ص: 2

بسم الله الرّحمن الرّحیم

ص: 3

ص: 4

شناخت اباصالح المهدی(عج)

در آموزه های دعا و زیارت

مولف: سید کاظم ارفع

ص: 5

ص: 6

ص: 7

ص: 8

ص: 9

ص: 10

امام شناسی یک تکلیف است و بی تفاوتی به آن مساوی با کفر و مردن به مرگ جاهلیت.

چنانکه رسول الله صلی الله علیه و اله فرمود : «مَن ماتَ وَ هُوَ لا یَعرفُ اِمامَهُ ماتَ مِیتةً جاهِلِیَّةً» (1)

هر که بمیرد و امام خود را نشناخته باشد به مرگ جاهلیت مرده است.

جالب است که بعضی سراغ امام معصوم و منصوب شده خدا و رسول نمیروند و با مثل حجاج بن یوسف بیعت میکنند آنها نیز مرگ جاهلیت دارن چونن امام زمان خود را نشناختند.

این مطلبی است که ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه جلد 13 ص242 نقل می کند: «عبدالله بن عمر از بیعت با علی علیه السلام سر باز زد ولی برای بیعت با عبدالملک شبانه در خانه حجاج را کوبید تا مبادا آن شب را بی امام به سر برد.»

از این رو بود که او از پیامبر صلی الله علیه و اله روایت کرده بود که فرمود: هر که بدون داشتن امام و پیشوایی بمیرد به مرگ جاهلی مرده است. حجاج چنان او را حقیر و خوار شمرد که پای را از بستر بیرون اورد و گفت: برای بیعت دستت را به همین بزن!

ص: 12

شناخت امام زمان (عج) منافع و بهره های زیادی دارد زیرا که وجود آن حضرت ریشه همه خوبیها و راه رسیدن به خدا و دین ناب محمدی صلی الله علیه و اله است.

پیامد شناختن و نشناختن امام علیه السلام از زبان امام صادق علیه السلام:

«الْإِمَامُ عَلَمٌ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بَیْنَ خَلْقِهِ فَمَنْ عَرَفَهُ کَانَمُؤْمِناً وَ مَنْ أَنْکَرَهُ کَانَ کَافِراً»(1)

امام راهنمای میان سخداوند عزوجل و آفریدگان اوست، هرکه او را بشناسد مومن است و هر که منکرش شود کافر.

درباره ی شناخت حضرت مهدی روحی له الفداء به طور خاص از امام حسن عسکری علیه السلام در پاسخ به پرسش از حجت و امام بعد از ایشان اینگونه نقل شده که فرمود: «ابْنِی محمّدٌ ، وهُو الإمامُ والحُجّةُ بَعدی ، مَن ماتَ ولَم یَعرفْهُ ماتَ مِیتةً جاهلیّةً . أمَا إنّ لَه غَیبةً یَحارُ فیها الجاهلونَ ، ویَهْلِکُ فیها المُبطِلونَ ، ویَکْذِبُ فیها الوَقّاتونَ ، ثُمّ یَخرُجُ فکَأنّی أنظُرُ إلی الأعْلامِ البِیضِ تَخْفِقُ فوقَ رأسِهِ بِنَجفِ الکوفةِ»(2)

فرزندم محمد، اوست امام و حجت پس از من، هر که بمیرد و او را نشناسد به مرگ جاهلی مرده است.

بدانید که او را غیبتی است که جاهلان درباره ی آن سرگشته شوند و باطل گرایان به نابودی افتند. کسانی

ص: 13

که (برای ظهور او) زمان تعیین کنند دروغ گویند. پس از آن غیبت، ظهور می کند گویی پرچمهای سفید را میبینیم که در نجف کوفه برفراز سر او در اهتزازند.

مهم آن است که گمشده ما شناخت ابا صالح المهدی سلام الله علیه باشد، بنابراین تلاش ما بی ثمر نخواهد بود.

سفارش جناب محمد ب عثمان دومین نایب خاص امام عصر (عج) به احمد بن ابراهیم در برابر درخواستی که از ایشان کرده، این است: «تَوَجَّه اِلَیهِ بِالزِّیارَهِ» (1)

به سوی حضرت به وسیله این زیارت (ظاهرا دعا و زیارت ندبه باشد) توجه نما.

از این بیان و سفارش نایب خاص مولایمان روحی له الفداء میتوان استفاده کرد که به وسیله دعاها و زیارات که ارتباط به آن گرامی دارد، انسان می تواند تا حدی به مقام و منزلت آ« حضرت پی ببرد و قفلب و باطن خود را به طرف حضرت بقیه الله علیه السلام جلب و جذب نماید.

باور کنیم که امام زمان(عج) ما را زیر نظر دارد

ابوبصیر می گوید: با امام باقر علیه السلام وارد مسجد شدم و مردم در حال رفت و امد بودند، امام علیه السلام (خود را از دیدگان مردم غایب نمودند به من فرمودند:

از مردم بپرس آیا مرا می بینند؟ من با هر کس ملاقات کردم و از او سئوال کردم که آیا امام باقر علیه السلام را دیدی؟ می گفت: نه، تا فردی نابینا به نام ابوهارون

ص: 15

وارد شد. امام علیه السلام فرمودند: از این مرد سئوال کن. به او گفتم: آیا امام باقر علیه السلام را دیدی؟ ابوهارون در جواب گفت: مگر ایشان ایجا نایستاده اند؟

ابوبصیر گفت: از او سئوال کردم تو از کجا از این مطلب آگاه شدی؟

ابوهارون گفت: چگونه به آن علم و آگاهی پیدا نکنم و حال آن که امام علیه السلام نوری است آشکار.

آنگاه ابوبصیر می گوید: شنیدم که امام باقر علیه السلام به مردی از اهل آفریقا می فرمود: حال راشد چگونه است؟ او گفت: از آفریقا که خارج شدم او زنده و سالم بود و به شما سلام می رساند.

امام باقر علیه غالسلام فرمودند: خداوند او را رحمت کند. مرد آفریقایی گفت: او مرد؟! امام علیه السلام فرمودند: آری. او پرسید در چه زمانی؟ فرمود: دو روزب بعد از خارج شدن تو از آفریقا مرد. گفت: به خدا قسم راشد نه مریض بود و نه هیچ گونه دردی داشت!

امام علیه السلام فرمود: مگر هر کس که می میرد به خاطر مرض یا درد می میرد؟ ابوبصیر گفت: از امام علیه السلام پرسیدم: این مرد آفریقایی کیست؟

فرمود دوست ما و محب خاندان ما است. آنگاه امام علیه السلام فرمود: «اترُونَ اَنَّهُ لَیْسَ لَنا مَعَکُم اَعْیُنٌ ناظِرَهٌ أسْماعٌ سَمیعَهٌ بِئْسَ ما رَأیْتُمْ وَ اللهِ لا یَخْفی

ص: 16

عَلَیْنا شَیْیءٌ مِنْ أعْمالِکُم فَاحْضَرونا جَمیعاً وَعَوِّدُوا اَنْفُسَکُمُ الْخَیْرَ وَ کُونُوا مِنْ اَهْلِهِ تَعْرِفوا فَاِنّیِ بِهذا آمُرُوَلَدِی و شیعَتیِ» (1)

آیا معتقدید برای ما با شما، چشمانی نظاره گر و گوشهایی شنوا وجود ندارد؟ چقدر بد است آنچه به آن عقیده دارید، به خدا قسم بر ما هیچ چیزی از اعمال شما پنهان نیست.

پس همه، ما را حاضر در نزد خود بدانید و نفس های خود را به کارهای پسندیده عادت دهید و اهل کارهای نیک شوید تا این حقیقت را بشناسید. آنگاه امام علیه السلام فرمود: من فرزندان و شیعیان خود را به آنچه گفتم امر می کنم.

این روایت ثابت می کند که همه ما زیر نظر مولایمان امام عصر اوحنا فداه هستیم و چیزی از اعمال ما از سمع و نظر آن گرامی پنهان نیست.

وقتی در زیارت روز جمعه خطاب به حضرت عصر عرض میکنیم «السّلامُ عَلیکَ یا عَینَ اللهِ فِی خَلقِه» «سلام بر تو ای دیده بان خدا در بین خلق خدا» یعنی اعمال و رفتار ما را میبیند. همان طور که اُذن الله است، گفتار ما را می شنود و این باید برای ما یک باور شود که وجود نازنین حضرت بقیة الله علیه السلام یکی از شاهدان اعمال و رفتار ماست. در نتیجه از محضرش شرم و

ص: 17

حیا کنیم و کاری که قلب مطهرش را می آوزارد انجام ندهیم.

حضرت ولی عصر سلام الله علیه در نامه ای به شیخ مفید فرمود: « فَاِنّا نُحیطُ علماً بِاَنبائِکُم وَ لا یَعزُبُ عَنّا شیءٌ مِن أخبارِکُم»(1)

«ما بر اخبار و احوال شما، اگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما، بر ما پوشیده و مخفی نمی ماند».

امام صادق علیه السلام به مفضل فرمود: «نمی بیند او را چشمی در وقت ظهور او، مگر این که همه چشم ها، او را خواهد دید. پس هر کس بگوید برای شما غیر این را، تکذیب کنید او را» (1)

روایت موید این سخن است که دیدار در وقت ظهور همگانی است و کسی حق ندارد ادعای مشاهده همراه با ظهور حضرت را بنماید مگر آنکه دو علامت حتمی اتفاق افتد و دیدار حضرت برای همه مقدور باید.

نتیجه آنکه انسانهای صالح و لایق می توانند حضرت را زیارت کنند. گاه او را بشناسند و گاه بعد از پنهان شدن آن گرامی متوجه دیدار امام علیه السلام شوند.

گفتم که روی ماهت از ما چرا نهان است *** گفتا تو خود حجابی؛ ور نه رخم عیان است

می کنند و در واقع مردم را به خود دعوت می کنند نه وجود نازنین حضرت بقیة الله علیه السلام.

ارادتمندان و عاشقان حضرت مهدی روحی له الفدا، بدانند همان طور که عرض کردم و روایت ابوبصیر را نقل کردم مولایمان همه ما را زیر نظر دارد و برای ارتباط با او نیاز به رفتن سراغ مدعیان دروغگو و آنهایی که دنبال فریب خلق هستند، نمی باشد. بلکه هر کس در هر شرایطی می تواند با خواندن دعاهای وارده و زیارت با امام خویش مستقیم سخن بگوید و با او گفتگو کند و نیازب به نسخه نویسی و ختوم و چله نشینی هایی که بعضی مقدمه کار خود برای فریب خلق خدا قرار می دهند نیست.

به نظر حقیر دیدار یوسف زهرا امام مهدی سلام الله علیه نباید هدف نهایی ما باشد گرچه توفیق بزرگی است بلکه باید دنبال انجام وظیفه باشیم، واجبات را انجام دهیم، محرمات را ترک کنیم؛ بی شک دعای آن نازنین بدرقه ما خواهد بود و قلب مطهرش از ما راضی. چون بسیاری در عصر ائمه طاهرین علیهم السلام بودند و شبانه روز چندین بار امام زمان خود را می دیدند اما کمترین بهره معنوی را از آن بزرگواران نبردند بلکه بعضی از آنها جزء دشمنان و مخالفین ایشان بودند.

ص: 20

حرف شما درباره ی سند مسجد درست باشد، آیا برگزاری عبادت مثل نماز استغاثه به حضرت ولی عصر روحی له الفداء، و نماز تحیّت مسجد که برای تمامی مساجد استحباب دارد نیاز به سند جدید دارد.

اگر مسجد جمکران بنا بر دستور مستقیم امام زمان علیه السلام بنیان نشده باشد ولی بنام حضرت نام گذاری شده باشد مثل بسیاری از مهدیه ها و حسینیه ها که در سراسر کشور و حتی خارج کشور وجود دارد و مورد تکریم و احترام مردم است و مردم به خاطر انتساب این مراکز با اهل بیت علیهم السلام در این مکان ها حضور می یابند و حاجت می گیرند و مراتب ارادتخود را به مولایشان اظهار می دارند، چه اشکال اعتقادی و شرعی دارد؟

گذشته از آنکه سیره ی عملی علما و مراجع تقلید گذشته و حال ما در رفتن به مسجد جمکران بوده و به قصد رجاء، حضور در چنین مراکزی کار پسندیده و از شعائر دین و مکتب تشیع است.

« وَاهْدِنا بِهِ لِمَا اخْتُلِفَ فیهِ مِنَ الْحَقِّ بِاِذْنِکَ اِنَّکَ تَهْدی مَنْ تَشآءُ اِلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ وَانْصُرْنا بِهِ عَلی عَدُوِّکَ وَعَدُوِّنآ، اِلهَ الْحَقِّ آمینَ»

نیمه شعبان سالروز میلاد مصلح کل امام عصر روحی له الفداء

سال 1427

برابر با 18 شهریور 1385

سید کاظم ارفع

ص: 22

«بسم الله الرحمن الرحیم»

اِلی جَلالی. فَلا اُخْفی عَلَیْهِ خاصَّةَ خَلْقی» (1).

خداوند، به پیامبر صلی الله علیه و اله می فرماید: هر کس به رضای من می خواهم، عمل کند و وظایف اش را انجام دهد، من سهمطلب رذا به او می دهم.

شکری که آلوده به ناآگاهی نباشد.

ذکری که فراموشی را دنبال نداشته باشد 3. عشق و محبتی که با محبت هیچکس عوض نشود. هنگامی که مرا دوست بدارد من نیز او را دوست می دارم و چشم و دلش را به جلال و عظمت خویش باز می کنم و بندگان خاص خود را از او مخفی نمی کنم. عرض می کنیم که تحقیقا بالاترین و برترین بنده ی خاص خداوند، در این زمان وجود نازنین امام عصر سلام الله علیه است. اگر ما به رضای الهی عمل کنیم خداوند آن گرامی را از ما مخفی نخواهد کرد.

دیدار با آن بزرگوار لیاقت و شایستگی می خواهد اگر به تاریخ غیبت صغری و کبری مراجعه کنید خواهدی دید، امام روحی له الفدا به سراغ بسیاری از شایستگان آمده است.

شیخ صدوق رحمة الله علیه در کتاب کمال الدین به سند خود از احمد بن اسحاق نقل می کند که: من به

ص: 24

محضر مولایم امام حسن عسکری علیه السلام شرفیاب شدم می خواستم از امام و حجت خدا پس از آن حضرت سئوال کنم اما قبل از آنکه سخنی بگویم. آن حضرت فرمودند: ای احمد بن اسحاق! خداوند تبارک و تعالی از زمان خلقت آدم علیه السلام تا روز قیامت، هیچ گاه زمین را از حجت خود خالی نمی گذارد، زیرا به واسطه وجود مبارک حجت خدا، بلاها از زمین برطرف ی شود و به واسطه وجود مبارک او باران نازل می شود و به واسطه او برکات زمین بیرون می آید.

سپس آن حضرت فرزندی در حدود سه سال را که صورتش مثل ماه می درخشید، به من نشان داد و فرمود: ای احمد بن اسحاق اگر آن احترام خاصی که تو نزد پروردگار عز و جل و نزد امامان معصوم (علیه السلام) داری نبود، این فرزندم (حضرت مهدی علیه السلام) را به تو نشان نمی دادم. او هم نام پیامبر خدا صلی الله علیه و اله و هم کنیه او (ابولقاسم) است و همان کسی است که زمین را پر از عدل و داد می فرماید آنچنان که پر از ظلم و جور شده باشد.

ای احمد بن اسحاق مثل او در این امت، مثل خضر علیه السلام در پنهان زیستی و ناشناس بودن بین مردم، و مثل ذوالقرنین (در قدرت و تسلط بر جهان) است. به خدا قسم که او حتما از بین مردم خود غایب

ص: 25

خواهد شد و ناشناس زندگی خواهد کرد و در زمانی که او چنین زندگی می کند و هیچ کس از هلاکت و گمراهی آن زمان نجات نخواهد یافت مگر کسی که خداوند عز و جل او را بر اعتقاد راسخ به امامت آن حضرت ثابت قدم نگاه دارد و او را به دعا کردن برای تعجیل در فرج آن حضرت موفق فرماید.

احمد بن اسحاق گفت: عرض کردم: ای مولای من، آیا علامتی در این فرزند هست که قلبم به آن مطمئن گردد؟ ناگاه آن فرزند با زبان عربی فصیح و کامل فرمود: من بقیة الله در زمین هستم از دشمنان خدا انتقام می گیرم، ای احمد ب اسحاق، دیگر پس از این علامت و معجزه آشکار چه می جویی؟ (1)

ملاحظه فرمودید که احمد بن اسحاق طبق فرمایش امام حسن عسکری علیه السلام به خاطر جایگاهش نزد پروردگار و ائمه علیهم السلام لایق دیدار امام عصر روحی له الفداء شد.

اَللّ_هُمَّ اَرِنیِ الطَّلْعَةَ الرَّشیدَةَ ، وَ الْغُرَّةَ الْحَمیدَةَ...

ص: 26

اگر چه حسن فروشان به جلوه آمده اند *** کسی به حسن و ملاحت به یار ما نرسد

هزار نقش برآید ز کلک صنع و یکی *** به دل پذیری نقش نگار ما نرسد

درباره طلعت زیبا و جذاب آن گرامی فرموده اند: « شابٌّ حَسَنُ الوجهِ طیّبُ الرائحة هَیُوبٌ و مع هیبتِهِ متقرّب إلی الناس » کمال الدین ج2 ص443.

جوانی زیباروی، خوش بوی و با هیبت که با وجود هیبت اش، رابطه ی نزدیکی با مردم دارد.

*** ** ***

دیده را فایده آن است که دلبر بیند *** ور نبیند، چه بود فایده بینایی را

*** ** ***

کار مولایمان امام زمان روحی له الفداء آبادنی شهر ها و زنده کردن بندگان و انسانها است که گرفتار فساد همه جانبه شده اند.

در حقیقت در دوران غیبت وضع نابسمان فرهنگی بسیار شدیدی به وجود می آید چنانکه در زمان ما این ناهنجاری و چالش بزرگ را همه کسانی که درد دین دارند، احساس می کنند.

پس باید دعا کرد تا مولا و سرورمان بیاید تا به دست با کفایت حضرتش شهرها آباد و مردم حیات تازه یابند.

امام محمد باقر علیه السلام فرمود: « إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اللَّهُ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ کَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُم » بحار ج51 ص140.

هنگامی که قائم ما آل محمد علیه السلام قیام کند، دستش را بر سر تمامی بندگان می گذارد و به آن طریق عقول آنها جمع و افکارشان کامل می گردد.

امام علیه السلام یک تحول انقلابی عمیق و ریشه دار به وجود می آورد که همه چیز را تغییر می دهد.

آبادانی شهرها چه در امور مادی و چه در مسایل معنوی و فرهنگی با قیام آن حضرت انجام می گیرد و مردم استعدادها و عقلهایشان شکوفا شده و در نهایت رشد و تعالی قرار می گیرند.

ص: 29

در عصر آن بزرگوار فقر و حرمان از اجتماع بشری خارج می شود، دلها از حزن و غم بیرون می رود و زندگی جهنمی تبدیل به نعمت و آرامش می شود و دیگر اثری از ظلم و ظالم دیده نمی شود.

در دعای بعد از نماز زیارت آن حضرت عرض می کنیم: « اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی حُجَّتِکَ فِی أَرْضِکَ ... مُفَرِّجَ الْکَرْبِ و مُزِیلِ الْهَم وَ کَاشِفِ الْبَلْوَی » پروردگارا درود و رحمت فرست بر حجت ات در زمین که گشاینده رنج و مشقت و برطرف کننده اندوه و غم و دافع بلیات است.

وقتی « ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ» شد، تکلیف چیست؟

خودسازی و اصلاح نفس

1. امر به معروف و نهی از منکر

2. دعای مذاوم برای ظهور حضرت -{آمادگی کامل برای ظهور ناگهانی-{درخواست رجعت

3. « اللَّهُمَّ إِنْ حَالَ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِی جَعَلْتَهُ عَلَی عِبَادِکَ حَتْماً مَقْضِیّاً فَأَخْرِجْنِی مِنْ قَبْرِی مُؤْتَزِراً کَفَنِی شَاهِراً »

خدایا اگر مرگ بین من و آن حضرت حایل شد آنچنانی که بر بندگانت مقرر داشتی، مرا از قبرم بیرون آور در حالی که کفن به کمر بسته ام.

ص: 30

آنچه سعی است من اندر طلبت بنمایم *** اینقدر هست که تغییر قضا نتوان کرد

نظر پاک تواند رخ جانان دیدن *** که در آیینه نظر جز به صفا نتوان کرد

*** ** ***

من بینوا از بی برگ و بری اگر بمیرم *** سر پر ز شور از خاک در تو بر نگیرم

به غلامی درت مفتخرم مرانم از در *** که به جز در تو حاشا در دیگری پذیرم

شده سینه ام ز سینای غمت ز ناله چندان *** که عجب نباشد ار عرش بنالد از نفیرم

ص: 31

حضرت در حالیکه تکیه داده بود، خشمناک شد و نشست، آنگاه فرمود: این مطلب را از من روایت نکن، بلکه از پدرم نقل نما. و از این بابت بر شما ایرادی نیست، شهادت می دهم که پدرم می فرمود: سوگند به خدا این مطلب در کتاب خدا آشکار است آنجا که می فرماید:

«إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ» (1).

اگر ما بخواهیم، از آسمان برای آنان آیه ای نازل می کنیم که گردن هایشان در برابر آن خاضع شود.

از روایات استفاده می شود که قیام حضرت در مدت چهارده ماه کامل می گردد، در شش ماهه اول، امام علیه السلام در اضطراب و نگرانی بسر می برند و حوادث را به طور نهان، توسط یاران خود رهبری می کنند و در هشت ماه بعدی در مکه ظهور می کنند و رهسپار مدینه و آنگاه راهی عراق و قدس می گردد و با دشمنان خود وارد نبرد می شود، جهان اسلام را به طور یکپارچه تحت فرمان و اطاعت خود در می آورد: و با رومیان و غربیان پیمان آتش بس می بندد.

از پیامبر صلی الله علیه و اله روایت شده است که فرمود:

«بین شما و روم چهار پیمان صلح برقرار می گردد که چهارمین آنها به دست مردی از خاندان هرقل است و

ص: 33

امام باقر علیه السلام فرمود: « وَ اللَّهِ مَا تُرِکَ الله الْأَرْضاً مُنْذُ قَبَضَ اللَّهُ آدَمَ علیه السلام إِلَّا وَ فِیهَا إِمَامٌ یُهْتَدَی بِهِ إِلَی اللَّهِ وَ هُوَ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَی عبادِهِ و لاَ تَبْقَی بِغَیْرِ إِمَامٍ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَی عبادِهِ » (1)

سوگند به پروردجگار پس از قبض روح آدم علیه السلام خداوند هیچگاه زمین را بدون پیشوا نگذاشت پیشوایی که مردم را به خدا هدایت کند و حجت خدا در میان بندگانش باشد و (باز امام علیه السلام تاکید می کند) زمین بدون امام نبوده، همان که حجت خدا در بین مردم است.

«السّلامُ عَلَیکَ یا حُجَّةَ الله فی ارضِهِ» حجت بالغه الهی پس از امام حسن عسکری علیه السلام حضرت بقیة الله امام عصر روحی له الفداء است همانطور که امام حسن عسکری علیه السلام در پاسخ به پرسش از حجت و امام بعد از ایشان فرمود: فرزندم، امام و حجت پس از من است. هر کس بمیرد و او را نشناسد به مرگ جاهلی مرده است. بدانید که او را غیبتی است که جاهلان درباره ی آن سرگشته شوند و باطل گرایان به نابودی افتند. کسانی که (برای ظهور او) زمان تعیین کنند، دروغ گویند. پس از آن غیبت، ظهور می کند گویی پرچمهای سفید را می بینم که در نجف کوفه بر فراز سر او در اهتزازند» (2)

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَیْنَ اللَّهِ فِی خَلْقِهِ .

ص: 36

دیده بانی خلق از جانب خالق به امام عصر حضرت مهدی سلام الله علیه سپرده شده او چشم خدا و مظهر عین اللهی است، شاهد و ناظر بر تمام جریانهایی است که برای مخلوقات الهی رخ می دهد و تمامی رفتارها و اعمال را زیر نظر دارد. در زیارت جامعه کبیره خطاب به امامان معصوم علیهم السلام عرض می کنیم: «أَنْتُمْ الصِّرَاطُ الاَقوَمُ، وَ شُهَدَاءُ دَارِ الْفَنَاءِ» شمایید محکمترین راه هدایت و شاهدان در دنیا.

حجة بن الحسن علیه السلام درباره ی دوستان و پیروانش می فرماید « انّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ، ولاناسینَ لِذِکْرِکُمْ » بدانید که ما مراعات حال شما دوستان و شیعیان را می کنیم و هیچگاه شما را فراموش نمی کنیم. (1)

پیروان راستین آن حضرت با توجه به مطلب فوق به خود اجازه نمی دهند در برابر عین الله یعنی مولا امام زمان ارواح العالمین له الفداء، گناه کنندو کاری انجام دهند که آ« وجود مبارک را مکدر و غمگین سازد.

مردی بنام شعیب می گوید: در محضر امام موسی الکاظم علیه السلام بودم ایشان بدون مقدمه فرمود: ای شعیب! فردا مردی از ساکنین غرب ترا ملاقات می کند و از حال من می پرسد، تو در جواب او بگو به خدا سوگند موسی بن جعفر امامی است که حضرت صادق علیه السلام او را سفارش فرموده و تصریح به

ص: 37

امامتش کرده، هر چه از حلال و حرام سئوال کرد از طرف من جواب ده، گفتم فدایت شوم آن مرد مغربی چه نشانی دارد؟

فرمود، مردی بلند قد و درشت هیکل است به نام یعقوب وقتی او را ملاقات کردی ترس نداشته باش، هرچه پرسید جواب بده و اگر میل داشت پیش من بیاید او را بیاور.

شعیب سوگند یاد کرد که روز دیگر من در طواف بودم مردی قوی هیکل روی به من کرد و گفت می خواهم از تو سئوالی کنم راجع به احوال آقا و مولایت. گفتم: نام تو چیست؟ جواب داد: یعقوب. از مکانش پرسیدم گفت: از اهالی مغربم.

پرسیدم از کجا مرا شناختی؟ گفت: در خواب دیدم کسی به من دستور داد شعیب را ملاقات کن و هر چه می خواهی از او بپرس. وقتی که بیدار شدم از نام تو جستجو کردم، ترا به من راهنمایی کردند. گفتم: بنشین در اینجا تا از طواف فارغ شوم.

بعد از طواف پیش او رفتم و صحبت کردم، او را مردی دانا و فهمیده یافتم از من خواهش کرد که او را خدمت موسی بن جعفر علیه السلام برسانم، دست او را گرفتم و به خدمت حضرت بردم. اجازه ورود خواستم، بعد از رخصت داخل شدیم، همینکه امام

ص: 38

علیه السلام چشمش به او افتاد فرمود، ای یعقوب! تو دیروز وارد اینجا شدی، بین تو و برادرت در فلان مکان نزاعی واقع شد و کار به جایی رسید که یکدیگر را دشنام دادید. این چنین کرداری روش ما نیست. دین ما و پدران ما مخالف این کارهاست و هرگز کسی را به چنین کاری دستور نمی دهیم، از خداوند بترس و پرهیز کن. به همین زودی مرگ ما بین تو و برادرت جدایی می افکند و برادرت در همین سفر خواهد مرد، قبل از آنکه به وطن برسد، تو هم از کرده خود پشیمان می شوی، این پیشامد به واسطه آن است که قطع رحم کردید، خداوند هم عمر شما را قطع نمود.

آن مرد پرسید: فدایت گردم، اجل من کی خواهد رسید؟ فرمود: اجل تو هم رسیده بود ولی چون در فلان منزل نسبت به عمه خود مهربانی کردی و صله رحم نمودی بیست سال بر عمرت افزوده شد.

شعیب گفت: بعد از این جریان یک سال همین یعقوب را در راه مکه دیدم و احوال او را پرسیدم، گفت: در همان سفر برادرم به وطن نرسیده از دنیا رفت و او را در بین راه دفن کردم.(1)

وجود نازنین حضرت بقیة الله علیه السلام هم از این قاعده مستثنا نیست. او همچون پدران بزرگوارش از مشاهده انحراف ها و بدعت و گمراهیها در میان امت

ص: 39

نمیکنم، آیا نمی دانید که در هر روز و هر شب، اعمال شما بر من عرضه می گردد؟» (1)

و این مسئله در مورد وجود مبارک امام زمان اروحنا فداء قطعا همان گونه است که درباره ی اجدادشان بوده است.

وقتی به دعایی که شخص حضرت برای اصلاح جامعه آشفته و لبریز از لغزش ها می خواند، این باور برایمان محقق می شود که گویا آن گرامی نگران است از این که به تدریج بحث حلال و حرام اله در جامعه تعطیل شود. مردم به تمام مسایل مادی و دنیایی خویش بپردازند اما نگران حجاب زنان و غیرت مردان و پاکی جوانان خود نباشند!

« اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفیقَ الطّاعَةِ وَ بُعْدَ الْمَعْصِیَةِ » تا آخر این دعا را مرحوم محدث قمی در ابتدای مفاتیح الجنان پس از دعای توسل نقل نموده است.

6. السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نُورَ اللَّهِ الَّذِی یَهْتَدِی بِهِ الْمُهْتَدُونَ وَ یُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ

آنانی که نفس مهتدی دارند و آماده ی پذیرش حقایق هستند و از هدایتهای حضرت مهدی(عج) بهره مند می شوند.

القاب شریف آن گرامی عبارت است از: «الحجة، القائم، المهدیّ، اباصالح، خلف الصالح، صاحب الزّمان، صاحب الامر، المُنتظَر، الهادی، الناطق، الثائر،

ص: 41

الوتر، المعتصم، المنتقم، الکرّار، العدل، صاحب الرَّجعة، البیضا و ...» (1)

همان طور که ملاحظه کردید دو تا از القاب حضرت «المهدی و الهادی» بود امام علیه السلام نور الهدی است که هر طالب هدایت را به راه راست هدایت می کند. ابی بصیر از امام صادق علیه السلام نقل می کند که فرمود: منظور از آیه شریفه « انّما انْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْم هاد » تو فقط بیم رسانی و هر گروهی را رهبری هست. منذر شخص رسول الله علیه و آله است و هادی امیر مومنین علیه السلام و امامن بعد ا او هستند « «وَ لِکُلِّ قَوْم هاد» فی کُلِّ زمانٍ امام هادٍ مبینٍ» (2)

و مقصود از «وَ لِکُلِّ قَوْم هاد» اینست که در هر زمان یک امام هدایتگر وجود خواهد داشت.

رُوی ابنِ عباس اَنَّهُ قالَ: لَمَّا نَزَلَتْ عَلَی رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وسلم اَنا المُنذرُ و عَلی الهادی مِن بعدی ، یا علی بِکَ یهتَدی المُهَتدونَ » (3)

از ابن عباس روایت شده که وقتی آیه « انّما انْتَ مُنْذِرٌ» نازل شد، رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود: منذر منم و علی هادی بعد از من است یا علی بتوسط تو هر طالب هدایت به راه خواهد آمد.

ص: 42

نکته مهم در استفاده از هدایت آن ذوات مقدسه روح پذیرش ماست بنابراین کسانی که معتقد به امام و هدایتهای الهی و نورانی او نیستند محروم از هدایت آن حضرتند.

*** ** ***

وصل خورشید به شب پره اعمی نرسد *** که در آن آینه صاحب نظران حیرانند

*** ** ***

درباره قرآن نیز چنین است:

وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا» (1). و از این قرآن آیه ها نازل می کنیم که برای مومنان شفا و رحمت است و ستمگران را جز خسارت نمی فزاید.

*** ** ***

باران که در لطافت طبعش خلاف نیست *** در باغ لاله روید و در شوره زار خس

*** ** ***

تا مادامی که انسان روح عناد و دشمنی دارد و نمی خواهد حقایق را بفهمد و بشنود در مسیر هدایت قرار نخواهد گرفت.

*** ** ***

محل قابل و آنگه نصیحت قائل *** چو گوش و هوش نباشد چه سود حُسن مقال

ص: 43

نصیحت همه عالم چو باد در قفس است *** بگوش مردم نادان چو آب در غربال

*** ** ***

اما چرادر دعا خطاب به امام عصر(عج) تعبیر به نور شده؟ « السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نُورَ اللَّهِ الَّذِی یَهْتَدِی بِهِ الْمُهْتَدُونَ »

زیرا که قوام هستی مبتنی بر حجت خدا روی زمین است و به خاطر وجود آن نازنین زمین و آسمان ثابت و ماندگارند. چونکه وجود آنها نور است و زندگی بدون نور مقدور نیست، چنان که امام کاظم علیه السلام می فرماید: « الْإِمَامَهُ هِیَ النّورُ وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ «فَآمِنُوا بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النّورِ الّذِی انزَلنا» تفسیر (1)

منظور از نور در آیه «امامت» است.

ابی خالد کابلی نقل نمود که از امام باقر علیه السلام پرسیدم که تفسیر کلام خدا « فَآمِنُوا بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النّورِ الّذِی انزَلنا » تغابن – 8 پس به خدا و پیامبر او و این نور که نازل کرده ایم ایمان بیاورید، چیست؟ فرمود: اباخالد! سوگند به خدا که منظور از نور، نور ائمه از آل محمد صلی الله علیه و آله تا روز قیامت است. قسم بخدا که آنها نور خدا در آسمانها و زمین می باشند و سوگند به خدایا اباخالد، نور امام در

ص: 44

قلب بندگان مومن درخشنده تر از نور خورشید در روز است، سوگند به خدا که اینها دلهای مومنین را نورانی می کنند و البته خداوند نور اهل بیت را از هر که بخواهد محجوب می دارد و دلهای این افراد را تاریک می کند.

« وَ اللَّهِ یَا أَبَا خَالِدٍ لَا یُحِبُّنَا عَبْدٌ وَ یَتَوَلَّانَا حَتَّی یُطَهِّرَ اللَّهُ قَلْبَهُ وَ لَا یُطَهِّرُ اللَّهُ قَلْبَ عَبْدٍ حَتَّی یُسَلِّمَ لَنَا وَ یَکُونَ سِلْماً لَنَا فَإِذَا کَانَ سِلْماً لَنَا سَلَّمَهُ اللَّهُ مِنْ شَدِیدِ الْحِسَابِ وَ آمَنَهُ مِنْ فَزَعِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ الْأَکْبَرِ » (1)

قسم به خدای اباخالد! تا کسی زمینه قلبش پاکیزه نباشد ما را دوست نخواهد داشت و زیر بار ولایت ما نخواهد رفت و قلب کسی پاکیزه نمی شود مگر آنکه تسلیم ولایت ما اهل بیت شود و هر کس تسلیم ما شد خداوند او را از شدت حساب سلامت می دارد و از فزع بزرگ روز قیامت در امان خواهد بود.

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نُورَ اللَّهِ الَّذِی یَهْتَدِی بِهِ الْمُهْتَدُونَ »

*** ** ***

ای شاهد عالم سوز در حسن و دلارائی *** وی شمع جهان افروز در جلوه و زیبایی

حسن تو تجلی کرد در طور دل عشاق *** چون سینه سینا شد هر سر سویدایی شد

عشق رخ تو آتش در خزمن هستی زد *** شد هر شررش شوری در هر سر و سودایی

ص: 45

مرغان چمن هر یک در نغمه بیاد تو *** بلبل بغزل خوانی، طوطی به شکرخایی

ما سوخته هجریم افروخته هجریم *** آموخته هجریم با صبر و شکیبایی

دلداده ی روی تو آشفته ی موی تو *** سرگشته کوی تو چون واله و شیدایی

ای خاک درت برتر ز آئینه اسکندر *** اقلیم ملاحت را امروزه تو دارایی

ای سرو و قدت رعنا اندر چمن خوبی *** خوبان همه در معنی اسم و تو دارایی

از مفتقر دلریش کاری نرود از پیش *** جز آنکه بلطف خویش این عقده تو بگشایی

از دیوان آیه الله کمپانی

و یُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ

به وجود مولایمان امام زمان علیه السلام گشایش برای مومنین حاصل خواهد شد. او که بیاید تمامی هم و غمها از جامعه اسلامی خصوصا شیعیان و ارادتمندان به حضرت برطرف می گردد.

فرج امام عصر(عج)، فرج و گشایش همه انبیاء و اولیاء و اهل ایمان است. « السَّلاَمُ عَلَی الْمَهْدِیِّ الَّذِی وَعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأُمَمَ أَنْ یَجْمَعَ بِهِ الْکَلِمَ وَ یَلُمَّ بِهِ الشَّقَثَ وَ یَمْلَأَ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً وَ یُمَکِّنَ لَهُ وَ یُنْجِزَ بِهِ وَعْدَ الْمُؤْمِنِین»«زیارت مخصوص حضرت»

ص: 46

سلام بر آن مهدی که خداوند به امتها وعده ی او را داده تا به وسیله او اتفاق کلمه فراهم سازد و پراکندگی را برطرف کند. و زمین را از عدل پر کند و او را امکانات دهد تا وعده ی به مومنان را عملی سازد.

از تاریخ گذشته تا کنون، روز خوش و آرامش برای پیروان مکتب توحید وجود نداشته پیروان مذهب آسمانی و در آخر جامعه اسلامی همواره درگیر ظلم و ظالم بوده اند و از ناحیه طاغوتها و مستکبرین آسیب دیده اند. باید روزی فرا برسد که او بیاید و جامعه عدل مداری به وجود آورد و ستمکاران را نابود و مومنین را سرافراز و آزاد کند.

*** ** ***

ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر *** باز آ که ریخت بی گل رویت بهار عمر

از دیده گر سرشک چو باران چکد رواست *** کندر غمت چو برق بشد روزگار عمر

*** ** ***

ولی نعمتمان در لحظات نخستین پس از تولد، لب به سخن گشود و به کتاب خداوند و رسالت حضرت محمد صلی الله علیه و اله و امامت همه امامن گواهی داد.

سپس چنین فرمود: « پروردگارا، وعده هایت را در مورد من جامه عمل بپوشان و کار مرا به پایان رسان،

ص: 47

گام هایم را استوار بدار و به وسیله من، زمین را از عدل و داد پر کن» (1)

در حکومت مهدوی چنان گشایشی برای مومنین پیش می آید که در همه جا امنیت برقرار می شود و کسی برای ادامه زندگی هیچگونه نگرانی ندارد.

امام صادق علیه السلام در تفسیر این بخش آیه 55 سوره نور « وَ لَیُبَدِّلَنِّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا» و بعد از نگرانیها، ترس آنان را به امنیت مبدل خواهد نمود، فرمود: « این آیه شریفه درباره ی امام زمان علیه السلام است. در آن زمان، چندان امنیت بر سراسر گیتی گسترده می شود که از هیچ چیز به چیز دیگر زیان نمی رسد، ترس و وحشتی به چشم نمی خورد، حتی جانوران و حیوانات در میان مردم رفت و آمد می کنند و به یکدیگر آزاری ندارند». (2)

7. اَلسَّلامُ علیکَ اَیُّهَا الْمُهَذَّبُ الْخاَّئِفُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْوَلِیُّ النّاصِحُ.

تا زمینه ظهور حضرت آماده نشود و جهان مستعد آماده پذیرش آن گرامی نگردد، خوف کشتن او وجود دارد چنانکه زراره می گوید: «اِنَّ لِلْقائِمِ غَیْبَةً قَبْلَ ظُهوره قُلتُ: لِمَ؟ قال: یُخافُ القَتل» برای حضرت قائم (علیه السلام) غیبتی قبل از ظهورش هست. سائل پرسید برای چه؟ گفت: ترس از آنکه او را بکشند.

ص: 48

ممکن است کسی بگوید ایشان ظهور کنند بر فرض که همانند پدران بزرگوارش به شهادت برسد. پاسخ عرض می کنیم آیا به محض ظهور و شهادت ایشان چیزی که همه انبیاء و اولیاء و از همه مهمتر خداوند تبارک و تعالی وعده و نوید آن را داده یعنی حکومت عدل و دولت کریمه محقق خواهد شد؟ قطعا این طور نیست.

« وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ» (1)

در زبور از پی آن کتاب نوشتیم که زمین را بندگان صالح من به میراث می برند. امام باقر علیه السلام فرمود: « هُم أصحابُ المَهدی علیه السلام فِی آخر الزَّمان»(2)

اینها اصحاب مهدی علیه السلام در آخر الزمانند.

رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود: اگر فقط یک روز از عمر دنیا باقی مانده باشد، خدا آن روز را طولانی می کند تا مردی صالح از اهل بیت من را مبعوث گرداند و زمین را چنانکه پر از ظلم و جور شده است پر از عدل و داد کند. همان مدرک ج7 ص67.

پس با کشته شدن آن گرامی زمین همچنان در ظلم و تباهی غرق خواهد بود و چیزی عوض نخواهد شد.

و نیز آن حضرت فرمود: « یَکُونُ فِی أُمَّتِی الْمَهْدِیُّ... یَتَنَعَّمُ اُمَّتِی فِی زَمانهِ نَعیمًا لَم یَتَنَعَّمُوا مِثلُهُ قَطّ البرَّ وَ

ص: 49

الفاجِر یُرسِلُ السَّماءُ عَلیهم مَدراراً ولاتدَّخرُ الاَرضُ شیئاً مِن نَباتِها »(1)

در امت من، مهدی (عج) قیام کند.. و در زمان او، مردم به رفاه و نعمت هایی دست می یابند که در هیچ زمانی دست نیافته باشند، همه چه نیکوکار و چه بدکار، آسمان باران رحمتش را بر آنان ببارد و زمین چیزی از روییدنی خود را پنهان ندارد.

بدین ترتیب باید حضرتش زنده بماند و تشکیل حکومت دهد تا عمران و آبادی زمین و بهره برداری از امکانات آن محقق شود.

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْوَلِیُّ النّاصِحُ:

سخنان و رهنمودهای امام عصر(عج) سراسر، حکمت و نور است و برای عاشقان و جویندگان حقیقت، رهگشا و راهنماست.

او سرپرستی خیرخواه است که چون طبیبی دلسوز بیماران خویش را مداوا می کند. اغلب کسانی که موفق به ملاقات با آن حضرت در خواب و بیداری شده اند از نصیحتهای آن بزرگوار بهره مند گشته اند.

أُبَلِّغُکُمْ رِسَالَاتِ رَبِّی وَأَنَا لَکُمْ نَاصِحٌ أَمِینٌ »(2)

پیامهای پروردگارم را به شما می رسانم و برای شما نصیحت کننده ای خیر خواه می باشم.

ص: 50

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی *** دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

دایم گل این بستان شاداب نمی ماند *** دریاب ضعیفانرا در وقت توانایی

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد *** کز دست بخواهد شد پایان شکیبایی

ای درد توام درمان در بستر ناکامی *** وی یاد توام مونس در گوشه تنهایی

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم *** لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

*** ** ***

کلمات حکمت آمیز حضرت فراوان است به چند نمونه از آن مجموعه توجه کنید:

1. « مَا أُرْغِمَ أَنْفُ الشَّیْطَانِ بِشَیْ ءٍ مِثلِ الصَّلَوةِ فَصَلِّهَا وَ أَرْغِمْ أَنْفَ الشَّیْطَانِ » (1)

هیچ چیز مانند نماز بینی شیطان را به خاک نمی مالد، پس نماز بخوان و بینی شیطان را به خاک بمال.

2. « قَدْ آذَانَا جُهَلَاءُ الشِّیعَةِ وَ حُمَقَاؤُهُمْ » (2)

نادانان و کم خردان شیعه ما را آزار می دهند.

ص: 51

3. و مَن بَخلَ مِنهُم بِما اَعارَهُ اللهُ مِن نِعمَتِهِ عَلی مَن اَمَرهُ بِصِلَتِهِ فَانَّهُ یَکونَ خاسِراً بِذلِک لِاولاهُ وُ آخرِتهِ » بحار ج53 ص182.

و آنکس که در دادن نعمت هایی که خداوند به او کرامت فروده به کسانی که فرمان رسیدگی به آنها را داده بخل ورزد، در دنیا و آخرت زیانکار خواهد بود.

4. « وَ أَمَّا وَجْهُ الِانْتِفَاعِ بِی فِی غَیْبَتِی فَکَالِاِنْتِفَاعِ بِالشَّمْسِ إِذَا غَیَّبَهَا عَنِ الْأَبْصَارِ السَّحَابُ » (1)

اما کیفیت بهره برداری مردم از من در دوران غیبتم، همانند بهره وری آنان از خورشید است، هنگامی که ابر، خورشید را از دیدگان می پوشاند.

5. « أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُم » (2)

برای تعجیل فرج بسیار دعا کنید که فرج شما در همان است.

6. « مَن کانَ فِی حاجَة الله کان اللهُ فی حاجَتِه » (3)

کسی که در راه انجام اوامر و حاجات الهی باشد، خداوند نیز او را در نیازها و برطرف شدن حاجت هایش یاری کند.

7. « لُوبُنَا أَوْعِیَةٌ لِمَشِیئَهً اللَّهِ فَإِذَا شَاءَ اللَّهُ شَیْئاً شِئْنَا » (4)

ص: 52

دلهای ما ظرف مشیت و خواست الهی است، پس هر گاه او بخواهد ما خواهیم خواست.

8. «اَغلُقوا اَبوابَ السوالِ عَمّا لا یُغنِیکُم، وَ لاتَتَکَلَّفُوا عِلمَ ما قَد کَفَیتُم» (1)

از آنچه که به حالتان فایده ای ندارد سئوال نکنید و خود را برای دانستن آنچه که از شما نخواسته اند به مشقت نیاندازید.

9. « أعُوذُ بِاللّه مِنَ الْعَمی بَعْدَ الْجَلاء، وَمِنَ الضَّلالَةِ بَعْدَ الهُدی وَ مِنْ مُوبِقاتِ الْأعْمالِ، وَ مُردیاتِ الفتَن » (2)

پناه می برم به خدا از نابینایی پس از وشنایی، و از گمراهی پس از هدایت، و از رفتار هلاکت بار و فتنه های نابود کننده.

10. « اَقْدارَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ لا تُغالَبُ ، وَ إرادَتُهُ لا تُرَدُّ ، وَ توفیقَهُ لا یُسْبَقُ» (3)

تقدیرهای خداوند بزرگ مغلوب نمی شوتد و اراده او سرکوب نمی گردد و هیچ چیز، بر توفیق او پیشی نمی گیرد.

11. إنّی أمانٌ لأِهلِ الأرضِ کَما أنَّ النُّجُومَ أمانٌ لأِهلِ السَّماءِ » (4)

من برای اهل زمین موج امان و امنیت می باشم، همچنانکه ستارگان برای اهل آسملان اینگونه هستند.

ص: 53

12. وَلیَعلَموُ اَنَّ الحقَّ مَعَنا وفینا، لا یَقُوُلُ ذلک سوانا إلاّ کذّابٌ مُفتَر وَ لا یَدَّعیهِ غَیْرُنا إلاّ ضالٌّ غَویٌّ» (1)

باید بدانند که حق با ما و در نزد ماست، و این سخن را کسی جز ما نمی گوید مگر دروغگوی تهمت زننده و جز ما کسی این ادعا را ندارد مگر گمراه و گمراه کننده.

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْوَلِیُّ النّاصِحُ

*** ** ***

ای درد توام درمان در بستر ناکامی*** وی یاد توام مونس در گوشه تنهایی

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم *** لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

* ** *

8- هذا یَوْمُ الْجُمُعَةِ، وَهُوَ یَوْمُکَ الْمُتَوَقَّعُ فیهِ ظُهُورُکَ

روز جمعه در هفته برتری و امتیاز بر سایر ایام دارد، حتی از روزهایی که در سال جزء اعیاد بزرگ اسلامی محسوب می شود.

رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود: « یَومُ الجُمُعَةِ سَیِّدُ الأیّامِ و أعظَمُ عِندَ اللّه ِ مِن یَومِ الأضحی و یَومِ الفِطرِ» (2)

روز جمعه بزرگ روزهاست و نزد خداوند عزوجل از روز قربان و روز فطر نیز ارجمندتر است.

ص: 54

مولایمان علی علیه السلام می فرمود: « أَطْرِفُوا أَهَالِیَکُمْ فِی کُلِّ جُمُعَةٍ بِشَیْ ءٍ مِنَ الْفَاکِهَةِ وَ کی یَفْرَحُوا بِالْجُمُعَة» همان مدرک.

هر روز جمعه مقداری میوه به خانواده خود نوبر دهید تا از آمدن جمعه خوشحال شوند.

امام باقر علیه السلام فرمود: «روز جمعه ثواب صدقه دو چندان می شود، زیرا روز جمعه بر دیگر روزها فضیلت دارد.» (1)

در دعا و زیارت روز جمعه درباره ی امام عصر روحی له الفداء خواندیم که امروز جمعه است و روز توست و روزی است که توقع ظهورت می باشد.

تلاش کنیم شب و روز جمعه به هر بهانه ای ارتباط صمیمانه با آن گرامی برقرار کنیم زیرا که روز آن حضرت و روز ظهورش می باشد.

در اینکه آن بزرگوار به طور قطه روز جمعه ظهور می کند، تردید هست چون روایات متعددی داریم که « یَخْرُجُ الْقَائِمُ علیه السلام یَوْمَ السَّبْتِ یَوْمَعَاشُورَاءَ الْیَوْمَ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ الْحُسَیْنُ علیه السلام» (2): قائم علیه السلام در روز شنبه روز عاشورا همان روزی که امام حسین علیه السلام به شهادت رسید، قیاممی کند. مولف محترم منتخب الاثر روایاتی مشابه به متن فوق از ارشاد شیخ طوسی، اربعین خاتون آبادی،

ص: 55

کشف الاسرار و البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان (عج) نقل می کند. در کتاب مهدی موعود به نقل از شیخ صدوق (ره) از کتاب خصال از عبدالله بن ابی عمیر اینچنین آورده که او از چندین نفر از اصحاب و آنها از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده اند که فرمود: قائم ما اهلبیتدر روز جمعه قیام می کند». (1)

یونس بن ظبیان از امام صادق علیه السلام روایت کرد8ه که فرمود: « چون شب جمعه فرا رسید، خداوند فرشتگان خود را به آسمان دنیا می فرستد و طلوع صبح منبری از نور در جنب بیت المعمور برای محمد و علی و حسن و حسین علیهم السلام می گذارد و آنها از آن بالا می روند سپس خداوند فرشتگان و پیغمبران و مومنان را پای منبر آنها جمع می کند و درهای آسمان گشوده می شود آنگاه هنگام ظهر پیغمبر صلی الله علیه و اله عرض می کند: پروردگارا! اکنون موقع وعده ایست که در کتاب خود وعده داده ای و آن این آیه است «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ» (2)

خداوند به آنانی که از شما ایمان آورده و کارهای پسندیده انجام داده اند وعده می دهد که در روی زمین جانشینشان کند.

ص: 56

فرشتگان و سایر انبیا نیز همین مطلب را می گویند سپس محمد و علی و حسن و حسین علیهم السلام به سجده می افتند. آنگاه می گویند: خدایا بر بی دینان غضب کن زیرا حریمت هتک شده و برگزیدگانت کشته شدند و بندگان نیکوکارت خوار گردیده اند، پس خداوند آنچه خواهد می کند و این وقت معلومی است.» (1)

شاید جمع بین روایات این باشد که آغاز ظهور و قیام جمعه است و شنبه روز استقرار دولت کریمه است.

9- أَنْتَ یَا مَوْلایَ کَرِیمٌ مِنْ أَوْلادِ الْکِرَامِ:

پیامبر و خاندان او همگی اهل کرم و کرامتند زیرا کسی را از در خانه خود رد نمی کنند هر حاجتمندی به آن بزرگواران رجوع کند، نا امید بر نمی گردد چون عادت آنها احسان و سجیت ایشان کرم است.

« عادَتُکُمُ الاِحسان و سَجِیّتُکُمُ الکَرَمُ» فرازی از زیارت جامعه کبیره.م

کریم به کسی می گویند که در هنگام قدرت عفو می کند، به وعده های خویش وفا می نماید و در موقع احسان بیش از آنچه را که اشخاص متوقعند می بخشد و باکی ندارد که چقدر بدهد و به چه کسی عنایت کند.

امام صادق علیه السلام فرمود: «اِنّا اَهلَ البَیتِ مُرُوَّتُنا العفوُ عَمَّن ظَلَمَنا» (2). ما خانواده ای هستیم که خوی ما بخشش و عفو نمودن کسانی است که بر ما ظلم کرده اند.

ص: 57

اوست که پیغمبر خویش را با هدایت و دین حق فرستاده تا بر تمامی ادیان برتری پیدا کند.

این کلام امام صادق علیه السلام در ذیل آیه فوق است که فرمود: « مَا نَزَلَ تَأْوِیلُهَا بَعْدُ وَ لَا یَنْزِلُ تَأْوِیلُهَا حَتَّی یَخْرُجَ الْقَائِمُ ع فَإِذَا خَرَجَ الْقَائِمُ لَمْ یَبْقَ کَافِرٌ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ وَ لَا مُشْرِکٌ بِالْإِمَامِ إِلَّا کَرِهَ خُرُوجَهُ حَتَّی لَوْ کَانَ کَافِرٌ أَوْ مُشْرِکٌ فِی بَطْنِ صَخْرَةٍ لَقَالَتْ یَا مُؤْمِنُ فِی بَطْنِی کَافِرٌ فَاکْسِرْنِی وَ اقْتُلْه» (1)ص121.

هنوز تاویل آیه نازل نشده و نخواهد شد تا آنکه قائم علیه السلام خروج کند، وقتی او خروج کرد دیگر هیچ کافر به خدا و منکر امامی نمی ماند مگر اینکه از خروج آن جانب ناراحت می شود ( زیرا آن جناب عرصه را بر آنان چنان تنگ می گیرد که راه گریزی نمی یابد) حتی اگر کافری در دل سنگی پنهان شود، آن سنگ، مومنین به آن حضرت را اطلاع می دهد که در شکم من کافری پنهان شده، مرا بشکن و او را بیرون بیاور و به قتل برسان. مولایمان امیر مومنان علی علیه السلام فرمود: « صاحب الامر غائب شد زیرا که خدعه و نیرنگهای مردم به آن حضرت از حد گذشت. آنها نسبت به ایشان بقدری کینه و عداوت در دل می گیرند که نزدیک ترین افراد به آن حضرت دشمنترین خواهد بود. در این هنگام خداوند او را با لشکریان غیبی خود یاری می کند تا دین جدش رسول

ص: 59

آدم کشی شود و هیچکس از جرم او مطلع نگردد و خون طرف مقتول پایمال شده و قصاص نشود و چنانکه در تاریخ زندگانی بشر فراوان رخ داده، بنابراین چنین چیزی با «یَملَأُ الله بِهِ الاَرضَ قِسطاً وَ عَدلاً» منافات دارد.

حضرت صادق علیه السلام فرمود:

«إذا قامَ قائمُ آلِ محمّدٍ علیه السلام حَکَمَ بینَ الناسِ بحُکمِ داودَ لا یَحتاجُ إلی بَیِّنَةٍ ، یُلهِمُهُ اللّه ُ تعالی فَیَحکُمُ بعِلمِهِ ، و یُخبِرُ کلَّ قَومٍ بما استَبطَنوهُ» (1) زمانی که قائم آل محمد علیهم السلام قیام کند بین مردم به حکم داود حکم می نماید. احتیاج به اقامه دلیل ندارد، خداوند تبارک و تعالی به او الهام می کند امام علیه السلام به علم خود درک می کند با خبر می سازد.

احکام تعطیل شده قرآن در دولت آن حضرت به اجرا در می آید و حکم خارج از محدوده قرآن و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله صادر نخواهد شد.

و مُطَهِّر الاَرضِ:

امام زمان روحی له الفداء، مطهر زمین است، تطهیر از شرک و گناهان و فساد و فسق و فجور.

طهارت مقابل نجاست است. به قرآن مراجعه کنیم و ببینیم چه چیزهایی پلید و نجس است که باید در

ص: 62

در بین اهل ایمان شایع سازند، در دنیا و آخرت عذاب دردناک خواهند داشت و خدا می داند و شما نمی دانید. « قل إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّیَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْیَ» (1)

بگو: پروردگارم کارهای بد را چه آشکار و چه پنهان حرام کرده، و همچنین هر نوع گناه و تجاوز را نیز حرام نموده است.

او می آید و باط شرک و خباثت و شراب و قمار و فحشا را بر میچیند و زمین را پاک و پاکیزه می نماید. پاک کننده باید پاک باشد.

«إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً» (2)

خداوند اراده کرده پلیدی را از شما اهل بیت دور کند و شما را پاک و پاکیزه گرداند.

امام رضا علیه السلام در توصیف امام معصوم می فرمود: «الامامُ، المُطَهِّر مِن الذُّنوبِ، المُبّرا عَن العُیُوبِ» (3)

امام، پاکیز از گناهان و مبرای از عیبهاست.

وَ ناشروُا العَدلِ فِی الطّول وَ العَرضِ:

مهدویت و عدالت قرین هم هستند، امام زمان روحی له الفداء یعنی عدالت و عدالت یعنی حضرت مهدی علیه السلام.

ص: 64

10. السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِینَ الْمُسْتَضْعَفِینَ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا مُذِلَّ الْکَافِرِینَ الْمُتَکَبِّرِینَ الظَّالِمِینَ .

سلام بر تو ای کسی که مومنین را به استضعاف کشیده و در بند را عزت و قدرت میبخشی و بینی کافران متکبر و ظالم را به خاک می مالی و ذلیلشان می کنی! شیرین ترین میوه انقلاب حضرت مهدی روحی له الفداء، آن است که مردم رنج دیده و ستم کشیده با چشمان خود آزادی و رهایی خود و ذلت و زبونی کافران متکبر را مشاهده می کنند.

امام علیه السلام تمام طاغوتها را به زیر می کشد و بیعت با هیچکدام آنان ندارد چرا که خود فرمود: «إِنِّی أَخْرُجُ حِینَ أَخْرُجُ وَ لَا بَیْعَةَ لِأَحَدٍ مِنَ الطَّوَاغِیتِ فِی عُنُقِی» (1)

من زمانی قیام می کنم که بیعت هیچ طاغوتی را بر گردن نداشته باشم. در دوران حکومت اوست که جامعه آرمانی پیامبران پا به عرصه وجود می گذارد و هدف از زندگی واقعی محقق می شود.

نمرودها، شدادها، فرعون ها، خلفای غاصب نگذاشند که پیامبران و امامان معصوم علیهم السلام رسالت و امامت خود را به خوبی انجام دهند و همواره مردم بی گناه را در بند می کشیدند و مانع می شدند که از انبیاء و ائمه پیروی کنند و اکثرا به جرم تبعیت از آن

ص: 67

گشته و همه جا را پر از عدل و داد می کند پس از آنکه پر از ظلم و جور شده باشد.

در دعای ندبه به خدای خویش عرضه می داریم:

« أَیْنَ المُعَدُّ لِقَطْعِ دابِرِ الظَّلَمَةِ » کجاست آنکه آماده برای ریشه کن کردن ستمکاران است؟!

« أَیْنَ المُرْتَجی لإزالَةِ الجَوْرِ وَالعُدْوانِ» کجاست شکننده شوکت متجاوزین؟!

« أَیْنَ قاسِمُ شَوْکَةِ المُعْتَدِینَ» کجاست شکننده شوکت متجاوزین؟!

« أَیْنَ مُبیدُ الْعُتاةِ وَ الْمَرَدَةِ» کجاست نابود کن سرکشان و متمردان؟!

« اَینَ مُعِزَّ الاَولِیَاءِ وَ مُذِلُّ الاَعدَاء » کجاست عزت بخش دوستان و خوار کننده ی دشمنان؟!

ص: 69

آل محمد علیهم السلام اتفاق افتاده است. در احوال علماء برجسته شیعه عنایات سری و مخفیانه امامان علیهم السلام و بخصوص مولایمان امام عصر ارواح العالمین له الفداء در مواقع حساس و برخورد با دشمنان فراوان دیده می شود. بی تردید هر نوع توفیق و جذبه روحانی که بر دلهای دوستان آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین به وجود می آید همان تصرف امام معصوم علیه السلام بر باطن آنهاست.

شاهد این حقیقت مردمی هستند که در عین بی خبری و عامی بودن گاهی به مناسبتهای مختلف ارتباط با ائمه و به طور خاص با مولا امام زمان(عج) برقرار می کنند و راهنمائیهای لازم را از آن بزرگوار دریافت می کنند.

شیخ صدوق (ره) کتاب «کمال الدین و تمام النعمة» را به امر امام زمان (عج) تالیف کرده، چنانکه در مقدمه کتاب می نویسد: شیخ نجم الدین ابوسعید محمد حسن قمی «اَدام الله توفیقه» از من درخواست نمود تا کتابی در احوال حضرت حجت علیه السلام تالیف نمایم و من وعده کردم بعد از اینکه از قم به ری برگشتم، خواهش او را اجابت کنم.

شبی در عالم رؤیا دیدم گویا در مکه هستم و دور کعبه طواف می نمایم، در نشوط هفتم حجر السود را استلام و بوسه زدم و می گفتم «امانتی اَدَّیتُها وَ میثاقی

ص: 71

تَعاهَدتُهُ لِتَشهَدَ لی بِالمُوافاةِ.» امانتم را ادا کردم و پیمانم را وفا نمودم تا شاهد وفای شما باشم.

در این هنگام دیدم حضرت صاحب الزمان «صلوات الله علیه» درب کعبه ایستاده اند، پس با پریشانی و حال تفکر، نزد آن جناب رفتم. آن بزرگوار افسردگی مرا از رخسارم متوجه شدند. پس سلام کردم و جواب فرمودند و گفتند: «لِمَ لا تُصَنِّفُ کِتاباً فی الغِیبَةِ تَکفی ما قَد هَمَّکَ؟ » چرا کتابی درباره غیبت تالیف نمی کنی که نگرانی و ناراحتی تو را برطرف کند؟»

عرض کردم «یابن رسول الله! درباره غیبت کتابی نوشته ام.»

فرمود: «لَیسَ عَلی ذلک السَّبیلِ، وَلکِن صَنِّفِ الآنَ کِتاباً فی الغَیبَةِ واذکُر فیهِ غَیَباتِ الاَنبیاءِ علیهم السلام » بر آن شیوه ای که کتاب سابقت را نوشته ای نمی گویم بلکه هم اکنون کتابی درباره ی غیبت تالیف کن که در آن غیبت های انبیاء را یادآور شده باشی.

پس آن بزرگوار از نظرم غایب شدند و من هراسان از خواب بیدار شدم و تا طلوع صبح مشغول دعا و گریه بودم. وقتی روز شد، مشغول تالیف کتاب «کمال الدین» شدم و امتثال امر ولی الله و حجت خدا را نمودم.

امام علیه السلام به مثل علامه حلی رحمة الله علیه نشانی حدیث می دهد:

ص: 72

علامه حلی در شب های جمعه تنها به زیارت قبر مولای خود اباعبدالله الحسین علیه السلام می رفت. ایشان بر حیوانی سوار بود و تازیانه برای راندن آن به دست داشت. اتفاقا در اثنای راه شخصی پیاده در لباس اعراب به ایشان برخورد کرد و با ایشان همراه شد.

در بین راه شخص عرب مساله ای را مطرح کرد. علامه حلی فهمید که این عرب مردی عالم و با اطلاع بلکه کم مانند و بی نظیر است. لذا بعضی از مشکلات خود را از ایشان سؤوال کرد، تا ببیند چه جوابی برای آنها دارد، با کمال تعجب دیدایشان حلال مشکلات و معضلات و کلید معماهاست! باز مسائلی را که بر خود مشکل دیده بود، سوال نمود و از شخص عرب جواب گرفت و خلاصه متوجه شد که این شخص علامه دهر است، زیرا که تا به حال کسی را مثال خود ندیده بود ولی خوش هم در آن مسائل متحیر بود! تا آن که در اثناء سئوال ها، مساله ای مطرح شد که آن شخص در آن مسئله، به خلاف نظر علامه حلی فتوا داد. ایشان قبول نکرد و گفت: این فتوا بر خلاف اصل و قاعده است و دلیل روایتی را که مستند آن شود، نداریم.

آن جناب فرلمود: دلیل این حکم که من گفتم، حدیثی است از شیخ طوسی در کتاب تهذیب نوشته است.

ص: 73

علامه گفت: چنین حدیثی در تهذیب نیست و به یاد ندارم که دیده باشم که شیخ طوسی یا غیر او نقل کرده باشند.

آن مرد فرمود: آن نسخه از کتاب تهذیب را که تو داری، از ابتدایش فلان مقدار ورق بشمار، در فلان صفحه و فلان سطر، حدیث را پیدا می کنی!

علامه با خود گفت: شاید این شخص که در رکاب من می آید، مولای عزیزم بقیة الله روحی فداه، باشد، لذا بری اینکه واقعیت برایش روشن شود درحالی که تازیانه از دستش افتاد، پرسید: آیا ملاقات با حضرت صاحب الزمان امکان دارد یا نه؟

آن شخص چون این سئوال را شنید، خم شد و تازیانه را برداشت و با دست با کفایت خود در دست علامه گذاشت و در جواب فرمود: چطور نمی توان دید در حالیکه الان دست او در دست تو می باشد؟! همین که علامه این کلام را شنید، بی اختیار خود را از بالای حیوانی که بر آن سوار بود بر پای آن امام مهربان انداخت تا پای مبارکشان را ببوسد ولی از کثرت شوق بیهوش شد.

وقتی به هوش آمد، کسی را ندید و افسرده و ملول گشت، بعد از آن که به خانه خود رجوع نمود، کتاب تهذیب را ملاحظه کرد و حدیث را در همان جایی که آن بزرگوار فرموده بود مشاهده کرد و در حاشیه

ص: 74

تهذیب خود نوشت: این حدیثی است که مولای من صاحب الامر علیه السلام مرا به آن خبر دادند و حضرتش به من فرمودند: در فلان ورق و فلان صفحه و فلان سطر می باشد. (1)

آری او، هدایت یافته ی کامل و هدایت کننده تمام عیار بشر از جانب خداوند تبارک و تعالی است.

ص: 75

مرحوم ملا احمد نراقی در دیوان مثنوی طاقدیس چنین می سراید:

** *** **

سامره جان باشد و تن این جهان *** گشته جان این جهان آنجا نهان

سامره مصر است و من یعقوب پیر *** یوسفم گم گشته آنجا با بشیر

ای فغان کز جور اخوان زمان *** یوسفم در چاه کنعان شد نهان

ای دریغا یوسفم در چاه شد *** از فراقش ناله ام تا ماه شد

مهدی اندر چاه و از دیدن نهان *** می دود دجّال در گرد جهان

سیّدی قد ذاب قلبی فی فذاک *** لب شَویَ هل مِن یکن یوم اراک

هل اِلی فی لَیلَه وجه الحبیب *** هل یُداوی هذه المرضی طَبیب

ای طبیب درد بیدرمان من *** ای دوای رنج بی پایان من

ی به یادت آه عالم سوز من *** ای ز هجرت تیره شام و روز من

گرچه در ابری نهان شد آفتاب *** چهره خود را نهفت اندر نقاب

ص: 76

از شعاعش لیک عالم روشنست *** روزها پیدا و شبها و مامن است

ای تو خورشید جهان افروز ما *** ای تو روز ما و هم نوروز ما

من گرفتم دامنت ای ذوالحسب *** هم دخیلت گشتم ای فحل العرب

*** ** ***

ص: 77

آن در قرآن آمده، محمد، احمد و عبدالله و یس و نون» همان مدرک

السَّلامُ عَلَیک یا داعیَ اللهِ وَ ربّانِّی آیاتهِ.

درود بر تو ای دعوت کننده به سوی خدا و تبیین کننده و پرورش دهنده آیات پروردگار.

امام زمان(عج) سیره جد بزرگوارش حضرت محمد صلی الله علیه و آله را ادامه می دهد و مردم را به سوی خدا می خواند و در مقام تبیین و تشریح آیات اهلی برمی آید، به دو آیه ذیل توجه کنید.

«وَ داعیاً اِلی اللهِ بِاِذنِهِ» (1)

و مردم را با اجازه پروردگار به سوی او بخوانی.

«وَ اَنزَلنا اِلَیکَ الذِّکرَ لِتُبَیِّنَ للنّاسِ ما نُزِّلَ اِلَیهِم وَ لَعَلَّهُم یَتَفَکَّرونَ» (2)

و این آیه را به تو نازل کردیم تا برای مردم آنچه را به ایشان نازل شده بیان کنی، شاید اندیشه کنند.

تببین آیات غیر از تلاوت و نقل متن آیات است در واقع خداوند از پیامبرش می خواهد که آیات را برای مردم شرح و تفسیر دهد و به ظاهر آیات اکتفا نکند و به پیام آیات و اهداف آن کلمات نورانی بپردازد، شاید مردم به فکر افتند و در اثر فهم قرآن شریف، رستگار شوند.

به صراحت می توان گفت که آیه فوق برخلاف تصور گفتار و بعضی که گفتند قرآن ما را بس است،

ص: 79

ذکر، قرآن است و اهل آن آل محمد صلی الله علیه و اله می باشند. خداوند مردم را امر فرموده که از این خانواده بپرسند و سراغ جهال و نادانان نروند، پروردگار قران را ذکر نامیده چنانکه می فرماید«و این قرآن را به تو نازل کردیم تا برای مردم آنچه را به ایشان نازل شده بیان کنی، شاید اندیشه کنند.

13. السَّلامُ علیکَ یا بابَ اللهِ وَ دیّانِ دِینِهِ:

سلام بر تو ای درب فیض و رحمت خداوند و حافظ و نگهبان دین او.

قبل از هر چیز باید بدانیم که ذوات مقدسه معصمومین علیهم السلام بهانه آفرینش هستند و خداوند افتتاح و اختتام خلق را به آنها فرموده است.

چنانکه این عبارت را در زیارت جامعه کبیره خطاب به آن بزرگواران عرض می کنیم:

«بِکُم فَتَحَ اللهُ وَ بِکُم یَختِم» خلقت عالم به وجود شماست و به شما نیز ختم خواهد شد.

«وَ بِکُم یُنَزِّلُ الغیثَ وَ بِکُم یُمسِکُ السَّماءَ اَن تَقَعَ عَلَی الارضِ اِلّا بِاِذنهِ وَ بِکُم یُنَفِّسُ الهَمَّ وَ یَکشِفُ الضُّرَّ» به وجود شما خداوند باران مرحمتش را نازل می کند و به خاطر شماست که نمی گذارد آسمان بر زمین خراب شود و برای خاطر شماست که غم و غصه را بیرون برده و گرفتاریها را برطرف می نماید.

ص: 81

(عج) رفت چرا که آنه نازنین واسطه فیض پروردگار است.

و دَیّانِ دِینِهِ:

او حافظ و نگهبان دین خداست، در عصر غیبت مذهب حقّه همواره مورد حمله و تجاوز دشمنان بوده و گاهی چنان عرصه بر دوستان اهلبیت علیه السلام تنگ شده که بعضی گرفتار یاس و نومیدی می شدند ولی خداوند به وسیله وجود مبارک مولایمان امام عصر ارواح العالمین له الفداء حفظ دین نموده، نقشه شوم دشمنان را نقش بر آب کرده است.

غافل از دعای آن بزرگوار نباشیم ما او را مستجاب الدعوه می دانیم به طور قطع او برای پیروزی پیروان و یاران خویش دعا می کند، همانهایی که تمام تلاش خود را برای حفظ ارزشهای دینی می نمایند و گاهی از جان خود مایه می گذارند تا این آئین سلامت بماند.

*** ** ***

سینه پر درد و فغان است چه پنهان از تو *** سبزه را بوی خزان است چه پنهان از تو

ای دریغا! شاهبازان به په قانع شده اند *** دل نرگس نگران است چه پنهان از تو

** *** **

دشمنان در زمان ما سرمایه گذاری فراوانی در راه مبارزه با اندیشه ی حیت بخش ما می کنند و از سه

ص: 83

از امام صادق علیه السلام نقل شده که در هنگام ظهور، قیام ما علیه السلام به خانه خدا به پشت خود تکیه زده، می گوید: «ای مردمهر که می خواهد آدم و شیث را ببیند، بداند که من آدم و شیث هستم و هر که می خواهد نوح و فرزندش سام را ببیند، بداند که من همان نوح و فرزندش سامم، هر که مایل است ابراهیم و اسماعیل را ببیند، بداند که من همان ابراهیم و اسماعیل می باشم و هر که می خواهد موسی و یوشع را ببیند، من همان موسی و یوشع هستم و هر کس می خواهد عیسی و شمعون را ببیند من همان عیسی و شمعون هستم. و هر که می خواهد محمد صلی الله علیه و اله و امیرالمومنین علی علیه السلام را ببیند، بداند که من همان محمد و علی هستم و هر که می خواهد حسن و حسین را ببیندمن همان حسن و حسینم و هر که می خواهد امامان از ذریه حسین را ببیند، بدانید که من همان ائمه اطهار هستم. دعوتم را بپذیرید و به نزدم جمع شوید که هر چه گفته اند و هر چه را نگفته اند به شما خبر می دهم.» (1)

همه نبیاء و ائمه طاهرین علیهم السلام جزء اهدافشان دین گرایی همه انسانها و بسط عدالت در پهنه گیتی بوده ولی هیچکدام به خواسته خود نرسیدند زیرا که طاغوتها و زورمندان و پیروان نادن آنان مانع از این می شدند تا آن بزرگواران به اهدافشان برسند.

ص: 86

مولایمان امیرالمومنین علی علیه السلام تنها امامی بود که در راس حکومت قرار گرفت ولی در پنج سال تقریبی حکومت، سه جنگ تحمیلی برای او به وجود آوردند و با ترور ختم شد.

پس بقیة الله ارواحنا فداه، تنها کسی است که آرمان جد بزرگوارش که همان گسترش دین خدا و عدالت در جهان است و به مرحله ی عمل خواهند رساند.

«اِذا قامَ القائِمُ لا یَبقی اَرضٌ اِلّا نودیَ فیها بِشهادةِ اَن لا اِلهَ اِلّا الله وَ انَّ مُحَمَّداً رسول اللهِ» (1)

امام صادق علیه السلام فرمود: «زمانی که قائم علیه السلام قیام کند هیچ سرزمینی باقی نمی ماند مگر آنکه در آن ندای توحید و نبوت و شهادتین شنیده شود. اللُّهُمَ اِنّا نَرغَبُ الَیکَ فِی دَولَةٍ کَریمَةٍ، تُعِزّبِها الاِسلامَ وَ اهلَهُ وَ تِذِّلَّ بِها النِّفاقَ وَ اَهلَهُ»

خدایا! امید و میل داریم هر چه زودتر دولت کریمه مولایمان رحی له الفداء، برقرا شود که در آن دولت اسلام و اهلش را عزت بخشی و نفاق و اهلش را خوار کنی.

مولایمان علی علیه السلام درباره ی فرزندش مهدی روحی له الفداء، می فرمود: «قَد لَبِسَ لِلحِکمَةِ جُنَّتها وَ اَخَذَ بِجَمیعِ أدَبها... بَقیّةُ اللهِ فی اَرضِهِ، وَ المُنتَقِمُ مِن اَعدائِهِ» (2)

ص: 87

زره حکمت را پوید و آن را با همه آداب و شرایطش فرا گرفت ... او باقیمانده حجتهای خدا است و جانشینی از جانشینان پیامبران اوست.

هنگامی که امام عصر (عج) تشریف بیاورند، بانک می زنند: «اَنا بَقِیَّةُ اللهِ اَرضِهِ وَ المُنتَقِمُ مِن اَعدائِهِ» کمال الدین ج2 ص384.

من بقیة الله (باقیمانده خدا) در زمینم و از دشمنان او انتقام می گیرم. امام باقر علیه السلام فرمود: هر گاه قیام کند به کعبه تکیه دهد و سیصد و سیزده مرد بر گردش حلقه زنند. نخستین سخنی که می گوید این آیه است: «بَقیَّةُ اللهِ خَیرٌ لکُم اِن کُنتُم مومنینَ» آنگاه می فرماید: من بقیة الله هستم و حجت و جانشین او برای شما. هیچ مسلمانی به او درود نگوید مگر چنین:

«السَّلامُ عَلَیکَ یا بَقیَّةَ اللهِ فی اَرضِهِ» (1)

به امام باقر علیه السلام عرض شد: آیا به قائم علیه السلام با عنوان امیرالمومنین علی علیه السلام سلام کنیم؟ فرمود: نه! این نام را خداوند بر امیرالمومنین علی علیه السلام قرار داده و هیچ کس چه قبل از ایشان و چه پس از آن حضرت به این نام خوانده نمی شود، مگر اینکه کافر باشد.

ص: 88

به حضرت عرض شد، پس چگونه به ایشان سلام کنیم؟ فرمودند: بگویید «السَّلامُ عَلیکَ یا بَقیَّةَ الله» (1)

*** ** ***

قربان ماه رویت ای مهر عالم آرا *** شوق لقایت از دل برده شها قرارا

تا کی در انتظارت روز و شبان بنالم *** رحمی به این بلاکش کن از کرم خدا را

در حال بینوایی از نی کشم نوایی *** گویم شها کجایی در یاب بینوا را

با یاد و خال رویت تا چند اشک ریزم *** حتی متی اُنادی یا مطلق الاساری

دلدادگان عشقت در سوز و یاز تا کی *** مستوحشین هجرا مستوقدین نارا

تا چند پرده داری بی پرده چهره بنما *** دلهای عاشقان بر، زان چهره دلا را

حیران زنار هجران آتش گرفته جانش *** آیا شود که بیند روی تو آشکارا

** *** **

زیارت امام عصر (عج) در سرداب:

17. «السَّلامُ علی النُور الَّذی اَرادَ اَهلُ الکُفرِ اِطفائَه فَاَبیِ اللهُ اِلّا اَن یُتِمَّ نِورَهُ بِکُرهِهِم وَ اَیَّدَهُ بِالحَیوةِ حَتّی یُظهِرَ عَلی یَده الحَقَّ بِرَغمِهِم» درود بر نوری که اهل کفر

ص: 89

علیه السلام درباره ی بیان شباهت آن حضرت به موسی علیه السلام چنین نقل شده: «وقتی فرعون مطلع شد که زوال و نابودی حکومتش به دست موسی است، دستور داد کاهنان را حاضر کنند، پس آنها بر نسب بر اندازنده ی حکومتش دلالت کردند، و اینکه آن شخص از بنی اسرائیل است، پس پیوسته دستور داد که شکم زنان باردار بنی اسرائیل را پاره کنند تا آنجا که بیست و چند هزار نوزاد را کشت ولی نتوانست به موسی دست یابد، زیرا که خداوند تبارک و تعالی او را حفظ کرد. همین طور بنی امیه و بنی العباس وقتی دانسند که سقوط سلطنت و ریاست امیران و جبارانشان به دست قائم ما خواهد بود، به دشمنی ما پرداختند و شمشیرهای خود را در کشتن رسول صلی الله علیه و آله و نابود کردن نسل آن حضرت به کار گرفتند به طمع اینکه به قتل قائم علیه السلام دست یابند. البته خداوند عزوجل نمی پذیرد که امر خود را برای یکی از ستمگران فاش نماید، مگر اینکه نور خود را به کمال رساند، هر چند که مشرکین را خوش نیاید» (1)

«یُریدونَ لِیَطفِئوا نُورَاللهِ بِاَفواهِهِم و اللهُ مِتِمُ نُورِهِ وَ لو کَرِهَ الکافِرونَ» (2)

ص: 91

به دنبال همین عبارات زیارت حضرت در سرداب عرض می کنیم:

«اَشهَدُ اَنَّ اللهَ اِصطَفیکَ صغیراً وَ اَکمَلَ لَکَ عُلومَهُ کَبیراً وَ اَنَّکَ حَیُّ لا تَموتُ حتی تُبطِلَ الجِبتَ وَ الطّاغوتَ» گواهی می دهم که خداوند ترا در کودکی برگزید و در بزرگی علوم خود را برای تو کامل کرد و تو زنده ای و نمیری تا جبت و طاغوت را از میان برداری.

جیت و طاغوت یک جریان اعتقادی و سیاسی بودند که اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله را به انحراف کشاندند و تابعین آنان تا ظهور امام علیه السلام هستند و باید به دست نازنین امام عصر روحی له الفداء و انقلاب بزرگ حضرت ان جریان انحراف ریشه کن شود.

ص: 94

19. «اَللّهُمَّ کَما جَعَلتَ قَلبی بِذِکرِهِ مَعموراً، فَاجعَل سِلاحی بِنُصرَتِهِ مَشهوراً»

خداوند! همان طور که دلم را به یاد او آباد ساختی، اسلحه ام را برای یاریش شهره کن. یکی از وظایف ما در عصر غیبت یاد و ذکر امام زمان ارواحنا فداه، است. آری به هر بهالنه ای باید دل را متوجه آن گرامی کنیم که وظایف ما در عصر غیبت یاد و ذکر امام زمان ارواحنا فداه است. آری به هر بهانه باید دل را متوجه آن گرامی کنیم که مواهب بسیاری را در پی دارد در قالب دعا و پرداخت صدقه برای حفظ جان او از حوادث آسمانی و زمینی یا نیابت از حضرت در انجام مناسک و زیارات در مشاهد مشرفه و ذکر صولتا و نوشتن عریضه و رفتن به مسجد سهله و جمکران و هر جایی که به نام آن حضرت ثبت شده است. همه اینها حکایت از دوستی و عشق ما به آن سرور دارد.

کسی که به یاد اوست در واقع او را یکی از شاهدان بر اعمال خود می داند بنابراین اطراف گناه نمی گردد.

آنکه ذکرش مهدی سلام الله علیه است مقید به نماز اول وقت و برپایی فرائض در وقت فضیلت آنهاست، چون می داند محبوبش چنین تقیداتی دارد. موهبت دیگر یاد او، رسیدگی به فقرا و بینوایان است او چون

ص: 95

اجداد بزرگوارش یاور محرومان و سرپرست یتیمان است.

یاد مهدی علیه السلام ایجاد سنخیت می کند همان طور که انسان با هر چیزی انس بگیرد آرام، آرام، رنگ و بویش را به خود می گیرد.

امام علیه السلام با کسانی که همواره به یاد اویند مانوس است و در دل آنها جا میگیرد، تا آنجا که برخی از این ارتباط لذت مدام دارند.

*** ** ***

یک چشم زدن غافل از آن شاه نباشی *** شاید که نگاهی کند آگاه نباشی

** *** **

در توقیعات حضرت (عج) آمده: «وَ لو اَنَّ أشیاعَنا وَفَّقَهُمُ اللهُ لِطاعَتِهِ عَلی اِجتِماعٍ مِنَ القُلوبِ فی الوَفاءِ بِالعَهدِ عَلَیهِم لَما تَأخَّرَ عَنهُمُ الیُمنَ بِلِقائِنا وَ لَتَعَجَّلَت لَهُم السَّعادةُ بِمُشاهِدَتِنا عَلی حَقِّ المَعرِفَةِ وَ صِدقُها مِنهُم بِنا فَما یَحبُسُنا عَنهُم اِلّا ما یَتَّصِلُ بِنا مِمّا نُکرِهُهُ وَلا نُوثِرُهُ مِنهُم» (1)

اگر شیعیان ما که خداوند در طاعتش آنان را موفق بدارد همگی یکدل می شدند در وفای به عهدی که دارند، توفیق دیدار ما برایشان به تاخیر نمی افتاد و در رسیدن آنان به سعادت و نیکبختی با مشاهده ما در عین شناخت درست، شتاب می شد و صداقت ایشان

ص: 96

به ما سبب می شد که ما از نظرشان پنهان نباشیم و این اختفاء فقط به خاطر چیزهایی است که ما از آنها سراغ داریم که عبارت باشد از زشتیها و کارهایی که ما نمی پسندیم.

السَّلامُ عَلیَ المَهدیِّ الَّذی وَعَدَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ بِهِ الامَم، اَن یَجمعَ بِهِ الکَلِمَ وَ یَلُمَّ بِهِ الشَّعَثَ:

سلام بر آن مهدی که خداوند او را به ملتها وعده داده، تا اتفاق کلمه و وحدت واقعی به وجود آورد و پراکندگی را از میان بردارد.

نخست به موضوع موعود ملتها بپردازیم که مسئله بسیار مهمی است از این جهت که تنها ما نیستیم که انتظار مصلح کل را می کشیم.

راسل فیلسوف معاصر انگلیسی پس از جنگ دوم جهانی خطاب به ملتها گفت: ای مردم دنیا، شما دیگر روی خوش نخواهید دید و همچنان در جنگ و خونریزی و ظلم به سر خواهید برد مگر زمنی کع یک حکومت جهانی واحد تشکیل شود و یک دولت و یک قانون بر دنیا حاکم گردد و یک مصلح کل در راس قرار گیرد!

انتظار موعود منحصرا خواسته مسلمانان و شیعیان نیست بلکه چیزی است که پیثروان مکتبهای آسمانی و حتی غیر آسمانی امید آنرا دارند. و این بدان جهت

ص: 97

جهانی سازی و جهان گرایی علاوه بر اینکه یکی از اهداف مصلحین عالم بوده اساسا ریشه در تعالیم انبیاء و ادیان بزرگ الهی دارد.

با مراجعه به قرآن به این حقیقت بیشتر نزدیک می شویم.

«وَ هَوَالَّذی جَعَلَکُم خَلائَفَ فِی الارضِ» (1)

اوست خدایی که شما را جانشین خود در زمین قرار داده این مضمون در سه آیه دیگر در سوره های یونس (آیه های 14و 73) و فاطر آیه 139 آمده است.

«اِذ قالَ رَبُکَ لِلمَلائِکَةِ اِنِّی جاعِلٌ فی الارضِ خَلیفَةً» (2)

و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: من در زمین جانشینی خواهم گماشت و خطاب به داود پیامبر علیه السلام آمده است:

«یا داووُدُ اِنّا جَعَلناکَ خَلیفَةً فی الارضِ» (3)

ای داود ما تو را در زمین به خلافت و جانشینی گماردیم.

این آیات بیانگر این است که مدیریت انبیاء مربوطه به کل پهنه زمین و همه ملتهاست و نه در بخش خاص و با نژادی ویژه، چنانکه خطاب به رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله میفرماید:

«وَ ما اَرسَلناکَ اِلّا کافَّةً لِلنّاسِ بَشیراً وَ نَذیراً» (4)

ص: 99

و ما تو را جز مژده و هشدار دهنده برای همگی مردم نفرتادیم.

«قُل یا اَیُّها النّاسُ اِنّی رَسول اللهِ اِلیکُم جَمیعاً» (1)

بگو ای مردم، من پیامبر خدا به سوی همه شما هستم.

قرآن اساسی ترین هدف بعثت پیامبران و فرستادن کتابهای آسمانی را محقق ساختن عدالت در کل جهان توسط مردم معرفی کرده است. یعنی باید یک روزی این خواسته فطری مردم محقق شود و مهدی (عج) که موعود مردم است به این خواسته پاسخ مثبت دهد.

«لَقَد اَرسَلنا رُسُلَنا بالبَیِّناتِ وَ اَنزَلنا مَعَهُمُ الکِتابَ وَ المیزانَ لِیَقومَ بِالقِسطِ» (2)

به تحقیق که ما پیامبران را با دلایل روشن فرستادیم و با آنها کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم به عدالت قیام کنند.

آری تنها شیعه دقایق انتظار موعود را شماره نمی کند بلکه پیامبران الهی در انتظار ظهور آخرین حجت خدا ثانیه شماری کرده و در آتش هجر او سوخته اند، اینک یک هزار و یکصد و هفتاد و دوسال تمام است که این انتظار ادامه دارد.

در کتاب زبور حضرت اوود علیه السلام از ظهور موفورالسّرور آن محبوب قرون و زمانها سخن به میان

ص: 100

آمده است «عهد عتیق، مزامیر 37 بندهای 9-18و 96 بندهای 10-13»

اشعیای نبی گسترش عدل و برچیده شدن ستم را به دست آن یگانه دوران خبر داده، از رجت مردگان سخن گفته و منتظران ظهور را ستوده است. عهد عتیق اشعیای نبی – فصل65- بندهای 9-13 و 20-18.

دانیال نبی از حوادث آخر زمان به تفصیل سخن گفته، در پایان فرموده است. «خوشا به حال آنان که انتظار کشند» عهد عتیق دانیال نبی، فصل 12 – بندهای 1-5 و 10-13.

حضرت حیقوق نیز نوید ظهور داده، از طول غیبتش سخن گفته و به امت خود فرموده است: «اگر چه تاخیر نماید، برایش منتظر باش، که البته خواهد آمد». عهد عتیق حیقوق نبی، فصل2- بندهای 3-5.

حضرت عیسی علیه السلام در بیش از 50 مورد از منجی عالم سخن گفته و به انتظار سازنده فرمان داده و از غفلت و بی توجهی بر حذر داشته است. عهد جدید انجیل لوقا، فصل 12 بندهای 35و36.

آری با تحقیق و جستجو در کتب ادیان و مذاهب آسمانی به این نتیجه قطعی و مسلم میرسیم که اعتقاد به آینده نیک و روشن برای همه ادیان هست.

در کتاب مذهبی زرتشتیان بنام (زند) درباره انقراض اشرار و وراثت صالحان آمده است:

ص: 101

لشکر اهریمنان با ایزدان دایم در روی خاکدان، محاربه و کشمکش دارند و غالبا پیروزی با اهریمنان باشد امام نه به طوری که ایزدان را محو و منقرض سازد، چه در هنگام تنگی از جناب اور مزد که خدای آسمان است به ایزدان که فرزند اویند، یاری می رسد و محاربه ایشان نه هزار سال طول می کشد، آنگاه پیروزی بزرگ از آن ایزدان می شود و اهریمنان را منقرض می سازد و تمام اقتدار اهریمنان در زمین است و در آسمان راه ندارند.

در کتاب «جاماسب نامه» نقل شده «نجات دهنده ی بزرگ، دین را به جهان رواج دهد. فقر و تنگ دستی را ریشه کن سازد، ایزدان را از دست اهریمن نجات داده، مردم جهان را هم فکر و هم گفتار و هم کرداز گرداند.»

در کتاب (دید) که نزد هندوها از کتب آسمانی است آمده: پس از خرابی دنیا، پادشاهی در آخر الزمان پیدا می شود که پیشوای خلایق باشد و نام او «منصور» باشد و تمام عالم را بگیرد و به دین خود آورد. و آخرین پیامبر خدا حضرت محمد صلی الله علیه و آله درباره ی آخرین وصیتش فرمود: «طوبی لِمَن لَقیَهُ وَ طوُبی لِمَن أحبَّهُ وَ طوبی لِمَن قائِلٌ بِهِ» (1)

ص: 102

خوشا به حال کسی که او را دیدار نماید، خوشا بعپه حال کسی که او را دوست بدارد، خوشا به حال کسی که به امامت او معتقد باشد.

مولایمان امیرالمومنین علی علیه السلام دست روی سینه می گذاشت و می فرمود:

«هاهُ، شوقاً اِلی رَؤیَتِهِ» (1)

آه چقدر مشتاق دیدار اویم!

امام حسن مجتبی علیه السلام می فرمود: «فَطوبی لِمَن أدرَکَ اَیّامَهُ وَ سَمِعَ کَلامَهُ» (2)

خوشا به حال آنان که روزگار همایونش را درک نموده به فرمانش گوش جان بسپارند.

امام حسین علیه السلام فرمود: « دوازده امام مهدی از ما هستند اول آنها امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام و آخر انها نهمین پسر من که قیام بر حق خواهد نمود و زمین را پس از مرگ آن زنده خواهد کرده، اوست که دین حق را بر سایر ادیان غلبه خواهد داد، اگر چه مشرکان کراهت داشته باشند. برای حضرت مهدی علیه السلام غیبتی است که عده ای در آن مدت گرفتار شک و تردید می شوند ولی عده ای دیگر ثابت قدم و پابرجا خواهند ماند. و بعضی به این گروه مقام می گویند که پس کی وعده الهی محقق می شود؟! اگر راست می گویید! به تحقیق کسی که بر اذیت و تکذیب دشمنان در عصر غیبت آن گرامی صبر

ص: 103

کند همانند مجاهد مصلحی است که در کنار رسول خدا صلی الله علیه و اله با دشمنان اسلام جنگیده است. مان مدرک

امام سجاد علیه السلام می فرمود: «القائِمُ مِنّا تُخفِی ولادَتُهُ عَلی النّاسِ حَتّی یَقولوا لَم یُولَدُ» (1)

قائم ما ولادتش بر مردم مخفی است تا آنجا که عده ای می گویند که چنین کسی به دنیا نیامده است!

امام باقر علیه السلام فرمود: «فَاِن اَدرَکتَ زَمانَهُ قَرَّت عَینُکَ» (2)

اگر آن روزگار مبارک را درک کنی، دیدگانت روشن گردد. امام صادق علیه السلام فرمود: «وَ لو اَدرَکتُهُ لَخَدمِتُهُ اَیّام حیاتی» الغیبة، نعمانی ص245. اگر من زمان او را درک می کردم، همه عمر در خدمت او بودم.

امام کاظم علیه السلام به هنگام تشریح ان ایام مسعود به برادر ارجمندش علی بن جعفر فرمود: « عقلهای شما از درک آن ناتوان و استعدادهای شما از دریافت ان عاجز است. اگر زنده بمانید، آن را در میابید» (3)

امام رضا علیه السلام هر وقت نام نامی «قائم آل محمد» را می شنید، بر می خاست، دست بر سر می گذارد و

ص: 104

برای تعجیل فرج آن بزرگوار دعا می کرد» (1)

امام جواد علیه السلام از قیام شکوهمند آن حضرت و برنامه های اصلاحی اش در مدینه منوره سخن می گفت و با یاد آن، دل خود را تسکین می داد، (2)

امام هادی علیه السلام در زندان سامرا به یاد مهدی فاطمه علیها السلام اشک می ریخت و از اختصاص روزهای جمعه به آن حضرت سخن می گفت» (3)

امام حسن عسکری علیه السلام نیز فرزند دلبندش را چون قرص قمر در شب بدر، به شیفتگان و دلدادگان نشان داده، خطاب به احمد بن اسحاق فرمود: «اگر نبود که تو در نزد خدا و اولیای خدا منزلت خاصی داری، فرزندم را به تو نشان نمی دادم» (4)

احمد بن اسحاق می گوید: از امام حسن عسکری علیه السلام شنیدم که فرمود: حمد خدایی را که مرا از دنیا نبرد تا اینکه جانشین خود را دیدم، همان کسی که شبیه ترین مردم از نظر خلقت و اخلاق به رسول خدا صلی الله علیه و آله است و خداوند تبارک و تعالی او را در عصر غیبتش حفظ می کند تا اینکه او را ظاهر سازد» (5)

ص: 105

همانطور که ملاحظه کردید امامان معصوم علیهم السلام نیز چون انبیاء، موعودشان اباصالح المهدی ارواحنا فداه، است و همگی جزء منتظران آن وجود نازنین بوده اند.

«اَن یَجمَعَ بِهِ الکَلِمَ وَ یَلُمَّ بِهِ الشَّعَثَ:

او می آید تا اتفاق کلمه و وحدت واقعی به وجود آورد و پراکندگی را از میان بردارد.

امام باقر علیه السلام فرمود: «خداوند تبارک و تعالی می دانست که مردم بعد از مرگ رسول خدا صلی الله علیه و اله متفرق می شوند و گرفتار اختلاف خواهند شد بنابراین آنها را منع کرد و از تفرقه و جدایی همان طور که پیشینیان را نهی فرمود و آنگاه امت را امر فرمود که همگی بر ولایت آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین متحد شوند و تفرق را کنار بگذارند. (1)

از بیان فق نتیجه می گیریم ک وجود مبارک امام زمان (عج) تمام پراکندگیهای بعد از پیامبر را از میان بر می دارد و همه را تحت لوای ولایت محمد آل محمد علیهم السلام به وحدت کلمه و اتحاد واقعی می رساند.

چون وحدت در زیر سایه ی توحید و نبوت و امامت معنا دارد و در غیر اینصورت بی معناست.

«وَ اعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا» (2)

ص: 106

همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید.

امام باقر علیه السلام در ذیل آیه شریفه می فرماید: «آلُ مُحَمَّدٍ صَلواتُ اللهِ عَلیهِم هُم حبلُ اللهِ المَتینِ الذِّی اَمَرَ بِالاعتِصامِ بِهِ فَقالَ وَ اعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جَمیعاً وَ لاتَفَرَقُوا» (1)

آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین، ریسمان خدایی برای بندگان ستند که خداوند به انسانها امر فرموده بدانها تمسک جویند.

چه نعمتی بزرگتر از نعمت وحدت که آرزوی همه انبیاء و اولیا خدا بوده که مع الاسف در هیچ زمانی محقق نشده. امید همهخوبان عالم به این است روزی فرا رسد که همه مردم روی زمین وحدت کلمه پیدا کنند و اختلافات قومی و نژادی و مذهبی را کنار بگذارند.

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:

«یَتَنَعَّمُ اُمَّتی فِی زَمَنِ المَهدیِّ عَلَیهِ السّلام نِعمَةً لَم یَتَنَعَّمُوا قَبلَها قَطُّس» (2)

امت من در زمان مهدی علیه السلام به نعمتی از نعمت ها دست می یابند که پیش از آن هیچ دوره ای دست نیافته بودند.

*** ** ***

حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت *** آری به اتفاق جهان می توان گرفت

ص: 107

امام صادق علیه السلام فرمود: «ظهور قائم(عج) رخ نخواهد داد مگر بعد از آنکه دو سوم مردم از بین می روند. محمد بن مسلم و ابوبصیر می گویند: عرض کردیم اگر دو سوم مردم از بین بروند، که باقی می ماند! فرمود: «أما تَرضونَ اَن تَکونوا فی الثُلثِ الباقی؟! (1)

آیا دوست ندارید که از یک سوم باقیمانده باشید؟!

امام سجاد علیه السلام فرمود: «زمانی که قائم ما قیام کند، خداوند افت را از شیعیان ما بزداید و دلهای آنان را چون پاره های آهن (سخت و تزلزل ناپذیر)کند و هر مرد آنانرا قدرت هل مرد دهد. آنان فرمانروا و سالار جهان خواهند شد».(2)

این روایت را جوانان رزمی کار شیعه بیشتر توجه کنند و اگر در ورزش رزمی اشتغال دارند قصد خود را قربت کرده برای قهرمانی و گرفتن مدال، منحصرا تلاش نکنند بلکه خود را آماده کنند که انشا الله جزء یاران امام عصر ارواحنا فداه شوند.

امام باقر علیه السلام فرمود: «اِذا وَقَعَ أمرُنا وَ جاءَ مَهدِیُّنا عَلیهِ السّلامُ کان الرّجلُ مِن شیعَتِنا أجری مِن لَیثٍ وَ اَمضی مِن سِنانٍ، یَطا عَدُوَّنّا بِرِجلَیهِ وَ یَضرِبُهُ بِکَفیَّهِ، وَ ذلکَ عِندَ نُزولِ رَحمَةِ اللهِ وَ فَرَجِهِ عَلی العِبادِ» (3)

ص: 110

هر گاه زمان ما فرا رسد و مهدی ما علیه السلام بیاید شیعه ما از شیر دلیرتر و از سر نیزه برنده تر خواهد بود. دشمن ما را با ضربه ی پای و ضربت دست از پا در می آورد این هنگامی است که رحمت و گشایش خدا بر بندگان فرود آید.

*** ** ***

گهی به کعبه جنان سفر توانی کرد *** که در منای و فاترک سر توانی کرد

براه عشق توانی که رهسپر گردی *** اگر سرای سینه ی خود را سپر توانی کرد

ز فیض گفت و شنودش چه بهره ها ببری *** اگر به طور شهودش گذر توانی کرد

ره ار چه تیره و تار است و طیّ او مشکل *** ولی به همت اهل نظر توانی کرد

جدا مشو ز در دوست مفتقرق هرگز *** که پاره ی دل ازین رهگذر توانی کرد

** *** **

به امید آن روز که صدای دلنوازش را از مکه و کعبه بشنویم و لیاقت همراهی و ملازمت با حضرتش را پیدا کنیم و مورد عنایت و پذیرش ان گرامی رار گیریم.

ص: 111

مفضل بن عمر از امام صادق علیه السلام سئوال کرد آقای من حضرتش مهدی (عج) از کجا و چگونه ظهور می کند؟ امام علیه السلام فرمود:

«ای مفضل تنها ظاهر می شود و تنها به خانه ی خدا می آید و تنها وارد کعبه می شود و ان روز را به تنهایی به شب می رساند. چون شب فرا آمد و مردم همه خواب رفتند جبرئیل و میکائیل و صفوف فرشتگان از آسمان نزد او فرود می آیند. جبرئیل به او می گوید آقای من سخنت روا و امرت نافذ است. آن حضرت دست مبارکش بر صورت خود می کشد و می گوید: ستایش خدای را که وعده خویش استوار فرمود و زمین را در قبضه ما گذاشت. در هر کجای بهشت که بخواهید منزل می گیریم، چقدر خوب است اجر و پاداش عمل کنندگان. در بین رکن و مقام می ایستد و به آوار بلند می گوید:

ای جماعت نقبا، ای خاصان و آنان که شما را (خداوند) پیش از ظهور برای نصرت من ذخیره کرد، از صمیم دل اطاعت کامل نزد من آیید. صدای مبارک آن حضرت در شرق و غرب عالم به آنها می رسد، بعضی از آنها در محراب به عبادت مشغول و بعضی در رختخواب می باشند. به همین یک صدا همه آوار او را می شنوند، دعوتش را اجابت کرده و به اندازه ی یک چشم بر هم زدن به مکه می آیند.

ص: 112

همه ی آنان پیش او در بین رکن و مقام حاضر می شوند. خداوند امر می فرماید نوری از آسمان تا زمین ستون وار کشیده شود و به آن نور همه ی مومنان که در روی زمین هستند روشنایی می گیرند و نوری از آن به اندرون خانه های مومنان می تابد و دلهای آنان به تابش آن نور خرم و خرسند می شود.» (1)

*** ** ***

هزار دشمنم ار می کنند قصد هلاک *** گرم تو دوستی از دشمنان ندارم بک

مرا امید وصال تو زنده می دارد *** وگرنه هر دمم از هجر تست بیم هلاک

نفس نفس اگر از باد بشنوم بویت *** زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک

بضَربِ سیفُکَ قَتلی حیاتنا اَبداً *** لاَنَّ روُحی قَد طابَ ان یَکونَ فِداکَ

ترا چنانکه تویی هر نظر کجا یابد *** بقدر دانش خود هر کسی کند ادراک

بچشم خلق، عزیز جهان شود حافظ *** که بر ره تو نهد روی مسکنت بر خاک

** *** **

وَانصرُهُ بِالرُّعبِ: خدایا او را با ترسی که در دلها می اندازی پیروز و یاریش فرما.

ص: 113

مولایمان امیرالمومنان علی علیه السلام می فرمود: «اَلیَمینُ وَ الشِّمالُ مَضَلَّةٌ وَ الطَّریقُ الوُسطی هِیَ الجادَّةُ عَلَیها باقی الکِتابِ وَ آثارُ النُّبُوَّةِ وَ مِنها مَنفَذُ السُّنَّة وَ اِلَیها مَصیرُ العاقِبَةِ» (1)

راست و چپ گرایی هر دو گمراهی است، راه میانه راه نیکبختی و سعادت است. کتاب خدا قرآن آثار پیامبر صلی الله علیه و اله بدان گواه است. سنت و روش رسول الله صلی الله علیه و اله از همین راه نفوذ می کند و عاقبت کار هم بدان منتهی می شود.

غالی به کسانی گفته می شود که درباره ی مخلوق غلوّ کرده اند، همان کسانی که گفتند عُزیر پسر خداست! عیسی بن مریم پسر خداست!

«وَ قالَتِ الیَهُودُ عُزیزٌ ابنُ اللهِ وَ قالتِ النَّصاری المَسیحُ ابنُ اللهِ» (2)

امام بزرگوار ما به همان اندازه که از افراد بی اعتقاد نفرت داشتند از افراد غالی و غلو کننده نیز بیزار بودند.

امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: «هَلَکَ فیَّ رَجُلانِ: مُحِبُّ غالٍ وَ مُبغِضٌ قالِ» (3)

دو کس درباره ی من هلاک شدند: دوست غلو کننده و دشمنی که بغض مرا در دل کاشت.

ص: 115

برخی کمالات وجودی مولایمان علی علیه السلام را نادیده گرفتند و حتی زبان به لعن و ناسزا گشودند.

*** ** ***

آنان که پاس حرمت حیدر نداشتند *** ایمان به ذات خالق اکبر نداشتند

گوش همه ز فضل علی در غدیر خم *** پر شد ولی چه سود که باور نداشتند

** *** **

گروهی هم درباره ی آن گرامی غلو کردند و تا سر حد خدایی و الوهیت او را دانشته و گفتند:

*** ** ***

اگر کفر است اگر ایمان، بگو فاش *** خدا را حول و قوه جز علی نیست

نادانی دیگر گفته:

*** ** ***

در مذهب عارفان آگاه *** الله علی، علی است الله

غالی دیگری گفته:

*** ** ***

باز دیوانه شدم زنجیر کو *** من حسین اَللهی ام تکفیر کو

***

ص: 116

که البته این دیوانگان را همان طور که خود گفته اند باید به زنجیر بست تا حضرت مهدی روحی له الفداء بیاید و به خاطر کفرشان حد لازم را دربارهی آنها به اجرا دراورد.

پیامبر بزرگوار اسلام می فرمود: «لا تَرفَعونِی فَوقَ حَقِّی فَانَّ اللهَ تَعالی اِتَّخِذَنی عَبداً قَبلَ اَن یَتَّخِذَنی نَبیِاً» (1)

مرا از حق خودم بالاتر نبرید، خدای تعالی مرا پیش از آن که پیامبر کند، بنده قرار داده.

امام رضا علی السلام فرمود: «مَن تَجاوَزَ بِاَمیرالمومِنینَ علیه السلام العبُودیَّةَ فَهُوَ مِنَ المَغضوبِ عَلَیهِم وَ مِنَ الضّالینَ» بحار ج25 ص266.

کسی که امیرالمومنین علیه السلام را از مرز بندگی خدا فراتر برد، از شمار کسانی است که مورد خشم خدا و از گمراهان است.

«اتَّخَذوا اَحبارَهَم وَ رَهبانَهُم اَرباباً مِن دونِ اللهِ والمَسیحَ ابنَ مریمَ وَ ما اُمروا اِلّا لِیَعبُدوا اِلهاً واحداً لا اِله اِلّا هُوَ سُبحانَهُ عَمّا یُشرِکونَ» (2)

اهل کتاب، دانشمندان و راهبان خود را خدایان خود در برابر پروردگار قرار دادند و همچنین مسیح پسر مریم را به خدایی گرفتند، درحالیکه هیچ وقت به آنها دستوری داده نشده جز اینکه خداوند یکتا را بپرستید، خدایی که غیر از او خدایی نیست و از آنچه برایش شریک می آورند، منزه است.

ص: 117

بسی دورم از شاهراه طریقت *** ز کوی حقیقت ندیدم نشانی

چه باشد که افتاده ای را به همّت *** بسر حد اقلیم عزت نشانی

خرابم کن از باده عشق چندان *** که آسوده گردم ز دنیای فانی

دل مفتقر در هوای تو خون شد *** بیا تا باقی بود نیمه جانی

ص: 119

ص: 120

هر جمعیتی از مردم دولتی دارند که انتظار آن را می کشند ولی دولت ما در آخر الزمان آشکار میگردد.

*** ** ***

خیال روی تو در هر طریق همره ماست *** نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

بر غم مدعیانی که منع عشق کنند *** جمال چهره ی تو حجت موجه ماست

ببین که سیب زنخدان تو چه می گوید *** هزار یوسف مصری فتاده در چه ماست

اگر بزلف دراز تو دست ما نرسد *** گنا، بخت پریشان و دست کوته ماست

به حاجب در خلوتسرای خاص بگو *** فلان گوشه نشینان خاک درگه ماست

بصورت از نظر ما اگرچه محجوبست *** همیشه در نظر خاطر مرفه ماست

اگر بسالی حافظ دری زند بگشای *** که سالهاست که مشتاق روی چون مه ماست

** *** **

ص: 123

است و فرزندحسن بن علی، که خدا به دست وی مشرق و مغرب زمین را خواهد گشود و کسی است که از شیعیان و دوستان خود پنهان خواهد شد، به امامت وی کسی پابرجا نخواهد ماند مگر آنکس که خدا قلبش را به ایمان آزموده باشد.

جابر می گوید: پرسیدم، ای رسول خدا آیا شیعه در غیبت او از وی استفاده خواهد برد؟

فرمود: آری سوگند به کسی که مرا به پیامبری فرستاده از نور وی روشنایی می گیرند و از ولایت وی در غیبتش منتفع می شوند مانند استفاده مردم از خورشیذ، گرچه ابر آن را بپوشاند.

یا جابرُ: هذا مِن مَکنوُن سِرِ الله وَ محزوُن عِلمِ اللهِ فَاکتِمهُ اِلا عَن اَهلِهِ» (1)

ای جابر: این از اسرار الهی و خزینه ی علم خداست و از غیر اهلش پنهان ساز.

امیرالمومنین علی علیه السلام ولی امر را در عهدناکه خود به مالک اشتر اینگونه تشریح می فرماید: فَاِنَّکَ فَوقُهُم وَ والیِ الامرِ عَلیکَ فَوقَکَ وَاللهُ فوقَ مَن وَلاکِ» (2)

ای مالک، تو ولی امر جامعه ای امیرالمومنین ولی تو و خدا ولی امر امیرالمومنین است. کلمه ی ولی به معنای والی، حاکم، سیّد و صاحب اختیار و سرپرست آمده

ص: 125

است بنابراین ولایت عبارت از ان قدرت و حاکمیت الهی ست که به شخص والی و ولی امر عطا می گردد.

اللّهُمَّ صَلِّ عَلی وَلِیِّ اَمرکَ القائِمِ المؤمّلِ:

زندگی آرمانی هر مومن در عصر حضرت مهدی روحی له لفداء محقق خواهد شد، بلکه باید گفت هر انسان در هر کجای عالم که طالب اجرای عدالت و حاکمیت صلح و صفاست امید و آرزو به ولی امری دارد که خواسته فطری اش را پاسخگو است.

*** ** ***

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید *** که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید

از غم هجر مکن، ناله و فریاد که دوش *** زده ام فالی و فریاد رسی می آید

** *** **

امام صاق علیه السلام دربارهی عصر امید و روزگاران حکومت مهدی اروح العالمین له الفداء فرماید: « زمانی که حضرت قائم علیه السلام قیام کند، به عدالت حکومت می کند، و در دوران حکومت او در روی کره زمین از ظلم و جور اثری یافت نمی شود، راه ها امن می گردد، زمین برکات خود را خارج می سازد، هر حقی به صاحب حق بر می گردد و هیچ پیرو دینی در روی زمین باق نمی ماند مگر اینکه دین اسلام را می پذیرد و ایمان میآورد. آیا نشنیده اید که خداوند

ص: 126

«فأطیعونا فَأِنَّ طاعَتَنا مَفروضَةٌ، اَن کانَت بطاعَةِ اللهِ وَ رَسولِهِ مَقرونَةُ، قالَ اللهُ عَزَّ وَجلَّ: « اَطیعوا اللهَ وَ اَطیعوا الرَّسولَ وَ أولی الامرِ مِنکُم فَاِن تَنازَعتُم فِی شِیء فَرُدُّهُ اِلیَ اللهِ وَ الرَّسولِ» وَ قالَ: « وَ لو رُدُّوهُ اِلیَ الرَّسولِ و الی اولیِ الامر مِنکم لَعلِمَهُ الذِّینَ یَستَنبَطونَهُ مِنهم وَ ل لا فَضلُ اللهِ علیکم و رحمَتُهُ لا تَّبَعتُمُ الشَّیطانَ اِلّا قلیلا» (1)

اطاعت ما کنید که این اطاعت جزء فرائض و واجبات است و قرین به اطاعت خدا و رسول می باشد. «خدا را فرمان برید و پیغمبر و اولی الامر را فرمان برید چون در چیزی اخلاف کردید به خدا و پیامبر ارجاع دهید».

آنگاه فرمود: اگر مسایل مورد اختلاف خود را به رسول خدا و اولی الامر ارجاع می دایدید متوجه واقعیات و حقایق می شدید و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نباشد به جز عده ی قلیلی اکثرا به سراغ شیطان خواهید رفت.

ص: 128

ذالک الیَومَ حَتّی یَلی رَجُلٌ مِن عِترتی اِسمُهُ اِسمی یَملاُ الارضَ عَدلا وَ قِسطاً کَما مُلِئَت ظُلماً وَ جوراً» (1)

او کسی است که رسول خدا صلی الله علیه و اله درباره اس فرمود: اگر از دنیا نماند مگر یک روز، خدا آن روز را آنقدر طولانی می کند تا مردی از عترتم قیام کند که نامش نام من است، زمین را پر از عدل و داد کند انچنانکه پر از ظلم و جور شده باشد.

و از امیرالمومنین علی علیه السلم روایت شده که این ایه مربوط به زمانی است که از اسلام جز اسمی باقی نخواهد ماند و از قرآن جز رسمی و صاحب الامر به علت عذری که دارد و به علت آلوده شدن قلبها به فتنه ها تا جایی که نزدیکترین افراد به آن حضرت دشمن ترین است آن حضرت ایب خواهد بود تا اینکه پروردگار با لشکریان غیبی خود او را تایید می کند و دین پیامبر صلی الله علیه و اله را بر همه ادیان غلبه می دهد اگرچه مشرکان ناراحت شوند. (2)

نکند ما در عصری باشیم که از قرآن جز رسمی و جز اسمی باقی مانده باشد و به فتنه های آخرالزمان آلوده شده باشیم! 65

براستی تا از کاری که باعث آزردن مولایمان حضرت مهدی روحی له الفداء می شود پرهیز نکنیم فقط اسم

ص: 130

مسلمانی را بر خود نهاده ایم. آنانی که این روزها خودشان را به دیدن بعضی فیلم ها و سی دی ها و ... عادت داده اند مردانشان در کسب کار رعایت آداب معاملات صحیح را نمی کنند و با اموال حرام، سفره خویش را رنگین می کنند و زنانشان با کشف حجاب و ارایش برای غیر شوهر در اجتماعات حضور می یابند آیا از قران جز رسمی برایشان مانده است؟! آیا خانه های ما به گونه ای هست که اگر آقا گذرشان به خانه ما افتاد قدم بر کلبه ما بگذارند، از حضرتش شمنده نباشیم؟

چرا باید دل ما را آنقدر غبار گناه بگیرد مه دیگر جایی سالم برای محبت راستین آن نازنین نباشد.

*** ** ***

هر آنکو خاطر مجموع و یار نازنین دارد *** سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد

حریم عشق را در گه بسی بالاتر از عقل است *** کسی آن آستان دارد که جان در آستین دارد

دگر گوید نمی خواهم چو حافظ عاشق مفلس *** بگوید که سلطانی، گدایی همنشین دارد

** *** **

نکته مهم آرامش و امنیت واقعی در حکومت حضرت مهدی (عج) است،

ص: 131

از این نوع رایات استفاده می شود که در حکومت جهان شمول حضرت مهدی (عج) عدالت و امنیتی فراگیر در همه جای دنیا برقرار می شود و بهره آن به همه ساکنان زمین می رسد.

امام حسین علیه السلام می فرمود: «اِذا قامَ القائمُ، العَدلُ وَسِعَ وُسعَةً عَدِلَ البِرُّ وَ الفاجِر» (1)

هنگامی که قائم قیام می کند، عدل گسترده می شود و این گستردگی عدالت، نیکوکار و فاجر را در بر می گیرد.

امنیت در زمان ظهور امام زمان ارواح العالمین له الفدا<، امنیتی غالب بر اساس عدالت است نه در سایه ی سرکوب و خودکامگی او با روشی الهی و انسانی امنیت را برقرار می کند.

به امید آن روزی که برقراری دولت کریمه را ببینیم و شاهد آن باشیم که همه جای دنیا صلح و صفا حاکم است و مال و جان و ناموس و آبروی مردم مورد هجوم هیچ فردی قرار نمی گیرد و همه مردم عالم در نهایت امنیت در راه رشد و کمال خویش گام بر میدارند.

*** ** ***

هله ای نیازمندان که گه نیاز آمد *** سر و جان بکف بگیرید که سروناز آمد

هله ای کبوتران حرم حریم عزّت *** که همان عرش پیما سوی کعبه بازآمد

ص: 133

هله ای امیدواران به امّید خود رسیدند *** که صلای رحمت از حضرت بی نیاز آمد

هله ای مفتقر در این راه بکوب پای همت *** که به همت است هر بنده که سر فراز آمد

** *** **

ص: 134

25. اللّهُمَّ اِنّا نَرغَبُ اِلَیکَ فی دَولَةٍ کَریمَةٍ تُعِزُّ بِها الاسلامَ و اَهلَهُ وَ تُذِلُّ بِها النِّفاقَ اَهلَهُ:

خدایا میل و رغبت داریم به برقراری دولت با کرامتی که در سایه آن اسلام و مسلمین عزت یابند و نفاق و منافقین ذلیل گردند.

امتیازاتو ویژگیهای دولت امام زمان علیه السلام علت وصف آن به «کریمه» شده است.

پایبندی آن حضرت به اجرای عدالت در سطح گیتی و تقسیم بیت المال بطور مساوی بین مردم، کوتاه کردن دست متجاوزین به حقوق محرومین، اجرای احکام ناب و دست نخورده قرآن و سنت و فرامین اهل بیت علیهم السلام و... همگی سبب شده که دولت حضرتش، دولت کریمه نام گیرد.

رئیس دولت موعود شخصیتی است که در زیارت روز جمعه خطاب به او عرض می کنیم: «یا مولایَ یا صاحِبَ الزَّمان صلوات الله علیک و علی آل بیتِکَ هذا یومَ الجُمعةِ وَ هُوَ یَومُکَ المُتَوَقِّعُ فیهِ ظُهورُکَ والفرجُ فیهِ للمومِنینَ عَلی یَدیکَ و قَتَلَ الکافرینَ بِسَیفِکَ وَ اَنا یا مولایَ فیهِ ضیفَکَ و جارَکَ وَ اَنتَ یا مولایَ کریمُ مِن اَولادِ الکِرامِ وَ مامورٌ بالضیّافَةِ والاجارَةِ فاضِفنی وَ اَجرنی صلواتُ اللهِ علیکَ و علی اَهلِ بیتِکَ الطّاهرینَ»

ای مولای من ای صاحب زمان که درودهای خدا بر تو و بر خانواده ات باد، این روز جمعه است، روزی که

ص: 135

توقع ظهورت می رود و روزی که امید داریم که برای مومنین به دست نازنین تو گشایش ایجاد شود و با سلاحت و با دو دستت، کافران از پای درایند و من ای مولای من اینک مهمان و پناهنده به تو هستم و تو ای مولای من کریمی از فرزندان کریمان و ماموری به مهمان نوازی و پناه داد، پس مرا پذیرایی کن و پناهم بده که درود خدا بر تو و بر خاندان پاکت باد.»

سید بن طاووس بعد از این زیارت به این شعر اشاره می کند:

*** ** ***

نَزیلُکَ حَیثُ مَا اتَّجَهَت رِکابی *** وَ ضَیفُکَ حَیثُ کُنتُ مِنَ البِلادِ

** *** **

من بر تو نازل می وم هر کجا بار بیاندازم و مرکبم مرا وارد نماید در حالی که میهمان تو هستم در هر کجا از شهرها که باشم.

آری اگر چون اویس قرن نسبت رسول خدا صلی الله علیه و اله با حضرت مهدی روحی له الفداء، باشیم که گفت: «در یمنی پیش منی، پیش منی در یمنی» همان طور که اویس ندیده عاشق پیامبر صلی الله علیه و اله شده بود آن گرامی نیز ندیده مشتاق دیدار اویس بود و می فرمود: «واشَوقاهُ یا اُوَیسَ قَرَنِ» ای اویس چقدر مشتاق دیدار تو هستم. ما نیز یر

ص: 136

در دولت کریمه دگرگونی در علوم به وجود می آید:

امام صادق علیه السلام فرمود: «دانش بیست و هفت حرف و شعبه است و مجموع آنچه پیامبران آورده اند دو حرف است و مردم تا آن روز بیش از آن دو حرف را نمی دانند و چون قائم قیام کند بیست و پنج حرف بقیه را بیرون اورده و در میان مردم منتشر می سازد و بدین ترتیب مجموع بیست و هفت جزء دانش را نشر می دهد. (1)

تُعَزُّ بِها الاِسلامَ وَ اَهلَهُ وَ تُذِّلُّ بِها النّفاقَ وَ اَهلَهُ:

در دولت کریمه اسلام و منافقین ذلیل می شوند.

اقتدار اسلام و مسلمین در عصر مهدی روحی له الفداء، نمایان می شود، آن روزی که آوازه ی اسلام در تمام نقاط جهان طنین انداز می گردد چون این سنت الهی است که طبق بیان پیامبر صلی الله علیه و آله «اَلاِسلامُ یَعلُو وَ لا یُعلی عَلیهِ» (2) اسلام برتر است و آینینی بالا دست آن نیست.

مولایمان علی علیه السلام فرمود: «همانا این اسلام دین خداست که برای خود برگزیده و آن را زیر نظر خود پرورد و بهترین آفریدگانش را مامور تبلیغ آن کرد و ستونهایش را بر پایه محبت خویش قرار داد و با

ص: 139

عزّت آن، ادیان دیگر را خوار کرد و با بلند کردن آن، آیینهای دیگر را فرود آورد». (1)

رسول الله صلی الله علیه و آله اشارهئ به دولت کریمه امام مهدی (عج) می فرماید که زمانی فرا می رسد که هیچ خانه و اشیانه ای در روی زمین نمی ماند... مگر آنان را خداوند متعال از اهل کلمه ی اسلام قرار می دهد و با خفت و خواری در برابر آن گردن می نهند» (2)

و اما سرکوب منافقین، چون امام زمان اواحنا فداه، مامور به باطن است بنابراین اگر کسی بخواهد به دروغ ادعای اسلام و ایمان کند حضرت او را از پای در می آورد و خوار و ذلیلش می کند.

قبل از حکومت و تشکیل دولت کریمه، مسلمانان شناسنامه ای فراوانند که از اسلام فقط اسمش را همراه دارند و به دروغ ادعای اسلام می کنند.

«وَ مِنَ النّاسِ مَن یَعبُدُ اللهَ علی حرفٍ فَاِن اَصابَهُ خیرٌ اِطمَأنَّ بِهِ وَ اِن اَصابَهُ فِتنَةُ اِنقَلَبَ عَلیً وَجهِهِ، خَسِرَ الدُّنیا و الاخِرَةَ ذلک هوَ الخُسرانُ المبینٌ» (3)

بعضی از مردم فقط خدا را با زبان عبادت میب کنند، وقتی خیری به آنها می رسد اطمینان پیدا می کنند و هنگامی که گرفتار ناراحتیها می شوند، در نتیجه در دنیا و آخرت زیانکار می گردند، این است زیان آشکار.

ص: 140

امام علیه السلام آنانی را که فقط با حرف قبول اسلام کرده و در دل و عمل با اسلام نیستند شناسایی می کند و از صفحه روزگار بر می دارد و نابودشان می کند.

«اَینَ هادِمُ الشِّرکِ و النّفاقِ، اَینَ مُبِیدُ اَهلِ الفُسوقِ وَ العُصیانِ وَالطُغیانِ» کجاست ویران کننده ی بنیادهای شرک و نفاق، کجاست نابود کننده ی اهل فسق و گناه؟!

ص: 141

26. وَ یَسِّر بِهِ عُسرَناُ بَیِّض بِهِ وُجُهَنا:

خدایا به وجود نازنین امم عصر(عج) سختیهای ما را آسان و روی ما را سفید کن.

«فَانَّ مَعَ العُسرِ یُسراً، اِنَّ مَعَ العُسرِ یسراً» (1)

از پی سختیها آسانی هست، از پی سختیها آسانی هست.

این تکرار خالی از لطف نیست و منظور آسانی در قیامت و جهان آخرت به تنهایی نیست بلکه پس از سختیهای همین دنیا برای مومن در همین دنیا، آسانی ها هست.

اسحاق بن بهلول چنین سروده:

*** ** ***

فَلا تَیأس، وَ اِن اَعسَرتَ یوماً *** فَقَد أیسَرتَ فی دَهرٍ طویلِ

وَ لا تَظنُن بِرَّبِکِ ظَنَّ سوءٍ *** فَاِنَّ اللهَ اَولی بالجَمیلِ

فَاِنَّ العُسرَ یَتبَعُهُ یَسارٌ *** وَ قولُ اللهِ أصدَقُ کُلِّ قیلِ

** *** **

مایوس نشو و اگر روزی بر تو سخت گذشت، به تحقیق روزگاری طولانی در آسانی گذرانده ای! هیچگاه به خدای خویش سوء ظن پیدا مکن زیرا که خداوند سزاوارتر است به خوشرفتاری، همواره در پی سختی

ص: 142

آسانی است، و کلام خداوند از هر گفتار راست تر است.

*** ** ***

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور *** کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

این دل غمدیده حالش به شود دل بد مکن *** وین سر شوریده باز آید بسامان غم مخور

هان مشو نومید چون واقف نه ای ز اسرار حق *** باشد اندر پرده بازیهای پنهان غم مخور

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی بر کند *** چون ترا نوح است کشتی بان ز طوفان غم مخور

در بیابان گر بشوق کعبه خواهی زد قدم *** سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور

گرچه منزل بس خطرناکست و مقصد بس بعید *** هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور

حال ما در فرقت جانان و ابرام ریب *** جمله میداند خدای حال گردان غم مخور

حافظا در کنج فقر و خلوت شبهای تار *** تا بود وردت دعا درس قرآن غم مخور

** *** **

ص: 143

وَ یَسِّر بِهِ عُسرَنا: این خواسته ای است مستند به قرآن شریف، همانطور که پروردگار وعده داده پس از هر سختی آسانی است ما نیز از درگاه الهی عاجزانه می خواهیم روزهای آسان را برایمان فراهم آورد و یوسف زهرا علیها السلام را به ما برساند تا به آمدنش رویمان سپید گردد. این رو سفیدی در برابر دشمنان است. آنانی که حضرتش را انکار می کنند و یا در وجود او تشکیک می نمایند.

شیخ طوسی در مصباح المتهجد ص698 در بخش پایانی دعای عرفه امام سجاد علیه السلام چنین نقل می کند:

«اللّهُمَ صلّ عی محمَّد و عَلی آلِ مُحمَّد وَ اَصلِح لَنا اَمرَ اِمامَنا.... اللّهمَّ املأ الارضَ بِهِ عدلاً وَ قِسطاً کما مُلِئَت ظُلماً و جوراً، وامنُن بِهِ علی فُقراءِ المُسلمینَ وَ ارامِلِهِم وَ مَساکینِهِم وَاجعَلنی مِن خیارِ موالیهِ وَ شیعَتِهِ أشَدِّهِم.... وارزُقنی الشَّهادَةَ بینَ یَدیهِ»

خدایا امر امام ما را اصلاح فرما... خدایا زمین را به وسیله او پر از عدل و داد نما ... خدایا مرا از دوستان و شیعیان برگزیده اش قرار بده... و شهادت در محضر او را به من روزی فرم.

این عبارت از زبان امام معصوم حضرت سجاد علیه السلام درباره ی یوسف گمگشته، مهدی فاطمه(ع)

ص: 114

است پس بر ماست که شب و روز برای تعجیل فرجش دعا کنیم و یسر بعد از عسر را طلب نمائیم.

یا اباصالح المهدی! ای امام مهربان، ای امید ناامیدان آسان کننده ی مشکل ها، ای پناه مستضعفان جهان، مردم دنیا امیدوارند که دادرس بیاید، منتقم بیاید و هر کس به هر زبانی سخن را از تو می گوید، مولای بزرگوار! تشنگان دیدارت را بیش از این منتظر مگذار، ما می دانیم که خود نیز برای تعجیل در ظهورت ذدعا می کنی، ولی چه کنیم سینه هایمان خسته و دردمند از فراق است و نیاز شدید به التیام و دوای تو دارد.

** *** **

بینوایم، نوای من، مهدی است *** دردمندم، دوای من مهدی است

من غریبم در این زمان، ولی *** مونس و آشنای من، مهدی است

گرچه از داغ هجر می سوزم *** راضیم، چون شفای من مهدی است

*** ** ***

وَ بَیِّض بِهِ وُجوهَنا: خدایا با آمدن مولا و ولی نعمتمان امام عصر ارواح العالمین لها الفدا رویمان را سفید کن، روی سفیدی از دو جهت یکی با دیدار آن گرامی و دیگر در برابر دشمنان که عمریست بر ما طعنه می زنند و می گویند و پس کو آقایتان.

ص: 145

«وَ رُویَ عَنِ النَّبِّی صلَّی اللهُ علیه و آله اِنَّه قال سَلو اللهَ لِی الوَسیلَةَ فَاِنَّها دَرَجَةٌ لایَنالُها اِلّا عَبدٌ واحِدٌ وَ اَرجو اَن اَکونَ اَنا هُوَ» (1)

از پیامبر گرامی روایت شده که برای من از خداوند وسیله را مسالت کنید ک درجه ای است در بهشت که تنها یکی از بندگان خدا به انجا می رسد و من امیدوارم که همان بنده باشم.

مرحوم طبرسی رحمة الله علیه روایت دیگری را از امیرالمومنین علی علیه السلام نقل می کند که فرمود: در بهشت دو لولو در زیر عرش است یکی زرد و دیگری سفید، در هر یک از آنها هفتاد هزار غرفه است که درها و جامهای آن از یک ماده است. لولو سفید همان وسیله است برای محمد صلی الله علیه و اله و اهل بیتش و لولو زرد برای ابراهیم است و اهل بیتش (همان مدرک همان صفحه) پس برای استجابت دعا در عصر حاضر باید گفت: «وَاستَجِب بِهِ دَعوَتَنا وَ اَعطِنا بِهِ سُؤلَنا، خدایا به وسیله امام عصر روحی له الفداء دعای ما را مستجاب و حاجت ما را برآورده فرما.

پیروان اهلبیت در عصر هر امامی که بوند برای رسیدن به حاجات مادی و معنوی خود متوسل به امام زمان خود می شدند و به سرعت به آرزوی خویش

ص: 147

روزگار ما روزگار عجیبی است کمتر کسی را در آرامش و آسایش واقعی می بینیم. بسیاری گرفتار اضطرار و اضطرابند، عصبانیتها و تندی و خشونت زیاد شده، عده ای هم گرفتار افسردگی و ناراحتیهای اعصاب و روان شده اند همه مسایل هم مربوط به کمبودهای مالی نیست. عده زیادی با داشتن ثروت زیاد از نظر روحی و روانی مشکل دارند و دل مرده هستند.

اعتقاد ما بر این است دعا و نیایش به درگاه الهی و نماز اول وقت و توسل به اهل بیت بهترین التیام بخش به این ناراحتیهاست.

«اَلا بِذِکرِ اللهِ تَطمئنُ القُلوبَ» (1)

بدانید که با یاد و ذکر خدا دلها آرام می گیرد.

آنانی که از یاد خدا غافل نیستند نفس و قلبی مطمئن دارند و چنان ثابت و استوارند که همانند کوه و بلکه محکمتر در برابر حوادث استقامت می کنند و هیچگاه در برابر حوادثی که در اطرافشان اتفاق می افتد متزلزل نمی شوند.

*** ** ***

خدایا مرا از من آزاد کن *** ضمیرم به عشق خود آباد کن

بروی خودت باز کن دیده ام *** دلم را به نظارت شاد کن

ص: 149

خرابم کن از مستی و بیخودی *** وجودم به ویرانی آباد کن

ز شیطان و نفسم پناهی بده *** ز جور را عادیم آزاد کن

بود فیض در بند خود تابکی *** خدایا مرا از من آزاد کن

** *** **

دل آزاد آن دلی است که در گرو حضرت باریتعالی باشد. صاحب این دل دیگر نیاز ندارد برای چند ساعت استراحت و خواب از قرص های مسکن و خواب آور استفاده کند و یا به اعتیادهایی از قبیل الکل و مواد مخدر و قرص های روان گردان مرگبار پناه برد.

یاد و گفتگوی با مولا حضرت مهدی سلام الله علیه آرام بخش دلهای خسته و آزرده ماست. تجربه ثابت کرده آن چند لحظه ای که با آن گرامی اُنس می گیریم و حضرتش را مخاطب قرار می دهیم دل بیمارمان شفا می یابد و غیظ قلوبمان برطرف می گردد. و این لطفی است که خداوند تبارک و تعالی در حق امام زمان علیه السلام فرموده که چنین تاثیری را برای دوستانش داشته باشد

در زیارت جامعه کبیره خطاب به امامان معصوم علیهم السلام عرض می کنیم: «وَ بِکُم یُنَفِّسُ الهَمَّ وَ یَکشِفُ الضُرَّ» به وسیله شماست که خداوند اندوه و

ص: 150

غم را از بین می برد و سختیها و ناراحتیها را برطرف می نماید.

«وَ بِکُم اَخرَجَنا اللهُ مِنَ الذُّلٍ وَ فَرَّجَ عَنّا غَمراتِ الکُروبِ وَ اَنقَذَنا مِن شَفا جُرُفِ الهَلَکاتِ و مِنَ النّارِ»

به وسیله شماست که خداوند ما را از خواری رهایی داد و امواج گرفتاریهای ما را برطرف نمود و ما را از پرتگاه هلاکت و از آتش جهنم نجات بخشید. اگر به عبارت زیارت دقت کنید با قاطعیت عرض می کنیم، هم اینک ما به وسیله آن بزرگواران از خواری رهایی یافته و امواج گرفتاریهایمان برطرف شده و نجات یافته از هلاکت و آتش دوزخیم.

پس بیاییم شفای دردهای خود را با طبیب دلسوز و مهربان یعنی آقا امام زمان (عج) در میان بگذاریم و از حضرتش بخواهیم نگاه لطفش را از ما دریغ ندارد.

** *** **

سرم را پر کن از سودای عشق و سربلندم کن *** سویدای مرا سرشار شوق و مستمندم کن

سلیمانا، مرا دیو طبیعت کرده اند بند *** به اسم اعظم آزادم کن، مرا فارغ از بندم کن

بلاگردان خویشم کن بقربان سرت گردم *** بفرما جلوه ای بر آتش غیرت پسندم کن

خرابم کن ز جامی تا به آزادی زنم گامی *** مرا از خویشتن بیخود کن، از خود بهره مندم کن

پسند طبع والای تو نبود مفتقر هرگز *** ولی قطع نظر جانا ز وضع ناپسندم کن

** *** **

ص: 151

هر گاه مسلمانان در تگنا و سختی افتد، نباید از پروردگار عزوجل خود شکایت کند، بلکه باید به درگاه پروردگار خویش که زمام و تدبیر امور به دست اوست شکایت برد.

همان گرامی به هنگام رو به رو شدن با دشمن در میدان جنگ چنین دعا میکرد.

«اللّهُمَّ اِنّا نَشکو اِلیکَ غَیبَةَ نَبِّینا، وَ کَثرَةَ عَدُوَّنا، وَ تَشَتُّتَ أهوائِنا» (1)

بار خدایا به تو شکایت می برم از نبود پیامبرمان و فراوانی دشمنان و پراکندگی خواسته هایمان.

در جای دیگر فرمود: «اِلی اللهِ اَشکو مِن مَعشَرٍ یَعیشونَ جُهّالاً وَ یَموتونَ ضُلّالاً» (2)

به خدا شکایت می برم از جماعتی که نادان زندگی می کنند و گمراه می میرند. در دعای افتتاح نیز می فرماید: شکایت به خدا می برم از فقدان پیامبرمان و غیبت امام زمانمان و فراوانی دشمنانمان و کمی عددمان و فتنه ها و اوضاع زمانه. و این شکایت حقی است که ما بر خدا می بریم زیرا که تا قبل از غیبت مولایمان امام زمان علیه السلام مسلمانان به محضر امامان معصوم علیهم السلام شرفیاب می شدند.آنانی که در عصر رسول الله صلی الله علیه و اله بودند محضر آن گرامی را درک می کردند ولی ما چنین

ص: 153

توفیقی را نیافتم بر همین اساس در یکی از دعاهای وارده عرض می کنیم:

«اللّهُمَ آمَنتُ بِمُحَمَّدٍ وَ آلهِ وَ لَم اَرَهُ فَلا تَحرمنی یومَ القیامَةِ رؤیَتَهُ وارزُقنی صُحبَتَةُ وَ توَفَّنی علی مِلَّتهِ وَاستَغنی مِن حوضِهِ مَشرَباً روِیّاً سائِغاً هَنیئاً لا اَظماُ بَعدَهُ اَبَداً»

پروردگارا من به حضرت محمد و آل او ایمان آورده ام ولی آن گرامی را ندیدیم پس دیدارش را در روز قیامت بر من حرام نکن و توفیقم ده تا با او هم صحبت شوم و در آئین او بمیرم و مرا از حوض کوثرش چنان سیرابم کن که بر من گوارا باشد و هیچگاه بعد از آن تشنه نشوم.

در اینجا جا دارد عرض کنیم یا اباصالح المهدی روحی لک الفداء ما چه کرده ایم که از دیدار و هم صحبت شدن با شما و بوسیدن دستت و نگاه بر چهره ی نازنینت محروم شده ایم.

بزرگوارا! ما خود می دانیم که در رفتار و کردارمان نواقصی هست و پیرو خوبی برای شما نیسیم اما بیا و بد و خوب را یکجا خریدار باش، کنار گلها، خارها را نیز نگاهی کن که نگاه تو و دعای تو ما را حیات تازه می بخشد و همین که بدانیم مشمول لطف و عنایت هستیم ای جان جانان نیرو می گیریم و به آینده خویش امیدوار می گردیم.

ص: 154

محبوبا! غفلت سراسر وجودمان را فراگرفته، هر کدام ما به کاری مشغول یاد ذکرت را از یاد برده ایم. تو به بزرگی و آقایی خویش را ما ببخش و دست مهر و لطفت را از سر ما برمدار که سخت نیازمندیم.

*** ** ***

آن یار لاله رو گر ما را نمی نوازد *** سهلست، ار چه ما را چون شمع می گدازد

دل آب شد ز هجرش دیگر چسان بسوزد *** امید وصل او نیست تا با غمش بسازد

عمریست در نیازم در پای سرونازم *** تا کی نیاز آر تا چند او بنازد

غیر از نیازمندی از بندگان نشاید *** جانا تو نازنینی از تو می بردازد

ای یکّه تاز میدان در عرصه ملاحت *** آهسته تا که عاشق جان در رهت ببازد

گر مفتقر دهد جان در پای نازنینت *** سرتا به اوج کیوان از شوق برفرازد

*** ** ***

ص: 155

باید هوشیار باشیم که ملازم رکاب امام زمان علیه السلام شدن شرایطی دارد و مجمع الشروط آن تقوا است. به طور قطع مولایمان از کسی که خداوند از او راضی نیست راضی نخواهد بود و نمی شود کسی را که خدا دوست ندارد آن حضرت دوست داشته باشد.

نتیجه آنکه همراهی با امام علیه السلام در گرفتن انتقام خون شهیدان کربلا و حضرت حسین علیه السلام، طاعت خدا و تبعیت از دستورات الهی را می طلبد و حقیر بر این اعتقادم که اگر در این زمینه کمبودهایی داریم از خود حضرت روحی له الفداء، کمک بخواهیم که در قلوب ما تصرف ولایتی فرماید و دست ما را بگیرد تا از ظلات جهل و بی خبری و گناه بیرون آئیم و شایستگی ملازمت با حضرتش را پیدا کنیم ان شاء الله.

جابرین عبدلله انصاری می گوید: با عده ای محضر امام باقر علیه السلام شرفیاب شدیم و به آن گرامی عرض کردیم ای پسر رسول خدا! توصیه های لازم را به ما بفرمایید؟ امام علیه السلام فرمود: « نیرومند شما به ناتوانتان کمک کند، ثروتمندان به فقرا انعطاف داشته باشند. نسبت به خود هر چه را خیر و شایسته می دانید همان را برای برادران ایمانی خود بخواهید، اسرار ما را کتمان کنید. به دستورات ما دقت کنید

ص: 157

سلام بر تو ای وارث گنجهای علوم الهی، سلام بر تو ای نگهبان رازهای پنهان ربانی، تعبیرهای مشابه کلمات فوق درباره ی علم مولایمان حضرت بقیة الله سلام الله علیه در دعاها و زیارات فراوان به چشم می خورد که مصداق روشن این آیه شریفه است، «وَ آتیناهُ الحُکمَ صبیّاً» (1). در طفولیت او را حکمت دادیم.

علی بن اسباط می گوید در مدینه بودم و تصمیم سفر به مصر را داشتم، بر فرزند امام رضا محمد بن علی علیهما السلام وارد شدم در حالیکه پنج سال بیتشر نداشت و در فکر فرو رفتم و با خود می گفتم هنگام باز گشت به مصر برای یاران و دوستان از این آقازاده محترم تعریف و توصیف خواهم کرد. ناگهان آن حضرت به من نظر افکند و فرمود: ای علی بن اسباط (تعجب نکن) خداوند همان برنامه ای را که در منزه است از توصیف می فرماید « وَ آتیناهُ الحُکمَ صبیّاً » ما به یحی در طفولیت حکمت دادیم. (2)

اتفاقا مولایمان امام عصر (عج) در سن پنج سالگی به مقام امامت رسد و در حالیکه عغالم به گذشته و حال و آینده بود.

بعضی از ان تعبیرها این است:

ص: 160

تر و در جدال و مخاصمه تندتر و در پیروی از باطل، از تمام کسانی که تا آن وقت دیده بودم متعصب تر بود.

سعد می گوید: با حیله ای خود را از دستش رهانیدم، ولی اندرونم از خشم لبریز بود و می خواست جگرم از غصه پاره شود.

پیش از این نیز وماری تهیه کرده بودم و در آن چهل و چند مسئله دشوار را که پاسخ دهنده ای برایش نیافته، نوشته بودم و می خواستم آنها را از عالم شهرمان احمد بن اسحاق که نماینده حضرت امام حسن عسکری علیه السلام بود بپرسم.

لذا به دنبالش رفتم و وی را در حالی که برای رسیدن به محضر امام علیه السلام به قصد سامرا از قم خارج شده بود، در یکی از منازل بین راه دیدمبا او مصافحه نمودم و گفتم: اولا مشتاق دیدار شما بودم و ثانیا طبق معمول سئوالاتی از شما دارم. گفت: من نیز مشتاق ملاقات مولایم امام عسکری علیه السلام هستم و می خواهم اشکالاتی را که درباره ی تاویل و تنزیل دارم از محضرشان سئوال کنم. همراهیت با من مبارک است زیرا بدین وسیله به دریایی وصل خواهی شد که عجایب و غرایبش ناتمام و فنا ناپذیر است و آن امام علیه السلام است.

ص: 162

با هم به سامرا رفتیم و به درب خانه مولایمان رسیدیدم و اجازه خواستیم، و اجازه فرمودند و به داخل شرفیاب شدیم. بر دوش احمد بن اسحاق کیسه ای بزرگ قرار داشت که محتوی 160 کیسه دینار و در هم بود و سر هر کیسه آن را صاحبش مهر زده بود.

سعد می گوید: نمی توانم مولای خود امام عسکری علیه السلام را در آن هنگام که دیدارشان را نمودم و نور سیمایشان ما را فرا گرفته بود به چیزی جز ماه شب چهارده کنم.

بر زانوی راست امام علیه السلام کودکی نشسته بود که از نظر خلقت و منظر همچون ستاره مشتری، و فرق مبارکش مانند الفی بین دو واو گشوده بود.

در دست آن حضرن علیه السلام قلمی قرار داشت که بر صفحه کاغذی چیزی را می نوشت.

به آن حضرت سلام نمودیم و ایشان پاسخ گرمی دادند و اشاره کردند که بنشینیم هنگامی که از نوشتن فارغ شدند، احمد بن اسحاق آن کیسه ا از زیر عبایش بیرون آورد و در مقابل حضرت نهاد امام علیه السلام به آن طفل نگرستند و فرمودند: فرزندم، مهر را از هدایای شیعیان و دوستانت بردار.

و آن کودک فرمود: مولای من آیا رواست که دستی طاهر را به سوی هدایای آلوده و ناپاکی که حلال و حرام آن در هم آمیخته است دراز کنم؟!

ص: 163

«یا مولای اَیجوزُ اَن اَمَدَّیَداً طاهراً الی هدایا نَجِسَةٍ و اَموالٍ رِجسَةٍ قَد سَیَّبَ بِأحرَمها»و مولایم فرمودند: ای پسر اسحاق، آنچه در کیسه است را بیرون آور تا این (کودک) حلال آن را از حرامش جدا نماید.

همین که احمد اولین کیسه را از آن کیسه بزرگ خارج ساخت ان طفل فرمود:

این کیسه متعلق به فلان شخص، فرزند فلان و ساکن فلان محله قم است درون آن 62 دینار است که 45 دینارش از محل بهای 9 لباس و 3 دینار از اجاره دکانهاست.

مولایمان فرموندند:

راست گفتی فرزندم، اکنون این مرد را راهنمایی کن که حرام کدام است. آن کودک فرمود: وارسی کن که آن دیناری که مربوط به تاریخ فلان سال که نقش یک طرف آن محو شده و ان طلای آملی که وزن آن ربع دینار است، کجاست؟ سببب حرمتش این است که صاحب این دینار ها در فلان ماه از فلان سال، یک من و یک چارک نخ را به همسایه ی خود داد تا آن را برایش ببافد ولی مدتی بعد دزد آن نخ ها را ربود. بافنده به صاحب آن خبر داد که نخ ها ربوده شده

ص: 164

است، لمل صاحب آن گفته وی را تکذیب کرد و به جای آنها یک من و نیم نخ از او بازستاند و از آن نخ ها جامه ای بافت که این دینار و آن طلا بهای آن است.

وقتی که احمد بن اسحاق آن را گشود، درون آن نامه ای بود که در آن صاحب کال و مقدار آن نوشته بود و دینارها و طلا با همان نشانه دون آن قرار داشت.

سپس کیسه دیگری را بیرون آورد و آن کودک فرمود: این متعلق به فلان شخص، فرزند فلانی، ساکن فلان محله قم است و درون آن 50 دینار می باشد که دست زدن به آن بر ما روا نیست.

عرض نمودم: چرا؟ فرمود:

زیرا این از بهای گندمی است که صاحب آن ر کشاورزانش دربارهی تقسیم آن ستم کرده است و سهم خود را با پیمانه ی کامل برداشته اما سهم کشاورزان را با پیمانهی ناقص داده است.

مولایمان فرمودند:

راست گفتی فرزندم. سپس به احمد بن اسحاق فرمودند:

همه اینها را بردار و به صاحبانشان بازگردان یا آنکه بسپار که آن را به صاحبانشان بازگردانند، زیرا ما به آن نیازی نداریم، و لباس آن پیرزن را بیاور.

ص: 165

و احمد گفت: آن لباس درون جامه دانی بود که آن را فراموش کردم، هنگامی که رفت تا آن را بیرون بیاورد، در آن هنگام امام علیه السلام به من نظری نمودند و فرمودند:

ای سعد، برای چه اینجا آمدی؟

عرض نمودم: احمد بن اسحاق مرا به دیدار شما تشویق نمود. حضرت فرمودند: آن سئوالاتی که می خواستی بپرسی چه؟ عرض کردم. سرورم آن سئوالات نیز باقی است. آنگاه فرمودند:

پس آنها را از نور چشمم سئوال کن. و آن طفل فرمود:

از هر چه چه برایت پیش آمده سوال کن.

عرضه داشتم: ای مولا و فرزند مولای ما، از شما (اهل بیت) برای ما روایت کرده اند که رسول خدا صلی الله علیه و آله طلاق زنان خود را به دست امیرالمومنین علیه السلام قرار دادند، و حضرت امیر علیه السلام در روز جنگ جمل به سراغ عایشه فرستادند و به او فرمودند: «تو با فتنه گری خود بر اسلام و مسلمین غبار ستیزه پاشیدی و فرزندانت را از روی نادانی به پرتگاه نابودی کشاندی، اگر دست از من برنداری، تو را طلاق می دهم در حالی که زنان رسول خدا صلی الله علیه و آله با رحلت ان حضرت مطلقه شده اند. امام زمان(عج) فرمود: طلاق چیست؟

ص: 166

عرض کردم: باز گذاشتن طریق ازدواج. فرمود: اگر طلاق آنها با رحلت رسول خدا صلی الله علیه و اله باشد، پس چرا برای آنها شوهر کردن حلال نبود؟

عرض کردم: زیرا خدای متعال شوهر کردن را بر آنها حرام نموده بود. امام زمان علیه السلام فرمود: چطور؟ در حالی که رحلت رسول خدا صلی الله علیه و اله راه را برای آنها بازکرد. عرض کردم: ای فرزند مولایم پس آن طلاقی که رسول خدا صلی الله علیه و اله به امیرالمومنین علیه السلام واگذار فرمودند چه بود؟ حضرشان فرمودند: خداوند متعال شان زنان پیامبر صلی الله علیه و اله را عظیم گردانید و آنان را به شرافت مادری امت مخصوص کرد و رسول خدا به امیرالمومنین فرمودند: ای باالحسن، این شرافت تا هنگامی برای آنها باقی است که به طاعت خدا مشغول باشند و هر کدام از آنها که پس از من از امر خدا نافرمانی و علیه تو خروج(شورش) کند، راه را برای شوهر کردنش باز بگذار و او را از شرافت مادری مومنان ساقط کن.

عرض کردم: معنای «فاحِشّةٌ مُبَیّنة» که اگر زن در مدّت «عدّه» آن را مرتکب شود، بر شوهر او رواست که او را از خانه اش بیرون براند، چیست؟ فرمودند:

منظور از فاحشه مبینه «مساحِقَه» است نه زنا، زیرا اگر زنی مرتکب زنا شود و حد بر او جای شود، نباید

ص: 167

مردی که می خواسته با او ازدواج کند، به خاطر اجرای حد از ازدواج با او امتناع کند اما اگر مساحقه کند، باید «رجم» شود و رجم، خواری است. و کسی که خداوند فرمان رحمش را بدهد، او را خوار ساخته و کسی را که خدا خوار سازد، وی را دور گردانیده است و هیچکس را نسزد که با او نزدیکی نماید.

عرض کردم: ای فرزند رسول خدا، معنای فرمان خدا به پیامبرش موسی علیه السلام که به او فرمود: «فَاخلَع نَعلَیکَ انَّکَ بِالوادی المقّدس طوی» نعلین خودذ را بدر آر که در وادی مقدس «طوی» هستی، چیست؟ زیرا فقهای شیعه و سنی می پندارند نعلین او از پوست مردار بوده است؟

امام عصر فرمودند: هر کس چنین گوید به موسی افترا بسته و او را در نبوتش نادان شمرده است زیرا امر از دو حال خارج نیست. یا نماز موسی در آن روا بوده یا نبوده است. اگر روا بوده طبعا جایز است که با نعلین در آنجا پای نهد، زیرا هر چند آن بقعه مقدس و مطهر باشد از نماز مقدس تر و مطهر تر نبوده است و اگر نماز موسی در آن نعلین جایز نبوده است، لازم می آید که موسی حلال و حرام را نداند و نداند که چه چیزی در نماز روا و چه چیز نارواست که این عقیده کفر است.

عرض کردم: پس مقصود از آن چیست؟ فرمود:

ص: 168

موسی در وادی مقدس با پروردگارش مناجات کرد و گفت بار الها من تو را خالصانه دوست دارم وئ از هر چه غیر از تو است دل شسته ام در حالیکه خانواده خود را بسیار دوست می داشت. خدای متعال به او فرمود«نعلین خود را به در ار» یعنی اگر مرا خالصانه دوست داری و از هر چه غیر از من دل شسته ای، قلبت را از محبت خانواده خود تهی ساز.

عرض کردم، ای فرزند رسول خدا تاویل آیه «کهیعص» چیست؟ فرمود: این حروف از اخبار غیبی است که خداوند زکریا را از آن اگاه نموده و سپس آن را به حضرت محمد (ص) بازگو نموده است و داستان آن از این قرار است که زکریا از پروردگارش درخواست کرد نام های پنج تن مطهر را به وی بیاموزد و داوند متعال جبرئیل را بر او فرستاد و آن نامها را به او تعلیم نمود.

زکریا هنگامی که محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین را یاد می کرد اندوهش برطرف شد و گرفتاریش زایل می گشت اما چون «حسین» را یاد می نمود، بغض و غصه گلویش را می گرفت و می گریست و مبهوت می شد روی گفت: بار الها چرا وقتی آن چهار نفر را یاد می کنم تسلی می یابم و اندوهم برطرف می شود، اما وقتی حسین را یاد می کنم اشکم جاری و ناله ام بلند می شود؟

ص: 169

خداوند متعال او را از این ماجرا اگاه کرد و فرمود: «کیهیص» کاف اسم کربلا، ها رمز هلاک عترت و یاء نام یزید ظالم بر حسین علیه السلا و عین عطش و صاد صبر اوست چون زکریا این ملطب را شنید نالان و اندوهناک گردید و تا سه روز از عبادتگاهش بیرون نیامد و به کسی اجازه نداد که نزد او بیاید و گریه و ناله سر داد و نوحه ی او چنین بود: پروردگارا از مصیبتی که برای فزرند بهترین خلایق خود تقدیر کرده ای، دردمندم. خدایا آیا این مصیبت را در آستانه او نازل می کنی و آیا جامه ی این مصیبت را بر تن علی و فاطمه می پوشانی و این فاجعه را بر ساخت آنها فرود آوری؟! و بعد از آن می گفت: بارالها! فرزندی به من عطا کن تا در پیری چش به او روشن باشد و او را وارث و وصّی من قرار ده و منزلت او را نزد من مانند و مزنلت حسین قرار بده و چون او را به من ارزانی داشتی، مرا شیفته ی او گردان و سپس مرا دردمند او نما همچنان که حیبت محمد را دردمند فرزندش گردانیدی.

و خداوند یحی را به او داد و او را دردمند وی ساخت و دوره ی حمل یحی شش ماه بود و بارداری حسین علیه السلام نیز شش ماه بود که آن نیز داستانی طولانی دارد. عرش کردم: سرورم، چرا مردم از انتخاب امام برای خویش منع شده اند؟

آن حضرت علیه السلام فرمود: امام مصلح یا مفسد؟

ص: 170

عرض کردم امام مصلح. فرمودند: آیا امکان ندارد که انتخابشان فرد مفسدی را شامل شود در حالی که احدی از اصلاح و فساد درون دیگری آگاه نیست؟

عرض کردم: چرا ممکن است. حضرتش فرمود: علت آن همین است و برایت دلیل دیگری می آورم که عقلت آن را بپذیرد.

به من بگو رسولان الهی که خدای متعال آنان را برگزیده و کتاب بر آنها فرو فرستاده و وحی و عصمت را پشتیبان آنان نموده تا پیشوای ملت ها و برای برگزیدن انها هدایت یافته تر از دیگران باشند.

پیامبرانی مانند: موسی و عیسی علیهما السلام، آیا با وجود برتری عقلی و کمال علیمیشان ممکن است منافق را مومن بپندارند و او را انتخاب کنند، عرض نمودم: خیر. فرمودند:

این موسی- کلیم الله – است که با وجود تزاید عقل و کمال و نزول وحی بر او هفتاد تن از برجستگان قوم و شخصیت های سپاهش را برای میقات پروردگار خویش برگزید و در ایمان و اخلاص آنها هیچ گونه شک و تردیدی نداشت، اما انتخاب او بر منافقین تعلق گرفته بود. خداوند متعال می فرماید: « وَاختارَ مُوسی قَومَهُ سَبعِینَ رَجُلاً لِمیقاتِنا» (1)

ص: 171

موسی هفتاد مرد از قوم خود را برای وعده گاه ما انتخاب کرد. تا آنجا که می فرماید «لَن نومِن لَکَ حَتّی نَری الله جَهرَةً فَاَخَذتکُم الصّاعِقَةُ» بقره-55.

ای موسی ترا باور نکنیم تا خدا را آشکار ببینیم و صاعقه شما را بگرفت. وقتی که می بینیم انتخاب شدگان پیامبر فاسد بودند نه صالح، در حالی که او می پنداشت آنها صالح هستند در می یابیم که انتخاب اختصاص به کسی دارد که به ضمایر و سرایر وجود مردم آگاه است.

در جایی که منتخبین پیامبران به جای صالح، فاسد باشند، انتخاب هاجرین و انصار اعتبار و ارزشی ندارد.

سعد بن عبدالله قمی می گوید: سپس مولایمان، حضرت حسن بن علی، امام عسکری علیه السلام همراه با ان طفل مبارک برای اقامه ی نماز برخاستند و من نیز برگشتم و به جستجوی احمد بن اسحاق پرداختم و او گریه کنان به استقبالم آمد. از او پرسیدم: چرا تاخیر کردی و چرا گریان هستی؟ گفت جامه ای را که مولایم فرمودند گم کرده ام.

به او گفتم: تقصیری متوجه تو نیست، برو و حضرت علیه السلام را آگاه کن شتابان رفت و خندان برگشت و بر محمد و آلش علیهم السلام صلوات می فرستاد:

ص: 172

پرسیدم خبر چیست؟ گفت: آن جامه را دیدم که زیر قدوم مولایم گسترده بود بر آن نماز می خواندند.

سعد می گوید: خدای را سپاس گفتم و پس از آن نیز چند روزی به منزل مولایمان رفتیم امام آن کودک گرانقدر را نزد آن حضرت مشاهده نکردیم.

(1)

** *** **

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد *** یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

یا بخت من طریق مروت فروگذاشت *** یا او به شاهراه طریقت گذر نکرد

شوخی مکن که مزغ دل بیقرار من *** سودای دام عاشقی از سر بدر نکرد

هر کس که دید روی تو بوسید چشم من *** کاری که کرد دیده ی من بی نظرنکرد

من ایستاده تا کنمش جان فدا چو شمع *** او خود ذر بما چو نسیم سحر نکرد

32. السّلامُ علُیکَ یا کلَمَة المَحمودُ، السّلامُ عَلَیکَ یا شَمسَ الشُّموسِ السّلامُ علیکَ یا مَهدیَّ الاَرضِ و عَینَ الفَرض:

ص: 173

علی بن ابی طالب، حسن و حسین علیهم السلام و مهدی (عج) که عیسی بن مریم علیه السلام پشت سر او نماز می خواند. (1)

و نیز پیامبر صلی الله علیه و اله فرمود: مهدی علیه السلام، طاووس اهل بهشت است. (2)

و هر که علاقه داشته باشد اهل بهشت باشد باید از نور شمس الشموس یهره مند باشد و تا نور ولایت و ارادت آن سرور بر دلش تابیده نشود مطمئن باشد که حتی بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد و مرگ او مرگ جاهل است.

«مَن ماتَ و لَم یَعرِف اَمامَ زَمانِه ماتَ مِیتُةَ الجاهِلیِّةِ» (3). کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناخته باشد، مرده است مانند مردن اهل جاهلیت (یعنی در کفر و ضلالت).

از این روایت استفاده می شود که اولا بر هر مسلمان، امام شناسی واجب و لازم است و ثانیا شناختن امام مانند معرفت به خدا و رسول از اصول دین و ایمان است و اگر کسی به سراغ دیگران که صلاحیت و لیاقت چنین مقامی را ندارند برود اهل آتش و عذاب خواهد بود.

پیامبر صلی الله علیه و اله می فرمود: «مَعرفَةُ آلِ مُحمّد صَلّی الله و علیه و اله بَراةٌ مِنَ النّارِ وَ حُبُّ الِ مُحمَّدٍ جَوازُ

ص: 177

السّلامُ عَلیکَ یا مَهدِیَّ الاَرضِ وَ عَینَ الفَرضّ:

سلام بر تو ای مهدی روی زمین و ای چشم دین، عین در بین لغات عربی جزء لغاتی است که بیشترین معانی را دارد و در اینجا چه معنای چشم و یا چشمه گرفته شود وسعت علمی و عظمت مولایمان امام عصر (عج) را می رساند.

آنانی که تشنه معارف الهی و دین خدا هستند باید با دید ولایت و امامت به آن معارف آشنایی یابند و به سرچشمه ی زلال آن که در حال حاضر وجود نازنین حضرت بقیة الله روحی له الفداء است مراجعه کنند.

به سراغ غیر او رفتن دنبال سراب گشتن است و تشنه و ناکام برگشتن، همو فرمود: « اِنَّ الحَقَّ مَعنا و فِینا لا یَقُولَ ذالکَ سِوانا الّا کَذّابٌ مُفتَرٍ وَ لا یَدَّعیه غَیرُنا اِلا ضالٌّ غَویٌّ» (1)

حق با ما و درباره ی ماست و کسی جز ما چنین ادعایی ننماید مگر آنکه دروغگو و افترا زننده باشد و غیر ما اگر چنین ادعایی را ینماید گمراه و فریبکار است.

پس خوشا به حال کسانی که هر چه دارند و سرمایه علمی و آگاهی آنان

ص: 178

نسبت به معارف الهی از طریق این خاندان مطهر است.

*** ** ***

گر همی جویی وصال یار را *** کن برون از قلب خود اغیار را

چونکه آن یعقوب شیخ المرسلین *** حب یوسف گشت در قلبش مکین

چونکه غیر آمدبه دل دلدار رفت *** شد مقام ظاهر و اسرار رفت

حقتعغالی خواست بیدارش کند *** فارغ از هر چیز جز یارش کند

مبتلایش کرد بر درد فراق *** ماه روی یوسفش شد در محاق

*** ** ***

امام رضا علیه السلام از شیعه ای پرسید: شما در قنوتنماز چه میخوانید؟

عرض کرد همانکه بقیه مردم می خوانند، فرمود: آنچه آنان (غیر شیعه) میخوانند تو مگو، بلکه اینگونه بخوان: «اللَّهُمَّ أَصْلِحْ عَبْدَکَ وَ خَلِیفَتَکَ بِمَا أَصْلَحْتَ بِهِ أَنْبِیَاءَکَ وَ رُسُلَکَ وَ حُفَّهُ بِمَلَائِکَتِکَ وَ أَیِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ مِنْ عِنْدِکَ وَ اسْلُکْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً یَحْفَظُونَهُ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَ أَبْدِلْهُ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِ أَمْناً یَعْبُدُکَ لَا یُشْرِکُ بِکَ شَیْئاً وَ لَا تَجْعَلْ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ عَلَی وَلِیِّکَ سُلْطَاناً

ص: 179

أْذَنْ لَهُ فِی جِهَادِ عَدُوِّکَ وَ عَدُوِّهِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ» (1)

بارالها، کار ظهور بنده ی شایسته و خلیفه راستینت (امام خدی) را اصلاح فرما.

همانگونه که کار پیامبران و فرستادگانت را اصلاح نمودی و از فرشتگانت نگاهبانی بر او بگمار و از سوی خویش با «روح القدس» او را یاری و پشتیبانی فرما و دیده بانانی از پیش رو و پشت سر همراه وی گردان تا از هر بدی نگاهش دارند و ترس و هراس او را به امن و امان دگرگون ساز که او ترا می پرستد و هیچ چیز را همتا و همانند تو نمی داند پس برای هیچ یک از آفریدگانت برتری و چیرگی نسبت به «ولّی» خودت قرار مده و او را در جهاد با دشمنت و دشمنش اجازت فرما و مرا از یاران او بشمار آور که همانا تو بر هر کاری توانائی.

** ** ***

ای وصل تو غایة المراد دل ما *** وی ذکر تو زیب و زیور محفل ما

اندر دل ما لشکر غم منزل کرد *** ز آنروز که دور گشتی از منزل ما

** *** **

33. السّلامُ عَلیکَ یا وَجهُ اللهِ الذَّی لا یُهلَکُ وَلا یُبلی:

ص: 180

باره می فرماید: «کُلُّ مَن عَلَیها فانٍ وَ یَبقی وَجهُ رَبِّک ذُوالجَلالِ و الِاکرامِ» (1)

پس نظر به وجه الله یعنی نظر به ولی خدا امام عصر و روحی له الفداء، که مظهر صفات کمال و جلال الهی است، مولایمان امام زمان(عج) متخلق به اسماء حسنی است او از تمامی اسماء پروردگار بهره مند شده و در واقع وجه الله گردیده است.

صادق آل محمد صلی الله علیه و اله درباره ی کلام خدا عزوجل «وَ لِله الاسماءُ الحُسنَی فَادعُوُه بِها» (2). برای خداوند اسما نیکی است خدا را با آن اسما بخوانید، فرمود: «نَحنُ و الله الاسماء الحُسنی الَّتی لا یَقبِلُ اللهُ مِنَ العِبادِ عَمَلاً اِلّا بِمَعرفَتِنا» (3)

به خدا سوگند مائیم آن اسماء الحسنی که خداوند متعال عملی را از بندگان خویش قبول نمی کند مگر به سبب معرفت ما.

در توضیح حدیث باید گفت که اسم دال بر مسمس است و به قدر دلالت، معنی را نشان می دهد و چون ائمه طاهرین علیهم السلام ادلاّء علی الله هستند یعنی به وجود انها حق ظاهر گشته و ایشان نماینده و مظهر اتم اوصاف اویند پس برای معرفت حقتعالی و شناخت اوصاف و اسماء او باید از طریق اهل بیت علیهم السلام وارد شد.

ص: 182

زمانی برای مردم فرا می رسد که اگر کسی بخواهد صابر بر دینش باشد مثل کسی است که جزئی از آتش را کف دست نگه دارد!

بیائیم کاری کنیم مشمول دعای سرور و مولایمان شویم که اگر او در حق ما دعا کند قطعا مستجاب است.

در دعای منسوب به حضرت (عج) می خوانیم:

«اللّهُم ارزُقنا تُوفیقَ الطّاعَةِ وَ بُعدَ المَعصِیَةِ وَ صِدقَ النَیةِ و عِرفانَ الحُرمَةِ و اَکرمنا بِالهُدی و الاِستِقامَةِ... و عَلی الفُقراء بالصّبرِ و القِناعَةِ...

پروردگارا! توفیق طاعت و بندگی و دوری از گناه وصداقت در نیت و شناخت حرام عنایت کن و بر ما کرامت فرما راه درست و بردباری و شکیبایی را و برای فقراء صبر و قناعت را.

امام زمان علیه السلام نگران ناشکیبایی دوستان خود است که مبادا در چرخش روزگار تغییر ماهیت دهند و به گناه و نافرمانی پروردگار متعال مشغول شوند و در برابر شداید صبر و تحمل خود را از دست بدهند.

«رَبَّنا اَفرِغ عَلَینا صَبراً و ثَبِّت اَقدامَنا» (1)

پروردگارا صبر و استقامت را بر ما فرو ریز و گامهای ما را استوار بدار.

ص: 184

با مدعی مگوئید اسرار عشق و مستی *** تا بی خبر بمیرد در رنج خودپرستی

عاشق شو ار نه روزی کار جهان سرآید *** ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی

دوش آن صنم چه خوش گفت در مجلس مغانم *** با کافران چه کارت گر بت نمی پرستی

آن روز دیده بودم این فتنه ها که برخاست *** کز سرکشی زمانی با ما نمی نشستی

** *** **

مسیح بن مریم علیهما السلام می فرمود: «اَنَّکُم لا تُدرِکونَنَّ ما تُحِبُونَّ الّا بِصبرِکُم ما تَکرَهونَ» (1)

شما به آنچه دوست دارید نخواهید رسید، مگر با صبر در برابر آنچه ناخوش دارید.

پیامبر صلی الله علیه و اله به اباذر فرمود: «فَاِنَّ فِی الصَّبرِ عَلی ما تَکرَهُ خَیراً کثیراً» (2)

به تحقیق در صبر بر انچه ناخوش داری، خیر فراوانی نهفته است.

پس امام مهدی روحی له الفداء بهترین دعا را در حق یاران راستین خویش فرمود:

«وَاجمَع لِی اَصحابِی وَصَبِّرهُم» یارانم را گرد آور و به آنان شکیبایی ده.

ص: 185

ساقیا برخیز و درده جام را *** خاک بر سر کن غم ایام را

دود آه سینه نالان من *** سوخت این افسردگان خام را

محرم را ز دل شیدای خود *** کس نمی بینم ز خاص و عام را

صبر کن حافظ به سختی روز و شب *** عاقبت روزی بیا بی کام را

*** ** ***

همان طور که در پیش گفته شد صبر یکی از شاخص های یاران و منتظران حضرت مهدی (عج) است.

انتظار، آماده باش و تحصیل آمادگی های لازم است برای آنچه که مورد نظر است. انتظار، آماده باشی در سایه صبر و مقاومت است. در همین زمینه امام صادق علیه السلام فرمود: «مَن دِینِ الائِمَّةِ اِنتِظارُ الفَرَج بِالصَّبرِ» (1)

یکی از نشانه های دین امامان، انتظار فرجی است که به صبر حاصل آید. «وَ الصّابرینَ فِی الباساء وَ الضّراءِ وَ حینَ البَاس، اوُلئِکَ الَّذینَ صدقُوا وَ اولئِکَ هُمُ المُتَّقُونَ» (2)

و صابرین در هنگام رنج و سختی به حقیقت راستگویان هستند و انها پرهیز کارانند. امام رضا

ص: 186

علیه السلام در ضمن حدیثی فرمود: «فَامَّا السُنَّةُ مِن وَلیّهِ فالصبَرُ فِی البَاساءِ وَ الضَّرّاءِ» (1)

سنتی که باید از امامن معصوم بیاموزید صبر در برابر سختیها و ناملایمات است. همان طور که همه ائمه ما در سختی به سر بردند و مقاومت کردند و همگی به شهدت رسیدند ما نیز که مدعی پیروی آن عزیزان هستیم اگر دوست داریم نشانی از نشانه های یاران حضرت مهدی روحی ل الفداء، را داشته باشیم باید صبور و مقاوم باشیم.

صبر از اخلاق الهی است، خداوند به حضرت داود علیه السام سفارش می فرمود: « تَخَلَّق بِاَخلاقِی وَ اِنَّ مِن اَخلاقِی اَنِّی اَنَا الصّبورُ» (2)

به اخلاق من متخلق شو که همانا من از صابران می باشم.

و چقدر زیبا و محکم فرمود عبد کامل خدا امیرمومنان علیه السلا:

«فَاستَدرکُوا بَقیَّةَ اَیّامِکُم وَاصبِروُا لَها اَنفُسَکُم... وَلا تُرَخِّصُوا لِاَنفُسِکسم فَتَذهَبَ بِکُمُ الرُّخَصُ فِیها مَذاهِبَ الظَّلَمَةِ» (3)

بقیه عمر خود را دریابید و در روزهای باقیمانده از عمر صبور و شکیبایی پیش گیرید و نفسهای سرکش خود را فرصت ندهید که این فرصتها، شما را به راه های ستمکاران می برد.

ص: 187

خداوند تبارک و تعالی یک سلسله واجبات و محرمات و مکروهات و مستحبات برای ما مقرر داشته که رعایت انها را طاعت و بندگی نامند و همه خوبان عالم و کسانی که ملقب به لقب بندگی شدند و مدال پر افتخار عبد به آنها عنایت شده به خاطر ان بوده که در انجام فرامین و دستورات الهی ریاضت کشیده و تن خاکی را همراه با روح علوی به صبوری دعوت کرده اند.

مقید شدن به نماز اول توام با حضور قلب و انجم روزه ی ماه مبارک رمضان همراه با امساک زبان و چشم و گوش و دل از هر لغزش و گناه، رفتن به سفر ملکوتی و پر مشقت حج با ان همه مناسک، پرداخت زکات و خمس و سایر حقوق واجب و مستحب و گذشت از مال و ثروتی که به جان بعضی بسته شده و از همه مهمتر امر به معروف و نهی از منکر و جهاد در راه خدا با مال و جان و دفاع از حریم ولایت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام همه و همه نامش طاعت و بندگی است و رمز صحت و قبولی اش صبوری است.

ص: 188

یوسف حسنی تو این عالم چو چاه *** وین رسن صبر است از امر اله

حمد لله کین رسن آویختند *** فضل و رحمت را به هم آمیختند

امام باقر علیه السلام فرمودند: «مَن صَبَر واستَرجَعَ وَ حَمِدَ اللهَ عندَ المُصیبَةِ فَقَد رَضیَ بِما صَنَعَ اللهُ وَ وَقَعَ اَجرُهُ عَلی اللهِ وَ مَن لم یَفعَل ذلک جَری علیهِ القضاءُ و هوَ ذَمیمٌ وَ اَحبَطَ اللهُ اَجرَهُ» (1)

هر کس صبر را پیشه خود کند و در هنگام وقوع مصیبت بگوید:

«اِنَا ِللهِ وَ اِنّا اِلَیهِ راجِعونَ» و حمد و سپاس پروردگار را نماید به تحقیق به آنچه را که خداوند برایش خواسته رضایت داده و پاداشش با باریتعالی است و هر کس چنین نکند قضاء الهی بر او جاری خواهد شد در حالیکه مورد مذمت واقع شده و اجرش نیز ضایع خواهد شد.

ص: 189

گمراه ذدر دین شده و مرگ او مردن جاهلیت و گرفتار زیغ و انحراف در دین خدا خواهد شد.

احساس نیاز برای شناخت مقام ولایت و امامت از اینجا سرچشمه می گیرد که هر مسلمان حداقل این احتمال را می دهد که خداوند بعد از رحلت پیامبر اسلام صلی الله علیه و اله که برای امت سرپرست و راهبری معین نهموده و اگر کسی در شناختن ان مسامحه کند عذری در پیشگاه پروردگار نخواهد داشت.

و از آن گذشته رابطه ی عمیق و غیر قابل انفکاکی که بین شناختن خدا و رسول و امام موجود است ما را وادار به کاوش در شناختن مقام ولایت و امامت مینماید. به این دلیل که هر سه معرفت مکمل یکدیگرند، شناختن خدا وابسته به شناخت مقام نبوت است و شناخت مقام نبوت مربوط به شناخت حجت خداست و بی خبری از مقام حجت خدا گمراهی و ضلالت در دین است.

در کتاب شریف غبت نعمانی (ص134) روایتی را از امام صادق علیه السلام آورده و از قول زراره نقل می کند که حضرت فرمودند: اگر زمان غیبت ما حضرت قائم علیه السلام را درک کردی این دعا (معرفت) را بخوان)!

ص: 191

وقتی خداوند اطاعت امر را واجب می شمرد آیااین کار بدون شناخت او ممکن است در قسمتی از دعا بود که «اللَّهُمَ لا تُمتنی میتَةً جاهِلّیَةً» دقیقا اشاره به روایت معروف نبوی است « مَن ماتَ وَ لم یَعرفُ اِمامَهُ ماتَ مِیتةً جاهِلِیَّةً » (1)

هر کس بمیرد و امام خود را نشناخته باشد با مرگ جاهلیت مرده است. نتیجه انکه کسانی که امامت را از اعتقادات خود منها کردند گمراه در دینه شدند. البته امامتی که از جانب خدا و رسول تعیین و تایید شده باشد چون باید بین حجت و امام با رسول خداوند تبارک و تعالی سنخیت و ارتباط نزدیک وجود داشته باشد و هر کسی را نسزد مدعی این مقام باشد.

در آیه ولایت «انَّما وَلیّکُم الله و رسُولهُ و الَّذینَ آمَنوُا الَّذینَ یُقیمُون الصَّلوة و یوتُون الزَّکوةَ و هُم راکِعون» (2)

ولی شما فقط خداست و پیغمبر او و کسانی که ایمان دارند و کسانی که بر نماز مداومت کنند و در آن حال که رکوع می گذارند زکات دهند. و یا در ایه اولی الامر «اَطِیعُوا اللهَ و اطِیعُوا الرَّسُولَ و اَولِی الاَمرِ مِنکُم» (3)

ص: 192

خدا را اطاعت کنید و پیامبر او و اولئی الامر خویش را اطاعت کنید.

براستی آیا نباید بین انکه در حال رکوع زکات داده در بحث ولایت و اولی الامر با رسول و خداوند متعال ارتباط نزدیک و سنخیت باشد و یا هر فرد نالایقی می تواند سرپرست و اولی الامر مردم باشد؟

جمله «و لاتُزِع قَلبِی بَعدَ اِذ هَدَیتَنی» اشاره به آیه 8 سوره مبارکه آل عمران است«رَبَّنا لا تُزِع قُلوُبَنا بَعدَ اِذهَدیتَنا وَهَب لَنا مِن لَّدُنکَ رَحمَةً اِنَّکَ اَنتَ الوَهّابُ» پروردگارا دلهایمان را بعد از آنکه هدایت فرمودی مایل به باطل مفرما و از جانب خویش به ما رحمت بخش، زیرا که بسیار بخشنده ای.

زیغ حالتی است که انسان همواره در مسائل زندگی اعم از مادی یا معنوی و اعتقادی به سراغ راه باط می رود.

دل زائغ با باطل سنخیتی پیدا می کند که همیشه بدون استثناء جذب باطل می شود.

« و اِذ قالَ مُوسی لِقَومِه یا قَومِ لِم تُوذُونَنی و قَد تَعلَمُونَ اِنِّی رَسُولُ اللهِ اِلیکُم فَلَمّا زاغُوا اَزاغَ اللهُ قُلوُبَهُم وَ اللهَ لا یَهدِی القَومَ الفاسِقینَ» (1)

به یاد آور زمانی را که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من! چرا مرا اذیت می کنید در حالیکه می دانید من رسول خدا برای شما هستم؟!

ص: 193

وقتی انها از راه حق منحرف شدند، خداوند هم دلهایشان را منحرف ساخت، زیرا که خداوند مردم فاسق را هداست نمی کند.

در عصر غیبت بسیاری راه زیغ را بر می گزینند و از راه راست و مسیر اهلبیت علیهم السلام جدا می شوند و درباره ی امام مهدی روحی له الفداء گرفتار تردید و انحراف می گردند.

مولایمان امیرالمومنان علی علیه السلام وضع اخر الزمان را اینگونه پیش بینی می فرماید:

« فَعِنْدَ ذَلِکَ أخَذَ الْبَاطِلُ مَآخِذَهُ، وَ رَکِبَ الْجَهْلُ مَرَاکِبَهُ، وَ عَظُمَتِ الطَّاغِیَةُ، وَ قَلَّتِ الدَّاعِیَةُ، وَ صَالَ الدَّهْرُ صِیَالَ السَّبُعِ الْعَقُورِ، وَهَدَرَ فَنِیقُ الْبَاطِلِ بَعْدَ کُظُومٍ وَ تَوَاخَی النَّاسُ عَلَی الْفُجُورِ، وَ تَهَاجَرُوا عَلَی الدِّینِ، وَ تَحَابُّوا عَلَی الْکَذِبِ، وَ تَبَاغَضُوا عَلَی الصِّدْقِ.فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ کَانَ الْوَلَدُ غَیْظا، وَ الْمَطَرُ قَیْظا، وَ تَفِیضُ اللِّئَامُ فَیْضا، وَ تَغِیضُ الْکِرَامُ غَیْضا، وَ کَانَ أهْلُ ذَلِکَ الزَّمَانِ ذِئَابا، وَ سَلاَطِینُهُ سِبَاعاً، وَ أوْسَاطُهُ اُکَّالاً، وَ فُقَرَاؤُهُ أمْوَاتاً، وَ غَارَ الصِّدْقُ، وَ فَاضَ الْکَذِبُ، وَاسْتُعْمِلَتِ الْمَوَدَّةُ بِاللِّسَانِ وَتَشَاجَرَ النَّاسُ بِالْقُلُوبِ، وَ صَارَ الْفُسُوقُ نَسَباً، وَ الْعَفَافُ عَجَباً، وَ لُبِسَ الْإِسْلاَمُ لُبْسَ الْفَرْوِ مَقْلُوباً. » (1)

در ان هنگام باطل راه های خود را می پیماید و ثبات پیدا می کند و جهل نفوذ می نماید و عمل ستمکار بزرگ جلوه خواهد کرد. در این موقع دعوت به حق

ص: 194

اندک و کم خریدار و روزگارش مثل درنده ای خونخوار حمله ور می گردد.

باطل آرام، آرام برخیزد و چون شتر نر بانگ برآورد. مردم در انجام گناهان به یکدیگر کمک می کنند. ولی در کار دین و شریعت از هم دوری می جویند. در دروغگویی با هم دوستی می ورزند و در راستگویی با هم دشمنی می کنند.

در این موقع پسر وسیله رنج پدر و قطرات باران داغ و گرم می گردد. انسانهای پست زیاد می شوند و جوانمردان مثل آبی که در زمین فرو می رود از بین می روند.

مردم در آن زمان گرگان درنده می شوند، زمامداران هم خوی درندگی خواهند داشت. مردم ضعیف طعمه ی آنها شده، مستمندان چون مردگان خواهند بود.

سرچشمه ی صداقت خشک می شود و در عوض دروغ جریان پیدا می کند مردم به زبان با یکدیگر دوستی می کنند، ولی در دل با هم دشمن اند. گناه و نافرمانی وسیله الفت می شود. پاکدامنی موجب تعجب خواهد شد و اسلام همچون پوستینی وارونه می گردد!

ص: 195

36. وَلَیِّن قَلبِی لِوَلیِّ اَمرِکَ وَ عافِنیِ مِمّا اِمتَحَنتَ بِهِ خَلقَکَ و ثَبِّتنِی عَلی طاعَةِ وَلِّی اَمرِکَ، اَلَّذی سَتَرتَهُ عَن خَلقکَ:

پروردگارا دلم را برای صاحب فرمانت مطیع و نرم کن و مرا در عرصه های امتحان هایی که از بندگانت می کنی عافیت بخش و در فرمانبری از صاحب امرت استوارم ساز، همان کسی که از دید بندگانت پنهانش کرده ای.

چه دعای زیبا و شیرینی« وَلَیِّن قَلبِی لِوَلیِّ اَمرِکَ »

*** ** ***

دل مرا پرنده محبت اوست *** دیده آیینه دار طلعت اوست

من که سر در نیاورم به دو کون *** گردنم زیر بار منت اوست

تو و طوبی و ما و قامت یار *** فکر هر کس به قدر همت اوست

** *** **

نرمی دل نسبت به یوسف زهرا(ع) نعمت بزرگی است و تا کسی به این مرحله نرسد از حلاوت و شیرینی آن مطلع نخواهد بود.

** *** **

فقیر و خسته به درگاهت امدم رحمی *** که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز

ص: 196

گویی که آنان پیشوایان قرآنند نه قرآن پیشوای آنان، پس، در میان آنان از قرآن جز نامش، چیزی باقی نماندو جز خط و رسمش، چیز دیگری از آن نشناسند.

رسول الله صلی الله علیه و آله در تفسیر آیه شریفه 121 سوره بقره «یَتلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ» آن را چنان که حث لاوت ان است تلاوت می کنند، فرمود «یَتَّبِعُونَهُ حَقَّ اِتّباعِهّ» (1)

یعنی آنچنان که باید و شاید پیروی می کنند.

و این هم اه سرد مولایمان علی علیه السلام:

« أَوِّهِ عَلَی إِخْوَانِیَ الَّذِینَ تَلَوُا الْقُرْآنَ فَأَحْکَمُوهُ وَ تَدَبَّرُوا الْفَرْضَ فَأَقَامُوهُ أَحْیَوُا السُّنَّةَ وَ أَمَاتُوا الْبِدْعَةَ دُعُوا لِلْجِهَادِ فَأَجَابُوا وَ وَثِقُوا بِالْقَائِدِ فَاتَّبَعُوهُ » (2)

دریغ و دردا، بر آن برادران من که قران را تلاوت کردند و استوارش گردانیدند و درباره ی فرایض آن، اندیشیدند و آنها را بر پا داشتند و سنت پیامبر را زنده نگه داشتند و بدعت را میراندند. به جهاد فراخوانده شدند و اجابت کردند و به رهبر خویش اطمینان کردند و از او پیروی نمودند.

و این هم گله حضرت جواد علیه السلام «هر امتی، آنگاه که کتای اسمانی خود را رها کرد و دور افکند، خداوند علم ان را از انان گرفت و آنگاه که دشمنان

ص: 199

خود را به دوستی و سرپرستی گرفتند، خداوند آن دشمنان را برایشان ولایت و حکومت داد.

دور افکندن کتاب، به این بود که حروف و کلمات آن را برپا داشتند و معنایش را تحریف کردند، کتاب را می خوانند و روایت می کنند امام آن را رعایت نمی کنند و به کار نمی بندند. نادانان از این که آن را خوب می خوانند و حفظ می کنند، خوشحالند و دانایان از این که آن را رعایت نمی کنند و به کار نمی بندند اندوهناکند. امام عصر(عج) قرآن را از مهجوری و احکام ان را از تعطیلی در می آورد و در عصر دولت کریمه اش قانون اساسی حکومت قرآن است.

امیرالمومنین درباره ی عصر ظهور حضرت مهدی روحی له الفداء، می فرماید: «یَعطِفُ الهَوی عَلَی الهُدی اِذا عَطَفُوا الهُدی عَلَی الهَوی، وَ یَعطِفُ الرَّایَ عَلَی القُرآنِ اِذا عطَفُوا القُرآنَ عَلَی الرَّایِ»

هوای نفس مغلوب هدایت و رستگای خواهد شد و این در حالی است که مردم هدایت را به هوای نفس تبدیل کرده اند و نیز رای آنها پیرو قران می شود و در حالی که تا ان زمان قران را تابع رای خود قرار داده اند.

«فَیُریکُم کَیفَ عَدلُ السِّیرَةِ، و یَحیِی مَیِّتَ الکِتابِ و السُّنَّةِ»

ص: 200

عمریست گذشته بنادانی *** ای علم و ادب آموز بیا

شد گلشن عمر خزان از غم *** ای باد خوش نوروز بیا

من مفتقر رنجور توام *** تا جان بل است هنوز بیا

*** ** ***

در قسمتی از دعای این فصل از خدای تبارک و تعالی خواستیم که «و اَحی بِهِ القلوب المیُّتةَ»خدایا دلهای مرده را به وجود مام عصر(عج) زنده کن.

دل مرده محروم از درک حقایق، بی عاطفه و بی درد نسبت به مسایلی است که در اطراف صاحب آن می گذرد.

دل مرده ها اسراف کار و متجاوز به بیت المال و حقوق مردمند.. برای آنان فرقی نمی کند که هموطنشان محتاج نان شب خود باشند و آنان غذاهای الوان و مراسمهای پر خرج برای برپایی جشن ها و مهمانی های خود بگیرند.

طبق آماری که به طور مستند در ساهلی اخبر به دست آمده فقرا فقیرتر و ثروتمندان هر روز ثروتمندتر می شوند.

ص: 202

و هر که از ولایت تو عدول کند و تو را نشناسد و تو را با دیگری عوض کند، خداوند او را صورت به آتش دوزخ خواهد انداخت و عملی را از وی نمی پذیرد و وزنه ی عملی و ارزشی در قیامت نخواهد داشت.

از عبارات فوق جایگاه بزرگ و نقش مهم ولایت و ارادت به چهارده معصوم و به ویژه حضرت صاحب الزمان (عج) معلوم می شود.

امروزه هزاران نفر از مردم جهان مشتاقند شیعه و امامان شیعه را بشناسند و درباره اهمیت معرفت به آنها مطالبی بدانند.

و این یک تکلیف است که ما را در معرفی آن بزرگواران و امام حی حضرت بقیه الله روحی له الفداء و رمز قبولی اعمال در پرتو قبول ولایت، با قلم و بیان و تبلیغات وسیع با وسایل ارتباطی جدید روز قدمی برداریم.

کوتاهی و قصور در این زمینه خشم و عذاب الهی را در بردغارد. این چیزی است که رسول خدا صلی الله علیه و اله بدان اشاره فرمودند:

«لا یعذب الله هذا الْخلْق الا بذنوب الْعلماء الذین یکْتمون الحق من فضْل علی و عتْرته علیه السلام، اَلا اِنَّهُ لَم یَمشِ فوقَ الارضِ بعدَ النّبیینَ وَ المرسَلینَ اَفضلُ مِن شیعَةِ علیِّ بن ابیطالب علیه السلام الذّینَ یَظهِرونَ اَمرهُ وَ

ص: 204

یَنشرونَ فَضلَهُ، اُولئِکَ تَغشاهُمُ الرَّحمَة وَ تَستَغفِرُ لَهُمُ الملائِکَةَ، الویلُ کلُّ الوَیلُ لِمَن یَکتُمُ فضلَهُ» (1)

خداوند تبارک و تعالی ملتی را عذاب نمی کند مگر به گناه و لغزش اندیشمندان آنها، یعنی همانهایی که حقایق فضایل علی علیه السلام و عترت او را کتمان می کنند!

آگاه باشید کسی بر روی زمین بعد از پیامبران و مرسلین افضل از پیروان علی بن ابی طالب علیه السلام نیست، همان هایی که معارف آن حضرت را آشکار می کنند و فضائلش را نشر می دهند.

اینها هستند کسانی که رحمت الهی بر سرشان سایه گسترده و فرشتگان برای آنها استغفار می کنند پس وای بر کسانی که فضائل علی علیه السلام را کتمان می نمایند.

با توجه به روایت فوق تادیب نسل امروز به ولای محمد و آل یک وظیفه است و بر پدران و مادران لازم است که درس ولایت و اهمیت آن را از کودکی به فرزندان خویش بیاموزند چنانکه باز پیامبر صلی الله علیه و اله فرمود: «اَدّبُوا اَولادَکُم عَلی ثلاثِ خِصالٍ، حُبِّ نَبیِّکُم وحُبِّ اَهل بَیتِهِ و عَلی قَراءةِ القُرآن» (2)

ص: 205

فرزندان خود را به سه چیز تادیت نمایید: دوستی پیامبرتان، دوستی اهل بیت گرامیش و تلاوت قرآن.

ابی ذر غفاری که اشکارا ولای علی علیه السلام را به مردم یادآوری می کرد پیرامون خانه های مردم مدینه به سان توفان می گذشت و با صدای بلند بانگ می زد که «اَدّبُوا اَولادَکُم عَلی حُبِّ علی و مَن اَبی فَانظُروا ِفی شَانِ اُمِّهِ» (1)

آئین زندگانی را بر اساس حب و دوستی لی علیه السلام به فرزندان خود تعلیم دهید، آنکه از این کار خودداری ورزد درباره ی مادرش مطالعه به عمل آورید. یعنی حق دارید در طهارت مولد چنین فردی تردید نمایید.

امام شناسی واجب و لازم است همان طور که خداشناسی و پیامبر شناسی واجب و لازم است و بهترین گواه بر این ادعا روایتی است که به طور متواتر وارد شد و بارها بدان اشاره کرده ایم.

رسول خدا صلی الله علیه و اله فرمود: «من ماتَ وَ لَم یعرف امام ماته ماتَ مِیتةً جاهلیةٍ» (2)

کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناخته باشد مرده است مانند مردم اهل جاهلیت (یعنی در کفر و ضلالت)

ص: 206

در عبارت دعا بود «فَمَن جاءَ بِوِلایَتِکَ واعتَرَفَ بِاِمامَتِکَ قُبِلَت اَعمالُهُ» هر که ولایت تو را بپذیرد و به امامت اعتراف کند، اعمالش قبول گردد.

پس رمز قبولی اعمال، ولایت و پذیرش امامت مولایمان حضرت صاحب علیه السلام و سایر ائمه طاهرین علیهم السلام است.

محمد بن مسلم می گوید: به امام جعفر صادق علیه السلام عرض کردم، بعضی از مردم را مشاهده می کنیم جدیت در عبادت دارند و با خشوع بندگی می کنند ولی اقرار به ولایت ائمه علیهم السلام ندارند و حق را نمی شناسند آیا این عبادات و خشوع، آنها را نفعی می بخشد؟

امام علیه السلام فرمود: محمد! مثل اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و اله مثل همان خانواده ای است که در بنی اسرائیل بودند. هر یک از آن خانواده که چهل شب عبادت می کرد و پس از آن دعایی می نمود، مستجاب می شد.

یک نفر از همان خانواده چهل شب را به عبادت گذرانید، بعد از آن دعا کرد ولی مستجاب نشد، خدمت حضرت عیسی علیه السلام آمد و از وضع خود شکایت کرد، آنگاه از خداوند راجع به آن مرد درخواست کرد. خطاب رسید عیسی! این بنده من از راه و دری

ص: 207

که نباید وارد شده! او مرا می خواند با اینکه در قلبش نسیت به نبودت تو شک وجود دارد، اگر ان قدر دعا کند که گردنش قطع شود و انگشتانش از هم بپاشد، دعایش را مستجاب نخواهم کرد.

عیسی علیه السلام رو به او کرده و فرمود: «تَدعُو ربِّکَ و اَنتَ فِی شَکٍّ مِن نَبیّهِ؟ خدای خود را می خوانی در حالیکه درباره ی پیغمبرش شک داری؟! عرض کرد آنچ فرمودی واقعیت دارد از خدا بخواه این شک را از دل من بزداید. حضرت عیسی علیه السلام دعا کرد خداوند او را بخشید و «صارَ فی حَدِّ اَهل بیتهِ» به مقام سایر آن خانواده نایل شد. (1)

«وَ مَن عَدلَ عَ وِلایَتِک وَ جَهلَ مَعرفَتَکَ وَ استبَدلَ بِکَ غَیرَکَ کَبَّهُ اللهُ عَلی مَنخَرهِ النَار وَ لم یَقبلِ اللهُ لَهُ عَمَلاً و لَم یُقِم لَهُ یَومَ القیامَةِ وَزناً: و هر که عدول کند از ولایتت و تو را نشناسد و بجای تو دیگری را پیشوا بداند خدا با صورت در آتش سرنگونش می کند و عملش را نپذیرد و ارزشی در قیامت نخواهد داشت.

*** ** ***

ز پیر عقل، سوال کرد و چه گفت *** ای ز نور تو روشن چراغ انسانی

به غیر حب علی طاعتی تواند بود *** که خلق را برهاند ز قید نیرانی

ص: 208

جواب داد که لا والله این سخن غلط است *** دو بیت بشنو از من ار سخندانی

بحق قادر بیچون خدای سبحانی *** بحق جمله کروبیان روحانی

که دشمنان علی را نماز نیست درست *** اگر چو سینه اشتر کنند پیشانی

*** ** ***

رسول الله صلی الله علیه و اله فرمود: « لشو اَنَّ عَبداً عَبَدَ اللهَ بَینَ الرُّکنِ وَالمقامِ اَلفُ عامٍ، ثُمَّ عام، وَ ل یَکُن یُحِبُّنا اَهلَ البیتِ لَکَبَّةُ اللهُ عَلی مِنخَرِهِ فی النّار» (1)

اگر بنده ای خداوند تبارک و تعالی را بین رکن و مقام هزار سال عبادت کند، و بار دیگر هزار سال عبادت کند ولی ما اهل بیت را دوست نداشته باشد. خداوند او با صورت به آتش خواهد انداخت.

ص: 209

39. السَّلامُ علیکَ یا قطبَ العالمِ، السَّلامُ عَلیکَ یا امامَ المَسیح:

سلام بر تو ای محور عالم و سلام بر تو ای پیشوای حضرت مسیح علیه السلام.

امام عصر (عج) قطب و نقطه مرکزی جهان است؛ دایره ممکنات به اذن دا با محوریت و کرکزیت وجود نازنین او در حرکت و گردش است که اگر او باشد. «لَساخَتِ الاَرضُ بِاَهلها» زمین اهلش را فرو می برد و همه چیز بهم می ریزد.

اهل لغت، قطب را ملاک و مدار چیزها و مهمتر قوم و کسی که مدار کارها به وجود او باشد معنا می کنند.

در اصطلاح فیزیک دو انتهای پیل یا باتری الکتریکی و در اصطلح جغرافیا، هر یک از طرفین محور کره ی زمین که آنها را قطب شمال و قطب جنوب می گویند.

قطب به معنای مدار چیزها و مهمتر قوم مورد سوء استفاده عده ای منحرف و مرید باز قرار گرفته و مریدانشان تا حد شرک خاکسار و زبون مدعیان قطبی گری آنها شده اند.

تنها وجودی که لیاقت چنین منصب و عنوان را دارد وجود امام معصومس و منصوب از جانب خداست و هم اینک قطب عالم مولایمان بقیة الله ارواح العالمین له الفداء است.

ص: 210

عنوان قطب عالم برای امام زمان علیه السلام چیزی شبیه قائم عالم است.

گرچه سایر امامان معصوم هم قطب عالم و هم قائم ئبودند ولی کیفیت برای امام زمان (عج) با سایر ائمه فرق می کند و دایره حکومت و دولت کریمه حضرت جهانی است و وجود هر نوع مانع، از بین رفتنی و نابود شدنی است.

«و قُل جاءَ الحقُّ و زَهَق الباطل اِنَّ اباطلَ کانَ زَهوقاً» فرمود: زمانی که قائم علیه السلام قیام نماید، دوران دولت سپری خواهد شد.

در حالی که امامن معصوم قبل از آن گرامی، گرفتار طاغوتهای زمان و دولت های باطل بودند و در میان ائمه طاهرین علیهم السلام تنها کسی که توانست حکومت اسلامی تشکیل دهد امیرالمومنین علی علیه السلام بود ولی طبق گوه تاریخ در مدت چهار سال و نه ماه حکومت حضرت سه جنگ بزرگ را بر آن بزرگوار تحمیل کردند و بالخره به دست یکی از

ص: 211

حامیان جنگ نهروان یعنی خوارج، آن حضرت به شهادت رسید.

عبدالعظیم حسنی رضوان الله علیه می گوید: به امام جواد علیه السام عرض کردم، امیدوارم شما همان قائم اهل بیت محمد صلی الله علیه و اله باشید که زمین را از عدل و داد پر می نماید همان گونه که مملو از ظلم و بیداد شده باشد فرمود: ای ابوالقاسم ما اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و اله جلگی قائم به امر خدا و هدایت کننده به دین خدا هستیم، اما من آن قائمی که خداوند به وسیله او زمین را از لوث وجود کفار و منکرین پاک می سازد. و سرسر گیتی را از عدل و داد سرشار می گرداند، نیستم، او کسی است که ولادتش از مردم مخفی او از دیده آنها پنهان و هم نام رسول الله صلی الله علیه و اله و هم کنیه اوت و او و کسی است که زمین زیر پایش پیموده می شود و هر دشواری بر او آسن می گردد... یاران او به عدد اصحاب بدر سیصد و سیزده تن می باشند و از دورترین نقاط جهان گرد او جمع می شود و این فرموده خداوند است که در هر جا باشید خداوند همه شما این تعداد از مردم زمین گرد او جمع شوند او ظهور می نماید و چون شمار یارانش به ده هزار رسد به اذن خدا خروج می نماید و پیوسته دشمنان خدا را

ص: 212

به هلاکت می رساند تا اینکه خداوند متعال خشنود شود، در اینجا عبدالعظیم فرمود گفتم: ای سرور من چگونه امام قائم از خشنودی خداوند آگاه می گردد؟ فرمود: چون خداوند، رحم در دل او افکند. (1)

السَّلام علیکَ یا امام المسیح:

سلام بر تو ای پیشوای مسیح علیه السلام.

طبق روایاتی که از فریقین رسیده مقتدا و پیشوای حضرت مسیح علیه السلام، امام زمان علیه السلام است.

محمد به مسلم از امام باقر علیه السلام ذیل این آیه شریفه «وَ اِن مِن اهلِ الکتابِ اِلّا لَیُومنُنَّ بِهِ قَبلَ مَوتهِ. وَ یَومَ القیامةِ َکون عَلیهم شهیداً» نساء-159.

هیچ کس از اهل کتاب نیست مگر آنکه پیش از مرگ خوی به مسیح ایمان میآورد و در روز قیامت مسیح بر آنها گواه خواهد بود.

نقل می کند که فرمود: «اِنَّ عیسی علیه السلام یَنزلُ قَبلَ یومِ القیامةِ اِلی الدُّنیا فلا یبقی اَهلُ مِلَّةٍ یَهودیّ وَ لا غیرُهُ اِلّا اَمَنوا به قبلَ مَوتِهم، و یُصلّی عِیسی خَلفَ المَهد علیه السلام.» (2)

عیسی علیه السلام قبل از قیامت به دنیا نازل می شود تمام یهودیان و غیر آنها به او ایمان میآورند قبل از

ص: 213

آنکه از دنیا بروند و عیسی علیه السلام در نماز پشت سر امام مهدی علیه السلام اقتدا می کند.

در روایت دیگر در تذکرة الخواص ص377 آمده: «یَجمعُ المَهدی و عیسی بن مریم فَیَجیُ وَقتُ الصَّلوة فَیقولُ المهدی لعیسی: تَقَدَّم فَیقولُ عیسی اَنتَ اَولی بالصَّلوة فَیُصلّی عیسی و رائه ماموماً» (نقل از منتخب الاثر) حضرت عیسی بن مریم و امام عصر روحی له الفداء کنار هم قرار می گیرند، وقت نماز فرا می رسد. امام مهدی علیه السلام به عیسی علیه السلام می فرماید: شما جلو بایستید! عیسی علیه السلام می فرماید: شما سزاوارترید به امامت و عیسی پشت سر آن گرامی می ایستد و به حضرت اقتدا می کند.

همین حرکت عامل می شود که عده ی زیادی از پیروان حضرت عیسی علیه السلام دست از مخالفت و ستیز با امام عصر علیه السلام بردارند و تسلیم حضرت شده و به حقانیت مکتب اسلام و اهلبیت علیهم السلام پی برده و مسلمان شوند. همسویی و یکدلی حضرت مسیح و حضرت بقیة الله سلام الله علیهما موج پشتیبانی مردمی زیادی را ایجاد می کند. ملتهای غربی و اروپایی که اکثریت مسیحیت را تشکیل می دهند با دولت حضرت مهدی علیه السلام اعلام همبستگی می کنند.

ص: 214

هنوز فاش نشده است و قدر مسلم آن است امام علیه السلام اهل و عیال دارند.

در حدیثی امام صادق علیه السلام فرمود: «کَاَنِّی اَری نُزول القائِمِ فی مَسجِدِ السَّهلَةٍ باُهلهِ و عیالهِ» (1)

مثل آن است که دارم می بینم قائم علیه السلام در مسجد سهله فرود آمده همراه با اهل و خانواده!

به هر تقدیر محل استقرار دائمی حضرت برای ما مشخص نیست و به تحقیق آن حضرت با طی الارض در هر مکان می توانند حضور یابند و داشتن زن و فرزند برای ایشان قابل نفی نمی باشد.

41. بِنَفسی اَنتَ مِن تِلاءِ نِعَمٍ لا تُضاهی بِنَفسی اَنتَ مِن نصیفِ شَرَفٍ لا یُساوی، اِلی متی اَحارُفیکَ یا مولایَ:

جانم فدای تو که نعمت دیرینه ای هستی که مانند ندارد، جانم فدای تو که قرین شرافتی هستی که برابری ندارد تا کی مولای من سرگردانت باشم؟!

حماد بن ابی زیاد نقل می کند که از مولایم موسی بن جعفر علیه السلام در تفسیر کلام خدا «وَاسبغَ علیکم نِعَمَهُ ظاهرَةً وَ باطِنَةً» (2)

«نعمت های خویش آشکارا و نهان بر شما کامل کرده» پرسیدم، فرمود: «النِّعمَةُ الظّاهِرَةُ الامامُ الظّاهرِ وَ الباطِنَةُ الاِمامُ الغائبِ» (3)

ص: 218

فرمود: پس تو فقیر نیستی، بینوا کسی است که سرمایه تو را نداشته باشد، آنگاه حضرت مقداری مال به او بخشید و مرخص شد» انوار نعمانیه ص349.

امام علیه السلام نعمت الهی است آن هم نعمت دیرینه؛ نعمتی که از ابراهیم علیه السلام آغزا شد و «وَ اِذابتلی اِبراهیمَ رَبُّهُ بِکلماتٍ فاتَّمُنَّ قال اِنٍّی جاعِلُکَ للناسِ اماماً» (1)

و به یاد آورید آن زمانی را که خدای ابراهیم او را به اموری گوناگون امتحان کرد و او همه را به جا آورد. خداوند فرمود: من تو را امام مردم قرار دادم. آیات متعددی در قران است کع تفسیر نعمت به ولایت و امامت شده است ابن شهر آشوب از امام باقر علیه السلام در بیان کلام خداوند که می فرماید. «یَعرفونَ نِعمتَ اللهِ ثُمَّ یُنکرونها وَ اَکثَرُهُم الکافرونَ» (2)

نعمت خدا را می شناسند و باز آن را انکار می کنند و بیشترشان کافرند روایت کرده که فرمود: «عَرَفَهُم ولایَةَ علیٍّ و اَمَرَهُم بِولایَتهِ ثُمَّ اَنکَروا بعدَ وَفاتهِ» (3)

ولایت علی علیه السلام را معرفت پیدا کردند ولی پس از وفات آن حضرت آن را انکار نمودند.

ص: 220

قاسم بن ضحاک از ابی حفض صائغ از امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود: «ثُمَّ لَتُسئَلُنَّ یومَئذٍ عنِ النَّعیمِ» تکاثر-8.

آنگاه در روز قیامت از این نعمت بازخواست می شوید: «واللهِ ما هُوَ الطَّعامُ و الشَّرابُ و لکن ولایَتُنا اُهلَ البیتِ» تفسیر برهان ج4 ص503.

قسم به خدا مراد از نعیم، غذا و آب نیست بلکه ولایت ما اهل بیت است.

اِلی متی اَحارُ فیکَ یا مولایَ

مولای من تا کی سرگردانت باشم؟

واله و حیرانی در مسیر آقا خود حکایت از شوق و ذوق دوستان حضرتش می کند.

سرگردان امام روحی له الفداء به طور دائم در فکر اوست و برای فرجش دعا می کند و برای خود برنامه هایی را تدارک می بیند تا شاید روزی به مراد خود برسد.

گاهی با خواندن دعاهای مربوطه و زیارات و گا با تشرف به مشاهد مشرفه و گاه به نیت حضرت نیابت آن گرامی خدمت به خلق می کند.

چیزی که در ذکر و دل عاشق او وصف کردنی نیست التهاب و اضطراب و سوز و ناله ی شب و روز اوست.

نتوان به قلم نوشت شوقش *** گر پیر خاک شود از بیم

ص: 221

پاک باختگان حضرت دوست خوب جایی زلف خود را گره زده اند. بر خلاف دیگران که به جاهای غیر مطمئن و زودگذر و فانی شدنی دل بسته اند

*** ** ***

بیا که با تو بگویم ملامت دل *** چرا که بی تو ندارم مجال گفت و شنود

بهای وصل تو گر جان بود خریدارم *** که جنس خوب مبصّر به هر چه دید خرید

چو ماه روی تو در شام زلف می دیدم *** شبم به روی تو روشن چو روز می گردد

به لب رسید مرا جان و بر نیامد کام *** بسر رسید امید و طلب بسر نرسید

ز شوق روی تو حافظ نوشت حرفی چند *** بخوان به نظمش و در گوش کن چو مروارید

** *** **

سرگردانی در ره دوست با سرگردانی مردمی که برای امرار معاش و رسیدن به خواسته های مادی و دنیایی خویش دارند متفاوت است.

این سرگردانی و حیرانی یعنی محبت و ارادات به حضرت (عج) و او را واسطه فیض و حامل ولایت مطلقه دانستن؛ این سرگردانی و واله بودن یعنی برطرف کردن موانع و فاصله بین خود و آقا و

ص: 222

مداومت بر تبعیت دستورات و آنچه مورد رضایت اوست.

سرگردان امام عصر روحی له الفداء، از نافرمانیهای که کرده غصه می خورد و در تلاش توبه نصوح است تا شاید جلب رضایت حضرت را بنماید.

در جامعه کبیره خطاب به ذوات مقدسه معصومین عرض می کنیم:

«یا اَولیاءَ اللهِ اِنّ بینی و بَین الله عزَّوَجَلَّ ذُنوباً لا یَاتی علیها اِلا رِضاکم، فَبِحقِّ مَن اَئَتَمَنَکُم علی سِرّهِ وَاستَرعاکُم آمرِ خَلقِهِ وَ قَرَنَ طاعَتَکم بطاعَتِهِ لَمّا الستوهبتُم ذُنوبی وَ کُنتُم شُفعایی».

ای اولیای خدا، بین من و بین هدای عزوجل گناهانی هست که جز رضا و خشنودی شما آن گناهان را از میان بر نمیدارد پس شما را قسم می دهم به حق آن خدای که شما را امین سرّ خود گردانید، و محافظت امر خلق خود را به شما واگذار نمود، و طاعت شما را مقرون به طاعت خود فرمود، که نزد خدا برای من شفاعت کنید، و از او بخشش گناهانم را بخواهید.

البته این رضایت به آسانی به دست نمی آید و صلاحیت لازم است و این صلاحیت هم جز با اطاعت از خدای متعال و عمل به دستورات پیامبر و آل علیهم السلام حاصل نمی شود.

ص: 223

گرفتم، حتی حمام و شست و شوی او را؛ من گمان می کنم، خدمت به مادر، مرا مورد عنایت حضرت قرار داد.

گاهی مخالفت با هوای نفس و چیزی که مرا شدیدا مورد علاقه است وسیله ی راهیابی به اوست مولایمان علی علیه السلام از رسول الله صلی الله علیه و اله نقل می کند که فرمود: «اِنَّ الجَنَّةَ حُقَّت بِالمَکارهِ وَ اَنَّ النّارَ حُفَّت بالشَّهواتِ، وَاعلموا اَنَّهُ ما من طاعةِ اللهِ شَیٌ اِلّا یَاتی فِی کُرُه و ما مِن مَعصیَةِ اللهِ شیٌ الّا یَاتی فی شَهوةٍ فَرَحِمَ اللهُ رَجُلاً نَزَعَ عن شَهوَتهِ و قَمَعَ هَوَی نَفسِهِ، فَاِنّ هذهِ النَّفسَ اَبعَدُ شَییٍ مُنزِعاً و اِنَّها لا تَزال تنزعُ اِلی معصیةٍ فی هَوی» (1)

رسیدن به بهشت تحمل سختی ها را می طلبد و آتش جهنم پیچیده به شهوات است. بدانید که به طور قطع طاعات الهی همواره با سختی ها انجام می گیرد و معمولا گناهان و نافرمانی از دستورات پروردگار با شهوات و میل و رغبت اتفاق می افتد.

بنابراین خدا رحمت کند آن انسانی را که شهوتش را مهار کند و هوای نفس خویش را سرکوب نماید بسیار دشوار است که این نفس را که پیوسته خواهان نافرمانی و بوالهوسی است از شهوت دور نماییم.

حالا اگر کسی این دشواری را تحمل کرد قطعا به بسیاری از خوبیها دست می یابد که از جمله آنها

ص: 225

در عصر امام زمان (عج) علیم صیح در هر خانه ای وارد می ود و کانون های تحصیل و تدریس برای مردان و زنان همه جا تشکیل می گردد تا آنجا که امام باقر علیه السلام فرمود: «توتوُنَ الحکمَةَ فی زَمانهِ حَتّی اَنَّ المَرئَةَ لَتَقضیَ فی بَیتِها بِکِتابِ اللهِ وَ سُنّةَ رَسولهِ صلی الله علیه و اله» غیبت نعمانی ص279.

در دوران حضرت مهدی (روحی له الفداء) حکمت به شما داده خواهد شد در حدی که زن در خانه ی خودش نشسته باشد و از روی کتاب خدا و سنت رسول خدا صلی الله علیه و اله قضاوت کند.

شاید گفته شود هم اینک که مولا و سرورمان در غیبت است آیات و نام او و سخن گفتن درباره حضرتش نیز یادآور خدا و رسول او خواهد بود؟

پاسخ آری است. به این دلیل که در تمام دعاها و زیارات مربوطه به حضرت (عج) در ابتدا استغاثه به پروردگار و بازگویی معارف و فرهنگی است که بنیان گذارش پیامبر عظیم الشان اسلام حضرت محمد صلی الله علیه و اله بوده است.

نمازی که معرف به نماز امام زمان علیه السلام است شیخ راوندی در دعوات راوندی ص89، علامه ی مجلسی از سید بن طاووس در بحار ج91 ص191 و حسن بن مثله از امام زمان (عج) نقل می کند در کتاب صحیفه ی مهدویه ص117 که البته منحصر به مسجد

ص: 227

چهارشنبه سیزدهم ماه ذی القعده سال ششصد و سی و هشت واقع شد.

*** ** ***

یا رب سببی سازم که یارم بسلامت *** بازآید و برهاندم از بند ملامت

خاک ره آن یار سفر کرد بیارید *** تا چشم جهان بین کنمش جای اقامت

فریاد که از شش جهتم راه به بستند *** آن خال و خط و زلف و رخ و عارض و قامت

امروز که در دست توام مرحمتی کن *** فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت

کوته نکند بحث سر زلف تو حافظ *** پیوسته شد این سلسله تا روز قیامت

** *** **

شیعیان همیشه مشمول دعای خیر اهلبیت علیهم السلام هستند. یکی از یاران و اصحاب نزدیک امام رضا علیه السلام به آن حضرت عرض کرد: برای من و خانواده ام دعا کنید. امام علیه السلام فرمود: «اَوَلَستُ اَفعَلُ» آیا چنین نمی کنم؟! (1)

دعای خیر امام زمان روحی له الفداء همواره بدرقه ی دوستداران آن حضرت است و از جمله این عبارات است «خدایا کسانی که به یاری دین تو، از من پیروی می کنند، نیرومند کن و آنان را جهادگر در راه خودت

ص:229

وَ سَدِّد اَلسِنَتِا بِالصَّوابِ وَالحِکمَةِ، وَ املَا قُلوبَنا بِالعلمِ والمَعرِفَةِ:

الها زبان های ما را جز بر روی سخنان درست و حکیمانه ببند و دل های ما را از دانش و شناخت حقایق پر کن.

وَ طَهِّر بُطوتَنا مِنَ الحرامِ و الشُّبهة واکفُف اَیدَینا عَنِ الظُّلمِ والسِّرقَةِ، و اغضُض اَبصارَنا عَنِ الفُجورِ وَ الخیانةِ وَ اسدُد اَسماعَنا عَن اللَغّو والغِیبةِ:

پروردگارا شکم های ما را از لقمه های جرام و شبهه ناک پاک گردان و دستان ما را از ستم و دزدی باز بدار و چشمانمان را از خیانت و تبه کاری فروبند و دروازه ی گوش ما را بر شنیدن مطالب بیهوده و غیبت دیگران ببند.

وَ تَفَضّل عَلی عُلَمائنا بِالزُهدِ والنَّصیحةٍ، وَ علی المُتِعَلِّمینَ بالجُهدِ وَ الرَّغبَةِ و علیَ المُستَمعینَ بِالاِتِّباعِ وَ الموعِظةِ:

الها به عالمان ما زهد و خیر خواهی مرحمت کن و به دانش پژوهان تلاش و کوشش و میل و رغبت کرم فرما و به شنوندگان توفیق پیروی و پند پذیری ده.

وَ علی مَرضَی المُسلِمینَ بِالشِّفاءِ وَ الرّاحةِ وَ علی مَوتاهُم بالرَّافةِ وَالرَّحمَةِ،

ص: 231

خدایا به بیماران مسلمانان شفا و راحتی از بیماری و به مسلمانان و مومنینی که از دنیا رفته اند رافت و رحمت عنایت فرما.

وَ عَلی مَشایخِنا بِالوَقارِ وَ السَّکینَةِ، وَ عَلیَ الشَّبابِ بِالانابَةِ والتَّوبَةِ وَ علیَ النِّساءِ بالحَیاءِ وَ العِفَّةِ:

خدایا به بزرگسالان ما وقار و متانت ده و جوانان را موفق به توبه و بازگشت به درگاهت ساز و به زنان ما حیا و عفاف تفضل فرما.

وَ عَلی الاَغنِیاءِ بِالتَّواضُعِ وَ السِّعَةِ، وَ عَلی الفُقَراءِ بِالصَّبرِ وَ القَناعَةِ،

الها به ثروتمندان ما تواضع و دست و دل باز بودن ده و به فقیرانمان صبر و قناعت عطا کن.

وَ عَلی الغُزاةِ بِالنَّصرِ وَ الغَلَبَةِ وَ علی الاُسَراءِ بِالخَلاصِ وَ الرّاحَةِ:

پروردگارا به رزمندگان ما پیروزی و غلبه ی بر دشمن ده و شرایط رهایی اسرانمان و راحتی آنان را فراهم فرما.

وَ عَلیَ الاُمَراءِ بِالعَدلِ وَالشَّفَقَةِ وَ علی الرَّعیّةِ بِالاِنصافِ وَ حُسنِ السِّیرَةِ:

الها به فرمانروایان ما توفیق اجرای عدالت و دلسوزی به مردم را بده و مردمان عادی جامعه را نیز دارای انصاف و خوش رفتاری گردان.

ص: 232

«وَ بارِک لِلحُجّاجِ وَ الزُّوّارِ فی الزّادِ وَ النَّفَقةِ، وَاقضِ ما اوجَبتَ عَلَیهِم مِنَ الحَجِّ وَ العُمرَةِ بِفَضلِکَ وَ رَحمَتِکَ وَ رَحمَتِکَ یا اَرحمَ الرّاحِمینَ»

خدایا زاد و توشه حاجیان را با برکت گردان و موفق شان کن تا حج و عمره ای را که بر آنان تکلیف کرده ای به درستی انجام دهند، همه این ها را به خاطر لطف و احسان و مهربانیت بر ما ارزانی دار، ای مهربان ترین مهربانان. (1)

ملاحظه فرمودید که امام مهربان اروحنا فداه چه اندازه به فکر آحاد جامعه اسلامی است و برای هر کروهی از افراد اجتماع دعای ویژه دارد و کسی را از قلم نینداخته و برای همه دعا کرده است.

در دعای ندبه ای که مطلع بحث این بخش از کتاب است از خدا می خواهیم که

«وَ هَب لَنا رَافَتَهُ وَ رَحمَتَهُ وَ دُعائهُ وَ خیرَهُ ما نَنالُ بِه سَعَةً مِن رَحمَتِکَ وَ فوزاً عِندَکَ»

خدایا مهر و رحمت و دعا و خیرش را تا به جایی که به وسیله او به رحمت واسعه و کامیابی نزد تو برسم به من ببخش

در انتظار مقدمت لحظه شماری می کنم *** چون بلبلی کنج قفس چشم انتظاری می کنم

ذکرم دمادم مهدی است، در شادی و غم مهدی است *** مانند شمعی اشک خود از دیده جاری می کنم

ص: 233

یابن الحسن آقای ما، پیدا و ناپیدای ما *** اندر دعای ندبه ها، من آه و زاری می کنم

تا کی نهان از دیده ای درد دلم بشنیده ای *** آیی اگر در مقدمت من جان نثاری می کنم

ای یوسف کنعانیم در چاه دل زندانیم *** از تو دمی غافل نیم، شب زنده داری می کنم

شمع جهان آرا تویی، نور دل زهرا تویی *** بی گلشن رویت بدان، احساس واری می کنم

ای خسرو کون و مکان، ای ماهتاب آسمان *** در سهل و در جمکران، اخترشماری می کنم

نام تو آقا بر لبم، ذکر و دعای هر شبم *** با ذکر یا رب یا ربم لحظه شماری می کنم

ای مهدی صاحب زمان مسندنشین آسمان *** گر خود دهی بر ما نشان شب زنده داری می کنم

(طالب) غلام کوی توست، عاشق به روی و خوی توست *** چشمش دمادم سوی تست، تا جان نثاری می کنم

** *** **

44- وَاجعَل صَلوتَنا بِهِ مَقبولَةً وَ ذُنوبَنا بِهِ مَغفورَةً وَ دُعائَنا بِهِ مُستجاباً، وَاجَعَل اَرزاقَنا بِهِ مبسوطَةً، وَ هُمُومَنا بِهِ مَکفیَّةً وَ حوائِجَنا بِهِ مضیَّةً:

خدایا نماز ما را به خاطر (ولی نعمتمان) امام عصر (عج) قبول کن، گناهان ما را به وسیله ی او ببخش و دعای ما را به یمن وجودش مستجاب فرما. الها بخاطر

ص: 234

امام کاظم علیه السلام می فرمود: «زمانی که حاجتی از خدا داشتی بگو: «اللّهمَ اِنّی اَسالُکَ بِحَقِّ ذلِکَ الشَّانِ وَ بِحَقِّ ذلِکَ القَدرِ اَن تُصلیَّ عَلی مُحَمِدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَن تَفعَلَ بی کَذا وَ کذا» (1)

خدایا من از تو طلب و درخواست می کنم به حق محمد و علی، زیرا که آن دو بزرگوار در پیشگاه تو شان و منزلت و قدر و ارزش دارند. پس همانا به شان و مقامی که نزد تو دارند برایشان صلوات بفرست و برای من این خواست را انجام بده.

جا دارد در اینجا به دعای معروف و معتبر فرج امام عصر(عج) که باعظم البلاء آغاز می شود اشاره کنیم تا با دقت در عبارات آن نقش محمد و علی علیهما السلام و خاصه وجود نازنین حضرت بقیه الله اروحنا فداه را در استجابت دعایمان احساس کنیم.

مرحوم کفعمی در کتاب «البلد الامین» دعایی را برای حضرن ولی عصر(عج) نقل می کند و امام علیه السلام آن دعا را به مردی که زندانی بود یاد دادند و او بعد از خواندن از ندان آزاد شد.

«اِلهی عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْ_خَ_ف_آءُ وَ انْ_کَ_شَ_فَ الْ_غِ_طآءُ وَ انْ_قَ_طَ_عَ ال_رَّج_آءُ وَ ض_اقَ_تِ الاْ رْضُ وَ مُ_نِ_عَ_تِ السَّ_م_آءُ وَ اَنْتَ

ص: 236

الْ_مُ_سْ_تَ_ع_انُ وَ اِلَیْکَ الْ_مُ_شْ_تَ_ک_ی وَ عَ_لَ_یْ_کَ الْ_مُ_عَ_وَّلُفِ_ی ال_شِّ__دَّةِ وَ ال_رَّخ__آءِ»

خدایا مصیبت و بلا بس بزرگ شد و آنچه پنهان بود آشکار گردید و پرده از کار ما برداشته شد و امید قطع گردید. خدایا زمین بر ما تنگ و آسمان رحمتش را از ما دریغ دارد و تویی یاری رسان. می توان به تو شکایت برد و در هنگام سختی و سستی بر تو اعتماد نمود.

«اَل_لّ_هُمَّ صَ_لِّ عَ_لی مُ_حَ_مَّ_د وَ الِ مُ_حَ_مَّ_د اُولِ__ی الاْمْرِ الَّ__ذینَ فَ_رَضْ_تَ عَ_لَ_یْ_نا ط_اعَ_تَ_هُ_مْ وَ عَ_رَّفْ_تَ_ن_ا بِ_ذلِکَ مَ_نْ_زِلَ_تَ_هُ_مْ فَ_فَ_رِّجْ عَ_نّ_ا بِ_حَ__قِّ__هِ__مْ فَ__رَج_اً ع_اجِ__لا قَ__ری_ب_اً کَ_لَ_مْ_حِ الْ_بَ_صَرِ اَوْ هُ_وَ اَقْ_رَبُ یا مُ_حَ_مَّ_دُ ی_ا عَ_لِیُّ ی_ا عَ_لِ_یُّ ی_ا مُ_حَ_مَّ_دُ اِکْ_فِ_ی_ان_ی فَ_اِنَّ_کُ_ما ک_افِ_یانِ وَ انْ_صُ_ران_ی فَ_اِنَّ__کُما ن_اصِ_رانِ»

پروردگارا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان صاحبان امری که اطاعت آنها را بر ما واجب کردی و آنان را به این مقام و منزلت برای ما شناساندی پس به حق آنان برای ما گشایش فوری و نزدیکی چون چشم بر هم زدن یا نزدیکتر ا آن بده ای محمد، و ای علی و ای علی و ای محمد، مرا کفایت کنید که همانا شما کفایت کنندگان من هستید و مرا یاری کنید که همانا شما یاری کنندگان من هستید.

«ی__ا مَ__وْلان_ا ی_ا صاحِب الزَّمانِ الْ_غَ_وْثَ الْ_غَ__وْثَ الْ_غَ__وْثَ اَدْرِکْ_ن_ی اَدْرِکْ_ن_ی اَدْرِکْ_ن_ی ال_سّ__اعَ_ةَ ال_سّ__اعَ__ةَ ال_سّ__اعَ__ةَ

ص: 237

الْ_عَ_جَ_لَ الْ_عَ_جَ_لَ الْ_عَ_جَ_لَ ی_ا اَرْحَ__مَ ال__رّاحِ_م_ی_نَ بِ__حَ_قِّ مُ_حَ_مَّ_د وَ الِ_هِ ال_طّ___اهِ___ری_نَ» (1)

ای مولای من ای صاحب الزمان به فریاد رس، به فریاد رس، به فریاد رس، مرا دریاب مرا دریاب مرا دریاب، هم اکنون، هم اکنون، هم اکنون، به شتاب، به شتاب، به شتاب. ای خدایی که مهربان ترین مهربانان هستی به حق محمد و آل طاهرینش حاجتم را برآورده ساز.

در دعای ندبه از خدا چه خواستیم: خدایا نماز ما را به خاطر امام عصر (عج) قبول کن، گناهانمان را ببخش و دعایمان را مستجاب فرما. خدایا به خاطر آن گرامی روزی ما را فراوان و غم و اندوه را از ما برطرف و حاجتمان را برآورده ساز.

باید باور کرد ک اگر کسی همانند شیخ مفید رحمة الله علیه دوست واقعی امام عصر روحی له الفداء شود هر نوع حاجتی را از آن گرامی خواهد گرفت و انقدر با حضرتش صمیمی می شود که آقا برایش نامه می نویسد و تمامی راهنمایی های لازم را پیش پایش می گذارد.

شیخ مفید نامه های متعددی از امام سلام الله علیه و اله دریافت کرده که نخستین آنها در ماه صفر 410 هجری بوده و متن آن این است:

ص: 238

بِسم الله الرّحمن الرحیم:

اما بعد، درود بر تو ای دوست پر اخلاص در دین خدا.

ای آنکه در عشق و ایمان به خاندان وحی و رسالت به اوج آگاهی و یقین پر کشیده ای، ما، در نامه ی خویش به سوی تو، آفریدگار بی همتایی را که جر او خدایی نیست، سپاس گفته و از بارگاه عظمت او بر سرور و سالار و پیام آورمان محمد صلی الله و آله و خاندان گرانقدر و پاک او درود و رحمت جاودانه می طلبیم.

و به تو که خداوند برای یاری حق توفیقت ارزانی داشته، (و خداوند پاداش ترا به خاطر سخنان جاودانه ای که با صداقت از جانب ما می گویی، کامل و افزون سازد) اعلام می داریم که به ما (از جانب آفریدگار هستی) اجازه داده شده است که تو را به افتخار دریافت نامه و پیام کتبی مفتخر ساخته و تو را مسئول سازیم که آنچه را به تو می نگایم، همه را به دوستان راستین ما که در قلمرو پیام رسانیت هستند، برسانی. به آن دوستان و شیفتگانی که خداوند به برکت فرمانبرداری از حق، گرامیشان بدارد و در پرتو حراست و عنایت خود به آنان، کارهایشان را کفایت و مشکلاتشان را مرتفع سازد.

از این رو به آنچه یادآوری کردیم، آگاه باش که خداوند با یاریش تو را در برابر دشمان که از

ص: 239

مرزهای دین او بیرون رفته اند، تایید فرماید و نیز در کار بزرگ رسانیدن آنچه که به خواست خداوند بر تو یادآوری و ترسیم خواهیم نمود به کسانی که بدانها اطمینان و اعتماد داری، عمل نما. گرچه ما اینک آنچه خداوند (براساس حکمت خویش) برای ما و پیروان با ایمانمان، صلاح اندیشیده است، تا هنگامی که حکومت دنیا در دست فاسقان و استبداد کران است، در مکانی دور از قلمرو بیدادگران سکونت گزیده ایم، اما بر اوضاع و اخبار شما و جامعه ی شما به خوبی آگاهیم. چیزی از رخدادهای زندگی شما بر ما پوشیده نمی ماند و شرایط غمبار و دردناکی که شما بدان گرفتار آمده اید، آنگونه که هست برای ما شناخته شده است، از آن زمانی که بسیاری از شما به راه و رسم ناپسندی که پیشینیان شایسته کردارتان از آن دوری می گزیدند، روی آورده و پیمان فطرت را، به گونه پشت سر انداختید که گویی هرگز بدان آگاه نیستید.

ما از سرپرستی و رسیدگی به امور شما کوتاهی نورزیده یاد شما را از صفحه ی خاطر خویش نزدوده ایم، که اگر جز این بود، موج سختی ها بر شما فرود می آمد و دشمنان بدخواه و کینه توز، شما را ریشه کن می ساختند. پس پروای خدا را پیشه سازید و از ما پشتیبانی کنید تا شما را از فتنه هایی که به سویتان روی آورده است و شما اینک در لبه ی پرتگاه آن قرار

ص: 240

گرفته اید نجات بخشیم. از نگون بختی و فتنه ای که هر کس مرگش فرا رسیده باشد، در آن ناوبد می گردد و آن کس که به آرزوی خویش رسیده باشد، از آن دور می ماند.

و آن فتنه، نشانه ی نزدیک شدن جنبش ماست و پخش نمودن خبر آن به دستور ما، به وسیله ی شماست. خداوند نور خود را، گرچه شرک گرایان را، خوش نیاید، کامل خواهد گردانید.

از برافروختن و شعله ور ساختن آتش پر شراره ی جاهلیت که گروه های اموی مسلک، آن را برافروخته و گروه هدایت یافتگان را به وسیله ی آن می ترسانند، به سپر دفاعی «تقیّه» پناه برده و بدان چنگ زنید. من نجات آن کسی را اتضمین می کنم که در آن فتنه برای خود موقعیت و جایگاهی نجویدو در انتقاد و عیبجویی از آن به راهی خدا پسندانه گام سپارد.

از رویدادی که به هنگام فرا رسیدن جامدی الاولی امسال روی خواهد داد، عبرت آموزید و از خواب گرانی که شما را ربوده است، برای رخدادی سهمگین تر از آن بیدار شوید.

به زودی نشانه ای روشن از آسمان و نشانه ای روشن از یمن پدیدار خواهد گشت.

در شرق عالم، رویدادهای اندوهبار و دلهره آور رخ خواهد گشود و آنگاه گروه هایی که از اسلام بیرون

ص: 241

رفته اند، بر عراق سلطه خواهند یافت. بر اثر سیاست ناهنجار آنان، مردم دچار تنگی معیشت و روزی می شوند و پس از مدتی بر اثر نابودی استبدادگری بدکار، رنج ها و دردها برطرف خواهد شد و آنگاه پرواپیشگان درست اندیش و شایسته کردار از نابودی او شادمان خواهند شد.

مردیمی که از نقاط مختلف کره ی زمین به زیارت خانه ی خا می روند، هر چه بخواهند در دسترس آنان قرار خاهد گرفت و ما در آسان ساختن سفر حج آنان مطابق دلخواهشان نقش و موقعیت ویژه ای خواهیم داشت که در پرتو نظم و تدبیر و انسجام، آشکار می گردد.

از این رو هر یک از شما باید با همه ی وجود و امکاات به کارهایی بپردازید که او را به دوستی ما نزدیک می سازد و از کارهایی که ناخوشایند و موجب خشم و ناراحتی ما میگردد، به شدت دوری جویید، چرا که فرمان ما به طور ناگهانی فرا می رسد، در شرایطی که بازگشت و توبه سودی نبخشیده و پشیمانی از گناه و زشتکاری، او را از کیفر ما رهایی نخواهد داد.

خداوند راه رشد و رستگاری را به شما الهام بخشد و وسایل پیروزی را به مهر و لطف خویش، برایتان فراهم آورد.

ص: 242

هان ای بردار پر مهر و پر اخلاص و با صفای در محبت! و ای یار و یاور باوفای ما، این نامه ما به سوی توست، خداوند به چشم بیدارش که هرگز آن را خواب نمی گیرد، تو را حفظ کند، این نامه را نگهدار و آنچه را برایت نگاشته ایم به کسی نشان مده و هیچ کسی را از محتوای آن آگاه مساز و آنچه در این نامه است تنها به افراد مورد اعتماد خویش بازگو و به خواست خداوند پیروان ما را به عملکرد بر طبق محتوای آن سفارش کن و درود خدا بر محمد و خاندان پاک و پاکیزه اش باد. (1)

*** ** ***

هر چه آید بسر ما همه از دوری تو است *** باگ رسوایی من نیز ز مستوری تواست

این خماری که مرا بر سر سودا زده است *** نشئه ی غمزه ی آن نرگس مخموری تواست

بلبل نطق مرا تا بدم نفخه صور *** هوس زمزمه بر شاخ گل سوری تواست

رنج رنجور ترا گنج محبت ز پی است *** به عجب گر دل من عاشق رنجوری تواست

رو مگردان ز من تیره دل ای چشمه ی نور *** که مرا روشنی دل ز رخ نوری تواست

مفتقر با همه آلایش پیدا و نهان *** طالب مرحمت معنوی و صوری تواست

ص: 243

آمَنَکَ وَ مِن ثِقَةٍ ما اَمکَنَکَ، اَشهَدُ اَنَّ اللهَ اِختَصَّکَ بِنورِهِ حَتّی عایَنتَ الشَّخصَ فَاَدَیتَ عنهُ و أدَّیتَ اِلیهِ.

سلام بر تو ای عثمان بن سعید، گواهی می دهم که تو باب و راه رسیدن به مولای مان هستی، پیغام ها را از او به دیگران، و از دیگران به او رسانیدی، نه با او مخالفت کردی و نه کسی را علیه او به مخالفت برانگیختی، اولین نایب خاص بودی و از دنیا رفتی در حالی که بر همه سبقت گرفتی، در حالی خدمتت شریفیاب شده ام که حقی را که تو بر آن هستی می شناسم و می دانم که در ادای رسالت و انجام وظیفه ی سفیر بودنت هیچ خیانتی انجامخ نداده ای، سلام بر تو ای باب و واسطه ای که دستت بسیار باز است، و ای سفیری که بسیار امانت دار و مورد اعتماد بودی و ای مورد اطمینانی که قدرتت بسیار بالا بود؛ گواهی می دهم که خداوند تو را به نورش اختصاص داد تا آن که شخص مبارک حضرتش را با چشم دیدی و بدین سان پیغام ها را از او به دیگران و از دیگران به او رسانیدی.»

دوستان خواننده حتما توجه دارند که با مرگ نایب چهارم حضرتت (عج) یعنی ابولحسن علی بن محمد سمری غیبت صغری و نیابت خاصه ولی عصر روحی له الفداء به پایان رسید.

ص: 245

مخفیانه و به دور از چشم جاسوسان حکومت در طول سالیان متمادی انجام می گرفته است.

عثمان بن سعید پس از سالها خدمت خالصانه بنا بر مشهور در سال 267 هجری در گذشت و شیعیان در غم و اندوه فراروان فرورفتند و با قلبی اندوهگین پیکر او را به خاک سپردند.

مراسم غسل و کفن و نماز او را فرزند برومندش محمد بن عثمان عهده دار بود. در غم چنین انسان متقی و پارسا امام زمان علیه السلام هم عزادار شد و از ناحیه مقدسه در این مورد توقیعی به این مضمون صادر شد:

«اِنّا لِلهِ و اِنّا اِلَیهِ راجِعونَ، تَسلیماً لِاَمرِهِ وَ رِضاءً بِقَضائهِ عاش اَبُوکَ سَعیداً وَ ماتَ حمیداً فَرَحِمَهُ اللهُ و الحَقَهُ بِاَولیائِهِ وَ مَوالیهِ عَلَیهِمُ السَّلامُ، فَلَم یَزَل مُجتَهِداً فی اَمرهِم ساعیاً فیما یُقَرِّبُهُ اِلی اللهِ عزّوجلَّ وَ اِلَیهم نَصرُ اللهِ وَجهَهُ وَ اَقالَهُ عَثرَتَهُ»

همه ما از خداییم و به سوی او برمیگردیم. تسلیم فرمان خداییم و راضی به قضاء او. پدرت سعادتمندانه زندگی کرد و به نیکی از دنیا رفت. خدای رحمتش کند و به اولیا و دوستدارانش ملحق نماید، که او همواره در راه آنها در تلاش بود و در به دست آوردن چیزی که به خداوند متعال نزدیکش می کرد، کوشا بود

ص: 247

هنگام مرگ کسی را به عنوان جانشین خود معرفی نکرد. او به آنچه حسین بن روح انجام می داد اقدام نمود و وقتی عده ای از شیعیان نزد وی جمع شدند و گفتند که وکیل بعد از شما کیست؟ سخنی در این باره اظهار نداشت گفت من مامور نیستم که کسی را بعد از خود به عنوان نایب امام علیه السلام به مردم معرفی کنم، یک روز عده ای از بزرگان اطرافش بودند ناگاه گفت خداوند به شما در مصیبت علی بن بابوبه قمی (پدر شیخ صدوق) اجر عنایت فرماید، او در این ساعت از دنیا رفت. آنان ساعت و روز و ماه را یادداشت کردند. 17 یا 18 روز بعد خبر رسید که همان ساعت علی بن بابویه قمی رحلت نموده است.

چند روز قبل از وفاتش نامه ای به این مضمون از حضرت بقیة الله اروحنا فداه او رسید:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ یَا عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ السَّمُرِیَّ أَعْظَمَ اللَّهُ أَجْرَ إِخْوَانِکَ فِیکَ فَإِنَّکَ مَیِّتٌ مَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ سِتَّةِ أَیَّامٍ فَاجْمَعْ أَمْرَکَ وَ لَا تُوصِ إِلَی أَحَدٍ فَیَقُومَ مَقَامَکَ بَعْدَ وَفَاتِکَ فَقَدْ وَقَعَتِ الْغَیْبَةُ التَّامَّةُ فَلَا ظُهُورَ إِلَّا بَعْدَ إِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی ذِکْرُهُ وَ ذَلِکَ بَعْدَ طُولِ الْأَمَدِ وَ قَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ امْتِلَاءِ الْأَرْضِ جَوْراً وَ سَیَأْتِی إِلَی شِیعَتِی مَنْ یَدَّعِی الْمُشَاهَدَةَ أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَةِ فَهُوَ کَذَّابٌ مُفْتَرٍ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ»

ص: 251

(مدارک هر چهار نایب بحار ج51 و غیبت شیخ طوسی و کمال الدین صدوق)

به نام خداوند بخشنده و مهربان، ای علی بن محمد سمری خداوند در مصیبت تو پاداش برادرانت را بزرگ دارد، تو تا شش روز دیگر از دنیا خواهی رفت، پس امور خویش را فراهم آور و به هیچ کس وصیت مکن که پس از تو جانشین تو شود، به تحقیق «غیبت کبری» واقع شد و ظهوری نخواهد بود تا آنگاه که خدای متعال فرمان دهد و آن پس از مدت طولانی و قساوت دلها و پر شدن زمین از ستم است و به زودی افرادی نزد شیعیان من مدعی مشاهده (و ارتباط با امام غائب به عنوان نایب خاص) می شوند. آگاه باشید که هر کس پیش از «خروج سفیانی» و پیش از «صیحه» (خروج سفیانی و صیحه دو علامت قطعی از علاماتی هستند که نزدیک ظهور امام عصر ارواحنا فداه واقع می شود) چنین ادعایی نماید دروغگو و افترا زننده است «وَ لا حولَ وَ لا قُوَةَ اِلّا بِاللهِ العَلیِّ العَظیمِ»

درست روز ششم آخرین سفیر خاص امام علیه السلام ابوالحسن علی بن محمد سمری از دنیا رفت و غیبت کبری آغاز گردید.

با پایان یافتن غیبت صغری که جمعا 69 سال بود (و اگر مبدا آن را میلاد امام علیه السلام حساب کنیم 74 سال بوده) غیبت کبری آغاز شد، در غیبت صغری

ص: 252

رابطه ی مردم با امام روحی له الفداه به طور کلی قطع نبود ولی محدود بود و هر کسی از شیعیان می توانست به وسیله ی نواب خاص حضرت با آن بزرگوار ارتباط برقرار کرده و مشکلات و مسائل خود را به عرض امام علیه السلام برساند و توسط آنان پاسخ دریافت دارد و گاهی هم برای بعضی مقدور بود که به محضر امام زمان سلام الله علیه شرفیاب شوند. ولی در دوران غیبت کبری ارتباط قطع شد و مردم مکلف شدند در مسائل خود به نواب عام و مراجع تقلید و آگاهان به احکام شرع مراجعه کنند.

مرحوم طبرسی در کتاب احتجاج از امام صادق علیه السلام حدیث مفصلی را نقل می کند که عمر بن حنظله از حضرت سوال نمود، آنگاه حضرت در بخشی از پاسخ چنین فرمود:

«مَن کانَ مِنکم مِمَّن قَدرُوِیَ حَدیثُنا، وَ نَظَرَ فِی حَلالِنا وَ حَرامِنا، وَ عُرِفَ اَحکامُنا، فَلیَرضِیا بِهِ حُکما، فَاِنّی قَد جَعَلتُهُ عَلیکم حاکماً فَاِذا حَکَمَ بِحُکمٍ وَ لَم یَقبِلهُ مِنهُ فَاِنَّما بِحُکمِ اللهِ اِستَخَفَّ وَ عَلَینا رَدَّ وَ الرُّادُ عَلَینا کافِرٌ وَ رادٌ عَلَی اللهِ وَ هُوَ علی حَدٍ مِنَ الشِّرکِ بِاللهِ» (1)

هر کس از میان شما احادیث ما را نقل کند و در حلال و حرام ما صاحب نظر باشد و آشنای به احکام ما باشد به حکم فتوای او رضایت بدهید. زیرا که من

ص: 253

نخواهید شد و این دو یادگار من هیچگاه از هم جدا نمی شوند.

امام صادق علیه السلام فرمود:

اِنَّ اللهَ جَعَلَ وَلایَتُنا اَهلَ البیتِ قُطبَ القُرآنِ، وَ قُطبَ جَمِیعِ الکُتُبِ عَلیها یَستَدیرُ مُحکَمُ القرآنِ وَ بِها نَوَّهَتِ الکُتُبُ وَ یستَبینُ الایمانُ» تفسیر عیاشی ج1 ص5.

خداوند ولایت ما، اهل بیت، را قطب همه ی کتابهای آسمانی قرار داده است که قرآن محکم بر گرد آنمی چرخد و به وسیله ی آن ولایت، کتابهای الهی عظمت می یابد و ایمان روشن و آشکار می شود.

امیرمومنان علی علیه السلام فرمود: «ذلِکَ القُرآنَ فَاستَنطِقُوهُ، وَ لَن یَنطِقَ، وَلکِن اُخبِرُکُم عَنهُ» (1)

این قرآن است، پس آن را به زبان آورید، اما او هرگز خودش سخن نخواهد گفت، بلکه من شما را از آن آگاه می کنم.

حالا تا حدی متوجه شریک القران بودن امام عصر روحی له الفداء می شویم چرا که آن نازنین بیان کننده و مفسر قرآن است آنچه را قرآن شریف تا عصر دولت کریمه اش مجهول مانده توسط او ظاهر و آشکار خواهد گشت. مولایمان علی علیه السلام در خطبه 87 نهج البلاغه وقتی عترت پیامبر صلی الله

ص: 256

السَّلامُ علی اَبائِکَ الطَّیبینَ وَ اَجدادِکَ الطّاهرینَ المَعصومینَ.

سلام بر پدران پاکیزه و اجداد طاهرین و معصومت.

پدران و اجداد امام عصر (عج) نسل قبل نسل همگی پاک و پاکیزه بودند همه از صلبهای پاک به رحمهای پاکیزه منتقل شدند.

«اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرُکُم تطهیراً» (1)

حق این است که خدا می خواهد نا پاکی را از شما اهل بیت ببرد و پاکیزه تان کند.

ابن عباس روایت کرده که «ما نه ماه همه روزه شاهد این جریان بودیم که رسول خدا صلی الله علیه و اله هنگام هر نمازی به در خانه علی بن ابی طالب علیه السلام آمد و گفت: «سلام بر شما اهل بیت و رحمت خدا و برکات او « اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرُکُم تطهیراً»

در زیارت مطلقه حضرت سید الشهدا امام حسین علیه السلام شهادت می دهیم که:

«اَشهَدُ اَنَّکَ کُنتَ نوراً فی الاَصلابِ الشّامِخَةِ وَ الاَرحامِ المُطَهَّرَةِ لَم تُنجِسکَ الجاهِلِیَّةُ بِاَنجاسِها»

شهادت می دهم که تو نوری بودی در صُلبای انسانهای بزرگوار و در ارحام پاکیزه به پلیدی های دوران جاهلیت آلوده نشدی.

ص: 258

44.«اَللّهُمَّ بِحَقِ لَیلَتِنا هذِهِ َ مَولُودِها، وَ حُجَّتِکَ وَ مَوعودِها، اَلَّتی قَرَنتَ اِلی فَضلها فَضلاً فَتَمَّت کَلِمَتُکَ صِدقاً وَ عَدلاً، لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِکَ وَ لِأمُعَقِّبَ لایاتِکَ:

خدایا به حق امشب ما و مولود آن حجت تو و موعود آن که قرین کردی به فضل آن فضلی و تمام شد کلمه ی تو براستی و عدالت مبدلی نیست بر کلماتت و پیگردی نیست برای آیاتت.

جمعه پانزدهم شعبان سال دویست و پنجاه و پنج هجری در شهر سامراء حضرت بقیة الله امام عصر روحی و ارواح العالمین له الفداء چشم به جهان گشود.

حکیمه دختر امام محمد تقی علیه السلام نقل می کند که امام حسن عسکری علیه السلام مرا خواست و فرمود: عمه امشب نیمه شعبان است نزد ما افطار کن که خداوند در این شب فرخنده شخصی را متولد می سازد که او حجت در روی زمین می باشد.

عرض کردم: مادر این فرزند مبارک کیست؟ فرمود: نرجس. گفتم: فدایت شوم اثری از حاملگی در این بانوی گرامی ندیدم!

فرمود: برای همین می گویم نزد ما باش. وارد خانه شدم سلام کردم بانوی عالی مقام نرجس خاتون آمد و کفش پای من را بیرون آورد و گفت: ای بانوی من شب بخیر! گفتمک بانوی من و خاندان ما تویی! گفت:

ص: 260

نه من کجا و این مقام بزرگ گفتم: دختر جان امشب خداوند پسری به تو عنایت می فرماید، که سرور دو جهان خواهد بود تا این کلام را از من شنید با کمال حجب و حیا نشست. پس از اقامه نماز افطار کردم و خوابیدم، سحرگاه برای انجام نماز شب برخااستم. بعد از نماز دیدم نرجس وابیده و از وضع حمل او خبری نیست. پس از تعقیب نماز دوباره خوابیدم که بعد از چند لحظه ای با اضراب بیدار شدم دیدم نرجس نیز بیدار است ولی هیچگونه علامتی در وی مشهود نیست.

نزدیک بود که در وعده ی امام علیه السلام تردید کنم که ناگهان امام علیه السلام در مکانی که تشریف داشتند با صدای بلند مرا صدا زده فرمودند:

«لا تَعجَلی یا عَمَّةَ فَاِنَّ الاَمرَ قَد قَرُبَ» عمه! تعجیل مکن که وقت نزدیک است.

همین که صدای مبارک امام حسن عسکری علیه السلام را شنیدم مشغول خواندن سوره ی (الم سجده و یس) شدم. در این موقع نرجس با حال اضطراب از خواب برخاست. من به وی نزدیک شدم و نام خدا را بر زبان جاری کردم و پرسیدم: آیا خود چیزی احساس می کنی؟ گفت: آری. گفتم: ناراحت مباش و دل قوی دار، این همان مژده است که به تو دادم.

ص: 261

اندکی بعد صاحب الامر سلام الله علیه متولد شد آن ماه پاره را دیدم که مواضع هفتگانه سجده را روی زمین گذاشته و ذکر حق می گوید: او را در آغوش گرفتم در حالی که برخلاف نوزادان دیگر از آلایش ولادت پاک و پاکیزه بود.

در این هنگام امام عسکری علیه السلام صدا زد: عمه جان!فرزندم را نزد من بیاور، او را نزد پدر بزرگوارش بردم، او را به سینه چسبانید و زبان در دهانش گذارد و دست بر چشم و گوش او کشید و فرمود: «تَکَلَّم یا بُنَیَّ» فرزندم حرف بزن. آن مولود مسعود گفت: «اَشهَدُ اَن لا اِلهَ اِلّا الله وَحدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ اَشهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رَسولُ اللهِ ثُمَّ صَلیّ عَلی اَمیرالمُومِنینَ عَلیهِ السَّلامُ وَ علیَ الاَئِمَةِ اِلی اَن وَقَفَ عَلی اَبیهِ ثُمَّ اَحجَمَ»

شهادت می دهم به وحدانیت پروردگار و رسالت حضرت محمد صلی الله علیه و اله سپس بر امیرالمومنین و ائمه طاهرین علیهم السلام درود فرستاد و چون به نام پدرش رسید دیدگان گشود و سلام کرده.

امام علیه السلام فرمود: عمه جان: او را نزد مادرش ببر تا به او نیز سلام کند و باز نزد من برگردان. او را نزد مادرش بردم سلام کرد. مادر نیز جواب سلامش

ص: 262

را داد سپس او را پیش امام حسن عسکری علیه السلام برگرداندم» (1)

مرحوم میرجهانی صاحب کتاب مواهب الدهور فی علائم الظهور چنین سروده است:

*** ** ***

در دل کشدم آتش هجر تو زبانه *** آخر کشدم از غمت این آه شبانه

خونم چکد از دیده ز دوری تو تا کی *** تا چند روم در طلبت خانه به خانه

هر سو نگرم مهر دل آرای تو جویم *** هر جا گذرم می طلبم از تو نشانه

دل بر سر آن شد که به پای تو دهد جان *** گر دست دهد وصل تو ای درّ یگانه

آیا رسد آن طالع فیروز که روزی *** روزی شودم دولت دیدار تو یا نه

سخت است به هر جمع پریشان تو بیند *** یاران همه مشغول و تو غایب ز میانه

برخیز بساط ستم و جور تو برچین *** برهان همه یاران خود از جور زمانه

حیران به امید است که دیدار تو بیند *** روزی که زنی تکیه بر اورنگ شهانه

*** ** ***

ص: 263

تلاش کنیم که اگر جزء 313 نفر نیستیم جزء آن ده هزار نفری باشیم که در روایت آمده است:

«روی المفضّل بن عُمر قالَ: سَمِعتُ اَبا عبدالله علیه السلام یقول: اذا أذِنَ عزَّ وَجَلَّ للقائمِ فی الخروجِ، صَعَدَ المنبر، و دَعا الناسَ اِل نَفسهِ و ناشَدَهُمُ باللهِ صل الله علیه و آله و یَعمَلُ فیهم بِعَمَلهِ، فَیَبعَثَ اللهُ جَلَّ جلالهُ جبرئیلَ علیه السلام حتی یاتیهِ فَلیَنزلُ علی الحطیمِ ثُمَّ یقولَ اِلی اَیُّ شی ء تَدعو؟ فَیخبِرهُ القائِمُ علیه السَّلامُ فیقولُ جبرئیلُ علیه السَّلامُ اَنا اَوَّل مَن یُبایعُکَ اَبسِط یدَکَ، فَیَمسَحُ علی یدِهِ و قدوافاهُ ثلاثِمائة وَ بَضعَةِ عَشَرَ رجلاً فیُبایعُهُ وَ یقیمُ بِمَکَّةِ حتّی یُتِمَّ اَصحابُهُ عَشرَةَ اَلافِ اَنفُسٍ ثُمَّ یسیرُ مِنها المَدینَةِ» (1)

مفضل بن عمر روایت می کند که امام صادق علیه السلام شنیدم که فرمود: هنگامی که خداوند اجازه قیام به حضرت قائم (عج) می دهد به منبر می رود و مردم را به خود دعوت می کند و مردم را به خدای سوگند می دهد درباره ی حق خودش و در بین آنان روش جدش رسول الله صلی الله علیه و اله را به اجرا در می آورد و همان طور که پیامبر عمل کرد عمل می کند.

خداوند جل جلاله جبرئیل را مبعوث می کند تا اینکه به سراغ امام عصر علیه السلام در نقطه حطیم کعبه

ص: 266

آید. به امام علیه السلام می گوید به چه چیز مردم را دعوت می کنی؟ حضرت قائم (عج) برای جبرئیل علیه السلام بازگو می کند. جبرئیل علیه السلام می گوید من اول کسی هستم که با تو بیعت می کنم دستت را باز کن جبرئیل دستان امام را لمس می کند و سپس 313 نفر با آن حضرت بیعت می کنند.

امام زمان علیه السلام در مکه می ماند تا تعداد یارانش ب ده هزار نفر می رسند آنگاه به سوی مدینه حرکت می کند.

برای رسیدن به جایگاهی که حداقل جزء ده هزار نفری باشیم که در مکه به امام علیه السلام ملحق می شوند تهذیب نفس، تصفیه اخلاف و تبعیت از احکام شرعی الزامی است؛ اول وظیفه داریم نسبت به مولایمان معرفت پیدا کنیم و بعد رهرو و مبلغ آقا باشیم.

در همین راستا از اصلاح خویش و خانواده غافل نباشیم که به طور قطع و یقین آن ده هزار نفر افراد پاک و دور از گناه هستند که لیاقت اعوان و انصار شدن آن گرامی را پیدا می کنند.

مولایمان امیرالمومنان در نامه 45 نهج البلاغه نشانه های یاران دین خدا و حزب الله را اینچنین بیان می فرماید:

«طوبی لِنَفسٍ أدَّت اِلی رَبَّها فَرضَها... فِی مَعشَرٍ اَسهَرَ عُیونَهُم خَوفُ مَعادِهِم، و تَجافَت عَن مَضاجِعِهِم جنوبُهُم،

ص: 267

وَ هَمهَمَت بِذِکرِ رَبِّهِم شِفاهُهُم، وَ تَقَشَّعَت بِطولِ اِستِغفارِهِم ذُنوبُهُم، اولئِکَ حِزبُ اللهِ هُمُ المُفلِحونَ».

خوشا اسنی که وظیفه خود را به پروردگارش ادا کرد... آنان که خوف روز قیامت، شب هنگام چشمانشان را بیدار نگه داته و پهلوهایشان را از بستر نرم دور ساخته و لبهایشان به ذکر داوند می جنبد و از بسیاری استغفار گناهانشان زدوده شده است. آنان حزب و گروه خداوندند و بدانید که حزب خدا پیروز است.

حقیر عرض می کنم امام زمان علیه السلام نمونه هایی از آن یاران در زمان معاصر ما داشته و دارد تا معیار یار حضرت شدن را ب دست آوریم.در اوایل ماجرای کشف حجاب در دوره ی رضا خان ملعون در رابطه ی با نحوه ی مبارزه با آن هر یک از علما نظر خاصی داشتند. مرحوم آیت الله گلپایگانی رحمة الله علیه می گفت: من بسیار ناراحت بودم از اینکه نمی داستم وظیفه ما چیست، راهی ندیدم جز اینک به حضرت ولی عصر ارواحنا فداه توسل پیدا کنم و از آن حضرت استمداد بطلبم. عرض کردم: یابن الحسن وظیفه مرا معین فرمایید.

شب در عالم رویا تابلوی بسیار بزرگی را دیدم که با خطی درشت و خوانا بر آن نوشته شده بود «فَاِذا ظَهَرَ

ص: 268

عَلَیکُمُ الفِتَن فَعَلَیکم بِشیخ عَبدُالکریم» هر وقت فتنه ها ظاهر شد، بر شما باد مراجعه به شیخ عبدالکریم.

از خواب بیدار شدم و خدمت مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری رسیده، خوابم را گفتم. ایشان فرمود: «باید کمر همت را بست تا از هر راه ممکن اقدام نماییم» (1)

*** ** ***

گرچه مورم تو سلیمانی نما *** بحر جودی وصف رحمانی نما

بین خرابم در خرابات غمت *** لطف کن شاها به من از مرحمت

ذره ام گر تابشی سویم کنی *** آفتاب آسمان رویم کنی

بر رهت آشفته حالم می نگر *** بر درت سوز مقالم می نگر

*** ** ***

عباد مداینی می گوید به امام صادق علیه السلام عرض کردم: فدایت شوم، آیا این طور نیست که برای خویش دعا نمودید؟

فرمود: برای نور آل محمد صلی الله علیه و اله غایب و انتقام گیرنده از دشمنان آل محمد بر امر خدا، دعا کردم.

گفتم فدایت شوم، کی خروج می کند؟

ص: 269

بشارت او را داده است و به امتش وعده داده که آن حضرت در آخر الزمان ظهور می کند.

چنان که محمد بن رهبان دبیلی این مطلب را این گونه روایت کرده است: ابوعلی محمد بن س بن محمد بن جمهور و او از احمد بن حسین سکری و او از عیاد بن محمد بن مداینی نقل کرد که او به ما گفت: در مدینه بر امام صادق علیه السلام وارد شدم هنگامی که از نماز ظهر فارغ شده بود، او دستها را به سوی آسمان بلند کرده بود و دعای مذکور را می خواند.

در اکثر دعاهایی که مربوط به آن نازنین می شود این جمله عجل فرجه و یا مشابه آن به چشم می خورد که حکایت از اهمیت مطلب دارد و تکلیف را برای ما مشخص می کند که هر صبح و شام در ابتدا و شروع هر نماز و بین و پایان آن فرج آقا را از خدا بخوایهم که فرج او فرج خود ما نیز هست.

*** ** ***

فکر بلبل همه آنست که گل شد یارش *** گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند *** خواجه آنست که باشد غم خدمتکارش

بلبل از فیض گل آموخت سخن ورنه نبود *** این همه قول و غزل تعبیه در منقارش

ص: 271

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست *** هر کجاهست خدایا به سلامت دارش

صحبت عافیتت گرچه خوش افتاد ای دل *** جانب عشق عزیزست فرومگذارش

دل حافظ که به دیدار تو خوگر شده بود *** ناز پرورده وصالست مجو آزارش

*** ** ***

اَللّهُمَ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفرَجَ وَ العافِیةَ وَ النَّصرَ وَاجعَلنا مِن اَعوانهِ وَ اَنصارِهِ وَ المُستَشهَدینَ بَینَ یَدَیهِ «آمینَ رَبَّ العالَمینَ».

** ** *** ** **

ص: 272

فهرست کتابهای انتشار یافته توسط موسسه تحقیقاتی انتشاراتی فیض کاشانی

عنوان- مولف- بها/تومان

قرآن ترجمه ذیل(اندیکس) عثمان طه- مهدی الهی قمشه ای -5000

قرآن ترجمه ذیل بدون اندیکس عثمان طه - مهدی الهی قمشه ای -4000

قرآن ترجمه ذیل اندیکس قابدار عثمان طه -مهدی الهی قمشه ای -6000

قرآن کریم بدون ترجمه -خط عثمان طه-وزیری -4000

قرآن کریم بدون ترجمه - خط عثمان طه-رحلی-6000

قرآن کریم ترجمه ذیل(بدون اندیکس)- خط عثمان طه-رحلی -6000

قرآن کریم ترجمه بدون اندیکس - خط عثمان طه-رحلی -6500

قرآن کریم ترجمه ذیل با اندیکس قابدار - مهدی الهی قمشه ای-رحلی -10000

قرآن کریم با ترجمه مقابل- سید کاظم ارفع-وزیری- 5500

قرآن کریم با ترجمه مقابل - مهدی الهی قمشه ای-جیبی -3500

قرآن کریم با ترجمه مقابل - مهدی الهی قمشه ای-5500

قرآن کریم با ترجمه ذیل - مهدی الهی قمشه ای-یک شانزدهم -2000

قرآن قاب دار ترجمه ذیل - مهدی الهی قمشه ای-کیفی -2500

قرآن قاب دار ترجمه ذیل(خط شریف) -مهدی الهی قمشه ای-6500

قرآن قب دار ترجمه ذیل(اندیکس) - مهدی الهی قمشه ای -5000

قرآن ساده شریف - مهدی الهی قمشه ای-4500

نهج البلاغه - سید کاظم ارفع-وزیری -7000

نهج البلاغه - سید کاظم ارفع-جیبی -4500

نهج البلاغه فارسی(شومیز) -سید کاظم ارفع -3000

ص: 273

آموزش قرآن سهل -کاظم سعید پور -120

راز حافظ -مهدی محسنی -700

بوف بیمار -علی جلال لو -1800

از بلوغ تا یائسگی - مریم گوهری-1300

رسالت بی کران- ریاحی فرد -1200

کشکول ریاحین- ریاحی فرد- 1500

به یاد روز واپسین- شمس الدین متجی کجوری-1500

200 پرسش و 200 پاسخ - سید کاظم ارفع-1250

کوثر خون-امیر خاکسار-700

صد صلوات-مهندس انتظاری-1500

افسانه پریان -فاطمه فیروز بخت-800

صحیفه شادی-احمد سمیع-1400

یکصد روش برای تدریس انشاء و نگارش - یعقوب محمودی-امیر نظری -2000

کتاب کار انشاء و نگارش -یعقوب محمودی-امیر نظری-1500

نی ناله عشاق-احمد سمیع -1400

بر آستان اشک-حاج یوسف طالبی -2500

شناخت اباصالح در آموزه های دعا و زیارت-سید کاظم ارفع -2000

نشانی: خیابان انقلاب، پیچ شمیران، خیابان صفی علیشاه

بعد از چهار راه هدایت- پلاک 162 و 164

تلفن: 77523009-77528793 تلفکس: 77535612 همراه: 1253828-0912

WWW.INFO@FKASHANI-PUBS.COM

E.mail: WWW.INFO@FKASHANI-PUBS.COM

ص: 274