13164(1054 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-حمد نامحدود حکیمی را که به قانون حکمت...

الجامع الکبیر

فقه،از ابو الحسن علی بن محمد بن شیرۀ کاشانی،صاحب کتاب«التأدیب».

الجامع الکبیر

فقه،از ابراهیم بن محمد ثقفی.مذکور در رجال نجاشی.

الجامع الکبیر---

ص:196

جامع ناصری

فارسی،فقه،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1315 ق)،که به خواهش میرزا سعید خان وزیر خارجه و به نام ناصر الدین شاه تالیف کرده.

جامع نوادر الحج

شیخ صدوق،ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

جامع النورین

فارسی،اخلاق،از اسماعیل بن علی اصغر واعظ سبزواری(-1312 ق).ط.تهران،مکرر.

جامع الوجوب

فارسی،نظم الفیۀ شهید اول،از محمد بن حسن رمزی طباطبایی.خ.موجود.

-الحمد للّه ربّ العالمین و العاقبة للمتّقین...

جامع الهدایات(و مجمع الکمالات)

عقاید و اعمال،از نصر اللّه بن حسین حویزی نجفی(-1346 ق).خ.موجود.

الجامعة،الرسالة

شیخ الجزیره ابو الحسن علی بن محمد شمشاطی نحوی.نجاشی آن را به واسطۀ ابو الخیر موصلی از مؤلف روایت می کند.

الجامعة،الرسالة

ابو القاسم مسلمة بن احمد بن قاسم مجریطی (-398 ق).ط.دمشق،1367 ق.

-الحمد للّه الذی خلق فسوّی...

جامعة اخبار الکر

در وزن و مساحت کر،از علی بن مهدی بغدادی (معاصر).ط.نجف،1351 ق.

الجامعة الاسلامیة(و العقاید القرآنیه)

اصول دین،از محمد علی هبة الدین شهرستانی.

مذکور در فهرست تصانیف او.

جامعة الاصول

مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق)،تألیف:

1201 ق.خ.روضاتی اصفهان.

-الحمد للّه الذی وفقنا الاستنباط الاحکام الشرعیّة.

الجامعة للحکمتین،الرسالة

در عبادات ظاهر و باطن،از عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی(-1242 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

جامعه را بشناسید

فارسی،از احمد قاسمی.ط.تهران،1323 ش.

جامعة الشتات(فی احکام المواریث و الاموات)

احمد بن صالح بن طوق قطیفی،معاصر شیخ احمد احسائی.

جامعه شناسی(یا علم الاجتماع)

فارسی،از یحیی مهدوی.ط.تهران،1323 ش.

جامعة الفوائد---

ص:198

جان کلام

فارسی،از حسین بن حسن سمیعی ادیب السلطنه متخلص به عطا(1293 ق-).مذکور در ادبیات معاصر.

جاودان الصغیر:

جاودان الکبیر

هردو از سید شاه فضل اللّه مشهدی متخلص به نعیمی(-796 ق).مذکور در«شهداء الفضیلة».

جاودان نامه

فارسی،عرفان،از افضل الدین محمد بن حسن کاشانی معروف به بابا افضل مرقی.ط.تهران، 1311 ش و مکرّر.

جاودان نامه

فارسی،منظومه از حروفی.خ.یوگوسلاوی.

جاویدان خرد

فارسی،از کتابهای کهن پهلوی در اخلاق و عرفان که در روزگار مأمون به وسیلۀ حسن بن سهل به عربی در آمد و احمد بن مسکویه (-421 ق)صاحب آداب العرب و الفرس آن را به فارسی برگرداند و عربی آن را در کتاب خویش جا داد.ترجمه های دیگری هم از این کتاب شده است از جمله ترجمۀ محمد حسین بن شمس الدین.ط.تهران،1293 ق و مکرّر؛ خ.آستان قدس،ش 5989.

-پادشاه معارف آگاه هوشنگ این پندنامه به جاویدان خرد ترتیب داد

الجبائر

صالح بن عبد الکریم کوزکانی بحرانی(سدۀ 11 ق).مذکور در اجازۀ سماهیجی.در کشف الحجب،الجنایز آمده است.

الجبّاریة

در اثبات جباریت باریتعالی،از ابو المکارم عز الدّین حمزه بن زهرۀ حلبی مؤلف«غنیة النزوع».

جبر و اختیار

فارسی،از ابو الحسن بن محمد کاظم جاجرمی که در 1229 ق به نام محمد تقی میرزا قاجار نگاشته.

الجبر و الاختیار

فارسی،از ابو القاسم بن حسین نقوی لاهوری (-1324 ق).ط.

الجبر و الاختیار

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).

-بعد الحمد هذه شبهة مشکلة

ص:199

الجبر و الاختیار-خلق الاعمال

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق).

خ.آستان قدس،ش 1076.

-امّا بعد حمد اللّه فتاح القلوب

الجبر و الاختیار

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).

مذکور در«فوائد رجالیۀ»بحر العلوم.

الجبر و الاختیار(و البداء)

محمد بن عاشور کرمانشاهی،معاصر فتحعلی شاه قاجار.خ.دیده شده.

الجبر و الاختیار

محمد بن عبد الکریم طباطبایی،جد بحر العلوم.

خ.خوانساری نجف.

-قال الفاضل الباغنوی فی حواشی شرح القاضی

الجبر و الاختیار-الجبر و القدر

فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق).ط.تهران،1315 ق(در«کلمات المحققین»).خ.آستان قدس، چندین نسخه.این رساله به عربی هم ترجمه شده،مترجم:رکن الدین محمد بن علی جرجانی.

الجبر و الاختیار

فارسی،از جمال الدین محمد بن حسین معروف به آقا جمال خوانساری(-1125 ق)که به دستور امیر حسینعلی خان والی نگاشته.خ.

حسن صدر الدین کاظمین.

-سزاوار حمد و ثنای نامحدود فاعل مختاری تواند بود.

الجبر و الاختیار

هادی بن مهدی سبزواری(-1298 ق).خ.

فیض آباد هند.

الجبر و الاختیار

ناشناخته،مؤلّف به دیگر رسائل خویش چون «شرح رسالة العلم»و«تفسیر التبیان»ارجاع داده است.خ.دیده شده.

الجبر و الاستطاعة

محمد بن جعفر کوفی معروف به محمد بن ابی عبد اللّه(-312 ق)،نجاشی به 2 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الجبر و التفویض

ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).مذکور در البدر التمام.

الجبر و التفویض

احمد بن مصطفی خوینی قزوینی معروف به حاج ملاّ آقا(-1307 ق).خ.موجود.

الجبر و التفویض

ابو جعفر احمد بن ابی زاهر موسی اشعری.

فارسی،از محمد باقر بن محمد جعفر اصفهانی، تألیف:1281 ق.

عبد الحسین بن علی آقا قزوینی(1290 ق-).ط.

جبر و مقابله-هزار مسألۀ جبر و مقابله

فارسی،از میرزا رضا خان مهندس الملک.ط.

تهران.

الجبر و المقابلة

خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق).ط.

تهران.

-الحمد للّه رب العالمین حمد الشاکرین

ابن شهرآشوب(-88 ق).مذکور در خاتمة المستدرک،به نقل از«البلغة فی ائمة اللغة».

الجذامیة

در جذام و درمان آن،از عبد الحسین فیلسوف الدولۀ زنوزی(معاصر).خ.مرعشی قم.

جذبات راحت

اردو،اخلاق،از راحت حسین بهیکپوری (1306 ق-).

جذبات مذاق

نوّاب احمد حسین مذاق هندی.مذکور در تاریخ احمدی.

جذبۀ حیدری

فارسی،مثنوی،از عبد العلی خان احسن بنگالی، تاریخ نظم:1144-1151 ق.

-به نام خداوند عرش مجید

که از امر کن کرد عالم پدید

الجذر الاصم

منطق،از صدر الدین محمد دشتکی حسینی (-903 ق).خ.دیده شده.

-بعد حمد من علیه تیسیر العسیر یسیر

جذوات

فارسی،حکمت،از میر محمد باقر داماد (-1040 ق)،در نرسیدن آسیب به موسی هنگام تجلّی و احتراق کوه.ط.بمبئی،1302 ق.

ص:203

خ.آستان قدس،ش 9152.

جذوة الحق(و قبسة ضیاء الصدق)

اصول،از جعفر بن محمد بن عبد اللّه عوامی ستری بحرانی(-پس از 1340 ق).در جواب برادرش در مسألۀ اجتهاد و ترک تقلید نگاشته.

ط.بحرین،1331 ق.

الجذوة الزینیّة

انساب،از تاج الدین محمّد بن قاسم بن معیۀ دیباجی(-776 ق).صاحب«عمدة الطالب»از قراءت این کتاب نزد مؤلّف یاد کرده است.

جذوة السّلام(فی نظم مسائل الکلام)

نظم اربعین شهیدیه در کلام،از محمد بن طاهر سماوی.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الّذی دل علی

توحیده بما دنی و ما علی

جذوة الغرام(و مزنة الانسجام)

ادب،از احمد بن حسن خیاط نجفی معروف به شیخ احمد نحوی(-1184 ق).مذکور در تألیفات نصر اللّه حائری شهید.

جرائد سبعه

فارسی،در علامات ظهور،از ابو الحسن بن محمد دولت آبادی مرندی.ط.تهران،1330 ق.

جرائد البلدان

جامع:سید شریف ابو حرب محمد بن محسن نسابه(-پس از 480 ق).وی این جرائد را هنگام مسافرت به سرزمین های مختلفه گرد آورد.مذکور در عمدة الطالب.

الجراب

کشکول،از عبد الغفار بن محمد حسینی تویسرکانی(-1319 ق).از همکاران و معاصران صاحب روضات.خ.موجود.

جرّ الاثقال

شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در نجوم السماء.

جراحی

فارسی،طب،از حکیم علاجی معاصر شاه عباس صفوی.خ.مرعشی قم.

جرائم الاقلام(فی تحریفات کتب الاعلام)

محمد علی بن غلام علی نجّار تویسرکانی (1341 ق-)مرتب بر 4 تحریف.

جرّ ثقیل

فارسی،فیزیک،از محمد حسین بن محمد علی حسینی شهرستانی(-1315 ق).خ.موجود.

الجرح و التعدیل

ابو محمد عبد الرحمن بن یوسف معروف به ابن خراش مروزی بغدادی(-283 ق).مذکور در تذکرة الحفاظ و شذرات الذّهب.

جرم و مجازات

فارسی،از ابو الحسن عمیدی نوری(معاصر).

ط.تهران،1308 ش.

جرم و علل آن

فارسی،از محمد حسن شریف.ط.تهران، 1316 ش(چاپ دوم).

جریدة اصفهان

انساب،جامعان:ابو الحسن علی امیرک ناسب مرو و محمد بن حسن نقیب سمرقند.مذکور در «تذکرة النّسب».

جریدة بغداد

انساب،از ابو محمد حسین بن موسی ابرش موسوی پدر شریف مرتضی و شریف رضی.

عمیدی در«المشجّر الکشاف»از او روایت کرده است.

جریدة الرّی

انساب،جامع:ابو العباس احمد بن مانکدیم.

مذکور در تذکرة النسب.

ص:204

است.

جزء فی دعاء السر

ابو غالب زراری این جزء را به خط خویش نوشته و از ابو عبد اللّه محمد بن ابراهیم نعمانی روایت کرده است.

جزء فی طرق الحدیث(انّ للّه تسعة و تسعین

اسما)

ابو نعیم اصفهانی مؤلف«تاریخ اصفهان».محمد بن محمد بن سلیمان مغربی به اسناد خویش از او روایت می کند.

جزء فی غرائب الحدیث

ابو الغنائم محمد بن علی بن میمون نرسی کوفی (-510 ق).آن را نیز محمد مغربی به اسناد خویش از مؤلف روایت می کند.

جزء فی فضائل اهل البیت(علیه السلام)

ابو الحسن علی بن معروف بزاز.محمد مغربی با اسناد خویش آن را روایت می کند.

جزء فی فضائل الصلوات علی النّبی(علیه السلام)

ابو الحسین احمد بن فارس لغوی.آن را نیز محمد مغربی با اسناد روایت می کند.

جزء فی فضائل علی(علیه السلام)

ابو العباس احمد بن محمد بن سعید بن عقدۀ کوفی(-333 ق).ابن طاوس در«کتاب الیقین» از آن نقل کرده است.

جزء فی فضائل علی(علیه السلام)

12 حدیث،از ابو علی حسن بن ابی البرکات علی بن حسن بن علی بن عمار.از این کتاب نیز ابن طاوس در«کتاب الیقین»نقل می کند.

جزء فی فضل سورة الاخلاص

ابو نعیم اصفهانی صاحب«حلیة الاولیاء».محمد مغربی به اسناد خویش از او روایت می کند.

الجزء الاشرف من المستطرف

منتخب«المستطرف من کل فن مستظرف» اصل از زین الدین محمد بن احمد خطیب مصری ابشیهی،انتخاب از محمد بن عبد الجلیل حسینی بلگرامی(-1185 ق)،تالیف:1155 ق.مذکور در سبحة المرجان تالیف میر غلام علی.

-الحمد للّه الذی علمنا من البیان ما هو مستطرف...

جزء فی محن الاولیاء

ابو سلیمان محمد بن عبد اللّه بن فرید.محمد مغربی به اسناد خویش آن را از مولف روایت می کند.

الجزء،کتاب(الکبیر)

الجزء،کتاب(الصغیر)

کلام،هردو از ابو محمد حسن بن موسی نوبختی (-پس از 300 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الجزء کتاب

کلام،از ابو نصر محمد فارابی(-339 ق).

مذکور در اخبار الحکماء قفطی.

الجزء،کتاب

ابو الفتح محمّد بن جعفر همدانی(-پس از 371 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الجزء الذی لا یتجزّی

احمد بن ابراهیم آل عصفور بحرانی(-1131 ق).مذکور در«لؤلؤة البحرین»تألیف فرزندش.

الجزء الذی لا یتجزی

آقا حسین بن جمال الدین محمد محقق خوانساری(-1098 ق).از معاصرین او نقل شده.

الجزء الذی لا یتجزی

سلیمان بن احمد آل عبد الجبار قطیفی(-1266 ق).مذکور در«انوار البدرین».

ص:206

الجزء الذی لا یتجزی

عبد اللّه بن علی بن احمد بلادی بحرانی (-1148 ق).مذکور در«لؤلؤة البحرین».

الجزء الذی لا یتجزی

رشید الدین فضل اللّه بن ابی الخیر همدانی (-716 یا 718 ق)،تالیف:710 ق در جواب فخر المحققین فرزند علامه حلی نگاشته.مؤلف در تألیفاتش به این رساله ارجاع داده است.

جزائر

فارسی،مثنوی در کیمیا،منسوب به نور علی شاه.

-اول دفتر به نام آن کسی

که چو من آشفته دارد دل بسی

الجزم لفصل ابن حزم

کاظم بن سلمان بن داود کوّاز شمّری حلّی(ح 1300 ق-).این کتاب در ردّ الفصل فی الملل و الاهواء و النحل تالیف ابو محمد علی بن حزم اندلسی(-456 ق)نوشته شده،نخست نام آن را «الحسم»گذاشته بود و سپس آن را«الجزم» نامید.

الجزیة(و احکامها)،رسالة

میرزا ابو القاسم محقق قمی(-1231 ق).ط.(در آخر الغنائم).

الجزیة،رسالة

علامه محمد باقر مجلسی(-1111 ق).خ.شیخ الشریعه،نجف.

-الحمد للّه الذی اعزّ الاسلام و اذلّ الکفار...

الجزیة،کتاب

ابو الفضل محمد بن احمد جعفی معروف به صابونی.نجاشی به 2 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الجزیة،کتاب

شیخ صدوق،ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمّی(-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الجزیة و الخراج،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی.

الجزیرة الخضراء

شبر بن محمد بن ثنوان موسوی حویزی،از دودمان سید محمد شعشعی.

الجزیرة الخضراء

مجد الدین فضل بن یحیی طیبی کوفی.تمام رساله در جلد 13«بحار الانوار»درج شده است.

جزیلة المعانی-الدر الثمین

اصول دین،از سید محسن امین عاملی مؤلف اعیان الشیعه.

جستجو در احوال و آثار شیخ فرید الدین عطار

فارسی،از سعید نفیسی.ط.تهران،1320 ش.

الجعالة،رسالة

محمد حسین بن علی اصغر طباطبایی تبریزی (-1294 ق).خ.موجود.

الجعال النبال

احمد بن حسن یزدی واعظ(-ح 1310 ق).در «نواصیص العجب»مؤلف به آن ارجاع داده شده است.

الجعبة

جنگ متفرقه،از محمد علی بن زین العابدین حبیب آبادی اصفهانی(1308 ق-).

الجعبة الغالیة(و الجنة العالیة)

جنگ ملمع،از علی اکبر بن حسین نهاوندی (1278 ق-).ط.تهران،1345 ق.

جعفر خان از فرنگ آمده

فارسی،داستان،از حسن مقدّم.ط.تهران، 1301 ش.

جعفر الصادق(علیه السلام)،رسالة

فی الکیمیاء.ط.هندنبرگ،1924 م(با ترجمۀ

ص:207

آلمانی).ظاهرا رسالۀ جابر بن حیان است که از املاء آن حضرت نگاشته.

جعفریه

فارسی،تاریخ تبریز از ابتدای مشروطیّت،از میرزا جعفر حکیم اف تبریزی.

الجعفریة(فی المسائل الحسابیة)

فارسی،از قوام الدین حسین بن محمد خفری، که برای شاه سلطان جعفر نگاشته.خ.کاشف الغطاء نجف.

-حمد و ثنا خداوندی را که وجود هر موجود از بحر جود اوست.

الجعفریة(فی فقه اهل البیت)

عبید اللّه بن علی بن ابراهیم(-312 ق)(ابراهیم نوادۀ حضرت ابو الفضل عباس(علیه السلام)است).

مذکور در تاریخ بغداد.

الجعفریة(فی الصلاة)

نور الدین علی بن حسین بن عبد العال محقق کرکی(-940 ق)،تالیف 917 ق.خ.آستان قدس،ش 2317(917 ق)ش 2319(917 ق)و چندین شمارۀ دیگر.

جعفریّه

اردو،در وضوء،از غلام حسنین موسوی کنتوری (-1337 ق).ط.

الجعفریّات

قاضی ابو المحاسن عبد الواحد بن اسماعیل رویانی(-502 ق).مذکور در معالم ابن شهر آشوب.

الجعفریات---

ص:208

جغرافیای نظامی افغانستان

فارسی،از علی رزم آرا.ط.تهران،1310 ش.

جغرافیای نظامی ایران

فارسی،از احمد احتسابیان.ط.تهران،1310 و 1313 ش.

جغرافیای نظامی ایران

فارسی،از احمد بهارمست.ط.تهران،1309 ش.

جغرافیای نظامی بین النهرین

فارسی.ط.تهران.

الجفر

احمد بن ابی الحسن تنکابنی.خ.خوانساری نجف.

جفر

به احتمال از محمد طاهر آتشی(-ح 1330 ق).

خ.حسینیۀ نجف آبادیهای نجف.

جفر

فارسی،از جلال الدین عبد اللّه بن محمد بیک.

خ.موجود.

-الحمد للّه حمدا لا نهایة له کالاعداد...

جفر

فارسی،از علی اکبر بن شیر محمد همدانی (-1325 ق).خ.موجود.

الجفر---

ص:210

الجفر النصیری

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق).خ.آستان قدس.

جلاء الابصار(فی متون الاخبار)

ابو سعد(یا سعید)محسن بن محمد بن کرامۀ جشمی بیهقی(-ح 500 ق).مذکور در معالم ابن شهرآشوب و«تاریخ بیهق».

جلاء الابصار(فی آداب الادعیة و الاذکار)

فارسی،از عیسی بن شکر اللّه لواسانی(-1364 ق).ط.تبریز،1340 ق.

جلاء الاذهان(و جلاء الاحزان)-تفسیر گازر

فارسی،تفسیر،برگرفته از احادیث مروی از اهل بیت(علیه السلام)،از ابو المحاسن حسین بن حسن جرجانی.خ.آستان قدس،ش 1280(972 ق) و پنج نسخۀ دیگر.

جلاء الافهام

در علم مساحت،از شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

جلاء الایمان(فی ترجمة اعمال شهر رمضان)

اردو،از خواجه فیّاض ایوبی هندی(معاصر).ط.

هند.

جلاء البصر فی قصص آدم ابی البشر

فارسی،از علی حسین زنجیفوری.ط.هند.

جلاء الحزن

ابو الفرج قدامة بن جعفر بن قدامۀ کاتب(-پس از 320 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

جلاء الجلالین

شرح تفسیر جلالین،تألیف:1116 ق.خ.دیده شده.

جلاء الشبهات

در صلاة جمعه،از محمد بن عاشور کرمانشاهی (معاصر فتحعلی شاه قاجار)،در رد میر سید علی صاحب ریاض که به نفی وجوب آن رأی داده بود.

جلاء صداء الشک

اصول،از ابو الحسن بیهقی صاحب تاریخ بیهق.

مذکور در معجم الادباء.

جلاء الضمائر(و ازالة الحیرة عن الحائر)

حسین بن محمد آل عصفور درازی(-1216 ق)،جواب مسائل حسین بن محمد باقر است.

جلاء الضمیر(فی حل مشکلات آیة التطهیر)

محمد علی بن محمد تقی بحرانی.ط.بمبئی، 1325 ق.

اردو،علامه مجلسی،ترجمۀ یکی از معاصرین.

ط.هند.

جلاء العیون-القول السدید

ادعیه،از محسن فیض کاشانی(-1091 ق).خ.

آستان قدس،ش 9054(1295 ق).

-یا من به السلوی و الیه المشتکی...

جلاء القلوب

ترکی،عرفان،از محمد بن پیر علی برگلی، تالیف 971 ق.

جلاء القلوب-جلاء العیون(فیض کاشانی)

جلالیّه

فارسی،مجموعۀ غزلهای محتشم کاشانی (-1000 ق)که در 970 ق سروده و به نام شاطر جلال مسمّی ساخته.خ.آستان قدس،ش 6553،جلالیه؛دیوان محتشم مکرر چاپ شده.

الجلالیّه و الجمالیة(فی بیان الصفات الثبوتیه و

السلبیّة)

فارسی،از میرزا فیض اللّه اینجو شیرازی،از نزدیکان سلطان محمود شاه بهمنی در هند.

الجلالیّة،الرسالة

شرح اسماء الحسنی،از عبد الرافع بن ابی الفتح هروی،مداح سلطان ملک خسرو.

الرسالة الجلالیة---

ص:212

خ.دیده شده.

-فال الفقیر الحسن بن راشد

مبتدیا باسم الآله الماجد

الجماهر(فی تحقیق الجواهر)

ابوریحان محمد بن احمد بیرونی،که به نام ابو الفتح مودود غزنوی تالیف کرده.ط.حیدرآباد دکن،1355 ق.

-الحمد للّه رب العالمین الذی لمّا توحد بالازل و الابد

جماهیر القبائل

ابو فید مؤرّج بن عمرو بن حارث سدوسی بصری نحوی اخباری از شاگردان خلیل بن احمد(ح- 170 ق).

جمجمه نامه

فرید الدین عطار نیشابوری.مذکور در«طرائق الحقایق»و«آثار العجم».

الجمرات

مرتضی قلیخان بن علی محمد خان نظام الدولۀ اصفهانی(-1306 ق).مذکور در«المآثر و الآثار».

الجمرة

اردو،فقه.ط.هند.

جمرة الفواد لزاد یوم المعاد

فارسی،مقتل،از محمد مقدس زنجانی.ط.

مکرّر.

جمشیدنامه

فارسی،مثنوی،از خلیل زرگر رشتی،در مدح و احوال جمشید خان اسحاقی.مذکور در«مجمع الخواص».

جمشید و خورشید

فارسی،مثنوی،از جمال الدین سلمان بن علاء الدین محمد ساوجی(-778 ق).خ.نخجوانی تبریز،آستان قدس(در کلیات سلمان ساوجی) ش 4666(826 ق).

جمشید و خورشید

فارسی،مثنوی،از فرخ،معاصر محمد شاه (-1264 ق).خ.نخجوانی تبریز.

-نخست آغاز هردفتر ثنا به

ثنا بر بارگاه کبریا به

الجمع،کتاب

جابر بن حیّان.مذکور در فهرست ابن ندیم.

الجمع و التثنیة فی القرآن

یحیی بن زیاد فرّاء(-207 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم و معجم الادباء یاقوت.

الجمع و التفریق

ابو حنیفۀ دینوری صاحب«الاخبار الطوال».

مذکور در فهرست ابن ندیم.

الجمع و التنبیه

ظاهرا تصحیف الجمع و التثنیه است،از یحیی بن زیاد فرّاء.ولی در کشف الظنون به این عنوان هم ذکر شده است.

الجمع و التوفیق بین الحکمة و الشریعة-التوفیق

الجمع و التوفیق بین الخبرین

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)در اینکه آیا بدن امام در قبر می ماند یا به آسمان می برند.خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

الجمع و التوفیق بین رأیی الحکیمین-حدوث العالم

الجمع و التوفیق بین الفتویین

فقه،از شیخ بهائی،در جواب یکی از امیران صفوی،در موضوع خلال کردن دندانها در ماه رمضان.خ.دیده شده.

الجمع و التوفیق بین قولی النبی(صلی الله علیه و آله)و الوصی

(علیه السلام)

اخبار،از محمد شاه قاضی یزدی،در باب حدیث «ما عرفناک حق معرفتک»و«ما شککت فی

ص:214

الحق منذ رأیته»،تالیف:1031 ق.مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه و لا حامد له سواه.

الجمع بین احادیث باب الزیادات من التهذیب

شیخ احمد احسائی.ط.تبریز،1273-1276 ق (ضمن جوامع الکلم).

الجمع بین الاخبار المتعارضة

اصول،از محمد باقر وحید بهبهانی(-1206 ق).خ.سید حسن صدر الدین کاظمین و خوانساری نجف.

-(پس از خطبه)هذه رسالة فی الجمع بین الاخبار...قوله فیحمل علی الاستحباب

الجمع بین رأیی الحکیمین(افلاطون و ارسطو)

در حدوث عالم و جز آن،از ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی(-339 ق).ط.مصر، 1325 ق(ضمن مجموعة فلسفة ابو نصر الفارابی)؛تهران،1315 ق(با رسالۀ اثبات خلافة الکبری؛تهران،1315 ق(با شرح حکمة الاشراق علامۀ شیرازی).خ.آستان قدس،ش 126 و 11358.

-الحمد لواهب العقل و مبدعه و مصور الکل و مخترعه...

الجمع بین الشریفتین-الجمع بین الفاطمیتین

الجمع بین الصلاتین

الجمل،کتاب---

ص:217

آستان قدس،ش 7928(1260 ق).

جمل العلم و العمل-جمل العقاید

ابو القاسم علی بن حسین موسوی شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق).ط.نجف.خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 9811(1231 ق).

-الحمد للّه کما هو اهله و مستحقه.

جمل الغرائب

در جامع الاخبار منسوب به صدوق از آن نقل شده است.

جمل الفرائض

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ مفید (-413 ق)،مذکور.در رجال نجاشی.

جمل مصالح الانفس و الابدان

ابو زید احمد بن سهل بلخی(-322 ق).مذکور در کشف الظنون.

جمل المعانی-قاطیقوریاس

منطق،از ابو بکر محمد بن زکریا رازی.مذکور در فهرست ابن ندیم.بیرونی از آن به جوامع قاطیقوریاس تعبیر کرده است.

جمل الموسیقی،کتاب فی

نیز از محمد بن زکریا رازی.مذکور در«عیون الانباء».

الجمل و العقود

در عبادات،از شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی(-460 ق).خ.آستان قدس،ش 2450(975 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه حق حمده...

الجملیة

نحو،از نظام الدین حسن بن محمد قمی نیشابوری معروف به نظام اعرج(سدۀ 9 ق).

-(پس از خطبه)...قد اشتهر من اساتذه صنعة الاعراب ان الجمل نکرات

الجموع و المصادر

محمد یحیی بن محمد شفیع قزوینی.خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

-الحمد للّه الذی جعل الجموع رباطا

الجمهرة-جمهرة اللغة

لغت،از ابو بکر محمد بن حسن بن درید ازدی (-321 ق).ط.حیدرآباد دکن،1354-1355 ق و بیروت.

-الحمد للّه الحکیم بلارویّة

الجمهرة(فی النسب)-جمهرة النسب

ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی(-356 یا 357 ق).

الجمهرة

انساب،از ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-206 ق).ط.قاهره،دمشق و بیروت.

جمهرة الجمهرة

ابو منذر کلبی خودش از«الجمهرة»آن را اختصار کرده.ابن ندیم می نگارد که این کتاب به روایت ابن سعد کاتب واقدی است.

جمهوری آمریکا-تاریخ جمهوری آمریکا

فارسی،از نجفقلی معزی(یا ترجمۀ او).ط.

تهران،1306 ش.

الجمهوریة،الرسالة

محمد بن علی بن ابراهیم بن ابی جمهور احسائی (-پس از 901 ق).خود آن را شرح کرده و شرح را«الطوالع المحسنیّة»نام نهاده است.

جمیع نجوم البیان(فی وقوف القرآن)

حافظ محمد بن محمود همدانی.خ.مجلس تهران؛آستان قدس.

الجنّ و حال وجودهم،کتاب فی

ابو نصر فارابی.مذکور در اخبار الحکماء قفطی.

الجن،کتاب---

ص:218

جنّ در حمام سنگلج

فارسی،داستان،از لطف اللّه بن مهدی ترقی.ط.

تهران،1307 ش.

الجنائز،کتاب(مختصر)

هردو از ابو النضر محمد بن مسعود بن محمد بن عیاش سلمی معروف به عیاشی سمرقندی.

نجاشی به 2 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الجنائز---

ص:219

(1327-1331 ق).خ.آستان قدس،ش 4100(خط مؤلّف).

جنات الخلد

در تدبیر حجر،از جابر بن حیان صوفی کیمیاوی (-200 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 10759(1266 ق).

جنات الخلود

فارسی،تاریخ ائمه و مطالب متفرقه،از محمد رضا بن محمد مؤمن امامی اصفهانی که در 1125-1128 ق آن را به نام شاه سلطان حسین صفوی تألیف کرده است.ط.مکرر.خ.آستان قدس،4218(1127 ق)و چند نسخۀ دیگر.

جنات الرضویّة فی فقه الامامیّة

میرزا مهدی مدرس اصفهانی(-1365 ق).

جنّات عدن(فی حل مسائل من الفنون الثمانیة)

حل المسائل،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری(1074 ق-).مذکور در«نجوم السماء».

جنّات عدن

فارسی،ادعیه،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام اصفهانی(1298 ق-).ط.ایران.

جنات الفردوس

در اصطلاحات علوم،از محمد مؤمن جزائری.

مذکور در«نجوم السّماء».

جنات النعیم(فی احوال سیدنا الشریف

عبد العظیم)

محمد اسماعیل(سدۀ 13 ق)،صاحب«العقیدة الفریدة».

جنات الوصال

فارسی،مثنوی عرفانی،از محمد علی نور علی شاه(-1212 ق).ط.تهران،1270 ق.

-بسم اللّه الرحمان الرحیم

افتاح کنز اسماء عظیم

جنات الوصال

فارسی،مثنوی،از علی اصغر سیّاف شیرازی (-1262 ق).

جنات الوصال

فارسی،مثنوی،از محمد حسین رونق کرمانی.

تتمۀ«جنات الوصال»نور علی شاه است.

جناح الناهض(الی تعلّم الفرائض)

ارجوزه در ارث،از سید محسن امین عاملی (معاصر)مؤلّف«اعیان الشیعة».ط.صیدا؛ مصر،1323 ق.

جناح النجاح-بغیة الادیب

لغت،از سید هادی آل کمال الدین حلی.

جناح النجاح(فی شرح دعاء الصباح)

محمد مهدی بن علی اصغر قزوینی،تألیف:

1123 ق.خ.روضاتی اصفهان.

جناس الاجناس---

ص:220

جنت عدن

فارسی،مثنوی،از محمد تقی دانش ضیاء لشکر (1288 ق-).مذکور در ادبیات معاصر.

جنة اللّه الواقیة

علی محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی (-1312 ق).مذکور در مشاهیر علماء الهند.

جنة المأوی(فیمن فاز بلقاء الحجة و معجزاته فی

الغیبة الکبری)

مستدرک باب(من رأی الحجّة)از مجلد 13 بحار الانوار،از میرزا حسین بن محمد تقی نوری (-1320 ق)،تالیف:1302 ق.ط.تهران، 1305 و 1332 ق.

-الحمد للّه الذی انار قلوب اولیائه

جنة المأوی(فی الارشاد الی التقوی)

مثنوی به شیوۀ نان و حلوا.از محمد علی هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

جنة المأوی

فقه منظوم،از سید محمد بن عبد الصمد شهشهانی(-1287 ق).خ.آستان قدس،ش 9917.

جنّة الملوک(فی السیر و السلوک)

فارسی،از علی بن رستم پیشخدمت ناصر الدین شاه قاجار.ط.تبریز،1371 ق.

جنة النّار

رساله در صوم،از محمد بن سلیمان تنکابنی (1302 ق).مذکور در«قصص العلماء»مولف.

جنة الناظر و جنّة المناظر

اشرف بن اغر بن هاشم نسابه معروف به تاج العلی(-610 ق).مذکور در«نکت الهمیان» صفدی.

جنة النعیم(و العیش السلیم فی احوال سیدنا

عبد العظیم)-روح و ریحان

فارسی،از باقر بن اسماعیل کجوری مازندرانی (-1313 ق).ط.تهران،1297 ق.

جنة النعیم(و الصّراط المستقیم)

امامت،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی(-1315 ق).خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

جنة النعیم(فی معرفة ذات الباری)

عبد الوحید گیلانی.صاحب ریاض از ناتمام بودن کتاب یاد کرده است.

جنة النعیم(فی معراج النبی ص)

فارسی،از محمد علی بن محمد معروف به ملا علی برغانی،جلد پنجم«ریاض الاحزان»مولف است.خ.آستان قدس،ش 8780(1299 ق).

-حمد ذرات و ثنای موجودات مخصوص ذات حضرت معبودیست که

جنة النفوس

در احکام و اسرار روزه،از اسد اللّه بن محمود گلپایگانی(1303 ق-)،تألیف:1326 ق.

مذکور در شمس التواریخ مؤلف.

الجنة الواقیة و الجنة الباقیة

مختصر مصباح کفعمی که اختصار هم از کفعمی است.خ.آستان قدس،ش 3139(1093 ق)و چند نسخۀ دیگر.

جنّة واقیه و جنّة باقیه

فارسی،زیارات،از ابو القاسم رضوی لاهوری (-1324 ق).ط.لاهور.

جنت واقیه

فارسی،طب،از حکیم شفاء الدّوله.ط.

الجنة الواقیة(فی رد المقدمه و تزییف الرساله)

رد بر مقدمۀ الحدائق الناضرۀ شیخ یوسف بحرینی،از محمود بن محمد علی کرمانشاهی (-1269 ق).

خ.شهید مطهری.

-الحمد للّه و سلامه علی عباده الذین

ص:222

اصطفی

جنت و جهنّم

گجراتی،از غلام علی بهاونگری(معاصر).

الجنّة الوقیة(فی احکام التقیّة)

حسین بن محمد بن ابراهیم عصفوری بحرانی (-1216 ق).

جنّت و نار

فارسی،اخبار،از اسماعیل بن علی اصغر واعظ سبزواری(-1312 ق).ط.تهران.

جنت و نار

فارسی،اخبار،شرح 2 حدیث در وعد و وعید از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (-1110 ق).

-الحمد للّه الذی اعد لأولیائه جنات النعیم

جنّت و نار

فارسی،نیز از علاّمه مجلسی.خ.دیده شده.

-(پس از حمد)این رساله ای است در بیان صفت بهشت و دوزخ

الجنة و النار---

ص:223

جنگ شاپور ذو الاکتاب و امپراتور روم

فارسی،از آمین مارسلین رومی،ترجمۀ محمد صادق اتابکی(-1325 ش).ط.تهران،1310 ش.

جنگ شاه اسماعیل و شیبک ازبک

فارسی،مثنوی،از محمد رفیع واعظ قزوینی (-1089 ق).خ.ملک تهران.

-سزاوار شکر آفریننده ای است

که هرقطره از وی دل زنده ای است

جنگ صفین

گجراتی،از غلام علی بهاونگری(معاصر).ط.

جنگ عقاید

فارسی،ترجمۀ احمد فرامرزی(یا فرزامی).ط.

تهران،1323 ش.

جنگ فیلان

فارسی،مثنوی،از ابو الحسن بن علی ساطع کشمیری(-1156 ق).

جنگ فرانسه و آلمان

فارسی،ترجمۀ یاور خداداد.ط.تهران،1310 ش.

جنگ قندهار---

ص:225

(-413 ق).نسخۀ آن در ضمن مجموعه ای در سامراء دیده شده و منظور از باقلانی ابو بکر محمد بن طیّب(-403 ق)است.

الجواب بالصواب فی حکم طعام اهل الکتاب

ابو القاسم قمّی لاهوری.ط.لاهور،1316 ق.

جواب بعض الاخوان

اخلاق،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی نور قلوبنا فی عین ظلمات الفتن

جواب بعض الاسماعیلیة-جواب بعض النّاس

جمال الدین ابو القاسم عبد اللّه بن علی بن زهرۀ حسینی حلبی(-پس از 597 ق).

جواب بعض الاشراف

در معنی قول علی(علیه السلام):لیس الذکر من مراسم البیان،از محمد بن عبد علی بحرانی قطیفی(سدۀ 13 ق).خ.موجود.

جواب بعض العامّة

در معنی حدیث:نحن الانبیاء لا نورث،از افضل الدین محمد از دانشمندان سده(10 و 11).خ.

دیده شده.

جواب بعض المعتزلة(فی انّ الامامة لا تکون الاّ

بالنّص)

سید مرتضی علم الهدی(-436 ق).خ.

مشکات تهران.

-الحمد للّه علی البصیرة فی دینه...

جواب بعض النّاس---

ص:228

جواب الرسالة الخوارزمیّة(فی ابطال العدد فی

شهر رمضان)

در ردّ بر ابو حازم مصری،نیز از ابو الفتح کراجکی.

جواب رسالۀ زن امروزه

عبد الرزاق بن علی رضا.رسالۀ زن امروزه ترجمۀ «المرأة الجدیدة»از قاسم امین مصری است.

جواب رسالۀ زن و آزادی

نیز از عبد الرّزاق بن علی رضا(1291 ق-).«زن و آزادی»ترجمۀ«تحریر المرأة»نیز از قاسم امین مصری است.

جواب رسالة اللغزیة البهائیّة

محمد بن خاتون عاملی.مذکور در«کشف الحجب».

-الحمد للّه وحده...

جواب رسالة المکاتیب

سبحان علی خان هندی.مکاتیب منسوب به نور الدین اخباری است.

-الحمد للّه علی ما علمنا ما لم نعلم...

جواب رسالة وردت فی شهر رمضان

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق).

جواب الملا رشید(به سؤال از وجود پیغمبر

(صلی الله علیه و آله))

شیخ احمد احسائی(-1241 ق).خ.خوانساری نجف.

جواب سؤال احد السمنانیّین(که از ظاهر و تأویل

سؤال کرده)

سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق).

جواب سؤال احد علماء الشام(که از چشم زدن و

علاج آن پرسیده)

نیز از سید کاظم رشتی.

جواب سؤال السید احمد---

ص:229

جواب السؤال عن التولی عن الجائر

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).خ.

خوانساری نجف.

جواب السؤال عن حکمة النسخ فی الاحکام

الالهیّة

علامه حلّی حسن بن یوسف بن مطهر(-726 ق)به جواب سلطان محمد خدابنده نگاشته.خ.

موجود.

جواب السؤال عن عرس القاسم بن الحسن(علیه السلام)

میرزا علی بن محمد حسین شهرستانی(-1344 ق).این رساله غیر از«البیان المبرهن فی عرس قاسم بن الحسن»از همین مولف است.

جواب السؤال عن العقل

جمال الدین ابن زهره،برادر صاحب غنیه.

جواب السؤال من علماء الشیعه

اردو،مؤلّف از فضلاء هند بوده.ط.هند.

جواب السؤال عن المدرسة التی لم یعلم بانیها

محقق قمی.

جواب السؤال عن المدرسة التی لم یعلم بانیها---

ص:230

جواب شبهات رشید الدین

باقر علی خان،شاگرد و معاصر حکیم محمد کامل(-1235 ق).رشید الدین صاحب شبهات مؤلف«الشّوکة العمریّة»و شاگرد عبد العزیز دهلوی بوده است.مذکور در«نجوم السماء».

جواب شبهة ابن کمونه

مفتی میر محمد عباس شوشتری لکهنوی (-1306 ق).مذکور در التجلیات.

جواب شبهة ابی سعید ابی الخیر

حکمت و کلام،از شیخ الرئیس ابو علی ابن سینا (-427 ق).

جواب شرر

اردو.ط.هند.

جواب الشیخ علی بن عبد اللّه(عن مراتب الوجود

و معنی الحروف،الهجائیة)

شیخ احمد احسائی(-1241 ق).

جواب الشیخ محمد بن عبد القادر الهلالی الوهابی

در بناء و تجدید قبور،از محمد حسین بن سید کاظم کشوان کاظمی(-1356 ق).خ.موجود.

جواب العائب فی مسألة طلاق الغائب

هاشم عبد اللّه موسوی مرندی(-1358 ق).ط.

تبریز.

جواب المولی قاسم(عن وجه ضمّ الهاء من قوله

تعالی«علیه و اللّه»فی سورة الفتح)

محمد بن عبد الوهاب آل داود همدانی(-1303 ق)،تألیف:1270 ق.خ.سماوی نجف.

جواب الکتاب الوارد من حمص

ابو المکارم عزّ الدین حمزة بن زهره،صاحب الغنیة.

جواب الکتاب الوارد من حیدرآباد الهند

ابو القاسم بن عبد الحکیم کاشانی(-1351 ق)، در جواب سید علی شوشتری سلطان العلماء هند.

جواب الکتاب الوارد من ماوراء النّهر

محمد رفیع بن عبد الواحد طبسی.به امر امیر محمد خان در جواب نامۀ امیر معصوم بیک والی ماوراء النهر که در شعبان 1202 ق فرستاده بود نگاشته است.

شیخ احمد احسائی(-1241 ق).ق.خوانساری نجف.

جواب المسائل الخمس

سید کاظم رشتی.خ.خوانساری نجف.

جواب مسائل محمد رحیم خان

سید کاظم رشتی.جواب 5 مسأله است.خ.

موجود.

جواب مسائل میرزا محمد شفیع المازندرانی

سید کاظم رشتی.

جواب مسائل المولی صالح

سید کاظم رشتی.جواب 4 مسأله است.

جواب مسائل الشیخ عبد الامام الاحسائی

احمد بن ابراهیم عصفوری بحرانی(-1131 ق).مذکور در«لؤلؤة البحرین»از فرزند مولف.

جواب مسائل الحاج عبد المطلب

سید کاظم رشتی.

جواب مسائل المولی عبد الوهاب اللاهیجی

سید کاظم رشتی.خ.خوانساری نجف.

جواب المسائل العشر

محمد حسن کبۀ بغدادی(-1336 ق).10 سؤال است که از میرزا محمّد تقی شیرازی(-1338 ق)پرسیده اند و بغدادی به خواهش او جواب گفته.

جواب مسائل المولی علی

شیخ احمد احسائی(-1241 ق).خ.خوانساری نجف.

ص:232

جواب الملاحدة

نصیر الدین عبد الجلیل واعظ قزوینی مؤلف کتاب النقض(بعض مثالب النواصب).

جواب الملاحدة(فی قدم العالم)

شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق).خ.موجود.

جواب من انکر علی السید محمد بن فلاح

نسخۀ آن را در سدۀ 12 ق دیده اند.مذکور در رسالۀ ترجمۀ سید شبر حویزی.این جواب در موضوع خروج سید محمد بن فلاح و دعوای مهدویت او بوده است.

جواب منته الکلام

فارسی،از مفتی محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).مذکور در تجلیات.

جواب منکر وجود صاحب الزمان ع

محمد باقر بن محمد جعفر بهاری همدانی (-1333 ق).خ.موجود.

جواب العلامة الشیخ مهدی الخالصی

در تقلید،از محمد حسن کبۀ بغدادی(-1336 ق).

جواب الشیخ ناصر---

ص:235

جوابات ابی جعفر القمی

نیز از شیخ مفید.مذکور در رجال نجاشی.

جوابات ابی جعفر محمد بن الحسین اللّیثی

شیخ مفید.مذکور در رجال نجاشی.

جوابات ابی الحسن الحضینی

شیخ مفید.مذکور در رجال نجاشی.

جوابات السید ابی الحسن النیشابوری

نیز از شیخ مفید.مذکور در رجال نجاشی.

جوابات السید ابی الحسن(بن المیرزا محمد

الرضوی)

حکیم ملا هادی سبزواری(-1289 ق)،تالیف:

1276 ق.خ.موجود.

-سألنی السید الوجیه العالم النبیه،الفقیه بن الفقیه

جوابات ابی ریحان البیرونی

شیخ الرئیس ابو علی ابن سینا(-427 ق).خ.

موجود.

جوابات ابی سعید ابی الخیر

نیز از ابن سینا.ط.(در هامش شرح«هدایة الحکمة»).

جوابات الامیر عبد اللّه

شیخ مفید.مذکور در رجال نجاشی.

جوابات ابو الفتح(محمد بن علی بن عثمان

الکراجکی)

شیخ مفید.مذکور در رجال نجاشی.

جوابات السید ابی القاسم

شیخ احمد احسائی(-1241 ق).خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

جوابات ابی اللّیث الاوانی---

ص:236

جوابات الشیخ احمد(بن الحاج محمد جعفر

الیزدی)

حکیم ملا هادی سبزواری(-1289 ق).خ.

موجود.

-الحمد للّه الودود فیاض الوجود...

جوابات الشیخ احمد(بن الشیخ حسن الدمستانی)

یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق).مذکور در «لؤلؤة البحرین».

جوابات الشیخ احمد بن صالح بن طوق القطیفی

شیخ احمد احسائی(-1241 ق)،تألیف:

1323 ق.خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

جوابات الشیخ احمد بن محمد الصیمری

شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

جوابات السید احمد بن مطلب الحویزی---

ص:237

جوابات علی بن ابی القاسم(الاسترابادی)

ابو سعید عبد الجلیل بن مسعود رازی(سدۀ 6 ق) از مشایخ شیخ منتجب الدین.مذکور در فهرست منتجب الدین.

جوابات المولی علی بن جمشید النّوری(-1246

ق)-جوابات ملا علی نوری

فارسی،از میرزا ابو القاسم محقق قمّی(-1231 ق).ط.(ضمن جامع الشتات).

جوابات السید زین الدین علی(بن الحسن

الشدقمی)-المسائل المدنیات

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی،شیخ بهائی (-1031 ق)،تألیف:1013 ق.خ.موجود.

جوابات علی بن نصر العبد جانی

شیخ مفید(-413 ق).مذکور در رجال نجاشی.

جوابات الشیخ عمران بن الحسن السنوی

ابو عبد اللّه عیدان بن یحیی بن حمیدان القاسمی صاحب«بیان الاشکال».خ.دار الکتب مصر.

جوابات الفارقیین

در غیبت،از شیخ مفید.مذکور در رجال نجاشی.

جوابات الفارقیین---

ص:240

جوابات الشیخ مسعود بن علی الصوابی

ابو سعید عبد الجلیل بن مسعود بن عیسی رازی، استاد منتجب الدین.مذکور در فهرست منتجب.

جوابات معزّ الدوله

محمد بن احمد بن جنید اسکافی(-381 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

جوابات مقاتل(بن عبد الرحمان)

شیخ مفید(-413 ق).مذکور در رجال نجاشی.

جوابات الفاضل المقداد

محمد بن مکی شهید اول(-786 ق)،27 مسأله است.خ.آستان قدس.

-الحمد للّه المحمود علی افضاله

جوابات الشیخ مهدی(الدجیلی)

سید ابو تراب عبد العلی بن ابی القاسم موسوی خوانساری(-1346 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

جوابات الشیخ ناصر---

ص:241

جوابات مسائل شاگرد شهید ثانی

شهید ثانی(-966 ق)،در 2 نوع که نوعی در نجف و نوعی در جبل عامل شنیده شده.خ.

موجود.

-الحمد للّه الغنی فی ذاته و صفاته...

جوابات المسائل فی التوحید

سید هاشم بن احمد آل سلیمان بحرانی (-1309 ق).مذکور در«انوار البدرین».

جوابات المسائل الثلاث

محمد امین بن محمد شریف استرآبادی (-1036 ق)در 3 مبحث:1.علم واجب و ممکن،2.ربط حادث با قدیم،3.افعال بندگان.

خ.آستان قدس،ش 132(1014 ق،زیر عنوان «المباحث الثلاثه»).

جوابات المسائل الجبلیّة---

ص:243

جوابات المسائل الحلبیة

شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق).مذکور در فهرست مؤلف.

جوابات المسائل الحلیّة

محمد جواد بلاغی(-1352 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

جوابات المسائل الحلیّة

سید علی یزدی نهاوندی(زنده در 1128 ق).

مذکور در تکملۀ امل الآمل.

جوابات المسائل الحیدر آبادیّة

سید علی محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1312 ق).مذکور در مشاهیر علماء الهند.

جوابات المسائل الخراسانیة

زین الدین شهید ثانی(-966 ق).خ.موجود.

جوابات المسائل الخراسانیّة

شیخ علی حزین.مذکور در نجوم السّماء.

جوابات المسائل الخشتیّة

از شیخ یوسف بحرانی(-1186 ق)صاحب حدائق،پاسخ به سؤالات شیخ ابراهیم خشتی.

مذکور در لؤلؤة البحرین.

جوابات المسائل الخوارزمیّة

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق).مذکور در رجال نجاشی.

جوابات المسائل الخوانساریة

سید ابو تراب خوانساری نجفی.مسائلی است که از خوانسار به او رسیده بوده.

جوابات المسائل الخوئیّة

عبد اللّه بن حسن مامقانی(-1351 ق).

جوابات المسائل الدعائیة

محمود بن علی اصغر طباطبائی تبریزی (-1310 ق).ط.تبریز،1302 ق.

جوابات المسائل الدمشقیة(الفقهیّة)

سید محسن امین عاملی،صاحب«اعیان الشیعة».مذکور در فهرست تألیفات او.

جوابات المسائل الدورقیه

محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،تألیف:

1337 ق،جواب مسائل شیخ جعفر نجفی صاحب«المبانی الجعفریة»است.خ.دیده شده.

جوابات المسائل الدیلمیة---

ص:244

جوابات المسائل الرومیات

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،جواب مسائلی است که از روم رسیده.خ.راغب پاشا،استانبول.

جوابات المسائل

علی محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی (-1312 ق)؛در جواب مسائل کلامی که از زنگبار رسیده بوده.خ.فیض آباد هند.

جوابات المسائل السرویة

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق).جواب سؤالاتی است که از فاضل شریف از ساری به شیخ رسیده و در عقاید و کلام است.

جوابات المسائل السلاریة

شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق)،جواب مسائل سلار دیلمی شاگرد شریف است.خ.

موجود.

جوابات المسائل السیوریة---

ص:245

جوابات المسائل الشیرازیة

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق)است.مجیب در جوابات المسائل السرویة به آن ارجاع داده است.

جوابات المسائل الصاغانیات-الصاغانیات

نیز از شیخ مفید.مسائل متفرقۀ فقهیه است.ط.

نجف.

-الحمد للّه علی سبوغ نعمته...

جواب المسائل الصیداویة

شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق).مذکور در رجال نجاشی.

جوابات المسائل الصیداویة

ابو عبد اللّه محمد بن هبة اللّه طرابلسی شاگرد شیخ طوسی.مذکور در معالم ابن شهرآشوب.

جوابات المسائل الطبریة

شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در نجوم السماء.

جوابات المسائل الطبریة---

ص:246

جوابات المسائل المدنیات الاولی

جوابات المسائل المدنیات الثانیة

جوابات المسائل المدنیات الثالثة

هرسه از حسن بن زین الدین(-1011 ق)، صاحب معالم و فرزند شهید ثانی.جواب مسائل سید محمد بن جویبر است که به دفعات از مؤلّف پرسیده و نسخه های هرسه عنوان دیده شده است.

جوابات مسائل مرشدآباد

آقا احمد کرمانشاهی،صاحب جوابات مسائل فیض آباد.مذکور در«مرآة الاحوال».

جوابات مسائل مرشدآباد

مفتی عباس شوشتری لکهنوی(-1306 ق).

مذکور در تجلیات.

جوابات المسائل المصریّات

محقق حلّی،ابو القاسم جعفر بن حسن(-676 ق).خ.دیده شده.

جوابات المسائل المصریات(الواردة من

القاهرة)

جمال الدین عبد اللّه بن علی بن زهره،صاحب «جوابات المسائل البغدادیة».مذکور در فهرست کتب او.

جوابات المسائل المصریات الاولی

جوابات المسائل المصریات الثانیة

هردو از شریف مرتضی علی بن حسین موسوی (-436 ق)،عنوان دوم 5 مسأله در حکمت.

مذکور در رجال نجاشی.

جوابات المسائل المصریّة

شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه قمی (-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

جوابات المسائل المطلبیات

شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق).در جوابات«المسائل الرسیة»به آن ارجاع داده شده است.

جوابات المسائل المقدادیة

شهید اول(-786 ق).جواب 27 مسأله که فاضل مقداد از او پرسیده است.خ.آستان قدس.

-الحمد للّه المحمود علی افضاله

جوابات المسائل المنتزعة

محقق فیض کاشانی(-1091 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

جوابات المسائل الموصلیّات الاولی

جوابات المسائل الموصلیّات الثانیة

جوابات المسائل الموصلیّات الثالثة

هرسه عنوان از شریف مرتضی علم الهدی (-436 ق).جوابات اول،3 مسأله در وعید، قیاس و اعتماد دوم 9 مسأله و سوم 109 مسأله هردو در فقه.خ.آستان قدس.

جوابات المسائل الموصلیّات(فی العدد و

الرؤیه)-جوابات اهل الموصل

شیخ مفید(-413 ق).مذکور در رجال نجاشی.

-(بعد الحمد)ذکرت ایّدک اللّه انّ کتاب اخ من اخواننا اهل الموصل ورد علیک...

جوابات المسائل المنتجبة(یا المنتخبة)

فارسی،حکمت،از افضل الدین کاشانی مؤلّف «جاودان نامه».جواب مسائل شخصی به نام منتجب الدین یا منتخب الدین است.خ.موجود.

جوابات المسائل المهنّائیة الاولی

علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلی(-726 ق)،جواب مسائل مهنّا بن سنان.ط.قم.

جوابات المسائل المهنّائیة الثانیة

نیز از علامه حلّی.جواب مسائلی است که مهنّا بار دوم فرستاده.خ.موجود.

جوابات المسائل المیافارقیات---

ص:249

جواز الاتکال علی قول النساء(فی انتفاء موانع

النّکاح)

سید محمد باقر حجت الاسلام اصفهانی (-1260 ق).در رسالۀ السؤال و الجواب مولف که چاپ شده،درج است.

جواز اخذ الاجرة علی الواجبات(و صحة الاجارة

علیها)

عبد الحسین مبارک نجفی(-1364 ق)،تألیف:

1345 ق.خ.دیده شده.

-الحمد للّه ربّ العالمین...

جواز استماع صوت الاجنبیة(مع الامن من الفتنة)

محمد رفیع بن عبد المحمد کزّازی نجفی(سدۀ 13 ق).

جواز اقامة الحدود للفقهاء فی الغیبة-وجوب اقامة

الحدود

جواز اقامة العزاء لسید الشهداء(علیه السلام)

علی بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1259 ق).

مذکور در نجوم السماء.

جواز اکل الصید للمحرم عند الضّرورة

علی اکبر بن غلام حسن خوانساری(1300 ق-).خ.دیده شده.

جواز اکل المختلط بالحرام غیر المحصور

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

جواز امامة الفاسق عند نفسه

محمد تقی بن حسین بن دلدار علی نقوی (-1289 ق)،تالیف:1258 ق.مذکور در کشف الحجب.

جواز امتناع الزوجة عن الاستمتاع قبل قبض المهر

شیخ بهائی بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق).خ.خوانساری نجف.

جواز امر الآمر مع علمه بانتفاء الشرط

شریف العلماء محمد شریف بن حسنعلی آملی (-1146 ق).خ.موجود.

جواز البقاء علی تقلید المیّت-تقلید الاموات

جواز تحلیل احد الشریکین الامة لصاحبه

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق)، تألیف:1116 ق.

-الحمد للّه و سلام علی عباده الذین اصطفی

جواز تصرف المالک فی ملکه(مع لزوم اضرار

الغیر)

میرزا ابو القاسم محقق قمی(-1231 ق)،تالیف:

1205 ق.ط.تهران،1319 ق(با غنائم الایّام).

جواز التطیّب بالزباد

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).خ.

خوانساری نجف.

جواز التقلید

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).

مذکور در«لؤلؤة البحرین».

جواز التقلید

زین الدین علی بن سلیمان قدمی ام الحدیث (-1064 ق).مذکور در«تاریخ علماء البحرین».

جواز التقلید---

ص:251

جواز الحکومة الشرعیّة(للمقلّد مع عدم وجود

المجتهد للضرورة)

حسین بن مفلح صیمری.مذکور در«الفوائد النجفیة»تألیف سلیمان ماحوزی.

جواز الحکومة الشرعیة(لغیر المجتهد عند تعذّر

المجتهد الجامع للشرایط)

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی(-965 ق).مذکور در«الفوائد النجفیّة»تالیف سلیمان ماحوزی.

جواز ردّ الشمس

حسین جعل بصری.مذکور در معالم العلماء.

جواز السفر للافطار(فی شهر رمضان من وجوه)

مؤلّف متأخّرتر از علامه مجلسی بوده.خ.دیده شده.

جواز الصلاة جنب الشباک(المحاذی لقبر

المعصوم)

شیخ یوسف بحرانی(-1186 ق)صاحب حدائق.ردی است بر بعضی از معاصرینش که در منع این امر رأی داده بوده.

جواز الصلاة فی المحمول النجس

محمد حسن بن محمد صالح بن مصطفی کبۀ بغدادی(-1336 ق).

جواز العزاء(لسید الشهداء ع)

اردو،از ظفر حسن امروهوی.ط.

جواز العمل بالظنون(فی احکام اللّه تعالی)

فخر الدین بن محمد علی طریحی(-1085 ق)، ردی است بر مؤلفی که رأی بر منع داده بوده.

-اما بعد حمد اللّه و الصلاه علی محمد و آله الطاهرین فاقول قد ذهب فرد

جواز العمل بکتب الفقهاء

سید نعمت اللّه محدّث جزائری.در برخی از منابع به او نسبت داده شده.

جواز الفائتة فی وقت الحاضرة

جعفر بن علینقی طباطبایی یزدی(-1321 ق).

جواز الفائتة فی وقت الحاضرة

عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق).خ.

موجود.

جواز لعن یزید

شیخ هادی بن عباس آل کاشف الغطاء(-1361 ق).

جواز نقل الموتی---

ص:252

جوامع الآداب

محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).

جوامع الاحکام-جوامع احکام النجوم

فارسی،نجوم،از ابو الحسن علی بن زید بیهقی (-565 ق)مؤلف«تاریخ بیهق».خ.آستان قدس،ش 5485(890 ق)،ش 12264(949 ق)و چند نسخۀ دیگر.

جوامع الادویه

طب،ناشناخته،به نام الب ارغون ملک ری تألیف شده و بر آن نگاشته است که:من املاء...

ظهیر الدین عماد الاسلام الفارس.خ.دیده شده.

جوامع الاسرار(فی معراج رسول المختار)

فارسی،از حسن بن مرتضی طباطبائی یزدی متخلص به منیب(-1315 ق)،تألیف:1288 ق،مصدر به نام ناصر الدین شاه قاجار.خ.دیده شده.

-جوامع لوامع تجلیات انوار الهی...

جوامع احوال الائمّة المعصومین

محمد تقی بن کاظم شوشتری(1321 ق-).

جوامع اصلاح المنطق

ابو الحسین زید بن رفاعة بن مسعود.مختصری است از«اصلاح المنطق»ابن سکیت(-243 ق).ط.حیدرآباد دکن،1354 ق.

-الحمد للّه الذی شرف الانام بما یمیزهم...

جوامع الاصول-جوامع الکلم

اصول فقه،از سید حسن بن علی مدرس (-1273 ق).خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

-الحمد للّه الموفق للخیرات...

جوامع الاصول

علی بن گل محمد قارپوزآبادی(-1290 ق).

مذکور در«انیس الطلاب».

جوامع الاصول---

ص:253

جوامع الحکایات و لوامع الروایات

فارسی،تاریخ،از سدید الدین محمد بن محمد عوفی بخاری،تالیف:618-625 ق.خ.آستان قدس،ش 4213(1029 ق)،ش 4097 (1031 ق).ط.تهران،مکرّر.

جوامع الحکم و عوالم العلم و الأمم

محمد رضا بن قاسم غرّاوی نجفی(1303 ق-) در تاریخ،نجوم،جغرافیا،رجال و علوم غریبه.خ.

دیده شده.

جوامع الخیرات(فی تفسیر الآیات)

حبیب اللّه بن زین العابدین قمی زیوانی (-1359 ق).خ.آستان قدس،ش 6769-6772(1349-1358 ق).

جوامع الدلائل و الاصول(فی امامة آل الرسول)

عماد الدین حسن بن علی طبری(سدۀ 7 ق).

جوامع الرسائل

21 رساله از میرزا ابو القاسم محقق قمی (-1231 ق).ط.تهران،1319(با غنایم الایام).

-الحمد للّه المتفرد بالازلیة و القدم...

جوامع السعادات(فی فنون الدّعوات)

عبد الرحیم بن یحیی بحرانی.خ.آستان قدس، ش 3137.

جوامع السیاسة

ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق).ط.

مصر.

جوامع الشتات(فی ما برز من العلاّمة الانصاری

من الافادات)-جوامع الاصول

اصول،از محمود بن جعفر میثمی عراقی (-1308 ق)،تألیف:1285 ق.خ.آستان قدس،ش 7371(1289 ق)و ش 7363.

جوامع العبادات

ادعیه،به قول صاحب«فردوس التواریخ»نسخۀ آن در آستان قدس موجود بوده است.

جوامع العلاج

طب،از حاج محمد کریم خان کرمانی(-1288 ق)،تألیف:1269 ق.

-الحمد للّه رب العالمین...

ترجمه فارسی آن از حسن بن علی اکبر محیط کرمانی شاگرد مؤلف.

-سپاس بی قیاس خداوندی را

جوامع العلم---

ص:254

الجواهر

نحو،ابو علی فضل بن حسن طبرسی(-548 یا 552 ق).آستان قدس،ضمیمۀ ش 3795.

الجواهر

نحو،از نصر اللّه بن هبة اللّه زنجانی.مذکور در فهرست شیخ منتجب الدین.

الجواهر،کتاب

فخر الدین محمد بن محاسن،کفعمی در«البلد الامین»از آن نقل کرده است.

الجواهر و الاحجار

ابوریحان محمد بیرونی(-440 ق).مذکور در مجلۀ«المقتطف».

الجواهر و الدرر(فی سیرة سید البشر)

فن پنجم از«البحر الزخار»تألیف،مهدی احمد بن یحیی حسینی زیدی یمنی امام زیدیه(-840 ق).شرح آن«یواقیت السیر»نام دارد.

الجواهر و العقود(فی نظم الوزیر داود)

ترجمۀ شعراء،از صالح بن درویش تمیمی بغدادی(-1261 ق).

جواهر الآثار و جواز الابرار

شرح وصایای پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)است به ابو ذر غفاری،تألیف صاحب روضات،ناتمام.خ.

روضاتی اصفهان.

جواهر الاخبار

فارسی،اخلاق،از محمد حسین بن عبد اللّه بن فصیح خوانساری،در 40 باب.خ.دیده شده.

-زیباترین کلامی که شایستگی ارمغان بودن مجلس قدس تواند داشت.

ادعیه و مواعظ،از نجفعلی بن محمد رضا زنوزی تبریزی،تالیف:1280 ق.ط.تبریز،1280 ق.

جواهر الاخلاق(و ضیاء الاشراق)

فارسی،اخلاق،از سید محمود جواهری تهرانی، تألیف:1324 ق در 110 فصل.ط.تهران، 1325 ق.

جواهر الادب(و الانشاء)

فارسی،از شیخ عبد الکریم سعادت.ط.شیراز، 1341 ق.

جواهر الادراج(و زواهر الابراج)

فارسی،شرح 47 حدیث،از شهاب الدین علی دانیالی فسائی برازی جهرمی شاگرد محقق دوانی و معاصر شاه طهماسب صفوی.نسخۀ کتاب را

ص:256

صاحب ریاض العلماء دیده بوده است.

جواهر الادراک

فارسی،علوم غریبه.ط.بمبئی.

جواهر الارشاد

فارسی،در حرمت ریش تراشی،از محمد باقر سیرجانی(معاصر).ط.بمبئی،1333 ق.

جواهر الاسرار

فارسی،از حمزة بن عبد الملک آذری اسفراینی (-866 ق)،مرتب بر 4 باب.خ.مجلس تهران، ملک تهران.ط.

-یا مفتح الابواب افتتح باب قلبی...حمد و ستایش آن علیمی را

-(بعضی نسخ)سپاسی که از روی گویای خرد...

جواهر الاسرار

ابو اسحاق ابراهیم بن اسحاق احمری.نجاشی به 2 واسطه از او روایت می کند.

جواهر الاسرار

فارسی،رمل.خ.خوانساری نجف.

جواهر الاسرار و زواهر الانوار

فارسی،شرح مثنوی معنوی،از کمال الدین حسین بن حسن خوارزمی،مرید ابو الوفاء خوارزمی(-835 ق).خ.آستان قدس،ش 416 (1039 ق)و ش 4517.

جواهر الاسرار---

ص:257

جواهر الافکار

شرح شرایع،از محمد بن ابراهیم مشهدی نجفی (-1281 ق).مذکور در تکملۀ امل الآمل.

جواهر الالسنة

فارسی،ترکی و عربی،لغت،از ابراهیم ودید، تألیف:1182 ق.خ.مجلس تهران.

جواهر الالفاظ-کتاب الالفاظ

قدامة بن جعفر بن قدامه(-پس از 337 ق).ط.

مصر،1351 ق.

جواهر الالفاظ و ذخایر الحفّاظ

سید شریف یحیی بن علی بن زهرۀ حلبی.

کفعمی در«فرج الکرب و فرح القلب»از آن نقل کرده است.

جواهر الایقان-جواهر ایقان و سرمایۀ ایمان

فارسی،مقتل،از ملا آقا بن عابدین فاضل دربندی(-1285 ق).ط.تهران،1298 ق.

جواهر الایمان

فارسی،اصول دین،از اسد اللّه بن علی محمد جودتانی(یا جوزدانی)اصفهانی(-1323 ق).

خ.موجود.

جواهر الایمان(فی ترجمة تفسیر القرآن)

فارسی،ترجمۀ تفسیر عسکری(علیه السلام)،از محمد باقر بن محمد اسماعیل یزدی سیرجانی کرمانی، آغاز تالیف:1318 ق.ط.1320 ق.

جواهر الایمان

فارسی،کلام،از ابراهیم سعید العلماء لاریجانی، در نبوت خاصه براساس انجیل برنابا.ط.

تهران،1307 ق.

جواهر البحرین فی احکام الثقلین

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)، مجموعه ای از اخبار کتب اربعه نظیر«الوافی» فیض،ولی بدون ترتیب آن.خ.دیده شده.

جواهر البرکات(فی احکام الاموات)

ناشناخته،از این کتاب در«جواهر الاسرار» آذری(-866 ق)نقل شده است.

الجواهر البهیّة

نعمت اللّه بن مرتضی حسینی.در نفایس اللباب و از آن در علماء معاصرین نقل شده است.

جواهر البیان

اردو،در فضایل اهل بیت ع،از اکبر مهدی جروتی هندی.ط.

جواهر بی بها

اردو،در تعزیۀ سید الشهداء،از محمد مجتبی بن محمد حسین نوگانوی(1324 ق-).ط،1353 و 1354(در 2 حصّه).

جواهر التشریح

فارسی،طب،از علی خان بن زین العابدین همدانی،مرتب بر 7 مقاله در تشریح قسمتهای مختلف بدن.ط.تهران،1306 ق.

جواهر التفسیر لتحفة الامیر-العروس

فارسی،تفسیر،از حسین بن علی واعظ کاشفی که به نام وزیر امیر علیشیر تالیف کرده و مرتب است بر مقدمه ای در 4 اصل و 22 عنوان و پس از آن تفسیر.خ.آستان قدس،ش 1277(979 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-اللّه علیم حکیم زینت فاتحۀ هرخطاب و زیور خاتمۀ هرکتاب

جواهر التواریخ

فارسی،از سلمان قزوینی،شامل وقایع قدیمترین ایام تا 1037 ق.مولف این تاریخ را در عهد اورنگزیب(-1068 ق)تالیف کرده و بیشتر آن اختصاص به تاریخ مغول و تیموریان دارد.

جواهر الجمل فی النّحو-الجواهر فی النحو

طبرسی.در کشف الظنون آمده است که این کتاب برای ابو منصور محمد بن یحیی حسینی

ص:258

تألیف شده و از مؤلّف نام نبرده است.در کتابخانۀ سماوی نجف نسخه ای به نام الجمل فی العوامل موجود است که برای صفی الدین ابو منصور محمد بن یحیی بن هبة اللّه حسینی تالیف شده و نسخۀ دیگری از همین کتاب در کاظمین دیده شده که نام آن را کاتب نسخه، جواهر النّحو نوشته و تصنیف آن به ابو علی طبرسی نسبت داده شده است.یک نسخه جواهر الجمل در نحو منسوب به ابو علی فارسی در آستان قدس(ش 3795)موجود است.

-الحمد للّه ربّ العالمین و سلام علی عباده الذین اصطفی محمد و عترته الطاهرین...

جواهر الحکم

محمد بن جعفر حسینی قزوینی(سدۀ 13 ق).

خ.دیده شده.

جواهر الحکم و درر الکلم

ادب و تاریخ،از محمد بن مهدی مغنیّۀ عاملی (سدۀ 13 ق).این کتاب از مآخذ اعیان الشیعة است.

جواهر الحکمۀ ناصری

فارسی،طب،از علی خان بن زین العابدین همدانی،معلم دار الفنون.ط.تهران،1298 ق.

جواهرخانه

فارسی،ادبیات از عباس بن احمد رفعت، صاحب آثار العجم.

جواهر خمس

فارسی،عرفان،از محمد بن قطب الدین از نبیرگان شیخ عطار،تالیف:956 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه الاحد الصمد...

جواهر ذات---

ص:259

الجواهر العقلیة

رکن الدین محمد بن علی جرجانی،شاگرد علامه حلّی.

جواهر العقود

سید محمد باقر.ملاّ حسین کسائی یزدی مسأله ای در نحو در مجموعه ای از این کتاب نقل کرده است.

جواهر العقول(فی شرح فرائد الاصول)

ابو القاسم بن سید معصوم اشکوری(-ح 1325 ق)تالیف:1292-1297 ق،حاشیه ای است بر رسایل شیخ انصاری که طبق اظهار مؤلّف از کلمات استادش میرزا حبیب اللّه رشتی استفاده کرده است.خ.آستان قدس،ش 2967(1307 ق).

جواهر العقول(فی تقریر قواعد الاصول)

محمد تقی بن شیخ احمد احسائی(-1241 ق).

خ.دیده شده.

جواهر العقول(فی مناظرة الفار و السنور)

فارسی،داستان،منسوب به علامه مجلسی، مناظره ای است میان صوفی و طلبه.ط.مکرر.

جواهر العلاج-پاتالوژی

فارسی،طب،از قربانعلی بن محمد طبیب سمنانی(علی ناصح)(-1363 ق)در 5 مجلد.

خ.دیده شده.

-احمدک یا من تنزّه عن مجانسة مخلوقاته...

جواهر العلم

ابو حنیفه احمد بن داود دینوری(-282 ق).

مذکور در کشف الظنون.

الجواهر العلیة(فی الکلمات العلویة)

علی بغدادی.تکمله ای است بر،«غرر الحکم» آمدی.

جواهر العیون

فارسی،طب،درمان بیماریهای چشم،از علی ناصح،قربانعلی طبیب سمنانی(-1363 ق)، تألیف:1338 ق.

الجواهر الغوالی(فی شرح عوالی اللآلی)

نعمت اللّه موسوی جزائری(-پس از 1112 ق).خ.آستان قدس،ش 1993(1106 ق).

-الحمد للّه الذی رجّح مداد العلماء علی دماء الشهداء...

جواهر الفرائض---

ص:260

جواهر الکلام(فی شرح شرایع الاسلام)

شیخ محمد حسن بن محمد باقر نجفی(-1266 ق).ختم تألیف:1257 ق،در چندین مجلد.ط.

مکرّر.نسخ متعددی از آن در آستان قدس موجود است.

جواهر الکلام(فی سوانح الایام)

فارسی،از حسن بن محمد حسینی اشرف الواعظین.ط.تهران،1362 ق.

جواهر الکلام(فی شرح مقدمة الکلام)

قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).مذکور در امل الآمل.

جواهر الکلام(فی اصول عقاید الاسلام)

شمس الدین بن جمال الدین بهبهانی(-1248 ق)،شاگرد وحید بهبهانی.مذکور در«فردوس التواریخ».

جواهر الکلام

عقاید،از صدر الدین بن نصیر الدین بن میر صالح مدرس طباطبایی زواری اردکانی یزدی،جدّ سادات مدرسی یزد.خ.موجود.

جواهر الکلام(فی الحکم و الاحکام من قصة سید

الانام)

ابو الفتح عبد الواحد بن محمد بن عبد الواحد آمدی.مذکور در کشف الظنون.

-الحمد للّه استمطار سحائب کرمه

جواهر الکلم---

ص:261

جواهر مخزون

ابو نصر فتح اللّه بن محمد کاظم شیبانی(-1308 ق).

جواهر المسائل

فارسی،فقه،از محمد مهدی بن محمد باقر محلاتی.برگرفته از مطالع الانوار حجت الاسلام سید محمد باقر شفتی اصفهانی.خ.دیده شده.

-حمد و ثنایی که امتدادش جواهر مسائل ربّانی را...

جواهر المصائب

اردو،مقتل،از قاسم علی کربلائی.ط.هند، 1348 ق.

الجواهر المضیئة

اعجاز حسین امروهوی.مذکور در تجلیات.

جواهر المطالب(فی فضائل امیر المؤمنین علی بن

ابی طالب)

حسن بن یوسف بن مطهّر علامه حلّی(-726 ق).مذکور در«عوالی اللآلی».

جواهر المطالب(فی فضائل علی بن ابی طالب)

فخر الدین بن محمد علی طریحی(-1085 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

جواهر المطالب(فی مناقب الامام ابی الحسن

علی بن ابی طالب ع)

شمس الدین ابو البرکات محمد بن احمد باعونی شافعی(-871 ق).خ.آستان قدس،ش 1661 (وقف 1067 ق)در پشت نسخه نسبت باعونی، باغنوی خوانده شده است.

-الحمد للّه الذی جعل قدر علی فی الدارین علیّا

جواهر المعادن(فی تفسیر المفردات القرآنیّة)

علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1315 ق).مذکور در«غایة الآمال»مؤلّف.

جواهر المعارف

ناشناخته،کلام.خ.فیض آباد هند.

جواهر المقال(فی فضائل الآل)

سید جعفر بن محمد اعرجی کاظمی(-1332 ق).در«مناهل الضرب»مؤلّف مکررا به آن ارجاع شده است.

جواهر المقال

فارسی،طب،نظم غیاثیه از علی بن محمد بن عبد الرحمان(-1112 ق)که به نام صدر الدین علی به نظم آورده.خ.بادلیان.

الجواهر المقطّعة

سید مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی، مؤلف«خلاصة الاخبار».خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی خلق الاربعین...

جواهر مکنونه

فارسی،در علم حروف و جفر،منسوب به آصف بن برخیا.ط.ایران،1312 ق.

جواهر مکنونة-لآلی مخزونه

فارسی،ادعیه،از مصطفی بن محمد خوئی، تالیف:1255 ق.خ.موجود.

جواهر النحو---

ص:263

جوشن داود

ادعیه.از عبد الفتاح بن ضیاء الدّین محمد مرعشی حسینی مؤلّف«التبر المذاب»،جد آیت اللّه مرعشی.

الجوشن الصّغیر

ادعیه.منسوب به امام موسی بن جعفر علیه السّلام.در«مهج الدعوات»ابن طاووس درج است.

الجوشن الکبیر

ادعیه،مروی از امام سجاد علیه السّلام.در مصباح کفعمی درج است.

جونة الماشطة

محمد بن عبید اللّه مسبّحی حرانی مصری.ابن خلکان می نویسد که این کتاب متضمن غرائب اخبار و اشعار و نوادر است.

الجوهر،کتاب

ابو جعفر محمد بن احمد کرخی معروف به ابن خانبه.مذکور در رجال نجاشی.

الجوهر،کتاب فی

ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی (-339 ق).مذکور در«اخبار الحکماء»قفطی.

الجوهر،کتاب

در عصمت و امامت،از محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی(-1293 ق).

الجوهر الاسنی(فی الصلوات المشتملة علی اسماء

اللّه الحسنی)

سید معروف.خ.موصل.

الجوهر الثمین

درویش علی بن حسین بغدادی(-1277 ق).

مذکور در«کنز الادیب»فرزندش.

الجوهر الثمین(فی تفسیر القرآن المبین)

سید عبد اللّه بن محمد رضا شبّر کاظمی (-1242 ق)،تألیف:1239 ق؛ط.بیروت،در 6 مجلّد.

-الحمد للّه منزل القرآن الکریم.

جواهر الجمهرة---

ص:264

-الحمد للّه الاول و الآخر...

جوهرة الجمهرة

اسماعیل بن عباد طالقانی(-385 ق)،مختصری است از«الجمهرة»ابن درید در لغت.خ.

موجود.

الجوهرة الخالصة عن الشوائب(فی العقائد

المتقومة علی جمیع المذاهب)

شمس الدین عبد الصمد بن عبد اللّه علوی دامغانی.در جواب سؤال عبد الحق ذهبی نگاشته.

خ.موجود(1085 ق).

-الحمد للّه علی جمیع نعمه

الجوهرة الزّاهرة(فی فضل کربلا و من حلّ فیها من

العترة الطاهرة)-الجوهرة الشعشعانیة(و الثمرة

الجنیّة فی فضل کربلا و الغاضریة)

حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی، مؤلّف تاریخ الکوفه.خ.موجود.

الجوهرة العزیزة

فقه،از عبد اللّه بن عباس ستری بحرانی(-1270 ق).مذکور در«انوار البدرین»،منتخبی است از «منیة الراغبین».

الجوهرة العزیزة(فی شرح المسألة الوجیزة)

علی بن حسن بحرانی(-1340 ق)مؤلّف«انوار البدرین».مؤلف در این کتاب قول شیخیه را که خالق مؤثّر حقیقت محمّدی است،رد کرده است،تالیف:1326 ق.خ.دیده شد.

-الحمد للّه الخالق لکل شیئی...

الجوهرة العزیزة(فی شرح وسیط الوجیزة)

علی محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1312 ق).ط.

الجوهرة الغاضرة(فی احوال الآخرة)

ناشناخته.نسخۀ آن به خط عبد الغفور،مؤرّخ 1128 ق،در کتابخانۀ جامع کبیر موصل موجود است.

الجوهرة الفریدة(فی تلخیص العقیدة)

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی.خ.موجود.

الجوهرة المضریة(فی اکثار الصلوات و السّلام

علی خیر البریّة)

معروف بن مصطفی حسینی،تضمین قصیدۀ بوصیری است.خ.خوانساری نجف.

الجوهرة المضیئة

فقه،از عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی(-1242 ق).مذکور در اجازۀ مولف برای محمد تقی.

الجوهرة النّجفیة(فی شرح الدّرة الغرویّة)

از مؤلف«الشرایع المحمّدیة».خ.مرعشی قم (مجلد طهارت).

جوهریّة

فارسی،از محمد تقی حاج بابا ملک الاطبّاء شیرازی(-1283 ق)در منع تداوی با برخی داروی های فرنگی.ط.تهران،1283-1285 ق (در مجموعۀ رسائل طبی).

جوهریّة

محمد صادق بن علی بن ابی طالب یزدی، شرحی است بر جواب آقا رضی قزوینی در مورد یک مسألۀ حسابی در باب جواهر اهدائی تجار به شاه،تاریخ شرح 1282 ق.

-(پس از خطبه)چنین گوید محتاج پروردگار سبحانی محمد صادق بن علی بن ابی طالب الیزدی الاردکانی...

الجوهریّة(فی الردّ علی القدریة و الجبریّة)

منظومه در توحید و عدل،از ملک الصالح طلایع بن رزّیک(-556 ق).مذکور در تاریخ مقریزی.

جوهریة النفس

ابن سینا(-428 ق).خ.مشکات تهران.

ص:266

الجهات(فی علم التوجّهات)

عرفان،از ابو الحسن علی بن ارفع رأس اندلسی، شرح قصیدۀ سلیمان بن ثابت در علم حروف و خواص برخی از کلمات و دیگر موضوعات عرفانی.خ.حسینیۀ نجف آبادیهای نجف.

جهات الرّمل

فارسی،از عبد اللّه حسینی بلیانی معروف به شاه ملاّ منجّم شیرازی،تالیف:986 ق،مرتب بر مقدمه،6 جهت و خاتمه و هرجهت شامل چند افق.

الجهات،رسالة

غیاث الدین منصور حسینی دشتکی(-948 ق).

فارسی،از میرزا عیسی بن محمد حسن معروف به میرزا بزرگ فراهانی(-1238 ق)پدر قائم مقام فراهانی.خ.آستان قدس،ش 2347-2350.

جهادیّه

فارسی،از حاج محمد کریم خان قاجار کرمانی (-1288 ق)،تالیف:1273 ق.خ.شهید مطهری.

-سپاس بیرون از قیاس پروردگاری را

الجهادیّة

محمد بن علی طباطبایی معروف به سید محمد مجاهد(-1242 ق).خ.آستان قدس،ش 2346(1228 ق).

-الحمد للّه الذی فضّل المجاهدین علی

ص:267

نیزۀ خطیت به قصد غنیم

جهان نمای عباسی-جام جهان نمای عباسی

جهان نمای مهدی

تقویم 5 ساله،از 1318 ق،از محمد مهدی تبریزی(معاصر).

الجهة التقییدیّة و التعلیلیة

اصول،از ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1315 ق).مذکور در«البدر التمام».

الجهة التقییدیة و التعلیلیة

حبیب اللّه بن فتحعلی کرمانی،تألیف:1307 ق، حاشیه گونه ای است بر فصل الخطاب استاد او حسینعلی تویسرکانی(-1286 ق).خ.مرعشی قم.

جهة القبلة

شیخ بهائی،بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق).خ.آستان قدس،ش 2751 (1012 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-اما بعد الحمد و الصلاة فیقول اقل العباد محمد المشتهر...ان تحقیق حقیقة جهة القبلة...

جهد المقل فی اجوبة المسائل

فقه استدلالی ملمع،از محمد رضا بن جواد کاظمی دزفولی(معاصر).

الجهر بالبسملة(فی الاخیرتین و استحبابه)

احمد بن صالح آل طعان بحرانی(-1315 ق)، ردّ قول علی بن عبد اللّه مهری در وجوب اخفات آن.خ.موجود.

جهر و اخفات

فارسی،از علی بن ابی القاسم رضوی لاهوری (معاصر).ط،1322 ق.

الجهر و الاخفات(فی الاخیرتین بالتسبیح)

عبد اللّه بن عباس ستری بحرانی(-ح 1270 ق).

مذکور در«انوار البدرین».

الجهر و الاخفات(فی الاخیرتین)

خلف بن عبد علی درازی،تألیف:1175 ق.خ.

دیده شده.

الجهر و الاخفات(فی الاخیرتین)

محمد بن احمد بن ابراهیم،تألیف:1180 ق.خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی یعلم السّر و اخفی...

الجهر و الاخفات(فی الاخیرتین للامام و

المأموم)

علی بن محمد مقابی بحرانی،تألیف:1176 ق، برای سلیمان بن حسین بحرانی.خ.آستان قدس، ش 8216(1183 ق).

الجهر و الاخفات(فی الاوّلتین)

عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق).خ.

دیده شده.

الجهر ببسم اللّه الرحمن الرحیم،کتاب

ابو العباس احمد بن محمد معروف به ابن عقده (-333 ق).مذکور در رجال نجاشی.

جهل الولی(بمقدار فائتة المیّت)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در«قصص العلماء»مؤلف.

جیب الزّاویه

ریاضی،از محمد باقر بن شمس الدین حسینی میرداماد(-1040 ق).مذکور در آخر «القبسات».

جیب العروس(و ریحان النفوس)

ابو عبد اللّه محمد بن احمد تمیمی مقدسی.

مذکور در«الحاقات کتاب البلدان»یعقوبی.

جیب الغائب

ریاضی،از شهاب الدّین ابو العباس احمد معروف به ابن سراج.

الجیب المربع

ریاضی.مذکور در«دستور العلماء».

ص:269

چ

چارمینو-چهار مینو

فارسی،مثنوی،از ابو الحسن بن محمد حسین ذکاء الملک فروغی.ط.تهران،1330 ش.

چارۀ بیچارگی

فارسی،در تهییج ایرانیان به دفاع از وطن.ط.

ایران،1328 ق.

چارۀ کار(یا بهبودی سپهسالار)

فارسی،از سعید کردستانی.ط.تهران،1309 ش.

چارۀ بیمار

فارسی،مثنوی،از عبد الحلیم عاصم هندی.

بسم اللّه الرحمان الرحیم

حرف نخست است ز نظم حکیم

چال گاو

فارسی،داستان،از عباس خلیلی.ط.تهران، 1310 ش.

چاه وصال لیلی و مجنون

فارسی،منظوم،از شعلۀ گلپایگانی.خ.مجلس تهران.ط.تهران،1354 ق(با کنز الحقایق).

چاه وصال

فارسی،مثنوی،از میرزا احمد سند.خ.موجود.

-سپهدار دیار درد مجنون

علم زد روزی از حی سوی هامون

چرا از مرگ بترسم(یا بترسی؟)

فارسی،ترجمۀ لماذا اخاف من الموت،از ابو علی مسکویه،ترجمۀ علی اکبر بن رضی الدین برقعی قمی.ط.قم،1327 ش(چاپ دوم).

چرا اوضاع کشاورزی ایران خرابست

فارسی،از محمد حسن شریف.ط.تهران، 1323 ش(چاپ دوم).

چرا به این جهت

فارسی،طبیعی و هیأت،تألیف بانوی دانشمند فرانسوی،ترجمۀ کاظم احمد محلاتی،محمد حسین فروغی و محمد علی فروغی(محلاتی پس از ترجمۀ نیمی از کتاب در گذشته است).

ط.تهران،1318 و 319 ق.

چرا باید از تریاک پرهیز کرد؟

فارسی،از دکتر دردریان.ط.تهران،1317 ش.

چرا بهائی شدم؟

فارسی،رد بهائیگری،از جلال دری.

چرا تبه کار شدم

فارسی،داستان،از حسین رامتین.ط.تهران.

چراغ

فارسی،در باب انجیل یوحنّا.ط.تهران،1313 ش.

ص:271

چراغ ایمان

فارسی،از محمد حسن بن محمد حسین نیستانکی نائینی(-1354 ق)در آداب نماز شب و دیگر نمازهای مستحب و ادعیه.ط.تهران، 1334.

چراغ ایمان

فارسی،اصول دین،از علی بن علی نقی بحرانی.

چشم انداز تربیت در ایران پیش از اسلام

فارسی،ترجمۀ تاریخ جندشاپور،از اسد اللّه بیژن.ط.تهران،1315 ش.

چشمۀ خورشید(در نور علم توحید)

فارسی،ناشناخته،مولف از دانشمندان روزگار صفویه بوده و این کتاب را در 1081 ق تألیف و به شاه سلیمان صفوی اهدا کرده است و در مقدمه از علی خان اعتماد الدوله(-1101 ق) نام برده است.

-چشمۀ خورشید سپهر علیم

نور فزای دل اهل نعیم

چشمۀ زندگانی

فارسی،مثنوی،از نظام الدین محمود حسینی شیرازی معروف به شاه داعی الی اللّه.(-ح 870 ق).خ.مجلس تهران.

چشمۀ غم

گجراتی،مراثی،از غلام علی بهاونگری.مذکور در فهرست تصانیف او.

چشمۀ فیض

فارسی،منشآت طغرا،معاصر اکبر شاه پادشاه هند.

-چشمۀ فیض طغرا لثام این تازه مقال است.

چشمۀ نجات

اردو،ترجمۀ«عین الحیات».ط.

چشمۀ نور

اردو،مثنوی.ط.هند.

چطور راسپوتین را کشتم؟

فارسی،ترجمه از روسی:نظام الدین نوری.ط.

تهران،1306 ش.

چکش

فارسی،منظوم،از منوچهر پراوی.ط.تهران، 1323 ش.

چکنم تا مسلول نشوم-رهنمای مسلولین

فارسی،از محمد یزدی.ط.تهران،1324 و 1325 ش.

چگونه به مریخ رفتم؟

فارسی،داستان،از عبد اللّه ناهید.ط.تهران، 1320 ش.

چگونه روحهای محکم و زنده بسازیم؟

فارسی،اخلاق و روانشناسی تربیتی،از ه.

موسیه،ترجمۀ احمد آرام.ط.اصفهان،1316

ص:272

ش.

چگونه کامیاب می شوید؟

فارسی،از اوریزان اسوت ماردن،ترجمۀ رحیم نامور.ط.تهران،1309 س.

چگونه ممکن است متمول شد؟

فارسی،از عبد الحسین صنعتی زادۀ کرمانی.ط.

تهران،1309 ش.

چگونه فرشته اهریمن می شود؟

فارسی،داستان،از مادام هانری وود،ترجمۀ رحیم نامور.ط.تهران،1318 ش(در 3 مجلد).

چمدان

فارسی،مجموعۀ داستان،از بزرگ علوی.ط.

تهران،1313 ش.

چمن عشاق

فارسی،ادبیات،از محمد بن عبد الکریم شوشتری(-1323 ق).

چمنستان هدایت

اردو،مواعظ،از آقا مهدی،مؤلّف«جلوس تبرّا»،فرزند محمد تقی صفوة العلماء(-1331 ق).

چمن و انجمن

فارسی،مثنوی،از شیخ علی حزین(-1181 ق).

خ.مجلس تهران.

-به نام آنکه آذر را چمن ساخت

دل دوزخ شرر را انجمن ساخت

چنار خونبار

فارسی،از محمد رضا بن محمد قاسم حسینی، صاحب«بحر المغفرة»،در احوال درختی که روز عاشورای هرسال از آن خون می چکد(در زر آباد قزوین).

چنبر مار

فارسی،از فرانسواموریاک،ترجمۀ جواد صدر.

ط.تهران،1323 ش.

چنته

فارسی،مثنوی،از صادق بن محمد عنقای تهرانی (1335 ق-).

چنته

فارسی،نظیر کشکول،از عبد الحسین ذو الریاستین شیرازی(1290 ق-).

چند پرده از زندگانی رجال معروف ایران

فارسی.ط.تهران،1324 ش(قبلا در جریدۀ امید منتشر شده بوده است).

چند کلمه

فارسی،اخلاق.خ.آستان قدس.

چندنامه به شاعری جوان

فارسی،از راینر ماریان ریلکه،ترجمۀ پرویز ناتل خانلری(-1369 ش).ط.تهران،1320 ش.

چنگیز خان

فارسی،از هارولد لمب،ترجمۀ غلام رضا رشید یاسمی.ط.تهران،1313 ش.

چوب چینی

فارسی،طب،از قاضی بن کاشف الدین یزدی، که برای شاه عباس ثانی صفوی تالیف کرده.خ.

آستان قدس،ش 15085(1064 ق).

چوب چینی-حفظ الصحة ناصری

فارسی،از ملک الاطبّاء فیلسوف الدوله کاظم بن محمد رشتی طبیب.ط.تهران،1304 ق.

چوب چینی

فارسی،از عماد الدین محمود بن حذاق الاطباء معاصر شاه طهماسب صفوی،تالیف:954 ق.

خ.آستان قدس.

-سپاس و ستایش پروردگاری را که انسان را به شرف نطق

چوب چینی

فارسی،از حکیم محمد باقر قمی.خ.ملک و

ص:273

دانشگاه تهران.

-دستور العمل خوردن چوب چینی از حکیم محمد باقر...

چوب چینی-تسقیۀ چوب چینی

فارسی،از محمود بن مسعود شیرازی.خ.

موجود.

-الحمد للّه اودع...و بعد این رساله ای است مختصر...متعلق به چوب چینی...

چورلالین(-سراج السارقین)

اردو،از احمد حسین خان هندی.ط.هند.

چهار آئینه

فارسی،کلام،از بهاء الدین محمد بن حسن اصفهانی معروف به فاضل هندی(-1137 ق)، تألیف:1122 ق،به نام شاه سلطان حسین صفوی.

-الها توئی ستایش کنندۀ خود...

چهار چمن---

ص:274

-نخوت فروشی زبان فصیح بیانان

چهارصد سال بعد از فردوسی

فارسی،منظومه در وقایع روزگار تیمور،از نصرت اللّه کاسمی.ط.تهران،1313 ش.

چهارصد مسألۀ حساب

فارسی،از نراقی.ط.ایران.

چهار صفه

فارسی،مثنوی،از احمد بن مهدی صفائی نراقی.

مذکور در ریاض العارفین.

چهار عنوان

فارسی،از افضل الدین کاشانی،برگرفتۀ مختصری است از«کیمیای سعادت»غزالی.خ.

موزۀ بریتانیا،مجلس تهران.

چهار عنصر

فارسی،مثنوی،از ابو المعانی عبد القادر بیدل (-1130 ق).ط.کابل و لکهنو.

چهار فصل

فارسی،کلام،از سید هاشم بن مرتضی،در ردّ ذریعة الوری محمد باقر همدانی شیخی.خ.

آستان قدس،ش 417(1298 ق).

چهار فصل میکده

فارسی،داستان منظوم،از علی بن یوسف میکدۀ آشتیانی.ط.تهران،1307 ق.

چهار گلزار

فارسی،از نثار علی بن اعظم علی بخاری.ط.

لاهور،1864 م و مکرّر.

چهار مطلب

فارسی،عرفان،از شاه داعی نظام الدین محمود (-ح 870 ق).

چهار مقالۀ عروضی

فارسی،ادبیات و تاریخ،از نظام الدین احمد بن عمر بن علی نظامی عروضی سمرقندی،تالیف:

ح 550 ق،به نام ابو الحسن حسام الدین علی غوری.ط.مکرّر.خ.آستان قدس،چند نسخه.

چهار مقاله

فارسی،از محمد حسین بن ابی القاسم کاشانی (1303 ق-)،مرتب بر 4 مقاله به ترتیب در دین اسلام و تکلیف مسلمین،تکلیف ملّت و عمل به قانون،فلسفۀ عید.

چهار مینو

فارسی،منظوم،از سید محمود نعمت فسائی.ط.

تهران،1331 ق.

چهره نما

فارسی،مجلۀ هفتگی،به مدیریت عبد المحمد مؤدّب السلطان،انتشار نخستین شمارۀ آن:

1322 ق در اسکندریّه.

چهل باب---

ص:275

مکرر در ایران و هند.

حاجی آقا

فارسی،داستان،از صادق هدایت.ط.تهران، مکرّر.

حاجی بابا در لندن

فارسی،داستان از جیمز موریه،ترجمۀ اسد اللّه طاهری.ط.بمبئی،1325 ق؛تهران،1321 ق.

الحاسم للشنعة(فی نکاح المتعة)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

الحاجة الی علم الرجال و بیان اصحاب الاجماع

محمد باقر بن مقدس لاهیجی(-1341 ق).خ.

دیده شده.

حاشیة آداب البحث

غیاث الدین منصور بن صدر الدین دشتکی (-948 ق).اصل از عضد الدین ایجی است.خ.

دیده شده.

حاشیة آداب البحث

حاشیة الاثنا عشریة الصلاتیه

ماجد بن هاشم بن علی بحرانی(-1028 ق).

اصل از شیخ بهائی.خ.موجود.

حاشیة اثولوجیا

اصل از علامه حلی.

حاشیة ارشاد الاذهان

عزّ الدین حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی (-984 ق).ظاهرا ناتمام مانده.مذکور در«نظام الاقوال».

حاشیة ارشاد الاذهان

زین الدین بن علی بن احمد شامی شهید ثانی (-966 ق).مذکور در ریاض العلماء.

حاشیة ارشاد الاذهان

عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق).مذکور در روضات الجنّات.

حاشیة ارشاد الاذهان

عبد اللّه بن محمد تونی بشروی(-1071 ق).

مذکور در ریاض العلماء.ظاهرا با شرح ارشاد یکی است.

حاشیة ارشاد الاذهان

عبد النّبی بن سعد جزائری(-1021 ق).

ص:279

حاشیة ارشاد الاذهان

نور الدین علی بن حسین بن عبد العالی محقق کرکی(-940 ق).خ.آستان قدس،ش 2376 (944 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-(بعد الحمد)قوله فانّ السّهو کالطبیعة الثانیة

حاشیة ارشاد الاذهان

ظهیر الدین علی بن یوسف نیلی شاگرد فخر المحققین و استاد احمد بن فهد حلی.خ.

آستان قدس،ش 2377(947 ق).

-الحمد للّه العظیم الشأن

حاشیة ارشاد الاذهان

فخر المحققین محمد بن حسن حلّی(-771 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

حاشیة ارشاد الاذهان

رفیع الدین محمد بن حیدر طباطبائی نائینی (-1082 ق).مذکور در فیض قدسی.

حاشیة ارشاد الاذهان

حاشیة الالفیة

ابراهیم بن سلیمان قطیفی(سدۀ 10 ق).خ.

خوانساری نجف.اصل الفیه از شهید اول است.

حاشیة الالفیة

ناشناخته.مؤلّف معاصر شهید ثانی(-966 ق) بوده و از او نقل کرده است.خ.دیده شده.تاریخ کتابت نسخه:974 ق.

-الحمد لغة الوصف بالجمیل

حاشیة الالفیّة

ناشناخته.نسخۀ مورخ 1047 ق دیده شده.

حاشیة الالفیّة

جواد بن علی بن عبد العالی بن محقق کرکی.خ.

مرعشی قم.

-الحمد للّه علی سوابغ نعمائه و ترادف آلائه

حاشیة الالفیة

عز الدین حسین عاملی.مذکور در ریاض العلماء.

ظاهرا منظور عزّ الدین حسین بن علی بن حسام عاملی عیناثی است.عز الدین حسین بن عبد الصمد شرح الفیه دارد.

حاشیة الالفیة

سید حسین(-1069 ق)شیخ الاسلام مشهد، فرزند سید محمد صاحب مدارک.مذکور در ریاض العلماء و امل الآمل.

حاشیة الالفیّة

شیخ خلف(چنانکه در نسخه نوشته شده است).

از خصوصیات مؤلف چیزی در دست نیست جز اینکه سبزواری بر او تقدم داشته،زیرا محشی از ذخیره نقل می کند.خ.دیده شده.

حاشیة الایقاظات

عبد الغفار گیلانی.اصل ایقاظات از میر داماد و محشی شاگرد اوست.

حاشیة الایماظات

نیز از عبد الغفار گیلانی،و اصل ایماظات از استادش میر داماد.

حاشیة الباب الحادی عشر

حسن بن یوسف زابی جزائری،تالیف:923 ق.

خ.موجود،اصل از علامه حلّی.

حاشیة الباب الحادی عشر

ناشناخته.خ.خوانساری نجف.

حاشیة الباب الحادی عشر

عبد الباقی بن محمد حسین.نخست به عربی حاشیه نوشت و به خواهش جمعی حاشیه را به فارسی برگردانید.شرح نیز دارد.به نام«ذخیرة یوم المحشر».

حاشیة(عاشر)البحار

محمد مهدی حجّار(-پیش از 1295 ق).

حاشیه ای است بر مجلد دهم«بحار الانوار» مجلسی.

حاشیة بدایة الدرایة

عبد الواحد.اصل بدایه از شهید ثانی است.

مذکور در«ریاض العلماء».

حاشیة بدایة الدرایة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در«قصص العلماء»مؤلف.

حاشیة بدایة الهدایة

احمد طالقانی قزوینی(سدۀ 12 ق).مذکور در «تتمیم امل الآمل».اصل از حرّ عاملی است.

حاشیة بغیة الطالب فی معرفة المفروض و

الواجب

اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی(-1237 ق)،اصل از شیخ جعفر کاشف الغطاء.خ.موجود.

حاشیة بغیة الطالب

محمد رضا بن موسی بن جعفر(-1297 ق).خ.

دیده شده.

حاشیة بغیة الطالب

موسی بن جعفر آل کاشف الغطاء(-1243 ق).

حاشیة البهجة المرضیّة

علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1315 ق).مذکور در«نهایة الآمال»مؤلّف.

حاشیة البهجة المرضیة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در قصص العلماء مؤلّف.

حاشیة البهجة المرضیة

ملا محسن کرمانشاهی.خ.موجود.

-حمدا لمن صرف القلوب نحو مشیته

حاشیة البهجة المرضیة

ملا هادی اسرار سبزواری(-1289 ق).خ.

مشکات تهران.

حاشیة البهجة المرضیة

فارسی،از میرزا یحیی قزوینی معاصر ناصر الدین شاه قاجار.خ.مرعشی قم.

حاشیۀ بیست باب در اسطرلاب

فارسی،از کمال الدین حسین بن عبد الحق اردبیلی.اصل از خواجه نصیر الدین طوسی.

حاشیۀ بیست باب

فارسی،از علاء الدین محمود کرمانی.خ.دیده شده.

حاشیة(کتاب)البیع من الرّیاض---

ص:285

حاشیة تجرید الکلام

حمزۀ گیلانی شاگرد محمد صادق ارجستانی (-1134 ق).خ.دیده شده.

-اللهم وفقنی لاتمامه

حاشیة تجرید الکلام

ملاّ علی لاهیجی.در آن از حواشی سید شریف جرجانی نقل شده.خ.موجود.

-حمدا لمن خلق الانسان

حاشیة تجرید الکلام

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).خ.موجود.

حاشیة تجرید الکلام

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق).

خ.موجود.

-لا یخفی ان اثبات احتمال الامتناع...

حاشیة تحریر الاحکام الشّرعیّة

زین الدین علی بن حسن استرآبادی(-ح 837 ق).اصل تحریر از علاّمه حلّی است.

حاشیة تحریر الاحکام الشرعیّة

نور الدین علی بن حسین محقق کرکی(-940 ق).خ.دیده شده.

-اما بعد حمد اللّه علی نواله

حاشیة تحریر اقلیدس

ابراهیم بن ابی الفتح زنجانی(-1350 ق).خ.

دیده شده.تحریر اقلیدس از محقق طوسی است.

-الحمد للّه الذی علم الانسان...

حاشیة تحریر القواعد المنطقیة

جعفر شریعتمدار استرابادی(-1263 ق).

مذکور در«مبدأ الآمال»از فرزند مؤلّف.

حاشیة تحریر القواعد المنطقیه

کمال الدین حسین بن عبد الحق آلهی اردبیلی (-950 ق).مذکور در ریاض العلماء.

حاشیة تحریر القواعد المنطقیة-حاشیة الرضوی

خلیل بن محمد رضوی.حاشیه بر قسم تصدیقات است.ط.آستانه،1309 ق.

حاشیة تحریر القواعد المنطقیة

خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق).خ.

مرعشی قم.

حاشیة تحریر القواعد المنطقیة

حاشیة تحریر القواعد المنطقیه

علی بن محمد معروف به نصیر الدین کاشی (-755 ق).مذکور در«مجالس المؤمنین».

حاشیة تحریر القواعد المنطقیة

علی اکبر بن عبد الوهاب طباطبایی معروف به شاهمیر،جد سادات عبد الوهابی تبریز.مذکور در تاریخ اولاد الاطهار.

حاشیة تحریر القواعد المنطقیة

عماد الدین استرابادی.ظاهرا عماد بن محمد بن یحیی فارسی.خ.دیده شده.

-نحمدک یا من نطق لسان عبده بآیات جلاله

حاشیة تحریر القواعد المنطقیة

مولانا محمد،برای برهان الدین محمد بن کمال الدین حمید تألیف کرده.نسخۀ مورخ 1038 ق آن دیده شده.

-متوکلا بکرمه العمیم

حاشیة تحریر القواعد المنطقیة

محمد علی بن زین العابدین معلم حبیب آبادی (1308 ق-).«تذکرة القبور»از گزی است.

حاشیة التذکرة النصیریة

کمال الدین حسن بن علی فارسی.خ.موجود.

حاشیة التذکرة النصیریة

عبد الوهاب(-1262 ق)شیخ الاسلام مشهد.

مذکور در«مطلع الشمس».

حاشیة ترجمة الشیخ البهائی

محمد علی بن زین العابدین معلم حبیب آبادی (1308 ق-)،ترجمه(شرح حال)شیخ بهائی از ابو المعالی است.

حاشیة ترجمة آقا حسین الخوانساری

نیز از محمد علی معلم حبیب آبادی و اصل آن از ابو المعالی.

حاشیة التسهیل

نحو،از صدر الدین محمد بن صالح موسوی عاملی اصفهانی(-1263 ق).مذکور در«تکملۀ امل الآمل».التسهیل از ابن مالک است.

حاشیة تشریح الافلاک

حاشیة تفسیر البیضاوی

شاه طاهر بن رضی الدین اسماعیلی کاشانی.

صاحب«حاشیة الشفا».

حاشیة تفسیر البیضاوی

عبد الحکیم بن شمس الدین سیالکوتی(-1067 ق).خ.آستان قدس،ش 6611(1125 ق)و ش 8643.

حاشیة تفسیر البیضاوی

محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی(-1306 ق).خ.موجود.

حاشیة تفسیر البیضاوی

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).خ.خدیویۀ مصر.

حاشیة تفسیر البیضاوی

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).

حاشیة تفسیر البیضاوی

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی،شیخ بهائی (-1031 ق).خ.آستان قدس،ش 6612 (1052 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی جعل نسخة عالم الامکان شرحا لآیات قدرته

حاشیة تفسیر البیضاوی

نصر اللّه مدرّس شیرازی(-1291 ق).مذکور در «مطلع الشمس».

ص:289

حاشیة تفسیر البیضاوی

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).خ.شهید مطهری.

-الحمد للّه الذی انزل الینا کتابا

حاشیة تفسیر البیضاوی

نیز از قاضی نور اللّه شوشتری.

حاشیة تفسیر البیضاوی

هادی بن محمد صالح مازندرانی(-1120 ق) سبط علامه مجلسی.مذکور در اجازۀ حیدر علی مجلسی.

حاشیة تفسیر البیضاوی

ناشناخته،نسخۀ آن در آستان قدس موجود است که در 1067 ق وقف شده.

حاشیة تفسیر الکشاف

محمد بن حسین عاملی شیخ بهائی(-1031 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

حاشیة تفسیر الکشاف

غیاث الدین منصور بن صدر الدین دشتکی (-948 ق).خ.آستان قدس،ش 1293 و ضمیمۀ ش 13708.

-کلام اللّه شاف الکروب

حاشیة تفسیر الکشاف---

ص:290

حاشیة التکملة

کمال الدین حسین بن عبد الحق آلهی اردبیلی.

حاشیة التلویح فی کشف حقایق التنقیح و شرحه

التوضیح

عبد الحکیم سیالکوتی.مذکور در فهرست تألیفات او.ط.اصل تلویح در اصول فقه از صدر الشریعه عبید اللّه بن مسعود محبوبی بخاری (-747 ق)است.

حاشیة تمهید القواعد الاصولیة

شاه ویردی تبریزی.مذکور در«تتمیم امل الآمل».اصل تمهید از شهید ثانی است.

حاشیة تمهید القواعد الاصولیة

عبد اللّه بن عیسی تبریزی اصفهانی صاحب ریاض العلماء.خ.دیده شده.

حاشیة تمهید القواعد الاصولیة

علی بن زین الدین بن محمد بن حسن بن زین الدین معروف به شیخ علی صغیر نبیرۀ شهید ثانی،تألیف:1104 ق.خ.دیده شده.

-الحمد للّه رب العالمین...

حاشیة تمهید القواعد الاصولیّة

حبیب اللّه ساوجی کاشی(1262 ق-).

حاشیة تمهید القواعد الاصولیة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در«قصص العلماء»مؤلّف.

حاشیة تمهید القواعد

محمد رضا قمشه ای(-1306 ق).اصل از صائن الدین ترکه.ط.تهران،1315 ق(در هامش تمهید).

حاشیة تنقیح المقال

محمد تقی شوشتری(معاصر).خ.دیده شده.

ص:291

«تنقیح الرجال»از عبد اللّه مامقانی است.

حاشیة توحید المفضّل

جعفر بن محمد باقر کاشانی.خ.دیده شده.

حاشیة توضیح البیان

محمد علی بن زین العابدین معلم حبیب آبادی (1308 ق-).توضیح البیان از حبیب اللّه ساوجی است.

حاشیة التهافت

حکیم شاه محمد بن مبارک قزوینی(-966 ق).

محمد بن علی بن ابراهیم استرابادی.مذکور در فهرست کتب او.

ص:292

حاشیة تهذیب الاحکام

محمد بن علی بن حسین موسوی عاملی (-1009 ق)صاحب مدارک.مذکور در فهرست تألیفات او.

حاشیة تهذیب الاحکام

محمد علی بن محمد بلاغی(-1000 ق).

مذکور در«تنقیح المقال»از نوادۀ مؤلف.

حاشیة تهذیب الاحکام

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

حاشیة تهذیب المنطق و الکلام(و الحاشیة الدوانیة)---<

حاشیة حاشیة التهذیب

حاشیة تهذیب المنطق و الکلام(و الحاشیة الیزدیّة)---<

شرح تهذیب المنطق

حاشیة تهذیب المنطق و الکلام

نجم الدین عبد اللّه بن شهاب الدین حسین یزدی (-981 ق).ط.مکرر.

-افتتح بحمد اللّه بعد البسملة...

حاشیة تهذیب المنطق و الکلام

نیز از نجم الدین عبد اللّه یزدی.خ.آستان قدس.

-الحمد هو الوصف بالجمیل الاختیاری

حاشیة تهذیب المنطق و الکلام(علی ضابطة

الاشکال الاربعة خاصة)

نیز از عبد اللّه یزدی،که به دستور استادش جمال الدین محمود شاگرد دوانی نگاشته.خ.آستان قدس.

-حمدا لآله هو بالحمد حقیق...

حاشیة تهذیب المنطق و الکلام(علی ضابطة

الاشکال الاربعة خاصة)

محمود نیریزی.خ.آستان قدس.

-اذ وقع للمصنف الفراغ من بیان

حاشیة تهذیب المنطق و الکلام

جلال الدّین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق).

خ.آستان قدس،ش 13688(971 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-تهذیب المنطق و الکلام توشیحه بذکر المفضل المنعام

حاشیة تهذیب طریق الوصول الی علم الاصول

میرزا ابو القاسم بن حسن محقق قمی(-1231 ق)،در«قوانین الاصول»مؤلف به آن ارجاع شده.اصل تهذیب از علامه حلّی است.

حاشیة تهذیب طریق الوصول الی علم الاصول

جواد بن محمد حسینی عاملی(-1226 ق)، صاحب«مفتاح الکرامة».قطعه ای از آن دیده شده.

حاشیة تهذیب طریق الوصول الی علم الاصول

علی بن حسن حائری(سدۀ 8 ق).خ.آستان قدس،ش 13974(777 ق).

حاشیة تهذیب طریق الوصول الی علم الاصول

محمد بن حسن بن زین الدین(-1030 ق).در بعضی از مجموعه ها منقولاتی از آن دیده شده.

حاشیة تهذیب طریق الوصول الی علم الاصول

محمد بن علی بن ابراهیم بن ابی جمهور احسائی.مذکور در اجازۀ او به محمد بن صالح غروی در 896 ق.

حاشیة تهذیب طریق الوصول الی علم الاصول

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

حاشیة التیسیر

صدر الدین محمد دشتکی(-903 ق).مذکور در تکملۀ امل الآمل.اصل تیسیر در فقه شافعی از ابن ربیع است که آن مختصر جامع الاصول ابن اثیر جزری است.

حاشیة جامع الشرایع

احمد بن عبد الکریم.اصل جامع از استاد او یحیی بن سعید هذلی(-689 یا 690 ق).

ص:293

حاشیۀ جامع عباسی

فارسی،از محمد بن علی بن خاتون عاملی که با موافقت او توسط ملا برهان تبریزی در 1054 ق تدوین شده است.اصل جامع عباسی از شیخ بهائی است.

-بر ضمیر منیر در ارباب کیاست و خاطر عاصر اصحاب فراست پوشیده نیست.

حاشیۀ جامع عباسی

حاشیة الجامی

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).مذکور در فهرست تألیفات او

حاشیة الجزریّة-حاشیة طیبة النشر فی القراآت

العشر

عماد الدین علی بن عماد استرآبادی(سدۀ 10 ق)معاصر شاه طهماسب صفوی.خ.موجود.

اصل ارجوزۀ«طیبة النشر»از شمس الدین محمد جزری است.

حاشیة جنّة الامان الواقیة و جنة الایمان الباقیة

تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی(-905 ق) مؤلّف اصل.بعضی از حواشی با اصل کتاب چاپ شده.

حاشیة جواب السؤال عن تنازع الزوجین

از میر محمد باقر محقق داماد(-1040 ق).

جواب هم از اوست.خ.موجود.

حاشیة جوابات المسائل المهنّائیة

اسماعیل خاجوئی(-1173 ق).صاحب روضات نسخۀ آن را داشته است.اصل جوابات از علامه حلّی.

حاشیة جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام

سید ابو تراب خوانساری(-1346 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.«جواهر الکلام»از محمد حسن بن محمد باقر(-1266 ق)و این حاشیه بر کتاب الخمس جواهر است.

ص:294

حاشیة جواهر الکلام

ملا علی کنی(-1306 ق)شاگرد مؤلّف.مذکور در فهرست تألیفات او.

حاشیة جواهر الکلام

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در«قصص العلماء»مؤلف.

حاشیة حاشیة اثبات الواجب الدوانیة القدیمة و

الجدیدة

حبیب اللّه معروف به ملاّ میرزاجان باغنوی.

حاشیۀ اول هم از اوست.خ.مشکات تهران.

حاشیة حاشیة بغیة الطالب

علی بن جعفر کاشف الغطاء.حاشیۀ اوّل از برادرش موسی بن جعفر کاشف الغطاء است.

حاشیة حاشیة بغیة الطالب

شیخ مرتضی انصاری(-1281 ق).خ.دیده شده.

حاشیة حاشیة البهجة المرضیة

محمد هاشم بن زین العابدین.حاشیۀ اوّل از ابو طالب اصفهانی و«بهجة المرضیه»از سیوطی است.

حاشیة حاشیة تفسیر البیضاوی

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی شیخ بهائی (-1031 ق).حاشیۀ اول هم از اوست.

حاشیة حاشیة تفسیر البیضاوی

محمد بن محمد رضا قمی.مذکور در اوائل کنز الدقائق مولف.

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق-حاشیة العجالة

ابو الفتح بن میر مخدوم محمد علی بن محمد بن سید شریف جرجانی(-976 یا 977 ق)شارح «باب الحادی عشر».خ.آستان قدس،ش 997 (972 ق)،ش 1144(1222 ق)؛حاشیۀ اول از دوانی است.

-الحمد للّه علی تهذیب المنطق و الکلام...

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

سید حسین خلخالی(-پس از 1024 ق)،شاگرد ملا میرزاجان شیرازی.خ.آستان قدس،ش 6129(1012 ق).

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

محمد علی بن نور محمد.ط.مکرر در هوامش اصل.

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

فارسی،از علی رضا که برای آموزش ابراهیم خان شاگرد خویش نگاشته.ط.مکرر(در آخر حاشیۀ ملا عبد اللّه).ممکن است محشی علی رضا تجلی(-1085 ق)بوده باشد.

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

محمد علی بن احمد قراچه داغی(-1310 ق).

ط(بعضی)،1323 ق(با حاشیۀ ملا عبد اللّه).

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

محمد علی بن قربان علی اردبیلی(-ح 1160 ق).خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الذی تفرّد فی وحدانیته

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

ملا محسن تهرانی،تألیف:1257 ق.خ.دیده شده.

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

محسن بن محمد طاهر قزوینی.خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 13675(1260 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی خلق فسوی

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در«قصص العلماء»مؤلّف.

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

محمد یزدی.ط(بعضی)،1323(با حاشیۀ ملا عبد اللّه).

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی(سدۀ 13 ق).مذکور در آخر«خلاصة الاخبار»مؤلّف.

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

نظر علی بن محسن گیلانی.خ.خوانساری نجف.

-سبحانک اللهم یا من کل المنطق علی رسمه الناقص...

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

یعقوب بن ابراهیم بختیاری،استاد سید عبد اللّه جزائری.خ.موجود.

حاشیة حاشیة تهذیب المنطق---

ص:296

حاشیة حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

محمد بن حسین.حاشیۀ دوم از میر ابو الفتح و حاشیۀ اول از دوانی است.خ.مسجد مرجان بغداد.

حاشیة حاشیة حاشیة تهذیب المنطق

غیاث الدین.خ.موجود.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق)،حاشیۀ اول از حسن فناری چلبی و شرح از قوشچی است.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

احمد بن محمد ابراهیم اردکانی یزدی،تألیف:

1225 ق،به نام امین الدوله محمد حسین خان صدر اعظم.خ.دیده شده،حاشیۀ اول از آقا جمال خوانساری و شرح از قوشچی است.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد بن فتح اللّه موسوی(-1225 ق)،که به نام شاه زاده محمد ولی میرزا تألیف کرده.خ.

آستان قدس،ش 438.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

ابراهیم بن صدر الدین محمد شیرازی.خ.مسجد مرجان بغداد و خوانساری نجف.حاشیۀ اول از شمس الدین محمد خفری است.این حاشیه بر حاشیۀ دوانی هم نظر دارد.

-یا هو یا لا اله الاّ هو و لا یعلم ما هو الا هو.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

میر ابو طالب سبط فندرسکی.مذکور در ریاض العلماء.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

احمد بن زین العابدین علوی عاملی.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق)،حاشیه ای است بر اوائل آن حاشیه.مذکور در فهرست تصانیف او.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد جعفر بن محمد صادق لاهیجی.خ.

مشکات تهران.

-اعظم حلیة للکلام حمدا للّه الملک العلاّم...

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

جمال الدین محمد خوانساری(-1125 ق).خ.

آستان قدس،ش 9227(1230 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-قوله اعتبر فیه حدوث الخلق...

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

حسین بن ابراهیم تنکابنی،شاگرد ملاصدرا.خ.

آستان قدس،ش 8829 و ضمیمۀ ش 13128 (1099 ق).

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

سید حسین حسینی خلخالی.خ.موجود.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

سلطان العلماء سید حسین بن رفیع الدین محمد خلیفه سلطان مرعشی آملی(-1064 ق).خ.

آستان قدس،ش 8844.

-(بعد الخطبه)...فهذه تعلیقات کتبها العبد الغریق فی بحر العصیان خلیفه سلطان...

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

شمس الدین محمد معروف به ملا شمسا.خ.

دیده شده.

-الحمد للّه ذی المجد و البهاء

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

عبد الرزاق بن علی بن حسین فیاض لاهیجی (-1051 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 13128(1099 ق)،ش 460(1199 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد لصانع السموات

ص:297

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

عبد الغفار بن محمد بن یحیی گیلانی شاگرد میر داماد.صاحب ریاض نسخۀ ناتمام آن را دیده بوده است.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد قاسم بن محمد صالح اصفهانی.خ.آستان قدس،ش 84(1104 ق،ظاهرا به خط محشی)؛ ش 436.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد مسیح بن اسماعیل فسوی،تألیف:1098 ق.خ.مرعشی قم.

-نحمدک یا من هو لسلوک مقاصد التجرید...

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).خ.

آستان قدس،ش 10077(1104 ق)،ش 429 (1107 ق).

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد معصوم حسینی قزوینی(-1091 ق).

مذکور در خاتمۀ«معارج الاحکام».

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید---

ص:298

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

شمس الدین محمد گیلانی.مذکور در فهرست کتب او.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).

مذکور در«جامع الرواة».خ.موجود.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

جمال الدین محمود سبزواری،شاگرد دوانی.

مذکور در«تتمیم امل الآمل».

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد معصوم حسینی قزوینی(-1091 ق).

مذکور در خاتمۀ«معارج الاحکام».از نوادۀ مؤلّف.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

معز الدین بن فخر الدین مشهدی(سدۀ 12 ق).

مذکور در ریاض العلماء.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

حاشیة حاشیة الشرح الجدید للتجرید

کمال الدین حسین بن عبد الحق آلهی اردبیلی (-950 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

حاشیۀ اول از صدر الدین دشتکی است.

حاشیة حاشیة الشرح القدیم للتجرید

صدر الدین محمد دشتکی(-903 ق)،حاشیۀ اول از سید شریف است و شرح قدیم از شمس الدین محمود اصفهانی.مذکور در فهرست تصانیف دشتکی.

حاشیة حاشیة الشرح المختصر لتلخیص المفتاح

حامد بن برهان الدین(سدۀ 10 ق).خ.شهید مطهری.حاشیۀ اول از نظام الدین عثمان خطابی،شرح از سعد الدین تفتازانی،تلخیص از جلال الدین محمد قزوینی و اصل مفتاح از سراج الدین سکاکی است.خ.آستان قدس،ش 4001.

-حامدا مصلیا مستمسکا بلطفه العمیم و بعد فیقول المتّکل علی اللّه الباری حامد بن برهان بن ابی ذر الغفاری...

حاشیة حاشیة الشرح المختصر لتلخیص المفتاح

عبد اللّه بن حسین شهابادی یزدی(-981 ق)، تالیف:962 ق.خ.آستان قدس،ش 4048 (962 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-حمدا لمن خلق الانسان علمه البیان

حاشیة حاشیة الشرح المختصر لتلخیص المفتاح

رضی الدین محمد بن حسین معروف به آقا رضی قزوینی(-1096 ق)،صاحب«لسان الخواص».مذکور در فهرست تصانیف او.

حاشیة حاشیة الشرح المختصر لتلخیص المفتاح

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).خ.

موجود.

حاشیة حاشیة الشرح المختصر لتلخیص المفتاح

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).مذکور در فهرست کتب او.

حاشیة حاشیة الشرح المطول لتلخیص المفتاح

حامد بن برهان بن ابی ذر الغفاری.خ.آستان قدس.حاشیۀ اول از خطابی و شرح از سعد تفتازانی است.

-الحمد للّه المتنزه عن تنزیه المتنزّهین...

حاشیة حاشیة الشرح المطول لتلخیص المفتاح

ملا عبد اللّه بن حسین شهابادی یزدی(-981 ق).خ.آستان قدس،ش 3998(1030 ق)و 2 نسخۀ دیگر.حاشیۀ اول از سید شریف است.

-الحمد للّه رب العالمین.

حاشیة حاشیة الشرح المطول لتلخیص المفتاح

صدر الدین دشتکی شیرازی(-903 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

ص:299

حاشیة حاشیة شرح الشمسیّة

غیاث الدین منصور دشتکی(-948 ق).خ.

آستان قدس.حاشیۀ اول از جلال الدین دوانی و شرح از قطب الدین محمد رازی است.

حاشیة حاشیة الشرح الشمسیة(و حاشیة الشریفیة)

عبد اللّه بن حسین شهابادی یزدی(-981 ق).

مذکور در«ریاض العلماء».

حاشیة حاشیة شرح الشمسیة

ابو الحسن ابیوردی معروف به دانشمند.خ.

آستان قدس،ش 1148(1117 ق).حاشیۀ اول از سید شریف است.نسخۀ مورخ 984 حاشیۀ ابیوردی هم در حسینیۀ شوشتریهای نجف موجود است.

-الحمد للّه الذی نور قلوب العارفین بانواع انوار المعارف...

حاشیة حاشیة شرح الشمسیة

محمد جعفر استرآبادی(-1263 ق).مذکور در «مظاهر الآثار»فرزند مؤلّف.

حاشیة حاشیة شرح الشمسیة

خلیل بن محمد رضوی کرمانی،معاصر شاه اسماعیل صفوی و شاگرد حسین بن عبد الحق اردبیلی.خ.آستان قدس.

حاشیة حاشیة شرح الشمسیة

از ملا عبد اللّه یزدی که پیشتر یاد شد.

صدر الدین محمد دشتکی(-903 ق).مذکور در کشف الظنون.

حاشیة حاشیة شرح الشمسیة

شرف الدین محمد نیریزی.خ.آستان قدس،ش 10042.

-الحمد لمن نزه عن عین الاجناس و الفصول

حاشیة حاشیة شرح العقائد النسفیّة

عبد الحکیم سیالکوتی.ط.آستانه،1316 ق.

حاشیۀ اول از احمد بن موسی خیالی و شرح از سعد تفتازانی است.

حاشیة حاشیة شرح المختصر الحاجبی

جمال الدین محمد خوانساری(-1125 ق).خ.

موجود.حاشیۀ اول از ملا میرزاجان باغنوی و شرح از عضد الدین عبد الرحمان ایجی است.

-(بعد الحمد)انما قیل الظاهر و الظاهر...

حاشیة حاشیة شرح المختصر الحاجبی

رفیع بن فرج گیلانی.حاشیۀ اول از آقا جمال خوانساری.

حاشیة حاشیة شرح المختصر الحاجبی

تاج الدین حسین بن شمس الدین ساعدی، تالیف:977 ق.خ.آستان قدس.حاشیۀ اول از سید شریف است.

حاشیة حاشیة شرح المختصر الحاجبی

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی

ص:300

(-1206 ق).مذکور در فهرست تصانیف او.

حاشیۀ اوّل از محمد بن حسن شیروانی است.

حاشیة حاشیة شرح المطالع

ابو الحسن احمد ابیوردی معروف به دانشمند.خ.

آستان قدس،ش 1025(887 ق)و 6131.

حاشیۀ اول از سید شریف جرجانی و«شرح مطالع الانوار»از قطب الدین محمد رازی است.

حاشیة حاشیة شرح المطالع

حبیب اللّه معروف به ملاّ میرزاجان باغنوی شیرازی.خ.آستان قدس،ش 993.

حاشیة حاشیة شرح المطالع

کمال الدین حسین بن عبد الحق آلهی اردبیلی (-950 ق).مذکور در کشف الظنون.

حاشیة حاشیة شرح المطالع

عبد الرحیم شیروانی.خ.موجود.

-قوله الفیاض الوهاب هذا التفسیر یحمل علی معنیین...

حاشیة حاشیة شرح المطالع(و حاشیة القدیمة

الدوانیة علی شرح المطالع)

ملا عبد اللّه یزدی(-981 ق).صاحب ریاض نسخۀ آن را دیده بوده است.

حاشیة حاشیة شرح المطالع

علاء الدین طوسی(-887 ق).مذکور در کشف الظنون.

حاشیة حاشیة شرح المطالع(و حاشیة القدیمة

الصدریه)-تنویر المطالع(یا تعویذ المطالع)

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق).

خ.آستان قدس،ش 10488(972 ق)و چند نسخۀ دیگر.

حاشیة حاشیة شرح المطالع

محمد بن حسن شیروانی(-1098 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی شرح صدورنا بلوامع نور الایمان.

حاشیة حاشیة شرح المطالع

صدر الدّین محمد دشتکی(-903 ق).2 حاشیه دارد.یکی بر حاشیۀ سید شریف(همین حاشیه) و دیگری بر حاشیۀ دوانی.خ.آستان قدس،ش 990.

حاشیة حاشیة شرح المطالع

سید مرتضی شیرازی(-940 ق).مذکور در کشف الظنون.

حاشیة حاشیة شرح المطالع

ملا معین طبسی(یاتونی).خ.آستان قدس،ش 112(894 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

حاشیة حاشیة شرح المطالع---

ص:301

شیروانی و اصل معالم از حسن بن شهید ثانی است.

حاشیة حاشیة معالم الدین

محمد کاظم هزار جریبی.خ.دیده شده.

-الحمد للّه رب العالمین...

حاشیة حاشیة معالم الدین

محمد رحیم بن نور الدین بن محمد صالح.

محشی اول جد او محمد صالح مازندرانی است.

حاشیة حاشیة معالم الدین

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).حاشیۀ اول از سلطان العلماء است.

حاشیة حاشیة الکافی

امیر محمد معصوم قزوینی(-1091 ق).حاشیۀ اول از رفیع الدین نائینی در اصول است.

حاشیة الحاوی فی علم التداوی

احمد بن حبیب زوین حسینی معروف به سید احمد زوین(-پس از 1267 ق)در هامش الحاوی دیده شده.اصل الحاوی از محمود بن الیاس شیرازی است.

حاشیة حبل المتین

خیر الدین عبد الرزاق بن مکی،از احفاد شهید اول و معاصر شیخ بهائی.اصل«حبل المتین»از شیخ بهائی است.مذکور در«ریاض العلماء».

حاشیة حجة الاسلام فی شرح تهذیب الاحکام

عبد اللّه بن عیسی افندی صاحب ریاض.حجة الاسلام از محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی است.

حاشیة الحدائق الناضرة

ابراهیم بن محمد موسوی دزفولی(-پیش از 1300 ق).خ.موجود(قطعه ای از اول کتاب الصلاة).اصل حدائق از شیخ یوسف بحرانی است.

حاشیة الحدائق الناضرة

علی بن محمد علی طباطبائی(-1231 ق) مؤلّف«ریاض المسائل».مذکور در رجال حائری.

حاشیة حدیقة المتقین

عبد اللّه بن محمد تقی مجلسی(-1084 ق).

حدیقه از پدرش محمد تقی مجلسی است.

حاشیة الحکمة الصادقیة

محمد صالح بن محمد سعید خلخالی،شاگرد محمد صادق ارجستانی(-1134 ق).اصل «الحکمة الصادقیة»از ملا حمزۀ گیلانی است که او هم شاگرد ارجستانی بوده است.خ.آستان قدس،ش 456.

حاشیة حدیقة الحقیقة

فارسی،از محمد تقی مدرس رضوی.ط.تهران، 1329 ش.

حاشیة حزن المؤمنین

محمد علی بن زین العابدین معلم حبیب آبادی (1308 ق-).«حزن المؤمنین»از محمد علی کاظمی است.

حاشیة حکمة العین

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).

کلمة العین از کاتبی قزوینی است.مذکور در «جامع الرواة».

حاشیة حکمة العین

رضی الدین بن حسین خوانساری.مذکور در «تتمیم امل الآمل».

حاشیة حیاة الارواح

محمد باقر بن محمد جعفر بهاری همدانی (-1333 ق).اصل«حیاة الارواح»از محمد جعفر استرابادی است.خ.همدان.

ص:302

حاشیة خاتمة المستدرک

میرزا یحیی بن شفیع مستوفی اصفهانی.خاتمه از نوری است.

حاشیة خلاصة الاقوال فی علم الرّجال

عز الدین حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی (-984 ق).«خلاصة الاقوال»از علامه حلی است.

حاشیة خلاصة الاقوال

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی(-966 ق).خ.موجود.

حاشیة خلاصة الاقوال

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).

محمد بن علی بن حسین عاملی صاحب مدارک.

مذکور در«نجح اسباب الادب».

حاشیة خلاصة الاقوال

مساعد بن بدیع حویزی.معاصر حرّ عاملی.خ.

موجود.

حاشیة خلاصة الحساب

محمد امین قمی.خ.موجود.«خلاصة الحساب»از شیخ بهائی است.

حاشیة خلاصة الحساب

محمد رضا.مذکور به همین نام در برخی از نسخ «خلاصة الحساب».

حاشیة خلاصة الحساب

فارسی،از محمد علی مدرس چهاردهی (-1334 ق).خ.دیده شده.

صدر الدین محمد بن مجد الدین طباطبائی تبریزی.مذکور در«تاریخ اولاد الاطهار».خ.

حاشیة الروضة البهیّة

جمال الدین محمد بن حسین معروف به آقا جمال خوانساری(-1125 ق).ط.تهران، 1272 ق.

حاشیة الرّوضة البهیّة

محمد جواد حسینی عاملی نجفی(-1226 ق)، صاحب«مفتاح الکرامة».خ.دیده شده.

حاشیة الروضة البهیّة

حسن بن سلام بن حسن گیلانی(سدۀ 12 ق).

حاشیة الروضة البهیّة

آقا حسین بن جمال الدین محمد محقق خوانساری(-1098 ق).مذکور در«تکملة امل الآمل».

حاشیة الرّوضة البهیّة

محمد علی بن احمد قراچه داغی(-1310 ق).

ط.در هامش روضة.

حاشیة الرّوضة البهیّة

حاشیة الرّوضة البهیّة

میرزا محمد دیلماج.خ.آستان قدس،ش 9074 (1084 ق)و دو نسخۀ دیگر.

-الحمد لاهله و الصلاة علی نبیه و آله

حاشیة الرّوضة البهیّة

محمد بن حسن بن شهید ثانی معروف به شیخ محمد سبط.خ.آستان قدس،ش 7142(ح 1052 ق)و ش 6517.

-نحمدک یا من منحنا بفضله روضة بهیّة

حاشیة الروضة البهیّة

رضی الدین محمد بن آقا حسین خوانساری.

محمد بن هبة اللّه قزوینی(1296 ق-)مؤلف «جغرافیای عالم».

حاشیة الروضة البهیّة

مصطفی بن هادی نقوی لکهنوی(-1323 ق).

مذکور در فهرست تصانیف او.

حاشیة الروضة البهیّة

محمد بن مؤمن بن شاه قاسم سبزواری،معاصر حرّ عاملی.مذکور در امل الآمل.

حاشیة الروضة البهیّة

نصر اللّه فارسی مدرّس(-1291 ق).مذکور در «مطلع الشمس»و«فردوس التواریخ».

حاشیة الروضة البهیه

محمد نصیر بن عبد اللّه بن محمد تقی مجلسی.

شفیع بن علی اکبر موسوی جاپلقی(-1280 ق).

به نقل از نوادۀ مؤلّف.

حاشیة ریاض المسائل

عبد الحسین بن نعمة طریحی نجفی(-1295 ق).

خ.بیت الطریحی نجف.

حاشیة ریاض المسائل

عبد الکریم ایروانی قزوینی،شاگرد مؤلف اصل.

خ.موجود.

-الحمد للّه ربّ العالمین...

حاشیة ریاض المسائل

عبد الواسع بن محمد بن ابی القاسم زنجانی (-1291 ق).خ.موجود.

حاشیة ریاض المسائل

عبد الوهاب شیخ الاسلام در مشهد رضوی (-1262 ق).مذکور در«مطلع الشمس».

حاشیة ریاض المسائل

محمد علی بن احمد قراچه داغی.مذکور در فهرست تألیفات او.

حاشیة ریاض المسائل

علی بن محمد جواد مرندی(1287 ق-)، تألیف:1325 ق.خ.دیده شده.

-نحمدک علی ما شرحت صدورنا بریاض المسائل...

حاشیة ریاض المسائل

محمد علی بن محمد نصیر مدرّس چهاردهی (-1334 ق).خ.موجود.

-الحمد لولیه و السّلام علی نبیه و وصیه

حاشیة ریاض المسائل

سید محسن بن سید مهدی حکیم طباطبائی (1306 ق-).از اول کتاب الاجاره تا اوائل کتاب النکاح.

محمد شفیع بن محمد علی استرابادی.سبط محمد تقی مجلسی.خ.موجود.

حاشیة الشافی(فی شرح الکافی)

محمد مهدی بن علی اصغر قزوینی.حاشیه در باب توحید است.مذکور در امل الآمل.

«الشافی»شرحی است بر کافی از ملا خلیل قزوینی.

حاشیة الشافیة

میر ابو طالب سبط میرفندرسکی.مذکور در ریاض العلماء.«الشافیة»در صرف از ابن حاجب است.

حاشیة الشافیة

علیقلی بن محمد خلخالی اصفهانی(-ح 1115 ق).مذکور در ریاض العلماء.

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).خ.

حاشیة شرایع الاسلام

هاشم بن راضی بن سید حسن اعرجی،شاگرد سید عبد اللّه شبر(-1242 ق).

حاشیة شرایع الاسلام-الحواشی العمیدیّة

عمید الدین عبد المطلب بن محمد اعرجی حسینی(-754 ق).خ.موجود.

حاشیة شرح آداب المناظرة و البحث

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق).

خ.کتابخانۀ قوله.شرح از کمال الدین مسعود شیروانی و اصل از سمرقندی است.

-قال المصنف المنة لواهب العقل

حاشیة شرح آداب المناظرة و البحث

عماد الدین یحیی بن احمد کاشانی(سدۀ 10 ق).

خ.کتابخانۀ قوله.

-الحمد للّه رب العالمین...

حاشیة شرح الاربعین---

ص:313

در ریاض العلماء.

حاشیة شرح الاشارات

عبد الرزاق بن علی لاهیجی(-1051 ق).خ.

آستان قدس،ش 459(1064 ق).

-یا من کلت فی زمرة العقول عن وصف جلاله.

حاشیة شرح الاشارات

عبد اللّه بن عیسی افندی تبریزی(-ح 1130 ق) صاحب ریاض.آغاز تألیف 1106 ق.طوری که در«ریاض العلماء»یاد کرده تا 1119 ق به تألیف آن مشغول بوده است.

حاشیة شرح الاشارات

نصیر الدین علی بن محمد کاشانی(-775 ق)، غیر مدوّن.مذکور در«مجالس المؤمنین».

حاشیة شرح الاشارات

محمد بن محمد حسین نهاوندی.خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.نسخه به خط محشی در هامش شرح اشارات است که آن را هم برای خود نوشته بوده است.

حاشیة شرح الاشارات

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).

مذکور در مطلع الشمس.

عبد الخالق قاضی زادۀ گرهرودی.خ.آستان قدس،ش 109.

-الحمد للّه الذی وفقنا لتوضیح عقاید الاسلام

حاشیة الشرح الجدید للتجرید(علی قسم الجواهر و

الاعراض)

عبد الرزاق بن علی لاهیجی(-1051 ق).خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 14191(1209 ق)، ش 13023(1230 ق)و 12640.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید(علی قسم الجواهر و

الاعراض)

عبد اللّه بن حسین یزدی شاهابادی(-981 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید(علی قسم الجواهر و

الاعراض)

عطاء اللّه گیلانی.مذکور در ریاض العلماء.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید(علی قسم الآلهی)

فیض اللّه بن غیاث الدین محمد طباطبائی،از مشایخ محمد تقی مجلسی.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید

سلطان محمد قائنی.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی عرفنا الخلاص عن العلائق الجسمانیّة...

حاشیة الشرح الجدید للتجرید

شمس الدین محمد استرابادی که به نام سلطان محسن مشعشعی(-905 ق)تألیف کرده.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید

ابراهیم بن صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی (-1050 ق).حاشیه ای است بر شرح و بر حاشیۀ خفریه.که یاد آن در حاشیة حاشیة...هم گذشت.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید(علی قسم الآلهی)

شمس الدین محمد بن احمد خفری(-942 یا 957 ق)شاگرد صدر الدین دشتکی.خ.آستان قدس،ش 458(989 ق)و چند نسخۀ دیگر.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید

حافظ الدین محمد بن احمد عجم(-957 ق).

مذکور در کشف الظنون.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق).

دوانی 3 حاشیه بر شرح جدید دارد:قدیمه، جدیده و اجد.خ.آستان قدس،ش 11290 (1094 ق)،ش 467(1115 ق)،ش 112 (1119 ق)و چند نسخۀ دیگر.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید(علی قسم الآلهی)

شمس الدین محمد گیلانی.خ.آستان قدس،ش 107(1061 ق)و ش 442.

-الحمد للّه ذی المجد و البهاء...

حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد بن حاج حسن(-911 ق).مذکور در کشف الظنون.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).خ.

آستان قدس،ش 430(1108 ق)و ش 6694

حاشیة الشرح الجدید للتجرید-حاشیة الجواهر

(علی بحث الجواهر و الاعراض)

فخر الدین محمد بن حسین حسینی استرابادی تالیف 965 ق.خ.آستان قدس،چند نسخه.

-الحمد للّه مفیض جواهر العلوم...

حاشیة الشرح الجدید للتجرید

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در قصص العلماء مؤلّف.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید

صدر الدین محمد حسینی دشتکی(-903 ق).

خ.آستان قدس،ش 13956(979 ق)و ش

ص:315

473(988 ق)و چند نسخۀ دیگر.دشتکی 2 حاشیۀ قدیم و جدید بر شرح جدید دارد.

-صدر کلام ارباب التجرید...

حاشیة الشرح الجدید للتجرید(و ما یتعلق به من

الحواشی الخفریّة و الحواشی الجمالیّة)

مهدی بن کریم گلپایگانی.معاصر ابراهیم بن صدر الدین محمد شیرازی.

حاشیة الشرح الجدید للتجرید

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

حاشیة شرح العلامة للتجرید-حاشیة کشف المراد

ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری(-1324 ق).مذکور در«مشاهیر علماء الهند».«کشف المراد»در شرح تجرید الاعتقاد از علامه حلی است.

حاشیة الشرح العلاّمة للتجرید

عبد الرزاق بن علیرضا محدّث.مذکور در فهرستی که مؤلف به صاحب ذریعه فرستاده بوده.

حاشیة الشرح القدیم للتجرید

محمد حسین بن محمد بن حسن شیروانی.خ.

مرعشی قم.

حاشیة الشرح القدیم للتجرید

علی بن محمد معروف به نصیر الدین کاشی (-775 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

حاشیة الشرح القدیم للتجرید

ناصر بن عبد الحسین منامی بحرانی،شاگرد شیخ حسین ماحوزی(-1171 ق).

حاشیة الشرح القدیم للتجرید

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق).

خ.موجود.

حاشیة شرح تحریر المجسطی

محمد نصیر بن عبد اللّه طبیب،تألیف:1169 ق.

خ.دیده شد،شرح از بیرجندی و تحریر از خواجۀ طوسی است.

حاشیة شرح التذکرة النصیریّه---

ص:316

حاشیة شرح حکمة العین

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).خ.

موجود.

-قال الشارح الحکمة استکمال الخ...

الاستکمال مصدر و المصادر قد تطلق و یرادبها...

حاشیة شرح حکمة العین

غیاث الدین منصور دشتکی(-948 ق).خ.

دیده شده.

-اللهمّ ارنابعین حکمتک

حاشیة شرح حکمة العین

ناشناخته،ظاهرا از مؤلّفی شیعی.خ.مشکات تهران...

-قال قدس سره انّما قال خاطر ذوات العقول...

حاشیة شرح حکمة العین---

ص:318

«طوالع الانوار»از قاضی بیضاوی است.

حاشیة شرح الطوالع

حمید الدین بن افضل الدین حسینی معروف به ابن افضل(-908 ق).مذکور در کشف الظنون.

خ.دیده شده.

-الحمد للّه علی نواله و الصلاة علی محمد و آله...

حاشیة شرح الطوالع

علی بن محمد،سید شریف جرجانی(-816 ق).مذکور در کشف الظنون.

حاشیة شرح الطوالع(و الحاشیة الشریفیة)

معین بن حسن بن محمد تونی.خ.دانشگاه تهران.

-الحمد للّه الذی لا اله الا هو الحی القیّوم...

حاشیة شرح العرشیّة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در قصص الانبیاء مؤلف.شرح از شیخ احمد احسائی و اصل عرشیه از ملاّ صدرا است.

حاشیة شرح العقائد العضدیّة

آقا حسین خلخالی(-پس از 1024 ق).شرح از دوانی و اصل از عضد الدین ایجی است و این حاشیه در ردّ«الحواشی الخانقاهیۀ»یوسف قره باغی محمد شاهی معروف به کوسه (-1054 ق)نوشته شده است.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی هدانا للنهج الرشید.

حاشیة شرح العقائد العضدیّة

عبد الحکیم سیالکوتی.ط.آستانه،1275 ق(در هامش شرح عقاید).

حاشیة شرح العقائد العضدیّة(مبحث عذاب

القبر)

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).

حاشیة شرح العقائد العضدیّة

یاسین بن صلاح الدین بلادی بحرانی.مذکور در اجازۀ مورخ 1145 ق مؤلف برای نصر اللّه مدرس حائری.

حاشیة شرح العقائد النسفیّة

بهاء الدین محمد بن حسن فاضل هندی (-1137 ق).مذکور در آغاز«کشف اللثام» مؤلّف.شرح عقاید از سعد الدین تفتازانی و اصل از نجم الدین عمر بن محمد نسفی است.

حاشیة شرح العقائد النسفیّة

عبد اللّطیف بن محمد بن ابی الفتح کرمانی.

مذکور در کشف الظنون.

حاشیة شرح فصوص الحکم

ابو الحسن جلوۀ طباطبائی(-1314 ق).خ.

آستان قدس،ش 387(زیر عنوان تعلیقه).شرح از داود قیصری(-751 ق)یا صدر الدین قونوی واصل فصوص از محیی الدین محمد بن علی معروف به ابن عربی است.

حاشیة شرح فصوص الحکم

محمد حسین فاضل تونی(1298 ق-).ط.

تهران،1316 ق.

حاشیة شرح فصوص الحکم

امام خمینی(-1368 ش).

حاشیة شرح فصوص الحکم

محمد رضا قمشه ای(-1306 ق).ط.تهران، 1299 ق(در هامش شرح قیصری).

حاشیة شرح فصوص الحکم

از صالح بن محمد سعید خلخانی(-1306 ق).

خ.دیده شده.

حاشیة شرح الفصول النصیریّة

محشی یکی از شاگردان شارح و شارح عبد الوهاب بن علی حسینی استرابادی و اصل فارسی فصول از خواجه نصیر الدین طوسی است که رکن الدین محمد بن علی جرجانی است.

صاحب ریاض العلماء این حاشیه را دیده بوده

ص:319

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

سلطان العلماء علاء الدین حسین بن رفیع الدین حسینی(-1064 ق).خ.آستان قدس،ش 9692(1111 ق)و دو نسخۀ دیگر.

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

کمال الدین حسین بن عبد الحق اردبیلی(-950 ق).محشی 2 حاشیه بر شرح مختصر نوشته بوده است.

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

محمد صالح بن احمد مازندرانی(-1086 ق).

خ.موجود.

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق).مذکور در ریاض العلماء.

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

عبد اللّه بن عیسی افندی تبریزی(-ح 1130 ق)، صاحب ریاض العلماء.

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

عبد الواحد بن علی شوشتری،استاد قاضی نور اللّه شوشتری.این حاشیه را قاضی نور اللّه تدوین و تهذیب نموده است.خ.آستان قدس،ش 2972 (1052 ق).

-حمدا لمن تعذّر شرح مختصر من الآئه...

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق).

خ.آستان قدس،ش 2885.

-قال شیخنا و استادنا...

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

نیز از دوانی،حاشیۀ مختصری است.مذکور در کشف الظنون.

-قوله و الاقتصار علیه ثانیا...

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

محمد بن حسن مدقّق شیروانی(-1098 ق).خ.

آستان قدس،ش 2864 و چند نسخۀ دیگر.

-قوله من لطف اللّه تعالی احداث الموضوعات...

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

بهاء الدّین محمد بن حسین عاملی(-1031 ق).

خ.موجود.

-الحمد للّه الذی هدانا لاحکام اصول الاحکام...

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

رفیع الدین محمد بن حیدر حسینی طباطبائی نائینی(-1082 ق).مذکور در«فیض قدسی».

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

صدر الدّین محمد بن منصور دشتکی(-903 ق).مذکور در کشف الظنون.

-قال ان اراد بقوله تحقیق...

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیة)

محمد مهدی بن محمد هادی بن صالح مازندرانی(سدۀ 12 ق).مذکور در اجازۀ حیدر علی مجلسی.

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

قاضی نور اللّه شوشتری.تقریر استادش عبد الواحد شوشتری است که در بالا یاد شد.

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

ناشناخته.نسخۀ آن دیده شده و از مؤلفی شیعی است.

-الحمد للّه الّذی وفقنا للوصول الی منته اصول الشریعة...

حاشیة شرح مختصر ابن الحاجب(العضدیّة)

نیز از مؤلفی شیعی و ناشناخته.نسخۀ مؤرّخ 1097 ق آن دیده شده.

-قوله بان یصرح اهل اللغة باسمه

ص:321

حاشیة شرح المطالع-حاشیة لوامع الاسرار فی

شرح مطالع الانوار

ابو الحسن احمد دانشمند ابیوردی.خ.آستان قدس،ش 1025(887 ق).شرح از قطب الدین بویهی رازی(-766 ق)و اصل مطالع از سراج الدین محمود ارموی است.

حاشیة شرح المطالع

میر ابو الفتح بن محمد علی مخدوم شریفی (-976 ق)،نبیرۀ سید شریف جرجانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

حاشیة شرح المطالع

شرف الدین حسن شاه بقال.خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 12039(1058 ق،با عنوان الفوائد المنطقیه).

حاشیة شرح المطالع

عماد الدین علی بن عماد استرابادی.مذکور در ریاض العلماء.برخی مجموعه ها این انتساب را داده اند ولی صاحب ریاض تصریح کرده که شرح شمسیه و شرح مطالع از عماد عامّی است.

حاشیة شرح المطالع

حاشیة شرح الهدایة الاثیریّة

ابو الحسن جلوۀ اصفهانی(-1314 ق).ط.

حاشیة شرح الهدایة الاثیریّة

میر محمد صادق بن محمد طاهر(-1135 ق)، نبیرۀ خلیفه سلطان و مجاز از علامه مجلسی.2 حاشیۀ مختلف.خ.مرعشی قم.

حاشیة شرح الهدایة الاثیریّة

نظام الدین عبد الحی بن عبد الوهاب حسینی جرجانی که در 930 ق قاضی هرات بوده است.

خ.آستان قدس،ش 89.

-اللهم لا درایة الاّ من لدیک و لا هدایة الا منک...

حاشیة شرح الهدایة الاثیریّة

بهاء الدین محمد بن حسن اصفهانی معروف به فاضل هندی(-1137 ق).

حاشیة شرح الهدایة الاثیریّة

محمد صادق بن محمد طاهر بن علی مرعشی.

محمد طاهر پدر محشی از شاگردان مجلسی بوده است.

حاشیة شرح الهدایة الاثیریة

فخر الدین محمد بن حسین حسینی استرابادی.

تاریخ تالیف:928 ق.خ.آستان قدس،ش 483 (984 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه العلیم الحکیم...

حاشیة شرح الهدایة الاثیریة

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).

-یا ذا الهدایة الکاملة و الحکمة البالغة الشاملة

حاشیة شرح الهدایة الاثیریّة---

ص:324

میرک بخاری است.

محمد باقر بن محمّد مؤمن سبزواری(-1090 ق).خ.مشکات تهران.

-الحمد للّه رب العالمین...امّا بعد فان کتاب الالهیّات من الشفاء...

حاشیة الشفاء(علی الالهیّات)

محمد باقر بن محمد میرداماد(-1040 ق).خ.

مشکات(بخط مؤلف در هامش اصل شفاء).

حاشیة الشفاء

آقا حسین بن جمال الدین خوانساری(-1098 ق).خ.آستان قدس،ش 486(1105 ق)،ش 14518(نسخۀ عهد مؤلف)و 2 نسخۀ دیگر.

-قوله الفن الاول فی السماع الطبیعی قال بعض السادة المحققین

حاشیة الشفاء(علی قسم الآلهی)

ملا سلیمان.ط.(با اصل شفاء).

حاشیة الشفاء(علی قسم الالهی)

شاه طاهر بن رضی الدین اسماعیلی حسینی کاشانی(-952 ق)،شاگرد شمس الدین محمد خفری.مذکور در«مجالس المؤمنین».

حاشیة الشفاء

عبد الغفار بن محمد بن یحیی گیلانی،شاگرد محقّق داماد.

حاشیة الشفاء(علی قسم الآلهی)

عبد اللّه بن عیسی افندی تبریزی اصفهانی(-ح 1130 ق)صاحب«ریاض العلماء».که در همان کتاب از این حاشیه یاد کرده است.

حاشیة الشفاء

شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در «مرآت الاحوال».

حاشیة الشفاء(علی قسم الالهی)

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 5662(1082 ق).

حاشیة الشفاء

محمد بن حسن مدقّق شیروانی(-1098 ق).خ.

موجود.

حاشیة الشفاء

آقا جمال الدین محمد بن حسین خوانساری (-1125 ق).مذکور در روضات الجنات.

حاشیة الشفاء

قوام الدین محمد بن محمد مهدی حسینی سیفی قزوینی.مذکور در تکملۀ امل الآمل.

ص:325

حاشیة الصحیفة السجادیّة

شرف الدین علی بن حجت اللّه طباطبائی شولستانی،از مشایخ محمد تقی مجلسی.

صاحب ریاض نسخۀ خط محشی را دیده بوده است.

حاشیة الصحیفة السجّادیة

علی بن محمد بن حسن بن شهید ثانی(-1104 ق).صاحب ریاض نسخۀ آن را دیده بوده است.

حاشیة الصحیفة السجادیة

ملاّ هادی بنه آبی(بنآبی)،راوی از شیخ انصاری.

حاشیة الصحیفة السجادیّة

منسوب به شیخ بهائی،بهاء الدین محمد بن عزّ الدین حسین عاملی(-1031 ق).در برخی از فهرستها تصریح شده که این حاشیه غیر از «حدائق الصالحین»در شرح صحیفه است.

حاشیة الصحیفة السجادیة

رفیع الدین محمد بن حیدر طباطبائی نائینی (-1082 ق)،مذکور در«فیض قدسی».

حاشیة الصحیفة السجّادیة

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق).ط.ایران،1316 ق(با نور الانوار).

-الحمد للّه الذی کتب فی صحیفة قلوبنا محبة اهل بیت حبیبه

حاشیة ضوابط الاصول

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در«قصص العلماء»مؤلف.اصل ضوابط از استاد او سید ابراهیم قزوینی است.

حاشیة فرائد الاصول

جواد بن عبد الحسین مبارک نجفی(-1311 ق).

حاشیة فرائد الاصول

محمد رضا بن محمد جواد دزفولی کاظمی (-1352 ق).

حاشیة فرائد الاصول

آقا رضا بن محمد هادی فقیه همدانی(-1322 ق)،تألیف:1308 ق.ط.ایران،1318 ق.

ص:330

حاشیة فرائد الاصول

محمد رضی بن شیخ علی گیلانی(-1318 ق).

تقریرات استادش شعبان بن مهدی گیلانی است.

حاشیة فرائد الاصول

محمد شریف بن محمد طاهر تویسرکانی (-1322 ق).خ.دیده شده.

حاشیة فرائد الاصول

عبد الحسین بن نعمت طریحی(-1295 ق).

حاشیة فرائد الاصول

علی بن نصر اللّه همدانی(-1339 ق).خ.

موجود.

حاشیة فرائد الاصول

علی بن محمد علی مجیراوی(-1314 ق).خ.

موجود.

حاشیة فرائد الاصول

محمد علی بن احمد قراچه داغی(-1310 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

ناشناخته،محشی از شاگردان شیخ انصاری بوده است که حاشیه را در حیات استاد نوشته.خ.دیده شده.

-(بعد الحمد)...قال دام ظلّه:اعلم ان المکلف اذا التفت...

حاشیة فرائد الاصول

ناشناخته،محشی از مولف با عبارات استادنا الاعظم و مولانا الافخم یاد کرده است.خ.دیده شده.

حاشیة فرائد الاصول

ناشناخته،محشی از شاگردان مؤلف بوده و نسخۀ آن دیده شده.

حاشیة فرائد الاصول

نیز محشی از شاگردان شیخ انصاری بوده.خ.

حسینیۀ شوشتریهای نجف.

ص:334

حاشیة القواعد

حسنعلی بن عبد اللّه شوشتری(-1075 ق).

شمس الدین بن جمال الدین بهبهانی مشهدی (-1248 ق).مذکور در«فردوس التواریخ».

حاشیة قوانین الاصول

عبد اللّه بن احمد زنجانی(-1327 ق).خ.

موجود.

حاشیة قوانین الاصول

عبد العلی هرندی.نواده اش عباس نحوی در مقاله ای از آن یاد کرده است.

حاشیة قوانین الاصول

عبد الواسع امام جمعۀ زنجانی(-1291 ق).خ.

موجود.

حاشیة قوانین الاصول

عبد الوهاب(-1262 ق)شیخ الاسلام مشهد.

حاشیة قوانین الاصول

محسن بن سمیع کرمانشاهی.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی هدانا الی اصول الفروع و فروع الاصول

حاشیة قوانین الاصول

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در قصص العلماء مولف.

حاشیة کفایة الاصول---

ص:341

الخواص»از آقا رضی قزوینی است.

حاشیة لغز الزبدة

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی(-1031 ق).

لغز هم از اوست.خ.موجود.

حاشیة الّلمعة فی معرفة النیّة

یحیی بن حسین بحرانی یزدی،شاگرد محقق کرکی.اصل لمعه از احمد بن فهد حلی است.

حاشیة اللّمعة الدمشقیة

ناشناخته،نسخۀ مورخ 932 ق آن در کتابخانۀ سماوی موجود است.اصل لمعه از شهید اول است.

حاشیة اللمعات

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی(سدۀ 13 ق).لمعات از حسن گوهر است.

حاشیة لوامع الاسرار(فی شرح مطالع الانوار)---

اشاره

ص:342

حاشیة مختلف الشیعة

صدر الدین بن محمد باقر رضوی قمی(سدۀ 12 ق).

حاشیة مختلف الشیعة

عبد اللّه بن عیسی تبریزی اصفهانی(-ح 1130 ق)صاحب«ریاض العلماء»و مذکور در همان کتاب.

حاشیة مختلف الشیعة

نور الدین علی بن عبد العالی محقق کرکی(-940 ق).خ.آستان قدس،ش 2363.

-اما بعد حمد اللّه حمدا یستوجب من نعمة المزید...

حاشیة مختلف الشیعة

محمد بن حسن سبط شهید ثانی(-1030 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

حاشیة مختلف الشیعة

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی(-1031 ق).

خ.ملّی تهران.

حاشیة مختلف الشیعة

رفیع الدین محمد بن حیدر طباطبائی نائینی (-1082 ق).خ.آستان قدس،ش 6647.

محمد بن حسن مدقّق شیروانی(-1098 ق).

مذکور در«الفوائد الرجالیّة».

حاشیة مسالک الافهام

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در«قصص العلماء»مؤلّف.

حاشیة مسالک الافهام فی تفسیر آیات الاحکام

عبد اللّه بن عیسی تبریزی اصفهانی(-ح 1130 ق)صاحب ریاض.اصل مسالک از شیخ جواد کاظمی است.

حاشیة مستدرک الوسائل

محمد علی بن زین العابدین معلم حبیب آبادی (1308 ق-).مستدرک از شیخ محمد حسین نوری است.

حاشیة المستصفی

ابو العباس احمد بن محمد بن احمد ازدی اشبیلی معروف به ابن الحاج.«المستصفی»در اصول فقه از امام محمد غزالی است.

حاشیة مشارق الشموس فی شرح الدروس

جمال الدین محمد خوانساری(-1225 ق).

اصل مشارق که شرح دروس شهید اول است،از پدر محشی آقا حسین خوانساری است.

حاشیة مشارق الشموس

میرزا عبد اللّه افندی(-ح 1130 ق)صاحب ریاض.

حاشیة المشاعر

میرزا ابو الحسن جلوۀ طباطبائی(-1314 ق).

«المشاعر»در مبداء و معاد از ملاصدراست.

حاشیة المشاعر

احمد بن ابراهیم نعمت اللّه اردکانی شیرازی.ط.

(با المشاعر).

-احمدک اللهمّ یا مفیض الخیر و الجود...

حاشیة المشاعر

احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق).

ظاهرا منظور شرح عرشیۀ احسائی است که جرح گفته می شود.

حاشیة المشاعر

اسماعیل بن سمیع اصفهانی معروف به واحد العین(-1277 ق).

حاشیة المشاعر

علی بن جمشید نوری(-1246 ق).

حاشیة مشرق الشمسین

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).در آخر رسالۀ«سهو النبی»مؤلّف به آن ارجاع شده است.«مشرق الشمسین»از شیخ بهائی است.

حاشیة مشکاة النحو

موسی بن محمد علی بن مراد خراسانی.خ.دیده شده(مورخ 1300 ق،به خط مولف).

«مشکاة النحو»از سید محمد یمنی است.

حاشیة مصباح الانس بین المعقول و المشهود فی

شرح مفتاح غیب الجمع و الوجود

محمد هاشم بن محمد محسن بن محمد علی گیلانی اشکوری(-1332 ق).ط،1323 ق(در حاشیۀ مصباح)مصباح از ابن فناری و مفتاح از صدر الدین قونوی است.

حاشیة مصباح الکفعمی---

ص:346

سعد الدین تفتازانی است.

بهاء الدین محمد بن محمد باقر مختاری نائینی.

خ.دیده شده(غیر مدون در هامش مطوّل).

حاشیة المطوّل

محمد بن حسن بن شهید ثانی(-1030 ق).

حاشیة المعالم

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).ط.خ.آستان قدس،ش 9636 (1223 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

حاشیة المعالم

عبد الرحمن بن نصر اللّه شیرازی(1268 ق-).

مذکور در«مطلع الشمس».

حاشیة المعالم

عبد اللّه بن محمد بشروی فاضل تونی(-1071 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

حاشیة المعالم

عبد اللطیف بن علی بن احمد بن ابی جامع عاملی،مجاز از صاحب معالم.

حاشیة المعالم

علی بن اسماعیل موسوی قزوینی(-1298 ق).

مذکور در«المآثر و الآثار».

حاشیة المعالم

علی بن محمد باقر بهبهانی کرمانشاهی(-1216 ق).مذکور در«تکملة امل الآمل».

حاشیة المعالم

علی عاصی عاملی(-ح 1297 ق).مذکور در تکمله.

حاشیة المعالم

سید علی بن محمد علی طباطبائی(-1231 ق) صاحب«ریاض المسائل».

حاشیة المعالم

نور الدین علی بن سید علی نور الدین موسوی عاملی(-1068 ق)برادر صاحب مدارک.خ.

حاشیة المعالم

بهاء الدین محمد بن محمد باقر مختاری نائینی.

جزری است.

حاشیة مقدمة منظومه فی التجوید

عباسقلی قاری اعتماد القرّاء تبریزی(-1342 ق).ط.(با اصل مقدمه).

حاشیة مقدمة الواجب

ضمن حواشی کتب اصول فقه هریک در موضعش آمده است.

حاشیة مقدمتی الحدایق الناضرة

سید محسن بن حسن مقدس اعرجی کاظمی (-1227 ق).این حاشیه بر مقدمه های اول و دوم حدایق شیخ یوسف بحرانی است.

حاشیة المکاسب

ابو الفضل تهرانی،صاحب حاشیة رجال النجاشی.خ.موجود.مکاسب از شیخ انصاری است.

حاشیة المکاسب

شیخ احمد سلطان آبادی(-ح 1315 ق).خ.

دیده شد.

حاشیة المکاسب

ملاّ احمد شبستری،شاگرد شیخ انصاری.خ.

دیده شده.

حاشیة المکاسب

میرزا حبیب اللّه رشتی(-1312 ق).تدوین از شاگردش محمد ابراهیم لواسانی در 1317 ق.

خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

حاشیة المکاسب

محمد حسن بن محمد صالح کبّۀ بغدادی،خ.

حاشیة المکاسب

آقا رضا بن محمد هادی همدانی(-1322 ق).

خ.موجود.

ص:352

حاشیة المکاسب

آقا ضیاء الدین عراقی(-1361 ق).حاشیه بر بیع مکاسب است.

حاشیة المکاسب

عبد اللّه بن محمد علی راینی کرمانی،مؤلّف «تنقیح المقاصد».خ.موجود.

حاشیة المکاسب

علی بن جواد مرندی(معاصر)،مؤلّف«حاشیة الفرائد»،تالیف:1327-1332 ق.خ.موجود.

-الحمد لمن خلق الانسان علّمه البیان...

حاشیة المکاسب

علی بن عبد الحسین ایروانی،مولف«بشری المجتهدین».ط.تهران،1365 ق.

حاشیة المکاسب

علی بن نصر اللّه همدانی،صاحب«حاشیة الفرائد».خ.موجود.

حاشیة المکاسب

محمد علی نخجوانی،صاحب حاشیة الفرائد.

حاشیة المکاسب

محمد علی بن محمد صادق خوانساری (-1286 ق)شاگرد حسینعلی تویسرکانی.ط.

ملا مراد کشمیری.خ.موجود.

حاشیة من لا یحضره الفقیه---

ص:355

حاشیة نقد الرّجال

محمد شفیع بن محمد بن عبد الکریم موسوی جزائری.

حاشیة نقد الرّجال---

ص:356

طب،از نجم الدین محمود بن صائن الدین الیاس شیرازی.خ.آستان قدس،ش 8933(894 ق).

-الحمد لله الواحد الماجد السبّوح

حاوی الاقوال فی معرفة الرّجال

عبد النّبی بن سعد جزائری(-1021 ق).خ.

موجود.

-نحمدک اللهم علی ما هدیتنا لتصحیح المقال.

الحاوی لجمیع المعانی

تفسیر،از ابو الحسن علی بن احمد واحدی نیشابوری(-468 ق).این نام بر 3 تفسیر او (بسیط،وسیط و وجیز)اطلاق می شود.

حاوی مدارک الاحکام فی شرح شرایع الاسلام---<

شرح شرایع الاسلام.

حاوی المرام فی شرح شرائع الاسلام

ناشناخته،در چند مجلّد،نسخۀ خط مؤلف را سید محمد جزائری دیده بوده است.

حاوی نخب الادلة و الاقوال(فیما لا یجوز جهله

من العقائد و الاعمال)

محمد مقیم بن درویش محمد حامدی خزاعی اصفهانی(-1165 ق).این کتاب شرحی است بر«بدایة الهدایۀ»شیخ حرّ عاملی.خ.موجود.

-الحمد للّه الواحد الاحد الفرد الصمد

الحاویة فی تحقیق امر الزّاویة

محمد صادق که به مولوی عبد اللّه-چنانکه در 1289 بر ظهر نسخه نگاشته-اهدا کرده است.

خ.دیده شد.

حب الائمّة

ناشناخته.خ.آستان قدس.

الحببة

کشکول گونه ای از محمد زمان بن کلبعلی تبریزی اصفهانی شاگرد علامه مجلسی.ظاهرا نام درست آن،«الجبّة»است.

ص:358

الحبرة العبریة و وجه تأکد استحبابها فی الکفن

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).

ادعیه،از عبد الوحید گیلانی،شاگرد شیخ بهائی.

مذکور در ریاض العماء.

الحبل المتین

(فی اربعین فضیلة امیر المؤمنین):

جعفر بن محمد بن جعفر اعرجی نسابه(-1332 ق).مذکور در«نفحة بغداد».

الحبل المتین:(فی المعاجز الظاهرة بعد دفن مولانا

امیر المؤمنین)

فارسی،از شمس الدین محمد بن بدیع الدین رضوی خادم آستان قدس در اواخر روزگار صفویان.خ.موجود.

الحبل المتین فی احکام الدین

شیخ بهائی بهاء الدین محمد بن حسین عاملی(- 1031 ق).ط.تهران،1319 ق و 1321 ق.خ.

آستان قدس،ش 7182(1050 ق خط حرّ عاملی)و چند نسخۀ دیگر.

الحبوة

زین الدین بن علی بن احمد شامی شهید ثانی(- 966 ق)،تألیف:956 ق.ط.تهران،1319 ق (با الحق المبین).خ.آستان قدس،ش 2367 (سدۀ 10 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی حبانا بدینه القویم

الحج،کتاب

ابو الحسن سلامة بن محمد ارزنی(-339 ق).

نجاشی به 2 واسطه آن را از مولف روایت می کند.

الحج،کتاب

ابو الفضل سلمة بن خطاب براوستانی از دورقانی.

ابو الحسن علی بن عبد اللّه میمونی مخزومی.

مؤلّف آن را به نجاشی داده و نجاشی نسخه ای برای خود نوشته بوده است.

الحج،کتاب

ابو الحسن علی بن عبید اللّه بن علی بن حسین،که آن را از امام موسی بن جعفر(علیه السلام)روایت می کند.

مذکور در رجال نجاشی.

ص:361

الحج،کتاب

ابو الحسن علی بن مهزیار اهوازی،راوی از امام رضا،امام جواد و امام هادی علیهم السّلام.

الحج،کتاب

ابو احمد محمد بن ابی عمیر ازدی(-217 ق).

مجموعۀ فوائد متفرقه،از محمد علی هبة الدین شهرستانی.

الحجب الصعودیة و النزولیّة

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی.مذکور در «خلاصة الاخبار»مولف که در 1250 ق تألیف شده.

الحجبة و الحجاب

ابو الفتح محمد بن عبید اللّه تعاویذی معروف به سبط ابن تعاویذی(-583 ق).مذکور در معجم الادباء.

الحجة فی ابطاء القائم

ابو محمد فضل بن شاذان نیشابوری(-260 ق).

مذکور در النّجم الثاقب.

الحجة فی الامامة

ابو الفضل ثابت بن عبد اللّه یشکری،شاگرد شریف مرتضی.مذکور در فهرست منتجب الدین.

الحجة فی الامامة

داعی الی الحق حسن بن زید بن محمد حسنی (-270 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الحجة فی فضل المکرمین

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی (-283 ق).مذکور در رجال نجاشی و فهرست ابن ندیم.

الحجّة فی القراآت

ابو علی حسن بن علی فارسی(-377 ق).نسخۀ این کتاب را سلامة بن عیاض در کتابخانۀ موقوفۀ ابن عباد در ری دیده بوده است.مذکور در معجم الادباء.

الحجّة و الامامة

حیدر علی بن محمد بن حسن شیروانی،تالیف:

1129 ق.این کتاب جزء دوم از کتاب بزرگ اوست که جزء اول آن در توحید است و یاد شد.

حجة الابرار علی فرقة الاشرار

در اثبات حرمت خمر،از ابو القاسم بن کاظم موسوی زنجانی(-1292 ق).خ.موجود.

حجة الاسلام(فی علم الکلام)

اردو.ط.هند.

حجة الاسلام(فی رد منته الکلام)

فارسی،از دلدار علی بن سید عسکر بلگرامی ترمذی(سدۀ 13 ق).

-نحمدک یا من منّ علی البریّة بارسال الرسل

حجة الاسلام(فی شرح تهذیب الاحکام)

محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی نجفی (-1098 ق).پیش از شرح تهذیب مقدمه ای در اصول فقه و کلام نگاشته و صاحب ریاض بر این مقدمه تعلیقاتی دارد.

حجة الاسلام(فی ردّ میزان الحق)

فارسی،کلام،از ملا علی نوری(-1246 ق).

میزان الحق از هنری مارتین معروف به پادری است،تألیف:1232.خ.آستان قدس،ش 76 (1232 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الاول بلا اول کان قبله

حجّة الایمان

عقاید،از محمد مرتضی حسینی جنفوری

ص:363

(-1337 ق)در این کتاب لزوم استجابت دعای پیامبر ص و ائمه علیهم السّلام بررسی شده است.

مذکور در فهرست تألیفات مولف.

الحجّة البالغة

فارسی و عربی،مناجات،از محمد جعفر بن محمد قاسم شریف نراقی کاشانی،تألیف و طبع به دستور محمد حسن خان حاکم کاشان،کاشان، 1273 ق.

الحجة البالغة و النعمة السابغة

فارسی،در اثبات وجود امام عصر،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی(-1315 ق)، تألیف:1281 ق.ط.تهران،1308 ق.

الحجة البالغة للشیعة(فی جواز نقل الموتی فی

الشریعة)

سید صادق بن سید محمد عطار بغدادی (-1336 ق).ط.بغداد،1329 ق.

الحجّة البالغة فی حکم نکاح المرثة البالغة

عبد الکریم بن سید عبد اللّه جزائری(-1215 ق).مذکور در«الشجرة الطیّبة».

الحجّة البالغة(فی اسرار الاعتقادات الاحمدیّة)

عبد المطلب بن محمد حسن عباس آبادی اصفهانی(سدۀ 13 ق).شاگرد شیخ احمد احسائی.

الحجّة البالغة(فی قمع المذاهب الزایغة)

علی بن فضل اللّه مازندرانی حائری(-1339 ق).خ.موجود.

الحجة البالغة(فی رد الیهود و النصاری و سائر

الملل الباطلة)

فارسی،از سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق)ترجمه از ملا حسن مراغی.خ.آستان قدس، ش 9788(1259 ق).

-حمد بی حد و ثنای بی عد...

الحجة البالغة(فی اثبات وجود الحجة المنتظر(علیه السلام)

اردو،از سید محمد مهدی بن علی بهیکپوری (-1346 ق).ط.هند.

الحجة البالغة(فی رد البابیة و البهائیة)-حجة

البالغة فی تنبیه القلوب الزائغة

سید ناصر الدین بن محمد هاشم حجّت نجف آبادی(-1360 ق).ط.مشهد،1348 ق.

الحجة البالغة-میزان التمیز

حجة التفضیل

در تفضیل حضرت امیر(علیه السلام)،از اثیر.این کتاب از مآخذ«کتاب الیقین»ابن طاووس بوده است.

حجة الخصام(فی الخروج و القیام،للمهدی من

اولاد الامام)

سید شبر بن محمد بن ثنوان حویزی(-پس از 1186 ق).خ.موجود.

-الحمد للّه علی توفیقه الی جادة طریقة اخلص من وحده...

حجّة الخصام(فی اصول الاحکام)

اصول فقه،از محمد بن یونس شویهی حمیدی، شاگرد شیخ جعفر کاشف الغطاء،تألیف:1208 و 1217 ق(2 مجلد).خ.موجود.

-الحمد للّه الذی نصب عمود الحق بکلمته

حجة الذاهب(الی ایمان ابی طالب)-الحجة علی

الذاهب الی کفر ابی طالب

سید شمس الدین فخار بن معد بن فخار موسوی حائری(-630 ق).خ.آستان قدس،ش 12423.ط.1351 ق.

-الحمد للّه الذی تظاهرت الآءه...

حجّة السعادة(فی حجة الشهادة)

فارسی،در واقعۀ عاشورا،از محمد حسن بن علی اعتماد السلطنه(-1313 ق)،تالیف:1304 ق.

ط.تهران،1304 و 1310 ق.

ص:364

حجّة الشیعة(فی تقویة مذهب الامامیّة الجعفریّة)

ناشناخته.خ.آستان قدس.

حجة العالم فی هیئة العالم

در کروی بودن زمین،از ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی(-449 ق).مذکور در «خاتمة المستدرک».

الحجّة القاطعه(فی رد اتمام الحجة)

سید مرتضی بن حسن علی جنفوری(-1337 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

حجة الغدیر

اردو،شرح حدیث غدیر.ط.دهلی.

الحجة الکافیة(فی تعیین الفرقة الناجیة)

محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی(معاصر) مؤلّف«البضاعة المزجاة».

حجة الکلام لایضاح محجة الاسلام

غیاث الدین منصور دشتکی(-948 ق).وی در این کتاب اعتراضاتی بر کتاب حجة الاسلام غزالی وارد کرده است.خ.آستان قدس،ش 500.

حجة النواصب

محمد تقی بن رضا حسینی قزوینی.از آن در «نهایة التحریر»سید تقی نوادۀ مؤلّف نقل شده است.

الحجة الواضحة

اصول دین،از علی بن موسی اسکوئی،تالیف:

1336 ق.ط.مشهد،1336 ق.

الحجة الوافیة(فی تحقیق الفرقة الناجیة)

شمس الدین محمد هاشمی عباسی.

-الحمد للّه و سلام علی عباده.

حجة الوداع

ناشناخته.خ.آستان قدس.

الحجج(فی الامامة)

ابو الخیر برکة اسدی،شاگرد شیخ طوسی.مذکور در فهرست منتجب الدین.

الحجج(فی الامامة)

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی مولف«الآراء و الدیانات».

الحجج(فی الطلاق)

ابو الحسن علی بن حسن بن محمد طاهری فقیه.

مذکور در رجال نجاشی.

الحجج و البراهین(فی امامة امیر المؤمنین و اولاده

الآئمّة المعصومین ع)

ابو محمد عبد الباقی بن محمد بصری استاد شیخ مفید عبد الرحمن نیشابوری.مذکور در فهرست منتجب الدین.

الحجج و البیّنات(فیما ظهر من المشاهد المشرفة

بالعراق من الکرامات)

علی نقی بن ابو الحسن نقوی لکهنوی(معاصر).

مربوط سال 1350 ق.ط.لکهنو.

حجج الائمّة

ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمّی(-381 ق).مذکور در«مدینة المعاجز»سید هاشم بحرانی.

الحجج الحقائق

احمد بن حسن یزدی مشهدی(-ح 1310 ق)، در 14 مجلد.مذکور در«نواصیص العجب» مؤلّف.

الحجج الباهرة(فی الامامة و حکم المتعة)

محمد مهدی بن احمد موسوی کاظمی(1335 ق-)،تألیف:1360 ق.در این کتاب رای قاضی عدل و ابن تیمیه در امر مهدی علیه السّلام ردّ شده است.

حجج الخلائق

احوال ائمۀ(علیه السلام)،از احمد بن حسن یزدی(-ح

ص:365

1310 ق).ظاهرا با«الحجج الحقایق»یکی است.

الحجج الرضویّة(فی تأئید الهدایة المهدویة و الرد

علی البابیة)

فارسی،از محمد بن محمود عصار لواسانی (-1356 ق)،تالیف:1341 ق.خ.آستان قدس،ش 501(1341 ق،خط مؤلف).

حجج طبیعیة

حسن بن موسی نوبختی،برگرفته از کتب ارستو.

مذکور در رجال نجاشی.

حجج العروج علی اهل الّلجوج

رد منکرین معراج،از ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری(-1324 ق).ط.هند،1296 ق.

-سبحان الذی اسری بعبده

الحجج القاطعة(فی اثبات وقوع عرس القاسم بن

الحسن ع و الرد علی التقریر الحاسم)

اردو،از ابو الحسن علی بن نقی شاه کشمیری لکهنوی.ط.هند.

الحجج القاهرة

در اثبات حقانیت شیعۀ امامیّه،از ابو سعید حمزة بن محمد حسینی رضوی(سدۀ 13 ق).

الحجج القویة(فی اثبات الوصیة لعلی بن ابی

طالب ع)

منسوب به علامه حلی.چون مولف از الصراط المستقیم بیاضی(-877 ق)هم نقل کرده پس بایست پس از بیاضی بوده باشد.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی ارسل الانبیاء حججا للعالمین...

حجر بن عدی

شرح حال،از قاضی بهلول بهجت افندی.مذکور در«تاریخ آل محمد»از همین مؤلّف.

حجر اسماعیل

فارسی و عربی،دیوان مراثی،از محمد هاشم بن محمد مفید،تاریخ نظم:1255 ق،این کتاب ذیلی است بر«کعبة الباکین»از پدر ناظم.

الحجر الدامغ للعصاة سیما تارک الصلاة و مانع

الزکاة

ابو جعفر محمد بن یونس شویهی حمیدی، تالیف:ح 1211 ق.خ.دیده شده.

الحجر الملقم

میرزا محمد بن عبد النبی اخباری(-1232 ق).

خ.آستان قدس،ش 8657.

حجلة الشریعة

فارسی،در آداب و احکام نکاح،از ملا محمد بن حسن طوسی(-1257 ق)،مرتب بر 7 شمع تاریخ تألیف:1229 ق.خ.دیده شده.

حجلة العرایس

فارسی،طب،از سالک الدّین محمد حموی، تألیف:1032 ق(در 80 سالگی مؤلّف)، مجموعۀ 44 رساله از چندین مؤلف که اکنون 13 رساله از جمله باقی مانده است.خ.دهخدا، تهران.

الحجّیة---

ص:366

حجیة الاجماع

سید حسین بن جعفر خوانساری(-1191 ق)، جدّ پدر صاحب روضات.مذکور در«روضات الجنات».

حجیّة الاجماع

زین الدین بن علی بن احمد عاملی شهید ثانی (-966 ق).مذکور در امل الآمل.

حجیة الاجماع

زین العابدین بن جعفر خوانساری(-1275 ق)، پدر صاحب روضات.

حجیة الاجماع

عبد الوهاب بن محمد علی شریف قزوینی(سدۀ 13 ق).خ.موجود.

-الحمد للّه رب العالمین.

حجیة الاجماع

مقالات شریف مرتضی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق).مذکور در«الانتصار» مؤلّف.

حجیة الاجماع

شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق).مذکور در رجال نجاشی.

حجیة الاجماع---

ص:367

حجیة ظواهر الکتاب(و عدم تحریفه)

محمد علی بن سید کاظم مقدس اعرجی کاظمی (-پیش از 1246 ق).خ.دیده شده.

حجیة ظواهر الکتاب

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در«قصص العلماء»مؤلّف.

حجیة ظواهر الکتاب

مهدی بن سید علی طباطبایی(-1260 ق) فرزند صاحب ریاض و استاد شیخ انصاری.

حجیة العقل

عبد اللّه بن محمد رضا شبّر حسینی کاظمی (-1242 ق)،تالیف:1213 ق.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی ظهر للعقول و الافهام بشواهد افعاله و آثاره

حجیة القراآت السبع

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در قصص العلماء مؤلف.

حجیة القطع و الظن

نظام الدین مرتضی(-1336 ق)مؤلف«تشریح الحساب»و شاگرد میرزا حبیب اللّه رشتی.

ص:370

شیخ حرّ عاملی در امل الآمل مؤلّف را از معاصرین خویش شمرده است.

حدائق الآداب

لغت،از عبد اللّه بن محمد بن علی بن شاهمردان.

مذکور در معجم الادباء.

حدائق الابرار و حقایق الاخبار

محمد بن محمد بن حسن بن قاسم حسینی عیناثی،تألیف:1081 ق.در«معارج الاحکام» و«معین الواعظین»از آن نقل شده است.

حدایق الاحباب

ادعیه،از محمود بن علی مشهدی،معاصر شیخ حرّ عاملی.مذکور در امل الآمل.

حدائق الادب فی نوادر العرب

اسد اللّه امین الواعظین شوشتری(-ح 1353 ق)، در 2 مجلد.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی زین حدائق العالم بازهار نعمته...

حدائق الازهار(فی اخبار اهل بیت المختار و

تفرقهم فی البلدان و الاقطار)-حدائث الازهار و

اخبار بیت النّبی المختار

علی بن حسین مسعودی(-345 ق).در«مروج الذهب»مؤلف به آن ارجاع شده است.

حدائق الاصول

غلام حسین بن علی اصغر دربندی(-1322 ق)، تالیف جلد سوم:1298 ق.خ.دیده شده(ج 3).

-حمدا لک یا معین...

حدائق الاصول

حاج کریم خان بن ابراهیم کرمانی(-1288 ق).

تقریرات اوست که فرزندش محمد خان جمع کرده.خ.آستان قدس،ش 2865(1257 ق).

-الحمد للّه الذی هدانی للاسلام

حدائق الالباب(فی معرفة الانساب)

انساب مشجرۀ ملوک،مشاهیر و سادات.

ابو الحسن شریف عاملی در«الانساب»از آن یاد کرده که نسخۀ آن را در کربلا دیده بوده است.

حدایق الاعراب

منظومه در نحو،از ابو تراب بن محمد صالح موسوی(-1360 ق)،مرتب بر 5 حدیقه،تاریخ نظم:1357 ق.

-انّا فتحنا عقدة اللسان

باسمک یا معلم البیان

حدائق الانس-ریاض القدس

فارسی و عربی،در فضائل معصومین(علیه السلام)به نظم و نثر،از صدر الدین محمد بن محمد حسن شعبان کردی قزوینی.ط.تهران،1333 ق و مکرّر.

حدائق الانوار

ناشناخته،در«مفتاح التواریخ»از آن نقل شده است.

حدائق البلاغة

فارسی،از شمس الدین فقیر شاهجهان آبادی (-1183 ق)،در 5 حدیقه:بیان،بدیع،عروض، قافیه،معمی و خاتمه در سرقات شعری تالیف:

1263 ق.ط.لاهور،1263 ق و چند چاپ دیگر در بمبئی،لکهنو و کلکته.

الحدائق البهیة(فی شرح الصمدیّة البهائیّة)

فارسی،نحو،از محمود بن سلطان علی معلم شوشتری(معاصر).خ.دیده شده.

حدائق الجنان(المشتمل علی جنات ثمان فیما

ینبغی ان یطلع علیه ابناء نوع الانسان)

در اصول،فروع فقه و اخلاق،از علی بن زین العابدین یزدی بارچینی(-1333 ق).فرزند مؤلف در آخر«الزام الناصب»نوشته است که مجلدات«حدائق الجنان»به 18 مجلد می رسد و مرحوم صاحب ذریعه 3 مجلد آن را دیده است.

حدائق الحدائق

کلام،از ابو القاسم زید بن محمد بن سلیمان بیهقی (-517 ق).فرزندش در شرح«نهج البلاغه»

ص:371

(خطبۀ اول)از آن یاد کرده است.

حدائق الحقائق

فارسی،لغز و معمّا،ناشناخته،در 2 قسم،هر یک به ترتیب در 50 باب و 8 باب.خ.

خوانساری نجف.

حدائق الحقائق-حقائق الحدائق

فارسی،در محسّنات بدیعی،از شرف الدین حسن بن محمد رامی تبریزی(-795 ق)،که مرتب بر 2 قسم و به نام سلطان اویس ایلکانی تألیف شده است.بخشی از این کتاب شرحی است بر حدائق السحر رشید وطواط.ط.تهران، 1341 ش.

-بعد از حمد بی حد...

حدائق الحقائق(فی شرح کلمات کلام اللّه

الناطق)

شرح«نهج البلاغه»،از علاء الدین محمد علی حسینی گلستانه(-ح 1110 ق).در 3 مجلّد، تالیف جلد دوم:1080 ق.خ.آستان قدس،ش 9757.

-الحمد للّه الذی رفع لنا اعلام المجد.

حدائق الحقائق(فی تفسیر دقائق افصح الخلائق)

شرح نهج البلاغه،از قطب الدین ابو الحسن محمد بن حسین کیدری(زنده در 576 ق).

نسخه ای از این کتاب در کتابخانۀ مدرسۀ فاضلیّۀ مشهد موجود بوده است.

-الحمد للّه الذی جعل آل محمد اصول البراعة...

حدائق الحقائق(فی کشف اسرار الدّقائق)

فارسی،تفسیر،از معین الدین محمد مسکین فراهی معروف به ملاّ معین و ملا مسکین (-907 ق)،تفسیری است عرفانی با شعرهایی از خود او و دیگران.ط.تهران،1347 ش.خ.

آستان قدس،ش 1516(986 ق)،ش 9843 (989 ق)و ش 1414.

-ربّنا آتنا من لدنک رحمة...همی گوید بندۀ ضعیف مستکین معین مسکین...

الحدائق ذات الاکمام

محمد علی اردوبادی(1312 ق-)،جزئی است از اجزاء ششگانۀ کشکول مؤلّف.

مرحوم صاحب ذریعه از این کتاب در«الذریعة» و«نقباء البشر»بسیار نقل کرده است.

حدائق الرّیاحین(فی مدایح آل یس)

فارسی،منظومه از علی بن محمد گیلانی.خ.

مجلس تهران(1206 ق).

-جواهر حمدی که مطایای عبارات فصیحة...

حدائق الریاض

علی بن زین العابدین بارچینی مؤلف حدایق الجنان.مذکور در فهرست تألیفات او.

حدائق الریاض و زهرة المرتاض

شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق).ابن طاووس در«الاقبال»از این کتاب بسیار نقل کرده است.

حدائق السالکین و ریاض العابدین

در اعمال سنت،مؤلف آن که ناشناخته است از شاگردان علامه مجلسی بوده است.کتاب مرتب بر حدائق به عدد ماههای سال است و از «زاد المعاد»مجلسی و«زوائد الفوائد»ابن طاوس استفاده برده و به آنها ارجاع داده است.

حدیقۀ سوم این کتاب را که در اعمال ماه رمضان است،معزّ الدین اصطهباناتی حیات غیبی به فارسی ترجمه کرده است.خ.دیده شده.

حدائق السحر(فی دقائق الشعر)

فارسی،بدیع،از رشید الدین محمد بن محمد بن عبد الجلیل معروف به وطواط(-573 ق).ط.

تهران،1272 ق و مکرر.

حدائق السیاحة---

ص:372

(-1031 ق).این کتاب در اصل شرح تمام ادعیۀ صحیفۀ کاملۀ سجادیه بوده ولی اکنون فقط «حدیقة الهلالیّة»باقی است که شرح دعای رؤیت هلال رمضان است،تالیف:1003 ق.ط.

تهران،1317 ق(در هامش نور الانوار جزائری).خ.آستان قدس،ش 3339(1094 ق)،ش 7011(1097 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-نحمدک یا من اطلع فی فلک الهدایة شمس النبوّة و قمر الولایة...

حدائق الطبیعة

فارسی،در علم هیئت،از میرزا تقی خان بن محمد هاشم کاشانی(معاصر).ط.اصفهان، 1300 ق(جلد اول).

حدائق العارف فی طرائق المعارف(و اثبات

الصانع تعالی)

بهاء الدین محمد بن محمد باقر حسینی مختاری، تألیف:1108 ق به نام محمد باقر بن حسن بن سلطان العلماء.خ.مرعشی قم و کتابخانۀ قاضی تبریزی در تبریز.

-الحمد لمن دلّ علی وجوب وجوده افتقار اسرار الحدوث و الامکان...

حدائق العارفین(الجامع لما فی الوافی و البحار و

الوسائل و مستدرکه من اخبار الائمّة الطاهرین ع)

فضل علی بن عبد الکریم صفائی ایروانی تبریزی (-1337 ق).ط.تبریز،1324 ق(جلد اول).

حدائق العیان(فی اختصار وفیات الاعیان)

موجود در کتابخانۀ کاشف الغطاء(بخط محمد باقر لکهنوی،1277 ق).اصل از ابن خلکان است.

حدائق القدس

احکام،از ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی(-381 ق).مذکور در فهرست شیخ طوسی.

حدائق المقرّبین

محمد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادی (-1126 ق)،در احوال ملائکه،انبیاء،ائمّه، سفراء،سادات و علماء.در«روضات الجنات»و «فیض قدسی»از آن نقل شده است.

حدائق ناصری

فارسی،اخلاق،از محمد اسحاق صدر العلماء بن کاظم بن رجبعلی اردبیلی(-1306 ق)؛تألیف:

1295 ق،مرتب بر مقدمه و 40 حدیقه.خ.

موجود.

-الحمد للّه الّذی جعل الانسان افضل انواع الاکوان...

الحدائق النّاضرة(فی احکام العترة الطاهرة)

یوسف بن احمد بن ابراهیم درازی بحرانی (-1186 ق).ط.تبریز،1315-1318 ق(در 6 مجلد)؛نجف،مکرر؛خ.آستان قدس،چند نسخه.

-الحمد للّه الذی هدانا بواضح الدّلیل الی سبیل معادن العلم و التّأویل.

حدائق النّجوم

فارسی،ستاره شناسی،از هشیار جنگ دبیر الملک منجّم هندی،تألیف:1253 ق.ط.

هند(در 2 مجلّد).

الحدائق الندیّة(فی شرح الفوائد الصمدیّه)

نحو،از صدر الدین علی بن احمد حسینی معروف به سید علی خان مدنی(-1120 ق)، تألیف:1079 ق.این کتاب شرح مفصل او بر فوائد صمدیه است و 2 شرح دیگر هم دارد.خ.

آستان قدس،ش 10985(1079 ق)و 2 نسخۀ دیگر.ط.تهران،مکرّر.

-الحمد للّه الصمد بما له من المحامد الابدیّة...

حدائق النّسب

عبد العزیز بن احمد بن عبد الحسین موسوی نجفی (سدۀ 12 ق).محمد امین بن علی بن سید صافی

ص:373

نجفی،نوادۀ مؤلّف کتابی در شرح حال جدّ خویش به نام«الوجیز فی تاریخ آل السید عبد العزیز»نوشته است.نسب نامۀ مشجّر سید عبد العزیز را صاحب ذریعه دیده که در آن به احوال برخی از اجدادش اشاراتی شده و ظاهرا این نام را سید رضا بحرانی که حدائق را به او نسبت می دهد بر نسب نامه گذاشته است.

الحدائق النّضرة(فی احوال العترة الخیرة)

جعفر بن محمد بن جعفر اعرجی(-1332 ق).

مؤلف در«مناهل الضرب»به این کتاب خویش ارجاع داده است.

الحدائق الوردیّة(فی احوال الائمّة الزیدیّة)

حمید بن احمد فقیه شهید یمنی،تألیف:پس از 614 ق.در این کتاب شرح حال ائمۀ زیدیه به تفصیل آمده،از احوال حضرت امیر(علیه السلام)آغاز شده و با احوال امام المنصور باللّه عبد اللّه بن حمزة بن سلیمان(-614 ق)پایان یافته است.

خ.حسینیۀ کاشف الغطاء.

حدائق الوصول(الی علم الاصول)

ابو محمد حسن صدر الدّین بن سید هادی کاظمی (-1354 ق)،از مشایخ صاحب الذریعه.

حدائق الیقین(فی فضائل امام المتّقین و الآیات

النازلة فی شأن امیر المؤمنین(علیه السلام))

فارسی،از ملاّ ابو طالب استرابادی،که به نام شاه طهماسب صفوی(-984 ق)تألیف شده.خ.

حسینیۀ شوشتریهای نجف.

-توشیح کلام هرسخندان

حمد است و سپاس و شکر یزدان

الحدث فی اثناء الغسل-حدث الجنب فی اثناء

غسل الجنابة

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی(-966 ق).ط،1313 ق.(در مجموعۀ رسائل مؤلف).

خ.آستان قدس،2366(سدۀ 10 ق).

الحدث فی اثناء الغسل

سلیمان بن عبد اللّه بحرانی سراوی(-1121 ق).

مذکور در اجازۀ شاگرد او عبد اللّه سماهیجی برای ناصر جارودی در 1128 ق.

الحدث فی اثناء الغسل

محمد بن احمد درازی،در مجموعۀ 14 رسالۀ او.

الحدث فی اثناء الغسل

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در قصص العلماء مؤلف.

حد السارق(فی مسألة تحریف الکتاب)

اردو.ط.

حد الغری(لبعض الاصحاب)

ناشناخته.صاحب روضات نسخۀ آن را در تهران دیده بوده است.

الحد فی الزنا:

الحد فی السرقة:

الحد للشارب:

الحد للقاذف

هر4 عنوان از ابو النضر محمد بن مسعود بن محمد بن عیاش سمرقندی.نجاشی به 2 واسطه آنها را از مؤلّف روایت می کند.

حد القصر(و انّه اربع فراسخ)

حیدر علی بن محمد بن حسن شیروانی(سدۀ 12 ق).خ.دیده شده.

حد القصر(و المسافة التی یقصر فیما ثمانیة او

اربعة)

محمد علی بن احمد محلاّتی شیرازی(-1284 ق).خ.دیده شده.

حد الکراهة المعتبرة فی الخلع

محمد حسن بن محمد صالح کبۀ بغدادی (-1336 ق).خ.دیده شده.

الحدق الناظره---

ص:374

الحدق النّواظر(فی تتمّة کتاب النوادر)

حسین بن محمد بن احمد بن ابراهیم عصفوری (-1216 ق).اصل«النّوادر»در اخبار از فیض کاشانی است که ناتمام مانده.

حدقة الناظر

ادعیه،از مآخذ«الجنة الواقیۀ»کفعمی.

حدوث العالم

ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی.مذکور در فهرست شیخ طوسی به نقل از ابن ندیم.در برخی از مآخذ کتاب حدث العالم آمده که ظاهرا اشتباه است.

حدوث العالم

محمد باقر بن عبد المحسن اصطهباناتی(-1326 ق)،مرتب بر 5 مقدمه و 3 مقصد.تألیف:اوائل سدۀ 14 ق.خ.موجود.

حدوث العالم

علی نقی بن محمد هاشم طغائی شیرازی کمره ای (-1060 ق).مقصد نهم از«المقاصد العالیة فی الحکمة الیمانیّۀ»مؤلف است.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی لا یبلغ مدحته القائلون...

حدوث العالم-حدوث الاجسام

سید علی مدرّسی(-1329 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

حدوث العالم(و مسائله)

ابو محمد فضل بن شاذان ازدی،راوی از امام جواد(علیه السلام).مذکور در رجال نجاشی.

حدوث العالم

شمس الدین محمد معروف به ملاّ شمسا گیلانی،تالیف:1045 ق.مؤلّف در آن رأی میرداماد را در حدوث دهر تأیید کرده است.خ.

موجود.

حدوث العالم

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).ط.تهران،1302 ق(در مجموعۀ رسائل مؤلف).خ.آستان قدس،ش 578(1292 ق)و 2 شمارۀ دیگر.

-سبحانک اللهم من قدیم تفرّد بالقدم...

حدوث العالم

ملاّ نعیم طالقانی.از این کتاب در«مرآة الحق» کبودراهنگی نقل شده است.

حدوث العالم---

ص:375

حدوث،قدم و سرمد

فارسی،از عبد الرحیم رضوی علوی.خ.مشکات تهران.

الحدود(فی اصول علم النّحو و ما سمعه من

العرب)-حدود الاعراب

یحیی بن زیاد فرّاء دیلمی(-207 ق).مشتمل بر 46 حدّ در اعراب،تألیف آن در 2 سال و به دستور مأمون عباسی صورت گرفته.

الحدود

نیز در نحو،از ابو جعفر محمد بن سعدان ضریر (-231 ق)نسخۀ نحو ابن سعدان مربوط سدۀ 5 ق.در آستان قدس،ش 12404 موجود است و ظاهرا با همین عنوان یکی است.

الحدود

نیز در نحو،از ابو عبد اللّه هشام بن معاویۀ ضریر، از شاگردان کسائی.مذکور در فهرست ابن ندیم و بغیة الوعاة سیوطی.

حدود آی القرآن

ابو عماره حمزة بن حبیب زیات کوفی(-156 ق)از مشایخ قراءت و از اصحاب امام صادق علیه السّلام.مذکور در فهرست ابن ندیم(به نام «عدد آی القرآن»).ظاهرا«حدود آی القرآن» که در«الشیعة و فنون الاسلام»از ابن ندیم نقل شده مصحّف آن بوده باشد.

حدود الاشیاء-کتاب شیئی

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق).نسخ متعددی از آن در آستان قدس و دیگر کتابخانه ها موجود است.ط.آستانه، 1298 ق(در مجموعۀ رسائل ابن سینا).

-(پس از خطبه)فان اصدقائی سألونی ان املی علیهم حدود الاشیاء...

حدود الاعراب---

ص:377

حدود الشّرعیّة

علی اکبر بن باقر ایجه ای اصفهانی.

حدود العالم من المشرق الی المغرب

فارسی،جغرافیا،ناشناخته،تالیف:372 ق به نام ابو الحارث محمد بن احمد بن فریغون حاکم جوزجانان(گوزگانان).ط.لنین گراد،1913 م و 1930 م؛تهران،1352 و 1340 ق.

الحدیث،کتاب

ابراهیم بن عمر یمانی صنعانی.نجاشی آن را به 5 واسطه-که آخر آنان حماد بن عیسی جهنی (-209 ق)است-از مؤلّف روایت کرده است.

الحدیث،کتاب

ابراهیم بن قتیبۀ اصفهانی.احمد بن محمد بن خالد برقی آن را از مؤلف روایت کرده است.

ابو اسماعیل بصری.شیخ طوسی به 5 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

ابو سلمۀ بصری.مذکور در فهرست ابن ندیم و رجال نجاشی.در طبع اول فهرست شیخ طوسی هم به نقل از ابن ندیم از این کتاب یاد شده است.

الحدیث،کتاب

ابو سلیمان حماد.مذکور در معالم العلماء ابن شهر آشوب.در فهرست شیخ حمار آمده است.

الحدیث،کتاب

ابو سلیمان ختلی(یا جبلی).ابو جعفر احمد بن ابی عبد اللّه برقی.شیخ طوسی و نجاشی هریک به اسناد خویش آن را از مؤلف روایت کرده اند.

الحدیث،کتاب

ابو شبل اسدی پارچه فروش(بیاع الوشی).

ابو عثمان احول.نجاشی به 5 و شیخ طوسی به 6 واسطه آن را از مؤلف روایت کرده اند.

احمد بن رباح بن ابی نصر سکونی.علی بن حسن طاطری استاد حسن بن محمد بن سماعه (-263 ق)آن را از مؤلف روایت می کند.

نجاشی و شیخ طوسی به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت می کنند.

الحدیث،کتاب

احمد بن زرق قمشانی بجلی.عباس بن عامر قصبانی آن را از مولف و سعد بن عبد اللّه اشعری (-301 ق)از قصبانی،و نجاشی و شیخ به سند خویش از سعد روایت می کنند.

الحدیث،کتاب

احمد بن سلیمان حجال.نجاشی و شیخ طوسی آن را به اسناد خویش از احمد بن ابی عبد اللّه و او از پدر خویش و او از حجال روایت کرده است.

الحدیث،کتاب

احمد بن عائذ بن حبیب احمسی بجلی خلال.

نجاشی به 4 واسطه آن را از مؤلّف روایت می کنند.

الحدیث،کتاب

ایوب بن عطیۀ حذّاء،راوی از امام صادق(علیه السلام).

صفوان بن یحیی آن را از مؤلف و نجاشی به اسناد خویش از او روایت می کند.

الحدیث،کتاب

ابو اسماعیل ثابت بن شریح صائغ.عبیس ناشری (-219 یا 220 ق)آن را از مؤلف و شیخ و نجاشی به اسناد خویش از او روایت می کند.

الحدیث،کتاب

ابو یزید ثابت بن موسی ضریر کوفی(-229 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم و تقریب ابن حجر.

الحدیث،کتاب

ابو اسحاق ثعلبة بن میمون قاری فقیه نحوی، راوی از امام صادق و امام کاظم(علیه السلام).نجاشی و شیخ طوسی آن را به 5 واسطه از مؤلف روایت

ص:386

ابو منذر جفیر بن حکم عبدی.راوی از ابا عبد اللّه (علیه السلام).نجاشی به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند که واسطۀ چهارم منذر بن جفیر است.

نجاشی به 4 واسطه آن را از مولف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

حسن بن علی حضرمی.شیخ طوسی به 3 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

حسن بن علی بن سبرة.احمد برقی(-274 یا 280 ق)آن را از مؤلف و نجاشی و شیخ به اسناد خویش از برقی روایت می کنند.

الحدیث،کتاب

حسن بن علی بن فضال(-224 ق).آن را از پدر خویش و او از امام رضا(علیه السلام)روایت می کند.

حسین بن زید شهید معروف به ذو الدمعة(-135 ق).حمید بن زیاد نینوائی(-310 ق)آن را از ابراهیم بن سلیمان و او از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

حسین بن علوان کلبی کوفی.نجاشی به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

حسین بن مبارک.محمد بن خالد برقی آن را از مؤلف و شیخ و نجاشی به اسناد خویش از او روایت می کنند.

حماد بن عثمان ناب رواسی.شیخ در فهرست به 5 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

گروهی از جمله ابن ابی عمیر آن را از مؤلف و شیخ طوسی و نجاشی به طریق خویش از او روایت می کنند.ط.تهران(در مجموعۀ الاصول الستة عشر).

الحدیث،کتاب

خلف بن حماد بن ناشر بن مسیّب کوفی،راوی از امام کاظم(علیه السلام).جماعتی از جمله محمد بن خالد برقی و محمد بن حسین بن ابی الخطاب آن را از مولف و شیخ طوسی و نجاشی به سند خویش از آنان روایت می کنند.

الحدیث،کتاب

خلف بن عیسی،آن را از سلیمان بن جعفر جعفری و او از امام صادق(علیه السلام)روایت می کند.

نجاشی آن را به 4 واسطه از مؤلف روایت می کند که اول آنان ابو عبد اللّه حسین بن جعفر خمری است.

الحدیث،کتاب

ابو الربیع خلید بن اوفی شامی غزی راوی از امام صادق(علیه السلام).عبد اللّه بن مسکان آن را از مؤلّف و نجاشی به اسناد خویش از عبد اللّه روایت می کند.

الحدیث،کتاب

خلیل عبدی کوفی راوی از امام صادق(علیه السلام).

الحدیث،کتاب

ربیع بن ابی مدرک کوفی.نجاشی به 5 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.نیز مذکور در فهرست ابن ندیم.

الحدیث،کتاب

ربیع بن زکریا وراق کوفی.نجاشی به 6 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

ربیع بن سلیمان بن عمرو کوفی شاگرد اسماعیل بن ابی زیاد سکونی.نجاشی و شیخ طوسی آن را به 4 واسطه از مؤلف روایت می کنند که آخر آنان ابو اسحاق ابراهیم بن سلیمان نهمی همدانی است.

ص:395

الحدیث،کتاب

ربیع بن محمد بن عمر بن حسان اصم مسلی.

زکریا بن ادریس بن عبد اللّه بن سعد اشعری قمی معروف به ابو جریر،راوی از ائمه علیهم السّلام.

محمد بن خالد برقی آن را از مؤلف و نجاشی به اسناد خویش از برقی روایت می کند.

الحدیث،کتاب

زکریا بن حرّ جعفی برادر ادیم و ایوب،راوی از امام صادق(علیه السلام).نجاشی به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

ص:396

الحدیث،کتاب

زکریا بن عبد اللّه فیاض،راوی از امام باقر،امام صادق و امام کاظم(علیه السلام).نجاشی به 7 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

ابو محمد زکریا بن محمد مؤمن راوی از امام صادق و امام کاظم(علیه السلام)که ملاقات حضرت رضا (علیه السلام)را دریافته،شیخ طوسی به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.نیز مذکور در فهرست ابن ندیم.

الحدیث،کتاب

زکریا بن یحیی تمیمی کوفی.نجاشی به 5 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند که آخر آنان ابراهیم بن سلیمان نهمی است.

الحدیث،کتاب

زکریا بن یحیی واسطی.راوی از امام صادق(علیه السلام).

زید نرسی.محمد بن ابی عمیر آن را از مؤلّف و نجاشی به اسناد خویش از او روایت می کند.ط.

تهران(در الاصول الستة عشر).

الحدیث،کتاب

ابو اسامه زید بن یونس(یا موسی)شحام کوفی.

ابو حنیفه سعید بن بیان سائق الحاج همدانی.

گروهی از جمله عبیس بن هشام ناشری(-220 ق)آن را از مؤلّف و نجاشی به سند خویش از عبیس روایت می کند.

الحدیث،کتاب

سعید بن جناح ازدی بغدادی،راوی از امام رضا (علیه السلام).نجاشی به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

سعید بن عبد الرحمن(یا عبد اللّه)اعرج سمان تمیمی کوفی راوی از امام صادق(علیه السلام).صفوان بن یحیی آن را از مولف و نجاشی به سند خویش از صفوان روایت می کند.

الحدیث،کتاب

سعید بن غزوان اسدی،راوی از امام صادق(علیه السلام).

الحدیث،کتاب

صالح حذاء.حمید بن زیاد نینوائی آن را از احمد بن میثم و قاسم بن اسماعیل از او روایت می کند.

مذکور در فهرست شیخ.

الحدیث،کتاب

صالح بن حکم نیلی احوال از اصحاب امام صادق (علیه السلام).گروهی از جمله بشر بن سلام آن را از مؤلف و شیخ به اسناد خویش از او روایت می کند.

ص:402

الحدیث،کتاب

عبد الرحمن بن عمرو عائذی مذحجی کوفی.

الحدیث،کتاب

عبد العزیز بن مهتدی بن محمد بن عبد العزیز اشعری قمی،راوی از امام رضا(علیه السلام).احمد بن محمد برقی آن را از مؤلف و نجاشی به اسناد خویش از برقی روایت می کند.

الحدیث،کتاب

عبد الغفار بن حبیب طائی جازی،راوی از امام صادق(علیه السلام).نجاشی به 6 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

ابو مریم عبد الغفار بن قاسم بن قیس بن فهد انصاری،راوی از امام باقر و امام صادق(علیه السلام).

عبد اللّه بن ابی یعفور،معاصر امام صادق(علیه السلام).

گروهی از جمله ثابت بن شریح آن را از مؤلف روایت می کنند.مذکور در رجال نجاشی.

الحدیث،کتاب

عبد اللّه بن ادریس،شیخ طوسی در فهرست به 4 واسطه آن را از مؤلّف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

عبد اللّه بن هلیل.علی بن اسباط آن را از فرزند مؤلف-محمد-و او از پدر خویش روایت می کند.

الحدیث،کتاب

ابو محمد عبد اللّه بن یحیی کاهلی تمیمی،راوی از امام صادق و امام کاظم(علیه السلام).گروهی از جمله احمد بن محمد بن ابی نصر آن را از مؤلف،و نجاشی به اسناد خویش از او روایت می کند.ط.

علی بن اسحاق بن عبد اللّه بن سعد اشعری قمی.

احمد بن محمد برقی آن را از مؤلف و نجاشی به اسناد خویش از برقی روایت می کند.

الحدیث،کتاب

علی بن بلال بغدادی.نجاشی به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

علی بن حدید بن حکیم مداینی،راوی از امام کاظم(علیه السلام).نجاشی به 6 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

علی بن حسان واسطی قصیر معروف به منمس.

علی بن سوید سایی،از اصحاب امام رضا(علیه السلام).

شیخ به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند که آخر آنان احمد بن زید خزاعی است.

الحدیث،کتاب

علی بن سوید صنعانی.مذکور در فهرست شیخ.

الحدیث،کتاب

علی بن سیف بن عمیرۀ نخعی کوفی.نجاشی به 3 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند که آخر آنان یحیی بن زکریا بن شیبان است.

الحدیث،کتاب

علی بن شجرة بن میمون.نجاشی به 5 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

علی بن صلت.مذکور در فهرست ابن بطه،ابن بطه آن را از احمد بن محمد برقی و او از مؤلّف روایت می کند.نجاشی آن را به اسناد خویش از ابن بطه روایت می کند.

ابو الاکراد علی بن میمون صایغ،راوی از امام صادق و امام کاظم(علیه السلام).نجاشی به 5 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

عمرو بن خالد اسدی اعشی کوفی.حمید بن زیاد آن را از ابراهیم بن سلیمان و او از مؤلف روایت می کند.مذکور در فهرست شیخ.

ص:409

الحدیث،کتاب

عمرو بن خالد افرق خیاط،راوی از امام صادق (علیه السلام).صفوان بن یحیی آن را از مؤلف و شیخ طوسی به اسناد خویش از صفوان روایت می کند.

الحدیث،کتاب

عمرو بن خالد واسطی.نصر بن مزاحم آن را از مؤلف و نجاشی به 3 واسطه از نصر روایت می کند.

الحدیث،کتاب

عمرو بن سالم.حمید آن را از قاسم بن اسماعیل و او از مؤلف روایت می کند.مذکور در فهرست شیخ.

الحدیث،کتاب

عمرو بن سعید مدائنی،راوی از امام رضا(علیه السلام).

نجاشی آن را به 5 واسطه از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

عمرو بن شمر جعفی،راوی از امام صادق(علیه السلام).

شیخ طوسی آن را به اسناد خویش از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

عمرو بن عبید اللّه ازرق،راوی از امام صادق(علیه السلام).

صفوان بن یحیی آن را از مؤلّف روایت می کند.

مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ.

الحدیث،کتاب

عمرو بن منهال بن مقلاص قیسی کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم(علیه السلام).نجاشی به اسناد خویش آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

عمرو بن یسع کوفی.مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ.

الحدیث،کتاب

عمر بن ابان کلبی کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام).

الحدیث،کتاب

عمر بن عبد العزیز معروف به زحل بصری،از اصحاب امام کاظم(علیه السلام).نجاشی و شیخ طوسی به اسناد خویش آن را از مؤلف روایت می کنند.

الحدیث،کتاب

عمر بن علی بن عمر.محمد بن علی بن محبوب آن را از مؤلف و نجاشی و شیخ طوسی به اسناد خویش از او روایت می کنند.

الحدیث،کتاب

عمر بن محمد بن سلیم(یا سالم)براء معروف به ابن جعابی از مشایخ شیخ مفید و ابن غضائری.

عون بن جریر شاگرد عمرو بن هارون ثقفی.

عیسی بن عبد اللّه بن محمد بن عمر بن علی(علیه السلام).

نجاشی به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

عیسی بن ولید همدانی کوفی.نجاشی به 5 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

عیسی بن هشام.محمد بن حسین آن را از مؤلف روایت می کند.مذکور در رجال نجاشی.

الحدیث،کتاب

عیص بن قاسم بن ثابت بجلی کوفی،از اصحاب امام صادق و امام کاظم(علیه السلام).صفوان بن یحیی آن را از مؤلف و نجاشی به اسناد خویش از صفوان روایت می کند.

الحدیث،کتاب

غالب بن عثمان منقری،راوی از امام صادق(علیه السلام).

شیخ طوسی به 6 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

کعیب بن عبد اللّه مولی بنی طرفه که از امام صادق (علیه السلام)روایت کرده و گروهی از او روایت کرده اند.

نجاشی به 6 واسطه آن را از مؤلّف روایت کرده است.

الحدیث،کتاب

کلثم بنت سلیم،وی از امام رضا(علیه السلام)و محمد بن اسماعیل بن بزیع از او روایت کرده است.مذکور در رجال نجاشی.

الحدیث،کتاب

کلیب بن معاویة بن جبلۀ صیداوی اسدی،راوی از امام باقر و امام صادق(علیه السلام).عبد الرحمن بن ابی هاشم آن را از مؤلف و نجاشی به 5 واسطه از او روایت می کنند.

الحدیث،کتاب

ابو بصیر لیث بن بختری مرادی،راوی از امام باقر و امام صادق(علیه السلام).ابو جمیله مفضل بن صالح آن را از مؤلف و نجاشی به اسناد خویش از او روایت می کند.

الحدیث،کتاب

مالک بن انس.ابن ابی عمیر آن را از مؤلف و شیخ طوسی به اسناد خویش از او روایت می کند.

محمد بن ابی حمزۀ ثمالی.ابن ابی عمیر آن را از مؤلف و نجاشی به اسناد خویش از او روایت می کند.

الحدیث،کتاب

مندل بن علی عتری(یا عنزی(-279 ق).

موسی بن عمر بن بزیع کوفی مولای منصور.

نجاشی به 4 واسطه آن را از مؤلّف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

موسی بن عمر بن یزید صیقل.شیخ طوسی به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

موسی بن عمیر هذلی،راوی از امام صادق(علیه السلام).

هاشم بن مثنّی کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام).

الحدیث،کتاب

هیثم بن محمد ثمالی کوفی.نجاشی به 4 واسطه -که آخر آنان ابراهیم بن سلیمان است-آن را از مؤلف روایت می کند.

الحدیث،کتاب

هیثم بن واقد جزری،راوی از امام صادق(علیه السلام).

حدیث الاربعین فی امور الدین،کتاب

امام نجم الدین ابو نعمان بشیر بن حامد بن سلیمان جعفری تبریزی(-646 ق).مذکور در کشف الظنون.

حدیث الازارقه،کتاب

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

حدیث الایام

فارسی،احادیث اختیارات ایام،از علی اکبر برهان.ط.کربلا.

حدیث باخمرا،کتاب

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی.مذکور در فهرست ابن ندیم.

حدیث بیهس و اخوته

ابو المنذر هشام کلبی.مذکور در فهرست ابن ندیم.

حدیث الجاثلیق،کتاب

ابو عبد اللّه سلمان فارسی(-ح 34 ق).ابو وقاص و ابو عمره زادان فارسی آن را از سلمان روایت کرده اند.شیخ طوسی به اسناد خویش آن را از ابو وقاص و نیز از طریق شیخ مفید از زادان روایت

ص:424

می کند.

الحدیث الحسن فی التسامح فی ادلّة السنن

اردو،از محمد حسین بن بنده حسین نقوی لکهنوی(-1325 ق).ط.هند.

حدیث ذات القلاقل

ابو الجوائز حسن بن علی بن محمد بن باری کاتب (سدۀ 5 ق)،تاریخ روایت:458 ق.خ.موجود.

حدیث الرایة،کتاب

ابو العباس احمد بن محمد بن سعید بن عقدۀ سبیعی همدانی زیدی جارودی(-333 ق).

نجاشی و شیخ طوسی به یک واسطه آن را از مؤلف روایت می کنند.

حدیث الرجعة،کتاب

فضل بن شاذان بن خلیل نیشابوری(-260 ق)، از اصحاب امام رضا،امام جواد و امام هادی علیهم السّلام.نجاشی به 4 واسطه-که آخر آنان علی بن محمد بن قتیبۀ نیشابوری است-آن را از مؤلف روایت می کند.

حدیث الرضا(علیه السلام)مع المأمون

در دلالت آیۀ وَ أَنْفُسَنا، از عبد الحسین بن سید علی حسینی آل کمونۀ بروجردی(-1336 ق).خ.

مرعشی قم.

حدیث روستقباد(-رستم گواذ)،کتاب

ابو مخنف لوط بن یحیی(-157 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

حدیث الشوری،کتاب

ابو المقدام عمرو بن میمون،که از جابر جعفی و او از امام باقر(علیه السلام)روایت کرده است.شیخ طوسی به اسناد خویش آن را از جابر روایت کرده است.

در موضوع حدیث شوری در حرف شین هم عناوینی خواهد آمد.

حدیث الشیعة،کتاب

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

حدیث الغدیر

از اجزاء کتاب«عبقات الانوار»است.

حدیث الکساء

فارسی،از سید شهاب الدین مرعشی حسینی (-1411 ق).ط،1356 ق.

حدیث مع الدعاة

محمد علی هبة الدین شهرستانی.مناظرۀ دینی است با مبلغ پروتستان.ط.بغداد،1329 ق.

حدیث الولایة،کتاب

ابو العباس احمد بن محمد بن سعید بن عقده (-333 ق).در تصانیف علی ابن طاوس به همین نام و در رجال نجاشی کتاب الولایة آمده است.

حدیث یعقوب بن جعفر بن سلیمان،کتاب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی بن احمد جلودی (-332 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الحدیثین المختلفین،کتاب

احمد بن عبد الواحد معروف به ابن عبدون و ابن حاشر(-423 ق)از مشایخ نجاشی و شیخ طوسی.مذکور در رجال نجاشی.

الحدیثین المختلفین،کتاب

ابو الحسن محمد بن احمد بن داود بن علی قمی (-368 ق).مذکور در رجال نجاشی.وی به واسطۀ چند تن از مشایخ خویش کتاب را از مؤلف روایت می کند.

الحدیدة الحسینیّة فی قطع لسان اعوان الامویّة

صالح بن محمد محسن بن نظام الدین قرشی ساوجی معاصر شاه سلطان حسین صفوی.

ترجمۀ فارسی کتاب که آن هم از مؤلف است «المقمعة الحسینیّة»نام دارد.

ص:425

حدیدة محماة

فارسی،ردّ بابیّه،از ناظم الشریعۀ همدانی.

مختصر آن«احسن الحدیث»نام دارد که آن هم از مؤلف است.

الحدیقة

محمد ابراهیم بن حیدر سبزواری،از متأخرین.

کشکول گونه ای است در موضوعات متفرقه.خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی شید بروج الاسلام و اقام بنیانه...

الحدیقة-حاشیة الروضة البهیّة

الحدیقة

در علم قافیه،از محمد نجف کرمانی مشهدی (-1292 ق).مذکور در مطلع الشمس.

حدیقة الاحباب

فارسی،اخبار أئمه(علیه السلام)،از حسین بن فتح اللّه اهری.ط.نجف،1358 ق.

حدیقة الاخبار(فی ترجمة الاخیار و الاشرار)

حسن بن احمد احسائی.

الحدیقة الاخلاقیّة

شیخ بهاء الدین محمد بن حسین عاملی شیخ بهائی(-1030 ق).از اجزاء«حدائق الصالحین»فی شرح صحیفة سید الساجدین است.شرح دعاء بیستم در مکارم اخلاق.

حدیقة الادباء

شیخ منیر عسیران(معاصر)،مؤلف«تعدیل المیزان».

حدیقة الازهار(فی تلخیص البحار)

محمد بن عبد النبی نیشابوری اخباری(-1232 ق).

حدیقة الازهار(کشکول فی کافة اللطائف و

التواریخ و الاخبار)

محمود بن حسن معروف به پدر کرمانشاهی (-ح 1360 ق).خ.دیده شده.

حدیقة الافراح لازاحة الاتراح

احمد بن محمد بن علی بن ابراهیم همدانی شیروانی یمانی(-1250 ق)،در شرح احوال ادباء معاصر مؤلف،مرتب بر 6 باب.ط.کلکته.

حدیقة الاقالیم

فارسی،تاریخ،از مرتضی حسین.ط.لکهنو، 1879 م.

حدیقۀ امان اللّهی

فارسی،تذکرۀ شعراء کردستان،از عبد اللّه رونق، که به نام امان اللّه خان والی کردستان تألیف کرده.

حدیقة الانصاف

فارسی،عرفان،از عبد الکریم بن محمود سرمست روحی،تالیف:ح 1305 ق.ط.تهران، 1307 ق.

حدیقة الانظار-حدیقة النّظار

حدیقة الانوار

در حل شبهۀ ابن کمونه،از حسین بن صدر الدین آستاری.

حدیقة الانوار---

ص:426

حدیقة البساتین(فی شرح القوانین)-حاشیة

الحدیقة

محمد علی قراچه داغی.ط.(در هامش قوانین الاصول).

الحدیقة البهیّة(فی نسب السادة الاعرجیّة)

جعفر بن محمد بن جعفر اعرجی.مذکور در آغاز «مناهل الضرب»مؤلف.

الحدیقة الثالثة-حدائق السالکین

الحدیقة الجعفریة

در جبر و تفویض،از محمد بن سلیمان تنکابنی (-1302 ق).مذکور در«قصص العلماء» مؤلف.

حدیقة الحقیقة و شریعة الطریقة-فخری نامه

فارسی،مثنوی،از ابو المجد مجدود بن آدم سنائی (-525 ق)،تاریخ پایان یافتن منظومه:525 ق:

پانصد و بیست و چهار رفته ز عام

پانصد و بیست و پنج گشت تمام

ط.مکرر در ایران و هند.

حدیقة الحکمة

شرح 40 حدیث نبوی(صلی الله علیه و آله)،از امام المنصور باللّه حمزة بن سلیمان(-614 ق).خ.دیده شده.

حدیقة الداعی

ادعیه،از محمد نصیر بارفروشی.مذکور در «جنة الساعی»مؤلّف.

حدیقة الزّاهدین

ناشناخته.نسخۀ آن در تبریز موجود بوده.

حدیقة السعداء

ترکی،از محمد بن سلیمان فضولی بغدادی، ترجمه ای است از«روضة الشهداء»ملا حسین کاشفی.خ.آستان قدس،ش 1672(1005 ق) و 2 نسخۀ دیگر.ط.بولاق،1271 ق.

الحدیقة السلطانیّة فی المسائل الایمانیّة

فارسی،کلام و فقه،از سید حسین بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1273 ق)،مرتب بر 2 مقصد که به نام سلطان محمد امجد علیشاه تألیف کرده.

ط.لکهنو،1269 ق(باب چهارم از مقصد اول)، هند،1315 ق.

الحدیقة السلیمانیّة

محمد صالح بن عبد الواسع حسینی خاتون آبادی (-1126 ق).به نام شاه سلیمان صفوی تألیف کرده.مذکور در روضات الجنات.

حدیقة السیاحة

زین العابدین بن اسکندر مست علی شاه شیروانی (1194 ق-).مذکور در«بستان السیاحۀ» مؤلف.

حدیقة الشعراء

فارسی،از علی شاه اسرار تبریزی(1265 ق-).

از مآخذ دانشمندان آذربایجان.

حدیقة الشعراء-بهجة الشعراء

فارسی از حاج کاظم تاجر تبریزی(-1315 ق)، ظاهرا این عنوان با کتاب سابق تألیف اسرار یکی است و حاج کاظم در تألیف آن شرکت داشته است.

حدیقة الشعراء

فارسی،از احمد بن ابی الحسن(سدۀ 13 ق).خ.

موجود.

حدیقة الشیعة

فارسی،در اثبات نبوت خاصّه و امامت،از احمد بن محمد مقدس اردبیلی((-993 ق).ط.

تهران،مکرّر.خ.آستان قدس،ش 9471 (1133 ق)و چند نسخۀ دیگر.قابل یادآوری است که اخیرا انتساب این کتاب به مقدّس اردبیلی مورد تردید قرار گرفته و از معزّ الدین اردستانی دانسته شده است.«حدیقة الشیعه» مورد تحریف و اضافات هم قرار گرفته است و

ص:427

به چند نام عرضه شده است.

حدیقة الشیعة

فارسی،منظومه در مناقب و مصائب ائمّه(علیه السلام)، ناشناخته.ط.تهران،1271 ق.

حدیقة الشیعة

فارسی،مواعظ،از محمد حسن بن صفر علی بار فروشی معروف به شیخ کبیر(-1345 ق).ط.

تهران.

حدیقة الشیعة(فی اثبات حقیة مذهب الجعفریة)

گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-).ط.

حدیقة الصالحین(فی تراجم السادة العبد

الوهابیین)

محمد علی بن باقر بن محمد علی قاضی طباطبائی،آغاز تألیف:1356 ق.

حدیقة الصالحین-حدائق الصالحین

الحدیقة الصومیّة

از اجزاء حدایق الصالحین شیخ بهائی.شرح دعاء ماه رمضان از صحیفۀ سجادیه.

حدیقة الطلاب

منظومه در صرف،از محمد بن عبد الوهاب آل داود همدانی(-1303 ق).خ.آستان قدس،ش 6633.

-الحمد للّه الذی اعطانی

صیانة اللّسان عن الحان

حدیقة العابدین

فارسی،ادعیه،از نظر علی بن اسماعیل شریف کرمانی(-1348 ق).

حدیقة العارفین

عرفان،از محمد حسن بن صفر علی بارفروشی معروف به شیخ کبیر(-1345 ق).ط.تهران، 1323 ق(ترجمۀ فارسی در هوامش).

حدیقة العاشقین

دیوان محمد طاهر عامل الدین کاتب تقی خان رشید الملک امیر تومان،تالیف:1323 ق.خ.

آستانۀ قم.

حدیقة العالم

مرتضی حسین اللّه یاربلگرامی.ط.هند.

حدیقة العالم

فارسی،تاریخ قطبشاهیۀ حیدرآباد و آصفیه،از میر عالم نواب ابو القاسم بن رضی الدین جزائری موسوی شوشتری هندی(-1316 ق).ط.

حیدرآباد دکن،1309 و 1319 ق؛هند،1877 و 1882 م.(جلد اول).

حدیقة الفضلاء و روضة الشعراء

جمال الدین محمد بن حسین بن مرتضی یزدی حائری،مؤلف اخبار الاوائل.

حدیقة الفلاح

فارسی،عقاید و سلوک،از علی بن محمد سلیم مازندرانی،تالیف:1280-1283 ق،به نام ناصر الدین شاه،مرتب بر مقدمه،5 حدیقه و خاتمه.

-ستایش و ثنای بی انباز و سپاس بی قیاس فزون از حد و انداز

حدیقة القلوب

فارسی،مثنوی،از علی اکبر ساری شیرازی سدۀ 13 ق.خ.دیده شده(ضمن کلیات شاعر).

-این بسم آله کت بیان است

رحمن و رحیم غیب دان است.

حدیقة ماتم

اردو،مراثی،از مولوی رضا صاحب هندی.ط.

هند.

الحدیقة المبهجة

از اجزاء ششگانۀ کشکول محمد علی بن ابی القاسم اردوبادی(1312 ق-).

ص:428

حدیقة المتقین لعمل المقلّدین

سید ابو القاسم بن محمد رضا علامۀ تبریزی (-1361 ق).مؤلف آن را مختصر ساخته، «قوت لا یموت»نامیده است که در 1323 ق طبع شده.

حدیقة المتقین فی معرفة احکام الدین لارتقاء

معارج الیقین

فارسی،رسالۀ عملیه،از محمد تقی بن مقصود علی مجلسی اصفهانی(-1070 ق)،در یک مقدمه و 5 باب،تالیف:1064 ق.ط.هند، 1265 ق.خ.آستان قدس،ش 14537(1183 ق)و چند نسخۀ دیگر.

حدیقة المخلصین فی اصول الدین

فارسی،از محمد باقر بن محمد شفیع طبسی گیلکی،تألیف:1118-1120 ق،به نام شاه سلطان حسین صفوی،مرتب بر مقدمه،7 باب و خاتمه.خ.روضاتی اصفهان.

-شکر و سپاس و حمدی که قسطاس خواص سنجیدن آن نگراید.

حدیقة المدایح

فارسی،تذکرۀ شعراء،از اختیار بن شهاب الدین ترشیزی؛تألیف:1252 ق به نام غلام حسین خان سپهدار کرجی.خ.موجود.

حدیقة المؤمنین

شرح صغیر المختصر النافع،از سید علی طباطبائی صاحب«ریاض المسائل»(شرح کبیر).خ.موجود.

حدیقة الناضر و نزهة الخواطر

در فضائل پیامبر(صلی الله علیه و آله)و ائمّه(علیه السلام)،از احمد بن دراج.از آن در«فضائل السادات»نقل شده.

الحدیقة الناضرة و الحدقة الناظرة---

ص:429

حذ و النعل بالنعل

ابو محمد فضل بن شاذان بن خلیل ازدی نیشابوری(-بین 254 و 260 ق).مذکور در رجال نجاشی.

حذ و النّعل بالنعل

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمّی.نجاشی آن را از مؤلّف روایت می کند.

حراب البسوس

محمد بن اسحاق مطلبی(-151 ق)صاحب «کتاب المغازی».شرح جنگهای بین بکر و تغلب،فرزندان وائل بن قاسط.

حرب قندهار و ایران

فارسی،از قادر تونی.مذکور در تذکرۀ صبح گلشن.

حربۀ حیدری،مثنوی

فارسی،مثنوی،از کرم.تاریخ نظم:1135 ق.

مذکور در تاریخ ادبیات اته.

الحرة،کتاب

ابو معشر مدنی،در وقایع مدینه در سال دوم سلطنت یزید.داود بن محمد بن ابی معشر آن را به وسیلۀ پدر از جد خویش روایت کرده است.

مذکور در رجال نجاشی.

الحرة،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن زکریا بن دینار غلابی.مذکور در فهرست ابن ندیم.

حرز الامان من فتن الزّمان

فارسی،در علم حروف و اسرار آن،از صفی الدین علی بن حسین بیهقی کاشفی(-939 ق)، معاصر شاه طهماسب.در 5 مقاله و هرمقاله در 5 باب.خ.آستان قدس،ش 13166(1259 ق)و چند نسخۀ دیگر.ط.هند.

-الحمد للّه الذی انزل الکتاب مشتملا علی غرائب...

حرز امیر المؤمنین علی بن ابی طالب(علیه السلام)

مذکور در کشف الظنون.ظاهرا منظور او دعاء صباح است.

حرز الحواس عن وسوسة الخناس

محمد بن عبد النّبی اخباری نیشابوری(-1232 ق).در آخر آن اختلافات میان اصولیان و اخباریان-در 39 فرقه-را بیان کرده است.خ.

دیده شده.

حرز العابدین و سلاح المؤمنین

فارسی،در تعقیبات،از نظر علی بن اسماعیل واعظ کرمانی(-1348 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الحرز المتین

اردو،ادعیه و احراز.ط.حیدرآباد.

حرز المصائب

اردو،ترجمۀ دعاء السباسب،از فیاض حسین ایّوبی هندی.ط.هند.

حرز معلول فی ترجمة دعاء المشلول

اردو،از فیاض حسین.ط.هند.

حرز المؤمنین

ادعیه و احراز،از سید حسن بن حسین فانی یزدی اصفهانی(-1338 ق).ط.

حرز المؤمنین

ناشناخته،ادعیه در 5 باب.

حرز النجات(فی نظم الواجبات)-ما لا بد منه فی

مذهب الامامیّة

فارسی،منظومه،از حسن بن سلیمان سلیمی تونی(-854 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 7136(877 ق).

-تبارک خالق بیچون تعالی ربنا الاعلی

حکیم و عادل و عالم قدیم و فرد بی همتا

ص:430

الحرز الیمانی-الدعاء السیفی

منسوب به امیر المؤمنین(علیه السلام)،تدوین از میرزا محمد اخباری(-1232 ق).

حرفة الفؤاد

ناشناخته.از آن در«راحة الرّوح»نهاوندی نقل شده.

الحرکة،رسالة

ابو طالب بن عبد اللّه جیلانی اصفهانی(-1127 ق)پدر شیخ علی حزین.حزین رسالۀ پدر را شرح کرده است.

الحرکة و التحقیق فیها

ابو القاسم بن میرزا بیک معروف به میرفندرسکی،در 5 فصل.خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

-الحمد للّه رب العالمین...فانی ارید فی مقالتی هذه ان ابین امر الحرکة و صورتها

الحرکة الجوهریة---

ص:431

قاجار.مذکور در«فردوس التواریخ».

حرمة شرب التتن

خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق).مؤلف آن را نزد شیخ بهائی و میرداماد قراءت کرده است.

مذکور در«روضات الجنات».

حرمة شرب التتن

داود بن حسن جزائری،معاصر حرّ عاملی.

مذکور در«لؤلؤة البحرین».

نحو،از تقی الدین حسن بن علی بن داود حلّی (647 ق-).مذکور در رجال مؤلف.

الحریة و الجبریة

محمد علی هبة الدین شهرستانی(معاصر).

مذکور در فهرست تألیفات او.

الحزن و منشأه و علاجه

ابو علی ابن سینا(-428 ق).خ.دیده شده.

حزن اختر

فارسی،مثنوی از سلطان محمد واجد علی شاه بن سلطان محمد امجد علی شاه هندی.ط.

حزن الشیعة

فارسی،منظومه از نظر علی واعظ کرمانی (-1348 ق)،در بیان قضیه قتل گروهی از ایرانیان در کربلا در 1318 ق.

حزن المتقین

فارسی،مصائب،از میرزا محمد ملک الکتاب شیرازی.ط.بمبئی.

حزن المؤمنین(فی مراثی آل ختم المرسلین)

فارسی،از محمد علی بن موسی بن جعفر کاظمی اسدی،تألیف:1255 ق،به نام سلطان امجد علی شاه.خ.آستان قدس،13748(1295 ق).

الحساب،منظومة فی

محمد ابراهیم سبزواری(1291 ق-).تاریخ نظم:1324 ق.ناظم در همان سال شرحی نیز بر آن نگاشته است.

الحساب،کتاب

ابو القاسم علی بن محمد کاشانی.در«عیون الحساب»محمد باقر یزدی از آن نقل شده.

میر صالح بن حبیب اللّه مدرس طباطبائی زواری یزدی،تألیف:1049 ق،در اکبرآباد هند.خ.

الحساب،کتاب

نصر اللّه فارسی مشهدی(-1291 ق).مذکور در «فردوس التواریخ».

حساب

فارسی،منسوب به خواجه نصیر الدین طوسی.

خ.ملک تهران.

-حمد بی حد مر احدی را که به مقتضای حکمت کاملۀ ازلی

حساب(128)

فارسی،از سید حسین بن محمد تقی مستوفی شریفی فهیم السلطان(1308 ق-).خ.مرعشی قم.(128 عدد اسم مؤلف است).

الحساب،کتاب

ناشناخته،تألیف:1119 ق.خ.مرعشی قم.

نجیب الدین علی بن محمد بن مکّی عاملی، شاگرد صاحب معالم.

حساب الدور

ابو حنیفۀ دینوری،مؤلف«اخبار الطوال»،مذکور در فهرست ابن ندیم.

حساب عقود الانامل

ابراهیم بن ابی الفتح زنجانی(-1350 ق).خ دیده شده.

-الحمد للّه الّذی حلّ عقد المشکلات للعباد.

حساب العقود

احمد حسینی یمنی.خ.شهید مطهری(1049 ق)،صدر(1024 ق).

ص:435

فارسی،از حسن بن جعفر بن محمد رضا بن علی اکبر بن سید عبد اللّه جزائری(-1323 ق)، تألیف:1311 ق.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی جعل الکعبة البیت الحرام...

حسام الشیعة

فارسی،از محمد باقر بن محمد تقی آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق).مذکور در آخر«جامع الانوار»مؤلف.

الحسام الصارم(فی نقض شرح ابن الناظم)

یاسین بن صلاح الدّین بلادی بحرانی.مذکور در اجازۀ مؤرخ 1145 ق مؤلف برای نصر اللّه مدرس حائری.

الحسام المصقول(فی نصرة ابن عمّ الرّسول(صلی الله علیه و آله))

شیخ جعفر نقدی(معاصر).مذکور در«الانوار العلویۀ»مؤلف.

الحسام المطبوع من المعقول و المسموع

کلام،از سید محمد بن علی بن حیدر بن نجم الدین

ص:436

موسوی عاملی معروف به سید محمد حیدر (-1139 ق).در«ایناس سلطان المؤمنین»از همین مؤلف به آن ارجاع شده است.

حسبنا کتاب اللّه-مصحف ناطق

اردو،از سید محمد سبطین.ط.

الحسبیة

فقه،از عبد الفتاح مؤلف«التبر المذاب».

الحسد،کتاب

مهذّب الدّین احمد بن عبد الرضا مؤلف«حساب العقود».خ.موجود.

حسرة الفضلاء(فی تحقیق الجذر الاصم)-شبهة ابن

کمونة

شمس الدین محمد بن احمد خفری(-957 ق).

مرتب بر مقدمه و دو مقصد.خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 8.

الحسرة الکامنة للزّفرات(فی عدّة الهواشم الذین

اصیبوا بالغاضریات)

حسین بن احمد بن حسن معروف به سید حسون براقی(-1332 ق)،مؤلّف«الدرة البهیّة»در تاریخ کربلا که در آغاز آن از این کتاب یاد کرده است.

الحسنی،کتاب

ابو عبد اللّه جعفر بن محمد دوریستی،شاگرد شیخ مفید.

حسناء غالیة المهر(فی تفسیر سورة الدّهر)

مفتی محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).مذکور در«تجلیات».

حسن اتّفاق

فارسی،از میرزا محسن تأثیر تبریزی اصفهانی (-1129 ق).خ.مجلس و شهید مطهری تهران.

-تفتست و فرشته بلبل او

مه تفته ز آتش گل او

حسن الاتفاق(فی تحقیق الصداق)

میرزا محمد بن عبد النبی اخباری(-1232 ق).

مذکور در«روضات الجنات».

حسن الاعتقاد

فارسی،اصول دین،از محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی(-1293 ق).خ.موجود.

حسن بدیع

تفسیر.خ.فیض آباد هند.مذکور در فهرست کتابخانه.

حسن التعریف

فقه،از قاضی سعد الدین ابو القاسم عبد العزیز بن نحریر بن عبد العزیز بن براج طرابلسی شاگرد شریف مرتضی و شیخ طوسی.مذکور در معالم ابن شهرآشوب.

حسن العاقبة(فی سعادة الخاتمة)

محمد هاشم بن محمد علی خراسانی(-1352 ق).«وسیلة الامان»مؤلف که به فارسی است و چاپ شده برگرفته از این کتاب است.

حسن دل

فارسی،از فتاحی سیبک نیشابوری.

حسن گلوسوز

فارسی،مثنوی،از محمد حسن زلالی خوانساری (-1031 ق).خ.موجود.

-بسم اللّه الرحمن الرحیم

نص صحیح است و کلام قدیم

حسن گلوسوز

فارسی،مثنوی،از رشیدا عباسی،تاریخ نظم:

1040 ق.خ.موجود.

-کنم کوثر کده از شعله نوشی

لب تبخاله را الماس پوشی

حسن المآب

فارسی،هیأت جدید،از میرزا محمود خان کارپرداز سفارت ایران در بغداد،ط.

ص:437

حسن مآل

فارسی،از کمال الدین حسین ضمیری اصفهانی (-973 ق)،در معارضۀ دیوان حسن مشهدی.

وی اسکندرنامه ای هم دارد.

حسن المحاسن

فارسی،در حرمت ریش تراشی،از شیخ یوسف رشتی(معاصر).مذکور در«طومار عفت» مؤلف.

حسن المقال(فی احوال الرّجال)

علی بن حسن معروف به حلو حسینی جزائری (-پیش از 1300 ق)معاصر و مصاحب سید مهدی قزوینی و سید حسین بحر العلوم.

حسنة الاخبار-جنة الاخیار

فارسی،مثنوی از کمال الدین حسین نصیری اصفهانی.

حسن معنی

فارسی،مثنوی از میرزا داراب بیک جویا تبریزی.

حسن منظر

فارسی،مثنوی از ملول تویسرکانی،ناظم«باغ فردوس».خ.دیده شده.

الحسن من شعر الحسین-انتخاب الحسن

برگزیدۀ اشعار حسین بن احمد معروف به ابن حجاج بغدادی(-391 ق)که توسط شریف رضی انتخاب شده است.

حسن نامه

فارسی،مثنوی از محمد خان ایزدی بوشهری (-1322 ق).ط.بمبئی،1308 ق.

الحسن و الحسین،رسالة فی

یعقوب بن شیبه مؤلف مسند امیر المؤمنین(علیه السلام)و مسند عمار.مذکور در رجال نجاشی.

الحسن و القبح(و الجبر و الاختیار)

آقا حسین خوانساری(-1098 ق).خ.دیده شده.

الحسنیّة(فی العقائد العقلیّة و العبادات الشرعیّة)

فارسی،از فضیلة النساء بیگم هندی،تالیف:

1193 ق مرتب بر مقدّمه و 2 باب نسخه به خطّ فضیلة النساء در کتابخانۀ خوانساری نجف دیده شده و محتملا همان کتاب عزّ الدین آملی است با بعضی تغییرات.

الحسنیّة-ترجمۀ کتاب من لا یحضره الامام

فارسی،ترجمۀ فهرست وسائل الشیعه،از محمد حسن بن محمد صالح هروی.خ.آستان قدس،ش 11086.

-حمد و سپاس و شکر بی قیاس معبودی را سزاست که جمیع مکلفین

الحسیب النسیب للحبیب النسیب

ادب،از عز الدین علی بن فضل اللّه راوندی.در فهرست منتجب الدین و«الدرجات الرفیعۀ» سید علی خان مدنی مذکور است که در این کتاب هزار غزل از طبع ابو القاسم یحیی بن محمد شریف(-589 ق)وارد شده است.خ.مرعشی قم.

ص:439

حسین(علیه السلام)

فارسی،سیر و احوال امام علیه السّلام،از سید جلال الدّین(معاصر).ط.مؤلّف کتاب«عظمت حسین(علیه السلام)»این کتاب را از مآخذ خویش شمرده است.

الحسین(علیه السلام)

مراثی،از سید محمد رضا بن عبد الحسین شرف الدّین موسوی عاملی(معاصر).ط.بغداد، 1352 ق.

حسین تکری

گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری در معجزات سید الشهداء که در هند به ظهور رسیده.

حسین اور مذهب

اردو،از مهدی بن محمد تقی(1316 ق-)از دودمان دلدار علی نقوی.ط.

حسین و مشاهیر عالم

اردو،از ریاض علی ریاض هندی(معاصر).

حسین ربّانی سیاست

اردو،از پادشاه حسین هندی(-1358 ق).ط.

الحسینیّة

در جواز شبیه و تعزیه از ابو القاسم بن کاظم موسوی زنجانی(-1292 ق).خ.موجود.

الحسینیّة،الرّسالة

فقه،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).جواب 50 مسأله که شیخ حسین بن عبد النبی پرسیده.مذکور در اجازۀ معروف مؤلف.

الحسینیّة القرآنیّة(یا فرقانیّة)

اردو،از غلام حسنین کنتوری(-ح 1340 ق).

در این رساله مؤلف آیات قرآنی دال بر اثبات شهادت امام حسین(علیه السلام)را مورد تحقیق قرار داده است.ط.هند.

حشر الاشیاء و معاد کل شیء-حشر العوام فی

معاد الاشیاء و حشرها

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).ط.(در حاشیۀ«کشف الفوائد»و نیز ضمن رسائل مؤلف).

الحشرات،کتاب

یوسف یعقوب بن اسحاق معروف به ابن سکیت.مذکور در رجال نجاشی.

حشو حشاء الجلیس

قدامة بن جعفر کاتب.مذکور در فهرست ابن ندیم

حصار نای(شرح حال مسعود سعد)

فارسی،از احمد بن غلام رضا سهیلی خوانساری (1291 ش-).ط.تهران،1319 ش.در مجلۀ ارمغان سالهای 1317 و 1318 ش نیز چاپ شده.

حصی النجف

دیوان عربی محمد بن مرتضی کشمیری(1312 ق-).

حصر الحق بمقالة الامامیّة

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق).این کتاب در«تأسیس الشیعه»به مؤلّف نسبت داده شده و ظاهرا مقصود کتاب«اثبات الفرقة النّاجیة»است.

حصر ضروریات الدین

فارسی،از شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

الحصر و البواری---

ص:440

حصن حصین(فی خواص سورة یس)

اردو،از مظفر علی خان جانستۀ هندی(-1354 ق).ط.

الحصن الحصین

ادعیه،از علاّمه میر محمد باقر،این انتساب در مجموعه ای بخط حسن بن ابراهیم بن محمد معصوم قزوینی دیده شده.

الحصن الحصین(فی شرح البلد الامین)

توحید،از ابو الحسن بن اسماعیل محقق اصطهباناتی(-1338 ق).«البلد الامین»از جد مادری او سید جعفر دارابی کشفی است.

الحصن الحصین من شرور تردّد الشیاطین

عبد الوحید بن نعمة اللّه شاگرد شیخ بهائی و مؤلف«انیس الواعظین».مذکور در«ریاض العلماء».

حصول اسلام کی حقیقت

اردو،ردّ«حصول الاسلام»محمد حسین سهارن پوری،از مهدی بن محمد تقی نقوی(1316 ق-).ط.

حصول المراد

فارسی،مثنوی،از ملا مراد طسوجی،بر وزن «مخزن الاسرار»نظامی در 3000 بیت.

الحصون المنیعة(فی طبقات الشیعة)

علی بن محمد رضا آل کاشف الغطاء(-1350 ق)،در 10 مجلد.

الحصون المنیعة(فی ردّ ما اورده صاحب المنار فی

حق الشیعة)

سید محسن امین عاملی(-1371 ق).ط.

بیروت،1327 ق.

الحصون المنیعة

ادعیه،از مهدی بن علی غریفی بحرانی(-1343 ق).خ.دیده شده.

حصینة الاخیار-حضینة الاخیار

حضینة الاخیار و جهینة الاخبار

تاریخ،از حسن بن علی بن احمد حاینی عاملی، مجاز از صاحب معالم و صاحب مدارک.مذکور در امل الآمل(در چاپی امل«حقیبه»آمده است).

الحطام،کتاب

احمد بن محمد بن حسین بن حسن بن دؤل قمّی (-350 ق).مذکور در رجال نجاشی.

حظائر القدس

مناقب شیخ مفید شیرازی،از محمد بن سلطانعلی حسینی،دارا بجردی شیرازی متخلص به قدسی (1282 ق-).مذکور در ذیل کشف الظنون.

حظایر القدس-بصائر الانس بحظائر القدس

قطب الدین محمد بن حسین کیدری نیشابوری (قرن 6).مذکور در«الصراط المستقیم»مؤلّف.

حظّ و لذّ

محمد حسن نیستانکی مؤلف«تاج الملوک».

الحظر و الاباحة

محمود بن عبد العظیم موسوی خوانساری(زنده در 1290 ق)،شاگرد سید محمد هاشم چهارسوئی.خ.مشکات تهران.

-وقع التشاجر و التنازع فی حکم الاشیاء قبل الشرع.

حظیرة الانس

حاشیه بر شرح آلهیات تجرید و حاشیۀ خفری بر آن،از سید احمد بن زین العابدین علوی شاگرد شیخ بهائی و شاگرد و داماد میرداماد.خ.

مشکات تهران.

-عونک یا واهب الحیاة و ملهم الخیرات.

حظیرة الجنان لاهل الایمان

احمد بن غلام علی هروی-چنانکه در برخی از فهرستها یاد شده-و شاید هم مقصود«حظیرة الجنان»غلام علی آزاد بلگرامی بوده باشد که در «نفایس اللّباب»از آن نقل شده.

ص:441

حظیرة القدس

نحو،از ابو طالب اسماعیل بن حسین شریف علوی نسابۀ مروزی(572 ق-).مختصر آن، «بستان الشرف»نیز از مروزی است.مذکور در «معجم الادباء».

حظیرة القدس

مؤیّد الدّین عبد اللّه بن ابی علی جلال الدین از دودمان عبید اللّه اعرج بن حسین اصغر بن علی بن حسین(علیه السلام).مذکور در«صحاح الاخبار»رفاعی.

حفظ الصّحة

محمد تقی ملک الاطباء معروف به حاج آقا بابا (-1283 ق).ط.1283 ق.

حفظ الصّحة

ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق).خ.

آصفیّه و رامپور هند.

حفظ الصحّه

فارسی،از دکتر صدر الدین بن مجد الدین بن لطفعلی صدر الافاضل نصیری.ط.تهران.

حفظ الصحّة

فارسی،از میرزا علی خان اعلم الدّوله(1284 ق-).ط.تهران،1315 ق.

حفظ الصحّة

علی بن محمد ناصح سمنانی(-1363 ق).خ.

موجود.

حفظ الصحّة

فارسی،نیز از همان مؤلف و موجود.

حفظ الصّحة

فارسی،منظومه،از عادل شیرازی.ترجمه از متن عربی که گویا ثیاذوق حکیم برای انوشیروان نگاشته بوده.خ.دهخدا،تهران.

-توق اذا ما استطعت...

تا طعامی نگذرد از معده بر بالای آن

گر نبات سوده می نوشی بود عین زیان.

حفظ الصّحه

فارسی،قصیده،از یوسف بن محمد بن یوسف یوسفی طبیب،که برای بابرشاه(-937 ق) نگاشته.خ.ملک.

-بعد از حمد حکیم دانا...

ای که داری تندرستی از در حکمت درا

تا به علتهای گوناگون نگردی مبتلا

حفظ الصحۀ اطفال

فارسی،از دکتر رستگار تهرانی.ط.(درج 8 سالنامۀ پارس).

حفظ الصحۀ ناصری

فارسی،از ملک الاطباء کاظم بن محمّد رشتی.

ط.تهران،1304 ق.

-سبحانک اللهمّ یا قدوس...

حفظ الکتاب الشریف(عن شبهة القول بالتحریف)

محمد حسین شهرستانی(-1315 ق).خ.

موجود.

حفظ المناقب عن شر النواصب

تالیف یکی از علماء هند.ط.هند.

الحق

در امامت،از ابو محمد بن مظاهر حسین نوگانوی هندی(1325 ق-).ط.(در 2 مجلد و جلد دوم به اردو).

الحقائق

اردو،مجلۀ ماهانه به مدیریت سید بن الحسن هندی.

الحقائق(و الدّقائق)

احمد عارف زین عاملی.برگزیدۀ 10 مجلّد مجلۀ عرفان که به مدیریت مؤلف در صیدا منتشر می شده.ط.

الحقائق،کتاب

احمد بن محمد بن حسین بن حسن بن دؤل قمّی (-350 ق).مذکور در رجال نجاشی.

ص:442

الحقائق(فی اسرار الدین و مکارم الاخلاق)

محمد محسن بن مرتضی فیض کاشانی (-1091 ق)،تألیف:1090 ق،در 6 مقاله.خ.

آستان قدس،ش 3525(1176 و 1195 ق)، ش 5995(1177 ق)و چند نسخۀ دیگر.ط.

1299 ق.

-الحمد للّه الذی نور قلوبنا بنور الایمان

الحقائق(المنتخب من الجامع الصّغیر و کنوز الحقائق

فی حدیث خیر الخلائق)

ابو محمد حسن صدر الدین(-1354 ق).جامع از سیوطی و کنوز از مناوی است.خ.دیده شده.

حقائق الاخبار

تالیف یکی از دانشمندان هند.در دفتر الشهید (سال 1341 ق)از آن نقل شده.

حقائق الاخبار ناصری-حقائق التاریخ

فارسی،از محمد جعفر حسینی خورموجی معروف به حقائق نگار(-1301 ق)،تألیف:

1284 ق.ط.تهران،1284 ق و مکرّر.

حقائق الاستشهادات

کیمیاء از فخر الکتّاب مؤیّد الدین حسین بن علی طغرائی(-515 ق).بنا به قول صفدی،در این رساله به اثبات صناعت کیمیا و ردّ قول ابن سینا در ابطال آن پرداخته است.

حقائق الاسرار-الحقائق فی اسرار الدّین

حقائق الاسرار

فارسی،ترجمه جلد 17«بحار الانوار»مجلسی، از محمد تقی آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق).

ط.بمبئی،1299 ق.

الحقائق الاسلامیّة(و اللّوازم الانسانیّة)

فارسی،عقائد،از محمّد شفیع بن محمد سمیع میثمی(-ح 1354 ق).

محمد بن هاشم بن شجاعتعلی موسوی هندی (-1323 ق).خ.موجود.

حقائق الامور

حدیث،از فضل بن حسن بن فضل طبرسی (-548 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

حقائق الایمان

کلام،از ابو الخیر برکة بن محمد بن برکۀ اسدی، شاگرد شیخ طوسی.مذکور در فهرست منتجب الدین.

حقائق الایمان

عقاید،از زین الدین بن علی شهید ثانی(-966 ق)،تألیف:954 ق.ط.تهران،1305،1312 ق و مکرّر.

ص:443

حقائق الایمان

یوسف بن علی حاریصی معروف به فقیه عاملی، تألیف:1342 ق.ط.صیدا،1343 ق.

الحقائق الایمانیّة(فی موالید الائمة و الآداب

الدّینیة)

شمس الدین بن محمد حسینی،در 2 جزء، نخست،موالید در 14 باب،دوم،آداب در 14 فصل.خ.خوانساری نجف.

-(جزء اول)الحمد للّه القدیم سلطانه

-(جزء دوم)نحمدک اللّهم یا من ارشد عباده

حقائق بی نظیر

فارسی،شرح حدیث کمیل.ط.(در مجلّة الدعوة الاسلامیّة).

-انّ هذه القلوب اوعیة...

حقائق التّاریخ ناصری-حقائق الاخبار

حقائق التّأویل(فی متشابه التنزیل)-حقائق

التنزیل و دقائق التأویل

شریف رضی محمد بن حسین موسوی.خ.

آستان قدس،ش 1320(533 ق)؛ط.نجف، 1355 ق.

حقائق التحمید و التمجید(فی معرفة مراتب

التوحید)

فارسی،از عبد المطلب عباس آبادی،در 6 باب، خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

حقائق التّفسیر

محمد بن حسین سکمی صوفی(330 ق-).خ.

مشکات.

الحقائق الثلاثة(فی بیان الحقیقة اللغویة و العرفیة

العامّة و الخاصّة)

عبد العظیم بن محمد لواسانی.تقریر بحث استادش شریف العلماء در 1241 ق.خ.دیده شده.

حقایق الحدائق-حدائق الحقائق

فارسی،از شرف الدین حسن بن محمد رامی تبریزی(-795 ق).شرحی است بر«حدائق السحر»رشید وطواط.خ.آستان قدس،ش 4524(983 ق)و چند نسخۀ دیگر.ط.تهران، 1341 ش.

حقائق الحروف

میر احمد حسینی گیلانی.نواده اش سید محمد آن را به فارسی ترجمه کرده.خ.آستان قدس، ش 7497(1355 ق،ترجمه).

حقائق الخلل فی دقائق الحیل

برگزیدۀ ابن عتایقی که در عنوان اختیار گذشت، از این کتاب برگرفته شده است.

حقائق الدقائق

بهاء الدین محمد بن جلال الدین مولوی رومی بلخی،خطی آن در نخجوانی تبریز موجود بوده.

الحقایق الراهنة(فی تراجم اعیان المائة الثامنة)

محمد محسن بن محمد علی،آقا بزرگ تهرانی (-1389 ق)صاحب ذریعه.این کتاب جزء پنجم از«وفیات الاعلام»مؤلف است.

حقائق الصنایع

فارسی،در حقایق و حدود صناعات،از ابو القاسم میرفندرسکی استرآبادی(سدۀ 11 ق)،مرتب بر 24 باب و خاتمه.خ.خوانساری نجف.

-الحمد للّه و بحول اللّه...غرض از این رساله بیان حد صناعات است.

حقائق الطب

حاج محمد کریم خان کرمانی(-1288 ق)، تالیف:1264 ق.خ.آستان قدس،ش 5173 (1264 ق)،و 5072(1298 ق).

حقایق العرفان(فی خلاصة الاصول و المیزان)

نجم الدین خضر بن محمد حبلرودی(سدۀ 9 ق).

مذکور در«ریاض العلماء».

ص:444

حقائق العلوم

ابراهیم بن عبد الجلیل تبریزی.مؤلف«مآثر سلطانی»و معاصر محمد شاه قاجار.این کتاب را هم به نام محمد شاه تألیف کرده.مذکور در «دانشمندان آذربایجان».

الحقایق القدسیّة و الرقایق الانسیة

در مبدأ و معاد،از نور الدین محمد بن مرتضی معروف به نور الدین اخباری،تالیف:1105 ق.

خ.مشکات.

-الحمد للّه الذی قصرت الالسن عن بلوغ ثنائه

حقایق القوانین

محمود بن شیخ الاسلام علی اصغر طباطبائی تبریزی(-1310 ق).شرحی است بر«قوانین الاصول».ط.تبریز.

حقائق المبانی

منظومه در معانی،از حسن بن مرتضی بن احمد طباطبائی یزدی(-1315 ق)،تاریخ نظم:

1297 ق.خ.موجود.از ابیات آغاز آن:

-حمدا لمن علّمنی بحکمته

و سخر البیان لی برحمته

الحقائق المحمدیّة

در معرفت پروردگار،از صدر الدین محمد دشتکی(-903 ق).مذکور در«اسامی العلوم» تألیف شاگردش تقی الدین ابو الخیر.

حقائق المصائب

از کتب مقاتل.ط.

حقائق ناصری

فارسی،تاریخ منظوم(نظیر حمله حیدری)،از ابو القاسم بن علی اکبر راجی اصفهانی بیدآبادی (-1301 ق).ط.ایران،1286 ق و مکرّر.

حقائق نگار ناصری---

الحق الیقین---

ص:446

الحق الیقین(فی اصول الدین)

فارسی،از علامه مجلسی(-1111 ق).آخر تألیف اوست که به نام شاه سلطان حسین نگاشته.ط.تهران،1241 ق و مکرّر.

-الحمد للّه الواحد الاحد

الحق الیقین

اصول دین،ناشناخته،مرتب بر 4 نور.مذکور در کشف«الحجب».

-اللهّم لک الحمد علی الآئک...

الحق الیقین

اخلاق و عرفان،از سید خلف بن عبد المطلب مشعشعی حویزی(-1074 ق).خ.آستان قدس،ش 503(1203 ق).

-الحمد للّه نور الانوار

الحق الیقین(فی اصول الدین)

محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی(-1098 ق)در یک مقدمه،5 باب و خاتمه.خ.آستان قدس،ش 504.

-الحمد للّه ربّ العالمین...اما بعد فقد الّف بتوفیق اللّه سبحانه

الحق الیقین

عقاید،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی، شاگرد شیخ بهائی.مذکور در«ریاض العلمه».

الحق الیقین

در اثبات واجب،از ملاّ عوض بن حیدر شوشتری کرمانی(-1100 ق).خ.آستان قدس،ضمیمه ش 10875(1104 ق).

الحق الیقین

اخلاق،از سید محسن امین عاملی.ط.صیدا، 1331 ق.

الحق الیقین(فی معرفة رب العالمین)

فارسی،از سعد الدین محمود بن عبد الکریم شبستری(-720 ق)در 8 باب.ط.تهران، 1283 ق و مکرر(با مرآت المحققین)؛تهران، 1318 ق و مکرر(با عوارف المعارف).

-ای پیداتر از هرپیدائی...

الحق الیقین(فی رد الوهابیین)

شیخ یوسف فقیه حاریصی عاملی(معاصر).ط.

صیدا،1345 ق.

الحق الیقین-اتحاد الوجود و الماهیة

الحقوق،کتاب

ابو جعفر محمد بن عبد اللّه حمیری قمّی.مذکور در رجال نجاشی.

الحقوق،رسالة

ابو حمزۀ ثمالی(-150 ق)،آن را از علی بن حسین(علیه السلام)روایت کرده است.

الحقوق

صدر الدین بن اسماعیل موسوی عاملی.ط.

بغداد،1329 ق و مکرر.

الحقوق(بین الخالق و المخلوق)-حقوق در بیان

حق خالق و مخلوق

فارسی،از ابو الفضل بن حسن قمی برقعی معروف به علامه ابن الرضا و علامه رضوی.ط.

تهران.

حقوق آل محمد

فارسی،از حسن بن علی یزدی کثنوی(-1297 ق).خ.دیده شده.

حقوق الاخوان

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

نجاشی به 2 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

حقوق ارث

ترکی،از قاضی بهلول بهجت زنگه زوری.

فارسی،از دکتر عبد الحمید زنگنۀ کرمانشاهی.

ط.تهران،1323 و 1326 ش.

حقوق بازرگانی(و شرح قانون تجارت)

فارسی،از ارسلان خلعتبری.ط.تهران،1312 ش.

حقوق بشری(و اساس سیاست مملکت)

فارسی،از ابراهیم مفتح یمن السلطنه.ط.تهران، 1331 ق(ج 1).

حقوق بین الملل خصوصی

فارسی،از ارسلان بن امیر اسعد علیقلی خلعتبری.ط.تهران،1316 ش.

حقوق بین الملل عمومی

فارسی،از حسن پیرنیا مشیر الدوله(-1354 ق)،تالیف:1317 ش.ط.تهران، 1317-1319 ش.

حقوق بین الملل عمومی

فارسی،از محمد مظاهر صدیق حضرت تبریزی.ط.تهران،1329 یا 1330 ق،1322 ش و مکرر.

حقوق پارلمانی در ایران و اروپا

فارسی،از دکتر محمد مصدق.ط.تهران، 1302 ش.

حقوق جزاء

فارسی،از دکتر حسن سمیعی.ط.تهران،1318 و 1333 ش.

حقوق زن در اسلام و اروپا

فارسی،از حسن صدر.ط.تهران،1319 ش.

حقوق فطری-تحولات حقوق فطری

فارسی،از عبد اللّه هادی.ط.تهران،1326 ش.

حقوق مدنی

فارسی،از منصور السلطنۀ مصطفی عدل.ط.

تهران،1317 ش(چاپ سوم)و مکرر.

حقوق مدنی ایران

فارسی،از دکتر سید علی بن هاشم شایگان.ط.

تهران،1316 ش و مکرّر.

حقوق المؤمن(و فضله)

ابو جعفر محمد بن اورمۀ قمّی.نجاشی آن را به 4 واسطه از مؤلف روایت می کند.

حقوق المومنین-کتاب المؤمن

حقوق نامه

فارسی،مثنوی،از اسماعیل بن حسین تائب تبریزی(-1374 ق).

ص:448

حقیقت گویی

فارسی،منظوم،از علی رضا فاتحی اصفهانی.ط، 1333 ش.

حقیقة مذهب الامامیّة

ابو الحسن شریف عاملی(-1138 ق)،تألیف:

1138 ق.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الّذی لم یخلق الخلق الاّ لیعبدون

حقیقت مذهب حنفیّه

اردو،از دکتر نور حسین صابر،ردّی است بر حقیقت مذهب شیعه،تالیف نظام الدین ملتانی.

ط.

حقیقة المساوات

گجراتی،در مساوات نبی(صلی الله علیه و آله)و وصی(علیه السلام)،از غلام علی بهاونگری.

حقیقت نامه

فارسی،ترجمۀ منظوم وصیت نامۀ امیر المومنین(علیه السلام)،از ناظم الملک جهانگیر ضیائی مرندی(-1352 ق).ط.استانبول، 1321 ق؛تبریز،1327 ش.

حقیقة الواجب تعالی

نصر البیان بن نور البیان(سدۀ 10 ق).خ.

سماوی(989 ق).

-بعد الحمد لموجود اظهر ماهیات الاشیاء...

حقیقت،کنایت و مجاز

فارسی،ناشناخته.

-بدانکه کلمه حقیقت و کنایت و مجاز است.

الحقیقة و المجاز

علی اکبر محدث نهاوندی(معاصر).خ.موجود.

الحقیقة و المجاز---

ص:450

حکم الجاهل فی العبادات

محمد باقر فشارکی.خ.موجود.

الحکم الشرعی

محمد باقر وحید بهبهانی(-1206 ق).مذکور در«کشف الحجب».

الحکم الشرعی(فی تحقیقه و بیان اقسامه)

عزّ الدین حسین بن عبد الصمد جبعی عاملی (-984 ق).خ.خوانساری نجف.

حکم الشعر فی الشرع(و ما قیل فی مدحه و ذمّه)

عبد اللّه بن محمد کاظم اصفهانی.خ.موجود (1243 ق)

-الحمد للّه الذی ادخلنا فی بیوت اذن اللّه

حکم علی اسرار الکف

محمد بن محمد بن حسین رازی طبیب(-606 ق).خ.خدیویۀ مصر.

-اذا وجدت خطوط الکف مستویة فاقتض ...

حکم الفلاسفة

فارسی.ط.ایران.مذکور در برخی از فهارس.

حکم المبتدئه و المضطربة فی الحیض

محمد باقر فشارکی.خ.موجود.

الحکمة

جریده ای که به مدیریت محمد مهدی خان زعیم الدوله مؤلف«باب الابواب»در قاهره منتشر می شد.

الحکمة،کتاب فی

عرفان،ناشناخته،مرتب بر مقدمه،3 مقصد.خ.

دیده شده.

حکمت،کتاب در

فارسی،ناشناخته،در 4 فن:1.امور عامه،2.

جوهر و اعراض،3.الهیات،4.طبیعیات.خ.

حسینیۀ شوشتریهای نجف.

فارسی،از ملا محمد مؤمن بن ابو محمد میامی (-1306 ق)،که به نام محمد تقی رکن الدوله والی خراسان تالیف کرده.خ.ملک تهران.

-الحمد للّه الذی شرح صدور محبیه بانوار...

الحکمة،کتاب فی

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق).خ.محمد پاشای استانبول.

الحکمة،کتاب فی

حاج ملا هادی سبزواری(-1289 ق).مذکور در مطلع الشمس(ظاهرا«اسرار الحکم»

ص:451

سبزواری است).

الحکمة،منظومة فی

محمد حسن بن زین العابدین سبزواری.تاریخ نظم:1292 ق.شرح این منظومه که از ناظم است«کاشف الاسرار»نام دارد.

-یا حسن الوجه و الاسم و الصفة

لسنا عرفناک حق المعرفة

الحکمة،منظومة فی

حسین بن محسن علوی سبزواری(-1353 ق).

-سبحان من الهم اسرار الحکم

لنفس الانسان و ابدع القلم

الحکمة،منظومة فی

کلب باقر نقوی نصیرآبادی(-ح 1326 ق).ط.

حکمت،منظومه در-پرسش-سؤالات میر شریف

فارسی،منسوب به میر شریف شیرازی.خ.

دار الکتب قاهره

-ز اهل مدرسه و خانقاه جمله دیار...

الحکمة،منظومة فی---

ص:452

حکمة العارفین(فی ردّ شبه المخالفین من

المتصوفین و المتفلسفین)

محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی(-1098 ق).خ.آستان قدس،ش 507(1201 ق)و ش 506.

-الحمد للّه الذی جعلنا بمعرفته و معرفة دینه علماء فقهاء.

حکمة العارفین-فصل الخطاب-الحکمة

العلویة

قصیدۀ تائیه،از قطب الدین محمد ذهبی شیرازی(-1173 ق).خ.آستان قدس،ش 9407 و 9573.

-حمدت اله العالمین بوحدة

حقیقة لا وحدة العددیة

الحکمة العرشیة

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).ط.تهران،1315 ق و مکرر.خ.آستان قدس،ش 11735(1233 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی جعلنا ممن شرح صدره

حکمت علائیّه-دانشنامۀ علائی

فارسی،از شیخ الرئیس ابو علی ابن سینا(-427 ق)مرتب بر فصول.ط،بمبئی،1309 ق؛ تهران،1315 ش و مکرّر در ایران و هند.خ.

آستان قدس،ش 98(نسخۀ قدیمی)و ش 510.

-حمد و ستایش مر خداوند آفریدگار بخشایندۀ خرد را

الحکمة العمادیة

بدیع الملک عماد الدولۀ دولتشاهی،شرح«درّة الفاخرۀ»جامی است.خ.مجلس تهران.

-الحمد لله الذی لا یعرف کنهه العقول...

الحکمة العمادیّة

فارسی،از علی اکبر بن ابی الحسن اردکانی یزدی (-1344 ق)،که به نام عماد الدوله بن محمد علی دولتشاه قاجار تألیف کرده.

-حمد خدایی را که ذاتش حقیقت نور است

الحکمة العملیة و الاحکام الشرعیّة-النخبه

الحکمة القدسیة

از ابن سینا.مذکور در کشف الظنون.

الحکمة المتعالیة-الاسفار

الحکمة المتعالیة

شمس الدین محمد گیلانی معروف به شمسا.خ.

موجود.

-الحمد للّه فاطر العالیات

الحکمة المرضیّة(فی العقائد الاسلامیّة)

ارجوزه،از هادی بن رضا زائر دهام نجفی (1328 ق-).

-فها اتت ارجوزة سنیة

مبوّب،از محمد بن علی بن ابی شعبۀ حلبی.

عبد اللّه بن مسکان آن را از مؤلف و نجاشی به اسناد خویش از عبد اللّه روایت کرده است.

الحلال و الحرام،کتاب

مبوّب،از مسعدة بن زیاد ربعی.مؤلف آن را از امام صادق(علیه السلام)و نجاشی به اسناد خویش از مؤلف روایت کرده است.

حلبة الادب

احوال و آثار شاعران،از محمد مهدی بن عبد الحسین جواهری.ط.بغداد،1341 ق.

حلبة النّجیب(و حلیة اللّبیب)

حل الاشکال-اوّل کتاب فی الهندسة

هندسه،از ابو القاسم موسوی خوانساری ریاضی (معاصر)،مؤلف«بحر الحساب».خ.دیده شده.

-الحمد للّه الّذی قسم وجه البسیطة بخطوط من الجبال و الانهار

حل الاشکال(فی معرفة الرجال)

ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حسنی حلّی(-673 ق)،استاد علاّمه حلّی و ابن داود.

حل الاشکال(فی عقد الاشکال)

منطق،از تقی الدین حسن بن داود حلّی رجالی (647 ق-).مذکور در رجال مؤلّف.

حلّ اشکال ابن کمونه---

ص:455

حلّ التقدیر

ظاهرا از کتب چاپی شیعه در هند است.مذکور در بعضی از فهرستها.

حلّ التّقویم

فارسی،از ابو الخیر تقی الدین محمد فارسی، تألیف:917 ق یا پیش از آن.خ.آستان قدس، ش 5271(971 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-درخشنده تر ستاره که از افق مقال اهل کمال...

-(برخی نسخه ها)،...تقویم در لغت راست داشتن و قیمت کردن است...

حل التقویم

فارسی،ناشناخته.خطی مؤرّخ 1023 ق موجود است.

-بعد از حمد و ثنای پروردگار عالم و عالمیان...

حل التقویم

فارسی،از میرزا محمد نصیر حسینی طبیب اصفهانی(-1191 ق)جدّ فرصت.مذکور در مقدمۀ چاپی دیوان فرصت.

حلّ التقویم---

ص:456

-انا دیک یا من ینادی من کل فجّ عمیق...

حلّ لغات مقامات الحریری

فارسی،ناشناخته.خ.خوانساری نجف.

-الحمد للّه و الصلاة علی عباده الذین اصطفی و اوصیائه...

حلّ لغات نهج البلاغة

اعجاز حسین بدایونی(-1350 ق).مذکور در شرح حال او.

حلّ ما لا ینحلّ

ریاضی،از ابو الحسن بن میر جلال الدین دانشمند.

مذکور در کشف الظنون.

حلّ ما لا ینحلّ:(فی احوال اطفال الکفار و ولد الزّنا

فی الدنیا و الاخرة).

علی بن ابی القاسم رضوی لاهوری،تألیف:

1316 ق.ط.لاهور،1316 ق.

حلّ ما لا ینحلّ

شمس الدین محمد بن احمد فارسی معروف به خفری(-942 یا 957 ق).مذکور در فهرست تالیفات او.

حلّ متشابهات القرآن

ابو القاسم حسین بن محمد راغب اصفهانی (-502 ق).ظاهرا غیر از مفردات«الفاظ القرآن»است که چاپ شده.

حلّ المداخل

لغت،از ابو عمر محمد بن عبد الواحد مطرز ابیوردی خراسانی(-345 ق).«المداخل»نیز از اوست.مذکور در معجم الادباء.

حلّ المسائل

فارسی،در طالع و احکام نجوم،از قطب الدین عبد الحی لاری،در 12 فصل و خاتمه.خ.آستان قدس،ش 10757(1266 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-بر ارباب خبرت و اصحاب بصیرت پوشیده و مستور نماند.

حلّ المسائل الابتدائیّة

فارسی،از محمد رضا مهندس الملک.ط.

تهران.

حلّ المسائل المتوسطة

فارسی،نیز از محمد رضا مهندس الملک.ط.

تهران.

حلّ مسألة جبریّة

ابو الفتح عمر بن ابراهیم خیّام نیشابوری(-پس از 508 ق).نسخۀ آن نزد عباس اقبال موجود بوده است.

حلّ مشاکل القرآن

محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی(-1263 ق).

حلّ المشکلات

طب،از سید شریف حسینی تونی،خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی خلق الانسان ذا نفس ناطقه.

حلّ المشکلات

فارسی،علوم غریبه،از ابو المحاسن محمد بن سعد معروف به ابن ساوجی،ظاهرا اصل از حکیم طمطام(؟)هندی بوده و ابن ساوجی آن را به فارسی ترجمه کرده است.ط.بمبئی، 1312 ق.

حلّ المشکلات(من الصیغ القرآنیة و بعض الالغاز و

المغالطات)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در«قصص العلماء»مؤلف.

حلّ المشکلات(من کتاب التلویحات)

شرح تلویحات شهاب الدین سهروردی،از علاّمه حلی(-726 ق).مذکور در«خلاصة الاقوال» مؤلف.

ص:458

الحلّة السیراء(فی اشعار الامراء)

احوال شاعران اندلس و مغرب تا سدۀ 7 ق،از ابو عبد اللّه محمد بن عبد اللّه قضاعی بلنسی معروف به ابن ابار(-658 ق).منتخبات آن در 1847 م چاپ شده.

حلول الحلول(فی ابطال الحلول و الاتحاد)

در رد صوفیه،از محمد علی هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

حلّ و عقد

فارسی،نجوم،از قطب الدین عبد الحی زاهدی لاری،تألیف:1017-1033 ق به نام شاه عباس صفوی،مشتمل بر 2 مقاله و یک خاتمه.

خ.آستان قدس،ش 5492(1033 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-ستایش دور از آلایش صانعی را سزاوارست که...

حلویات العلوم-حظ و لذّ

کشکول گونه ای است از محمد حسن بن محمد حسین نائینی نیستانکی(-1354 ق).ط.

حلی الافاضل

عبد علی بن ناصر بن رحمۀ حویزی(پس از 1063 ق).در یکی از تالیفات خویش آورده است که این کتاب مختصر دیوان عربی اوست.

حلی الدهر العاطل(فیمن ادرکته من الافاضل)

ابو المجد محمد رضا بن محمد حسین معروف به آقا رضا اصفهانی(-1362 ق).نسخۀ ناقص آن دیده شده.

الحلی و الثیاب

قاضی نعمان مصری.مذکور در مقدمۀ چاپی «کتاب الهمۀ»مؤلف.

الحلیات-البابلیّات

تذکرۀ شاعران حلّه،از محمد علی یعقوب (1312 ق-).

حلیات

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق)مذکور در فهرست تألیفات او.

حلیة الآراء

سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق).در برخی از فهارس به همین صورت یاد شده ولی ظاهرا مصحّف«حلیه الابرار»است که خواهد آمد.

حلیة الابرار(فی ادعیة النوافل فی اللیل و النّهار)

ناشناخته.خ.موجود.

حلیة الابرار(فیما فی اسم علی من الاسرار)

احمد بن عبد المنعم بن یوسف مصری (-1192 ق).مذکور در ذیل کشف الظنون.

حلیة الابرار(فی احوال محمد ص و آله الاطهار)

سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)، مرتب بر 13 منهج،تألیف:1099 ق.خ.آستان قدس،1668(1099 ق).ط.

حلیة الاذهان(فی شرایط الحد و البرهان)

ناشناخته.خ.دیده شده(کتابت پس از 1000 ق).

-الحمد للّه الذی انطق الالسن نعوت کمالاته

حلیة الارواح بحقائق الانجاح

ناشناخته،در فلسفۀ آلهی و طبیعی مرتب بر مقدمه 2 مقصد و خاتمه.خ.روضاتی اصفهان.

-الحمد لمن اصبح الکل به موجودا

حلیة الاریبان

فقه،از محمد بن عبد علی آل عبد الجبار قطیفی.

اریبان(روبیان)نوعی ماهی است.خ.موجود.

-الحمد للّه و الصلاة علی منته الحکم...

حلیة الاشراف

زید بن محمد بن حسین بیهقی(-517 ق)پدر مؤلّف«تاریخ بیهق».مذکور در معالم ابن شهر

ص:460

آشوب.

حلبة الافاضل(و زینة المحافل)

ناشناخته،در اصطلاحات اصول و فقه و کلام، مرتب بر 2 قسم.

فارسی،از محمد علی قائمة الدین.خ.فیض آباد هند.

حلیة العباد

نیاز حسن هندی(سدۀ 13 ق).ط.

حلیة العنب و الزبیب(الملقی فی الخل لکسب

الحموضة)

ماجد بن فلاح شیبانی.در آن رأی سید عبد اللّه شوشتری(-1021 ق)را رد کرده.خ.مرعشی قم(به خط صاحب ریاض العلماء).

حلیة العرایس-تحفة العرایس

حلیة الفقهاء

احمد بن فارس بن زکریا قزوینی رازی،ادیب معروف و از مشایخ شیخ صدوق(-381 ق).

حلیة القاری

فارسی،تجوید،از احمد بن رکن الدین کوه کیلویی،تألیف:1095 ق به نام سلطان قطب شاه در یک مقدمه،14 باب و خاتمه.خ.دیده شده.

-انواع حمد و ثنا و سپاس متجاوز از حد و قیاس مر بارگاه کبریای احدیت

الحلیة اللامعة-حاشیة البهجة المرضیة

سید محمد باقر حجت الاسلام اصفهانی (-1260 ق).خ.مرعشی قم؛روضاتی اصفهان.

-الحمد للّه الذی امرنا ما لابتداء

حلیة المتقین

فارسی،در آداب شرعیه،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1111 ق)،تألیف:

ص:461

1081 ق.ط.مکرّر.

-الحمد للّه الذی حلی انبیائه المرسلین

حلیة المتقین

ادعیه و زیارات،از سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر(-1242 ق)،تألیف:1220 ق.خ.

سماوی.

حلیة المجتهدین(فی شرح تبصرة المتعلمین)

سید مهدی بن حسن قزوینی(-1300 ق)،در 4 مجلد،برگرفته از«بصائر السالکین»شارح.خ.

موجود(شرح مختصر را«نور البصائر»نیز گفته اند).

حلیة المداح

شرف الدین حسن بن محمد رامی،مؤلّف «حدائق الحقایق».

حلیة المرتّلین(فی تجوید القرآن المبین)-مرشد

الاخوان

محمد علی بن حسین بهشتی قاری نجفی،تألیف:

1209 ق.خ.خوانساری نجف.

-قال الراجی رضوان ربه الباری نجل حسین البهشتی محمد علی القاری الحمد للّه الذی انزل التنزیل...

حلیة المعاشرین

در آداب عشرت بر مبنای اخبار،از محمد علی بن محمد حسینی شاه عبد العظیمی(-1334 ق).

ط.نجف(نسخۀ روزگار مؤلف.)

حلیة الموحدین(فی ترجمة روضة الواعظین)

ابو الحسن علی بن حسن زواری.اصل روضه از محمد بن حسن فتّال فارسی نیشابوری شهید است.

حلیة المؤمن

قاضی ابو المحاسن عبد الواحد بن اسماعیل رویانی(-502 ق).مذکور در«مرآة الجنان» یافعی.

حلیة النّجیب

سید مهدی بن صالح موسوی قزوینی(-1358 ق)،در آن تقلید میّت را جایز ندانسته،پس در ردّ آن«الدر النضید»را نگاشته است.خ.نجف، 1347 ق«حلبة النجیب»هم پیشتر یاد شده که به نام همین مؤلف است و یکی بودن این دو عنوان قابل بررسی است).

حلیة النّظر(فی فضل الائمّة الاثنی عشر)

سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)، تألیف:1099 ق.خ.آستان قدس،ش 1669 (1099 ق).

-الحمد للّه و سلام علی عباده الذین اصطفی

الحمائل

فقه،از احمد بن محمد بن یوسف مقابی (-1102 ق).مذکور در اجازۀ عبد اللّه سماهیجی.

الحماسة الاولی

شعر،از ابو تمام حبیب بن اوس طائی(-ح 231 ق)مداح اهل بیت،که در خراسان برای عبد اللّه بن طاهر نگاشته.نسخه هایی از آن در آستان قدس موجود است که در عنوان بعدی خواهد آمد.در خدیویه هم ظاهرا نسخه ای از آن موجود است.

الحماسة الثانیة الکبری

نیز از ابو تمام که برای ابو الوفاء بن سلمه نگاشته.

ط.مکرّر.خ.آستان قدس،ش 13606(1200 ق)و ش 4536(1282 ق)و ش 4312- 4313(به عنوان حماسه در فهرست ثبت است).

حماسة الراح

ابو العلاء معری احمد بن عبد اللّه(-449 ق).

مذکور در کشف الظنون.

حماسه سرائی در ایران

فارسی،از دکتر ذبیح اللّه صفا ابن علی اصغر

ص:462

سمنانی(1290 ش-)،تألیف:1322 ش.ط.

تهران،1324 و 1333 ش.

الحماسة-حماسة الشعراء-حماسة الخالدیّین

ابو عثمان سعید بن هاشم خالدی و برادرش ابو بکر خالدی.خ.خدیویۀ مصر.

الحماسة-الحماسة المحدثة

ابو الحسین احمد بن فارس رازی مؤلّف«حلیة الفقهاء».مذکور در فهرست ابن ندیم و معجم الادباء.

الحماسة

ابو الحسن علی بن حسن بن عنبة بن ثابت معروف به شمیم حلّی(-601 ق)،در 14 باب.مذکور در کشف الظنون.

الحماسة(ذات الحواشی)

ابو الرّضا فضل اللّه بن علی راوندی(-پس از 548 ق).مذکور در فهرست منتجب الدین.خ.

موزۀ بریتانیا.

الحماسة

کعب بن زهیر(-26 ق).ط،1823 م؛مذکور در «معجم المطبوعات»

الحماسة

ابو عباده ولید بن عبید بحتری(-284 ق).ط.

بیروت،1910 م و مکرّر.

الحماسة

ابو السعادات هبة اللّه بن علی شجری معروف به ابن شجری(-542 ق).ط.حیدرآباد هند، 1345 ق.

حماسۀ ملّی ایران

فارسی،در خصوص شاهنامۀ فردوسی،از تئودور نلدکۀ آلمانی،ترجمۀ بزرگ علوی.ط.تهران، 1327 ش.

الحماسیّات(فی النهضة العربیة)

کاظم شعیب شاعر عاملی معاصر.ط.صیدا، 1341 و 1343 ق.

حمام الحمامة بصقر الامامة

جزئی است از«کتاب الابرار»ابو الحسن میرزا شیخ الرئیس ابن محمد تقی میرزا ابن فتحعلی شاه قاجار(-1336 ق).ط.بمبئی،1312 ق.

حمایة الاسلام

اردو،مقالات سیاسی و دینی از سید احمد بن ابراهیم لکهنوی(معاصر).ط.هند،1330 ق.

حمایة الایمان

فارسی،کلام و عقائد،از امانت علی عبد اللّه پوری هندی.خ.فیض آباد هند.

حمدان و نمدان

فارسی،مطایبات،از مهدی بن مصطفی حسینی بدایع نگار.مذکور در«بدایع الاحکام»مؤلّف.

حمد و ثناء

فارسی،لغت،منسوب به رشید وطواط.شخصی از معاصرین سلطان مراد عثمانی به آن دست برده،«عقود الجواهر»نام نهاده و آن را به سلطان اهدا کرده است.

الحمدیّة

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).

شاگردش سماهیجی از آن یاد کرده است.

الحمدیة(فی الدلائل النبضیة)،الرسالة---

ص:463

حمزه نامه

فارسی،مثنوی،ناشناخته.خ.ملی تبریز.

حملات اللّیث

حملۀ حیدری

فارسی،مثنوی،از محمد رفیع بن محمد باذل مشهدی(-1123 یا 1124 ق).خ.شهید مطهری.

-به نام خداوند بسیاربخش

خردبخش و دین بخش و دیناربخش

الحملیة،الرسالة

آقا علی حکمی بن آقا عبد اللّه مدرس زنوزی (-1307 ق).ط.

حمیات،رساله در معرفت

فارسی،طب،از رستم جرجانی.خ.دهخدا، تهران.

-سپاس بی قیاس حکیمی را که روح نفسانی را

ص:464

الحمیّة(من مضار الرقیة)

سید ابو بکر بن عبد الرحمن حضرمی(-1341 ق)،در رد«الرقیة الشافیة»است.مذکور در آخر دیوان مؤلّف.

حمید الآثار(فی نظم تنویر الابصار)

سید محمد منیب هاشمی جعفری.ط.هند، 1343 ق.

الحمیراء

اردو،رد کتاب عایشۀ صدیقه،از اختر حسین نقوی کهجوی هندی.ط.

الحنانة و الثویّة-تاریخ مسجد الحنانة

الحنانیة

قصیده در رثای امام حسین ع،از محمد بن حنان.

خ.موجود.

حنین الاوطان

دقایقی مروی.مذکور در«مجمع الفصحاء».

حنین الحزین

انشاء به نظم و نثر،از جلال الدّین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق).خ.دیده شد.

-سلام رسیل الشوق ملیء الاضالع

سلام حلیف الوجد فی قلب نازع

حوادث الایام

فارسی،تاریخ،از سید محمد بن هبة اللّه بحر العلوم(1296 ق-).خ.موجود.

الحوادث الجامعه و التجارب النافعة فی المائة

السابعة

تاریخ،از کمال الدین عبد الرزاق بن احمد شیبانی معروف به ابن فوطی و ابن صابونی مروزی (-723 ق).ط.بغداد،1351 ق.

حوادث الدهور(بایام الشهور)

تاریخ،از محمد علی هبة الدین شهرستانی.

حوادث طبیعیه

فارسی،از عبد الغفار بن اسحاق.خ.آستان قدس،ش 135(985 ق).

-بهترین ذکری که دیباچۀ اوراق بیان را شاید...

حوادث عناصر

فارسی،از میرزا حسن جوزا محلاتی.ط.بمبئی.

حواس باطن

فارسی،از قاضی محمد شریف بن شمس الدین شیرازی(1001 ق-).مذکور در«خزان و بهار» مؤلف.

حواس الخمس الظاهرة و الخمس الباطنة

خ.مرعشی قم.

-فقد سألنی من یشق علی مخالفته و یعزّ لدی الاباق من احابته.

حواس العشرة---

ص:465

الحواشی علی کتب الاخبار

حمیده بنت محمد شریف بن شمس الدین رویدشتی(-1087 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

الحواشی علی الکتب الادبیّة

عبد الرزاق مدرس حائری(1291 ق-).

الحواشی علی الکتب الادبیّة

میرزا علی رضا مؤلف«ترجمة العشق».

الحواشی علی الکتب الاربعة(و غیرها)

علامه محمد باقر مجلسی(-1111 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الحواشی علی الکتب الاربعة(و غیرها)

شیخ حسن صاحب معالم؛مراد از«و غیرها» «خلاصة الاقوال»علاّمه حلّی و«شرح اللّمعة» شهید ثانی است.

الحواشی علی الکتب الاربعة

عیسی بن محمد صالح جیرانی اصفهانی (-1074 ق)پدر صاحب ریاض.مذکور در «ریاض العلماء».

الحواشی علی الکتب اربعة

قاسم بن محمد طباطبائی زواری قهپائی شاگرد شیخ بهائی.مذکور در«جامع الرواة».

الحواشی علی کتب الاصحاب(من الفقهیّة و

غیرها)

علی بن احمد آل عبد الجبار قطیفی(سدۀ 13 ق).مذکور در«انوار البدرین».

الحواشی علی الکتب الاصولیة(و الفقهیّة و غیرها)

ملا آغا خوینی قزوینی(-1307 ق).

الحواشی علی الکتب الحدیثیة(و الریاضیّة و

الفقهیّة)

عز الدین حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی (-984 ق)پدر شیخ بهائی.مذکور در فهرست تألیفات او.

الحواشی علی الکتب الحدیثیة(و الرجالیة و الفقهیة

و الادبیة و غیرها)

عبد اللّه بن نور الدین موسوی جزائری(-1173 ق).مذکور در«تحفة العالم».

الحواشی علی الکتب الحدیثیة(و الفقهیة)

عبد الرضا بن عبد الصمد حسینی بحرانی،معاصر محدّث جزائری.مذکور در«ریاض العلماء».

الحواشی علی الکتب الحدیثیة(و الفقهیّة و غیرها)

محمد مسیح بن اسماعیل فسوی،شاگرد محقق خوانساری.مذکور در تذکرۀ حزین.

الحواشی علی الکتب الحدیثیة(و الفقهیّة)

سید محسن بن حسن مقدّس اعرجی(-1227 ق).مذکور در فهرست تصانیف او،از جمله در «ذکری المحسنین».

الحواشی علی الکتب الحدیثیة(و الفقهیة)

محمد نصیر بن عبد اللّه بن محمد تقی مجلسی.

مذکور در«ریاض العلماء».

الحواشی علی الکتب الحدیثیة(و الفقهیة و العربیة و

غیرها)

نعمت اللّه بن عبد اللّه موسوی جزائری محدث(- پس از 1112 ق).مذکور در«تحفة العالم».

الحواشی علی الکتب الدرسیة

محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری.مذکور در «نجوم السماء».

الحواشی علی الکتب الدرسیّة(مثل الرسائل و

المکاسب و غیرهما)

علی بن رضا خوینی خاکمردانی(-1350 ق).

الحواشی علی الکتب الدرسیة

سید عبد الکریم لاهیجی.

الحواشی علی کتب الصدوق

نظام الدین احمد بن معین الدین خوانساری معروف به میرک،شاگرد محقق کرکی.

منقولات این حواشی در برخی از مآخذ دیده

ص:466

شده.

الحواشی علی کتب العامة(من الصّحاح الستة و

غیرها)

عبد الحسین شرف الدین عاملی(معاصر).

الحواشی علی الکتب العلمیة

حسین بن نور الدین بن محدث جزائری.مذکور در«تحفة العالم».

الحواشی علی الکتب العلمیّة

زین الدین بن اسماعیل جزائری،شاگرد سید عبد اللّه جزائری.مذکور در«تحفة العالم».

الحواشی علی کتب الفریقین(من العامّة و الخاصّة)

محمد سعید جنفوری(سدۀ 12 ق).مذکور در «نجوم السماء».

الحواشی علی الکتب الفقهیّة(کالمدارک و

المسالک و المفاتیح)

رضی الدین بن محمد بن حیدر بن محمد بن نجم موسوی عاملی مکّی.مذکور در اجازۀ مؤرخ 1155 ق او برای سید نصر اللّه مدرس حائری.

الحواشی علی کتب الفقه و الاصول(مثل الریاض و

القوانین و الفصول)

ابو الحسن بن علی شاه رضوی کشمیری لکهنوی (-1313 ق).مذکور در آخر«اسداء الرّغاب».

الحواشی علی الکتب الفقه و الاصول

ناصر بن ابراهیم بویهی عاملی(-853 ق).

مذکور در«امل الآمل».

الحواشی علی کتب کثیرة(من الاصولین و الفقه و

غیرها)

الحواشی النقیّة(علی کتاب الآداب و الشمسیّة)

تاج الدین سعیدی.مذکور در«تراجم مشایخ الشیعة».

حواشی نهج البلاغة-الحواشی الضافیة و الموازین

الوافیة

سید نعمت اللّه جزائری(-پس از 1112 یا 1114 ق).خ.موجود.

-الحمد للّه لا شریک له...

الحوالة

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی.ابن قولویه (-368 ق)برخی از این کتاب را از صابونی

ص:467

روایت کرده است.مذکور در رجال نجاشی.

الحوالة

محمد بن احمد بن جنید بغدادی(-381 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الحوالة،کتاب

شیخ طوسی.نجاشی آن را یاد کرده،ولی ظاهرا جزءی از کتب دیگر مثلا تهذیب یا استبصار است.

الحوت الواقع علی جالس السفینة،رسالة فی

فقه،از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)، در این که ماهی افتاده در کشتی متعلق به مسافر است یا صاحب کشتی.

حور مقصورات

فارسی،ترجمۀ اعتقادات صدوق،از میرزا محمد طبیب زادۀ احمدآبادی اصفهانی،تاریخ ترجمه:1365 ق.ط.اصفهان،1366 ق.

الحورائیة

فارسی،شرح رباعی ابو سعید ابو الخیر،از عبید اللّه بن محمود احرار چاچی(-895 ق).خ.

آستان قدس،ضمیمه ش 14050(999 ق)و چند نسخۀ دیگر.ط.(با اسرار التوحید).

-حورا به نظارۀ نگارم صف زد

رضوان ز تعجب کف خود بر کف زد

الحوش،کتاب

نحو،شرح کتاب سیبویه،از ابو بکر محمد بن احمد بن طاهر اشبیلی معروف به ابو بکر خیاط و ابو بکر خدب فارسی(-پس از 580 ق).مذکور در«بغیة الوعاة»سیوطی.

حوض النهر(فی شرح الرّوض الزهر)

مناقب ائمه،شرح منظومۀ محمد برزنجی،از حیدر علی حسینی.در«الحدیقة المبهجة»از آن نقل شده است.

الحوض و الشفاعة

ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ طوسی.

الحیاة،کتاب

جابر بن حیّان صوفی(-200 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

حیاة الابرار فی فضائل الکرّار

فارسی،در معجزات امیر المؤمنین(علیه السلام)،از قریش بن محمد حسینی قزوینی(-1279 ق).

ط.تبریز،1279 ق.

حیات ابراهیم بن مالک الاشتر

محمد علی اردوبادی،مؤلّف«الحدیقة المبّهجة».ط.(در آخر«حیات مالک الاشتر»از سید محمد رضا).

حیات ابو الحسن بیهقی

فارسی،شرح حال ابو الحسن علی بن زید بیهقی فرید خراسان،از سید محمد مشکات بیرجندی،تألیف:1313 ش.

حیات ابی حنیفة

نجم الدین بن محمد تهرانی عسکری.

حیات ابی ذر الغفاری-ابوذر غفاری

اردو،تألیف یکی از دانشمندان هند.ط.هند.

حیات ابی ذر(الغفاری)-ابوذر

عبد اللّه سبیتی عاملی،مؤلّف«تحت رایة الحق».

ط.تهران،1365 ق.

حیات ابی فراس(حارث بن سعید الحمدانی)

سید محسن امین عاملی(معاصر).ط.دمشق، 1360 ق.

-بعد الحمد و الصّلاة...فانّی ذاکر فی هذه الاوراق ترجمة احوال ابی فراس...

حیات ابی نواس(الحسن بن هانی الاهوازی)

سید محسن امین عاملی.ط.دمشق،1366 ق.

ص:468

حیات ابی نواس

جمال الدین ابو الفضل محمد بن مکرم انصاری معروف به ابن منظور(-712 ق).ط.مصر، 1343 ق.

حیاة ابی هریرة-ابو هریرة

عبد الحسین شرف الدین(معاصر)،ط.1365 ق.

حیات الاخوان

محمد علی بن ابی طالب گیلانی معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

حیات الارواح و مشکات المصباح

تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی(-905 ق)،در 78 باب،حاوی نکات و لطائف و ظرائف، تألیف:854 ق.خ.کاشف الغطاء.

-الحمد للّه حمدا یتأرج نفحاته اعین من تنفس نکهة الورد...

حیات الارواح

در مبدأ و معاد،از محمد جعفر استرآبادی مؤلف «آب حیات».در این کتاب بر عقائد شیخ احمد احسائی و پیروان او اعتراض شده و مرتب بر 5 باب است،تألیف:1240 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه الواجب بالذات المنزّه عن نقائص

حیات الارواح(و روح الاشباح)

فارسی،کلام،از محمد حسین بن احمد شریف حسینی.خیابانی چنانکه در آخر«وقایع شهر الصیام»یاد کرده نسخۀ آن را داشته است.

حیات الامام المجدّد الشیرازی(میرزا محمد حسن

(-1312 ق))

محمد علی بن ابی القاسم اردوبادی(1312 ق-).

حیات الاموات(بعد الموت)

احمد بن ابراهیم درازی بحرانی(-1131 ق).

مذکور در«لؤلؤة البحرین».

حیات الاموات

آقا حسین بن جمال الدین محمد بن آقا حسین خوانساری(-1131 ق).در برخی از مجموعه از آن یاد شده.

حیات امیر المؤمنین(علیه السلام)

محمد صادق بن محمد حسین صدر موسوی عاملی(ح 1320 ق-).ط.بغداد،1363 ق.

حیات امیر المؤمنین(علیه السلام)

صالح بن مهدی حسینی قزوینی(-1306 ق)، مرتب بر 3 منهج و خاتمه.خ.موجود.

حیات الانسان(فی تسبیح الاعیان)

اسد اللّه بن محمود گلپایگانی(-1366 ق).

مذکور در«شمس التواریخ»مؤلّف.

حیات الانسان

محمد علی بن محمد حسن صفوت واعظ تبریزی(معاصر).مذکور در آخر«منابع الحکم»مؤلّف.

حیات الانسان

محمد بن علی اشرف طالقانی(-1329 ق)، مجلد اول از کتاب«الفیض العام و النعیم التام من فوائد زیارة بیت اللّه الحرام».

حیات انیس

اردو،تذکرۀ شاعران هند،از پیر علی انیس.ط هند.

حیات الایمان

عرفان،از محمد علی بن محمد برغانی،برادر شهید برغانی.مذکور در«لسان العارفین» مؤلّف.

حیات الایمان

ردّ شیخیه،از نظام الدّین مرتضی رشتی.مؤلّف تشریح الحساب.خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الذی جعل صحیفة عالم الایجاد

ص:469

حیات صاحب بن عباد-الارشاد

ابو القاسم احمد بن محمد حسینی کوهپائی اصفهانی،تألیف:1295 ق.ط.تهران،1352 ق (با محاسن اصفهان).

حیات الصادق(علیه السلام)

محمد حسین بن محمد آل مظفر نجفی(1312 ق-)،تالیف:حدود 1358 ق.ط،1365 ق.

حیات الصادق(علیه السلام)

شیخ موسی سبیتی عاملی(معاصر).ط.نجف، 1356 ق.

حیات طیّبه

فارسی،عقاید،از محمد صالح بن علی نقی طباطبائی بهبهانی.خ.مرعشی قم.

الحیات الطیّبة

در ردّ تقلید میّت،از محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری(1297 ق-).مذکور در فهرست تألیفات او.

الحیات العابدیّة

گجراتی،زندگانی امام سجّاد،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(معاصر).مذکور در فهرست تألیفات او.

حیات العباس بن علی(علیه السلام)

عبد الرزاق بن محمد آل مقرم نجفی(معاصر).

ط.نجف.

حیات السید الشریف ابی القاسم عبد العظیم

الحسنی

اسماعیل بن عباد طالقانی(-385 ق).شیخ نوری در«خاتمة المستدرک»آن را آورده است.

حیات ابی القاسم عبد العظیم---

ص:471

حیات القلوب

قطب الدین محمد بن علی اشکوری لاهیجی.

بقول صاحب ریاض،بحرانی در«روضة العارفین»از آن نقل کرده است.ظاهرا مراد «محبوب القلوب»مؤلف است و در نقل تصحیفی رخ داده است.

حیات القلوب

اخلاق و اخبار،از محمد بن یونس شویهی حمیدی،تالیف:1226 ق،مرتب بر 3 باب.

مذکور در«موقظ الراقدین»مؤلّف.

حیات القلوب

در معرفت پروردگار،از محمود بن میر علی مشهدی(زنده در 1107 ق).مذکور در«امل الآمل».

حیات مالک الاشتر

محمد تقی بن سعید حکیم نجفی(معاصر).ط.

نجف،1365 ق.

حیات مالک الاشتر

محمد رضا بن جعفر حکیم نجفی(ح 1338 ق-).ط.تهران،1365 ق.

حیات ماه لقا

احوال چندابی بی هندی،تألیف یکی از معاصرین.ط.حیدرآباد هند.

حیات محمد بن الحنفیّة

علی بن حسین هاشمی موسوی(1326 ق-).

حیات السید محمد(ابن امام ابی الحسن علی الهادی

(علیه السلام))

محمد علی اردوبادی نجفی.

حیات المختار-سبیک النّضار

حیات المختار-تنزیه المختار

عبد الرزاق بن محمد آل مقرم نجفی(معاصر).ط.

(در آخر«حیات زید»).

حیات المسلمین(فی فضائل امیر المؤمنین(علیه السلام))

اردو،از قاسم علی هندی.ط.هند.

حیات السید مهدی القزوینی

سید حسین قزوینی(-1325 ق)فرزند مؤلّف.

حیات میثم التمّار

محمد حسین بن محمد آل مظفر نجفی(معاصر).

ط.نجف.

حیات النفس فی حظیرة القدس

اصول دین،از شیخ احمد بن زین الدین احسائی (-1241 ق)،مرتب بر مقدّمه،5 باب و خاتمه.

خ.آستان قدس،ش 12735(1240 ق)و چند نسخۀ دیگر.

حیات النفوس

فارسی،فقه،ناشناخته،تالیف:1240 ق،مجلد اول آن،در طهارت و صلاة،در کتابخانۀ مامقانی دیده شده.

حیات و ممات

فارسی،اخلاق،از شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

حیات الیقین(فی اصول الدین)

شیخ احمد احسائی.مذکور در فهرست کتابخانۀ راجۀ فیض آبادی.ظاهرا با«حیات النفس» یکی است.

حیاض الزلائل(شرح و حاشیة علی ریاض

المسائل)

محمد علی بن محمد طاهر معروف به آقا بالا خیابانی تبریزی(معاصر).ط.(کتاب الطهارة).

الحیاض الظریفة(و الریاض الطریفة)

امین الواعظین شیخ اسد اللّه انصاری شوشتری، مؤلّف«حدائق الادب».

حیاض الواردین(و ریاض الرائدین)

حسن بن احمد اصفهانی،معروف به جلال نقاش.مذکور در ذیل کشف الظنون.

ص:472

حیدربیگ

فارسی،داستان منظوم.ط.تهران،1291 ق؛ بمبئی،مکرّر.

حیدرنامه-حیدری نامه

فارسی،مثنوی،از فرید الدین محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری.

الحیدریّة

رسالة عملیه،از شیخ احمد بن زین الدین احسائی (-1241 ق)،تالیف:1220 ق،نسخۀ مختصر آن از فرزندش علی نقی در آستان قدس،ش 14562.نیز مرعشی قم.

-الحمد للّه المستحق للعبادة...

الحیدریّة

شرح جعفریّۀ محقّق کرکی،از شاه طاهر بن رضی الدین اسماعیلی حسینی شاگرد محقق خفری،تألیف:950 ق.خ.دیده شده.

-الحمد للّه کالمدح له هو الوصف...

الحیدریّة،منظومة

در مدح علی(علیه السلام)،از شیخ کاظم سودانی،ط.

الحیرة،کتاب

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-206 ق).

حیرت الابرار

ترکی،مثنوی،از امیر علیشیر نوائی.خ.شهید مطهّری.

حیرت الاعیان

شرح احوال،ناشناخته،تالیف:1050 ق.مذکور در ذیل کشف الظنون.

حیرت نامه

فارسی،مثنوی،از اسماعیل بن حسین تائب تبریزی(-1374 ق).

الحیز و المقدار

ابو نصر محمد فارابی(-339 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الحیض،کتاب

ابو الفضل سلمة بن خطاب براوستانی ازدورقانی (سدۀ 3 ق).احمد بن ادریس(-306 ق)آن را از مؤلّف روایت می کند.مذکور در رجال نجاشی.

الحیض،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن سماعۀ حضرمی.نجاشی به 3 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الحیض،کتاب

ابو عمرو محمد بن محمد بن نصر سکونی.

مذکور در رجال نجاشی.

الحیض،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ.

الحیض،کتاب

معاویة بن حکیم دهنی،راوی 24 اصل.حسن بن علی بن فضال(-224 ق)آن را از مؤلف روایت کرده است.

الحیض(و النفاس)

ابو الحسن علی بن حسن بن محمد طاطری واقفی.نجاشی آن را به 3 واسطه از مؤلف روایت کرده است.

الحیض(و النفاس)

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمّی(-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الحیض(و احکامه)

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الحیض،رسالة

ناشناخته،ضمن مجموعۀ رسائل محقق کرکی که در 958 ق کتابت شده در کتابنامۀ صدر موجود است.

ص:473

الحیض،رسالة فی

محمد طه نجف(-1323 ق).ط.(با الانصاف مؤلّف).

الحیض،رسالة فی

محمد رضا بن عبد المطلب تبریزی(سدۀ 12 ق).

مذکور در ابتدای کتاب«المصابیح»مؤلّف.

الحیض،رسالة فی

محمد معروف به فاضل ایروانی.خ.موجود.

الحیل(الکبیر)،کتاب

محمد بن حسن بن درید ازدی(-321 ق).

مذکور در کشف الظنون.

الحیل(الصّغیر)،کتاب

نیز از ابن درید.مذکور در کشف الظنون.

الحیل،کتاب

ابو بکر محمد بن زکریا رازی.مذکور در فهرست ابن ندیم.

الحیل،کتاب

ابو نصر محمد بن محمد بن طرخان فارابی (-339 ق).مذکور در«اخبار الحکماء»قفطی.

الحیل،کتاب

ابو موسی جابر بن حیّان صوفی(-200 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

حیل الرّبا

فارسی،از ابو تراب عبد العلی بن ابی القاسم موسوی خوانساری(-1346 ق)،از مشایخ صاحب الذریعة.مذکور در فهرست تألیفات او.

حیل الرّبا

میرزا ابو القاسم بن حسن محقق قمی(-1231 ق).ظاهرا با«الغنائم»مؤلف چاپ شده است.

حیل الرّبا(و غیره من الحیل المحلّلة و المحرّمة)

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).خ.آستان قدس،ش 7197.

حیل الرّبا(و جواز العمل بها)

سید محمود خوانساری صاحب«الحضر و الاباحة».خ.مشکات تهران.

-بسمله،حمد له،و بعد یقول...محمود بن...

فقد تداول فی هذا العصر الاسترباح

الحیوان،کتاب

ابو موسی جابر بن حیان(-200 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الحیوان،کتاب

حسن بن احمد بن یعقوب همدانی صنعانی (-334 ق).مذکور در«بغیة الوعاة»سیوطی.

الحیوانات،کتاب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).مذکور در رجال نجاشی.

حیوان شناسی

فارسی،از شاهزاده میرزا مهدی خان.ط.تهران.

الحی،کتاب

جابر بن حیان صوفی(-200 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

حیّ الضحّاک(و اخبارهم)

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-260 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

حیّ علی الحق

ردّ المسیح فی الاسلام،از سید مهدی بن صالح قزوینی(-1358 ق).ط.بغداد،1343 ق.

حیّ بن یقظان

اخلاق،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق).ط.تهران،1331 ش و مکرّر.خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 13143(1065 ق).

-حاطکم اللّه جماعة الاخوان...

پایان مجلّد دوّم

ص:474

جلد 3

مشخصات کتاب

سرشناسه : آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، 1255 - 1348 .

مشخصات نشر : مشهد - بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی 1372

مشخصات ظاهری : 4ج.

یادداشت : فارسی.

موضوع : کتاب های چاپی -- کتابشناسی

موضوع : نویسندگان شیعه-- کتابشناسی

موضوع : نسخه های خطی فارسی -- فهرست ها

موضوع : نسخه های خطی عربی -- فهرست ها

ص :1

اشاره

الخالدان(یا الخالدات)

در مثالب،از ابو الفضل عباس بن هشام ناشری (-220 یا 219 ق).نجاشی به 3 واسطه آن را از مؤلف روایت کرده است.

الخالص،کتاب

ابو موسی جابر بن حیان کیمیاوی(-200 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

خالق باری

اردو،تالیف یکی از فضلاء هند.ط.هند.

الخامس و العشرین من البحار-بحار الانوار(ج

25)

در اجازات،نسخۀ آن در کتابخانۀ مجد الدین (تهران).دیده شده و اکثر آن به خط مؤلّف، علاّمه محمد باقر مجلسی است.

خاموشی دریا

فارسی،داستان،از ورکور فرانسوی،ترجمۀ حسن شهید نورائی،ط.تهران،1323 ش و مکرر.

خاندان سید بشر

ترکی،احوال 12 امام(علیه السلام)،ط.

خاندان نوبختی

فارسی،از عباس اقبال آشتیانی،ط.تهران، 1311 ش.

خانقاه فقیر

فارسی،مثنوی،از علی معین الشریعۀ اصطهباناتی شیرازی متخلّص به فقیر.ط.شیراز.

خان گیلان

فارسی،داستان تاریخی،از محمد علی صفاری،ط.تهران،1311 ش.

خانم انگلیسی

فارسی،سرگذشت خانم هورتست،ترجمۀ محمد حسن مقدم اعتماد السلطنه،ط.تهران، 1304 ق.

خانم انگلیسی-ثورة الهند

ترجمۀ کتاب یاد شده به عربی،از یوسف خان اعتصام الملک.ط.مصر.

خانم شامی-ترجمۀ فتاة غسان

فارسی،از جرجی زیدان،ترجمۀ عبد الحسین میرزا ابن مؤید الدوله.ط.تهران،1330 و 1344 ق.

خانم هندی

فارسی،داستان،از لطف اللّه ترقّی.ط.تهران، 1309 ش.

خانوادۀ سرباز

فارسی،داستان منظوم،از نیما یوشیج،ط.

تهران،1305 ش.

خانه داری

فارسی،از بدر الملوک بامداد.ط.تهران،1367 ق.

خاورنامه-خاوران نامه

فارسی،مثنوی،از محمد بن حسام الدین معروف به ابن حسام خوسفی(-893 ق)تاریخ نظم:

830 ق.ط.تهران،1305 ش و مکرّر.

-نخستین براین نامۀ دلگشای

سخن نقش بستم به نام خدای

خبر اصحاب الکهف

خبر الافلاک

خبر البصرة

خبر الحکم بن العاص

خبر خزاعه

خبر ساریة

هر5 عنوان،از ابو الحسن علی بن عبد اللّه بصری (-234 ق).مذکور در ذیل کشف الظنون.

خبر الزائر المبتلی بالبلاء فی طریق النجف و

کربلاء

عبد القاهر بن حاج عبد بن رجب عبادی حویزی، معاصر حرّ عاملی.مذکور در«امل الآمل».

ص:7

خبر السفاح و سدیر

شیخ حسین آل عصفور(-1216 ق)،خ.

موجود.

خبر قس بن ساعدة الایادی

ابو محمد عبد اللّه بن جعفر بن درستویۀ نحوی (-347 ق).مذکور در«کشف الظنون»و«بغیة الوعاة».

خبر نفخة الصور(و بیان مافیه من العجائب)

ناشناخته،نسخۀ آن در شوشتر موجود بوده است.

-اللهم انا نسألک العفو و العافیة.

خبر الواحد(و العمل به)،کتاب

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی.مذکور در رجال نجاشی.

الخبر و العیان(فی احوال الافاضل و الاعیان)

رضا بن هاشم موسوی(-1365 ق).به ترتیب ابجدی،2 مجلد آن را به اتمام رسانیده است، تألیف:1346 ق.

الخبیئة

کشکول گونه ای است از محمد زمان بن کلبعلی تبریزی اصفهانی شاگرد محقق خوانساری و علامه مجلسی.برخی معتقدند که در ثبت نام کتاب تصحیف رخ داده و الجبّه یا چنته بوده است.

ختام الکلام(فی شرح مفاتیح الاحکام)

سید عبد اللّه بن نور الدّین محدث جزائری.

ختام الکلام لشرح مفاتیح شرایع الاحکام

محمد علی بن محمد باقر بهبهانی(-1216 ق).

مذکور در«مفتاح المجامع»مؤلّف.

ختم دوازده امام

فارسی،خواص دوازده امام خواجه نصیر طوسی، از حسن بن محمد بن عبد المطلب اصفهانی.خ.

دیده شده.

ختم غائلۀ سمیتقو

فارسی،وقایع کردستان،از سلطان قهرمانی،ط.

تهران،1310 ش.

ختم الغرائب

فارسی،مثنوی،از حکیم افضل الدین ابراهیم بن علی خاقانی شروانی(-582 یا 595 ق)خ.

شهید مطهری.

-بر کره خاک تنگ میدان

کم باش چو گوی اسیر چوگان

ختم الغرائب

شرح ابیاتی از یک قصیدۀ خاقانی،از محمد بن خواجگی گیلانی استرآبادی.خ.ملّی تبریز.

ختم اللّغة-فرهنگ جعفری

فرهنگ فارسی به فارسی،از محمد مقیم تویسرکانی که در 8 ماه،در 1040 ق به نام جعفر خان نگاشته است.خ.مجلس و دانشگاه، تهران؛آصفیۀ هند.

ختومات مجرّبه

فارسی،ادعیه،منسوب به میر محمد باقر داماد (1040 ق).خ.موجود.

-الحمد للّه رب العالمین.

الختومات المجرّبة

محمد حسن بن محمد حسین نیستانکی نائینی (-1354 ق).ط 1331 ق(در آخر«طرائف السوانح»مؤلف).

الختومات و الطلسمات(و بعض فوائد الحروف)

اسماعیل بن حسن آل عبد الجبار بوشهری (-1328 ق).خ.دیده شده.

خثعم و انسابها و اشعارها،کتاب

ابو جعفر محمد بن سلمۀ یشکری،استاد ابن سکیت(-243 ق).مذکور در رجال نجاشی.

خجسته فال

فارسی،شعر،در معارضۀ دیوان بابا مشهدی،از

ص:8

کمال الدین حسین بن محمد ضمیری اصفهانی (-973 ق).مذکور در ذیل کشف الظنون.

الخجندیّة،الرسالة

طب و احکام نجوم،ناشناخته،در 9 فصل.خ.

مشکات تهران.

خدا-هستی خدا

گجراتی،در توحید،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(معاصر).مذکور در فهرست تألیفات او.

خدا در آسمان

فارسی،ترجمۀ ذبیح اللّه منصوری،ط.تهران.

خدا در طبیعت

فارسی،از فلاماریون،ترجمۀ خسرو وارسته.ط.

تهران،1306 ش و مکرّر(با حواشی محمد خالصی).

خداشناسی

فارسی،از منصور علی،ط.تهران.

خداشناسی

فارسی،از محمد باقر کمره ای،مرتب بر 24 درس در کلیات مسائل توحید.

خدا کی هستی

اردو،از مولوی غلام حسنین،ط.هند.

خدانامه

فارسی،مثنوی،در رد مسیحیّت،از اسماعیل تائب تبریزی،130 بیت.

خداوند بزرگ و من

فارسی،از موریس مترلینگ،ترجمۀ ذبیح اللّه منصوری.ط.تهران،1323 ش و مکرّر.

خداوندنامه

فارسی،مثنوی،از فتحعلی خان صبا کاشانی (-1238 ق).خ.موجود.

-به نام خداوند بینش نگار

خردآفرین آفرینش نگار

خدایان تشنه اند

فارسی،از آناتول فرانس،ترجمۀ کاظم عمادی.

ط.تهران،1324 ش و مکرّر.

خدعه و عشق

فارسی،از شیلر،ترجمۀ اعتصام الملک یوسف بن ابراهیم اعتصامی.ط.تهران،1325 ش.

خدیجة و عقبها و ازواجها،کتاب

ابو الحسن علی بن عبد اللّه خدیجی تمیمی.

نجاشی به 3 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

خدیم الظرفاء و ندیم اللطفاء

ناشناخته،در 12 قسم،قسم چهارم آن«نسیم الحجاز فی التصاحیف و الالغاز»نام دارد که قطعه ای از آن ضمن مجموعه ای دیده شده.

مذکور در«کشف الظنون».

الخرائد

اخلاق،از یعقوب بن ابراهیم حویزی بختیاری (-ح 1150 ق)شاگرد محدّث جزائری.خ.

کاشف الغطاء.

خرابات

فارسی،مثنوی،از شیخ علی حزین(-1181 ق)،در حدود 470 بیت.در کلیات شاعر درج است،خ.مجلس-تهران.

-ثناهاست پیر خرابات را

که شست از دلم لوح طامات را

خرابات

کشکول ملمع،از علی اکبر بن شیر محمد همدانی.

عبد المجید همدانی(-1346 ق)دوست مؤلف گفته است که این کتاب در طبقات شعراء، حکما،عرفا و خطاطان و موضوعات دیگر بوده و نسخه ای ازآن برای طبع به تهران فرستاده شده بوده و عبد المجید نسخۀ خط مؤلف را

ص:9

داشته است.

خرابات فقیر

فارسی،منظوم،از علی بن باقر فقیر اصطهباناتی معروف به معین الشّریعه،ط.شیراز،1307 ش.

الخراج،کتاب

ابو الفرج قدامة بن جعفر بن قدامۀ کاتب بغدادی (-پس از 320 ق).ط.لیدن،1892 م.

الخراج و المقاسمة

میرزا بدیع اصفهانی(-1318 ق).مذکور در «تذکرة القبور».

الخراج و المقاسمة،کتاب

فارسی،ناشناخته.خ.خوانساری نجف.

الخراجیة

احمد بن محمد مقدس اردبیلی(-993 ق)،در اثبات حرمت آن.ط.(در مجموعة «الخراجیات»).نسخه ای از آن به خط صاحب ریاض در کتابخانۀ مرعشی در قم موجود بوده است.

-اعلم وفّقک اللّه لمرضاته ان الخراج لا یخلو عن شبهة

الخراجیّة،الرسالة

نیز از مقدس اردبیلی که آن هم طبع شده.

الخراجیّة،الرّسالة

میرزا عبد اللّه افندی صاحب«ریاض العلماء».

خ.مرعشی قم.

-...الفائدة الاولی فی ذکر جلّ الاخبار المرویه

الخراجیّة،الرسالة

ماجد بن فلاح شیبانی،مولف به ردّ نظریۀ مقدس اردبیلی و طرفداری محقق کرکی پرداخته است.

خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الّذی احلّ خراج بلاده للمؤمنین من عباده

الخراجیّة---

ص:10

عهد صفویه)،در یک مقدمه،3 باب و خاتمه.

مذکور در«ریاض العلماء».

خرد سنج

فارسی،منطق،از محمود شهابی(معاصر)،در رهبر خرد که از همین مؤلف است از آن نقل شده.

خردنامۀ آیتی

فارسی،از عبد الحسین بن محمد آیتی تفتی (1288 ق-).ط.استانبول.

خردنامۀ سکندری

فارسی،مثنوی،یکی از 7 مثنوی هفت اورنگ نور الدین عبد الرحمن جامی(-898 ق)که مکرّر طبع شده.

-الهی کمال آلهی تر است

جمال جهان پادشاهی تر است

خردنامۀ اهلی

فارسی،مثنوی،از محمد اهلی شیرازی(-942 ق)،جزو کلیات اوست که چاپ شده.

خردنامه

فارسی،مثنوی،از صمصام السلطان محمود بن احمد تندری شیوا(-1321 ش).ط.تهران، 1305 و 1309 ش.

خردنامه

فارسی،مثنوی،از کافی بن محتشم قائنی.

-یکی پرسید در یثرب ز صادق

که ای ذات تو چون قرآن ناطق.

خردنامۀ جاودان

فارسی،از خلیل ثقفی اعلم الدوله.ط.تهران، 1339 ق.

خردنامه---

ص:11

خرّم و زیبا

فارسی،مثنوی،ناشناخته،ناظم از اهل هند بوده و در آن از جنگهای شمایل شاه و ملکشاه و بنگاله یاد کرده است.ط.بمبئی،1329 و 1331 ق؛تهران،1325 ق.

خروج صاحب فخ و مقتله

ابو محمد عبد اللّه بن ابراهیم بن محمد بن عبد اللّه بن جعفر بن ابی طالب.نجاشی به 5 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

خروج محمد بن عبد اللّه المحض و مقتله

نیز از ابو محمد عبد اللّه،مذکور در رجال نجاشی.

خروج المقیم(عن حدود البلد)

نور الدین علی بن عبد العال محقق کرکی(-940 ق).خ.دیده شده.در«کشف الحجب»که از این رساله یاد شده لقب مؤلف زین الدین آمده است.

خروج المقیم(لدون المسافة)

سید محسن بن حسن اعرجی کاظمی(-1227 ق).

خروج المقیم(فی بلد الی حد الترخّص)

احمد بن اسماعیل جزائری نجفی(-1150 یا 1149 ق)،مذکور در«لؤلؤة البحرین»،تألیف:

1128 ق.خ.موجود.

-حمدا لمتبدّء النّعم و نصلّی علی نبیّه عنصر الکرم

خروج المقیم(الی دون المسافة)

جعفر بن علی نقی بن حاج آقا بن سید محمد مجاهد طباطبائی(-1317 ق).

خروج المقیم(من بلد الاقامة الی دون المسافة)

محمد جواد بن محمد حسینی عاملی اعرجی (-1226 ق)،به امر سید محسن اعرجی نگاشته.خ.دیده شده.

خروج المقیم(عن محل الاقامة)

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی(-966 ق)،تألیف:950 ق.خ.موجود.

خروسیّه

فارسی،مثنوی،از میر حسن اصفهانی.

خریدة العجائب

جغرافیا،از خواجه نصیر الدّین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق).خ.شیر آقا- استانبول و خوانساری نجف.از رؤیت نسخۀ نجف گمان می رود که کتاب عین تالیف این وردی باشد.

الخریدة العذراء فی العقیدة الغّراء

منظومه در اصول دین،از تقی الدین حسن بن علی بن داود حلی(647 ق-).مذکور در رجال مؤلف.

خریطۀ فارس

میرزا حسن فسوی مؤلّف«فارسنامه»،تاریخ ترتیب:1298 ق.

خریطة الفصوص من النوادر و النّصوص

محمد علی بن محمد حسن واعظ تبریزی (معاصر).مذکور در آخر«منابع الحکم» مؤلف.

خزان و بهار

فارسی،اخلاق،از قاضی محمد شریف بن شمس الدین محمد کاشف شیرازی(ح 1001 ق-)،ط.تبریز،1276 ق و مکرّر.خ.آستان قدس،ش 9473(1060 ق)و چند نسخۀ دیگر-

چمن آرای فرج بعد از شدت در خزان و بهار

خزان و بهار

فارسی،منظومه ای از ظهوری ترشیزی.خ.

مجلس-تهران.

-شوق هرکس را که در راه طلب سر

می دهد

گر در آرد اول از پا آخرش سر می دهد.

ص:12

خزائن

فارسی،تتمۀ«مشکلات العلوم»،از احمد بن مهدی بن ابی ذر نراقی(-1245 ق).ط.تهران، 1290 ق و مکرّر.«مشکلات العلوم»از ملا مهدی نراقی است.

-یا مالک الملک و الملکوت...

خزائن الاحکام

شرح درّۀ بحر العلوم،از ملاّ آقا بن عابد بن رمضان شیروانی دربندی(-1286 ق).ط.

خزائن الاحکام(فی شرح تلخیص المرام)

علی بن خلیل تهرانی(-1296 ق).اصل تلخیص از علامه حلی است.

خزائن الاشعار

فارسی،دیوان اشعار سید عباس جوهری حسینی متخلص به ذاکر.ط.تهران،1310 ش و مکرّر.

خزائن الاصول

ملا آقا دربندی(-1286 ق).ط.تبریز،1274 ق؛تهران،1284 ق.

-حمد المبدع عقیلة العقل

خزائن الانوار(فی سیرة النّبی ص و آله الاطهار)

فارسی،از احمد بن حسن واعظ یزدی(-ح 1310 ق).

خزائن الانوار

تفسیر،از محمد رضا امامی که برای شاه سلطان حسین صفوی تألیف و اهداء شده،مذکور در «جنّات الخلود»مؤلّف.خ.آستان قدس،ش 7643(به نام محمد رضا خاتون آبادی اصفهانی).

خزائن الجواهر سلطانی

در اعمال سنّت و مستحبّات،از محمد حسین بن محمد صالح خاتون آبادی(-1151 ق).خ.

آستان قدس،ش 6453(1252 ق)

خزائن جواهر القرآن

تفسیر،از علی قلی بن قرچقای خان(1020 ق-).خ.مدرسۀ خان قم(خط مؤلف).

-نحمدک و نشکرک اللّهم علی ما شرفتنا

خزائن الدّرر

جعفر بن محمد نقدی(1303 ق-)،تألیف:ح 1323 ق(-ها للنقود خزائن الدرر).

خزائن الدین و سر العالمین

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

در«التنبیه و الاشراف»مؤلف به آن ارجاع شده و محتملا با«خزائن الملک»یکی است.

خزائن رحمت

گجراتی،ادعیه،از غلام علی بهاونگری (معاصر).

خزائن العلوم

محمد جعفر استرآبادی.مختصر«موائد العوائد» اوست؛ط.

-الحمد للّه الذی افاض بجوده الوجود.

خزائن الفتوح-تاریخ علائی

فارسی،تاریخ روزگار علاء الدین خلجی تا 711 ق،از امیر خسرو دهلوی.مذکور در فهرست کتابخانۀ مجلس.

خزائن الفوائد

فارسی،مثنوی،از شرف الدین محمد بن محمد رضا مجذوب،تبریزی(سدۀ 11 ق).خ.

دانشگاه تهران.

-بحری است لبالب از فرائد

شد نام خزائن الفوائد

خزائن القرآن

محمود بن محمّد حسینی تبریزی.مذکور در «جواهر القرآن»مؤلّف.

خزائن الکلام(فی شرح قواعد الاحکام)

محمود بن جعفر عراقی میثمی(-ح 1308 ق).

برخی از مجلّدات آن دیده شده.

ص:13

-الحمد للّه الذّی شرع لنا الدین ببعث الانبیاء و المرسلین...

خزائن المراثی

فارسی،مجموعۀ منظومه ها در رثای ائمّه(علیهم السلام)، از محمد علی بن محمد حسین انصاری(- 1405 ق).ط.تهران،1365 ق.

خزائن الملک و سرّ العالمین-خزائن الملوک...

علی بن حسین مسعودی(-346 ق).در«معجم الادباء»و«کشف الظنون»به همین صورت آمده و شاید با«خزائن الدین»که یاد شد یکی بوده باشد.

الخزانة

فهرست کتابخانۀ محمد علی هبة الدین شهرستانی،که در آن تألیفات خویش را هم یاد کرده است.

خزانة الادب الکبری

عبد القادر بن عمر بغدادی(-1093 ق).شرح شواهد شرح سید رضی بر کافیۀ نحویه.ط.

بولاق مصر.منقول از برخی افاضل.

خزانة الاسرار

ادعیه،در«مجمع الدعوات»از آن نقل شده.

خزانة الخیال

اخلاق و تراجم،از محمد مؤمن مؤلّف«تعبیر طیف الخیال»،تألیف:1130 ق.صاحب روضات از آن در شرح حال شیخ بهائی و موارد دیگر نقل کرده است.

-حمدا لمن جعل خزانة خیال اهل الکمال مشحونة بدرر الاقوال.

الخزانة الشاهیّة

هیأت و نجوم،از عبد القادر رویانی.در تحفۀ «نظامیۀ»مؤلّف به آن ارجاع شده است.

خزانۀ عامره

فارسی،تذکرۀ شعراء،از سید غلام علی بن نوح آزاد بلگرامی(-1200 ق)،آغاز تألیف:

1176 ق،ط.کانپور،1900 م.

خزانة القانع

فارسی،نماز شب و ادعیه،فتح اللّه حسینی مرعشی شوشتری(-1288 ق)،تألیف:1272 ق،برای فتح اللّه وفائی شوشتری(-1304 ق).

خ.دیده شده.

-(پس از خطبه)فتح اللّه الحسینی در این بیاض سواد می نماید که این مختصری است نافع.

خزانة اللطائف

مجموعۀ ملمّع،از علی اکبر بن غلام علی مروّج کرمانی:

خزانة المسائل

سید مصطفی بن هادی نقوی معروف به میر آقا صاحب(-1323 ق)،در 4 جزء:اصول العقاید،اصول الفقه،تمام ابواب الفقه و المسائل المتفرقة.ط.(جزء اول).

الخزّ و السنجاب و اختیار عدم الصلاة فیهما

فارسی،از محمد بشیر گیلانی(-ح 1300 ق).

ضمیمۀ نسخۀ تهذیب که محشّی به حاشیۀ مؤلّف است دیده شده.

خزینة الاصفیاء

مولوی غلام سرور لاهوری.ط.کانپور،1332 ق.

خزینة الجواهر(فی زینة المنابر)

فارسی،مواعظ،از علی اکبر بن محمّد حسین نهاوندی(معاصر)،در 4 باب:آیات،روایات، مواعظ و حکایات.ط.تهران،1358 ق و مکرّر.

خزینة الخیال

اردو،دیوان یکی از شاعران هند.ط.هند.

ص:14

خزینۀ طرب

فارسی،عربی و ترکی،دیوان نظم و نثر محمد جعفر بن محمد حسین طرب نائینی، معاصر فتحعلی شاه قاجار.مذکور در«مجمع الفصحاء»

خزینۀ گنج آلهی

در برخی از منابع از آن نقل شده است.

خزینة الماتم

گجراتی،مراثی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(معاصر).ط.

خزینة المصائب

اردو،مقتل،ترجمۀ«لسان الذاکرین»مترجم:

علویه مصطفی بیگم بنت باقر حسین هندی،ط.

هند.

خزینة المناقب

اردو،ط.هند.

خسرو و پرویز

فارسی،داستان در مفاسد بی حجابی،از هادی بن محمد طارمی منجیلی(معاصر).ط.نجف، 1345 ق.

خسرو و دیوزاد

فارسی،داستان،ط.تهران،1298 ق؛بمبئی.

خسرو و شیرین

فارسی،یکی از مثنویهای خمسۀ جمال الدین ابو محمد احمد بن الیاس نظامی گنجوی(-ح 611 ق)که در 573-576 ق به نام طغرل ارسلان سلجوقی سروده.ط.مکرّر.

-خداوندا در توفیق بگشای

نظامی را ره تحقیق بنمای

خسرو و شیرین

فارسی،مثنوی،از محمد جعفر شعلۀ نیریزی.ط.

بمبئی،1308 ق.

خسرو و شیرین-شیرین و خسرو

فارسی،مثنوی،امیر خسرو بن سیف الدین محمود دهلوی(-725 ق)،یکی از مثنویهای خمسۀ اوست.ط.بمبئی،1326 ق.

-خداوندا دلم را چشم بگشای

به معراج یقینم راه بنمای

خسرو و شیرین

فارسی،مثنوی،از محمد بن زین الدین علی عرفی شیرازی(-999 ق).خ.مجلس-تهران (ضمیمۀ دیوان او)

-خداوندا به عشقم زندگی ده

به فرقم تاج عزّ بندگی نه

-الهی سینه ای درد آشنا ده

غم از هردل که بستانی به ما ده

خسرو و شیرین

فارسی،مثنوی،از شرف الدین ارجاسب شاپور تهرانی.خ.ملک و دانشگاه.

-صباحی زاب کوثر روی شسته

-به نام آنکه شمع دیده افروخت

به نور دیده ام نظاره آموخت

خسرو و شیرین

فارسی،مثنوی،از رکن الدین مسعود بن حکیم

ص:16

نظام الدین شیرازی متخلص به مسیح،مسیحا و مسیحی و معروف به حکیم رکنا(سدۀ 11 ق).

مذکور در«مجمع الخواص».

خسرو و شیرین

فارسی،مثنوی،از میرزا ملک مشرقی طوسی (زنده در 1050 ق)که به نام شاه صفی صفوی آغاز کرده و به انجام نرسانده است.خ.آستان قدس.

خسرو و شیرین

فارسی،مثنوی،از ناصر الدین حجت نجف آبادی.

خسرو و شیرین

فارسی،مثنوی،از میرزا حسن هدایت تهرانی، معاصر شاه عباس و طهماسب صفوی،مذکور در«تذکرۀ روز روشن».این مثنوی به مقصود بیگ هم انتساب یافته.

خسرو و گل-گل و خسرو-خسرو نامه

فارسی،مثنوی،از فرید الدین محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری(-ح 627 ق).ط.

-به نام آنکه جان داد و جهان ساخت

زمین را جفت طاق آسمان ساخت

خسروی نامه

فارسی،مثنوی،از محمد ابراهیم بن مهدی بدایع نگار تهرانی(-1299 ق).مناقب برگرفته از این مثنوی در هامش«مخزن الانشاء»چاپ شده است.

الخسوف و الکسوف(مع جدا و لهما)

محمد حسین مرعشی شهرستانی(-1315 ق).

خ.موجود.

خشخاش نامه

فارسی،مثنوی از اسماعیل بن حسین تائب تبریزی(1286 ق-).مذکور در فهرست تألیفات او.

الخصال

در امامت،از ابو محمد فضل بن شاذان بن خلیل ازدی نیشابوری،راوی از امام جواد(علیه السلام).مذکور در رجال نجاشی.

الخصال

ابو عبد اللّه محمد بن جعفر بن عنبسۀ اهوازی معروف به ابن رویده.نجاشی به 2 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

الخصال(المحمودة و المذمومة)

اخلاق،از شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمّی(-381 ق).ط.تهران،1302 ق و مکرّر.

-الحمد للّه الّذی توحّد بالوحدانیة

خصال الشیعه

فارسی،از شیخ مهدی(معاصر)،ط.هند.

خصال الکمال(و بعض ما روی فی مناقب

الرّجال)

ابو الجیش مظفر بن محمد بن احمد بلخی(-367 ق).مذکور در«معالم العلماء».

الخصایص

احمد بن محمد بن حسین بن حسن بن دؤل قمّی (-350 ق).نجاشی به اسناد خویش آن را از مؤلّف روایت می کند.

الخصایص

طبری،علامه حلّی در«کشف الیقین»از آن نقل کرده و ظاهرا احمد بن محمد طبری یا محمد بن جریر طبری(-310 ق)را در نظر داشته است.

الخصایص-الخصایص العلویة

ابو عبد الرحمن احمد بن علی نسائی(-303 ق).

ابو نعیم می نویسد که بیشتر احادیث خصایص را مؤلف از کتاب احمد بن حنبل نقل کرده است.

الخصایص-الخصایص العربیة

نحو،از ابو الفتح عثمان بن جنّی(-392 ق).ط.

ص:17

الخصایص الفاطمیّة

فارسی،از ملا باقر بن اسماعیل کجوری (-1313 ق).ط.1318 ق.

خصایص مرتضوی

اردو،ترجمۀ«الخصایص العلویۀ»نسائی.ط.

هند.

خصایص معاویه

اردو،از ظهور حسین بارهوی(معاصر).ط.هند.

خصایص المؤمنین

ناصر بن احمد بن عبد الصمد آل ابی شبانۀ بحرانی(-1331 ق).

الخصایص المهدیّة

منظومه از میر محمد باقر بن حسین فقیه ایمانی (-1370 ق).

خصایص النّبی(صلی الله علیه و آله)

احمد بن محمد بن حسین بن دؤل قمّی(-350 ق).مذکور در رجال نجاشی.

خصایص النبی(صلی الله علیه و آله)

ناشناخته،نسخه ای از آن در آستان قدس موجود بوده و شاید«الخصایص النبویۀ»سیوطی یا مختصر آن بوده باشد.

خصایص الوحی المبین(فی مناقب امیر المؤمنین(علیه السلام))

ابو الحسین یحیی بن علی ابن بطریق،معاصر ابن ادریس(-598 ق).ط.تهران 1311 ق.

-الحمد للّه الذی نبّه ذوی العقول

خصایص یوم الجمعة

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی(-966 ق).ط.صیدا.

-الحمد للّه الذی شرف الایام بعضها علی بعض

خصایص یوم الغدیر---

ص:19

الخطابة العربیة

مذکور در اجازۀ معروف مؤلف.

الخطب(للجمعات و الاعیاد)

محمد علی پادشاه کشمیری(-1221 ق).خ.

دیده شده.

الخطب(للجمعات)

محمد علی مدرس طباطبائی یزدی(-پس از 1255 ق).مذکور در تذکرۀ«میکده».

الخطب(للجمعات و الاعیاد)

محسن فیض کاشانی(-1091 ق)تالیف:

1067 ق،جمع:1070 ق.خ.موجود.

الخطب

الخطب

شیخ یوسف محدث بحرانی.مذکور در«لؤلؤة البحرین»مؤلف.

خطب ابن نباته-دیوان الخطب

ابو یحیی عبد الرحیم بن محمد بن اسماعیل بن نباتۀ حاذقی فارقی(-374 ق).ط.مکرّر.

خطب ابن نباتة-دیوان الخطب الجمعیّة

جمال الدین ابو بکر محمد بن محمد(-686 ق) از نوادگان ابن خطیب فارقی و معروف به ابن خطیب مصری و خطیب مصر.ط.مکرّر.

خطب ابی بکر بن ابی قحافه

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الخطب الاربعة(للعیدین)

عبد اللّه بن ابی القاسم موسوی بلادی بوشهری (معاصر).مذکور در فهرست تألیفات او.

خطب امیر المؤمنین(علیه السلام)

ابراهیم بن حکم بن ظهیر فزاری.نجاشی و شیخ طوسی هریک به سند خویش کتاب را از ابن عقده و او به واسطۀ یحیی بن زکریا بن شیبان از مؤلف روایت کرده است.

الخطب لامیر المؤمنین(علیه السلام)،کتاب

ابراهیم بن سلیمان نهمی.ظاهرا با کتاب «الخطب»که پیشتر یاد شد یکی است.

خطب امیر المؤمنین(علیه السلام)

ابو یعقوب اسماعیل بن مهران سکونی،از اصحاب امام رضا(علیه السلام).مذکور در رجال نجاشی.

خطب امیر المؤمنین(علیه السلام)(علی المنابر فی الجمع و

الاعیاد)

خطب امیر المؤمنین(علیه السلام)

به روایت ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی (-207 ق).مذکور در«اخبار آل اعین».

خطب امیر المؤمنین(علیه السلام)

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-206 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الخطب السائرة

ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی(-283 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

خطب عمر بن الخطاب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلّودی(-332 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الخطب المصطفویة

محمد علی اکرم آروی(معاصر).ط.کلکته، 1313 ق.

الخطب المعربات(یا المقریات)

ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی(-283 ق).

خطب النبی(صلی الله علیه و آله)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

خطب النبی(صلی الله علیه و آله)

ابو الحسن علی بن محمد مدائنی(-225 ق).

مذکور در«الوافی»صفدی.

خطباء المنبر الحسینی

احوال واعظان و مبلغان معاصر،از حیدر بن صالح مرجانی نجفی(معاصر).ط.نجف، 1368-1372 ق(3 جزء).

خطبة ابن الحماد-الخطبة الاثنی عشریّة

در صلوات بر معصومین و بیان سیرت آنان،از علی بن حماد که ظاهرا در اوائل روزگار صفویه می زیسته است.نسخۀ سدۀ 10 یا 11 ق آن در نجف موجود بوده است.

-الحمد للّه الذی فضّلنا بحبّ آل محمد علی البشر

خطبة ابی ذر

ابو ذر جندة بن جنادۀ غفاری(-32 ق)صحابی پیامبر(صلی الله علیه و آله).مذکور در فهرست شیخ.

الخطبة الاثنی عشریة---

ص:23

نیامده ولی در«علائم الظهور»سید عبد اللّه شبر نقل شده است.

خطبة الملل و النّحل

فارسی،از عباسقلی خان سپهر(معاصر)،مذکور در«مشکاة الادب»مؤلّف.

خلاصة الابحاث(فی المسائل المیراث)

ارجوزه از محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق).خ.ملک.

-یقول راجی عفو من ذی المنن

عبیده محمد بن الحسن

خلاصة الاحکام

فارسی،مثنوی در فقه،از صبای کاشانی، مجموعه ای است از فتاوی محقّق قمی در نماز.

خ.ملک.در دیوان ناظم نیز درج است.

-ای نگارندۀ سپید و سیاه

ای طرازندۀ نگین و کلاه.

خلاصة الاخبار

فارسی،در قصص انبیاء و ائمه(علیه السلام)از محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی، تألیف:1250 ق.ط.ایران 1282 ق و مکرّر.

خلاصة الاخبار(فی احوال الاخیار)

فارسی،تاریخ،از غیاث الدین محمد بن همام الدین معروف به خواند میر(-942 ق) مؤلّف«حبیب السیر».خ.آستان قدس،ش 9744 و چند نسخۀ دیگر.

-خلاصة کلام روایان اخبار انبیاء عالیمقدار

خلاصة الاخلاص

فارسی،در توحید،از قاسم علی قاینی.خ.

آستان قدس،ش 6459(1098 ق).

خلاصة الادعیة و الاعمال

فارسی،در مستحبّات،از محمد بن فخر الدّین معاصر شاه طهماسب صفوی(-984 ق).خ.

آستان قدس.

-الحمد للّه الملک القدیم...

خلاصة الاذکار و اطمینان القلوب

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،مرتب بر مقدمّه،12 فصل و خاتمه.ط.تهران،1311 ق(با مجموعه رسائل فیض.)خ.آستان قدس،ش 10643(1238 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-ربّنا لو لا ما وجب علینا من قبول امرک

خلاصة الاستخلاص لدفع الوسواس---

ص:27

خلاصة الاسرار

کیمیا،از حسین بن علی کاشفی(-910 ق)،خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 10725(1261 ق).

-لک الحمد یا محیی الاجساد

خلاصة الاشعار-تذکرة خلاصة الافکار-تذکرۀ

میر تقی کاشی

فارسی،از میر محمد تقی کاشی.در«دانشمندان آذربایجان»از آن نقل شده است.

خلاصة الاصول

اصول فقه،از ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری(-1324 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

خلاصة الاصول

اصول فقه،از عبد اللّه بن محمد علی کرمانی راینی (-1327 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی ارشدنا الی اصول شریعته.

خلاصة الاصول

فارسی،اصول فقه،از محمد تقی بن علی عقدائی،که به خواهش محمد ولی میرزا ابن فتحعلی شاه قاجار تألیف کرده و مرتّب است بر مقدمّه،5 مقصد و خاتمه.

-الحمد للّه الذی جعل الاصول اصولا

خلاصة الاصول(فی شرح مبادی الوصول)

علی بن حسن بن عاملی امامی،شاگرد علامه حلّی،تاریخ شرح:706 ق.خ.آستان قدس،ش 2890(733 ق)،اصل«مبادی الوصول»از علامّه حلّی است.

-الحمد للّه ذی القدرة و الجلال

خلاصة الاصول

ارجوزه در اصول فقه،از محسن بن سمیع نوادۀ فیض کاشانی،خ،آستان قدس،ش 6531 (1257 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-سبحانه من لا یزال محسنا

حمدی الیه الملک المهیمنا

خلاصة الاعتبار فی الحج و الاعتمار

محمد بن محمد بن مکی شهید اول(-786 ق).

خ.موجود.

خلاصة الاعراب(فی علم النحو و الاعراب)

ابو عبد اللّه سلیمان بن داود حسینی حلّی (-1247 ق)،مرتب بر مقدمّه،4 فصل و خاتمه.خ.حسینیۀ کاشف الغطاء.

-للّه حمدا مرفوعا بدوام الثناء

خلاصة الاعصار(فی تاریخ بختیار)

فارسی،لسان السلطنة عبد الحسین بن هدایت اللّه سپهر متخلص به ادیب(-1312 ق).ط.تهران، 1327 و 1333 ق.

خلاصة الافکار---

ص:28

الخلاصة البرهانیة

کلام،ناشناخته،چنانکه از برخی فهارس برمی آید چاپ شده است.

خلاصة البلدان

اخبار قم،از محمد بن محمد بن هاشم حسینی رضوی،تألیف:1179 ق،به خواهش محمد صالح معلّم قمی.این کتاب از مصادر «انوار المشعشعین»است.

خلاصة البیان(فی حلّ مشکلات القرآن)

محمد تقی بن حسینعلی هروی اصفهانی (-1299 ق).نسخۀ خط مؤلف در کتابخانۀ سماوی موجود است.

-تبارک الذی نزل الفرقان علی عبده

خلاصۀ تاج المآثر مظفری

فارسی،از عباسقلی سپهر،مذکور در«مشکات الادب»مؤلف.

خلاصة التاریخ

فارسی،به روش سیاق،مؤلّف معاصر فتحعلی شاه قاجار بوده.خ.دیده شده.

خلاصۀ تاریخ جهانگشای جوینی

فارسی،ناشناخته،اصل جهانگشا از عطا ملک جوینی(-681 ق)است.خ.دیده شده.

خلاصۀ تاریخ گیتی گشا

فارسی،از محمد اسماعیل وکیل الملک نوری حاکم کرمان(سدۀ 13 ق)،ط.تهران،1317 ش.

خلاصۀ تاریخ وصّاف-منتخب تاریخ وصّاف الحضرة.

خلاصۀ تاریخ وصّاف

فارسی،خلاصۀ«تجزیة الامصار»خواجه عبد اللّه وصّاف الحضرة،تلخیص از حسین بن حسین انصاری عطّار.تألیف:823 ق،به امر ابراهیم سلطان بن شاهرخ تیموری،حاکم شیراز.

خ.موجود.

-حمد و ستایش مر خدای را که انوار اخلاصش

خلاصة التبیان(فی شرح لغات نصاب الصبیان)

فارسی،از علی رضا تبیان الملک تبریزی (معاصر)..

خلاصة التجارب

فارسی،طب،از بهاء الدوله حسن بن شاه قاسم بن شمس الدین محمد نوربخشی،تألیف:907 ق.

خ.آستان قدس،ش 11775(1256 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-حمد بلا احصاء حکیمی را که به کمال حکمت

خلاصة التجوید

فارسی،از سید حسین بن رضا علی قاری هندی (-1334 ق).ط.1331 ق.

خلاصة التدبیر فی ریاسة الوزیر

کمال الدین عبد الرزاق بن جلال الدین کاشانی (-730 یا 735 ق)،مرتب بر مقدمه(در 7 اصل)و 2 مقصد و خاتمه،خ.دیده شده.

-الحمد للّه المنّان بالنّعم السوابق

خلاصة الترتیل---

ص:29

خلاصة التعبیر

فارسی،ناشناخته،در 99 باب،خ.مجلس.

خلاصة التفاسیر

محمد حسین بن محمد باقر بن محمود طبیب.

خلاصة التلخیص

معانی و بیان،از غیاث الدین منصور دشتکی (-948 ق).قاضی نور اللّه شوشتری نسخۀ آن را دیده بوده است.مذکور در«مجالس المؤمنین».

خلاصة التنجیم و برهان التقویم

فارسی،از غیاث الدین علی بن امیر حسن حسینی اصفهانی،تألیف:869 ق در شهر بدخشان،در 12 باب،خ.حسینیۀ کاشف الغطاء.

خلاصة التنزیل(در اداء حروف با ترتیل)

فارسی،مثنوی در تجوید،از ابن عماد،در 140 بیت،نسخۀ مؤرخ 863 ق آن موجود است.

-ای به نام تو افتتاح کلام

در ثنایت زبان رسیده به کام

خلاصة التنقیح(فی المذهب الحق الصحیح)

شرح ارشاد علامه حلّی در فقه،از شهاب الدین احمد بن محمد بن فهد احسائی،معاصر ابن فهد حلّی(-841 ق)،تألیف:806 ق.خ.سماوی.

خلاصة التواریخ

فارسی،از قاضی میر احمد بن محمد حسینی معروف به میر منشی(-1001 ق).مجلّد پنجم آن در وقایع روزگار صفویان تا سال وفات مؤلف موجود است.

خلاصة التّواریخ

فارسی،از محمد کاظم بن رضا طبری.در مقدمه کتاب آمده است که این کتاب مشتمل بر وقایع سالهای ولادت پیامبر(صلی الله علیه و آله)،تا سال 1267 ق است،ولی نسخۀ یک جلدی مورّخ 1268 ق که موجود است تنها وقایع صدر اسلام را دربر دارد.

-سپاس بی قیاس سزاوار صانعی جلّت عظمته

خلاصة الثقلین-ترجمۀ رسالۀ ملا صفر علی

فارسی،در حقیقت مذهب امامیّه،مترجم که ناشناخته است اصل رساله را به ملا صفر علی نسبت می دهد و نسخۀ مورخ 1238 ق دیده شده.

-حمد مبدعی راست که گیتی را به کن آفریده...اما بعد این است خلاصة الثقلین در ترجمۀ رسالۀ ملا صفر علی که برای سلطان نوشت و او شیعه شد.

ص:30

خلاصة الحدود

رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب سروی مازندرانی(-588 ق).در«متشابه القرآن» مؤلّف،در باب اصول فقه به آن ارجاع شده است.

خلاصة الحساب

فارسی،از قطب الدین خسرو شاه معاصر تیمور گورکان(-807 ق)،در یک مقدمه،2 مقاله و خاتمه.خ.آستان قدس،ش 5276(1034 ق) و چند نسخۀ دیگر.

-نحمدک یا اسرع الحاسبین

خلاصة الحساب

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی،شیخ بهائی (-1031 ق)،مرتب بر مقدّمه،10 باب و خاتمه.ط.مکرّر.خ.آستان قدس،ش 14122 (1012 ق)و چندین نسخۀ دیگر.

-نحمدک یا من لا یحیط بجمع نعمه عدد

خلاصة الحساب

نظم«خلاصة الحساب»شیخ بهائی.از قوام الدین محمد بن محمد مهدی سیفی قزوینی.

خ.موجود.

-الحمد للّه القدیم الواحد

حمدا یشق قلب کل جاحد

خلاصة الحقایق

فارسی،مثنوی،از نجیب الدین رضا-زرگر تبریزی،تاریخ نظم:1100 ق.خ.آستان قدس، ش 9276(1194 ق).

-حمد و ثنای احد لا یزال

فرد قدیم و صمد بی زوال

خلاصة الحکمة

فارسی،طب،از نواب میر محمد حسین بن محمد هادی علوی عقیلی خراسانی،تالیف:

1195 ق به امر استادش میر محمد علی حسینی.

ط.بمبئی،1261 ق.

خلاصة الحکمة

فارسی،طب،از زین العابدین مؤتمن الاطبّاء کاشانی،معاصر ناصر الدین شاه قاجار.

خلاصۀ حکمت اشراق-افکار سهروردی و ملاّ

صدرا

فارسی،از اکبر داناسرشت(صیرفی).ط.

تهران،1324 ش(چاپ دوّم).

خلاصة الحیاة(فی احوال الحکماء)

احمد بن قاضی نصر اللّه دیبلی(-996 ق).

خلاصة الحیاه

نور الدین عبد الرّحمان بن احمد جامی(-898 ق).نسخۀ مؤرخ 868 ق آن در اصفهان موجود بوده.مذکور در«خلد برین».

خلاصة الحیوان(فی تاریخ احوال الحکماء

الاعیان)

فارسی،از ابو الجود بن نصر اللّه شوشتری،که به دستور وزیر ابو الفتح بن عبد الرزاق تألیف کرده.

مذکور در«ریاض العلماء».

خلاصۀ دعاء السمات

سید علی محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق).

مذکور در شرح حال مؤلف.

خلاصة الدعوات

ناشناخته،ط.1289 ق.

خلاصة الدعوات

اردو،از تاج العلماء علی محمد بن محمد نقوی (-1312 ق).ترجمۀ«نخبة الدعوات»است.

خلاصة الدعوات

مرتضی قلی بن حسن قلی.تالیف:ظ 1174 ق، مرتب بر مقدمه 3 باب و خاتمه.خ.خوانساری.

-الحمد للّه الذی سمع لمن دعاه

خلاصة الدّعوات

فارسی،از محمد کاظم سبزواری.در«نفایس اللباب»علی اکبر کرمانی از آن نقل شده.

ص:31

خلاصة الدعوات(فی شرح دعاء السمات)

محمد مهدی بن جعفر موسوی تنکابنی.مذکور در آخر«خلاصة الاخبار»مؤلّف.

خلاصة الذهب

فارسی،در بیان سلسلۀ ذهبیه،از جلال الدین محمد حسینی مجد الاشراف،ط.تهران،1322 ق.

خلاصة الرشاد(فی الدلالة علی منهج العباد)

فارسی،اصول و فروع دین،از عبد الوهاب بن محمد علی شریف قزوینی.خ.موجود.

-الحمد لولیه

خلاصة الرمل

عبد الغنی حافظ شیروانی،مؤلف«انوار الرمل».

خلاصة الرّوضة

فارسی،خلاصۀ«روضة الشهداء»کاشفی،از علی بن حسن زواری،مرتب بر 10 باب و خاتمه.خ.موجود.

خلاصۀ ریاضیات متوسطه

فارسی،از بیرشک انواری،ط.تهران،1326 ش.

خلاصة الزبدة

معانی و بیان،از مؤلّف اصل زبده،مهذب الدین احمد بن عبد الرّضا بصری(-پس از 1085 ق) معاصر شیخ حرّ عاملی،خ.کاشف الغطاء.

-امّا بعد الحمد لولیه و مستحقه...فهذه خلاصة الزبدة و زبدة العمدة

خلاصة الزیجات

از مؤلف«جوامع احکام النجوم»که ناشناخته است و در آن به تألیف کتاب اشاره کرده است.

خلاصة الزیجة

ابو الحسن علی بن زید بیهقی فرید خراسان (-565 ق)مذکور در«معجم الادباء»به نقل «مشارب التجارب»مؤلّف.

خلاصۀ سوامی دیانند

اردو،از مؤلّف اصل آن،غلام حسنین پانی پتی، تألیف:1350 ق.این کتاب در رد مذهبی است که دیانند اختراع کرده و چاپ شده است.

خلاصة السؤال(فیما یتعلق بالاغسال)

جعفر شرف الدین،مؤلّف«تضمین الالفیة».

نسخۀ آن نزد نوادۀ مؤلف در شوشتر موجود بوده.

خلاصۀ شاهنامۀ فردوسی

فارسی،از محمد علی بن محمد حسین فروغی ذکاء الملک.ط.تهران،1313 ش.

خلاصة الشفاء

فارسی،طب،از میر مظفر بن محمد حسینی کاشانی معروف به شفائی،صاحب«قرابادین شفائی».خ.موجود.

-حمد بی نهایت و ثنای بی غایت حکیمی را که از حکمت کاملۀ او

خلاصة الصرف

فارسی،از سید محمّد حجّت کرمانی.ط.تهران، 1332 ق و چندین چاپ دیگر.

خلاصة الصرف

فارسی،از حکیم اصغر حسین هندی.ط.هند.

خلاصة الطب

فارسی،از میر محمد حسین بن محمد هادی، مؤلف«مخزن الادویه».خ.سرای همایون، استانبول.

خلاصۀ عباسی

تلخیص کتاب«سنگلاخ»در لغت ترک،از محمد بن عبد الصبور خوئی که به دستور عباس میرزا نائب السلطنة تألیف کرده.اصل کتاب از میرزا مهدی خان استرآبادی است.خ.شهید مطهری.

-الحمد للّه الذی جعل الناس شعوبا و قبائل

ص:32

خلاصة العترة النبویّه(فی انساب السادة الموسویة)

ابو طالب اسماعیل بن حسین مروزی(572 ق-).

خلاصۀ عجائب البلدان

ناشناخته.خ.کاشف الغطاء.

خلاصة العروض

محمد نجف کرمانی(-1292 ق).مذکور در «مطلع الشمس».

خلاصة العلوم

مظفر علی شاه محمد تقی بن محمد کاظم طبیب متخلص به مظفر(-1215 ق).

خلاصة العلوم

فارسی،از میرزا محمد کرمانی منشی کریم خان زند(-1193 ق)،در چند مجلّد.خ.موجود.

خلاصة الفروع

در طهارت و صلاة،از ابو القاسم بن کاظم موسوی زنجانی(-1293 ق).

خلاصة الفروع

عبد اللّه بن محمد علی راینی کرمانی(-1327 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی هدانا لهذا و ما کنا لنهتدی

خلاصة الفصول

اصول،از محمد علی صدر الدین بن اسماعیل صدر اصفهانی(1299 ق-)،تألیف:1363 ق.

خ.دیده شده.

خلاصة الفقه

شیخ حبیب آل شبیر خاقانی و 1272 ق-).

مذکور در فهرست کتابهای او.

خلاصة الفقه

حسین بن عبد الکریم رشتی(-1348 ق)مذکور در«احسن الودیعۀ»خوانساری.

خلاصة الفقه و سلالة الاجتهاد

ناشناخته مذکور در«کشف الحجب».

-کتاب الطهارة و هی فی اللغة النظافة و النزاهة

خلاصۀ فلسفی نظریّۀ انیشتاین یا سیر تکامل علم

فیزیک

فارسی،از آلبرت انیشتاین و لئوپولد ایتفلد، ترجمۀ احمد آرام.ط.تهران،1327 ش.

خلاصة الفوائد

احوال ابو مسلم خراسانی،ناشناخته،ظاهرا خلاصۀ«فوائد المؤمنین»تألیف یکی از فضلای سدۀ 11 ق است.

خلاصة القرائة

فارسی،تجوید،از محمد مؤمن بن عبد الکریم قاری در 10 باب.خ.شهید مطهّری.

خلاصة القرآن

فارسی،تجوید،از محمد شفیع قاری،خ.دیده شده.

خلاصة الکافیة

نحو،از محمد بن ناصر.شاید فرزند بهاء الدین بحرانی.خ.موجود.

خلاصة الکلام(فی فقه الاحکام)

راضی بن محمد حسین تبریزی(معاصر).

خلاصة الکلام(فی افتخار الاسلام)

فارسی،از محمد صادق فخر الاسلام.ط.تهران، 1322 ق؛قم،1330 ش.

خلاصة لطائف الخیال-تذکرة نصرت

فارسی،از محمد نصیر بن محمد جعفر نصرت بصری،خلاصۀ«لطائف الخیال»محمد صالح نواب رضوی(-پس از 1104 ق).آغاز تألیف 1104 ق.خ.ملک و شهید مطهری.

خلاصۀ مثنوی رومی(برای مدارس)

فارسی،از بدیع الزمان فروزانفر،ط.تهران

ص:33

1326 ش.

خلاصة المذهب

اصول،ناشناخته،سید احمد زوین در مجموعه ای در 1234 ق برخی از مباحث کلامی را از آن نقل کرده است.

خلاصة المسائل

فارسی،رسالۀ عملیه در طهارت و صلاة،از ملاّ احمد بن مهدی نراقی.خ.موجود.

خلاصة مشارق الانوار

محمد زمان بن کلبعلی جلائر متخلص به ساقی خراسانی(-1286 ق).خ.ملک.

خلاصة المصائب

اردو،مقتل،از محمد هادی بن علی صلاح هندی، که برای واجد علی شاه تألیف کرده،ط 1263 ق و مکرر.

خلاصة المصائب

فارسی،مقتل،از محمد حسن قزوینی(1296 ق-)،تألیف:1326 ق.خ.دیده شده.

خلاصة المناقب

نور الدین جعفر بدخشی،شاگرد سید علی همدانی (-786 ق).در«مجالس المؤمنین»شوشتری از آن نقل شده است.

خلاصة المنطق

محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

خلاصة المنهج

فارسی،مختصر تفسیر«منهج الصادقین»،از مؤلّف آن فتح اللّه بن شکر اللّه کاشانی(-997 ق یا 988).

ط.تهران،1275 ق و مکرّر.

-حمدی چون کلمات ربّانی بی غایت

خلاصة النّجات

فارسی،مختصر«نجاة المتقین»از مؤلف آن، هدایت اللّه بن مهدی رضوی(-1280 ق).

خلاصة النّحو

فارسی،نحو برای مبتدئین،از میرزا علی احمد زاده سلماسی،ط.تبریز،1326 ق.

خلاصة النّحو

ارجوزه،از محمد باقر بن حیدر حسنی حسینی کاظمی(-1290 ق).خ.موجود.

-احمد ربّا منه لا یحصی النّعم

حمدا بنحو قصرت عنه الهمم

خلاصة النّحو

ابو محمد حسن صدر الدین(-1354 ق).

تألیف:1335 ق.

خلاصة النّحو

منظومه،از ابو الفضل بن ابی القاسم کلانتری (-1316 ق).مذکور در شرح حال مؤلف در مقدمۀ دیوان او.

خلاصة النّحو

ناشناخته،زین العابدین حسینی شرحی بر آن دارد که در حرف شین خواهد آمد.

خلاصة النّسب

محمد رضا بن محمد صادق طباطبائی نوادۀ میر یوسف طباطبائی.در تفصیل نسب،اجداد مؤلف.مذکور در«تاریخ اولاد الاطهار».

خلاصة الوفاء(فی اختصار رسائل اخوان الصفاء)

منتخبی است از چند نسخۀ رسائل«اخوان الصفا»که مکرر طبع شده است.

خلاصی نامه

فارسی،مثنوی عرفانی،منسوب به محمد علی مؤذّن خراسانی.ابیاتی از آن منطبق با منتخب مثنوی ملا صدر است.ط.شیراز،1318 ش.

-می ستایم خالقی را کوست هست

این دگرها نیستند و اوست هست

ص:34

الخلاف فی الاحکام

شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق).خ.آستان قدس،ش 2736(1231 ق)و 2392.ط.تهران،1370 ق؛قم،1376 ق -الحمد للّه حق حمده..سالتم ایدکم اللّه

الخلاف فی اصول الفقه

شریف مرتضی علم الهدی علی بن حسین موسوی(-436 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الخلاف فی الخلافة

محمد علی هبة الدین شهرستانی(معاصر).در فهرست آمده است که در این کتاب به ذکر اقوال و مستندات آنها اکتفا و حکم بر موضوع به فهم خوانندگان گذاشته شده است.

خلاف عمر(بروایة اهل الحشو)

ابو یحیی جرجانی.مذکور در رجال نجاشی.

خلاف المذاهب الخمسة فی الفقه

تقی الدّین حسن بن علی بن داود حلّی(-647 ق-).مذکور در رجال مؤلف.

الخلافات بین شعبه و حفص

قراءت،از محمد بن محمود،نوادۀ ناصر الدین ابو القاسم سمرقندی و مؤلّف«تجوید الفاتحه و التوحید».شعبه و حفص راویان عاصم در قراءت تمام قرآن بوده اند...

خ.موجود.

-الحمد للّه الذّی جعل صدور ناخزائن کلامه

خلافت

فارسی،از ابو القاسم بن حسین لاهوری(-1324 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الخلافة

انگلیسی،در اثبات امامت،از لقاء علی حیدری هندی(معاصر).ط.

الخلافة

غیاث الدین منصور حسینی دشتکی(-948 ق).

مذکور در مجالس المؤمنین.

الخلافة و الدستور الاسلامی

در اثبات خلافت علی(علیه السلام)،از محمد جواد بن عبد الهادی شری بغدادی(1325 ق-).ط.

بیروت،1366 ق.

الخلافة الاسلامیّة

امامت،از محمد بن خلیل عاملی(1327 ق-) مؤلف«احسن الاثر».

الخلافة الآلهیّة

اردو،از سید محمد سبطین سرسوی لاهوری، مؤلف رسالۀ اهل البیت.

الخلافة الآلهیّة---

ص:35

خلافتنامۀ امام حسن(علیه السلام)-الخلافة الحسنیّة

فارسی،مثنوی،از علی بن محمد حسین خاموش یزدی(1295 ق-).خ.آستان قدس،ش 11739(خط ناظم).

خلافتنامۀ حیدری

فارسی،مثنوی،نیز از خاموش یزدی.خ.آستان قدس،9565(بخط ناظم).

الخلافیّات

رسالۀ علمیّه،از ابراهیم بن سلیمان قطیفی(- پس از 945 ق).مذکور در برخی از اجازات مؤلف.

الخلافیات

در تمام ابواب فقه،از عبد اللّه بن عباس ستری بحرانی(-ح 1270 ق).نسخۀ آن در بحرین موجود بوده است.

الخلافیات

در مسائل مورد اختلاف میان مسلمانان،از محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق).

مذکور در«نجوم السماء».

خلافیّات الشرّایع

ناشناخته،چنانکه در«امل الآمل»و«ریاض العلماء»یاد شده شهید ثانی بر این کتاب حاشیه نوشته که در این صورت مؤلّف پیش از شهید ثانی می زیسته است.

خلافیّه

فارسی،رسالۀ عملیّه،از محمد باقر بن محمد مؤمن محقّق سبزواری(-1090 ق).خ.آستان قدس،ش 2393(1194 ق).

-الحمد للّه ربّ العالمین

الخلخالیّة،الرّسالة

فقه،در خلخال پای زنان،از جلال الدّین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق).خ.مشکات.

خلد برین---

ص:36

ذکر شده است.

-الحمد للّه المدرک القریب

خلق الانسان

لغت،در نامهای اعضای بدن انسان،از ابو الحسین احمد بن فارس رازی(-375 ق).خ.

آستان قدس،ش 3713.

خلق الانسان

علی محمد بن دلدار علی نقوی(-1312 ق).

مذکور در«مشاهیر علماء الهند».

خلق حواء

عبد الغفار گیلانی.صاحب ریاض نسخۀ آن را نزد یکی از نوادگان او دیده بوده است.

الخلق الحسینی

علی محمد بن دلدار علی حسینی(-1312 ق).

الخلل

منظومه از شیخ مرتضی بن عباس آل کاشف الغطاء(-1349 ق).

الخلل

نصر اللّه فارسی مشهدی(-1291 ق).مذکور در «مطلع الشمس»و«فردوس التواریخ».

الخلل

نعمت بن علاء الدین طریحی نجفی(-1293 ق).

خ.دیده شده.

الخلل(فی الصلاة)

منسوب به علی بن عبد العال محقق کرکی (-940 ق).خ.آستان قدس،ش 2385(957 ق)و چند شمارۀ دیگر.ط.تهران،1322 ق(در آخر البیان).

-الحمد للّه الذی فطر السموات و الارض

الخلل(فی الصلاة)---

ص:39

خلنامه

فارسی،مثنوی،از کوهی کرمانی،ط.تهران، 1304 ق.

خلواتیّه

در نوافل،از سید عبد اللّه بن ابی القاسم بن علم الهدی بلادی بوشهری(معاصر).شاید هم این نام تصحیف صلواتیۀ او باشد که«ضیاء المستضیئین»نام دارد.

خلوتخانه

فارسی،رد صوفیه،از عبد الفتّاح بن ضیاء الدین محمد مرعشی حسینی اصفهانی،مؤلّف«التبر المذاب».

خلوت راز

فارسی،مثنوی،از محمد امین واصل لاهیجی.

خلوت راز

فارسی،مثنوی،از محمد طاهر وحید قزوینی.خ.

مجلس.

-ای فرازندۀ سرای جهان

به گل و خشت آشکار و نهان

الخلود

در آیات و حدیث در باب خلود بهشت و دوزخ، از فضل اللّه بن فیض اللّه اینجو شیرازی که به اسم فیروز شاه بهمنی پادشاه هند تألیف کرده.

خلیج فارس

فارسی،از سر آرتور ویلسن،ترجمۀ محمد سعیدی،ط.تهران،1310 ش.

خلیج فارس

فارسی،از غلام علی بایندر(-1320 ش)،ط.

تهران،1317 ش.

خلیفة الرسول(صلی الله علیه و آله)

فارسی،در امامت،ناشناخته.ط.ایران.

خلیفة النبی(صلی الله علیه و آله)

صدر الدین بن عبد الحسین شرف الدّین.ط.

الخلیلی---

ص:40

الخمریّه

فارسی،در احکام خمر،از محمد علی بن حسنعلی همدانی(1293 ق-)،در 6 عنوان:1.

فارسی،از محسن بن عبد اللّه اردبیلی(-1294 ق)،تألیف:1286 ق.

الخمس،کتاب

ابو جعفر محمد بن اورمۀ قمّی(سدۀ 3 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الخمس،کتاب

ابو جعفر محمد بن حسن صفار قمی(-290 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الخمس،منظومة فی

سید محمد جواد شقرانی نجفی(-1226 ق).

فارسی،از اکرامی ترک معروف به کاشی.

مذکور در تذکرۀ نصر آبادی.

خمسۀ سید حسن

فارسی،از سید حسن بن فتح اللّه،تاریخ نظم، 1038 ق.خ.موزۀ بریتانیا.

خمسۀ حسینی

فارسی،از محمد حسین بن محمد حسن بن معصوم حسینی قزوینی(-1249 ق)،مشتمل بر مثنویهای الهی نامه،اشترنامه،مهر و ماه،وامق و عذراء و وصف الحال.ط.شیراز، 1324-1328 ق.خ.ملک.

خمسۀ خواجو

فارسی،مثنوی،از کمال الدین ابو العطاء محمود بن علی کرمانی متخلص به خواجو (-753 ق).مشتمل بر همای و همایون،گل و نوروز،روضة الابرار،کمال نامه و گهرنامه.

برخی از این مثنویها مستقلا طبع شده.خ.شهید مطهری(953 ق).

خمسۀ داعی---

ص:42

بهشت.ط.هند.

خمسۀ روح الامین

فارسی،مثنوی،از محمد امین شهرستانی متخلص به روح الامین و معروف به میر جمله.

چهار تا از این مثنویها در کتابخانۀ سلطان القرائی موجود بوده است:خسرو و شیرین،مطمح الانظار،لیلی و مجنون و بهرام نامه(یا آسمان هشتم).

خمسۀ شفائی

فارسی،مثنوی،از حکیم شفائی(-1037 ق).

مذکور در«کشف الظنون».

خمسۀ شهاب

فارسی،مثنوی،از عبد اللّه شهاب ترشیزی (-1216 یا 1215 ق).مذکور در«ریاض العارفین».

خمسۀ ضمیری

فارسی،مثنوی،از کمال الدین حسینی ضمیری اصفهانی(سدۀ 11 ق)مشتمل بر مثنویهای ناز و نیاز،بهار و خزان،لیلی و مجنون،وامق و عذراء و اسکندر نامه.برخی مثنوی ششم را هم به نام جنة الاخیار(یا حسنة الاخبار)بر آنها می افزایند.

خمسۀ فیضی

فارسی،مثنوی،از ابو الفیض بن مبارک ناگوری (-1004 ق).مشتمل بر مثنویهای نل و دمن، مرکز ادوار،اکبر نامه،سلیمان و بلقیس و هفت کشور.وی ظاهرا دو مثنوی اول را به اتمام رسانیده که نسخۀ آنها موجود است و نل و دمن در لکهنو چاپ شده.

خمسۀ فوق الدین یزدی

فارسی،مثنوی،از فوق الدین احمد یزدی معاصر شاه عباس صفوی(-1077 ق).گفته اند که مثنویهای او همه غزلیات بوده است.

خمسۀ قاسمی گنابادی

فارسی،مثنوی،از قاسمی گنابادی معاصر شاه اسماعیل و شاه تهماسب صفوی(-984 ق).

معلوم نیست که موفق به اتمام خمسه شده باشد.

خمسۀ کاتبی ترشیزی

فارسی،مثنوی،از محمد بن عبد اللّه کاتبی ترشیزی(سدۀ 9 ق)مشتمل بر مثنویهای مجمع البحرین،بهرام و گلندام،حسن و حسن، ناظر و منظور و محبّ و محبوب.نسخۀ برخی از این مثنویها موجود است.

خمسۀ لاهوری

فارسی،مثنوی،از ابو البرکات لاهوری.یاد یکی از مثنویها(لیلی و مجنون)از این خمسه در مقالۀ رومئو ژولیت در مقایسه با لیلی و مجنون اثر علی اصغر حکمت به نقل از تذکرۀ«روز روشن» آمده است.

خمسۀ مفرده نویس

فارسی،مثنوی،از عبدی بیک نویدی شیرازی (-988 ق)مشتمل بر روضة الصّفا،روضة الازهار،جنّة الاثمار،زینت الاوراق و صحیفة الاخلاص.مذکور در تذکرۀ هفت اقلیم و تحفۀ سامی.

خمسۀ مفرده نویس

فارسی،مثنوی،نیز از عبدی بیک،مشتمل بر جام جمشیدی،هفت اختر،بهرام نامه،لیلی و مجنون و آینۀ اسکندری.در مقالۀ سهیلی خوانساری در باب پیروان نظامی از آن یاد شده است.

خمسۀ مکتبی شیرازی-پنج گنج

فارسی،مثنوی،از مکتبی شیرازی(زنده در 909 ق).لیلی و مجنون که از مثنویهای این خمسه است مکرر چاپ شده.مثنوی دیگر مخزن الاسرار است و معلوم نیست که خمسۀ او تمام شده باشد.

ص:43

خمسۀ نظامی-پنج گنج

فارسی،مثنوی،از ابو محمد الیاس بن یوسف گنجوی(-611 ق)،مشتمل بر مخزن الاسرار، خسرو و شیرین،لیلی و مجنون،هفت پیکر و اسکندر نامه.ط.مکرّر.

خمسۀ نوائی

ترکی،مثنوی،از امیر علی شیر نوائی(-906 ق)، مشتمل بر مثنویهای حیرة الابرار مجنون و لیلی، فرهاد و شیرین،سبعۀ سیاره و سدّ سکندری.خ.

شهید مطهری.

خمسۀ نوعی زاده

فارسی،مثنوی،از عطاء اللّه بن یحیی نوعی زاده (-1044 ق)،مشتمل بر مثنویهای ساقینامه، نفحة الازهار،هفتخوان،صحبة الابکار و...

المجالس.مذکور در کشف الظنون.

خمسۀ هاتفی-پنج گنج

فارسی،مثنوی از عبد اللّه هاتفی جامی(-927 ق)،مشتمل بر مثنویهای لیلی و مجنون،خسرو و شیرین،هفت منظر،تمرنامه(یا ظفر نامه)و مثنوی در فتوحات شاه اسماعیل.ط.لکهنو، 1869 م.

خمسۀ هدایت

فارسی،مثنوی،از میرزا حسین هدایت،مشرف اصطبل شاه عباس و شاه تهماسب صفوی 20 هزار بیت بی معنا در 5 مثنوی به استقبال خمسۀ نظامی.مذکور در تذکره های فارسی.

الخمسة الطبّیة-الخمسة النّجیبیة السمرقندیّة

طب،از نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی(-619 ق).کتاب چهارم این خمسه-قرابادین المفردات-در آستان قدس موجود است.ش 5123(650 ق)و چند نسخۀ دیگر.

الخمسة الشرقیة(فی خمس مسائل معضلة اصولیة و

فقهیّة)

علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی (-1315 ق).مذکور در«غایة الآمال»مؤلّف.

خمسة عشر،کتاب

ابو موسی جابر بن حیان کیمیاوی(-200 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

الخمیسیة

رمل،ناشناخته.نسخۀ آن در بحرین موجود بوده است.

-احمد اللّه علی نعمائه و اشکره علی تواتر آلائه...

خندان و گشاده رو باشید

فارسی،اخلاق،از پل نسیس،ترجمۀ محمود نوائی.ط.تهران،1328 ش.

خنگ بت و سرخ بت

فارسی،مثنوی،از ابو القاسم حسن بن احمد عنصری(-431 ق).

خواب دیدن یک دختر مصری

فارسی،داستان،ط.تهران.

خواب شگفت

فارسی،اخلاق،از فتحعلی اصفهانی.ط.برلن، 1305 ش.

خوابنامه-تعبیر رؤیا

سید شیرین محمد بن ثنوان مشعشعی(-ح 1190 ق).

خوابنامه---

ص:44

(-814 تا 830 ق)،درج در دیوان شاعر.

خوابنامه

فارسی،مثنوی،محتملا از مشتری طوسی.خ.

مجلس.

خواتیم

فارسی،نام بخشی از غزلیات سعدی که ضمیمۀ دیوان اوست و مکرر چاپ شده.

الخواتیم،کتاب

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمّی(-381 ق).مذکور در فهرست شیخ.

نجاشی ازین کتاب به«کتاب الخاتم»تعبیر کرده است.

الخواتیم،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی(سدۀ 4 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الخواتیم الدرریّه(فی المسائل الاصولیّة)

شرح«الدرر البهیّة»منسوب به بحر العلوم،از علی بن حسن بن علی خاقانی،تالیف:1368 ق.

آیت اللّه سید ابو القاسم خوئی استاد شارح بر آن تقریظ نوشته است.

خواتیم الصالحین

فارسی،از مولوی ابو علی هندی،تألیف:1249 ق.ط.لکهنو.

-حمدا لک یا من زین السماء الدنیا بزینة الکواکب

خواجوی کرمانی

فارسی،شرح حال،از حسین مسرور،ط.تهران، 1306 ش(در مقدمۀ«روضة الانوار»خواجو).

خواجوی کرمانی

فارسی،شرح حال،از سعید نفیسی،ط.تهران، 1307 ش.

خواجه گردانیدن و تنکیل

فارسی،فقه،از ملا عبد اللّه افندی،صاحب «ریاض العلماء».خ.موجود.

-بعد از حمد حضرت آله...به عرض اقدس ارفع همایون اعلی می رساند...

خواجه نصیر الدّین طوسی

شرح حال،از مصلح الدین بن شهاب الدین موسوی اصفهانی(1334 ق-).

خواجه نصیر الدین طوسی

فارسی،شرح حال،از مرتضی مدرسّی چهاردهی،ط.(در مجلّۀ ارمغان-سال 19).

الخوارج،کتاب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلّودی(-332 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الخوارج،کتاب

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

مذکور در«فوات الوفیات»ابن شاکر.

خوارزمشاهیان،تاریخ

فارسی،بخشی از«روضة الصفا»،تألیف میرخواند محمد بن خاوند شاه.ط.پاریس، 1842 م.

خوارق البوارق

در اعجاز قرآن،از علی بن ابی القاسم رضوی لاهوری(معاصر).ط.1316 ق.

خوارق العادات(و المعجزات و الکرامات)

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الخواص،کتاب

ابو موسی جابر بن حیان صوفی کیمیاوی(-200 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الخواص،رسالة فی

محمد بن زکریا رازی.خ.مشکات.

ص:45

خواص الآیات

فارسی،از احمد بن محمد تمیمی.خ.آستان قدس،ش 1422(1369 ق).

-حمد و سپاس کریمی را که قرآن قدیم و حکیم را شفای دلهای بیمار گردانید.

خواص الآیات

فارسی،از محمد تقی بن محمد باقر،آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق).ط.بمبئی،1299 ق.

خواص الآیات

ناشناخته،در«مجمع الدعوات»عبد المطلب بن غیاث الدین از آن نقل شده است.

خواص الادعیه

فارسی،از محمد تقی بن محمد باقر،آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق).

خواص الادویة

ناشناخته،منتخبی از آن را محمد تقی گلپایگانی (-1292 ق)برگزیده.خ.خوانساری.

خواص اسماء الحسنی و معنی آن

فارسی،از حبیب اللّه بن علیمدد شریف ساوجی کاشانی(-1340 ق).ط.تهران،1329 ق.

خواص اسماء اللّه تعالی

فارسی،به نظم،از احمد بن محمد تمیمی که در 972 ق سروده.خ.موجود.

خواص الاشیاء

فارسی،طب،از محمد حسین بن محمد علی بن سلیمان بیک افشار،تألیف:1249 ق در 50 باب.

خواص الاشیاء و منافعها

فارسی،طب،از شاه قلی سلطان بن حمزه سلطان استاجلو(سدۀ 10 ق).خ.آستان قدس،ش 5098.

خواص الاعمال

مهدی بن علی اکبر یزدی قمّی(1281 ق-).خ.

مرعشی.

خواص الاکسیر

جابر بن حیان کیمیاوی(-200 ق).مقالۀ نهم آن در مجربّات قاضی عبد الجبار نقل شده.

خواص بعض السور و الآیات

محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

خواص الجواهر

سید صدر الدین دشتکی شیرازی(-903 ق).خ.

شهید مطهری.

خواص الجواهر---

ص:46

خواص الخضروات و البقول

الخواص الموازینة

کیمیا،منسوب به جابر بن حیان(-200 ق).

نسخۀ کهنی از آن دیده شده.

خواص یوم الجمعة---

ص:47

خوان نعمت

خودآموز نوین روسی

فارسی،ترجمه تحت نظر عزیز اللّه افتخار.ط.

تهران.

خودآموز منطق

فارسی،شرح«منظومة اللئالی»محقق سبزواری، از شیخ محمد کاظم بن محمد حسین مدیر شانه چی.ط.مشهد.

خودآموز شطرنج

فارسی،از خسرو روزبه.ط.تهران.

خودآموز فرانسه

فارسی،از عبد الحسین رحیمی.ط.تهران.

خودآموز موسیقی(و تمرینات نت)

فارسی،از ضیاء مختاری،ط.تهران.

الخور البریعة فی اصول الشّریعة

بهاء الدین محمد بن تاج الدین حسن اصفهانی معروف به فاضل هندی(-1137 ق).مذکور در اوائل«کشف اللثام»مؤلّف.

خورشید و پروانه

فارسی،مثنوی،از سالم،تاریخ نظم:1254 ق،به نام محمد شاه قاجار.خ.دانشگاه.

-حمد پاک از دلی چه آینه صاف بخداوند منبع الطاف.

خورشید آفرین و فلک ناز

فارسی،داستان.ط.تهران،1308 ش.

خورشید و جمشید-جمشید و خورشید

فارسی،مثنوی،از سلمان ساوجی،تاریخ نظم:ح 763 ق،به نام سلطان اویس.درج در کلیات شاعر.

-الهی پردۀ پندار بگشای

در گنجینۀ اسرار بگشای

خورشید و مه پاره-گل رعنا

فارسی،مثنوی،از حکیم قمّی.خ.ملک.

-ای قبله نمای عشقبازی

معشوق حقیقی و مجازی

خوزستان نامه---

ص:48

تولستوی و کاظم زادۀ ایرانشهر.ط.تهران،1325 ش.

خوشبختی خانواده

فارسی،از محمد حسین محمدی اردهالی.ط.

تهران،1324 ش-1329 ش(در 5 مجلد).

خوشبختی چیست؟

فارسی،از برناردن دو سن پیر،ترجمۀ محمد علی گلشائیان.ط.تهران،1306 ش.

خوش بوی بهشت

گجراتی،در احوال شهیدان کربلا،از غلام علی بهاونگری،در 50 مجلس.ط.

خوشبین باش

فارسی،از پوشه،ترجمۀ محسن بن محمد تقی جهانسوز.ط.تهران،1315 و 1330 ش.

الخوف من الموت

ابو علی مسکویه.ط.بیروت،1911 م(به نام ابن سینا چاپ شده).

-الحمد للّه رب العالمین حمد الشاکرین...

خوف و رجاء

فارسی،مثنوی،از محمد بن صالح همدانی(سدۀ 13 ق).خ.موجود.

-به نام آنکه نامش حرزجان است

ثنایش جوهر تیغ زبان است

خوکنامه-گهرنامه

فارسی،مثنوی،از تقی دارابی که به روش«موش و گربۀ»عبید زاکانی سروده:

-خوشتر از حمد نیست عنوانا

لب گشایم به حمد یزدانا

محمد هادی بن محمد امین تهرانی(-1321 ق).

خ.موجود.

-الحمد للّه الذی هدانا الی مسالک شرایع الاسلام

الخیارات(خیار المجلس و الشرط و الحیوان)

محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق).خ.دیده شده.

خیار تبعیض الصفقة

محمد بن علی بن محمود موسوی نوری(-1325 ق).خ.دیده شده.

خیاط چینی

فارسی،داستان،ط.تهران.

خیاط نامه

فارسی،مثنوی،از فرید الدین عطّار نیشابوری.خ.

ملک.

-به نام آنکه هستی زو نشان یافت

نفوس ناطقه زو نور جان یافت

الخیال

ابو موسی جابر بن حیان کیمیاوی(-200 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

خیالیّات

فارسی،مقالات،از عباس خلیلی.ط.تهران، 1309 ش.

خیام---

ص:50

خیر جلیس و نعم انیس

دیوان اشعار سید علی خان بن خلف مشعشعی حویزی(-1088 ق).

خیر خیرپوری

اردو.ط.هند.

خیر الدّلائل

یکی از مجلّدات«الدلائل و المسائل»از محمد علی هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

خیر الرّجال

در احوال رجال اسانید«من لا یحضره الفقیه»،از بهاء الدین محمد بن علی شریف لاهیجی.(ظاهرا سدۀ 11 ق).خ.دیده شده.

-نحمدک اللّهم یا من کان باب رحمته محطّ رجال

خیر الرسائل

فارسی شرح گلشن راز شبستری،از محمد بن محمود عصّار حسینی لواسانی(-1356 ق)، تألیف:1335 ق.ط.مشهد 1355،ق.ط.

مشهد،1355 ق.

خیر الزّاد(فی واجب الاعتقاد)

ابو الحسن بن علی شاه رضوی لکهنوی(-1313 ق).مذکور در آخر«اسداء الرغاب».از فرزند مؤلّف.

خیر الزاد لیوم التناد

در فرائض صلاة،از عبد الحسین بن جواد بغدادی (-1365 ق).ط.بغداد،1340 ق.

خیر الزاد لیوم المعاد

اصول دین و احکام،از عبد المحسن بن حسین خاقانی(معاصر).ط.نجف،1357 ق.

خیر الزاد

رسالۀ عملیّه،از علی بن محمد حسین شهرستانی.

ط.

خیر الزاد(فی المبدأ و المعاد)

فارسی،از نظام الدین محمود معروف به داعی الی اللّه(-867 یا 869 ق).خ.موجود.

-سپاس بی قیاس آفریدگار عالم راست.

خیر الزاد لیوم المعاد:(فی مدایح النبی و اهل بیته

الامجاد)

شیخ باقر بن حبیب خفاجی(1312 ق-).ط 1372 ق.

خیر الزاد

فارسی،رسالۀ عملیه،از علی بن عبد الحسین ایروانی(-1354 ق).خ.موجود.

خیر الکلام

در نبّوت و امامت،از مولوی محمد باقر بن ابی جعفر اصفهانی.ط.هند.

خیر الکلام(فی مدایح الکرام)

فارسی،قصاید در مدح معصومین(علیه السلام)،از حیدر علی مجد الادباء متخلّص به ثریّا(زنده در 1306 ق).

خیر الکلام(فی المنطق و الکلام و اثبات امامة کل

واحد من ائمّة الانام)

از سید خلف بن عبد المطلب مشعشعی حویزی (-1074 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

خیر الکلام(فی ردّ عدو الاسلام)

فارسی،رد رسائل کسروی،از ذبیح اللّه محلاّتی، در 2 مجلّد.

خیر لمعة فی صلاة الجمعة

احمد بن صالح موسوی قزوینی(معاصر).ط.

بغداد،1349 ق.

خیر المقال(فی شرح القصیدة المقصورة فی مدح

النبی و الآل)

سید علی خان بن خلف مشعشعی حویزی (-1088 ق).آغاز تألیف:1083 ق،در 4 مجلّد.مذکور در«ریاض العلماء».

ص:51

د

دائر الوصول

اصول فقه،شرح«منار الانوار»حافظ الدین عبد اللّه بن احمد نسفی(-710 ق)،از محمد بن مبارکشاه هروی معروف به میرک بخاری.ط لکهنو،1877 م.

الدائرة-عینیّة الوجود-الاحدیة

حکمت،از عبد اللّه قطب بلیانی،خ.آستان قدس،ش 623.

دائرۀ جهان نما

فارسی،احکام نجوم،از کمال الدّین حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق).«آئینۀ اسکندری»تهذیب و تکمیل این کتاب است.

دائرة المعارف

(1)

فارسی،از ملک المؤرّخین عبد الحسین بن هدایت اللّه بن محمد تقی سپهر کاشانی(-1352 ق).مذکور در سالنامۀ پارس-1312 ش.

دائره المعارف اسلامی

فارسی،تألیف گروهی از مستشرقان،ترجمۀ جمعی از مترجمان به عربی و ترجمۀ محمد علی خلیلی به فارسی.ط.تهران،1318 ش(2 جزء).

دائرة المعارف اسلامیّة

فارسی،از عبد العزیز بن عبد الحسین جواهر کلام.

ط.تهران 1324-1337 ش.(نخست 10 جزء با مستدرک در یک مجلد و بعد در 4 جزء).

دائرة المعارف روابط جنسی-رهبر عشق

فارسی،تألیف نارمن هیر،ترجمۀ عبد اللّه رهنما.

ط.تهران،1325 و 1328 ش.

الدائرة الهندیّة

ریاض،از تقی الدین ابو الخیر فارسی(سدۀ 10 ق).خ.آستان قدس،ش 7387(1090 ق).

داحس و الغبراء،کتاب

ایام عرب،ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-205 یا 206 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

داد و ستد

فارسی،فقه،در مسائل بیع،از علی بن محمد مرعشی سید الحکماء(-1316 ق).خ.

مرعشی.

الدّار(عن محاورات الفار)،رسالة

صفی الدین عبد العزیز سنبسی حلّی(-750 ق یا

ص:53

پس از آن).ط.(با دیوان او).

الدّار،کتاب

ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).مذکور در رجال نجاشی.

دار السرور(فیما یتعلّق بابی الشرّور)

علی اکبر بن غلام علی مروّج الاسلام کرمانی (معاصر).

دار السرور(فی علم الدنیا و القبور)

فارسی،از نور الدین محمد حسین شریف بن محمد محلاتی(-1362 ق)در 2 باب و خاتمه خ.موجود.

-سرور قلوب عارفین و فرح و راحت دلهای محبین

دار السّلام(فیما یتعلق بالرؤیا و المنام)

محمد حسین بن محمد تقی نوری(-1320 ق)، تألیف:1292 ق.ط.تهران،1305 ق.

دار السّلام(فی احکام السّلام فی شرح الاسلام)

عبد الهادی بن اسماعیل حسینی شیرازی.حدود 1000 مسأله را در فروع سلام بیان کرده است.

دار السّلام و مدار الاسلام

چهل حدیث،ناشناخته،خ،شهید مطهّری.

دار السّلام(فیمن فاز بسلام الامام)

فارسی،در ملاقات امام عصر(علیه السلام)از محمود بن جعفر میثمی عراقی(-ح 1310 ق)،تألیف:

1301 ق،در یک مقدمه،5 باب و خاتمه.

-حمد بی حد و ثنای بیعدد

دار الصفا من بحر الشفا

قصیدۀ و تریّه،از سالم بن احمد شیخان حسینی یمنی(-1046 ق).مذکور در ذیل کشف الظنون.

دار العرب

احمد بن فارس بن زکریا قزوینی رازی(-390 ق).مذکور در«معجم الادباء».

دار المجانین

فارسی،داستان،از محمد علی جمال زاده (معاصر).ط،تهران،1320 ش.

الدرات،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن عبد الرزاق بیهقی سبزواری، معاصر قفال شاشی(-336 ق)،به نام محمد بن ابراهیم بن سیمجور امیر خراسان تألیف کرده.

مذکور در«تاریخ بیهق».

داروین و داروینیسم

فارسی،از محمود بهزاد،ط.تهران،مکّرر.

داروی حیات

فارسی،ط.ایران.

داریوش نامه(یا سابقۀ الواح تخت جمشید)

فارسی،مجموعۀ اشعار از 5 شاعر معاصر،به اهتمام شاهزاده افسر شیخ الرئیس.ط.تهران، 1313 ش.

داستان

[در باب داستان و قصص،مقالۀ مبسوط و مفصلی به قلم ع.منزوی،در مجلد 8 ذریعة صص 23-35 پس از عنوان داریوشنامه گنجانیده شده است].

داستان آب زندگی-آب زندگی-زنده به گور

فارسی،از صادق هدایت.ط.تهران،1309 ش و مکرّر.

داستان آدم جدید

فارسی،از نیکلا حدّاد،ترجمۀ حبیب اللّه عین الملک،ط.تهران،1343 ق.

داستان ابسال و سلامان

فارسی،از عبد الرحیم بن عبد الحسین اصفهانی (1294 ق-).مذکور در آخر«ملخص المقال مؤلف».

ص:54

داستان احوال شیخ احمد احسائی

فارسی،از مرتضی مدرّس چهاردهی.ط.در مجلۀ یادگار و دانشنامه.

داستان امروز

فارسی،از عباس خلیلی مدیر روزنامۀ اقدام.ط.

تهران،1310 ش.

داستان امیر حمزه

فارسی،ط.مکرر در ایران و هند.

داستان انسان و حیوان

فارسی،از صادق هدایت،ط.تهران،1343 ق.

داستان باستان(یا سرگذشت کورش بزرگ)

فارسی،از نصرت الوزاره حسن بن ملا رضا بدیع بهبهانی(-1355 ق).ط.تهران،1299 ش.

داستان بوف کور

فارسی،از صادق هدایت(-1330 ق)،ط.

تهران،1329 ش و مکرّر.

داستان پروین دختر ساسان

فارسی،از صادق هدایت،ط،تهران،1342 ش (چاپ سوم).

داستان ترکتازان هند

فارسی،از دولتیار جنگ نصر اللّه فدائی اصفهانی در 5 مجلد.ط.بمبئی،1310 ق(ج 1)؛ حیدر آباد.

داستان جم

فارسی،از محمد علی مقدم(به همکاری صادق کیا).ط.تهران،1314 و 1341 ش.

داستان جوان بو الهوس

فارسی،از نصرت الوزاره حسن بن محمد رضا بهبهانی(-1355 ق).ط.تهران.

داستان حیّ بن یقظان(و شمه ای از احوال سلامان و

ابسال)

فارسی،از عبد الرحیم بن عبد الحسین حائری تهرانی.ط.تبریز،1343 ق.

داستان خورداد و امرداد---

ص:55

داستان شیخ و مجرم

فارسی،از کتاب«روضة البیان و حدیقة الایمان»نقل شده و در نسخه ای که دیده شده بعضی هزلیات هم در 1295 ق به آن افزوده شده.این داستان در«شاخۀ طوبی»از محمد حسین نوری هم درج است.

داستان طائیس

فارسی،ترجمۀ قاسم غنی.ط.تهران.

داستان علی اکبر

فارسی،مراثی منظوم،از محمد طاهر بن ابی طالب،تاریخ نظم:1298 ق.خ.موزۀ بریتانیا.

داستان غم

فارسی،از بدر الدوله مولوی محمد صبغت اللّه.

ط.مدارس،1259 ق.

داستان کک کوهزاد

فارسی،مثنوی،غیر از آنچه در شاهنامه آمده و این مثنوی از یک شاعر سدۀ 6 ق است.مذکور در«حماسه سرائی در ایران».

-کنون داستان کک کوهزاد

بگویم بدان سان که دارم به یاد

داستان واله و سلطان(یا والۀ سلطان)

فارسی،مثنوی،از شمس الدین عباسی فقیر دهلوی(-1179 ق).ط.لندن،1903 م.

داستان وامق و عذراء

فارسی،منظومه،از رفعت شیروانی.ط.

داستانها

فارسی،ترجمۀ نصر اللّه شیفتۀ مازندرانی.ط.

تهران،1314 ش.

داستانها

فارسی،از اسکار وایلد،ترجمۀ هوشنگ انصاری.ط.تهران،1328 ش.

داستانهای امثال

فارسی،از امیر قلی امینی.ط.اصفهان،1324 ش (ج.اول)،1333 ش(2 جلد).

داستانهای ایران قدیم

فارسی،از حسن پیرنیا مشیر الدوله.ط.تهران، 1307 ش.

داستانهای تاریخی

فارسی،ترجمۀ ناصر نجمی.ط.تهران.

داستانهای خونین

فارسی،از محمد علی خلیلی.ط.تهران.

داستانهای کوچک

فارسی،ترجمۀ امیر قلی امینی.ط.اصفهان، 1310 ش.

داستانهای واقعی

فارسی،از مصطفی الموتی.ط.تهران،1326 ش(در 4 جزء).

داستان هفت برادر

فارسی،از محمد باقر الفت.

داعی البشر

منظومه در احوال امام عصر(علیه السلام)،از مهدی بن علی غریفی بحرانی(-1343 ق)؛تاریخ نظم:

1330 ق.

داغ جنون

اردو،مثنوی،از مولوی محمد زکی،ط 1308 ق.

داغ و داد بغداد

فارسی،حبسنامۀ مؤلّف،از میرزا هادی خراسانی(-1368 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

دافع البغض و العداوة

جواز لعن ظالمین،از شیخ محمد مدرس تهرانی (-پس از 1320 ق).ط.خوانساری نجف.

ص:56

دافع المنیة(و نافع البریّة فی احکام التغذیة

لاصحاب التخمة و الهیضة)

فارسی،طب،از حکیم شفاء الدوله سید افضل علی رضوی فیض آبادی هندی،ط.لکهنو.

دافع النّفاق

قاضی نور اللّه شوشتری(1019 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

دافع الوهم

اردو،در تقیه،از سجاد حسین هندی،ط.هند.

دافع هذیان-رافع هذیان

فارسی،لغت،از نجفعلی حجری،مؤلف به تحقیق پاره ای از لغات«برهان قاطع»پرداخته.

خ.مجلس.

دافع الهموم

اردو،ادعیه،از مظفر علی خان بن خورشید علی خان جانستۀ هندی(-1354 ق).ط.هند.

دامپروری

فارسی،از تقی بهرامی،ط.مکرّر(همین مولف 2 کتاب دیگر به نامهای دامپروری خصوصی و دامپروری عمومی نیز دارد که در 1324 و 1328 ش چاپ شده است).

دام صیّادان

فارسی،در مظالم انگلیسیها در هند،از ولیم هوریت،مترجم ناشناخته.ط.شیراز و تبریز.

دامع الموجز(فی الرّد علی العتقی)

قاضی ابو حنیفه محمد بن منصور بن حیون تمیمی مغربی معروف به ابن ابی بزائی(-363 ق) مذکور در فهرست تألیفات او.

دامغ الاوهام(فی شرح ریاضة الافهام فی لطیف

الکلام)

امام مهدی احمد بن یحیی بن مرتضی حسینی یمنی(-840 ق).سفر سوم«غایات الافکار» اوست.

دام مهیب

فارسی،داستان،از ادین انگلیسی،ترجمۀ ابو القاسم طاهری.ط.تهران.

دامغة انصاری

در ردّ ابی الهیثم مسیحی،از ابو الفتح محمد بن علی عثمان کراجکی(-449 ق).مذکور در فهرست تألیفات او در خاتمۀ«مستدرک الوسائل».

دام گستران یا انتقام خواهان مزدک

فارسی،داستان تاریخی،از عبد الحسین صنعتی زادۀ کرمانی،ط.بمبئی،1299 و 1339 ش؛تهران،1304 ش.

دامن مریم

اردو،منظومه در اخلاق زنان،از آقا شاعر قزلباش دهلوی،ط.

دانتن بزرگترین قهرمان انقلاب کبیر فرانسه

فارسی،از اولارد فرانسوی،ترجمۀ ناصر نجمی.

ط.تهران،1324 ش.

دانستنیهای زنان جوانان

فارسی،از مس اماف انجل در یک،ترجمۀ ذبیح اللّه قربان آباده ای،ط.برلن،1306 ش.

دانستنیهای کودکان(راهنمای پدران و مادران برای

تربیت اخلاقی کودکان)

فارسی،از فریدون کشاورز،ط.تهران،1317 ش.

دانش

فارسی،مجلّۀ علمی و ادبی،مؤسس:نور اللّه ایران پرست در 1328 ش در تهران.

دانش بشر

879 ق.ط.بمبئی،1291 ق؛لکهنو،1880 م.

خ.آستان قدس ش 515 و چند نسخۀ دیگر.

-سزاوار ستایش و سپاس مبدعی است که ...

دانشنامۀ شاهی

فارسی،در علوم مختلفه،از محمد امین بن محمد شریف استرآبادی(-1036 ق).خ.آستان قدس،ش 517(1091 ق).

-الحمد للّه الذی عرفنا نفسه

دانشنامۀ شیخ الاسلامی

فارسی،از فخر المحققین میرزا هادی بن میرزا احمد شیخ الاسلامی.ط.شیراز،1370 ق.

دانشنامۀ علائی

فارسی،منطق و الهیّات،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،ط.حیدر آباد دکن، 1309 ق و مکرر در ایران و هند.خ.آستان قدس.ش 98(نسخۀ کهن).

دانشنامه

فارسی،از محمد بن معصوم علی هیدجی.ط.(در دیوان شاعر).

دانش و پرورش

فارسی،از محمد علی بن محمد حسن صفوت تبریزی،ط.تهران،1321 ش؛قم،1327 ش.

داودنامه

فارسی،مثنوی،از ابو الفتح سیف الشعراء دهقان سامانی،تاریخ نظم:1287 ق.ط.تهران،1324 ق(ضمیمۀ«شکرستان ناظم»).

ص:58

داهیّه

فارسی،عروض و قافیه،ناشناخته،نسخۀ مؤرخ 1088 ق دیده شده.

الدّاهیة الحاطمة علی من اخرج من اهل البیت

فاطمة(علیه السلام)

فارسی،از حیدر علی فیض آبادی؛ط.هند، 1275 ق.

دبستان

فارسی،مجلّه،مؤسس:سید حسن طبسی،مشهد، 1301 ش.

دبستان پارسی

فارسی،دستور زبان،از میرزا حبیب اصفهانی، ط.استانبول،1308 ق؛تبریز،1324 ق.

دبستان الشعراء

فارسی،از میرزا رجاء زفره ای(-1361 ق).

دبستان فرصت

فارسی،دیوان اشعار سید محمد نصیر بن جعفر فرصت شیرازی(-1339 ق).ط.بمبئی،1333 ق.

دبستان المذاهب

فارسی،ملل و نحل،از محسن فانی کشمیری (-1081 ق).ط.تهران،1260؛بمبئی،1262 ق و مکرر.

-ای نام تو سردفتر اطفال دبستان

یاد تو به بالغ خردان شمع شبستان.

دبیر حساب

فارسی،حساب،از انتشارات وزارت معارف.

ط.

دبیره

فارسی،تاریخ تحول رسم الخط،از ذبیح اللّه بهروز ساوجی،ط.تهران،1313 یزدگردی و 1341 ش.

دثار المؤمنین

فارسی،ادعیه و اعمال سنت در 2 مجلد،از شیخ محمد فیض قمی یا عبد الحسین بن یوسف نائینی.ط.تهران،1350 ق

الدّجّال عند الجمهور

عقائد،از نجم الدین جعفر بن محمد تهرانی (1313 ق-).خ.دیده شده.

دحض البدعة(من انکار الرجعة)

عقاید،از محمد علی بن حسن علی همدانی (1293 ق-).ط.نجف،1354 ق.

دخالت مستقیم دولت در اقتصاد کشور

فارسی،از احمد بن محمد حسین متین دفتری.ط.

تهران،1334 ش.

دخانیات از نظر بهداشت

فارسی،از حسین عبد اللّهی.

الدخانیّة

دخانیات و روزه،از محمد علی هبة الدین شهرستانی.

دختران پیغمبر سخن می گویند

فارسی،از جواد فاضل(معاصر).ط.تهران، 1340 ش(چاپ سوم).

دختر ایران

فارسی،مجلّۀ بانوان،مؤسس:زنددخت،شیراز، 1310 ش.

دختر باکره یا خاطرۀ یک دوشیزه

فارسی،داستان،از جهان بخش جمهری.ط.

تهران.

دختر برهمن

فارسی،مثنوی،از اللّه وردی خان.خ.ملک.

دختر تیره بخت

فارسی،داستان،از ایران دخت تیمورتاش،ط.

تهران.

ص:59

دختر جنگل

فارسی،داستان،ترجمۀ نقیب الممالک محمد علی شیرازی،ط.تهران،1336 ش.

دختر چشم طلائی

فارسی،از بالزاک،ترجمۀ رضا سید حسینی و عبد اللّه توکل.ط.تهران.

دختر سلطان

فارسی،داستان،از پوشکین،ترجمۀ پرویز ناتل خانلری.ط.تهران،1310 ش.

دختر عقاب

فارسی،داستان،از آرتور براند فرانسوی،ترجمۀ خانم حاجب.ط.تهران،1309 ش.

دختر فرعون

فارسی،داستان،از الکساندر دوما،ترجمۀ علیقلی سردار اسعد در 1320 ق.ط.تهران، 1324 ق.

دختر کورش

فارسی،داستان،ترجمۀ محمد علی خلیلی.ط.

تهران.

دختر یتیم

فارسی،داستان،از جواد فاضل،ط.تهران، 1331 ش و مکرّر.

دختر نامه

فارسی،مثنوی،از تائب تبریزی.

دختر و پسر برهمن

فارسی،مثنوی،از نواب هادی خان که ظاهرا نادم تخلص داشته.خ.ملک.

دخول الباقر(علیه السلام)

ورود امام باقر(علیه السلام)در مجلس حجاج،ناشناخته.

خ.خوانساری نجف.

دخول جریر علی الحجّاج

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-206 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.ظاهرا«دخول جریر علی معاویة»صحیح است.

دخول الرقبة فی الرأس لاجل الغسل

احمد بن ابراهیم آل عصفور بحرانی(-1131 ق)پدر صاحب حدائق.مذکور در«لؤلؤة البحرین».

الدراری الثمین(فی الرسائل الاربعین)

سید حسین بن ابراهیم بن معصوم حسینی قزوینی (-1208 ق).خ.دیده شده،نام صحیح آن «الدّر الثمین»است.

الدراری الّلامعات(فی شرح القطرات و الشذرات)

فقه،تعلیقات بر رسائل فقهی آخوند خراسانی، از مهدی بن حسین خالصی کاظمی(-1343 ق).

ط.بغداد،1332 ق.

الدراری المضیئة(فی شرح الدّرر البهیّة فی علم الفقه

الاحکام الآلهیّة)

اصل و شرح از قاضی محمد بن علی شوکانی (-1250 ق).مذکور در«نیل الوطر».

در آستان هتلر(جاسوس مرموزی که شش سال

پیشخدمت هتلر بود)

فارسی،داستان،از ف.پارسا(یا پارسی).ط.

تهران.

در اصلاح قانون انتخابات

فارسی،از جواد پیشه ور.ط.تهران.1324 ش (چاپ دوم).

در اطراف ثلاثۀ تصوّف

فارسی،عرفان،از صاین الدین ترکه(-830 ق)، شرح«فمنهم ظالم لنفسه و منهم مقتصد و منهم سابق بالخیرات».

در آغوش خوشبختی

فارسی،از لرد آویر بوری انگلیسی،ترجمۀ ابو القاسم پاینده.ط.تهران،1327 ش(چاپ ششم)

ص:60

در آغوش زاینده رود(یا یک پردۀ تأثرآور از قیام

اخیر آذربایجان)

فارسی،داستان،از احمد شریعتی بیدار.ط.

درایة نثار(فتح اللّه به اعین الاعتبار)

فارسی،رد صوفیه،از علم الهدی بن فیض کاشانی.خ.موجود.

در باب تسخیر مرو و ترکمان

فارسی،ملکم خان بن یعقوب ارمنی(-1326 ق).مذکور در مجموعۀ آثار میرزا ملکم.

دربار اکبری

فارسی،از شمس العلماء محمد حسین آزاد.ط.

کانپور،1871 م.

دربار حسین(علیه السلام)

اردو،احوال برخی از مرثیه سرایان حسین(علیه السلام).

ط.هند.

دربار شاهی

فارسی،داستان،ترجمۀ علی اکبر ارداقی،ط.

تهران،1321 ش.

در برابر خدا

فارسی،از اشتفن تسوایک(استفن زاویک)، ترجمۀ مصطفی فرزانه.ط.تهران،1343 ش.

در پای دیوار بهشت کرملین

فارسی،ترجمۀ ابراهیم دیلمقانیان.ط.تهران، 1327 و 1328 ش.

در پشت جبهۀ جنگ چه خبر است؟

فارسی،از هانری بردو،ترجمۀ ناصر احیاء.ط.

تهران.

در تلاش معاش

فارسی،داستان،از محمد مسعود(-1326 ق).

ص:61

ط.تهران،1312 و 1328 ش.

در تنگ

فارسی،از آندره ژید،ترجمۀ عبد اللّه توکل و رضا سید حسینی.ط.تهران،1327 و 1342 ش.

الدرج(یا المدرج)

اصول دین،از تقی الدین حسن بن علی بن داود حلّی(647 ق-).مذکور در رجال مؤلف.

درج در

فارسی،از فتح اللّه شیبانی.ط.تهران.

درج الدرر(فی احوال میلاد سید البشر)

اصیل الدین عبد اللّه بن عبد الرحمن حسینی دشتکی شیرازی(-883 یا 884 ق)،مذکور در «مجالس المؤمنین».

درج جواهر

فارسی،از میرزا سنگلاخ خراسانی(-1294 ق)،ظاهرا یادداشت سفر او است.خ.مرعشی.

-این فقرات صورت ارقامی است که در اوقات سیر و سیاحت اقالیم...

درج اللئالی

فارسی،مثنوی،از میر کرمانی(سدۀ 8 ق).خ.

موجود(در دیوان او).

درج مضامین

فارسی،منظومه در تجوید،از مختار قاری اصفهانی،تاریخ نظم:949 ق.

-ای کلام اعظم از نام تو زیور یافته

الدرجات

در تفضیل امیر المؤمنین(علیه السلام)،از ابو عبد اللّه بصری استاد قاضی عبد الجبار معتزلی مذکور«در معالم العلماء».

الدرجات،کتاب

احمد بن محمد بن حسین بن دؤل قمّی(-350 ق).مذکور در رجال نجاشی.

درجات الاصحاب

احمد بن حسن واعظ یزدی(-ح 1310 ق).

مذکور در«نواصیص العجب»مؤلّف.

درجات التولی لاولیاء اللّه(و التحلّی بفضائل اهل

البیت(علیه السلام))

عماد الدین حسن بن علی بن محمد طبری(زنده در 673 ق).مذکور در ذیل کشف الظنون.

ص:62

الدّرجات الرفیعه(فی طبقات الامامیّة من الشیعة)

صدر الدین علی بن احمد معروف به سید علی خان مدنی(-1120 یا 1118 ق)،خ.

آستان قدس،ش 8937(1336 ق)و ش 7643).

-الحمد للّه الذی جعل لعباده المؤمنین لسان صدق فی الآخرین.

در جستجوی خوشبختی

فارسی،اخلاق،از لرد آویبری،ترجمۀ ابو القاسم پاینده.ط.تهران،1336 ش(چاپ دهم).

در جستجوی خوشبختی

فارسی،از حسین کاظم زادۀ ایرانشهر.ط.

در جستجوی شوهر ایده آل

فارسی،داستان،ترجمۀ احمد رخشانی.ط.

تهران.

در جستجوی نان

فارسی،داستان،از ماکسیم گورکی،ترجمۀ نوذر (یا احمد صادق).ط.تهران.

در جستجوی همسر

فارسی،از اولین لومر،ترجمۀ افسون،ط.تهران، 1318 ش.

درختان جنگلی ایران

فارسی،از حبیب اللّه ثابتی،ط.تهران،1326 ش.

درخت سیب

فارسی،پرورش درخت سیب،از مصطفی شاه علائی.ط.تهران،1320 ش.

درخواست نامه

فارسی،از حکیم عمر بن ابراهیم خیام نیشابوری، ط.تهران،1315 ش.

درد بی درمان(یا بدبختی مسلمین)

فارسی،اخلاق،از محمود بروجردی(1300 ق-).ط.قم،1327 ش.

دردهای و دواهای اجتماعی و اسلامی

فارسی،مقالات،از مدرسی چهاردهی(1328 ق-).ط.(در مجلۀ پیمان).

درد دل میرزا ید اللّه

فارسی،داستان،از صادق هدایت.ط.تهران.

الدّر،کتاب

ابو محمد حسن بن حمزۀ طبری مرعشی(-358 ق).مذکور در رجال نجاشی.

درد و داغ

فارسی،مثنوی،از اسد اللّه غالب دهلوی (-1163 ق)که با دیوانش طبع شده.

درّ آداب

گجراتی،اخلاق،از مولوی غلام علی بهاونگری (معاصر).ط.هند.

الدّر الاصفی و الزبرجد المصفّی(فی مدح سیّدنا

محمد المصطفی)-سرباب الوصول

قصیده،از ابو وهیب بهلول بن عمرو صیرفی کوفی معروف به بهلول مجنون(-ح 190 ق).

ط.بمبئی،1311 ق.

درّ بحر الحیاة

فارسی،اصول دین،از یکی از عالمان سدة 11 ق،خ.موجود.

-درّ بحر علم اعلای علیم...

درّ بحر المناقب(فی تفضیل علی بن ابی طالب)

فارسی،از علی بن ابراهیم معروف به درویش برهان،ترجمۀ«بحر المناقب»اوست.ط.تبریز.

1313 ق.

الدرّ البه(فیما هومروی عن امیر المؤمنین(علیه السلام))

بهاء الدین بن یحیی بن ابی تراب بحرانی،تألیف:

ظاهرا 1312 ق.نسخۀ خط مؤلف مورخ 1312 ق دیده شده.

-الحمد للّه ربّ العالمین بدیع السموات و الارضین...

ص:63

درّ بی بها

گجراتی،احوال معصومین(علیه السلام)،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری،ط.هند.

درّ بی بها

اردو،مواعظ،از سید علی محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی(-1312 ق).مذکور در «مشاهیر علماء الهند».

درّ بی بها

اردو،در ردّ خوارج،از سید سجّاد حسین هندی (معاصر).ط.هند.

الدرّ الثمین(تعلیقات علی شرح الاربعین)

ابو الحسن بن محمد علی رضوی کشمیری (-1313 ق).تعلیقاتی است بر شرح اربعین شیخ بهائی.خ.موجود.

الدرّ الثمین(فی جملة من المصنّفات و المصنّفین)

ابو الهدی بن ابی المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1356 ق).خ.موجود.

الدرّ الثمین(فی فضائل امیر المؤمنین و الائمّة

المعصومین ع)

فارسی،از محمد باقر بن محمد حسین تمامی شیرازی(1278 ق-).ط.1321-1324 ق.

-حمدنا محدود و ثنای غیر معدود

الدرّ الثمین(فی فضائل امیر المؤمنین(علیه السلام))

ناشناخته،به نام سلطان ابراهیم خان حاکم کرمان تألیف شده.خ.شهید مطهری.

-اللّهم اهدنا للعمل بالکتاب و سنّة...

الدرّ الثمین(فی خصائص النبّی الامین)

ناشناخته،در«الخصائص الفاطمیّة»به احتمال از ابو نعیم اصفهانی دانسته شده و آمده است که مجلسی در«بحار الانوار»از آن نقل کرده است.

الدرّ الثمین(منظومة فی اصول الدین)

تقی الدین حسن بن علی بن داود حلّی(647 ق-).

مذکور در رجال مؤلف.

الدّر الثمین(فی الرسائل الاربعین)---

ص:64

الدرّ الثمین(فی اهم ما یجب معرفته علی المسلمین)

اصول و فروع دین،از سید محسن امین.ط.مکرّر (در 2 جزء).

الدرّ الثمین(فی احکام الارضین)

نیز از سید محسن امین،مذکور در فهرست تألیف او در«الشجرة الطیبة».

در ثمین(در جواب مسائل محمد امین)-تحفۀ

محمد امین-تحفة الامین

فارسی،از میرزا محمد بن عبد النّبی اخباری (-1232 ق)،جواب سؤالات محمد امین خان همدانی است.خ.آستان قدس،ش 7015 (1272 ق).

-این چند کلمه است از ابو احمد محمد بن عبد النّبی در جواب اجمالی از مسائل دوازده گانه

درّ جعفری

گجراتی،احوال امام صادق(علیه السلام)،از غلام علی بهاونگری.ط.هند.

در الجوهر الفرید

جعفر بن محمد بن عبد اللّه شوشتری بحرانی (معاصر).مؤلف در«الجذوة الحق»به این کتاب ارجاع داده است.

درّ خوشاب

فارسی،مثنوی،از محمد تقی نیّر تبریزی (-1312 ق)؛خ.ملک.

الدرّ الساطع(فی اصول الدّین القاطع)

سید حسن بن احمد اشکذری یزدی(-1358 ق).ط.1328 ق(با منتخب الرسائل).

در السحابة(فی فضائل القرابة و الصحابة)

قاضی محمد بن علی شوکانی(-1250 ق)، مؤلّف«الدّراری المضیئة».

درّ العجائب

فارسی،مواعظ،ناشناخته،خ.دیده شده.

الدّر الفتیق

رجال،از ابو الفضل بن ابی القاسم نوری کلانتری (-1316 ق)،خ.موجود.

الدرّ الفرید(فی التّوحید)

جمال الدین ابو العباس احمد بن محمد بن فهد حلّی(-841 ق).مذکور در«امل الآمل».

الدرّ الفرید(فی قواعد التجوید)

فارسی،از محمد طاهر حافظ اصفهانی(زنده در 875 ق.خ.آستان قدس،ش 3080(967 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه ربّ العالمین...

الدرّ الفرید(فی العزاء علی السبط الشهید)

علی بن محمد حسین حسینی شهرستانی (-1344 ق).ط.

الدرّ الفرید(فی علم التوحید)

ابو الحسن علی بن هلال جزائری شاگرد ابن فهد و از مشایخ محقق کرکی که در 909 ق به او اجازه داده است.مذکور در«لؤلؤة البحرین».

الدرّ الفرید(و معراج التوحید)

محمد بن عبد النّبی اخباری(-1332 ق).مذکور در ذیل کشف الظنون.

الدرّ الفرید و بیت القصید

مجموعۀ اشعار عرب،جامع:محمد بن ایدمر، تألیف:694 ق.مذکور در«ایضاح المکنون».

الدرّ الفرید(فی شرح التجرید)

سید ابو تراب بن ابی القاسم موسوی خوانساری (-1346 ق).مذکور در«علماء معاصرین».

درفشان

مجموعۀ شعر،از ابو القاسم لاهوتی.ط.مسکو، 1936 ق.

الدرّ اللباب

در حساب جمل و عقود،ناشناخته،مذکور در کتاب«حلّ العقود».

ص:65

درّ مخزون

عرفان،از هدایت اللّه بن محمد حسین آشتیانی.

خ.دیده شده.

-الحمد للّه الباعث الوارث

الدرّ المسلوک(فی احوال الانبیاء و الاولیاء و الخلفاء

و الملوک)

احمد بن حسن حرّ عاملی(زنده در 1120 ق).

خ.آستان قدس،ش 4232.

در مصائب

اردو،مقتل،از مولوی قاسم علی رضا صاحب هندی.ط.

الدرّ المضیئ

اصول دین،از سید آل محمد بن اصغر حسین نقوی امروهوی هندی(معاصر).ط.هند،1324 ق.

درّ المعرفة

فارسی،تصوّف،از امیر الدوله زین العابدین بن جعفر خان هندی.ط.

الدرّ المفید للمسترشد المرید

اخلاق،ناشناخته،نسخۀ مربوط حدود سدۀ 8 آن دیده شده که مرتب بر 12 باب است.

-(بعد الحمد)...یتضمن کل فن غریب من احکام نبویة و علوم شرعیّة...

الدرّ المفیض(فی منجزات المریض)

محمد حسین بن محمد علی شهرستانی(-1315 ق).خ.دیده شد.

الدرّ المقصود(فی احوال الامام الموعود ع)

اردو،از سید اولاد حیدر بلگرامی.ط.هند.

الدرّ المکنون

فارسی،فقه،از اسماعیل بن عبد الغفور بن اسماعیل بن عبد الغفور علوی سبزواری(-ح 1340 ق)،در 6 مجلّد.

الدرّ المکنون

ص:66

الدرّ المنتظم:(فی انساب العرب و العجم)

جعفر بن محمد اعرجی(-1332 ق).خ.

موجود.

الدرّ المنتظم(فی حل الجذر الاصمّ)-کدّ القلم

ظهور حسین بارهوی لکهنوی(-1357 ق).ط.

الدرّ المنثور(فی شرح صدر الشذور)

کیمیا،شرح ابیات آغاز«شذور الذهب»علی بن موسی،از ایدمر بن علی جلدکی،تألیف:742 ق.

درّ منثور

فارسی،مراثی،از جودی تبریزی،غیر از جودی خراسانی و نیز غیر از ملاّ ستّار جودی تبریزی است.مذکور در«دانشمندان آذربایجان»:

الدرّ المنثور(فی طبقات ربات الخدور)

در احوال زنان معروف،از زینب بنت علی بن حسین معروف به زینب فواز(-1909 م).

تالیف:1310 ق در مصر،ط.1312 ق.

الدرّ المنثور(فی مدیح الملک المنصور)---

ص:67

الدرّ المنظوم(فی نفی تقلید غیر المعصوم)

حسین بن علی بن محمد اخباری(-1318 ق).

الدرّ المنظوم(لذوی العقول و الفهوم)

دیوان اشعار سید عبد اللّه حدّاد یمنی حسینی (-1132 ق).ط.مذکور در ذیل کشف الظنون.

الدرّ المنظوم(من کلام المعصوم)

مجموعۀ اشعار منسوب به ائمه(علیه السلام)،جامع:سبط حسن فتحپوری(1328 ق-).

درّ منظوم(در اشرف علوم)

فارسی،منظومه در طب،از شمس الدّین محمد بن حسن جرجانی،خ.روضاتی اصفهان.

الدرّ المنظوم(من کلام المعصوم(علیه السلام))

شرح اصول کافی،از شیخ علی سبط شهید ثانی، تالیف:1061 ق.خ.مشکات.

-اصحّ الاخبار سندا و اعلاما...

درّ منظوم

فارسی،در تاریخ رامپور،از غلام محمد گیلانی.

مذکور در ذیل کشف الظنون.

الدرّ المنیف(فی زیارة اهل البیت الشریف)

احمد بن احمد مقبل مصری،تألیف:1267 ق.

خ.خدیویۀ مصر.

الدّر النثیر

کشکول گونه ای از حیدر قلی خان بن نور محمد خان سردار کابلی،خ.دیده شده.

درّ النّجف(فی حل الصلاة فی الصدف)

محمد علی بن محمد حسین معروف به هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

درّ نجف

اردو،فارسی،هندی،ترجمۀ خطابۀ محمد علی هبة الدین شهرستانی،مترجم:نظیر حسین حسینی زیدی جونپوری،ط.هند،1330 ق.

درّ النّجف و لؤلؤ الصدف

در شناخت سنگها و خواص آنها و آداب تختم، از هاشم مهنة بن عبد الحسین کرمانی جواهری (1297 ق-)،تألیف:1328 ق در یک مقدمه 38 فصل و خاتمه و تتمه.خ.موجود.

-احمدک اللهم یا من دلّ علی ذاته بذاته

درّ نجف

فارسی،مثنوی،از ندیم مشهدی(-1163 ق).

خ.مجلس(در کلیات شاعر).

الدرّ النضید(فی شرح التجرید)

کلام،از ابو تراب عبد العلی بن ابی القاسم موسوی خوانساری(-1346 ق)که از مشایخ صاحب ذریعه بوده.به نام«الدرّ الفرید»هم آمده است.

الدرّ النضید(المستخرج من شرح ابن ابی الحدید)---<

العقد النضّید

الدرّ النضید

فقه صلاة،از جمال الدین ابو العباس احمد بن محمد بن فهد حلّی(-841 ق).

الدرّ النضید(فی الفرق بین البیعة و التقلید)

اردو،از محمد حسین بن بنده حسین نقوی لکهنوی(-1325 ق).ط.هند.

الدرّ النضید(فی مسألة التقلید)

حسین بن یوسف بحرانی(معاصر)،ط.بغداد، 1347 ق.

الدرّ النضید(فی نکاح الاماء و العبید)

محمد حسین بن محمد علی حسینی شهرستانی (-1315 ق).خ.موجود.

الدرّ النضید(فی التقلید)

عباس بن حسن آل کاشف الغطاء(-1323 ق).

مذکور در شرح حال مؤلف،نوشتۀ شیخ هادی.

الدرّ النضید(فی تعازی الامام الشهید)

بهاء الدین علی بن غیاث الدین عبد الکریم حسینی نیلی نسابه مجیز از ابن فهد حلّی در 791 ق.

ص:68

نسخۀ این کتاب نزد علامه مجلسی بوده و از آن نقل کرده است.

الدرّ النضید(فی مراثی السبط الشهید)

سید محسن امین عاملی صاحب«اعیان الشیعه».ط.صیدا،1331 و 1346 ق.

الدرّ النضید(فی شرح علویات ابن ابی الحدید)

سید جعفر بن محمد اعرجی کاظمی(-1332 ق).مذکور در«نفحة بغداد».

الدرّ النضید(فی المختار من غرر المرتضی و

مجالس المفید و بعض کلمات ابن ابی الحدید)

سید محمد بن سید صافی موسوی نجفی(-ح 1330 ق).خ.دیده شده.

الدرّ النضید(فی اخلاص کلمة التوحید)

قاضی محمد بن علی شوکانی(-1250 ق).ط.

مصر،1340 ق.

الدرّ النضید(فی خصائص الحسین الشهید(علیه السلام))

هاشم بن سلیمان توبلی بحرانی(-1107 ق).

صاحب«ریاض العلماء»نسخۀ خطی آن را نزد فرزند مؤلف در اصفهان دیده بوده است.

الدرّ النظیم(فی تسهیل التقویم)

تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی(سدۀ 10 ق).مذکور«در کشف الظنون»(به نام تقی الدین محمد معروف به راصد).

-الحمد للّه واهب المنن

الدرّ النظیم(فی مسألة التتمیم)

فقه،در تتمیم کر،از ابو محمد حسن صدر الدین اصفهانی کاظمی(-1354 ق).خ.دیده شده.

الدرّ النظیم(فی احوال العلوم و التعلیم)

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق).مذکور در«کشف الظنون».

الدرّ النّظیم(فی تفسیر القرآن العظیم)

فارسی،از محمد رضا بن محمد امین همدانی (-1247 ق).ط.تهران،1276-1279 ق.

-جامع ترین کلامی که از رشحات اقلام اعلام...

الدرّ النظیم(فیمن یسمّی بعبد الکریم)

کمال الدین عبد الرزاق بن احمد معروف به ابن فوطی(-723 ق)،برای استاد خویش غیاث الدین عبد الکریم بن طاوس حلّی(-693 ق)تألیف کرده است.

الدرّ النظیم(فی خواص القرآن العظیم)

فارسی،منسوب به عفیف الدّین ابو محمد عبد اللّه بن اسعد یمانی شافعی(-768 ق)،ولی ظاهرا مولف از اعلام روزگار صفویه بوده است.

ط.بمبئی،1311 ق.

الدرّ النظیم(فی معرفة الحادث و القدیم)

منظومه از محمد بن ناصر بن تمر بحرانی (-1348 ق).

-الحادث الّذی بدا بالعدم

و ذا علی التحقیق و الوجه الاتم

الدرّ النّظیم(فی مناقب الائمّة اللهامیم)

جمال الدین یوسف بن هاشم شامی(سدۀ 7 ق).

شاگرد محقق حلّی(-676 ق)و مجاز از رضی الدین علی بن طاوس.خ.موجود.

الدرّ النّفیس(من اجناس التجنیس)

7 قصیده از عز الدین حسن بن محمد بن علی عراقی حلبی معروف به ابو احمد شاعر(-803 ق).مذکور در«شذرات الذهب».

الدرّ النّفیس(فی اجناس التجنیس)

ابو المحاسن صفی الدّین عبد العزیز سنبسی حلّی (-750 ق یا پس از آن).مذکور در«کشف الظنّون».

الدرّ النّفیس(فی تلخیص رجال التأسیس)

محمد محسن بن محمد علی معروف به آقا بزرگ تهرانی(-1389 ق)صاحب ذریعه.

تلخیص شرح احوال رجال«تأسیس الشیعه» تألیف ابو محمد حسن صدر الدین.

ص:69

الدرّ و المرجان(فی الاحادیث الصحاح و الحسان)

علاّمه حسن بن یوسف بن مطهّر حلی(-726 ق)،در 10 جزء.مذکور در«خلاصة الاقوال» مؤلّف.

الدرّ و المرجان(فی نظم البیان)

محمد علی هبة الدین شهرستانی(-1344 ق)، تاریخ نظم:1321 ق.ناظم آن را جزئی از کتاب «متون الفنون»خویش قرار داده است.

-حمدا لمن علمنا البیانا

و اوضح المجاز اذ دعانا

الدّر الیتیم(فی المتائیم)

در زنان توأمان زا،از محمد حسین گرگانی (معاصر)،مذکور در آخر«مقصد الطالب» مؤلف.

الدرّ الیتیم(و العقد النّظیم)-دیوان السید حیدر الحلّی

درّ یتیم

فارسی،عرفان،از محمد بن محمود دهدار،خ.

آستان قدس،ش 6397.ط.شیراز،1319 ش.

-حمد و سپاس ازلی الاساس مر آفریدگاری را

درّ یکتا

فارسی،ترجمۀ منظوم«درّة الیتیمه»،از دانش نوبخت.ط.تهران،1321 ش.

الدرّة

الدرّة البهیّة(فی هدایة البریّة)

اخلاق،از احمد بن درویش علی بغدادی حائری (-1329 ق)،تألیف:1295 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی اوضح لاهل طاعته طریق الامان...

الدرّة البهیّة(فی احوال الروضة الحسینیّة)

تاریخ کربلاء،از حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی،تالیف:1316 ق.خ.دیده شده.

الدرّة البهیّة

منظومه در نحو،از شیخ محمد بن عبد اللّه همدانی که خود آن را شرح کرده(در 1306 ق)و «الفوائد التقیّة»نامیده است.

-و بعد فالعبد الاثیم اللاهی

محمد هو ابن عبد اللّه

الدرّة البهیّة

در وفیات و موالید،از شیخ مرزوق بن محمد شویکی بحرانی،تألیف:1214 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی هدانا للتمسک بالعروة الوثقی...

الدرّة البهیّة(فی اثبات حقیّة التقیّة)

مفتی محمد عباس موسوی لکهنوی(-1306 ق).مذکور در«تجلیات».

-الحمد للّه الذی امتحن اصفیائه

الدرّة البهیّة

منظومه در اصول فقه،از محمد علی بن محمد حسن کاشانی معروف به ملاّ علی ارانی، تاریخ نظم:1242 ق.شرح این منظومه-«الغرّة الجلّیة»-نیز از اوست.خ.آستان قدس،ش 2986.

-یقول راجی ربّ ذی الاحسان علی بن الحسن الآرانی

الدرّة البهیّة(فی تطبیق الموازین الشرعیّة علی

العرفیّة)

سید محسن امین عاملی،ط.دمشق،1332 ق.

الدرّة البهیّة

منظومه در اصول فقه،از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).ط.

الدرّة البهیّة

منظومه در اصول فقه،ظاهرا از سید مهدی بحر العلوم(-1212 ق).با«الدرة المنظومة الفقهیّة»او چاپ شده است.

الدرّة البیضاء

منظومه در اصول فقه،از سید ابو القاسم بن سید محمد طباطبائی سنگلجی(1287 ق-).

-اعوذ باللّه من الرّجیم

و بسمه الرحمان الرحیم

الحمد للّه الذی هدانا

الی صراط الحق و اجتبانا

الدرّة البیضاء

محمد باقر بن محمد حسینی میر داماد(-1040 ق).مذکور در آخر«قبسات»چاپی مؤلّف.

الدرّة البیضاء فی اصحاب العباء

محمد باقر بن محمد حسن بیرجندی(معاصر) مؤلف«بغیة الطالب».مذکور در آخر «نور المعرفة»مؤلف.

الدرّة البیضاء(فی شرح خطبة فاطمة الزهراء)

سید محمد تقی بن سید اسحاق قمّی رضوی (-1344 ق)،تاریخ شرح:1330 ق.ط.تهران، 1352 ق.

الدرّة البیضاء(فی احوال فاطمة الزّهراء)

جمال الدین محمد بن حسین واعظ یزدی(ح- 1313 ق).مذکور در فهرست تألیف او.

ص:71

الدرّة البیضاء(فی شرح اربعین حدیثا)

فارسی،در طهارت،از سید حسین بن نصر اللّه عرب باغی(معاصر).ط.تبریز.

الدرّة البیضاء(فی مشاهیر النساء)

فارسی،از عبد العلی بن هدایت اللّه بن محمد تقی سپهر پیشخدمت همایونی،در احوال ساره، مریم،خدیجه و فاطمه.ط.تهران،1323 و 1325 ق.

الدرّة البیضاء

فقه،در عدّه،از محمد قاسم بن محمد تقی اردوبادی(-1333 ق).خ.موجود.

الدرّة البیضاء(فی تاریخ سیدة النساء فاطمة الزهراء

(علیه السلام))

نجم الدین جعفر بن محمد تهرانی عسکری (معاصر).

الدرّة البیضاء(تعلیقات علی عروة الوثقی)

محمد بن زین العابدین نقوی خوانساری (معاصر)،حاشیه ای است بر«عروة الوثقی» تألیف سید محمد کاظم یزدی.ط.اصفهان، 1343 ق.

الدرّة البیضاء(فی تحقیق معنی البداء)

صدر الدین محمد بن محمد رضوی.خ.موجود.

-رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا

درّة البیضا فی شرح رسالة الکبری

فارسی،شرح کبرا در منطق،از عبد العظیم شیخ العلماء صدوقی اردبیلی.اصل کبرا از سید شریف جرجانی است.مذکور در پشت جلد«ایمان صادق»تألیف شارح.

الدرّة البیضاء

میرزا یحیی بن محمد شفیع اصفهانی.سید محمود امامی مطالبی را در درّۀ خویش از آن نقل کرده است.

درّة التاج

مجموعۀ علمی،از قطبی لاهیجی.مذکور در بعضی از فهارس.شاید مؤلف قطب الدین محمد بن علی مؤلّف«خیر الرجال»بوده باشد (شاید هم منظور کتاب«درّة التاج لغرة الادباج» تألیف قطب الدین محمود بن مسعود کازرونی است که فارسی است و چاپ شده).

درّة التاج

نجم الدین حسین افطسی.اخلاطی در«ذخائر الاسماء»با ذکر نام مؤلّف از این کتاب نقل کرده است.

درّة التاج(فی شعر ابن الحجّاج)

ابو عبد اللّه حسین بن احمد بغدادی(-391 ق).

وی این مجموعه را از دیوان چند جلدی خویش برگزیده است.

درّة التاج و مرقاة المعراج

فارسی،مواعظ و مقتل،از محسن تاج الواعظین.

درّة الغوّاص(فی نظم خلاصة الرصاص)

ضیاء الدین سید هادی بن ابراهیم؛اصل از احمد بن حسن رصاص است.

-الحمد للّه باری الروح و النسم...

الدرّة الفاخرة

در ردّ صوفیه،ناشناخته،مذکور در«السهام المارقة عن اغراض الزنادقة».

الدرّة الفاخرة(فی شرح خطبة زینب الطاهرة)

فارسی،از جمال الدین بن ابی تراب شیرازی (-1341 ق).در«نفایس اللّباب»و«لمعات النّور»از آن نقل شده است.

الدرّة الفاخرة(فی زیارات العترة الطاهرة)

محمد صادق بن محمد نمینی لنکرانی(-1285 ق).

الدرّة الفاخرة

در اثبات واجب،از نور الدّین عبد الرحمن بن احمد جامی(-898 ق).خ.آستان قدس، ش 17(948 ق)و چند نسخۀ دیگر.ط.مصر، 1328 ق.

-الحمد للّه الذی تجلی بذاته لذاته

درّة الفخر و فریدة الدهر

عمید الدین عبد المطلب بن محمد بن علی اعرجی خواهرزادۀ علامّه حلّی.مذکور در«کشف الحجب».

درّة الفرید فی التجوید

فارسی،از حافظ کلان،که برای ابو الغازی عبید اللّه بهادر خان تألیف کرده.خ.خوانساری نجف.

-بعد از حمد حضرت جلّ و علا

الدرّة الفریدة(فی العترة المجیدة)

محمد بن طیب بن عبد السّلام فاسی.مذکور در ذیل کشف الظنون.

درة القماس(فی اسماء الافراس)

در شناخت اسب،از سید جعفر بن محمد اعرجی نسابه مذکور در«نفحة بغداد».

درّة المصائب

مقتل،ط.هند،مذکور در برخی از فهارس.

الدرّة المضیئة(فی الردّ علی الشیخیّة)

محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،تألیف:1327 ق.خ.دیده شده.

الدرّة المضیئة

در تحقیق بداء،از محمد محسن بن محمد رفیع رشتی اصفهانی.در«وسیلة النّجات»مؤلف که فارسی است و در 1269 تألیف شده عباراتی از آن نقل شده است.

الدرّة المضیئة(فی الدعوات المأثوره عن

خیر البریّة)

شرف الدین محمد مکّی بن ضیاء الدّین محمّد از دودمان شهید اول.مذکور در اجازۀ مورّخ 1178 ق مؤلف برای محمد رضا بن عبد المطلب تبریزی با عبارت:الروضة العلیّة و الدرّة المضیئة فی

ص:75

الادعیة المأثورة عن الخیر البریّة،که براساس آن ممکن است روضة و درّة یک کتاب باشد.

الدرّة المضیئة(فی اصول الدینیّة)---الکلام(از ابراهیم بن یحیی).

الدرّة المضیئة(فی زیارة الرّوضة المصطفویّة)

علی بن سلطان محمد قاری هروی.خ.موجود (در آلمان).

-الحمد للّه ربّ العالمین...

الدرّة المکنونة

کیمیا،از جابر بن حیان کیمیاوی(-200 ق).در «الخواص الموازینیّة»مؤلف به آن ارجاع شده است.

درّۀ مکنونه

فارسی،از قاضی محمد شریف بن شمس الدین شیرازی(1001 ق-).مذکور در«خزان و بهار» مؤلّف.

الدّرة المکنونه

در خواص حروف،ناشناخته،در«حرز الامان» صفی علی بن حسین واعظ کاشفی از آن نقل شده است.

الدرة المنتخبة(فیما صحّ من الاغذیة المجرّبة)

طب،از داود بن عمر ضریر انطاکی(-1008 ق).

مذکور در«خلاصة الاثر»(در آستان قدس نسخه ای به همین نام موجود است که ظاهرا غیر از این عنوان و تألیف نصر بن نصر است که به نام داود بن ملک مظفری مصدر ساخته،ش 5082 (سدۀ 8 ق).

الدرّة المنتظمة

منظومه در اصول فقه،از ابو الحسن عبد الهادی بن حاج جواد همدانی بغدادی آل شلیلة(-1333 ق).خ.دیده شده.

الدرّة المنتظمة

منظومه در اصول فقه،از موسی بن امین شراره (-1304 ق)،تاریخ نظم:1290 ق.خ.موجود.

-ابدأ بسم اللّه خیر مفتتح

و الحمد للّه علی ما قد منح

الدرّة المنظومة

منظومه در فقه،از سید مهدی بن مرتضی بحر العلوم(-1212 ق).ط.ایران،مکرّر.

-افتتح المقال بعد البسمله

بحمد خیر منعم و الشکر له

بر این منظومه شروح و ملحقاتی نوشته اند که برخی چاپ شده است.

الدرّة المنیرة(فی الغریب من فقه السیرة)

سیرۀ ائمّة زیدیّه،از امام مهدی احمد بن یحیی (-840 ق).این کتاب فنّ هشتم از«البحر الزخار»است.

درّۀ نادری

فارسی،تاریخ نادر شاه افشار،از میرزا محمد مهدی بن محمد نصیر منشی استرآبادی، ط.مکرّر در(تهران و بمبئی).

-دیباج دیباچۀ کتاب کتاب فصاحت قرین

درّة النّجف

فارسی،مجلّه ماهانه،به سردبیری محمد بن اسماعیل محلاتی و مدیریت شیخ حسین صحاف که از 1327 ق در نجف منتشر می شد.

درّۀ نجفی(در عروض و بدیع)

فارسی،از نجفقلی خان حسام الدوله معروف به آقا سردار،تألیف:1330 ق.ط.مکرّر.

الدرّة النجفیّة(فی شرح نهج البلاغة الحیدریّة)

ابراهیم بن حسین بن علی بن غفار دنبلی خوئی (-1325 ق)،تاریخ شرح:1291 ق.ط.تبریز، 1292 ق و مکرّر.

الدرّة النجفیّة(فی الاصول الفقهیّة)

مهذب الدین احمد بن عبد الرضا.خ.موجود.

الدرّة النجفیّة(فی الاصول الدینیّة)

فارسی،از محمد باقر بن محمد جعفر همدانی (-1332 ق).ط.تهران،1300 ق.

ص:76

به ترتیب:نحو،صرف،معانی،لغت،میزان، رجال،درایة،حدیث،اصول،تفسیر،تجوید، هیأت،حساب،کلام و فقه.مذکور در«غایة الآمال»مؤلّف.

درر الاحکام

موسی بن محمد باقر بن محمد سلیم قراچه داغی.

مؤلف«لطائف الدرر»را در طهارت و صلاة از این کتاب برگزیده و در 1316 ق چاپ کرده است.

درر الاخبار(فی ما یتعلق بحال الاحتضار)

محمد رضا طبسی(معاصر).خ.دیده شده.

درر الاخبار و جواهر الآثار

سید عبد اللّه شبّر(-1242 ق).تلخیص اوّل «جامع المعارف و الاحکام»مؤلف است.

مذکور در اجازۀ مؤلف برای محمد تقی قزوینی.

درر الاخبار

محمد کاظم بن شفیع هزار جریبی(-بین 1232 و 1238 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

درر الادب

فارسی،معانی و بیان،از آق اولی حسام العلماء.

ط.شیراز،1315 ش.

درر الاسرار(فی تعداد امّة النبیّ المختار)

ملل و نحل،از ملاّ عباس بن حیدر قمی.تألیف:

1069 ق،مرتب بر مقدمه،4 فصل و خاتمه.

درر الاصداف(فی غرر الاوصاف)

کمال الدین عبد الرزاق ابن فوطی(-723 ق).

مذکور در«فوات الوفیات»ابن شاکر.

درر الاصداف(فی ذکر الاشراف)

شیخ هلال الدین بن اسماعیل خوئی.در مجموعه ای از آن نقل شده.

درر الاصول-درر الفوائد

اصول فقه،از عبد الکریم بن محمد جعفر مهرجردی یزدی(-1355 ق).ط.تهران، 1337-1338 ق و مکرر.

درر الافکار(فی صلح حق الاخیار)

میرزا ابراهیم بن محمد علی محلاتی شیرازی،در اثبات فتوائی که برخلاف شیخ فضل اللّه نوری داده.ط.ایران،1323 ق.

الدرر الایتام

منظومه از علی بن جعفر شریعتمدار استرآبادی (-1315 ق)،برگرفته از نظم«اللمعة الدمشقیۀ»او،مذکور در«غایة الآمال»مؤلّف.

الدرر الایتام(انموذج فی تفسیر آیات الاحکام)

نیز از علی بن جعفر شریعتمدار و مذکور در«غایة الآمال».

الدرر الباقریّة(فی شرح الالفیة النحویة)

محمد باقر بن محمد آل زائر دهام(معاصر).ط.

العماره،1348 ق.

درر البحار(المصطفی المنتخب من کتب البحار

الملقب به نور الانوار)

محمد بن مرتضی معروف به نور الدین اخباری (زنده در 1115 ق)نوادۀ برادر فیض کاشانی.خ.

دیده شده(در چند مجلّد).

-الحمد للّه الذی فجر من قلوب اولیائه ینابیع الحکمة

درر البحور

در عروض و قافیه،از سید رضا بن محمد بن شجاعتعلی هندی(-1362 ق).خ.موجود.

درر البحور و قلائد النحور(فی امتداح الملک

المنصور)

اشعار صفی الدین عبد العزیز حلّی(-750 ق)در مدح ناصر الدین ابو الفتح ارتقی.درج در دیوان او که مکرر طبع شده و به صورت مستقل نیز در 1283 ق چاپ شده.

الدرر البهیّة(فی شرح الاجرومیة)

ابو علی فتح اللّه بن علوان کعبی دورقی(-1130 ق).

ص:78

الدرر البهیّة(فی تراجم علماء الامامیة)

سید محمد صادق بن سید حسن آل بحر العلوم(ح 1315 ق-).

الدرر البهیّة(و الجواهر النبویة فی الفروع الحسنیة و

الحسینیة)

انساب،از ادریس بن ابی العباس احمد حسنی علوی فضیلی.ط.فاس،1314 ق.

الدرر البهیّة(فی فقه الامامیّة)-الفقهیة

المستطرفة)

منظومه،منسوب به سید محسن مقدس اعرجی (-1227 ق)،ط.تهران،1271 ق.

الدرر البهیّة(فی النظائر الفقهیّة)

منظومه از محسن بن محمد سمیع کرمانشاهی(- زنده در 1221 ق)نبیرۀ فیض کاشانی.خ.دیده شده.

-سبحانه من لا یزال محسنا

حمدی الیک الملک المهیمنا

الدرر البهیّة(فی المسائل الفقهیّة)

قاضی محمد بن علی شوکانی(-1250 ق).

شرح آن به نام«الدراری المضیئة»نیز از شوکانی است.شرح دیگرش«الروضة الندیة»از صدیق حسن خان است که چاپ شده.

الدرر البهیّة(فی الاصول الدینیّة)

منظومه از محمود عباس عاملی(-1353 ق).ط.

بیروت،1353 ق.

الدرر البیض(فی حکم منجزات المریض)

سید عبد اللّه بن محمد طاهر موسوی شیرازی نجفی(1319 ق-).ط.شیراز،1348 ق.

درر التیجان(فی تاریخ بنی الاشکان)

فارسی،تاریخ اشکانیان،از محمد حسن خان اعتماد السلطنة.ط.تهران،1308-1311 ق(3 جلد).

الدرر الحسان(فی معرفة ابناء الزمان)

منظومه از محسن بن شریف(-1355 ق)نوادۀ صاحب جواهر که به مثابۀ سفرنامۀ بحرین اوست.خ.موجود.

درر الحکم-جواهر الحکم و درر الکلم

منظومه در ادب و تاریخ،از محمد بن مهدی مغنیۀ عاملی(سدۀ 13 ق).صاحب«اعیان الشیعه»آن را به همین نام از مآخذ اعیان شمرده امّا شیخ خلیل مغنیه نوادۀ اناظم که نسخۀ آن را داشته نام صحیح آن را«درر الحکم»می داند.

درر الحکم

رسالۀ بی نقطه،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری(1074 ق-)-جزءی از«لطائف الظرائف»اوست که در 1109 ق تألیف آن را به پایان رسانیده.خ.موجود.

-لا اله الاّ اللّه محمد رسول اللّه،اوّل الکلام

و اکمل المرام حمد اللّه الاحد الصمد العلاّم

الدرر الحلیّة(فی ایضاح اسرار غوامض العربیّة)

شرح فاکهی در نحو،از سلیمان بن داود حلّی پدر سید حیدر شاعر معروف(-1304 ق)،تألیف:

1233 ق.خ.خوانساری نجف(خط مولف در 1239 ق).اصل فاکهی از عبد اللّه بن احمد مکی است.

-الحمد للّه الذی رفع قدر العلماء.

الدرر الحویزیّة(فی العقائد الجعفریّة)

شیخ غالب بن قعود حویزی(-1317 ق)؛خ.

موجود.

-الحمد للّه ذی الجلال و الاکرام...

درر السخاب و درر السحاب

رسائل،از ابو الحسن علی بن زید بیهقی(-565 ق).مذکور در«مشارب التجارب»مولف.

سخاب رشتۀ قرنفل را گویند که در آن گوهری نباشد.

ص:79

درر السمط(فی خیر السبط)

قاضی ابو عبد اللّه محمد بن عبد اللّه ابن ابار قضاعی بلنسی اندلسی(-658 ق)امام اندلس.

شیخ احمد تلمسانی از این کتاب در«نفح الطیب من غصن الاندلس الرطیب»نقل کرده است.

درر السمطین(فی فضائل المصطفی و المرتضی و

السبطین)

جمال الدین محمد بن یوسف زرندی(-750 ق)،محدّث حرم نبوی(صلی الله علیه و آله).خ.دیده شده.

-الحمد للّه ذی المنّ و الاحسان و الطول و الامتنان...

الدرر السنیّة(فی مدح سادات البریّة)

ناشناخته،ط.بیروت،مذکور در برخی از فهارس.

الدرر السنیة(فی المکاتیب و المنشآت العربیّة)

حامد حسین بن محمد قلی نیشابوری لکهنوی (-1306 ق)صاحب عبقات.خ.موجود.

الدرر السنیّة(فی المواعظ العددیّة)

فارسی،از اشرف الواعظین سید حسن بن محمد حسینی یزدی آل ط.ط.تهران،1349 ق.

الدرر الصافیة

فارسی،ترجمۀ کلمات قصار امیر المؤمنین(علیه السلام)، از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی.خ.

دیده شده.

الدرر الصفیة---

ص:80

درر الفرائد(فی شرح کتاب القلائد فی تصحیح

العقائد)

شریف احمد بن یحیی بن مرتضی حسنی یمنی زیدی(-840 ق).سفر دوم از«غایات الافکار فی شرح البحر الزخار».خ.دیده شده.

درر الفرائد(فی ترجمة کشف الفوائد)

فارسی از حبیب اللّه بن شیخ زین العابدین قمّی (-1359 ق).«کشف الفوائد»از علاّمه حلّی است که شرحی است بر قواعد العقائد خواجه نصیر الدین طوسی.خ.موجود.

درر الفرائد(فی شرح غرر الفوائد)

کلام،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).«غرر الفوائد»منظومۀ حکیم سبزواری است و شاید این کتاب شرح منظومه بوده باشد و ظاهرا نسخۀ آن نزد یکی از نوادگان شارح موجود است.

درر الفرائد

منظومه در اصول فقه،از ملا علی قزوینی خوینی حائری(-ح 1318 ق).خ.دیده شده.

-ابدا بسم اللّه فی المقال

و حمده و الشکر بالافضال

درر الفرائد(فی شرح القواعد)

فقه،از محمد حسن آل مظفر نجفی،در چند مجلد،تألیف مجلد اول:1354 ق.

-الحمد للّه الذی فضّل الشریعة الاحمدیّة

الدرر الفکریة(فی اجوبة المسائل الشبریة)

اصول فقه،از احمد بن صالح آل طعان بحرانی (-1315 ق)،جواب 4 سؤال است که سید شبر بن علی ستری بحرانی پرسیده بوده.

درر الفوائد(فی شرح غرر الفرائد)

سید هادی بن علی بجستانی(-1368 ق)،شرح منظومۀ سبزواری است.مذکور در فهرست تألیفات او.

ادب و اخلاق،از اسماعیل بن نجف حسینی مرندی(-1318 ق)،تألیف:1250 ق.خ.

موجود.

درر الفوائد(فی اصول العقائد)

فارسی،ناشناخته،ط.ایران.

درر الفوائد

حاشیۀ جدید بر فرائد الاصول شیخ انصاری،از محمد کاظم آخوند خراسانی(-1329 ق).ط.

ایران.مکرّر.

درر الفوائد(فی اصول العقائد)

سید محسن امین عاملی.برای تدریس در مدارس تألیف کرده.

درر الفوائد---

ص:81

درر اللئالی

تخمیس قصیدۀ الازریّة،از جابر بن عبد الحسین ربعی کاظمی،ط.بمبئی،1300 و 1318 ق؛ تهران،1301 ق؛نجف،1370 ق.

درر اللئالی(فی اسرار الموالی)

علوم غریبه،از سید محسن(یا حسن)بن حسین آقائی یزدی(-1338 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی تحیرت العقول فی کنه ذاته

درر اللئالی

در انواع علوم،از سید محمد رضا بن اسماعیل شیرازی(-1300 ق).ط.تهران،1299 ق و مکرّر.

درر اللئالی

منظومه در صلاة،از عبد الغنی قراچه داغی(- پس از 1300 ق).این منظومه تکملۀ درۀ بحر العلوم است.

درر اللئالی العمادیة(فی الاحادیث الفقهیّة)

محمد بن علی بن ابراهیم ابن ابی جمهور احسائی (-پس از 901 ق)،از مآخذ«مستدرک الوسائل».

-الحمد للّه الذی اقام قواعد القوانین الفقهیّة...

الدرر اللاّمعة(فی الاحادیث الجامعة)

سید محمد باقر بن مرتضی موحّد موسوی ابطحی (-1340 ق)،تألیف:1325-1327 ق،خ، موجود.

درر اللغات

منظومه از نظر علی زنجانی(-پس از 1290 ق) شاگرد شیخ انصاری.این کتاب همانند«نصاب الصبیان»ولی بزرگتر از آن است.

الدرر اللوامع

اسماعیل بن محمّد علی محلاّتی(-1343 ق).

مجموعۀ فوائدی است در اصول،فقه و رجال.

خ.دیده شده.

-(پس از خطبه)فهذه جملة من الدرر اللوامع الغرویة من شتات القضایا الفقهیّة و الاصولیّة و الرجالیّة

الدرر المجازات(فی الرخص و الاجازات)

فرج بن حسن بن فرج مؤلف«تحفة اهل الایمان».در این کتاب اجازات مشایخ خویش را گرد آورده.

الدرر المختصرة

ادعیه،از محمد صالح آل طعان قطیفی.خ.

موجود.

درر المسامع

نحو،از محسن بن محمد سمیع کرمانشاهی(زنده در 1221 ق)،نوادۀ فیض کاشانی.

درر المصائب

فارسی،منظومه در مراثی سید الشهداء(علیه السلام)،از محمد شفیع شوقی،ط.تهران.

الدرر المضیئة

انساب،ناشناخته،محمد علی هبة الدّین شهرستانی نسخه ای از«بحر الانساب»را در بعلبک دیده بوده که از این کتاب برگرفته شده است.

الدرر المضیئة(فی شرح السیرة النبّویّة)

امام مهدی احمد بن یحیی بن مرتضی حسنی یمنی(-840 ق)کتاب چهارم از 8 کتاب «یواقیت السیر»؛خ.موجود.

الدرر المضیئة(فی شرح الروضة البهیّة)

شیخ حسین بن احمد آل سمیسم لامی نجفی (-1340 ق)،تالیف:1325-1327.خ.

موجود.

درر المطالب(و غرر المناقب فی فضائل علی بن

ابی طالب(علیه السلام))

ولی اللّه بن نعمت اللّه حسینی حائری(سدۀ 10 ق).در«مدینة المعاجز»سید هاشم بحرانی و

ص:82

چند کتاب دیگر از آن نقل شده است.

درر المقال(فی علم الدرایة و الرجال)

محمد ابراهیم کلباسی نجفی.تقریرات سید ابو تراب خوانساری است.تالیف:1346 ق.

درر المناقب(فی فضائل علی بن ابی طالب(علیه السلام))

شاذان بن جبرئیل قمی(سدۀ 6 ق)مؤلف «ازاحة العلّة»مذکور در«الروضة فی المناقب» که از همین مؤلّف است.

الدرر المنتقاه لاجل المحفوظات

سید محسن امین عاملی مؤلّف«اعیان الشیعة».

الدرر المنثورة(فی تحقیق ان الجسم مرکّب من

الهیولی و الصورة)

سلیمان بن احمد آل عبد الجبّار قطیفی(-1266 ق).مذکور در«انوار البدرین».

الدرر المنثورة

محمد تقی بن حسینعلی هروی اصفهانی (-1299 ق).تعلیقاتی است بر«اللوامع الحسینیّة»تالیف استادش سید کاظم رشتی.خ.

موجود.

-الحمد للّه و سلام علی عباده الذین اصطفی.

الدرر المنثورة(فی احکام المأثورة)

سید عبد الکریم بن جواد بن عبد اللّه جزائری(-ح 1215 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الواحد القدیم

الدرر المنثورة(فی اجوبة المسائل العشرة)

عبد اللّه بن حسن مامقانی(-1351 ق).

الدرر المنثورة(و الکلمات المأثورة)

اخلاق،از عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی (-1242 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه علی نعمائه

الدرر المنثورة(و الغرر المشهورة)

کشکول گونه ای از محمد بن عبد اللّه بن محمد رضا شبّر حسینی.تالیف:1238 ق.خ.

دیده شده.

-فاتحة کل کتاب کریم و مفتح کل خطاب عظیم حمد اللّه الملک الجبّار...

الدرر المنثورة(و الکنوز المستورة)

اصول فقه،از محمد بن هاشم بن شجاعتعلی هندی نجفی.به مسائل دیگری از جمله رجال نیز در آن پرداخته شده است.

الدرر المنضودة

منظومه در صیغ و عقود و ایقاعات،از عبد اللّه بن حسن مامقانی(-1351 ق)تاریخ نظم:1346 ق.ط.نجف،1346 ق.

-ابدأ بسم اللّه ذی الجلال

ثم بحمده علی التوالی

الدرر المنطقیّة

منطق،از عبد النبّی بن محمد علی وفسی عراقی (1307 ق-).

الدرر المنظمة(فی تعلیقات القوانین المحکمة)-

حاشیة القوانین

علی بن محمد علی بن حیدر بن خلیفۀ مجیراوی معروف به شیخ علی حیدر شروقی(-1314 ق) تألیف مجلد دوم که نسخۀ آن دیده شده:1293 ق.

الدرر المنظومة

منظومه در اصول فقه،از محمد جواد بن محمد رضا واعظ دارابی شیرازی(1309 ق-)، مرتب بر غیاصات،اصداف و درر.مذکور در مقدمۀ طبع«النّجعۀ»مؤلّف.

الدرر المنظومة المأثورة(فی جمع لئالی ادعیة

السجّادیّة المشهورة)

عبد اللّه بن عیسی بن محمد صالح افندی تبریزی (-ح 1130 ق).ط.تهران،1324 ق.

الدرر الموسویّة(فی شرح العقائد الجعفریّة)

سید حسن صدر بن هادی موسوی(-1354 ق).

ص:83

«عقائد جعفریّه»فن اول کتاب«کشف الغطاء» است.

الدرر الناصریّة

28 قصیده در مدح ناصر الدین شاه قاجار،از حسن بن هانی نجفی.خ.دیده شده.

-حمدا لناصر دینه...

ما عسی ان یکون فیک مدیحی

غایة المدح فی علاک ابتداء

الدرر الناصعة(فی شعراء المائة السابعة)

کمال الدین عبد الرزاق ابن فوطی مروزی (-723 ق).

درر نثار در شرح تجوید ملاّ مختار

علی بن جعفر شریعتمداری استرآبادی.این کتاب شرحی است بر بوستان که آن نیز از علی شریعتمدار و شرح منظوم«درج المضامین»در تجوید تألیف ملاّ مختار قاری اعمی اصفهانی.

الدرر النثّیرة

کشکول فوائد متفرقه،از حیدر قلی خان بن نور محمد خان سردار کابلی.خ.دیده شده.

الدرر النجفیّة(فی ردّ الاخباریّة)

ناشناخته.مؤلف از نوادگان صاحب حدائق و شاگرد سید محسن مقدس اعرجی است.خ.

موجود.

الدرر النجفیّة(فی علم العربیّة)

سید صادق بن علی اعرجی فحام نجفی(-1204 ق).خ.حسینیّۀ کاشف الغطاء.

-الحمد للّه ربّ العالمین...

الدرر النجفیّة

فقه،از محمد بن عبد الکریم قائنی(معاصر)، تألیف:1349 ق.ط.نجف،1354 ق.

الدرر النجفیّة(من الملتقطات الیوسفیّة)

فقه وسائل دیگر،از یوسف بن احمد بحرانی (-1186 ق)صاحب حدائق.تألیف:1177 ق.

ط.ایران،1307 ق.

درر النحور---

ص:84

در زیر آسمان صاف

فارسی،داستان،از پسیان،ط.تهران.

درس انشاء(یا علم بیان)

فارسی،از سید علی رضا بن ریحان حسینی، مؤلّف«آئینۀ دانشوران».ط.

درس زندگی

فارسی،از دکتر ریولان و عدّۀ دیگر،ترجمۀ محمود پورشالچی،ط.تهران،1327 ش.

درس اللغة و الادب

محمد محمدی.ط.تهران،1328-1330 ش (2 جلد)و مکرّر.

درسی که از دانشکدۀ افسری آموختم

فارسی،از محمد حسن شریف،ط.تهران.

در سینۀ کوهسار

فارسی،داستان،از غلام رضا کیانپور،ط.تهران.

در شرق خبری نیست

فارسی،آثار جنگ جهانی در ایران،از حاج مراد مرغیوف،ترجمۀ شرف الدین قهرمانی.ط.

تهران.

در عالم موسیقی و صنعت

فارسی،از علی نقی وزیری،ط.تهران،1304 ش.

در غرب خبری نیست

فارسی،در فجایع جنگ جهانی،از اریش ماریار مارک آلمانی،ترجمۀ هادی سیاح سپانلو.ط.

تهران،1309 و 1316 ش.

در فرانسه چه دیدم؟

فارسی،از گوردن واترفیلد،ترجمۀ عبد الحسین بدیع،ط.تهران،1320 ش.

درفش ایران

ص:85

موجود.

-الحمد للّه العاصم من الزّلل...

الدروس الاخلاقیّة

جعفر بن محمد نقدی(1303 ق-).ط.نجف، 1307 ق.

دروس الاصول

محمد حسین بن علی اکبر اصفهانی.تالیف مجلّد اول:1248 ق.خ.حسینیۀ کاشف الغطاء(ج.

اول).

الدروس البهیّة

سیر و تواریخ پیامبر(صلی الله علیه و آله)و ائمّه(علیه السلام)از حسن بن محمد بن ابراهیم لواسانی تهرانی(معاصر).ط.

صیدا،1349 ق.

دروس التاریخ الاسلامی

سید محسن امین.تالیف 1362 برای شاگردان مدارس.ط.

الدروس الدینیّة

نیز از سید محسن امین.ط.سوریه.این کتاب هم برای شاگردان مدرسۀ علویۀ دمشق تألیف شده است.

الدروس الشرعیّة فی فقه الامامیّة

شمس الدین ابو عبد اللّه محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)،تألیف:784 ق.تا کتاب الرهن که به سبب شهادت او ناتمام مانده.ط.تهران، 1265 و 1269 ق.خ.آستان قدس،ش 2401 (822 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی انطق السنتنا بحمده

دروس العارفین

توحید و اخلاق،از محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی(-1293 ق).تالیف مجلد اول:

1274 ق.خ.دیده شده.

الدروس الفقهیّة

احمد رضا عاملی نباطی(معاصر).قسم دوم از «هدایة المتعلّمین الی ما یجب فی الدین».ط.

صیدا،1353 ق.

دروس الفلسفة

شیخ عبد الکریم زنجانی(معاصر)،ط.نجف، 1359 ق.

الدروع الداودیّة(فی معاجز العترة الاحمدیّة)

ملا داود بن سلیمان کعبی(1313 ق-)،شرح 8 فصل از منظومۀ«الدرر الغرویة»از سید صالح قزوینی است.

الدروع الواقیة(فی الاذکار و الادعیة)

سید خلف بن عبد المطلب مشعشعی(-1070 یا 1074 ق).

الدروع الواقیة من الاخطار(فیما یعمل مثله فی ایام

کل شهر علی التکرار)

ادعیه،از رضی الدین علی بن طاوس(-664 ق).

خ.آستان قدس،ش 12157(977 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-احمد اللّه جل جلاله بما وهب لی من القدرة

درویش ابدال

فارسی،مثنوی،ناشناخته.خ.دانشگاه.

درویش حسن-سرگذشت درویش حسن

فارسی،داستان،از علی اصغر معززی.ط.تهران.

درویش قربان

فارسی،داستان،از محمد باقر حجازی،ط.

تهران.

درویش نامه

فارسی،عرفان،از میر سید علی بن شهاب الدین همدانی(-786 ق).ط.شیراز،1338 ق.

درهم و دینار

فارسی،فقه،از عبد النبی عراقی(معاصر)،خ.

دیده شده.

الدرهم و الدینار

فقه،از ابراهیم بن غیاث الدین خوزانی،معاصر

ص:86

دستور الاخوان

لغت عربی به فارسی،از قاضی خان بدر محمد دهار وال دهلوی هندی(سدۀ 9 ق)مؤلف«اداة الفضلاء».خ.موزۀ بریتانیا(در کتابخانۀ دهخدا هم در تهران موجود بوده است)

-حمد بیحد مبدع ذو الکمال را...

دستور الادویه

فارسی،در خواص ادویه،منسوب به ابن جزله، تألیف:803 ق.خ.آستان قدس،ش 5083 (1082 ق).

دستور استخراج قبله

فارسی،از ملا علی محمد بن محمد حسین محلّه نوی(-1293 ق).از مآخذ«معرفة القبلة».

دستور استعمال الهندباء

طب،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،خ.مشکات.

-سئل الشیخ الرئیس ابو علی بن سینا ان یملی کتابا فی امره باستعمال الهندباء.

دستور الاطباء-اختیارات قاسمی

طب،از محمد قاسم هندو شاه فرشتۀ استرآبادی که در«مخزن الادویه»از آن نقل شده است.

دستور الاطباء(فی علاج الوباء)

فارسی،از موسی بن علی رضا ساوجی که به نام ناصر الدین شاه قاجار تألیف کرده.ط.تهران، 1269 ق.

دستور اعظم

فارسی فقه،از ناصر خسرو علوی بدخشانی (-481 ق)،مذکور در وصیتنامۀ مؤلف.

دستور الاعقاب

علی اکبر قائم مقامی فراهانی.مذکور در آخر «جان جهان»مؤلّف.

دستور الافاضل

از مآخذ«مؤید الفضلاء»و مذکور در اول آن کتاب.

دستور الفباء

فارسی،از صدر المعالی نور حقیقی خوانساری.

ط.

دستور املاء(برای دورۀ ابتدائی و متوسطه)

فارسی،از سید محسن خلیق رضوی.ط.تهران، مکرّر.

دستور امنیه

فارسی،از سرهنگ خوشنویسان.ط.تهران.

دستور بلاغت

فارسی،قصیده در فنّ بلاغت،از صدر الافاضل لطفعلی دانش(-1350 ق).وی این قصیده را خود شرح و به صدیق الملک اهداء کرده است.

خ.موجود.

دستور پرورش درخت توت و نوغان

فارسی،نشریۀ تجارتخانۀ واردات و صادرات شوروی(زاک کاستورک).ط.تهران،1318 ش.

دستور پهلوی

فارسی،دستور زبان پهلوی،از دین محمد جی هندی.ط.بمبئی،1934 م.

-الحمد للّه الذی هدانا للاسلام

دستور تار

فارسی،موسیقی،از علی نقی خان وزیری.ط.

برلن.

دستور تجوید

فارسی،از عبد الرحیم سلطان القرائی.خ.

موجود.

-اول در بیان وقف.وقف در لغت...

دستور تجوید

فارسی،از حافظ جی بن یوسف الدین گیلانی شفتی.خ.موجود.

-الحمد للّه رب العالمین و الصلاة و السّلام علی سید المرسلین و آله الاکرمین و صحبه المنتجبین،و بعد چنین گوید...

ص:88

دستور ترسیم(مجموعۀ امیر)

فارسی،از ع.ح.حکیمی و ح.معینی.ط.تهران، 1308 ش.

دستور تعلیم الفباء

فارسی،از مهدیقلی هدایت مخبر السلطنه.ط.

تهران.

دستور تعلیم حساب مقدّماتی

فارسی،از حبیب اللّه صحیحی.ط.تهران، 1305 ش.

دستور جامع

فارسی،ناشناخته،نسخۀ خطی مجلد اول این کتاب که«تحفة المؤمنین»نام دارد و در کیمیاست موجود است.خ.آستان قدس ضمیمۀ ش 10867.

دستور الحکم-دستور معالم الحکم

دستور حکمت

فارسی،شرح فرمان امیر المؤمنین(علیه السلام):به مالک اشتر،از احمد ادیب کرمانی.ط.1321 ق.

دستور حکمت

فارسی،ترجمه و شرح فرمان امیر المؤمنین(علیه السلام) به مالک اشتر،از محمد علی بن علی اصغر واعظ تهرانی همّت آبادی.

دستور حکومت

فارسی،ترجمۀ فرمان امیر المؤمنین(علیه السلام)به مالک اشتر،از محمد علی بن محمد حسین فروغی ذکاء الملک(در فهرست مشار ترجمه به نام محمد حسین ذکاء الملک فروغی است).ط.

تهران،1321 ق.

دستور خلایق

ناشناخته،در«مناقب مرتضوی»از آن نقل شده.

دستور خیاطی

فارسی،از ماه لقا برهان.ط.تهران،1309 ش.

دستور دانش

فارسی،از مترجم همایون(علی محمد فرهوشی).ط.تهران.

دستور در محاکم حقوقی

فارسی،از محمد مصدق مصدق السلطنه.ط.

تهران،1333 ق.

دستور دعاء سیفی

فارسی،از محمد جعفر بن محمد صادق،که در 1134 ق برای میرزا ابو الحسن تالیف کرده،خ.

آستان قدس،ش 3146(1133 ق).

دستور الذکر

فتح اللّه مرعشی شوشتری معروف به کیمیاوی، برای شاگرد و مریدش فتح اللّه وفائی شوشتری (-1304 ق)تالیف کرده.

دستور زبان فارسی

عبد الکریم بن ابی القاسم ملا باشی ایروانی (-1294 ق)به نام فرزند خویش محمد علی،در زمان حکومت بهمن میرزا در تبریز تالیف کرده و مرتب است بر 14 فائده.

-سپاس و ستایش خداوندی را سزاست که نوع انسان را پایۀ برتری

دستور زبان فارسی

غلام حسین کاشف.ط.استانبول،1328 ق.

دستور زبان فارسی(برای مدارس ابتدائی)

قویم.ط.تهران.

دستور زبان فارسی

محمد بن عباس پروین گنابادی.ط 1328 ش (ضمیمۀ مجلۀ آشفته).

دستور زبان فارسی

محمد کریم خان بن ابراهیم کرمانی(-1288 ق).

ط 1275 ق).

دستور زبان فارسی

(1)

نصرت الوزاره حسن بن محمد رضا بدیع بهبهانی.ط.

دستور زبان فارسی---

ص:90

دستور العمل

فارسی،رسالۀ عملیه،از علی اکبر اصفهانی.

ظاهرا مؤلّف علی اکبر بن محمد باقر اژه ای (-1232 ق)است.رساله مقدمه ای هم در اصول دین دارد.خ.دیده شده.

دستور العمل

فارسی،فقه منظوم،از محمد علی بن شیر علی بروجردی(-1328 ق).خ.موجود.

-مهر مهرش نامۀ مشکین طراز

بر سپاس کردگاری گشت باز

دستور العمل اصول محاکمات جزائی

فارسی،از حسن مشیر الدوله پیرنیا.ط.تهران.

دستور فرّخ

فارسی،صرف و نحو،از عبد الرحیم همایون فرخ.ط.تهران،1324 ش.

دستور فصحا

فارسی،داستان نویسی،از عبد النبی فخر الزمانی زلالی قزوینی(-1037 ق).

دستور الفضلاء

شرح منظومه در عروض از خود ناظم که ناشناخته و معاصر رفیع الدین محمد(-1034 ق)پدر سلطان العلماء است.خ.آستان قدس، ش 4334.

دستور فلاحت و باغبانی

فارسی،از مشهدی اللهوردی،ط.رشت،1304 ش.

دستور قافیه

فارسی،از نور الدین عبد الرحمن جامی(-898 ق).خ.موجود.

-بعد از تیمن به موزون ترین کلامی...

دستور قضاة

فارسی،از قاضی مسعود رازی،مذکور در «کشف الظنون».

دستور الکاتب(فی تعیین المراتب)

انشاء و ترسل،از محمد بن هندو شاه شمس منشی نخجوانی(687 ق-).خ.شهید مطهری.

-تحمیدی که سیار فهم دوربین...

دستور کامیابی

فارسی،از ا.ر.تامسن،ترجمۀ محمد صادق نشأت.ط.تهران.

دستور اللغة العربیّة-کتاب الخلاص

بدیع الزمان حسین بن ابراهیم نطنزی(-497 ق).

خ.آستان قدس،ش 11976(594 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی ابدع العالم بقدرته

دستور مادری(در پرورش فرزندان)

فارسی،از ادمون دیل و شارل کاردر،ترجمۀ علی محمد مدرسی.ط.تهران،1336 ش.

دستور مادران جوان

فارسی،پرورش کودک،از حسین قلی قزل ایاغ قاجار،تألیف:1345 ق.ط.قاهره،1306 ش/ 1345 ق.

دستور المبتدی

فارسی،صرف،از انور علی،ط.هند.

دستور المذکرین(و منشور المتعبدین)

حافظ محمد بن ابی بکر مدینی.ابن طاوس در «اقبال»از آن نقل کرده است.

دستور مرکبات

فارسی،کشاورزی،از رضا قلی گل پیرا.ط.

تهران،1308 ش.

دستور معالم الحکم

ناشناخته،از مآخذ«البلد الامین»کفعمی.

دستور معما

فارسی،از نور الدین عبد الرحمان جامی(-898 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 8715(985 ق).

ص:92

-به نام آنکه ذات او ز اسماء(رسائل دیگری هم در دستور معمّا از جامی در دست است).

دستور معمّا

فارسی،از حسین بن محمد حسینی معمائی نیشابوری(-904 ق)که به نام امیر علی شیرنوائی تألیف کرده،خ.آستان قدس ضمیمۀ ش 13479(991 ق)و چند نسخۀ دیگر.

دستور معمّا-معمّا

دستور معما-حلیة الحلل

دستور منجّمین

فارسی،استخراج تقویم،از حسین بن محمد بن یحیی شریف زیدی حسینی،تالیف:891 ق،خ.

ملک.

-زواهر جواهر حمد و سپاس

دستور موسیقی

فارسی،از نور الدّین عبد الرحمان جامی(-898 ق).خ.موجود.

دستور موسیقی

فارسی،از امیر خسرو دهلوی(-725 ق).

دستور موسیقی---

ص:93

دستۀ جاسوسان

فارسی،ترجمۀ ابو تراب شایگان.ط.تهران.

دستۀ گل

فارسی،در بیان روح،غذای روح و طیران روح، از حسین بن علی بن عبد الهادی حسینی نبوی قمی (1342 ق-)،تألیف:1369 ق.خ.دیده شده.

دستۀ گل

الدّعاء،کتاب

عبد القاهر(یا عبد القادر)بن ابی القاسم اشتری.در تصانیف سید بن طاوس از جمله در اقبال از آن نقل شده است.

الدّعاء،کتاب

ابو الحسن علی بن حسن بن علی بن فضال کوفی (سدۀ 3 ق).مذکور در رجال نجاشی.

ابو عبد اللّه محمد بن عباس بن عیسی غاضری.

دعائم الاسلام(فی الحقایق)

نیز از قاضی نعمان،مذکور در«المرشد الی ادب الاسماعیلیة».

دعائم الدّین

محمد بن علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق).

مذکور در«نجوم السماء».

دعائم الدین و کشف الریبة(فی اثبات الکرة و

الرجعة)

محمد محسن بن عنایت اللّه مشهدی(سدۀ 11 ق).خ.ملّی تهران.

-الحمد للّه الذی حبّب الینا الایمان...

دعائم الکفر و الایمان

در بیان اصول کفر و ایمان،از عبد الوحید گیلانی.

مذکور در«ریاض العلماء».

3 نسخۀ خطی جداگانه در آستان قدس موجود است که به ترتیب در 1270 و 1279 و 1285 ق چاپ هم شده است.

الدعوات و السور القرآنیّة

نسخه ای از آن در کتابخانۀ مدرسۀ عالی شهید مطهری موجود است که نام جامع و کاتب و تاریخ کتابت را از آخر آن محو کرده اند.2 نسخۀ ناشناختۀ دیگر هم به همین نام در آن کتابخانه موجود است.

الدعوات و غیرها

در بخش ادعیه و مناجات کتابخانۀ شهید مطهری موجود در فهرست آن یاد شده است.

دعوی الرجل زوجیة امرئة تدعی اختها الزوجیّة

لذلک الرجل

سید محمد معروف به مولانا(-1360 ق).

مؤلف«براهین الفقه».

دعوی الطلاق من الزوج و انکار الزوجة له

میرزا ابو القاسم محقق قمی(-1231 ق).ط.(در آخر الغنائم).

الدعوی علی المیّت(و اثبات انها تثبت بشاهد و

یمین)

احمد بن عبد اللّه بن حسن بلادی(-1137 ق).

عبد اللّه سماهیجی در اجازۀ معروفش یاد کرده که مؤلف در این اثر به ردّ عبد اللّه بلادی-که از او یاد خواهد شد-پرداخته است.

الدعوی علی المیّت(و تحقیق ثبوتها بشاهد و

یمین)

احمد بن ابراهیم بحرانی(-1131 ق)،پدر صاحب حدائق.وی نیز به ردّ شیخ عبد اللّه آتی الذّکر پرداخته است.

الدعوی علی المیّت(و الاستدلال علی انّها لا تثبت

بشاهد و یمین)

عبد اللّه بن علی بن احمد بلادی بحرانی(-1148 ق).مذکور در«لؤلؤة البحرین».

دعوی الهدی الی الورع فی الافعال و الفتوی

در رد فتوای وهابیان در تخریب اماکن متبرکه،از محمد جواد بلاغی نجفی(-1352 ق)،ط.

مهدی بن صالح موسوی کشوان کاظمی قزوینی (-1358 ق).«داعی الرشاد».تألیف ابراهیم رفاعی شافعی است.

-الحمد للّه هادی العباد

دعوة دار السّلام

در معجزات ائمّة(علیه السلام)،از هادی بن علی بجستانی (-1368 ق).

دعوة الرشاد(فی مدرک افعال العباد)

در رد اشاعره،محمد باقر بن محمد جعفر همدانی (-1333 ق).خ.موجود.

دعوة العاشقین

فارسی،مثنوی،از محسن تأثیر تبریزی(-1129 ق).خ.شهید مطهری(در کلیات شاعر).

-بیا ای بلبل فرخ پر و بال

که از گل گشته ای شوریده احوال

الدعوة العامة

قاضی ابو العنبس محمد بن اسحاق کوفی صیمری(-275 ق).مذکور در«معجم الادباء».

به نقل از فهرست ابن ندیم و«تاریخ بغداد».

دعوت قرآن(در اطراف خبر غیبی)

فارسی،از غلام رضا بن علی نمائی طبسی.ط.

تهران،1327 ش،1367 ق.

دعوة الموحدین(الی حمایة الدین)

حسنعلی آل بدر قطیفی،که هنگام تهاجم ایتالیائیان بر طرابلس در 1329 ق نگاشته.ط.

طرابلس،1329 ق.

دعوتنامه---

ص:102

دفاع ضدّ هوائی

فارسی.ط.تهران.

دفاع از حقوق زن

فارسی،از ابو المجد حجتی،ط.تهران،1327 ش.

دفتر تقویم

حبیب اللّه بن احمد نجومی منجم باشی شیرازی.

تقویم چاپی برخی از سالهای 1316-1321 ش دیده شده.

دفتر تقویم

میرزا حبیب اللّه ذو الفنون(-1366 ق).تقویم سالانۀ او از سال 1305 تا سال درگذشت ذو الفنون در سالنامۀ پارس چاپ می شد.

دفتر تقویم

ملا حسن محلاتی،شاگرد ملا حسین زنوزی.

مذکور در«المآثر و الآثار».

دفتر تقویم

میرزا رضا بن جعفر نجم الملک(-ح 1290 ق).

نجم الدوله عبد العلی بن میرزا علی منجم باشی.

دفتر تقویم

محمد علی بن عبد اللّه تفرشی شیرازی اصفهانی (-1282 ق).

دفتر تقویم

علی اکبر منجم باشی قزوینی مقیم بجنورد.مذکور در«المآثر و الآثار».

دفتر تقویم

غلام حسین منجم باشی قاینی مشهدی(-1284 ق).وی ساعت جلوس محمد شاه قاجار را تعیین کرد.

دفتر تقویم

قوام الدین معمار معاصر شاهرخ میرزا تیموری.

مذکور در«مجالس النفایس».

دفتر تقویم

محمد بن احمد رشتی نجفی(-ح 1333 ق).

محمد هاشم بن محمد علی کاشانی(-1285 ق).

وی نخست به همراهی حسین منجم زنوزی و حسن منجم محلاتی و پس از وفات آن دو به تنهائی به استخراج تقویم می پرداخته است.

دفتر تقویم

نجم التولیۀ آستان قدس رضوی؛به همین صورت از آن نقل شده است.

دفتر تقویم

یحیی بن رضا منجم باشی مظفر الدین میرزای ولیعهد.مذکور در«المآثر و الآثار».

دفتر تنظیمات(یا کتابچۀ غیبی)

فارسی،از میرزا ملکم(-1326 ق)،تالیف بین سالهای 1275 و 1276 ق.ط.تهران،1327 ش(ضمن مجموعۀ آثار ملکم).

دفترداری

فارسی،از مهران،ط.تهران.

دفترداری

فارسی،از محمد مظاهر صدیق حضرت.ط.

تهران،1321 ش.

دفترداری

فارسی،از بهمن شیدائی.ط.تهران،1315 ش.

دفتر دانش

فارسی،چهارمین کتاب از 12 کتاب«کلیات دیوان ریاضی».

دفتر درد

فارسی،مثنوی،از نویدی شیرازی.

دفتر رباعیات

فارسی،ناشناخته،از برخی از شاعران هند.

مذکور در فهارس کتابخانه های هند(چندین مجموعه به عنوان رباعیات در هند چاپ شده است).

دفتر غم

فارسی،از محمد علی بن مفتی عباس لکهنوی (1298 ق-).ط.لکهنو.

دفتر قانون

فارسی،قانون مدنی،از میرزا ملکم بن یعقوب اصفهانی ناظم الدوله(-1326 ق).ط.تهران، 1327 ش(ضمیمۀ مجموعۀ آثار ملکم).

دفتر ماتم

اردو،مقتل،از میرزا دبیر صاحب هندی.ط.

هند.

دفتر نه آسمان

فارسی،تذکرۀ شعراء،از لطفعلی آذر بیگدلی (-1195 ق).خ.دیده شده.

دفع الاستغراب و الانکار(عن معجزتی الصلاة و

الافطار لابی ائمّة الاطهار)

سراج الدین حسن معروف به شیخ فدا حسین شاگرد مفتی عباس لکهنوی(-1306 ق).

مذکور در«النفحة القدسیۀ»مؤلّف.

دفع الاشتباه(فی مسألة موسی جار اللّه)

سید محسن امین عاملی مؤلف«اعیان الشیعة».

مذکور در فهرست تألیفات او.

دفع اشکال تخلف المعلول عن العلّة

محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری (1298 ق-).مذکور در فهرست تألیفات او.

دفع اشکال رکنیّة السجدة

صدر الدین محمد بن محمد صادق حسینی قزوینی(-پس از 1103 ق).خ.موجود.

-الحمد للّه المحمود المعبود

دفع اشکال ضلال احد الشاهدین

سید محمد بن عبد الکریم طباطبائی بروجردی(- پیش از 1168 ق).خ.موجود.

ص:106

(-1098 ق).ط.ایران،1317 ق.

-الحمد للّه الذی لا شبهة فی وجوده...

دفع شبهة الاستلزام

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).

نسخۀ آن ضمن مجموعه ای در آستان قدس موجود است.

دفع شبهة الاستلزام

رفیع الدین محمد بن حیدر حسینی نائینی (-1099 یا 1082 ق).مذکور در«الفیض القدسی».

دفع شبهة الایمان و الکفر

آقا حسین بن جمال الدین محمد خوانساری (-1098 ق).مذکور در«جامع الرواة».

دفع شبهة الطفرة

نیز از آقا حسین خوانساری و مذکور در«جامع الرواة».

دفع شبهة طول عمر الحجّة

فارسی،از محمود بن محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار(معاصر).

دفع شبهة المجهول المطلق

ابو الفتح شریفی نوادۀ سید شریف جرجانی، تألیف:950 ق.صاحب ریاض از آن به حاشیۀ طولانی بر مبحث مجهول مطلق شرح مطالع و حاشیۀ میر سید شریف تعبیر کرده است.

دفع شبهة المنع عن العمل(بالاخبار المأثورة

المخالفة لعموم الکتاب و السنّة)

اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی(-1234 ق).خ.

دیده شده.

دفع شبهتین

محمد جعفر بن محمد حسین بن محمد مهدی موسوی شهرستانی(-1260 ق)،تألیف:

1259 ق.دفع شبهات محمد باقر حجت الاسلام است،در موضوع وقف موقوفات میرزا فضل اللّه شهرستانی.این رساله به فارسی هم ترجمه و خطی هردو دیده شده.

دفع الغوایة لشرح الهدایة-رفع الغوایة

دفع ما انتقد به علی شرح دعاء الصّباح

علی محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی (-1312 ق).

دفع المغالطة

فارسی،در اثبات سیادت سادات کشمیر،از علی نقی بن محمد علی رضوی حائری معروف به خوشنویس،این رساله ردّ و نقدی است بر «السیف الصادر».ط.بمبئی،1308 ق.

دفع المغالطة

اردو،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی (-1304 ق)،ردّی است بر رسالۀ نجفعلی فرید پوری.ط.

دفع المغالطة(فی مسألة العرس القاسم بن الحسن

(علیه السلام))

اردو،از حکیم محمد کاظمی لکهنوی.ط.

دفع الملال(بکشف فضائل الآل)

محمد مرتضی جنفوری،ظاهرا«رفع الملال فی جواب کشف الحال»است.ط.

دفع المناواة(عن التفضیل و المساواة)

در شأن امیر المؤمنین(علیه السلام)،از سید حسین بن حسن مجتهد کرکی(-1001 ق)،تالیف:959 ق،خ.

موجود.ترجمۀ فارسی آن از علی بن زین العابدین عبدی در آستان قدس،ش 6108 (1050 ق)موجود است.

-هو الذی لا اله الا هو الملک القدّوس

دفع الوثوق(فی حلّ نکاح عقد الفاروق)

اردو،از سید علی اظهر هندی(معاصر).ط.

دفع و رفع---

ص:108

دفع الهموم و الاحزان(و قمع الغموم و الاشجان)

احمد بن داود نعمانی.در دیباچۀ کتاب«المجتنی فی الادعیة المجتبی»تألیف سید بن طاوس از آن نقل شده است.«رفع الهموم»هم می خوانند.

دفن المیّت،کتاب

ابو محمد جعفر بن احمد بن علی قمّی(سدۀ 4 ق).مذکور در«کتاب الغایات»مؤلف.

دفینة الاحباب

سفرنامۀ ملاّ حسین بن ابو الحسن دزفولی (-1347 ق).مؤلّف«مخزن الدّرر»و پدر ابو الحسن جلوه.

الدقائق

نحو،از ابو الفتح عثمان بن جنی(-392 ق).خ.

موجود(در مغرب).

دقائق الاخبار

عبد الرحیم بن احمد قاضی.در«نفائس اللباب» از آن نقل شده است.

دقائق الاصول(فی تمام مباحث الاصول)-دقائق

الحقایق)

عبد الرحیم بن عبد الرحمن کرکوتی(سدۀ 13 ق) تالیف:1274 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی ارشدنا الی دقایق اشارات فصول القوانین...

دقائق الاصول(فی شرح الفصول فی علم الاصول)

محمد نبی بن احمد تویسرکانی(-ح 1319 ق).

مذکور در آخر«لئالی الاخبار»مؤلف.

دقائق الافهام(فی شرح صلح شرایع الاسلام)

ناشناخته.نسخۀ خطی آن در سامراء دیده شده و محتمل است که مؤلف از شاگردان شیخ انصاری بوده باشد.در این کتاب از«کتاب الجواهر»نقل شده است.

-الحمد للّه الذی سهّل شرایع الاسلام

دقائق التنزیل---

ص:109

دق الخیشوم(فی جواز قرائة عرس القاسم المظلوم)

ردّ بر«التقریر الحاسم»،تالیف یکی از علماء هند.

دکامران

فارسی،از ژان بکاس فلرانسی،ترجمۀ احمد دریابیگی(-1339 ق).ط.بوشهر،1325 ق.

دکان العطارین(یا دکان عطاری)

مجموعۀ متفرقات،جامع:محمد حسن نائینی (معاصر).مذکور در آخر«گوهر شب چراغ»او که چاپ شده.

دکة القضاء

فقه،از محمود بن علی اصغر شیخ الاسلام طباطبائی تبریزی(-1310 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

دکتر اقبال و شعر فارسی

فارسی،از محمد علی داعی الاسلام مولف فرهنگ نظام.ط.1346 ق.مجتبی مینوی نیز در همین موضوع تالیفی دارد که در 1327 ش چاپ شده.

دکتر ژاک-سیاحتنامۀ دکتر ژاک

فارسی،داستان،از عبد الحسینی آیتی،جلد اول آن«سه گمشده»و جلد دوم آن«سه فراری» نام دارد.ط.تهران،1306 و 1310 ش.

دکتر مصدق و نطقهای او

فارسی،از سید حسین بن محمد باقر مکی.ط.

تهران،1324 ش.

الدلائل،کتاب

ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی(-382 ق).

معاصر نجاشی(-450 ق)و شیخ طوسی (-460 ق)،ابن طاوس(-664 ق)در تالیفات خویش از آن نقل کرده و نسخۀ آن را داشته است.سید هاشم توبلی(-1107 ق)نیز در «مدینة المعاجز»از آن استفاده کرده و آن را در شمار مآخذ کتاب ذکر کرده است.خ.آستان قدس،ش 1923(1262 ق)و ش 7655.ط.

نجف 1369 و 1383 ق.

دلائل الامامة

اثبات امامت علی(علیه السلام)،از محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی(سدۀ 13 ق).در«طوالع الانوار»مؤلف به آن ارجاع شده.

الدلائل الباهرة(فی فقه الائمّة الطاهرة)

محمد تقی بن محمد ملا کتاب احمدی بیانی نجفی مجاز از بحر العلوم و محمد علی بن وحید بهبهانی.مرتب بر دو صنف،نخست:ادلّة الفقه، دوم:الاحکام الفرعیّة.خ.حسینیۀ کاشف الغطاء.

-الحمد للّه الذی نوّر بصائرنا لاتباع اولیائه...

دلائل براهین الفرقان(فی ابطال القوانین الناسخات

لمحکمات القرآن)

فارسی،از ابو الحسن مرندی(-1340 ق).ط.

تهران،1303 ش.

الدلائل البرهانیّة(فی تصحیح الحضرة الغرویة)

علامه حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی(-726 ق)،مرتب بر مقدمه و 15 باب.این کتاب تلخیص«فرحة الغری»تألیف ابن طاوس است.

خ.آستان قدس،ش 1685.

-الحمد للّه مظهر الحق و مبدئه

دلائل التبیان

منظومه در غریب القرآن،از قاسم بن حسن آل محیی الدین جامعی عاملی(1314 ق-)،تاریخ نظم:1357 ق.

-حمدا لمن قد انزل الفرقانا

و ابدع الاعجاز و التبیانا

دلائل التّوحید

کلام،از ابو الفضل بن شهر دویر دیلمی(سدۀ 8 ق).مذکور در«مطلع البدور»ابن ابی الرجال.

دلائل خروج القائم

ابو علی حسن بن محمد صفار بصری.مذکور در رجال نجاشی.

دلائل الخیرات(فی تحقیق احکام الزکاة)

جعفر بن محمد بن محمد جعفر نوچه دهی(-ح 1364 ق).مذکور در«الحدیقة المبهجة»تألیف اردوبادی.

دلائل الخیرات

منظومه در عقاید،از کلب باقر بن کلب حسین نقوی جایسی نصیر آبادی(-1329 ق)،تالیف:

1308 ق.ط.لکهنو،1318 ق.

-الحمد للّه العلی الشان

ذی المن و الآلاء و الاحسان

دلائل الدین

عبد اللّه بن محمد هادی هرندی.مذکور در «تذکرة القبور»گزی.

دلائل الربوبیة(فی شواهد الالوهیّة)

فارسی،از ابو القاسم بن محمد علی واعظ سدهی (-1339 ق).ط.تهران،1311 ق(بالمعات الانوار در یک مجلد).

دلائل الرجعة(یا ایمان و رجعت)

فارسی،از غلام علی بن محمد عقیقی کرمانشاهی(معاصر).ط.کرمانشاهان،1323 ق.

الدلائل الزاهرة---

ص:112

حسینی یزدی،شاگرد شیخ انصاری.

دلائل الصدق(فی نهج الحق)

محمد حسن بن محمد آل مظفر نجفی(1301 ق-)،تالیف:1350 ق.این کتاب تکمله و تتمّه ای است بر«احقاق الحق»قاضی نور اللّه شوشتری و ردّی است بر«ابطال الباطل» فضل بن روزبهان.ط.تهران 1369 و 1372 ق (جزء اول)؛نجف،1372 ق(جزء دوم)؛تهران، 1372 ق(جزء سوم).

-الحمد للّه الذی تنزّه عن ادراکه بالمشاعر و الابصار

دلائل العباد(فی شرح الارشاد)

محمد تقی بن علی محمد نوری(-1263 ق)،در چند مجلّد.مذکور در«دار السّلام»تألیف فرزند مؤلف محمد حسین نوری؛خ.آستان قدس،ش 13528،13529(1304 ق).

دلائل العصمة

شیعی سبزواری.به همین نام در«الجهادیّۀ» عبد العباس دامغانی از آن یاد و نقل شده است.

دلائل الغیب

فارسی،در استخاره،از ابو القاسم بن محمد رضا طباطبائی(-1361 ق).ط 1307 ق.

دلائل القبلة

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

دلائل القرآن

برهان الدین ابو الحرث محمد بن علی بن ظفر حمدانی.مذکور در فهرست منتجب الدین (معاصر مؤلف).

دلائل القرآن-الکلام فی دلائل القرآن

ابو عبد اللّه محمد بن نعمان شیخ مفید(-413 ق).مذکور در رجال نجاشی.

دلائل قرآنی در ردّ مقالۀ همدانی

فارسی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی (معاصر).ط.تبریز،1345 ق.

دلائل المرام(فی تفسیر آیات الاحکام)

جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرآبادی (-1263 ق).مذکور در«مبدأ الآمال».فرزند مؤلف.

دلائل المرشدین(الی خلافة امیر المؤمنین)

در امامت،از مهدی صحین بن علی ساعدی (1296 ق-)،تألیف:1338 ق.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی اصطفی لدینه المبین...

الدلائل المکیّة فی العقائد الدینیّة

در امامت،از محمد علی بن احمد بن علی عاملی مکّی.خ.موجود(1108 ق).

-الحمد للّه الذی منّ علی العباد بوجوب معرفته

دلائل النبّوة

حافظ ابو نعیم احمد بن عبد اللّه اصفهانی(-430 ق)مؤلف تاریخ اصفهان.ط.حیدر آباد دکن، 1320 ق و 1950 م.

دلائل النبوّة

ابو العباس جعفر بن محمد مستغفری نسفی سمرقندی(-432 ق)مؤلّف تاریخ نسف و کش.مذکور در«ریاض العلماء».

دلائل النّبی(صلی الله علیه و آله)

ابو جعفر احمد بن یحیی بن حکیم ازدی کوفی.

مذکور در رجال نجاشی.

الدلائل النهاریّة علی المسائل الصحاریّة

جواب مسائل اهل صحار،از رضی الدین محمد بن علی بن حیدر موسوی عاملی مکی (1103 ق-).مذکور در اجازۀ مؤلف برای سید نصر اللّه حائری.

ص:113

دلارام

فارسی،داستان،از حسینقلی مستعان.ط.تهران، 1336 ش(چاپ چهارم).

الدلالات،رسالة

قطب الدین محمد بن محمد بویهی رازی(-766 ق)،خ.آستان قدس،ش 1059(حاشیه ای است بر مبحث دلالت لفظیۀ شرح شمسیه).

الدّلالة،رسالة فی

فخر الدین ابو الحسن علی بن محمد بندهی معروف به ابن بدیع.خ.الخزانة الغرویۀ نجف (778 ق،بخط عبد الرحمن بن عتایقی).

دلالة الازالة فی طهارة الغسالة

محمد صادق بن ضیاء الدین.تألیف:1204 ق.

خ.موجود.

الدلالة علی حدوث الاشیاء

هشام بن حکم کوفی واسطی بغدادی(-199 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الدلالة علی الخیر

فارسی،از علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق).

مذکور در«نجوم السماء».

دلباختۀ زیبا

فارسی،داستان،ازگی دومو پاسان،ترجمۀ محمد علی شیرازی،ط.تهران،1334 ش.

دلباختگان

فارسی،داستان،از سکس پیر،مترجم:

ناشناخته،ط.تهران،1327 ش.

دلچسب مکالمه

اردو،مکالمات سجاد حسین هندی(معاصر)با الطاف حسین در مسائل عقیدتی.ط.هند.

دلبر و شیدا

فارسی،مثنوی،از احسنی پیاله(-1111 ق).

دل شیدای حافظ

فارسی،شرح بعض اشعار حافظ،از مسعود فرزاد.ط.تهران،1313 ش.

دلفروش

فارسی،منظومه،از حبیب اللّه چایچیان،ط.

تهران.

دلربا

فارسی،مثنوی،از کاتبی ترشیزی(-839 ق).

خ.دانشگاه(در کلیات شاعر).

دلگشا---

ص:114

دلیران تنگستانی

فارسی،داستان تاریخی وقایع جنوب ایران در جنگ اول جهانی،از محمد حسین رکن زادۀ آدمیت شیرازی.ط.تهران،1310 ش و مکرّر.

دلیران تیسفون-دلیرستان تیسفون

فارسی،داستان،ترجمۀ محمود رجاء.ط.

تهران.

دلیران خوارزم

فارسی،داستان.ط.ایران.

الدلیل الی ما لیس الی لقائه سبیل

ناشناخته،مذکور در بعض تألیفات ابن شهر آشوب.

الدلیل الکبیر،کتاب

کلام،از قاسم بن ابراهیم طباطبائی رسی(-246 ق).مذکور در«الحدائق الوردیّة».

الدلیل الصغیر،کتاب

نیز از قاسم رسی و مذکور در همان کتاب.

دلیل الآثار المخطوطة فی العراق

فهرست نسخ خطی،از علی خاقانی،تألیف:

1357 ق.ط.

الدلیل الاسلامی

اخلاق،از احمد بن ابراهیم ادلبی،ط.بیروت.

دلیل الانسداد

جزء دو«وقایة الاذهان»در اصول فقه،از محمد رضا بن محمد باقر معروف به آقا رضا اصفهانی(-1362 ق).ط.ایران،1337 ق؛ اصفهان،1346 ق.

دلیل الانسداد(ثمّ الاصول العملیّة)

محمد حسین موسوی نجف آبادی(-1358 ق)، تألیف:1314-1316 ق،تقریرات استادش آخوند محمد کاظم خراسانی و حاشیه ای بر رسائل شیخ انصاری،خ.موجود.

دلیل الانسداد(و بیان مقدماته و نتیجته و خواصه)

محمد حسین بن محمد علی شهرستانی(-1315 ق).خ.دیده شده.

دلیل الحسنات(فی اختلاف الفریقین فی الوضوء و

الصلاة)

اردو،از مولوی احمد دیوبندی.ط.دهلی.

دلیل الحیران

در سیر و سلوک،از کمال الدین بن قوام الدین حسینی مرعشی(سدۀ 8 ق).از ملوک طبرستان.

مذکور در«مجالس المؤمنین».

دلیل الدعاة(فی شرح عین الحیات)

ادعیه،از محمد مهدی بن علی اصغر قزوینی.خ.

آستان قدس،ش 8881(1123 ق)،ش 3350.

دلیل الزّائرین

محمد رضا بن محمد قاسم حسینی قزوینی(سدۀ 12 ق)،مؤلف«بحر المغفرة».مؤلف از این کتاب در«صیامیۀ»خویش نقل کرده است.

دلیل السالکین

ادعیه،از عبد الحسین بن علی آقا ذو الریاستین شیرازی(1290 ق-).

دلیل الضارب(العاهر المحیار،فی تنوقات الاخبار و

الآثار،المجعولة علی اخذ الثار،الی اسماق

المختار)

سراج الدین حسن معروف به فدا حسین (-1353 ق)مؤلّف«اکمال المنّة».

دلیل العرفان(فی تحقیق وجود امام الزمان)

ردّ تشحیذ الاذهان و قادیانیها،از احمد علی واعظ امرتسری(معاصر).ط.هند.

دلیل العصاة(علی سبیل النجاة)

در بیان کبائر،از علی حسین زنجیپوری(-1310 ق).ترجمۀ فارسی این کتاب«الذخائر فی الکبائر)نام دارد.

ص:115

دلیل القاصدین

از مآخذ«البلد الامین»کفعمی(تألیف:868 ق) است.

دلیل قاطع

فارسی،شرح«بدایة الهدایۀ»حرّ عاملی،از شاگردش محمد مراد بن محمد صادق کشمیری.

مذکور در دیباچۀ«نور ساطع»از همین مؤلّف که آن ترجمه فارسی بدایه است.

دلیل القضاء الشرعی،اصوله و فروعه

از مجموعه های قوانین عراق،از محمد صادق بن حسن آل بحر العلوم(معاصر).

دلیل القضاة

محمد علی هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

الدلیل القطعی علی انتظام القدر المرعی

اوزان و مقادیر،از عدنان بن شبّر موسوی،تألیف:

1310 ق،ط.بروجرد،1360 ق(همراه با نظم آن که از سید حسن فرزند مولف است).

دلیل قوی(بر حقیقت مرتضوی)

فارسی،از مفتی میر محمد عباس لکهنوی (-1306 ق).ط.بمبئی،1285 ق.(ضمیمۀ مطارح الانظار).

دلیل المتحیّرین(فی اثبات امامة امیر المؤمنین)

اردو،از سجاد حسین هندی،ط.هند.

دلیل المتحیّرین

فارسی،آداب سلوک و اذکار،از صدر الدین محمد بن باقر موسوی دزفولی(-1256 ق).که در 3 فصل و خاتمه برای برادر خویش محمد علی نگاشته.

دلیل المتحیّرین

سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق).

جواب مسائلی است که در باب اعتقادات شیخیه از او پرسیده اند.این کتاب را شاگرد مولف-محمد رضی بن محمد رضا به فارسی ترجمه کرده که در 1261 ق چاپ شده است.خ.آستان قدس،ش 9292 (1258 ق،عربی)،ش 13336(1267 ق، فارسی)و یک نسخۀ دیگر.

دلیل المتحیّرین

سیر و سلوک،نیز از سید کاظم رشتی.این کتاب را شاگرد مؤلف-حسین بن علی تبریزی خسرو شاهی-به فارسی ترجمه کرده.خ.

روضاتی اصفهان.

دلیل المتحیّرین

آداب دعاء،از محمد محسن بن محمد رفیع رشتی اصفهانی(سدۀ 13 ق).در«وسیلة النّجات» مؤلّف(تألیف:1269 ق)به آن ارجاع شده است.

دلیل المتحیّرین:(فی مناسک الحاج و المعتمرین)

معزّ الدین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی (-1300 ق).خ.حسینیۀ شوشتری های نجف.

-الحمد للّه الّذی اوجب حج بیته الحرام

دلیل المتحیّرین

فارسی،از حکیم ناصر بن خسرو علوی (-481 ق).مذکور در«بیان الادیان» ابو المعالی.

دلیل المتعبّد و بلغة المتهجد

ادعیه،از سید علوی بن سید حسین توبلی بحرانی (-پس از 1340 ق).ط.نجف،1370 ق.

دلیل المتعة

ابو الحسن علی بن ابی القاسم رضوی لاهوری (معاصر).ط.

دلیل متین در ابطال قول به حرکت زمین

اردو،از علی اکبر بن محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1326 ق).ط.هند.

دلیل المصلّین

فارسی،رسالۀ عملیه در صلاة،از مهدی بن محمد باقر موسوی خوانساری(-1324 ق)

ص:116

فرزند صاحب روضات.ط.اصفهان،1318 ق.

دلیل المنهاج

سرگذشت و خاطرات حسینقلی داغستانی جدید الاسلام،به قلم خودش.ط.بمبئی،1320 ق.

دلیل النجاح

ادعیه و اذکار،از خلف بن عبد المطلب مشعشعی (-1074 ق).

دلیل واقعی در جواب وهابی

فارسی،از سید حسین عرب باغی(معاصر).ط.

دلیل الوصل(فی ردّ القول مع الفصل)

اردو،ناشناخته،مؤلف از فضلاء هند بوده.ط.

هند.

دلیل الهدی(فی شرح قطر الندی)

محمد بن علی بن احمد حریری حرفوشی (-1059 ق)،تألیف:1047 ق.این شرح در واقع تکمیل و تهذیب شرح فاکهی موسوم به «مجیب الندا»است.مذکور در«کشف الظنون».

-یا من غرقت فی تیار الوهیّته...

محمد بن علی بن جعفر کاشف الغطاء(-1267 ق).خ.دیده شده.

الدماء الثلاثة

محمد بن قاسم فشارکی(-1316 ق).این رساله به وسیلۀ نوادۀ مؤلّف،سید هادی در«الفروع المحمدیة»درج شده است.خ.موجود.

الدماء المعفو عنها فی الصّلاة

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).ط.مذکور در فهرست تصانیف او.

دم دروازۀ خاور

فارسی،داستان،از بهاء الدین پازارگاد.ط.تهران، 1322 ش.

الدمدمة الکبری(فی الرّد علی الزنادقة الصغری)

در رد اصولیان،از محمد بن عبد النبّی اخباری (-1232 ق).مذکور در«الفوائد الشیرازیّة»از ملا فتحعلی شاگرد مؤلف.

دمشق خیال

فارسی،از محمد بلگرامی هندی.(سدۀ 12 ق).

از این کتاب،مؤلّف اشعار و حکایاتی در «منتخب الاشعار»نقل کرده است.

دمع ذروف(فی ترجمة اللّهوف)

اردو،از محمد حسین بن حسین بخش زیدی نوگانوی(-1355 ق).

ص:117

دمع العین(علی خصائص الحسین)

فارسی،ترجمۀ«خصائص الحسین»شوشتری، از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).ط.بمبئی،1313 ق.

-حمد و ثنا مخصوص خداوند...

الدمع الهتون(فی ترجمة جلاء العیون)

اردو،ترجمۀ یکی از فضلاء هند،ط.هند.

الدمعة

محاضرات و خطب،از لطفعلی خان دانش صدر الافاضل،خ.موجود.مذکور در«ترجمان الحال».

-احمد اللّه الواصل الحمد...

الدّمعة الساکبة(فی المصیبة الراتبة و المناقب الثاقبة

و المثالب العائبة)

محمد باقر بن عبد الکریم دهدشتی بهبهانی (-1285 ق).ط.تهران،1306 ق و 1314 ق، تبریز،1331 ق.خ.آستان قدس،ش 2015 و 2016(خط مؤلف).

-احمدک اللّهم حمد عبد فضلت موالیه...

الدمعة الساکبة(و المصیبة الراتبة)

قصائد بحر طویل در رثاء سید الشهداء(علیه السلام)، ناشناخته،خ.دیده شده(جامع:سید محمد).

دمعة الشمعة(فی التفّأل و القرعة)

محمد علی هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

الدمعة الهاطلة

مقتل،تألیف بعض فضلاء هند،ط.

دموع الشمعة(فی ادعیة لیلة الجمعة)

حسین بن محسن حسینی حائری(-1319 ق)، تألیف:1304 ق.خ.موجود.

دمیة القصر فی شعراء العصر

حیدر بن سلیمان حسینی حلّی(-1304 ق)، تألیف:1275 ق.خ.موجود.

دموکراسی-دمکراسی

فارسی،از محمد حسن شریف.ط.تهران.

دندان ببر

فارسی،داستان،از موریس لبلان،ترجمۀ نصر اللّه فلسفی.ط.تهران،1302 ش.

دندان شکن

اردو،تتمۀ قول صواب،از حسنعلی بن گدا حسین حسنی حسینی جونپوری(معاصر).ط.هند.

دنیای اسلام

فارسی،جریده به مدیریت محمد علی تقوی.

دنیا پس از صد سال-جنگ آینده

فارسی،از ولز،ترجمۀ رحیم نامور.ط.تهران، 1319 ش.

دنیای دیروز

فارسی،از استفان زوایک،ترجمۀ عبد اللّه توکل.

ط.تهران،1326 ش.(از همین مترجم و نویسنده،در فهرست کتابهای چاپی دو کتاب به نامهای دنیای امروز و دنیای دیگر ثبت است).

دنیای دیگر(یا صحنۀ ستارگان)

فارسی،از موریس مترلینگ،ترجمۀ ذبیح اللّه منصوری.ط.تهران،1327 ش.

دوائر العلوم

در علوم مختلفه،از حسن بن عبد الرسول زنوزی (-1223 ق).مذکور در«بحر العلوم»مؤلّف.

دوائر العلوم و جداول الرسوم

نیز در علوم مختلفه،از محمد بن عبد النّبی اخباری (-1232 ق).مذکور در«روضات الجنات».

الدوائر الّتی تحد الساعات الزّمانیة

ابو منصور بن علی بن عراق،به نام ابو ریحان بیرونی تألیف کرده،مذکور در یک رسالۀ مؤلف.

ص:118

دوائر المعارف

مهدی بن محمد واعظ اصفهانی(1319 ق-) مؤلف«احسن الودیعه».چنان می نماید که-با اضافاتی-تعریب«جنات الخلود»باشد.ط.

بغداد،1368 ق.

الدواجن،کتاب

ابو اسحاق ابراهیم بن اسحاق احمری نهاوندی (سدۀ 3 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الدواجن،کتاب

محمد بن عباس معروف به ابن ماهیار و ابن حجام.مذکور در فهرست شیخ و رجال نجاشی.

دوازده امام

فارسی،از محمد باقر حجازی(معاصر).مذکور در فهرست تألیفات او.

دوازده امام

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق).ط.(در مجامیع ادعیه).خ.

آستان قدس ش 10293(1084 ق)و چند شمارۀ دیگر.

دوازده امام

منسوب به محیی الدین ابو عبد اللّه محمد بن علی بن عربی(-638 ق).خ.آستان قدس ش 8877(1320 ق)و چند نسخۀ دیگر.ط 1315 ق(در آخر التمهید)

دوازده امام

نور الدین بن نعمت اللّه جزائری(-1158 ق).

درج در نجوم السماء.

دوازده امام---

ص:119

تجلّی.

دوست فدای میهن

فارسی،داستان،از نصر اللّه بن حسین شیفته.ط.

تهران،1318 ش.

دوست وفادار

فارسی،داستان از اسکار وایلد،ترجمۀ فریدون صدری.ط.تهران.

الدوسی،کتاب

ابو منذر هشام بن محمد سائب کلبی نسابه(-205 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

دوشیزۀ اورلئان،ژاندارک

فارسی،داستان تمثیلی،از شیلر،ترجمۀ بزرگ علوی،ط.تهران،1309 ش و 1340 ش.

دوشیزۀ بلغاری

فارسی،داستان،از محمد علی شیرازی(ظاهرا ترجمه است).ط.تهران،1327 ش.

دوشیزۀ سیه روز

فارسی،داستان منظوم،از مهدی موافق متخلص به رامین،ط،تهران،1309 ش.

دو فائده

فارسی،در سبب تعلق نفس به بدن،منسوب به بابا افضل کاشی.خ.آستان قدس،ش 6421 (1273 ق).

دو فیلسوف شرق و غرب(صدر المتألهین و انشتین)

فارسی،از حسینعلی بن عباس راشد تربتی.ط.

تهران،1318 ش؛اصفهان،1332 ش و 1334 ش.

دو قتل در کوچۀ مرگ

فارسی،داستان،از ادگار آلن پو،ترجمۀ رضا سید حسینی.ط.کرمانشاه،1328 ش.

دو کدخدا

فارسی،داستان،از عباس یمینی شریف.ط.

تهران،1329 و 1344 ش.

دو گل

فارسی،داستان،تألیف(یا ترجمۀ)علیرضا پویان ربانی.ط.تهران،1306 ش.

دو گنهکار

فارسی،داستان،از محمد باقر کمره ای.ط.

تهران،1326 ق(در فهرست کتابهای چاپی دو گنهکار تألیف محمد علی نصیری ثبت است).

دولت بیدار

فارسی،مثنوی،از مولوی مهدی بن محمد تقی شیدای اکبر آبادی(-1062 یا 1080 ق).

دولتنامه

فارسی،منظومه در جنگهای سلطان محمود، منسوب به ابو الحسن فرخی سیستانی(-429 ق).مذکور در مقدمۀ چاپی دیوان او.

دولة الشّجرة الملعونة-دور ظلم بنی امیّة علی

العلویّة

مهدی بن صالح آل کیشوان کاظمی(-1358 ق)،ط.بغداد،1346 ق

الدولة الفاطمیّة

تاریخ فاطمیان،از سید محمد بن علی آل بحر العلوم،تالیف جلد اول:1368 ق.نسخۀ 3 مجلد آن دیده شده.

دولة فی دولة

یا شرکت نفت انگلیس در ایران،رسالۀ سیاسی، از سلسلۀ انتشارات رسائل الطلیعة در بغداد.

دول رانی خضر خان-خضر خان دول رانی

فارسی،مثنوی،از امیر خسرو دهلوی،تاریخ نظم:

715 ق.ط.بمبئی،1336 ق.خ.آستان قدس، ش 10519(988 ق)و یک نسخه دیگر.

-سرنامه به نام آن خداوند

که خوبان را به دلها داده پیوند

دومین جنگ بین المللی

عزیز اللّه حاتمی،جلد اول به نام بیست سال آشوب؛دوم،اروپا در آتش؛و جلد سوم،اسرار

ص:122

پیروزی.ط.تهران،1321 ش.

دومین سالنامۀ احصائیۀ شهر تهران

فارسی.ط.تهران،1310 ش.

دومین سفر مظفر الدین شاه-سفرنامۀ مظفر الدین

شاه

فارسی،ط.تهران،1320 ق.

دو نامه

فارسی،داستان،از ش.پرتو،ط.تهران،1329 ش.

دو نامه

فارسی،رسالۀ علماء ماوراء النّهر در رد شیعه و دولت صفویه با جواب آن.ط.در مجلۀ خرد شماره 11 سال دوم و پس از آن.خ.آستان قدس،ش 13232(با عنوان جواب نامۀ علمای ماوراء النّهر از منشی محمد خادم).

ده باب

فارسی،از کاتبی ترشیزی(-839 ق).خ.

موجود(در کلیات شاعر).

ده باب

فارسی،مثنوی،از میرزا احمد نقیب شیرازی (-1302 ق).خ.آستان قدس و مجلس.

ده بیت

فارسی،شرح ده بیت منسوب به محیی الدین اعرابی،از صاین الدین ترکه.

ده تمهید-تمهیدات زبدة الحقایق

فارسی،عرفان،از عین القضات همدانی(-533 ق).ط.شیراز،1342 ق(در ذیل السبع المثانی).

-الحمد للّه سبحانه و تعالی علی نعم متواصلة

دهداری

فارسی،در بازسازی روستاها و احیاء مزارع،از تقی بهرامی.ط.تهران،1334 ش.

دهر آشوب

فارسی،قصاید،از محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،مذکور در فهرست تألیفات او.

ده سال در زندان

فارسی،از نصر اللّه شیفته،ط.تهران.

ده فصل

فارسی،مثنوی،از شرف الدین حسن رامی (-795 ق).خ.موجود.

ده قاعده

فارسی،عرفان از سید علی بن شهاب الدین همدانی(-786 ق).خ.آستان قدس،ش 9032 (1073 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-حمد و ثنای نامتناهی پروردگاری را

دهکدۀ خونین

فارسی،داستان،از حسین شعشعانی.ط.تهران.

دهکدۀ ویران

ابو الحسن علی بن مهزیار اهوازی وکیل امام رضا، امام جواد و امام هادی علیهم السّلام.نجاشی به 3 واسطه از ابراهیم بن مهزیار و او از مؤلف روایت کرده است.

ابو جعفر محمد بن علی بن محبوب اشعری قمّی.

مذکور در رجال نجاشی.

ابو موسی عیسی بن مهران،مذکور در رجال نجاشی.

الدیباج(مجموع مسائل متفرقة من الشافعی و ابی ثور

و الاصفهانی)

فضل بن شاذان بن خلیل نیشابوری.جامع:علی بن محمد بن قتیبه شاگرد مؤلف.مذکور در فهرست شیخ طوسی.

الدیباج(فی اخبار الشعراء)

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الدیباج المضیی(فی شرح نهج البلاغة للرّضی)

المؤیّد باللّه حمزة بن علی علوی ادریسی یمنی (-749 ق)از ائمّۀ زیدیه.مذکور در«یواقیت السیر».

ص:125

ق).خ.موجود.

الدین و الاسلام(یا الدعوة الاسلامیّة)

محمد حسین بن علی بن محمد رضا آل کاشف الغطاء.ط.صیدا،1330-1331 و مکرّر.(در 2 جزء).

دین و تمدّن

گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشی (1303 ق-).

دین و تمدن(یا اسلام و فلسفه)

فارسی،از سید مفید ملجائی خلخالی هروی (معاصر).ط.رشت،1304 ش.

الدین و الحواله و الحمالة

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی.مذکور در رجال نجاشی.

الدین و الرجعة

در رد«الاسلام و الرجعة»،از شیخ حسن بن حسین سردرودی(1306 ق-).

الدین و الحیاة

فارسی،مجلۀ اخلاقی،ادبی و دینی،به مدیریت علی مقدس،تاریخ انتشار شمارۀ اول:رمضان 1346،در تبریز.

دین و دانش

فارسی،از انتشارات جریدۀ ستارۀ غرب.ط.

تهران.

دین و شؤون

فارسی،از اسد اللّه مامقانی(معاصر).ط.

استانبول،1334 ق.

الدین و فرائضه

عبد اللّه بن محمد واعظ بلوی.مذکور در فهرست ابن ندیم.

الدین و الفلاح

مهدی صحین بن علی ساعدی(1296 ق-)، تالیف:1351 ق در 3 جزء.خ.موجود.

-الحمد للّه الّذی اختصّ بالازلیّة و القدم...

الدین و الکؤن

اردو،از کرامت حسین بن سراج حسین کنتوری (-ح 1336 ق).مذکور در«تجلیات».

الدین و مسائله

داود بن حسن بحرانی.مذکور در«لؤلؤة البحرین» و اجازۀ سماهیجی.

الدین و الوقوف و الصدقات

فقه استدلالی،ناشناخته،خ.حسینیۀ کاشف الغطاء،بخط نور الدین بن امین الدین طریحی در 1201 ق.

دینیّات

گجراتی،اصول و فروع دین،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(معاصر).مذکور در فهرست تألیفات او.

دینیّات

اردو،در 3 حصّه،از حافظ قربانعلی هندی.

دیوانه

فارسی،داستان،از سید حسین کبیر.ط.رشت.

دیوانه

فارسی،داستان،از ابو تراب شایگان.ط.

دیو خشمگین

فارسی،داستان،از جاهید،ترجمۀ ع.باقرزاده.

ط.تهران.

دیو خودخواه

فارسی،از اسکاروایلد،ترجمۀ فریدون صدری.

ط.

دیو و شیاطین در ادبیات ایران

فارسی.ط.

ص:128

دیو و پری نامه

فارسی،ناشناخته.خ.روضاتی اصفهان.

-یا عبد الرّحمان پادشاه جنّان و دیوان و پریان...

دیوانها

دیوان آذری

فارسی،از نور الدین محمد بن عبد الملک آذری اسفراینی طوسی(سدۀ 9 ق).نام او را حمزه و نام پدر او را علی هم نوشته اند.خ.ملک-تهران و بادلیان.

دیوان آذری

ترکی،از ابراهیم بن معلم زاده(سدۀ 11 ق).

نسخۀ مثنوی«نقش خیال»او دیده شده.

دیوان آذری(یا شعر او)

فارسی،از نجف آذری بروجردی معاصر فتحعلیشاه قاجار،مذکور در سفینۀ محمود.

دیوان آرام یزدی(یا شعر او)

فارسی،از صادق آرام یزدی مداح محمد ولی میرزا قاجار و معاصر رضا قلی خان هدایت (مجمع الفصحاء،62/2).

دیوان آرامی(یا شعر او)

ترکی،از درویش آرامی(-1040 ق)(ذیل کشف الظنون،483/1).

دیوان آرزو(یا شعر او)

فارسی،از آرزو شاعر ایرانی که به هند رفت و در آنجا مرد(مجمع الفصحاء،62/2).

دیوان آرزو

فارسی؟،از انور حسین آرزو لکهنوی.ط.هند.

دیوان آرزو

فارسی،از سراج الدین بن علی خان بن حسام الدین اکبر آبادی معروف به خان آرزو(-1169 ق).

فارسی،از محمد حسین آشوب مازندرانی (-1099 ق)که به هند مهاجرت کرد و به ظفر خان احسن پیوست(تذکرۀ نصرآبادی، 309؛صبح گلشن،30؛تذکرۀ الشعراء عبد الغنی خان،2).

ص:131

دیوان آصفی

فارسی،از خواجه آصفی بن نعمت اللّه قهستانی هروی(-923 ق).ط.تهران،1342 ش.خ.

آستان قدس،ش 10464(970 ق).

دیوان آغاجی(یا شعر او)

فارسی،از ابو الحسن آغاجی شاعر عهد سامانی (تاریخ یزد،319).

دیوان آغنه دوست(یا شعر او)

فارسی،از آغنه دوست بنت درویش قیام سبزواری(مرآت الخیال،337).

دیوان آغورلو خان-دیوان اغورلو و دیوان زیادی.

دیوان آغولی-دیوان ترکی

دیوان آفاق بیگه(یا آقا بیگه)(یا شعر او)

فارسی؛از آفاق بیگه(یا آقا بیگه)جلایر هروی شاعرۀ معاصر سلطان حسین بایقرا(مرآت الخیال،336-337؛لطایف نامه،164).

دیوان آفتاب

فارسی،از الو المظفر مروج الدین آفتاب دهلوی (-1221 ق)از امیران هند.ط.حیدرآباد، 1301 ق.

دیوان آفتی(یا شعر او)

فارسی،از آفتی تونی مشهدی(مجالس النفائس،22 و 243؛صبح گلشن،7).

دیوان آفرین

فارسی،از زین العابدین آفرین اصفهانی (-1125 ق)(تاریخ یزد،370)نسخه ای از دیوان آفرین در کتابخانۀ ملّی تبریز موجود است و معلوم نیست که کدام آفرین است.

دیوان آفرین

فارسی،از شاه فقیر اللّه آفرین اللّه آبادی (-1143 یا 1153 ق)معروف به آفرین لاهوری،ط.لاهور،1386 ق و پس از آن(با عنوان کلیّات آفرین).

دیوان آفی(یا آنی)(یا شعر او)

فارسی،از احمد یار خان بن محمد امیر خان آفی یا آنی(1265 ق).مذکور در ریحانة الادب.

دیوان آقا بیگم---

ص:132

دیوان آهنگ(یا شعر او)

فارسی،از محمد آهنگ شیرازی(-1309 ق) فرزند فرهنگ شیرازی(آثار العجم،354).

دیوان آهی تبریزی(یا شعر او)

ترکی،مراثی،از آهی تبریزی(دانشمندان آذربایجان،13).

دیوان آهی ترشیزی چغتائی(یا شعر او)

دیوان ابراهیم(یا شعر او)

فارسی،از ابراهیم استرآبادی منشی آستانۀ مقدسۀ رضویه و معاصر سام میرزا(تاریخ یزد،82).

دیوان ابراهیم(یا شعر او)

فارسی،از خلیفه ابراهیم بدخشانی متولّد دهلی و متوفای لکهنو(-1160 ق)(ریاض العارفین، 11).

دیوان ابراهیم(یا شعر او)

فارسی؟،از ابراهیم خطاط تبریزی(یا قزوینی) پدر اسماعیل نجاتی شاعر و خطاط(تحفۀ سامی،82).

ابراهیم بن محمد علی بن تقی الدین آل شمس الدین فوعانی عاملی(-1357 ق).خ.

موجود

دیوان ابراهیم

ابراهیم بن حیدر عطار حسینی بغدادی.خ.

دیوان ابن الخضری(او شعره)

قاضی جمال الدین عبد الصمد بن ابراهیم بن خلیل (-765 ق)که تقی الدین زریرانی را مدح و مرثیه و ابن تیمیه را مرثیه گفته است.مذکور در «شذرات الذهب»و«الدرر الکامنة».

دیوان ابن خطیب گنجه(یا شعر او)

فارسی،تاج الدین احمد(ابن خطیب)معاصر سلطان محمود غزنوی(مجالس النفایس، 327).

دیوان ابن الخیّاط

احمد بن محمد بن علی بن یحیی بن صدقۀ تغلبی معروف به ابن خیاط دمشقی(-517 ق)،ط.

نجف،1343 ق.

دیوان ابن الخیّاط(او شعره)

حسین بن علی بن موسی خیاط صنعانی(-1140 ق)مذکور در«نسمة السحر».

دیوان ابن داغر

مفامس بن داغر حلّی(سدۀ 9 ق).شیخ محمد سماوی(-1370 ق)نزدیک به 1350 بیت از اشعار او را جمع کرده و او از شاعران غدیر است (الغدیر،24/7)

دیوان ابن دباس(او شعره)

حسین بن محمد بن عبد الوهاب معروف به ابن دباس نحوی لغوی(-524 ق).(بغیة الوعاة، 236).

دیوان ابن دعبل(او شعره)

حسین بن دعبل بن رزین خزاعی(فهرست ابن ندیم،229؛وفیات الاعیان،178/1).

دیوان ابن رزیک(او شعره)

الملک الصالح ابو الغارات طلایع بن رزیک (-556 ق)وزیر فاطمیان مصر(وفیات الاعیان،238/1؛نیز نسمة السحر).

دیوان ابن رزین(او شعره)

علی بن رزین بن سلیمان خزاعی،پدر دعبل (فهرست ابن ندیم،229).

دیوان ابن روح(یا شعر او)

فارسی،محمد رضا بن محمد معروف به ابن روح آرانی کاشانی،پدر بیضائی شاعر.مذکور در مقدمۀ چاپی دیوان بیضائی.

دیوان ابن الرّومی

ابو الحسن علی بن عباس بن جریج(یا جرجیس) بغدادی(-283 ق).دیوان ابن رومی را پس از مرگ او،ابو بکر صولی به ترتیب حروف مدوّن ساخته(وفیات الاعیان،351/1).ط.مصر، 1924 م(ظاهرا دربر دارندۀ قطعاتی از دیوان است که پیشتر کامل گیلانی در 3 جزء و درین سال در یک مجلد چاپ کرده است).

دیوان ابن زریق(او شعره)

ابو الحسن علی کاتب.مذکور در«کشف الظنون»

دیوان ابن الساعاتی

بهاء الدین ابو الحسن علی بن رستم بن هردوز خراسانی(-604 ق).ط.بیروت،1939 م (جلد دوم).

دیوان ابن الساعاتی-مقطعات النّبیل

دیوان ابن سنان

ابو محمد عبد اللّه بن محمد بن سعید حلبی معروف به ابن سنان خفاجی(-466 ق)،ط.

بیروت،1316 ق.

دیوان ابن سنا ملک

نسخۀ خطی به همین نام در مدرسۀ جامع پاشا در موصل موجود است(فهرس مخطوطات الموصل،47).

دیوان ابن سودون

نسخۀ خطی به همین نام در مدرسۀ حسن پاشا در موصل موجود است(فهرس مخطوطات

ص:137

الموصل،136).

دیوان ابن سهل الاسرائیلی

ابو اسحاق ابراهیم بن سهل اشبیلی(-649 ق).

ط.مصر،1279 و 1302 ق؛بیروت،1885 م.

دیوان ابن سهل اندلسی

جامع و شارح:حسین قرنی،ط.مصر،1926 م (ظاهرا هردو نام ابن سهل مربوط به یک شخص می شود).

دیوان ابن سینا

ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق).در بیشتر تذکره ها اشعار فارسی و قصیدۀ عینیۀ عربی از او نقل شده است.

دیوان ابن شهاب(او شعره)

ابو بکر ابن شهاب علوی نابغة الیمن(-1340 ق).مذکور در مجلة«المرشد البغدادیة».

دیوان ابن الصّائغ(یا شعر او)

شمس الدین محمد بن حسن(یا محمد بن عبد الرحمان)(-777 ق).مذکور در«کشف الظنون».

دیوان ابن طباطبا(یا شعر او)

ابو الحسن محمد بن احمد بن طباطبا اصفهانی (322-ق)شاعر و نسّابه(فهرست ابن ندیم، 196).

دیوان ابن عبدون

ابو محمد عبد الحمید محمد بن عبد اللّه وزیر فهری(-529 ق)صاحب قصیدۀ«البسامة» (کشف الظنون).

دیوان ابن العربی

محیی الدین ابو عبد اللّه محمد بن علی بن محمد قشیری حاتمی طائی معروف به ابن عربی،ط.

مصر،1271 ق؛بمبئی.

دیوان ابن العرندس(او شعره)

صالح بن عبد الوهاب بن عرندس حلّی(-ح 840 ق)(الغدیر،3/7).

دیوان ابن عماد

فارسی،از ابن عماد خراسانی ناظم «روضة المحبین»در 804 ق.خ.قاهره دار الکتب(823 ق).

دیوان ابن عنین(او شعره)

ابو المحاسن محمد بن نصر اللّه بن مکارم انصاری معروف به ابن عنین(-630 ق).(شذرات الذهب،140/5 ق).

دیوان ابن فارض

ابو حفص(یا ابو القاسم)عمر بن علی بن مرشد صوفی مصری(-632 ق).ط.مکرّر.

دیوان ابن الفقیه

ابن فقیه عاملی،نسخه ای به همین نام در کتابخانۀ سماوی نجف موجود بوده است.

دیوان ابن کمال

نسخه ای به همین نام در کتابخانۀ مدرسۀ جامع پاشا در موصل موجود است.

دیوان ابن کمبار(او شعره)

محمد بن یوسف بن علی بن کمبار صمیری نعیمی بلادی(-1131 ق).مذکور در«انوار البدرین».

دیوان ابن کمونه

محمد علی بن محمد کمونۀ اسدی نجفی (-1282 ق).ط.نجف،1367 ق.

دیوان ابن لعلی(یا شعر او)

فارسی،از ابن لعلی فرزند شاه بدخشان(مجالس النفایس،209).

دیوان ابن لؤلؤ ذهبی

بدر الدین بن یوسف بن لؤلؤ ذهبی(-680 ق).

جامع:علی خاقانی؛ط.

ص:138

ندیم،237).

دیوان ابن نوبخت

ابو الحسن علی بن احمد بن نوبخت(-416 ق).

وی دو دیوان بزرگ و کوچک داشته (کشف الظنون،500/1).

دیوان ابن نوبخت(او شعره)

ابو الحسین علی بن عباس نوبختی(فهرست ابن ندیم،238).

دیوان ابن وصیف(او شعره)

ابو الحسن(یا ابو الحسین)علی بن عبد اللّه ناشی بغدادی معروف به ابن وصیف(-360 ق)مدّاح اهل البیت(معجم الادباء،280/13).

دیوان ابن وصیف(او شعره)

ابو الحسن علی بن وصیف ملقب به خشکنا که (-365 ق)شاعر حکاک(فهرست ابن ندیم، 200).

دیوان ابن هانی

ابو القاسم(یا ابو الحسن)محمد بن هانی اندلسی ازدی(-362 ق)مدّاح اهل البیت(علیه السلام)(وفیات الاعیان،4/2).ط.بولاق،1274 ق؛بیروت، 1326 ق.

دیوان ابن هانی---

ص:140

دیوان ابو سعید(یا شعر او)

از ابو سعید،که از ایران به هند رفت و از مقربان شاهجهان گردید(تذکرۀ نصرآبادی،61).

دیوان ابو سعید ابی الخیر-رباعیات ابو سعید

ابو الخیر

فارسی،از فضل اللّه بن ابی الخیر(-440 ق).ط.

تهران،1301 ق و مکرّر در ایران،هند و ترکیه.

دیوان ابو سعید برغش(یا شعر او)

فارسی،از ابو سعید برغش شیرازی از عرفاء و اصحاب سهروردی(نفحات الانس،422).

دیوان ابو سعید کالیبی(یا شعر او)

فارسی،از ابو سعید کالیبی از مرتاضان هند (ریاض العارفین،283؛صبح گلشن،10).

دیوان ابو سعید مهنه(یا شعر او)

فارسی،از ابو سعید بن خواجه مؤیّد از معاصرین امیر علیشیر نوائی و از نوادگان ابو سعید ابو الخیر (آتشکدۀ آذر،131؛مجالس النفائس 104 و 277).

دیوان ابو شکور بلخی(یا شعر او)

فارسی،از ابو شکور بلخی(-334 ق)شاعر روزگار نصر بن احمد سامانی.شعر او در اکثر تذکره ها آمده.

دیوان ابو الشیص

ابو جعفر محمد بن عبد اللّه بن رزین خزاعی معروف به ابو الشیص(-196 ق)ابن عمّ دعبل خزاعی.دیوان او را صولی شطرنجی مرتب کرده است.(فهرست ابن ندیم،230).

دیوان ابو طاپو

سید مهدی بن محمد بن حسن بغدادی معروف به ابو طاپو(-1329 ق).گردآورنده:عبد المولی طریحی.وی را ارجوزه هائی در معانی و بیان، انساب و منطق نیز هست.

دیوان ابو طالب

ابو طالب بن عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف.

جامع:علی بن حمزۀ بصری(-375 ق)،ط.

نجف،1356 ق(با«زهرة الادباء»در یک جلد).

دیوان ابو طالب---

ص:143

دیوان ابو نزار

ابو نزار حسن بن صافی بن نزار ترکی ملقب به ملک النحّاة(-568 ق)(وفیات الاعیان، 135/1)

دیوان ابو نصر(یا شعر او)

فارسی،از ابو نصر بن خواجه مؤید مهنه،معاصر سلطان حسین بایقرا(مجالس النفایس،279).

دیوان ابو نواس

ابو نواس حسن بن هانی حکمی دمشقی(-195 تا 200 ق).ط.مصر،1277 و مکرر؛بیروت، 1301 ق.

دیوان ابو الوجد(یا شعر او)

فارسی،از ابو الوجد(مجالس النّفائس(بهشت هشتم)،383).

دیوان ابو الوفاء

فارسی،از ابو الوفا خوارزمی معروف به پیر فرشته(-835 ق)صاحب رسالۀ کنز الجواهر (مجالس النفائس،185؛نفحات الانس،385).

مؤلف آتشکده کنیت او را ابو العرفاء نوشته است.

دیوان ابو الوفا

فارسی؟،از ابو الوفا تبریزی(دانشمندان آذربایجان،29).

دیوان ابو الهادی

فارسی؟،از ابو الهادی تبریزی(دانشمندان آذربایجان،29).

دیوان ابو الهادی

فارسی؟،از ابو الهادی دیلمی خطاط و موسیقی دان خواهرزادۀ ملاّ ملک خطاط دیلمی قزوینی(مجمع الخواص،260).

دیوان ابو هاشم

ابو هاشم داود بن قاسم جعفری بغدادی وی ائمّه را از امام رضا تا امام زمان علیهم السّلام ملاقات و از آنان روایت کرده است.دیوان او را ابو عبد اللّه جوهری مدوّن ساخته است.مذکور در رجال نجاشی.

دیوان ابو هاشم(یا شعر او)

ابو هاشم موسوی.بعضی اشعارش را بخط خویش در 1002 ق،در مشیخۀ«کنز السالکین» نوشته است.

دیوان الابیوردی

ابو المظفر محمد بن احمد بن محمد اموی معاوی ابیوردی(-507 ق)،ط.بیروت،1327 ق.

دیوان اتائی

ترکی،از اتائی بلخی،نوادۀ ملاّ اسماعیل اتای بلخی(مجالس النفائس 50 و 224).

دیوان اتابک

فارسی،از امین السلطان اتابک اعظم علی اصغر بن محمد باقر(-1327 ق)،شنیده شده که دیوانش در ایران به چاپ رسیده است.

دیوان اثر(یا شعر او)

فارسی،از محمد زمان بن محمود مازندرانی متخلص به اثر(تذکرۀ نصرآبادی،357).

دیوان اثر(یا شعر او)

اثر تبریزی،از آن در دانشمندان آذربایجان(ص 30)نقل شده است.

دیوان اخباری

فارسی،از محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق)مذکور در«روضات الجنات».

دیوان اخباری

عربی،نیز از میرزا محمد اخباری و مذکور در همان مأخذ.

دیوان اختر

فارسی،از اختر،ط.ایران.

دیوان اختر

فارسی؟،از ابو منصور ناصر الدین محمد واجد علی شاه پادشاه اوده،جلوس:1264 ق.

(صبح گلشن،20).

دیوان اختر(یا شعر او)

فارسی؟،از اختر مراد برادر روشن اختر محمد شاه و فرزند خجسته اختر جهان شاه بن بهادر شاه بن اورنگ زیب(صبح گلشن،19).

دیوان اختر اجمیری

فارسی؟،از سعد اللّه اختر اجمیری(-1153 ق) مداح علی اصغر خان شجاع و سعادتخان نیشابوری.ناظم مثنوی های گلشن محمود،شعلۀ عشق،گیتی آشوب و جز آنها.

دیوان اختر شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی بیک اختر شیرازی (-1302 ق)(آثار عجم،554).

دیوان اختر طوسی

فارسی،از غلام حسین اختر طوسی(-1333 ق) ناظم مثنوی گلزار حسینی در وقایع کربلا که نسخۀ آن در آستان قدس موجود است.

دیوان اختر گرجی

فارسی،از احمد بیگ بن فرامرز بیگ اختر گرجی(-1232 ق).خ.ملک.

دیوان اختری گنابادی(یا شعر او)

فارسی،از اختری گنابادی(صبح گلشن،21).

دیوان اختری یزدی(یا شعر او)

فارسی،از اختری یزدی معاصر شاه عباس اول صفوی(تاریخ یزد،269).

دیوان اختیار

فارسی،از قاضی اختیار تربتی خراسانی قاضی القضات هرات یا کاتب محکمۀ نظام الدین و معاصر سلطان حسین بایقرا(-911 ق).خ.

دانشگاه.

دیوان اخسیکتی---

دیوان الازری

کاظم بن محمد بن مراد ازری تمیمی بغدادی (-1211 ق).ط.بمبئی،1320 ق.

دیوان الازری

محمد رضا بن محمد بن مراد ازری(-1240 ق).

مذکور در«تکملة امل الامل».

دیوان الازری

مسعود بن محمد یوسف ازری(1246 ق)،نیز مذکور در تکمله.

دیوان اسامة

مؤید الدوله مجد الدین اسامة بن مرشد کنانی کلبی شیرازی(-548 ق).خ.عارف حکمت مدینه.

دیوان استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از امیر امین الدوله استرآبادی که با کاتبی و خواجه علی مشاعره داشته است.(مرآت الخیال،70).

دیوان استعداد(یا شعر او)

فارسی،از ابراهیم استعداد از اعراب مقیم شاه جهان آباد هند(صبح گلشن،22).

دیوان استغنا(یا شعر او)

فارسی،از عبد الرسول استغناء هندی (کلمات الشعراء،9).

دیوان اسحاق بروجردی

فارسی،از سید اسحاق شیخ الاسلام بروجردی (-1059 ق)(تذکرۀ نصر آبادی،117).

دیوان اسد بخاری---

ص:153

محمد حسینی(-1041 ق)،ط.اصفهان،1349 ق.

دیوان اشراق اصفهانی

فارسی،عبد الرزاق بن سید محمد اشراق اصفهانی معاصر رضا قلی خان هدایت(مجمع الفصحاء، 62/2).

دیوان اشراق مراغی

فارسی و ترکی،از میر عبد الفتاح اشراق مراغی (-1275 ق)شیخ الاسلام مراغه.وی در فارسی اشراق و در ترکی فتاح تخلّص داشت.خ.آستان قدس،ش 4902(1312 ق به عنوان دیوان فتاح مراغی).

دیوان اشراقی(یا شعر او)

فارسی،از میر حسین اشراقی(تذکرة الشعراء، 14).

دیوان اشرف(یا شعر او)

فارسی؟،از میرزا اشرف،ط.(با عقاید النساء).

دیوان اشرف تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از علی اشرف تبریزی از دودمان جابر انصاری و معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،ج 2).شاید با اشراف طسوجی یکی بوده باشد.

دیوان اشرف جرجانی(یا شعر او)

فارسی،از میر مخدوم بن محمد بن سید شریف جرجانی متخلص به اشرف(مجمع الخواس، 42).

دیوان اشرف طسوجی

فارسی و ترکی،از علی اشرف بن احمد بن عبد النبیّ طسوجی که خود آن را در 1240 ق برای فرزند خویش احمد تدوین کرده.خ.

موجود.

دیوان اشرف سمرقندی---

ص:156

دیوان افسر همدانی(یا شعر او)

فارسی،از باقر علی خان بن نقد علی خان قاجار همدانی از خویشاوندان شیخ علی خان وزیر شاه سلیمان صفوی که به حیدر آباد رفت و نزد آصفجاه تقرّب یافت(صبح گلشن،29).

دیوان افسری دهلوی

فارسی،از کمال بن محمد افسر ادیب و عارف دهلوی ناظم مثنوی راح و ریحان(صبح گلشن، 30).

دیوان افسری گلپایگانی(یا شعر او)

فارسی،از افسری گلپایگانی(تذکرۀ نصر آبادی، 381).

دیوان افسری هروی

فارسی،از افسری هروی(مجالس النفائس، 163).

دیوان افشار(یا شعر او)

فارسی،از محمود بن محمد صادق افشار (معاصر)مدیر مجلۀ آینده(تاریخ یزد،270).

دیوان افصح سبزواری---

ص:159

دیوان افقری

فارسی،از محمد کمال الدین افقری ناظم مثنوی روح و ریحان(روز روشن،62).

دیوان افگار

فارسی،از ملا افگار سمرقندی(تذکرۀ نصرآبادی،441).

دیوان افلاکی تبریزی(یا شعر او)

فارسی؟،از افلاکی تبریزی(دانشمندان آذربایجان،47؛تذکرۀ نصرآبادی،314).

دیوان افندی(یا شعر او)

فارسی،از ملا نور اللّه اسد آبادی اصفهانی معروف به امیر افندی.وی نخست بدیهی تخلص می کرده (تذکرۀ نصر آبادی،524؛روز روشن،62).

دیوان اقبال کازرونی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد اقبال کازرونی،از نوادگان میرزا شهرت یزدی(تاریخ یزد،273).

دیوان اقبال لاهوری

فارسی،از محمد اقبال بن نور محمد کشمیری (-1317 ش).وی به علاوه دیوان چند منظومۀ فارسی هم دارد که همه چاپ شده اند.دیوان اقبال مکرر در ایران و پاکستان چاپ شده است.

دیوان اقبالی(یا شعر او)

اقبالی ندیم سلطان محمد(بعض مثالب النواصب،239).

دیوان اقدس شوشتری(یا شعر او)

فارسی؟،از رضی الدین بن نور الدین بن نعمت اللّه جزائری معروف به اقدس شوشتری(-1194 ق)که به هند رفت و نزد شجاع الدوله ناظم بنگاله و آصف جاه نظام الملک تقرب یافت.

(تذکرة الشعراء،17).

دیوان اقدس هندی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الواسع بن محمد خان قدسی معروف به اقدس هندی،که به هند رفت و در خدمت دختر اورنگزیب درآمد.نیز گفته اند که وی هندی الاصل بوده است(تذکرۀ نصر آبادی، 287).

دیوان اقدسی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از اقدسی مشهدی(-1004 ق).وی ساقی نامه ای نیز داشته که صاحب تذکرۀ میخانه از آن یاد کرده است(مجمع الخواص،222).

دیوان اکبر اصفهانی

فارسی،از محمد اکبر اصفهانی که به هند و ماوراء النّهر سفر کرد و ندر محمد خان(-1056 ق)حاکم بخارا را مدح گفت.خ.مجلس.

دیوان اکبر اصفهانی

فارسی،از علی اکبر اصفهانی معمار مسجد جامع اصفهان(صبح گلشن،32؛تذکرة الشّعراء،17).

دیوان اکبر دولت آبادی

فارسی،از میر محمد اکبر بن آقا میرزا،پدرش مستوفی شاه عباس اول صفوی بود و اکبر ناظم مثنویهای زاهدنامه و خسرو و شیرین است (تذکرۀ نصر آبادی،109).

دیوان اکبر قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از محمد اکبر بن میرزا نصیر قزوینی (تذکرۀ نصرآبادی،84؛صبح گلشن،32).

دیوان اکبر قمّی(یا شعر او)

فارسی،از اکبر قمّی(روز روشن،64).

دیوان اکبر گلپایگانی(یا شعر او)

فارسی،از اکبر گلپایگانی(روز روشن،64).

دیوان اکرم بغدادی

ترکی؟،از اکرم بیک بن قایتمز بیک قره قوینلو، پسر عم علی پاشا حاکم بغداد(العراق بین الاحتلالین،136/4).

دیوان اکرم قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از عماد الدین اکرم قزوینی(روز روشن، 65).

ص:160

دیوان اکسیر

فارسی،از محمد عظیم اکسیر اصفهانی(-1169 ق).خ.موجود(خط ناظم در 1150).

دیوان اکسیر اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا عوض بیگ اکسیر اصفهانی که در روزگار شاه جهان به هند رفت و در دیوان انشاء او ماند(روز روشن،65).

دیوان اکسیر دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از میر امام الدین دهلوی معلم اطفال(روز روشن،65).

دیوان اکسیر قمّی(یا شعر او)

فارسی،از میر نور الدین محمد اکسیر قمّی(اوائل سدۀ 12 ق)(روز روشن،65؛تذکرة الشعراء، 17).

دیوان اللّه قلی ترک(یا شعر او)

فارسی؟،از اللّه قلی ترک بخارائی که در عهد شاه طهماسب اول صفوی به اصفهان آمد(تحفۀ سامی،186).

دیوان البسه

فارسی،از محمود بن امیر احمد نظام قاری یزدی (سدۀ 9 ق).شاعر این دیوان را در جواب یا به پیروی از دیوان بسحاق اطعمه سروده است.

ط.استانبول،1303 ق.

دیوان الغ بیک میرزا(یا شعر او)

فارسی؟،از الغ بیگ میرزا بن شاهرخ تیموری (-853 ق)مجالس النفائس،24؛روز روشن، 67).

دیوان الف ابدال بلخی

فارسی؟،از الف ابدال بلخی که نخست مطیعی تخلص می کرد.الف ابدال نخست در سلک شاعران سلطان یعقوب در تبریز بود و پس از درگذشت او به اصفهان رفت و نزد شاه مقرب شد(تحفۀ سامی،111؛روز روشن،68).

دیوان الفت اصفهانی

فارسی،از محمد باقر الفت فرزند محمد تقی آقا نجفی اصفهانی(1301 ق-).خ.موجود.

دیوان الفت اصفهانی

فارسی،از محمد کاظم بن زین العابدین بیگ الفت نوری اصفهانی(-بین 1299 تا 1306 ق).خ.

مجلس.

دیوان الفت اللّه آبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد خفیف(ظاهرا محمد حنیف) الفت اللّه آبادی(-1130 ق)برادر محمد افضل ثابت(صبح گلشن،33).

دیوان الفت خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از میر عبد اللّه الفت خراسانی که به هند سفر کرد و در آنجا درگذشت(تذکرۀ نصر آبادی، 397).

دیوان الفت شوشتری(یا شعر او)

فارسی؟،از داود الفت شوشتری(تذکرۀ نصر آبادی،413).

دیوان الفت شیرازی

فارسی،از الفت شیرازی معاصر ظل السلطان حاکم فارس،خ.ملک(ظاهرا با الفت اصفهانی یکی است).

دیوان الفت عظیم آبادی(یا شعر او)

فارسی،از لاله اوجاگر چند الفت عظیم آبادی از قوم کایتهه.وی شاگرد محمد علیم تحقیق سمرقندی بود و نخست غریب تخلص می کرد (ظاهرا نخست هندو بوده است چون هندوان را لاله گویند).

دیوان الفت کاشانی

فارسی،از محمد قلی الفت افشار کاشانی (-1240 ق).که در دیوان حسنعلی میرزا شجاع الدوله خدمت می کرد(مجمع الفصحا، 72/2).

ص:161

دیوان الفت لکهنوی

فارسی،از رای بهادر بن راجه لالجی بهادر از قوم کایتهه از امیران واجد علیشاه.در دیوان او مراثی سید الشهداء(علیه السلام)درج است(صبح گلشن،32).

دیوان الفتی ساوجی(یا شعر او)

فارسی،از الفتی ساوجی فرزند حسینی ساوجی که به هند سفر کرد و نزد عبد اللّه قطبشاه تقرب یافت.و رسالۀ عروض و قافیه را به نام او نوشت و به اصفهان بازگشت و نصر آبادی او را ملاقات کرد(تذکرۀ نصرآبادی،326).

دیوان الفتی بدخشی(یا شعر او)

فارسی،از الفتی بدخشی(-1007 ق)معروف به وکیل فرعون که حاشیه هائی بر فصوص الحکم و فتوحات مکیّه داشته است(روز روشن،69).

دیوان الفتی کمره ای(یا شعر او)

فارسی،از الفتی برادر شیخ علینقی کمره ای(روز روشن،69).

دیوان الفتی هندی

فارسی،از راجه پیاری لال عظیم آبادی متخلص به الفت از قوم کاتیهه،ناظم مثنوی نیرنگ تقدیر (صبح گلشن،33).

دیوان الفتی یزدی

فارسی،از الفتی یزدی معاصر وحشی بافقی.وی در روزگار همایون پادشاه به هند سفر کرد و در ریاضیات ماهر بود.

دیوان القا

فارسی،از محمد صادق شاهجهان آبادی متخلص به القا شاگرد عبد القادر بیدل(صبح گلشن،34؛کلمات الشعراء،8).

دیوان القاص میرزا(یا شعر او)

فارسی؟،از القاص میرزا بن شاه اسماعیل صفوی(-940 ق)(آتشکده،9؛ مجمع الفصحاء 10/1).

دیوان الهام اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا شریف الهام اصفهانی(سدۀ 11 ق)(تذکرۀ نصرآبادی،342).

دیوان آلهی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی؟،از کمال الدین حسین بن عبد الحق آلهی اردبیلی(-950 ق)شاگرد دوّانی و غیاث الدین منصور دشتکی(دانشمندان آذربایجان،47).

دیوان الهی اردبیلی---

ص:162

دیوان امانی میخچه(یا شعر او)

فارسی،از میرزا امانی معروف به میخچه که تاریخ فوت سلطان چغتای را در 953 ق به نظم آورده است(تذکرۀ نصرآبادی،470).

دیوان امانی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از امانی گلگار همدانی (مجمع الخواص،271).

دیوان امانی هندی

فارسی،از امان اللّه بن مهابت خان سپهسالار متخلص به امانی از امراء شاه جهان(تذکرۀ نصر آبادی،59؛کلمات الشعراء،4).

دیوان امانی هندی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ امان اللّه دهلوی(روز روشن، 71).

دیوان امّتی تربتی خراسانی

فارسی،از ابراهیم امّتی از امراء سلطان حسین بایقرا که قاضی سلطان حاکم مشهد را در روزگار شاه عباس اول صفوی مدح گفت(تذکرۀ نصر آبادی،261).

دیوان امتیاز هندی(یا شعر او)

فارسی،از میر محسن امتیاز مدراسی(-1190 ق)(صبح گلشن،38).

دیوان امداد بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از امداد علی بلگرامی(صبح گلشن، 38).

دیوان امداد لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از امداد اللّه خان بن کفایت اللّه خان رامپوری لکهنوی(روز روشن،71).

دیوان امری شیرازی

فارسی،از قاسم امری شیرازی،که در علوم غریبه مهارت داشت.به زندقه متهم شد و شاه طهماسب در 932 ق چشمانش را میل کشید و در 999 ق به دست عوام کشته شد(ریاض العارفین،284).

دیوان امری برسوی

ترکی،از امری بر سوی،خ.مدرسۀ اسلامیۀ موصل(1022 ق).

دیوان ام نزار الملائکة

ام نزار بنت عبد الرزاق بن شیخ محمد حسن کبّه (1326 ق-)همسر صادق ملائکه،خ.دیده شده.

دیوان امنی تبریزی

فارسی؟،از میرزا محمد امنی تبریزی معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،278).

دیوان ام هانی(یا شعر او)

فارسی،از ام هانی بنت عبد الرحیم خان بیگلر بیگی یزد(تاریخ یزد،275).

دیوان امّی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از امّی شیرازی که بی سواد بود و در روزگار شاه جهان به هند رفت و به میهن بازگشت(روز روشن،71).

دیوان امید بلخی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا امتیاز امید از اکابر بلخ(صبح گلشن،38).

دیوان امید طوسی

فارسی،از حسن بن محمد حسینی طوسی نعمت اللّهی،خ.آستان قدس،ش 4888 (1304 ق).

دیوان امید کرمانشاهی

فارسی،از عباس امید کرمانشاهی زنده تا حدود 1275 ق(مجمع الفصحا،68/2).

دیوان امید نهاوندی

فارسی،از ابو الحسن امید نهاوندی که فتحعلی شاه و محمد شاه قاجار را مدح گفت و مرید مجذوب علی شاه(-1239 ق)بود(مجمع الفصحاء، 71/2).خ مجلس و دانشگاه.

ص:164

دیوان امید هروی(یا شعر او)

فارسی،از امید هروی(روز روشن،71).

دیوان امید همدانی

فارسی،از محمد رضا امید قزلباش(-1159 ق).خ.ایشیاتک بنگال و دانشگاه پنجاب لاهور.

دیوان امید هندی(یا شعر او)

فارسی،از محمد جعفر بن محمد باقر بن دلدار علی نقوی متخلص به امید(-1293 ق).مذکور در تذکرۀ سید علی نقی.

دیوان امید هندی

فارسی،از امید علی خان بن جهان خان ناظم شهر هوگلی(سدۀ 13 ق)(روز روشن،71).

دیوان امیدی ترک

ترکی،از امیدی ترک مولف«زبدة الاشعار»در 1023 ق.خ.کتابخانۀ عثمان ثالث استانبول.

«کشف الظنون»وفاتش را در 942 ق ذکر کرده.

دیوان امیدی تهرانی

فارسی،از خواجه ارجاسب مسعود بن خواجه علی(925 ق)شاگرد دوانی.خ.مجلس(959 ق).

دیوان امیر بدخشانی(یا شعر او)

فارسی،از امیر بدخشانی(مجالس النفائس، 193).در«لطائف نامه»امیری آمده است.

دیوان امیر بیگ اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از امیر بیگ اصفهانی شاگرد حکیم شفائی.وی قصاب بود و 70 سال عمر کرد (آتشکده،169).

دیوان امیر بیگ افشار---

ص:165

دیوان امیر شمس حروفی(یا شعر او)

فارسی؟،از امیر شمس حروفی،از او در «جاودان نامه»نقل شده است.

دیوان امیر شیخ نظام الدین-دیوان سهیلی

دیوان امیر کرمانی

فارسی،در طبقۀ چهارم«تذکرۀ دولتشاه»یاد و غزلی از او نقل شده است.

دیوان امیر مازندرانی

فارسی،از امیر پازواری مازندرانی معروف به شیخ العجم که به لهجۀ طبری شعر می سروده است.ط.پترزبورگ،1283 ق؛تهران،1334 ش.

دیوان امیر معزّی-دیوان معزّی

دیوان امیر مغیث

فارسی،از امیر مغیث.مذکور در«گنجینۀ گرانمایه».

دیوان امیر المؤمنین(علیه السلام)

جامع:ابو السعادات هبة اللّه بن علی بن محمد معروف به ابن شجری(-543 ق)مؤلّف «الامالی فی علوم الادب»که سوّمین مأخذ از مآخذ«انوار العقول»است.

دیوان امیر المؤمنین(علیه السلام)

جامع:قاسم علی بن محمد تقی خوانساری.خ.

دیده شده.

دیوان امیر المؤمنین(علیه السلام):علی الروایات

الصحیحة)

جامع:سید محسن امین در 1360 ق،ط.دمشق، 1366 ق.

دیوان امیر المؤمنین(علیه السلام)

جامع ناشناخته،برگرفته از کتاب محمد بن اسحاق(-151 ق)و مآخذ دیگر.این دوّمین دیوانی است که از مآخذ مؤلف«انوار العقول» بوده است.

دیوان امیر المؤمنین(علیه السلام)

جامع:ناشناخته.ط.تهران،1251،1284، 1311،1312 ق و مکرر؛قاهره،1276 ق و مکرّر؛لیدن،1745 م(با شرح لاتین).نسخ متعددی هم در آستان قدس موجود است.

دیوان امیر المؤمنین(علیه السلام)---

ص:166

(تذکرة الشعراء،23؛صبح گلشن،48).

دیوان ایزدی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از ایزدی عارف یزدی که در روزگار اکبر به هند رفت و در آنجا درگذشت (ریاض العارفین،64).ظاهرا هموست که در صبح گلشن به نام ایزدی شیرازی آمده است.

دیوان ایزدی-دیوان محمد ایزدی.

دیوان ایما اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از اسماعیل علاقه بند اصفهانی متخلّص به ایما(-1132 ق).وی با شفیعا و نجات مطارحاتی داشته است(تذکرة الشعراء،23؛روز روشن،85).

دیوان ایما مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد هادی ایمای مشهدی که از مشهد به اصفهان رفت و در هنگام فتنۀ افغان در آنجا درگذشت(تذکرة الشعراء،23).

دیوان ایمان تبریزی(یا شعر او)

فارسی؟،از ملاّ مؤمن ایمان تبریزی که پدرانش از نقباء و اشراف تبریز بوده اند(تذکرۀ نصرآبادی،194).

دیوان ایمان فرخ آبادی(یا شعر او)

فارسی،از رحیم علی خان بن بهره مند خان بن پردل خان(-1226 ق)مؤلّف«منتخب اللطائف»(صبح گلشن،48).

دیوان ایمان همدانی(یا شعر او)

فارسی،از سید شاهمیر خان ایمان همدانی که مدتی در خدمت نجفقلی خان بن قزاق خان بود (تذکرۀ نصرآبادی،123).

دیوان ایمن دهلوی قمی(یا شعر او)

فارسی،از احمد قلی خان ایمن دهلوی قمی که با نادر شاه به هند رفت و در جنگهای هند کشته شد و فرزندش در آنجا ماند(روز روشن،85).

دیوان ایمن کرمانی

فارسی،از عبد الغنی ایمن کرمانی(زنده تا 1299 ق).

دیوان ایمنی---

ص:172

دیوان باطنی(یا شعر او)

فارسی،از باطنی شاعر روزگار سلطان ابو سعید (مجالس النفائس،306).

دیوان باقر اصفهانی

فارسی،از باقر بن ملاّ عنایت برلشتی که در فن معمّا مهارت داشته(تذکرۀ نصر آبادی،535).

دیوان باقر بیرجندی

فارسی،از محمد باقر بن حسن بیرجندی مؤلف «بغیة الطالب».مذکور در فهرست تألیفات او.

دیوان باقر تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از باقر تبریزی معروف به ایبک از تبریزیان عباس آباد اصفهان(تذکرۀ نصرآبادی،199).

دیوان باقر تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از باقر تبریزی نوادۀ قاضی زین العابدین مدرّس مدرسۀ قطبیّه که تقسیم غلات تبریزیان اصفهان به دست او بود و ظاهرا با عنوان قبل یکی است(تذکرۀ نصرآبادی،175 و 532).

دیوان باقر جایسی

فارسی و عربی،از کلب باقر جایسی حائری (-1329 ق).خ.دیده شده.

دیوان باقر جهرمی(یا شعر او)

فارسی،از محمد باقر بیگ بن محمد قاسم بیگ وزیر جهرمی(تذکرۀ نصرآبادی،86).ظاهرا از همین شخص در تاریخ یزد به عنوان محمد باقر یزدی حاکم یزد یاد شده است.

دیوان باقر خوانساری---

ص:174

دیوان باقر کاشی خردهی

فارسی،از باقر خردهی(یا خرده ای)کاشانی (-1038 ق).خ.آستان قدس،ش 6555(سدۀ 11).

دیوان باقر کاشی(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد باقر کاشی عبد الوهابی (تذکرۀ نصرآبادی،115).

دیوان باقر کاشی(یا شعر او)

فارسی،از شاه باقر پشت مشهدی کاشانی (تذکرۀ نصرآبادی،138).

دیوان باقر الکاظمی

سید باقر بن سید حیدر حسینی کاظمی(-1290 ق).جامع:فرزندش سید محمد حسن.

دیوان باقر کجوری

فارسی و عربی،از ملا باقر واعظ کجوری مؤلف «جنة النعیم»و«الخصائص الفاطمیة»که در کتاب اخیر از دیوان خویش یاد کرده است.

دیوان باقر محلاّتی شفائی

فارسی،از محمد باقر محلاّتی حلاّج که به سبب معاشرت با حکیم شفائی اصفهانی به شفائی معروف شد(تذکرۀ نصرآبادی،422).

دیوان باقر مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا باقر مشهدی،خواهرزادۀ خواجه حسین ثنائی مشهدی و معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،261)،ظاهرا هموست که در تذکرۀ«روز روشن»به نام باقر بن میرزا عرب آمده است.

دیوان باقر وزیر نطنزی

فارسی،از باقر بن میر ابو علی(-1000 ق)از سادات جزء برخوار اصفهان(تذکرۀ نصرآبادی، 69).

دیوان باقر وزیر بصری خاری(یا شعر او)

فارسی؟،از باقر وزیر بصری خاری از مردمان جزیرۀ خار(ظاهرا:خارک)که پدرانش از بصره بوده اند و در اواسط سدۀ 10 ق درگذشت.مذکور در«صبح گلشن»و ظاهرا با عنوان پیشتر یکی است.

دیوان باقر ورنو سفادرانی(یا شعر او)

فارسی،از باقر ورنو سفادرانی معلم اطفال که مردی زاهد و عابد و در معمّا ماهر بود(تذکرۀ نصرآبادی،417).

دیوان باقر هروی(یا شعر او)

فارسی،از باقر هروی،شاگرد ملاّ شهاب هروی (تذکرۀ نصرآبادی،520).

دیوان باقر الهندی

سید باقر بن هاشم بن شجاعت علی هندی (-1329 ق).جامع و مدوّن:حسن بن علّی در 1330 ق،خ.موجود.

دیوان باقر یزدی(یا شعر او)

فارسی،از باقر زرگر یزدی(تذکرۀ نصرآبادی، 424؛روز روشن،87).

دیوان باقر یزدی---

ص:175

دیوان باقی چلبی

ترکی،از باقی چلبی معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،116).ظاهرا 2 نسخه از این دیوان در موصل موجود است.(فهرس،48 و 133).

دیوان باقی دماوندی(یا شعر او)

فارسی،از باقی دماوندی،مذکور در«صبح گلشن».

دیوان باقی کاشی

فارسی،از باقی کاشی؛لطفعلی آذر نسخۀ آن را دیده بوده است(آتشکده،241).

دیوان باقی ماوراء النّهری

فارسی؟،از باقی ماوراء النهری(صبح گلشن، 55).

دیوان باقی نعمت اللّهی

فارسی،از میر عبد الباقی(920-ق)،از نوادگان شاه نعمت اللّه ولی و صدر دولت شاه اسماعیل صفوی که در جنگ با عثمانی کشته شد(تحفۀ سامی،21؛آتشکده،119).

دیوان باقی نهاوندی(یا شعر او)

فارسی،از باقی نهاوندی ملازم خان خانان در هند و زنده تا 1033 ق.وی آثار رحیمی را در سرگذشت خان خانان و اجدادش تالیف کرد (صبح گلشن،55).

دیوان باقی هروی(یا شعر او)

فارسی،از باقی هروی(صبح گلشن،55).

دیوان باقی---

ص:176

دیوان بدر هروی(یا شعر او)

فارسی،از بدر الدین بن نور الدین هروی معاصر عوفی(لباب الالباب،250/1).

دیوان بدری(یا شعر او)

فارسی،عبد الجلیل قزوینی او را در شمار شاعران شیعه آورده و گویا یکی از شاعرانی بوده که در بالا یادشان گذشت(کتاب النقض،239).

دیوان بدیع

فارسی،از محمد حسن بن ملا رضا خان بدیع نصرة الوزراة.ط.بمبئی،1332 ق.

دیوان بدیعا تبریزی

فارسی،از بدیع الزمان بن علی رضا عباسی شاعر و خوشنویس معروف به بدیعا(زنده تا 1035 ق).

دیوان بدیعا خشکه ای(یا شعر او)

فارسی،از بدیعا خشکه ای یزدی مقیم اصفهان (تذکرۀ نصرآبادی،353).

دیوان بدیع اردستانی(یا شعر او)

فارسی،از بدیع بن قاضی شمس الدین اردستانی مقیم اصفهان و معاصر شاه عباس اول صفوی (تذکرة الشعراء،26).

دیوان بدیع الاسطرلابی

ابو القاسم هبة اللّه بن حسین بدیع اسطرلابی مؤلّف«درّة التّاج فی شعر ابن الحجاج» (معجم الادباء،273/19).

دیوان بدیع انجدانی(یا شعر او)

فارسی،از بدیع الدین اتابک کاتب انجدانی، معاصر رشید وطواط و سلطان سنجر(روز روشن،91؛تذکرة الشعراء،26).

دیوان بدیع الزمان اکبرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از بدیع الزمان اکبرآبادی،مذکور در «ریاض الشعراء»والۀ داغستانی.

دیوان بدیع الزمان سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از بدیع الزمان سبزواری،معاصر شاه سلیمان صفوی(آتشکده،78).

دیوان بدیع الزمان صفوی-دیوان بدیعی صفوی

دیوان بدیع الزمان میرزا(یا شعر او)

فارسی،از بدیع الزمان میرزا بن سلطان حسین بایقرا(-921 ق)(مجالس النفائس،127 و 315).

دیوان بدیع الزّمان نصرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از بدیع الزمان بن محمد طاهر نصرآبادی (-1121 ق)فرزند صاحب تذکرۀ نصرآبادی و ملک الشعراء شاه سلطان حسین صفوی.وی قصیده ای در تاریخ بنای چهل ستون سروده که مصراع اول هربیت تاریخ آغاز بناء و مصراع دوّم تاریخ ختم آن است(تذکرۀ نصرآبادی، 455).

دیوان بدیع الزّمان نطنزی(یا شعر او)

فارسی و عربی،از بدیع الزمان ابو عبد اللّه حسین بن ابراهیم نطنزی(-497 ق)مؤلف «دستور اللّغة».بسیاری از اشعار فارسی و عربی او در«دستور اللغة»نقل شده است.

دیوان بدیع الزّمان الهمدانی

ابو الفضل احمد بن حسین بن یحیی بدیع الزّمان همدانی(-398 ق).ط.مصر،1321 ق.

دیوان بدیع سبزواری---

ص:178

دیوان بدیع شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از سید فتح اللّه شیرازی(-1298 ق) (آثار عجم،554).

دیوان بدیعی(یا شعر او)

فارسی،از بدیعی که در کتاب مثالب النواصب (ص 239)در شمار شاعران شیعه یاد شده است.

دیوان بدیعی اندجانی(یا شعر او)

فارسی،از ملا یوسف بدیعی اندجانی سمرقندی (-897 ق)که چون شاگرد صفائی بود به یوسف صفائی معروف گشت(مجالس النفائس، 48 و 222).

دیوان بدیعی تبریزی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از بدیعی تبریزی معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،260).

دیوان بدیعی سمرقندی

در روز روشن(ص 92)یاد او آمده و گویا با بدیعی اندجانی یکی است.

دیوان بدیعی صفوی(یا شعر او)

فارسی،از بدیع الزمان میرزا بن بهرام میرزا صفوی حاکم سیستان.مذکور در«عالم آرای عباسی».

دیوان بدیهی اصفهانی-دیوان افندی

دیوان بدیهی سجاوندی(یا شعر او)

فارسی،از مجد الدین احمد معاصر سلطان سنجر سلجوقی(ریاض العارفین،291).

دیوان بدیهی سیستانی(یا شعر او)

فارسی،از میر عرب بدیهی سیستانی(روز روشن،92).

دیوان بدیهی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از بدیهی همدانی که سام میرزا بدیهه سرائی او را ستوده است.(تحفۀ سامی،145).

دیوان برخوردار بیگ---

ص:179

تذکرۀ دولتشاه،6؛آتشکده،319).

دیوان برهان

فارسی،از خسرو برهان،و چنانکه در برخی از فهرستها یاد شده،به طبع رسیده است.

دیوان برهان ابرقوهی(یا شعر او)

فارسی،از برهان ابرقوهی که از سادات ابرقوه شاگرد قاضی اسد کاشی بوده(آتشکده،262).

دیوان برهان تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسین بن خلف برهان تبریزی (سدۀ 11 ق)مؤلّف«برهان قاطع».

دیوان برهان جامی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه یوسف برهان،از نوادگان شیخ احمد جام.امیر علی شیرنوائی در موسیقی شاگرد او بود(مجالس النفائس،42 و 215).

دیوان برهان رازی(یا شعر او)

فارسی،از برهان الدین عطاء اللّه رازی هروی (سدۀ 9 ق)مؤلّف«جواهر الاسماء»در معمّا (مجالس النفائس،91 و 265).

دیوان برهان سبزواری

فارسی و عربی،از سید عبد اللّه بن حسن برهان سبزواری(1300 ق-).

دیوان برهان کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از شاه خلیل اللّه بن نعمت اللّه ولی- برهان کرمانی(847 ق-)(ریاض العارفین، 69).

دیوان برهان مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد صالح برهان مازندرانی (-1151 ق)که در عصر محمد شاه به هند رفت (صبح گلشن،61).

دیوان برهان مشهدی

فارسی،از سید برهان الدّین مشهدی(-919 ق) از علماء هرات(روز روشن،94).

دیوان برهمن گرجی(یا شعر او)

فارسی؟،از شیر مردان بیگ برهمن گرجی از غلامان شاه سلیمان(تذکرۀ نصرآبادی،47).

دیوان برهمن لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از جگت رای برهمن لاهوری که به یزد آمد و نزد نصرآبادی دانش آموخت(روز روشن، 95).

دیوان برین دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از ملا وجیه الدّین برین شاگرد فاخر مکین(روز روشن،95).

دیوان بزمی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی؟،از بزمی اردبیلی که در عصر جهانگیر به هند رفت و بازگشت(روز روشن،96).

دیوان بزمی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از غیاث الدین محمد بزمی استرآبادی (سدۀ 11 ق).برخی وفات یا قتل او را 950 ق و برخی سدۀ 12 ق نوشته اند(مجمع الخواص، 229؛آتشکده،151 و تذکرة الشعراء،26).

دیوان بزمی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ شاه حسین بزمی خراسانی (مجالس النفائس،162).

دیوان بزمی دهلوی

فارسی،از بزمی فرزند منوّرخان معاصر جهانگیر و ناظم مثنوی«رت پدم».مذکور در «صبح گلشن».

دیوان بزمی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از بزمی کفشدوز قزوینی(تحفۀ سامی، 149).

دیوان بزمی همدانی

فارسی،از میر عقیل(یا عبد الشکور)بن میرابی تراب علوی همدانی متخلص به بزمی،طبیب سپاه شاه عباس اوّل(صبح گلشن،62).

ص:180

صیدا،1365 ق.

دیوان بشیر لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از محمد بشیر بن نظام الدین فقیر بن خواجه حسین مودودی چشتی(صبح گلشن، 65).

دیوان بصیر اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد ابراهیم بصیر اصفهانی،مذکور در«مدایح معتمدیّه».

دیوان البصیر الحلی

محمد مهدی بصیر حلی(معاصر).مذکور در «الادب العصری».

دیوان بصیر سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ نور الدین بصیر سمرقندی،ادیب دورۀ تیموری(روز روشن،99).

دیوان بصیر سیستانی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی بصیر برادر قاضی لاغر سیستانی(روز روشن،66).

دیوان بصیری عجمی(یا شعر او)

فارسی،از بصیر عجمی(مجالس النفائس، 381).

دیوان بصیری بغدادی

ترکی،از بصیری افندی،خ.موصل.

دیوان بقای اصفهانی

فارسی،از اشرف الکتاب سید محمد بقا خوشنویس اصفهانی(المآثر و الاثار،202).

دیوان بقای بخاری---

ص:182

دیوان بهجت اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد باقر بهجت اصفهانی.مذکور در «مدایح معتمدیه».

دیوان بهجت دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از شاه بهجت دهلوی(روز روشن، 108).

دیوان بهجت شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از جعفر بن کاظم بهجت شیرازی (-1296 ق).پدرش شرفا تخلص داشت و فرصت مؤلف«آثار عجم»فرزند او بود(آثار عجم،105 و 320).

دیوان بهجت شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الحمید بن عبد الغفار بهجت شیرازی معاصر هدایت(ریاض العارفین، 435).

دیوان بهرام بخارائی(یا شعر او)

فارسی،از حاج بهرام ملک الشعراء بخارائی (-1099 ق).وی در بخارا مدرس بوده و با صائب مکاتبه داشته است(آتشکده،319؛ تذکرۀ نصرآبادی،435).

دیوان بهرام بیگ دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از بهرام بیگ دهلوی(روز روشن، 108).

دیوان بهرام شاه

فارسی،از بهرام شاه بن فرخ شاه.نسخۀ خطی مورخ 900 به همین نام در المدرسة الاسلامیة موصل موجود است(فهرست،41).

دیوان بهرام صفوی(یا شعر او)

فارسی،از بهرام میرزا بن شاه اسماعیل صفوی (-956 ق)(آتشکده،10).

دیوان بهرام هندی

فارسی،از درویش بهرام سقّاء صوفی(طبقات اکبری،509/2).

دیوان بهرامی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از ملا ظهیر الدین بهرامی اردبیلی(روز روشن،108).

دیوان بهرامی سرخسی(یا شعر او)

فارسی،از ابو الحسن بهرامی سرخسی(-500 ق)مؤلف«رسالۀ خجسته»در عروض (مجمع الفصحاء،173/1).

دیوان بهشتی حصاری(یا شعر او)

فارسی،از بهشتی حصاری معاصر امیر علی شیر (مجالس النفائس،80 و 251).

دیوان بهشتی گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از بهشتی گیلانی،زنده در 1021 ق (تذکرۀ نصر آبادی،481).

دیوان بهشتی هروی

فارسی،از عبد اللّه بهشتی هروی(سدۀ 11 ق) شاگرد فصیحی هروی و ناظم«نور المشرقین» در جواب«تحفة العراقین»خاقانی که نسخۀ آن در کتابخانۀ ملک موجود است.

دیوان بهشتی هروی(یا شعر او)

فارسی،از بهشتی بن ملا عبد الوهاب و معاصر امیر علی شیر(مجالس النفائس،86 و 261).

دیوان بهلول

فارسی،از محمد تقی بن نظام الدین بهلول گنابادی (ح 1320 ق-).

دیوان بیاضی---

ص:185

دیوان بیاضی دشت بیاضی

فارسی،از عبد السّلام بیاضی دشت بیاضی(روز روشن،109).

دیوان بیان اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از مهدی بیان اصفهانی خواهرزادۀ ابو طالب کلیم(صبح گلشن،70).

دیوان بیان هندی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه احسن اللّه بیان هندی(صبح گلشن،70).

دیوان بیانی

فارسی،از بیانی که در شمار شاعران شیعه آمده است(النقض،239).

دیوان بیانی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از مولانا بیانی رمّال استرآبادی(تحفۀ سامی،157).

دیوان بیانی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از بهرام بیگ بن نقدی بیگ بیانی تبریزی(تذکرۀ نصرآبادی،390).

دیوان بیانی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از بیانی تبریزی معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،271).

دیوان بیانی جوینی(یا شعر او)

فارسی،از بیانی جوینی خراسانی(تحفۀ سامی، 172).

دیوان بیانی کرمانی

فارسی،از خواجه شهاب الدین عبد اللّه بن محمد مروارید کرمانی متخلص به بیانی(-932 ق) مؤلف«تاریخ شاهی»و«منشآت بیانی»و از امراء روزگار سلطان حسین بایقرا.خ.استانبول، طوپقپو سرای(919 ق).

دیوان بیانی قلندر هروی(یا شعر او)

فارسی،نوشته اند که برای بابر میرزا صدارت می کرده(صبح گلشن،71)و شاید مراد از بیانی کرمانی یا بیانی جوینی بوده باشد.

دیوان بیانی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از خسرو شاه بیانی یزدی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،75).

دیوان بیتاب بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حیات بیتاب بلگرامی مداح غازی الدین حیدر پادشاه آوده که وی نخست تخلص امید را برایش برگزیده بود(روز روشن، 111).

دیوان بیتاب تهانیسری(یا شعر او)

فارسی،از محمد جعفر بیتاب تهانیسری(روز روشن،110).

دیوان بیجان جایسی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا حیدر بیجان جایسی(سدۀ 13 ق)شاگرد شیخ علی حزین.

دیوان بیجۀ کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از بیجۀ منجمۀ کرمانی معاصر جامی (مجالس النفائس،350).بیجه خواهر علاء الدین کرمانی است.

دیوان بیخبر کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از غوث خان بیخبر کشمیری(روز روشن،112).

دیوان بیخود گنابادی(یا شعر او)

فارسی،از بیخود گنابادی شاهنامه خان معاصر شاه عباس صفوی که خدمت وی را نپذیرفت (آتشکده،71).

دیوان بیخود دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از بیخود دهلوی کشمیری(-1201 ق) (روز روشن،112).

دیوان بیخود لاهوری

فارسی،از جامی نامدار خانی متخلص به بیخود (-1084 ق)استاد محمد افضل سرخوش (کلمات الشعراء،11-13).ط.هند(به عنوان

ص:186

دیوان خیال)

دیوان بیخودی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،در«مجالس النفائس»(ص 162) بیخودی سمرقندی و در«صبح گلشن»(ص 72)بیخودی بلخی آمده است.

دیوان بیخودی سمنانی(یا شعر او)

فارسی،از بیخودی سمنانی معاصر شاه عباس اول صفوی(صبح گلشن،72).

دیوان بیخودی شیرازی

فارسی،از بیخودی شیرازی،شاهنامه خوان شاه عبّاس اول(صبح گلشن،72).ظاهرا با بیخودی گنابادی یکی است.

دیوان بیخودی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از بیخودی قزوینی روملو(آتشکده، 11).

دیوان بیدل دهلوی

فارسی،از مولانا ابو المعانی عبد القادر بیدل دهلوی(-1130 ق).ط.هند؛مکرّر؛کابل؛خ.

آستان قدس،ش 4613(1239 ق).

دیوان بیدل رودباری(یا شعر او)

فارسی،از قربان بن رمضان بیدل رودباری، مؤلف«مقتل بیدل».

دیوان بیدل ساوجی(یا شعر او)

فارسی،از بیدل ساوجی که در هرات خیاطی داشته(صبح گلشن،72).

دیوان بیدل شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا رحیم بن محمد بیدل شیرازی اصفهانی طبیب دربار فتحعلی شاه قاجار (مجمع الفصحاء 182/2).

دیوان بیدل مازندرانی

فارسی،از محمد بن علی محمد بیدل مازندرانی.

خ.ملک.

دیوان بیدل نیشابوری

فارسی،از محمد امین بیگ بیدل نیشابوری (مجمع الفصحاء،82/2).

دیوان بیدلی(یا شعر او)

فارسی،از بیدلی،همسر شیخ زادۀ انصاری (مجالس النفائس،102 و 277).

دیوان بیدلی لنگ(یا شعر او)

فارسی،از بیدلی لنگ که از خیابان هرات و مردی میخواره بوده(مجالس النفائس،157).

دیوان بیدلی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از بیدلی کاتب همدانی معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،274).

دیوان بیزری---

ص:187

دیوان پروانۀ اصفهانی

فارسی،از محمد حسین پروانۀ اصفهانی لنجانی.

مذکور در«مدایح معتمدیّه».

دیوان پروانۀ تفرشی(یا شعر او)

فارسی،از محمد صادق بن قائم مقام،پروانۀ فراهانی(المآثر و الاثار،217).

دیوان پروین اعتصامی

فارسی،از پروین بنت یوسف اعتصام الملک اعتصامی(-1360 ق).ط.تهران 13142 ش و مکرّر.

دیوان پروین شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از خلیل پروین شیرازی،زنده در 1313 ق(آثار عجم،539).

دیوان پروین طهرانی

فارسی،از ابو القاسم پروین تاجر تهرانی(-پس از 1300 ق).خ.موجود.

دیوان پروین همدانی---

ص:189

دیوان تجلّی اصفهانی

فارسی،از محمد محسن تجلّی اصفهانی،معاصر محمد طاهر مؤلف تذکرۀ نصرآبادی(ص 262).

دیوان تجلّی بخاری(یا شعر او)

فارسی،از تجلّی بخاری که در بلخ درگذشت (آتشکده،327).

دیوان تجلّی دزفولی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ عبد الحسین تجلّی(-1338 ق).

مذکور در تذکرۀ مرتضی مدرس چهاردهی.

دیوان تجلّی سبزواری

فارسی،از رجبعلی تجلّی سبزواری،که «تجددنامۀ»منظوم از چاپ شده است.

دیوان تجلّی سمنانی(یا شعر او)

فارسی،از تجلی سمنانی(روز روشن،124).

دیوان تجلی شیرازی

فارسی،از علی رضا بن حسین اردکانی شیرازی (-1085 یا 1088 ق).خ.ملک و مجلس.

دیوان تجلی لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از تجلی لاهیجی که در هند بود و نخست خاوری تخلّص داشت(تذکرۀ نصرآبادی، 304).

دیوان تجمل لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از عظیم الدین حسین لکهنوی(-1220 ق)که در مدراس از جانب انگلیسیها مفتی بود و طبابت هم می کرد(صبح گلشن،81).

دیوان تحسین پانی پتی(یا شعر او)

فارسی،از حافظ قاضی عبد الرحمن(-1294 ق)شاگرد غالب دهلوی(صبح گلشن،82).

دیوان تحسین دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ غلام علی تحسین دهلوی،شاعر دربار عالمگیر(روز روشن،124).

دیوان تحسین رضوی(یا شعر او)

فارسی،از میر عطا حسین بن محمد باقر تحسین رضوی معروف به مرصّع قلم(صبح گلشن، 83).

دیوان تحسین شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا تقی تحسین شیرازی(روز روشن،124).

دیوان تحسین لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از عبد العظیم تحسین لاهوری،شاگرد آفرین لاهوری(صبح گلشن،82).

دیوان تذروی قزوینی

فارسی،از تذروی قزوینی(-975 ق)خواهرزادۀ نرگسی ابهری.دیوانش در هند معروف است و مثنوی«حسن یوسف»هم از اوست(آتشکده، 223).

دیوان تذهیبی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از تذهیبی اصفهانی که در تذهیب ماهر و معاصر صادقی کتابدار صاحب«مجمع الخواص»(ص 239)بوده.

دیوان ترابا اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ابو تراب خوشنویس معروف به ترابا اصفهانی(-1072 ق)شاگرد فایضی و میر عماد (تذکرۀ نصرآبادی،208).

دیوان تراب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ابو تراب بن محمد طاهر اصفهانی (-1143 ق)(تذکرة الشعراء،32).

دیوان تراب کاشی

فارسی،از تراب کاشانی،ط.کاشان(منتخب).

دیوان ترابی پانی پتی(یا شعر او)

فارسی،از ترابی پانی پتی(صبح گلشن،84).

دیوان ترابی بلخی

فارسی،از ترابی بلخی که در مزار امام علی(علیه السلام) در بلخ معتکف بوده و امام قلی خان را مدح گفته

ص:193

است(تذکرۀ نصرآبادی،440).

دیوان ترخانی(یا شعر او)

فارسی،از ترخانی اندخودی(مجالس النفائس، 41،214).

دیوان ترکمان شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از اعجم قلی ترکمان شیرازی متولد در هند(مرآت الخیال،256).

دیوان ترکی شیرازی

فارسی،از محمد حسین آغولی ترکی شیرازی.

ط.بمبئی،1314 ق(در 2 جلد:حدیقة البکاء و لاله زار).

دیوان ترکی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از ترکی همدانی(روز روشن،130).

ظاهرا با ترکی شیرازی یکی است.

دیوان ترمذی بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از محمد تقی بن علی رضا ترمذی بلگرامی(1160 ق-)(صبح گلشن،84).

دیوان تزریقی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از تزریقی اردبیلی که در شماخی دلالی می کرده و به قول معاصرش سام میرزا شعرهای بی مزه می گفته است(تحفۀ سامی،168).

دیوان تسکین تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از فتحعلی تسکین تبریزی مقیم کشمیر و معاصر عالمگیر(دانشمندان آذربایجان،87).

دیوان تسکین دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا باقر تسکین دهلوی(روز روشن، 130).

دیوان تسلّی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از میر معصوم بن محمد امین تسلّی استرآبادی(تذکرۀ نصرآبادی،402).

دیوان تسلّی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از تسلّی اصفهانی که از نوادگان اوحد الدین حسینی بلیانی بوده و به هند رفته و بازگشته و ساکن کاشان شده است(روز روشن، 131).

دیوان تسلی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از ابو الحسن بن جعفر تسلّی دست غیب شیرازی(تذکرۀ نصرآبادی،187).

عبد الغنی خان در تذکرة الشعراء(ص 34)نام او را محمد ابراهیم و معاصر ابو الفضل فیضی نوشته است.

دیوان تسلیم اصفهانی

فارسی،از حسن صدر الافاضل تسلیم اصفهانی معاصر هدایت(ریاض العارفین،427).

دیوان تسلیم اصفهانی

فارسی،از زین العابدین بن معین الدین منشی محمد زمان خان حاکم کوه کیلویه(تذکرۀ نصرآبادی،93).

دیوان تسلیم خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از شاه رضا تسلیم خراسانی مرید میرزا حسین سبزواری و مجاور مزار او در کشمیر (تذکرۀ نصرآبادی،401).

دیوان تسلیم سندی(یا شعر او)

فارسی،از معین الدین تسلیم سندی معروف به دل(روز روشن،132).

دیوان تسلیم سهسوانی

فارسی،از محمد انوار حسین،ناظم «تاج المدایح»در مدح کلب علی خان بهادر حاکم رامپور(روز روشن،132).

دیوان تسلیم شیرازی

فارسی،از محمد هاشم(-1109 ق)که در روزگار عالمگیر به هند رفت.خ.ایشیاتک بنگال.

دیوان تسلیم شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد طاهر تسلیم صحّاف شیرازی

ص:194

(صبح گلشن،85).

دیوان تسلیم کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از تسلیم که از سادات کاشان بوده (آتشکده،241)مؤلف روز روشن(ص 133) یکی بودن او را با تشبیهی کاشانی محتمل دانسته است.

دیوان تسلیم کشمیری-دیوان تسکین تبریزی

دیوان تسلیم هندی

فارسی،از امیر اللّه تسلیم هندی،ط.هند.

دیوان تشبیهی کاشی

فارسی،از میر علی اکبر تشبیهی کاشی که 40 سال در هند مصاحب ابو الفضل فیضی بوده است (آتشکده،241).

دیوان تشنۀ تهرانی

فارسی،از محمد تقی تشنۀ مراغی(-پس از 1264 ق)خواهرزادۀ مهدی بیک شقاقی،خ.

مجلس.

دیوان تصنیف اصفهانی

فارسی،از حاج ابو طالب تصنیف اصفهانی که تاجر و از شاعران دربار شاه سلیمان صفوی بود، ظاهرا با تصنیفی خوانساری که نوشته اند در موسیقی مهارت داشته یکی بوده است (آتشکده،208؛تذکرة الشعراء،32).

دیوان تصنیفی خوانساری---

ص:195

دیوان تقی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد تقی بن میرزا شفیع(زنده در 1089 ق)حسابدار وزیر جهرم(تذکرۀ نصرآبادی،121).

دیوان تقی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد تقی شیرازی ندیم امامقلی خان حاکم شیراز و معاصر نصرآبادی(تذکرۀ نصرآبادی،179).

دیوان تقی شیرازی-دیوان گلشن

دیوان تقی قمی

فارسی،از شاه میر تقی(یا حکیم تقی الدین)که در استقبال«تحفة العراقین»مثنویی سروده و تذکرة الشعرائی هم تالیف کرده(آتشکده، 232).

دیوان تقی قورچی

فارسی،از تقی قورچی نوادۀ شاه علی مستوفی.

وی خوش نویس و شاگرد میر عماد بوده و وزارت لاهیجان و اصفهان را داشته سپس مستوفی شاه سلیمان صفوی شده است(تذکرۀ نصرآبادی،83).

دیوان تقی قورچی-دیوان مثال

دیوان تقی کاشی(یا شعر او)

فارسی،از تقی الدین محمد حسین معروف به تقی کاشی مؤلّف تذکرۀ«خلاصة الاشعار»که اشعار بسیاری از خود در آن تذکره نقل کرده است.خ.آصفیّه.

دیوان تقی کاشی---

ص:196

دیوان تمکین کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی تمکین کشمیری(-1132 ق)برادرزاده و شاگرد عبد الرسول استغناء(صبح گلشن،91).

دیوان تمنّا سندیلوی

فارسی،از محمد عابد علی تمنّا سندیلوی (-1290 ق)(صبح گلشن،92-94).

دیوان تمنّا شاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد علی تمنّا شاه جهان آبادی (صبح گلشن،95).

دیوان تمنّا شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا ابو الحسن تمنّا شیرازی معاصر شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی (آتشکده،265).

دیوان تمنّا عظیم آبادی

فارسی،از خواجه محمد علی بن عبد اللّه تمنّا عظیم آبادی(-1232 ق)(صبح گلشن، 91-92).

دیوان تمنّا کابلی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی تمنّا کابلی(-1160 ق) شاگرد عبد اللطیف تنها(صبح گلشن،95).

دیوان تمنّا لکهنوی

فارسی،از تمنا لکهنوی شکوه آبادی(صبح گلشن،54).

دیوان تمنّائی حروفی(یا شعر او)

فارسی،از تمنائی حروفی معاصر سلطان محمد بن بایزید عثمانی(تاریخ ادبیات براون، 400/3).

دیوان تمیم

امیر ابو سعد تمیم بن المعز لدین اللّه عبیدلی (-365 ق).ط.مصر.

دیوان تمیم

ابو یحیی تمیم بن المعز لدین اللّه بادیس صنهاجی (-501 ق)،مذکور در«نسمة السحر».

دیوان التمیمی---

ص:197

دیوان ثاقب سرهندی(یا شعر او)

فارسی،از مفاخر حسین(یا تفاخر حسین)ثاقب عم محمد زمان راسخ(کلمات الشعراء،21).

دیوان ثاقب مدراسی(یا شعر او)

فارسی،از سید مهدی ثاقب برادر مرتضی بینش (صبح گلشن،98).

دیوان ثاقب هندی(یا شعر او)

فارسی،از نجم الدین بن حمید الدّین ثاقب هندی.

حمید الدین معلم اورنگزیب بوده(صبح گلشن، 143)و در قاموس الاعلام از شاعری به نام ثاقب هندی یاد کرده که در 1229 درگذشته است.

دیوان ثانی

فارسی،از شاه عباس بن شاه صفی بن شاه عباس صفوی(-1077 ق)که در اشعار خویش ثانی تخلّص داشته است(نصرآبادی،10).

دیوان ثانی هندی(یا شعر او)

فارسی،از ثانی هندی که از امیران همایون و اکبر بوده(صبح گلشن،98)و محتملا همان ثابت هروی است که یاد شد.

دیوان ثانی-دیوان شانی

دیوان ثبات(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد عظیم بن محمد افضل ثبات بدخشانی اللّه آبادی(-1162 ق)(خزانۀ عامره،176).

دیوان ثباتی اردوبادی(یا شعر او)

فارسی؟،از ثباتی اردوبادی که در تاریخ و معما مهارت داشته(دانشمندان آذربایجان،91).

دیوان ثریای شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا علی اکبر بن فتح اللّه مستوفی شیرازی متخلّص به ثریا(-1305 ق)(آثار العجم،512).

دیوان ثریای طهرانی

فارسی،از مجدالادبا حیدر علی ثرّیا طهرانی (زنده در 1306 ق)معلم فرح السلطنه دختر ناصر الدین شاه.خ.دانشگاه تهران.

دیوان ثریای قاجار(یا شعر او)

فارسی،از نادر میرزا متخلّص به ثریای قاجار که تألیف تاریخ ثریّا را در 1314 ق به پایان رسانیده است.

دیوان ثمر

فارسی،از محمد حسین ثمر انصاری.ط.تهران، 1304 ق.

دیوان ثنای کشمیری

فارسی،از هبة اللّه ثنای کشمیری شاگرد شیخ علی حزین(-1183 ق)(صبح گلشن،99).

دیوان ثنائی مشهدی

فارسی،از خواجه حسین ثنائی مشهدی(-996 ق).خ.ملک و شهید مطهری.

دیوان ثنائی فراهانی

فارسی،از میرزا ابو القاسم قائم مقام فراهانی (-1251 ق).خ.آستان قدس،ش 8437 (1293 ق)و 4995.ط.تهران،1280 ق، 1308 ش و مکرر؛تبریز،1294 ق.

دیوان جائی---

ص:199

دیوان جاجرمی-دیوان بدرجاجرمی

دیوان جاجرمی-دیوان طالب جاجرمی

دیوان جاروبی(یا شعر او)

فارسی،از جاروبی مروی یا بلخی(مجالس النفائس،166؛تحفۀ سامی،167).

دیوان جامع شیرازی

فارسی،از محمد علی بن محمد حسین جامع شیرازی نوادۀ عزّتی شیرازی(تذکرۀ نصرآبادی، 90،91 و 256).

دیوان جامی

فارسی،از ابو نصر احمد بن ابی الحسن ژنده پیل جامی(-536 ق).ط.لکهنو،1883 م و مکرّر؛ کانپور،1898 م و مکرّر.

دیوان جامی

فارسی،از بهاء الدّین جامی که در 807 ق مادّۀ تاریخ فوت تیمور را گفته است(تذکرۀ نصرآبادی،469).

دیوان جامی

فارسی،از نور الدین عبد الرحمن بن احمد جامی (-898 ق)،ط.استانبول،1274 ق؛کانپور، 1890 م؛لکهنو،1876 م«تهران،1317 ش و مکرر.

دیوان جانبی تبریزی

فارسی؟،از جانبی تبریزی گلکار(سدۀ 11 ق) (دانشمندان آذربایجان،220).

دیوان جانی اسفراینی(یا شعر او)

فارسی،از ملا محمد جانی اسفراینی(یا سبزواری)که خواجه حبیب اللّه ساوجی را مدح گفته(آتشکده،65).

دیوان جانی بخاری(یا شعر او)

فارسی،از جانی بخاری(-985 ق)از امیران همایون(صبح گلشن،100).

دیوان جوزجانی(یا شعر او)

فارسی،از جانی جوزجانی که نخست ریحانی تخلّص داشت(مجالس النفائس،72 و 242).

دیوان جانی سبزواری---

ص:200

دیوان جبلی غرجستانی

فارسی،از عبد الواسع بن عبد الجامع جبلی غرجستانی(-555 ق).ط.تهران،1341 ش.

دیوان جدائی(یا شعر او)

فارسی،از میر سید علی جدائی مصور که از طرف اکبر شاه ملقب به نادر الملک گردید (طبقات اکبری،504/2).

دیوان جدیدی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از جدیدی قزوینی(تحفۀ سامی،150).

دیوان جذبۀ کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از جذبه صوفی و طبیب کاشانی و معاصر آذر(آتشکده،371).

دیوان جذبی خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از جذبی(یا جذلی)که پدرش از اشراف خوانسار بوده(صبح گلشن،200؛ تذکرة الشعراء،36).

دیوان جذبی کرد(یا شعر او)

فارسی؟،از پادشاه قلی بن شاهقلی جذبی کرد (طبقات اکبری،503/2)ظاهرا با جذبی خوانساری یکی است.

دیوان جذوبی جغتائی(یا شعر او)

فارسی،از جذوبی جغتائی اصفهانی(-910 ق) (آتشکده،11).

دیوان جرأت اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ ظفر علی جرأت اصفهانی(صبح گلشن،100).

دیوان جرأت شاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از نجفقلی جرأت(کلمات الشعراء،30)، صاحب صبح گلشن(ص 100).نام او را نیاورده و محتملا هردو یکی بوده است.

دیوان جرأت گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از میر موسوی خان بن محمد شفیع جرأت گیلانی(-1175 ق)مقیم اورنگ آباد (تذکرة الشعراء،36).

دیوان جرّار

ط.هند.

دیوان جرس طهرانی

فارسی،از میرزا مهدی بن میرزا جامی جرس تهرانی،زنده در 1306 ق.خ.مجلس.

دیوان جرعه

فارسی،از شمس الدین ابو الفتح جرعۀ تبریزی خوشنویس،زنده در 1273 ق.خ.مجلس.

دیوان جرمی بخاری

فارسی،از ملا جرمی بخارائی(مجالس النفائس، 160).نسخه ای به نام دیوان جرمی در دار الکتب قاهره موجود است.

دیوان جرمی تبریزی(یا شعر او)

فارسی؟،از آقا محمد جرمی تبریزی(سدۀ 14 ق)(دانشمندان آذربایجان،94).

دیوان جریر

جریر بن عطیة بن خطفی(-110 ق).ط.مصر، 1313 ق.

دیوان جزمی

فارسی،از میر جزمی عطار تبریزی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،86).

دیوان جزوی(یا شعر او)

فارسی،از جزوی(مجالس النفائس،158، 305).

دیوان جسمی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از جسمی همدانی که در روزگار اکبر و جهانگیر در هند بود(تذکرة الشعراء،36).

دیوان جعفر اصفهانی---

ص:201

(دانشمندان آذربایجان،96).

دیوان جعفر ساوجی(یا شعر او)

فارسی،از مولانا میر خود جعفری معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،221).

دیوان جعفری شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ مقیم جعفری شیرازی(-1074 ق)از ملازمین شیخ علی نقی کمره ای(تذکرۀ نصرآبادی،186).

دیوان جعفری قزوینی

فارسی،از قوام الدین جعفر بن بدیع الزمان جعفری قزوینی(-1021 ق)از مقربان جهانگیر و ملقب به آصف خان(تذکرۀ نصرآبادی،53).

دیوان جعفری مشهدی(یا شعر او)

فارسی،شعر او را در صبح گلشن(صص 101-102)آورده و گویا همان جعفری شیرازی است.

دیوان جغتائی---

ص:203

دیوان جمشید منجّم(یا شعر او)

فارسی،از جمشید منجّم هروی(مجالس النفائس،149).

دیوان جمیل کالپی(یا شعر او)

فارسی،از جمیل بن جمال الدین شاعر روزگار اکبر در هند(مرآت الخیال،257).

دیوان جمیلۀ اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از جمیلۀ اصفهانی که به هند سفر کرد و بازگشت(صبح گلشن،107).

دیوان جناب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میر ابو طالب بن میر نصیر متخلص به جناب اصفهانی(-1135 ق)شکسته نویس (صبح گلشن،108).

دیوان جناب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از فتح اللّه جناب خوزانی اصفهانی (-1148 ق)(آتشکده،371).در آتشکده تخلص او حباب آمده.

دیوان جناب ساوجی---

ص:206

دیوان جنید شیرازی

فارسی،از معین الدین ابو القاسم جنید شیرازی (سدۀ 8 ق).ط.تهران؛1320 ش.

دیوان جواد البغدادی

جواد بن عبد الرضا عواد بغدادی(سدۀ 12 ق)خ.

عطار بغداد و سماوی نجف.

دیوان جواد الجزائری

جواد بن علی جزائری،مؤلف«حل الطلاسم».

خ.موجود.

دیوان جواد سیاه پوش

سید جواد بن محمد زینی حسینی بغدادی معروف به سیاه پوش(-1247 ق)،خ.دیده شده.

دیوان جواد لاریجانی(یا شعر او)

سید جواد لاریجانی که در 1311 ق از نجف به خراسان سفر کرد و بازگشت.شعر او در برخی از مجموعه ها موجود است.

دیوان جواد المحولاتی---

ص:207

دیوان جوهری حسینی-دیوان ذاکر

دیوان جوهری زرگر

فارسی،از جوهری زرگر بخارائی شاگرد ادیب صابر(-546 ق)و معاصر اثیر الدین اخسیکتی (تذکرۀ دولتشاه،2؛آتشکده،319).

دیوان جوهری زرگر-دیوان جوهری تبریزی

دیوان جوهری سمرقندی

فارسی،از جوهری سمرقندی ناظم«سیرة النبی ص»(مجالس النفائس،47 و 220).

دیوان جوهری الشامی(یا شعر او)

محمد ادیب جوهری شامی(سلافة العصر، 395).

دیوان جوهری شاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد امین جوهری شاه جهان آبادی (صبح گلشن،110).

دیوان جوهری عراقی(یا شعر او)

فارسی،از جوهری عراقی(صبح گلشن،110).

دیوان جوهری قندهاری(یا شعر او)

فارسی،از جوهری قندهاری(صبح گلشن، 110).

دیوان جوهری مکّی(یا شعر او)

فارسی؟،از شیخ احمد بن محمد علی جوهری مکّی(-1079 ق)که 2 بار به هند سفر کرد و بار دوم در آنجا مقیم شد(سلافة العصر، 192-204).

دیوان جوهری هروی-دیوان گوهری

فارسی،از محمد ابراهیم بن محمد باقر جوهری هروی قزوینی الاصل(-1253 ق)ناظم «طوفان البکاء»که مکرّر چاپ شده.

دیوان جویای تبریزی

فارسی،از میرزا داراب بیگ جویای تبریزی (-1118 ق).خ.دانشگاه تهران،ملّی تبریز.

دیوان جویای سرهندی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ محمد فاضل جویای سرهندی (صبح گلشن،110).

دیوان جهان قاجار

فارسی،از زبیده بنت فتحعلیشاه قاجار متخلص به جهان(-1304 ق).خ.ملک.

دیوان جهانبخش جمهری

فارسی،از جهانبخش جمهری،ناظم«کلیله و دمنه»که چاپ شده.

دیوان جیحون یزدی

فارسی،از تاج الشعراء محمد جیحون یزدی (-1302 ق).ط.بمبئی،1316 ق؛خ.آستان قدس،ش 4623(1308 ق).

دیوان جیشی هندی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الرحیم جیشی،معاصر ملا خیالی (کلمات الشعراء،29).

دیوان جیشی(یا شعر او)

فارسی؟،از جیشی ترکمان آذربایجانی ملک الشعراء شاه اسماعیل صفوی(روز روشن، 159)که ظاهرا با حبیبی یکی است.

دیوان جیوهندی

فارسی،از آصف خان جیوهندی ناظم مثنوی «خسرو و شیرین»(کلمات الشعراء،29).

دیوان چاکر افشار(یا شعر او)

ترکی و فارسی،از حسین قلی چاکر افشار،نوادۀ ذو الفقار خان حاکم خمسه(دانشمندان آذربایجان،103).

دیوان چاکر بروجردی(یا شعر او)

فارسی،از نصر اللّه چاکر تاجر بروجردی.مذکور در«مدایح معتمدیه».

دیوان چاکر شاملو(یا شعر او)

فارسی،از علی مردان خان چاکر شاملو(روز روشن،160).

ص:208

دیوان حاسبی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدین حاسبی که مجد همگر شعر او را اقتباس کرده(رسالۀ مجد همگر،از سعید نفیسی،70).

دیوان حاصل مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از شاه باقر حاصل مشهدی(-1140 ق)خادم آستان قدس،که به هند رفت و نزد جهانگیر تقرب یافت(صبح گلشن،115؛ تذکرة الشعراء،40).

دیوان حاصلی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از حاصلی تبریزی که ابریشم فروش بوده(تحفۀ سامی،142).

دیوان حاضری خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از ابو المکارم حاضری خراسانی(سدۀ 10 ق)که از نقیبان مشهد بوده(روز روشن، 163).

دیوان حاضری سمنانی(یا شعر او)

فارسی،از حاضری سمنانی که تاجر و معاصر سام میرزا بوده(تحفۀ سامی،147).

دیوان حافظ اصفهانی---

ص:211

استانبول موجود است.در کتابخانۀ عارف حکمت مدینه هم نسخۀ دیوان حالتی موجود است.ولی معلوم نیست که از همین حالتی باشد.

دیوان حالتی گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از حالتی گیلانی که خوشنویس و از سادات لاهیجان بوده(صبح گلشن،117).

دیوان حالتی هندی(یا شعر او)

فارسی،از یادگار خان حالتی جغتائی هندی،از نظامیان اکبر شاه که به دست فرزند خویش بقائی کشته شد(طبقات اکبری،492/2 و 515).در تذکرۀ روز روشن(ص 165)حالی گجراتی آمده است.

دیوان حالی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی؟،از میرزا محسن حالی خوشنویس معروف به عماد الفقراء مترجم«الغرر و الدرر».

دیوان حالی اصفهانی

فارسی،از سید عبد اللّه بن یحیی حالی اصفهانی.

عبد الغنی خان مؤلف«تذکرة الشعراء»(ص 41) نوشته است که دیوانش در 20 هزار بیت موجود است.خ.ایشیاتک بنگال.

دیوان حالی اصفهانی

فارسی،از بابا شاه حالی شاعر و خوشنویس اصفهانی(996 یا-1012 ق)شاگرد میر علی هروی(ریاض العارفین،69؛امتحان الفضلاء، 190-199).

دیوان حالی پانی پتی(یا شعر او)

فارسی،از الطاف حسین حالی پاتی پتی(صبح گلشن،116-117).

دیوان حالی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از دوست محمد حالی سبزواری(-937 یا 939 ق)(تحفۀ سامی،116؛روز روشن، 164).تخلص او جانی هم آمده است.

دیوان حالی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از ملا علی حالی کاشانی(تحفۀ سامی، 155).

دیوان حالی کربلائی---

ص:213

1335 ش.

دیوان حبیب یزدی-دیوان حبیب مسگر

دیوان حبیبی آذربایجانی(یا شعر او)

ترکی،از حبیبی آذربایجانی که از شاه اسماعیل صفوی لقب ملک الشعرائی یافت و به ترکیه رفت و در عهد سلطان سلیم(-918 ق) درگذشت(دانشمندان آذربایجان،112)؛در تذکرۀ روز روشن(ص 213)جیشی آمده است.

دیوان حجاب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از سید ابو تراب حجاب اصفهانی از تبریزیان مقیم عباس آباد اصفهان و معاصر نادر شاه افشار(آتشکده،371).

دیوان حجاب شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از فتحعلی بن محمد جعفر حجاب شیرازی(-1269 ق)،شاعر و خوشنویس(آثار عجم،544).

دیوان حجاب قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از اسماعیل حجاب قزوینی که در روزگار عالمگیر به هند رفت(روز روشن، 167).

دیوان حجاب یزدی(یا شعر او)

فارسی،از علی نقی حجاب یزدی مدرس یزد و معاصر فتحعلی شاه(تاریخ یزد،285).

دیوان حجابی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از حجابی اردبیلی(روز روشن،167).

دیوان حجابی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از حجابی دختر خواجه هادی(یا هلالی)استرآبادی(مرآت الخیال،337).

دیوان الحجار

شیخ مهدی بن داود حجّار نجفی(-1358 ق)، ناظم منظومۀ«فوز الدارین»که چاپ شده.

دیوان الحجاف(او شعره)

سید اسماعیل بن ابراهیم حجاف(سلافة العصر، 457).

دیوان الحجاف(او شعره)

سید زید بن علی بن ابراهیم(سلافة العصر، 455).

دیوان حجّت اصفهانی(یا شعر او)

در روز روشن(ص 167)به همین نام اشعاری از او نقل شده و گویا مقصود ناصر خسرو بوده است.

دیوان حجّت ایروانی(یا شعر او)

فارسی؟،از میرزا محمد حجت ایروانی،معاصر فتحعلی شاه(دانشمندان آذربایجان،113).

دیوان حجت علوی---

ص:215

دیوان حسین بن رشید-ذخیرة المآل

سید حسین بن میر رشید رضوی(-1170 ق).

خ.موجود.

دیوان حسین بن رضا

سید حسین بن رضا بن مهدی بحر العلوم(-1306 ق).خ.ملک.

-احمدک اللّهم علی تظافر آلائک...

دیوان حسین بن شدقم

سید حسین بن علی بن حسن بن شدقم(سلافة العصر،253).

دیوان حسین بن شهاب الدین

شیخ حسین بن شهاب الدین بن حسین عاملی کرکی(-1076 ق).ط.اسکندریه،1290 ق.

دیوان حسین بن صالح

محمد حسین بن محمد صالح مازندرانی نوادۀ محمد تقی مجلسی و ناظم مثنوی قضا و قدر (تذکرۀ نصرآبادی،182 و 542).

دیوان حسین بن عالم---

ص:221

دیوان حشمتی هندی

فارسی،از حشمتی هندی که سرخوش دیوان او را که به طرز قدیم بوده ستوده است (کلمات الشعراء،22).

دیوان الحصکغی

ابو الفضل یحیی بن سلام حصکفی(-551 ق)، منسوب به حصن کفای دیار بکر.خ.جامع پاشای موصل.

دیوان حضوری قمّی

فارسی،از میر عزیز اللّه حضوری قمّی(-1000 ق)که مقیم نجف بوده.خ.دانشکدۀ ادبیات تهران.

دیوان حفظی اصفهانی

فارسی،از حاج محمود حفظی اصفهانی،زنده در 1083 ق(تذکرۀ نصرآبادی،409).

دیوان حفظی تبریزی

فارسی،از حاج محمود حفظی تبریزی (دانشمندان آذربایجان،118 به نقل از«لطائف الخیال»که در 927 تألیف شده).

دیوان حفظی طهرانی

فارسی،از حفظی تهرانی که مردی درویش و فقیر و پدرش در تهران معمار بوده است؛ حفیظی هم گفته اند(تحفۀ سامی،162).

دیوان حفید یزدی(یا شعر او)

فارسی،از باقر حفید یزدی،نوادۀ مدرّس یزدی (تاریخ یزد،286).

دیوان حفیظ اصفهانی

فارسی،از حفیظ اللّه حفیظ اصفهانی(-1160 ق)نوادۀ میرداماد(صبح گلشن،140).

دیوان الحقایق

سید محمد بن مصفّی بن جعفر دارابی کشفی (-1327 ق)،جامع:سید موسی فرزند ناظم.

دیوان حقایق

فارسی،از میرزا علی خان حقایق،فرزند میرزا جعفر حقایق نگار،زنده در 1313 ق(آثار عجم،542).

دیوان حقایقی---

ص:224

دیوان حقیری هروی

فارسی،از شهاب الدین بن نظام الدین حقیری هروی،شاعر روزگار سلطان حسین بایقرا و ناظم منظومه ای در معمّا(مجالس النفائس،70 و 239).

دیوان حقیقی

فارسی،از سلطان ابو المظفر جهانشاه خان بن قرا یوسف خان متخلص به حقیقی(-872 ق)، که دیوانش را به جامی فرستاده و او بر آن تقریظ نوشته است(دانشمندان آذربایجان،120).

دیوان حقیقی بغدادی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از مصطفی پسر عم عثمان بیک از امیران عثمانی(سدۀ 10 ق)(العراق بین الاحتلالین،135/4).

دیوان حقیقی گجراتی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد بیگ حقیقی گجراتی احمد آبادی(مرآت الخیال،207).

دیوان حکاک اصفهانی

فارسی،از سراج الدین معروف به سراجای حکاک اصفهانی(-پیش از 1089 ق)(امتحان الفضلا،152/2).

دیوان حکاک شیرازی

فارسی،از میرزا منعم حکاک شیرازی معاصر سرخوش،که مثنویی در ستایش اکبر آباد سروده است(کلمات الشعراء،109).

دیوان حکمی هندی(یا شعر او)

فارسی،از ملا حکمی خواهرزادۀ عرفی شیرازی که نزد قاسم خان حاکم بنگاله مقرب بود(صبح گلشن،142).

دیوان حکیم ابو الحسین شیرازی

ابو الحسین طبیب شیرازی که به هند سفر کرد و در 1075 ق بازگشت(سلافة العصر،489).

دیوان حکیم ابو طالب---

ص:225

(مجمع الخواص،240).

دیوان حیاتی گیلانی

فارسی،از حیاتی گیلانی(-1015 ق)معاصر نصرآبادی که در روزگار اکبر به هند رفته است (تذکرة الشعراء،47).خ.ملک.

دیوان حیدر ترک

ترکی،از ملا حیدر ترک،مداح اسکندر میرزا تیموری در سالهای 812-817 ق(مجالس النفائس،124).

دیوان حیدر تونیانی(یا شعر او)

فارسی،از حیدر تونیانی(-966 ق)که مردی قلندر و موسیقیدان بوده(مجالس النفائس، 167).

دیوان حیدر الحلی-الدّر الیتیم

سید حیدر بن سلیمان حلی(-1304 ق).ط.

بمبئی؛نجف،1369 ق.

دیوان حیدر طهماسبی(یا شعر او)

فارسی،از حیدر طهماسبی کاشی معاصر شاه طهماسب صفوی(آتشکده،242).

دیوان حیدر علی اردبیلی---

ص:229

دیوان حیران کرد

کردی؟،از محمد بن امام الدین حیران کرد،ناظم مثنوی«مرشد العشّاق»(مجمع الفصحا، 102/2).

دیوان حیران لکهنوی(یا شعر او)

اردو و فارسی،از میر حیدر علی حیران لکهنوی ملازم آصف الدوله بهادر(روز روشن،189).

دیوان حیران هندی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ محمود حیران هندی(کلمات الشعراء،32).

دیوان حیران یزدی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد علی بن محمد حیران یزدی معروف به میرزا محمد علی مدرس کبیر(سدۀ 13 ق).شرح حال او را عمه زادۀ او وامق در تذکرۀ«میکده»نگاشته است(آئینۀ دانشوران، 45).

دیوان حیران یزدی

فارسی،از آخوند ملاّ غلام رضا حیران یزدی، زنده در 1279 ق.خ.مجلس و دانشگاه تهران.

دیوان حیرانی دهلوی

فارسی،از مفتی اکرم الدین بن نظام الدین حیرانی دهلوی(1191 ق-)،در 1000 بیت(صبح گلشن،145).

دیوان حیرانی رواسی

فارسی،از ملا حیرانی از نوادگان صدر الدین رواسی که خود دیوان غزلهایش را مرتب کرده بوده است(تحفۀ سامی،131).

دیوان حیرانی قزوینی

فارسی،از درویش حیرانی قزوینی،خ.ملّی تبریز و ملی پاریس.

دیوان حیرانی قمّی

فارسی،از حیرانی قمی(-903 ق)،ناظم مثنویهای بهرام و ناهید،مناظرۀ آسمان و زمین، مناظرۀ سیخ و مرغ و مناظرۀ شمع و پروانه.

دیوان حیرانی همدانی-دیوان حیرانی قمی

دیوان حیرت اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از قیام الدین حیرت اصفهانی(-1174 ق)مؤلّف تذکرۀ«مقالات الشعراء».

دیوان حیرت اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا احمد حیرت اصفهانی(صبح گلشن،146).

دیوان حیرت تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از حسین علی حیرت طبیب تبریزی (سدۀ 13 ق)(دانشمندان آذربایجان،127).

دیوان حیرت قاجار

فارسی،از شاهزاده ابو الحسن میرزا ابن محمد تقی میرزا حیرت قاجار(-1336 ق).ط.تهران.

دیوان حیرت هندی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا اسماعیل حیرت،مترجم تاریخ سرجان مالکم.

دیوان حیرتی

فارسی؟،از حیرتی آذربایجانی(دانشمندان آذربایجان،168 به نقل از حدیقة الشعراء).

دیوان حیرتی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از میر حسن حیرتی استرآبادی(-839 ق)(صبح گلشن،146-147).

دیوان حیرتی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از حیرتی اصفهانی(-989 ق)مذکور در«قاموس الاعلام»ترکی که ظاهرا با حیرت اصفهانی یکی بوده است.

دیوان حیرت لرستانی

فارسی،از شیخ عبد الرحمان حیرت لرستانی (-1355 ق).

ص:230

دیوان حیرتی بخاری(یا شعر او)

فارسی،از حیرتی بخارائی معاصر شاه طهماسب صفوی که چون ترک سنّت کرد از بخارا رانده شد به شاه طهماسب پناه آورد(روز روشن، 189).

دیوان حیرتی تبریزی(یا شعر او)

فارسی از حیرتی تبریزی(دانشمندان آذربایجان،178).

دیوان حیرتی تونی-دیوان حیرتی مروی

دیوان حیرتی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از حیرتی قزوینی که سام میرزا طبع او را ستوده است(تحفۀ سامی،128).

دیوان حیرتی هروی

فارسی،از حیرتی تونی مروی(-970 ق).خ.

نخجوان تبریز.

دیوان حیص و بیص(او شعره)

ابو الفوارس شهاب الدین سعد بن محمد صیفی تمیمی(-554 ق یا 574).مذکور در«وفیات الاعیان»و«طبقات الشافعیّة».

دیوان حیفی ساوجی(یا شعر او)

فارسی،از حیفی ساوجی که مؤلّف«طبقات اکبری»او را در گجرات ملاقات کرده بوده است (طبقات اکبری،498/2).

دیوان خائف شیرازی

فارسی،از اسماعیل خائف شیرازی.ط.شیراز، 1305 ش.

دیوان خائف قمّی

فارسی،از عبد الرزاق بن علی اصغر خائف قمّی.

ط.تهران.

دیوان خاتمی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از خاتمی اصفهانی خوشنویس (آتشکده،175).

دیوان خاتمی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از خاتمی تبریزی،شاعر دربار سلطان یعقوب آق قوینلو(-896 ق)(مجالس النفائس، 308).

دیوان خاتمی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از خاتمی تبریزی کتاب فروش(تحفۀ سامی،146).

دیوان خاتمی کسوئی---

ص:231

دیوان خادم عطار

فارسی؟،از خادم عطار تبریزی معروف به نوحه خوان(-1290 ق)؛ط.

دیوان خادم قمی(یا شعر او)

فارسی،از خادم قمی،خادم و سرکشیک حرم حضرت معصومه(س).مذکور در«مدایح معتمدیّه».

دیوان خادم قیری

فارسی،از خادم قیری،منصوب به روستای قیر فارس،معاصر فتحعلی شاه قاجار (مجمع الفصحاء،110/2).

دیوان خادم کیتهلی(یا شعر او)

فارسی،از خادم علی خادم کیتهلی(صبح گلشن، 147).

دیوان خادم لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از خادم حسین خان بن عبد القادر خان جایسی لکهنوی(-1275 ق)(صبح گلشن، 147).

دیوان خادمی بغدادی(یا شعر او)

فارسی؟،از خادمی بغدادی شاعر صوفی و معاصر عهدی بغدادی(-1002 ق)مؤلف «گلشن شعراء»(العراق بین الاحتلالین، 136/4).

دیوان خادمی خراسانی(یا شعر او)

فارسی از خادمی خراسانی که به حکم شاه بیگخان حاکم قندهار کشته شد(روز روشن، 193).

دیوان خادمی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از خادمی قزوینی سلمانی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،266).

دیوان خاری---

ص:232

دیوان خاقانی شیروانی

فارسی،از ابو بدیل افضل الدین ابراهیم بن علی خاقانی شیروانی(590 یا 595 ق).ط.تهران، 1317 ش و مکرّر در ایران و هند.

دیوان خاقانی محلاّتی

فارسی،از حبیب اللّه خاقانی محلاّتی شیرازی معاصر ناصر الدین شاه قاجار(مجمع الفصحاء، 107/2).

دیوان خاکی خراسانی

فارسی،از امامقلی خاکی خراسانی،معاصر شاه عباس اول و شاه عباس دوم صفوی (-1077 ق).خ.موجود.منتخبات اشعار او را ایوانف در 1359 ق در بمبئی چاپ کرده است.

دیوان خاکی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از لطفعلی خاکی بروجردی خراسانی (-1234 ق)(مجمع الفصحاء،109/2).

دیوان خاکی دهلوی(یا شعر او)

فارسی از محمد صالح خاکی دهلوی،معاصر محمد شاه(روز روشن،195).

دیوان خاکی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از(میرزا جانی)خاکی شیرازی،که از امیران شاه طهماسب صفوی بوده است.

فارسی،از میرزا علی بن میرزا خرّم کردشتی متخلص به خاور و معروف به معلم کل(-پس از 1302 ق)مؤلف«در افشان»به پیروی از «گلستان»(دانشمندان آذربایجان،133).

دیوان خاوری ابیوردی---

ص:235

روزگار قاجاریه(مجمع الفصحا،110/2).

دیوان خرّم کردشتی

فارسی،از خرّم کردشتی قراچه داغی(-1241 ق).ط.تبریز،1307 ق(با دیوان مظهر).

دیوان خرّم مازندرانی زانوسی(یا شعر او)

فارسی،از حسین خرّم مازندرانی زانوسی معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،111/2).

دیوان خرّم مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الحمید خرّم مشهدی،معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،111/2).

دیوان خرّمی هروی(یا شعر او)

فارسی،از خرمی هروی معاصر امیر علی شیر که امیر او را به بدی یاد کرده(مجالس النفائس، 63).

دیوان خرّمی

فارسی؟،از مولانا خرّمی،شاعر دربار سلطان یعقوب آق قوینلو(مجالس النفائس،301).

دیوان خرّمی---

ص:237

دیوان خضری لاری

فارسی،از خضری لاری،(-1040 ق)ملازم امامقلی خان(تذکرۀ نصرآبادی،282؛ تذکرة الشعراء،49).

دیوان خضری نجفی

شیخ محسن بن محمد بن موسی مالکی(-1302 ق).اشعار او را نواده اش عبد الغنی گرد آورده است.

دیوان خطاء شوشتری

فارسی،از ملا محمد خطاء شوشتری مقیم لکهنو و زنده تا اوائل سدۀ 13 ق(تحفة العالم،35).

دیوان خطائی

ترکی،از خطائی که مثنوی یوسف و زلیخا را به نام سلطان یعقوب ترکمان(-896 ق)به نظم آورده(دانشمندان آذربایجان،137).

دیوان خطائی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از میر قرشی(یا میرویس)خطائی سمرقندی(مجالس النفائس،47 و 220).

دیوان خطائی صفوی

ترکی،از شاه اسماعیل بن حیدر صفوی(-930 ق).خ.موجود.

دیوان خطائی گجراتی(یا شعر او)

فارسی،از خطائی که در اصل ایرانی و مقیم گجرات هند بود(صبح گلشن،152).

دیوان خطائی یزدی عقدائی

فارسی،از محمد علی خطائی یزدی عقدائی، ملازم وزیر عبد اللّه خان امین الدوله (مجمع الفصحا،108/2).

دیوان الخطی---

ص:239

دیوان خلیل خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از خلیل خراسانی که هنگام تألیف مرآت الخیال(1102 ق)در شهر پتنۀ هند می زیست(مرآت الخیال،25).

دیوان خلیل خلخالی(یا شعر او)

فارسی؟،از خلیل خلخالی که در دانشمندان آذربایجان(ص 142)شرح حال او از«تحفۀ سامی»نقل شده و صاحب تذکرۀ روز روشن (ص 202)او را تیرگر نامیده است.

دیوان خلیل سمرقندی

فارسی،از شاه خلیل سلطان بن میرانشاه بن تیمور (-810 ق).دیوان او را عصمت بخاری در ضمن قصیده ای تقریظ کرده است(مجالس النفائس،12،125،187).

دیوان خلیل شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از خلیل بن میرزا شکر اللّه شوشتری (تذکرۀ نصرآبادی،95).

دیوان خلیل طارخانی(یا شعر او)

فارسی،از خلیل اللّه طارخانی اصفهانی(صبح گلشن،154).

دیوان خلیل العروضی

ابو الصفا خلیل بن احمد عروضی نحوی فراهیدی (-170 ق).خ.پاریس.

دیوان خلیل کاشانی

فارسی،از باقرای خلیل کاشانی که در روزگار شاه سلیمان صفوی در مشهد می زیسته.خ.

مجلس.

دیوان خلیل لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از خلیل بیگ لاهیجی که داروغگی می کرده(روز روشن،202).

دیوان خلیل نخجوانی(یا شعر او)

فارسی،از خلیل نخجوانی که وزیر و سپس کلانتر نخجوان بوده و ظاهرا با خلیل حلّی که یاد شد یکی بوده است(دانشمندان آذربایجان،142).

دیوان خلیل همدانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا ابراهیم خلیل همدانی معروف به قاضی زاده،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،93).

دیوان خلیل هندی(یا شعر او)

فارسی،از محمد ابراهیم بن سید مظفر خلیل هندی وزیر حیدرآباد دکن و معاصر سرخوش (کلمات الشعراء،32).

دیوان خلیل هندی(یا شعر او)

فارسی،از خلیل هندی،شاعر زیب النساء بنت عالمگیر(کلمات الشعراء،33).

دیوان خموش---

ص:241

دیوان خیام

فارسی،از حکیم ابو الفتح عمر بن ابراهیم خیامی نیشابوری معروف به عمر خیام(-515 یا 517 یا 525 ق).ط.مکرر در ایران،هند و اروپا(به نام«رباعیات خیام»).

دیوان خیر العلی(یا شعر او)

ترکی،از خیر العلی(دانشمندان آذربایجان، 143).

دیوان خیری تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از خیری تبریزی که سام میرزا او را از شاعران غیر مشهور شمرده است(تحفۀ سامی، 144).

دیوان خیری تربتی(یا شعر او)

فارسی،از خیری تربتی(روز روشن،208).

دیوان خیری خوارزمی(یا شعر او)

فارسی،از خیری خوارزمی که مردی دیوانه و مفلس بوده ولی شعر خوب می گفته است (مجالس النفائس،117).

دیوان دائمی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از دائمی(یا دامی)استرآبادی،معاصر امیر علی شیر نوائی(مجالس النفائس،86 و 260).

دیوان دائمی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از دائمی اصفهانی(یا ادیمی)معاصر سام میرزا و از شاعران غیر مشهور اصفهان (تحفۀ سامی،141).

دیوان دائمی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از دائمی سبزواری که در هرات آهنگری می کرد.(تحفۀ سامی،150؛در چاپ حروفی تحفۀ سامی دیده نشده).

دیوان دارا---

ص:244

دیوان دخلی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از دخلی اصفهانی که در روزگار اکبر شاه به هند رفت و به خدمت او پیوست(صبح گلشن، 164).

دیوان دخیل مراغه ای

فارسی و ترکی،ملا حسین دخیل مراغه ای(سدۀ 13 ق).ط.تبریز.

دیوان دخیلی گیلانی

فارسی،از ملا آقا جان شمس دخیلی گیلانی (-1353 ق).خ.موجود(تاریخ علما و شعرای گیلان،66).

دیوان دردی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از اسماعیل بن ابراهیم دردی اصفهانی (اوائل سدۀ 14 ق).مذکور در مقدمۀ جلال همائی بر چاپ دیوان غمگین.

دیوان دردی افشار

فارسی،از دردی افشار،معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،125).

دیوان دردی تویسرکانی

فارسی،از میر ابراهیم دردی تویسرکانی،نیز معاصر صادقی(مجمع الخواص،92).

دیوان دردی سمرقندی

فارسی،از دردی سمرقندی،آذر نوشته است که او را شعر بسیار است(آتشکده،233).

دیوان درر الجواهر

محمد تقی بن عبد الرسول آل صاحب جواهر (1341 ق-).خ.دیده شده.

دیوان درکانی-دیوان جلال درکانی

دیوان درکی قمّی

فارسی،از درکی قمی معاصر نصرآبادی که دیوانش را در حدود 20 هزار بیت دیده بوده است.(تذکره،267).خ.ملک.

دیوان درکی نهاوندی(یا شعر او)

فارسی،از آقا بابا درکی نهاوندی که پدرش در روزگار شاه اسماعیل وزیر همدان بوده(روز روشن،213).

دیوان الدرمکی

درمکی.سماوی در«طلیعه»شرح حال او را آورده و گویا نسخۀ دیوان را داشته است.

دیوان درونی تبریزی

فارسی،از درونی تبریزی.جامع:صائب تبریزی (-1081 ق)برخی از اشعار این مجموعه در کتاب دانشمندان آذربایجان(ص 146)نقل شده است.

دیوان درویش(یا شعر او)

فارسی،از مولانا درویش که وزیر کپک میرزا فرزند سلطان حسین بایقرا بوده(تحفۀ سامی، 58).

دیوان درویش-نصایح درویش

فارسی،از ابراهیم درویش صحافباشی(معاصر).

ط.تهران،1322 ق.

دیوان درویش احمد خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از درویش احمد خوانساری(تذکرۀ نصرآبادی،381).

دیوان درویش اشرف---

ص:247

دیوان دلال

فارسی،از میر دلال شاعر روزگار سلطان یعقوب ترکمان(-896 ق)(مجالس النفائس،312).

دیوان دلخون آذربایجانی

ترکی،از حاج محمد شجاع الملک دلخون آذربایجانی(سدۀ 13 ق)(دانشمندان آذربایجان،51).

دیوان دلریش تبریزی

ترکی،از کربلائی علی اصغر دلریش تبریزی (دانشمندان آذربایجان،151).

دیوان دلسوز تبریزی

فارسی و ترکی،از محمد امین دلسوز تبریزی، استاد سروش و مظهر.ط.مکرّر.

دیوان دلگیر

فارسی،از کربلائی محمد دلگیر عطار(-1282 ق)(دانشمندان آذربایجان،151).

دیوان دلیر هندی

اردو،در صبح گلشن(صص 164-165)دو شاعر با این تخلص یاد شده اند.

دیوان دلیری اصفهانی---

ص:250

تألیف آدولف برژۀ فرانسوی(صص 46-113)اشعار ذاکر نقل شده است.

دیوان ذاکر قراباغی(ثانی)

ترکی،از قاسم قراباغی(-1314 ق)،نوادۀ ذاکر اول(دانشمندان آذربایجان،152).

دیوان ذبیح اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ذبیح اصفهانی،زنده در 1072 ق (تذکرۀ نصرآبادی،299)وی ذبیحی هم تخلص می کرده است.

دیوان ذبیح گنجوی

فارسی و ترکی،از آقا اسماعیل ذبیح گنجوی (دانشمندان آذربایجان،152).

دیوان ذبیحی اصفهانی-دیوان ذبیح اصفهانی

دیوان ذبیحی افشار

فارسی،از نواب اسماعیل میرزا ذبیحی افشار از نوادگان نادر شاه.مذکور در«مدایح معتمدیه».

دیوان ذبیحی یزدی

فارسی،از اسماعیل ذبیحی یزدی(-1150 ق) ناظم مثنوی نرگسدان(تاریخ یزد،289).

دیوان ذرّه

فارسی،از عابد سلطان ذرّه(سدۀ 12-13 ق)، خ.ملک.

دیوان ذرّه اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا عبد اللّه ذرّه(-1137 ق)فرزند محمد تقی مجلسی اول(نجوم السماء،130).

دیوان ذرّۀ بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از افتخار علی بن خورشید علی ذرّۀ بلگرامی(-1240 ق)(روز روشن،227).

دیوان ذرّۀ پنجابی(یا شعر او)

فارسی و اردو،از ذرّۀ پنجابی که در فارسی ذرّه و در اردو مهر تخلص می کرد(صبح گلشن،166).

دیوان ذرّۀ شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از آقا بزرگ ذرّۀ شیرازی(-ح 1290 ق)(آثار عجم،556).

دیوان ذکاء(یا شعر او)

فارسی،از میر اولاد محمد بن میر غلام امام ذکاء بلگرامی(1151 ق-)برادرزادۀ آزاد بلگرامی (خزانۀ عامره،228).

دیوان ذکری اردبیلی(یا شعر او)

ترکی،از ذکری اردبیلی(دانشمندان آذربایجان، 152).

دیوان ذکری کاشانی

فارسی،از تقی الدّین محمد ذکری کاشانی مؤلف تذکرۀ«خلاصة الاشعار»(روز روشن،229).

دیوان ذکری کوزه کنانی(یا شعر او)

ترکی،از کربلائی نجف بازارچی تبریزی متخلص به ذکری کوزه کنانی(سدۀ 13 ق) (دانشمندان آذربایجان،152).

دیوان ذلیل آذربایجانی(یا شعر او)

فارسی،از کربلائی محمد جعفر ذلیل آذربایجانی مؤلف«مخزن المصائب»(دانشمندان آذربایجان،152).

دیوان ذو الریاستین---

ص:253

دیوان ذوقی اردستانی

فارسی،از ملا علی شاه ذوقی اردستانی(-1045 ق).لطفعلی آذر از آن یاد کرده(آتشکده، 176).

دیوان ذوقی اصفهانی

فارسی،از ابو القاسم ذوقی اصفهانی(-1336 ق).ط.تهران،1336 ق.

دیوان ذوقی بسطامی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا فتح اللّه معاصر رضا قلی خان هدایت.

دیوان ذوقی تنکابنی(یا شعر او)

فارسی،از ضیاء الدین محمد مهدی بن داود ذوقی تنکابنی.

دیوان ذوقی تونی(یا شعر او)

فارسی،از ذوقی تونی(-975 ق)(روز روشن، 229).

دیوان ذوقی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از ذوقی سمرقندی ملک الشعراء دربار قل احمد خان و ناظم مثنوی ناز و نیاز(خزانۀ عامره،228).

دیوان ذوقی کاشانی

فارسی،از میر محمد امین ذوقی کاشانی(-949 یا 969 ق)شاگرد ملا میرزا جان شیرازی (آتشکده،13).

دیوان ذو النون قزوینی

فارسی،از ذو النون قزوینی طبیب،معاصر سام میرزا،که رساله های حفظ الصحه،معما و بحران را به نام او تألیف کرده است(تحفۀ سامی،53).

دیوان الذهبة---

ص:254

دیوان رابط اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ملک محمد بن نورا رابط اصفهانی صحاف،معاصر نصرآبادی،(تذکره،423).

وی از سبک نظامی پیروی می کرده.

دیوان رابعه بنت کعب بلخی(یا شعر او)

فارسی و عربی،از زین العرب رابعه بنت کعب بلخی معاصر رودکی(لباب الالباب،61/2).

دیوان رابعة العدویة

ام الخیر رابعه بنت اسماعیل عدوی(-135 ق) عارفه و زاهدۀ معروف و معاصر سفیان ثوری و حسن بصری(خیرات حسان،138).

دیوان راجه

فارسی،از میرزا راجه،دائی شاه جهان(-1077 ق).خ.ایشیاتک بنگال.

دیوان راجی تبریزی

فارسی و ترکی،از میرزا ابو الحسن بن علی اکبر راجی تبریزی(-1293 ق).ط.تبریز،1313 ق و مکرّر.

دیوان راجی سدهی

فارسی،از محمد بن حاج بابا راجی سدهی (معاصر).ط.تهران،1337 ق(ج 1.به نام مخزن المراثی).

دیوان راجی کرمانی

فارسی،از ملاّ بمانعلی راجی کرمانی(-بین 1237 و 1241 ق).ناظم مثنوی«حملۀ حیدری»(روز روشن،232).

دیوان راز اصفهانی

فارسی،از میر میران نوازش خان بن علی مردان خان راز اصفهانی که از جانب شاه سلطان حسین به سفارت به هند رفت و در آنجا ماند (-1180 ق)(صبح گلشن،168).

دیوان راز شیرازی ذهبی

فارسی،از میرزا ابو القاسم بن محمد نبی راز شریفی ذهبی حسینی معروف به میرزا بابا (-1286 ق)؛خ.آستان قدس،ش 4982.

دیوان رازی

با عناوین تخلّصها و القاب دیگر چون ابو المعالی،ابو المفاخر و دهخدا آمده است.

دیوان رازی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از رازی اصفهانی،برادر کوچک محمد شریف هجری،وزیر اصفهان از سوی شاه طهماسب اوّل صفوی(صبح گلشن،169).

دیوان رازی بغدادی(یا شعر او)

فارسی،از رازی بغدادی(مجالس النفائس، 384).

دیوان رازی تبریزی---

ص:255

روشن،233).

دیوان راضی اصفهانی

فارسی،از زمانا نقاش اصفهانی که نخست انور تخلص داشت و آن را به راضی تبدیل کرد (آتشکده،176).

دیوان راضی تبریزی

فارسی،از محمد رضا راضی تبریزی زرگر مقیم عباس آباد اصفهان(تذکرۀ نصرآبادی،393).

دیوان راضی القزوینی

سید راضی بن سید صالح قزوینی(-1287 ق)، جامع:محمد سماوی.

دیوان راضی کشمیری

فارسی،از احسن اللّه خان راضی ملقب به فصاحت خان(سدۀ 12 ق).خ.ایشیاتک بنگال.

دیوان راغب اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از میر یوسف راغب اردبیلی(آتشکده، 25).

دیوان راغب تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از کلبعلی راغب تبریزی که در تبریز نزد خان احمد حاکم گیلان رفت،ولی پس از مدتی او را در قصیده ای هجو گفت(دانشمندان آذربایجان،157).

دیوان راغب شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا غلام حسین راغب شیرازی (-1303 ق)(آثار عجم،557).

دیوان راغب کاشانی

فارسی،از حکیم عبد اللّه بن حکیم اسماعیل راغب کاشانی مقیم قم که نخست راغب تخلص داشته و در 1083 وحدت تخلص می کرده است (تذکرۀ نصرآبادی،364 و 478).

دیوان راغب لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا سبحان قلی بیگ راغب لکهنوی(روز روشن،235).

دیوان راغب هندی

فارسی،از میر مبارک بن سید عاصم راغب هندی (1203 ق-)ناظم مثنویهای ساقینامه و فراقنامه (صبح گلشن،170).

دیوان راغب یزدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد سعید راغب یزدی مال میری که به هند رفت و در آنجا درگذشت(تاریخ یزد، 290).

دیوان رأفت شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از قاسم رأفت شوشتری(-1165 ق) برادر آقا جواد وزیر.رأفت در جنگ میان کریم خان زند و علی مردان خان کشته شد(تذکرۀ شوشتر،150 و 154).

دیوان رأفت لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از عبد اللّه بن کاظم رأفت لکهنوی(صبح گلشن،171).

دیوان رافع کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از رافع کشمیری،که صمصام الدوله (-1151 ق)را مدح گفته است(خزانۀ عامره، 245).در تذکرۀ حسینی(ص 136)نام او را محمد نوشته است.

دیوان رافع هندی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد کاظم رافع هندی(صبح گلشن،171).

دیوان رافع یزدی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد رفیع رافع یزدی که به هند رفت و در کشمیر مقیم شد(روز روشن،235).

ظاهرا با رافع کشمیری یکی است.

دیوان رافعی اسفراینی(یا شعر او)

فارسی،از عزّ الدین رافعی اسفراینی(لباب

ص:256

الالباب،151/1).

دیوان رافعی قزوینی-دیوان امام الدین

دیوان رافعی نیشابوری

فارسی،از رافعی نیشابوری معاصر سلطان محمود غزنوی و مداح او که با عنصری مشاعراتی داشته است(مجمع الفصحا، 220/1).

دیوان راقم بخاری(یا شعر او)

فارسی،از خواجه عابد بخاری که به اصفهان آمد و از آنجا به هند رفت(تذکرۀ نصرآبادی، 439).

دیوان راقم مشهدی

فارسی،از سعد الدین محمد بن غیاث الدین راقم مشهدی(-1100 ق).خ.ملک و دانشگاه تهران.

دیوان راقم مشهدی

فارسی،از راقم مشهدی مداح(سدۀ 13 ق).ط.

مشهد،1294 ق.

دیوان رامش کازرونی

فارسی،از سید رضا رامش کازرونی(-1250 ق)،جامع:رضا قلی خان هدایت(مجمع الفصحا، 135/2).

دیوان رامی اردوبادی

فارسی،از رامی اردوبادی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،232).

دیوان رامی تبریزی-دیوان شرف تبریزی

دیوان رامی هندی

فارسی،از شیخ خضر رامی هندی(-1027 ق).

فخر الزّمانی آن را در 6000 بیت دیده است (تذکرۀ میخانه،574).

دیوان رامی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از قلی رامی که در یزد سلمانی داشته (آتشکده،260).

دیوان رامین

فارسی،از مهدی موافق رامین(معاصر)،ناظم داستان«دوشیزۀ سیه روز»که چاپ شده است.

دیوان الرّاوندی

ضیاء الدین ابو الرّضا فضل اللّه بن علی حسنی راوندی کاشانی(-پیش از 547 ق).ط.تهران، 1374 ق.

دیوان راوی گروسی

فارسی،از محمد فاضل خان راوی گروسی (1252 ق)،مؤلف تذکرۀ«انجمن خاقان» (مجمع الفصحا،152/2).

دیوان راهب اصفهانی

فارسی،از راهب اصفهانی معاصر نصرآبادی (تذکره،414).

دیوان راهب اصفهانی

فارسی،از میرزا جعفر راهب طباطبائی اصفهانی (-1166 ق)(آتشکده،373).

دیوان راهب اصفهانی---

ص:257

دیوان رحمت شیرازی

فارسی،از سید علی بن عباس رحمت کازرونی شیرازی(-1343 ق).خ.دانشگاه تهران.

دیوان رحمتعلیشاه

فارسی،از رحمتعلیشاه،ط.تهران،1374 ق(در ذیل دیوان نور علیشاه و رضا علیشاه).

دیوان رحمتی تبریزی

فارسی،از رحمتی تبریزی خوشنویس.دیوانش در 7 یا 8 هزار بیت بوده،خود به هند رفته و در آگره درگذشته است(دانشمندان آذربایجان، 168).

دیوان رحمی بخاری(یا شعر او)

فارسی،از رحمی بخاری که به سبک قدیم شعر می گفته.مذکور در«سفینۀ خوشگو».

دیوان رحمی لاهیجانی

فارسی،از رحمی لاهیجی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،234).

دیوان رحمی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از رحمی اصفهانی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،170).

دیوان رحیم اصفهانی---

ص:259

محمود شیرازی معاصر اتابک زنگی(-591 ق)و سعد زنگی(-623 ق)که ابن فوطی در «تلخیص مجمع الالقاب»از او و دیوانش یاد کرده است.

دیوان رشید اسفزاری(یا شعر او)

فارسی،از رشید الدین محمد بن محمود رشید اسفزاری(مجمع الفصحاء،231/1).

دیوان رشید افشار(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از میرزا رشید افشار(سدۀ 13 ق)(المآثر و الاثار،215).

دیوان رشید جغتائی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از رشید جغتائی(-771 ق) حاکم کاشغر(مجمع الفصحاء،28/1).

دیوان رشید ختنی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الرشید خان پادشاه ختن(جلوس، 950 ق).مذکور در تذکرۀ«هفت اقلیم».

دیوان رشید کازرونی(یا شعر او)

فارسی،از مولانا رشید کازرونی(-920 ق)که شرحی فارسی بر«فصوص الحکم»نوشته (مجالس النفائس،389؛روز روشن،243).

دیوان رشید کاشانی

فارسی،از شاه رشید کاشانی معاصر طالب آملی.مذکور در«سفینۀ خوشگو».

دیوان رشید وطواط---

ص:261

الاصدار».خ.موجود.

دیوان رضا اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از سید رضا حسینی اصفهانی،نقیب اصفهان در روزگار شاه سلطان حسین صفوی (آتشکده،176).

دیوان رضا اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا رضا بن شاه تقی میرزا اصفهانی معروف به نمک خوان اصفهان(صبح گلشن، 176).

دیوان رضا بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از محمد رضا بلگرامی شاگرد ذرّۀ بلگرامی در نظم فارسی و شاگرد سلامت اللّه کشفی در عربی(روز روشن،246).

دیوان رضا پاشا

فارسی،از محمد رضا پاشا از عموزادگان محمد حسین چلبی و از تبریزیان عباس آباد اصفهان(سدۀ 11 ق)که پاشای مصر و حبشه بود(تذکرۀ نصرآبادی،69).

دیوان رضا تبریزی---

ص:262

332).

دیوان رضا عظیم آبادی

فارسی،از محمد رضا عظیم آبادی معروف به میر محمدی(سدۀ 13 ق)که در عظیم آباد متولد شد و مقیم مرشد آباد بود و اشعارش را نزد ضیاء شاهجهان آبادی اصلاح می کرد.

دیوان رضا علی شاه دکنی

فارسی،از رضا علی شاه دکنی که به واسطۀ شمس الدین دکنی به سلسلۀ نعمت اللّهی می پیوسته و هدایت او را از سادات و عرفای متأخّر دانسته است(ریاض العارفین،451).

دیوان رضا علی شاه هروی(نور)

فارسی،از رضا علی شاه هروی که تربیت یافتۀ معصوم علی شاه دکنی بود؛ط.تهران،1316 ش،1374 ق(به نام رضا علی شاه دکنی).

دیوان رضای قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از رضا قزوینی که درباری شاه عباس اول صفوی بود(صبح گلشن،176).

دیوان رضا قلی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از رضا قلی قراگوزلو که مداح منوچهر خان معتمد الدوله بود.مذکور در«مدایح معتمدیه».

دیوان رضا قلی خان---

ص:263

دیوان رضا هندی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ محمد رضا بهکهری هندی (-1143 ق)،شاگرد عبد الجلیل بلگرامی(صبح گلشن،175).

دیوان رضائی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از رضائی اصفهانی(روز روشن،247).

دیوان رضائی بخاری(یا شعر او)

فارسی،از سید جلال الدّین بن سید محمد رضوی بخاری که نزد شاه جهان متقرب بود و نخست جلال و سپس رضائی تخلص می کرد(روز روشن،149).

دیوان رضائی تبریزی

فارسی،از تبیان الملک علی رضا رضائی تبریزی (1278 ق-).

دیوان رضائی تتوی

فارسی،از رضائی تتوی ناظم مثنوی«زیبانگار» در 1071 ق.مذکور در مجلۀ سخن.ش 6، 1333 ش.

دیوان رضائی دارابجردی(یا شعر او)

فارسی،از رضائی دارابجردی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،137).

دیوان رضائی رازی---

ص:264

1296 ش(تاریخ یزد،291).

دیوان رضی آرتیمانی

فارسی،از میرزا رضی آرتیمانی تویسرکانی همدانی(سدۀ 10 ق)؛خ.سنا و دانشگاه تهران؛ موزۀ بریتانیا.

دیوان رضی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از رضی اصفهانی،از سادات اصفهان (-1024 ق)،برخی بین او و رضی آرتیمانی اشتباه کرده هردو را یکی دانسته اند(تذکرۀ حسینی،133؛آتشکده،176).

دیوان الرّضی البغدادی

سید رضی،ابو الحسن محمد بن حسین موسوی بغدادی(-406 ق).ط.بمبئی،1306 ق، بیروت،1310 و 1375 ق؛مصر.

دیوان رضی تبریزی-دیوان بنده

دیوان رضی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا ارشد بن شفیعا،رضی خراسانی، مستوفی مازندران و وزیر شیخ علی خان اعتماد الدّوله(تذکرۀ نصرآبادی،80).

دیوان رضی الدین بابا-دیوان بابا رضی الدین

دیوان رضی الدین نیشابوری

فارسی،از رضی الدین خشاب نیشابوری(-598 ق).خ.دانشگاه و مجلس-تهران؛پاریس در ذیل دیوان خشاب هم یاد او گذشت.

دیوان رضی غزنوی---

ص:265

دیوان الرّفا

ابو الحسن بن احمد سری رفای کندی موصلی (-362 ق).خ.موجود(خدیویه،پاریس، لندن).

دیوان رفاهی

فارسی،از میرزا حسن خان رفاهی معتضد الدّوله (معاصر).خ.دهخدا-تهران.

دیوان رفعا بخاری

فارسی،از ملا رفعا یا ملا رافع بخاری که به هند سفر کرد و مدّتی ملازمت ابو الفضل داشت و به ایران بازگشت(تذکرۀ نصرآبادی،433).

دیوان رفعت اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از رفیع الدین محمد بن محمد حسین رفعت اصفهانی(تذکرۀ نصرآبادی،189).

دیوان رفعت رامپوری

فارسی،از غلام جیلانی رفعت رامپوری که داستان جنگ آصف الدوله و غلام محمد خان روسیله را به نظم آورد(روز روشن،250).

دیوان رفعت فیروزآبادی(یا شعر او)

فارسی،از شاه محمود رفعت فیروز آبادی شیرازی(تذکرۀ نصرآبادی،411).

دیوان رفعت قاجار(یا شعر او)

فارسی،از فتح اللّه میرزا بن محمد علی دولت شاه رفعت قاجار(-1250 ق).مذکور در«مدایح معتمدیّه».

دیوان رفعت هندی

فارسی،از غلام اشرف رفعت هندی،ناظم منظومۀ«می باید شنید»(روز روشن،248).

دیوان رفعت هندی(یا شعر او)

فارسی،از محمد عباس بن شیخ احمد شیروانی متخلص به رفعت،زنده تا 1295 ق،مؤلّف «حدیقة الافراح»،«بحر النفائس»،«تاج الاقبال» و غیره(صبح گلشن،181-182).

دیوان رفعتی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا ابراهیم رفعتی تبریزی که به هند سفر کرد و در اواخر در خدمت عرب خان حاکم شیروان بود(تذکرۀ نصرآبادی،399).

دیوان رفقی(یا شعر او)

فارسی،از مولانا رفقی که شاه محمد قزوینی طبع ظریف و شعر لطیف او را ستوده است (مجالس النّفائس،403).

دیوان رفیعا نائینی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از رفیعا نائینی که نخست در خدمت میرزا حبیب اللّه صدر بود و سپس در ایروان به خدمت نجف قلی خان بن قزاق خان پیوست و هنگام تألیف تذکرۀ نصرآبادی(1083 ق)به اصفهان آمد(تذکرۀ نصرآبادی،128).

دیوان رفیعا نائینی(یا شعر او)

فارسی،از رفیعا نائینی(سدۀ 12 ق)(تاریخ یزد، 291).

دیوان رفیع آمدی

فارسی،از رفیع آمدی.خ.حالت افندی استانبول.

دیوان رفیع الدین ابهری قزوینی

فارسی،از رفیع الدین ابهری قزوینی(سدۀ 7 ق) معاصر و مصاحب کمال الدین اسماعیل (مجمع الفصحا،234/1).

دیوان رفیع دستور(یا شعر او)

فارسی،از میر رفیع دستور که با محمد بن خاتون عاملی به هند مهاجرت کرد(تذکرۀ نصرآبادی، 270).

دیوان رفیع الدّین بکرانی(یا شعر او)

فارسی،از رفیع الدّین بکرانی ابهری،معاصر غازان خان(سلطنت:694-703 ق) (مجالس النفائس،335).

دیوان رفیع الدّین رفعت-دیوان رفعت اصفهانی

ص:266

دیوان رفیع الدّین کرمانی

فارسی،از رفیع الدین کرمانی(تاریخ گزیده، 818).سنگلاخ نسخۀ دیوان را دیده بوده است (امتحان الفضلاء،7/2).

دیوان رفیع الدّین لنبانی

فارسی،از رفیع الدین مسعود(یا عبد العزیز بن مسعود)لنبانی(سدۀ 6 ق).خ.مجلس،تهران، چستربیتی.

دیوان رفیع الدّین نسوی(یا شعر او)

فارسی،از رفیع الدین نسوی(تذکرۀ نصرآبادی، 492).

دیوان رفیع الدّین نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از رفیع الدّین نیشابوری(مجمع الفصحا، 234/1).

دیوان رفیع صدر شهرستانی

فارسی،از میرزا رفیع شهرستانی،داماد و صدر شاه عباس اول صفوی(تذکرۀ نصرآبادی،16).

دیوان رفیع شیرازی---

ص:267

دیوان روحی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از روحی تبریزی حکاک (مجمع الخواص،276).

دیوان روحی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از روحی خراسانی،معاصر امیر علی شیر نوائی(مجالس النفائس،190).

دیوان روحی رازی(یا شعر او)

فارسی،از روحی رازی برادر نیستی رازی که ظاهرا معاصر سام میرزا بوده است(تحفۀ سامی، 163).

دیوان روحی رنبیری(یا شعر او)

فارسی،از سید جعفر رنبیری(-1154 ق)از دودمان نعمت اللّه ولی کرمانی و مقیم رنبیر هند (سرو آزاد،207).

دیوان روحی ساوجی(یا شعر او)

فارسی،از روحی ساوجی که ظاهرا معاصر سام میرزا بوده و بازرگانی می کرده(تحفۀ سامی، 153).

دیوان روحی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از روحی سمرقندی شاعر روزگار ازبکیه(تحفۀ سامی،151).

دیوان روحی سمرقندی---

ص:270

دیوان زایر همدانی(یا شعر او)

فارسی،از حاج امید زایر همدانی که به هند سفر کرد و در بازگشت ملازم بوداق سلطان کمره ای شد(تذکرۀ نصرآبادی،324).

دیوان زایر هندی(یا شعر او)

فارسی،از میر اولاد علی زایر هندی(صبح گلشن،189).

دیوان زایر هندی

فارسی،از شیخ محمد فاخر بن محمد یحیی زایر هندی(-1164 ق).در«سرو آزاد»(ص 210)اشعاری از دیوان او نقل شده.

دیوان زایری اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از زایری شاعرۀ اصفهانی(روز روشن، 268).

دیوان زبانی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از زبانی شاعر روزگار صفوی(تاریخ یزد،292؛گلستان مسرت،291).

دیوان زبیده-دیوان جهان قاجار

دیوان زجری(یا شعر او)

فارسی،از زجری معاصر شاه طهماسب اول صفوی(صبح گلشن،189).

دیوان زخمی هندی

فارسی،عربی،و ترکی و دیگر زبانها،از مهاراجه رتن سنگ برهمن(-1267 ق)که در 1264 ق به اسلام مشرف شد.خ.دانشگاه پنجاب پاکستان.

دیوان زرد تبریزی---

ص:274

دیوان زکریا ملتانی

فارسی،از بهاء الدین زکریا ملتانی(-605 ق) فرزند وجیه الدین بن کمال الدین قرشی که جدّ او از مکّه به ملتان رفت(ریاض العارفین،291).

دیوان زکی

فارسی،از میرزا محمد زکی؛خ.ملک.

دیوان زکی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از عبد اللّه بن ابی تراب زکی شیرازی (-677 ق)استاد قاضی بیضاوی و قطب الدین شیرازی(مجمع الفصحا،244/1).

دیوان زکی کاشغری

فارسی،از لطیف الدّین زکی کاشغری(-607 ق)(مجمع الفصحا،241/1).

دیوان زکی مشهدی-دیوان ندیم

دیوان زکی مرادآبادی

فارسی،از زکی مراد آبادی ملک الشعراء منطقه اوده در هند(صبح گلشن،190).

دیوان زکی همدانی

فارسی،از ملا زکی همدانی(-1030 ق).خ.

آستان قدس،ش 4493(1055 ق)و موزۀ بریتانیا(1036 ق).سال وفات زکی را 1025 و 1026 ق هم نوشته اند.

دیوان زکیا یزدی(یا شعر او)

فارسی،از زکیا یزدی پسر عم خواجه سیف الدین محمود و از نوادگان خواجه غیاث نقشبند (تذکرۀ نصرآبادی،413).

دیوان زلالی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از زلالی تبریزی معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،145).

دیوان زلالی خوارزمی

فارسی،از زلالی خوارزمی که در هرات اشتغال داشته و قصاید نیکو می سروده است و شاید با زلالی هروی که یاد خواهد شد یکی بوده باشد (مجالس النفائس،146).

دیوان زلالی خوانساری

فارسی،از محمد حسن زلالی خوانساری(1031 یا 1024 یا 1016 ق)؛خ.آستان قدس ش 4661(سدۀ 11 ق)؛مجلس و دانشگاه تهران؛ ط.تهران،1312 و 1320 ق.

دیوان زلالی درویش(یا شعر او)

فارسی،از درویش زلالی.مذکور در«مشیخۀ کنز السالکین».

دیوان زلالی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از زلالی شیرازی(-948 ق)شاگرد اهلی شیرازی که به گجرات سفر کرد و در آنجا درگذشت(آتشکده،269).

دیوان زلالی شیروانی(یا شعر او)

ترکی،از حسین زلالی شیروانی(دانشمندان آذربایجان،162).

دیوان زلالی گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از زلالی گیلانی(مجمع الخواص، 297).

دیوان زلالی لاری(یا شعر او)

فارسی،از زلالی لاری که در تبریز صحافی می کرده است(تحفۀ سامی،170).در بعضی از نسخ تحفۀ سامی به جای زلالی،ذاتی لاری آمده است.

دیوان زلالی هروی(یا شعر او)

فارسی،از زلالی هروی(-931 ق)که بیشتر به سرودن قصیده می پرداخته است(تحفۀ سامی، 127؛مجالس النفائس،72 و 243).یکی بودن آن با دیوان زلالی خوارزمی که یاد شد محتمل است.

دیوان زمانا---

ص:275

دیوان زیبق(یا شعر او)

فارسی،از زیبق آذربایجانی(دانشمندان آذربایجان،169).

دیوان زیرک(یا شعر او)

فارسی،از مولانا زیرک معروف به زیرکی (مجالس النفائس،75 و 250).

دیوان زین کیسه دوز(یا شعر او)

فارسی،از مولانا زین کیسه دوز(مجالس النفائس، 23 و 197).

دیوان زین نطنزی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا زین نطنزی(تذکرۀ نصرآبادی، 144).

دیوان زینبی علوی محمودی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الجبار زینبی(یا زینتی)علوی، شاعر دربار سلطان محمود غزنوی(تاریخ بیهقی،131).

دیوان زینتی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از سید حسن زینتی اصفهانی(یا زینت اصفهانی)که از سادات نطنز بوده(تذکرۀ نصرآبادی،327؛آتشکده،177).

دیوان زینتی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از زینتی سبزواری،ملازم ظهیر الدین بابر(روز روشن،275).

دیوان زینتی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسین زینتی مشهدی (مجمع الخواص،299).

دیوان زین الدین استرابادی---

ص:277

دیوان ساری شیرازی

فارسی،از علی اکبر ساری شیرازی.خ.ملّی تبریز و ملک.

دیوان ساطع

فارسی،از ابو الحسن بن ملاّ علی ساطع کشمیری (-1156 ق)مؤلّف«گلشن اسلام»و ناظم مثنوی جنگ فیلان(روز روشن،279).

دیوان ساعی

فارسی،از ساعی؛خ.بنگال،ایشیاتک.

دیوان ساغر اصفهانی

فارسی،از میرزا محمد ابراهیم ساغر خوشنویس اصفهانی(-1302 ق).خ.موجود.

دیوان ساغر سرابی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا عبد الرحیم بن میرزا سعید سرابی کلانتر سراب(دانشمندان آذربایجان، 171).

دیوان ساغر شیرازی

فارسی،از شیخ محمد بن مؤمن ساغر خزاعی شیرازی(-1245 یا 1241 ق).خ.ملک.

دیوان ساغر کنگاوری

فارسی،از میرزا جعفر ساغر کنگاوری قصر شیرینی(سدۀ 13 ق).خ.دانشگاه.

دیوان ساغری کاشانی

فارسی،از ساغری رمال کاشانی(تحفۀ سامی، 151).

دیوان ساغری هروی

فارسی،از ساغری(منسوب به شهر ساغر) هروی،معاصر جامی(-898 ق)(صبح گلشن، 192).

دیوان ساقی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از شاه حسین ساقی(یا سیاقی)اصفهانی (-941 ق)(تحفۀ ساقی،121).

دیوان ساقی بیگ(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از ملک ساقی بیگ بن جعفر یخشی بیگ(مجالس النفائس،113 و 285).

دیوان ساقی جزائری(یا شعر او)

فارسی،از ساقی جزائری معاصر اکبر شاه(صبح گلشن،193).

دیوان ساقی خراسانی

فارسی،از محمد زمان بن کلبعلی ساقی جلایر کلاتی خراسانی(-1286 ق).خ.مجلس.

دیوان ساقی قزوینی---

ص:279

دیوان ساکن شاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از عنایت اللّه ساکن شاه جهان آبادی (سدۀ 12 ق)(صبح گلشن،193).

دیوان ساکنی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ ساکنی سمرقندی،معاصر امیر علی شیر(مجالس النفائس،147).

دیوان سالک(یا شعر او)

فارسی،از درویش حسین سالک(هفت اقلیم، 299).

دیوان سالک اردوباری(یا شعر او)

ترکی،از سالک اردوباری(سدۀ 13 ق) (دانشمندان آذربایجان،172).

دیوان سالک اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسین سالک اصفهانی(سدۀ 13 ق)(مجمع الفصحا،211/2)

دیوان سالک بروجنی

فارسی،از اللّه کرم سالک رؤوفی بروجنی (1322 ق-)(نامۀ سخنوران،158).

دیوان سالک پیر اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از شاطر حسن سالک پیر اصفهانی (-1356 ق)(شعراء اصفهان،233).

دیوان سالک تبریزی

فارسی،از سالک تبریزی،زنده در 1238 ق؛خ.

ملّی تبریز.

دیوان سالک حموئی---

ص:280

دیوان سپنتای اصفهانی-اشعار عبد الحسین سپنتا

فارسی،از عبد الحسین بن غلام رضا سپنتای اصفهانی(1282 ش-).ط.اصفهان،1342 ش.

دیوان سپهر بخارائی(یا شعر او)

فارسی،از سپهر بخارائی،شاعر روزگار سامانیان و معاصر ابو المؤیّد بلخی(مجمع الفصحا، 244/1).

دیوان سپهر ثانی(یا شعر او)

فارسی،از مشیر افخم عباسقلی خان بن محمد تقی سپهر ثانی(-1341 ق)که تالیفات متعدد دارد،و از آن جمله«شامل التواریخ»را در 1316 و برخی از تألیفاتش را در 1340 ق به پایان رسانیده است(المآثر،190).

دیوان سپهر کاشانی

فارسی،از محمد تقی خان لسان الملک سپهر کاشانی(-1297 ق).خ.مجلس و دانشگاه تهران.

دیوان سپهری

فارسی،از سهراب سپهری(معاصر).وی چند مجموعه منتشر کرده از آن جمله:«در کنار چمن»،ط.تهران.

دیوان سپهری زوارجی

فارسی،از سپهری زوارجی(زنده در 1016 ق) (مجمع الخواص،246).

دیوان سپهری هندی

فارسی،از نظام شاه سپهری هندی(شاید سلطان مرتضی ثانی)از سلاطین هند که ظاهرا هنگام تألیف مجمع الخواص:1016 ق زنده بوده (مجمع:18).

دیوان ستار تبریزی

فارسی،از محمد صالح ستّار تبریزی(سدۀ 11 ق)که در روزگار شاه جهان به هند سفر کرد (دانشمندان آذربایجان،174).

دیوان ستاک یزدی

فارسی،از محمد طلعت ستاک یزدی نائینی.ط.

بمبئی،1307 و 1347 ق؛تهران،1335 ش.

دیوان السجّاد

منسوب به امام زین العابدین علی بن حسین علیهم السّلام.ط.(در«دیوان المعصومین»(علیه السلام)) تبریز،1357 ق.

دیوان سجّادی بروجردی

فارسی،از سید علی اکبر بن عبد الرحیم سجادی بروجردی(معاصر).ط.تهران،1328 ش.

دیوان سجاوندی(یا شعر او)

فارسی،از ملک الکلام مجد الدین احمد بن محمد سجاوندی که ظاهرا با بدیهی سجاوندی که یاد شد،یکی بوده است(لباب الألباب، 282/2).

دیوان سجودی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از سجودی سمرقندی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،165).در بعضی نسخ تحفه به جای سجودی بیخودی آمده است.

دیوان سحاب اردوبادی

فارسی،از سید محمد سحاب ملقب به مجتهد الشعراء(-1222 ق)،فرزند سید احمد هاتف اصفهانی؛خ.آستان قدس،4663، ملک،مطهری.

دیوان سحاب تفرشی(یا شعر او)

فارسی،از ابو القاسم بن محمد زمان تفرشی (1304 ق-)مؤلف«فرهنگ خاورشناسان».

دیوان سحاب سامانی

فارسی،از سحاب بن عبد اللّه محیط سامانی (1301 ش-)(شعراء اصفهان،237).

دیوان سحاب همدانی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ حسن علی سحاب همدانی،عضو انجمن دانش همدان.مذکور در«دانشنامۀ

ص:284

998 ق)یاد شده است.

دیوان سرتیپ

فارسی،از معتمد السلطان احمد خان سرتیپ وکیل الرعایا که از طرف ناصر الدین شاه قاجار حکومت بندر عباس داشت و خودش آن را تدوین کرد(آثار عجم،372).

دیوان سرحدی بختیاری

فارسی،از سرحدی قهفرخی بختیاری اصفهانی ناظم مثنوی«سفرنامۀ کاج»(بهترین اشعار، 173-176).

دیوان سرخوش اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از عبد المحمود بن محمد صادق سرخوش اصفهانی(1282 ق-)(شعراء اصفهان،239).

دیوان سرخوش تفرشی

فارسی،از یحیی بن عبد الغنی تفرشی(-1338 ق)منشی سفارت انگلیس در تهران.ط.تهران، 1316 ش.

دیوان سرخوش لاهوری

فارسی،از محمد افضل بن محمد زاهد سرخوش لاهوری(-1126 ق)مؤلف تذکرۀ «کلمات الشعراء»و ناظم مثنویهای«احوال هند»،«جوش و خروش»،«خمخانه»و«قضا و قدر»(سرو آزاد،143).

دیوان سرشار قفقازی

فارسی،از نجفعلی(یا نجفقلی)سرشار قفقازی (زنده تا 1190 ق).خ.ملّی تبریز.

دیوان سرشار کاکوروی

فارسی،از هیرالال سرشار کاکوروی هندی مشهور به سیام سندر(-1284 ق).خ.موجود (صبح گلشن،201-202).

دیوان سرشکی کابلی(یا شعر او)

فارسی،از سرشکی کابلی(صبح گلشن،202).

دیوان سرعت مازندرانی

فارسی،از میر محمد حسین سرعت مازندرانی معاصر نصرآبادی(تذکره،411).

دیوان سرکای بخاری---

ص:287

دیوان سرودی خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از سرودی خوانساری معاصر سام میرزا،که نخست امینی تخلص داشته است (تحفۀ سامی،158).

دیوان سرودی قمّی(یا شعر او)

فارسی،از سرودی قمی که ظاهرا در هنگام تألیف«مجمع الخواص»(1010 ق)زنده بوده و او نیز از قصبۀ خوانسار بوده است (مجمع الخواص،243).

دیوان سرور خوانساری

فارسی،از محمد حسین بن محمد علی سرور خوانساری مداح محمد شاه و ناصر الدین شاه قاجار(مجمع الفصحا،211/2).

دیوان سرور شاه جهان پوری

فارسی،از لاله هیت پرشاد سرور شاه جهان پوری(روز روشن،290-291).

دیوان سرور شاه نعمت اللّهی(یا شعر او)

ترکی،از کربلائی شکر اللّه سرور شاه نعمت اللّهی(دانشمندان آذربایجان،181).

دیوان سرور شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد بن کاظم سرور شیرازی (-1315 ق)مؤلف«رشحات الفنون»(آثار عجم،116).

دیوان سروری کابلی(یا شعر او)

فارسی،از عالم بیگ سروری کابلی که در خدمت خان خانان و جهانگیر بود(تذکرۀ نصرآبادی،62،سرو آزاد،57).

دیوان سروری کاشانی

فارسی،از محمد قاسم بن حاج محمد سروری کاشانی،مؤلّف«مجمع الفرس»در 1008 ق (تذکرۀ نصرآبادی،291؛صبح گلشن،203).

دیوان سروری لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از رای بنس دهر سروری لکهنوی که مسلمان و شیعه گردید و شاگرد احسان اللّه ممتاز بود(صبح گلشن،202).

دیوان سروری هندی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ رضی الدین غلام مرتضی بن غلام محمد سروری هندی شاگرد نظام الدین معجز (سدۀ 13 ق)(صبح گلشن،202-203).

دیوان سروری هندی

فارسی،از سکندر سروری هندی(-1136 ق).

خ.موزۀ بریتانیا.

دیوان سروش اصفهانی

فارسی،از شمس الشعراء محمد علی بن قنبر سروش اصفهانی(-1285 ق).ط.تهران، 1339،1340 ش.خ.آستان قدس،ش 12675.

دیوان سروش تفرشی

فارسی،از ابراهیم بن محمد مهدی سروش تفرشی مدایح نگار(-1325 ق)مؤلّف«انجمن ناصری»،«دقایق النظر»و«ملستان».

دیوان سروشی(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی قلی بیگ سروشی از غلامان دربار صفوی(تذکرۀ نصرآبادی،46-47).

دیوان سروی بیرجندی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ سروی بن حافظ علی بیرجندی قادری(سدۀ 10 ق)که ظاهرا با سروی خراسانی یکی است و فخری و قزوینی اشعار مختلفی را از او نقل کرده اند(مجالس النفائس 157 و 392).

دیوان سروی خراسانی---

ص:288

دیوان سلامی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از سلامی اردبیلی وزیر معصوم بیگ (مجمع الخواص،279).

دیوان سلامی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از سلامی اصفهانی معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،143).

دیوان السّلامی البغدادی

ابو الحسن محمد بن عبید اللّه سلامی بغدادی از شاعران صاحب بن عباد.مذکور در «یتیمة الدهر»و«نسمة السحر».

دیوان سلامی هروی(یا شعر او)

فارسی،از محمد سلامی هروی که خادم گنبد ملکان مسجد جامع هرات بوده است (مجالس النفائس،69).

دیوان سلجوق شاه(یا شعر او)

فارسی،از سلجوق شاه بن سلغر زنگی(جلوس:

661 ق)از اتابکان فارس(مجمع الفصحاء 30/1).

دیوان سلطان اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از سلطان محمد تاجر اصفهانی(صبح گلشن،207).

دیوان سلطان جابری---

ص:292

دیوان سلمان اصفهانی

فارسی،از سلمان اصفهانی(-990 ق)وزیر اعظم سلطان محمد صفوی(مجمع الخواص، 41).

دیوان سلمان ساوجی

فارسی،از جمال الدین سلمان بن علاء الدّین محمد ساوجی(-778 ق).ط.تهران،1305 و مکرّر.خ.آستان قدس،ش 4667(812 ق)و چند نسخۀ دیگر.

دیوان سلوکی

فارسی،از محمد زمان سلوکی،ندیم اسلام خان.

مذکور در«سفینۀ خوشگو».

دیوان سلیم بهوپالی(یا شعر او)

فارسی،از میر علی حسن خان بن صدیق حسن خان بهادر سلیم بهوپالی که تذکرۀ«صبح گلشن» را در 1295 تألیف کرد(صبح گلشن، 208-210).

دیوان سلیم شاملو

فارسی،از میرزا محمد قلی سلیم شاملو (آتشکده،14).ظاهرا با سلیم طهرانی یکی بوده است.

دیوان سلیم طهرانی

فارسی،از محمد قلی سلیم طهرانی (-1057 ق).ط.تهران،1349 ش.

دیوان سلیم عثمانی---

ص:294

دیوان سلیمان ظاهر-الذخیرة الی المعاد

شیخ سلیمان بن محمد آل ظاهر عاملی(1290 ق-).ط.صیدا،1348 ق.

دیوان سلیمان خان عثمانی(یا شعر او)

ترکی،از سلطان سلیمان خان بن سلطان سلیم عثمانی(-974 ق)(تحفۀ سامی،19).

دیوان سلیمان الماحوزی

شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی بحرانی (-1121 ق)،جامع:سید علی بن ابی شبانۀ بحرانی.مذکور در«تکملة امل الامل».

دیوان سلیمان الماحوزی

نیز از سلیمان بن عبد اللّه،جامع:شیخ یوسف بحرانی.مذکور در«لؤلؤة البحرین».

دیوان سلیمان النجفی

سید سلیمان بن داود بن حیدر حسینی نجفی (-1211 ق).خ.سماوی.

دیوان سلیمانی(یا شعر او)

فارسی،از سلیمانی،ملازم با بر میرزا بن عمر شیخ(مجالس النفائس،21 و 194).

دیوان سلیمی(یا شعر او)

فارسی،از سلیم سلیمی که در برخی از مجموعه ها اشعاری از او دیده شد.

دیوان سلیمی تونی

فارسی،از حسن بن سلیمان سلیمی تونی(-854 ق)،ناظم«ولایتنامه»و«حرز النّجات».

دیوان سلیمی تهرانی

فارسی،از علی اکبر بن علی اصغر سلیمی تهرانی مؤسس روزنامۀ اطلاعات در 1304 ش.

(سخنوران نامی معاصر،151/2-155).

دیوان سلیمی عثمانی

فارسی،از سلطان سلیم بن بایزید عثمانی(-926 ق).ط.برلن،1904 م.

دیوان سلیمی فیروزکوهی(یا شعر او)

فارسی،از سلیمی فیروزکوهی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،152).

دیوان سمائی کحال(یا شعر او)

فارسی،از سمائی کحال(-1001 ق)شاعر روزگار صفویان(صبح گلشن،211).

دیوان سمائی مروزی(یا شعر او)

فارسی،از حکیم محمود بن علی سمائی مروزی، شاعر عصر سلجوقی(مجمع الفصحاء، 248/1).

دیوان السماوی

محمد بن طاهر سماوی(-1370 ق).

مجموعایی از اشعار او به نامهای «شجرة الرّیاض»،«ثمرة الشجر»و جز آنها چاپ شده است.

دیوان السماهیجی

شیخ عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)، ناظم«تحفة الرجال».

دیوان سمر

فارسی،از سمر،که شاعر خودش آن را به نام محمد شاه قاجار،ممدوح خویش گرد آورده است؛خ.ملک.

دیوان السمری

ابو الحسن سمری که ابن شهر آشوب او را از شاعران شیعه شمرده است(معالم العلماء، 137)و ظاهرا مراد او علی بن محمد سمری (-329 ق)نائب خاص بوده است.

دیوان سمطوری اردبیلی

فارسی؟،از سمطوری اردبیلی(دانشمندان آذربایجان،183).

دیوان سمندر بوانائی(یا شعر او)

فارسی،از میر رونق سمندر بوانائی که نخست سمندر و سپس رونق تخلص داشت و معاصر

ص:295

212).

دیوان سهوی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد حسین سهوی خوشنویس تبریزی(-1003 ق)،شاگرد محزون(طبقات اکبری،516/2).

دیوان سهیلی

فارسی،از مهدی بن غلام رضا سهیلی(1303 ش -)که مجموعه هائی از شعر او چاپ شده.

دیوان سهیلی تبریزی

فارسی،از میرزا احمد سهیلی تبریزی(-1330 ق).ط.تبریز،1321 ق(با اشعار هلالی و اهلی).

دیوان سهیلی جغتائی

فارسی و ترکی،از نظام احمد سهیلی جغتائی (-918 ق).خ.دار الکتب قاهره،موزۀ بریتانیا و ایشیاتک بنگال.

دیوان سهیلی خوانساری

فارسی،از احمد بن غلام رضا سهیلی خوانساری (معاصر)(بهترین اشعار،223).

دیوان سیادت لاهوری

فارسی،از میر جلال الدین سیادت لاهوری.

سرخوش در حاشیه«کلمات الشعراء»آورده است که سیادت 2 جزء از اشعارش را در بیاضی برای او نوشته است(ص 49).

دیوان سیّار---

ص:298

دیوان سیمائی مشهدی

فارسی،از سیمائی مشهدی که معاصر سام میرزا و شاعری مقلّد بوده(تحفۀ سامی،138).

دیوان سیمی بغدادی

فارسی،از سیمی بغدادی(-830 ق)،مذکور در شاهد صادق که محتملا با عنوان بعدی یکی بوده است.

دیوان سیمی نیشابوری

فارسی،از سیمی نیشابوری مقیم مشهد که خطوط ششگانه را خوش می نوشت و در تذهیب و صورتگری نیز مهارت داشت و معاصر علاء الدولة بن بایسنقر بود(مجالس النفائس،16 و 191).

دیوان سیمین بهبهانی

فارسی،از سیمین بهبهانی(معاصر).وی چند مجموعه منتشر کرده است از آن جمله:«جای پا»،«مرمر»و«چلچراغ».

دیوان سینا اصفهانی

فارسی،از مصطفی قلی بن محمد سینای تیرانی کرونی اصفهانی(-1353 ق).ط.اصفهان، 1327 ق.

دیوان سینا کرمانی

فارسی و عربی،از جواد بن محمد علی سینای کرمانی(-1374 ق)که ارجوزه ای در نحو از او چاپ شده است.وی برادر احمد بهمنیار بوده است.

دیوان شائق---

ص:301

کرد و پس از سفر حج به هند رفت و در آنجا در گذشت(روز روشن،346).

دیوان شریفی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میر شریف ثالث فرزند شریف ثانی و نوادۀ میر سید شریف جرجانی.وی حاکم شیراز و معاصر سام میرزا بود(تحفۀ سامی،290).

دیوان شریفی کرمانی

ابراهیم بن حسام شریفی کرمانی(-1016 ق) ناظم قصائد تائیه در نظم ایساغوجی،شافیه و کافیه،که ذیل التائیّة از آنها یاد شده.

دیوان شریفی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از شریفی مشهدی که صاحب مطلع الشمس(435/2)او را از شاعران خراسان و از نوادگان سید شریف جرجانی شمرده است.

دیوان شصت کله(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدین احمد بن منوچهر، امیر الشعراء معاصر راوندی(راحة الصدور، 57).

دیوان شطّاح---

ص:311

دیوان شعلۀ شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از آغو پور خان بن امام قلی خان افشار که در 1043 شاه صفی چشمان او را میل کشید و پدرش را کشت(تذکرۀ حسینی،176).

دیوان شعلۀ گلپایگانی

فارسی،از شعلۀ گلپایگانی،ناظم مثنوی «یوسف و زلیخا»در 1175 ق.

دیوان شعوری تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از مهدی شعوری تبریزی(سده 10 ق).

مذکور در«سفینۀ خوشگو».

دیوان شعوری کاشانی

فارسی،از شعوری کاشانی شاگرد محتشم کاشانی(-996 ق).خ.دانشگاه تهران.

دیوان شعوری مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از شعوری مشهدی،معاصر نصرآبادی (تذکره،295).

دیوان شعوری هروی

فارسی،از شعوری هروی مقیم کابل و ناظم مثنوی«قند و شکر».وی پس از سفر حجاز در هند اقامت گزید و نزد اکبر شاه مقرب شد(صبح گلشن،225).در تذکرۀ«روز روشن»(ص 349)به جای هروی،نیشابوری آمده است.

دیوان شعیب جوشقانی

فارسی،از خواجه شعیب جوشقانی کاشانی وزیر شاه عباس و شاه صفی(-1052 ق).خ.ملک.

دیوان شعیبا خوانساری

فارسی،از شعیبا خوانساری(-1083 ق)شاگرد آقا حسین خوانساری(تذکرۀ نصرآبادی، 194).

دیوان شغال(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ علی شغال(!)که در معمّا دست داشته(تذکرۀ نصرآبادی،504).

دیوان شفائی

فارسی،از محسن شفائی(معاصر)که مجموعۀ شعر او به نام«صبح و عصر»در 1334 ش چاپ شده.

دیوان شفائی-شکر المذاقین

فارسی،از شرف الدین حسن بن حکیم ملاّ اصفهانی(-1037 ق)طبیب شاه عباس صفوی.خ.ملک.دانشگاه پنجاب و طوپقپوسرای استانبول.

دیوان شفائی محلاتی---

ص:312

153 نیز نوشته اند.از وی رباعی فارسی در برخی از تذکره ها نقل کرده اند که معلوم نیست انتساب آن درست باشد(آتشکده،304؛ مجالس المؤمنین 126).

دیوان شکر

فارسی و عربی،از شیخ عبد الحسین بن احمد شکر نجفی که به ایران آمد و در 1285 ق در تهران درگذشت.ط.نجف،1274 ق(جزء دوم).

دیوان شکر

مرتضی شکر.اشعاری از او در پشت کشکولی که به خط شیخ احمد شکر است دیده شد.

دیوان شکرریز(یا شعر او)

فارسی،از شکرریز که به مناسبت شغل قنّادی، شکرریز تخلص داشته.مذکور در تذکرۀ «میکده».

دیوان شکر گنج

فارسی،از فرید الدین شکر گنج هندی (آتشکده،349).سنگلاخ شعر او را به خط ابراهیم بن میر عماد دیده بوده است (امتحان الفضلاء،292/1).

دیوان شکری شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میر شکر شکری شیرازی که در صحافی و تجلید مهارت داشته و ظاهرا با سام میرزا معاصر بوده(تحفۀ سامی،45).

دیوان شکری هروی(یا شعر او)

فارسی،از شکری هروی معاصر امیر علی شیر نوائی(مجالس النفائس،84 و 259).

دیوان شکری همدانی(یا شعر او)

در گلستان مسرّت(ص 59)به جای شکری هروی و شیرازی،شکری همدانی آمده است، که در بالا یاد هردو گذشت.

دیوان شکستۀ قاجار

فارسی،از حسنعلی میرزا بن فتحعلیشاه قاجار تخلص به شکسته(-1270 ق).خ.آستان قدس،ش 4680(1351 ق)و ملک دانشگاه تهران.

دیوان شکسته کابلی(یا شعر او)

فارسی،از محمد صالح شکستۀ کابلی نقشبندی (مرآت الخیال،204-205).

دیوان شکوه شیرازی

فارسی،از عبد الحمید بن علی محمد شکوه فیروزآبادی شیرازی،معاصر محمد شاه قاجار به نام محمد علی شکوه فیروزآبادی نسخۀ دیوانی در اراک موجود بوده است.

دیوان شکوهی تبریزی

فارسی و ترکی،از مهدی شکوهی تبریزی (-1314 ق).ط.تبریز،1331 ق.

دیوان شکوهی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از شکوهی خوشنویس همدانی،معاصر نصرآبادی(تذکره،239).

دیوان شکوهی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از سید حسن بن سید علی شکوهی یزدی معاصر(تاریخ یزد،297).

دیوان شکیب اصفهانی

فارسی،از محمد رضا بن محمد حسین شکیب شمشیری اصفهانی.ط.اصفهان،1329 ق.

دیوان شکیب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد علی شکیب اصفهانی، معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،252/2؛ انجمن خاقان،4).

دیوان شکیب شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی بن محمد امین شکیب شیرازی(-1135 ق)شاگرد مسیح الانام (تذکرۀ حزین،34).

ص:314

دیوان شکیب شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میر عبد الوهاب شکیب شیرازی، شاگرد وصال(روز روشن،350).

دیوان شکیبی اصفهانی

فارسی،از محمد رضا بن عبد اللّه شکیبی اصفهانی (-1022 ق)ناظم مثنوی«عشرت آباد»و جز آن(طبقات اکبری،502/2).

دیوان شکیبی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از مقصود علی شکیبی تبریزی(- 971 ق)(تحفۀ سامی،173).

دیوان شمالی دهستانی(یا شعر او)

فارسی،از شمالی دهستانی خراسانی (مجمع الفصحاء،309/1).

دیوان شمخال بیگ(یا شعر او)

فارسی،از شمخال بیک که از نزدیکان خلیفه سلطان بوده و پس از سیاحت بلاد در هند اقامت گزیده(تذکرۀ نصرآبادی،147).

دیوان شمسا---

ص:315

نصرآبادی بوده است.(تذکره،99-100).

دیوان شمس الدین قمی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدّین جاسبی قمّی(آتشکده، 232).

دیوان شمس الدّین قواس(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدّین قوّاس تبریزی (دانشمندان آذربایجان،207).

دیوان شمس الدین کاشی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدین کاشی(-602 ق)جامع «دیوان ظهیر فاریابی»(تاریخ گزیده،821).

دیوان شمس الدین کاشی

فارسی،از شمس الدین کاشی که خواجه بهاء الدین صاحب دیوان جوینی را مدح کرده و در 673 یا 674 ق با سرودن قصیده ای رأی مجد همگر را در مقایسۀ شعر انوری و ظهیر پرسیده است.(تاریخ گزیده،821).

دیوان شمس الدین کرت(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدین کرت(-676 ق)که با مغولان نبرد کرد و پس از شکست دادن آنان سرانجام شکست خورد و تسلیم شد(آتشکده، 16).

دیوان شمس الدین کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از میر شمس الدّین کرمانی(تحفۀ سامی،38).

دیوان شمس الدین الکوفی

شمس الدین ابو القاسم علی(536 ق-)ناظر کوفه.مذکور در«الدرّ الثمین فی اسماء المصنّفین».

دیوان شمس الدین معلم(یا شعر او)

فارسی،از قاضی شمس الدین معلّم لاهیجانی که در زمان تألیف تحفۀ سامی(957 ق)زنده و صدر الممالک دولت صفوی بوده است(تحفۀ سامی،51).

دیوان شمس ساوه ئی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدین حسینی ساوه ئی کاشانی معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،44).

دیوان شمس شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدین شیرازی(-772 ق)مراد خواجه حافظ و استاد قوام الدین ابو اسحاق (ریاض العارفین،364).

دیوان شمس شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از شمس شیرازی معروف به تیشی که در موسیقی ماهر و از مقرّبان شاه عباس اول بود (تذکرۀ نصرآبادی،147).

دیوان شمس طبسی

فارسی،از قاضی شمس الدین محمد بن عبد الکریم طبسی(-626 ق)قاضی هرات.خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 4955 (1039-1041 ق)،ملک،مجلس و دانشگاه تهران و چستر بیتی.

دیوان شمس فخری

فارسی،از شمس الدین بن فخر الدین اصفهانی معروف به شمس فخری(سدۀ 8 ق)،از شاعران شاه ابو اسحاق،معاصر حافظ.«معیار جمالی»، «معیار نصرتی»و منظومۀ«مخزن البحور»نیز از اوست.

دیوان شمس قیس رازی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدّین محمد بن قیس رازی معروف به شمس قیس،معاصر سعد بن زنگی (-625 ق)و مؤلّف«المعجم فی معاییر اشعار العجم».

دیوان شمس گلپایگانی

فارسی،از شیخ اسد اللّه ایزد گشسب بن محمود شمس گلپایگانی(-1366 ق)مؤلف «تحفة السفر»و«شمس التواریخ»(شعراء معاصر اصفهان،279).

ص:316

دیوان شمس مشرقی

فارسی،از شمس مشرقی که 200 غزل او در شمار غزلیات مولوی در دیوان شمس تبریزی آمده است،و بدیع الزّمان فروزانفر در احوال مولوی(صص 150-151)آن غزلها را مشخص ساخته است.

دیوان شمس منشی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدین محمد بن هندوشاه نخجوانی معروف به شمس منشی،مؤلّف «دستور الکاتب»و«صحاح الفرس».

دیوان شمس نسائی

فارسی،از قاضی شمس الدین نسائی.سنگلاخ آن را به خط جعفر هروی دیده بوده است (امتحان الفضلاء،159/1؛آتشکده،134).

دیوان شمس هروی

فارسی،از قاضی شمس الدین محمد هروی (-624 ق)که به قول عبد الغنی خان 2 هزار بیت شعر داشته است(تذکرة الشعراء،76).

دیوان شمسی(یا شعر او)

فارسی،از شمسی شاعر دربار سلطان یعقوب آق قویونلو(مجالس النفائس،305).

دیوان شمسی

فارسی،از شمسی،مذکور در کتاب«بعض مثالب النواصب»که در سدۀ 6 ق تألیف شده.

دیوان شمسی بدخشانی

فارسی،از شمسی بدخشانی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،118 و 389).

دیوان شمسی بغدادی

فارسی و ترکی،از شمسی بن عبد الملک بغدادی (زنده در 975 ق)پدر عهدی بغدادی مؤلّف «گلشن شعرا»که احوال او را فرزندش در آن کتاب آورده است.

دیوان شمسی شیروانی(یا شعر او)

فارسی،از شمسی شیروانی سرّاج(زین ساز) معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،166).

دیوان شمسی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از شمسی همدانی(-825 ق)(صبح گلشن،226).

دیوان شمیم شیرازی

فارسی،از محمد علی شمیم شیرازی،معروف به حکّاک(سدۀ 14 ق).دیوان شمیم در هند چاپ شده و معلوم نیست که از این شاعر است یا از محمد حسین شمیم که ذکر خواهد شد.

دیوان شمیم شیرازی

فارسی،از محمد حسین بن عبد الکریم(سدۀ 12 ق)که از جانب نادر قاضی سپاه و سپس کلانتر اصفهان بود(آتشکده،380).

دیوان شواء

ابو المحاسن شهاب الدین یوسف بن اسماعیل شواء کوفی حلبی(-635 ق)،که در تشیّع غلو می کرده و دیوانش در 4 مجلد بوده است

(وفیات الاعیان،411/2).

دیوان شوخی خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از شوخی خوانساری(آتشکده،208).

دیوان شوخی هروی(یا شعر او)

فارسی،از مولانا شوخی بن شیخ ابو سعید لاده (مجالس النفائس،82 و 257 ق).

دیوان شوخی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از شوخی یزدی(-990 ق)(تاریخ یزد،298).

دیوان شورش(یا شعر او)

فارسی،از شورش مداح معتمد الملک منوچهر خان،مذکور در«مدایح معتمدیّه».

ص:317

دیوان شوقی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از شوقی شیرازی که مداح قاسم بیگ پرناک بوده(تحفۀ سامی،175).

دیوان شوقی عراقی

فارسی،از محمد شفیع بن محمد سمیع شوقی عراقی ناظم«رجوم الشیاطین»و «درر المصائب».

دیوان شوقی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از شوقی کاشانی معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،157).

دیوان شوقی همدانی

فارسی،از شوقی همدانی(معاصر)(بهترین اشعار،246).

دیوان شوقی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از شوقی یزدی(-963 ق)از نوادگان خواجه رشید وزیر و از بزرگان یزد که در هرات اقامت داشت(آتشکده،261؛صبح گلشن، 229).ظاهرا همین شخص بوده که یادش به عنوان شوقی تبریزی نیز گذشت و منشی سام میرزا بوده.

دیوان شوکت بخاری

فارسی،از محمد اسحاق شوکت بخاری (-1107-یا 1111 ق).خ.آستان قدس،ش 7147 و ش 8793؛دار الکتب قاهره؛ط.

دیوان شوکت بلگرامی---

ص:319

دیوان شهیدی خراسانی-دیوان حبیب خراسانی

فارسی،از حبیب اللّه بن میرزا هاشم شهیدی خراسانی(-1327 ق)،نوادۀ میرزا احمدی شهید.ط.تهران،1376 ق(با عنوان دیوان حبیب خراسانی).در ذیل عنوان دیوان حبیب هم گذشت.

دیوان شهیدی قمی

فارسی،از بابا شهیدی قمّی(-935 ق) ملک الشعراء سلطان یعقوب که به هند رفت و در گجرات درگذشت.خ.آصفیۀ هند،دار الکتب قاهره و سلطنتی سابق تهران.

دیوان شهیر رامپوری(یا شعر او)

فارسی،از حافظ خان محمد خان بن غلام محمد خان شهیر رامپوری،شاگرد اسد اللّه غالب (صبح گلشن،230).

دیوان الشهیفنی(یا الشهیفیة)

شیخ ابو الحسن علی بن حسین شهیفنی حلّی معاصر شهید اوّل که یکی از قصائد او را شرح گفت و شاعر به عنوان تشکّر قطعه ای در مدح شهید سرود.مذکور در«مجالس المؤمنین»و «ریاض العلماء».

دیوان شیبانی کاشانی

فارسی،از ابو نصر فتح اللّه بن محمد کاظم شیبانی کاشانی(-1308 ق).خ.مجلس و ملک؛ط.

تهران؛منظومه هائی نیز در 1308 ق در استانبول از این شاعر چاپ شده.

دیوان شیبک خان(یا شعر او)

فارسی،از شیبک خان بن براق خان اوزبیک (سدۀ 10 ق)حاکم ماوراء النهر(تحفۀ سامی، 19).

دیوان شیخ زادۀ انصاری(یا شعر او)

فارسی،از شیخ زادۀ انصاری که در معما مهارت داشت،پدرش عبد اللّه دیوانه و مادرش بیدلی نیز شاعر بوده اند(مجالس النفائس،102 و 277).

دیوان شیخ زادۀ پورانی

فارسی،از شیخ زادۀ پورانی که خلیفۀ ابو سعید پورانی بوده و خطی خوش نیز داشته است (مجالس النفائس،97 و 275).

دیوان شیخ زادۀ لاهیجی---

ص:323

است(فهرست دانشگاه،3954/14).

دیوان شیدای اصفهانی

فارسی،از سید عبد اللّه بن محمد علی شیدای اصفهانی(1296 ق-)نواده و شاگرد ملا علی جناب.مذکور در دانشنامۀ الفت.

دیوان شیدای اصفهانی

فارسی،از محمد علی شیدای اصفهانی آئینه ساز (-1214 ق).خ.موجود.

دیوان شیدای اکبرآبادی

فارسی،از مولوی مهدی بن محمد تقی شیدای اکبرآبادی کاکوری(-1062 ق)که نزد جهانگیر(-1037 ق)و شاه جهان(-1068 ق)مقرب بوده است؛خ.دانشگاه تهران.

دیوان شیدای تبریزی

فارسی،از چلبی بیگ بن علی بیگ شیدای تبریزی که اکبر او را به هند فراخواند و در آنجا تخلص خویش را به فارغ تغییر داد(تذکرۀ نصرآبادی،158).

دیوان شیدای تویسرکانی(یا شعر او)

فارسی،از شیدای تویسرکانی(بهترین اشعار، 258).

دیوان شیدای کردستانی

فارسی،از عبد الباقی شیدای کردستانی(- 1244 ق)که از وزیر زادگان بوده (مجمع الفصحاء،246/2).

دیوان شیدای نسفی(یا شعر او)

فارسی،از شیدای نسفی،حاکم بخارا و معاصر نصرآبادی(تذکره،442).

دیوان شیدای همدانی(یا شعر او)

فارسی،از شیدای همدانی که اشعار او مکرّر در «گلستان مسرّت»آمده است.

دیوان شیدای یزدی

فارسی،از میرزا ابو الحسن شیدای یزدی (مجمع الفصحاء،250/2).مؤلّف تذکرۀ میکده آورده است که دیوان شیدا 3000 بیت دارد و نصابی نیز به نظم آورده که لغات مذکوره در آن در نصاب ابو نصر فراهی نیامده است.

دیوان شیر خان(یا شعر او)

فارسی،از شیر خان،مذکور در«گلستان مسرّت».

دیوان شیر علی(یا شعر او)

فارسی،از شیر علی معاصر امیر علی شیر که نستعلیق را خوش می نوشت و در معمّا مهارت داشت(مجالس النفائس،100 و 273).

دیوان شیر مردان---

ص:324

الفت.

دیوان شیونی قائنی(یا شعر او)

فارسی،از شیونی قائنی(آتشکده،116).

دیوان صائب اصفهانی

فارسی،از محمد علی بن عبد الرحیم صائب تبریزی اصفهانی(-1077 یا 1081 ق)؛ط.

لکهنو،1324 ق و مکرّر؛تهران،1345 ش و مکرّر.خ.آستان قدس،ش 8431 و چند نسخۀ دیگر.

دیوان صائغ خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از حکیم شهاب الدین محمد بن علی زرگر خراسانی،مذکور«در لباب الالباب».

دیوان الصائغ الرامهرمزی(او شعره)

صائغ رامهرمزی(-312 ق)استاد ابو هاشم جبائی(معجم الادباء،65/4).

دیوان صائغ هروی

فارسی،از حکیم ابو المحامد محمود بن محمود جوهری صائغ هروی(لباب الالباب،10).

دیوان صائن ترکه---

ص:325

دیوان صابر شیرازی

فارسی،از مهدی صابر شیرازی خوشنویس(- پس از 1280 ق).خ.ملک و مجلس.

دیوان صابر لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از محمد قاسم صابر لاهیجی(سده 11 ق)(تذکرۀ نصرآبادی،376).

دیوان صابر مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی صابر مشهدی(آتشکدۀ 86).

دیوان صابر همدانی(یا شعر او)

فارسی،از سید احمد بن محمد هادی صابر همدانی(1271 ق-)،عضو انجمن دانش همدان(تذکرۀ علوی،140).

دیوان صابر یزدی

فارسی،از صابر یزدی،مؤلّف«تذکرۀ سلسله» در احوال مدرسیان یزد که اشعار بسیاری از خود در آن آورده است.

دیوان صابری(یا شعر او)

ترکی،از صابری(سدۀ 13 ق)(دانشمندان آذربایجان،210).

دیوان صابونی قزوینی---

ص:326

دیوان صادق منشی الممالک(یا شعر او)

فارسی،از صادق بن عبد الحسین منشی الممالک معاصر نصرآبادی(تذکره،84).

دیوان صادق موسوی

فارسی،از محمد صادق بن محمد طاهر موسوی (-1135 ق)،نوادۀ سلطان العلماء.مذکور در کشکول ناظم که موجود است.

دیوان صادق هندی

فارسی،از حاج محمد صادق هندی شاعر دربار اکبر(صبح گلشن،241).

دیوان صادقی قاینی(یا شعر او)

فارسی،از صادقی قاینی گلکار(مجالس النّفائس،151).

دیوان صادقی کتابدار

فارسی و ترکی،از صادق بیگ افشار خدابنده لو معروف به صادقی کتابدار(940 ق-)مؤلف تذکرۀ«مجمع الخواص»و آثار منظوم و منثور دیگر.خ.ملک و دانشگاه تهران.

دیوان صادقی مینا

فارسی،از صادق بن محمد صالح صادقی مینای اصفهانی(-1061 ق)مؤلف«صبح صادق»و «شاهد صادق»و جد طاهر نصرآبادی(تذکره، 64).

دیوان صادقی هراتی(یا شعر او)

فارسی،از صادقی هراتی که اصلش از هرات و متولد قندهار بود و اکبر را مدح گفت(صبح گلشن،242).

دیوان صادقیّه

فارسی،از محمد صادق خوئی معروف به صادقیه،ط.بمبئی،1317 ق.

دیوان صارم(یا شعر او)

فارسی،از میر عبد الحی صارم صمصام الدوله (1142 ق-)که نخست وقار تخلص داشت (خزانۀ عامره،296).

دیوان صارم الدّین(یا شعر او)

فارسی و عربی،از صارم الدّین محمد شریف بن محمد ابراهیم حائری یزدی که در 1304 ق «لواء الحمد»را تألیف کرد و در آخر آن 2 قصیدۀ خود را آورده است.

دیوان صاعد خبوشانی

فارسی،از صدر الاجل زین الدین صاعد خبوشانی.سنگلاخ آن را به خط ملا معروف دیده بوده است(امتحان الفضلاء،173/1).

دیوان صاعد شیرازی

فارسی،از محمد باقر صاعد شیرازی(-بین 1312 و 1315 ق)که در اواخر در صحن کبیر نجف گدائی می کرد.برخی قصائد و مدایح و مراثی او در مجموعه ئی دیده شد.

دیوان صاعدی خبوشانی

فارسی،در قاموس الاعلام،وی را از شاعران سدۀ 6 ق و ناظم«لیلی و مجنون»نوشته است که ظاهرا همان صاعد خبوشانی است که گذشت.

دیوان صافی

فارسی و ترکی،از صافی که از بزرگ زادگان کوه صاف و از معاصرین نوائی بوده و شاهنامه ای به ترکی سروده است(مجالس النفائس،79 و 255؛روز روشن،378).

دیوان صافی اردوبادی(یا شعر او)

فارسی،از اعتماد الدوله حاتم بیگ صافی اردوبادی(-1019 ق)وزیر شاه عباس صفوی (فهرست ریو،185).

دیوان صافی اصفهانی

فارسی،از میرزا جعفر صافی موسوی اصفهانی (-1219 ق).خ.دانشگاه تهران،سلطنتی سابق و چند نسخۀ دیگر.

دیوان صافی اصفهانی---

ص:328

دیوان صالح ترکمان

فارسی،از محمد صالح بن علیخان ترکمان (مجمع الخواص،61).

دیوان صالح التمیمی

شیخ صالح بن شیخ درویش تمیمی(-1261 ق).ط.نجف،1367 ق.

دیوان صالح الجامی

شیخ محمد صالح بن قاسم جامعی عاملی(-پس از 1320 ق)؛جامع:سید احمد شوشتری.

دیوان صالح جغتائی(یا شعر او)

فارسی،از محمد صالح بن امیر نور سعید(-941 ق)شاگرد جامی(مجالس النفائس،110 و 283).

دیوان صالح خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از صالح خراسانی،معاصر نوائی و کتابدار پادشاه حصار(مجالس النفائس،118 و 290).

دیوان صالح شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از محمد صالح شوشتری،معاصر نصرآبادی(تذکره،356).

دیوان صالح شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از صالح شیرازی که به اصفهان مهاجرت کرد و معاصر نصرآبادی بود(تذکره،425).

دیوان صالح صوفی(یا شعر او)

فارسی،از صالح صوفی،شاعر روزگار شاه عباس دوم و معاصر بقائی که در«لطائف الخیال»از او یاد کرده(دانشمندان آذربایجان، 217).

دیوان صالح القزوینی

سید صالح بن مهدی قزوینی نجفی(-1306 ق)، ناظم«الدرر الغرویّة»؛جامع:شیخ ابراهیم صادق عاملی.

دیوان صالح کاشی(یا شعر او)

فارسی،از صالح کاشی که به هند رفت و در لاهور درگذشت(صبح گلشن،243).

دیوان صالح الکواز

صالح بن حمزۀ کواز آل نوح شمری حلّی (-1291 ق).بسیاری از مراثی او که شیخ حسن حلی گرد آورده است،دیده شد.

دیوان صالح مازندرانی

فارسی،از صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری (1297 ق-).مذکور در فهرست تألیفات او.وی منظومه هائی نیز به عربی سروده است.

دیوان صالح ملهم(یا شعر او)

فارسی،از صالح ملهم(کلمات الشعراء،109).

دیوان صالح منشی(یا شعر او)

فارسی،از صالح منشی وزیر لاهیجان،که برادرزادۀ اسکندر بیک مؤلّف«تاریخ عالم آرا» و معاصر نصرآبادی بود(تذکره،79).

دیوان صالح نصرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد صالح نصرآبادی مقیم هند،پدر محمد صادق مینا-جدّ نصرآبادی(تذکره، 452).

دیوان صالحی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از مولانا محمد میرک صالحی مشهدی نوادۀ خواجه عبد اللّه مروارید کرمانی (مجمع الخواص،48).

دیوان صالی اردستانی(یا شعر او)

فارسی،از صالی اردستانی،معاصر مؤلف صبح گلشن(ص 244).

دیوان صامت اصفهانی

فارسی،از محمد صادق بن محمد مؤمن صامت اصفهانی(-1100 ق).خ.شیرانی پاکستان.

ص:330

دیوان صامت بروجردی

فارسی،از محمد باقر صامت بروجردی،ط.

تهران،1308 ش و مکرّر.

دیوان صانع بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از نظام الدین احمد صانع بلگرامی (1139 ق-)(سرو آزاد،348).

دیوان صانع شاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از شاه نذر علی صانع صوفی شاه جهان آبادی(-1180 ق)(صبح گلشن،244).

دیوان صانعی باخرزی(یا شعر او)

فارسی،از صانعی باخرزی وزیر،معاصر نوائی که به قول او به سبب ظلم و بدنفسی به سیاست پادشاه رسید(مجالس النفائس،52 و 266).

دیوان الصبابة

شهاب الدین ابو العباس احمد بن یحیی معروف به ابن ابی حجلۀ تلمسانی(-762 یا 776 ق)؛ ط.مصر،1279 ق.

دیوان صباحی کاشانی

فارسی،از سلیمان صباحی بیدگلی کاشانی (-1207 ق).خ.آستان قدس،ش 4694 (1234 ق)،ش 4695(1236 ق)و یک نسخۀ دیگر.

دیوان صبای شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از نظام الدین بن ابی القاسم شریف الحکما صبای شیرازی(-1309 ق)(آثار عجم،561).

دیوان صبای طهرانی(یا شعر او)

فارسی،از غلام علی بن غلام رضا صبای تهرانی معروف به ندیم باشی(1278 ق-)نوادۀ صبای کاشانی؛مذکور در تذکرۀ علوی.

دیوان صبای طهرانی(یا شعر او)

فارسی،از علی رضا صبای طهرانی که او نیز نوادۀ صبای کاشانی است.

دیوان صبای کاشانی

فارسی،از فتحعلی خان صبای کاشانی ملک الشعراء(-1238 ق)مداح خاندانهای زند و قاجار.خ.آستان قدس،ش 4692(1267 ق)و چند نسخۀ دیگر.

دیوان صبای هندی

فارسی،از محمد صابر صبای حسینی سهوانی شاگرد نجف علی خان و ناظم«شوکت خسروی»بر وزن و استقبال«اسکندرنامۀ» نظامی(صبح گلشن،245).

دیوان صبحی اوبه(یا شعر او)

فارسی،از صبحی اوبه،منسوب به او به هرات، معاصر نوائی(مجالس النفائس،74 و 249).

دیوان صبحی ساوجی(یا شعر او)

فارسی،از صبحی ساوجی(مجمع الخواص، 281).

دیوان صبحی کشمیری

فارسی،از صبحی کشمیری(سدۀ 11 ق)شاعر مقرب شاه شجاع برادر عالمگیر(-1118 ق) در برخی تذکره ها سمرقندی آمده است (مرآت الخیال،163؛تذکرۀ حسینی،188).

دیوان صبحی مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از صبحی مازندرانی که از سادات مازندران و از منسوبان خلیفه سلطان بود(تذکرۀ نصرآبادی،419).

دیوان صبحی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از صبحی همدانی که به هند رفت و نزد مهابت خان جهانگیر و جهان شاه تقرب یافت و در یکی از جنگها کشته شد(صبح گلشن، 247).

دیوان صبری

فارسی؟،از شریف علی زادۀ صبری.خ.عاشر افندی استانبول.

ص:331

دیوان صبری اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از صبری روزبهانی اصفهانی،شاعر دربار شاه طهماسب صفوی(-984 ق)که نخست فارسی تخلص می کرد(آتشکده،179).

دیوان صبری بصری(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از علی پاشا بن افراسیاب پاشای صبری بصری حاکم بصره(تذکرۀ نصرآبادی، 68).

دیوان صبری طهرانی(یا شعر او)

فارسی،از شریف محمد صبری طهرانی(تحفۀ سامی،138).

دیوان صبری غضنفر(یا شعر او)

فارسی،از غضنفر صبری هروی که نخست راهب تخلص می کرد،چون به هند سفر کرد آن را به صبری تغییر داد.وی نزد جهانگیر مقرب شد و شاگرد تقی اوحدی بود(صبح گلشن، 247).

دیوان صبوح اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی صبوح اصفهانی که در موسیقی و نواختن تار مهارت داشت(آتشکده، 394).

دیوان صبوحی بدخشانی(یا شعر او)

فارسی،از صبوحی بدخشانی هروی جغتائی (-973 ق)(آتشکده،149).

دیوان صبوحی بیرجندی

فارسی،از علی اشرف صبوحی بیرجندی(سدۀ 12 ق)ناظم«نصاب بیرجندی»که چاپ شده.

دیوان صبوحی خوانساری

فارسی،از حسین صبوحی خوانساری(-1078 ق)که در شاهنامه خوانی و نواختن تار مهارت داشت و 7 مثنوی سروده بود(تذکرۀ نصرآبادی، 357).

دیوان صبوحی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از ملا صبوحی سمرقندی(-937 ق).

در روز روشن(ص 385)صبحی آمده است.

دیوان صبوحی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از صبوحی شیرازی نانوا (مجالس النفائس،388).

دیوان صبوحی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از صبوحی شیرازی که بافندگی داشته و معاصر سام میرزا بوده است(تحفۀ سامی، 141).

دیوان صبوحی قمّی

فارسی،از شاطر عباس صبوحی(-1315 ق).

ط.مشهد،1322 ش و مکرر.

دیوان صبوحی کابلی(یا شعر او)

فارسی،از صبوحی کابلی شاعر دربار اکبر (طبقات اکبری،498/2).

دیوان صبوحی هروی(یا شعر او)

فارسی،از میر حیدر صبوحی هروی از مقربان سلطان حسین بایقرا و امیر علی شیر (مجالس النفائس،109).

دیوان صبور تبریزی

فارسی،از سید علی اکبر صبور تبریزی (دانشمندان آذربایجان،226 و 227).به همین نام و تخلص 2 شاعر بوده اند که یکی از آنان سیّد بوده است.

دیوان صبور تبریزی

ترکی،از محمد حسین صبور تبریزی(-1269 ق)(دانشمندان آذربایجان،227).

دیوان صبور شیرازی بواناتی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا علی خان صبوری شیرازی بواناتی(سدۀ 13 ق).وی به صبورا و انواری هم مشهور بوده(آثار عجم،490).

ص:332

دیوان صبور کاشانی

فارسی،از میرزا احمد صبوری کاشانی(-1228 ق)،برادرزادۀ صبای کاشانی؛خ.ملک و دانشگاه تهران.

دیوان صبوری(یا شعر او)

فارسی،از صبوری که رسائلی در موسیقی دارد (صبح گلشن،249).

دیوان صبوری اصفهانی

فارسی،از نصر اللّه صبوری(-1353 ق)فرزند ابو طالب عادل اصفهانی(شعرای معاصر اصفهان،302).

دیوان صبوری تبریزی

فارسی و ترکی،از حسین بن علی صبوری تبریزی (-1269 ق).مذکور در«هدیة العارفین».

دیوان صبوری تبریزی

فارسی،از محمد حسین بن قرا بیگ تبریزی(سدۀ 10 ق).خ.دانشگاه تهران(985 ق،خط شاعر).

دیوان صبوری تبریزی(یا شعر او)

ترکی،از میر عباس صبوری معلّم تبریزی (دانشمندان آذربایجان،228).

دیوان صبوری تربتی(یا شعر او)

فارسی،از مولانا محمد صبوری تربتی(صبح گلشن،249).

دیوان صبوری خراسانی

فارسی،از ملک الشعراء محمد کاظم صبوری خراسانی(-1322 ق)پدر ملک الشعراء بهار.

خ.مجلس.

دیوان صبوری خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از محمد هاشم صبوری خوانساری (تذکرۀ نصرآبادی،381).

دیوان صبوری دشتی

فارسی،از حکیم محمد باقر بن سید محمد صبوری دشتی(-1313 ق).ط.تهران،1335 ش.

دیوان صبوری همدانی(یا شعر او)

فارسی،از کمال الدین حسین صبوری همدانی که در روزگار اکبر به هند رفت(صبح گلشن،249).

دیوان صحاف

فارسی،از محمد حسین صحاف.ط.تبریز، 1331 ق.

دیوان صحبت اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از صحبت اصفهانی،معاصر عالمگیر و محمد شاه که پزشکی حاذق بود؛به هند رفت و در عهد محمد شاه درگذشت(روز روشن، 387).

دیوان صحبت لاری-تاج الدواوین

فارسی،از محمد باقر بن محمد علی صحبت لاری (-1251 ق).خ.دانشکدۀ ادبیات تهران.ط.

بمبئی،1312 ق؛شیراز و تهران،مکرّر.

دیوان صحبتی تفرشی

فارسی،از صحبتی تفرشی(سدۀ 11 ق)که مادة تاریخ وفات ملاّ عبد اللّه شوشتری(آه آه از مقتدای شیعیان-1016 یا 1018)را گفته است(تذکرۀ نصرآبادی،484).

دیوان صحرائی رازی(یا شعر او)

از صحرائی رازی معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،163).

دیوان صحیفی شیرازی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از صحیفی شیرازی(-1022 ق)،پدر اسیری(مجمع الخواص،218؛میخانه، 244).

دیوان صداقت گنجاوی(یا شعر او)

فارسی،از محمد صداقت گنجاوی(-1148 ق)

ص:333

دیوان صدر دیوانه

فارسی،از صدر دیوانه،معاصر سید شریف جرجانی(-816 ق)که معمّاهائی در مورد 99 نام پروردگار گفته بوده است(مجالس النفائس، 386).

دیوان صدر الشعراء قاجار

فارسی،از صدر الشعراء،غلام حسین میرزا بن ایرج میرزا(انصاف)بن فتحعلیشاه قاجار،زنده در 1290 ق،پدر ایرج میرزا،جلال الممالک.

خ.ملّی تهران.

دیوان صدر شوشتری

فارسی،از صدر الذاکرین محمد رضا بن ملا حسین شوشتری،زنده تا 1369 ق؛جامع شیخ محسن شوشتری.

دیوان صدر قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسین بن فضل اللّه صدر الوظائف قزوینی که در 1287 ق متولّی آستان قدس تعیین گردید(مجمع الفصحاء،333/2).

دیوان صدر قونوی(یا شعر او)

فارسی،از صدر الدین محمد بن اسحاق رومی قونوی،استاد مولوی(نفحات الانس،504).

دیوان صدر کاتب(یا شعر او)

فارسی،از صدر کاتب که معاصر نوائی و مردی آشفته روزگار بوده است(مجالس النفائس،44 و 217).

دیوان صدر الممالک اردبیلی---

ص:335

دیوان صرفی ساوجی

فارسی،از صلاح الدین صرفی ساوجی،شاگرد محتشم کاشانی(-996 ق)(آتشکده،221)و ناظم«لیلی و مجنون»که نسخۀ آن موجود است.

دیوان صریع الغوانی

دیوان صفای قاینی

فارسی،از میر علی رضا صفای حسینی قاینی طبیب که در 1308 ق مجموعه ای از اشعار

ص:336

خویش را به خط خوش نوشته به ظل السلطان اهداء کرد.این نسخه دیده شد.

دیوان صفای قمی(یا شعر او)

فارسی،از مهدی قلی بن علی قلی صفای قمی(- پس از 1123 ق)،مؤلّف«سماء الاسماء» (صبح گلشن،478).

دیوان صفای لواسانی(یا شعر او)

فارسی،از علی محمد بن حسنعلی صفای لواسانی خوشنویس(-1299 ق)(مجمع الفصحا، 333/2).

دیوان صفای محلاّتی(یا شعر او)

فارسی،از محمد رضا بن حبیب اللّه صفای محلاتی معروف به سلطان الکتّاب که برخی از کتب چاپی به خط اوست و قصیده ای از خود در مدح حضرت قائم(عج)در آخر«دیوان مجمر»در 1312 ق نگاشته.

دیوان صفای نائینی

فارسی،از محمد باقر بن هدایت حسین صفای نائینی(-ح 1080 ق)که افزون بر دیوان، رساله ای به نام«مفتاح الافق»در اصول دین داشته(تذکرۀ نصرآبادی،197).

دیوان صفائی

فارسی،از احمد بن رحیم(یغما)جندقی سمنانی،زنده در 1274-1289 ق؛ط.تهران، 1315 ق.

دیوان صفائی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از بابا صفائی قلندر استرآبادی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،176).

دیوان صفائی اصفهانی

فارسی،از محمد علی صفائی مبارکی اصفهانی (-1361 ق)،مؤلف«تاریخ اصفهان»و چند اثر دیگر(شعرای اصفهان،313).

دیوان صفائی اصفهانی

فارسی،از ملاّ محمد بن سبز علی صفائی اصفهانی (-1225 ق یا پس از آن).مذکور در «حدیقة الشعراء»و«مدایح معتمدیّه».

دیوان صفائی اندیجانی(یا شعر او)

فارسی،از صفائی اندیجانی معاصر نوائی (مجالس النفائس،48).

دیوان صفائی بروجنی

فارسی،از حسین علی بن سلیمان صفائی بروجنی (1296 ق-)(نامۀ سخنوران،160).

دیوان صفائی تبریزی

فارسی،از صفائی تبریزی(-1016 ق)که در هجوم عثمانیان به تبریز،وی به قزوین مهاجرت کرد(میخانه،568).

دیوان صفائی تبریزی

فارسی،از صفائی تبریزی صحاف و کاغذ فروش،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی، 171).

دیوان صفائی جندقی---

ص:337

دیوان صفایی ملایری

فارسی،از ابراهیم صفائی ملایری(1292 ش-).ط.تهران،1319 ش و 1338 ش.

دیوان صفائی مروی(یا شعر او)

فارسی،از صفائی(یا صفاتی)مروی،معاصر نوائی(مجالس النفائس،79 و 255).

دیوان صفائی نراقی

فارسی،از ملاّ احمد بن مهدی بن ابی ذر نراقی که مثنویهای«طاقدیس»و«چهار صفّه»هم از اوست و هدایت این دیوان را دیده بوده (مجمع الفصحاء،33/2).

دیوان صفائی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی صفائی یزدی(-1234 ق)(مجمع الفصحاء،316/2).

دیوان صفاتی

فارسی،از صفاتی شاعر دربار سلطان یعقوب آق قوینلو(-896 ق).خ.دانشگاه تهران.

دیوان صفدر بلگرامی

فارسی،از میر صفدر حسین بلگرامی،ط.هند.

دیوان صفوت تبریزی

فارسی،از محمد علی بن محمد حسن صفوت تبریزی(معاصر).مذکور در آخر«منابع الحکم»او که چاپ شده.

دیوان صفوة الدین---

ص:338

دیوان صفیر لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از صفیر لاهیجی که طلبه و رمّال بوده است(روز روشن،392).

دیوان صفی سبزواری

فارسی،از صفی الدین علی بن حسین کاشفی بیهقی سبزواری(-929 ق)ناظم مثنوی «محمود و ایاز»و مؤلّف«حرز الامان».

دیوان صفی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از صفی شیرازی(-974 ق)که ریاضی می دانسته،به دکن رفته و آنجا درگذشته است (صبح گلشن،254).

دیوان صفی صفوی(یا شعر او)

فارسی،از سام میرزا بن صفی میرزا معروف به شاه صفی صفوی(-1052 ق)(دانشمندان آذربایجان،237).

دیوان صفی طبسی(یا شعر او)

فارسی،از صفی الدین طبسی که از متقدمین بوده است(روز روشن،390).

دیوان صفی علی شاه

فارسی،از میرزا حسن بن محمد باقر صفی علی شاه نعمت اللّهی اصفهانی(-1316 ق).ط.

مکرّر.

دیوان صفی قلی خان

فارسی،از صفی قلی خان بن ذو الفقار خان حاکم قندهار که ظاهرا معاصر نصرآبادی(سدۀ 11 ق)بوده است(تذکره،29).

دیوان صفی مخملباف(یا شعر او)

فارسی،از محمد صفی بن محمد ظهیر مخملباف که ظاهرا معاصر نصرآبادی(سدۀ 11 ق)بوده است(تذکره،299).

دیوان صفی نوربخشی(یا شعر او)

فارسی،از صفی الدین بن شاه قوام الدین نوربخشی (تحفۀ سامی،24).

دیوان صفی نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از صفی الدین نیشابوری(آتشکده، 138).

دیوان صفی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از صفی یزدی(تذکرۀ نصرآبادی، 298).

دیوان صفی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از صفی قلی بیگ بن محمد علی یزدی، وزیر یزد در سلطنت شاه عباس دوم(تذکرۀ نصرآبادی،72).

دیوان صلاح هندی

فارسی،از محمد هادی بن محمد علی صلاح هندی مؤلّف«خلاصة المصائب».

دیوان صلای اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میر جلال الدین صلای حسینی اصفهانی،معاصر شاه عباس اول صفوی (تذکرة الشعراء،81).

دیوان صلایی اسفراینی(یا شعر او)

فارسی،از حسن بیگ صلایی اسفراینی خراسانی(یا کاشانی)که در روزگار اکبر به هند رفت.خ.دانشگاه پنجاب پاکستان.

دیوان صلحی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از صلحی.در تذکرۀ روز روشن اشعاری از صلحی اصفهانی،محمد صالح صلحی یزدی، صلحی مازندرانی و صلحی خراسانی آورده است(روز روشن،393).

دیوان صلواتی اصفهانی

فارسی،از شیخ محمد لطیف صلواتی اصفهانی معروف به شیخ حیدر علی مؤلف؛نجم السّهیل» در نظم دعای کمیل(شعرای اصفهان،314).

دیوان صمد شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از صمد شیرازی،معاصر شاه طهماسب صفوی(تذکرۀ نصرآبادی،211).

ص:339

دیوان صمد همدانی(یا شعر او)

فارسی،فارسی،از عبد الصمد حائری همدانی (-1216 ق)مؤلف«بحر المعارف» (ریاض العارفین،465).

دیوان صمصام یزدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی بن ملا محمد صمصام مجتهد یزدی(تاریخ یزد،303).

دیوان صمیمی بروجردی

فارسی،از اسد اللّه صمیمی بروجردی(-1361 ق).خ.موجود.

دیوان صندلی

فارسی،از افتخار الحکماء مجد الدین ابو الشجری صندلی.عوفی اشعاری از دیوان او در «لباب الالباب»نقل کرده است(مجمع الفصحاء، 314/1).

دیوان صنعت شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا آقا صنعت شیرازی ساعت چی (-1209 ق)(آثار عجم،561).

دیوان صنعت فداغی(یا شعر او)

فارسی،از صنعت بنت کدخدای فداغی لاری (لارستان کهن،141،202).

دیوان صنعتی(یا شعر او)

فارسی،از صنعتی قالب تراش(مجمع الخواص، 293).

دیوان صنع اللّه کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از صنع اللّه کاشانی طبیب که در 944 قصیده ای در فتح شیروان سرود.(تحفۀ سامی، 54).

دیوان صنعی دزفولی

فارسی،از میرزا حسن بن محمد رشید صنعی دزفولی تفنگدار باشی(-1286 ش).ط.تهران، 1328 ش.

دیوان صنعی کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از صنعی کشمیری(روز روشن،395).

دیوان صنعی کلیبولی

ترکی،از محمد صنعی کلیبولی(941 ق).

مذکور در کشف الظنون.

دیوان صنعی هروی(یا شعر او)

فارسی،از غیاث الدین محمد صنعی هروی، معاصر فخری(مجالس النفائس،145).

دیوان صنعی نیشابوری

فارسی،از صنعی نیشابوری(-976 ق).صادقی آن را دیده و ستوده است(مجمع الخواص،74).

دیوان الصنوبری

ابو بکر احمد بن محمد ضبی انطاکی حلبی معروف به صنوبری(-334 ق)؛جامع:شیخ محمد سماوی.خ.موجود.

دیوان صوتی یزدی

فارسی،از میر سید علی صوتی یزدی(-1080 ق)(تاریخ یزد،303).

دیوان صورتگر

فارسی،از لطفعلی صورتگر شیرازی(معاصر)؛ از صورتگر مجموعه هائی چون«برگهای پراکنده»،مجموعۀ اشعار و آثار منثور و ترجمه هائی منتشر شده.

دیوان صورتی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از علی صورتی معرکه گیر اصفهانی(روز روشن،395).

دیوان الصوری

عبد المحسن صوری،معاصر امام باقر(علیه السلام).خ.

سماوی.

دیوان الصوفی

ابو علی حسن بن عبد الرحمان صوفی(-374 ق)،ناظم«صور الکواکب».

ص:340

دیوان صوفی(یا شعر او)

فارسی،از صوفی(سدۀ 10 ق)که حکیم شاه محمد قزوینی از او یاد کرده(مجالس النفائس، 391).

دیوان صوفی اردستانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد صوفی اردستانی معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،131).

دیوان صوفی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از صوفی استرآبادی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،86 و 260).

دیوان صوفی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از علاء الدین محمد صوفی اصفهانی (تذکرۀ نصرآبادی،351).

دیوان صوفی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ملا محمد صوفی اصفهانی،دائی جامی(آتشکده،180).

دیوان صوفی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد علی صوفی سنجانی تبریزی (روز روشن،398).

دیوان صوفی جغتائی(یا شعر او)

فارسی،از صوفی جغتائی(آتشکده،16).

دیوان صوفی زادۀ زوزنی

فارسی،از صوفی زادۀ زوزنی.سنگلاخ آن را به خط محمد ابریشمی دیده بوده است (امتحان الفضلاء،114/1).

دیوان صوفی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از صوفی شیرازی که در اصل از کرمان بود و در شیراز اقامت داشت(تذکرۀ نصرآبادی، 312).

دیوان صوفی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از حکیم صوفی طبیب و تاجر شیرازی (تذکرۀ نصرآبادی،134).

دیوان صوفی صفوی---

ص:341

(خزانۀ عامره،297).

دیوان ضمیر حلوائی(یا شعر او)

فارسی،از تقی ضمیر حلوائی(سدۀ 11 ق) (تذکرۀ نصرآبادی،419).

دیوان ضمیری اصفهانی

فارسی،از کمال الدین حسین ضمیری،شاعر روزگار شاه طهماسب صفوی(-984 ق)که شاعری پرسخن بوده و شمار ابیات دیوان او را تا 100 هزار نوشته اند(مجمع الخواص،136).

دیوان ضمیری بلگرامی

فارسی،از نظام الدین ضمیری بلگرامی (-1003 ق).خ.ایشیاتک بنگال و دانشگاه پنجاب پاکستان.

دیوان ضمیری قمّی

فارسی،از ضمیری همدانی قمی فرزند ملاّ حیرانی قمی،معاصر شاه طهماسب صفوی (مجمع الخواص،178).

دیوان ضیاء اصفهانی

فارسی،از محمد حسین ضیاء اصفهانی (-1263 ق)مداح منوچهر خان معتمد الدوله.

خ.ملک.

دیوان ضیاء اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ضیاء الدین محمد اصفهانی،پسر عمّ سلیمان خاوری(تذکرۀ حسینی،196).

دیوان ضیاء اصفهانی

فارسی،از میرزا نور اللّه ضیاء رودشتی اصفهانی شاعر و کاتب دربار شاه عباس صفوی(-1038 ق).خ.مجلس.

دیوان ضیاء بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از حافظ ضیاء الدّین بلگرامی(-1103 ق)(سرو آزاد،250).

دیوان ضیاء دهکردی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف بن شیخ علی خان ضیاء دهکردی(-1366 ق)(شعرای معاصر اصفهان،322).

دیوان ضیاء الدین(یا شعر او)

فارسی،از ضیاء الدین مداح سلطان سنجر (مجمع الفصاء،326/1).

دیوان ضیاء الدین استرآبادی

فارسی،از ضیاء الدین استرآبادی.سنگلاخ آن را به خط جعفر هروی دیده بوده است(امتحان الفضلاء،158/1).

دیوان ضیاء الدین بلخی

فارسی،از ضیاء الدین بلخی واعظ،معاصر عوفی (مجمع الفصحاء،326/1).

دیوان ضیاء الدّین تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از ضیاء الدّین تبریزی چرندابی(مجالس النفائس،321).

دیوان ضیاء الدین خجندی---

ص:343

دیوان ضیاء الدین یوسف الیمانی

سید ضیاء الدین یوسف بن یحیی یمانی(-1121 ق)مؤلف«نسمة السحر»(مصفی المقال، 507).

دیوان ضیاء زنوزی(یا شعر او)

ترکی،از کربلائی آقا ضیاء زنوزی(سدۀ 13 ق) (دانشمندان آذربایجان،241).

دیوان ضیاء السلطنة(یا شعر او)

فارسی،از شاه بیگم ضیاء السلطنة بنت فتحعلی شاه قاجار(از رابعه تا پروین،163).

دیوان ضیاء شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا قاسم بن محمد حسین(همدم) ضیاء شیرازی(آثار عجم،528).

دیوان ضیاء صفوی(یا شعر او)

فارسی،از صفدر علی خان بن عسکر علی خان ضیاء صفوی(صبح گلشن،259).

دیوان ضیاء طهرانی(یا شعر او)

فارسی،از ضیاء طهرانی(سدۀ 11 ق)(تذکرة نصرآبادی،297).

دیوان ضیاء قزوینی

فارسی،از ضیاء قزوینی ضابطه نویس(سدۀ 11 ق)که در اواخر عمر مقیم هند بوده(تذکرۀ نصرآبادی،88).

دیوان ضیاء کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از ضیاء الدین محمد ضیاء کاشانی،که در 1006 ق تاریخ درگذشت محمد خان اورنگ را گفته است.

دیوان ضیاء کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از ضیاء الدین محمد ضیاء کاشانی (-1024 ق)فرزند علامه آخوند ملا نور رازی (ریاض العارفین،166).

دیوان ضیاء کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از ضیاء الدین کرمانی(-988 ق)وزیر اصفهان(تذکرۀ حسینی،194).

دیوان ضیاء کرمانی

فارسی و عربی،از رضا قلی خان بن محمد قلی خان ضیاء کرمانی.خ.موجود.

دیوان ضیاء نور اللّهی(یا شعر او)

فارسی،از ضیاء نور اللّهی،نوادۀ میرزا احمد کفرانی(عالم آرا،716).

دیوان ضیائی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میر سید علی بن محمد مهدی ضیائی اصفهانی معروف به آقا بزرگ(-1358 ق).

دیوان ضیائی اردوبادی

فارسی،از ضیائی اردوبادی(-927 ق)که بسیاری از قصاید او به طریق لغز بوده(تحفۀ سامی،119).در برخی از منابع،ضیاء اردوبادی آمده است.

دیوان ضیائی بخارائی

فارسی،از ضیائی بخارائی که ظاهرا معاصر سام میرزا بوده است(تحفۀ سامی،165).

دیوان ضیائی بیرجندی

فارسی،از محمد حسین بن محمد باقر ضیائی آیتی بیرجندی(معاصر).ط.تهران،1378 ق.

دیوان ضیائی خبوشانی

فارسی،از ضیاء ضیائی خبوشانی(قوچانی)، مقیم شیراز که تا 1246 ق در آنجا زنده بوده است.خ.مجلس.

دیوان ضیائی دزفولی

فارسی،از ملاّ رشید بن حاج بابا ضیائی دزفولی (-1332 ق).ط.تهران،1323 ش.

دیوان ضیائی دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از میر ضیاء الدّین ضیائی دهلوی، معاصر شاه جهان(کلمات الشعراء،69).

ص:344

دیوان ضیائی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از ضیاء الدین محمد شفیع ضیائی شیرازی(سدۀ 13 ق)(مجمع الفصحاء،337).

دیوان ضیائی شیرازی

فارسی،از میرزا سید علی ضیائی حکیم،فقیه و طبیب شیرازی(سدۀ 14 ق)(آثار عجم،561).

دیوان ضیائی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد بن ابراهیم ضیائی علوی کاشانی،شاگرد ملا حبیب اللّه کاشانی.برخی از اشعار او در پایان«تسهیل المسالک»چاپ شده است.

دیوان ضیائی کمانگر(یا شعر او)

فارسی،از میر نظام الدین ضیائی کمانگر،معاصر جامی(-898 ق)(تذکرۀ حسینی،194).

دیوان ضیائی مرندی

فارسی،از میرزا جهانگیر خان بن محبعلی خان ضیائی ناظم الملک مرندی(-1352 ق)ط.

تهران،1313 ش.

دیوان ضیائی ملتانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی ضیائی ملتانی که در 1024 ق در اکبر آباد بوده است(صبح گلشن، 260).

دیوان ضیائی موشحی جونپوری

فارسی،از ضیائی موشحی جونپوری(سدۀ 11 ق)که در گجرات و پتنه در ملازمت شمس الدین جهانگیر قلی خان بوده و دیوانی در 4 هزار بیت داشته است(میخانه،573).

دیوان ضیائی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از ضیائی مروستی یزدی(تاریخ یزد، 304).

دیوان ضیغم مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از علی نقی ضیغم مازندرانی(روز روشن،405).

دیوان طائر گلپایگانی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد طائر گلپایگانی(سدۀ 13 ق)(مجمع الفصحاء،339/2).

دیوان طائر شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا نصر اللّه طائر زرگر شیرازی شاگرد فرصت(آثار عجم،562).

دیوان طائر شیرازی

فارسی،از میرزا حسن خان بن عبد الرحیم خان طائر شیرازی(-1247 ق)،برادرزادۀ ابراهیم خان اعتماد الدوله.خ.مجلس و دانشکدۀ ادبیات تهران؛موزه بریتانیا.

دیوان طائری استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از طائری استرآبادی(مجالس النفائس، 77).در تذکرۀ حسینی(ص 197)طاهری آمده است.

دیوان طائری رازی(یا شعر او)

فارسی،از طائری رازی،فرزند امیدی تهرانی، معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،141).

دیوان طائری مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از طائری مشهدی که ظاهرا معاصر سام میرزا بوده(تحفۀ سامی،145).

دیوان الطائی---

ص:345

دیوان طائف گلپایگانی

فارسی،از محمد علی بن محمد حسین طائف گلپایگانی اصفهانی،شاگرد آقا حسین خوانساری(-1098 ق).خ.دانشگاه تهران.

دیوان طالب آملی

فارسی،از محمد طالب آملی(-1035 یا 1036 ق).خ.دار الکتب قاهره؛آصفیۀ دکن؛ مجلس و دانشگاه تهران.

دیوان طالب اصفهانی

فارسی،از میرزا طالب بن خان بیگ اصفهانی تبریزی(سدۀ 11 ق)(تذکرۀ نصرآبادی، 125).

دیوان طالب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از طالب اصفهانی(طبقات اکبری، 518).

دیوان طالب تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از ابو طالب تبریزی(-1221 ق)مؤلّف «مسیر طالبی»(دانشمندان آذربایجان،243).

دیوان طالب جاجرمی

فارسی،از طالب جاجرمی(-ح 854 ق)ناظم مثنوی«گوی و چوگان»و شاگرد آذری (مجالس النفائس،19 و 193).

دیوان طالب تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از حکیم ابو طالب طبیب تبریزی معاصر شاه عباس صفوی(تذکرۀ نصرآبادی،68).

دیوان طالب الحویزی

شیخ طالب بن اسد اللّه حلانی حویزی(-1346 ق).خ.دیده شده.

دیوان طالب گرجی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از عبد اللّه خان بن احمد خان گرجی شیرازی،غلام حسینعلی خان فرمانفرما(آثار عجم،562).

دیوان طالب گیلانی

فارسی،از طالب گیلانی که خودش آن را ترتیب کرده و رساله ای هم در صنایع شعری داشته است (مجمع الخواص،283).

دیوان طالبی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از طالبی سمرقندی(سدۀ 10 ق) (مجالس النفائس،390).

دیوان طالع دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از نظام الدین احمد طالع دهلوی(صبح گلشن،260 ق).

دیوان طالع سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از طالع سبزواری(صبح گلشن،261).

دیوان طالع شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد طالب طبیب شیرازی (-1303 ق)(آثار عجم،562).

دیوان طالع گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد محسن طالع گیلانی مقیم اصفهان(تذکرۀ حزین،110).

دیوان طالعی(یا شعر او)

فارسی،از طالعی،مداح سلطان محمد بایسنغر میرزا(سدۀ 9 ق)که قصیده ای در مدح حضرت رضا(علیه السلام)،داشته است(مجالس النفائس،17 و 191).

دیوان طالعی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از طالعی یزدی خوشنویس و صحاف که به اکبرآباد هند مهاجرت کرد(روز روشن، 407).

دیوان الطالقانی

سید موسی بن جعفر حسینی طالقانی(-1298 ق).ط.نجف،1376 ق.

دیوان طاوس(یا شعر او)

فارسی،از تاج الدّوله طاوس همسر فتحعلی شاه قاجار(از رابعه تا پروین،164).

ص:346

دیوان طاها الکرمی

شیخ محمد طاها بن نصر اللّه کرمی حویزی (-1317 ق).بسیاری از اشعار او در«الحیاة الروحیّة»آمده است.

دیوان طاها نجف

شیخ محمد بن مهدی تبریزی نجفی معروف به طاها نجف(-1323 ق)(دانشمندان آذربایجان،245).

دیوان طاهر(یا شعر او)

فارسی،از طاهر بن رضی،نوادۀ شاه عباس صفوی اول(تذکرۀ نصرآبادی،13).

دیوان طاهر ابیوردی(یا شعر او)

فارسی،از طاهر ابیوردی،معاصر بایسنغر میرزا (تذکرۀ دولتشاه،7).

دیوان طاهر اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از محمد کاظم بن میرزا طاهر اردبیلی (-1085 ق).

دیوان طاهر اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد طاهر(-1119 ق)کاتب دیوان دربار صفوی که به دکن رفت و التفات خان لقب یافت(سرو آزاد،144).

دیوان طاهر اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از طاهر اصفهانی شعر باف(تذکرۀ نصرآبادی،423).

دیوان طاهر انجدانی---

ص:347

کرده.خ.دیده شده.

دیوان طاهری نائینی

فارسی،از ملاّ طاهری نائینی(سدۀ 11 ق) (تذکرۀ نصرآبادی،296).

دیوان طاهری هروی(یا شعر او)

فارسی،از طاهری هروی(سدۀ 9 ق).در برخی از منابع ظاهری آمده(مجالس النفائس،82 و 257).

دیوان الطباطبائی

سید ابراهیم بن حسین بن رضا بن مهدی بحر العلوم طباطبائی(-1320 ق)،ط.صیدا،1332 ق.

دیوان طبخی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از طبخی قزوینی آشپز،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،199).

دیوان طبری

فارسی،از اسپهبد مرزبان بن رستم بن شروین طبری،مؤلّف«مرزبان نامه».ابن اسفندیار می نویسد که مرزبان دیوانی به لهجۀ طبری داشته،به نام«نیکی نامه»(تاریخ طبرستان، 137/1).

دیوان طبعی اشترخانی(یا شعر او)

فارسی،از عبد بن محمد علی طبعی اشترخانی اصفهانی،معاصر نصرآبادی(تذکرۀ،420).

دیوان طبعی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از حکیم عنایت اللّه طبعی خبّاز اصفهانی (-944 ق)(تحفۀ سامی،54).

دیوان طبعی سیستانی(یا شعر او)

فارسی،از کمال الدین حسین طبعی(یا طبیعی) سیستانی(یا سمنانی)(تذکرۀ نصرآبادی،311؛ تذکرة الشّعراء،83).

دیوان طبعی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از طبعی قزوینی مصاحب حکیم شفائی (تذکرۀ نصرآبادی،304).

دیوان طبیب اصفهانی

فارسی،از عبد الباقی بن محمد رحیم طبیب موسوی اصفهانی(-1168 ق)طبیب نادر شاه افشار.خ.مجلس و دانشگاه تهران.

دیوان طبیب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از سید زین العابدین طبیب(سدۀ 13 ق) (مجمع الفصحاء،341/2).

دیوان طبیب شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از آقا عبد اللّه بن علی اصغر طبیب شیرازی(سدۀ 13 ق)که از دوستان رضا قلی خان هدایت بوده است(ریاض العارفین،466).

دیوان طبیب گنجه ای(یا شعر او)

فارسی،از طبیب گنجه ای(دانشمندان آذربایجان،245).

دیوان طبیعی طبسی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ طبیعی طبسی که در موسیقی مهارت داشته و ظاهرا معاصر نصرآبادی بوده است.(تذکره،223).

دیوان الطّحّان

بدر الدین حسن بن مخزوم طحان ناظم «البدیعیّة»که در حرف باء گذشت.

دیوان الطحان(او شعره)

حسین بن حسن بن علی طحّان بغدادی معروف به ابن الطحان که در 1308 ق مرثیه ای برای سید عبد الکریم اعرجی سروده.مذکور در«نفحة بغداد».

دیوان طراز یزدی

فارسی،از عبد الوهاب بن عبد الکریم طراز یزدی (-1221 ق).خ.آستان قدس،ش 4699(به خط شاعر)و ش 4497(1296 ق)؛مجلس و ملک.

دیوان طراز یزدی(یا شعر او)

فارسی،از طراز یزدی(-ح 1318 ق).مذکور

ص:348

در برخی از مجامیع.

دیوان طرب اصفهانی

فارسی،از ابو القاسم بن محمد نصیر(هما)طرب اصفهانی(-1330 ق).ط.تهران،1342 ش.

دیوان طرب اصفهانی-خزینۀ طرب

فارسی،ترکی و عربی،از محمد جعفر بن محمد حسین طرب نائینی اصفهانی،که در 1223 ق به فتحعلی شاه قاجار پیوست.این دیوان را هدایت دیده و خوانده بوده است(مجمع الفصحاء،337/2).

دیوان طرب شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد رفیع خان بن ربیع خان طرب شیرازی عامل فارس و از مصاحبین رضا قلی خان هدایت(مجمع الفصحاء،44/2).

دیوان طرب همدانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا یوسف طرب همدانی شیخ الاسلام همدان(سدۀ 13 ق)(مجمع الفصحاء، 344/2).

دیوان طرزی افشار

فارسی،از طرزی افشار(-پیش از 1083 ق)که با بکار بردن مصادر جعلی دارای سبکی خاص بوده است.ط.رضائیه،1309 ش؛تهران، 1338 ش.

دیوان طرزی دزفولی(یا شعر او)

فارسی،از طرزی دزفولی مقیم بغداد.مذکور در «گلشن شعراء».

دیوان طرزی شبستری(یا شعر او)

فارسی،از طرزی شبستری(سدۀ 10 ق) (دانشمندان آذربایجان،246).

دیوان طرزی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از طرزی شیرازی(آتشکده،286).

دیوان طرزی طرشتی---

ص:349

1300 ق.

دیوان طغرای مشهدی

فارسی،از ملاّ طغرای مشهدی(-1100 ق)؛خ.

مجلس و دانشگاه تهران.

دیوان طغرای مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی طغرای مشهدی تبریزی الاصل(سدۀ 13 ق)(دانشمندان آذربایجان، 246).

دیوان طغرل سلجوقی(یا شعر او)

فارسی،از طغرل بن سلطان ارسلان سلجوقی (مجمع الفصحاء،37/1).

دیوان طغرل قاجار(یا شعر او)

فارسی،از محمد ابراهیم بن مهدی قلی خان طغرل قاجار ظهیر الدوله(-1240 ق) (مجمع الفصحاء،38/1).

دیوان طفیلی ابدال(یا شعر او)

فارسی،از طفیلی ابدال معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،186).در کتابخانۀ ملک نسخۀ دیوان طفیلی،مورّخ 1053-1079 ق موجود است.

دیوان طفیلی بناء(یا شعر او)

فارسی،از طفیلی بناء،غلام جهانشاه(تحفۀ سامی،139).

دیوان طفیلی حصاری(یا شعر او)

فارسی،از طفیلی حصاری(سدۀ 10 ق) (مجالس النفائس،160).

دیوان طفیلی لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از طفیلی لاهیجی که از طبیبان دربار صفویه بوده(تذکرۀ نصرآبادی،50).

دیوان طفیلی هروی(یا شعر او)

فارسی،از امیر حسن بن علی طفیلی جلایر هروی(-925 ق)که قصاید او را ستوده اند.

(مجالس النفائس،108 و 282).

دیوان طلایع

طلایع بن زریک(-556 ق)وزیر فاطمیان،در 2 مجلّد(وفیات الاعیان،238/1).

دیوان طلعت اصفهانی

فارسی،از آقا محمد طلعت اصفهانی که شاعری غزلسرا و بازرگان بوده(مجمع الفصحاء، 344/2).

دیوان طلعت تبریزی

فارسی،از سرهنگ اسد اللّه طلعت تبریزی.ط.

تبریز،1324 ش.

دیوان طلعت یزدی

فارسی،از محمد طلعت یزدی،ط.بمبئی، 1347 ق؛تهران،1335 ش.

دیوان طلوعی اراکی

فارسی،از سید فخر الدین بن سید جلال طلوعی هاشمی اراکی(-1369 ق).(سخنوران نامی معاصر،190/2).

دیوان طلوعی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الرسول طلوعی تبریزی(سدۀ 13 ق)(دانشمندان آذربایجان،246).

دیوان طلوعی گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از علی اکبر طلوعی گیلانی،ط.

دیوان طوبای اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ابراهیم طوبای اصفهانی(-1174 ق).

دیوان طوبای دزفولی(یا شعر او)

فارسی،از طوبای دزفولی،مذکور در«مخزن الدّرر».ظاهرا با عنوان بعدی یکی بوده است.

دیوان طوبای شهرستانی

فارسی،از محمد حسن بن محمد علی طوبای شهرستانی،ط.بمبئی،1304 ق(در مخزن الدرر).

ص:350

دیوان طوبای یزدی نائینی(یا شعر او)

فارسی،از شجاع السلطان عبد الوهاب طوبای یزدی نائینی،حاکم ابرقوه(تاریخ نائینی 158/4)

دیوان طوسی

فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،تدوین از فیض کاشانی.

دیوان طوسی(یا شعر او)

فارسی،از مولانا طوسی(مجالس النفائس،18 و 192).

دیوان طوطی اهری

فارسی،از ملا حسن طوطی اهری(سدۀ 14 ق) ناظم«سبیکة المعانی»در لغت که چاپ شده

دیوان طوطی ترشیزی

فارسی،از طوطی ترشیزی(-866 ق)ملازم بابر میرزا،که در طب مهارت داشت و در شعر از کاتبی پیروی می کرد(مجالس النفائس،31 و 204).

دیوان طوطی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از طوطی سمرقندی(تذکرۀ نصرآبادی، 524).

دیوان طوطی قراباغی(یا شعر او)

فارسی،از ابو الفتح بن ابراهیم طوطی قراباغی (-1255 ق)والی قراباغ،مذکور در تذکرۀ بهمن میرزا.

دیوان طوطی قراباغی(یا شعر او)

فارسی،از عبد اللّه طوطی قراباغی(سدۀ 13 ق).

مذکور در«حدیقة الشعراء».

دیوان طوطی همدانی

فارسی،از میرزا ابو الحسن طوطی همدانی خیاط (1329 ق-)،که به جز دیوان منظومه هائی با نامهای«شکرستان»،«هشتاد قصیده»،«گواهی نامه»و«شیطان نامه»دارد و منظومۀ«مناجات نامۀ»او طبع شده؛تهران،1325 ش.

دیوان طوغری---

ص:351

دیوان ظهیر الدّین سگزی

فارسی،از امیر ظهیر الدّین نصیر سگزی (سیستانی)از فضلاء و امیران سیستان (مجمع الفصحاء،329/1).

دیوان ظهیر شفروه

فارسی،از امیر ظهیر الدین عبد اللّه بن شفروه (لباب الالباب،273/1).

دیوان ظهیر شیرازی

فارسی،از ظهیر شیرازی(سدۀ 11 ق).ط.

کانپور،1295 ق(به نام دیوان ظهیر فاریابی)، ظاهرا همین شاعر است که با نسبت اصفهانی هم یاد شد.

دیوان ظهیر فاریابی

فارسی،از ظهیر الدوله ابو الفضل طاهر بن محمد فاریابی(-598 ق).ط.تهران،1338 ش؛ مشهد،1338 و 1345 ش.

دیوان ظهیر کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از ظهیر الدین حسن بن یحیی خطیب کرمانی که در 926 ق اشعار خویش را در «مشیخۀ کنز السالکین»-که موجود است- نوشته است.

دیوان ظهیر کرمانی

فارسی،از ظهیر کرمانی که مثنوی «مجمع البحرین»را در 1162 ق سروده و مثنوی «وامق و عذرا»نیز داشته است.

دیوان ظهیر لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از ظهیر لاهیجی معاصر نصرآبادی (تذکره،377).

دیوان ظهیر مرعشی

فارسی،از سید میر ظهیر الدین بن نصیر الدین بن کمال الدین مرعشی(-892 ق)پادشاه طبرستان،مؤلف«تاریخ طبرستان»که در همین تالیف،از دیوان خویش یاد کرده است.

دیوان ظهیر نسائی(یا شعر او)

فارسی،از ظهیر الدین ولی نسائی،معاصر عوفی.

مذکور در«لباب الالباب».

دیوان ظهیری سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از صدر الکتّاب ظهیر الدین محمد بن علی ظهیری سمرقندی،مؤلف«اغراض السیاسة»و«سندبادنامه».مذکور در«لباب الالباب».

دیوان عابد اصفهانی

فارسی،از میرزا زین العابدین عابد اصفهانی، ناظم«روضة المؤمنین»یا«چهارده گنج»(صبح گلشن 265).

دیوان عابد بیرمی(یا شعر او)

فارسی،از زین العابدین عابد بیرمی لاری معروف به شاه زنده(مجمع الفصحاء،339/1).

دیوان عابد راقم(یا شعر او)

فارسی،از عابد راقم بخاری،معاصر نصرآبادی (تذکره،439).

دیوان عابد سمرقندی---

ص:353

صائب و کاتب بیاض او در 1088 ق(دانشمندان آذربایجان،252).

شیخ عباس عذاری حلّی،برادر شیخ عبد اللّه عذاری،مذکور در«البابلیّات»خطیب یعقوبی (184/2).

دیوان عباس القرشی

شیخ عباس بن محمد علی قرشی نجفی(-1299 ق).خ.موجود.

دیوان عباسقلی خان شاملو(یا شعر او)

فارسی،از عباسقلی خان بن حسن شاملو،حاکم هرات،معاصر شاه صفی صفوی(تذکرۀ نصرآبادی،22 و 539).

دیوان عباس الکاظمی(او شعره)

شیخ عباس بن شیخ محمد آل اسعد کاظمی(-ح 1345 ق).مذکور در«شعراء الکاظمیّة».

دیوان عباس ناسخ(یا شعر او)

فارسی،از مولانا عباس ناسخ معاصر نصرآبادی (تذکره،541).

دیوان عباس همدانی(یا شعر او)---

ص:359

جامع:سید حبیب اعرجی.

دیوان عبد المهدی الحجّار

شیخ عبد المهدی بن داود حجّار نجفی(-1358 ق)،ناظم منظومه های«فوز الدّارین»و«البلاغ المبین».

دیوان عبد المهدی مطر

عبد المهدی بن عبد الحسین مطر نجفی(1318 ق-)،نزدیک 5000 بیت،بیشتر در مراثی اهل بیت(علیه السلام)

دیوان عبد النّبی الخطّی

شیخ عبد النبّی بن احمد خطّی.برخی از مرثیه های او دیده شده.

دیوان عبد الواحد آل مظفّر

شیخ عبد الواحد بن احمد آل مظفّر نجفی(1310 ق-).خ.دیده شده.

دیوان عبد الواسع تونی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الواسع تونی(سدۀ 12 ق)،مترجم رسالۀ«ذهبیّۀ رضویّه»به نام شاه سلطان حسین صفوی،که در همین ترجمه اشعاری در مدح و دعای شاه سروده و آورده است.

دیوان عبد الواسع جبلی

فارسی،از بدیع الزمان عبد الواسع بن عبد المجامع جبّلی غرجستانی(-555 یا 575 ق).ط.تهران، 1341 ش؛خ.آستان قدس،ش 4713 و چند نسخۀ دیگر.

دیوان عبد الواسع هروی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الواسع منشی هروی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،99 و 276)

دیوان عبد الوهاب اسفراینی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الوهاب اسفراینی،قاضی سبزوار و اسفراین و محتسب استرآباد،که قصیدۀ «دریای ابرار»امیر خسرو را جواب گفته است (مجالس النفائس،42 و 214).

دیوان عبد الوهاب سمرقندی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از عبد الوهاب سمرقندی(سدۀ 10 ق)(مجالس النفائس،171).

دیوان عبد الوهاب شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میر عبد الوهاب انجوی شیرازی معروف به میر مجنون(روز روشن،441).

دیوان عبد الوهاب قاضی

فارسی،از عبد الوهاب قاضی مشهد(سدۀ 9 ق) که در بدیهه گویی معروف بود و در انشاء و کتابت نیز مهارت داشت(مجالس النفائس،26 و 201).

دیوان عبد الهادی الشیرازی(او شعره)

سید عبد الهادی بن اسماعیل حسینی شیرازی نجفی(1305 ق-).

دیوان عبد الهادی العطار

سید عبد الهادی بن سید جواد موسوی عطار معروف به قطان(1325 ق-)،در 3 جزء:

«المواهب الموسویّة»،«الخواطر الموسویّة»و «النّفحات الموسویّة».

دیوان عبد الهادی الصنعانی(او شعره)

عبد الهادی بن محمد سودی زیدی صنعانی، معاصر امام شرف الدین(-995 ق).مذکور در «نسمة السّحر».

دیوان العبدی

ابو اسماء عبدی که ابن شهر آشوب او را در شمار شاعران شیعه یاد کرده است(معالم العلماء، 139).

دیوان العبدی(او شعره)

ابو عبد اللّه سفیان بن مصعب عبدی کوفی از اصحاب امام صادق(علیه السلام)(معالم العلماء،139).

دیوان العبدی---

ص:366

شاگرد حضوری قمّی،که به هند رفت و نزد عادلشاه تقرب یافت(هفت اقلیم،133).

دیوان عتیقی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از قطب الدین عتیقی تبریزی،معاصر خواجه رشید الدین همدانی(-718 ق)(مجمع الفصحاء،338/1).

دیوان عتیقی سمرقندی

فارسی،از ملک الافاضل جلال الدین بن قطب الدین تبریزی سمرقندی(-741 ق).خ.

لالا اسماعیل استانبول و ایاصوفیا.

دیوان عتیقی شروانی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از عتیقی شروانی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،243).

دیوان عتیقی شروانی(یا شعر او)

فارسی،از عتیقی شروانی از قلندران بکتاشیّه (سدۀ 14 ق).مقیم بغداد(دانشمندان آذربایجان،271).

دیوان عجایب و غرایب

فارسی و اردو،از امجد علی؛ط.آگره،1266 ق.

دیوان عجزی

فارسی،از حسن بیگ عجزی تبریزی،که در جواب دیوان فغانی،دیوانی داشته است (دانشمندان آذربایجان،271).

دیوان عجزی یزدی---

ص:368

دیوان عرفان شهرستانی

فارسی،از عبد اللّه بن علاء الدّین محمد عرفان شهرستانی که پدرش خواهرزادۀ شاه عباس بود و هردو را(پدر و پسر را)شاه صفی کور ساخت(تذکرۀ نصرآبادی،13).

دیوان عرفان کالبی(یا شعر او)

فارسی،از سلطان ابو سعید عرفان کالبی (-1147 ق).خلیفۀ شاه فضل اللّه بن سید احمد کاشفی(صبح گلشن،280).

دیوان عرفان هندی(یا شعر او)

فارسی،از عرفان بن خواجه مکی هندی (کلمات الشعراء،81).

دیوان عرفان یزدی

فارسی،از ملاّ مطیع عرفان یزدی که مدایح او «المواهب السنیة فی المدایح العلیة»نام دارد (تاریخ یزد،310).

دیوان عرفی تبریزی

فارسی،از عرفی تبریزی،معاصر شاه عباس صفوی و ناظم مثنوی«گوی و چوگان».مذکور در«سفینۀ خوشگو»؛نیز تحفۀ سامی(ص 167).

دیوان عرفی شیرازی

فارسی،از جمال الدین محمد بن زین الدّین عرفی حسینی شیرازی(-1002 ق).وی نخست دیوان خویش را در 996 ق گرد آورد و چون در بستر مرگ افتاد،مسوّدات اشعارش را نزد خان خانان فرستاد و محمد قاسم سراجا،به فرمان خان خانان پس از مرگ عرفی به گردآوری دیوان پرداخت و در 1026 ق آن را در 14 هزار بیت مرتب و مدوّن ساخت.ط.هند مکرر.خ.آستان قدس،ش 9161(1051 ق)و چند نسخۀ دیگر

دیوان عروضی---

ص:369

دیوان عشرت بروجردی

فارسی،از عشرت بروجردی(سدۀ 13 ق).خ.

موجود.

دیوان عشرت شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد شفیع عشرت شیرازی (-1358 ق)فرزند وقار شیرازی(آثار عجم، 363).

دیوان عشرت فراهانی بروجردی

فارسی،از ملک الکتّاب سید مهدی عشرت فراهانی(-1260 ق)(مجمع الفصحاء، 345/2).

دیوان عشرت کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از عشرت کشمیری،ملازم نجم الدوله امیر خان بهادر(صبح گلشن،285).

دیوان عشرتی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از عشرتی اصفهانی که به هند سفر کرد و به مشهد بازگشت و در راه کشته شد(صبح گلشن،286).

دیوان عشرتی فروشانی

فارسی،از آقا علی بن عین علی فروشانی ورنوسفادرانی اصفهانی،شاگرد ملاّ حسنعلی شوشتری(تذکرۀ نصرآبادی،338).

دیوان عشرتی قلندر(یا شعر او)

فارسی،از عشرتی قلندر،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،152).

دیوان عشرتی گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از عشرتی گیلانی،معاصر نصرآبادی (تذکره،204).

دیوان عشرتی یزدی

فارسی،از عشرتی یزدی،خوشنویس و شاعر روزگار صفویّه(آتشکده،261).

دیوان عشرتی هروی(یا شعر او)

فارسی،از بابا جان عشرتی هروی(مجالس النفائس،164).

دیوان عشق اصفهانی

فارسی،از عبد اللّه بن محمد شفیع عشق اصفهانی،زنده در 1064 ق.خ.ملک.

دیوان عشق هندی

اردو،از سید حسین میرزا صاحب عشق هندی؛ ط.جزء ثانی این دیوان«برهان غم»نام دارد.

دیوان عشقی بلگرامی

فارسی،از سید برکت اللّه بن اویس عشقی بلگرامی(-1142 ق).وی افزون بر این دیوان کوچک مثنویی نیز به نام«ریاض عشق»دارد (سرو آزاد،248).نسخه ای تحت عنوان دیوان عشقی در 1309 ش در بمبئی چاپ شده و نسخه ای از دیوان عشقی هم در کتابخانۀ عثمان ثالث موجود است.ولی انتساب هیچ یک از این دو معیّن نیست.

دیوان عشقی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از عشقی تبریزی،معاصر سام میرزا،که در معما و کتابه نویسی خوب بوده و گاهی نیز شعری هم می سروده(تحفۀ سامی،142).

دیوان عشقی درگزینی(یا شعر او)

فارسی،از عشقی درگزینی،معاصر سام میرزا،که شهرانگیزی جهت شهر تبریز گفته است(تحفۀ سامی،274).

دیوان عشقی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از عشقی(یا عتیقی شیرازی)که مردی فقیر،دوستدار اهل فضل و معاصر سام میرزا بوده است(تحفۀ سامی،146).

دیوان عشقی طهرانی(یا شعر او)

فارسی،از عشقی طهرانی که به گفتۀ معاصرش- سام میرزا-شاعری هذیان سرا بوده است(تحفۀ سامی،162).

ص:372

دیوان عشقی عظیم آبادی

فارسی،از محمد وجیه الدین بن شیخ غلام حسین (مجرم)عشقی عظیم آبادی(سدۀ 10 ق).خ.

ایشیاتک بنگال هند و دانشگاه پنجاب پاکستان.

دیوان عشقی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از عزیز الدین محمود عشقی کاشانی (روز روشن،456؛تحفۀ سامی،156).

دیوان عشقی لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از عشقی لکهنوی،شاگرد محمد حسین قتیل(صبح گلشن،286).

دیوان عشقی هروی(یا شعر او)

فارسی،از میر عشقی نبیرۀ امیر جهان ملک و معاصر نوائی(مجالس النّفائس،110 و 283).

در«مجالس النّفائس»از شاعری دیگر نیز با همین تخلص عشقی هروی یاد شده است.

دیوان عشقی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از عشقی همدانی که معاصر سام میرزا بوده است.در«تحفۀ سامی»از 2 شاعر با تخلص و نسبت عشقی همدانی یاد شده است.

(صص 148 و 144).

دیوان عشقی همدانی

فارسی،از میر محمد رضا بن ابی القاسم معروف به میرزادۀ عشقی همدانی(-1342 ق).ط.

تهران،1306 ش و مکرّر.

دیوان عصّار تبریزی

فارسی،از شمس الدین محمد بن احمد عصّار تبریزی(سدۀ 8 ق)ناظم مثنوی«مهر و ماه» (آتشکده،31).

دیوان عصار لواسانی

فارسی،از سید محمد بن محمود عصار حسینی لواسانی(-1356 ق)،که نسخت آشفته تخلص می کرد.خ.آستان قدس،ش 4717(1353 ق بخط ناظم)،4718 و 5757(خط ناظم)

دیوان عصام دهلوی

فارسی،از عصام الدین دهلوی.سنگلاخ منتخب آن را به خط قاسم شادیشاه دیده بوده است.

(امتحان الفضلاء،115/1).

دیوان العصامی الاسفراینی

عبد الملک بن جمال الدین عصامی اسفراینی (-1037 ق)که در ادب عرب تألیفاتی داشته (هدایة العارفین،628/1؛سلافة العصر،122).

دیوان العصامی الاسفراینی:(او شعره)

یحیی بن عبد الملک عصامی اسفراینی(سدۀ 11 ق)مؤلّف«انموذج النجباء فی معشارة الادباء» (سلافة العصر،272).

دیوان عصامی سمرقندی

فارسی،از عبد الملک عصامی سمرقندی معاصر تیمور و شیخ الاسلام سمرقند،استاد بساطی سمرقندی(روز روشن،458).

دیوان عصری تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از عصری تبریزی مقیم اصفهان و معاصر شاه ابو تراب گلستانه(تذکرۀ نصرآبادی، 306).

دیوان العصفوری---

ص:373

شیرازی(آثار عجم،563).

دیوان عطارد

فارسی،از خواجه شهاب الدین عطارد(-650 ق).خ.تاشکند(فهرست،65/2).

دیوان عطاردی خراسانی

فارسی،از عبد الرحمان بن محمد عطاردی خراسانی ابیوردی،شاعر روزگار محمود غزنوی.

سنگلاخ 2 نسخه از این دیوان را دیده بوده است (امتحان الفضلاء،122/1 و 90/2).

دیوان عطار نیشابوری

فارسی،از فرید الدین ابو طالب محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری(-627 ق)؛ط.تهران،1320 و 1345 ش و مکرّر؛خ.آستان قدس،ش 4683 (897 ق)و 8347.

دیوان عطار یزدی(یا شعر او)

فارسی،از حسین عطار یزدی،خواهرزادۀ مضطر(تاریخ یزد،331).

دیوان عظمت سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از عظمت شاعرۀ سمرقندی(صبح گلشن،288).

دیوان عظیم(یا شعر او)

فارسی،از میر هدایت اللّه عظیم شاه عبد العظیمی رازی(تحفۀ سامی،42).

دیوان عظیمای نیشابوری

فارسی،از عظیمای نیشابوری(-1111 ق) فرزند ملا قیدی و برادرزادۀ نظیری.خ.دانشگاه تهران و ایشیاتک بنگال.

دیوان عظیم بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از سید عظیم الدین بن نجات بلگرامی (1113 ق-)(سرو آزاد،337).

دیوان عظیم خیرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از فضل عظیم بن فضل امام خیرآبادی (صبح گلشن،288).

دیوان عظیم شیروانی

فارسی،از سید عظیم شیروانی(-1308 ق).ط.

تبریز،1313 ق.

دیوان عفت شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از سکینه بیگم بنت میرزا عبد اللّه (نسابه)عفت شیرازی(1192 ق-)که فتح علی شاه را مدح گفته و در ایجاد سبک جدیدی با نشاط اصفهانی اشتراک داشته است(فارسنامه، 94/1 و 149/2).

دیوان عفتی اسفراینی

فارسی،از عفت عفتی اسفراینی،کنیز آذری اسفراینی،که دیوانی داشته و گم شده است(روز روشن،463).

دیوان عقاب شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از سید میرزا فضل بن ابی القاسم عقاب شیرازی،شاگرد فرصت(آثار عجم،563).

دیوان عقدائی

فارسی،از اسماعیل بن ملک عقدائی یزدی (-1230 ق)که منظومه ای در معانی و بیان و تالیفاتی دیگر نیز دارد(تاریخ یزد،391).

دیوان عقیبة الاسدی(او شعره)

عقیبۀ اسدی،از شاعران اهل بیت(علیه السلام)(معالم العلماء،141).

دیوان عقیل همدانی---

ص:375

«الوافی بالوفیات».

دیوان علی بن عبد اللّه الحمدانی

سیف الدوله ابو الحسن علی بن عبد اللّه حمدانی تغلبی(-347 ق).مذکور در«نسمة السحر».

دیوان علی بن عثمان الاربلی

علی بن عثمان بن علی بن سلیمان صوفی اربلی (-670 ق)که یاد«البدیعیۀ»او گذشت.

دیوان علی بن عدنان البحرانی

سید علی بن عدنان بحرانی(-پس از 1355 ق)، جامع:محمد علی بن عدنان برادر شاعر،خ.

موجود.

دیوان علی بن علیرضا خوئی

فارسی و عربی،از شیخ علی بن علیرضا خوئی (-1350 ق)که خودش در 1331 آن را تدوین کرده است.مذکور در«الحدیقة المبهجة».

دیوان علی بن ماجد الجد حفصی

سید علی بن ماجد جد حفصی(سدۀ 13 ق).

مراثی او را شیخ لطف اللّه جد حفصی در 1201 ق در مجموعه ای گرد آورده است.

دیوان علی بن المحسن التنوخی

قاضی ابو القاسم علی بن محسن تنوخی(-447 ق)(معجم الادباء،110/14-141).

دیوان علی بن محمد التنوخی

قاضی ابو القاسم علی بن محمد تنوخی(-342 ق)(معجم الادباء،162/14-191).

دیوان علی بن محمد البرقی(او شعره)

علی بن محمد برقی(معالم العلماء،135).

دیوان علی بن محمد البیاضی النباطی

علی بن محمد بیاضی نباطی(-877 ق)ناظم «ذخیرة الایمان».

دیوان علی بن محمد الحریری(او شعره)

علی بن محمد حریری،مذکور در«دمیة القصر».

دیوان علی بن محمد الصنعانی

قاضی جمال الدین علی بن محمد عنسی صنعانی زیدی معاصر مؤلف«نسمة السحر»که شرح احوال او را آورده است.

دیوان علی بن مقرّب---

ص:379

دیوان علی ترشیزی(یا شعر او)

فارسی،از ملا علی ترشیزی(مجالس النفائس، 98).

دیوان علی الجاسم

شیخ علی بن قاسم جاسم حلّی(-1332 ق)؛ جامع:شیخ احمد حائری(شعراء الحلّه، 127/4).

دیوان علی جواهر رقم

فارسی،از میر سید علی بن میرزا مقیم بن شاهمیر تبریزی معروف به جواهر رقم(-1094 ق)که به هند رفت و نزد اورنگ زیب تقرب یافت (تذکرۀ نصرآبادی،208؛نمونۀ خطوط خوش، 152).

دیوان علی حسینی(یا شعر او)

فارسی،از علی حسینی(-1286 ق)(المآثر و الآثار،222).

دیوان علی خان ترکمان(یا شعر او)

فارسی،از علی خان میرزا خویشاوند نزدیک سلطان یعقوب خان(-896 ق)(مجالس النفائس،302).

دیوان علی خان گلپایگانی(یا شعر او)

فارسی،از علی خان بن میرزا ذو الفقار گلپایگانی (سدۀ 11 ق)،شیخ الاسلام گلپایگان(تذکرۀ نصرآبادی،185).

دیوان علی خان المدنی

سید علی خان بن نظام الدین احمد حسینی دشتکی شیرازی مدنی(-ح 1120 ق)،مولف سلافة العصر؛خ.سماوی و کاشف الغطاء.

دیوان علی خان المشعشعی

فارسی و عربی،از سید علی خان بن خلف مشعشعی(-1088 ق)،والی حویزه،وی 2 دیوان داشته به فارسی و عربی که دیوان عربی را خیر جلیس نامیده و موجود است.

دیوان علی خراس هروی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ علی خراس هروی(تحفۀ سامی، 69).

دیوان علی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه علی بن محمد جان قدسی (سدۀ 11 ق)مفسّر و محدث(تذکرۀ نصرآبادی،166).

دیوان علی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از حاج ملاّ علی کاتب و خوشنویس خراسانی(مجالس النّفائس،149).

دیوان علی خلج(یا شعر او)

فارسی،از میرزا علی خلج(سدۀ 10 ق)ملازم امیر فریدون جعفر(مجالس النفائس،166).

دیوان علی خیر الدّین---

ص:381

دیوان علی رضا اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از علی رضا بن رئیس حسین رویدشتی (سدۀ 11 ق)(تذکرۀ نصرآبادی،427).

دیوان علی رضا بیگ اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از علی رضا بیگ اصفهانی(سدۀ 11 ق) شاگرد ملا محمد باقر سبزواری(تذکرۀ نصرآبادی،189).

دیوان علی رضا تویسرکانی(یا شعر او)

فارسی،از علی رضا تویسرکانی(سدۀ 11 ق)که به هند رفت و به اصفهان بازگشت(تذکرۀ نصرآبادی،190).

دیوان علی رضا شولستانی(یا شعر او)

فارسی،از علی رضا شولستانی(سدۀ 11 ق) (تذکرۀ نصرآبادی 400).

دیوان علی رضا عباسی(یا شعر او)

فارسی،از علی رضا عباسی تبریزی خوشنویس (سدۀ 11 ق)(تذکرۀ نصرآبادی،207).

دیوان علی رضا کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از ملا علی رضا معروف به علی کرمانی (سدۀ 13 ق)مرید رونق علی شاه(ریاض العارفین،469).

دیوان علی رضوی زاده

فارسی،از علی رضوی زاده،ناظم«نصاب واژه های نو»،که چاپ شده.

دیوان علی الزینی

شیخ علی بن محمد حسین زینی نجفی(-1215 ق).مذکور در«تکملة امل الآمل».

دیوان علی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از سید علی سبزواری(سدۀ 11 ق)، نوادۀ میر شمس الدین نقیب الاشراف سبزوار (تذکرۀ نصرآبادی،97).

دیوان علی سهرندی

فارسی،از میان ناصر علی سهرندی متخلص به علی(-1108 ق).خ.دانشگاه تهران و شیرانی پاکستان.

دیوان علی سیاهپوش

فارسی،از سلطان علی بن صدر الدین سیاهپوش معروف به خواجه علی سیاهپوش(-830 ق) (دانشمندان آذربایجان،279).

دیوان علی شاه عبد العظیمی(یا شعر او)

فارسی،از سید علی شاه شاه عبد العظیمی، معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،42).

دیوان علی شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از ملا محمد علی شوشتری،شاگرد آقا حسین خوانساری(تذکرۀ نصرآبادی،185).

دیوان علی شهریاری قمّی(یا شعر او)

فارسی،از علی شهریاری قمی،معاصر حکیم رکنا و نصرآبادی(تذکره،367).

دیوان علی شیخ العراقین

فارسی،از شیخ علی بن عبد الحسین معروف به «شیخ العراقین»که مرثیه های او به نام«معراج المحبّة»چاپ شده.

دیوان علی شیر---

ص:382

دیوان علی العلیاری

علی بن عبد اللّه علیاری تبریزی(-1327 ق) مؤلف«بهجة الآمال»و ناظم«تتمیم زبدة المقال».

دیوان علی عظیم سهرندی(یا شعر او)

فارسی،از علی بن ناصر علی عظیم سهرندی (سرهندی)شاعر دربار محمد شاه(سدۀ 12 ق) (نتائج الافکار،495).

دیوان علی قاینی(یا شعر او)

فارسی،از سید علی بن عابد خطیب و واعظ خراسان و هرات در عصر سلطان حسین بایقرا (بهارستان،220).

دیوان علی القطیفی

شیخ علی بن سلیمان آل عبد الجبار قطیفی،در 4000 بیت در مدایح و مراثی.

دیوان علی قلی خان(یا شعر او)

فارسی،از علی قلی خان(گلستان مسرت،79).

دیوان علی قلی خان(یا شعر او)

فارسی،از علی قلی خان بن شاه وردی خان والی لر کوچک(تذکرۀ نصرآبادی،32).

دیوان علی قمّی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی بن آقا رضی قمّی(تذکرۀ نصرآبادی،113).

دیوان علی کاشی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ میر علی کاشی معاصر شاه عباس اول که در 1022 ماده تاریخ قتل فرزند شاه را به دست پدر،سرود(تذکرۀ نصرآبادی،484).

دیوان علی کمونه(یا شعر او)

فارسی،از سید علی کمونه،از خدمتگاران شاه طهماسب صفوی(تحفۀ سامی،45).

دیوان علی لغری(یا شعر او)

فارسی،از علی محمد خان لغری(-1250 ق)، از شاعران بلوچستان و مکران و مؤلّف«انیس السّالکین».مذکور در حاشیۀ«روضات الجنات فی تاریخ هرات»(ص 538).

دیوان علیم بخاری(یا شعر او)

فارسی،از ملا بقای بخاری(تذکرۀ نصرآبادی، 443).

دیوان علی متکلم رازی

فارسی،از علی متکلم رازی(نقض مثالب النواصب،239 و 628).

دیوان علی محمد احتشام اولیائی

فارسی،از علی محمد احتشام اولیائی،ناظم منظومۀ«وحدت ملی»که چاپ شده.

دیوان علی محمد اویسی

فارسی،از علی محمد اویسی،ناظم منظومۀ «سرگذشت پرویز»که چاپ شده.

دیوان علی مهابادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی مهابادی اصفهانی،جامع اشعار مولوی(تذکرۀ نصرآبادی،138).

دیوان علی نجف آبادی(یا شعر او)

فارسی،از آقا علی نجف آبادی اصفهانی،معاصر نصرآبادی(تذکرۀ،135).

دیوان علی نقاش(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی بیگ بن ابدال بیگ (-1167 ق)،نقاش باشی شاه طهماسب صفوی (آتشکده،406).

دیوان علی نقی الاحسائی

شیخ علی نقی بن شیخ احمد احسائی که در 1236 ق از پدر اجازه گرفته.ط.تهران.

دیوان علی نقی ایجاد(یا شعر او)

فارسی،از علی نقی بن احمد علی ایجاد(-1189 ق)که در اصل از همدان و متولد برهان پور بود (نتایج الافکار،84).

دیوان علی نقی کمره ای---

ص:383

دیوان علی نقی گنابادی

علی نقی گنابادی که در 1216 ق نظم«صراط الجنة»را به پایان رسانیده.

دیوان علی نقی اللکهنوی

سید علی نقی بن ابی الحسن لکهنوی(1323 ق-)،که«دیوان البقیعیات»نیز از اوست.

دیوان علی هاشمی(یا شعر او)

فارسی،از سید علی هاشمی(سدۀ 9 ق)که ملازم عبد اللطیف میرزا بود(مجالس النفائس، 14 و 189).

دیوان(میر)علی هروی

فارسی،از میر علی خوشنویس هروی(-925 ق)،مؤلف رسالۀ«مداد الخطوط»(امتحان الفضلاء،372/2-381).

دیوان(میر)علی هروی(یا شعر او)

فارسی،از میر علی هروی که در مدرسۀ جامی می نشست و از او استفاده می برد (مجالس النفائس،88 و 262).

دیوان(میر سید)علی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از میر سید علی بن شهاب الدین همدانی (-776).خ.ملک و مجلس.

دیوان علی یاربیگ(یا شعر او)

فارسی،از علی یار بیگ بن شادی خان(سدۀ 11 ق)(تذکرۀ نصرآبادی،66).

دیوان علی یزدی

فارسی،از حسنعلی یزدی متخلص به علی (تاریخ یزد،312).

دیوان عماد بخاری(یا شعر او)

فارسی،از عماد الدّین اسماعیل بخاری،معاصر ابو سعید خان(تاریخ گزیده،824).

دیوان عماد تربتی

فارسی،از عماد بن محمد تقی معین دفتر(1299 ش-)که مجموعه ای به نام«چند غزل عماد»از او چاپ شده است.

دیوان عماد الدّین غزنوی

فارسی،از عماد الدین غزنوی که گویا فرزند مختاری غزنوی بوده است(آتشکده،113).

دیوان عماد شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از سید میر عماد الدّین شیرازی،که سلطان حیدر بن شاه اسماعیل را مدح گفت(روز روشن،475).

دیوان عماد زوزنی(یا شعر او)

فارسی،از ملک عماد خوافی زوزنی،معاصر و مرید حجة الاسلام غزالی و شاگرد سید حسن غزنوی(آتشکده،77).

دیوان عماد فقیه

فارسی،از خواجه عماد الدین علی فقیه کرمانی (-772 یا 773 ق).خ.مجلس،ملک و شهید مطهری.

دیوان عماد قزوینی

فارسی،از میر عماد قزوینی خوشنویس (-1024 ق)(تذکرۀ نصرآبادی،207).

دیوان عماد کاتب

فارسی،از عماد کاتب(سدۀ 10 ق)(مجالس النفائس،394).

دیوان عماد لاری

فارسی،از عماد لاری که افزون بر غزلیّات، مثنوی لیلی و مجنون نیز داشته(مجالس النفائس،121).

دیوان عماد لر

فارسی،از عماد اللّه فضلوئی معروف به عماد لر که ملازم شمس الدین محمد صاحب دیوان بوده (مجالس النفائس،343).

دیوان عماد لشکر

فارسی،از علی بن اسماعیل سرمدی ادیب خلوت معروف به عماد لشکر،که«تبریکنامه»،

ص:384

«چهارده بند»و«وطنیات»از اشعار او چاپ شده.

دیوان عمادی شهریاری

فارسی،از عماد الدین عمادی غزنوی شهریاری (-573 ق)؛خ.مجلس.

دیوان عماد یزدی

فارسی،از سید عماد الدین عراقی یزدی مقیم خراسان و معاصر امیر علی شیر(مجالس النفائس،122 و 312).

دیوان عمارۀ مروزی

فارسی،از ابو منصور عمارة بن احمد مروزی (-360 ق)(مجالس النفائس،335).

دیوان عمارة الیمانی

نجم الدین ابو محمد عمارة بن حسن حکمی یمانی(-569 ق)مقیم مصر،مذکور در «نسمة السحر».

دیوان عمان سامانی-گنجینۀ اسرار

فارسی،از تاج الشعراء،نور اللّه بن عبد اللّه (جیحون)عمان سامانی اصفهانی(-1322 ق)؛ ط.تهران،1315 ق و مکرّر،اصفهان،1306 ق و مکرّر؛هند،1323 ق.

دیوان عماد سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از عمان سمرقندی که عبد العزیز خان را مدح می گفته(روز روشن،476).

دیوان عمدۀ تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از عمدۀ تبریزی که از شاعران متقدّم بوده(دانشمندان آذربایجان،281).

دیوان عمعق بخاری

فارسی،از شهاب الدین امیر الشعراء عمعق بخارائی(-542 یا 551 ق)؛ط.تبریز،1307 ش؛تهران،1339 ش؛خ.مجلس و ملّی تبریز.

دیوان عموی اصفهانی

فارسی،از محمود بن عبد الصمد بن محمود فرهنگ معروف به عموی اصفهانی(1285 ش-)(شعرای اصفهان،335).

دیوان عمید حسینی---

ص:385

دیوان عنایت کتابدار(یا شعر او)

فارسی،از عنایت کتابدار کتابخانۀ سلطنتی (هفت اقلیم،302).

دیوان عنایت لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از عنایت بهله دوز لاهیجی (مجمع الخواص،239).

دیوان عنایت اللّه دیلمی(یا شعر او)

فارسی،از شاه عنایت اللّه دیلمی،پدر شاه صدر دیلمی(تحفۀ سامی،58).

دیوان عنایت اللّه دیلمی(یا شعر او)

فارسی،از شاه عنایة اللّه بن شاه صدر دیلمی (تحفۀ سامی،62).

دیوان عنایت لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از محمد حفیظ بن اللهیار عنایت لاهوری خوشنویس(تذکرۀ حسینی،226).

دیوان عنایتی کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد عنایتی کرمانی،که در 1014 ق تاریخ جلوس شاه سلیم بن اکبر را سرود(تذکرۀ نصرآبادی،479).

دیوان عنبر شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا عنبر شیرازی که قصیدۀ او در استقبال قصیدۀ«ایوان مدائن»خاقانی چاپ شده.

دیوان عندلیب تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از عندلیب تبریزی،شاعر داستانسرا (دانشمندان آذربایجان،282).

دیوان عندلیب دارابجردی(یا شعر او)

فارسی،از ملا صادق عندلیب دارابجردی، معاصر فرصت(-1339 ق)(آثار عجم، 103).

دیوان عندلیب کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از حافظ محمد تقی عندلیب کاشانی،که در شعر و موسیقی مهارت داشته(تذکرۀ نصرآبادی،406).

دیوان عندلیب کاشانی

فارسی،از سید محمد تقی عندلیب حسینی که نخست بلبل تخلص می کرده.ط.کلکته،1309 ق؛استانبول،1313 ق؛لکهنو،1343 ق.

دیوان عندلیب کاشانی

فارسی،از محمد حسین خان بن فتحعلی خان (صبا)عندلیب کاشانی،که پس از پدر به ملک الشعرائی رسید.او پدر محمود خان ملک الشعرا بود(المآثر و الآثار،195).

دیوان عنصری بلخی

فارسی،از ابو القاسم حسن بن احمد عنصری بلخی(-431 ق).ط.تهران،1298 ق،1323 و 1341؛لکهنو،1922 م.خ.آستان قدس،ش 5835(1261 ق).

دیوان عنقای اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد جواد عنقای اصفهانی(سدۀ 13 ق)که نستعلیق را خوش می نوشت(مجمع الفصحاء 350/2).

دیوان عنقای شیرازی

فارسی،از ملک الشعراء محمد حسین عنقای شیرازی(-1308 ق)،فرزند همای شیرازی.

خ.موجود.

دیوان عنقای طالقانی

فارسی،از جلال الدین ابو الفضل بن علی عنقای طالقانی(-1333 ق).خ.ملّی و دانشگاه تهران؛ منتخب آن در تهران در 1332 ش چاپ شده.

دیوان عنقای طالقانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد بن جلال الدین عنقای طالقانی (1306 ق-)(نامۀ فرهنگیان،705).

دیوان عنقای طهرانی

فارسی،از صادق بن محمد بن جلال الدّین عنقای تهران طالقانی(1335 ق-)که جز غزلیات و

ص:386

مثنویها آثار دیگری نیز دارد.

دیوان عنقای قاجار(یا شعر او)

فارسی،از محمد رحیم بن محمد خان عنقای قاجار حاکم سبزوار(مجمع الفصحاء،349/2).

دیوان عنوان تبریزی

فارسی،از محمد رضا چلبی بن محمد صالح چلبی عنوان تبریزی(سدۀ 11 ق).خ.موجود.

دیوان العواد البغدادی

محمد جواد بن عبد الرضا عواد بغدادی(سدۀ 11 ق).خ.موجود.

دیوان عوام کردستانی(یا شعر او)

فارسی،از عبد اللّه بن احمد عوام سنندجی کردستانی(-1235 ق)(مجمع الفصحا، 351/2).

دیوان عوض خان لاری(یا شعر او)

فارسی،از عوض خان لاری حاکم لار(تذکرۀ حزین،86).

دیوان عوض غازی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از عبد اللّه خان ازبک پادشاه بخارا متخلّص به عوض غازی(مجمع الخواص، 16).

دیوان عوف بن محلم

عوف بن محلم(الفهرست،233).

دیوان عوفی

فارسی،از نور الدین محمد بن محمد بن یحیی عوفی بخاری(سدۀ 7 ق)مؤلف«لباب الالباب» و«جوامع الحکایات»...برخی از اشعار او در بخش اول«جوامع الحکایات»آمده است.

دیوان العونی

ابو محمد طلحة بن عبد اللّه بن ابی عون عونی غسانی،مداح اهل بیت(علیه السلام).شیخ محمد سماوی در حدود 350 بیت اشعار او را از مناقب ابن شهر آشوب و جاهای دیگر جمع کرده است.

دیوان العویس

شرف الدین عیسی بن حجّاج عویس(-780 ق)، ناظم«البدیعیّة».مذکور در«کشف الظنون».

دیوان عهدی باکوئی(یا شعر او)

فارسی،از عهدی باکوئی خوشنویس(-965 ق) (نتایج الافکار،466).

دیوان عهدی بغدادی

فارسی و ترکی،از عهدی بن شمسی بن عبد الملک بغدادی،«ناظم منظر الابرار»و مؤلف تذکرۀ ترکی گلشن شعرا(هدیة العارفین، 48/1).

دیوان عهدی تبریزی

فارسی،از عهدی تبریزی(دانشمندان آذربایجان،282).

دیوان عهدی خراسانی

فارسی،از قاضی عبد الرزاق عهدی(یا عبدی) خراسانی،مصاحب قاضی نور اللّه شوشتری (روز روشن،487).

دیوان عهدی ساوجی(یا شعر او)

فارسی،از عهدی ساوجی،شاعر دربار شاه طهماسب صفوی(آتشکده،221).

دیوان عهدی قزوینی

فارسی،از میر مراد عهدی قزوینی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،154).

دیوان عهدی کوکب آبادی(یا شعر او)

فارسی،از عهدی کوکب آبادی،معاصر جاهی صفوی(صبح گلشن،295).

دیوان عیاضی سرخسی

فارسی،از حکیم عبد الرحیم عیاضی سرخسی، معاصر معزّی و نظامی عروضی(مجمع الفصحاء،354/1).

ص:387

دیوان عیانی جهرمی(یا شعر او)

فارسی،از احمد خان عیانی جهرمی(ریاض العارفین،468).

دیوان عیانی دهدار

فارسی،از محمود بن محمد دهدار متخلص به عیانی،که«خلاصة الترجمان»را در 1013 ق تالیف کرد و منظومه ای به نام«سجنجل»دارد (آتشکدۀ،152).

دیوان عیانی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میر عیانی پوستین دوز شیرازی(سدۀ 10 ق)(مجالس النفائس،392).

دیوان عیانی هروی

فارسی،از عیانی هروی،معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،231).

دیوان عیدی بیگ خلیفه(یا شعر او)

فارسی،از زین العابدین علی بن عبد المؤمن مؤلّف«تکملة الاخبار»،که در دیوان شاه طهماسب تا 973 ق خدمت می کرده است.

دیوان عیسی اصفهانی

فارسی،از سید عیسی بن محمد علی عاملی اصفهانی(سدۀ 13 ق)ناظم مثنوی«الزهرة السنیّة».

دیوان عیسی الاعرجی

عیسی بن جعفر بن محمد اعرجی که در 1308 ق مرثیه ای در وفات سید عبد الکریم اعرجی گفته است.مذکور در«تحفة بغداد».

دیوان عیسی بیگ تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از عیسی بیک بن طالب خان تبریزی (دانشمندان آذربایجان،282).

دیوان عیسی ساوجی

فارسی،از قاضی عیسی بن خواجه شکر اللّه ساوجی از صدور و مقربان سلطان یعقوب (-896 ق)(مجالس النّفائس،118).

دیوان عیسی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا مسیح عیسی شیرازی(تذکرۀ نصرآبادی،386).

دیوان عیسی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از عیسی یزدی،درگذشته در هند و معاصر نصرآبادی(تذکره،285).

دیوان عیسی الیمانی

عیسی بن لطف اللّه بن مطهّر حسنی یمانی.مذکور در«نسمة السّحر».

دیوان عیشی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از عیشی اردبیلی که اشعارش از جنگ مؤرّخ 1135 ق نقل شده(دانشمندان آذربایجان،283).

دیوان عیشی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد رضا عیشی اصفهانی،که در 1206 ق تاریخ وفات سید مهدی جزائری را گفته است(نجوم السماء،300).

دیوان عیشی حصاری(یا شعر او)

فارسی،از عیشی حصاری که نخست محنتی تخلص می کرده و به دهلی رفته و نزد اکبر تقرب یافته است(صبح گلشن،296).

دیوان عیشی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از علی محمد عیشی شیرازی،شاگرد نصرت(آثار عجم،564).

دیوان عیشی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از عیشی شیرازی معروف به کل عیشی (سدۀ 10 ق)که قزوینی هزلیاتی از او نقل کرده است(مجالس النفائس،403).

دیوان عیشی لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از طالب علی خان بن علی بخش عیشی لکهنوی(-1240 ق)شاگرد قتیل(صبح گلشن، 296).

ص:388

دیوان عیشی هروی

فارسی،از حافظ علی بن نور عیشی غوری هروی که در 908 ق قصیدۀ مصنوعی در مدح سلطان حسین بایقرا سرود و یکی از قصائد موجود و مصنوع او«ممتاز البدایع»نام دارد.(تحفۀ سامی،69).

دیوان العیناثی

سید صدر الدین بن محمد امین فضل اللّه عیناثی عاملی(-1360 ق).خ.موجود.

دیوان العیناثی

سید محمد حیدر عیناثی حسینی عاملی(-1369 ق)،که«المنتخبات المختارات»او چاپ شده.

دیوان عین الزّمان

مهذّب الدین ابو الحسین احمد بن منیر،عین الزّمان طرابلسی شامی(-543 ق)،ناظم قصیدۀ رائیۀ «التتریّة»(مجالس المؤمنین،456).

دیوان عینی علی گلپایگانی(یا شعره)

فارسی،از میر عین علی حسینی گلپایگانی که بیشتر رباعی می سروده(تذکرۀ نصرآبادی، 254).

دیوان عین القضات رازی(یا شعر او)

فارسی،از امیر عین القضات،قاضی ری(تحفۀ سامی،40).

دیوان عین القضات همدانی

عین القضات ابو الفضل عبد اللّه بن محمد میانجی همدانی(-525 ق)مؤلّف«التمهیدات»که رباعیات بسیاری از خود در آن آورده.تألیفات دیگری نیز دارد.

دیوان عینی

فارسی،از سید صدر الدّین بن سید مراد عینی (-1333 ش)،که منظومه های یادگار،آدینه، غلامان،یتیم،مرگ رباخوار و بخارا نیز از او چاپ شده است.

دیوان عینی فراهانی(یا شعر او)

فارسی،از عبد القیوم عینی فراهانی که در هند اقامت گزید و نزد جهانگیر و قاسم خان حاکم بنگال تقرب یافت(صبح گلشن،298).

دیوان عیوقی

فارسی،از عیوقی،شاعر عهد غزنوی،که نسخۀ مثنوی«ورقه و گلشاه»او در موزۀ سرای طوپ قاپو در ترکیه موجود است و اشعاری نیز از او در «فرهنگ فرس»اسدی آمده است.

دیوان غارت زند

فارسی،از امامقلی خان زند(سدۀ 13 ق)؛جامع سید حسن تفرشی(المآثر و الآثار،222).

دیوان غازی قلندر سمنانی(یا شعر او)

فارسی،از غازی قلندر سمنانی(مجمع الخواص، 194).

دیوان غازی کرای خان

فارسی؟،از غازی کرای خان بن دولت کرای خان تاتار از پادشاهان کریمیه که به دست سپاه صفوی اسیر شد(مجمع الفصحاء،41/1).

دیوان غازی مازندرانی

فارسی،از محمد قاسم خان بن میرزا حسن غازی مازندرانی(-1271 ق)که محمد شاه قاجار را مدح گفته است(مجمع الفصحاء،367/2).

دیوان غافل

فارسی،از غلام رضا غافل،مؤلف«عتاب الغافلین».خ.ملک.

دیوان غافل سیستانی

فارسی،از ملک حمزة بن جلال الدین غافل سیستانی(سدۀ 11 ق)(تذکرۀ نصرآبادی،36 و 483).

دیوان غافل طالقانی(یا شعر او)

دیوان غمدل دیلمقانی(یا شعر او)

فارسی،از غمدل دیلمقانی(سدۀ 13 ق) (دانشمندان آذربایجان،286).

دیوان غمگین

فارسی،از محمد کاظم بن عباس غمگین اصفهانی(-1355 ق).ط.تهران،1328 ش.

دیوان غمناک

فارسی،از محمد تقی غمناک فرش فروش اصفهانی،که«لئالی غم»و«گنجینۀ مصائب»او چاپ شده.

دیوان غنائی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الوهاب بن محمد غنائی حسینی معموری هندی،شارح دیوان خاقانی در 1018 ق.

دیوان غنی اصفهانی

فارسی،از سید عبد الغنی غنی عضو انجمن دانشکدۀ اصفهان(شعرای اصفهان،339).

دیوان غنی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الغنی تبریزی(دانشمندان آذربایجان،287).

ص:392

دیوان غنی تفرشی(یا شعر او)

فارسی،از سید عبد الغنی غنی تفرشی(آتشکده، 407).

دیوان غنی زادۀ سلماسی-آثار منظوم محمود

غنی زاده

فارسی،از محمود غنی زادۀ سلماسی(-1353 ق).ط.تهران،1332 ش.

دیوان غنی کشمیری

فارسی،از محمد طاهر غنی کشمیری(-1079 ه).ط.کانپور،1304 ق و مکرّر؛لکهنو، 1261 ق و مکرّر.

دیوان غنی لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از غنی مسگر لاهیجی(مجمع الخواص، 238).

دیوان غنیمت پنجابی

فارسی،از محمد اکرم غنیمت پنجابی ملتانی (-110 ق).ط.لاهور،1337 ش.

دیوان غنی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد غنی یزدی،از سادات عریضیّه(تاریخ یزد،313).

دیوان غواصی یزدی

فارسی،از غواصی یزدی(یا خراسانی)معاصر سام میرزا که خرده فروش بوده و روزی 500 بیت می سروده،کتابهای«روضة الشهداء»، «قصص الانبیاء»،«تاریخ طبری»،«کلیله و دمنه»و«ذخیرۀ خوارزمشاهی»را به نظم آورده است(تحفۀ سامی،174؛تاریخ یزد،313).

دیوان غوث اعظم---

ص:393

مقیم دهلی و شاعر دربار محمد شاه(صبح گلشن،301).

دیوان غیوری(یا شعر او)

فارسی،از شاهویردی غیوری،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،32).

دیوان غیور کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از حسن غیور کرمانی وزیر گرجستان و معاصر شفیعا(تذکرۀ حزین،28).

دیوان فائح قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از سید عبد اللّه فائح قزوینی،فرزند قوام الدین سیفی،ناظم«التحیّة العبهریّة»در صلاة و تحیّات.

دیوان فاتح گلپایگانی

فارسی،از برخوردار بیک بن آقا ولایت فاتح گلپایگانی(-پیش از 1083 ق)،وزیر گلپایگان نصرآبادی این دیوان را دیده بوده است.

دیوان فاتح گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از میر رضی فاتح گیلانی که در سفر گجرات به دست دزدان کشته شد(تذکرۀ حزین، 111).

دیوان فاتحی اصفهانی

فارسی،از علیرضا بن محمد حسین فاتحی محمد شفیعی اصفهانی(1289 ش-)که «حقیقت گویی»و برخی دیگر از آثار منظوم او چاپ شده.

دیوان فاخر بهبهانی(یا شعر او)

فارسی،از فاخر بهبهانی مقیم اصفهان و معاصر نصرآبادی(تذکره،361).

دیوان فاخر تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از احمد فاخر تبریزی(سدۀ 13 ق) (دانشمندان آذربایجان،290).

دیوان فادشاه(او شعره)

ابو الحسین فاد شاه ناصر علوی،شاعر اهل بیت (علیه السلام)(معالم العلماء،137).

دیوان فارسانی

فارسی،از کمال الدین مرتضویان فارسانی (1291 ش-)که رباعیاتش در اصفهان طبع شده(شعرای اصفهان،344).

دیوان فارس بروجردی

فارسی،از ملاّ اسماعیل فارس سیف الشعراء، معاصر ناصر الدین شاه قاجار.خ.دانشگاه تهران.

دیوان فارس بن عدنان(او شعره)

ابو الشول فارس بن عدنان،شاعر اهل بیت(معالم العلماء،137).

دیوان فارسی---

ص:395

است.

دیوان فارغ قمی

فارسی،از فارغ(یا فارغا)قمی،که با دانای کشمیری به سرودن«شاهنامۀ فرخ سیر» موظف شد(صبح گلشن،159).

دیوان فارغی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از فارغی استرآبادی(آتشکده،153).

دیوان فارغی تبریزی

فارسی،از فارغی تبریزی(سدۀ 13 ق)که تربیت نسخۀ آن را داشته است(دانشمندان آذربایجان،290).

دیوان فارغی هندی(یا شعر او)

فارسی،از محمد صالح فارغی هندی که پدرش کتابدار اکبر بوده(طبقات اکبری،509/3).

دیوان فارغی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از فارغی شیرازی،برادر شیخ فتح اللّه شیرازی و پدر میر مرتضی منجّم،که به هند سفر کرد و نزد اکبر شاه تقرب یافت.وی گاهی فایقی نیز تخلص می کرد(فارسنامۀ ناصری،149/2).

دیوان فارغی هروی(یا شعر او)

فارسی،از فارغی هروی معاصر نوائی(مجالس النفائس،69).

دیوان فارغی هروی(یا شعر او)

فارسی،از ابو الوجد ابن وجیه الدین فارغی هروی (-940 ق)که به هند رفت و نزد همایون مقرب گردید(صبح گلشن،305).

دیوان فاروقی(یا شعر او)

فارسی،از ابراهیم قوام فاروقی(سدۀ 8 ق) مؤلف«شرفنامۀ منیری»،که اشعار بسیاری از خود در شواهد لغات آن کتاب آورده است.

دیوان فاضل خوزانی

فارسی،از زین العابدین فاضل خوزانی اصفهانی (تذکرۀ نصرآبادی،418).

دیوان فاضل طبسی(یا شعر او)

فارسی،از فاضل طبسی که حافظ قرآن و معاصر سام میرزا بوده(تحفۀ سامی،159).

دیوان فاضل عراقی-مشکاة الرزیّة

فارسی،از محمد حسین بن علی مراد انصاری.ط.

تهران،1324 و 1328 ق.

دیوان فاضل کاشانی

فارسی،از ملاّ فاضل کاشانی،نوادۀ ملا شانی،که به گفتۀ نصرآبادی بیش از 100 هزار بیت شعر داشته(تذکره،374).

دیوان فاضل گروسی---

ص:396

دیوان فانی اصفهانی

فارسی،از سید رضا بن میر فاضل موسوی هندی (-1222 ق)مقیم اصفهان(مجمع الفصحاء، 284/2).

دیوان فانی اهری(یا شعر او)

فارسی،از محمود فانی اهری،که در 1304 ق، 70 ساله بوده(دانشمندان آذربایجان،290).

دیوان فانی تبریزی

فارسی،از میرزا باقر فانی تبریزی(-1350 ق) که«گنج پهلوی»و«گل و بلبل»اثر طبع او در تبریز چاپ شده.

دیوان فانی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از فانی تبریزی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،137).

دیوان فانی تبریزی

فارسی و ترکی،از صادق فانی تبریزی(1255 ق-)،مؤلف«الخمسة الادبیّة».

دیوان فانی خوافی---

ص:397

دیوان فایض(یا شعر او)

فارسی؟،از فایض(سدۀ 13 ق)(دانشمندان آذربایجان،293).

دیوان فایض ابهری(یا شعر او)

فارسی،از محمد نصیر فایض ابهری(-1134 ق)شاگرد صائب و مصاحب حزین(تذکره، 104).

دیوان فایض اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از حیدر علی بن مسیح اللّه فایض اردبیلی (-1081 ق)(تذکرۀ نصرآبادی،190).

دیوان فایض اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از عباس فایض اصفهانی،عضو انجمن دانشکدۀ اصفهان(شعرای معاصر،340).

دیوان فایض خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از فایض خوانساری(صبح گلشن، 310).

دیوان فایض مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد باقر فیض مازندرانی (-1118 ق)(صبح گلشن،309).

دیوان فایض نائینی

فارسی،از محمد(یا علی رضا)نائینی(سدۀ 13 ق).خ.آلهیات.

دیوان فایض نهاوندی(یا شعر او)

فارسی،از فایض نهاوندی(صبح گلشن،310).

دیوان فایق اردبیلی(یا شعر او)

فارسی؟،از فایق اردبیلی(سدۀ 13)(دانشمندان آذربایجان،293).

دیوان فایق اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از امینا بن شاه ولی فایق اصفهانی، معاصر نصرآبادی(تذکره،349).

دیوان فایق لکهنوی

فارسی،از غلام محمد بن غلام حسین فایق لکهنوی(-1241 ق).مؤلف«مخزن الفوائد»، «انشاء فایق»،«بهار معنی»و جز آنها(صبح گلشن،310).

دیوان فایقی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از فایقی تبریزی،(دانشمندان آذربایجان،294).

دیوان فتاح مراغی---

ص:398

دیوان فتحی اندجانی

فارسی،از فتحی اندجانی،ملازم بابر شاه (مجالس النفائس،158).

دیوان فتحی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از فتحی تبریزی که مشک می فروخته و معاصر سام میرزا بوده(تحفۀ سامی،148).

دیوان فتحی ترمذی(یا شعر او)

فارسی،از حکیم علی بن محمد فتحی ترمذی، معاصر سنائی و مختاری(مجمع الفصحاء، 372/1).

دیوان فتحی(یا شعر او)

فارسی،از فتحی،شاعر دربار سلطان یعقوب (-896 ق)(مجالس النفائس،312).

دیوان فتحی شیروانی(یا شعر او)

فارسی،از فتحی شیروانی(دانشمندان آذربایجان،293).

دیوان فتحی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از فتحی قزوینی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،194).

دیوان فتحی کور(یا شعر او)

فارسی،از فتحی کور که او نیز قزوینی و معاصر سام میرزا بوده(تحفۀ سامی،194).

دیوان فتوّت(یا شعر او)

فارسی،از ابو تراب فتوّت(صبح گلشن،312).

دیوان فتوحی(یا شعر او)

فارسی،از روح اللّه فتوحی منشی(سدۀ 10 ق) که نسخۀ منشآت او در دانشگاه تهران موجود است و غزلها،معماها و مثنویهائی از خود در آنها نقل کرده.

دیوان فتوحی زواره ای

فارسی،از سید علی اکبر بن محمد علی فتوحی زواره ای(1323 ق-)،در 5000 بیت(شعرای اصفهان،447).

دیوان فتوحی مروزی(یا شعر او)

فارسی،از اثیر الدّین فتوحی مروزی مصاحب صابری و معارض انوری(مجمع الفصحاء، 372/1).

دیوان فتوی عاملی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا نوری فتوی عاملی،برادرزادۀ شیخ بهائی که شیخ الاسلام هرات بوده و همانجا درگذشته است(تذکرۀ نصرآبادی،194).

دیوان فتی الجبل

سید عبد الرؤف بن محمود امین عاملی شقراوی معروف به فتی الجبل(1318 ق-)که «العواطف السائرة»اثر طبع او چاپ شده.

دیوان الفحام

سید محمد صادق بن علی فحام حسینی نجفی اعرجی(-1204 ق)؛خ.موجود.

دیوان فخّار(او شعره)

سید معد بن فخّار موسوی،منقول از شیخ محمد جبعی که او از خط شهید اول نقل کرده(اجازات البحار،15).

دیوان فخر(یا شعر او)

فارسی،از مولانا فخر(سده 10)(مجالس النّفائس،401).

دیوان فخر بناکتی(یا شعر او)

فارسی،از فخر الدین داود بن محمد بناکتی(-735 ق)،ملک الشعراء غازان خان و مؤلّف«روضة اولی الالباب فی تواریخ الاکابر و الانساب»(تاریخ ادبیات براون،122/3).

دیوان فخر خلخالی(یا شعر او)

فارسی،از فخر خلخالی که از شیخ زادگان خلخال بوده(مجالس النّفائس،391).

دیوان فخر الدّولۀ گیلانی

فارسی،از میر عمید الدین فخر الدولۀ گیلانی.

سنگلاخ نسخۀ آن را به خطّ ملا معروف دیده

ص:399

دیوان فخری قاجار-جواهر منظوم

فارسی،از علی قلی میرزا اعتضاد السلطنۀ فخری (-1298 ق).خ.مجلس و دانشگاه تهران.

دیوان فخری گرگانی

فارسی،از فخر الدین اسعد فخری گرگانی که در 446 ق به نظم مثنوی«ویس و رامین»پرداخته است.

دیوان فخری هروی-بوستان خیال-تحفة

الحبیب

فارسی،از سلطان محمد بن امیری فخری هروی،که دیوان غزلیات خود را نخست «بوستان خیال»نام نهاده و سپس آن را به نام خواجه حبیب اللّه وزیر خراسان«تحفة الحبیب» نامیده است؛ط.پاکستان.

دیوان فدای اردستانی

فارسی،از میرزا سعید فدای اردستانی اصفهانی و-1243 ق).خ.تهران(سلطنتی سابق)

دیوان فدایی اردکانی(یا شعر او)

فارسی،از فدایی اردکانی که در 1085 ق به هند سفر کرده و بازگشته است(تاریخ یزد،316).

دیوان فدایی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از میر عماد الدین محمد فدایی استرآبادی(مجالس النفائس،87،261).

دیوان فدایی اصفهانی---

ص:401

دیوان فراتی تبریزی

فارسی،از حافظ چرگر(یا چرکین)فراتی تبریزی(دانشمندان آذربایجان،103).

دیوان فراقی جوینی(یا شعر او)

فارسی،از ملا فراقی جوینی(مجالس النفائس، 168).

دیوان فراقی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه ابو البرکه فراقی سمرقندی قاضی سمرقند(مجالس النفائس،380).

دیوان فراقی طالقانی(یا شعر او)

فارسی،از فراقی طالقانی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،311).

دیوان فراهی

فارسی و عربی،از ابو نصر بدر الدین مسعود(یا محمود یا محمد)بن ابی بکر سنجری فراهی (640 ق)،ناظم«الجامع الصغیر»و«نصاب الصّبیان».

دیوان فرج آل عمران

شیخ فرج بن حسن آل عمران قطیفی(1321 ق-)،مشتمل بر منظومۀ های«الجوهره»، «منهج السلامة»،«تحفة الابرار»،«مفتاح الفرج» و«الدرة الیتیمة».ارجوزۀ«مرشد العقول»وی چاپ شده.

دیوان فرج البحرانی

ابو الفتح فرج بن مبارک بحرانی،خ.دیده شده.

دیوان فرج اللّه

شیخ فرج اللّه بن محمد درویش حویزی دارابجردی،معاصر حرّ عاملی(سلافة العصر، 192).

دیوان فرح لاهوری

فارسی،از فرح لاهوری(صبح گلشن،314).

دیوان فرّخ تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از علی بابا فرخ تبریزی معاصر شیخ حسن زنوزی(دانشمندان آذربایجان،295).

دیوان فرخاری(یا شعر او)

فارسی،از فرخاری از شاعران فرغانه(آتشکده، 344).

دیوان فرّخ حسین لاهوری

فارسی،از فرخ حسین لاهوری مداح فرخ سیر (تذکرۀ حسینی،254).

دیوان فرّخ زاد

فارسی،از فروغ فرخ زاد شاعرۀ معاصر که چند مجموعۀ او به چاپ رسیده،مانند«دیوار»، «عصیان»،«اسیر»،«تولّدی دیگر»...

دیوان فرخ زند(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسن خان بن علیمراد خان فرخ زند(-1237 ق)(مجمع الفصحاء،382/2).

دیوان فرّخ قاجار(یا شعر او)

فارسی،از فریدون میرزا بن عباس میرزا فرخ قاجار(مجمع الفصحاء،44/1).

دیوان فرخندۀ ساوجی

فارسی،از فرخنده بنت محمد کاظم ساوجی.ط.

تهران 1347 ق.

دیوان فرخی استانبولی

فارسی،از فرخی استانبولی مداح سلطان سلیمان خان عثمانی(-974 ق)(مجالس النفائس،404).

دیوان فرّخی سیستانی

فارسی،از حکیم ابو الحسن علی بن جولوغ فرّخی سیستانی(-429 ق).ط.تهران،1301 ق و مکرّر.

دیوان فرّخی شیروانی

فارسی،از فرّخی شیروانی(یا شروانی)مداح سلطان منوچهر بن قابوس بن وشمگیر(-420

ص:402

دیوان فرقی هروی(یا شعر او)

فارسی،از فرقی هروی معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،294).

دیوان فروتن کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از عباس فروتن کرمانی(1343 ق-).

دیوان فروغ اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی فروغ اصفهانی(1100 ق-)(تذکرة الشعراء،101).

دیوان فروغ اصفهانی

فارسی،از میرزا مهدی فروغ الدّین فروغ اصفهانی فرزند محمد باقر بهجت(1223 ق-)؛ خ.دانشگاه تهران.

دیوان فروغ اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد فروغ منجم اصفهانی.

مذکور در«مدایح معتمدیه».

دیوان فروغ اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از جلال برجیس بن ابی طالب فروغ اصفهانی(شعرای معاصر اصفهان،355).

دیوان فروغ بیرجندی(یا شعر او)

فارسی،از حاج محمد حسین فروغ بیرجندی واعظ و خوشنویس(بهارستان،314).

دیوان فروغ تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از حاج عبد اللّه فروغ تبریزی(-1210 ق).خ.دانشگاه تهران.

دیوان فروغ کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد قاسم(یا ابو القاسم)بن ملک الشعراء فتحعلی خان(صبا)فروغ کاشانی (-1291 ق)(المآثر و الآثار،195).

دیوان فروغ فرخزاد---

ص:404

دیوان فروغی لنجانی

فارسی،از محمد حسن فروغی لنجانی(1340 ق-)(شعرای معاصر اصفهان،422).

دیوان فروغی نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از فروغی نیشابوری(سدۀ 10 ق) (مجالس النفائس،165).

دیوان فرهاد اشتری

فارسی،از علی بن احمد فرهاد اشتری(معاصر)، که منظومۀ«ستارۀ سحری»او چاپ شده.

دیوان فرهاد میرزا(یا شعر او)

فارسی،از فرهاد میرزا معتمد الدّولة فرزند عباس میرزا نائب السلطنه(-1305 ق) (مجمع الفصحاء،46/1).

دیوان فرهادی ماوراء النّهری

فارسی،از فرهادی ماوراء النهری،شاعر دربار عبید اللّه خان شیبانی(مجالس النّفائس،158).

دیوان فرهنگ اصفهانی---

ص:405

گویا مثنوی«وامق و عذرائی»نیز داشته است (مجمع الفصحاء،381/1).

دیوان فصیحی خراسانی

فارسی،از فصیحی هروی انصاری خراسانی (-1049 ق)فرزند ابو المکارم،ملک الشعرای خراسان و معاصر شاه عباس صفوی(-1037 ق)که او را در 1027 ق به اصفهان برد.خ.

بانکی پور.

دیوان فصیحی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از فصیحی یزدی(مجمع الخواص، 263).

دیوان فضائی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از فضائی همدانی،استاد صادقی کتابدار (مجمع الخواص،247).

دیوان فضل بن عباس(یا شعر او)

فارسی،از فضل بن عباس معروف به شیخ ابو العباس زنگی بخاری،معاصر رودکی (مجمع الفصحاء،381/1).

دیوان فضل بن عباس(او شعره)

فضل بن عباس،شاعر و مداح اهل بیت(علیه السلام) (معالم العلماء،138).

دیوان فضل بن عتبة(او شعره)

فضل بن عتبه،شاعر و مداح اهل بیت(علیه السلام)(معالم العلماء،138).

دیوان فضل خلخالی(یا شعر او)

فارسی،از فضل خلخالی(-945 ق)که از نوادگان با یزید خلخالی بوده است(دانشمندان آذربایجان،298).

دیوان فضلعلی تبریزی---

ص:407

دیوان فضولی بغدادی

فارسی،ترکی و عربی،از محمد بن سلیمان فضولی بغدادی(-975 ق).دیوان ترکی او مکرّر چاپ شده و نسخه های دیوانهای فارسی و عربی او موجود است.

دیوان فطرت بروجردی(یا شعر او)

فارسی،از محمد امین بیگ فطرت بروجردی (مجمع الفصحاء،382/2).

دیوان فطرت مشهدی

فارسی،از میرزا معزّ الدین محمد بن میرزا فخرا، فطرت مشهدی(-1106 ق)که مدّتی هم موسوی تخلص می کرده است.خ.دانشگاه پنجاب پاکستان و ایشیاتک بنگال هند.

دیوان فطرت نوایی(یا شعر او)

فارسی،از چراغعلی فطرت نوائی مازندرانی (مجمع الفصحاء،394/2).

دیوان فطری کشمیری

فارسی،از فطری کشمیری که اکبر شاه را مدح گفته است(خزانۀ عامره،367).

دیوان فغانی شاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از ظریف الملک اشرف علی خان بن محمد شاه فغانی شاه جهان آبادی(سدۀ 12 ق) (صبح گلشن،318).

دیوان فغانی شیرازی

فارسی،از بابا فغانی(-925 ق)،شاعر دربار سلطان یعقوب و شاه اسماعیل.ط.لاهور؛ تهران،1316 ش.

دیوان فغانی کابلی(یا شعر او)

فارسی،از فغان بن میر سعید کابلی که خویشاوند نوائی بوده(مجالس النفائس،80 و 255).

دیوان فغانی کرمانی

ظاهرا همان فغانی شیرازی است که سنگلاخ دیوانش را دیده است.(امتحان الفضلاء، 115/1).

دیوان فغانی کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از فغانی کشمیری،معاصر نصرآبادی (تذکره،448).

دیوان فغانی میرم---

ص:408

دیوان فقیر دهلوی

فارسی،از شمس الدّین فقیر شاهجهان آبادی دهلوی عباسی(-1183 ق).خ.دانشگاه داکا- بنگلادش و ایشیاتک بنگال هند.

دیوان فقیر لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از فقیر لاهوری(صبح گلشن،482).

دیوان فقیری

فارسی،از فقیری که معاصر فخری(سدۀ 10 ق)بوده و به قول او دیوان غزل را تمام کرده است(مجالس النفائس،166).در تذکرۀ صبح گلشن(ص 319)و دانشمندان آذربایجان(ص 300)از فقیری تبریزی یاد شده که یا همین شخص است و یا مصحف حقیری است.

دیوان فقیری همدانی(یا شعر او)

فارسی،از فقیری همدانی معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،148).

دیوان فقیه(یا شعر او)

فارسی،از مولانا فقیه که به جامی ارادت داشته و بیشتر تألیفات او را به خط خویش نوشته است (تحفۀ سامی،99).

دیوان فقیه اصفهانی

فارسی و عربی،از میر محمد باقر بن حسین فقیه ایمانی اصفهانی(-1370 ق)،ناظم «الخصائص المهدیّة»(شعرای اصفهان،367).

دیوان فقیهی مروزی(یا شعر او)

فارسی،از فقیهی مروزی که از افاضل خراسان بوده است(مجمع الفصحاء،381/1).

دیوان فکرت

فارسی،از محمد شفیع بن بهاء الدّین محمد فکرت،زنده در 1187 ق.خ.موجود.

دیوان فکرت

فارسی،از غیاث الدین منصور فکرت هندی، معاصر سرخوش(کلمات الشعراء،87).

دیوان فکرت لاریجانی

فارسی،از سید نعمت اللّه شیخ الاسلام لاریجان، معاصر فتحعلی شاه قاجار(مجمع الفصحاء، 382/2).

دیوان فکری اردوبادی(یا شعر او)

فارسی،از فکری اردوبادی معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،175).

دیوان فکری استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از فکری استرآبادی صحاف معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،169).

دیوان فکری اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد رضا فکری اصفهانی،معاصر حکیم شفائی که حکیم او را هجو کرده است (آتشکده،185).

دیوان فکری طالقانی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ یحیی فکری طالقانی معاصر نصرآبادی(تذکره،195).

دیوان فکری کربلائی(یا شعر او)

فارسی،از امیر علی فکری برادر قدسی کربلائی (صبح گلشن،319).

دیوان فکری مشهدی

فارسی،از سید محمد فکری مشهدی معروف به جامه باف(-973 ق)که به هند رفت و نزد اکبر تقرب یافت(آتشکده،94).

دیوان فکری نوربخشی

فارسی،از فکری نوربخشی رازی که به حیدرآباد دکن رفت و از شاه طاهر دکنی استفاده برد.وی نخست سیری تخلص می کرد.ظاهرا همان فکری دماوندی رازی است که در آتشکده(ص 215)یاد شده.

دیوان فگار شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از لطفعلی فگار شیرازی(طرائق الحقایق،157/3).

ص:409

دیوان فگاری سبزواری

فارسی،از قاضی احمد فگاری سبزواری، معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،174).

سنگلاخ نسخۀ آن را به خط عبد الرزاق، خواهرزادۀ میر عماد دیده بوده است(امتحان الفضلاء،319/1).

دیوان فگاری(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از مراد خان بن تمر خان فگاری، معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،174).

دیوان فگاری سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از فگاری سمرقندی،معاصر عبد اللّه خان ازبک(صبح گلشن،319).

دیوان فلسفی(یا شعر او)

فارسی،از نصر اللّه فلسفی(معاصر)استاد دانشگاه تهران(نامۀ سخنوران،129).

دیوان فلک کاکوروی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ فرید علی فلک کاکوروی لکهنوی،شاگرد یحیی الدین ذوق(صبح گلشن، 320).

دیوان فلک یزدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد رضا بن محمد جواد فلک یزدی (تاریخ یزد،317).

دیوان فلکی شیروانی

فارسی،از نجم الدّین محمد(یا جلال الدین محمد مؤمن)فلکی شیروانی(-577 ق)که در ستاره شناسی نیز مهارت داشته؛ط.لندن،1929 م.خ.مجلس و سلطنتی سابق-تهران.

دیوان فنای اصفهانی

فارسی،از ملا علی فنای اصفهانی خوشنویس (-1350 ق)،که خودش دیوان خویش را گرد آورده(شعرای اصفهان،368).

دیوان فنای زرگر(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ خورد فنای زرگر شاعر دربار اکبر (طبقات اکبری،516/2).

دیوان فنای زنوزی

فارسی و ترکی،از میرزا عبد الرسول بن محسن فنای زنوزی(-1263 ق).خ.مجلس،ملی و دانشگاه تهران؛آستان قدس،ش 11959 (1255 ق).

دیوان فنای کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از حیدر علی بن حاج علی فنای کشمیری مدرّس،معاصر نصرآبادی(تذکره،446).

دیوان فنای هندی(یا شعر او)

فارسی،از فنا همسر جهانگیر پادشاه(تذکرة الخواتین،155).

دیوان فنای لنجانی(یا شعر او)

فارسی،از ملا علی فنای لنجانی.مذکور در «مدایح معتمدیّه».

دیوان فنای هندی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا عبد اللّه فنا معاصر عالمگیر و شاگرد محمد زمان راسخ(صبح گلشن،320).

دیوان فنایی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از ملا رمضان فنایی صحّاف استرآبادی (تحفۀ سامی،178).

دیوان فنایی اسود(یا شعر او)

فارسی،از میرزا اسود بن غیاث الدین عزیز فنایی رضوی(تحفۀ سامی،28).

دیوان فنایی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا احمد فنایی مهدوی اصفهانی (1316 ق-)(شعرای معاصر اصفهان،369).

دیوان فنایی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد بن زین العابدین فنایی رضوی اصفهانی خوانساری(1293 ق-) (شعرای معاصر اصفهان،370).

ص:410

دیوان فنایی اصفهان(یا شعر او)

فارسی،از فنایی اصفهانی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،152).

دیوان فنایی جغتایی-دیوان فانی

دیوان فنایی خلخالی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ احمد فنایی خلخالی(-985 ق)،شاگرد غیاث الدین منصور دشتکی (آتشکده،35).

دیوان فنایی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از فنایی سبزواری،ساکن قزوین (آتشکده،79).

دیوان فنایی شاه بیگی(یا شعر او)

فارسی،از فنایی شاه بیگی عامل دیوان شاه طهماسب صفوی اول(صبح گلشن،321).

دیوان فنایی کاشانی

فارسی،از سید محمد فنایی اعتمادی کاشانی، که«آثار الحقایق»(منظوم)و«رباعیّات فنایی» از آثار او به چاپ رسیده.

دیوان فنایی کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از فنایی کشمیری(صبح گلشن،321).

دیوان فنایی گازرگاهی(یا شعر او)

فارسی،از کمال الدّین حسین بن شهاب الدین فنایی.گازرگاهی هروی(874 ق-)مؤلّف «مجالس العشاق»،که اشعار بسیاری از خود در آن نقل کرده است.

دیوان فنایی مشهدی

فارسی،از ملا علی فنایی علاف مشهدی که در روزگار اکبر به هند سفر کرد(آتشکده،93).

دیوان فنایی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از کمال الدین حسینی فنایی یزدی معاصر شاه سلطان حسین(صبح گلشن،321).

دیوان فنجگردی

ابو الحسن علی بن احمد بن محمد فنجگردی نیشابوری شیخ الافاضل(-503 یا 513 ق) جامع«تاج الاشعار»،(اشعار منسوب به امیر المؤمنین(علیه السلام)).مذکور در«معجم الادباء».

دیوان فندرسکی

فارسی،از ابو القاسم بن میرزا بزرگ موسوی معروف به میرفندرسکی(-1050 ق)ناظم قصیدۀ یائیّۀ معروف که بر آن شرحها نوشته اند و چاپ شده.تألیفات متعدّدی نیز به نثر دارد.

دیوان فؤاد کرمانی

فارسی،از فتح اللّه فؤاد قدسی کرمانی(-1340 ق)که مجموعۀ آثار او مکرر چاپ شده.

دیوان الفواز

زینب فواز بنت علی آل فواز عاملی(-1327 ق).مذکور در«نابغات القرن العشرین».

دیوان فوجی نیشابوری

فارسی،از ملا مقیمای فوجی نیشابوری،فرزند قیدی و برادرزادۀ نظیری نیشابوری،که مدتی در هند بود و ساقینامۀ او در موزۀ بریتانیا موجود است.

دیوان فوزی

فارسی،از فوزی که«بلبلستان»او به نثر و نظم بر شیوۀ«گلستان»و«بوستان»در یوگوسلاوی سابق و عکس آن در کتابخانۀ مرکزی موجود است.

دیوان فوقی یزدی

فارسی،از فوق الدّین احمد فوقی یزدی(سدۀ 11 ق).خ.مجلس،ملک و دانشگاه تهران.

دیوان فتونی اصفهانی

فارسی،از فتونی صحاف اصفهانی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،140).

ص:411

دیوان فهمی رازی

فارسی،از ملا محمد فهمی رازی که منظومۀ «قسمتنامۀ»او در کتابخانۀ مرکزی موجود است.

دیوان فهمی صفوی(یا شعر او)

فارسی،از سلطان محمد بن شاه طهماسب صفوی معروف به خدابنده و متخلص به فهمی (-1003 ق)(مجمع الخواص،9).

دیوان فهمی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از شاه قاسم بن عزیز الدین فهمی قزوینی (-999 ق)،برادر عارفی قزوینی(صبح گلشن، 322).

دیوان فهمی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از فهمی کاشانی که به مذهب نقطویه تمایل داشته(مجمع الخواص،200).

دیوان فهمی کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدین محمد فهمی کرمانی صدر دربار سلطان محمد صفوی(آتشکدۀ، 121).

دیوان فهمی هرمزی(یا شعر او)

فارسی،از فهمی هرمزی از اهالی جزیرۀ هرمز در خلیج فارس(هفت اقلیم،55).

دیوان فهمی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از بدر الدین فهمی یزدی(تاریخ یزد، 319).

دیوان فیاض لاهیجی

فارسی،از عبد الرزاق بن علی فیاض لاهیجی (-1051 ق).خ.آستان قدس،ش 4730(سدۀ 11 ق).

دیوان فیروز شاه بهمنی(یا شعر او)

فارسی،از فیروز شاه بهمنی(-825 ق)امیر سند (مجمع الفصحاء،41/1).

دیوان فیروز مشرقی(یا شعر او)

فارسی،از فیروز مشرقی(-283 ق)معاصر عمرو لیث صفار(مجمع الفصحاء،381/1).

دیوان فیروز کوهی

فارسی،از سید کریم بن مصطفی منتظم الدولۀ فیروزکوهی که منظومۀ«عفافنامۀ»او در موضوع حجاب چاپ شده.

دیوان فیض شاه جهان آبادی

فارسی،از ابراهیم فیض شاهجهان آبادی (-1124 ق)که نستعلیق را خوش می نوشته (نتایج الافکار،544).

دیوان فیض علی مشهدی

فارسی و عربی،از سید فیض علی موسوی مشهدی که فیض علی و حکیم تخلص می کرده (مرآت الخیال،258).

دیوان فیض علی شاه طبسی

فارسی،از عبد الحسین فیض علی شاه عارف طبسی(-1199 ق).

دیوان فیض کاشانی

فارسی،از محمد محسن بن مرتضی فیض کاشانی(-1091 ق).خ.مجلس،ملی و ملک تهران.

دیوان فیض اللّه بغدادی

فارسی،از قاضی فیض اللّه حاجبی بغدادی معاصر شاه طهماسب صفوی و قاضی سپاه او (تحفۀ سامی،49).

دیوان فیض اللّه شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از فیض اللّه شوشتری که در ریاضیات، نجوم و معما ماهر و معاصر نصرآبادی بوده است(تذکره،535).

دیوان فیض لرستانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا احمد فیض لرستانی،مداح منوچهر خان معتمد الدوله.مذکور در«مدایح

ص:412

معتمدی».

دیوان فیضی

فارسی،از میرزا علی اکبر فیضی،متولی آرامگاه فتحعلی شاه قاجار.خ.ملک.

دیوان فیضی اصفهانی

فارسی،از میر معزّ الدین محمد فیضی اصفهانی (-952 ق)که 7 سال صدارت شاه اسماعیل صفوی را داشته(تحفۀ سامی،22).

دیوان فیضی تبریزی

فارسی،از ملاّ آقا بابا فیضی تبریزی،که «چهارده بند»او در هامش«مجالس المتقین» چاپ شده.

دیوان فیضی تربتی

فارسی،از علی فیضی تربتی،در 5000 بیت (تحفۀ سامی،118).

دیوان فیضی دکنی

فارسی،از ابو الفیض بن شیخ مبارک فیضی دکنی (-1004 ق)که نخست فیضی و سپس فیاضی تخلص می کرده.ط.هند.خ.مجلس و دانشگاه تهران،امیر المؤمنین نجف و دار الکتب قاهره.

دیوان فیضی شیروانی(یا شعر او)

فارسی،از سید حسن فیضی واعظ شیروانی، معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،42).

دیوان فیضی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از یزدی عصار،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،120؛تاریخ یزد،320).

دیوان قاآنی شیرازی

فارسی،از حبیب اللّه بن محمد علی(گلشن) قاآنی شیرازی(-1270 یا 1272 یا 1273 ق).

ط.تهران،1270 ق و مکرّر؛تبریز،1273 ق؛ بمبئی،1273 و مکرّر.

دیوان قائلی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از قائلی سبزواری که در زمان تالیف تحفۀ سامی(957 ق)در قزوین می زیسته(تحفۀ سامی،135).

دیوان قائم مقام-دیوان ثنائی فراهانی

دیوان قائم مقام فراهانی

فارسی،از میرزا عیسی(میرزا بزرگ)بن محمد محسن قائم مقام حسینی فراهانی (-1237 یا 1238 ق)مؤلف جهادیه.

دیوان قائمی قمی

فارسی،از قائمی قمّی که مؤلّف کتاب النقض (صص 239 و 628)او را در شمار شاعران شیعه آورده است.نسخۀ دیوان قائمی در کتابخانۀ لعلی استانبول موجود است که محتملا از همین شاعر خواهد بود.

دیوان قابل ایروانی

فارسی،از حسن بن علی خان بن محمد خان قابل قاجار ایروانی،ملازم محمود میرزا قاجار.

مذکور در«سفینۀ محمود».

دیوان قابل بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از سید عبد اللّه قابل بلگرامی(-1132 ق)که خوشنویس هم بوده است(سرو آزاد، 340).

دیوان قابل شیرازی

فارسی،از قابل شیرازی شاعر عهد قاجار.خ.

دانشگاه تهران.

دیوان قابل کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از محمد پناه قابل کشمیری(-1170 ق)شاگرد بیدل(نتایج الافکار،572).در صبح گلشن(ص 225)وفات قابل که پیشتر صنعت تخلص داشته،1140 آمده و محتمل است که هردو شرح حال مربوط به یک شاعر باشد.

ص:413

دیوان قابلی(یا شعر او)

فارسی،از قابلی ترشیزی(یا شیرازی)،معاصر نوائی که شعرش را نکوهش کرده است(مجالس النفائس،66 و 240).

دیوان قابوس

فارسی و عربی،از شمس المعالی قابوس بن وشمگیر دیلمی(-403 ق).دیوان مختصر عربی او در مصر چاپ شده.

دیوان قادر تونی

فارسی،از عبد القادر تونی،ناظم مثنویی در موضوع جنگ قندهار(صبح گلشن،325).

دیوان قادر مشهدی

فارسی،از وزیر خان بن محمد ظاهر خان قادر مشهدی(-1135 ق)از مقربان عالمگیر و فرّخ سیر(صبح گلشن،325).

دیوان قادری-اکسیر اعظم

فارسی،از داراشکوه محمد بن شاه جهان بن جهانگیر قادری(-1069 ق).خ.بنگال.

دیوان قاری

فارسی،از ملک الشعراء،عبد اللّه خان قاری کابلی.ط.لاهور،1342 ق و 1923 م.

دیوان قاری تبتی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا غازی قاری تبتی،معاصر نصرآبادی(تذکرۀ،60).

دیوان قاری خراسانی

فارسی،از سید ابو القاسم قاری مشهدی خراسانی،زنده تا 1083 ق،ناظم«نظم اللئالی» در تجوید که مکرر طبع شده.

دیوان قاری یزدی---

ص:414

دیوان قاسم طوسی-دیوان ارسلان طوس

فارسی،از قاسم مشهدی طوسی(-995 ق)که خود را از نوادگان ارسلان جاذب که از امیران سلطان محمود بوده می دانسته است.خ.مجلس.

دیوان قاسم عاصم

فارسی،از قاسم عاصم(سدۀ 10 ق)(مجالس النفائس،165).

دیوان قاسم عبد العظیمی(یا شعر او)

فارسی،از قاسم بن عنایت اللّه متولّی آستانۀ حضرت عبد العظیم و معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،42).

دیوان قاسم غمزه(یا شعر او)

فارسی،از قاسم غمزۀ بخارائی که از ظریفان آن شهر بوده(مجالس النفائس،169).

دیوان قاسم قصه خوان(یا شعر او)

فارسی،از قاسم علی مشهدی،معروف به قاسم قصّه خوان(تحفۀ سامی،84).

دیوان قاسم قمّی(یا شعر او)

فارسی،از قاسم قمی.نصرآبادی(تذکره،282) نوشته است که شاید با قاسم اردستانی یکی بوده باشد.

دیوان قاسم کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از قاسم کاشانی،نوادۀ اهلی شیرازی (صبح گلشن،327).

دیوان قاسم کاهی(یا شعر او)-دیوان کاهی

دیوان قاسم گنابادی-دیوان قاسمی گنابادی

دیوان قاسم گوالیاری(یا شعر او)

فارسی،از قاسم گوالیاری،نوادۀ محمد عطا مرصّع رقم،(صبح گلشن،327).

دیوان قاسم محیی الدّین

شیخ قاسم محیی الدین بن حسن بن موسی (-1379 ق)صاحب«الشعر المقبول»و «العلویات العشر»که هردو چاپ شده.

دیوان قاسم مرموز(یا شعر او)

فارسی،از قاسم مرموز،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،188).

دیوان قاسم ولدی(یا شعر او)

فارسی،از قاسم ولدی که از امیران سلطان حسین بایقرا بوده(مجالس النفائس،171).

دیوان قاسم هروی(یا شعر او)

فارسی،از قاسم بن خواجه میرکی هروی (مجالس النفائس،170).

دیوان قاسم اردستانی

فارسی،از قاسمی اردستانی(-984 ق)ناظم مثنوی«انیس العارفین»(تذکرۀ حسینی،269؛ روز روشن،546).برخی او را با قاسم قمّی یکی دانسته اند.

دیوان قاسمی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از درویش قاسمی اصفهانی(مجالس النفائس،153).

دیوان قاسمی تونی(یا شعر او)

فارسی،از درویش قاسم قاسمی تونی.مذکور در تذکرۀ دولتشاه.محتملا با سابق یکی است.

دیوان قاسمی خوافی(یا شعر او)

فارسی،از مجد الدین قاسمی خوافی،مؤلف «روضة الخلد»به شیوۀ«گلستان»و معاصر ولی دشت بیاضی که او را هجو گفته(صبح گلشن، 328).

دیوان قاسمی صیرفی(یا شعر او)

فارسی،از قاسمی صیرفی معاصر و مصاحب حکیم شفائی(تذکرۀ نصرآبادی،282).

دیوان قاسمی کازرونی

فارسی،از ابو القاسم بن ابی حامد قاسمی کازرونی شیرازی(سدۀ 11 ق)،شاگرد میرزا جان باغنوی.خ.آستان قدس،ش 4481.

ص:415

دیوان قاضی شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از محمد معصوم قاضی شوشتری (تذکرۀ نصرآبادی،196).

دیوان قاضی صفی الدّین(یا شعر او)

فارسی،از قاضی صفی الدین عیسی،معاصر سام میرزا،نوادۀ قاضی عیسی معلم سلطان یعقوب (تحفۀ سامی،73).

دیوان قاضی عبد الخالق کرهرودی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی علاء الدین عبد الخالق کرهرودی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی، 53).

دیوان قاضی عثمان

فارسی،از قاضی عثمان قزوینی،ناظم «رضی نامه»(تاریخ گزیده،822).

دیوان قاضی عطاء اللّه رازی

فارسی،از قاضی عطاء اللّه رازی معاصر شاه طهماسب معروف به عطاء تهرانی(تحفۀ سامی، 32).

دیوان القاضی محمد

قاضی محمد بن قاضی نعمان مصری(-389 ق).مذکور در مقدّمۀ طبع«کتاب الهمّة»تالیف قاضی نعمان(ص 15).

دیوان قاضی محمد ورامین(یا شعر او)

فارسی،از قاضی سید محمد بن شکر اللّه ورامینی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،32).

دیوان قاضی محمود(یا شعر او)

فارسی،از قاضی محمود بن روح اللّه معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،30).

دیوان قاضی مسافر(یا شعر او)

فارسی،از قاضی مسافر،معاصر شاه اسماعیل دوم(تذکرۀ نصرآبادی،472).

دیوان قاضی مسعود(یا شعر او)

فارسی،از قاضی مسعود بن میر عبد الصمد رازی معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،40).

دیوان قاضی میرک(یا شعر او)

فارسی،از قاضی میرک بن خواجه شکر اللّه (-896 ق).وی معلم سلطان یعقوب بوده و پس از وفات او کشته شده(تحفۀ سامی،72).

دیوان قاضی نعمت گنابادی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی نعمت گنابادی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،169).

دیوان قاضی نور اللّه(یا شعر او)

فارسی،از قاضی نور اللّه عم قاضی صفی الدین، معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،73).

دیوان قاضی نوری اصفهانی

فارسی،دیوان قاضی نوری(یا قاضی نور) اصفهانی،قاضی روزگار شاه اسماعیل صفوی (کلمات الشعراء،119؛نیز مذکور در کشف الظنون).

دیوان قاضی نهاوندی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی نهاوندی معاصر نصرآبادی (تذکره،324).

دیوان قاضی هجیم طبرستانی

فارسی،از قاضی هجیم طبرستانی که قصیده ای در 80 بیت به فارسی،عربی و طبری از وی در تاریخ طبرستان(ص 131)نقل شده.

دیوان قاضی یحیی لاهیجانی

فارسی،از قاضی یحیی لاهیجانی(سدۀ 10 و 11 ق)که به هند رفته و برگشته و در کاشان می زیسته است؛خ.سلطنتی سابق،تهران.

دیوان قاطعی(یا شعر او)

فارسی،از قاطعی مؤلف«تذکرة الشعراء»و «سفارت صدر جهان و حکیم همام»(سرو آزاد، 93).

ص:417

دیوان قامتی گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از قامتی گیلانی که قدّی بلند داشته و معاصر صادقی کتابدار بوده است (مجمع الخواص،237).

دیوان قانع اصفهانی-سوانح قانع

فارسی،از محمد حسین بن حیدر علی قانع اسفهی اصفهانی(1319 ق-)که«شجرۀ طوبا» و«ره آورد»نیز اثر طبع اوست و چاپ شده (شعرای معاصر اصفهان،372).

دیوان قانع گلپایگانی

فارسی،از محمد گلپایگانی(سدۀ 13 ق).خ.

مجلس.

دیوان قانع شوشتری

فارسی،از قانع شوشتری،ناظم منظومۀ«آش و قلیه».

دیوان قانع شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ محمد علی قانع شیرازی بحرانی خواهرزادۀ محمد علی گلشن و دوست هدایت (مجمع الفصحاء،425/2).

دیوان قانع کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از مسیّب بن محبّت(یا محمد)قانع کاشانی(تذکرۀ نصرآبادی،369).

دیوان قانع لکهنوی

فارسی،از میر فدا حسین قانع لکهنوی(-1249 ق).مذکور در«ایضاح المکنون».

دیوان قانعی بخارایی(یا شعر او)

فارسی،از قانعی بخارایی،معاصر نصرآبادی (تذکرۀ،441).

دیوان قانعی طوسی

فارسی،از بهاء الدین احمد قانعی طوسی،که «کلیله و دمنه»را به امر عزّ الدین کیکاوس سلجوقی به نظم آورد.خ.ملک.

دیوان قانعی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از قانعی قزوینی حکاک،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،149).

دیوان قانعی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از میر سید علی قانعی کاشانی(تذکرۀ نصرآبادی،404).

دیوان قانعی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از قانعی مشهدی خبوشانی مقیم استرآباد و معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی، 172).

دیوان قبائیان

فارسی،از قبائیان،فرزند سلطان بیغری(یا یبغو)بن طغان از ملوک ترکستان (مجمع الفصحا،53/1).

دیوان قبلی

فارسی،از حکیم محمد بن عبد الصبور قبلی خوئی تبریزی،طبیب حضور محمد شاه و ناصر الدین شاه قاجار،مجموعۀ رباعیاتی است که در هررباعی بیتی از قصیدۀ«بانت سعاد» کعب بن زهیر را ترجمه کرده(دانشمندان آذربایجان،122).

دیوان قبول کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از عبد الغنی قبول کشمیری(-1139 ق)از خویشاوندان ملاّ شاه بدخشی و شاگرد میرزا داراب جویا(تذکرۀ حسینی،272).

دیوان قبولی(یا شعر او)

فارسی،از قبولی شاعر دربار سلطان یعقوب (-896 ق)(مجالس النّفائس،307).

دیوان قبولی ترشیزی(یا شعر او)

فارسی،از قبولی ترشیزی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،64).در برخی نسخه های ترکی مقبلی هم آمده است.

ص:418

دیوان قبولی رستمداری(یا شعر او)

فارسی،از قبولی رستمداری(سدۀ 10 ق)از ملوک رستمدار(مجالس النفائس،400).

دیوان قبولی قندزی

فارسی،از قبولی قندزی،معاصر نوائی(مجالس النفائس،72 و 224).سنگلاخ نسخۀ آن را به خط جعفر هروی دیده بوده است(امتحان الفضلاء،160/1).

دیوان قبولی هروی

فارسی،از قبولی هروی معاصر نوائی که پس از وفات شاعر،دیوان او را بر طبق وصیت او نزد نوائی برده اند(مجالس النفائس،616 و 43).

دیوان قبولی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از قبولی یزدی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،151).

دیوان قپلان بدخشان

فارسی،از قپلان بیگ یا قفلان بیگ سپاهی بدخشانی،از قورچیان شاه عباس(-1077 ق) که به هند رفته و مصاحبت صائب را گزیده و همانجا درگذشته است.خ.ایشیاتک بنگال.

دیوان قتالی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از قتالی مشهدی(آتشکدۀ،93).

دیوان قتلی بخارائی

فارسی،از قتلی بخارائی که شاعری مشهور و از مقرّبان عبد العزیز خان اوزبک بوده«صبح گلشن»،330).

دیوان قتیل لاهوری

فارسی،از محمد حسین بن درگاهی مل قتیل لاهوری(-1240 ق).خ.دانشگاه پنجاب لاهور.

دیوان قتیل گلپایگانی

فارسی،از سید مرتضی قتیل گلپایگانی معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،425/2).در موزۀ بریتانیا نسخه ای از دیوان قتیل هست که محتملا همین دیوان باشد.

دیوان قدرت دهلوی

فارسی،از قدرت دهلوی(-1205 ق)ناظم منظومۀ نتائج الافکار(؟).مذکور در قاموس الاعلام ترکی.(بعید نیست که این شاعر همان قدرت گوپاموی بوده باشد که یاد خواهد شد.)

دیوان قدرت قمّی

فارسی،از سید علی بن عزیز اللّه قدرت قمّی (-1316 ق)خ.موجود.

دیوان قدرت گوپاموی

فارسی،از محمد قدرت اللّه قدرت گوپاموی لکهنوی(-1280 ق)مؤلّف تذکرۀ«نتایج الافکار».وی به علاوۀ دیوان چند مثنوی نیز دارد.

دیوان قدرتی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از قدرتی اصفهانی،معاصر نصرآبادی (تذکرۀ،421).

دیوان قدری شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از قدری شیرازی که از شیراز به هند رفت(هفت اقلیم،306).

دیوان قدسی اصفهانی

فارسی،از عبد الحسین بن محمد علی قدسی اصفهانی(-1366 ق)(شعرای معاصر اصفهان،272-277).

دیوان قدسی باکوئی

فارسی،ترکی و عربی،از عباسقلی آقا بن محمد خان قدسی باکویی(1208 ق-)،مؤلّف «گلستان ارم»و«ریاض القدس»(دانشمندان آذربایجان،306).

دیوان قدسی تفرشی

فارسی،از قدسی تفرشی که از سادات تفرش و معاصر صادقی کتابدار بوده(مجمع الخواص،

ص:419

100).

دیوان قدسی خراشادی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ محمد ابراهیم قدسی خراشادی قاینی(-1354 ق)(بهارستان،342).

دیوان قدسی دشتی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا زمان قدسی دشتی(المآثر و الآثار،216).

دیوان قدسی قهفرخی(یا شعر او)

فارسی،از حسین علی قدسی قهفرخی شاعر چهارمحال که در همانجا معلم بوده(شعرای معاصر اصفهان،384).

دیوان قدسی کربلایی(یا شعر او)

فارسی،از میر حسین قدسی کربلایی سبزواری، که از مقربان محمد خان حاکم هرات بوده.

(صبح گلشن،330).

دیوان قدسی گنجوی

فارسی و ترکی،از شیخ ابراهیم قدسی گنجوی (-1282 ق)(دانشمندان آذربایجان،306).

دیوان قدسی مشهدی

فارسی،از حاج محمد جان قدسی مشهدی (-1056 ق).خ.ملک،مجلس و دانشگاه تهران.

دیوان قدسی مشهدی

فارسی،از غلام رضا بن مهدی قدسی مشهدی (معاصر).ط.

دیوان قدسی هروی(یا شعر او)

فارسی،از قدسی هروی،معاصر نوائی(مجالس النّفائس،15 و 190).

دیوان قدسی یزدی

فارسی،از سید محمد قدسی یزدی(-1356 ق) (تاریخ یزد،320).

دیوان قدیمی نقّاش(یا شعر او)

فارسی،از قدیمی نقّاش گیلانی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،139).

دیوان قدیمی طبال(یا شعر او)

فارسی،از قدیمی(یا ندیمی)طبال،معاصر نوائی(مجالس النّفائس،21 و 195).

دیوان قرابولاغی

فارسی،از محمد باقر قرابولاغی خلخالی،ناظم «ثعلبیه»که چاپ شده.

دیوان قراری گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از نور الدین محمد بن عبد الرزاق قراری گیلانی وزیر گیلان در حکومت خان احمد (مجمع الخواص،46).

دیوان قراضۀ شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از قراضۀ شیرازی،معاصر نوائی که به هرات و سپس به سمرقند مهاجرت کرد (مجالس النفائس،63 و 236).

دیوان قراضی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از قراضی قزوینی معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،168).

دیوان قرانی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از قرانی مشهدی(مطلع الشمس، 441/2).

دیوان قربی

فارسی،از قربی که صادقی او را در شمار سادات یاد کرده است(مجمع الخواص،84).

دیوان قربی دماوندی(یا شعر او)

فارسی،از قربی دماوندی که در بغداد دانش آموخت و به هند رفت(آتشکده،416).

دیوان قربی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از ملا فتاح قربی شیرازی معروف به ملا فتاح مکّی مدنی(-1045 ق)که در جوانی به هند رفت و نزد اکبر تقرب یافت(صبح گلشن،

ص:420

331).

دیوان قربی لاهیجانی(یا شعر او)

فارسی،از قربی لاهیجانی خوشنویس،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،92).

دیوان قرداش تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از قرداش تبریزی چینی فروش،معاصر سام میرزا،مذکور در تحفۀ سامی(دانشمندان آذربایجان،307).

دیوان قرشی دیارجندی(یا شعر او)

فارسی،از قرشی دیارجندی معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،77).

دیوان قریب گرگانی(یا شعر او)

فارسی،از شمس العلماء محمد حسین قریب گرگانی معروف به جناب،مؤلّف«ابدع البدایع».

دیوان قسمت قمّی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ علی نقی قسمت قمّی(تذکرۀ نصرآبادی،368).

دیوان قسمت مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد قاسم قسمت مشهدی(سدۀ 11 ق)(تذکرۀ نصرآبادی،313).

دیوان قسمتی استرآبادی

فارسی،از قسمتی استرآبادی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،229).

دیوان قسمی افشار(یا شعر او)

فارسی،از قاسم بیگ قسمی افشار کرمانی (-989 ق).آیتی در«تاریخ یزد»(ص 320) وی را یزدی دانسته است.

دیوان قصاب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از امیر بیگ قصاب اصفهانی(روز روشن،557).

دیوان قصّاب کاشانی

فارسی،از قصاب کاشانی؛ط.تهران،1338 ش؛خ.آستان قدس،ش 4732.

دیوان قصاب مازندرانی

فارسی،از قصاب مازندرانی(سدۀ 13 ق)، مدّاح خانان مازندران،خ.مجلس.

دیوان قصاب یزدی(یا شعر او)

فارسی،از قصاب یزدی(تاریخ یزد،321).

دیوان قضائی یزدی

فارسی،از آقا عبد الرحیم قضائی یزدی (-1253 ق).خ.آستان قدس،4733؛نیز، ملک،ملّی و دانشگاه تهران.

دیوان قطب الدّین احمد

فارسی،از قطب الدین احمد،از دودمان شیخ احمد جام(مجالس النّفائس،105،280)دیوان جمال الدّین قطب احمد در 1889 م در دهلی چاپ شده که محتملا از همین شخص است.

دیوان قطب الدین حیدر

فارسی،از قطب الدّین حیدر تونی موسوی (-618 ق)مؤسس فرقۀ حیدری.خ.شهید مطهری.

دیوان قطب الدین عتیقی(یا شعر او)

فارسی،از قطب الدین عتیقی،پدر جلال الدین عتیقی(تاریخ گزیده،824).

دیوان قطب الدین کاکی

فارسی،از قطب الدین محمد بختیار بن کمال الدین اوشی کاکی(-633 ق).ط.کانپور، 1904 م و 1915 م.

دیوان قطب الدین محمد(یا شعر او)

فارسی،از سلطان قطب الدین محمد خوارزمشاه بن تکش(-592 ق) (مجمع الفصحاء،52/1).

ص:421

دیوان قطب ذهبی

فارسی و عربی،از قطب الدین محمد ذهبی حسینی شیرازی(-1173 ق)(ریاض العارفین، 482).

دیوان قطب شیرازی

فارسی،از قطب الدین محمود بن مسعود معروف به ملا قطب علاّمۀ شیرازی(-710 ق)(هفت اقلیم،249).

دیوان قطب محیی

فارسی،از قطب الدین عبد اللّه بن محیی الدین انصاری خزرجی سعدی شیرازی،استاد دوانی که ابواب الخیر را در 899 ق تالیف کرده(هفت اقلیم،250).

دیوان قطبی اصفهانی

فارسی،از محمد بن عبد الغفار قطبی اصفهانی (معاصر)(شعرای معاصر اصفهان،379).

دیوان قطبی تونی(یا شعر او)

فارسی،از قطبی بن غیاثی تونی(-935 ق) (تحفۀ سامی،161).

دیوان قطبی گنابادی

فارسی،از قطبی گنابادی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،161).

دیوان قطبی(یا شعر او)

ترکی،از قطبی،ملازم سلطان مسعود میرزا (مجالس النفائس،22 و 196).

دیوان قطران تبریزی

فارسی،از حکیم ابو منصور امیر شرف الدین بن منصور قطران جیلی دیلمی تبریزی(-465 ق)؛ ط.تهران،1263 ق؛تبریز،1333 ش؛خ.

آستان قدس،ش 4736(1277 ق)و 4735 (1283 ق).

دیوان قطرۀ اصفهانی

فارسی،از میرزا عبد الوهاب قطرۀ چهار محالی اصفهانی،شاعر روزگار فتحعلی شاه قاجار (مجمع الفصحاء،422/2).

دیوان قطرۀ طهرانی

فارسی،از ابو القاسم بن علی مدد قطرۀ طهرانی.

ط.تهران،1334 ش.

دیوان القطیفی

شیخ احمد بن صالح قطیفی بحرانی(-1315 ق)؛ط.

دیوان القفطان

شیخ حسن بن علی قفطان نجفی(-1275 ق)، جامع:شیخ محمد سماوی.مذکور در«شعراء الغری».

دیوان قلاشی(یا شعر او)

فارسی،از قلاشی،معاصر نوائی(مجالس النّفائس،83 و 258).

دیوان قلزم اصفهان

فارسی،از شیخ محمد حسن بن محمد قلزم اصفهانی(-1326 ق)،در 3000 بیت(شعرای معاصر اصفهان،380).

دیوان قلزم سامانی(یا شعر او)

فارسی،از قلزم،برادر عمان سامانی که معلم حبیب آبادی از او یاد کرده است.

دیوان قلزم یزدی(یا شعر او)

فارسی،از سید مهدی بن سید یحیی قلزم یزدی (1270 ش-)که منظومۀ«هفتاد موج»او در 1309 ش در لندن طبع شده.

دیوان قل محمد شبرغانی(یا شعر او)

فارسی،از قل محمد شبرغانی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،103 و 279).

دیوان قلندر(یا شعر او)

فارسی،از میر قلندر،معاصر نوائی (مجالس النّفائس،78).

ص:422

دیوان قلندر خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد قلندر خراسانی(صبح گلشن، 381).

دیوان قلندر سمرقندی(یا شعر او)

ترکی،از قلندر سمرقندی معروف به حریمی قلندر،معاصر نوائی(مجالس النفائس،41 و 214).

دیوان قلندر کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از ابو الوفاء قلندر شاه نعمت اللهی کرمانی (مجمع الخواص،301).

دیوان قلی بخاری(یا شعر او)

فارسی،از قلی بخاری،ندیم عبد العزیز خان و معاصر نصرآبادی(تذکره،437).

دیوان قلیج ارسلان(یا شعر او)

فارسی،از قلیج ارسلان(تذکرۀ نصرآبادی، 492).

دیوان قلیج بیگ بغدادی(یا شعر او)

ترکی،از قلیج بیگ بغدادی(مجمع الخواص، 127).

دیوان قمر الدین(یا شعر او)

فارسی،از سید قمر الدین بن حبیب اللّه اورنگ آبادی،که در 1175 ق از سفر حجّ بازگشته (خزانۀ عامره،380).

دیوان قمر السلطنه(یا شعر او)

فارسی،از قمر السلطنه بنت فتحعلی شاه قاجار (از رابعه تا پروین،186).

دیوان قمر کاکوری(یا شعر او)

فارسی،از منشی حسن بن اکرام اللّه قمر کاکوری هندی(صبح گلشن،334).

دیوان قمری اصفهانی

فارسی،از نظام الدین قمری اصفهانی مداح خاندان صاعدی و اتابکان فارس(سدۀ 7 ق).

خ.ادبیات تهران و آستان قدس،ش 4955 (سدۀ 11 ق).

دیوان قمری

فارسی،از قمری،ط.ایران.

دیوان قمری آملی

فارسی،از سراج الدین قمری آملی(یا خوارزمی)معاصر کمال اسماعیل(-635 ق) (مجمع الفصحاء،477/1).این غیر از دیوان سراج قمری است.

دیوان قمری خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از پهلوان بیگ قمری خراسانی (مجمع الخواص،36).

دیوان قمری دربندی

ترکی،از محمد تقی قمری دربندی ناظم «کنز المصائب»که مکرّر چاپ شده.

دیوان قمری مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از ابو القاسم زیار بن محمد قمری جرجانی مازندرانی،مداح قابوس بن وشمگیر (-403 ق)(مجمع الفصحاء،477/1).

دیوان قمّی افشار(یا شعر او)

فارسی،از قاسم بیگ قمّی افشار(آتشکده، 19).

دیوان قنبری رازی(یا شعر او)

فارسی،از قنبری رازی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،178).

دیوان قنبری نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از قنبری نیشابوری،مداح بابر میرزا و معاصر نوائی(مجالس النّفائس،39 و 213).

دیوان قواس شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از ملا هادی قواس شوشتری،مذکور در «تذکرۀ شوشتر».

دیوان قوام اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از سید میر شاه قوام الدّین اصفهانی

ص:423

(-پس از 940 ق)صدر روزگار شاه اسماعیل (آتشکده،185).

دیوان قوام طبسی

فارسی،از قوام الدین طبسی.سنگلاخ آن را به خط جمشید خوشنویس دیده بوده(امتحان الفضلاء،152/2).

دیوان قوام لاریجانی(یا شعر او)

فارسی،از آقا قوام الدین لاریجانی،یوزباشی تفنگچیان که در روزگار شاه عباس اول در جنگ گرجستان کشته شد(تذکرۀ نصرآبادی، 52).

دیوان قوام هروی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه قوام الدین هروی شاعر دربار سلطان حسین بایقرا که در 911 ق تاریخ وفات او را به نظم آورد(تذکرۀ نصرآبادی،469).

دیوان قوامی خوافی(یا شعر او)

فارسی،از قوامی خوافی،معاصر عوفی،مذکور در لباب الالباب.

دیوان قوامی رازی

فارسی،از اشرف الشعراء بدر الدین قوامی خباز رازی(سدۀ 6 ق)؛ط.تهران،1374 ق.خ.موزۀ بریتانیا.

دیوان قوامی فریومذی(یا شعر او)

فارسی،از قوامی فریومذی،مداح قوام الدین ناصر بن علی درگزینی وزیر سلطان سنجر.

مذکور در«لباب الالباب».

دیوان قوامی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میر قوام الدین شیرازی،شاگرد غیاث الدین منصور دشتکی(صبح گلشن، 335).

دیوان قوامی گنجوی

فارسی،از قوام الدّین احمد قوامی مطرزی گنجوی،ناظم قصیدۀ مصنوعۀ«صنایع الاسحار»،خ.مجلس.

دیوان قوامی یزدی

فارسی،از سید علی بن حسین قوامی مدرسی یزدی قوام الشعراء(-1358 ق)؛ط.تهران، 1367 ق.

دیوان قوسی اسفراینی(یا شعر او)

فارسی،از قوسی اسفراینی،معاصر نوائی (مجالس النّفائس،73 و 248).

دیوان قوسی تبریزی

فارسی و ترکی،از قوسی تبریزی،شاگرد آقا حسین خوانساری(-1098 ق)که در اصفهان می زیسته،خ.ملک.

دیوان قوسی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از قوسی تبریزی،معاصر سام میرزا، مذکور در«تحفۀ سامی».

دیوان قوسی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از اسماعیل بن علی خان قوسی تبریزی (دانشمندان آذربایجان،311).

دیوان قوسی شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از قوسی شوشتری،نویسندۀ دیباچۀ دیوان خاقانی(تذکرۀ نصرآبادی،280).

دیوان قوسی هروی(یا شعر او)

فارسی،از قوسی هروی(یا طوسی)(مجالس النفائس،167؛روز روشن 464).

دیوان قهرمان

فارسی،از میرزا قهرمان کرمانشاهی(-ح 1337 ق)؛خ.موجود.

دیوان قهرمان

فارسی،از یزدان بخش بن محمد تقی قهرمان (1295 ش-).اشعار بسیاری از وی در مطبوعات منتشر شده است.

ص:424

دیوان قیدی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از قیدی شیرازی(-990 ق)که در عهد شاه طهماسب به هند رفته،نخست مورد بزرگداشت اکبر قرار گرفته و بعد از دربار او رانده شده است(تذکرۀ نصرآبادی،262).

دیوان قیدی کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از قیدی کرمانی،معاصر نصرآبادی (تذکرۀ،262).

دیوان قیدی نیشابوری

فارسی،از قیدی نیشابوری(-1074 ق)فرزند نظیری نیشابوری(خزانۀ عامره،436).

دیوان قیس(یا شعر او)

فارسی،از مولوی عابد حسینی قیس،شاگرد مفتی عباس لکهنوی.مذکور در«تجلیات».

دیوان قیصر شاملو(یا شعر او)

فارسی،از قیصر هروی شاملو،ملازم حسین خان در هرات(تذکرۀ نصرآبادی،302).

دیوان قیصری شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از قیصری بیگ شیرازی همدانی (-1022 ق)که در عهد شاه جهان به هند رفت (صبح گلشن،335).

دیوان القیّم الحلّی

شیخ حسن بن محمد قیّم حلّی(-1317 یا 1318 ق).دیوان را نخست عبد الکریم فرزند شاعر گرد آورده ولی در 1335 ق در واقعۀ حلّه سوخته است.اخیرا علی خاقانی برخی از اشعار پراکندۀ او را گرد آورده است.

دیوان کاتب

فارسی،از شیخ ابو طاهر کاتب.سنگلاخ نسخۀ آن را دیده بوده(امتحان الفضلاء،214/1).

دیوان کاتب خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد بن عثمان کاتب خراسانی، معاصر عنصری(مجمع الفصحاء،485/1).

دیوان کاتب الطریحی

شیخ کاتب بن راضی طریحی(ح 1303 ق-)؛ جامع:محمد کاظم طریحی فرزند ناظم.

دیوان کاتب هروی

فارسی،از مولانا یوسف شاه کاتب هروی، معاصر نوائی(مجالس النّفائس،37 و 210).

دیوان کاتب یزدی(یا شعر او)

فارسی،از کاتب(یا کاتبی)یزدی(-1000 ق) (صبح گلشن،335).

دیوان کاتبی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از محمد کاتبی تبریزی(دانشمندان آذربایجان،311).

دیوان کاتبی ترشیزی

فارسی،از محمد بن عبد اللّه کاتبی ترشیزی (-839 ق).خ.مجلس،ملک و دانشگاه تهران.

دیوان کاتبی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از کاتبی مشهدی(تذکرۀ حسینی، 281).

دیوان کاتبی نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از محمد باقر کاتبی نیشابوری(صبح گلشن،336).

دیوان کاتبی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از کاتبی یزدی(تاریخ یزد،325).

دیوان کاسبی

فارسی،از محب علی کاسبی شوشتری(سدۀ 11 ق)مداح واخشنو خان حاکم شوشتر(تذکرۀ شوشتری،51 و 111).

دیوان کاشف اصفهانی

فارسی،از اسماعیل بن حیدر علی کاشف اصفهانی(-پس از 1080 ق).خ.دانشگاه تهران.

ص:425

دیوان کاشف دزفولی

فارسی،از صدر الدین محمد باقر کاشف دزفولی (-1258 ق).خ.ملّی تبریز و موزۀ بریتانیا.

دیوان کاشف شیرازی

فارسی،از قاضی شریف الدین محمد بن شمس الدین محمد کاشف شیرازی(سدۀ 11 ق)،مؤلف«سراج المنیر»و«بهار و خزان»که جز دیوان منظومه هائی نیز داشته است(تذکرۀ نصرآبادی،251).

دیوان کاشف قراباغی(یا شعر او)

فارسی،از کاشف قراباغی(سدۀ 13 ق) دانشمندان آذربایجان،311).

دیوان کاشف قمّی

فارسی،از میرزا علی اکبر بن سید رضی کاشف قمی(1317 ق-).خ.دیده شده.

دیوان کاشف یزدی

فارسی،از کاشف الدین محمد بن سالک الدین یزدی(-910 ق).خ.دانشگاه تهران.

دیوان کاشفی بدخشانی

فارسی،از کاشفی بدخشانی،که در 1033 ق به هند رفت(صبح گلشن،336).

دیوان کاشفی سبزواری

فارسی،از کمال الدّین حسین بن علی کاشفی واعظ سبزواری(-910 ق).خ.دانشگاه تهران و آصفیّۀ هند.

دیوان کاشی

فارسی،از ملا حسن کاشی آملی که هفت بند او به پیروی خاقانی چاپ شده.

دیوان کاظم اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از کاظم بن میرزا علی اصفهانی که در مشهد مقدس مجاور بود و کتابت می کرد(تذکرۀ نصرآبادی،128).

دیوان کاظم بیدآبادی

فارسی،از کاظم بن نصر اللّه بیدآبادی اصفهانی، در 3000 بیت(شعرای معاصر اصفهان،384).

دیوان کاظم تبریزی

فارسی،از کاظم تبریزی،معاصر نادر شاه افشار ناظم«طبّ منظوم».مذکور در«ریاض الجنّة».

دیوان کاظم تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از کاظم تبریزی مقیم کاشان که در ایام عاشورا«روضة الشهداء»می خوانده و معاصر نصرآبادی بوده است(تذکره،371).

دیوان کاظم تونی

فارسی،از حکیم کاظمای تونی که به هند رفت و به نظم جنگنامۀ جلال الدین منکبرنی پرداخت (تذکرۀ نصرآبادی،402).

دیوان کاظم تویسرکانی(یا شعر او)

فارسی،از کاظم تویسرکانی،مؤلف«تذکرة الشعراء»در 1287 ق(فهرست مجلس، 160/3).

دیوان کاظم رشتی

فارسی،از محمد کاظم بن حسین لاکانی رشتی نجفی(معاصر).خ.موجود.

دیوان کاظم رجوی---

ص:426

123).

دیوان کاظم قمّی(یا شعر او)

فارسی،از کاظم[بن]محمد صادق قمی،شاگرد قاضی محمد سعید قمی(آتشکده،234).

دیوان کاظم کاشی

فارسی،از محمد کاظم بن محمد صادق کاشی (-1273 ق)ناظم چند ارجوزه که یاد شد.

دیوان کاظم کاشی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا کاظم بن میرزا مینا کاشی که به هند رفت و در دربار او رنگزیب واقعه نویس شد (تذکرۀ نصرآبادی،132).

دیوان کاظم الکواز

شیخ کاظم بن سلمان کواز شمری حلی کاظمی، در حدود 11000 بیت.

دیوان کاظم نصرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از کاظم نصرآبادی،معاصر طاهر نصرآبادی(تذکره،299).

دیوان الکاظمی

شیخ عبد المحسن بن حاج محمد کاظمی (-1354 ق).ط 1939 و 1947 م(بخشی از دیوان).

دیوان کاظمی هروی(یا شعر او)

فارسی،از کاظمی هروی،معاصر نوائی،که به سفارت به هند رفت و در بازگشت در شیراز درگذشت(مجالس النّفائس،37 و 211).

دیوان کافر---

ص:427

دیوان کامل سلیمان العاملی-من قلبی فی مدیح

آل البیت(علیه السلام)

کامل سلیمان عاملی.ط.1371 ق.

دیوان کامل شعیب العاملی

کامل شعیب عاملی صیداوی.ط.صیدا،1922 م.

دیوان کاملای کاشی

فارسی،از کاملا،خواهرزادۀ میر تقی کاشی (تذکرۀ نصرآبادی،309).

دیوان کامی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از اسماعیل کامی اصفهانی (مجمع الفصحاء،426/2)؛

دیوان کامی اوبه(یا شعر او)

فارسی،از شاه حسین کامی اوبه،معاصر نوائی (مجالس النّفائس،60 و 234).

دیوان کامی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از کامی سبزواری،شاگرد جامی (آتشکده،79).نصرآبادی نیز از شاعری به نام کامی سبزواری یاد کرده است(تذکره،281 و 525).

دیوان کامی قزوینی

فارسی،از میر علاء الدولة بن میر یحیی کامی قزوینی،معاصر شاه اسماعیل دوم صفوی.که در روزگار شاه طهماسب به هند گریخت و نزد اکبر تقرب یافت و تذکرۀ«نفائس المآثر»را تألیف کرد(تذکرۀ نصرآبادی،472).

دیوان کامی لاهیجی

فارسی،از شیخ محمد بن حسن کامی لاهیجی (ح 1310 ق-)،مؤلف«تراجم اعیان گیلان».

دیوان کامی لاهیجی

فارسی،از شیخ محمد بن حسن کامی لاهیجی (ح 1310 ق-)،مؤلف«تراجم اعیان گیلان».

دیوان کامی لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از کامی لاهیجی،منشی خان احمد خان حاکم گیلان و معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،57).

دیوان کامی هروی(یا شعر او)

فارسی،از دوست محمد کامی گوشوانی هروی، معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،83).

دیوان کامی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از شاه حسین کامی یزدی(-954 ق) (تاریخ یزد،325)

دیوان کاوس(یا شعر او)

فارسی،از امیر عنصر المعالی کیکاوس بن اسکندر،مؤلّف«قابوسنامه»،که در همین اثر مقداری از اشعار خویش را نقل کرده است.نیز مذکور در لباب الالباب(31/1).

دیوان کاهی اکبرآبادی-رفیع الدرجات

فارسی،از ابو القاسم نجم الدین محمد معروف به ملاّ قاسم کاهی کابلی اکبرآبادی(-988 ق).خ.

ملّی تبریز و دانشگاه پنجاب پاکستان.

دیوان کاهی بدخشی(یا شعر او)

فارسی،از کاهی بدخشی،معاصر سلطان حسین بایقرا و شاگرد ملا محمد بدخشی(تذکرۀ حسینی،281).

دیوان کاهی نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از عبد الکریم کاهی نیشابوری(مجالس النفائس،166).

دیوان کبود جامه

فارسی،از شاه نصیر الدین(یا نصرة الدین)کبود جامه(سدۀ 6 ق).خ.مجلس.

دیوان کبودرآهنگی

فارسی،از رحیم بحری اسماعیلی کبودر آهنگی.ط.

دیوان کبیر آقا

فارسی،از حاج میرزا کبیر آقا بن میر باقر مراغی (-1325 ق)؛ط.

ص:428

دیوان کتابدار(یا شعر او)

فارسی،از میرزا مقیم بن میرزا قوام،کتابدار شاه عباس صفوی که به سفارت به دکن رفت(تذکرۀ نصرآبادی،75).

دیوان کثیر عزّة

ابو صخر کثیر بن عبد الرحمان خزاعی معروف به کثیر عزة(-105 ق)(معالم العلماء،140).

دیوان کحلی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از کحلی تبریزی که اشعارش در بیاض گل احمد،مؤرّخ 1075 ق درج است (دانشمندان آذربایجان،314).نسخه ای نیز به عنوان«دیوان کحلی»در دانشگاه تهران موجود است.

دیوان کحلی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از کحلی شیرازی،معاصر سام میرزا که به قول او در کحالی بی بدل بود(تحفۀ سامی، 151).

دیوان کرام بخاری(یا شعر او)

فارسی،از عبد اللطیف کرام بخاری،شاعر دربار عبد العزیز خان(تذکرۀ نصرآبادی،436).

دیوان کربلائی

فارسی،از حافظ درویش حسین خادم کربلائی، مؤلف«روضات الجنان و جنات الجنان».خ.

موجود.

دیوان شاه کرم خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از شاه کرم خوانساری(روز روشن، 573).

دیوان الکرمی النجفی---

ص:429

هر شاعری که کاتب و منجم نیز بوده باشد.

دیوان کشفی اکبرآبادی

فارسی و اردو،از میر صالح بن عبد اللّه(مشکین رقم)(-1060 ق)که در شعر فارسی کشفی و در اردو سبحانی تخلّص می کرد.

دیوان کشفی دارابی

فارسی،از سید جعفر بن ابی اسحاق کشفی موسوی دارابی(-1267 ق)؛خ.ملک.

دیوان کشفی هندی

فارسی،از محمد سلامت اللّه کشفی هندی،ط.

کانپور،1278 ق.

دیوان الکشمیری-حصی النجف(عربی)و

ریگستان نجف(فارسی)

سید محمد بن مرتضی رضوی کشمیری(1308 ق)؛ط.

دیوان کشوری رودباری

فارسی،از کشوری رودباری،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،151)؛خ.ملک(؟)

دیوان کشوری دیلمقانی

فارسی و ترکی،از نعمت اللّه دیلمقانی (دانشمندان آذربایجان،315).خ.مجلس.

دیوان کعب بن زهیر

کعب بن زهیر بن ابی سلمی مازنی(-26 ق) ناظم قصیدۀ«بانت سعاد»در مدح پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله).

دیوان الکعبی

هاشم بن حردان کعبی(-1331 ق).ط.نجف، 1354 ق.

دیوان کفائی گنجوی(یا شعر او)

فارسی،از کفائی گنجوی،مدّاح ملوک طبرستان (دانشمندان آذربایجان،315).

دیوان الکفائی النجفی

سید محمد کاظم بن محسن کفائی موسوی نجفی، مؤلف«عصور الادب العربی»و«الزهراء»که هردو چاپ شده.

دیوان کفایت هروی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف شاه کفایت هروی خوشنویس (صبح گلشن،340).

دیوان کفاش اصفهانی

فارسی،از کفاش اصفهانی،در مراثی سیّد الشهداء(علیه السلام)؛خ.دیده شده.

دیوان کفری تربتی(یا شعر او)

فارسی،از میر حسین کفری تربتی خوشنویس (-1077 ق)که به هند رفت و نزد خان خانان تقرب یافت(صبح گلشن،340).

دیوان کفری یزدی(یا شعر او)

فارسی،از کفری یزدی،معاصر نصرآبادی (تذکرۀ،419).

دیوان الکفعمی

تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی(-905 ق) ناظم«منهج السلامة»و مؤلف«مصباح کفعمی».

دیوان الکلاعی(او شعره)

محمد بن حسن کلاعی،که ابن شهر آشوب او را در شمار شاعران شیعه یاد کرده است(معالم العلماء،140).

دیوان کلامی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از کلامی اصفهانی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،271 و 245).

دیوان کلامی خوافی(یا شعر او)

فارسی،از کلامی خوافی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،158).

ص:430

دیوان کلامی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از فخر العلماء عبد اللّه بن علی(آگه) کلامی شیرازی(-1299 ق)(آثار عجم، 477).

دیوان کلامی کربلائی(یا شعر او)

فارسی؟،از کلامی کربلائی شاعر و صوفی بکتاشی معروف به جهان دده،(العراق بین الاحتلالین،137/4).

دیوان کلامی لاری(یا شعر او)

فارسی،از صدر الدین محمد کلامی لاری (آتشکده،298).

دیوان کلامی مروزی(یا شعر او)

فارسی،از کلامی مروزی،مدّاح بغداد خاتون (آتشکده،131).

دیوان کلان اندجانی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از کلان اندجانی،که از جانب بابر بر کابل و قندهار حکومت داشته(صبح گلشن،340).

دیوان کلان بزّاز هروی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه کلان بزاز هروی،معاصر نوائی(مجالس النّفائس،85 و 259).

دیوان کلانتری---

ص:431

دیوان کمال اصفهانی

فارسی،از کمال الدین اسماعیل بن جمال الدین عبد الرزاق اصفهانی(-626 یا 635 ق).ط.

لندن،1903 م؛بمبئی،1307 ق.خ.آستان قدس،ش 4741(1019 ق).

دیوان کمال بلخی

فارسی،از سید کمال کجکولی بلخی،معاصر نوائی که می نویسد 500 هزار بیت شعر داشته است(مجالس النّفائس،34 و 207).نوائی از کمال دیگری نیز نام می برد که به ترکی شعر می گفته است(مجالس النّفائس،50 و 224).

دیوان کمال تربتی

فارسی،از کمال تربتی،معاصر نوائی که غزلیات حافظ را تخمیس کرده(مجالس النفائس،32 و 205).

دیوان کمال خجندی

فارسی،از کمال الدین مسعود خجندی(-792 ق).ط.تبریز،1337 ش.

دیوان کمال خوافی

فارسی،از کمال الدین بن حسام خوافی هروی، ناظم«عوامل»که به نام معزّ الدین حسین کرت (-771 ق)سرود(فرهنگنامه های عربی به فارسی،157).

دیوان کمال خوانساری

فارسی،از کمال الدین بن حسین خوانساری (-1361 ق)(شعرای معاصر اصفهان،387).

دیوان کمال الدین حسین

فارسی،از میر کمال الدین حسین،معاصر نوائی و جامی،که نزد سلطان یعقوب رفت و پس از بازگشت به خراسان به شرح«منازل السائرین» خواجه عبد اللّه انصاری پرداخت(مجالس النفائس،94 و 270).

دیوان کمال الدین حسین(یا شعر او)

فارسی،از کمال الدین حسین،فرزند خواجه نظام الملک و معاصر نوائی(مجالس النفائس، 106 و 280).

دیوان کمال الدین زنجانی

فارسی،از کمال الدین زنجانی(-687 ق)مدّاح خواجه شمس الدین محمد و برادرش عطا ملک جوینی و خواجه نصیر الدین طوسی (مجمع الفصحاء،487/1).

دیوان کمال الدّین کوتاه پای(یا شعر او)

فارسی،از ملک کمال الدین ترمذی معروف به کمال الدین کوتاه پای که در نواحی بدخشان ولایت داشته و اشعارش در سفینۀ اشعار موجود در کتابخانۀ مجلس دیده شده(فهرست، 158/3).

دیوان کمال الدین مراغی(یا شعر او)

فارسی،از کمال الدین مراغی(مجمع الفصحاء، 487/1).

دیوان کمال الدین مسعود شیروانی(یا شعر او)

فارسی،از کمال الدّین مسعود شیروانی(-905 ق)مدرس مدرسۀ گوهر شاد بیگم هرات (مجالس النفائس،91 و 266).

دیوان کمال سیستانی(یا شعر او)

فارسی،از کمال الدین سیستانی(صبح گلشن، 342).

دیوان کمال شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از کمال الدین محمد(یا حسین)بن غیاث الدین حکیم و مؤرّخ شیرازی که معروف به کمال الدین حسین قصّه خوان و ابن غیاث نیز بوده.خ.ملک.

دیوان کمال فسائی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از کمال الدّین محمد بن محمد حسین فسائی شیرازی،معاصر نصرآبادی(تذکره، 202).

ص:432

دیوان کمال کاشی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا کمال الدین کاشانی مقیم اصفهان(صبح گلشن،343).

دیوان کمال گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از کمال گیلانی(آتشکده،164).در «نگارستان سخن»این شاعر با کمال شیرازی یکی دانسته شده است.

دیوان کمالی اصفهانی

فارسی،از حیدر علی بن محمد مهدی کمالی اصفهانی(-1355 ق).ط.تهران،1370 ق؛ استانبول،1339 ق.

دیوان کمالی سبزواری

فارسی،از کمالی سبزواری(-1020 ق)،شاعر دربار شاه عباس اول صفوی،که«عباسنامه»را به نام او سرود(آتشکده،79).

دیوان کمالی سبزواری

فارسی،از امیر عمید کمال الدین جمال الکتاب کمالی بخاری سبزواری،شاعر خوشنویس و موسیقیدان،معاصر سنجر سلجوقی،مذکور در «لباب الالباب»عوفی.

دیوان کمتری شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از کمتری کفاش شیرازی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،275).

دیوان کم گوی کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از عبد الرّحیم کم گوی کشمیری(-ح 1100 ق)شاگرد سرخوش(کلمات الشعراء، 97).

دیوان کمونه---

ص:433

عباس صفوی و ناظم مثنوی«خسرو و شیرین» (آتشکده،257).

دیوان کوچک بیگ(یا شعر او)

فارسی،از کوچک بیگ که از امراء سدۀ 10 ق بوده(مجالس النفائس،302).

دیوان کوچک علی اردستانی(یا شعر او)

فارسی،از رمضانعلی بن حسین علی نیستانی اردستانی،معروف به کوچک علی(-1337 ق)،منقول از معلم حبیب آبادی.

دیوان کور لطیف(یا شعر او)

فارسی،از کور لطیف شاعر ماوراء النهری(سدۀ 10 ق)که فخری هراتی شعر او را ستوده است (مجالس النفائس،164).

دیوان کوشککی قاینی(یا شعر او)

فارسی،از شرف الشعراء،حکیم کوشککی قاینی،معاصر سلطان سنجر سلجوقی که شاعری هزل سرا بوده.مذکور در«لباب الباب».

دیوان کوکب استرآبادی---

ص:434

مجموعه های«ترانه های ملّی»و«خلنامۀ کوهی»او چاپ شده.

دیوان کهتر

فارسی،از اسد اللّه کهتر.خ.ایشیاتک بنگال (1109 ق).

دیوان کیجیک میرزا(یا شعر او)

فارسی،از کیجیک میرزا شاهزادۀ تیموری، معاصر نوائی(مجالس النفائس،127 و 315).

دیوان کیخسرو خان(یا شعر او)

فارسی،از کیخسرو خان،خواهرزادۀ رستم خان سپه سالار و معاصر نصرآبادی(تذکرۀ،17).

دیوان کیرنگی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه حسین کیرنگی باوردی،خال ابو نصر میهنه و معاصر نوائی،که مدّتی در هرات صدارت داشته(مجالس النفائس،105 و 279).

دیوان کیفی سیستانی

فارسی،از کیفی سیستانی که در اصل از یهودان سبزوار بوده،از آنجا به سیستان و سپس به هند رفته و فخر الزمانی در 1025 ق او را در لاهور دیده.وی مثنوی«آگاهنامه»را بر وزن مثنوی مولوی سروده(میخانه،560).

دیوان کیوان

فارسی،از کیوان ناظم منظومۀ«موش و گربه» که در تبریز در 1262 ق چاپ شده و ظاهرا ناظم پس از روزگار عبید زاکانی می زیسته است.

دیوان کیوان قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از عباسعلی بن اسماعیل کیوان قزوینی ملقب به منصور علی شاه که از صوفیه بوده ولی از آن طریقت روگردان شده.«عرفان نامه»که چاپ شده،تألیف اوست.

دیوان گدا(یا شعر او)

فارسی،از گدا حسین گدا که تقریظ او بر کتاب «الجامع الشفائیة»در سی و چند بیت چاپ شده.

دیوان گدائی(یا شعر او)

ترکی،از گدائی،شاعر روزگار بابر میرزا،معاصر نوائی(مجالس النّفائس،83 و 258).

دیوان گرامی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ابو القاسم گرامی معروف به آقا بابا اصفهانی(صبح گلشن،347).

دیوان گرامی بغدادی(یا شعر او)

فارسی،از گرامی بغدادی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،166).

دیوان گرامی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از گرامی تبریزی،فرزند سهوی(صبح گلشن،347).

دیوان گرامی ترک(یا شعر او)

فارسی؟،از محمد حسین گرامی ترک (آتشکده،20).

دیوان گرامی خوافی

فارسی،از میر عبد الرحمان خان گرامی خوافی (-1124 ق).ط.لاهور،1932 م.

دیوان گرامی کاشانی

فارسی،از مهدی قلی گرامی کاشانی،که به قول نصرآبادی افزون بر غزلیات خمسه ای نیز داشته است(تذکرۀ،295).

دیوان گرامی کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از گرامی کشمیری(-1156 ق)،فرزند قبول کشمیری(سرور آزاد،198).

دیوان گرامی هروی(یا شعر او)

فارسی،از دورۀ بیگ گرامی هروی،سفره چی دربار علی قلی خان حاکم هرات (مجمع الخواص،122).

دیوان گربۀ اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد مؤمن گربۀ اصفهانی شاعر

ص:435

هزّال،معاصر شاه سلیمان صفوی(صبح گلشن، 347).

دیوان گربۀ شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از گربۀ شوشتری که شاعری ظریف و معاصر نصرآبادی بوده(تذکره،407).

دیوان گرگانی

فارسی،از اوحد الدین گرگانی شاعر متقدّم (مجمع الفصحاء،482/1).

دیوان گرمی بروجردی(یا شعر او)

فارسی،از گرمی بروجردی(مجمع الخواص، 296).

دیوان گرمی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد قاسم گرمی شیرازی،از نوادگان اهلی شیرازی(صبح گلشن،348).

دیوان گریان شهرابی

فارسی،از ملا حسین بن عبد اللّه گریان شهرابی اردستانی اصفهانی(سدۀ 13 ق)مؤلف«انوار المجالس»،«تذکرة الحال»و ناظم «دوازده بند».

دیوان گل بابا بلخی(یا شعر او)

فارسی،از گل بابا بلخی که در معما،لغز،عروض و قافیه مهارت داشته(صبح گلشن،348).

دیوان گلبدن(یا شعر او)

فارسی،از گلبدن بنت بابر شاه(از رابعه تا پروین،190).

دیوان گلچهره(یا شعر او)

فارسی،از گلچهره بنت بابر شاه(صبح گلشن، 348).

دیوان گلچین

فارسی،از محمد صادق معروف به میرزای گلچین که«گلچین المدایح»او چاپ شده.

دیوان گلچین گیلانی

فارسی،از مجد الدین میر فخرائی،معروف به گلچین گیلانی،که منظومه هائی از جمله «نهضت»و«مهر و کین»از او چاپ شده.

دیوان گلچین معانی

فارسی،از احمد بن علی اکبر گلچین معانی (1295 ش-)که تألیفات متعددی از وی چاپ شده است.

دیوان گلخنی قمّی(یا شعر او)

فارسی،از گلخنی قمّی،معاصر سلطان حسین بایقرا،که شاعری سفیه،بدزبان،بی باک و ملامتی بوده(مجالس النفائس،161 و 297).

دیوان گلرخ(یا شعر او)

فارسی،از گلرخ بنت بابر شاه(صبح گلشن، 348).

دیوان گلزار اصفهانی

فارسی،از رجب علی بن حسین گلزار اصفهانی (-1366 ق)(نامۀ سخنوران،161).

دیوان گلزار فریز هندی(یا شعر او)

فارسی،از فضل اللّه گلزار فریز هندی(1349 ق-)(شعرای معاصر اصفهان،401).

دیوان گلشن

فارسی،از گلشن که قصیدۀ نونیۀ مصنوع وی در یک مجموعۀ خطی دیده شد.

دیوان گلشن آذربایجانی(یا شعر او)

فارسی؟،از گلشن آذربایجانی(سدۀ 11 ق) (دانشمندان آذربایجان،318).

دیوان گلشن احمدآبادی

فارسی،از شیخ سعد اللّه گلشن احمدآبادی گجراتی(-1141 ق)(نتائج الافکار،606).

دیوان گلشن اردکانی

فارسی،از عبد الوهاب بن محمد حسین گلشن ایرانپور اردکانی یزدی(-1356 ق)،خ.

ص:436

امیر المؤمنین نجف.افزون بر دیوان منظومه های «عقل و جنون»و«دلکش و پریوش»نیز از اوست که چاپ شده.

دیوان جونپوری

فارسی،از علی بن عطاء اللّه گلشن انصاری جونپوری(-1200 ق)،در 5000 بیت.خ.

آصفیه.

دیوان گلشن شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی گلشن شیرازی پدر قاآنی (مجمع الفصحاء،426/2).

دیوان گلشن گلپایگانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد گلشن گلپایگانی که نستعلیق را خوش می نوشته(سدۀ 13 ق)؛خ.

دانشگاه تهران.

دیوان گلشن لکهنوی

فارسی،از راجه جیالال گلشن لکهنوی که اشعار او در صبح گلشن(ص 349)از دیوانش نقل شده.

دیوان گلشن لکهنوی سندیلوی

فارسی،از رای گلاب گلشن لکهنوی سندیلوی، شاگرد قتیل(صبح گلشن،349).

دیوان گلشن مشهدی(یا گلشن آزادی)

فارسی،از علی اکبر بن محمد گلشن مشهدی تربتی،که روزنامۀ«آزادی»را از 1344 تا 1357 ق انتشار می داد؛ط.مشهد،1372 ق.

دیوان گلشنی بردعی

فارسی،ترکی و عربی،از ابراهیم بن محمد گلشنی بردعی(-940 ق)؛خ.دار الکتب قاهره.

دیوان گلشنی شبستری

فارسی،از گلشنی شبستری،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،142).

دیوان گلشنی شیرازی

فارسی،از گلشنی شیرازی،که در روزگار جهانگیر به هند رفت(صبح گلشن،349).

دیوان گلشنی کاشانی

فارسی،از گلشنی کاشانی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،133).

دیوان گل محمد نقشبندی

فارسی،از گل محمد نقشبندی(مقالات الشعراء، 692).منظومۀ«الهی نامه»در هند به نام گل محمد صاحب عالی چاپ شده که محتملا از همین شاعر است.

دیوان گمنام تفرشی

فارسی،از میرزا حسین خان گمنام ملقب به مرصّع پوش(-1334 ق).ط.تهران،1328 ش.

دیوان گمنام هندی

فارسی،از محمد جمال الدین بن وحید الدین گمنام هندی که اشعار او در تذکرۀ روز روشن (صص 588-593)از دیوانش نقل شده.

دیوان گنابیگم هندی(یا شعر او)

فارسی و اردو،از گنابیگم بنت علیقلی خان والۀ داغستانی(تذکرۀ الخواتین،158).

دیوان گنجی آذربایجانی(یا شعر او)

ترکی،از گنجی آذربایجانی(سدۀ 13 ق) (دانشمندان آذربایجان،320).

دیوان گنجی گلپایگانی(یا شعر او)

فارسی،از گنجی گلپایگانی،معاصر نصرآبادی (تذکره،394).

دیوان گوهر آذربایجانی(یا شعر او)

فارسی،از گوهر بیگم آذربایجانی(خیرات حسان،47/3).

دیوان گوهر اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ابراهیم بن اسماعیل گوهر کوهپایه ای اصفهانی(1342 ق-)(شعرای اصفهان،

ص:437

دیوان لطف اللّه الحسینی

سید لطف اللّه بن عطاء اللّه حسینی شجری نیشابوری،استاد منتجب الدّین،در 10000 بیت، مذکور در فهرست منتجب الدین.

دیوان لطف اللّه نیشابوری

فارسی،از لطف اللّه نیشابوری(-786 یا 810 ق)مداح امیر تیمور گورکان(مجالس العشاق، 141؛مجمع الفصحاء،29/2).خ.ملّی تهران.

دیوان لطفی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از لطفی اصفهانی(صبح گلشن،354).

دیوان لطفی تاشکندی(یا شعر او)

فارسی،از لطفی تاشکندی(سدۀ 10 ق) (مجالس النفائس،164).

دیوان لطفی تبریزی(یا شعر)

فارسی،از لطفی تبریزی،فرزند عرفی کمانگر (صبح گلشن،355).

دیوان لطفی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از لطفی شیرازی(تذکرۀ حسینی، 285).

دیوان لطفی طهرانی(یا شعر او)

فارسی،از لطفی طهرانی صرّاف(آتشکده، 216).

دیوان لطفی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از لطفی مشهدی،که از ظریفان مشهد و معاصر نوائی بوده(مجالس النّفائس،71).

دیوان لطفی منجّم(یا شعر او)

فارسی،از لطفی که افزون بر شاعری در نجوم نیز مهارت داشته(تذکرة الشعراء،117).

دیوان لطفی نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از لطفی نیشابوری،داماد ملاّ قیدی و معاصر نصرآبادی(تذکرۀ،315).

دیوان لطفی هروی

فارسی و ترکی،از لطفی هروی،معاصر نوائی که به قول او ملک الکلام زمان خویش بوده (مجالس النفائس،49 و 223).خ.مطهّری.

دیوان لطیف اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا عبد اللطیف اصفهانی(سدۀ 13 ق)که در روزگار محمد شاه به هند رفت.

(مجمع الفصحاء،430/2؛صبح گلشن،355).

دیوان لطیف اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از لطیف اصفهانی بصری معروف به لطیف قلندر که به بصره نزد علی پاشا رفت و گویا در هرات درگذشت(تذکرۀ نصرآبادی، 395).

دیوان لطیف خراسانی هروی(یا شعر او)

فارسی،از لطیف خراسانی هروی،معاصر شاه محمد قزوینی،(مجالس النّفائس،394).

دیوان لطیف قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از لطیف قزوینی(صبح گلشن،356).

دیوان لطیف(یا شعر او)

ترکی،از لطیفی معاصر نوائی که در جوانی درگذشته و طبعی شوخ داشته(مجالس النفائس، 51 و 225).

دیوان لطیفی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدّین محمد فرزند قاضی زادۀ اردبیلی(سدۀ 10 ق).

دیوان لطیفی جونپوری

فارسی،از لطیفی جونپوری که افزون بر دیوان مثنوی«منازل»را به پیروی حدیقۀ سنائی سروده(صبح گلشن،356).

دیوان لعلی بدخشانی(یا شعر او)

فارسی،از لعلی میرزا بن شاهقلی سلطان بدخشانی از امیران اکبر شاه و مصاحب عبد القادر بداونی(روز روشن،598).

ص:440

دیوان لعلی تبریزی

فارسی و ترکی،از شمس الحکماء میرزا علی خان بن حاج آقا میرزا ایروانی(-1325 ق).ط.تبریز،1316 ق و مکرّر.

دیوان لقای یزدی(یا شعر او)

فارسی،از فرّخ لقای یزدی شاعرۀ اواخر روزگار صفویّه(تاریخ یزد،327).

دیوان لقائی خراسانی

فارسی،از لقائی خراسانی(سدۀ 10 ق) (مجالس النفائس،155).

دیوان لقائی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از لقائی سمرقندی(سدۀ 10 ق) (مجالس النّفائس،146).

دیوان لقائی لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از لقائی لاهیجی که از بزرگزادگان لاهیجان بود و در جوانی درگذشت(تذکرۀ نصرآبادی،337).

دیوان لکنتی-دیوان روانی

دیوان لوائی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از لوائی سبزواری(-979 ق)که به هند رفت و نزد اکبر تقرب یافت(صبح گلشن، 357).

دیوان لوائی قمّی

فارسی،از بابا سلطان لوائی قمّی قلندر که به اصطلاحات عرفانی آشنا و معاصر نصرآبادی بوده است(تذکره،284).

دیوان لوحی اصفهانی

فارسی،از لوحی اصفهانی که از مدّاحان و دراویش اواسط روزگار صفویّه بوده(تذکرۀ نصرآبادی،430).

دیوان لوحی(یا شعر او)

فارسی،از میر لوحی،معاصر نصرآبادی،که مادۀ تاریخ وفات شیخ بهائی را گفته است.(تذکرۀ، 483).

دیوان لودی(یا شعر او)

فارسی،از شیر علی خان بن امجد علی خان لودی (-1102 ق)،مؤلّف«مرآت الخیال».

دیوان لوگری

فارسی،از ابو الحسن علی بن محمد غزالی لوگری،شاعر عهد سامانیان که مداح عتبی وزیر بوده(لباب الالباب،15).

دیوان لوگری

فارسی،از ابو العباس فضل بن محمد مروزی لوگری(-464 ق)،ادیب و فیلسوف(تتمة صوان الحکمة،120).

دیوان لوندی قصّه خوان(یا شعر او)

فارسی،از لوندی قصّه خوان،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،189).

دیوان ماتمی

فارسی،از یار علی ماتمی تبریزی(سدۀ 10 ق) که گویا شاعری مرثیه سرا بوده(مجالس النفائس، 389).

دیوان ماجد البحرانی

فارسی و عربی،از سید ماجد بن سید محمد بحرانی(سدۀ 11 ق)قاضی اصفهان(تذکرۀ نصرآبادی،161).

دیوان ماجد البحرانی

فقیه ابو علی ماجد بن هاشم حسینی جد حفصی بحرانی(-1028 ق)(سلافة العصر،500).

دیوان ماجد القطیفی(او شعره)

سید ماجد بن هاشم موسوی قطیفی(-1367 ق) که برخی از اشعارش در شرح حال او در«ذکری السید ماجد»چاپ شده.

ص:441

دیوان ماجد هندی(یا شعر او)

فارسی،از تاج الامراء،علی حسین خان بهادر ماجد هندی(-1216 ق)که حسین نیز تخلص می کرده و در جوانی درگذشته است (نتایج الافکار،689).

دیوان مالک الجهنی(او شعره)

مالک بن ایمن جهنی،از اصحاب امام باقر(علیه السلام) (معالم العلماء،141).

دیوان مالک دیلمی

فارسی،از مالک دیلمی(-969 ق)که موسیقیدان و خوشنویس بوده و سنگلاخ 2 نسخه از دیوان او را دیده بوده است(امتحان الفضلاء،199/1 و 206).

دیوان مالک بن نویرة

ابو حنظله مالک بن نویرۀ تمیمی،که مرزبانی (-378 ق)احوال او را نوشته است (معجم الشعراء،360).

دیوان مالمیری-دیوان حسین مالمیری

دیوان مأنوس دزفولی

فارسی،از محمد بن نقی مأنوس مساکی دزفولی (-1300 ق)،در 1750 بیت،خ.موجود.

دیوان مانی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از مانی اصفهانی(سدۀ 14 ق)(المآثر و الآثار،216).

دیوان مانی تربتی

فارسی،از ملا مانی تربتی(سدۀ 10 ق)کاتب و خوشنویس(مجالس النّفائس،167).

دیوان مانی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از مانی شیرازی که کشاورز بود ولی کارش بالا گرفت و در شمار امیران شاه اسماعیل صفوی درآمد(آتشکده،292).

دیوان مانی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ ابو حیان مانی طبیب شیرازی (سدۀ 11 ق)تذکرۀ نصرآبادی،383).

دیوان مانی کرمانی-دیوان راجی کرمانی

دیوان مانی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از مانی مشهدی که معاصر نوائی بوده و ظرافت و جمال او مورد ستایش وی واقع شده (مجالس النفائس،67 و 240).

دیوان ماهر اکبرآبادی

فارسی،از محمد علی ماهر اکبرآبادی(-1089 ق)که پدرش هندو بوده است.(خزانۀ عامره، 414).

دیوان ماهر دامغانی(یا شعر او)

فارسی،از علی قلی ماهر دامغانی اردبیلی تبریزی،معاصر نصرآبادی(تذکرۀ 141).

دیوان ماهر گیلانی

فارسی،از محمد سعید ماهر گیلانی،معاصر حزین،که دیوانی بزرگ داشته(تذکرۀ حزین، 110).

دیوان ماهر هندی

اردو،از سید مهدی حسین بن علی حسین نقوی لکهنوی(-1316 ق).ط.هند.

دیوان ماهی جلایر(یا شعر او)

فارسی،از ماهی جلایر،خواهر ملاّ نثاری تبریزی،معاصر شاه عباس صفوی.

دیوان مایل آشتیانی

فارسی،از محمد علی بن میرزا کاظم مایل آشتیانی(-پیش از 1250 ق)مستوفی الممالک و وزیر جنگ عباس میرزا ولیعهد.خ.دانشگاه تهران.

دیوان مایل استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از اسماعیل بیگ مایل استرآبادی تهرانی،معاصر لطفعلی آذر(آتشکده،408).

ص:442

دیوان مایل اصفهانی

فارسی،از شیخ رحیم مایل اصفهانی،شاگرد درویش مجید طالقانی،که در روزگار فتحعلی شاه می زیسته.خ.دانشگاه تهران.

دیوان مایل افشار

فارسی،از میرزا حسن مایل افشار شیخ الشعراء که در روزگار ناصر الدین شاه در وزارت خارجه کار می کرده است.خ.ملک و ملی تهران.

دیوان مایل تاشکندی(یا شعر او)

فارسی،از مایل تاشکندی،معاصر سلطان حسین میرزا(تذکرۀ حسینی،320).

دیوان مایل تویسرکانی

فارسی،از ید اللّه بن ابی القاسم مایل تویسرکانی (-1329 ش)مدیر«شفق سرخ»،که 5 صفحه از اشعار او در«نامۀ فرهنگیان»نقل شده است.

دیوان مایل دهلوی

فارسی،از میرزا قطب الدین مایل دهلوی (-1108 ق)(مفتاح التواریخ،435).

دیوان مایل شاملو(یا شعر او)

فارسی،از قلیچ مایل شاملو(سدۀ 11 ق) (آتشکدۀ،20).

دیوان مایل شیرازی

فارسی،از ملاّ مهدی مایل شیرازی که در«آثار عجم»(ص 566)اشعار او از دیوانش نقل شده.

دیوان مایل طهرانی

فارسی،از میرزا حبیب اللّه مایل طهرانی.مذکور در«نامۀ فرهنگیان»عبرت.

دیوان مایل لکهنوی

فارسی،از مدد علی بن محمد علی مایل کروری لکهنوی(صبح گلشن،360).

دیوان مایل مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از مایل مشهدی(مطلع الشمس، 442/2).

دیوان مایل همدانی(یا شعر او)

فارسی،از مایل همدانی(صبح گلشن،360).

دیوان مایل هندی(یا شعر او)

فارسی،از میر شیر علی بن دایم علی مایل بوهاری،ط.اللّه آباد،1889 م.

دیوان مایل هندی(یا شعر او)

فارسی،از غلام محیی الدین مایل هندی که ظاهرا از شاعران سدۀ 13 ق بوده است.(نتایج الافکار،796).

دیوان مایلی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی؟،از مایلی اردبیلی معاصر صادقی کتابدار که در تاریخ تألیف«مجمع الخواص»:

1010 ق ظاهرا زنده بوده است(مجمع الخواص، 243).

دیوان مایلی اسفراینی(یا شعر او)

فارسی،از مایلی اسفراینی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،73 و 248).

دیوان مایلی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از مایلی کاشانی که از سادات کاشان بوده(آتشکده،247).

دیوان مایلی نیریزی(یا شعر او)

فارسی،از مایلی نیریزی،معاصر شاه طهماسب صفوی(هفت اقلیم،199).

دیوان مأیوس بخاری(یا شعر او)

فارسی،از مأیوس بخاری که ظاهرا معاصر نصرآبادی(سدۀ 11 ق)بوده است(تذکره، 437).

دیوان مئی کلال

فارسی،از مئی کلال گوالیاری هندی،از خدمتگاران جهانگیر پادشاه(کلمات الشعراء، 109).

دیوان مبارک-دیوان مدهوش

ص:443

دیوان مجد الاسلام کرمانی

فارسی،از فتح اللّه مجد الاسلام کرمانی،که منظومۀ شهر«خاموشان»(-اوضاع عدلیۀ)او چاپ شده.

دیوان مجد الاشراف

فارسی،از سید جلال الدین محمد بن ابی القاسم مجد الاشراف ذهبی شیرازی(-1330 ق)که مجموعۀ شعر«جلالیۀ»او چاپ شده؛خ.ملک.

دیوان مجد دزفولی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی مجد الدین دزفولی،معاصر و دوست حزین(تذکره،43).

دیوان مجد الدین بغدادی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ مجد الدین ابو سعید شرف بن مؤیّد بغدادی(-606 ق)منسوب به بغدادک خوارزم(مجمع الفصحاء،542/1).

دیوان مجد الدّین ساوجی

فارسی،از مجد الدّین ابو الفضل محمد بن فضل اللّه ساوجی که در 1273 ق،23 ساله بوده.

خ.مطهّری.

دیوان مجد الدّین سرخسی(یا سرخکتی؟یا شعر

او)

فارسی،از مجد الدین محمد بن عدنان طبیب سرخسی(اوائل سدۀ 7 ق)مذکور در «لباب الالباب»عوفی و صبح گلشن(ص 362).

دیوان مجد الدّین عزیزی(یا شعر او)

فارسی،از شرف الکتاب مجد الدین بن رشید عزیزی،کاتب علاء الملک،مذکور در «لباب الالباب»عوفی.

دیوان مجد الدین عیوقی(یا شعر او)

فارسی،از مجد الدین عیوقی.مذکور در «لباب الالباب».

دیوان مجد الدین فارسی-دیوان مجد الدین همگر

دیوان مجد الدّین کاشی(یا شعر او)

فارسی،از مجد الدین کاشی(سدۀ 10 ق) مجالس النفائس،395).

دیوان مجد الدین ندیم(یا شعر او)

فارسی،از ابو المظفر بهزاد بن اسماعیل ندیم بسوی(-666 ق).مذکور در«مجمع الآداب» ابن الفوطی.

دیوان مجد الدین نسوی(یا شعر او)

فارسی،از مجد الدین محمد پاییزی نسوی که عوفی در سال 600 ق او را دیده بوده و شاهنامه ای به نام سلطان سکندر سروده است.

مذکور در«لباب الالباب».

دیوان مجد الدین همگر

فارسی،از مجد الدین همگر یزدی شیرازی (-695 یا 686 ق)،ملک الشعراء اتابک سعد بن زنگی.خ.مجلس و ملک.

دیوان مجد العلی خراسانی

فارسی،از مجد العلی بن حسن درودی خراسانی، که«پندنامۀ»او چاپ شده.

دیوان مجد مروزی

فارسی،از مجد مروزی،که سنگلاخ آن را به خط بابا شاه حالی دیده بوده(امتحان الفضلاء، 194/1).

دیوان مجد نسائی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی مجد الدین نسائی،مذکور در «لباب الالباب».

دیوان مجدی کردستانی

فارسی،از مجد الدین ملک الکلام عبد المجید بن محمد کریم مجدی کردستانی،که منظومۀ «مجدیۀ»او چاپ شده.

دیوان مجذوب تبریزی

فارسی،از میرزا محمد بن محمد رضا مجذوب تبریزی(سدۀ 11 ق).ط.تهران،1331 ش(به

ص:445

نام مجذوب همدانی)؛خ.مجلس و دانشگاه تهران.

دیوان مجذوب علیشاه

فارسی،از حاج محمد جعفر بن صفر خان مجذوب همدانی ملقّب به مجذوب علی شاه (-1339 ق)؛خ.ملک.

دیوان مجذوب هروی(یا شعر او)

فارسی،از میر حیدر(یا صدر الدین)مجذوب هروی،معاصر نوائی(مجالس النفائس،28/2 و 202).

دیوان مجرم اصفهانی

فارسی،از هادی بن محسن مجرم ابراهیمی ورنوسفادرانی اصفهانی،که«مصیبت نامۀ»او چاپ شده(شعرای معاصر اصفهان،412).

دیوان مجرم خوسفی(یا شعر او)

فارسی،از ملا علی اکبر مجرم خوسفی (بهارستان،296).

دیوان مجرم شاملو

فارسی،از مرتضی قلی خان بن سلطان حسن مجرم شاملو(-1020 ق).خ.مجلس.

دیوان مجرم عظیم آبادی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ غلامحسین مجرم عظیم آبادی، پدر وجیه الدین عشقی و شاگرد شاه محمد وفا (صبح گلشن،364).

دیوان مجرم کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از شیخ عبد اللّه مجرم کشمیری،نوادۀ شیخ مسلم صنعی(صبح گلشن،364).

دیوان مجرم مراغه ای-بحر الاسرار

فارسی،از میر سلام اللّه مجرم موسوی مراغه ای معروف به حاج کبیر آقا و ملقب به مجذوب علی شاه.ط.تبریز،1324 ق.

دیوان مجرم هروی(یا شعر او)

فارسی،از ملا محمد مجرم هروی،که قصیده ای در تولّد امیر المؤمنین(علیه السلام)،از او در مجموعۀ مؤرخ 1285 ق دیده شد.

دیوان مجرم یزدی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد مجرم یزدی،معاصر مؤلّف تذکرۀ«آفتاب عالمتاب»(صبح گلشن، 364).

دیوان مجرمی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از مجرمی اردبیلی(مجمع الخواص، 234).

دیوان مجرمی هروی(یا شعر او)

فارسی،از مجرمی هروی(سدۀ 10 ق)(مجالس النّفائس،169).

دیوان مجروح بنارسی(یا شعر او)

فارسی،از عصمت اللّه بن عبد اللّه مجروح بنارسی(صبح گلشن،365).

دیوان مجروح جاجمونی(یا شعر او)

فارسی،از مجروح جاجمونی،شاگرد سید مهدی شاه جهان آبادی(صبح گلشن،365).

دیوان مجروح مغانی(یا شعر او)

فارسی؟،از مجروح مغانی که با سید عظیم شیروانی مناظره و مشاجرۀ شاعرانه داشته (دانشمندان آذربایجان،327).

دیوان مجلّد خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از مجلّد خراسانی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،165).

دیوان مجلسی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ملا مقصود علی مجلسی اصفهانی، پدر محمد تقی مجلسی.از یک مجلسی دیگر، شاگرد محتشم کاشانی هم یاد شده که به هند سفر کرده و در دکن درگذشته و محتملا هردو یک شخص بوده است.(نتایج الافکار،360).

ص:446

دیوان محتشم قائنی(یا شعر او)

فارسی،از میر محتشم قائنی که از بزرگان قائن بوده و ظاهرا در اواخر سدۀ 10 ق می زیسته است.(تذکرۀ نصرآبادی،526).

دیوان محتشم قائنی(یا شعر او)

فارسی،از محتشم بن میرزا هادی بن میر محتشم قائنی،معاصر نصرآبادی(تذکره،191 و 526).

دیوان محتشم کاشانی

فارسی،از محتشم کاشانی(-999 یا 1000 ق).

ط.تهران،1337 و 1344 ش.خ.آستان قدس، ش 4749(1193 ق)و 8371(1200 ق).

دیوان محجوب بروجردی

فارسی،از ملا حسین محجوب واعظ بروجردی (سدۀ 13 ق).خ.موجود.

دیوان محجوب تبریزی(یا شعر او)

فارسی؟،از محجوب تبریزی که شعر او در سفینۀ مؤرّخ 1249 ق دیده شد(دانشمندان آذربایجان،327).

دیوان محجوب ترشیزی

فارسی،از میرزا مرتضی محجوب فرزند عبد اللّه شهاب ترشیزی،معاصر هدایت (مجمع الفصحاء،487/2).

دیوان محرم اصفهانی

فارسی،از محمد علی محرم فرزند محمد هاشم زرگر اصفهانی(اوایل سدۀ 13 ق) (مجمع الفصحاء،445/2).

دیوان محرم جغتائی(یا شعر او)

فارسی،از محرم جغتائی(صبح گلشن،271).

دیوان محرم جهرمی

فارسی و ترکی،از حسینعلی بن محمد قاسم بیگ محرم افشار جهرمی،شاعر دربار فتحعلی شاه (مجمع الفصحاء،487/2).

دیوان محرم شیرازی

فارسی،از ضیاء الدین علی محمد بن نور اللّه محمد محرم شیرازی،زنده تا 1265 ق (ریاض العارفین،492).

دیوان محرم یزدی

فارسی،از عبد الوهاب بن محمد علی محرم یزدی معروف به لسان الحق،مداح فتحعلی شاه و ناصر الدین شاه و مؤلف«فرهنگ خداپرستی».

خ.امیر المؤمنین نجف.

دیوان محرمی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی؟،از محرمی اردبیلی(مجمع الخواص، 234).

دیوان محرمی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محرمی استرآبادی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،87 و 261).

دیوان محرمی میر شکار(یا شعر او)

فارسی،از محرمی میر شکار،شاعر دربار سلطان حسین میرزا(مجالس النفائس،169).

دیوان محروم رازی(یا شعر او)

فارسی،از ابو تراب محروم رازی،برادر قاضی اسیری(مجمع الخواص،87).

دیوان محزون

فارسی،از ملا رضا بن محمد محزون رشتی (-پس از 1300 ق).ط.

دیوان محزون

فارسی،از محمد هاشم محزون(صبح گلشن، 373).

دیوان محزون اسدآبادی

فارسی،از لطف اللّه بن حسین محزون اسدآبادی (1273 ق-)،خواهرزادۀ سید جمال الدین اسدآبادی؛ط.تهران،1335 ش.

ص:449

دیوان محزون اصفهانی

فارسی،از عبد المحمود بن حیدر علی محزون اصفهانی(1301 ق-).ط.(شعرای معاصر اصفهان،413).

دیوان محزون بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از محزون بلگرامی(سرو آزاد،351).

دیوان محزون سدهی-کتاب محزون

فارسی،از سید محمد باقر محزون سدهی اصفهانی(-1367 ق)(شعرای معاصر اصفهان،415).

دیوان محزون صدیقی(یا شعر او)

فارسی،از مولوی عبد الرحمان محزون صدیقی، واعظ هندی(-1274 ق)(صبح گلشن،371).

دیوان محزون همدانی(یا شعر او)

فارسی،از محزون همدانی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،144).

دیوان محسن ابی الحبّ(الصغیر)

شیخ محسن بن حسن بن محسن ابی الحب حائری (-1371 ق).یاد جدش در دیوان ابی الحب گذشت.مذکور در«شعرای الحسین»خاقانی.

دیوان محسن اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محسن اصفهانی.مذکور در«تذکرۀ همیشه بهار».

دیوان محسن الاعرجی

سید محسن بن حسن مقدس اعرجی کاظمی (-1227 ق)مولف«المحصول»؛مذکور در «ذکری المحسنین».

دیوان محسن الامین

سید محسن امین(-1371 ق)،مؤلّف«اعیان الشیعه»و ناظم«علاقات المجاز»،«جواب البغدادیّة»و«الدّر النّضید فی مراثی الحسین الشهید».

دیوان محسن الجواهری

شیخ محسن بن شریف جواهری(-1355 ق) نوادۀ صاحب جواهر،ناظم«الارائه»در تجوید و «الدرر الحسان»که سفرنامۀ بحرین است.

دیوان محسن الحائری

شیخ محسن حائری.برخی از اشعار او در مجموعۀ مؤرّخ 1300 ق در کتابخانۀ ملک موجود است.و شاید جزءی از دیوان شیخ محسن ابو الحبّ باشد.

دیوان محسن الخضری

شیخ محمد محسن آل شیخ خضر جناجی نجفی (-1301 ق)؛ط 1363 ق.

دیوان محسن دستغیب

فارسی،از محسن دست غیب(-1319 ق)، ناظم«حدیث کساء»؛ط.

دیوان محسن دها

فارسی،از محسن دها(معاصر)که منظومه های «خوشۀ تلخ»و«یاد یاد»او چاپ شده.

دیوان محسن شایق

فارسی،از محسن بن محمد حسین شایق اصفهانی که نسخه ای از منظومۀ«گربه و موش»او در کتابخانۀ دیوان هند موجود است.

دیوان محسن شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محسن(یا محسنا)شیرازی(تذکرۀ نصرآبادی،383).

دیوان محسن شفائی

فارسی،از محسن شفائی(معاصر)که منظومۀ «صبح و عصر»او چاپ شده.

دیوان محمد بن امیرکا

دیوان محمد ایزدی

فارسی،از شیخ محمد بن عبد اللّه ایزدی بوشهری (-1322 ق)که«حسن نامۀ»او چاپ شده.

دیوان محمد ایواوغلی

فارسی و ترکی،از میرزا محمد ایواوغلی از امرای سپاه حمزه میرزا صفوی(مجمع الخواص، 126).

دیوان محمد باقر آگاه(یا شعر او)

فارسی،از محمد باقر آگاه بیجابوری(-1220 ق)مقیم مدراس(نتایج الافکار،93).

دیوان محمد باقر جعفری(یا شعر او)

فارسی،از محمد باقر بن زین العابدین جعفری (1311 ش)منشی مظفر الدین شاه و ناشر جرائد«مکافات»،«انقلاب سرخ»و«صیحه».

مذکور در«تاریخ جرائد و مجلات ایران».

دیوان محمد پاشا(یا شعر او)

فارسی و ترکی و عربی،از محمد پاشا بن اسکندر پاشا،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص، 33).

دیوان محمد تبادکانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد تبادکانی(-900 ق)که قصیدۀ برده را تخمیس کرده و بر«منازل السائرین» خواجه عبد اللّه انصاری شرح نوشته است (مجالس النفائس،27 و 202).

ص:455

دیوان محمد تبریزی

فارسی،از محمد تبریزی(معاصر)که منظومۀ «پروانه و شمع»او چاپ شده.

دیوان محمد تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از محمد تبریزی که یاد و شعر او در «صبح گلشن»آمده است(دانشمندان آذربایجان،329).

دیوان محمد تبریزی(یا شعر او)

فارسی و عربی،از میرزا محمد تبریزی که در 1281 ق تقریظ منظومی بر«فرهنگ خداپرستی»محرم یزدی نوشته است.

دیوان محمد تحصیلی

فارسی،از محمد تحصیلی ناظم نصاب اصول متری(در تطبیق مقیاسهای قدیم و جدید)که چاپ شده.

دیوان محمد تغلق شاه(یا شعر او)

فارسی،از سلطان محمد تغلق شاه خلجی هندی (مجمع الفصحاء،55/1).

دیوان محمد ثقة الاسلام---

ص:456

دیوان محمد رفیق

فارسی،از محمد رفیق ناظم«غزوۀ خیبر»که از آن در مقدمۀ وقایع الصفین(جزء سوم«نظر المجالس»محمد محسن عاصی)نقل شده است.

دیوان محمد زهری

فارسی،از محمد زهری(معاصر)که مجموعۀ «جزیرۀ»او چاپ شده.

دیوان محمد الزیّات

وزیر محمد بن عبد الملک زیات.خ.موجود (454 ق).

دیوان محمد ساروی(یا شعر او)

فارسی،از محمد ساروی،از مقربان آقا محمد خان قاجار،و مؤلّف تاریخ محمدی (مجمع الفصحاء،451/2).

دیوان محمد سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از محمد کسکنی سبزواری(آتشکده، 80).

دیوان محمد سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از حاجی محمد سمرقندی(آتشکده، 333).

دیوان محمد شغانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد(یا محمد علی)شغانی،معاصر نوائی(مجالس النفائس،17).

دیوان محمد شهرستانی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدین محمد بن محمد رضا شهرستانی،معاصر نصرآبادی(تذکرۀ،99).

دیوان محمد شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد شیرازی مقیم اصفهان و معاصر حزین(تذکره،125).

دیوان محمد صادق اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد صادق بن حسینعلی اصفهانی(1282 ش)(شعرای معاصر اصفهان، 423).

دیوان محمد صالح کرمانشاهی-کنز العرفان

فارسی،از سید محمد صالح حسنی نعمة اللّهی کرمانشاهی،ملقب به حیرانعلی شاه؛ط.تهران، 1324 ش.

دیوان محمد صدر(یا شعر او)

فارسی،از تقی الدّین محمد بن جمال الدین صدر (-944 ق)(تحفۀ سامی،23).

دیوان محمد صوفی مازندرانی

فارسی،از ملا محمد بن عبد اللّه صوفی مازندرانی (-1035 ق).خ.بانکی پور.

دیوان محمد طالب(یا شعر او)

فارسی،از محمد(یا محمد صاحب)طالب، معاصر نوائی(مجالس النفائس،75 و 250).

دیوان محمد عالم(یا شعر او)

فارسی،از محمد عالم دانشمند سمرقندی مصاحب الغ بیک(مجالس النفائس،15 و 190).

دیوان محمد عرب(یا شعر او)

فارسی،از محمد عرب که مردی دانشمند بود، امّا به سبب خلل دماغ هوای سلطنت به سرش افتاد و از هرات به سیستان تبعید شد و برای خود شاهنامه ای سرود(مجالس النفائس،28 و 203).

دیوان محمد علی اسلامی

فارسی،از محمد علی اسلامی ندوشن(معاصر)، که مجموعه های«چشمه»و«گناه»از اشعار او چاپ شده.

دیوان محمد علی فردوسی ثانی

فارسی،از محمد علی فردوسی ثانی طوسی، شاعر روزگار نادر شاه افشار و ناظم«شاهنامۀ نادری».

ص:457

دیوان محمد غزنوی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد بن ناصر غزنوی،برادر سید حسین غزنوی(مجمع الفصحاء،510).

دیوان محمد فارسی(یا شعر او)

فارسی،از محمد بن ملک حسین فارسی، معاصر نصرآبادی(تذکره،202).

دیوان محمد فوطه(یا شعر او)

فارسی،از محمد فوطه فروش سمرقندی(سدۀ 10 ق)(مجالس النفائس،151).

دیوان محمد خان قبیچانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد خان بن حسین بیگ قبیچانی، معاصر نصرآبادی،که پس از خلیفه سلطان به صدارت رسید(تذکره،22).

دیوان محمد القطیفی

سید محمد قطیفی،در مراثی سید الشهداء(علیه السلام)،که در بعض مجموعه ها نقل شده.

دیوان محمد قلی خان کازرونی(یا شعر او)

فارسی،از محمد قلی خان کازرونی،معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،452/2).

دیوان محمد کتف اندجانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد کتف اندجانی(سدۀ 10 ق) (مجالس النفائس،381).

دیوان محمد کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از محمد کشمیری(-1083 ق)مقیم اصفهان(تذکرۀ نصرآبادی،170).

دیوان محمد مذهب کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد مذهب کرمانی(سدۀ 10 ق) که در خوشنویسی و تذهیب نیز مهارت داشت (مجالس النفائس،400).

دیوان محمد مستوفی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه شیخ محمد مستوفی اصفهان، معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،61).

دیوان محمد مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد مشهدی مقیم اصفهان، معاصر نصرآبادی(تذکرۀ،210).

دیوان محمد مطر

شیخ محمد مطر،در مراثی امام حسین(علیه السلام)،که از آن در برخی از مجموعه ها نقل شده.

دیوان محمد معمّائی(یا شعر او)

فارسی،از محمد معمائی هروی معروف به پیر معمائی،معاصر نوائی(مجالس النفائس،34 و 207).

دیوان محمد معمائی(یا شعر او)

فارسی،از محمد معمائی،معاصر نوائی،که در روزگار بابر میرزا صدارت داشت و هنگام اقامت در شیراز گنبدی بر تربت حافظ ساخت (مجالس النفائس،37 و 211).

دیوان محمد نائینی(یا شعر او)

فارسی،از محمد طبیب نائینی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،99 و 276).

دیوان محمد نجفی(یا شعر او)

فارسی،از محمد نجفی که مدتی در هند به حبس افتاد و پس از رهائی به ایران آمد(آتشکده، 168).

دیوان محمد نصرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد بن میرزا اسد نصرآبادی،از خویشاوندان صاحب تذکرۀ نصرآبادی(ص 455).

دیوان محمد نعمت آبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد نعمت آبادی،معاصر نوائی،که در معما مهارت داشت(مجالس النفائس،46 و 220).

دیوان محمد نقاش هروی(یا شعر او)

فارسی،از محمد نقّاش هروی(سدۀ 10 ق) (مجالس النفائس،154).

ص:458

دیوان محمد نهاوندی(یا شعر او)

فارسی،از سید ظهیر الدین محمد نهاوندی، معاصر نصرآبادی،(تذکره،92).

دیوان محمد نهاوندی

فارسی،از محمد بن عبد الرحیم نهاوندی (-1371 ق)،مؤلّف تفسیر«نفحات الرحمان» و جز آن.

دیوان محمد ورامینی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی محمد ورامینی،معاصر صفویان(مجمع الفصحاء،39/2).

دیوان محمد خان وزیر وظائف(یا شعر او)

فارسی و عربی،از محمد خان وزیر وظائف در روزگار ناصر الدّین شاه،که قصیدۀ میمیۀ او در تقریظ«فرهنگ خداپرستی»در 1281 ق چاپ شده.

دیوان محمد هندی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی هندی متخلص به محمد، ناظم«خیابان گلشن»در 1282 ق،که چاپ شده.

دیوان محمدی خان(یا شعر او)

فارسی؟،از محمدی خان کرد،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،20).

دیوان محمد یزدی(یا شعر او)---

ص:459

دیوان محمود زهگیر(یا شعر او)

فارسی،از محمود زهگیر هروی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،190).

دیوان محمود سبزواری

فارسی،از محمود بن عماد الدین حسن خوشنویس سبزواری،ناظم منظومۀ«اصول شش قلم»در 866 ق(مجالس النفائس،103 و 277).

دیوان محمود ستوده(یا شعر او)

فارسی،از محمود بن خدا رحم ستودۀ چالشتری (1310 ق-)(شعرای معاصر اصفهان،425).

دیوان محمود شبستری-دیوان شبستری

دیوان محمود شهرکردی(یا شعر او)

فارسی،از محمود بن محمد هادی شهرکردی (-1353 ق)(شعرای معاصر اصفهان،429).

دیوان محمود شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمود بن علی چکمه دوز شیرازی (-1311 ق)(آثار عجم،576).

دیوان محمود شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمود شیرازی،برادر محمد باقر وزیر قورچی،معاصر حزین(تذکره،125).

دیوان محمود صبوری(یا شعر او)

فارسی،از محمود صبوری،معاصر سام میرزا که در تهران کتابت می کرده(تحفۀ سامی،158).

دیوان محمود غزنوی(یا شعر او)

فارسی،از سلطان محمود بن ناصر الدین سبکتگین غزنوی(-421 ق)که 400 شاعر او را مدح می گفته اند(مجمع الفصحاء،54/1).

دیوان محمود قاجار

فارسی،از محمود میرزا بن فتحعلی شاه قاجار (-1271 ق)،مؤلف«سفینۀ محمود»و«گلشن محمود»؛خ.آستان قدس،ش 4752،ملک و ملی تهران،ملّی تبریز.

دیوان محمود کاتب(یا شعر او)

فارسی،از محمود کاتب هروی،معاصر فخری هروی(مجالس النفائس،148).

دیوان محمود کاشی(یا شعر او)

فارسی،از محمود کاشی،معاصر سام میرزا که قصیدۀ«دریای ابرار»امیر خسرو را پیروی کرده است(تحفۀ سامی،155).سنگلاخ این دیوان را به خط شاه محمود نیشابوری دیده بوده است (امتحان الفضلاء،116/1).

دیوان محمود کبکانی

فارسی و عربی،از ملا حسن محمودی کبکانی تنگستانی(-ح 1313 ق)(آثار عجم،372).

دیوان محمود کلابی(یا شعر او)

فارسی؟،از سلطان محمود خان بن امیر خان کلابی ترکمان(مجمع الخواص،65).

دیوان محمود گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از محمود گیلانی،معاصر سام میرزا و از امیران خان احمد خان حاکم گیلان(تحفۀ سامی،75).

دیوان محمود لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از محمود بن حاج محمد لاهیجی، معاصر نصرآبادی(تذکره 134).

دیوان محمود مشکی

فارسی،از محمود مشکی تبریزی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،171).

دیوان محمود مشهدی(یا شعر او)

فارسی و عربی،از محمود بن میر علی میمدی مشهدی،معاصر حرّ عاملی.مذکور در امل الآمل.

دیوان محمود ملک الشعراء

فارسی،از ملک الشعراء،محمود بن محمد حسین (عندلیب)بن فتحعلی خان(صبا)کاشانی (-1311 ق).ط.تهران،1329 ش؛خ.آستان

ص:460

قدس،ش 4894(1306 ق)و ش 4895.

دیوان محمود نجم آبادی

فارسی،از شیخ محمود نجم آبادی،ناظم «متاع الوارثین»که چاپ شده.

دیوان محمود ورّاق هروی(یا شعر او)

فارسی،از محمود وراق هروی شاعر روزگار طاهریان و صفاریان(مجمع الفصحاء،511/1).

دیوان محنتی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از محنتی اردبیلی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،145).

دیوان محنتی عظیم آبادی(یا شعر او)

فارسی،از هری هرناتۀ محنتی عظیم آبادی (صبح گلشن،366).

دیوان محولاتی-دیوان بینۀ رحمت

فارسی،از شیخ جواد بن محسن خراسانی محولاتی.ط.تهران،1375 ق.

دیوان محوی اردبیلی

فارسی،از عبد العلی محوی اردبیلی(-1024 ق).خ.موجود.

دیوان محوی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ محمد باقر محوی استرآبادی، معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،451/2).

دیوان محوی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محوی اصفهانی(صبح گلشن،389).

دیوان محو بسطامی(یا شعر او)

فارسی،از محوی بسطامی،مصاحب خواجه عبد اللّه مروارید و معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،130).

دیوان محوی پهلتی(یا شعر او)

فارسی و اردو،از ارشاد احمد بن عبد القادر که در شعر فارسی محوی و در اردو میکش تخلّص می کرده و شاگرد غالب بوده است(صبح گلشن، 388).

دیوان محوی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از محوی خراسانی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،65 و 238).سنگلاخ نسخۀ دیوان محوی فراهی را به خط عبدی نیشابوری دیده است(امتحان الفضلاء،97/1).

دیوان محوی همدانی

فارسی،از میر مغیث الدین محوی همدانی (-1016 یا 1020 ق).خ.مجلس،ملک و دانشگاه تهران.

دیوان محوی هندی

فارسی،از مسعود علی خان محوی هندی.ط.

حیدرآباد،1354 ق.

دیوان محیط اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد سعید محیط اصفهانی (صبح گلشن،390).

دیوان محیط سامانی

فارسی،از عبد اللّه بن نور اللّه(عمان)محیط سامانی(-1355 ق)(شعرای معاصر اصفهان، 430).

دیوان محیط فراهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا معصوم بن میرزا عیسی (قائم مقام)محیط فراهانی(-1235 ق) (مجمع الفصحاء،473/2).

دیوان محیط قمّی

فارسی،از میرزا محمد محیط قمّی(-1317 ق)؛جامع:حیدر علی ثریا،ط.تهران،1318 ق.

دیوان محیط مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از محیط الدّین خان محیط مشهدی مقیم لکهنو(صبح گلشن،391).

دیوان محیط نائینی

فارسی،از محمد علی بن محمد باقر محیط نائینی، که افزون بر دیوان،«هلال یکشبه»و«صراط

ص:461

مستقیم»در ردّ شیخیه نیز از تألیفات اوست (تاریخ نائین،190).

دیوان محیطی

فارسی؟،از محیطی بغدادی شاعر حروفی؛خ، موجود(العراق بین الاحتلالین،251/2).

دیوان محیی الدین(یا شعر او)

فارسی،از محیی الدین مدّاح خواجه نظام الدّین احمد ساعدی(مجالس النفائس،398).

دیوان محیی الدین طریح

شیخ محیی الدّین طریح نجفی معاصر حرّ عاملی (امل الآمل،509).خ.نجف.

دیوان محیی الدین بن العربی

محیی الدین محمد بن علی بن محمد حاتمی ابن العربی(-638 ق).ط.بولاق،1271 ق.

دیوان محیی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محیی شیرازی،معاصر سام میرزا،که واعظی معروف بوده(تحفۀ سامی،164).

دیوان محیی گیلانی

فارسی،از محیی الدین عبد القادر بن موسی حسنی گیلانی(-562 ق).خ.ایشیاتک بنگال، دار الکتب قاهره و بادلیان.

دیوان محیی لاری

فارسی،از محیی لاری،معاصر سام میرزا، شاگرد دوانی و شاعر سلطان یعقوب(-896 ق) و ناظم مثنوی«فتوح حرمین»(خزانۀ عامره، 404).

دیوان مخبری همدانی(یا شعر او)

فارسی،از خانبابا خان مخبری همدانی (معاصر).مذکور در«دانشنامۀ»الفت.

دیوان مختار اصفهانی

فارسی،از مختار اصفهانی،ناظم«درج مضامین»در تجوید که در 949 ق نظم آن را تمام کرده.

دیوان مختار رشتی(یا شعر او)

فارسی،از مختار رشتی(صبح گلشن،392).

دیوان مختار سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از مختار سبزواری(صبح گلشن،392).

دیوان مختار لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از رای ستیل داس مختار لکهنوی(صبح گلشن،391).

دیوان مختار نهاوندی(یا شعر او)

فارسی،از مختار نهاوندی،حزین در تذکرۀ خویش(ص 112)از 2 شاعر با تخلص مختار نهاوندی یاد کرده است.

دیوان مختار هندی

فارسی،از سیف الملک مختار هندی(-1218 ق).«آسیائی».بنگال(که محتملا همین دیوان باشد).

دیوان مختاری غزنوی

فارسی،از سراج الدّین عثمان بن محمد مختاری غزنوی(-544 تا 554 ق).ط.تهران،1336 ش.خ.مطهری و مجلس و بسیاری از کتابخانه ها.

دیوان مختوم نیشابوری

فارسی،از میر مختوم نیشابوری(-830 ق) شاگرد قاسم انوار و ناظم«محبّت نامه»به اسم میر غیاث الدین علی ترخان.نسخه ای به نام دیوان میر مختوم دیده شده.

دیوان مخدوم خبوشانی(یا شعر او)

فارسی،از حاج محمد مخدوم عارف خبوشانی (-938 ق)(ریاض العارفین،200).

دیوان مخدوم شریفی(یا شعر او)-دیوان اشرف

دیوان مخدومه یزدی(یا شعر او)

فارسی،از محجوبه مخدومۀ یزدی(تاریخ یزد، 329).

ص:462

دیوان مخزن کرمانشاهی(یا شعر او)

فارسی،از عبد المحمد مخزن خوشنویس کرمانشاهی(-1246 ق)(مجمع الفصحاء، 456/2).

دیوان مخصوص(یا شعر او)

فارسی،از کاتب السلطان میرزا حسین خان مخصوص تهرانی(-1336 ق)فرزند میرزا علی کاتب الخاقان.

دیوان مخفی رشتی

فارسی،از مخفی رشتی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،152).ط.لکهنو.1299 ق.

دیوان مخفی هندی

فارسی،از زیب النساء بنت اورنگزیب(-1113 ق).ط.مکرّر(در هند).

دیوان مخفی هندی(یا شعر او)

فارسی،از سلیمه بنت گلرخ بیگم بنت همایون پادشاه که پدرش نور الدین مخفی نقشبندی بوده است.(صبح گلشن،394).

دیوان مخفی هندی

فارسی،از نور جهان بیگم بنت اعتماد الدوله (-1055 ق)،همسر عالمگیر(مرآت الخیال 87 و 335).

دیوان مخلدی گرگانی(یا شعر او)

فارسی،از ابو شریف احمد بن علی مخلدی گرگانی.مذکور در«لباب الالباب».

دیوان مخلص

فارسی،از انندرام مخلص هندی(-1164 ق).

خ.دانشگاه پنجاب پاکستان.

دیوان مخلص تفرشی-دیوان لاهوتی تفرشی

دیوان مخلص تبریزی-شکوفۀ غم

دیوان مخلص سهرندی(یا شعر او)

فارسی،از سید احمد حسین بن محمد حسین مخلص سهرندی(صبح گلشن،394).

دیوان مخلص شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد نبی مخلص دنبلی شیرازی(سدۀ 13 ق)(مجمع الفصحاء، 446/2).

دیوان مخلص کاشانی

فارسی،از میرزا محمد(یا محمد تقی)مخلص نراقی کاشانی(-ظ 1150 ق).خ.ملک و دانشگاه تهران؛ملّی تبریز؛موزۀ بریتانیا.

دیوان مخلص کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از قاسم خان مخلص ایروانی کشمیری (صبح گلشن،394).

دیوان مخلص میربخشی(یا شعر او)

فارسی،از مخلص میربخشی،شاعر روزگار اورنگزیب(صبح گلشن،395).

دیوان مخلص نیشابوری

فارسی،از شاه محمود بن اسحاق مخلص نیشابوری نستعلیق نویس،شاگرد عبدی(تحفۀ سامی،81).

دیوان مخلصی آذربایجانی(یا شعر او)

فارسی؟،از حسن مخلصی آذربایجانی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،288).

دیوان مخلصی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از مخلصی سبزواری،معاصر صادقی (مجمع الخواص،230).

دیوان مخمور تبریزی

فارسی،از لطف اللّه بن شکر اللّه مخمور تبریزی ملقب به مرشد قلی خان(-1164 ق)(سرو آزاد،221).

دیوان مخمور ملایری

فارسی،از مخمور ملایری(سدۀ 13 ق).خ.

مطهّری.

ص:463

دیوان مخمور مشهدی

فارسی،از سید جعفر بن داود مخمور مشهدی ازغدی که 2000 بیت به خط او در جنگ مؤرخ 1283 ق دیده شده.

دیوان مدّاح حبیب آبادی

فارسی،از محمد علی بن درویش عباس مداح حبیب آبادی(1310 ق-)(شعرای معاصر اصفهان،433).

دیوان مداح کشمیری-هفت عنوان

فارسی،از میر علی شاه،مدّاح کشمیری،شاعر دربار واجد علیشاه(صبح گلشن،396).

دیوان مدّاح مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ حسن علی مدّاح مشهدی(سدۀ 13 ق)که قصیده ای از وی در یک مجموعۀ خطی دیده شده.

دیوان مدامی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از مدامی اصفهانی،معاصر سام میرزا، که در شیروان درگذشت(تحفۀ سامی،149).

دیوان مدامی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از حیدری مدامی همدانی که در روزگار اکبر به هند رفت(صبح گلشن،397).

دیوان مدامی هندی(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد صادق بن محمد رضا مدامی هندی،که نزد نواب حاکم خیرپور مقرّب بود (صبح گلشن،396).

دیوان مدامی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ نور الدین مدامی یزدی(-1061 ق)(تاریخ یزد،330).

دیوان مدرّس اصفهانی

فارسی،از سید محمد حسین بن سید محمد مدرس«میر محمد صادقی»اصفهانی(1304 ق-)(شعرای معاصر اصفهان 436).

دیوان مدرس زنجانی

فارسی،از میرزا احمد مدرس صدری زنجانی (-1369 ق)ناظم«هدایة الانام»در کلام که خادم نیز تخلص می کرد(شعرای معاصر اصفهان،435).

دیوان مدرّس شیرازی

فارسی،از سید ابراهیم مدرّس اردکانی شیرازی معروف به حاج مدرس،که«هیئت منظوم»او چاپ شده.

دیوان مدرک شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از عبد اللّه بن محمد حسین مدرک شیرازی(-1311 ق)(آثار عجم،372).

دیوان مدرکی(یا شعر او)

فارسی،از مدرکی(صبح گلشن،397).

دیوان مدهوش طهرانی-ارشاد السالکین و انیس

العاشقین

فارسی،از میرزا اسماعیل مدهوش طهرانی؛ط.

تهران،1290 ق.

دیوان مدهوش عربستانی

فارسی،از سید مبارک خان مدهوش عربستانی.

سنگلاخ این دیوان را به خط عبد الرزاق خواهرزادۀ میر عماد دیده است(تذکرۀ نصرآبادی،29؛امتحان الفضلاء،319/1).

دیوان مدهوش گلپایگانی(یا شعر او)

فارسی،از ملا محمد صادق مدهوش گلپایگانی، ملاّ باشی حیدر قلی میرزا بن فتحعلی شاه قاجار.

خ.ملی تبریز و ملک.

دیوان مدهوش لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از مدهوش لاهوری،برادر میر جلال الدین سیادت،شاعر دربار عالمگیر(صبح گلشن،397).

دیوان مدیحی(یا شعر او)

فارسی،از مدیحی،شاعر دربار سلطان یعقوب

ص:464

(-896 ق)(مجالس النفائس،311).

دیوان مذاق هندی

فارسی،از نواب احمد حسین خان مذاقی هندی.

مؤلّف«صبح صادق».مذکور در«تاریخ احمدی».

دیوان مذاقی تکلو(یا شعر او)

فارسی؟،از مذاقی تکلو،معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،34).

دیوان مذاقی نائینی(یا شعر او)

فارسی،از مذاقی نائینی،از سادات نائین،معاصر شاه عباس اوّل(تذکرۀ نصرآبادی،281).

دیوان مذاقی نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از نظام الدّین مذاقی نیشابوری،شاعر، مذهب و صحاف دربار سلطان حسین بایقرا (صبح گلشن،398).

دیوان مذنب

فارسی،از مذنب،نسخه هائی ناشناخته به همین نام در کتابخانه های مجلس و دانشگاه تهران موجود است.

دیوان مذنب بدایونی

فارسی،از مولوی حافظ علی احمد بدایوانی (سدۀ 13 ق)(روز روشن،621).

دیوان مذنب بمرودی

فارسی،از مذنب بمرودی که«مقامات حسینی» سرودۀ محمد اکبر منشی را که به نام احمد شاه درانی(-1187 ق)سروده و ناتمام مانده بود تکمیل کرد که نسخۀ آن در مجلس موجود است.

دیوان مذنب تبریزی

فارسی،از فتحعلی بن حاج حسین مذنب تبریزی ایروانی(سدۀ 13 ق).تربیت این دیوان را دیده بوده است(دانشمندان آذربایجان،340).

دیوان مذنب خراسانی

فارسی،از غلام رضا بن محمد علی مذنب خراسانی،ناظم«مخزن الاشعار»که چاپ شده.

دیوان مذهب(یا شعر او)

فارسی،از محمد جعفر بن محمود مذهب اصفهانی(تذکرۀ نصرآبادی،418).

دیوان مراد پهلوان شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از مراد پهلوان شیرازی،مقیم یزد(صبح گلشن،399).

دیوان مراد تسوجی

فارسی،از ملاّ مراد تسوجی تبریزی(سدۀ 11 ق)،ناظم مثنویهای«حصول المراد»و«حسن و عشق»(دانشمندان آذربایجان،340).

دیوان مراد خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از شاه مراد خوانساری،که به سبب مهارت در موسیقی از مقرّبان شاه عباس اوّل بوده است(تذکرۀ نصرآبادی،318).

دیوان مراد کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از مراد بیگ بن شاهقلی کرمانی (مجمع الخواص،67).

دیوان مراد قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از مراد قزوینی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،137).

دیوان مراد قمّی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ مراد قمّی(آتشکده،227).

دیوان مرادی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از مرادی یزدی،برادر وحشی بافقی (تاریخ یزد،344).

دیوان مرتاض نائینی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسن مرتاض نائینی(تاریخ نائین،29 و 185).

ص:465

دیوان مرتاض هروی(یا شعر او)

فارسی،از میر مرتاض هروی،معاصر نوائی که مردی دانشمند بوده است(مجالس النّفائس،92 و 267).

دیوان مرتضوی تبریزی

فارسی،از منوچهر مرتضوی تبریزی(معاصر) که منظومۀ«چراغ نیم مردۀ»او چاپ شده.

دیوان مرتضی آل یاسین

مرتضی آل یاسین،که احوال او در«شعراء الوزراء»آمده است.

دیوان مرتضی ارتیمانی(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی ارتیمانی همدانی (مجمع الخواص،94).

دیوان مرتضی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از سید مرتضی اصفهانی،معاصر نصرآبادی(تذکره،102).

دیوان مرتضی تویسرکانی(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی تویسرکانی(صبح گلشن، 400).

دیوان مرتضی زرگر(یا شعر او)

فارسی،از سید مرتضی زرگر کاشانی،معاصر سام میرزا،که کارش به جنون کشید(تحفۀ سامی،39).

دیوان مرتضی سمنانی(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی سمنانی،که در روزگار اکبر شاه به هند رفت(صبح گلشن،400).

دیوان مرتضی شاملو

فارسی،از مرتضی قلی خان شاملو،ایشیک آقاسی دربار شاه صفی صفوی(-1052 ق)؛خ.

ملک.

دیوان مرتضی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی اصفهانی مقیم قزوین(صبح گلشن،400).

دیوان مرتضی قلی بیگ(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی قلی بیگ،معاصر نصرآبادی (تذکره،46).

دیوان مرتضی قلی بیگ(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی قلی بیگ،جز شاعر پیش گفته که او هم معاصر نصرآبادی بوده(تذکره،401).

دیوان مرتضی قلی خان(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی قلی خان،که در 1078 ق والی بندر عباس شده(تذکرۀ نصرآبادی،30).

دیوان مرتضی قلی خان سلطان شاملو(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی قلی خان سلطان شاملو،فرزند حسن خان شاملو که شکسته را خوش می نوشته (تذکرۀ نصرآبادی،27).

دیوان مرتضی قلی خان نظام الدّوله(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی قلی خان نظام الدوله(سدۀ 13 ق)مؤلف«حجرات»و«اشعۀ قدسیه» (المآثر و الآثار،226).

دیوان مرجع اصفهانی

فارسی،از میرزا باقر(یا غلام رضا)مرجع اصفهانی،معاصر حزین(تذکره،113).

دیوان مردمی خراسانی

فارسی،از میر محمد هاشم مردمی خراسانی، منشی آستان قدس و مصاحب علی قلی خان شاملو،حاکم هرات(مجمع الخواص،56).

دیوان مردمی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از مردمی کاشانی(مجمع الخواص، 301).

دیوان مرزبان فارسی(یا شعر او)

فارسی،از رفیع الدین مرزبان فارسی شیرازی، مداح ملک ارسلان سلجوقی(فارسنامه، 151/2).

ص:466

دیوان المرزبانی

ابو عبد اللّه محمد بن عمران کاتب مرزبانی خراسانی بغدادی(-378 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

دیوان مرسل بزاز ساوجی(یا شعر او)

فارسی،از میر مرسل بزاز ساوجی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،38).

دیوان مرشد اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از مرشد اصفهانی،مستشار دفتر،مذکور در«دانشنامۀ»الفت.

دیوان مرشد بروجردی

فارسی،از مرشد بروجردی همدانی(-1030 ق).خ.دانشگاه پنجاب پاکستان.

دیوان مرشد الدّین عمری(یا شعر او)

فارسی،از مرشد الدّین عمری(سدۀ 10 ق) (مجالس النفائس،377).

دیوان مرشد شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از مرشد بن خواجه میرک شیرازی، معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،61).

دیوان مرشد قلی بیگ(یا شعر او)

فارسی،از مرشد قلی بیگ بن عباسقلی خان حاکم هرات و معاصر نصرآبادی(تذکره،31).

دیوان مرشدی زواری(یا شعر او)

فارسی،از مرشدی زواری که در معانی،عروض و قافیه مهارت داشت(صبح گلشن،401).

دیوان مرصّع پیشاوری(یا شعر او)

فارسی،از مرصّع پیشاوری،از نوادگان شیخ محمد عرب(صبح گلشن،402).

دیوان مرعشی(یا شعر او)

فارسی،از سید علاء الملک بن قاضی نور اللّه شوشتری مرعشی(سدۀ 11 ق).مذکور در «محفل فردوس».

دیوان مرغوب نقوی(یا شعر او)

اردو،از سید علی اطهر مرغوب نقوی لکهنوی (معاصر)،که منظومه«اصحاب کهف»او چاپ شده.

دیوان مرغینانی(یا شعر او)

فارسی،از بهاء الدین مرغینانی(-537 ق)، شاعر دربار خوارزمشاهیان(مجمع الفصحاء 172/1).

دیوان مروارید(یا شعر او)

فارسی،از مروارید که در 916 ق تاریخ قتل دوست محمد شیبانی به دست شاه اسماعیل را سروده(تذکرۀ نصرآبادی،470).

دیوان مروارید کاشی(یا شعر او)

فارسی،از تقی مروارید کاشی که نستعلیق را خوش می نوشت(صبح گلشن،89).

دیوان مروارید کرمانی---

ص:467

دیوان مریم ساوجی

فارسی،از مریم ساوجی فاطمی(معاصر)که علاوه بر دیوان منظومۀ«دختران راه»نیز از او است که چاپ شده.ط.تهران،1381 ق.

دیوان مریم قائم مقام(یا شعر او)

فارسی،از مریم بنت ابو القاسم قائم مقام فراهانی (-1277 ق)(خیرات حسان،197/3).

دیوان مژه(یا شعر او)

فارسی،از میر عبد اللّه مژه(میخانه،3).

دیوان مسافر

فارسی،از مسافر؛خ.ملک(1208 ق).

دیوان مست اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از مست علی اصفهانی،معاصر شاه صفی صفوی(تذکرۀ نصرآبادی،438).

دیوان مست تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از مست تبریزی(صبح گلشن،402).

دیوان مستعان کرمانی

فارسی،از ابو تراب بن موسی مستعان کرمانی (-ح 1333 ق)که خسته نیز تخلص می کرده است.

دیوان مستفید جلدکی

فارسی،از مستفید جلدکی،که در بلخ به خدمت عبد العزیز خان شیبانی بوده است(تذکرۀ نصرآبادی،438).

دیوان مست هندی

فارسی،از میر ابو الفضل مست هندی،شاگرد بیدل(صبح گلشن،402).

دیوان مسته مرد طبری(یا شعر او)

فارسی،از مسته مرد،مداح عضد الدولۀ دیلمی.

قابوس و شمس المعالی(تاریخ طبرستان، 138/1).

دیوان مستور شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی آقا عبد الرحیم مستور شیرازی، معاصر فرصت(-1339 ق)(آثار عجم، 567).

دیوان مستورۀ کردستانی

فارسی؟،از ماه شرف خانم بنت ابی الحسن بیگ مستورۀ کردستانی(1220 ق-)،ط.

تهران،1305 ش.

دیوان مستوفی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از مستوفی اردبیلی که احوال و اشعارش در«لطائف الخیال»نصرت آمده است (دانشمندان آذربایجان،342).

دیوان مستوفی قزوینی

فارسی،از حمد اللّه بن ابی بکر مستوفی قزوینی (-750 ق)،مؤلف«تاریخ گزیده»و «نزهة القلوب»و ناظم«ظفرنامه»(فهرست ریو، 173-174).

دیوان مستوفی نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از مستوفی نیشابوری،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،153).

دیوان مستی رازی(یا شعر او)

فارسی،از مستی رازی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،168).

دیوان مسرور بروجنی

فارسی،از علیمراد بن محمد حسین مسرور رئوفی بروجنی(ح 1315 ق-)(شعرای معاصر اصفهان،447).

دیوان مسرور بیگدلی(یا شعر او)

فارسی،از محمد ولی خان مسرور بیگدلی شاملو (-1145 ق)(آتشکده،409).

دیوان مسرور چهارمحالی

فارسی،از سید علی بن ابی طالب مسرور چهارمحالی(1313 ق-)(شعرای معاصر

ص:468

اصفهان،446).

دیوان مسرور طالقانی

فارسی،از ابو الفضل مسرور بن محمد طالقانی، شاعر دربار محمود غزنوی.مذکور در «لباب الالباب».

دیوان مسرور قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از آقا رضی الدّین محمد بن حسن مسرور قزوینی(-1112 ق)(آتشکده،228).

دیوان مسرور کوهپایه ای

فارسی،از حسین بن محمد جواد مسرور سخنیار کوهپایه ای(1308 ق-)ناظم«هنرنامه»و مؤلف چندین اثر که چاپ شده(شعرای معاصر اصفهان،443).

دیوان مسعود اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از مسعود اصفهانی(-1008 ق)که از خویشاوندان ملا نیکی بوده است(نتایج الافکار، 631).

دیوان مسعود بخاری(یا شعر او)

فارسی،از مسعود بخاری،مؤلّف «مرآت العارفین»(به نظم و نثر).

دیوان مسعود دهلوی

فارسی،از مقبول اللّه شیرخان مسعود دهلوی (-836 ق)؛خ.ایشیاتک بنگال.

دیوان مسعود رازی(یا شعر او)

فارسی،از مسعود رازی،شاعر دربار سلطان مسعود غزنوی که در 430 ق از دربار رانده شد.

مذکور در«لباب الالباب».

دیوان مسعود زرکش

فارسی،از مسعود بن آقا زمان زرکش اصفهانی که تاریخ جلوس شاه سلیمان(1077 ق)را به نظم آورد(تذکرۀ نصرآبادی،424 و 478).

دیوان مسعود سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از امیر مسعود سبزواری(صبح گلشن، 405).

دیوان مسعود سعد سلمان

فارسی،از مسعود بن سعد بن سلمان لاهوری (-515 ق).ط.تهران،1296 ق و مکرّر.

دیوان مسعود سیستانی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الوهاب مسعود سیستانی،ملازم محمد خان افغان(صبح گلشن،404).

دیوان مسعود شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از مسعود بیگ بن خواجه میرک شیرازی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،61).

دیوان مسعود شیروانی---

ص:469

دیوان مسعود یزدی(یا شعر او)

فارسی،از مسعود واعظ یزدی که اشعارش در یک جنگ قلمی دیده شده.

دیوان مسکین اصفهانی

فارسی،از میرزا محمد علی مسکین اصفهانی (سدۀ 13 ق).خ.موجود.

دیوان مسکین اکبرآبادی

فارسی،از عبد الواحد مسکین اکبر آبادی (-1271 ق).خ.بنگال.

دیوان مسکین بخاری(یا شعر او)

فارسی،از مسکین بخاری(صبح گلشن،407).

دیوان مسکین تتوی

فارسی،از مسکین بن عبد الکریم(یا عبد الحکیم) عطایی(سدۀ 12 ق).خ.ایشیاتک بنگال.

دیوان مسکین زنوزی(یا شعر او)

فارسی،از سید علی مسکین زنوزی(سدۀ 13 ق) که تاریخ وفات ملا باشی را در 1294 ق به نظم آورده است(دانشمندان آذربایجان،342).

دیوان مسکین محلاتی

فارسی،از عبد الحسین کبیر بن علی محمد مسکین محلاتی(-1358 ق).ط.قم،1374 ق.

دیوان مسکین ناظم الکتاب

فارسی،از مسکین ناظم الکتاب(معاصر)که مثنوی«سماور یا گفتگوی قند و چای»و «سرگذشت بیکارها»از وی چاپ شده.

دیوان مسکین هندی

فارسی،از سید حسین بن سید رضا علی مسکین طبیب هندی(-1334 ق).خ.موجود.

دیوان مسلمی اسفراینی(یا شعر او)

فارسی،از مسلمی اسفراینی که نوایی طبع او را ستوده است(مجالس النفائس،45 و 219).

دیوان مسلمی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از مسلمی شیرازی(هفت اقلیم،307).

دیوان المسودی

حسین بن محمد بن علی مسودی که برخی از قصاید خویش را در 967 و 968 ق سروده است که ملحق به نسخۀ«قواعد عقاید آل محمد»در آستان قدس موجود است.

دیوان مسیّب باخرزی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه مسیّب باخرزی که نوائی سیرت او را نکوهش کرده است (مجالس النفائس،52 و 216).

دیوان مسیّب بیگ(یا شعر او)

فارسی،از مسیّب بیگ،معاصر نصرآبادی (تذکره،46).

دیوان مسیّب تکلو(یا شعر او)

فارسی،از مسیّب بن شرف الدین اوغلی بیگلر بیگی هرات،از امیران شاه طهماسب صفوی(مجمع الخواص،29).

دیوان مسیح پانی پتی

فارسی،از ملا سعد اللّه پانی پتی هندی،ناظم داستان رام و سیتا(کلمات الشعراء،106).

دیوان مسیح تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از محمد کاظم بن امین مسیح طبیب تبریزی،زنده تا 1140 ق(دانشمندان آذربایجان،343).

دیوان مسیح قمّی(یا شعر او)

فارسی،از مسیح قمّی که در یزد پرورش یافت (صبح گلشن،407).

دیوان مسیح کاشانی

فارسی،از حکیم رکن الدّین مسعود بن حکیم نظام الدّین علی شیرازی طبیب،معروف به حکیم رکنا و متخلص به مسیح(-1066 ق).خ.آستان قدس،ش 4493(ح 1055 ق)و ش 4951

ص:470

(سدۀ 11 ق)؛ملک و مجلس.

دیوان مسیح هندی(یا شعر او)

فارسی،از زنبیل بیگ مسیح هندی،معاصر شاه جهان(صبح گلشن،407).

دیوان مسیحی رازی

فارسی،از مسیحی رازی(سدۀ 11 ق)برادر منصف کاشف.سنگلاخ نسخۀ این دیوان را دیده است(امتحان الفضلاء،114/1).

دیوان مسیحی فوشنجی(یا شعر او)

فارسی،از مسیحی فوشنجی که ظاهرا معاصر نوائی بوده است(مجالس النفائس،22 و 196).

دیوان مشتاق اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد رضا مشتاق احمدآبادی اصفهانی،معاصر شاه سلطان حسین صفوی.

گفته اند که تخلص علامه مجلسی نیز مشتاق بوده است(صبح گلشن،413).

دیوان مشتاق اصفهانی

فارسی،از میر علی مشتاق حسینی اصفهانی (-1171 ق)استاد آذر بیگدلی که دیوانش توسط او تدوین شده.ط.تهران،1320 ش.خ.آستان قدس،ش 4755(1210 ق).

دیوان مشتاق تویسرکانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا نصیر مشتاق تویسرکانی،شاگرد محقق خوانساری(تذکرۀ نصرآبادی،196).

دیوان مشتاق دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از سید خیرات علی مشتاق دهلوی (-1260 ق)(صبح گلشن،411).

دیوان مشتاق شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از مشتاق شوشتری،معاصر خواجه عبد المحمد زایر شوشتری(تذکرۀ شوشتر، 142).

دیوان مشتاقعلی شاه(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد مشتاقعلی شاه تربتی (-1206 ق).وی امّی بوده و مریدش میرزا محمد تقی کرمانی دیوانی به نام او سرود-دیوان مشتاقیه.خ.ملّی تبریز.

دیوان مشتاق کشمیری

فارسی،از محمد رضا مشتاق خوشنویس کشمیری،معاصر محمد شاه و نادر شاه،خ.

دانشگاه تهران.

دیوان مشتاق لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از مشتاق صوفی لاهوری،شاگرد آفرین لاهوری(صبح گلشن،412).

دیوان مشتاق هندی(یا شعر او)

فارسی،از آخوند محمد باقر مشتاق هندی که نخست،مناسب تخلص می کرده (کلمات الشعراء،111).

دیوان مشتاق یزدی

فارسی،از سید میر علی بن علیرضا مشتاق طباطبائی یزدی(-1329 ق)(آئینۀ دانشوران، 29-31).

دیوان مشتاقی دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ رزق اللّه مشتاقی دهلوی(-889 ق)،مؤلف«تاریخ سکندر لودی»(صبح گلشن، 413).

دیوان مشتاقی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ حسین مشتاقی قصّه خوان شیرازی (-905 ق)(تحفۀ سامی،189).

دیوان مشتاقیّة

فارسی،از میرزا محمد تقی بن محمد کاظم طریقتی عارف و طبیب کرمانی(-1215 ق)که دیوان را به نام مرشد خویش میرزا محمد مشتاقعلی شاه تربتی موسوم ساخته است.ط.

بمبئی،1303 ق.خ.آستان قدس،ش 4756

ص:471

(1273 ق)و ش 4761(1273 ق)تهران، 1274 ق.

دیوان مشتاقی نائینی

فارسی،از میرزا علی خان بن محمد صفاء السلطنه مشتاقی نائینی(-1332 ق)؛ط.تهران،1322 ق.

دیوان مشتری استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از مشتری استرآبادی،معاصر جامی (شمع انجمن،429).

دیوان مشتری خراسانی

فارسی،از ابو سعید حسام الشعراء محمد ابراهیم مشتری خراسانی(-1305 ق)؛خ.آستان قدس،ش 4757؛ملک،مجلس و دانشگاه تهران.

دیوان مشتری فراهانی(یا شعر او)

فارسی،از مشتری فراهانی(صبح گلشن،414).

دیوان مشرب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از حکیم عبد الرزاق مشرب اصفهانی (-1127 ق)که در عهد عالمگیر به هند رفت (مقالات الشعراء،760).

دیوان مشرب اکبر آبادی(یا شعر او)

فارسی،از بهوری سنگ مشرب اکبرآبادی (صبح گلشن،415).

دیوان مشرب دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از میر عنایت اللّه مشرب دهلوی (صبح گلشن،416).

دیوان مشرب شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از شاه معصوم مشرب شیرازی،معاصر نصرآبادی(تذکره،384).

دیوان مشرب شیشه گر(یا شعر او)

فارسی،از مشرب بن میر حسین شیشه گر، معاصر شاه عباس اوّل صفوی که از سادات قم و معروف به کاشانی بوده و نستعلیق را خوش می نوشته است(تذکرۀ نصرآبادی،310).

دیوان مشرب عامری(یا شعر او)

فارسی،از میرزا اشرف مشرب عامری (-1180 ق یا 1175 ق)که از حکام نادر شاه افشار بوده(مجمع الفصحاء،445/2).

دیوان مشرب نائینی(یا شعر او)

فارسی،از مشرب نائینی؛مذکور در«مدایح معتمدی».

دیوان مشربی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد بن سلطان محمد مشربی استرآبادی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی، 75).

دیوان مشربی تکلو(یا شعر او)

فارسی،از مشربی تکلو،معاصر صادقی کتابدار که در عهد اکبر شاه به هند سفر کرد (مجمع الخواص،125).

دیوان مشربی خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از مشربی خوانساری،معاصر نصرآبادی (تذکر،319).

دیوان مشربی سهوانی(یا شعر او)

فارسی،از احمد حسین مشربی سهوانی،شاگرد تاج الدین سهوانی(صبح گلشن،416).

دیوان مشربی قمّی(یا شعر او)

فارسی،از مشربی قمّی(مجمع الخواص،241).

دیوان مشربی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از مشربی مشهدی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،70).

دیوان مشرف اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از احمد بیگ مشرف اصفهانی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،60).

دیوان مشرف اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا حسین مشرف اصفهانی،مباشر

ص:472

اصطبل در عهد صفوی(مجمع الفصحاء، 39/2).

دیوان مشرب شهرکردی

فارسی،از اسفندیار بن مشرف الملک مشرف شهرکردی(1352 ق-)که مجموعۀ«گلهای شگفتۀ»او چاپ شده(شعرای معاصر اصفهان، 449).

دیوان مشرفی هروی(یا شعر او)

فارسی،از مشرفی هروی،مشرف قوشخانۀ هرات و معاصر نوائی(مجالس النفائس،68 و 241).

دیوان مشرق مازندرانی

فارسی،از حکیم میرزا رضا قلی بن میرزا بزرگ مشرق مازندرانی نوری(-1311 ق)،در 15 هزار بیت منظومۀ«حدیث کساء»او چاپ شده.

دیوان مشرقی شیرازی

فارسی،از حسن(؟)مشرقی شیرازی،که مثنوی «شمس المشرقین»را در 1010 ق سروده است.

خ.مجلس و دانشگاه تهران.

دیوان مشرقی کاشانی

فارسی،از میرزا محمد حسین خان بن میرزا آقا خان مشرقی غفاری کاشانی،محتاج علیشاه (-1299 ق).ط.تهران،1314 ق؛خ.دانشگاه تهران.

دیوان مشرقی مشهدی(یا طوسی)

فارسی،از ملا ملک مشهدی قزوینی،منشی شاه عباس،زنده تا 1050 ق.خ.آستان قدس،ش 4758 و دانشگاه تهران.

دیوان مشرقی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از مشرقی مشهدی،معاصر نوائی،که کاسه گری می کرد و در هرات درگذشته است (مجالس النّفائس،42 و 215).

دیوان مشعوف قاجار

فارسی و ترکی،از حاج امامقلی مشعوف قاجار (-پس از 1288 ق)؛خ.دانشسرای عالی تهران.

دیوان مشفق استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از آقا کوچک مشفق استرآبادی (مجمع الفصحاء،452/1).

دیوان مشفق اصفهانی

فارسی،از آقا عبد الحسین مشفق اصفهانی (-1362 ق)،که برخی از قصاید او با «مصیبت نامۀ»صغیر چاپ شده است.

دیوان مشفق شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد مشفق شیرازی(سدۀ 13 ق)(مجمع الفصحاء،454/2).

دیوان مشفق کاشانی

فارسی،از عباس مشفق کی منش کاشانی (معاصر)که«تضمین دوازده بند محتشم»و «خاطرات جوانی»او چاپ شده.

دیوان مشفق کرمانشاهی

فارسی،از پیر مراد بیگ مشفق کرمانشاهی(سدۀ 13 ق)که برخی از اشعار حافظ را شرح کرده ولی مقبول نیفتاده است(مجمع الفصحاء، 446/2).

دیوان مشفقی بخاری

فارسی،از عبد الرحمان مشفق بخاری(-995 ق)شاعر دربار عبد اللّه خان اوزبک و سپس اکبر شاه.خ.ایشیاتک بنگال و آکادمی علوم روسیه.

دیوان مشفقی بغدادی(یا شعر او)

فارسی،از مشفقی بغدادی،معاصر سام میرزا و شاگرد لسانی(تحفۀ سامی،138).

دیوان مشفقی قمی(یا شعر او)

فارسی،از محمد رضا مشفقی قمّی،معاصر

ص:473

نصرآبادی(تذکره،366).

دیوان مشفقی کاشانی

فارسی،از مشفقی کاشانی که در کاشان کرباس فروشی می کرده(آتشکده،253).

دیوان مشفقی کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از مشفقی کشمیری،مقیم اکبرآباد هند (صبح گلشن،417).

دیوان مشفقی هروی

فارسی،از مشفقی هروی،که نسخه ای در 3000 بیت از آن در تهران موجود بوده است.

دیوان مشکات بیرجندی

فارسی،از سید محمد مشکات(1319 ق-)که مجموعۀ کوچکی از غزلهایش طبع شده.

دیوان مشکات المحبّة

فارسی،از شیخ علی مشکات المحبۀ کاشمری، که منظومۀ«مشکات الجنان»او چاپ شده.

دیوان مشکی اصفهانی

فارسی،از مشکی اصفهانی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،238).

دیوان مشکی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از علا بیگ مشکی تبریزی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،175).

دیوان مشکی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از محمود مشکی تبریزی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،171).

دیوان مشکی غزنوی(یا شعر او)

فارسی،از درویش مشکی غزنوی،مقیم اصفهان (صبح گلشن،418).

دیوان مشکین

فارسی،از حاج حسین بابا بن ملا آقا خان مشکین تهرانی،زنده تا 1320 ق.ط.تهران،1318 ش.

دیوان مشهدی سیتاپوری(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد آصف مشهدی سیتاپوری (صبح گلشن،419).

دیوان مشهور تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از محمد زمان مشهور تبریزی،معاصر نصرآبادی(تذکره،400).

دیوان مشیر هندی(یا شعر او)

فارسی،از مشیر هندی(صبح گلشن،419).

دیوان مشیر فراهانی---

ص:474

(-1358 ق)(شعرای معاصر اصفهان،453).

دیوان مصحفی همدانی

فارسی،از شیخ غلام بن ولی محمد مصحفی همدانی(-1240 ق)،مؤلف«ریاض الفصحا» و«عقد ثریّا».خ.دانشگاه داکا.

دیوان مصدّق نائینی(یا شعر او)

فارسی،از مصدق نائینی(تاریخ یزد،331).

نسخۀ دیوان مصدّق(سدۀ 14 ق)به شمارۀ 7134 در آستان قدس موجود است.

دیوان مصطفی البغدادی(او شعره)

سید مصطفی واعظ بغدادی.مذکور در«شعراء الزوراء».

دیوان مصطفی تکلو(یا شعر او)

فارسی،از مصطفی بن مسیّب خان تکلو،شاعر دربار شاه عباس صفوی(صبح گلشن،421).

دیوان مصطفی جواد(او شعره)

مصطفی جواد مؤرّخ معاصر بغدادی.مذکور در «شعراء الزّوراء».

دیوان مصطفی خوشدل

فارسی،از احمد مجتبی خوشدل ملقب به مصطفی علی خان گوپاموی هندی(-1234 ق)(نتایج الافکار،224).

دیوان مصطفی دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از میر مصطفی دهلوی(صبح گلشن، 422).

دیوان مصطفی الزناقی(او شعره)

مصطفی زناقی که از جبل عامل و از معاصران حر عاملی بوده.مذکور در«امل الآمل».

دیوان مصطفی سرخوش

فارسی،از مصطفی سرخوش(معاصر)که مجموعۀ«آتش دل»او چاپ شده.

دیوان مصطفی صفوی(یا شعر او)

فارسی،از مصطفی بن سلطانعلی میرزا بن شاه طهماسب صفوی(-984 ق)(مجمع الخواص، 27).

دیوان مصطفی کاشانی

فارسی و عربی،از مصطفی بن سید حسین حسینی کاشانی(-1336 ق)(مجاری اللطف، 16).

دیوان مصطفی کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از محمد مصطفی کشمیری،شاگرد مجرم(صبح گلشن،421).

دیوان مصطفی کلکته(یا شعر او)

فارسی،از سید غلام مصطفی کلکته(سدۀ 13 ق)(صبح گلشن،422).

دیوان مصف---

ص:475

دیوان مصور مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از حاج علی قلی بن رضا قلی مصور مشهدی(1227 ق-).خ.آستان قدس،ش 4540(1248 ق).

دیوان مصیّب هندی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ غلام قطب الدین بن محمد فاخر مصیّب هندی(-1187 ق)(نتایج الافکار، 670).

دیوان مضطر زنوزی

فارسی و ترکی،از میر یحیی بن مصطفی مضطر زنوزی.ط.تبریز.

دیوان مضطر طبسی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا احمد بن حسین مضطر طبسی (طرایق الحقایق،341/3).

دیوان مضطر لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ امام الدّین مضطر لکهنوی(صبح گلشن،423).

دیوان مضطر لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از لاله متولال مضطر لکهنوی(صبح گلشن،423).

دیوان مضطر لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از منشی کتورسین مضطر لکهنوی(روز روشن،632).

دیوان مضطر یزدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد مضطر یزدی(تاریخ یزد، 331).

دیوان مضطرب شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از آقا حسنعلی مضطرب قصاب شیرازی(-1310 ق)،معاصر فرصت (آثار عجم،567).

دیوان مضمون عظیم آبادی(یا شعر او)

فارسی،از میر هاشم مضمون عظیم آبادی(روز روشن،632).

دیوان مطاع شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الباقی بن موسی مطاع شیرازی (سدۀ 13 ق)(صبح گلشن،423).

دیوان مطبوع شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد جعفر مطبوع شیرازی (-1237 ق)(مجمع الفصحاء،452/2).

دیوان مطرب همدانی(یا شعر او)

فارسی،از علی اکبر مطرب همدانی،زنده در 1280 ق،از ندیمان ناصر الدین شاه (مجمع الفصحاء،445/2).

دیوان مطربۀ کاشغری(یا شعر او)

فارسی،از مطربۀ کاشغری،همسر یا ندیمۀ طغانشاه سلجوقی(آتشکده،351).

دیوان مطربی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از مطربی قزوینی،شاگرد ملاّ فروغی عطار و از مقرّبان شاه عباس اول(صبح گلشن، 424).

دیوان المطرق العبدی

مطرق عبدی که صاحب مجالس المؤمنین(ص 368)او را در شمار شاعران شیعه آورده است.

دیوان مطلبی تونی(یا شعر او)

فارسی،از مطلبی تونی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،41).

دیوان مطلع اکبرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد امین(یا محمد علی)مطلع اکبر آبادی.خ.ملک و آسیائی بنگال.

دیوان مطلع براغوشی

فارسی؟،از مطلع براغوشی آذربایجانی (-1312 ق)که جز دیوان تألیفات دیگر نیز داشته است.(دانشمندان آذربایجان،348).

دیوان مطلع شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد بن محمد صادق مطلع شیرازی، معاصر فرصت(آثار عجم،546).

ص:476

دیوان مطلع قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از بابا حسین(یا بابا حسن)مطلعی قزوینی(تذکرۀ نصرآبادی،140).

دیوان مطمئن اصفهانی

فارسی،از حاج میرزا مهدی مطمئن ورشی اصفهانی(-1370 ق)،در 1000 بیت(شعرای معاصر اصفهان،454).

دیوان مطیع تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از مطیع تبریزی،ساکن عباس آباد اصفهان(تذکرۀ نصرآبادی،391).

دیوان مطیع کاشغری(یا شعر او)

فارسی،از مطیع کاشغری که از حکام آنجا بوده (صبح گلشن،425).

دیوان مطیع لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از لاله رام بخش مطیع لکهنوی(صبح گلشن،425).

دیوان مطیع مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد زکی مطیع مازندرانی (-1267 ق)(مجمع الفصحاء،452/2).

دیوان مطیع همدانی(یا شعر او)

فارسی،از مطیع همدانی.مذکور در تذکرۀ «همیشه بهار».

دیوان مطیعی تونی(یا شعر او)

فارسی،از مطیعی تونی(صبح گلشن،425).

دیوان مظاهر تیرانی

فارسی،از علی بن عباسقلی مظاهر تیرانی اصفهانی(شعرای معاصر اصفهان،454).

دیوان مظاهر مصفّا

فارسی،از مظاهر مصفای اراکی(1347 ق-)که مجموعه هائی از وی،چون«نسیم»و«شبهای شیراز»چاپ شده است.

دیوان مظفر تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از مظفر بن علی رضا بیگ تبریزی،ساکن عباس آباد اصفهان و معاصر نصرآبادی(تذکرۀ، 429).

دیوان مظفر تربتی(یا شعر او)

فارسی،از مظفر علی بن حیدر علی،خواهرزادۀ بهزاد و استاد صادقی کتابدار(مجمع الخواص، 255).

دیوان مظفر حسین هندی(یا شعر او)

فارسی،از محمد مظفر حسین بن یوسفعلی صبای گوپاموی،مؤلف تذکرۀ«روز روشن»در 1296 ق.

دیوان مظفر شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از غلام حسین بن علی مظفّر شیرازی (1352 ق).ط.شیراز،1377 ق.

دیوان مظفر صفوی(یا شعر او)

فارسی،از حسین میرزا بن سنجر میرزا مظفر صفوی نوادۀ شاه طهماسب،که شاه صفی او و پدرش را نابینا ساخت(تذکرۀ نصرآبادی،11).

دیوان مظفر صفوی(یا شعر او)

فارسی،از مظفر حسین بن سلطان حسین میرزا صفوی(-1008 ق)(مقالات الشعراء،491).

دیوان مظفر علی

فارسی،از مظفر علی امیر لکهنوی،که منظومه های«کربلا نامه»و«گلشن تعشّق»او چاپ شده.

دیوان مظفر علی شاه---

ص:477

دیوان مظفّر کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از میر مظفر طبیب کاشانی(تحفۀ سامی، 39).

دیوان مظفر کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از مظفر بیگ رنگرز کرمانی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،300).

دیوان مظفر کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از مظفر کشمیری(صبح گلشن،427).

شاید مظفری یا مظهری کشمیری بوده باشد.

دیوان مظفر گنابادی(یا شعر او)

فارسی،از مظفر گنابادی معاصر تقی الدین اوحدی(صبح گلشن،425).

دیوان مظفر معمار(یا شعر او)

فارسی،از مظفر معمار،کاتب سلطان یعقوب (-896 ق)(مجالس النفائس،300).

دیوان مظفر هروی

فارسی،از مظفر هروی خافی(-767 ق)،مدّاح معزّ الدین کرت(-772 ق)(آتشکده،150) سنگلاخ دیوان میر مظفر الدین هروی را دیده بوده است(امتحان الفضلاء،173/1).

دیوان مظفر هندی(یا شعر او)

فارسی،از مظفر خان(مرآت الخیال،255).

دیوان مظفری پنجدهی(یا شعر او)

فارسی،از مظفّری پنجدهی شاعر مروی عهد سامانی.مذکور در لباب الالباب.

دیوان مظفّری کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از مظفری کشمیری(-1017 ق)،که محتملا با مظفر یا مظهری کشمیری یکی بوده است.(خزانۀ عامره،367).

دیوان مظفری(یا شعر او)

فارسی،از سلطان بایزید مظفری برادر شاه شجاع(سدۀ 8 ق)(آتشکده،12).

دیوان مظلوم اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از حاج محمد هاشم مظلوم اصفهانی.

مذکور در«مدایح معتمدیه».

دیوان مظلوم خنجی

فارسی،از مظلوم خنجی(سدۀ 12 ق)،از دودمان شیخ محمد و شیخ عبد السّلام خنجی (لارستان کهن،200).

دیوان مظهر(یا شعر او)

فارسی،از مهر علی خان مظهر،از امیران روزگار صفوی(صبح گلشن،428).

دیوان مظهر اردستانی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد مظهر طباطبائی اردستانی طبیب(-1245 ق)پدر میرزا ابو الحسن جلوه مذکور در«انجمن خاقان».

دیوان مظهر استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد صادق مظهر استرآبادی، معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،452/2).

دیوان مظهر اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد سمیع مظهر اصفهانی(صبح گلشن،429).

دیوان مظهر حسین

فارسی،از مظهر حسین که مثنوی«نان خشک» را در 1286 ق سروده است.

دیوان مظهر خوئی

فارسی،از میرزا عباسقلی بن زین العابدین مظهر چاپارچی خوئی(سدۀ 13 ق).ط.تبریز،1307 (با دیوان خرّم).

دیوان مظهر دهلوی

فارسی،از میرزا جانجانان بن میرزا جان مظهر حنفی نقشبندی دهلوی(-1195 ق).ط.کلکته 1261 و 1271 ق؛لاهور،1922 م.

ص:478

دیوان مظهر دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از غلام علی مظهر دهلوی(سدۀ 12) (روز روشن،633).

دیوان مظهر علی شاه تونی

فارسی،از سید ابراهیم مظهر علی شاه تونی (طرائق الحقایق،94/3).

دیوان مظهر فوشنجی(یا شعر او)

فارسی،از مظهر الدّین صاحب مظهر فوشنجی (صبح گلشن،428).

دیوان مظهر قاجار(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی قلی خان بن حیدر قلی میرزا.

مذکور در«مدایح معتمدیّه».

دیوان مظهر گجراتی

فارسی،از قاضی مظهر گجراتی،شاگرد نصیر الدین محمود و از مقربان فیروز شاه؛جامع:

محمد صوفی مازندرانی(صبح گلشن،429).

دیوان مظهری کشمیری

فارسی،از مظهری کشمیری(-1017 ق)، دریا سالار اکبر شاه(مجمع الخواص،196).

دیوان مظهری

فارسی،از مظهری،شاعر دربار سلطان یعقوب (-896 ق)(مجالس النفائس،304).

دیوان معاذی تبریزی

فارسی،از اردشیر بن حسن معاذی تبریزی، معاصر کمال خجندی،در 5000 بیت (دانشمندان آذربایجان،349).

دیوان معانی فسائی---

ص:479

معروف شیرازی نیز از او یاد شده (هدیة العارفین،369/2).

دیوان معروف الرصافی

معروف رصافی بغدادی.مذکور در «شعراء الزوراء».

دیوان معروف کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد معروف کشمیری(صبح گلشن،429).

دیوان معروفی بلخی(یا شعر او)

فارسی،از ابو عبد اللّه محمد بن حسن معروفی بلخی،شاعر عهد سامانی،مدّاح عبد الملک بن نوح،مذکور در لباب الالباب(مجمع الفصحاء، 505/1).

دیوان معزّ(یا شعر او)

فارسی،از میر معزّ الدین،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،45).

دیوان معزّ اصفهانی

فارسی،از معزّ الدین اصفهانی،متولی اوقاف مزار بابا رکن الدین و بابا بیات در اصفهان و معاصر نصرآبادی(تذکره،210).

دیوان معزّ تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا معز الدین بن حسن بن محمد صادق تبریزی(-1183 ق)که مقیم عباس آباد اصفهان بود و به هند رفت و در آنجا درگذشت (خزانۀ عامره،429).

دیوان معزّ کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از معزّ الدّین محمد کاشانی،شاعر روزگار شاه عباس اول(تذکرۀ نصرآبادی، 208).

دیوان معزّ لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ معزّ الدّین لکهنوی(صبح گلشن، 429).

دیوان معز یزدی(یا شعر او)

فارسی،از معزّ الدین(یا معین الدّین)یزدی،از سادات یزد و معاصر نصرآبادی(تذکره،161).

دیوان معزّی خراسانی

فارسی،از ملاّ معزّی لنگ(سده 10 ق)که خود را از دودمان خواجه عبد اللّه انصاری می دانسته است(مجالس النفائس،157).

دیوان معزّی غزنوی

فارسی،از سدید الدّین علی بن عمر معزّی غزنوی،مدّاح سراج الدّوله خسرو ملک(-582 ق)که عوفی در لباب،این دیوان را به ارتنگ مانی تشبیه کرده است.

دیوان معزّی نیشابوری

فارسی،از امیر ابو عبد اللّه محمد بن عبد الملک معزّی نیشابوری(-بین 518 تا 520 ق).ط.

تهران،1318 ش؛خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 4955(1039-1041 ق)و چند نسخۀ دیگر.

دیوان معصوم اصفهانی

فارسی،از معصوم بن میرزا خواجگی اصفهانی که تاریخ شاه صفی را به امر آن پادشاه به نظم آورد(تذکرۀ نصرآبادی،77).

دیوان معصوم تبریزی

فارسی،از معصوم بن حاج مؤمن تبریزی مقیم عباس آباد اصفهان و معاصر نصرآبادی(تذکره، 135).منظومۀ«مهر خاوری»منسوب به معصوم تبریزی در آستان قدس موجود و محتملا از همین شاعر است.

دیوان معصوم علیشاه(یا شعر او)

فارسی،از معصوم بن زین العابدین قزوینی، ملقب به معصوم علی شاه(-1344 ق)مؤلّف «طرایق الحقایق».

دیوان معصوم کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از معصوم بن میر حیدر معمّائی کاشانی (-1052 ق)،که مدتی در هرات بود و سپس به

ص:480

هند رفت(سرو آزاد،82).

دیوان معصوم لاری(یا شعر او)

فارسی،از حکیم شاه معصوم طبیب لاری (تذکرۀ حزین،88).

دیوان معصومی گنابادی

فارسی،از حاج شیخ علی معصومی گنابادی (-1379 ق)ناظم منظومه های«ارشادیه»، «توشۀ قبر»و«مناجاتنامه».

دیوان معطّر کرمانی

فارسی،از محمد مهدی بن محمد شفیع معطر کرمانی(-1217 ق)ملقب به معطر علی شاه (ریاض العارفین،538).

دیوان معظم اکبرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد معظم اکبرآبادی(صبح گلشن، 431).

دیوان معظم بهاری(یا شعر او)

فارسی،از معظم علی خان بهاری(صبح گلشن، 431).

دیوان معظم السلطنه

فارسی،از موسی بن اسماعیل معظم السلطنۀ دولت،که منظومۀ«فرمانروایان ایران»او چاپ شده.

دیوان معلم حبیب آبادی

فارسی،از محمد علی بن زین العابدین معلم حبیب آبادی(1308 ق-)،که افزون بر دیوان تألیفات متعددی دارد.خ.دیده شده.

دیوان معلّم قاری

فارسی و عربی،از ملا محسن بن سمیع معلم قاری،ناظم«خلاصة الاصول»و «ارجوزة الاصول».

دیوان معلم لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی شمس الدین معلّم لاهیجی، معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،51).

دیوان معلوم تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسین بیک معلوم تبریزی (تذکرۀ نصرآبادی،287).

دیوان معمّری گرگانی(یا شعر او)

فارسی،از ابو زرعه معمّری گرگانی(سدۀ 4).

مذکور در«لباب الالباب».

دیوان معنوی بخارائی(یا شعر او)

فارسی،از معنوی بخارائی،شاعر روزگار سامانیان.مذکور در«لباب الالباب».

دیوان معنوی بخارائی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه عبد اللطیف معنوی بخارائی، از دودمان خواجه عبید اللّه احرار(صبح گلشن، 431).

دیوان معنوی جونپوری(یا شعر او)

فارسی،از میر عطا بن میر علی عادل معنوی جونپوری(روز روشن،462).در برخی از تذکره ها به عنوان عطائی آمده است.

دیوان معنوی هروی(یا شعر او)

فارسی،از معنوی هروی(صبح گلشن،431).

دیوان معنی استرابادی(یا شعر او)

فارسی،از معنی استرابادی،شاعر دربار سلطان یعقوب(-896 ق).مذکور در«سفینۀ خوشگو».

دیوان معنی اکبرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از میان منگلی بن محمد مکارم معنی اکبرآبادی(صبح گلشن،432).

دیوان معنی پنجابی(یا شعر او)

فارسی،از محمد مسعود بن محمد معصوم معنی پنجابی نستعلیق نویس(سدۀ 12 ق)(صبح گلشن،431).

دیوان معنی حیدرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از وجه الدین خان معنی حیدرآبادی (سدۀ 13 ق)(روز روشن،641).

ص:481

دیوان معنی دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از سید ابو الفیض معنی دهلوی،شاگرد عبد القادر بیدل(صبح گلشن،431).

دیوان معنی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از معنی شیرازی،شاعر دربار سلطان حسین بایقرا(هفت اقلیم،276).

دیوان معنی فسائی

فارسی و عربی،از محمد مسیح بن اسماعیل معنی فسائی(-1115 یا 1127 ق)که در شعر عربی،مسیح و در فارسی معنی تخلص می کرده (فارسنامه،235/2؛تذکرۀ نصرآبادی،174).

دیوان معنی کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از معنی کشمیری(نتایج الافکار،643).

دیوان معنی گیلانی

فارسی،از معنی گیلانی که مؤلف تذکرۀ صبح گلشن(ص 432)او را عم حزین خوانده و ظاهرا با معنی فسائی یکی بوده است.

دیوان معنی هندی(یا شعر او)

فارسی،از میر جواد معنی هندی(تذکرۀ حسینی، 327).

دیوان معین استرابادی(یا شعر او)

فارسی،از معین الدین استرابادی(-پس از 976 ق)که رساله ای به نام«لذّت»داشته و به همان سبب به معین لذّت مشهور بوده(صبح گلشن،434).

دیوان معین اسفزاری(یا شعر او)

فارسی،از معین الدین محمد اسفزاری،مؤلّف «روضات الجنّات فی اوصاف مدینه هرات» (حبیب السیر،348/4).وی نامی نیز تخلص می کرده است(سخنان ابو سعید،3).

دیوان معین اصمّ(یا شعر او)

فارسی،از معین الدّین(یا معین الملک)حسین بن علی اصمّ،صاحب دیوان انشاء سلطان سنجر سلجوقی،مذکور در«لباب الالباب».

دیوان معین بدایونی(یا شعر او)

فارسی،از مولوی معین الدین بدایونی،شاگرد قتیل(صبح گلشن،435).

دیوان معین بلیانی(یا شعر او)

فارسی،از معین الدین بلیانی دقاقی حسینی (-979 ق)پدر تقی الدین اوحدی،مولف «عرفات العاشقین»(صبح گلشن،433).

دیوان معین چشتی

فارسی،از خواجه معین الدین حسن بن غیاث الدین چشتی(-633 ق)؛ط.هند،مکرّر.

دیوان معین خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا معین الدین علی(یا محمد) خراسانی(-1040 ق)،وزیر صفی قلی خان حاکم بغداد(تذکرۀ نصرآبادی،76 و 484).

دیوان معین خرّم آبادی(یا شعر او)

فارسی،از ملک معین خرّم آبادی،منشی حاکم خرّم آباد و معاصر حزین(تذکره،115).

دیوان معین الدین غازی(یا شعر او)

فارسی،از معین الدین غازی معروف به شاه غازی،از امیران سلطان محمد در ماوراء النّهر (مرآت الخیال،250).

دیوان معین سبزواری(یا شعر او)

در صبح گلشن(ص 433)شعر او نقل شده و ظاهرا سبزواری در آنجا مصحف شیرازی است که خواهد آمد.

دیوان معین شاه جهان آبادی

فارسی،از معین الدین بن فرید الدّین خان شاه جهان آبادی(-1226 ق)،در 3000 بیت (صبح گلشن،435).

دیوان معین شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه معین الدین محمد بن عبد اللّه شیرازی که در 670 ق به مراغه رفت و خواجه

ص:482

نصیر الدین را مدح گفته(آتشکده،294).

دیوان معین فراهی

فارسی،از ملا معین الدین محمد بن شرف الدین محمد مسکین فراهی(-907 یا 909 ق)، مؤلّف«بحر الدرر»،«حدائق الحقائق»، «معارج النّبوة»و جز آنها(مجالس النفائس، 269).

دیوان معین یزدی(یا شعر او)

فارسی،از میر معین الدین یزدی،مؤلف تاریخ معینی و پدر قاضی میر حسین میبدی که از وزیران آل مظفر بود(تاریخ یزد،332).

دیوان معینی جوینی(یا شعر او)

فارسی،از معین الدین معینی جوینی،مؤلّف «نگارستان»،در پیروی از«گلستان»سعدی، مذکور در تذکرۀ دولتشاه سمرقندی،

دیوان مغامس

شیخ مغامس بن داغر حلّی(سده 9 ق)،جامع:

شیخ محمد سماوی.خ.دیده شده.

دیوان مغانی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ علی مغانی(صبح گلشن،436).

دیوان مغتنم(یا شعر او)

فارسی،از مغتنم،شاعر دربار جهانگیر،مذکور در«سفینۀ خوشگو».

دیوان مغربی

فارسی،از شمس الدین محمد شیرین مغربی (-809 ق).ط.تهران،1302 ق و مکرّر؛خ.

آستان قدس،ش 4763(1244 ق)و چند نسخۀ دیگر.

دیوان مغموم بروجنی

فارسی،از عبد اللّه مغموم بروجنی(1312 ق-) ناظم منظومۀ«توحید»(شعرای معاصر اصفهان،460).

دیوان مغول سمرقندی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از عبد الوهاب مغول سمرقندی، شاعر دربار شیبک خان(مجالس النفائس، 171).

دیوان مغیثی شیرازی

فارسی،از عبد الکریم مغیثی شیرازی که منظومۀ «عروس چمن»او چاپ شده.

دیوان مغیثی گنجوی(یا شعر او)

فارسی،از مغیثی گنجوی که هدایت شعر او را از حدی نقل کرده است(مجمع الفصحاء، 560/1).

دیوان مفتقر اصفهانی

فارسی،از شیخ محمد حسین مفتقر اصفهانی نجفی معروف به کمپانی(-1361 ق).ط.قم، 1376 ق.

دیوان مفتون اصفهانی

فارسی،از بهاء الدین محمد تقی بن محمد باقر مفتون اصفهانی(1322 ق-)(شعرای معاصر اصفهان،461).

دیوان مفتون دنبلی

فارسی،از عبد الرزاق بیک بن نجفقلی خان مفتون دنبلی(-1243 ق)،مؤلف«نگارستان دارا»و ناظم مثنویهای«ناز و نیاز»و «همایون نامه».

دیوان مفتون ساروی(یا شعر او)

فارسی،از محمد شفیع مفتون ساروی(-1313 ق).خ.موجود.

دیوان مفتون شاه آبادی(یا شعر او)

فارسی،از احسان اللّه بن مفتون شاه آبادی(صبح گلشن،436).

دیوان مفتون فارسی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسن مفتون فارسی بواناتی معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،487/2).

ص:483

دیوان مفتون کاکوری(یا شعر او)

فارسی،از شیخ مؤمن علی بن ذو الفقار علی مفتون کاکوری(روز روشن،642).

دیوان مفتون لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از عبد الرحیم مفتون لاهوری(سدۀ 13) (صبح گلشن،437).

دیوان مفتون لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از سلیمان میرزا مفتون لکهنوی که بر «جامع شفائی»تقریظی منظوم سروده و چاپ شده است.

دیوان مفتون محلاّتی

فارسی،از محمد بن علی اکبر مفتون واعظ محلاتی خراسانی(-1336 ق)؛خ.موجود.

دیوان مفتون همدانی

فارسی،از میرزا آقا مفتون کبریائی همدانی (-1374 ق).ط.تهران،1334 ش.

دیوان مفتون یزدی

فارسی،از فتح اللّه بن عبد الرحیم یزدی که از 1330 ق در حیدرآباد دکن معلم زبان فارسی بوده و منظومه هائی چون«آصفنامه»،«داستان شگفت»و نیز«آئینۀ دکن»(در تاریخ دکن)را در آنجا به طبع رسانیده است.

دیوان مفتی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از مفتی تبریزی(صبح گلشن،437).

دیوان مفتی لاهوری

فارسی،از مفتی لاهوری،ط.لاهور،1291 ق.

دیوان مفتی لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از غلام حضرت مفتی لکهنوی مفتی الملک(صبح گلشن،437).

دیوان المفجع البصری

شیخ ابو عبد اللّه احمد مفجع بصری کاتب (-327 ق)،شاعر شیعه،شاگرد ثعلب و مؤلّف «الترجمان»(معالم العلماء،139).

دیوان مفرد تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ محمد علی بن محمد قلی بیگ مفرد تبریزی مقیم عباس آباد اصفهان(صبح گلشن،437).

دیوان مفرد قمّی(یا شعر او)

فارسی،از مفرد خیاط قمّی،معاصر نصرآبادی (تذکره،366).

دیوان مفلح همدانی(یا شعر او)

فارسی،از مفرد همدانی مقیم اصفهان و معاصر نصرآبادی(تذکره،322).

دیوان مفلح الصیمری

شیخ مفلح بن حسن صیمری،زنده تا 873 ق، شاگرد ابن فهد حلی؛جامع:شیخ محمد طاهر سماوی.وی اشعاری به فارسی هم داشته که آذر آنها را نقل کرده و او را از شاعران اصفهان شمرده است(آتشکده،196).

دیوان مفلس دهلوی

فارسی،از امان اللّه مفلس مکتبدار دهلوی(صبح گلشن،437).

دیوان مفلس قمّی-دیوان ارده شیره

فارسی،از شیخ حسین قمّی معروف به ارده شیره (-1367 ق).ط.تبریز 1347 ق؛قم،1359 ق.

دیوان مفلس گنابادی(یا شعر او)

فارسی،از مفلس گنابادی(صبح گلشن،438).

دیوان مفلسی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از مفلسی خراسانی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،29 و 203).

دیوان مفلق تهرانی

فارسی،از میرزا محمد علی مفلق تهرانی دنبلی، صدر الشعراء و فخر الشعراء،معاصر فتحعلی شاه قاجار؛خ.دانشگاه تهران.

ص:484

دیوان مفید اسکافی(یا شعر او)

فارسی،از مفید الدین اسکافی که اشعار او در سفینۀ اشعار موجود در کتابخانه مجلس آمده است(فهرست،158/3).

دیوان مفید بلخی

فارسی،از مفید بلخی(-1090 ق)شاعر دربار امام قلی خان حاکم بلخ که در عهد عالمگیر به هند رفت و در ملتان درگذشت،خ.ایشیاتک بنگال.

دیوان مفید شیرازی

فارسی و عربی،از مفید بن محمد کاظم شیرازی (-1325 ق)که در شعر عربی مفید و در فارسی داور تخلّص می کرده است(آثار عجم،26).

دیوان مفید شیرازی-کعبة الباکین

فارسی،از شیخ محمد مفید بن شیخ نبی بحرانی شیرازی امام جمعۀ شیراز در روزگار فتحعلی شاه قاجار؛جامع:فرزندش محمد هاشم.

دیوان مفیدی اصفهانی

فارسی،از مفیدی اصفهانی،مدرّس جامع اصفهان که مؤلف صبح گلشن(ص 438)شعر او را از این دیوان نقل کرده است.

دیوان مقبل اصفهانی

فارسی،از آقا محمد شیخا مقبل اصفهانی (-1157 ق)که در روزگار نادر به هند رفت و در گجرات اقامت گزید؛خ،مجلس و دانشگاه تهران.

دیوان مقبل کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از شرف الدین مقبل کرمانی(صبح گلشن،448).

دیوان مقبلی ترشیزی(یا شعر او)---

ص:485

دیوان مقصود شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از مقصود شیرازی،معاصر سام میرزا که از ابتدای جوانی منشی دفتر استیفا بوده است (تحفۀ سامی،60).

دیوان مقصود عبدل(یا شعر او)

فارسی،از مقصود عبدل خراسانی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،131).

دیوان مقصود قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از مقصود بن ملا فضل اللّه قزوینی (-997 ق)(روز روشن،645).

دیوان مقصود کازرونی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه مقصود کازرونی،معاصر جلال الدین دوانی(مجالس النفائس،309).

دیوان مقصود کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از مقصود کاشانی(-987 ق)که مهاجاتی با محتشم داشته و شاگرد غیاث الدین منصور دشتکی بوده است.سام میرزا نیز از مقصود کاشانی معاصر خویش نام برده که در سیاق مهارت داشته است(تحفۀ سامی،146).

دیوان مقصود کرمانی-مخزن اللئالی و

مجمع المراثی

فارسی،از میرزا عبد اللّه مقصود کرمانی (-1348 ق).ط.1332 ق(در 2 مجلد).

دیوان مقصود لکهنوی

فارسی،از مقصود عالم بن صدر عالم لکهنوی، شاگرد غالب و ناظم مثنویهای«شکرستان، «سکندرنامه»و«مقصود الصنایع»(صبح گلشن، 440).

دیوان مقصود هروی تیرگر---

ص:486

دیوان مقیمی بخاری(یا شعر او)

فارسی،از مقیمی بخاری که ظاهرا معاصر فخری هراتی بوده(مجالس النفائس،159).

دیوان مقیمی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از حسن بیگ مقیمی شکر اغلو ترکمان (اوایل سدۀ 11 ق)که حسن نیز تخلص می کرد (آتشکده،21).

دیوان مقیمی هروی(یا شعر او)

ترکی،از مقیمی هروی،معاصر نوائی که به اصطلاحات صوفیه واقف بود(مجالس النفائس، 50 و 224).

دیوان مکارم اکبرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد مکارم اکبر آبادی(سدۀ 11 ق) (صبح گلشن،432).

دیوان مکارم قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از مکارم قزوینی معاصر سام میرزا،که شاعری پرسخن بوده است.نام او را ابو المکارم هم نوشته اند(تحفۀ سامی،196).

دیوان مکتبی شیرازی

فارسی،از مولانا مکتبی شیرازی(-916 یا 928 یا 941 ق)،معلّم کودکان در شیراز که «کلمات علیۀ غرّا»ترجمۀ منظوم شصت کلمۀ حضرت امیر(علیه السلام)از اوست و چاپ شده.خ.

عارف حکمت مدینه.

دیوان مکرم حبیب آبادی

فارسی،از محمد علی بن علی خان مکرم حبیب آبادی(1304 ق-)ناشر جریدۀ«صدای اصفهان».ط.اصفهان،1373 ق.

دیوان مکری کردستانی

فارسی،از محمد بن عبد اللّه مکری کردستانی (1298 ش-)که مجموعه«نغمه های جوانی»او چاپ شده است.

دیوان مکنون گرجی(یا شعر او)

فارسی،از مکنون گرجی کازرونی (مجمع الفصحاء،473/2).

دیوان مکی اصفهانی

فارسی،از حاج محمد مکی اصفهانی،معاصر نصرآبادی،که 22 سال مجاور مکّه بود و مثنویی به پیروی از مثنوی مولوی سرود(تذکرۀ نصرآبادی،428).

دیوان مکین

فارسی،از محمد فاخر مکین دهلوی(-1230 ق)که شاگردش میر ببر علی انیس کتابی در سرگذشت او به نام«انیس الاحبا»نوشته؛خ.

مجلس(1203 ق).

دیوان مکینی(یا شعر او)

فارسی،از مکینی(صبح گلشن،444).

دیوان الملائکة

ابو نزار صادق بن جواد ملائکۀ بغدادی(1311 ق-)،در 5 مجلد که برخی به طبع رسیده.

دیوان ملاّ باشی تسوجی

فارسی،از میرزا محمود ملاّ باشی تسوجی (-1295 ق)معلّم مظفر الدین شاه،که نصف «الفیۀ عینکی»را وی سرود و 500 بیت دیگر را حجت الاسلام نیّر تبریزی(دانشمندان آذربایجان،395).

دیوان ملاّ جان کاشانی

فارسی،از ملاّ جان کاشانی،معاصر سام میرزا و مخترع خطی به نام«شکسته بسته»که شبی 1000 بیت شعر می گفت و رسائلی هم در قافیه و عروض و معما نوشت(تحفۀ سامی،156).

دیوان ملاّزادۀ تاشکندی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ عبد الغفار ملازادۀ تاشکندی (سدۀ 10 ق)(مجالس النفائس،146).

دیوان ملاّ شاه بدخشانی---

ص:487

می زیسته و فتحعلی شاه را مدح گفته است.خ.

مجلس.

دیوان ملول لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از شرف الدین معروف به شاه ملول لکهنوی(سدۀ 12 ق)(صبح گلشن،448).

دیوان ملولی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از خلیفه اسد اللّه ملولی اصفهانی (-969 ق)متولی آستان قدس،جد خلیفه سلطان(آتشکده،196).ظاهرا هموست که در کتاب دانشمندان آذربایجان(ص 360)به نام ملولی آذربایجانی آمده است.

دیوان ملولی خطاط(یا شعر او)

فارسی،از ملا محمد ملولی خطاط(صبح گلشن، 448).

دیوان ملهم شوشتری

فارسی،از ملا حسن بن حسین ملول شوشتری (-1300 ق)،برادر صدر شوشتری.خ.موجود.

دیوان ملهمی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از ملهمی تبریزی(-1049 ق)که تصانیفی داشته و خواهرزاده اش آنها را تلف کرده است(آتشکده،33).

دیوان ملهمی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از جمال الدین بن کمال الدین ملهمی شیرازی،زنده در 1024 ق(هفت اقلیم،308).

دیوان ملهمی کوکنی(یا شعر او)

فارسی،از ملهمی کوکنی(صبح گلشن،449).

دیوان ملیح سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از بدیع بن محمد شریف ملیح سمرقندی،مؤلّف تذکرۀ«مذکّر الاحباب»در 1093 ق.وی از جانب امیر بخارا به اصفهان آمد و نصرآبادی او را ملاقات کرد(تذکره، 440 و 443).

دیوان ملیحی بافقی(یا شعر او)

فارسی،از ملیحی بافقی که تقی الدین اوحدی اشعارش را آورده و در تذکرۀ صبح گلشن(ص 449)از او نقل شده.

دیوان ممتاز ترکمان فراهی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا برخوردار بن محمود ترکمان ممتاز فراهی،مؤلّف«شمسه و قهقهه»که چاپ شده.

دیوان ممتاز خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از ممتاز که نصرآبادی به احتمال او را از خراسان دانسته(تذکره،428).

دیوان ممتاز سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از محمد عابد بن محمد زاهد ممتاز سمرقندی که هفت قلم را خوش می نوشته (تذکرۀ نصرآبادی،439).

دیوان ممتاز شولستانی(یا شعر او)

فارسی،از ممتاز شولستانی شیرازی که ظاهرا معاصر نصرآبادی بوده(تذکره،432).

دیوان ممتاز گرجی(یا شعر او)

فارسی،از افضل علی بیگ ممتاز گرجی،که در خدمت شاه سلیمان صفوی بوده(تذکرۀ نصرآبادی،45).

دیوان ممکن شاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از کاظم علی خان ممکن شاه جهان آبادی،زنده در 1174 ق،شاگرد محمد فاخر(صبح گلشن،453).

دیوان ممنون افغانی(یا شعر او)

فارسی،از ممنون افغانی(روز روشن،652).

دیوان ممنون دهلوی

فارسی،از نظام الدّین بن قمر الدین ممنون دهلوی (صبح گلشن،454).

ص:489

وزن«شاهنامه»سروده.

دیوان منشی تبریزی(یا شعر او)

فارسی؟،از میرزا محمد منشی تبریزی(1094 ق-)که به 5 زبان،از جمله فارسی و ترکی سخن می گفته است(صبح گلشن،456).

دیوان منشی خوئی

فارسی،از میرزا مهدی بن محمد نصیر،منشی دیوان محمد شاه قاجار که ناصر الدین شاه و حاج میرزا آقاسی را مدح گفته است (مجمع الفصحاء،439/2).

دیوان منشی ساوجی(یا شعر او)

فارسی،از محمد منشی ساوجی،مؤلف«تذکرۀ شعراء»در 1295 ق؛مذکور در«مدینة الادب».

دیوان منشی شیرازی

فارسی،از وصاف الحضرة عبد اللّه بن فضل اللّه که متخلص به منشی و شرف و معاصر سعدی بوده و تاریخ وصاف یا«تجزیة الامصار»از اوست.

خ.ادبیات تهران.

دیوان منشی طبری

فارسی،از میرزا عبد اللّه بن محمد قلی منشی طبری که در برخی اشعار منشی طبری و در برخی منشی اسرار تخلص می کرده و با هدایت معاصر بوده است(مجمع الفصحاء،461/2).

دیوان منشی قمّی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی میرزا احمد منشی قمی(سدۀ 10 و 11 ق)مؤلف«گلستان هنر»که چاپ شده.

دیوان منشی کانپوری(یا شعر او)

فارسی،از غلام علی منشی کانپوری(صبح گلشن،456).

دیوان منصف اصفهانی

فارسی،از غیاث الدین علی منصف اصفهانی معروف به غیاثا(-1019 ق)،در 5200 بیت (میخانه،216).

دیوان منصف دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از بابا خواجه منصف دهلوی ملقب به فاضل خان(-1128 ق)(صبح گلشن،457).

دیوان منصف شاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از شاه منصف علی خان شاه جهان آبادی(صبح گلشن،457).

دیوان منصف طهرانی

فارسی،از محمد اسماعیل بن شمسا منصف تهرانی(سدۀ 11 یا 10 ق)(صبح گلشن،458).

دیوان منصف قاجار

فارسی،از محمد زمان خان بن فضلعلی خان منصف قوانلوی قاجار(-1264 ق).خ.

عمومی اصفهان.

دیوان منصف مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از سید عبد الرّحیم منصف مازندرانی، مؤلف«تذکرة الشعراء»که از آن یاد شد (مجمع الفصحاء،316/2).

دیوان منصور الآبی(یا شعر او)

زین الکفاة ابو سعد منصور بن حسن آبی وزیر.

مذکور در فهرست منتجب الدین.

دیوان منصور اصفهانی

فارسی،از میرزا محمد رضا منصور اصفهانی طبیب،معروف به میرزا رضا شرابی(-1238 ق).(مجمع الفصحاء،487/2).

دیوان منصور اکبرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از حافظ مصلح الدین منصور اکبرآبادی، شاگرد غالب دهلوی.

دیوان منصور ترمذی

فارسی،از شمس الدّین منصور بن محمود قاضی ترمذی-سنگلاخ منتخب دیوان را به خط محمد طاهر اعتماد الدوله دیده بوده است (امتحان الفضلاء،89/2 و 90).

ص:491

دیوان منصور جرجانی

فارسی،از منصور بتکچی جرجانی،معاصر نوائی(مجالس النّفائس،85 و 259).سنگلاخ آن را به خط شاه محمود نیشابوری دیده است (امتحان الفضلاء،116/1).

دیوان منصور دامغانی

فارسی،از منصور دامغانی شیخ الاسلام دامغان (صبح گلشن،459).

دیوان منصور سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از منصور سبزواری استاد نوائی در عروض که رساله ای هم در این فن دارد (مجالس النفائس،33 و 206).

دیوان منصور طوسی(یا شعر او)

فارسی،از منصور طوسی معروف به منصور قرابوقه(-854 ق)،از امیران شاهرخ(صبح گلشن،459).

دیوان منصور منطقی

فارسی و عربی،از ابو محمد منصور بن علی منطقی رازی(-پیش از 380 ق)،شاعر حضور اسماعیل بن عباد.خ.ملک.

دیوان منصور نائینی(یا شعر او)

فارسی،از برخوردار بیگ منصور نائینی،معاصر نصر آبادی(تذکره،406).

دیوان منصور هروی(یا شعر او)

فارسی،از منصور هروی،معاصر نصرآبادی،که مدتی کلانتر هرات بود(تذکره،106).

دیوان منصور هندی(یا شعر او)

فارسی،از منصور هندی(صبح گلشن،458).

دیوان منطقی رازی---

ص:492

دیوان منظور خوانساری

فارسی،از میرزا احمد منظور خوانساری اصفهانی(-1323 ق)(تذکرة القبور،77).

دیوان منعم اصفهانی-سفرۀ منعم

فارسی،از میرزا شکر اللّه بن محمد علی (مسکین)منعم اصفهانی(-1360 ق).ط.

اصفهان،1360 ق.

دیوان منعم اکبرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا منعم بن سلطان اکبرآبادی (صبح گلشن،461).

دیوان منعم بخاری(یا شعر او)

فارسی،از عبد الرحمان بن قاضی بقای منعم بخاری،محتسب بخارا و معاصر نصرآبادی (تذکره،437).

دیوان منعم تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از منعم تبریزی(دانشمندان آذربایجان، 362).

دیوان منعم رامپوری(یا شعر او)

فارسی،از قاضی نور الحق منعم رامپوری،که در ساعتی 100 بیت می سرود(صبح گلشن،460).

دیوان منعم شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد علی بیگ منعم شیرازی (-1297 ق)(آثار عجم،568).

دیوان منعم شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از منعم شیرازی که نام و تخلص او یکی بوده و هدایت 1215 ق-در جوانی او را دیده بوده است(مجمع الفصحاء،446).

دیوان منعم لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از شیخ منعم لاهوری(مرآت الخیال، 163).

دیوان منعم مرادآبادی

فارسی،از منعم مرادآبادی،زنده در 1201،که از خانوادۀ حکّام مرادآباد بوده،در 30000 بیت (صبح گلشن،460).

دیوان منوچهر خان لر(یا شعر او)

فارسی،از منوچهر خان لر(-1079 ق)،والی لر کوچک(تذکرۀ نصرآبادی،24).

دیوان منوچهر پراوی

فارسی،از منوچهر پراوی(معاصر)که مجموعۀ «چکش»او در 1323 ش چاپ شده.

دیوان منوچهری دامغانی

فارسی،از حکیم ابو النجم احمد بن قوص بن احمد منوچهری دامغانی(-432 ق)مداح منوچهر بن قابوس وشمگیر.ط.مکرّر؛خ.

آستان قدس،ش 12094(1275 ق)و چند نسخۀ دیگر.

دیوان منوّر دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از منور علی دهلوی(صبح گلشن، 462).

دیوان منوّر رازی(یا شعر او)

فارسی،از اللّه ویردی منور رازی،مرید محمد جعفر کبودرآهنگی(ریاض العارفین،535).

دیوان منوّر علی شاه شهرکردی

فارسی،از سید رحیم بن حسن،منور علی شاه حقانی شهرکردی(-1368 ق).

دیوان منوّر علی شاه(یا شعر او)

فارسی،از محمد منور علی شاه،نعمت اللّهی (-1301 ق).

دیوان منهی تهرانی(یا شعر او)

فارسی،از عطاء منهی تهرانی(تذکرۀ نصرآبادی،241).

دیوان منهی زواره ای(یا شعر او)

فارسی،از میر منهی زواره ای اردستانی،شاگرد حاتم کاشانی و معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،85).

ص:493

دیوان منیر اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا باقر منیر اصفهانی،شاگرد شمس الدین فقیر،که نخست فدائی تخلص می کرد(صبح گلشن،463).

دیوان منیر بخاری(یا شعر او)

فارسی،از ملا منیر بخاری که تاریخ تولد بابر شاه (888 ق)را به نظم آورده است(تذکرۀ نصرآبادی،469).

دیوان منیر دزفولی

فارسی،از سید محمد رضا بن محمد علی منیر موسوی دزفولی(1327 ق-)؛خ.دیده شده.

دیوان منیر دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از منیر دهلوی(صبح گلشن،462).

دیوان منیر طاها

فارسی،از منیر طاها،شاعرۀ معاصر،فرزند حسین تبریزی،که مجموعۀ«سرگذشت»او چاپ شده(سخنوران نامی،264/3).

دیوان منیر کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از نور الدّین محمد منیر کرمانی،معاصر حزین(تذکره،123).

دیوان منیر لاهوری

فارسی،از ابو البرکات بن عبد المجید منیر لاهوری ملتانی(-1054 ق)که بر دیوان عرفی شرح نوشته و آزاد اشعارش را از دیوان او نقل کرده (سرو آزاد،60).

دیوان منیر طالقانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد طاهر منیر طالقانی که به هند رفت و در آنجا درگذشت(صبح گلشن،463).

دیوان منیری(یا شعر او)

فارسی،از شرف الدّین یحیی(یا احمد)منیری بلخی(-782 ق)که«شرفنامه»به نام او تألیف شده(ریاض العارفین،159).

دیوان موّاج(یا شعر او)

فارسی؟،از موّاج(سدۀ 13 ق)شاعر آذربایجانی(دانشمندان آذربایجان،362).

دیوان موافق اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از علی اکبر بن اسماعیل موافق خاتون آبادی اصفهانی نعمت اللّهی(-1352 ق) (شعرای معاصر اصفهان،474).

دیوان موالی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ابو الحسن موالی اصفهانی،که به هند رفت و نزد نظام الملک آصف جاه تقرب یافت (صبح گلشن،464).

دیوان موالی تونی(یا شعر او)

فارسی،از موالی تونی(-949 ق)(تحفۀ سامی،123).

دیوان موالی ترکمان(یا شعر او)

فارسی،از موالی ترکمان معتمد سلطان حمزه میرزا و معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص، 129).

دیوان موالی کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی قلی خان موالی تیموری کشمیری(صبح گلشن،463).

دیوان مؤبد آذربایجانی(یا شعر او)

فارسی؟،از مؤبد آذربایجانی،مذکور در حدیقة الشعراء،در صبح گلشن،(ص 464)مؤبد فارسی آمده که محتملا هردو یکی است.

دیوان مؤبد کاشانی-هنایش خرد

فارسی،از شیخ عبد العلی بن محمد باقر مؤبد صبحی بیگدلی کاشانی.ط.تهران،1322 ق.

دیوان مؤتمن الملک انصاری(یا شعر او)

فارسی و عربی،از محمد سعید خان مؤتمن الملک انصاری(المآثر و الآثار،190).

ص:494

دیوان موجد اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از شفیعای موجد اصفهانی طالقانی، معاصر نادر شاه افشار(صبح گلشن،465).در آتشکده(ص 412)موحّد آمده است.

دیوان موجد بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از موجد بلگرامی(صبح گلشن،464).

دیوان موجد شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از مجید موجد شیرازی،ندیم سلطان ابراهیم میرزا(صبح گلشن،467).

دیوان موجد کلکته ای(یا شعر او)

فارسی،از مولوی سراج الدین علی خان موجد موهانی کلکته ای(-1238 ق)قاضی القضات کلکته(صبح گلشن،467).

دیوان موجد همدانی(یا شعر او)

فارسی،از موجد همدانی(-1024 ق)(صبح گلشن،467).

دیوان موجود(یا شعر او)

فارسی،از شاه عبد الجلیل موجود(صبح گلشن، 467).

دیوان موجی اهری(یا شعر او)

ترکی،از موجی شیخ الاسلام اهر(دانشمندان آذربایجان،363).

دیوان موجی بدخشانی

فارسی،از قاسم خان موجی بدخشانی(-979 ق)که مثنوی«یوسف و زلیخا»در 6000 بیت از اوست(دانشمندان آذربایجان،175)نیز مثنوی «لیلی و مجنون»او در دانشگاه تهران موجود است(فهرست،43/2).

دیوان موجی گرجی(یا شعر او)

فارسی،از علی جان بیگ بن اغلی بیک موجی گرجی که ظاهرا معاصر نصرآبادی بوده است (تذکره،51).

دیوان مودود چشتی(یا شعر او)

فارسی،از مودود چشتی،که از نوادگان قطب الدین مودود بن یوسف چشتی(-527 ق) صوفی معروف بوده(صبح گلشن،468).

دیوان مؤذن خراسانی

فارسی،از محمد علی مؤذن خراسانی،زنده در 1077 ق،مؤلف«تحفۀ عباسی»، «قصص الخاقان»و جز آن.خ.آستان قدس،ش 9277(1312 ق)،ش 8613.

دیوان موزون اصفهانی

فارسی،از عباسعلی بن براتعلی موزون اصفهانی (1314 ق-)که مجموعۀ«اندوهنامۀ»او در اصفهان طبع شده.

دیوان موزون الملک تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ لطفی موزون الملک تبریزی (-1020 یا 1021 ق)از امیران جهانگیر شاه (میخانه،537).

دیوان موزون سمرقندی

فارسی،از میر شریف موزون سمرقندی، معروف به بابا خواجه معاصر نصرآبادی که در ستاره شناسی نیز مهارت داشت(تذکره،440).

دیوان موزون ناگوری(یا شعر او)

فارسی،از موزون ناگوری که نستعلیق را خوش می نوشت و از اولاد حمید الدّین ناگوری بود (صبح گلشن،471).

دیوان موسوی خواب بین(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد افضل بن سلطانعلی موسوی خواب بین(تذکرۀ حسینی،305).

دیوان موسوی خوانساری

فارسی،از محمد هاشم بن زین العابدین موسوی خوانساری،برادر صاحب روضات.خ.

فارسی،از میرزا هادی مولوی گیلانی،معروف به وفا علی شاه،که مثنوی«عالم و آدم»را در 5000 بیت در تاریخ جهان سروده که چاپ شده است(سخنوران نامی معاصر،268/3).

دیوان مؤمن ابرقوهی(یا شعر او)

فارسی،از مؤمن ابرقوهی(صبح گلشن،473).

دیوان مؤمن استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد مؤمن استرآبادی،خواهرزادۀ سید فخر الدین سماکی و معلم سلطان حیدر صفوی،زنده تا 1025 ق(آتشکده،154).خ.

سلطنتی سابق،تهران.

دیوان مؤمن اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از مؤمن بن حاج آقا اصفهانی(صبح گلشن،474).

دیوان مؤمن اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از مؤمن اصفهانی،پدر صامت(تذکرۀ نصرآبادی،210).

دیوان مؤمن ترکمان(یا شعر او)

فارسی،از مؤمن برادر محمد امین ترکمان مشهدی(مجمع الخواص،68).

دیوان مؤمن تونی(یا شعر او)

فارسی،از مؤمن تونی،برادر شیخ محمد قاری (تذکرۀ نصرآبادی،311).

دیوان مؤمن جزائری---

ص:497

معاصر صادقی بوده(مجمع الخواص،58).

دیوان مؤمنی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از مؤمنی استرآبادی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،154).

دیوان مونس اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از علی اکبر مونس اصفهانی،که به هند سفر کرد و در لکهنو اقامت گزید(صبح گلشن، 476).

دیوان مونس بارفروشی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد رضا مونس بار فروشی مازندرانی(مجمع الفصحاء،473/2).

دیوان مونس بهوپالی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد اعظم حسین بن حکیم محمد زکی مونس بهوپالی سندیلوی لکهنوی،زنده در 1293 ق(صبح گلشن،475).

دیوان مونس بخاری(یا شعر او)

فارسی،از مونس بخاری،شاعر دربار امیر بخارا، که ظاهرا معاصر نصرآبادی بوده(تذکره، 434).

دیوان مونسی شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از مونسی شوشتری(صبح گلشن، 476).

دیوان مونس شیرازی

فارسی،از میرزا عبد الحسین بن علی مونس علی شاه ذو الریاستین(1290 ق-)؛ط 1369 ق.

دیوان مونس هندی

اردو،از نواب مونس صاحب هندی،برادر انیس و عمّ نفیس،ط.

دیوان مؤید

فارسی،از عبد العلی مؤیّد؛ط.

دیوان المؤید باللّه

عضد الدوله المؤید باللّه ابو الحسین حسینی هارونی(-421 ق)(تاریخ طبرستان،28).

دیوان مؤید التولیه

فارسی،از سید علی بن حسن مؤیّد ثابتی (سخنوران نامی معاصر،211/1).

دیوان مؤید دیوانه(یا شعر او)

فارسی،از مؤید دیوانه،معاصر نوائی،که خلل دماغ داشته و از دودمان ابو سعید ابو الخیر بوده است(مجالس النفائس،35 و 209).

دیوان مؤید شولستانی(یا شعر او)

فارسی،از مؤید شولستانی که در خدمت ممتاز شولستانی ملازمت داشت(تذکرۀ نصرآبادی، 432).

دیوان المؤید فی الدّین

ابو نصر هبة اللّه بن موسی ملقب به المؤید فی الدین(-پیش از 487 ق)،داعی خلفای فاطمی مصر؛ط.قاهره،1949 م.

دیوان مؤیّد مهنه(یا شعر او)

فارسی،از مؤید مهنه نبیرۀ ابو سعید ابو الخیر (مجالس النفائس،35 و 209).

دیوان مؤیّد نسفی

فارسی،از مؤیّد الدّین نسفی،ناظم مثنوی «پهلوان نامه».مذکور در«لباب الالباب»و «هفت اقلیم».

دیوان مؤیّدی

فارسی،از مؤیّدی که شمس قیس از آن نقل کرده است(المعجم،333).

دیوان مهتاب

فارسی،از مهتاب.ط.لکهنو.

دیوان مهجور اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد علی مهجور اصفهانی که در اصفهان معلم کودکان و معاصر هدایت بود (مجمع الفصحاء،446/2).

ص:498

دیوان مهدی خوئی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا مهدی بن محمد نصیر خوئی، ندیم محمد علی میرزا دولتشاه قاجار (مجمع الفصحاء،439/2).

دیوان مهدی رازی(یا شعر او)

فارسی،از مهدی بن میرزا غیاث عرب نسابۀ طباطبائی رازی که ظاهرا معاصر نصرآبادی بوده (تذکرۀ،163).

دیوان مهدی صدر

فارسی،از میرزا مهدی بن میرزا حبیب اللّه صدر موسوی عاملی(-1043 ق)که پس از پدر به وزارت صفویه رسید(صبح گلشن،16).

دیوان مهدی فتح آبادی(یا شعر او)

فارسی،از مهدی فتح آبادی که به گفتۀ فرصت، از خوانین بوده است(آثار العجم،569).

دیوان مهدی القزوینی

سید مهدی بن حسن قزوینی(-1300 ق)که منظومه ای در اصول به نام«السبائک»داشته است.

دیوان مهدی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از مهدی قزوینی،معاصر فتحعلی شاه قاجار(صبح گلشن،477).

دیوان مهدیقلی قادورقائی(یا شعر او)

فارسی؟،از مهدیقلی قادورقائی(؟)معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،35).

دیوان مهدی القطیفی

سید مهدی قطیفی که چندی از مراثی او در مجموعه ای دیده شده.

دیوان مهدی قمشه ای---

ص:500

دیوان مهری عرب(یا شعر او)

فارسی و عربی،از سید علی مهری عرب عاملی که در اواخر روزگار صفویه در اصفهان اقامت داشت و تا اندازه ای فارسی آموخته و به صورت شکسته بسته شعر می گفت و مورد تحسین ظرفا قرار می گرفت(مجمع الفصحاء،38/2)؛خ.

دانشگاه تهران.

دیوان مهری مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از مهری مشهدی(مطلع الشمس، 445/2).

دیوان مهری هروی

فارسی،از مهری هروی،زوجۀ عبد العزیز طبیب شاهرخ بن تیمور گورکان(مجالس النفائس،21 و 195).

دیوان مهستی گنجوی

فارسی،از مهستی همسر ابن خطیب گنجوی، معاصر سلطان سنجر سلجوقی؛ط.تهران، 1376 ق.

دیوان المهلّبی(او شعره)

ابو عیینۀ مهلبی،که ابن شهر آشوب،او را از شاعران اهل بیت(علیه السلام)شمرده است (معالم العلماء،140).

دیوان مهمی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از مهمّی تبریزی،معاصر امامقلی خان حاکم شیراز(آتشکده،215).

دیوان مهندس دستگردی

فارسی،از میرزا محسن بن اسحاق مهندس دستگردی اصفهانی(معاصر)که منظومۀ «فجایع بشر»اثر طبع او در 1370 ق چاپ شده.

دیوان مهیار

ابو الحسین مهیار بن مرذویه دیلمی کسروی (-428 ق)،مولی و شاگرد شریف رضی؛ط.

مصر 1344-1350.ق،در 4 جزء.

دیوان مهین اصفهانی

فارسی،از حسن بن محمد علی(بهنیا)مهین اصفهانی(1290 ش-)(شعرای معاصر اصفهان،482).

دیوان مهین خطاط

فارسی،از ملا محمد حسین مهین خوشنویس تبریزی(دانشمندان آذربایجان،365).

دیوان مهین دارائی

فارسی،از مهین دخت بنت امیر خسرو دارائی زنجانی(1340 ق-)که منظومۀ«روباهنامۀ»او چاپ شده.

دیوان میثمی عراقی

شیخ محمد تقی بن محمود عراقی میثمی(-پس از 1320 ق)،معلم صاحب ذریعه.

دیوان میر اکبرآبادی

اردو،از میر محمد تقی اکبرآبادی مؤلف«نکات الشعراء»و خواهرزادۀ سراج الدین علی خان آرزو؛ط.لکهنو.

دیوان میر تربتی(یا شعر او)

فارسی،از میر تربتی(صبح گلشن،480).

دیوان میر حسینی---

ص:501

دیوان میرزا جان باغنوی(یا شعر او)

فارسی،از ملا میرزا جان باغنوی شیرازی محشی معروف که حواشی متعددی از او یاد شد (صبح گلشن،482).

دیوان میرزای شیروانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد بن حسن معروف به مدقّق و ملا میرزای شیروانی(-1098 ق)که حواشی او نیز معروف است(تذکرۀ نصرآبادی،157 و 298).

دیوان میرزای فیض آبادی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا زین العابدین جعفر امیر الدوله فیض آبادی،معروف به میرزا بزرگ(صبح گلشن،481).

دیوان میرزای همدانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا بیگ همدانی(مجالس النّفائس، 54 و 277).

دیوان میرزائی ساوجی(یا شعر او)

فارسی،از میرزائی ساوجی معمار،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،148).

دیوان میر سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از میر سبزواری،شیخ الاسلام سبزوار (مجالس النفائس،145).

دیوان میر سیستانی(یا شعر او)

فارسی،از میر سیستانی،معاصر جامی(تذکرۀ حسینی،320).

دیوان میر علی---

ص:502

دیوان میرم غوری(یا شعر او)

فارسی،از میرم غوری(صبح گلشن،486).

دیوان میرم هروی(یا شعر او)

فارسی،از میرم هروی معروف به میرم سیاه، زنده در 928 ق.خ.دانشگاه تهران.

دیوان میر میران قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از میر میران قزوینی.مذکور در تذکرۀ «همیشه بهار».

دیوان میر هادی

فارسی،از امین میر هادی(1287 ش-).ط.

تهران،1374 ق(با نام«منتخبی از بهترین اشعار امین میر هادی»).

دیوان میکده

فارسی،از علی بن یوسف میکدۀ آشتیانی،که منظومۀ«چهار فصل»او چاپ شده.

دیوان میکش دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از میر احمد حسین بن کرامت حسین میکش دهلوی(روز روشن،668).

دیوان میلانی

فارسی و ترکی،از میر نقی بن حاج سید آقا میلانی.

ط.تبریز،1363 ق(بخشی از دیوان).

دیوان میلی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از میلی تبریزی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،144).

دیوان میلی حصاری(یا شعر او)

فارسی،از میلی حصاری که اهل حصار شادمان و معاصر فخری بوده(مجالس النفائس،159).

دیوان میلی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از میلی قزوینی(صبح گلشن،486).

دیوان میلی هروی

فارسی،از میر قلی میلی،از ترکان هرات(-983 ق).خ.ملک تهران،آسیائی بنگال.

دیوان میمنت کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از میمنت کشمیری(-1140 ق)،از امیران فرّخ سیر(صبح گلشن،486).

دیوان مینای افشار(یا شعر او)

فارسی،از فریدون بیگ مینای افشار(-1235 ق).اشعارش در یک جنگ خطی دیده شده.

دیوان مینای زند

فارسی،از سلطان علی خان بن رضا علی خان مینای زند(-1302 ق).فرصت ظاهرا این دیوان را دیده بوده است(آثار عجم،569).

دیوان مینوی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا احمد مینوی شیرازی،شاگرد فرصت(آثار عجم،569).

دیوان مینوی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از امیر خان مینوی لاجوردی همدانی.

مذکور در«دانشنامۀ»الفت.

دیوان النّائلی

نائلی(؟)،خ.عثمان ثالث استانبول.مذکور در فهرست آن کتابخانه.

دیوان النّابغة الجعدی

ابو لیلی حبان بن قیس،نابغۀ جعدی مضری عامری که عمری دراز یافته.خ.کوپرلی زاده.

دیوان النابغة الذّبیانی

زیاد بن عمرو بن معاویه،نابغۀ ذبیانی.خ.عطار بغداد.

دیوان ناجی اندجانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسین بن محمد زمان ناجی اندجانی(-1126 ق)،از حکّام فرّخ سیر و برادر غافل مازندرانی(نتایج الافکار،724).

دیوان ناجی اردوبادی(یا شعر او)

فارسی،از ناجی(یا نامی)اردوبادی(سدۀ 10 و 11 ق)که از تبریز به هند رفت و در آنجا درگذشت(دانشمندان آذربایجان،369).

ص:503

دیوان ناجی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از ناجی تبریزی،معاصر نصرآبادی (تذکره،363).

دیوان ناجی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از عبد المجید ناجی فرزند راجی تبریزی (تذکرۀ نصرآبادی،363).

دیوان ناجی خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از ملا حسن ناجی واعظ خوانساری (صبح گلشن،488).

دیوان ناجی شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از علی رضا بن محمد طاهر ناجی تاجر شوشتری(-1282 ق).مذکور در«تحفة الاحباب»حزین.

دیوان ناجی قزوینی

فارسی،از باقر ناجی بازرگان قزوینی،ط.تهران، 1322 ق.نسخۀ دیوان ناجی که توسط شاعر در 1297 ق کتابت شده در دانشگاه تهران موجود و محتملا از همین شاعر است.

دیوان ناجی لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از ناجی لاهیجی،معاصر نصرآبادی (تذکره،380).

دیوان ناجی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از شاه قاسم ناجی مشهدی که به هند رفت و در آنجا درگذشت(صبح گلشن،488).

دیوان ناخدای شیرازی

فارسی،از محمد حسین ناخدای شیرازی(سدۀ 13 و اوائل 14 ق)،در 50000 بیت،که منظومۀ «انیس العارفین»او چاپ شده.

دیوان ناخدای یزدی(یا شعر او)

فارسی،از احمد ناخدای یزدی(-1083 ق) (تاریخ یزد،334).

دیوان نادرپور

فارسی،از نادر نادرپور(معاصر)،که چند مجموعه از وی چاپ شده.

دیوان نادر تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از کلب علی نادر تبریزی مقیم عباس آباد اصفهان(تذکرۀ نصرآبادی،393).

دیوان نادر دامغانی(یا شعر او)

فارسی،از نادر دامغانی(صبح گلشن،489).

دیوان نادر شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از نادر شیرازی که نخست تصوف می ورزید و سپس در خدمت وزیران درآمد (تذکرۀ نصرآبادی،350).

دیوان نادر علیشاه

فارسی،از نادر علی شاه،خ.ملک.شاید نادر علی رعد باشد که دیوانش چاپ شده.

دیوان نادر قاجار(یا شعر او)

فارسی،از ابو محمد نادر میرزا بن بدیع الزمان بن محمد قلی بن فتحعلی شاه قاجار(-پیش از 1305 ق)که تألیفات متعددی دارد(المآثر و الاثار،197).

دیوان نادر مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا اسد اللّه بن عبد الغفّار نادر مازندرانی مؤلف«عبرة الناظرین»و معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،499/2).

دیوان نادری

فارسی،از محمد تقی نادری،زنده در 1281 ق.

خ.دانشگاه تهران.

دیوان نادری

فارسی،از نادری؛خ.عثمان ثالث.مذکور در فهرست آن کتابخانه.نیز مذکور در«گلستان مسرّت»(ص 490).

ص:504

دیوان نادری افشار(یا شعر او)

فارسی،از نادری افشار(نامۀ سخنوران،137).

دیوان نادری بخارائی(یا شعر او)

فارسی،از نادری بخارائی(مجالس النفائس، 163).

دیوان نادری بغدادی(یا شعر او)

نادری بغدادی،ساکن موصل(العراق بین الاحتلالین،137/4).

دیوان نادری ترشیزی(یا شعر او)

فارسی،از نادری ترشیزی.مذکور در«هفت اقلیم».

دیوان نادری سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از نادری سمرقندی(-966 ق)که در روزگار همایون به هند رفت(تحفۀ سامی، 155؛صبح گلشن،490).

دیوان نادری سیالکوتی(یا شعر او)

فارسی،از نادری سیالکوتی لاهوری(صبح گلشن،490).

دیوان نادری شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از نادری شوشتری(صبح گلشن، 491).

دیوان نادری کازرونی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد ابراهیم نادری کازرونی، مقیم شیراز،ناظم مثنویهای«گلستان خلیل»، «مشرق الاشراق»،«منهج عشاق»و جز آنها (ریاض العارفین،567).

دیوان نادری مروزی(یا شعر او)

فارسی،از نادری مروزی مصاحب امیر علیشیر (مجالس النفائس،76 و 251).

دیوان نادری مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از نادری مشهدی که به هند رفت(صبح گلشن،491).

دیوان نادری هروی(یا شعر او)

فارسی،از نادری هروی معمار(صبح گلشن، 491).

دیوان نادعلی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از نادعلی بن قربانعلی خرّم فروشانی اصفهانی که منظومۀ«مصیبت نامۀ»او چاپ شده.

دیوان نادم جاجرمی

فارسی،از ملا محمد نادم جاجرمی(-1221 ق)،نزدیک به 8000 بیت(مجمع الفصحاء، 502/2).

دیوان نادم شفیعی-دیوان گلشن حسینی

فارسی،از محمد علی نادم شفیعی؛ط.رشت، 1336 ش(ج 2).

دیوان نادم لاهیجی

فارسی،از شهسوار بیگ نادم لاهیجی(-1050 ق)که تذکره نگاران شعر او را ستوده اند(میخانه، 546؛تذکرۀ نصرآبادی،240).

دیوان نادم لکهنوی(یا شعر او)

فارسی و اردو،از نادم لکهنوی(-1291 ق)از قوم کایته(صبح گلشن،491).

دیوان نادم هروی(یا شعر او)

فارسی،از نادم هروی(تذکرۀ حسینی،356).

دیوان نادمی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از نادمی اصفهانی(صبح گلشن،492).

دیوان نارنجی(یا شعر او)

فارسی،از نارنجی سلطان بن یاری سلطان شهرزوری،از سرهنگان ارتش شاه طهماسب صفوی(تحفۀ سامی،184).

دیوان نازک الملائکة

نازک الملائکة بنت صادق الملائکة.این دیوان در 2 جزء چاپ شده به نامهای«عاشقة اللیّل»و «شظایا و رماد»؛ط 1947 و 1949 م

ص:505

دیوان نازکی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از نازکی استرآبادی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،153).

دیوان نازکی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از نازکی تبریزی،معاصر سام میرزا که تاجدوزی می کرده است(تحفۀ سامی،143).

دیوان نازکی خراسانی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از درویش نازکی،معاصر امیر علی شیر(مجالس النفائس،45 و 218).

دیوان نازکی مراغی(یا شعر او)

فارسی،از نازکی مراغی،مدّاح معزّ الدّین محمد بن سام غوری(-602 ق)(دانشمندان آذربایجان،368).

دیوان نازکی نهاوندی(یا شعر او)

فارسی،از نازکی نهاوندی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،302).

دیوان نازکی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از نازکی همدانی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،158).به قول سام میرزا وی می خواسته تمام کتب منظوم را جواب گوید.

بسیار ولی سست و غلط شعر می گفته.

دیوان نازنینی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از نازنینی سبزواری،مصاحب امیر شاهی و معاصر نوائی(مجالس النفائس،40 و 213).

دیوان ناسخ قاجار

فارسی،از عباس بن محمد بیگ قاجار،که «تقویم المحسنین»فیض را به فارسی ترجمه کرد.نصرآبادی از ناسخ ترک یاد کرده و شاید هردو یکی باشد(تذکره،191 و 541).

دیوان ناسخ لکهنوی(یا شعر او)

فارسی و اردو،از امام بخش ناسخ لکهنوی (-1254 ق)؛ط.نول کشور.

دیوان ناشی

فارسی،از ناشی که مثنوی او در احوال فتحعلی شاه قاجار در کتابخانۀ ملّی موجود است.

دیوان ناصح بروجردی(یا شعر او)

فارسی،از ناصح بروجردی(نامۀ سخنوران، 161).

دیوان ناصح تهرانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی بن محمد صادق ناصح تهرانی(1316 ق-)که صاحب تألیفات متعددی است(شعرای معاصر اصفهان،494).

دیوان ناصح دهخوارقانی

فارسی،از ملا علی قلی ناصح واعظ دهخوارقانی که«آیات الظهور»را در 1351 ق تألیف و چاپ کرده و در آن از دیوان او هم یاد شده است.

دیوان ناصح قمشه ای(یا شعر او)

فارسی،از شیخ عبد الرّحیم ناصح قمشه ای (شعرای معاصر اصفهان،498).

دیوان ناصحی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه ناصحی(نقض المثالب،252 و 628).

دیوان ناصحی بدایونی(یا شعر او)

فارسی،از ناصحی بدایونی،شاعر روزگار اکبر شاه(صبح گلشن،493).

دیوان ناصر

فارسی،از شاعری متخلص به ناصر که اشعارش در هامش نسخۀ دیوان حافظ،مؤرخ 858 ق موجود در کتابخانۀ مجلس کتابت شده و محتملا مربوط به یکی از عناوین زیر باشد.

دیوان ناصر اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد گلکار معروف به درویش ناصر علی اصفهانی(سدۀ 12 ق).

ص:506

دیوان ناصر بجه ای(یا شعر او)

فارسی،از ناصر بجه ای(سدۀ 7 ق)که در شیراز اقامت داشته.خ.ایاصوفیا.

دیوان ناصر بخارائی

فارسی،از درویش ناصر بخارائی(-773 ق).

خ.ملک،مطهری تهران و عارف حکمت مدینه.

دیوان ناصر بخارائی(یا شعر او)

فارسی،از ناصر بخارائی که در روزگار عبد العزیز خان،قاضی بخارا بوده(تذکرۀ نصرآبادی،432).

دیوان ناصر بنارسی

فارسی،از سید محمد ناصر بن محمد سعید خان طباطبائی بنارسی،شاگرد محمد حسن قتیل (صبح گلشن،494).

دیوان ناصر بنگالی

فارسی،از محمد ناصر خان بن محمد قاسم بنگالی،داماد نواب قاسم علی خان ناظم بنگاله، ناظم مثنوی«لیلی و مجنون»(صبح گلشن، 495).

دیوان ناصر ترمذی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه شاه ناصر ترمذی(سدۀ 10 ق)(روز روشن،672).

دیوان ناصر حیدرآبادی

فارسی،از نواب ناصر جنگ بن نظام الملک آصفجاه حاکم حیدرآباد(-1164 ق)؛خ.

آصیفّیه.

دیوان ناصر حسین

فارسی؟،از ناصر حسین بن حامد حسین (-1361 ق).منقول از سید سعید فرزند شاعر.

دیوان ناصر خسرو

فارسی،از ناصر بن خسرو بن حارث حجت علوی اسماعیلی(-481 ق)؛ط؛تهران،1324 ق؛1304 ش و مکرّر در ایران و هند.

دیوان ناصر الخطّی

شیخ ناصر خطی بحرانی آل ابی سعود(-1305 ق)؛خ.موجود.

دیوان ناصر دولت آبادی

فارسی،از ناصر بن نصر اللّه دولت آبادی(1339 ق-)که بخشی از آن چاپ شده(شعرای اصفهان،496).

دیوان ناصر دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از سید عطاء اللّه ناصر دهلوی(صبح گلشن،494).

دیوان ناصر الدین شاه قاجار

فارسی،از ناصر الدین شاه بن محمد شاه قاجار (-1313 ق).ط.تهران.

دیوان ناصر الدین عین الملک(یا شعر او)

فارسی،از ناصر الدین عین الملک(سدۀ 8 ق)که اشعارش در تذکرة الشعرائی که نسخۀ آن در کتابخانۀ مجلس موجود است نقل شده.

دیوان ناصر رامپوری(یا شعر او)

فارسی،از ناصر افغان رامپوری(-1259 ق) (صبح گلشن،495).

دیوان ناصر سجزی(یا شعر او)

فارسی،از امیر ناصر الدین عثمان بن حرب سجزی..مذکور در«لباب الالباب»عوفی.

دیوان ناصر سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از ناصر الدین احمد سمرقندی(سدۀ 9 ق)،ملازم احمد حاجی بیگ(مجالس النفائس، 117 و 288).

دیوان ناصر سهرندی---

ص:507

دیوان ناطق دنبلی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسن خان بن محمد علی خان ناطق دنبلی،وزیر لطف علی خان زند،که پس از انقراض خاندان زند،به دست آقا محمد خان اسیر و کشته شد.مذکور در«ناسخ التواریخ»، مجلد قاجاریه(ص 27).

دیوان ناطق دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از ناطق دهلوی شاعر روزگار اکبر شاه (کلمات الشعراء،118).

دیوان ناطق شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از مسیحای ناطق شیرازی،فرزند ملا نویدی،معاصر نصرآبادی(تذکره،412).

دیوان ناطق شیرازی

فارسی،از شیخ محمد بن محمد علی ناطق شیرازی،پیش نماز مسجد مشیر الملک و معاصر مؤلّف آثار عجم(ص 570).

دیوان ناطق کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسن ناطق کاشانی،داماد فتحعلی صبای کاشانی.مذکور در مدایح معتمدیه.

دیوان ناطق کرمانی-جوهر معظّم

فارسی،از گل محمد ناطق منشی کرمانی؛ط.

لکهنو،1277 ق.

دیوان ناطق کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از ناطق کشمیری،معاصر نصرآبادی (تذکره،451).

دیوان ناطق کوهپایه ای

فارسی،از ملاّ زمان ناطق مکتبدار کوهپایه ای (سدۀ 11 ق).خ.دانشگاه تهران.

دیوان ناطق لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از خواجه رحمت اللّه ناطق لاهوری، شاگرد شیخ نور العین و خان خانان(صبح گلشن، 496).

دیوان ناطق مکرانی---

ص:509

دیوان ناظر گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از ناظر گیلانی(صبح گلشن،498).

دیوان ناظر مازندرانی

فارسی،از میرزا طاهر ناظر مازندرانی(سدۀ 13 ق)؛خ.ملک.

دیوان ناظری مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از ناظری(یا ناظر)مشهدی،معاصر نوائی(مجالس النفائس،88 و 262).

دیوان ناظم ایروانی

فارسی،از میرزا علی اکبر ناظم ایروانی،مذکور در «نامۀ فرهنگیان»تألیف عبرت.

دیوان ناظم بختیاری

فارسی،از ید اللّه ناظم بختیاری(1294 ق-)در 1000 بیت(نامۀ سخنوران،139).

دیوان ناظم بنارسی(یا شعر او)

فارسی،از ناظم بن علی بنارسی(صبح گلشن، 499).

دیوان ناظم تبریزی

فارسی،از خواجه محمد صادق(معروف به صادقا)ناظم تبریزی،مقیم عباس آباد اصفهان که «نظم گزیده»را در 1036 ق تألیف کرده است (سخنان ابو سعید،183).

دیوان ناظم دکنی(یا شعر او)

فارسی،از نصیر الدوله ناظم الملک دکنی فرزند عماد الملک و نوادۀ آصفجاه دکنی،شاگرد قتیل (صبح گلشن،500).

دیوان ناظم سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از ملا نظامی ناظم سبزواری.مذکور در سفینۀ خوشگو.

دیوان ناظم شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از نظامای بنّاء که نخست سالم تخلص داشت و سپس آن را به ناظم تغییر داد(تذکرۀ نصرآبادی،384).

دیوان ناظم شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا مهدی بن نقیب ناظم شیرازی، معاصر معصوم علی شاه(طرائق الحقایق، 215/3).

دیوان ناظم صابونی

فارسی،از کمال الدین محمد کریم صابونی (-1339 ق)،ناظم مثنویهای«لسان الغیب»، «اخلاق کمالی»و«توحید کمالی»که همه چاپ شده و برخی از آثار او به غلط به عصار انتساب یافته است.

دیوان ناظم کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد شفیع بن محمد علی ناظم کرمانی،زنده در 1234 ق معروف به میرزا کوچک،که به عراق و هند سفر کرد و در لکهنو اقامت گزید(صبح گلشن،499).

دیوان ناظم کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از ناظم کرمانی،مصاحب محمد صادق اختر(صبح گلشن،499).

دیوان ناظم گلپایگانی

در کتاب دانشمندان آذربایجان(ص 175) منظومۀ«یوسف و زلیخا»به او نسبت داده شده.

دیوان ناظم هروی

فارسی،از ملا فرّخ حسین ناظم هروی،فرزند رضائی سبزواری(-1081 یا پس از 1083 ق) که مثنوی«یوسف و زلیخا»را در 1072 ق سروده است.خ.آستان قدس،ش 7146 و کتابخانۀ عامۀ لاهور(پبلیک لایبریری).

دیوان ناظم یزدی(یا شعر او)

فارسی،از ناظم یزدی،معاصر نصرآبادی (تذکره،384).

دیوان ناظمی(یا شعر او)

فارسی،از ناظمی(صبح گلشن،501).

ص:510

دیوان نافذ بروجردی-سرور العاشقین

فارسی،از شیخ اسماعیل بن فخر الدین نافذ بروجردی که ادیب هم تخلص می کرده است.

تخمیس پاره ای از غزلهای حافظ است.ط.

تبریز،1333 ق.

دیوان نافع قمی

فارسی،از نافع قمی که طباخ بود،امّا سرانجام به پایه ای از شعر رسید که معانی بلند را در شعر می آورد و عبد الرزاق لاهیجی یک منظومۀ او را شرح کرده است(تذکرۀ نصرآبادی،366).

دیوان ناقد هروی(یا شعر او)

فارسی،از ناقد هروی(صبح گلشن،501).

دیوان ناکام بخارائی(یا شعر او)

فارسی،از ناکام بخارائی،ملازم امامقلی خان (تذکرۀ نصرآبادی،436).

دیوان نالان لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد رضا بن محمد عباس نالان لکهنوی(سدۀ 13 ق)شاگرد قتیل(صبح گلشن، 501).

دیوان نالۀ بغدادی(یا شعر او)

فارسی،از ملا محمد نالۀ حسنی حسینی بغدادی (-1237 ق)که اصلا اهل بغداد و ساکن استانبول بود.پس به هند سفر کرد و در لکهنو درگذشت(صبح گلشن،501).

دیوان نالۀ شیرازی

فارسی،از سید محمد علی بن حسین نالۀ شیرازی جزائری،ملازم جعفر خان زند،در بیش از 2000 بیت(تحفة العالم،128).

دیوان نامی ابهری(یا شعر او)

فارسی،از صدر الدین محمد نامی ابهری،معاصر شاه عباس صفوی(صبح گلشن،502).

دیوان نامی اسفزاری---

ص:511

زنده در 1310 ق.ط.بمبئی،1307 و 1315 ق.

دیوان نثار گرمرودی

فارسی،از بیان الملک میرزا مهدی بن ابو محمد نثار انصاری شقاقی گرمرودی تبریزی(-1283 ق)؛خ.آستان قدس،ش 4778؛ط.تبریز، 1324 ق.

دیوان نثاری اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از تقی نثاری عصار اصفهانی(صبح گلشن،503).

دیوان نثاری بخارائی

فارسی،از نقیب الاشراف خواجه شیخ بهاء الدین حسن نثاری بخارائی،مؤلف تذکرۀ «مذکّر الاحباب»در 974 ق.

دیوان نثاری تبریزی

فارسی،از نثاری تبریزی،معاصر صادقی کتابدار،که در دیوان خویش،اشعار فغانی و امیر شاهی را پیروی کرده است(مجمع الخواص، 155).

دیوان نثاری تونی

فارسی،از نثاری تونی(-968 ق)که در گناباد می زیسته است.خ.دانشگاه تهران.

دیوان نثاری جلایری(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی بن علی نثاری جلایری خراسانی،معاصر نوائی(مجالس النفائس،111 و 284).

دیوان النثر

شیخ افضل الدین حسن بن علی ماهابادی،از مشایخ منتجب الدین.

دیوان النثر

مجمع بن احمد مسکنی نحوی لغوی،معاصر شیخ طوسی.مذکور در فهرست منتجب الدین.

دیوان نثری گیلانی

فارسی،از نثری گیلانی،معاصر صادقی کتابدار، که به دست شرف الدّین بن مختار کشته شد (مجمع الخواص،294).

دیوان نجابت بهونگامی(یا شعر او)

فارسی،از میر نجیب علی نجابت بهونگامی (صبح گلشن،504).

دیوان نجابت لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از میر نجابت،برادر کوچک میر سیادت لاهوری(کلمات الشعراء،115).

دیوان نجات اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از عبد العالی بن میر محمد مؤمن نجات حسینی اصفهانی(-ح 1140 ق)خ.مطهری.

دیوان نجات تبریزی

فارسی،از میرزا محمد حسین بن معین الاسلام نجات تبریزی،ناظم مثنوی«کلید بهشت»یا «داستان بوداسف و بلوهر»در 1310 ق (دانشمندان آذربایجان،372).

دیوان نجات قمی

فارسی،از نجات قمی،ناظم مثنوی«گل کشتی».

خ.سن پترزبورگ.

دیوان نجاتی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ اسماعیل بن ابراهیم نجاتی استرآبادی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی، 82).

دیوان نجاتی بافقی(یا شعر او)

فارسی،از نجاتی بافقی که نصرآبادی شعر او را از وقاری که او را در سالخوردگی دریافته،نقل کرده است(تذکره،307).

دیوان نجاتی بخاری(یا شعر او)

فارسی،از سلطان محمود بن ابراهیم خوشنویس بخاری(نمونۀ خطوط خوش،130).

ص:513

دیوان نجاتی تبریزی خیابانی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ حیدر(یا صدر)نجاتی خیابانی تبریزی معاصر سام میرزا.مذکور در«تحفۀ سامی».

دیوان نجاتی تهرانی

فارسی،از محمد علی بن غلام حسین نجاتی تهرانی(1324 ق-)که«عجائب المقدور»را به نثر و نظم ترجمه کرده است(سخنوران نامی معاصر،246/2).

دیوان نجاتی رومی(یا شعر او)

ترکی،از نجاتی رومی،معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،115).شاید با عیسی نجاتی (-914 ق)ناظم لیلی و مجنون به ترکی یکی بوده باشد.خ.دار الکتب قاهره.

دیوان نجاتی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از نجاتی شیرازی(هفت اقلیم،310).

دیوان نجاتی نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از ملک علی(یا عبد علی)نجاتی نیشابوری طوسی(صبح گلشن،504).

دیوان نجار اراکی

فارسی،از ابراهیم نجار اراکی(معاصر)،شاعر عامی که شعر خوب می سرود.

دیوان نجار ساغرچی(یا شعر او)

فارسی،از نجار ساغرچی،شاعر دربار خضر بن ابراهیم(چهار مقاله،73).

دیوان نجاری سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از سعد الدّین اسعد نجاری سمرقندی.

مذکور در«لباب الالباب».

دیوان النجاشی(او شعره)

نجاشی تابعی،شاعر اهل بیت(علیه السلام) (معالم العلماء،139).

دیوان نجاشی

فارسی،از عماد الدین ملک ملوک الوزراء(سدۀ 7 ق).خ.موزه بریتانیا(732 ق).

دیوان نجدی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از سید عبد الوهاب نجدی یزدی که در اواخر روزگار صفویان به هند رفت و در اوائل دورۀ افشاریه بازگشت(تاریخ یزد،335).

دیوان نجف اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از نجف گازر اصفهانی(صبح گلشن، 504).

دیوان نجف شاه جهان آبادی

فارسی،از مولوی نجف علی خان شاه جهان آبادی،ناظم مثنوی«هفت پیکار»و«نظم تورات»و مؤلف«شرح دساتیر»(صبح گلشن، 505).

دیوان نجفقلی خان زنگنه

فارسی،از نجفقلی خان بن علی بیگ زنگنه، میر آخورباشی شاه عباس دوم و پس از آن والی مرو(تذکرۀ نصرآبادی،26).

دیوان نجف لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ عبد الکریم نجف لکهنوی، شاگرد مصحفی(صبح گلشن،504).

دیوان نجفی اللّه آبادی(یا شعر او)

فارسی،از شاه غلام خوب اللّه بن شاه محمد نجفی افضلی اللّه آبادی(-1170 ق)(صبح گلشن،506).

دیوان نجم آبادی

فارسی،از شیخ محمود نجم آبادی تهرانی که منظومۀ«متاع الواثین»او چاپ شده.

دیوان نجم اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از نجم الشریعة بن بهاء الدین فاضل نوری اصفهانی(1310 ق-)(شعرای معاصر اصفهان،500).

ص:514

دیوان نجم رازی

فارسی،از نجم الدین ابو بکر عبد اللّه بن محمد رازی معروف به دایه(-654 ق)،مؤلف «مرصاد العباد»و«بحر الحقایق»(نفحات الانس، 389).

دیوان نجم ساوجی(یا شعر او)

فارسی،از نجم الدین یعقوب پروانه چی ساوجی، عمه زادۀ قاضی مسیح الدین عیسی ساوجی و معاصر نوائی(مجالس النفائس،119 و 295).

دیوان نجم سمنانی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ نجم الدین سمنانی(صبح گلشن، 509).

دیوان نجم شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از نجم شوشتری(صبح گلشن،506).

دیوان نجم کبری

فارسی،از نجم الدین احمد بن محمد بن عمر خوافی خیوقی خوارزمی معروف به کبری (-619 ق).سنگلاخ این دیوان را به خط ابراهیم بن میر عماد دیده بوده است(امتحان الفضلاء،292/1).

دیوان نجم کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از نجم الدین حسن شهرویۀ کرمانی (مجمع الفصحاء،633/1).

دیوان نجمی(یا شعر او)

فارسی،از نجمی،معاصر قزوینی مترجم مجالس النفائس(ص 385).

دیوان نجمی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از نجمی منجم اصفهانی(صبح گلشن، 509).

دیوان نجمی اصفهانی

فارسی،از آخوند ملاّ ابراهیم بن محمد حسین نجمی اصفهانی(-1362 ق)(شعرای معاصر اصفهان،502).

دیوان نجمی شیروانی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ نجمی شیرازی،معاصر فخری (مجالس النفائس،166).

دیوان نجمی کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از نجمی کشمیری،شاگرد قاسم کاهی، که در 988 ق به ماوراء النهر رفت و اسفندیار بن خسرو را مدح گفت(خزانۀ عامره،435).

دیوان نجمی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از نجمی جامه باف مشهدی معاصر نوائی(مجالس النفائس،79 و 254).

دیوان نجومی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ غیاث نجومی کاشانی(تذکرۀ نصرآبادی،38).

دیوان نجومی هروی(یا شعر او)

فارسی،از نجومی هروی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،38 و 212).

دیوان نجیب

فارسی،از نجیب.خ.عثمان ثالث استانبول.

دیوان نجیب استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از نجیب استرآبادی،مقیم اصفهان و معاصر شاه سلیمان صفوی(تذکرۀ نصرآبادی، 327).

دیوان نجیب ترمذی(یا شعر او)

فارسی،از نجیب الدین ابو بکر خوشنویس ترمذی،شاعر روزگار سلجوقیان.مذکور در «لباب الالباب».

دیوان نجیب الدین العاملی

نجیب الدین علی بن محمد العاملی،زنده در 1004 ق،شاگرد صاحب معالم،که در همین سال«منتقی الجمان»را کتابت کرده و در آن نسخه قصیدۀ ای را که در مدح مؤلّف سروده نوشته است.

ص:515

دیوان نجیب شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از نجیب شیرازی معروف به میرزا نجیبا،معاصر نصرآبادی،(تذکره،205).

دیوان نجیب کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ نور بن خواجه محمد حسین نجیب کاشانی،معاصر نصرآبادی(تذکره،44 و 371).

دیوان نجیب گلپایگانی

فارسی،از نجیب الدین گلپایگانی(-653 ق) شاعر روزگار سلجوقیان فارس.خ.آستان قدس، ش 4493؛نیز مجلس و ملک تهران؛عارف حکمت مدینه.

دیوان نجیب لنجانی(یا شعر او)

فارسی،از نجیب بن حاج امین گلی شادی لنجانی اصفهانی،معاصر نصرآبادی(تذکره،424).

دیوان النّحوی

شیخ احمد بن حسن نحوی نجفی حلّی(-1183 ق)،ناظم منظومه های«تلخیص المفتاح»و «مدح السید نصر اللّه».

دیوان نحوی کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از احمد خان نحوی کشمیری(صبح گلشن،510).

دیوان نحیف شاملو(یا شعر او)

فارسی،از نوروز علی بیگ نحیف شاملو(صبح گلشن،510).

دیوان نخشبی بدایونی

فارسی،از ضیاء الدین نخشبی بدایونی(-750 ق)ناظم«طوطی نامه»،«سلک السلوک»و «عشرۀ مبشّره»(هدیة العارفین،429/1).

دیوان نخلی بخارائی(یا شعر او)

فارسی،از نخلی بخارائی،مدّاح امامقلی خان حاکم بخارا و معاصر نصرآبادی(تذکره،435).

دیوان ندائی سمرقندی

فارسی،از شیخ محمد صالح ندائی سمرقندی، ناظم مثنوی«عبد اللّه نامه»(صبح گلشن،512).

دیوان ندائی کاشغری

فارسی،از عبد اللّه بن محمد ندائی کاشغری (-1174 ق)،مقیم قسطنطنیه که در آنجا طریقت نقشبندیه را تدریس می کرد؛خ.طوپ قاپوسرای استانبول و دار الکتب قاهره.

دیوان ندائی گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از ندائی گیلانی،معاصر خیالی(صبح گلشن،511).

دیوان ندائی هروی(یا شعر او)

فارسی،از سلطان محمد ندائی هروی حافظ، شاعر دربار[سلطان حسین]بایقرا(صبح گلشن، 512).

دیوان ندائی یزدی

فارسی،از ندائی،اهل نیشابور،ساکن یزد و معاصر سام میرزا که«روضة الشهداء»کاشفی را به نظم آورد(تحفۀ سامی،150).

دیوان ندرت تهانیسری(یا شعر او)

فارسی،از لاله حکیم بن لاله هروی رام ندرت تهانیسری(-ح 1150 ق)،شاگرد آرزو و بیدل (کلمات الشعراء،114).

دیوان ندیم اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ملا محمد ندیم اصفهانی روضه خوان (صبح گلشن،513).

دیوان ندیم دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا علی بیگ ندیم دهلوی(صبح گلشن،514).

دیوان ندیم شیرازی

فارسی،از میرزا علی اکبر ندیم شیرازی(-1263 ق)،برادر قاآنی(فارسنامه،122/2).

ص:516

دیوان ندیم کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از ندیم کشمیری،معاصر نصرآبادی (تذکره،447).

دیوان ندیم لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از شیر غلام(یا شیو غلام؟)ندیم لکهنوی(صبح گلشن،513).

دیوان ندیم مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد بن میرزا کاظم ندیم مازندرانی(سدۀ 13 ق)ندیم فتحعلی شاه (مجمع الفصحاء،514/2).

دیوان ندیم مشهدی

فارسی و ترکی،از میرزا زکی ندیم مشهدی (-1163 ق)،ناظم مثنویهای«درّ نجف»و «تسبیح کربلا»؛خ.مجلس.

دیوان ندیم هندی(یا شعر او)

فارسی،از محمد عسکری خان ندیم هندی، معاصر صاحب تذکرۀ روز روشن(ص 688).

دیوان ندیمی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از ندیمی سوزنگر اصفهانی(صبح گلشن،514).

دیوان ندیمی بلخی(یا شعر او)

فارسی،از ندیمی بلخی(صبح گلشن،514).

دیوان ندیمی نقاره چی(یا شعر او)

فارسی،از ندیمی(یا قدیمی)نقاره چی،معاصر نوائی(مجالس النفائس،21 و 195).

دیوان نذری شاملو(یا شعر او)

فارسی،از نذری شاملو که آذر او را در شمار امراء یاد کرده است(آتشکده،27).

دیوان نذری کاشی(یا شعر او)

فارسی،از نذری کاشی(مجمع الخواص،212).

دیوان نذیر خیرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد نذیر طبیب خیرآبادی(صبح گلشن،514).

دیوان نذیر لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از محمد نذیر لکهنوی(صبح گلشن، 515).

دیوان نراقی---

ص:517

است.

دیوان نزهت اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا طاهر نزهت اصفهانی(-1351 ق)،عضو انجمن دانشکده و انجمن شیدا (شعرای معاصر اصفهان،504).

دیوان نزهت دامغانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد عظیم نزهت دامغانی،معاصر نصرآبادی(تذکره،428).

دیوان نزهت کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از خواجه نور اللّه نزهت کشمیری(-1140 ق)شاگرد عبد الغنی قبول (صبح گلشن 515).

دیوان نزهت لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از برهان الدین سرفراز علی نزهت لکهنوی(صبح گلشن،515).

دیوان نزهتی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ ضیائی نزهتی،مصاحب ملاّ اظهری(صبح گلشن،516).

دیوان نژاد گرجی(یا شعر او)

فارسی،از محمد علی خان بن اصلان خان نژاد گرجی،که در روزگار محمد شاه از ایران به سفارت دهلی رفت(صبح گلشن،515).

دیوان نساء نسائی(یا شعر او)

فارسی،از سیّده بیگم فخر النساء نسائی خراسانی(مرآت الخیال،338).

دیوان نسائی

فارسی،از تاج الدین نسائی ناظم«کارنامۀ اوقاف»که در«فرهنگ ایران زمین»چاپ شده است.

دیوان النسب

ابو القاسم علی بن حسن الرضی از دودمان شریف مرتضی.در انساب،مرتب بر 3 مجلد:

بنی حسن(علیه السلام)،2.بنی حسین،3.باقی بنی ابی طالب و بنی عباس(عمدة الطالب،193).

دیوان نسبت شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از نسبت شوشتری(تذکرۀ نصرآبادی، 356).

دیوان نسبت نیریزی(یا شعر او)

فارسی،از مؤمن(یا مؤمن کلو)نسبت تبریزی، معاصر نصرآبادی(تذکره،386).

دیوان نسبتی تانیسری(یا شعر او)

فارسی،از شاه محمد صالح نسبتی تانیسری لاهوری معاصر نصرآبادی(تذکره،448).

دیوان نسبتی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از نسبتی مشهدی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،200).

دیوان نسودی تبریزی

فارسی،از سید مهدی نسودی تبریزی(معاصر)، که منظومۀ«نوروزنامۀ»او چاپ شده.

دیوان نسیم اردکانی

فارسی،از علی صدارت نسیم اردکانی(1329 ق-)فرزند حاج شیخ محمد مجتهد.یک مجموعۀ او به نام«ترانه های نسیم»در شیراز به سال 1360 ق چاپ شده.

دیوان نسیم امروهی

فارسی،از میر غلام نبی نسیم امروهی دهلوی (سدۀ 12 ق)که نسبش به عبد القادر گیلانی می رسد و مراثی او برای سید الشهداء(علیه السلام)،در مجموعۀ«واقعات کربلا»به عنوان«واقعات ملاّ نسیم»چاپ شده.

دیوان نسیم دستگردی

فارسی،از محمود بن حسن نسیم وحیدزادۀ دستگردی(1324 ق-)مدیر مجلۀ ارمغان (شعرای معاصر اصفهان،507).

ص:518

دیوان نسیم شاملو(یا شعر او)

فارسی،از بداق بیگ نسیم شاملو(تذکرۀ نصرآبادی،43).

دیوان نسیم شاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از اصغر علی خان نسیم شاه جهان آبادی (صبح گلشن،516).

دیوان نسیم شمال

فارسی،از سید اشرف الدّین بن سید احمد حسینی قزوینی،معروف و متخلص به نسیم شمال(-1353 ق)،مدیر روزنامۀ نسیم شمال.

ط.ایران و هند،مکرّر.

دیوان نسیم غازی پوری(یا شعر او)

فارسی،از محمد ماه نسیم غازی پوری که نخست نسیم تخلص می کرد و پس از شاگردی نزد زایر تخلص زوّار را برگزید(روز روشن، 272).

دیوان نسیمی شیرازی

فارسی،از سید عماد الدّین نسیمی بغدادی حروفی(-837 ق)،شاگرد فضل اللّه استرابادی، ط.استانبول،1298 ق؛خ.دانشگاه تهران،ملّی تبریز و دار الکتب قاهره.

دیوان نسیمی فرخاری(یا شعر او)

فارسی،از نسیمی فرخاری،معاصر فخری هروی(مجالس النفائس،145).

دیوان نسیمی نیشابوری-دیوان نسیمی نیشابوری

دیوان نسیمی هروی

فارسی،از نسیمی هروی که رمال بوده و مؤلّف تذکرۀ صبح گلشن اشعاری از دیوان او نقل کرده است(صبح گلشن،517).

دیوان نسیمی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از ابو القاسم نسیمی همدانی،که غزلی از او در«دانشنامۀ»الفت آمده است.

دیوان نشاء تبریزی

فارسی،از میرزا عبد الرزاق نشاء تبریزی(- 1108 ق)که حزین او را در کودکی دیده بوده است(تذکرۀ حزین،124؛آتشکده،414).

دیوان نشاط اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الضّحی بنت میرزا حسین صفی علی شاه(1317 ق-)که برخی از اشعار او در مجموعۀ«اسرار خلقت»چاپ شده است (شعرای معاصر اصفهان،509).

دیوان نشاط اصفهانی

فارسی،از معتمد الدوله میرزا عبد الوهاب نشاط اصفهانی(-1244 ق).خ.ملّی تهران.

مجموعه ای از اشعار او به نام«گنجینۀ نشاط»، مکرّر در تهران چاپ شده است.

دیوان نشاط دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از محمد تقی بیگ نشاط دهلوی،شاعر روزگار عالم گیر در هند(کلمات الشعراء،114).

دیوان نشاط قمّی(یا شعر او)

فارسی،از آقا محمد نشاط قمّی،برادر محمد تقی صهبا(سدۀ 12 ق)(آتشکده،414).

دیوان نشاط مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از نشاط مشهدی(-1120 ق) (آتشکده،414).

دیوان نشاط هندی

فارسی،از نشاط منشی هندی(-ح 1260 ق) (روز روشن،695).شاید منولال نشاط باشد.که دیوان او به نام«گلدستۀ نشاط»در هند چاپ شده است.

دیوان نشاطی بلخی-دیوان باطنی بلخی

دیوان نشاطی دماوندی

فارسی،از حاج محمد نشاطی دماوندی،معاصر نصرآبادی(تذکره،429).

ص:519

دیوان نشاطی دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از نشاطی دهلوی،شاعر روزگار اکبر (صبح گلشن،519).

دیوان نشاطی شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از نشاطی شوشتری که از امیران قزلباش بوده(تحفۀ سامی،152).

دیوان نشاطی گرجی

فارسی،از محمد باقر نشاطی گرجی اصفهانی معاصر هدایت،که دیوان شاعر نزد او بوده است (مجمع الفصحاء،502/2).

دیوان نشاطی هزار جریبی

فارسی،از میرزا عباس نشاطی هزار جریبی (-1262 ق)مداح فتحعلی شاه و محمد شاه قاجار.نسخۀ دیوان نزد هدایت بوده است (مجمع الفصحاء،515/2).

دیوان نشانی دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از مولانا علی احمد نشانی مهرکن (حکّاک)دهلوی(-1018 یا 1020 ق) (آتشکده،349).

دیوان نشانی شیروانی(یا شعر او)

فارسی،از نشانی شیروانی(دانشمندان آذربایجان،375).در گلستان مسرت(ص 238)نشانی شیرازی آمده است.

دیوان نصرآبادی

فارسی،از فضلعلی نصرآبادی،ناظم منظومۀ «مجلس افروز»که نسخۀ آن در آستان قدس موجود است.

دیوان نصر اودی(اودهی)

فارسی،از شیخ نصر الدین اودهی معروف به چراغ دهلی؛مذکور در تذکرۀ هفت اقلیم.

دیوان نصرت اردبیلی

فارسی،از صدر الممالک میرزا نصر اللّه نصرت اردبیلی(-1271 ق)،معلم محمد شاه قاجار.

پسرش میرزا هادی صدر الممالک نیز نصرت تخلص می کرده و نسخه های دیوان هردو موجود است.خ.دانشگاه تهران.

دیوان نصرت ترشیزی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا نصیر نصرت ترشیزی،معاصر حزین(تذکره،96).

دیوان نصرت خراسانی

فارسی،از عبد الحسین بن محمد حسن نصرت خراسانی منشی باشی(-1374 ق)؛خ.موجود.

دیوان نصرت دکنی(یا شعر او)

فارسی،از عباسقلی نصرت دکنی(سدۀ 13 ق) (مجمع الفصحاء،527/2).

دیوان نصرت دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از نصرة اللّه خان نصرت دهلوی،ملازم بهادر شاه بن عالمگیر(صبح گلشن،519).

دیوان نصرت رحمانی

فارسی،از نصرت رحمانی،شاعر معاصر که مجموعه های متعددی از اشعار او چاپ شده.

دیوان نصرت سیالکوتی

فارسی،از میر محمد نعیم دلاور خان بن عبد العزیز نصرت سیالکوتی(-1139 ق)که به دکن مهاجرت کرد و نزد امراء آنجا تقرب یافت.

خ.ایشیاتک بنگال و آصفیّه.

دیوان نصرت طالشی

فارسی،از سلطان حسین بیگ بن پناه بیگ نصرت طالشی گیلانی(مجمع الفصحاء، 522/2).

دیوان نصرت علی شاه

فارسی،از میرزا مسلم نصرت علی شاه(- 1242 ق).خ.موجود.

دیوان نصرت مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد نصیر بن محمد جعفر مشهدی بصری،مذکور در تذکرۀ«لطائف الخیال».

ص:520

دیوان نصرتی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میر ابو محمد نصرتی اصفهانی،مذکور در سفینۀ خوشگو.

دیوان نصرتی گیلانی(یا شعر او)

فارسی،ظاهرا نصرت طالشی است(صبح گلشن،519).

دیوان نصرتی هندی

فارسی،از میان نصرتی هندی،زنده در 1068 ق،ناظم منظومۀ«مهر و ماه»(فهرست اته،3).

دیوان نصر شکارپوری(یا شعر او)

فارسی،از مولوی نصر اللّه شکارپوری،معاصر مؤلف صبح گلشن(ص 519).

دیوان نصر شیرازی

فارسی،از ابو المعالی نصر اللّه بن عبد الحمید شیرازی(سدۀ 6 ق)مترجم«کلیله و دمنه» (مجمع الفصحاء،55/1).

دیوان نصر اللّه تقوی

فارسی،از سید نصر اللّه بن سید رضای اخوی تقوی(-1367 ق)،که بیش از 20 صفحه از اشعار او در«نامۀ فرهنگیان»نقل شده است.

دیوان نصر اللّه خان قراگوزلو(یا شعر او)

فارسی،از نصر اللّه خان قراگوزلو،معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،515/2).

دیوان نصر اللّه شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد نصر اللّه شیرازی معمّایی،که نصرآبادی برخی از معمّاهای او را نقل کرده است(تذکره،505).

دیوان نصر اللّه المدرس

سید صفی الدین(یا عز الدین)ابو الفتح نصر اللّه بن حسین حسینی فائزی حائری مدرس شهید(-بین 1166 تا 1168 ق)؛خ.دیده شده.

دیوان نصیب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از آقا محمد نصیب اصفهانی(-1182 ق)(آتشکده،414).

دیوان نصیب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از حاج طالب بن مقصود چیت ساز اصفهانی،معاصر نصرآبادی(تذکره،360).

دیوان نصیب رازی(یا شعر او)

فارسی،از نصیب رازی،معاصر نصرآبادی (تذکره،400).

دیوان نصیب سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از نصیب سبزواری از سادات رضوی خراسان(صبح گلشن،520).

دیوان نصیب شاه(یا شعر او)

فارسی،از نصیب شاه(صبح گلشن،520).

دیوان نصیب قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از نصیب قزوینی،که از دودمان دولتشاه سمرقندی بود و نزد اکبر شاه تقرب یافت(صبح گلشن،520).

دیوان نصیبی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از نصیبی کاتب شیرازی(صبح گلشن، 520).

دیوان نصیبی کرمانشاهی(یا شعر او)

فارسی،از محمد خان بن موسی بیگ نصیبی کرمانشاهی(-1261 ق)که از فتحعلی شاه لقب فخر الشعراء یافت و سپس به لکهنو رفت و نزد غازی الدین حیدر تقرب یافت؛خ.مجلس.

دیوان نصیبی گیلانی

فارسی،از بابا نصیبی گیلانی حلوافروش (-944 ق).خ.آستان قدس،ش 4951 و ملک.

دیوان نصیبی یزدی

فارسی،از سید حسین نصیبی یزدی،نوربخشی (-914 ق)،در 8000 بیت(آتشکده،216).

ص:521

دیوان نصیر اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا نصیر بن میرزا نظام اصفهانی، معاصر نصرآبادی(تذکره،123).

دیوان نصیر اصفهانی

فارسی،از نصیر الدین محمد بن عبد اللّه طبیب اصفهانی(-1191 ق)طبیب کریم خان زند و ناظم مثنوی«پیر و جوان»(آثار عجم،105).

دیوان نصیر بدخشانی(یا شعر او)

فارسی،از ابو نصیر بدخشانی(صبح گلشن، 521).

دیوان نصیر بروجردی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ محمد نصیر بروجردی،معاصر نصرآبادی،که به دستور شاه سلیمان در مدرسۀ گنجه تدریس می کرد(تذکره،537).

دیوان نصیر تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از نصیر خان تبریزی که صائب، اشعاری از وی در بیاض خویش آورده است (دانشمندان آذربایجان،387).

دیوان نصیر تنکابنی(یا شعر او)

فارسی،از حکیم ملا محمد نصیر بن حکیم صدر الدّین تنکابنی،مقیم اصفهان و معاصر نصرآبادی(تذکره،201).

دیوان نصیر دهلوی(یا شعر او)

اردو و فارسی،از نصیر بن غریب شاه دهلوی (صبح گلشن،523).

دیوان نصیر سرخسی(یا شعر او)

فارسی،از نصیر الدین(یا ناصر الدین)بن قطب الدّین سرخسی(صبح گلشن،522).

دیوان نصیر سیستانی(یا شعر او)

فارسی،از نصیر سیستانی،مذکور در تذکرۀ «هفت اقلیم».

دیوان نصیر شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ ابراهیم بن کمال قاری نصیر شیرازی که قصایدی در مدح اهل بیت(علیه السلام)دارد (تذکرۀ نصرآبادی 388).

دیوان نصیر الدین طوسی---

ص:522

دیوان نصیری شیرازی

فارسی،از نصیری شیرازی که به قول صاحب تذکرۀ صبح گلشن(ص 523)قاضی محمد صادق خان این دیوان را دیده و در تذکرۀ خویش از آن یاد کرده است.

دیوان نصیری کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد بیگ نصیری کرمانی،معاصر آذر بیگدلی(آتشکده،409).

دیوان نصیری هندی(یا شعر او)

فارسی،از نصیری هندی،مدّاح خان خانان، مذکور در«مآثر رحیمی».

دیوان نطقی استرابادی(یا شعر او)

فارسی،از نطقی استرآبادی،مذکور در«هفت اقلیم».

دیوان نطقی بافقی(یا شعر او)

فارسی،از نطقی بافقی(تاریخ یزد،336).

دیوان نطقی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه غازی نطقی تبریزی(صبح گلشن،524).

دیوان نطقی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از نطقی شیرازی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،146).

دیوان نطقی نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از نطقی نیشابوری،داماد ملاّ قیدی (مطلع الشمس،184/3).

دیوان نظام استرابادی

فارسی،از نظام استرابادی معروف به نظام معمائی(-921 ق).خ.مجلس،مطهری و ملک.

دیوان نظام اسکوئی(یا شعر او)

فارسی،از نظام اسکوئی،کلیددار کتابخانۀ شاه طهماسب صفوی(تحفۀ سامی،36-37).

دیوان نظام اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا نظام الملک بن میرزا سلمان اصفهانی،معاصر صادقی کتابدار، (مجمع الخواص،69).

دیوان نظام اصفهانی-دیوان قمری اصفهانی

دیوان نظام اعرج(یا شعر او)

فارسی،از نظام الدّین اعرج(صبح گلشن،529).

دیوان نظام افشار

فارسی،از میرزا حبیب اللّه صدر الافاضل ارومی قره آقاجی خوشنویس،معروف به نظام افشار، زنده در 1306 ق.خ.ملّی تهران.

دیوان نظام تبریزی-دیوان رضوی

فارسی،از نظام العلماء حاج میرزا محمد رفیع بن علی اصغر طباطبائی تبریزی(-1327 ق).خ.

دانشکدۀ ادبیات تهران.

دیوان نظام تفرشی(یا شعر او)

فارسی،از نظام تفرشی،مذکور در تذکرۀ «همیشه بهار».

دیوان نظام تویسرکانی(یا شعر او)

فارسی،از نظام الدین تویسرکانی.مذکور در تذکرۀ«همیشه بهار».

دیوان نظام جامی(یا شعر او)

فارسی،از نظام الدین احمد جامی،کاتب دیوان خوارزمشاه.مذکور در لباب الالباب و هفت اقلیم (مجمع الفصحاء،635/1).

دیوان نظام خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از قاضی نظام الدّین خوانساری،معاصر حزین(تذکره،44).

دیوان نظام دستغیب

فارسی،از سید نظام الملک بن امین الدین حسن دستغیب شیرازی(-1029 ق)،جامع:ابو حیان مالی طبیب شیرازی در 1030 ق.خ.آستان قدس،ش 4772،ملک،مجلس و دانشگاه

ص:523

قاضی هرات در روزگار سلطان حسین بایقرا؛خ.

سلطنتی سابق،تهران.

دیوان نظام هروی(یا شعر او)

فارسی،از مولانا نظام،معاصر امیر علیشیر که مردی طالب علم بوده و در شعر غالبا به سرودن معمّا می پرداخته است(مجالس النفائس،46 و 219).

دیوان نظامی بلند شهری

فارسی،از شیخ محمد نظام الدین بن شیخ محمد کریم اللّه نظامی بلندشهری(-1288 ق).

ط.آگره،1283 ق.

دیوان نظامی تبریزی

فارسی،از نظامی تبریزی،که در روزگار اکبر شاه به هند رفت و در آنجا دیوان خویش را تدوین کرد.ترجیع بندی از او در یک مجموعۀ خطی دیده شد.

دیوان نظامی خطاط

فارسی؟،از نظامی خوشنویس تبریزی.مذکور در«دمیة القصر»(دانشمندان آذربایجان،385).

دیوان نظامی عروضی(یا شعر او)

فارسی،از نجم الدین ابو الحسن احمد بن عمر بن علی نظامی عروضی سمرقندی(-570 ق)، مؤلف«چهار مقاله»که مکرّر چاپ شده.

دیوان نظامی قهستانی

فارسی،از ملا فصیح الدّین محمد نظامی (-919 ق)مؤلف حاشیة التذکرة، حاشیة المختصر،حاشیة الهدایة،شرح الاربعین و شرح العوامل(بهارستان آیتی،217).

دیوان نظامی گنجوی

فارسی،از ابو محمد ویس(یا الیاس)بن یوسف بن زکی نظامی گنجوی مطرزی(-607 تا 615 ق)که افزون بر دیوان مثنویهای «خمسه»یا«پنج گنج»نیز از اوست،ط.تهران، 1318 ش(به نام گنجینۀ گنجوی)،1338 ش.

دیوان نظر علی شاه(یا شعر او)

فارسی،از حاج میرزا محمد رحیم بن حاج سعید نظر علی شاه نائینی(-1240 ق)که صحبت و نظر تخلص می کرد(ریاض العارفین،583؛ نور الابصار،44).

دیوان نظر قمشه ای

فارسی،از نظر قمشه ای،معاصر نصرآبادی و متولی مزار امامزاده رضا در قمشه(تذکرۀ نصرآبادی،277).

دیوان نظر لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا علی نظر لکهنوی،ملازم جلال الدوله سعادت علی خان(صبح گلشن، 530).

دیوان نظمی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از نظام همایون حسین خان بن حسن خان(-1362 ق)(شعرای معاصر اصفهان، 510).

دیوان نظمی اللّه آبادی(یا شعر او)

فارسی،از منشی مولچند نظمی اللّه آبادی(صبح گلشن،531).

دیوان نظمی بلخی(یا شعر او)

فارسی،از نظمی بلخی،ملازم محمد خان حاکم بلخ که در روزگار جهانگیر به هند سفر کرد و باز گشت(تذکرۀ نصرآبادی،440).

دیوان نظمی بهبهانی(یا شعر او)

فارسی،از نظمی بهبهانی که به اصفهان رفت و از آنجا به شیراز مهاجرت کرد و با نصرآبادی معاصر بود(تذکره،287).

دیوان نظمی تبریزی

فارسی،از نظام الدین علی نظمی جوهرشناس تبریزی،که به هند رفته و در 1081 ق اشرف صحبتی را مرثیه گفته است؛خ.موجود.

دیوان نظمی تهرانی---

ص:525

دیوان نظمی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از نظمی خراسانی،شاعر روزگار سلطان حسین میرزای بایقرا(صبح گلشن، 530).

دیوان نظمی هروی(یا شعر او)

فارسی،از ملا اخی نظمی زهگیر تراش هروی (تذکرۀ حسینی،353).

دیوان نظیر اکبرآبادی

فارسی،از نظیر اکبرآبادی.ط.نول کشور.

دیوان نظیر الدّین(یا شعر او)

فارسی،از نظیر الدین که در معما مهارت داشته و حکیم شاه محمد قزوینی او را ستوده است (مجالس النفائس،252).

دیوان نظیر زنگنه(یا شعر او)

فارسی،از امان اللّه بیگ نظیر زنگنۀ شیرازی (-1266 ق).

دیوان نظیر مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از نظیر مشهدی که نخست نظیری تخلص داشت و به خواهش نظیری نیشابوری آن را به نظیر تغییر داد.در 1030 ق در بازگشت از حج به هند رفت و نزد عادلشاه تقرب یافت (سرو آزاد،55).

دیوان نظیری قمی(یا شعر او)

فارسی،از نظیری قمی،قصه خوان شاه طهماسب(تحفۀ سامی،166).

دیوان نظیری نیشابوری

فارسی،از ملا محمد حسین نظیری نیشابوری (-1021 یا 1023 ق).ط.تهران،1340 ش؛ هند،مکرّر.

دیوان نظیم بخارائی

فارسی،از رحمت اللّه بن عبد اللّه نظیم نقشبندی بخارائی(-1165 ق).خ.حالت افندی استانبول.

دیوان النّعمان الحلّی

نعمان حلی،خ.سماوی(دیده شد).

دیوان النّعمان المغربی

ابو حنیفه قاضی نعمان مغربی وزیر(-363 ق) ناظم«الارجوزة المنتخبة»-که نظم کتاب «الاقتصار»اوست-و قصیدۀ«ذات المحنة»و جز آن.

دیوان نعمانی

فارسی،از شبلی نعمانی(-1914 م).ط.

کانپور،1906 م.

دیوان نعمت خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا عبد الوهاب خوشنویس شیرازی،معاصر هدایت(مجمع الفصحاء، 498/2).

دیوان نعمت شیرازی---

ص:526

روزگار او نیز در دست است.

دیوان نعمت گنابادی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی نعمت گنابادی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،169).

دیوان نعمت اللّه ولی

فارسی،از نور الدّین شاه نعمت اللّه بن میر عبد اللّه ولی کرمانی(-834 ق)؛ط.تهران،1276 ق و مکرّر.

دیوان نعمت نارنولی(یا شعر او)

فارسی،از سید نعمت اللّه نارنولی؟(-1077 ق)(مرآت الخیال،142).

دیوان نعمتی کاشانی

فارسی،از نعمتی کاشانی،معاصر سام میرزا،که قصائد نیک در منقبت داشته و مثنویی بر وزن «سبحة الابرار»گفته بوده است(تحفۀ سامی، 157).

دیوان نعیم سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از ملا نعمت نعیم سمرقندی،معاصر نصرآبادی(تذکره،443).

دیوان نعیم شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از نعیم شیرازی،خیاط امامقلی خان حاکم شیراز(تذکرۀ نصرآبادی،294).

دیوان نعیم قمّی(یا شعر او)

فارسی،از نعیم بن درویش بهشتی قلندر،معاصر نصرآبادی(تذکره،421).

دیوان نعیمی استرابادی

فارسی،از فضل اللّه بن عبد الرحمان نعیمی استرابادی(-796 ق)معروف به حلال خور، رئیس فرقۀ حروفیه که افزون بر دیوان،منظومۀ «انفس و آفاق»نیز از اوست.خ.مجلس تهران، امیر علی استانبول و دار الکتب قاهره.

دیوان نعیمی هروی(یا شعر او)

ترکی،از نعیمی هروی.وزیر سلطان حسین بایقرا(مجالس النفائس،197).

دیوان نغز مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از نغز مازندرانی که از سادات آن دیار و مقیم هند بود(صبح گلشن،532).

دیوان نغمۀ خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا عبد الوهاب نغمۀ خراسانی، معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،498/2).

دیوان نغمۀ مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا رضا قلی نغمۀ مازندرانی،مدّاح منوچهر خان معتمد الدوله.مذکور در«مدایح معتمدیه».

دیوان نفیس قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از نفیس قزوینی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،63).

دیوان نفیس لکهنوی

اردو،از میر خورشید علی بن میرزا ببر علی (انیس)نفیس لکهنوی.ط.هند.

دیوان نفیسی تهرانی

فارسی،از سعید بن علی اکبر ناظم الاطبّاء نفیسی (-1245 ش).ط.تهران.

دیوان نفیسی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از نفیسی کاشانی(صبح گلشن،535).

دیوان نقار کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از پندیت جی گوپال نقار کشمیری، شاگرد قتیل(صبح گلشن،535).

دیوان نقاش

فارسی،از احمد نقاش.خ.موجود.

دیوان نقاش اصفهانی

فارسی،از محمود بن غلام رضا نقاش فرشچیان اصفهانی(1348 ق-)(شعرای معاصر

ص:527

کمره ای طغائی فراهانی(-1060 ق)قاضی شیراز در روزگار شاه صفی و شیخ الاسلام اصفهان در عهد شاه عباس.خ.آستان قدس،ش 4493(ح 1055 ق)،مجلس،ملک و دانشگاه تهران.

دیوان نقی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از نقی مشهدی،مذکور در سفینۀ خوشگو.

دیوان نقی ملتانی(یا شعر او)

فارسی،از نقی ملتانی،نیز مذکور در سفینۀ خوشگو.

دیوان نقی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از نقی همدانی،مذکور در تذکرۀ همیشه بهار.

دیوان نکتی لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از ابو عبد اللّه روزبه بن عبد اللّه نکتی لاهوری.مذکور در«لباب الالباب»و«هفت اقلیم».

دیوان نکوئی هروی(یا شعر او)

فارسی،از نکوئی حلوائی هروی(صبح گلشن، 538).

دیوان نکهت اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از نکهت اردبیلی که اشعارش در بیاض صائب درج است(تذکرۀ حسینی،356).

دیوان نکهت برهانپوری(یا شعر او)

فارسی،از محمد یوسف نکهت برهانپوری معروف به سخنور خان(-1150 ق)از درباریان محمد شاه(خزانۀ عامره،442).

دیوان نکهت بیگدلی---

ص:529

دیوان نگاهی نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از نگاهی نیشابوری،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،144).

دیوان نمگانی(یا نمنگانی؟)

فارسی،از فضلی نمگانی(یا نمنگانی؟)مؤلف تذکرۀ شاعران ماوراء النهر که به نام«مجموعۀ شعراء»در تاشکند چاپ شده.

دیوان نواب بنارسی(یا شعر او)

فارسی،از میر نواب بن سید علی خان مرشد آبادی بنارسی،شاگرد شرر و نیرنگ (صبح گلشن،556).

دیوان نواب رضوی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد صادق نواب رضوی یزدی،ممدوح جیحون(تاریخ یزد،337).

دیوان نواب صفا-کاروان شعر

فارسی،از اسماعیل نواب صفای کرمانشاهی (1303 ش-)؛ط.تهران،1342 ش.

دیوان نواب قنوجی(یا شعر او)

فارسی،از سید محمد صدیق حسن خان بن حسن نواب قنوجی(1248 ق-)،مؤلّف «اتحاف النبلاء»و«شمع انجمن»(صبح گلشن، 554).

دیوان نواب یزدی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا عبد العلی نوّاب یزدی(تاریخ یزد،337).

دیوان نوازش لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا نوازش حسین خان بن حسینعلی خان لکهنوی(صبح گلشن،556).ظاهرا نسخۀ دیوان در آصفیۀ هند موجود است.

دیوان نوای اصفهانی

فارسی،از جعفر بن فضل اللّه نوای اصفهانی (1293 ق-)که مجموعۀ«نواهای جانگداز»او چاپ شده.

دیوان نوای بدائونی

فارسی،از سید احمد ظهور اللّه خان بن دلیل اللّه نوای بدائونی که در 1229 ق به ایران آمد و فتحعلی شاه قاجار به او لقب«سعدی هند»داد (مجمع الفصحاء،527/2).

دیوان نوای شیرازی

فارسی،از تاج الشعراء میرزا حیدر علی نوای شیرازی،فرزند محمد مهدی آسوده(سدۀ 13 ق و 14).خ.آستان قدس،ش 4786(1315 ق).

دیوان نوای کاشانی

فارسی،از درویش حسین نوای کاشانی(سدۀ 13)که جهانگردی می کرده و سرانجام در تبریز اقامت گزیده است.خ.مجلس.

دیوان نوائی بافقی(یا شعر او)

فارسی،از نوائی بافقی(تاریخ یزد،336).

دیوان نوائی جغتائی

ترکی،از نظام الدین امیر علی شیر نوائی (-906 ق)که در شعر فارسی«فنائی»و«فانی» و در ترکی«نوائی»تخلص می کرد و یادش گذشت.خ.آستان قدس،ش 4783(896 ق) و چند نسخۀ دیگر.

دیوان نوائی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از نوائی خراسانی،معاصر امیر علیشیر (مجالس النفائس،168).

دیوان نوائی ذرقانی(یا شعر او)

فارسی،از نوائی ذرقانی(آثار عجم،260).

دیوان نوائی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا مهدی بن ملا آقا بابای نوائی منشی شیرازی(آثار عجم،571).

دیوان نوائی طهرانی

فارسی،از عزیز اللّه نوائی تهرانی که«گلچین نوائی»او چاپ شده.

ص:530

دیوان نوائی کربلائی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد علی شریف نوائی کربلائی،برادرزادۀ حسین قدسی(صبح گلشن، 540).

دیوان نوائی مازندرانی

فارسی،از محمد تقی بن رضا قلی (منشی الممالک)نوائی مازندرانی،منسوب به روستای نوای مازندران(مجمع الفصحاء، 509/2).

دیوان نوائی قمی(یا شعر او)

فارسی،از بابا سلطان صوفی نوائی قمی،که در خدمت شاه عباس اول صفوی بوده(صبح گلشن،540).

دیوان نوائی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از ملا شمس الدین محمد نوائی کاشانی، معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،76).

دیوان نوبخت

فارسی،از حبیب اللّه نوبخت،که«پندنامۀ نوبخت»او چاپ شده.

دیوان النوبختی

ابو عبد اللّه احمد بن عبد اللّه نوبختی،که ابن ندیم به اندازۀ صد برگ از اشعار او را دیده بوده است.

مذکور در«الفهرست».

دیوان نوح اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از هدایت اللّه بن میرزا مسیح نوح دانشور اصفهانی(-1367 ق)(شعرای معاصر اصفهان،518).

دیوان نوحی فریدنی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الغنی بن فتح اللّه نوحی فریدنی (1272 ش-)(شعرای معاصر اصفهان،517).

دیوان نور اکبرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد نوربخش،نور اکبر آبادی(صبح گلشن،557).

دیوان نوربخش خراسانی-حقایق المحبّة فی

دقائق الوحدة

فارسی،از سید محمد بن محمد بن عبد اللّه نوربخش موسوی خراسانی(-869 ق)،ناظم مثنوی«کشف الحقیقه».ط.کرمان؛تهران، 1380 ق(به اهتمام جواد نوربخش کرمانی).

دیوان نوربخش خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از شاه قاسم بن سید محمد نوربخش خراسانی(-981 ق)(بهارستان،212).

دیوان نوربخش خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از شاه رضا بن بهاء الدّولۀ نوربخش خراسانی(بهارستان،213).

دیوان نوربخش دهکردی

فارسی،از سید احمد رحمت علی شاه نوربخش دهکردی(معاصر).ط.1366 ق.

دیوان نور بنگالی(یا شعر او)

فارسی،از قطب عالم بن علاء الحق نور بنگالی (یا بنگاله ای)(-848 ق)(صبح گلشن 557).

دیوان نور خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از مولانا نور اللّه خراسانی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،168).

دیوان نور دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از نور محمد دهلوی(صبح گلشن، 559).

دیوان نور الدّین مشعشعی(یا شعر او)

فارسی،از سید نور الدین بن علی اکبر مولوی مشعشعی(آثار عجم،439).

دیوان نور الدین العاملی(او شعره)

سید نور الدین علی بن علی بن حسین موسوی عاملی(-1061 یا 1068 ق)(سلافة العصر، 302).

ص:531

دانشگاه تهران.

دیوان نوری تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از نوری تبریزی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،139).

دیوان نوری تبریزی

فارسی،از امین الدین حاج دده(-785 ق)، شاعر دربار شیخ حسن(-757 ق)و فرزندش شیخ اویس،در 2500 بیت.وی امین نیز تخلص می کرد.مذکور در«صحف ابراهیم».

دیوان نوری دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از نور الدین محمد ترخان سفیدونی دهلوی،مذکور در«منتخب التواریخ»بداونی.

دیوان نوری شوشتری(یا شعر او)

فارسی،از قاضی نور اللّه بن شریف الدّین مرعشی شوشتری(-1019 ق)(مجمع الخواص،71).

دیوان نوری لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از نوری بیگ خان،معاصر اوحدی.

مذکور در«عرفات العاشقین».

دیوان نوری مازندرانی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ علی بن جمشید نوری مازندرانی اصفهانی(-1246 ق)(روضات الجنات، 417).

دیوان نوری مازندرانی-مولودیّه

فارسی،از میرزا حسین بن محمد تقی مازندرانی (-1320 ق)،استاد صاحب الذریعه.

دیوان نوری مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از نوری مشهدی،معاصر امیر علی شیر، که به قول او مردی آشفته روزگار بوده (مجالس النفائس،73 و 249).

دیوان نوری نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از نوری نیشابوری کحّال،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،164).

دیوان نوری هرمزی(یا شعر او)

فارسی،از رئیس نور الدّین نوری هرمزی(هفت اقلیم،54).

دیوان نوری هروی(یا شعر او)

فارسی،از نوری هروی،نوادۀ حسن شاه شاعر و معاصر امیر علی شیر(مجالس النفائس،164).

دیوان نوش زند(یا شعر او)

فارسی،از نوش زند همسر فتحعلی شاه قاجار(از رابعه تا پروین،257).

دیوان نوشی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از سلطان محمد نوشی سبزواری، معاصر سام میرزا و مداح اهل بیت(علیه السلام)(تحفۀ سامی،176).

دیوان نوعی خبوشانی

فارسی،از ملا محمد رضا بن شیخ محمود نوعی خبوشانی(-1019 ق)که در خدمت دانیال فرزند اکبر شاه بوده است؛خ.ملک و بانکیپور.

دیوان نوعی زاده

فارسی،از عطاء اللّه بن یحیی نوعی زاده(-1044 ق).مذکور در«کشف الظنون».

دیوان نوعی ساوجی

فارسی،از محمد نوعی ساوجی(1360 ق-)که مجموعه های«آفتاب»،«خزر»و«لاله»او چاپ شده.

دیوان نوکی گنابادی(یا شعر او)

فارسی،از سعد الدین مسعود نوکی گنابادی، شاعر دربار بهرامشاه غزنوی.مذکور در «لباب الالباب».

دیوان نوید اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسین نوید اصفهانی (-1187 ق)،خواهرزادۀ میر مشتاق(آتشکده، 419).

ص:533

دیوان نوید اصفهانی

فارسی،از سید معزّ الدّین محمد باقر بن شهاب الدین نوید مهدوی اصفهانی(1323 ق-) (شعرای معاصر اصفهان،520).

دیوان نوید اللّه آبادی(یا شعر او)

فارسی،از نوید اللّه آبادی(صبح گلشن،561).

دیوان نوید خراسانی

فارسی،از سید ابو القاسم حبیب اللّهی،نوید خراسانی،که مجموعۀ«ارمغان نوید»او چاپ شده.

دیوان نوید دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از نور الدین نوید دهلوی(سدۀ 12 ق).

ط.لکهنو،1844 م؛آگره،1875 م.

دیوان نوید تربتی(یا شعر او)

فارسی،از نویدی تربتی.مذکور در تذکرۀ«هفت اقلیم».

دیوان نویدی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از نویدی سمرقندی(تذکرۀ حسینی، 354).

دیوان نویدی شیرازی

فارسی،از ملا عبدی بیگ زین العابدین علی بن عبد المؤمن نویدی شیرازی(-988 ق).ط.

لکهنو،1267 ق.خ.دانشکدۀ ادبیات و دانشگاه تهران.

دیوان نویدی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از نویدی شیرازی،معاصر نصرآبادی (تذکره،286).

دیوان نویدی طهرانی(یا شعر او)

فارسی،از نویدی تهرانی،شاعر روزگار شاه طهماسب اول(تذکرۀ نصرآبادی،287).

دیوان نویدی نیشابوری

فارسی،از نویدی نیشابوری(یا گیلانی)که در خدمت اکبر شاه بوده(طبقات اکبری،500/2؛ صبح گلشن،569).

دیوان نهالی

فارسی،از نهالی که مثنوی«مهر و ماه»را به نام حسین قلی میرزای فرمانفرمای قاجار سروده است.

دیوان نهالی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از نهالی شاعرۀ سمرقندی(از رابعه تا پروین،258).

دیوان نهانی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از نهانی اصفهانی،ندیمۀ خرّم بیگم مادر شاه سلیمان صفوی(مرآت الخیال،335).

برخی او را نهانی کرمانی نوشته و برخی از دو نهانی یاد کرده اند.

دیوان نهانی اکبرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از نهانی،مادر محمد جعفر حاکم کشمیر در 1004 ق(صبح گلشن،569).

دیوان نهانی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از نهانی،شاعرۀ شیرازی که غزلیّات جامی را جواب گفته(تذکرۀ حسینی،354).

دیوان نهانی قائنی(یا شعر او)

فارسی،از منیژه خانم نهانی قائنی(صبح گلشن، 569).

دیوان نیاز بریلوی

فارسی و اردو،از مولانا شاه احمد قادر نیاز بریلوی.ط.هند،مکرّر.

دیوان نیاز تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا اسماعیل بن ملا محمد حجت الاسلام نیاز مامقانی تبریزی.مذکور در «لغتنامۀ»دهخدا.

دیوان نیاز جوشقانی

فارسی،از سید حسین(یا حسن)نیاز(و نیازی) جوشقانی،معاصر فتحعلی شاه قاجار؛خ.آستان قدس،ش 4497(ح 1296 ق).مجلس،ملک

ص:534

دیوان نیّر حیدرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از مهدی علی خان نیّر حیدرآبادی، معاصر آزاد بلگرامی(صبح گلشن،571).

دیوان نیّر دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از محمد ضیاء الدین خان بهادر بن فخر الدوله نیّر دهلوی(سدۀ 13 ق)(صبح گلشن،572).

دیوان نیّر دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از زین العابدین نیّر دهلوی برادرزادۀ سادات خان که در روزگار محمد شاه از مازندران به دهلی رفت و«شجاع خان»لقب یافت(صبح گلشن،572).

دیوان نیّر شیرازی

فارسی،از علی اصغر نیّر رستگار شیرازی؛ط.

تهران،1377 ق.

دیوان نیرنگ دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ محمد حسن نیرنگ دهلوی، عموزادۀ شمس الدّین فقیر(تذکرۀ حسینی، 357).

دیوان نیّر نوری

فارسی،از غلام حسین بن حیدر قلی نیّر نوری که منظومۀ«مرآت وطن»او چاپ شده.

دیوان نیریزی

فارسی،از محمد جعفر نیریزی که مثنوی خسرو و شیرین او چاپ شده.

دیوان نیّری شیرازی

فارسی،از میرزا طاهر بن قدیم خان نیّری شیرازی(-1256 ق)(فارسنامه،108/2).

دیوان نیسان شهشهانی

فارسی،از سید عبد الحسین بن ابی القاسم نیسان شهشهانی(-1355 ق)،رئیس انجمن دانش همدان.خ.موجود.

دیوان نیستانی

فارسی،از منوچهر نیستانی(معاصر)،که مجموعۀ«جوانه»او چاپ شده.

دیوان نیستی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از نیستی تبریزی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،144).

دیوان نیستی رازی(یا شعر او)

فارسی،از نیستی رازی،معاصر سام میرزا و برادر روحی(تحفۀ سامی،163).

دیوان النیسی

شیخ عبد الحسین بن عمران حویزی نیسی (1286 ق-)،منسوب به قبیلۀ نیس.

دیوان نیکی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از نیکی اصفهانی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،122).

دیوان نیما یوشیج

فارسی،از علی بن ابراهیم نیما یوشیج اسفندیاری نوری(-1378 ق)که اشعار او در کتاب«نیما (زندگی و آثار او)»گردآوری و چاپ شده و مجموعه های متعدد دیگر نیز از او به چاپ رسیده.

دیوان نیمتاج سلماسی(یا شعر او)

فارسی،از نیمتاج بنت یوسف خاکپور سلماسی (زنان سخنور،378/2).

دیوان نیهی---

ص:536

دیوان واثق رشتی(یا شعر او)

فارسی،از واثق رشتی خیاط،معاصر نصرآبادی (تذکره 379).

دیوان واثق شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از صد الشریعه عبد الحی بن مفید واثق شیرازی(آثار عجم،571).

دیوان واثق نجفی(یا شعر او)

فارسی،از ملا مهدی بن محمد قاسم واثق خوشنویس نجفی،معاصر نصرآبادی(تذکره، 203).

دیوان واثق نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از میرزا حسن بیگ واثق نیشابوری، معاصر نصرآبادی(تذکره،215).

دیوان واثق همدانی

فارسی،از شیخ محمد باقر بن حسنعلی واثق همدانی(-1336 ق)،در 3000 بیت (معادن العلوم،23/2).

دیوان واثقی لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ حیدر علی واثقی لکهنوی(صبح گلشن،578).

دیوان واثقی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از شاه محمد واثقی مشهدی کاتب، شاگرد سلیم کاتب(مطلع الشمس،435/2).

دیوان واثقی نیشابوری(یا شعر او)

فارسی،از واثقی نیشابوری(-940 ق)که در نجف و سپس در تبریز اقامت داشت(صبح گلشن،578).

دیوان واجد کابلی

فارسی،از محمد قاسم واجد کابلی(معاصر)؛ط.

بدخشان،1370 ق.

دیوان واجد علی شاه---

ص:537

دیوان وارثی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از وارثی اردبیلی،معاصر تقی الدّین کاشی،که در استراباد مقیم بوده(دانشمندان آذربایجان،390).

دیوان وارثی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از وارثی سبزواری معاصر اکبر شاه و مقیم دهلی(صبح گلشن،579).

دیوان وارد شاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ محمد شفیع بن محمد شریف وارد تهرانی شاه جهان آبادی،شاعر عهد عالمگیر (روز روشن،730).

دیوان وارد هندی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ محمد(یا محمدی)وارد پتیالی (صبح گلشن،579).

دیوان وارستۀ چکنی(یا شعر او)

فارسی،از امام قلی بیگ وارستۀ چکنی،معاصر شاه عباس دوم(جلوس:1052 ق).که شعر بسیار می سروده و مکرّرا به هند رفته است (تذکرۀ نصرآبادی،335).

دیوان وارستۀ دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از حفیظ اللّه خان وارستۀ دهلوی(صبح گلشن،580).

دیوان وارستۀ سیالکوتی

فارسی،از وارستۀ سیالکوتی،مؤلّف «اصطلاحات الشعراء»،و شاگرد حزین (-1181 ق).برخی تالیف«اصطلاحات الشعراء»را به وارستۀ چکنی نسبت می دهند.

دیوان وارستۀ فرّخ آبادی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ قاسم وارستۀ فرّخ آبادی(صبح گلشن،579).

دیوان واسطی بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از میر عبد الجلیل بن احمد واسطی حسینی بلگرامی(-1138 ق)،صاحب«مثنوی واسطی»که چاپ شده.

دیوان واشی لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از ابو جعفر عمر بن اسحاق واشی لاهوری.مذکور در لباب الالباب.

دیوان واصب قندهاری(یا شعر او)

فارسی،از واصب(یا واهب)قندهاری،معاصر محمد قلی سلیم و صبوحی که هرسه در خدمت عبد اللّه خان وزیر لاهیجان بودند(تذکرۀ نصرآبادی،78؛روز روشن،731).

دیوان واصف کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از سید حسن شاه واصف کشمیری (-1285 ق)که در اصل از بخارا بود(روز روشن،731).

دیوان واصف مشهدی

فارسی،از ملاّ ابراهیم واصف مشهدی،خادم آستان قدس.نسخۀ منتخب دیوان واصف مؤرخ 1081 ق در کتابخانۀ دهخدا موجود بوده و دیوان واصف(معلوم نیست کدام واصف)در مدراس طبع شده.

دیوان واصفی هروی

فارسی،از زین الدین محمود واصفی هروی (سدۀ 10 ق)مؤلّف«بدایع الوقایع»که بسیاری از اشعار خویش را در آن آورده است.

دیوان واصل کرمانی(یا شعر او)

فارسی،از سید ابو القاسم بن عباس واصل پورحسینی کرمانی(1339 ق-)مدیر روزنامۀ روح القدس کرمان.

دیوان واصل کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از محمد واصل کشمیری(-1207 ق)، شاگرد میرزا گرامی(صبح گلشن،581).

دیوان واصل لاهیجی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ محمّد امین بن درویش محمّد واصل لاهیجی،معاصر نصرآبادی(تذکره،352

ص:538

و 380)،ناظم مثنوی«خلوت راز».

دیوان واصل هندی(یا شعر او)

فارسی،از مبارک اللّه واصل هندی،شاگرد محمد زمان راسخ(تذکرۀ حسینی،361).

دیوان واصل یزدی

فارسی،از محمد واصل قیصری یزدی (معاصر).ط.

دیوان واصلی بخاری(یا شعر او)

فارسی،از واصلی بخاری معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،166).

دیوان واصلی شاه جهان آبادی

فارسی،از امام ویردی بیگ واصلی شاه جهان آبادی(سدۀ 12 ق).خ.آسیائی بنگال.

دیوان واصلی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از آقا خان واصلی فیلی شیرازی (-1303 ق)(آثار عجم،571).

دیوان واصلی لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا علی واصلی لکهنوی،شاگرد محمد فاخر مکین و معاصر محمد جعفر راغب (صبح گلشن،581).

دیوان واصلی مروزی(یا شعر او)

فارسی،از واصلی مروزی(-968 ق).مذکور در تذکرۀ«هفت اقلیم».

دیوان واضح اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از زمان بن کمال واضح اصفهانی،معاصر نصرآبادی(تذکره،343).

دیوان واضح ساوجی

فارسی،از میرزا مبارک اللّه بن اسحاق واضح ساوجی ملقب به ارادت خان(-1128 ق)؛خ.

آصفیه؛آسیائی بنگال.

دیوان واعظ خراسانی

فارسی،از مهدی بن یوسف واعظ خراسانی که نسخۀ،مثنوی«عقد مروارید»او بخط ناظم مورّخ 1319 ق موجود است.

دیوان واعظ قائنی---

ص:539

دیوان والۀ اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا یوسف والۀ اصفهانی،برادر میرزا طاهر وقایع نویس،معاصر نصرآبادی (تذکره،82).

دیوان والۀ افشار

فارسی،از صدر الذّاکرین والۀ افشار ارموی،ناظم منظومۀ«توان روان».

دیوان والۀ بروجردی(یا شعر او)

فارسی،از محمّد حسین بیگ والۀ بروجردی (ریاض العارفین،237).

دیوان والۀ داغستانی

فارسی،از علیقلی خان بن محمد علی خان والۀ لکزی داغستانی(-1170 ق)،مؤلّف «ریاض الشعراء»خ.لاهور پاکستان و ملک.

دیوان والۀ شیرازی

فارسی،از جمال الدین بن شمس الدین(جمالا بن شمسا)والۀ شیرازی،معاصر نصرآبادی که در خوشنویسی شاگرد میر عماد بود(تذکره،288).

دیوان والۀ عجمی

فارسی،از سید محمد والۀ عجمی،ناظم«دستور نظم».خ.آسیائی بنگال.

دیوان والۀ کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از خواجه نور اللّه والۀ کشمیری،معاصر مؤلف صبح گلشن(ص 584).

دیوان والۀ مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از والۀ(یا والهی)مشهدی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،40 و 214).

دیوان والۀ هروی(یا شعر او)

فارسی،از درویش حسین والۀ هروی،شاگرد عبد القادر بیدل(کلمات الشعراء،124).

دیوان والۀ همدانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا صادق والۀ همدانی،عضو انجمن دانش همدان.مذکور در دانشنامۀ الفت.

دیوان والهی اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از والهی اردبیلی که شعر او در بیاض صائب درج است(دانشمندان آذربایجان، 393).

دیوان والهی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از والهی استرابادی(گلستان مسرّت، 238).

دیوان والهی بخاری(یا شعر او)---

ص:541

دیوان والی قاجار(یا شعر او)

فارسی،از نجفقلی میرزا بن حسینعلی میرزا (فرمانفرما)والی قاجار(-1272 ق) (مجمع الفصحاء،62/1).

دیوان والی کردستانی

فارسی،از امان اللّه خان بن خسرو خان والی کردستان،زنده در 1274 ق،(مجمع الفصحاء، 547/2).

دیوان والیۀ قاجار

فارسی،از حسن جهان خانم والیۀ قاجار،دختر فتحعلی شاه.خ.آستان قدس،ش 4794،ملی و دانشگاه تهران.

دیوان الوامق(او شعره)

وامق را ابن شهر آشوب از شاعران اصحاب ائمّه (علیه السلام)شمرده است(معالم،140).

دیوان وامق اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد صالح وامق اصفهانی،شاعر عهد فتحعلی شاه قاجار(مجمع الفصحاء، 558/2).

دیوان وامق بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از نواز محیی الدّین بن غلام محیی الدین وامق بلگرامی(سرو آزاد،350).

دیوان وامق هندی(یا شعر او)

فارسی،از محمد اخلاص وامق هندی(- 1143 ق)که برهمن بود و به اسلام مشرف شد و نزد اورنگ زیب تقرّب یافت(تذکرۀ حسینی، 361).

دیوان وامق یزدی

فارسی،از محمد علی بن محمد باقر وامق یزدی حسینی(-1255 یا 1262 ق)مؤلّف تذکرۀ میکده؛خ.ملک تهران و وزیری یزد.

دیوان وامق یزدی(یا شعر او)

فارسی،از میر حسین وامق یزدی(-1307 ق) فرزند سید یحیی فدائی و نوۀ محمد علی وامق (تاریخ یزد،342).

دیوان واهب اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا حسن واهب مالمیری اصفهانی، معاصر نصرآبادی(تذکرۀ،107).

دیوان واهب بخارائی(یا شعر او)

فارسی،از واهب بخارائی،معاصر عبد العزیز خان(تذکرۀ نصرآبادی،437).

دیوان واهب قندهاری---

ص:542

دیوان وجدی خراسانی ازغدی

فارسی،از محمد اسماعیل وجدی خراسانی ازغدی(-1231 ق)مولف«الرسائل العرفانیة» (ریاض العارفین،486).

دیوان وجدی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از منشی محمد علی بن میر حسین وجدی شیرازی(-1291 ق)،حاکم لارستان(آثار عجم،571).

دیوان وجدی لکهنوی

فارسی،از میرزا زین العابدین وجدی لکهنوی، معاصر هدایت(مجمع الفصحاء،528/2).

دیوان وجدی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از وجدی همدانی،مذکور در «همیشه بهار».

دیوان وجهی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از وجهی اصفهانی،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،303).

دیوان وجهی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از علی اکبر بن محمد صالح بیگ وجهی اصفهانی،معاصر نصرآبادی(تذکره،52).

دیوان وجهی تفرشی(یا شعر او)

فارسی،از وجهی تفرشی متولد هرات و مقیم هند که نزد اکبر شاه تقرب یافت(صبح گلشن، 587).

دیوان وجهی سنجاری(یا شعر او)

فارسی،از وجهی سنجاری،معاصر صادقی کتابدار(مجمع الخواص،241).

دیوان وجیه احمدآبادی(یا شعر او)

فارسی،از وجیه احمدآبادی(صبح گلشن، 588).

دیوان وجیه بهادری(یا شعر او)

فارسی،از وجیه بهادری(صبح گلشن،587).

دیوان وجیه پنجابی(یا شعر او)

فارسی،از وجیه پنجابی(صبح گلشن،587).

دیوان وحدت سهرندی

فارسی،از عبد الاحد(یا عبد الواحد)بن محمد سعید وحدت سهرندی معروف به شاه گل (-1126 ق).خ.آسیائی بنگال.

دیوان وحدت شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا آقای وحدت شیرازی (-1308 ق)،فرزند غلام حسین راغب(آثار عجم،572).

دیوان وحدت قمّی

فارسی،از حکیم عبد اللّه بن حکیم اسماعیل وحدت قمّی،معاصر نصرآبادی که نخست راغب تخلّص می کرد(تذکره،364 و 478).

دیوان وحدت کلهر

فارسی،از طهماسب قلی خان بن رستم خان وحدت کلهر(-1310 ق).ط.تهران،1350 و 1365 ق.

دیوان وحدت کلکتّه ای

فارسی،از شیخ محمد وحدت کلکته ای،ناظم مثنوی«شیخ صنعان و دختر ترسا»،معاصر هدایت(ریاض العارفین،350).مثنوی یاد شده چاپ شده است.

دیوان وحدتی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از وحدتی خراسانی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،76 و 251).

دیوان وحشت اردستانی

فارسی،از جمال الدین محمد بن ضیاء الدین وحشت طباطبائی اردستانی،معاصر نصرآبادی.

خ.آسیایی بنگال.

دیوان وحشت اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد باقر وحشت اصفهانی(مقالات الشعراء،826).

ص:543

دیوان وحشت بختیاری(یا شعر او)

فارسی،از امامقلی وحشت بختیاری،معاصر نصرآبادی(تذکره،39).

دیوان وحشت تهانیسری(یا شعر او)

فارسی،از عبد الواحد وحشت تهانیسری (کلمات الشعراء،124).

دیوان وحشت تهانیسری(یا شعر او)

فارسی،از عبد اللّه وحشت تهانیسری،معاصر بیدل(روز روشن،853).

دیوان وحشت کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از محمد شاه خان وحشت کشمیری (صبح گلشن،588).

دیوان وحشت هندی(یا شعر او)

فارسی،از محمد امین وحشت هندی (مرآت الخیال،308).

دیوان وحشتی آگره ای(یا شعر او)

فارسی،از وحشتی آگره ای.مذکور در«هفت اقلیم»و«سفینۀ»خوشگو.

دیوان وحشتی جوشقانی---

ص:544

دیوان وحیدی قمّی(یا شعر او)

فارسی،از وحیدی قمّی(-942 ق)که از خویشاوندان مولانا گلخنی بوده و مثنوی «شهرانگیز»در باب تبریز از اوست(مجالس النفائس،161).

دیوان وداد دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از محمد زمان وداد دهلوی،معروف به سلیمان علی خان،معاصر احمد شاه گورکانی (صبح گلشن،589).

دیوان وداعی بلخی(یا شعر او)

فارسی،از وداعی بلخی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،67 و 241).

دیوان وزیر بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از شیخ وزیر علی بن قطب الدین احمد بلگرامی(صبح گلشن،590).

دیوان وزیر شاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از وزیر نساء شاعرۀ شاه جهان آبادی، شاگرد خاور سیستانی(صبح گلشن،590).

دیوان وزیر لکهنوی

فارسی،از سید محمد بن مفتی میر محمد عباس وزیر لکهنوی(-1312 ق)،که مثنوی«باغ مؤمنین»او چاپ شده است.

دیوان الوزیر المغربی

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی(-418 ق) (کشف الجب،218).

دیوان وسعت سرهندی(یا شعر او)

فارسی،از وسعت سرهندی(صبح گلشن، 590).

دیوان وصاف شیرازی---

ص:545

دیوان وصفی ورامینی(یا شعر او)

فارسی،از ظهیر الدین وصفی ورامینی(صبح گلشن،592).

دیوان وصفی هروی(یا شعر او)

فارسی،از وصفی هروی،نبیرۀ ملا معین و معاصر فخری(مجالس النفائس،165).

دیوان وصلی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از وصلی اصفهانی(صبح گلشن،593).

دیوان وصلی تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از وصلی تبریزی،مطرب معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،143).

دیوان وصلی سارانی(یا شعر او)

فارسی،از وصلی سارانی،منسوب به ساران تهران و معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،162).

دیوان وصلی شیرازی

فارسی،از میر نعمت اللّه وصلی طباطبائی شیرازی(سدۀ 11 ق)که به قندهار و از آنجا به هند رفت و فخر الزمانی او را در اجمیر ملاقات کرده و دیوانش را 4000 بیت نوشته است (میخانه،439).

دیوان وصلی طهرانی(یا شعر او)

فارسی،از محمد طاهر بن محمد شریف وصلی تهرانی،از خویشاوندان نور جهان،همسر جهانگیر(صبح گلشن،593 ق).ظاهرا با وصلی سارانی یکی است.

دیوان وصلی هروی(یا شعر او)

فارسی،از وصلی هروی،فرزند قاضی خواجه کلان و معاصر نوائی(مجالس النفائس، 102 و 264).

دیوان وصی احمد

فارسی،از مولوی وصی احمد بن ابی القاسم جوش.خ.فیض آباد هند.

دیوان وطواط

فارسی،از رشید الدین محمد بن عبد الجلیل وطواط بلخی(-573 یا 578 ق).ط.تهران، 1339 ش؛خ.آستان قدس،ش 4657(1012 ق)؛مجلس و ملک.

دیوان وفا علی شاه---

ص:546

دیوان وفایی شوشتری

فارسی،از فتح اللّه بن حسن وفایی شوشتری (-1304 ق).خ.ملک و مجلس.

دیوان وفایی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ حسین وفایی شیرازی(صبح گلشن،597).شاید با وفایی اصفهانی یا مشهدی مذکور در«تحفۀ سامی»یکی بوده باشد.

دیوان وفایی کرد(یا شعر او)

فارسی،از وفایی کرد(آتشکده،23).

دیوان وفایی کاشغری(یا شعر او)

فارسی،از امیر احمد حاجی بیگ بن سلطان ملک وفایی کاشغری والی هرات و سمرقند و معاصر نوایی(مجالس النفائس،114 و 286).

وی بعدا تخلص زمانی را برگزید.

دیوان وفایی هروی

فارسی،از وفایی هروی که در روزگار اکبر به هند رفته و با مال بسیار بازگشت.خ.مجلس.

دیوان وفایی یزدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد وفایی یزدی(مجمع الفصحاء، 527/2).

دیوان وفی

فارسی و عربی،از شیخ محمد باقر بن میرزا یوسف وفی قمی تفرشی تهرانی(-1322 ق).

خ.دیده شده.

دیوان وقار اورنگ آبادی---

ص:548

دیوان ولایی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از ولایی استرآبادی(صبح گلشن، 601).

دیوان ولایی دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از مرتضی قلی بیگ ولایی ایرانی دهلوی که در دهلی در ملازمت سربلند خان بود و در بنگاله درگذشت(صبح گلشن،601).

دیوان ولایی سیستانی(یا شعر او)

فارسی،از حاجی محمد ولایی سیستانی(صبح گلشن،601).

دیوان ولد-دیوان سلطان ولد

فارسی،از بهاء الدین احمد بن محمد مولوی بلخی رومی معروف به سلطان ولد(-712 ق).

ط.ترکیه،1943 م.خ.عارف حکمت مدینه؛ طوپقپوسرای و حالت افندی استانبول و دانشگاه تهران.

دیوان حسین ولد---

ص:549

دیوان هادی حایری(یا شعر او)

فارسی،از شیخ هادی بن عبد اللّه مازندرانی حایری(1309 ق-)(سخنوران معاصر، 248/1).

دیوان هادی دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از میر محمد جواد هادی دهلوی(صبح گلشن،604).

دیوان هادی رنگرز(یا شعر او)

فارسی،از هادی رنگرز که در معمّا مهارت داشته و با نصرآبادی معاصر بوده(تذکره،542).

دیوان هادی شهرستانی(یا شعر او)

فارسی،از هادی بن محمد رفیع صدر شهرستانی (آتشکده،206).

دیوان هادی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از هادی بن معین الدین محمد شیرازی، وزیر فارس و کرمان در روزگار شاه سلیمان صفوی(تذکرۀ نصرآبادی،70).

دیوان هادی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از هادی قزوینی،یا عبد الهادی(زنده در 1169 ق)(صبح گلشن،603؛مقالات الشعراء، 841).

دیوان هادی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از عبد الهادی بن علیرضا(تجلّی)کاشانی (صبح گلشن،603).

دیوان هادی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از هادی بن عبد الرزاق کاشانی طبیب (تذکرۀ نصرآبادی،115).

دیوان هادی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از محمد مقیم هادی مشهدی اصفهانی (-1134 ق)(تذکرۀ حزین،41).

دیوان هادی نائینی(یا شعر او)

فارسی،از هادی نائینی که بیشتر اشعارش در رثای اهل بیت(علیه السلام)بوده(صبح گلشن،604).

دیوان هادی النحوی

شیخ هادی بن احمد نحوی حلّی نجفی؛جامع:

شیخ محمد سماوی.خ.موجود.

دیوان هارون جوینی

فارسی،از هارون بن خواجه شمس الدین محمد جوینی معروف به صاحب دیوان،ممدوح سعدی(مجمع الفصحاء،656/1).نسخه ای به نام دیوان هارون در موزۀ بریتانیا موجود است.

دیوان هاشم ابرقوهی(یا شعر او)

فارسی،از سید هاشم موسوی ابرقوهی(روز روشن،772).

دیوان هاشم ارتیمانی---

ص:551

دیوان هاشم هروی(یا شعر او)

فارسی،از هاشم هروی که کمانگری و سپس حمامداری می کرده و با فخری معاصر بوده است.(مجالس النفائس،140).

دیوان هاشم هندی(یا شعر او)

فارسی،از هاشم هندی،پدر زن سرخوش (کلمات الشعراء،125).

دیوان هاشمی استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از هاشمی نصرآبادی که در 1012 ق تاریخ فتح قلعۀ تبریز را به نظم آورده است (تذکرۀ نصرآبادی،479).

دیوان هاشمی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از شمس الدّین محمد هاشمی اصفهانی، صدر جهان(صبح گلشن،605).

دیوان هاشمی بخارایی

فارسی،از خواجه هاشمی صدیقی بخارایی (-945 ق)شیخ الاسلام بخارا،نبیرۀ خواجه محمد پارسا؛خ.آصفیّه.

دیوان هاشمی دهلوی

فارسی،از ابو عبد اللّه امیر محمد هاشم شاه بن میر محمد مؤمن(عرشی)هاشمی دهلوی مقتول در دهلی(-1150 ق).

دیوان هاشمی ساروی-انوار الهدی و مشکات

الانوار

فارسی و عربی،از ثقة الاسلام سید محمد بن فضل اللّه هاشمی ساروی غروی(-1342 ق) دیوان فارسی او«انوار الهدی»نام دارد که چاپ شده و دیوان عربی موسوم به«مشکات الانوار» است.

دیوان هاشمی فراهی(یا شعر او)

فارسی،از هاشمی فراهی(صبح گلشن،605).

دیوان هاشمی قمّی(یا شعر او)

فارسی،از هاشمی که از سادات قم بوده است (آتشکده،239).

دیوان هاشمی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از میر نظام الدّین شاعر روزگار شاه طهماسب صفوی(روز روشن،774).

دیوان هاشمی کرمانی

فارسی،از سید محمد هاشم هاشمی کرمانی، معروف به شاه جهانگیر(-946 یا 948 ق) (هفت آسمان،130).

دیوان هاشمی کوفتگر(یا شعر او)

فارسی،از هاشمی کوفتگر معاصر نوائی (مجالس النفائس،73 و 243).

دیوان هاشمی گیلانی(یا شعر او)

فارسی،از هاشمی گیلانی(صبح گلشن،605).

در تذکرۀ علمای گیلان(ص 73)هاشم لاهیجی آمده است.

دیوان هاشمی لکهنوی(یا شعر او)

فارسی،از هاشمی لکهنوی،برادر بنده علی (صبح گلشن،606).

دیوان هاشمی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از هاشمی همدانی(-1136 ق)که به دست سپاه ترک کشته شد(تذکرۀ حزین،36).

دیوان هاله

فارسی،از حیدر هالۀ رقابی تهرانی(معاصر)که مجموعۀ«شهرزاد»او چاپ شده.

دیوان هبة الدّین شهرستانی

سید محمد علی هبة الدین شهرستانی(-1344 ق)ناظم«الدّر و المرجان».

دیوان هبة اللّه کاشی(یا شعر او)

فارسی،از هبة اللّه کاشی(آتشکده،40).

دیوان هجر هندی(یا شعر او)

فارسی،از ابو محمد بن نور الهدی هجر هندی (صبح گلشن،606).

ص:552

دیوان هجری افشار(یا شعر او)

فارسی،از قاسم بیگ بن اژدهای هجری افشار (مجمع الخواص،42).

دیوان هجری اندجانی(یا شعر او)

فارسی،از هجری اندجانی فرغانی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،166).

دیوان هجری تفرشی

فارسی،از ابو القاسم بن محمد صادق تفرشی، معاصر آذر بیگدلی(آتشکده،430).نسخۀ دیوان هجری در آسیایی بنگال موجود و محتملا از همین شاعر است.

دیوان هجری جامی(یا شعر او)

فارسی،از هجری جامی(طبقات اکبری، 500/2).

دیوان هجری دده(یا شعر او)

فارسی؟،از هجری دده که از غالیان کرد بوده (الکائیة فی التاریخ،45).

دیوان هجری رازی تهرانی

فارسی،از خواجه محمد شریف رازی تهرانی (-980 ق)وزیر محمد خان تکلو حاکم خراسان که پس از مرگ او نزد شاه طهماسب آمده و حاکم یزد شده است(تاریخ یزد،249).در طوپقپوسرای استانبول نسخۀ دیوان هجری به نام محمد یوسف هجری رازی موجود است.

دیوان هجری قمّی(یا شعر او)

فارسی،از هجری قمّی شمشیرگر که در کاشان شمشیرگری می کرده(تحفۀ سامی،172).

دیوان هجری گنابادی(یا شعر او)

فارسی،از هجری گنابادی که به بنارس و اللّه آباد سفر کرد و در روزگار آصف الدّوله درگذشت (صبح گلشن،606).

دیوان هجری مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از هجری مشهدی برادر ملاّ مشرقی (صبح گلشن،606).اصل شان از قزوین است و گویا همین شاعر است که در تذکرۀ«همیشه بهار»،هجری قزوینی یاد شده است.

دیوان هجری هروی(یا شعر او)

فارسی،از هجری هروی،معاصر فخری هروی (مجالس النفائس،165).

دیوان هدایت آشتیانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا هدایت بن محمد حسین وزیر دفتر آشتیانی(مجمع الفصحاء،567/2).

دیوان هدایت اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از هدایت بن شاه تقی(واحد)اصفهانی، معاصر نصرآبادی،قاضی و شیخ الاسلام مشهد (تذکره،177).

دیوان هدایت رازی

فارسی،از خواجه هدایت اللّه(یا میرزا حسین) هدایت رازی،مشرف اصطبل شاه عباس و طهماسب صفوی که خمسه ای داشته که یک بیت آن هم معنای صحیح نداشته و سام میرزا آن را«شعر تزریق»خوانده است(ذریعه، 265/7؛تحفۀ سامی،177).

دیوان هدایت طبرستانی

فارسی،از رضا قلی خان بن محمد هادی هدایت طبرستانی(-1288 ق).خ.مجلس،ملی و سلطنتی سابق تهران.

دیوان هدایت کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از سعد اللّه بن عنایت اللّه هدایت کشمیری(صبح گلشن،606).

دیوان هدایت مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از هدایت مشهدی فرزند شیخ الاسلام مشهد(روز روشن،777).محتملا با هدایت اصفهانی یکی بوده است.

دیوان هدایت نائینی(یا شعراء)

فارسی،از هدایت حسین نائینی معاصر

ص:553

نصرآبادی(تذکره،197).

دیوان هدای کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از هدا معاصر فیض کاشانی که اشعار او در یک مجموعۀ قلمی دیده شده.

دیوان هراتی(یا شعر او)

فارسی،از هراتی که ظاهرا معاصر نوائی بوده ولی شرح حال او را فخری در مجالس النفائس (ص 80)افزوده است.

دیوان هزارۀ اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از هزارۀ اصفهانی(صبح گلشن،607).

دیوان هشترودی

فارسی،از محسن هشترودی که مجموعۀ «سایه ها»ی او چاپ شده.

دیوان هشیار شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسین هشیار شیرازی واقعه خوان(-1292 ق)(آثار عجم،572).

دیوان هشیار شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از علی بن حسن هشیار نوری شیرازی (-1286 ق)(فارسنامه،152/2).

دیوان هشیار کرد(یا شعر او)

فارسی،از علینقی بن کاظم هشیار کرد(1266 ش-)معروف به دبیر مخصوص(سخنوران نامی،272/2).

دیوان هشیار هزار جریبی-دیوان سامی هزار جریبی

دیوان هفت رنگی(یا شعر او)

فارسی،از هفت رنگی خراسانی،معاصر قزوینی (مجالس النفائس،392).

دیوان هلاکی(یا شعر او)

فارسی،از هلاکی،شاعر دربار سلطان یعقوب (مجالس النفائس،306).

دیوان هلاکی هروی(یا شعر او)

فارسی،از هلاکی هروی،معاصر جامی که با او به حج رفت(مجالس النفائس،76 و 253).

دیوان هلاکی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از هلاکی همدانی که در خدمت بهرام میرزا فرزند شاه اسماعیل صفوی بوده و مثنوی«شوق و ذوق»سرودۀ او است (مجمع الخواص،172).

دیوان هلال قهستانی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه هلال قهستانی (مجمع الفصحاء،655/1).

دیوان هلال قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از هلال قزوینی.مذکور در تذکرۀ «هفت اقلیم»و«سفینۀ»خوشگو.

دیوان هلال کاشانی(یا شعر او)

فارسی،ابو طالب بن محمد باقر هلال کاشانی (سدۀ 13 ق)،مداح منوچهر خان معتمد الدوله.

خ.مجلس.

دیوان هلالی ترک(یا شعر او)

فارسی،از هلالی ترک،که در شیراز اقامت داشته (آتشکده،23).

دیوان هلالی چغتایی

فارسی،از نور الدین(یا بدر الدین)هلالی چغتایی (-936 ق).ط.طهران و 1315 ق و مکرّر؛هند، مکرّر.خ.آستان قدس،ش 5758(سدۀ 10 ق) و 4593(1027 ق).

دیوان هلالی سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از هلالی سبزواری(صبح گلشن،607).

دیوان هلالی قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از هلالی قزوینی.مذکور در تذکرۀ «همیشه بهار»و«ریاض الجنۀ»زنوزی.

ص:554

دیوان هلالی قاجار(یا شعر او)

فارسی،از هلال بنت محمد تقی میرزا هلالی قاجار،همسر اللهیار آصف الدّوله(از رابعه تا پروین،263).

دیوان هلالی هروی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از هلالی هروی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،53).در برخی از نسخه ها بلالی آمده است.

دیوان همام تبریزی

فارسی،از خواجه همام الدین بن علائی تبریزی (-714 یا 713 ق).ط.تهران،1333 ش؛ تبریز،1309 ش.خ.شهید مطهری و مجلس تهران،دار الکتب قاهره،پاریس و بادلیان.

دیوان همام یزدی(یا شعر او)

فارسی،از همام یزدی،معاصر نصرآبادی (تذکره،146).

دیوان همای شیرازی-شکرستان

فارسی،از رضا قلی(یا محمد علی)بن بمانعلی بدیع خان همای شیرازی(1290 ق)؛ط.تهران، 1320 ق.

دیوان همای کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از مولوی عطاء اللّه همای کشمیری (صبح گلشن،607).

دیوان همای مروزی

فارسی،از محمد صادق همای مروزی وقایع نگار،معاصر فتحعلی شاه قاجار و مؤلف«تاریخ جهان آرا»؛خ.مجلس.

دیوان همایون استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از همایون استرآبادی(صبح گلشن، 607).

دیوان همایون اسفراینی

فارسی،از امیر همایون اسفراینی(-902 یا 910 ق).خ.مجلس،ملک،ملّی و سلطنتی تهران.

دیوان همایون بروجردی

فارسی،محتملا از میرزا عباس اصلح الشعراء.خ.

ملّی تبریز.

دیوان همایون پادشاه(یا شعر او)

فارسی،از همایون بن بابر شاه گورکانی(-963 ق)(تحفۀ سامی،16).

دیوان همایون فریدنی(یا شعر او)

فارسی،از عبد العال همایون فریدنی،از نوادگان محقق کرکی که هجویات میان او محمد ابراهیم رهی مشهور بوده است(مجمع الفصحاء، 571/2).

دیوان همایون قاجار-دیوان حشمت

دیوان همایون کرمانی

فارسی،از محمد همایون بن علی اکبر کرمانی (1330 ق-)که مجموعه های«منتخب همایون»و«گلزار همایون»او چاپ شده.

دیوان همایون همدانی

فارسی،از محمد همایون بن ملاّ شکوهی همدانی،معاصر نصرآبادی،که در حیات او در جوانی درگذشته(تذکره،324).سنگلاخ نسخۀ دیوان همایون عراقی-که شاید همین شاعر بوده باشد-را به خط سلطان محمد نور دیده بوده است(امتحان الفضلاء،115/1).

دیوان همایی آذربایجانی

فارسی،از درویش سهراب همایی آذربایجانی، ناظم مثنوی«زهدیّه»و معاصر صائب (دانشمندان آذربایجان،398).

دیوان همایی اصفهانی-دیوان سنا

دیوان همایی ترک(یا شعر او)

فارسی،از همایی ترک،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،185).

ص:555

دیوان همایی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از همایی سمرقندی،معاصر فخری هراتی(مجالس النفائس،160).

دیوان همایی نسوی(یا شعر او)

فارسی،از همایی نسوی ماوراء النهّری (آتشکده،134).

دیوان همّت اردبیلی(یا شعر او)

فارسی،از محمد زمان بیگ همت اردبیلی، معاصر نصرآبادی(تذکره،290).

دیوان همّت اصفهانی

فارسی،از حسین بن غلام علی همّت عبداللهی اصفهانی(1333 ق-)که نخست هابط تخلص می کرده و افزون بر دیوان،تألیفات دیگری نیز داشته است(شعرای معاصر اصفهان،536).

دیوان همّت بدخشی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا عیسی بن ضیاء الدین حسین همت بدخشی هندی(-1112 ق) (کلمات الشعراء،125).

دیوان همّت سیستانی(یا شعر او)

فارسی،از همت سیستانی که از عموزادگان ملک حمزه و معاصر نصرآبادی بوده(تذکره، 38).

دیوان همّت شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از علاء الدین حسین بن احمد(وقار) همّت شیرازی(-1336 ق)(آثار عجم،362).

دیوان همّت فرح آبادی(یا شعر او)

فارسی،از خواجه محمد بن زین العابدین همّت فرح آبادی،معاصر نصرآبادی(تذکره،134).

دیوان همّت گورکه پوری(یا شعر او)

فارسی،از محمد عاشق همت گورکه پوری که در خدمت زیب النساء دختر عالمگیر پادشاه هند بوده(کلمات الشعراء،125).

دیوان همّتی اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از همّتی اصفهانی،عضو دفترخانۀ یوسف افشار،معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،242).

دیوان همّتی بافقی(یا شعر او)

فارسی،از ملا افضل بن ملاّ یعقوب همّتی بافقی، معاصر نصرآبادی(تذکره،307).

دیوان همتی بلخی(یا شعر او)

فارسی،از غیاث الدّین همّتی بلخی (ریاض العارفین،158).

دیوان همدم سمنانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا محمد علی بن محمد رضی همدم سمنانی،منشی محمد ولی میرزا والی سمنان که «بدایع الوقایع»را برای او تالیف کرده و ابیاتی از قصاید خویش را در آن آورده است.

دیوان همدم شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از محمد حسین بن علی فخر همدم شیرازی(آثار عجم،577).

دیوان همدم هندی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا مراد همدم نواسۀ بابر شاه(صبح گلشن،608).

دیوان همدمی جرجانی(یا شعر او)

فارسی،از شریفه بانوی همدمی هندی(مرآت الخیال،339).

دیوان همدمی رازی(یا شعر او)

فارسی،از همدمی رازی عصار(تحفۀ سامی، 164).

دیوان همدمی سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از همدمی سمرقندی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،165).

دیوان همدمی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از همدمی شیرازی که معلم کودکان بوده (هفت اقلیم،310).

ص:556

دیوان همدمی کاشانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا علی همدمی کاشانی(-982 ق).مذکور در تذکرۀ«همیشه بهار».

دیوان همدمی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از همدمی مشهدی کاسه گر،معاصر نوائی(مجالس النفائس،79 و 254).

دیوان همدمی مشهدی(یا شعر او)

فارسی،از همدمی حلوافروش مشهدی (آتشکده،96).

دیوان همدمی هروی(یا شعر او)

فارسی،از همدمی هروی(صبح گلشن،608).

دیوان همدمی همدانی(یا شعر او)

فارسی،از همدمی همدانی،معاصر سام میرزا (تحفۀ سامی،145).

دیوان همگر-دیوان مجد همگر

دیوان هندال(یا شعر او)

فارسی،از هندال بن بابر شاه.مذکور در تذکرۀ «هفت اقلیم».

دیوان الهنداوی

شیخ طاها بن یاسین بن عباس هنداوی(1318 ق-).وی 2 دیوان در مراثی به زبان عامیانه دارد.

دیوان هندی

فارسی،از کلب حسین خان بن کلب علی خان هندی(-1281 ق)مؤلف تذکرۀ«شوکت نادری»(هدیة العارفین،329/1).

دیوان هندوشاه

فارسی،از هندو شاه بن سنجر نخجوانی مؤلف «تجارب السلف»در 724 ق که اشعاری از خویش در«دستور الکاتب»آورده است.

دیوان هنر اللّه آبادی(یا شعر او)

فارسی،از حاجی بیگ هنر اللّه آبادی،فرزند ناجی و شاگرد آفرین اللّه آبادی(صبح گلشن، 609).

دیوان هنر تبریزی-دیوان امیر خیزی

دیوان هنر جندقی

فارسی،از اسماعیل هنر فرزند ابو الحسن یغمای جندقی،که در 1288 ق مرگ 2 فرزند خود را رثا گفته است.خ.مجلس.

دیوان هنر جهرمی(یا شعر او)

فارسی،از ابو الحسن هنر جهرمی(-1267 ق) (فارسنامه،188/2).

دیوان هنرشاه جهان آبادی(یا شعر او)

فارسی،از کیان رای هنر شاه جهان آبادی،شاگرد آزاد بلگرامی(صبح گلشن،609).

دیوان هنر هندی(یا شعر او)

فارسی،از محمد اکمل فضل اللّه هنر هندی، مذکور در مقدمۀ«کلمات الشعراء».ظاهرا وی فرزند سرخوش بوده است.

دیوان هوایی تونی(یا شعر او)

فارسی،از هوائی تونی.مذکور در«هفت اقلیم» (صبح گلشن،610).

دیوان هوایی مشهدی

فارسی،از هوایی مشهدی،شاعر و خوشنویس، مصاحب مشرقی مشهدی و معاصر نوائی (مجالس النفائس،42 و 215).

دیوان هوایی هندی(یا شعر او)

فارسی،از هوایی هندی(صبح گلشن،610).

دیوان هور اصفهانی

فارسی،از میر سید علی بن عبد الحسین هور بدیع زادۀ اصفهانی(1330 ق-)که «تحفة المسلمین»او چاپ شده(شعرای معاصر اصفهانی،540).

ص:557

دیوان هوس جندقی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا ابو القاسم هوس جندقی،که صدر الافاضل«نامۀ نامی»را به نام او تألیف کرده.مذکور در جنگ موجود در کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران.

دیوان هوس هندی

اردو،از محمد تقی هوس هندی ناظم مثنوی «لیلی و مجنون».

دیوان هوشنگ ابتهاج

فارسی،از هوشنگ بن میرزا آقا خان سایۀ ابتهاج رشتی(معاصر)که مجموعه های متعددی از اشعار او چاپ شده.

دیوان هوشی خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از هوشی خراسانی که ظاهرا در سدۀ 10 ق می زیسته(مجالس النفائس،404).

دیوان هوشی سنغری(یا شعر او)

فارسی،از هوشی سنغزی دینوری،معلم کودکان در همدان و معاصر صادقی کتابدار (مجمع الخواص،249).

دیوان هوشی شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از هوشی شیرازی،معاصر سام میرزا که وی را به شعر دزدی متهم کرده است(تحفۀ سامی،125).

دیوان هوشی همدانی-دیوان هوشی سنغری

دیوان هیبت اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از هیبت بیگ اصفهانی شکسته نویس، نوادۀ طهماسبقلی سلطان،حاکم لار(صبح گلشن،610).

دیوان هیبت کاشی(یا شعر او)

فارسی،از هیبت کاشی(صبح گلشن،610).

ظاهرا منظور هدایت کاشی است که در عنوان دیوان حاتم کاشی یاد شد.

دیوان هیدجی

فارسی و ترکی،از محمد بن معصوم علی هیدجی (-1339 ق)که نخست مغنی تخلص می کرد.

ط.تبریز.1377 ق.

دیوان یادگار بیگ(یا شعر او)

فارسی،از یادگار بیگ بن سلطان (مجمع الخواص،69).

دیوان یادگار خراسانی-دیوان سیفی

دیوان یار احمد تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از یار احمد بن حسین رشیدی تبریزی که در 867 ق رباعیات خیام را گرد آورد که به نام «طربخانه»چاپ شده است.

دیوان یار اورنگ آبادی(یا شعر او)

فارسی،از نواب منور الدّوله احمد یار خان بهادر اورنگ آبادی(-1183 یا 1189 ق)؛خ.

شیرانی لاهور.

دیوان یار علی شیرازی

فارسی،از یار علی شیرازی(سدۀ 10-ق یا پیش از آن)مؤلّف«لمحات در شرح لمعات»و «نثر اللئالی»؛ط.لکهنو.1200 ق.

دیوان یار علی طهرانی(یا شعر او)

فارسی،از یار علی طبیب تهرانی،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،137).

دیوان یارک قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از حکیم عماد یارک قزوینی،مقیم هرات(مجمع الخواص،252).

دیوان یاری استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از یاری استرآبادی،معاصر نوائی (مجالس النفائس،86 و 260).

دیوان یاری اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از میرزا حسین یاری اصفهانی(-1215 ق)ندیم دربار افشاریۀ خراسان (مجمع الفصحاء،579/2).

ص:558

دیوان یاری بلخی(یا شعر او)

فارسی،از یاری بلخی معاصر نوائی (مجالس النفائس،46 و 219).

دیوان یاری تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از یاری تبریزی خرده فروش،معاصر سام میرزا(تحفۀ سامی،144).

دیوان یاری حافظ-دیوان حافظ یاری

دیوان یاری شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از یاری شیرازی مقیم هرات و معاصر نوائی،که خطاط و نقاشی ماهر بوده (مجالس النفائس،120 و 299).

دیوان یاری هروی(یا شعر او)

فارسی،از حافظ یار محمد یاری هروی خوشنویس که نمونۀ خط مؤرخ 953 ق او دیده شده(خطوط خوش،130).

دیوان یاری یزدی(یا شعر او)

فارسی،از یاری یزدی(صبح گلشن،612).

دیوان یاس آره ای(یا شعر او)

فارسی،از یاس آره ای که از علمای شهر آره بوده (روز روشن،788).

دیوان یاسمن بو دامغانی(یا شعر او)

فارسی،از یاسمن بو،همسر میرزا عسکر دامغانی مقیم دکن که تعلیق و نسخ و ثلث را خوش می نوشت.مذکور در«تذکرة الخواتین»(از رابعه تا پروین،264).

دیوان یاسمی-دیوان رشید یاسمی

دیوان یاسین علی شاه

یاسین علی شاه هندی مقیم نجف،مؤلف «الصنعة الشمسیّة»در 1339 ق که منظومۀ «قمریه»را نیز به آن الحاق نموده است.

دیوان الیافعی(یا شعر او)

فارسی و عربی،از عفیف الدّین ابو السعادت عبد اللّه بن اسعد یافعی یمنی(-768 یا 755 ق).(گلستان مسرت،387).

دیوان یالیت استرآبادی(یا شعر او)

فارسی،از حکیم یالیت استرآبادی،مذکور در تذکرۀ«هفت اقلیم».

دیوان یتیم بروجردی(یا شعر او)

فارسی،از محمود یتیم بروجردی(سدۀ 11 ق).

خ.دانشگاه تهران.

دیوان یتیم لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از نصر اللّه بیگ بن میرزا منعم یتیم لاهوری(صبح گلشن،612).

دیوان یتیمی هروی(یا شعر او)

فارسی،از یتیمی هروی(مجمع الخواص، 251).

دیوان یحیای احمدآبادی(یا شعر او)

فارسی،از یحیای احمدآبادی(روز روشن، 792).

دیوان یحیای اصفهانی(یا شعر او)

فارسی،از یحیای اصفهانی،خواهرزادۀ طاهر وحید(تذکرۀ نصرآبادی،84).

دیوان یحیای اللّه آبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد یحیای اللّه آبادی معروف به «شاه خوب اللّه»(-1144 ق)(سرو آزاد، 212).

دیوان یحیای بمی

فارسی،از شیخ الاسلام حاج میرزا یحیای بمی (-1288 ق).خ.موجود.

دیوان یحیای بیدآبادی

فارسی،از میرزا یحیی بن اسماعیل مدرس بیدآبادی(-1349 ق)؛ط.تهران،1365 ق.

دیوان یحیی الدشتکی

سید یحیی بن نظام الدّین احمد حسینی دشتکی،

ص:559

برادر سید علی خان مدنی که برخی از اشعار او در مجموعه ای نقل شده است.

دیوان یحیی ابی الفضل

ابو الفضل یحیی بن ابی طی حمیدۀ حلبی(630 یا 658 ق)معروف به ابن ابی طی،مؤرخ و ادیب شیعی و مؤلف«معادن الذهب»و جز آن (تاسیس الشیعة،128).

دیوان یحیای دولت آبادی

فارسی،از میرزا یحیی بن میرزا هادی دولت آبادی (-1368 ق)که مجموعۀ«اردیبهشت»و «تسدیس خاقانی»او چاپ شده.

دیوان یحیای سبزواری(یا شعر او)

فارسی،از یحیی خان اوزبک سبزواری (-1025 ق)(تذکرۀ نصرآبادی،264).

دیوان یحیای سمرقندی(یا شعر او)

فارسی،از یحیای سمرقندی،معاصر نصرآبادی (تذکره،429).

دیوان یحیای سیستانی(یا شعر او)

فارسی،از قاضی یحیای سیستانی،معاصر سلطان ابو تراب(مجالس النفائس،144).

دیوان یحیای سیبک---

ص:560

401).

دیوان یعقوب استاجلو(یا شعر او)

فارسی،از یعقوب بن بایزید سلطان استاجلو (-950 ق)(تحفۀ سامی،183).

دیوان یعقوب ترکمان

فارسی،از سلطان یعقوب بن امیر حسن بیگ ترکمان آق قویونلو(-896 ق)(مجمع الفصحاء، 62/1).

دیوان یعقوب چرخی(یا شعر او)

فارسی،از یعقوب چرخی غزنوی.مذکور در «هفت اقلیم»و«سفینۀ»خوشگو.

دیوان یعقوب الحلّی

شیخ یعقوب بن حسین نجفی حلی(-1329 ق)؛ جامع:محمد علی یعقوب.مذکور در جزء دوّم «طلیعة».

دیوان یعقوب غیاث پوری(یا شعر او)

فارسی،از محمّد یعقوب غیاث پوری(صبح گلشن،615).

دیوان یعقوب کشمیری(یا شعر او)

فارسی،از ملاّ یعقوب کشمیری،شاعر دربار اکبر شاه(طبقات اکبری،464/2).

دیوان یعقوب ماهی دشتی

کردی،از یعقوب ماهی دشتی،که محمد مکری برخی از اشعار او را چاپ کرده است.

دیوان یعقوب هندی

اردو،از سیّد ظلّ الحسین یعقوب هندی،ط.

دیوان یعقوبی ساوجی---

ص:561

دیوان یکتای اصفهانی

فارسی،از مجید بن عبد الکریم اوحدی یکتای اصفهانی(1330 ق-)؛ط.اصفهان،1319 ش.

دیوان یکتای بلخی(یا شعر او)

فارسی،از یکتای بلخی،شاعر دربار امامقلی خان حاکم بلخ(تذکرۀ نصرآبادی،441).

دیوان یکتای جوشقانی(یا شعر او)

فارسی،از احمد بن مهدی یکتای اشتری جوشقانی(-1373 ق)(سخنوران نامی معاصر، 254/1).

دیوان یکتای لاهوری

فارسی،از احمد یار خان بن اللهیار خان یکتای مکرانی لاهوری بلوچ(-1147 ق)ناظم مثنویهای«گلدستۀ حسن»و«شهر آشوب».

دیوان یکتای لاهوری(یا شعر او)

فارسی،از محمد عاقل یکتای لاهوری.مذکور در تذکره«شمع انجمن».

دیوان یکدل مرادآبادی(یا شعر او)

فارسی،از محمد انور بن محمد خان یکدل مراد آبادی(-1151 ق)(نتایج الافکار،793).

دیوان یکسان دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از یکسان دهلوی(صبح گلشن،616).

دیوان یکّه سوار---

ص:562

بوده است.

دیوان یوسف امیری(یا شعر او)

فارسی،از یوسف امیری،شاعر حضور شاهرخ و بایسنقر.مذکور در تذکرۀ دولتشاه.

دیوان یوسف بختیاری

فارسی،از امیر مجاهد بن حسینقلی خان یوسف بختیاری(-1356 ق)(شعرای اصفهان، 549).

دیوان یوسف بلخی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف بلخی که در 792 ق مادّۀ تاریخ وفات تفتازانی را سروده است.

دیوان یوسف بلگرامی(یا شعر او)

فارسی،از محمد یوسف بن محمد اشرف واسطی بلگرامی(-1172 ق)مؤلّف«الفرع النّابت عن الاصل الثابت»در توحید(سرو آزاد،307).

دیوان یوسف بیرجندی

فارسی،از شیخ جلال الدین یوسف کاتب بیرجندی تبریزی(بهارستان،208).

دیوان یوسف تبریزی

فارسی،از یوسف بن زین العابدین تبریزی قره داغی(-1337 ق).خ.موجود.

دیوان یوسف تبریزی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف تبریزی(گلستان مسرت، 516).

دیوان یوسف جغتایی(یا شعر او)

فارسی و ترکی،از یوسف جغتایی که پروانه چی شاه اسماعیل و توشمال شاه طهماسب بوده (تحفۀ سامی،186).

دیوان یوسف جلایر(یا شعر او)

فارسی،از یوسف علی جلایر(صبح گلشن، 619).

دیوان یوسف جویباری

فارسی،از خواجه یوسف جویباری،نوادۀ خواجه محمد پارسا.نصرآبادی شعر او را از دیوان وی نقل کرده است(تذکره،67).

دیوان یوسف چاکری(یا شعر او)

فارسی،از یوسف چاکری هروی،معاصر فخری (مجالس النفائس،163).

دیوان یوسف خراسانی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف بن خواجه رکن الدّین خراسانی،از نوادگان ابو سعید ابو الخیر(صبح گلشن،616).

دیوان یوسف الخطی

ابو ذویب یوسف خطی که در 1310 ق مرثیه هایی از طبع خویش را در مجموعه ای نگاشته است.خ.سماوی.

دیوان یوسف خوانساری(یا شعر او)

فارسی،از یوسفای خوانساری،معاصر نصرآبادی(تذکره،321).

دیوان یوسف دربندی(یا شعر او)

فارسی،از جمال الفلاسفه یوسف بن محمد دربندی.مذکور در لباب الالباب (مجمع الفصحاء،656/1).

دیوان یوسف دکنی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف عادلشاه بن سلطان مراد خان دکنی(-916 ق)حاکم دکن(مجمع الفصحاء، 63/1).

دیوان یوسف دهلوی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف خان دهلوی،از امیران اکبر شاه(صبح گلشن،618).

دیوان یوسف سنندجی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف سنندجی کرد،ملازم امان اللّه خان حاکم کردستان(مجمع الفصحاء،579/2).

ص:563

دیوان یوسف شاملو(یا شعر او)

فارسی،از یوسف شاملو که از امیران شاه طهماسب صفوی بوده و دیوانی در 3 هزار بیت داشته(تذکرۀ نصرآبادی،42).

دیوان یوسف شیرازی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف شیرازی(صبح گلشن،518).

دیوان یوسف عامری(یا شعر او)

فارسی،از یوسف عامری(صبح گلشن،617).

دیوان یوسف غزنوی(یا شعر او)

فارسی و عربی،از یوسف بن نصر کاتب غزنوی، مداح خسرو ملک(-582 ق).وی 2 دیوان به فارسی و عربی داشته است(مجمع الفصحاء، 656/1).

دیوان یوسف قراباغی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف بن محمد جان قراباغی معروف به یوسف کوسه(-1054 ق) (آتشکده،52).

دیوان یوسف قزوینی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف قزوینی،برادر میرزا طاهر وحید(آتشکده،228).

دیوان یوسف کابلی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف بن شاه بیگ خان کابلی(روز روشن،799).

دیوان یوسف کازرونی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف امیری کازرونی،معاصر نصرآبادی(تذکرۀ نصرآبادی،122).

دیوان یوسف کشمیری---

ص:564

دیوان یوسفی طبیب

فارسی،از یوسف بن محمد بن یوسف یوسفی طبیب هروی(سدۀ 10 ق)ناظم منظومه های «ادویه مفرده»،«علاج الامراض»،«فوائد یوسفی»،«بهداشت منظوم»و مأکول و مشروب.

دیوان یوسفی گلپایگانی(یا شعر او)

فارسی،از یوسف یوسفی گلپایگانی،شاعر دربار شاه عباس اول صفوی،که قصیده و غزل را نیکو می سرود.

دیوان یونس ابهری(یا شعر او)

فارسی،از یونس ابهری،شاعر روزگار جهانگیر (روز روشن،811).

دیوان یونس الدیلمی

یونس دیلمی که ابن شهر آشوب او را از شاعران شیعه شمرده است(معالم العلماء،137).

پایان جلد سوم

ص:565

جلد 4

مشخصات کتاب

سرشناسه : آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، 1255 - 1348 .

مشخصات نشر : مشهد - بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی 1372

مشخصات ظاهری : 4ج.

یادداشت : فارسی.

موضوع : کتاب های چاپی -- کتابشناسی

موضوع : نویسندگان شیعه-- کتابشناسی

موضوع : نسخه های خطی فارسی -- فهرست ها

موضوع : نسخه های خطی عربی -- فهرست ها

ص :1

اشاره

ذ

ذائقۀ ماتم

گجراتی،در مصائب سید الشهداء(علیه السلام)،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(-ح 1367 ق).

مذکور در فهرست تألیفات مؤلف.

ذائقۀ ماتم-چهل مجلس

اردو،مقتل،از مولوی سید وزیر حسین رضوی هندی.ط.هند.

ذات انتقام

ناشناخته.ط.هند.

ذات الانوار

قصیدۀ تائیه در معارف،از عامر بن عامر بصری

(سدۀ 8 ق)،که در 731 ق در شهر سیواس سروده است.ط.دمشق،1367 ق.

ذات البیان

ردّ ابن قتیبه،از قاضی ابو حنیفه نعمان بن محمد مغربی(-363 ق).مذکور در مقدّمۀ طبع «کتاب الهمّه»

ذات الفرائد(یا ذات الفوائد)

کیمیا،از مؤیّد الدین حسین بن علی طغرائی اصفهانی(-515 ق).

ذات المحنة

منظومه در قیام ابو یزید مخلّد خارجی،از قاضی نعمان مغربی(-363 ق).مذکور در«کشف الظّنون».

ذات المنن

منظومه در رخدادهای روزگار المعز خلیفۀ فاطمی.نیز از قاضی نعمان.

ذات یقین

در اصول دین و فروع،از سیه حسین بن دالدار علی نقوی(-1273 ق).ط.هند.

ذاتیّه

فارسی،عرفان،از سید علی بن شهاب الدین همدانی(-786 ق).خ.خوانساری نجف.- فصل اول در حضرت ذاتیه و بعض مراتب کلیه

الذباحة و احکامها---

ص:5

1344 ق تالیف کرده و در 1368 ق در پایان کتاب«النجعۀ»او چاپ شده.

الذبایح،کتاب

-الحمد للّه علی جزیل افضاله...

الذبیحیّة

در حرمت ذبایح کفّار و نجاست آن،نیز از شیخ بهائی.خ.خوانساری نجف.

-بعد ان احمد اللّه علی آلائه

الذبیحیّة

در حرمت ذبایح اهل کتاب،از شیخ محمد جواد بن حسن بلاغی(-1352 ق).از اجزاء «العقود المفصلة»است که بعضی چاپ شده.

الذبیحیة

در حرمت یا حلّیت ذبایح اهل کتاب،از شیخ ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان مفید (-413 ق).خ.موجود.

-بعد الحمد و الصلاة اختلف اهل الصّلاة فی ذبایح اهل الکتاب.

الذبیحیّة

در ذبایح اهل کتاب،از سید محمد هاشم بن زین العابدین موسوی چهار سوقی خوانساری (-1318 ق).

الذخائر

قصاید و قطعات در مدایح و مراثی معصومین(علیه السلام)،از شیخ محمد علی یعقوبی نجفی (معاصر).

الذخائر(فی احکام الکبائر)

فارسی،از سید علی حسین زنگی پوری (معاصر).ترجمۀ«دلیل العصاة»اوست.

الذخائر(فی النکت و النوادر)

شیخ احمد بن سلیمان بحرانی در کشکول خویش که در 1135 ق تألیف کرده از آن نقل کرده است.

الذخائر

ابو الحسن محمد بن داود قمی(-368 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

ذخائر الاحکام

فقه،از سید علی بن محمد حسین حسینی شهرستانی(-1344 ق).

ذخائر الاسماء-ذخیرة الاسماء

در استخراج اسماء الحسنی،از کمال الدین حسین بن علی اخلاطی حسینی.

ص:6

ذخائر الاصول

شیخ حسن بن محمد مهدی شاه عبد العظیمی (-ح 1290 ق).تقریر بحث استادش-شیخ انصاری-است که در 1262 ق نگاشته.خ.دیده شده.

ذخائر الایام(فی معرفة احکام دین الاسلام)

فقه،از شیخ محمد حسین بن علی بارفروشی (-1308 ق)،در 6 مجلد.خ.موجود.

ذخائر الحکم

ابو الحسن علی بن زید بیهقی(-565 ق)،مؤلف «تاریخ بیهق».مذکور در«معجم الادباء».

ذخائر الحکمة

ابو بکر محمد بن حسن بن درید ازدی بصری لغوی(-321 ق).خ.موجود.

-هذا الکتاب جمعنا فیه ذخائر استودعتها الحکماء

ذخائر العقبی(فی تعقیبات الصلاة)

شیخ جعفر بن عبد اللّه حویزه کمره ای(-1115 ق).خ.آستان قدس.

ذخائر العقبی(فی مناقب ذوی القربی)

محبّ الدین احمد بن عبد اللّه طبری(-694 ق).

ط.مکرر؛خ.آستان قدس،ش 1686(809 ق) و 6806(977 ق).

-الحمد للّه علی ترادف الآلاء

ذخائر العلوم(فیما کان فی سالف الدهور)

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

در«التنبیه و الاشراف»مؤلف به آن ارجاع داده شده است.

ذخائر فصل القضا(فی فضل الامام المرتضی)

شیخ محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی(معاصر).

ذخائر القیامة(فی النبوّة و الامامة)

شیخ جعفر نقدی(-1371 ق)،تألیف،1331 ق.ط.بغداد،1366 ق.

ذخائر المآل(فی نشر مدح المصطفی و الآل)

منظومه از سید حسین بن میر رشید رضوی نجفی (سدۀ 12 ق).خ.موجود.

- نحمدک اللهم منشی الامم

و باسط اللوح و باری القلم

ذخائر المجتهدین(فی شرح معالم الدین فی فقه آل

یاسین)

ابو المجد آقا رضا بن محمد حسین اصفهانی (-1362 ق)،تألیف:1312 ق؛اصل معالم از ابن قطان است.

-بعد الحمد للّه الذی جعل الحمد مفتتح کتابه

ذخائر المعاد

اصول دین،از شیخ محمد حسین بن علی بارفروشی(-1308 ق).خ.موجود.

ذخائر النبوّة

فقه،از شیخ هادی بن محمد امین تهرانی (-1321 ق).مجلد«الخیارات»آن چاپ شده.

ذخائر الواعظین

فارسی،اخلاق،از ملا سلطان حسین بن سلطان محمد واعظ استرابادی(-1078 ق)شاگرد شیخ بهائی.خ.موجود

الذخر الرّابع(فی شرح مفاتیح الشرایع)

سید عبد اللّه بن نور الدین محدث جزائری (-1173 ق).خ.آستان قدس،ش 7017 و 11947.«مفاتیح الشرایع»تألیف فیض کاشانی است.

ذخر العالمین(فی شرح دعاء الصّنمین)

فارسی،از محمد مهدی بن علی اصغر قزوینی؛ تألیف:1116 ق،به نام شاه سلطان حسین صفوی؛خ.آستان قدس،ش 6650(1122 ق) و 3351(1229 ق).

ذخر العباد لیوم المعاد

شرح«عروة الوثقی»از سید عبد الصاحب بن محمد حلو جزائری نجفی(-1360 ق)

ص:7

«العروة الوثقی»از استادش سید محمد کاظم یزدی است.خ.موجود.

الذخر للمعاد(فی تصحیح الاعتقاد)

از علاّمه ابو الفتح محمد بن علی کراجکی (-449 ق)که در«کنز الفوائد»او درج است.

الذخر و السعادة فی العبادة

شیخ محمد علی بن ابیطالب حزین(-1181 ق).

مذکور در«نجوم السماء».

الذّخیرة

اصول فقه،تقریرات بحث سید حسین کوهکمری(-1299 ق)که توسط شاگردش نوشته شده.خ.موجود.

الذخیرة فی الطّب-ذخیرۀ خوارزمشاهی

فارسی،از ابو ابراهیم سید اسماعیل بن حسین جرجانی(-535 ق.)ط.تهران،1344 ش.خ.

آستان قدس،ش 5087(669 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد لله حمد الشاکرین

الذخیرۀ فی العقبی(فی المودّة ذوی القربی)

احوال و انساب سید علی خان بن خلف والی حویزه،از سید شیرین محمد بن ثنوان(-ح 1190 ق).خ.کتابخانۀ صدر.

-الحمد للّه الّذی خلق من الماء بشرا

الذّخیرة

کلام،از سید مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق).خ.آستان قدس.

الذخیرة(فی محاسن اهل الجزیرة«اندلس»)

ابو الحسن علی بن محمد معروف به ابن بسام (-302 ق).ط.قاهره،1358-1364 ق.

ذخیره

فارسی،مراثی،از حکیم عابد علی غیور هندی.

ط.

الذخیرة لارباب البصیرة

حروف و اعداد،ناشناخته؛خ.دیده شده.

الذخیرة لاهل البصیرة

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی(-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

ذخیرۀ آخرت

ناشناخته،ط.هند.

الذخیرة الابدیّة(فی جوابات المسائل الاحمدیّة)-

الرّسالة الاحمدیة

سید عبد اللّه بن نور الدین محدث جزائری (-1173 ق).جواب 40 مسأله که سید احمد حویزی پرسیده است.خ.حسینیۀ شوشتریها و کاشف الغطاء نجف

-الحمد للّه الذی جعل العلم وسیلة درک السعادات

ذخیرة الابرار(فی منتخب انیس التجار)

فارسی،از شیخ عباس قمی(-1359 ق).

«انیس التجار»تالیف ملاّ مهدی نراقی است.خ.

دیده شده.

ذخیرة الاحکام فی مسائل الحلال و الحرام

رسالۀ عملیه،از آقا رضا بن آقا هادی همدانی (-1322 ق).خ.کاشف الغطاء.فارسی این کتاب به عنوان«هدایة»خواهد آمد.

ذخیرۀ اسکندری

فارسی،کیمیا و علوم غریبه،ترجمه از عربی که آن نیز از یونانی ترجمه شده و تألیف اصل آن منسوب به انطیوخوس است.خ.آستان قدس، ش 5088.

-تبرکا بسمه العلی العظیم.الحمد للّه و کفی

ذخیرة الاسماء

فارسی،جفر،از سید کمال الدین حسین بن علی اخلاطی.خ آستان قدس،ش 10998(1263 ق).

ص:8

ذخیرة الاعمال

فارسی،ادعیه،از ملاّ یحیی بن محمد باقر مراغی.خ.موجود(1220 ق).

-الحمد للّه الذی جعل الدعاء وسیله للطالبین

ذخیرة الافهام

ناشناخته،در«تظلم الزهراء»از آن نقل شده.

ذخیرة الالباب و بغیة الاصحاب(الی کل علم فیه باب)

محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق).خ.

کاشف الغطاء نجف.

ذخیرة الانام(فی ترجمة وجیزة الاحکام)

رسالۀ عملیه،از شیخ محمد حسین بن علی آل کاشف الغطاء(-1373 ق).ط 1339 ق.

ذخیرة الایمان

منظومه در کلام،از زین الدین علی بن محمد نباطی بیاضی عاملی(-877 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه علی تمامه و الشکر للّه علی انعامه

الذخیرة الباقیة(فی اجوبة المسائل الجبلیّة الثانیة)

سید عبد اللّه بن نور الدین محدّث جزائری (-1173 ق).جواب 30 مسأله است که سید علی نهاوندی پرسیده،برخی فارسی و برخی عربی است.

-الحمد للّه الذی فرض طلب العلم...

ذخیرة الجنّة

فارسی،ادعیه،از امیر حسین بن روح اللّه حسینی طبسی معروف به صدرجهان،که به نام سلطان ابراهیم قطبشاه(-988 ق)تألیف کرده.

ذخیرة الخوانین

فارسی،از مآخذ«خزانۀ عامره»،که احوال برخی از شاعران از جمله عرفی(-999 ق)را از آن نقل کرده است.

ذخیرۀ خوارزمشاهی-ذخیره یا(الذخیرة فی الطّب)

ذخیرة الدّارین(فیما یتعلق بالحسین و اصحاب

الحسین(علیه السلام))

مقتل،از سید عبد المجید بن محمد رضا حسینی شیرازی حائری(معاصر).ط.نجف،1345 ق (جزء اول).

ذخیرة الشیعة

فارسی،مقتل،از فاضل سمنانی،در رسالۀ «جهادیّه»از آن نقل شده.

ذخیرة الصالحین

فارسی،رسالۀ عملیه،از فتاوی سید ابو الحسن اصفهانی(-1365).ط.مکرّر.

ذخیرة الصالحین

رسالۀ عملیه،فتاوی سید محمد کاظم طباطبائی یزدی(-1337 ق).جامع:شیخ سعید حلی؛ط.

بغداد،1329 ق(چاپ اوّل).

ذخیرة الصالحین(فی شرح تبصرة المتعلّمین)

شیخ محمد رضا بن عباسعلی طبسی؛تألیف:

1366-1369 ق.«تبصرة المتعلمین»از علامه حلّی است.

ذخیرة الصرف

مولوی اعجاز حسین بن جعفر حسن(-1350 ق).مذکور در«تذکرۀ بی بها».

ذخیرة العباد لیوم المعاد

رسالۀ عملیّه،از میرزا محمد تقی شیرازی (-1338 ق).

ذخیرة العباد لیوم المعاد

شرح زیارت عاشورا.مؤلف از معاصرین بوده و از آن در«اللّؤلؤ النّضید»نقل شده.

ذخیرة العباد الی سبیل الرشاد

فارسی،در معاد،از محمد بن جعفر بن سلیمان فراهی(سدۀ 12 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الواحد الاحد

ذخیرة العباد(فی تعریب زاد المعاد)

ص:9

شیخ عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)؛ تألیف:1131 ق در بهبهان.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی جعل فی عبادته زاد المعاد

ذخیرة العباد لیوم المعاد

فارسی،رسالۀ عملیه،از شیخ عبد النبی وفسی.

ط.قم،1369 ق.

الذخیرة العلویة فی الاحکام النّبویّة

فقه استدلالی،از سید ابی طالب بن عبد المطلّب حسینی همدانی(-1265 ق)،آغاز تالیف:

1234 ق.خ.موجود.

ذخیرة الفرائض

در میراث،از شیخ محمد زکی بن فرج بهبهانی؛ تألیف:1313 ق.ط.ایران،1326 ق.

ذخیرة العقبی

فارسی،رسالۀ عملیه،از سید محمد تقی بن مرتضی موسوی خلخالی(-1362 ق).ط.

1344 ق

ذخیرة القلوب

در علم اعداد،از سید هاشم بن مرتضی طباطبائی اصفهانی معروف به دکنی.خ.موجود.

ذخیرة المال-ذخائر المآل

ذخیرة المحشر(فی احوال الامام المنتظر)-الذخیرة

فی المحشر فی مولد الامام المنتظر

شیخ ابو عزیز محمد بن عبد اللّه خطی بحرانی (سدۀ 12 ق)؛تألیف:1167 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی شرف الکائنات

ذخیرة المحشر فی شرح الباب الحادیعشر

شیخ علی آقا بن عبد العظیم تبریزی(-پس از 1340 ق).خ.موجود

-الحمد للّه الواجب وجوده

الذخیرة فی المحشر(فی بیان نسب عمر)

شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).

از این کتاب در«عقد اللآل»شیخ احمد شاگردش نقل شده.

ذخیرة المصائب

اردو،مقتل،از سیده مصطفی بیگم بنت باقر حسین هندی.ط.هند.

الذخیرة الی المعاد(فی مدح و محمد و آله

الامجاد)

دیوان شیخ سلیمان ظاهر عاملی.ط.صیدا، 1348 ق.

ذخیرة المعاد

فارسی،اخلاق،از قوام الواعظین سید اسماعیل فریز هندی(منسوب به روستای فریز هند).ط.

تهران.1325 و 1333 ق.

ذخیرة المعاد

فارسی،مقتل،از سید اسماعیل بن محمد حسینی اردکانی یزدی(-1317 ق).ط.تهران،1320 ق.

ذخیرة المعاد(فی الاجازة لافلاذ الاکباد)

ملاّ محمد باقر بن محمد حسین قائنی بیرجندی (-1352 ق).مذکور در«بغیة الطالب»مؤلّف.

ذخیرة المعاد(فی شرح الارشاد)

محمد باقر بن محمد مؤمن محقق سبزواری (-1090 ق).ط.تهران.1273-1274 ق.

ذخیرة المعاد-ذخیرة العباد(از محمد تقی شیرازی).

ذخیرة المعاد(للتقی من العباد)

ذخیرة المعاد

فارسی،اخلاق،از نوروز علی بن محمد باقر بسطامی(-1309 ق)،مرتب بر مقدمه،30 مجلس و خاتمه.ط.تهران،1269 ق.

ذخیرة الملوک

فارسی،اخلاق،از سید علی بن شهاب الدین همدانی(-786 ق)ط.لاهور،1906 م.خ.

آستان قدس،ش 3464(928 ق)و 3527

-حمد بسیار و ثنای بی شمار حضرت ملکی را

ذخیرة الممات

فارسی،مواعظ،از عباس بن علی محمد طارمی زنجانی(-1351 ق).

ذخیرة المناقب

فارسی،مجموعه ای از اشعار سعدی،حافظ، شمس تبریز،شاه نعمت اللّه و هفت بند حسن کاشی،عناوین به اردو.ط.هند.

ذخیرة المؤمنین(فی ردّ الصوفیة المبتدعین)

ناشناخته،در«السهام المارقۀ»شیخ علی عاملی (-1103 ق)از آن یاد شده.

ذخیرة المؤمنین

فارسی،در فضیلت جمعه و اعمال آن،از عباس بن اسماعیل قزوینی.برگرفته از«کنز الفرائد»مؤلف.

ذخیرة المیعاد

فارسی،اعمال و ادعیه،از میرجهانی(معاصر).

ط.1364 ق.

ذخیرة النسب(فی تذکرة الکمال و الادب)

سید محمد علی بن زین العابدین حسینی علویجه ای(-1348 ق).

ذخیرة یوم الجزاء

تفسیر،از سید ابو القاسم حسینی سمنانی؛تألیف:

1071 ق.خ.مشکات.

ذخیرة یوم الجزاء

در اصول و فروع،از معز الدین محمد بن ابی الحسن موسوی؛تألیف:1035 ق،در 12 فصل.

خ.موجود.

ذخیرة یوم المحشر(فی شرح الباب الحادیعشر)

فارسی،از عبد الباقی بن محمّد حسین.خ دیده شده

-بهترین کلامی که سردفتر دیوان منشیان...

الذرایع(فی شرح الشرایع)

میر حامد حسین(-1306 ق)صاحب «العبقات».

ص:11

الذرایع(فی شرح الشرایع)

شیخ عبد الحسین بن محمد علی اعسم نجفی (-1247 ق)،در 3 مجلد؛تالیف:1239- 1243 ق.خ.دیده شده.

ذرایع الاحلام(الی اسرار شرایع الاسلام)

شرح شرایع،از شیخ محمد حسن بن عبد اللّه مامقانی(-1323 ق).ط تبریز،1319-1321 ق.

ذرایع الافهام-الذرایع

ذرّه و خورشید

فارسی،مثنوی،از زلالی خوانساری.خ.آستان قدس،ش 4661(سدة 11 ق)،ملک و دانشگاه تهران.

الذرایع و البیان(فیما یتعلق بعوارض اللسان)

اخلاق،از شیخ محمد رضا طبسی(معاصر).خ.

دیده شده.

-الحمد للّه و کفی

ذرع،کتاب

فارسی،در تحقیق پیمانۀ ذرع،از محمد مهدی صمدی بیرجندی.ط.ایران.

الذروة

شرح تصریف تفتازانی،از ملا حمزۀ مازندرانی، معاصر ملاّ محمد اشرفی(-1315 ق).

الذروة

فارسی،فقه استدلالی،از شیخ محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی(-1297 ق).خ.موجود.

ذروة السعادة(فی نیة العبادة)

سید مرتضی بن احمد خسروشاهی تبریزی (معاصر).

ذری المعالی(فی نسب ابی المعالی)-صدف

اللئالی

سید محمد علی هبة الدین شهرستانی،نوادۀ سیّد ابو المعالی.

الذّریّة الطاهرة

ابو الفضل محمد بن ناصر بغدادی سلامی (-550 ق)مذکزر در«شذرات الذهب».

ذریة المصطفی

فارسی،انساب اجداد مؤلف،از سید علی بن محمد مرعشی تبریزی(-1316 ق)،مؤلف «قانون العلاج».

الذریعة

سید ابو بکر عبد الرّحمن علوی حسینی حضرمی (-1341 ق).مذکور در پشت دیوان چاپی او.

الذریعة

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،که نجاشی (-450 ق)از او به 2 واسطه روایت کرده است.

الذریعة(فی احکام الشریعة)

فارسی،رسالۀ عملیّة،از میرزا جعفر بن شیخ مرتضی انصاری(-1360 ق)ط 1366 ق (جزء اول).

الذریعة الی اخلاق الشریعة-الذریعة الی مکارم

الشریعة

الذریعة(الی اصول الشریعة)

شریف مرتضی علم الهدی علی بن حسین موسوی(-436 ق)؛تألیف:430 ق..خ آستان قدس،ش 7373(1045 ق)و چند نسخة دیگر.

-الحمد للّه حمد الشاکرین الذاکرین

الذریعة(الی تصانیف الشیعة)

کتابشناسی،از شیخ محمد محسن بن حاج علی معروف به آقا بزرگ تهرانی(-1389 ق).ط.

نجف،1355 جزء اول)-1398 ق(جزء 24).

جزء آخر(25)نیز پس از آن طبع شده و 25 مجلد مکررا در عراق،لبنان و ایران چاپ شده است.کتاب حاضر ترجمه و تلخیص این کتاب است.

ص:12

الذریعة(الی حافظ الشریعة)

در مصائب سید الشهداء(علیه السلام)از رفیع الدّین محمّد بن محمّد مؤمن گیلانی،بخط مؤلف در مجموعۀ ملا لطف اللّه مورّخ 1075-1085 ق دیده شده.

-یا عین مالی اراک

الذریعة(الی معرفة اصول الشریعة)

شیخ محمود عباس عاملی(-1353 ق)؛ط.

بیروت

الذریعة(الی معرفة اعیان الشیعة)-اعیان الشیعة

الذریعة(الی مکارم الشریعة)

اخلاق و آداب شرعی،از شیخ ابو القاسم حسین بن محمد بن فضل راغب اصفهانی(- 565 ق)،در 7 فصل.ط.مکرر،خ.آستان قدس،ش 3463(708 ق)و چند نسخۀ دیگر.

الذریعة(الی نقض البدیعة)

سید عبد الحسین شرف الدین موسوی عاملی (-1370 ق).«البدیعة»در رد شیعه از نبهانی بیروتی است.

الذریعة(فیما یخصّ الشیعة)

آداب و ادعیه،از شیخ محمد صالح بن احمد بن صالح آل طعان قطیفی بحرانی(-1333 ق)، مرتب بر مقدمه و 12 باب،تألیف:1327 ق، خ.دیده شده(بخط مؤلف).

-الحمد للّه الذی خلق الانسان بصنعه البدیع

الذریعة(فی وفیات اعیان الشیعة)

سید جعفر بن محمد اعرجی نسابه(-1332 ق).

مذکور در«نفحة بغداد».

ذریعة الاعتماد(علی احقاق الحق و فهم المراد من

بعضی عبارات شیخنا العلامة المرتضی الاستاد)

حاشیۀ«فرائد الاصول»شیخ انصاری،از ملا لطف اللّه اسکی لاریجانی(-1311 ق).خ.

آستان قدس،ش 2987

ذریعة الامل(فی احوال المعصومین الاربعة عشر)

شیخ عبد الحسین بن محمد جواد بغدادی (-1365 ق).

الذریعة الحسینیه

بلاغت،از ملا مراد بن علی خان تفرشی(-1051 ق).مذکور در«جامع الرواة»

ذریعة الحیاة(فی ترجمة وسیلة النّجاة)

فارسی،ترجمۀ رسالۀ عملیۀ سید ابو الحسن اصفهانی،از سید علی اصغر بن سید حسین طبیب جزائری شوشتری(-1348 ق).خ.آستان قدس،ش 7660(1346 ق،خط مترجم).

-الحمد للّه الذی هدانا لدینه

الذریعة الرضویة-دیوان گوهری

فارسی،از میرزا گوهری،ظاهرا میرزا ابراهیم گوهری است.خ.ملک.

ذریعة الضراعة

ادعیه،از محمد محسن فیض کاشانی(-1091 ق).خ.آستان قدس،ش 3353(1127 ق)و 3352.

ذریعة العاصین

فارسی،اخلاق و مناقب اهل بیت(علیه السلام)،از سلطان المتکلمین محمد بن اسماعیل کجوری (-1353 ق)؛خ.دیده شده.

ذریعة العباد

فارسی،اصول و فروع و ادعیه،از محمد علی بن ملا نصیر مدرس چهاردهی(-1334 ق).ط.

بمبئی.

ذریعة الفنون فی طب العیون

سید احمد بن سید محمد حسین کحّال موسوی شیرازی(1306 ق-).

ذریعة الفلاح

اردو،از منشی نعمت اللّه صاحب اختر هندی (معاصر)که به تشیع گرویده و این کتاب را در

ص:13

رد عامه نوشته است.

ذریعة المآب

ناشناخته،از آن در دوازده امام خواجه نصیر الدین طوسی نقل شده.

ذریعة المعاد(فی شرح نجات العباد)

عبد الرزاق علی رضا محدث و واعظ(1291 ق-)تألیف مجلّد اول:1330 ق.

ذریعة المؤمنین(و وسیلة العارفین فی علم الکلام و

اصول الدین)

شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).

مذکور در اجازۀ مورخ 1111 ق مؤلف به محمد رفیع بیرمی.

ذریعة النّاهض الی تعلّم الفرائض

ارجوزه در میراث،از سید ابو بکر بن عبد الرحمان حسینی حضرمی(-1341 ق)؛ مذکور در پشت دیوان ناظم.

ذریعة النجاة

مختصر مجلد دوم«الدمعة الساکبة»از محمد رفیع بن قهرمان(یا قربان)خاتون آبادی کرهرودی(یا گرمرودی)؛تألیف:1302 ق،ط.

تبریز.1300 ق و مکرّر.

ذریعة النّجاة(فی ترجمة وسیلة النجاة)

اردو،ترجمة«وسیلة النجاة که فتاوی سید ابو الحسن اصفهانی است،از شیخ سعادت حسین بن منور علی سلطان پوری(-1330 ق).

ط.هند،1356 ق.

ذریعة النّجات(فی ادعیة التعقیبات)

سید عبد اللّه بن محمد رضا شبّر حسینی(-1242 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

ذریعة النّجاة

فارسی،رسالۀ عملیه،از ملاّ محمد بن محمد مهدی اشرفی(-1315 ق).ط.ایران.

ذریعة النّجاح

در اعمال سنّت،از امیر محمد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادی(-1116 ق)که در روزگار شاه سلیمان صفوی(-1105 ق)،در یک مقدمه و 12 باب تالیف کرد.خ.آستان قدس،ش 3149(1246 ق).

-ذریعۀ نجاح سرگشتگان گرداب عصیان...

ذریعة الوداد(فی مختصر نجات العباد)

میرزا حسین خلیلی(-1326 ق)که از اساتید آقا بزرگ بوده.ط.تهران،1312 ق و مکرر.

ذریعة الهداة(فی بیان معانی الفاظ الصّلاة)

شیخ حسین بن محمد بن احمد بن ابراهیم درازی بحرانی آل عصفور(-1216 ق)؛تألیف:

1213 ق،برای شیخ محمد علی کازرونی.خ دیده شده.

الذکر،کتاب

ابو احمد عبد العزیز بن احمد جلودی،از مشایخ ابن قولویه(-367 ق)مذکور در رجال نجاشی.

ذکر الآیات الّتی نزلت فی امیر المؤمنین(علیه السلام)

ناشناخته،از کتب موقوفۀ ابن طاوس(سید علی) به اولاد او.مذکور در«سعد السعود».

ذکر الابقی

قاضی سید نور اللّه بن شریف الدین مرعشی شوشتری(-1019 ق).مذکور در«محفل فردوس»از فرزند مؤلف.

ذکر الاسباب(الصاده عن معرفة الصواب)

شیخ ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).

ذکر الامجاد(من آبائنا و الاجداد)

امام المهدی احمد بن یحیی حسینی یمانی (-840 ق)؛تألیف:831 ق.سوّمین کتاب از کتب هشتگانۀ«یواقیت السیر»است.خ.دیده شده.

ص:14

ذکر امر الحسین(علیه السلام)

ابو احمد عبد العزیز جلودی(-332 ق).مذکور در رجال نجاشی.

ذکر الثقلین(فی مصائب الحسین(علیه السلام))

اردو،از سید حفاظت حسین سلیم بهیکپوری.ط.

هند.

ذکر الجمیل(فی ترجمة الخلیل)

شیخ میرزا محمد بن رجبعلی تهرانی عسکری (-1371 ق).شرح احوال خلیل بن احمد فراهیدی(-170 ق)مؤلّف«کتاب العین» است.

ذکر الحافظ

فارسی،احوال حافظان شیعه،از مولوی سید احمد رضا بن غلام محمد بخاری جائسی.ط.هند.

ذکر الحسن و الحسین(علیه السلام)

ابو الحمد عبد العزیز جلودی(-332 ق).مذکور در رجال نجاشی.

ذکر الحسین(علیه السلام)

نیز از جلودی و مذکور در همان مأخذ.

ذکر خدیجة و فضل اهل البیت(علیه السلام)

نیز از جلودی و مذکور در رجال نجاشی.

ذکر الخلائف و عنوان المعارف

تارح خلفا،از کافی الکفاة،اسماعیل بن عباد دیلمی طالقانی وزیر(-385).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الواحد العدل.

ذکر السجاح

شیخ ابو عبد اللّه احمد بن محمد بن عبید اللّه جوهری(-401 ق)مؤلّف«مقتضب الاثر».

مذکور در رجال نجاشی.

ذکر الشیعة

ابو احمد عبد العزیز جلودی(-332 ق)درین کتاب مؤلف به ذکر آن عده از صحابه پرداخته که امیر المؤمنین(علیه السلام)آنان را دوست می داشته و یاد می فرموده است.مذکور در رجال نجاشی.

ذکر الطیّار

اردو،در احوال جعفر طیار،از سید اولاد حیدر بلگرامی.ط.هند.

ذکر العباس

اردو،احوال و مناقب و مصاحب عباس بن علی (علیه السلام)،از سید نجم الدّین حسن کراروی هندی(ح 1330 ق-)ط.هند.

ذکر علی(علیه السلام)(فی حروب النبی ص)

ابو احمد عبد العزیز جلودی.مذکور در رجال نجاشی.

ذکر فاطمة الزهراء(علیه السلام)و ابی بکر

نیز از جلودی و مذکور در رجال نجاشی.

ذکر القائم(علیه السلام)من آل محمد ص

احمد بن رمیح مروزی،مذکور در«معالم العلماء».

ذکر القائم(علیه السلام)و غیبته

شیخ حرز بن علی شناطری اوالی عسکری بحرانی.تالیف:976 ق،در 2 باب.خ.دیده شده.

ذکر القرآن

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).

ذکر کلام علی(علیه السلام)،فی الملاحم

ابو احمد عبد العزیز جلودی(-332 ق)مذکور در رجال نجاشی.

ذکر ما جری للشیعة بعد علی(علیه السلام)

ابو احمد عبد العزیز یحیی جلودی،مذکور در رجال نجاشی.ابن طاوس در«محاسبة النّفس» از آن به کتاب«ماللشیعة بعد علی»تعبیر کرده است.

ذکر ما جری من الکلام بین علی و عثمان

نیز از جلودی و مذکور در رجال نجاشی.

ص:15

ذکر ما ظهر لامیر المؤمنین(علیه السلام)من الفضائل یوم

خیبر

سید مفتی میر ناصر حسین بن حامد حسین لکهنوی(-1361 ق).مذکور در«تجلیّات».

ذکر ما نزل من القرآن فی رسول اللّه و اهل

البیت(صلی الله علیه و آله)

از کتبی است که ابن طاوس وقف کرده و خصوصیات آنها را«سعد السعود»آورده است.

ذکر المجاز من القرآن

شیخ ابو الفتح محمد بن جعفر همدانی مراغی (-371 ق)،استاد ابو الحسن سمسمی،مذکور در«معجم الادباء».

ذکر مجلس جری للصدوق بین یدی رکن الدولة،

ذکر مجلس جری ایضا للصدوق بین یدی رکن الدولة،

ذکر مجلس ثالث کذلک،

ذکر مجلس رابع کذلک،

ذکر مجلس خامس ایضا کذلک

هرپنج کتاب،از شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

ذکر من احب علیا و ذکره بخیر،

ذکر من احب علیا و من ابغضه،

ذکر من اوصی بشعر جمعه،

ذکر من خطب علی منبر بشعر

هرچهار کتاب از ابو احمد عبد العزیز جلّودی.

مذکور در رجال نجاشی.

ذکر من روی الحدیث من بنی ناشرة

شیخ ابو عبد اللّه احمد بن عبید اللّه جوهری (-401 ق)مؤلف«مقتضب الاثر».نیز مذکور در رجال نجاشی.

ذکر من روی عن جعفر بن محمد(علیه السلام)(من التابعین و

من قاربهم)

ابو زرعۀ رازی-نجاشی احوال ابان بن تغلب را از آن نقل می کند.

ذکر من روی من طرق اصحاب الحدیث(ان

المهدی من ولد الحسین(علیه السلام))

شیخ ابو علی احمد بو محمّد جرجانی مقیم بصره.مذکور در رجال نجاشی.

ذکر من روی مواخاة النّبی(صلی الله علیه و آله)لامیر المؤمنین(علیه السلام)

قاضی شیخ ابو بکر محمد بن عمر جعابی،استاد شیخ مفید(-413 ق).نیز مذکور در رجال نجاشی.

ذکر من سب علیا من الخلفاء

ابو احمد جلودی.در همان مآخذ.

ذکر من فجر با خواله من قریش

ابو المنذر محمد بن هشام کلبی(-205 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

ذکر من قابل الجمیل بالقبیح

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی.

معاصر کلینی.

ذکر من قال بالتفضیل من الصحابه

محمد بن احمد بن محمد بن ابی الثلح(سدۀ 4 ق).مذکور در رجال نجاشی.

ذکر من قال شعرا فی وصیّته

ابو احمد جلودی.مذکور در همان مآخذ.

ذکر من قال شعرا فنسب الیه

ابو منذر هشام کلبی.مذکور در فهرست بن ندیم.

ذکر من لقیه من اصحاب الحدیث(و روی عن کل

واحد منهم و ذکر حدیثا منه)

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

ذکر من نسب الی امه(من قبایل العرب)

ابو منذر هشام کلبی(-205 ق)،مذکور در همان مأخذ.

ذکر من هاجر و ابوه

ابو منذر هشام کلبی(-205 ق).مذکور در

ص:16

فهرست ابن ندیم.

ذکر المهدی(علیه السلام)و نعوته و حقیقة مخرجه و ثبوته

حافظ ابو نعیم احمد بن عبد اللّه اصفهانی(-430 ق).مذکور در«طرائف»ابن طاوس.

ذکر النبی(صلی الله علیه و آله)و الصخرة و الراهب و طرق ذلک

ابو العباس احمد بن محمّد بن سعید بن عقده (-333 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الذکری-ذکری الشیعة

الذکری-الخمریّة

در نکوهش خمر،از امیر ابو نصر صدر الدین محمد بن غیاث الدین منصور حسینی دشتکی، معروف به صدر الدین صغیر،تاریخ مسوده:

961-ذکری،تبییض:962 ق.خ.روضاتی اصفهان و شهید مطهری.

-استغفر اللّه العظیم...

ذکری ابی جعفر(محمد بن الامام ابی الحسن الهادی

(علیه السلام)

شیخ علی بن حسن بن علی خاقانی نجفی،تألیف:

1365 ق.خ.دیده شده.

ذکری الامام المجدد الشیرازی-سبائک التبر

ذکری الامّة(فی احوال الائمّة(علیه السلام)

شیخ محمّد بن ناصر لائد نجفی(-1326 ق)،در 2 مجلد دیده شده.

ذکری اولی الالباب(او ماوراء الستار).

سید هادی بن احمد حسینی آل کمال الدّین (معاصر).2 مجلد از آن دیده شده.

ذکری للجمهور(بالفوز یوم النشور)

اخلاق،از سید مهدی بن صالح کاظمی(-1358 ق).ط.نجف،1346 ق.

-الحمد للّه مقیم الحجّة...

ذکری الشیخ حسنعلی البدر القطیفی

فرج بن حسن قطیفی(معاصر).از اجزاء «الازهار العرجیۀ»اوست.

ذکری الحسین(علیه السلام)

شیخ حبیب بن ابراهیم مهاجر عاملی(معاصر).

ط.مذکور در«سبیل المؤمنین»مؤلّف.

ذکری الحسین(علیه السلام)

سید قاسم بن حسن شبری(1346 ق-)خ.دیده شده.

الذکری الخالدة

مراثی یادبود اربعین عنایت اللّه بن جمال الدین (-1372 ق).ط.نجف،1372 ق.

ذکری الامام الخنیزی(علی بن حسن)-اضواء من

حیاة ابی

شیخ عبد اللّه بن علی خنیزی،تالیف:1368 ق.

ط 1370 ق.

ذکری الزعیم الخنیزی(عبد الکریم بن حسن)

نیز از شیخ عبد اللّه بن علی خنیزی؛تالیف:

1371 ق.ط 1373 ق.

ذکری ذوی النّهی(فی حرمة حلق اللحی)

سید حسن صدر الدین.ط.بغداد،1343 ق.

ذکری رزیة الطف

منظومه،از سید هادی بن صمد آل کمال الدین حلّی(معاصر).

ذکری السعدون

احوال عبد المحسن بیک سعدون رئیس الوزراء عراق(-1348 ق)؛از شیخ علی شرقی.ط 1348 ق.

ذکری الشیعة(فی احکام الشریعة)

ابو عبد اللّه محمد بن مکی شهید اول(-786 ق)، تالیف:784 ق.ط.تهران،1271-1272 ق.

-الحمد للّه الذی شرع الاسلام

ذکری الصوفیة

منظومه در رد صوفیه،از سید محمد علی هبة

ص:17

الدین شهرستانی،که ناتمام مانده.

ذکری الشیخ عبد اللّه بن معتوق

در احوال و آثار شیخ عبد اللّه بن معتوق قطیفی ناروتی(-1362 ق).

ذکری الشیخ علی بن حس الخنیزی(-1363 ق)

به همت فرزندش شیخ عبد اللّه چاپ شده.

ذکری غازی الاوّل

احوال ملک غازی بن فیصل پادشاه عراق،از شیخ عبد الواحد انصاری.ط 1358 ق.

ذکری الکتب و المکتبات

مولوی سید سبط حسن فتحپوری(معاصر)

ذکری السید ماجد

احوال و مراثی سید ماجد بن هاشم قطیفی (-1367 ق)،در 2 قسمت:نخست زندگی نامۀ او به قلم محمد سعید مسلم،دوم مراثی شاعران معاصر در مرگ او.ط.

ذکری المحسنین

احوال سید محسن اعرجی کاظمی(-1227 ق)

از سید حسن صدر الدین کاظمی(-1354 ق)

تالیف:1320 ق.ط.تبریز،1321 ق(با کتاب الطهارة از سید محسن).

ذکری الشیخ محمد

در احوال شیخ محمد بن ناصر آل نمر قطیفی عوامی(-1348 ق).

ذکری السید ناصر

زندگی نامۀ سید ناصر بن هاشم آل سید سلمان موسوی احسائی(-1358 ق).ط.نجف، 1359 ق.

ذکریات و آمال

از شاعران معاصر،عبد الغنی بن شیخ محمد جواد مطر و سید محمد بن سید رضا هندی.ط.

نجف 1356 ق.

الذکریّة

تواریخ معصومین،در 14 باب،از سید محسن حسینی سبزواری.خ.دیده شده.

ذلّت اشقیا

اردو،ناشناخته.ط.هند.

ذمّ الاقتداء بالسلف الضالّة

ناشناخته،خ.آستان قدس.

ذم التقلید و اتباع الاباء(و ترک الاستدلال).

شیخ زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق).خ.موجود.

-اللهّم حببنا الی الحق...

ذم الحجاب(یا ذمر الحجاب)

شیخ ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی خراسانی بغدادی(-384 یا 378 ق).مذکور در«معجم الادباء»یاقوت و فهرست ابن ندیم.

ذم الخطا فی الشعر

ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی رازی (-375 ق).مذکور در«بغیة الوعاة».

ذم الخمر---

ص:18

ذوات الاجنحة

حسن بن طیّب بن حمزۀ شجاعی،که نجاشی به 4 واسطه آن را از مؤلف روایت کرده است.

الذواتیة،الرّسالة

سید ابو الحسن علی بن نقی رضوی لکهنوی (معاصر).مذکور در«اسعاف المأمول»مؤلّف.

ذواذواء

در بیان کلماتی که با«ذو»آغاز می شود،از عبد الوهاب قائم مقامی(معاصر).

ذوب النضّار(فی شرح اخذ الثار).

شیخ جعفر بن محمد معروف به ابن نمای حلّی (-645 ق).درج در آخر مجلّد دهم«بحار الانوار».ط.تبریز،1303 ق.

ذو الجناحیة الحسینیّة

فارسی،اردو،در تاریخ ذو الجناح،از مولوی سید غلام حسنین کنتوری(-ح 1340 ق).ط.

ذو الرأسین و احکامه

سید صدر الدین محمد بن صالح موسوی عاملی اصفهانی(-1363 ق).

ذو الفقار(قصیدة فی مدح الکرّار)

ناشناخته،ط.هند.

ذوالفقار

فارسی،ردباب 12«تحفة اثنا عشریة»،از سید دلدار علی بن محمد معین نقوی(-1235 ق).

خ.موجود.

-الحمد للّه مثبت الحق و مزیل الباطل

ذوالفقار حیدر

اردو،کلام،از سید علی اظهر هندی(معاصر).

ط.هند.در 3 مجلّد).

ذوالفقار حیدری

گجراتی،در امامت،از مولوی غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(سدۀ 14 ق)،ط.

ذوالفقار ماتم

گجراتی،مراثی،نیز از مولوی غلام علی بهاونگری.

ذو الفقاریّة

فارسی،در نکوهش تریاک،چای و توتون،از ملاّ سلطان علی گنابادی(-1327 ق).ط.

تهران،1318 ق و 1334 ش.

ذو القرنین(و سدّ یاجوج و ماجوج)

فارسی و عربی،از سید هبة الدّین محمد بن علی شهرستانی.ط.تبریز،1329 ش(چاپ سوم).

ذو القرنین

فارسی،تاریخ قاجار،از میرزا فضل اللّه خاوری شیرازی،از این تاریخ در«روضة الصفای ناصری»نقل شده است.

ذو النورین

اردو،ردّ عیسویان،از بعضی فضلای هند.ط.

ذوقیات الاسرار

اخلاق و عبادات،از شیخ علی بن ابی طالب قمّی (-پس از 1320 ق)؛تألیف:1316 ق.خ.دیده شده.

-الحمد و کتابته بعد انشائه بعونک

الذّوقیات العقلیّة(و المعقولات الذوقیة)-ذوقیّة

فارسی،از محمد بن محمود دهد ارعیانی؛خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 10819(1102 ق)و 6392

-لک الحمد و انت اهل له

ذوق و شوق،مثنوی

فارسی،از کوثر علی شاه،در تأویل بعض احادیث عرفانی.خ.موجود.

- اللّه اللّه مالک ملکی روا

نیست جز ربّ علی الاطلاق را

الذهب

کیمیا،از جابر بن حیان صوفی کیمیاوی(-200

ص:19

ق).خ.مجلس.

الذهب الاسود

تاریخ کشف ذغال سنگ کرکوک،از سید محمد علی هبة الدّین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

الذهب المسکوک(فی اللباس المشکوک)

میرزا علی عبد الحسین ایروانی نجفی(-1354 ق).ط.تهران،1367 ق.

الذهبیة-القصیدة المذهّبة

قصیده در مدح حضرت امیر(علیه السلام)،از سید اسماعیل بن محمد حمیری(-173 یا 178 یا 179 ق).

- هلا وقفت علی المکان المعشب

بین الطویلع فاللوی من کبکب

الذّهبیّة

الرّسائل الذهبیّات

الذهبیّه فی اسرار العلوم الطبیّة

اردو،ترجمۀ«الذهبیّة الطبیّة»که خواهد آمد،از مولوی مقبول احمد(معاصر).ط.حیدرآباد.

الذهبیة الطبیّة-طبّ الرّضا

روایت محمد بن حسن بن جمهور عمی بصری -به سند خویش-از امام علی بن موسی الرضا(علیه السلام)؛ که به التماس مأمون نوشته اند.این رساله را مجلسی در«بحار الانوار»-مجلد«السماء و العالم»-درج کرده است.خ.آستان قدس،ش 1651(1059 ق)و 5185(1060 ق)و چند نسخۀ دیگر.ط.

-اعلم یا امیر المؤمنین ان اللّه لم یبتل العبد المؤمن ببلاء حتی یجعل له دواء

ذیل الارغام

ذیل«ارغام الشیطان»در ردّ بابیّه،از محمد بن محمود عصار حسینی لواسانی(-1356 ق).

ظاهرا منظور تقریظی است که عصّار بر«ارغام نوشته»و در آخر آن چاپ شده است.اصل «ارغام الشیطان»از زین العابدین نوری است.

ذیل الانساب المشجّرة-ذیل مشجّرة النّسب

عزّ الدّین اسحاق بن ابراهیم حسنی حسینی طباطبائی.اصل انساب از سید جمال الدین احمد بن محمد بن مهنّاست.خ.موجود.

ذیل تاریخ جهانگشای جوینی

فارسی،از خواجه نصیر الدّین محمد بن حسن طوسی(-672 ق).اصل از علاء الدین عطا ملک جوینی است.ط.لیدن(با اصل تاریخ جهانگشا).

ذیل تاریخ گیتی گشای-تذییل تاریخ گیتی گشای

ذیل تاریخ ملوک مازندران

سید ظهیر الدین مرعشی.اصل تاریخ از محمد بن حسن آملی معروف به ملاّ اولیاء اللّه(سدۀ 8 ق).

مذکور در«مجمع الفصحاء».

ذیل تاریخ نادری

فارسی،از میرزا عبد الوّهاب حسینی فراهانی در 1322 ق؛اصل از جیمز فریز،ترجمۀ ناصر الملک قراگوزلو.خ.موجود.

ذیل تاریخ یمینی-مشارب التجارب

ذیل تجارب الامم

ظهیر الدین ابو شجاع محمّد بن حسین(-488 ق)،وزیر المستظهر.اصل از ابو علی مسکویه است.مذکور در«کشف الظنون».

ذیل تحفة العالم

سید عبد اللطیف خان بن بن ابی طالب بن نور الدّین بن محدّث جزائری؛تألیف:1216 ق اصل نیز از اوست که سرگذشت مهاجرت و مسافرت او به عتبات و هند است و این ذیل در قضیۀ وهابیان در 1216 ق در کربلاست.ط.

بمبئی،1312 ق.

ذیل تذکرة الشّعراء-تذییل تذکرة الشعراء

ص:20

ذیل جامع التواریخ رشیدی

فارسی،از شهاب الدین عبد اللّه بن لطف اللّه معروف به حافظ ابرو(-834 ق).ط.تهران، 1317 ش.اصل«جامع التواریخ»از رشید الدین فضل اللّه است.

ذیل روضة الصّفا-روضة الصفای ناصری

ذیل سرور المؤمنین-تذییل سرور المؤمنین

ذیل سلافة العصر-تذییل سلافة العصر

ذیل الصّحیفة السجادیّة-الصحیفة الملحقة بالکاملة

ذیل صوان الحکمة-تتمّة صوان الحکمة

ابو الحسن علی بن زید بیهقی(-565 ق) معروف به فرید خراسان؛اصل از ابو سلیمان محمد بن طاهر سبحستانی است.ترجمۀ فارسی این ذیل«درّة الاخبار»نام دارد و چاپ شده.

ذیل عمدة الطالب

سید عبد اللّه بن حسن بن علی حسینی علوی، معروف به ابن محفوظ نسابه؛تألیف:973 ق.

خ.مرعشی.

ذیل الطلع النضید---

ص:21

ر

الرائض(فی الفرائض)

منظومه در میراث،از شیخ تقی الدین حسن بن علی بن داود حلّی(647 ق-)،مؤلف«رجال ابن داود»که در همان کتاب از«الرائض»ضمن برشمردن تألیفات خویش یاد می کند.

الرّائق

مراثی اهل بیت(علیه السلام)،از 22 شاعر،جامع:شیخ مهدی بن یعقوب خطیب نجفی(-1372 ق)، تألیف:1350 ق.خ.دیده شده.

الرائق(من اشعار الخلائق)

سید احمد بن محمد عطار حسینی بغدادی (-1215 ق)،در کتب متعدده از آن نقل شده.

رائق الحقائق(فی حیات الامام الصادق(علیه السلام)

شیخ حسن بن مطر جویبر اوی(-1327 ق)؛ مسودۀ آن که برای طبع آماده شده بود،دیده شده.

رائق المقال(فی فائق الامثال)

سید احمد بن حبیب حسینی زوینی نجفی معروف به سید احمد زوین(-پس از 1267 ق).خ.موجود.

الرائیّة

قصیده در مدح حضرت امیر(علیه السلام)،از عزّ الدّین حسین بن عبد الصّمد حارثی عاملی(-985 ق) پدر شیخ بهائی.خ.دیده شده(با شرح آن).

-الی م الام و امری شهید

الرّائیة

قصیده در مدح حضرت امیر(علیه السلام)،از شیخ رجب بن محمد برسی حلّی،زنده در 813 ق.

الرائیة-الکراریّة

قصیده در مدح حضرت امیر(علیه السلام)،از شیخ محمد شریف بن فلاح کاظمی،که در 1166 ق سروده.

خ.موجود.

-نظرت فازرت بالغزال الاحور

الرائیة

قصیده در مدح حضرت امیر(علیه السلام)،از شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق).

-سرت سحرا سلمی فسر فی المسری

الرّائیّة الایوانیّة

سید محمود بن حسین حبوبی(1323 ق-)،در 1359 ق هنگامی که از نزدیک ایوان کسری می گذشته سروده است.درج در دیوان او.

راح الارواح

شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی (-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

راح الافراح

بدیع،از ملا هادی بن مهدی اسرار سبزواری (-1289 ق)؛خ.مطهری.

الرّاح و الارتیاح

امیر عزّ الملک محمد بن عبید اللّه بن احمد

ص:22

رافع البغض و العداوة(فی جواب مدرس پاوه)

فارسی،از شیخ محمد حائری تهرانی(-ح 1322 ق)،تألیف:1305 ق.وی در این کتاب به اثبات این نکته پرداخته است که ظالمین در کتاب و در سنت ملعون اند.خ.دیده شده.

- شکر و سپاس بیرون از وهم و قیاس...

رافع الخلاف

حاشیه بر«مختلف الشیعه»،از شیخ ابراهیم بن عبد اللّه زاهدی گیلانی(-1119 ق)عمّ شیخ علی حزین،که همو از این کتاب یاد کرده.

رافع الشبهات(فی توضیح بعض المشهورات)

فارسی،از سید محمد هاشم بن ابراهیم موسوی، مؤلّف«مصر الحقیقة»که در 1297 ق آن را تالیف کرده.خ.حسینیّۀ شوشتریها.

رافع الغواشی(عن وجوه الحواشی)

شیخ علی بن ابراهیم قمّی(-1371 ق)،شرحی است بر تعلیقات استادش میرزا حسین خلیلی تهرانی«بر نجات العباد».

رافع اللّجاج فی الاحتجاج

شیخ علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی تهرانی(-1315 ق).مذکور در«غایة الآمال» مؤلف.

رافع الوهم

اردو،در تقیّه،از سید سجاد حسین هندی (معاصر).ط.هند.

رافع هذیان---

ص:25

(معاصر).ط.

راه خوشبختی

فارسی،حفظ الصّحه و اخلاق،از ویکتور پوشه، ترجمۀ نصرة اللّه بن اسد اللّه کاسمی.ط.تهران.

1315 و 1327 ش.

فارسی،از م.ع.صدیق.ط.تهران،1312 ش.

راه رهائی در استخلاص اقتصادی ایران

فارسی،از صادق رضازادۀ شفق تبریزی.ط.

تهران،1301 ش.

راه سعادت

فارسی،در اثبات نبوّت خاصّه،از شیخ ابو الحسن بن محمد شعرانی تهرانی(معاصر).

ط.تهران،1369 ق.

راه سعادت(گفتار امیر المؤمنین(علیه السلام)

فارسی،اخلاق،از شیخ محمود بن محمد تقی کلباسی(-1365 ق).ط.تهران،1358 ق.

راه سعادت بشر

فارسی،ترجمۀ«طهارة الاعراق»مسکویه،از امینه بیگم علوی(-1308 ق).ط.

راه صواب

فارسی،در سبب اختلاف فرق اسلامی و بیان معنی اجماع،از محمد بن مرتضی معروف به ملا محسن فیض کاشانی(-1091 ق)تألیف:

1041 ق.ط.تهران،1329 ش.

- منّت بی پایان مر خدای را عزّ شانه...

راه نجات

فارسی،رسالۀ عملیه،از فتاوی میر سید علی صاحب ریاض که شاگردش محمد علی بهشتی رشتی از تصانیف استاد برگرفته است،تألیف:

1230 ق.خ.دیده شده.

راه نجات

فارسی،مثنوی،از علی قرابیان،که در 1317 ش سروده.خ.آستان قدس،ش 6320(1317 ش، بخط شاعر).

راهنمای اصلاح

فارسی،در منع ریش تراشی،از حسین عبد اللّهی.

ط.اصفهان،1327 ش.

راهنمای ترقّی(یاور قپاره های مفتون یزدی)

فارسی،از فتح اللّه بن عبد الرحیم مفتون یزدی.

ط.حیدرآباد،1356 ق.

راهنمای قم(در آثار تاریخی آستانۀ مقدسه)

فارسی،از سید علی اکبر کاشف برقعی،ط.

ص:26

تهران،1317 ش.

راه نو

فارسی،در تعلیم و تربیت،از حسین بن کاظم کاظم زادۀ ایرانشهر.ط.برلن،1303-1308 ش (در 4 جلد).

راه نو

فارسی،در الفباء و تغییر خط،از علی محمّد اویسی.ط.استانبول،1331 ق.

الرأی السدید(فی مسائل الاجتهاد و التقلید)

سید مولوی ابن الحسن بن حسن رضا جایسی لکهنوی(-1368 ق).ط.

الرأی الصائب(فی تحقیق الامام الراتب)

ربائیه

فارسی،از محمود بن محمد تقی کلباسی (-1365 ق).ط.تهران،1358 ق.

ربائیه

فارسی،از هاشم بن محمد علی خراسانی که آن را بر طبق فتاوی آخوند خراسانی و سید اسماعیل صدر اصفهانی تدوین کرده است.ط.1318 ق.

ص:27

رباب نامه

فارسی،قسم سوم مثنوی ولدنامه،از سلطان ولد (-712 ق)فرزند جلال الدین محمد مولوی بلخی.

رباعیات ابو سعید

فارسی،از ابو سعید ابو الخیر(-440 ق).ط.

مکرّر.خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 6347 (1293 ق)و چند نسخۀ دیگر.

رباعیات انیس

اردو،از میر ببر علی انیس هندی؛ط.

رباعیات بابا طاهر

فارسی،از بابا طاهر عریان همدانی(-410 ق).

ط.مکرّر.خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 4709 (1222 ق)و چند نسخۀ دیگر.

رباعیات جامی

فارسی،از نور الدین عبد الرحمان جامی (-898 ق)که خود آن را شرح کرده.خ.

خوانساری.

رباعیات الحبوبی

سید محمود بن حسین حبوبی(-1323 ق).ط.

1370 ق.

رباعیات دوانی

فارسی،از جلال الدّین محمد بن اسعد دوانی (-907 ق)که خود آن را شرح کرده.

رباعیات خیام

فارسی،از حکیم ابو الفتح عمر بن ابراهیم خیام نیشابوری.ط.مکرّر.در ذیل دیوان هم گذشت.

رباعیات دبیر

اردو،از دبیر هندی.ط.هند.

رباعیات ریاضی

فارسی،از محمد یوسف ریاضی هروی.نهمین کتاب از کتب 12 گانۀ«کلیات ریاضی»یا«بحر الفوائد»است که در 1324 ق در مشهد طبع شده.

رباعیات فنائی

فارسی،از سید محمد محمد اعتماد فنائی کاشانی.ط.تهران،1315 ش.

رباعیات گنجفه-گنجفه

رباعیّات محتشم

فارسی،از محتشم کاشانی(-999 یا 1000 ق).

فارسی ناشناخته،خ.آستان قدس،ش 5530 (1096 ق).

-فصل در القاب خطوط ربع...

ربع مجیّب

فارسی،از کاشف الدین محمد اردکانی یزدی (سدۀ 11 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

الربع المخترع

نیز از کاشف الدّین یزدی که در آن به ردّ بعض اعمال اسطرلابی عبد القادر گیلانی پرداخته.

ربع مقنطر

فارسی،از نظام الدّین حسن بن محمد نیشابوری (-728 ق).خ.آستان قدس.

ربع هفتاد فصل

فارسی،ناشناخته،خ.دیده شده.

الرّبیع،کتاب

ابو الحسن محمد بن هلال معروف به غرس النّعمه و ابن هلال صابی.این کتاب ذیلی است بر «نشوار المحاضرۀ»تنوخی،تألیف:468 ق.

مذکور در«معجم الادباء».

ربیع الآثار

فارسی،کشکول گونه ای از علی اکبر بن علی برهان تهرانی(1320 ق-).خ.دیده شده.

ربیع الابرار

ادعیه و مزار،از شیخ درویش بن محمد حلی؛خ.

مکتبة الآثار بغداد.در همین موضوع و به همین نام نسخه های 2 کتاب دیگر نیز در قطیف و نجف دیده شده که ظاهرا هریک کتابی جداگانه و از مؤلفی جداگانه است.

ربیع الابرار

سید نعمة اللّه بن عبد اللّه محدّث جزائری (-1112 ق).مذکور در«کشف الحجب».

محتملا با«ریاض الابرار»مؤلف یکی بوده است.

ربیع الابرار فیما یضحک الاخیار

شیخ یوسف بن محمد بن یوسف رشتی.مذکور در آخر«طومار عفت»مؤلّف که چاپ شده.

ربیع الاخوان(الموضح لکلمات القرآن)---

ص:29

عبد اللّه معروف به عبد الجلیل خان،تألیف:

1146 ق در 3 مجلد.

ربیع القلوب(فیما وقع فی شهر ربیع المولود)

جمال الدین محمد بن حسین بن مرتضی طباطبائی یزدی حائری(-ح 1313 ق)مؤلف «اخبار الاوائل».مذکور در فهرست تألیفات او.

ربیع المتهجدّین

فارسی،اعمال و ادعیه،از محمد جواد بن محرم علی طارمی(-1325 ق).ط.ایران.

ربیع المعجزات

شیخ ابو البرکات بن محمد اسماعیل خادم مشهدی،شاگرد علاّمه مجلسی.ط.ایران.

-الحمد للّه علی آلائه...

ربیع الملوک

فارسی؛،تألیف یکی از علماء مازندران در 898 ق در رودبار،به نام سلطان حسن کارکیا.خ.

مجلس(ضمیمۀ«ترجمۀ مجمل الحکمة»).

ربیع المنجّمین(فی شرح الفصول الثلاثین)

فارسی،شرح سی فصل خواجۀ طوسی،از میرزا محمد رضی بن محمد شفیع مستوفی تبریزی؛ تالیف:1069 ق.خ.آستان قدس،ش 7128.

-نطق سخندان که مستخرج تقاویم کواکب

رتبة ابی طالب و قریش(و مراتب ولده فی

بنی هاشم)

ابو الحسین(یا ابو الحسن)نسّابه،تألیف:310 ق.

ابن طاوس در«الیقین»از آن نقل کرده است.

رتبة الانسان فی حیاة الدکتر کاکران

فارسی،ترجمۀ یوسف خان شیرازی لسان حضور.ط.ارومیّه،1325 ق.

رتبة الحکیم(و مدخل التعلیم)

کیمیا،از حکیم ابو القاسم مجریطی،تألیف:348 ق.خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 9212(1270 ق)و چند نسخۀ دیگر.

رتق الفتوق(فی معرفة الفروق)

لغت،از شیخ ابراهیم لویزانی،خ.دیده شده.

الرثاء---

ص:30

اوست و میر لوحی از آن در«کفایة المهتدی» نقل کرده است.از همین کتاب به«کتاب الغیبة» هم تعبیر شده که در حرف«غ»خواهد آمد.

الرجعة

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی(-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرجعة

ابو النضر محمد بن مسعود عیّاشی سمرقندی.نیز مذکور در رجال نجاشی.

الرجعة(و ظهور الحجّة)

میرزا محمد مؤمن بن دوست محمّد حسینی استرابادی(-1088 ق)،تالیف:1069 ق.خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 11838.

-الحمد للّه علی نعمائه

رجل الطاوس اذا تبختر القاموس-حاشیة

القاموس

سید محمد بن علی موسوی عاملی معروف به سید محمد حیدر(-1139 ق).خ.موجود.

رجم الشیطان فی ردّ اهل البیان

عبد الرّحیم بروجردی(معاصر).مقصود از اهل بیان،بابیه اند و کتاب در رد«الایمان»است،ط.

ایران.

رجم الشیاطین(فی التبرّی عن اعداء الدّین)

فارسی،از محمد علی بن حسین شهرستانی (-1344 ق).از خودش نقل شده.

رجوع الزوج بقوله(رددت الی النّکاح او اسکت

نکاحها)

ناشناخته.مؤلّف معاصر میرزا مهدی قاضی طباطبائی(-1241 ق)بوده.خ.موجود.

-بسم اللّه خیر الاسماء،مسألة نفعها جلیل...

رجوع المالک عن الاذن(بعد الدخول فی الصّلاة مع

سعة الوقت)

سید محمد عبد الکریم موسوی تبریزی معروف به مولانا(-1360 ق).

رجوم الشیاطین

فارسی،احوال سلطان محمد گنابادی،از فرزندش ملا علی نور علیشاه،تالیف:1315 ق.

ط.تهران.

رجوم الشیاطین

ناشناخته،در رد حاج کریم خان کرمانی که خود را رکن رابع خوانده بود؛تالیف به نام ناصر الدین شاه،در یک مقدمه،رجوم و تنبیهات.خ.

مرعشی.

-الحمد للّه الذی رفع اعلام الاعلام

رجوم الشیاطین

احوال حاج محمد حسن قزوینی،از میرزا ابراهیم بن عبد المجید حائری(-1306 ق).

مذکور در«طرائق الحقائق».

رجوع الشیاطین و افناء المارقین

ترکی،از میرزا ابو القاسم بن محمد تقی اردوبادی (-1333 ق)که در آن بر تفسیر میر کریم قاضی بادکوبه انتقاد کرده است.

رجوم الشّیاطین(فی ردّ الملاعین)

الرّحلة،منظومة فی

سید ناصر بن هاشم موسوی احسائی(-1358 ق).ماجرای سفر ایران،عتبات و مکه است.

مذکور در«ذکری السید ناصر».

الرحلة-سفرنامه یا سرگذشت زندگانی من

الرحلة الی السهلة

ارجوزه از سید محمد سعید بن محمود حکیم نجفی(معاصر).در حدود 180 بیت.

الرحلة الاعسمیّة الی الدّیار الهندیّة-الزهور فی

رامپور

شیخ عبد الحسین بن عباس اعسم نجفی.ط.

بمبئی،1346 ق.

الرحلة الایرانیة-انباء البلاد

شیخ مرتضی بن شعبان گیلانی(-1333 ق)، تألیف،1365 ق.

رحلۀ ایران

فارسی،از شیخ یوسف رشتی(معاصر).مذکور در آخر«طومار عفت».

رحلة البیرونی-ماللهند

الرحلة الحجازیّة

سید رضا بن محمد هندی نجفی(-1362 ق).

سفرنامۀ حج اوست.

الرحلة الحجازیة

3 سفرنامه از سید محسن امین عاملی(-1371 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

رحلة الحرمین

فارسی،مناسک حج،از سید عبد اللّه بن ابی القاسم بلادی بوشهری(معاصر).ط.بمبئی، 1346 ق.

الرّحلة الحسینیّة

سفرنامۀ حج شیخ محمد حسین بن حمد حلّی (-ح 1354 ق).ط 1329 ق.

الرّحلة الخراسانیّة

سید احمد بن حبیب زوین نجفی(-پس از 1267 ق)که در اوائل 1234 ق به خراسان آمد و 4 ماه در این شهر ماند.خ.نجف.

ص:51

الرحلة الخراسانیّة

سید صادق بن علی فحام حسینی اعرجی نجفی که در 1180 ق به خراسان سفر کرد.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی شرع لنا منهاج الهدی

رحلة الشتاء و الصیف

سید محمد بن عبد اللّه حسینی مدنی معروف به کبریت.ط.پرت سعید،1793 م.

رحلة الشتاء و الصیف

سفرنامۀ منظوم سید مهدی بن علی بحرانی (-1243 ق).

الرحلة العراقیة-الحاضرات الحسنیه

الرحلة المحسنیّة(و السیاحة الهاشمیّة و المصریّة)

سیّد محسن ابو طبیخ،شرح سفرهای او از 1341 تا 1343 ق.ط.صیدا،1343 ق.

رحلة محمد شیخ الاسلام

شیخ محمد شیخ الاسلام حویزی.شرح سفر او از عراق به ایران است.خ.کاشف الغطاء

الرحلة المدرسیّة-المدرسة السیارة فی نهج الهدی

بردّ الدیانة النصرانیّة و اثبات حقیقة الدّیانة

الاسلامیة

رد یهود نصارا،از شیخ محمد جواد بن حسن بلاغی نجفی(-1352 ق).ط.نجف 1342 و 1347 ق؛کربلا،1382 ق(کتاب در 3 جزء است و برخی اجزای آن به فارسی هم ترجمه شده).

الرحلة المدنیّة

سید رضا هندی(-1367 ق).ط.نجف(در مجلۀ العرفان).

رحلة المسافر(و الغنیة عن المسامر)

شیخ ابراهیم بن فخر الدین عاملی بازوری:شاگرد شیخ بهائی.

الرحلة المکیة و النخلة المسکیة

سفرنامۀ منظوم شیخ محمد حسن بن محمد صالح کبۀ بغدادی(-1336 ق)،ماجرای سفر حج او در 1292 ق،در 1000 بیت که چند تن از علما و شعرای معاصر بر آن تقریظ نوشته اند.

-ابدأ باسم اللّه یمنا باسمه

الرحلة المکیة

سید علی خان بن مطلب مشعشعی حویزی معروف به سید علی خان صغیر نوادۀ سید علی خان کبیر(-1088 ق)که در 1114 ق به مقام ولایت حویزه رسید.خ.شهید مطهری.

الرحلة المکیة

سفرنامۀ منظوم سید ناصر بن هاشم احسائی (-1358 ق)،ماجرای سفر او به مکه،ایران و عراق.

الرحمة(الصغیر)

کیمیا،از جابر بن حیان صوفی(-200 ق).ط.

بمبئی.

الرحمة(الکبیر)

کیمیا،نیز از جابر بن حیّان،خ.آصفیه؛آستان قدس،ضمیمۀ ش 10773(1280 ق،فارسی و عربی).

الرّحمة

فقه،از ابو سلیمان داود بن کورۀ قمّی.مذکور در رجال نجاشی.

الرحمة

فقه،از شیخ الطائفه ابو القاسم سعد بن عبد اللّه اشعری قمی(-301 یا 299 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرحمة

فقه از ابو الحسن موسی بن حسن اشعری قمّی.

مذکور در رجال نجاشی.

الرّحمة(فی اختلاف الامة)

اخبار،از ملاّ رکن الدّین محمّد بن علی جرجانی،

ص:52

تالیف:720 ق،در 7 مقدمه و 2 باب.خ.دیده شده.

-الحمد للّه خالق العقل...

الرّحمة(فی الطّب و الحکمة)

ناشناخته.نسخۀ مورخ 1053 ق دیده شده(به همین نام کتابی از جلال الدین عبد الرحمان بن ابی بکر سیوطی موجود است که چاپ شده).

رحمت خدا

گجراتی،ادعیه،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(-1283 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الرّحمة الواسعة(فی المضایقة و المواسعة)

سید جواد بن محمد حسینی عاملی(-1226 ق)،مؤلّف«مفتاح الکرامة».

الرحویّة

در معمّا و لغز،از مفتی میر محمد عباس لکهنوی (-1306 ق).مذکور در«تجلیات».

الرحیق

بدیع،از حکیم ملا هادی بن مهدی سبزواری (-1289 ق).خ.دیده شده.

الرحیق المختوم(فی احوال بحر العلوم)

سید ابو الحسن بن علیشاه رضوی کشمیری (-1313 ق).مذکور در«اسداء الرّغاب».

الرّحیق المختوم

قضیۀ غدیر،از سید علی محمّد بن محمّد بن دلدار علی نقوی(-1312 ق).مذکور در«مشاهیر علماء الهند».

الرّحیق المختوم(فی المنثور و المنظوم)

دیوان سید محسن بن عبد الکریم امین حسینی عاملی(-1371 ق).ط.صیدا،1332 ق؛ دمشق،1348 ق.

الرحیق المختوم(من بحور العلوم)

قصیدۀ سید مهدی غریفی بحرانی(-1343 ق)به پیروی از مقصورۀ ابن درید.

ردّ الابالسه

اردو،تالیف یکی از افاضل هند.ط.دهلی.

رد الباب---

ص:53

ق)شاگرد کلینی.ابن رباح بر مذهب ابو علی جبائی معتزلی بوده است.مذکور در فهرست ابن ندیم.

الرّد علی ابن رشید(فی الامامة)

شیخ ابو عبد اللّه محمّد بن محمد بن نعمان مفید بغدادی(-413 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی ابن السکیت-الرد علی اصلاح المنطق

علی بن حمزۀ بصری.مذکور در«معجم الادباء».

الرّد علی ابن عون(فی المخلوق)

شیخ ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن مفید بغدادی (-413 ق).ابن عون ابو الحسین محمد بن جعفر کوفی(-312 ق)است و نجاشی کتاب«الجبر و الاستطاعة»را از تألیفات او شمرده است.

الرّد علی ابن قولویة(فی عدد شهر رمضان)

شیخ ابو الحسن محمد بن احمد بن داود قمّی (-368 ق).ابن قولویه قائل به عدد و عدم نقص ماه رمضان بوده است.مذکور در«الاقبال».

الرّد علی ابن کلاّب(فی الصفات)

شیخ ابو عبد اللّه محمد مفید بغدادی(-413 ق).

عبد اللّه بن محمد بن کلاّب از بابیۀ حشویه بوده است و کتاب«الصفات»از تألیفات اوست.

مذکور در فهرست ابن ندیم.

الرّد علی ابن المعتز

قدامة بن جعفر بن قدامه(-337 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الرّد علی ابن النحوی

ابو نصر محمد بن طرخان فارابی(-339 ق).

مذکور در«اخبار الحکماء»قفطی.

الرّد علی ابن ولاد(فی المقصور و الممدود)

ابو نعیم علی بن حمزۀ بصری(-375 ق).

مذکور در«معجم الادباء».

الرّد علی ابن همام

قاضی نور اللّه مرعشی(-1019 ق).ظاهرا در ردّ عبد الرزاق بن همام بن نافع صنعانی زیدی (-212 ق)نوشته بوده است.مذکور در فهرست تألیفات قاضی.

الرّد علی ابن الیمان(فی نقضه علی المسمّعی)

محمد بن زکریای رازی(-311 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الرّد علی ابی الحسن البصری(فی نقض کتاب

الشافی فی الامامة)

شیخ ابو یعلی حمزة بن عبد العزیز سلار دیلمی (-463 ق)شاگرد شریف مرتضی و نائب او در حلب که،این رد را هم به دستور او نوشته.مذکور در«نقد الرجال»میر مصطفی.

الرّد علی ابی عبد اللّه البصری(فی تفضیل الملائکة

علی الانبیاء)

شیخ ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان مفید (-413 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی ابی حنیفة الدینوری(فی کتاب النبات):

الرّد علی ابی عبید القاسم بن سلام(فی المصنف):

الرّد علی اعتراض الوحید البهبهانی(علی الشهید

الثانی فی مسالة عدم تبعض البضع)

سید محمد بن عبد الکریم طباطبائی اصفهانی بروجردی(-1160 ق)جد بحر العلوم.خ.

خوانساری نجف.

الرّد علی محمد امین الاسترابادی(فی منعه عن

العمل بالظن)

شیخ فخر الدین بن محمد علی طریحی(-1085 ق).خ.موجود.

الرّد علی محمد امین الاسترابادی(فی دعواه صحة

جمیع اخبار الکتب الاربعة)

نیز از طریحی.خ.مرعشی قم.

الرّد علی انموذج العلوم الدوانیة

امیر غیاث الدین منصور حسینی شیرازی (-948 ق).خ.موجود.

-اللهم انصرنا علی القوم الکافرین

الرّد علی اولی الرقص و المکر(فیمن کنی باب

بکر)

شریف نسابه یحیی بن حسن بن جعفر(-277 ق).مذکور در«الثبت المصان».

الرّد علی اهل الاهواء

ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد کلینی.مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی اهل البدع

ابو الحسن علی بن حاتم قزوینی که نجاشی به واسطۀ ابو عبد اللّه بن شادان از او روایت می کند.

الرّد علی اهل البدع

سید قاضی بن محمد بن فرج اللّه هاشمی دزفولی بروجردی.به نقل از شاگردش سید شهاب الدین مرعشی.

الرّد علی اهل التبدیل و التحریف(فیما وقع من اهل

التألیف)---

ص:58

(-585 ق)،صاحب«غنیة النزوع».

الرّد علی اهل القیاس-ابطال القیاس

الرّد علی اهل القیاس

ابو الحسن علی بن عبد اللّه میمونی(-400 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الرّد اهل المنطق

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی(-پس از 300 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی اهل المنطق

شیخ ابو الحسن علی بن محمد بن عباس مارویی.

مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی اهل النّظر(فی تصفح ادلة القضاء و القدر)

شیخ ابو الحسین یحیی بن حسن بن بطریق حلّی (-600 ق).

الرّد علی البابیّة

میرزا ابراهیم بن ابی الفتح زنجانی(-1351 ق).

ص:59

الصوارم الالهیّات

العبقات

مصارع الافهام

مهجة البرهان

النزهة الاثنی عشریة

الرّد علی تحقیق التناسخ-ابطال التناسخ

الرّد علی تصحیح ایمان فرعون

قاضی سید نور اللّه مرعشی شوشتری(-1019 ق).رسالۀ«تصحیح ایمان فرعون»از ملا جلال دوانی است.

الرّد علی(الشیخ محمد)تقی

محمّد ابراهیم بن محمد حسن کلباسی(-1261 ق).ظاهرا در مبحث حجیة الظن از«حاشیة معالم الاصول»است.

الرّد علی التناسخیّة

شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی اصفهانی(-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

ردّ تناسخ

اردو،از سید محمد هارون زنگی پوری.ط.هند.

الرد علی ثابت بن قرّة

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی(-پس از 300 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی ثعلب فی الفصیح

ابو نعیم علی بن حمزۀ بصری(-375 ق).

«فصیح»در نحو از ابو العباس احمد بن یحیی ثعلب شبانی است.

الرّد علی الثنویة

فضل بن شاذان بن خلیل نیشابوری(-260 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی الجاحظ

ابو نعیم علی بن حمزۀ بصری(-375 ق).ابو عثمان عمرو بن بحر جاحظ مؤلف«کتاب الحیوان»است.

الرّد علی الجاحظ(فی نقض الطب)

محمد بن زکریا رازی(-311 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الرّد علی الجاحظ العثمانیّة

شیخ ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان مفید بغدادی(-413 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی الجالینوس

ابو نصر محمد بن محمد بن طرخان فارابی (-339 ق).مذکور در«اخبار الحکماء»قفطی.

الرّد علی الجبائی---

ص:60

در«روضات»

الرّد علی رد بعضی علماء العامة(الکتاب مصائب

النواصب)

فارسی،از عبد النبی طسوجی(-1203 ق).

مصائب از قاضی نور اللّه مرعشی است و یکی از علمای عامه به امر اشرف افغان در سدۀ 12 ق بر آن ردی نوشته و ردّ عبد النبی در جواب ردّ اوست.خ.تبریز.

-اللهم اهدنا الصراط المستقیم...برناقد بصیر مخفی نماند...

الرّد علی رد السقیفة

سید امیر محمد بن مهدی قزوینی(معاصر).

«السقیفة»تالیف محمد رضا مظفر است که عبد اللّه حضرمی بر آن رد نوشته و این عنوان رد حضرمی است.ط.صیدا،1372 ق.

الرّد علی الرسالة الارثیة

میرزا ابو القاسم بن محمد علی نوری کلانتری (-1292 ق).رد رسالۀ ارثیۀ سید اسماعیل بهبهانی است که به فارسی هم ترجمه شده.خ.

شهید مطهری.

الرّد علی رد رسالة شبهة الاستلزام

آقا حسین بن جمال الدین محمد محقق خوانساری(-1098 ق)،که در جواب ردّ محقق سبزواری بر رسالۀ«شبهة الاستلزام»خویش نگاشته.ط.تهران،1317 ق.

الرّد علی ردّ هدیة النملة

ناشناخته،در جواب ردی است که یکی از شیخیه-شاید محمد خان بن کریمخان-بر «هدیة النملۀ»واعظ همدانی نوشته و به احتمال از شیخ هادی تهرانی(-1321 ق)است.خ.

موجود.

الرّد علی الرسالة الاکبر آبادیة-رد رسالۀ اکبر

آبادی

فارسی،از مولوی ناصر حسین جنپوری(-313 ق).ط.هند.

الرّد علی رسالة بعض العرفاء(فی التوحید)

شیخ علی نقی بن احمد احسائی.مذکور در بعضی از فهارس.

الرّد علی رسالة بعض علماء بخاری فی الامامة

فارسی،از ملا عبد الرحیم ملتانی.خ.دیده شده (1240 ق).

الرّد علی رسالة تصحیح ایمان فرعون-الرد علی تصحیح

الرّد علی رسالة تعیین الاسلام الثالث فی النّوافل

حجت الاسلام سید محمد باقر بن محمد تقی موسوی گیلانی اصفهانی(-1260 ق).رسالۀ تعیین از ملا علی اکبر ایجی است و حجت الاسلام رساله ای نیز در ردّ ردّ مؤلف دارد.

الرّد علی رسالة التکفیر

میرزا عبد الواسع بن ابی القاسم حسینی زنجانی (-1291 ق).وی نخست رساله ای در تکفیر مولوی جلال الدین بلخی نوشته و مدتی بعد رساله ای در ردّ آن نوشته است.خ.موجود.

الرّد علی رسالة حیاة الارواح(فی المبدأ و المعاد)

ملا حسن بن علی گوهر معروف به ملا گوهری، شاگرد شیخ احمد احسائی.شاید نام آن «البراهین الساطعة»بوده باشد که گذشت.«حیاة الارواح»از محمد جعفر استرآبادی است.خ.

موجود.

الرّد علی رسالة الزوراء الدوّانیة

امیر غیاث الدین منصور بن صدر الدین دشتکی شیرازی(-948 ق).مذکور در«مجالس المؤمنین».

الرّد علی رسالة شبهة الاستلزام

ملا محمد باقر بن محمد مؤمن سبزواری (-1090 ق).وی نخست رساله ای در همین موضوع نوشته و سپس آقا حسین خوانساری در

ص:62

الرّد علی سیبویه

ابو العباس محمد بن یزید مبرّد(-285 ق).

الرّد علی الشافعی

قاضی ابو المحاسن مفضل بن محمد معرّی نحوی (-442 یا 443 ق).مذکور در«بغیة الوعاة».

الرّد علی شبهات الاخباریین

محمّد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1205 ق).در باب اصول مورد تمسک اصولیان و جواب فیض کاشانی است.

-الحمد للّه ربّ العالمین...

الرّد علی شبهات الاخباریّین

میرزا کاظم علی هندی،شاگرد سید دلدار علی نصیرآبادی.مذکور در«کشف الحجب».

-نحمدک یا من رفع درجات العلماء

الرّد علی شبهات الشیطان

فارسی،از قاضی نور اللّه مرعشی(-1019 ق).

ط.(در هامش«مجالس المؤمنین»).

-مخفی نماند که این تراب اقدام مؤمنین...

الرّد علی شبهات کشف الارتیاب---

ص:64

الرّد علی شیطان الطاق

فارسی،از سید فاضل بن قاضی هاشمی دزفولی (-1344 ق).خ.موجود(نزد فرزندش).

الرّد علی الصوفیه-الشهاب الثاقب

فارسی،از ملا فتح اللّه وفائی شوشتری که در 1294 ق به دستور شیخ جعفر شوشتری نوشته.

-الحمد للّه الذی منّ علیّ بالهدایة بعد الضلال...

الرّد علی الصوفیة---

ص:66

298 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی عنایت علی

کلام،از سید علی محمد بن نقوی لکهنوی (-1312 ق).مذکور در«مشاهیر علماء الهند».

الرّد علی عیسی بن ابان(فی الاجتهاد)

ابو سهل اسماعیل بن علی بن اسحاق نوبختی (-260 ق).نجاشی از آن با عنوان«النقض»یاد کرده است.

الرّد علی المولی علی القوشچی

میر ابو الفتح بن محمد علی مخدوم شریفی جرجانی،در بحث تقدیم مسند الیه،از«کتاب الایضاح»در بلاغت تالیف خطیب دمشقی.خ.

مرعشی قم.

الرّد علی الغالیة و ابی الخطاب

ابو اسحاق ابراهیم بن ابی حفص،از اصحاب امام عسکری(علیه السلام).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی الغالیة

حسن بن علی بن فضال کوفی(-224 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی الغالیة المحمّدیة

فضل بن شاذان بن خلیل نیشابوری(-260 ق).

فارسی،از میرزا محمد حسین بن محمد تقی نوری(-1320 ق).«کشف الارتیاب»از شیخ محمود معرب تهرانی است که در آن بر«فصل الخطاب»نوری در موضوع«تحریف»اعتراض کرده است.خ.موجود.

الرّد علی الکلام الوارد من حمص

سید ابو المکارم علی بن حمزة بن زهرۀ حلبی (-585 ق).مذکور در«امل الآمل».

الرّد علی الکندی(فی ردّه علی علی الصناعة)

ابو بکر محمد بن زکریای رازی(-311 ق) مذکور در فهرست ابن ندیم.

الرّد علی ما احدثه الفاضلان(الدوانی و الدشتکی)

محمد امین بن محمد شریف استرابادی (-1026 ق).در ردّ حواشی جلال الدین دوانی و صدر الدین دشتکی بر تجرید.مذکور در«امل الآمل».

الرّد علی الماسونیة

شیخ محمد علی عزّ الدین عاملی(-1303 ق).

الرّد علی ما یدعی من عیوب الانبیاء

ابو بکر محمد بن زکریای رازی(-311 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

الرّد علی مبغضی آل محمد(صلی الله علیه و آله)

ابو محمد سهل بن رادویه قمی.مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی المثلثة

فضل بن شاذان بن خلیل نیشابوری(-260 ق) مذکور در فهرست شیخ.در رجال نجاشی«الرّد علی الثنویة»آمده است.

الرّد علی المجبّرة

احمد بن محمد بن خلال(یا حلال).مذکور در فهرست شیخ.

الرّد علی المجبّرة

ابو القاسم سعد بن عبد اللّه اشعری قمی(-301 یا 299 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی المجبّرة(فی المخلوق و الاستطاعة

ابو سهل اسماعیل بن علی بن اسحاق نوبختی (-260 ق).مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ.

الرّد علی المجسمة

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی(-پس از 300 ق).

الرّد علی من کفر الشیعة

منظومه از محمد باقر حجت الاسلام.

الرّد علی المولی محسن الفیض

شیخ محمد بن عبد اللّه بن فرج آل عمران قطیفی

ص:70

(سدۀ 13 ق)مذکور در«البارقة الحسینیة».

الرّد علی میرزا علی محمد الباب

فارسی،از محمد تقی بن حسینعلی هروی (-1299 ق)که«تنبیه الغافلین»را در همین موضوع به عربی نوشته.

الرّد علی محمد بن الازهر(فی الامامة)

ابو سهل اسماعیل بن علی بن اسحاق نوبختی (-260 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی محمد بن بحر الرهنی

ابو القاسم علی بن احمد کوفی(-352 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی محمد بن جعفر الاسدی

ابو یعلی حمزة بن قاسم شریف از دودمان ابو الفضل عباس(علیه السلام).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی محمد بن زکریّا

شیخ ابو حاتم احمد بن حمدان ورسنانی رازی (-322 ق).در برخی از منابع آمده است که رد ابو حاتم بر مطالب الحادی و ضد دینی بوده ولی در حالیکه محمد بن زکریای رازی تألیفاتی چون «الرّد علی ما یدعی من عیوب الانبیاء»و«الرّد علی سهل البلخی فی تثبیت المعاد»و«رسالة فی انّ للعالم خالقا حکیما»دارد،بعید است که تألیفاتی الحادی و ضد شرعی داشته بوده باشد.

الرّد علی محمد بن عبد النّبی الاخباری

ملا علی اکبر بن محمد باقر ایجی اصفهانی (-1232 ق).مذکور در«روضات الجنات».

الرّد علی محمّد بن کرام

فضل بن شاذان نیشابوری(-260 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی المرجئة

نیز از فضل بن شاذان و مذکور در همان مآخذ.

الرّد علی المسمّعی المتکلّم

ابو بکر محمد بن زکریا رازی(-311 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الرّد علی المسیحییّن

سید عباس بن سید محمد(1317 ق)نبیرۀ سید عبد اللّه شبّر.

الرّد علی مصادرة اقلیدس(فی الخطوط المتوازیة)

خواجه نصیر الدّین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق).خ.آستان قدس،ش 5309 و 2 نسخۀ دیگر.

-ربّ انعمت فزد

الرّد علی مظهری الرخصة فی شرب المسکر

ابو الحسن محمد بن احمد بن داود قمّی(-328 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی المعتزلة(فی امامة المفضول)

ابو جعفر مؤمن الطاق محمد بن علی بجلی.

الرّد علی المعتزلة(فی الوعید)

شیخ ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان مفید بغدادی(-413 ق).مذکور در رجال نجاشی،به عنوان«مختصر علی المعتزلة فی الوعید».

الرّد علی المعتزلة(فی امر طلحة و الزبیر)

ابو محمد هشام بن حکم(-179 یا 199 ق).

مذکور در فهرست شیخ طوسی.در رجال نجاشی «الرد علی المعتزلة و طلحة و الزّبیر»آمده است.

هشام رسالۀ دیگری نیز در رد معتزله داشته که در همین منابع ذکر شده است.

الرد علی مقدّمات ترجمة الصّواعق

قاضی نور اللّه بن شریف مرعشی شوشتری (-1019 ق).ترجمۀ صواعق از ملا کاسه گر شاگرد ابن حجر است.

الرّد علی مقدّمات الحدائق

سید محسن بن حسن اعرجی کاظمی(-1227 ق).خ.دیده شده.

الرّد علی مقدّمات الحدائق

ناشناخته.خ.دیده شده.

ص:71

الرّد علی مقدّمات المفاتیح-حاشیة المفاتیح.

ردّ المقدّمة

سید محمد باقر بن ابی الحسن رضوی کشمیری (-1346 ق).ناتمام است و در ردّ«مقدمة الکلام»سید کرامت حسین نوشته شده.

ردّ المقدّمة الثالثة من مقدّمات دلیل الانسداد-حاشیة فرائد الاصول(از سید کاظم یزدی).

الرّد علی المقلاد(فی حجیة الظن)

سید صدر الدّین محمد بن صالح موسوی عاملی (-1263 ق).مقلاد از سید محمد مجاهد است.

-احمد من تنزّه عن خواطر الظنون

ردّ الملاحدة

اردو،ناشناخته.ط.هند.

الرّد علی من ابی وجوب الامامة بالنّص

ابو جعفر محمد بن خلیل بغدادی سکاکی،شاگرد هشام بن حکم.مذکور در فهرست ابن ندیم.

الرّد من اثبت حدوث الاجسام من الجواهر

سید مرتضی.خ.مرعشی قم.

-ما یقال لمن یدعی الدّلیل...

الرّد علی من اخطأ ابا سعید السیرافی

شیخ ابو الحسن علی بن محمد شمشاطی،معاصر کلینی.این رساله دارای فوائدی در نحو است.

الرّد علی من ادعی قطعیة صدور الاحادیث المرویة

فی الکتب الاربعة

ملا حسین تربتی(-ح 1300 ق).خ.موجود.

الرّد علی من استقل بفصول الهندسة

ابو بکر محمد بن زکریا رازی(-311 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

الرد علی من اکثر المنازلة

شیخ ابو محمد حسن بن موسی نوبختی(-پس از 300 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی من تعلق بقوله تعالی و لقد کرّمنا بنی آدم

سید شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق)

الرد علی من جوز التسلیمات الثلاث فی النافلة---

ص:72

الهادی

الرّد علی الوهابیّة

شیخ محمد جواد بلاغی(-1351 ق).خ.

موجود.

الرّد علی الوهابیة

شیخ محمد علی بن ابی القاسم اردوبادی(1312 ق-).ط 1345 ق.

الرّد علی الوهابیه

سید محمد بن محمود عصار حسینی لواسانی (-1356 ق).

الرّد علی الوهابیّه

شیخ مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام اصفهانی (-1298 ق).ط.

الرّد علی الوهابیه

شیخ هادی بن عباس آل کاشف الغطاء(-1361 ق).خ.موجود.

الرّد علی الوهابیه،منظومة فی

شیخ عبد الحسین خیامی عاملی(-1375 ق) - لا ریب ان مکوّن الاکوان

ذو حکمة بشهادة الاکوان

الرّد علی الهدایة

شیخ فتح اللّه شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق.«الهدایة»تألیف گروهی از خاورشناسان است،در رد مسلمین،که در مصر چاپ شده است.ردّ شیخ الشریعه ناتمام مانده است.

الرّد علی الهدایة---<

بیان الحق

کشف الغوایة

الهدی الی دین المصطفی

الرّد علی هشام الجوالیقی

ابو محمد هشام بن حکم(-179 یا 199 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی یحیی بن اصفح(فی الامامة)

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی(-پس از 300 ق).نیز مذکور در رجال نجاشی.

الرّد علی یحیی بن عدی النصرانی(فیما یتناهی و

ما لا یتناهی)

شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق).

الرّد علی یحیی بن عدی(فی اعتراضه علی دلیل

الموحدین فی حدوث الاجسام)

نیز از شریف مرتضی.

الرّد علی یحیی بن عدی(فی مسألة سمّاها«طبیعة

المسلمین»)

نیز از شریف مرتضی.

الرّد علی الیهود

ابو سهل اسماعیل بن علی بن اسحاق نوبختی (-260 ق).

الردّة،کتاب

ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی(-283 ق).

الردّة،کتاب

ابو مخنف لوط بن یحیی،شیخ هشام کلبی(-205 ق).با 5 عنوان بالا مذکور در رجال نجاشی.

الرّده،کتاب

ابو منذر هشام بن محمد کلبی(-205 ق).

الرّدة و الدّار،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).

ردع الجاهل و تنبیه الغافل

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).در رد کلام ابو المحاسن معرّی که بر علم الهدی در موضوع مسح پا اعتراض کرده بود.

مذکور در خاتمۀ«مستدرک الوسائل».

الردعة و النهی عن کل بدعة

شیخ ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد

ص:76

کلینی(-329 ق).مذکور در«کشف الحجب».

ردلف

فارسی،داستان،از سید ابو القاسم کاشی که در 1316 ق برای اشرف السلطنه نگاشته.ط.

الرّدود الستة علی ابن تیمیّة فی الامامة

سید عبد اللّه بن ابو القاسم موسوی بلادی (معاصر).ط.بمبئی،1349 ق.

الردود القرآنیة علی الکتب المسیحیة

سید علینقی بن ابی الحسن لکهنوی(معاصر).

الردود و النقود-حاشیة الفتوحات المکیّة

شیخ ابراهیم بن عرب آل عرفات قدیجی قطیفی (زنده در 1237 ق).حواشی وردود اوست بر «الفتوحات المکیة».از ابن عربی.خ.آستان قدس،ش 525(ج،1).

الردود و النّقود

سید محسن امین عاملی(-1371 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الرزایا،کتاب

مقتل،از سلمان بن عبد اللّه عصفوری بحرانی (-پس از 1261 ق).خ.دیده شده.

الرزق الحسن

منظومه در طب،از محمد حسن نائینی(معاصر).

مذکور در پایان«گوهر شبچراغ».

رزم نامه

فارسی،مثنوی از میرزا عمران بیگ شهاب مازندرانی،که برای ذو الفقار الدوله به نظم آورده.مذکور در«تذکرۀ روز روشن».

رزیۀ کبری

فارسی،قصائد مراثی،از امیر محمد حسن علی خان بن محمد نصیر خان امیر سند.ط.

لاهور،1899 م.

رسائل الائمّة

ابو جعفر محمد بن یعقوب کلینی(-329 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

رسائل ابن سینا

شیخ الرئیس،ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-428 ق).ط.استانبول،1953 ق.هررساله در محل خویش خواهد آمد.

رسائل ابن سینا---

ص:77

موجود.

الرسائل الاصولیة

میرزا ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1315 ق).15 رساله است که چاپ شده و هریک در محل خویش خواهد آمد.

الرسائل الاصولیّة

ملا محمد باقر یزدی حائری(معاصر).خ.

موجود.

الرسائل الاصولیة

اصول دین،از ملا محمد جعفر استرآبادی (-1263 ق).7 رساله است که از جمله 5 رساله فارسی است-آب حیات،اصل الاصول و الغلک المشحون

الرسائل الاصولیّة

میر محمد علی بن میر محمد حسین شهرستانی حائری(-1287 ق)،مشتمل بر«الحقیقة الشرعیة»،«الصحیح و الاعمّ»،«استعمال المشترک فی اکثر من معنی»،«المشتق»و «اثنا عشر فرعا من فروع الاستصحاب».

الرّسائل الاصولیة---

ص:78

«رساله در جفر»در آستان قدس موجود است ش 9208(1218 ق)و 11747.

الرسائل الجفریّة

میرزا محمد بن عبد النبّی اخباری(-1232 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

الرسائل الجفریّة

محمود بن محمد دهدار.خ.موجود.در آستان قدس هم نسخه هائی با عنوان رساله در جفر موجود است:ش 7724،9162 و 12797.

رسائل الحصکفی-دیوان رسائل

ابو الفضل یحیی بن سلامه خطیب حصکفی (-551 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الرّسائل الحکمیّة

سید میر ابراهیم خاتون آبادی.مذکور در«تتمیم امل الامل».

الرسائل الحکمیّة---

ص:79

الرسائل الریاضیّة

امیر ابو نصر منصور بن علی عراقی،معاصر ابوریحان بیرونی(-440 ق)،مشتمل بر 15 رساله.ط.حیدرآباد دکن،1362-1367 ق.

الرسائل الریّاضیة

ابو سهل ویجن(بیژن)بن رستم کوهی طبرستانی.

مذکور در«تذکرة النوادر».

الرسائل السبع

علامه محمد باقر مجلسی(-1111 ق)،مشتمل بر شکیّات،بداء،جبر،تفویض،نکاح،صفات الذات و العمل و متعه.ط.لکهنو.

الرسائل الست الیمانیّة

مشتمل بر رسالۀ«الوازعة»از امام یحیی ادریس (-749 ق)،رسالۀ«العقد الثمین»از امام شوکانی(-1250 ق)و جز آنها.ط.مصر، 1348 ق.

رسائل سمکه

ابو بکر محمد بن زکریا رازی(-311 ق).ط.

مصر،1939 م(جزء اوّل).

رسائل قابوس

شمس المعالی قابوس بن وشمگیر(-403 ق).

خ.کاشف الغطاء نجف(در آستان قدس،رسائل قابوس به نام«کمال البلاغة»ش 4915 موجود است.«کمال البلاغه»به سال 1341 ق در مصر چاپ شده).

الرسائل الکثیرة

زیر این عنوان رسائلی آمده که نامها و موضوعات آنها معلوم نبوده و برای رعایت اختصار نام مؤلّفانی که رسائل متعدد و نامشخصی به آنان نسبت داده شده ذکر می شود:

1.سید ابراهیم بن محمد باقر قمّی رضوی،زنده در 1168 ق.

2.سید ابو الحسن بن عبد اللّه بن نور الدین موسوی جزائری(-1193 ق).

3.شیخ احمد سلطان آبادی(-ح 1315 ق).

4.شیخ احمد بن اسماعیل جزائری نجفی(-ح 1150 ق).

5.شیخ مهذّب الدین احمد بن عبد الرّضا،شاگرد حرّ عاملی.

6.امیر اسماعیل خاتون آبادی.

7.محمد تقی بن کاظم الماس مجلسی(-1159 ق).

8.جعفر بن سید حسین خوانساری.

9.جعفر بن محمد علی کرمانشاهی،نوادۀ وحید بهبهانی.

10.سید حسین بن حیدر کرکی،شاگرد شیخ بهائی.

11.آقا حسین بن جمال الدین محقق خوانساری (-1099 ق).

12.محمد حسین بن محمد صالح خاتون آبادی (-1151 ق).

13.حیدر علی بن محمد بن حسن شیروانی.

14.شیخ خلف بن عبد العلی آل عصفور.

15.شیخ سلیمان بن احمد آل عبد الجبار قطیفی (-1266 ق).

16.شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121

ص:81

ق).

17.شریف العلماء،شریف الدین محمد بن حسنعلی آملی(-1245 ق).

18.محمد شفیع،ظاهرا پدر محمد مهدی استرابادی(-1259 ق)مقیم هند.

19.شمس الدین بن جمال الدین بهبهانی (-1348 ق).

20.سید عبد الکریم بن محمد جواد جزائری (-ح 1215 ق).نبیرۀ محدث جزائری.

21.شیخ علی بن عبد العالی میسی،شیخ شهید ثانی.

22.علی اصغر بن علی اکبر بروجردی(-1231 ق).

23.سید علی قزوینی،صاحب حاشیه بر قوانین و تعلیقات معالم.

24.شیخ علی مقابی.

25.محمد علی بن سید کاظم اعرجی کاظمی.

26.شیخ علی بن عیسی اربلی.

27.ملاّ عوض شوشتری.

28.غنی نقی(علی نقی؟)رضوی لکهنوی (-1257 ق).

29.لطف اللّه اسکی مازندرانی(-ح 1314 ق).

30.لطف اللّه بن عبد الکریم میسی(-1033 ق).

31.محمد بن حسن مدقّق شیروانی(-1099 ق).

32.بهاء الدین محمد بن حسن اصفهانی، معروف به فاضل هندی(-1135 ق).

33.محمد بن علی بن ابراهیم استرابادی (-1026 ق).

34.شمس الدین محمد شیرازی،معاصر ملا خلیل قزوینی.

35.شاه محمد بن محمد اصطهباناتی(-ح 1130 ق).

36.محمد مسیح بن اسماعیل فسائی،شاگرد آقا حسین خوانساری.

37.محمد هاشم بن زین العابدین چارسوئی (-1318 ق).این رسائل چاپ شده و«مجمع الفوائد»نام دارد.

38.نظام الدین گیلانی.

الرسائل الکرمانیّة

داعی حمید الدین احمد کرمانی(سدۀ 4 و 5 ق).

ط.مصر.

الرسائل الکرمانیة-رسائل شاه نعمت اللّه

الرسائل الکلامیّة

سید ظهیر الدّین ابراهیم بن قوام الدین حسین همدانی(-1026 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

رسائل الکلینی-رسائل الائمّة

رسائل الکندی(الفلسفیة)

یعقوب بن اسحاق کندی(-252 ق)،ط.مصر، 1950 م

الرسائل المتشتّتة(فی المسائل المتفرّقة)

شیخ عبد اللّه بن علی بن احمد بحرانی،راوی از سید هاشم توبلی بحرانی(-1107 ق).

الرسائل المتفرّقة

ابو الحسن علی بن زید بیهقی(-565 ق).مذکور در«معجم الادباء».

الرسائل المتفرّقة

شیخ علی نقی بن احمد احسائی.ط.

الرسائل المختاره

احمد بن علویۀ کوانی اصفهانی معروف به ابن اسود،راوی مصنّفات ابراهیم ثقفی.مذکور در «بغیة الوعاة».

رسائل المسائل

سید شبرّ بن علی ستری بحرانی.جواب 9 مسأله در توحید و اصول فقه است که شیخ احمد بن صالح ستری(-1315 ق)از مؤلّف پرسیده

ص:82

است.

رسائل مظفّری

فارسی،از برخی فهرستها برمی آید که در ایران به طبع رسیده.

رسائل المعارف

محمد بن محمود دهدار عیانی(-ح 1013 ق).

خ.آستان قدس.(بیشتر این رسائل هریک دارای نام خاصی است که در محلّ خویش ذکر شده است).

الرسائل المنطقیّة

شیخ محمد حسین بن علی(یا عباسعلی)طالقانی قزوینی(-1281 ق)،شاگرد صاحب جواهر.

الرسائل المنطقیّة

قطب الدّین محمد بن محمد بویهی رازی (-766 ق).خ.آستان قدس؟

رسائل المواعظ

مفتی میر محمد عباس موسوی لکهنوی (-1306 ق)،در 3 مجلد.

جامع مجلد اول:مولوی مهدی شاه صاحب؛

جامع مجلد دوّم:سید اصغر حسین؛جامع مجلد

سوّم:مولوی سید رفیق.

الرسائل النجومیّة

آقا حسین منجم،صاحب«زیج اصفهان».خ.

موجود.

الرسائل النجیبیّة

خمسۀ نجیبیۀ نجیب الدین محمد بن علی سمرقندی(-619 ق)است که هرعنوان آن در محلّ خویش ذکر شده است.

رسائل نخشبی-رسائل نسفی-مجموعۀ رسائل شیخ عزیز نسفی

الرسائل و الاستذکار(بما مرّ فی سالف الاعصار)

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

مذکور در«فوات الوفیات»ابن شاکر.

الرسائل و التوقیعات

ابو العبّاس عبد اللّه بن جعفر حمیری قمّی،از اصحاب امام عسکری(علیه السلام).مذکور در فهرست شیخ و رجال نجاشی.

الرسائل و جوابات المسائل

سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق).ط 1276 ق.

الرسائل و الخطب

سید ابو الحسن مطهر بن علی بن محمد دیباجی، شاگرد شیخ طوسی.مذکور در فهرست منتجب الدین.

الرسائل و المکاتبات

شیخ حسین بن علی بن حماد لیثی واسطی.مذکور در اجازۀ مورّخ 756 ق او به شیخ خضر مطارآبادی.

الرسائل و المکاتبات

میرزا علی رضا تبیان الملک(1287 ق-).

مذکور در نامۀ مورّخ 1358 ق مؤلف به عنوان صاحب الذریعه.

الرسائل و المکاتبات

مراسلات و مکاتبات میان ابو اسحاق صابی و شریف رضی(-406).گویا همان است که ابن ندیم به عنوان«رسائل الشریف الرضی»یاد کرده است.

الرسائل و المکاتبات

پرسشها و پاسخهای شیخ طوسی و شاگردش شیخ کردی.

الرسائل و المکاتیب

ابو الفضل احمد بن حسین بدیع الزمان همدانی (-398 ق).

الرسائل و المکاتیب

ابو الحسین احمد بن فارس لغوی(-375 ق).

رسالة اسامة

محمد بن حسن شیروانی(-1099 یا 1098 ق).

شاید با«تخلّف از جیش اسامه»یکی باشد.خ.

ص:83

آستان قدس،559،2043.

رسالة الی ابن ابی صفوة المصیصی

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

رسالة الی ابن همام

ابو جعفر محمد بن علی شلمغانی،معروف به ابن ابی العزاقر(-322 ق).مذکور در رجال نجاشی.

رسالة الی الامیر ابی عبد اللّه و ابی طاهر

شیخ محمد بن محمد بن نعمان مفید(-413 ق).

ابو عبد اللّه و ابو طاهر فرزندان ناصر الدوله بودند و شیخ نامه را در مجلسی به آنان فرستاده که در موضوع امامت در ان بحث می شده است.

رسالة الی علماء بغداد

ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-428 ق).

رساله در انصاف خواهی ابن سینا از علمای بغداد در داوری میان او و مردی همدانی است که ادعای حکمت داشته.خ.ملک و مطهری.

رسالة الی الوزیر ابی الفضل ابن العمید

ابو علی احمد بن اسماعیل بجلی قمّی،معروف به سمک،که گفته اند استاد ابن عمید بوده است.

مذکور در رجال نجاشی.

رسالة الی ابی محمد الفارسی(فی شهر رمضان)

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

رسالة الی احمد بن ابی داود(فی فضل العلم)

اسماعیل صاحب عباد(-385 ق).خ.دیده شده.

-اطال اللّه بقاک...کان یقال انّ السلطان سوق

رسالة الی اهل بغداد(فی معنی شهر رمضان)

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

رسالة الی اهل التقلید

شیخ ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان مفید بغدادی(-413 ق).نیز مذکور در رجال نجاشی.

رسالة الی اهل الجزائر(فی تعجیل الاجیر للعبادة)

ابو العباس احمد بن محمد بن فهد حلّی(-841 ق).خ.دیده شده.

-انّ اوّل ماسخ به الخاطر

رسالة الی اهل طبرستان

امام قاسم بی علی بن عبد اللّه بن محمد بن قاسم رسی ابن ابراثیم طباطبا،از ائمّۀ زیدیّه.خ.دیده شده.

رسالة الی بعض الرؤساء

شریف ابو القاسم علی بن احمد کوفی(-352 ق).مذکور در رجال نجاشی.

رسالة الی حماد بن علی الفارسی(فی الرد علی

الجنیدیّه)

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).از آن در«نصرة القول بالعدد» سید مرتضی نقل شده است.

رسالة الی کیا(محمد بن حسین/یا حسن بن مرزبان)

-اختلاف الناس فی امر العقل و النّفس

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-428 ق).خ.رامپور.

-المسألة الاولی...قال ان النار جوهر

رسالة الی المرشد الداعی بمصر(فی تربیة

المؤمنین)

رسالة الی ولده(عبد الوهاب طباطبائی)---

ص:84

ق).

27.سید حسین بن محمد علی حسینی کاشانی (-1296 ق).

28.میرزا محمد حسین بن محمد علی شهرستانی(-1315 ق)،فارسی.

29.شیخ خضر بن شلال آل خدام عفکاوی (زنده در 1245 ق).

30.ملا رضا همدانی،جد میرزا رضا واعظ همدانی.

31.شیخ محمد رضا دزفولی(-1352 ق)، فارسی،مختصر«منهج الرشاد».

32.شیخ زین العابدین بن مسلم بارفروشی (-1308 ق)،2 رساله.

33.محمد شفیع بن محمد جعفر تبریزی،شاگرد سید کاظم رشتی.

34.شیخ محمد طاها نجف.

35.شیخ محمد طاهر بن محسن دزفولی (-1315 ق).

36.شیخ عبد الحسین تهرانی(-1286 ق)، فارسی،منتخب«نخبه».

37.شیخ عبد العالی بن محقق کرکی(-993 ق).

38.سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی(-1242 ق)،فارسی.

39.شیخ ملا علی خلیلی-النبذة

40.سید علی طباطبائی-زهر الریاض

41.ملا علی قارپوزآباد(-1290 ق).

42.شیخ ملا علی کنی(-1306 ق).نام آن «ارشاد الامة».

43.ملا محمد علی بن احمد قراچه داغی (-1310 ق).

44.شیخ جعفر کاشف الغطاء(-1254 ق).

45.ملاّ محمد علی بن محمد حسن خوانساری (-1333 ق)-النخبة.

46.سید علی بن حسین خاقانی-العبادات.

47.سید علی بن محمد علی حسینی میبدی (-1313 ق).

48.شیخ علی بن محمد علی شروقی مجیراوی(-1314 ق).

49.سید علی آقا بن محمد علی رضوی (-1336 ق).

50.شیخ علی بن یاسین رفیش نجفی(-1334 ق).

51.سید علی نقی بن حسن طباطبائی(-1289 ق).

52.شیخ عیسی بن حسن خاقانی.

53.سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق).

شاگردش حسن بن علی گوهر آن را به فارسی ترجمه کرده.

54.شیخ مبارک بن حمیدان احسائی قطیفی (-1226 ق).

55.سید محمد بن ابی القاسم حسینی سردانی زنجانی(-1269 ق).

56.محمد بن باقر فاضل ایروانی(-1306 ق)، فارسی.

57.محمد بن فضلعلی فاضل شرابپانی (-1322 ق).

58.شیخ محمد بن عبد اللّه آل عثیان احسائی (معاصر)-الطّهارة،رسالة

59.سید محمد بن سید علی طباطبائی معروف به مجاهد(-1242 ق)،فارسی.

60.سید محمد بن معصوم رضوی مشهدی، فارسی.

61.محمد بن محمد مهدی اشرفی(-1315 ق)،فارسی.

62.محمد بن هاشم هندی نجفی(-1323 ق).

63.ملا محسن فیض کاشانی(-1091 ق).

64.شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق).

65.ملا مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق).

66.شیخ مهدی بن علی آل کاشف الغطاء (-1288 ق).به فارسی هم ترجمه شده- اللّئالی النّجفیّة

67.قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).

68.شیخ محمد هادی بن محمد امین تهرانی

ص:86

(-1321 ق)-وسیلة النجاة

69.سید هاشم بن احمد احسائی.

70.سید هاشم بن راضی اعرجی کاظمی،شاگرد سید عبد اللّه شبر.

71.سید محمد هاشم بن زین العابدین چهار سوقی خوانساری(-1318 ق)،فارسی.

72.میرزا یوسف بن عبد الفتاح طباطبائی تبریزی (-1242 ق).

رستم نامه

فارسی،مثنوی حماسی-دینی،ناشناخته،خ.

الهیات تهران

-هزاران درود و هزاران سلام

رستم در قرن بیستم

فارسی،داستان،عبد الحسین صنعتی زادۀ کرمانی.ط.تهران،1316 ش.

رستم نامه

فارسی،ط.تهران،1290 ق و مکرّر.

رستم و سهراب

فارسی،از حسین کاظمزادۀ ایرانشهر تبریزی (-1302 ق).ط.برلن،1302 ش.

رسم الخطّ

مهذب الدّین احمد بن عبد الرضا،شاگرد حرّ عاملی(-1104 ق).خ.موجود.

-احمدک یا من علّم آدم الاسماء...

رسم الخطّ

فارسی،از هادی بن ملا صالح مازندرانی معروف به آقا هادی منجّم(-پس از 1130 ق).

از اجزاء شرح او بر«الشافیة»است.

رسم الخط

فارسی،از مجنون بن محمد رفیقی.تاریخ نظم:

940 ق ط.خ.دانشگاه تهران.

-بیا ای خامه انشای رقم کن

رسم الخطّ یا الفباء جدید

فارسی،از میرزا فتحعلی بن محمد تقی آخوندزاده(-1295 ق).خ مطهری.

رسم الخطّ جدید

فارسی،از میرزا ملکم خان ناظم الدّوله (-1327 ق).ط.

رسم الخط کوفی

فارسی،از میرزا زین العابدین بن فتحعلی صفوی خوئی.ط.(با قرآن خط کوفی.)

رسم الخطّ کوفی

فارسی،از صدر الافاضل لطفی شیرازی.خ دیده شده

رسم خطوط الساعات

فارسی،از میرزا عبد اللّه بن عیسی افندی تبریزی (-پس از 1130 ق)،صاحب«ریاض العلماء» و مذکور در همان کتاب.

رسم العبادة

فارسی،ادعیه و عبادات،از ملاّ محمّد بن حسن گیلانی لاهیجی.خ.موجود و متعلق به پیش از 1216 ق.

رجال،از سید محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی(سدۀ 13 ق).مذکور در آخر«خلاصة الاخبار»او.

رشحات الاسرار

شرح احادیث مشکله،از شیخ اسد اللّه بن محمود گلپایگانی،ایزد گشسب(1303 ق-)،تألیف:

1324 ق.مذکور در«شمس التواریخ»او.

رشحات الحیات

فارسی،مثنوی از غزالی مشهدی(-970 ق).

مذکور در«مجمع الفصحاء».

رشحات سحاب

فارسی،تذکرۀ شاعران،از سید محمد سحاب اصفهانی(-1222 ق)فرزند سید احمد هاتف، که به نام فتحعلی شاه به تألیف آن پرداخته و ظاهرا به پایان نرسانیده است.مذکور در «نگارستان دارا».

رشحات سمائی در احوال شیخ بهائی

فارسی،از شیخ محمد علی بن زین العابدین معلّم حبیب آبادی(-1308 ق).مذکور در مقدّمۀ چاپی«مکارم الاثار»او

رشحات عین الحیات

فارسی،احوال عارفان نقشبندی،از ملا حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق)،تألیف:909 ق.

خ.دیده شده.ط.هند،مکرّر(به نام فرزندش علی صفی سبزواری).

رشحات اللّیث

دیوان ابو الفضائل سید علی بن اسماعیل محدّث سنجانی اخباری(-پس از 1295 ق).مذکور در کتاب«حملات اللّیث»او.

رشحات الفنون

فارسی،علوم ادبی،از محمد بن کاظم طبیب شیرازی،معاصر فرصت(-1339 ق).مذکور در«آثار عجم».

رشحات الملکوت

تفسیر سورۀ فاتحه،از ابو عبد اللّه بن ابی القاسم موسوی زنجانی(-1313 ق).خ.موجود.

رشح السحاب(فی شرح نظم الحساب)

محسن بن محمد طاهر قزوینی نحوی.«نظم الحساب»یا منظومۀ«خلاصة الحساب»از استادش میرزا قوام الدّین است.خ.موجود.

-الحمد للّه الاحد الذی قسم بین عباده ضروب نعمائه

رشح الولاء(فی شرح الدعاء)

شرح دعاء صنمی قریش،از شیخ ابو السعادات اسعد بن عبد القاهر اصفهانی که علی بن طاوس و محقق طوسی از او روایت کرده اند.«ضیاء الخافقین»ترجمۀ این کتاب است.

رشحة الافکار(فی تحدید الاکرار)

سید عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق).

شرح مبحث کر از کتاب«الوجیز الرائق».

ص:88

رشحة الخاطر(فی تحقیق دعوی المبیع و الحاظر)

میرزا ابو طالب بن ابی القاسم زنجانی(-1329 ق).خ.موجود.

رشحة السیول(فی سیرة الرّسول)

فارسی،از پول لحورژ،ترجمۀ نائب الوزاره عماد الدین ندیم باشی،ط.تهران،1311 و 1316 ق.

رشحۀ فیض

فارسی،تجوید،از سید حسن بن دلدار علی نقوی (-1260 ق).ط.هند.

رشحة النداء فی مسألة البداء

شیخ علی اکبر نهاوندی(معاصر).

الرشحات المطریة(تعلیقات علی شرح الشمسیة)

شیخ جواد مطر نجفی(-1375 ق).خ.موجود (خط شارح).

رشد المنصفین الی الحق المبین

رد عامّه،از سید مهدی بن صالح کشوان کاظمی (-1358 ق).

-الحمد للّه الذّی تفضل علینا بمعرفة الدین...

الرشد و السفاهة(و بیان احکامهما الشرعیة)

ملا علی شبشهی یزدی،تألیف:1270 ق.خ.

سامراء.

-الحمد للّه الذی اعزّ اولیائه...

الرشد و الهدایة

منصور یمانی،داعی فاطمیان.

رشدیّه،رسالۀ

فارسی،الفباء جدید،از میرزا رضا خان ارفع الدّوله،ط.تفلیس،1296 ق.

رشف العسل فی شرح الغزل(یا رشف العسل و

کشف الغزل)

فارسی از سید محمد بن حسن حسینی هندی مشهدی(-1322 ق)،شرح غزلی است از حافظ با مطلع (دل می رود ز دستم...)

.ط.

مشهد،1316 ق.

رشف النّصایح

شهاب الدین ابو حفص عمر بن محمد سهروردی (-632 ق).مذکور در مجالس المؤمنین.

رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ

فارسی،اصطلاحات صوفیان،از شرف الدین حسین بن احمد خالدی تبریزی(سدۀ 8 ق).خ.

آستان قدس،ش 653(سدۀ 9 ق)(از سید محمد حسین مدرس نقل شده که در همین موضوع کتابی به نام«رشق الالحاظ»از تألیفات والد ایشان محمد بن میرزا حسین بوده است).

رشفة الصادی

فضائل اهل بیت(علیه السلام)از سید ابو بکر بن عبد الرحمان حضرمی(-1341 ق).ط.مصر.

رشک بوستان

فارسی؟،مثنوی از محمد بن عباس وزیر لکهنوی(-1312 ق).مذکور در تجلیّات.

الرشید و الرشد-الرشید و المسترشد

فقه،از ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی (-332 ق).مذکور در فهرست شیخ.

الرصد علی بطلمیوس،کتاب

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی(-پس از 300 ق).مذکور در«فرج المهموم»ابن طاوس.

رصد الطغیانی

مولوی ابو القاسم غلام حسین بن فتح محمد جنپوری(سدۀ 13 ق)،مؤلّف«جامع بهادری».

الرّضا(علیه السلام)

اردو،از نواب احمد حسین مذاق هندی.مذکور در«تاریخ احمدی»او.

الرضا(علیه السلام)،کتاب

سید محمد بن احمد بن محمد حسینی،مذکور در فهرست منتجب الدین.

ص:89

الرّضا(علیه السلام)کتاب

ابو لقاسم جعفر بن محمد بن قولویه(-368 ق).

الرضاع،کتاب

ابو احمد محمد بن زیاد ازدی معروف به ابن ابی عمیر(-217 ق).

الرضاع،کتاب

ابو جعفر محمد بن علی اشعری قمّی.مذکور در رجال نجاشی.

الرضاع،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی،نیز در همان ماخذ.

الرضاع،منظومة فی

ملا جعفر شرف الدین واعظ،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی قد ارضعا

الرضاع،منظومة فی

سید محمد جواد عاملی،که به نام استادش بحر العلوم نظم کرده.خ.دیده شده.

-الحمد للّه و صلّی الباری

الرضاع،منظومة فی

سید حسن محمود امین عاملی.مذکور در مجلّۀ عرفان.

الرضاع،منظومة فی

ظاهرا از شیخ محمد علی اعسم نجفی که در جملۀ ارجوزه ها یاد شد.

عزّ الدین حسین بن عبد الصمد عاملی(-984 ق).خ دیده شده.

شیخ عبد اللّه بن معتوق قطیفی(-1362 ق).

جواب مسائلی است در رضاع که همه را شیخ فرج آل عمران در«الاخبار الارجیة»گنجانیده است.

الرضاعیّة،الرسالة

شیخ عبد النبی وفسی عراق(معاصر).مذکور در فهرست تألیف او.

الرضاعیّة،الرسالة

شیخ عبد النبی بن احمد آل عصفور درازی بحرانی،تألیف:1150 ق.خ.موجود.

الرضاعیّة،الرسالة

شیخ محمّد علی بن محمد جعفر قمی(-1354 ق)،تألیف:1326 ق.خ دیده شده.

الرضاعیّة،الرسالة

شیخ نور الدّین علی بن حسین محقق کرکی (-940 ق)،تألیف:916 ق.خ.آستان قدس، ش 2761(1025 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه کما هو اهله....

الرضاعیّة،الرسالة-رسالۀ رضاعیّه

فارسی از علی اصغر بن علی اکبر بروجردی (-1313 ق).مذکور در آخر«نور الانوار»او که چاپ شده.

الرضاعیّة،الرسالة-ترجمۀ رسالۀ رضاعیّة

فارسی،از ملا علی اکبر بن محمد مهدی قمی یزدی.تقریر بحث شیخ انصاری و ترجمۀ رضاعیۀ اوست.ط.ایران،1311 ق.

الرضاعیّه،الرسالة

2 رساله به فارسی و عربی،از شیخ علی اکبر خوانساری(-1359 ق).خ.دیده شده.

الرضاعیّه،الرسالة

سید عیسی کمال الدین بن حمد حسینی حلّی (-1372 ق).خ.موجود.

ص:91

الرضاعیّه،الرسالة

ملاّ محمد کاظم آخوند خراسانی(-1329 ق).

ط.(ضمن القطرات و الشذرات).

الرضاعیّه،الرسالة

شیخ محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق).

رساله ای که به شیخ حرّ منتسب شده،متعلق به ابو الحسن فتونی است که گذشت.

الرضاعیّه،الرسالة

سید محمد بن عبد الکریم طباطبائی بروجردی (-1160 ق).خ.خوانساری نجف.

الرّضاعیّۀ،الرّسالۀ

شیخ محمد بن یوسف بن یعقوب وائلی نجفی (-1356 ق).

الرضاعیّة،الرسالة-رسالۀ رضاعیه

فارسی،از ملاّ محمد یوسف استرابادی حائری (-ح 1287 ق).مطابق فتاوی شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری(-1281 ق).ط 1277 ق.

الرضاعیّۀ،الرسالة

شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری(-1281 ق).ط.تهران،1305 ق؛

1326 ق(بالمکاسب)و مکرّر.

الرضاعیّة،الرسالة

سید محمد مهدی بحر العلوم طباطبائی(-1212 ق).خ.موجود.

الرّضاعیّة،الرسالة

شیخ محمد هادی بن محمد امین تهرانی (-1321 ق).خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

-الحمد للّه کما ینبغی...

الرضاعیّة،الرّسالة

ملا محمد هادی بن محمد صالح مازندرانی معروف به مترجم-1120 ق).رساله ای که به نام او با ذکر سال تالیف(1107)دیده شده،به سید محمد بن عبد الکریم طباطبائی نیز منسوب است که یادش گذشت.

الرضاعیّة،الرسالة-کشف اتضاع

شیخ یوسف بن احمد درازی بحرانی(-1186 ق)،خ.دیده شده.

-الحمد للّه کما هو اهله...

الرضاعیّة،الرسالة

ناشناخته،مؤلّف از شاگردان سید ابراهیم صاحب ضوابط بوده است.خ.دیده شده.

الرضوان-کتاب الصلح

شیخ محمد هادی بن محمد امین تهرانی (-1321 ق).خ.آستان قدس،ش 7686 و 7685.

-حمدا لمن بالفقه اکمل النّعم

الرضوان

مجّلۀ ماهانۀ لکهنو،از مطالب مهم آن«خلاصة عماد الاسلام فی الکلام»و«کتاب التفسیر»هر دو از سید علی نقی لکهنوی.این مجلّه از 1353 تا 1358 ق انتشار می یافت.

رضوان الآملین(حاشیة علی القوانین)

سید محمد بن عبد الصمد حسینی شهشهانی اصفهانی(-1287 ق)،تالیف:1292 ق،در 2 مجلد.برخی در حواشی قوانین چاپ شده.خ.

آستان قدس،ش 13495(1288 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی ارشدنا الی قواعد الدّین

رضوان الملوک

فارسی،تاریخ شاهان مقتول،از محمد تقی بن محمد هادی حکیم.مذکور در«گنج دانش»او که در 1305 ق تألیف شده.

الرضویّات---

ص:92

رفع الحجب عن اسامی الکتب

در مورد کتب همنام،از نواب احمد حسین مذاق هندی.مذکور در«تاریخ احمدی».

رفع الخبط فی مسائل الضغط

سید ابو بکر بن عبد الرحمان حضرمی(-1341 ق).مذکور در آخر دیوان چاپی او.

-رفع الریبة فیما یجوز و ما لا یجوز من الغیبة

محمد بن علی شوکانی(-1250 ق).خ.موجود.

رفع السجوف عن حکم بیع الوقوف

سید محمد جعفر حسینی شیرازی حائری،از «اجزاء مرآة الفقاهة»است.ط.شیراز،1347 ق.

رفع الشین عن المسح علی القدمین

میرزا نجم الدین جعفر بن محمد تهرانی عسکری، مشتمل بر چهل حدیث برگرفته از کتب معتبر عامّه در وجوب مسح پاها.

رفع عیسی النبی(علیه السلام)

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

رفع الغاشیه عن وجه الحاشیة

سید شهاب الدین بن محمود حسینی مرعشی تبریزی(1369 ش)،تالیف:1339 ق.شرح حاشیة ملا عبد اللّه یزدی بر تهذیب است.

رفع غمّ الموت

ابو علی ابن سینا یا ابو علی مسکویه.خ.دیده شده.

رفع الغوایة لشرح الهدایة

شیخ عبد القاهر بن عبد بن رجب عبادی حویزی، مهاصر حرّ عاملی.مذکور در«اصل الآمل».

رفع الغوایة

فارسی،در حقیقت علم و زهد،از محسن بن مرتضی فیض کاشانی(1091 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

رفع الکید عن مولانا زید(بن علی بن الحسین ع)

سید قاسم نسابۀ مختاری سبزواری(سدۀ 10 ق.

مذکور در رسالۀ«اسدیّۀ»او.

رفع اللّثام عن وجه آیات الصیام

تفسیر آیات صیام،ناشناخته.مؤلف از علماء معاصر شاه صفی صفوی(1052 ق)بوده و خود آن را به فارسی ترجمه کرده که همین ترجمه در آستان قدس موجود است.ش 2285(1046 ق).

- شایستۀ تقدیم در هرکتابی

و سزاوار تقدیر در هرخطابی...

رفع القدر

قاضی نور اللّه بن شریف حسینی مرعشی شوشتری(1019 ق).مذکور در«نجوم السماء».

رفع مضار الکلیه

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-428 ق).به دستور سید ابو الحسن احمد بن محمد سهیلی نوشته.خ.موجود.

رفع المغالطة

مولوی سید عماد علی صاحب بن نظام علی پنتی (1304 ق).مذکور در«تذکرۀ بی بها».

رفع الملال(فی کشف فضائل الآل)

در جواب«کشف الحال».ط.

رفع الملامة عن علی فی ترک الامامة

سید علی بن عبد الحسین بن سلطان موسوی، معاصر شیخ ابراهیم کفعمی(-905 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

رفع المنازعة---

ص:94

رمان تائبی

نبوّت خاصّه،از شیخ اسماعیل تائب تبریزی (1374 ق).

الرّمایة،رسالة فی

میرزا عبد الوهاب قائم مقامی.مذکور در مقدمۀ دیوان او.

رمح الخط

نظم علم الخط«الشافیة»،از قوام الدین محمد بن مهدی حسینی سیفی قزوینی(-ح 1150 ق) تاریخ نظم:1123 ق،همین نظم راش گردش ملاّ محسن نحوی قزوینی شرح کرده آن را «تقویم الخط»نام نهاده است.

رمح مصقول

فارسی،از سید حسین بن دلدار علی نقوی نصیرآبادی.ط.

الرّمح المصقول(فی الطعن عن قواعد الاصول)

شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی (-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

الرّمح المصقول(فی نحور اعداء الرّسول)

سید محمد بن علی فیض آبادی،تألیف:1235 ق،در جواب النجانی در ردّ کتاب«آئینه حق نما» مذکور در«کشف الحجب»

-سبحان من لا هو الا هو

الرمحّیة

سید عبد اللّه بن نور الدین بن نعمت جزائری (-1173 ق)،در مقابلۀ«السیفیه»پدر خویش نوشته.خ.حسینیّۀ شوشتریهای نجف.

- اَلْقارِعَةُ وَ ما أَدْراکَ مَا الْقارِعَةُ

رمز آفرینش

فارسی،مثنوی،از علی رضا صرام اصفهانی (معاصر).مذکور در«شعرای معاصر اصفهان».

رمز الشیّع(فی الشهادة الثالثة فی آلاذان)

شیخ فرج آل عمران قطیفی.

رمز الحقایق(یا رمز الخلایق؟)

فارسی،مثنوی،از محمد هادی بن حبیب اللّه رمزی کاشانی،زنده در 1083 ق.خ.مجلس.

رمز الرموز

حاشیه بر نکاح شرایع،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق).مذکور در «روضات الجنّات».

رمز الریاحین

فارسی،مثنوی،از رمزی کاشانی ناظم «رمز الحقایق».

رمز العرفان(فی معرفة حقوق الانسان و الجماد و

النّبات و الحیوان)

فارسی،اخلاق،از شیخ علی بن مهدی لاهیجی (-1346 ق)،تألیف:1328 ق.ط.اصفهان، 1329 ق.

رمز یوسفی

فارسی،قاعدۀ رمز تلگراف،ظاهرا از مستشارالدوله یوسف بن کاظم مهاد مهینی تبریزی،ط.تهران،1282 و 1292 ق.

الرّمل،رسالة فی

شیخ حبیب اللّه بن زین العابدین قسمی زیوانی (-1359 ق).خ.دیده شده.

الرّمل،رسالة فی

فارسی و عربی،2 رساله،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی(-1315 ق)-خ.دیده شده.

الرّمل،رسالة فی

میرزا عبد الرحیم گل پری تبریزی(-1334 ق).

فارسی،ناشناخته.خ.ملک.

-بعد حمد خدا و نعمت رسول

الرمل،مثنوی فی

فارسی،ناشناخته،تاریخ نظم:706 ق.خ.

موجود.

-هرکه را عقل راهبر باشد.

رمل یبرین

سید ابو الرّضا ضیاء الدین فضل اللّه بن علی بن هبة اللّه حسینی راوندی(-پس از 548 ق).

مذکور در«خریدة القصر».

رموز الاقوال(و کنوز بروز احوال الرجال)

شیخ علی بن محمد جعفر استرابادی(1315 ق)، تألیف:1303 ق.خ.کاشف الغطاء نجف.

-الحمد للّه علی آلائه حتم مقضی...

رموز الامارة

فارسی،مثنوی،از احمد وقار شیرازی(-1298 ق)ترجمۀ فرمان حضرت امیر(علیه السلام)است.خ.ملک.

-به نام خداوند بالا و پست

-(نسخۀ مجلس)سپاس و ستایش در آغاز کار

رموز اهل راز

فارسی،مثنوی،از فرید الدین عطار نیشابوری (-627 ق).

رموز التفاسیر(الواردة عن الائمة الصادقین(علیه السلام))

ملا خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق).خ.دیده شده.

رموز تفاسیر الآیات(الواردة فی کتب الاربعة و غیرها

من کتب الحدیث)

ملا علی اصغر بن محمد بن یوسف قزوینی،حرّ عاملی(-1104 ق)و شاگرد ملاّ خلیل قزوینی.

مذکور در«امل الآمل».

رموز حمزه

فارسی،داستان،از نقیب الممالک،ط.تهران، 1276 ق و مکرّر(نام نویسنده در فهرست مشار پرویز میرزا آمده است).

الرموز الخفیّة(فی المسائل المنطقّیة)

شیخ احمد بن محمد بن یوسف بحرانی(-1102 ق).شاگردش شیخ سلیمان صاحب«البلغة»از آن یاد کرده است.

رموز الرّیاض-حاشیة علی ریاض المسائل

شیخ عبد النبی بن علی شریعتمدار استرابادی (-1340 ق)،از تقریر بحث استادش شیخ اسماعیل قره باغی نوشته است.

رموز الشهادة(و کنوز السعادة)

رفیع الدین نظام العلماء محمد بن علی اصغر طباطبائی تبریزی(-1326 ق)خ.موجود.

ص:97

رموز العارفین

اردو،ط.

رموز العاشقین

فارسی،مثنوی،ناشناخته،در چند جا از عطار نام می برد.خ.مجلس و ملک.

رموز العرب

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الرموز الکشفیة

شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی (-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

رموز الکنوز(فی اسرار العبادات)

شیخ مهدی بن علی آل شمس الدین عاملی، تالیف:1319 ق.خ.موجود.

-الحمد للموهوب و المعبود

رموز الکنوز

فقه،از علی بن محمد جعفر استرآبادی(1315 ق).مذکور در«غایة الامال»مؤلّف.

رموز الوافیة

لغز به اسم«الوافیة»،از ابو جعفر محمد باقر یزدی.

-نحمدک یا آلهی و نسلّم علی رسولک

رموزات العارفین

ملا محمد علی بن محمّد برغانی،برادر ملا محمد تقی برغانی(-1263 ق).

مذکور در«لسان العارفین»مؤلّف.

رمی الجمرات

اردو،از خادم حسین هندی در جواب«الآیات البیّنات»محسن الملک که در رد شیع نوشته بوده.

رنات الطرب---

ص:98

روائح الاحکام

فارسی؟،ترجمۀ«شرایع الاسلام».ط.لکهنو.

روائح الاصول

میرزا جعفر بن محمد نوچه دهی تبریزی (-1290 ق).

روابط ناپلئون و ایران

فارسی،از عباس میرزا فرزند فرمانفرما،ط.

تهران،1302 و 1328 ق.

الرواة عن اهل البیت(علیه السلام)،کتاب

ابو جعفر محمد بن جریر رستم طبری،صاحب «الایضاح».

الرواة و الفلح

احمد بن محمد بن عمران معروف به ابن جندی، استاد نجاشی.

رواح الارواح

ناشناخته.در«سفینۀ اهل البیت(علیه السلام)»که در 1079 ق تالیف گردیده،از آن نقل شده است.

الرواد،کتاب

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(1205 ق).

روادع النّفوس

فارسی،اخلاق،از میر محمد صالح بن عبد الواسع حسینی خاتون آبادی(-1126 ق).

خ.خوانساری نجف.

رواشح الاصول

ملا علی نهاوندی(-1322 ق).ظاهرا با «التشریح»که گذشت یکی است.

الرواشح الربانیّة(فی شرح الکفایة الخراسانیّة)

شیخ حسین بن محمد آل عصفور درازی بحرانی (-1216 ق).خ.موجود.

الرواشح السماویّة(فی شرح الاحادیث الامامیّة)

شرح کافی،از میر محمد باقر بن محمد حسینی استرابادی،محقق داماد(-1040 ق)-خ.

آستان قدس،ش 3635(1272 ق)و 3636 (از عصر مولف)و 12899.

-الحمد للّه ربّ العالمین حمدا لکرم وجهه...

رواشح الفیوض(فی علم العروض)

سید هبة الدین محمد علی بن حسین شهرستانی (1300-ق).ط.تهران،1326 ق.

-الحمد للّه الذی الهمنا الشعر...

روانشناسی یا علم النفس

فارسی،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق)،ترجمۀ علی اکبر دانا سرشت.ط.

تهران،1316 ش و 1330 ش.

روانشناسی،(یا جبر و اختیار)

فارسی،ترجمۀ سید محمد مطیع الدولۀ حجازی.

ط.تهران،1308 ش.

روانشناسی

فارسی،از علی اکبر سیاسی.وی 3 کتاب در روانشناسی دارد به نامهای روانشناسی پرورشی، روانشناسی از لحاظ تربیت و روانشناسی جنایی که هرسه در تهران به طبع رسیده است.

روایة الابناء عن الآباء(من آل رسول اللّه ص)

ابو علی محمد بن محمد بن اشعث کوفی(سدۀ 3 و 4 ق).ابن طاوس در«جمال الاسبوع»از آن نقل کرده است.

روایت اخلاقی

اردو،از نواب احمد حسین مذاق هندی.مذکور در«تاریخ احمدی»که چاپ شده.

روایت الحق حول رایة الحقیقة

مناظرۀ متدین و بیدین،از سید محمد علی هبة الدین شهرستانی.

روایة السبب الیقین المانع الاتحاد المسلمین

محمد کاظم بن ابراهیم شریف میلانی.ط.

اسکندریه،1320 ق.

ص:99

روایة الطّف

شیخ محمد رضا بن محمد علی خالصی کاظمی (-1370 ق)-ط.نجف،1375 ق.

روایات

ابو عمار طحان.مذکور در«معالم العلماء».

روایات الاشبح

شیخ ابو المظفر لیث بن سعد اسدی مقیم زنجان، که عبد لرحمان مفید نیشابوری از او روایت کرده است.

روایح الجنان

شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی (-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

روایع الکلم و بدایع الحکم

حکمت،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی (-1121 ق).خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه حمدا خالد معر خلوده...

روباه نامه

فارسی،منظومه،از مهین دخت دارایی،ترجمه و اقتباس از منظومۀ ترکی«ثعلبیة».ط.تهران، 1334 ش.

روحانیت و اسلام

فارسی،از شیخ محمد باقر کمره ای(معاصر).

ط.تهران،1322 ش.

الرّوح

در نقض ابن ابی الحدید،از سید جمال الدین ابو الفضائل احمد بن طاوس حلّی(-673 ق).

روح

گجراتی،از غلامعلی بن اسماعیل بهاونگری (-ح 1367 ق).

الروح،رسالة فی

فارسی؟،از احمد بن محمد علاء الدولۀ سمنانی بیابانکی(-736 ق).خ.آستان قدس.

الروح،رسالة فی

ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 یا 428 ق).جزءی از«فصول طبیۀ»اوست.خ.ایا صوفیه.

الروح(و ما قیل فیها)

شیخ علی بن محمد مقابی بحرانی،زنده در 1176 ق.مذکور در«انوار البدرین».

الروح-الروحیّة

الرّوح و العقل،رسالة فی

ناشناخته،مرتب بر 2 فصل و هرفصل در چند بحث.خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

روح الاحباب و روح الالباب(فی شرح الشهاب)

فارسی،از شیخ جمال الدین ابو الفتوح حسین بن علی خزاعی نیشابوری رازی،استاد شیخ منتجب الدین(-585 ق).خ.مشکات(ناقص).

-الدین یعنی واجب دعا راست...

روح الادب(فی شرح لامیة العرب)

سید علی نقی بن ابی الحسن نقوی نصیرآبادی (ح.1320 ق-).ط.1344 ق.

روح الاذکار(فی الصلوات علی محمد المختار ص)

فارسی،از محمود بن حسین واعظ قمی (-1353 ق).تألیف:1350 ق.

-الحمد لله الذی خلق السماوات بلا عماد...

روح الارواح(فی تجسّم الاعمال بالاشباح)

سید ابکر بن علی مصلح یمانی(سدۀ 13 ق)مؤلف«انس النفوس».

روح الارواح و حیاة الاشباح

ادعیه،از نور الدین اخباری.خ.شهید مطهّری.

الحمد للّه الذی اذاق قلوب العارفین...

روح الاسرار و روح الاسمار

سید رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حسنی (-664 ق)،به خواهش محمد بن علی بن زهرۀ حلبی نگاشته.مذکور در«الاجازات لکشف

ص:100

الطرق و المفازات».

روح الایمان

فارسی،اصول دین،از سید اسد اللّه بن صدر الدین تنکابنی قزوینی(1339 ق).

روح الایمان(فی نفس الانسان)

اصول دین از ملا محمد امین تاج(معاصر).

تالیف:1345 ق.ط.بغداد،1346 ق.

روح الایمان(در لزوم شناختن حقیقت انسان)

فارسی،از شیخ عبد النبی بن محمد علی وفسی عراقی(معاصر)،مرتب بر مقدمه،3 مقاله و خاتمه،ط.نجف،1362 ق.

روح الایمان

شرح چهل حدیث در اصول دین،از مفتی میر محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).مذکور در «کشف الحجب».

روح الایمان

فارسی،از ملا زین العابدین گلپایگانی(-1289 ق)،مؤلّف«الانوار القدسیة».

روح الایمان و ریحان الجنان

کلام،از شیخ محمد علی عزّ الدین عاملی حناوی، مجاز از ملاّ علی خلیلی.

روح پروانه

فارسی،مجموعۀ اشعار محمد حسین شهریار تبریزی.ط.تهران 1310 ش(ج اول)؛

1228 ش(ج اول)؛1332 ش(ج دوّم).

روح تازه

فارسی،از معین الاسلام حائری.ط.1337 ق.

روح الجفر

اردو،ناشناخته.ط.بمبئی.

روح الجنان(فی اعمال شهر رمضان)

شیخ حسین بن علی قدیحی(-1340 ق).مؤلّف «انوار البدرین».

روح الجنان(فی سیرة عثمان)

مفتی میر محمّد عباس لکهنوی(-1306 ق).

مذکور در«تجلیّات».

روح الجنان

شیخ محمد جزائری،معاصر حرّ عاملی.

عبد الصاحب دوانی در مجموعه ای از او یاد کرده و به احتمال با محمد مؤمن جزائری یکی بوده است.

روح الجنان

شرح 300 حدیث،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری(-1074 ق).جلد ششم«مجالس الاخیار»اوست.مذکور در«طیف الخیال».

روح الجوامع

رجال،از شیخ محمد باقر بن جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق)،تهذیبی است از «الجوامع الرجالیة».

روح السّعادة(فی الاخبار المرویة عن السادة)

شیخ علی بن زین العابدین بارجینی یزدی (-1333 ق).مختصری است از«السعادة الابدّیة فی الاخبار العدّیۀ»او.ط.نجف 1330 ق.

روح الصّلاة

قاضی محمد سعید بن محمد مفید قمی(-پس از 1103 ق).خ.مشکات.

روح العارفین(فی احادیث سیّد المرسلین)

النّاصر لدین اللّه احمد بن حسن عباسی(-622 ق).مذکور در«تجارب السلف».

روح العالمین

فارسی،در توحید،از امین الواعظین ابراهیم بن محمد علی اصفهانی(1275 ق-).

روح القدس

فارسی،عرفان،از پیر جمال الدین محمد اردستانی(897 ق).خ.شهید مطّهری.

ص:101

روز روشن

فارسی،تذکرۀ شاعران،از مولوی محمد مظفّر حسین صبا،تألیف:1296 ق.ط.بهوپال، 1297 ق.

روز سیاه رعیّت

فارسی،از احمد علی خدادادگر تیموری.ط.

کرمانشاهان،1306 ش.«روزگار سیاه کارگر» نیز از اوست که چاپ شده.

روزشماری در ایران باستان

فارسی،از دکتر محمد معین.ط.مکرّر.

روزگار ابن سینا

فارسی،از سعید نفیسی،ط.تهران،1331 ش.

روزگار خونین

فارسی،فجایع جنگ 1939 م،از کاظم بن عباسعلی رجوی.ط.تهران،1322 ش.

روزگار سیاه

فارسی،از عباس خلیلی.ط.تهران،1310 ش؛

الروزنامچه،کتاب

هلال بن محسن حرانی(-448 ق).در معجم الادباء از آن نقل شده است.

روزنامۀ اختر

فارسی،از 1302 تا 1306 در استانبول چاپ می شده.

روزنامۀ ادب

فارسی،از 1318 تا 1321 ق به وسیلۀ میرزا صادق خان ادیب در مشهد چاپ می شده.

روزنامۀ ایران

فارسی،ظرف چند سال از طرف محمد حسن خان اعتماد السلطنه در تهران چاپ می شده که روزنامۀ سالهای 1267 ق و 1272 ق 1303-1310 ق در آستان قدس موجود است.

روزنامۀ ایران قدیم

فارسی،از 1299 تا 1302 ش منتشر و«تاریخ سیستان»به صورت پاورقی در آن چاپ می شده است.مذکور در مقدمۀ چاپی«تاریخ سیستان».

روزنامه

فارسی،گزارش سفر ناصر الدین شاه قاجار به عراق در 1287 ق.ط.

روزنامه

فارسی،از ملا جلال یزدی،در احوال شاه عباس صفوی.در«مطلع الشمس»از آن نقل شده است.

روزنامۀ جهانگیری-جهانگیرنامه

فارسی،از نور الدین جهانگیر بن اکبر(-1037 ق)پادشاه مغول.خ.آستان قدس،ش 4123 (1046 ق).

روزنامۀ حکیم الممالک(یا سفرنامۀ اول ناصر الدین

شاه به خراسان)

فارسی،از حکیم الممالک علی نقی بن اسماعیل خان جدید الاسلام،تالیف 1283-1286 ق، ط.تهران،1286 ق.

روزنامۀ حلاّج

فارسی،از میرزا حسن بن هادی حلاّج (-1264)خ.مجلس.

روزنامۀ خاطرات اعتماد السلطنه

فارسی،خاطرات محمد حسن خان اعتماد السلطنه(-1313 ق).ط.تهران،1345 ش.خ.آستان قدس،ش 4114-4124(بخط اعتماد السلطنه).

روزنامۀ سفارت خوارزم-سفرنامۀ خوارزم

فارسی،از میرزا رضا قلی خان هدایت، امیر الشعراء(-1288 ق).ط.پاریس،1879 م.

روزنامۀ سفر دوم فرنگستان

فارسی،سفرنامۀ ناصر الدّین شاه قاجار.ط.

بمبئی،1298 ق.

روزنامۀ شاه طهماسب-تذکرۀ شاه طهماسب

ص:103

روزنامه غزوات هندوستان

فارسی،از غیاث الدین علی(یا غیاث الدین بن علی)بن جمال الاسلام یزدی.ط.پطروگراد.

روزنامۀ محاصرۀ حیدرآباد(و فتح آن)

فارسی،از میرزا محمد نصیرآبادی ملقب به نعمت خان عالی(-1120 ق).ط.هند،1248 ق؟

روزنامۀ ملّت

فارسی،در 1283 ق در تهران انتشار می یافت.

روزنامۀ میرزا محمد کلانتر

فارسی،از میرزا محمّد بن ابی القاسم(-1200 ق)کلانتر فارس.ط.تهران،1325 ش.

روزنامه نگاری(و تاریخ آن در جهان)

فارسی،از فیروز هیئت.ط.تهران،1331 و 1333 ش.

روزنامۀ وقایع محاصرۀ دار الجهاد حیدرآباد

فارسی.ط 1248 ق(ظاهرا،روزنامۀ محاصرۀ حیدرآباد که گذشت یکی است).

روزها

فارسی،ترجمۀ«الایّام»طه حسین،از ابو الفضل طباطبائی.ط.تهران،1318 ش.

روزی با جماعت صوفیان

فارسی،از یحیی بن حبش شهاب الدّین سهروردی(-587 ق).ط.تهران،1317 ش.

روسپی بزرگوار

فارسی،از ژان پل سارتر،ترجمۀ عبد الحسین نوشین.ط.تهران،1325 ش.

الرؤسا---

ص:104

1315 ش.

روش نگارش

فارسی،از عبد الحسین بن محمد آیتی آوارۀ یزدی،ط.تهران.

روش نویسندگی

فارسی،از اسد اللّه رویین مبشّری.ط.تهران، 1333 ش.

روشنایی نامه

فارسی،مثنوی از ناصر خسرو علوی(-481 ق).ط.برلن،1340 ق(با سفرنامه و سعادتنامه)؛قاهره،1948 م(به نثر).

روش ضمیر(در شرح دعاء جوشن صغیر)

ملا محمد حسن بن قنبر علی زنجانی(-ح 1340 ق).مذکور در«زهر الریاض».

روش نوین در آموزش و پرورش

فارسی،از عیسی صدیق اعلم.ط.تهران،1314 ش و مکرّر.

روش نوین در تعلیمات دبیرستانها

فارسی،از بهاء الدین پازارگاد.ط.تهران،1331 ش.

روش نوین طبابت

فارسی،از بدیع زاده.ط.تهران،1325 ش.

روشهای آماری در آموزش و پرورش

فارسی،از علی افضلی پور.ط.تهران،1319 ش.

روض الاخبار

ناشناخته.میرزا الطفعلی در شرح«بانت سعاد» از آن نقل کرده است.ظاهرا«روض الاخبار» منتخب ربیع الابرار است که چاپ شده.

الروض«الاریض»(فیما قال او قیل فیه من

القریض)

دیوان ابو المجد آقا رضا بن حسین اصفهانی (-1362 ق).

روض اریض(فی منجزات المریض)

سید محمد حسین بن بنده حسین نقوی نصیر آبادی.ط.لکهنو.

الرّوض الاریض(فی منجزات المریض)

مفتی میر محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی(-1306 ق).مذکور در«تجلیات».

الرّوض الاریض(فی تصرفات المریض)

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(-1371 ق).ط.

الروض الاریض

مجموعۀ نامه های شیخ محمد سماوی(-1370 ق).

الروض الاغن

مجموعه،جامع:میرزا محمد علی اردوبادی (معاصر).

روض الانس

عرفان،از ابو عبد اللّه حسین دامغانی.در مجموعه ای از آن نقل شده.

الروض الانیق(فی الشعر الرّقیق)

دیوان شیخ فرج بن حسن قطیفی.ط.نجف، 1373 ق.

الروض البدیع(فی احوال السید ربیع)

سید عبد الوهاب بن محمد حسین موسوی (-1350 ق)نوادۀ سید ربیع کحّال شیرازی.

روض الجنان

حکمت،از ملاّ الو الحسن بن احمد قائنی(-ح 962 یا 966 ق).خ.آستان قدس،ش 654(-1030 ق)،655(-1043 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-طوبی لحیقة کلام تنظر ربیع افنانه...

روض الجنان(فی مواعظ شهر رمضان)

فارسی،از سید محمد باقر بن حسین موسوی

ص:105

اصفهانی(-ح 1335 ق).ط.مشهد،1350 ق؛ تهران،1372 ق.

روض الجنان و روح الجنان(فی تفسیر القرآن)

فارسی،از شیخ جمال الدین ابو الفتوح حسین بن علی خزاعی نیشابوری رازی(سدۀ 6 ق)که تا کنون مجلّداتی از آن در بنیاد پژوهشهای آستان قدس تصحیح شده و به طبع رسیده است.خ.

آستان قدس،ش 1336(556 ق)و چند نسخۀ دیگر،نیز ط.تهران،مکرّر.

روض الجنان(فی شرح ارشاد الاذهان)

شیخ زین الدین بن علی عاملی شهید ثانی(-966 ق).تالیف:949 ق.اصل از علاّمه حلّی است.

ط.تهران،1303 و 1307 ق.خ.آستان قدس، ش 13865(987 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه المتفضّل بشرح المعالم

روض الجنان(فی حیاة الابدان)

در احکام احیاء موات،از سید محمد سعید حسنی حسینی(-1092 ق)،مرتب بر مقدّمه، 3 باب و خاتمه.خ.موجود.

-الحمد للّه محیی الاموات...

روض الجنان

اخلاق،از شیخ طاهر بن عبد علی حجامی نجفی (-1357 ق).خ.نجف.

روش الریاحین

نواب احمد حسین مذاق هندی،مذکور در «تاریخ احمدی»مؤلّف.

روض الریاحین

سید شهاب الدّین بن محمود بن علی حسینی تبریزی مرعشی.احوال و تواریخ خاندان و انساب اوست.تألیف:1352 ق.مذکور در نامه مؤلف به صاحب«وزیعه».

الروض الزاهی

مجموعۀ اشعار شاعران،جامع:سید محمد حسن بن عبد الرّسول حسینی طالقانی (1350 ق-).تالیف:ح 1372 ق.

روض الصادقین(فی احوال النبی(صلی الله علیه و آله)و

امیر المومنین(علیه السلام)

اردو،از حکیم ظفر مهدی هندی.ط.

روض الصادقین

اردو،از سید محمد هارون حسینی زنگی پوری.

ط.

روض المحصّلین

اصول فقه،از ملا عبد العظیم بن محمد لواسانی «تقریر بحث استادش شریف العلماء»تألیف جلد اوّل:1241 ق.خ.موجود.

الروض المطلول(فی نظم مسائل الاصول)

منظومه،از سید محمد صادق بن سید باقر طباطبائی آل صاحب ریاض(-1337 ق).ط.

بغداد،1331 ق(ج 2).

روض المنی

شرح کلمات قصار علی علیه السّلام،از سید علی اکبر بن رضی قمی برقعی(1317 ق).

الروض الموثق

تعلیقه بر«تهذیب المنطق»،از شیخ جواد مطر نجفی(-1375 ق).خ.موجود.

روض الناظرین(فی علم الاوّلین و الاخرین)

شیخ احمد بن حسن حرّ عاملی(زنده در 1120 ق)برادر شیخ حرّ عاملی.تألیف:1086 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه الّذی اکرم نوع الانسان...

الروض النضّیر(فی تراجم الشعراء العلماء فی القرن

المتأخّر و الاخیر)

شیخ جعفر نقدی(-1370 ق).خ.موجود.

الروض النضّیر(فی اعرفیة العلم من الضمیر)

سید محسن بن محمد بحرانی حائری،تألیف:

1321 ق.خ.موجود.

-بحمدک یا من جعل علم النّحو آلة یستعان به...

ص:106

الروض النظر(فی علماء القرن الثالث عشر و الرابع عشر) -الروض النضّیر

الرّوضات(فی الماتم الحسینیة)

در ذکر مصیبت سید الشهداء(علیه السلام)از میرزا باقر بن زین العابدین یزدی،تالیف:ح 1280 ق.مؤلّف آن را مجلّد ششم«فرادیس الممتحنین»قرار داده است.

-الحمد للّه الّذی جعل مصیبة الآل اعظم المصائب...

روضات الجنّات(فی احوال العلماء و السادات)

سید محمد باقر زین العابدین موسوی خوانساری (-1313 ق).تهران،1307 و 1367 ق.

روضات الجنات

شیخ جعفر بن حسین واعظ شوشتری(-1303 ق).در«الخصائص الحسینیه»مؤلّف به آن ارجاع شده است.

روضات الجنان و جنات الجنان

فارسی،از حافظ حسین کربلائی،تالیف:975 ق.خ.آستان قدس،ش 4107

روضات الجنات،مختصر

شیخ غلام حسین بن محمد صادق نجف آبادی (-1345 ق).خ.موجود.

روضات الجنان

اخلاق،از ملا محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی(-1293 ق).خ.موجود.

الروضات الزاهرت(فی المعجزات بعد الوفات)

سید صفی الدّین نصر اللّه بن حسین موسوی حائری شهید(-1166 ق).

روضات المتألهین(فی شرح صحیفة سیّد

الساجدین)

ملاّ عبد الرّسول بن محمد مدنی کاشانی،در 5 مجلد،مذکور در فهرست تألیفات او.

الروضة-مجمع المعارف

الروضة

فقه،از شیخ ابو بکر احمد بن حسین نیشابوری خزاعی رازی،جدّ ابو الفتوح مفسر رازی.

الرّوضة

شیخ احمد بن محمد بن دؤل قمّی(-350 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الروضة-کتال الفضائل

ابو عبد اللّه حسین بن حمدان خصیبی جنبلانی(-358 یا 346 ق).مذکور در«الاقبال»ابن طاوس.

الروضة(فی المعجزات و الفضائل)

ناشناخته،تالیف:پس از 651 ق.خ.آستان قدس،ش 2095،2096 و 6753.

-القربی منهم صلّی اللّه علیهم مع الکتاب...

الروضة-روضة النّفس فی احکام العبادات

الخمس

الروضة

اخلاق،مجلد 17 بحار الانوار مجلسی.

روضة الآداب و جنة الالباب

میرزا عبد الرزاق بن نجفقلی خان دنبلی(-1262 ق).مذکور در«دانشمندان آذربایجان».

روضة الامال(فی ترجمة زبدة الاعمال)

فارسی،هردو از میرزا حسن زنوزی(-1223 ق).صاحب«ریاض الجنة».

روضة الابرار(فی اثبات شفاعة اطفال الصغار)

فارسی،از شیخ ابو القاسم کاشانی(-ح 1350 ق).ط 1310 ق.

روضة ابرار

فارسی،مثنوی،از ملا محمد امین حشری تبریزی،تاریخ نظم:1011 ق.

روضة الابرار

محمد باقر بن محمد مؤمن محقّق سبزواری (-1090 ق).ط.

روضة الابرار

فارسی،شرح و ترجمۀ«نهج البلاغه»،از علی بن حسن زواری،شاگرد محقق کرکی و استاد ملا فتح اللّه کاشانی(-988 ق)،خ.آستان قدس،ش 1690(1083 ق).

-الحمد للّه علی نعمائه و الشکر علی آلائه...

روضة الاحباب(فی سیرة النّبی و الآل و الاصحاب)

فارسی،از جمال الدّین عطاء اللّه بن فضل اللّه بن عبد الرحمان حسینی دشتکی شیرازی هروی.

تالیف:888 ق.ط.لکهنو،1297 ق؛هند، 1310 ق.خ.آستان قدس،ش 4109(903 ق، ظاهرا اصل)و چند نسخۀ دیگر...

-الحمد لله الذی من علی المؤمنین اذ بعث فیهم رسولا

روضة الاحرار فی شفاعة...---

ص:108

روضة الاطهار(فی قبور الابرار)

فارسی،در مزارات تبریز،از ملاّ محمد امین حشری تبریزی.ط.تبریز،1303 ق.

روضة الامان فی مدح صاحب الزمان(علیه السلام):

روضة العبقریة فی مدح الحضرة الحیدرّیة(علیه السلام):

روضة الهدی فی مدح سید الشهداء(علیه السلام)

هرسه عنوان از شیخ محمد بن طاهر سماوی نجفی(-1370 ق).

روضة الانوار(و زبدة الافکار)

ناشناخته،مؤلف از عالمان سدۀ 12 ق بوده و در آن به کتاب بزرگ فارسی خویش در اصول دین ارجاع داده است.

روضة الانوار

فارسی،مثنوی،از کمال الدّین ابو العطاء محمود بن علی خواجوی کرمانی(-پس از 743 ق).ط.تهران،1306 ش.

روضة الانوار عباسی

فارسی،اخلاق،از محمّد باقر بن محمّد مؤمن سبزواری(-1090 ق).ط.تهران،1285 ق.

خ.آستان قدس،ش 3542(1245 ق)و چند نسخۀ دیگر.

روضة اولی الالباب(فی معرفة التواریخ و

الانساب)

فارسی،از ابو سلیمان فخر الدین داود بن ابی الفضل بناکتی(سدۀ 7 ق).مذکور در«کشف الظنون».

الرّوضة البهیّة

سید امجد علی صاحب(معاصر).ط.

الرّوضة البهیّة-شرح مشیخة الفقیه

ملا محمد تقی بن مقصود علی مجلسی(-1070 ق)،تألیف:1063 ق.خ.آستان قدس،ش 1688(1066 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

الرّوضة البهیّة(فی شرح اللّمعة الدمشقیة)

شیخ زین الدّین بن علی بن احمد عاملی شهید ثانی (-966 ق)،تألیف:956 ق.اصل از شهید اوّل محمد بن مکّی.ط.تهران و تبریز،مکرّر.خ.

آستان قدس،ش 14856(958 ق)و چند نسخۀ دیگر.

الروّضة البهیّة(فی الاجازة الشفیعیّة)

سیّد محمد شفیع بن علی اکبر موسوی جاپلقی (-1280 ق).ط.تهران،1280 ق.

الرّوضة البهیّة(فی مدح خیر البریّة)

قصیدۀ دالیه،از ابو الفتح فرج اللّه بن محمد احسائی.خ.موجود.

-سرورا بجمع الشمل فالربع قدبدی

الرّوضة البهیّة(فی فهرس اسماء الکتب العمومیّة)

میرزا محمد ملک الکتاب شیرازی.فهرست کتابخانۀ اوست.ط.بمبئی؟(پیش از 1306 ق).

روضة البیان و حدیقة الایمان

فارسی،داستان شیخ و مجرم.مذکور در«شاخۀ طوبی».

روضة التسلیم یا تصورات

فارسی،از خواجۀ طوسی.ط.بمبئی،1950 م.

الرّوضة التّمیمیة

قصائد،از شیخ صالح بن درویش تمیمی،در مدح ملاّ عبد علی حویزی.ط.(با دیوان او).

-سبحان من انشاء ریاض الافکار نظما منفودا...

الرّوضة الخضریة(فی رثاء العترة الفاطمیة)

شیخ مهدی بن حسن آل شیخ خضر جناجی (-1347 ق).ط.نجف،1349 ق.

روضۀ خلد

فارسی،از مجد الدّین خوافی خراسانی.تألیف:

733 ق.نظیر گلستان سعدی است.خ.موجود.

روضة الخواطر(و نزهة النواظر)

فخر الدّین ابو جعفر محمد بن حسن بن شهید ثانی (-1030 ق).

ص:109

روضة الرّضوان(فی اعمال شهر رمضان)

فارسی،از شیخ علی بن حسین کربلائی(زنده در 1108 ق)صاحب«مراد المرید فی ترجمة مزار الشهید».خ.دیده شده.

روضۀ رضوان

اردو،مرائی،از میرزا دبیر تشفی صاحب لکهنوی.ط.هند.

روضة الرّیاحین

ناشناخته.در شرح شافیۀ ابو فراس،تالیف سید محمد بن امیر الحاج در 1183 ق از آن نقل شده است.

الروضة الزّاهرة(فی مراثی العترة الطاهرة)

شیخ یعقوب بن جعفر قاری حلّی(-1329 ق).

ط 1343 ق(ج 3)،1356 ق(جلد 2).

الرّوضة الزهراء(فی مناقب فاطمة الزهراء)

شیخ ابو سعید محمد بن احمد مفید خزاعی،جدّ ابو الفتوح رازی.از این کتاب در تفسیر ابو الفتوح نقل شده است.

روضة السّالکین

عرفان،از سید صدر الدّین کاشفی دزفولی (-1256 یا 1258 ق).

روضة السّعادات

فارسی،منظومه در اخلاق،از سید باقر بن اسماعیل کاشانی(-1292 ق).

روضة السّعادة-مصیّب نامه

ترکی،منظوم،از محمد بن سلیمان فضولی بغدادی(-970 ق).خ.موجود.

روضة الشّعراء

فارسی،منظوم،از غواصی یزدی(سدۀ 10 ق).

مذکور در«تحفة سامی».

روضة الشّهداء

فارسی،از ملاّ حسین بن علی واعظ کاشفی (-910 ق)،مرتب بر 10 باب و خاتمه.ط.

مکرّر.خ.آستان قدس.ش 12589(1042 ق) و چند نسخۀ دیگر.

روضة الشهداء

فارسی،عربی و ترکی،از میرزا عبد اللّه بن عیسی افندی اصفهانی،صاحب«ریاض العلماء»

روضۀ شهداء

فارسی؟،از سید علاء الدین محمد بن ابی تراب حسینی گلستانه(-1110 ق).مذکور در«جامع الرّواة».

روضة الصّالحین

اردو،رسالۀ عملیّه،ط.هند.

روضة الصّالحین

فارسی،اصول و فروع دین،ناشناخته،مرتب بر مقدمه،12 روضه و خاتمه.نسخۀ مورخ 1173 ق دیده شده.

- حمد بی حدّ و ثنای بی عد صانعی را سزاست...

روضة الصّدر

فارسی،تاریخ،از صدر الدین.خ.فیض آباد هند.

روضة الصّفا(فی سیر الانبیاء و الملوک و الخلفاء)

فارسی،از محمّد میر خواند بن خاوند شاه حسینی(-903 ق).ط.مکرّر در ایران و هند.

روضة الصّفات

فارسی،مثنوی،از عبدی بیگ نویدی شیرازی (-988 ق).خ.دانشگاه تهران(در کلیات او).

روضة الصّفای ناصری

فارسی،از رضا قلی خان بن هادی هدایت (-1288 ق).ط.تهران،1270 و 1374 ق(3 مجلد در ذیل 7 مجلد روضة الصفای میر خواند).

روضة الصّفویّة

فارسی،تاریخ،از میرزا بیک حسن حسینی منشی گنابادی،معاصر شاه عباس صفوی(-1038 ق)، تالیف 1023-1026 ق.خ.شهید مطهّری.

ص:110

روضة الصّفویة(فی فقه الصلاة الیومیّه)

شیخ محمد بن ماجد بن مسعود بحرانی ماحوزی (-1105 ق)،در شیراز برای سید محمد صفی نگاشته.

-نحمدک یا من عجزت عن ادراک...

روضة العابدین و مأنس الرّاغبین

ابراهیم بن عمر بن فرج واسطی.ظاهرا در مستحبات بوده و در«الاقبال»سید بن طاوس از آن نقل شده است.

روضة العابدین و نزهة الذّاکرین(فیما یتعلق بالشهور

و السنین)

ادعیه و اعمال،از سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی(-1242 ق).خ.موجود.

روضة العابدین و نزهة الزّاهدین

در صلاة،از شیخ ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی(-449 ق).از مآخذ «البلد الامین»کفعمی.

روضة العارفین(فی شرح صحیفة الساجدین)-ریاض العارفین

روضة العارفین

فارسی،عرفان،از محمد بن عنایت اللّه بسطامی بایزیدی معاصر شیخ بهائی(-1030 ق).خ.

مجلس و شهید مطهری.

-زیباترین رقمی که موحدان

روضة العارفین و نزهة الرّاغبین

رجال،از سید هاشم بن سلیمان توبلی کتکانی (-1107 ق).خ.کاشف الغطاء نجف.

-الحمد للّه رافع درجات العلماء

الرّوضة العبقریة(فی مدح الحضرة الحیدریة)-

الرّوضة الحیدریّة

دیوان مدایح شیخ محمد بن طاهر سماوی (-1370 ق)،که نسخۀ خط خویش را به صاحب ذریعه اهدا کرده است.

روضة العرفاء و دوحة العلماء(فی شرح الاسماء

الحسنی)-کاشف الاسماء

سید علاء الدّین محمد طبیب گلستانه(-1110 ق)ط.ایران،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 6124.

-الحمد للّه الواحد الاحد...

روضة العلماء---

ص:111

652 ق منقبت حضرت امیر(علیه السلام)را از قارونی در واسط شنیده است.و احتمالا با«الروضة»که یاد شد،یکی است.از این کتاب در«مدینة المعاجز»نقل شده است.

آستان قدس،ش 1689(1062 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه المتعالی بعزّ جلاله...

روضة المجاهدین-مختارنامه

فارسی،از عطاء اللّه بن حسام واعظ هروی، تألیف:981 ق.ط.تهران،1261 ق و مکرّر.

روضة المحبین-ده نامه

فارسی،مثنوی،از ابن عماد خراسانی(-800 ق)،تاریخ نظم:794 ق؛ط.تهران،1314 ش.

-الحمد لخالق البرایا...

روضة المحبّین(فی احوال امیر المؤمنین)

شیخ عیسی بن حسینعلی بغدادی معروف به ابن کبّه،تألیف:1245 ق.خ.خوانساری نجف.

-الحمد للّه الّذی ارشدنا الی نهج الصواب...

روضة المعجزات

فارسی،ناشناخته.

-ترصیع اکلیل عنوان کتاب معجزات...

روضة المنجّمین

فارسی،از حکیم شهمردان بن ابی الخیر رازی، آغاز تالیف:466 ق.خ.مجلس تهران؛ دار الکتب قاهره؛موزۀ بریتانیا و ملّی پاریس.

-سپاس خدایرا که آفرینندۀ جهان است...

روضة النّاصریّة

سید جمال الدّین محمد بن حسین واعظ طباطبائی یزدی(-ح 1313 ق).مذکور در فهرست کتب او.

روضة النّاظرین---

ص:112

محسن آقا بزرگ تهرانی(-1388 ق).ط.

الرّوضة النّضیرة(فی شرح الدرّة المنیرة فی الغریب

من فقه السیرة)

امام مهدی احمد بن یحیی حسنی یمنی(-840 ق).خ.یمن.

روضة النّفس(فی العبادات الخمس)-الروضة

روضة الواعظین بالحق الیقین

فارسی،مواعظ،در 17 فصل و خاتمه.

روضة الواعظین(و بصیرة المتعظین)

شیخ ابو علی واعظ فارسی،یا محمد بن احمد فتال نیشابوری معروف به ابن فارسی،یا محمد بن حسن بن علی فتال فارسی.ط.تبریز، 1303 ق؛قم،1377 ق.

-الحمد للّه استتماما لنعمته

روضة الواعظین(فی شرح الاحادیث الاربعین عن

سید المرسلین«ص»)

ملا مسکین فراهی(-907 ق).مذکور در آغاز «تفسیر آیات قصص موسی».

روضة الواعظین(فی احادیث الائمّة الطاهرین ع)

سید هاشم بن اسماعیل کتکانی بحرانی (-1107 ق).خ.شهید مطهّری.

روضة الوافی

از اجزاء«الوافی»ملا محسن فیض کاشانی (-1091 ق).خ.کاشف الغطاء نجف(به صورت مستقل).

روضة الورد و نزهة اهل الورد

فارسی،عرفان،ناشناخته،از سدۀ 7 ق.ط.

مشهد،1345 ش.خ.آستان قدس،ش 138

- حمد بی حد حضرت ذو الجلالی را

روکامبول

فارسی،داستان،از بونسون دوترای،ترجمۀ سردار اسعد علیقلی خان بختیاری.ط.تهران 1326-1331 ق(ج 1-3)،1304 ش(ج 6- 15).قسمتی از آن را در 1304 ش عین الملک حبیب اللّه هویدا نیز ترجمه کرده است.

رومان التابئی

شیخ اسماعیل تائب تبریزی معروف به مسأله گو (-1374 ق).

رومان فارسی

سید عبد اللّه بن ابی القاسم موسوی بلادی بهبهانی.

رومان فارسی

فارسی،در اغذیۀ ایرانی،از نادر میرزا بدیع الزّمان.

رومان هاشمی

فارسی،از سید هاشم بن حسین حائری.1331 ق.

رومان تاریخی

فارسی،ترجمه از زبانهای خارجی.ط.تهران.

الرّومیّات

اشعار ابو فراس حارث بن سعید حمدانی (-357 ق)که در روزگار اسارت در روم (351-355 ق)سروده است.

رونق الصّلاة

در طهارت،از مولوی ناصر حسین جنپوری (-1313 ق).مذکور در«تجلیّات».

رونق ماتم

گجراتی،مراثی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(-ح 1367 ق).مذکور در فهرست کتابهای او.

رونق المجالس

فارسی،تاریخ،از میرزا محمد خان.خ.فیض آباد هند.

روی دین-وجه دین

الرؤیا

ابراهیم بن محمد بن سعید بن هلال ثقفی(283 ق).

ص:113

ره آورد وحید

فارسی،سفرنامۀ منظوم،از حسن بن محمد قاسم وحید دستگردی(-1321 ش).ط.تهران، 1311 ش(2 مجلد).

ره انجام نامه

فارسی،از افضل الدّین محمد بن حسن کاشانی معروف به بابا افضل(-707 ق).ط.تهران، 1331 ش.

رهبر آموزگاران

فارسی،از علی اکبر فروتن.ط.تبریز،1309 ش.

رهبر اجتماع

فارسی،از ما شاء اللّه بن محمود نیک مراد.ط.

تهران،-1330 ش.

رهبر پزشکان

فارسی،از سید حسن میر دادمادی.ط.تهران، 1332 ش.

رهبر جوانان

فارسی،از لرنس فرانسوی،ترجمۀ فضل اللّه پروین.ط.تهران،1312 ش.

رهبر جوانان

فارسی،از پزشکزاد.ط.تهران،1319 ش.

رهبر خرد

فارسی،منطق،از محمود بن عبد السّلام شهابی تربتی،تألیف:1352 ق.ط.تهران،1313 ش و مکرّر.

رهبر در خواص زواج

فارسی،از میرزا یوسف مستوفی باشی گروسی.

ط.بیروت،1317 ق(ج.اول).

رهبر دوشیزگان

فارسی،از زهرا کیا.ط.تهران.

رهبر سعادت

میرزا آقا مقدس تبریزی(-1313 ش).ط.

تبریز،1363 ق.

رهبر سعادت(یا تذکرات دیانتی در وجوه اعجاز

قرآن)

فارسی،از شیخ غلام حسین بن محمد رضا عبد خدائی.ط.مشهد.(بحثی بنام رهنمای حقیقت در 1365 ق).

رهبر سعادت یا دین محمد(صلی الله علیه و آله)

فارسی،از سید حسین بن جعفر خادمی موسوی (1319 ق-).ط.تهران،1318 و 1321 ش.

رهبر گمشدگان

فارسی،در اثبات رجعت،از سید علینقی فیض الاسلام اصفهانی.ط.تهران،1353 و 1359 ق.

رهبر ملل

فارسی،از سید مجد الدین بن جمال الدّین مصباحی شیرازی.ط.

رهبر منطق

اردو،از سید مظاهر حسن امروهی.ط.

رهبرنژاد نو-در جستجوی خوشبختی

فارسی،از حسین کاظم زادۀ ایرانشهر تبریزی.ط.

برلن،1307 ش؛تهران،1320 و 1327 ش.

رهبر نگارش

فارسی،از عبد الحسن آذر.ط.تهران.

رهزن دل

فارسی،از شارل وایر،ترجمۀ علی اصغر معزّزی.ط.تهران.

الرّهن،کتاب

سید علی بن هاشم موسوی هندی نجفی (-1273 ق)شاگرد و داماد صاحب جواهر.

مذکور در«نظم اللئال».

الرّهن،کتاب

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی.

ص:115

الرّیاحین،کتاب

فقه استدلالی،از محمد جواد بن محمد حسن اصفهانی.مذکور در«بحر البکاء»مؤلّف.

الریاحین،کتاب

ابو احمد عبد العزیز بن یحی جلودی(-332 ق).

ریاحین الانشاء

فارسی،انشاء،از مفتی میر عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق).مذکور در«تجلیات».

ریاحین الرّیاض

حاشیه بر«ریاض المسائل»،از میرزا علی نقی بن علی مغانی تبریزی(-1318 ق).

ریاحین الشریعه(در مآثر زنان دانشمند شیعه)

فارسی،از شیخ ذبیح اللّه بن محمد علی محلاتی (1310 ق-)،در 5 مجلد،ط.تهران،1369 ق.

شایستۀ درود نامعدود...

ریاض الاحزان

ناشناخته.مطالب تاریخی از آن در بعضی مجموعه ها نقل شده است.

ریاض الادب

فارسی،از سید محمد بن تقی تدین.ط.تهران، 1318 ش.

ریاض الادب

فارسی،میرزا جعفر ریاض همدانی،تألیف:

1269 ق،در 20 مقامه.ط.خ.آستان قدس،ش 4813(1312 ق).

ریاض ارباب حق

اردو،در اصول و فروع.ط.هند.

ریاض ارم

اردو،مدایح و مراثی منظوم،از سید علی احمد جانسته هندی.ط.

ریاض الارواح

شیخ بهاء الدّین محمد بن حسین عاملی،شیخ بهائی(-1031 ق).قصائدی است در بحر وافی که ابیاتی از آن در«سلافة العصر»نقل شده است.

ریاض الازهار

شیخ محمد بن طاهر سماوی(-1370 ق).برای هریک از معصومین(علیه السلام)روضۀ خاصی دارد که از جمله«شجرة الریاض»و«ثمرة الشجرة»به چاپ رسیده است.

ریاض الازهار-دوازده مجلس

در احوال پیامبر(صلی الله علیه و آله)و آل(علیه السلام)،ط.لکهنو.

ریاض الازهار---

ص:118

نجفقلی مفتون دنبلی(-1243 ق).خ.موجود.

-باز نمودن اقوال قبیله و اجداد جامع این نسخه...

ریاض الجنة(فی زیارات الائمّة)

ادعیه و زیارات،ناشناخته.مرتب بر غرفه، ریاض،درجه و منزله.مذکور در «کشف الحجب».

-الحمد للّه و سلام علی عباده الّذین اصطفی

ریاض الحساب

فارسی،از شیخ علی زلال.ط.تهران،1353 ق.

ریاض الحسین-ریاض الحسینی

فارسی،اشعار غلام رضا بن محمد حسین ذاکر.

ط.تهران،1309 ش و مکرّر.

ریاض الحکایات

فارسی،از ملاّ حبیب اللّه بن علی مدد شریف ساوجی کاشانی(-1340 ق).ط.تهران،1332 ق و مکرّر.

ریاض الحکم(فی معارضة ابن المقفّع)

علاّمه ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

ریاض الحکمة

فارسی،از شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی(-1181 ق).مذکور در فهرست کتابهای او.

ریاض الحکمه

فارسی،مثنوی عرفانی،از حکیم محمد باقر ریاضی یزدی که در 1290 ق به نام امین السلطان سروده است.خ.مجلسی.

- ای تو کعبه،ای تو مروه،تو صفا

وی تو رکن و تو مقام و تو منا

الریاض الخزعلّیة(فی السیاسة الانسانیّة)

شیخ محمد بن عیسی نجفی،به نام خزعل خان سردار ارفع حاکم خوزستان تألیف کرد.ط.

مصر،1319 ق.

ریاض الخلود

فارسی،رجال،از ابو بکر بن هدایت اللّه حسینی.

تألیف:989 ق.خ.مجلس.

ریاض الدلائل و حیاض المسائل

فقه،از شیخ احمد بن محمد بن یوسف خطی بحرانی(-1102 ق).

ریاض الرّاحة

اردو،اخلاق،از سید راحت حسینی رضوی بهیکپوری(-1306 ق).ط.هند.

ریاض الرّثاء(فی مراثی سید الشهداء(علیه السلام)

فارسی؟،از میرزا محمّد ملک الکتّاب شیرزای.

ط.بمبئی.

ریاض الرّضوان

امیر غیاث الدّین منصور بن صدر الدین دشتکی (-948 ق).مذکور در«مجالس المؤمنین».

ریاض رضوان در شرح گلستان

فارسی،از مولوی ریاض علی هندی،شرح «گلستان»سعدی است.ط.کانپور،1887 م؛ لکهنو.

ریاض الزاهدین

ادعیه و اعمال.در«وقایع الایّام»فاضل تبریزی از آن نقل شده است.

الریاض الزاهرة

جزئی است از مجموعۀ میرزا محمد علی اردوبادی(-1312 ق).

الرّیاض الزهرّیة(فی شرح الفخرّیة)

شیخ صفی الدین بن فخر الدین طریحی نجفی (-پس از 1100 ق).خ.موجود.(محتملا با «الرّیاض الازهریة»که یاد شد،یکی است.

-الحمد للّه المحمود بسوابغ نعمه...

ریاض السالکین(فی شرح صحیفة الساجدین)-

ریاض الصالحین

سید صدر الدین علی بن احمد بن محمد معصوم

ص:120

حسینی معروف به سید علی خان مدنی (-1120 یا 1118 ق).آغاز تألیف:1094 ق.

ط.تهران،1271 ق

و مکرّر؛تبریز،1334 ق.خ.آستان قدس،ش 9748 و چند نسخۀ دیگر از عصر مولف.

-اللهم انّا نحمدک حمدا توتینا به...

ریاض السلاطین

فارسی،تاریخ بنگاله،از غلام حسین سلیم زیدی پوری لکهنوی.ط.کلکته،1890 م.

ریاض السیاحة

فارسی،از مستعلی شاه زین العابدین بن اسکندر تمکین شیروانی(-1253 ق).ط.اصفهان، 1339 ق؛تهران،1339 ش.

ریاض الشعراء

فارسی،تذکرة الشعراء،از علی قلی خان بن محمد علی خان والۀ اغستانی(-1170 ق).خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش.12290.

ریاض الشهادة و کنوز السعادة(فی مناقب السادة و

مصائب الغرر المیامین القادة)

فارسی،مقتل،از محمد حسن بن محمد معصوم قزوینی(-1240 ق).ط.بمبئی(یا تبریز)، 1274 ق.

ریاض الشهداء

فارسی،ناشناخته،ط.تهران،1325 ش (ضمیمۀ خزائن المصائب).

ریاض الصنایع

فارسی،عروض و بدیع،از الفتی ساوجی(سدۀ 11 ق).خ.دانشکدۀ حقوق تهران.

ریاض الطالبین

سید اوحد الدّین عبد اللّه اولیاء حسینی بلیانی(-ح 900 ق).مذکور در«کشف الظنون».

ریاض العابدین(فی شرح صحیفة الساجدین)

فارسی،از بدیع الزّمان قهپائی معاصر شاه صفی (-1052 ق).خ.آستان قدس،ش 9739 (1089 ق)و 12359.

- زواهر جواهر حمد و سپاس

بیرون از اندازۀ حصر و قیاس...

ریاض العارفین

اردو،ط.

ریاض العارفین-تذکرة المحقّقین

فارسی،شرح احوال،از رضا قلی خان بن محمد هادی هدایت نوری(-1288 ق)،تألیف:

1260 ق.ط.تهران،1305 ق و 1316 ش.

ریاض العارفین(فی شرح صحیفة المتقین)

شرح صحیفۀ سجادیه،از شاه محمد بن محمد دارابی شیرازی.تاریخ شرح:1082 ق.خ.

آستان قدس،ش 1351(1086 ق).

-الحمد للّه الذی اشرق شموس عزمه...

ریاض العاشقین

ترکی،تذکرۀ شاعران قراباغ،از محمد بن صدر مجتهدزادۀ قره باغی.تالیف:1325 ق.ط.

استانبول،1338 ق(مجلد اول).

ریاضی العاشقین---

ص:121

آن در کتابخانۀ صاحب الذریعۀ و تمام نسخه در 5 مجلد به خط مؤلف در تهران نزد مرحوم عباس اقبال موجود بوده است.

ریاض الفتوح

فارسی،مثنوی،از سید میر عبد الفتاح موسوی معروف به میر فتاح(-1175 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 10487(1323 ق).

- بیا ای دل شوخ کودک مزاج

رها کن دمی از خود این اعوجاج

ریاض الفتیان(فی شرح نصاب الصبیان)

فارسی،از نظام الدّین بن کمال الدّین ابن حسام هروی.تألیف:737 ق.خ.خوانساری نجف و شهید مطهری تهران.

ریاض فغان

اردو،مراثی،از حمایت حسین خان جرجیس هندی،ط.هند.

ریاض الفکر(فی شرح سیرة العترة المنتخبین

الزهر)

احوال ائمّۀ زیدیّه،از امام المهدی احمد بن یحیی حسنی یمنی(-480 ق).خ.موجود.این کتاب جلد ششم«یواقیت السیر»است.

ریاض الفکر(مختارات فی الآداب و الاجتماع)

عبد الرسول شریفی.ط.نجف،1369 ق.

ریاض القدس-التعلیقة القدسیة-مصابیح القدس

شرح و حاشیه بر شرح تجرید قوشچی و حاشیۀ خفری،از سید احمد بن زین العابدین علوی(سدۀ 11 ق).تالیف:ح 1011 ق.خ.موجود.

ریاض القدس(مسمّی بحدائق الانس)

فارسی،مناقب و مراثی،از صدر الدین محمد بن محمد حسن شعبان کردی،معروف به فاضل قزوینی (-ح 1330 ق).ط.تهران،1333 ق و مکرّر.

ریاض القدس

ترکی،در احوال معصومین(علیه السلام)،از عباسقلی بن محمد خان قدسی(-1252 ق).مذکور در «دانشمندان آذربایجان».

ریاض الکونین(فی مصائب الحسین«ع»)

فارسی.خ.شهید مطهری.

ریاض ماتم

اردو،نوحه،تالیف یکی از فضلای هند.

ریاض المتهجدین

فارسی،در نماز شب،از رضی الدین محمد بن محمد شفیع معروف به محمد رضی مستوفی، تألیف:1079 ق.خ.موجود.

-لوامع سواطع حمد و ثنائی که در مصباح سویدا...

ریاض المجاهدین-سرور المؤمنین

فارسی؟،از میرزا محمد ملک الکتّاب شیرازی.

ط.

ریاض المحبّین

فارسی،اخلاق،از امیر الشعراء رضا قلی خان بن محمد هادی هدایت(-1288 ق).ط.تهران، 1298 ق؛تبریز،1314 ق.

ریاض المحبّین

فارسی،عرفان،از عارف شاه نعمت اللّهی اصفهانی.ط.(موجود در کتابخانۀ راجۀ فیض آبادی).

ریاض المدح و الرثاء للسادات النجباء

شیخ حسن بن علی آل شیخ سلیمان بلادی بحرانی قطیفی(معاصر).ط.نجف.

ریاض المرتاضین

ستاره شناسی،از ملاّ عبد العزیزی اردبیلی.

-اللّه اکبر ما احسن ابداع السماوات العلی...

الریاض المرضیّة(فی شرح تضمین الالفّیة)

شیخ محمد بن علی بن حسین رازی،تألیف:

1370 ق.اصل تضمین از سید محمد حسن آل طیب شوشتری است.

ص:122

الریاض المزهرة

کشکول،از سید شهاب الدّین تبریزی مرعشی نجفی(-1369 ش).تالیف:جزء اول،1350 ق؛دوم،1352 ق.

ریاض المسائل(فی تحقیق الاحکام بالدلائل)-

ملاّ محمّد بن علی فیض آبادی،شاگرد سلطان العلماء نصیرآبادی.مذکور در«کشف الحجب».

-الحمد للّه الذی نضر ریاض القلوب بانهار المواعظ...

ریاض المؤمنین(و حدائق المتقین)

سید محمد بن محمد میر لوحی حسینی ملقب به مطهّر و متخلّص به نقیبی(زنده در 1063 ق).

ریاضی المؤمنین(فی احوال المعصومین(علیه السلام)

سید ابو القاسم لاهیجی(-1269 ق)،شاگرد امیر سید علی صاحب ریاض.خ.موجود

-الحمد للّه الذی هدانا الی الاقرار بالانبیاء....

ریاض المؤمنین

مقتل،از محمد علی بن حسین بهشتی،تألیف:

1237 ق.خ.دیده شده

-حمد لا یحد و شکر لا یعد للّه الواحد...

الرّیاض المؤنسة(فی علم الهندسة)

سید محمد بن مهدی قزوینی حلی(-1335 ق).

خ.موجود.

ریاض الناصحین

فارسی،از ملاّ محمد بن رجا(یا محمد بن شیخ رجائی).ط.هند.

ریاض ناصری

فارسی،از صدر العلماء محمد اسحاق بن محمد کاظم اردبیلی(-1306 ق)،تالیف

ص:123

1267-1282 ق،به دستور ناصر الدین شاه،خ.

دیده شده.

ریاض الناظر(فی محسنات الکاتب و الشاعر)

بدیع و بیان،از شیخ محمد مدرس تهرانی (-پس از 1320 ق):که برای عبد الحسین خان در یک مقدمه،2 مقصد و خاتمه نگاشته است.

خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی خلق الانسان و علمه البیان...

ریاض النور(فی مولد الرسول«ص»)

اردو،ط.

ریاض الوفاق

فارسی؟،تذکرۀ شاعران ایران،از ذو الفقار علی مست مقیم کلکته،خ.برلن.مذکور در«تاریخ ادبیات ایران»تالیف رضازادۀ شفق.

ریاض الواعظین

فارسی،از ملا محمد بن رجاء(یا شیخ رجائی)، مؤلف«ریاض الناصحین».ط.ایران.

ریاضة الافهام(فی لطیف الکلام)

فن سوّم«البحر الزخار»،از شریف المهدی احمد بن یحیی یمنی(-840 ق)امام زیدیّه.

ریاضة العقول(فی شرح المقدمة للمدخل الی علم

الکلام)

شیخ ابو جعفر محمد بن حسن طوسی(-460 ق).مذکور در رجال نجاشی.

ریاضة العقول(فی مقدّمات الاصول)

شیخ ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

ریاضتنامه-قانون الریاضة فی سبیل الهدایة

فارسی،چهل حدیث،از صد الاسلام محمد بن عبد الحسین قزوینی.ط.تهران،1311 ق.

ریاضیات،رسالۀ

فارسی؟،از میرزا ابو تراب مهندس روزگار محمد شاه قاجار.خ.موجود.

الریاضی،رسالة فی

میر محمد معصوم بن فصیح حسینی تبریزی قزوینی(-1099 ق).

ریاضیات الشفا

ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق).خ.موجود.

ری بلاس

فارسی،از ویکتور هوگو،ترجمۀ محمد لوی عباسی.ط.تهران،1334 ش.

ریحان

فارسی و عربی،مجموعۀ ادبی-تاریخی،از حسام الاسلام دانش رشتی.

ریحان القلوب

اخلاق،از آقا ریحان اللّه بن سید جعفر دارابی بروجردی(-1328 ق).خ.موجود.

ریحان المجالس(و تحفة المؤانس)

احمد بن حسین(یا حسن)بن علی.ابن طاووس نسخه را داشته و مکرر در«فرج المهموم»از آن نقل کرده است.

ریحانة الادب(فی تراجم المعروفین بالکنیة

او اللّقب)

فارسی،رجال،از شیخ محمد علی بن محمد طاهر مدرس تبریزی(-1373 ق).ط.تهران، 1364-1373 ق(5 جلد)؛تبریز،1333 ش (ج 6).

ریحانة الافکار

فارسی،از ذکاء الملک محمد حسین بن مهدی فروغی اصفهانی.ط.تهران،1302 ق(ج اول).

ریحانة النحو

محمد علی بن بشاره آل موجی.مذکور در قصیدۀ شیخ احمد نحوی در مدح او.

ری الخرامی

تذکرۀ شاعران آل جزائری و مدایحشان،از عزّ الدین محمد بن محمد جواد جزائری نجفی.

ص:124

تألیف:1359 ق.ظاهرا ناتمام مانده است.

ریش تراش اشبیلیه

فارسی،داستان،از بن مارشه،ترجمۀ حسن ره آورد.ط.تهران،1327 ش.

ریش نامه

فارسی،به نظم و نثر،از نظام الدّین عبید زاکانی.

ط.(ضمیمۀ کلیات او).

ری الصادر(فی بیان اسماء المصادر)

سید محمّد بن علی موسوی عاملی مکی (-1339 ق).مذکور در اجازۀ فرزندش رضی الدین برای سید نصر اللّه حائری.

ری الظمآن(من هروی محمد بن عبد اللّه بن سلیمان)

-المطین

سید رضی الدّین علی بن طاووس(-664 ق).

مجموعۀ روایات محمد بن عبد اللّه بن سلیمان حضرمی کوفی(-297 ق).مذکور در کتاب «الیقین»مؤلّف.

ریشۀ شیعه و پایه های آن(ترجمۀ اصل الشیعه و

اصولها)

فارسی،از شیخ محمد حسین آل کاشف الغطاء، ترجمۀ علیرضا خسروانی.ط.تهران،1317 ش.

ریشۀ واژه های فرهنگی عربی

فارسی،از محمد علی مقدّم.ط.تهران،1312 ش.

ریکه

فارسی،از آناتول فرانس،ترجمۀ کاظم میر عمادی اصفهانی.ط.تهران،1328 ش.

ریگستان نجف

فارسی،دیوان اشعار محمد بن مرتضی کشمیری.

ط.لاهور.

ص:125

ز

زاد الزائرین

زیارات،از عبد الوهاب بن محمّد رضوی حسینی طوسی(سدۀ 13 ق).خ.دانشگاه تهران.

زاد السالک---

ص:126

است.خ.دیده شده.

زاد السبیل

فارسی،آداب سلوک،از شیخ خلیل اللّه طالقانی (-ح 1120 ق).مذکور در«کشف الظنون».

زاد السبیل

فقه،از شمس الدّین محمد بن احمد بن علی بن محمد بن ابی الفتح اخرس(زنده در 754 ق).

مذکور در حاشیۀ«عمدة الطالب»به خط میر محمد قاسم مختاری سبزواری در 950 ق.

زاد سبیل آخرت

اردو،مراثی،از سید اولاد حسین رضوی.ط.هند.

زاد الصالحین

گجراتی،در اعمال سنت،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(-1367 ق).ط.

زاد الصالحین

اردو،اعمال و ادعیه،به امضای جمعی از عالمان هند.ط.لکهنو.

زاد العابدین

نیز در اعمال و عبادات،از حسین بن ابی الحسن بن خلف فضل کاشغری.مذکور در «ریاض العابدین».

زاد العارفین-اخلاق سید عبد اللّه

فارسی،اخلاق،از سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حلّی کاظمی(-1242 ق)،تألیف:1225 ق.خ.موجود.

زاد العابدین لیوم الدّین

فارسی،اعمال،از ملاّ محمد علی بن محمّد برغانی،در 5 باب،خاتمه و تذنیب.خ.مرعشی قم.

-بعد الحمد و الصلاة چنین گوید بندۀ محتاج

زاد العباد(لیوم المعاد)

رسالۀ فتوائیه در طهارت و صلاة،از سید مهدی بن احمد بن حیدر کاظمی(-1336 ق).ط.

بغداد،1327 ق

زاد العقبی

بیاضی است به همین نام که در کتابخانۀ ملا محمد باقر شوشتری(-1327 ق)موجود بوده است.

زاد عقبی

رسالۀ عملّیه،از فتاوی شیخ زین العابدین حائری مازندرانی،جامع:امین العلماء سید محمد تقی هندی.ط 1309 ق

زاد العقبی

اردو،ترجمۀ«مودّة القربی».ط.هند.

زاد العقبی

فارسی،اعمال،از ملا محسن فیض کاشانی (-1091)که به دستور شاه عباس دوم نگاشته.

خ.خوانساری نجف و دانشگاه تهران.در هامش نسخه ای از«مصباح المتهجّد»مطالبی در تسبیح روزهای ماه رمضان از«زاد العقبی»نقل شده که به احتمال منقول از همین کتاب است.(در الذریعه،2 عنوان«زاد العقبی»به نام فیض انتساب یافته است).

زاد عقبی

فارسی،مثنوی اخلاقی،از سید محمد بن مفتی عباس لکهنوی متخلص به وزیر(-1312 ق).

مذکور در«تجلّیات».

زاد العقبی(فی مناقب ائمّة الهدی)

چهل حدیث،از امیر محمد بن محمد میر لوحی سبزواری ملقب به مطهّر و متخلص به نقیبی، معاصر علاّمه مجلسی،که از آن در«کفایة المهتدی»و سائر تألیفات خویش نقل کرده است.

زاد غریب

فارسی،پزشکی،از صادق علی خان بن حکیم محمّد شریف خان.ط.کانپور،1874 م و مکرّر.

ص:127

زاد القراء

تجوید،از سید کمال الدین بن قوام الدین حسینی مرعشی،حاکم طبرستان،تالیف 765 ق.

-بحمدک اللّهم علی ما انزلت علینا...

زاد قلیل

کلام،از تاج العلماء سید علی محمّد بن سید محمد بن دلدار علی نصیرآبادی(-1312 ق).ط.

زاد المتقی

سوانح حضرت جواد(علیه السلام)،از نواب احمد حسین مذاق هندی.مذکور در«تاریخ احمدی».

زاد المتقین

فارسی،رسالۀ عملیه،مطابق فتاوی میرزا محمّد حسن شیرازی(-1312 ق)و شیخ زین العابدین مازندرانی.ط.بمبئی،1307 ق.

زاد المتّقین

فارسی،رسالۀ عملیه،از شیخ الشریعه فتح اللّه بن محمّد جواد اصفهانی(-1339 ق).ط.نجف، 1338 ق.

زاد المجتهدین(فی شرح بلغة المحدّثین)

رجال،از شیخ احمد بن صالح آل طعان ستری بحرانی(-1315 ق).اصل بلغه از شیخ سلیمان ماحوزی است.خ.موجود.

-انّ اصح الحدیث فاه بحمده اللّسان...

الزّاد المدّخر(فی شرح الباب الحادی عشر)

شیخ محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،تالیف:

زاد المسافرین

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور

ص:128

در فهرست کتابهای او.

زاد المسافرین(فی اصول الدین)

محمد بن علی بن ابراهیم معروف به ابن ابی جمهور احسائی(زنده در 901 ق).وی در 878 ق این کتاب را در مشهد شرح کرده و آن را «کشف البراهین»نامیده است.

زاد المسافرین

فارسی،از سید محمد بن علی بن احمد شهید حسینی بافقی یزدی،تالیف:1343 ق،مرتب بر مقدمه،7 قبله و خاتمه.

زاد المسافرین

فارسی،طب،از محمد مهدی بن علی نقی شریف طبیب،تالیف:1141 ق.ط.تهران، 1268 و 1283 ق.(ظاهرا همین کتاب است که در نسخۀ خوانساری به ابن محمد شریف منتسب است).خ آستان قدس،ش 8683 (1141 ق خط مؤلف)و چند نسخۀ دیگر.

-سپاس افزون از خواهش بیماران

زاد المسافرین

فارسی،کلام و معارف،از ناصر خسرو علوی (-481 ق).ط.برلن،1303 ش.خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 14341(1273 ق)و چند نسخۀ دیگر.

زاد المعاد

بیاضی به همین نام در کتابخانۀ ملاّ محمد باقر شوشتری موجود بوده است.

زاد المعاد

فارسی،ادعیه و اعمال سنّت،از علامه محمّد باقر بن محمّد تقی مجلسی(-1111 ق)،تالیف:

1107 ق به نام شاه سلطان حسین صفوی.ط.

تهران،1244 ق و مکرّر،خ.آستان قدس ش 8147(1114 ق)و چندین نسخۀ دیگر.

زاد المفسر

در«مجمع الغرایب»از آن نقل شده و محتملا تصحیف«زاد المسافر»است.

زاد المقلّدین

فارسی،رسالۀ عملیه،از شیخ محمد حسین بن علی آل کاشف الغطاء(-1373 ق).ط.نجف، 1364 ق.

زاد المؤمنین

اردو،زیارت عاشورا،از مولوی سید محمد تقی نقوی هندی.ط.لکهنو.

زاد المؤمنین

مولوی محمد عبد الحسین بن محمّد عبد الهادی جعفری طیاری هندی.مذکور در«انیس الشیعة».

زاد الناسکین

فارسی،مناسک حج،از شیخ حبیب اللّه قمّی (-1359 ق).خ.موجود.

زاد الواعظین

فارسی،مواعظ،از سید میرزا حسین بن جعفر حسینی،تألیف:1324 ق.ط.اصفهان،1373 ق.

زاد الواعظین

فارسی،مواعظ،از ملا محمّد صادق(یا محمد باقر)فاضل هرندی.ط.تهران،1322 ق(ج 1)، 1323 ق(ج 2).

زاد و بوم

فارسی،جغرافیای ایران،از محمد علی بن محمد صادق تربیت تبریزی.ط.تبریز،1316 و 1319 ق.

زارع شیکاگو

فارسی،داستان،از مارک توین،ترجمۀ کریم کشاورز.ط.تهران،1329 ش

زاغ و طاوس

فارسی،مثنوی،از پروین اعتصامی.درج در دیوان او.

الزاویة،رسالة فی

شمس الدین محمد بن احمد خضری(-957 ق).خ.آستان قدس،ش 1066(سده 10 ق)

ص:129

زنجانی کاوسی برومند.ط.تهران،1316 ش(2 جلد)

زبان آموز مصور آلمانی

فارسی،از م.سپهبدی.ط.تهران.

زبان انگلیسی پیش خود

فارسی،از حسن قائمیان،ط.تهران،1316 ش.

زبان ایرانی فارسی یا عربی

فارسی،از ذبیح اللّه بهروز فرزند ابو الفضل طبیب ساوجی.ط.تهران،1313 و 1319 ش.

زبان بازیافته

فارسی،از نوبخت بن محمد حسن شیرازی، ناظم«شاهنامۀ پهلوی».مذکور در جلد 8 «سالنامۀ پارس».

زبان باستان آذربایگان

فارسی،نوشته یکی از معاصران،که ظاهرا چاپ شده.

زبان دل

فارسی،اشعار میر هادی ربّانی.ط.مشهد، 1333 ش.

زبان فارسی

فارسی،از ادیب العلماء.ط.تبریز.

زبان فارسی

فارسی،از عبد العظیم بن علی اکبر قریب گرگانی.ط.تهران،1317 ش.

زبان کنونی آذربایجان

فارسی،از یحیی ماهیار نوابی.ط.تبریز،1334 ش.

زبان گلها

فارسی،از حسین لعل.ط.تهران،1334 ش.

زبان گلها(یا رمز عشق)

فارسی،از اسد اللّه شریف رازی.ط.تهران، 1333 ش.

الزبدة

معانی،بیان و بدیع،از شیخ مهذّب الدین احمد بن عبد الرضا(سده 11 ق).خ.کاشف الغطاء نجف.

-امّا بعد الحمد لولیه و اهله وحده

زبده

فارسی،فقه،از ملاّ احمد بن محمّد مقدّس اردبیلی(-993 ق).

-حمد نامحدود معبودیرا که کائنات را

الزّبدة

نحو،از سید حسن بن عبد اللّه کشمیری(-1328 ق).خ.موجود.

الزبدة

اصول دین،از بهاء الدین محمّد بن حسن اصفهانی معروف به فاضل هندی(-1137 ق).مذکور در«کاشف اللّثام»او.

الزبدة-بستان الادب

صرف،از ابو الخیر محمد بن محمّد فارسی.خ دیده شده.

-الحمد للّه المحمود فی کل فعاله...

زبدة الآثار

ابو نصر فتح اللّه بن محمّد کاظم شیبانی کاشانی (-1308 ق).مذکور در فهرست کتابخانۀ مجلس.

زبدة الاحادیث

سید محمد رضا بن محمد علی شفیعی دزفولی متخلص به منیر(-1327 ق).مذکور در فهرست کتابهای او.

زبدة الاحادیث

سید مبین حسینی و فسی همدانی.تألیف:

1268 ق.خ.موجود.

زبدة الاخبار(فی احادیث السیّد المختار)

چهل حدیث،با ترجمۀ فارسی منظوم،

ص:131

ناشناخته.خ.مرعشی قم و دانشگاه تهران.

زبدة الاخبار(فی معرفة المذهب المختار علی وجه

الاختصار)

اخلاق و معارف،از محمد حسین بن کمال الدّین سبزواری.تألیف:1073 ق.در یک مقدمه 12 باب و خاتمه.خ.سماوی نجف.

زبدة الاخبار(فی تواریخ الائمّة الاطهار)

سید جمال الدین محمد بن حسین واعظ طباطبائی یزدی(-1313 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

زبدة الاخبار(فی فضائل المخلصین الاخیار)

شیخ شرف الدین یحیی بحرانی،شاگرد محقق کرکی.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الفاطر الصمد

زبدة الادراک

هیأت و نجوم،از خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق).مرتب بر قاعده و 2 مقاله.

اصول فقه،از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی شیخ بهائی(-1030 ق).خ.آستان قدس،ش 2897(1033 ق)و چندین نسخۀ دیگر.

زبدة الاقارن

ناشناخته،شیخ علی اکبر نهاوندی،در تألیفات خویش-از جمله در«خزینة الجواهر»-از آن نقل کرده است.

زبدة الاقوال(فی خلاصة الرجال)

سید حسین بن کمال الدین ابرز حسینی حلاوی، شاگرد شیخ بهائی.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی هدانا الی سبل النجاة

زبدة الالواح

فارسی،جفر،از محمود دهدار.ط.بمبئی، 1301 و 1329 ق.

زبدة الانساب

فارسی،انساب سادات مرعشی،از محمد جعفر بن محمد امین صافی حسینی(-1219 ق)،تألیف:1192 ق به خواهش میرزا محمد جعفر.خ.روضاتی اصفهان.

-جواهر زواهر حمد و ثنا تحفۀ بارگاه کبریا...

زبدة الانوار(لتحفة الاخیار)

علی بن حسن شبستری(-1309 ق).خ.موجود.

زبدة البیان(فی عمل شهر رمضان)

جمال الدین احمد بن علی کفعمی(-پیش از 905 ق)،برادر شیخ ابراهیم کفعمی(-905 ق).در«البلد الامین»از آن نقل شده است.

زبدة البیان(فی براهین احکام القرآن و تفسیر آیات

احکام القرآن)

ملاّ احمد بن محمد مقدس اردبیلی(-993 ق).

ط.تهران،1305 ق.خ.آستان قدس،ش 1209(962 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-بعد الحمد اعلم انّ هنا فائدة لا بد قبل الشروع...

زبدة البیان(فی مصرف الخمس و الزکاة فی هذا

الزمان)-زبدة البیان فی جواب الاخوان

فارسی از سید حسین بن نصر اللّه موسوی عرب باغی(معاصر).ط.ارومیه،1316 ش.

زبدة البیان و انسان الانسان(المنتزع من مجمع

البیان)

منتخب«مجمع البیان»زین الدین ابو محمّد علی بن محمّد عاملی بناطی(-877 ق).

کفعمی در تألیفات خویش از آن نقل کرده و آن را نیز مختصر ساخته است.

زبدة البیان(فی تفسیر آیات قصص القرآن)

شیخ محمد بن محمود طبسی(سدۀ 11 ق).

مذکور در«ریاض العلماء».

زبدة التجوید

فارسی،تجوید منظوم،ناشناخته.خ ملک.

زبدة التجوید

محمد سعید بن ملا شاه محمد کرمانی،تألیف:

1277 ق.خ.دیده شده.

زبدة التصانیف

فارسی،عقائد و فروع از ملا حیدر بن محمد خوانساری،استاد آقا حسین خوانساری،تألیف:

به نام شاه عباس دوّم صفوی(-1078 ق).ط.

تهران،1278 ق.خ.آستان قدس،ش 10041 (1067 ق).

-حمد بی حد و ستایش بی عدد معبودی را سزد...

زبدة التعقیبات

اعمال و ادعیه،از مؤلف«زبدة العقائد»،که در همین کتاب اخیر از آن یاد کرده است.

زبدة التفاسیر

علی بن محمد شولستانی.نسخۀ مؤرّخ 1094 ق دیده شده.

زبدة التفاسیر

فتح اللّه بن شکر اللّه کاشانی(-988 ق).تألیف:

977 ق.خ.آستان قدس،ش 11223.

زبدة التواریخ---

ص:133

1020 ق،درج در مجموعه ای که محمد هاشم هروی خراسانی در حدود 1128 تدوین نموده است.

زبدة التواریخ بایسنقری

فارسی،از عبد اللّه بن لطف اللّه خوافی هروی، معروف به حافظ ابرو(-833 ق)این کتاب جزء چهارم«مجمع التواریخ سلطانیّه»است- مجمع التواریخ.

زبدة الحساب

فارسی،حساب،از سید محمد صالح بن حبیب اللّه طباطبائی یزدی.تألیف:1049 ق.خ.دیده شده.

-الحمد للّه مسبّب الاسباب

زبدة الحساب

تاریخ العلماء سید علی بن محمد بن دلدار علی نقوی(-1312 ق).

زبدة الحقایق فی کشف الدقایق-التمهیدات

فارسی،از عین القضات عبد اللّه بن محمد بن علی میانجی همدانی(-525 ق).ط.تهران،1341 ش.خ.آستان قدس،ش 660(1224 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

زبدة الحقایق(فی الفوائد و الفرائد و الطرائف و

الظرائف)

ملا میر قاری کوکبی گیلانی،معاصر شیخ بهائی، تالیف:...1 ق،به نام سلطان احمد خان حاکم گیلان.خ.موجود.

زبدة الحکمة

فارسی،طب،از دکتر پولاک،ترجمه و تحریر حکیم الملک علی نقی بن محمد بن اسماعیل جدید الاسلام.ط.تهران،1272 ق.

زبدة الحکمۀ ناصری(در ماهیت و خواص گنه گنه)

فارسی،از دکتر بازیل،ترجمۀ سید مصطفی بن عقیل علوی.ط.تهران،1280 ق.

زبده در قباحت رشوه

فارسی،از سید حسین بن نصر اللّه عرب باغی.

زبدة الرجال

ملا خداویردی بن قاسم افشار،شاگرد ملا عبد اللّه شوشتری و معاصر محمد تقی مجلسی (-1070 ق).

-الحمد للّه ذی العزّ و الجلال...

زبدة الرجال

شیخ حسن بن محمد شاگرد وحید بهبهانی

ص:134

(-1205 ق)که در 1216 ق در فتنۀ وهابیون از کربلا به ایران گریخت.خ.نجف.

زبدة رسالة العلم

در مورد سؤال ابن میثم از خواجه نصیر الدین طوسی،از شیخ کمال الدّین عبد الرحمان بن محمد عتایقی حلّی(زنده در 787 ق)که آن را تکملۀ«الایضاح و التبیین»قرار داده است.خ.

دیده شده.

زبدة الرمل

فارسی،از مولوی سید روشنعلی.ط.تهران، 1335 ق(ضمیمۀ مجموعۀ ناصر بن محمّد رمال).

زبدۀ رمل

فارسی،مثنوی،از محمد معین.خ حسینیۀ شوشتریها.

- هرکه را عقل راهبر باشد

کار او سربسر حذر باشد

زبدۀ روشن

فارسی،رمل،از شیخ عبد اللّه رمّال،ط.لکهنو، 1335 ق.

زبدة الصحائف فی امور المعارف(یا اصول

المعارف)

سید محمد عرفی شیرازی(-999 ق).ط.

بمبئی(به روایت فهرست مشار این کتاب تألیف نوفل نعمت اللّه طرابلسی است).

زبدة الصرف

فارسی،از ظهیر علوی.ط.کلکته،1260 ق و مکرّر در هند.

زبدة الطالبیّة

انساب،از ابو طالب اسماعیل بن حسین حسینی مروزی(زنده در 614 ق).مذکور در معجم یاقوت.

زبدة الطب خوارزمشاهی

سید اسماعیل حسینی جرجانی(-535 ق).خ.

آستان قدس،ش 9479(666 ق)و چند نسخۀ دیگر.

زبدة العبادات

فارسی،رسالة عملیه،از میرزا محمد علی بن نصیر الدین چهاردهی رشتی(-1334 ق).ط.

بمبئی،1324 ق.

زبدة العرفان للعارفین

فارسی،از ملا محمّد حسین که به نام ناصر الدین شاه قاجار نگاشته.خ.دیده شده.

-حمد بی حدّ و ثنای بی عدّ حضرت ذو الجلال راست...

زبدة العرفان(فی المذاهب و الادیان)

فارسی،ملل و نحل،از شیخ محمّد شفیع بن سمیع میثمی عراقی،تالیف:1348 ق.خ.دیده شده.

زبدة العروض

الوالصفا خلیل بن احمد فراهیدی(سدۀ 2 ق).خ آستان قدس،ش 4816.

-الحمد للّه الذی تواتر فیضه و احسانه...

زبدة العقائد(و عمدة المقاصد)

کلام،از سید ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (-1324 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

زبدة العقائد

فارسی،اصول دین و معارف،از مؤلف«زبدة التعقیبات»که ناشناخته است.خ دیده شده.

زبدة العقائد الخلیلیة

ملاّ خلیل قزوینی اشتهاردی،تالیف:1361 ق.

خ دیده شده.

زبدة العلاج

فارسی،طب منظوم،از احمد استادی مکّی طبسی که در 943 ق به نام سلطان سلیمان خان عثمانی به نظم آورده است.

-لطایف شکر و سپاس بی قیاس...

ص:135

ای اسم تو مظهر جمیع اسما...

زبدة الفرائض(فی مسئلة الارث)

فارسی،از سید محمد کاظم بن اصغر موسوی شیرازی.ط.تهران.

زبدة الفوائد(فی ترجمة العقائد)

فارسی،ترجمۀ عقائد شیخ صدوق،از شیخ عبد اللّه بن حسین رستمداری.خ دیده شده.

-الحمد للّه الذی خلق السماوات و الارضین.

زبدة الکلام

فارسی و ترکی،دیوان قصائد صادق بیگ افشار معروف به صادقی کتابدار(-940 ق) مؤلّف تذکرۀ«مجمع الخواص».مذکور در فهرست تألیفات او.

زبدة الکلام(فی تلخیص عماد الاسلام)

سید علی نقی نقوی لکهنوی(-1323 ق).

اصل از جدّش سید دلدار علی است.ط.لکهنو (در مجلۀ«رضوان»).

زبدة الکلام(فی المنطق و الکلام)

سید محمد مهدی اصفهانی(-1319 ق).ط.

بغداد،1343(ج.اوّل).

زبدة الکلام

منظومه در اصول دین،ناشناخته.نسخۀ مورخ 1293 ق به خط ابراهیم بن سعید مخصص دیده شده.

-احمد ربّی واجب الوجود

بماله من نعم وجود

زبدة اللّغات

عربی-فارسی،از محمد طاهر بن حسین سبزواری.خ.دانشکدۀ ادبیات تهران.

زبدة اللّغة

عربی-فارسی،از علاء الدین علی بن مراد کاشانی(-624 ق).مذکور در«کشف الظنون».

زبدة المآثر و المفاخر(فی ترجمة المولی باقر)

فارسی،از سلطان المتکلّمین محمد بن اسماعیل واعظ تهرانی.ط.تهران،1318 ق (با«خصایص الفاطمیه»در یک جلد).حاج ملا باقر مؤلف«خصایص الفاطمیّه»و برادر سلطان المتکلمین است.

زبدة المجالس

مواعظ،ناشناخته،مؤلّف از متأخرین و یا معاصرین بود.خ.دیده شده(نسخه ای به همین نام تألیف محمد افندی کوزلحصاری در کتابخانۀ مرعشی قم موجود است).

زبدۀ مراتب طب-زبدة الطب

فارسی،از علاء الدین محمد یا محمود بن هبة اللّه سبزواری.خ دانشگاه تهران(1083-1086 ق).

زبدة المسائل

فارسی و عربی،از فتاوی میرزا محمد حسن شیرازی(-1312 ق).ط.هند،1311 ق.

زبدة المصائب

فارسی،از احمد بن محمد رضا معروف به میرزا منظور خوانساری(-ح 1323 ق).ط.اصفهان، 1310 ق.

زبدة المصائب

فارسی،مقتل،از ملاّ ابو القاسم تهرانی.ط.

زبدة المصائب

اردو،از مولوی محمد عسکری صاحب هندی.

ط.هند.

زبدة المعارف

فارسی،اصول دین و معارف،از ملا علی اکبر بن محمد باقر ایجی(اژهی)(-1233 ق)که در رد پادری و اخباری و احسائی به نام فتحعلی شاه قاجار نگاشته است.ط.ایران،1267 ق.

زبدة المعارف

فارسی،اصول دین،از ملا عابدین عبد اللّه لاچین گرجی(-1079 ق).خ.دیده شده.

ص:136

-حمد معتکفان ملأ اعلی...

زبدة المعارف

فارسی،اصول دین و معارف،از علم الهدی محمد بن محسن فیض کاشانی(-پیش از 1123 ق)خ.خوانساری نجف.

زبدة المفاتیح

فارسی،قراءت و تجوید،از ملاّ ابو القاسم لاهیجی،تالیف:1240 ق.خ.موجود.

-الحمد حاصل لولیّه...

زبدة المقال(فی فضائل الآل)

کمال الدین محمد بن طلحۀ شافعی نصیبنی (-652 ق)که نسخۀ این تألیف از نزدوی گم شد و سپس به تألیف«مطالب السؤل»پرداخت.

زبدة المقال(فی الرجال)-نخبة المقال

منظومۀ سید حسین بن رضا بروجردی(-1276 ق)،که ملا علی علیاری آن را شرح کرده و «بهجة الآمال»نامیده است.ظاهرا بعدا این منظومه را«نخبة المقال»نامیده است.ط.

1313 ق.

زبدة المقال(فی علم الرّجال)-تحفة الرجال

منظومۀ شیخ عبد اللّه بن صالح سماهیجی (-1135 ق)،تاریخ نظم:1109 ق.

زبدة المناقب

ناشناخته.ملا محمد مقدس در 1285 ق در «مفتاح الجنّة»از این کتاب نقل کرده است.

زبدة المنهاج(فی اسرار المعراج)

شیخ علی قرنی گلپایگانی.ط.قم،1373 ق.

زبدة النجوم

فارسی،ناشناخته.ط.هند.

زبدة النصایح

داستان اخلاقی،که در مجموعۀ سید عبد الجواد زنوزی(مؤرخ حدود 1250 ق)دیده شده.

زبدة النصرة و نخبة العصرة

شیخ فتح بن علی بن محمّد بنداری اصفهانی (-ح 623 ق).مختصری است از کتاب «نصرة الفتره و عصرة الفطرة»تالیف عماد الدین محمد کاتب اصفهانی در اخبار وزیران سلجوقی.ط.لیدن،1889 م.

زبدۀ نظامیّه(در احوالات حضرت فاطمه)

فارسی،از نظام الدین شیخ حبیب اللّه بن ابو طالب یزدی.ط.یزد،1328 ش.

زبدة النوائب(فی المقتل و المصائب)-زبدة المصائب (از خوانساری)

زبدة الهیئة

فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد حسن طوسی(-672 ق).ط.تهران،1321 ق.

خ آستان قدس،ش 5553 و یک نسخۀ دیگر.

-بعد از سپاس و ستایش آفریدگار جلّ جلاله...

زبر الاوّلین و الآخرین(فی ادلة عبادات الشرع

المبین)

ملا محمد بن فرج حمیر نجفی(سدۀ 11 ق).

مذکور در پشت نسخۀ«ابواب الجنان»به قلم شاگرد مؤلّف.

الزبرج،کتاب

شیخ ابو یوسف یعقوب بن اسحاق معروف به ابن سکیت نحوی(-243 تا 246 ق).

الزبرجدة،کتاب

شیخ ابو جعفر محمد بن علی بن محبوب اشعری قمی، نجاشی به 3 واسطه آن را از مؤلف روایت می کند.

زبردست خلافت

اردو،در رد طرفداران حقانیت خلافت یزید،از سید نسیم حین بن اعجاز حسین امروهوی (معاصر).ط.هند.

زبردستی جاسوس انگلیسی

مذکور در رجال نجاشی.

الزکاة،کتاب

شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه قمی (-381 ق).

الزکاة،کتاب

ابو جعفر محمد بن علی بن محبوب اشعری قمّی.

نجاشی آن را به 3 واسطه از مؤلف روایت می کند.

الزکاة،کتاب

ابو جعفر محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین راوی از حضرت جواد(علیه السلام).

ص:140

الزکاة،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی.

الزکاة،رسالة فی

سید محمد اصفهانی.از اجزاء«الفروع المحمدیة».

الزکاة،رسالة فی

محمد بن حسن مدقّق شیروانی(-1098 ق).

مذکور در فوائد رجالیۀ بحر العلوم.

الزکاة،کتاب

صیدا(در مجلة العرفان).

زکاة العروض

ابو علی محمد بن جنید اسکافی(-381 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

زکاة الفطر

میرزا عبد الرحمان بن نصر اللّه شیرزای(-1268 ق).مذکور در«مطلع الشمس».

زکاة الفطرة

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی.

زکاة النعم

ربیعة بن سمیع،که از حضرت امیر(علیه السلام)روایت کرده است.مذکور در رجال نجاشی.

الزکاة و الخمس،رسالة فی

شیخ محمد حسن بن باقر نجفی(-1266 ق).از اجزاء«نجات العباد»اوست خ.آستان قدس،ش 14257(-1264 ق).

الزکاة و الخمس،رسالة فی

علی اکبر بن محمد باقر ایجی(-1232 ق).

مذکور در«روضات الجنّات».

الزکاة و الخمس

سید مهدی بحر العلوم طباطبائی(-1212 ق).

خ.موجود.

زکات و خمس،رساله در

فارسی،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید

ص:141

بهبهانی(-1205 ق).خ.موجود.

الزّکاتیّة-زبر الاولین و الآخرین

الزّکاتیّة،الرسالة

سید ابو الحسن علی بن نقی رضوی کنتوری (معاصر)مؤلف«اسعاف المأمول».

زکامّیه

فارسی،پزشکی،از سید میر علی بن محمد حسینی مرعشی معروف به سیّد الاطّباء (-1316 ق)که به نام میرزا جواد مجتهد تألیف کرده.خ.مرعشی قم.

الزکوات و الاخماس و اللقط

محمد حسین بن محمد صالح خاتون آبادی (-1151 ق).مذکور در«روضات الجنّات».

زکیات المسئلات

منظومه در زکات،از ملا حسن نائینی.مذکور در آخر«گوهر شبچراغ»او که چاپ شده.

الزکّیة الزکویّة

فارسی،در زکات،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی(-1121 ق)،در 7 فصل.

-بعد الخطبه...این رساله ای است که قلم شکسته رقم...

زلال الانهار---

ص:142

فارسی،از امین میر هادی.ط.تهران،1314 ش و مکرّر.

زمین شناسی

فارسی،از امین ثابت قدم حقیقی.ط.تهران، 1372 ق.

زمین و تربت حسینی

فارسی،از شیخ محمد حسین آل کاشف الغطاء، ترجمۀ علی رضا خسروانی.ط.تهران.

زمین و سرگذشت آن

فارسی،از لوسین رودو،ترجمۀ رضا اقصی.ط.

تهران،1328 ش.

زمینۀ دانش

فارسی،از تامسن،ترجمۀ عباس آریانپور کاشانی.ط.تهران،1350 ق.

زن

فارسی،اشعار محمد صادق رازی.ط.تهران، 1368 ق.

زن

فارسی،مجموعۀ مقالات،جامع:ابو الحسن سپاه منصور.ط.تهران،1328 ش.

الزّنا بذات البعل

سید حسن بن ابراهیم قزوینی(-1208 ق).از اجزاء«الدرّ الثّمین».

الزّنا بذات البعل

محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).خ.دیده شده.

زناء المحصنة

ملا محمد اسماعیل(سدۀ 13 ق).ناظم «العقیدة الوحیدة».مذکور در آخر شرح آن منظومه.

زناشوئی

فارسی،از محمود پورشالچی.ط.تهران،1331 ش.

زناشوئی ناپسند

فارسی،از تولستوی،ترجمۀ جلال الدّین دادگستر (یا دادگر)شیرازی.ط.تبریز،1310 ش.

زنان دانشمند

فارسی،از مولر،ترجمۀ حسن ره آورد.ط.

تهران،1324 ش.

زنان سنخور

فارسی،از علی اکبر سلیمی.ط.تهران،1335 ش(2 مجلد)؛1337 ش(جلد سوم).

زنان شکیبا(یا سرگذشت بعضی از بانوان نامی

جهان)

فارسی،از علی جواهر کلام.ط.تهران،1321 ش.

ص:143

زن از نظر حقوق اسلامی

فارسی،از ابو الفضل حاذقی فرزند شکر اللّه حاذق.ط.تهران،1324 ش.

زن امروزه

فارسی،از قاسم.امین مصری.ترجمۀ«المرأة الجدیدة».ط.تهران،1322 ش.

زن به نظر ژاپنی

فارسی،از یوسابوروتاکه کوشی،ترجمۀ الف.

ب.ط.تهران،1326 ش.

زنبق سرخ

فارسی،از اناتول فرانس،مترجمه ناشناخته.ط.

تهران،1318 ش.

زنبور عسل

فارسی،از علی تجریشی.ط.تهران،1299 ش.

زنبور عسل

فارسی،از موریس مترلینگ،ترجمۀ ذبیح اللّه منصوری.ط.تهران،مکّرر.

زن بیچاره

فارسی،منظومۀ حسین بن علی مراد پژمان بختیاری.ط.تهران.

زنبیل

فارسی و عربی،کشکولگونه ای از معتمد الدوله فرهاد میرزا بن عباس میرزا(-1305 ق).ط.

تهران،1318 ق،1329 ق و 1345 ش.

الزنبیل المدوّر

ابن خالویه.مذکور در«کشف الظنون».

زن پاک دامن

فارسی،داستان،از ماری کارولی،ترجمۀ احمد کریمی.ط.تهران،1306 ش.

ازنجیّة،الرسالة

تفسیر آیۀ «لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ»، از شیخ احمد احسائی.

زن خاکستری پوش

فارسی،از ژان سرز،ترجمۀ م.ب.ط.تهران.

زن دربدر

فارسی،داستان از البرت براینر آلمانی،ترجمۀ محسن جهانسورز فرزند اسعد السلطنه.ط.

تهران،1309 ش.

زن در جامعه

فارسی،ترجمهۀ حبیب اللّه آموزگار شیرازی.

ط.تهران،1310 ش.

زن در عصر جدید

فارسی،از اوریزان اسوت مارون،ترجمۀ رحیم نامور.ط.تهران،1318 ش.

زن در قرن بیستم

فارسی،از خانم تربیت.ط.تهران،1316 ش.

زن در کشور قضا و قدر

فارسی،از ماه طلعت پسیان.ط.تهران.

زن در نظر بزرگان

فارسی،از نصرت خانم خادمی.ط.تهران، 1318 ش.

زن دلفریب

فارسی،از دیموند ماکار،ترجمۀ محمد علی شیرازی.ط.تهران،1335 ش و مکرّر.

زن زیادی

فارسی،از جلال الدین بن سید احمد طالقانی معروف به جلال آل احمد.ط.تهران،1331 و 1342 ش.

زن سی ساله

فارسی،از بالزاک،ترجمۀ علی اصغر خبره زاده.

ط.تهران،1334 و 1343 ش.

زنجیر عدالت

فارسی،ترجمۀ شرف الدین قهرمانی.ط.تهران.

ص:144

زندان بغداد

فارسی،از سید هادی بن محمد حائری.ط.

تهران،1317 ش.

زندان خیال

فارسی،از موریس دوکبری،ترجمۀ سیامک یاسمی.ط.تهران،1324 ش.

زندان نامه

فارسی،اشعار.شیخ اسماعیل بن حسین تائب تبریزی معروف به مسأله گو(-1374 ق).که در زندان سروده و برخی از آنها چاپ شده است.

زندانی

فارسی،از کرونین،ترجمۀ رضا مستعان.ط.

تهران،1330 ش.

زندانیان

فارسی،از ماکسیم گورکی،ترجمۀ عباس خلیلی.

ط.تهران،1310 و 1330؛ترجمۀ سحر،ط.

تهران،1330 ش.

زندانی بیگناه

فارسی،ترجمۀ عنایت اللّه شکیباپور.ط.تهران.

زندگانی آیت اللّه چهارسوقی

فارسی،شرح حال میرزا حسن بن مسیح بن صاحب روضات معروف به چهارسوقی،از سید محمد علی بن محمّد هاشم روضاتی.ط.

اصفهان،1372.

زندگانی ابن سینا

فارسی،از حسین رستگار نامدار.ط.تهران، 1373 ث.

زندگانی ابو ذر غفاری---

ص:145

زندگانی گران

فارسی،از حسن مشرف نفیسی فرزند علی اکبر ناظم الاطبّاء.ط.تهران،1360 ق.

زندگانی لطفعلی خان زند-قران(یا غران)یا

سرگذشت لطفعلی

فارسی،از حسین بن محمد جواد مسرور اصفهانی.ط.تهران،1332 ش.

زندگانی لنین-مرد انقلاب

فارسی،ترجمۀ عباس فصیحی.ط.تهران، 1322 ش.

زندگانی مارشال فوش

فارسی،ترجمۀ علی اکبر بامداد.ط.ایران.

زندگانی مازارن

فارسی،از اگوست پای پی،ترجمۀ خانبابا بیانی.

ط.تهران،1320 ش.

زندگانی مانی

فارسی،از ملک الشعراء محمد تقی بهار فرزند محمد کاظم صبوری کاشانی.ط.تهران،1313 ش.

زندگانی محمّد(صلی الله علیه و آله)

فارسی،از محمد حسین هیکل،ترجمۀ ابو القاسم پاینده.ط.تهران،1355 ق و مکرّر.

زندگانی محمد(صلی الله علیه و آله)-ترجمة الابطال،زندگانی حضرت رسول،زندگانی رهبر عالم و شرح زندگانی محمد(صلی الله علیه و آله).

زندگانی مرد برجستۀ اسلام حضرت رضا

فارسی،از ابراهیم سرمدی.ط.

زندگانی ملک المتکلمین

فارسی،از مهدی ملکزاده فرزند ملک المتکلّمین.ط.تهران،1365 ق.

زندگانی من(یا قلب خونین)

فارسی،از علی رضا احتشامی.ط.بروجرد، 1334 ش.تهران،1328 ش.

زندگانی من-زندگی من

فارسی،از جواهر لعل نهرو،ترجمۀ محمود تفضلی.تهران،1335 ش.

زندگانی موسولینی-زندگانی سیاسی موسولینی

در سوئیس

فارسی،از مارسل نبرانی،ترجمۀ داود مؤیّد امینی.ط.تهران.

زندگانی موسی بن جعفر(علیه السلام)

فارسی،از ابو القاسم سحاب.ط.تهران،1370 ق.

زندگانی ناپلئون

فارسی،از کاظم میر عمادی.ط.تهران،1320 ش.

زندگانی نادر شاه-نادر پسر شمشیر

فارسی،از نصر اللّه یا نور اللّه لارودی.ط.تهران، 1319 ش.

زندگانی و آثار رضا کمال(شهرزاد)

فارسی،از ابو القاسم جنّتی عطائی.ط.تهران، 1333 ش.

زندگانی و آثار بهار

فارسی،از احمد نیکو همّت.ط.کرمان،1334 ش.(ج دوم).

زندگانی هندنبورگ

فارسی،از عبد اللّه انصاری.ط.تهران،1320 ش.

زندگانی هنرمندان

فارس،از هانری مورژه،ترجمۀ ابراهیم الفت.

ط.تهران،1323 ش.

زندگی اقتصادی-زندگانی اقتصادی

زندگی اقتصادی بشر

فارسی،از طرف کمیسیون ترجمۀ آثار بین المللی.ط.تهران،1331 ش.(چاپ دوم).

زندگی پس از مرگ

فارسی،از ماری کورمیلی،ترجمۀ علی شیرازی نقیب الممالک.ط.تهران.

ص:148

زندگی جامی شاعر ایرانی

فارسی،از علی اصغر بن احمد علی حکمت شیرازی.ط.تهران،1320 ش.

زندگی جاوید

فارسی،از تولستوی،ترجمۀ جلال الدین دادگر.

ط.تهران،1357 ق.

(ظاهرا با«فلسفۀ زندگی»یکی است).

زندگی در هندوستان

فارسی،از جواد معینی.ط.تهران،1327 ش.

زندگی فارابی-زندگی و فلسفۀ فارابی

فارسی،از کاظم رجوی دیلمقانی.ط.

زندگی فردوسی-زندگی حکیم ابو القاسم

فردوسی

فارسی،از علی آذری،ط.تهران،1326 ش و 1327 ش.

زندگی و فلسفۀ حاج ملا هادی سبزواری

فارسی،از مرتضی بن محمد مدرسی چهاردهی رشتی.ط.تهران،1334 ق.

زند و پازند اوستا(با شرح و فرهنگ لغات)

فارسی،به اهتمام میرزا محمد ملک الکتّاب شیرازی.ط.بمبئی.

زندگی ولتر

فارسی،از احمد احمدی.ط.تهران،1330 ش.

زنده بگور

فارسی،از صادق هدایت.ط.تهران،1309 ش.

و مکرّر.

زنده بگور

فارسی،از زین العابدین مؤتمن.ط.تهران، 1317 ش و مکرّر.

زندۀ بیدار-حی بن یقظان

فارسی،از ابن طفیل،ترجمۀ بدیع الزمان محمد حسن بن محمد علی فروزانفر.ط.تهران،1334 ش و مکرّر.

زنده دلی(یا خوب زیستن)

فارسی،از ابراهیم بن بنی احمد.ط.تهران، 1329 ش.

زنده رود(در تاریخ اصفهان)

فارسی،از علی جواهر کلام.ط.تهران،1313 ش.

زن شناسی

فارسی،از آندره بلینه،ترجمۀ محمودپور شالچی.ط.تهران.

زن شوهردار

فارسی،از بانگو،ترجمۀ سید جعفر حسینی اصفهانی.ط.تهران،1306 ش.

زن فریبنده

فارسی،از ابو موا،ترجمۀ منصور افخمی.ط.

تهران.

زن کارگر

فارسی،از محمد صمصام.ط.تهران،1331 ش.

زنگها برای که به صدا درمی آیند؟

فارسی،از ارنست همینگوی،ترجمۀ رحیم نامور.ط.تهران،1338 ش(چاپ دوم)و مکرّر.

زنگهای ساعت

فارسی،از موریس لبلان،ترجمۀ عنایت اللّه شکیباپور.ط.؛تهران،1306 ش.

زن مردد

فارسی،از گارنیه،ترجمۀ محمود شالچی.ط.

تهران،1330 ش.

زن مست

فارسی،از قاسم بن احمد مازندرانی.ط.تهران، 1326 ش.

زن و آزادی

فارسی،از قاسم امین،ترجمۀ سید احمد مهذّب.ط.تهران،1316 و 1321 ش.

ص:149

زن و خانه داری(یا تربیت خانوادگی)

فارسی،ترجمۀ سید جعفر حسینی اصفهانی.ط.

رشت،1306 ش.

الزوائد الجزیلة

حاشیه بر حاشیۀ ملا عبد اللّه یزدی بر تهذیب،از سید ابو القاسم بن رضا طباطبائی معروف به علامۀ تبریزی(-1361 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

زوائد الفوائد

کشکولگونه ای از سید محمد حسین بن محمد علی حسینی شهرستانی(-1315 ق).خ.دیده شده.

زوائد الفوائد

ادعیه و اعمال،از سید صفی الدین علی بن علی بن موسی بن طاوس حلّی،فرزند رضی الدین علی بن طاوس.از این کتاب در«بحار الانوار»مجلسی نقل شده است.خ.موجود.

الزواج الموقت

در متعه،از سید هبة الدّین شهرستانی.مذکور در فهرست کتب او.

الزواجر المهدویّة

منظومه در کبائر،از سید مهدی بن علی موسوی بحرانی(-1343 ق).

- باسم الاله الراحم الرحمان

ذی العفو و التوبة و الغفران

الزواجر و الموعظ

ابو احمد حسن بن عبد اللّه بن سعید عسکری،از مشایخ شیخ صدوق.مذکور در«کشف المحجّۀ» ابن طاوس.

الزّوارف فی شرح عوارف المعارف

شیخ علی بن احمد معروف به مخدوم علی مهایمی(-835 ق).مذکور در«سبحة المرجان».

زوار العرب-زوراء العرب

ابو بکر محمد بن حسن بن درید(-321 ق).مذکور در «کشف الظنون».

الزّوال،رسالة فی

شرح مبحث زوار از«الروضة البهیّة»،از شیخ احمد بن ابراهیم بن احمد درازی بحرانی،پدر صاحب حدائق.خ.دیده شده.

الزّوال،رسالة فی

شرح مبحث زوال از«الرّوضة البهیة»،از محمد تقی بن حسینعلی هروی اصفهانی(-1299 ق).

مذکور در«نهایة الآمال».

زوار الاذن فی اثناء الصلاة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1320 ق).مذکور در«قصص العلماء».

زواهر الجواهر فی نوادر الزواجر

ادبیات،از سید بهاء الدین محمد بن محمد باقر حسینی مختاری نائینی(-پس از 1130 ق).

مقالاتی است نظیر مقامات حریری در یک فاتحه و 3 باب.خ.مرعشی قم.

زواهر الحکم(الزاهر نجومهافی غیاهب الظلم)

حکمت،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی (-1121 ق)،مرتب بر مقدمه و 3 باب.خ.

آستان قدس،ش 661(1206 ق).

الزوراء

حکمت،از جلال الدّین محمد بن اسعد دوانی (-907 ق)که خود آن را شرح کرده است.خ.

آستان قدس،ش 140(-919 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-فوضت امری الیک یا من بیده الفضل

زوراء العرب---

ص:150

نائب الصدر.تاریخ نظم،1359 ق.خ.مجلس.

- الا ای ساقی فیاض لاهوت

الزهد،کتاب

ابو الحسن علی بن مهزیار اهوازی،وکیل ائمّه (علیه السلام).مذکور در رجال نجاشی.

الزهد،کتاب

ابو جعفر محمّد بن اورمۀ قمّی.نجاشی آن را به 4 واسطه از مؤلف روایت کرده است.

الزّهد،کتاب

محمّد بن حسن بن فروخ صفار قمّی(-290 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

الزهد،کتاب

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمّی(-381 ق).مشتمل بر 13 کتاب،به عدد و به نام معصومین(جز حضرت حجت(علیه السلام).

مذکور در رجال نجاشی.

یحیی بن علیم کلبی،نجاشی به 4 واسطه روایت کرده است.

زهد النبی(صلی الله علیه و آله)-المنبی عن زهد النّبی(صلی الله علیه و آله)

ابو محمد جعفر بن احمد قمّی معروف به ابن رازی،معاصر شیخ صدوق(-381 ق).مذکور در«امان الاخطار»و«الدروع الواقیة».

الزهد و اخبار الزهاد

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

زهد و تقوی

فارسی،مثنوی،از مفتی محمد عباس لکهنوی (-1306 ق).

ص:151

زهر الریاض-زهرة الریاض

فارسی،فقه،برگرفته از«ریاض المسائل»،شیخ ابو علی محمد بن اسماعیل حائری رجالی(- 1216 ق).خ.آستان قدس،ش 14828 (1233 ق)

الزهر الفائق(فی شرح مقدمة الحدائق)

شیخ محمد رضا بن قاسم غراوی،تألیف:1331 ق.

زهر الکلام

شیخ عمر بن ابراهیم اوسی.سید هاشم توبلی در «نزهة الابرار»از آن نقل کرده است.

زهر الکمام فی جود الکرام

ناشناخته.شیخ احمد بحرانی در کشکول مؤلّف 1135 ق از آن نقل کرده است.

زهر المباحثة و ثمر المناقشة

شیخ ابو الحسین قطب الدّین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الزهر الممطور باللؤلؤ المنثور

شیخ ابو الرضا محمد جواد بن محمد بن شبیب نجفی(-1363 ق).

زهر و تریاق

فارسی،مثنوی،از یحیی کافرا(سدۀ 13 ق).خ.

موجود.

- یا خلیل النظر علی وجه الجمیل

الزهرة البارقة

منظومه در لغت،از محمد بن عبد الوهاب همدانی(-پس از 1303 ق)،تاریخ نظم:

1281 ق.خ سماوی نجف.

-حمدا کثیرا کل کل البلغاء عنه

زهرة الحیاة الدنیا

جلد پنجم«مجالس الاخبار»،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری(-1074 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

زهرة الربیع(فی ادعیة الاسابیع)

سید رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلی (-664 ق).از اجزاء«التّتمات و المهمّات» اوست.مذکور در اوّل«جمال الاسبوع»مؤلف.

زهرة الرّیاض:-زهر الریاض

زهرة الرّیاض

سید ابو المعالی اسماعیل بن حسن حسنی،نقیب نیشابور و معاصر شیخ طوسی و صاحب«انساب الطالبیّة».

زهرة الریاض و نزهة القلوب المراض

شیخ سلیمان بن داود سواری(یاسبتی).معرّب کتاب«بهجة الانوار»اوست.

زهرة الریاض و نزهة المرتاض

سید جمال الدین ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حلّی(-673 ق).خ.آستان قدس،ش 8283(986 ق)و 6726(980 ق).

الزهرة السنیّة

فارسی،مثنوی،از سید عیسی بن محمد علی عاملی(سدۀ 13 ق).

زهرة العوالم(فی نظم اصول المعالم)

شیخ محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،تاریخ نظم:1329 ق.

زهرة الغری(فی استخراج التقویم من الزیج

البهادری)

میرزا احمد رشتی منجم(-1300 ق).خ.

موجود.

زهرة المتنزّهین---

ص:153

زیج ابن الاعلم

شریف ابو القاسم علی بن ابی الحسن علوی معروف به ابن اعلم(-375 ق).مذکور در «فرج المهموم»ابن طاوس.

زیج ابراهیم بن حبیب الفزاری-الزیج علی سنی العرب

زیج ابن حماد

ابن حماد اندلسی.وی بر ارصاد ابراهیم بن یحیی نقاش 3 زیج ترتیب داد:«الکور علی الدور»، «الامد الی الابد»و«المقتبس»که مختصر آن دو است مذکور در«کشف الظنون».

زیج ابن الشاطر الانصاری

علاء الدین علی بن ابراهیم انصاری معروف به ابن شاطر(-777 ق).مذکور در«الدرر الکامنه»و«کشف الظنون».

زیج ابن حنیفة الدینوری

ابو حنیفه احمد بن داود دینوری(-ح 290 ق).

مذکور در«کشف الظنون».

زیج اصفهان

سید محمد باقر بن محمد حسین بن بدیع الزمان حسینی منجّم.آغاز تألیف:1233 ق.خ.موجود.

زیج الغ بیگ

فارسی،ازالغ بیگ محمد بن شاهرخ(-853 ق).خ.آستان قدس،ش 7699(879 ق)و چند نسخۀ دیگر.

زیج ایلخانی

فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق).خ.آستان قدس،ش 5332(872 ق)و چند نسخۀ دیگر.

زیج بهادری-زیج بهادر خانی-زیج طغیانی

فارسی،از غلام حسین بن فتح محمد جنپوری.

ط.هند،1257 ق1855/ م.

زیج التسهیلات

فارسی،از غیاث الدین جمشید بن مسعود کاشانی(-841 ق).خ.آستان قدس،ش 5329 (قطعه ای از کلّ زیج است).

زیج جلالی-زیج ملکشاهی

فارسی،از ابو الفتح عمر بن ابراهیم خیام نیشابوری(-517 ق یا پس از 525 ق)که به نام سلطان جلال الدّین ملکشاه سلجوقی تألیف کرده.

زیج حارث

حارث منجم،مذکور در فهرست ابن ندیم.

الزیج الحاکمی

ابو الحسن علی بن عبد الرحمان منجم معروف به ابن یونس(-399 ق)به نام عزیز بن حاکم فاطمی در مصر تألیف کرده.مذکور در«کشف الظنون»(ظاهرا منصور بن حاکم صحیح است).

ط.فرانسه،1804 م.

الزیج الخاقانی

تکملۀ زیج ایلخانی،از غیاث الدین جمشید بن مسعود کاشانی(-841 ق).خ.موجود.

زیج الخلیلی

علاّمه خلیلی.از مصادر«نصایح الاحباب فی العمل بالمجیب و المقنطر و الاسطرلاب»و مذکور در زیج ابن شاطر.

زیج ذو الفنون

فارسی،از حبیب اللّه ذو الفنون(-1367 ق).

مذکور در«سالنامۀ پارس»1309 ش.

زیج سلطانی

فارسی،از قطب الدین محمود بن مسعود شیرازی(-710 ق).خ.مجلس.(در«زنبیل فرهاد میرزا»زیج سلطانی تتمۀ زیج الغ بیگ دانسته شده است).

زیج شاهی

حکیم اوحد الدین انوری(-551 ق)، عبد الرحمان خازنی و حسام الدین،تألیف:525 ق.مذکور در«زنبیل فرهاد میرزا».«کشف

ص:156

الظنون»«زیج سنجری»را به عبد الرحمان خازن نسبت می دهد.

زیج شاهی

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق).این زیج را نجم الدین لبودی تلخیص کرده و آن را«الزاهی»نامیده است.مذکور در«کشف الظنون».

زیج طغیانی-زیج بهادری

زیج عبد الرحمان

ظاهرا عبد الرحمان خازنی(یا خازن)که یادش در«زیج شاهی»گذشت

زیج عبد اللّه بن احمد بن حسن

مذکور در«فرج المهموم»ابن طاوس.

الزیج علی سنی العرب

ابو اسحاق ابراهیم بن حبیب فزاری،منجم منصور.مذکور در فهرست ابن ندیم.

زیج علائی

فارسی،از نظام الدین حسن بن محمد نیشابوری معروف به نظام 61 ج(-728 ق)که به نام علاء الدوله تالیف کرده و آن را شاگردانش پس از مرگ او در 10 باب مرتب کرده اند.

الزیج العلائی

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

مذکور در«کشف الظنون».

الزیج العمی-المحقّق

ناشناخته.خ.موجود.

زیج کوشیارگیلی

کوشیار بن لبان گیلی خسروانی(سدۀ 3 ق).

مذکور در«محبوب القلوب»در احوال بطلمیوس قلوزی.

الزیج اللّطیف

جابر بن حیان(-200 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

زیج محمدشاهی

فارسی،از راجه سینگه سوایی(-1156 ق)که به کمک چند تن از جمله میرزا عابد و میرزا خیر اللّه شیرازی در 1140 ق به نام محمد شاه پادشاه هند نگاشته و سید نعمت اللّه بن نور الدین جزائری(-1151 ق)هم در اتمام آن سهم داشته است.خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 12315(1197 ق)و چند نسخۀ دیگر.

الزیج المسعودی

حکیم ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی (-440 ق)،برای سلطان مسعود غزنوی ترتیب داده است.

زید الشهید

سید عبد الرزاق بن محمد موسوی دغاری آل مقرم(معاصر).ط.نجف،1355 ق.

زید الشهید

سید هبة الدّین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

زید بن حارثة حب النبی،کتاب-اخبار زید بن

حارثة

ابو المنذر هشام بن محمد کلبی(-205 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

زید بن علی بن الحسین(علیه السلام)،کتاب

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

زید بن علی بن الحسین(علیه السلام)،کتاب

محمد بن علی بن ابراهیم استرابادی(-1026 ق).مذکور به خط شاگردش در آخر«منهج المقال».

زید و زینب

فارسی،مثنوی،از خضر شاه استرابادی.مذکور در«مجالس النفائس».

ص:157

قزوینی.نسخۀ ناقص و غیر مهذب به خط مؤلف موجود است.

زینة الصالحین

فارسی،ادعیه،ناشناخته،به احتمال از زین العابدین بن محمد علی تبریزی(سدۀ 13 ق).

نسخۀ آن در کتابخانۀ صاحب ذریعه موجود بوده است.

زینة الصّلاة

در نوافل و تعقیبات،از ملا محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی(-1263 ق)که مختصر «انیس الزاهدین»اوست.

زینة العابدین

اردو،ادعیه،از مولوی سید ظل الحسنین هندی.

زینة العباد

اخلاق،از شیخ احمد بن شکر نجفی.خ.فیض آباد هند.

زینة العباد

زینة المدائح

فارسی،مدایح فتحعلی شاه قاجار،جامع:محمد صادق همای مروزی.در«مجمع الفصحاء»از آن نقل شده است؛.

زینة المراثی

فارسی،تضمین 12 بند محتشم،ناظم:ناشناخته.

ط.ایران.

زینة المساجد

ادعیه،خط رحمت شیرازی نوادۀ وصال.ط.

بمبئی،1326 ق.

ص:159

س

سابق العجم

احوال سلمان فارسی،از شیخ عبد الواحد بن احمد مظفری(-1310 ق).ط.نجف.

السابقین فی اعتقاد اهل بیت الطاهرین(علیه السلام)،کتاب

شیخ ابو الحسن محمد بن ابراهیم قائنی.مذکور در فهرست منتجب الدین.

ساحل

فارسی،از مهدوی.ط.تهران،1330 ش.

ساحل نجات(در مضّرات و مفاسد شراب و تریاک و

قمار و موسیقی)

فارسی،از شیخ ذبیح اللّه بن محمد علی محلاتی.

ط.تهران،1332 ش.

الساحلیّات

فوائد متفرقه،از سید هبة الدین شهرستانی،که هنگام سفر در سواحل خلیج فارس نگاشته است.

ساختمان و انرژی اتم

فارسی،از غلام علی بازرگان.ط.تهران،1325 ش.

ساختمانهای درمان و بهداشت

فارسی،از نور الدین کیانوری.ط.تهران،

ساده دل

فارسی،از ولتر،ترجمۀ محمد قاضی.ط.تهران، 1333 و 1344 ش.

سازش چشم با تغییرات برونی و درونی

فارسی،از محمد حسین میمندی نژاد.ط.

تهران،1321 ش.

سازمان آموزش عمومی در اتحاد جماهیر شوروی

فارسی،ترجمۀ سعید نفیسی.ط.تهران،1323 ش.

سازمان آموزش و پرورش در روسیۀ شوروی

فارسی،از حبیب اللّه دری.ط.تهران،1325 ش.

سازمان اداری حکومت صفوی(یا تحقیقات و

حواشی و تعلیقات استاد مینورسکی بر

تذکرة الملوک)

فارسی،ترجمۀ مسعود رجب نیا.ط.تهران 1334 ش.

سازمانهای تمّدن امپراتوری اسلام

فارسی،از استانیسلاس گویارد،ترجمۀ سید فخر الدین طباطبائی.ط.تهران،1326 ش.

ساز و آهنگ باستان(یا تاریخ موسیقی)

فارسی،از شمس العلماء محمد حسین قریب گرگانی(-1345 ق).ط.تهران،1320 ش(با مقدمۀ روح اللّه خالقی.در فهرست مشار همین کتاب از تألیفات روح اللّه خالقی شمرده شده است.

ص:162

ساز و پیرایۀ شاهان پرمایه

فارسی،در اوصاف و اصناف شاهان،از افضل الدین محمد بن حسن مرقی معروف به بابا افضل کاشانی.ط.تهران،1311 ش.خ.آستان قدس،ش 6420(1273 ق)و چند نسخۀ دیگر.

سأصلیه سقر

مولوی سید حسنعلی جنپوری،رد تفسیر «فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ» از سراج الدین که آن را در رد تفسیر مولوی مقبول احمد جنپوری در مباحث امامت، متعه و غیره نوشته بوده است.ط.لکهنو.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از اسد بیگ بن مراد قزوینی (-1014 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 9596.

- بیا کز خرد پای برتر نهیم...

ص:163

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از حاج ملا هادی اسرار سبزواری(-1289 ق)،درج در دیوان او که مکرر چاپ شده.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از محمد سعید بن محمد صالح اشرف مازندرانی(-1116 ق).خ.آستان قدس(در کلیات او).

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از اظهری.مذکور در«کشف الظنون».

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از اقدسی مشهدی(-1002 یا 1004 ق).خ.آستان قدس.ط.(در«میخانه»).

- دلا صبح شد خیز و بشکن خمار...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از میر امان اللّه بن مهابت خان امانی هندی(-1044 یا 1046 ق).خ.دیوان هند.

- زهی مست پیمانه ات روزگار...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از ارجاسب امیدی تهرانی (-929 ق).ط.(در«میخانه»).خ مجلس.

- حریفی که این نیلگون خم ازوست...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از اوجی کشمیری(-1032 ق) فرزند ملا نامی.ط.(در«میخانه»).

- چنین تا به کی ترک ساغر کنیم...

ساقینامه-نشأۀ بی خمار

فارسی،مثنوی،از تقی الدین اوحدی(-1030 ق)یا منسوب به او.خ.بادلیان.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از باقیا.مذکور در تذکرۀ «میخانه».

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از خواجه حسین ثنائی(-996 ق)که به نام ابراهیم میرزای صفوی به نظم آورد.

خ.آستان قدس،ضمیمۀ 9596؛مجلس و ملک تهران.

- بیا دل به میخانۀ اهل راز...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از نور الدّین عبد الرحمن جامی (-898 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش

ص:164

9596 و دانشگاه تهران.

- دلا دیدۀ دوربین برگشای...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از شمس الدین محمد حافظ شیرازی(-792 ق).ط.مکرّر(در دیوان او).

- سر فتنه دارد دگر روزگار...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از حیاتی گیلانی(-1015 ق).

استخراج گلچین معانی.

- بیا ای ساقی خمخانه در دست

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از حیدر کلوچه پزهروی (-958 ق).خ.بادلیان.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از امیر خسرو دهلوی(-725 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 9596.

- بیا تا به شادی و فرخندگی

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از حیرتی تونی هروی(-970 ق).مذکور در«کشف الظنون».

- بیا ساقی ای ترک رعنای من...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از کمال الدین ابو العطا محمود بن علی خواجوی کرمانی(-753 ق).خ.

آستان قدس ضمیمۀ ش 9596.نیز در دیوان او که چاپ شده درج است.

- بیا تا خرد را قلم در کشیم...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از سیذد نظام الدین محمود داعی شیرازی(-865 تا 870 ق).خ.دیوان هند.

-الحمد لواهب الانابة...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از دوستی سمرقندی(سدۀ 11 ق).ط(در«میخانه»).

- بیا تا تماشای عالم کنیم...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از ابراهیم بن حسین دیری ترشیزی بلخی(زنده در 1052 ق).خ.موجود.

- خمار می کهنه نو گشت باز...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از ملک محمد بن نور رابط اصفهانی(سدۀ 11 ق).خ.بادلیان.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از میر مبارک بن سید عاصم راغب هندی(1203 ق-).مذکور در تذکرۀ «صبح گلشن».

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از رشدی(سده 11 ق)مدّاح خان خانان.مذکور در«مآثر رحیمی».

- بیا سوی میخانه ای دل بیا...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،دیوان رشید ای عباسی معروف به رشیدای زرگر(سدۀ 11 ق).خ.ملک(ضمن دیوان او).

- زهی عالم از نخل صنعت بری...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از محمد رضا مشهدی.مذکور در«کشف الظنون».

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از رضی ارتیمانی(سدۀ 11 ق).

ط.(در آخر دیوان منوچهری).خ آستان قدس، ضمیمۀ ش 8316.

- الهی به مستان میخانه ات...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از ملاّ زکی همدانی(-1030 ق)،که به نام پرناک حاکم لار سروده.ط.

ص:165

(در«میخانه»)خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 9596.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از ابو المجد مجدود بن آدم سنائی غزنوی(-525 ق)یا منسوب به او.خ.تا شکند.

- به نام آنکه کرد از راه احسان...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از محمد هاشم بن حیدر سنجر کاشانی(-1021 ق).ط.(در«میخانه»).در دیوان هند هم نسخه ای از ساقی نامه به نام اوست.

فارسی،از شمس العلماء یا شمس المعالی،در شرح حدیث کساء و مدح ناصر الدین شاه

ص:166

فارسی،مثنوی،از ضیائی جونپوری موشحی، معاصر جهانگیر(-1037 ق).مذکور در «میخانه».

ساقینامه-جهانگیرنامه

فارسی،مثنوی،از محمد طالب آملی(-1035 یا 1036 ق)که به نام جهانگیر(-1037 ق) سروده است.خ.موجود.

- دلا تا توانی کم آزار باش...

ساقینامه

- بیا ساقی این تشنگی را بسنج...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از عبد العزیز عزّت هروی (-1080 ق).ط(در«مرآت الخیال»).

- سرنامه را نشأه نام خداست...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از عبد النبی عزّتی فخر الزمانی قزوینی(-1037 ق)مؤلّف تذکرۀ«میخانه»که در این ساقی نامه نبی تخلّص کرده است.ط.

(در«میخانه»).

- شبی با خرد گفتم ای پیر کار...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از حسن بن حسین عسکری کاشانی،زنده در 1025 ق.ط.(در«میخانه»).

- دلا تا توانی ز غم شاد باش...

ساقینامه

فارسی،از عبد الحکیم عطای شوشتری.ط.هند (در دیوان او).

- کنم مدحت پیر خمّار را...

ساقینامه

فارسی،از حکیم عطائی اصفهانی.خ.مجلس.

- زهی پیش درگاهت ای نور پاک...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از علی بن مهدی شیخ الرئیس خراسانی(-1320 ق).ط.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از عیانی،فرزند رفیقی.خ دیوان هند.

فارسی،ترجیع بند،از ابو تراب فرقتی کاشانی (-1026 یا 1027 ق).ط.(در«میخانه»).

- ساقی بده آن باده که ماه شب تار است...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از سید رضا فروغ(سدۀ 13 ق).

خ.دانشگاه(در دیوان او).

- بیا ساقی ای مونس دوستان...

ساقینامه

فارسی،از هاشم بیگ فزونی استرابادی که به سال 1025 ق به دکن رفته و این ساقینامه را به نام شاه عباس سروده و به اصفهان فرستاده است.

ص:168

ط.(در«میخانه»).

- در این فصل کز فیض باد شمال...

ساقینامه-هفت جام

فارسی،مثنوی،از محمد بن سلیمان فضولی بغدادی(-971 ق)،در 7 جام.ط.(در دیوان او).خ.شهید مطهری و دانشگاه تهران.

- سر از خواب غفلت چو برداشتم...

ساقینامه

ترکی،نیز از فضولی که آنهم در دیوان او چاپ شده.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از ملا مقیمای فوجی فرزند ملا قیدی نیشابوری،زنده در 1060 ق.خ.موزۀ بریتانیا.

ساقینامه

فارسی،ترجیع بند،از سید محمد حسین بن احمد فغفور گیلانی(-1028 یا 1029 ق).که در 1012 ق به هند رفته است.ط.(در«میخانه»).

- ساقی بده آن باده که خورشید شرار است...

ساقینامه

فارسی،ترکیب بند،از ملا فصیحی هروی انصاری(-به احتمال در 1049 ق)فرزند ابو المکارم،ملک الشعرای خراسان که شاه عباس در 1027 ق او را به اصفهان برد.ط.(در «میخانه»).

- ساقیا آن قدح نور بیار...

ساقینامه

فارسی،از ملا احمد فوقی یزدی که منظومه ای فکاهی و انتقادی است.خ.مجلس.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از عبد الرزاق فیاض لاهیجی (-1050 ق).خ.مجلس(در دیوان او).نیز درج در«تسکین القلوب».

- بیا ساقی اسباب می ساز کن...

ساقینامه

فارسی،5 غزل،از ابو الغیض فیضی(-1004 ق).ط.(در«میخانه»).

- ساقی و جام می و گوشۀ دیر است اینجا...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از میر محمد قاسم قاسمی گنابادی(سدۀ 10 ق).ط.(در«میخانه»).

- دلا گر نسیم خزان شد وزان...

(وی جز این ساقینامۀ دیگری هم دارد که صاحب«میخانه»آن را از«شهنشاهنامۀ طهماسبی»برگرفته است).

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از میر علیشیر قانع تتوی.مذکور در«مقالات الشعراء»مؤلّف.

- بیا ساقیا زان می ناب ده...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،و ترجیع بند از حاجی محمد جان قدسی مشهدی(-1056 ق).خ.بادلیان و دیوان هند.

(1)- به نام خدایی که روز نخست...

(2)-برگردان: عمریست که در پای خم افتاده خرابیم...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از اسماعیل کاشف(یا کاشفی) اصفهانی(سدۀ 11 ق).خ.دانشگاه تهران.

ساقینامه

فارسی،از قوام الدّین عبد اللّه بن نظام الدّین کامل جهرمی(سدۀ 11 ق).ط.(در«میخانه»).

- ساقی بده آن می که زیانش همه سود است...

ساقینامه

فارسی،از میرزا ابو طالب کلیم کاشانی همدانی (-1061 ق).خ.بادلیان و موزۀ بریتانیا.

ساقینامه

فارسی،از میر عقیل ابو تراب کوثری همدانی، معاصر شاه عباس اول(-1037 ق).خ.مجلس.

ص:169

- دلا تا به کی عقل زاهد منش...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از میر غلام علی بن شیر علی (قانع)مایل(-1251 ق).ط.هند(با دیوان او).

- به نام خداوند پیمانه بخش...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از مولانا گدائی،برادر فدا خان و ملازم خان خانان.ط.(در«مآثر رحیمی»).

- بیا ساقی اکنون که جشن سده است...

ساقینامه

فارسی،از وجیه الدّین لسانی.خ.موزۀ بریتانیا.

ساقینامه

فارسی،از قطب الدّین مایل دهلوی(-1108 ق).مذکور در«تذکرۀ نصرآبادی».

- به نام چمن آفرین جهان...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از میرزا محمد مجذوب تبریزی.

خ.مجلس(در دیوان او).

- چه پیچی در این عالم پیچ پیچ...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از محبعلی بن حیدر علی سندی تتوی.ط.(در«مآثر رحیمی»).

- دلا صبح شد آفتابی بر آر...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از محمد صوفی مازندرانی (-1035 ق).ط.(در«میخانه»).

- دلا ای دل مانده از کار و بار...

ساقینامه

فارسی،از آقا محمود بن محمد علی کرمانشاهی (-1271 ق)مذکور در«مجمع الفصحاء».

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از مرشد بروجردی(-1030 ق)که به نام قلی خان پرناک حاکم لار سروده است.ط.(در«میخانه»).

- بهار است و دل مست و من در خمار...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از رکن الدّین مسعود مسیحای کاشانی(سدۀ 11 ق).ط.(در«میخانه»).خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 9596.

- دلا چند از این دست برد خمار...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از مسیحی،که بخشی از«گوی و چوگان»اوست.خ.موجود.

- ساقی وحدت قدحی از خم آر...

ساقینامه

فارسی،از مشرب کاشانی.خ.دیوان هند.

ساقینامه

فارسی،از مشرقی ملک(-1050 ق).ط.(در «میخانه»).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 9596.

- دلا تا بکی از هجوم خمار...

ساقینامه

فارسی،از حسن مشرقی شیرازی،زنده در 1010 ق.خ.دانشگاه تهران.

- آمدم از عالم عزلت به گوش...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از ملک محمد ملک قمی (-1025 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 9596.

- خرابم ره می پرستان کجاست...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از میر ملکی قزوینی فرزند میر ظهیر الدین ابراهیم که آن را در 1029 ق سروده و در آن شاه پرویز را ستوده است.خ آستان قدس ضمیمۀ ش 9596.ط.(در«میخانه»).

- دلا مژده کامروز نوروز ماست...

ساقینامه

فارسی،از محمد صادق منشی.خ.تاشکند(در

ص:170

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از صادق موسوی نامی اصفهانی (-1204 ق)که گلچین معانی آن را از مثنوی «وامق و عذرای»او برگرفته است.

فارسی،مثنوی،از محمد شفیع وارد شاهجهان آبادی(سدۀ 12 ق).خ.موزۀ بریتانیا.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از ارادتخان میر مبارک اللّه واضح ساوجی(-1128 ق).خ دیوان هند.

- به هشیار مستی که تاک آفرید.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از میر ضیاء الدین اسلام خان بهادر والا بدخشی(-1074 ق).تاریخ

ص:171

نظم:1074 ق.خ.بنگال.

- به نامی کزو باده مستی گرفت...

ساقینامه

فارسی،ترجیع بند،از وحشی بافقی(-991 ق).

ط.(در«میخانه»).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 9596.

- ساقی بده آن باده که اکسیر وجود است...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از میر نعمت اللّه و صلی طباطبائی شیرازی،که در 1028 ق به هند رفت.خ.موجود.

- صراحی چو بردارد از رخ نقاب...

ساقینامه

فارسی،از ولی لغاری،که در«مقالات الشعراء» از آن نقل شده.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از عبد اللّه هاتفی خبوشانی (-927 ق).ط(در«میخانه»).خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 9596.

- به نام خدائی که فکر و خرد...

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از محمد هادی هادی،که دیباچۀ دیوان خویش را در 1067 ق نوشته است.خ.

دانشگاه تهران.

- ثنا باده نوشان ادراک را...

ساقینامه-سبعۀ سیاره

فارسی،از هاشم بن محمد قاسم نقشبندی که به نام اختر سروده است.خ.دیوان هند.

ساقینامه

فارسی،مثنوی،از هلالی.مذکور در«کشف الظنون».

- خوش آندم که در بزمگاه الست...

ساقینامۀ شقشقیه

اردو.ط.هند.

ساکب العبرات

قصیدۀ تائیه در مصائب عاشوراء،از قوام الدّین سیفی حسینی قزوینی(-1150 ق).

- خلیلی شق الجیب بالحسرات...

سالارنامه-سالاریّه

فارسی،تاریخ منظوم،از شیخ احمد بن حافظ عقیلی ادیب کرمانی(-1329 ق).ط.شیراز، 1316 ق.

السالبة و الموجبة المعدولتین،رسالة فی

محمد بن حسن مدقق شیروانی(-1098 ق).

مذکور در«ریاض العلماء».

السالک المحتاج الی معرفة مناسک الحاج

سید رضی الدّین علی بن موسی بن طاوس (-664 ق)

سالک

فارسی،طب،از احمد امامی.ط.تهران،1315 ش.

سالنامۀ آریان

(1)

فارسی،از ذبیح اللّه قدیمی.ط.تهران،1317- 1325 ش.

سالنامۀ احصائیه

فارسی،از علی اصغر حکمت وزیر معارف.ط.

تهران،1304 ش.

سالنامۀ اخگر

فارسی.ط.تهران،1328-1329 ش.

سالنامۀ اصفهان

فارسی،ط.اصفهان،1328 ش.

سالنامۀ اعتماد السلطنه-سالنامۀ ایران

فارسی،از محمد حسن خان اعتماد السلطنه (-1313 ق)ط.تهران،1318،1320،

ص:172

1321،1323،1324 ق.

سالنامۀ امیر کبیر

فارسی،از مهدی سهیلی.ط.تهران،1334- 1335 ش(2 مجلد).

سالنامۀ ایران جاویدان

فارسی،نشریۀ مؤسسۀ مطبوعاتی جاویدان.ط.

تهران،1328 ش.

سالنامۀ ایرانشهر

فارسی،از ع صفا کیش.ط.تهران،1325 ش.

سالنامۀ ایوان نو

فارسی،از محمد حسن مقدم.ط.تهران،1332 ش.

سالنامۀ پارس

فارسی،از امیر جاهد.ط.تهران،1307- 1327 ش.

سالنامۀ تمدن

فارسی،از احمد تمدّنی.ط.مشهد،1315 ش.

سالنامۀ جاودان

فارسی،از حبیب اللّه جاودان.ط.تهران،1328 ش.

سالنامۀ جاوید

فارسی،به مدیریّت سید علی برادران ساداتی.

ط.تهران،1327-1331 ش.

سالنامۀ جهان امروز

فارسی،از منوچهر رجائی.ط.تهران،1328- 1330 ش.

سالنامۀ چمن

فارسی،از علی نقی سامی کرمانی.ط.مشهد (نشریۀ روزنامۀ«چمن»).

سالنامۀ خراسان

فارسی،از حسن عمید و عبد الحسین تهرانیان.

ط.مشهد،1313-1320 ش.

سالنامۀ خورشید

فارسی،از علی نوری زاده.ط.تهران،1327- 1328 و 1330 ش.

سالنامۀ دانش

فارسی،از باقر عاملی.ط.مشهد،1312- 1314 ش.

سالنامۀ دنیا

فارسی،از سید عبد الکریم طباطبائی.ط.تهران، 1324-1346 ش.

سالنامۀ دولت علیۀ ایران

فارسی،از اعتماد السلطنه،مربوط سال 1291 ق.ط.تهران،1292 ق.

سالنامۀ شرق

فارسی،از عبد الباقی تهرانیان و قاسم تهرانیان.

ط.تهران،1316-1321 ش.(سال اول با نام «سالنامۀ شرق ایران»انتشار یافته است.)

سالنامۀ عالم

فارسی،از اردشیر آزموده.ط.تهران (یا لنگرود)،1328 ش؛رشت،1330 ش.

سالنامۀ فرهنگ گلپایگان و خوانسار

فارسی،از سید محمد علی امام اهوازی.ط.

ایران،1329 ش.

سالنامۀ کاروان اهواز

فارسی،از محمد صادق والی پور.ط.تهران، 1327 ش.

سالنامۀ کشور ایران

فارسی،از محمد رضا میرزا زمانی.ط.تهران، 1325-1345 ش.

سالنامۀ کیهان

فارسی،از محمد قورچیان.ط.تهران،1335 ش.

سالنامۀ گلچین اسلامی

فارسی،از محمود کاشف،ط.تهران،1327 و

ص:173

1330 ش.

سالنامۀ گلستان

فارسی،از محمد هادی جواهری.ط.تهران، 1324-1341 ش.

سالنامۀ معارف اراک

فارسی،به اهتمام حسن عمید،مربوط سالهای 1313-1315 ش.ط.اراک،1940 م.

سالنامۀ نور دانش

فارسی،نشریۀ انجمن تبلیغات اسلامی.ط.

تهران،1325 و 1326 ش.

سالومه

فارسی،از اسکاروایلد،ترجمۀ هوشنگ انصاری.ط.تهران،1342 ش.

سالهای تصمیم(یا اوضاع اجتماعی و سیاسی جهان

در دو قرن اخیر)

فارسی،از اسوالد اشپنگلر،ترجمۀ محمد باقر هوشیار شیرازی(-1376 ق).ط.تهران، 1331 ش.

سالهای سیاه

فارسی،شعر،از مهدی حمیدی شیرازی.ط.

تهران،1325 ش.

سالهای کودکی سبز قبا

فارسی،از ا.ج.کرنین،ترجمۀ محمد مسعودی.

ط.تهران.

سالنامه

فارسی،مثنوی،از کمال الدّین ابو العطا محمود بن علی خواجوی کرمانی(-753 ق).ط.تهران، 1319 ش.

سام و بهرام

فارسی،مثنوی،از ملا عبد الرزاق فیاض لاهیجی (-1051 ق).خ.موجود.

- خداوندا دلی ده آشنا روی...

السامی

عروض و قافیه،از میرزا احمد شیروانی (-1256 ق).ط.هند.

السامیة فی الحجة الحسامیة المنظومة

احکام حج،از ملا باقر بن اسماعیل واعظ کجوری(-1313 ق).مذکور در آغاز«زبدة المآثر»او که چاپ شده.

السانح الغیبی

در ایمان و کفر،از محمّد محسن بن مرتضی فیض کاشانی(-1091 ق).خ.خوانساری نجف.

-الحمد للّه الذی منّ علینا بالاسلام

سانحۀ عجیبه

فارسی،از ممتاز العلماء سید محمد تقی بن سید حسین لکهنوی(-1289 ق).خ.موجود.

سایه

فارسی،داستان،از علی دشتی.ط.تهران،مکرر.

سایۀ امید

فارسی،از نادر وزین پور.ط.تهران،1332 ش.

سایۀ گذشته

فارسی،داستانها،از مهدی اخوت.ط.تبریز، 1333 ش.

سایه ها

فارسی،اشعار محسن هشترودی.ط.تهران.

سبائک الافهام(فی الفوائد المکتسبة من

العلماء الاعلام)

سید هبة الدّین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

سبائک التبر(فی ما قیل فی الامام المجدد الشیرازی

و آله من الشعر)

جلد دوم«ذکری الامام المجدّد الشیرازی»از محمد علی بن ابی القاسم اردوبادی(-1380 ق)، تألیف.خ 1348 ق.

ص:174

سبائک الذّهب(فی اصول المذهب)

اصول فقه،شرح کفایه،از شیخ محمد صالح بن فضل اللّه حائری مازندرانی.ط.مشهد،1364 ق.

السبائک المذهبة

منظومه در اصول فقه،از سید معزّ الدّین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی(1300 ق).خ.

کاشف الغطاء نجف.

- یقول راجی عفو ربّ محسن

محمد المهدی نجل الحسن

سبائک المقال

رجال،از شیخ جواد مطر(-1308 ق).

سبب اختلاف الاخبار و طریق جمها

فارسی،از شیخ محمد علی حزین(-1183 ق).

مذکور در فهرست تألیفات ا.

السبب الی صناعة المنطق

ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی(-339 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

سبب الحلف و الحلافة

شیخ فتح اللّه بن علوان کعبی.(-1130 ق).

مذکور در اوّل«زاد المسافر»او.

السبب الیقین(المانع لاتحاد المسلمین)

فارسی،در حقانیت شیعه،از محمّد کاظم میلانی.ط.اسکندریه،1320 ق

-الحمد للّه الذی میز نوع الانسان...

السبحة

ابو الحسن محمد بن احمد بن داود قمی(-368 ق).

قهپائی در رجال خویش از آن نقل کرده است.

السبحة

نور الدین علی محقّق کرکی(940 ق).مذکور در «تاریخ عالم آرا».

سبحة الابرار

فارسی،مثنوی،از نور الدین عبد الرحمن جامی (-898 ق).ط.مکرّر.

- ابتدأ بسم اللّه الرحمان

الرحیم المتوالی الاحسان

سبحۀ صفا علیشاه

فارسی،مثنوی،از ظهیر الدوله صفا علی شاه علی بن محمد ناصر قاجار(-1343 ق).ط.

تهران،1310 ق(با«رعنا و زیبا»).

سبحة اللئالی

منظومه در فقه،از سید محمد علی خیر الدین.

سبحة المرجان فی آثار هندوستان

تاریخ هند و مشاهیر آن،از میر غلام علی بن نوح آزاد بلگرامی(-1200 ق).ط.بمبئی،1303 ق.

سبحۀ هزاردانه

فارسی،مثنوی،از سید منصور سمنانی.خ.

مجلس.

- مرحبا ای عشق نیکوکارها

وی به داغت گرمی بازارها

سبد

فارسی و عربی،کشکول ناتمام از سید محمد بن نعمت اللّه جزائری(1350 ق-)

سبد گل

اردو،اشعار مولانا للن صاحب هندی.ط.هند.

سبد گل

اردو،اشعار سید اولاد حسین بن فرزند حسین شاعر لکهنوی.ط.

سبد میوه

فارسی،از تاگور،ترجمۀ ناصر ایراندوست.ط.

تهران،1334 ش.

سبزپری

فارسی،ناشناخته،ترجمه از فرانسوی.خ.

مجلس.

سبزیکاری

فارسی،ناشناخته،ترجمه از فرانسوی.خ.

ص:175

مجلس.

سبزیکاری علمی

فارسی،از غلامرضا وزیر آلهی.ط.تهران، 1329 ش.

سبزیها و میوه های شفابخش

فارسی،از لئونس کارلیه،ترجمۀ مهدی نراقی.

ط.تهران،1335 ش.

السبع

قراآت هفتگانه،از ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی(-370 ق).مذکور در«نامۀ دانشوران».

سبع سنابل

فارسی،اشعار سید سبط الحسن بن وارث حسین جایسی الکهنوی.ط.هند.(در فهرست مشار کتاب«سبع سنابل»چاپ کانپور 1299 ق به نام میر عبد الواحد ذوقی بلگرامی ثبت است).

السبع السیّار-الکواکب السبعة

السبع السیار(فی اخبار ملوک التاتار)

ترکی،از شریف محمد رضای نقیب (-1169 ق).خ.سرای همایون استانبول و موصل.

السبع الشداد

اصول و فقه از میر محمد باقر بن محمد حسینی محقق داماد(-1040 ق)،تألیف:1023 ق، مرتب بر 7 مقاله در جواب مسائلی است که به او رسیده.ط.تهران،1313 ق(یا 1317 ق ضمن رسالۀ«الاعضالات»).

السبع العلویات

شیخ احمد بن مهدی آل ابی السعود خطی بحرانی(1306 ق).مذکور در«انوار البدرین».

السبع العلویات

عزّ الدین عبد الحمید بن ابی الحدید(-656 ق)، تاریخ نظم:611 ق برای وزیر مؤیّد الدین ابن علقمی.ط.بمبئی،1305 و 1316 ق،قاهره، 1317 ق؛بیروت،1374 ق.

السبع المثانی

اردو،دیوان مراثی،از میرزا اوج بن میرزا دبیر الکهنوی.ط.

سبع مثانی-بحر الاسرار

فارسی،مثنوی در تفسیر،از محمد تقی بن کاظم مظفر علی شاه طبیب کرمانی(-1215 ق).وی در این مثنوی سورۀ حمد و چند سورۀ دیگر را تفسیر و«حدیث الحقیقة»را شرح کرده است.

ط.کرمان.1329 ق.خ آستان قدس،ش 6994(-1253 ق)و چند نسخۀ دیگر.

- باء بسم اللّه الرحمان الرحیم

هست مفتاح در گنج حکیم

السبع المثانی

منظومه در ستایش معصومین،خ.سامراء.

- باسم الکریم المحترم

من لطفه عم النّعم

السبع المثانی

فارسی،زیارت ائمۀ هفتگانه(علیه السلام)در عراق،از میر محمد حسین بن محمد صالح خاتون آبادی (-1115 ق)،مرتب بر مقدمه و 5 باب.خ.

موجود.

-(پس از خطبه)این رساله ای است با نهایت اختصار در بیان...

السبع المثانی(فی نکت اخبار مناقب الحسن الاوّل

الی الحسن الثانی)

فارسی،جزء چهارم«انوار المواهب»از شیخ علی اکبر نهاوندی(-1369 ق).ط.تهران، 1360 ق.

سبع مثانی

فارسی،مثنوی عرفانی،از نجیب الدّین رضا تبریزی(-1075 یا 1080 ق).ط.شیراز، 1343 ق.

ص:176

سبکسریهای قلم

فارسی،از مهدی حمیدی شیرازی.ط.تهران.

سبک شناسی(یا تاریخ تطوّر نثر فارسی)

فارسی،از ملک الشعراء محمد تقی بهار خراسانی.ط.تهران،1321 ش و مکرّر.

سبک نگارش

فارسی،از حسین قلی کاتبی.ط.تبریز،1321 و 1326 ش.

سبل الحج

مناسک حج،از سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر کاظمی(-1242 ق)،مرتب بر مقدمه در آداب سفر،3 مقصد و خاتمه.

-الحمد للّه ربّ العالمین...

سبل الخلائق الی معرفة الخالق

در مذاهب و اثبات صانع،از سید محمد علی هبة الدین شهرستانی(1300 ق-).مذکور در فهرست تألیفات او.

سبل الرشاد(فی شرح رسالة نجات العباد)

سید ابو تراب عبد علی بن ابی القاسم موسوی خوانساری(-1346 ق).تالیف:1304 ق،ط.

تهران،1322 ق(به نام السبیل الرشاد...).

سبل السّلام(فی معالم الاسلام)

از مؤلّف«معالم الهدی فی تحقیق البداء».خ.

آستان قدس(1081 ق).

سبل السّلام(فی شرح شرایع الاسلام)

شیخ محمد رفیع بن عبد المحمّد کزازی نجفی (-پس از 1300 ق).خ.دیده شده.

سبل السّلام

منظومه در حکمت و کلام،از سید محمد علی خیر الدّین بن حسین موسوی حائری هندی.

- باسم القدیم الواجب الوجود

الاحدی المستفیض الجود

سبل الفجاج(فی مواقف الحاج)

ملاّ باقر بن اسماعیل واعظ کجوری(-1313 ق).مذکور در«زبدة المآثر».

سبل المعرفة

شرح منظومۀ«صراط الجنّة»در کلام،از ناظم آن:ملاّ علی نقی گنابادی.تاریخ نظم:1216 ق.

سبل الهدایة(فی علم الدرایة)

ملا علی بن خلیل تهرانی(-1296 ق).مذکور در اجازۀ او برای محمد علی عزّ الدّین عاملی.

سبیک النضّار(فی شرح حال شیخ الثار)

شرح حال مختار،از شیخ محمد علی اردوبادی (-1380 ق).

السبیکة اللجینیة من التربة الحسینیة

فقه،از سید علی حسین بن خیرات علی زنگی پوری.مذکور در«لسان الصادقین»او.

سبیکة الذهب-نظم کفایة الاصول

اصول فقه،از شیخ محمد صالح بن فضل اللّه حائری(1297 ق-).تاریخ نظم:1333 ق.ط.

تهران،1344 ق.

- علم الاصول عضدی و حاجبی

عن حمد غیر اللّه ربّی الواجب

سبیکة الذهب و معیار الادب

تاریخ و ادب،از سید علی اکبر بن مختار هندی، تألیف:1315 ق.ط.هند.

السبیکة الذهبیّة(فی الاعاریض العربیّة)

سید محمد بن هاشم هندی نجفی(-1323 ق)، تألیف:1268 ق.خ.موجود.

سبیکة العسجد(فی التاریخ بابجد)

استخراج مادۀ تاریخ،از سید رضا بن سید محمد هندی(-1362 ق).

سبیکة العسجد(فی التاریخ بابجد)

تاریخ ملوک،از علی بن میرزا محمد اخباری (-1273 ق).خ.موجود.

ص:178

سبیکة اللّجین(فی الفرق بین الفریقین)

سبیل الرشاد(فی عقاید مبدأ و المعاد)-سبیل

الرشاد یا اصول دین محمدی

فارسی،از شیخ عباس بن محمد رضا قمّی (-1359 ق).ط.تهران؛قم،1330 ش.

سبیل الرشاد(فی اثبات المعاد)

از حکیم آقا علی بن عبد اللّه مدرس زنوزی (-1307 ق).ط.تهران،1310 ق.

سبیل الرشاد(الی معرفة ربّ العباد)

اصول دین و کلام،از امام محمد بن حسن طباطبائی زیدی(1079 ق)،تالیف:1064 ق.

خ.دیده شده.

-الحمد للّه الّذی لا اله الاّ هو...

سبیل الرشاد

فارسی،در نبوّت خاصه،از آقا محمود بن محمد علی کرمانشاهی(-1269 ق)،تالیف 1257 ق.

اردو،از سید راحت حسین رضوی گویالپوری.

ط.هند،1318 ق.

سپاسنامۀ فردوسی

فارسی،از احمد بن مهدی یکتا جوشقانی (-1333 ش).ط.تهران،1313 ش.

سپهسالار اعظم

فارسی،از محمود فرهاد معتمد.ط.تهران، 1325 ش.

سپید دندان

فارسی،داستان،از جک لندن،ترجمۀ محمّد قاضی.ط.تهران،1332 ش و مکرّر.

ستّار خان

فارسی،از رضازادۀ شفق.ط.تهران،1335 ش.

ستارگان

فارسی،از آلفونی دوده،ترجمۀ محسن صبا.ط.

تهران.

ستارگان سیاه

فارسی،داستان،از سعید نفیسی.ط.تهران، 1316 ش.

ص:180

ستارگان فروزان

فارسی،از شیخ یحیی نصیری نوری.ط.تهران، 1334 ق.

ستارگان درخشان

فارسی،از وان دین،ترجمۀ احمد نخستین.ط.

بیروت،1345 ق.

ستارۀ سحری

فارسی،اشعار علی اشهپری فرهاد.ط.تهران، 1323 ش.

ستارۀ شکسته

فارسی،از نیّر الدین شهپر دادگستر.ط.تهران، 1334 ش.

ستارۀ کاروان(در اوضاع سامانیان و زندگی ابن

سینا)

فارسی،از رضا حجت.ط.تهران،1334 ش (چاپ دوّم).

ستارۀ لیدی(عشق و سلطنت)

فارسی،داستان از شیخ موسی نثری همدانی کبودر آهنگی.ط.بمبئی 1337 و 1344 ق.

ستارۀ مسعود

فارسی،ترجمۀ غلام رضا برزگر اصفهانی.ط.تهران،

ستاره و فروغ

فارسی،از نظام وفا.ط.تهران،1320 ش.

ستارۀ ناهید:(یا داستان خرداد و مرداد)

فارسی،از دکتر محمد معین.ط.تهران،1316 و 1318 ش.

ستایشنامۀ فردوسی

فارسی،از حسین بن محمد جواد مسرور (-1308 ق).قطعه ای از آن در«ادبیات معاصر»نقل شده است.

ستۀ خواجو

فارسی،6 مثنوی از کمال الدّین ابو العطا محمود بن علی خواجوی کرمانی(-753 ق):

روضة الانوار،گل و نوروز،گوهرنامه،همای و همایون،سامنامه و کمال نامه.

ستّۀ داعی

فارسی،6 مثنوی از سید نظام الدّین محمود داعی شیرازی(-865 تا 870 ق):مشاهد،گنج روان،چهل صباح،چهار چمن،چشمۀ زندگانی و عشقنامه.خ.مجلسی و دیوان هند.

ستّۀ سنائی

فارسی،6 مثنوی از ابو المجد مجدود بن آدم سنائی غزنوی(-525 ق):حدیقة الحقیقه، سیر العباد،عشقنامه،طریق التحقیق،تجربة العلم یا عقلنامه و کارنامۀ بلخ.

ستۀ ضروریه

فارسی،6 مثنوی،از امیر الشعراء رضا قلی خان بن محمد هادی هدایت(-1288 ق):انوار الولایه،بکتاشنامه،بحر الحقایق،انیس العاشقین، خرّم بهشت و هدایتنامه.

ستۀ ضروریه طبّیه

فارسی،طب،از عماد الدین محمود شیرازی، تالیف:944 ق.خ.آستان قدس،ش 5100.

-حمد و سپاس مر حکیمی را که قامت استعداد انسان...

ستۀ ضروریه

فارسی،در امامت،از محمد بن محمد رضا قمّی (سدۀ 12 ق).خ.آستان قدس،ش 143.

ستّۀ ضروریه

فارسی،حفظ الصّحه،از یوسف بن محمد بن یوسف یوسفی هروی،تألیف:944 ق.ط.هند (در پایان«علاج الامراض»او).

-الحمد للّه المنعم حیاة النفس و صحة الاجسام...

ستۀ عطار

فارسی،6 مثنوی،از فرید الدین محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری(-627 ق):آلهی نامه،منطق

ص:181

نسخه را دیده بوده که در آن به رد شیخ ابراهیم قطیفی معاصر خویش پرداخته است.

سجود القرآن

ابو النضر محمد بن مسعود عیّاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی.

السجود و بیان حقیقته،رسالة فی

شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).

خ.خوانساری نجف.

سحاب البکاء

فارسی،مقتل،از قربان بن رمضان بیدل رودباری (سدۀ 13 ق).خ.موجود.

سحاب البکاء

فارسی،از سید محمد سحاب(-1222 ق) فرزند سید احمد هاتف اصفهانی.

سحاب الدموع

فارسی،مصائب،از ملا محمد بن مشهدی بابا اصفهانی.ط.تهران،1330 ق.

السحاب اللئالی(فی المطالب العوالی)

کشکول،از سید عبد اللّه بن ابی القاسم موسوی بلادی(-1372 ق).ط.1333 ق(جلد اول).

سحاب المصائب(فی وفاة علی بن ابیطالب)

شیخ حسین محمد عصفوری(1216 ق).

السحاب المطیر(فی تفسیر آیة التطهیر)

قاضی نور اللّه بن شریف شوشتری(-1019 ق).

خ.سماوی نجف.

-الحمد للّه الذی جعل قلوبنا بالمطالعة...

السحاب و الرّعد و البرق،کتاب

شیخ ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی (-332 ق).مذکور در رجال نجاشی.

السحابة الرویة(و النفحة المحمدیّة و النسمة الغرویة

فی شرح الروضة البهیّة)

فقة،از شیخ محمد بن یوسف جامعی عاملی (-1218 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الّذی فقهنا فی الدّین

السحر،کتاب

شیخ ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی (-332 ق).مذکور در رجال نجاشی.

سحر الادیب(فی شرح شواهد مغنی اللّبیب)

سید محمد حسن بن عبد الرسول طالقانی (-1350 ق).این نام را صاحب الذریعه هنگامی که تألیف آن تا حرف عین رسیده بوده بر کتاب نهاده است.

سحر بابل

ناشناخته.ط.هند.

سحر بابل و سجع البلابل

دیوان اشعار سید جعفر بن حمد حسینی حلّی (-1315 ق).ط.صیدا،1331 ق.

سحر حلال

فارسی،مثنوی،از محمد اهلی شیرازی(-942 ق).ط.مکرر در ایران و هند.خ.آستان قدس، ش 8724 و 2 شمارۀ دیگر.

السحر الحلال فی المفاخرة بین العلم و المال

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(-1371 ق).ط.دمشق،1330 ق.

سحر السحر

دیوان شعر سید هبة الدّین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

السحر المبین(فی اوصاف المعصومین ع)

اردو،ط.هند.

سحر و جادو از نظر روانشناسی

فارسی،از ادگار پش،ترجمۀ ناصر موفقیان.ط.

تهران،1950 م.

السحر و الطلسمات،رسالة فی

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا

ص:183

(-427 ق).ط 1313 ق(با شرح الهدایة).

السخاء و الکرم،کتاب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلّودی(-332 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

سخنان امیر المؤمنین(علیه السلام)

فارسی،برگرفته از«نهج البلاغة»،از شیخ حسن بن محمد رحیم مصطفوی.ط.تهران، 1373 ق.

سخنان علی(علیه السلام)

فارسی،ترجمۀ بعض خطبه های«نهج البلاغة»، از جواد فاضل،ط.تهران،1321 ش.

سخندان فارس

فارسی،تذکرۀ شعراء،از شمس العلماء محمد حسین آزاد دهلوی(-1328 ق).ترجمۀ قاری عبد اللّه خان ملک الشعراء.ط.کابل، 1315 ق(اصل کتاب هم به زبان اردو در هند چاپ شده است).

سخنرانی شهیدی

فارسی،از سید جعفر بن محمد شهیدی حسینی بروجردی(-1336 ق).تاریخ ایراد:1325 ش.ط.

سخنرانیهای راشد(در رادیو تهران)

فارسی،از شیخ حسین علی بن عباس راشد تربتی خراسانی(-1400 ق).ط.مکرّر.

سخن سنجی

فارسی،از لطفعلی صورتگر شیرازی.ط.تهران، 1319 ش و مکرّر.

سخن عالی

فارسی،مثنوی،از میرزا محمد عالی شیرازی،که در 1068 ق سروده.خ.دانشگاه تهران.

سخن نامۀ نظامی

در لغت فرس،که از آن در«فرهنگ جهانگیری»نقل شده است.

سخنوران ایران در عصر حاضر

فارسی،از محمد اسحاق هندی.ط.دهلی 1351-1355 ق(در 2 جلد).

سخنوران چشم دیده

اردو،تذکرۀ شاعران حیدرآباد،از ترک علی شاه ترکی.ط.حیدرآباد.

سخنوران نامی معاصر

فارسی،از سید محمد باقر بن علی اکبر برقعی قمی(-1346 ق).ط.تهران،1329،1330.و 1336 ش(3 مجلد).

سخن و سخنوران

فارسی،تاریخ ادبیّات،از محمد حسن بن علی بدیع الزمان فروزانفر.ط.تهران،1308 ش و مکرر(2 مجلد).

سداد العباد و رشاد العباد

فقه،از شیخ حسین بن محمد آل عصفور بحرانی، برادرزادۀ صاحب حدائق شیخ یوسف بحرانی (-1316 ق).ط.بمبئی،1339؛ق.

-الحمد للّه الّذی فقّهنا فی احکامه...

سد اسکندر

فارسی،99 معمّای منظوم،از عبد المؤمن ترکستان محمد(1)اشکی،که در 915 ق آنها را به نظم آورده است.خ.بروجردی نجف.

سد الباب

رد بابیه،از ابو القاسم بن کاظم زنجانی(-1292 ق).خ.موجود.

سد سکندر

فارسی،مثنوی،از ناطق(سدۀ 13 ق؟).خ.

دانشگاه تهران.

سد سکندری

ترکی،مثنوی،از نظام الدّین امیر علیشیر نوائی (-906 ق)که در«خمسۀ»او درج است.

ص:184

سدرة المنته

تفسیر،از محقق داماد میر محمد باقر بن محمد حسینی استرابادی(-1040 یا 1041 ق).خ.برلن.

سدرة المنته(فی احوال خاتم الانبیاء(صلی الله علیه و آله)

فارسی،از عبد الامیر بن محمد بن حمزۀ بادکوبی (-1357 ق).

سدرة المنته(فی مراتب العرفاء)

عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی(یا استرآبادی)، شاگرد شیخ بهائی.

سدرة المنته و العطیة العظمی

فارسی،عرفان و اصول دین،از سید محمد عبد الحسیب بن احمد عاملی علوی،تألیف:

1062 ق.برای حکیم محمد داود.خ.آستان قدس،ش 667(ظاهرا از روزگار مؤلّف).

-الحمد للّه الواحد القدیم المنّان...

سدول الجلباب(فی فوائد الحجاب)

فارسی،از سید عبد اللّه بن ابی القاسم بلادی بوشهری(-1372 ق).ط.شیراز،1331 ق، بمبئی.

سدید الافهام(فی شرح قواعد الاحکام)

شیخ فخر الدین احمد بن محمد رفاعی سبیعی، تالیف:836 ق.

السرائر

ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ.

السرائر

در مثالب،از احمد بن ابراهیم بن ابی رافع استاد نجاشی و شیخ طوسی.مذکور در رجال نجاشی.

السرائر---

ص:185

سراج الأمّة(فی شرح اللّمعة)

شرح«الروضة البهیّة»،از شیخ محمد حسن بن صفر علی بارفروش معروف به شیخ کبیر (-1345 ق).ط.تهران،1324-1326 ق (2 جلد).

سراج الأمّة(فی احوال الانبیاء و الائمّة)

سید جمال الدّین محمد بن حسین طباطبائی یزدی (-ح 1313 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

سراج الانساب

سید احمد بن محمد بن عبد الرحمان نسابه،تالیف:

976 ق به نام شاه طهماسب صفوی.خ.ملک.

سراج الانوار

فارسی،اخلاق،از عیسی بن محمد علی اصفهانی،که،ظاهرا فضل بسیاری نداشته.خ.

موجود(1215 ق).

سراج ایمان و هادی گم گشتگان

اردو،امامت،از سید محمد مرتضی بن حسینعلی جنپوری(-1333 ق).ط 1309 ق.

سراج الدّین

اردو،عقاید،ناشناخته.ط.هند.

سراج الرمل

فارسی،از روشنعلی.ط.لکهنو،1876 م؛کانپور، 1891 م.

سراج رضوی

فارسی،از سید رضا بن اسماعیل شیرازی(-پس از 1300 ق).مذکور در اول«شرح رضوی».

سراج السائرین

شیخ الاسلام احمد جام معروف به ژنده پیل (-536 ق).مذکور در«ریاض العارفین».

سراج السالکین

محمد صالح بن محمد سعید خلخالی.نواده اش محمد رضا در حدود 1257 ق در یادداشتی از آن یاد کرده.

سراج السالکین

فارسی،اصول دین،از شیخ علی بن حسین کربلائی(سدۀ 12 ق)،ترجمۀ«معراج السالکین»اوست.خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الذی شرح صدورنا بالاسلام...

سراج السالکین

فارسی،برگزیدۀ مثنوی مولوی،از محمد محسن بن مرتضی فیض کاشانی(-1091 ق).

مذکور در فهرست کتابهای او.

سراج السالکین

میرزا محمد اخباری(1232 ق).نواده اش محمد تقی از آن یاد کرده.

سراج الشریعة

فارسی،فقه از سید وزیر علی بن امیر علی حسینی واسطی بلگرامی.مجموعۀ فتاوی سید محمد تقی،سید حسین و سید محمد است.ط.

هند.

سراج الشیعة فی آداب الشریعة-ترجمۀ مرآت

الکمال

فارسی،هردو از شیخ عبد اللّه بن حسن مامقانی (-1351 ق).ط.نجف،1348 ق،1374 ق.

سراج الصدور

فارسی،منظومه در تاریخ معصومین و وقایع کربلا،از محمد حسن فقیر که در 1230 نظم آن را به پایان رسانیده.خ.موجود.

- چو می خواست نقشی برآرد قلم

به نام خدا کرد اول رقم

سراج الصراط

فضائل امیر المؤمنین،از عبد اللّه بن ابی القاسم بلادی بوشهری(-1372 ق).

-الحمد للّه الذی کان فی اولیته وحدانیا...

سراج الظلمة و الرحمة لهذه الامّة

کیمیا،از یحیی بن ابی بکر برمکی(سده 2 و 3 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 10722.

ص:186

سراج الظلمة و الرحمة

فارسی،از عبد اللّه بن مهدی نجفی معروف به کتاب خوان.خ آستان قدس،ش 10769 و 10956.

سراج العباد

فارسی،رسالۀ علمیه،از محمد بن فضلعلی فاضل شرابیانی.ط.بمبئی.

سراج العباد

فارسی،رسالۀ عملیه،از فتاوی شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری(-1281 ق).ط.مکرّر.

نسخۀ عربی آن هم دیده شده.

سراج غم در مجلس ماتم

اردو،مقتل.ط.هند(در 3 مجلد).

سراج الغیب

فارسی،منظومه در اخلاق،از محمد رضا بن علینقی همدانی(-1318 ق)که در 1307 ق آن را به نظم آورده.

سراج القبور

فارسی،از سید محمد تقی بن عبد الرزاق موسوی احمدآبادی(-1348 ق).ط 1333 ق.

سراج القلوب

فارسی،81 سؤال و جواب،از خواجه امام نصر بن سعد.خ.دیده شده.

-الحمد للّه العلی العظیم

سراج القلوب

فارسی،در احوال طبیعت و تاریخ و اخلاق،از ابو نصر محمد قطان غزنوی،در 44 باب.ط.تهران، 1295 ق و مکرّر.خ.آستان قدس،ش 8384 و 2 نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه العلی العظیم...

سراج اللغات

فارسی،از سراج الدّین علی خان آرزو(-1169 ق).ط.هند،1850 م.

سراج اللیل(فی شرح دعاء کمیل)

شیخ یوسف اصفهانی خوانساری،داماد آقا منیر اصفهانی.

سراج المبتدی

شرح«بداید الهدایۀ»حرّ،از شیخ علی زاهد بن ابراهیم قمی(-1371 ق)،تألیف:ح 1343 ق.

خ دیده شده.

سراج المبتدئین(فی علوم آل محمد المعصومین)

فارسی،ترجمه و شرح«منیة المرید»شهید ثانی،از سید محمود بن مهدی موسوی دهسرخی.ط.اصفهان،1364 و 1374 ق.

السراج المبین(فی احوال امیر المؤمنین)

اردو،از سید اولاد حیدر بلگرامی متخلص به فوق.

سراج المتهجدین

فارسی،در نماز شب،از نوروز علی بن محمد باقر فاضل بسطامی،تألیف:1265 ق.برگزیده از «تحفة الابرار».ط.تهران.

-الحمد للّه الذی جعل اللّیل لباسا للمشتاقین

سراج المحتاج(فی السیر و السلوک بلا اعوجاج)

فارسی،از فتح اللّه وفائی شوشتری(-1304 ق).

ط 1249 ق(با دیوان او).

سراج المضلّین

فارسی،در نماز،از سید محمد جعفر بن نور الدین حسینی(زنده در 1121 ق)،در 9 باب،خ دیده شده(خط مؤلف در 1121 ق).

سراج المنیر

فارسی،اخلاق،از قاضی محمد شریف بن شمس الدّین محمّد شیرازی،تألیف:1032 ق.

ط.تهران،1261 ق و مکرّر؛بمبئی 1256 ق و مکرّر.خ.آستان قدس،ش 3544(1082 ق)و چند نسخۀ دیگر.

سراج منیر

فارسی،عروض،از سراج الدّین علی خان آرزو

ص:187

(-1169 ق).ط.

السراج المنیر

رجال،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق).مذکور در«مجمع العرائس» فرزندش.

سراج المنیر

فارسی،در امامت،از قاضی علاء الدّین عبد الخالق قاضی زادۀ کرهرودی،شاگرد شیخ بهائی و معاصر شاه عباس صفوی(-1038 ق) که این کتاب را هم به نام او نگاشته.خ.ملک.

- کس نامۀ اسرار جلی ننویسد...

السراج المنیر

تفسیر،از سید لطف اللّه بن معزّ الدین محمد حسینی،تألیف:1107 ق به نام شاه سلطان حسین صفوی.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی دلّ علی وجوب وجوده ابداع الموجودات

سراج المؤمنین

فارسی،ادعیه و اعمال،ناشناخته،تالیف:به نام شاه سلیمان صفوی.خ.دیده شده.

سراج المؤمنین

ادعیۀ منتخب،از شیخ حسن ارده شیرۀ قمّی (معاصر).مذکور در فهرست تألیفات او.

سراج النجاة(فی کشف المقامات لتحصیل

السعادات)

فارسی،اخلاق،از محمد تقی بن محمد رضا گلپایگانی معروف به حاج آخوند کوکدی (-پس از 1302 ق).تالیف:1271 ق در مجلس.خ دیده شده.

سراج النساء

اردو،ط.هند.

سراج النهج(فی مسائل العمرة و الحج)

شیخ محمد بن عبد الرحیم نهاوندی(-1371 ق).

السراج الوهاج(فی العروج و المعراج)

فارسی،از باقر بن اسماعیل واعظ کجوری (-1313 ق).

السراج الوهاج(لدفع عجاج قاطعه اللّجاج فی حیل

الخراج)

شیخ ابراهیم بن سلیمان قطیفی(-پس از 944 ق)معاصر و معارض محقق کرکی،تالیف:924 ق.ط.تهران،1315 ق(ضمن کلمات المحققین)؛1313 ق(ضمن کلمات الرضا عیات و الخراجیات).خ.آستان قدس،ش 7621(1268 ق)

السراج الواهاج

طب،خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

السراج الوهاج

شرح«نتایج الاصول»صاحب ضوابط،از محمد جواد بن محمد حسن اصفهانی(-1312 ق).

مذکور در«بحر البکاء»مؤلف.

السراج الوهاج(فی اسرار المعراج)

سید علی اکبر بن رضی برقعی قمّی(-1317 ق)، تألیف:1352 ق.

سراچۀ اخلاق

فارسی،اخلاق،از میرزا علی مخصوص کاتب الخاقان(-1298 ق).صاحب ذریعه نسخۀ خط مؤلف را هنگام سفر مؤلف در 1373 به عراق، در نجف دیده است(در فهرست مشار مؤلّف «سراچۀ اخلاق یا سه مقالۀ مخصوص»حسن مخصوص آمده است).

سرادق دوشیزگان

فارسی،در وجوب حجاب،از سید محمد علی واعظ مبارکه ای اصفهانی.ط.مشهد،1346 ق.

سرادق عفت

اردو،نیز در وجوب حجاب،از سید نجم الدّین

ص:188

حسن بن اکبر حسین امروهی لکهنوی(-1353 ق).ط.هند.

سرآمدان هنر(یا نام نامی هنرمندان ایران)

فارسی،از کریم طاهرزادۀ بهزاد تبریزی.ط.

برلن،1342 ق؛تهران،1330 ش.

سرایة النّجاسة

امیر شرف الدّین علی بن حجت اللّه شولستانی،از مشایخ مجلسی،خ.دیده شده.

-و به نستعین فی حلّ المسائل المشکلة مسألة السرایه...

سر الاسرار(فی مصیبة ابی الأمّة الاطهار)

سرح العیون(فی شرح رسالة ابن زیدون)

جمال الدّین ابو عبد اللّه محمد بن محمد معروف به ابن نباتۀ مصری(-768 ق)،خ.آستان قدس، ش 4822 و 4823.

سر الحیات

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

مذکور در«مروج الذهب».

سرخاب

فارسی،رمل،منسوب به سرخاب.ط.بمبئی، 1309 ق و مکرّر.خ.آستان قدس،ش 10923.

-حمد اکمل و شکر اجمل بعدد ذرّات رمل.

سرخوش،تذکرۀ---

ص:189

سر الشهادة

فارسی،از نظام العلماء میرزا رفیع طباطبائی تبریزی(-1326 ق).

سرّ السلسلة العلویّة-سرّ انساب العلویّین

سرّ الصلاة-اسرار الصلاة:

سر الصلاة

امام خمینی سید روح اللّه بن مصطفی موسوی (-1368 ش).ط.تهران،1369 ش.

سرّ الّصناعة و اسرار البلاغة

نحو،از ابو الفتح عثمان بن جنّی(-392 ق).خ.

خدیویۀ مصر و ظاهریۀ دمشق.

-رسمت اطال اللّه بقاک و احسن امتاع العلم...

سرّ العالمین

در حقیقت دنیا و عقبی،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی،شاگرد شیخ بهائی.خ.آستان قدس،ش 9029(1072 ق).

سر العالمین(و کشف ما فی الّدارین)

اخلاق،منسوب به محمد غزّالی.خ.آستان قدس،ش 3548(1279 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

السرّ العجیب(فی تهذیب منطق التهذیب)

سید هبة الدّین محمد علی شهرستانی،که خود از آن نزد مؤلف ذریعه یاد کرده است.

سرّ الغیبة اللاّهوتیّة

سید محمد حسین بن شیخ الاسلام علی اصغر قاضی طباطبائی(-1293 ق).خ.موجود.

سرّ الفصاحة(فی اللغة)

شیخ ابو محمد عبد اللّه بن محمّد بن سنان خفاجی (-466 ق).ط.مصر،1350 ق.

سرّ القدر،رسالة فی

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق).ط 1313(با«شرح الهدایة»).

السرّ المبحثر و الحق المبعثر(فی اثبات صحابة

سیدنا مالک الاشتر)

شیخ سراج الدّین حسن معروف به فدا حسین، تألیف:1316 ق.ط 1317 ق.در یکی از نسخه ها نام مؤلف سید مظفر حسین آمده.

سرّ مجوس

فارسی،از آندره لوری،ترجمۀ عین الملک مکرم الدّوله مهدی.ط.تهران(یا تبریز)،1321 ق.

السرّ المخزون

فارسی،در رجعت،از حسن بن عبد الرزّاق لاهیجی(-1121 ق).خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه و الحمد حقّه

السرّ المخزون

در اسرار حروف و اسم اعظم،از عبد الرحمان بن محمد علی بسطامی.خ.مجلس(1270 ق).

السرّ المصون---

ص:190

السرّ المکتوم

فارسی،شرح دعاء سحر،از هدایت اللّه بن محمد حسین آشتیانی.خ.دیده شده.

-اللّهم انّی اسألک من بهائک بابهاء...

السرّ المکنون(فی شرح رسالة ابن بیون)-السرّ

المصون

ایدمر بن علی جلدکی،تألیف:744 ق.خ.

آستان قدس،ش 10777(1262 ق)و چند نسخۀ دیگر.

السرّ المکنون(فی وقت الغائب المصون)

سید حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی(-1332 ق).سید مهدی بحرانی در مجموعه ای از آن نقل کرده.

سرّ النقطه

صدر الدّین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).ط(با«المبدأ و المعاد»).

السرّ الوجیز(فی تفسیر الکتاب العزیز)

علاّمه حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی(-726 ق).خ.دیده شده.

السرر الموضونة

در موضوعات علوم و اقسام اعراض،از محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی(-1297 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

سرقات الشعراء

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت(-243 یا 246 ق).

سرگذشت

فارسی،اشعار منیر طه.ط.تهران،1332 ش.

سرگذشت اردشیر

فارسی،به نظم،از حسن بن محمد قاسم وحید دستگردی.ط.تهران.

سرگذشت رضا شاه پهلوی

فارسی،از فتح اللّه بینا.ط.تهران،1320 ش و مکرّر.

سرگذشت کنتس دپاری-معشوقه لوئی پانزدهم

فارسی،از الکساندر دوما،ترجمۀ نظم الدوله ابو تراب نوری.ط.تهران،1336 ش.

سرگذشت مادموازل دمنت پانسیه

فارسی،ترجمۀ محمد حسن خان اعتماد السلطنه.ط.تهران،1312 ق.

سرگذشت هانری چهارم

فارسی،ترجمۀ محمد امین دفتر.ط.1323 ق.

سرگذشت یکساله

فارسی،از سید احمد بن عنایت اللّه حسینی زنجانی،تألیف:1331-1332 ق.

سرمایۀ ایمان(فی اثبات اصول العقائد بطریق

البرهان)

فارسی،کلام،از عبد الرزاق بن علی لاهیجی (-1051 ق).ط:بمبئی،1304؛تهران،1310 ق.خ.آستان قدس،ش 14276(1077 ق)و چند نسخۀ دیگر.

سرمایۀ ایمان

اردو،مراثی،از مولوی تشفی صاحب لکهنوی، ط.هند.

سرمایۀ ایمان

فارسی،اصول دین،از ملا محمد کرمانشاهی، معاصر فتحعلیشاه قاجار.

سرمایۀ بندگی و پیرایۀ زندگی

فارسی،از علم الهدی محمد بن فیض کاشانی، تالیف:1091 ق.خ.موجود.

سرمایۀ پیری

فارسی،دیوان اشعار ترک علی شاه ترکی.ط.

حیدرآباد(نام شاعر در فهرست مشار:ترکی قلندر نور محلّی).

ص:191

سرمایۀ سعادت(یا قلم و آزادی)

فارسی،از میرزا ابو الحسن بن ذکاء الملک محمد حسین فروغی(-1301 ق).ط.تهران، 1327 ق.

سرمایۀ سعادت

فارسی،کلام،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی (یا استرابادی)،شاگرد شیخ بهائی.

سرمۀ خاموشی

اردو،در ردّ عامّه،از سید سجاد حسین هندی (-ح 1340 ق).ط.

سرمۀ سلیمانی

فارسی،لغت،از تقی الدّین اوحدی حسینی اصفهانی(-1030 ق).ط.تهران،1364 ش.

سرو آزاد

فارسی،تذکرۀ شاعران،از میر غلام علی آزاد حسینی بلگرامی(-1200 ق)،تألیف:1166 ق.ط.هند،1910-1913 م(2 جلد)؛تهران، 1364 ش.

سرود ورزش

فارسی،منظومه از بهاء الّدین حسام زادۀ پازارگار.

ط.تهران،1309 ش.

سرور اهل الایمان(فی علامات ظهور صاحب

الزمان)

سید بهاء الدین علی بن عبد الکریم نیلی(سدۀ 8 ق)،استاد ابن فهد(-841 ق).برگزیدۀ کتاب «الغیبة»اوست.مذکور در«بحار الانوار».

سرور البشر

اردو،مناقب امیر المؤمنین،(علیه السلام)از مولوی منور حسن خان صاحب.ط.لکهنو.

سرور جرجیس

اردو،قصائد در مدح معصومین(علیه السلام)از حمایت حسین خان جرجیس فرزند ولایت حسین خان برجیس.ط.حیدرآباد هند.

سرور چمن(در سوانح امام حسن(علیه السلام)

اردو،از سید اولاد حسن بلگرامی هندی (معاصر).ط.

سرور الشیعة

فارسی،در احوال معصومین(علیه السلام)،از عبد اللّه بن ملکه جهان.خ.دیده شده.

سرور الشیعة-الاربعین

سرور صدور الاولیاء

ادعیه،از علم الهدی محمد بن محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،تألیف:1104 ق.خ.

آستان قدس،ش 3365(1109 ق).

-الحمد للّه الذی فطر ارواحنا...

سرور العارفین

ادعیه،ناشناخته.خ.دیده شده و ظاهرا با نسخه ای که مکرر به همین نام چاپ شده یکی است.

سرور العارفین

فارسی،احوال مختار،از نوروز علی بن محمد باقر بسطامی(-1309 ق)،تألیف:1265 ق.

خ.دیده شده.

-نحمدک اللهمّ یا من جعل سرور العارفین فی لقاء عطیاته...

سرور العاشقین

فارسی،تخمیس برخی عزلهای حافظ،از اسماعیل بن فخر الدین محمد نافذ بروجردی (-1335 ق).ط.مشهد(یا تبریز؟)،1333 ق.

سرور العباد

فارسی،رسالۀ عملیه،از فتاوی شیخ انصاری، جامع:محمد علی یزدی.ط.تهران،1283 ق؛ بمبئی،1302 ق و مکرّر.

سرور القلوب

فارسی،در معجزات پیامبر(صلی الله علیه و آله)و ائمّه(علیه السلام)، منسوب به سعید العلماء مازندرانی،ولی این

ص:192

انتساب مشکوک به نظر می رسد.

سرور المقبلین و نبهة الغافلین

حدیث،از علی بن حسین بن حیدر رضا عاملی رکینی عاملی(زنده در 1273 ق).خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الاوّل الآخر الظاهر الباطن...

سرور الموالی

شیخ محمد بن سلیمان بحرانی،که در چند مجلد تألیف کرده و برخی مجلّدات آن در کتابخانۀ صدر موجود بوده است.

سرور المؤمنین(فی احوال امیر المؤمنین)

سید احمد بن محمد حسینی اردکانی یزدی (-پس از 1238 ق).خ.آستان قدس،ش.

معلوم بالروایات)

سید رضی الدین علی بن موسی بن طاوسی حلّی (-664 ق)،تالیف:پس از 635 ق.این کتاب مجلد دهم و آخر«التتمّات و المهمّات»اوست و از آن در«جوامع السعادات»عبد الرحیم بحرانی نقل شده است.

السعادات

ادعیه،از شیخ شرف الدّین یحیی مفتی بحرانی یزدی، شاگرد محقق کرکی و نائب او در یزد.صاحب ریاض نسخۀ خط مؤلف را در یزد بوده است.

سعادات ناصریه-ترجمۀ اکسیر العبادة فی اسراء

الشهادة

فارسی،مقتل،از ملاّ آقا بن عابد دربندی (-1268 ق)که برای ناصر الدین شاه تلخیص و ترجمه کرده و اصل هم از اوست.ط.تهران، 1292 ق.

السعادات النجفیة

شرح دعا و عدیله،از شیخ اسد اللّه بن محمود گلپایگانی ایزد گشسب(-1303 ق).مذکور در «شمس التواریخ».

السعادة

نظم و نثر در اصول دین،اخلاق و فقه،از شیخ مهدی بن علی صحین ساعدی(-1296 ق).ط.

نجف،1371 ق.

السعادة

در وسائل رسیدن به سعادت،از سید محمد علی هبة الدّین شهرستانی(معاصر).مذکور در فهرست تألیفات او.

السعادة الابدیة(فی الاخبار العددیّة)

شیخ علی بن زین العابدین بارجینی یزدی (-1333 ق).مختصر این کتاب«روح السعادة» نام دارد.

السعادة الابدیة(فی ذکری مصائب العترة النّبویّة)

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(-1371 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

سعادت البشر(فی اثبات النبوة المطلقة و نبوة سید

من بشر)

فارسی،از شیخ محمد جواد بن غلام رضا قمّی.

ط.تهران،1358 ق.

سعادت حیات

فارسی،از طرف هیأت تحریریۀ مکتب اخوت کاظمین.ط.بغداد،1330 ش.

سعادت العرب

شیخ ابو عبد اللّه محمد بن احمد بصری(-320 ق).در بعض نسخ رجال نجاشی«سقاة العرب» آمده است.

سعادة المتأنق(فی توضیح حاشیة المنطق)

شرح حاشیۀ ملا عبد اللّه یزدی،از سید محمد حسین بن عبد الرسول طالقانی نجفی (1350 ق-)،تالیف:1370 ق.خ.موجود.

سعادة المسلمین(فی نصرة الدّین)

سید مهدی بن صالح موسوی قزوینی.ط.

السعادة الموجودة

حکیم ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی (-339 ق).مذکور در«اخبار الحکماء»قفطی.

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-428 ق).خ.آصفیه و رامپور هند.

-لو طرق العارف الی صرف المعروف عن المعارف

السعة و الرزق

حدیث،از شیخ ابو تراب کلباسی(-1337 ق)، تألیف:1373 ق.

-الحمد للّه الذی جعل الفقراء عیاله...

سعدخوانی،رسالۀ

شیخ سراج الدّین حسن معروف به فدا حسین لکهنوی(-1278 ق).مذکور در«تجلیات».

سعد السعود(للنفوس منضود)

در جمع قرآن و تفسیر بعضی مشکلات،از سید رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلّی (-664 ق).خ.آستان قدس،ش 1693

-(بعد المقدّمه)احمد اللّه جلّ جلاله الّذی اطّلع علی خزائن علمه

سعد و سعید

فارسی،مثنوی،از صادق بیگ صادقی کتابدار (سدۀ 10 ق).

سعد و همایون

فارسی،مثنوی،از عبد الرحیم اصفهانی شیرازی (سدۀ 8 ق)که در 779 ق به نظم آورده.خ.

دانشگاه تهران.

- به نام آنکه عالم آفریدست

محمد بر خلایق برگزیدست

السعدیة

اصول دین و فروع،از علامه جمال الدین حسن بن مطهر حلّی(-726 ق)،که برای سعد الدین محمد ساوجی(-711 ق)وزیر خدابنده نگاشته است.ط.1315 ق(در مجموعۀ «کلمات المحققین»).خ.آستان قدس،ضمیمۀ 14347(983 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه المتفضّل بجعل الانبیاء واسطة...

السعدیة

نصر اللّه بن هبة اللّه زنجانی.مذکور در فهرست منتجب الدین.

السعدیة-التحفة السعدیة

ص:195

السعیدیة،الرساله

فارسی،در خواص السماء الحسنی،از صفی الدین علی بن حسین کاشفی(-ح 939 ق).

خ.موجود.

-سبحان من اوصل الی السعادة...

السعیدیه

علی قلی خان بن قرچقای خان.مذکور در «ریاض العلماء».

سعی الصفا

السفر للافطار لمن علیه قضاء مضیق

شیخ عبد اللّه مامقانی(-1351 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

سفرنامۀ ابراهیم بیگ-سیاحتنامۀ ابراهیم بیگ

سفرنامۀ آفریقا

فارسی،از سید علی بن سید امام شوشتری (-1359 ق).خ.دیده شده.

سفرنامۀ ابو طالب تبریزی---

ص:196

1326 ش(چاپ دوم).

سفرنامۀ اول شهید-روزنامۀ حکیم الممالک

سفرنامۀ بیت اللّه

فارسی،از میرزا علی خان اعتماد السلطنه (-1285 ق).خ.آستان قدس،ش 4125 (-1306 ق).

سفرنامۀ پاریس

فارسی،قصیده در شرح حال پاریس،از محمد علی بن محمد اسماعیل پیرزادۀ نائینی(-1321 ق).ط.تهران،1316 ق(ضمیمۀ رمان شوالی فوبلاس).

سفرنامۀ تاورنیه به ایران

فارسی،از بارون تاورنیه،ترجمۀ نظم الدوله ابو تراب خواجه نوری،ط.تهران،1331 ق.

سفرنامۀ(تبیان الملک)

فارسی،از میرزا رضا تبیان الملک.در نامه ای که به صاحب ذریعه نگاشته،آن را سفرنامه های عتبات،خراسان و رضائیه خوانده و تاریخ سفر اخیر را 1315 ق و 1341،ق نوشته است.

سفرنامۀ حجاز

سید محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).خ.موجود.

سفرنامۀ حجیه

فارسی،عرفانی،ناشناخته،تألیف:1173 ق.

نسخۀ آن در کتابخانۀ مرحوم آیت اللّه مرعشی بوده است.

- سالی به راه کعبۀ وصال پویان...

سفرنامۀ حجّ البیت

فارسی،از ملاّ ابراهیم بن درویش محمد کازرونی (-1334 ق).خ.موجود.

سفرنامۀ حج و راهنمای حجّاج

فارسی،از حسین ذو القدر شجاعی.ط.تهران، 1334 و 1335 ش.

سفرنامه در آفتاب ایران

فارسی،از ژاک هردووان،ترجمۀ مصطفی مذهب.ط.تهران،1324 ش.

سفرنامۀ خوارزم

فارسی،از رضا قلی خان هدایت.ط.پاریس، 1879 ق؛بولاق،1292 ق.در«مرآت البلدان ناصری»هم طبع شده و شفر آن را به فرانسوی ترجمه کرده است.

سفرنامۀ خوزستان

فارسی،از عبد الغفار نجم الملک(-1320 ق).

ط.تهران.

سفرنامۀ خوی

فارسی،از میرزا عبد الامیر شیخ الاسلام،که در آن به شرح رخدادهای فتنۀ خوی و ماکو در 1325 ق پرداخته است.ط.تبریز.

سفرنامۀ دمورگان

فارسی،از ژاک دمورگان فرانسوی،ترجمۀ جهانگیر قائم مقامی.ط.تهران،1335 ش.

سفرنامۀ رضوی

فارسی،از نظام العلماء محمد رفیع حسینی طباطبائی(-1326 ق)،در بیان رخدادهای سفر 1301 ق.ط.تبریز،1324 ق.

سفرنامۀ روح

فارسی،از محمد بن سلیمان فضولی.ظاهرا با «روح و بدن»که یاد شد یکی است.

سفرنامۀ سنگلاخ---

ص:197

است.ط.تهران،1338 ش.

سفرنامۀ شرلی

فارسی،از سر آنتوان شرلی و روبرت شرلی (معاصر شاه عباس اول)،ترجمۀ اوانس.ط.

تهران،1330 ق.

سفرنامۀ شیراز

فارسی،به نظم،از فضل اللّه بن داود(-1343 ق)،مذکور در آخر«مطلع الشموس».

سفرنامۀ شیکاگو

فارسی،از معین السلطنه محمد علی خان رشتی اصفهانی.ط.پاریس،1318 ق.

سفرنامۀ عتبات

فارسی،از سید جلال بن محمد حسین موسوی جزائری(-1316 ق).مذکور در«شجرۀ نوریّه».

سفرنامۀ عتبات ناصر الدین شاه

فارسی،سفرنامه سال 1287 ق.ط.تهران، 1289 ق.

سفرنامۀ عراق ناصری-سفرنامۀ ناصر الدین شاه به

عراق و بلاد مرکزی ایران

فارسی،مربوط سال 1309 ق.ط.تهران،1311 ق.

سفرنامۀ عتبات،مشهد و رضائیه

فارسی،از میرزا رضا تبیان الملک تبریزی.

سفرنامۀ مشهد مربوط سال 1315 ق و سفرنامۀ رضائیه مربوط سال 1341 ق بوده که خودش در نامه ای از آنها یاد کرده است.

سفرنامۀ عراق و ایران

اردو.ط.هند.

سفرنامۀ عراق و عجم

اردو.ط.هند.

سفرنامۀ سید علی بن عبد اللّه حویزی

تاریخ خانوادۀ مشعشعی خوزستان.خ.شهید مطهری.

سفرنامۀ غروی

فارسی،از نظام العلماء سید رفیع بن علی اصغر طباطبائی تبریزی.ط.تبریز،1313 ق.

سفرنامۀ فرنگستان-سفرنامۀ مظفر الدین شاه به

اروپا

فارسی.ط.تهران؛سفر دوّم.ط.تهران،1320 ق.

ص:198

سفرنامۀ حاج میرزا مشتری به مکّه

فارسی،به نظم،از حسام الشعراء محمد ابراهیم مشتری(-1305 ق).ط.تهران،1300 ق.

سفرنامۀ مکّه

فارسی،از مخبر السلطنه مهدیقلی خان هدایت.

ط.تهران،1330 ش.

- ای نام تو با هزار اعزاز

برنامۀ کاینات آغاز

سفرنامۀ مکّه

فارسی،از امین الدّوله علی بن مجد الملک محمد (-1322 ق).ط.تهران،1328 ش(چاپ دوّم).

سفرنامۀ مکّه

فارسی،از شیخ میرزا علی صدر الذاکرین در 1325 ق.در 2 مجلد.

سفرنامۀ مکّه

فارسی،از نائب الصدر شیرازی.ط.بمبئی.

سفرنامۀ منظوم

فارسی،مثنوی،در شرح سفرناصر الدین شاه به مازندران خ ملّی تهران.

- بیومی که اردوی شاه جهان

ز تهران برون شد به مازندران

سفرنامۀ منظوم-سفرنامۀ اروپا

فارسی،مثنوی در شرح سفر ناصر الدین شاه به اروپا در 1290 ق،از عیوق،خ.ملّی تهران.

- نخستین بر زبانم گشت جاری

سپاس ذات پاک کردگاری

سفرنامۀ منظوم-مرغابیه

فارسی،مثنوی،از میرزا ابراهیم سری پوده ای (-1369 ق).

سفرنامۀ منظوم-سفرنامۀ کرمان

فارسی،مثنوی،از بنان السلطنه میرزا اسماعیل ثاقب آشتیانی تبریزی،معاصر ناصر الدین شاه (-1313 ق).خ.دانشگاه تهران.

سفرنامۀ منظوم-سفرنامۀ مکه

فارسی،مثنوی،از میرزا جلایر معاصر محمد شاه قاجار(-1264 ق).خ.ملّی تهران.

- محمد شه شهنشاه جوانبخت

که برخوردار باد از تاج و از تخت

سفرنامۀ منظوم

فارسی،مثنوی،از حاتم بن حسن بن محمد خان خوئی که در حدود 1311 ق در 40 سالگی سروده.خ.ملک.

- ستایش و سپاس مر حضرت معبودی...

نخستین چو هنگام دفتر کنم

فارسی،از محمد حسن خان اعتماد السلطنه.ط.

تهران،1294 و 1314 ق.

سفرنامۀ ناصر الدین شاه به خراسان

فارسی،نیز از محمد حسن خان اعتماد السلطنه.

ط.تهران،1300 ق.

سفرنامۀ ناصر الدین شاه به خراسان---

ص:200

سفلیس دهان

فارسی،از مریم ناهید میرهادی.ط.تهران، 1332 ش.

سفلیس و سوزاک

فارسی،از پرویز صدیق.ط.تهران،1311 ش.

السفور و الحجاب

در وجوب حجاب،از سید محسن امین عاملی (-1371 ق).

سفیان و یثرب

فارسی،در نبرد حضرت پیامبر(صلی الله علیه و آله)با سفیان و نبرد حضرت امیر(علیه السلام)با عمرو بن عبدود.خ.

دانشگاه تهران.

-لشکر کشیدن سفیان به جانب یثرب زمین...

که سفیان دگر باره از راه کین

ز بطحا بیامد به یثرب زمین

السفیانیة

در مثالب بنی امیه،از سید محمد علی هبة الدّین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

السفیر-سفیر الغبراء

سفیر الحسین

احوال مسلم بن عقیل،از شیخ عبد الواحد بن احمد مظفّری(-1310 ق).ط.نجف،1956 م (چاپ دوم).

السفیر العرشی(فی تفسیر آیة الکرسی)

فارسی و عربی،تفسیر آیة الکرسی،از سید صدر الدین محمد بن غیاث الدّین منصور دشتکی شیرازی،معروف به صدر الدین ثانی(سده 10 ق)که در 2 جزء برای فرزندش غیاث الدّین منصور نگاشته است.خ.شهید مطهری.

-اللّه لا اله الاّ هو الحّی القیّوم نبهنا عن سنة شبهة الاوهام...

سفیر الغبراء و الخضراء

نجوم،از غیاث الدّین منصور دشتکی(948 ق).

خ.آستان قدس،ش 5337(957 ق).

-تبارک الذی بسط الارض مهادا

السفینة

مجموعۀ فوائد،از سید میرزا ابو طالب(ظاهرا نوادۀ میر فندرسکی).خ.آستان قدس.

السفینه

کشکولگونه ای از ملا صفی الدّین بن محمد ظهیر که در حدود 1081 ق گردآورده.خ.آستان قدس.

سفینۀ اثنی عشریة

گجراتی،عقائد،از سید محمد حسین بن محمد بن نعمت اللّه شوشتری ناشر الاسلام(-1305 ق).

خ.دیده شده.

سفینه الاحکام

فقه،از ملا محمد سمیع بن محمد علی یزدی (سدۀ 13 ق).خ.دیده شده.

سفیة الادعیة و الزیارات

جامع از متأخرین بوده.ط.

سفینة الانشاء

فارسی،منشآت میرزا محمد فروغ منشی نائینی (-پیش از 1269 ق)گردآوری اسد اللّه نائینی که در 1269 ق کار جمع آن را به پایان رسانیده.خ.

شهید مطهری.

-منشیان فصیح اللسان را فروع انجمن...

سفینة الاوفاق و النیرنجات

ناشناخته.نسخۀ آن در کتابخانۀ ایروانی تبریز موجود بوده.

سفینة الاولیاء

فارسی،تذکرۀ عرفا،از شاهزاده محمد دار اشکوه فرزند شاه جهان.ط.لکهنو،1874 م و مکرّر.

سفینۀ اهل البیت(علیه السلام)

فارسی،در احوال و سیر،ناشناخته،تالیف:

1079 ق به نامه سلطان علی عادلشاه.خ.

ص:201

خوانساری نجف.

-الحمد للّه الذی احکم قواعد الاحکام...

سفینة البحار

فهرست«بحار الانوار»،از شیخ عباس بن محمد رضا قمّی(-1359 ق).ط.نجف، 1352-1355 ق.

السفینة البغدادیة

کفعمی آن را از مآخذ«البلد الامین»که در 868 ق تألیف کرده شمرده است.

سفینة البکاء

اردو،مقتل،از سید زاهد حسین چارجوی هندی.

ط.هند.

سفینۀ بهترین اشعار

فارسی،جامع:وحید دستگردی.ط 1311 ش.

مذکور در مجلۀ ارمغان.

سفینۀ بی خبر

فارسی،از میر عظمت اللّه بی خبر بلگرامی، تألیف:1141 ق.از مآخذ«خزانۀ عامره».

سفینۀ بی قرینه

فارسی،در آداب و خواص دعای سیفی،از شیخ حسن بن محمود بستی.خ.موجود.

-سپاس بی حد و شکر بی عد خدای را که اهل الیقین را...

سفینۀ توفیق

فارسی،ترجمۀ«شرایع الاسلام»محقق حلّی،از عبد الصمد بن عاشور تبریزی که در 1101 ق بنام شاه سلیمان صفوی نگاشته است.مؤلف «دانشمندان آذربایجان»نسخۀ آن را دیده بوده است.

سفینه الخائض(فی بحر الفرائض)

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(-1371 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

سفینۀ خوشگو-تذکرۀ خوشگو

سفینة الرّاکب(فی بحر محبّة علیّ بن ابیطالب)

سید محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی حلّی (-1300 ق)،در شرح حدیث«حبّ علی حسنة لا تضّر معها سیّئّة».خ.موجود.

سفینۀ سکینة

فارسی،مثنوی،از تقی الدین اوحدی بلیانی (-1030 ق).مذکور در«شهرآشوب در شعر فارسی».

سفینة الشهداء

اردو،مراثی،ط.هند.

سفینۀ طالبی-کتاب احمد

فارسی،از حاج ملا عبد الرحیم بن ابی طالب نجارزاده طالب اوف تبریزی.ط.استانبول، 1314-1319 ق(در 3 مجلد)،1311 ق.

سفینۀ غزل

فارسی،از علی شمس آبادی و ترابی،ط.تهران.

سفینة العلم---

ص:202

سفینة المحمود

فارسی،تذکرۀ شعراء،از محمود میرزا بن فتحعلی شاه قاجار(-1214 ق)که جزئی از اجزاء «مجمع المحمود»یا«مجمع محمودی»اوست.

سفینه المساکین لنجاة الشاکین

احکام شکوک نماز،از شیخ عبد اللّه بن معتوق قطیفی(-1362 ق)که تمام آن در«الازهار الارجیۀ»شیخ فرج درج است.

سفینة المسکین و ذخیرة المستکین

ادعیه،از شیخ حسین بن علی قدیحی مؤلف «انوار البدرین»،تألیف:1359 ق.خ.دیده شده.

-بعد الحمد للّه علی نعمه الوافرة...

سفینة النجّاة(فی المهلکات و المنجیات)

فارسی،از شیخ ابو الفضل بن حسین خراسانی.ط.

تهران،1364-1365 ق.

سفینة النّجاة

اردو،ادعیه.ط.هند.

سفینة النجاة

رسالۀ عملیه،از شیخ احمد بن علی آل کاشف الغطاء(-1345 ق).ط.نجف،1338 ق و مکرّر.ترجمۀ فارسی آن«عین الحیاة»نام دارد.

سفینة النجّاة

فقه،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی(-ح 1316 ق)،در 7 مجلد،«معین العوام»او که به طبع رسیده از این کتاب برگرفته شده است.

سفینة النجّاة

ادعیۀ وبا و طاعون،از ملا محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1263 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

سفینة النجاة

در امامت،از ابو المحامد حامد بن احمد صفاری انصاری.خ.آستان قدس.

سفینة النجاة(فی معرفة ائمّة الهداة)

سید محمد حسین بن عبد الصمد حسینی خاتون آبادی.خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه ربّ العالمین الذی هدانا الی الدّین القویم

سفینة النّجاة(فی فضائل الائمّة الهداة)

سید خلف بن عبد المطلب حویزی مشعشعی (-1074 ق).در«حجة الخصام»سید شبر از آن نقل شده است.

سفینة النّجاة

فارسی،از سید صدر الدین بن اسماعیل موسوی عاملی اصفهانی(-1373 ق).ط.تهران،1366 ق(چاپ سوم)و 1372 ق.

سفینة النجاة

اخلاق،از ملاّ محمد طاهر شیرازی که در کتاب «عطیة ربّانی»به آن ارجاع داده است.

سفینة النّجاة(فی تخطئة الثقات)

شیخ معین الدّین ابو المکارم سعد بن ابیطالب معروف به نجیب رازی.مذکور در فهرست منتجب الدّین.

سفینة النّجاة(فی مناقب اهل البیت الائمّة الهداة)

حافظ ابو محمد عبد الرّحمان بن احمد مفید نیشابوری،شاگرد شریف رضی و سید مرتضی.

در احوال سید الشهداء(علیه السلام)،از شیخ غلام حسین بن محمد صادق نجف آبادی(-1345 ق).جزء پنجم«سفن النجاة»اوست.

سفینة النجّاة

ملاّ فضل علی بن شاهویردی،معاصر شاه سلیمان صفوی(-1106 ق)که در کتاب «الاوفی»به آن ارجاع داده است.

سفینة النجّاة:(الی طریق الحق و سبیل الهداة)

اصول،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق).خ.آستان قدس،ش 6934 (1134 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی نجانا بسفینة اهل بیت نبیه...

سفینة النجّاة

کلام،از محمد بن عبد الفتاح تنکابنی معروف به سراب(-1124 ق).خ.آستان قدس،ش 147 (1102 ق)و چند نسخۀ دیگر.

سفینة النجّاة

ملا محراب اصفهانی.مذکور در فهرست کتب خریداری شده از سید محمد یزدی.

سفینة النجاة

فارسی،شرح منظومۀ«اثنا عشریۀ»بحر العلوم، از نوروز علی بن محمد باقر فاضل بسطامی (-1309 ق)،تألیف:1281 ق.ط.تهران، 1286 ق.

سفینة النجّاة

فارسی،ادعیه و اعمال،از سید محمد هاشم بن ابراهیم موسوی بوشهری(سدۀ 13 ق).خ.موجود

-الحمد للّه قاضی الحاجات...

سفینة النجاة

فارسی،مثنوی،از میرزا قاسم زاهد اصفهانی،که در 1102 ق سروده.خ.دانشگاه تهران.

- به نام خداوند کون و مکان

خردبخش جان کردگار جهان

سفینة النجّاح

ادعیه،ناشناخته،خ.آستان قدس.

سفینۀ ظم و نثر

فارسی،ناشناخته،از مآخذ«دانشمندان آذربایجان».به همین نام 2 نسخه در آستان قدس موجود است:ش 4493(1055 ق،به خطّ جامع:محمد جعفر)و ش 4451.

سفینۀ نوح

شیخ شرف الدین محمد مکّی بن ضیاء الدّین محمد(سدۀ 12 ق)،از دودمان شهید اول.

مذکور در اجازۀ مؤلّف برای شیخ محمد رضا تبریزی،در آخر«الشّفا»فی اخبار آل المصطفی».

سقّاء سکینه

اردو،در رثاء عباس(علیه السلام)،از سید بشیر حسین

ص:204

مدرّس هندی.ط.هند.

سقاخونه

فارسی،از رامی(یا جمال شهران)40.تهران، 1328 ش.

سقراط

فارسی،از اندره گرسون،ترجمۀ کاظم میرعمادی اصفهانی.ط.تهران،1328 و 1343 ش.

سقراط(زندگانی و افکار و عقاید)

فارسی،از کورامایسون،ترجمۀ امیر حسین ایلخانی بختیاری.ط.تهران،1333 ش.

سقراط در زندان

فارسی،از افلاطون،ترجمۀ رضا کاویانی و محمد حسن لطفی.ط.تهران،1343 ش(چاپ دوم).

سقط الدّر فی احکام الکر

ابو المجد محمد رضا بن محمد حسین اصفهانی نجفی(-1361 ق).

سقط الزند

دیوان اشعار ابو العلاء احمد بن عبد اللّه معرّی (-449 ق).ط.مصر.

سقطات العجلة

ابو الحسن احمد بن محمد بن علی بن عمر بن ریاح قلاء سواق.نجاشی آن را به 2 واسطه از مؤلف روایت کرده است.

سقوط پاریس

فارسی،از ایلیا ارنبورگ،ترجمۀ ذبیح اللّه منصوری.ط.تهران.

سقوط دنیا

فارسی،از علی حق پرست.ط.تهران،1324 ش.

سقوط فرانسه(جلد دوّم خاطرات چرچیل)

فارسی،ترجمۀ ذبیح اللّه منصوری.ط.تهران، 1334 ش.

سقوط قهرمان

فارسی،از ایگور گزنکو،ترجمۀ هوشنگ مستوفی.ط.تهران،1335 ش.

سقوط قسطنطنیه

فارسی،از برناردین کیلتی،ترجمۀ مصطفی مقرّبی.ط.تهران،1339 ش.

السقیفة،کتاب

ابو صالح سلیل بن احمد بن عیسی(سدۀ 3 ق).

دیلمی در«غرر الاخبار»از آن نقل کرده است.

السقیفة،کتاب

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی،که از امام باقر(علیه السلام) روایت کرده است.

السقیفة،کتاب

ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی(-283 ق).

مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ طوسی.

السقیفة

شیخ محمد رضا آل مظفر نجفی(معاصر).ط.

نجف،1368 و 1373 ق.

السقیفة،کتاب

ابو عیسی محمد بن هارون وراق.مذکور در رجال نجاشی.

السقیفة و بیعة ابی بکر،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).

السقیفة و فدک،کتاب

ابو بکر احمد بن عبد العزیز جوهری(سدۀ 4 ق).

مذکور در«شرح نهج البلاغۀ»ابن ابی الحدید و فهرست شیخ طوسی.

سقیفه و اختلاف در تعیین خلیفه

فارسی،از علامه شیخ رضا مظفر،ترجمۀ ابو القاسم سحاب بن محمد زمان تفرشی.ط.

تهران،1334 ش.

ص:205

سقیفۀ بنی ساعده

فارسی،در وقایع پس از درگذشت پیامبر(صلی الله علیه و آله).

ط.

سکنجبیه(یا طب اللیله)

فارسی،مطایبات،از میرزا ابو القاسم فرهنگ شیرازی(-1309 ق).ط.خ.آستان قدس،ش 8949.

سکندرنامه

فارسی،مثنوی،از خواجه حسین ثنائی مشهدی (-996 ق).خ.ملک.

- به نام جهان بخش ملک آفرین

سرا پرده افراز چرخ برین

سکندرنامه-خردنامۀ سکندری

فارسی،مثنوی،از نور الدین عبد الرحمان جامی (-898 ق).درج در«هفت اورنگ».

سکندرنامه

فارسی،مثنوی،از مقصود عالم لکهنوی،شاگرد غالب.مذکور در«صبح گلشن».

سکندرنامۀ بحری---

ص:206

(-1333 ق).خ.مرعشی قم.

سلاح شب

فارسی،از ژان بروله،،ترجمۀ احمد صادق.ط.

تهران،1329 ش.

سلاح العابدین و انیس الذاکرین

ادعیه و اعمال،از سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق).خ.موجود.

-الحمد للّه الذی بذکره تطمئن القلوب...

السلاح الماضی(فی احکام القاضی)

در مسائل قضا و شهادات،از شیخ حسن بن جعفر کاشف الغطاء،مؤلّف«انوار الفقاهه».خ.آستان قدس،ش 8218(-1256 ق)

-الحمد للّه الذی علّم بالقلم...

سلاح المؤمن و اصلاح المهیمن

در بیان سند دعای سیفی،از میرزا محمد بن عبد النّبی اخباری نیشابوری(-1232 ق)، تألیف:1227 ق.خ.حسینیۀ آشوریهای نجف.

-الحمد للّه و سلام علی عباده الذین اصطفی...

سلاح المؤمن

ادعیه،از محمود بن میر علی مشهدی معاصر حرّ عاملی.مذکور در«امل الآمل».سید محسن عاملی نسخۀ یکی از مجلّدات آن را داشته است.

سلاح المؤمنین

فارسی،ادعیه،از امیر ابراهیم بن معصوم تبریزی (-1149 ق).خ.آستان قدس،ش 7705.

السلاسل(فی الحاق الاواخر بالاوائل)

رجال،از شیخ محمد بن عبد اللّه بحرانی(-1170 ق).خ.موجود.

-الحمد للّه الذی تلألأت انوار بهائه

سلاسل الحدید(علی عنق العنید عبد الوهاب فرید)

رد«اسلام و رجعت»،از میرزا عبد الرزاق مجتهد حائری.ط.تهران،1318 ش.

سلاسل الحدید(فی تقیید اهل التقلید)

سید ماجد بن هاشم جد حفصی(-1028 ق).

مذکور در«تاریخ علماء البحرین».

سلاسل الحدید(و تقیید اهل التقلید بما انتخب من

شرح نهج ابن ابی الحدید)

در فضائل ائمّه(علیه السلام)،از سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

سلاسل الحدید(لتقیید ابن ابی الحدید)

در ردّ برخی از مطالب«شرح نهج البلاغه»،از شیخ یوسف بن احمد درازی بحرانی(-1186 ق).خ.موجود.

-الحمد للّه الذی جعل حبّ السادة الاشباح...

سلاسل الذهب(فیما یرویه العترة عن سید العجم و

العرب)

احادیث مروی از پیامبر(صلی الله علیه و آله)به وسیلۀ ائمّه (علیه السلام)،از شیخ محمد بن علی اکبر تبریزی(معاصر) مذکور در فهرست تألیفات او.

سلاسل الذهب(المربوطة بقنادیل العصمة الشامخة

الرتب)

سید نصر اللّه بن حسین فائزی حسینی شهید (-1168 ق).مذکور در اجازۀ معروف سید عبد اللّه جزائری.

السلاسل الذهبیّة

کشکول گونه ای از سید محمد صادق بن حسن آل بحر العلوم(معاصر)که از مآخذ«اعیان الشیعة» است.

سلاسل الرّوایات و طرق الاجازات

نیز از سید صادق آل بحر العلوم.تالیف:1353 ق.

السلافة البهیّة(فی الترجمة المیثمیة)

احوال کمال الدّین میثم بحرانی(-679 ق)،از سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی بحرانی(-1121 ق).درج در کشکول بحرانی.تألیف:1104 ق.

ص:207

سلافة العصر(فی محاسن اعیان العصر)

احوال اعیان سدۀ 11 ق،از سید صدر الدین علی بن احمد حسینی شیرازی معروف به سید علی خان مدنی(-1120 ق):تالیف 1081- 1082 ق.ط.مصر،1324 ق.خ.آستان قدس، ش 4826(1233 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-یا من اودع جواهر الکلم

سلافۀ نخبه

برگزیدۀ«النخبة الکلباسیة»مطابق فتاوی میرزا محمد حسن شیرازی(-1312 ق)،از حسن میرزا بن محمد مهدی هندی که به نام نواب محمد علی خان برگزیده.خ.دیده شده.

سلافة الوزارة

فارسی،عرفان،در اسرار نبوّت و ولایت،از علی محمد خان نظام الدوله متخلص به شعراء،ط.

(ضمن«الفوائد البهیّة»از فرزندش).

سلالة الاجتهاد---

ص:208

السلسبیل المسلسل بالدلیل

سید صدر الدین محمد بن نصیر الدین طباطبائی اردکانی،معاصر علاّمه مجلسی.خ.موجود.

السلسلات

مجموعۀ اجازات،از سید شهاب الدّین مرعشی تبریزی،در 3 مجلد:اجازات علمای شیعه به سید،اجازات اهل سنّت و زیدیّه و اجازات سید به دیگران.

سلسله

فارسی،مثنوی،از نویدی شیرازی(-988 ق).

درج در«خمسۀ او».

سلسلة الائمّة الاثنی عشر

ناشناخته.خ.بشیر آغا استانبول.

سلسلة الترتیب

سلسلة العارفین و تذکرة الصادقین-سوانح الایّام

فی مشاهدات الاعوام

فارسی،احوال شاه نعمت اللّه ولی و دودمانش،از فتح اللّه(یا صنع اللّه)نعمت اللّهی.ط.بمبئی، 1307 ق.

سلسلۀ فلاسفۀ ایران در اسلام

فارسی،در احوال غزالی،از سید محمد صادق نشأت.ط.تهران،1329 ش.

سلسلۀ مشایخ طریقت

فارسی،مثنوی،از محمد زمان ساقی خراسانی (-1286 ق).خ.مجلس(در دیوان او).

سلسلۀ مشایخ عرفا

فارسی،مشایخ ذهبیّه،از سید ابو القاسم بن محمد نبی شریفی حسینی شیرازی(-1285 ق).

خ.ملک.

-بدان ای صدیق صدیق و سرمست بادۀ تحقیق...

سلسلة الموجودات و تسلسل الاسباب و المسببات

فارسی،از شیخ الرئیس ابن سینا.خ.خوانساری نجف؛آستان قدس،ش 639

ص:209

سلسله نامی

فارسی،مثنوی،از رضا قلی میرزا مجنون مراغه ای(سدۀ 14 ق).ط.تهران،1322 ق.

سلسلۀ نسب صفویه

فارسی،از شیخ حسین بن ابدال پیرزاده زاهدی گیلانی،معاصر شاه سلیمان صفوی.ط.برلن، 1303 ش.

السلطان،کتاب

در معتقدات اشاعره،از علاّمه جمال الدّین حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی(-726 ق).

مذکور در برخی از تصانیف عبد الرحمان ابن عتایقی.

السلطان،کتاب

شیخ صدوقی ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

سلطان الانساب

فارسی،مثنوی،از داود اصفهانی،که در آن نسب شاه سلطان حسین صفوی را تا قصی بن کلاب یاد می کند.

السلطان المبین(لمعرفة دعاة الدّین)

میرزا محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق).

خ.مرعشی قم.

السلطان المفرج عن اهل الایمان

سید بهاء الدین عبد الکریم بن عبد الحمید حسینی نیلی از مشایخ ابن فهد حلّی در«بحار الانوار»از آن نقل شده.

السلطان العلوم

فارسی،شرح حال نواب عثمان علی خان بهادر حاکم حیدرآباد(جلوس:1329 ق)،از فتح اللّه بن عبد الرحیم مفتون یزدی.ط.حیدرآباد دکن،(-1357 ق).

سلطان نامه-نه سپهر

فارسی،مثنوی،از امیر خسرو بن سیف الدّین محمود دهلوی(-725 ق).ط.کلکته،1328 ش.

سلطان نامۀ گرامی

فارسی،تاریخ جنگ روس و عثمانی در 1294 ق،از عباس بن احمد رفعت شروانی هندی.ط.

بمبئی،1304 ق و مکرّر.

السلطانیّه

رشید الدین فضل اللّه بن ابی الخیر وزیر همدانی (-718 ق)،مشتمل بر اصل و ذیل در فوائد سلطان و فضائلش،درج در مجموعۀ رشیدی.

سلطانیه

فارسی،در توحید،نبوت و امامت،از حاج محمد کریم بن ابراهیم خان کرمانی(-1288 ق).ط.بمبئی،1277 ق؛تبریز،1278 ق.

السلطانیّة الاحمدیه،الرساله

در عصمت نبوی،از سید جلال الدّین بن شرفشاه، حسینی(سدۀ 9 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

سلطنت

فارسی،از الکساندر دوما،ترجمۀ کیومرث قهرمانی.ط.تهران.

سلطنت

فارسی،از الکساندر دوما،ترجمۀ غلام رضا بختیاری اقبال السلطان ط.تهران،1336 ق.

سلطنت قباد و ظهور مزدک

فارسی،از کریستن سن،ترجمۀ نصر اللّه فلسفی و احمد بیرشک.ط.تهران،1306 ش و مکرّر.

سلطنت مشروطه

فارسی،ط.تهران.

سلک البیان(فی کشف مشکلات القرآن)

فارسی،از محمد جعفر بن سیف الدّین استرآبادی (-1263 ق).ط.بمبئی،1309 ق.

سلک الذهاب الی ربّ الارباب

فارسی،از سید محمد علی بن محمد حسینی شاه

ص:210

عبد العظیمی(-1334 ق).ط.نجف،1327 ق.

سلک اللئالی

تاریخ،ناشناخته،خ.مراد افندی استانبول.

السلم-جام جم(از حزین)

السلم و احکامه

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی.

سلمان الفارسی

شرح حال،از شیخ عبد اللّه سبیتی،ط.صیدا، 1358 ق.

سلمان پاک(و نخستین شکوفه های معنویت اسلام و

ایران)

فارسی،از لوئی ماسینیون،ترجمۀ علی شریعتی.

ط.مشهد.

سلمان محمّدی

اردو،شرح حال،از سید شوکت علی.ط.هند.

السلمانیّة(یا السلیمانیه)

بیان قاعدۀ«نفی الضرر و الضرار»،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

سلمانیّه

فارسی،فضائل سلمان،ابو ذر،عمار و مقداد،از محمد کاظم ابن محمد شفیع هزار جریبی (-1234 ق).

سلم الاصول---

ص:211

(-1348 ق).درج در«الازهار الارحیة».

سلمی(و عبد الرحمان)

فارسی،از جرجی زیدان،ترجمۀ عبد الحسین میرزا بن طهماسب میرزا.ط.تهران،1321 ق.

سلوان المطاع(فی عدوان الاتباع)

محمد بن حجیه محمد،برای ابو عبد اللّه محمد بن قاسم علوی تألیف کرده در 5 سلوان و 5 باب:

تفویض،تأسی،صبر،رضا و زهد.خ.دیده شده.

سلوة الاولیاء(فی سیرة الانبیاء)

دوّمین کتاب از 8 کتاب«یواقیت السیر»تألیف امام مهدی احمد بن یحیی یمنی(-840 ق).خ.

موجود.

سلوة الحزین-الهدهدیة

سلوة الحزین

ادعیه،از قطب الدّین حسین بن سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).در«فضائل السادات»از آن نقل شده.

سلوة الشیعة

اشعار منسوب به علی بن ابیطالب(علیه السلام)،جامع:

ابو الحسن علی بن احمد پنجگردی نیشابوری (-513 ق).مذکور در«انوار العقول».138 بیت از آن در کتابخانۀ شهید مطهری موجود است.

سلوة الشیعة و قوّة الشّریعة

فارسی،رد صوفیه،از مطهر بن محمد مقدادی، تالیف:1060 ق.خ.مرعشی قم.

-(بعد الحمد)چنین گوید ساکن زاویۀ نامرادی مطهر بن محمد مقدادی...

سلوة الغریب(واهبة الادیب)

دیوان ابو النوادر شیخ جابر بن عبد الحسین.ط.

سلوة الغریب و اسوة الادیب

سفرنامۀ هند،از صدر الدین علی بن احمد حسینی شیرازی معروف به سید علی خان مدنی (-1120 ق)،تألیف:1075 ق.ط 1306 ق.

خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الذی جعل الارض مهادا

سلوة الغریب و مسامرة الحبیب

مجموعۀ احادیث،از علی اکبر بن محمد باقر عراقی(-1371 ق)،تالیف:1341 ق.خ.

مرعشی قم(خط مؤلف،ناقص الاول).

سلوک،رساله در

فارسی،از شیخ اسماعیل(سدۀ 13 ق)خ.

موجود.

سلوک،رساله در

فارسی،ناشناخته،مؤلّف از متأخرین و نسخۀ مؤرخ 1298 ق آن در کتابخانۀ مشکات موجود بوده است.

-ای دوستان سلوک سبیل حضرت ربّ العالمین...

سلوک،در رساله در---

ص:212

سلوک الملوک

فارسی،در 5 باب،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی،شاگرد شیخ بهائی،خ.آستان قدس،ش 3549(1073 ق).

سلوک الملوک مظفری

فارسی،از عباسقلی خان بن محمد تقی خان سپهر (-1340 ق).گفته ها و اندرزهای سلاطین و حکیمان باستان است که به دستور مظفر الدین شاه گردآوری شده.خ.مرعشی قم.

سلوک الولاة(علی ما قرّر فی احادیث الائمة الهداة)

-آداب الولاة

فارسی،ترجمۀ عهدنامۀ مالک اشتر،از محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1110 ق).

خ.شهید مطهری.

-الحمد للّه و سلام علی عباده...

سلیم بن قیس،کتاب---

ص:213

حسن یزدی مشهدی(-ح 1310.ق).مذکور در «نواصیص العجب»مؤلّف.

السماء المدرار(فی الاصول و الاخبار)

مفتی میر محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی (-1306 ق).مذکور در«تجلیات».

سماء المقال(فی علم الرجال)

شیخ ابو الهدی بن ابی المعالی کلباسی(-1356 ق)،در 4 رکن.ط.قم،1332 ش.

السماء و العالم

مجلد چاردهم بحار الانوار که مکررا به طبع رسیده.

السماع و بیان حکمه

ابو العباس احمد بن محمد ازدی اشبیلی معروف به ابن الحاج(-647 یا 651 ق).مذکور در«بغیه الوعاة»و«کشف الظنون».

سماع طبیعی

فارسی،از شیخ الرئیس ابن سینا(برگرفته از شفا)،ترجمۀ ذکاء الملک محمد علی بن محمد حسین فروغی.ط.تهران،1319 ش.

سماور(یا گفتگوی قند و چای)

فارسی،مثنوی،از مسکین ناظم الکتاب.ط.

سماویه

فارسی،در آیات وارده در آفرینش آسمان و ستارگان،از ملک الاطبّاء میرزا محمد تقی معروف به آقا بابا شیرازی.ط.تهران،1283- 1285 ق.

السمة(فی معرفة الائمّة)---

ص:214

السموم،کتاب

کیمیا،از جابر بن حیّان(-200 ق).خ.تیموریۀ قاهره.

سموئیل جانسون

فارسی،از سر ریدر بولارد،ترجمۀ لطفعلی صورتگر.ط.تهران،1943 م.

سموم قتاله

فارسی،از سید محمد تقی بن علی محمد،نوادۀ میرزا محمد حسن شیرازی.ط.تهران،1368 ق.

سموم نافعه

فارسی،ناشناخته.خ.آستان قدس.ش 5092.

-طریق خوردن بعض سمها...

سمیر الحاضر و متاع المسافر

کشکول گونه ای از شیخ علی بن محمد رضا آل کاشف الغطاء(-1350 ق)،تالیف:1343 ق.

-الحمد للّه ذی المجد و الآلاء...

سم الیهودیّة للنبّی(صلی الله علیه و آله)رسالة فی

تاج العلماء سید علی محمد بن دلدار علی لکهنوی (-1312 ق).مذکور در«مشاهیر علماء الهند».

سمیولوژی اعصاب

فارسی،از سید ابراهیم چهرازی.ط.تهران، 1334 و 1340 ش.

سمیولوژی

فارسی،از صادق پیروز عزیزی.ط.تهران، 1327 ش.

سنابرق(فی شرح البارق من الشّرق)

شرح دعاء رجب،از سید جعفر بن اسحاق دارابی کشفی(-1267 ق).خ.آستان قدس 3369 (1255 ق)و چند نسخۀ دیگر.

سنام المعالی

شریف ابو الحسن محمد بن احمد معروف به ابن طباطبا(-322 ق).مذکور در وفیات ابن خلکان.

السنّة،کتاب

ابو عبد اللّه حسین بن یزید نوفلی نخعی که ابراهیم بن هاشم قمّی از او روایت کرده است.

السّنة،کتاب

شیخ صدوقی ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمّی(-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

السنة،کتاب

شیخ ابو الفتوح مظفر بن علی حمدانی از سفیران حضرت حجّت(علیه السلام).مذکور در فهرست منتجب الدین.

السّنة و البدعة

شیخ ابو جعفر محمد بن علی بن قاسم مرکب فقیه، که شیخ منتجب الدّین به واسطۀ سید مصطفی از او روایت کرده است.

السنّة و الجماعة(و ذم الهوی و ترک الخوارج فی

الفتن)

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).

سنّة الاربعین(فی سنة الاربعین)

چهل حدیث،از امام سید ضیاء الدین ابو الرضا فضل اللّه علی بن عبد اللّه حسنی راوندی(-پس از 548 ق).ابن طاوس در«الیقین»از آن نقل کرده است.

سنّت خاموش

اردو،از سید سجاد حسین هندی.ط.

السنّة السرمدیّة

حکمت،از ابو الغنائم عبد الرزاق بن جلال الدّین کاشانی(-730 ق).خ.آستان قدس،ش 5969 (1263 ق)و یک نسخۀ دیگر.

-(بعد الحمد)و بعد فان السنّة الالهیّة من حیث امتدادها...

سنّة الصّلاة

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در رجال نجاشی.

ص:215

سنّة الهدایة(لهدایة السنّة)

فارسی،امامت،از آقا محمد علی ابن وحید بهبهانی(-1216 ق).خ.آستان قدس،ش 148 (1193 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-احمده علی نواله مصلیا...

سنجش هوش

فارسی،از محمد تقی دانشور.ط.تهران،1317 ش.

سنجل الارواح-سجنجل الارواح

السنح النفیس(فی محاورة آدم و ابلیس)

شمس الدّین محمد بن ابی طالب ابن حمزۀ موسوی حائری.نسخۀ مؤرخ 955 ق.آن نزد شیخ عباس قمی موجود بوده است.

سندباد،پندهای

فارسی،پندنامۀ منظوم،از حکیم الفضل الدّین ابو بکر بن اسماعیل ازرقی هروی(-526 ق)که در دیوان خویش از آن یاد کرده است.

سندبادنامه

فارسی،اخلاق،از ظهیر الدین محمد بن علی ظهیری سمرقندی،تحریر:556 ق.این کتاب را نخست خواجه عمید الفوارس قناورزی در 389 ق از پهلوی به فارسی برگردانیده بوده است.ط.

استانبول،1948 ق؛تهران 1333 ش.

سند الحرز الیمانی

ادعیه،ناشناخته.در مجموعه ای دیده شده.

سن در ایران

فارسی،از جلال افشار.ط.تهران.

سند دعاء الخضر

شیخ محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی(-1318 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی دلّ علی قدمه...

سند السعادات(فی حسن خاتمة السادات)

فارسی،از میر غلام علی بن سید نوح آزاد بلگرامی.ط.بمبئی،(-1308 ق).

سند الصحیفة السجّادیة

نجم الدّین محمد بن حسن حسینی.خیابانی از آن یاد کرده و نسخۀ آن را داشته است.

سند الصحیفة الکاملة،رسالة فی

ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).مذکور در«البدر التمام».

سند قرائت عاصم

ملا مصطفی بن محمد ابراهیم قاری تبریزی (-1007 ق).خ.موجود.

السند هند الکبیر

نجوم،از ابو عبد اللّه محمد بن ابراهیم بن حبیب فزاری.قفطی می نگارد که فزاری در 156 ق به دستور منصور آن را از یک متن هندی تالیف «فیفر»به عربی برگردانده است.

السند هند

نجوم،زیج اول و ثانی،مختصر کتاب سابق،از ابو جعفر محمد بن موسی خوارزمی.مذکور در «اخبار الحکماء»قفطی.

سندس و استبرق

فارسی،ترجمۀ«الصفّین»نصر بن مزاحم،از شیخ مهدی بن محمد علی ثقه الاسلام اصفهانی.

ط.اصفهان،1345 ق.

سنگتراش

فارسی،مثنوی،از نظام الدّین عبید زاکانی.ط.

ایران،مکرّر.

سنگتراش سن پوران

فارسی،از لامارتین،ترجمۀ باقر قائم مقامی.ط.

تهران،1318 و 1343 ش.

سنگلاخ

فارسی،و ترکی،لغت،از میرزا مهدی خان استرآبادی،تألیف 1172-1173 ق.ط.لندن، 1960 ق.

الجماعة)

میرزا نجم الدّین عسکری تهرانی.

السنن المشترکة،کتاب

ابو موسی عیسی بن مهران.مذکور در رجال نجاشی.

سنن النکاح،رسالة فی

شیخ عباس بن حسن بلاغی عاملی، تالیف:1161 ق.

السنن و الآداب-الزّی و التجمّل

السنن الآداب و الاعمال

فارسی،ناشناخته،در 12 فصل.خ.دیده شده.

سنن و آداب---

ص:217

شده.

سواء السبیل(فی شرح زاد قلیل)

توحید و عدل،از سید ابو الحسن علی بن نقی رضوی کشمیری لکهنوی(-ح 1341 ق).ط.

هند.

سواء السبیل

اردو،کلام،از سید محمد مهدی بن علی بهیکپوری هندی(-1346 ق).

سواء الطریق

فارسی،سیر و سلوک،از محمد حسین بن محمد مهدی کرهرودی سلطان آبادی(-1314 ق).

مرتب بر مقدمه،5 باب و خاتمه.خ.دیده شده.

-نحمدک اللّهم یا من هدانا بفضله سواء الطریق...

سوء تفاهم

فارسی،از آلبرکامو،ترجمۀ جلال آل احمد.ط.

تهران،1341 ش(چاپ دوم).

سوءظن

فارسی،از بورژو،ترجمۀ محمود پورشالچی.ط.

تهران،1328 ش.

سوائغ النعم

سید حسن بن مرتضی یزدی طباطبائی(-1315 ق).مذکور در«جوامع الاسرار».

السوائیّة،الرسالة

در اعراب لفظ«سواء»،از شیخ محمد حسن بن محمد صالح کبّۀ بغدادی،که در آن نظر شیخ مهدی جرموقی را که مبتنی بر نصب است رد کرده است.

السواد الاعظم

ناشناخته،مذکور در«بحار الانوار»...

سواد العین

تعلیقات بر شرح میرک بر«حکمة العین»از شمس الدین محمد بن احمد خفری(-957 ق).

خ.آستان قدس،ش 142(-1020 ق).

سواران شب

فارسی،از بونسون دوترای،ترجمۀ سید تقی تفرشی.ط.تهران 1324 ش.

سواطع الالهام

ص:218

السؤال و الجواب-جامع الشتّات

السؤال و الجواب

عبادات و معاملات،از میرزا ابو القاسم محقق قمّی(-1231 ق)صاحب«جامع الشتات».

مذکور در«نجوم السماء»(به همین نام نسخه ای به فارسی در آستان قدس،ش 11210 (-1237 ق)موجود است).

السؤال و الجواب

فقه،از شیخ جمال الدّین ابو العباس احمد بن محمد بن فهد حلّی(-841 ق).خ.دیده شده.

السؤال و الجواب

شیخ اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1237 ق).خ.موجود.

سؤال و جواب

فارسی،از ملا محمد اسماعیل که در 1245 ق «العقیدة الوحیدة»را سروده.

سؤال و الجواب

فارسی فتاوی،فتاوی،از محمد باقر مجلسی.خ دیده شده.

-الحمد للّه الکریم الاکرم...

فارسی و عربی،فقه،از محمد تقی بن حسینعلی هروی اصفهانی(-1299 ق).مذکور در«نهایة الآمال».

سؤال و جواب

فارسی،از میرزا محمد تقی بن علی محمد نوری (-1263 ق).خ دیده شده.

سؤال و جواب(محمد تقی مجلسی)-کتاب المسؤولات

سؤال و جواب

شیخ جعفر کاشف الغطاء(-1227 ق).خ.

موجود.

ص:219

سؤال و جواب

فارسی،در حرمت ریش تراشی،از محمد جواد بن محمد رضا دارابی(-1309 ق).ط 1342 ق.

سؤال و جواب

فقه،از سید حسن بن علی اصفهانی(-1273 ق).

سؤال و جواب

فارسی،عقاید و جز آن،از شیخ حسن بن مرتضی حلّی رشتی که در 1299 ق به نام رکن الدوله والی خراسان نگاشته و بسیاری از جوابها را در کتاب«شجرۀ طوبی»هم آورده است.

سؤال و جواب

فارسی و عربی،از ملاّ رفیع گیلانی رشتی که بعض جوابها را در 1264 ق نگاشته است.خ.

آخوند ملاّ علی قارپوزآبادی(-1290 ق).

مذکور در آخر«معدن الاسرار».

السؤال و جواب

فارسی،معارف از ملا علی نوری(-1246 ق).

ط 1305 ق(در هامش«کشف الفوائد»).

سؤال و جواب(در جواز تزویج بنات ابو تراب)

فارسی،از سید علی بن ابو القاسم رضوی لاهوری.

در طهارت و صلاة،از فتاوی شیخ علی بن عبد اللّه مهری بحرانی(-1318 ق).جامع:

خواهرزاده اش.میرزا محمد تقی شیرازی بر آن حاشیه نوشته است.

السؤال و الجواب

با اشاره به ادلّه،از سید علی بن محمد علی میبدی (-1313 ق).خ.موجود.

السؤال و الجواب

فارسی،مسائل عملیه،از سید علی بن محمد علی طباطبائی(-1231 ق)صاحب«ریاض المسائل»خ.موجود.

السؤال و الجواب

فقه استدلالی،از علی بن محمد ولی قائنی.

شیخ عبد الکاظم بن محمود بن سعید غبان،تألیف:

(-1343 ق)،مرتب بر مقدّمه در عقائد و 5 فصل در نحو،صرف،معانی،بیان و منطق.

سؤال المأمون عن الرضا(علیه السلام)

سؤال:دلیل امامت جدّ شما چیست؟با شرح پاسخ آن،از شیخ ابو القاسم کاشانی.خ.موجود.

سؤالات

مسائل فروعی و عملی که ملاّ ابو طالب بن محمد حسن از محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی پرسیده،با جوابهای او.خ.دیده شده.

سؤالات صدر الدین القونوی-المضاوضات

سؤالات المأمون عن الرضا(علیه السلام)

با جوابات آن ط.مکرر در تهران و نجف و تبریز.

السؤالات و الجوابات

شیخ نصیر الدین بن ابی الحسین واعظ قزوینی (زنده در 556 ق)،در 7 مجلد.مذکور در فهرست منتجب الدین.

سوامی دیانند-تاریخ اهل زمانه

اردو،ردّ مذهب دیانند که در 1875 م اختراع کرد،از غلام حسین پانی پتی،تالیف:1350- تاریخ اهل زمانه.ط.

سوانح آل هاشم

اردو،از سید کاظم علی.ط.هند.

ص:222

سوانح احوال ناصر خسرو علوی-سرگذشت

حجّت

فارسی،از ناصر خسرو علوی که در آخر عمر نوشته و در آن به برادرش ابو سعید در باب تجهیز و تکفین خویش وصیت کرده است.ط.(در اول دیوان).

سوانح الاسفار

جواب مسائل،از شیخ علی بن محمد علی حیدر شروقی نجفی(-1314 ق).

سوانح الافکار(فی منتخب الاشعار)

مدایح و مراثی اهل بیت(علیه السلام)،از سید جواد بن علی شبر نجفی(معاصر).خ.دیده شده.

سوانح الامام موسی الکاظم(علیه السلام)

اردو،از سید محمد بن مصطفی موسوی کشمیری (معاصر).

سوانح امیر مختار-ترجمۀ ذوب النّظار

اردو،از حکیم سید حسین گریان.

سوانح امیر المؤمنین(علیه السلام)

گجراتی،از غلام علی بهاونگری(-1367 ق).ط.

سوانح الایّام---

ص:223

خ.ملک تهران.

- مشعر العشاق من اهل الحوا...

آتشی می بینم ای یاران ز دور

سوزوگداز

فارسی،مثنوی،از محمد رضا نوعی خبوشانی (-1019 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 13424(-1072 ق).ط.لکهنو،1286 ق.

- الهی خنده ام را نالکی ده

سرشکم را جگر پرکالکی ده

سوسک طلائی

فارسی،از ادگار آلن پو،ترجمۀ شجاع الدّین بن علی رضا شفا.ط.تهران،1334 ش.

سوق العروس

ابو عبد اللّه دامغانی(-478 ق)قاضی القضات بغداد.مذکور در«ریاض العلماء»و«ایضاح المکنون».

سوق المعادن

کشکول گونه ای از شیخ محمد علی عزّ الدین عاملی حناوی(-1303 ق).

سوگندنامه

فارسی،قصیده از ادیب صابر ترمذی(-546 ق).ط.(در«مونس الاحرار»).

- تنم به مهر اسیر است و دل به عشق فدی

همی به گوش من آید ز لفظ عشق ندی

سوگندنامه

فارسی،قصیده،از اوحد الدین علی بن اسحاق انوری ابیوردی(-552 ق).

- ای مسلمانان فغان از دور چرخ چنبری

وز نفاق تیر و قصد ماه و کید مشتری

سوگندنامه

فارسی،قصیده،از بدیعی سیفی.ط.(در«مونس الاحرار»).

- درآمد از درم آن آفتاب ترکستان

فارسی،از نجم الدّین محمد(یا جلال الدّین

ص:225

محمد مؤمن)فلکی شیروانی(-577 ق).ط.

(در«مونس الاحرار»).

- سپهر مجد و معالی محیط نقطۀ عالم

جهان جود و معانی چراغ دودۀ آدم

سوگندنامه

فارسی،از کمال الدین اسماعیل بن عبد الرزاق اصفهانی(-635 یا 639 ق).ط.(در«مونس الاحرار»).

- امید لذّت عیش از مدار چرخ مدار

که در دیار کرم نیست ز آدمی دیّار

سوگندنامه

فارسی،از مجیر الدین بیلقانی(-586،589 یا 592 ق).ط.(در«مونس الاحرار»).

- ز دار ملک جهان روی درکشید وفا

چنانکه زو نرسد هیچگونه بوی به ما

سوگندنامه

فارسی،از نجیب الدین جرفادقانی مک الشعراء.

ط.(در«مونس الاحرار»).

- چو چتر روز فروگشت ازین حدیقۀ نور

فکند سایه سرا پردۀ شب دیجور

سوگندنامه

فارسی،از رشید الدین محمد بن عبد الجلیل و طواط بلخی(-573 یا 578 ق).ط.(در «مونس الاحرار»).

- زهی به جود تو ایّام مکرمت مشهور

زهی به سعی تو اقلام محمدت منصور

سوگواریهای ادبی در ایران

فارسی،از حسین کوهی کرمانی.ط.تهران، 1333 ش.

سوّمین کنگرۀ پزشکی ایران

فارسی.ط.تهران،1333 ش.

السهایة(فی غزوات الصحابة)

فارسی،ترجمۀ تاریخ واقدی،از ملاّ محمد تقی دزفولی.خ.موجود(1285 ق خط مترجم).

سهام،رساله در

فارسی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1110 ق).مذکور در «کشف الحجب».

سهام عباسیه

فارسی،فقه،از عباس بن مسلم ایراوانی(سدۀ 13 ق).خ.آستان قدس،ش 2455.

السهام المارقة(من اغراض الزنادقة)

ردّ صوفیه،از علی بن محمد بن حسن بن شهید ثانی(-1104 ق).خ.آستان قدس،ش 150 و 672.

-الحمد لله منیر الحق و اهله...

السهام النافذة

فارسی،رد بابیه،از میرزا محمد قاسم بن محمد تقی اردوبادی(-1333 ق).خ.موجود.

سه آهنگسار

فارسی،از رومن رولان،ترجمۀ حمید عنایت.

ط.تهران،1334 ش.

سه احمق

فارسی،ترجمۀ محمود قهرمان پور.ط.تهران.

سه استاد سخن(بالزاک،داستایوسکی و دیکنس)

فارسی،از استفان؛زوایک،ترجمۀ فرهاد دادستان.ط.تهران.

سه اصل

فارسی،دفاع از فلسفه از صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق)،مرتب بر سه اصل:1.جهل،2.حب مال،3.تسویلات نفسانی.خ.آستان قدس،ش 595(1281 ق).

-ستایش بی انتها و ثنای بیرون از حد و احصا پروردگاری را

سه تابلو

فارسی،منظومۀ سید محمد رضا بن ابی القاسم میرزاده صۀ عشقی که در دیوان چاپی او درج

ص:226

است جداگانه هم چاپ شده.ط.تهران.

سه تار

فارسی،از جلال آل احمد.ط.تهران.

سه تار شکسته

فارسی،اشعار سیمین بهبهانی دختر عباس خلیلی ط.تهران.

سه تفنگدار

فارسی،از الکساندر دوما،ترجمۀ محمد طاهر بن اسکندر میرزا اسکندری قاجار.ط.تهران، 1316 ش و مکرر.

سه تفنگدار

فارسی،ترجمۀ همان کتاب با اختصار،از 1.

حدادی.ط.تهران،1337 ش.

سه داستان(از برنارد شاو،جک لندن و دومو

پاسان)

فارس،ترجمۀ حمید عنایت.ط.تهران،1333 ش.

سهراب و رستم

فارسی،از ماتیو آرنولد،ترجمۀ منوچهر بن حسن امیری.ط.تهران،1333 ش.

سهراب

فارسی،از جیمز موریه،ترجمۀ حسن ناصر (-1330 ش).ط.تهران،1325 ش.

سه رنگ

فارسی،مثنوی،از محمد طاهر وحید قزوینی.

خ.شهید مطهری.

- تیره دل خیره زبان برگشود.

خیره سر و تیره زبان همچو دود

سه روز از زندگی ماری آنتوانت ملکۀ فرانسه

فارسی،از گزاویه،ترجمۀ سید رضا قلی قائم مقامی.ط.اراک،1330 و 1340 ش.

سه سال در ایران-سیاحت نامۀ گوبینو

فارسی،از کنت گوبینو،ترجمۀ ذبیح اللّه منصوری.ط.تهران.

سه سال در دربار ایران

فارسی،از فوریه طبیب ناصر الدین شاه،ترجمۀ عباس اقبال.ط.تهران،1326 ش.

سه سخنرانی

فارسی،از صادق رضازادۀ شفق.ط.تهران، 1319 ش.

سه سخنرانی

فارسی،از سید جعفر شهیدی.ط.بروجرد، 1325 ش.

سه عروسی

فارسی،جلد سوم سیاحتنامۀ دکتر ژاک،از عبد الحسین آیتی آوارۀ یزدی.ط.تهران،1312 ش.

سه فراری

فارسی،جلد دوم سیاحتنامۀ دکتر ژاک،از عبد الحسین آیتی آوارۀ یزدی.ط.تهران.

سه فصل---

ص:227

السهل،کتاب

کیمیا،از جابر بن حیان صوفی کیمیاوی(-200 ق).خ.آصفیۀ هند.

سهل التناول فی مسألة التداخل

در تداخل اسباب،از سید زین العابدین بن ابی القاسم موسوی خوانساری(-1192 ق)پدر صاحب روضات.

سهل و ممتنع

تألیف یکی از علمای هند.ط.هند.

سه مرد عجیب(سرگذشته،لورنس،سمیتقو و سید فرهاد)

فارسی،از نصر اللّه شیفته،فرزند حسین توکلی.

ط.1325 ش.

سه مسمط

فارسی،سرودۀ داعی الاسلام سید محمد علی بن حسن حسین ایرانی.ط.تهران،1322 ش.

سه مقالۀ برهان

فارسی،از سید عبد الرحیم خطیب برهان.ط.

کرمان،1324 ش.

سه مقالۀ نوقانی

فارسی،از شیخ علی اکبر بن موسی نوقانی خراسانی جلایر.ط.مشهد،1349 ق؛تهران، 1325 ش.

سه مکتوب

فارسی،از عبد الحسین بن عبد الرحیم معروف به میرزا آقا خان کرمانی(-1314 ق).

السهم الثاقب فی رد مالفقه الناصب-الشهاب

الثاقب

منظومه در رد شکری افندی علی بن آلوسی،از سید محمد باقر حجّت طباطبائی(-1331 ق).

ط.نجف،1318؛تهران،1315 ق.

السهم الثاقب

فارسی،رد عامه،از شاگرد سلطان العلماء سید محمد نصیرآبادی(-1284 ق).ط.

السهم السریع(فی تحلیل المبایعة مع القرض)

سید جمال الدّین ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حسینی ملّی(-ح 673 ق).مذکور در رجال ابن داود.

السهم الصائب و القبس اللاّئب(فی اکباد النواصب

المنکرین لولایة علی بن ابیطالب)

ناشناخته،مؤلف معاصر بحر العلوم بوده،تألیف:

1200 ق.

-الحمد للّه الذی اوجب علی الطاعة الثواب...

سه نامه

فارسی،از حسام الدّین وکیل پور.ط.تهران، 1326 ش.

سه نامه

فارسی،از نصرت اللّه کاسمی فرزند اسد اللّه دبیر الحرم.ط.تهران.

سه نثر

فارسی،از نور الدّین محمد ظهوری ترشیزی.ط.

کانپور،و مکرّر.

سه نمایشنامه(اودیپوس شاه،اودیپوس در کولونوس

و آنتی گون)

فارسی،از سوفوکل،ترجمۀ محمد سعیدی،ط.

تهران،1334 ش.

السهو،کتاب

ابو الفضل سلمة بن خطاب براوستانی از دور قانی،که حمیری و سعد بن عبد اللّه اشعری (-301 ق)از او روایت می کنند.مذکور در رجال نجاشی.

السهو،کتاب

ابو الحسن علی بن حاتم ابن ابی حاتم قزوینی شیخی شیخ نجاشی.

السهو،کتاب

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

ص:228

السهو،کتاب

ابو عمرو محمد بن محمّد سکونی معروف به ابن حذاقة.مذکور در رجال نجاشی.

السهو،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.نیز مذکور در رجال نجاشی.

السهو،کتاب

ابو محمد یونس بن عبد الرحمان.

سهو الاقلام

محمد علی بن وحید بهبهانی کرمانشاهی (-1216 ق).مذکور در«تکملة امل الآمل».

سهو الامام و المأموم

سید محمد بن فضل اللّه ثقة الاسلام ساروی (-1342 ق)مذکور در آخر«انوار الهدی»که چاپ شده.

سهو الائمّة فی الصّلاة

ناشناخته.خ.خوانساری نجف.

السهو فی الصّلاة

جمال الدین ابو العباس احمد بن محمد بن فهد حلّی(-841 ق).خ.موجود.

-الحمد للّه المنزّه عن الآباء...

السهو فی الصّلاة

سید علی آقا بن میرزا محمد حسن شیرازی (-1355 ق).خ.دیده شده.

سهو اللّسان

فارسی،اشعار ضعیف منسوب به لسانی شیرازی (-942 ق)که شاگردش شریف(-956 ق) گردآورده.مذکور در«تحفه سامی».

السهو و الشکّ فی الصّلاة

شیخ ابراهیم بن سلیمان قطیفی(-پس از 945 ق).خ.آستان قدس،ش 2539(923 ق).

-الحمد لله الذی فطر السماوات و الارض

السهو و الشکّ فی الصّلاة،رسالة فی

شیخ نور الدین علی بن حسین محقق کرکی (-940 ق).خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

سهو النبی(صلی الله علیه و آله)،رسالة فی

شیخ محمد تقی شوشتری(-1321 ق)،تألیف:

1358 ق،در حمایت از نظر شیخ صدوق.

-الحمد للّه الذی لا تأخذه سنة و لا نوم

سهو النبی(صلی الله علیه و آله)،رسالة فی

شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).

خ.خوانساری نجف.

السهویه

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق)،در آن به رد شیخ صدوق پرداخته است.درج در مجلد 6«بحار الانوار».

-الحمد للّه الذی اصطفی محمدا لرسالة...

سه یار دبستانی(خیام،نظام الملک و حسن صباح)

فارسی،از هالدین ماکفال،ترجمۀ اسد اللّه طاهری و عبد اللّه وزیری.ط.تهران،1338 ش (چاپ دوّم).

سهیل یمن

اردو،مجلۀ ماهانه،به مدیریت سید ظفر مهدی بن وارث حسین جایس.

السیاحات الجغرافیة

کاظم موسی شوشتری نجفی.ط.بغداد و نجف.

سیاحت بر دورادور زمین به هشتاد روز

فارسی،از ژول ورن،ترجمۀ محمود طرزی کابلی،از روی ترجمۀ ترکی احمد احسان.ط.

کابل،1330 ق.نیز-سفر هشتاد روزه

سیاحت تحت البحر

فارسی،از ژول ورن،ترجمۀ اعتمام الملک یوسف بن ابراهیم.ط.تهران

ص:229

سیاحت در ماداگاسگار(یا مخوفترین عملیات دو

جوان)

فارسی،از مصباح جالینوسی.ط.تهران.

ساحت مسیحی از این جهان به آن جهان

فارسی،از پاطرقیس صاحب،ترجمۀ حسین قزوینی.ط.تهران،1301 ق و مکرّر.

سیاحة المتفکرین(فی آراء الملحدین و المتدیّنین)

سید ابو القاسم بن محمود موسوی خوانساری (معاصر).

سیاحتنامۀ ابراهیم بیگ(یا بلای تعصّب او)

فارسی،از حاج زین العابدین مراغه ای(-1290 ق).ط.قاهره،1290 ق و مکرر در ایران و هند.

سیاحتنامۀ جنوب ایران

فارسی،سفرنامه از اصفهان تا بنادر فارس، تألیف:1256 ق،به دستور محمد شاه قاجار.

خ.مجلس.

سیاحت نامۀ دکتر ژاک آمریکائی

فارسی،ترجمۀ عبد الحسین آیتی آواره،در 3 مجلد(سه گمشده،سه عروسی،سه فراری).ط.

تهران،1306 ش.

سیاحتنامۀ دور کره

فارسی،ترجمۀ ابو تراب شایگان ملایری.ط.

تهران.

سیاحتنامۀ روبنسون کروزور

فارسی،ترجمۀ محمد علی خان.ط.تهران.

سیاحتنامۀ سنگلاخ---

ص:230

بغداد،1347 ق.

السیاسات المدنیّة

ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق).ط.

حیدرآباد،1911 م.

السیاسة،کتاب

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی(-418 ق).

خ.خدیویه.

السیاسة،کتاب

قدامة بن جعفر بن قدامه(-337 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

السیاسة

ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی (-339 ق)،در 5 باب.ط.بغداد.

سیاسة الاسلام

فارسی،از سید حسین عرب باغی ارومیه ای.ط.

تبریز،1346 ق(با 4 رسالۀ دیگر).

السیاسة الاسلامیّة

شیخ محمد صادق فخر الاسلام(-1330 ق).

مذکور در پشت«بیان الحق».

سیاست آمریکا در ایران

فارسی،از مهدی کیانفر.ط.تهران،1328 ق.

سیاست انگلیس در خلیج فارس(جزائر خلیج

فارس و بحرین و نفت و مروارید)

فارس،از م.ع.منشور گرگانی.ط.تهران، 1325 ش.

سیاست جزائی

فارسی و فرانسه،از احمد بن عین الممالک محمد حسین متین دفتری.ط.تهران،1315 ش.

سیاست چیست؟

فارسی،از الف.قرشی.ط.تهران،1326 ش.

السیاسة الحاضرة بالعراق

عربی و انگلیسی،از شیخ عبد الرضا بن عبد الحسین آل کاشف الغطاء.مذکور در «الانوار الحسینیة».

سیاست حجازی

فارسی،تفسیر آیات سیاسی با احوال فلاسفه،از سید صدر الدین بن حسین ظهیر الاسلام زادۀ دزفولی،مؤلف«شکرستان»که خودش از آن یاد کرده است.

سیاست الحسینیة

فارسی،از سید ابو الحسن طالقانی.ط.1348 ق.

سیاست الحسینیّة یا رولسیون حسینی

فارسی،از مارتین و ژوزف،ترجمۀ سید جلال الدین حسینی.ط.تهران،1328 ش.گویا همین کتاب است که میرزا فضلعلی (یا لطفعلی)بن عبد الکریم ملاّ باشی بر آن توضیحات و مقدمه نگاشته است.ط.تبریز، 1328 ش.

السیاسة الحسینیة

اردو،از سید مظفر علی خان بن خورشید علی خان جانستۀ هندی(-1354 ق).ط.گویا کتاب دیگری هم به همین نام به زبان اردو موجود است و چاپ شده،که در برخی از فهرستها از آن یاد شده است.

السیاسة الحاصیة

مؤلف«امراض الاطفال»(محمد بن زکریای رازی؟).

سیاسة الخلفاء(فی وجه اعجاز القرآن)

میرزا مهدی مدرس اصفهانی(-1365 ق).

شاگردش محمود کلباسی از آن یاد کرده است.

السیاسة الدّینیة(لدفع الشبهات علی المظاهرات

الحسینیة)

شیخ عبد المهدی بن ابراهیم آل مظفر.ط.نجف.

سیاست روز

فارسی،منظوم،از سید حسین حسینی قمی.ط.

ص:231

تهران،1329 ش.

سیاست صنعتی

فارسی،از ناصر.ط.تهران،1326 ش.

السیاسة السلطانیّة

احمد بن محمد مسکویه(-421 ق).

سیاست طالبی

فارسی،از عبد الرحیم بن ابیطالب طالب اوف.

ط.تهران،1329 ق.

سیاست علویه

اردو،رد منکرین سیاست امیر المؤمنین(علیه السلام)،از سید محمد حسین زنگیپوری.ط.هند.

السیاسة العلویة

شرح فرمان مالک اشتر،از شیخ عبد الواحد بن احمد آل مظفر(-1310 ق)

سیاست فرقانی در ذبح قربانی

فارسی،از سید حسین عرب باغی.ط.تبریز.

السیاسة المحمدیة

فارسی،از شمس الافاضل رشید بن یوسف.ط.

تهران،1333 ق و مکرّر.

السیاسة المحمدّیة

فارسی،جواب سؤالات پاتلر هلندی در مورد فلسفۀ سلوک پیامبر(صلی الله علیه و آله)تألیف:1345 ق.ط.

اصفهان،1345 ق.

السیاسة المدنیّة

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

مذکور در اوائل«مروج الذهب».

السیاسة المدنیّة

ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق).خ.

آستان قدس،ش 3533.

سیاسة الملوک

ابو دلف قاسم بن عیسی عجلی(-225 ق).

مذکور در«مرآت الجنان»و«شذرات».

سیاست موازنۀ منفی در مجلس چهاردهم یا سیر

تاریخی مشروطیّت ایران

فارسی،از حسین بن جعفر کی استوان تهرانی.ط.

1329 ش.

سیاستنامه

فارسی،ترجمۀ منظوم عهدنامۀ مالک اشتر،از ناظم الملک جهانگیر خان ضیائی حسینی مرندی(-1352 ق)تاریخ نظم:1327 ق.ط.

تبریز،1327 ش.

- به نام پاک یزدان جهان بخش

کلید گنج معنی بر زبان بخش

سیاستنامه-سیر الملوک

فارسی،از خواجه نظام الملک قوام الدّین ابو علی حسن بن علی بن اسحاق طوسی(-485 ق).ط.

تهران،1310 ق و مکرّر.

سیاستنامۀ حضرت علی(علیه السلام)

فارسی،از سید علی اکبر برقعی قمی متخلص به کاشف.ط.تهران.

سیاست و اجتماع

فارسی،از جواد فاضل فرزند ابو الحسن لاریجانی.ط.تهران.

سیاف،مثنوی

فارسی،از حاج علی اصغر سیاف(شمشیرگر) شیرازی(-1262 ق).ط 1329-1333 ش(تا دفتر سوم)،1376 ق(دفتر چهارم و پنجم).

سیاق،علم

فارسی،مثنوی،از حسن غیور کرمانی.

سیاق العمل بالتمتع بالعمرة الی الحج

سید جمال الدّین ابو القاسم عبد اللّه بن علی بن زهرۀ حلبی(-پس از 597 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

ص:232

سیاه پوشان(یا داستان ابو مسلم خراسانی)

فارسی،از عبد الحسین صنعتی زادۀ کرمانی.ط.

تهران.

سیاه مشق

فارسی،اشعار هوشنگ ابتهاج سایه.ط.تهران، 1332 ش.

سی بحث

فارسی،از شیخ غلام رضا بن محمد ابراهیم فقیه خراسانی یزدی.ط.یزد.

سی پارۀ دل

فارسی،منظوم،از سید سبط حسن بن وارث حسین لکهنوی.ط.

سید الانشاء نوظهور

فارسی،از درویش علی محمد بن محمود شیرازی.ط.تهران،1331 ق و مکرّر.

سید التصانیف

فارسی،در سیّد هرطائفه از مخلوقات،از شیخ مفید بن محمد نبی داور شیرازی(-1325 ق).

ط.ایران،1320 ق(در آخر«گنج گوهر»).

سید جمال الدّین اسدآبادی

فارسی،از سید حسن تقی زاده.ط.تهران، 1335 ش(ضمیمۀ«مردان خود ساخته»).

سید جمال واعظ

فارسی،از سید محمد علی جمال زاده فرزند صاحب ترجمه.ط.تهران،1335 ش.(ضمیمۀ «مردان خود ساخته»).

سید الشهداء و واقعۀ عاشورا

فارسی،از عمر ابو النصر،ترجمۀ سید جعفر غضبان.ط.تهران،1324 ش.

سیّد الشهداء

اردو،از سید مهدی بن محمد تقی.ط.هند، 1355 ق.

السیّد و السیادة و تحقیق معناها---

ص:233

سیر تکاملی حقوق ایران(و مقایسۀ آن با فرانسه،

بریتانیا و امریکا)

فارسی،از علی حمیدی همدانی.ط.تهران، 1330 ش.

سیر تمدن و تربیت در ایران باستان

فارسی،از اسد اللّه بیژن.ط.تهران،1316 ش.

سیر حکمت در اروپا

فارسی،از ذکاء الملک محمد علی بن محمد حسین فروغی.ط.تهران،1310،1318 و 1320 ش (در 3 مجلد)و مکرّر.

سیر حکومت مشروطه در انگلستان

فارسی،از پرویز پیروزفر.ط.تهران،1329 ش (جلد اول)و 1330 ش(جلد دوم).

سیر الطالبین

فارسی،سیر و سلوک،از سید علی بن شهاب الدین همدانی(-786 ق)،جامع:برهان بن عبد الصمد.خ.آستان قدس،ش 5922 و 11686.

-حمدی که بر ورق احلاق بصائر اولو الالباب.

سیر العباد الی المعاد

فارسی،مثنوی،از حکیم ابو المجد مجدود بن آدم سنائی(-525 یا 547 ق).ط.تهران،1316 ش.

سیر الفقهاء

احوال ائمّۀ چهارگانه،از ملا مهدی بن غلام علی عبد الرب آبادی.خ.ملّی تهران.

سیر المتأخّرین

فارسی،تاریخ،از نواب میر غلام حسین بن نواب میر هدایت علی خان طباطبائی(-1208 ق).

تألیف:1159 ق.ط.1314 و مکرّر(در هند).

سیر الملوک

اخلاق،ترجمۀ ابو محمد عبد اللّه بن روزبه معروف به ابن مقفع از پهلوی به عربی و ترجمۀ خواجه نصیر الدین محمد طوسی به فارسی به دستور ناصر الدین عبد الرحیم حاکم اسماعیلی.

قطعه ای از ترجمۀ فارسی در کتابخانۀ مشکات موجود بوده است.

سیر الملوک---

ص:234

سیرة الاسکندر

ناشناخته،خ.آستان قدس.

-حدیث الملک المنصور من الرّب المشکور

سیرة الانبیاء

شیخ قاسم بن حسن آل محیی الدّین جامعی عاملی،ناتمام.

السیرة البراقیة علی النفخة العنبریة

حواشی و تنقیدات،از سید حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی نجفی(-1332 ق).

سیرة الصدیقة الکبری

اردو،از مولوی سلطان میرزا دهلوی(معاصر).

ط.هند.

سیرة عثمان

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی.

سیرت علی بن الحسین

اردو،تألیف یکی از فضلای هند.ط.هند.

سیرة عمر

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی.

سیرة عنترة بن شدّاد(شاعر جاهلی)

ناشناخته:خ.دیده شده.

سیرت فاطمۀ صدیقه

اردو،از سید ذاکر حسین اختر(معاصر).ط.

هند.

سیرة القائم(علیه السلام)

ابو الحسن معلّی بن محمد بصری.نجاشی به 3 واسطه آن را از مؤلف روایت کرده است.

سیرة المتعلمین

فارسی،از شیخ محمد علی بن ابیطالب حزین (-1181 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

السیرة المختاریّة

منظومه در سیرت پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از ابو حنیفه نعمان بن محمد مغربی(-363 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

السیرة المرضیّة(فی شرح الموالیا الفرضیّة)

شیخ عبد علی بن ناصر معروف به ابن رحمۀ حویزی(-پس از 1063 ق)،تألیف:1059 ق.

مذکور در اول«مناهج الصواب»مؤلف.

سیرة معاویة

ابو نصر محمد بن مسعود عیّاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی.

السیرة المؤیّدیه

المؤیّد فی الدّین هبة اللّه بن موسی شیرازی (-470 ق).

سیرة المهدی(علیه السلام)

ابو عبد اللّه حسین بن حمدان خصیبی(-358 ق).

کاظمی در«تفرج الکربة»از آن نقل کرده است.

سیرة النبی(صلی الله علیه و آله)

احمد بن فارس لغوی(-395 ق).مذکور در «معجم الادباء».

سیرة النبی(صلی الله علیه و آله)

اردو،از مولوی غلام حسین پانی پتی.ط.هند.

سیرة النبی(صلی الله علیه و آله)-المغازی

ابو بکر محمد بن اسحاق بن یسار مطلبی(-151 ق).خ.شهید مطهّری.

سیرة النّبی(صلی الله علیه و آله)و الأئمّة(علیه السلام)فی المشرکین

ابو عبد اللّه حسین بن علی بزوفری،شیخ مشایخ نجاشی.

السیرة النبویّة

منظومۀ منسوب به امیر المؤمنین(علیه السلام).ط.قاهره، 1251 ق.

الحمد للّه العلی الصادق

الواحد الفرد العلیم الرازق

ص:235

سیرة النّقی

اردو،سوانح امام هادی(علیه السلام)،از سید اولاد حیدر بلگرامی(معاصر).ط.هند.

السیر و السلوک

ملا ابو القاسم بن علی شوشی.خ.موجود.

السیر و السلوک

سید ابو القاسم بن محمد بنی حسینی ذهبی (-1286 ق).خ.ملک.

-الحمد للّه و سلام علی عباده

السیر و السلوک(مجلسی)-صراط النجات

سیر و سلوک

فارسی،مثنوی،از حیدری تبریزی(-1000 ق).

خ.مجلس(ضمن دیوان او).

السیر و السلوک

2 رساله از سید کاظم بن قاسم حسینی رشتی (-259 ق)،که یکی را در 1238 برای ملا امین نگاشته.خ.مرعشی قم.به فارسی هم ترجمه شده و موجود است.

سیر و سلوک

فارسی،از آقا محمد بن محمد رفیع بیدآبادی (-1197 ق).خ.مرعشی قم.

-یا اخی و حبیبی ان کنت عبد اللّه

السیر و السلوک

نیز از بیدآبادی.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی خمر بیدی جلاله و جماله...

السیر و السلوک

شاه نعمت اللّه ولی کرمانی(-834 ق).خ.

مشکات(در مجموعۀ رسائل نسفی).

-الحمد للّه علی صفاته العلی

سیر و سلوک

فارسی،منسوب به بحر العلوم سید مهدی بن مرتضی طباطبائی(-1212 ق).خ.آستان قدس،ش 6847(1291 ق)و 2 نسخۀ دیگر؛ دانشگاه تهران.

-(1) اُمْکُثُوا إِنِّی آنَسْتُ ناراً...

-(2)بسم اللّه خیر الاسماء الحمد و الثناء لعین الوجود...

حق تعالی)

فارسی،از حاجیه نصرت خانم دختر سید محمد علی امین التجّار اصفهانی.ط.اصفهان، 1323 ش.و مکرّر.

سیر و سلوک

فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق).ط.تهران،1325 ش.

سیر و سلوک

فارسی؟،از شیخ یوسف رشتی.

سیروس یا کوروش کبیر

فارسی،از گزنوفون،ترجمۀ ضیاء الدین قریب فرزند محمد حسین شمی العلماء.ط.تهران،

ص:236

1333 ق.

سیزده داستان(از داستانهائی که برندۀ جایزۀ نوبل

شده)

فارسی،ترجمۀ هوشنگ انصاری.ط.تهران.

سیزدۀ عید

فارسی،از ربیع انصاری.ط.تهران،1311 ش.

سیزدۀ نوروز

فارسی،از محمد بن عباس فرهمند لاریجانی.

ط.تهران.

سیصد مسألۀ حل شدۀ حساب

فارسی،از عزت اللّه همایونفر.ط.تهران،1306 ش.

سیصد هزار لیره خسارت خزانۀ کشور دربارۀ

شرکت تلفن

فارسی،از اسد اللّه داریوش.ط.تهران،1324 ش.

سیف الأمّة و برهان الملّة(رد شبهات هانری مارتین

انگلیسی)

فارسی،از ملا احمد بن محمد مهدی نراقی (-1244 ق)تألیف:1233 ق به نام فتحعلی شاه ط.تهران،1276 و 1330 ق.

-الحمد للّه الّذی منّ علی عباده بارسال السفراء

السیف البتار(فی دفع شبهات الکفار)

فارسی،رد مادیون و مسیحیون،از شیخ عبد اللّه بن محمد حسن مامقانی(-1351 ق)،ترجمۀ یحیی خان بن رحیم ارومی.ط.نجف،1344 ق.

السیف البتار لقطع و تین الفجار

میرزا محمد بن عبد النبی اخباری(-1232 ق).

خ.آستان قدس،ش 8729(1243 ق).

سیف حسینی

اردو،در ردّ کسانی که تعزیۀ سید الشهداء(علیه السلام)را حرام بدانند،تألیف یکی از علمای متأخر هند.

ط.

السیف الحیدری

فارسی،جواز بوسیدن ضریح سید الشهداء(علیه السلام)از ولایت علی بن غلام رسول اکبرپوری،که در آن بعض فصول«صراط المستقیم»را رد کرده است.مذکور در«کشف الحجب».

سیف الرسائل

فارسی،مثنوی،از سلطان محمد میرزا بن فتحعلی شاه.خ.دانشگاه تهران(ضمن دیوان او).

سیف الشیعة(فی شنائع اعداء الأئمّة)

سید خلف بن عبد المطلب موسوی مشعشعی حویزی(-1074 ق).مذکور در«دار السّلام».

سیف الشیعة

فارسی،در اثبات امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)،از علی اصغر بن علی اکبر بروجردی(-1231 ق).

مذکور در آخر«نور الانوار»که چاپ شده.

السیف الصارم

فارسی و اردو،در اثبات سیادت بعض سادات کشمیر،از سید محمد باقر کشمیری کابلی معروف به باقر شاه.ط.دهلی(اردو)؛لاهور (فارسی).

السیف الصنیع(لرقاب منکری علم البدیع)

ابو المجد رضا اصفهانی(-1362 ق).

السیف الفاصل(فی ردّ القاصر الجاهل)

فارسی،از سید حسین عرب باغی ارومی.ط.

تبریز،1346 ق(ضمن چهار رساله).

سیف الفرقان(فی الکفر و الایمان)

فارسی،از سید علی بن ابی القاسم رضوی قمی لاهوری(-1288 ق).ط.لاهور،1316 ق.

السیف القاطع

فارسی،از سید محمد هادی بن مهدی بن دلدار علی،که در ردّ برخی از علماء مسیحی نگاشته و ظاهرا با کتابی به همین نام که در ردّ«کشف النقاب»از سید محمد که در هند چاپ شده،

ص:237

یکی است.

-الحمد للّه جاعل العقول حجّة باطنة

السیف القاطع(فی ابطال الرکن الرابع)

فارسی،از عبد الرزاق بن علی رضا اصفهانی حائری.خ.موجود.

سیف اللّه المسلول(علی اعداء آل الرسول ص)

شیخ محمد علی بن ابیطالب حزین(-1181 ق).

مذکور در«نجوم السماء».

سیف اللّه المسلول(علی مخربی دین الرسول ص)---<

الصارم البتار و قلع الاساس

السیف الماسح(در اثبات مسح رجلین)

سید محمد بن دلدار علی نصیرآبادی(-1284 ق).ط.1308 ق.

-الحمد للّه الذی شرفنا بمسح ایدی الافهام

السیف الماضی(علی عقائد الاباضی)

سید علینقی بن ابی الحسن لکهنوی،تألیف:

1347 ق.خ.دیده شده.

السیف الماضی(فی تنبیه القاضی)

جزئی از«دیوان محمود»است که یاد شد.

سیف المجاهدین

فارسی،در احکام جهاد،از ملا علی اصغر بن علی اکبر بروجردی(-1231 ق).مذکور در آخر«نور الانوار».

السیف المسلول(علی مدّعی دین الرسول ص)-

تربیع الشیخین

فارسی،رد شیخیه و کشفیه،از کوثر علی شاه میرزا محمد رضا بن علینقی همدانی(-1318 ق).خ.آستان قدس،ش 6930(1340 ق).

-الحمد للّه...مقدمه در بیان اجمالی از تازگی این مذهب

السیف المسلول(فی الاحادیث المستخرجة من

جامع الاصول)

مفتی میر محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی (-1306 ق).مذکور در«تجلیات».

السیف المسلول

اخبار،از محمد بن محمد بن علی بن صادق.خ.

آستان قدس،ش 6523.

السیف المشهر(فی تحقیق اسم المصدر)

محمد باقر خمینی عراقی،تألیف:1345 ق.ط.

نجف،1354 ق.

السیف المنتضی-البراهین الجلیّة(فی شرح

القصیدة العلویّة)

شرح قصیدۀ علویه،از سید زین العابدین بن جواد قمّی که در 1319 ق به دستور استادش شیخ محمد طاها ناظم قصیده نگاشته است.

سیف المؤمنین(فی قتال المشرکین)

فارسی،ترجمۀ سفر تکوین تورات،از علی قلی جدید الاسلام معاصر شاه سلطان حسین صفوی.

خ.آستان قدس،ش 673.

السیف النّاصری

جواب باب اول«تحفۀ اثنا عشریه»از سید محمد قلی بن محمد نیشابوری کنتوری(-1260 ق).

سیف النبوّة-مشهد الشهداء

فارسی،مثنوی،از حسین ندائی یزدی(سدۀ 10 ق)که در آن«روضة الشهداء»کاشفی را به نام شاه اسماعیل صفوی(-930 ق)به نظم آورده است.خ.دانشگاه.تهران(927 ق).

سیف الواعظین(فی غزوات امیر المؤمنین)

فارسی،از شیخ محمد حسن بن محمد ابراهیم اردکانی یزدی(-1315 ق).ط.تهران،1307 ق.

سی فصل---

ص:238

سی فصل-اجوبة المسائل

فارسی،جواب 30 مسأله،از حاج محمد کریم خان قاجار کرمانی(-1288 ق).ط.بمبئی، 1313 ق؛کرمان،1368 ق.

سی فصل(در معرفت تقویم)

فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد طوسی(-672 ق)که عین تألیف را به عربی هم نگاشته است.خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 6804(1114 ق)و چند نسخۀ دیگر.ط.

مکرّر.

سی فصل

فارسی،مثنوی،از عطار تونی(سدۀ 9 ق)ولی منسوب به فرید الدین عطار نیشابوری.ط.

تهران،1314 ش.

- یکی پیری مرا آواز می داد

که ای عطار از دست تو فریاد

السیفیّة

لغز،از سید نور الدین بن محدّث جزائری (-1158 ق)که در برابر«قوسیۀ»کمال الدّین اصفهانی نگاشته است.

-و انزلنا الحدید فیه بأس شدید...

سیل بجنورد

فارسی،از مسعود فرزاد.ط.تهران.

سیل تمدن

فارسی،از سعید نفیسی.ط.تهران.

السیل الجرار(المتدفق علی حدائق الازهار)

قاضی محمد بن علی شوکانی(-1250 ق).

مذکور در«نیل الاوطار».

سیل غم

اردو،مراثی.ط.هند.

السیل المفصم(فی شرح لامیة العجم)

منتخب«الغیث المسجم».گزیننده:شیخ مرتضی بن شعبان گیلانی(1335 ق-)،تاریخ گزینش:1361 ق.خ.دیده شده.

سیماء الصلحاء(فی اثبات جواز اقامت العزاء

لسید الشهداء ع)

شیخ عبد الحسین صادق بن ابراهیم مخزومی عاملی(معاصر).ط 1345 ق.(این کتاب فائدۀ هفتاد و دوم از«جامع الفوائد»است.)

سیمای ایمان

فارسی،فقه،از شیخ محمد صالح بن فضل اللّه حائری.مختصری است از«العمل الصالح»او.

سی مجلس

فارسی،از شیخ محمد بن عبد الرّسول منتظری یزدی.ط.یزد.

سینمای ساکن

فارسی،از حسن علوی.ط.تهران.

سی نامه

فارسی،مثنوی،از حسین بن عالم امیر حسینی هروی(-718 یا 719 ق).خ.مجلس و دانشگاه تهران(ضمن دیوان او).

- سرنامه کنم نام خدایی

که نتوان گفتنش چون و چرایی

سی نامه-محبّ و محبوب

فارسی،مثنوی،از محمد بن عبد اللّه کاتبی ترشیزی(-839 ق).خ.مجلس و دانشگاه تهران.

- زهی مهر سر هرنامه نامت

کلیم ابکم ز تفسیر کلامت

سی و دو مجلس

فارسی،تفسیر سورۀ الحشر،از شیخ حسن بن محمد رحیم مصطفوی.ط.تهران،1333 ش.

سیور غالات و مقاطعات الارضی(من الحکام

و الملوک)

فارسی،ناشناخته،در ردّ شیخ الاسلام اردبیلی،در یک مقدمه و مقاله.خ.خوانساری نجف.

ص:239

-در سپاس بی قیاس نثار کریاس محکم اساس

سیور التمائم(فی انساب بنی هاشم)

سید عبد الرزاق بن سید حسن آل کمونۀ نجفی، تألیف:1357 ق.این کتاب جزء دوم«الوصول الی معرفة الاصول»است.

السیوف،کتاب

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

السیوف البارقة(علی حام الصوفیة المارقة)

فارسی،رد صوفیه،از شیخ ذبیح اللّه بن محمد علی محلاتی،تألیف:1340-1351 ق.

-الحمد للّه الذی لا اوّل لاولیّته

السیوف الحادّة(فی افناء الملاحدة)

رد صوفیه،ناشناخته،مؤلّف از اعلام سدۀ 12 ق بوده و در«نصیحت الکرام»به نقل از«نزول الصواعق»از آن یاد شده است.

سیوف العرب

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

سیه روز

فارسی،از حسین پژمان بختیاری.ط.تهران، 1306 ش.

سیه کاران

فارسی،از محمد بن حسن نخعی.ط.تهران،

ص:240

ش

شاپور و شهناز

فارسی،مثنوی،از میر زین الدّین گزی اصفهانی معروف به شیخ جنتّی(سدۀ 11 ق).مذکور در تذکرۀ نصرآبادی.

شاخ نبات

فارسی،اصول دین،از محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی(-1263 ق).ط 1296 ق(در هامش«الرسائل العملیة»).خ.آستان قدس،ش 8629(1239 ق)و یک نسخۀ دیگر.

شاخه طوبی

فارسی،در آنچه مناسب عیدها و ایام سرور است،از شیخ میرزا حسین نوری(-1320 ق).

خ.آستان قدس،ش 11512(1355 ق).

شادبخت

فارسی،مثنوی،از ابو القاسم حسن بن احمد عنصری بلخی(-431 ق).

شارحة الصدور و رافعة المحذور

منظومه در اصول دین،از شیخ حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق).تاریخ نظم:

1209 ق.خ.دیده شده.

- حمدا لرّبی واجب الوجود

العالم القدیر و المرید

شارع الطریقین

اجازۀ مفصّل سید مهدی بن علی بحرانی (-1343 ق)برای شخصی که نام او یاد نشده و نوشته است:(لبعض اخوانی).

شارع النجاة

فارسی،فتاوی در اصول و فروع،از میر محمد باقر بن محمد حسینی استرآبادی محقق داماد(-1041 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 10708(1131 ق)و یک شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه رب العالمین حمدا تا مافوق حمد الحامدین

شاعر العقیدة

زندگینامۀ سید اسماعیل بن محمد حمیری،از سید محمد تقی بن سعید حکیم نجفی.ط.بغداد، 1369 ق(یازدهمین عنوان از سلسلۀ«حدیث الشهر».)

شاعری و مطبوعات ایران جدید

فارسی،از رشید یاسمی.در«ترجمۀ تاریخ ادبیات ایران»به آن ارجاع داده است.

شافع حشر

فارسی،تفسیر سورة الحشر،از صدر الدین محمد بن غیاث الدّین منصور حسینی دشتکی شیرازی،معروف به صدر ثانی(سدۀ 10 ق).

خ.مرعشی قم.

-سَبَّحَ لِلّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ... چنین گوید مفسر این کلام

ص:241

الشاف الکاف من کتاب الکشّاف-الکاف

الشاف

امین الاسلام ابو علی فضل بن حسن طبرسی (-548 ق).مذکور در«کشف الحجب».

الشافی فی شرح الکافی

خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق)،آغاز تألیف:1057 ق به اسم سلطان العلماء.ناتمام.

خ.آستان قدس،ش 1714،1715 و 11439.

-الحمد للّه ما وفقنا للتمسک بالثقلین...

الشافی(فی شرح الکافی)

شیخ عبد الحسین بن عبد اللّه مظفر نجفی(-1376 ق).ط.نجف،1376 ق،مکرّر.

الشافی(الجامع بین البحار و الوافی)-الشفا فی اخبار آل المصطفی

الشافی(فی علم الدّین)

ابو طالب عبد اللّه بن احمد انباری(-356 ق).

مذکور در فهرست شیخ.

الشافی

در قیام کنندگان از اهل بیت،از المنصور باللّه عبد اللّه بن حمزۀ حسینی(-614 ق).مذکور در «ریاض الفکر».

الشافی

ابو المحاسن عبد الواحد رویانی.مذکور در «معجم البلدان».

الشافی(فی الامامة و ابطال حجج العامة)

شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق).ط.تهران،1301 ق.خ.

آستان قدس،ش 674(1098 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه و سلام علی عباده...

الشافی(فی الانساب)

ابو الحسن نجم الدّین علی بن محمد علوی عمری معروف به ابن صوفی(زنده در 443 ق).مذکور در«معالم العلماء».

الشافی(فی علوم الزیدیّة)

ابو المفضل محمد بن عبد اللّه شیبانی که نجاشی (-450 ق)او را دیده و از او استماع کرده است.

الشافی(المنتخب من الوافی)

از مؤلّف اصل:محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق).تألیف:1082 ق.خ.

آستان قدس،ش 10869.

-نحمدک اللهم یا من شرح صدورنا...

الشافی(فی المثبت و النافی و الواسطة بینهما)

ابو طالب عبد اللّه بن حمزۀ شارحی معروف به نصیر الدین طوسی(زنده در 578 ق)،راوی از ابو الفتوح رازی و قطب الدّین کیدری.صاحب ریاض نسخۀ آن را دیده و آن را با«الوافی بکلام المثبت و النافی»یکی می داند.

شافی الامراض و العلل

طب،از داوود بن عمر ضریر انطاکی(-1009 ق).مذکور در«سلافة العصر».

شافی السقیم

خطب و احادیث،از سید محمد رضا بن محمد علی موسوی دزفولی(1327 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الشافیة-الشافیة الصلاتیة

فقه،از شیخ احمد بن اسماعیل جزائری (-1151 ق)،مرتب بر مقدمه و کتب،ولی تا آخر صلاة مسافر را نگاشته و ناتمام مانده است.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی یهدی بلطفه

الشافیة

در رد منکرین کفایت نظر در تحصیل معرفت پروردگار،از عزّ الدین ابو المکارم حمزة بن زهرۀ حبلی(-585 ق).مذکور در شرح حال او.

الشافیة-المذهبة

قصیدۀ میمیّه در نصرت ائمّه(علیه السلام)و رد ابن معتز عباسی،از ابو فراس حارث بن سعید حمدانی

ص:242

(-357 ق).درج در دیوان او.

- الحق مهتضم والدین مخترم

وفیئی آل رسول اللّه مقتسم

الشافیة

منظومه در طب،از شیخ محمد بن صادق خلیلی، مؤلّف«معجم ادباد الاطباء»تاریخ نظم:1342 ق.

- حمدا لمن ابدع فی خلق البشر

اودع فیه حکما لمن فطر

الشافیة

مختصر«معالم الشفاء»در طب،از غیاث الدّین منصور بن صدر الدین حسینی دشتکی(-948 ق).مذکور در«مجالس المؤمنین».

الشافیة(فی الغسلة الثانیة)-الکافیة-المسألة

الشافیة-المسألة الکافیة

قطب الدّین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).

مذکور در شرح حال او.

شافیة الامراض

منظومه در طب،از سید محمد علی هبة الدّین شهرستانی(-1300 ق).

الشامل-الاشتمال علی معرفة الرّجال

الشامل-مؤیّد الفضلاء

الشامل

جمال الدّین سعد(یا سعید)بن فرخان لغوی نحوی،از مشایخ منتجب الدّین(-585 ق)و مذکور در فهرست او.

الشامل(فی علم القرآن)

ابو بکر محمد بن یحیی صولی(زنده در 330 ق)، ناتمام.مذکور در فهرست ابن ندیم.

الشامل(لحقائق الادلّة العقلیّة و المسائل)

امام یحیی بن حمزۀ زیدی(-749 ق)، تألیف:711-712 ق،مرتب بر 5 سفر.خ.

موجود.

شامل التواریخ

فارسی،تاریخ چنگیز خان،از عباسقلی خان سپهر.مذکور در«احوال سجاد علیه السّلام».

شأن علی(علیه السلام)

اردو،مناقب،تألیف یکی از علمای هند.ط.

هند.

شانه بینی

فارسی،ناشناخته،در آن از«یواقیت العلوم»فخر رازی نقل شده.خ.دیده شده.

شاه اسماعیل نامه-وقایع بدایع

فارسی،مثنوی در تاریخ شاه اسماعیل صفوی (-930 ق)،از قاضی سنجانی(-941 ق).

مذکور در«تحفۀ سامی».

شاه اسماعیل نامه-شاهنامه

شاه بو علی قلندر

فارسی،مثنوی،از شرف قلندر(-724 ق).ط لکهنو،1315 ق(با«گنجینۀ عرفان»).

- مرحبا ای بلبل باغ کهن

از گل رعنا بگو با ما سخن

شاهجهان نامه

فارسی،تاریخ،ناشناخته.خ.فیض آباد هند («عمل صالح»تألیف محمد صالح لاهوری هم به«شاهجهان نامه»معروف است).

شاهجهان نامه-ظفرنامۀ شاهجهانی

فارسی،مثنوی،از ابو طالب کلیم کاشانی (-1061 ق).خ.ملک.

شاهد صادق

فارسی،مجموعۀ متفرقه،از ملا صادق بن صالح اصفهانی که در روزگار صفویان به هند رفت.خ.

دیده شده.

شاهد عرشی

فارسی،مثنوی،از محمد مؤمن عرشی اکبرآبادی (-1091 ق).

ص:243

شاهد غم

اردو،منظومه در رثای سید الشهداء(علیه السلام)،از سید ابن حسنین زایر.ط.هند.

شاهد غیب

اردو،تألیف یکی از فضلای هند.ط.

شاهد المشاهد

در زیارت ائمه(علیه السلام)،از سید محمد علی هبة الدّین شهرستانی(-1300 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

شاهدنامه

فارسی،از شیخ محمود شبستری(-720 ق).

مذکور در«دانشمندان آذربایجان».

شاهد و مشهود

فارسی،مثنوی،از محمد عظیم اکسیر اصفهانی (-1169 ق).خ.موجود.

شاهراه نجات

فارسی،مثنوی،از محمد بن محمد رضا مجذوب تبریزی که در 1068 ق آن را به پایان رسانیده.

خ.مجلس و دانشگاه تهران.

- این کتاب از توجه حضرات

شد مسمّی به شاهراه نجات

شاهراه هدایت

فارسی،ترجمۀ«مصباح الهدایة»از سید محمد رضا شفیعی موسوی(-1327 ق)که به اشارۀ استادش مؤلّف اصل:سید علی بهبهانی نگاشته.ط.قم،1372 ق.

شاهرخنامه

فارسی،مثنوی،از میرزا محمد قاسم قاسمی گنابادی(سدۀ 10 ق).خ موزۀ بریتانیا.

شاه عریان

فارسی،مثنوی،ناشناخته.خ.موزۀ بریتانیا.

شاهکار انیس

فارسی،مثنوی،از میر ببر علی انیس هندی.خ.

آستان قدس.

شاهنامه

فارسی،مثنوی،از حکیم ابو القاسم حسن بن اسحاق بن شرفشاه فردوسی طوسی(-411 ق) که بزرگترین اثر حماسی ملّی است.ط.کلکته، 1829 م-1208 ش و مکرّر در ایران،هند و اروپا.خ.موزۀ بریتانیا(675 ق)و در بسیاری از کتابخانه های جهان؛نیز آستان قدس،ش 4248 و چند نسخۀ دیگر(در متن عربی«الذریعه» بررسی مفصّل در باب شاهنامه شده است.)

- بنام خداوند جان و خرد

کزین برتر اندیشه برنگذرد

شاهنامه

فارسی،مثنوی،از احمد بن محمد تبریزی(سدۀ 8 ق)،که به نام سلطان ابو سعید بهادر خان سروده و در آن تا وقایع سال 738 ق آمده است.خ.

موزۀ بریتانیا.

شاهنامه

فارسی،مثنوی،در تاریخ سلطان سلیم،از بهاء الدین علی(یا محمد)ادائی شیرازی (-928 ق).

شاهنامه

فارسی،مثنوی،از اشعری در وقایع اواخر عهد فتحعلی شاه(-1250 ق)و اوائل عهد محمد شاه قاجار(-1264 ق).خ.مجلس.

شاهنامه

فارسی،مثنوی،از بمانعلی راجعی کرمانی(-بین 1237 تا 1242 ق)که ملاّ محمد تقی گلپایگانی (-1292 ق)در مجموعه ای از آن نقل کرده است(ظاهرا با«حملۀ حیدری»یکی است).

شاهنامه

فارسی،مثنوی،از ملاّ عبد اللّه هاتفی(-927 ق) در فتوحات شاه اسماعیل صفوی مذکور در «تحفۀ سامی».

شاهنامه

فارسی،مثنوی،از محمد عرب هروی(سدۀ 9 ق)که دماغش تباه گشته،ادعای سلطنت کرد و برای خود شاهنامه سرود.

شاهنامه

فارسی،مثنوی،از نازکی همدانی معاصر سام میرزا.مذکور در«تحفۀ سامی».

شاهنامه

فارسی،مثنوی،از میر نقش علی بن حسین علی لکهنوی(سدۀ 13 ق).مذکور در«تذکرۀ صبح گلشن».

ص:245

شبستان نکات

فارسی،اخلاق،نیز از یحیی سیبک(یا شیبک) فتاحی،تألیف:843 ق.ط.لکهنو،1293 ق؛ لیپزیک،1865 و 1868 م.

الشبکة و الطیر-رسالة الطیر

ابو علی حسین بن عبد اللّه ابن یبنا(-428 ق)، وجه تسمیه آن است که انسان مانند مرغ گرفتار دام،دربند امور طبیعی مبتلا است.

الشبهات

سید ابو بکر بن عبد الرحمان بن محمد حضرمی (-1341 ق).مذکور در آخر دیوان او.

الشبهات المتفرقة العدیدة و جواباتها

آقا حسین بن جمال الدّین محقّق خوانساری (-1098 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

الشبهاتیّة،الرسالة

در لزوم احتراز از شبهات،از صفی الدّین بن فخر الدّین طریحی،تألیف:1092 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه کما یحب و یرید...

شبهای شیراز

فارسی،اشعار مظاهر مصفّا.ط.تهران،1337 ش.

شبهة ابن کمونة---

ص:247

نصیر الدین طوسی از آن نقل کرده است.

الشجرة

انساب،از سید علی بن شد قم حمزی،که از آن در«تحفة الازهار»ضامن بن شد قم نقل شده است.

شجرة آدم

در تفسیر شجرۀ منهیّه،از سید محمد علی هبة الدّین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

الشجرة الاصلّیة

انساب دودمان سید نعمت اللّه جزائری (-1112 ق)،از سید نور الدین بن محمد شریف جزائری(-1364 ق)که صورت مشجّر کتاب «الشجرة الطیبۀ»اوست.

الشجرة الاقحوانیّة(فی نسب السادة الطالقانیّة)

سید محمد حسن بن عبد الرسول بن سید مشکور آل طالقانی(-1350 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

شجرة اصول الفقه:

شجرة درایة الحدیث:

شجرة الفقه:

شجرة النحو

هرچهار عنوان از میرزا محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق)که نواده اش محمد تقی در فهرست تألیفات او ذکر کرده است.

شجرۀ آلهیّه

فارسی،اصول دین،از رفیع الدّین محمد بن حیدر طباطبائی معروف به رفیعا(-1082 یا 1099 ق)،تألیف 1047 برای شاه صفی صفوی در یک مقدمه و هشت مطلب.خ.آستان قدس،ش 10610(1349 ق).

- حمد بی حد و ثنای بیعد معبودی را سزد...

شجرۀ آلهیّة

فارسی،اصول دین،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق).مذکور در فهرست تصانیف او(در هامش«اهل الآمل»طبع دوم).

شجرة الامانی

فارسی،عروض،از میرزا محمد حسن قتیل لکهنوی(سدۀ 13 ق).ط.لکهنو،1841 م و مکرّر.

شجرة الاولیاء

فارسی،تاریخ انبیاء و ائمّه(علیه السلام)،از سید احمد بن محمد حسینی اردکانی(سدۀ 13 ق).خ.آستان قدس،ش 8193(ظاهرا خط مؤلّف).

شجرة الایمان(فی التصوف و العرفان)

فارسی،ناشناخته.خ.فیض آباد هند.

شجرة الایمان

اخلاق و سلوک شاه با رعایا،ناشناخته.مؤلّف در آن به ربع مهلکات کتاب خویش ارجاع داده که به این دلیل،محتمل است تألیف غزالی و یا فیض کاشانی باشد که«احیاء العلوم»را تلخیص کرده است.

شجرة التقوی

فارسی،رسالۀ عملیه،از سید محمد تقی بن مرتضی خلخالی اردبیلی(-1362 ق).ط.

شجرة الخلد(فی الاجازة لا عزّ الولد)

اجازۀ میرزا محمد همدانی امام الحرمین(-ح 1304 ق)برای فرزندش.مذکور در اجازۀ او برای محمد علی شوشتری.

شجرة الریاض(فی مدح النبی الفیاض)

محمد بن طاهر سماوی(-1370 ق).ط.نجف، 1330 ق.

شجرة السادات

اردو،انساب،ناشناخته.ط.هند.

ص:248

شجرة السبطین و شرعة الشطین

انساب اولاد حسنین علیهما السّلام،از آقا بزرگ تهرانی،صاحب الذریعه،که آن را از«کتاب النسب»فتونی عامل برگرفته است.

شجرة صابریه

فارسی،نسب قاضی صابر مدفون در ونک تهران، از محمد باقر کجوری(-1313 ق).مذکور در «الخصائص الفاطمیّة».

شجرة الطب الالهیّة

ناشناخته،محمد حسن نائینی نیستانکی(-1354 ق)در«حلویات العلوم»از آن نقل کرده است.

شجرة طوبی

اتصال طرق اجازات تا ائمّه(علیه السلام)،از سید ابو القاسم بن علی اصغر شیخ الاسلام طباطبائی معروف به علامه(-1362 ق).

شجرة طوبی

اعتقادات،از شیخ حسن بن مرتضی شیخ الاسلام رشتی،تألیف:1299 ق.خ.مرعشی قم.

شجرۀ طوبی

فارسی،اخلاق،به نظم و نثر،از محمد حسین بن حیدر علی قانع طبیب اسفهی اصفهانی (-1319 ق)،تألیف:1352 ق.

شجرة طوبی

رجال،از شیخ مهدی بن عبد الهادی مازندرانی حائری(ح 1300 ق-)،در 2 جزء:نخست،در احوال بعض صحابه و تابعین و برخی از ملوک؛ دوم،در احوال خمسۀ طاهره و مواعظ و اخلاق.

ط.نجف،1354 و 1369؛قم.

شجرة طوبی

در اختلاجات،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)

شجرۀ طوبی و شجرۀ زقوم

اخلاق،ناشناخته،محمد بن سلیمان تنکابنی در «قصص العلماء»به این کتاب ارجاع داده و محتمل است این کتاب هم تألیف او باشد و برخی آن را از ملا علی بن زین العابدین یزدی بارجینی می دانند.خ.مرعشی قم.

-الشجرة الطوبی و هی مشتملة علی اغصان

شجرة الطور(فی تفسیر آیة النور)

شیخ محمد علی بن ابیطالب حزین(-1181 ق)؛ تألیف:1140 ق.خ.دیده شده.

-نحمدک یا نور النور

شجرۀ طور سینا---

ص:249

الشجرة الطیبة(و الکلمة الباقیة)

شرح حال مؤلّف و پدرش،از سید عبد الرحیم بن ابراهیم حسینی یزدی،شاگرد شیخ مرتضی انصاری.در مجموعۀ تصانیف او به خط خودش از آن یاد شده،که در 1298 ق نگاشته است.

الشجرة الطیبة

در معنی توحید،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی(یا استرآبادی)شاگرد شیخ بهائی.

مذکور در«ریاض العلماء».

الشجرة الطیبة(فی احوال العلماء المنتجبة)

شیخ محمد بن عبود تعزیه خوان کوفی(-1340 ق).تألیف:1338 ق.از احوال ائمّه(علیه السلام)آغاز کرده،سپس به راویان آنان و نواب اربعه و دیگر مشاهیر علماء پرداخته است.خ.دیده شده.

الشجرة الطیّبة

احوال سید نعمت اللّه جزائری و اولاد او،از سید نور الدین امام(-1364 ق)،مرتب بر مقدمه، 12 فصل و خاتمه.

الشجرة العلویّة

انساب،ناشناخته.سید ابو بکر حضرمی شاعر معاصر قصیده ای در تقریظ آن سروده که در دیوانش درج است.

الشجرة المبارکة

سید محمد طاهر بن محمد طالب موسوی اردبیلی.

بعضی اجزایش در رجال است که در 1091 ق نوشته است.خ.مرعشی قم.

الشجرة المبارکة---

ص:250

شجرة النبّوة و ثمرة الفتوّة

شجرۀ ذریّه طاهره،از سید رضا بن علی صائغ غریفی نجفی(-1339 ق).خ.دیده شده.

شجرة النّسب

سید عبد العزیز بن احمد موسوی نجفی،جدّ آل صافی.در نسب او و اجازات مشایخ اوست.

الشجرة النوریة(فی انساب و تراجم السادة

الجزائریّة)

احوال دودمان سید نعمت اللّه جزائری(-1112 ق)،از سید محمد بن نعمت اللّه جزائری(1350 ق-)،که در زمان تألیف ذریعه به نگارش آن مشغول بوده است.

الشجرة و الثمرة

رمل،ناشناخته.گویند اصل آن به یونانی بوده و به زبانهای عربی،فارسی و ترکی ترجمه شده است.(نسخه های فارسی«شجره و ثمره»که محتملا ترجمۀ همین کتاب است در آستان قدس،ش 11642(887 ق)و ضمیمۀ 13165 موجود است.)

الشجری---

ص:251

مذکور در رجال نجاشی.

شراب طهور

فارسی،مثنوی،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

شراحیه

فارسی،مثنوی،از خواجوی کرمانی(-753 ق).

خ.موجود.

شرافة الاعمال

شرح دعای«مکارم الاخلاق»صحیفۀ سجادیه، از شیخ محمد جواد بن محمد علی شوشتری (-1335 ق).خ.موجود.

شرافة الانسان

اخلاق،از شیخ صارم الدین بن محمد ابراهیم اردستانی یزدی،تالیف:1304 ق.

شرافتنامۀ قم

فارسی،12 بند در ستایش قم،از زکی باغبان قمی.ط.

- یا رب به حق پرده نشین دیار قم

شرایط الاسلام

در«کشف الظنون»از کتابی به همین نام در فقه شیعه یاد شده،ولی ظاهرا تصحیف«شرایع الاسلام»است.

شرایط الایمان

فارسی،کلام،از محمد بن مرتضی فیض کاشانی (-1091 ق)،که منتخب«راه صواب»اوست.

خ.آستان قدس،ش 9324(1286 ق)و 11134(1244 ق).

- منّت بی پایان خدایرا جلّ شأنه...

شرایط البرهان

ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی (-339 ق).مذکور در«اخبار الحکماء».

شرایط حمل المطلق علی المقیّد

اصول،از محمد حسن بن محمد صالح کبّۀ بغدادی(-1336 ق)،تألیف:1333 ق.خ.دیده شده.

شرایط الدّعاء

امام الحرمین محمد بن عبد الوهاب همدانی (-ح 1304 ق)،تألیف:1278 ق.

-اما بعد الحمد و الصلاة...

شرایط العوضین

فقه،از میرزا صادق تبریزی(-1351 ق).

شرایط القیاس

ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی (-339 ق).

شرایط الیقین

نیز از فارابی که در فهرستها از آن و از«شرایط القیاس»یاد شده.

الشرایع،کتاب

شیخ ابو الحسن علی بن ابراهیم قمی،شیخ کلینی.

مذکور در فهرست شیخ طوسی.

الشرایع،کتاب

شیخ ابو الحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی(-329 ق)که برای فرزندش نگاشته.خ.

موجود.

الشرایع

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق)در 2 فن و خاتمه.خ.موجود.

الشرایع،کتاب فی

ابو علی رهیب بن جریری.مذکور در رجال نجاشی.

الشرایع،کتاب

ابو محمد یونس بن عبد الرحمان،که به دستور امام رضا(علیه السلام)مرجع بوده است.

ص:252

شرایع الاسلام(فی مسائل الحلال و الحرام)

شیخ ابو القاسم نجم الدین جعفر محقق حلّی (-676 ق).این کتاب به لحاظ ترتیب بهترین متون فقهی و پیوسته مورد توجه بوده است.

شروح و حواشی متعددی دارد که هریک در محلّ خویش یاد شده است.ط.تهران،1267 ق و مکرّر در ایران،بیروت،قاهره و...خ.آستان قدس،ش 7710(740 ق)و چندین نسخۀ دیگر.

-اللهم انّی احمدک یقل فی انتشاره...

شرایع الاسلام

فارسی،در مهمات احکام و اعمال،از سید حسین بن نصر اللّه عرب باغی تبریزی(-1369 ق)،تألیف:1346 ق.ط.تبریز.

شرایع الاسلام

فارسی،مثنوی در فقه،ناشناخته که بنام نظام شاه دکنی سروده شده.خ.شهید مطهری.

- للّه الحمد مالک الملکوت

صاحب الکبریاء و الجبروت

شکر پروردگار حی قدیر...

شرایع الاسلام---

ص:253

شرح آداب المناظرة(العضدیة)

میر ابو الفتح بن میر مخدوم شریفی جرجانی (-976 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 12792(1131 ق).

-الحمد للّه علی افهام الخطاب...

شرح آداب المناظرة...

نظام الدّین عبد العلی بن محمد بیرجندی(-934 ق)،تاریخ شرح:930 ق.خ.آستان قدس،ش 1175(932 ق).

-نحمدک یا مجیب دعوات السائلین...

در کتابخانۀ سید حسن صدر الدین در کاظمین هم نسخه ای ناشناخته از«شرح آداب المناظره» بوده که ظاهرا همین شرح است.

شرح الآیات

شیخ محمد باقر بن محمد جعفر بهاری همدانی (-1333 ق)در جواب اشکالات یکی از مسیحیان که بر بعض آیات مبارکه وارد کرده بوده نگاشته است.خ.موجود.

شرح آیات الاحکام

قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی (-573 ق).خ.کاشف الغطاء نجف.

شرح آیات الاحکام-آیات الاحکام

شرح آیات القصص---

ص:254

شرح ارجوزة المیراث(حرّ عاملی)-شرح خلاصة

الابحاث

شیخ احمد بن حسن حرّ عاملی(-ح 1120 ق) خواهرزادۀ ناظم.

شرح ارجوزة المیراث

محمد فاضل بن محمد مهدی مشهدی،شاگرد حرّ عاملی.مذکور در«امل الآمل».

شرح الارجوزة الهیئة(سید علی بحرانی)

شرح ارشاد الاذهان

شیخ عبد الحسین بن علی برقانی قزوینی(-ح 1290 ق).نسخۀ آن در کتابخانۀ آیت اللّه مرعشی موجود بوده است(اکنون تنها شرح شرایع از این مؤلّف در کتابخانۀ مرعشی قم موجود است).

-(بعد الحمد)کتاب الطهاره،الکتاب مصدر ثان لکتب...

شرح ارشاد الاذهان

عبد اللّه بن محمد بشروی تونی(-1071 ق).

شرح الاستبصار

عبد الرشید بن نور الدین شوشتری(-1078 ق).

مذکور در تذکرۀ سید عبد اللّه شوشتری.

شرح الاستبصار

سید عبد الرضا بن عبد الصمد حسینی اوالی بحرانی.مذکور در«ریاض العلماء».

شرح الاستبصار

شیخ عبد الرضا طفیلی نجفی،تألیف:1278-ح 1290 ق.خ.موجود.

شرح الاستبصار

شیخ قاسم بن محمد جواد معروف به ابن الوندی و فقیه کاظمی(-پس از 1100 ق)تالیف:

1086 ق.خ.آستان قدس،ش 7719 و 7720.

شرح الاستبصار

سید محسن بن حسن اعرجی کاظمی(-1127 ق) که برخی از مسائل را از کتاب الصلاة شرح کرده و نواده اش سید حسن بن محمد در 1318 ق آن را از سواد به بیاض آورده است-خ.دیده شده.

شرح الاستبصار

سید نعمت اللّه بن عبد اللّه حسینی جزائری (-1112 ق).مذکور در«کشف الاسرار»شارح.

شرح الاستبصار---

ص:260

شرح اصلاحات شکل العروس(اقلیدس)

میرزا عبد اللّه بن عیسی افندی تبریزی(-1130 ق)،مؤلّف و«ریاض العلماء».مذکور در شرح احوال او.

شرح الاصول و الجمل من مهمّات العلم و العمل

عز الدوله سعد بن منصور معروف به ابن کمونه (-689 یا 690 ق).در«کشف الظنون»از شروح اشارات ابن سینا شمرده شده است.

شرح اصول در آیة الحدیث

سید علی بن عبد الکریم نجفی نیلی،شاگرد علامه حلی(-726 ق).

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).خ.آستان قدس،س 9610(1095 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الّذی جلّ عن مطارح اضواء الفکر

شرح اصول الکافی

شیخ محمد بن عبد علی آل عبد الجبار بحرانی قطیفی(سدۀ 13 ق).مذکور در«انوار البدرین».

فارسی،گمان می رود از فضل اللّه بن ولی قزوینی (سدۀ 12 یا اندکی پیش از آن)بوده باشد.خ.

دیده شده.

شرح اعتقادات الصدوق

نور الدین علی بن حسین محقق کرکی(-940 ق).

خ.آستان قدس،ش 2779(917 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

شرح الفیة الشهید

شمس الدّین محمد بن احمد بن نعمت اللّه ابن خاتون عاملی.خ.آستان قدس.

شرح الفیة الشهید

محمد بن عاشور کرمانشاهی،معاصر فتحعلی شاه قاجار(-1250 ق).خ.دیده شده.

شرح الفیة الشهید

محمد بن نظام الدّین استرابادی.خ.آستان قدس، ش 2486.

-ربّنا وقفنا لمعرفة واجبات الصلاة...

شرح الفیة الشهید

ابو عبد اللّه مقداد بن عبد اللّه سیوری حلّی(-826 ق).نسخه ای از شرح الفیه در کتابخانۀ میرزا محمد تهرانی در سامراء دیده شده و گمان می رود تالیف فاضل مقداد باشد.

شرح الفیة الشهید---

ص:265

اعرجی حسینی حلّی(-754 ق)خواهرزادۀ علاّمه حلّی.خ.آستان قدس،ش 7717.

شرح الاوراد الفتحیّة(سید علی همدانی)

مولوی جعفر علی هندی.ط.لکهنو.

شرح الایجاز-الانجاز

شرح الایساغوجی

شیخ احمد بن اسماعیل.نسخۀ آن پیش از انهدام مسجد مرجان بغداد در کتابخانۀ مسجد دیده شده.

شرح الایساغوجی(ابهری)

میرزا محمد حسین گرگانی.مذکور در آخر «مقصد الطالب»مؤلف،که چاپ شده.

شرح الایساغوجی

سلیمان بن احمد آل عبد الجبار بحرانی (-1266 ق).مذکور در«انوار البدرین».

شرح الایساغوجی

عماد بن یحیی بن علی فارسی.خ.آستان قدس، ش 1101(961 ق).

-نحمدک یا من هو بالحمد حقیق

شرح الایساغوجی

علامه سید محسن امین عاملی(-1371 ق) صاحب«اعیان الشیعة».مذکور در فهرست تألیفات او.

شرح الایساغوجی

محمد بن عبد علی آل عبد الجبّار قطیفی بحرانی، معاصر سید کاظم رشتی(-1359 ق).

شرح الایضاح(ابو علی فارسی)

نحو،از ابو الحسن علی بن عیسی ربیعی نحوی شیرازی(-420 ق).

شرح الایلاقی---

ص:266

(944 ق)و یک نسخۀ دیگر.

-یا مفتح ابواب الحق علی اصحاب العدل...

شرح الباب الحادی عشر

شیخ محمد بن علی مقشاعی اصبعی،ناتمام.

مذکور در«کشف الحجب».

شرح الباب الحادی عشر

شیخ محمد بن علی بحرانی،پدر شیخ احمد اصبعی.مذکور در«تاریخ علماء البحرین»

شرح الباب الحادی عشر

فارسی،ناشناخته.نسخۀ ناقص الاوّل مؤرّخ 998 ق آن در نجف دیده شده.

شرح الباب الحادی عشر

فارسی،ناشناخته.نسخۀ آن در سامراء دیده شده و از آن برمی آید که شارح پیش از تألیف این شرح،«مصباح»شیخ طوسی را مختصر ساخته است.

شرح الباب الحادی عشر

ناشناخته.خ.خوانساری نجف.

-انّ ابتداء المصنّفین فی اوائل کتبهم بالبسملة

شرح الباب الحادی عشر

ناشناخته.نسخۀ مورخ 1045 ق آن در نجف دیده شده.

-الباء بهاء اللّه...

شرح الباب الحادی عشر

ناشناخته.خ.خوانساری نجف(982 ق).

-قوله الباب الحادی عشر فیما یجب...الواجب هو الّذی اذا فعله

شرح الباب الحادی عشر

ناشناخته.نسخۀ مؤرخ 1089 ق آن در سامراء دیده شده.

-قوله الباب الحادی عشر اقول انّما کان هذا الباب

شرح الباب الحادی عشر---

ص:267

شرح البهجة المرضیّة فی شرح الالفیة(سیوطی)

سید محمد تقی شفتی گیلانی اصفهانی(-1260 ق).خ.دیده شده.

شرح البهجة المرضیّة

شیخ عبد اللّه بن عباس ستری بحرانی(-ح 1270 ق).مذکور در«انوار البدرین».

شرح البهجة المرضیّة

فارسی،از علی اکبر عبد الکریم یزدی.خ.دیده شده.

شرح بهشتی

شرح متنی است در حساب،از ملک محمد بن سلطان حسین اصفهانی.

شرح(کتاب)البیان(شهید اول)

سید محمد تقی بن رضا قزوینی معروف به سید آقا(-1333 ق)،ناتمام.

شرح بیت(انوری)

فارسی،از شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین.

(-1181 ق).شرح این بیت:

- ترا عطیۀ عمری چنانکه هیلاجش

کند کبیسۀ سالش عطای کبری را.

خ.دیده شده.

شرح بیت(بوصیری)

شهاب الدّین احمد بن هلال.شرح این بیت از قصیدۀ برده:

-و واقفون لدیهم عند حدّهم

من نقطة العلم او من شکلة الحکم

نسخۀ مؤرخ 892 ق آن دیده شده.

شرح بیت فی التقلیم(منسوب به امیر المؤمنین(علیه السلام)

ملا محمد صادق بن علی اردکانی.نسخۀ آن در مجموعۀ مورّخ 1024 ق دیده شده و شرح این بیت است:

- قلم اظافیرک بسنّة و ادب

یمنی ثم یسری حوابص او خسب

شرح بیت حافظ

ملاّ جلال الدّین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق).خ.مرعشی قم.شرح این بیت است.

- پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت

آفرین بر نظر پاک خطا پوشش باد

شرح بیت حافظ

سید صدر الدین محمد بن محمد باقر موسوی دزفولی(-1256 یا 1258 ق).ط.در نسخۀ «معراج المؤمنین»به خط شارح.شرح این بیت است:

- من هماندم که وضو ساختم از چشمۀ عشق

چار تکبیر زدم یکسره بر هرچه که هست

شرح بیت شهادت

فارسی،تنی چند از جمله مولوی نور الدین عبد الرحمان جامی(-898 ق)،شمس الدّین محمد بن یحیی اسیری لاهیجی(-912 ق)و صدر الدین ابو الفتح سید محمد گیسو دراز چشتی بر این بیت شرح نوشته اند که در بسیاری از کتابخانه ها موجود و برخی هم چاپ شده است.

اصل بیت:

- ز دریای شهادت چون نهنگ لا برآرد سر

تیمم فرض گردد نوح را در روز توفانش

شرح بیت گلشن راز---

ص:269

شرح تبصرة المتعلّمین

سید محسن اعرجی.از این شرح در«هدایة المسترشدین»نقل شده است.

شرح تبصرة المتعلّمین

سید محسن امین عاملی(-1371 ق).ط.

دمشق،1343 و 1349 ق.

شرح تبصرة المتعلمین

سید محسن بن سید مهدی حکیم طباطبائی.خ.

دیده شده.

-الحمد للّه الذی لا یحصی ثناؤه...

شرح تبصرة المتعلمین

سید هاشم بن احمد احسائی(-1309 ق).خ.

موجود.

شرح تبصرة المتعلمین---

ص:271

محمد رضا قمّی مشهدی،تألیف:1090 ق(؟).

خ.دیده شده.

-الحمد لمصرف الامور

شیخ عبد الحسین بن قاسم حلّی نجفی(-1375 ق).خ.دیده شده.

شرح تشریح الافلاک

سید علی حیدر طباطبائی،ناقص.ط.هند، 1300 ق.

شرح تشریح الافلاک

سید شمس الدّین علی بن محمد حسینی خلخالی، شاگرد شیخ بهائی،تالیف:1008 ق.خ دیده شده.

شرح تصریف الملوکی

ابو السعادات هبة اللّه بن علی شجری معروف به ابن شجری(-542 ق).مذکور در«نزهة الالباء».

شرح تعلیقة الرجال-حاشیة تعلیقة و شرح الفوائد

شرح تفسیر البیضاوی

شیخ بهائی،بهاء الدّین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق).در حاشیه ای بر این تفسیر به شرح خویش ارجاع داده است.

شرح تفصیل وسائل الشیعة(حرّ عاملی)

سید حسن صدر الدین(-1354 ق).

شرح تفصیل وسائل الشیعة

محمد رضا قزوینی.مذکور در«تتمیم امل الآمل».

شرح تفصیل وسائل الشیعة

شیخ یوسف بن محمد بحرانی حویزی،معاصر شیخ حرّ.مذکور در«امل الآمل»

شرح تفصیل وسائل الشیعة---

ص:274

-تهذیب المنطق و الکلام توشیحه بذکر المفضل المنعام

شرح تهذیب المنطق

ابن یونس کاظمی.ظاهرا«میزان العقول»است که خواهد آمد.

شرح تهذیب المنطق

سید صدر الدّین محمد موسوی عاملی(-1236 ق).

شرح تهذیب المنطق

حاج محمود تبریزی،مجاز از سید صدر الدین دشتکی در 904.خ.آستان قدس 1088(پیش از 1067 ق).

-انّ احسن ما یهذب به المنطق و الکلام

شرح تهذیب المنطق

میر بهاء الدین محمد بن باقر مختاری حسینی نائینی(-ح 1140 ق).مذکور در شرح حال او.

شرح تهذیب المنطق

فارسی،از سید جمال الدین محمد بن محمود حسینی شهرستانی،تألیف:991 ق.خ.آستان قدس،ش 8887(1074 ق)و چند نسخۀ دیگر.

- سپاس بی حد و قیاس حکیمی را

شرح تهذیب المنطق

میر هبة اللّه حسینی معروف به شاهمیر(سدۀ 9 ق).خ.مرعشی قم.

-غایة تهذیب الکلام فتح المنطق بحمد المنعام

شرح تهذیب المنطق---

ص:277

اعرجی،خواهرزادۀ علامه حلّی.خ.آستان قدس(«منیة اللبیب»).

شرح تهذیب الوصول

شیخ محمد که از متأخرین بوده.مذکور در «براهین العقول»شویهی.

شرح تهذیب الوصول

سید جمال الدین محمد حسینی استرابادی.

ص:278

شرح الجبر و المقابلة-شرح رسالة

شرح جرائد سبعه

ملا ابو الحسن مرندی(معاصر).ط.

شرح الجعفریة فی احکام الصلاة(محقق کرکی)

متن و شرح از نور الدین علی بن حسین محقق کرکی(-940 ق).خ.آستان قدس،ش 2323 و 2324(956 ق).

شرح الجعفریة

نور الدین علی بن عبد العالی میسی عاملی(-938 ق).مذکور با احتمال در«کشف الحجب».

شرح الجعفریة

شیخ عیسی بن محمد جزائری(-1060 ق).

مذکور در«ریاض العلماء»به نقل از تعلیقات سید نعمت اللّه جزائری بر«امل الآمل».

شرح الجعفریّة

ناشناخته.مؤلف در سفر مشهد به قصد زیارت امام رضا(علیه السلام)آن را نگاشته است.

شرح الجعفریه

شیخ شرف الدین بن علی استرابادی نجفی شاگرد محقق کرکی.از شیخ حرّ نقل شده که نسخۀ شرح را دیده بوده است.

شرح الجعفریّة---

ص:279

-الحمد للّه الّذی هدانی للاسلام...

شرح حجیة المظنه(محمد تقی)

شیخ محمد باقر بن محمد تقی اصفهانی(- 1301 ق)پسر ماتن.اصل،بخشی از«هدایة المسترشدین»شیخ محمد تقی است.خ.شیخ الشریعۀ نجف.

-الحمد للّه الذی شرح صدور العلماء...

شرح حدائق السحر

فارسی،از ابو القاسم فرهنگ شیرازی(-1309 ق)،فرزند وصال.نسخۀ آن نزد عباس اقبال بوده است.

شرح حد الکلمة(ابن مالک)

میرزا محمد امام الحرمین همدانی(-ح 1305 ق)،در 1270 ق به خواهش ابو الحسن خان کرمانشاهی تألیف کرده.خ.سماوی نجف.

شرح حدوث الاسماء---

ص:282

معنی انت منّی:

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق).مذکور در«رجال نجاشی».

شرح حدیث ان اللّه لا یجمع امّتی علی ضلالة

محمد شاه قاضی،تألیف:1031 ق.

-الحمد للّه و صلّی اللّه علی محمد و آله...

شرح حدیث انّ اللّه خلق آدم علی صورته

ملا نظر علی بن محمد محسن گیلانی.خ.کاشف الغطاء نجف(1217 ق،به خطّ شاگرد او).

شرح حدیث انّ المیّت یبلی الاطینته

شیخ احمد بن زین الدّین احسائی(-1241 ق).

شیخ احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق).

ط.(در«جوامع الکلم»).

شرح حدیث البیضة

فارسی،از آقا رضی الدین بن آقا حسین خوانساری که به نام شاه سلطان حسین صفوی تالیف کرده.خ.دیده شده.

شرح حدیث البیضة

محمد زمان بن محمد معصوم.خ.موجود.

-سبحان من اظهر من حصن نور علمه الاحدیّة

شرح حدیث تحف العقول

شیخ محمد حسن کبۀ بغدادی(-1336 یا 1333 ق).خ.دیده شده.

شرح حدیث تعلّمو الفرائض فانّها نصف العلم

سید ابراهیم بن محمد موسوی دزفولی(-پس از 1265 ق).خ.صاحب ذریعه،نجف.

شرح حدیث تمثیل امیر المؤمنین(علیه السلام)بسورة

التوحید

میر محمد باقر داماد(-1040 ق)،تألیف:

1020 ق.خ.آستان قدس،ش 6162(1022 ق)و نسخۀ دیگر.مرعشی قم.

-الحمد کله لصانع الوجود...

شرح حدیث التوحید ظاهره فی باطنه

شیخ محمد بن علی آل عبد الجبار قطیفی،تألیف:

1215 ق.خ.دیده شده.

ص:283

-نحمده علی جزیل احسانه...

شرح الحدیث الثانی عشر من کتاب الخصال

ملا محمد مشهدی(-1257 ق)،شاگرد صاحب ریاض.مذکور در«مطلع الشمس».

شرح الحدیث النّبوی ثلاث مهلکات و ثلاث

منجیات

کمال الدین عبد الرزاق بن جلال الدّین کاشانی (-735 ق).خ.امیر المؤمنین نجف.

شرح حدیث جسد المیت و انه یبلی الاطینته

ملاّ احمد بن مهدی نراقی(-1244 ق).خ.

خوانساری نجف.

شرح حدیث جنود العقل و الجمل

ناشناخته.خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

شرح حدیث حبّب الی من دنیاکم ثلاث

شیخ حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی(-984 ق).خ.دیده شده.

شرح حدیث حدوث الاسماء-شرح حدیث الاسماء

شرح حدیث حسین منّی و انا من حسین

میرزا محمد هندی اخباری،شاگرد سید العلماء.

شرح حدیث حسین منّی و انا من حسین

فارسی،از سید محمد بن دلدار علی.ط.مذکور در فهرست کتابخانۀ راجۀ فیض آباد.

شرح حدیث الحقیقة و الخمس کلمات فیه

فارسی،از ملاّ عبد اللّه زنوزی،که در 1245 به نام فتحعلی شاه قاجار تالیف کرده.خ.مشکات.

شرح حدیث الحقیقة

ناشناخته.در مجموعه ای به خط شیخ عبد علی زنجانی که در 1350 ق از روی نسخۀ مورخ 1197 ق.نوشته دیده شد.

-الحمد للّه الّذی تجلّی لقلوب العارفین...

شرح حدیث حماد

سید محمد باقر بن زین العابدین خوانساری (-1313 ق)،صاحب روضات و مذکور در همان کتاب.

شرح حدیث الحوض

فارسی،از سبحان علی خان هندی،تألیف:

1252 ق.

ص:284

خلیل بن محمد اشرف قائنی اصفهانی(-1136 ق).خ.آستان قدس،ش 9094(1132 ق)و مرعشی قم.

-الحمد للّه هو نور کل شیء...

شرح حدیث عمران الصابی

سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق).که برای میرزا زین العابدین در 1241 ق تألیف کرده و با «اللوامع الحسینیة»او چاپ شده است.خ.

آستان قدس،ش 2042(1256 ق).

شرح حدیث عمران الصابی

ملا خلیل بن محمد زمان قزوینی.درج در«اثبات حدوث الارادة»که آن را در 1148 ق تألیف کرده است.

شرح حدیث الغدیر

فارسی،از ملا عبد اللّه قزوینی،که ظاهرا در روزگار ملوک قطبشاهی در حیدرآباد تألیف کرده.مذکور در«ریاض العلماء».

شرح حدیث الغمامة-شرح حدیث البساط

شرح حدیث فاطمة بضعة منّی

ملا محمد رضا فرزند ملا صدرا شیرازی.مذکور در«تکملۀ امل الآمل».

شرح حدیث الفرجة

ناشناخته،شرح حدیثی است که در اصول کافی از امام صادق(علیه السلام)روایت شده.خ.صاحب ذریعه،نجف.

-اللّه احمد علی ما فرج لی فی حدیث الفرجة

شرح حدیث فضل العالم الذی ینتفع بعلمه

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).خ.آستان قدس(ضمیمۀ«اکمال الدین» صدوق).

شرح حدیث القاف

فارسی،ناشناخته.خ.خوانساری نجف.

شرح الحدیث القدسی

علاّمه حلّی جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر(-726 ق).ط.(با«مسار الشیعه»).

شرح الحدیث القدسی---

ص:286

شرح حدیث الهلال اذا طلب فی الشرق غدوة

فلم یر

سید محمد صالح خاتون آبادی(-1166 ق).

خ.دیده شده.

-روی شیخ الطائفة شکر اللّه مساعیه...

شرح حدیث هل رأیت رجلا؟

میرزا ابو القاسم بن حسن محقّق قمّی(-1231 ق).

شرح الحکمة العرشیه-شرح العرشیة

شرح حکمة العین(کاتبی)-ایضاح المقاصد

علامه حسین بن یوسف بن مطهر حلّی(-726 ق).خ.آستان قدس،ش 47(نسخۀ کهن).

-الحمد للّه ذی العزّ الباهر

شرح حکمة العین

سید محمد رحیم بن شیر محمد موسوی شهرستانی،تألیف:1093 ق.خ.مرعشی قم.

شرح حکمة العین

ملا محمد رضا بن محقق خوانساری.در مجموعه ای به همین صورت نقل شده و ظاهرا مراد رضی الدین محمد بن آقا حسین خوانساری است.

شرح حکمة العین

میر غیاث الدین منصور بن صدر الدین محمد حسینی دشتکی شیرازی(-948 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 10118.

-اللّهم ارنابعین حکمتک

شرح حکمة العین

شمس الدین محمد بن مبارک شاه معروف به میرک بخاری.خ.آستان قدس،ش 14308 (1002 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-امّا بعد حمد اللّه فاطر ذوات العقول...

شرح حماسة ابی تمام الطائی

ابو العلاء احمد بن عبد اللّه معری(-449 ق).خ.

خدیویۀ مصر(654 ق).

شرح الخصال

فارسی،از شیخ صدوق،ترجمۀ شیخ میرزا باقر کمره ای.ط.ایران،1367 ق.

شرح الخصائص الحسینیّة(شیخ جعفر)

ناشناخته،شارح از شاگردان مؤلف متن بوده است.

شرح الخصائص الحسینیّة---

ص:288

شرح خلاصة الحساب

فارسی،از محمد طالب بن حیدر گیلی اصفهانی، زنده در 1066 ق.خ.دیده شده.

-حمدی که هیچ عددی احصای آن نکند...

شرح خلاصة الحساب

سید محمد مهدی بن جعفر حسینی حائری معروف به حکیم زاده(-1331 ق).

شرح خلاصة الحساب

ملا وحید الدین.به همین صورت از آن در بعضی از شرحهای«خلاصة الحساب»نقل شده.

ص:292

شرح الدّرة البهیّة

شیخ زین العابدین گلپایگانی(-1289 ق).

نوری در«النجم الثاقب»از آن نقل کرده است.

شرح الدّرة البهیّة

ملاّ محمد صادق بن محمد یزدی،شاگرد شیخ انصاری.خ.آستان قدس،ش 11628.

شرح الدّرة البهیّة

به نظم،از شیخ عباس بن حسن بن کاشف الغطاء (-1323 ق).خ.دیده شده.

- حمدا لک اللّهم باری النسم

و الحمد لله للحامد من خیر النعم

شرح الدّرة البهیّة

سید علی بن ابراهیم عاملی(-1260 ق).

ص:294

-الحمد للّه الذی جعل القرآن علی العبادة دلیلا...

شرح درج المضامین

فارسی،از محمد محسن بن سلیمان قاری.خ.

دیده شده(1179 ق).

-الحمد للّه الذی جعل قراءة القرآن سببا...

شرح درر الحکم و غرر الکلم(آمدی)

جمال الدّین محمد بن آقا حسین خوانساری (-1125 ق).

شرح الدروس الشرعیّة فی فقه الامامیّة(شهید

اول)

شیخ جواد بن سعد کاظمی،شاگرد شیخ بهائی.

مذکور در«ریاض العلماء».

شرح الدروس الشرعیّة

شیخ جواد بن تقی نجفی،معروف به ملا کتاب.

تتمۀ«مشارق الشموس»است.

شرح الدروس الشرعیّة

شرح دعاء الجوشن الکبیر

ملاّ محمد نجف کرمانی اخباری(-1298 ق).

مذکور در«مطلع الشمس».

شرح دعاء الجوشن الکبیر(سبزواری)-شرح الاسماء الحسنی

شرح دعاء رجب(یا من ارجوه...)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در فهرست کتابهایش.

شرح دعاء رجب(اللهم انی اسألک بمعانی...)

سید هاشم بن احمد احسائی(-1309 ق).

-الحمد للّه الذی جعل الدعاء سببا للاجابة...

شرح دعاء السمات

ملا درویش علی بن حسین بغدادی(-ح 1277 ق).خ.دیده شده(ناتمام).

شرح دعاء السمات

فارسی،از محمد صالح بن محمد باقر قزوینی (-1075 ق).خ.مرعشی قم.

-اما بعد فقیر حقیر حسب التماس

شرح دعاء السمات

ملا علی بن عبد اللّه علیاری(-1327 ق).مذکور در«بهجة الآمال»او.

شرح دعاء السمات

فارسی،از میرزا محمد علی بن نصیر الدّین مدرس چهاردهی(-1334 ق)،تألیف:1324

ص:296

ق.خ.آستان قدس،ش 9353(1324 ق،خط مؤلف).

شرح دعاء السمات

سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق)،تالیف:

1238 ق به نام ملاّ اصغر نیشابوری.خ.آستان قدس،ش 8856(1258 ق).

شرح دعاء السمات

شیخ هلال الدین اسماعیل خوئی.درج در «جلیس الواحد و انیس الفارد»که در 1313 ق تألیف کرده.

شرح دعاء السمات

ناشناخته،درج در مجموعۀ محمد هاشم هروی خراسانی،که بعضی را در 1128 ق نوشته و نسخۀ آن در نجف دیده شده.

-نحمدک و ندعوک فی السّراء

شرح دعاء السمات

ناشناخته،درج در مجموعه ای که بیشتر رسائل آن از میر عبد الفتاح مراغی است و در کتابخانۀ کاشف الغطاء نجف دیده شده.

شرح دعاء السمات---

ص:297

شرح دعاء الصباح

میرزا عبد الرحیم بن علی اصغر موسوی سبزواری،شاگرد ملا هادی سبزواری.خ.

سید قطب الدّین محمد حسینی ذهبی شیرازی (-1173 ق)،تألیف:1130 ق.خ.مرعشی قم.

-نورانی ترین صبحی که چون صفای مرآت...

شرح دعاء الصبّاح

ملاّ محمد نجف کرمانی اخباری(-1292 ق).

مذکور در«مطلع الشمس».

شرح دعاء الصباح

سید محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی.

مذکور در آخر«خلاصة الاخبار»او.

شرح دعاء الصبّاح-جناح النّجاح

ملاّ محمد مهدی بن علی اصغر قزوینی.خ.

روضاتی اصفهان.

شرح دعاء العدیلة

فاری،از ملا حبیب اللّه بن علی مدد ساوجی (-1340 ق).ط.تهران،1316 ق و 1340 ق.

وی شرحی هم به عربی داشته است.

شرح دعاء العدیلة

ملا علی خداوردی تبریزی،تألیف:1246 ق به خواهش ملا عباس گاوگانی.خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الّذی لا یبلغ مدحته القائلون...

شرح دعاء العدیلة

فارسی،از میرزا محمد بن عبد النّبی اخباری (-1232 ق).درج در«میزان التّمیز»او.

شرح دعاء العدیلة

فارسی،از سید مصطفی بن هادی نقوی (-1323 ق).ط.

شرح دعاء العدیلة---

ص:299

شرح الرائیة

از ناظم:شیخ حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی (-984 ق).قصیدۀ رائیة در مدح امیر المؤمنین (علیه السلام)است.خ.دیده شده.

شرح رباعیات و شرح غزل و شرح بیت

فارسی،3 رساله،از جلال الدّین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق).شرح رباعیات او و شرح غزل حافظ با مطلع.

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی...

و شرح بیت حافظ: پیر ما گفت خطا بر قلم صنع

نرفت...

مذکور در«مجالس المؤمنین».

شرح رباعیّات

فارسی،نیز از جلال الدّین دوّانی(-908 ق).خ.

خوانساری نجف.خ.آستان قدس.ش 4368 و ضمیمۀ ش 11134.

شرح رباعیات خیّام

فارسی،از عباس کیوان قزوینی.ط.تهران، 1348 ق.

شرح رباعیات محمد طاهر قمی---

ص:302

شرح رسالة التوحید(عبد الکریم گیلانی)

شیخ احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)، تألیف:1224 ق.خ.دیده شده.

شرح رسالة الجبر و التفویض(امام هادی(علیه السلام)-

الرسالة الآلهیّة

آقا خلیل بن محمد اشرف اصفهانی(-1136 ق).مذکور در«تتمیم امل الآمل».

شرح رسالة الجبر و المقابله(محقق طوسی)

سید ابو المعالی بن بدر الدّین حسن استرآبادی، شاگرد محقق کرکی،تألیف:929 ق.خ.دیده شده.

شرح رسالة حجیّة الشهرة(سید محمد مجاهد)

سید محمد بن حبیب اللّه فقیه رضوی(-1264 ق).مذکور در«شجرۀ طیبه».

-احمد من تنزّه عن الظنون

شرح رسالة فی الحرکة(ابو طالب گیلانی)

شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی (-1181 ق)،فرزند مؤلف.

شرح رسالة فی الحساب(مهدی نراقی)

ملا احمد بن محمد مهدی نراقی(-1244 ق).

مذکور در«روضات الجنّات».

شرح الرسالة الحمدیّة(سلیمان ماحوزی)

شیخ احمد بن ابراهیم درازی بحرانی،پدر صاحب حدائق.مذکور در اجازۀ سماهیجی و «لؤلؤة البحرین».

شرح الرسالة الذهبیّة-شرح طبّ الرّضا

شرح رسالة الرّمل(محقق طوسی)

نور الدّین فتح اللّه ابهری.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی هدانا الی طریق الرسل

شرح رسالة الزّهری الی عبد الملک بن مروان

احمد بن فارس لغوی قزوینی.مذکور در«معجم الادباء».

شرح رسالة زینون الاول

ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی (-339 ق).خ.دیده شده.

شرح رسالة شهاب الدّین یحیی

شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی (-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

شرح رسالة الصّلاة(سلیمان ماحوزی)

شیخ احمد بن عبد اللّه بلادی بحرانی(-1137 ق).مذکور در اجازۀ سماهیجی.

شرح رسالة الصلاة(ماحوزی)---

ص:303

شرح رسالة فی عمل المسبع و المتسع(ابو طالب

گیلانی)

شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین زاهدی گیلانی(-1181 ق)فرزند ماتن.مذکور در فهرست کتابهایش.

شرح رسالة عیسی بن مزرعة

نیز از شیخ علی حزین.مذکور در«نجوم السماء».

شرح رسالة الفارابی

مهدی الهی قمشه ای(-1320 ق).

شرح رسالة القضاء و القدر

علاّمه جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی(-726 ق).ظاهرا با«النور الانور»که یاد خواهد شد،یکی است.

شرح رسالة الکاف من قوله تعالی: لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ

-الرسالة البحرانیّة(احمد آل ماجد)

شیخ احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق) که برای سید عبد الصمد آل ابی شبانۀ بحرانی تالیف کرده.ط.(در«جوامع الکلم».

شرح رسالة کلمة التصوّف(شیخ اشراق)

شیخ محمد علی حزین(-1181 ق).مذکور در «مرآة الاحوال».

شرح رسالة لم صار ماء المطر خفیفا؟الذی هو قول

ارسطو(ابو طالب زاهدی)

فارسی،از شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی(-1181 ق)فرزند ماتن.مذکور در فهرست تألیفات او.

شرح الرسالة الحمدیّة(سلیمان ماحوزی)

شیخ احمد بن ابراهیم درازی بحرانی،پدر صاحب حدائق.مذکور در«لؤلؤة البحرین» ظاهرا صورت صحیح نام آن«شرح الرسالة الحمدیّة»است.

شرح رسالة المعراج و المعاد(احسائی)

سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

شرح رسالۀ معمّا(میر حسین معمائی)

فارسی،از ملا عبد الوهاب نیشابوری،که آن را در 945 ق نزد مؤلف خوانده است.مذکور در «ریاض العلماء».

شرح رسالة المواریث(سید مهدی قزوینی)

شیخ محمد بن علی جزائری نجفی(-1303 ق).

شرح الرسالة الناصحة

شرح منظومه در اعتقادات،از ناظم آن:

عبد اللّه بن حمزۀ زیدی،تألیف 618 ق.خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی قهر سلطان الملوک سلطانه...

شرح الرسالة النجمیّة---

ص:304

(شهید ثانی)

سید اسماعیل بن نجف مرندی(-1318 ق).

«اللّمعة»از شهید اول است.خ.موجود.

شرح الروضة البهیّة-التحفة النّجفیة

ملا محمد تقی هروی اصفهانی(-1299 ق).

مذکور در«نهایة الآمال»مؤلّف.

شرح الروضة البهیّة

شیخ جواد بن عبد الحسین نجفی(-1311 ق).

خ.دیده شده.

شرح الروضة البهیّة

ملاّ حسین تربتی سبزواری(-ح 1300 ق).خ.

موجود.(تا آخر کتاب الصوم).

شیخ محمد بن یوسف جامعی عاملی(-1218 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی فقهنا فی الدّین...

شرح الروضة البهیّة

میرزا مسیح بن محمد سعید تهرانی(-1263 ق).خ.دیده شده.

شرح الروضة البهیّة

سید مهدی قزوینی حلّی(-1300 ق).مذکور در«حاشیة المستدرک».

شرح الروضة البهیّة

شیخ مهدی ملاّ کتاب نجفی،تألیف:1227 ق.

خ.دیده شده.

شرح الروضة البهیّة

محمّد مهدی بن محمد ابراهیم کلباسی اصفهانی.

مذکور در«تکملۀ امل الآمل».

ص:305

آستان قدس،ش 7376(1066 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

شرح زبدة الاصول-التبیان

شاه مرتضی بن محمد مؤمن پدر نور الدین اخباری.خ.آستان قدس،ش 14785(1277 ق).

شرح زبدة الاصول

شیخ مهدی بن حسین بن محمد ملا کتاب نجفی.

خ.موجود.

شرح زبدة الاصول

سید هادی بن حسین حسینی.خ.موجود.

شرح زبدة الاصول

ملا یعقوب بن ابراهیم فقیه و محدث بختیاری (-ح 1150 ق).

شرح زبدة الاصول---

ص:307

شرح الزوراء

از ماتن:جلال الدین محمد بن اسعد دوانی (-908 ق).خ.مرعشی قم.

شیخ جعفر بن محسن اعسم نجفی(-1287 ق).

خ.دیده شده(ناقص).

شرح شرایع الاسلام

سید محمد جعفر بن محمد هاشم خوئی،از تقریر بحث استادش سید محمد حجت نوشته.

شرح شرایع الاسلام

میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی(-1312 ق).خ.آستان قدس(به احتمال)،ش 14295.

نیز حسینیۀ شوشتریهای نجف.

شرح شرایع الاسلام

شیخ حسام الدین بن جمال الدّین طریحی نجفی.

خ.موجود.

شرح شرایع الاسلام

شیخ حسن بن اسد اللّه دزفولی کاظمی(-1298 ق).خ.دیده شده(کتاب النکاح).

-الحمد للّه الذی قذف فی قلوب العلماء نورا

شرح شرایع الاسلام

شیخ محمد حسن بن محمد صالح کبّۀ بغدادی (-1336 ق)،تالیف:1318 ق(نماز مسافر).

شرح شرایع الاسلام

شیخ حسن بن عیسی فرطوسی نجفی.در 9 مجلد،که پس از وفات او در 3 مجلد پاکنویس گردیده است.

شرح شرایع الاسلام

شیخ محمد حسن بن موسوی شروقی.تالیف:

1269 ق(خمس)،خ.کاشف الغطاء نجف.

شرح شرایع الاسلام

سید حسین بن حسن مجتهد کرکی(-1001 ق).

خ.دیده شده(مجلد الطهاره).

سید صادق بن علی اعرجی(-1204 ق).خ.

ملا علی بن خلیل تهرانی نجفی(-1297 ق)که بعضی را در 1280 ق به پایان رسانیده است.خ.

موجود.

شرح شرایع الاسلام

سید محمد علی بن صادق رضوی مشهدی (-1311 ق).خ.آستان قدس.

شرح شرایع الاسلام

نور الدین علی بن عبد العال محقق کرکی(-940 ق).مذکور در«کشف الحجب».

شرح شرایع الاسلام

شیخ علی بن محمد علی مجیراوی(-1314 ق).

شرح الشفاء(ابن سینا)

ملاّ مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق).مذکور در«لباب الالقاب».

-یا من لا یرجی الشفاء الاّ من جوده...

شرح الشفاء

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق)،در 2 جزء:طبیعیّات و الهیات.

شرح شکل العروس(از تحریر اقلیدس)

میرزا عبد اللّه بن عیسی افندی تبریزی اصفهانی (-ح 1130 ق)مؤلف«ریاض العلماء».

شرح الشمسیّة(نظام نیشابوری)

حساب،از ملاّ عبد العلی بن محمد حسین بیرجندی(-934 ق).خ.آستان قدس،ش 5360(1106 ق).

شرح شواهد شرح العوامل(ملا محسن)

نیز از نظام الدین اردبیلی.خ.آستان قدس،ش 12664(1228 ق).

شرح شواهد المنظومة الصرفیة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).

شرح شواهد قطر الندی(ابن هشام)

شیخ فتح اللّه بن علوان کعبی(-1130 ق).

مذکور در شرح اعرجی بر شواهد.

شرح شواهد قطر الندی

فارسی،از محمد جعفر بن محمد کاظم قائنی.خ.

موجود.

-الحمد للّه الملک الغفّار...

شرح شواهد قطر الندی

فارسی،از نظام الدین بن احمد اردبیلی.خ.

مرعشی قم.

شرح شواهد قطر الندی

سید صادق بن علی حسینی اعرجی.خ.آستان قدس،ش 12726(1239 ق)و یک نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی رفع قدر العلماء

شرح شواهد قطر الندی

نظام اعرج نیشابوری.مذکور در فهرست کتابخانۀ مرحان بغداد،که ممکن است با شرح نظام اردبیلی اشتباه شده باشد.

شرح شواهد الکتاب(سیبویه)

ابو العباس محمد بن یزید مبرد نحوی(-285 ق).

شرح شواهد الکشاف

ناشناخته،تاریخ شرح:1060 ق.شارح پیش از این کتاب،«المفصّل»را شرح کرده است.خ.

عطارد بغداد و حولاوی نجف.

-انّ اول ما یفتتح به الکلام و احلی ما یوشح به

شرح شواهد المتوسط

ناشناخته،نسخۀ آن در کتابخانۀ سید حسن صدر در کاظمین دیده شده.

شرح شواهد مجمع البیان(طبرسی)

ناشناخته،نسخۀ خط مؤلف در کتابخانۀ سلطان المتکلمین در تهران دیده شده؛نیز آستان قدس، ش 4874(1258 ق).

شرح شواهد مجمع البیان

شیخ ابو محمّد محمّد حسین بن محمد طاهر شریف وحید.ط.تهران،1338 ش.خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الاکرم الّذی خلق القلم...

شرح شواهد المرشّح

ناشناخته،شارح از عالمان کرمان بوده و آن را برای شاه شجاع آل مظفر(ح 800 ق)نوشته است.مذکور در«کشف الظنون».«المرشح» شرح کافیۀ ابن حاجب است.

-الحمد للّه الذی اوضح بانوار هدایته منهج الدین

شرح شواهد المطوّل

کمال الدین حسین فسائی،شاگرد مسیح الدین فسائی(-1134 ق).مذکور در«نجوم السماء».

خ.مرعشی قم.

شرح شواهد المطوّل

فارسی،از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در فهرست کتابهایش.

شرح شواهد المطوّل

فارسی،از محمد بن عبد الوهاب کاشانی بیدگلی.

خ.دیده شده.

شرح شواهد المطوّل---

ص:316

شرح شواهد المغنی-سحر الادیب

شرح شواهد المغنی

ناشناخته.ط.ایران.

شرح شواهد ملا محسن

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).ظاهرا شرح شواهد عوامل است.

شرح شواهد المفصّل(زمخشری)

ناشناخته.نسخۀ قدیمی آن در کتابخانۀ مدرسۀ بروجردی نجف دیده شده.

-الحمد للّه الّذی فضل الانسان

شرح الشهاب(فی الحکم و الادآب)

شرح 100 حدیث نبوی(صلی الله علیه و آله)که قاضی محمد بن سلامۀ قضاعی جمع کرده،از شیخ افضل الدین حسن بن علی ماه آبادی شیخ منتجب الدین.

شرح الشهاب

شرح الصحیفة السجادیّة

حسن بن عبد الرزاق لاهیجی(-1121 ق).

شرح الصحیفة السجادیّة

تاج الدین حسن بن محمد اصفهانی معروف به ملا تاجا،پدر فاضل هندی.خ.موجود.

شرح الصحیفة السجادیّة

حسین بن حسن گیلانی اصفهانی(-1129 ق).

قطعه ای از ان دیده شده.

شرح الصحیفة السجادیّة

محمد بن محمد رضا مشهدی،آغاز تألیف:

1091 ق.خ.مرعشی قم.

شرح الصحیفة السجادیّة

سید افصح الدین محمد شیرازی(سدۀ 9 ق).

مذکور در مقدمۀ سید شهاب الدین مرعشی بر صحیفۀ چاپی.

شرح الصحیفة السجادیّة

محمد عبد الباقی.شارح لغات صحیفه را شرح کرده است.مذکور در«کشف الحجب».

-امّا بعد حمد اللّه علی آلائه...

سید حسین بن علی حسینی همدانی.

شرح الصمدیة

سید صدر الدین علی بن احمد دشتکی شیرازی معروف به سید علی خان مدنی(-1120 ق).

وی 3 شرح(کبیر،متوسط و صغیر)دارد.برای شرح کبیر-الحدائق الندیّة

شرح الصمدیّة

بهاء الدین محمد بن محمّد باقر مختاری نائینی، معاصر شیخ حرّ عاملی(-1104 ق).وی 3 شرح(کبیر،متوسط و مختصر)دارد.شرح کبیر او در کتابخانۀ مرعشی در قم موجود است.

-اولی کلام یستعان به علی جملة المهام

شرح الصمدیّة

ملا محمد مؤمن بن شاه مرتضی کاشانی،تألیف:

1027 ق.خ.دیده شده.

-الحمد لولیه و مستحقّه

شرح الصمدیّة

شیخ محمّد بن علی حرفوشی عاملی(-1059 ق).

شرح الصمدیّة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

شرح الصمدیة---

ص:321

کاشانی حلّی(-755 ق).خ.امیر المؤمنین نجف؛آستان قدس.

شرح طوالع الانوار

میر غیاث الدین منصور حسینی دشتکی شیرازی (-948 ق).مذکور در«کشف الظنون».

-الحمد للّه الّذی خصّصنا بمزید الانعام...

شرح طوالع الانوار

ناشناخته.نسخۀ آن در بغداد دیده شده.

-الحمد لمن وجب وجوده و بقاء.

شرح طهارة القواعد(علاّمه حلّی)

شیخ جعفر بن خضر جناجی نجفی(-1227 ق).

خ.کاشف الغطاء نجف.

-الحمد للّه الذی احکم قواعد الدّین...

شرح طهارة القواعد

محمد بن عاشور کرمانشاهی،معاصر فتح علی شاه قاجار(-1250 ق).

شرح طهارة المفاتیح---

ص:322

شرح قصیدة البردة

فارسی،ناشناخته.شرح مفصلی است و نسخۀ ناقص آن در نجف دیده شده.

شرح قصیدة البستی(ابو الفتح)

سید جمال الدین عبد اللّه بن محمد حسینی معروف به نقره کار(-776 ق).خ.خدیویۀ مصر.

-الحمد للّه الّذی جعل ملح العلوم علم العربیّة...

شرح قصیدة البستی

فارسی،از عادل بن علی.نسخۀ مؤرّخ 902 ق آن موجود است.

شرح القصیدة التأویلیّة(عباس آبادی)

ناشناخته،شارح از فضلای معاصر ناظم(سدۀ 11 ق)بوده و دیباچۀ شرح را محمد امین طبسی نوشته و در«گلدستۀ اندیشه»درج کرده است.

شرح القصیدة الجیلانیّة اللامیّة(حزین)

فارسی،از ناظم:شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی(-1181 ق).خ.موجود.

شرح قصیدة الحریری

سیّد جعفر بن محمد اعرجی(-1332 ق).

شرح قصیدة الحمیری العینیّة

فارسی،از سید علی اکبر بن سید رضی برقعی (-1317 ق).

شرح قصیدة الحمیری العینیّة

فارسی،از میرزا علی خان(ظاهرا گلپایگانی، شاگرد مجلسی).خ.موجود.

ص:330

شرح قواعد الاحکام

شیخ نور الدین علی بن احمد بن ابی جامع حارثی عاملی.مذکور در رسالۀ شیخ قاسم محی الدین در احوال آل ابی جامع.

شرح قواعد الاحکام

شیخ محمد علی بن عباس بلاغی.خ.موجود.

میرزا محمد بن عبد النّبی اخباری(-1332 ق).

مذکور در«الفوائد الشیرازیّة»تالیف ملا فتحعلی شاگرد اخباری.

شرح قول ارسطو(در مورد آب باران)

شیخ ابو طالب بن عبد اللّه زاهدی گیلانی (-1127 ق).مذکور در فهرست تألیف او.

پسرش شیخ علی حزین هم آن را شرح کرده است.

شرح قول الحکماء(بسیط الحقیقة کل الاشیاء)

شیخ عباس بن موسی بن عباس تهرانی،تالیف:

1292 ق.خ.دیده شده.

-نحمدک یا من تقدس هویتک من عرفان الممکنات...

شرح قول خواجه نصیر طوسی(ان الجوهریة و

العرضیّة من ثوانی المعقولات)

ملا حمزۀ گیلانی،شاگرد محمد صادق ارجستانی(-1134 ق).مذکور در«تتمیم امل الآمل».

شرح قول الرضی-العبقة

شرح قول الصدوق فی الفقیه(فی باب غسل

شرح الکافیة---

ص:335

الوعاة»و«کشف الظنون».

شرح کتاب الاربعة فی القضایا النجومیّة

(بطلمیوس)

ابو الحسن علی بن رضوان طبیب(-453 ق).خ.

مشکات.

شرح الکتب الاربعة الحدیثیة

ملاّ جعفر کرمانی(1080 ق-).مذکور در «تتمیم امل الآمل».

شرح الکشاف

ملا بلال شاخنی قائنی،مذکور در«بغیة الطالب» بیرجندی.

شرح کشف الریبة

سید محمد بن محمود عصار لواسانی تهرانی (-1356 ق).بخشی از آن در هامش«کشف الریبه»چاپ شده است.

شرح کشف الفوائد(فی شرح قواعد العقائد)

نیز از سید محمد عصار،که برخی از آن در 1305 ق در هامش متن چاپ شده.

شرح کفایة الاصول(آخوند خراسانی)

شیخ علی بن قاسم قوچانی(-1333 ق).ط.

تهران،1341 ق.

شرح کفایة الاصول

شیخ عبد الحسین بن عیسی رشتی(-1373 ق).

ط.نجف،1370 ق.

شرح کفایة الاصول-حقایق الاصول

آقا سید محسن حکیم(-1390 ق).ط.

شرح کفایة الاصول

محمد سلطان عراقی،شاگرد میرزا محمد تقی شیرازی.ط.

شرح کفایة الاصول

شیخ مهدی خالصی کاظمی.ط.بغداد(در هامش کفایه).

شرح کفایة الاصول-خودآموز کفایه

فارسی،از شیخ عبد الکریم بن ابراهیم خوئینی قزوینی(-1372 ق).ط.قم.مکرر.

شرح کفایة الاصول---

ص:336

شرح کلمة التوحید

شمس الدین استرابادی.خ.دیده شده.

-الحمد لمن تفرد و تعالی...

شرح کلمة التوحید

ملا فضل اللّه استرابادی.نسخۀ مؤرخ 1024 ق آن در کتابخانۀ سید حسین صدر موجود بوده است.

شرح کلمة المشیئة(فی معنی ان شاء اللّه)

سید حسن بن دلدار علی نصیرآبادی(-1260 ق).مذکور در«کشف الحجب».

-نحمدک یا من ناط الاشیاء بمشیّته

شرح کلمة نوراء

سید محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).خ.دیده شده.

شرح کلمتی الشهادة

ملا جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق).مذکور در«کشف الظنون».

شرح کلیات الطب(ایلاقی)

شمس الدین محمد بن محمود آملی(-752 ق).مذکور در«مجالس المؤمنین».

شرح کلیات القانون(ابن سینا)

نیز از شمس الدین آملی و مذکور در مجالس.

شرح کلیات القانون

حکیم علی گیلانی.خ.موجود(ج 1).

شرح کلیات مجنون العامری

میرزا اسحاق بن کاظم صدر العلماء اردبیلی (-1306 ق).مذکور در خاتمۀ«حدائق ناصری».

شرح کنز مکتوم(علی اظهر)

اردو،از سید سجاد حسین.

شرح گلستان

ترکی،از سودی(-ح 1000 ق).خ.عثمان ثالث استانبول.

فارسی،از شجاع کربالی.تألیف:856-867 ق.

نسخه هایی از آن را در استانبول دیده اند.

شرح گلشن راز

فارسی،به نظم،از سید محمد بن محمود عصار لواسانی(-1356 ق)،که در 1335 ق نظم آن را به پایان رسانیده است.خ.آستان قدس،ش 11649(1336 ق).

شرح گلشن راز-مفاتیح الاعجاز

فارسی،از شمس الدین محمد بن یحیی لاهیجی، تألیف:877 ق.خ.آستان قدس،ش 11456.

مؤلف«مفاتیح الاعجاز»ناشناخته است و این شرح برگرفته از آن است.

شرح گلشن راز

فارسی؟،از سید میر محذوم.در«غنچۀ باز»از آن یاد شده است.

شرح گلشن راز

فارسی،از سید نوربخش(یا روح بخشان) بدخشانی.در«غنچۀ باز»از آن یاد شده است.

شرح گلشن راز

فارسی،به نظم مستزاد از امین الدین تبریزی، شاگرد شبستری مذکور در«دانشمندان آذربایجان».شاید با غنچۀ باز یکی باشد.

شرح گلشن راز---

ص:339

شیخ حسن بن جواد ملا کتاب.تتمه ای است از شرح پدرش،تالیف:1285-1293 ق.خ.

کاشف الغطاء نجف.

شرح المختصر النافع

الشراح المفید علی عوامل(ملاّ محسن)

ملا محمد بن حاج محمد استرآبادی،تألیف:

1120 ق.خ.موجود.

-احمدک اللّهم علی نعمائک المنادیة.

شرح مقالة ابن هود فی بدء الخلق

خواجه صائن الدین ترکه.خ.موجود.

شرح مقالة الاسکندر فی النفس

ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی(-339 ق).مذکور در«اخبار الحکماء».

شرح المقالة العاشرة من تحریر اقلیدس

ملاّ محمد باقر بن زین العابدین یزدی(-پیش از 1056 ق)،شاگرد شیخ بهائی.خ.دیده شده.

-الحمد للّه حق حمده...

ص:349

شرح نصاب الصبیان

فارسی،از عبد الصمد بن کمال بن امیر الحاج،که برای فرزند استادش ضیاء الدین محمد استرآبادی نگاشته است.خ.مجلس و دانشگاه تهران

-حمد بی غایت و ثنای بی نهایت سخن آفرینی راست.

شرح نصاب الصبیان

شیخ علی نجار.در برخی از حواشی شروح نصاب از آن نقل شده است.

شرح نصاب الصبیان

فارسی،از قاضی محمد کریم بن فصیح الدین محمد دشت بیاضی(سدۀ 10 ق).خ.آستان قدس،ش 7365(1311 ق)و یک نسخۀ دیگر.ط،تهران 1366 و 1275 ق.

شرح نصاب الصبیان

فارسی،از ملاّ محمد مقیم جعفری،تألیف:

1049 ق.خ.سماوی نجف.

شرح نصاب الصبیان

فارسی،از مرشد بن علی سیفکی شیرازی.خ.

دانشگاه تهران(سدۀ 11 ق).

شرح نصاب الصبیان

شیخ یوسف بن مانع قرشی.

شرح نصاب الصبیان

فارسی،ناشناخته،نسخۀ مؤرخ 1063 ق آن دیده شده.

شرح نهج البلاغة

مختصر شرح ابن ابی الحدید،از ملا سلطان محمود بن غلام علی طبسی،زنده در 1079 ق.

خ.آستان قدس،ش 13817.

شرح نهج البلاغة

فارسی،از ملا محمد صالح بن محمد باقر روغنی قزوینی(-ح 1075 ق).ط.تبریز،1321 ق.

-الحمد للّه علی ما اولانا من نعمائه

شرح نهج البلاغة

فارسی،از مفتی میر محمد عباس بن علی اکبر شوشتری لکهنوی.ط.هند،1287 ق.

شرح نهج البلاغة-درّ ثمین

فارسی،از شیخ عبد الحسین بن محمد طاهر دزفولی(-1339 ق).شرح خطبۀ همام است که پس از شرح آن را به نظم نیز درآورده است.خ.

موجود.

شرح نهج البلاغة

شیخ کمال الدین عبد الرحمن بن محمد ابن عتایقی حلی(-پس از 788 ق).خ.

امیر المؤمنین نجف.

شرح نهج البلاغة

فارسی،از ملا عبد الکریم بن محمد یحیی قزوینی معاصر شاه سلطان حسین صفوی(-1134 ق).

شرح خطبۀ قاصعه و در باب پنجم«نظم الغرر» او درج است.

شرح نهج البلاغة

شیخ عبد النبی بن شرف الدین محمد طسوجی آذربایجانی(-1203 ق).مذکور در «ریاض الجنّة».

شرح نهج البلاغة

سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق).قطعه ای از آن دیده شده و غیر از «نخبة الشرحین»اوست.

شرح نهج البلاغة

فارسی،از شیخ عزّ الدین آملی،تاریخ شرح:

944 ق.ط:آستان قدس،خ.شهید مطهری.

-نحمده علی ما کان و نستعینه...

ص:356

شرح نهج البلاغة

فارسی،از شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی(-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

شرح نهج البلاغة

شیخ محمد علی بن بشارة خیقانی آل موحی معاصر شیخ احمد نحوی(-1183 ق).مذکور در قصیدۀ شیخ احمد نحوی در مدح شارح.

شرح نهج البلاغة-نهج البلاغۀ منظوم

فارسی،ترجمۀ منظوم از محمد علی بن محمد حسین انصاری قمی(-1329 ق).ط.

شرح نهج البلاغة

سید ضیاء الدین ابو الرّضا فضل اللّه بن علی بن هبة اللّه حسینی راوندی،زنده تا 548 ق.خ.

مرعشی قم.

شرح نهج البلاغة:ترجمۀ عهدنامه

فارسی از محمد کاظم بن محمد فاضل مشهدی، زنده در 1107 ق که به خواهش اعتماد الدوله شاهقلی خان نوشته است.خ.آستان قدس،ش 1946(1277 ق).

شرح نهج البلاغة

ابن عنقا.مذکور در«وقایع الایّام»خیابانی.

امام فخر الدین محمد بن عمر رازی(-606 ق).

مذکور در«تاریخ الحکماء»قفطی.

سید فخر الدین محمد بن حسین حسینی،تألیف:

928 ق.شرح شرح میبدی است و در عناوین حاشیه گذشته.

شرح هدایة الحکمة

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).خ.آستان قدس،ش 173(1071 ق)و چند نسخۀ دیگر.ط.تهران،1297 ق و مکرّر.

-الحمد للّه مخترع عقل الفعال...

شرح هدایة الحکمة

شمس الدین محمد بن مبارک شاه بخاری معروف به میرک.خ.آستان قدس،ش 741 (850 ق)و چند نسخۀ دیگر.

شرح هدایة الحکمة

حاج محمود بن محمد نیریزی،مجاز از میر صدر الدین دشتکی در 903 ق.خ.آستان قدس،ش 175(موقوفۀ 1067 ق).

-هو المحمود الحمد لمحمود من آلائه...

شرح هدایة الحکمة

ناشناخته.تالیف:880 ق.خ.بروجردی نجف (1078 ق).

شرح هدایۀ سلطانی(واجد علی شاه)

میرزا محمد مهدی علی خان.

شرح هزار منزل(خواجه عبد اللّه انصاری)

ناشناخته،شارح شیرازی بوده است.مذکور در «مسؤولات»بروجردی.

شرح هفت بند(حسن کاشی)

فارسی،شارح از فضلای هند بوده.ط.هند.

شرح هیاکل النور(سهروردی)

ملا عبد الرزاق بن علی لاهیجی(-1051 ق).خ.

موجود.

-یا قیوم ایّدنا بالنور...

شرح هیاکل النور

ناشناخته.ط.ایران،1323 ق(با شرح دوانی).

شرح هیاکل النور---

ص:362

شرعیة تلقین میّت الاطفال

میرزا ابراهیم بن غیاث الدّین قاضی اصفهانی.خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 6126.

شرعیة المصائب

اردو،مقتل،از مولوی قاسم علی رضا صاحب (معاصر).ط.هند.

الشرف،کتاب

در حکم و آداب پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

الشرف،کتاب

در معجزات پیامبر(صلی الله علیه و آله)و دلائل امیر المؤمنین (علیه السلام)،از سید هبة اللّه بن حسن موسوی،صاحب «المجموع الرائق».مذکور در«ریاض العلماء».

شرف

فارسی،جریده ای که از 1300 تا 1309 ق چاپ و منتشر می شد.

شرف الابد-الفیض العام

شرف الانوار فی الاخبار

سید محمد باشتی.خ.فیض آباد هند.

شرف ایوان البیان(فی شرف بیت صاحب الدیوان

الجوینی)

قاضی نظام الدین اصفهانی،برای خواجه علاء الدین عطا ملک جوینی(-680 یا 681 یا 683 ق)نگاشته.خ.پاریس.

شرف التربة

ابو المفضل محمد بن عبد اللّه شیبانی که نجاشی او را دیده و در رجال خویش از او یاد کرده است.

شرف السلف

ابو العلاء احمد بن عبد اللّه معری(-449 ق).

مذکور در«کشف الظنون»و«نسمة السحر».

شرف العنوان لاهل هذا الزمان

فقه عبادات،از ملا فرج اللّه بن محمد حویزی، نسخۀ مورخ 1103 ق که در حیات مؤلّف نوشته شده دیده شده است.

-الحمد لک اللّهم واجب الوجود...

شرف قصی بن کلاب و ولده فی الجاهلیة و الاسلام

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

شرف المزیة فی المدائح العزیة

دیوان قصائد محمد بن حسن معروف به ابن نعیم حلّی،در مدح عزّ الدین ابو محمد حسن بن حسین بن مظفر حلّی اسدی،که در حدود 695 ق سروده و علامه حلّی بر آن تقریظ نوشته است.

خ.موجود.

ص:363

شرف الملوک

فتح اللّه بن محمد کاظم شیبانی(-1308 ق).

مذکور در فهرست مجلس.

شرفنامه

فارسی،مثنوی،از نظام الدین احمد بن الیاس نظامی گنجوی(-پس از 607 ق).ط.تهران 1316 ش؛لکهنو،1292 ق.

شرفنامۀ خراسان،

شرفنامۀ قم،

شرفنامۀ کربلا،

شرفنامۀ مکّه

فارسی،سفرنامه های منظوم.

الشرفیات

فارسی،جواب مسائل شیخ مهدی شرف الدین، از سید محمد علی هبة الدین شهرستانی،تاریخ پرسش:1358 ق.ط.136 ق.

شرفیّة

فارسی،طب،از محمد مسیح طبیب.

-بسم اللّه الذی لا یضرّ مع اسمه داء

شرق

فارسی،مجلّه ای که به مدیریت سعید نفیسی (-1345 ش)،از شعبان 1349 ق در تهران انتشار می یافت.

شرق و برق

رساله در طهارت خون امام(علیه السلام)،حاج ملا محمد مشهدی(-1257 ق).مذکور در«مطلع الشمس».

شرق و برق---

ص:364

لواسانی(معاصر).ط.

الشریعة السمحاء(فی احکام سیّد الانبیاء)

رسالۀ عملیه،از شیخ مهدی بن حسین خالصی کاظمی(-1343 ق).ط.1339 ق.

الشریعة السهلة

اردو،آداب شرعی،از مظفر علی خان بن خورشید علی خان جانستۀ هندی(-1354 ق).

ط.هند.

الشریعة السهلة

فقه استدلالی،سید محمد بن عباس وزیر لکهنوی (-1312 ق).مذکور در«تجلیات».

شریعة الشیعة و دلائل الشریعة

شرح«مفاتیح الشرایع»از ملا ابو الحسن بن محمد طاهر شریف فتونی.تالیف بعضی:

1129 ق.مذکور در«لؤلؤة البحرین».

الشریعة الغرّاء

فقه،از مفتی میر عباس لکهنوی(-1306 ق).

ط.عظیم آباد هند.

شریعة المتمسک

ادعیه،از مآخذ مصباح کفعمی.

الشریعة النبویة(فی شرح اللمعة الدمشقیة)

شیخ جواد بن تقی ملا کتاب نجفی،تالیف مجلد سوم:1234 ق.در«الانوار الغرویة»هم یاد شده.

الشریفیة

در خمس،از شیخ احمد شانه ساز شیرازی (-1332 ق).

شریعة الهدی(فی ترجمة العروة الوثقی)

اردو،از سید سرور حسین امروهوی.ط.

الشریف الرّضی

زندگینامه،از شیخ محمد رضا بن هادی آل کاشف الغطاء(-1366 ق).ط،نجف،1360 ق؛هند 1355 ق(در مجلۀ رضوان).

الشریفیة

منظومه در منطق،از سید جعفر بن ابی اسحاق کشفی(-1267 ق).خ.آستان قدس،ش 6902.

-بسم الاله فتح کل الالسنة

شش اختر

فارسی،مثنوی،از عبد الکریم سلطان حاکم بانه.

خ.مجلس(1273 ق،به خط ناظم).

-این حکایت ز«الف لیلا»دیده ام...

شش دفتر---

ص:365

شطحیات

بایزید بسطامی.ظاهرا نسخۀ آن ضمن مجموعۀ ئی نزد میرزا جعفر سلطان القرائی موجود بوده است.

شطر الغب

طب،از ابو علی حسین بن عبد اللّه ابن سینا (-428 ق).خ.آصفیه و رامپور هند.

الشطرنج،کتاب

ابو بکر محمد بن یحیی صولی شطرنجی(-335 یا 336 ق).خ.عبد الحمید خان اول استانبول.

شطرنج،کتاب

فارسی،ناشناخته.به قول صاحب «کشف الظنون»مؤلّف از متأخرین بوده است.

شطرنجیه

در حرمت شطرنج،از ملاّ عبد الرسول سوادکوهی نوری.ط.تهران(با یکی از رساله هایش).

شطرنجیه

میرزا محمد نصیر فرصت شیرازی(-1339 ق).

مذکور در«آثار العجم»او.

شعار الصالحین

فارسی،مثنوی دینی،از میرزا علی خاموش.خ.

آستان قدس،ش 9567(1344 ق،به خط ناظم).

شعائر الاسلام(من الحلال و الحرام)

فارسی،از ملا محمد بن مهدی اشرفی بارفروشی (-1315 ق).ط.تهران،1312 ق و مکّرر.این کتاب به سؤال و جواب هم معروف است.

الشعائر الحسینیة

تامس لایل،ترجمۀ سید علینقی بن ابی الحسن نقوی لکهنوی،مذکور در فهرست تألیفات او.

سید هادی بن حمد آل کمال الدین حسینی، تألیف:1354 ق.بیش از 40 شرح حال از شاعران سدۀ 14 ق.

شعراء الحلة-البابلیات

شیخ محمد علی بن یعقوب نجفی(-1313 ق)، آغاز تألیف:1332 ق،در 3 جزء.ط.نجف، 1370 ق(به نام«البابلیات»).

شعراء الزوراء-البغدادیات

شیخ علی خاقانی.شرح حال 156 شاعر،از سال 656 تا 1337»ق.

شعراء العراق

عبد الصاحب بن شیخ عمران دجیلی نجفی (-1362 ق).ط.نجف،1938 م.

شعراء العصور

نیز از عبد الصاحب دجیلی.ط.نجف، 1955-1956 م و بغداد.

شعراء الغری-النجفیات

شیخ علی خاقانی.در احوال شاعران نجف که در تاریخ ادبیات عرب نسبت به آنان تغافل ورزیده اند.

شعراء کربلاء-الحائریات

نیز از شیخ علی خاقانی.احوال 84 شاعر.

شعر ابی الشیص

محمد بن عبد اللّه بن زرین خزاعی(-196 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

شعر ابی طالب

ابو طالب عبد مناف بن عبد المطلب،شارح:

ابو هفان عبد اللّه بن احمد بصری نحوی(سدۀ 2 ق).ط.نجف،1356 ق(به عنوان دیوان...).

شعر ابی هاشم

ابو عبد اللّه احمد بن محمد جوهری(-401 ق)، صاحب«مقتضب الاثر».مذکور در رجال نجاشی.

شعر الابتکار(فی الشعراء و الاشعار)

سید محمد بن جمال الدین گلپایگانی نجفی (-1330 ق).برگرفته از«الادب الجدید».

شعر السید اسماعیل الحمیری

ابو بشر احمد بن محمد بن ابراهیم معلی.نجاشی به 2 واسطه آن را از مؤلف روایت کرده است.

شعر ثابت بن قطنه

احمد بن ابراهیم بن اسماعیل بن داوود بن حمدون کاتب ندیم از خواص امام هادی و امام عسکری (علیه السلام).

شعر حاتم طائی

محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).مذکور در فهرست ابن ندیم.

شعر زید الخیل-اشعار زید و غریب شعر زید

شعر عباد بن بشار

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

شعر عبد اللّه بن ابی الشیص

پدرش ابو الشیص در 196 ق درگذشته است.

ص:367

شفاء الابدان

فارسی،طب،از حکیم واجد علی خان هندی.

ط.لکهنو،1897 م.

شفاء الاسقام(فی شرح تکملة الاحکام)

اخلاق،سفر نهم«غایات الافکار»،از امام مهدی احمد بن محمد یحیی زیدی یمنی(-840 ق).

شفاء الاسقام

فارسی،طب،از حکیم عبد الرزاق بن عبد الکریم کرمانی،که به نام امیر علی شیرنوایی(-906 ق) تألیف کرده است.خ.آستان قدس 5113 (وقف شیخ بهائی).

شفاء الاسقام(فی شرح تهذیب المنطق و الکلام)

ملا محمد مهدی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1278 ق)،تألیف جزء اول 1219 ق.خ.

موجود.

-الحمد للّه الذّی میز الانسان

شفاء الامراض

فارسی،طب،ناشناخته،مرتب بر ادویه با ذکر احراز و ادعیه.نسخۀ مؤرخ 1250 ق آن دیده شده.

-الحمد للّه الذی ابتلانا بالعلل و الاسقام...

شفاء السائل(فی مستطرفات المسائل)

در مواقیت صلاة،از شیخ فخر الدین بن محمد علی طریحی(-1085 ق)،در 10 باب.

طب،از حکیم صدر الدین علی گیلانی هندی،که در قبال«برء الساعۀ»رازی تالیف کرده.مذکور در«ریاض العلماء».

شفاء العقول(عن داء الفضول فی علم الاصول)

رضی الدین علی بن موسی بن طاووس حلّی (-664 ق).

شفاء العلیل(فی انفعال ماء القلیل)

ناشناخته،در کتب فقهی متأخر،از آن نقل شده است.

شفاء الغلة(فی سمت القبلة)

از مؤلّف«جنان الجنان».مذکور در «معجم الادباء».ظاهرا مقصود از مؤلف

ص:369

«جنان الجنان»،قاضی ابو الحسین احمد بن علی غسانی(-563 ق)است.

شفاء الغلیل(من تعلیل العلیل)

سید هاشم بن اسماعیل کتکانی توبلی بحرانی (-1107 ق)،تألیف:1100 ق.مذکور در «ریاض العلماء».

شفاء القلوب(فی تنزیه الانبیاء من الذنوب)

شیخ محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،تالیف:

1327 ق.

شفاء القلوب

غیاث الدین منصور حسینی دشتکی شیرازی (-948 ق).خ.موجود.

شفاء المریض

فارسی،مثنوی در طب،از شهاب الدین بن عبد الکریم طبیب،تاریخ تنظیم:790 ق.خ.

دانشگاه تهران.

شفاء المسلمین

فارسی،از سید جعفر موسوی،معروف به ابو علی خان بنارسی دهلوی،که در آن به نقض «تبصرة الایمان»سلامت علی بنارسی پرداخته است.

-الحمد للّه الذی خلق الانسان...

شفاء المصروعین

فارسی،ادعیه،از شیخ عبد الحسین حائری حافظ،که در مجموعه ای به خط او که بعضا دارای تاریخ 1294 ق است دیده شده.

شفاء المؤمنین

طب،از میرزا زین العابدین بن محمد علی،که آن را از چند کتاب طبی قدیمی برگرفته است.

شفیع المذنبین

فارسی،ادعیه و اعمال،از شیخ محسن آقا بن عباس علی انگجی کوچه باغی تبریزی.تألیف:

1378 ق،در یک مقدمه و 5 باب،ط 1378 ق.

شقائق الحدائق و حدائق الرّقائق

سید ابو الحسن بن علی شاه رضوی لکهنوی (-1313 ق).مذکور در آخر«اسداء الرغاب».

شقائق الحدائق

فارسی،شرح گلشن راز،از شیخ احمد آلهی که به نام سلطان بایزید عثمانی(-918 ق).تألیف کرده است.ظاهرا مولف شیخ عبد اللّه آلهی (-896 ق)است.خ.سرای توپ قاپوی استانبول.

شقائق الربیع(فی علم البدیع)

شیخ قاسم بن حسن محیی الدین جامعی (-1374 ق).خ.دیده شده.

هندسه،از خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق).

شکوانیّة

فارسی،مثنوی،از علی اکبر بن علی بن ابی القاسم فراهانی.خ.دانشگاه تهران.

-بعد تحمید کردگار غنی

گوی نعت پیمبر مدنی

شکوفۀ غم-دیوان مخلص

فارسی،مراثی و مدایح،از زهرا بیگم بنت میرزا احمد آقا مولوی.ط.نجف،1354؛تهران، 1377 ق(به عنوان«شکوفۀ اعظم»).

شکوفه ها(یا نغمه های جدید)

فارسی،اشعار مهدی حمیدی.ط.تهران، 1357 ق.

شکوک الصلاة-شکیات

فارسی،از علامه محمد باقر مجلسی(-1110 ق).ط.هند،(رساله ای نیز به عربی به همین نام دارد.خ.آستان قدس،ش 6702(1098 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی ازاح ظلمات الشبهات و الشکوک...

شکوک الصلاة-شکیات

فارسی،از شیخ جعفر شوشتری(-1303 ق).

شکوک الصلاة(و احکامها)

ملا حیدر علی بن محمد حسن شیروانی.خ.موجود.

شکوک الصلاة

سید محمد بن علی نوری(-1325 ق).خ.دیده شده.

الشکوک غیر منصوصة

سید حسن صدر الدین(-1354 ق).

الشکوک فی الصلاة،منظومة فی

شیخ احمد بن صالح طعان ستری بحرانی (-1315 ق).مذکور در«انوار البدرین».

الشکوی(عن الدهر و اهل العصر)

فارسی،از میرزا ابو القاسم قائم مقام فراهانی، درج در منشآت چاپی او.

الشکوی(عن اهل العصر)

شیخ جعفر شرف الدین شوشتری.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی لا یخفی علیه انباء المتظلمین...

الشکوی(و التوسل بائمّة الهدی)

نظم و نثر،نیز از جعفر شرف الدین،خ.موجود.

-الحمد للّه القدیم القادر العظیم...

شمس و قهقهه

فارسی،مثنوی،از عبد الکریم سودائی اصفهانی (-1352 ق).

شمسه و قهقهه-محبوب القلوب-محفل آراء

فارسی،داستان،از میرزا برخوردار بن محمود ممتاز ترکمان فراهی.ط.تهران،1304 ق و مکرر؛بمبئی،1286 ق و مکرّر.

شمس الکلام

اردو،تاریخ.ط.هند.

شمس اللغات

فارسی،ترکی و عربی،از قاضی ابراهیم بن نور محمد،ط.بمبئی،1294 ق و مکرّر.

شمس المجالس

تهران،1300 ق.

الشمس المنیر(و المصحف الکبیر فیما یتعلق بالا

کسیر)

شیخ ایدمر بن علی جلدکی(سدۀ 8 ق).مذکور در«المصباح فی علم المفتاح»او.

الشمس المنیرة(لتنویر البصیرة)

اصول و فروع دین،از عماد الدین یحیی بن حسن زیدی،یا محمد بن احمد بن حسن زیدی یمانی (-1130 ق).این کتاب شرح گونه ای است بر «اساس الاکیاس»قاسم بن محمد زیدی.خ.

مرعشی قم.

-الحمد لله الذی له ملک السماوات و الارض ...

الشمس المنیرة

اخبار،از شیخ حسن بن محمد حنفی صاغانی(-650 ق).خ.آستان قدس،ش 1706(وقف 1112 ق).

شمس الهدایة

فارسی،از سید غلام حسین موسوی.ط.

حیدرآباد دکن،1311 ق.

الشمسة(فی الاحادیث الخمسة)

سید علی حسین بن خیرات علی زنگی پوری.

مذکور در فهرست کتابهایش.

شمس الهدی(فی من شک اوسها)

منظومۀ شیخ عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری (-1313 ق).درج در مجموعۀ«السلاسل الذهبیة»از سید محمد صادق بحر العلوم.

-یحمد ربّه القدیم الازلی

عبد الرحیم بن محمد علی

شمس الهدایة

فارسی،در علم پروردگار به معدومات،از سید غلام حسین هندی.ط.حیدرآباد دکن، 1311 ق.

الشمسیة،(فی اصول الحسابیّة)،الرسالة

نظام الدین حسن بن محمد معروف به نظام اعرج (-728 ق).خ.آستان قدس 5359(999 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الفرد...

شمسیه

فارسی،سیر و سلوک،از شمس العرفا سید حسین بن محمد رضا حسینی درکه ای (-1353 ق).ط.تهران،1345 ق.

الشمسیّة

اثبات ردّ الشمس،از شیخ سلیمان بن عبد اللّه

ص:376

ماحوزی بحرانی(-1121 ق).مذکور در اجازۀ عبد اللّه سماهیجی به ناصر جارودی.

الشمسیّة

در پاک کننده بودن آفتاب،از سید محمد علی هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفاتش.

شمسیه

فارسی،نحو،از میر معز الدین محمد بن ابی الحسن موسوی(زنده در 1043 ق)،که به نام فرزندش شمس الدین تألیف کرده.خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

الشمسیّة(فی القواعد المنطقیّة)

نجم الدین علی بن عمر بن علی کاتبی قزوینی (-675 ق)برای شمس الدین محمد بن بهاء الدین محمد صاحب دیوان نگاشته.خ.

آستان قدس،ش 1077.ط.مکرّر.

الشمسیّة(فی الارکان الصیدیّة)

رکن الدین محمد بن علی گرگانی،شاگرد علاّمه حلی.مذکور در فهرست تألیفات او.

شمسیّة القلائد

منظومه در اصول فقه،از ملا محمد حسن نائینی.

مذکور در آخر نسخۀ چاپی«گوهر شب چراغ» او.

شمشیر خوافی

فارسی،تاریخ،از توکل بیگ،خ.فیض آباد هند.

شمعات العلوم

منظومه در حکمت،از ملا محمد حسن نائینی، مذکور در آخر نسخۀ چاپی،«گوهر شب چراغ» او.

شمع انجمن

فارسی،تذکرۀ شعراء،از سید صدیق حسن خان بهادر امیر الملک.(-1307 ق).ط.کلکته، 1292 ق.

شمع جمع

فارسی،دیوان ملاّ فتح اللّه قدسی کرمانی،که یادش در حرف دال گذشت.ط.تهران،1337 ش؛کرمان،1338 ق.

شمع جمع

فارسی،مثنوی،از مهدی فولادوند.ط.تهران(ج اول).

شمع المجالس

فارسی و عربی،قصاید در مراثی سید الشهداء (علیه السلام)،از میر محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی(-1306 ق).ط.لکهنو،1892 م.

شمع المجالس

فارسی،منتخب مثنوی«حدیقة الحقیقة»،از حکیم ابو المجد مجدود بن آدم سنائی غزنوی (-555 ق).خ.موجود.

شمع مجلس

فارسی،آداب نماز شب،از سید فتح اللّه بن محمد رضا حسینی شوشتری.

-الحمد لله رب العالمین ...

شمع می سوخت

فارسی،از عزّت اللّه همایونفر.ط.تهران،1336 ش.

شمع و پروانه

فارسی،مثنوی،از اهلی شیرازی.ط.شیراز، 1312 ش.

- به نام آنکه ما را از عنایت

دهد پروانۀ شمع هدایت

شمع و پروانه

فارسی،مثنوی،از کمال الدین ابو العطا محمود بن علی خواجوی کرمانی(-753 ق).خ.موجود.

شمع و پروانه

فارسی،مثنوی،از میر عسکر عاقل رازی بلخی هندی(-1108 ق).

ص:377

ق(در«سالنامۀ پارس»).

شنف النضیر(فی مسألة التصویر و حکمه)

سید علی نقی بن ابی الحسن لکهنوی.

شنگول و منگول-گربه نامه

فارسی،مثنوی،از اشعری،شاعر روزگار فتحعلی شاه قاجار(-1250 ق).خ.مجلس.

الشوارد

منشآت و متفرقات،از سید مهدی بحرانی (-1313 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

شوارع الاحکام

فقه،از حاج محمد ابراهیم بن محمد حسن کلباسی اصفهانی(-1262 ق)،که در«منهاج»از آن یاد کرده است.

شوارع الاحکام(فی شرح شرایع الاسلام)

شیخ علی بن عبد الحسین طویحی(-1333 ق)، تألیف:1315 ق.خ.موجود.

شوارع الاعلام(فی شرح شرایع الاسلام)

سید محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).خ.دیده شده.

شوارع الاعلام(فی شرح شرایع الاسلام)

سید محمد بن هاشم هندی غروی(-1323 ق).

خ.دیده شده.

شوارع الاعلام(یا الانام)(فی شرح قواعد الاحکام)

ملا محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی(-1263 ق).مذکور در«مبدأ الآمال»و«مظاهر الآثار»از فرزندانش.خ.مرعشی قم.

شوارع الروایة(الی مشارع الدرایة)

سید مهدی بن علی غریفی بحرانی(-1343 ق).

2 جزء آن دیده شده.

شوارع الهدایة(فی شرح الکفایة السبزواریة)

شیخ محمد ابراهیم بن محمد حسن کلباسی اصفهانی(-1262 ق).خ.آستان قدس،ش 779 و 7216.

-الحمد للّه المنفرد بالقدم و الکمال...

الشوارق

شیخ عز الدین حسین بن عبد الصمد حارثی (-984 ق).قاضی نور اللّه در«مجالس المؤمنین»از آن نقل کرده.

الشوارق

فارسی،کلام،ناشناخته،از مؤلف«البوارق الخاطفة».مذکور در«کشف الحجب».

شوارق الالهام(فی شرح تجرید الکلام)

حکیم عبد الرزاق بن علی لاهیجی(-1051 ق).

ط.تهران،1266-1267 ق و مکرّر.خ.آستان قدس،ش 331(1124 ق)و چند نسخۀ دیگر.

شوارق الالهام

فارسی،در رد بابیه،از حاج محمد خان بن محمد کریم خان قاجار کرمانی،تألیف:1320 ق.ط.بمبئی،1322 ق.

شوارق الانوار

فارسی.ط.هند.

الشوارق اللّمعة(و السبحات الساطعة)

کلام،از فخر الدین محمد بن حسن،تالیف:962 ق.خ.کاشف الغطاء نجف.

-الحمد لک اللهم اهل الحمد...

شوارق النصوص

کلام،از میر حامد حسین بن میر محمد قلی (-1306 ق).خ.فیض آباد هند.

شواکل الحور(فی شرح هیاکل النور)

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق)؛ تألیف:872 ق.خ.مرعشی قم.

-یا من نصب رایات آیات قدرته

شوالیه دارمانتال

فارسی،از الکساندر دوما،ترجمۀ محمد طاهر میرزا بن اسکندر میرزا.ط.تهران،1324 ق.

ص:379

المدینة)-الفوائد المکیة

سید نور الدین علی بن علی بن حسین موسوی عاملی(-1062 یا 1068 ق).

ردّی است بر«الفوائد المدینۀ»محمد امین استرآبادی که در هامش آن،در 1321 ق،در ایران به طبع رسیده است.

-الحمد للّه حمدا یلیق بجلاله...

شواهد النبوة(لتقویة اهل الفتوة)

فارسی،از نور الدین عبد الرحمن جامی.(-898 ق).ط.هند،1279 ق و مکرر.

الشواهد النفیسة(فی اثبات الکبیسة)

فارسی،از محمد هاشم اصفهانی،ط،بمبئی، 1342 ق.

شوخ و شنگ

فارسی،مثنوی ظریف.ط.کلکته.

شوخ و شیخ

فارسی،داستان،در نکوهش تقلید کفار،ط 1300 ق.

شوخی در محافل جدّی

فارسی،از نصر اللّه شیفتۀ مازندرانی،فرزند حسین توکلی.ط.تهران،1334 ش.

شورانگیز

فارسی،داستان،از حمید(یا حسینقلی مستعان؟).ط.تهران،1320 ش و مکرّر.

شورش عشق

فارسی،دیوان اشعار سعد الدین صاحب قادری.

ط.حیدرآباد دکن،1309 ق.

فارسی.ط.تهران،1326 ش.

شورش تبریز

فارسی،از حاج محمد باقر ویجویه.ط.تبریز، 1326 ق.

شورش روسیه

فارسی،از خلیل سعاده،ترجمۀ سید عبد الحسین بن علی رضا رضوی داوری(یا راوری؟)کرمانی.ط.تهران،1327 ق.

شورش فرانسه

فارسی،ترجمۀ محسن دبیر مؤیّد.ط.تهران، 1333 ق.

شوریده

فارسی،از منشآت فریدون صلاحی.ط.تهران، 1335 ق.

شوق جمال

فارسی،اشعار ملا محسن فیض کاشانی

ص:381

(-1091 ق)،برگرفته از«گلزار قدس».

شوق عشق

فارسی،نیز از فیض و برگرفته از«گلزار قدس».

شوق المهدی(علیه السلام)

فارسی،غزلیات فیض کاشانی،خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 11391.

شوق و ذوق

فارسی،مثنوی،از هلاکی همدانی(سدۀ 10 ق).

مذکور در«مجمع الخواص».

الشهاب

سید ابو بکر عبد الرحمن بن محمد حسینی حضرمی (-1341 ق).مذکور در نسخۀ چاپی دیوان او.

الشهاب(فی الحکم و الآداب)

احادیث نبوی(صلی الله علیه و آله)،جامع:شیخ یحیی بحرانی.

ط.تهران 1322 ق.

الشهاب(فی الشیب و الشباب)

شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق).ط.قسطنطنیه، 1302 ق.

الشهاب

شیخ ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی، زنده در 377 ق.مذکور در فهرست ابن ندیم.

شهاب الاخبار

در فضیلت غسل جمعه.خ.دیده شده.

الشهاب الثاقب(فی مدح الامام الغائب ع)

فارسی،از میرزا ابراهیم بن محمد علی امین الواعظین اصفهانی(-ح 1340 ق)،تألیف:

1323 ق.

شهاب ثاقب

فارسی،کلام،از ابو جعفر،خ.فیض آباد هند.

شهاب ثاقب

فارسی،تصوف،از احمد الدین.خ.فیض آباد هند.

الشهاب الثاقب(فی الرد علی مالفقه العاقب)

ارجوزه در امامت،از سید محمد باقر بن ابی القاسم حجت طباطبائی(-1331 ق)،در ردّ شکری افندی بغدادی،ط،نجف،1318 ق؛ تهران،1315 ق.

-قال الشریف الفاطمی احمد

ابدا بسم اللّه ثم احمد

شهاب الثاقب

فارسی،از شیخ محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی.ط.

الشهاب الثاقب

در فضائل امیر المؤمنین(علیه السلام)،از سید جعفر اعرجی نسابه(-1332 ق).مذکور در«نفحة بغداد».

الشهاب الثاقب(لمن خلاعن المناقب)

میرزا نجم الدین جعفر بن محمد تهرانی عسکری.ط.

الشهاب الثاقب(فی الرد علی ابن حجر فی صواعقه و

سائر النواصب)

شیخ محمد جواد بن موسی هرملی(-1358 ق).

خ.موجود.

-الحمد للّه الحمید المتعال...

الشهاب الثاقب(و مرغم الناصب فی فضل علی بن

ابی طالب)

شرح عینیۀ سید حمیری،از ملا محمد حسین بن ابراهیم،تالیف:1112 ق.خ.آستان قدس.

-الحمد للّه الذی نور قلوبنا بولایة اهل بیت المرسلین...

الشهاب الثاقب

شیخ محمد حسین بن محمد مهدی سلطان آبادی (-1314 ق).خ.موجود.

الشهاب الثاقب(فی احوال الامام الغائب(علیه السلام)

شیخ درویش علی بن حسین بغدادی(-1277

ص:382

ق).خ.دیده شده.

الشهاب الثاقب

رد صوفیه،از سید دلدار علی بن محمد معین نقوی نصیرآبادی(-1235 ق)،مرتب بر مقدمه،4 مقصد و خاتمه.خ.کاشف الغطاء نجف:

-یا من یخطر ببال اولی الرایات...

الشهاب الثاقب(لنواصب الائمّة الاطائب)

ملا محمد شریف بن رضا شیروانی تبریزی(سدۀ 13 ق).خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الذی انطقنا بمناقب نبیه...

الشهاب الثاقب(فی فضح الکاذب)

فارسی،از سید عبد الحسین بن فاضل هاشمی، تألیف:1331 ق.شرح اکاذیب بابیه است.ط.

همدان،1333 ق.

الشهاب الثاقب(لکل متعصب ناصب)

کلام،از شیخ علی بن یوسف معروف به ابن بنّاء.

-الحمد للّه العلی الکریم...

شهاب ثاقب

فارسی،رد صوفیه،از ملا فتح اللّه وفائی شوشتری.درج در«التنبیهات الحلیة».از محمد کریم خراسانی.

-الحمد للّه الذی من علی بالهدایة...

الشهاب الثاقب(فی رد النواصب)

در امامت،از شیخ محمد بن عبد علی آل عبد الجبار قطیفی بحرانی(سدۀ 13 ق).مذکور در«انوار البدرین».

الشهاب الثاقب

میرزا محمد بن عبد النبی اخباری نیشابوری (-1232 ق).مذکور در«روضات الجنّات».

الشهاب الثاقب

الشهاب الرامض(فی احکام الفرائض)

در میراث،از سید مهدی قزوینی حلّی(1300 ق).خ.خوانساری و کاشف الغطاء نجف.

-الحمد للّه وراث الارض ذات...

الشهاب العتید(علی شرح ابن ابی الحدید)

شیخ عبد النّبی بن محمد علی وفسی عراقی، تألیف:1357 ق.

الشهاب المبین

فارسی،در اعجاز قرآن و نبوت خاصه،از میرزا ابو القاسم بن محمد تقی اردوبادی(-1333 ق).

ط.تبریز.

الشهاب المبین

در ردّ«البارقة الحیدریة»،از حاج محمد کریم خان بن ابراهیم کرمانی(-1288 ق).ط.ایران.

شهاب المؤمنین

در رد صوفیه،از سید احمد بن زین العابدین، شاگرد و داماد میرداماد،سید محمد علی طباطبائی در کتاب خویش از آن نقل کرده است.

الشهابة(فی معیار فضائل القراءة و الکتابة)

مولوی سید اعجاز حسین امروهوی.مذکور در «تجلیات».

شهابیه(در امراض وبائیه)

فارسی،از ملا محمد تقی بن محمد هادی نوری.

ط.1273 ق(در حیات مؤلف).

الشهابیة(فی الصناعة الطبیة)

ص:384

-چه ماتم است که باز از هلال چرخ کبود

شهادتنامه-غمکده

شهادة النساء

سید محمد بن عبد الکریم طباطبائی،جد بحر العلوم.خ.خوانساری نجف.

شهادة الولایة فی الاذان

ناشناخته،نسخۀ آن در سامراء دیده شده و مؤلف در حدود سدۀ 13 ق می زیسته است.

الشهب الثاقبة

جواب«نوافض الروافض»برزنجی،از یکی از شاگردان قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).

الشهب الثاقبة(فی رد المارقة)

فارسی،رد وحدت وجود،از میرزا ابو القاسم بن محمد تقی اردوبادی(-1333 ق).ط.تبریز، 1321 ق.

الشهب الثواقب(فی طرد الشیطان الناصب عن

سماء المناقب)

رد«الصواعق المحرقۀ»ابن حجر،از میرزا علی خان نظام الدوله(-1276 ق).نسخۀ ناقص آن به خط مؤلف دیده شده.

الشهب السماویة(فی رد الصوفیة و البابیة)

شیخ محمد کاظم افصح المتکلمین.خ.دیده شده.

الشهب القابوس المکرم(و الابواب القاموس

المعظم)

عقاید و معارف،از سید جعفر بن ابی اسحق دارابی کشفی(-1267 ق).خ.مرعشی قم.

الشهب المحرقة للابالس المسترقة

شیخ ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،در آن به ردّ ابو القاسم ابو النعال زیدی پرداخته است.مذکور در«کشف الحجب».

الشهداء(و فضل اهل الفضل منهم)،کتاب

شهر آشوب

فارسی،مثنوی،از امیر خسرو دهلوی.ط.هند.

فارسی،مثنوی،از وحید قمّی(-942 ق).

مذکور در«تحفۀ سامی».

شهر خاموشان(یا اوضاع عدلیۀ سابق)

فارسی،منظومۀ مجد الاسلام شیخ احمد کرمانی (-1346 ق).ط.تهران،1308 ش.

شهر تاریک

فارسی،ترجمۀ بقراط التولیه میرزا محمد حسن سبزواری.

شهر دانش

فارسی،از میرزا هادی بن ابی تراب نوری.ط.

تهران،1390 ق.

شهر رمضان

شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه قمی (-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

شهر ناز

فارسی،داستان،از میرزا یحیی بن هادی دولت آبادی.ط.تهران،1305 ش.

شهر یاران گمنام

فارسی،از احمد کسروی،ط.تهران، 1307-1308 و 1335 ش.

شهریارنامه

فارسی،مثنوی،از عثمان بن محمد مختاری غزنوی،(سدۀ 5 و 6 ق).خ.موزۀ بریتانیا.ط.

شهزادی حور

گجراتی،قصص و نصایح از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری.ط.

شهزادی عباسه

گجراتی،احوال عباسه و هارون الرشید.از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری.ط.

شهزادی ملکی

گجراتی،قصص و مواعظ،از مولوی غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(-1283 ق).ط.

شهسوار اسلام

فارسی،زندگی امیر المؤمنین(علیه السلام)،از گابریل انگیری،ترجمۀ کاظم میرعمادی.ط.تهران، 1331 ش و مکرر.

شهنامۀ چنگیزی

فارسی،مثنوی،از شمس الدین کاشی،پایان نظم:

ادبیات،از شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق).ط.آستانه، 1302 ق.

الشیب و الخضاب

ابو الاسود احمد بن علویۀ کوانی اصفهانی کاتب که مصنفّات ابراهیم ثقفی(-283 ق)را روایت کرده است.مذکور در رجال نجاشی.

شیخ الابطح(ابو طالب)

سید محمد علی بن عبد الحسین آل شرف الدین موسوی عاملی.ط.نجف،1349 ق.

شیخ ابو الپشم

فارسی،مثنوی،از شیخ بهاء الدین محمد بن حسین بهائی عاملی(-1031 ق)،که در مجموعه های شعری درج است.

ص:387

شیخ احمد احسائی

فارسی،شرح حال،از مرتضی مدرسی چهاردهی،ط.تهران،1334 ش.

الشیخان و مقتل عثمان

سید محمد علی هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

شیخ بنی هاشم(ابو طالب)

عبد العزیز سید الاهل:ط 1371 ق.

شیخ بهائی،احوال و اشعار

فارسی،از سعید نفیسی،تألیف:1356 ق.ط.

تهران،1356 ق.

شیخ بهلول

فارسی،مثنوی،ط.لکهنو،1915 م.

شیخ جیلانی

اردو،زندگینامۀ عبد القادر گیلانی،از مولوی سید اظهار حسین کهجوی هندی.ط.هند.

شیخ زاهد گیلانی

فارسی،از سعید نفیسی.ط.رشت،1307 ش.

شیخ صفی و تبارش

فارسی،از سید احمد کسروی.ط.تهران،1321 ش و مکرّر.

شیخ صنعان

فارسی،داستان،از محمد حسین میمندی نژاد.

ط.تهران.

شیخ صنعان

کردی،مثنوی.ط.تبریز،1346 ش.

شیخ علی دشتی

فارسی،از غلام حسین مصاحب،فرزند دکتر علی محمد.ط.تهران،1324 ش.

شیخ فقیه صنعان و دختر ترسا

فارسی،مثنوی،از آقا محمد وحدت هندی.ط.

خ.ملک و دانشگاه تهران.

- به نام آنکه بی انجام و مبدا

بود در عین کثرت فرد و یکتا

الشیخ و الشیخة

شیخ عیسی بن شکر اللّه لواسانی(-1364 ق).

خ.موجود.

الشیخ و الشیخة

ابو عبد اللّه محمد بن حسان زییبی رازی.نجاشی به 3 واسطه آن را از مؤلف روایت کرده است.

شیخ و وزیر

فارسی،از ناظم الدوله ملکم.ط.تهران،1325 ش(در«مجموعۀ ملکم»).

الشیخ و الغلام

توحید،از ابو محمد هشام بن حکم کندی(-199 ق).مذکور در رجال نجاشی.

شیدوش و ناهید

فارسی،از ابو الحسن بن محمد حسین خان ذکاء الملک فروغی.ط.تهران،1300 ش.

شیراز امروز

فارسی،از سید محمد مدرس صادقی.ط.شیراز، 1331 ش.

شیرازنامه

فارسی،ابو العباس فخر الدین احمد بن ابی الخیر زرکوب شیرازی،تالیف:پس از 734 ق.ط.

تهران،1310 ش.

شیرازنامه---

ص:388

شیطان بطری

فارسی،از عطاء اللّه شهاب پور.ط.تهران، 1323 ش.

الشیطان فی المیزان

اخبار،از سید محمد علی هبة الدین شهرستانی.

الشیعة

سید محمد صادق بن محمد حسین صدر الدین کاظمی،در رد«العروبة فی المیزان»تألیف عبد الرزاق الحصان.ط.بغداد.

الشیعة(من اصحاب الحدیث)

ابو العباس احمد بن محمد بن سعید معروف به ابن عقده(-333 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الشیعه(من اصحاب الحدیث)

قاضی ابو بکر محمد بن عمر جعابی(-355 ق).

مذکور در فهرست ابن ندیم.

الشیعة فی التاریخ

شیخ محمد حسین بن عبد الکریم آل زین عاملی.

ط.صیدا،1357 ق.

الشیعة فی التاریخ

شیخ محمد حسین بن محمد مظفری(-1381 ق).ط.1352 ق.

شیعه در اسلام

فارسی،از سید موسی بن محمد نبی آقا میر معروف به سبط شیخ دزفولی(1327 ق-).ط.

تهران،1328-1329 ش.

شیعه قومی ترانه:

شیعه رباعیات:

شیعه قومی فریاد

اردو،3 منظومه،از سید بشیر حسین مدرس هندی.

الشیعة من الصحابة

سید هادی بن حسین اشکوری(-1367 ق).

ظاهرا پیش از ختم تألیف در گذشته است.

الشیعة و فتحها الدول النصطوریة

ناشناخته.در فهرستها از آن یاد شده است.

شیعه و اسلام

فارسی،از شیخ عبد الحسین غروی تبریزی (معاصر).

الشیعة و الامامة-الشیعة فی التاریخ

الشیعة و فنون الاسلام

سید ابو محمد حسن صدر الدین بن سید هادی عاملی کاظمی معروف به سید حسن صدر (-1354 ق)تلخیص«تاسیس الشیعۀ»اوست.

ط.صیدا،1331 ق.

الشیعة و صاحب المنار

سید محسن بن عبد الکریم امین حسینی عاملی.

ط.بیروت،1328 ق.در رد مطالبی است که در مجلّۀ«المنار»در اعتراضی بر شیعه چاپ شده است.

الشیعة و الوهابیّة

سید مهدی بن صالح موسوی قزوینی کاظمی (-1358 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه کما هو اهله....

شیعة الهدی

شیخ مهدی حجاز نجفی،در رد«وشیعة الضلال» تألیف موسی جار اللّه.ط.بصره.

شیعه یا پدیدآرندگان فنون اسلام

فارسی،از سید حسن صدر(که در بالا یاد شد)، ترجمۀ سید علی اکبر برقعی قمی.ط.تهران، 1319 ش.

شیعیت

انگلیسی،از شیخ پادشاه حسین هندی(-1356 ق).

شیمی

فارسی،از میرزا علی خان ناظم العلوم معلم مدرسۀ دار الفنون و معاصر ناصر الدین شاه.ط.

ص:390

ص

صابون الغم

ابو الفرج قدامة بن جعفر بن قدامه کاتب بغدادی (-پس از 320 ق).مذکور در«معجم الادباء».

صاحب الزمان

محمد بن حسن بن جمهور عمی بصری،راوی از امام رضا(علیه السلام)،مذکور در فهرست شیخ.

صاحب العصر و الزمان

اردو.ط.هند.

صاحبقران نامه

فارسی،مثنوی،ناشناخته،تاریخ نظم:1073 ق.

مذکور در فهرست بلوشه.

صاحب نامه

فارسی،مثنوی،از اسماعیل بن حسین تائب تبریزی(-1374 ق).

صاحب نامه

فارسی،مثنوی،از محمود میرزا قاجار.خ.

ملک.

- هرسخن را بیان خدا باشد

جز خدا دیگری چرا باشد

الصاحبی

فقه اللغه و سنن عرب،از ابو الحسن احمد بن فارس قزوینی رازی(-375 ق)که برای شاگرد خویش-صاحب بن عباد-نگاشته است.ط.

مصر،1328 ق.

الصاحبیة،القصیدة

سید رضا بن محمد هندی نجفی،در جواب قصیدۀ ابن آلوسی.ط 1349 ق.

صاحبیه،قصیدۀ

فارسی،در مدح صاحب الزمان(علیه السلام)،از میرزا آقا بن شیخ جعفر فقیه تهرانی(-1365 ق).

- ای ذره ای ز نور جمال تو آفتاب

وی قطره ای ز بخشش تو ریزش سحاب

صاحبیه

اشعار فارسی و عربی،از سید احمد بن علی فلانی ابرقوئی یزدی(-ح 1334 ق).

الصادح و الباغم

منظور بر شیوۀ«کلیله و دمنه»(از لحاظ موضوع) از نظام الدین ابو یعلی محمد بن محمد بن صالح بن حمزۀ هاشمی عباسی بغدادی معروف به ابن هباریه(-509 ق).ط؛مصر،1292 ق و مکرّر.

-الحمد للّه الذی حبانی

بالاصغرین القلب و اللسان

الصادق

مقاله در سیاست امام صادق(علیه السلام)،از توفیق الفکیکی.

الصادق-حیاة الصادق

الصادق و المذاهب الاربعة

شیخ اسد بن محمد حیدر(-1329 ق).ط.

ص:392

صادق ممقلی

فارسی،در نقد استبداد،از میرزا کاظم.ط.ایران.

صادق ممقلی داروغۀ اصفهان

فارسی،از حسینقلی مستعان.ط.تهران،1304 ش.

الصارم البتار(لقد الفجار و قسط الاشرار و الکفار)-

سیف اللّه المسلول

فارسی،از میرزا محمد بن عبد النبی اخباری (-1232 ق)که در پاسخ«تحفۀ اثنا عشریۀ» عبد العزیز دهلوی نگاشته.مذکور در «کشف الحجب».

- اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی هَدانا لِهذا وَ ما کُنّا لِنَهْتَدِیَ ...

صاع

فارسی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1110 ق).خ.موجود.

-الحمد للّه و سلام علی عباده...

صاعقة الآراء

فارسی،در رد اصولیان،ناشناخته.مؤلف، اخباری بوده است.خ.موجود.

الصاغانیات-جوابات المسائل الصاغانیات

الصافی،کتاب

کیمیا،از جابر بن حیّان(-200 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 10795(-1266 ق).

-الحمد للّه الجازی بالاحسان

الصافی(فی شرح الکافی)

فارسی،اخبار،از ملاّ خلیل بن غازی قزوینی (-1089 ق)،تألیف:1064-1084 ق.خ.

آستان قدس،ش 11548(1066 ق)و چند نسخۀ کهن دیگر.

-فتح گنجینۀ شاهی،شرح احادیث رازداران الهی...

الصافی(فی العروض و القوافی)

میرزا احمد بن محمد بن علی شیروانی(-1250 ق).

الصافی

تفسیر،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،تألیف:1075 ق.خ.آستان قدس، ش 11140(1083 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-بحمدک یا من تجلّی لعباده فی کتابه...

صافی نامه-فیض ایزدی در پاسخ احمد

فارسی،منظومۀ[ملا لطف اللّه بن]محمد جواد صافی گلپایگانی(-1378 ق).ط.تهران، 1330 ش.

الصافیة(فی نظم الکافیة)

نحو،از سید قوام الدین محمد بن محمد مهدی سیفی حسینی قزوینی(سدۀ 12 ق).مذکور در پایان«معارج»سید حسین قزوینی.

صالح الاعمال

فارسی،رسالۀ عملیه،از سید حسین کاشی.

صالحیّه

فارسی،از حاج محمد حسن صالح علیشاه بن نور علیشاه(یا ملا علی بن سلطان محمد)گنابادی.

ط.تهران،1330 و 1333 ق.

صبائیه و شبابیّه

فارسی،مثنوی،از محتشم کاشانی(-999 یا 1000 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

الصبابة-دیوان الصبابة

صباح الارتیاح

فارسی،از شیخ عبد العظیم صدوقی اردبیلی.ط.

تهران.

صباح الرضوی

تعقیبات،از سید محمد رضا بن اسماعیل موسوی شیرازی(-پس از 1300 ق).ط.1299 ق(در مجموعۀ او).

صباح الیقین

میرزا محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق).

نواده اش محمد تقی از آن یاد کرده.

ص:393

صبح صادق

فارسی،در وظائف سلطان،از میرزا ابو المکارم بن ابی القاسم موسوی زنجانی (-1330 ق).خ.موجود.

صبح صادق

فارسی؟،از نواب احمد حسین مذاق هندی.

مذکور در«تاریخ احمدی».

الصبح و الشفق(و تحقیق ما بین الطلوعین)

محمد علی بن محمد اسماعیل حسینی بیرجندی (-1305 ق).خ.موجود.

-یا من دلع لسان الصباح...

صبح کاذب

فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق).خ.مرعشی قم.

-صبح کاذب نوری است مستطیل

صبح و عصر

فارسی،اشعار محسن شفایی.ط.تهران،1333 ش؛

صبر

فارسی،از سید محسن صدر الاشراف.

صبر و رضا در مصائب یحیی

اردو،مثنوی.ط.

صبیان

فارسی،مثنوی،از سید قاسم.خ.موجود.

الصبیح

ابو الغنی محمود بن حسین کشاجم.مذکور در «کشف الظنون».

صحائف الابرار فی وظائف الاسحار

شیخ محمد حسین بن علی کاشف الغطاء (-1374 ق)،در جوانی نگاشته.

-لک الحمد یا من جعل الدعاء الیه الوسیلة

صحائف الابرار بوظائف الاسحار

فارسی،از سید محمد بن محمد کاظم طباطبائی یزدی(-1334 ق).

الصحائف الاربعون-اربعون سورة

صحائف الاعمال(فی الادعیة المأثورة عن خیر آل)

فارسی،از ملا حیدر علی بن نعمت اللّه طبسی، تالیف:1006 ق.خ.آستان قدس،ش 3237 (1068 ق).

الصحائف الالهیّة

کلام،از شمس الدین محمد بن اشرف حسینی سمرقندی(-ح 600 ق).خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الّذی استحق الوجود و الوحدة بالذات...

صحائف العالم

میرزا محمد مهدی بن محمد باقر اصفهانی معروف به فروغ الدین(1223 ق-).خ.مجلس

ص:394

و دانشگاه تهران.

صحائف العقبان(فی وظائف الایمان)

میرزا غلام علی بن محمد بن عبد الکریم هروی حائری(سدۀ 13 ق).

صحابة النبی

اردو،از شیخ سعادت حسین بن منصور علی سلطان پوری(-1330 ق)،تالیف:1355 ق.

صحابة النبی فی رکاب الوصی

محمد علی بن غلام علی تویسرکانی(-1341 ق).

صحاح الاثر(فی امامة الائمّة الاثنی عشر)

شمس الدین ابو الحسین یحیی بن حسن ابن بطریق حلّی(-606 ق).مذکور در«الخصائص الفاطمیة».

صحاح الاخبار(فی نسب السادة الفاطمیة الاخبار)

سراج الدین محمد بن عبد اللّه رفاعی واسطی فخرومی(-885 ق).ط.قاهره،1306 ق.

صحاح العجم-صحاح الفرس.

صحاح الفرس

فارسی،لغت،از شمس الدین محمد بن هندو شاه نخجوانی،که در 728 ق به روش«صحاح» جوهری در 25 باب تألیف کرده.ط.تهران، 1341 ش.

-الحمد للّه الذی الهمنا اللغات و العبارات.

صحبت الابکار

فارسی،مثنوی،از عطاء اللّه بن یحیی نوعی زاده (-1044 ق).

صحبت با رفیقم-(نالۀ غریبانه)

فارسی،از غلام حسین بن حیدر قلی نیّرنوری.ط.

تفلیس،1909 م-1327 ق.

صحبت نامه

فارسی،مثنوی،از عماد الدین فقیه کرمانی (-772 یا 773 ق).خ.موزۀ بریتانیا و آکادمی علوم روسیه.

صحة احادیث اصحابنا

قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).

در قضاء«وسائل»از آن نقل شده است.

صحت زنان و دختران

فارسی،از عبد الحسین کافی.ط.تهران،1314 ش.

صحة صلاة مستصحب الذهب المستور فی الکم و

نحوه

سید عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق).

مذکور در اجازۀ او.

صحة الصلاة فیما لانتم فی الستر وحده

شیخ بهاء الدین محمد بن حسین بهائی حارثی عاملی(-1030 ق).خ.خوانساری نجف.

صحة صلح حق الرجوع

ملاّ عبد الجواد فریزی بیرجندی،مذکور در «بغیة الطالب».

صحت نامه

فارسی،مثنوی،از شوکت شیرازی،معاصر فتحعلی شاه قاجار که در 1233 ق در ستایش او سروده.خ.دانشگاه تهران.

- هرسخن را بیان خدا باشد

جز خدا دیگری چرا باشد.

صحت و اسلام

فارسی؟،از سید صدر الدین ظهیر الاسلام حجازی دزفولی.

صحت و مرض

فارسی،ادبیات،از محمد بن سلیمان فضولی بغدادی(-970 ق).خ.آستان قدس،ش 6426 (1273 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-حمد بیحد احدی را سزاست که ریاض بدن را

صحت محاورات

اردو،از سید مجاور حسین تمنای لکهنوی،ط.هند.

ص:395

صحتنامۀ ازدواج

فارسی.ط.بمبئی.

صحرای محشر

فارسی،داستان،از سید محمد علی جمال زاده.

ط.تهران،1326 ش.

صحف ابراهیم

فارسی،تذکرۀ شعرا،از ابراهیم علی خان(سدۀ 12 ق).خ.توبینگن.

الصحف الادریسیة

احمد بن حسین بن محمد معروف به ابن متویه، خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.مجلسی آن را در کتاب دعاء«بحار الانوار»درج کرده است.

الصحف الادریسیة

ملا محمد جعفر بن محمد طاهر خراسانی (-1080 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 14691(1247 ق).

صحف الثقات

فارسی،مثنوی،از فضلی شبستری،که در 927 ق به نام شیخ شاه شروانشاه سروده.مذکور در «دانشمندان آذربایجان».

الصحف العلیّة(فی نظم متن الاجرومیة)

شیخ طاهر بن عبد علی مالکی(-1279 ق).خ.

موجود.

الصحف المکرمة(فی الحکمة المنظمة)

منظومۀ فلسفی،از سید محمد علی هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست کتابهایش.

صحن چمن

فارسی،اشعار در معجزات حسنین(علیه السلام).از مفتی محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق).

ط.عظیم آباد هند.

صحنۀ زندگی(سرنوشت مادر گناهکار)

فارسی،از ابو الفضل لسانی،ط.تهران،1327 ش.

صحنه های مهیّج عشق

فارسی،از اسکندر ریاشی،ترجمۀ محسن فارسی.ط.تهران.

الصحیح و الاعم

ناشناخته،مشتمل بر مقدمه،4 فصل و خاتمه، مؤلف از متأخرین است.خ.مرعشی قم.

آقا محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1205 ق).مذکور در فهرست تالیفات او.

ص:396

الصحیح و الاعم

ملا محمد باقر بن محمد جعفر بهاری همدانی (-1333 ق).خ.موجود.

الصحیح العباسی

اخبار،از نظام الدین قرشی ساوجی(-ح 1040 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

صحیفة الابرار(فی مناقب الاطهار)

فارسی،شرح احادیث،از میرزا محمد تقی بن محمد بن حسین نیرمامقانی تبریزی(-1312 ق).تألیف:1290 ق.ط.تبریز،1319 ق.

صحیفۀ اخلاص

فارسی،مثنوی،از عبدی بیگ نویدی شیرازی (-988 ق).خ.دانشگاه تهران.

صحیفۀ اخوان الصفا-صحیفة اهل الصّفا(فی ذکر

اهل الاجتبا)

رجال،از میرزا محمد بن عبد النبی اخباری (-1232 ق)،تألیف:1212 ق.خ.آستان قدس،ش 6922 و 6923 و 6923(1238 ق).

الصحیفة الادریسیة-الصحف الادریسیّة

الصحیفة الاسطرلابیة-الصفیحة

صحیفة الاصفیا

فارسی،مثنوی،از میر عین الدین حسین بن محمد رضا موسوی دزفولی ذهبی(1273 ق-).

- به نام خداوند جانهای پاک

که بنهاد جان اندرین تیره خاک

صحیفة الامان

ادعیه،از سید حسین بن حسن مجتهد کرکی (-1001 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

صحیفة الامان(فی احوال صاحب الزمان)

شیخ محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی(معاصر).

خ.دیده شده.

الصحیفة الانجیلیة

با«الصحیفة السجادیة»در ایران چاپ شده است.

الصحیفة الجعفریة-اللئالی السنیة

الصحیفة الحسینیة

سید محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،تألیف:1303 ق.ط.تهران، 1306 ق.

-الحمد للّه مجیب الدعوات

صحیفة الدیات

امیر المؤمنین(علیه السلام)،مذکور در اخبار.

صحیفة الرشاد

فارسی،زندگینامۀ ابو مسلم خراسانی،از سید محمد زمان بن محمد جعفر رضوی(-1041 ق).خ.مرعشی قم.

صحیفة الرضا(علیه السلام)-مسند الرضا(علیه السلام)

حدیث،منسوب به امام علی بن موسی الرضا(علیه السلام).ط.مشهد آستان قدس.

خ.آستان قدس،ش 6168(881 ق)و چند نسخه دیگر.

الصحیفة الرضویة

ناشناخته.ملا حسین کاشفی(-910 ق)،در روضة الشهداء از آن نقل می کند.

الصحیفة السجادیة-الصحیفة الکاملة

ادعیه و مناجات،از امام زین العابدین علی بن حسین علیه السّلام(95 ق).ط.تهران،1287 ق و مکرر در ایران و هند.خ.آستان قدس،ضمیمه 12405(416 ق)و چند نسخه دیگر.

الصحیفة السجادیة(الثانیة)

جامع:محمد بن حسن حر عاملی(-1104 ق) در 1053 ق.ط.ایران،بمبئی،1321 ق.خ.

مرعشی قم.

-الحمد للّه المجیب...

الصحیفة السجادیة(الثالثة)-الدرر المنظومة

جامع میرزا عبد اللّه بن عیسی افندی اصفحانی، صاحب«ریاض العلماء».ط.تهران 1324 ق،

ص:397

خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الذی جعل الدعوات اللطیفة

الصحیفة السجادیة(الرابعة)

جامع:میرزا حسین بن محمد تقی نوری (-1320 ق).ط.تهران 1322 ق.مرعشی قم.

-الحمد للّه الذی جعل الدعاء سهما

الصحیفة السجادیة(الخامسة)

جامع:سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی (-1371 ق).ط.صیدا،1330 ق

الصحیفة السجادیة(السادسة)

جامع:شیخ محمد صالح بن فضل اللّه حائری مازندرانی(-1297 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الصحیفة السلطانیة-هشت بابیه جنابیه

خواص آیاتی که با ربّ و ربنا آغاز می شود، ناشناخته،به نام سلطان محمد واجد علی شاه تألیف شده.ط 1286 ق.

صحیفۀ شاهی

فارسی،منشآت،از ملا حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق)که به نام سلطان حسین بایقرا تألیف کرده.خ.آستان قدس،ش 4991

صحیفة الشعر

حاج ملا اسماعیل(سده 13 ق)ناظم «العقیدة الوحیدة».

صحیفة الشیعه

فارسی،اصول دین،از ملا اسد اللّه بن محمد صادق بروجردی(سده 13 ق).خ.موجود.

-(بعد الحمد)اصول دین چند چیز است؟...

الصحیفة الصادقیة(و الدعوات الجعفریة)-التحفة

الاحمدیة(للفرقة الجعفریة)

شیخ احمد بن صالح بن طعان ستری بحرانی (-1315 ق)تألیف:1307 ق.خ.دیده شده

-الحمد للّه الذی یجیب المضطر...

صحیفة الصفا(فی ذکر اهل الاجتباء و الاصفا)- صحیفۀ اخوان الصفا

صحیفة العابدین(فی حیاة الامام زین العابدین ع)

اردو،از سید اولاد حسین بلگرامی ط.

الصحیفة العظمی(فی استخراج الاسماء الحسنی)

سید مجد الدین حسین افطسی.مذکور در«ذخائر الاسماء»اخلاطی.

الصحیفة العلویة و التحفة المرتضویة

جامع:شیخ عبد اللّه بن صالح سماهیجی (-1135 ق)،تألیف 1129 ق.ط.ایران، 1279 ق و مکرر،بمبئی،1319 ق.خ.آستان قدس،ش 11754(1231 ق)و یک نسخه دیگر

-الحمد للّه الذی جعل الدعاء مفتاح الفلاح...

الصحیفة العلویة(الثانیة)

جامع:میرزا حسین بن محمد تقی نوری (-1320 ق).ط.1321 ق.

-الحمد للّه الذی جعل الاجابة مقرونة...

الصحیفة العلویة

سید مهدی غریفی بحرانی.مذکور در فهرست تألیفات او،

صحیفة فال

فارسی،از محمد وجدانی.ط.تهران،1329 ش.

الصحیفة القائمیة-الصحیفة المهدویة

شیخ فضل اللّه بن عباس نوری(-1327 ق).

صحیفة قاصریة

فارسی،مثنوی،از محمد علی قاصر کرمانی.خ.

دانشگاه تهران.

- به نام خداوند پست و بلند

منزه ز هرنقص و از چون و چند

الصحیفة الکاظمیة

ادعیه و مناجات،از سید محمد کاظم بن عبد العظیم طباطبائی یزدی(-1337 ق).ط.

ص:398

بغداد،1337 ق.

صحیفة لا ریب

فارسی،مثنوی،از عبدی بیگ نویدی شیرازی (-988 ق).خ.دانشگاه تهران

صحیفة المحبّة

فارسی،چهل حدیث در مناقب امیر المؤمنین (علیه السلام).خ.مشکات.

-حرفی که بر زبان

صحیفة المتقین و منهج الیقین

فارسی،امامت،از محمد رضی بن محمد تقی مجلسی،که در روزگار شاه سلطان حسین صفوی در یک مقدمه و 118 باب نوشته.خ.آستان قدس،ش 7178(1170 ق).

-ستایش بیرون از ترجمه تعقل مترجمان

صحیفة المجتهدین و المحدثین

سید مهدی بن صالح قزوی.

-الحمد للّه کما هو اهله

الصحیفة المحمدیة و النور الاحمدیة

ادعیه،خطب و مواعظ نبوی،از شیخ ابراهیم بن محسن کاشانی.ط

-الحمد للّه الذی نور بنور قدرته

الصحیفة الملکوتیة

میر محمد باقر بن محمد حسینی استرابادی محقق داماد(-1040 ق).خ.موجود

الصحیفة المهدویة-الصحیفة القائمیة

الصحیفة المهدویة

ادعیة حضرت حجت(علیه السلام)،جامع:محمد بن رجب علی تهرانی،تألیف:1358 ق.

الصحیفة المهدویة

در فهرست کتب چاپی یاد شده و شاید با «الصحیفة الهادیة»یکی باشد.

الصحیفة النبویة

سید محمد علی بن محمد حسین شهرستانی.

مذکور در فهرست تألیفات او.

صحیفة النجات

ادعیه و زیارات،ط.بمبئی،1272 ق.

صحیفة النور

فلسفه،از تقی الدین ابو الخیر محمد بن فارسی (سده 10 ق).مذکور در«کشف الظنون».

صحیفة نور

اردو،زندگینامه قاضی نور اللّه شوشتری،از سید صغیر حسین شمس دهلوی.ط.

صحیفة الوداد و مکاتیب الاتحاد

فارسی،عرفانی،از عزلتی.

صحیفة الولاء

اردو،دیوان مدایح و مراثی محمد هادی عزیز (-1354 ق).ط.

الصحیفة الهادیة و التحفة المهدیة

ادعیه وارده از حضرت حجت(علیه السلام)،جامع شیخ ابراهیم بن محسن کاشانی.ط.تهران،1318 ق.

-یا من تحیّرت فی اشعة انواره...

الصداق،کتاب

شیخ ابو القاسم جعفر بن محمد بن قولویه، (-367 یا 369 ق)استاد شیخ مفید.مذکور در رجال نجاشی.

الصداق،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود سلمی عیاشی سمرقندی.مذکور در همان مأخذ.

صدای حقانی(فی کشف حقیقة طریقة الشیخ

عبد القادر الجیلانی)

اردو،از احمد علی امرتسری.ط.

صدای درابی(صدای درای؟)

فارسی،مثنوی در اخلاق و تواریخ ائمه(علیه السلام).ط.

ص:399

مذکور در فهرس اثنا عشریه لاهوری

صد باب(در معرفت اسطرلاب)

فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)،خ.آستان قدس،ضمیمه ش 12042(1104 ق)

-حمد بی حد و ثنای بی عد قادری را

صد باب(در معرفت اسطرلاب)

فارسی،از نور اللّه بن محمد حسنی شوشتری (-ح 925 ق).خ.خوانساری نجف.آستان قدس،ضمیمه ش 10784(-1262 ق).

صد بازی تفریحی جهت کودکان

فارسی،از امیر گودرزنیا.ط.تهران.

صد بازی دبستانی

فارسی،از ابراهیم بنی احمد.ط.تهران.

صد پند تا گور

فارسی،ترجمه ضیاء الدین بهروش.ط.کلکته، 1935 م.

صد پند

فارسی،قصص اخلاقی.ط.تهران.

صد پند

فارسی،از نظام الدین عبید زاکانی.ط.(با دیوان او).

صد پند عدالت

در آفرینش عالم،از سید محمد علی هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

صدف الدرر(فی علم الحجر)

فارسی،کیمیا،از شیخ موسی بن محمد علی خراسانی حائری(-ح 1333 ق).

صدف اللئالی(فی شجرة ابی المعالی)

سید هبة الدین محمد بن حسین شهرستانی،در نسب و احوال جدّ و دودمانش نوشته.

الصدف المشحون(بانواع العلوم و الفنون)

فارسی،کشکول،از حاج ملاّ محمد شریف بن رضا شیروانی(سده 13 ق).ط.تهران،1314 ق.

الصدقات،کتاب

ابو سهل اسماعیل بن اسحق نوبختی(-260 ق).

صد قاعدۀ انشاء و املاء

فارسی،از غلام حسین صالحی علامی.ط.

تهران،1332 ش.

صدق الخبر(فی خوارج القرن الثالث عشر)

در اثبات خارجی بودن وهابیون،از شریف عبد اللّه بن حسن پاشا.ط.لاذقیه.

صدق الخطاب فی رشد المرتاب

سید مهدی بن صالح کیشوان موسوی،در رد «الخطاب الکریم»که تألیف نویسنده مسیحی است.ط.العماره،1350 ق.

صد قصیده

فارسی،از محمد علی بن محمد حسین طبسی خراسانی معروف به عارفچه(ح 1290 ق-).ط

صدق السان(فی فوائد الانسان)

فارسی،از شیخ بهاء الدین بن یحیی شیرازی.ط.

بمبئی،1321 ق.

الصدقة غیر الواجبة

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در رجال نجاشی.

الصدقة و النحل و الهجة

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).نیز مذکور در رجال نجاشی.

صد کلمه امیر المؤمنین(علیه السلام)

با شرح منظوم فارسی،ط.(با صد کلمۀ جاحظ).

-لو کشف الغطاء...

صد کلمۀ امیر المؤمنین(علیه السلام)

با ترجمه منظوم فارسی،ظاهرا از ملا عبد الباقی خطاط.خ.آستان قدس،ش 1729(سدۀ 11 ق).

صد کلمۀ امیر المؤمنین(علیه السلام)-الحکمة البالغة

صد کلمه امیر المؤمنین---

ص:401

1312 ش.

صد مسأله

فارسی،ریاضی،از میرزا صدیق خان اعلم.ط.تهران.

صد مقاله

فارسی،از عبد الحسین بن عبد الرحیم معروف به میرزا آقا خان کرمانی(-1314 ق).محتملا با «صد خطابه»یکی است.

صد میدان

فارسی،از خواجه عبد اللّه انصاری(-481 ق).

ط.اروپا،1954 م.

صد و پنجاه مقاله یادگار عصر جدید

فارسی،از خلیل ثقفی اعلم الدوله.ط.تهران، 1314 ش.

صد و ده مسألۀ شیمی حل شده

فارسی،از معزّی.ط.تهران.

صد و سی و یک مسأله شیمی حل شده

فارسی،نیز از معزی.ط.تهران.

صد و یک منبر---

ص:402

محمد باقر موسوی دزفولی.خ.مرعشی؟

-الحمد للّه رب العالمین المتجلّی علی خلقه...

صراط الزاهدین

فارسی،ادعیه و اعمال،از سید محمد عبد الحسیب بن احمد علوی،واده محقق داماد.

خ.موجود(1083 ق).

-حمد بیحد و ثنای بی عدد واجب الوجودی را

صراط السطور

فارسی،مثنوی در آموزش خط،از سلطان علی مشهدی(-926 ق)که در 920 ق سروده.ط.(در آخر«تذکرة الخطّاطین»).

السراط السوی(فی آداب القاضی و المفتی)

سید حسین بن نصر اللّه عرب باغی،تألیف:

1331 ق.

-الحمد للّه الذی هدانا الی الصراط السوی

الصراط السوی(و البرهان الجلی فی تعیین خلافة

علی بعد النبی ص)

شیخ محمد حسین بن محمد مهدی سلطان آبادی(-1314 ق).

الصراط السوی(فی غوایة البغوی)

شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).مذکور در«نجوم السماء».

الصراط السوی(فی احوال المهدی(علیه السلام))

اردو،از سید محمد سبطین سرسوی.ط.

صراط العارفین(فی اصول الدین)

ملا علی خراسانی(-1356 ق).خ.موجود.

صراط العارفین(فی اصول الدین)

فارسی،از میرزا مهدی بن مصطفی حسینی لاهوتی معروف به بدایع نگار.

القویم)

فارسی،اصول دین و اخلاق،از شیخ محمد جواد بن غلام رضا قمی.ط.تهران،1356 ق.

الصراط المستقیم(فی اصول الدین القویم)

شیخ حبیب آل ابراهیم مهاجر عاملی.ط.

العماره،1348 ق،و مکرر.

الصراط المستقیم

در اصول حقه،از سید حسین بن نصر اللّه عرب باغی.مذکور در فهرست تألیفات او.

ص:403

الصراط المستقیم(فی تفسیر الکتاب الکریم)

سید حسین بن رضا حسینی بروجردی،تألیف:

1271-1275 ق.ظاهرا بیش از سوره بقره را تفسیر نکرده است.خ.موجود.

-تَبارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقانَ ...

الصراط المستقیم

الصراط المستقیم(الی مستحقی القدیم)

امامت،از زین العابدین ابو محمد علی بن محمد بیاضی نباطی عاملی(-877 ق)،تألیف:

854 ق.خ.آستان قدس،ش 2068(1103 ق).

-اللّه احمد حمدا لا یضاهی

الصراط المستقیم

فارسی،مبدأ و معاد،از محمد قاسم تبریزی، تألیف:1083 ق.مذکور در«دانشمندان آذربایجان».

-گرانبهاترین در شاهوار نیایش و ثنا

الصراط المستقیم و المنهج القویم

شرح و متن از سید محمد بن هاشم هندی غروی (-1323 ق)،که کتاب البیع را در 1269 ق به پایان رسانیده است.خ.موجود.

الصراط المستقیم

فارسی،اصول دین،از محمد بن سلیمان تنکابنی (-1302 ق).مذکور در«سبیل النجاة»مؤلف.

صراط مستقیم

فارسی،مثنوی،از محمد بن عبد اللّه قاجار که به نام عباس میرزا سروده.خ.ملک(1241 ق).

-حمد بیرون از حد و شکر افزون از عد...

مفصل کرده اندر گنج اسماء

صراط المنعمین

فارسی،از زین العابدین بن محمد کریم خان کرمانی.ط.تهران،1350 ق؛تبریز،1351 ق.

صراط النجاة(ترجمۀ وسیلة النجاة)

فارسی،رسالۀ عملیّه،از آقا سید ابو الحسن بن سید محمد موسوی اصفهانی(-1365 ق)، ترجمۀ سید ابو القاسم اصفهانی.ط.1345 ق و مکرر در نجف،ایران و هند.

ص:404

صراط النجاة

فارسی،ترجمۀ حدیث اعرابی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1110 ق).

ط.تهران،1316 ق و مکرر.

فارسی،قواعد صرف،از میرزا محمد علی ادیب تهرانی،تألیف:1339 ق.

-بدانکه هرآوازی از هرجسمی چه انسان...

الصرة الخفیة(فی شرح الدرة النجفیة)

شیخ علی بن جعفر شریعتمدار استرآبادی (-1315 ق).شرح منظومۀ بحر العلوم است.

سید علی بن محمد قطب ذهبی شیرازی.

-الحمد للّه الحمید فی الازل

صرف فی القرآن من کل مثل

الصرف،منظومة فی

مولوی علیرضا بن طالب کابلی(سدۀ 13 ق).خ.

دیده شده.

الصرف،منظومة فی

علیرضا تبیان الملک تبریزی.

-قال ابن داود علی الرضا

عفی الاله عنه ممّا قد مضی

الصرف،منظومة فی

میرزا محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).

صرف(منظوم)

فارسی،دو منظومه،از سید زین العابدین بن ابی القاسم طباطبائی.خ.موجود.

صرف(منظوم)

فارسی،ناشناخته.خ.موجود.

- بعد بسم اللّه دارم در مقال

حمد سبحانی که باشد بی مثال

صرف(منظوم)

فارسی،ناشناخته،در یک مقدمه،3 فصل،3 مقصد و خاتمه.خ.موجود.

صرف آسان

فارسی،از میرزا یوسف خان نجات.ط.تبریز، 1310 ش.

صرف افعال فرانسه

فارسی،از میرزا علی اکبر نقاش مزین الدوله.ط.

تهران.1304 ق.

صرف افعال و مورد استعمال زمانها در زبان

فرانسه

فارسی،از ابراهیم شکورزاده.ط.تهران.

صرف صالحی

فارسی،از میرزا احمد ذو الریاستین کرمانی.ط.

تبریز.1327 ق.

صرف الصرف(و لب اللباب فی علم الصرف)

سید صدر الدین محمد بن محمد صادق قزوینی، تألیف:1101 ق.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی من آیاته تصریف الریاح

صرف فرانسه

فارسی،از علی مترجم الممالک.ط.تهران، 1318 ق.

صرف متوسطه

فارسی،از شیخ محمد حسن بن محمد تقی هروی خراسانی.ط.مشهد،1349 ق.

ص:406

صرف میر

فارسی،از علی بن محمد حسینی معروف به میر سید شریف جرجانی(-816 ق).ط.مکرّر.

الصرف و بیعه

در صرّافی،از ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

الصرف و قواعده

ادیب تاج الدین ابو تراب علی بن عبد اللّه قزوینی شاگرد فضل اللّه راوندی.مذکور در فهرست منتجب الدین.

صرف و دستور نو

فارسی،از علی اکبر خدابنده،ط.تهران،1313 ش.

صرف و نحو

فارسی،از محمد خوانساری،ط.تهران،1333 ش.

صرف و نحو(دستور زبان فارسی)

فارسی،از حاج محمد کریم خان بن ابراهیم کرمانی.ط.کرمان،1365 ق.

صرف و نحو فارسی

ادیب السلطنه حسین سمیعی.ط.تهران،1333 ش.

صرف و نحو

فارسی،از میرزا احمد خان بن محمد علی بهمنیار دهقان کرمانی(-1334 ق).ط.تهران،1334 ش.

صرف و نحو خّط آریا(خط میخی)

فارسی،از محمد نصیر فرصت شیرازی،ط.

بمبئی،1322 ق(با«جغرافیای هندوستان»).

صرف و نحو

صفاء الروضة

حاشیه بر«الروضة البهیّة»(شرح لمعه)،از سید محمد صالح بن حسن موسوی،حائری معروف به میرزا صالح عرب(-1303 ق).

مذکور در«المآثر و الآثار».

ص:407

صفاء القلوب

اخلاق،از سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی(-1242 ق).

صفاء اللئالی(فی احکام المسجد السفالی)

سید علی حسین بن خیرات علی زنگی پوری.

مذکور در«لسان الصادقین».

صفاء اللؤلؤ

میرزا محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق).

نواده اش محمد تقی از آن یاد کرده است.

صفائح الابریز(فی شرح الوجیز:)

شرح وجیزۀ بهائیه در درایه،از سید امجد حسین بن منوّر علی سونوی اللّه آبادی.ط.لکهنو.

صفائیه

فارسی،مثنوی،از لطف اللّه محزون اسدآبادی (-1340 ق).ط.تهران،1375 ق.

الصفات،رسالة فی

میر صدر الدین محمد دشتکی شیرازی(-903 ق).مذکور در«کشف الظنون».

الصفات،کتاب

ابو سهل اسماعیل بن اسحاق نوبختی(-260 ق).

صفات الانبیاء

شیخ ابو الحسن علی بن حاتم بن ابی حاتم قزوینی، از مشایخ نجاشی و مذکور در رجال او.

صفات الانسان

فارسی؟از شیخ محمد علی صفوت تبریزی (سدۀ 14 ق).

صفات الباری تعالی

محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی(-1263 ق).مذکور در«غایة الآمال».

صفات باری تعالی

فارسی،مثنوی،از ملا سعید خلخالی،خ.ملک.

الصفات الثبوتیة و السلبیة

سید محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی(سدۀ 13 ق).مذکور در«خلاصة الاخبار»او.

صفات الجواهر و خواص الاحجار-جواهرنامه

صفات الحیوان

فارسی،ترجمۀ«حیاة الحیوان»دمیری،با اضافات،از منصور بن حسن بن ابراهیم ایجی شبانکاره ای که در حدود 930 ق آن را به پایان رسانیده است.خ.مرعشی قم.

-حمد بیحد حکیمی را سزد که نجاری لطیف

صفات الخلفاء

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 ق).مذکور در رجال نجاشی.

صفات الذّات و صفات الفعل

فارسی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1110 ق).ط.هند(با بعض رسائل دیگرش).

-الحمد للّه...اما بعد باید دانست که صفات مقدس حق تعالی بر دو نوع است.

صفات الذات و صفات الفعل

شیخ الشریعه فتح اللّه اصفهانی(-1339 ق).خ.

دیده شده.

صفات الرّجال و النساء

فارسی،از زین العابدین علی بن حسین انصاری شیرازی(-806 ق).

صفات الشیعة

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).خ.مرعشی قم.

-قال ابو جعفر محمد بن علی....

صفات العاشقین

فارسی،مثنوی،از هلالی جغتائی(-936 ق).

ط.تهران،1324 ش.

ص:408

صفات المؤمن و الکافر

در احوال و نکوهش ابو مسلم خراسانی که سید احمد در«اظهار الحق»بدون ذکر نام مؤلّف از آن یاد کرده است.

صفات النبی(علیه السلام)

ابو البختری وهب بن وهب بن عبد اللّه بن زمعة،از اصحاب امام صادق(علیه السلام).

صفانامه

فارسی،مثنوی،از عماد الدین فقیه کرمانی (-772 یا 773 ق)که در 766 ق سروده است.

خ.آکادمی علوم روسیّه(در کلیات او).

الصفة(فی مذهب الواقفة)

در مذهب واقفیه،از احمد بن حسن قزاز بصری.

نجاشی به 3 واسطه آن را از مؤلف روایت کرده است.

الصفة(فی الغیبة علی مذهب الواقفة)

عبد اللّه بن جبلة بن حیّان حرّ کنانی(-119 ق).

مذکور در رجال نجاشی.

صفة ابی محمد العسکری(علیه السلام)،کتاب

احمد بن عبید اللّه بن یحیی بن خاقان.نیز مذکور در همان مأخذ.

صفة البحار و الغیث(و اخبار الرواد و ما حمدوا من

الکلاء)

امام ابو بکر محمد بن حسن بن درید لغوی(-321 ق).خ.خدیویۀ مصر.

صفة الجنة و النار

حنان بن سدیر صیر فی کوفی،که از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام روایت کرده است.

صفة الجنة و النار

سعید بن جناح کوفی بغدادی،از اصحاب امام کاظم و امام رضا(علیه السلام).مذکور در رجال نجاشی.

صفة الجنّة و النار

عبد اللّه بن میمون قداح،از اصحاب امام صادق(علیه السلام).

صفة الجنة و النار

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی.

صفة الجنة و النار

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بابویه قمی (-381 ق).خ.آستان قدس.

-حدثنا ابو جعفر احمد بن محمد بن عیسی

صفة الرسل و الانبیاء و الصالحین

احمد بن ابی زاهر موسی اشعری قمّی.نجاشی با اجازه از ابن شاذان و او به دو واسطه آن را از مؤلّف روایت کرده اند.

صفة السرج و اللّجام

ابو بکر محمد بن حسن بن درید(-321 ق).خ.

خدیویۀ مصر.

صفة شعر کلیب بن یربوع

احمد بن ابراهیم ابن حمدون.مذکور در فهرست ابن ندیم.

صفة الفقراء

عرفان،از میر سید علی بن شهاب الدین همدانی (-786 ق).خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه و الصلاة علی عباده....

ظاهرا نسخۀ فارسی آن هم در خدیویۀ مصر موجود است.

صفة المؤمن و الفاجر

ابو یعقوب اسماعیل بن مهران بن ابی نصر سکونی (سدۀ 2 ق)،نخستین مصنّف در اخلاق-پس از آنکه امیر المؤمنین(علیه السلام)آن علم را تأسیس فرمود.

صفت ولادت معصوم شاه

فارسی،افسانه،ط.کلکته،1911 م.

صفحه ای از تاریخ سیاسی اسلام

فارسی،از خلیل عزمی،ترجمۀ علی رضا خسروانی.ط.تهران،1334 ش.

ص:409

صفحه ای چند از تاریخ پرافتخار ایران بزرگ

فارسی،از حسین رستگار.ط.تهران.

الصفحه فی الاسطرلاب-الصفیحة

صفحة الالماس فی الارتماس

احکام غسل ارتماسی،از مفتی عباس بن علی اکبر شوشتری لکهنوی(-1306 ق).مذکور در «تجلیات».

صفو الکلام(فی المال المختلط بالحرام)

از اجزاء«مرآة الفقاهة»،تألیف سید محمد جعفر حسینی شیرازی.ط.شیراز،1347 ق.

الصفوة

زید شهید،خ.موزۀ بریتانیا.

الصفوة

ابو عبید اللّه بن ابی زید احمد انباری(-356 ق).

الصفوة(فی اسماء امیر المؤمنین ع)

ابو الحسن علی بن حاتم ابن ابی حاتم قزوینی استاد ابن شاذان که استاد نجاشی بوده است.

الصفوة(فی الامامة)

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

مذکور در آغاز«مروج الذهب»و رجال نجاشی.

الصفوة(فی الاصول)

فرج اللّه بن محمد بن درویش حویزی(-1148 ق).

صفوه

فارسی،به نظم،از علی شیرین قلندر.ط.تهران، 1327 ش.

صفوة الاحکام(فی مواقیت الاحرام)

در حج،از سید مصطفی بن محمد هادی نقوی لکهنوی.ط 1291 ق.

صفوة الاخبار

ناشناخته.در«بحار الانوار»و«مدینة المعاجز» از آن نقل شده است.

صفوة الانبیاء-صفوة الصفا

صفوة التفاسیر

سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق).مذکور در رسالۀ شاگردش سید محمد.

صفوة الدلائل

یکی از مجلدات«الدلائل و المسائل»سید هبة الدین شهرستانی.

صفوة الزبد

منظومه در فقه زیدیه(یا شافعی)،[از شهاب الدّین احمد بن حسین رسلان رملی قدسی -844 ق)].خ.مرعشی قم.

- الحمد للاله ذی الجلال

و شارع الحرام و الحلال

صفوة الصافی و البرهان و نخبة البیضاوی و

مجمع البیان

منتخب تفاسیر چارگانه،از شیخ محمد بن علی مقابی بحرانی،تألیف:1165 ق.خ.موجود.

صفوة الصافی(من رغوة الشافی)

تلخیص«الشافی»در امامت،از سید بهاء الدّین محمد بن محمد باقر مختاری نائینی.زنده تا 1130 ق.خ.مرعشی قم.تلخیص دیگر مختاری «الارتشاف»نام دارد.

صفوة الصفا

فارسی،احوال شیخ صفی الدین،از میر ابو الفتح بن میر مخدوم حسینی شریفی(-976 ق).خ.

آستان قدس،ش 4140.

-شریفترین ذکری که مسبحان حظائر ملکوت

صفوة الصفا

فارسی،در همان موضوع،از متوکل(یا علی)بن اسماعیل معروف به ابن بزّاز،تالیف:759 ق.

خ.آستان قدس،ش 4251(1042 ق)و چند نسخۀ دیگر.ط.بمبئی،1329 ق.

صفوة الصفات(فی شرح دعاء السمات)

شیخ تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی(-905 ق)،تالیف:895 ق.خ.مرعشی قم.

ص:410

-الحمد للّه الذی انطق السنتنا بلغة العرب

صفوة الصفوة للعارف(فی شرح صفوة المعارف)

هیأت،از شیخ کمال الدین عبد الرحمن بن محمد معروف به ابن عتایقی حلّی(-ح 788 ق).

شرح منظومۀ سعد بن علی حضرمی است.

صفوة الکلام(فی مواعظ الحسین علیه السّلام)

شیخ خلیل بن ابراهیم صوری عاملی.مذکور در پایان«الفوائد الخلیلیة».

صفوة المرام(فی مدارک الاحکام)

حاشیه بر مدارک،از سید شبر بن محمد بن ثنوان (-ح 1190 ق).مذکور در زندگینامۀ او.

صفوة المصادر

لغت،از محمد مصطفی خان بن روشن خان.ط.

آگره.1266 ق و مکرّر.

صفوة المعارف

در اثبات پروردگار و ملائکه و روح،از سید محمد علی هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست تألیفات او.

صفو صفوة الاصول و نفی صفوة الفضول

اصول فقه،از شیخ عبد القاهر بن حاج عبد عبادی حویزی،معاصر حرّ عاملی.مذکور در «امل الآمل».

الصفیحة الاسطرلابیّة

شیخ بهاء الدین محمد بن حسین بهائی عاملی (-1030 ق).خ.آستان قدس،ش 5510 (1116 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-ارتفعت درجات جبروتک عن احاطة افهامنا

صفیر دل

فارسی،مثنوی،از شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق)که در 1172 سروده.ط.

(با کلیات او).

-خدایا دلی ده حقیقت شناس

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 ق).

ص:411

الصفینیات و الکوفیات

در افعال امیر المؤمنین(علیه السلام)،از ابو الحسن علی بن عبد اللّه خدیجی اصغر.مذکور در رجال نجاشی.

صکوک،قبالجات و کیفیت کتابت آن

فارسی؟،از قوامی شیرازی،معاصر صفویه، مذکور در بعض فهرستها.

صکوک و سجلات تیموری

فارسی،ارقام و سجلاّت تیمور در 806 ق.خ.

آستان قدس،ش 4141.

الصلاة،رسالة

میر محمد ابراهیم بن محمد باقر موسوی قزوینی (-1262 ق).

الصلاة،کتاب

ابو بکر بن شیبه.مذکور در«معالم العلماء».

الصلاة،کتاب

ابو مریم انصاری،مذکور در«معالم العلماء».

الصلاة،کتاب

ابو الفضل ادریس بن فضل خولانی کوفی واقفی.

ملا اسماعیل بن حسین خواجوئی(-1173 ق).

شیخ محمد علی بن عباس بلاغی عاملی،شاگرد کاشف الغطاء.خ.موجود.

الصلاة،کتاب

ملا محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق).خ.موجود.

الصلاة،کتاب

شیخ علی بن نصر اللّه همدانی(-1339 ق).خ.

موجود.

صلاة،رسالۀ

فارسی،از آقا محمد علی بن آقا محمد باقر هزار جریبی،شاگرد محقق قمی.مذکور در«روضات الجنات».

الصلاة(و احکامها)،رسالة

الصلاة،کتاب

شیخ هادی تهرانی.ط.1342 ق.

صلاة،رسالة

فارسی،از شیخ هاشم شمیرانی،که آن را از «مطالع الانوار»حجت الاسلام برگرفته است.خ.

موجود.

الصلاة،رسالة

شیخ یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق).خ.

آستان قدس،ش 7467؛خوانساری نجف.

-اما بعد حمد اللّه علی انعامه...

وی رساله ای مختصر نیز در همین موضوع دارد، تالیف:1170 ق.خ.مرعشی قم.

الصلاة،رساله

ناشناخته،مرتب بر مقدمه ابواب و خاتمه.نسخۀ قدیمی آن در کتابخانۀ«کبه»دیده شده.

فارسی،در رد رسالۀ یکی از اخباریان،از سید ابو الحسن بن محمد رضوی مشهدی،تألیف:

1300 ق.خ.خوانساری نجف.

الصلاة الجمعة(و انها افضل فردی الواجب

التخییری)

سید ابو القاسم موسوی،مجاز از صاحب ریاض در 1230 ق.خ.موجود.

الصلاة الجمعة

میرزا ابو القاسم محقق قمی(-1231 ق).این رساله را ملا محمد بن صالح روح افزائی در حیات مؤلف شرح کرده.خ.مرعشی قم.

الصلاة الجمعة

شیخ الاسلام میرزا احمد بن ابی الحسن محقق لاری اصطهباناتی،(-1354 ق)،به خواهش سید عبد الحسین لاری نوشته.

الصلاة الجمعة(و القول بوجوبها عینا)

در رد سلیمان شاخوری،از شیخ احمد بن محمد بن یوسف خطی بحرانی(-1102 ق).

الصلاة الجمعة(و القول بحرمتها)

در رد محقق فیض،از ملا اسماعیل بن محمد حسین خاجوئی(-1173 ق).

الصلاة الجمعة(و قول به وجوب آن)

فارسی،از محمد امان لکهنوی،مذکور در «کشف الحجب».

-الحمد للّه الذی فرض الجمعة علی العباد

الصلاة الجمعة(و وجوبها عینا)

ملا محمد امین سیاح تبریزی(سدۀ 11 ق).

مذکور در«الشهاب الثاقب».

الصلاة الجمعة(و حرمتها)

ملا محمد امین بن احمد تونی،در حمایت عمش ملاّ عبد اللّه تونی و ردّ ملا محمد سراب.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی اخرج عباده من حیرة الضلالة

الصلاة الجمعة(و القول باستحبابها)

آقا محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1205 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه....

صلاة الجمعة

نیز از وحید بهبهانی.خ.دیده شده.

-اختلف الاصحاب فی صلاة الجمعه

الصلاة الجمعة

فارسی،نیز از وحید بهبهانی.خ.دیده شده.

-الحمد للّه....حکم نماز جمعه در زمان غیبت...

الصلاة الجمعة(و وجوبها العینی فی زمان الغیبة)

علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (-1110 ق).خ.دیده شده.

-الحمد للّه وحده....فهذه کلمات وجیزة

الصلاة الجمعة

ملا محمد باقر بن غازی قزوینی،زنده در 1103 ق.مذکور در«امل الآمل».

صلاة الجمعة(و القول بالوجوب العینی)

ملا محمد باقر بن محمد مؤمن محقق سبزواری (-1090 ق).خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 13418 و ش 7150؛مرعشی قم.

-الحمد للّه الذی فرض علی عباده المؤمنین...

وی رساله ای نیز به فارسی در همین موضوع دارد.

ص:416

الصلاة الجمعة

سید محمد تقی بن محمد ابراهیم نقوی لکهنوی (-1341 ق).مذکور در«مشاهیر علماء الهند».

صلاة الجمعة

صلاة الجمعة

میرزا حسن بن امان اللّه دهلوی عظیم آبادی، شاگرد سید کاظم رشتی.خ.دیده شده.

صلاة الجمعة(و القول بحرمتها)

فارسی،از ملا حسنعلی بن عبد اللّه شوشتری (-1075 ق).خ.موجود.

-حمد و سپاس و ستایش بی قیاس

صلاة الجمعة(و دفع ظنون اوجبت وجوبها فی

عصر الغیبة)

آقا حسین بن ابراهیم خاتون آبادی مشهدی شیخ الاسلام سپاه نادرشاه افشار.خ.دیده شده.

الحمد لله رب العالمین ...

صلاة الجمعة

ملمع،از ملا حسین بن حسن گیلانی لبنانی (-1129 ق)که در رد استاد خویش آقا جمال خوانساری نوشته.مذکور در«معدن الفوائد».

صلاة الجمعة(و وجوبها)

سید حسین بن حسن غریفی بحرانی(-1001 ق)،تالیف:996 ق.مذکور در«خلاصة الاثر».

صلاة الجمعة

سید حسین عاملی(سدۀ 11 ق).مذکور در «روضات الجنات».

صلاة الجمعة(و اختیار وجوبها عینا)

شیخ عزّ الدین حسین بن عبد الصمد عاملی (-984 ق).خ.خوانساری نجف.

-اللهم اجمعنا علی الحق و الهدی....

صلاة الجمعة(و القول بحرمتها)

ملا خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق).خ.

آستان قدس،ش 8602.

ص:417

شیخ سلیمان بن عبد اللّه بحرانی ماحوزی (-1121 ق).خ.دیده شده.

-نحمدک اللهم ما الهمتنا من الحقائق....

صلاة الجمعة(و القول بحرمتها)

شیخ سلیمان بن علی شاخوری(-1101 ق).

مذکور در اجازۀ سماهیجی و«لؤلؤة البحرین».

صلاة الجمعة(و اختیار وجوبها)

فارسی،از محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی (-1098 ق)استاد حرّ عاملی و علامه مجلسی، تألیف:1069 ق.وی در این رساله رأی ملا خلیل قزوینی و حسنعلی شوشتری را رد کرده است.

ظاهرا نسخۀ اصلی در آستان قدس موجود بوده است.

صلاة الجمعة

ملا عبد الخالق بن عبد الرحیم یزدی مشهدی (-1268 ق).خ.موجود.

فذلکة الدلائل

شیخ عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

صلاة الجمعة(و وجوبها)

میرزا عبد اللّه بن عیسی تبریزی اصفهانی شاگرد مجلسی،صاحب«ریاض العلماء».مذکور در

ص:418

فهرست تألیفات او.

صلاة الجمعة-نفی الوجوب العینی لصلاة

الجمعة

ملا عبد اللّه بن محمد،فاضل تونی(-1071 ق)، 1058 ق.خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه علی جمیل بلائه

صلاة الجمعة(و عدم اجزائها عن صلاة الظهر)

شیخ عبد النبی وفسی عراقی(معاصر).مذکور در فهرست کتابهایش.

صلاة الجمعة

ملا عبد الوهاب بن محمد علی قزوینی،مجاز از شیخ جعفر کاشف الغطاء.خ.موجود.

صلاة الجمعة

شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی (-1181 ق).مذکور در فهرست کتابهایش.

صلاة الجمعة(و تحقیق القول فیها فی زمان الغیبة)

شیخ زین الدین علی بن احمد بن ابی جامع حارثی عاملی،شاگرد شهید ثانی.مذکور در«امل الآمل».

صلاة الجمعة(و وجوبها التخییری)

شیخ نور الدین علی بن حسین محقق کرکی (-940 ق)،تألیف:921 ق.خ.آستان قدس (اصل).

-بعد حمد اللّه علی سوابغ نعمه القاهره...

صلاة الجمعة(و اشتراط عینیتها...)

محمد بن حسن.خ.خوانساری نجف.

-الحمد للّه الذی اوضح لنا الحق....

صلاة الجمعة

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق).خ.

موجود.

لصلاة الجمعة(و نفی عینیتها فی عصر الغیبة)

فارسی،از آقا جمال الدین محمد بن حسین خوانساری(-1125 ق)،برای شاه سلیمان در 1091 ق تألیف کرده است.خ.صدر.

-حمد و ثنای بی عدد واجب الوجودی را

صلاة الجمعة

نظام الدین محمد بن حسین قرشی ساوجی(-ح 1040 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

صلاة الجمعة

سلطان العلماء سید محمد بن دلدار علی نقوی نصیرآبادی(-1284 ق).مذکور در تذکرۀ سید مهدی.

صلاة الجمعة(و اختیار سقوطها...)

شرح رسالۀ محقق قمی،از ملا محمد بن محمد صالح بن نصر اللّه روح افزائی،تالیف:

1215 ق.خ.مرعشی قم.

-بحمدک یا من جعل الجمعة حج المحتاج

صلاة الجمعة(و القول بوجوبها العینی)

ملا محمد بن عبد الفتاح سراب تنکابنی (-1124 ق).در رد نظر ملا عبد اللّه تونی.خ.

دیده شده.

صلاة الجمعة

نیز از سراب،که در آن به حمایت محقق سبزواری و ردّ تجلّی پرداخته است.تالیف:

1081 ق.خ.خوانساری نجف.

صلاة الجمعة(و رد نفی العینیّة)

فارسی،نیز از سراب،در رد رسالۀ آقا جمال،که به دستور استاد خویش مدقق شیروانی(-1098 ق)نگاشته و سپس آن را به عربی تحریر کرده است.

صلاة الجمعة(و رد العینیة)

نیز از سراب که پس از تالیف رسالۀ پیش نوشته.

خ.مرعشی قم؛آستان قدس،ش 6466(1110 ق).

-الحمد للّه الذی شرف الجمعة...

صلاة الجمعة(و وجوبها عینا)

شیخ محمد بن علی آل عصفور بحرانی شاخوری، معاصر احمد بن صالح بن طوق.

صلاة الجمعة(و وجوبها)

محمود شهابی(معاصر).

ص:420

صلاة الجمعة-الحجة فی وجوب الجمعة

ملا محمد مقیم بن محمد علی یزدی،تألیف:

1063 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه علی ما انزل علی رسوله

صلاة الجمعة

ملمع،از ملاّ مهدی قمشه ای(-1281 ق)

صلاة الجمعة

سید ناصر بن هاشم موسوی احسائی.

صلاة الجمعة

فارسی،ناشناخته.مؤلف از متأخرین بوده و استحباب آن را اختیار کرده است.خ.دیده شده.

صلاة الجمعة(و نفی عینیتها)

ناشناخته،مؤلف شاگرد آقا جمال خوانساری بوده و در آن به حمایت استاد پرداخته است.خ.

دیده شده.

صلاة الجمعة

ناشناخته،تالیف:1109 ق.خ.آستان قدس، ش 2743.

-الحمد للّه الذی رفع مقام الاولیاء

صلاة الجمعة

ناشناخته،تالیف:1191 ق به خواهش ملا حیدر ترک.خ.آستان قدس،ش 2743.

-الحمد للّه رافع الدرجات....

صلاة الجمعة-التمویهیة

ناشناخته.مؤلف اخباری بوده و در آن رسالۀ محمد تقی کشمیری را رد کرده است.خ.

خوانساری نجف.

-الحمد للّه الذی سلک بنا سبیل الحق....

صلاة الجمعة-جاء الحق

صلاة الجمعة-الصدریة

صلاة الجمعة-اللمعة

الصلاة الحاضرة(لمن علیه الفائتة)

شیخ منتجب الدین ابو الحسن علی بن عبد اللّه، ابن بابویه قمی رازی(-پس از 585 ق).مذکور در«ریاض العلماء».

الصلاة الحاضرة(لمن علیه الفائتة)

شیخ قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی (-573 ق).مذکور در«کشف الحجب».

سید محمد بن علی بن محمود نوری(-1325 ق).

خ.دیده شده.

صلاة المسافر

سید محمد بن هاشم هندی نجفی(-1323 ق).

وی 2 رساله در همین موضوع دارد که بر یکی از آنها-در بعضی از مواضع-حاشیۀ شیخ انصاری، به خط او دیده شده.

صلاة المسافر

سید موسی بن عبد السّلام موسوی عاملی (-1253 ق).مذکور در«بغیة الطالبین».

صلاة المسافر

شیخ یوسف فقیه عاملی(-ح 1342 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

صلاة المسافر(بعد وصوله الی حد الترخص و قبل

دخوله البلد)

ناشناخته.خ.بروجردی نجف.

صلاة المسافر-مبلغ النظر

صلاة النساء

فارسی،از مفتی میر عباس موسوی لکهنوی (-1306 ق).مذکور در«تجلیات».

الصلاة و التسلیم(علی النبی«ص»و

امیر المؤمنین«ص»)

شریف ابو القاسم علی بن احمد کوفی (-352 ق).

الصلاة و الزکاة

فارسی،از ملا علی اکبر اژه ای،که در روزگار فتح علی شاه به دستور امین الدوله محمد حسین خان صدر اصفهانی نگاشته.

الصلاة و الصوم

رساله فتوائیه،از شیخ مهدی بن علی کاشف الغظاء،تألیف:1284 ق.خ.موجود.

صلاح العابدین

ادعیه و اعمال،از سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر کاظمی(-1242 ق).خ.موجود.

صلاح النشأتین

اردو،تاریخ کوفه و شهادت سید الشهداء(علیه السلام)،ط.

الصلح،رسالة

شیخ احمد بن ابراهیم آل عصفور بحرانی (-1131 ق).مذکور در لؤلؤة البحرین.

ص:422

صلح،رساله در

فارسی،از محمد تقی بن ابی طالب یزدی اردکانی.خ.مشکات.

الصلح،کتاب

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی.

صلح

فارسی،مثنوی،از میرزا رضا خان ارفع،فرزند شیخ حسن مهاجر.ط.

صلح الحسن

شیخ راضی آل یاسین کاظمی.ط.بغداد، 1372 ق.

صلح الحسن

عبد الرحمن بن کثیر هاشمی.نجاشی به 4 واسطه آن را از مؤلّف روایت کرده است.

صلح الحسن و معاویة

شیخ ابو العباس احمد بن محمد معروف به ابن عقده(-333 ق).

صلح حق الرجوع(فی الطلاق)

محمد شفیع بن محمد علی(یا عبد المجید) دابوقی بار فروشی مازندرانی(پس از 1272 ق).

خ.آستان قدس،ش 11348،مرعشی قم...

-نحمدک یا من علمنا بتشریع شرایع الاحکام...

صلح و جنگ

فارسی،از تولستوی،ترجمه احمد نور شرق فرزند نور اللّه کتابفروش.ط.اصفهان،1330 ش.

الصلوات(سوی الخمس)

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق).

صلوات الفرج(و ادعیتها)

شیخ ابو الحسن محمد بن احمد داود قمی (-368 ق).

الصلوات و التحیات

علم الهدی محمد بن محسن(فیض)کاشانی (-پیش از 1123 ق).خ.مرعشی قم.

الصلوات و التحیات---

ص:423

صمصام تبار

فارسی،مقتل،از فرهاد میرزا معتمد الدوله (-1305 ق)فرزند فتحعلی شاه قاجار.ط.

الصمصام القاطع(و البرهان اللامع)

فارسی،در تعیین فرقه ناجیه،از سلطان العلماء سید محمد بن دلدار علی نقوی نصیرآبادی هندی(-1284 ق).خ.کاشف العطاء نجف.

الصمصام المهدوی(فی رد رسالة الفاضل الهروی)

در امامت،از شیخ محمد باقر بن محمد حسن قائنی بیرجندی.

الصناعات الفقهیة

مصطلحات فقها،از سید شهاب الدین نجفی مرعشی(-1369 ش).مذکور در فهرست تألیفات او.

صناعات

فارسی،ناشناخته،مؤلف از متأخرین بوده و در آن از 140 صنعت یاد کرده است.خ.دیده شده.

صناعة البلاغة

ابو الحسن علی بن وصیف بغدادی معروف به خشکناکه،معاصر و دوست ابن ندیم و مذکور در فهرست او.

صناعة الجدل---

ص:424

قدس،ضمیمه ش 12412(خط مولف)

الصوارم القاصمة(لظهور الجامعین بین بنتین من

ولد فاطمه«س»)

شیخ یوسف بن احمد محدّث بحرانی(-1186 ق).تألیف:1169 ق.خ.مرعشی قم.

-اما بعد حمد اللّه سبحانه علی مزید آلائه...

الصوارم الماضیة(لرد الفرقة الهاویة و تحقیق الفرقیة

الناجیة)

امامت،از سید محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی(-1300 ق)،تألیف:1271 ق در چند مقدمه،مناهج و خاتمه.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی هدی...

الصوارم المهرقة(فی دفع«الصواعق المحرقة»علی

اهل الرفض و البدع و الزندقة)

قاضی نور اللّه بن شریف مرعشی شوشتری شهید (-1019 ق).«صواعق»از ابن حجر هیتمی است.ط.تهران،1337 ش.خ.آستان قدس، ش 13624،مرعشی قم.

-الحمد للّه علی ما حجر علی حجارة ابن حجر

صواعق البرهان(فی احوال صاحب الزمان«ع»)

در بعضی از فهرستهای کتب چاپی از آن یاد شده و ظاهرا با عنوان آتی یکی است.

صواعق البرهان(رد بر دلائل البرهان تألیف حیدر

علی اصفهانی مبلغ بهائی)

فارسی،از زین العابدین بن محمد کریم خان کرمانی.ط.تهران،تبریز،1331 و 1339 ق.

صواعق محرقه(در علائم ظهور و رد بر وهابیه در

تخریب بقاع متبرکه)

شیخ ابو الحسن بن محمد دولت آبادی مرندی.

ط.تهران،1334 ق.

صواعق الرحمان

در رد یهود و اثبات تحریف تورات،از سید احمد بن زین العابدین علوی عاملی(سدۀ 11 ق).مذکور در«مصقل الصفا»ی مؤلف.

صواعق النواصب

سید مهدی بن محمد جعفر موسوی(سده 13 ق)-مذکور در«خلاصة الاخبار»مؤلف.

صواعق الیهود

در احکام ذمّه،جزیه و جز آنها،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1111 ق)خ.

مرعشی.

-الحمد للّه الذی اعزّ الاسلام و المسلمین...

صوافی الصافی

تفسیر،از شیخ یعقوب بن ابراهیم بختیاری، تألیف:1140 ق.خ.موجود.

الصوالب و القواصب

محمد بن محمد بن شهرآشوب.مذکور در «بشارات الشیعۀ»خاجوئی.

الصوامع

ملا محمد حسین بن محمد مهدی کرهرودی سلطان آبادی(-1314 ق).در فهرست کتابهایش آن را از کتب به آب داده شمرده ولی ظاهرا جزئی از آن باقی مانده است.

صوان الحکمة

ابو سلیمان محمد بن طاهر بن بهرام منطقی سجستانی.بیهقی(-565 ق).بر این کتاب تتمه نوشته است.

صوب الدیم النوافث

در ارث و وصیت،از سید محمد باقر بن ابی الحسن رضوی قمی کشمیری که در حدود 1324 ق به دستور استادش سید محمد کاظم طباطبائی نوشته و نسخۀ آن را به شیخ الشریعۀ اصفهانی فرستاده است.

-الحمد للّه مالک الملک و والی الامور

صوب النداء(فی مسألة البداء)

ناتمام،از شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماخوری (-1121 ق).مذکور در اجازۀ سماهیجی به جارودی.

ص:426

الصوب الهاطل

مراثی عربی با ترجمۀ اردو،از سید ظهور الحسن باهوری لکهنوی.ط.

الصوت و ماهیته

فرق بین ضاد و ظاء و مسائل دیگر،از شیخ محمد رضا بن هادی کاشف الغطاء.ط.(در اجزاء«المرشد»سال چهارم).

صور الاقالیم

ابو زید احمد بن سهل بلخی(-322 ق).خ.برلین.

اصظهری در«صور الاقالیم»خویش از این کتاب استفاده کرده است.

صور الاقالیم-اشکال العالم

فارسی،از ابو القاسم بن احمد جیهانی،معاصر سامانیان.خ.آرشیو ملی کابل.

صور الاقالیم

فارسی،ناشناخته،تألیف:748 ق،به نام امیر مبارز الدین محمد.خ.ملّی پاریس و ایاصوفیه.

صور الکواکب-القائمة

نجوم،از ابو الحسین عبد الرحمن صوفی فلکی (-376 ق).خ.آستان قدس،ش 12194.

-بعد ان حمد اللّه و اثنی علیه...انی رأیت کثیرا من الناس یخوضون فی طلب معرفة الکواکب

ترجمۀ فارسی این کتاب،منسوب به خواجه نصیر الدین طوسی هم در آستان قدس موجود است.

الصورة،کتاب

امامت،از شیخ محمد بن عمر بن عبد اللّه زبیری.

صورت جمع و خرج(دو سالۀ بلوک را مجرد و ابواب

جمعی عبد اللّه خان علامه پیشخدمت)

نسخه مؤرخ 1275 ق،در کتابخانه ملک موجود است.

صورت مواجب و مرسوم مصوبه مجلس شورای

ملی

فارسی،ط.تهران.

صورتی از معادن ایران

فارسی،ناشناخته،نسخه متعلق به سده 11 ق در کتابخانه ملک موجود است.

صور قدیمۀ فلکی

فارسی،از سید جلال الدین تهرانی.ط.تهران، 1312 ش.

صورة الهمزة

شیخ ابو جعفر احمد بن محمد طبری،صاحب کتاب«التصریف».مذکور در فهرست ابن ندیم.

الصوفی،رسالة-القصیدة الفلکیة

ارجوزۀ ابو علی حسن بن عبد الرحمن بن عمر صوفی(-374 ق)که برای فخر الدولۀ دیلمی سروده.ط.دکن،1373 ق(در پایان «صور الکواکب»ابو الحسین صوفی).

الصوفیة،الرسالة

در خبر مظلوم و مراد،از علامه ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی(-449 ق).

الصوفیة،الرسالة

شیخ محمد ماجد ماحوزی بحرانی(-1105 ق).مذکور در اجازۀ سماهیجی به جارودی.

الصوفیة المبتدعة

ردّ صوفیه،از شیخ محمد رضا طبسی نجفی (معاصر).وی«ذرایع البیان»را به مثابه ذیلی بر این کتاب نوشته است.

الصول الاشد فی ردّ القول الاسد

سید محمد رضا جنپوری.ط.

صولة الحق علی جولة الباطل

ناشناخته،در تعزیه و تشبیه،مؤلف آن از کتاب خویش«البراهین القائمات»یاد کرده است.

صولت حیدری

در مسأله بیعت،ط.هند(با«سیف حسینی»)

ص:427

صولت صفدری

فارسی،مثنوی،از محب علی خان حکمت، آغاز نظم:1143 ق.خ.موزۀ بریتانیا.

-به نام خدا خالق مرتضی

ستایندۀ موجد ما سوی

الصولة العلویة(للذب عن الملة المهدیة)

سید علی محمد بن محمد بن دلدار علی (-1312 ق).مذکور در«مشاهیر علماء الهند».

صولت غضنفریه

اردو،در رد نصارا،از سید علی غضنفر بن علی اکبر بن سلطان العلماء.ط.

الصوم،کتاب

ناشناخته،نسخه مؤرّخ 1258 ق به خط مؤلف در مدرسۀ صدر نجف دیده شده.

-کتاب الصوم الذی هو احد الخمس...

صوم،کتاب

فارسی،از شاه نعمت اللّه ولی کرمانی(-834 ق).خ.ملک.

صوم،رساله

فارسی،از سید محمد هاشم بن زین العابدین موسوی خوانساری چهارسوقی.ط.اصفهان، 1310 و 1317 ق(با«مجموعه شش رساله»).

الصوم،رسالة

شیخ یوسف فقیه عاملی(-ح 1342 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

ص:428

الصوم،منظومة

ملا میرزا محمد تقی،در 1280 ق سروده.خ.

ملک.

-بسم الا له شارع الاحکام

ملک الانام بالصیام

الصوم،منظومة

شیخ عباس بن حسن کاظمی.خ.موجود

-قال الفتی عباس نجل الحسن

خذ یار غاک اللّه غالی الثمن

الصوم،و الاعتکاف

شیخ محمد بن علی بن کاشف الغطاء.خ.دیده شده.

الصوم،و الاعتکاف

شیخ اسماعیل بن علی نقی تبریزی.مذکور در فهرست کتابهایش.

صوم یوم العاشور

سید محمد بن عبد الکریم طباطبائی بروجردی، جد بحر العلوم.خ.مرعشی قم.

ملا محمد تقی بن علی محمد نوری(-1263 ق).خ.آستان قدس،ش 14648.

الصومیة

شیخ جعفر بن خضر جناجی(-1228 ق).

فرزندش شیخ موسی بر آن تعلیقاتی دارد.خ.

صدر.

-الحمد للّه الذی خلق الانام

الصومیة

جزئی از«نجات العباد»شیخ محمد حسن صاحب«جواهر».

الصومیة(العملیة)

شیخ حسن بن جعفر کاشف الغطاء(-1262 ق).خ.صدر.

وی دو رساله درین موضوع داشته است،مفصل و مختصر.مذکور در رجال نجاشی.

الصیام،کتاب

ابو الحسن موسی بن حسن بن عامر اشعری قمی.

الصیام،کتاب

ابو عبد اللّه موسی به قاسم بن معاویة بن وهب بجلی.

صیام واجبه

هندی،از مولوی سید ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری.ط.

صیامیة

فارسی،از سید محمد رضا بن محمد قاسم حسینی قزوینی،تألیف:1107 ق برای محمد جعفر سلطان.خ.حسینیه شوشتریهای نجف.

-حمد و سپاس بی قیاس جناب خداوندی را بجا و رواست

الصیامیّة

احمد بن محمد بن حسین بن حسن بن دول قمی (-350 ق).

صیانة الابانة(عن وصمة الرطانة)

شیخ الشریعه فتح اللّه بن محمد جواد اصفهانی (-1339 ق)،در ردّ اعتراضات آخوند خراسانی بر کتاب«ابانة المختار فی ارث الزوجة من ثمن العقار»خویش نگاشته است.

الصیحة بالحق(علی من الحد و تزنذق)

میرزا محمد بن عبد النبی اخباری(-1232 ق)، ردّ«الحق المبین»کاشف الغطاء نوشته است.

مذکور در«الفوائد الشیرازیّة»ملا فتحعلی.

الصیحة العلویة بالثار

سید مهدی بن علی بحرانی(-1343 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الصید،رسالة

میرزا محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).

مذکور در«قصص العلماء».

الصید،کتاب

ابو محمد جعفر بن بشیر و شا ملقب به فقحة العلم (-280 ق).

الصید،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

صید البحر

فوائد متفرقه،از سید جعفر بن اسحاق موسوی دارابی معروف به کشفی(-ح 1267 ق).خ.

مرعشی قم.

ملا محمد تقی بن علی محمد نوری(-1263 ق).مذکور در«دار السّلام».

الصید و الذبایح

شیخ ابو الحسن علی بن مهزیار اهوازی دورقی، وکیل امام رضا و امام جواد(علیه السلام).

صید و ذبایح

فارسی،از شیخ محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی(-1181 ق).خ.خوانساری نجف.

الصیدلة-الصیدنة

طب،از ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی خوارزمی(-440 ق).ط.ترجمه فارسی آن از ابو بکر بن علی اسفره ای کاشانی نیز در ایران چاپ شده است.

صید مروارید-المغاص فی احوال الغوص و

الغواص

فارسی،از محمد علی عاری سعید السلطنه فرزند احمد خان میرپنجه.ط.تهران،1308 ش.

صیدنامه ملکشاهی

فارسی،از خواجه ابو الجوارح علی بن محمد نیشابوری،که به دستور نظام الملک علی بن اسحاق طوسی و به نام جلال الدین ملکشاه سلجوقی(-485 ق)نگاشته و مؤلف «شکارخانۀ ایلخانی»آن را در کتاب خویش گنجانیده است.

الیصیدنة-الصیدلة

صیدیه

فارسی،از قاضی فیض اللّه حاجبی بغدادی (تفرشی)،در 3 باب و یک خاتمه،که به نام شاه طهماسب صفوی تألیف کرده.خ.آستان قدس، ش 6046 و ضمیمۀ ش 11070(1082 ق).

ص:432

-حمد و سپاس پادشاهی را که مرغ دلهای مخلصان صید دام محبت اوست

صیدیه

فارسی،ناشناخته.خ.موجود.

-سپاس بی قیاس پادشاهی را سزا است که مرغابیان

(ظاهرا همان صید و ذبایح سید حسین طبی است که یاد شد).

صیغ الصرف

فارسی،از شیخ جعفری عبد اللّه شوشتری (معاصر).

صیغ عقد النکاح

ناشناخته،تألیف:پیش از 1009 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی جعل عقد النکاح حرما مانعا...

صیغ العقود

ملا احمد بن علی اکبر مراغی(-1310 ق).

مذکور در«زهر الربی».

صیغ العقود(و النکاح)

فارسی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1110 ق).خ.آستان قدس،ش 7175(1120 ق).

-الحمد للّه الذی احل النکاح

صیغ العقود

محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرآبادی(-1263 ق).ط.تبریز،1293 ق و 1333 ق.

-الحمد للّه علی نواله...

بر طبق فتاوی محمد جعفر استرآبادی،ملا عبد اللّه دیزجی و شیخ علی ضیا گاهی شاگردان صاحب ریاض.ط.(با«صیغ العقود»شیخ انصاری).

صیغ العقود

میرزا محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).

مذکور در«قصص العلماء».

صیغ العقود-مقالید المقصود

سید بهاء الدین محمد بن محمد باقر حسینی مختاری نایینی(-پس از 1130 ق).مذکور در «روضات الجنات».

صیغ العقود

فارسی،بر طبق فتاوی شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری(-1281 ق)،جامع:

ص:433

ض

ضابطۀ قواعد الحساب

مولوی عصمت اللّه بن اعظم سهارنپوری،تألیف:

1095 ق خ.حسینیه شوشتریهای نجف.

ضابطۀ تحصیل رابطه

فارسی،عرفان،از مشتاق احمد.ط.لودیانه، 1893 م.

ضابطة التهذیب

منطق،از مفتی میر عباس لکهنوی(-1306 ق).

مذکور در«تجلیات».

الضاد و الضاء

وزیر جمال الدین ابو الحسن علی بن یوسف قفطی(-646 ق).مذکور در«کشف الظنون».

الضاد و الظاء

ابو عبد اللّه محمد بن جعفر قزاز قیروانی(-412 ق).مذکور در«بغیة الوعاة».

ضالة الفضلاء

حل شبهۀ ابن کمونه،از شمس الدین محمد خفری.عده ای دیگر چون دشتکی و دوانی نیز به حل این مغالطه پرداخته اند،که میرزا یحیی بن محمد شفیع مستوفی همه را در 1278 ق گرد آورده و نسخۀ مجموعه در کتابخانۀ امیر المؤمنین(علیه السلام)نجف موجود است.

ضالة الملا(فی تاریخ کربلا)-المنحل المعین(فی

تاریخ الشهید العطشان الحزین)

عبد المجید سالم حائری(ح 1320 ق-)

ضامن آهو

فارسی،قصیده در معجزۀ امام رضا(علیه السلام)،از شیخ موسی بن محمد علی شوقی خراسانی حائری (-ح 1333 ق).ط.ایران.

الضبط(فی الخط)

شیخ محمد بن طاهر سماوی(-1370 ق)

ضبط التاریخ

استخراج مادۀ تاریخ،از شیخ جعفر بن محمد نقدی(-1370 ق).ط 1366 ق.

ضبط الغریب(من لغة العرب)

سید محمد علی بن مفتی عباس لکهنوی.در 1355 ق خودش از آن یاد کرده است.

الضجیعان حذیفة و سلمان

سید محمد علی هبة الدین شهرستانی.

الضحایا

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی.

الضد و اقتضاء الامر بشئی النهی عنه و عدمه

میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی (-1312 ق).خ.حسینیه شوشتریهای نجف.

الضد،رسالة

سید حسن بن اسماعیل حسینی قمی،تألیف:

1304 ق.خ.موجود.

ص:435

الضد رسالة

سید محمد بن باقر حسینی یزدی فیروزآبادی (-1345 ق).

-الحمد للّه الذی لا یوصف بالانداد

ضرائر الشعر

ابو عبد اللّه محمد بن جعفر قزاز قیروانی نحوی (-412 ق).مذکور در«بغیة الوعاة».

الضراعات الی قاضی الحاجات

ادعیه،از ممتاز العلماء سید محمد تقی بن سید حسین نقوی لکهنوی(-1289 ق).

الضرب بالتخت و التراب

غیاث الدین جمشید کاشانی(-841 ق).

ضربات التیمم

ملا محمد بن عاشوری کرمانشاهی،معاصر فتحعلی شاه قاجار.خ.دیده شده.

ضربان قلب

فارسی،از شهرزاد کهن.ط.تهران.

ضرب الدارهم و الدنانیر

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).

ضرب الذلة(علی جریدة النحلة)

سید ابو بکر بن عبد الرحمن حضرمی (-1341 ق).مذکور در آخر دیوان چاپی او

ضرب المثل

اردو،از نواب احمد حسین مذاق هندی.

ضربات المحدثین(علی الحق المبین)

ردّ اخباریان،از سید مهدی بن صالح موسوی قزوینی(-1358 ق).ط.نجف،1347 ق.

ضربت حیدریه

فارسی،از سلطان العلماء سید محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1284 ق)،در ردّ«الشوکة العمریه»تألیف رشید الدین خان.ط.لکهنو، 1296 ق.

ضربة الحق السدید(علی زحزف یقظة البلید فی

مسأله وجوب التقلید)

سید مهدی بن صالح قزوینی(-1358 ق).

الضربة العلویة

ردّ مادّیّون،از سید علی محمد بن دلدار علی نقوی (-1312 ق).مذکور در«مشاهیر علماء الهند».

ضربت قاطعة

اردو،در تجویز دف و طبل در مراسم تعزیه،از سید علی گوهر بن علی اکبر بن سلطان العلماء نقوی لکهنوی.ط.

ضرور المبتدی

فارسی،لغت،از سیف الدین قاسم(یا سیف اللّه بن قیم اللّه)هندی.ط.لکهنو،1871 م.

ضرورة الادیب

در مؤنّثات سماعی.ط.هند.

ضرورة التضاد

عمر بن ابراهیم خیام نیشابوری(پس از 525 ق).

ط.مهر،1313 ق(در مجموعۀ«جامع البدایع»).

ضرورة الشعر

شیخ ابو العباس محمد بن یزید مبرّد نحوی (-285 ق).

ضروریات

فارسی،مواد تاریخ منظوم،از محتشم کاشانی (-999 یا 1000 ق).خ.روضاتی اصفهانی؛ ملی تهران.

الضروریات الاصلیة و الفرعیة

شیخ عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)، برای پدر خویش در بندر گنگ نوشته.

ضروریات الدین و المذهب

میرزا محمد باقر بن زین العابدین موسوی خوانساری(-1313 ق).خ.روضاتی اصفهان.

ص:436

ضروریات دین و مذهب

فارسی،از ملا کاظم هزار جریبی،تألیف:1332 ق.خ.موجود.

-الحمد للّه الودود و مفیض الجود...

ضروریات دینیه

فارسی،ترجمه رضا علی زاده.ط.لاهور، 1345 ق.

ضروریات اصول الدین

فارسی،سید محمد حسینی استرآبادی معروف به خطیب قطبشاه،از املاء میر معز الدین محمد بن ابی الحسن موسوی نگاشته و در مجموعه ای در آستان قدس موجود است.

-معبود عارفان،دلهای ما به نور معرفت بینا گردان...

الضروریة

تجوید،از عماد الدین علی قاری.خ.موجود.

-الحمد للّه الذی علم بالقلم...

ضروریه،رسالۀ

فارسی،مسائل متفرقۀ اصول و فروع،از علاء الدین محمد عاملی.

-الحمد للّه رب العالمین و الصلوة علی محمد و آله امناء الدین.

ضروری و مفید

اردو،خلاصۀ دستور کوتوالی،از مولوی محمد جعفر هندی.ط.حیدرآباد هند.

ضعف اعصاب

فارسی،از بهرام عرفان.ط.اصفهان،1334 ش.

ضغائن فی صدور قوم

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

الضمان،کتاب

شرح شرایع،از سید ابراهیم بن علی حسینی ارموی(سدۀ 13 ق).خ.موجود.

ضمان ما اکلته البهائم لیلا و نهارا

شیخ عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

الضمیر البارد

نثر و نظم،از شمس الدین شیخ محمد امین بن صالح المهدی آل شمس الدین(-1366 ق).

ط.بیروت،1353 ق.

ضمیمۀ کشف الحیل(جواب مقالۀ عبد اللّه رازی)

فارسی،از عبد الحسین بن محمد آوارۀ آیتی یزدی.ط.تهران،1307 ش.

ضمیمۀ لطیفه

فارسی،لغت،استدراک«الصحاح»جوهری.

ط.کانپور،1334 ق.

ضمیمۀ لطیفه

فارسی،از سدید السلطنه محمد علی بن احمد خان عاری.ط.تهران،1315 ق(ضمیمۀ «مفتاح الادب فی تاریخ العرب»).

ضوابط الاسماء(و اللواحق)

شیخ فخر الدین بن محمد علی طریحی(-1085 ق).ط.تهران،1375 ق.خ.مرعشی قم.

ضوابط الاصول

اصول فقه،از سید ابراهیم بن محمد باقر قزوینی (-1262 ق).ط.تهران 1270-1271 ق.خ.

آستان قدس،ش 9047(1252 ق)و چند نسخۀ دیگر.

ضوابط الحساب

میر غیاث الدین منصور بن محمد حسینی دشتکی(-948 ق)در 6 باب و چند ضابطه.

-الهی عنایتک کفایة فانظر الینا

ضوابط الخمس

در شک و سهو،از محمّد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق).ط.تهران 1300 ق (در حاشیۀ«عایة الایجاز»).

-الحمد للّه علی جزیل نواله...

ضوابط الرضاع

میر محمد باقر بن شمس الدین محمد حسینی

ص:437

استرآبادی محقق داماد(-1040 ق)،تألیف:

1028 ق.ط.تهران،1313 ق و مکرّر.خ.

آستان قدس،ش 2788(1029 ق)و دو نسخه دیگر.

-الحمد للّه ربّ العالمین ولی کل رشیح.

ضوابط الصرف

فارسی،از غلام مرتضی.ط.لاهور 1289 ق.

ضوابط الطب-قوانین الطب

خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق).

خ.آستان قدس،ش 5131(900 ق).

-الحمد للّه علی آلائه المتواترة

ضوابط فارسی

اردو،در قواعد زبان فارسی،از عبد الحق مولوی.

ط.کلکته،1861 م.

الضوء،کتاب-الضوء علی المصباح

نحو،از تاج الدین محمد بن محمد اسفراینی (-684 ق)که تلخیصی است از«مفتاح»در شرح«مصباح».خ.آستان قدس،ش 3891 و چند نسخه دیگر.

-ان احق ما یتوشح بذکره صدور الکتب

ضوء الرشد(فی احکام النبی الامجد)

منظومه در فقه،از سید حسین بن محمد حسینی کاشانی(معاصر).ط.ایران،1342 ق(با ترجمۀ فارسی).

ضوء السقط

شرح«سقط الزند»هردو از ابو العلاء احمد بن عبد اللّه معرّی(-449 ق).ط.بولاق.

ضوء الشهاب(فی شرح الشهاب)

ضیاء الدین ابو الرضا فضل اللّه بن علی حسینی راوندی(-ح 548 ق)استاد شیخ منتجب الدین.

خ.حالت افندی استانبول.

ضوء النهار

شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی بحرانی (-1121 ق).مذکور در اجازۀ سماهیجی.

ضوء اللئالی(فی غصب فدک و العوالی)

یکی از شاگردان مجلسی در نامه ای در آخر «بحار الانوار»از آن یاد کرده و نوشته است که نسخۀ آن را در بیت مجلسی دیده بوده است.

ضوء المشکاة(الکاشف عن وجوه الروایة و

الرواة)

شیخ محمد بن علی عاملی حناوی آل صوری (-1303 ق).

ضوء المناظر(فی شرح المشاعر)

ملا زین العابدین نوری:خ.مجلس.متن از ملا صدرا است.

-الحمد للّه خالق الجود

الضیاء(فی الرد علی المحمدیه و الجعفریه)

امامت،از ابو القاسم سعد بن عبد اللّه اشعری قمی (-301 ق).مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ.

الضیاء

ابو جعفر محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین،از اصحاب امام هادی(علیه السلام).

الضیاء و النور فی الحکومات

ابو جعفر محمد بن علی بن محبوب اشعری قمی.

مذکور در فهرست شیخ.

ضیاء الابصار

فارسی،طب،از حکیم محمود خان دهلوی.ط.

کانپور،1872 و مکرّر.

ضیاء الابصار(فی معجزات المعصومین

الاطهار(علیه السلام))

فارسی،از میرزا محمد باقر بن محمد قاجار.خ.

موجود(1245 ق).

-سپاس افزون از احاطۀ وهم و قیاس

ضیاء الابصار(فی مباحث الخیار)

شیخ محمد بن عبد الرحیم نهاوندی(معاصر).

ص:438

ضیاء الاخلاق

فارسی،از ضیاء الدین دری.ط.تهران.

ضیاء الاذهان(فی علم المیزان)

شیخ محمد بن یونس شویهی نجفی،شاگرد کاشف الغطاء.خ.کاشف الغطاء نجف.

-حمدا و شکرا لک یا من اوقفنا...

ضیاء الاصول

تقریرات بحث آقا ضیاء الدین عراقی،که شاگردش مرتضی مدرسی چهاردهی نوشته است.خ.موجود.

ضیاء الانوار(فی احوال خاتم الائمة الاطهار(علیه السلام))

سید مرتضی بن میر احمد طباطبائی یزدی (-1315 ق).خ.دیده شده.

ضیاء الانوار

اصول دین،از شیخ ابو القاسم دامغانی(-1336 ق).میرزا آقا عالمی فرزند مؤلف از آن یاد کرده است.

ضیاء الانوار-نور الانوار

ضیاء التفاسیر

فارسی،از میر محمد صادق بن ابی القاسم موسوی خوانساری.ط.تهران،1298.

ضیاء الثقلین

ادعیه،از میرزا حاتم بن نظام الملک نظام الملکی، مرتب بر مقدمه،88 فصل و خاتمه.نسخۀ مؤرخ 1104 ق دیده شده.نیز،خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الذی اذاق قلوب العارفین

ضیاء الحلوم-ضیاء العلوم

مختصر شمس العلوم از فرزند مؤلف،شیخ ابو عبد اللّه محمد بن نشوان یمنی حمیری (-573 ق).خ.آستان قدس،ش 3667.

ضیاء الخافقین(فی شرح دعاء الصنمین)

فارسی،ترجمة«رشح الولاء»تألیف اسعد بن عبد القاهر اصفهانی،که برای شاه سلطان حسین صفوی،در یک مقدمه و 30 باب ترجمه شده.

خ.مرعشی قم.

ضیاء خورشید

اردو،مراثی،از مولوی رضا صاحب هندی.ط.

لکهنو.

ضیاء الدلائل

یکی از مجلدات«الدلائل و المسائل»سیّد محمد علی هبة الدین شهرستانی.

ضیاء الشهاب(فی شرح الشهاب)

قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی (-573 ق).مذکور در«وقایع الایام».خ.

موجود.

ضیاء الشهادتین(فی سم الحسن و قتل الحسین)

اردو،از سید آقا مهدی رضوی لکهنوی (معاصر).

ضیاء الصالحین

آداب نماز شب،از رضی الدین سید احمد(یا احمد بن رضی)موسوی تبریزی مستنبط.

ط.نجف.

ضیاء الصالحین

ادعیه،از محمد صالح جوهرچی بن سعید صائغ.

ط.نجف،1353 ق.

ضیاء الصرف

فارسی،از ضیاء الدین دری.ط.تهران.

ضیاء العالم من صبح الازل

در بیان مبدأ عالم و شرح حدیث حقیقت،از سید محمد علی هبة الدین شهرستانی.مذکور در فهرست کتابهایش.

ضیاء العالمین

امامت،از شریف ابو الحسن بن محمد طاهر فتونی نباطی عاملی(-ح 1140 ق)،مرتب بر مقدمه،دو مقصد و خاتمه.تألیف:1134 ق.خ.آستان قدس،ش 7802(ج 1)؛امیر المؤمنین نجف.

ص:439

-الحمد للّه الذی خلق العباد و امرهم بعبادته

الضیاء العقلی(فی موضوع العلم الکلی)

ابو الفتح عمر بن ابراهیم خیامی نیشابوری.ط.

مصر،1330 ق(یا 1335 ق ضمن«جامع البدایع»)؛مسکو،1962 م.

ضیاء العقول(فی حکم المهر اذا مات احد الزوجین

قبل الدخول)

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(-1371 ق)،تألیف:1329 ق؛ط.دمشق،1332 ق.

ضیاء العوالم

اصول فقه،از یکی از شاگردان محمد مهدی کلباسی(-1278 ق)،شاید ملا محمد طاهر دزفولی.خ.موجود.

ضیاء العوالم

اصول فقه،تألیف یکی از شاگردان صاحب جواهر و شیخ انصاری،مرتب بر مطالع و نجوم.

خ.دیده شده.

ضیاء العین(فی مقتل الحسین)

سید جعفر اعرجی،تألیف:1321 ق به نام میرزا هادی وزیر خزاعی.

ضیاء العین(فی تواریخ الحسین)

مولوی سید فیض حسین هندی.ط.حیدرآباد.

ضیاء العین(فی مراثی مولانا الکونین جناب ابی

عبد اللّه الحسین)

فارسی،مراثی منظوم،از ضیاء الدوله محمد رحیم بن عباس میرزا،ط.تهران،1269 ق.

ضیاء العین

گجراتی،در اشکال و نقوش،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری.مذکور در فهرست تألیفات او.

ضیاء العین

حاشیة«حکمة العین»کاتبی،از میر غیاث الدین منصور دشتکی شیرازی(-948 ق).خ.آستان قدس،ش 788(1049 ق)و یک نسخه دیگر.

-اللّهم ارنابعین حکمتک«حکمة العین»...

ضیاء العینین(فی تذکرة اصحاب الحسین)

فارسی،از بقراط التولیه محمد حسن بن محمد تقی شیرازی(-1364 ق).ط.مشهد،1313 ش.

ضیاء العیون

فارسی،در تواریخ سید الشهداء(علیه السلام)،در 28 مجلس و خاتمه،از ملا صفر علی بن علی اکبر میقانی بسطامی.خ.موجود(1308 ق،خط مؤلف).

-الحمد للّه الذی امرنا بالسلام و الصلاة علی اشرف الکائنات...

ضیاء العیون

فارسی،در بیماریهای چشم،از رئیس الاطباء میرزا علی خان بن زین العابدین همدانی.ط.

تهران،1309 ق.

ضیاء العیون(مشتمل بر نقوش و اشکال و مکسرات

حرفی و عددی سور قرآن)

فارسی،از نظام الدین محمد هادی خان بن مهدی خان،شاه میرزای صفوی.ط.تهران، 1353 ق(ضمیمۀ قرآن چاپ حسن)و مکرر.

ضیاء الفؤاد

فارسی،نبوت خاصه،از میرزا فضل اللّه بن جمال میثمی عراقی ملک الواعظین(-1321 ق).

ضیاء القلب-ضیاء القلوب

اخلاق،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق).مختصر آن به فارسی«آینیۀ شاهی»نام دارد.ط.تهران،1303 ق و مکرر.

-الحمد للّه الذی جعل مراسم الشرایع مطابقة لمقتضی عقول الکاملین...

ضیاء القلوب

فارسی،امامت،از محمد بن عبد الفتاح سراب تنکابنی(-1124 ق).خ.روضاتی اصفهان.

التاسع)

جزء ششم«طبقات اعلام الشیعۀ»آقا بزرگ تهرانی است،که چاپ شده.

الضیاء اللامع(فی شرح الشرایع)

سید علی بن احمد بن محمد حسن حسینی (-1322 ق).خ.دیده شده.

الضیاء اللامع(فی شرح مختصر الشرایع)

سید عبد العظیم بن علیرضا حسینی لنجانی اصفهانی.خ.موجود.

الضیاء اللامع(فی شرح المختصر النافع)

شیخ فخر الدین بن محمد علی طریحی (-1085 ق).خ.موجود.نسخه ای در کتابخانۀ مرعشی قم موجود است به نام«الضیاء اللامع فی شرح مختصر الشرایع»).

ضیاء اللّمعة(فی صلاة الجمعة)

فارسی،از سید محمد حسین موسوی شاهچراغی.ط.تهران،1360 ق.

ضیاء المتقین(فی رد الاصولیین)

میرزا محمد بن عبد النبی اخباری نیشابوری (-1232 ق)،تألیف:1228 ق.خ.آستان قدس،ش 3020.

ضیاء المتهجدین

سید احمد مستنبط.مؤلّف،«ضیاء الصالحین»را که یاد شد،از این کتاب برگرفته است.

ضیاء المتهجدین

فارسی،آداب نماز شب،از میرزا حسین بن حیدر خراسانی.ط.مشهد،1308 ش.

ضیاء المستضیئین

فارسی،در نمازهای مستحب،از سید عبد اللّه بن ابی القاسم موسوی،تألیف:1322 ق.ط.شیراز، 1322 ق.

ضیاء المصابیح(فی استدراک المفاتیح)

ادعیه و اعمال،از شیخ محمد بن رجبعلی کفعمی باخرزی.

ضیاء المعرفة

کتاب دوم از دوازده کتاب«کلیات ریاضی»از محمد یوسف بن محمد حسن ریاضی مهاجر هروی.ط.مشهد،1324 ق.

ضیاء المعرفة

منظومۀ فلسفی،از سید هبة الدین شهرستانی، ناتمام.

-بشراکم هذا ضیاء المعرفة

فلسفة العلم و علم الفلسفة

ضیاء المفازات(فی طرق مشایخ الاجازات)

مشیخه مشجّر،از آقا بزرگ تهرانی صاحب «الذریعه».تألیف:ح.1320 ق.

ضیاء الملوین-انسان العین

ضیاء المنصفین

اخلاق،از سید محمد علی بن محمد باقر بن عبد اللّه موسوی خفری شیرازی،تألیف:1374

ص:441

ق.ط.بغداد،1374 ق.

ضیاء المنیر

فارسی،منظومۀ فصیح السلطنه سید محمد بن مهدی آشفته دزفولی.ط.تهران.

ضیاء الناظرین

فارسی،تشریح چشم،از کالزوسکی،ترجمۀ محمد خان کفری کرمانشاهی.ط.تهران، 1301 ق.

ضیاء النسمة

فارسی،در طهارت،نماز،روزه و ذبایح،از مولوی سید ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری.

ط.هند.

ضیاء النور

فارسی،مثنوی،از ملا علی اصغر بن علی اکبر نیّر بروجردی.ط.تهران،1275 ق و مکرّر.

-یا ضیاء النور ای جان جهان

ای سر سردفتر سرّ و نهان

ضیاء النیرین

فارسی،مثنوی بر وزن«تحفة العراقین»،از حکیم ابو الفتح لاهیجی فرزند حکیم دوانی.

مذکور در«تذکرۀ نصرآبادی».

ضیاء النیرین-مآثر الکبراء

ضیاء الهدی

اصول دین،از سید محمد بن مهدی صفوی کشمیری(-1350 ق).خ.دیده شده.

ضیائیه

فارسی،در زیارت عاشورا،ناشناخته.مؤلف آن را برای فرزندش ضیاء الدین نوشته و گمان می رود تألیف میرزا هدایت اللّه بن رضا گلپایگانی(-ح 1330 ق)باشد.

الضیائیة-رشحة السیول

الضیافة،کتاب

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی.نجاشی به دو واسطۀ آن را از مؤلّف روایت کرده است.

الضیافة،کتاب

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق).

ضیافة الاخوان و هدیة الخلان

تاریخ علماء قزوین،از رضی الدین محمد بن حسن قزوینی(-1096 ق).خ.مرعشی قم.

-الحمد للّه الذی فضلنا علی سائر الامم

ص:442

ط

الطائر،کتاب

ابو العباس احمد بن محمد بن سعید ابن عقده (-333 ق).

طائر قدسی

فارسی،مثنوی،از ملا مهدی بن ابی ذر نراقی (-1209 ق).مذکور در نجوم السماء.

الطائف،کتاب

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-205 ق).

الطارف

لغز و معما،از مفتی میر عباس لکهنوی (-1306 ق).مذکور در«تجلیات».

الطاعة،کتاب

ابو النصر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

طاعت آل محمد(صلی الله علیه و آله)

فارسی،از شیخ علی بن محمد جعفر تهرانی چاله میدانی(-1340 ق).ط.تهران،1325 ق.

الطاعون و علاجه

سید میرزا محمد رضی طباطبائی تهرانی، تألیف:1293 ق به نام ناصر الدین شاه.ط.

1293 ق.

الطاعون

ملک الاطباء میرزا کاظم بن محمد رشتی.مذکور در آخر«حفظ الصحۀ»او که چاپ شده است.

الطاعون فی العرب

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 ق).

الطاعونیة

در عدم وجوب فرار از طاعون،از سید محمد بحر العلوم(-1212 ق).خ.موجود.

-اما بعد حمد اللّه و سلامه علی عباده...

الطاعونیة---

ص:443

(سدۀ 10 ق).خ.آستان قدس،ش 5288 و یک نسخۀ دیگر.

-غیب گفتن نبود درخور کس

طالع نامه

فارسی،از ملا ابراهیم کرمانی.خ.موجود.

طالع نامه

فارسی،از تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی.خ.آستان قدس،ش 5384

طالع الولادة-طالع مولود

فارسی،از سید محمد باقر بن محمد شفیع حسینی منجم شیرازی.خ.موجود

طالع الولادة

سید محمد بن عبد الکریم طباطبائی بروجردی، جد بحر العلوم.خ.خوانساری نجف.

الطامة الکبری(فی شهادة سید الشهداء)

اردو،از سید مهدی لکهنوی.ط.

طامة الکبری

فارسی،مثنوی،از نور الدین آذری(-866 ق).

مذکور در«خزانۀ عامره».

الطاوسیّة

احوال بنی طاوس،از سید محمود بن علی حسینی تبریزی(-1338 ق).ط.(با«مهج الدعوات»).

طب

فارسی،مجله ای که به مدیریت میرزا احمد خان در 1341 و 1344 ق در تهران انتشار می یافت.

الطب،کتاب

حکیم رکن الدین مسعود بن نظام الدین علی کاشی شیرازی معروف به حکیم رکنا و متخلص به مسیح،مسیحا و مسیحی(-1066 ق).خ.

مرعشی قم.

الطب،کتاب

سیف الحکماء شجاعی دماوندی معاصر اکبر شاه.خ.مرعشی قم.

الطب،کتاب

مسیح الزمان حکیم بن صدر الدین کاشانی متخلص به الهی،طبیب جهانگیر(-1037 ق).

خ.مرعشی قم.

الطب،کتاب

میرزا عبد الرزاق مشرب اصفهانی.خ.مرعشی قم.

الطب،کتاب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

الطب،کتاب

عبد اللّه بن جعفر بن حسین حمیری،صاحب «قرب الاسناد».

فارسی،از میرزا غلام علی بن ابی طالب طبیب تهرانی(-ح 1320 ق)،تألیف:1319 ق.خ.

طب میرزا اشرف

فارسی،از میرزا اشرف.خ.فیض آباد هند.شاید با«تقویم الابدان»که چاپ شده یکی باشد.

طب اکبری

فارسی،از میر علی اکبر بن میر سید بابا حسینی سراچه ای.ط.

-بعد از حمد و ثنای و ستایش کریم لم یزل...

طب اکبری(یا طب اکبر)

فارسی،از محمد اکبر بن حاجی مقیم شاه ارزانی که در 1112 ق برای عالم گیر تألیف کرده.ط.

هند،مکرّر؛ایران،1275 ق.خ.آستان قدس، ش 7805.

-صحیح ترین کلامی که مشام ناطقه

طب اکبری

فارسی،از ملا ابو الفتح بن عبد الرزاق گیلانی که در 983 ق به هند رفت و به اکبر شاه پیوست.خ.

مرعشی قم(در فهرست همان تألیف ارزانی یاد شده است).

طب الامام الصادق(علیه السلام)

محمد بن صادق خلیلی رازی.ط.نجف،1374 ق.

طب اهل البیت(علیه السلام)

سید ابو محمد زید بن علی حسینی شاگرد شیخ طوسی و استاد پدر شیخ منتجب الدین.مذکور در فهرست منتجب الدین.

طب تازۀ کیمیائی

فارسی،برگرفته از پراکلسوس.خ.آستان قدس (چند نسخه).

طب الرضا---

ص:446

«ریاض العلماء».

طب لقمانی

فارسی،مثنوی،در 43 باب.خ.مجلس.

-هرکجا بین سوخته باشد هنود

خاک آنجا گر بیاری شب و سود

الطب المجدول

ابو المظفر محمد بن منتصر به دستور ارغون خان در 24 باب نوشته است.خ.دیده شده.

الطب المجدول

سید مهدی بن خلیل حسینی شهرستانی(-1318 ق).خ.موجود.

-الصداع الم،و الالم لا یکون الاّ بسوء المزاج

الطب المروی

سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی حلّی (-1242 ق).

الطب المنصوری---

ص:447

الطبقات الصدریة-حاشیة الشرح الجدید للتجرید و حاشیة شرح المطالع

طبقات الطالبین

ابو علی محمد بن اسعد جوانی حسینی(-588 ق).مذکور در«کشف الظنون».

طبقات العرب و الشعراء

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

طبقات العلم-طبقات العلوم

ابو المظفر محمد بن احمد ابیوردی خراسانی (-507 ق).مذکور در«معجم الادباء».

طبقات القراء-الانتصار فی معرفة قراء المدن و

الامصار

صدر الحفاظ ابو العلا حسن بن احمد عطار همدانی (-569 ق).مذکور در«طبقات القراء»جزری.

طبقات المشایخ و العلماء

از عصر غیبت تا روزگار مؤلف،از سید زین العابدین بن ابی القاسم طباطبائی معروف به سید آقا(-1303 ق).خ.موجود.

ابو علی محمد بن اسعد جوانی حسینی(-588 ق).مذکور در«کشف الظنون».

طبل ظفر(فی تفصیل غزوة خیبر)

اردو،سید ابن الحسنین زائر لکهنوی.ط.

ص:451

نیستانکی.ط 1331 ق.

طرائف شکوفیة

فارسی،عرفان،از سید خلیل اشرف.ط.

طرائف الطرف

مجموعۀ اشعار.در«کشف الظنون»نام مؤلف، بارع هروی ذکر شده است.خ.موجود.

طرائف النوادر

ابو علی موسی بن عمر صیقل.مذکور در رجال نجاشی.

الطرائفیة(فی مدح خیر البریة)

قصاید،خ.موجود(نسخه ای به نام«طرائف»که قصیده ای است در مدح حضرت پیغمبر(صلی الله علیه و آله)، از جمال الدین عبد الکریم طرائفی به شمارۀ 4876 در آستان قدس موجود است).

طرائق الحقائق

فارسی،تذکرۀ عرفا،از میرزا معصوم علی بن رحمتعلی شاه نعمة اللّهی(-1344 ق).ط.

تهران،1316 و 1318 ق.

طرائق الریاض

حاشیه بر طهارت«ریاض المسائل»از غلام حسین بن علی اصغر دربندی(-1323 ق).

مذکور در آخر«مخزن المعانی»مامقانی.

طرائق الرسائل الی حدائق الرسائل

ابو الحسن علی بن زید بیهقی(-565 ق).مذکور در«معجم الادباء».

الطراز(عن وجوه الاعجاز)

یحیی بن حمزة بن علی حسینی یزدی(-749 ق).ط.مصر.

الطراز(فی الحقیقة و المجاز)-الحقیقة و المجاز

سید محمد باقر حجة الاسلام رشتی.خ.موجود.

الطراز الاول(و الکناز لما علیه من لغة العرب

المعول)

سید صدر الدین علی بن احمد حسینی مدنی شیرازی(-1118 یا 1120 ق).تا حرف «صاد»را در 1118 ق به پایان رسیده و مهلت اتمام کار را نیافته است.خ.آستان قدس،ش 8962(1113 ق)و دو نسخۀ دیگر.

طراز البیان(فی الرد و الامتحان)

امامت،از سید محمد رضا حلّی(-1346 ق).

مذکور در آخر«لوامع الدرر»مؤلف.

الطراز المذهب(فی ابراز المذهب)

تفسیر،از سید عز الدین علی بن فضل اللّه راوندی.

مذکور در فهرست منتجب الدین.

الطراز المذهب(فی احوال ام المصائب زینب)-

طراز المذهب مظفری

فارسی،از عباسقلی خان سپهر ثانی فرزند محمد تقی سپهر مؤلّف«ناسخ التواریخ»از ملحقات«ناسخ التواریخ»است که هم با آن و هم مستقل در ایران و هند چاپ شده است.از جمله:بمبئی،1322 ق.

-الحمد للّه...بعد از ستایش یزدان پاک و نیایش خواجۀ لولاک...

طراز المصائب

فارسی،مقتل،از ملا نظر علی بن سلطان محمد طالقانی(-1306 ق).خ.آستان قدس،ش 10707(1295 ق).

طراز النبوة

فارسی،تاریخ اسلام به نظم،ناشناخته.خ.ملّی تبریز.

طراوة اللطائف

فارسی،ترجمه«الطرائف»ابن طاوس،از ابو الحسن علی بن حسن زواری(سدۀ 10 ق)،که در 961 ق برای شاه طهماسب صفوی ترجمه کرده.خ.مرعشی قم.

-حمد عنبربیز بی پایان و شکر شکرریز فراوان

آغاز نسخۀ مرعشی:طرایف ظرایف تقدیس و تمجید.

ص:452

طرب الاحباب

مطایبات،از محمد علی بن ابی طالب اصفهانی متخلص به بهار و فرهنگ(-پیش از 1306 ق).مذکور در«مجمع الفصحاء».

طرب القلوب

فارسی،تاریخ مختار،از ملا محمد قاسم رازی، مرتب بر مقدمه و 12 مجلس.خ.موجود.

-چون دهر زهر نام مساعدت نمی نمود...

طرب المجالس

فارسی،اخلاق،از میر حسین بن عالم حسینی هروی(-719 ق).ط.تهران،1353 ق(در یک مجموعه عرفانی).خ.آستان قدس،ش 14284(1033 ق)و دو نسخۀ دیگر.

-حمد و سپاس بی قیاس مر خالق ذو الجلال را

(عنوان دیگری نیز با همین نام از سید حسین بن ابی الحسن بن حیدر حسینی آمده که ظاهرا با همین عنوان یکی است).

طرب المجالس

لطائف،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری شیرازی،معاصر مجلسی دوم.مذکور در «طیف الخیال».

طرح دستور زبان فارسی

فارسی،از دکتر محمد معینی.ط.تهران،1333 ش.

طرح الکونین-حشر الاشیاء

طرد المعاندین للدین(عن رحمة رب العالمین)

فارسی،از سید حسین بن دلدار علی نصیرآبادی (1211 ق-).ط.لکهنو،1265 ق و مکرر.

الطردیات

ابو الفتح محمود بن حسین کشاجم رملی(-350 ق).مذکور در«کشف الظنون».

طرز جلوگیری از بیماریهای مقاربتی

فارسی،از حسین علی اسفندیاری نوری فرزند حسن محتشم السلطنه.ط.تهران.

طرز جلوگیری و معالجۀ طاعون

فارسی،از حکیم تولوزان،ط.تهران،1293 ق.

طرز دوشیدن گاو

فارسی،از تقی بهرامی فرزند مهذب السلطنه.ط.

تهران،1333 ش.

طرز رفتار با کودک

فارسی،از مارسلدو پینکر،ترجمۀ حسن پیلارام.ط.تهران،1327 ش.

طرز رفتار با کودکان

فارسی،از علی اکبر فروتن،ط.تهران.

طرف الاخبار لتحفة الاخیار

میرزا محمد باقر بن زین العابدین موسوی خوانساری(-1313 ق).خ.روضاتی اصفهان.

الطرف من الانباء و المناقب(فی شرف سید الانبیاء

و الاطائب)

رضی الدین ابو القاسم علی بن موسی بن طاوس حلّی(-664 ق).ط.نجف،1369 ق.خ.

آستان قدس،ش 1732(987 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی اوضح للعباد سبیل الرشاد...

طرفه،کتاب

فارسی،دیوان محمد باقر دارای رازی.ط.

تهران،1334 ق.

طرفیه(در شرح الفیه)

فارسی،نحو،از شیخ علی بن محمد جعفر استرآبادی(-1315 ق).مذکور در«غایة الآمال»مؤلف.

طرق حدیث(انت منی بمنزلة هارون من موسی)

شیخ ابو طالب عبید اللّه بن احمد انباری(-356 ق).

طرق حدیث الطائر

نیز از انباری.

ص:453

تهران،1314 ق و مکرر.

-نحمدک اللهم یا من سلکنا فی مسلک احباء الحسین...

طریق التحقیق-زاد السالکین

فارسی،مثنوی،از حکیم ابو المجد مجدود بن آدم سنائی غزنوی(-555 ق).

تاریخ نظم:528 ق.ط.تهران،1309 ق؛شیراز، 1318 ش.در اروپا هم به طبع رسیده است.

طریق تفسیر(انما انت منذر)

ابو العباس احمد بن محمد معروف به ابن عقده (-333 ق).

طریقت جعفری

اردو،جواب مسائل،از مفتی میر محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق).مذکور در«تجلیات»

طریقت نامه

فارسی،مثنوی،از عماد الدین علی فقیه کرمانی (-772 یا 773 ق)،که در 10 باب به روزگار امیر مبارز الدین محمد سروده است.خ.مجلس.

-بنام آنکه جان را دانش آموخت

به نور عقل شمع دل برافروخت

طریق الجنة

فارسی،مقتل،از شیخ حسین بن محمد واعظ اصفهانی(-ح 1302 ق).خ.دیده شده.

طریق حدیث(انت منّی بمنزلة هارون من موسی)

ابو العباس احمد بن محمد بن سعید معروف به ابن عقده(-333 ق).

طریق حدیث الرایة

شیخ ابو طالب بن احمد انباری(-356 ق).

طریق حدیث الغدیر

نیز از انباری.

طریق حق و صدق مطلق

فارسی،امامت،از سید حسین بن نصر اللّه حسینی ارومی عرب باغی.تالیف:1353 ق.ط.تهران، 1353 ق و 1328 ش.

طریق الرشاد(فی شرح نجاة العباد)

ص:455

طریق روایة الکتب الاربعة

فارسی،از سید زین العابدین علوی عاملی،شاگرد میرداماد.موجود در«اجازات البحار».

طریق رهائی از امراض وبائی

فارسی،از ابراهیم سعید(چهرازی؟).ط.تهران.

طریق السالک(فی توضیح المسالک)

محدث جزائری.در«مفتاح اللبیب»مؤلف به آن ارجاع شده است.

طریق السلوک

نظم«کلیله و دمنه»،از محمد خان دشتی.ابیاتی از آن در مقدمۀ چاپی دیوان او آمده است.

طریق السلوک و المعرفة

فارسی،از عین القضاة عبد اللّه بن محمد همدانی (-525 ق).خ.موجود.

الطریق الصحیح(الی روایة الصحاح)

منظومه ای از سید مهدی بن علی غریفی بحرانی (-1343 ق).

-سبحان من وجوده درایة

و لطفه غنی عن روایة

طریق صواب(در اثبات نجاست اهل کتاب)

فارسی،از سید حسین بن نصر اللّه عرب باغی.ط.

تهران،1366 ق.

طریق صواب

مسائل فقهی،از سید ابو الحسن بن محمد ابراهیم نقوی لکهنوی(-1298 ق).

طریق العبودیة

شیخ حسین اولیاء یزدی.در«نفائس اللباب»از آن نقل شده.

طریق علاج الداء(المروی عن ائمة الهدی)

ناشناخته.خ.دیده شده.

-باب ان الداء من اللّه و الشفاء من اللّه

طریق العمل

شیخ حسین بن شهاب الدین بن خاندار عاملی (-1076 ق).مذکور در«امل الآمل».طریق مستقیم(در وجوب تسلیم بر ائمه 4):

طریق النجاة

فارسی،رد نصارا،از سید محمد حسین بن محمد علی شهرستانی(-1315 ق).خ.موجود.

طریق النجاة

فارسی،از سید حسین واعظ معروف به مسأله گو.

ط.استانبول،1328 ق.

طریق النجاة

در بیان مرادات«نجاة العباد»،با حواشی شیخ انصاری و میرزای شیرازی،از سید زین العابدین بن ابی القاسم طباطبائی.خ.موجود.

طریق الوصول(الی علم الاصول)

شیخ محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی(معاصر).

طریقة البیضاء

فارسی،از سید حسین بن نصر اللّه عرب باغی.ط.

تهران،1353 ق.

طریقۀ ترجمه

فارسی،از مجد العلی بوستان بن حسن خراسانی.

ط.تهران،1313 ش.

طریقة الحق

فارسی،در نبوت،از امین الواعظین میرزا ابراهیم واعظ اصفهانی(1275 ق-).

طریق الهدایة

فارسی،اصول دین،از سید محمود بن سلطان علی خان مرعشی شوشتری.

طریق الهدایة(فی علم الدرایة)

سید محمد بن مؤتمن الشریعه عبد الکریم موسوی سرای تبریزی معروف به مولانا(-1294 ق).خ.مرعشی قم.ط.تبریز،1349 ق.

طریقة الصلاة

اردو.ط.

طریقۀ غرا(در معجزات انبیاء و اوصیا)

فارسی،از سید حسین بن نصر اللّه عرب باغی.ط.

تبریز،1353 ق(با«تحفة الاخیار»).

طریقة النجاة

رد بابیه،از سید علینقی کازرونی نجفی.

طریقة النجاة

حفظ الصحه و درمان وبا،از وثوق الحکماء فضل اللّه بن محمد امین الحکماء.تالیف:1333 ق.ط.

طریقة النجاة

منظومه در نبوات،از سید کلب باقر بن کلب حسین نقوی جایسی(-1329 ق).

ص:457

طریق یقین در لزوم تمسک به دین

فارسی،از سید حسین بن نصر اللّه عرب باغی.ط.

تبریز،1353 ق.

طسم و جدیس،کتاب

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 ق).مذکور در«وفیات الاعیان»ابن خلکان.

طعام اهل الاکتاب،رسالة

سید بنده حسین بن محمد بن دلدار علی(-1295 ق).ط.1286 ق.

الطعام و الادام

عز الملک محمد بن عبید اللّه حرانی مصری (-420 ق).مذکور در«وفیات الاعیان».

الطعن علی الطاعون(فی الرد علی اخبار القانون)

شمس العلماء محمد حسین جناب گرگانی.

مذکور در آخر«مقصد الطالب»او که چاپ شده.

الطعن علی یونس-الفوائد الحیدریة

ابو یوسف یعقوب بن یزید بن حماد انباری،کاتب المنتصر باللّه.

طعن الرماح

فارسی،از سلطان العلما سید محمد بن دلدار علی نصیرآبادی(-1284 ق).مؤلّف در آن به رد مطالبی از«تحفۀ اثنا عشریه»پرداخته است، تالیف:1238 ق،در دو مقصد و خاتمه.ط.

هند،1308 ق.

الطعوم

خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق)،در جواب کاتبی دبیران قزوینی(-675 ق).ط.

مکرر.

طغرای همایون---

ص:458

ملاقات با او در نیشابور،نگاشته.مذکور در «قصص العلماء».

الطلاق،کتاب

ابو احمد محمد بن زیاد،معروف به ابن ابی عمیر(-217 ق).

الطلاق،کتاب

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی.نجاشی به دو واسطه آن را روایت کرده است.

الطلاق،کتاب

ابو جعفر محمد بن اورمۀ قمی.نجاشی به 4 واسطه آن را روایت کرده است.

الطلاق،کتاب

محمد بن حسن بن فروخ صفار قمی(-290 ق).

نجاشی به 3 واسطه آن را روایت کرده است.

الطلاق،کتاب

ابو جعفر محمد بن علی بن محبوب اشعری قمی.

ابو الحسن موسی بن حسن بن عامر اشعری قمی.

نجاشی به 4 واسطه آن را روایت کرده است.

الطلاق،کتاب

ابو عبد اللّه موسی بن قاسم بجلی.نجاشی به 4 واسطه آن را روایت کرده است.

الطلاق،کتاب

شیخ یونس بن عبد الرحمن،نجاشی به 4 واسطه آن را روایت کرده است.

الطلاق البذلی

(و صحیح بودن آن در صورت صحیح بودن خلع و مبارات)از شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی (-1121 ق).

الطلاق بعوض

(و صحت آن بدون خلع)،از میرزا ابو القاسم بن محمد حسن محقق قمی(-1231 ق)،تألیف:

1222 ق.درج در«جامع الشتات».ط.

الطلاق بعوض

ملا محمد تقی بن حسینعلی هروی اصفهانی (-1299 ق)،تألیف:1294 ق.مذکور در «نهایة الآمال»او.

الطلاق الثلاث

شیخ ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد کلینی و شیخ ابن نوح که او شیخ نجاشی بوده است.

الطلاق ثلاثا(فی مجلس واحد)

شیخ محمد بن احمد بن ابراهیم بحرانی،برادر صاحب«حدائق».نسخۀ آن ضمن مجموعه ای در آستان قدس موجود.

طلاق الحائض الحاضر زوجها و تحریمه

شیخ زین الدین بن علی شهید ثانی(-966 ق).خ.

سید جعفر بن علی نقی بن حاج آقا بن مجاهد طباطبائی(-1317 ق).خ.دیده شده.

طلب الشفا من اخی المصطفی

قصیده در مدح امیر المؤمنین(علیه السلام)،از شیخ عبد علی بن حسین احسائی جزائری،که در 1054 ق.سروده.خ.دیده شده.

الطلح المنضود

حاشیه بر حاشیه ملا عبد اللّه یزدی بر«تهذیب المنطق»،از ملا محمد حسین بن اسماعیل،ظاهرا معروف به«پاشنه طلایی»(-1273 ق).خ.

بروجردی نجف.

طلحة و الزبیر و عائشة

ابو جعفر مؤمن الطاق محمد بن علی بن ابی طریفۀ بجلی.مذکور در«فوز العلوم»یعنی فهرست ابن ندیم.

الطلسمات(و النیر نجات)

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق).ط.تهران،1313 ق(در هامش «شرح الهدایة»).

الطلسمات،کتاب

در 50 مقاله،از ابو موسی جابر بن حیان صوفی (-200 ق).مجریطی در«غایة الحکیم»آن را ستوده است.

الطلسمات،کتاب

ناشناخته،در آن از«جامع شاهی»تالیف سجزی و کتاب منسوب به حکیم طمطام نقل کرده است.خ.کاشف الغطاء نجف.

-الحمد للّه الذی احاط بکل شییء علمه...

طلسم سلطانی

فارسی،هیأت،نجوم و طلسمات،از سید عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق).

که به خواهش ابو صالح سلطان ترشیزی،در 1157 ق نوشته و در آن به تهذیب و ترجمۀ «غایة الحکیم»مجریطی پرداخته،زوائد را حذف کرده و فوائدی بر آن افزوده است.خ.

آستان قدس،ش 11708 و 13475.

-گشایش طلسم سخن به نام قادری است ذی المنن

الطلع النضید(فی ابطال المنع عن لعن یزید)

رد ابن حجر،از شیخ محمد باقر بن جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق)،تألیف:1310 ق.

ص:460

خ.موجود.

الطلع النضید

اصول فقه،از میرزا زین العابدین بن جعفر موسوی خوانساری(1192 ق-)که در آن رأی صاحب «معالم»را در موضوع اوامر و نواهی شرعی رد کرده است.فرزندش محمد هاشم چهارسوقی در مجموعۀ رسائل از آن یاد کرده است.

الطلعة البدریة(فی مسائل الفطرة)

منظومه از ملا محمد حسن،مؤلف«گوهر شبچراغ»و مذکور در آخر آن کتاب.

الطلعة الرشیدة(فی الغرة الحمیدة)

سید مهدی بن علی بحرانی(-1343 ق).مذکور در«الشجرة الطیبة».

طلوع تمدن

فارسی،از میرزا محمد خان بهادر فرزند ملا احمد منشی بوشهری.ط.بمبئی،1328 ق.

طلوع الشمس-طوالع الشمس

فارسی،مثنوی،از امامقلی خاکی خراسانی، معاصر شاه عباس دوم(-1077 ق).

طلوع الصباح(ببرهان الخیبة و النجاح)

شیخ سراج الدین حسن معروف به شیخ فدا حسین لکهنوی(-1278 ق).مذکور در «تجلیات».

طلوع الضیاء

دیوان سید ضیاء الدین زید بن یحیی حسنی (-1104 ق)،که برادرش ضیاء الدین یوسف، صاحب«نسمة السحر»آن جمع کرده و این نام را بر آن نهاده است.

طلوعیه

فارسی،قصیدۀ سید محسن بن محمد بن علی حسینی قزوینی سید الشعراء،در تهنیت نوروز و مدح مظفر الدین شاه.

-از سرشاه حبش سلطان روم افسر گرفت.

الطلیعة(من شعراء الشیعة)

شیخ محمد بن طاهر سماوی(-1370 ق)، تألیف:1335 ق.خ.دیده شده.

طلیعۀ شمس

فارسی،داستان،ترجمۀ ابراهیم خان صحافباشی.ط.مشهد،1327 ق.

طلیعة العلوم

تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی(سدۀ 10 ق).خ.آستان قدس،ش 4370.

طنبور

فارسی،مثنوی،از میرزا محمد طاهر وحید قزوینی(-1112 ق).

طوالع الانوار(فی فضائل الائمّة الاطهار)

سید محمد مهدی بن محمد جعفر تنکابنی(سدۀ 13 ق).خ.مرعشی قم(1250 ق،خط مؤلف).

-الحمد للّه الذی جعلنا من المتمسکین بحبله

الطوالع المحسنیة(فی شرح الرساله الجمهوریة)

شرح جمهوریۀ ابن ابی جمهور احسائی،از شاگردش سید محسن رضوی.

مذکور در اجازۀ مؤرخ 896 ق ابن ابی جمهور برای شیخ محمد صالح غروی.

طوالع الشمس---

ص:461

طور سینا(فی شرح حدیث الکساء)

فارسی،از شیخ علی اکبر بن محمد حسین نهاوندی(-1369 ق).

طور سینا-شجرۀ طور سینا

فارسی،مثنوی،از محمد بن هادی فائض نائینی (سدۀ 13 ق).خ.ملک

-ای نهان در ذات و ای پیدا به هست

جلوه گر رویت به هربالا و پست

طوطی نامه

فارسی،مثنوی،از شیخ بهائی بهاء الدین محمد بن حسین عاملی(-1030 ق).خ.مجلس.

-گر شما را غفلت و آلایش است

پیش ما هم رحمت و بخشایش است

طوطی نامه-چهل طوطی

فارسی،افسانه ها،ترجمه از سانسکریت،تحریر خواجه ضیاء الدین نخشبی بداوالی،معاصر سلاطین خلجی هند،ختم تحریر یا ترتیب:730 ق.تهذیب مجدد از محمد دارا شکوه(-1069 ق).ط.لندن،1801 ق(با ترجمه انگلیسی)و مکرّر در ایران و هند.

خ.آستان قدس،ش 4224 و نسخۀ دیگر.

-مناجات به حضرت رازق البغاث فی عشه

طوفان البکاء فی مقاتل الشهداء

فارسی،به نظم،از محمد ابراهیم بن محمد باقر جوهری(-1253 ق).ط.ایران،مکرر.

طوق الحمامة(فی حلّ لحم النعامة)

ناشناخته.نسخۀ آن در شمار موقوفات ایروانی در تبریز موجود بوده است.

طول عمر طبیعی انسان

فارسی،مثنوی،از میرزا رضا خان دانش ارفع الدوله.ط.استانبول،1314 ق.به ترکی هم ترجمه و چاپ شده.

-گوش کن ای عزیز روحانی

الطول و العرض،رسالة

احمد بن مصطفی بن خلیل ناتلی.خ.دانشگاه تهران.

طومار

فارسی،رباعیات،از شیخ علی بن ابی طالب عارف قمی(-پس از 1320 ق).خ.موجود.

طومار تقسیم زاینده رود

فارسی،تقسیم آب زاینده رود،تألیف:933 ق.

ط.اصفهان،1374 ق.

طومار عفت-وسیلة العفاف

فارسی،در لزوم حجاب،از شیخ یوسف گیلانی رشتی.ط.رشت،1346 ق.

-الحمد للّه الذی لیس بینه و بین خلقه غیر

الطهارات

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

مذکور در رجال نجاشی.

الطهارات

قاضی نعمان مصری(-363 ق).مذکور در «فهرس المجدوع».

الطهارات الثلاث(و بعض مسائل الصلاة)

شیخ احمد بن اسماعیل حزائری(-1149 و 1150 ق).مذکور در«تتمیم امل الامل».

الطهارات(و انها واجبات غیریّه او نفسیة)

شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

الطهارات(و احکامها

سید صدر الدین بن محمد باقر رضوی قمی.

الطهارات(و احکامها)

سید نور الدین بن محدّث جزائری(-1158 ق).

مذکور در فهرست تألیفات او.

الطهارة،کتاب.

ابو سعید.مذکور در«معالم العلماء».

شیخ محمد بن حسین خلیلی(-1355 ق).خ.

شیخ هادی بن محمد امین تهرانی(-1320 ق).

خ.حسینیۀ شوشتریهای نجف.

الطهارة،منظومۀ فی

سید هاشم بن احمد احسائی(-1209 ق).

الطهارة،کتاب

نسخۀ ناشناخته ای که تقریرات درس استاد مؤلف است دیده شده.

الطهارة،منظومة فی-المنظومة الفریدة

سید هاشم بن احمد حسینی آل کمال الدین (-1341 ق)،تألیف:1326 ق.خ.موجود.

الطهارة-المبانی الجعفریة

طهارة الاعراق فی تحصیل الاخلاق

شیخ ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی (-421 ق).ط.تهران،1314 ق(در هامش «مکارم الاخلاق»)قاهره،1307 ق؛ قسطنطنیه،1299 ق.

-اللهم انا نتوجّه الیک

«اخلاق ناصری»ترجمۀ همین کتاب است.

طهارة اهل الکتاب

شیخ ابو عبد اللّه زنجانی.ط.بغداد،1345 ق.

طهارة القلوب

مواعظ.خ.مرجانیۀ بغداد.

طهارة النسوان

اردو.ط.هند.

طهارات و صلاة

فارسی،از سید ابراهیم بن محمد باقر موسوی قزوینی(-1262 ق).خ.دیده شده.

طهارت و صلاة(با احکام جنائز)

فارسی،از میرزا ابو القاسم بن حسن محقق قمی (-1231 ق).خ.دیده شده.

طهارت و صلاة

فارسی،از سید ابو القاسم بن محمد محسن حسینی.ط.

ص:464

طهارت و صلاة

فارسی،از ملا احمد تبریزی.خ.آستان قدس.

طهارت و صلاة

فارسی،فتاوی سید اسماعیل صدر،جامع:سید محمود بن سلطان علی مرعشی(-ح 1350 ق).

الطهارت و الصلاة(و الصوم و الزکاة و الخمس)

محمد باقر بن محمد سلیم قراچه داغی اسکوئی (پس از 1285 ق).

الطهارت و الصلاة

ملا محمد تقی بن محمد برغانی قزوینی شهید (-1263 ق).مذکور در«قصص العلماء».

طهارت و صلاة

فارسی،از ملا محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی(-1263 ق).مذکور در«المبدأ و المآل»و«مظاهر الآثار»از فرزندانش.وی دو رسالۀ مفصل و مختصر در این موضوع داشته است.

الطهارة و الصلات

سید محمد جواد بن محمد کاظم شبر حسینی.

خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی وفقنا للاهتداء بشریعة

الطهارة و الصلاة

شیخ محمد حسن آل یاسین(-1308 ق).خ.

دیده شده.

الطهارة و الصلاة-لوجیزة

نیز از شیخ محمد حسن آل یاسین و مختصرتر از رسالۀ سابق.خ.دیده شده.

-الحمد للّه علی نعمائه...فهذه وجیزة فی احکام الطهارة و الصلاة

طهارت و صلاة و صوم

فارسی،از شیخ محمد حسین بن محمد رحیم اصفهانی حائری(-1254 ق).خ.موجود.

طهارت و صلاة

فارسی،از سید حسین بن محمد رضی الدین حسینی کاشانی(-1285 ق).در آغاز رساله مسائلی در تقلید آورده است.

الطهارة و الصلاة و الصوم-منجیة العباد

شیخ محمد حسین بن هاشم کاظمی نجفی، جامع:محمد علی بن عزیز کاظمی.ط.1297 ق.

الطهارت و الصلاة

شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی بحرانی (-1121 ق).خ.موجود.

-اما بعد حمد اللّه علی نعمه الوافرة

طهارت و صلاة

فارسی،رسالۀ عملیه،از شیخ عبد اللّه بن محمد نصیر گیلانی(-1330 ق).ط.(با حواشی آقا ضیاء الدین عراقی).

طهارت و صلاة-الواجبات

فارسی،از ملا عبد اللّه بن حسین شوشتری (-1021 ق)،تالیف:1017 ق.خ.به احتمال در آستان قدس،ش 2436.

الطهارة و الصلاة-الوجیزة

سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق).خ.آستان قدس،ش 2747.

طهارت و صلاة

فارسی،نیز از سید عبد اللّه شبر که به خواهش جمعی از برادران نوشته.خ.موجود.

الطهارة و الصلاة

شیخ عبد المحسن بن محمد لویمی احسائی (-ح 1250 ق).خ.موجود.

الطهارة و الصلاة

میرزا محمد بن عبد النبی اخباری(-1232 ق).

«المطر الفاصل»هم آمده است.

طهریة الصواب

فارسی،فقه،از محمد ابراهیم بن محمد بن ابراهیم،تألیف:1118 ق.خ.آستان قدس،ش 2492.

-شکر و سپاس هرمقدس را بجا است...

الطهماسبیة

در امامت،از سید حسین بن حسن مجتهد کرکی (-1001 ق)که به نام شاه طهماسب صفوی نوشته.

الطهماسبیة

فروع فقه،از شیخ عز الدین حسین بن عبد الصمد حارثی(-984 ق).خ.شهید مطهری(ظاهرا با «العقد الطهماسبی»یکی است).

الطهوریة

سید نور الدین بن نعمت اللّه محدث جزائری (-1158 ق)به دستور شاه سلطان حسین صفوی نوشته.مذکور در«تحفة العالم».

الطی،الکتاب

شیخ احمد بن ابراهیم بن اسماعیل بن داود بن حمدون کاتب و ندیم،از خواص امام هادی و

ص:466

امام عسکری(علیه السلام).

الطیار

نحو،شرح عوامل جرجانی است که شارح برای فرزندش مسعود تألیف و بر 5 باب مرتب کرده است.خ.موجود.

-اما بعد حمد افاضل الانعام،

جاعل النحو فی الکلام

طیب الکلام بفوائد السّلام

ناشناخته،مؤلّف در کتاب«الفوز العظیم»به این کتاب ارجاع داده است.

طیب النشر فی المسائل العشر

شوکانی.مذکور در«ذیل کشف الظنون».

طیبات

فارسی،دیوان غزلیات شیخ مصلح الدین سعدی (-691 ق).ط.مکرّر.

طی العوالم(فی ترجمة الاخوند ملا محمد کاظم)

احوال آخوند خراسانی،از سید محمد علی هبة الدین شهرستانی.بخشی از آن در سال وفات آخوند (1329 ق)در مجلۀ«العلم»چاپ شده است.

الطیر،کتاب

شیخ ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت نحوی(-243 ق).مذکور در رجال نجاشی.

الطیر،رسالة

اخلاق،از شیخ الرّئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-428 ق).ط.قاهره،1330 ق و مکرر،لیدن؛1891 ق؛بیروت،1911 م.

این رساله را قاضی عمر بن سهلان ساوجی به فارسی ترجمه کرده است.

الطیرة،کتاب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

الطیف،کتاب

شیخ بهاء الدین علی بن عیسی اربلی(-692 ق).خ.موجود.

-یا خلیلی من ذوابة قیس فی التصابی

طیف الانشاء---

ص:467

ظ

ظاب العائل

فقه معاملات،از سید ابراهیم بن محمد تقی نقوی نصیرآبادی(-1307 ق).

ظالم و مظلوم

گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری هندی.مذکور در فهرست تألیفاتش.

الظاهر،کتاب

شیخ ابو الفرج مظفر بن حسین حمدانی که عصر سید مرتضی و شیخ طوسی را درک کرده است.

ظرافة الاحلام(فی النظام المتلوبین اهل بیت الحرام

فی المنام)

شیخ محمد بن طاهر سماوی(-1370 ق).ط.

نجف،1360 ق.

-سبحان اللّه المتنزه عن رویة الخلق

الظرائف

لطائف و مطایبات،از سید محمد رضا بن محمد علی منیر شفیعی موسوی دزفولی(-1380 ق).

اظرائف-الرعائد و الغرائد-راد شبهات الکفار

نبوت خاصه و رد یهود و نصارا،از آقا محمد علی بن محمد باقر(وحید)بهبهانی(-1216 ق)،آغاز تألیف:1315 ق،مرتب بر مقدمه،مبحث و خاتمه...

-نحمده علی نواله مصلیا علی احمده

ظرائف الحکم

حکمت الهی و طبیعی،از شیخ اسد اللّه بن محمود گلپایگانی(-1303 ق)،تالیف:1326 ق.مذکور در«شمس التواریخ».

ظرایف و لطایف

اقبال الدولۀ هندی بغدادی(سدۀ 13 ق).مذکور در فهرست دانشگاه تهران.

الظرف ینضح ما فیه

رد بابیه،از سید هاشم بن فتح اللّه حائری.ط.

1340 ق.

ظفرنامه

فارسی،تاریخ،از نظام الدین شامی که به دستور تیمور تألیف کرده و در آن گزارش رخدادها را تا 807 ق رسانیده و حافظ ابرو بر آن ذیلی نوشته و گزارش وقایع را تا 807 ق(سال وفات تیمور)رسانیده است.ط.بیروت،1937 م(جلد اول)؛پراگ،1956 م.

ظفرنامه-شاهنامۀ نادری

فارسی،مثنوی،از شاهزاده محمد حسین میرزا بن ابو القاسم افشار امیر اشعراء نادری(-1364 ق).ط.تهران،1346 ش.

-ای داده ز ماه تا به ماهی

بر هستی ذات تو گواهی

ظفرنامه

فارسی،مثنوی،از ابو علی حسین بن حسن خیابانی ؟؟؟ اشرف مرغی که در 848 ق آن را به پایان رسانیده است.

ظفرنامۀ شاهجهانی

فارسی،مثنوی،از حاج محمد جان قدسی مشهدی(-1065 ق).این مثنوی ناتمام مانده و ابو طالب کلیم آن را به پایان رسانیده است.این مثنوی در تاریخ جنگها و فتوحات عالمگیر است.خ.آصفیۀ هند و موزۀ بریتانیا.

-به گلگشت صحرا و عزم شکار

چو صاحبقران داد دل را قرار

ظفرنامه ناصری-نصرت نامه

فارسی،مثنوی،از میرزا عباسعلی صفا،در موضوع فتح هرات.ط.تهران،1275 ق.

ظفرنامه عالمگیر

در موزۀ بریتانیا نسخه ای به همین نام موجود است و ظاهرا با«ظفرنامه شاهجهانی»یکی است.

الظل الظلیل(فی المکاتیب و المراسیل)

سید علی نقی بن ابی الحسن نقوی لکهنوی.در شرح حالی که خود در 1349 ق نوشته از آن یاد کرده است.

الظل الممدود

فارسی،منشآت،از مفتی میر محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق).مذکور در «تجلیات».

الظل الممدود(فی مباحث الوجود)

میرزا محمود شهابی،مذکور در فهرست تألیفات او.

الظل الممدود(و الطلح المنضود)

فارسی و عربی،اشعار و منشآت مفتی میر محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق).ط (1286 ق،چنانکه در«تجلیات»تصریح شده عنوان اسبق غیر از این کتاب است.

-الحمد للّه ؟؟؟ الصلاه ؟؟؟ صاحب المقام المحمود...

ظلامة العترة الطاهره(؟؟؟ الاسلام

الباهر)

؟؟؟

ص:469

مازندرانی حائری(-1297 ق).مذکور در فهرست تألیفات او.

الظلامة الفاطمیة

ابو محمد حسن بن علی اطروش(-302 یا 304 ق).

الظلامة لفاطمة

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).مذکور در رجال نجاشی.

ظلمات الهاویة(فی مثالب معاویة)

میرزا محمد حسین بن محمد تقی نوری (-1320 ق).

ظلۀ مظلمه

فارسی،رد بابیه،از ملا علی اصغر بن علی اکبر بروجردی(-1231 ق).مذکور در آخر «نور الانوار»چاپی که آنهم تألیف اوست.

الظلیله

انساب مشجر،از علامه محمد محسن بن علی آقا بزرگ تهرانی(-1389 ق)

الظنّ

ص:470