رهنما115 (زیبایی و آراستگی)

اشاره

تصویر

ص:2

دریچه

به ظاهرت فکر میکنی ، و به رابطه ات با «او» ، از خودت سئوال می کنی:

1.سلامت و بهداشت چه نقشی در زندگی و ظاهرت دارد؟

2.چگونه آراستگی را رعایت کنی؟

3.لباس و پوششت چگونه باید باشد؟

4.خانه ات چگونه باید باشد؟

5.و به طور کلی رفتارت با ظاهرت چگونه باید باشد؟

«زیبایی و آراستگی» فرمول هایی هستند در جهت پاسخ به سئوالات بالا و شرح رفتار «تو» با «ظاهرت» بر اساس مبانی اسلام.

ص:7

درآمد

یکی از ابعاد پیشرفت با مفهوم اسلامی عبارت است از سبک زندگی کردن.....مثل نوع مسکن ، نوع لباس.....مسئله خط ، مسئله زبان....این ها [قسمتی از] آن بخش های اصلی تمدن است که متن زندگی انسان است.....برای ساختن این بخش از تمدن نوین اسلامی ، به شدت باید از تقلید [از غرب] پرهیز کنیم.

یک قلم و چند مداد رنگی داده اند تا چیزی بکشی و رنگش کنی؛ یادت می آید دوران مدرسه را که معلم یادتان می داد چگونه نقاشی بکشید و می گفت: «بچه ها نقاشی ها وقتی قشنگ تر میشن که چیزایی که کشیدیم رو همونجوری بکشیم و رنگ کنیم که خدا کشیده و رنگشون کرده»

و انسانی که کشیده بودی و رنگ سیاهش را پاک کردی و سعی کردی انسان را جوری بکشی که خدا می خواهد.این روایت نقاشی و رنگ آمیزی است.

ص:9

فصل اول» می خواهم الگو شوم!

اشاره

تصویر

ص:11

سلامت و بهداشت

یک ریش فوق العاده بلند، نسبتاً غیرتمیز! یک شلوار پلنگی هشت جیب، یک پیرهن بلند، چشمانی تیزبین و گاهی غیرتیزبین، کفشی نیمه ورکشیده، گاهی با جوراب و گاهی بی جوراب و در کل انسانی ژولیده و نامرتب که بوی عطر هرگز از وی استشمام نمی شود! خانه ای که مرتب و منظم نیست و بوی زباله هایی که آشپزخانه را پُر کرده اند و... .

در ذهن بعضی ها،این تصور و تعریف غلط از یک انسان مسلمان و بهداشت وی است! یعنی به برخی آدم ها تااز یک انسان مسلمان می گویی، ذهنشان می رود سمت چنین ظاهرها وچنین بهداشتی!

چرا باید به غلط چنین چیزی در ذهن برخی باشد؟

اگر همه ما به یکفرمول عمل کنیم، نقاشی و رنگ آمیزی بخشی از زندگی مان به کلی تغییر می کند؛ این فرمول در خدمت سلامت و بهداشت است:

ص:13

پنجره

«یکی از موارد ایمان = نظافت و پاکیزگی»(1)

جدای از اینکه نظافت و بهداشت بخشی از فطرت آدمی است، انسان ذاتاً پاکی و پاکیزگی را دوست دارد. یک بُعد دیگر هم دارد؛ انسان مؤمن نشانه و نمونه ای از اسلام هم هست. بخواهیم یا نخواهیم وقتی کسی اسلام و ایمان را به خودش وصل می کند، می شود نمونه ای از اسلام؛ راه رفتنش، غذا خوردنش، زندگی کردنش، تیپ و ظاهرش و... همگی می شوند نمونه ایاز اسلام و اگر به درستی باشند، می شوند تبلیغ خوبی برای اسلام و اگر به درستی نباشند... بگذریم!

آدم های زیادی دیده ایم که فقط به خاطر تیپ و ظاهر غیرمنظم و پاکیزه، برخی انسان های به ظاهر مؤمن تمایلشان به دین کم شده است و برعکس، آدم های زیادی فرضاً یک روحانی را فقط و فقط به خاطر چین های تمیز عمامه اش دوست داشته اند و به تبع آن به اسلام هم علاقمند شده اند. می خواهم بگویم مسئله پاکیزگی و نظافت، مسئله بسیار مهمی است:

ص:14

پنجره

وَاللهُ یحِبُّ الْمُطَّهِّرینَ.

و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.(1)

جریانی که برای یکی از علما رخ داده بود، ماجرایش بسیار عبرت انگیز است.

این عالم بزرگوار در حال مسافرت از شهری به شهری دیگر، در بین راه برایرفتن به دستشویی، در کنار مسجدی از ماشین پیاده می شود. راننده این عالم بزرگوار بعد از مدتی احساس می کند تأخیر این عالم در بازگشت به ماشین زیاد شده است و نگران می شود. به سمت دستشویی ها می رود و می بیند که حاج آقا مشغول تمیز کردن و شست وشوی دستشویی های آنجاست. راننده از آن عالِم عزیز به خاطر این کارش سئوال می کند و آن عالم در جواب می گوید:«غیرمسلمان ها به این منطقه رفت وآمد دارند؛ خوب نیست ببینند دستشویی مسلمان ها اینقدر کثیف است!»:

ص:15

پنجره

کانَ«الرِّضَا» یدْخُلُ الْمُتَوَضَّأ فِی خُفٍّ صَغِیرٍ.

امام رضا† [به جهت رعایت نظافت و بهداشت] برای دستشویی رفتن از کفش دیگری استفاده می کرده اند.(1)

واقعاً گاهی ما در حق اسلام خیلی جفا می کنیم. اسلامی راکه سراسر تمیزی و نظافت است و حتی برای چگونگیرفتن به دستشویی هم آداب خاص و ذکر دارد را درست رعایت نمی کنیم و باعث می شویم هم خودمان ضرر کنیم هم دیگران تصویر مناسبی از اسلام در ذهنشان نیفتد.

هیچ دین و شریعتی به اندازه اسلام و هیچ پیامبری به اندازه رسول گرامی اسلام… به بهداشت و نظافت توجه نکرده است؛ توجه ویژه به مسواک، به بوی خوش، به آراستگی ظاهر، به تمیزی موها، به دفع به موقع زباله ها، به رعایت بهداشت محل زندگی، به رعایت بهداشت و نظافت خیابان و... . آنقدر روایت و آیه درباره نظافت و بهداشت داریم که ذکر آنها مجال وسیعی می خواهد و در اینجا فرصت برای بیانشان نیست؛ولی حیف که گاهی این مسائل را رعایت نمی کنیم:

ص:16

پنجره

پیامبر از دوران کودکی، موجود نظیفی بود. برخلاف بچه های مکه و برخلاف بچه های قبایل عرب، نظیف و تمیز و مرتب بود. در دوران نوجوانی، سرشانه کرده، بعد در دوران جوانی، محاسن و سر شانه کرده، بعد از اسلام، در دورانی که از جوانی هم گذشته بود و مرد مسنّی بود، پنجاه شصت سال سن او بود، کاملاً مقید به نظافت بود.(1)

حالا بیایید همه باهم مانکن شویم! یعنی بشویم الگویی از اسلام وظاهر خودمان و زندگی مان را با نظافت و بهداشتی که مد نظر اسلام است، اسلامی کنیم.

توجه به بوی خوش، توجه به لباس تمیز، توجه به مسواک، توجه به از بین بردن به موقع موهای زاید بدن، توجه به چیدن به موقع ناخن ها، توجه به حمام رفتن، توجه به بهداشت اماکن عمومی و اسلامی و... .

این آراستگی ظاهر کم کم به درون انسان هم سرایت می کند و وجود انسان را هم پاکیزه می کند. یک مغازه دار نمی تواند بگوید مغازه دار خوبی است، وقتی ویترین مغازه اش نامرتب و کثیف است و یک انسان مؤمن نمی تواند بگوید مؤمن کامل است، وقتی به تمیزی و نظافت و

ص:17

فصل دوم» کت شلوار با دمپایی دستشویی!

اشاره

تصویر

ص:19

آراستگی

در لباس و پوشش اگر مردی یک مایو که مربوط به استخر است را بپوشد و بعد با کفش پاشنه بلند زنانه و یک پیراهن مخصوص میهمانی ظاهر بشود، احتمالاً وی را به تیمارستان معرفی خواهیم کرد، یا مثلاً اگر کسی با آفتابه چایی بخورد،احتمالاً زودتر از فرد قبلی به تیمارستان معرفی اش می کنیم، یا مثلاً همین عنوان مطلب «کت شلوار با دمپایی دستشویی!»، اگر کسی این دو را با هم بپوشد، واقعاً انسان خنده اش می گیرد و می داند که اینها با یکدیگر تناسب ندارند.

حتماً تا به حال اسم خشکشویی را شنیده اید؛ بعضی ها لباس را می دهند فقط برای شستن و بعضی ها لباس را می دهند به خشکشویی ها هم برای شستن و هم برای اتوکردن. اگر کسی لباسش تمیز تمیز باشد، ولی اتو نداشته باشد، یک چیزی کم است؛ یعنی انسان پوشیدن لباس تمیز ولی غیر اتوکرده و غیر آراسته را نمی پسندد. اگر کسی موهایش تمیز باشد؛ ولی آنها را شانه نکرده باشد و ژولیده باشند، یک چیزی کم است و انسان موی تمیز را به تنهایی کافی نمی داند و... .

تمیزی به تنهایی کافی نیست. بعد از تمیزی، آراستگی هم مهم است.

ص:21

پنجره

[پیامبر] وقتی می خواست نزد مسلمانان و رفقا و دوستانش برود، حتماً عمامه و محاسن را مرتب و تمیز می کرد، بعد بیرون می آمد. همیشه با عطر، خود را معطر و خوشبو می کرد. ... هر روز چند مرتبه مسواک می کرد. دیگران را هم به همین نظافت، به همین مسواک، به همین ظاهر مرتب، دستور می داد.(2)

اساساً تمیزی بدون آراستگی هیچ فایده ای ندارد و آراستگی هم بدون تمیزی بی فایده است. نمی شود کسی اتوکشیده؛ ولی کثیف باشد.

ص:22

پنجره

«مرتب بودن لباس ها و تناسب شان + اصلاح و پیرایش + بوی خوش + استفاده از زینت = آراستگی انسان مؤمن»

ص:23

پنجره

امام رضا† می فرمایند:

قال: إِنَّ فِی الْخِضَابِ أَجْراً وَالْخِضَابُ وَالتَّهْیئَةُ مِمَّا یزِیدُاللهُ عَزَّوَجَلَّ فِی عِفَّةِ النِّسَاءِ وَ لَقَدْ تَرَک النِّسَاءُ الْعِفَّةَ بِتَرْک

ص:25

پنجره

یا بَنی آدَمَ خُذُوا زینَتَکمْ عِنْدَ کلِّ مَسْجِد.

ای فرزندان آدم! زینت و آراستگی خود را در هر مسجدی همراه داشته باشید.(1)

ص:27

فصل سوم» چه بپوشم؟

اشاره

تصویر

ص:29

لباس و پوشش

همیشه وقتی یک عده از مردان می خواهند زنان را کمی به سخره بگیرند، یکی از دستاویزهایشان برای تمسخر، همین سئوالی است که بالا نوشته ام: «چه بپوشم؟».

این سئوال را معمولاً خانم ها وقتی می خواهند به یک مجلس یا میهمانی بروند، می پرسند؛ یعنی با جدیت می توان گفت که خانمی نیست که برایرفتن به میهمانی، با این سئوال مهم و چالشی روبه رو نباشد.

این سئوال با اینکه دستاویزی برای تمسخر شده است؛ امایک سئوال کاملاً مهم است که اتفاقاً دین اسلام هم به آن پاسخ گفته است؛ یعنی درست است که عده ای با این سئوال خانم ها را مسخره می کنند، اما این سئوال به قدری دارای اهمیت بوده است که اسلام هم برای آن پاسخ درنظر گرفته است.تعجب نکنید! اسلام از قبل از تولد تا پس از مرگ برای زندگی کردن برنامه دارد. در این فرمولمی خواهم همه بشویم مانند خانم ها هنگام رفتن به میهمانی و این سئوال را از اسلام بپرسیم:«چه بپوشم؟»،

فقط فرقش این است که اسلام یک فرمولمی دهد که این فرمول هم در میهمانی و هم در غیرمیهمانی به کار می آید.اساساً این فرمول

ص:31

پنجره

«تمیز + ساده + راحت + موازین شرعی - مدل بیگانگان»

لباس یک انسان مؤمن در مرحله اول باید تمیز باشد. تمیزی معنایش نو بودن نیست؛ ممکن است یک لباس کمی کهنه شده باشد؛ ولی تمیز و مرتب باشد؛ پس به نظر می رسد این مدل هایی که متأسفانه جدیداً رواج پیدا کرده است که لباس را کثیف می کنند و با آن در خیابان می گردند، از نظر اسلام مردود است و اسلام این لباس ها را نمی پسندد؛ این نکته اول.

نکته بعدی درمورد لباس این است که لباس باید ساده باشد. اسلام با لباس تجملاتی مخالف است. اسلام لباس ساده را برای انسان های

ص:32

پنجره

امام رضا† می فرمایند:

إنّ أهلَ الضَّعفِ مِن مَوالِی یحِبّونَ أن أجلِسَ علَی اللُّبُودِ و ألبَسَ الخَشِنَ، و لَیس یتَحَمّلُ الزَّمانُ ذلک.

دوستداران کوته اندیش من دوست دارند که من روی نمد بنشینم و لباس درشت بپوشم، در حالی که زمانه[ما]این را نمی پذیرد.(1)

ص:33

پنجره

اشتباه بعضی این است که خیال می کنند ظاهر مرتب باید با اشرافی گری و با اسراف توأم باشد؛ نه! با لباس وصله زده و کهنه هم می شود منظم و تمیز بود. لباس پیامبر… وصله زده و کهنه بود؛ اما لباس و سر و رویش تمیز بود.(1)

نکته آخر هم اینکه انسان های مؤمن نباید پوششان را مانند بیگانگان کنند. این مطلب هم مانند بحث ساده بودن لباس، عرفی است؛ یعنی به عموم مردم دیندار جامعه اسلامی باید مراجعه کرد تا معیارش دست انسان بیاید؛مثلاً کت و شلوارپوشیدن در شرایط فعلی، لباس بیگانگان محسوب نمی شود. شاید صد سال قبل این گونه بود؛ولی در روزگار جدید اینطور نیست؛ اما مثلاً بعضی پیراهن ها و شلوارهای پاره و تنگ با تصاویر عجیب و غریب و جملات عجیب و غریب تر رویشان، یا مدل هایی از لباس که بیشتر شبیه لباس ورزشی می مانند تا لباس عادی،

ص:35

پنجره

وَ لِباسُ التَّقْوی ذلِک خَیر.

و لباس تقوا بهتر است.(1)

ص:38

فصل چهارم » خانه مهر!

اشاره

تصویر

ص:39

مسکن

محل خانه کجا باشد؟ با چه پولی خانه بسازیم؟ مساحت خانه چقدر باشد؟ دستشویی و حمام و اتاق خواب کجا باشند؟ در ساخت خانه از چه مصالحی استفاده شود؟ و... .

آدمی را نمی شناسم که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با سئوالاتی از جنس سئوالات بالا درگیر نبوده باشد.

مسئله خانه و مسکن هیچ ارتباطی به زمان ما یا کشور ما ندارد. هر جغرافیا و دوره و عصری را که نگاه کنید، خواهید دید همه انسان ها در طول زندگی شان، به جهت نیازشان به یک سرپناه، خواه ناخواه مدتی ذهنشان را این مسئله خانه و مسکن درگیر کرده می کند؛ از آن همان دوره ای که انسان ها خانه هاشان در غار بوده تا عصر حاضر که خانه ها به صورت عمودی به آسمان عروج کرده اند. در زمانه ما با ظهور انبوه سازی در آپارتمان ها و طرح های کلان دولتی، ذهن انسان بیشتر سمت تهیه کردن پول برای ثبت نام در طرح های مسکن است! در این عصر ما کمتر به محل ساخت خانه، نقشه خانه، مصالحی که لازم است برای ساخت به کار برده شود و... توجه می کنیم و بیشتر به دنبال این هستیم

ص:41

پنجره

وَاللهُ جَعَلَ لَکمْ مِنْ بُیوتِکمْ سَکنا... .

و خداست که خانه های شما را محل سکونت و آسایش شما قرار داد ... .(1)

پس از این مقدمه،می رسیم به یک فرمول؛ فرمولی که درباره خانه است، خانه و مسکن از نظر اسلام. حالا هرکس در این زمانه و در این شرایط هرچقدر توانست خانه اش را به این فرمول نزدیک کند، خودش سود کرده است و خودش به محل آسایش و آرامش از نظر اسلام نزدیک شده است. فرمولخانه، خیلی جالب است. وقتی انسان به جزئیاتش دقت کند و آنها را با شرایط فعلی جامعه مقایسه کند،

ص:42

پنجره

«ساخت با پول حلال + نقشه و جای مناسب + محله و همسایگان خوب + استحکام بنا - تجملات»

فرقی ندارد این پول حرام چگونه به دست آمده باشد؛ از طریق کلاه برداری باشد، یا استفاده از موقعیت، رشوه باشد یا ...، خانه ای که با پول حرام ساخته شود،حتی اگر آن پول حرام فقط یک آجر از تمام خانه باشد، خانه مطلوب از نظر اسلام نیست. این خانه برکتی نخواهد داشت و

ص:43

پنجره

شکل معماری در جامعه و در چگونه خانه ای زندگی کردن، بخشی از فرهنگ جامعه را شکل می دهد؛ زیرا خانه های قدیمی ما یک نوع خانواده و خُلقیات بار می آورند(حیاط بزرگ، حوضی در وسطش و اتاق هایی در اطراف. از این اتاق، پدربزرگ درمی آید و از آن اتاق، دایی و از آن یکی هم عمو. بچه های خانواده، همه دور و بَرِ یک سفره جمع می شوند و در واقع، این خانه است که خانواده را به دنبال خود می کشاند) و آپارتمان نوع دیگری از خانواده ایجاد می کند. حتی شکلِ در و پنجره و ارتباط اتاق ها با هم، به ناچار تأثیر خاصی بر ذهن و خُلق و منش و تربیت افراد دارد.(2)

معماری های قدیم یکی از نکات مثبت شان همین مسئله بود؛ هم آرامش فرد و خانواده اش و هم آرامش و آسایش همسایه؛ولی الأن آسمان خراش ها آسایش ها را بلعیده اند. در معماری قدیم، برای راحتی

ص:45

فصل پنجم » ضرورت

اشاره

تصویر

ص:51

خرید

می دانید ضرورت چیست؟ ضرورت همان چیزی است که خودمان در حالت خودمانی به آن می گوییم ضرورت!

مثلاً وقتی دانشگاهی می خواهد اردوی کوهنوردی ببرد، می گوید:

«از آوردن وسایل غیرضروری خودداری نمایید!» یا مثلاً وقتی می خواهید با پدر و مادرتان به مسافرت یکی دو روزه بروید، اگر یک وانت گوشت گوسفند برای خوردن بار خودتان بکنید، پدر و مادرتان(در صورتی که خیلی موّدب باشند و به خاطر این کار به عقلتان شک نکند!) می گویند: «عزیزم اینقدرگوشت که نیاز نمی شود... فقط به مقدار ضرورت بیاور!»، یا مثلاً می گوییم: «انسان ضرورت دارد چیزی بخورد؛چراکه اگر نخورد، می میرد!».

ضرورت در مورد بازار رفتن و خرید کردن هم به کار می رود.

در فرمول رفتار ما در خرید کردن از این ضرورت استفاده می شود و این فرمول از قرار ذیل است:

ص:53

پنجره

«آیا + ضرورت دارد + جنسی که می خواهم + بخرم؟»

مثلاً اگر قرار است تلویزیون بخرید، به خودتان بگویید: «آیا ضرورت دارد تلویزیون 42 اینچ بخرم؟» یا اگر قرار است خانه بخرید، بگویید: «آیا ضرورت دارد خانه ای در محله فلان بخرم؟» یا اینکه اگر قرار است یک چیز ساده مثل پفک، لواشک، دمپایی و... بخرید، از خودتان این را سئوال کنید که آیا ضرورت دارد؟!

این سئوال را از خودتان پرسیدید، بعد چه می شود؟ بلافاصله بعد از پرسیدن این سئوال ممکن است تصویری از کارهای ضروری دیگری که می شود به جای این خرید انجام داد، ذهنتان را می گیرد؛

مثلاً ممکن است با خود بگویید تلویزیون می تواند کوچک تر هم باشد؛ پس ضرورتی ندارد آن تلویزیون 42 اینچ را بخرم. خانه می تواند در محله فلان نباشد و ضرورتی به داشتن خانه در آن محله نیست و... .

انسان هایی هستند هیچ احتیاجی به خانه و ساخت وساز آن ندارند و حتی شغل شان هم این نیست؛ولی بی خود و بی جهت مالشان را صرف خانه ای می کنند که نه خودشان و نه دیگری بنا نیست در آن ساکن شود و... استفاده از فرمول ضرورت چقدر برای این دسته از انسان ها حیاتی و ضروری است.

ص:54

پنجره

امام رضا†به نقل از رسول خدا… می فرمایند:

فَلَاتَبْنُوامَالَاتَسْکنُونَ وَلَاتَجْمَعُوامَالَاتَأْکلُون َوَاتَّقُوااللَّهَ الَّذِی إِلَیهِ تُرْجَعُون.

چیزی که در آن سکونت نمی کنید را نسازید و چیزی که نمی خورید را انباشته نکنید و از خداوندی که به سوی او خواهید رفت، بترسید.(1)

ما برای مدت بسیار کمی اینجا هستیم؛ منظورم در این دنیاست. گاهی بعضی خریدهای ما مثل آن مسافرت دو روزه با پدر و مادر و یک وانت گوشت گوسفند است که به آن هیچ احتیاجی نیست و هیچ استفاده ای از آن نمی شود.

این مدت کمی که در این دنیا حضور داریم،واقعاً و انصافاً ارزش بعضی چیزها را ندارد. هیچ مشکلی پیش نمی آید اگر به جای برخی خرید های غیرضروری، کار ضروری دیگری بکنیم. آن ضرورت می تواند کمک کردن به بعضی بچه های مناطق محروم کشورمان باشد که ساده ترین احتیاجات زندگی را هم ندارند. آن ضرورت می تواند آینده نگری و ذخیره

ص:55

پنجره

آن وقتی که جامعه احتیاج دارد، می بینیم که با آن پولی که این آقا ... صرف یک خرید بی جا می کند ... در حالی که به آن نیازی هم ندارد ... این پولی است که اگر]باهم جمع بشوند[ ... صرف فلان پروژه عمرانی در کشور بشود، بخش عظیمی از مردم از آن استفاده خواهند کرد و از فقر رهایی خواهند یافت.(1)

ص:56

فصل ششم » بخوانیم و بنویسیم

اشاره

تصویر

ص:57

زبان فارسی

زبان فارسی جزء فرهنگ ما و جزئی از سنّت های ما محسوب می شود. ما با این سنّت چه کرده ایم؟ از خود ما نویسنده ها گرفته تا دیگران! یک وقت یک انسانی مثل بنده نسبت به بعضی چیزها در زبان فارسی، بعضی لغات و بعضی دستور زبان ها و... جاهل است و می رود می پرسد، مقداری می فهمد و بر همان اساس می نویسد. این آدم رفته پرسیده، تلاش کرده که خودش را اصلاح کند، حالا در حد توان نوشتن و خواندنش را سعی کرده است فارسی باشد. این بنده خدا را نمی شود زیاد سرزنشش کرد. به هر حال تلاش خودش را کرده است؛ اما یک وقت است مجموعه ای از آدم ها اساساً هیچ علاقه ای به استفاده از لغات فارسی ندارند و یک جورهایی ننگشان می آید از زبان بومی شان استفاده کنند؛ چرا باید این گونه باشد؟ اسلام سفارش می کند به اینکه سنّت های نیکو لازم است حفظ شود و نباید به آنها زیان وارد کرد.(1)

قبول کردیم که باید زبان فارسی را به عنوان بخشی از سنّت و

ص:59

پنجره

«تعمیق + گسترش - ورود لغات بیگانه»

زبان فارسی نیازمند تعمیق است. تعمیق از همان عمق و اینها می آید که مثلاً در استخر به کار می بریم. این تعمیق یعنی اینکه وارد عمق زبان فارسی بشویم، در سطح نمانیم. اینبه هر حال کار پژوهشگران است که وارد عمق زبان فارسی بشوند و مسائل مختلفی که در این باره وجود دارد را بررسی کنند؛ شیوه های آموزشی، لغات مختلفی که وارد می شوند و نیاز به معادل سازی دارند، شیوه های نوشتن و... تمام مسائلی که درباره زبان فارسی مطرح است و حتی بررسی همین هجمه ها و مسائلی که علیه زبان فارسی اتفاق می افتد نیز جزء تعمیق محسوب می شوند. درست است که کار اصلی در خصوص تعمیق، بر عهده پژوهشگران زبان فارسی است؛ ولی ما مردم عادی هم می توانیم در حد نیاز خودمان به زبان فارسی کمک کنیم و آن را گسترش دهیم و از ورود لغات بیگانه در کلام و نوشتار خودمان جلوگیری کنیم. ما می توانیم حداقل

ص:60

پنجره

زبان فارسی یک روزی از قسطنطنیه آن روز، از استانبول آن روز، زبان علمی بوده تا شبه قاره هند؛ اینکه عرض می کنم از روی اطلاع است. در آستانه- مرکز حکومت عثمانی -زبان رسمی در یک برهه طولانی از زمان، زبان فارسی بوده. در شبه قاره هند، برجسته ترین شخصیت ها با زبان فارسی حرف می زدند و انگلیس ها اول که آمدند شبه قاره هند، یکی از کارهایی که کردند این بود که زبان فارسی را متوقف کنند؛ جلو زبان فارسی را با انواع حیله و مکرهایی که مخصوص

ص:61

پنجره

یریدُاللهُ لِیبَینَ لَکم ْوَیهْدِیکم ْسُنَنَالَّذین َمِن ْقَبْلِک.

خدامی خواهد روش های کسانی را که پیش از شما بودند برای شما بیان کند و شما را بدان هدایت فرماید. (2)

ص:62

خلاصه

باید به سلامت و بهداشت ،آراستگی ، لباس و پوشش و مسکن در زندگی ات اهمیت بدهی و در همه این ها تمیزی و سادگی و رعایت موازین شرعی شرط است.

می دانی که باید در خریدهای زندگی ات ضرورت را در نظر بگیری و سعی کنی به کمک به دیگران به جای خرید های غیر ضروری اهمیت بدهی و در نهایت اینکه زبان فارسی را پاس بداری و از ورود لغایت بیگانه به این زبان جلوگیری کنی.این ها «زیبایی و آراستگی»برخی از جزئیات زندگی ات هستند.