ص: 2

ص: 3

ص: 4

معظم له، از بهترین دستاوردهای این رویداد بزرگ بوده است که به لحاظ توجه دادن جامعه به اهمیت انس با قرآن، تبیین رابطه انقلاب ایران و قرآن، روشنگری در زمینه دوری جهان اسلام از قرآن و لزوم بازگشت دولت ها و ملت های مسلمان به معارف حیات بخش آن و بیان توصیه ها به جامعه قرآنی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مهم تر آن که این رهنمودها، در حال و آینده می تواند برای گسترش و تعمیم فرهنگ غنی قرآن بسیار راهگشا باشد.

لذا معاونت فرهنگی اجتماعی سازمان اوقاف و امورخیریه در آستانه برگزاری سی وپنجمین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم، فرازهایی از مجموعه بیانات معظم له را در چهار فصل با عنوان «حرف هایی از جنس نور» به زیور طبع آراسته است که به تمامی علاقه مندان و ارادتمندان به ساحت مقدس قرآن کریم تقدیم می دارد. به امید آنکه مورد استفاده همگان قرار گیرد.

سازمان اوقاف و امورخیریه

معاونت فرهنگی و اجتماعی

ص: 6

جوانان ما، مرد و زن ما، با قرآن انس پیدا کنند، که وقتی انس با قرآن پیدا شد، آن وقت این مجال به وجود خواهد آمد که انسان از قرآن استفتاء کند، سخن قرآن را در زمینه ی مسائل گوناگون زندگی بخواهد و بشنود. این در سایه ی انس با قرآن انجام خواهد گرفت؛ و الا اینجور نیست که قرآن را هر کسی بدون هیچ انسی، سابقه ای، همین طور

باز کند، یک مطلبی را از توی او لزوماً پیدا کند؛ نه، خیلی اوقات قرآن دست نمی دهد، دل نمی تواند خود را به مفاهیم قرآنی و معانی قرآنی نزدیک کند. انس که باشد، چرا؛ این عملی خواهد شد. پس اینها مقدمه است برای انس با قرآن.

بیانات در جمع قاریان قرآن در روز اول ماه رمضان، 31 مرداد 1388

به وجود می آید، افزایش در هدایت و نقصان در کوری، نقصان در گمراهی ، یعنی گمراهی انسان کم می شود... این البتّه با توجه و تدبّر در قرآن حاصل می شود. قرآن را باید با توجّه خواند؛ توجّه داشته باشیم که صرف تشکیل این اصوات مطلوب نیست؛ با توجّه به معانی ، با توجّه به مرادات قرآنی باید قرآن را خواند؛ ا گر این شد، آن وقت جامعه ی اسلامی راه خودش را پیدا می کند.

بیانات در محفل انس با قرآن، 8 تیر 1393

نظام، بهترین شیوه، بهترین اخلاق و بهترین روش های عمل فرد و جامعه هدایت می کند.

امروز همه ی بشر محتاج قرآنند؛ اما ما مسلمانان اگر به قرآن عمل نکنیم، خسارتمان، بیشتر از دیگران است؛ چون ما این نسخه و این دستورالعمل را داریم، تجربه ی تاریخی آن را هم داریم. بشریت در صدر اوّل به برکت عمل به قرآن، در علم، در اخلاق، در عمل و در پیشرفت های گونا گون مادّی و معنوی، اوج پیدا کرد. قرآن، همیشه زنده است.

قرآن، نیازهای انسان را مورد توجّه قرار می دهد. قرآن در هر عصری می تواند بهترین نسخه ی سعادت انسان ها باشد.

بیانات در مراسم اختتامیه ی مسابقات قرآن، 1 آذر 1377

خودش مفاهیم خود را برای شما روشن می کند، به شرطی که با قرآن انس پیدا کنید.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره یازدهم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 24 آذر 1375

این سخن همه ی فرق مسلمین و مورد اتفاق آنان است، و مخالفت عده ی معدودی از اهل تسنن و شیعه و در دوره های گذشته، که با استنباط قشری و غیرعالمانه از بعض منابع اسلامی، دچار خطای «قول به تحریف« شده اند، مورد اعتنای محققین قرار نگرفته و به کلی متروک گردیده است و امروزه نسبت چنین خطایی به هر یک از فرق اسلامی و شعب آنها جایز نیست.

این امتیاز بزرگ آیین مقدس اسلام است که در آن، وحی الهی با همان حروف و کلمات نازل شده ی بر قلب مقدس پیامبر عظیم الشأن(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) تا امروز و تا ابد در دسترس همه ی آحادی که بخواهند از آن بیاموزند و هدایت یابند، بوده و خواهد بود، و این است انجاز وعده ی الهی که فرمود:«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ».(1)

دست خطی مبنی بر عدم تحریف قرآن کریم، 1 اردیبهشت 1371

سعادت نیست؛ سکینه و طمأنینه نیست؛ آرامش معنوی نیست. پس آن نسخه، نسخه ناکامی است؛ نسخه شکست خورده ای است. اما قرآن و آیین اسلام، به انسان، هم علم می دهد، هم رفاه می دهد، هم عزّت می دهد، هم سکینه می دهد:«هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَانًا مَعَ إِیمَانِهِمْ »؛ «فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَی رَسُولِهِ وَعَلَی الْمُؤْمِنِینَ وَأَلْزَمَهُمْ کَلِمَةَ التَّقْوَی»علاوه بر لذّت دنیوی ، رفاه مادّی و قدرت علمی، سکینه و طمأنینه می دهد و آرامش می بخشد؛ و این در تاریخ تجربه شده است؛ امروز هم قابل تجربه شدن است. در ایران اسلامی، ما یک قدم کوچکش را برداشتیم؛ آثارش را هم مشاهده کردیم؛ برکاتش را هم دیدیم؛ و هرچه جلوتر برویم، بیشتر خواهد شد. امروز علاج امت اسلامی این است؛ مقدمّه و صراط مستقیمش همین قرآن کریم است.

بیانات در مراسم اختتامیه مسابقات حفظ و قرائت قرآن کریم، 9 آبان 1379

قرآن باید مأنوس شد، به قرآن باید نزدیک شد، اولین بهره را دل آماده و مستعدّ انسان می برد؛ ا گر دیدید دلتان به قرآن نزدیک است، خدا را شکر کنید؛ ا گر دیدید معارف قرآنی را به آسانی قبول می کنید و در دل می پذیرید و تحمل می کنید، بدانید که خدای متعال َاراده کرده است شما را هدایت کند؛ «فَمَنْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ وَمَنْ یُرِدْ أَنْ یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی السَّمَاءِ »(1)

خاصیت قرآن این است: اگر دل شما به قرآن نزدیک شد، اگر انس با قرآن پیدا کردید، بدانید خدای متعال اراده کرده شما را هدایت کند و این بزرگ ترین نعمت الهی است.

بیانات درس ویکمین دوره ی مسابقات بین المللی قرآن کریم، 13 خرداد 1393

وَکَلَّمَهُمُ الْمَوْتَی وَحَشَرْنَا عَلَیْهِمْ کُلَّ شَیْءٍ قُبُلًا مَا کَانُوا لِیُؤْمِنُوا إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ »(1)؛برخی افراد زمین را به آسمان بدوزی، این دل ناباور و زنگار گرفته، نزدیک نمی شود و ایمان نمی آورد. لذا قرآن را هم می خواند، اما به قرآن نزدیک نمی شود.

باید به قرآن نزدیک شد. شما جوان های عزیز و همه ی جوان هایی که این حرف را در سرتاسر کشور می شنوید، بدانید در قرآن حکمت هست، نور هست، شفاء هست.

عقده هایی که بر اثر چالش های موجود مادی دنیا در دل و جان انسان به وجود می آید، سرانگشت حکمت قرآنی می تواند همه ی این عقده ها را باز کند؛ این واقعیت است؛ دل ها را باز می کند، شر ح صدر می دهد، امید می دهد، نور می دهد، عزم راسخ برای حرکت در صراط مستقیم می دهد. با قرآن باید مواجه شد و اینها را گرفت.

ما وقتی در دنیا غرق می شویم، خود را محروم می کنیم؛ مثل این است که آینه ای را گل اندود کنید؛ معلوم است که چیزی را منعکس نمی کند. ما نباید خود را از قرآن محروم کنیم. امروز دنیای اسلام متأسفانه خود را محروم کرده است. ما امت اسلامی، خود را از قرآن محروم کرده ایم. لذا آیه ی قرآن را هم می خوانند، اما در عین حال می بینند که آیه ی قرآن به امید بستن به غیر خدا، به شرک آوردن به غیر خدا، به پیوستن به جناح غیر خدا و اردوگاه غیر خدا چه نگاه غضب آلودی دارد؛ در عین حال دلشان پیش امریکاست، دلشان پیش مستکبران عالم است، دلشان پیش کمپانی های سرمایه داری مسلط صهیونیستی

ص: 18

و غیرصهیونیستی است. ا گر دنیای اسلام حرکت و جهش لازم را به سمت تعالی پیدا نمی کند، به خاطر همین گرفتاری هاست.

بیانات در دیدار قاریان قرآن کریم، 14 مهر 1384

نقطه ی مقابل: «رحماء بینهم»؛ با همدیگر مهربان باشیم، رحیم باشیم، نرم باشیم در مقابل هم. ببینید این دستور قرآن است دیگر. چرا عمل نمی کنیم؟ اشکال کار کجاست؟

اشکال کار همین است. اگر دلهایمان را ظرف پذیرنده ی باران رحمت قرآن و باران هدایت قرآن قرار بدهیم، ا گر دل را به قرآن بسپریم، برایمان راحت می شود. مقاصد شخصی ، اغراض شخصی، منافع مادی، قدرت طلبی، پول طلبی، رفیق بازی، اینها موجب نخواهد شد که انسان این توصیه ی قرآنی و هدایت قرآنی را فراموش کند؛ از دست بدهد؛ پشت سر بیندازد.

بیانات در دیدار جمعی از بانوان قرآن پژوه کشور، 28 مهر 1388

السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ »(1) ؛ ا گر اهل دل باشیم، ا گر گوش جان را در اختیار قرآن بگذاریم، ما امروز بیشتر می توانیم به معجزیّت قرآن پی ببریم از آنهایی که هزار سال قبل بودند. در این دنیای پیچیده، در این دنیای طوفانی، در این دنیای سرشار از معضلات -این قدرت ها، این پیشرفت علمی- اینجا است که قرآن وقتی وارد میدان می شود، وقتی حرف می زند«إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ » آدم این را حس می کند واقعاً« یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ وَیُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِینَ»(2)

بیانات در محفل انس با قرآن کریم، 18 خرداد 1395

آیه بخوانید. قرآن را برای تدبر کردن و فهمیدن و استفاده کردن بخوانید. یک نوع قرآن خواندن این است که انسان ظاهر قرآن را بگیرد بخواند تا آخر. این نوع، نمی خواهیم بگوییم هیچ اثری ندارد... ولی اثرش در قبال آن اثری که متوقع از تلاوت قرآن است، شبیه هیچ است؛ نزدیک هیچ است.

یک تلاوت، تلاوت کسانی است که آیه را می خوانند، لیکن- این مال امثال ماهاست- می خوانند برای اینکه یک نکته ای پیدا کنند برای گفتن در فلان منبر، در فلان سخنرانی، در فلان محفل، در فلان مجلس. این، عیبی ندارد؛ اما این نوع هم آن نیست که ما موظفیم انجام بدهیم.

یک تلاوت این است که انسان مثل یک مستمعی بنشیند پای صحبت خدای متعال.

خدای متعال دارد با شما حرف می زند. مثل اینکه از یک عزیزی، از یک بزرگی، نامه ای به شما رسیده باشد. شما نامه را می گیرید می خوانید. برای چه می خوانید؟ برای اینکه ببینید چه برای شما نوشته. قرآن را این جوری بخوانید. این نامه ی خدای متعال است.

امین ترین زبان ها و دلها این قرآن را از خدای متعال گرفته و به شما رسانده است. ما از آن استفاده کنیم؛ بهره ببریم؛ لذا در روایت هست که سوره را وقتی که می خوانید، همت شما این نباشد که به آخر سوره برسید، همت شما این باشد که قرآن را بفهمید؛ و لو حالا به آخر سوره، به وسط سوره، وسط جزء، به وسط حزب نرسید و آن را تمام هم نکنید؛ تأمل و تدبر کنید. قرآن را این گونه بخوانید. ا گر کسی با قرآن مأنوس بشود، از قرآن دل

ص: 23

نمی کند. ا گر ما با قرآن مأنوس بشویم، حقیقتاً از قرآن دل نمی کنیم.

بیانات در دیدار قاریان، 22 شهریور 1386

می گوید: «مرا سرسری نخوانید» قرآن از عالی ترین مقام است؛ از قلّه ی معرفت عالم وجود ّاست. این است که انسان باید تأمل کند و چون عمق این آیات و این مفاهیم، خیلی ِزیاد است، هرکسی تأمل کند، از آن استفاده خواهد کرد حتّی خود پیغمبر. خود پیغمبر هم ا گر تأمّل کنند که البته پیامبر و ائمه(علیهم السّلام) همیشه قرآن را با تأمّل و تدبیر می خواندند از قرآن استفاده می کنند.

البته ما هم استفاده می کنیم. مثل سطوح مختلف دریاست که هرکس در هر سطحی برود، بهره ای از آن خواهد برد حالا این تشبیه نارسایی است، لیکن برای تقریب به ذهن است البته هر چیزی را که انسان نفهمید، هر معنایی را که درست، سر در نیاورد و ترکیب یا عبارت مشکلی بود، به تفسیر مراجعه می کند. منظورم این است که تدبّر، اصلاً به عالم «تفسیر به رأی» نزدیک نمی شود.

بیانات رهبر انقلاب در دیدار جمعی از بانوان اندیشمند، 18 مهر 1377

گرو همین است. اگر ملتی عقیده ی به حق را، عقیده ی به قرآن و معارف اسلامی را همراه کرد با محبت، رنگ و بوی لطیف گل محبت است که می تواند اعتقادات عمیق را در عرصه ی زندگی انسان بارور کند. ا گر این عقاید، این پایبندی های عقلانی، با محبت و با عواطف عجین و همراه شد، آن وقت عرصه، عرصه ی عمل قرآنی خواهد شد؛ توفیقات، روزافزون خواهد شد؛ پی درپی خواهد شد؛ ما دنبال این هستیم. ا گر این محافل قرآنی بتواند دل های ما را فراتر از جنبه ی عقلانی، از جنبه ی عاطفی و علقه ی عشق و محبت، به قرآن نزدیک کند، مشکلاتی که بر سر راه جامعه ی اسلامی است، برطرف خواهد شد؛ این اعتقاد ماست.

البته ما به احساسات و عواطف تنها مطلقاً اکتفاء نمی کنیم، اما این را لازم می دانیم.

و خوشبختانه در جامعه ی ما، در معارف اسلامی ای که ما از طریق اهل بیت (علیهم السّلام) یاد گرفتیم، این معنا وجود دارد؛ عقل و عاطفه، هر دو همراه یکدیگر.

خوشبختانه کشور ما، ملت ما، جوانان ما، در مرحله ی انس با قرآن، امتحان خوبی دارند می دهند. این آشنایی ها و خبرویت ها و آ گاهی ها و قرآن فهمی ها که انسان کاملاً در این جلسات و در این تلاوت ها می بیند، و آنچه که خار ج از این جلسه هم می شنویم یا می بینیم، اینها خیلی تفاوت دارد با آنچه که در سال های قبل، در اوائل انقلاب، در این کشور وجود داشت. بحمدالله جوانان ما، نوجوانان ما، مردان ما، زنان ما در انس با قرآن پیشرفت کردند؛ این خیلی مژده ی بزرگی است؛ ما یک روزی از اینها محروم بودیم.

ص: 26

وقتی انس با قرآن پیدا شد، مجال تدبّر و تأمل و تفکر در معارف قرآن به دست خواهد َآمد. قرآن را نمی شود سرسری خواند و گذشت؛ قرآن احتیاج دارد به تدبّر، تکیه ی بر روی هر کلمه ای از کلمات و هر ترکیبی از ترکیب های کلامی و لفظی. انسان هرچه بیشتر تدبّر کند، تأمل کند، انس بیشتری پیدا کند، بهره ی بیشتری خواهد برد؛ قرآن اینجور است.

بیانات در دیدار قاریان، 31 تیر 1391

می بینید از اوّل انقلاب تا امروز، مسؤولین و دلسوزان کشور، قرآن را در تلاوت، در حفظ و در تعقیب مراسم مربوط به قرآن مطر ح کرده اند، برای این است که ما به آن جا نزدیک شویم. البته تلاوت قرآن با صدای خوش، کار بسیار خوبی است. روایت دارد که امام سجاد(علیه السّلام) _ هم درباره ی امام سجاد (علیه السّلام) دارد، هم درباره ی امام باقر (علیه السّلام) _ وقتی تلاوت می کردند، کسانی که از نزدیک محل تلاوت ایشان می گذشتند، زانوهایشان می لرزید و سست می شد و نمی توانستند حرکت کنند. می ایستادند تلاوت قرآن را گوش می کردند و وقتی حظّ خودشان را می بردند، به راهشان ادامه می دادند. (1) تلاوت قرآن با صوت خوش و با آداب که شیوه ی خاصی دارد، موسیقی خاصی دارد، روش خاصی دارد، امور لازمی است. اینها انسان را نزدیک می کند؛ اما کافی نیست. ا گر بخواهیم تشبیه کنیم، این طورمی گوییم: قرآن را به صورت بنای معظمی، دارای سالن ها و حجره ها و زوایای گونا گون و اعماق فراوان در نظر بگیرید. این عمارت وسیع و عظیم، سردر و مدخلی دارد. ا گر آن مدخل را زیبا ساختیم، مردم برای ورود در آن عمارت، تشویق می شوند. مدخل آن بنای رفیع، همین تلاوت های زیبایی است که این جا خواندند. کاشی کاری دم در، این تلاوت است. حال وارد شوید. این کاشی کاری، بسیار لازم است. این زیباسازی تلاوت، امر لازمی ِ است. لذاست که بنده تشویق و تقدیر می کنم. یعنی از کسانی که با خوب خواندنشان

ص: 28

قرآن را در دل های ما شیرین و در چشم های ما زیبا می کنند، تجلیل می کنم.

بیانات در مراسم اختتامیه ی مسابقات قرآن، 14 دی 1373

قرآن فراوان هست؛ اینها درس های زندگی ماست. فرض بفرمایید در این آیه ی شریفه:«إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّمَا یَنْکُثُ عَلَی نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَی بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا »(1). خب این درس است دیگر؛ این درس واضحی است برای زندگی ما.«فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّمَا یَنْکُثُ عَلَی نَفْسِهِ»؛ اگر قراردادی را که با پیغمبر گذاشتید، با اسلام گذاشتید، بیعتی را که با خدا کردید، به هم زدید، نقض عهدکردید، علیه خودتان کار کردید. «فمن نکث فانما ینکث علی نفسه»؛ شکستن بیعت خدا و پیغمبر، علیه ماست؛ علیه خدا و پیغمبر نیست. آنها ضرری نمی کنند. « وَمَنْ أَوْفَی بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا »؛ اما ا گر وفا کردیم به این قراردادی که با خدا و پیغمبر گذاشتیم، به نفع خودمان کار کردیم؛ پاداش عظیمی خود ما از خدای متعال خواهیم گرفت. این پاداش، نگفتند که در آخرت است، نگفتند بهشت است؛ بخش عمده اش هم البته در آخرت است، اما این پاداش در دنیا هم هست؛ در دنیا هم این پاداش را به ما خواهند داد. همین آیات سوره ی مبارکه ی احزاب را که یکی از برادرها یا َجمعی شاید خواندند: «مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَی نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا*«لِیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ»(2)؛ این صدق،همین است.« صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ » ؛یعنی این قراری را که با خدا گذاشتند، این

ص: 31

وعده و پیمانی را که با خدا بستند، صادقانه پیمان بستند و پای این پیمان ایستادند و سختی های زندگی، جلوه های شهوت انگیز دنیایی، آنها را از این راه منحرف نکرد.

«لِیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ » ؛ خدا به خاطر این راستگویی و ایستادن پای اینِ وعده و پیمان الهی جزا می دهد. خب، اینها معارفی است که با مراجعه ی به ظاهر قرآن هم می شود اینها را فهمید. ا گر چه که در ورای اینها، معارف برتری، بالاتری مسلّماً وجود دارد که اینها را ممکن است خصیصین بفهمند، بندگان صالح و شایسته ی خدا بفهمند و ما به آنها دسترسی نداشته باشیم، جز از طریق آن بندگان. مسلم چنین چیزهایی است؛ چون فرمودند قرآن بطونی دارد. روایات متعددی هست که می فرماید قرآن ظاهری دارد، باطنی دارد (1)، اسراری دارد، اعماقی دارد؛ مثل دریایی است که ظاهر دریا هم هست، وجود دارد، آب است، دریاست، اما فقط همین ظاهر نیست، اعماقی دارد، در آن اعماق هم حقایقی است، چیزهایی است؛ مسلّم این هست. اما از همین ظاهر هم ما می توانیم استفاده کنیم؛ به شرط چه؟ به شرط دقت، تأمل.

بیانات در ضیافت انس با قرآن در اولین روز ماه رمضان، 21 مرداد 1389

ص: 32

از آن بهره ببریم. همه این حرف های ما، استدلال ها و برهان ها و خطابه ها و لفاظی ها و حرّافی ها و شعرها و نثرهای ما - ا گر درست باشند- فروعند. اصل، کلام خداست؛ وحی الهی است. این الفاظ پا کیزه و مقدسی است که از غیب بر قلب مقدس پیغمبر نازل شد و پیغمبر اینها را در اختیار ما گذاشت.

جوان ها هم ا گر معنای قرآن را - چون با عربی آشنا نیستند- نمی دانند، از این قرآن های با ترجمه که امروز بحمدالله متنوع و متکثر و متعدد هم هست، ببرند، همین طور که آن خواننده دارد قرآن را می خواند، آیات را خط ببرند و ترجمه ها را نگاه کنند، استفاده کنند، بفهمند. مستقیم از خود خدا بشنوید و کلام خدا را با دل های خودتان آشنا کنید؛ دل ها را مأنوس کنید. ما در این زمینه ها کمبود داریم. در آموزش و پرورش باید تلاوت قرآن

آنچنان به جوان ها تعلیم داده بشود - ولو آیات برگزیده و انتخاب شده- که جوان ما که در کودکی این آیات را فرا گرفته، تا آخر عمر در همه مواقع، این آیات مثل یک تابلویی جلوی چشم او باشد؛ در مواقع مختلف از آنها استفاده کند.

بیانات در مراسم قرائت قاریان قرآن در روز اول ماه مبارک رمضان، 12 شهریور 1387

قبل - پیش از انقلاب - از صفر بلکه زیر صفر، بحمدالله به درجات عالی دست پیدا کرده.

دو سه اشکال در اینجا وجود دارد که اینها را عرض کنیم: یک اشکال این است که ما خیال کنیم تلاوت قرآن و انس با قرآن و رواج قرآن یعنی فقط همین. این، یک اشکال بزرگی است که مبادا ما دچار این بدفهمی و کج فهمی بشویم. بنده به این تلاوت ها خیلی اعتقاد دارم... و خوانندگان خوبمان و تلاوتگران مسلط و استاد و وارد را حقیقتاً ارجمند می دانم، لیکن همه ی اینها مقدمه است؛ مقدمه برای حا کمیت فضای فرهنگی قرآن در ذهن جامعه ی ما. یعنی شما جوان مسلمان، مرد و زن مسلمان، کودکان مسلمان باید با قرآن انس پیدا کنید. قرآن را به معنای حقیقی مخاطب قرار گرفتن در مقابل خدا، بخوانید و در آن تدبّر کنید و از آن بیاموزید. مرحله ی بعدش هم عمل است؛ اما من مرحله ی قبل از عمل را عرض می کنم: آموختن قرآن، فهم معارف قرآن، تدبّر در آیات قرآن و کلمات قرآنی.

این کلماتی [قرآن] که شما ملاحظه می کنید، همان چیزهایی است که خداوند متعال به عنوان آخرین ذخیره ی معنوی وحی الهی به بشریت عطا کرده است. همین هاست که باید بشر را تا ابدلآباد، تا انتهای این عالم، به راه های سعادت و فلاح و رستگاری هدایت کند؛ پر از معارف است اینها؛ اینها را باید فهمید.

متأسفانه ما حجاب زبانی داریم، حجاب لغوی داریم؛ این کمبود ماست. یعنی کمبود ملت های غیرعرب است. کسانی که زبانشان عربی است، همینطور که قاری تلاوت

ص: 36

می کند، اینها که نشسته اند، ولو نه به صورت کامل، آن را می فهمند؛ بیان قرآن، بیان فصیح و بلیغ و خیلی والایی است و هرکسی جزئیات این بیان را نمی فهمد. بلاتشبیه مثل گلستان سعدی که انسان آن را مثال در جمعی بخواند. خوب، گلستان سعدی فارسی بلیغ است، مردم هم می فهمند؛ اما دقائق و جزئیاتش را فقط ادبا، اهل ذوق و اهل درک بالا می فهمند. حالا این را هزاران برابر بکنید. قرآن اینجوری است. دقائق و لطائف و جزئیات را ممکن است مستمع عرب زبان معمولی نفهمد، اما بالاخره مفهوم این کلمات را می فهمد؛ لذا دلش رقیق می شود؛ لذا در شنیدن تلاوت قرآن اشک می ریزد؛ چون موعظه ی الهی را درک می کند. این حجابی است که ما داریم و قابل حل هم هست. نبادا کسی خیال کند حالا چه کار کنیم، نمی شود؛ نخیر، این کاملاً قابل حل است. بسیاری از کلمات و لغات قرآنی در زبان فارسی متداول ما تکرار شده است و ما می فهمیم. بنده قدیم ها در مشهد، جلسه ی قرآن داشتیم، همینطور می نشستیم، بنده گاهی صحبت می کردم برای آن جوان های آن روز - آنها البته پیرمردهای امروزند - و به آنها همین را می گفتم؛ مثال می زدم که مثال فرض بفرمایید: «وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ »(1) . این آیه ی شریفه را ا گر نگاه کنید، از لغات این آیه، آنچه که یک فارسی زبان نفهمد، فقط دو سه تاست، و الاّ بقیه ی لغات را می فهمد. حالا مثال «لنبلونّکم» را باید برایش معنا کنند، اما «شی ء» را می داند یعنی چه.

ص: 37

خود شما شی ء، اشیاء را به کار می برید. «خوف» را می دانید چیست، «جوع» را می دانید چیست، «نقص» را می دانید چیست، «اموال» را می دانید چیست، «انفس» را می دانید چیست، «ثمرات» را می دانید چیست. اینها چیزهایی نیست که یک فارسی زبان اینها را نفهمد. بنابراین، فهمیدن آیات قرآن، فهم حرف های رابط و ترکیب کلمات و انس با قرآن و مراجعه ی به ترجمه ها دشوار نیست.

خوشبختانه امروز ترجمه ی خوب هم زیاد است. آن روزهایی که ما عرض می کنیم، حتی یک ترجمه ی خوب از قرآن وجود نداشت که بشود مردم استفاده کنند و از لحاظ معنا خاطرجمع باشند. امروز الحمدالله انسان ترجمه های خوب را می بیند که متعدد وجود دارد. به این ترجمه ها مراجعه کنید؛ مردم مراجعه کنند، آن وقت می فهمند.

پس این یک اشکال است که بایستی این اشکال برطرف بشود؛ یعنی معنای آیات را بفهمند.

بیانات در دیدار قاریان، 22 شهریور 1386

ا گر با قرآن انس گرفتیم، آن وقت این فرصت و این مجال پیدا خواهد شد که صاحبان فکر از قشرهای مختلف، بر روی نکات قرآنی تدبّر کنند، چیزهایی را از قرآن استفاده کنند، استنباط کنند، بفهمند و به سؤالات گونا گون جواب بدهند. منظورم از سؤالات، شبهه ها نیست؛ منظور سؤالات درباره ی زندگی است، زندگی کردن. الان میلیون ها سؤال در مقابل ما است. وقتی که یک جامعه ای با یک حکومتی، زندگی را به سمت آرمان هایی دارد حرکت می دهد و حرکت می کند، این [جامعه] با هزاران هزار سؤال مواجه است؛ در نوع ارتباطات، در نوع رفتار، در نوع موضع گیری ها، در نوع دشمنی و دوستی ها، در نوع برخورد با مال، در نوع برخورد با امور دنیا؛ اینها همه سؤالاتی است که مطر ح است؛ همه ی این سؤال ها جواب دارد. بشریت گمراه و بدبخت شد، به خاطر اینکه جواب های درست این سؤال ها را پیدا نکرد. بدبختی امروز دنیا -و بشر- به خاطر این است که جواب های درست را به این سؤال ها بلد نشد، فرانگرفت؛ پاسخ های غلط، پاسخ های انحرافی، پاسخ های گمراه کننده دریافت کرد، به ذهنش رسید، عمل کرد، [لذا] امروز رسیده به اینجا؛ دنیا امنیت ندارد، صفا ندارد، معنویت ندارد، آرامش روحی ندارد، دل های آحاد ّجامعه با یکدیگر صاف نیست؛ این وضعیت امروز دنیا است، همه ی دنیا این جور است.

انسان ها برای ارتباط خلق شده اند، دل ها باید باهم مرتبط باشند، به هم محبت بورزند، به یکدیگر کمک کنند. انسان ها باید مثل یک تن واحد در دنیا [باشند]؛ اصلاً بشر این جوری ساخته شده، این جوری تدبیر شده؛ امّا امروز شما نگاه کنید ببینید همه جا

ص: 39

جنگ، همه جا ناامنی، همه جا ترس، همه جا گمراهی، همه جا دوری دل ها از یکدیگر؛ خانواده ها متلاشی؛ اختلاف طبقاتی فاحش؛ عدّه ای برخوردار و بهره مند، عدّه ای محروم؛اینها همه به خاطر این است که سؤالات زندگی درست جواب داده نشده، غلط فهمیده شده؛ آن وقت این نظام های اقتصادی و سیاسی کج ومعوج در دنیا به وجود آمده و بشریّت، مبتلا است؛ میلیاردها انسان، مبتلای این وضعیّتند؛ حتی آنهایی که برخوردار هستند هم مبتلایند. این جور نیست که وقتی ما می گوییم اختلاف طبقاتی هست، یعنی آن کسی که فرض بفرمایید به قول معروف جزو یک درصد جامعه ی آمریکایی است، خیلی راحت و خیلی خوش است؛ نه، او هم بدبختی هایی، گرفتاری هایی، مشکلاتی _ روحی، روانی _ در زندگی خودش دارد که الی ماشاءالله، گاهی از گرفتاری های آدم فقیر بیشتر است؛ یعنی همه گرفتارند. جامعه ای که راه درست را نشناسد، صراط مستقیم را نشناسد، با خدا مرتبط نباشد، این[طور] است. این جوامع بشری متأسفانه امروز دچار یک چنین ضلالت و گمراهی ای هستند. اینکه شما این همه تکرار می کنید و گفته اند تکرار کنید«اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ »، به خاطر همین است. صراط مستقیم یعنی آن راهی که این آفت ها، این مشکلات در آن وجود ندارد؛ این معنای صراط مستقیم است.

دائم از خدای متعال می خواهید که شما را هدایت کند؛ این هدایت در قرآن است. اگر با قرآن اُنس گرفتیم، ا گر قرآن را درست فهمیدیم، اگر در قرآن تدبّر کردیم، آن وقت پاسخ درست به سؤالات زندگی به ما داده خواهد شد؛ بایستی برویم دنبال این، این چیز مهمّی

ص: 40

است. جوانان عزیز، حالا ان شاءالله هرچه با قرآن بیشتراُنس بگیرید، این حقایق بیشتر برای شما آشکار خواهد شد؛ هرچه از این شربت گوارا بنوشید، بیشتر مشتاق خواهید شد، بیشتر تشنه خواهید شد؛ قرآن این جوری است.

بیانات در محفل انس با قرآن کریم 6 خرداد 1396

به اینجا برسیم. قرآن را فرا بگیریم، با قرآن اُنس بگیریم، در مقابل قرآن تسلیم باشیم، برای حرکت به سمت اهداف قرآنی عزم و اراده به خر ج بدهیم؛ آن وقت می توانیم. ا گر یک قدم جلو برویم، خدای متعال به ما نیروی مضاعف می بخشد. این آن چیزی است که امروز ملّت های مسلمان باید این را بفهمند؛ باید این را درک کنند؛ یک قدم برداریم، تجربه کنیم.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در سی و دومین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم، 2 خرداد 1394

بتوانند قرآن را بفهمند، بتوانند در قرآن تدبّر کنند. آنچه که ما را به حقایق نورانی می رساند، تدبّر در قرآن است؛ و این حفظ قرآن که بحمدالله امروز در بین شما جوان ها، در بین جوان های کشور، در سرتاسر کشور رواج پیدا کرده است، یک مقدمه ی خوبی است برای تدبّر. یعنی حفظ و تکرار و انس با آیات کریمه ی قرآن و پی درپی آیات الهی را مورد توجه قرار دادن، موجب می شود که انسان بتواند در قرآن تدبّر کند.

بیانات در محفل انس با قرآن، 19 تیر 1392

سطح عمومی جامعه نه، ما در حدّ مطلوب نیستیم و فاصله مان زیاد است. باید در کشور ما و در میان جامعه ی ما ترتیبی اتخاذ بشود که همه ی آحاد مردم به نحوی با قرآن انس داشته باشند و مفاهیم قرآنی برای اینها مفهوم باشد و معانی قرآن را درک کنند، به قرآن مراجعه کنند؛ ولو به طور اجمال از مفاهیم قرآنی سر دربیاورند. باید به اینجا برسیم. در کشورهایی که زبانشان عربی است، این مرحله را آسان تر طی می کنند؛ در کشور ما که

زبان ما عربی نیست، به این مرحله دشوارتر می رسیم، ولی خوشبختانه - بارها عرض کرده ایم - کلمات قرآنی ، کلمات آشنایی برای ما است؛ فهمیدن معانی آنها برای مردم ما دشوار نیست و قدری انس و ممارست می تواند این چیزی را که مطلوب ما است، ان شاءالله در جامعه به وجود بیاورد.

بیانات در محفل انس با قرآن، 8 تیر 1393

بود؛ راه ما روشن تر خواهد بود؛ هدف این است.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات بین المللی قرآن کریم، 18 خرداد 1392

باال رفتن سطح معلومات و پیشرفت علمی، از آیات قرآن که در حافظه و ذهن شما قرار دارد، بیشتر استفاده می کنید. حضور قرآن در ذهن انسان، نعمت بسیار بزرگی است. فرق است بین کسی که برای مطلبی، بارها آیات قرآن و فهرست های قرآنی را جستجو می کند تا ببیند در این باره آیه ای وجود دارد یا نه، با آن کسی که آیات قرآن در ذهن و دل و جلو چشم اوست و نگاه می کند، آنچه را که در هر بخشی از معارف اسلامی به آن نیاز دارد، از قرآن استنباط و استخراج می کند و روی آن فکر و تأمل می کند و از آن استفاده می برد.

انس با قرآن در دوران کودکی و نوجوانی، تا دوران جوانی، یک نعمت بسیار بزرگ است.

بیانات در دیدار جمعی از حافظان و قاریان قرآن نونهال و نوجوان کشور، 28 شهریور 1380

در جای خود و در کتاب های درسی - چه در مدرسه ها و چه در دانشگاه ها - گنجانده شود. این ارتباط باید دائمی باشد.

بیانات در دیدار جمعی از حافظان و قاریان قرآن نونهال و نوجوان کشور، 28 شهریور 1380

وَأَلْزَمَهُمْ کَلِمَةَ التَّقْوَی »(1) ؛ این نعمتی است که خدای متعال آن را به رخ مؤمنین می کشد، که ما سکینه و صبر و آرامش و طمأنینه را از سوی خودمان به پیغمبر دادیم، به مؤمنین دادیم - با همین چیزی که عرض کردیم، حاصل می شود؛ در درجه ی اول با تلاش برای دور شدن از گناهان است.

اینکه می گوییم دوری از گناهان، معنایش این نیست که اول باید به کلی همه ی گناهان را ترک کنید تا بتوانید وارد مرحله ی دوم شوید؛ نه، اینها با هم توأم است. باید همت این باشد، باید تلاش این باشد که گناه از ما سر نزند. تقوا هم به همین معناست. التزام به توجه در نماز و در تلاوت قرآن و اینها چیزهایی است که معنویات و صفای روح را برای ما به ارمغان می آورد؛ آن آرامش و طمأنینه و سکینه ی لازم را به ما می دهد؛ نیازی نیست به رفتن در خانه ی عرفان های کاذب، دروغی، مادی، توهّمی و تخیلی، که هیچ واقعیتی پشت سرش نیست. هم دانشجوها را، هم جوانان دبیرستان را توجه بدهید به همین جنبه های دیانت و تدین. تدین را یک عنصر اساسی برای مخاطب خودتان قرار بدهید و بدانید ان شاءالله خدای متعال هم کمک خواهد کرد.

بیانات در دیدار معلمان و اساتید دانشگاه های خراسان شمالی، 20 مهر 1391

ص: 48

است. بگذارید یک نخبه ی علمی - که ان شاءالله یک روزی در اوج قله های علم خواهد بود - آنچنان در معنویت غرق باشد که بتواند این دانش را به طور خالص و صددرصد به نفع بشریت به کار ببرد. وقتی دل شما با خدا بود، دانش شما دیگر در خدمت بمب اتم یا سلاح سمّی یا شیوه های اقتصادی نابود کننده ی ثروت ملت ها به کار نمی رود. امروز دانشمند اقتصادی دنیا، دانشمند اتمی دنیا، دانشمندهای گونا گون علوم زیستی در دنیا، بسیاری از فرآورده های علمی شان در اهلاک بشریت، نابودی جسم بشر یا روح بشر دارد به کار می رود. علم است که می تواند ماده ی مخدر کشنده ای مثل این موادی که

امروز وجود دارد، به وجود بیاورد؛ اینها هم از راه علم به وجود آمده؛ اینها خیانت های بزرگ صاحبان علم است؛ به خاطر دل های غافل، چشم های حریص به پول و زندگی دنیا و مادیت، که به کلی معنویات را فراموش می کنند. شما وقتی مهذب بودید، دانش شما به طور صددرصد به نفع انسان ها تمام می شود.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در ششمین همایش ملی نخبگان جوان، 12 مهر 1391

متمایل خواهد کرد و ا گر زن ها با قرآن مأنوس بشوند، بسیاری از مشکلات جامعه حل خواهد شد؛ چون انسان های نسل بعد در دامن زن پرورش پیدا می کند و زن آشنای با قرآن و مأنوس با قرآن و متفاهم با مفاهیم قرآن، خیلی می تواند در تربیت فرزند تأثیراتی داشته باشد و امیدواریم ان شاءالله به برکت این حرکت عظیم شماها، فردای جامعه ی ما بمراتب از امروز قرآنی تر باشد.

بیانات در دیدار جمعی از بانوان قرآن پژوه کشور، 28 مهر 1388

که در دانستن نیست. خیلی چیزها را ما می دانیم، اما یادمان نیست؛ وقتی می گویند، دل ما بیدار می شود.

بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی، 3 تیر 1388

که عمق نداشتند. یکی از راه هایی که این عمق را در اعتقادات انسان، در مبانی فکری انسان، در روح انسان، در ایمان انسان ایجاد می کند، انس با قرآن است. بنابراین در زندگی حتما قرآن با تدبّر را در نظر داشته باشید و نگذارید حذف شود.

بیانات در دیدار اعضای هیأت دولت، 17 مهر 1384

نخواهد کرد ... باید پا کیزه با قرآن مواجه شد تا نور قرآن و تذکر قرآنی در دل ما بگیرد و بتوانیم ان شاءالله از آن استفاده کنیم.

بیانات در دیدار از بانوان قرآن پژوه کشور، 28 مهر 1388 جمعی

به همه است؛ اما مبلغان دین و جامعه ی مداحان طبعاً مخاطب ویژه ی این حرف هستند؛ با قرآن باید انس پیدا کنند. قرآن را حتما بخوانید، با توجه به ترجمه بخوانید، این ترجمه را به یاد بسپرید. در آیاتی که نصیحت هست، متضمن یک معرفتی است که انسان می فهمد، آنها را ثبت کنید، ضبط کنید، یادداشت کنید، از آن بهره مند شوید؛ هم بگویید، هم عمل کنید.

بیانات در دیدار جمعی از شاعران و ذا کرین اهل بیت(علیهم السّلام) ، 3 خرداد 1390

هر واعظی بالاتر است. ا گر انسان این انس را بتواند پیدا بکند، خیلی دستاورد بزرگی است.

بیانات در دیدار کارگزاران حج، 23 آبان 1386

که با اختلاف قرائت هم می خوانند، معمولاً دو تا، سه تا روایت بیشتر نمی توانند بخوانند؛

اما او می توانسته با چهارده روایت قرآن را بخواند، که خیلی عظمت دارد. این آشنایی با قرآن، در غزل حافظ مشهود است، برای کسی که آن را بفهمد. سعدی که خب، واضح است؛ مولوی که آشکار است؛ جامی و صائب هم همین جور. شما دیوان صائب را نگاه کنید، یک معرفت دینی عمیق در آن می بینید. انسان به بیدل که می رسد، به شکل دهشتناکی در شعر او معارف عمیق پیچیده ی دینی را مشاهده می کند. اینها بزرگان ما هستند، اینها ائمه ی شعرند؛ در واقع باید گفت پیامبران شعر فارسی، اینها هستند. اینها برخوردار از معارف بودند. خودتان را برخوردار از معارف کنید. البته راهش آشنایی با قرآن، انس با قرآن، انس با نهج البلاغه، انس با صحیفه ی سجادیه است. خیلی از این تردیدها و نگرانی ها و زنگارهایی که انسان در یک مواردی در دل دارد، با مطالعه ی اینها تبدیل می شود به شفافیت و روشنی؛ انسان می فهمد، راه را می شناسد، کار را می شناسد، هدف را می شناسد.

بیانات در دیدار جمعی از شعرا، 24 مرداد 1390

پروردگارا! ما را با قرآن زنده بدار؛ با قرآن بمیران؛ با قرآن در قیامت محشور کن.

پروردگارا! قول و فعل ما را قرآنی قرار بده.

پروردگارا! دشمنان قرآن، توطئه گران علیه قرآن و کسانی که نمی توانند تداوم حضور قرآن را در جامعه ی اسلامی ببینند، آنها را مغلوب و منکوب بفرما؛ مستکبران را مغلوب کن.

پروردگارا! باران فیض و رحمت خود را بر همه ی بلاد و کشورهای اسلامی فرو بیاور.

پروردگارا! ما را قدردان قرآن و روح قرآنی قرار بده؛ ما را در خدمت قرآن قرار بده.

بیانات در دیدار قاریان شرکت کننده در بیست و سومین مسابقات بین المللی قرآن، 4 مهر 1385

ص: 62

خدای متعال هم این نعمت را به آنها ارزانی داشت. امروز بحمدالله امواج آموزش و تعلیم ِو تعلّم قرآن، بسیاری از نقاط جامعه ی ما را فرا گرفته است و من خوشحالم از این که می بینم جوانان، نوجوانان و کودکان، در راه آموزش قرآن تلاش می کنند.

بیانات در دیدار جمعی از حافظان و قاریان قرآن نونهال و نوجوان کشور، 28 شهریور 1380

ما حیات مجدّد خودش را پیدا کرده است. علاقه مندان به قرآن، متمسّکین به قرآن، کسانی که با قرآن خود را مأنوس می کنند، روزبه روز بحمدالله در جامعه ی ما گسترش پیدا می کنند. اینکه می بینید ما اصرار می ورزیم بر حفظ قرآن، بر تلاوت قرآن، ایراد نکنند که اینها اصل نیست؛ ما هم می دانیم اصل نیست اما اینها وسیله است؛ بدون این وسایل نمی شود به قرآن نزدیک شد. کسی که با معارف قرآن آشنا نیست، در قرآن تدبّر نمی کند، با قرآن مأنوس نیست، چطور می تواند در یک جامعه ای که می خواهد براساس قرآن حرکت کند، راهنمایی بدهد؟ روشنفکرهای ما باید با قرآن آشنا بشوند، جوانان ما باید با قرآن آشنا بشوند، انس با قرآن را زیاد کنند. وقتی این ذهن، ظرف معارف قرآن شد، آن وقت «از کوزه، برون همان تراود که در اوست». وقتی ذهن غنی شد از معارف قرآنی، اثر خودش را در زبان، در عمل، در تصمیم گیری، در تصمیم گیری های کلان، در رفتار نشان خواهد داد؛ این آن هدفی است که باید ما دنبال بکنیم.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در سی و دومین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم، 2 خرداد 1394

را قرآنی کنیم، باید قرآن را باور کنیم؛ قرآن را باور کنیم و وعده ی قرآن را وعده ی صدق و حق بدانیم، همین طور که خود قرآن می فرماید: «وَتَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ صِدْقًا وَعَدْلًا لَا مُبَدِّلَ لِکَلِمَاتِهِ »(1)

همچنانی که باید تعامل مان با شخص خودمان، با افراد خانواده مان، با افراد محیط کارمان، با افراد اجتماعمان، با مسلمین کشورهای دیگر، با قدرت ها، با ملت ها و همه ی این ها باید با نفس و روح قرآنی تنظیم بشود؛ این ها همه اش درست است و به آن اعتقاد داریم؛ احیاء قرآن، عمل به قرآن و گرامیداشت قرآن این است؛ این ها درست- اما این ها معنایش این نیست که ما تلاوت قرآن را دست کم بگیریم. من می خواهم به شما قرآنی ها- که اهل تلاوت، اهل تجوید و اهل لحن و آهنگ و صوت و خواندن قرآنید- این را تأ کید کنم، گاهی شنیده می شود که بعضی می گویند آقا به قرآن باید عمل کرد؛ خوب، این حرف درستی است؛ اما مقصودشان این است که تلاوت قرآن و آرایه های قرآنی را دست کم بگیرند! من با این مخالفم. تلاوت قرآن هم جزو یک مجموعه و منظومه ای است که این ها همه به هم متصل است؛ این هم بایستی مورد توجه قرار بگیرد و گرامی داشته شود. هم باید تلاوت بکنید و هم باید معانی قرآن را بفهمید؛ ا گر معنای قرآن را فهمیدید، می توانید بهتر تلاوت کنید. الان قراء حالا را با قراء بیست سال قبلمان مقایسه کنیم، که این حرکت قرآنی در کشور ما تازه و آرام آرام شروع شده بود؛

بعضی ها خوب هم می خواندند، صداها خوب بود و شیوه های قراء معروف را هم یاد

ص: 67

گرفته بودند و می خواندند؛ اما دلنشین نبود؛ چرا؟ چون از معانی و مفاهیم آیات هیچ سر در نمی آوردند؛ این معلوم بود. اما امروز آن طور نیست؛ امروز جوان های ما این آیاتی را که می خوانند، خود کیفیت خواندنشان، حکایت از این می کند که این ها معنای آیه را ِ می فهمند و به مفهوم آیه توجه دارند.

پس اول باید خوب بخوانید؛ تلاوت را خوب، زیبا و جامع و صحیح بخوانید؛ دوم، معانی و مفاهیم قرآنی را بفهمید، و سوم، قرآن را حفظ کنید. حفظ قرآن خیلی مهم است.

شما جوان ها به این احتیاج دارید و می توانید. وقتی شما حافظ قرآن هستید، این تکرار آیات قرآنی و انس دائمی با قرآن، به شما فرصت می دهد که در قرآن تدبّر کنید. «تدبر در قرآن» با همین طور خواندن و رد شدن به دست نمی آید؛ با یک بار و دوبار خواندن هم حاصل نمی شود؛ با تکرار و انس با آیه ای از قرآن و امکان تدبّر در آن به دست می آید. و چقدر لطایف در قرآن کریم هست که این ها را جز با تدبّر نمی توان فهمید. بنابراین حفظ و فهم معانی قرآن و تلاوت آن لازم است.

بیانات در دیدار قاریان شرکت کننده در بیست و سومین مسابقات بین المللی قرآن، 4 مهر 1385

قرآن را که تلاوت می کنید، هر جایی دستوری است، هدایتی است، نصیحتی است، در درجه ی اول سعی کنید آن را در وجود خودتان، در باطن خودتان، در دل خودتان پایدار کنید و آن را به عمل خودتان نزدیک کنید. هر کدام از ما ا گر در عمل این را متعهد شدیم، جامعه پیش خواهد رفت، جامعه قرآنی خواهد شد.

بحمدالله در جامعه ی ما، در کشور ما، نهضت انس با قرآن، نهضت خوبی شده است.

این مسئله ی حفظ قرآن که ما قبال سفارش کردیم، بحمدالله دارد در میان جوان های ما انتشار پیدا می کند؛ باید هم انتشار پیدا کند؛ باید هم با قرآن آشنا شویم، مأنوس شویم.

وقتی قرآن را حفظ کردید، می توانید معانی قرآن را درست بفهمید؛ انسان وقتی معنای قرآن را فهمید، می تواند در آن تدبّر کند؛ وقتی تدبر کرد، می تواند به معارف عالی دست پیدا کند و رشد پیدا کند. انسان با انس با قرآن، در درون رشد پیدا می کند.

بیانات در دیدار قاریان، 31 تیر 1391

لحاظ هنری و زیبایی در حد اعلاست و همین زیبایی هنری است که در تلاوت ها بیشتر خود را نشان می دهد و هر کسی بهتر تلاوت کند دقایق و ظرایف آیات قرآنی را بیشتر بر مستمعین خود آشکار می کند و سر اقبال ما به تلاوت هم همین است، اما قرآن کتاب زندگی است درس زندگی است. درس است برای فرد و جامعه، درس است برای آحاد مردم و جماعات مردم، برای ملت ها، برای دولت ها، برای سیاست گران، برای همه درس است.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره شانزدهم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 20 آبان 1378

ملکوتی و صحیح و پرجاذبه، این آیات کریمه را تلاوت بکنند، دل مردم با قرآن انس می گیرد و به قرآن نزدیک می شود. مردم ما برای ارتباط با قرآن آماده هستند. مردم ما با مردم کشورهای دیگر اسلامی فرق دارند. مردم ما در راه قرآن صادقانه مجاهدت کردند؛ شوخی نیست. این قدر ما جوان دادیم، این قدر مردم ما رنج و زحمت متحمل شدند.

همه ی اینها در راه قرآن بوده است.

ما از آنهایی نیستیم که قرآن را ادعا بکنیم؛ نه، خدای متعال دانه دانه ی آیات قرآن را در جامعه و در میان مردم ما و در آن امام عظیم الشأن برای ما مجسم کرد. ما این آیات مبارکات را دیدیم و با همه ی وجود لمس کردیم. این کار را مردم ما کردند. مردم ما به قرآن عشق می ورزند. شما کجا در کشورهای اسلامی می بینید که یکی از این آقایان قراء بروند آن جا تلاوت کنند، و این قدر جوان عاشقانه پای تلاوتشان بنشینند؟ این، عشق مردم ماست. حالا آن کس که می خواهد این عشق قرآنی را درست به سمت انس حقیقی با قرآن تلاوت کند، کیست؟ او، شما قاری قرآن هستید.

بیانات در دیدار جمعی از قاریان قرآن، 22 فروردین 1370

تدبر کنید. دشمن نمی خواهد مسلمانان آیات قرآن را مثل علم در دست بگیرند؛ چون قرآن تکلیف ها را معین کرده است؛ تکلیف مسلمانان را، تکلیف جهاد را، تکلیف زندگی اسلامی و مرگ اسلامی را.

ما باید رابطه مان را با قرآن روزبه روز مستحکم تر کنیم. در خانه ها قرآن بخوانید. حتی در هنگام بیکاری، چنانچه مختصر فراغتی پیدا می کنید، خودتان را به قرآن وصل کنید. هر روز مقداری قرآن بخوانید و آن را فرا بگیرید. این روش های تجویدی را فرا بگیرید. از این معلمان و اساتیدی که عمدتاً از کشور مصر آمده اند، هرچه ممکن است، استفاده کنید. این استاد «ابوالعینین شعیشع» که یک پیر قرآن است، بنده از سی سال پیش - شاید هم بیشتر - با صدا و نوارهای ایشان آشنا هستم؛ اینها عمرشان را با قرآن گذرانده اند؛ اینها کسانی هستند که در این رشته ی قرائت و تلاوت قرآن کار کرده اند؛ خوب هم کار کرده اند؛

حایز مراتب خوب هم شده اند. آنچه را که این اساتید قرآن دارند، از آنها فرا بگیرند. البته قرآن یک دریای عمیق و یک بحر واسع است و نهایتی ندارد؛ هرچه پیش بروید - چه در سطح قرآن، چه در اعماق آن - همچنان امکان سیر و پیشرفت و حرکت وجود دارد.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره هشتم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 17 بهمن 1370

خوب، مشوق گرایش عمومی به قرآن با دل ها و جان ها و فکرهاست. این تفنن نیست؛ این یک کار زاید و تشریفاتی نیست. ا گر درست بفهمیم چه کار داریم می کنیم ، این یک حرکت منطقی و قدم استواری است در راه همه گیر شدن فهم و معرفت قرآن. این مطلب را برای این عرض کردیم که شما قرآنیان عزیز -که غالب این جمعیتی که این جا هستید یا همه، جزو علاقه مندان به قرآن یا تلاوت کنندگان به آهنگ های قرآنی هستید و از این

جهت، مخاطب شمایید- این کار را هرچه می توانید پیش ببرید و پایه های محکمی را برای آن فراهم بکنید.

بیانات در دیدار قاریان قرآن کریم در ماه مبارک رمضان ، 25 مهر 1383

و بقیّه ی کسانی که در این راه تلاش می کنند، در واقع این حرکت راهبردی را دارند انجام می دهند و این بسیار مهم است؛ این را باید قدر دانست.

بیانات در محفل انس با قرآن، 8 تیر 1393

می دانیم که تلاوت و ترتیل و حفظ قرآن و صدر اسلام به عنوان وظایفی ارزشمند معمول بوده اند.

سنت تلاوت قرآن که توصیه رهبران اسلامی است، بزرگ ترین سهم را در گسترش فرهنگ قرآنی و آ کنده شدن فضای اجتماعی به معارف این فرهنگ دارا می باشد، قرآن را تلاوت کنند. آهنگ تلاوت قرآن را در فضا سر دهند و قرآن را نه یک بار، نه دو بار که در همه عمر بخوانند. نور قرآن را بدینوسیله در دل خود و در فضای جامعه بپرا کنند.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره اول مسابقات بین المللی قرآن کریم (16 بهمن 1360)

چند زبان بیگانه، بلد نیست یک سطر قرآن را بخواند! شما را به خدا، این در جامعه ی ما طبیعی است، یا تصنعی و تحمیلی؟! طبیعی نیست. مگر این می شود؟ انسان می بیند که کاسب، تاجر، کارگر، دانشجو، حتی طلبه، در صحیح خوانی قرآن کمبود دارند. این، نقص بزرگی است؛ این را باید برطرف کنیم. قبل از انقلاب، کسی از ما توقع نداشت. همان قدر که می توانستیم، در یک گوشه یا در یک مسجد، چهارنفر بچه ی کوچک یا جوان را دور

هم جمع می کردیم که اینها قرآن یاد بگیرند؛ اما امروز چه؟ همت را بر این مسأله بگمارید که تمام مردم بتوانند قرآن را یاد بگیرند. شما آقایانی که قرآن را بحمدالله می خوانید و انصافاً خوب هم می خوانید و دیگر راحت می شود به بعضی از شما برادران، استاد قرآن گفت - یعنی هیچ بحثی در آن نیست - موظف و مسؤولید. شما باید این کار را بکنید. سازمان ها - سازمان تبلیغات و اوقاف و بقیه ی مرا کز - هم باید این کار را انجام دهند. این، مقدمه برای فهم قرآن است. آن وقتی که انس عمومی با قرآن باشد، فهم قرآن ممکن و آسان است.

البته در هر جامعه ای، ا گر ما بخواهیم رسمی را رواج بدهیم (کسانی که در فلسفه ی این خواندن ها و این تشویق ها تردید دارند، این نکته را توجه کنند) باید از آن رسم، نقطه های اوجی در این جامعه داشته باشیم؛ و الاّ این رسم رواج پیدا نخواهد کرد. ممکن نیست شما در جامعه ای بگویید که مثال همه ی مردم باید روزی ده دقیقه نرمش و ورزش کنند؛

اما رسم پهلوانی را در این جامعه به کلی براندازید. این طور نمی شود. مردم ورزش نخواهند

ص: 76

کرد. حرکت عمومی، فقط با استدلال و بیان و اثبات عقلانی که نیست؛ چیزهای دیگری هم در کنارش لازم است. احساسات و تشویق ها و ایجاد شوق به قله ها لازم است. لذا ما باید قله هایی را داشته باشیم، تا همه ی مردم به دامنه ها برسند. پس، ا گر می خواهیم همه ی مردم در قرآن اوج پیدا کنند، باید قله داشته باشیم. قله، یعنی همین شماهایی که امروز در این جا بحمدالله بعضی تلاوت کردید و ا کثراً تلاوت نکردید. من شما آقایان را که در این جا تشریف دارید و تلاوت هم نکردید، می شناسم و غالباً با تلاوت ها و صدای شما آشنا هستم. بحمدالله در جامعه ی ما، نعمت زیاد است.

بیانات در پایان مراسم قرائت قاریان قرآن، 19 فروردین 1369

می گیرد و لحن او تحت تأثیر این خود تأثیری قرار می گیرد و نافذتر و شیرین تر و دلنشین تر می شود؛ عیناً در قرآن خواندن هم همین طور است. بعضی از خواننده های مصری هم که این جهت را بیشتر رعایت می کنند، لحنشان دلپذیرتر و دلنشین تر است. این یک نکته است که باید مورد توجه قرار بگیرد و این، در وقف و ابتدا و مسائلی از این قبیل هم تأثیر می گذارد.

بیانات در دیدار قاریان قرآن کریم در ماه مبارک رمضان ، 25 مهر 1383

پایین آمدن و تغییر صوت و نوع ادا، بایستی خودش را به مخاطب ارائه بدهد؛ البتّه برای کسانی که معنای قرآن را می دانند. پس بنابراین زبان قرآن را باید یاد گرفت. هرچه ممکن است با زبان قرآن بیشتر انس بگیرید. اینهایی که با قرآن انس دارند، خیلی شان عربی هم نخوانده اند، امّا قرآن را وقتی می خوانند، معانی اش را می فهمند. ما زیاد دیده ایم افرادی را که عربی کلاسی و درسی و برنامه ای هم نخوانده اند امّا از بس با قرآن انس پیدا کرده اند و تکرار کرده اند و خوانده اند آیات قرآنی را، وقتی که [قرآن را] باز می کنند و یک آیه ای را می خوانند، معنای آیه را می فهمند. با انس زیاد، معنای آیه را می شود فهمید.

باید ارتباطمان با قرآن زیاد بشود.

بیانات در محفل انس با قرآن کریم 6 خرداد 1396

پدری را احساس می کند که پسر کافرش دارد در مقابلش از بین می رود؛ یعنی هم احساس رأفت به خاطر بُنوّت او، و هم احساس نفرت به خاطر کفر او. او این را با خواندن خودش به انسان القا می کند. این، چیز خیلی مهمی است و آن تأثیر قرآنی را در خواننده مضاعف می کند. شبیه این را - نه به این شدت - من در خواندن شیخ عبدالفتاح دیدم؛ او هم تا حدودی این طور است. مرحوم منشاوی هم جزو آن چهره های برجسته ی قرآنی است.

بیانات در مراسم تودیع قاریان قرآن، 6 اردیبهشت 1370

است که در نظام جمهوری اسلامی مسابقه نسبت به چه اموری انجام می شود.

در هر جامعه ای که قرآن به عنوان دستور زندگی و مقررات بین مردم قرار نگیرد در آنجا قرآن به معنای واقعی مهجور است. البته وجود قرائت قرآن در میان مردم یک کشور نعمت بزرگی است ولی این کافی نیست و استعمارگران برای تحقق این وضع سرمایه گذاری های بسیاری کرده اند. ما با جرأت می توانیم ادعا کنیم که در هیچ جای دنیا احکام قرآن مانند نظام حکومتی ما اعتبار و ضمانت اجرایی ندارد.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره چهارم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 12 فروردین 1365

انبوه انجام گرفته و دارد انجام می گیرد، اما نباید این حرکت هرگز دچار وقفه بشود.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره بیست و سوم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 4 مهر 1385

چیزی داشته باشم که ندارم، ا گر می داشتم حاضر بودم بدهم و حفظ قرآن را در مقابل بگیرم. حفظ قرآن یکی از بزرگ ترین نعمت های الهی است. کسی که قرآن را در ذهن خود دارد همیشه با قرآن همراه است باید به خاطر این نعمت بزرگی که خدا به او داده، خدا را بسیار سپاسگزار باشد.

امروز زمینه آماده است برای نوجوانان و بچه های ما که قرآن را حفظ کنند. این جلسات را گرامی بدارید و این را یک پایگاه و سکوی پرشی قرار بدهید برای رسیدن به سرزمین های دیگر. همانطور که گفتم این تنها یک قدم می باشد، قدم های فراوان دیگری باید در راه زنده کردن و احیای قرآن در جامعه اسلامی برداریم.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره سوم مسابقات بینالمللی قرآن کریم،12 فروردین 1363

قرآن را حفظ کند! می شود حفظ کرد، اما ماندگار نیست؛ از ذهن زائل می شود. ا گر شما در دوره ی جوانی و بخصوص در دوره ی نوجوانی؛ یعنی از سن همین نوجوان هایی که اینجا برای ما تلاوت کردند یا بالاتر از این ها، قرآن را حفظ کنید، این یک سرمایه و ذخیره ای برای شماست. و امکان تدبر در قرآنی که در حفظ انسان هست، بمراتب بیشتر از امکان تدبر برای کسی است که قرآن را حافظ نیست. گاهی انسان یک آیه ای را در قرآن نگاه می کند، مثل اینکه هرگز این آیه را تلاوت نکرده؛ اما کسی که حافظ هست، چنین چیزی برایش پیش نمی آید. امیدواریم خداوند متعال آنچه را که گفتیم و شنیدیم، إن شاء الله در دل هایمان نافذ کند.

بیانات در دیدار قاریان، 22 شهریور 1386

کار لازم است. اصلا بهتر این است که همه ی مردم ما انسشان با قرآن به گونه ای باشد که آیات قرآن به گوششان آشنا باشد؛ وقتی آیه ای را می خوانند، صدر و ذیل و قبل و بعد آیه برایشان آشنا باشد.

بیانات در دیدار قاریان، 27 اسفند 1370

است. بسیار زیباست. واقعاً باید از پدران و مادران این بچه ها تجلیل کرد. بسیار اهمیت دارد که انسان این طور با نوجوان خودش کار کند و او را این گونه بار بیاورد. اینها می ماند.

البته من یک تذکّر هم بدهم: ذهن این بچه ها را با اعداد رایانه ای پر نکنید. ما چه کار داریم که فلان سوره چند حرف دارد؟ روزگاری این گونه مسائل لازم بود. روزگاری که خوف تحریف وجود داشت، لازم بود عدد کلمات و عدد حروف، محفوظ باشد. امروز قرآن، هزاران چاپ شده است. چه کسی جرأت دارد یک حرف از قرآن کم یا زیاد کند؟

این کارها امروز لازم نیست. به جای این کارها، بگویید حفظ کنند که در خواتیم آیات،

ِتعبیرات مثالاً « وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ» چند جا در فلان سوره آمده است. سمیع یا علیم یا قدیر؛ چند تا از اینها با هم آمده است. کدام یک با هم آمده است. اینها خوب است.

اینها را حفظ کنند. اینها در فهم معانی آیات تأثیر می گذارد. ببینند در آیات مثال اول این ِ سوره تا آخر سوره، چند بار کلمه وحی آمده است. مثال در چند آیه به پیامبر اشاره شده است که این قرآن به سوی تو وحی می شود. مثال نکات مکرّر در سوره - هر سوره ای را که می خواهد بخواند- استخراج شود. فرض بفرمایید این آیات مربوط به سوره «فصّلت» است. در این سوره راجع به وحی مکرراً صحبت شده است. نوجوان این نکات را استخراج و حفظ کند. اینها مهّم است. این که چند حرف است یا صفحه چندم است، مهم نیست.

ما که قرآن با چاپ واحد نداریم؛ صدها چاپ قرآن داریم. آغاز یک سوره در این قرآن، صفحه 325 است، اما در قرآن دیگر ممکن است صفحه ی 100 باشد. لذا باید به بچه ها

ص: 87

نکات لازم و مفید که آنها را به فهم مفاهیم قرآن نزدیک می کند، یاد دهید تا مثل نقشی که در سنگ می ماند، تا آخر عمر در ذهنشان بماند و مایه ی برکت شود.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره یازدهم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 14 دی 1373

الهی را برای ما بیان کنند؛ اینها همه لازم است. ا گراینها شد، هرچه زمان به جلو برود، ما به جلو می رویم و توقف دیگر وجود ندارد.

بیانات در دیدار قاریان قرآن، 24 تیر 1389

ص: 90

در آن دوران طاغوت، من در مشهد جلسات تفسیر و درس قرآن داشتم؛ به جوانانی که می آمدند، می گفتم که هر کدام از شماها یک نسخه ی قرآن در جیب بغلتان داشته باشید؛ ا گر در جایی منتظر کاری می ایستید و فراغتی پیدا می کنید - یک دقیقه، دو دقیقه، پنج دقیقه، نیم ساعت - قرآن را باز کنید و به تلاوت آن مشغول شوید، تا با این کتاب انس پیدا کنید. تعدادی که این طور عمل کرده بودند، هرچند بسیار اندک بودند، لیکن احساس می کردم که اینها با این که غالباً هم عربی نمی دانستند، اما از لحاظ فهم معارف اسلامی، از دیگران برجسته تر بودند و به طور ممتازی با آنها تفاوت داشتند.

بیانات در دیدار قاریان مصری، 3 بهمن 1370

معتقد به اسلام هستند، احدی از آحاد مردم - غیر از اطفال بسیار کوچک- باشند که نتوانند قرآن را بخوانند؛ چه رسد به این که در نظامی ، مردم بر پایه اسلام زندگی کنند.

این دوری ما از قرآن را رژیم کافر ملحد معاند پهلوی به وجود آورد. لذا وقتی که من می گویم ا گر ما پنجاه میلیون نفر هستیم - غیر از چند میلیون بچه های کوچک زیر پنج سال- بقیه باید بتوانند قرآن را از رو تلاوت کنند، شما تعجب می کنید؛ در حالی که تعجب ندارد.

مگر این طوری نبود؟ قبل از دوران رژیم گذشته، تقریبا این گونه بود. بی سوادها ا کثریت قاطع بودند، اما غالب آنها قرآن را بلد بودند. شما جوانان ندیده اید، ولی من و کسانی که در سنین من هستند، به تکرار و تکرار، کسانی را دیده ایم که سواد روخوانی نداشتند و حروف فارسی را نمی شناختند؛ لیکن می توانستند قرآن را از رو بخوانند.

بیانات در مراسم قرائت قاریان قرآن، 19 فروردین 1369

حوزه به او قرآن نخواهد داد و ظواهر و متن و آموزش های ابتدایی قرآن را فرا نخواهد گرفت. هر چند معارف و فقهی را که می خواند، بالاخره فقه قرآن و محصول قرآن است؛

اما متن قرآن و خواندن آن در برنامه ها نیست.

بیانات در دیدار مدرسان و مسئولان دبیرستان علوم و معارف اسلامی شهید مطهری، 27 اسفند 1368

بچه ای که به دبستان و دبیرستان می رفت، نُت موسیقی را یاد می گرفت، اما متن قرآن کریم را نمی آموخت! بنابراین، ما را جدا کردند و از قرآن دور نگهداشتند.

من پیش از انقلاب، وقتی به وضع قرآن در جامعه خودمان نگاه می کردم و جوان هایی را که با این استعداد و شوق و علاقه، از قرآن دور می ماندند، می دیدم، چه خون دلی می خوردم. خدا را شکر می کنیم - هرچند از ادای این شکر عاجزیم - که با پیروزی انقلاب، ما را به قرآن برگرداند و با قرآن آشنا کرد و راه قرآن را به روی ما باز کرد.

بیانات در دیدار قاریان چهل کشور جهان و جمعی از روشن ضمیران، در سالروز بعثت رسول ا کرم(صلّی الله علیه و آله وسلّم )، 4اسفند 1368

روشنفکرهای آنها را، تحصیل کرده های دانشگاهی شان را که در مناصب گونا گون دولتی هم هستند، وقتی ملاقات می کند، می بیند این ها از آیات قرآن به صورت تمثیل، به عنوان شاهد، به عنوان مؤید، استدلال، در کلمات خودشان استفاده می کنند؛ چیزی که در بین مجموعه ی روشنفکران قدیمی ما وجود نداشت، ولی در بین نسل جوان ما چرا. این به خاطر همان دور ماندن از قرآن بود، که ما دور مانده بودیم. حالا در آن کشورها کیفیت تعلیم و تربیت چه جور بود، آن یک بحث دیگر است. در کشورهای عربی بخصوص این چیز رایجی بود؛ الان هم هست. ما از اول انقلاب با این پدیده برخورد می کردیم. این سیاستمداران و دولتمردان کشورهای عربی که همیشه هم ما به دوری اینها از مبانی قرآنی در عمل، اعتراض داشتیم و داریم و اعتراض بحق هم بود، اما قرآن در ذهن و زبان اینها حضور داشت. همیشه ما تأسف می خوردیم که ما چرا اینجوری نیستیم. مثل اینکه حالا ا گر من بخواهم تشبیه بکنم، افراد با ذوق ایرانی در خالال صحبتشان ممکن است جملاتی از گلستان سعدی، از شعر حافظ، جملاتی از فلان نویسنده ی معروف بیاورند، آنها از قرآن همین جور استفاده هایی می کردند؛ اما در کشور ما چنین چیزی نبود. ما از قرآن به خاطر نوع تربیتی که قبل از انقلاب وجود داشت، فاصله گرفته بودیم.

ما حالا می خواهیم این را جبران بکنیم و برای این، حقا و انصافا کار زیادی از اول انقلاب انجام گرفته، که نتیجه اش را هم داریم مشاهده می کنیم؛ لکن این آغاز کار است؛ آغاز راه

ص: 97

است. با قرآن باید عجین شد؛ مفاهیم قرآنی مفاهیمی است برای زندگی؛ فقط معلومات نیست. گاهی انسان معلومات قرآنی اش خوب است، اما از قرآن در زندگی او هیچ اثری نیست!

بعضی از خانم ها هم در اینجا اشاره کردند، گفتند. ما باید تلاشمان این باشد که قرآن در زندگی ما تجسم پیدا کند. همان طورکه از یکی از زوجات مکرمه ی پیغمبر ا کرم(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) وقتی درباره ی اخلاق پیغمبر پرسیدند، ایشان در جواب گفتند که: «کان خُلقهُ القرآن؛ اخلاق او قرآن بود»، یعنی قرآن مجسم بود. این باید در جامعه ی ما تحقق پیدا کند.

بیانات در دیدار جمعی از بانوان قرآن پژوه کشور، 28 مهر 1388

فی هدی، أو نقصان من عمی»؛ وقتی از کنار قرآن بلند می شوید، چیزی بر شما افزوده شده است، و آن هدایت است؛ و چیزی از شما کم شده است، و آن کوری و جهالت است.

می خواستند این هدایت را از ما بگیرند. کار به جایی رسید که نسل پرورش یافته ی دوران ستمشاهی اخیر - یعنی این بیست سال قبل از پیروزی انقلاب - در مدارس با قرآن آشنا نشده بود؛ حالا ا گر شانسش می گرفت و در جایی دوره ی قرآنی، استاد قرآنی، پدر مهربانی، مادر قرآن خوانی گیرش می آمد، فبها و نعمة، و الاّ قرآنی وجود نداشت! انقلاب آمد و قرآن را با جان مردم آمیخت.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره هشتم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 17 بهمن 1370

بود. وقتی قرآن وارد جامعه می شود، حضور قرآن، حلاوت خود را به کام ها می چشاند.

امروز قرآن در کشور ما سیطره دارد.

بیانات در مراسم اختتامیه ی مسابقات قرآن، 1 آذر 1377

مجسم می کنند. این خواندن خوب - که ما این همه تشویق م ی کنیم-مفاهیم را ما مشخص می کند. شما ببینید این استاد محترم میهمان ما آقای شیخ احمد محمد عامر، امروز چه خوب قرآن خواند. قرآن خواندن خوب، که با صوت خوب و با نغمه ی خوب و با توجه به معانی انجام بگیرد، مفاهیم قرآن را جلوی انسان مجسم می کند؛ انسان را به عمل نزدیک می کند؛ انسان را با معرفت قرآنی نزدیک می کند. بحمدالله جوان های ما خوب پیش رفتند، خدا را شکر می کنیم؛ این از برکت انقلاب است.

یک روز در کشور ما قرآن خوانی مهجور بود؛ گوشه ای در تهران یا در مشهد، کسی مثل آقای مولایی پیدا شود که عاشق قرآن باشد و زحمت بکشد و جلسه پشت جلسه برگزار کند، تا در طی سال های متمادی تعدادی شا گرد را تربیت کند؛ آن وقت ها این طوری بود؛ این افراد در غربت بودند ... جلوی چشم و در تلویزیون نبودند. قرآن در جامعه ما در حکومت طاغوت محکوم بود. ما خدا را بر حکومت اسلامی و بر حا کمیت اسلام شکر می کنیم که امروز قرآن مایه ی افتخار در کشور ماست و قرآن خوانی برای کشور ما مایه ی آبروست؛ این از موهبت های اسلام است؛ این را نظام اسلامی به ما داد؛ این هدیه ی الهی

به ما بود که قرآن در زندگی، در جان، در روح و در زبان ما وارد شد.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره پانزدهم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 26 شهریور 1383

ص: 102

این جلسات مایه ی اُنس با قرآن است. این اُنس با قرآن منافع زیادی دارد، فواید زیادی دارد؛ همان آشنایی با آن معارف را ان شاءالله به ما خواهد داد.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات بین المللی قرآن، 7 اردیبهشت 1396

می دهند؛ قرآن را فرامی گیرند، تلاوت قرآن را می آزمایند، قرآن را حفظ می کنند. اینها البته هدف های برتر و نهایی نیست، هدف نهایی فهم قرآن و عمل به قرآن است؛ امّا اینها قدم های لازم ابتدایی است.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات بین المللی قرآن کریم، 13 خرداد 1393

می شود. واقعاً انسان نمی داند چطور خدا را شکر کند که کشور دورافتاده ی از قرآن و تلاوت قرآن و انس با قرآن در دوران طاغوت، امروز اینجور آمیخته باشد با آیات کریمه ی الهی. انسان می بیند جوان هایی را، نوجوان هایی را که آنجا نشسته اند و یک ساعت تلاوت می کنند؛ چه تلاوت شیوایی؛ صحیح، دقیق، متوجه به معنا، و مردم هم گوش می کنند. ا گر در سطح کشور انسان ملاحظه کند، می توان گفت این انس با قرآن و تلاوت قرآن در ماه مبارک رمضان، اعداد میلیونی دارد.

بیانات در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری، 17 شهریور 1390

ستمگر و افزون طلب در مقابل چشم ماست و صف آرایی های آن ها را مشاهده می کنیم- توطئه ها و نقشه های آن ها و نوع فریب افکار عمومی یا فریب بعضی ذهن های آلوده ی برخی از خواص- برای ما آشکار می شود که عمق معنای آیه ی قرآن چیست و به کجا اشاره می کند و چه آسیب هایی را برای ذهن خوانندگان و متدبّران در قرآن مجسم می کند.

قدر این را باید دانست.

بیانات در دیدار جمعی از حافظان و قاریان قرآن نونهال و نوجوان کشور، 28 شهریور 1380

و ظواهر قرآن است. عامه ی مردم باید با قرآن انس بگیرند. این انس، حرکت به سمت مفاهیم قرآن را تضمین می کند.

بیانات در دیدار شیخ راغب مصطفی غلوش و شیخ محمّد بسیونی، 20 بهمن 1368

می کند. آرزوهایی که داشتیم برای اینکه تالیان قرآن و قاریان قرآن که این کارها را انجام بدهند، این جوری بخوانند، این جوری تدبّر کنند، این جوری بفهمند آیه را، این جوری القاء کنند آیه را -اینها آرزوهایی بود که همیشه داشتیم- بحمدالله یکی یکی این آرزوها دارد برآورده می شود؛ اساتید خوب، خوانندگان خوب، جوانان خوب، نوجوانان خوب؛ ّخدا را شکر؛ ولی این اوّل کار است.

بیانات در محفل انس با قرآن کریم 6 خرداد 1396

که خدای متعال مرده را این جوری زنده می کند. خب ما به چشم خودمان دیدیم؛ ما به چشم خودمان دیدیم که یک ملّتی با دست خالی در جنگ تحمیلی پیروز شد؛ یک ملّتی با تازه کار بودن در مسائل سیاسی و بین المللی، بر توطئه های دشمنان پیروز شد؛ یک ملّتی با اینکه در مقابلش یک جبهه ی قدرتمند مادّ ی شکل گرفته که از پشت خنجر می زنند، از جلو شمشیر می کشند، هیاهو می کنند، عربده می کشند، فلان می کنند، چهل سال است علیه ما دارند مرتب توطئه می کنند، چهل سال هم هست مرتّب توطئه هایشان خنثی می شود؛ اینها را مگر نمی بینیم؟ اینها همان تجربه های ما است؛ این تجربه ها را در نظر بگیریم و بدانیم که راه پیشرفت قوی، قدرتمندانه، با عزّت و موفق عبارت است

از ارتباط با قرآن؛ مادر همه ی این خیرات، این کتاب عزیز الهی است که الحمدالله شما با آن آشنا هستید، با آن اُنس دارید، کسانی از شما آن را حافظند، کسانی تالی و قاریند، کسانی مستمعند، کسانی استادند. [پس] اصل کار، این قرآن است.

بیانات در محفل انس با قرآن کریم 6 خرداد 1396

در درون مستحکم بود؛ این استحکام درونی به برکت انس با قرآن حاصل می شود. انس با قرآن ایمان را تقویت می کند، توکّل به خدا را زیاد می کند، اعتماد به وعده ی الهی را زیاد می کند، ترس و خوف از مشکلات مادی را در انسان کم می کند، انسان ها را تقویت روحی می کند، اعتماد به نفس می دهد، راه های تقرّب به خدا را برای انسان روشن می کند. فواید و منافع انس با قرآن در این بخش اینها است.

بیانات در محفل انس با قرآن، 8 تیر 1393

را باز کند و بخواند. بنابراین، همه باید بتوانند قرآن را بخوانند. البته، این قدم اول است.

کار دوم، رفتن به سمت فهم قرآن است. قرآن باید ترجمه بشود. ما تا امروز، ترجمه خوب کم داشته ایم و از این جهت فقیریم. بعضی از ترجمه هایی که در دسترس می باشد، بهتر است که اصلاً نباشد؛ زیرا مورد اعتماد نیست! البته، بعضی بهتر است و بعضی هم نسبتاً خوب می باشد که اخیراً در دسترس قرار گرفته است.

بیانات در دیدار قاریان چهل کشور جهان و جمعی از روشن ضمیران در سالروز بعثت رسول اکرم(صلّی الله علیه و آله وسلّم )، 4 اسفند 1368

و استثنایی، زمام زندگی میلیون ها انسان را به دست گرفته است.

پس، امروز فرصتی تاریخی و استثنایی است؛ برای اینکه قرآن در هدایت فکر و عمل انسان ها، قدرت و چیرگی خود را نشان دهد. اما این متوقف است بر اینکه ما خود، به چشمه ی جوشان معارف و هدایت قرآن دست یابیم، قرآن را بفهمیم، در آن تدبر کنیم، آن را محور بحث و فحص سازیم و در اعماق آن غور کنیم. واقعیت تلخ این است که قرآن هنوز در جامعه ی ما، یک امر عمومی نشده است. همه به قرآن عشق می ورزند و احترام می کنند؛ اما عده ی کمی همواره آن را تلاوت و عده ی کمتری در آن تدبر می کنند. برای رفع این نقیصه که کاری ممکن و روان است، در گام اول باید جوانان و نوجوانان را با متن و ترجمه ی قرآن آشنا کرد و از شربت گوارا و حیات بخش قرآن، به ذائقه ی آنان چیزی چشانید ... و این، همان کاری است که شما اینک آغازکننده ی آن خواهید شد.

شما را به ادامه ی این راه و تقویت و پیگیری روز به روز آن، دعوت و توصیه می کنم و از خدا برای شما توفیق و هدایت و کمک می طلبم.

پیام به گردهمایی توجیهی دبیران قرآن اول دبیرستان، 20 مهر 1368

کفر و ظلمات بستیزند. همین معارف است که ملت بزرگ ما را وادار کرد و مجهز نمود که با دنیای مدرن مظلم جاهلیت - جاهلیت مدرن و جاهلیت قرن بیستم - مقابله کند. امیدواریم که ملت ما روزبه روز به قرآن و حقایق قرآنی نزدیکتر بشوند.

خطبه های نماز جمعه ی تهران، 10 فروردین 1369

نکته ای که بنده می خواهم روی آن تأ کید بکنم، این است که همه - چه افراد سابقه دار، چه افراد متوسط، و چه افراد تازه کار و تازه وارد میدان شده - باید احساس کنند این جایی که هستند، بالاترین نیست، جاهای بالاتری هم وجود دارد؛ باید سعی کنند آنجاها را تصرف و قبضه کنند، بنابراین رشد باید متوقف نشود.

بنده اعتقاد قاطعم این است که ما ا گر بخواهیم قرآن در ذهنیت و فضای جامعه جا بیفتد، باید تلاوتگر قرآن زیاد داشته باشیم؛ به این خاطر ما دنبال تلاوت قرآن هستیم.

این آهنگ های قرآنی دل ها را متوجه قرآن می کند؛ صداهای خوش را باید در این چیزها استخدام کرد. هیچ مضمونی از مضمون کلام خدا شایسته تر نیست، برای این که در صدای خوشی جا بگیرد و صدای خوش حامل این کلام و بیان بشود؛ این از هر شعر و سخن ادیبانه ای بالاتر است.

بیانات در مراسم قرائت قاریان قرآن در ماه مبارک، 27 اسفند 1370

عظیم جوان ها به سمت قرآن، این خبرها نبود؛ این شوق به خواندن قرآن و تلاوت قرآن، این تربیت انبوه خوانندگان متبحر در تلاوت قرآن، این حرف ها وجود نداشت؛ حفظ وجود نداشت. وقتی این جوان ها که حافظ قرآنند، می آیند قرآن را از حفظ می خوانند، بنده از اعماق دل خدا را شکر می کنم. اینها به برکت انقلاب بود، به برکت اسلام بود؛ اینها را قدر بدانید.

هرچه ما به قرآن نزدیکتر شویم، دو اتفاق می افتد: یک اتفاق اینکه ما قوی تر می شویم؛ اتفاق دوم اینکه دشمنان بین المللی ما، علیه ما بیشتر بسیج می شوند؛ خوب، بشوند.

هرچه به سمت قرآن برویم، هرچه به قرآن نزدیکتر شویم، دشمنان بشریت بیشتر خشمگین می شوند؛ تهمت می زنند، دروغ می گویند، شایعه درست می کنند، فشار اقتصادی می آورند، فشار سیاسی می آورند، انواع و اقسام خباثت ها و ملعنت ها را با ملت ما می کنند - کمااینکه می بینید دارند می کنند - اما در مقابل، توان ما، قدرت تحمل ما، قدرت تأثیرگذاری ما روزبه روز بیشتر خواهد شد، مضاعف خواهد شد؛ کمااینکه می بینید شده.

بیانات در دیدار قاریان قرآن، 24 تیر 1389

فرض بفرمایید مثلاً :«وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا »(1) ، یک تعلیم قرآنی است دیگر؛ بارها هم تکرار کرده ایم، هی هم می خوانیم. وقتی که این آیه ی شریفه به عنوان الهام الهی، بر دل ما نازل شد - دل جذب کند، هضم کند، بگیرد، دل به شکل این آیه صیرورت پیدا کند، دل ما و جان ما در قالب این آیه قرار بگیرد - آن وقت مسئله ی وحدت برای ما یک مسئله ی اساسی خواهد شد و برای خاطر اغراض و مقاصد شخصی، وحدت های عظیم ملی را به هم نمی زنیم؛ ببینید، این اثرش اینجا ظاهر می شود.

بیانات در جمع قاریان قرآن در روز اول ماه رمضان، 31 مرداد 1388

نظام جمهوری اسلامی مترتّب شده، بر همین اقل قلیل مترتّب شده است. ا گر ملت ایران توانستند بت استبداد را در این کشور بشکنند و فرو بریزند، ا گر ملت ایران این جرئت و دلیری را پیدا کردند که احساس کنند می توانند حرف زور را از هیچ کس در دنیا نپذیرند و زیر بار آن نروند، اگر می بینید جوان های ما در میدان های علمی و عرصه های علمی به پیش می تازند و با یک تصاعد هندسی همین طور جلو و پیش می روند - خوشبختانه روزبه روز

دامنه ی پیشرفت علمی در کشور ما گسترده تر می شود - و ا گر می بینید نشانه هایی از اجرای عدالت در کشور ما هست - که البته عرض کردم فقط نشانه هایی از اجرای عدالت هست، تا اجرای عدالت به معنای کامل هنوز فاصله داریم - ا گر اینها را مشاهده می کنید و خلاصه اگر می بینید در جامعه و کشور ما، معروف اسلامی، معروف و منکر اسلامی، منکر است، این به برکت همین اقل قلیل اسلامی است که ما در جامعه مان داریم. هر چه ما

بتوانیم دامنه ی معرفت اسلامی، روحیه ی اسلامی و فهم اسلامی را توسعه بدهیم، این دستاوردها بیشتر و بیشتر و بیشتر خواهد شد و برای کشورهای دیگر هم الگو خواهد شد.

بیانات در دیدار قاریان شرکت کننده در بیست و سومین مسابقات بین المللی قرآن، 4 مهر 1385

که می شناسیم، فاصله دارند این را عرض بکنیم. البته قراء ما از قراء بسیاری از کشورها بهترند، از بعضی قراء معروف هم بهترند، اما تا سطح قراء درجه یک فاصله زیادی دارند.

آنهایی که اهل تلاوتند، می دانند که مراد من از قراء درجه یک کیست و تصدیق می کنند.

نمی خواهم من اسم بیاورم. باید سطحتان را به آنها و از آنها بالاتر برسانید. شما جوانید، انقلابی هستید، محیط، محیط قرآن است، همه عوامل آماده است. معطلی ندارید،

بنابراین متوقف نشوید، پیش بروید، پیش بروید، صوت را، معنا را، لحن را، هنر خوب خواندن را، که او غیر از همه اینها یک چیز جدا گانه است. آنهایی که حافظ قرآنند سعی کنند حفظ را نگه دارند. حفظ زائل می شود. سعی کنید که زائل نشود.

نعمت خیلی بزرگ و مغتنمی است. آنهایی که قاری قرآنند سعی کنند حافظ قرآن هم بشوند. خوش صوت های قاری، حافظ قرآن هم باشند که این ان شاءالله آنها را کامل تر خواهد کرد، به تلاوت آنها هم کمک خواهد کرد. کشور بحمدالله امروز متکی به معارف قرآن است. آن روزی که این معارف در سطح همه مردم رواج پیدا بکند و مستقیم از خود قرآن آن را بگیرند، آن روز، روزی است که این ملت و این کشور برای همیشه شکست ناپذیر خواهد شد. ما دنبال این هستیم.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره دوازدهم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 4 دی 1374

ص: 124

ص: 126

کنج و زوایا نیست؛ قرآن برای عمل است؛ قرآن برای شناخت و معرفت است؛ قرآن برای این است که جامعه ی اسلامی تکلیف خود را بفهمد؛ وظیفه ی خود را بفهمد؛ از حیرت نجات پیدا کند؛ از ظلمات نجات پیدا کند. جلسه ی قرآن، تلاوت قرآن و صوت قرآن، مقدّمه برای معرفت مفاهیم قرآنی است. عیب بزرگ کار ما مسلمان ها، ما امت اسلامی این جاست که دم از قرآن می زنیم، اما به قرآن عمل نمی کنیم؛ دم از محبّت خدا می زنیم، اما از دین خدا پیروی نمی کنیم. «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ »(1) . ا گر کسی خدا را دوست می دارد، دلیل صدق او تبعیّت از پیغمبر است؛ تبعیت از قرآن است.

بیانات در مراسم اختتامیه مسابقات حفظ و قرائت قرآن کریم ، 9 آبان 1379

می شود. انسان ها ا گر در پی ارتباط با خدای متعال و صفای معنوی و روحی و آشنایی با مقام قرب الهی هستند، راهش قرآن است.

ضعف ما امت مسلمان، عقب ماندگی ما، کج رفتاری های ما، کج تابی های ما در مسائل اخلاقی و زندگی، همه ی اینها ناشی از دوری از قرآن است. ملت های مسلمان بر اثر حا کمیت طغیانگران و طاغوت ها - که قرآن مخاطبان خود را این همه از طاغوت ها برحذر داشته است - خونشان مکیده شد؛ نه فقط خون اقتصادی شان، نه فقط منابع حیاتی و معادن زیرزمینی و نفت و امثال اینها، بلکه روحیه ی ایستادگی شان، مقاومتشان، طلب علو و عزّت در دنیا هم از ملت های مسلمان گرفته شد. ملت های مسلمان به فرهنگ خودشان پشت کردند، فرهنگ مادی گری را پذیرفتند. با اینکه بظاهر ما کلمه ی «لااله الاّلله » گفتیم، در طول زمان مسلمان بودیم، اما فرهنگ غرب و معارف غرب در دل های ماها اثر کرد و ماها را از حقایق دور کرد. آن وقت نه فقط اقتصادمان را، عزّت دنیوی مان را از دست دادیم، بلکه اخلاق و معالم اخلاقی مان را هم از دست دادیم. ما ا گر دچار تنبلی هستیم، ا گر دچار ضعف و سستی هستیم، ا گر دل های ما با یکدیگر مأنوس نیست، ا گر در میان ما بدخواهی وجود دارد، اینها از آثار فرهنگ تزریقاتی تحمیلی ضد اسلامی و غیر اسلامی است.

بیانات در دیدار قاریان و حافظان و اساتید قرآنی، 11 مرداد 1390

ص: 130

فوائد اجتماعی، سعادت اجتماعی، عزت اجتماعی، استقلال و آزادی عمومی هم در آن تأمین است. قرآن اینها را به ما وعده داده است. وقتی قرآن می گوید: « فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً »، یعنی همه ی اینها؛ یعنی آن زندگی ای که در آن عزت هست، امنیت هست، رفاه هست، استقلال هست، علم هست، پیشرفت هست، اخلاق هست، حلم هست، گذشت هست. ما با اینها فاصله داریم؛ باید به اینها برسیم. انس با قرآن، آشنایی با قرآن، ما را نزدیک می کند. این جلسات قرآنی، این دوره های قرآنی، این مسابقات قرآنی، اینی که ما به تربیت قرّاء و حفّاظ دل بستیم، به خاطر این است؛ اینها همه اش مقدمه است؛ ولی مقدمات لازمی است.

بیانات در دیدار قاریان قرآن، 24 تیر 1389

مقابل هویّت کفر خودش را نشان خواهد داد. معنای اینکه ما می گوییم [ا گر] به قرآن عمل کنیم، زندگی درست خواهد شد، این است. معارف قرآنی وجود دارد، این معارف باید تبدیل بشود به گفتمان های عمومی در بین مردم؛ آن قدر تکرار بشود، آن قدر کار بشود، آن قدر درباره اش تحقیق بشود، آن قدر بنویسند، آن قدر شعرا و ادبا و هنرمندان درباره ی آن کار هنری بکنند که اینها بشود جزو واضحات و بینّات جامعه ی اسلامی؛

البتّه این نشدنی نیست، دور از دسترس هم نیست، خیال نکنند که حالا این کارها را ا گر بخواهیم بکنیم، صد سال طول می کشد؛ نه، ا گر اهل دل و اهل دین همت بکنند، این کارها خیلی زود تحقق پیدا می کند؛ باید این جور دنبال قرآن رفت.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات بین المللی قرآن، 7 اردیبهشت 1396

مسئله ی فلسطین را به فراموشی بسپرند، غصب یک کشور اسلامی را به فراموشی بسپرند؛

هدف ها اینها است. ا گر ما به قرآن و به هدایت قرآن تمسّک کردیم، خواهیم توانست بر این توطئه ها فائق بیاییم؛ ا گر به این مجاهدت ادامه دادیم، حتما پیروزی متعلق به ما خواهد بود. باید متمسّک به قرآن شد؛ دنیای اسلام احتیاج دارد به اینکه به حبل الله تمسّک کند، خود را محکم کند، ایستادگی خود را تضمین کند؛ امروز این احتیاج دنیای اسلام است.

ما نباید ضعیف باشیم، ما باید قوی باشیم. قوت فقط به سلاح نیست، قوت فقط به ّپول نیست؛ مبنای اصلی قوت، ایمان به خدا و پایداری است. خدای متعال [می فرماید]:

« فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَی لَا انْفِصَامَ لَهَا »(1) ؛ ا گر ایمان به خدا بود و ا گر کفر به طاغوت بود، این تمسک به عروه ی وثقی است، این مایه ی قدرت است، مایه ی اقتدار است. در دنیای اسلام، این را ما باید ترویج کنیم؛ این را باید بخواهیم.

متأسفانه در دنیای اسلام کسانی هستند که به جای تمسّک به قرآن، تمسّک به طاغوت می کنند؛ آنهایی که سیاست های آمریکا را در این منطقه اجرا می کنند و برطبق میل و نظر و سیاست های آمریکا -که طاغوت اعظم آمریکا است، شیطان ا کبر آمریکا است- عمل ّمی کنند، متمسّک به طاغوتند، کفر به طاغوت ندارند. شرط اول:« فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِنْ بِاللَّهِ » کفر به طاغوت باید [باشد].

بیانات در دیدار قاریان و حافظان برتر مسابقات بین المللی قرآن کریم، 29 اردیبهشت 1395

ص: 134

دست خبیث سرویس های امنیتی و جاسوسی رژیم های دشمن اسلام در ایجاد این جور قضایا و این جور بلواها برای مسلمان ها - حالا یا مستقیم یا غیر مستقیم - نقش حتمی دارند؛ آنها هستند که دارند صحنه گردانی می کنند، کما اینکه انسان مشاهده می کند؛ نشانه ها و دالیل آنها هم آشکار است. ا گر امّت اسلامی با معارف قرآن انس داشته باشد،

بیشتر آشنا باشد، این جور حوادث کمتر پیش می آید. ارتباط و اتّصال دل ها به خدا مانع می شود از اینکه دل ها به راه خدا خیانت کنند؛ که امیدواریم این پیش بیاید.

بیانات در محفل انس با قرآن، 8 تیر 1393

از گذشته پیچیده تر است؛ این را باید همه در دنیای اسلام بفهمند. ما را به جان هم می اندازند، برادران را در مقابل هم قرار می دهند؛ سیاست دشمنان اسلام این است که در کشورهای اسلامی در میان جوامع اسلامی و در امّت اسلامی برادرکشی و جنگ داخلی را به نیابت از خودشان به راه بیندازند؛ خودشان کنار بنشینند و شاهد این باشند که ما به جان هم افتادیم. خب، اینجا باید دشمن را شناخت، باید توطئه ی دشمن را فهمید، این کمبود دنیای اسلام است. در میان امّت اسلامی کسانی هستند که برای مقابله ی با برادران مسلمان خودشان با دشمنان اسلام دست به دست می دهند؛ امروز ما این را داریم؛ به شیطان نزدیک می شوند برای اینکه با برادران مسلمان خودشان بجنگند و مبارزه کنند و مقابله کنند؛ امروز کسانی هستند که حاضرند با رژیم صهیونیستی همکاری اسلام َکنند، برای اینکه برادر مسلمان خودشان را به خا ک بیندازند.« إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّیَاطِینَ أَوْلِیَاءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ »(1)؛ ِ با شیطان می سازند، دست به دست هم می دهند و گمان باطلشان این است که در راه هدایت دارند قدم برمی دارند. اینها معیارهای قرآنی است، اینها معیارهای روشنی است که قرآن در اختیار ما قرار می دهد،اینها را باید بفهمیم؛ کی می توانیم بفهمیم؟ وقتی با قرآن انس داشته باشیم، وقتی دل خودمان را به روی قرآن باز کنیم.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات بین المللی قرآن کریم، 13 خرداد 1393

ص: 137

را بیدار کند، اینها باید چهره ی رؤسا و حا کمان بااخلاص را از حا کمان دست نشانده ی دشمنان ممتاز کند. اینجا صحنه ی امتحان است.

امروز هر حنجره ای که به وحدت دنیای اسلام دعوت کند، حنجره ی الهی است، ناطق من اهل است. هر حنجره ای و زبانی که ملت های مسلمان را، مذاهب اسلامی را، طوایف گونا گون اسلامی را به دشمنی با یکدیگر تحریک کند و عصبیت ها را علیه یکدیگر تحریک ّکند، ناطق من الشیطان است. «من اصغی الی ناطق فقد عبده فان کان الناطق عن الله فقد عبد الله و ان کان الناطق ینطق عن لسان ابلیس فقد عبد ابلیس» (1). آنهایی که از زبان ابلیس حرف می زنند، خودشان و مستمعین خودشان را به طرف جهنم می برند؛ َخودشان را هم دچار هلاکت می کنند.«أَلَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ کُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ .«جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَهَا وَبِئْسَ الْقَرَارُ »(2)«یَقْدُمُ قَوْمَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ »(3) که درباره ی فرعون است.

کسانی که امروز دنیای اسلام را از اتحاد و یکپارچگی دور می کنند - در حالی که احتیاج به یکپارچگی، امروز بیشتر از همیشه است - اینها به نفع شیاطین کار می کنند، به نفع ابلیس ها کار می کنند. امروز می بینید دنیای غرب، دستگاه استعمار، گردانندگان

ص: 139

کمپانی های نفتی و تجاری بزرگ دنیا، این کارتل ها و تراست ها، همه دارند پول خر ج میکنند، نقشه ریزی می کنند برای اسلام ستیزی. قرآن را آتش می زنند، نام مبارک پیغمبر را مورد اهانت قرار می دهند، کاریکاتور درست می کنند، کتاب می نویسند، در پایتخت های بزرگ اروپا علیه مسلمان ها هیجانات قومی درست می کنند - می بینید دیگر؛ اینها چیزهای روشن و واضحی است - اینها معنایش چیست؟ معنایش اسلام ستیزی است.

امروز دشمنان غربی، علیه اسلام و مسلمانان، شمشیر را از رو بسته اند. خب، اینجا تکلیف مسلمان ها چیست؟ مسلمان ها باید به عناصر قدرت خودشان برگردند؛ مسلمان ها باید در درون خودشان عوامل اقتدار و توانایی را روزبه روز افزایش دهند. یکی از مهم ترین عوامل اقتدار، همین اتحاد و اتفاق است. این برای ما درس است، برای ملت های مسلمان درس است.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات بین المللی قرآن کریم، 18 خرداد 1392

«یُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِینَ آمَنُوا »(1) ؛ آنها با خدا هم خدعه می کنند، با بندگان خدا هم خدعه می کنند _ آن ها می گویند ما طرفدار اسلامیم، اما درست به همان نقطه ای که اسلام از ما می خواهد، به آن نقطه حمله می کنند.

امروز شما می بینید در بعضی از کشورهای اسلامی، طرح مسئله ی جهاد جرم است؛ در کتاب درسی نباید مسئله ی جهاد مطر ح بشود، در گفتگوهای کسانی که به نحوی با دستگاه های دولتی مرتبطند، اسم جهاد و اسم شهادت نباید مطرح بشود. به این چیزها و به عمل ما حمله می کنند. اتحاد اسلامی را ضربه می زنند، دل ها را نسبت به یکدیگر بدبین می کنند، مسئله ی سنی و شیعه، مسئله ی فرق گونا گون بین شیعیان، مسئله ی ِفرق گونا گون بین اهل تسنن؛ اینها موضوع کارهای دشمنان اسلام است. نمی گوید من اسلام با قرآن مخالفم، اما با آنچه که محور تربیت و تعلیم قرآنی است، با او مخالفت می کند، که مثالش همین مثال وحدت است.

بیانات در دیدار جمعی از قاریان، 3 مرداد 1388

-امت بزرگ اسلامی - مفاهیم و تعالیم قرآن را محور تجمع خودمان قرار دهیم، وضع دنیا و وضع امت اسلامی عوض خواهد شد.

امروز شما ملاحظه کنید؛ به وضوح می شود دید که جنگ همه جانبه ی بزرگی را علیه همه امت اسلام، و نه قسمتی از آن، راه انداخته اند. این جنگ هم ابعاد اقتصادی، سیاسی ، فرهنگی ، نظامی و امنیتی دارد و هم ابزار عظیم تبلیغاتی امروز را در اختیار دارد. آنچه شما امروز در فلسطین یا در عراق یا در افغانستان مشاهده می کنید، فقط جنگ علیه یک ملت نیست و ا گر با فلسطین می جنگند، در واقع با موجودیت اسلام در این منطقه می جنگند. ا گر رژیم صهیونیستی را با همه وجود می خواهند تأیید و تقویت کنند، برای این است که می خواهند یکپارچگی دنیای اسلام و قدرت آن را با مانع بزرگی مواجه کنند.

یکی از دالان های فتح دنیای اسلام، فتح فلسطین است و یکی از دالان های آن نیز حالا عراق شده است؛ می خواهند دنیای اسلام را قبضه کنند.

برای استکبار، مسئله اصلی ، دنیای اسلام است. آنها می خواهند دنیای اسلام را که بیش از یک میلیارد جمعیت دارد؛ بخش عظیمی از منابع مالی و منابع طبیعی مورد نیاز امروز را در اختیار دارد؛ روح جدید و حرکت و بیداری اسلامی، امروز آن را سرپا نگه داشته است، از بین ببرند. هدف آنها، دنیای اسلام است.

دنیای اسلام باید به فکر حفظ موجودیت اسلام و حفظ عزت امت اسلامی باشد. این، چگونه ممکن است؟ از راه قرآن. قرآن به ما همه چیز را تعلیم داده است. قرآن را باید

ص: 142

آموخت، قرآن را باید فهمید، قرآن را مثل نوشیدنی گوارا و مقوی باید نوشید و زندگی خود را با آن با طراوت و سرشار از نیرو و عزت کرد.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره پانزدهم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 26 شهریور 1383

جهاد فقط شمشیر گرفتن و جنگ کردن در میدان قتال نیست؛ جهاد شامل جهاد فکری، جهاد عملی، جهاد تبیینی و تبلیغی، و جهاد مالی است. امروز به خاطر اینکه این فریضه را -فریضه ی تبیین را- ما درست انجام ندادیم، یک عدّه ای دچار گمراهی اند و به خیال اینکه برای اسلام دارند کار می کنند، علیه اسلام دارند کار می کنند؛ این گروه های تروریستی در منطقه ی ما که امنیّت را از ملّت های مسلمان سلب کرده اند، آسایش را از ملّت های

مسلمان گرفته اند؛ به جای دشمن، اینها دارند با مسلمان ها می جنگند. این گروه های تکفیری، گروه های نزدیک به وهابی ها کسانی هستند که زحمت دشمن را اینها به عهده گرفته اند، آن کاری که دشمن می خواهد بکند اینها دارند برای او انجام می دهند؛ بین مسلمان ها اختلاف ایجاد کرده اند. وقتی مسلمان ها با هم سرگرم جنگ شدند قضیّه ی اسلام فلسطین فراموش می شود؛ کما اینکه دارند قضیّه ی فلسطین را به فراموشی می سپرند.

باید تبیین کرد، باید روشنگری کرد، باید کار کرد؛ از این محافل قرآنی استفاده کنید، از این اجتماعات قرآنی استفاده کنید. شماها که از کشورهای مختلف آمده اید، ملّت های خودتان را ارشاد کنید، آ گاه کنید؛ آنها را به تعلیم قرآن، به جهاد قرآنی، به تبیینی که ِقرآن خواسته است [هدایت کنید]؛ « لَتُبَیِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلَا تَکْتُمُونَهُ »(1) ؛ اینها را برایشان بیان کنید، روشن کنید.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان برتر در مسابقات بین المللی قرآن کریم، 29 اردیبهشت 1395

ص: 145

فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُکُمْ مِنْ بَعْدِهِ »(1) ؛ ا گر خدا شما را نصرت نکند، کمک نکند، کی به شما کمک خواهد کرد؟ یک سطر درخشان است. این را ملت ها بنویسند، پرچم کنند، بزنند جلو چشمشان، بالای سرشان.«إِنْ یَنْصُرْکُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَکُمْ» ؛ ا گر خدا شما را َیاری کند ، هیچ قدرتی بر شما غلبه نمی کند. چه کار کنیم که خدا ما را یاری کند؟ این یک مسئله است. چه کار کنیم که نصرت خدا شامل حال ما بشود؟ این را هم خود قرآن به ما گفته:« إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ »(2)

«وَلَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ»(3)

؛ شما خدا را نصرت کنید، دین خدا را نصرت کنید، برای خدا قیام کنید، خدا شما را نصرت خواهد کرد. هر جا ملت ها برای دین خدا قیام کردند، نیروشان را آوردند وسط صحنه، خدای متعال آنها را نصرت کرد. و وقتی خدا آنها را نصرت کرد، دیگر هیچ کس نتوانست بر اسلام آنها غلبه پیدا کند. ما نمونه اش را در خودمان دیدیم. ما آزمودیم، تجربه کردیم که « إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ»(4) . این را ما ملت ایران آزمایش کردیم؛ این را در عمل آزمودیم. در خودمان تغییر ایجاد کردیم، خدای متعال هم اوضاع ما را تغییر داد. عجیب هم این است که ا گر یک قدم ما برداریم، خدا ده قدم برمی دارد.

ص: 149

ما اندکی خودمان را تغییر دادیم، خدا مبالغی به ما کمک کرد، اوضاع ما را تغییر داد.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات قرآن، 14 تیر 1390

نصرت می دهد، وعده استخلاف در ارض می دهد، وعده عزت می دهد، این وعده ها راست است. علت اینکه ما این وعده ها را در عرصه زندگی خودمان نمی بینیم، این است که به شرایط الهی عمل نمی کنیم؛« وَأَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ »(1) ؛ شما با پیمان من، به امر من عمل بکنید، من هم به آن پیمان عمل می کنم؛ خدای متعال این جوری گفته دیگر. این درس بزرگ ماست.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره بیست و ششم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 3 مرداد 1388

زمینه ی قرآن انجام بگیرد. این جلسات و این نشستن ها و این تلاوت ها و این حفظ ها -که همه ی اینها لازم و حسنه است- مقدمه ی آن فهم عمومی و درک عمومی است.

حالا من یکی از این مفاهیم را من باب نمونه عرض بکنم. فرمود:« فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَی لَا انْفِصَامَ لَهَا »(1)

؛ این یک معرفتی است، این یک اصل است؛ کفر به طاغوت و ایمان به خدا. یعنی ما همه ی عالم وجود را تقسیم می کنیم به دو قسمت: یک قسمت منطقه ی نفوذ طاغوت است، باید به آن کفر ورزید؛ یک قسمت منطقه ی نفوذ الله است، باید به او ایمان آورد، باید او را باور کرد؛ هویّت ایمانی در مقابل هویت کفر. این به معنای این نیست که ما دائم بایستی با هر کسی که در هویّت کفر است بجنگیم؛ این معنایش مقاتله نیست؛ این معنایش عدم ارتباط هم نیست؛ این معنایش [عدم] تبادل معلومات هم نیست؛ این معنایش استقلال هویّت

ایمانی و مرزبندی هویّت ایمانی است تا [انسان] بتواند در مقابل هویّت طاغوت و هویّت کفر، خودش را حفظ کند، نگه دارد، تکمیل کند، رو به پیشرفت حرکت کند.

امروز گرفتاری امت اسلامی در چیست؟ در تسلط فرهنگ غربی بر او است، در تسلط اقتصاد غربی بر او است، در تسلط سیاست غربی بر او است؛ گرفتاری ها اینها است. امروز در بسیاری از کشورهای اسلامی چیزی به نام هویّت اسلامی وجود ندارد؛ بله، مردم مسلمانند، نماز هم می خوانند، روزه هم می گیرند، شاید زکات هم می دهند اما مجموعه ی

ص: 152

جامعه، هویّت اسلامی ندارد؛ یعنی یک شخصیّتی، یک حقیقتی قرار گرفته ی در مقابل حقیقت کفر و حقیقت طاغوت وجود ندارد. لذا شما می بینید آنها دخالت می کنند؛ در ِفرهنگ اینها دخالت می کنند، در باورهایشان دخالت می کنند، در اقتصادشان دخالت می کنند، در روابط اجتماعی شان دخالت می کنند، سیاست هایشان را در مشت می گیرند.

آن وقت نتیجه این می شود که چون درون مجتمع اسلامی و امت اسلامی هویت واحدی وجود ندارد، دعوا به وجود می آید، جنگ به وجود می آید، تنافر به وجود می آید، عدم تفاهم به وجود می آید؛ این[جوری] می شود. امروز دنیای کفر درصدد مضمحل کردن و َنابود کردن این هویّت است؛ هرچه از این هویت در هر نقطه ای از دنیا باقی مانده، این را می خواهند از بین ببرند. این یک اصل اسلامی است؛ « فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَی لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ »(1)؛ این یک حقیقت است.

این حقیقت را ا گر چنانچه ما درست بفهمیم، به آن پایبند باشیم، آن را دنبال کنیم، آن را ّبه صورت یک فهم عمومی در جامعه ی اسلامی و امت اسلامی دربیاوریم، شما ببینید چه تحو لی اتفاق می افتد! شما ببینید همین یک حقیقت، که صدها حقایق ازاین قبیل در قرآن وجود دارد، چه تحوّلی در دنیای اسلام به وجود می آورد! ا گر همین یک امر را، همین یک معرفت را درست بفهمیم و باور کنیم و گسترش بدهیم، ببینید چه اتفاقی می افتد!

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات بین المللی قرآن، 7 اردیبهشت 1396

ص: 153

همه است - یقیناً این راه کوتاه خواهد شد. ا گر مسلمان ها هم کمک نکنند، خود آنها مقاومت و ایستادگی کنند، باز هم پیروز خواهند شد؛ منتها پیروزی در حال غربت و تنهایی سخت تر است؛ مثل ملت ما که تنها ایستادگی کرد و شرق و غرب با او مخالفت کردند.

در جنگ تحمیلی علیه ما، همه مرا کز قدرت علیه ما شدند. ما غریبانه مقاومت کردیم؛ غربت را تحمل کردیم؛ اما از مقاومت دست برنداشتیم و خدای متعال ما را پیروز کرد.

ملت فلسطین نیز همین طور است. برای رفتن در فضای زندگی شایسته انسان، مبارزه لازم است. وظیفه همه مسلمان هاست که در این مبارزه سهیم شوند و به آن قطعه از پیکر اسلامی که در دست دشمن است، یاری برسانند تا بتوانند آن را پس بگیرند. یک مصداق از عمل به قرآن این است. ا گر مسلمان ها به همین یک قانون و به همین یک اسلام دستور عمل کنند، بسیاری از کارها اصلاح خواهد شد.

بیانات در مراسم اختتامیه مسابقات حفظ و قرائت قرآن کریم، 9 آبان 1379

قرآن مرتبطند، تدبّر در قرآن را، تدبّر در معانی قرآن را، تعمق در مفاهیم قرآنی را، هدف خودشان قرار بدهند؛ اینها چیزهایی است که ما را قدم به قدم به قرآن نزدیک می کند. ا گر با قرآن مأنوس شدیم، به قرآن نزدیک شدیم، مفاهیم قرآنی در دل ما توانست اثر بگذارد، آن وقت می توانیم امیدوار باشیم که امت اسلام عزّت وعده داده شده ی از سوی خدای متعال را [به دست خواهد آورد]: «وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ »(1) ؛ این عزّت را آن وقت ّخدا به امّت اسلامی خواهد داد. اگر با قرآن مأنوس شدیم، آثار و برکات آن اینها است.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات بین المللی قرآن کریم، 13 خرداد 1393

عمل کردن، سخت است؛ مجاهدت لازم دارد.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات بین المللی قرآن کریم، 18 خرداد 1392

حرف این است که قرآن به ما آموخته است که ا گر شما صبر کنید، ایستادگی کنید، جای خودتان را تغییر ندهید، جهت خودتان را تغییر ندهید، شما پیروزید؛ این درس قرآن است. قرآن به ما می گوید ا گر به این راه و به این هدف ها ایمان داشته باشید و در راه این ایمان حرکت کنید، بدون شک شما پیروز هستید؛ این درس قرآن است؛ این را باید ملت های مسلمان یاد بگیرند، این را باید ملت های مسلمان باور کنند؛ ا گر باور کردند، بر پیچیده ترین تجهیزات نظامی و اطلاعاتی دشمن پیروز خواهند شد؛ ا گر سستی کنند، ا گر احساس ضعف کنند، ا گر توکلشان به خدای متعال ضعیف شود، ا گر به لبخند دشمن،

به ترفند دشمن اعتماد کردند، یقینا شکست خواهند خورد.

امروز دنیای اسلام به این درس ها نیاز دارد. برای گسترش این درس ها، بهترین وسیله، بهترین کتاب، خود قرآن کریم است. لذا هرچه ما بتوانیم در میان ملت ها، در میان ملت خودمان، در میان ملت های مسلمان، انس با قرآن را که با تدبر همراه باشد، با قبول و باور وعده ی الهی همراه باشد، منتشر کنیم و گسترش بدهیم، به بیداری ملت ها کمک کرده ایم؛ این یک وظیفه است.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات بین المللی قرآن کریم، 4 تیر 1391

ص: 158

یا از آن طرف؛ فرقی نمی کند.

این چیزهاست که بایستی ما بیدار باشیم، هشیار باشیم. ما مردم ایران هم همین جور.

ما آنچه که می گوییم، برای دیگران نیست؛ در درجه ی اول برای خودمان است. خود ما هم باید وحدت را حفظ بکنیم. ببینید همین آیاتی که الان خواندند: « وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا » برادر شُدید با هم-«وَکُنْتُمْ عَلَی شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْهَا»؛ اسلام شما را از آتش تفرقه نجات داد. فراموش کردید؟ هی این به آن ایراد بگیرد، آن به این ایراد بگیرد؛ فروع را اصل بکنیم، اصول را فراموش کنیم، هی اختلاف بین ما بیفتد. اینکه قرآن می گوید: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا »(1) ، یعنی همه با هم اعتصام به حبل الله بکنید، خوب، این «همه» در سطح ِ واحدی که نیستند؛ بعضی ایمانشان قوی تر است، بعضی ایمانشان ضعیف تر است، بعضی عملشان بهتر است، بعضی عملشان متوسط تر است؛ در عین حال خدای متعال به همه خطاب می کند. می گوید اعتصام به حبل الله را جمیعاً بکنید، با هم بکنید. تو بگویی من جدا گانه اعتصام به حبل الله کردم و دیگری نه؛ او _ دیگری _ باز بگوید من جدا گانه اعتصام به حبل الله کردم، این طرف را نه؛ اینکه نمی شود. همدیگر را تحمل کنید. اصولی هست، محورهایی هست؛ اصل این است که در این اصول همدل باشیم.

بیانات در دیدار جمعی از قاریان، 3 مرداد 1388

ص: 160

هم نمی تواند آنها را خوشبخت کند. چرا؟ مگر امروز بشر از همیشه ثروتمندتر و عالم تر نیست؟ مگر امروز بشر، بیش از همیشه با ابزارهای آسان کننده زندگی مواجه نیست؟

پس چرا زندگی این قدر تلخ است؟! چرا این همه اختلاف در عالم هست؟ چرا این همه جنگ هست؟ چرا این همه نامردمی هست؟ چرا جوانان در ثروتمندترین کشورهای

عالم، احساس خوشبختی نمی کنند؟ آیا بشر برای خوشبختی چه چیزی لازم دارد که در اختیارش نیست؟ جواب، یک کلمه است: بشر، پیام انبیا را کم دارد؛ بشر، نسخه آرامش بخش و آسایش بخش انبیا را در دست ندارد، یا به آن عمل نمی کند .بدبختی ها این جاست. این قرآن، کامل ترین نسخه ها را در اختیار دارد.

ما مردم ایران، به بخشی از این کتاب مقدّ س عمل کردیم. چه کسی می تواند بگوید ما مردم ایران به همه اسلام عمل کرده ایم؟ مگر می شود چنین ادعایی کرد؟! ما گوشه ای از اسلام را تمسّک کردیم، چسبیدیم و عمل نمودیم؛ نتیجه این شد که خودمان را از ِذلّت متابعت استکبار، خالص کردیم.

عزیزان من! امروز در دنیا در قضایای مهمّ جهانی، حرف، حرف قلدران آمریکا و امثال آنهاست! نگاه کنید ببینید دیگر! در باب خاورمیانه، در باب افغانستان، اروپا، آمریکای لاتین و آفریقا، در باب اقتصاد و درباب نفت، حرف، حرف آنهاست. بسیاری از دولت ها و ملّت ها از روی ناچاری، از این فرمان قلدرانه تبعیّت می کنند. ما ملت ایران در تمام قضایای خودمان، آنچه به قضایای داخلی مربوط است، آنچه به دولت مربوط است، آنچه

ص: 162

به اقتصاد، به سیاست خارجی و به خاورمیانه مربوط است، و آنچه به گرفتن دوست و دشمن مربوط است - در تمام این قضایا- نظر و رأی مستکبرین فضول مداخله کننده را دانستیم و به آنها گفتیم «نه»!...

عزیزان من! یک قدم که در راه خدا برمی دارید، خدا کمک می کند، خدا هدایت می کند، ُخدا درها را باز می کند: «وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا .وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ »(1)در دعای سیدالساجدین(علیه السّلام) می خوانیم: «و ان الرّاحل الیک قریب المسافة»؛ به طرف خدا که بروید، راه نزدیک است. «و انک لا تحتجب عن خلقک».

بیانات در دیدار شرکت کنندگان دوره پانزدهم مسابقات بین المللی قرآن کریم، 1 آذر 1377

وظیفه ی مضاعف دارند؛ روشنفکران وظیفه ی مضاعف دارند؛ نویسندگان، دانشجویان، دانش پژوهان از جمله شما قرّاء که مورد توجّه مردم هستید، وظیفه ی مضاعف دارید؛ بایستی بتوانید مردم را امیدوار کنید به آن راهی که قرآن شما را به آن بشارت می دهد.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان سی و دومین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم، 2 خرداد 1394

چهار) انس کدام دسته با قرآن بسیاری از مشکلات جامعه را حل خواهد کرد؟

1. انس دولتمردان با قرآن

2. انس جوانان با قرآن

3. انس بانوان با قرآن

پنج) چه امری بزرگ ترین سهم را در گسترش فرهنگ قرآنی و آ کنده شدن فضای اجتماعی به معارف این فرهنگ دارا می باشد؟

1. حفظ قرآن

2. تلاوت قرآن

3 . برگزاری جلسات تفسیر

شش) آشنایی قاری با مضمون آیه چه برکاتی دارد؟

1. خود قاری در هنگام خواندن تحت تأثیر قرار می گیرید و در لحن و در صدا و نغمه و حتّی در حرکات ظاهری او اثر می گذارد.

2 . روی مخاطب و جلسه تأثیر می گذارد.

3. هر دو مورد

ص: 168

هفت) کدام قاری منهای مسأله ی صدا و کیفیت ادای حروف و کلمات، کلمات قرآنی را جان می داد و احساس متناسب با مقتضای آیه را به مخاطب می بخشید؟

1. شیخ عبدالفتاح

2. شیخ مصطفی اسماعیل

3. مرحوم منشاوی

هشت) «بنده ا گر از موجودی های معنوی چیزی داشته باشم که ندارم، ا گرمی داشتم حاضر بودم بدهم و ... را در مقابل بگیرم.»

1. حفظ قرآن

2. تلاوت قرآن

3. معلمی قرآن

نه) چرا باید قهرمانان قرآنی را احترام کرد؟

1. تا همه قرآن را بیاموزند و قرآن در خانه ها، بین بچه ها، بین بزرگ ها، بین زن ها و مردها رواج پیدا کند.

2. برای عمل به رویه و سنت معمول و متعارف در تجلیل از قهرمانان و نخبگان

3. به جهت الگوآفرینی در عرصه فعالیت های قرآنی

ص: 169

ده) رژیم کافر ملحد معاند پهلوی چگونه دوری از قرآن را در ایران رقم زد؟

1. مکتب خانه هایی که بچه ها قرآن را در آن جا یاد می گرفتند به کلی از بین بردند و در مدارس جدید هم قرآن خوانی به آن شکل شروع نشد و آموزش قرآن در برنامه ها نبود.

2 . در مدارس پهلوی، درس موسیقی می دادند ، اما ازآموزش قرآن خبری نبود.

3. مجموعه های روشنفکری و مجموعه های دانشگاهی با قرآن فاصله داشتند و در بین تحصیل کرده های آن زمان، کسی که با قرآن انسی داشته باشد، آشنایی ای داشته باشد واقعا به چشم نمی خورد

یازده) بزرگترین قلم از اقلام عمل به قرآن کدام یک می باشد؟

1. شکفتن گل های قرآنی از سرتاسر بوستان بزرگی به نام ایران

2. برافراشتن پرچم حا کمیت قرآن

3 . اصل تحقق جمهوری اسلامی

دوازده) دو اتفاقی که در صورت نزدیک تر شدن بیشتر ما به قرآن می افتد، کدام هستند؟

1. دشمنان بشریت بیشتر خشمگین می شوند و تهمت می زنند، دروغ می گویند و شایعه درست می کنند.

ص: 170

2. ما قوی تر می شویم و دشمنان بین المللی ما، علیه ما بیشتر بسیج می شوند.

3. دشمنان فشار اقتصادی می آورند، فشار سیاسی می آورند و انواع و اقسام خباثت ها و ملعنت ها را با ملت ما می کنند.

سیزده) رهبر انقلاب ، آنهایی که دنیای اسلام سیاست های آمریکا را در این منطقه اجرا می کنند چگونه توصیف می فرمایند؟

1 . متمسّک به طاغوتند.

ف 2. خائن به آرمان های اسلام هستند.

3. پیمان شکنند.

چهارده) کدام یک از برکات و فواید مسابقات بین المللی قرآن می باشد؟

1. از بزرگ ترین حسناتی است که می شود تصوّر کرد و فرصتی برای ا نس برادران مسلمان از کشورهای مختلف با یکدیگر است.

2. بستری برای روشنگری و نمودار کوچکی از اتحاد مسلمان هاست.

3. هر دو مورد

ص: 171

ص: 172