چهل حدیث اتحاد اسلامی

فهرست مطالب

مقدمه ناشر ... 5

مؤمنان با هم برادرند... 13

1. عنایت الهی و اتحاد ملی... 14

2. مسلمانان و برابری... 15

3. اسلام و کلمه توحید... 16

4. ره آوردهای اسلام... 17

5. رسالت محمدی... 18

6. قرآن... 19

7. ره آورد محوریت قرآن... 20

8. امامت اهل بیت علیه السلام ... 21

9. پیروی از اهل بیت... 22

10. اتحاد و یکدلی برنامه امامان... 23

11. علی علیه السلام منادی وحدت... 25

12. توده عظیم مردم... 26

13. راه و رسم وحدت آفرین نخبگان... 27

14. نماز جماعت... 28

15. نماز جماعت برادران دینی... 29

16. همیاری و همدلی... 30

17. کوشش جمعی در ادای حق... 31

18. حسن معاشرت... 32

ص: 3

مقدمه ناشر

کَلامُکُمْ نُورٌ

سخن شما اهل بیت، نور است.

زیارت جامعه کبیره

بر آستان احادیث اهل بیت ، عقل خضوع می کند دل خشوع می یابد و روح سیراب می شود . احادیث نورانی ائمه اطهار ، منشوری است که حکمت های قدسی و معارف ناب الهی را بر دل ها و عقل ها

می تاباند . گلشنی روح پرور و گنجینه ای گرانبها و سرمایه ای پایان ناپذیر است .

ص: 5

مؤمنان با هم برادرند

إِنَّمَا الْمُوءْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَ اتَّقُوا اللّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ؛

مؤمنان برادر یکدیگرند؛ پس دو برادر خود را صلح و آشتی دهید و تقوای الهی پیشه کنید، باشد که مشمول رحمت او شوید.(1)

ص: 13

1- عنایت الهی و اتحاد ملی

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

اِلْزِمُوا السَّوادَ الاَعظَمَ فَاِنَّ یَدَاللّه ِ مَعَ الجَماعَةِ؛

با توده عظیم مردمی همراهی کنید که قدرت و مدد الهی متوجه جامعه متحد و همراه است.(1)

ص: 14

2- مسلمانان و برابری

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

اَلمُسلِمُونَ اِخوَةٌ لا فَضلَ لِاَحَدٍ اِلاّ بِالتَّقوی؛

مسلمانان برادر (و برابرند) و برتری بین آنان جز به تقوا نباشد.(1)

ص: 15

3- اسلام و کلمه توحید

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

و لتَجِتَمِع کَلِمَتُکُم وَ الزِمُوا دینَ اللّه ِ الَّذِی لا یُقبَلُ مِن اَحَدٍ غَیرُهُ وَ کَلِمَةَ الاِخلاصِ الَّتی هِیَ قِوامُ الدِّینِ؛

وحدت کلمه داشته باشید و بر محور دین (اسلامی) که جز آن پذیرفته نیست و کلمه توحیدی که استواری دین جز به آن حاصل نمی شود گرد هم آیید.(1)

ص: 16

4- ره آوردهای اسلام

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

اَلَّفَ بَینَکُم بِالاِسْلامِ فَکَثُرْتُمْ وَاجْتَمَعْتُمْ و تَحابَبتُمْ؛

خداوند بین شما (مسلمانان) به برکت اسلام ایجاد انس و الفتی کرد که ره آورد آن فراوانی جمعیت و وحدت جمعی و مهرورزی با یکدیگر بود.(1)

ص: 17

5- رسالت محمدی

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

دَفَنَ اللهُ بِهِ الضَّغائِنَ وَ اَطفَأَ بِهِ النَّوائِرَ، اَلَّفَ بِهِ اِخوانا وَ فَرَّقَ بِهِ اَقرانا اَعَزَّ بِهِ الذِّلَّةَ وَ اَذَلَّ بِهِ العِزَّةَ؛

خداوند با بعثت محمدی کینه های (جاهلی) را مدفون و آتش های فتنه را خاموش و بین مردم الفتی برادرانه برقرار کرد و بیگانگان متحد را از هم متفرق نمود و ذلّت و خواری (تحمیلی بر بندگان خدا) را به عزت و سربلندی مبدل ساخت و عزیزان بی جهت را

خوار و ذلیل نمود.(1)

ص: 18

6- قرآن

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

اِنَّ هذَا القُرآنَ حَبلُ اللّه ِ وَ هُوَ النُّورُ المُبینُ؛

به راستی این قرآن [همان] ریسمان و (دستگیره) الهی (جهت وحدت مسلمانان) است و قرآن همان نور روشنایی بخش و هدایتگر امت اسلامی است.(1)

ص: 19

7- ره آورد محوریت قرآن

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

اِحیاءُهُ [القُرآنِ] اَلاِجتماعُ عَلَیهُ وَ اِماتَتُهُ الاِفتراقُ عَنهُ؛

زنده نگهداشتن (و عملیاتی نمودن) قرآن در اجتماع امت اسلامی بر عمل کردن به آن و نابودی قرآن در فاصله گرفتن عملی از آن است.(1)

ص: 20

8- امامت اهل بیت علیه السلام

فاطمه زهرا علیهاالسلام :

[جَعَلَ اللّه ُ] اِمامَتَنا اَمانا لِلفُرقَةِ؛

خداوند امامت ما (اهل بیت) را ایمنی بخش امت اسلامی از تفرقه قرار داد.(1)

ص: 21

9- پیروی از اهل بیت علیهم السلام

فاطمه زهرا علیهاالسلام :

[جَعَلَ اللّه ُ] طاعَتَنا نِظاما لِلْمِلَّةِ؛

خداوند پیروی از ما اهل بیت را محور نظامندی دین (و دینداری مسلمانان) قرار داد.(1)

ص: 22

10- اتحاد و یکدلی برنامه امامان

امام صادق علیه السلام به عمار بن ابی الاحوص:

اَما عَلِمتَ اَنَّ اِمارَةَ بَنی اُمَیَّةَ کانَت بِالسَّیفِ وَ العَسْفِ والجَورِ و اَنَّ اِمامَتَنا بِالرِّفقِ والتّأَ لُّفِ والوَقارِ وَاَلتقِیَّةِ وَ حُسنِ الخُلطَةِ و الوَرَعِ والاجتِهادِ فَرَغِّبوا النّاسَ فِی دینِکُم و فیما اَنتُم عَلَیه؛

آیا نمی دانی که فرمانروایی بنی امیه بر شمشیر (و کشتن) و سختگیری و ستم بر مردم بنا شده است. و امامت و پیشوایی ما (اهل بیت) بر مدارا و انس با

همگان و اطمینان به نفس و تقیه (و حرمت نهادن بر

ص: 23

11- علی علیه السلام منادی وحدت

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

لَیسَ رَجُلٌ... اَحرَصَ عَلی جَماعَةِ اُمّةِ مُحَمَّدٍ وَ اُلفَتِها مِنِّی؛

کسی حریص تر از من بر اجتماع و انس و الفت امت محمّد صلی الله علیه و آله نیست.(1)

ص: 25

12- توده عظیم مردم

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

اِنَّما عِمادُ الدِّینِ وَ جِماعُ المُسلِمینَ وَ العُدَّةُ لِلاَعداءِ اَلعامَّةُ مِنَ الاُمَّةِ؛

استواری دین و تکیه گاه آن و وحدت جمعی مسلمانان و قدرت نمایی و توانمندی آنان در برابر دشمنان در گرو حضور گسترده عموم امت اسلامی (در تمام عرصه ها) است.(1)

ص: 26

13- راه و رسم وحدت آفرین نخبگان

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام به مالک اشتر:

لا تَنقُضْ سُنَّةً صالِحَةً عَمِلَ بِها صُدُورُ هذِهِ الاُمَّةِ وَاجتَمَعَتْ بِها الاُلفَةُ و صَلَحَت عَلَیهَا الرَّعِیَّةُ؛

راه و رسم شایسته ای را که نخبگان امت به آن عمل کرده و باعث انس و الفت و همبستگی بوده و صلاح و سعادت مردم را به همراه داشته، نادیده مگیر.(1)

ص: 27

14- نماز جماعت

جبرئیل علیه السلام به رسول خدا صلی الله علیه و آله :

یااَحَمَدُ! اَلاِسلامُ عَشرَةُ اَسهُمٍ... اَلتّاسِعَةُ [مِنها[ اَلجَماعَةُ وَ هِیَ الاُلفَةُ و العاشِرَةُ [مِنها] الطّاعَةُ وَ هِیَ العِصمَةُ؛

ای احمد! دین اسلام ده سهم (جزء) است... نهمین از آن ها نماز جماعت است که همان عامل اتحاد و یکدلی مسلمانان می شود. و دهمین آن ها اطاعت الهی (همان که باعث مصونیّت مسلمانان در برابر فساد و تباهی) است.(1)

ص: 28

15- نماز جماعت برادران دینی

امام صادق علیه السلام :

مَن صَلّی مَعَهُم فِی الصَّفِّ الاَوَّلِ کانَ کَمَن صَلّی خَلْفَ رَسُولِ اللّه ِ فِی الصَّفِّ الاَوَّلِ؛

کسی که با آن ها (برادران سنّی) در صف اول نماز جماعت، نماز گزارد مانند کسی است که به امامت رسول خدا در صف اول نماز جماعت خوانده باشد.(1)

ص: 29

16- همیاری و همدلی

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

عِبادَ اللّه َ تَعاوَنُوا عَلَی البِرِّ وَالتَّقوی وَ تَراحَموا و تَعاطَفُوا؛

بندگان خدا! بر انجام اعمال خیر و پرهیزکاری یکدیگر را یاری نمایید و با هم مهربان و پیوند عاطفی داشته باشید.(1)

ص: 30

17- کوشش جمعی در ادای حق

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

تَعاطُوا الحَقَّ بَینَکُم وَ تَعاوَنُوا عَلَیه؛

در ادای حق یکدیگر بکوشید و در این جهت همدیگر را یاری کنید.(1)

ص: 31

18- حسن معاشرت

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

بِحُسنِ العِشرَةِ تَأنِسُ الرِّفاقُ؛

با حسن معاشرت رفاقت و دوستی به انس و الفت گراید.(1)

ص: 32

19- خوش اخلاقی

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

حُسنُ الاَخلاقِ یَدُرُّ الاَرزاقَ و یُونِسُ الرِّفاقَ؛

خوش اخلاقی روزی افراد را فراوان و رفاقت و دوستی را به انس و الفت رساند.(1)

ص: 33

20- خوش رویی

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

اَلبَشاشَةُ حِبالَةُ المَوَدَّةِ؛

خوش رویی عامل دوستی و مهرورزی (برادران دینی) است.(1)

ص: 34

21- دوستی و مهرورزی

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

اِذا نَبَتَ الوُدُّ وَجَبَ التَّرافُدُ وَ التَّعاضُدُ؛

آنگاه که دوستی بین مؤمنان رویش نماید پشتیبانی و همیاری بینشان حاکم خواهد شد.(1)

ص: 35

22- صله رحم

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

صِلَةُ الرَّحِمِ تُوجِبُ المَحَبَّةَ وَ تَکبِتُ العَدُوَّ؛

صله رحم باعث دوستی و محبّت (امت اسلامی با یکدیگر) و موجب ذلت و خواری دشمنان (ایشان) گردد.(1)

ص: 36

23- انصاف در داوری

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

اَلإِنصافُ یَرفَعُ الخِلافَ وَ یُوجِبُ الاِئتِلافَ؛

انصاف (در مقام داوری) از بین برنده اختلاف و موجب اتحاد و همدلی است.(1)

ص: 37

24- اصلاح بین مردم

امام صادق علیه السلام :

صَدَقَةٌ یُحِبُّهاَ اللّه ُ اِصلاحٌ بَینَ النّاسِ اِذا تَفاسَدوا، و تَقریبٌ بَینَهُم اِذا تَباعَدُوا؛

صدقه ای که خدا آن را دوست دارد آشتی دادن بین مردم است. آنگاه که (در اثر اختلاف) به فساد و تباهی روی آورند و نزدیک ساختن آن ها به یکدیگر باشد آن زمان که به جدایی و تفرقه گرایند.(1)

ص: 38

25- پیوستگی و بخشش جمعی

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

عَلَیکُم بِالتَّواصُلِ وَ التَّباذُلِ؛

بر شما باد به پیوستگی با یکدیگر و بذل و بخشش به همدیگر.(1)

ص: 39

26- سلامی رسا و آشکار

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

اَلا اَدُلُّکُم عَلی شَی ءٍ إن فَعَلتُمُوهُ تَحابَبتُم؟ اَفشُوا السّلامَ بَینَکُم؛

آیا راهنمایی نکنم شما را بر کاری که انجام دادن آن ایجاد محبّت و همدلی بین شما نماید؟

به یکدیگر آشکار و رسا سلام کنید [تا دوستی و مهرورزی بینتان حاکم باشد.](1)

ص: 40

27- هدیه دادن

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

اَلهَدِیَّةُ تُورِثُ المَوَدَّةَ و تُجَدِّدُ الاُخُوَّةَ، وَ تُذهِبُ الضَّغَینَةَ؛

هدیه دادن (به برادران دینی) محبّت و دوستی به جای گذارد و اخوت و برادری را پایدار سازد و کینه توزی را براندازد.(1)

ص: 41

28- دادرسی دادخواهان

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

مَن سَمِعَ رَجُلاً یُنادِی: یا لَلْمُسلِمینَ فَلَم یُجِبْهُ فَلَیسَ بِمُسلِمٍ؛

کسی که دادخواهی مسلمانی را بشنود و به فریادش نرسد مسلمان نیست.(1)

ص: 42

29- حسن معاشرت حتی با اقلیت ها

امام صادق علیه السلام :

صانِعِ المُنافِقَ بِلِسانِکَ وَ أَخلِص وُدَّکَ لِلْمُؤمِنِ و اِن جالَسَکَ یَهودِیٌّ فَأَحسِن مُجالَسَتَهُ؛

با منافق با زبان (و گفتار خوش) سازگاری کن و مؤمن را خالصانه دوست بدار و اگر یهودی (هم) با تو دوست و همنشین شد، بری او دوست و همنشینی نیکو باش.(1)

ص: 43

30- بیزاری از وحدت شکنان

امام صادق علیه السلام :

واللّه ِ لا یَفتَرِقُ رَجُلانِ مِن شِیعَتِنا عَلَی الهِجرانِ اِلاّ بَرِئْتُ مِن اَحَدِهِما وَ لَعَنْتُهُ؛

«به خدا سوگند! دو نفر از شیعیان ما به عنوان قهر و کینه توزی از هم جدا نشوند جز این که از یکی از آن دو (که باعث جدایی شده است) بیزاری جویم و او را لعنت

نمایم.(1)

ص: 44

31- اتحاد آری، تفرقه هرگز

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

عَلَیکُم بِالجَماعَةِ وَ اِیّاکُم وَ الفُرقَةَ؛

به جماعت و یکپارچگی روی آورید و از تفرقه و پراکندگی بپرهیزید.(1)

ص: 45

32- تفرقه از شیطان است

امام باقر علیه السلام :

اِعْلَمْ اَنَّ الاِلْفَ مِنَ اللّه ِ و الفِرکَ مِنَ الشَّیطانِ؛

بدان که همدلی و الفت با مردم عنایتی الهی و جدایی و عداوت با آنان از وسوسه شیطانی است.(1)

ص: 46

33- اتحاد و اختلافی غم انگیز

امام امیرمؤمنان علی علیه السلام :

واللّه ِ یُمِیتُ القَلبَ و یَجِلبُ الهَمَّ اِجتماعُ هؤُلاءِ القَومِ عَلی باطِلِهِم وَ تَفَرُّقُکُم عَن حَقِّکُم؛

به خدا سوگند! اتحاد اینان (لشکریان معاویه) بر راه و هدف باطلشان و تفرقه و اختلاف شما (که به حقید) در جهت دستیابی به حق تان دل را می رانده و غم و اندوه با خود آورده است.(1)

ص: 47

34- مفاسد و رذایل اخلاقی

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

واللّه ِ لا یَفرُقُ بَینَ اَهواءِکُم إلاّ خُبثُ سَرائِرِکُمْ؛

به خدا سوگند، بین خواسته های شما جدایی نیفکنده جز خباثت و آلودگی (اخلاقی) و درونی شما.(1)

ص: 48

35- کینه ورزی

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

اَلبِغضَةُ تُوجِبُ الاِختِلافَ؛

کینه ورزی عامل تفرقه و اختلاف (بین برادران دینی) است.(1)

ص: 49

36- نافرمانی رعیت و ستم فرمانروایان

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

اِذا غَلَبَتِ الرَّعِیَّهُ واِلَیها اَو أجحَفَ الوالیِ بِرَعیَّتِهِ اِختَلَفَتْ هُنالِکَ الکَلِمَةُ؛

آن گاه که مردم بر حاکم اسلامی چیرگی کنند یا حاکم در حق امت احجاف و ستم نماید بین آن ها اختلاف کلمه پدیدار شود.(1)

ص: 50

37- رنج و عذاب

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

اِنَّ الاِجتماعَ رَحمَةٌ والفُرقَةَ عَذابٌ؛

اتحاد و اجتماع باعث رحمت و اختلاف و تفرقه عامل عذاب و گرفتاری است.(1)

ص: 51

38- جدایی تفرقه و خیر و نیکی

امام امیر مؤمنان علی علیه السلام :

اِنَّ اللّه َ لَم یُعطِ اَحَدا بِفُرقَةٍ خَیرا؛

خداوند تا کنون ملتی را به خاطر تفرقه، خیری عطا نکرده است.(1)

ص: 52

39- هلاکت و نابودی

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

لا تَختَلِفوا فَاِنَّ مَن کانَ قَبلَکُم اِختَلَفوا فَهَلَکُوا؛

اختلاف نکنید، چرا که اقوام پیش از شما اختلاف کردند و دچار هلاکت و نابودی شدند.(1)

ص: 53

40- نفی برکات الهی

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

لا یَزالُ النّاسُ بِخَیرٍ [ما] تَعاوَنُوا عَلَی البِرّ فَاِذا لَم یَفعَلوا ذلِکَ نُزِعَتْ مِنهُمُ البَرَکاتُ؛

همواره مردم بر خیر و نیکی اند اگر در انجام کار نیک یکدیگر را یاری نمایند و اگر چنین نباشند، برکات الهی از آن ها گرفته خواهد شد.(1)

ص: 54

فهرست منابع

- قرآن کریم

1 . «الاحتجاج» الطبرسی، ابو منصور، احمد بن علی، نشر مرتضی، مشهد، سال 1403.

2 . «الاختصاص» شیخ مفید، محمّد بن نعمان، (1 جلد)، انتشارات کنگره شیخ مفید، قم، 1413 هق.

3 . «ارشاد القلوب» الدیلمی، حسن بن ابی الحسن (2 جلد)، انتشارات شریف رضی، 1412 ه ق.

4 . «اعلام الدین» الدیلمی، حسن بن ابی الحسن (1 جلد)، مؤسسة آل البیت، قم، 1408 ه ق.

5 . «الامالی» شیخ مفید، محمّد بن نعمان، (1 جلد)، کنگره شیخ مفید، قم، 1413 ه ق.

6 . «بحارالانوار» المجلسی، محمّد باقر، (110 جلد)، مؤسسة الوفاء، بیروت، لبنان، 1404 ه ق.

7 . «تحف العقول» الحرانی، حسن بن شعبة، (1 جلد)، انتشارات جامعه مدرسین، قم، 1404، ه ق.

ص: 55