زيارات ذبيح آل محمد العاشورائيه

مشخصات کتاب

زیارات ذبيح آل محمد العاشورائيه

وترجمه فارسی

آیه الله الشیخ حیدر التربتی الکربلایی

سرشناسه : تربتي كربلايي، حيدر، 1338

عنوان و نام پديدآور :زيارات ذبيح آل محمد صلوات الله عليهم و سلم العاشورائيه ،وترجمه فارسی/ حيدرالتربتي الكربلائي؛ مترجم محدّثه تربتی

مشخصات نشر : قم :حبیب ،1388.

مشخصات ظاهري : 488ص.

شابك : 978-964-6119-46-8

وضعيت فهرست نويسي :فیپا

يادداشت :فارسی - عربي.

يادداشت : كتابنامه: ص 357

يادداشت :واژه نامه

موضوع : حسين بن علي (علیه السلام)، امام سوم، 4 - 61ق - - آرامگاه - -زيارت

موضوع : حسين بن علي (علیه السلام)، امام سوم، 4 - 61ق - - زيارت نامه ها

موضوع : حسين بن علي (علیه السلام)، امام سوم،4 - 61ق - - آرامگاه - -زيارت - - احادیث

موضوع : زيارت - -آداب ورسوم

شناسه افزوده :تربتی ،محدّثه ، مترجم

رده بندي كنگره : BP263/2/ت4ز9041 1388

رده بندي ديويي : 297/7645

شماره كتابشناسي ملي : 3063471

خیراندیش دیجیتالی : انجمن مددکاری امام زمان (عج) اصفهان

ص: 1

1- بحارالأنوار:24/41 ب28 ح1 عن تفسير العيّاشي:1/384ح137- قَالَ الْإمَامُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُعلیه السلام فِي قَوْلِهِ تَعَالَى:مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أمْثالِها الْحَسَنَةُ الَّتِي عَنَى اللَّهُ وَلَايَتُنَا أهْلَ الْبَيْتِ وَ السَّيِّئَةُ عَدَاوَتُنَا أهْلَ الْبَيْتِ.

2- البحار:23/232 و ص251 ح26 عن مناقب آل أبي طالب لابن شهرآشوب:4/3 قال: وَ صَحَّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيّ علیه السلام أنَّهُ خَطَبَ النَّاسَ فَقَالَ فِي خُطْبَتِهِ: «أنَا مِنْ أهْلِ الْبَيْتِ الَّذِينَ افْتَرَضَ اللَّهُ مَوَدَّتَهُمْ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ فَقَالَ: قُلْ لا أسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أجْراً إلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيها حُسْناً وَ اقْتِرَافُ الْحَسَنَةِ مَوَدَّتُنَا أهْلَ الْبَيْت.

3- (42) الشوري: 24.

4- البحار:36/204 ب40 ح8 عن عيون أخبار الرضا علیه السلام و كمال الدين- قَالَ الْإمَامُ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام:دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ عِنْدَهُ اُبَيُّ بْنُ كَعْبٍ فَقَالَ لِي رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وآله وسلم: مَرْحَباً بِكَ يَا أبَا عَبْدِ اللهِ!يَا زَيْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأرَضِينَ. فَقَالَ لَهُ أُبَيٌّ: وَ كَيْفَ يَكُونُ يَا رَسُولَ اللَّهِ زَيْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأرْضِ أحَدٌ غَيْرُكَ؟ فَقَالَ: يَا أُبَيُّ! وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً؛ إنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ فِي السَّمَاءِ أكْبَرُ مِنْهُ فِي الْأَرْضِ... .

1- البحار:43/262 ح6 عن أمالي الصدوق- ...عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ الْيَمَانِ قَالَ: رَأيْتُ النَّبِيَّ صلی الله علیه وآله وسلم آخِذاً بِيَدِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام وَ هُوَ يَقُولُ:.

2- في محاسن البرقي:1/92 ح47 و الكافي الشّريف:1/183 ح8 و ص374 ح2 و الغيبة للنعماني:127 ح2 والوسائل:1/118 ب29 ح297- عن محمّد بن مسلم قال: سمعت أباجعفرالباقرعلیه السلام يقول: كُلُّ مَنْ دَانَ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ بِعِبَادَةٍ يُجْهِدُ فِيهَا نَفْسَهُ وَ لَا إمَامَ لَهُ مِنَ اللَّهِ فَسَعْيُهُ غَيْرُ مَقْبُولٍ وَ هُوَ ضَالٌّ مُتَحَيِّرٌ وَ اللَّهُ شَانِئٌ لِأعْمَالِهِ، إلَى أنْ قَالَ: وَ إنْ مَاتَ عَلَى هَذِهِ الْحَالِ مَاتَ مِيتَةَ كُفْرٍ وَ نِفَاقٍ، وَ اعْلَمْ يَا مُحَمَّدُ! إنَّ أئِمَّةَ الْجَوْرِ وَ أتْبَاعَهُمْ لَمَعْزُولُونَ عَنْ دِينِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا وَ أضَلُّوا فَأعْمَالُهُمُ الَّتِي يَعْمَلُونَهَا كَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عاصِفٍ لا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلى شَيْ ءٍ ذلِكَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعِيدُ.

3- في نهج البلاغة:47 الخطبة2 قال أميرالمؤمنين علیه السلام:...لَا يُقَاسُ بِآلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى الله عَلَيْهِمْ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ أحَدٌ وَ لَا يُسَوَّى بِهِمْ مَنْ جَرَتْ نِعْمَتُهُمْ عَلَيْهِ أبَداً هُمْ أسَاسُ الدِّينِ وَ عِمَادُ الْيَقِينِ... .و في الكافي الشّريف:4/575 باب زيارة قبر أبي عبدالله الحسين علیه السلام عن الإمام الصادق علیه السلام: ... وَ بِكُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ اللَّهُ وَ بِكُمْ يَمْحُو مَا يَشَاءُ وَ بِكُمْ يُثْبِتُ وَ بِكُمْ يَفُكُّ الذُّلَّ مِنْ رِقَابِنَا وَ بِكُمْ يُدْرِكُ اللَّهُ تِرَةَ كُلِّ مُؤْمِنٍ يُطْلَبُ بِهَا وَ بِكُمْ تُنْبِتُ الْأرْضُ أشْجَارَهَا وَ بِكُمْ تُخْرِجُ الْأشْجَارُ أثْمَارَهَا وَ بِكُمْ تُنْزِلُ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ رِزْقَهَا وَ... . و في الفقيه:2/615 زيارة جامعة لجميع الأئمة علیه السلام عن الإمام علي بن محمّد الهادي علیه السلام:... بِكُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ وَ بِكُمْ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَ بِكُمْ يُمْسِكُ السَّمَاءَ أنْ تَقَعَ عَلَى الْأرْضِ إلَّا بِإذْنِهِ وَ بِكُمْ يُنَفِّسُ الْهَمَّ وَ يَكْشِفُ الضُّر... . و في البحار:23/313ب18 عن تفسير فرات بن ابراهيم الكوفي: 283ح 384: قال عليّ بن الحسين علیه السلام: ... وَ مَنْ لَمْ يَكُنْ مَعَنَا فَلَيْسَ مِنَ الْإسْلَامِ فِى شَىْ ءٍ، بِنَا فَتَحَ اللَّهُ الدِّينَ وَ بِنَا يَخْتِمُهُ، وَ بِنَا أطْعَمَكُمُ اللَّهُ عُشْبَ الْأرْضِ، وَ بِنَا أنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ قَطْرَ السَّمَاءِ، وَ بِنَا آمَنَكُمُ اللَّهُ مِنَ الْغَرَقِ فِي بَحْرِكُمْ وَ مِنَ الْخَسْفِ فِي بَرِّكُمْ، وَ بِنَا نَفَعَكُمُ اللَّهُ فِي حَيَاتِكُمْ وَفِي قُبُورِكُمْ وَ فِي مَحْشَرِكُمْ وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ وَ عِنْدَ الْمِيزَانِ وَ عِنْدَ دُخُولِكُمُ الْجِنَانَ... . و في البحار:26/259 ب5 ح37- عن أبي عبد الله علیه السلام قال: نَحْنُ جَنْبُ اللَّهِ وَ ... وَ بِنَا فَتَحَ اللَّهُ وَ بِنَا خَتَمَ اللَّهُ وَ نَحْنُ الْأوَّلُونَ وَ نَحْنُ الْآخِرُونَ وَ نَحْنُ أخْيَارُ الدَّهْرِ وَ نَوَامِيسُ الْعَصْرِ، وَ نَحْنُ سَادَةُ الْعِبَادِ وَ سَاسَةُ الْبِلَادِ، وَ نَحْنُ النَّهْجُ الْقَوِيمُ وَ الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِيمُ، وَ نَحْنُ عِلَّةُ الْوُجُودِ وَ حُجَّةُ الْمَعْبُودِ، لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَمَلَ عَامِلٍ جَهِلَ حَقَّنَا، وَ نَحْنُ قَنَادِيلُ النُّبُوَّةِ وَ مَصَابِيحُ الرِّسَالَةِ، وَ نَحْنُ نُورُ الْأنْوَارِوَ كَلِمَةُ الْجَبَّارِ، وَ نَحْنُ رَايَةُ الْحَقِّ الَّتِي مَنْ تَبِعَهَا نَجَا وَ مَنْ تَأخَّرَ عَنْهَا هَوَى؛ وَ نَحْنُ أئِمَّةُ الدِّينِ وَ قَائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ، وَ نَحْنُ مَعْدِنُ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعُ الرِّسَالَةِ وَ إلَيْنَا تَخْتَلِفُ الْمَلَائِكَةُ، وَ نَحْنُ سِرَاجٌ لِمَنِ اسْتَضَاءَ وَالسَّبِيلُ لِمَنِ اهْتَدَى، وَ نَحْنُ الْقَادَةُ إلَى الْجَنَّةِ، وَ نَحْنُ الْجُسُورُ وَ الْقَنَاطِرُ وَ نَحْنُ السَّنَامُ الْأعْظَمُ وَ بِنَا يَنْزِلُ الْغَيْثُ وَ بِنَا يَنْزِلُ الرَّحْمَةُ وَ بِنَا يُدْفَعُ الْعَذَابُ وَ النَّقِمَةُ، فَمَنْ سَمِعَ هَذَا الْهُدَى فَلْيَتَفَقَّدْ فِي قَلْبِهِ حُبَّنَا، فَإنْ وَجَدَ فِيهِ الْبُغْضَ لَنَا وَ الْإنْكَارَ لِفَضْلِنَا فَقَدْ ضَلَّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ، لِأنَّا حُجَّةُ الْمَعْبُودِ وَ تَرْجُمَانُ وَحْيِهِ وَ عَيْبَةُ عِلْمِهِ وَمِيزَانُ قِسْطِهِ وَ نَحْنُ فُرُوعُ الزَّيْتُونَةِ و... . و في البحار:32/9 ب1 ح3- عن إرشاد المفيدقدس سره قال: روت الخاصّة و العامّة عن أميرالمؤمنين صلوات الهي عليه و ذكر ذلك أبو عبيدة معمر بن المثنّى و غيره ممّن لايتّهمه خصوم الشّيعة في روايته: أنّ أميرالمؤمنين علیه السلام قال في أوّل خطبةٍ خطبها بعد بيعة النّاس له على الأمر و ذلك بعد قتل عثمان بن عفّان:... وَ بِنَا فَتَحَ اللَّهُ لَا بِكُمْ وَ بِنَا يَخْتِمُ لَا بِكُمْ... .

1- البحار:45/46 ب37، لهوف:115 المسلك الثّاني.

و مبايعة الحسين علیه السلام و محاربة أعدائه عبرالتّاريخ و إعلان البرائة من أعداء آل محمّد علیه السلام و محاكمة الظّالمين و إعلان النّصرة و التّهيّؤ و الإعداد لنصرة طالب ثأرالحسين علیه السلام، الإمام المنتظرعجل الله فرجه الشریف.

و من الزّيارات الخاصّة به علیه السلام؛ زيارته في يوم عاشوراء يوم مقتله علیه السلام؛ و هو اليوم العظيم الّذي لا مثيل له في التّاريخ، و وجدت خمسة منها منصوصة عن أهل بيت العصمة و الطّهارة، الإمام الباقر و الإمام الصّادق علیه السلام و الإمام المنتظرعجل الله فرجه الشریف.

و كتابنا هذا يشمل: سبعة أبواب في فضيلة زيارته علیه السلام، و زياراته الخمسة في يوم عاشوراء و زيارة أخيه أبي الفضل العبّاس علیه السلام و وداعه و وداع الإمام علیه السلام و الشّهداء عن مصادرها الأوليّة، مع ذكر إختلافات الألفاظ برواياتها عن نسخها العديدة. و أروي الجميع بأسانيدي، و منها عن سيّدي الأستاذ العلّامة الجليل و المدافع عن ولاية أهل البيت علیه السلام، آية الله السيّد محمّد عليّ بن السيّد مرتضى الموسوي الموحّد الأبطحي الإصفهاني قدس سرهما، و قد استفدت من سماحته كثيراً في شتّى العلوم الإسلاميّة، عن مشايخه منهم سيّد الطّائفة و زعيم الشيعة في عصره، آية الله السيّد حسين الطباطبائي البروجردي و آية الله السيّد عبد الهادي الشيرازي و الشّيخ آقا بزرك الطّهراني صاحب الذّريعة و ساير مشايخه من تلامذة الآيات: النّائيني و العراقي و الإصفهاني و الحائري و ساير مشايخه قدس سر هم، بطرقهم إلى الحاجي ميرزا حسين النّوري (صاحب مستدرك الوسائل) بطرقه المسطورة في خاتمة كتابه، و عن سيّدي الأستاذ آية الله الأبطحي عن آية الله المرعشی قدس سرهم بطرقه عن كتب حديث الإماميّة عن أهل بيت العصمة و الطّهارة علیه السلام.

و هناك أحاديث كثيرة حول التّربة المقدّسة لحرم الإمام علیه السلام المطهّر و الإستشفاء به و أحاديث في فضيلة زيارته في الأيّام الخاصّة و منها ليلة الجمعة و يومها و عرفة و

العيدين و منتصف شعبان و... من الأوقات الخاصّة لزيارته علیه السلام، فمن أراد الإطّلاع فليراجع موسوعة بحارالأنوار:98 و وسائل الشّيعة:14 و مستدرك الوسائل:10 و جامع أحاديث الشّيعة الطبع الأوّل:12 و الطبع الثّاني:15.

ص: 10

1- (26) الشعراء: 87-90 يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ علیه السلام إلأ مَنْ أتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَليمٍ علیه السلام.

1- (42) سوره شورى: آيه 24.

1- حضرت امام حسين بن علي علیه السلام فرمودند: بر پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم وارد شدم در حالي كه اُبَي بن كَعب نزد ايشان بود، پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم به من فرمودند: بفرماييد، خوش آمدي اي كسي كه سرور عبادت كنندگان هستي، اي زينت آسمانها و زمين! در اين حال اُبَي به ايشان عرضه داشت: چگونه ممكن است زينت آسمانها و زمين كسي جز شما باشد، اي پيامبر خدا؟ پيامبر فرمودند: اي اُبَي! سوگند به كسي كه مرا به حق به پيامبري برانگيخت! به درستي كه حسين بن علي در آسمان بسيار بزرگتر است از آنچه در زمين است... .

2- حُذيفة بن اليمان گويد: پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم را ديدم در حالي كه دست حسين بن علي علیهما السلام را گرفته بود و چنين مى فرمود:.

3- اين حديث از نظر لفظ و معنا در كتابهاي خاصّه، شيعيان اهل بيت علیهم السلام و عامّه متواتر است. محمّد بن مسلم گويد: شنيدم امام باقر علیه السلام مى فرمود: هركس خداوند عزيز و با جلالت را به عبادتي كه بدن خود را براي آن عبادت به سختي بياندازد، عبادت كند در حالي كه پيشوايي از جانب خداوند نداشته باشد، تلاش او مورد قبول خداوند نيست و در گمراهي و سردرگمي به سر مى برد و خدا اعمال او را نابود مى كند. تا آنجا كه فرمودند: و اگر در اين حال (بدون پيشوايي از جانب خداوند) بميرد، كافر و منافق مرده است. و بدان اي محمّد! همانا سردمداران ستم و آنانكه ايشان را پيروي مى كنند از دين خداوند خارج هستند، گمراه گرديده اند و گمراه مى كنند، كارهايي كه انجام مى دهند همچون خاكسترى است در برابر تندباد در يك روز طوفانى! آنها توانايى ندارند كمترين چيزى از آنچه را انجام داده اند، به دست آورند و اين همان گمراهى دور است

1- امام اميرالمؤمنين علی علیه السلام فرمودند:... هرگز از امّت اسلام هيچ كس با اهل بيت پيامبر صلّي الله عليهم مقايسه نمي شود و از كساني كه نعمت هاي خداوند به خاطر ايشان و به واسطه ايشان به او رسيده هيچ كس با ايشان برابر نخواهد بود. همانا ايشان هستند اساس و پايه دين و ستون هاي يقين... . از امام صادق علیه السلام چنين آمده است:... و همانا خداوند به سبب و وسيله شما تكوين و تشريع را گشود و پايان مى بخشد و هر چه را كه اراده نمايد به سبب و وسيله شما نابود مى گرداند و به سبب شما زمين ثابت گشته و به واسطه شما ذلّت (جهل و گمراهي) از گردن ما برمي دارد و به واسطه شما خداوند خون خواهى خون هر مؤمنى را مى كند كه استحقاق خون خواهى را داشته باشد و همانا زمين به خاطر شما درختان خود را مى روياند و درختان به خاطر شما به بار مى نشينند و به سبب شما آسمان قطرات باران و روزي را فرو مى فرستد و.... امام علي بن محمّد الهادي علیه السلام ضمن زيارت جامعه كبيره مى فرمايند:... (اي امامان بزرگوار!) خدا به سبب شما كارها را آغاز و به خاطر شما خلقت و تشريع را پايان مي دهد و همانا به سبب شما باران مى بارد و آسمان از اينكه بر روي زمين سقوط نمايد نگه داشته مى شود به فرمان خداوند و همانا خداوند به سبب شما گرفتاري و مشكلات را برطرف مى نمايد و... . امام علي بن الحسين سجّاد علیه السلام فرمودند:... و هركس كه با ما [اهل بيت] نباشد [در راه و پيرو ما نباشد] از اسلام نصيب و بهره اي ندارد. همانا خداوند به سبب ما دين را گشوده و به سبب ما به اتمام مى رساند و به سبب ما به شما از گياهان زمين روزي مى دهد و همانا خداوند به سبب ما قطرات آب را از آسمان براي شما فرومي فرستد و خداوند به خاطر ما [و انتساب شما به ما] شما را از غرق شدن در دريايتان و فرورفتن در بيابانتان حفظ مى نمايد و خداوند در زندگاني دنيا و در ميان قبر و در روز محشر و هنگام عبور از پل صراط و هنگام ارزش گزاري اعمال و هنگام وارد شدن شما در بهشت، به سبب ما، شما را نفع مى رساند... . امام صادق علیه السلام فرمودند: همانا ما جنب الله هستيم و... و خدا به سبب و وسيله ما آغاز نموده و پايان مى بخشد و همانا ما اولّين مخلوقات [برترين از تمامي جهات] و آخرين هستيم و ما نيكوترين افراد در روزگاران هستيم و ما نواميس زمان هستيم و همانا ما هستيم سرور تمامي بندگان و زمامدار جهان و همانا ما هستيم مكتبِ محكم و صراط مستقيم و همانا ما هستيم سبب ايجاد مخلوقات و حجّت و دليل خدا. خدا از هيچ عبادت كننده اي عبادتش را نخواهد پذيرفت در صورتي كه از حقوق ما آگاهي نداشته باشد و بدان معترف نباشد. و به درستي كه ما هستيم چراغدان نبوّت و چراغهاي رسالت و ما هستيم نور روشنايي ها [سبب روشني آنچه نور مى بخشد] و كلمه خداوند جبّار و ما هستيم پرچم برافراشته حقيقت كه هر كس از آن پيروي بنمايد نجات يابد و آنكه از آن به عقب بيافتد گمراه شود و ما هستيم امامان برحق از جانب خداوند بر دين اسلام و رهبر پيشاني سفيدان از وضو و ما هستيم معدن نبوّت و محلّ قرار گرفتن رسالت پروردگار. و فرشتگان نزد ما آمد و شد مى كنند و ما هستيم چراغ براي آنكه به دنبال نور مى گردد و راه براي آنكه به دنبال راه هدايت است و ما هستيم رهبراني كه به سويِ بهشت راهنمايي مى كنند و ما هستيم پل بر روى گذرگاه ها [راه رسيدن به رضاي خداوند] و كوه هاي بزرگ و همانا خداوند به سبب ما باران را فرو مى فرستد و رحمت خويش را جاري مى سازد و به سبب ما عذاب و سختي را دور مى گرداند. پس هركس اين هدايت را (ولايت ما اهل بيت) بشنود بايد در قلب خود به دنبال محبّت ما بگردد و اگر در قلبش بغض نسبت به ما اهل بيت را يافت و چنين مى بيند كه نمي تواند فضيلت و برتري هاي ما را بپذيرد و آنها را انكار مى نمايد به تحقيق از راه راست گمراه گرديده، چرا كه ما نشانه هاي پروردگار و مترجمان (تبيين كنندگان) وحي و خزانه علم الهي هستيم و ما هستيم ميزان و معيار در ترازوي عدل و قسط خداوند و ما شاخه هاى درخت زيتون هستيم... . شيخ مفيد قدس سرهمامى فرمايد: شيعيان و عامّه (سنّي ها) از اميرالمؤمنين صلوات الله عليه روايت نموده اند و ابوعبيده معمر بن مثنّي و غير او، از كساني كه دشمنان شيعه به آنان در زمينه نقل روايت تهمت نزده اند، در روايتي ذكر كرده اند كه اميرالمؤمنين علیه السلام در اوّلين خطبه اي كه پس از بيعت نمودن مردم با ايشان براي خلافت، ايراد نمودند - پس از قتل عثمان بن عفّان - چنين فرمودند:... و خداوند به سبب و وسيله ما كارها را آغاز مى نمايد و نه شما و به سبب و وسيله ما به كارها پايان مى بخشد و نه شما...

مخصوص به آن حضرت در روز عاشورا و زيارت برادر ايشان حضرت اباالفضل العباس علیه السلام و زيارت وداع ايشان و نيز زيارت وداع حضرت سيّدالشّهداء علیه السلام و شهداءعلیه السلام از مصدرهاي اوليّه، همراه با ذكر اختلاف واژه ها از نسخه هاي متعدّد آن، است.

و همه احاديث ذكر شده را به سندهاي خودم و از جمله آنها از استاد بزرگوارم عالم گرانقدر، مدافع ولايت اهل بيت علیهم السلام آي-ةالله سيّد محمّد علي موحّد ابطحي فرزند آيةالله سيّد مرتضي موسوي موحّد ابطحي اصفهاني قدس سرهما - كه اينجانب از محضر شريف اين عالم بزرگوار و فقيه عاليقدر سالهاي درازي بهره علمي وافر در زمينه تفسير و فقه و حديث و معارف اهل بيت علیهم السلام برده ام - از مشايخ ايشان مانند سيّد طائفه و رهبر شيعيان در عصر خود، آيةالله حاج آقا سيّد حسين طباطبايي بروجردي و آيةالله سيّد عبدالهادي شيرازي و شيخ آقا بزرگ تهراني صاحب كتاب «الذّريعة» و ساير مشايخ ايشان به طرق و اسانيد ايشان به حاجي ميرزا حسين نوري طبرسي صاحب كتاب «مستدرك الوسائل» به طرق ذكر شده ايشان در «خاتمة المستدرك» نقل مي نمايم.

و نيز روايت مي كنم از سيّد استاد آيةالله موحّد ابطحي قدس سره از آيةالله مرعشي نجفي قدس سرهما به طرق ايشان از كتب حديث ائمّه از اهل بيت عصمت و طهارت علیهم السلام.

و جز احاديثي كه در اين كتاب آورده شده است، احاديث بسياري درباره تربت مقدّس حرم مطهّر امام حسين علیه السلام و استشفاء به آن و احاديث در فضيلت زيارت آن حضرت در اوقات مخصوصه همچون شب و روز جمعه و عرفه و عيد فطر و قربان و نيمه شعبان و غير اينها از اوقات مخصوصه زيارت آن حضرت وجود

ص: 18

1- (26) سوره شعراء: آيات88-90 و روزى كه [مردم] برانگيخته مى شوند مرا رسوا نكن آن روزى كه مال و فرزندان سود نبخشند مگر آن كس كه با دلى پاك به سوى خدا بيايد.

1- كامل الزيارات:237 ب79 ح17، البحار:98/173 ب 18 ح30 و ح37 و 39.

1- كامل الزيارات:237 ب79 ح17 باسناده عن الصّادق علیه السلام، البحار:98/230 ب18 ح37 و 39.

قصص الأنبياءللراوندي:44 الفصل3 ح10: ... قال رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم: لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ وَ نَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ، الْتَفَتَ آدَمُ يَمْنَةَ الْعَرْشِ، فَإذَا خَمْسَةُ أشْبَاحٍ، فَقَالَ: يَا رَبِّ! هَلْ خَلَقْتَ قَبْلِي مِنَ الْبَشَرِ أحَداً؟ قَالَ: لَا. قَالَ علیه السلام: فَمَنْ هَؤُلَاءِ الَّذِينَ أرَى أسْمَاءَهُمْ؟ فَقَالَ: هَؤُلَاءِ خَمْسَةٌ مِنْ وُلْدِكَ، لَوْلَاهُمْ مَا خَلَقْتُكَ وَ لَا خَلَقْتُ الْجَنَّةَ وَ لَا النَّارَ، وَ لَا الْعَرْشَ وَ لَا الْكُرْسِيَّ، وَ لَا السَّمَاءَ وَ لَا الْأرْضَ، وَ لَا الْمَلَائِكَةَ وَ لَا الْجِنَّ وَ لَا الْإنْسَ. هَؤُلَاءِ خَمْسَةٌ شَقَقْتُ لَهُمْ إسْماً مِنْ أسْمَائِي، فَأنَا الْمَحْمُودُ وَ هَذَا مُحَمَّدٌ، وَ أنَا الْأعْلَى وَ هَذَا عَلِيٌّ، وَ أنَا الْفَاطِرُ وَ هَذِهِ فَاطِمَةُ، وَ أنَا ذُو الْإحْسَانِ وَ هَذَا الْحَسَنُ، وَ أَنَا الْمُحْسِنُ وَ هَذَا الْحُسَيْن آلَيْتُ عَلَى نَفْسِي أنَّهُ لَا يَأْتِينِي أحَدٌ وَ فِي قَلْبِهِ مِثْقَالُ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ مَحَبَّةِ أحَدِهِمْ؛ إلَّا أدْخَلْتُهُ جَنَّتِي، وَ آلَيْتُ بِعِزَّتِي أنَّهُ لَا يَأْتِينِي أحَدٌ وَ فِي قَلْبِهِ مِثْقَالُ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنَ بُغْضِ أحَدِهِمْ إلَّا أدْخَلْتُهُ نَارِي. يَا آدَمُ! هَؤُلَاءِ صَفْوَتِي مِنْ خَلْقِي، بِهِمْ أُنْجِي مَنْ أُنْجِي، وَ بِهِمْ أُهْلِكُ مَنْ أُهْلِكُ. عنه البحار:27/5 ب10 ح10.

پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: هنگامي كه خداوند حضرت آدم را آفريد و روح [ممتاز و برتري] در كالبد ايشان قرار داد، حضرت آدم به سمت راست عرش توجّه نمود، پنج شبه [نوراني] ديد، عرضه داشت: اي پروردگار من! آيا پيش از من بشري آفريده اي؟ فرمود: نه. حضرت آدم علیه السلام عرضه داشت: پس اينان چه كساني هستند كه نامهايشان را مى بينم؟ خدا فرمود: اينان پنج تن از فرزندان تو هستند، اگر آنان نبودند تو را نمي آفريدم و بهشت و جهنّم را نمي آفريدم و عرش و كرسي را خلق نمي نمودم و آسمان و زمين و فرشتگان و جنيّان و انسان ها را به وجود نمي آوردم. اينان پنج نفر هستند كه براي ايشان نامي از نامهاي خويش را مشتق نموده ام. پس همانا من محمود هستم و اين محمّد است و من اعلي هستم و اين علي است و من فاطر هستم و اين فاطمه است و من صاحب احسان هستم و اين حسن است و همانا من محسن (احسان كننده) هستم و اين حسين است. با خود عهد نموده ام هيچ كس به سوي من نيايد در حالي كه در قلب او به اندازه يك مثقال از يك دانه خردل از محبّت يكي از اين پنج تن باشد مگر اينكه او را وارد بهشت خويش نمايم. و به عزّت خويش سوگند ياد نموده ام كه هيچ كس به سوي من نيايد در حالي كه در قلب او به اندازه يك مثقال از يك دانه خردل از دشمني يكي از ايشان باشد مگر اينكه او را وارد آتش [قهر و غضب] خويش نمايم. اي آدم! ايشان هستند برگزيدگان از آفريدگانم، به سبب و وسيله ايشان نجات مى دهم، آنكه را نجات مى دهم. و به سبب و وسيله ايشان هلاك خواهم كردآنكه را هلاك خواهم كرد

ص: 24

1

اشاره

«باب»

زيارة الإمام أبي عبداللّه الحسين علیه السلام واجبة

زيارت حضرت امام حسين علیه السلام واجب است

محمّد رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم

1- عن أبي الحسن الفارسيّ قال:كُنْتُ كَثِيرَالزِّيَارَةِ لِمَوْلَانَا أبِي عَبْدِاللَّهِ علیه السلام فَقَلَّ مَالِي وَ ضَعُفَ مِنَ الْكِبَرِ جِسْمِي فَتَرَكْتُ الزِّيَارَةَ فَرَأيْتُ ذَاتَ لَيْلَةٍ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم فِي الْمَنَامِ وَ مَعَهُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ فَمَرَرْتُ بِهِمْ، فَقَالَ الْحُسَيْنُ: يَارَسُولَ اللَّهِ! هَذَا الرَّجُلُ كَانَ يُكْثِرُ زِيَارَتِي فَانْقَطَعَ عَنِّي. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم: أعَنْ مِثْلِ الْحُسَيْنِ تُهَاجِرُ وَ تَتْرُكُ زِيَارَتَهُ؟! فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ! حَاشَا لِي أنْ أهْجُرَ مَوْلَايَ، لَكِنِّي ضَعُفْتُ وَ كَبِرْتُ وَ لِهَذَا عَزَّتْ زِيَارَتُهُ وَ لِقِلَّةِ مَالِي تَرَكْتُ زِيَارَتَهُ. فَقَالَ علیه السلام: إصْعَدْ كُلَّ لَيْلَةٍ عَلَى سَطْحِ دَارِكَ وَ أشِرْ بِإصْبَعِكَ السَّبَّابَةِ إلَيْهِ وَ قُلْ:

ابوالحسن فارسي گويد: بسيار به زيارت سرورمان حضرت امام حسين علیه السلاممى رفتم. فقير شدم و به خاطر كهولت سن ضعيف شدم، زيارت را رها كردم. يك شب در خواب پيامبر صلی الله علیه وآله وسلم را ديدم در حالي كه امام حسن علیه السلام و امام حسين علیه السلام همراه ايشان بودند. بر ايشان گذشتم. امام حسين علیه السلام فرمودند: اي پيامبرخدا! اين مرد بسيار به زيارت من مى آمد امّا اكنون بامن قطع رابطه نموده است. پيامبر صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: آيا از كسي مانند امام حسين هجرت كرده [دوري گزيده] و زيارت او را رها مى نمايي؟ گفتم: اي پيامبرخدا! حاشا كه از مولايم حضرت

ص: 33

امام حسين علیه السلام دوري كنم، امّا ضعيف و پير شده ام و به همين دليل رفتن به زيارت ايشان برايم سخت شده است و به خاطر فقر زيارت ايشان را رها كرده ام. پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: هر شب به پشت بام منزلت برو و با انگشت سبابه به سوي حرم حضرت امام حسين علیه السلام اشاره كن و بگو:

السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى جَدِّكَ وَ أبِيكَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى أُمِّكَ وَ أخِيكَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى الْأئِمَّةِ مِنْ بَنِيكَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَاصَاحِبَ الدَّمْعَةِ السَّاكِبَةِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَاصَاحِبَ الْمُصِيبَةِ الرَّاتِبَةِ، لَقَدْ أصْبَحَ كِتَابُ اللَّهِ فِيكَ مَهْجُوراً، وَ رَسُولُ اللَّهِ فِيكَ مَحْزُوناً، وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ، السَّلَامُ عَلَى أنْصَارِ اللَّهِ وَ خُلَفَائِهِ، السَّلَامُ عَلَى أُمَنَاءِ اللَّهِ وَ أحِبَّائِهِ السَّلَامُ عَلَى مَحَالِّ مَعْرِفَةِ اللَّهِ وَ مَعَادِنِ حِكْمَةِ اللَّهِ وَ حَفَظَةِ سِرِّ اللَّهِ وَ حَمَلَةِ كِتَابِ اللَّهِ وَ أوْصِيَاءِ نَبِيِّ اللَّهِ وَ ذُرِّيَّةِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ.

ثُمَّ سَلْ مَا شِئْتَ فَإنَّ زِيَارَتَكَ تُقْبَلُ مِنْ قَرِيبٍ وَ بَعِيدٍ.(1)

و سپس آنچه را كه مى خواهي طلب نما، پس همانا زيارت تو از نزديك و دور قبول مى شود.

الامام ابوعبدالله الحسین علیه السلام

2- قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ عُقْبَةَ: كَانَ جَارٌ لَنَا يُعْرَفُ بِعَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ، قَالَ: كُنْتُ أزُورُ الْحُسَيْنَ علیه السلام فِي كُلِّ شَهْرٍ، قَالَ: ثُمَّ عَلَتْ سِنِّي وَ ضَعُفَ جِسْمِي

ص: 34

1- البحار:98/375 ب32 ح17- و وجدت بخطّ بعض الأفاضل نقلاً من خطّ الشّهيد بن مكّيّ قدّس الله روحهما عنه.

وَانْقَطَعْتُ عَنْهُ مُدَّةً، ثُمَّ وَقَعَ لِي أنَّهَا آخَرُ سَنِيِّ عُمْرِي، فَحَمَلْتُ عَلَى نَفْسِي وَخَرَجْتُ مَاشِيَاً، فَوَصَلْتُ فِي أيَّامٍ فَسَلَّمْتُ وَ صَلَّيْتُ رَكْعَتَيِ الزِّيَارَةِ وَ نِمْتُ. فَرَأيْتُ الْحُسَيْنَ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ قَدْ خَرَجَ مِنَ الْقَبْرِ فَقَالَ لِي: يَا عَلِيُّ لِمَ جَفَوْتَنِي وَ كُنْتَ لِي بَرّاً؟! فَقُلْتُ: يَاسَيِّدِي ضَعُفَ جِسْمِي وَ قَصُرَتْ خُطَايَ وَ وَقَعَ لِي أنَّهَا آخِرُ سَنِيِّ عُمْرِيَ فَأتَيْتُكَ فِي أيَّامٍ، وَ قَدْ رُوِيَ عَنْكَ شَيْ ءٌ أُحِبُّ أنْ أسْمَعَهُ مِنْكَ، فَقَالَ علیه السلام: قُلْ، قَالََ قُلْتُ: رُوِيَ عَنْكَ: مَنْ زَارَنِي فِي حَيَاتِهِ زُرْتُهُ بَعْدَ وَفَاتِهِ! قَالَ: نَعَمْ، قُلْتُ، فَأرْوِهِ عَنْكَ: مَنْ زَارَنِي فِي حَيَاتِهِ زُرْتُهُ بَعْدَ وَفَاتِهِ؟ قَالَ: نَعَمْ إرْوِ عَنِّي: مَنْ زَارَنِي فِي حَيَاتِهِ زُرْتُهُ بَعْدَ وَفَاتِهِ وَ إنْ وَجَدْتُهُ فِي النَّارِ أخْرَجْتُهُ.(1)

محمّد بن داود بن عقبه گويد: همسايه اي به نام علي بن محمّد داشتيم. او گفت: هر ماه به زيارت امام حسين علیه السلام مى رفتم تا اينكه پير شدم و بدنم ضعيف گرديد و براي مدّتي به زيارت ايشان نمي رفتم. گمان كردم كه آخرين سال هاي زندگي ام است پس بر خود بار نموده و پياده به سوي حرم حركت نمودم. در روزهايي رسيدم. سلام نموده و دو ركعت نماز زيارت را به جا آوردم و به خواب رفتم. حضرت امام حسين صلوات الله عليه را ديدم كه از قبر خارج شدند و به من فرمودند: اي علي! چرا به من ستم كردي در حالي كه نسبت به من نيكوكار بودي؟! عرضه داشتم: اي مولاي من! بدنم ضعيف شده و گام هايم كوتاه گرديده و گمان مى كنم كه اين سالها، سالهاي آخر زندگانيم هستم و از شما سخني روايت شده كه دوست دارم آن را از خود شما بشنوم، حضرت علیه السلام فرمودند: بگو. گفتم:

ص: 35

1- الدّروع الواقية:51، البحار:98/16 ب2 ح19 عن فلاح السّائل مثله.

از شما روايت شده: هركس مرا در زندگاني خود زيارت كند، او را پس از وفات زيارت خواهم نمود [به ديدار او مى روم]. حضرت فرمودند: بله از من چنين روايت نما: هر كس مرا در زندگاني خود زيارت كند، او را پس از وفات زيارت خواهم نمود [به ديدار او مى روم] و اگر او را در آتش بيابم، نجاتش خواهم داد.

الإمام أبوجعفر محمّد الباقر علیه السلام

3- عَنْ بَعْضِ أصْحَابِنَا عَنْ أبِي جَعْفَرٍعلیه السلام قَالَ: كَمْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ قَبْرِ الْحُسَيْن علیه السلام؟ قُلْتُ: سِتَّةُ عَشَرَ فَرْسَخاً، قَالَ: أوَ مَا تَأْتُونَهُ؟ قُلْتُ: لَا، قَالَ: مَا أجْفَاكُمْ.(1)

بعضي از شيعيان از امام محمّد باقر علیه السلام چنين روايت مى كنند كه فرمودند: فاصله بين شما و مرقد سيّدالشّهداء علیه السلام چقدر است؟ گفتم: شانزده فرسخ. حضرت فرمودند: آيا به زيارت ايشان مى رويد؟ عرضه داشتم: نه. حضرت فرمودند: چه جفاكار هستيد.

4- عَنْ أبِي الْجَارُودِ عَنْ الْبَاقِرِ علیه السلام قَالَ قَالَ لِي: كَمْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام قَالَ قُلْتُ: يَوْمٌ لِلرَّاكِبِ وَ يَوْمٌ وَ بَعْضُ يَوْمٍ لِلْمَاشِي، قَالَ: أفَتَأْتِيَهُ كُلَّ جُمُعَةٍ؟ قُلْتُ: لَا مَا آتِيهِ إلّا فِي حِينٍ، قَالَ: مَا أجْفَاكُمْ، أمَا لَوْ كَانَ قَرِيبَاً مِنَّا لَاتَّخَذْنَاهُ هِجْرَةً، أيْ نُهَاجِرُ إلَيْهِ.(2)

ابي جارود از امام باقر علیه السلام نقل مى كند كه حضرت به من فرمودند: چقدرميان شما و مرقد حضرت امام حسين علیه السلام فاصله است؟ گفتم: اگر با چهارپا برويم، يك

ص: 36

1- كامل الزيارات:290 ب97 ح1و7، الوسائل:14/433 ب38 ح19539.

2- كامل الزيارات:293 ب97 ح10، مزار المفيد:226 ب29 ح8 و التّهذيب:6/46 ب16 ح14مثله بإختلاف.

روز و اگر پياده برويم يك روز و كمي از يك روز رفتن ما به طول مى انجامد. حضرت فرمودند: آيا هر جمعه به زيارت ايشان مى روي؟ گفتم: نه، فقط گاهي اوقات به زيارت ايشان مى روم. حضرت فرمودند: چه جفاكار هستيد. امّا اگر به ما نزديك بودند، آنجا را مسكن مى گزيديم يا به آنجا مهاجرت مى نموديم.

5- وَ قَالَ الْبَاقِرعلیه السلام: مَنْ أرَادَ أنْ يَعْلَمَ أنَّهُ مِنْ أهْلِ الْجَنَّةِ فَلْيَعْرِضْ حُبَّنَا عَلَى قَلْبِهِ، فَإنْ قَبِلَهُ فَهُوَ مُؤْمِنٌ وَ مَنْ كَانَ لَنَا مُحِبّاً فَلْيَرْغَبْ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام، فَمَنْ كَانَ لِلْحُسَيْنِ علیه السلام زَوَّاراً عَرَفْنَاهُ بِالْحُبِّ لَنَا أهْلَ الْبَيْتِ وَ كَانَ مِنْ أهْلِ الْجَنَّةِ، وَ مَنْ لَمْ يَكُنْ لِلْحُسَيْنِ زَوَّاراً كَانَ نَاقِصَ الْإيمَانِ.(1)

و امام باقرعلیه السلام فرمودند: هركس مى خواهد بداند كه آيا از اهل بهشت است بايد دوستي و ولايت ما را به قلب خود عرضه نمايد، اگر آن را پذيرفت، همانا مؤمن است و هر كس ما را دوست بدارد، بايد در زيارت نمودن قبر امام حسين علیه السلام رغبت ورزد. هركس از زائران امام حسين علیه السلام باشد، ما او را از دوستان خود به شمار مى آوريم و او از اهل بهشت است و هركس زائر امام حسين علیه السلام نباشد ايمان او ناقص است.(2)

6- وَ قَالَ الْإمَامُ الْبَاقِرُعلیه السلام : مُرُوا شِيعَتَنَا بِزِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْن علیه السلام، فَإنَّ إتْيَانَهُ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ يَمُدُّ فِي الْعُمُرِ وَ يَدْفَعُ مَدَافِعَ السُّوءِ، وَ إتْيَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ يُقِرُّ لِلْحُسَيْنِ بِالْإمَامَةِ مِنَ اللَّهِ.(3)

ص: 37

1- كامل الزيارات:193 ب78 ح4، البحار:98/4 ب1 ح16.

2- كامل الزيارات:193 ب78 ح4، البحار:98/4 ب1 ح16.

3- كامل الزيارات:150 ب61ح1، التّهذيب:6/42 ب16ح1، الوسائل:14/413 ب37ح19483 و ص444 ب44 ح19563.

امام باقرعلیه السلام فرمودند: شيعيان ما را به زيارت نمودن قبر امام حسين علیه السلام امر كنيد

زيرا رفتن به زيارت ايشان روزي را زياد نموده و عمر را طولاني مى كند و اتّفاقات و حوادث ناگوار را دور مى كند. همانا رفتن به زيارت امام حسين علیه السلام بر هر مؤمني كه به امامت امام از جانب پروردگار متعال اقرار كند، واجب است.

7- وَ قَالَ الْإمَامُ الْبَاقِرُ علیه السلام: مُرُوا شِيعَتَنَا بِزِيَارَةِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیهما السلام، فَإنَّ زِيَارَتَهُ تَدْفَعُ الْهَدْمَ وَ الْغَرَقَ وَ الْحَرَقَ وَ أكْلَ السَّبُعِ، وَ زِيَارَتُهُ مُفْتَرَضَةٌ عَلَى مَنْ أقَرَّ لِلْحُسَيْنِ علیه السلام بِالْإمَامَةِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.(1)

امام باقر علیه السلام فرمودند: شيعيان ما را به زيارت نمودن امام حسين علیه السلام امر كنيد چرا كه زيارت ايشان مرگ و غرق شدن و آتش سوزي و خوراك درندگان شدن را دور مى كند. و زيارت ايشان بر كساني كه به امامت ايشان از جانب پروردگار متعال اقرار دارند، واجب گرديده است.

8- قَالَ الْبَاقِرعلیه السلام: مُرُوا شِيعَتَنَا بِزِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيّ علیهما السلام، فَإنَّ إتْيَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ يُقِرُّ لِلْحُسَيْنِ بِالْإمَامَةِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.(2)

امام باقر علیه السلام فرمودند: شيعيان ما را به زيارت نمودن قبر امام حسين علیه السلام امر كنيد؛ چراكه آمدن به زيارت ايشان بر هر انسان با ايمان كه به امامت ايشان از جانب پروردگار عزّوجل اقرار دارد، واجب است.

9- عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أحَدِهِمَا علیهما السلام أنَّهُ قَالَ: يَا زُرَارَةُ! مَا فِي الْأرْضِ مُؤْمِنَةٌ

ص: 38

1- الفقيه:2/582 ح3177، الأمالي للصّدوق:143 المجلس29 ح10، المناقب:4/128، البحار:98/1 ب1 ح1.

2- كامل الزيارات:121 ب43 ح1،مزارالمفيد:26 ب9ح1، المقنعة:468 ب14، الوسائل:14/443 ب44 ح19561 و البحار:98/3 ب1 ح8.

إلَّا وَ قَدْ وَجَبَ عَلَيْهَا أنْ تُسْعِدَ فَاطِمَة علیها السلام فِي زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ علیه السلام. ثُمَّ قَالَ: يَا زُرَارَةَ!

أنَّهُ إذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَلَسَ الْحُسَيْنُ علیه السلام فِي ظِلِّ الْعَرْشِ وَ جَمَعَ اللَّهُ زُوَّارَهُ وَ شِيعَتَهُ لِيَصِيرُوا مِنَ الْكَرَامَةِ وَ النَّضْرَةِ وَ الْبَهْجَةِ وَ السُّرُورِ إلَى أمْرٍ لَا يَعْلَمُ صِفَتَهُ إلَّا اللَّهُ، فَيَأْتِيهِمْ رُسُلُ أزْوَاجِهِمْ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ مِنَ الْجَنَّةِ فَيَقُولُونَ إنَّا رُسُلُ أزْوَاجِكُمْ إلَيْكُمْ يَقُلْنَ إنَّا قَدِاشْتَقْنَاكُمْ وَ أبْطَأْتُمْ عَنَّا فيَحْمِلُهُمْ مَا هُمْ فِيهِ مِنَ السُّرُورِ وَ الْكَرَامَةِ إلَى أنْ يَقُولُوا لِرُسُلِهِمْ سَوْفَ نَجِيئُكُمْ إنْ شَاءَ اللَّهُ.(1)

زراره از امام باقر يا امام صادق علیه السلام نقل مى كند كه فرمودند: اي زراره! هيچ زن باايماني روي زمين نيست مگر اينكه بر او واجب است كه حضرت فاطمه علیها السلام را در زيارت نمودن امام حسين علیه السلام ياري كند. سپس حضرت فرمودند:

اي زراره! روز قيامت امام حسين علیه السلام در زير سايه عرش الهي مى نشينند و خدا زائران و شيعيان ايشان را جمع مى كند تا به كرامت و شادماني و نشاط و شادي - زايدالوصفي كه هيچ كس جز خداوند چگونگي آن را نداند، برساند. آنگاه از سوي همسران ايشان كه حورالعين هستند پيغام آورده مى شود كه مى گويند: ما فرستادگان همسران شما هستيم. آنان مى گويند: ما مشتاق زيارت شما هستيم و [چه شده است كه] شما براي وصال ما تأخير كرده ايد؟ پس به جهت شادي و كرامتي كه در آن به سر مى برند مى گويند: انشاءالله نزد شما خواهيم آمد.

ص: 39

1- نوادر علي بن اسباط:123، الأصول السّتّة عشر:340 ح7، المستدرك:10/259 ب28 ح1.

10- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: زِيَارَةُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیهما السلام وَاجِبَةٌ عَلَى كُلِّ مَنْ يُقِرُّ

لِلْحُسَيْنِ علیه السلام بِالْإمَامَةِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: زيارت امام حسين علیه السلام بر همه كساني كه به امامت ايشان از جانب خداوند عزّوجل اقرار دارند واجب است.

11- عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنِ الْإمَامِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا تَقُولُ فِيمَنْ تَرَكَ زِيَارَتَهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَى ذَلِكَ؟ قَالَ: أقُولُ إنَّهُ قَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ عَقَّنَا وَ اسْتَخَفَّ بِأمْرٍ هُوَ لَهُ، وَ مَنْ زَارَهُ كَانَ اللَّهُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ، وَ كَفَى مَا أهَمَّهُ مِنْ أمْرِ دُنْيَاهُ وَ إنَّهُ لَيَجْلِبُ الرِّزْقَ عَلَى الْعَبْدِ وَ يُخَلِّفُ عَلَيْهِ مَا أنْفَقَ وَ يَغْفِرُ لَهُ ذُنُوبَ خَمْسِينَ سَنَةً، وَ يَرْجِعُ إلَى أهْلِهِ وَ مَا عَلَيْهِ وِزْرٌ وَ لَا خَطِيئَةٌ إلَّا وَ قَدْ مُحِيَتْ مِنْ صَحِيفَتِهِ، فَإنْ هَلَكَ فِي سَفَرِهِ نَزَلَتِ الْمَلَائِكَةُ فَغَسَّلَتْهُ وَ فُتِحَتْ لَهُ أبْوَابُ الْجَنَّةِ وَ يَدْخُلُ(2) عَلَيْهِ رُوحُهَا حَتَّى يُنْشَرَ، وَ إنْ سَلِمَ فُتِحَ لَهُ الْبَابُ الَّذِي يَنْزِلُ مِنْهُ الرِّزْقُ وَ يُجْعَلُ لَهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أنْفَقَهُ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ ذُخِرَ ذَلِكَ لَهُ، فَإذَا حُشِرَ قِيلَ لَهُ لَكَ بِكُلِّ دِرْهَمٍ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ، وَ إنَّ اللَّهَ نَظَرَ لَكَ وَ ذَخَرَهَا لَكَ عِنْدَهُ.(3)

حلبي از امام صادق علیه السلام نقل مى كند گويد: به حضرت عرضه داشتم: قربان شما بروم! در مورد كسي كه زيارت امام حسين علیه السلام را ترك مى كند - در حالي كه بر

ص: 40

1- الإرشاد:2/133، كشف الغمّة:2/41، الوسائل:14/445 ب44 ح19565.

2- في «خ ل»: وَ فُتِحَ لَهُ بَابٌ إلَى الْجَنَّةِ يَدْخُلُ.

3- كامل الزيارات:127 ب46 ح9 و ص336 ب108 ح14، التّهذيب:6/45 ب16 ح11، الوسائل:14/429 ب38 ح19525 و ص481 ب58 ح19649.

انجام آن تواناست - چه مى فرماييد؟ حضرت فرمودند: مى گويم به يقين اين فرد عاقّ پيامبرخداصلی الله علیه وآله وسلم و عاقّ ما است [از او راضي نيستيم] و از كاري سرپيچي نموده

كه استحقاق انجام آن را داشته است و هركس ايشان را زيارت نمايد، خدا براي اوست در پي حاجت هايش [هرچه از خداوند طلب كند، به او عطا خواهد شد] و خداوند آنچه را كه در دنيايش براي وي اهمّيّت دارد، كفايت خواهد نمود. و به درستي كه زيارت نمودن امام حسين علیه السلام قطعاً روزي را بر بنده جلب مى نمايد.

و نيز زيارت آن حضرت رزق را به بنده جلب كرده و آنچه را كه بايد وى خرج كند، برايش باقى مى گذارد و گناهان پنجاه ساله وي را خواهد بخشيد و در حالي به سوي خانواده خويش برمي گردد كه بار گناهي به گردن او نبوده مگر اينكه از نامه اعمالش حذف شده است. اگر در راه زيارت بميرد، فرشتگان نازل مى شوند و او را غسل مى دهند و دري از درهاي بهشت براي او گشوده مي شود و روح او از آن در وارد مى شود(1) تا زماني كه روز قيامت محشور شود. و اگر زنده بماند براي او دري گشوده خواهد شد كه از آن روزي فرستاده مى شود.

و براي او به خاطر هر درهمي كه انفاق نموده است هزاران درهم قرار داده خواهد شد و اين مقدار براي او ذخيره مى شود. وقتي محشور شد به او گفته شود براي تو به ازاي هر درهم ده هزار درهم است و همانا خداوند به تو نظر لطف نموده و اين مقدار را براي تو نزد خود ذخيره كرده است.

12- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: لَوْ أنَّ أحَدَكُمْ حَجَّ دَهْرَهُ، ثُمَّ لَمْ يَزُرِ الْحُسَيْنَ -

ص: 41

1- در «خ ل»: و براي او دري به سوي بهشت گشوده مى شود كه از آن در وارد مى شود.

بْنَ عَلِيّ علیهما السلام، لَكَانَ تَارِكاً حَقّاً مِنْ حُقُوقِ الله وَ حُقُوقِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم، لِأنَّ حَقَّ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَرِيضَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَاجِبَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر يكي از شما تمام زندگي اش را حج بگزارد و امام حسين علیه السلام را زيارت نكند اداي حقّي از حقوق خداوند و پيامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم را ترك نموده است. چراكه حقّ امام حسين علیه السلام فريضه اي از جانب خداوند عزّوجل است كه بر هر مسلمان واجب شده است.

13- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: لَوْ أنَّ أحَدَكُمْ حَجَّ ألْفَ حَجَّةٍ، ثُمَّ لَمْ يَأْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیهما السلام لَكَانَ قَدْ تَرَكَ حَقّاً مِنْ حُقُوقِ اللَّهِ تَعَالَى (وَ حُقُوقِ رَسُولِ اللهِ).

وَ سُئِلَ عَنْ ذَلِكَ فَقَالَ: حَقُّ الْحُسَيْنِ علیه السلام مَفْرُوضٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ.(2)

امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر يك نفر از شما هزار حج بگزارد و به سراغ مرقد امام حسين علیه السلام نرود، به پا داشتن يكي از حقوق خداي متعال (و پيامبرخداصلی الله علیه وآله وسلم) را ترك نموده است.

و از حضرت در مورد زيارت نمودن امام پرسيده شد، ايشان فرمودند: ادا نمودن حقّ امام حسين علیه السلام بر هر آنكس كه مسلمان است، واجب است.

ص: 42

1- كامل الزيارات:122 ب43 ح4، مزار المفيد:27/9 ح2، التّهذيب:6/42 ب16 ح2، الوسائل:14/428 ب38 ح19524 و ص444 ب44 ح19563، البحار:98/3 ب1 ح10.

2- كامل الزيارات:193 ب78 ح6 و ص122 ب43 ح4، مزار المفيد:27 ب9 ح2، التّهذيب:6/42 ب16 ح2، الوسائل:14/432 ب38 ح19537، البحار:98/5 ب1 ح18 و في «ك»، «ف» و «ت»: لِأنَّ حَقَّ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَرِيضَةٌ مِنَ اللَّهِ تَعَالَى وَاجِبَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ - زيرا كه اداي حقّ امام حسين علیه السلام كار واجبي است كه از سوي پروردگار متعال بر هر مسلمان واجب گرديده است.

14- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام لأُمِّ سَعِيدٍ الْأحْمَسِيَّة: يَا أُمَّ سَعِيدٍ! تَزُورِينَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ؟ قَالَتْ قُلْتُ: نَعَمْ، فَقَالَ لِي: زُورِيهِ، فَإنَّ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ وَاجِبَةٌ عَلَى الرِّجَالِ وَ النِّسَاءِ.(1)

امام صادق علیه السلام به خانم مسنّي به نام امّ سعيد احمسيّه فرمودند: اي امّ سعيد! آيا قبر امام حسين علیه السلام را زيارت كرده اي؟ امّ سعيد گويد: به حضرت عرضه داشتم: بله. حضرت فرمودند: ايشان را زيارت كنيد! زيرا زيارت نمودن قبر امام حسين علیه السلام بر مردان و زنان واجب است.

15- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام لِعَبْدِالْمَلِكِ الْخَثْعَمِيِّ: يَاعَبْدَالْمَلِكِ! لَاتَدَعْ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ مُرْ أصْحَابَكَ بِذَلِكَ يَمُدُّ اللَّهُ فِي عُمُرِكَ وَ يَزِيدُ اللَّهُ فِي رِزْقِكَ وَ يُحْيِيَكَ اللَّهُ سَعِيداً وَ لَاتَمُوتُ إلَّا سَعِيداً(2) وَ يَكْتُبُكَ سَعِيداً.(3)

حضرت امام صادق علیه السلام به عبدالملك خثعمي فرمودند: اي عبدالملك! زيارت امام حسين علیه السلام را رها نكن و هم كيشان خود را به زيارت ايشان امر نما زيرا كه خدا به اين سبب عمر تو را طولاني نموده و روزي تو را افزايش مى دهد و تو را روز قيامت در حالي زنده مى كند كه سعادتمند باشي و جز سعادتمند و عاقبت به خير نخواهي مُرد(4) و پروردگار تو را در زمره افراد سعادتمند قرار خواهد داد.

16- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: مَنْ أتَى عَلَيْهِ حَوْلٌ لَمْ يَأْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام أنْقَصَ اللَّهُ مِنْ عُمُرِهِ حَوْلًا وَ لَوْ قُلْتُ إنَّ أحَدَكُمْ لَيَمُوتُ قَبْلَ أجَلِهِ بِثَلَاثِينَ

ص: 43

1- كامل الزيارات:122 ب43 ح2، الوسائل:14/437 ب39 ح19547 و البحار:98/3 ب1 ح9.

2- في «خ ل»: شَهِيدَاً.

3- كامل الزيارات:151 ب61 ح5، الوسائل:14/431 ب38 ح19531، البحار:98/47 ب6 ح12.

4- در «خ ل»: و جز به شهادت از اين دنيا نخواهي رفت.

سَنَةً لَكُنْتُ صَادِقاً وَ ذَلِكَ لِأنَّكُمْ تَتْرُكُونَ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ علیه السلام، فَلَا تَدَعُوا زِيَارَتَهُ يَمُدُّ اللَّهُ فِي أعْمَارِكُمْ وَ يَزِيدُ فِي أرْزَاقِكُمْ، وَ إذَا تَرَكْتُمْ زِيَارَتَهُ نَقَصَ اللَّهُ مِنْ أعْمَارِكُمْ وَ أرْزَاقِكُمْ. فَتَنَافَسُوا فِي زِيَارَتِهِ وَ لَا تَدَعُوا ذَلِكَ، فَإنَّ الْحُسَيْنَ شَاهِدٌ لَكُمْ فِي ذَلِكَ عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَ رَسُولِهِ وَ عِنْدَ فَاطِمَةَ وَ عِنْدَ أمِيرِ الْمُؤْْمِنِينَ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر يك سال بر كسي بگذرد و در آن به زيارت امام حسين علیه السلام نيايد، خداوند يك سال از عمر او كم خواهد نمود و اگر من مى گويم يك نفر از شما سي سال پيش از آنكه زمان مرگش فرا برسد، از دنيا مى رود، راست مى گويم و اين به دليل آن است كه شما زيارت امام حسين علیه السلام را رها مى كنيد. زيارت ايشان را ترك نكنيد تا خداوند به شما طول عمر عطا نموده و روزي شما را افزايش دهد و هنگامي كه زيارت امام را ترك مى كنيد، خداوند از عمر و رزق شما كم مى كند. در زيارت نمودن ايشان از يكديگر پيشي بگيريد و رهايش نكنيد، زيرا امام حسين علیه السلام در اين زمينه براي شما نزد خدا و پيامبرش و حضرت فاطمه واميرالمؤمنين علیه السلام گواهي خواهد داد.

17- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: زُورُوا الْحُسَيْنَ علیه السلام وَلَوْ كُلَّ سَنَةٍ، فَإنَّ كُلَّ مَنْ أتَاهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ غَيْرَ جَاحِدٍ؛ لَمْ يَكُنْ لَهُ عِوَضٌ غَيْرَ الْجَنَّةِ وَ رُزِقَ رِزْقاً وَاسِعاً، وَأتَاهُ اللَّهُ بِفَرَجٍ عَاجِلٍ. إنَّ اللَّهَ وَكَّلَ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام أرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ كُلُّهُمْ يَبْكُونَهُ وَ يُشَيِّعُونَ مَنْ زَارَهُ إلَى أهْلِهِ، فَإنْ مَرِضَ

ص: 44

1- كامل الزيارات:151 ب61 ح2، مزارالمفيد:32 ب12 ح2، التهذيب:6/43 ب16ح6، البحار:98/47 ب6 ح11.

عَادُوهُ وَ إنْ مَاتَ شَهِدُوا جَنَازَتَهُ بِالِاسْتِغْفَارِ لَهُ وَالتَّرَحُّمِ عَلَيْهِ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: امام حسين علیه السلام را زيارت كنيد حتّي اگر شده سالي يك بار، چرا كه هركس به ديدار ايشان برود در حالي كه به حقّ ايشان معترف بوده وآن را انكار نكند، براي او به سبب كاري كه انجام داده هيچ عوض ديگري جز بهشت نيست و به رزق بسيار زياد روزي داده خواهد شد و خداوند به او گشايش سريعي را هديه مى نمايد.

همانا خداوند متعال به قبر امام حسين علیه السلام چهار هزار فرشته را موكّل نموده است كه همه آنها براي حضرت گريه مى كنند و كساني را كه ايشان را زيارت مى كنند به سوي خانواده هايشان همراهي مى كنند. اگر بيمار شود به عيادت وي مي روند و اگر از دنيا برود در تشييع جنازه او در حالي حاضر مى شوند كه برايش طلب بخشش از خداوند مى كنند و براي او طلب مرحمت [دلسوزي] مى نمايند.

18- سُئِلَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام قَالَ: نَعَمْ تَعْدِلُ عُمْرَةً، وَ لَا يَنْبَغِي أنْ يُتَخَلَّفَ عَنْهُ أكْثَرُ مِنْ أرْبَعِ سِنِينَ.(2)

از امام صادق علیه السلام در مورد زيارت نمودن قبر امام حسين علیه السلام پرسيده شد، حضرت فرمودند: بله با يك عمره برابري مى كند و روا نيست فرد بيش از چهار سال به زيارت ايشان نرود.

19- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: حَقٌّ عَلَى الْغَنِيِّ أنْ يَأْتِيَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام

ص: 45

1- كامل الزيارات:85 ب27 ح13 و ص151 ب61 ح4، البحار:98/2 ب1 ح3 و ص47 ب6 ح13.

2- كامل الزيارات:156 ب63 ح10 و ص297 ب98 ح16، الوسائل:14/431 ب38 ح19532 و ص535 ب74 ح19769 و19770.

فِي السَّنَةِ مَرَّتَيْنِ، وَ حَقٌّ عَلَى الْفَقِيرِ أنْ يَأْتِيَهُ فِي السَّنَةِ مَرَّةً.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: بر كسي كه توانگر است واجب است هر سال، دو مرتبه به

زيارت امام حسين علیه السلام برود و بر فقير واجب است هر سال يك مرتبه به زيارت ايشان برود.

20- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: مَنْ لَمْ يَزُرْ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَقَدْ حُرِمَ خَيْراً كَثِيراً وَ نَقَصَ مِنْ عُمُرِهِ سَنَةً.(2)

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر كس به زيارت قبر امام حسين علیه السلام نرود خود را از خير بسيار زيادي محروم ساخته و يك سال از عمر او كم شود.

21- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: مَنْ لَمْ يَأْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام حَتَّى يَمُوتَ كَانَ مُنْتَقِصَ الْإيمَانِ مُنْتَقِصَ الدِّينِ، إنْ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ كَانَ دُونَ الْمُؤْمِنِينَ فِيهَا (3). (4)

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر كس به زيارت قبر امام حسين علیه السلام نرود تا بميرد، ناقص الايمان از دنيا رفته و در حالي از دنيا خارج شده كه دين وي كامل نبوده و اگر وارد بهشت شود از ساير مؤمنان جايگاه پايين تري خواهد داشت .(5)

22- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: مَنْ لَمْ يَأْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام وَ هُوَ يَزْعُمُ أنَّهُ

ص: 46

1- كامل الزيارات:293 ب98 ح1، مزار المفيد:28 ب10 ح1، التّهذيب:6/42 ب16 ح3، الوسائل:14/437 ب40 ح19548 و ص532 ب74 ح19758.

2- كامل الزيارات:151 ب61 ح3، الوسائل:14/431 ب38 ح19530.

3- في «ك»: فِي الْجَنَّةِ.

4- كامل الزيارات:193 ح1و2، مزار المفيد:56 ب26 ح1 بنقصان و ح2 بكامله، التّهذيب:6/44 ب16 ح10، الوسائل:14/430 ب38 ح19528 و 19533.

5- در «ك»: در بهشت.

لَنَا شِيعَةٌ حَتَّى يَمُوتَ؛ فَلَيْسَ هُوَ لَنَا بِشِيعَةٍ، وَ إنْ كَانَ مِنْ أهْلِ الْجَنَّةِ فَهُوَ مِنْ ضِيفَانِ أهْلِ الْجَنَّةِ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: هركس به زيارت قبر امام حسين علیه السلام نرود تا بميرد در حالي كه گمان مى كند از شيعيان ماست، او از شيعيان ما نيست و اگر از اهل بهشت باشد، مهمان بهشتي ها است و در بهشت خانه ندارد.

23- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام لِعَلِيِّ بْنِ مَيْمُونٍ الصَّائِغِ: يَا عَلِيُّ! زُرِ الْحُسَيْنَ وَ لَا تَدَعْهُ، قَالَ قُلْتُ: مَا لِمَنْ أتَاهُ مِنَ الثَّوَابِ: قَالَ: مَنْ أتَاهُ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَا عَنْهُ سَيِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً، فَإذَا أتَاهُ وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكَيْنِ يَكْتُبَانِ مَا خَرَجَ مِنْ فِيهِ مِنْ خَيْرٍوَ لَا يَكْتُبَانِ مَا يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ مِنْ شَرٍّ وَ لَا غَيْرِ ذَلِكَ، فَإذَا انْصَرَفَ وَدَّعُوهُ وَ قَالُوا: يَا وَلِيَك اللَّهِ مَغْفُورٌ لَكَ، أنْتَ مِنْ حِزْبِ اللَّهِ وَ حِزْبِ رَسُولِهِ وَ حِزْبِ أهْلِ بَيْتِ رَسُولِهِ، وَ اللَّهِ لَا تَرَى النَّارَ بِعَيْنِكَ أبَداً وَ لَا تَرَاكَ وَ لَا تَطْعَمُكَ أبَداً.(2)

امام صادق علیه السلام به علي به ميمون صائغ فرمودند: اي علي! امام حسين علیه السلام را زيارت كن و او را رها نكن. راوي مى گويد: عرضه داشتم: هر كس به زيارت ايشان برود چه ثوابي براي او مى نويسند؟ حضرت فرمودند: هركس پياده به زيارت ايشان بيايد، خدا به ازاي هر قدمي كه برمي دارد يك حسنه براي او مى نويسد و يك گناه از گناهان او را محو مى نمايد و بر درجه ي او يك درجه مى افزايد [نزد خدا گرامي تر مى شود]. هنگامي كه به زيارتگاه حضرت رسيد

ص: 47

1- كامل الزيارات:193 ب78 ح3، الوسائل:14/432 ب38 ح19534.

2- كامل الزيارات:133 ب49 ح6، البحار:98/24 ب4 ح24.

خداوند بر او دو فرشته مأمور مى كند، هر كار خوبي كه انجام مى دهد براي او مى نويسند، امّا اگر كار بدي انجام دهد براي او در نامه ي اعمال او نمي نويسند چه از دهان او باشد يا غير آن. هنگامي كه از زيارت بازمي گردد به بدرقه او مى روند و مى گويند:

اي دوست خدا! خدا تو را بخشيده است. تو از سپاه خداوند و سپاه پيامبرش و سپاه اهل بيت پيامبرخدا هستي. به خدا سوگند! هرگز آتش را به چشم نخواهي ديد و آتش تو را نخواهد ديد و هرگز خوراك دوزخ نخواهي بود.

24- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام لِمُعَاوِيَةِ بْنِ وَهَبٍ: يَامُعَاوِيَةُ! لَا تَدَعْ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام لِخَوْفٍ، فَإنَّ مَنْ تَرَكَهُ رَأى مِنَ الْحَسْرَةِ مَا يَتَمَنَّى أنَّ قَبْرَهُ كَانَ عِنْدَهُ. أمَاتُحِبُّ أنْ يَرَى اللَّهُ شَخْصَكَ وَسَوَادَكَ فِيمَنْ يَدْعُو لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ عَلِيٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْأئِمَّةُعلیهم السلام؟ أمَا تُحِبُّ أنْ تَكُونَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ بِالْمَغْفِرَةِ لِمَا مَضَى وَ يَغْفِرُ لَهُ ذُنُوبَ سَبْعِينَ سَنَةً؟ أمَا تُحِبُّ أنْ تَكُونَ مِمَّنْ يَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيَا وَ لَيْسَ عَلَيْهِ ذَنْبٌ يُتْبَعُ بِهِ؟ أمَا تُحِبُّ أنْ تَكُونَ غَداً مِمَّنْ يُصَافِحُهُ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم؟!(1)

امام صادق علیه السلام به معاويه بن وهب فرمودند: اي معاويه! زيارت قبر امام حسين علیه السلام را به خاطر ترس رها نكن. پس به درستي كه هر كس زيارت ايشان را ترك كند، چنان حسرتي را با تمام وجود احساس خواهد كرد كه آرزو كند قبر حضرت نزد او بود.

ص: 48

1- كامل الزيارات:116 ب40 ح1و3 وص126 ب5 ح3، ثواب الأعمال:94، التّهذيب:6/47 ب16 ح18، البحار:98/52 ب9 ح3.

1- - كامل الزيارات:119 ب41 ح3، البحار:98/54 ب9 ح11.

3- كامل الزيارات:109 ب37 ح1، ثواب الأعمال:97، الوسائل:14/434 ب38 ح19529 و 19540، قرب الإسناد:48 الجزء1 فيه: زُورُوهُ وَ لَا تَجْفُوهُ وَ إنَّهُ سَيِّدُ شَبَابِ الشُّهَدَاءِ وَ سَيِّدُ شَبَابِ أهْلِ الْجَنَّةِ وَ شَبِيهُ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا وَ عَلَيْهِمَا بَكَتِ السَّمَاءُ وَ الْأرْضُ - ايشان را زيارت كنيد و به ايشان ستم ننماييد و به درستي كه ايشان سرور جوانان شهيد شده و سرور جوانان اهل بهشت هستند و ايشان شبيه به حضرت يحيي بن زكريّا هستند و براي هر دوي ايشان آسمانها و زمين گريستند.

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: امام حسين علیه السلام را زيارت كرده و به آن جناب ستم نكنيد، زيرا آن وجود مبارك سرور جوانان اهل بهشت و سرور شهيدان مى باشند از ميان مخلوقات.

27- وَ سُئِلَ الْإمَامُ الصَّادِق علیه السلام: عَمَّنْ تَرَكَ الزِّيَارَةَ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ، فَقَالَ: هَذَا رَجُلٌ مِنْ أهْلِ النَّارِ.(1)

هارون بن خارجه گويد: از امام صادق علیه السلام در مورد كسى كه بدون دليل زيارت حضرت اباعبدالله علیه السلام را ترك مى كند سؤال كردم، امام فرمودند: چنين كسى از اهل جهنّم است.

28- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: عَجَباً لِأقْوَامٍ يَزْعُمُونَ أنَّهُمْ شِيعَةٌ لَنَا؛ يُقَالُ إنَّ أحَدَهُمْ يَمُرُّ بِهِ دَهْرَهُ لَا يَأْتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام جَفَاءً مِنْهُ وَ تَهَاوُناً وَ عَجْزاً وَ كَسَلًا. أمَا وَ اللَّهِ لَوْ يَعْلَمُ مَا فِيهِ مِنَ الْفَضْلِ مَا تَهَاوَنَ وَ لَا كَسِلَ. قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا فِيهِ مِنَ الْفَضْلِ قَالَ: فَضْلٌ وَ خَيْرٌ كَثِيرٌ، أمَا أوَّلُ مَا يُصِيبُهُ أنْ يُغْفَرَ لَهُ مَا مَضَى مِنْ ذُنُوبِهِ، وَ يُقَالَ لَهُ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ.(2)

سليمان بن خالد مى گويد: از امام صادق علیه السلام شنيدم كه مى فرمود: شگفتا از گروهى كه مى پندارند از شيعيان ما [اهل بيت] هستند، ولى گفته مى شود روزگار بر ايشان مى گذرد و هيچكدام از آنان به زيارت قبر امام حسين علیه السلام نمى روند، چه از روى جفا بوده و چه تنبلى و سستى كرده و چه عاجز و ناتوان باشند و چه كسلى و بى حالى منشأ آن باشند. به خدا سوگند! اگر مى دانستند در زيارت آن

ص: 50

1- كامل الزيارات:193 ب78 ح5، البحار:98/5 ب1 ح17.

2- كامل الزيارات:292 ب97 ح8، البحار:98/7 ب1 ح28.

حضرت چيست، هرگز تنبلى و كسلى را به خود راه نمى دادند. عرض كردم: فدايت شوم: چه فضيلتى در آن است؟ حضرت فرمودند: فضيلت و خير بسيارى در آن است، نخستين خيرى كه به زائر مى رسد اين است كه خدا گناهان گذشته اش را آمرزيده و به او خطاب مى شود: از ابتدا شروع به عمل كن.

29- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام لِأبَانِ بْنِ تَغْلِبَ: يَا أبَانُ مَتَى عَهْدُكَ بِقَبْرِ الْحُسَيْن علیه السلام؟ قال قُلْتُ: لَا وَ اللَّهِ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا لِي بِهِ عَهْدٌ مُنْذُ حِينٍ، فَقَالَ علیه السلام: سُبْحَانَ اللهِ الْعَظِيمِ! وَ أنْتَ مِنْ رُؤَسَاءِ الشِّيعَةِ؛ تَتْرُكُ زِيَارَةَ الْحُسَيْنَ؟! لَا تَزُورُهُ؟! مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ علیه السلام كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَا عَنْهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ سَيِّئَةً وَ غَفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأخَّرَ. يَا أبَانَ! لَقَدْ قُتِلَ الْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلَامُ فَهَبَطَ عَلَى قَبْرِهِ سَبْعُونَ ألْفَ مَلَكٍ شُعْثٌ غُبْرٌ يَبْكُونَ عَلَيْهِ وَ يَنُوحُونَ عَلَيْهِ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.(1)

ابان بن تغلب گفت: حضرت جعفر بن محمّد علیه السلام به من فرمودند: اى ابان! چه زماني قبر امام حسين علیه السلام را زيارت كردى؟ عرض كردم: به خدا سوگند! اى پسر رسول خدا تا به حال به زيارت آن حضرت نرفته ام. حضرت فرمودند: سبحان الله، تو از رؤساى شيعه هستى و زيارت امام حسين علیه السلام را ترك مى كنى، به زيارتش نمى روى؟! كسى كه حسين علیه السلام را زيارت كند، خدا به ازاي هر قدمى كه برمى دارد، يك حسنه براي او مى نويسد و از او در مقابل هر قدمش، يك گناه محو مى فرمايد و تمام گناهان گذشته و آينده او را مى آمرزد. اى ابان! وقتى امام حسين علیه السلام كشته شد هفتاد هزار فرشته ژوليده و غبارآلود از آسمان بر قبر

ص: 51

1- - كامل الزيارات:331 ب108 ح8، البحار:98/7 ب1 ح29.

حضرت هبوط كرده و از آن تاريخ تا ظهور قيامت بر او گريه و نوحه سرايى مى نمايند.

30- قَالَ صَفْوَانُ الْجَمَّالُ سَألْتُ الْإمَامَ الصَّادِق علیه السلام: وَ نَحْنُ فِي طَرِيقِ الْمَدِينَةِ وَ يُرِيدُ مَكَّةَ فَقُلْتُ لَهُ: يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! مَا لِي أرَاكَ كَئِيباً حَزِيناً مُنْكَسِراً؟ فَقَالَ لِي: لَوْ تَسْمَعُ مَا أسْمَعُ لَشَغَلَكَ عَنْ مُسَاءَلَتِي قُلْتُ: وَ مَا الَّذِي تَسْمَعُ؟ قَالَ: إبْتِهَالَ الْمَلَائِكَةِ إلَى اللَّهِ تَعَالَى عَلَى قَتَلَةِ أمِيرِالْمُؤْمِنِينَ وَ عَلَى قَتَلَةِ الْحُسَيْن علیه السلام وَ نَوْحَ الْجِنِّ عَلَيْهِمَا وَ بُكَاءَ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ حَوْلَهُمْ وَ شِدَّةَ حُزْنِهِمْ، فَمَنْ يَتَهَنَّأُ مَعَ هَذَا بِطَعَامٍ أوْ شَرَابٍ أوْ نَوْمٍ؟!

قُلْتُ لَهُ: فَمَنْ يَأْتِيهِ زَائِراً ثُمَّ يَنْصَِرفُ مَتَى يَعُودُ إلَيْهِ وَ فِي كَمْ يَوْمٍ يُؤْتَى وَ فِي كَمْ يَسَعُ النَّاسَ تَرْكَهُ؟ قَالَ: أمَّا الْقَرِيبُ فَلَا أقَلَّ مِنْ شَهْرٍ وَ أمَّا بَعِيدُ الدَّارِ فَفِي كُلِّ ثَلَاثِ سِنِينَ، فَمَا جَازَ الثَّلَاثَ سِنِينَ فَقَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ قَطَعَ رَحِمَهُ إلَّا مِنْ عِلَّةٍ، وَ لَوْ يَعْلَمُ زَائِرُ الْحُسَيْنِ علیه السلام مَا يَدْخُلُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ مَا يَصِلُ إلَيْهِ مِنَ الْفَرَحِ وَ إلَى أمِيرِالْمُؤْمِنِينَ وَ إلَى فَاطِمَةَ وَ إلَى الْأئِمَّةِ وَ الشُّهَدَاءِ مِنَّا أهْلَ الْبَيْتِ وَ مَا يَنْقَلِبُ بِهِ مِنْ دُعَائِهِمْ لَهُ وَ مَا لَهُ فِي ذَلِكَ مِنَ الثَّوَابِ فِي الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ وَ الْمَذْخُورِ لَهُ عِنْدَاللَّهِ؛ لَأحَبَّ أنْ يَكُونَ مَا ثَمَّ دَارُهُ مَا بَقِيَ، وَ إنَّ زَائِرَهُ لَيَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ، فَمَا يَقَعُ فَيْئُهُ عَلَى شَيْ ءٍ إلَّا دَعَا لَهُ، فَإذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَيْهِ أكَلَتْ ذُنُوبَهُ كَمَا تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَبَ وَ مَا تُبْقِي الشَّمْسُ عَلَيْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ شَيْئاً، فَيَنْصَرِفُ وَ مَا عَلَيْهِ مِنْ ذَنْبٍ وَ قَدْ رُفِعَ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مَا لَا يَنَالُهُ الْمُتَشَحِّطُ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ، وَ يُوَكَّلُ بِهِ مَلَكٌ يَقُومُ مَقَامَهُ وَيَسْتَغْفِرُ لَهُ حَتَّى يَرْجِعَ إلَى الزِّيَارَةِ أوْ

ص: 52

يَمْضِيَ ثَلَاثُ سِنِينَ أوْ يَمُوتَ.(1)

صفوان جمّال گويد: در راه مدينه بوديم و حضرت قصد مكّه داشتند. از حضرت علیه السلام سؤال كردم: اى فرزند پيامبرخدا! چه شده است كه شما را اندوهگين و ناراحت و شكسته خاطر مى بينم؟ حضرت فرمودند: اگر آنچه را من مى شنوم،مى شنيدى، اين سؤال را از من نمى كردى. عرض كردم: چه مى شنويد؟ حضرت فرمودند: زارى كردن فرشتگان به درگاه خداوند عزّوجل و اظهار نمودن بغض نسبت به قاتلان اميرالمؤمنين و حضرت امام حسين علیه السلام و نوحه نمودن جن [بر مصيبت آن دو امام] و گريستن فرشتگانى كه در اطراف قبر آن حضرت هستند و شدّت حزن ايشان. پس بر چه كسى با اين حال طعام يا شراب يا خواب گوارا خواهد بود؟!! عرض كردم: كسى كه به زيارت آن حضرت بيايد و بعد برگردد، چه زمانى دوباره براى زيارت برگردد؟ و ظرف چند روز بعد دوباره محضر امام علیه السلام برگردد و اساساً مردم تا چند وقت مى توانند زيارت حضرتش را ترك كنند؟ حضرت فرمودند: امّا كسى كه نزديك قبر مطهّر است لااقل ماهى يك بار به زيارت برود و آنكه دور است در هر سه سال يك مرتبه و اگر سه سال گذشت و به زيارت آن جناب نرفت، عاقّ رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم شده و قطع رحم آن حضرت را نموده است، مگر اينكه سببى داشته باشد و زائر حسين علیه السلام اگر بداند با زيارتش چه شادي و سروري به رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم و اميرالمؤمنين علیه السلام و حضرت فاطمه علیها السلام و ائمه علیهم السلام و شهداء از ما اهل بيت وارد مي شود و نيز مطّلع باشد كه از ناحيه دعاي ايشان برايش چه حاصل شده و همچنين واقف باشد از اجر و ثواب دنيوى

ص: 53

1- كامل الزيارات:297 ب98 ح17، البحار:98/14 ب2 ح14.

و اخروى و آنچه براى وى نزد خدا ذخيره گشته، هر آينه دوست مى دارد كه منزلش نزد آن جناب بوده و از آنجا هرگز مفارقت نكند و پيوسته در حال زيارت حضرتش باشد. و زائر حسين علیه السلام وقتى به قصد زيارت از خانه اش خارج شد، سايه اش به چيزى نيافتد مگر اينكه آن چيز برايش دعا مى نمايد و وقتي كه آفتاب بر او تابيد گناهانش را مى خورد همان طورى كه آتش هيزم را مى خورد و آفتاب هيچ گناهى را بر او باقى نمى گذارد، بنابراين از زيارت برمى گردد در حالى كه هيچ گناهى بر او نيست و خدا درجه اش را آنقدر بالا مي برد كه آنان كه در راه خدا به خون خود آغشته شده اند به آن دسترسى نداشته و مقام و منزلتشان در حدّ او نمى باشد و خداوند منّان فرشته اى را قائم مقام وى مي نمايد كه تا بار ديگر وى به زيارت حضرت مى آيد برايش طلب آمرزش كند يا سه سال از اين زيارت بگذرد يا فوت شود.

31- قَالَ عَلِيُّ بْنُ مَيْمُونٍ الصَّائِغِ قَالَ لِي أبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: يَا عَلِيُّ! بَلَغَنِي أنَّ أُنَاساً مِنْ شِيعَتِنَا تَمُرُّ بِهِمُ السَّنَةُ وَ السَّنَتَانِ وَ أكْثَرُ مِنْ ذَلِكَ لَا يَزُورُونَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيِّ (بْنِ أبِي طَالِبٍ)(1) ! قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! إنِّي لَأعْرِفُ أُنَاساً كَثِيراً بِهَذِهِ الصِّفَةِ، فَقَالَ: أمَا وَ اللَّهِ لِحَظِّهِمْ أخْطَئُوا وَ عَنْ ثَوَابِ اللَّهِ زَاغُوا وَ عَنْ جِوَارِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه واله وسلم فِي الْجَنَّةِ تَبَاعَدُوا. قُلْتُ: فَإنْ أخْرَجَ عَنْهُ رَجُلًا أ يُجْزِي عَنْهُ ذَلِكَ؟ قَالَ: نَعَمْ وَ خُرُوجُهُ بِنَفْسِهِ أعْظَمُ أجْراً وَ خَيْراً لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ.(2)

ص: 54

2- مزار المفيد:225 ب29 ح7، التّهذيب:6/45 ب16 ح12، الوسائل:14/429 ب38 ح19526، البحار:98/51 ب8 ح4.

عليّ بن ميمون صائغ گويد: امام صادق علیه السلام به من فرمودند: اي علي! به من خبر رسيده است كه افراد بسياري از شيعيان ما يك سال و دو سال و يا بيشتر از آنان مى گذرد و به زيارت امام حسين بن علي بن ابي طالب علیه السلام نمي روند؟! گفتم: به قربانت بروم! من افراد زيادي را مى شناسم كه اين چنين هستند. حضرت فرمودند: به خدا سوگند! بي بهره گرديده اند و از ثواب خداوند خود را محروم نموده اند و از اينكه در بهشت همسايه حضرت محمّد صلی الله علیه وآله وسلم باشند، دوري كرده اند. گفتم: اگر كسي را براي رفتن به زيارت ايشان به راه بياندازد [مخرج او را تأمين كند] چنين پاداشي خواهد داشت؟ حضرت فرمودند: بله! و اينكه خودش به زيارت ايشان برود ثواب بسيار بالاتر و نيكوتري براي او نزد پروردگارش خواهد داشت.

الامام ابوالحسن الرضا علیه السلام

32- قال الْإمَامُ الرِّضَا علیه السلام: إنَّ لِكُلِّ إمَامٍ عَهْداً فِي عُنُقِ أوْلِيَائِهِ وَشِيعَتِهِ وَ إنَّ مِنْ تَمَامِ الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ وَ حُسْنِ الْأدَاءِ زِيَارَةَ قُبُورِهِمْ، فَمَنْ زَارَهُمْ رَغْبَةً فِي زِيَارَتِهِمْ وَ تَصْدِيقاً بِمَا رَغِبُوا فِيهِ كَانَ أئِمَّتُهُمْ شُفَعَاءَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.(1) حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند: همانا هر امامي به گردن دوستداران و شيعيانش عهد و پيماني دارد. و همانا از جمله نشانه هاي كمال وفاداري و نيكو به پا داشتن

ص: 55

1- الكافي:4/567 ح2، كامل الزيارات:121 ب43 ح2، مزار المفيد:184 ب11 ح2 و ص201 ب18 ح1، المقنعة:474 ب20 و ص486 ب37، علل الشّرائع:2/459 ب221 ح3، عيون اخبارالرّضا:2/260 ب66 ح24، التّهذيب:6/78 ب26 ح3 و ص93 ب43 ح2، جامع الأخبار:27 الفصل(12)، روضة الواعظين:1/202، المناقب:4/208، البحار:7/116 ب2 ح1.

2

اشاره

«باب»

فضيلة الحائر... و أنّه مزار الله و الأنبياء و أهل البيت

فضيلة الحائر و الحرم الحسيني و كربلاء المقدّسة،

و أنّه مزار اللّه و الأنبياء و أهل البيت و الملائكةi

فضيلت حائر و حرم امام حسين علیه السلام و كربلاي مقدّس

مزار خداوند و پيامبران و اهل بيت و ملائكه علیهم السلام

امین وحی الله جبراییل علیه السلام

1- رَوَى الْإمَامُ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ السَّجَّاد علیه السلام... عَنّ سَيِّدَتِنَا زَيْنَبَ الْكُبْرَى بِنْتِ عَلِيٍّ علیه السلام قَالَتْ:...فَوَ اللَّهِ إنَّ ذَلِكَ لَعَهْدٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم إلَى جَدِّكَ وَ أبِيكَ وَ عَمِّكَ وَ لَقَدْ أخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ أُنَاسٍ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ لَا تَعْرِفُهُمْ فَرَاعِنَةُ هَذِهِ الْأرْضِ وَ هُمْ مَعْرُوفُونَ فِي أهْلِ السَّمَاوَاتِ أنَّهُمْ يَجْمَعُونَ هَذِهِ الْأعْضَاءَ الْمُتَفَرِّقَةَ فَيُوَارُونَهَا وَ هَذِهِ الْجُسُومَ الْمُضَرَّجَةَ وَ يَنْصِبُونَ لِهَذَا الْطَّفِّ عَلَماً لِقَبْرِ أبِيكَ سَيِّدِ الشُّهَدَاءِ علیهم السلام لَا يَدْرُسُ أثَرُهُ وَ لَا يَعْفُو رَسْمُهُ عَلَى كُرُورِ اللَّيَالِي وَالْأيَّامِ وَ لَيَجْتَهِدَنَّ أئِمَّةُ الْكُفْرِ وَ أشْيَاعُ الضَّلَالَةِ فِي مَحْوِهِ وَ تَطْمِيسِهِ فَلَا يَزْدَادُ أثَرُهُ إلَّا ظُهُوراً وَ أمْرُهُ إلَّا عُلُوّاً؛ فَقُلْتُ: وَ مَا هَذَا الْعَهْدُ وَ مَا هَذَا الْخَبَرُ؟ فَقَالَتْ: حَدَّثَتْنِي أُمُّ أيْمَنَ أنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلمزَارَ مَنْزِلَ فَاطِمَة علیها السلام فِي يَوْمٍ مِنَ الْأيَّامِ... ثُمَّ قَالَ جَبْرَئِيلُ علیه السلام:... وَ إنَّ سِبْطَكَ هَذَا (وَ أوْمَأ بِيَدِهِ إلَى الْحُسَيْن علیه السلام) مَقْتُولٌ فِي عِصَابَةٍ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ وَ أهْلِ بَيْتِكَ وَ أخْيَارٍ مِنْ أُمَّتِكَ بِضَفَّةِ الْفُرَاتِ بِأرْضٍ تُدْعَى كَرْبَلَاءَ مِنْ أجْلِهَا يَكْثُرُ الْكَرْبُ وَ الْبَلَاءُ عَلَى أعْدَائِكَ وَ أعْدَاءِ ذُرِّيَّتِكَ فِي الْيَوْمِ الَّذِي لَا يَنْقَضِي كَرْبُهُ

ص: 59

وَ لَا تَفْنَى حَسْرَتُهُ، وَ هِيَ أطْهَرُ بِقَاعِ الْأرْضِ وَ أعْظَمُهَا حُرْمَةً، وَ إنَّهَا لَمِنْ بَطْحَاءِ الْجَنَّةَ، فَإذَا كَانَ ذَلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي يُقْتَلُ فِيهِ سِبْطُكَ وَ أهْلُهُ وَأحَاطَتْ بِهِمْ كَتَائِبُ أهْلِ الْكُفْرِ وَ اللَّعْنَةِ تَزَعْزَعَتِ الْأرْضُ مِنْ أقْطَارِهَا، وَ مَادَتِ الْجِبَالُ، وَ كَثُرَ اضْطِرَابُهَا وَ اصْطَفَقَتِ الْبِحَارُ بِأمْوَاجِهَا، وَ مَاجَتِ السَّمَاوَاتُ بِأهْلِهَا غَضَباً لَكَ يَامُحَمَّدُ وَ لِذُرِّيَّتِكَ وَ اسْتِعْظَاماً لِمَايُنْتَهَكُ مِنْ حُرْمَتِكَ وَ لِشَرِّ مَا تُكَافَى بِهِ فِي ذُرِّيَّتِكَ وَ عِتْرَتِكَ وَ لَا يَبْقَى شَيْ ءٌ مِنْ ذَلِكَ إلَّا اسْتَأْذَنَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِي نُصْرَةِ أهْلِكَ الْمُسْتَضْعَفِينَ الْمَظْلُومِينَ الَّذِينَ هُمْ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ بَعْدَكَ، فَيُوحِي اللَّهُ إلَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأرْضِ وَ الْجِبَالِ وَ الْبِحَارِ وَ مَنْ فِيهِنَّ: أنِّي أنَا اللَّهُ الْمَلِكُ الْقَادِرُ الَّذِيلَا يَفُوتُهُ هَارِبٌ وَ لَا يُعْجِزُهُ مُمْتَنِعٌ وَ أنَا أقْدَرُ فِيهِ عَلَى الِانْتِصَارِ وَ الِانْتِقَامِ. وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي! لَأُعَذِّبَنَّ مَنْ وَتَرَ رَسُولِي وَ صَفِيِّي وَ انْتَهَكَ حُرْمَتَهُ وَ قَتَلَ عِتْرَتَهُ وَ نَبَذَ عَهْدَهُ وَ ظَلَمَ أهْلَهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أحَداً مِنَ الْعالَمِينَ، فَعِنْدَ ذَلِكَ يَضِجُّ كُلُّ شَيْ ءٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأرَضِينَ بِلَعْنِ مَنْ ظَلَمَ عِتْرَتَكَ وَ اسْتَحَلَّ حُرْمَتَكَ، فَإذَا بَرَزَتْ تِلْكَ الْعِصَابَةُ إلَى مَضَاجِعِهَا تَوَلَّى اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ قَبْضَ أرْوَاحِهَا بِيَدِهِ وَ هَبَطَ إلَى الْأرْضِ مَلَائِكَةٌ مِنَ السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَعَهُمْ آنِيَةٌ مِنَ الْيَاقُوتِ وَ الزُّمُرُّدِ مَمْلُوءَةٌ مِنْ مَاءِ الْحَيَاةِ وَ حُلَلٌ مِنْ حُلَلِ الْجَنَّةِ وَ طِيبٌ مِنْ طِيبِ الْجَنَّةِ، فَغَسَّلُوا جُثَثَهُمْ بِذَلِكَ الْمَاءِ وَ ألْبَسُوهَا الْحُلَلَ وَ حَنَّطُوهَا بِذَلِكَ الطِّيبِ وَ صَلَّى الْمَلَائِكَةُ صَفّاً صَفّاً عَلَيْهِمْ، ثُمَّ يَبْعَثُ اللَّهُ قَوْماً مِنْ أُمَّتِكَ لَا يَعْرِفُهُمُ الْكُفَّارُ لَمْ يَشْرَكُوا فِي تِلْكَ الدِّمَاءِ بِقَوْلٍ وَ لَا فِعْلٍ وَ لَا نِيَّةٍ؛ فَيُوَارُونَ أجْسَامَهُمْ وَ يُقِيمُونَ رَسْماً لِقَبْرِ سَيِّدِالشُّهَدَاءِ بِتِلْكَ

ص: 60

الْبَطْحَاءِ يَكُونُ عَلَماً لِأهْلِ الْحَقِّ وَ سَبَباً لِلْمُؤْمِنِينَ إلَى الْفَوْزِ وَ تَحُفُّهُ مَلَائِكَةٌ مِنْ كُلِّ سَمَاءٍ مِائَةُ ألْفِ مَلَكٍ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ وَ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ وَ يُسَبِّحُونَ اللَّهَ عِنْدَهُ وَ يَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لِزُوَّارِهِ وَ يَكْتُبُونَ أسْمَاءَ مَنْ يَأْتِيهِ زَائِراً مِنْ أُمَّتِكَ، مُتَقَرِّباً إلَى اللَّهِ وَ إلَيْكَ بِذَلِكَ وَ أسْمَاءَ آبَائِهِمْ وَ عَشَائِرِهِمْ وَ بُلْدَانِهِمْ وَ يُسَمُّونَ فِي وُجُوهِهِمْ بِمِيسَمِ نُورِعَرْشِ اللَّهِ: هَذَا زَائِرُ قَبْرِ خَيْرِ الشُّهَدَاءِ وَ ابْنِ خَيْرِ الْأنْبِيَاءِ. فَإذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ سَطَعَ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أثَرِذَلِكَ الْمِيسَمِ نُورٌ تُغْشَى مِنْهُ الْأبْصَارُ يَدُلُّ عَلَيْهِمْ وَ يُعْرَفُونَ بِهِ. وَ كَأنِّي بِكَ يَا مُحَمَّدُ بَيْنِي وَ بَيْنَ مِيكَائِيلَ وَ عَلِيٌّ أمَامَنَا وَ مَعَنَا مِنْ مَلَائِكَةِ اللَّهِ مَا لَا يُحْصَى عَدَدُهُ وَ نَحْنُ نَلْتَقِطُ مَنْ ذَلِكَ الْمِيسَمُ فِي وَجْهِهِ مِنْ بَيْنِ الْخَلَائِقِ حَتَّى يُنْجِيَهُمُ اللَّهُ مِنْ هَوْلِ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ شَدَائِدِهِ وَ ذَلِكَ حُكْمُ اللَّهِ وَ عَطَاؤُهُ لِمَنْ زَارَ قَبْرَكَ يَامُحَمَّدُ أوْ قَبْرَ أخِيكَ أوْ قَبْرَ سِبْطَيْكَ لَا يُرِيدُ بِهِ غَيْرَ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ وَ سَيَجِدُّ أُنَاسٌ حَقَّتْ عَلَيْهِمْ مِنَ اللَّهِ اللَّعْنَةُ وَ السُّخْطُ أنْ يَعْفُوا رَسْمَ ذَلِكَ الْقَبْرِ وَ يَمْحُوا أثَرَهُ، فَلَا يَجْعَلُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَهُمْ إلَى ذَلِكَ سَبِيلًا... .(1)

امام سجادعلیه السلام روايت فرمودند:... حضرت زينب دختر حضرت على علیه السلام فرمودند:... به خدا سوگند! اين عهد و پيمانى بود كه پيامبرخدا صلی الله علیه واله وسلم با جد [اميرالمؤمنين علیه السلام] و پدر [سيّدالشهداء علیهم السلام] و عمويت [حضرت مجتبى علیه السلام] نموده و خداي متعال نيز از گروهى از اين امّت كه ستمكاران و سركشان به ايشان معرفت نداشته اند و ايشان در بين اهل آسمان ها معروف و مشهورند ميثاق گرفته

ص: 61

1- كامل الزيارات:259 ب88 ح1، البحار:28/55 ح23.

است كه اين اعضاي قلم شده را جمع كرده و دفن نموده و اين بدن هاي خون آلود را به

خاك سپرده و در اين سرزمين براى قبر پدرت سيّدالشّهداءعلیه السلام نشانه اى نصب كنند كه اثرش هيچ گاه كهنه و مندرس نشده و گذشت شب و روز آن را از ميان نمى برد و بسيارى از رهبران كفر و سركشي از خدا و نيز فرزندان گمراهى براي نابود كردن آن تلاش مى نمايند، ولى به جاى اينكه رسم و نشانه آن از بين رود، آشكارتر و والاتر مى گردد.

من پرسيدم: اين چه عهد و ميثاقى بوده و اين چه حديث و خبرى مى باشد؟

عمّه ام [حضرت زينب علیها السلام] فرمودند: بلى، امّ ايمن علیها السلام براي من نقل نمود كه پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم روزى از روزها به منزل حضرت فاطمه علیها السلام نزول اجلال فرمود:...

جبرئيل به پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم چنين گفت:... و اين نوه شما (و با دست به امام حسين علیه السلام اشاره نمود) با جماعتى از فرزندان و اهل بيت شما و نيكانى از امّت شما در كنار فرات واقع در سرزمينى كه به آن «كربلاء» مى گويند كشته مى شود. كربلاء را از اين رو كربلاء مى گويند كه ناراحتي و بلاهايى كه از دشمنان شما و فرزندانتان در روز مشخّصي - كه حزن و اندوهش تمام شدنى نبوده و حسرت آن زوال پذير نيست - به عمل مى آيد، بسيار است. اين زمين پاكيزه ترين مكانهاي واقع روى زمين بوده و احترامش از تمام بقاع بيشتر است، در آن فرزند دختر تو و اهل بيت او كشته خواهند شد. كربلاء از زمين هاى بهشت است.

وقتي روزى كه در آن فرزند دختر شما و خانواده او كشته مى شوند، فرا برسد و لشكر اهل كفر و لعنت آن را احاطه نمايند به جهت غضب [بر آنان] به خاطر تو

ص: 62

و فرزندانت اى محمّد و به منظور بزرگ شمردن هتك حرمت تو و تقبيح نمودن كردارى كه نسبت به ذرّيه و عترتت انجام شده، زمين بلرزد و كوه ها كشيده شوند و اضطراب و جنبش در آنها زياد شود و امواج درياها متلاطم گرديده و آسمان ها اهل خود را به هم بريزند و از زمين و كوه ها و درياها و آسمان ها چيزى باقى نمى ماند مگر آنكه از خداوند عزّوجل درخواست اجازه مى كنند كه اهل تو را - كه مستضعفين و مظلومين بوده و حجّت هاى خدا بعد از تو بر مخلوقات هستند- يارى نمايند، پس خداوند به آنها [زمين، كوه، دريا و آسمان] و موجودات در آنها وحى كرده و مى گويد:

منم خداي متعال، سلطانى كه قادر است و كسى نتواند از او بگريزد و در توان هيچ خصم و دشمنى نيست كه او را عاجز و ناتوان كند. من بر يارى كردن دوستانم قادر و بر انتقام گرفتن از دشمنانم تواناتر هستم.

به عزّت و جلالم سوگند! كساني را كه پيامبرم را تنها گذاشته و برگزيده ام را رها كردند و حرمت او را هتك نموده و فرزندانش را كشتند و عهد او را زير پا نهاده و به اهل بيتش ستم كردند، عذابى نمايم كه حتّي يك تن از اهل دو عالَم را چنين عذابى نكرده باشم.

در اين هنگام تمام موجودات آسماني و زميني صدا به ناله بلند كرده و كساني را كه به عترتت ستم كردند و هتك حرمت تو را روا داشتند، لعن و نفرين مى كنند. و هنگامى كه آن جماعت [فرزندان و اهل بيت و نيكان از امّتت] به سوي قبرهايشان نمايان مى شوند، خداوند جلّ و عز خود متولّى قبض ارواح آنها شده و فرشتگان را از آسمان هفتم به زمين فرو مى فرستد در حالى كه همراه با آنها

ص: 63

ظروفى از ياقوت و زمرّد كه از آب حيات پر شده و حلّه هايى [لباسها] از حلّه هاى بهشتى و عطرى از عطرهاى بهشتى است. پس فرشتگان بدن هاى ايشان را با آن

آبها شستشو داده و حلّه ها را به تن آنها كرده و با آن عطرها ايشان را حنوط نموده و دسته دسته بر آنان نماز مى خوانند و پس از اتمام نماز، پروردگار متعال گروهى از امّتت را كه كفّار ايشان را نمى شناسند و در خون شهيدان نه با گفتار، نه با كردار و نه با قصد شركت كرده اند را گسيل مي دارد تا بدن هاي آنها را دفن كنند و براى قبر سيّدالشّهداء در آن سرزمين اثرى نصب كرده تا براى اهل حق نشانه اى بوده و براى اهل ايمان سببى براى رستگارى باشد.

و در هر روز و شب از هر آسمانى، صد هزار فرشته گرداگرد آن طواف كرده و بر آن حضرت صلوات فرستاده و نزد قبر ايشان تسبيح خدا را مى گويند و براى زائران آن جناب طلب آمرزش مى كنند و اسامى زيارت كنندگان از امّتت را كه براي خشنودي پروردگار آن حضرت را زيارت مى كنند و همچنين نام هاي پدران و خويشاوندان و شهرهاى ايشان را مى نويسند و در صورتهاى ايشان با مدادى كه از نور عرش الهى است اين عبارت را نقش مى بندند:

اين شخص زائر قبر بهترين شهداء و زائر قبر فرزند بهترين انبياء است.

در روز قيامت از اثر اين مداد نورى ساطع خواهد شد كه از پرتوي آن چشم ها تار مى گردد و با اين نور ايشان شناخته مى شوند. و گويا تو اى محمّد ميان من و ميكائيل قرار گرفته اي و على جلوي ماست و همراه ما فرشتگانى حركت مى كنند كه آنقدر زياد هستند كه تعداد ايشان مشخّص نيست. و به وسيله همين نورى كه در صورت هاى ايشان است، آنها را از ميان خلايق دريافته و جدا مى كنيم

ص: 64

و بدين ترتيب حق تعالى ايشان را از ترس و وحشت آن روز و سختى هاى آن نجات مى دهد و اين حكم خدا است در حقّ كسانى كه قبر تو را اى محمّد يا قبر برادرت يا قبر دو نوه تو را زيارت كرده و قصدى جز [رضاي] خداوند با جلالت و عزيز نداشته باشند. و البته گروهى از مردم كه مستحقّ لعنت و سخط و غضب الهى هستند خواهند آمد كه در محو كردن رسم و نشانه اين قبر تلاش مى كنند و مى كوشند آن را از بين ببرند ولى خداوند قادر به آنان چنين توانى را نخواهد داد... .

محمد رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم

2- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم لِعَلِيٍّ علیه السلام:... يَا أبَاالْحَسَنِ! إنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ قَبْرَكَ وَ قَبْرَ وُلْدِكَ بِقَاعاً مِنْ بِقَاعِ الْجَنَّةِ وَ عَرْصَةً مِنْ عَرَصَاتِهَا، وَ إنَّ اللَّهَ تَعَالى جَعَلَ قُلُوبَ نُجَبَاءَ مِنْ خَلْقِهِ وَ صَفْوَةٍ مِنْ عِبَادِهِ تَحِنُّ إلَيْكُمْ وَ تَتَحَمَّلُ الْمَذَلَّةَ وَ الْأذَى فِيكُمْ، فَيَعْمُرُونَ قُبُورَكُمْ وَ يُكْثِرُونَ زِيَارَتَهَا تَقَرُّباً مِنْهُمْ إلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَوَدَّةً مِنْهُمْ لِرَسُولِهِ؛ أُولَئِكَ يَا عَلِيُّ الْمَخْصُوصُونَ بِشَفَاعَتِي وَ الْوَارِدُونَ حَوْضِي وَ هُمْ زُوَّارِي وَ جِيرَانِي غَدَاً فِي الْجَنَّةِ. يَاعَلِيُّ! مَنْ عَمَرَ قُبُورَكُمْ وَ تَعَاهَدَهَا فَكَأنَّمَا أعَانَ سُلَيْمَانَ بْنَ دَاوُدَ عَلَى بِنَاءِ بَيْتِ الْمَقْدِسِ، وَ مَنْ زَارَ قُبُورَكُمْ عَدَلَ ذَلِكَ ثَوَابَ سَبْعِينَ حَجَّةً بَعْدَ حَجَّةِ الْإسْلَامِ، وَ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ حَتَّى يَرْجِعَ مِنْ زِيَارَتِكُمْ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ، فَأبْشِرْ وَ بَشِّرْ أوْلِيَاءَكَ وَ مُحِبِّيكَ مِنَ النَّعِيمِ وَ قُرَّةِ الْعَيْنِ بِمَا لَا عَيْنٌ رَأتْ وَ لَا أُذُنٌ سَمِعَتْ وَ لَا خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ. وَ لَكِنَّ حُثَالَةً مِنَ النَّاسِ يُعَيِّرُونَ زُوَّارَ قُبُورِكُمْ كَمَا تُعَيَّرُ الزَّانِيَةُ بِزِنَائِهَا؛ أُولَئِكَ شِرَارُ أُمَّتِي

ص: 65

لَانَالَتْهُمْ شَفَاعَتِي وَ لَا يَرِدُونَ حَوْضِي.(1)

رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم به امام على علیه السلام فرمود:... اى اباالحسن علیه السلام! خدا قبر تو و قبور فرزندان تو را بقعه هايى از بقعه ها و سرزمين بهشت قرار داده و قلوب نجيبان از خلق و بندگان برگزيده خود را به شما متمايل مى سازد و در راه زيارت شما و آبادى قبرهايتان سختى ها و خواري مى بينند و مى خواهند با اين كار به خدا نزديك شده و به پيامبر او محبّت كنند.

اى على! آنان مورد شفاعت من قرار گرفته و در كنار حوض بر من وارد مى شوند و در جهان آخرت، در بهشت زائران و همسايگان من خواهند بود.

اي علي علیه السلام! هر كس قبرهاي شما را تعمير كرده و پيوسته زيارت نمايد مانند آن است كه حضرت سليمان نبي علیه السلام را در ساختن ساختمان بيت المقدّس ياري نموده باشد.

اى علی علیه السلام! هر كس شما را زيارت كند، ثواب هفتاد حج بعد از حجّ واجب مى برد و هنگام بازگشت، چون كودكى كه از مادر متولد مى شود، از گناهان پاك مى گردد. پس مژده باد تو را و شيعيان و دوستان خودت را مژده بده به نعمت ها و روشنايى چشم به چيزهايي كه كسى آن را نديده و گوشى نشنيده و به دل كسى خطور نكرده است. ولي كسانى از مردم، بر زائران شما خورده مى گيرند همانگونه كه زن بدكاره را به خاطر گناهش عيب كنند. اينان بدترين امّت من هستند و شفاعت مرا نخواهند ديد و در كنار حوض بر من وارد نمى شوند.

ص: 66

1- مزار المفيد:228 ب29 ح12، التّهذيب:6/22 ب7 ح7، فرحة الغري:76 ب6، ارشاد القلوب:2/441، البحار:97/120 ب2 ح22.

3- وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم: يُقْبَرُ ابْنِي فِي أرْضٍ يُقَالُ لَهَا كَرْبَلَاءُ؛ هِيَ الْبُقْعَةُ الَّتِي كَانَ فِيْهَا قُبَّةُ الْإسْلَامِ، الَّتِي نَجَّا اللَّهُ عَلَيْهَا الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَ نُوحٍ فِي الطُّوفَانِ.(1)

رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: فرزندم در زمينى دفن مى شود كه به آن «كربلاء» مى گويند. كربلاء بقعه و مكانى است كه در آن قبةالاسلام بوده و اين همان مكانى است كه خداوند در طوفان نوح مؤمنينى را كه به آن حضرت ايمان داشتند همراه آن جناب نجات داد و از آن مهلكه رهانيد.

4- قَالَ رَسُولُ اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم: مَا خَلَقَ اللَّهُ تَعَالَى خَلْقاً أكْثَرَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَ إنَّهُ لَيَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ كُلَّ مَسَاءٍ سَبْعُونَ ألْفَ مَلَكٍ يَطُوفُونَ بِالْبَيْتِ لَيْلَتَهُمْ، حَتَّى إذَا طَلَعَ الْفَجْرُ انْصَرَفُوا إلَى قَبْرِالنَّبِيِّ علیهم السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَأْتُونَ إلَى قَبْرِ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَأْتُونَ إلَى قَبْرِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَأْتُونَ إلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَعْرُجُونَ إلَى السَّمَاءِ قَبْلَ أنْ تَطْلُعَ الشَّمْسُ. ثُمَّ تَنْزِلُ مَلَائِكَةُ النَّهَارسَبْعُونَ ألْفَ مَلَكٍ فَيَطُوفُونَ بِالْبَيْتِ الْحَرَامِ نَهَاراً، حَتَّى إذَا غَرَبَتِ الشَّمْسُ انْصَرَفُوا إلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَأمِيرِالْمُؤْمِنِين علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَالْحَسَن علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَالْحُسَيْن علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَعْرُجُونَ إلَى السَّمَاءِ قَبْلَ أنْ تَغِيبَ الشَّمْسُ. وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ إنَّ حَوْلَ قَبْرِهِ أرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَ عَلَيْهِ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

ص: 67

1- - كامل الزيارات:269 ب88 ح8، البحار:98/109 ب15 ح15.

وفی روایه:

قَدْ وَكَّلَ اللَّهُ تَعَالَى بِالْحُسَيْنِ علیه السلام سَبْعِينَ ألْفَ مَلَكٍ شُعْثاًغُبْراً يُصَلُّونَ عَلَيْهِ كُلَّ يَوْمٍ وَ يَدْعُونَ لِمَنْ زَارَهُ، وَ رَئِيسُهُمْ مَلَكٌ يُقَالُ لَهُ مَنْصُورٌ. فَلَا يَزُورُهُ زَائِرٌ إلَّا اسْتَقْبَلُوهُ وَ لَاوَدَّعَهُ مُوَدِّعٌ إلَّا شَيَّعُوهُ وَ لَا يَمْرَضُ إلَّا عَادُوهُ وَ لَا مَيِّتٌ يَمُوتُ إلَّا صَلَّوْا عَلَى جِنَازَتِهِ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ بَعْدَ مَوْتِهِ.(1)

پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: خداي متعال مخلوقاتي بيشتر از فرشتگان نيافريد و همانا هر شب هفتاد هزار فرشته ازآسمان پايين مى آيند. ايشان شب را به طواف خانه كعبه مى گذرانند تا هنگامي كه فجر طلوع نمود به سمت قبر پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم روانه شده، سپس به ايشان سلام مى كنند. سپس به سمت قبر امير المؤمنين علیه السلام آمده و به ايشان سلام مى كنند. سپس به سوي قبر حسن بن علی علیه السلام آمده وبه ايشان سلام مى كنند. سپس به سوي قبر حسين بن علي علیه السلام روانه شده و به ايشان سلام مى كنند. سپس پيش از طلوع آفتاب به سوي آسمان بالا مى روند. سپس فرشتگان روز كه هفتاد هزار فرشته هستند از آسمان فرود آمده و در روز بيت الحرام را طواف مى كنند تا وقتي كه خورشيد در حال غروب كردن است به سوي قبر پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم آمده به ايشان سلام مى كنند. سپس به سوي قبر اميرالمؤمنين علیه السلام مي روند و بر آن حضرت سلام مي دهند و سپس به سوي قبر امام حسن علیه السلام مي روند و سلام مي كنند و سپس به سوي قبر امام حسين علیه السلام مي روند و سلام مي دهند و سپس به آسمان بالا مي روند قبل از آنكه آفتاب

ص: 68

1- الأربعون حديثاً لإبن أبي الفوارس:ح12، اليقين:258 ب89 و ص400 ب145، جامع الأخبار:24 الفصل(11) بعضه، البحار:98/62 ب9 ح40، المستدرك:10/254 ب26 ح49.

غروب نمايد.

سوگند به خدايي كه جانم در دست اوست! همانا گرداگرد قبر آن حضرت [امام حسين علیه السلام] چهار هزار فرشته ژوليده و غبارآلود و گريان تا قيامت مي باشند.

و در روايت ديگري چنين آمده است:

خداوند بر قبر امام حسين علیه السلام هفتاد هزار فرشته غبارآلود و ژوليده قرار داده كه بر آن حضرت هر روز درود مي فرستند و زائران امام حسين علیه السلام را دعا مي كنند و رييس آنها فرشته اي است كه به او «منصور» مي گويند. هيچ زائري نيست مگر آنكه به پيشواز او مي روند و وداع كنندگان را بدرقه مي نمايند و هرگاه [زائر] بيمار گردد به عيادت وي مي روند و هرگاه بميرد بر او نماز مي گزارند و براي او طلب آمرزش مي كنند.

5- وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم: إنَّ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ علیه السلام سَألَ رَبَّهُ زِيَارَةَ قَبْرِهِ (أيْ مَوْضِعَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام) لَمَّا أخْبَرَهُ رَبُّهُ بِقَتْلِهِ وَ فَضْلِ زِيَارَتِهِ، فَأذِنَ لَهُ فَزَارَهُ فِي سَبْعِينَ ألْفَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ.(1)

پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: هنگامي كه خداوند حضرت موسي بن عمران علیه السلام را از قتل ايشان و فضيلت زيارت ايشان آگاه ساخت، از خداوند زيارت قبر ايشان (يعني محلّ قبر امام حسين علیه السلام) را درخواست نمود، پس خدا به او اجازه داد، پس ايشان را همراه با هفتاد هزار فرشته زيارت نمود.

6- قَالَ أمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيٌّ علیه السلام... لِلْحُسَيْنِ علیه السلام: وَ أنْتَ يَا حُسَيْنُ! سَتَخْرُجُ

ص: 69

1- جامع الأخبار:23 الفصل(11)، المناقب:4/127 عن فردوس الدّيلمي.

لِمُجَاهَدَةِ ابْنِهِ يَزِيدَ، فَيَقْتُلُكَ مِنْ قَوْمِهِ أبْرَصٌ مَلْعُونٌ لَا يُرَاقِبُ فِيكَ إلًّا وَ لَا ذِمَّةً، وَ سَيُقْتَلُ مَعَكَ سَبْعَةُ عَشَرَ مِنْ أهْلِ بَيْتِكَ تَحْتَ أدِيمِ السَّمَاءِ، مَا لَهُمْ شَبِيهُونَ. وَ كَأنِّي بِكَ تَسْتَسْقِيُ الْمَاءَ فَلَاتُسْقَى، وَ تُنَادِيُ فَلَا تُجَابُ، وَ تَسْتَغِيثُ فَلَا تُغَاثُ وَ كَأنِّي بِأهْلِ بَيْتِكَ قَدْ سُبُوا وَبِثِقْلِكَ قَدْ نُهِبَ، وَ كَأنِّي بِالسَّمَاءِ قَدْ أمْطَرَتْ لِقَتْلِكَ دَمَاً وَ رَمَادَاً، وَ كَأنِّي بِالْجِنِّ قَدْ نَاحَتْ عَلَيْكَ، وَ كَأنِّي بِمَوْضِعِ تُرْبَتِكَ قَدْ صَارَ مُخْتَلَفَ زُوَّارِكَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَ الْمُؤْمِنِينَ.(1)

اميرالمؤمنين علي علیه السلام به امام حسين علیه السلام فرمودند: و تو اي حسين! قطعاً براي جهاد كردن با فرزندش يزيد، خروج خواهي كرد، پس تو را از ميان قوم او مردي مبتلا به بيماري پيسي و مورد لعنت، خواهد كشت و در مورد تو هيچ حرمتي را نگاه نمي دارد و همراه با تو هفده نفر از خانواده ات كه در زير آسمان تيره مثل و مانند ندارند، كشته خواهند شد و گويا مى بينم تو را كه طلب آب مى كني امّا سيراب نمي شوي و صدا مى زني امّا جواب تو داده نمي شود و فرياد دادخواهي سر مى دهي ولي ياري نمي شوي و گويا مى بينم خانواده ات اسير گرديده اند و بار و بنه تو به غارت رفته است و گويا مي بينم آسمان به خاطر شهادت تو خون و خاكستر مى باراند و گويا مى بينم كه جنّيان براي تو نوحه و زاري مى كنند و گويا مى بينم كه مكان قبر تو محل آمد و شد زائرانت از فرشتگان و مؤمنين شده است.

7- قَالَ أمِيرُالْمُؤْمِنِينَ عَلِيٌّ علیه السلام: كَأنِّي بِالْقُصُورِ قَدْ شُيِّدَتْ حَوْلَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام وَ كَأنِّي بِالْحَامِلِ(2) تَخْرُجُ مِنَ الْكُوفَةِ إلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ وَ لَا تَذْهَبُ اللَّيَالِي وَ الْأيَّامُ حَتَّى يُسَارَ إلَيْهِ مِنَ الْآفَاقِ وَ ذَلِكَ عِنْدَ انْقِطَاعِ

ص: 70

1- الدّرّ النّظيم:377-378.

2- في «ب»: بِالْمَحَامِلِ.

مُلْكِ بَنِي مَرْوَانَ.(1)

حضرت امام علىّ بن ابي طالب علیه السلام فرمودند: گويا قصرهاى بلندى را كه در كنارقبر حسين علیه السلام بنا گرديده، مى بينم و نيز مى بينم محمل هايى را كه از كوفه به سوى قبرحسين علیه السلام خارج گشته و چندان شب و روزى نمي گذرد كه از اطراف و اكناف عالم به سوى قبر حسين محمل ها در راه هستند و اين هنگام انقراض دولت بنى اميّه صورت خواهد گرفت.

الإمام أبوالحسن علي السجّاد علیه السلام

8- قَالَ علیه السلام: كَأنِّي بِالْقُصُورِ وَ قَدْ شُيِّدَتْ حَوْلَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام، وَ كَأنِّي بِالْأسْوَاقِ قَدْ حُفَّتْ حَوْلَ قَبْرِهِ، فَلَا تَذْهَبُ الْأيَّامُ وَ اللَّيَالِي حَتَّى يُسَارَ إلَيْهِ مِنَ الْآفَاقِ وَ ذَلِكَ عِنْدَ انْقِطَاعِ مُلْكِ بَنِي مَرْوَانَ.(2)

امام سجّاد علیه السلام فرمودند: گويا مى بينم كه در اطراف قبر حسين علیه السلام كاخهايى ساخته مى شود و گويى مى بينم كه محمل هايى از كوفه به طرف قبر حسين علیه السلام بيرون مى آيد و فاصله اى نمى شود كه از اطراف عالم به سوى قبر حسين علیه السلام رهسپار مى شوند. و اينها همه هنگام زوال سلطنت بنى مروان است.

9- وَ قَالَ زَيْنُ الْعَابِدِينَ علیه السلام: إتَّخَذَ اللَّهُ أرْضَ كَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَكاً قَبْلَ أنْ يَخْلُقَ اللَّهُ أرْضَ الْكَعْبَةَ، وَ يَتَّخِذَهَا حَرَماً بِأرْبَعَةٍ وَ عِشْرِينَ ألْفَ عَامٍ، وَ إنَّهُ إذَا زَلْزَلَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى الْأرْضَ وَ سَيَّرَهَا رُفِعَتْ كَمَا هِيَ بِتُرْبَتِهَا نُورَانِيَّةً صَافِيَةً، فَجُعِلَتْ فِي أفْضَلِ رَوْضَةٍ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ، وَ أفْضَلِ

ص: 71

1- عيون اخبار الرّضا:2/48 ب31 ح190، البحار:41/287 ب114 ح9.

2- صحيفة الرّضا:248 ح161، البحار:98/114 ب15 ح36.

مَسْكَنٍ فِي الْجَنَّةِ؛ لَا يَسْكُنُهَا إلَّا النَّبِيُّونَ وَ الْمُرْسَلُونَ. أوْ قَالَ: أُولُوالْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ. فَإنَّهَا لَتَزْهَرُ بَيْنَ رِيَاضِ الْجَنَّةِ كَمَا يَزْهَرُ الْكَوْكَبُ الدُّرِّيُّ بَيْنَ الْكَوَاكِبِ لِأهْلِ الْأرْضِ، يَغْشَى نُورُهَا أبْصَارَ أهْلِ الْجَنَّةِ جَمِيعاً، وَهِيَ تُنَادِي:

أنَا أرْضُ اللَّهِ الْمُقَدَّسَةُ الطَّيِّبَةُ الْمُبَارَكَةُ الَّتِي تَضَمَّنَتْ سَيِّدَ الشُّهَدَاءِ وَ سَيِّدَ شَبَابِ أهْلِ الْجَنَّةِ.(1)

امام زين العابدين علیه السلام فرمودند: خداوند متعال بيست و چهار هزار سال قبل از اينكه زمين كعبه را خلق كند و آن را حرم قرار دهد، زمين كربلاء را آفريد و آن را حرم امن و مبارك گرداند و هرگاه حق تعالى بخواهد كره زمين را بلرزانده و حركتش دهد [روز قيامت]، زمين كربلاء را همراه تربتش در حالى كه نورانى و شفّاف است بالا برده و آن را در برترين باغ هاى بهشت قرار داده و آن را بهترين مسكن در آنجا مى گرداند و در آن جز انبياء و مرسلين (يا به جاى اين فقره فرمودند: و در آن جز پيامبران اولوالعزم) ساكن نمى شود. اين زمين بين باغ هاى بهشت مى درخشد همانطورى كه ستاره درخشنده بين ستارگان نورافشانى مى نمايد، نور اين زمين چشم هاى اهل بهشت را تار مى كند و با صدايى بلند مى گويد:

من زمين مقدّس و طيّب و پاكيزه و مباركى هستم كه سيّدالشّهداء و سرور جوانان اهل بهشت را در خود دارد.

10- قَالَ السَّجَّادُ علیه السلام فِي قَوْلِهِ:  فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَكاناً قَصِيًّا قَالَ:

ص: 72

1- كامل الزيارات:268 ب88 ح5، مزار المفيد:23 ب8 ح1، البحار:98/108 ب15 ح10و11.

1- أي مريم علیه السلام.

2- التّهذيب:6/73 ب22ح8، الوسائل:14/517 ب68 ح19725، البحار:14/212 ب17 ح8 و ج98/116 ب15 ح45.

3- (19) سوره مريم: آيه22.

4- قرب الإسناد للحميري:14، كامل الزيارات:269 ب38 ح11 عن أبي عبدالله علیه السلام قال:...، خصائص الأئمّة علیها السلام:47، الخرائج و الجرائح:1/183 ب2، كشف الغمّة:2/12 و ص54: الأصْبَغِ بْنِ نَبَاتَة عَنْ عَلِيٍّ علیه السلام قَالَ: أتَيْنَا مَعَهُ مَوْضِعُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ فَقَالَ عَلْيّ علیه السلام: هَاهُنَا مَنَاخُ رِكَابِهِمْ وَ مَوْضِعُ رِحَالِهِمْ وَ هَاهُنَا مِهْرَاقُ دِمَائِهِمْ فِتْيَةٌ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله وسلم يُقْتَلُونَ بِهَذِهِ الْعَرْصَةِ تَبْكِي عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَ الْأرْضُ - اصبغ بن نباته از اميرالمؤمنين علي علیه السلام نقل مى كند، وي گويد: همراه با حضرت به محلّ قبر امام حسين علیه السلام آمديم. پس حضرت امام علي علیه السلام فرمودند: اينجا محلّ پياده شدن ايشان است. اينجا محلّ اثاث و خيمه گاه آنان مى باشد، اينجا محلّ ريخته شدن خون ايشان است، جوانمرداني از آل محمّد صلی الله علیه وآله وسلم در اين صحنه كشته خواهند شد و آسمانها و زمين براي ايشان گريه خواهند كرد. البحار:98/116 ب15 ح44.

كربلاء عبور كردند، ديدگان مبارك حضرت پر از اشك شد و فرمودند: اينجا محلّ پياده شدن ايشان [امام حسين و اهل بيت و اصحاب ايشان علیهم السلام] است. اينجا محلّ اثاث و خيمه گاه آنان مى باشد، اينجا خون آنها ريخته خواهد شد. خوشا به حال تو خاكى كه خونهاى محبوب ها روى تو ريخته خواهد شد!

12- وَ قَالَ الْإمامُ الْبَاقِرعلیه السلام: الْغَاضِرِيَّةُ هِيَ الْبُقْعَةُ الَّتِي كَلَّمَ اللَّهُ فِيهَا مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ علیه السلام، وَ نَاجَى نُوحاً فِيهَا، وَ هِيَ أكْرَمُ أرْضِ اللَّهِ عَلَيْهِ، وَ لَوْ لَا ذَلِكَ مَا اسْتَوْدَعَ اللَّهُ فِيهَا أوْلِيَاءَهُ (وَ أبْنَاءَ نَبِيِّهِ)(1) ، فَزُورُوا قُبُورَنَا بِالْغَاضِرِيَّةِ.(2)

حضرت امام محمّدباقر علیه السلام فرمودند: غاضريّه [نام ديگر كربلا] همان مكانى است كه خداوند در آنجا با موسى بن عمران علیه السلام تكلّم نمود و با حضرت نوح مناجات كرد و اين زمين كريم ترين و شريف ترين سرزمين هاي روى زمين است و اگر اين معنا نبود هرگز خداوند اولياء (و فرزندان پيامبرش) را در آن به وديعه نمى گذارد. پس بر شماست كه قبور ما را در غاضريّه زيارت كنيد.

13- وَ قَالَ الْإمامُ الْبَاقِرُ علیه السلام: إنَّ وَلَايَتَنَا عُرِضَتْ عَلَى أهْلِ الْأمْصَارِ، فَلَمْ يَقْبَلْهَا قَبُولَ أهْلِ الْكُوفَةِ بِشَيْ ءٍ؛ وَ ذَلِكَ أنَّ قَبْرَ عَلِيٍّ علیه السلام فِيهِ، وَ إنَّ إلَى لِزْقِهِ لَقَبْراً آخَرَ (يَعْنِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ)، وَمَا مِنْ آتٍ أتَاهُ يُصَلِّي عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ أوْ أرْبَعاً ثُمَّ يَسْألُ اللَّهَ حَاجَةً إلَّا قَضَاهَا لَهُ، وَ إنَّهُ لَتَحُفُّهُ كُلَّ يَوْمٍ

ص: 74

2- كامل الزيارات:268 ب88 ح6، البحار:98/108 ب15 ح13.

ألْفُ مَلَكٍ.(1)

امام محمّد باقر علیه السلام فرمودند: ولايت ما [اهل بيت] بر ساكنان شهرها عرضه شد ولى هيچ كدام مانند اهل كوفه آن را نپذيرفتند زيرا قبر امام على علیه السلام در آنجا است و در كنار آن مزار ديگرى است، يعنى قبر امام حسين علیه السلام و هر زائرى كه به آنجا برود و دو يا چهار ركعت نماز به جا آورد و پس از فراغت از نماز، حاجت خود را از خداوند بخواهد، خداوند حاجت وى را برآورده مى سازد و هر روز هزار فرشته در اطراف قبر آن حضرت گرد مى آيند.

14- قَالَ الْإمامُ الْبَاقِرُعلیه السلام: أرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثٌ غُبْرٌ يَبْكُونَ الْحُسَيْنَ علیه السلام إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ. فَلَا يَأْتِيهِ أحَدٌ إلَّا اسْتَقْبَلُوهُ وَ لَا يَرْجِعُ أحَدٌ مِنْ عِنْدِهِ إلَّا شَيَّعُوهُ وَ لَا يَمْرَضُ أحَدٌ إلَّا عَادُوهُ وَ لَا يَمُوتُ أحَدٌ إلَّا شَهِدُوهُ.(2)

امام باقرعلیه السلام فرمودند: چهار هزار فرشته ژوليده، غبارآلود و غم گرفته بر حضرت امام حسين علیه السلام تا روز قيامت مى گريند.پس هيچ كس به زيارت حضرت نيايد مگر اينكه او را استقبال مى كنند و هيچ كس از نزد آن جناب بر نمى گردد مگر آنكه اين فرشته ها او را همراهي مى نمايند و هيچيك از زوّار آن حضرت بيمار نمى شود مگر آنكه اين فرشتگان او را عيادت مى كنند و احدى از زائرين آن مظلوم از دنيا نمي رود مگر آنكه اين فرشته ها بر جنازه اش حاضر مى گردند.

15- قَالَ الْإمامُ الْبَاقِرُعلیه السلام: لِمَالِكٍ الْجُهَنِيِّ: يَا مَالِكُ! إنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا قَبَضَ الْحُسَيْنَ بَعَثَ إلَيْهِ أرْبَعَةَ ألْفَ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إلَى

ص: 75

1- ثواب الأعمال:88، البحار:98/140 ب17 ح1.

2- كامل الزيارات:85 ب27 ح10 و ص189 ب77 ح2، ثواب الأعمال:88، البحار:98/55 ب9 ح16.

يَوْمِ الْقِيَامَةِ؛ فَمَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأخَّرَ وَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَجَّةً وَ لَمْ يَزَلْ مَحْفُوظاً حَتَّى يَرْجِعَ إلَى أهْلِهِ. قَالَ: فَلَمَّا مَاتَ مَالِكٌ وَ قُبِضَ أبُو جَعْفَرٍعلیه السلام دَخَلْتُ عَلَى أبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فَأخْبَرْتُهُ بِالْحَدِيثِ فَلَمَّا انْتَهَيْتُ إلَى حَجَّةً قَالَ: وَ عُمْرَةً يَا مُحَمَّدُ.(1)

امام باقرعلیه السلام به يكي از اصحاب خويش فرمودند: اى مالك! وقتي خداي متعال حضرت امام حسين علیه السلام را قبض روح كرد، چهار هزار فرشته بر سر قبر ايشان روانه نمود كه جملگى ژوليده و غبارآلود و غم گرفته بودند و تا روز قيامت بر او مى گريند. پس كسى كه او را زيارت كند و نسبت به حقّ ايشان معرفت داشته باشد، خداوند منّان گناهان گذشته و آينده او را مى آمرزد و براى او يك حج مى نويسد و پيوسته او را حفظ مى كند تا هنگامي كه به سوي خانواده اش بازگردد.

محمّد بن مضارب مى گويد: وقتى مالك از دنيا رفت و امام باقر علیه السلام نيز قبض روح شدند، نزد امام صادق علیه السلام رفتم و حديث مذكور را به محضر مبارك ايشان بازگو كردم و وقتى به كلمه «كُتِبَ لَهُ حَجَّةً - براي وي يك حج نوشته مى شود» منتهى شدم، حضرت فرمودند: اى محمّد! [براي او يك حج] و يك عمره [نوشته مى شود].

16- وَ قَالَ الْإمامُ الْبَاقِرعلیه السلام: مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَهُ اللَّهُ فِي عِلِّيِّينَ. ثُمَّ قَالَ: إنَّ حَوْلَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام سَبْعِينَ ألْفَ مَلَكٍ شَعْثَاءَ غَبْرَاءَ يَبْكُونَ عَلَيْهِ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.(2)

ص: 76

1- كامل الزيارات:192 ب77 ح10، البحار:98/68 ب9 ح63.

2- عيون اخبار الرّضا:2/44 ب31 ح159، الوسائل:14/422 ب37 ح19507، البحار:98/69 ب10 ح1.

روايت شده است كه از امام باقرعلیه السلام درباره زيارت قبر امام حسين علیه السلام سؤال شد، حضرت فرمودند: پدر بزرگوارم به من خبر داد كه هركس قبر امام حسين علیه السلام را زيارت كند در حالي كه به حقّ ايشان معرفت داشته باشد، خدا او را در گروه عليّين مى نويسد [قرار مى دهد]. پس از آن فرمود:

گردا گرد قبر آن بزرگوار هفتاد هزار فرشته ژوليده و غبارآلوده هستند كه تا روز

قيامت بر آن بزرگوار گريه مى كنند.

17- قَالَ الْإمامُ الْبَاقِرعلیه السلام: خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أرْضَ كَرْبَلَاءَ قَبْلَ أنْ يَخْلُقَ الْكَعْبَةَ بِأرْبَعَةٍ وَ عِشْرِينَ ألْفَ عَامٍ وَ قَدَّسَهَا وَ بَارَكَ عَلَيْهَا. فَمَا زَالَتْ قَبْلَ خَلْقِ اللَّهِ الْخَلْقَ مُقَدَّسَةً مُبَارَكَةً وَ لَا تَزَالُ كَذَلِكَ حَتَّى يَجْعَلَهَا اللَّهُ أفْضَلَ أرْضٍ فِي الْجَنَّةِ، وَ أفْضَلَ مَنْزِلٍ وَ مَسْكَنٍ يُسْكِنُ اللَّهُ فِيهِ أوْلِيَاءَهُ فِي الْجَنَّةِ.(1)

امام محمّد باقرعلیه السلام فرمودند: خداوند تبارك و تعالى بيست و چهار هزار سال پيش از خلقت كعبه، زمين كربلاء را آفريد و آن را مقدس و مبارك قرار داد و اين زمين پيش از خلقت مخلوقات همواره مقدّس و مبارك بود تا آنجا كه آن را برترين زمين در بهشت و برترين منزل و مسكني قرار داد كه اولياء و دوستانش را در بهشت در آن سكونت مى دهد.

الامام ابوعبدالله جعفر الصادق علیه السلام

18- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِق علیه السلام: الْغَاضِرِيَّةُ تُرْبَةٌ مِنْ بَيْتِ الْمَقْدِسِ.(2)

ص: 77

1- كامل الزيارات:268 ب88 ح4 و ص270 ح13، التّهذيب:6/72 ح6، الوسائل:14/516 ب68 ح19723، البحار:54/202 ح146 و ج98/107 ب15 ح5-9، المستدرك:10/322 ب51 ح2.

2- كامل الزيارات:268 ب88 ح7، البحار:98/108 ب15 ح14.

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: غاضريّه تربتى از بيت المقدس است.

19- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِق علیه السلام: إنَّ أرْضَ الْكَعْبَةِ قَالَتْ: مَنْ مِثْلِي وَ قَدْ بَنَى اللهُ بَيْتَهُ(1) عَلَى ظَهْرِي، يَأْتِينِي النَّاسُ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ وَ جُعِلْتُ حَرَمَ اللَّهِ وَ أمْنَهُ. فَأوْحَى اللَّهُ إلَيْهَا أنْ: كُفِّي وَ قِرِّي. فَوَعِزَّتِي وَ جَلَالِي! مَا فَضْلُ مَا فُضِّلْتِ بِهِ فِيمَا أُعْطِيَتْ بِهِ أرْضُ كَرْبَلَاءَ إلَّا بِمَنْزِلَةِ الْإبْرَةِ غُرِسَتْ(2) فِي الْبَحْرِ فَحَمَلَتْ مِنْ مَاءِ الْبَحْرِ وَ لَوْلَا تُرْبَةُ كَرْبَلَاءَ مَا فَضَّلْتُكِ وَ لَوْلَا مَنْ تَضَمَّنَهُ أرْضُ كَرْبَلَاءَ مَا خَلَقْتُكِ وَ لَاخَلَقْتُ الْبَيْتَ الَّذِي بِهِ افْتَخَرْتِ. فَقِرِّي وَ اسْتَقِرِّي وَ كُونِي دَنِيَّاً مُتَوَاضِعاً ذَلِيلًا مَهِيناً غَيْرَ مُسْتَنْكِفٍ وَ لَا مُسْتَكْبِرٍ لِأرْضِ كَرْبَلَاءَ؛ وَ إلَّا سُخْتُ بِكِ وَ هَوَيْتُ بِكِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ.(3)

امام صادق علیه السلام فرمودند: زمين كعبه مى خواست فخرفروشي كند لذا گفت: كدام زمين مثل من است؟ حال آنكه خداوند خانه اش را بر پشت من بنا كرده(4) و مردم از هر راه دورى متوجّه من مى شوند و حرم خدا و جايگاه امن قرار داده شده ام؟!! خداوند متعال به او وحى نمود و فرمود:

بس كن و آرام بگير. پس به عزّت و جلالم سوگند! آنچه را كه تو براى خود فضيلت مى دانى در مقايسه با فضيلتى كه به زمين كربلاء بخشيده ام همچون قطره اى است نسبت به آب دريا كه سوزنى را در آن فرو برند و آن سوزن قطره را همراه با خود بردارد و مطمئنّاً اگر خاك كربلاء نبود اين فضيلت نيز براى تو نبود

ص: 78

1- في «خ ل»: بُنِيَ بَيْتُ اللَّهِ.

2- في «خ ل»: غُِمسَتْ.

3- كامل الزيارات:267 ب88 ح3، البحار:98/106 ب15 ح3و4.

4- در «خ ل»: حال آنكه خانه خداوند بر پشت من بنا شده است

و نيز اگر نبود آنچه كه اين خاك آن را در بر دارد، تو را نمى آفريدم و خانه اي را كه تو به آن افتخار مى كنى خلق نمى نمودم. بنابراين آرام بگير و ساكت باش و متواضع و خوار و نرم باش و نسبت به زمين كربلاء خودپسند و مغرور نشو و سركشي مكن، در غير اين صورت تو را فرو برده و جايگاه تو را در آتش جهنّم قرار مى دهم.

20- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: إنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَضَّلَ الْأرَضِينَ وَ الْمِيَاهَ بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ، فَمِنْهَا مَا تَفَاخَرَتْ وَ مِنْهَا مَا بَغَتْ. فَمَا مِنْ مَاءٍ وَ لَا أرْضٍ إلَّا عُوقِبَتْ لِتَرْكِ التَّوَاضُعِ لِلَّهِ، حَتَّى سَلَّطَ اللَّهُ الْمُشْرِكِينَ عَلَى الْكَعْبَةِ وَ أرْسَلَ إلَى زَمْزَمَ مَاءً مَالِحاً حَتَّى أفْسَدَ طَعْمَهُ. وَ إنَّ كَرْبَلَاءَ وَ مَاءَ الْفُرَاتِ أوَّلُ أرْضٍ وَ أوَّلُ مَاءٍ قَدَّسَ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى. فَبَارَكَ اللهُ عَلَيْهِمَا فَقَالَ لَهَا: تَكَلَّمِي بِمَا فَضَّلَكِ اللَّهُ تَعَالَى فَقَدْ تَفَاخَرَتِ الْأرَضُونَ وَالْمِيَاهُ بَعْضُهَا عَلَى بَعْضٍ، قَالَتْ: أنَا أرْضُ اللَّهِ الْمُقَدَّسَةُ الْمُبَارَكَةُ الشِّفَاءُ فِي تُرْبَتِي وَ مَائِي وَ لَا فَخْرَ، بَلْ خَاضِعَةٌ ذَلِيلَةٌ لِمَنْ فَعَلَ بِي ذَلِكَ، وَ لَا فَخْرَ عَلَى مَنْ دُونِي، بَلْ شُكْراً لِلَّهِ. فَأكْرَمَهَا وَ زَادَ فِي تَوَاضُعِهَا(1) وَ شُكْرِهَا اللَّهَ بِالْحُسَيْنِ علیه السلام وَ أصْحَابِهِ. ثُمَّ قَالَ أبُوعَبْدِاللَّهِ علیه السلام: مَنْ تَوَاضَعَ لِلَّهِ رَفَعَهُ اللَّهُ وَ مَنْ تَكَبَّرَ وَضَعَهُ اللَّهُ تَعَالَى.(2)

حضرت امام صادق علیه السلام مكرّر مى فرمودند: خداوند تبارك و تعالى برخى از زمين و آب ها را بر بعضى ديگر برترى داد، بعضي از آنها فخر فروشي كرده

ص: 79

1- في «خ ل»: وَ زَادَهَا لِتَوَاضُعِهَا.

2- كامل الزيارات:270 ب88 ح15، البحار:98/109 ب15 ح17.

و تكبّر نمودند و تعدادى از آنها ظلم كرده و تجاوز نمودند. به همين جهت هيچ آب و زميني نماند جز آنكه مورد عقوبت الهى قرارگرفت، زيرا تواضع و فروتنى در مقابل خدا را ترك كردند. حتّى خداوند متعال مشركين را بر كعبه مسلّط كرد و به زمزم آب شوري وارد نمود تا طعم آن فاسد گشت.

ولى زمين كربلاء و آب فرات، اولين زمين و اولين آبى هستند كه خداوند متعال آنها را مقدّس و پاكيزه نمود و به آنها بركت داد و سپس به آن زمين فرمود: سخن بگو در مورد آنچه كه خداوند تو را به خاطر آن فضيلت داده، آيا چنين نبود كه زمين ها و آب ها بعضى بر بعض ديگر فخرفروشي و تكبّر نمودند؟!

زمين كربلاء عرضه داشت: من زمين خدا هستم كه مرا مقدّس و مبارك آفريد، شفا را در تربت و آب من قرار داد و هرگز فخرفروشي نكرده و نمي كنم. بلكه در مقابل آن كس كه اين فضيلت را به من داده فروتن و ذليل هستم، همانگونه كه بر زمين هاى پايين تر از خود نيز فخر نمى كنم. بلكه خدا را شكر و سپاس مى گويم.

پس خداوند متعال به واسطه حسين علیه السلام و اصحابش آن سرزمين را مورد اكرام قرار داد و در تواضع و فروتنى و شكر آن افزود.(1) سپس امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه براى خدا تواضع و فروتنى كند، خداوند جايگاه او را بالا ببرد و كسى كه تكبّر نمايد، خداوند او را پست و ذليل خواهد نمود.

21- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام لِرَجُلٍ مِنْ مَوَالِيهِ: يَا فُلَانُ! أتَزُورُ قَبْرَ أبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام؟ قَالَ: نَعَمْ إنِّي أزُورُهُ بَيْنَ ثَلَاثِ سِنِينَ أوْ سَنَتَيْنِ مَرَّةً، فَقَالَ لَهُ وَ هُوَ مُصْفَرُّ الْوَجْهِ: أمَا وَ اللَّهِ الَّذِي

ص: 80

1- در «خ ل»: و به او از جهت تواضعي كه نمود، نعمت افزونتري عنايت فرمود.

لَا إلَهَ إلَّا هُوَ لَوْ زُرْتَهُ لَكَانَ أفْضَلَ لَكَ مِمَّا أنْتَ فِيهِ. فَقَالَ لَهُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ أ كُلُّ هَذَاالْفَضْلِ؟! فَقَالَ: نَعَمْ وَاللَّهِ لَوْ أنِّي حَدَّثْتُكُمْ بِفَضْلِ زِيَارَتِهِ وَبِفَضْلِ قَبْرِهِ لَتَرَكْتُمُ الْحَجَّ رَأْساً وَ مَاحَجَّ مِنْكُمْ أحَدٌ، وَيْحَكَ! أمَا تَعْلَمُ أنَّ اللَّهَ اتَّخَذَ (بِفَضْلِ قَبْرِهِ) كَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَكاً قَبْلَ أنْ يَتَّخِذَ مَكَّةَ حَرَماً؟! قَالَ ابْنُ أبِي يَعْفُورٍ فَقُلْتُ لَهُ: قَدْ فَرَضَ اللَّهُ عَلَى النَّاسِ حِجَّ الْبَيْتِ وَ لَمْ يَذْكُرْ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام ؟! فَقَالَ: وَ إنْ كَانَ كَذَلِكَ، فَإنَّ هَذَا شَيْ ءٌ جَعَلَهُ اللَّهُ هَكَذَا. أمَا سَمِعْتَ قَوْلَ أبِي أمِيرِالْمُؤْمِنِينَ حَيْثُ يَقُولُ: إنَّ بَاطِنَ الْقَدَمِ أحَقُّ بِالْمَسْحِ مِنْ ظَاهِرِ الْقَدَمِ وَ لَكِنَّ اللَّهَ فَرَضَ هَذَا عَلَى الْعِبَادِ؟ أوَ مَا عَلِمْتَ أنَّ الْمَوْقِفَ لَوْ كَانَ فِي الْحَرَمِ كَانَ أفْضَلَ لِأجْلِ الْحَرَمِ، وَ لَكِنَّ اللَّهَ صَنَعَ ذَلِكَ فِي غَيْرِ الْحَرَمِ؟(1)

عبدالله ابى يعفور گويد: شنيدم امام صادق علیه السلام به شخصى از دوستداران خويش فرمودند: فلانى! به زيارت قبر حضرت ابا عبد الله الحسين علیه السلام مى روى؟ آن شخص گفت: بلى من هر سه سال يا دو سال يك مرتبه به زيارت ايشان مى روم. حضرت در حالى كه صورتشان زرد شده بود فرمودند:

سوگند به خدايى كه معبودى جز او نيست! اگر ايشان را زيارت كنى براي تو برتر و والاتر است از حالي كه در آن هستى [ كارهايي كه انجام مي دهي]! آن شخص عرض كرد: فدايت شوم آيا تمام اين فضل براى من هست؟ حضرت فرمودند: بله، به خدا سوگند! اگر من فضيلت زيارت آن حضرت و فضيلت قبر ايشان را براى شما بازگو كنم، به طور كلّى حج را ترك كرده و هيچيك از شما ديگر به حج

ص: 81

1- كامل الزيارات:266 ب88 ح2، الوسائل:14/513 ب68 ح19719.

نمى رود.

واى بر تو! آيا نمى دانى كه خداي متعال به خاطر فضيلت قبر آن حضرت، كربلاء را حرم امن و مبارك قرار داد پيش از آنكه مكّه را حرم امن نمايد؟ ابن ابى يعفور گويد: به محضر حضرت عرضه داشتم: خداوند متعال حج و زيارت خانه خود را بر مردم واجب كرده امّا زيارت قبر امام حسين علیه السلام را بر مردم واجب نكرده است پس چطور شما چنين مى فرماييد؟ حضرت فرمودند: اگرچه همين طور است ولى در عين حال خداي متعال فضيلت زيارت آن حضرت را اين گونه قرار داده است. مگر نشنيده اى كلام پدرم اميرالمؤمنين علي علیه السلام را كه فرمودند:

كف پا سزاوارتر است به مسح نمودن از ظاهر و روى پا، ولى خداي متعال مسح روى پا را بر بندگان واجب كرده است؟! مگر نمى دانى اگر موقف [محلّ محرم شدن] به خاطر شرافتى كه در حرم است، اگر در حرم بود افضل و برتر بود، ولى خداوند متعال آن را در غير حرم قرار داده است.

22- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: لِمَوْضِعِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام حُرْمَةٌ مَعْلُومَةٌ(1) ، مَنْ عَرَفَهَا وَ اسْتَجَارَ بِهَا أُجِيرَ. قُلْتُ: صِفْ لِي مَوْضِعَهَا (جُعِلْتُ فِدَاكَ)(2) قَالَ: إمْسَحْ مِنْ مَوْضِعِ قَبْرِهِ الْيَوْمَ خَمْسَةً وَ عِشْرِينَ ذِرَاعاً مِنْ قُدَّامِهِ وَ خَمْسَةً وَ عِشْرِينَ ذِرَاعاً عِنْدَ رَأْسِهِ وَ خَمْسَةً وَ عِشْرِينَ ذِرَاعاً مِنْ نَاحِيَةِ رِجْلَيْهِ وَ خَمْسَةً وَ عِشْرِينَ ذِرَاعاً مِنْ خَلْفِهِ، وَ مَوْضِعُ قَبْرِهِ مِنْ يَوْمَ دُفِنَ رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ وَ مِنْهُ مِعْرَاجٌ يُعْرَجُ مِنْهُ بِأعْمَالِ زُوَّارِهِ

ص: 82

1- في «ت»: مَعْروُفَةٌ.

2- الكافي:4/588ح6، كامل الزيارات:111 ب38ح1 وص272 ب89ح4 باختلاف، مزارالمفيد:24 ب8ح2 وص141 ب61 ح3، ثواب الأعمال:94، التّهذيب:6/46 ب16 ح15 و ص71 ب22 ح3 باختلاف، مصباح المتهجّد:731، روضة الواعظين:1/194 و ج2/411 و فيه: لَيْسَ مَلَكٌ، الوسائل:14/511 ب76 ح19713، البحار:98/59 ب9 ح27 و ص110 ب15 ح19.

3- در «ت»: شناخته شده است

23- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: زُورُوا كَرْبَلَاءَ وَ لَا تَقْطَعُوهُ، فَإنَّ خَيْرَ أوْلَادِ الْأنْبِيَاءِ ضُمِّنَتْهُ. ألَا وَ إنَّ الْمَلَائِكَةَ زَارَتْ كَرْبَلَاءَ ألْفَ عَامٍ مِنْ قَبْلِ أنْ يَسْكُنَهُ جَدِّيَ الْحُسَيْنُ علیه السلام، وَ مَا مِنْ لَيْلَةٍ تَمْضِي إلَّا وَ جَبْرَائِيلُ وَ مِيكَائِيلُ يَزُورَانِهِ، فَاجْتَهِدْ يَا يَحْيَى أنْ لَا تَفَقَّدُ مِنْ ذَلِكَ الْمَوْطِنِ.(1)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: كربلاء را زيارت كنيد و آن را ترك نكنيد، زيرا اين سرزمين بهترين فرزندان آدم علیه السلام را در خود جاي داده است. بدانيد و آگاه باشيد! هزار سال پيش از آنكه جدّم حسين علیه السلام در آن ساكن گردد، فرشتگان اين سرزمين را زيارت كرده اند و هيچ شبى نمي گذرد مگر آنكه جبرئيل و ميكائيل اين مكان را زيارت مى كنند، بنابراين اى يحيى [مقصود «يحيى» پدر «فضل» مى باشد] سعى كن [زيارت] اين مكان از تو فوت نشود و از دستت نرود.

24- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام : خَرَجَ أمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام يَسِيرُ بِالنَّاسِ، حَتَّى إذَا كَانَ مِنْ كَرْبَلَاءَ عَلَى مَسِيرَةِ مِيلٍ أوْ مِيلَيْنِ، فَتَقَدَّمَ بَيْنَ أيْدِيهِمْ، حَتَّى إذَا صَارَ بِمَصَارِعِ الشُّهَدَاءِ قَالَ: قُبِضَ فِيهَا مِائَتَا نَبِيٍّ وَ مِائَتَا وَصِيٍّ وَ مِائَتَا سِبْطٍ شُهَدَاءَ بِأتْبَاعِهِمْ فَطَافَ بِهَا عَلَى بَغْلَتِهِ خَارِجاً رِجْلَيْهِ مِنَ الرِّكَابِ وَ أنْشَأ يَقُولُ: مُنَاخُ رِكَابٍ وَ مَصَارِعُ شُهَدَاءَ لَايَسْبِقُهُمْ مَنْ كَانَ قَبْلَهُمْ وَ لَا يَلْحَقُهُمْ مَنْ كَانَ بَعْدَهُمْ.(2)

امام صادق علیه السلام فرمودند: اميرالمؤمنين امام علي علیه السلام از خانه خارج شدند و در ميان مردم حركت كردند، تا وقتي كه فاصله ايشان تا كربلا يك ميل و يا دو ميل

ص: 84

1- كامل الزيارات:269 ب88 ح10، البحار:98/109 ب15 ح16.

2- التّهذيب:6/72 ب22 ح7، الخرائج و الجرائح:1/183 ب2، الوسائل:14/516 ب68 ح19724.

بود، در ميان ايشان از همه جلوتر رفتند تا وقتي كه به محلّ شهادت شهداي كربلاء رسيدند، فرمودند: در اين سرزمين دويست پيامبر و دويست نفر از جانشينان پيامبران از دنيا رفته اند و دويست پيامبرزاده همراه با پيروانشان در اين مكان شهيد شده اند. پس از اين كلام، در حالى كه روى قاطر بودند و پاى مبارك از ركاب بيرون آورده بودند، آن مكان را طواف كرده و در حين طواف مى فرمودند: محلّ خواباندن مركب هايي و محلّ شهادت شهدايي كه كساني كه پيش از آنها بودند بر آنها پيشي نگرفتند و كساني كه پس از ايشان هستند نيز هرگز به ايشان نخواهند پيوست.

25- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِق علیه السلام: مَا خَلَقَ اللَّهُ خَلْقاً أكْثَرَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ، وَ إنَّهُ لَيَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ كُلَّ مَسَاءٍ سَبْعُونَ ألْفَ مَلَكٍ، يَطُوفُونَ بِالْبَيْتِ الْحَرَامِ لَيْلَتَهُمْ، حَتَّى إذَاطَلَعَ الْفَجْرُ انْصَرَفُوا إلَى قَبْرِ النَّبِيِّ صلی الله علیه وآله وسلم فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَالْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَالْحُسَيْنِ علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَعْرُجُونَ إلَى السَّمَاءِ قَبْلَ أنْ تَطْلُعَ الشَّمْسُ، ثُمَّ تَنْزِلُ مَلَائِكَةُ النَّهَارِ سَبْعُونَ ألْفَ مَلَكٍ فَيَطُوفُونَ بِالْبَيْتِ الْحَرَامِ نَهَارَهُمْ، حَتَّى إذَا غَرُبَتِ الشَّمْسُ انْصَرَفُوا إلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَ الْحَسَنِ علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَعْرُجُونَ إلَى السَّمَاءِ قَبْلَ أنْ تَغِيبَ الشَّمْسُ.(1)

ص: 85

1- كامل الزيارات:114 ب39 ح2، ثواب الأعمال:96، الوسائل:14/421 ب37 ح19504.

امام صادق علیه السلام مى فرمودند: خداوند متعال مخلوقى زيادتر از فرشتگان نيافريد. در هر شب هفتاد هزار فرشته از آسمان نازل شده و از اوّل شب تا طلوع صبح خانه خداوند را طواف مى كنند و پس از طلوع فجر به سوي قبر پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله وسلم بازگشته و هنگامي كه به آنجا رسيدند به ايشان سلام نموده، سپس نزد قبر اميرالمؤمنين علیه السلام مى روند و به آن جناب سلام كرده، سپس به زيارت قبر امام حسن علیه السلام مي روند و به آن حضرت سلام مي كنند و پس از آن به نزد قبر امام حسين علیه السلام آمده و بر آن وجود مبارك سلام داده و پيش از طلوع آفتاب به آسمان عروج مى كنند و پس از ايشان، فرشتگان روز، كه آنها نيز هفتاد هزار نفر هستند، به زمين مي آيند، ابتدا خانه خدا را طواف كرده و درتمام طول روز مشغول طواف آنجا هستند و هنگام شروع غروب آفتاب به طرف قبر پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم روانه شده و بر آن جناب سلام داده و پس از آن نزد قبر اميرالمؤمنين علیه السلام رو مى آورند و بر آن حضرت سلام مى كنند، سپس نزد قبر امام حسن علیه السلام حاضر مي شوند و بر آن حضرت سلام مي دهند و سپس نزد قبر حسين علیه السلام حاضر شده و بر آن جناب سلام داده و سپس پيش از غروب آفتاب به آسمان مى روند.

26- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام : إنَّهُ يُصَلِّي عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام أرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ مِنْ طُلُوعِ الْفَجْرِ إلَى أنْ تَغِيبَ الشَّمْسُ، ثُمَّ يَصْعَدُونَ وَ يَنْزِلُ مِثْلُهُمْ، فَيُصَلُّونَ إلَى طُلُوعِ الْفَجْرِ فَلَا يَنْبَغِي لِلْمُسْلِمِ أنْ يَتَخَلَّفَ عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِهِ أكْثَرَ مِنْ أرْبَعِ سِنِينَ.(1)

ص: 86

1- كامل الزيارات:296 ب98 ح15، البحار:98/15 ب2 ح17.

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: چهار هزار فرشته از طلوع صبح تا غروب آفتاب نزد قبر حضرت امام حسين علیه السلام به درگاه خداوند نماز مي گزارند و سپس بالا رفته و چهار هزار فرشته ديگر به جاى ايشان قرار گرفته و تا طلوع صبح نماز مي گزارند. پس بر مسلمان روا نيست بيش از چهار سال به زيارت قبر آن حضرت نرود و از آن تخلّف كند.

27- وَ قَالَ علیه السلام لِصَفْوَانِ الْجَمَّالِ: لَمَّا أتَى الْحَيْرَةَ، هَلْ لَكَ فِي قَبْرِ الْحُسَيْنِ؟ قُلْتُ: وَ تَزُورُهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ؟ قَالَ: وَ كَيْفَ لَا أزُورُهُ، وَ اللَّهُ يَزُورُهُ فِي كُلِّ لَيْلَةِ جُمْعَةٍ، يَهْبِطُ مَعَ الْمَلَائِكَةِ إلَيْهِ وَ الْأنْبِيَاءُ وَ الْأوْصِيَاءُ، وَ مُحَمَّدٌ أفْضَلُ الْأنْبِيَاءِ وَ نَحْنُ أفْضَلُ الْأوْصِيَاءِ. فَقَالَ صَفْوَانُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ فَتَزُورُهُ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ حَتَّى تُدْرِكَ زِيَارَةَ الرَّبِّ؟ قَالَ: نَعَمْ يَا صَفْوَانُ، إلْزَمْ تُكْتَبُ لَكَ زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ وَ ذَلِكَ تَفْضِيلٌ.(1)

از صفوان جمّال نقل كرده اند كه وى گفت: وقتى امام صادق علیه السلام به سرزمين حيره تشريف آوردند به من فرمودند: آيامايل به زيارت قبر حسين علیه السلام هستى؟ عرض كردم: فدايت شوم! آيا قبر آن حضرت را زيارت مى كنىد؟ حضرت فرمود: چگونه آن را زيارت نكنم و حال آنكه خداي متعال در هر شب جمعه با فرشتگان و انبياء

ص: 87

1- كامل الزيارات:112 ب38 ح4، الوسائل:14/479 ب57 ح19647، البحار:98/60 ب9 ح32 و قال العلامة المجلسي علیه السلام فيه: بيان زيارته تعالى كناية عن إنزال رحماته الخاصّة عليه و على زائريه صلوات الله عليه قوله علیه السلام و ذلك تفضيل أي زيارة الرّب. و علّامه مجلسي در اين مورد مى فرمايد: بيان: مقصود از زيارت خداوند متعال كنايه از فروفرستادن رحمت هاي ويژه خداوند بر امام حسين صلوات الله عليه و زائران ايشان است و اينكه حضرت علیه السلام مى فرمايند: و اين فضيلتي است، يعني زيارت نمودن پروردگار.

و اوصياء به زمين هبوط كرده و او را زيارت مى كنند. البتّه حضرت محمّد صلی الله علیه وآله وسلم بافضيلت ترين انبياء و ما بافضيلت ترين اوصياء هستيم. سپس صفوان عرض كرد: فدايت شوم! پس هر شب جمعه قبر حضرت را زيارت كنيم تا بدين وسيله زيارت پروردگار را نيز كرده باشيم؟ حضرت فرمودند: بلى، اى صفوان انجام اين كار را بر خود لازم نما كه بدين سبب برايت زيارت قبر حسين علیه السلام را مى نويسند و اين خود فضيلت والايي است.

28- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: كَأنِّي أنْظُرُ إلَى الْقَائِمِ عجل الله فرجه الشریف عَلَى ظَهْرِ نَجَفَ [النَّجَفِ]، فَإذَا اسْتَوَى عَلَى ظَهْرِ النَّجَفِ رَكِبَ فَرَساً أدْهَمَ أبْلَقَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ شِمْرَاخٌ، ثُمَّ يَنْتَفِضُ بِهِ فَرَسُهُ، فَلَا يَبْقَى أهْلُ بَلْدَةٍ إلَّا وَ هُمْ يَظُنُّونَ أنَّهُ مَعَهُمْ فِي بِلَادِهِمْ، فَإذَا نَشَرَ رَايَةَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم انْحَطَّ عَلَيْهِ ثَلَاثَةَ عَشَرَ ألْفَ مَلَكٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ مَلَكاً كُلُّهُمْ يَنْتَظِرُونَ الْقَائِمَ عجل الله فرجه الشریف، وَ هُمُ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ نُوحٍ علیه السلام فِي السَّفِينَةِ وَ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ إبْرَاهِيمَ الْخَلِيلِ علیه السلام حَيْثُ أُلْقِيَ فِي النَّارِ وَ كَانُوا مَعَ عِيسَى علیه السلام حِينَ رُفِعَ، وَ أرْبَعَةُ آلَافٍ مُسَوِّمِينَ وَ مُرْدِفِينَ وَ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ مَلَكاً يَوْمَ بَدْرٍ وَ أرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ الَّذِينَ هَبَطُوا يُرِيدُونَ الْقِتَالَ مَعَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام فَلَمْ يُؤْذَنْ لَهُمْ فَصَعِدُوا فِي الِاسْتِئْذَانِ وَ هَبَطُوا وَ قَدْ قُتِلَ الْحُسَيْنُ علیه السلام فَهُمْ شُعْثٌ غُبْرٌ يَبْكُونَ عِنْدَ قَبْرِالْحُسَيْنِ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَمَا بَيْنَ قَبْرِالْحُسَيْنِ إلَى السَّمَاءِ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ.(1)

حضرت امام جعفرصادق علیه السلام فرمودند: گويا [حضرت قائم، مهدي عجل الله فرجه الشریف] را بيرون از

ص: 88

1- كمال الدّين:2/671 ب58 ح22، منتخب الأنوار المضيئة:198 الفصل(12)، البحار:52/325 ب27 ح40.

نجف مى بينم كه بر اسبى تيره رنگ و ابلق كه ميان پيشانى تا گلويش سفيد است، سوارشده است. اسبش او را به حركت درآورد به طورى كه مردم هر شهرى گمان مى كنند كه قائم در ميان شهرهاى آنهاست. وقتى پرچم پيامبر را برافرازد، سيزده هزار و سيزده فرشته كه همه منتظر قائم عجل الله فرجه الشریف هستند از آسمان فرود مى آيند، اين فرشتگان كساني هستند كه همراه نوح در كشتى بودند و هنگامى كه ابراهيم خليل را در آتش افكندند همراه او بودند و موقعى كه عيسى را به آسمان بالا بردند با او بودند! و چهار هزار فرشته صف كشيده و علامت مخصوصى دارند و سيصد و سيزده فرشته جنگ بدر و چهار هزار فرشته اي كه روز عاشورا براي ياري امام حسين علیه السلام در كربلاء حاضر شدند نيز هستند، هم آنان كه [امام حسين علیه السلام] به آنها اجازه ندادند كه آن حضرت را ياري كنند، پس به آسمان بالا رفتند كه اجازه بگيرند و چون مجدداً از آسمان فرود آمدند، حسين علیه السلام شهيد شده بود. از اين رو آنها تا روز قيامت [قيام حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف] هميشه ژوليده و غبارآلود در كنار قبر امام حسين علیه السلام به سر مى برند و بين قبرحسين علیه السلام تا آسمان، محلّ آمد و شد فرشتگان است.

29- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: كَأنِّي بِالْقَائِمِ عجل الله فرجه الشریف عَلَى نَجَفِ الْكُوفَةِ... فَيَنْحَطُّ عَلَيْهِ ثَلَاثَةَ عَشَرَ آلافَ مَلَكٍ وَ... أرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ هَبَطُوا يُرِيدُونَ الْقِتَالَ مَعَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام فَلَمْ يُؤْذَنْ لَهُمْ فِي الْقِتَالِ، فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ يَبْكُونَهُ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ رَئِيسُهُمْ مَلَكٌ يُقَالُ لَهُ مَنْصُورٌ، فَلَا يَزُورُهُ زَائِرٌ إلَّا اسْتَقْبَلُوهُ وَ لَا يُوَدِّعُهُ مُوَدِّعٌ إلَّا شَيَّعُوهُ وَ لَا يَمْرَضُ مَرِيضٌ إلَّا عَادُوهُ وَ لَا يَمُوتُ مَيِّتٌ إلَّا صَلَّوْا عَلَى جِنَازَتِهِ

ص: 89

وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ بَعْدَ مَوْتِهِ وَ كُلُّ هَؤُلَاءِ فِي الْأرْضِ يَنْتَظِرُونَ قِيَامَ الْقَائِمِ إلَى وَقْتِ خُرُوجِهِ علیه السلام.(1)

و امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: گويا مى بينم قائم عجل الله فرجه الشریف را كه در شهر نجف كوفه قرار دارد... پس سيزده هزار فرشته گرد حضرت آمده، بانگ برآورند و... چهار هزار فرشته كه فرود آمدند، مى خواستند همراه با حسين بن علي علیه السلام به جهاد بپردازند، پس به ايشان اجازه داده نشد. از اين رو ايشان نزد قبر امام غم گرفته و غبارآلود تا روز قيامت خواهند بود و رييس آنها فرشته اي است كه به او «منصور» گفته مى شود. پس هيچ زائري ايشان را زيارت نكند مگر اينكه اين فرشته ها به استقبال او بروند و هيچ وداع كننده اي ايشان را وداع نكند مگر اينكه او را همراهي كنند و هيچ يك از اين زائران بيمار نشوند مگر اينكه او را به خانواده اش بازمي گردانند و هيچ يك از ايشان نمي ميرد مگر اينكه بر جنازه او نماز مى خوانند و براي او پس از مرگش طلب آمرزش مى كنند و تمامي ايشان در زمين منتظر قيام قائم عجل الله فرجه الشریف تا هنگام ظهور آن حضرت هستند.

30- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام : وَكَّلَ اللَّهُ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام أرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثٍ غُبْرٍ يَبْكُونَهُ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، فَمَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ شَيَّعُوهُ حَتَّى يُبْلِغُوهُ مَأْمَنَهُ وَ إنْ مَرِضَ عَادُوهُ غُدْوَةً وَ عَشِيَّةً وَ إنْ مَاتَ شَهِدُوا جَنَازَتَهُ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.(2)

ص: 90

1- الغيبة للنعماني:309 ب19 ح4، كامل الزيارات:119 ب41 ح5، البحار:52/328 ب27 ح48.

2- الكافي:4/581 ح6، كامل الزيارات:189 ب77 ح1، ثواب الأعمال:88،المناقب:4/128، الوسائل:14/409 ب37 ح19476، البحار:98/63 ب9 ح44.

امام جعفر صادق علیه السلام مى فرمود: خداوند تبارك و تعالى چهار هزار فرشته ژوليده و غبارآلود بر قبر امام حسين علیه السلام گمارده كه تا روز قيامت براي مصيبت ايشان مى گريند. و هركس كه آن حضرت را زيارت كند، بدرقه مى كنند تا آنجا كه به منزلگاه خويش بازگردد. و اگر بيمار شود، بامداد و شامگاه او را عيادت مي كنند و اگر بميرد جنازه او را تشييع كنند و تا قيامت براى او از خداوند طلب آمرزش خواهند كرد.

31- رُوِيَ أنَّ (الصّادِقِ علیه السلام) مَرِضَ فَأمَرَ مَنْ عِنْدَهُ أنْ يَسْتَأْجِرُوا لَهُ أجِيراً يَدْعُو لَهُ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَوَجَدُوا رَجُلًا؛ فَقَالُوا لَهُ ذَلِكَ، فَقَالَ: أنَا أمْضِي وَ لَكِنَّ الْحُسَيْنَ إمَامٌ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ وَ هُوَ إمَامٌ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ، فَرَجَعُوا إلَى الصَّادِقِ علیه السلام وَ أخْبَرُوهُ فَقَالَ: هُوَ كَمَا قَالَ وَ لَكِنْ أمَا عَرَفَ أنَّ لِلَّهِ تَعَالَى بِقَاعاً يُسْتَجَابُ فِيهَا الدُّعَاءُ فَتِلْكَ الْبُقْعَةُ مِنْ تِلْكَ الْبِقَاعِ.(1)

روايت گشته كه امام صادق علیه السلام بيمار شدند. به فاميل خويش دستور دادند كه شخصى را اجير كنند كه در كنار قبر امام حسين علیه السلام براى شفاي ايشان دعا كند. مردى را پيدا كردند، به وي [خواسته امام را] گفتند، وي گفت: من مى روم، امّا امام حسين علیه السلام امامى است كه اطاعتش واجب است چنان كه امام صادق علیه السلام هم امامى است كه اطاعتش واجب است [پس چگونه براى شفاى امام صادق در كنار قبر امام حسين علیه السلام بايد دعا كرد؟].

نزد امام صادق علیه السلام آمدند و گفته آن مرد را بازگو نمودند. حضرت فرمودند: همين طور است كه او مى گويد، ولى نمى داند كه خداي متعال مكان هايى دارد كه

ص: 91

1- عدّة الدّاعي:48، الوسائل:14/537 ح19774.

دعاها در آن اجابت مى شود، بقعه حضرت امام حسين علیه السلام از آن مكانهاست.

32- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَرَّ بِقَبْرِهِ - الْحُسَيْن علیه السلام - سَبْعُونَ ألْفَ مَلَكٍ، فَصَعَدُُوا إلَى السَّمَاءِ فَأوْحَى اللهُ تَعَالَى إلَيْهِمْ: يَا مَلَائِكَتِي مَرَرْتُمْ بِابْنِ بِنْتِ نَبِيٍّ يُقْتَلُ فَلَمْ تَنْصُرُوهُ؟ إهْبِطُوا إلَى قَبْرِهِ. فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعَثَاً غُبَرَاً يَبْكُونَ عَلَيْهِ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.(1)

امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: هنگامي كه امام حسين علیه السلام به شهادت رسيدند، هفتاد هزار فرشته بر قبر ايشان گذشتند و سپس به آسمان رفتند. بدين جهت خداوند متعال به آنان وحي نمود: اى فرشتگان من! بر پسر پيامبر من گذشتيد و او كشته شد و وي را يارى نكرديد؟ به سمت قبر او پايين برويد. از اين رو آن فرشتگان نزد قبر ايشان ژوليده مو و غبارآلود و گريه كنان هستند تا روز قيامت.

33- عَنْ رِبِعِيٍّ قَالَ قُلْتُ لِأبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام بِالْمَدِينَةِ: أيْنَ قُبُورُ الشُّهَدَاءِ؟ فَقَالَ: ألَيْسَ أفْضَلُ الشُّهَدَاءِ عِنْدَكُمُ الْحُسَيْنُ؟! أمَا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِه! إنَّ حَوْلَهُ أرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.(2)

ربعى بن عبدالله گفت: محضر امام صادق علیه السلام در مدينه عرض كردم: قبور شهدا كجاست؟ حضرت فرمودند: آيا برترين شهداء نزد شما، نيست؟ قسم به كسى كه جانم در دست اوست! گرداگرد آن حضرت چهار هزار فرشته ژوليده، اندوهگين و غم گرفته حضور دارند و پيوسته تا روز قيامت براى آن حضرت گريه مى كنند.

ص: 92

1- جامع الأخبار:23 الفصل(11).

2- كامل الزيارات:84 ب27 ح9 و أضاف: قال محمّد بن مسلم: يَحْرُسُونَه - و اين قسمت را مى افزايد: محمّد بن مسلم گويد: آنان را نگهباني مى كنند و ص109 ب37 ح2، جامع الأخبار:23 الفصل(11)، الوسائل:14/421 ب37 ح19505، البحار:45/223 ب41 ح13 و ج98/64 ب9 ح47.

34- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِق علیه السلام: هَبَطَ أرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ يُرِيدُونَ الْقِتَالَ مَعَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَلَمْ يُؤْذَنْ لَهُمْ فِي الْقِتَالِ، فَرَجَعُوا فِي الِاسْتِئْمَارِ(1) فَهَبَطُوا وَ قَدْ قُتِلَ الْحُسَيْنُ(2) وَ لُعِنَ قَاتِلُهُ وَ مَنْ أعَانَ عَلَيْهِ وَ مَنْ شَرِكَ فِي دَمِهِ، فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ يَبْكُونَهُ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، رَئِيسُهُمْ مَلَكٌ يُقَالُ لَهُ مَنْصُورٌ، فَلَا يَزُورُهُ زَائِرٌ إلَّا اسْتَقْبَلُوهُ وَ لَا يُوَدِّعُهُ مُوَدِّعٌ إلَّا شَيَّعُوهُ وَ لَا يَمْرَضُ إلَّا عَادُوهُ وَ لَا يَمُوتُ إلَّا صَلَّوْا عَلَى جِنَازَتِهِ وَاسْتَغْفَرُوا لَهُ بَعْدَ مَوْتِهِ فَكُلُّ هَؤُلَاءِ فِي الْأرْضِ يَنْتَظِرُونَ قِيَامَ الْقَائِمِ عجل الله فرجه الشریف.(3)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: چهار هزار فرشته براي ياري نمودن حضرت امام حسين علیه السلام از آسمان نازل شدند امّا به آنها اجازه پيكار نمودن داده نشد، پس براي گرفتن اجازه به آسمان بازگشتند وپس از اجازه گرفتن به سرزمين كربلاء فرود آمدند در حالي كه امام حسين علیه السلام به شهادت رسيده بودند و قاتل حضرت و ياران و شريكان قاتل ملعون گشتند. از اين رو در كنار قبر آن حضرت با حالت ژوليده و غمگين باقى ماندند و از آن روز تا قيامت براى حضرت گريه مى كنند. رييس آنها فرشته اى است كه به او «منصور» گفته مى شود.

هيچ زيارت كننده اي نيست كه به زيارت آن حضرت برود مگر اينكه آن فرشتگان به استقبال او مى روند و هيچ وداع كننده اي با آن حضرت وداع نمى كند مگر اينكه آنها به همراه او مى روند. و [زائري] بيمار نمي شود مگر آنكه عيادتش مى نمايند

ص: 93

1- في «خ ل»: الإسْتِئْذَانِ.

2- في «خ ل»: رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ.

3- كامل الزيارات:83 ب27 ح2 و ص192 ب77 ح9، الغيبة للنعماني:310 ب19 ح5، أمالي الصدوق:638 المجلس92 ح7، الوسائل:14/427 ب37 ح19523، البحار:45/226 ب41 ح21 و ص220 ب41 ح2.

و از دنيا نمي رود مگر آنكه بر جنازه او نماز مى خوانند و پس از مرگش براى او طلب آمرزش مى كنند و تمام اين فرشتگان در زمين منتظر قيام قائم عجل الله فرجه الشریف هستند كه در وقت خروج فرمايد.

35- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام : وَكَّلَ اللَّهُ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ أرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَ إتْيَانُهُ تَعْدِلُ حَجَّةً وَ عُمْرَةً وَ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ.(1)

امام صادق علیه السلام مى فرمودند: خداوند متعال چهار هزار فرشته را كه همه ژوليده و غبار آلود و گرفته هستند بر قبر حضرت امام حسين صلوات الله عليه موكّل قرار داد و ايشان تا روز قيامت براي آن حضرت گريه مى كنند. و زيارت آن حضرت معادل يك حج و يك عمره و زيارت قبور شهداء [احد] است.

36- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِق علیه السلام: وَكَّلَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام سَبْعِينَ ألْفَ مَلَكٍ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ كُلَّ يَوْمٍ شُعْثاً غُبْراً مِنْ يَوْمَ قُتِلَ إلَى مَا شَاءَ اللَّهُ (يَعْنِي بِذَلِكَ قِيَامَ الْقَائِم عجل الله فرجه الشریف) وَ يَدْعُونَ لِمَنْ زَارَهُ وَ يَقُولُونَ: يَا رَبِّ هَؤُلَاءِ زُوَّارُ الْحُسَيْنِ علیه السلام افْعَلْ بِهِمْ وَ افْعَلْ بِهِمْ (كَذَا وَ كَذَا).(2)

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند متعال هفتاد هزار فرشته را بر قبر امام حسين علیه السلام موكّل ساخته كه هر روز بر ايشان صلوات فرستاده و از روزى كه آن

ص: 94

1- كامل الزيارات:159 ب65 ح8، البحار:98/40 ب5 ح61.

2- كامل الزيارات:119 ب41 ح2و4، الفقيه:2/581 ح3173، ثواب الأعمال:87، التّهذيب:6/47 ب16 ح19، البحار:98/54 ب9 ح12.

حضرت شهيد شدند تا زمانى كه خدا مى خواهد - يعنى زمان قيام قائم عجل الله فرجه الشریف ايشان - ژوليده و غمگين هستند، براى زائرين حضرت دعا كرده و مى گويند: پروردگارا! ايشان زائرين حسين علیه السلام هستند با ايشان چنين و چنان نما [ثواب ده و حاجتشان را برآور].

37- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام : وَكَّلَ اللَّهُ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِی علیه السلام سَبْعِينَ ألْفَ مَلَكٍ يَعْبُدُونَ اللَّهَ عِنْدَهُ، الصَلَاةُ الْوَاحِدَةُ مِنْ صَلَاةِ أحَدِهِمْ تَعْدِلُ ألْفَ صَلَاةٍ مِنْ صَلَاةِ الْآدَمِيِّينَ، يَكُونُ ثَوَابُ صَلَاتِهِمْ لِزُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ، عَلَيْهِمَا السَّلَامُ وَ عَلَى قَاتِلِهِ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلَائِكَةِ وَ النَّاسِ أجْمَعِينَ أبَدَ الْآبِدِينَ.(1)

عنبسه گويد: شنيدم از امام صادق علیه السلام كه مى فرمودند: خداوند متعال هفتاد هزار فرشته را بر قبر حضرت حسين بن على علیه السلام موكّل ساخته كه نزد قبر حضرت، خداوند را عبادت كنند. يك نماز از يك نفر آنها معادل با هزار نماز آدميان است و ثواب نماز ايشان براى زوّار قبر امام حسين علیه السلام و وزر و وبال براى قاتل آن حضرت - كه لعنت خدا و فرشتگان و مردم همگي بر او باد - محسوب مى گردد.

38- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَوْضِعُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمَا مُنْذُ يَوْمَ دُفِنَ فِيهِ رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ.(2)

شنيدم حضرت امام صادق علیه السلام مى فرمودند: محلّ قبر امام حسين بن على از روزى كه در آن دفن شدند باغى از باغ هاى بهشت گرديد.

ص: 95

1- - كامل الزيارات:86 ب27 ح14 ص121 ب42 ح1و2، البحار:98/55 ب9 ح15 و 23.

2- كامل الزيارات:271 ب89 ح1، الفقيه:2/579 ح3165 و ص600 ح3207، البحار:98/110 ب15 ح23.

39- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَوْضِعُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ تُرْعَةٌ مِنْ تُرَعِ الْجَنَّةِ.(1)

حضرت امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمود: محلّ قبر امام حسين علیه السلام باغى مرتفع از باغهاى مرتفع بهشت است.

40- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِق علیه السلام: إنَّ إلَى جَانِبِكُمْ قَبْراً مَا أتَاهُ مَكْرُوبٌ إلَّا نَفَّسَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ وَ قَضَى حَاجَتَهُ، وَ إنَّ عِنْدَهُ لَأرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ مُنْذُ قُبِضَ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، فَمَنْ زَارَهُ شَيَّعُوهُ وَ مَنْ مَرِضَ عَادُوهُ وَ مَنْ مَاتَ اتَّبَعُوا جَنَازَتَهُ.(2)

ابوصباح كنانى مى گويد: شنيدم امام صادق علیه السلام مى فرمودند: در نزديكي شما قبرى است كه هيچ غمگينى به زيارتش نمي رود مگر اينكه خداوند متعال غم او را برطرف كرده وحاجتش را برآورده مى كند و نزد آن قبر چهارهزار فرشته هستند كه از زمان شهادت صاحب قبر با حال ژوليده و غم گرفته وغبارآلود تا روز قيامت براي ايشان مى گريند. پس هركس حضرت را زيارت كند، فرشتگان او را همراهي مى كنند و اگر مريض شود عيادتش نموده و اگر از دنيا برود جنازه اش را تشييع مى كنند.

41- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِق علیه السلام: إنَّ اللَّهَ وَكَّلَ بِالْحُسَيْنِ علیه السلام

ص: 96

1- - كامل الزيارات:271 ب89 ح1، مزارالمفيد:142 ب61 ح5، الفقيه:2/579 ح3166 و ص600 ح3280 بعضه و ص579 ح3165 و ص600 ح3207 بعضه الآخر، ثواب الأعمال:94، مصباح المتهجّد:732، جامع الأخبار:26 الفصل(11)، الوسائل:14/416 ب37 ح19490، البحار:98/110 ب15 ح23، المستدرك:10/324 ب51 ح8.

2- كامل الزيارات:190 ب77 ح3، البحار:98/45 ب6 ح2 و ص55 ب9 ح20.

مَلَكاً فِي أرْبَعَةِ آلَافِ مَلَكٍ يَبْكُونَهُ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِزُوَّارِهِ وَ يَدْعُونَ اللَّهَ لَهُمْ.(1)

مالك جهنى از امام صادق علیه السلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند: خداوند متعال فرشته اى را در ميان چهار هزار فرشته ديگر بر حسين علیه السلام موكّل قرار داد، اين فرشتگان جملگى بر آن حضرت گريسته و براى زائرين آن جناب طلب آمرزش كرده و دعا مى نمايند.

42- قَالَ إسْحَاقُ بْنُ عَمَّارٍ قُلْتُ لِأبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، كُنْتُ فِي الْحَيْرَةِ لَيْلَةَ عَرَفَةَ، فَرَأيْتُ نَحْواً مِنْ ثَلَاثَةِ آلَافٍ أوْ أرْبَعَةِ آلَافِ رَجُلٍ جَمِيلَةً وُجُوهُهُمْ، طَيِّبَةً رِيحُهُمْ، شَدِيدَةً بَيَاضُ ثِيَابِهِمْ، يُصَلُّونَ اللَّيْلَ أجْمَعَ، فَلَقَدْكُنْتُ أُرِيدُ أنْ آتِي قَبْرَالْحُسَيْنِ علیه السلام وَ أُقَبِّلَهُ وَ أدْعُوَ بِدَعَوَاتِي، فَمَا كُنْتُ أصِلُ إلَيْهِ مِنْ كَثْرَةِ الْخَلْقِ، فَلَمَّا طَلَعَ الْفَجْرُ سَجَدْتُ سَجْدَةً فَرَفَعْتُ رَأْسِي فَلَمْ أرَ مِنْهُمْ أحَداً، فَقَالَ لِي أبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: أ تَدْرِي مَنْ هَؤُلَاءِ؟ قُلْتُ: لَا جُعِلْتُ فِدَاكَ، فَقَالَ: أخْبَرَنِي أبِي عَنْ أبِيهِ قَالَ مَرَّ بِالْحُسَيْنِ علیه السلام أرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ وَ هُوَ يُقْتَلُ، فَعَرَجُوا إلَى السَّمَاءِ فَأوْحَى اللَّهُ إلَيْهِمْ: يَا مَعْشَرَ الْمَلَائِكَةِ مَرَرْتُمْ بِابْنِ حَبِيبِي وَ صَفِيِّي مُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله وسلم وَ هُوَ يُقْتَلُ وَ يُضْطَهَدُ مَظْلُوماً فَلَمْ تَنْصُرُوهُ؟ فَانْزِلُوا إلَى الْأرْضِ إلَى قَبْرِهِ فَابْكُوهُ شُعْثاً غُبْراً إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، فَهُمْ عِنْدَهُ إلَى أنْ تَقُومَ القِيَامَةَ(2) . (3)

اسحاق بن عمّار گفت: محضر مبارك حضرت امام صادق علیه السلام عرضه داشتم: اى پسر رسول خدا فدايت شوم! شب عرفه در منطقه «حيره» بودم، قريب سه، چهار

ص: 97

1- كامل الزيارات:86 ب27 ح15، البحار:98/56 ب9 ح24.

2- في «خ ل»:السَّاعَةَ.

3- كامل الزيارات:115 ب39 ح5 و6، البحار:45/407 ب50 ح13 و ج98/61 ب9 ح34.

هزار مردانى ديدم كه صورت هايشان زيبا و بوي ايشان خوش و لباس هاى بسيار سفيد به تن داشتند و تمام طول شب را در آنجا به نماز خواندن مشغول بودند، اراده كردم به نزديك قبر شريف رفته و آن را بوسيده و دعاهايى نزد قبر بخوانم امّا از جهت زياد بودن زائران و ازدحام جمعيّت نتوانستم خود را به قبر برسانم و وقتى صبح طلوع نمود، به سجده رفته و وقتى سر از سجده برداشتم هيچيك از آن مردان را نديدم. امام علیه السلام به من فرمودند: آيا متوجّه شدي كه ايشان چه كسانى بودند؟ عرضه داشتم: فدايت شوم! خير. امام علایه السلام فرمودند:

پدرم از پدرشان به من خبر دادند كه چهار هزار فرشته بر امام حسين علیه السلام گذشتند در حالى كه حضرت شهيد شده بودند، بدين جهت آن فرشتگان به سوي آسمان بالا رفته و خداوند به ايشان وحى فرمود: اى گروه فرشتگان! به پسر حبيب و برگزيده من حضرت محمّد صلی الله علیه وآله وسلم گذر نموديد در حالى كه او كشته و مقهور و مظلوم بود، پس چرا به ايشان كمك نكرديد؟ پس به زمين فرود آمده و ملازم قبر ايشان باشيد و با حالت ژوليده و غم گرفته تا روز قيامت براي ايشان بگرييد. لذا اين فرشتگان نزد قبر حضرت هستند تا هنگامي كه قيامت به پا شود.

43- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام : إنَّ لِلَّهِ مَلَائِكَةً مُوَكَّلِينَ بِقَبْرِالْحُسَيْنِ علیه السلام، فَإذَا هَمَّ بِزِيَارَتِهِ الرَّجُلُ أعْطَاهُمُ اللَّهُ ذُنُوبَهُ فَإذَا خَطَا مَحَوْهَا ثُمَّ إذَا خَطَا ضَاعَفُوا لَهُ حَسَنَاتِهِ، فَمَا تَزَالُ حَسَنَاتُهُ تُضَاعَفُ حَتَّى تُوجِبَ لَهُ الْجَنَّةَ، ثُمَّ اكْتَنَفُوهُ وَ قَدَّسُوهُ وَ يُنَادُونَ مَلَائِكَةَ السَّمَاءِ أنْ: قَدِّسُوا زُوَّارَحَبِيبِ حَبِيبِ اللَّهِ، فَإذَا اغْتَسَلُوا نَادَاهُمْ مُحَمَّدٌ صلی الله علیه وآله وسلم: يَا وَفْدَاللَّهِ أبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِي فِي الْجَنَّةِ، ثُمَّ نَادَاهُمْ أمِيرُ الْمُؤْمِنِين علیه السلام: أنَا ضَامِنٌ لِقَضَاءِ

ص: 98

حَوَائِجِكُمْ وَ رَفْعِ الْبَلَاءِ عَنْكُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، ثُمَّ الْتَقَاهُمُ(1) النَّبِيُّ صلی الله علیه وآله وسلم(وَ عَلِيٌّ علیه السلام)(2) عَنْ أيْمَانِهِمْ وَ عَنْ شَمَائِلِهِمْ حَتَّى يَنْصَرِفُوا إلَى أهَالِيهِمْ.(3)

حارث بن مغيره از امام جعفر صادق علیه السلام نقل مى كند كه حضرت فرمودند: خداوند فرشتگاني دارد كه ايشان را به قبر امام حسين علیه السلام موكّل گردانيده، پس هنگامي كه شخصي قصد زيارت [آن حضرت] را بكند خداوند گناهان وي را به فرشتگان مى دهد و هنگامي كه گام بگزارد آن گناهان را نابود خواهند مي كنند و وقتي كه قدم ديگري بگزارد، كارهاي نيكوي وي را براي او چندين برابر مى كنند تا آنجا كه بهشت بر او واجب شود.

سپس فرشتگان گرداگرد اوآمده و از او به پاكي ياد مى كنند و به فرشتگان آسمان ندا مى دهند كه: زيارت كنندگان دوستِ دوست خدا را به پاكي يادنماييد. و وقتي كه زيارت كنندگان آن جناب غسل مى كنند، پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله وسلم ايشان را چنين ندا مى دهند: اى مهمانان خدا! بشارت باد شما را به دوستي با من در بهشت. سپس اميرالمؤمنين علیه السلام ندا مى دهند: من ضامن حاجتهاى شما و رفع بلا از شما هستم در دنيا و آخرت.

و سپس پيامبراكرم صلی الله علیه وآله وسلم و اميرالمؤمنين علیه السلام آنان را ملاقات نموده (و از راست و چپ در ميان مي گيرند) تا وقتي كه نزد خانواده خويش بازگردند.

44- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام : كَأنِّي بِالْمَلَائِكَةِ وَ اللَّهِ

ص: 99

1- في «خ ل»:اكْتَنَفَهُمُ.

3- كامل الزيارات:132 ب49 ح3 و ص137 ب52 ح3 و ص152 ب62 ح3، ثواب الأعمال:91، التّهذيب:6/53 ب17 ح3، جامع الأخبار:26 الفصل(11)، البحار:98/64 ب9 ح50 و ص65 ب9 ح51 و ص147 ب17 ح36.

قَدْ إزْدَحَمُوا الْمُؤْمِنِينَ عَلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام، قَالَ قُلْتُ: فَيَتَرَاءَوْنَ لَهُ؟ قَالَ: هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ قَدْ لَزِمُوا وَ اللَّهِ الْمُؤْمِنِينَ حَتَّى إنَّهُمْ لَيَمْسَحُونَ وُجُوهَهُمْ بِأيْدِيهِمْ، قَالَ: وَ يُنْزِلُ اللَّهُ عَلَى زُوَّارِ الْحُسَيْنِ غُدْوَةً وَ عَشِيَّةً مِنْ طَعَامِ الْجَنَّةِ وَخُدَّامُهُمُ الْمَلَائِكَةُ، لَا يَسْألُ اللهَ عَبْدٌ حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ إلَّا أعْطَاهَا إيَّاهُ. قَالَ قُلْتُ: هَذِهِ وَ اللَّهِ الْكَرَامَةُ قَالَ لِي: يَا مُفَضَّلُ أزِيدُكَ؟ قُلْتُ: نَعَمْ سَيِّدِي قَالَ: كَأنِّي بِسَرِيرٍ مِنْ نُورٍ قَدْ وُضِعَ وَ قَدْ ضُرِبَتْ عَلَيْهِ قُبَّةٌ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ مُكَلَّلَةٌ بِالْجَوَاهِرِ وَ كَأنِّي بِالْحُسَيْنِ علیه السلام جَالِسٌ عَلَى ذَلِكَ السَّرِيرِ وَ حَوْلَهُ تِسْعُونَ ألْفَ قُبَّةٍ خَضْرَاءَ، وَ كَأنِّي بِالْمُؤْمِنِينَ يَزُورُونَهُ وَ يُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُمْ:أوْلِيَائِي سَلُونِي فَطَالَمَا أُوذِيتُمْ وَذُلِّلْتُمْ وَاضْطُهِدْتُمْ، فَهَذَا يَوْمٌ لَاتَسْألُونِّي حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ إلَّا قَضَيْتُهَا لَكُمْ. فَيَكُونُ أكْلُهُمْ وَ شُرْبُهُمْ فِي الْجَنَّةِ، فَهَذِهِ وَ اللَّهِ الْكَرَامَةُ الَّتِي لَا انْقِضَاءَ لَهَا وَ لَايُدْرَكُ مُنْتَهَاهَا.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: گويا مى بينم فرشتگان همراه با مؤمنين بر سر قبر امام حسين بن على علیه السلام ازدحام كرده اند. راوى گويد: عرضه داشتم: آيا مؤمنين، فرشته را مى بينند؟ حضرت فرمودند:

هرگز هرگز، آنها به خدا سوگند ملازم وهمراه مؤمنين بودند، حتّى با دست هايشان به صورت هاى آنها مسح مى كشند. سپس امام علیه السلام فرمود: خداوند منّان هر صبح و شام ازطعام بهشت بر زوّار امام حسين علیه السلام نازل مى فرمايد و خدمتكاران آنان فرشتگان هستند. هيچ بنده اى از بندگان خدا حاجتى از حاجت هاي دنيا و آخرت را

ص: 100

1- كامل الزيارات:135 ب50 ح3، البحار:98/65 ب9 ح53.

از خداوند متعال درخواست نمى كند مگر آنكه خدا به او عطا مى فرمايد. راوى گويد: عرضه داشتم: به خدا سوگند! اين كرامت است. امام علیه السلام به من فرمودند: اى مفضّل! برايت بيشتر بگويم؟ عرض كردم: بلى سرور من. حضرت فرمودند: گويا مى بينم تختى از نور را كه گزارده اند و بر روى آن قبّه اى از ياقوت سرخ، زده شده كه با جواهرات آن را زينت نموده اند و امام حسين علیه السلام بر روى آن تخت نشسته اند و اطراف آن حضرت نودهزار گنبد سبز زده اند و مؤمنين آن حضرت را زيارت كرده و بر آن جناب سلام مى دهند. پس خداي متعال به ايشان مى فرمايد:

اى دوستانم! از من درخواست نماييد، چرا كه سختي بسياري را متحمّل گشته و خوار و مقهور گرديديد. امروز، روزى است كه حاجتى از حاجت هاي دنيا وآخرت خود را از من درخواست نمي كنيد جز اينكه آن را روا مى نمايم. پس خوردن و آشاميدن ايشان در بهشت است.

پس به خدا سوگند! كرامت و احسانى كه پايان نداشته و انتهاي آن را نمى توان درك كرد، همين است.

45- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَيْرٍ: يَا ابْنَ بُكَيْرٍ! إنَّ اللَّهَ اخْتَارَ مِنْ بِقَاعِ الْأرْضِ سِتَّةً؛ الْبَيْتَ الْحَرَامَ وَ الْحَرَمَ وَ مَقَابِرَ الْأنْبِيَاءِ وَ مَقَابِرَ الْأوْصِيَاءِ وَ مَقَاتِلَ الشُّهَدَاءِ وَ الْمَسَاجِدَ الَّتِي يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ. يَا ابْنَ بُكَيْرٍ! هَلْ تَدْرِي مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ أبِي عَبْدِاللَّهِ الْحُسَيْنِ علیه السلام إذْ جَهِلَهُ الْجَاهِلُ؟ مَا مِنْ صَبَاحٍ إلَّا وَ عَلَى قَبْرِهِ هَاتِفٌ مِنَ الْمَلَائِكَةِ يُنَادِي: يَا طَالِبَ الْخَيْرِ أقْبِلْ إلَى خَالِصَةِ اللَّهِ تَرْحَلْ بِالْكَرَامَةِ وَ تَأْمَنِ النَّدَامَةَ، يَسْمَعُ أهْلُ الْمَشْرِقِ وَ أهْلُ الْمَغْرِبِ إلَّا الثَّقَلَيْنِ وَ لَايَبْقَى فِي الْأرْضِ مَلَكٌ مِنَ

ص: 101

الْحَفَظَةِ إلَّا عَطَفَ إلَيْهِ عِنْدَ رُقَادِ الْعَبْدِ حَتَّى يُسَبِّحَ اللَّهَ عِنْدَهُ وَ يَسْألَ اللَّهَ الرِّضَا عَنْهُ وَ لَايَبْقَى مَلَكٌ فِي الْهَوَاءِ يَسْمَعُ الصَّوْتَ إلَّا أجَابَ بِالتَّقْدِيسِ لِلَّهِ تَعَالَى، فَتَشْتَدُّ أصْوَاتُ الْمَلَائِكَةِ فَيُجِيبُهُمْ أهْلُ السَّمَاءِ الدُّنْيَا، فَتَشْتَدُّ أصْوَاتُ الْمَلَائِكَةِ وَ أهْلُ السَّمَاءِ الدُّنْيَا، حَتَّى تَبْلُغَ أهْلَ السَّمَاءِ السَّابِعَةِ، فَيُسْمِعُ اللهُ أصْوَاتَهُمُ النَّبِيِّينَ(1) فَيَتَرَحَّمُونَ وَ يُصَلُّونَ عَلَى الْحُسَيْنِ علیه السلام وَ يَدْعُونَ لِمَنْ زَارَهُ.(2)

عبدالله بن بكير مى گويد: حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: اى ابن بكير! خدا از بقعه هاي روى زمين، شش بقعه را اختيار فرموده است: بيت الحرام، حرم، قبور انبياء، قبور جانشينان ايشان، مقبره هاي شهدا و مساجدى كه نام خداوند در آنها برده مى شود.

اى ابن بكير! آيا مى دانى پاداش كسى كه قبر امام اباعبدالله الحسين علیه السلام را زيارت كند چيست؟ گرچه ناآگاهان از آن بي اطّلاع هستند.

هيچ صبح وبامدادى نيست مگرآنكه ندا دهنده اي از فرشتگان بالاى قبر آن حضرت ندا مى دهد: اى خواستار خير! روي آور به برگزيده خدا و به سوي ارجمندى و بزرگى كوچ كن و بدين ترتيب از پشيماني و حسرت در امان باش.

اهل مشرق و مغرب نداي اين ندا كننده را مى شنوند جز جنيّان و آدميان و در زمين هيچ فرشته اى از فرشتگان نگهبان، هنگامي كه بندگان خواب هستند، باقى نمى ماند مگر آنكه به قبر مطهّر روى آورده و هجوم مى كنند تا در آن مكان

ص: 102

1- في «خ ل»: فَيَسْمَعَ أصْوَاتَهُمُ النَّبِيُّونَ.

2- كامل الزيارات:125 ب44 ح3، البحار:98/66 ب9 ح57.

مقدّس، پروردگار متعال را تسبيح نموده و از درگاه جلال او بخواهند تا از آنها راضى شود و هيچ فرشته اى در هوا باقى نمى ماند كه نداي هاتف را بشنود مگر آنكه در جواب آن حق تعالى را تقديس مى كند و بدين ترتيب صداي فرشتگان بلند و قوى مى شود، پس اهل آسمان دنيا به آنها جواب داده و در نتيجه صداى فرشتگان و ساكنان آسمان دنيا شدّت مى گيرد به اندازه اي كه طنين آن به اهل آسمان هفتم مي رسد، خداوند صداهاي ايشان را به پيامبران اولوالعزم مي رساند .(1) پس بر حضرت امام حسين علیه السلام اظهار رحمت [دلسوزي] كرده و صلوات فرستاده و زائران آن حضرت را دعا مى كنند.

46- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام لِمُفَضَّلِ بْنِ عَمْروٍ: كَمْ بَيْنَكَ وَبَيْنَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام ؟ قَالَ قُلْتُ: بِأبِي أنْتَ وَ أُمِّي يَوْمٌ وَ بَعْضُ يَوْمٍ آخَرَ، قَالَ: فَتَزُورُهُ؟ فَقَالَ: نَعَمْ، قَالَ فَقَالَ: أ لَا أُبَشِّرُكَ أ لَا أُفَرِّحُكَ بِبَعْضِ ثَوَابِهِ؟ قُلْتُ: بَلَى جُعِلْتُ فِدَاكَ، قَالَ فَقَالَ لِي: إنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ لَيَأْخُذُ فِي جِهَازِهِ وَ يَتَهَيَّأُ لِزِيَارَتِهِ فَيَتَبَاشَرُ بِهِ أهْلُ السَّمَاءِ، فَإذَا خَرَجَ مِنْ بَابِ مَنْزِلِهِ رَاكِباً أوْ مَاشِياً وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ أرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ حَتَّى يُوَافِيَ قَبْرَالْحُسَيْن علیه السلام، يَامُفَضَّلُ! إذَا أتَيْتَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام فَقِفْ بِالْبَابِ وَ قُلْ هَذِهِ الْكَلِمَاتِ، فَإنَّ لَكَ بِكُلِّ كَلِمَةٍ كِفْلًا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ. فَقُلْتُ: مَا هِيَ جُعِلْتُ فِدَاكَ؟ قَالَ: تَقُولُ: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ... السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ.

ثُمَّ تَسْعَى فَلَكَ بِكُلِّ قَدَمٍ رَفَعْتَهَا أوْ وَضَعْتَهَا كَثَوَابِ الْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي

ص: 103

1- در «خ ل»: پيامبران اولوالعزم صداهاى ايشان را مى شنوند.

سَبِيلِ اللَّهِ، فَإذَا سَلَّمْتَ عَلَى الْقَبْرِ فَالْتَمِسْهُ بِيَدِكَ وَ قُلْ: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَاحُجَّةَ اللَّهِ فِي سَمَائِهِ وَ أرْضِهِ، ثُمَّ تَمْضِي إلَى صَلَاتِكَ وَ لَكَ بِكُلِّ رَكْعَةٍ رَكَعْتَهَا عِنْدَهُ كَثَوَابِ مَنْ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ ألْفَ عُمْرَةٍ وَ أعْتَقَ ألْفَ رَقَبَةٍ، وَ كَأنَّمَا وَقَفَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ألْفَ مَرَّةٍ مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ، فَإذَا انْقَلَبْتَ مِنْ عِنْدِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام نَادَاكَ مُنَادٍ لَوْ سَمِعْتَ مَقَالَتَهُ لَأ قَمْتَ عُمُرَكَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام وَ هُوَ يَقُولُ: طُوبَى لَكَ أيُّهَا الْعَبْدُ قَدْ غَنِمْتَ وَ سَلِمْتَ قَدْ غُفِرَلَكَ مَا سَلَفَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ، فَإنْ هُوَ مَاتَ مِنْ عَامِهِ أوْ فِي لَيْلَتِهِ أوْ يَوْمِهِ لَمْ يَلِ قَبْضَ رُوحِهِ إلَّا اللَّهُ، وَ تُقْبِلُ الْمَلَائِكَةُ مَعَهُ وَيَسْتَغْفِرُونَ لَهُ وَ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ حَتَّى يُوَافِيَ مَنْزِلَهُ، وَ تَقُولُ الْمَلَائِكَةُ: يَارَبِّ هَذَا عَبْدُكَ قَدْ وَافَى قَبْرَ ابْنِ نَبِيِّكَ علیهم السلام وَ قَدْ وَافَى مَنْزِلَهُ فَأيْنَ نَذْهَبُ؟ فَيُنََادِيهِمُ النِّدَاءُ مِنَ السَّمَاءِ: يَا مَلَائِكَتِي قِفُوا بِبَابِ عَبْدِي فَسَبِّحُوا وَقَدِّسُوا وَ اكْتُبُوا ذَلِكَ فِي حَسَنَاتِهِ إلَى يَوْمِ يُتَوَفَّى، قَالَ: فَلَا يَزَالُونَ بِبَابِهِ إلَى يَوْمِ يُتَوَفَّى يُسَبِّحُونَ اللَّهَ وَ يُقَدِّسُونَهُ وَ يَكْتُبُونَ ذَلِكَ فِي حَسَنَاتِهِ وَ إذَا تُوُفِّيَ شَهِدُوا جِنَازَتَهُ وَ كَفَنَهُ وَ غُسْلَهُ وَ الصَّلَاةَ عَلَيْهِ وَيَقُولُونَ: رَبَّنَا وَكَّلْتَنَا بِبَابِ عَبْدِكَ وَ قَدْ تُوُفِّيَ فَأيْنَ نَذْهَبُ؟ فَيُنَادِيهِمْ: يَا مَلَائِكَتِي! قِفُوا بِقَبْرِ عَبْدِي فَسَبِّحُوا وَ قَدِّسُوا وَ اكْتُبُوا ذَلِكَ فِي حَسَنَاتِهِ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.(1)

جابر جعفى گفت: حضرت امام صادق علیه السلام به مفضّل فرمودند: فاصله ميان تو تا قبر مطهّر امام حسين علیه السلام چه مقدار است؟ وى عرض كرد: پدر و مادرم فدايت شوند! يك روز و مقدارى از يك روز ديگر. حضرت فرمودند: آيا قبر حضرت

ص: 104

1- كامل الزيارات:205 ب79 ح5 و ص153 ب62 ح4، البحار:98/163 ب18 ح8.

را زيارت مى كنى؟ گفت: بلى. فرمودند: آيا تو را بشارت بدهم؟ آيا تو را به واسطه پاره اى از ثواب هاى آن شاد و مسرور بنمايم؟ عرض كردم: بلى فدايت شوم. مفضّل گفت: حضرت به من فرمودند:

هرگاه يك نفر ازشما اثاثيه سفرش را برمى دارد و براى زيارت قبر امام حسين علیه السلام آماده مى شود، اهل آسمان به او بشارت مى دهند و وقتى از درب خانه اش بيرون رفت چه سواره و چه پياده، خداوند منّان چهار هزار فرشته را بر او موكّل مى فرمايد كه بر وى تا هنگامي كه به قبر مطهّر حضرت امام حسين علیه السلام برسد، درود بفرستند.

اى مفضّل! هنگامى كه به قبر امام حسين علیه السلام رسيدى، درب حرمش بايست و اين كلمات را بگو، زيرا در مقابل هر يك كلمه اى كه مى گويى، بهره اى از رحمت خدا نصيب تو خواهد شد.عرض كردم: آن كلمات چيست؟ حضرت فرمودند: بگو: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِاللَّهِ... السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ. سپس از درب حرم حركت كن و به طرف قبر برو كه براى هر قدمى كه از زمين برداشته و بر روى آن مى گذارى، ثوابى براي توست همچون ثواب كسى كه در راه خدا به خون خود آغشته شده و وقتى بر قبر سلام دادى دست خود را به آن بكش و بگو: اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللهِ في سَمائِهِ وَ اَرْضِهِ

سلام بر تو اى حجّت خدا در آسمان و زمين.

سپس به نماز بايست، چراكه هر ركعتى از نماز نزد قبر آن حضرت ثواب هزار حج و عمره و هزار بنده اى كه آزاد نموده باشند را دارد و گويا نمازگزار هزار مرتبه همراه با پيامبر مرسل، در راه خدا جهاد كرده است. پس هنگامي كه از زيارت قبر

ص: 105

بازگشتى، منادى تو را ندا مى كند، طورى كه اگر مقاله و سخن او را مى شنيدى تمام عمرت را نزد قبر آن حضرت مى ماندى، منادى مى گويد:

اى بنده! خوشا به حال تو! غنيمت بردى و سالم گشتي، تمام گناهان گذشته ات آمرزيده شد، پس عمل خود از سر بگير.

پس اگر وى در همان سال يا همان شب يا همان روز زيارت، فوت كند، جز خداوند متعال، هيچ كس قبض روح او را به عهده نگرفته و فرشتگان با او پيش آمده و برايش طلب آمرزش مى كنند و رحمت بر او مى فرستند تا آنگاه كه به منزلش برسد و فرشتگان مى گويند: خدايا! اين بنده توست و به زيارت فرزند پيامبرت صلی الله علیه وآله وسلم آمده و اكنون برگشته و به منزلش رسيده، حال ما به كجا برويم؟ پس از آسمان ندا آيد: اى فرشتگان من! درب منزل بنده من بايستيد و تسبيح و تقديس نموده و آن را در نامه حسنات وى بنويسيد تا زمانى كه فوت كند. امام علیه السلام فرمودند: پيوسته فرشتگان درب منزل او بوده تا روزى كه وى فوت كند. در تمام طول اين مدّت ايشان به تسبيح خداوند و تقديس او مشغول بوده و تمام اين تسبيح ها و تقديس ها را در حسنات وى قرار مى دهند و وقتى فوت كند بر جنازه و مراسم تكفين، تغسيل و خواندن نماز بر او حاضرشده و مى گويند: پروردگارا! ما را موكّل نمودى كه بر درب منزل بنده ات بايستيم، اكنون او فوت كرده، حال كجا برويم؟ خداوند متعال ندا داده و مى فرمايد: اى فرشتگان من! بايستيد بر سر قبر بنده ام، مرا تسبيح و تقديس نماييد و آن را در زمره حسنات او تا روز قيامت ثبت و ضبط كنيد.

حكيم بن داود بن حكيم، از سلمة بن الخطاب، از ابى عبدالله رازى جامورانى از

ص: 106

حسن بن على بن ابى حمزه به اسنادش مثل حديث مزبور را نقل كرده اند.

47- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِق علیه السلام: إنَّ إلَى جَانِبِكُمْ قَبْراً مَا أتَاهُ مَكْرُوبٌ إلَّا نَفَّسَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ وَقَضَى حَاجَتَهُ، وَ إنَّ عِنْدَهُ أرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ مُنْذُ يَوْمِ قُبِضَ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، فَمَنْ زَارَهُ شَيَّعُوهُ إلَى مَأْمَنِهِ وَ مَنْ مَرِضَ عَادُوهُ وَ مَنْ مَاتَ اتَّبَعُوا جَنَازَتَهُ.(1)

ابو صباح كنانى گويد: از امام صادق علیه السلام شنيدم كه مى فرمود: در نزديكي شما قبرى است كه هيچ غمزده و اندوهگينى به زيارت آن نمى رود مگر آنكه خداوند اندوهش را برطرف كرده و حاجتش را روا مى سازد. و از روزى كه آن حضرت شهيد شدند، چهار هزار فرشته كه جملگى ژوليده و غبارآلود و غم گرفته هستند، اطراف قبر مطهّرش بوده و تا روز قيامت بر آن جناب مى گريند و كسى كه ايشان را زيارت كند، فرشتگان تا وطن و مأوايش او را همراهي كرده و اگر بيمار شود، عيادتش كنند و اگر بميرد جنازه اش را تشييع نمايند.

48- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام لِسَدِيرٍ: يَاسَدِيرُ! تَزُورُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فِي كُلِّ يَوْمٍ؟ قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ لَا قَالَ: مَا أجْفَاكُمْ، فَتَزُورُهُ فِي كُلِّ شَهْرٍ؟ قُلْتُ: لَا. قَالَ: فَتَزُورُهُ فِي كُلِّ سَنَةٍ؟ قُلْتُ: قَدْ يَكُونُ ذَلِكَ. قَالَ: يَا سَدِيرُ مَا أجْفَاكُمْ لِلْحُسَيْن علیه السلام، أمَا عَلِمْتَ أنَّ لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى ألْفَ ألْفِ مَلَكٍ شُعْثٍ غُبْرٍ يَبْكُونَ وَ يَزُورُونَ وَ لَايَفْتُرُونَ، وَ مَا عَلَيْكَ يَاسَدِيرُ أنْ تَزُورَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فِي كُلِّ جُمْعَةٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ أوْ فِي كُلِّ يَوْمٍ مَرَّةً، قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ فَرَاسِخُ كَثِيرَةٌ فَقَالَ لِي: إصْعَدْ

ص: 107

1- كامل الزيارات:167 ب69 ح2، المستدرك:10/238 ب26 ح14.

فَوْقَ سَطْحِكَ ثُمَّ الْتَفِتْ يَمْنَةً وَ يَسْرَةً، ثُمَّ ارْفَعْ رَأْسَكَ إلَى السَّمَاءِ، ثُمَّ تَنْحُو نَحْوَ الْقَبْرِ فَتَقُولُ: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ تُكْتَبُ لَكَ بِذَلِكَ زَوْرَةٌ وَ الزَّوْرَةُ حَجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ. قَالَ سَدِيرٌ فَرُبَّمَا فَعَلْتُ ذَلِكَ فِي الشَّهْرِ أكْثَرَ مِنْ عِشْرِينَ مَرَّةً.(1)

سدير گويد: امام صادق علیه السلام به من فرمود: اى سدير! هر روز به زيارت قبر امام حسين علیه السلام مى روى؟ گفتم: نه، فدايت شوم. فرمود: چه جفايى مى كنى، آيا در هر ماه زيارت مى كنى؟ گفتم: نه. فرمود: در هر سال يك بار به زيارت مى روى؟ گفتم: به همين گونه است. فرمود: اى سدير! چقدر نسبت به امام حسين علیه السلام جفاكار و بى اعتنا هستيد؟! آيا نمى دانى كه خداي متعال هزار هزار فرشته گردآلود و موى پريشان دارد كه بر حسين علیه السلام مى گريند و پيوسته زيارت مى كنند و خسته نمى شوند؟ چه مى شود كه تو هفته اى پنج بار و يا هر روز به زيارت امام حسين علیه السلام بروى؟ گفتم: فدايت شوم ميان من و قبر او فرسخ ها فاصله است. فرمود: بر بام خانه برو و به جانب راست و چپ بنگر و سپس سر خود را به سوى آسمان كن و پس از آن به سمت قبر آن حضرت توجّه كن و بگو:

«اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ»

در اين صورت اين عمل براى تو يك زيارت محسوب خواهد شد و هر زيارتى ثواب يك حج و يك عمره دارد. پس از آن، من در هر ماه گاهى بيست بار اين كار را انجام مى دادم.

ص: 108

1- كامل الزيارات:287 ب96 ح3 و ص291 ب97 ح4و9، الفقيه:2/599 ح3203، التّهذيب:6/116 ح21، جامع الأخبار:26 الفصل (1)، البحار:98/366 ب32 ح4، مستدرك الوسائل:10/307 ب46 ح3.

1- كامل الزيارات:271 ب89 ح2، مزار المفيد:140 ب61 ح2 و مصباح المتهجّد:731 و فيهما: جَوَانِبِ الْقَبْرِ، البحار:98/111 ب15 ح25.

2- كامل الزيارات:282 ب93 ح9، البحار:98/114 ب15 ح35.

3- في «خ ل»: مِنْهُ.

4- كامل الزيارات:112 ب38 ح3 و ص114 ب89 ح4 مثله و فيه: قبرالحسين علیه السلام...منه معراج إلى السماء... يزورالحسين علیه السلام ففوج... و ح5، مزارالمفيد:141ب61 ح4 ومصباح المتهجّد:732، التّهذيب:6/72 ب22 ح4 الي قوله: الجنّه، روضة الواعظين:2/411 الي قوله: الجنّة، البحار:98/60 ب9 ح33 و ص106 ب15 ح1 و 29. قال شيخ الطائفة الطوسيّ في التهذيب:6/72: وَ لَيْسَ فِي هَذِهِ الْأخْبَارِ تَنَاقُضٌ وَ لَا تَضَادٌّ وَ إنَّمَا وَرَدَتْ عَلَى التَّرْتِيبِ فِي الْفَضْلِ وَ كَانَ الْخَبَرُ الْأوَّلُ غَايَةً فِيمَنْ يَحُوزُ ثَوَابَ الْمَشْهَدِ إذَا حَصَلَ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْقَبْرِ عَلَى خَمْسَةِ فَرَاسِخَ ثُمَّ الَّذِي يَزِيدُ عَلَيْهِ فِي الْفَضْلِ مَنْ حَصَلَ عَلَى فَرْسَخٍ ثُمَّ الَّذِي حَصَلَ عَلَى خَمْسَةٍ وَ عِشْرِينَ ذِرَاعاً ثُمَّ مَنْ حَصَلَ عَلَى عِشْرِينَ ذِرَاعاً وَ إذَا كَانَ الْمُرَادُ بِهَا مَا ذَكَرْنَاهُ لَمْ تَتَنَاقَضْ وَلَمْ تَتَضَادَّ وَ الَّذِي يَدُلُّ عَلَى أنَّ الْمُرَادَ بِهَذِهِ الْأخْبَارِ مَا أشَرْنَا إلَيْهِ مِنَ الْفَضْلِ وَ الْبَرَكَةِ. و قال في مصباح المتهجد:732: و الوجه في هذه الأخبار ترتب هذه المواضع في الفضل فالأقصر خمس فراسخ و أدناه في المشهد فرسخ و أشرف الفرسخ خمس و عشرون ذراعا و أشرف الخمس وعشرين ذراعا عشرون ذراعا و أشرف العشرين ما شرف به و هو الجدث نفسه.

1- شيخ طوسي رحمه الله در كتاب التّهذيب:6/72 نوشته اند: در اين خبرها هيچ تناقض و تضادّي وجود ندارد و همانا اين اخبار به ترتيب فضيلت وارد شده است و خبر اوّل نشانه ي غايت (كمترين فضيلت) است براي كسي كه آخرين مرحله ثواب بارگاه را مى برد در صورتي كه بين او و بين قبر امام علیه السلام پنج فرسخ فاصله باشد و پس از او كسي كه فضيلت بيشتري دارد كسي است كه يك فرسخ با قبر امام علیه السلام فاصله داشته باشد و پس از او كسي كه فاصله اش بيست و پنج ذراع باشد قرار دارد و پس از او كسي است كه فاصله او به بيست ذراع برسد و چنانچه مراد به اين باشد، تناقض نخواهد داشت و تضادّي در كار نيست و چيزي كه دلالت مى كند بر اينكه مراد از اين اخبار آن است كه ما به آن اشاره كرديم از فضل و بركت. و در مصباح المتهجّد:732 مى فرمايد: و دليل در اين اخبار ترتيب اين مكان ها به ترتيب فضيلت است. پس پايين ترين مقدار فضيلت مربوط به پنج فرسخ و نزديكترين آن يك فرسخ به حرم و بالاتر از آن و شريف تر از آن نسبت به يك فرسخ، بيست و پنج ذراع است و باشرافت تر از بيست و پنج ذراع، بيست ذراع است و بالاتر از بيست ذراع، آن است كه مشرِف به حضرت باشد و آن نزد قبر ايشان است.

وَحَرَمِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِي علیه السلام(1).

از امام صادق علیه السلام نقل كرده اند كه آن حضرت فرمودند: از علوم پنهاني خداوند و اسرار مخفي او، تمام خواندن نماز در چهار مكان است:

حرم خدا [مسجد الحرام] حرم پيامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم[مسجد النّبى صلی الله علیه وآله وسلم] و حرم اميرالمؤمنين و حرم حضرت امام حسين علیه السلام.

53- عَنْ أبِي بَصِيرٍ عَنْ أبِي عَبْدِاللَّهِ علیه السلام قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: تَتِمُّ الصَّلَاةُ فِي أرْبَعَةِ مَوَاطِنَ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ مَسْجِدِ الرَّسُولِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ مَسْجِدِ الْكُوفَةِ وَ حَرَمِ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ.(2)

ابوبصير از امام صادق علیه السلام نقل مى كند كه حضرت فرمودند: در چهار مكان نماز تمام خوانده مى شود: مسجد الحرام، مسجد الرّسول صلی الله علیه وآله وسلم ، مسجد كوفه و حرم حضرت امام حسين صلوات الله عليه.

54- وَ قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام: مِنَ الْأمْرِ الْمَذْخُورِ إتْمَامُ الصَّلَاةِ فِي أرْبَعَةِ مَوَاطِنَ بِمَكَّةَ وَ الْمَدِينَةِ وَ مَسْجِدِ الْكُوفَةِ وَ حَائِرِ(3) الْحُسَيْنِ علیه السلام.(4)

امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: اين امر از اسرار و امور نهانى است كه نماز را در

ص: 111

1- كامل الزيارات:249 ب82 ح5، الخصال:1/252، التّهذيب:5/430 ب26 ح3، الإستبصار:2/334 ب229 ح1، الوسائل:8/524 ب25 ح11343، البحار:86/77 ب2 ح2.

2- الكافي:4/586 ح2-3و5، كامل الزيارت:249 ب82 ح3، مزار المفيد:136 ب60 ح1، التّهذيب:5/431 ب26 ح143 و ص432 ب26 ح14، الإستبصار:2/335 ب229 ح4-6، مصباح المتهجّد:731، الوسائل:8/528 ب25 ح11356 و ص531 ح11367، البحار:86/76 ب2 و ج98/83 ب11 ح12.

3- في «ك»: الْحَائِرِ.

4- كامل الزيارات:249 ب82 ح4، الفقيه:1/442 ح1283، الوسائل:8/531 ب25 ح11368و11371، البحار:86/77 ب2 ح2.

چهار مكان تمام بخوانند: مكّه، مدينه، مسجد كوفه و حائر حسينى علیه السلام.

55- عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: تَتِمُّ الصَّلَاةُ فِي ثَلَاثَةِ مَوَاطِنَ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَسْجِدِ الرَّسُولِ صلی الله علیه وآله وسلم. وَ عِنْدَ قَبْرِالْحُسَيْن علیه السلام(1).

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: در سه مكان نماز تمام خوانده مى شود:

مسجدالحرام، مسجد الرّسول صلی الله علیه وآله وسلم و نزد قبر حضرت امام حسين علیه السلام.

56- قَالَ أبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام : تُتَمُّ الصَّلَاةُ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ مَسْجِدِ الرَّسُولِ وَ مَسْجِدِ الْكُوفَةِ وَ حَرَمِ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ.(2)

امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: نماز را در مسجد الحرام و مسجد الرّسول صلی الله علیه وآله وسلم و مسجد كوفه و حرم حضرت امام حسين صلوات الله عليه تمام بخوان.

57- وَ فِي خَبَرٍ آخَرَ: فِي حَرَمِ اللَّهِ وَحَرَمِ رَسُولِهِ وَ حَرَمِ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَحَرَمِ الْحُسَيْن علیه السلام.(3)

و در خبر ديگري چنين آمده است: نماز در حرم خدا [مسجدالحرام] و حرم پيامبر [مسجد النّبي] و حرم اميرالمؤمنين و حرم امام حسين علیه السلام تمام است.

58- عَنِ الْإمَامِ الصَّادِقِ علیه السلام أنَّهُ قَالَ: إنَّ حَرَمَ الْحُسَيْنِ علیه السلام الَّذِي اشْتَرَاهُ أرْبَعَةُ أمْيَالٍ فِي أرْبَعَةِ أمْيَالٍ، فَهُوَ حَلَالٌ لِوُلْدِهِ وَ مَوَالِيهِ حَرَامٌ عَلَى غَيْرِهِمْ

ص: 112

1- الكافي:4/586 ح4، كامل الزيارات:249 ب82 ح2، الوسائل:8/530 ب25 ح11364، البحار:86/76 ب2، المستدرك:6/545 ب18 ح4.

2- كامل الزيارات:250 ب82 ح8، مزار المفيد:137 ب60 ح3، التّهذيب:5/431 ب26 ح144، مصباح المتهجّد:731، الوسائل:8/530 ب25 ح11365، البحار:86/78 ب2، المستدرك:6/545 ب18 ح5.

3- مصباح المتهجّد:731، البحار:86/78 ب2.

مِمَّنْ خَالَفَهُمْ، وَ فِيهِ الْبَرَكَةُ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: به درستي كه حرم امام حسين علیه السلام جايي است كه حضرت چهار ميل در چهار ميل خريداري نمودند. پس همانا اين مكان براي فرزندان و دوستداران ايشان حلال و براي غير ايشان از كساني كه با آنان مخالفت مى كنند، حرام است و در اين مكان بركت است.

59- رُوِيَ: أنَّ الْحُسَيْنَ علیه السلام اشْتَرَى النَّوَاحِيَ الَّتِي فِيهَا قَبْرُهُ مِنْ أهْلِ نَيْنَوَى وَ الْغَاضِرِيَّةِ بِسِتِّينَ ألْفِ دِرْهَمٍ وَ تَصَدَّقَ بِهَا عَلَيْهِمْ وَ شَرَطَ أنْ يُرْشِدُوا إلَى قَبْرِهِ وَ يُضَيِّفُوا مَنْ زَارَهُ ثَلَاثَةَ أيَّامٍ...(2) .

روايت شده است كه: امام حسين علیه السلام ناحيه هايي كه قبر ايشان در آن است را از اهل نينوا و غاضريّه به قيمت شست هزار درهم خريداري نمودند و به آنان بخشيده و با آنها شرط كردند كه زائران آن حضرت را به سمت مرقد ايشان راهنمايي كنند و آنها را سه روز مهمان كنند... .

60- قَالَ علیه السلام فِي أوَّلِ يَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ لِإبْنِ شَبِيبٍ: يَا ابْنَ شَبِيبٍ!...وَ لَقَدْ نَزَلَ إلَى الْأرْضِ مِنَ الْمَلَائِكَةِ أرْبَعَةُ آلَافٍ لِنَصْرِهِ فَوَجَدُوهُ قَدْ قُتِلَ، فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ إلَى أنْ يَقُومَ الْقَائِمُ، فَيَكُونُونَ مِنْ أنْصَارِهِ وَشِعَارُهُمْ: يَا لَثَارَاتِ الْحُسَيْنِ... .(3)

ص: 113

1- المستدرك:10/321 ح6.

2- المستدرك:10/321 ح7- عن الشّيخ بهاء الدّين محمّد العامليّ في الكشكول.

3- الأمالي للصدوق:129 المجلس27 ح5، عيون اخبارالرّضا:1/299 ب28 ح58، إقبال الأعمال:544، البحار:44/285 ب34 ح23 و ج98/102 ب14 ح3.

امام رضا علیه السلام روز اوّل ماه محرم به ريان بن شبيب فرمودند: اى پسر شبيب!...و چهار هزار فرشته براى ياري ايشان [امام حسين علیه السلام ] به زمين فرود آمدند و ديدند كه حضرت كشته شده اند، پس اين فرشتگان بر سر قبر حضرت ژوليده و خاك آلود تا زمان قيام قائم عجل الله فرجه الشریف خواهند بود و هنگام ظهور حضرت از جمله ياران ايشان بوده و شعار آنها «يالثارات الحسين» است... .

61- عَنْ أبِي هَاشِمٍ الْجَعْفَرِيِّ قَالَ: بَعَثَ إلَيَّ أبُو الْحَسَنِ علیه السلام فِي مَرَضِهِ وَ إلَى مُحَمَّدِ بْنِ حَمْزَةَ فَسَبَقَنِي إلَيْهِ مُحَمَّدُ بْنُ حَمْزَةَ وَ أخْبَرَنِي مُحَمَّدٌ مَا زَالَ - الْإمَامُ أبُوالْحَسَنِ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ الْهَادِيِ علیه السلام - يَقُولُ: إبْعَثُوا إلَى الْحَيْرِ، ابْعَثُوا إلَى الْحَيْرِ. فَقُلْتُ لِمُحَمَّدٍ: ألَا قُلْتَ لَهُ أنَا أذْهَبُ إلَى الْحَيْرِ؟ ثُمَّ دَخَلْتُ عَلَيْهِ وَ قُلْتُ لَهُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ أنَا أذْهَبُ إلَى الْحَيْرِ، فَقَالَ: انْظُرُوا فِي ذَاكَ، ثُمَّ قَالَ لِي: إنَّ مُحَمَّداً لَيْسَ لَهُ سِرٌّ مِنْ زَيْدِ بْنِ عَلِيٍّ وَ أنَا أكْرَهُ أنْ يَسْمَعَ ذَلِكَ، قَالَ: فَذَكَرْتُ ذَلِكَ لِعَلِيِّ بْنِ بِلَالٍ، فَقَالَ: مَا كَانَ يَصْنَعُ بِالْحَيْرِ وَ هُوَ الْحَيْرُ؟! فَقَدِمْتُ الْعَسْكَرَ فَدَخَلْتُ عَلَيْهِ فَقَالَ لِي: اجْلِسْ حِينَ أرَدْتُ الْقِيَامَ، فَلَمَّا رَأيْتُهُ أنِسَ بِي ذَكَرْتُ لَهُ قَوْلَ عَلِيِّ بْنِ بِلَالٍ فَقَالَ علیه السلام لِي: ألَا قُلْتَ لَهُ إنَّ رَسُولَ اللَّهِ كَانَ يَطُوفُ بِالْبَيْتِ وَ يُقَبِّلُ الْحَجَرَ وَ حُرْمَةُ النَّبِيِّ وَ الْمُؤْمِنِ أعْظَمُ مِنْ حُرْمَةِ الْبَيْتِ، وَ أمَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أنْ يَقِفَ بِعَرَفَةَ وَ إنَّمَا هِيَ مَوَاطِنُ يُحِبُّ اللَّهُ أنْ يُذْكَرَ فِيهَا، فَأنَا أُحِبُّ أنْ يُدْعَى اللَّهُ لِي حَيْثُ يُحِبُّ اللَّهُ أنْ يُدْعَى فِيهَا (وَ الْحَايِرُ مِنْ تِلْكَ الْمَوَاضِعِ)(1) . وَ ذَكَرَ عَنْهُ أنَّهُ قَالَ (وَ لَمْ

ص: 114

أحْفَظْ عَنْهُ) قَالَ: إنَّمَا هَذِهِ مَوَاضِعُ يُحِبُّ اللَّهُ أنْ يُتَعَبَّدَ لَهُ فِيهَا فَأنَا أُحِبُّ أنْ يُدْعَى لِي حَيْثُ يُحِبُّ اللَّهُ أنْ يُعْبَدَ هَلَّاقُلْتَ لَهُ كَذَا (وَ كَذَا)؟!(1)

ابو هاشم جعفرى گويد: حضرت ابو الحسن علیه السلام در حال بيمارى من و محمّد بن حمزه را فرا خواندند، محمّد بن حمزه بر من سبقت گرفت و زودتر از من به خدمت حضرت شتافت و بعد به من خبر داد كه آن جناب پيوسته مى فرمودند:

شخصى را به حائر بفرستيد، شخصي را به حائر بفرستيد.من به محمد گفتم: آيا به محضر حضرت عرض نكردى كه من به حائر مى روم؟! سپس بر آن حضرت وارد شده و عرضه داشتم: فدايت شوم! من به حائر مى روم.حضرت فرمودند: در اين عمل دقّت و احتياط كنيد كسى مطّلع نشود، سپس فرمودند: محمّد [ابن حمزه] راز زيد بن على را نگاه نداشت، بلكه فاش كرد و من خوش ندارم كه اين خبر را بشنود.

ابوهاشم جعفرى مى گويد: اين فرموده امام علیه السلام را به علىّ بن بلال گفتم [به وى رساندم كه حضرت مى فرمودند كسى را به حائر فرستاده تا براى من دعا كند]. على بن بلال گفت: حضرت چه كارى با حائر داشتند، در حالي كه خودشان حائر هستند؟! من به عسكر رفته و بر آن جناب داخل شدم. [مدّتي در خدمت حضرت بودم] خواستم بلند شده و بروم. حضرت به من فرمودند: بنشين، چون عنايت و لطف حضرت را نسبت به خود ديدم، كلام على بن بلال را محضرش بازگو نمودم. حضرت علیه السلام به من فرمودند:

آيا به او نگفتي كه پيامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم اطراف خانه خدا طواف مى كردند و حجرالاسود

ص: 115

1- كامل الزيارات:273 ب90 ح1، الكافي:4/567 ح3، الوسائل:14/537 ح19775.

را مى بوسيدند در حالى كه حرمت پيامبر و مؤمن بالاتر از حرمت خانه خدا مى باشد و نيز خداوند عزّوجل به پيامبر امر فرمود كه در عرفه وقوف كنند [با اينكه حرمت پيامبر از عرفه بيشتر و بالاتر است و راز آن اين است]:

همانا اينها اماكنى هستند كه خدا دوست دارد در آنجا ياد شود، پس من نيز دوست دارم براى من در جايى دعا شود كه خدا دعا در آنجا را دوست دارد (و حائر حسينى علیه السلام نيز از همين مكانهاست).

و از حضرت ذكر شده كه فرمودند: به درستي كه اين مكان ها، جاهايي است كه خداوند دوست دارد در آن عبادت شود. پس من دوست دارم جايي كه خدا دوست دارد عبادت شود، برايم دعا شود. آيا به او اين را نگفتي؟!

62- وَ قَالَ الْإمَامُ الْهَادِيُ علیه السلام لِأبِي هَاشِمِ الْجَعْفَرِيِّ: يَاأبَاهَاشِمٍ! إبْعَثْ رَجُلًا مِنْ مَوَالِينَا إلَى الْحَائِرِ يَدْعُو اللَّهَ لِي، فَخَرَجْتُ مِنْ عِنْدِهِ فَاسْتَقْبَلَنِي عَلِيُّ بْنُ بِلَالٍ فَأعْلَمْتُهُ مَا قَالَ لِي وَ سَألْتُهُ أنْ يَكُونَ الرَّجُلَ الَّذِي يَخْرُجُ، فَقَالَ: السَّمْعَ وَ الطَّاعَةَ وَلَكِنَّنِي أقُولُ إنَّهُ أفْضَلُ مِنَ الْحَائِرِ إذَا كَانَ بِمَنْزَلَةِ مَنْ فِي الْحَائِرِوَ دُعَاؤُهُ لِنَفْسِهِ أفْضَلُ مِنْ دُعَائِي لَهُ بِالْحَائِرِ. فَأعْلَمْتُهُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ مَا قَالَ فَقَالَ لِي: قُلْ لَهُ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم أفْضَلَ مِنَ الْبَيْتِ وَ الْحَجَرِ وَ كَانَ يَطُوفُ بِالْبَيْتِ وَ يَسْتَلِمُ الْحَجَرَ، وَ إنَّ لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِقَاعاً يُحِبُّ أنْ يُدْعَى فِيهَا فَيَسْتَجِيبَ لِمَنْ دَعَاهُ وَالْحَائِرُ مِنْهَا.(1)

امام هادي علیه السلام به ابو هاشم جعفري فرمودند: اى ابا هاشم! شخصى از دوستان ما را به حائر بفرست تا برايم دعا كند. از نزد حضرت بيرون آمدم. على بن بلال با من

ص: 116

1- كامل الزيارات:274 ب90 ح1-3، البحار:98/113 ب15 ح34، المستدرك:10/346 ب59 ح2.

روبرو شد. به او اطّلاع دادم كه حضرت به من چه فرمودند و از وى خواستم همان كسي باشد كه مى رود. على بن بلال گفت: شنيدم [به چشم] اطاعت مى كنم. ولى مى گويم: حضرت خودشان از حائر افضل و برتر هستند زيرا ايشان به منزله كسى هستند كه در حائر مى باشد [يعنى امام حسين علیه السلام] و دعاي آن جناب براى خودشان افضل و برتر از دعاي من براى ايشان در حائر است. من حضرت صلوات الله عليه را از سخن عليّ بن بلال خبردار كردم، حضرت به من فرمودند:

به او بگو: پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم از خانه خدا و حجرالاسود افضل بودند ولى در عين حال دور خانه خدا طواف مى كردند و حجر را استلام مى فرمودند و همانا خداوند متعال بقعه ها و مكان هايي دارد كه مى خواهد در آن مكان ها خوانده شود تا دعاي كسي را كه او را مى خواند، مستجاب نمايد و حائر از جمله اين مكانهاست.

عن أهل بيت العصمة و الطّهارة علیهم السلام

63- أنَّ اللَّهَ عَوَّضَ الْحُسَيْنَ علیه السلام مِنْ قَتْلِهِ أرْبَعَ خِصَالٍ، جَعَلَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ وَ إجَابَةَ الدُّعَاءِ تَحْتَ قُبَّتِهِ وَ الْأئِمَّةَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ وَ أنْ لَا تُعَدَّ أيَّامُ زَائِرِيهِ مِنْ أعْمَارِهِمْ.(1)

در روايت آمده است: خداوند در عوض شهادت امام حسين علیه السلام چهار خصلت به ايشان عطا كرده است: شفا را در تربت ايشان نهاد. اجابت دعا را زير گنبد ايشان قرار داد و اينكه ائمّه بعد از ايشان از نسل حضرت هستند و مدت زمانى را كه زائرين آن حضرت براى زيارت مى گذرانند، جزو عمرشان به حساب نمى آورد.

ص: 117

1- عدّة الدّاعي:48، الوسائل:14/537 ب76 ح19773.

بعض الشّیعه

64- قَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ أبِي حَمْزَةَ: خَرَجْتُ فِي آخِرِ زَمَنِ بَنِي أُمَيَّةَ وَ أنَا أُرِيدُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَانْتَهَيْتُ إلَى الْغَاضِرِيَّةِ حَتَّى إذَا نَامَ النَّاسُ اغْتَسَلْتُ ثُمَّ أقْبَلْتُ أُرِيدُ الْقَبْرَ حَتَّى إذَا كُنْتُ عَلَى بَابِ الْحَائِرِ خَرَجَ إلَيَّ رَجُلٌ جَمِيلُ الْوَجْهِ طَيِّبُ الرِّيحِ شَدِيدُ بَيَاضِ الثِّيَابِ، فَقَالَ: انْصَرِفْ فَإنَّكَ لَا تَصِلُ. فَانْصَرَفْتُ إلَى شَاطِئِ الْفُرَاتِ فَأنِسْتُ بِهِ حَتَّى إذَا كَانَ نِصْفُ اللَّيْلِ اغْتَسَلْتُ ثُمَّ أقْبَلْتُ أُرِيدُ الْقَبْرَ فَلَمَّا انْتَهَيْتُ إلَى بَابِ الْحَائِرِ خَرَجَ إلَيَّ الرَّجُلُ بِعَيْنِهِ فَقَالَ: يَا هَذَا انْصَرِفْ فَإنَّكَ لَا تَصِلُ، فَانْصَرَفْتُ. فَلَمَّا كَانَ آخِرُ اللَّيْلِ اغْتَسَلْتُ ثُمَّ أقْبَلْتُ أُرِيدُ الْقَبْرَ فَلَمَّا انْتَهَيْتُ إلَى بَابِ الْحَائِرِ خَرَجَ إلَيَّ ذَلِكَ الرَّجُلُ فَقَالَ: يَاهَذَا إنَّكَ لَاتَصِلُ، فَقُلْتُ: فَلِمَ لَا أصِلُ إلَى ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ سَيِّدِ شَبَابِ أهْلِ الْجَنَّةِ وَ قَدْ جِئْتُ أمْشِي مِنَ الْكُوفَةِ وَ هِيَ لَيْلَةُ الْجُمُعَةِ وَ أخَافُ أنْ أُصْبِحَ هَاهُنَا وَ تَقْتُلَنِي مَسْلَحَةُ بَنِي أُمَيَّةَ؟ فَقَالَ: انْصَرِفْ فَإنَّكَ لَا تَصِلُ. فَقُلْتُ: وَ لِمَ لَا أصِلُ؟ فَقَالَ: إنَّ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ اسْتَأْذَنَ رَبَّهُ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ فَأذِنَ لَهُ فَأتَاهُ وَ هُوَ فِي سَبْعِينَ ألْفَ، فَانْصَرِفْ فَإذَا عَرَجُوا إلَى السَّمَاءِ فَتَعَالَ. فَانْصَرَفْتُ، وَ جِئْتُ إلَى شَاطِئِ الْفُرَاتِ حَتَّى إذَا طَلَعَ الْفَجْرُ اغْتَسَلْتُ وَ جِئْتُ فَدَخَلْتُ فَلَمْ أرَ عِنْدَهُ أحَداً فَصَلَّيْتُ عِنْدَهُ الْفَجْرَ وَ خَرَجْتُ إلَى الْكُوفَةِ.(1)

حسين بن ابو حمزه گويد: در آخر زمان حكومت بني اميّه به قصد زيارت قبر امام حسين علیه السلام خارج شدم. به سرزمين غاضريّه رسيدم. هنگامي كه مردم به خواب

ص: 118

1- إقبال الأعمال:568 الفصل(12)، البحار:98/57 ب9 ح25.

رفتند غسل كردم. سپس نزديك شدم و مى خواستم نزد قبر بروم تا وقتي كه به درب حرم رسيدم، مردي زيبا چهره كه بوي بسيار خوش و پيراهن بسيار سفيدي داشت به سوي من آمد، گفت: بازگرد كه [به زيارت] نمي رسي. پس به سوي نهر فرات بازگشتم تا وقتي كه نيمه شب شد، غسل كردم و نزديك شدم و مى خواستم نزد قبر بروم تا وقتي كه به درب حرم رسيدم، همان مرد به سويم آمد، سپس گفت: اي مرد تو نمي رسي. گفتم: چرا به فرزند پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم و سرور جوانان اهل بهشت نمي رسم در حالي كه شب جمعه پياده از كوفه آمده ام و مى ترسم كه اينجا صبح كنم و نگهبانان بني اميّه مرا بكشند؟ مرد گفت: بازگرد كه نمي رسي. گفتم: چرا نمي رسم؟ گفت: همانا موسي بن عمران علیه السلام براي زيارت كردن قبر امام حسين علیه السلام از خداي خود طلب اجازه نمود و خداوند به او اجازه داد. به زيارت ايشان آمد در حالي كه در ميان هفتاد هزار فرشته است. بازگرد و هنگامي كه آنان به سوي آسمان بالا رفتند، بيا. پس بازگشتم و كنار نهر فرات آمدم. هنگام طلوع فجر غسل كردم وآمدم. سپس وارد شدم. نزد ايشان هيچ كس را نديدم. هنگام فجر نزد ايشان نماز خواندم و به سمت كوفه رفتم.

65- عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ بِنْتِ أبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ: خَرَجْتُ فِي آخِرِ زَمَانِ بَنِي مَرْوَانَ إلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام مُسْتَخْفِياً مِنْ أهْلِ الشَّامِ حَتَّى انْتَهَيْتُ إلَى كَرْبَلَاءَ فَاخْتَفَيْتُ فِي نَاحِيَةِ الْقَرْيَةِ حَتَّى إذَا ذَهَبَ مِنَ اللَّيْلِ نِصْفُهُ أقْبَلْتُ نَحْوَ الْقَبْرِ فَلَمَّا دَنَوْتُ مِنْهُ أقْبَلَ نَحْوِي رَجُلٌ فَقَالَ لِي: انْصَرِفْ مَأْجُوراً فَإنَّكَ لَا تَصِلُ إلَيْهِ. فَرَجَعْتُ فَزِعاً، حَتَّى إذَا كَادَ يَطْلُعُ الْفَجْرُ أقْبَلْتُ نَحْوَهُ حَتَّى إذَا دَنَوْتُ مِنْهُ خَرَجَ إلَيَّ الرَّجُلُ فَقَالَ لِي: يَا هَذَا إنَّكَ

ص: 119

لَاتَصِلُ إلَيْهِ، فَقُلْتُ لَهُ: عَافَاكَ اللَّهُ وَ لِمَ لَا أصِلُ إلَيْهِ وَ قَدْ أقْبَلْتُ مِنَ الْكُوفَةِ أُرِيدُ زِيَارَتَهُ فَلَا تَحُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ عَافَاكَ اللَّهُ وَ أنَا أخَافُ أنْ أُصْبِحَ فَيَقْتُلُونِّي أهْلُ الشَّامِ إنْ أدْرَكُونِي هَاهُنَا. قَالَ فَقَالَ لِي: اصْبِرْ قَلِيلًا فَإنْ مُوسَى بْنَ عِمْرَان علیه السلام سَألَ اللَّهَ أنْ يَأْذَنَ لَهُ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام فَأذِنَ لَهُ فَهَبَطَ مِنَ السَّمَاءِ فِي سَبْعِينَ ألْفِ مَلَكٍ فَهُمْ بِحَضْرَتِهِ مِنْ أوَّلِ اللَّيْلِ يَنْتَظِرُونَ طُلُوعَ الْفَجْرِ ثُمَّ يَعْرُجُونَ إلَى السَّمَاءِ. قَالَ فَقُلْتُ: فَمَنْ أنْتَ عَافَاكَ اللَّهُ؟ قَالَ: أنَا مِنَ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ أُمِرُوا بِحَرَسِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام وَ الِاسْتِغْفَارِ لِزُوَّارِهِ. فَانْصَرَفْتُ وَ قَدْ كَادَ أنْ يَطِيرَ عَقْلِي لِمَا سَمِعْتُ مِنْهُ. قَالَ: فَأقْبَلْتُ لَمَّا طَلَعَ

الْفَجْرُ نَحْوَهُ فَلَمْ يَحُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ أحَدٌ فَدَنَوْتُ مِنَ الْقَبْرِ وَ سَلَّمْتُ عَلَيْهِ وَ دَعَوْتُ اللَّهَ عَلَى قَتَلَتِهِ وَ صَلَّيْتُ الصُّبْحَ وَأقْبَلْتُ مُسْرِعاً مَخَافَةَ أهْلِ الشَّامِ.(1)

حسين نوه ابوحمزه ثمالى گويد: اواخر حكومت بنى مروان بود كه من براى زيارت قبر حضرت امام حسين علیه السلام - در حالى كه از اهل شام پنهان مى داشتم - از شهر كوفه خارج شدم تا به كربلاء رسيدم. در جايى مخفى شدم تا نيمى از شب گذشت. سپس از مكان خود بيرون آمده و به طرف قبر رفتم و وقتى نزديك شدم مردى به طرف من آمد و گفت: برگرد كه تو پاداش مى گيري و ثواب مى بري، زيرا به قبر نمي رسي. نالان بازگشتم تا نزديك طلوع فجر شد. به طرف قبر آمدم تا نزديك آن شدم. دوباره همان شخص به طرف من آمد وگفت: اى شخص تو به قبر نمي رسي. به او گفتم: خدا تو را سلامت بدارد! چرا به قبر نمي رسم؟ در حالى

ص: 120

1- كامل الزيارات:111 ب38 ح2، البحار:98/59 ب9 ح29.

مناقب إبن شهرآشوب:4/81 تفسير النّقّاش بإسناده عن سفيان الثّوريّ، عن قابوس بن أبي ظبيان، عن أبيه عن ابن عبّاسٍ، قال كنت عند النّبيّ علیهم السلام و على فخذه الأيسر ابنه إبراهيم و على فخذه الأيمن الحسين بن عليٍّ و هو تارةً يقبّل هذا و تارةً يقبّل هذا، إذ هبط جبرئيل بوحيٍ من ربّ العالمين، فلمّا سرّي عنه قال: أتَانِي جَبْرَئِيلُ مِنْ رَبِّي فَقَالَ: يَا مُحَمَّدُ! إنَّ رَبَّكَ يَقْرَأُ عَلَيْكَ السَّلَامَ، وَ يَقُولُ: لَسْتُ أجْمَعُهُمَا فَافْدِ أحَدَهُمَا بِصَاحِبِهِ. فَنَظَرَ النَّبِيُّ إلَى إبْرَاهِيمَ فَبَكَى وَ نَظَرَإلَى الْحُسَيْنِ فَبَكَى، و قال: إنَّ إبْرَاهِيمَ أُمُّهُ أمَةٌ وَ مَتَى مَاتَ لَمْ يَحْزَنْ عَلَيْهِ غَيْرِي، وَ أُمُّ الْحُسَيْنِ فَاطِمَةُ وَ أبُوهُ عَلِيٌّ ابْنُ عَمِّي لَحْمِي وَ دَمِي، وَ مَتَى مَاتَ حَزِنَتِ ابْنَتِي وَ حَزِنَ ابْنُ عَمِّي وَ حَزِنْتُ أنَا عَلَيْهِ، وَ أنَا أُؤْثِرُ حُزْنِي عَلَى حُزْنِهِمَا، يَا جَبْرَئِيلُ، يُقْبَضُ إبْرَاهِيمُ، فَدَيْتُهُ لِلْحُسَيْنِ. قال: فقبض بعد ثلاث. فكان النّبيّ علیهم السلام إذا رأى الحسين مقبلاً قبّله و ضمّه إلى صدره و رشف ثناياه و قال: فُدِيتُ مَنْ فَدَيْتُهُ بِابْنِي إِبْرَاهِيمَ.

الطرائف:1/202 ح289: من الجمع بين الصّحاح الستة عن سفيان مثله، كشف اليقين:321، مثير الأحزان:21 كلّهم عن العامّة عن إبن عبّاس مثله.

ابن عباس گويد: نزد پيامبر صلی الله علیه وآله وسلم بودم در حالي كه روي ران چپ ايشان فرزندشان ابراهيم و روي رانِ راست ايشان حسين بن علي نشسته بودند و پيامبر يكبار اين را مى بوسيد و بار ديگر، ديگري را، وقتي جبرئيل همراه با پيام وحي از سوي پروردگار دو عالم نازل شده، هنگامي كه از نزد ايشان رفت، حضرت فرمودند: جبرئيل از جانب پروردگارم به سوي من آمد و به من فرمود: اي محمّد! پروردگارت به تو سلام رسانده و مى گويد:هر دو را زنده نگاه نمي دارم، پس يكي از آنها را فداي ديگري كن. پس پيامبر به ابراهيم نگاه كردند و گريه نمودند و به حسين نگاه كردند و گريستند و فرمودند: به درستي كه ابراهيم مادرش كنيز است و هنگامي كه بميرد جز من، كسي براي او غمگين نمي شود، در حالي كه مادر حسين، فاطمه است و پدرش علي، پسر عموي من است و او گوشت و خون من است و هنگامي كه حسين بميرد، دخترم غمگين خواهد شد و پسر عمويم نيز غمگين خواهد شد و من نيز براي او ناراحت مى شوم و من غمگيني خود را بر ايشان ترجيح مى دهم، اي جبرائيل! جان ابراهيم گرفته شود، او را براي حسين فدا نمودم. راوي گويد: ابراهيم پس از سه روز از دنيا رفت، و از اين رو پيامبر صلی الله علیه وآله وسلم وقتي مى ديدند حسين روبروي ايشان است، او را مى بوسيدند و به سينه خود مى چسباندند و دندانهاي جلوي ايشان را مي مكيد و مي فرمود: به قربان كسي بروم كه فرزندم ابراهيم را فداي او نمودم... .

ص: 124

3

اشاره

«باب»

فضيلة زيارته عليه السّلام و الصّلاة عنده و آثار زيارته الدّنيويّة و الأخرويّة و منها: المغفرة، طول العمر، حفظ النّفس و المال، زيادة الرّزق،قضاء الحوائج و تنفّس الكرب فضيلت زيارت امام علیه السلام و نماز خواندن نزد ايشان و آثار زيارت حضرت در دنيا و آخرت ك-ه از جمله آنها: آم-رزش گناهان، ط-ولاني شدن عمر، مح-افظت جان و م-ال، زياد شدن روزي، برآورده شدن حاجات و از ميان رفتن غم و گرفتاري است

الله تبارک وتعالی

1- قَالَ ذَرِيحٌ الْمُحَارِبِيِّ قُلْتُ لِأبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: مَا ألْقَى مِنْ قَوْمِي وَ مِنْ بَنِيَّ إذَا أنَا أخْبَرْتُهُمْ بِمَا فِي إتْيَانِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ مِنَ الْخَيْرِ إنَّهُمْ يُكَذِّبُونِي وَ يَقُولُونَ إنَّكَ تَكْذِبُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، قَالَ: يَا ذَرِيحُ دَعِ النَّاسَ يَذْهَبُونَ حَيْثُ شَاءُوا، وَاللَّهِ إنَّ اللَّهَ لَيُبَاهِي بِزَائِرِ الْحُسَيْنِ، وَ الْوَافِدُ يَفِدُهُ الْمَلَائِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ وَ حَمَلَةُ عَرْشِهِ حَتَّى إنَّهُ لَيَقُولُ لَهُمْ: أمَا تَرَوْنَ زُوَّارَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ أتَوْهُ شَوْقاً إلَيْهِ وَ إلَى فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ، أمَا وَ عِزَّتِي وَجَلَالِي وَعَظَمَتِي! لَأُوجِبَنَّ لَهُمْ كَرَامَتِي وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّتِيَ؛ الَّتِي أعْدَدْتُهَا لِأوْلِيَائِي وَ لِأنْبِيَائِي وَ رُسُلِي. يَا مَلَائِكَتِي! هَؤُلَاءِ زُوَّارُ الْحُسَيْنِ، حَبِيبِ مُحَمَّدٍ رَسُولِي وَ مُحَمَّدٌ حَبِيبِي وَ مَنْ أحَبَّنِي أحَبَّ حَبِيبِي وَ مَنْ أحَبَّ حَبِيبِي أحَبَّ مَنْ يُحِبُّهُ وَ مَنْ أبْغَضَ حَبِيبِي أبْغَضَنِي وَ مَنْ أبْغَضَنِي كَانَ حَقّاً عَلَيَّ أنْ أُعَذِّبَهُ بِأشَدِّ عَذَابِي، وَ أُحْرِقَهُ بِحَرِّ نَارِي، وَ أجْعَلَ جَهَنَّمَ

ص: 125

مَسْكَنَهُ وَ مَأْوَاهُ، وَ أُعَذِّبَهُ عَذَاباً لا أُعَذِّبُهُ أحَداً مِنَ الْعالَمِينَ.(1)

ذريح محاربى مى گويد: محضر مبارك امام صادق علیه السلام عرضه داشتم: از خويشان و فرزندانم كسى را ملاقات نكردم جز اينكه وقتي به آنها خبر به اجر و ثوابى كه در زيارت قبر امام حسين علیه السلام هست، دادم، مرا تكذيب نمودند و گفتند: تو بر امام صادق دروغ مى بندي. حضرت فرمودند:

اى ذريح! مردم را رها كن تا به هر كجا كه مى خواهند بروند [هرچه مي خواهند بپندارند]، به خدا سوگند! خدا به زائر امام حسين علیه السلام مباهات كرده و افتخار مى نمايد و مسافر و زائر را فرشتگان مقرّب خدا و حاملين عرش رهبرى مى كنند. حتّى خداوند به فرشتگان مى فرمايد:

آيا زوّار قبر امام حسين را مى بينيد كه از روى شوق و محبّت به آن حضرت و حضرت فاطمه علیها السلام دختر پيامبر خدا به زيارت آمده اند؟ به عزّت و جلال و عظمتم سوگند! كرامت خويش را بر ايشان واجب كرده ام و حتماً ايشان را به بهشتى كه براى دوستانم و براى انبياء و رسولانم آماده كرده ام، داخل مى كنم.

اى فرشتگان من! ايشان زوّار قبر حسين هستند، هم او كه حبيب محمّد، پيامبر من است و محمّد حبيب من است و هر كه مرا دوست داشته باشد، حبيبم را نيز دوست مى دارد و كسى كه حبيب مرا دوست داشته باشد، دوست دار حبيبم را نيز دوست مى دارد و كسى كه نسبت به حبيب من بغض دارد، به من نيز بغض مى ورزد و كسى كه نسبت به من بغض مى ورزد، برايم سزاوار است كه او را به شديدترين عذابِ خود عذاب نموده و او را باحرارت آتشم بسوزانم وجهنّم را مسكن ومكان

ص: 126

1- كامل الزيارات:143 ب56 ح5، البحار:98/75 ب10 ح26.

او قرار دهم و وى را چنان عذابى كنم كه هيچيك از اهل عالم را به آن عذاب نكرده باشم.

محمّد رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم

2- عَنِ الْإمَامِ أبِي عَبْدِ اللَّهِ الصّادِقِ علیه السلام قَالَ: بَيْنَمَا الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام فِي حِجْرِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم إذْ رَفَعَ رَأْسَهُ فَقَالَ لَهُ: يَا أبَةِ مَا لِمَنْ زَارَكَ بَعْدَ مَوْتِكَ؟ فَقَالَ علیه السلام: يَا بُنَيَّ مَنْ أتَانِي زَائِراً بَعْدَ مَوْتِي فَلَهُ الْجَنَّةُ، وَ مَنْ أتَى أبَاكَ زَائِراً بَعْدَ مَوْتِهِ فَلَهُ الْجَنَّةُ، وَمَنْ أتَى أخَاكَ زَائِراً بَعْدَ مَوْتِهِ فَلَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ أتَاكَ زَائِراً بَعْدَ مَوْتِكَ فَلَهُ الْجَنَّةُ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: وقتي كه امام حسين بن على علیه السلام در دامن پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم بودند، سر مبارك بالا نموده و عرضه داشتند: اى پدر! ثواب كسى كه پس از رحلتتان شما را زيارت كند چيست؟ پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: فرزندم! كسى كه مرا پس از رحلتم زيارت كند، بهشت پاداش اوست و هر كه بعد از ارتحال پدرت، او را زيارت نمايد، بهشت پاداش اوست و هركه برادرت را پس از رحلتش زيارت نمايد، بهشت پاداش اوست و آن كس كه بعد از شهادتت تو را زيارت كند، بهشت پاداش اوست.

3- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم : إذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نُصِبَ لِفَاطِمَةَ علیها السلام قُبَّةٌ مِنْ نُورٍ وَ أقْبَلَ الْحُسَيْنُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ رَأْسُهُ فِي يَدِهِ، فَإذَا رَأتْهُ شَهَقَتْ شَهْقَةً لَا يَبْقَى فِي الْجَمْعِ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ وَ لَا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ

ص: 127

1- كامل الزيارات:10 ب1 ح1، مزارالمفيد:19 ب7 ح1 و ص180 ب9 ح1، المقنعة:465 ب10، التّهذيب:6/20 ب7 ح1 و ص40 ب12 ح2،جامع الأخبار:22 الفصل(10)،روضةالواعظين:1/168،المناقب:4/46، الوسائل:14/329 ب2 ح19326.

إلَّا بَكَى لَهَا، فَيُمَثِّلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ رَجُلًا لَهَا فِي أحْسَنِ صُورَةٍ وَ هُوَ يُخَاصِمُ قَتَلَتَهُ بِلَا رَأْسٍ فَيَجْمَعُ اللَّهُ قَتَلَتَهُ وَ الْمُجَهِّزِينَ عَلَيْهِ وَ مَنْ شَرِكَ فِي قَتْلِهِ، فَيَقْتُلُهُمْ حَتَّى أتَى عَلَى آخِرِهِمْ، ثُمَّ يُنْشَرُونَ فَيَقْتُلُهُمْ أمِيرُالْمُؤْمِنِين علیه السلام، ثُمَّ يُنْشَرُونَ فَيَقْتُلُهُمُ الْحَسَن علیه السلام، ثُمَّ يُنْشَرُونَ فَيَقْتُلُهُمُ الْحُسَيْنُ علیه السلام، ثُمَّ يُنْشَرُونَ فَلَا يَبْقَى مِنْ ذُرِّيَّتِنَا أحَدٌ إلَّا قَتَلَهُمْ قَتَلَةً، فَعِنْدَ ذَلِكَ يَكْشِفُ اللَّهُ الْغَيْظَ وَ يُنْسِي الْحُزْنَ. ثُمَّ قَالَ أبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: رَحِمَ اللَّهُ شِيعَتَنَا، شِيعَتُنَا وَاللَّهِ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ، فَقَدْ وَاللَّهِ شَرَكُونَا فِي الْمُصِيبَةِ بِطُولِ الْحُزْنِ وَ الْحَسْرَةِ.(1)

رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: وقتي روز قيامت فرا برسد، گنبدي از نور براى حضرت فاطمه علیها السلام برپا مى شود و حسين صلوات الله عليه در حالى كه سر خود را به روى دست گرفته است، به آنجا رو مي آورد. هنگامي كه فاطمه علیهاالسلام او را با اين حالت مشاهده كند، آن چنان شيونى سر مي دهد كه در آن جمع هيچ فرشته مقرّب و پيامبر مرسل و بنده ي مؤمني نمي ماند مگر اينكه براي ايشان اشك مي ريزند. در اين هنگام خداوند مردي را با بهترين صورت و بدون سر، تجسّم مى بخشد كه با قاتلان آن حضرت به خونخواهى قهرآميز مي پردازد. سپس خدا قاتلان حضرت و كساني كه براي قتل حضرت مجهّز شده بودند و آنانكه به نوعى در شهادت ايشان سهيم و شريك بوده اند را جمع مى كند. آن مرد آنها را مي كشد تا اينكه به آخرين آنها مي رسد. پس زنده مى شوند و اميرالمؤمنين علیه السلام آنها را مى كشد. سپس زنده مى شوند

ص: 128

1- ثواب الأعمال:216، اللهوف:137، مثيرالأحزان:81، البحار:43/221 ب8 ح7.

و امام حسن علیه السلام آنان را مى كشد. سپس زنده مى شوند و امام حسين علیه السلام آنها را مى كشد. سپس زنده مى شوند (تا آنجا كه) از فرزندان ما هيچ كس باقى نمي ماند مگر آنكه آنان را كشته باشد. در اين هنگام است كه خدا خشم را برطرف مي كند و غم فراموش شود.

سپس امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند شيعيان ما را بيامرزد، به خدا سوگند كه شيعيان ما مؤمنان راستين هستند. در مصيبت به وسيله طولاني نمودن ناراحتي و تأسف خوردن با ما شريك شدند.

الامام ابو عبدالله الحسین علیه السلام

4- قَال علیه السلام : أنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ، قُتِلْتُ مَكْرُوباً وَ حَقِيقٌ(1) عَلَىَ اللَّهِ أنْ لَايَأْتِيَنِي مَكْرُوبٌ (قَطُّ)(2) إلَّا رَدَّهُ (اللهُ)(3) وَ أقْلَبَهُ إلَى أهْلِهِ مَسْرُوراً.(4)

امام حسين علیه السلام فرمودند: من كشته اشك هستم. درحالى كه غمگين و اندوهگين بودم كشته شدم و سزاوار است بر خدا(5) كه (هيچ) غمزده و اندوهگينى به زيارت من نيايد جز اينكه او را با دلي شاد به خانواده اش بازگرداند.

حكيم بن داود، از سلمة بن الخطّاب، از محمّد بن عمرو، از هارون بن خارجه، از حضرت امام ابى عبدالله علیه السلام مثل همين حديث را نقل كرده است.

الامام ابوالحسن علی السجاد علیه السلام

5- كَانَ علیه السلام يَقُولُ: أيُّمَا مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام دَمْعَةً حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدِّهِ بَوَّأهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ غُرَفاً يَسْكُنُهَا أحْقَاباً،

ص: 129

1- في «ك»: عَلَيَّ.

4- كامل الزيارات:109 ب36 ح7، ثواب الأعمال:98، الوسائل:14/422 ب37 ح19506.

5- در «ك»: بر من سزاوار است.

وَ أيُّمَا مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدِّهِ (فِينَا)(1) لِأذَى مَسَّنَا مِنَ عَدُوِّنَا فِي الدُّنْيَا بَوَّأهُ اللَّهُ مُبَوَّأ صِدْقٍ فِي الْجَنَّةِ، وَ أيُّمَا مُؤْمِنٍ مَسَّهُ أذًى فِينَا فَدَمَعَتْ عَيْنَاهُ حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدَّيْهِ مِنْ مَضَاضَةِ مَا أُوذِيَ فِينَا صَرَفَ اللَّهُ عَنْ وَجْهِهِ الْأذَى وَ آمَنَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ سَخَطِهِ وَ النَّارِ.(2)

امام سجّاد علیه السلام پيوسته مى فرمودند: هر مؤمنى كه به خاطر شهادت حضرت حسين بن على علیه السلام گريه كند تا اشكش بر روي گونه هايش جارى گردد، خدا به سبب اين كار غرفه هايي در بهشت به او دهد كه مدّت هاي دراز در آن ساكن گردد و هر مؤمنى كه به خاطر آزارى كه از دشمنان ما در دنيا به ما رسيده است، گريه كند تا آنجا كه اشك او بر گونه هايش جارى شود، خداوند در بهشت به او جايگاه شايسته اى دهد و هر مؤمنى در راه ما آزارى به او رسد، سپس بگريد به سبب آزاري كه در راه ما به وي رسيده است تا اينكه اشك هايش بر گونه هاي او جارى گردد، خداوند متعال آزار و ناراحتى را از او بگرداند و روزقيامت او را از غضب و آتش دوزخ در امان قرار مي دهد.

الامام ابوحعفر محمد الباقر علیه السلام

6- عن محمّدبن مسلم عن أبي جعفر علیه السلام قَالَ: لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِي زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ علیه السلام مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أنْفُسُهُمْ عَلَيْهِ حَسَرَاتٍ. قُلْتُ: وَ مَا فِيهِ؟ قَالَ: مَنْ أتَاهُ تَشَوُّقاً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ ألْفَ حَجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ ألْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ أجْرَ ألْفِ شَهِيدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أجْرَ ألْفِ صَائِمٍ وَ ثَوَابَ

ص: 130

2- تفسيرالقمي:2/291،كامل الزيارات:100ب32 ح1،عوالي اللآلي:4/91 الجملةالثّانية ح126،الوسائل:14/501 ب66 ح19692، البحار:44/281 ب34 ح13.

ألْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍ وَثَوَابَ ألْفِ نَسَمَةٍ أُرِيدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ، وَ لَمْ يَزَلْ مَحْفُوظاً سَنَتَهُ مِنْ كُلِّ آفَةٍ أهْوَنُهَا الشَّيْطَانُ وَ وُكِّلَ بِهِ مَلَكٌ كَرِيمٌ يَحْفَظُهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ وَ مِنْ تَحْتِ قَدَمِهِ، فَإنْ مَاتَ سَنَتَهُ حَضَرَتْهُ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ يَحْضُرُونَ غُسْلَهُ وَ إكْفَانَهُ وَ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ يُشَيِّعُونَهُ إلَى قَبْرِهِ بِالِاسْتِغْفَارِ لَهُ وَ يُفْسَحُ لَهُ فِي قَبْرِهِ مَدَّ بَصَرِهِ، وَ يُؤْمِنُهُ اللَّهُ مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ وَ مِنْ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ أنْ يُرَوِّعَانِهِ وَ يُفْتَحُ لَهُ بَابٌ إلَى الْجَنَّةِ وَ يُعْطَى كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ، وَ يُعْطَى لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ نُوراً يُضِي ءُ لِنُورِهِ مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ يُنَادِي مُنَادٍ: هَذَا مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ شَوْقاً إلَيْهِ، فَلَا يَبْقَى أحَدٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إلَّا تَمَنَّى يَوْمَئِذٍ أنَّهُ كَانَ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَيْنِ علیه السلام.(1)

حضرت امام محمّد باقرعلیه السلام فرمودند: اگر مردم مى دانستند كه در زيارت نمودن قبر امام حسين علیه السلام چه فضل و ثوابى است، حتماً از ذوق و اشتياق، قالب تهى مى كردند و از روي حسرت، نفس هايشان به شماره افتاده و قطع مي شد. راوى گويد: عرض كردم: در زيارت آن حضرت چه اجروثوابى است؟ حضرت فرمودند: كسى كه از روى اشتياق به زيارت آن حضرت بيايد، خداي متعال هزار حج و هزارعمره قبول شده براي او مى نويسد و اجر و ثواب هزار شهيد از شهداي بدر و اجر هزار روزه دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب آزاد نمودن هزار بنده كه را در راه خدا آزاد شده باشند براي او منظور داشته و پيوسته در آن سال او را از هر آفتى محفوظ مي دارد كه كمترين آن آفت ها شيطان است. و خداوند

ص: 131

1- كامل الزيارات:142 ب56 ح3، البحار:98/18 ب3 ح1.

فرشته ي كريمى را بر او مي گمارد كه وى را از جلو و پشت سر و طرف راست و چپ و بالاي سر و زيرقدمش محافظ باشد و اگر در آن سال فوت كند، فرشتگانِ رحمت بالاي سر او حاضر شده و در مراسم غسل و كفن او و طلب آمرزش براي او شركت مى كنند و با طلبِ آمرزش برايش تا قبر او را تشييع مى كنند و براي او در قبرش به وسعت ديد چشمش، وسعت و گشايش ايجاد مي شود و خداوند او را از فشار قبر و ترس از دو فرشته منكر و نكير در امان مي دارد و براي او دري به بهشت گشوده شده و نامه اعمالش به دست راست او داده مى شود و روز قيامت نورى به وى عطا مى شود كه به سبب آن بين مغرب و مشرق روشن مى گردد و منادى ندا مى كند: اين كسى است كه از روى اشتياق امام حسين علیه السلام را زيارت كرده. پس از اين ندا، هيچكس در قيامت باقى نمى ماند مگر آنكه آرزو مى كند كه كاش از زوّار امام حسين علیه السلام مى بود.

7- قَالَ الإمَامُ أبُو جَعْفَرٍ الْبَاقِرعلیه السلام: إنَّ الْحُسَيْنَ صَاحِبَ كَرْبَلَاءَ، قُتِلَ مَظْلُوماً مَكْرُوباً عَطْشَاناً لَهْفَاناً(1) وَ حَقٌّ عَلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ أنْ لَا يَأْتِيَهُ لَهْفَانٌ وَ لَا مَكْرُوبٌ وَ لَا مُذْنِبٌ وَ لَامَغْمُومٌ وَ لَا عَطْشَانٌ وَ لَا ذُو عَاهَةٍ ثُمَّ دَعَا عِنْدَهُ وَ تَقَرَّبَ بِالْحُسَيْنِ علیه السلام إلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ إلَّا نَفَّسَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ، وَ أعْطَاهُ مَسْألَتَهُ، وَ غَفَرَ ذُنُوبَهُ(2) ، وَ مَدَّ فِي عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فِي رِزْقِهِ، فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأبْصارِ.(3)

حضرت امام باقر علیه السلام فرمودند: امام حسين علیه السلام صاحب كربلاء درحالى كه مظلوم

ص: 132

1- في «خ ل»: فَآلَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَفْسِهِ أنْ.

2- في «خ ل»: ذَنْبَهُ.

3- كامل الزيارات:168 ب69 ح5، البحار:98/46 ب6 ح5.

و اندوهگين و تشنه و غصه دار بود شهيد شد(1) و بر خداوند عزّوجل سزاوار است كه هيچ زائر غصّه دار يا اندوهگين يا گناه كار يا غمگين يا تشنه و يا صاحب عيب و آفتى به زيارت آن حضرت نيايد، در حالي كه به وسيله امام حسين علیه السلام به خداوند عزّوجل تقرّب بجويد، مگر اينكه خدا اندوه او را برطرف كند وآنچه مى خواهد به او بدهد و گناهانش را بيامرزد و عمرش را طولانى كرده و روزى او را فراخ نمايد. پس اى صاحبان بصيرت عبرت بگيريد.

8- قَالَ الإمَامُ أبُوجَعْفَرٍ الْبَاقِرعلیه السلام: إنَّ وَلَايَتَنَا عُرِضَتْ عَلَى أهْلِ الْأمْصَارِ، فَلَمْ يَقْبَلْهَا قَبُولَ أهْلِ الْكُوفَةِ؛ وَ ذَلِكَ لِأنَّ قَبْرَ عَلِيٍّ علیه السلام فِيهَا، وَ أنَّ إلَى لِزْقِهِ لَقَبْراً آخَرَ (يَعْنِي قَبْرَالْحُسَيْن علیه السلام) فَمَا مِنْ آتٍ يَأْتِيهِ يُصَلِّي عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ أوْ أرْبَعَةً ثُمَّ يَسْألُ اللَّهَ حَاجَةً إلَّا قَضَاهَا لَهُ، وَ إنَّهُ لَيَحُفُّ بِهِ كُلَّ يَوْمٍ ألْفُ مَلَكٍ.(2)

امام باقر علیه السلام فرمودند: ولايت ما اهل بيت بر اهل شهرها عرضه شد، هيچ كس آن را مانند اهل كوفه نپذيرفت و آن به اين علّت است كه قبر على بن ابى طالب علیه السلام در آنجاست و همانا در نزديكي آن قبري ديگر است يعني قبر امام حسين علیه السلام و هيچ زائرى نزد آن نيامده و دو ركعت يا چهار ركعت نماز نزد آن نمي خواند و سپس از خداوند حاجتي نمي خواهد مگر اينكه خداوند آن را برآورده مى كند و همانا در هر روز هزار فرشته آن قبر مطهّر را در بر گرفته و طواف مى كنند.

9- قَالَ زُرَارَةُ قُلْتُ لِأبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرعلیه السلام: مَا تَقُولُ فِيمَنْ زَارَ أبَاكَ عَلَى

ص: 133

1- در «خ ل»: پس خداوند عزّوجل بر خود عهد نموده است كه... .

2- كامل الزيارات:168 ب69 ح7، البحار:98/46 ب6 ح6.

خَوْفٍ؟ قَالَ: يُؤْمِنُهُ اللَّهُ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأكْبَرِ، وَ تَلَقَّاهُ الْمَلَائِكَةُ بِالْبِشَارَةِ، وَ يُقَالُ لَهُ: لَاتَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ هَذَا يَوْمُكَ الَّذِي فِيهِ فَوْزُكَ.(1)

زراره گويد: محضر مبارك امام باقر علیه السلام عرضه داشتم: درباره كسى كه با هراس پدر شما را زيارت كند، چه مى فرمائيد؟ حضرت فرمودند:

خداوند او را در روز بزرگترين ترس و دلهره [روز قيامت] در امان مى دارد و فرشتگان او را با بشارت ملاقات مى كنند و به اوگفته مى شود: نترس و ناراحت نباش، امروز روزى است كه رستگاري تو در آن است.(2)

10- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ قَالَ لِی علیه السلام: هَلْ تَأْتِي قَبْرَالْحُسَيْنِ علیه السلام ؟ قُلْتُ: نَعَمْ عَلَى خَوْفٍ وَ وَجَلٍ، فَقَالَ: مَا كَانَ مِنْ هَذَا أشَدَّ فَالثَّوَابُ فِيهِ عَلَى قَدْرِ الْخَوْفِ وَ مَنْ خَافَ فِي إتْيَانِهِ آمَنَ اللَّهُ رَوْعَتَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ، وَ انْصَرَفَ بِالْمَغْفِرَةِ، وَ سَلَّمَتْ عَلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ، وَ زَارَهُ(3) النَّبِيُّ علیهم السلام(وَ مَايَصْنَعُ) وَ دَعَا لَهُ وَ انْقَلَبَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُ سُوءٌ وَ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ.(4)

محمّد بن مسلم گويد: امام باقرعلیه السلام به من فرمودند: آيا به زيارت قبر حسين علیه السلام مى روى؟ عرض كردم: بلى با ترس و هراس. فرمودند: در اين راه هرچه ترس و سختي بيشتر باشد، ثواب نيز بيشتر است و ثواب آن به اندازه ترس تو است و كسى كه براي آمدن به زيارت حضرت بترسد، خداوند او را در روز قيامت از

ص: 134

1- - كامل الزيارات:125 ب45 ح1، الوسائل:14/456 ب47 ح19591

2- كامل الزيارات:125 ب45 ح1، الوسائل:14/456 ب47 ح19591.

3- في «خ ل»: وَ رَآهُ.

4- كامل الزيارات:126 ب45 ح5 و ص275 ب91 ح7، البحار:98/11 ب1 ح40.

ترس در امان مى دارد- همان روزي كه مردم براى حساب پروردگار جهانيان به پا مى خيزند- و آمرزيده شده برمي گردد و فرشتگان بر او سلام نموده و پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم او را زيارت مى كند و او را گرامي داشته و براى او دعا مى فرمايند و بازمي گردد به نعمت الهى و فضىلتي كه هيچ ناخوشي با آن همراه نيست و حالش دگرگون خواهد شد و به دنبال آن رضوان خدا نصيب او مى گردد.

11- عَنْ حُمْرَانَ بْنِ أعْيَنَ قَالَ: زُرْتُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام فَلَمَّا قَدِمْتُ جَائَنِي أبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ (الْبَاقِرُ)... فَقَالَ أبُو جَعْفَرعلیه السلام: أبْشِرْ يَا حُمْرَانُ فَمَنْ زَارَ قُبُورَ شُهَدَاءِ آلِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله وسلم يُرِيدُ اللهَ بِذَلِكَ وَ صِلَةَ نَبِيِّهِ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ.(1)

حمران بن اعين گويد: قبر حسين بن علي علیه السلام را زيارت نمودم، هنگامي كه از زيارت بازگشتم، حضرت امام محمّدباقر مرامشرّف نمودند [به ديدارم آمدند]... پس امام باقر فرمودند: اي حمران! بشارت بده چراكه هركس قبور شهداي آل محمّد صلی الله علیه وآله وسلم را زيارت كند در حالي كه براي اين كار رضاي خدا و صله پيامبر را اراده كند از گناهانش خارج مى شود مانند روزي كه مادرش او را به دنيا آورد.

12- عَنْ سَدِيرٍ الصَّيْرَفِيِّ قَالَ: كُنَّا عِنْدَ أبِي جَعْفَر - الْبَاقِرُ- علیه السلام فَذَكَرَ فَتًى قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَقَالَ لَهُ أبُو جَعْفَرٍعلیه السلام: مَا أتَاهُ عَبْدٌ فَخَطَا خُطْوَةً إلَّا كَتَبَ اللهُ لَهُ حَسَنَةً وَ حَطَّ عَنْهُ سَيِّئَةً.(2)

ص: 135

1- الأمالي للطوسي:414 المجلس14ح79، البحار:98/20 ب3 ح10، الوسائل:14/331 ب2 ح19331 وص423 ب37 ح19510.

2- كامل الزيارات:134 ب49 ح7، البحار:98/25 ب4 ح25.

سدير صيرفي مى گويد: محضر امام باقرعلیه السلام بوديم. پس جوانى از قبر امام حسين علیه السلام ياد نمود. امام باقرعلیه السلام به او فرمودند:

بنده اى به زيارت حضرت نمي آيد و قدمي برنمي دارد مگر اينكه خداوند براي او يك حسنه مى نويسد و يك گناه از او پاك مى كند.

الإمام محمّد الباقر أو جعفر الصّادق علیه السلام

13- قَالَ أحَدُهُمَا علیه السلام : مَنْ أحَبَّ أنْ يَكُونَ مَسْكَنَهُ الْجَنَّةَ وَ مَأْوَاهُ الْجَنَّةَ؛ فَلَا يَدَعْ زِيَارَةَ الْمَظْلُومِ. قُلْتُ: مَنْ هُوَ؟ قَالَ: الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ صَاحِبُ كَرْبَلَاءَ، مَنْ أتَاهُ شَوْقاً إلَيْهِ وَ حُبَّاً لِرَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم کوَ حُبَّاً لِفَاطِمَةَ وَ حُبَّاً لِأمِيرِالْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أجْمَعِينَ، أقْعَدَهُ اللَّهُ عَلَى مَوَائِدِ الْجَنَّةِ يَأْكُلُ مَعَهُمْ وَ النَّاسُ فِي الْحِسَابِ.(1)

ابابصير مى گويد: از امام صادق علیه السلام يا امام باقر علیه السلام شنيدم كه مى فرمودند: كسى كه دوست دارد منزلگاهش بهشت باشد، پس زيارت مظلوم را ترك نكند. عرضه داشتم: مظلوم كيست؟ حضرت فرمودند: حسين بن على علیه السلام صاحب كربلاء. هر آن كس از روي اشتياق و محبّت به پيامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم و فاطمه و امير المؤمنين صلوات الله عليهم اجمعين به زيارت آن حضرت بيايد، خداوند او را بر سر سفره هاى بهشتى مى نشاند كه با آن سروران هم غذا باشد در حالى كه مردم مشغول حساب مى باشند.

الامام ابوعبدالله حعفر الصلدق علیه السلام

14- قَال علیه السلام: مَا مِنْ أحَدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إلَّا وَ هُوَ يَتَمَنَّى أنَّهُ مِنْ زُوَّارِ

ص: 136

1- كامل الزيارات:137 ب52 ح2 و ص141 ب55 ح2 و ص142 ب56 ح2، البحار:98/66 ب9 ح55.

الْحُسَيْن علیه السلام لِمَا يَرَى مِمَّا يُصْنَعُ بِزُوَّارِ الْحُسَيْنِ علیه السلام مِنْ كَرَامَتِهِمْ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى.(1)

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: در روز قيامت هيچ كسي نيست مگر اينكه آرزو مى كند از زوّار امام حسين علیه السلام باشد و اين به خاطر آن معامله و كرامتي است كه از جانب خداوند متعال نسبت به آنان مي بينند.

15- قَالَ بَعْضُ أَصْحَابِنَا قَالَ الْإمَامُ الصَّادِق علیه السلام: إنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَبْدَأُ بِالنَّظَرِ إلَى زُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام عَشِيَّةَ عَرَفَةَ. قَالَ قُلْتُ قَبْلَ نَظَرِهِ لِأهْلِ الْمَوْقِفِ؟ قَالَ: نَعَمْ.

قُلْتُ: كَيْفَ ذَلِكَ؟ قَالَ: لِأنَّ فِي أُولَئِكَ أوْلَادَ زِنَا وَلَيْسَ فِي هَؤُلَاءِ أوْلَادُ زِنَا.(2)

برخي از شيعيان نقل مى كنند كه امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند تبارك و تعالى عصر روز عرفه ابتدا به زوار قبر مطهّر امام حسين علیه السلام نظر مى كند. راوى گويد: عرض كردم: قبل از نظر نمودن به اهل موقف[حاجى ها]؟ حضرت فرمودند: بلى. عرض كردم: چرا اينطور است؟ حضرت فرمودند: زيرا در بين حاجى ها زنازاده وجود دارد ولى در ميان زائران قبر مطهّر آن حضرت، زنازاده نيست.

16- قَالَ بَعْضُ أَصْحَابِنَا قُلْتُ لِلصَّادِقِ علیه السلام: إنَّ اللَّهَ يَبْدَأُ بِالنَّظَرِ إلَى زُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام عَشِيَّةَ عَرَفَةَ قَبْلَ نَظَرِهِ إلَى أهْلِ الْمَوْقِفِ؟ قَالَ: نَعَمْ. قُلْتُ: وَكَيْفَ ذَلِكَ؟ قَالَ: لِأنَّ فِي أُولَئِكَ أوْلَادَ زِنًى وَ لَيْسَ فِي هَؤُلَاءِ

ص: 137

1- كامل الزيارات:135 ب50 ح1، وسائل الشيعة:14/424 ب37 ح19512، البحار:98/72 ب10ح18.

2- كامل الزيارات:170 ب70 ح3، الفقيه:2/580 ح3171، ثواب الأعمال:90، معاني الأخبار:391 ح36، مصباح المتهجّد:715، البحار:98/85 ب12 ح4.

أوْلَادُ زِنًى.(1)

بعضي از شيعيان نقل مى كنند كه خدمت حضرت عرض كردم: خدا عصر روز عرفه پيش از نظر نمودن به اهل موقف [حاجي ها]، به زائران قبر امام حسين بن علي نظر مى نمايد؟ حضرت فرمودند: بله. عرضه داشتم: چطور چنين چيزي ممكن است؟ حضرت فرمودند: بدان جهت كه در ميان آنان زنازادگانى وجود دارند، ولى در جمع اينان زنازاده نيست.

17- وَقَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ أتَى الْحُسَيْنَ عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَهُ اللَّهُ فِي أعْلَى عِلِّيِّينَ.(2)

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه به زيارت امام حسين بيايد در حالى كه نسبت به حقّ آن حضرت عارف و آگاه باشد، خداي متعال او را در گروه اعلى علّيّين قرار مى دهد.

18- عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام سُئِلَ عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْن علیه السلام فَقَالَ: إنَّهُ أفْضَلُ مَا يَكُونُ مِنَ الْأعْمَالِ.(3)

از امام صادق علیه السلام درباره زيارت نمودن قبر امام حسين علیه السلام پرسيده شد، حضرت فرمودند: زيارت آن جناب بافضيلت ترين اعمال است.

19- عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ قَالَ: شَهِدْتُ أبَاعَبْدِاللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام وَ قَدْ أتَاهُ قَوْمٌ مِنْ أهْلِ خُرَاسَانَ فَسَألُوهُ عَنْ إتْيَانِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام وَ مَا فِيهِ مِنَ

ص: 138

1- التّهذيب:6/50 ب16 ح31، الوسائل:14/462 ب49 ح19601.

2- كامل الزيارات:147 ب59 ح3و6، جامع الأخبار:23 الفصل(11)، الوسائل:14/418 ب37 ح19495

3- كامل الزيارات:146 ب58 ح1-3 و5-6، الغايات:184، البحار:98/49 ب7 ح1-3 و5.

الْفَضْلِ، قَالَ: حَدَّثَنِي أبِي عَنْ جَدِّي أنَّهُ كَانَ يَقُولُ: مَنْ زَارَهُ يُرِيدُ بِهِ وَجْهَ اللَّهِ، أخْرَجَهُ اللَّهُ مِنْ ذُنُوبِهِ كَمَوْلُودٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ وَ شَيَّعَتْهُ الْمَلَائِكَةُ فِي مَسِيرِهِ، فَرَفْرَفَتْ عَلَى رَأْسِهِ، قَدْصَفُّوا بِأجْنِحَتِهِمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَرْجِعَ إلَى أهْلِهِ وَ سَألَتِ الْمَلَائِكَةُ الْمَغْفِرَةَ لَهُ مِنْ رَبِّهِ، وَ غَشِيَتْهُ الرَّحْمَةُ مِنْ أعْنَانِ السَّمَاءِ وَ نَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ: طِبْتَ وَ طَابَ مَنْ زُرْتَ وَ حُفِظَ فِي أهْلِهِ.(1)

عبدالله بن مسكان گويد: شاهد حضرت امام صادق علیه السلام بودم در حالى كه گروهى از اهل خراسان خدمت آن جناب مشرّف شده و از حضرت راجع به زيارت قبر حضرت امام حسين علیه السلام و ثوابى كه در آن است سؤال نمودند. حضرت فرمودند: پدرم از جدّم نقل كردند كه آن حضرت پيوسته مى فرمودند: كسى كه آن حضرت را فقط براى خدا و به قصد قربت زيارت كند، خدا او را از گناهانش همچون نوزادى كه مادرش او را زاييده باشد، خارج مى كند و فرشتگان او را در طول سفرش او را همراهي مى كنند و بالاى سرش بال هاى خود را گشوده و گاهى بالهايشان را بر سرش پهن مي نمايند بدون اينكه حركت دهند، تا اينكه به خانواده اش بازگردد و فرشتگان از خداي او برايش طلب آمرزش مى كنند و از اطراف آسمان، رحمت او را فرا مى گيرد و فرشتگان او را ندا مى دهند: پاك هستى و آن كس كه زيارتش نمودى نيز پاك و مطهّر است. و در خانواده اش حفظ مى شود.

20- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام : مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام وَ هُوَ يُرِيدُ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ؛ شَيَّعَهُ جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ وَ إسْرَافِيلُ حَتَّى يَرِدَ إلَى مَنْزِلِهِ.(2)

ص: 139

1- كامل الزيارات:145 ب57 ح5و8، البحار:98/19 ب3 ح5.

2- كامل الزيارات:145 ب57 ح4، البحار:98/20 ب3 ح7.

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه قبر حضرت امام حسين علیه السلام را زيارت كند و قصدش رضايت خداوند عزّوجل باشد، جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل او را تا هنگامي كه به منزلش وارد شود، همراهي مى كنند.

21- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِق علیه السلام: إنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَتَجَلَّى لِزُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ قَبْلَ أهْلِ عَرَفَاتٍ، وَ يَقْضِي حَوَائِجَهُمْ وَ يَغْفِرُ ذُنُوبَهُمْ وَ يُشَفِّعُهُمْ فِي مَسَائِلِهِمْ، ثُمَّ يُثْنِي بِأهْلِ عَرَفَاتٍ فَيَفْعَلُ ذَلِكَ بِهِمْ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: خداي تبارك و تعالى براى زائران قبر امام حسين علیه السلام قبل از اهل عرفات، تجلّى كرده و حاجت هاي آنها را برآورده و گناهانشان را آمرزيده و درخواست هاي آنان را شفاعت مى كند، سپس توجّه به اهل عرفات نموده و آنچه در حق زوّار امام حسين علیه السلام منظور نمود براى ايشان نيز لحاظ مى كند.

22- عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ: إسْتَأْذَنْتُ عَلَى أبِي عَبْدِاللَّهِ - الصّادِقِ - علیه السلام فَقِيلَ لِي: أُدْخُلْ. فَدَخَلْتُ، فَوَجَدْتُهُ فِي مُصَلَّاهُ فِي بَيْتِهِ، فَجَلَسْتُ حَتَّى قَضَى صَلَاتَهُ، وَسَمِعْتُهُ وَ هُوَ يُنَاجِي رَبَّهُ وَ هُوَ يَقُولُ:

اللَّهُمَّ يَا مَنْ خَصَّنَا بِالْكَرَامَةِ، وَ وَعَدَنَا بِالشَّفَاعَةِ، (وَ حَمَلَنَا الرِّسَالَةَ، وَ جَعَلَنَا وَرَثَةَ الْأنْبِيَاءِ، وَ خَتَمَ بِنَا الْأُمَمَ السَّالِفَةَ) ،(2)

وَ خَصَّنَا بِالْوَصِيَّةِ، وَ أعْطَانَا عِلْمَ مَا مَضَى، وَ (عِلْمَ)(3) مَا بَقِيَ، وَ جَعَلَ أفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إلَيْنَا؛ إغْفِرْ لِي وَ لِإخْوَانِي وَ زُوَّارِ قَبْرِ أبِيَ الْحُسَيْنِ،

ص: 140

1- كامل الزيارات:165 ب68 ح1، البحار:98/36 ب5 ح50 و ص86 ب12 ح10.

2- في «ك» و «ث».

الَّذِينَ أنْفَقُوا أمْوَالَهُمْ وَ أشْخَصُوا أبْدَانَهُمْ، رَغْبَةً فِي بِرِّنَا، وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَكَ فِي صِلَتِنَا، وَ سُرُوراً أدْخَلُوهُ عَلَى نَبِيِّكَ (مُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله وسلم)(1) ، وَ إجَابَةً مِنْهُمْ لِأمْرِنَا، وَ غَيْظاً أدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا، أرَادُوا بِذَلِكَ رِضَاكَ، فَكَافِئْهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ، وَ اكْلَأْهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ، وَ اخْلُفْ عَلَى أهَالِيهِمْ وَ أوْلَادِهِمُ الَّذِينَ خُلِّفُوا بِأحْسَنِ الْخَلَفِ، وَ اصْحَبْهُمْ وَ اكْفِهِمْ شَرَّ كُلِّ جَبَّارٍعَنِيدٍ، وَ كُلِّ ضَعِيفٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ شَدِيدٍ، وَ شَرَّشَيَاطِينِ الْجِنِّ وَ الْإنْسِ، وَ أعْطِهِمْ أفْضَلَ مَا أمَّلُوا مِنْكَ فِي غُرْبَتِهِمْ عَنْ أوْطَانِهِمْ، وَ مَا آثَرُوانَا بِهِ عَلَى أبْنَائِهِمْ وَ أهَالِيهِمْ وَ قَرَابَاتِهِمْ، اللَّهُمَّ إنَّ أعْدَاءَنَا عَابُوا عَلَيْهِمْ عَلَى خُرُوجِهِمْ، فَلَمْ يَنْهَهُمْ ذَلِكَ عَنِ (النُّهُوضِ وَ) الشُّخُوصِ إلَيْنَا خِلَافاً مِنْهُمْ عَلَى مَنْ خَالَفَنَا، فَارْحَمْ تِلْكَ الْوُجُوهَ الَّتِي غَيَّرَتْهَا الشَّمْسُ، وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْوُجُوهَ(2) الَّتِي تَتَقَلَّبُ عَلَى حُفْرَةِ(3) أبِي عَبْدِ اللَّهِ (الْحُسَيْنِ علیه السلام)(4) ، وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْأعْيُنَ الَّتِي خَرَجَتْ(5) دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا، وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْقُلُوبَ الَّتِي جَزِعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنَا، وَارْحَمْ تِلْكَ الصَّرْخَةَ الَّتِي كَانَتْ لَنَا، اللَّهُمَّ إنِّي أسْتَوْدِعُكَ تِلْكَ الْأنْفُسَ وَ تِلْكَ الْأبْدَانَ، حَتَّى نُوَافِيَهُمْ(6) عَلَى الْحَوْضِ يَوْمَ الْعَطَشِ (الْأكْبَرِ) .(7)

فَمَا زَالَ يَدْعُو وَ هُوَ سَاجِدٌ بِهَذَا الدُّعَاءِ، فَلَمَّا انْصَرَفَ قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! لَوْ أنَّ هَذَا الَّذِي سَمِعْتُ مِنْكَ كَانَ لِمَنْ لَا يَعْرِفُ اللَّهَ جَلَّ وَ عَزَّ، لَظَنَنْتُ أنَّ النَّارَ لَا تَطْعَمُ مِنْهُ شَيْئاً أبَداً، وَ اللَّهِ لَقَدْ تَمَنَّيْتُ أنِّي كُنْتُ زُرْتُهُ وَ لَمْ أحُجَّ.

ص: 141

2- في «ك» و في «ث»: الْخُدُوُد.

3- في «ك»: حَضْرَةِ و في «ث»: قَبْرِ.

5- في «ك»:جَرَتْ.

6- - في «ك»:تُوفِيهِمْ و في «ث»: تَرْوِيهِمْ.

7- في «خ ل ك».

فَقَالَ لِي: مَا أقْرَبَكَ مِنْهُ فَمَا الَّذِي يَمْنَعُكَ مِنْ إتْيَانِهِ (1)؟ثُمَّ قَالَ: يَا مُعَاوِيَةُ! لِمَ تَدَعُ ذَلِكَ؟ قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ لَمْ أدْرِ(2) أنَّ الْأمْرَ يَبْلُغُ هَذَا كُلَّهُ، فَقَالَ:

يَامُعَاوِيَةُ! مَنْ يَدْعُوا لِزُوَّارِهِ فِي السَّمَاءِ أكْثَرُ مِمَّنْ يَدْعُوا لَهُمْ فِي الْأرْضِ.(3)

معاويه بن وهب گفت: درخواست اجازه كردم كه بر امام صادق علیه السلام داخل شوم، به من گفته شد: داخل شو، پس داخل شدم. آن جناب را در نمازخانه منزلشان يافتم. نشستم تا حضرت نمازشان را تمام كردند. شنيدم كه با خداي خود مناجات نموده و مى گفتند:

بارخدايا! اى كسى كه ما را به كرامت اختصاص داده و به ما وعده شفاعت داد (و رسالت را براي ما قرار داده و ما را وارثان پيامبران مقرّر نمود و امّت هاي پيشين را به وسيله ما پايان بخشيد) و ما را به جانشيني پيامبر مخصوص گردانيد و علم به گذشته و آينده را به ما اعطاء فرمود و برخي از دل هاي مردم را به سوي ما مايل نمودى! من و برادرانم و زائران قبر پدرم حسين را بيامرز، آنان كه اموال خود را انفاق كرده و بدن هايشان را به خستگي مى اندازند به خاطر رغبت در احسان نمودن به ما و اميد به آنچه نزد تو براي احسان و نيكي به ماست و به منظور شادي و سروري است كه بر پيامبرت (محمّد صلی الله علیه وآله وسلم) داخل مى شود و اجابت نمودن فرمان ما و وارد نمودن خشم بسيار بر دشمنان ما.

نيّت آنها براي انجام اين كارها رضايت و خشنودى تو است. پس تو از جانب ما

ص: 142

1- في «ك»: زِيَارَتِهِ.

2- في «ك»: أرَ

3- الكافي:4/582 ح11 به دو سند، كامل الزّيارات:116 ب40 ح1-3 به هفت سند، ثواب الأعمال:94، المزارالكبير:334 قسم4 ب1 ح14و للحديث صلة ذكرناه في الباب3 ح22 من كتابنا فراجعه.

به واسطه رضايت خويش، احسان ايشان را جوابگو باش و در شب و روز نگهبان ايشان بوده و اهل و اولادى را كه از ايشان باقى مانده اند، بهترين جانشينان قرار بده و مراقب ايشان باش و شر و بدى هر ستمگر ستيزه جو را از ايشان و از هر مخلوق ضعيف و قوى خود كفايت نما و ايشان را از شرّ شياطين جنّ و انسان حفاظت فرما و به آنها برترين چيزى را كه در غربت از وطن از تو آرزو كرده اند، هديه نما و به ايشان برتر و بالاتر از آن چيزي را ببخش كه به واسطه آن، ما را بر فرزندان و خانواده و نزديكان خود اختيار كرده اند.

بارخدايا! دشمنان ما به خاطر خروج [آمدن به زيارت]، آنان را مورد ملامت قرار دادند، ولى اين كار دشمنان، آنها را از آمدن به سوي ما باز نداشت و اين كار از روي مخالفت آنان با مخالفين ماست.

پس تو آن چهره هايي را كه حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغيير داده مورد ترحّم خود قرار بده و صورت هايى را كه روى قبر ابى عبد الله الحسين علیه السلام مى گذارند و برمى دارند مشمول لطف و رحمت خود قرار ده و چشم هايى را كه به خاطر دلسوزي براي ما اشك ريخته اند(1) مورد رحمت قرار ده و نسبت به دل هايى كه براى ما به جزع آمده و سوخته اند ترحّم فرما و نسبت به آن شيون هاي بلند كه براي ما سر داده مي شود، ترحّم فرما.

خدايا من اين جان ها و بدن ها را نزد تو امانت قرار مى دهم تا در روز عطش اكبر [قيامت] آنان را بر حوض كوثر سيراب نماييم.

و پيوسته امام در سجده اين دعا را مى خواندند. هنگامى كه از آن فارغ شدند

ص: 143

1- در «ك»: اشك جاري نموده اند.

عرض كردم: فدايت شوم! اگر اين چيزهايي كه من از شما شنيدم شامل حال كسى شود كه خداوند عزّ و جل را نمى شناسد، گمانم اين بود كه آتش دوزخ هرگز بر آن فايق نيايد!!! به خدا سوگند! آرزو كردم آن حضرت [امام حسين علیه السلام] را زيارت كرده ولى به حج نروم. امام علیه السلام به من فرمودند: چقدر تو به قبر آن جناب نزديك هستى، پس چه چيز تو را از زيارتش باز مى دارد؟ سپس فرمودند: اى معاويه! چرا زيارت آن حضرت را رها كردي؟ عرض كردم: فدايت شوم نمى دانستم كه امر چنين است و اجر و ثواب آن اين مقدار است. حضرت فرمودند: اى معاويه! آنان

كه براى زائران امام حسين علیه السلام در آسمان دعا مى كنند، بيش از كساني هستند كه در زمين براى ايشان دعا مى كنند.

23- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام: مِنْ أحَبِّ الْأعْمَالِ إلَى اللَّهِ تَعَالَى زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام، وَ أفْضَلُ الْأعْمَالِ عِنْدَاللَّهِ إدْخَالُ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِ، وَ أقْرَبُ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ إلَى اللَّهِ تَعَالَى وَ هُوَ سَاجِدٌ بَاكٍ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: از جمله محبوب ترين كارها نزد خداوند متعال زيارت قبر امام حسين علیه السلام است و برترين اعمال نزد خداوند شاد نمودن مؤمن است و نزديك ترين بنده به خداوند متعال، بنده اى است كه در حال سجود به درگاه الهى گريان باشد.

24- قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ قَالَ - الصَّادِقُ - علیه السلام: إنَّ عِنْدَكُمْ، أوْ قَالَ: فِي قُرْبِكُمْ لَفَضِيلَةً مَا أُوتِيَ أحَدٌ مِثْلَهَا، وَ مَا أحْسَبُكُمْ تَعْرِفُونَهَا كُنْهَ مَعْرِفَتِهَا، وَ لَا تُحَافِظُونَ عَلَيْهَا، وَ لَا عَلَى الْقِيَامِ بِهَا، وَ إنَّ لَهَا لَأهْلًا خَاصَّةً

ص: 144

1- كامل الزيارات:146 ب58 ح4، البحار:98 ص49 ب7 ح4.

قَدْ سُمُّوا لَهَا وَ أُعْطُوهَا بِلَا حَوْلٍ مِنْهُمْ وَ لَا قُوَّةٍ إلَّا مَا كَانَ مِنْ صُنْعِ اللَّهِ لَهُمْ، وَ سَعَادَةٍ حَبَاهُمْ اللهُ بِهَا، وَ رَحْمَةٍ وَ رَأْفَةٍ وَ تَقَدُّمٍ. قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! وَ مَا هَذَا الَّذِي وَصَفْتَ وَ لَمْ تُسَمِّهِ؟ قَالَ: زِيَارَةُ جَدِّيَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام فَإنَّهُ غَرِيبٌ بِأرْضِ غُرْبَةٍ، يَبْكِيهِ مَنْ زَارَهُ، وَ يَحْزَنُ لَهُ مَنْ لَمْ يَزُرْهُ، وَ يَحْتَرِقُ لَهُ مَنْ لَمْ يَشْهَدْهُ، وَ يَرْحَمُهُ مَنْ نَظَرَ إلَى قَبْرِ ابْنِهِ عِنْدَ رِجْلِهِ فِي أرْضِ فَلَاةٍ، لَا حَمِيمَ قُرْبَهُ وَ لَا قَرِيبَ، ثُمَّ مُنِعَ الْحَقَّ وَ تَوَازَرَ عَلَيْهِ أهْلُ الرِّدَّةِ، حَتَّى قَتَلُوهُ وَ ضَيَّعُوهُ وَ عَرَضُوهُ لِلسِّبَاعِ، وَ مَنَعُوهُ شُرْبَ مَاءِ الْفُرَاتِ الَّذِي يَشْرَبُهُ الْكِلَابُ، وَ ضَيَّعُوا حَقَّ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ وَصِيَّتَهُ بِهِ وَ بِأهْلِ بَيْتِهِ، فَأمْسَى مَجْفُوّاً فِي حُفْرَتِهِ، صَرِيعاً بَيْنَ قَرَابَتِهِ وَ شِيعَتِهِ بَيْنَ أطْبَاقِ التُّرَابِ، قَدْ أُوحِشَ قُرْبُهُ فِي الْوَحْدَةِ، وَ الْبُعْدِ عَنْ جَدِّهِ، وَ الْمَنْزِلِ الَّذِي لَا يَأْتِيهِ إلَّا مَنِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإيمَانِ، وَ عَرَّفَهُ حَقَّنَا. فَقُلْتُ لَهُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! قَدْ كُنْتُ آتِيهِ حَتَّى بُلِيتُ بِالسُّلْطَانِ وَ فِي حِفْظِ أمْوَالِهِمْ، وَ أنَا عِنْدَهُمْ مَشْهُورٌ، فَتَرَكْتُ لِلتَّقِيَّةِ إتْيَانَهُ، وَ أنَا أعْرِفُ مَا فِي إتْيَانِهِ مِنَ الْخَيْرِ، فَقَالَ: هَلْ تَدْرِي مَا فَضْلُ مَنْ أتَاهُ وَ مَا لَهُ عِنْدَنَا مِنْ جَزِيلِ الْخَيْرِ؟ فَقُلْتُ: لَا، فَقَالَ: أمَّا الْفَضْلُ فَيُبَاهِيهِ مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ، وَ أمَّا مَا لَهُ عِنْدَنَا فَالتَّرَحُّمُ عَلَيْهِ كُلَّ صَبَاحٍ وَ مَسَاءٍ، وَ لَقَدْحَدَّثَنِي أبِي أنَّهُ لَمْ يَخْلُ مَكَانُهُ مُنْذُ قُتِلَ مِنْ مُصَلٍّ يُصَلِّي عَلَيْهِ مِنَ الْمَلَائِكَةِ، أوْ مِنَ الْجِنِّ أوْ مِنَ الْإنْسِ، أوْ مِنَ الْوَحْشِ، وَ مَا مِنْ شَيْ ءٍ إلَّا وَ هُوَ يَغْبِطُ زَائِرَهُ، وَ يَتَمَسَّحُ بِهِ، وَيَرْجُو فِي النَّظَرِ إلَيْهِ الْخَيْرَ لِنَظَرِهِ إلَى قَبْرِهِ علیه السلام، ثُمَّ قَالَ: بَلَغَنِي أنَّ قَوْماً يَأْتُونَهُ مِنْ نَوَاحِي الْكُوفَةِ وَ نَاساً مِنْ غَيْرِهِمْ وَ نِسَاءً يَنْدُبْنَهُ، وَ ذَلِكَ

ص: 145

فِي النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ، فَمِنْ بَيْنِ قَارِئٍ يَقْرَأُ وَ قَاصٍّ يَقُصُّ وَ نَادِبٍ يَنْدُبُ وَ قَائِلٍ يَقُولُ الْمَرَاثِيَ؟ فَقُلْتُ لَهُ: نَعَمْ جُعِلْتُ فِدَاكَ! قَدْ شَهِدْتُ بَعْضَ مَا تَصِفُ، فَقَالَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ فِي النَّاسِ مَنْ يَفِدُ إلَيْنَا وَ يَمْدَحُنَا وَ يَرْثِي لَنَا، وَ جَعَلَ عَدُوَّنَا مَنْ يَطْعُنُ عَلَيْهِمْ مِنْ قَرَابَتِنَا وَ غَيْرِهِمْ يَهَُدُّونَهُمْ(1) وَ يُقَبِّحُونَ مَا يَصْنَعُونَ.(2)

عبدالله بن حمّاد بصرى گويد: حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: به درستى كه نزد شما يا فرمودند: به درستى كه در نزديكى شما فضيلتى است كه به هيچ كس مانند آن داده نشده است و گمان نمى كنم به منتهاي معرفت آن پى برده باشيد، نگهدار آن نيستيد و بر اين كار اقدام نمي كنيد و همانا براى آن افراد خاصّى هستند كه اهل آن مى باشند كه نام آنان تعيين شده و اين فضيلت به آنها اعطاء شده بدون اينكه حركتي كرده باشند يا فعاليّتى از آنان سر زده باشد، بلكه فقط از ناحيه خداوند است و سعادتي است كه خداوند با اين فضيلت به آنان هديه داده است و رحمت [دلسوزي] و مهرباني و پيشي [برتري]. عرض كردم: فدايت شوم اين فضيلتى كه توصيف فرموديد و نام آن را نفرموديد، چيست؟ حضرت فرمودند: زيارت جدّم حسين بن علی علیه السلام، به درستي كه او در سرزمين دوردست، غريب مى باشد. هركس به زيارتش رود بر او مى گريد و آن كس كه بر سر مزارش حاضر نشود، اندوهگين مى گردد و هركس حرم حضرت را مشاهده نكند، قلبش براي ايشان آتش مى گيرد و هركه به پايين پاى حضرت به قبرفرزندش بنگرد و ملاحظه

ص: 146

1- في «ب»: يَهْدُرُونَهُمْ.

2- كامل الزيارات:324 ب108 ح1، البحار:98/73 ب10 ح21.

كند كه در آن زمين فلات دفن شده است، بر آن حضرت ترحّم مى كند، نه خويشاوندي در نزديكى آن جناب بوده و نه نزديكان حضرت آنجا مى باشند. او از حقّ مسلّمش منع گرديد و اهل ظلم و ستم و گروه مرتد با هم توافق كردند و عليه آن حضرت قيام كردند تا جايى كه او را كشتند و حقّ او را ضايع نمودند و بدن حضرت را در معرض درندگان گذاردند. او را از نوشيدن آب فرات كه سگ ها از آن مى آشاميدند، منع كردند و بدين ترتيب حقّ پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم و عمل به وصيّتي را كه در مورد حضرت و اهل بيت ايشان كردند، ضايع نمودند، عصر [روز عاشوراء] در حالى كه ستم ها به آن جناب شده بود، كشته در ميان خاندان و شيعيانش روى خاك ها در گودال افتاده بودند، اهل بيت حضرت تنها و دور از جد و سكونتگاه وحشت زده بودند، اين آزمايش براى هيچ كس اتّفاق نمى افتد مگر آنكه خداوند قلبش را براي ايمان امتحان كرده باشد و او را به حقّ ما عارف و آگاه ساخته باشد.

محضرش عرض كردم: فدايت شوم! قبلاً به زيارت آن حضرت مى رفتم تا وقتى كه مبتلا به سلطان [حكومت] شدم و مرا محافظ اموالشان قرار دادند و چون من نزد ايشان مشهور و معروف بودم، از جهت تقيّه زيارت آن جناب را ترك كردم در حالى كه به ثواب و اجر زيارت آن حضرت آگاه هستم. حضرت فرمودند: آيا فضيلت و برترى كسى را كه به زيارت آن حضرت مى رود، مى دانى؟ و آيا از آنچه كه از خير بسيار بسيار زيادي كه براى او نزد ماست آگاهى داري؟ عرضه داشتم: خير. حضرت فرمودند: فضيلت و برتري او اين است: فرشتگان آسمان به او مباهات مى كنند. و امّا خير عظيمى كه براى او نزد ما است: رحمت بر او در هر

ص: 147

صبح و شام است. و همانا پدرم برايم نقل نمود كه آن مكان از زمان شهادت حضرت از نمازگزار از فرشتگان يا از جن و يا از انسان و يا از وحوش خالى نمانده است و هيچ چيزي نيست مگر آنكه به حال زائر آن حضرت غبطه مى خورد و او را مسح كرده و به او نظر مى اندازد و در اين نظر، اميد خير دارد زيرا شخصى كه وى به او نگريسته، به قبر آن حضرت نظرافكنده است. سپس حضرت فرمودند: خبر به من داده اند كه از نواحى كوفه و گروهى از غير آنها به زيارت حضرت مى روند و زنانى كه بر آن حضرت ندبه و زارى مى كنند و اين زيارت در نيمه شعبان صورت مي گيرد، از اين گروه بعضى به قرائت قرآن مشغول بوده و برخى قضايا و حوادث واقعه كربلاء را براى ديگران بازگو كرده و جماعتى ندبه و زارى مى كنند و پاره اى به خواندن مراثى مبادرت نموده اند؟ عرض كردم: بلى، فدايت شوم! من شاهد برخى از اين توصيفاتى كه مى فرماييد بوده ام. حضرت فرمودند: حمد و سپاس خدايى را كه در ميان مردم كسانى را گذارده كه به سمت ما كوچ و سفر مى كنند و مدح و مراثى ما را مى گويند و در مقابل، دشمن ما را كسانى قرار داده كه از نزديكان ما هستند و ايشان [زائران] را مورد طعن قرار مى دهند. ولى ديگران [غير نزديكان امام] ايشان را تهديد (هلاك) كرده و كار و عملشان را زشت مى انگارند.

25- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ أرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَيْرَ قَذَفَ فِي قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَيْنِ علیه السلام وَ حُبَّ زِيَارَتِهِ، وَ مَنْ أرَادَ اللَّهُ بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِي قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَيْنِ وَ بُغْضَ زِيَارَتِهِ.(1)

ص: 148

1- كامل الزيارات:142 ب55 ح3، البحار:98/76 ب10 ح28.

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه خداوند خير را براى او اراده كرده باشد، در قلبش محبّت امام حسين علیه السلام و محبّت زيارت آن جناب را قرار داده و كسى كه خداوند بدى را برايش بخواهد، در قلبش بغض امام حسين علیه السلام و بغض زيارت آن حضرت را قرار داده است.

26- قَالَ زَيْدٌ الشَّحَّامُ: قُلْتُ لَهُ - الصَّادِقِ - علیه السلام: مَا لِمَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ علیه السلام؟ قَالَ: كَانَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِي عَرْشِهِ. قَالَ قُلْتُ: مَا لِمَنْ زَارَ أحَداً مِنْكُمْ؟ قَالَ: كَمَنْ

زَارَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم.(1)

زيد بن شحام گويد: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: ثواب كسى كه قبر امام حسين علیه السلام را زيارت كند، چيست؟ حضرت فرمودند: مثل كسى است كه خدا را در عرشش زيارت نموده باشد. راوى گفت: عرضه داشتم: چه اجر و ثوابى است براى كسى كه يكى از شما اهل بيت را زيارت كند؟ فرمودند: مثل كسى است كه پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم را زيارت نموده باشد.

27- قَالَ بَشِيرٌ الدَّهَّانُ: كُنْتُ أحُجُّ فِي كُلِّ سَنَةٍ، فَأبْطَأْتُ سَنَةً عَنِ الْحَجِّ، فَلَمَّا كَانَ مِنْ قَابِلٍ حَجَجْتُ وَ دَخَلْتُ عَلَى أبِي عَبْدِاللَّه - الصَّادِقِ - علیه السلام فَقَالَ لِي: يَا بَشِيرُ! مَا أبْطَأكَ عَنِ الْحَجِّ فِي عَامِنَا الْمَاضِي؟ قَالَ قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! مَالٌ كَانَ لِي عَلَى النَّاسِ، خِفْتُ ذَهَابَهُ غَيْرَ أنِّي عَرَّفْتُ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام ، قَالَ فَقَالَ لِي:

مَا فَاتَكَ شَيْ ءٌ مِمَّا كَانَ فِيهِ أهْلُ الْمَوْقِفِ، يَابَشِيرُ! مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام

ص: 149

1- كامل الزيارات:147 ب59 ح1و ص150 ب60 ح4، البحار:98/76 ب10 ح29.

عَارِفاً بِحَقِّهِ كَانَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِي عَرْشِهِ.(1)

بشير دهّان گويد: هر سال به حج مشرّف مى شدم، يك سال تنبلى كرده و آن را ترك كردم و سال بعد كه به حج رفتم و محضر حضرت امام صادق علیه السلام مشرّف شدم به من فرمودند:

اى بشير چه چيز تو را در سال گذشته از حج سست و تنبل نمود؟ مى گويد: عرض كردم: فدايت شوم! مالى داشتم كه از مردم مى خواستم و خوف داشتم تلف شود

[لذا به حج نيامدم] ولى در عوض روز عرفه به زيارت قبر امام حسين علیه السلام رفتم. راوي گويد: حضرت به من فرمودند: آنچه نصيب اهل موقف [حاجى ها] شد از تو فوت نگرديد. اى بشير! كسى كه قبر امام حسين علیه السلام را زيارت كند در حالى كه به حقّ آن حضرت عارف و آگاه باشد، مانند كسى است كه خدا را در عرش زيارت نموده است.

صاحب كامل الزّيارات به دو سند ديگر از امام صادق علیه السلام مانند اين حديث را نقل كرده است.

28- قَالَ دَاوُدُ بْنُ فَرْقَدٍ قُلْتُ لَه علیه السلام: مَا لِمَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ علیه السلام فِي كُلِّ شَهْرٍ مِنَ الثَّوَابِ؟ قَالَ: لَهُ مِنَ الثَّوَابِ ثَوَابُ مِائَةِ ألْفِ شَهِيدٍ مِثْلِ شُهَدَاءِ بَدْرٍ.(2)

داود بن فرقد گويد: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: ثواب كسى كه در هر ماه قبر امام حسين علیه السلام را زيارت كند چيست؟ حضرت فرمودند: براى او ثواب صد هزار

ص: 150

1- كامل الزيارات:149 ب59 ح11، البحار:98/76 ب10 ح31.

2- كامل الزيارات:183 ب74 ح4، مزار المفيد:55 ب25 ح1، التهذيب:6/52 ب16 ح38، الوسائل:14/438 ب40 ح19551، البحار:98/17 ب2 ح24.

شهيد مانند شهداي بدر مى باشد.

29- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: مَنِ اغْتَسَلَ فِي الْفُرَاتِ وَ زَارَ الْحُسَيْنَ علیه السلام كُتِبَ لَهُ مِنَ الْفَضْلِ مَا لَايُحْصَى، فَمَتَى مَا رَجَعَ إلَى الْمَوْضِعِ الَّذِي اغْتَسَلَ فِيهِ، وَ تَوَضَّأ وَ زَارَ الْحُسَيْنَ علیه السلام كُتِبَ لَهُ ذَلِكَ الثَّوَابُ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه در فرات غسل كند و امام حسين علیه السلام را زيارت نمايد برايش به اندازه اى فضيلت منظور مى شود كه قابل شمارش نيست و وقتي كه به محلّ غسل برگردد و وضو گرفته و امام حسين علیه السلام را زيارت كند همان ثواب و فضيلت براى او نوشته مى شود.

30- قَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ ثُوَيْرِ بْنِ أبِي فَاخِتَة قَالَ - الصَّادِقُ - علیه السلام لِي: يَاحُسَيْنُ! مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُزِيَارَةَ قَبْرِالْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ(بْنِ أبِي طَالِبٍ)(2)  إنْ كَانَ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَيِّئَةً، حَتَّى إذَا صَارَ فِي الْحَائِرِ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِينَ الْمُنْتَجَبِينَ(3) ، حَتَّى إذَا قَضَى مَنَاسِكَهُ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِينَ، حَتَّى إذَا أرَادَ الِانْصِرَافَ أتَاهُ مَلَكٌ فَقَالَ لَهُ: إنَّ رَسُولَ اللهِ(4) يُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَكَ: إسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ، فَقَدْ غُفِرَ لَكَ مَا مَضَى.(5)

حسين بن ثوير بن ابى فاخته گويد: امام صادق علیه السلام به من فرمودند: اى حسين!

ص: 151

1- كامل الزيارات:188 ب76 ح6، البحار:98/145 ب17 ح27.

3- في «خ ل»: فَلِحِينَ الْمُنْجِحِينَ.

4- في «ت»: أنَا رَسُولُ اللَّهِ رَبُّكَ.

5- كامل الزيارات:132 ب49 ح1، ثواب الأعمال:91، مزار المفيد:30 ب11 ح1، التّهذيب:6/43 ب16 ح4، جامع الأخبار:25 الفصل(11)، الوسائل:14/439 ب41 ح19553.

كسى كه از منزلش بيرون آيد و قصد زيارت قبر حضرت امام حسين بن على بن ابي طالب علیه السلام را داشته باشد، اگر پياده برود خداوند به ازاي هر قدم يك حسنه برايش نوشته و يك گناه از او محو مى فرمايد، تا وقتي كه به حائر برسد خداوند او را در زمره انسانهاي مصلِح و برگزيده(1) قرار مى دهد، تا هنگامي كه اعمال زيارت را به پايان رساند خداوند او را در زمره رستگاران قرار مى دهد تا زمانى كه خواست بازگردد، فرشته اى نزد او آمده و به او مى گويد:(2) رسول خدا به تو سلام رسانده و به تو مى فرمايد: از ابتداء عمل را شروع كن، چراكه تمام گناهان گذشته ات آمرزيده شد.

31- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام : مَنْ أتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ وَ بِكُلِّ قَدَمٍ يَرْفَعُهَا وَ يَضَعُهَا عِتْقَ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إسْمَاعِيلَ، وَ مَنْ أتَاهُ بِسَفِينَةٍ فَكُفَتْ بِهِمْ سَفِينَتُهُمْ نَادَى مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ: طِبْتُمْ وَ طَابَتْ لَكُمُ الْجَنَّةُ.(3)

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه پياده به زيارت قبر امام حسين علیه السلام بيايد، خداوند به ازاي هر گامى كه برمي دارد و هر قدمى كه از زمين بلند نموده و بر آن مى نهد، ثواب آزاد كردن بنده اى از اولاد حضرت اسماعيل علیه السلام را مى دهد و كسى كه با كشتى به زيارت حضرت رود و در ميان راه كشتى چپ شود [و سرنشينان را در آب بريزد] منادى از آسمان ندا مى كند: خوشا به حال شما و بهشت گوارايتان

ص: 152

1- در «خ ل»: رستگاران و پيروزمردان.

2- در «ت»: من فرستاده پروردگار تو، الله هستم. خداوند به تو سلام رسانده و... .

3- كامل الزيارات:134 ب49 ح9، الوسائل:14/441 ب41 ح19558 بعضه.

باد.

32- قَالَ أبُوالصَّامِتِ سَمِعْتُ - الصَّادِقَ - علیه السلام يَقُولُ: مَنْ أتَى قَبْرَالْحُسَيْنِ علیه السلام مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ ألْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ ألْفَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ ألْفَ دَرَجَةٍ، فَإذَا أتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَيْكَ وَ امْشِ حَافِياً وَ امْشِ مَشْيَ الْعَبْدِ الذَّلِيلِ، فَإذَا أتَيْتَ بَابَ الْحَائِرِ فَكَبِّرْ أرْبَعاً، ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا، ثُمَّ كَبِّرْ أرْبَعاً، ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ، فَقِفْ عَلَيْهِ فَكَبِّرْ أرْبَعاً(1) وَ صَلِّ أرْبَعَاً وَ اسْألِ اللَّهَ حَاجَتَكَ.(2)

ابوصامت گويد: شنيدم امام صادق علیه السلام مى فرمودند: كسى كه پياده به زيارت قبر حضرت امام حسين علیه السلام برود، خداوند به ازاي هر قدمى كه برمى دارد براي او هزار حسنه ثبت مى كند و هزار گناه از وى محو مى فرمايد و هزار درجه مرتبه اش را بالا مى برد.

وقتى به نهر فرات آمدي، غسل كن و كفش هايت را آويزان نما و پا برهنه راه برو و مانند بنده ذليل راه برو. هنگامي كه به درب حائر رسيدى، چهار مرتبه تكبير بگو. سپس اندكى راه رفته و چهار مرتبه تكبير بگو. سپس به سمت سر حضرت برو، آنجا بايست. سپس چهار مرتبه تكبير بگو(3) و نزد قبر چهار ركعت نماز بخوان و از خدا حاجت خود را بخواه.

33- قَالَ عَبْدُاللهِ بْنِ النَّجَّارُ قَالَ علیه السلام لِي: تَزُورُونَ الْحُسَيْنَ علیه السلام وَ تَرْكَبُونَ

ص: 153

1- في «خ ل»: فَكَبِّرْاللَّهَ وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ أسْألْ.

2- كامل الزّيارات:133 ب49 ح4 و ص221 ح14، الوسائل:14/440 ب41 ح19555.

3- در «خ ل»: الله اكبر بگو و نزد حضرت نماز بخوان و و از خداوند درخواست نما

السُّفُنَ؟ فَقُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ: أمَا عَلِمْتَ أنَّهَا إذَا انْكَفَتْ بِكُمْ نُودِيتُمْ: ألَا طِبْتُمْ وَ طَابَتْ لَكُمُ الْجَنَّةُ.(1)

عبدالله بن نجّار گويد: حضرت امام صادق علیه السلام به من فرمودند: آيا به زيارت امام حسين علیه السلام مى رويد و بر كشتى سوار مى شويد؟ عرض كردم: بلى. حضرت فرمودند: آيا مى دانى هرگاه كشتى شما را در دريا واژگون كند منادى ندا مى كند:

آگاه باشيد! خوشا به حال شما، بهشت بر شما گوارا باد؟!

34- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِق علیه السلام : إنَّ إلَى جَانِبِكُمْ لَقَبْراً مَا أتَاهُ مَكْرُوبٌ إلَّا نَفَّسَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ وَ قَضَى حَاجَتَهُ.(2)

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: سوي شما قبرى است كه هيچ اندوهگينى آن را زيارت نمى كند مگر آنكه خداوند اندوه او را برطرف كرده و حاجت او را روا مى سازد.

35- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام: إنَّ الْحُسَيْنَ علیه السلام قُتِلَ مَكْرُوباً وَ حَقِيقٌ عَلَى اللَّهِ أنْ لَا يَأْتِيَهُ مَكْرُوبٌ إلَّا رَدَّهُ اللَّهُ مَسْرُوراً.(3)

امام صادق علیه السلام فرمودند: امام حسين علیه السلام اندوهگين كشته شدند و بر خدا سزاوار است كه هيچ اندوهگينى به زيارت آن جناب نرود مگر آنكه وى را شادمان به اهلش برگرداند.

36- وَقَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام: إنَّ بِظَهْرِ الْكُوفَةِ لَقَبْراً مَا أتَاهُ مَكْرُوبٌ قَطُّ إلَّا

ص: 154

1- كامل الزيارات:135 ب49 ح10، الوسائل:14/458 ب48 ح19596.

2- كامل الزيارات:167 ب69 ح1، مزار المفيد:34 ب13 ح2، البحار:98/45 ب6 ح1.

3- كامل الزيارات:167 ب69 ح3، البحار:98/45 ب6 ح3.

فَرَّجَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ (يَعْنِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام).(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: در پشت كوفه قبرى است كه هيچ غمگينى به زيارت آن نمى رود مگر آنكه خداوند ناراحتي او را برطرف مى فرمايد (مقصود قبر حضرت امام حسين علیه السلام مى باشد).

37- قَالَ عَبْدُاللهِ بْنِ أبِي يَعْفُورٍ: قُلْتُ لِأبِي عَبْدِاللَّهِ علیه السلام دَعَانِي الشَّوْقُ إلَيْكَ

أنْ تَجَشَّمْتُ إلَيْكَ عَلَى مَشَقَّةٍ، فَقَالَ لِي: لَا تَشْكُ رَبَّكَ، فَهَلَّا أتَيْتَ مَنْ كَانَ أعْظَمَ حَقّاً عَلَيْكَ مِنِّي؟ فَكَانَ مِنْ قَوْلِهِ: فَهَلَّا أتَيْتَ مَنْ كَانَ أعْظَمَ حَقّاً عَلَيْكَ مِنِّي أشَدَّ عَلَيَّ مِنْ قَوْلِهِ لَا تَشْكُ رَبَّكَ، قُلْتُ: وَ مَنْ أعْظَمُ عَلَيَّ حَقّاً مِنْكَ؟ قَالَ: الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام، ألَّا أتَيْتَ الْحُسَيْنَ علیه السلام فَدَعَوْتَ اللَّهَ عِنْدَهُ وَ شَكَوْتَ إلَيْهِ حَوَائِجَكَ؟(2)

عبدالله ابن ابى يعفور گويد: محضر مبارك امام صادق علیه السلام عرض كردم: شوق ملاقات شما مرا بر آن داشت كه مشقّت ها و مشكلات را تحمّل كنم تا به محضر شما برسم. حضرت به من فرمودند: به پروردگارت شك نكن، آيا به زيارت كسى كه حقّش بر تو از من بيشتر است رفته اى؟! ابن ابى يعفور مى گويد: عبارت «آيا به زيارت كسى كه حقّش بر تو از من... .» از فرموده ديگر امام علیه السلام كه فرمودند «به پروردگارت شك نكن» بر من گران تر آمد، لذا محضرش عرضه داشتم: چه كسى حقّش بر من از شما بيشتر است؟ حضرت فرمودند: حضرت حسين بن علی علیه السلام، آيا به زيارت امام حسين علیه السلام رفته اى؟ و خدا را در آنجا

ص: 155

1- كامل الزيارات:168 ب69 ح6، البحار:98/45 ب6 ح4.

2- كامل الزيارات:168 ب69 ح8، البحار:98/46 ب6 ح7.

خوانده اى؟ و نيازمندى هاى خود را در آنجا به خدا عرضه كرده اى؟

38- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام: إنَّ أيَّامَ زَائِرِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام لَاتُحْسَبُ مِنْ أعْمَارِهِمْ وَ لَا تُعَدُّ مِنْ آجَالِهِمْ.(1)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: روزهاي زيارت حضرت امام حسين علیه السلام جزو عمر زائران شمرده نشده و از اجل آنان محسوب نمى گردد.

39- قَالَ عَبْدُ اللهِ بْنِ هِلَالٍ قُلْتُ لَه علیه السلام: جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا أدْنَى مَا لِزُوَّارِ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَقَالَ لِي: يَا عَبْدَ اللَّهِ! إنَّ أدْنَى مَا يَكُونُ لَهُ أنَّ اللهَ يَحْفَظُهُ فِي نَفْسِهِ (وَ أهْلِهِ) وَ مَالِهِ، حَتَّى يَرُدَّهُ إلَى أهْلِهِ، فَإذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ كَانَ اللَّهُ الْحَافِظُ لَهُ.(2)

عبدالله بن هلال گويد: به حضرت امام صادق علیه السلام عرض كردم: فدايت شوم! كمترين ثوابي كه براى زائر امام حسين علیه السلام است، چيست؟ حضرت به من فرمود: اى عبدالله! كمترين پاداشى كه براى اوست اين است كه خدا او را محافظت مى كند در مورد خودش (و خانواده اش) و دارايي اش، تا وقتي كه او را به نزد خويشانش بازگرداند و وقتى روز قيامت شد خداوند حافظ او خواهد بود.

40- وَقَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ أتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام ثَلَاثَ مَرَّاتٍ فِي كُلِّ سَنَةٍ أمِنَ مِنَ الْفَقْرِ.(3)

ص: 156

1- كامل الزيارات:136 ب51 ح1، مزار المفيد:32 ب12 ح1، التّهذيب:6/43 ب16 ح5، الوسائل:14/414 ب37 ح19484.

2- كامل الزيارات:133 ب49 ح5 و ص183 ب74 ح2، ثواب الأعمال:90، الوسائل:14/420 ب37 ح19502، البحار:98/46 ب6 ح8 و ص78 ب10 ح37.

3- مزار المفيد:226 ب29 ح9، التّهذيب:6/48 ب16 ح21، الوسائل:14/438 ب40 ح19550.

و امام صادق علیه السلام فرمودند: هركس در هر سال سه مرتبه به زيارت قبر امام حسين علیه السلام بيايد از فقر در امان مى ماند.

41- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام : زَائِرُ الْحُسَيْنِ علیه السلام مُشَفَّعٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لِمِائَةِ رَجُلٍ كُلُّهُمْ قَدْ وَجَبَتْ لَهُمُ النَّارُ مِمَّنْ كَانَ فِي الدُّنْيَا مِنَ الْمُسْرِفِينَ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: زائر امام حسين علیه السلام روز قيامت صد نفر را كه همگى اهل دوزخ بوده و در دنيا از اسراف كاران بوده اند، شفاعت مى كند.

42- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام: سَمِعْتُ أبِي يَقُولُ لِرَجُلٍ مِنْ مَوَالِيهِ وَ سَألَهُ عَنِ الزِّيَارَةِ فَقَالَ لَهُ: مَنْ تَزُورُ وَ مَنْ تُرِيدُ بِهِ؟ قَالَ: اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى، فَقَالَ: مَنْ صَلَّى خَلْفَهُ صَلَاةً وَاجِبَةً(2) يُرِيدُ بِهَا اللَّهَ، لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ يَلْقَاهُ وَ عَلَيْهِ مِنَ النُّورِ مَا يَغْشَى لَهُ كُلُّ شَيْ ءٍ يَرَاهُ، وَ اللَّهُ يُكْرِمُ زُوَّارَهُ وَ يَمْنَعُ النَّارَ أنْ تُنَالَ مِنْهُمْ شَيْئاً، وَ إنَّ الزَّائِرَ لَهُ لَا يَتَنَاهَى لَهُ دُونَ الْحَوْضِ وَ أمِيرُالْمُؤْمِنِينَ علیه السلام قَائِمٌ عَلَى الْحَوْضِ يُصَافِحُهُ وَ يَرْوِيهِ مِنَ الْمَاءِ، وَ مَا يَسْبِقُهُ أحَدٌ إلَى وُرُودِهِ الْحَوْضَ حَتَّى يَرْوِيَ ثُمَّ يَنْصَرِفُ إلَى مَنْزِلِهِ مِنَ الْجَنَّةِ؛ مَعَهُ مَلَكٌ مِنْ قِبَلِ أمِيرِالْمُؤْمِنِينَ يَأْمُرُ الصِّرَاطَ أنْ يَذِلَّ لَهُ، وَ يَأْمُرُ النَّارَ أنْ لَا يُصِيبَهُ مِنْ لَفَحِهَا شَيْ ءٌ حَتَّى يَجُوزَهَا وَ مَعَهُ رَسُولُهُ الَّذِي بَعَثَهُ أمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام.(3)

امام صادق علیه السلام فرمودند: شنيدم پدرم با مردي از دوستداران خود صحبت مى كردند و از حضرت در مورد زيارت [قبر امام حسين علیه السلام] سؤال نموده بود،

ص: 157

1- كامل الزيارات:165 ب68 ح2، البحار:98/77 ب10 ح36.

2- في «خ ل»: وَاحِدَةً

3- كامل الزيارات:122 ب44 ح1، البحار:98/78 ب10 ح38.

پس به او فرمودند: چه كسى را زيارت مى كنى و قصد [تقرّب به] چه كسى را با اين زيارت داري؟ عرض كرد: خداوند تبارك و تعالى. حضرت فرمودند: كسى كه پشت آن، يك نماز واجب خوانده و با اين نماز قصد نزديك شدن به خدا را داشته باشد، خداوند را ملاقات مى كند آن روز كه خدا را ملاقات مى كند در حالي كه بر او نورى احاطه شده است كه تمام چيزهايي كه او را مى بينند، نور مشاهده نمايند و خدا زائران ايشان [امام حسين علیه السلام] را مورد اكرام قرار داده و آتش جهنّم را از رسيدن به آنها باز مى دارد و زائر در نزد حوض كوثر مقامى بسيار بالا و مرتبه اى والا دارد و امير المؤمنين علیه السلام در حالي كه در كنار حوض ايستاده اند، با او مصافحه كرده و وى را از آب سيراب مى فرمايد و هيچ كس در وارد شدن بر حوض از وى سبقت نمى گيرد، تا اينكه او سيراب شود و به جايگاهش در بهشت بازگردد، همراه او فرشته اى از جانب اميرالمؤمنين علیه السلام است كه به صراط امر مى كند براى وى پائين بيايد [تا از روى آن بگذرد] و به آتش جهنّم فرمان مى دهد كه از سوزش خود به او نرساند تا وى از آن گذر كند و نيز همراه او فرستاده اى است كه اميرالمؤمنين علیه السلام آن را فرستاده اند.

43- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام: إنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ علیه السلام عِنْدَ رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ يَنْظُرُ إلَى مَوْضِعِ مُعَسْكَرِهِ وَ مَنْ حَلَّهُ مِنَ الشُّهَدَاءِ مَعَهُ، وَ يَنْظُرُ إلَى زُوَّارِهِ وَ هُوَ أعْرَفُ بِحَالِهِمْ وَ بِأسْمَائِهِمْ وَ أسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ بِدَرَجَاتِهِمْ وَ مَنْزِلَتِهِمْ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أحَدِكُمْ بِوَلَدِهِ، وَ إنَّهُ لَيَرَى مَنْ يَبْكِيهِ فَيَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ يَسْألُ آبَاءَهُ علیه السلام أنْ يَسْتَغْفِرُوا لَهُ، وَ يَقُولُ لَوْ يَعْلَمُ زَائِرِي مَا أعَدَّ اللَّهُ لَهُ

ص: 158

لَكَانَ فَرَحُهُ أكْثَرَ مِنْ جَزَعِهِ، وَ إنَّ زَائِرَهُ لَيَنْقَلِبُ وَ مَا عَلَيْهِ مِنْ ذَنْبٍ.(1)

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: امام حسين علیه السلام نزد پروردگارعزّوجل خود به لشكرگاه و محلّ قبر خود و شهيدانى كه نزديك آن حضرت مدفون هستند، نگاه مى كنند و به زائران خويش نگاه مى كنند در حالي كه به حال و نام ها و نام پدران آنان و درجات و جايگاه آنان نزد خداي عزّوجل آگاهتر هستند از يك نفر از ميان شما نسبت به فرزندش، و هر كسي را كه براي حضرت گريه مى كند، مى بيند و براي او طلب مغفرت مى نمايد و حضرت علیه السلام از پدران خود تقاضا مى نمايد كه براى اين زائر طلب آمرزش نمايند و امام حسين علیه السلام مى فرمايد: اگر زائر من بداند كه خدا چه ثوابهايى براي او مهيّا نموده است، خوشحالى وى از گريه و زارى او بيشتر خواهد شد و همانا هنگامى كه زائر حضرت از زيارت برمي گردد هيچ گناهى نخواهد داشت.

44- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ أرَادَ أنْ يَكُونَ فِي كَرَامَةِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَ فِي شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله وسلم، فَلْيَكُنْ لِلْحُسَيْنِ زَائِراً يَنَالُ مِنَ اللَّهِ الْفَضْلَ وَ الْكَرَامَةَ(2) وَ حُسْنَ الثَّوَابِ وَ لَا يَسْألُهُ عَنْ ذَنْبٍ عَمِلَهُ فِي حَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَوْ كَانَتْ ذُنُوبُهُ عَدَدَ رَمْلِ عَالِجٍ وَ جِبَالِ تِهَامَةَ وَ زَبَدِ الْبَحْرِ، إنَّ الْحُسَيْنَ علیه السلام قُتِلَ مَظْلُوماً مُضْطَهَداً نَفْسُهُ وَ عَطْشَاناً هُوَ وَ أهْلُ بَيْتِهِ وَ أصْحَابُهُ.(3)

ص: 159

1- الأمالي للطوسي:54 المجلس2 ح74، الوسائل:14/422 ب37 ح19508.

2- في «خ ل»:أفْضَلَ الْكَرَامَةِ.

3- كامل الزيارات:153 ب62 ح6، البحار:98/27 ب4 ح33.

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه مى خواهد روز قيامت در كرامت خداوند باشد و شفاعت حضرت محمّد صلی الله علیه وآله وسلم شامل حال او گردد، پس بايد حسين علیه السلام را زيارت كند كه از خداوند فضيلت و كرامت(1) و ثواب نيكو به او مى رسد و در مورد گناهانى كه در زندگانى دنيا مرتكب شده وى را مورد بازخواست قرار نمى دهد، اگرچه گناهانش به تعداد ريگ هاى بيابان و به بزرگى كوه هاى تهامه و به مقدار كف روى دريا باشد. همانا امام حسين علیه السلام كشته شد درحالي كه مظلوم بود و جسم حضرت مورد ستم قرار گرفته بود و خود و اهل بيت ايشان و اصحابشان لب تشنه بودند.

45- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام لِلَّهِ وَ فِي اللَّهِ أعْتَقَهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ، وَ آمَنَهُ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأكْبَرِ، وَ لَمْ يَسْألِ اللَّهَ تَعَالَى حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ إلَّا أعْطَاهُ.(2)

و امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه قبر امام حسين علیه السلام را قربة الي الله و براي خدا زيارت كند، خدا او را از آتش جهنم آزاد نموده و روز ترس بزرگ [قيامت] او را در امان قرار داده و حاجتى را از حوائج دنيا و آخرت از خداوند درخواست نمي كند مگر آنكه خداوند به وى اعطاء مى فرمايد.

46- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: إذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ: أيْنَ زُوَّارُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ؟ فَيَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ لَايُحْصِيهِمْ إلَّا اللَّهُ تَعَالَى، فَيَقُولُ لَهُمْ: مَا أرَدْتُمْ بِزِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام؟ فَيَقُولُونَ: يَارَبِّ

ص: 160

1- در «خ ل»: برترين كرامت.

2- كامل الزيارات:145 ب57 ح7، البحار:98/20 ب3 ح9.

أتَيْنَاهُ حُبّاً لِرَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ حُبّاً لِعَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ رَحْمَةً لَهُ مِمَّا ارْتُكِبَ مِنْهُ، فَيُقَالُ لَهُمْ: هَذَا مُحَمَّدٌ وَ عَلِيٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ، فَالْحَقُوا بِهِمْ، فَأنْتُمْ مَعَهُمْ فِي دَرَجَتِهِمْ، إلْحَقُوا بِلِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم، فَيَنْطَلِقُونَ إلَى لِوَاءِ رَسُولِ اللهِ فَيَكُونُونَ فِي ظِلِّهِ وَ الْلِّوَاءُ فِي يَدِ عَلِيٍّ علیه السلام، حَتَّى يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ جَمِيعاً، فَيَكُونُونَ أمَامَ اللِّوَاءِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ يَسَارِهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامى كه روز قيامت فرا رسد، منادى ندا مى كند: كجا هستند زوّار حسين بن على؟ گردن هاى تعدادى از مردم كشيده مى شود كه تعداد آنها را غير از خداوند متعال، كس ديگرى نمى داند. پس به ايشان گفته مى شود: قصد شما از زيارت قبر امام حسين علیه السلام چه بود؟ مى گويند: پروردگارا! به زيارت آن حضرت رفتيم به خاطر محبّتي كه نسبت به رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم و امام علي و حضرت فاطمه علیها السلام داشتيم و به منظور دلسوزي براى صاحب قبر به ازاي آنچه از آن حضرت صادر گرديد. پس به آنها گفته مى شود: ايشان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين علیهم السلام هستند، به آنها ملحق شويد، شما با ايشان و در درجه و مرتبه آنها هستيد. به پرچم رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم ملحق گرديد.

پس به سوي پرچم آن حضرت رهسپار مى شوند و در سايه آن قرار مى گيرند در حالى كه پرچم به دست اميرالمؤمنين على علیه السلام است تا اينكه همگي به بهشت وارد مى شوند. پس ايشان جلو پرچم و سمت راست و چپ و پشت آن هستند [چهار طرف پرچم را گرفته اند].

ص: 161

1- كامل الزيارات:141 ب55 ح1، البحار:98/21 ب3 ح11.

47- عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ "أيْنَ شِيعَةُ آلِ مُحَمَّدٍ؟" فَيَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ لَايُحْصِيهِمْ إلَّا اللَّهُ فَيَقُومُونَ نَاحِيَةً مِنَ النَّاسِ، ثُمَّ يُنَادِي مُنَادٍ "أيْنَ زُوَّارُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام؟" فَيَقُومُ أُنَاسٌ كَثِيرٌ. فَيُقَالُ لَهُمْ: خُذُوا بِيَدِ مَنْ أحْبَبْتُمْ انْطَلِقُوا بِهِمْ إلَى الْجَنَّةِ، فَيَأْخُذُ الرَّجُلُ مَنْ أحَبَّ حَتَّى إنَّ الرَّجُلَ مِنَ النَّاسِ يَقُولُ لِرَجُلٍ: يَا فُلَانُ! أمَا تَعْرِفُنِي أنَا الَّذِي قُمْتُ لَكَ يَوْمَ كَذَا وَ كَذَا؟ فَيُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ لَايُدْفَعُ وَ لَا يُمْنَعُ.(1)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: روز قيامت منادى ندا مى كند: شيعيان آل محمّد صلی الله علیه وآله وسلم كجا هستند؟! پس از ميان مردم گردنهايى كشيده شده و افرادى به پا مى خيزند كه تعداد آنها را جز خداوند نمى داند. پس آنان جداي از سايرين گرد هم مي آيند. سپس منادى ندا مى كند: زوّار قبر امام حسين علیه السلام كجا هستند؟! افراد بسياري به پا مى خيزند. پس به ايشان گفته مى شود: دست هر كسى را كه دوست داريد بگيريد و آنها را به بهشت ببريد، پس شخصى كه جزو زائران است، هركس را كه بخواهد گرفته و به بهشت مى برد. يك نفر از ميان مردم به مردي مى گويد: اى فلانى! من را مى شناسى؟ من كسى هستم كه در فلان روز و فلان مجلس براى تو ايستاده و تو را مورد احترام قرار دادم. زائر او را به بهشت داخل مى نمايد بدون اينكه دور و يا منع شود.

48- قَالَ هَارُونُ بْنُ خَارِجَةَ قُلْتُ لِلصَّادِقِ علیه السلام: جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا لِمَنْ أتَى قَبْرَالْحُسَيْنِ زَائِراً لَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ يُرِيدُ بِهِ وَجْهَ اللَّهِ تَعَالَى وَ الدَّارَ الْآخِرَةَ؟ فَقَالَ: يَا هَارُونُ! مَنْ أتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام زَائِراً لَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ يُرِيدُ بِهِ

ص: 162

1- كامل الزيارات:166 ب68 ح5، البحار:98/27 ب4 ح34.

وَجْهَ اللَّهِ وَ الدَّارَالْآخِرَةَ، غَفَرَ اللَّهُ (وَ اللهِ) لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأخَّرَ. ثُمَّ قَالَ لِي ثَلَاثاً: ألَمْ أحْلِفْ لَكَ؟ ألَمْ أحْلِفْ لَكَ؟ ألَمْ أحْلِفْ لَكَ؟(1)

هارون بن خارجه گويد: به امام صادق علیه السلام عرضه داشتم: فدايت شوم! ثواب كسى كه به سوي قبر حضرت امام حسين علیه السلام مى آيد تا ايشان را زيارت كند در حالي كه نسبت به حقّ آن حضرت معرفت داشته باشد و زيارتش به قصد جلب رضاي خدا و سراى آخرت باشد، چيست؟ حضرت فرمودند: اى هارون! كسى كه به سوي

قبر حضرت امام حسين علیه السلام مى آيد تا ايشان را زيارت كند در حالي كه نسبت به حقّ آن حضرت معرفت داشته باشد، زيارتش به قصد جلب رضاي خدا و سراى آخرت باشد، (به خدا سوگند!) خداوند گناهان گذشته و آينده اش را مى آمرزد. راوى مى گويد: سپس حضرت سه مرتبه به من فرمودند: آيا براى تو قسم نخوردم، آيا براى تو قسم نخوردم، آيا براى تو قسم نخوردم؟!

49- قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ قُلْتُ لِأبِي عَبْدِ اللَّهِ - الصَّادِقِ - علیه السلام: مَا لِمَنْ أتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام؟ قَالَ: مَنْ أتَاهُ شَوْقاً إلَيْهِ كَانَ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ الْمُكْرَمِينَ، وَ كَانَ تَحْتَ لِوَاءِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ، حَتَّى يُدْخِلَهُمَا اللَّهُ الْجَنَّةَ.(2)

محمّد بن مسلم گويد: محضر مبارك حضرت امام صادق علیه السلام عرض كردم: براى كسى كه قبر امام حسين علیه السلام را زيارت كند چه اجر و ثوابى هست؟ حضرت فرمودند: كسى كه از روى اشتياق به زيارت حضرت برود از بندگان مورد تكريمِ خدا خواهد بود و زير پرچم حضرت حسين بن على علیه السلام خواهد بود تا وقتى كه

ص: 163

1- كامل الزيارات:144 ب57 ح2، البحار:98/19 ب3 ح4.

2- كامل الزيارات:143 ب56 ح4، البحار:98/18 ب3 ح2.

خداوند اين دو بزرگوار را وارد بهشت گرداند.

50- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: إنَّ لِزُوَّارِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَضْلًا عَلَى النَّاسِ. قُلْتُ: وَ مَا فَضْلُهُمْ؟ قَالَ: يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ قَبْلَ النَّاسِ بِأرْبَعِينَ عَاماً وَ سَائِرُ النَّاسِ فِي الْحِسَابِ وَ الْمَوْقِفِ.(1)

عبدالله بن زراره گويد: از امام صادق علیه السلام شنيدم كه مى فرمودند: در روز قيامت زوّار حضرت امام حسين بن على علیه السلام بر ساير مردم فضيلت و برترى دارند. عرضه

داشتم: فضيلتشان چيست؟ حضرت فرمودند: پيش از ديگران و چهل سال قبل از آنها به بهشت داخل مى شوند در حالى كه مردم در حساب و موقف هستند.

51- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: إنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله وسلم تَحْضُرُ زُوَّارَ قَبْرِ ابْنِهَا الْحُسَيْنِ علیه السلام فَتَسْتَغْفِرُ لَهُمْ ذُنُوبَهُمْ.(2)

امام صادق علیه السلام فرمودند: حضرت فاطمه دختر حضرت محمّد صلی الله علیه وآله وسلم براى زوّار قبر فرزندش حضرت امام حسين علیه السلام حاضر شده، سپس براى گناهان ايشان طلب آمرزش مى نمايد.

52- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: مَنْ أتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ تَشَوُّقاً إلَيْهِ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْآمِنِينَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَ أُعْطِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ، وَ كَانَ تَحْتَ لِوَاءِ الْحُسَيْنِ حَتَّى يَدْخُلَ الْجَنَّةَ، فَيُسْكِنَهُ فِي دَرَجَتِهِ، إنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ.(3)

ص: 164

1- كامل الزيارات:137 ب53 ح1، الوسائل:14/425 ب37 ح19515.

2- كامل الزيارات:118 ب40 ح4، البحار:98/55 ب9 ح14، مستدرك الوسائل:10/241 ب26 ح21.

3- كامل الزيارات:118 ب40 ح4، البحار:98/55 ب9 ح14، مستدرك الوسائل:10/241 ب26 ح21.

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه از روى اشتياق به زيارت قبر حضرت امام حسين بن على علیه السلام برود، خدا او را در روز قيامت از جمله امان يافتگان قرار مى دهد و نامه اعمالش به دست راستش داده مى شود و زير پرچم امام حسين علیه السلام است تا وقتي كه داخل بهشت شود. پس خداوند او را در درجه خودش مكان مى دهد. به درستى كه خداوند عزيز و حكيم است [گرامي و كارهايش از روي حكمت است].

53- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: مَنْ أرَادَ أنْ يَكُونَ فِي جِوَارِ نَبِيِّهِ علیه السلام وَ جِوَارِ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ، فَلَا يَدَعْ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَامُ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: هركس مى خواهد درهمسايگى پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم وحضرت على و فاطمه باشد، زيارت حسين بن على علیه السلام را ترك نكند.

54- وَ قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام:مَنْ سَرَّهُ أنْ يَكُونَ عَلَى مَوَائِدِ نُورٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، فَلْيَكُنْ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام.(2)

و امام صادق علیه السلام فرمودند: هركس دوست دارد روز قيامت بر سر سفره هاى نور بنشيند، پس بايد از زوّار حضرت حسين بن على علیه السلام باشد.

55- قَالَ رَجُلٌ طُوسِيٌّ لِأبِي عَبْدِ اللَّهِ (الصّادِقِ) علیه السلام: يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! مَالِمَنْ زَارَ قَبْرَ أبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام؟ فَقَالَ لَهُ: يَا طُوسِيُّ! مَنْ زَارَ قَبْرَ أبِي عَبْدِاللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام وَ هُوَ يَعْلَمُ أنَّهُ إمَامٌ مِنَ اللَّهِ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ عَلَى الْعِبَادِ، غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأخَّرَ،

ص: 165

1- كامل الزيارات:136 ب52 ح1، البحار:98/66 ب9 ح54.

2- كامل الزيارات:135 ب50 ح2، المستدرك:14/424 ب37 ح19513.

وَقَبِلَ شَفَاعَتَهُ فِي سَبْعِينَ مُذْنِباً، وَ لَمْ يَسْألِ اللَّهَ جَلَّ وَ عَزَّ عِنْدَ قَبْرِهِ حَاجَةً إلَّا قَضَاهَا لَهُ... .(1)

مردى از اهل طوس خدمت امام صادق علیه السلام رسيد و عرضه داشت: كسى كه قبر ابي عبدالله حسين بن علي علیه السلام را زيارت كند، چه اجرى دارد؟ حضرت به او فرمودند: اى طوسى! هر كس قبر ابي عبدالله حسين بن علي علیه السلام را زيارت كند در حالي كه معتقد باشد كه او از طرف خدا امامي است كه اطاعت او بر بندگان واجب گرديده، خدا گناهان گذشته و آينده اش را بيامرزد و شفاعت او را در مورد هفتاد گناهكار بپذيرد و نزد قبر حضرت از خداي جلّ و عز حاجتى را درخواست نكند مگر اينكه

براي او برآورده سازد... .

56- عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: إنَّ الرَّجُلَ يَخْرُجُ إلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَلَهُ إذَا خَرَجَ مِنْ أهْلِهِ بِأوَّلِ خُطْوَةٍ مَغْفِرَةُ ذُنُوبِهِ، ثُمَّ لَمْ يَزَلْ يُقَدَّسُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّى يَأْتِيَهُ، فَإذَا أتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ: عَبْدِي سَلْنِي أُعْطِكَ، أُدْعُنِي أُجِبْكَ، أُطْلُبْ مِنِّي أُعْطِكَ، سَلْنِي حَاجَةً أقْضِيهَا لَكَ. قَالَ وَ قَالَ أبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أنْ يُعْطِيَ مَا بَذَلَ.(2)

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: شخصى كه به زيارت قبر امام حسين علیه السلام مى رود، زمانى كه از خانواده اش جدا شود، با اولين گامى كه برمى دارد گناهانش آمرزيده مى شود. پيوسته به جهت هر قدمي كه برمي دارد تقديس مي شود تا وقتي

ص: 166

1- الأمالي للصدوق:587 المجلس86 ح11، البحار:99/42 ب4 ح49

2- كامل الزيارات:132 ب49 ح2 و ص152 ب62 ح2، ثواب الأعمال:91، جامع الأخبار: 25 الفصل(11)، الوسائل:14/420 ب37 ح19503، البحار:98/24 ب4 ح21.

كه به قبر برسد. وقتي به آنجا رسيد، پروردگار متعال او را خوانده و با وى مناجات نموده و مى فرمايد: بنده من! از من بخواه تا به تو اعطاء كنم، مرا بخوان تو را اجابت نمايم، از من طلب كن به تو بدهم، حاجتي از من بخواه برايت روا سازم. راوى مى گويد: و امام صادق علیه السلام فرمودند: و بر خداوند متعال است آنچه را كه بذل نموده اعطاء فرمايد.

57- عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ علیه السلام مِنْ شِيعَتِنَا لَمْ يَرْجِعْ حَتَّى يُغْفَرَ لَهُ كُلُّ ذَنْبٍ، وَ يُكْتَبَ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ خَطَاهَا وَ كُلِّ يَدٍ رَفَعَتْهَا دَابَّتُهُ ألْفُ حَسَنَةٍ، وَ مُحِيَ عَنْهُ ألْفُ سَيِّئَةٍ، وَ تُرْفَعُ لَهُ ألْفُ دَرَجَةٍ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: هركس از شيعيان ما امام حسين علیه السلام را زيارت كند، از زيارت بازنخواهد گشت جز آنكه هر گناهي برايش آمرزيده شود و براى هر گامي كه برمى دارد و هر دستى كه بالا مى برد و اسبش را حركت داده و مى راند، هزار حسنه ثبت شده و از او هزار گناه محو گشته و هزار درجه مرتبه اش بالا برده مى شود.

58- عَنْ أبِي عَبْدِ اللهِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: إنَّ زَائِرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام جُعِلَ ذُنُوبُهُ جِسْراً بَابَ دَارِهِ، ثُمَّ عَبَرَهَاكَمَا يُخَلِّفُ أحَدُكُمُ الْجِسْرَ وَرَاءَهُ إذَا عَبَرَ.(2)

امام صادق علیه السلام فرمودند: زائر امام حسين علیه السلام گناهانش پلى بر درب خانه اش قرار داده مى شود كه از آن عبور مى كند، همان طورى كه يكى از شما وقتى از پل

ص: 167

1- كامل الزيارات:134 ب49 ح8، البحار:98/25 ب4 ح26.

2- كامل الزيارات:152 ب62 ح1، مزار المفيد:37 ب14 ح2، الفقيه:2/581 ح3172، ثواب الأعمال:91، الوسائل:14/417 ب37 ح19491.

عبور نموديد آن را پشت سر مى گذاريد.[زيارت امام علیه السلام سبب نابودي گناهان مى شود.]

59- قَالَ سُلَيْمَانُ بْنُ خَالِدٍ سَمِعْتُ (الصّادِقَ) علیه السلام يَقُولُ: إنَّ لِلَّهِ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ مِائَةَ ألْفِ لَحْظَةٍ إلَى الْأرْضِ، يَغْفِرُ لِمَنْ يَشاءُ مِنْهُ وَ يُعَذِّبُ مَنْ يَشاءُ مِنْهُ، وَ يَغْفِرُ لِزَائِرِي قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام خَاصَّةً، وَ لِأهْلِ بَيْتِهِمْ وَ لِمَنْ يَشْفَعُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَائِناً مَنْ كَانَ، وَ إنْ كَانَ رَجُلًا قَدِ اسْتَوْجَبَهُ النَّارُ. قَالَ قُلْتُ: وَ إنْ كَانَ رَجُلًا قَدِ اسْتَوْجَبَهُ النَّارَ؟ قَالَ: وَ إنْ كَانَ مَا لَمْ يَكُنْ نَاصِبِيّاً.(1)

سليمان بن خالد گويد: شنيدم امام صادق علیه السلام مى فرمودند: همانا خداوند در هر روز و شب صدهزار مرتبه به سوي زمين نظر رحمت مي اندازد، در هر بار هركس را كه بخواهد آمرزيده و هركس را كه بخواهد عذاب مى نمايد و زائران قبر امام حسين علیه السلام را به خصوص مى آمرزد و خانواده هاي آنان و كسانى را كه در روز قيامت شفاعت آنها را مى كنند نيز مى آمرزد، هركس كه مى خواهد باشد، هرچند كسى بوده كه مستوجب آتش دوزخ باشد. راوى مى گويد: عرض كردم: اگر چه كسى بوده كه مستحق آتش دوزخ باشد؟ حضرت فرمودند: اگرچه اين طور باشد مشروط به اينكه ناصبى [دشمن اهل بيت علیهم السلام] محسوب نگردد.

60- قَالَ الْعَمْرَكِيُّ قُلْتُ لِأبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: فَمَا لِمَنْ صَلَّى عِنْدَهُ - يَعْنِي الْحُسَيْنَ علیه السلام - قَالَ: مَنْ صَلَّى عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ لَمْ يَسْألِ اللَّهَ شَيْئاً إلَّا أعْطَاهُ إيَّاهُ، فَقُلْتُ: فَمَا لِمَنِ اغْتَسَلَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ ثُمَّ أتَاهُ؟ قَالَ: إذَا اغْتَسَلَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ وَ هُوَ يُرِيدُهُ تَسَاقَطَتْ عَنْهُ خَطَايَاهُ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ، قُلْتُ: فَمَا

ص: 168

1- كامل الزيارات:166 ب68 ح4، البحار:98/27 ب4 ح35.

لِمَنْ جَهَّزَ إلَيْهِ وَ لَمْ يَخْرُجْ لِعِلَّةٍ؟ قَالَ: يُعْطِيهِ اللَّهُ كُلَّ دِرْهَمٍ أنْفَقَهُ مِنَ الْحَسَنَاتِ مِثْلَ جَبَلِ أُحُدٍ، وَ يُخَلِّفُ عَلَيْهِ أضْعَافَ مَا أنْفَقَ، وَ يَصْرِفُ عَنْهُ مِنَ الْبَلَاءِ مِمَّا قَدْ نَزَلَ، فَيُدْفَعُ وَ يُحْفَظُ فِي مَالِهِ.(1)

عمركي گويد: محضر مبارك امام صادق علیه السلام عرضه داشتم: براى كسى كه نزد قبر حضرت (يعني امام حسين علیه السلام) نماز بخواند چه اجر و ثوابى است؟ حضرت فرمودند: كسى كه نزد قبر آن جناب دو ركعت نماز بخواند، چيزى را از خدا نمي خواهد مگر آنكه خداوند آن را به وى اعطاء مى فرمايد. عرض كردم: كسى كه از آب فرات غسل كرده و سپس به زيارت آن حضرت برود چه اجر و ثوابى

دارد؟ امام علیه السلام فرمودند: هنگامى كه با قصد زيارت حضرت، با آب فرات غسل مى كند، تمام گناهانش ريخته مى شود [و پاك مى گردد] مانند روزي كه مادرش او را به دنيا آورد. عرض كردم: ثواب و اجر كسى كه خودش به خاطر علّتي نمى تواند به زيارت رود، ولى ديگرى را مجهّز ساخته و به زيارت فرستاده چيست؟ حضرت فرمودند: در مقابل هر درهمى كه خرج كرده خدا مانند كوه احد از حسنات به وى داده و چند برابر هزينه اى را كه متحمل شده برايش باقى مى گذارد و بلاهايى كه نازل شده را از وى دور مى گرداند، پس بلا دور شده و مال وى حفظ مى شود.

61- عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: إنَّ الرَّجُلَ إذَا خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ علیه السلام، شَيَّعَهُ سَبْعَ مِائَةِ مَلَكٍ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ وَ مِنْ تَحْتِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ، حَتَّى يَبْلُغُوهُ

ص: 169

1- كامل الزيارات:129 ب46 ح5، البحار:98/50 ب8 ح2.

مَأْمَنَهُ، فَإذَا زَارَ الْحُسَيْنَ علیه السلام نَادَاهُ مُنَادٍ: قَدْ غُفِرَ لَكَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ. ثُمَّ يَرْجِعُونَ مَعَهُ مُشَيِّعِينَ لَهُ إلَى مَنْزِلِهِ، فَإذَا صَارُوا إلَى مَنْزِلِهِ قَالُوا: نَسْتَوْدِعُكَ اللَّهَ. فَلَا يَزَالُونَ يَزُورُونَهُ إلَى يَوْمِ مَمَاتِهِ، ثُمَّ يَزُورُونَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ ثَوَابُ ذَلِكَ لِلرَّجُلِ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامى كه شخص به قصد زيارت امام حسين علیه السلام از منزلش بيرون مى رود، هفتصد فرشته از بالاى سر و زير پا و سمت راست و چپ و از مقابل و پشت سر، او را همراهي مى كنند تا او را به مقصدش برسانند. وقتي امام حسين علیه السلام را زيارت كرد، منادى او را ندا مى دهد: گناهانت آمرزيده شد،

عمل را از سر بگير. سپس فرشتگان همراه او بازمي گردند درحالي كه او را تا منزلش همراهي مى كنند و وقتى به منزلش رسيدند، مى گويند: ما تو را به خدا مى سپاريم. پس پيوسته او را تا روز فوتش زيارت مى كنند. پس [از فوت] در هر روز قبر امام حسين را زيارت مى كنند و ثواب آن براى آن شخص است.

62- عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: أهْوَنُ مَا يَكْسِبُ زَائِرُ الْحُسَيْنِ علیه السلام فِي كُلِّ حَسَنَةٍ ألْفُ ألْفِ حَسَنَةٍ،وَ السَّيِّئَةُ وَاحِدَةٌ وَ أيْنَ الْوَاحِدَةُ مِنْ ألْفِ ألْفٍ؟! ثُمَّ قَالَ: يَا صَفْوَانُ! أبْشِرْ، فَإنَّ لِلَّهِ مَلَائِكَةً مَعَهَا قُضْبَانٌ مِنْ نُورٍ، فَإذَا أرَادَ الْحَفَظَةُ أنْ تَكْتُبَ عَلَى زَائِرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام سَيِّئَةً، قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ لِلْحَفَظَةِ: كُفِّي، فَتَكُفُّ، فَإذَا عَمِلَ حَسَنَةً قَالَتْ لَهَا: أُكْتُبِي، أُولَئِكَ الَّذِينَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ.(2)

ص: 170

1- كامل الزيارات:190 ب77 ح4، البحار:98/67 ب9 ح62.

2- كامل الزيارات:330 ب108 ح5، تأويل الآيات الظاهرة:380، البحار:98/74 ب10 ح22.

صفوان بن يحيي مي گويد: امام صادق علیه السلام فرمودند: كمترين چيزى كه زائر امام حسين علیه السلام به دست مى آورد اين است كه در مقابل هر حسنه اى كه انجام مى دهد، هزار هزار حسنه است و در هر گناهي، يك گناه. و يكى كجا و هزارهزارتا كجا؟! سپس حضرت فرمودند: اى صفوان! بشارت باد تو را، خداوند فرشتگانى دارد كه با آنها تازيانه اى از نور است. هرگاه فرشتگان نگهبان بخواهند بر زائر امام حسين گناهي بنويسند، فرشتگان به فرشتگان نگهبان مى گويند: از اين كار خوددارى كنيد، آنها خود را از آن بازمى دارند و وقتى زائر حسنه اى انجام دهد، فرشتگان به فرشتگان نگهبان مى گويند: بنويسيد، ايشان كسانى هستند كه خدا گناهان آنان را به حسنه تبديل فرموده است.

63- قَالَ شُعَيْبٌ الْعَقَرْقُوفِيُّ قُلْتُ لِلصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ أتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام مَا لَهُ مِنَ الثَّوَابِ وَ الْأجْرِ جُعِلْتُ فِدَاكَ؟ قَالَ: يَا شُعَيْبُ! مَا صَلَّى عِنْدَهُ أحَدٌ الصَّلَاةَ إلَّا قَبِلَهَا اللَّهُ مِنْهُ، وَ لَا دَعَا عِنْدَهُ أحَدٌ دَعْوَةً إلَّا اسْتُجِيبَتْ لَهُ عَاجِلَةً وَ آجِلَةً، فَقُلْتُ لَهُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! زِدْنِي فِيهِ. قَالَ: يَاشُعَيْبُ! أيْسَرُ مَا يُقَالُ لِزَائِرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام: قَدْ غُفِرَ لَكَ يَاعَبْدَاللَّهِ، فَاسْتَأْنِفِ (الْعَمَلَ)(1) عَمَلًا جَدِيداً.(2)

شعيب عقرقوفى گويد: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: فدايت شوم! ثواب و اجر كسى كه به زيارت قبرامام حسين علیه السلام برود چيست؟ حضرت فرمودند: اى شعيب! هيچ كس نزد [قبر] آن حضرت نمازى نمى خواند مگر آنكه خداوند از او مى پذيرد

ص: 171

2- كامل الزيارات:252 ب83 ح4، مزار المفيد:135 ب59 ح4، البحار:98/83 ب11 ح9.

و هيچ كس آنجا دعا نمى كند مگر آنكه خداوند خواسته اش را در دنيا و آخرت برآورده مى نمايد. به حضرت عرض كردم: فدايت شوم! در اين مورد بيشتر بفرماييد. حضرت فرمودند: اى شعيب! كمترين چيزى كه درباره زائر حسين بن على علیه السلام گفته مى شود اين است: آمرزيده شدي، اى بنده خدا! پس عمل جديد و تازه اى را آغاز نما.

64- عَنْ الْإمَامِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: مَنِ اغْتَسَلَ بِمَاءِ الْفُرَاتِ وَ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام ، كَانَ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ صِفْراً مِنَ الذُّنُوبِ وَ لَوِ اقْتَرَفَهَا كَبَائِرَ، وَ كَانُوا يُحِبُّونَ الرَّجُلَ إذَا زَارَ قَبْرَالْحُسَيْنِ علیه السلام اغْتَسَلَ، فَإذَا وَدَّعَ لَمْ يَغْتَسِلْ وَ مَسَحَ يَدَهُ عَلَى وَجْهِهِ إذَا وَدَّعَ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه با آب فرات غسل كند و قبر امام حسين علیه السلام را زيارت نمايد، مانند روزى كه مادر او را خالى از گناهان زائيده، خواهد گشت اگرچه مرتكب گناهان كبيره شده باشد و دوست دارند كه شخص وقتى به زيارت قبر امام حسين علیه السلام مى رود، غسل كرده و هنگام وداع غسل نكند، بلكه دستش را بر صورتش بكشد.

65- عَنْ الْإمَامِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: إنَّ مَنْ خَرَجَ إلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام عَارِفاً بِحَقِّهِ وَ بَلَغَ الْفُرَاتَ وَ اغْتَسَلَ فِيهِ وَ خَرَجَ مِنَ الْمَاءِ كَانَ كَمِثْلِ الَّذِي خَرَجَ مِنَ الذُّنُوبِ، فَإذَا مَشَى إلَى الْحَائِرِ لَمْ يَرْفَعْ قَدَماً وَ لَمْ يَضَعْ أُخْرَى إلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ مَحَا عَنْهُ عَشْرَ سَيِّئَاتٍ.(2)

ص: 172

1- كامل الزيارات:184 ب75 ح1، البحار:98/143 ب17 ح14.

2- كامل الزيارات:187 ب75 ح9، البحار:98/146 ب17 ح34.

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه به زيارت قبر امام حسين علیه السلام برود در حالي كه به حقّ آن حضرت عارف باشد و به فرات برسد و در آن غسل كند و از آب خارج شود، مثل كسى است كه از گناهان خارج و پاك شود. پس هنگامي كه به سوي حائر قدم بردارد، قدمى از زمين بر نمي دارد و قدمى ديگر بر روى زمين نمى گذارد مگر آنكه خدا براي او ده حسنه نوشته و ده گناه از او محو مى فرمايد.

66- عَنْ الْإمَامِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: صَلِّ عِنْدَ رَأْسِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: نزد سر قبر حضرت امام حسين علیه السلام نماز بگذار.

67- قَالَ أبُو الْيَسَعِ: سَألَ رَجُلٌ عَنْ - الْإمَامِ الصَّادِقِ - علیه السلام وَ أنَا أسْمَعُ قَالَ: إذَا أتَيْتُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام أجْعَلُهُ قِبْلَةً إذَا صَلَّيْتُ؟ قَالَ: تَنَحَّ هَكَذَا نَاحِيَةً... .(2)

ابواليسع گويد: مردي از امام صادق علیه السلام سؤال كرد و من مى شنيدم، وى عرض كرد: هرگاه به زيارت قبرامام حسين علیه السلام رفتم، آيا هنگام نماز قبر را قبله و مقابل خود قرار بدهم؟ امام فرمودند: اينچنين از قبر فاصله بگير و دور شو [در كنار قبر نماز نگزار]... .

68- قَالَ عُبَيْدُ اللَّهِ الْحَلَبِيُّ قُلْتُ لِأبِي عَبْدِاللهِ (الصّادِقِ) علیه السلام: إنَّا نَزُورُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَكَيْفَ نُصَلِّي عِنْدَهُ؟ قَالَ: تَقُومُ خَلْفَهُ عِنْدَ كَتِفَيْهِ، ثُمَّ تُصَلِّي عَلَى النَّبِيِّ علیه السلام وَ تُصَلِّي عَلَى الْحُسَيْنِ علیه السلام.(3)

عبيدالله حلبى گويد: محضر امام صادق علیه السلام عرض كردم: ما امام حسين علیه السلام را

ص: 173

1- كامل الزيارات:245 ب80 ح1، البحار:98/81 ب11 ح1.

2- كامل الزيارات:245 ب80 ح2و5، البحار:98/81 ب11 ح2و5.

3- - كامل الزيارات:245 ب80 ح4 و ص296 ب98 ح14، الوسائل:14/520 ب69 ح19732.

زيارت مي كنيم، چگونه نزد حضرت نماز به جا آوريم؟ حضرت فرمودند: پشت قبر در كنار شانه هاى حضرت بايست، سپس صلوات بر پيامبراكرم صلی الله علیه وآله وسلم و بر امام حسين علیه السلام بفرست.

69- رَوَى هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: أتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ: يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ هَلْ يُزَارُ وَالِدُكَ؟ فَقَالَ: نَعَمْ وَ يُصَلَّى عِنْدَهُ. وَ قَالَ: يُصَلَّى خَلْفَهُ وَ لَا يُتَقَدَّمُ عَلَيْهِ. قَالَ: فَمَا لِمَنْ أتَاهُ؟ قَالَ: الْجَنَّةُ إنْ كَانَ يَأْتَمُّ بِهِ. قَالَ: فَمَا لِمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ؟ قَالَ: الْحَسْرَةُ يَوْمَ الْحَسْرَةِ. قَالَ: فَمَا لِمَنْ أقَامَ عِنْدَهُ؟ قَالَ: كُلُّ يَوْمٍ بِألْفِ شَهْرٍ، قَالَ: فَمَا لِلْمُنْفِقِ فِي

خُرُوجِهِ إلَيْهِ وَ الْمُنْفِقِ عِنْدَهُ؟ قَالَ: دِرْهَمٌ بِألْفِ دِرْهَمٍ. قَالَ: فَمَا لِمَنْ مَاتَ فِي سَفَرِهِ إلَيْهِ؟ قَالَ: تُشَيِّعُهُ الْمَلَائِكَةُ تَأْتِيهِ بِالْحَنُوطِ وَ الْكِسْوَةِ مِنَ الْجَنَّةِ وَ تُصَلِّي عَلَيْهِ إذَا كُفِّنَ وَ تُكَفِّنُهُ فَوْقَ أكْفَانِهِ وَ تَفْرُشُ لَهُ الرَّيْحَانَ تَحْتَهُ وَ تَدْفَعُ الْأرْضَ حَتَّى تَصَوَّرَ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ مَسِيرَةَ ثَلَاثَةِ أمْيَالٍ وَ مِنْ خَلْفِهِ مِثْلَ ذَلِكَ وَ عِنْدَ رَأْسِهِ مِثْلَ ذَلِكَ وَ عِنْدَ رِجْلَيْهِ مِثْلَ ذَلِكَ وَ يُفْتَحَ لَهُ بَابٌ مِنَ الْجَنَّةِ إلَى قَبْرِهِ وَ يَدْخُلُ عَلَيْهِ رَوْحُهَا وَ رَيْحَانُهَا حَتَّى تَقُومَ السَّاعَةُ. قُلْتُ: فَمَا لِمَنْ صَلَّى عِنْدَهُ؟ قَالَ: مَنْ صَلَّى عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ لَمْ يَسْألِ اللَّهَ تَعَالَى شَيْئاً إلَّا أعْطَاهُ إيَّاهُ. قُلْتُ: فَمَا لِمَنِ اغْتَسَلَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ ثُمَّ أتَاهُ؟ قَالَ: إذَا اغْتَسَلَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ وَ هُوَ يُرِيدُهُ تَسَاقَطَتْ عَنْهُ خَطَايَاهُ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ، قَالَ قُلْتُ: فَمَا لِمَنْ يُجَهِّزَ إلَيْهِ وَ لَمْ يَخْرُجْ لِعِلَّةٍ تُصِيبُهُ؟ قَالَ: يُعْطِيَهُ اللَّهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أنْفَقَهُ مِثْلَ أُحُدٍ مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ يُخْلِفُ عَلَيْهِ أضْعَافَ مَاأنْفَقَ وَ يَصْرِفُ عَنْهُ مِنَ الْبَلَاءِ مِمَّا قَدْنَزَلَ لِيُصِيبَهُ وَيُدْفَعُ عَنْهُ وَ يُحْفَظُ

ص: 174

فِي مَالِهِ. قَالَ قُلْتُ: فَمَا لِمَنْ قُتِلَ عِنْدَهُ جَارٌ عَلَيْهِ سُلْطَانٌ فَقَتَلَهُ؟ قَالَ: أوَّلُ قَطْرَةٍ مِنْ دَمِهِ يُغْفَرُ لَهُ بِهَا كُلُّ خَطِيئَةٍ وَ تُغْسَلُ طِينَتُهُ الَّتِي خُلِقَ مِنْهَا الْمَلَائِكَةُ حَتَّى تَخْلُصَ كَمَا خَلَصَتِ الْأنْبِيَاءُ الْمُخْلَصِينَ وَ يُذْهَبَ عَنْهَا مَاكَانَ خَالَطَهَا مِنْ أجْنَاسِ طِينِ أهْلِ الْكُفْرِ وَ يُغْسَلُ قَلْبُهُ وَ يُشْرَحُ صَدْرُهُ وَ يُمْلَأُ إيمَاناً فَيَلْقَى اللَّهَ وَ هُوَ مُخْلَصٌ مِنْ كُلِّ مَاتُخَالِطُهُ الْأبْدَانُ وَ الْقُلُوبُ وَ يُكْتَبُ لَهُ شَفَاعَةٌ فِي أهْلِ بَيْتِهِ وَ ألْفٍ مِنْ إخْوَانِهِ وَ تَوَلَّى الصَّلَاةَ عَلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ مَعَ جَبْرَئِيلَ وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ يُؤْتَى بِكَفَنِهِ وَ حَنُوطِهِ مِنَ الْجَنَّةِ وَ يُوَسَّعُ قَبْرُهُ عَلَيْهِ وَ يُوضَعُ لَهُ مَصَابِيحُ فِي قَبْرِهِ وَ يُفْتَحُ لَهُ بَابٌ مِنَ الْجَنَّةِ وَ تَأْتِيهِ الْمَلَائِكَةُ بِالطُّرَفِ مِنَ الْجَنَّةِ وَ يُرْفَعُ بَعْدَ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ يَوْماً إلَى حَظِيرَةِ الْقُدْسِ فَلَا يَزَالُ فِيهَا مَعَ أوْلِيَاءِ اللَّهِ حَتَّى تُصِيبَهُ النَّفْخَةُ الَّتِي لَا تُبْقِي شَيْئاً فَإذَا كَانَتِ النَّفْخَةُ الثَّانِيَةُ وَ خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ كَانَ أوَّلُ مَنْ يُصَافِحُهُ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ أمِيرَالْمُؤْمِنِينَ وَ الْأوْصِيَاءَ وَ يُبَشِّرُونَهُ وَ يَقُولُونَ لَهُ الْزَمْنَا وَ يُقِيمُونَهُ عَلَى الْحَوْضِ فَيَشْرَبُ مِنْهُ وَ يَسْقِي مَنْ أحَبَّ. قُلْتُ: فَمَا لِمَنْ حُبِسَ فِي إتْيَانِهِ؟ قَالَ: لَهُ بِكُلِّ يَوْمٍ يُحْبَسُ وَ يَغْتَمُّ فَرْحَةٌ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، فَإنْ ضُرِبَ بَعْدَ الْحَبْسِ فِي إتْيَانِهِ كَانَ لَهُ بِكُلِّ ضَرْبَةٍ حَوْرَاءُ وَبِكُلِّ وَجَعٍ يَدْخُلُ عَلَيْهِ ألْفُ ألْفِ حَسَنَةٍ وَ يُمْحَى بِهَا عَنْهُ ألْفُ ألْفِ سَيِّئَةٍ وَ يُرْفَعُ لَهُ بِهَا ألْفُ ألْفِ دَرَجَةٍ وَ يَكُونُ مِنْ مُحَدَّثِي رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَفْرُغَ مِنَ الْحِسَابِ وَ يُصَافِحُهُ حَمَلَةُ الْعَرْشِ وَ يُقَالُ لَهُ: سَلْ مَا أحْبَبْتَ. وَ يُؤْتَى بِضَارِبِهِ لِلْحِسَابِ فَلَا يُسْألُ عَنْ شَيْ ءٍ وَ لَا يُحْتَسَبُ بِشَيْ ءٍ وَ يُؤْخَذُ بِضَبْعَيْهِ حَتَّى يُنْتَهَى بِهِ إلَى مَلَكٍ يَحْبُوهُ وَيُتْحِفُهُ بِشَرْبَةٍ مِنَ الْحَمِيمِ

ص: 175

وَ شَرْبَةٍ مِنَ الْغِسْلِينِ وَ يُوضَعُ عَلَى مِثَالٍ فِي النَّارِ وَيُقَالُ لَهُ: ذُقْ مَا قَدَّمَتْ يَدَاكَ فِيمَا أتَيْتَ إلَى هَذَا الَّذِي ضَرَبْتَهُ وَ هُوَ وَفْدُ اللَّهِ وَ وَفْدُ رَسُولِهِ وَ يُؤْتَى بِالْمَضْرُوبِ إلَى بَابِ جَهَنَّمَ فَيُقَالُ انْظُرْ إلَى ضَارِبِكَ وَ إلَى مَا قَدْ لَقِيَ فَهَلْ شَفَيْتَ صَدْرَكَ وَ قَدِ اقْتُصَّ لَكَ مِنْهُ؟ فَيَقُولُ: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي انْتَصَرَ لِي وَ لِوُلْدِ رَسُولِهِ مِنْهُ.(1)

هشام بن سالم از امام صادق علیه السلام نقل كرده، گويد: شخصى نزد امام مشرّف شد و به آن جناب عرض كرد: اى پسر رسول خدا! آيا پدر شما رامى توان زيارت كرد؟ حضرت فرمودند: بلى [علاوه بر زيارت] نماز نزد قبر مى توان خواند و فرمودند: پشت قبر آن حضرت نماز خوانده مى شود و نبايد بر آن پيشي گرفته شود [جلوتر از قبر ايستاد]. آن شخص عرض كرد: كسى كه آن حضرت را زيارت كند چه ثواب و اجرى دارد؟ حضرت فرمودند: اگر به آن حضرت اقتدا كرده و از ايشان تبعيّت كند، اجر او بهشت است. عرض كرد: اگر كسى زيارت آن حضرت را از روى بى رغبتى ترك كند چه خواهد ديد؟ فرمودند: روز حسرت [قيامت] حسرت خواهد خورد. عرض كرد: كسى كه نزد قبر آن جناب اقامت كند اجر و ثوابش چيست؟ حضرت فرمودند: هر يك روز آن معادل هزار ماه مى باشد. عرض كرد: كسى كه براى رفتن و زيارت نمودن آن حضرت متحمّل هزينه شده و نيز نزد قبر پول خرج كند، چه اجرى دارد؟ حضرت فرمودند: در مقابل هر يك درهمى كه خرج كرده، هزار درهم است [دريافت خواهد كرد]. عرضه داشت: اجر كسى كه در

ص: 176

1- كامل الزيارات:123ب44ح2 وص128ب46ح3 وص194ب78ح7 وص165ب68ح3بعضه، البحار:98/78 ب10 ح39.

سفر به سوي حضرت فوت كرده چيست؟ حضرت فرمود: فرشتگان او را همراهي مى كنند و براى او حنوط و لباس از بهشت آورده و وقتى كفن شد، بر او نماز خوانده و روى كفنى كه بر او پوشانده اند، فرشتگان نيز كفن ديگرى قرار مى دهند و زير او را از گُل، فرش مى نمايند و زمين را چنان رانده و جلو مى برند كه از چهار طرف، فاصله سه ميل طى شده، اين مقدار مسافت منهدم و ساقط مى گردد و براى او دري از بهشت به سوي قبرش گشوده شده و نسيم و بوى خوش بهشتى به قبر او داخل مى شود تا قيام قيامت. آن شخص مى گويد: محضر مباركش عرض كردم: كسى كه نزد قبر نماز بگذارد اجر و ثوابش چيست؟ حضرت فرمودند: كسى كه نزد [قبر] حضرت دو ركعت نماز بخواند، از خداوند چيزى را درخواست نمى كند مگر آنكه آن را به او اعطاء مى فرمايد. عرض كردم: اجر كسى كه از آبِ فرات غسل كرده و سپس به زيارت آن جناب برود چيست؟ فرمودند: هنگامي كه از آب فرات غسل كند در حالى كه قصد زيارت حضرت را داشته باشد، گناهانش از او ساقط مى شود نظير روزى كه مادرش او را زاييده است. آن شخص گويد: عرض كردم: اجر كسى كه ديگرى را مجهّز كرده و به زيارت قبر آن حضرت بفرستد، ولى خودش به سبب علّتى كه پيش آمده به زيارت نرود، چيست؟ امام فرمودند: خداوند به او به ازاي هر درهمي كه خرج نموده است، مانند كوه احد حسنات مى دهد و براي او چند برابر آنچه متحمّل شده باقى مى گذارد و بلا و گرفتارى هايى را كه به طور قطع نازل شده تا به وى اصابت كند، از او دفع مى نمايد و دارايى او را حفظ مى كند. آن شخص گويد: عرض كردم: اجر و ثواب كسى كه نزد آن حضرت كشته شود چيست؟ [مثلاً] سلطان و حاكم ظالمى بر وى

ص: 177

ستم كرده و او را آنجا بكشد؟ حضرت فرمودند: اولين قطره اي از خونش [كه ريخته شود خداوند] به خاطر آن تمام گناهانش را مى آمرزد و فرشتگان طينتى را كه از آن آفريده شده، غسل مى دهند تا [از تمام آلودگى ها و تير گى ها] پاك و خالص شود همان طور كه انبياي مخلَص، خالص و پاك مى باشند و بدين ترتيب آنچه از اجناس طين اهل كفر با طينت وى آميخته شده، زدوده مى گردد و قلبش شستشو داده مي شود و سينه اش فراخ مي گردد و از ايمان پر مى شود و بنابراين خدا را در حالى ملاقات مى كند كه از هرچه بدن ها و قلب ها با آن مخلوط هستند، پاك و منزّه شده است و براي او مقرّر مى شود كه خانواده و هزار نفر از برادرانِ ايمانى خود را بتواند شفاعت كند و فرشتگان با همراهى جبرئيل و ملك الموت، متولّى خواندن نماز بر او مى گردند و كفن و حنوط او از بهشت آورده شود و در قبرش وسعت ايجاد شود و براي او در قبرش چراغ هايي قرار داده شود و درى از بهشت براي او باز مى شود و فرشتگان برايش چيزهاي تازه و تحفه هايى بديع از بهشت مى آورند و او پس از هجده روز به حظيرة القدس [بهشت] بالا برده مى شود. پس پيوسته در آنجا با اولياء خدا همراه خواهد بود تا وقتي كه نفخه اى كه با دميده شدن آن هيچ چيز باقى نمى ماند، دميده شود. وقتى نفخه دوّمى دميده شد و وى از قبر بيرون آمد، اوّلين كسى كه با او مصافحه مى كند پيامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم و اميرالمؤمنين علیه السلام و اوصياء هستند كه به وى بشارت داده و مى گويند: با ما باش. و او را كنار حوض كوثر مى آورند و از آن مى نوشد و به هركس كه دوست داشته باشد، مى آشاماند. آن شخص مى گويد: عرض كردم: اجر و ثواب كسى كه به خاطر زيارت آن حضرت حبس شود چيست؟ حضرت فرمودند:

ص: 178

در مقابل هر روزى كه حبس شده و غمگين مى گردد، براي او شادى و سروري است كه تا قيامت ادامه دارد واگر پس ازحبس، كتك بخورد، درمقابل هرضربه اى كه به وى اصابت مى كند، يك حوريّه براي اوست و به ازاي هر دردى كه بر پيكرش وارد مى شود، هزار هزار حسنه براي اوست و هزار هزار گناه از او محو گردد و هزار هزار درجه ارتقاء داده مى شود و از هم سخنان پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم خواهد بود تا از حساب فارغ گردد و فرشتگانى كه حامل عرش هستند با او مصافحه كرده و به او مى گويند: آنچه دوست دارى بخواه.

و آن كسي را كه او را كتك زده است، براى حساب حاضر مى كنند، پس هيچ پرسشي از او نمي شود واعمالش با هيچ چيز سنجيده نمي شود و دو بازويش گرفته مى شود تا اينكه به فرشته اى تحويل داده مى شود و آن فرشته به او جرعه اى از حميم [آب داغ جهنم] و جرعه اى از غسلين [آب چرك كه از پوست و گوشتِ دوزخيان جارى است] مى چشاند و سپس او را روى تكه اى سرخ از آتش قرار داده و به وى مى گويند: بچش چيزى را كه دست هايت پيش پيش به واسطه زدن اين شخصي كه او را زدي، براى تو فرستاده اند، در حالي كه او دوست و مهمان خدا و پيامبرخدا بود. و شخص كتك خورده به درب جهنّم آورده مى شود و به او گفته مى شود: به كسي كه تو را كتك زد و به آنچه به سرش آمده بنگر. آيا سينه ات شفا مى يابد؟ در حالي كه براي تو از او قصاص مى شود. پس مى گويد: حمد براي خداييست كه من و فرزندان رسول خود را يارى فرمود [و از وي قصاص نمود].

70- قَالَ أبُوشِبْلٍ: قُلْتُ لِأبِي عَبْدِاللَّهِ (الصّادِقِ)علیه السلام أزُورُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام؟ قَالَ: زُرِ الطَّيِّبَ وَ أتِمَّ الصَّلَاةَ عِنْدَهُ. قُلْتُ: أُتِمُّ الصَّلَاةَ عِنْدَهُ؟ قَالَ: أتِمَّ.

ص: 179

قُلْتُ: بَعْضُ أَصْحَابِنَا يَرْوِي التَّقْصِيرَ؟ قَالَ: إنَّمَا يَفْعَلُ ذَلِكَ الضَّعَفَةُ.(1)

ابوشبل گويد: محضر مبارك امام صادق علیه السلام عرض كردم: آيا به زيارت قبرمطهّر حضرت امام حسين علیه السلالم بروم؟ حضرت فرمودند: بسيار پاك را زيارت كن و نماز را آنجا تمام بخوان. عرضه داشتم: نماز را آنجا تمام بخوانم؟ حضرت فرمودند: تمام بخوان. عرض كردم: برخى از اصحاب ما روايت كرده اند كه نماز را بايد شكسته خواند؟ حضرت فرمودند: ضعيفان نماز را شكسته مى خوانند.

محمّد بن يعقوب رحمةالله عليه از جماعتى از اساتيدش از سهل بن زياد باسنادش مثل همين روايت را نقل كرده است.

71- عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إذَا أرَدْتَ(2) زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَزُرْهُ وَ أنْتَ (كَئِيبٌ)(3) حَزِينٌ مَكْرُوبٌ شَعِثٌ مُغْبَرٌّ جَائِعٌ عَطْشَانُ، (فَإنَّ الْحُسَيْنَ قُتِلَ (وَ هُوَ كَئِيبٌ) حَزِينَاً مَكْرُوبَاً شُعَثَاً مُغْبَرَّاً جَائِعَاً عَطْشَانَاً)(4) ، وَ سَلْهُ الْحَوَائِجَ وَ انْصَرِفْ عَنْهُ وَ لَا تَتَّخِذْهُ وَطَناً.(5)

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: وقتي اراده زيارت امام حسين علیه السلام را نمودى، ايشان را با حالى (غمگين)، اندوهناك، ناراحت، ژوليده، غبارگرفته، گرسنه و تشنه زيارت نما (زيرا امام حسين علیه السلام درحالى كشته شدند كه غمگين، ناراحت و محزون و ژوليده و غبارگرفته و گرسنه و تشنه بودند) و از آن جناب حاجت ها

ص: 180

1- كامل الزيارات:248ب82ح1، مزار المفيد:138ب60ح5، التّهذيب:5/431ب26ح142، الإستبصار:2/335 ب229 ح3، البحار:86/76 ب2.

2- في «ك»: أنْتَ قَبْرَ.

4- في «ك» و «ف».

5- الكافي:4/587 ح2، كامل الزيارات:131 ب48 ح3و4 باختلاف، مزار المفيد:96 ب48 باختلاف، ثواب الأعمال:88، التّهذيب:6/76 ب22 ح20، الوسائل:14/528 ب71 ح19751 و ص540 ب77 ح19778.

و خواسته هاى خود را بخواه و سپس از آنجا برگرد و آن مكان شريف را وطن براى خود قرار نده.

72- عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ لِرَجُلٍ: تَأْتُونَ قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ: أفَتَتَّخِذُونَ لِذَلِكَ سُفْرَاً؟ قُلْتُ: نَعَمْ، فَقَالَ: أَمَا لَوْ أَتَيْتُمْ قُبُورَ آبَائِكُمْ وَ أُمَّهَاتِكُمْ لَمْ تَفْعَلُوا ذَلِكَ، قَالَ قُلْتُ: أَيَّ شَيْ ءٍ نَأْكُلُ؟ قَالَ: الْخُبْزَ وَ اللَّبَن.(1)

مردى از اهل رقّه كه به وى ابوالمضا مى گفتند، گويد: امام صادق علیه السلام به مردي فرمودند: آيا به زيارت قبر حضرت اباعبدالله الحسين علیه السلام مى رويد؟ گفت عرض كردم: آري. فرمودند: آيا با خود سفره ها را برداشته و مى بريد؟ عرض كردم: بلى. فرمودند: قطعى است كه اگر به زيارت قبور پدران و مادران خود برويد چنين كارى نمى كنيد. وى مى گويد: عرض كردم: پس چه چيز بخوريم؟ حضرت فرمودند: نان و شير.

73- قَالَ خِزَامٌ لِأبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: جُعِلْتُ فِدَاكَ! إنَّ قَوْماً يَزُورُونَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَيُطَيِّبُونَ السُّفَرَ. قَالَ:فَقَالَ أبُوعَبْدِاللَّهِ علیه السلام: أمَا إنَّهُمْ لَوْ زَارُوا قُبُورَ آبَائِهِمْ مَا فَعَلُوا ذَلِكَ.(2)

خزام به امام صادق علیه السلام عرض كرد: فدايت شوم! گروهى به زيارت قبر حضرت امام حسين علیه السلام مى روند و سفره هايشان را به انواع غداهاي مطبوع، خوش بو

ص: 181

1- كامل الزيارات:129 ب47 ح2، من لايحضره الفقيه:2/281 باب السّفر ح2452، ثواب الأعمال:89، الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان:56 الفصل3 عن من لايحضره الفقيه، البحار:98/140 و 141 ب17 ح5-6 عن ثواب الأعمال و كامل الزيارات .

2- كامل الزيارات:129 ب47 ح2، البحار:98/141 ب17 ح6، مستدرك الوسائل:10/348 ب60 ح2.

و معطّر مى نمايند؟ حضرت فرمودند: امّا ايشان اگر به زيارت قبور پدرانشان بروند، چنين نمى كنند.

74- قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام: بَلَغَنِي أنَّ قَوْماً إذَا زَارُوا الْحُسَيْنَ علیه السلام حَمَلُوا مَعَهُمُ السُّفْرَةَ فِيهَا الْجِدَاءُ وَ الْأخْبِصَةُ وَ أشْبَاهُهُ! لَوْ زَارُوا قُبُورَ أحِبَّائِهِمْ مَاحَمَلُوا مَعَهُمْ هَذَا.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: به من خبر رسيده است كه گروهى هنگامي كه حضرت امام حسين علیه السلام را زيارت مى كنند، سفره هايي همراه خود مى برند كه در آن بزغاله بريان و حلواى خرما و مانند آن را حمل مي كنند! اگر قبور عزيزان خود را زيارت مى كردند، اين چيزها را با خود نمي بردند.

75- قَالَ مُفَضَّلُ بْنُ عَمْرٍ قَالَ أبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: تَزُورُونَ خَيْرٌ مِنْ أنْ لَاتَزُورُونَ، وَ لَا تَزُورُونَ خَيْرٌ مِنْ أنْ تَزُورُونَ. قُلْتُ: قَطَعْتَ ظَهْرِي. قَالَ: تَاللَّهِ إنَّ أحَدَكُمْ لَيَذْهَبُ إلَى قَبْرِ أبِيهِ كَئِيباً حَزِيناً وَ تَأْتُونَهُ أنْتُمْ بِالسُّفَرِ كَلَّا حَتَّى تَأْتُونَهُ شُعْثاً غُبْراً.(2)

مفضّل بن عمر گويد: امام صادق فرمودند: زيارت برويد بهتر از اين است كه به زيارت نرويد و زيارت نرويد بهتر است از اينكه به زيارت برويد. راوى مى گويد: محضر مباركش عرض كردم: كمر مرا [با اين كلام] شكستيد. حضرت فرمودند: به خدا قسم وقتى فردي از شما به زيارت قبر پدرش مى رود، غمگين و اندوهناك مى رود، ولى به زيارت قبر مطهّر آن حضرت مى رويد درحالى كه با

ص: 182

1- الفقيه:2/281 ح2453، مزار المفيد:97 ب48، الوسائل:11/422 ب41.

2- كامل الزيارات:130 ب47 ح4 و ب48 ح2، مزار المفيد:97 ب48، البحار:98/141 ب17 ح10.

خود سفره ها مى بريد! هرگز، اين گونه نبايد به زيارت آن جناب برويد، بلكه آن حضرت را زيارت كنيد با حالى ژوليده و غبارگرفته.

76- قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ قُلْتُ لَهُ علیه السلام: إذَا خَرَجْنَا إلَى أبِيكَ أفَكُنَّا(1) فِي حَجٍّ؟ قَالَ: بَلَى. قُلْتُ: فَيَلْزَمُنَا مَا يَلْزَمُ الْحَاجَّ؟ قَالَ: مِنْ مَاذَا؟ قُلْتُ: مِنَ الْأشْيَاءِ الَّتِي يَلْزَمُ الْحَاجَّ،قَالَ: يَلْزَمُكَ حُسْنُ الصَّحَابَةِ لِمَنْ يَصْحَبُكَ، وَ يَلْزَمُكَ قِلَّةُ الْكَلَامِ إلَّا بِخَيْرٍ، وَ يَلْزَمُكَ كَثْرَةُ ذِكْرِاللَّهِ، وَ يَلْزَمُكَ نَظَافَةُ الثِّيَابِ، وَ يَلْزَمُكَ الْغُسْلُ قَبْلَ أنْ تَأْتِيَ الْحَايِرَ، وَ يَلْزَمُكَ الْخُشُوعُ وَ كَثْرَةُ الصَّلَاةِ وَ الصَّلَاةُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ يَلْزَمُكَ التَّوْقِيرُ لِأخْذِ مَا لَيْسَ لَكَ، وَ يَلْزَمُكَ أنْ تَغُضَّ بَصَرَكَ، وَ يَلْزَمُكَ أنْ تَعُودَ إلَى أهْلِ الْحَاجَةِ مِنْ إخْوَانِكَ إذَا رَأيْتَ مُنْقَطِعاً، وَ الْمُوَاسَاةُ، وَ يَلْزَمُكَ التَّقِيَّةُ الَّتِي قِوَامُ دِينِكَ بِهَا، وَ الْوَرَعُ عَمَّا نُهِيتَ عَنْهُ، وَ الْخُصُومَةِ وَ كَثْرَةِ الْأيْمَانِ وَ الْجِدَالِ الَّذِي فِيهِ الْأيْمَانُ، فَإذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ تَمَّ حَجُّكَ وَ عُمْرَتُكَ وَ اسْتَوْجَبْتَ مِنَ الَّذِي طَلَبْتَ مَا عِنْدَهُ بِنَفَقَتِكَ وَ اغْتِرَابِكَ عَنْ أهْلِكَ وَ رَغْبَتِكَ فِيمَارَغِبْتَ أنْ تَنْصَرِفَ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ.(2)

محمّد بن مسلم گويد: محضر حضرت امام صادق علیه السلام عرض كردم: هرگاه به زيارت پدر بزرگوارتان [امام حسين علیه السلام] مى رويم، آيا به همان كيفيّتى كه به حج مى رويم، باشيم؟ حضرت فرمودند: بلى. عرض كردم: پس آنچه بر حاجى لازم است بر ما نيز لازم است؟ حضرت فرمودند: چه چيزهايى را گفتى؟ عرض كردم:

ص: 183

1- في «خ ل»: أ فَلَسْنَا.

2- كامل الزيارات:130 ب48 ح1، الوسائل:14/527 ب71 ح19750، البحار:98/142 ب17 ح11.

چيزهايي را كه بر حاجى لازم مى باشد. فرمودند: بر تو لازم است با همراهانت خوش رفتار باشى و بر تو لازم است سخن اندك بگويى مگر به خير. بر تو لازم است زياد به ياد خدا باشى. و بر تو لازم است لباس هايت را پاكيزه نگاه دارى. و بر تو لازم است پيش از اينكه به حائر [حرم] برسى غسل نمايى. لازم است بر تو كه خاشع

بوده و زياد نماز خوانده و بسيار بر محمّد و آل محمّد صلی الله علیه وآله وسلم صلوات بفرستى و به آنچه از تو نيست و مال ديگرى است، احترام گزارده و برندارى. لازم است به آنچه حلال نيست نگاه نكرده و چشم خود را از آن فرو ببندى. لازم است وقتى برادر ايمانى خود را نيازمند ديدي و ملاحظه كردى كه به واسطه نداشتن نفقه از ادامه عمل عاجز است، به ديدنش رفته، او را كمك نموده و به مواسات با او رفتار نمايى. بر تو لازم است تقيّه را كه دين تو به آن قائم است رعايت كنى و از آنچه نهي شده اي و از دشمنى و زياد قسم خوردن و جدالي كه در ميان آن به قسم خوردن مبادرت مى ورزى، اجتناب كنى. هنگامي كه به اين دستورها عمل كردى، البتّه حج و عمره تو تمام و كامل بوده و به خاطر صرف نفقه و دور شدن از اهل و عيالت و روى تافتن از آنچه به آن مايل هستى، از كسى كه آنچه نزدش بوده و تو آن را طلب كردى، استحقاق پيدا مى كنى كه هنگام مراجعت از سفر خود، مشمول آمرزش و رحمت و رضوان خداوند شوي.

77- قَالَ أبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام لِيُونُسِ بْنِ عَمَّارٍ: إذَا كُنْتَ مِنْهُ قَرِيباً (يَعْنِي الْحُسَيْنَ علیه السلام) فَإنْ أصَبْتَ غُسْلًا فَاغْتَسِلْ وَ إلَّا فَتَوَضَّأْ ثُمَّ آتِهِ.(1)

امام صادق علیه السلام به يونس بن عمّار فرمودند: وقتى نزديك آن حضرت (يعنى امام

ص: 184

1- كامل الزيارات:188 ب76 ح4، التّهذيب:6/76 ح19، البحار:98/145 ب17 ح25.

حسين علیه السلام) شدى اگر به آب دست يافتى و خواستى، غسل كن و الّا وضو بگير و سپس به زيارت حضرت برو.

78- عَنْ أبِي بَصِيرٍ عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إذَا أتَيْتَ الْحُسَيْنَ علیه السلام فَمَا تَقُولُ؟ قُلْتُ: أشْيَاءَ أسْمَعُهَا مِنْ رُوَاةِ الْحَدِيثِ مِمَّنْ سَمِعَ مِنْ أبِيكَ، قَالَ: أفَلَا أُخْبِرُكَ

عَنْ أبِي عَنْ جَدِّي عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ علیه السلام كَيْفَ كَانَ يُصْنَعُ فِي ذَلِكَ؟ قَالَ قُلْتُ: بَلَى جُعِلْتُ فِدَاكَ، قَالَ: إذَا أرَدْتَالْخُرُوجَ إلَى أبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فَصُمْ قَبْلَ أنْ تَخْرُجَ ثَلَاثَةَ أيَّامٍ، يَوْمَ الْأرْبِعَاءِ وَ يَوْمَ الْخَمِيسِ وَ يَوْمَ الْجُمُعَةِ، فَإذَا أمْسَيْتَ لَيْلَةَ الْجُمُعَةِ فَصَلِّ صَلَاةَ اللَّيْلِ ثُمَّ قُمْ فَانْظُرْ فِي نَوَاحِي السَّمَاءِ وَ اغْتَسِلْ تِلْكَ اللَّيْلَةَ قَبْلَ الْمَغْرِبِ، ثُمَّ تَنَامُ عَلَى طُهْرٍ، فَإذَا أرَدْتَ الْمَشْيَ إلَيْهِ فَاغْتَسِلْ وَ لَا تَطَيَّبْ وَ لَا تَدَّهِنْ وَ لَا تَكْتَحِلْ حَتَّى تَأْتِيَ الْقَبْرَ.(1)

ابوبصير از امام صادق علیه السلام نقل مى كند كه حضرت فرمودند: وقتي كه به زيارت امام حسين علیخه السلام مى روي چه مى گويي؟ عرضه داشتم: چيزهايي كه شنيده ام از راويان حديث از كساني كه از پدر شما شنيده اند. حضرت فرمودند: آيا تو را آگاه نكنم از پدرم از جدّم علي بن الحسين علیه السلام كه اين كار را چگونه انجام مى داد؟ راوي گويد: عرضه داشتم: بله، فدايت شوم! حضرت فرمودند: هنگامي كه خواستي به زيارت حضرت اباعبدالله علیه السلام بروي، پيش از آنكه راه بيفتي، سه روز روزه بگير. روز چهارشنبه و پنج شنبه و جمعه. پس هنگامي كه شب جمعه فرا رسيد، نماز شب را بخوان، سپس بايست و به اطراف آسمان نگاه كن و آن شب پيش از مغرب غسل كن و با طهارت بخواب و هنگامي كه خواستي پياده به سوي

ص: 185

1- التّهذيب:6/76 ب22 ح19، الوسائل:14/539 ب77 ح19777، البحار:98/147 ب17 ح38.

ايشان بروي، غسل كن و خود را خوشبو نكن به خود روغن نزن و سرمه نكش.79- عَنْهُ علیه السلام: مَنْ أتَى الْحُسَيْنَ عَارِفاً بِحَقِّهِ، غَفَرَاللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ

مَا تَأخَّرَ.(1)

امام كاظم علیه السلام فرمودند: هركس به زيارت حضرت امام حسين علیه السلام بيايد در حالي كه نسبت به حقّ ايشان معرفت داشته باشد، خدا گناهان گذشته و آينده اش را مى آمرزد.

80- قَالَ قَايِدُ دَخَلْتُ عَلَى - الْكَاظِمِ - علیه السلام فَقُلْتُ لَهُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ إنَّ الْحُسَيْنَ قَدْ زَارَهُ النَّاسُ مَنْ يَعْرِفُ هَذَا الْأمْرَ وَ مَنْ يُنْكِرُهُ وَ رَكِبَتْ إلَيْهِ النِّسَاءُ وَ وَقَعَ حَالُ الشُّهْرَةِ وَ قَدِ انْقَبَضْتُ مِنْهُ لِمَا رَأيْتُ مِنَ الشُّهْرَةِ. قَالَ: فَمَكَثَ مَلِيّاً لَا يُجِيبُنِي ثُمَّ أقْبَلَ عَلَيَّ فَقَالَ: يَا عِرَاقِيُّ! إنْ شَهَرُوا أنْفُسَهُمْ فَلَاتَشْهَرْ أنْتَ نَفْسَكَ، فَوَاللَّهِ مَا أتَى الْحُسَيْنَ علیه السلام آتٍ عَارِفاً بِحَقِّهِ إلَّا غَفَرَاللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأخَّرَ.(2)

قايد گويد: بر امام كاظم علیه السلام وارد شدم، سپس به ايشان عرضه داشتم: فدايت شوم! همه گروه از مردم امام حسين علیه السلام را زيارت مى كنند، چه كسانى كه به اين امر [امامت و ولايت] عارف هستند و چه آنان كه آن را انكار مى كنند و نيز زنان سوار مركب ها شده و به زيارت آن حضرت مى روند و اين زيارت ها در حالى واقع مى شود كه زيارت كنندگان مشهور و مشخص شده اند كه از دوستان اين

ص: 186

1- الكافي:4/582 ح8، كامل الزيارات:140 ب54 ح15، المناقب:4/128، الوسائل:14/410 ب37 ح19478.

2- كامل الزيارات:140 ب54 ح14، البحار:98/26 ب4 ح29.

خاندان هستند و من چون اين شهرت را در خارج حس كردم، از رفتن به زيارت خوددارى نمودم. راوى مى گويد: امام علیه السلام مكث طولانى نمودند و جواب مرا ندادند. سپس روى مبارك به من نموده و فرمودند: اى عراقى! اگر آنها خود را

آشكار و مشهور نموده اند، تو خود را مشهور نكن. به خدا سوگند! هيچ كس به زيارت امام حسين علیه السلام نمى آيد در حالى كه عارف به حقّ آن جناب باشد مگر آنكه خدا گناهان گذشته و آينده او را مى آمرزد.

81- عَنْ أبِي إبْرَاهِيمَ - الْكَاظِم - علیه السلام قَالَ: مَنْ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ قَبْرِ أبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام، وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكاً فَوَضَعَ(1) إصْبَعَهُ فِي قَفَاهُ، فَلَمْ يَزَلْ يَكْتُبُ مَا يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ حَتَّى يَرِدَ الْحَائِرَ، فَإذَا خَرَجَ مِنْ بَابِ الْحَائِرِ وَضَعَ كَفَّهُ وَسَطَ ظَهْرِهِ، ثُمَّ قَالَ لَهُ: أمَّا مَا مَضَى فَقَدْ غُفِرَ لَكَ، فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ.(2)

حضرت امام كاظم علیه السلام فرمودند: كسى كه از خانه خود خارج شود و قصد زيارت قبر اباعبدالله حسين بن علي علیه السلام را داشته باشد، خدا فرشته اى را بر او مى گمارد پس آن فرشته انگشتش را در پشت او قرار مي دهد و پيوسته آنچه را كه از دهان اين شخص خارج شود مى نويسد تا به حائر [حرم] وارد گردد و وقتى از درب حائر خارج شد، كف دستش را وسط كمر او نهاده، سپس به او مى گويد: آنچه گذشت، برايت آمرزيده شد، پس از ابتدا به عمل بپرداز.

82- عَنْ عَلِيِّ بْنِ أبِي حَمْزَةَ قَالَ سَألْتُ الْعَبْدَ الصَّالِحَ - الْكَاظِم - علیه السلام عَنْ

ص: 187

1- في «خ ل»: يَضَعُ

2- كامل الزيارات:153 ب62 ح7 و ص191 ب77 ح7، البحار:98/67 ب9 ح59.

زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام، فَقَالَ: مَا أُحِبُّ لَكَ تَرْكَهُ. قُلْتُ: مَا تَرَى فِي الصَّلَاةِ عِنْدَهُ وَ أنَا مُقَصِّرٌ قَالَ: صَلِّ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ مَا شِئْتَ تَطَوُّعاً، وَ فِي مَسْجِدِ الرَّسُولِ مَا شِئْتَ تَطَوُّعاً، وَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام، فَإنِّي أُحِبُّ ذَلِكَ، قَالَ: وَ سَألْتُهُ عَنِ الصَّلَاةِ بِالنَّهَارِ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام تَطَوُّعاً فَقَالَ: نَعَمْ.(1)

على بن ابى حمزه گويد: از امام كاظم علیه السلام راجع به زيارت قبر امام حسين علیه السلام پرسيدم، حضرت فرمودند: براي تو دوست ندارم آن را ترك كنى. عرض كردم: راجع به نماز خواندن آنجا چه مى فرماييد و حال آنكه نمازم شكسته است؟ حضرت فرمودند: در مسجدالحرام و مسجدالرّسول صلی الله علیه وآله وسلم و نزد قبر امام حسين علیه السلام آنچه نماز مستحبى خواستى بخوان؛ زيرا من آن را دوست مى دارم. وى گويد: از حضرت در مورد خواندن نماز مستحبي نزد قبر امام حسين علیه السلام در روز پرسيدم. حضرت فرمودند: بلى [جايز است].

الامام ابوالحسن علی الرضا علیه السلام

83- قَالَ علیه السلام: مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام بِشَطِّ الْفُرَاتِ كَانَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ.(2)

امام رضا علیه السلام فرمودند: كسى كه قبر حضرت امام حسين علیه السلام را در كنار فرات زيارت كند، مثل كسى است كه خدا را بالاى عرش او زيارت نموده است.

84- وَ قَالَ الْإمَامُ الرِّضَا علیه السلام: مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ علیه السلام عَارِفاً بِحَقِّهِ كَانَ مِنْ مُحَدَّثِي اللَّهِ فَوْقَ عَرْشِهِ، ثُمَّ قَرَأ: إنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ

ص: 188

1- كامل الزيارات:246 ب81 ح1، البحار:98/82 ب11 ح6.

2- كامل الزيارات:147 ب59 ح2، ثواب الأعمال:85، التّهذيب:6/45 ب16 ح13، جامع الأخبار:24 الفصل(11)، المناقب:4/128عن رسالة المقنعة و مزارالكليني، مستدرك الوسائل:10/250 ب26 ح38.

فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ  (1). (2)

امام رضا علیه السلام فرمودند: كسى كه امام حسين بن على علیه السلام را در حالى زيارت كند كه به حقّ آن حضرت عارف باشد، از هم صحبت هاى خداوند بالاى عرش اوست، سپس اين آيه را خواندند: همانا اهل تقوى در باغ ها و كنار نهرها منزل گزينند، در منزل گاه صدق و حقيقت، نزد خداوند عزّت و سلطنت [مالكِ قدرتمند].

85- قَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍالْقُمِّيِّ قَالَ - الْإمَامُ الرِّضَا- علیه السلام: مَنْ زَارَ قَبْرَ أبِي بِبَغْدَادَ كَانَ كَمَنْ زَارَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ أمِيرَالْمُؤْمِنِينَ، إلَّا أنَّ لِرَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه واله وسلم وَ لِأمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ فَضْلَهُمَا. قَالَ: ثُمَّ قَالَ: مَنْ زَارَ قَبْرَ أبِي عَبْدِاللَّهِ بِشَطِّ الْفُرَاتِ كَانَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ كُرْسِيِّهِ.(3)

حسين بن محمّد قمّي گويد: امام رضا علیه السلام فرمودند: كسى كه قبر پدرم را در بغداد زيارت كند، مانند كسى است كه رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم و اميرالمؤمنين را زيارت نموده است جز آنكه رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم و اميرالمؤمنين فضيلت و برترى خود را دارند. راوي مي گويد: سپس فرمودند: كسى كه قبر حضرت اباعبدالله علیه السلام را در كنار فرات زيارت كند، مانند كسى است كه خدا را بالاى كرسى او زيارت نموده باشد.

86- قَالَ الْإمَامُ الرِّضَا علیه السلام لِابْنِ شَبِيبٍ:...يَا ابْنَ شَبِيبٍ! إنْ سَرَّكَ أنْ

ص: 189

1- ( (54القمر: 55-56.

2- كامل الزيارات:141 ب54 ح17، البحار:98/73 ب10 ح20.

3- كامل الزيارات:148 ب59 ح7، البحار:98/76 ب10 ح30.

تَلْقَى اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ وَ لَاذَنْبَ عَلَيْكَ فَزُرِالْحُسَيْنَ علیه السلام، يَاابْنَ شَبِيبٍ! إنْ سَرَّكَ أنْ تَسْكُنَ الْغُرَفَ الْمَبْنِيَّةَ فِي الْجَنَّةِ مَعَ النَّبِيِّ صلی الله علیه وآله وسلم فَالْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ، يَا ابْنَ شَبِيبٍ! إنْ سَرَّكَ أنْ يَكُونَ لَكَ مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَيْنِ فَقُلْ مَتَى مَا ذَكَرْتَهُ: يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً، يَا ابْنَ شَبِيبٍ! إنْ سَرَّكَ أنْ تَكُونَ مَعَنَا فِي الدَّرَجَاتِ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَيْكَ بِوَلَايَتِنَا، فَلَوْ أنَّ رَجُلًا تَوَلَّى حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.(1)

امام رضا علیه السلام به ريّان ابن شبيب فرمودند:... اى پسر شبيب! چنانچه مي خواهى خداوند عزّوجل را ملاقات كني در حالي كه گناهي نداشته باشى، امام حسين علیه السلام را زيارت كن.

اى پسرشبيب! اگر مي خواهى درغرفه هاى ساخته شده بهشت، همراه با پيامبر صلی الله علیه وآله وسلم ساكن شوى، بر قاتلان امام حسين علیه السلام لعن كن.

اى پسر شبيب! اگر مي خواهى ثواب كساني را كه همراه با امام حسين علیه السلام شهيد شدند، داشته باشي، هرگاه حضرت را ياد نمودي بگو:

يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً

كاش با آنها بودم و به فوز عظيمى مى رسيدم.

اى پسر شبيب! اگر مي خواهى همراه با ما در درجات بلند بهشت باشى، براى ناراحتي ما محزون باش و براى شادى ما شاد باش و بر تو باد به ولايت ما چراكه

ص: 190

1- الأمالي للصدوق:129 المجلس27 ح5، عيون أخبارالرضا:1/229 ب28 ح58، إقبال الأعمال:544، الوسائل:14/417 ب37 ح19493 و ص502 ب66 ح19694.

اگر مردى، سنگى را دوست داشته باشد، خداوند روز قيامت او را با آن محشور خواهد كرد.

الإمام أبو الحسن علي الهادي علیه السلام

87- قَالَ الإمامُ الْهادِي علیه السلام: مَنْ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ علیه السلام، فَصَارَ إلَى الْفُرَاتِ فَاغْتَسَلَ مِنْهُ كُتِبَ(1) مِنَ الْمُفْلِحِينَ، فَإذَا سَلَّمَ عَلَى أبِي عَبْدِاللَّهِ علیه السلام كَتَبَ اللهُ(2) مِنَ الْفَائِزِينَ، فَإذَا فَرَغَ مِنْ صَلَاتِهِ أتَاهُ مَلَكٌ فَقَالَ: إنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم يُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَكَ: أمَّا ذُنُوبُكَ فَقَدْ غُفِرَ لَك إسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ.(3)

امام هادي علیه السلام فرمودند: هركس از خانه اش به قصد زيارت حضرت امام حسين علیه السلام بيرون بيايد، پس به فرات برسد و از آن غسل كند، خدا او را در زمره رستگاران قرار مي دهد(4) و وقتى كه بر حضرت امام اباعبدالله الحسين علیه السلام سلام دهد، او را از فائزين قرار مي دهد. هنگامي كه از نمازش فارغ شود، فرشته اى نزد او آمده و به او مى گويد: همانا پيامبرخداصلی الله علیه وآله وسلم به تو سلام مى رساند و مى فرمايد: امّا گناهانت، آمرزيده شد. عمل را از سر بگير.

الإمام أبوصالح المهدي عجل الله فرجه الشریف

88- كتب الإمام الحجّة عجل الله فرجه الشریف مجيباً: وَ أمَّا الصَّلَاةُ فَإنَّهَا خَلْفَهُ - قَبْرَ الْأئِمَّةِ - وَ يَجْعَلُ الْقَبْرَ أمَامَهُ، وَ لَايَجُوزُ أنْ يُصَلِّيَ بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لَا عَنْ يَمِينِهِ وَ لَا عَنْ

ص: 191

1- في «خ ل» زيادة: اللهُ، و في الوسائل: كَتَبَهُ اللهُ.

2- في «ئل»: كَتَبَهُ اللهُ، و في «ب»: كُتِبَ.

3- كامل الزيارات:185 ب75 ح5، الوسائل:14/486 ب59 ح19662، البحار:98/143 ب17 ح16.

4- در «ب»: در زمره رستگاران قرار داده مي شود.

يَسَارِهِ، لِأنَّ الْإمَامَ علیه السلام لَا يُتَقَدَّمُ عَلَيْهِ وَ لَا يُسَاوَى.(1)

امام زمان عجل الله فرجه الشریف در جواب نوشتند: امّا نماز، آن را بايد پشت- قبرائمّه علیهم السلام - به جا آورد و جايز نيست كه جلوتر از قبر و نه سمت راست و نه سمت چپ بايستد، زيرا نبايد بر امام علیه السلام پيشي گرفته شود و يا مساوي قرار گيرد.

89- رُوِيَ: أنَّ اللَّهَ تَعَالَى يَخْلُقُ مِنْ عَرَقِ زُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام مِنْ كُلِّ عَرْقَةٍ سَبْعِينَ ألْفَ مَلَكٍ، يُسَبِّحُونَ اللَّهَ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لَهُ وَ لِزُوَّارِالْحُسَيْنِ علیه السلام إلَى أنْ تَقُومَ السَّاعَةُ.(2)

روايت شده است: خداوند متعال از هر عرقي از عرق زائران قبر امام حسين علیه السلام هفتاد هزار فرشته مي آفريند كه تسبيح خداوند را مي گويند و براي او و نيز براي همه زائران امام حسين علیه السلام تا روز قيامت طلب آمرزش مي كنند.

90- عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا قَالَ: مَنْ سَرَّهُ أنْ يَنْظُرَ إلَى اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَتَهُونَ عَلَيْهِ سَكْرَةُ الْمَوْتِ وَ هَوْلُ الْمُطَّلَعِ، فَلْيُكْثِرْ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام، فَإنَّ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ زِيَارَةُ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم.(3)

برخي از شيعيان نقل مي كنند كه فرموده اند: كسى كه دوست دارد روز قيامت به خداوند نظر كند و سختى جان دادن و هراس روز قيامت بر او آسان شود، پس

ص: 192

1- لإحتجاج للطبرسي:2/490، الوسائل:14/527 ب71 ح19750.

2- المزار الكبير:417 ب16 ح2، جامع الأخبار:25 الفصل(11)، البحار:98/357 ب30 ح3، المستدرك:10/256 ب26 ح50.

3- كامل الزيارات:149 ب60 ح1، البحار:98/77 ب10 ح34.

بايد زياد به زيارت قبر حضرت امام حسين علیه السلام برود زيرا زيارت امام حسين، زيارت رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم است.

91- عنْ سليمان الْأعْمَشِ قَالَ: كُنْتُ نَازِلًا بِالْكُوفَةِ، وَ كَانَ لِي جَارٌ كَثِيراً مَاكُنْتُ أقْعُدُ إلَيْهِ وَ كَانَ لَيْلَةَ الْجُمْعَةِ، فَقُلْتُ لَهُ: مَا تَقُولُ فِي زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ علیه السلام؟ فَقَالَ لِي: بِدْعَةٌ وَكُلُّ بِدْعَةٍ ضَلَالَةٌ وَ كُلُّ ضَلَالَةٍ فِي النَّارِ. فَقُمْتُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ أنَا مُمْتَلِئٌ غَيْظَاً(1) وَ قُلْتُ: إذَا كَانَ السَّحَرُ أتَيْتُهُ وَ حَدَّثْتُهُ مِنْ فَضَائِلِ أمِيرِالْمُؤْمِنِينَ مَا يُسَخِّنُ اللَّهُ بِهِ عَيْنَيْهِ. قَالَ: فَأتَيْتُهُ وَ قَرَعْتُ عَلَيْهِ الْبَابَ، فَإذَا أنَا بِصَوْتٍ مِنْ وَرَاءِ الْبَابِ: أنَّهُ قَدْ قَصَدَ الزِّيَارَةَ فِي أوَّلِ اللَّيْلِ، فَخَرَجْتُ مُسْرِعاً فَأتَيْتُ الْحَيْرَ، فَإذَا أنَا بِالشَّيْخِ سَاجِدٌ لَايَمَلُّ مِنَ السُّجُودِ وَ الرُّكُوعِ. فَقُلْتُ لَهُ: بِالْأمْسِ تَقُولُ لِي: بِدْعَةٌ وَ كُلُّ بِدْعَةٍ ضَلَالَةٌ وَ كُلُّ ضَلَالَةٍ فِي النَّارِ، وَ الْيَوْمَ تَزُورُهُ؟! فَقَالَ لِي: يَا سُلَيْمَانُ! لَا تَلُمْنِي، فَإنِّي مَا كُنْتُ أُثْبِتُ لِأهْلِ هَذَا الْبَيْتِ إمَامَةً حَتَّى كَانَتْ لَيْلَتِي هَذِهِ، فَرَأيْتُ رُؤْيَا أرْعَبَتْنِي. فَقُلْتُ: مَا رَأيْتَ أيُّهَا الشَّيْخُ؟ قَالَ: رَأيْتُ رَجُلًا لَا بِالطَّوِيلِ الشَّاهِقِ وَ لَا بِالْقَصِيرِ اللَّاصِقِ، لَا أُحْسِنُ أصِفُهُ مِنْ حُسْنِهِ وَ بَهَائِهِ، مَعَهُ أقْوَامٌ يَحُفُّونَ بِهِ حَفِيفاً، وَ يَزِفُّونَهُ زَفّاً، بَيْنَ يَدَيْهِ فَارِسٌ عَلَى فَرَسٍ لَهُ ذَنُوبٌ، عَلَى رَأْسِهِ تَاجٌ، لِلتَّاجِ أرْبَعَةُ أرْكَانٍ فِي كُلِّ رُكْنٍ جَوْهَرَةٌ تُضِي ءُ مَسِيرَةَ ثَلَاثَةِ أيَّامٍ، فَقُلْتُ: مَنْ هَذَا؟فَقَالُوا: مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ علیه السلام فَقُلْتُ: وَ الْآخَرُ؟ فَقَالُوا: وَصِيُّهُ عَلِيُّ بْنُ أبِي طَالِبٍ علیه السلام، ثُمَّ مَدَدْتُ عَيْنِي فَإذَا أنَابِنَاقَةٍ مِنْ نُورٍعَلَيْهَا هَوْدَجٌ مِنْ

ص: 193

1- في «خ ل»:غَضَباً.

نُورٍ تَطِيرُ بَيْنَ السَّمَاءِ وَ الْأرْضِ، فَقُلْتُ: لِمَنِ النَّاقَةُ؟ قَالُوا: لِخَدِيجَةَ بِنْتِ خُوَيْلِدٍ وَ فَاطِمَةَ بِنْتِ مُحَمَّدٍ، قُلْتُ: وَالْغُلَامُ؟ قَالُوا: الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ، قُلْتُ: فَأيْنَ يُرِيدُونَ؟ قَالَ: يَمْضُونَ بِأجْمَعِهِمْ إلَى زِيَارَةِ الْمَقْتُولِ ظُلْماً الشَّهِيدِ بِكَرْبَلَاءَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ، ثُمَّ قَصَدْتُ الْهَوْدَجَ وَإذَا أنَا بِرِقَاعٍ تَسَاقَطُ مِنَ السَّمَاءِ أمَاناً مِنَ اللَّهِ جَلَّ ذِكْرُهُ لِزُوَّارِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ لَيْلَةَ الْجُمْعَةِ، ثُمَّ هَتَفَ بِنَا هَاتِفٌ: ألَا إنَّا وَ شِيعَتَنَا فِي الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنَ الْجَنَّةِ، وَ اللَّهِ يَاسُلَيْمَانُ! لَا أُفَارِقُ هَذَا الْمَكَانَ حَتَّى تُفَارِقَ رُوحِي جَسَدِي.(1)

سليمان اعمش گويد: در كوفه بودم. همسايه اى داشتم كه بسيار نزد او مى نشستم. يك شب جمعه به او گفتم: درباره زيارت امام حسين علیه السلام چه عقيده اى دارى؟ گفت: بدعت است و هر بدعتى گمراهى است و هر گمراهي در آتش خواهد بود. [راوي مي گويد:] از مقابل او در حالي كه بسيار خشمگين بودم، برخاستم و گفتم: وقتي سحر شد، نزد او مي آيم و از فضيلت ها و منقبت هاي اميرالمؤمنين علیه السلام براي او مي گويم. اگر ديدم در عناد خود اصرار دارد او را به قتل مي رسانم. وقتى سحر فرارسيد، سوي او آمدم و در [منزل او] را زدم. ناگاه از پشت در صدايي شنيدم كه مي گويد: او اول شب قصد زيارت كرده است. به سرعت خارج شدم. به حائر آمدم. آن پيرمرد را در حال سجده ديدم كه از سجده و ركوع خسته نمي شود. به وي گفتم: تو ديروز مي گفتى [زيارت حسين علیه السلام] بدعت و هر بدعتى گمراهى و هر گمراهى در دوزخ خواهد بود. ولى امروز آمده اى و او را زيارت مي كنى!؟ پس به من گفت: اى سليمان! مرا ملامت نكن. زيرا معتقد به امامت اهل بيت

ص: 194

1- المزار الكبير:330 القسم الرّابع ب1 ح11، البحار:98/58 ب9 ح26.

رسول خداصلی الله علیه واله وسلم نبودم تا اينكه ديشب فرا رسيد و خوابى ديدم كه مرا دچار ترس كرد. گفتم: چه خوابى ديدى، اي پيرمرد!؟ گفت:

مرد جليل القدرى را ديدم كه زياد بلند قد و كوتاه قامت نبود. من اين قدرت را ندارم كه عظمت جلال و جمال و ارزشمندي و كمال او را شرح دهم. همراه با او گروه هايى بود كه در اطرافش بودند و وى را به سرعت مى آوردند. جلوي او سوارى بود كه تاجى بر سر داشت. آن تاج داراى چهار پايه بود، در هر پايه آن يك گوهر بود كه مسافت سه روز راه را نورانى مي نمود.پس گفتم: اين شخص كيست؟ گفتند: او محمّد بن عبد الله بن عبد المطّلب علیه السلام است. سپس گفتم: آن شخص ديگر كيست؟ گفتند: وصيّ او على بن ابي طالب علیه السلام است.

سپس به دقت نظر كردم و شترى از نور ديدم كه هودجى از نور بر پشت آن بود. آن ناقه در بين آسمان و زمين پرواز مى نمود. گفتم: اين شتر از آنِ كيست؟ گفتند: از آنِ خديجه دختر خويلد و فاطمه دختر محمّد صلی الله علیه وآله وسلم است.

گفتم: اين جوان كيست؟ گفتند: حسن بن على. گفتم: قصد رفتن به كجا را دارند؟ گفت: براى زيارت حسين بن على علیه السلام، شهيد و كشته مظلوم، به كربلاء مي روند. سپس به سمت هودج رفتم. ناگاه ديدم رقعه هايى از آسمان فرو مي ريزد كه امان نامه خداوند جلّ ذكره براي زائران حسين بن علي در شب جمعه است. سپس ندادهنده اي ما را ندا داد: آگاه باشيد همانا ما و شيعيان ما در برترين درجه بهشت هستيم.

اي سليمان، به خدا سوگند! اينجا را رها نمي كنم تا اينكه روح از جسمم مفارقت كند.

ص: 195

1- النوادرعليّ بن أسباط چاپ دارالحديث:340 ح6، البحار:98/75 ب10 ح24.

4

اشاره

«باب»

زيارته علیه السلام تعدل الحجّ و العمرة و...

زيارة الحسين علیه السلام تعدل الحجّ و العمرة و الجهاد و الإعتاق

زيارت امام حسين علیه السلام برابري مى كند با حج و عمره

و جهاد در راه خداوند و آزاد كردن بنده در راه خدا

امین وحی الله جبراییل علیه السلام

1- عَنْ جَبْرَئِيلَ علیه السلام قَالَ: ...وَ أمَّا الْحُسَيْنُ فَإنَّهُ يُظْلَمُ وَ يُمْنَعُ حَقَّهُ وَ تُقْتَلُ

عِتْرَتُهُ وَ تَطَؤُهُ الْخُيُولُ وَ يُنْهَبُ رَحْلُهُ وَ تُسْبَى نِسَاؤُهُ وَ ذَرَارِيُّهُ وَ يُدْفَنُ مُرَمَّلًا بِدَمِهِ وَ يَدْفِنُهُ الْغُرَبَاءُ، فَبَكَيْتُ وَ قُلْتُ: هَلْ يَزُورُهُ أحَدٌ؟ قَالَ: يَزُورُهُ الْغُرَبَاءُ، قُلْتُ: فَمَا لِمَنْ زَارَهُ مِنَ الثَّوَابِ؟ قَالَ: يُكْتَبُ لَهُ ثَوَابُ ألْفِ حَجَّةٍ وَ ألْفِ عُمْرَةٍ كُلُّهَا مَعَكَ، فَضَحِكْتُ.(1)

فرشته امين وحي حضرت جبرئيل علیه السلام در حديثي فرمود:... و امّا حسين، همانا او مظلوم واقع مى گردد و از حقّ خود منع مى شود و خاندانش را مى كشند و لگدمال مى گردد و بار و بنه اش غارت مى گردد و زنان حرم و كودكان او را به اسيري مى برند و در حالي كه به خون خود آغشته است، دفن مى گردد و غريبان، حضرت را به خاك مى سپارند. [پيامبر فرمودند:] گريستم و گفتم: آيا كسي ايشان را زيارت مي كند؟ جبرئيل در پاسخ گفت: افراد غريب او را زيارت مي كنند. [پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم مى فرمايند به جبرئيل] گفتم: براي كسي كه او را زيارت كند چه ثوابي است؟ پاسخ داد: براي وي ثواب هزار حج و هزار عمره كه همه آنها همراه

ص: 199

1- البحار:98/44 ب5، مستدرك الوسائل:10/275 ح28 عن رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم:.

با شماست، مى باشد، پيامبر فرمود: آنگاه خنديدم.

2- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم عِنْدَ وَفَاتِهِ:...كَأنِّي بِهِ - الْحُسَيْنَ علیه السلام- وَ قَدْ خُضِبَتْ شَيْبَتُهُ مِنْ دَمِهِ، يَدْعُوا فَلَا يُجَابُ وَ يَسْتَنْصِرُ فَلَا يُنْصَرُ. قُلْتُ: فَمَنْ يَفْعَلُ ذَلِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: شِرَارُ أُمَّتِي، مَا لَهُمْ؟ لَا أنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِي.

ثُمَّ قَالَ: يَا ابْنَ عَبَّاسٍ! مَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ كُتِبَ لَهُ ثَوَابُ ألْفِ حَجَّةٍ وَ ألْفِ عُمْرَةٍ، ألَا وَ مَنْ زَارَهُ فَكَأنَّمَا قَدْ زَارَنِي، وَ مَنْ زَارَنِي فَكَأنَّمَا قَدْ زَارَ اللَّهَ، وَ حَقُّ الزَّائِرِ عَلَى اللَّهِ أنْ لَا يُعَذِّبَهُ بِالنَّارِ، وَ إنَّ الْإجَابَةَ تَحْتَ قُبَّتِهِ، وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ، وَ الْأئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ ... .(1)

پيامبرخداصلی الله علیه وآله وسلم در هنگام رحلت خود فرمودند: ...گويا او (حسين) را مى بينم كه محاسن او از خونش رنگين شده، فرامي خواند ولي جوابي به او داده نمي شود و درخواست كمك مي كند امّا ياري نمي شود. [راوي گويد:] عرض كردم: چه كسي اين كارها [جواب نگفتن و ياري نكردن] را انجام خواهد داد؟ فرمود:

افراد شرور امّت من، آنان را چه مي شود؟ خداوند شفاعت مرا به آنان نرساند. سپس فرمودند: اى پسر عباس! هركس ايشان را زيارت كند در حالى كه نسبت به حقّ حضرت معرفت داشته باشد، براى او ثواب هزار حج و هزار عمره نوشته مي شود. هر كه او را زيارت كند، گويا مرا زيارت كرده و هر كه مرا زيارت كند، گويا خدا را زيارت كرده و حقّ زيارت كننده بر خدا اين است كه او را به آتش عذاب نكند. هر آينه اجابت [دعا] زير قبّه اوست و شفا در تربتش مى باشد

ص: 200

1- كفايةالأثر:16 ب1 ح3، البحار:36/285 ب41 ح107 عن ابن عبّاس.

و امامان از فرزندان او هستند... .

الامام ابو جعفر محمد الباقر علیه السلام

3- قَالَ البَاقِرُعلیه السلام لِرَجُلٍ: يَا فُلَانُ! مَا يَمْنَعُكَ إذَا عَرَضَتْ لَكَ حَاجَةٌ أنْ تَأْتِيَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَتُصَلِّيَ عِنْدَهُ أرْبَعَ رَكَعَاتٍ ثُمَّ تَسْألَ حَاجَتَكَ؟ فَإنَّ الصَّلَاةَ الْفَرِيِضَةَ عِنْدَهُ تَعْدِلُ حَجَّةً وَ (الصَّلَاةَ)(1) النَّافِلَةَ تَعْدِلُ عِنْدَهُ عُمْرَةً.(2)

امام باقرعلیه السلام به مردى فرمودند: فلانى! چه چيز تو را بازمى دارد از اينكه وقتى حاجتى دارى به سر قبر امام حسين علیه السلام بروى و نزد حضرت چهار ركعت نماز به جا آورده سپس حاجت خود را [از خدا] بخواهى؟ پس همانا نماز فريضه در كنار قبر آن حضرت، معادل يك حج و نماز نافله نزد ايشان معادل يك عمره مى باشد.

الإمام محمّدالباقر و جعفرالصّادق علیه السلام

4- إنَّ زِيَارَةَ قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ زِيَارَةَ قُبُورِ الشُّهَدَاءِ وَ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام تَعْدِلُ حَجَّةً مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم.(3)

امام علیه السلام فرمودند: زيارت قبر پيامبرخداصلی الله علیه وآله وسلم و قبورشهداء و قبر امام حسين علیه السلام معادل يك حج است كه همراه با پيامبر خداصلی الله علیه وآله وسلم به جا آورده شود.

5- قَالَ علیه السلام لِأُمِّ سَعِيدٍ الْأحْمَسِيَّةِ: يَا أُمَّ سَعِيدٍ أيُّ شَيْ ءٍ هَذِهِ الدَّابَّةُ؟ أيْنَ تَبْغِينَ تَذْهَبِينَ؟ قَالَتْ قُلْتُ: أزُورُ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ، قَالَ أُخْرَى ذَلِكَ الْيَوْمَ:

ص: 201

2- كامل الزيارات:205 ب79 ح5 وص251 ب83 ح1، مزار المفيد:133 ب59 ح1، التّهذيب:6/73 ب22 ح10، الوسائل:14/518 ب69 ح19728.

3- الكافي:4/548 ح2، كامل الزيارات:157 ب64 ح5 و7 عنهما علیهما السلام، الوسائل:14/326 ب2 ح19322.

مَا أعْجَبَكُمْ يَا أهْلَ الْعِرَاقِ تَأْتُونَ الشُّهَدَاءَ مِنْ سَفَرٍ بَعِيدٍ وَ تَتْرُكُونَ سَيِّدَ الشُّهَدَاءِ لَا تَأْتُونَهُ! قَالَتْ قُلْتُ لَهُ: مَنْ سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ؟ فَقَالَ: الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام، قَالَتْ قُلْتُ: إنِّي امْرَأةٌ، فَقَالَ: لَا بَأْسَ لِمَنْ كَانَ مِثْلَكِ أنْ تَذْهَبَ إلَيْهِ وَ تَزُورَهُ، قُلْتُ: أيُّ شَيْ ءٍ لَنَا فِي زِيَارَتِهِ؟ قَالَ: تَعْدِلُ حَجَّةً وَ عُمْرَةً وَ اعْتِكَافَ شَهْرَيْنِ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ صِيَامَهُمَا وَ خَيْرَهُمَا كَذَا، قَالَتْ: وَ بَسَطَ يَدَيْهِ وَ ضَمَّهَا ضَمّاً ثَلَاثَ مَرَّاتٍ.(1)

امام صادق علیه السلام به امّ سعيد احمسيّه فرمودند: اين چهارپا [براي] چيست؟ كجا را

اختيار كرده اى كه بروى؟ گويد: عرض كردم: به زيارت قبور شهداء مى روم. حضرت فرمودند: امروز را به تأخير بيانداز. از شما اهل عراق درشگفتم. راه دورى را طى كرده و به زيارت قبور شهداء مى رويد، ولى سيّدالشّهداء را ترك كرده و به زيارتش نمى رويد؟! گويد: عرض كردم: سيّدالشّهداء كيست؟ حضرت فرمودند: حضرت حسين بن على علیه السلام. گويد: عرض كردم: من زن هستم. امام علیه السلام فرمودند: اشكالى ندارد كسى كه مثل شما باشد به آنجا رفته و حضرت را زيارت كند. عرض كردم: در زيارت حضرت براي ما چه ثواب و اجرى هست؟ حضرت فرمودند: زيارت شما معادل با يك حج و يك عمره و اعتكاف دو ماه در مسجد الحرام و روزه آن بوده و بهتر از آن اعمال چنين و چناني است. امّ سعيد مى گويد: حضرت سه مرتبه دستان مبارك را باز كرده و بستند.

6- قَالَ علیه السلام لِأُمِّ سَعِيدٍ الْأحْمَسِيَّةِ: يَا أُمَّ سَعِيدَ! فَمَا يَمْنَعُكِ مِنْ أنْ تَأْتِيَ قَبْرَ سَيِّدِالشُّهَدَاءِ؟ قَالَتْ: فَطَمِعْتُ أنْ يَدُلَّنِي عَلَى قَبْرِ عَلِيٍّ بْنِ أبيِ طَالِبٍ علیه السلام

ص: 202

1- كامل الزيارات:110 ب37 ح4، البحار:98/71 ب10 ح14.

فَقُلْتُ: بِأبِي أنْتَ وَ أُمِّي وَ مَنْ سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ؟ قَالَ: الْحُسَيْنُ بْنُ فَاطِمَةَ علیها السلام، يَا أُمَّ سَعِيدَ! مَنْ أتَاهُ بِبَصِيرَةٍ وَ رَغْبَةٍ فِيهِ كَانَ لَهُ حَجَّةٌ مَبْرُورَةٌ وَ عُمْرَةٌ مُتَقَبَّلَةٌ وَ كَانَ لَهُ مِنَ الْفَضْلِ هَكَذَا وَ هَكَذَا.(1)

امام صادق علیه السلام به امّ سعيد احمسيّه فرمودند: اى امّ سعيد! چه چيز تو را از زيارت قبر حضرت سيّدالشّهداء علیهم السلام بازداشت؟! امّ سعيد مى گويد: انتظار داشتم حضرت مرا بر قبر على بن ابى طالب علیه السلام راهنمايى كنند، پس محضرشان عرض كردم: پدر و مادرم فدايت باد! سيّدالشّهداء كيست؟ فرمودند: حسين بن فاطمه علیه السلام، اى امّ سعيد!

كسى كه با بصيرت و رغبت و ميل به زيارت حضرت برود، براى او يك حج و يك عمره قبول شده خواهد بود و فلان و فلان فضيلت براي اوست.

7- قَالَ بَشِيرُ الدَّهَّانِ - لِلصَّادِقِ - علیه السلام: لَمْ أحِجَّ عَامَ قَبْلِ وَ لَكِنْ عَرَّفْتُ عِنْدَ قَبّرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام يَوْمَ عَرَفَةَ فَقَالَ علیه السلام: يَا بَشِيرُ! مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِعلیه السلام يَوْمَ عَرَفَةَ كَانَتْ لَهُ ألْفَ حَجَّةٍ مَبْرُورَةٍ وَ ألْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ ألْفَ غَزْوَةٍ مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ أوْ إمَامٍ عَادِلٍ لَا عِنْدَ عَدُوٍّ لِلّهِ تَعَالَى، قَالَ قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! مَا كُنْتُ أرَى هَاهُنَا ثَوَابَاً مِثْلَ ثَوَابِ الْمَوْقِفِ! قَالَ: فَنَظَرَ إلَيَّ مُغْضِبَاً وَ قَالَ: يَا بَشِيرُ! مَنِ اغْتَسَلَ فِي الْفُرَاتِ ثُمَّ مَشَى إلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام كَانَتْ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَجَّةً مَبْرُورَةً مَعَ مَنَاسِكِهَا.(2)

بشير دهّان [روغن فروش] مى گويد: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: سال گذشته حج به جا نياوردم امّا در جوار قبر حضرت امام حسين علیه السلام مراسم عرفه را اجرا

ص: 203

1- كامل الزيارات:110 ب37 ح6، البحار:98/71 ب10 ح16.

2- مزار المفيد:48 ب20 ح4.

كردم، امام علیه السلام فرمود: اى بشير! هركس در روز عرفه قبر امام حسين علیه السلام را زيارت كند، براي او ثواب هزار حج و هزار عمره مقبول و هزار جنگ در ركاب پيامبرى مرسل يا امامى عادل و نه در ركاب يك دشمن خداي متعال، خواهد بود. راوي مي گويد: عرضه داشتم: فدايت شوم! چنين ثوابى را براى جز وقوف در عرفات باور نمى داشتم! راوي مي گويد: امام نگاهى غضبناك به من كردند و فرمودند: اى بشير! كسي كه در فرات غسل كند، سپس پياده به زيارت قبر امام حسين علیه السلام برود، در برابر هر گامى يك حجّ قبول شده همراه با مناسك آن براى او خواهد بود.

8- قَالَ ابْنُ سِنَانٍ -لِلصَّادِقِ - علیه السلام: جُعِلْتُ فِدَاكَ إنَّ أبَاكَ كَانَ يَقُولُ: فِي الْحَجِّ يُحْسَبُ لَهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أنْفَقَهُ ألْفُ دِرْهَمٍ، فَمَا لِمَنْ يُنْفِقُ فِي الْمَسِيرِ إلَى أبِيكَ الْحُسَيْنِ علیه السلام؟فَقَالَ علیه السلام: يَا ابْنَ سِنَانٍ! يُحْسَبُ لَهُ بِالدِّرْهَمِ ألْفٌ وَ ألْفٌ حَتَّى عَدَّ عَشَرَةً وَ يُرْفَعُ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مِثْلُهَا، وَ رِضَا اللَّهِ خَيْرٌ لَهُ، وَ دُعَاءُ مُحَمَّدٍصلی الله علیه وآله وسلم وَ دُعَاءُ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأئِمَّةِ خَيْرٌ لَهُ.(1)

ابن سنان به امام صادق علیه السلام عرضه داشت: فدايت شوم! پدر بزرگوارتان مى فرمودند: در حج در مقابل هر درهمى كه شخص انفاق مى كند، هزار درهم منظور مى شود. براى كسى كه در سفر زيارت پدرتان امام حسين علیه السلام انفاق نمايد، چه اجر و ثوابى است؟ حضرت علیه السلام فرمودند: اى ابن سنان! در مقابل هر درهمى كه شخص انفاق كند هزار و هزار... شمردند تا به ده هزار رسيد، منظور مى گردد و به همين مقدار درجه او بالا برده مي شود و رضايت خداوند از او

ص: 204

1- كامل الزيارات:128 ب46 ح4، البحار:98/50 ب8 ح1.

و دعاي حضرت محمّد صلی الله علیه وآله وسلم و اميرالمؤمنين و ائمّه علیهم السلام براى او بهتر است.

9- قَالَ الْإمَامُ الصَّادِقِ علیه السلام لِرَجُلٍ يَمَانِيٍّ: إنَّ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ علیه السلام تَعْدِلُ حَجَّةً مَقْبُولَةً زَاكِيَةً مَعَ رَسُولِ اللَّهِ، فَتَعَجَّبَ مِنْ ذَلِكَ. فَقَالَ: إي وَ اللَّهِ وَ حَجَّتَيْنِ مَبْرُورَتَيْنِ مُتَقَبَّلَتَيْنِ زَاكِيَتَيْنِ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم فَتَعَجَّبَ فَلَمْ يَزَلْ أبُوعَبْدِاللَّهِ علیه السلام يَزِيدُ حَتَّى قَالَ: ثَلَاثِينَ حَجَّةً مَبْرُورَةً مُتَقَبَّلَةً زَاكِيَةً مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم.(1)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام به مردى از اهل يمن فرمودند: همانا زيارت امام

حسين علیه السلام معادل يك حجّ مقبول و پاكيزه اى است كه همراه با رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم انجام شود. آن مرد از اين سخن تعجّب كرد. لذا حضرت فرمودند: آرى، به خدا سوگند معادل دو حجّ مقبول و پاكيزه اى است كه همراه با رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم انجام شود. آن مرد تعجّب كرد. پس امام علیه السلام پيوسته بر آن تعداد مي افزودند تا اينكه فرمودند: [زيارت آن حضرت] معادل سى حجّ مقبول و پاكيزه اى است كه همراه با پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم انجام گيرد.

10- قَالَ بَعْضُ أَصْحَابِنَا - الشِّيعَةِ لِلصَّادِقِ - علیه السلام: إنَّ فُلَاناً أخْبَرَنِي أنَّهُ قَالَ لَكَ: إنِّي حَجَجْتُ تِسْعَ عَشْرَةَ حَجَّةً وَ تِسْعَ عَشْرَةَ عُمْرَةً، فَقُلْتَ لَهُ: حُجَّ حَجَّةً أُخْرَى وَ اعْتَمِرْ عُمْرَةً أُخْرَى يُكْتَبْ لَكَ زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام؟! فَقَالَ علیه السلام: أيُّمَا أحَبُّ إلَيْكَ أنْ تَحُجَّ عِشْرِينَ حَجَّةً وَ تَعْتَمِرَ عِشْرِينَ عُمْرَةً أوْ تُحْشَرَ مَعَ الْحُسَيْنِ علیه السلام؟ فَقُلْتُ:لَا بَلْ أُحْشَرُ مَعَ الْحُسَيْنِ علیه السلام قَالَ: فَزُرْ

ص: 205

1- كامل الزيارات:162 ب66 ح7، البحار:98/37 ح52و53.

أبَاعَبْدِاللَّهِ علیه السلام.(1)

برخي از شيعيان به امام صادق علیه السلام چنين گفتند: فلان كس به من خبر داد كه به شما گفته است: من نوزده حج و عمره گزارده ام، پس شما به او فرموده ايد: حج و عمره ديگري بگزار تا براي تو يك زيارت قبر امام حسين علیه السلام نوشته شود؟! پس امام صادق علیه السلام فرمودند: كدام براي تو دوست داشتني تر است: اينكه بيست حج و عمره بگزاري يا اينكه با حسين علیه السلام محشورگردي؟ عرض كردم: نه، بلكه با حسين علیه السلام محشور گردم. فرمود: پس اباعبدالله علیه السلام را زيارت نما.

11- قَالَ يَزِيدُ بْنُ عَبْدِالْمَلِكِ: كُنْتُ مَعَ - الصَّادِقِ - علیه السلام فَمَرَّ قَوْمٌ عَلَى حَمِيرٍ

قَالَ: أيْنَ يُرِيدُونَ هَؤُلَاءِ؟ قُلْتُ: قُبُورَ الشُّهَدَاءِ، قَالَ: فَمَا يَمْنَعُهُمْ مِنْ زِيَارَةِ الشَّهِيدِ الْغَرِيبِ؟ قَالَ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ مِنْ أهْلِ الْعِرَاقِ: زِيَارَتُهُ وَاجِبَةٌ؟ قَالَ: زِيَارَتُهُ خَيْرٌ مِنْ حَجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ، حَتَّى عَدَّ عِشْرِينَ حَجَّةً وَ عُمْرَةً، ثُمَّ قَالَ: مَبْرُورَاتٍ مُتَقَبَّلَاتٍ، قَالَ: فَوَ اللَّهِ مَا قُمْتُ مِنْ عِنْدِهِ حَتَّى أتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ: إنِّي قَدْ حَجَجْتُ تِسْعَ عَشْرَةَ حَجَّةً، فَادْعُ اللَّهَ لِي أنْ يَرْزُقَنِي تَمَامَ الْعِشْرِينَ، قَالَ: فَهَلْ زُرْتَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ؟ قَالَ: لَا، قَالَ: إنَّ زِيَارَتَهُ خَيْرٌ مِنْ عِشْرِينَ حَجَّةً.(2)

يزيد بن عبدالملك گويد: همراه با امام صادق علیه السلام بودم كه گروهى سوار بر الاغ از كنار ما گذشتند. امام پرسيدند: ايشان اراده كجا را دارند؟ عرض كردم: مزار شهيدان. فرمود: چه چيز آنها را از زيارت نمودن شهيد غريب [امام حسين علیه السلام]

ص: 206

1- التّهذيب:6/47 ب16 ح20، الوسائل:14/447 ب45 ح19569.

2- كامل الزيارات:160 ب65 ح15، البحار:98/40 ب5 ح62.

باز مى دارد؟ راوي مى گويد: مردى از اهل عراق به امام عرضه داشت: آيا زيارت آن حضرت واجب است؟ امام فرمود: زيارت او از يك حج و يك عمره بهتر است. و حضرت همچنان برشمردند تا به بيست حج و عمره رسيد، سپس فرمودند: حج و عمره درست و پذيرفته شده. راوى گويد: به خدا سوگند! از نزد امام برنخواسته بودم تا اينكه مردى نزد آن حضرت آمد و به ايشان عرض كرد: همانا من نوزده حج به جا آورده ام. پس شما از خداوند بخواهيد كه تمام بيست حج را روزي من كند. امام فرمودند: آيا قبر امام حسين علیه السلام را زيارت نموده اى؟ عرض كرد: نه. فرمود: بى ترديد زيارت ايشان نيكوتر از بيست حج است.

12- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ أتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ أجْرَ مَنْ أعْتَقَ ألْفَ نَسَمَةٍ، وَ كَمَنْ حَمَلَ عَلَى ألْفِ فَرَسٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ مُسْرَجَةٍ مُلْجَمَةٍ.

قال المحدّث الفقيه ابن قولويه قدس سره: حدثني أبي رحمه الله و محمد بن يعقوب عن محمد بن يحيى العطار عن محمد بن الحسين بن أبي الخطاب بإسناده مثله.(1)

امام جعفر بن محمّدصادق علیه السلام فرمودند: كسى كه به زيارت قبر امام حسين علیه السلام برود در حالى كه به حقّ آن حضرت عارف باشد، خداوند اجر و ثواب كسى را كه هزار بنده آزاد كرده است، به او داده و وى مانند كسى است كه هزار اسب را زين نموده و لجام زده و در راه خدا براي جهاد آماده شده و جهاد كرده باشد.

محدّث فقيه ابن قولويه قمي رحمه الله فرموده است: پدرم رحمة الله عليه و محمّد بن يعقوب، از محمّد بن يحيى عطّار، از محمّد بن حسين بن ابى خطّاب به اسنادش

ص: 207

1- التّهذيب:6/44 ب16 ح9، كامل الزيارات:164 ب67 ح1، البحار:98/43 ب5 ح81.

حديثى نظير حديث گذشته را نقل نموده است.

13- قَالَ أبُو سَعِيدٍ الْمَدَائِنِيُّ قُلْتُ - للصَّادِقِ - علیه السلام: جُعِلْتُ فِدَاكَ! آتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ؟ قَالَ: نَعَمْ يَا أبَاسَعِيدٍ! إئْتِ قَبْرَ ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم، أطْيَبِ الطَّيِّبِينَ وَ أطْهَرِ الْأطْهَرِينَ وَ أبَرِّ الْأبْرَارِ، فَإذَا زُرْتَهُ كَتَبَ اللَّهُ لَكَ عِتْقَ خَمْسٍ وَ عِشْرِينَ رَقَبَةً .(1)

حدثني محمد بن يعقوب عن محمد بن يحيى عن محمد بن الحسين بن أبي الخطاب عن محمد بن إسماعيل بإسناده مثله.(2)

ابوسعيد مدائنى گويد: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: فدايت شوم! به زيارت قبر حضرت امام حسين علیه السلام بروم؟ حضرت فرمودند: بلى اى اباسعيد! به زيارت قبر فرزند پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم، نيكوترين نيكان و پاكيزه ترين پاكان و نيكوكارترين نيكوكاران برو، زيرا وقتى آن حضرت را زيارت كردى، خدا ثواب آزاد كردن بيست و پنج برده را برايت مى نويسد.

ابن قولويه قمي رحمه الله فرموده: محمّد بن يعقوب، از محمّد بن يحيى، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل باسنادش مثل همين خبر را نقل نموده است.

14- وَ قَالَ علیه السلام: مَنْ أتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام عَارِفاً بِحَقِّهِ كَانَ كَمَنْ حَجَّ مِائَةَ حَجَّةٍ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم.(3)

ص: 208

1- في «ك»: كُتِبَ لَكَ اثْنَتَانِ وَ عِشْرُونَ حَجَّةً.

2- كامل الزيارات:154 ب63 ح2 وفيه: عُمْرَةَ، و ص161 ب66 ح2 و ص164 ب67 ح2، ثواب الأعمال:86، البحار:98/28 ب5 ح3و36.

3- كامل الزيارات:162 ب66 ح5، ثواب الأعمال:92، البحار:98/33 ب5 ح34 و ص42 ح77.

امام صادق علیه السلام فرمودند: هركس قبر امام حسين علیه السلام را زيارت كند در حالى كه نسبت به حقّ آن حضرت عارف باشد، مانند كسى خواهد بود كه صد بار در ركاب پيامبرخداصلی الله علیه وآله وسلم به حج رفته باشد.

15- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: كَانَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام ذَاتَ يَوْمٍ فِي حِجْرِ النَّبِيِّ علیهم السلام يُلَاعِبُهُ وَيُضَاحِكُهُ، فَقَالَتْ عَائِشَةُ: يَارَسُولَ اللَّهِ! مَا أشَدَّ إعْجَابَكَ بِهَذَا الصَّبِيِّ؟! فَقَالَ لَهَا: وَيْلَكِ وَ كَيْفَ لَا أُحِبُّهُ وَ لَا أُعْجَبُ بِهِ وَ هُوَ ثَمَرَةُ فُؤَادِي وَ قُرَّةُ عَيْنِي؟! أمَا إنَّ أُمَّتِي سَتَقْتُلُهُ، فَمَنْ زَارَهُ بَعْدَ وَفَاتِهِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَجَّةً مِنْ حِجَجِي، قَالَتْ: يَا رَسُولَ اللَّهِ! حَجَّةً مِنْ حِجَجِكَ؟! قَالَ: نَعَمْ حَجَّتَيْنِ مِنْ حِجَجِي، قَالَتْ: يَا رَسُولَ اللَّهِ حَجَّتَيْنِ مِنْ حِجَجِكَ؟! قَالَ: نَعَمْ وَ أرْبَعَةً، قَالَ: فَلَمْ تَزَلْ تَزَادُهُ وَ يَزِيدُ وَيُضْعِفُ حَتَّى بَلَغَ تِسْعِينَ حَجَّةً مِنْ حِجَجِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم بِأعْمَارِهَا.(1)

حضرت امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: روزى حسين بن على علیه السلام در دامان پيامبر صلی الله علیه وآله وسلم نشسته بود و حضرت با ايشان بازى مى كردند و هر دو مى خنديدند. عايشه گفت: يارسول الله! چقدر علاقه و محبّت شما به اين طفل زياد است!؟ حضرت فرمودند: واى بر تو! چگونه او را دوست نداشته و نسبت به او محبّت نداشته باشم در حالى كه او ميوه دل من و نور چشم من است. اين امر قطعى است كه به زودي امّت من او را خواهند كشت و كسى كه بعد از شهادتش او را زيارت كند، خداوند براى او ثواب يك حج از حج هاى مرا مى نويسد.

ص: 209

1- كامل الزيارات:68 ب22 ح1، الأمالي شيخ طوسي:668 المجلس36، المناقب:4/128، البحار:98/35 ب5 ح42و43.

عرض كرد: يا رسول الله! حجّى از حج هاى شما!؟

حضرت فرمودند: بلى، دو حج از حج هاى من.

عرضه داشت: يا رسول الله! دو حج از حج هاى شما!؟

حضرت فرمودند: بلى، چهار حج از حج هاى من.

راوى مى گويد: پيوسته حضرت به تعداد حج ها اضافه كردند و آن را بالا بردند تا به نود حج با عمره از حج ها و عمره هاى پيامبرخداصلی الله علیه وآله وسلم رسيد.

16- قَالَ عَبْدُاللهِ الْقَدَّاحُ قُلْتُ - للصَّادِقِ - علیه السلام: مَا لِمَنْ أتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام زَائِراً عَارِفاً بِحَقِّهِ غَيْرَ مُسْتَنْكِفٍ وَ لَا مُسْتَكْبِرٍ؟ قَالَ علیه السلام: يُكْتَبُ لَهُ ألْفُ حَجَّةٍ مَقْبُولَةٍ وَ ألْفُ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ، وَ إنْ كَانَ شَقِيّاً كُتِبَ سَعِيداً، وَ

لَمْ يَزَلْ يَخُوضُ فِي رَحْمَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.(1)

عبدالله قدّاح گويد: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسين بن على علیه السلام برود در حالى كه عارف به حقّ آن جناب بوده و زيارتش بدون تكبّر و نخوت باشد ثوابش چيست؟ حضرت علیه السلام فرمودند: هزار حجّ مقبول و هزار عمره پذيرفته شده برايش نوشته مي شود و اگر شخص پست باشد، سعادتمند نوشته مي شود و پيوسته در رحمت خداوند عزّوجل غوطه مى خورد.

17- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ مُحْتَسِباً، لَاأشِراً وَ لَابَطِراً وَ لَارِيَاءً وَ لَاسُمْعَةً، مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ كَمَا يُمَحَّصُ(2) الثَّوْبُ

ص: 210

1- كامل الزيارات:144 ب57 ح3 و ص164 ب66 ح10، البحار:98/20 ب3 ح6 و ص43 ب5 ح80.

2- في «ب»:يُمَضَّضُ.

بِالْمَاءِ، فَلَايَبْقَى عَلَيْهِ دَنَسٌ وَ يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَجَّةٌ، وَ كُلَّمَا رَفَعَ قَدَماً عُمْرَةٌ.(1)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه به اميد ثواب و اجر، به زيارت امام حسين برود نه از روى تكبّر، نخوت، ريا و نه سمعه [شهرت طلبي]، گناهان وي پاك مي شود همان طور كه جامه با آب پاك مى گردد، بنابراين هيچ آلودگى بر او باقى نمى ماند، و به ازاي هر قدمى يك حج و هرگاه قدمي از روى زمين بلند مى كند يك عمره، براي او نوشته مي شود.

18- قَالَ بَشِيرٌ الدَّهَّانُ لِلصَّادِقِ علیه السلام: رُبَّمَا فَاتَنِي الْحَجُّ فَأُعَرِّفُ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَقَالَ - الصَّادِقُ - علیه السلام: أحْسَنْتَ يَا بَشِيرُ! أيُّمَا مُؤْمِنٍ أتَى قَبْرَ

الْحُسَيْنِ علیه السلام عَارِفاً بِحَقِّهِ فِي غَيْرِ يَوْمِ عِيدٍ، كَتَبَ اللَّهُ لَهُ عِشْرِينَ حَجَّةً وَ عِشْرِينَ عُمْرَةً مَبْرُورَاتٍ مَقْبُولَاتٍ، وَ عِشْرِينَ حَجَّةً وَ عُمْرَةً مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ أوْ إمَامٍ عَدْلٍ، وَ مَنْ أتَاهُ فِي يَوْمِ عِيدٍ، كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ حَجَّةٍ وَ مِائَةَ عُمْرَةٍ وَ مِائَةَ غَزْوَةٍ مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ أوْ إمَامٍ عَدْلٍ، قَالَ قُلْتُ لَهُ: كَيْفَ لِي بِمِثْلِ الْمَوْقِفِ؟ قَالَ: فَنَظَرَ إلَيَّ شِبْهَ الْمُغْضَبِ ثُمَّ قَالَ لِي: يَا بَشِيرُ! إنَّ الْمُؤْمِنَ إذَا أتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام يَوْمَ عَرَفَةَ وَ اغْتَسَلَ مِنَ الْفُرَاتِ ثُمَّ تَوَجَّهَ إلَيْهِ، كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَجَّةً بِمَنَاسِكِهَا، وَ لَاأعْلَمُهُ إلَّا قَالَ: وَ غَزْوَةً.(2)

ص: 211

1- كامل الزيارات:144 ب57 ح1، المسائل الميّافارقيّات (ضمن رسائل الشّريف المرتضى):1/291 المسألة38، البحار:98/19 ب3 ح3.

2- الكافي:4/580 ح1،كامل الزيارات:169 ب70 ح1 و ص184 ب74 ح6 مثله بإختلاف، الفقيه:2/580 ح3169 كما في الكافي باختلاف، الأمالي للصدوق:143 المجلس29 ح11، ثواب الأعمال:89، التّهذيب:6/46 ب16 ح16 كما في الكافي باختلاف، الأمالي للطوسي:201 المجلس7 ح342، الوسائل:14/459 ب49 ح19597.

بشير دهّان گويد: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: چه بسا زيارت حج از من فوت شده، پس نزد قبر امام حسين علیه السلام مراسم عرفه را اجرا مى كنم. امام صادق علیه السلام فرمودند: اى بشير! عمل نيك و پسنديده اى انجام داده اى. هر مؤمني كه در غير روز عيد به زيارت قبر امام حسين علیه السلام برود در حالى كه نسبت به حقّ آن حضرت عارف باشد، خدا بيست حج و بيست عمره قبول شده براي او مي نويسد و اجر بيست بار حج و عمره همراه با پيامبر مرسل يا امام عادل برايش مى نويسد. و هركس در روز عيد به زيارت حضرت برود، خداوند براي او ثواب صد حج و صد عمره و صد مرتبه جنگ با دشمنان خدا در ركاب پيامبر مرسل يا امام عادل براى او منظور مى فرمايد. راوي مي گويد: عرضه داشتم: چگونه ثواب اين كار براي من با وقوف در عرفات برابري مي كند؟ راوي گويد: حضرت به من با حالتي غضبناك نگريستند، سپس به من فرمودند: اي بشير! به درستي كه مؤمن هنگامي كه روز عرفه به زيارت قبر امام حسين علیه السلام مي رود و از آب فرات غسل مي كند، سپس به سمت قبر حضرت براي زيارت روي مي آورد، خداوند به ازاي هر قدمي براي او يك حج همراه با مناسك آن را مي نويسد، [راوي گويد:] و ديگر چيزي يادم نيست جز اينكه فرمود: و ثواب جنگ در راه خدا در ركاب پيامبر صلی الله علیه وآله وسلم.

19- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: إذَا أرَدْتَ الْحَجَّ وَ لَمْ يَتَهَيَّأْ لَكَ فَائْتِ قَبْرَالْحُسَيْنِ علیه السلام، فَإنَّهَا تُكْتَبُ لَكَ حَجَّةً، وَ إذَا أرَدْتَ الْعُمْرَةَ وَ لَمْ يَتَهَيَّأْ لَكَ فَائْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام، فَإنَّهَا تُكْتَبُ لَكَ عُمْرَةً.(1)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: هرگاه اراده حج نموده ولى آمادگى

ص: 212

1- كامل الزيارات:156 ب64 ح3، الوسائل:14/427 ب37 ح19522.

براى آن را نداشتى، به زيارت قبر امام حسين علیه السلام برو، زيرا براى تو يك حج منظور مى شود و هر وقت اراده عمره نمودى و براى انجام آن مهيّا نبودى، به زيارت قبر امام حسين علیه السلام برو، زيرا ثواب يك عمره برايت نوشته مي شود.

20- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: زِيَارَةُ قَبْرِالْحُسَيْنِ علیه السلام تَعْدِلُ عِشْرِينَ حَجَّةً وَ أفْضَلُ، وَ مِنْ عِشْرِينَ عُمْرَةً وَ حَجَّةً.(1)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: زيارت قبر حضرت امام حسين علیه السلام معادل بيست حج است و برتر از بيست حج و برتر از بيست عمره و حج.

21- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: زِيَارَةُ الْحُسَيْنِ علیه السلام تَعْدِلُ مِائَةَ حَجَّةٍ مَبْرُورَةٍ وَ مِائَةَ عُمْرَةٍ مُتَقَبَّلَةٍ.(2)

و امام صادق علیه السلام فرمودند: زيارت حضرت امام حسين علیه السلام با صد حج و عمره پذيرفته شده، برابرى مي كند.

22- قَالَ - الصَّادِقُ - علیه السلام لِمُفَضَّلِ بْنِ عَمْرٍو:...ثُمَّ تَمْضِي يَا مُفَضَّلُ إلَى صَلَاتِكَ وَ لَكَ بِكُلِّ رَكْعَةٍ تَرْكَعُهَا عِنْدَهُ، كَثَوَابِ مَنْ حَجَّ ألْفَ حَجَّةٍ وَ اعْتَمَرَ ألْفَ عُمْرَةٍ وَ أعْتَقَ ألْفَ رَقَبَةٍ، وَ كَأنَّمَا وَقَفَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ألْفَ مَرَّةٍ مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ ... .(3)

امام صادق علیه السلام به مفضّل بن عمرو فرمودند: ... سپس به سوي نماز خواندن

ص: 213

1- الكافي:4/580 ح2، كامل الزيارات:161 ب66 ح1 بعضه، التّهذيب:6/47 ب16 ح17، الوسائل:14/446 ب45 ح19568.

2- الإرشاد:2/133، كشف الغمّة:2/41.

3- كامل الزيارات:251 ب83 ح2، التّهذيب:6/73 ب22 ح9، مزار المفيد:133 ب59 ح2، الوسائل:14/518 ب69 ح19727.

1- التّهذيب:6/53 ب17 ح4، الوسائل:14/485 ب59.

كامل الزيارات:71 ب23 ح2- عن أبي عبدالله علیه السلامقال: قَالَ عَلِيٌّ لِلْحُسَيْنِ علیه السلام:

يَا أبَاعَبْدِاللَّهِ! أُسْوَةٌ أنْتَ قِدْماً. فَقَالَ: جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا حَالِي؟ قَالَ: عَلِمْتَ مَا جَهِلُوا وَ سَيَنْتَفِعُ عَالِمٌ بِمَا عَلِمَ، يَا بُنَيَّ اسْمَعْ وَ أبْصِرْ مِنْ قَبْلِ أنْ يَأْتِيَكَ فَوَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَيَسْفِكَنَّ بَنُو أُمَيَّةَ دَمَكَ ثُمَّ لَا يُرِيدُونَكَ (يُزِيلُونَكَ) عَنْ دِينِكَ وَ لَا يُنْسُونَكَ ذِكْرَ رَبِّكَ. فَقَالَ الْحُسَيْنُ علیه السلام: وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ حَسْبِي وَ أقْرَرْتُ بِمَا أنْزَلَ اللَّهُ وَ أُصَدِّقُ نَبِيَّ اللَّهِ وَ لَا أُكَذِّبُ قَوْلَ أبِي.

عنه البحار:44/262 ب31 ح17.

امام صادق علیه السلام فرمودند: امام علي علیه السلام به امام حسين علیه السلام فرمودند: اي پدر خداپرستان! تو از قديم اسوه بودي. پس امام حسين علیه السلام عرضه داشتند: فدايت شوم، حال من چگونه است؟ امام علي علیه السلام فرمودند: تو آن چيزي را مى داني كه ايشان نمي دانند و زود است كه آنچه عالِم مى داند، او را منفعت رساند، پسرم! گوش كن و ببين پيش از آنكه برايت پيش آيد، پس همانا سوگند به كسي كه جانم به دست اوست! بني اميّه خون تو را خواهند ريخت، سپس نخواهند توانست تو را از دين خود جدا كنند و نخواهند توانست ياد پروردگارت را از ياد تو ببرند. امام حسين علیه السلام عرضه داشتند: سوگند به كسي كه جانم در دست اوست، همين مرا بس است و اقرار مى كنم به آنچه كه خداوند نازل نموده است و پيامبرخدا را تصديق مى كنم و سخن پدرم را تكذيب نخواهم كرد.

ص: 216

5

اشاره

«باب»

فضيلة البيتوتة ليلة عاشوراء... و زيارته علیه السلام في يوم عاشوراء

فضيلة البيتوتة ليلة عاشوراء في كربلاء المقدّسة

و الحرم الحسينيّ علیه السلام و فضيلة زيارته في يوم عاشوراء

فضيلت ماندن در كربلا و حرم امام حسين علیه السلام در شب عاشوراء

و فضيلت زيارت امام حسين علیه السلام در روز عاشوراء

الامام ابوعبداللله الصادق علیه السلام

1- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ زَارَ قَبْرَ أبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ

السَّلَامُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ عَارِفاًبِحَقِّهِ، كَانَ كَمَنْ زَارَاللَّهَ تَعَالَى فِي عَرْشِهِ.(1)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه قبر حضرت ابي عبدالله علیه السلام را در روز عاشوراء زيارت كند در حالى كه عارف به حقّ آن حضرت باشد، مثل كسى است كه خدا را در عرش او زيارت كرده است.

2- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ عَلَيْهِ السَّلَامُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ.(2)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: هركس حضرت امام حسين علیه السلام را

ص: 217

1- كامل الزيارات:174 ب71 ح3، مزار المفيد:51 ب22 ح1، التهذيب:6/51 ح35، مصباح المتهجد:771، إقبال الأعمال:567، الوسائل:14/469 ح19619 و ص476 ب55 ح19636. و في مسارالشيعة:44 رُوِيَ أنَّ: مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ علیه السلام يَوْمَ عَاشُورَاءَ فَكَأَنَّمَا زَارَاللهَ تَعَالَي فِي عَرْشِهِ - روايت گرديده است كه: هركس امام حسين علیه السلام را روز عاشورا زيارت كند، پس به درستي مانند اين است كه خداوند را در عرش او زيارت نموده باشد.

2- كامل الزيارات:173ب71 ح2، مزار المفيد:52 ب22 ح3، التّهذيب:6/51 ب16ح36، مصباح المتهجّد:772، إقبال الأعمال:568، الوسائل:14/476 ب55 ح19637.

روز عاشوراء زيارت كند بهشت بر او واجب مى گردد.

3- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ أرَادَ أنْ يَقْضِيَ حَقَّ رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وآله وسلم وَ حَقَّ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ حَقَّ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ علیه السلام، فَلْيَزُرِ الْحُسَيْنَ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي يَوْمِ عَاشُورَاءَ.(1)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: هر كس مى خواهد حقّ پيامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم و حقّ حضرت اميرالمؤمنين و حقّ حضرت فاطمه و امام حسن علیه السلام را به جا آورد، بايد امام حسين علیه السلام را در روز عاشورا زيارت كند.

4- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ عَلَيْهِ السَّلَامُ

فِي يَوْمِ عَاشُورَاءَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأخَّرَ.(2)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: هركس حسين علیه السلام را در روز عاشوراء زيارت كند، خداوند گناهان گذشته و آينده اش را مى آمرزد.

5- قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ بَاتَ عِنْدَ قَبْرِالْحُسَيْنِ علیه السلام لَيْلَةَ عَاشُورَاءَ، لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مُلَطَّخاً بِدَمِهِ، وَ كَأنَّمَا قُتِلَ مَعَهُ فِي عَرْصَةِ كَرْبَلَاءَ.(3)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه شب عاشوراء نزد قبر امام حسين علیه السلام بيتوته كند، روز قيامت خدا را در حالى كه به خون آن حضرت آغشته است، ملاقات مى كند و مانند اين است كه در ركاب حضرت در رزمگاه كربلا

ص: 218

1- مسارالشيعة:44، الوسائل:14/477 ب55 ح19642.

2- مسارالشيعة:44، وسائل الشيعة:14/477 ب55 ح19641.

3- مصباح المتهجّد:771، إقبال الأعمال:558، وسائل الشيعة:14/477 ب55 ح19638.

شهيد شده باشد.

6- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ زَارَهُ علیه السلام وَ بَاتَ عِنْدَهُ لَيْلَةَ عَاشُورَاءَ حَتَّى يُصْبِحَ، حَشَرَهُ اللهُ تَعَالَى مُلَطَّخَاً بِدَمِ الْحُسَيْنِ علیه السلام فِي جُمْلَةِ الشُّهَدَاءِ مَعَهُ علیه السلام.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودند: هركس حضرت علیه السلام را زيارت كند و شب عاشوراء نزد ايشان بماند تا وقتي كه صبح شود، خداوند متعال او را آغشته به خون امام حسين علیه السلام در ميان شهداي همراه با ايشان علیه السلام محشور مى كند.

7- عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله وسلم فِي يَوْمِ عَاشُورَاءَ فَقَالَ لِي: هَؤُلَاءِ زُوَّارُ اللَّهِ، وَ حَقٌّ عَلَى الْمَزُورِ أنْ يُكْرِمَ الزَّائِرَ، مَنْ بَاتَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام لَيْلَةَ عَاشُورَاءَ، لَقِيَ اللَّهَ مُلَطَّخاً بِدَمِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَأنَّمَا قُتِلَ مَعَهُ فِي عَرْصَتِهِ(2) وَ قَالَ: مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ أيْ يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَ(3) بَاتَ عِنْدَهُ كَانَ كَمَنِ اسْتُشْهِدَ بَيْنَ يَدَيْهِ.(4)

جابر جعفى گويد: در روز عاشوراء محضر مبارك حضرت جعفر بن محمّد صلی الله علیه وآله وسلم رسيدم، حضرت به من فرمودند: اين گروه [زائران امام حسين علیه السلام] زائران خدا هستند و بر كسي كه زيارت مي شود واجب است كه زائر را اكرام نمايد. كسى كه نزد قبر امام حسين علیه السلام در شب عاشورا بيتوته كند، روز قيامت خدا را ملاقات مى كند در حالى كه به خون خودش آغشته است، گويا در ركاب حضرت در

ص: 219

1- مسارالشيعة:44.

2- في «خ ل»: عَصْرِهِ.

3- في «خ ل»: أوْ.

4- كامل الزيارات:173 ب71 ح1، البحار:98/104 ب14 ح7.

رزمگاه كربلا شهيد گشته است.

و فرمودند: كسى كه قبر امام حسين علیه السلام را روز عاشوراء زيارت كرده و نزد قبر بيتوته نمايد، مثل كسى است كه در مقابل آن حضرت شهيد شده باشد.

8- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ عَلَيْهِ السَّلَامُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَ بَاتَ عِنْدَهُ كَانَ كَمَنِ اسْتُشْهِدَ بَيْنَ يَدَيْهِ.(1)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: كسي كه حضرت امام حسين علیه السلام را روز عاشوراء زيارت كند و نزد ايشان بماند، مانند كسي است كه مقابل حضرت شهيد شده باشد.

9- وَ قَالَ الْإمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام: مَنْ زَارَهُ (الْحُسَيْنَ علیه السلام) يَوْمَ عَاشُورَاءَ حَتَّى يَظَلَّ عِنْدَهُ بَاكِياً حَزِيناً، كَانَ كَمَنِ اسْتُشْهِدَ بَيْنَ يَدَيْهِ حَتَّى يُشَارِكَهُمْ فِي مَنَازِلِهِمْ فِي الْجَنَّةِ.(2)

امام جعفر بن محمّد صادق علیه السلام فرمودند: هركس ايشان (امام حسين علیه السلام) را در روز عاشورا زيارت كند و نزد آن حضرت گريان و اندوهناك بماند، همانند كسي است كه در مقابل آن حضرت به شهادت رسيده است، تا اينكه در جايگاه آنان در بهشت با آنان شريك مى گردد.

10- قَالَ علیه السلام: مَنْ تَرَكَ السَّعْيَ فِي حَوَائِجِهِ يَوْمَ عَاشُورَاءَ قَضَى اللَّهُ لَهُ حَوَائِجَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، وَ مَنْ كَانَ يَوْمُ عَاشُورَاءَ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ

ص: 220

1- مزار المفيد:51 ب22 ح2، مصباح المتهجّد:771، الوسائل:14/477 ب55 ح19639.

2- عوالي الّلآلي:4/82 الجملة2، الوسائل:14/500 ب65 ح19689.

وَ بُكَائِهِ جَعَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ وَ قَرَّتْ بِنَا فِي الْجِنَانِ عَيْنُهُ، وَ مَنْ سَمَّى يَوْمَ عَاشُورَاءَ يَوْمَ بَرَكَةٍ وَ ادَّخَرَ فِيهِ لِمَنْزِلِهِ شَيْئاً لَمْ يُبَارَكْ لَهُ فِيمَا ادَّخَرَ، وَ حُشِرَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَعَ يَزِيدَ وَ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ زِيَادٍ وَ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ لَعَنَهُمُ اللَّهُ إلَى أسْفَلِ دَرْكٍ مِنَ النَّارِ.(1)

امام رضا علیه السلام فرمودند: هر كس روز عاشوراء رفتن به دنبال كارهاى خود را تعطيل كند، خدا حوايج دنيا و آخرتش را برآورد. و هركس روز عاشوراء را روز مصيبت و حزن و گريه خود كند، خداوند عزّوجل روز قيامت را روز خرسندى

و شادي او قرار مي دهد و در بهشت چشم او به ما روشن مي شود و هر كس روز عاشوراء را روز بركت بنامد و در آن روز براى خانه اش ذخيره اى نهد، در آنچه ذخيره كرده براي او بركت نيست و روزقيامت با يزيد و عبيدالله بن زياد و عمر بن سعد لعنهم الله به سوي پايين ترين جاي آتش محشور خواهد گشت.

عن اهل بیت العصمه والطهاره علیه السلام

11- مَنْ زَارَ (قَبْرَ) الْحُسَيْن علیه السلام يَوْمَ عَاشُورَاءَ كَانَ كَمَنْ تَشَحَّطَ بِدَمِهِ بَيْنَ يَدَيْهِ.(2)

از ائمّه معصومين علیهم السلام روايت شده است كه فرمودند: كسى كه قبر حضرت امام حسين علیه السلام را در روز عاشوراء زيارت كند، مانند كسى است كه در مقابل آن حضرت به خون آن حضرت آغشته شده باشد.

ص: 221

1- الأمالي للصدوق:129 المجلس27 ح4، علل الشرائع:1/227 ب162 ح2، عيون أخبار الرضا:1/298 ب28 ح57، روضةالواعظين:1/169، المناقب:4/86، إقبال الأعمال:578، البحار:44/284 ب34 ح18 و ج98/102 ب14 ح1.

2- كامل الزيارات:174 ب71 ح4، البحار:98/105 ب14 ح13.

1- (83) المطفّفين: 27.

2- محدّث قمّي رحمه الله در كتاب مفاتيح الجنان ذيل حديث صفوان كه در فضيلت زيارت عاشورا وارد شده است مي فرمايد: شيخ ما ثقه الاسلام نورى رحمه الله در كتاب «النّجم الثّاقب» فرموده: اما زيارت عاشورا، پس در فضل و مقام آن بس كه از سنخ ساير زيارات نيست كه به ظاهر از انشاى و املاى معصومى باشد هر چند كه از قلوب مطهره ايشان چيزى جز آنچه از عالم بالا به آنجا رسد بيرون نيايد، بلكه از سنخ احاديث قدسيّه است كه به همين ترتيب از زيارت و لعن و سلام و دعا از حضرت احديّت جلّت عظمته به جبرئيل امين و از او به خاتم النّبيّين صلّى الله عليه وآله رسيده و به حسب تجربه مداومت به آن در چهل روز يا كمتر در قضاى حاجات و نيل مقاصد و دفع اعادى بى نظير و لكن احسن فوايد آن كه از مواظبت آن به دست آمده فايده اى است كه در كتاب دار السلام ذكر كردم و اجمال آن آنكه ثقه صالح متّقى حاج ملّاحسن يزدى كه از نيكان مجاورين نجف اشرف است و پيوسته مشغول عبادت و زيارت نقل كرد از ثقه امين حاج محمد على يزدى كه مرد فاضل صالحى بود در يزد كه دائما مشغول اصلاح امر آخرت خود بود و شبها در مقبره خارج يزد كه در آن جماعتى از صلحا مدفونند و معروف است به مزار به سر مى برد و او را همسايه اى بود كه در كودكى با هم بزرگ شده و در نزد يك معلم مى رفتند تا آنكه بزرگ شد و شغل عشارى [مأمور گمرك] پيش گرفت تا آنكه مرد و در همان مقبره نزديك محلى كه آن مرد صالح بيتوته مى كرد دفن كردند. پس او را در خواب ديد پس از گذشتن كمتر از ماهى كه در هيئت نيكويى است. پس به نزد او رفت و گفت: من مى دانم مبدأ و منتهاى كار تو و ظاهر و باطن تو را و نبودى از آنها كه احتمال رود نيكى در باطن ايشان و شغل تو مقتضى نبود جز عذاب را، پس به كدام عمل به اين مقام رسيدى؟ گفت: چنان است كه گفتى ومن در اشدّ عذاب بودم از روز وفات تا ديروز كه زوجه استاد اشرف حدّاد [آهنگر] فوت شد و در اين مكان او را دفن كردند و اشاره كرد به موضعى كه قريب صد ذرع از او دور بود و در شب وفات او حضرت ابى عبد الله الحسين علیه السلام سه مرتبه او را زيارت كرد و در مرتبه سوّم امر فرمود به رفع عذاب از اين مقبره پس حالت ما نيكو شد و در سعه [گشايش] و نعمت افتاديم. پس از خواب متحيّرانه بيدار شد و حداد را نمى شناخت و محله او را نمى دانست. پس در بازار حدّادان از او تفحص كرد و او را پيدا نمود. از او پرسيد: براى تو زوجه اى بود؟ گفت: آرى، ديروز وفات كرد و او را در فلان مكان و همان موضع را اسم برد دفن كردم. گفت: او به زيارت ابى عبدالله علیه السلام رفته بود؟ گفت: نه. گفت: ذكرمصايب اومى كرد؟ گفت: نه.گفت: مجلس تعزيه دارى داشت؟ گفت: نه. آنگاه پرسيد: چه مى جويى؟ خواب را نقل كرد گفت: آن زن مواظبت داشت به زيارت عاشوراء. و در كتاب النجم الثاقب تأليف محدّث جليل حاجي ميرزا حسين نوري طبرسي صاحب موسوعه ارزشمند مستدرك الوسائل، متوفّاي سال1320ه.ق: باب هفتم حكايت هفتادم: جناب مستطاب، تقى صالح سيّد احمد بن سيّد هاشم بن سيّد حسن رشتى موسوى، تاجر ساكن رشت ايّده الله در هفده سال قبل تقريباً، به نجف اشرف مشرّف شد و با عالم ربّانى و فاضل صمدانى شيخ على رشتى طاب ثراه كه در حكايت آينده مذكور خواهند شد إن شاءالله به منزل حقير آمدند و چون برخاستند، شيخ، از صلاح و سداد سيّد مرقوم اشاره كرد و فرمود كه قضيّه عجيبه و در آن وقت مجال بيان نبود. پس از چند روزى ملاقات شد، فرمود كه: «سيّد رفت». و قضيه را با جمله از حالات سيّد نقل كرد. بسيار تأسّف خوردم از نشنيدن آنها از خود او، اگرچه مقام شيخ رحمه الله اجلّ از آن بود كه اندكى خلاف در نقل ايشان برود و از آن سال تا چند ماه قبل، اين مطلب در خاطر بود تا در ماه جمادى الآخره اين سال از نجف اشرف برگشته بودم، در كاظمين سيّد صالح مذكور را ملاقات كردم كه از سامّره مراجعت كرده، عازم عجم بود. پس شرح حال او را چنانچه شنيده بودم، پرسيدم و از آن جمله قضيّه معهوده، همه را نقل كرد مطابق آن و آن قضيه چنان است كه گفت:«در سنه 1280 به اراده حجّ بيت الله الحرام از دار المرز رشت آمدم به تبريز و در خانه حاجى صفر على تاجر تبريزى معروف منزل كردم . چون قافله نبود، متحيّر ماندم . تا آنكه حاجى جبّار جلودار سدهى اصفهانى بار برداشت به جهت طربوزن ، تنها. از او مالى كرايه كردم و رفتم. چون به منزل اوّل رسيديم، سه نفر ديگر به تحريض حاجى صفر على به من ملحق شدند. يكى حاجى ملاباقر تبريزى حجه فروش معروف علماء و حاجى سيّد حسين تاجر تبريزى و حاجى على نامى كه خدمت مى كرد.پس به اتّفاق روانه شديم تا رسيديم به ارزنة الرّوم و از آنجا عازم طربوزن و در يكى از منازل مابين اين دو شهر، حاجى جبّار جلودار به نزد ما آمد و گفت: «اين منزل كه در پيش داريم ، مخوف است . قدرى زود بار كنيد كه به همراه قافله باشيد.» چون در ساير منازل، غالباً از عقب قافله به فاصله مى رفتيم . پس ما هم تخميناً دو ساعت و نيم يا سه به صبح مانده به اتّفاق حركت كرديم . به قدر نيم يا سه ربع فرسخ از منزل خود دور شده بوديم كه هوا تاريك شد و برف مشغول باريدن شد، به نحوى كه رفقا هر كدام سر خود را پوشانيدند و تند راندند. من نيز آنچه كردم كه با آنها بروم ممكن نشد، تا اينكه آنها رفتند. من تنها ماندم. پس از اسب پياده شدم و در كنار راه نشستم و به غايت مضطرب بودم . چون قريب ششصد تومان براى مخارج راه همراه داشتم . بعد از تأمّل و تفكّر، بنابراين گذاشتم كه در همين موضع بمانم تا فجر طالع شود به آن منزل كه از آنجا بيرون آمديم ، مراجعت كنم و از آنجا چند نفر مستحفظ به همراه بردارم تا به قافله ملحق شوم . در آن حال در مقابل خود باغى ديدم و در آن باغ باغبانى كه در دست بيلى داشت كه بر درختان مى زد كه برف از آنها بريزد. پس پيش آمد به مقدارفاصله كمى ايستاد وفرمود:«تو كيستى؟» عرض كردم: «رفقا رفتند و من ماندم، راه را نمى دانم ؛ گم كرده ام.» به زبان فارسى گفت: «نافله بخوان ! تا راه را پيدا كنى.» من مشغول نافله شدم. بعد از فراغ تهجّد باز آمد و فرمود: «نرفتى؟» گفتم:«والله راه را نمى دانم.» فرمود: «جامعه بخوان!» من جامعه را حفظ نداشتم و تاكنون حفظ ندارم. با آنكه مكرّر به زيارت عتبات مشرّف شدم. پس از جاى برخاستم و جامعه را بالتّمام از حفظ خواندم. باز نمايان شد فرمود:«نرفتى؟ هستى؟» مرا بى اختيار گريه گرفت گفتم:«هستم راه را نمى دانم.» فرمود:«عاشورا بخوان.» وعاشورا نيز حفظ نداشتم و تاكنون ندارم. پس برخاستم و مشغول زيارت عاشورا شدم از حفظ تا آنكه تمام لعن و سلام و دعاى علقمه را خواندم. ديدم باز آمد و فرمود: «نرفتى؟ هستى؟» گفتم:«نه! هستم تا صبح.» فرمود:«من، حال تو را به قافله مى رسانم.» پس رفت و بر الاغى سوار شد و بيل خود را به دوش گرفت و آمد، فرمود:«به رديف من بر الاغ من سوار شو.» سوار شدم. پس عنان اسب خود را كشيدم. تمكين نكرد و حركت ننمود. فرمود:«جلو اسب را به من ده !» دادم. پس بيل را به دوش چپ گذاشت و عنان اسب را به دست راست گرفت و به راه افتاد. اسب در نهايت تمكين متابعت كرد. پس دست خود را بر زانوى من گذاشت و فرمود:«شما چرا نافله نمى خوانيد؟ نافله! نافله! نافله!» سه مرتبه فرمود. و باز فرمود:«شما چرا عاشورا نمى خوانيد؟ عاشورا! عاشورا! عاشورا!» سه مرتبه . و بعد فرمود: «شما چرا جامعه نمى خوانيد؟ جامعه! جامعه! جامعه!» در وقت طىّ مسافت به نحو استداره سير مى نمود. يك دفعه برگشت وفرمود:«آن است رفقاى شما كه در لب نهرآبى فرود آمده.» مشغول وضو به جهت نمازصبح بودند. پس من از الاغ پايين آمدم كه سوار اسب خود شوم و نتوانستم، پس آن جناب پياده شد و بيل را در برف فرو كرد و مرا سوار كرد و سر اسب را به سمت رفقا برگردانيد. من در آن حال به خيال افتادم كه:«اين شخص كى بود كه به زبان فارسى حرف مى زد و حال آنكه زبانى جز تركى و مذهبى غالباً جز عيسوى در آن حدود نبود، چگونه به اين سرعت مرا به رفقاى خود رسانيد؟!» پس، در عقب خود نظر كردم احدى را نديدم و از او آثارى پيدا نكردم.پس به رفقاى خود ملحق شدم.

6

اشاره

«باب»

النّوادر

الامام الحسین والسجاد علیه السلام

1- قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ رضی الله عنه: كَانَ النَّبِيُّ علیهم السلام عِنْدِي وَ أتَاهُ جَبْرَئِيلُ علیه السلام، فَكَانَا فِي الْبَيْتِ يَتَحَدَّثَانِ إذْ دَقَّ الْبَابَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ فَخَرَجْتُ أفْتَحُ لَهُ الْْبَابَ فَإذَا الْحُسَيْنُ مَعَهُ فَدَخَلَا،... فَجَعَلَ جَبْرَئِيلُ يُومِئُ بِيَدِهِ كَالْمُتَنَاوِلِ شَيْئاً فَإذَا بِيَدِهِ تُفَّاحَةٌ وَ سَفَرْجَلَةٌ وَ رُمَّانَةٌ، فَنَاوَلَ الْحَسَنُ ثُمَّ أوْمَئ بِيَدِهِ مِثْلَ ذَلِكَ فَنَاوَلَ الْحُسَيْنُ علیه السلام فَفَرِحَا وَ تَهَلَّلَتْ وُجُوهَهُمَا وَ سَعَيَا إلَى جَدِّهِمَا صلی الله علیه وآله وسلم، فَأخَذَ التُّفَاحَةَ وَ الرُّمَّانَةَ وَ السَّفَرْجَلَةَ فَشَمَّهَا ثُمَّ رَدَّهَا إلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا كَهَيْئَتِهِمَا، ...فَأكَلَ النَّبِيُّ وَ عَلِيُّ وَ فَاطِمَةُ وَالْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ علیه السلام وَ أطْعَمُوا أُمُّ سَلَمَةَ فَلَمْ يَزَلْ الرُّمَّانُ وَ السَّفَرْجَلُ وَ التُّفَّاحُ كُلَّمَا أكَلَ مِنْهُ عَادَ إلَى مَا كَانَ حَتَّى قُبِضَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وآله وسلم، قَالَ الْحُسَيْنُ علیه السلام: فَلَمْ يُلْحِقُهُ التَّغْيِيرُ وَ النُّقْصَانُ أيَّامَ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وآله وسلم فَلَمَّا تُوُفِّيَتْ علیه السلام فَقَدْنَا الرُّمَّانَ وَ بَقِيَ التُّفَّاحُ وَ السَّفَرْجَلُ أيَّامَ أبِي، فَلَمَّا اسْتُشْهِدَ أمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام فُقِدَ السَّفَرْجَلُ وَبَقِيَ التُّفَّاحُ عَلَى هَيْئَتِهِ عِنْدَ الْحَسَنِ حَتَّى مَاتَ فِي سَمِّهِ، ثُمَّ بَقِيَ التُّفَّاحَةُ إلَى الْوَقْتِ الَّذِي حُوصِرْتُ عَنِ الْمَاءِ فَكُنْتُ أشَمُّهَا إذَا عَطِشْتُ فَتَكْسُرُ لَهَبُ عَطَشِي، فَلَمَّا اشْتَدَّ عَلَيَّ الْعَطَشُ عَضَضْتُهَا وَ أيْقَنْتُ بِالْفَنَاءِ.

قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ علیه السلام: سَمِعْتُهُ يَقُولُ ذَلِكَ قَبْلَ مَقْتَلِهِ بِسَاعَةٍ، فَلَمَّا

ص: 227

قَضَى نَحْبَهُ وُجِدَ رِيحُهَا مِنْ مَصْرَعِهِ، فَالْتَمَسْتُ فَلَمْ يُرَ لَهَا أثَرٌ، فَبَقِيَ رِيحُهَا بَعْدَ الْحُسَيْنِ علیه السلام، وَ لَقَدْ زُرْتُ قَبْرَهُ فَوَجَدْتُ رِيحَهَا تَفُوحُ مِنْ قَبْرِهِ، فَمَنْ أرَادَ ذَلِكَ مِنْ شِيعَتِنَا الزَّائِرِينَ لِلْقَبْرِ فَلْيَلْتَمِسْ ذَلِكَ فِي أوْقَاتِ السَّحَرِ، فَإنَّهُ يَجِدُهُ إذَا كَانَ مُخْلِصاً.(1)

امّ سلمه رضی الله عنه گويد: پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله وسلم نزد من بودند كه حضرت جبريل علیه السلام به حضور حضرت رسيد. در اتاق گفتگو مى كردند تا اينكه حسن بن على علیه السلام در زد. رفتم تا در را براي ايشان بگشايم. امام حسين علیه السلام همراهش بود. وارد خانه شدند،... جبريل به دست خود به آسمان اشاره كرد و مانند كسى كه مى خواهد چيزى را بگيرد عمل كرد و سيب و به و انارى در دستش قرار گرفت و به حسن داد. سپس به حسين اشاره كرد و مانند همان را به حسين داد. هر دو خوشحال شدند و چهره هايشان درخشان گشت و سوي پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم دويدند. پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم سيب و به و انار را گرفتند و بوييدند و همانطور كه بود به هر يك از آن دو پس دادند،... پيامبر و علي و فاطمه و حسن و حسين علیه السلام از آن ميوه ها خوردند و به امّ سلمه هم دادند. آن سيب و به و انار همچنان باقى بود و هر چه از آن مى خوردند به حالت اوّل بازمي گشت تا هنگامي كه پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم از دنيا رفتند.

امام حسين علیه السلام مى فرمايند: آن ميوه ها همچنان به حال خود باقى بود و تا هنگامى كه حضرت فاطمه دختر پيامبرخداصلی الله علیه وآله وسلم زنده بودند چيزى از آن كاسته نشد و چون حضرت فاطمه علیها السلام وفات كردند، انار را از دست داديم و سيب و به باقى بود تا

ص: 228

1- روضة الواعظين:1/160 ط جديد:1/365 مجلس في إمامة السّبطين ح388، المناقب:3/391 مثله بإختلاف، البحار:45/91 بقية الباب37 ح31.

هنگامي كه پدرم زنده بودند و چون اميرالمؤمنين علیه السلام شهيد شدند، به از ميان رفت و آن سيب باقى ماند و به همان حال در اختيار امام حسن علیه السلام بود تا زماني كه مسموم شدند و رحلت فرمودند. آن سيب باقي بود تا هنگامى كه به خاطر آب محاصره شدم و آن را مى بوييدم و شدّت تشنگى من كاسته مى شد و چون تشنگى من شدّت پيدا كرد و يقين به نابودى كردم، آن را خوردم.

امام سجاد علیه السلام فرمودند: اين موضوع را يك ساعت پيش از كشته شدن پدرم از ايشان شنيدم و پس از شهادت آن حضرت، بوى آن سيب از قتلگاه ايشان احساس مى شد. به دنبال آن جستجو كردم كه نشانى از آن بيابم و نيافتم و بوى آن سيب پس از امام حسين علیه السلام باقى مانده است. من قبر ايشان را زيارت كردم و بوي آن سيب را از قبر حضرت استشمام كردم. پس هركس از شيعيان ما كه به زيارت قبر مى رود، به هنگام سحر دقت كند، در صورتى كه مخلص باشد آن بو را احساس خواهد كرد.

الإمام أبوعبدالله الصّادق علیه السلام

2- عَنْ إبْرَاهِيمَ بْنِ شُعَيْبٍ قَالَ سَمِعْتُ أبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ: إنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ علیه السلام لَمَّا وُلِدَ، أمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ جَبْرَئِيلَ أنْ يَهْبِطَ فِي ألْفٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ فَيُهَنِّئَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مِنْ جَبْرَئِيلَ، قَالَ: وَ كَانَ مَهْبَطُ جَبْرَئِيلُ عَلَى جَزِيرَةٍ فِي الْبَحْرِ فِيهَا مَلَكٌ يُقَالُ لَهُ فُطْرُسُ، كَانَ مِنَ الْحَمَلَةِ فَبُعِثَ فِي شَيْ ءٍ فَأبْطَأ فِيهِ فَكُسِرَ جَنَاحَهُ وَ أُلْقِيَ فِي تِلْكَ الْجَزِيرَةِ يَعْبُدُ اللَّهَ (تَبَارَكَ وَ تَعَالَى) فِيهَا سِتَّمِائَةِ(1) عَامٍ حَتَّى وُلِدَ الْحُسَيْنُ

ص: 229

1- في «خ ل»: سَبْعَمِائَةِ.

بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام، فَقَالَ الْمَلَكُ لِجَبْرَئِيلَ علیه السلام: يَا جَبْرَئِيلُ! أيْنَ تُرِيدُ؟ قَالَ: إنَّ اللَّهَ تَعَالَى أنْعَمَ عَلَى مُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله وسلم بِنِعْمَةٍ فَبُعِثْتُ أُهَنِّئُهُ مِنَ اللَّهِ وَ مِنِّي، فَقَالَ: يَا جَبْرَئِيلُ! احْمِلْنِي مَعَكَ لَعَلَّ مُحَمَّداًصلی الله علیه وآله وسلم يَدْعُوا اللهَ لِي، قَالَ: فَحَمَلَهُ، قَالَ: فَلَمَّا دَخَلَ جَبْرَئِيلُ عَلَى النَّبِيِّ علیهم السلام هَنَّأهُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هَنَّأهُ مِنْهُ وَ أخْبَرَهُ بِحَالِ فُطْرُسَ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وآله وسلم : قُلْ لَهُ: تَمَسَّحْ بِهَذَا الْمَوْلُودِ وَ عُدْ إلَى مَكَانِكَ، قَالَ: فَتَمَسَّحَ فُطْرُسُ بِالْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام وَ ارْتَفَعَ، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ! أمَا إنَّ أُمَّتَكَ سَتَقْتُلُهُ وَ لَهُ عَلَيَّ مُكَافَاةٌ ألَّا يَزُورَهُ زَائِرٌ إلَّا بَلَّغْتُهُ عَنْهُ وَ لَا يُسَلِّمَ عَلَيْهِ مُسَلِّمٌ إلَّا بَلَّغْتُهُ سَلَامَهُ وَ لَا يُصَلِّي عَلَيْهِ مُصَلٍّ إلَّا بَلَّغْتُهُ عَلَيْهِ صَلَاتَهُ، ثُمَّ ارْتَفَعَ.(1)

ابراهيم بن شعيب ميثمى گويد: شنيدم امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامى كه حسين بن على علیه السلام متولّد شدند خداوند عزّوجل به جبرئيل علیه السلام امر فرمود كه در ميان هزار تن از فرشتگان به زمين فرود آيد و از طرف خداوند عزّوجل و خودش به رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم تهنيت بگويد. حضرت فرمودند: محلّ فرود آمدن جبرئيل جزيره اى در دريا بود و در آن فرشته اى بود كه به او فطرس گفته مي شد، او از جمله حاملان عرش بود و براي انجام كارى تعيين شد، در انجام دادن آن كار سستى نمود، در نتيجه بال او شكسته شد و در آن جزيره قرار داده شد و مدّت ششصد سال خدا را عبادت مى كرد تا وقتي كه حضرت حسين بن على علیه السلام متولّد شدند. پس فطرس به جبرئيل عرضه داشت: اي جبرئيل! قصد رفتن به كجا را

ص: 230

1- كامل الزيارات:66 ب20 ح1، الأمالي للصّدوق:137 المجلس28 ح9، روضة الواعظين:1/155، الخرائج و الجرائح:1/252 ح6، المناقب:4/74، البحار:43/243 ب11 ح18 و ج44/182 ب25 ح7.

داري؟ جبرئيل فرمود: خداوند متعال بر حضرت محمّدصلی الله علیه وآله وسلم نعمتى عنايت فرموده است. از اين رو من براى گفتن تهنيت از جانب خداوند و خودم به نزد آن جناب فرستاده شده ام. فطرس عرضه داشت: اى جبرئيل! مرا با خود ببر. شايد حضرت محمّد صلی الله علیه وآله وسلم براى من دعا كنند.

[امام صادق علیه السلام] فرمودند: جبرئيل، فطرس را با خود برد. حضرت فرمودند: هنگامى كه جبرئيل بر پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم داخل شد، حضرت را از جانب خداوند عزّوجل و خودش تهنيت گفت و از حال فطرس ايشان را خبر داد. پيامبرخداصلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: به او بگو: بال شكسته خود را به اين مولود بكش و به جاى خود برگرد. حضرت فرمودند: فطرس بال شكسته اش را به حضرت امام حسين بن علي علیه السلام كشيد و به هوا پرواز كرد. سپس گفت: اى پيامبرخدا! اين حتمى است كه امّت شما به زودي اين مولود را خواهند كشت و حقّ او به گردن من آن است كه هيچ زائري حضرتش را زيارت نكند مگر اينكه از جانب او زيارت را به آن حضرت برسانم و هيچ سلام كننده اي به حضرت سلام نكند مگر اينكه سلام او را به ايشان برسانم و هيچ كسي درود بر آن حضرت نفرستد مگر اينكه درود او را به حضرت برسانم. اين را گفت و سپس به آسمان پرواز كرد.

3- عَنْ أبِي عَبْدِ اللَّهِ - الصّادق - علیه السلام قَالَ: لَمَّا سَارَ أبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مِنَ الْمَدِينَةِ، لَقِيَهُ أفْوَاجٌ مِنَ الْمَلَائِكَةِ الْمُسَوَّمَةِ، فِي أيْدِيهِمُ الْحِرَابُ عَلَى نُجُبٍ مِنْ نُجُبِ الْجَنَّةِ فَسَلَّمُوا عَلَيْهِ وَ قَالُوا: يَاحُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ بَعْدَ جَدِّهِ وَ أبِيهِ وَأخِيهِ، إنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أمَدَّ جَدَّكَ بِنَا فِي مَواطِنَ كَثِيرَةٍ، وَ إنَّ اللَّهَ أمَدَّكَ بِنَا، فَقَالَ لَهُمُ: الْمَوْعِدُ حُفْرَتِي وَ بُقْعَتِيَ الَّتِي أُسْتَشْهَدُ فِيهَا وَ هِيَ

ص: 231

كَرْبَلَاءُ، فَإذَا وَرَدْتُهَا فَأْتُونِي، فَقَالُوا: يَا حُجَّةَ اللَّهِ مُرْنَا نَسْمَعْ وَ نُطِعْ فَهَلْ تَخْشَى مِنْ عَدُوٍّ يَلْقَاكَ فَنَكُونَ مَعَكَ؟ فَقَالَ: لَا سَبِيلَ لَهُمْ عَلَيَّ وَ لَا يَلْقَوْنِي بِكَرِيهَةٍ أوْ أصِلَ إلَى بُقْعَتِي. وَ أتَتْهُ أفْوَاجُ مُسْلِمِي الْجِنِّ فَقَالُوا: يَا سَيِّدَنَا نَحْنُ شِيعَتُكَ وَ أنْصَارُكَ فَمُرْنَا بِأمْرِكَ وَ مَا تَشَاءُ، فَلَوْ أمَرْتَنَا بِقَتْلِ كُلِّ عَدُوٍّ لَكَ وَ أنْتَ بِمَكَانِكَ لَكَفَيْنَاكَ ذَلِكَ، فَجَزَاهُمُ الْحُسَيْنُ خَيْراً وَ قَالَ لَهُمْ: أوَ مَا قَرَأْتُمْ كِتَابَ اللَّهِ الْمُنْزَلَ عَلَى جَدِّي رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم أيْنَما تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ(1) وَ قَالَ سُبْحَانَهُ: لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إلى مَضاجِعِهِمْ(2) وَ إذَا أقَمْتُ بِمَكَانِي فَبِمَاذَا يُبْتَلَى هَذَا الْخَلْقُ الْمَتْعُوسُ؟ وَبِمَاذَا يُخْتَبَرُونَ؟ وَ مَنْ ذَا يَكُونُ سَاكِنَ حُفْرَتِي بِكَرْبَلَاءَ؟ وَ قَدِ اخْتَارَهَا اللَّهُ يَوْمَ دَحَا الْأرْضَ وَ جَعَلَهَا مَعْقِلًا لِشِيعَتِنَا (وَ مُحِبِّينَا؟ تُقْبَلُ أعْمَالُهُمْ وَ صَلَاتُهُمْ وَ تُسْمَعُ وَ تُجَابُ دَعَوَاتُهُمْ وَ سَكَنَ إلَيْهَا شِيعَتُنَا وَ تَكُونُ)(3) وَ يَكُونُ لَهُمْ أمَاناً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ؟ وَ لَكِنْ تَحْضُرُونَ يَوْمَ السَّبْتِ وَ هُوَ يَوْمُ عَاشُورَاءَ الَّذِي فِي آخِرِهِ أُقْتَلُ، وَ لَا يَبْقَى بَعْدِي مَطْلُوبٌ مِنْ أهْلِي وَ نَسَبِي وَ إخْوَتِي وَأهْلِ بَيْتِي، وَ يُسَارُ بِرَأْسِي إلَى يَزِيدَ لَعَنَهُ اللَّهُ. فَقَالَتِ الْجِنُّ: نَحْنُ وَاللَّهِ يَا حَبِيبَ اللَّهِ وَ ابْنَ حَبِيبِهِ لَوْلَا أنَّ أمْرَكَ طَاعَةٌ وَ أنَّهُ لَا يَجُوزُ لَنَا مُخَالَفَتُكَ، قَتَلْنَا جَمِيعَ أعْدَائِكَ قَبْلَ أنْ يَصِلُوا إلَيْكَ، فَقَالَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ لَهُمْ: نَحْنُ وَاللَّهِ أقْدَرُ عَلَيْهِمْ مِنْكُمْ وَ لَكِنْ لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَ يَحْيى مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَةٍ (4). (5)

ص: 232

1- (4) النساء:79

2- (3)آل عمران:155.

3- في الهداية.

4- (8) الأنفال:43

5- الهداية الكبرى:206 ب5، البحار:44/330 ب37 عن السّيّد محمّد بن أبي طالبٍ في مقتله قال شيخنا المفيد بإسناده إلى أبي عبد اللّه علیه السلام ، اللهوف: 66 المسلك 1 قال: و ذكر المفيد محمد بن محمد بن النعمان رضي الله عنه في كتاب مولد النبي و مولد الأوصياء بإسناده إلى أبي عبد الله جعفر بن محمد الصادق علیه السلام.

اگر در برج و باروهاى مرتفع و محكم باشيد. و نيز مي فرمايد:  حتماً آن افرادى كه قتل براى آنان نوشته شده به سوى محلّ شهادت خود خواهند رفت. اگر من در مكان خود بمانم، پس اين مردم نگونسار چگونه آزمايش خواهند شد؟ و چه كسى در بقعه من كه در كربلاست ساكن خواهد شد؟ در صورتى كه خدا در موقع گسترش زمين آن بقعه را براى من انتخاب نموده و آن را پناهگاهى براى شيعيان (و دوستان) ما قرار داده (تا اعمال و نمازهايشان آنجا پذيرفته شود و دعايشان مستجاب گردد و شيعيان ما آنجا سكونت كنند) و در دنيا و آخرت براى ايشان محلّ امن و امان خواهد بود. شما در روز شنبه كه روز عاشوراست و من در آخر آن روز شهيد خواهم شد، نزد من بياييد. در آن روز هيچيك از مردانِ اهل بيت و برادران من باقى نخواهد ماند. آن روز سر من براى يزيد فرستاده خواهد شد. گروه جن در جواب آن بزرگوار عرضه داشتند: اى حبيب خداوند و پسر حبيب خدا! اگر اطاعت امر تو واجب نبود و جايز بود كه ما با دستور تو مخالفت كنيم، به خدا قسم همه دشمنان تو را قبل از اينكه به تو برسند نابود مي كرديم. امام حسين علیه السلام در جواب آنان فرمود: به خدا قسم كه ما از شما بر ايشان تواناتر هستيم  ولى بايد هركس هلاك و كافر مى شود با دليل هلاك شود و هر كسى كه زنده و مؤمن مي گردد به وسيله دليل باشد.

الإمام أبو الحسن الرّضا علیه السلام

4- قَالَ علیه السلام: إنَّ الْمُحَرَّمَ شَهْرٌ كَانَ أهْلُ الْجَاهِلِيَّةِ يُحَرِّمُونَ فِيهِ الْقِتَالَ، فَاسْتُحِلَّتْ فِيهِ دِمَاؤُنَا، وَ هُتِكَ فِيهِ حُرْمَتُنَا، وَ سُبِيَ فِيهِ ذَرَارِيُّنَا وَ نِسَاؤُنَا، وَ أُضْرِمَتِ النِّيرَانُ فِي مَضَارِبِنَا، وَ انْتُهِبَ مَا فِيهَا مِنْ ثِقْلِنَا، وَ لَمْ تُرْعَ

ص: 234

لِرَسُولِ اللَّهِ حُرْمَةٌ فِي أمْرِنَا، إنَّ يَوْمَ الْحُسَيْنِ أقْرَحَ جُفُونَنَا، وَ أسْبَلَ دُمُوعَنَا، وَ أذَلَّ عَزِيزَنَا بِأرْضِ كَرْبٍ وَ بَلَاءٍ، أوْرَثَتْنَا الْكَرْبَ وَ الْبَلَاءَ إلَى يَوْمِ الِانْقِضَاءِ، فَعَلَى مِثْلِ الْحُسَيْنِ فَلْيَبْكِ الْبَاكُونَ، فَإنَّ الْبُكَاءَ عَلَيْهِ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ. ثُمَّ قَالَ علیه السلام: كَانَ أبِي إذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَايُرَى ضَاحِكاً، وَ كَانَتِ الْكَآبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتَّى يَمْضِيَ مِنْهُ عَشَرَةُ أيَّامٍ، فَإذَا كَانَ يَوْمُ الْعَاشِرِ كَانَ ذَلِكَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَبُكَائِهِ، وَ يَقُولُ: هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلَامُ.(1)

امام رضا علیه السلام فرمودند: محرم ماهى بود كه اهل جاهليّت جنگ كردن را در آن حرام مي دانستند. ولي خون ما در آن ماه حلال شمرده شده و حرمت ما در آن هتك گشت و فرزندان و زنان ما اسير شدند و آتش به خيمه هاى ما زده شد و آنچه كه از بار و بنه در آن بود، چپاول شد و حرمت پيامبرخدا در مورد ما نگاه داشته نشد. روز شهادت امام حسين علیه السلام پلك چشم ما را مجروح نمود و اشك ما را روان ساخت و عزيز ما را در زمين كربلاء خوار كرد. ما را دچار گرفتارى و بلا ساخت تا روز قيامت. بنابراين بر كسي همچون امام حسين علیه السلام بايد گريه كنندگان بگريند، چراكه گريستن بر آن حضرت، گناهان بزرگ را مي ريزد. سپس فرمود: پدرم هنگامي كه وارد ماه محرّم مي شدند، هرگز خندان ديده نمي شدند و اندوه بر ايشان تا روز دهم غالب بود. وقتي روز دهم مي شد، روز مصيبت و ناراحتي و گريه حضرت بود و مي فرمود: آن همان روزي است كه امام حسين علیه السلام در آن كشته شد.

ص: 235

1- - الأمالي للصّدوق:128المجلس27 ح2، روضةالواعظين:1/169، المناقب:4/86، البحار:44/283 ب34 ح17.

1- مكارم الأخلاق:281، المزار الكبير:368 ب13 ح16، البحار:98/136 ب16 ح67، مستدرك الوسائل:10/345 ب58 ح4.

أمالي الصدوق:115 المجلس24: باسناده عن الصّادق جعفر بن محمّدٍ عن أبيه عن جدّه علیهم السلام أنّ: الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ علیه السلام دَخَلَ يَوْماً إلَى الْحَسَنِ علیه السلام فَلَمَّا نَظَرَ إلَيْهِ بَكَى، فَقَالَ لَهُ: مَا يُبْكِيكَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ؟ قَالَ: أبْكِي لِمَا يُصْنَعُ بِكَ، فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ علیه السلام: إنَّ الَّذِي يُؤْتَى إلَيَّ سَمٌّ يُدَسُّ إلَيَّ فَأُقْتَلُ بِهِ. وَ قَالَ: وَ لَكِنْ لَا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ يَزْدَلِفُ إلَيْكَ ثَلَاثُونَ ألْفَ رَجُلٍ يَدَّعُونَ أنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله وسلم وَ يَنْتَحِلُونَ دِينَ الْإسْلَامِ فَيَجْتَمِعُونَ عَلَى قَتْلِكَ وَ سَفْكِ دَمِكَ وَ انْتِهَاكِ حُرْمَتِكَ وَ سَبْيِ ذَرَارِيكَ وَ نِسَائِكَ وَ انْتِهَابِ ثِقْلِكَ فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بِبَنِي أُمَيَّةَ اللَّعْنَةُ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ يَبْكِي عَلَيْكَ كُلُّ شَيْ ءٍ حَتَّى الْوُحُوشِ فِي الْفَلَوَاتِ وَ الْحِيتَانِ فِي الْبِحَارِ.

عنه البحار:45/218 ب40 ح44.

امام صادق علیه السلام از پدر از جدّشان علیهم السلام نقل نمودند: امام حسين علیه السلام روزي بر امام حسن علیه السلام وارد شدند، پس هنگامي كه به حضرت نگاه كردند، گريستند. امام حسن علیه السلام به ايشان فرمودند: چه چيز شما را گريان ساخت، اي اباعبدالله؟ فرمودند: گريه مي كنم براي آنچه با شما رفتارمي شود، پس... امام حسن علیه السلام به ايشان فرمودند: همانا آنچه براي من مي آيد سمّي است كه مرا مسموم سازد، پس من به سبب آن سم كشته خواهم شد... و فرمودند: امّا هيچ روزي همچون روز تو نيست اي اباعبدالله، [در آن روز] سي هزار نفر تو را محاصره مي كنند همه آنها ادّعا مي كنند از امّت جدّ ما محمّد صلی الله علیه وآله وسلم هستند و ادّعاي مسلماني مي كنند. پس براي كشتن شما و ريختن خون شما و هتك نمودن حرمت شما و اسير نمودن فرزندان و زنان شما و به غارت بردن بار و بنه شما جمع مي شوند و در اين زمان بني اميّه را لعنت فراخواهد گرفت و آسمان خاكستر و خون مي باراند و همه چيز براي تو گريه مي كنند حتي حيوانات وحشي در بيابان و ماهي ها در درياها.

ص: 238

1- مصباح المتهجّد:717.

2- الدّروس الشّرعيّة:2/22.

3- المقنعة للشيخ المفيد:494.

4- وسائل الشيعة:14/442 ح19559.

1- مزارالمفيد:90.

2- الكافي:4/575

3- البحار:100/134.

4- الكافي:4/572 2.

5- فرائد السمطين:2/175.

6- التهذيب:6/76

7- الدروس الشرعيّة:2/32.

1- المقنعة:469.

2- البحار:97/134.

3- البحار:97/134.

4- البحار:97/134.

5- مزار المفيد:105.

6- الدروس الشّرعيّة:2/23.

1- كامل الزّيارات:141.

2- الدّروس الشّرعيّة:2/25.

3- (2) البقره:59، قال الله تَعَالَى: وَ إذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُوا مِنْها حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَداً وَ ادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً وَ قُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطاياكُمْ وَ سَنَزيدُ الْمُحْسِنينَ علیه السلام و في البحار:40/205 ب94 ح12، عَنِ الْبَاقِرِ وَ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام فِي قَوْلِهِ تَعَالَى: لَيْسَ الْبِرُّ بِأنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ علیهم السلام وَ قَوْلِهِ تَعَالَى: وَ إذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هذِهِ الْقَرْيَةَ - قال - نَحْنُ الْبُيُوتُ الَّتِي أمَرَ اللَّهُ أنْ تُؤْتَى مِنْ أبْوَابِهَا: نَحْنُ بَابُ اللَّهِ وَ بُيُوتُهُ الَّتِي يُؤْتَى مِنْهُ، فَمَنْ تَابَعَنَا وَ أقَرَّ بِوَلَايَتِنَا فَقَدْ أتَى الْبُيُوتَ مِنْ أبْوَابِهَا وَ مَنْ خَالَفَنَا وَ فَضَّلَ عَلَيْنَا غَيْرَنَا فَقَدْ أتَى الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِهَا، و في البحار 23/105 ح3، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم:...إنَّمَا مَثَلُ أهْلِ بَيْتِي فِيكُمْ كَمِثْلِ سَفِينَةِ نُوحٍ؛ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ، وَ مَثَلُ بَابِ حِطَّةٍ مَنْ دَخَلَهُ نَجَا وَ مَنْ لَمْ يَدْخُلْهُ هَلَكَ. وَ إِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هذِهِ الْقَرْيَة - و(يادآور شويد) زمانى را كه گفتيم: در اين شهر [بيت المقدس] وارد شويد و از نعمت هاى فراوان آن، هرچه مى خواهيد بخوريد و از در [معبد بيت المقدس] به حالت سجده وارد شويد و بگوييد: «خداوندا! گناهان ما را بريز!» تا خطاهاى شما را ببخشيم و به نيكوكاران پاداش بيشترى خواهيم داد. و از امام باقر و اميرالمؤمنين علیه السلام در مورد اين سخن خداوند كه فرمود:وَ لَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوت - و نيكويي اين نيست كه خانه ها را از پشت وارد شويد بلكه نيكى اين است كه پرهيزگار باشيد و از درِخانه ها وارد شويد و تقوا پيشه كنيد تا رستگار شويد! و نيز اين كلام پروردگار:وَ إِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هذِهِ الْقَرْيَة - و به ياد آريد آن زمان را كه به شما گفتيم: به اين آبادي [بيت المقدس] درآييد و از نعمتهاى آن هر چه و هر جا كه خواسته باشيد به فراوانى بخوريد. و سجده كنان از دروازه داخل شويد و بگوييد: بار گناه از ما فرو نه! تا از خطاى شما درگذريم و نيكوكاران را ثواب بيشترى عنايت كنيم امام فرمودند: ما آن بيوتى هستيم كه خداوند امر فرموده كه از دربهاى آنها وارد شويد، ما بابهاى خداوند و خانه هايى هستيم كه از ما وارد مى شوند، پس هر كه با ما بيعت نموده و به ولايت ما اعتراف نمايد بى شك از دربهاى آن خانه وارد شده و هر كه با ما مخالفت نموده و ديگرى را بر ما برتري دهد، به آن خانه ها از پشت وارد شده است. و پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: همانا مَثَل اهل بيت من در ميان شما مانند مَثَل كشتى حضرت نوح است. هر آنكس كه سوار آن شود نجات يابد و هر آنكس كه از آن باز بماند، غرق خواهد شد و نيز مثل ايشان مثل «باب حطّه» است كه هر آنكس از آن وارد گشت نجات يافت و آنانكه وارد آن نشدند هلاك شدند.

1- مزار المفيد:79.

2- وسائل الشيعة:5/162.

3- مصباح الزائر:208.

4- الأمالي للصّدوق:111.

5- الدّروس:2/23.

6- البحار: 97/135.

1- المزارللشّهيدالأوّل:200.

2- تأويل الآيات الظاهرة:741 عن أبي علي الطبرسي رضی الله عنه في تفسير مجمع البيان، روي عن أبي جعفر و أبي عبد الله علیه السلام: وَ إذَا الْمَوَدَّةُ سُئِلْتَ بِفَتْحِ الْمِيمِ وَ الْوَاوِ. از امام باقر و امام صادق علیه السلام نقل شده كه آيه شريفه وَ إذا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ - را - وَ إذا الْمَوَدَّةُ سُئِلَتْ - قرائت فرمودند كه معناي آن چنين مي شود: و آن هنگام كه درباره دوستي خاندان پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم كه همانا اجر رسالت است، بازخواست شوند.

3- المقنعة:471.

4- البحار:97/134.

5- البحار:97/135.

6- البحار:97/135.

7- كامل الزّيارات:130.

كم سخن گفتن مگر اينكه در مورد كار خير و خوبي باشد.

35- كثرة الدّعاء لنفسه و لوالديه و لإخوانه المؤمنين و أخواته المؤمنات.(1)

بسيار دعا كردن براي خود و پدر و مادر و برادران و خواهران با ايمانش.

36- الصّدقة على المحاويج بتلك البقعة فإنّ الصدقة مضاعفةً.(2)

صدقه دادن به نيازمندان در حالي كه در حرم شريف است چراكه در آنجا صدقه دادن، پاداش مصاعف دارد… .

37- التّصدّق على السّدنة و الحفظة للمشهد بإكرامهم و إعظامهم، فإن

فيه إكرام صاحب المشهد علیه الصلاه والسلام و ينبغي لهؤلاء أن يكونوا من أهل الخير و الصّلاح و الدّين و المروّة و الإحتمال و الصّبر و كظم الغيظ خالين من الغلظة على الزّائرين، قائمين بحوائج المحتاجين، مرشدين ضالّ الغرباء و الواردين و ليتعهّد أحوالهم الناظر فيه، فإن وجد من أحد منهم تقصيرا نبهّه عليه فإن أصرّ زجره فإن كان من المحرّم جاز ردعه بالضرب إن لم يجد التعنيف من باب النهي عن المنكر.(3)

انفاق نمودن به دست اندركاران نظافت و نگهبانهاي حرم به خاطر گرامي و بزرگداشت ايشان، چراكه اين كار موجب گراميداشت صاحب حرم مى باشد. و سزاوار است كه اين افراد از اهل خير و خوبي و افراد متديّن و بامروّت و باتحمّل و صبور باشند و خشم خود را فرو بخورند و با زيارت كنندگان به تندي

ص: 245

1- مصباح الزّائر:216.

2- الدّروس:2/24.

3- البحار:97/135 عن الدّروس.

1- مصباح الزائر:212.

2- التهذيب:6/73.

3- مزار المفيد:96 ب48.

4- الوسائل:14/527.

5- البحار:97/137ح25.

1- مصباح الزائر:532.

2- البحار:44/329 ب37- كتب علیه السلام:... وَ إنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي صلی الله علیه وآله وسلم ... و في التهذيب:6/113 زيارة الأربعين:...فَأعْذَرَ فِي الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلَالَةِ...و في البحار:45/8 ب37قال الحسين علیه السلام:...ألَا إنَّ الدَّعِيَّ ابْنَ الدَّعِيَّ قَدْ رَكَزَ بَيْنَ اثْنَتَيْنِ بَيْنَ القلة [السَّلَّةِ] وَ الذِّلَّةِ وَهَيْهَاتَ مَا آخُذُ الدَّنِيَّةَ أبَى اللَّهُ ذَلِكَ وَ رَسُولُهُ وَ جُدُودٌ طَابَتْ وَ حُجُورٌ طَهُرَتْ وَ أُنُوفٌ حَمِيَّةٌ وَ نُفُوسٌ أبِيَّةٌ لَا تُؤْثِرُ مَصَارِعَ اللِّئَامِ عَلَى مَصَارِعِ الْكِرَام... . امام حسين علیه السلام در نامه خود چنين مرقوم فرمودند:... و همانا من به منظور اصلاح در ميان امّت جدّم خارج شدم... . و در زيارت اربعين به درگاه پروردگار چنين مى گوييم:... از اين رو (امام حسين علیه السلام) در دعوت- نمودن بندگان به سوي تو مبالغه و خيرخواهي كرد و جانش را در راه تو ايثار نمود تا بندگان تو را از نادانى و سرگرداني گمراهى برهاند... . و امام حسين علیه السلام فرمودند:... آگاه باشيد كه ابن زياد زنا زاده پسر زنا زاده، ما را بين انتخاب دو چيز اختيار داده تا از ميان آن دو، يكي را انتخاب كنيم: كشته شدن و يا پذيرفتن خواري و ذلّت در بيعت با يزيد و هيهات كه من اين دنياى بي ارزش را انتخاب كنم، زيرا خدا و پيامبرش از آن سر باز مي زنند. پدران طيّب و طاهر و خاندان پاكيزه و همّت والا و عزّت نفس و آزاد مردان، هرگز كشته شدن در راه افراد پست را بر شهيد شدن در راه بزرگواران انتخاب نخواهند كرد...

3- الوسائل:8/524 ب25 ح11343.

4- قال الله تعالى:(49)سورة الحجرات: الآية3 يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أنْ تَحْبَطَ أعْمالُكُمْ وَ أنْتُمْ لا تَشْعُرُونَإنَّ الَّذينَ يَغُضُّونَ أصْواتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولئِكَ الَّذينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوى لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أجْرٌ عَظيمٌ و في الكافي: 1/302 ح3: قَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمَا لعائشة:... وَ قَد قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: يا أيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِي...صلی الله علیه وآله وسلم إنَّ اللَّهَ حَرَّمَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أمْوَاتاً مَا حَرَّمَ مِنْهُمْ أحْيَاءً... و البحار:43/271ح36: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم : حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أنَا مِنْهُ أحَبَّ اللَّهُ مَنْ أحَبَّ حُسَيْناً حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأسْبَاطِ. خداوند متعال مي فرمايد:  اى كسانى كه ايمان آورده ايد! صداى خود را بر صداى پيامبر بلند نكنيد و در برابر او بلند سخن نگوييد آن گونه كه بعضى از شما در برابر بعضى صدا بلند مى كنيد، مبادا اعمال شما نادانسته نابود گردد آنها كه صداى خود را نزد رسول خدا كوتاه مى كنند همان كسانى هستند كه خداوند دلهايشان را براى تقوا خالص نموده و براى آنان آمرزش و پاداش عظيمى است! ((49) سوره حجرات: آيه 3 و4). و حضرت امام حسين علیه السلام خطاب به عايشه فرمودند:... و به درستي كه خداوند عزّوجل چنين فرموده است:يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ...صلی الله علیه وآله وسلم خدا حرمت مؤمنانى را كه مرده اند مانند مؤمنان زنده مقرر نموده است... . و پيامبرصلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: حسين از من و من از حسينم، خدا دوست بدارد آن كسى را كه حسين را دوست داشته باشد. حسين نواده اي [نمونه] از نوادگان پيامبران است

1- كمال الدّين:2/483 ب45 ح4 و الغيبة للطّوسي:290 و الإحتجاج للطّبرسي:469، كتب الإمام صاحب الزّمان عجل الله فرجه الشریف: وَأكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ فَإنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُم، وفي كتاب مكيال المكارم :2/46 قال: و رأى بعض الصّالحين مَوْلَانَا الْحُجَّةَ في المنام فقال علیه السلام له: إنِّي لَأدْعُوا لِمُؤْمِنٍ يَذْكُرُمُصِيبَةَ جَدِّيَ الشَّهيدِ،ثُمَّ يَدْعوُا لِي بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ وَالتَّأْيِيدِ. امام زمان عجل الله فرجه الشریف در نامه اي چنين مرقوم فرمودند: و براي تعجيل در امر فرج بسيار دعا كنيد زيرا كه آن گشايش كارهاي شماست. و در مكيال المكارم از برخى از افراد صالح نقل شده است كه: امام زمان عجل الله فرجه الشریف را در خواب ديده اند امام علیه السلام به ايشان فرموده اند: همانا من براى مؤمنى كه مصيبت جدّ شهيد مرا ياد كرده و پس از آن براى تعجيل در فرج و تأييد من دعا مى كند؛ دعا مى كنم.

1- في الوسائل:3/238 ب67 ح 3508: لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام لَبِسَ نِسَاءُ بَنِي هَاشِمٍ السَّوَادَ وَ الْمُسُوحَ وَ كُنَّ لَا يَشْتَكِينَ مِنْ حَرٍّ وَ لَا بَرْدٍ وَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ علیه السلام يَعْمَلُ لَهُنَّ الطَّعَامَ لِلْمَأْتَمِ، و في البحار:45/195 و المستدرك:3/327 ب48 ح31- عن فخر الدين الطريحي رحمه الله عنه في المنتخب، و غيره في غيره مرسلاً: يَزِيدُ لَعَنَهُ اللَّهُ اسْتَدْعَى بِحَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم فَقَالَ لَهُنَّ: أيُّمَا أحَبُّ إلَيْكُنَّ الْمُقَامُ عِنْدِي أوِ الرُّجُوعُ إلَى الْمَدِينَةِ وَ لَكُمُ الْجَائِزَةُ السَّنِيَّةُ قَالُوا: نُحِبُّ أوَّلًا أنْ نَنُوحَ عَلَى الْحُسَيْنِ علیه السلام. قَالَ: افْعَلُوا مَا بَدَا لَكُمْ. ثُمَّ أُخْلِيَتْ لَهُنَّ الْحُجَرُ وَ الْبُيُوتُ فِي دِمَشْقَ، فَلَمْ تَبْقَ هَاشِمِيَّةٌ وَ لَا قُرَشِيَّةٌ إلَّا وَ لَبِسَتِ السَّوَادَ عَلَى الْحُسَيْنِ علیه السلام وَ نَدَبُوهُ عَلَى مَا نُقِلَ سَبْعَةَ أيَّام. وقتى كه حسين بن على علیه السلام كشته شد، زنان بنى هاشم لباس مشكى و خشن پوشيدند. از گرما و سرما شكايتى نداشتند. حضرت على بن الحسين علیه السلام به علّت اينكه آنان ماتم زده بودند، براى ايشان غذا درست مى كرد. و به نقل از فخرالدّين طريحي رحمه الله عنه در كتاب «المنتخب» و افرادي جز ايشان در كتابهاي ديگري به صورت مرسل نقل نموده اند:...يزيد(لعنه الله) به حرم و اهل بيت رسول خدا صلّى الله عليه و آله گفت: كداميك از اين دو كار نزد شما دوست داشتني تر است: نزد من ماندن يا بازگشتن به مدينه؟ و من جايزه فراوانى به شما خواهم داد. آنان گفتند: ما اولاً دوست داريم براى امام حسين علیه السلام نوحه و عزادارى كنيم. يزيد گفت: هر چه در نظر داريد انجام دهيد. سپس حجره هائى در دمشق براى آنان تخليه شد پس هيچ بانوي هاشمي و قريشي نماند مگر اينكه براي عزاي امام حسين علیه السلام لباس مشكي پوشيد و طبق آنچه كه نقل شده هفت روز براي ايشان ندبه و زاري نمودند.

1- البحار:97/263ب4، في زيارة الأمير علیه السلام: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أمِيرَالْمُؤْمِنِينَ أنَا عَبْدُكَ...مُتَضَرِّعاً إلَى اللَّهِ تَعَالَى وَإلَيْكَ لِمَنْزِلَتِكَ عِنْدَاللَّهِ عَارِفاً عَالِماً إنَّكَ تَسْمَعُ كَلَامِي وَ تَرُدُّ سَلَامِي لِقَوْلِهِ تَعَالَى: وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلُوا في سَبيلِ اللَّهِ أمْواتاً بَلْ أحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ (3) آل عمران:170. در زيارت اميرالمؤمنين علیه السلام آمده است: سلام بر شما اى اميرمؤمنان! من بنده شما هستم... به سوى خداوند متعال و شما با گريه و زارى آمده ام به خاطر منزلت و مقامى كه شما نزد خداوند داريد و من نسبت به اين منزلت آگاه و دانا هستم. همانا شما صدايم را مى شنويد و سلامم را جواب مى گوييد و دليل من براى اين عقيده اين كلام پروردگار متعال است: هرگز گمان مبر كسانى كه در راه خدا كشته شدند، مردگانند! بلكه آنان زنده اند و نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند.

2- الوسائل:14/409 ب37- احاديث كثيرة، منها ح19486- قَالَ الصادق علیه السلام: مَنْ زَارَ قَبْرَالْحُسَيْنِ علیه السلام وَ هُوَ يَعْلَمُ أنَّهُ إمَامٌ مِنْ قِبَلِ اللَّهِ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ عَلَى الْعِبَادِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأخَّرَ وَ قَبِلَ شَفَاعَتَهُ فِي خَمْسِينَ مُذْنِبا وَ لَمْ يَسْألِ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ حَاجَةً عِنْدَ قَبْرِهِ إلَّا قَضَاهَا لَهُ. امام صادق علیه السلام فرمود: هر كس قبر حسين علیه السلام را زيارت كند و بداند كه آن حضرت از طرف خداوند امامي است كه اطاعت از او بر بندگان واجب مى باشد، خداوند گناهان گذشته و آينده او را مى آمرزد و شفاعت او را درباره پنجاه نفر گناهكار قبول مى كند و نزد قبر آن حضرت هيچ حاجتي از پروردگار نمي خواهد مگر اينكه خداوند حاجتش را برآورده مى گرداند.

1- جعلنا الأصل المطبوعة مع تصحيحات العلّامة الفقيد عبدالحسين الأميني التّبريزي رحمه الله عنه صاحب الموسوعة العظيمة الفريدة «الغدير»، في المطبعة المرتضويّة - النّجف الأشرف سنة 1356 و قابلنا الزّيارة مع نسخ مطبوعة أُخرى له و مع البحار و نسخ خطّيّة منه بواسطة كتاب اللؤلؤ النّضيد و غيره.

2- قال الشّيخ ابن قولويه القميّ قدس سره في مقدّمة كتابه الشّريف، كامل الزّيارات: 3-4: ... و أنا مبيّن لك أطال الله بقاك ما أثاب الله به الزّائر لنبيّه و أهل بيته صلوات الله عليهم أجمعين بالآثار الواردة عنهم صلی الله علیه وآله وسلم على رغم من أنكر فضلهم ذلك و جحده و أباه و عادى عليه و بالله أستعين على ذلك و عليه أتوكّل و هوحسبي في الأمور كلّها ونعم الوكيل. وإنما دعاني إلى تصنيف كتابي هذا مسألتك و تردادك القول عليَّ مرّةً بعد أخرى، تسألني ذلك و لعلمي بما فيه لي من المثوبة و التّقرب إلى الله تبارك و تعالى و إلى رسوله و إلى عليٍّ و فاطمة و الأئمّة صلوات الله عليهم أجمعين و إلى جميع المؤمنين ببثّه فيهم و نشره في إخواني المؤمنين على جملته فأشغلت الفكر فيه و صرفت الهمّ إليه و سألت الله تبارك و تعالى العون عليه حتّى أخرجته وجمعته عن الأئمّة صلوات الله عليهم أجمعين من أحاديثهم و لم أخرج فيه حديثا روي عن غيرهم إذا كان فيما روينا عنهم من حديثهم صلوات الله عليهم كفاية عن حديث غيرهم و قدعلمنا أنّا لا نحيط بجميع ما روي عنهم في هذا المعنى و لا في غيره؛ لكن ماوقع لنا من جهة الثّقات من أصحابنا رحمهم الله برحمته و لا أخرجت فيه حديثا روي عن الشّذّاذ من الرّجال يؤثر ذلك عنهم عن المذكورين غير المعروفين بالرّواية المشهورين بالحديث و العلم و سمّيته كتاب كامل الزّيارات و فضلها و ثواب ذلك و...(تأمّل في كلامه قدس سره).

بَاكِياً، لَقِيَ اللَّهَ تَعالى يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِثَوَابِ ألْفَيْ(1) ألْفِ حَجَّةٍ وَ ألْفَيْ(2) ألْفِ عُمْرَةٍ وَ ألْفَيْ ألْفِ غَزْوَةٍ وَ ثَوَابُ كُلِّ حَجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ وَ غَزْوَةٍ كَثَوَابِ مَنْ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ وَ غَزَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ مَعَ الْأئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أجْمَعينَ.

قَالَ قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! فَمَا لِمَنْ كَانَ فِي بُعْدِ الْبِلَادِ وَ أقَاصِيهَا وَ لَمْ يُمْكِنْهُ الْمَصِيرُ(3)إلَيْهِ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ؟ قَالَ:

إذَا كَانَ ذَلِكَ الْيَوْمُ، بَرَزَ إلَى الصَّحْرَاءِ أوْ صَعِدَ سَطْحاً مُرْتَفِعاً فِي دَارِهِ، وَ أوْمَئَ إلَيْهِ بِالسَّلَامَ وَ اجْتَهَدَ عَلَى قَاتِلِهِ بِالدُّعَاءِ وَ صَلَّى بَعْدَهُ رَكْعَتَيْنِ، يَفْعَلُ ذَلِكَ فِي صَدْرِ النَّهَارِ قَبْلَ الزَّوَالِ، ثُمَّ لْيَنْدُبِ الْحُسَيْنَ عَلَيْهِ السَّلَامُ وَ يَبْكِيهِ وَ يَأْمُرُ مَنْ فِي دَارِهِ بِالْبُكَاءِ عَلَيْهِ وَيُقِيمُ فِي دَارِهِ مُصِيبَتَهُ بِإظْهَارِ الْجَزَعِ عَلَيْهِ وَ يَتَلَاقَوْنَ بِالْبُكَاءِ بَعْضُهُمْ بَعْضاً في البُيوتِ وَ لِيُعَزِّ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصَابِ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، فَأنَا ضَامِنٌ لَهُمْ إذَا فَعَلُوا ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ جَمِيعَ هَذَا الثَّوَابِ.

فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! وَ أنْتَ الضَّامِنُ لَهُمْ إذَا فَعَلُوا ذَلِكَ وَ الزَّعِيمُ بِهِ؟قَالَ:

أنَا الضَّامِنُ لَهُمْ ذَلِكَ وَ الزَّعِيمُ لِمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ.

قَالَ قُلْتُ: فَكَيْفَ يُعَزِّي بَعْضُهُمْ بَعْضاً؟ قَالَ:

يَقُولُونَ"عَظَّمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ وَ جَعَلَنَا وَ إيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله وسلم"فَإنِ اسْتَطَعْتَ

ص: 260

1- في «خ ل»: ألْفِ

2- في «خ ل»: ألْفِ.

3- في «خ ل»: ألْمَسِيرُ.

أنْ لَا تَنْتَشِرَ يَوْمَكَ فِي حَاجَةٍ فَافْعَلْ، فَإنَّهُ يَوْمٌ نَحْسٌ لَا تُقْضَى فِيهِ حَاجَةٌ(1) وَ إنْ قُضِيَتْ لَمْ يُبَارَكْ لَهُ فِيهَا وَ لَمْ يَرَ رُشْداً، وَ لَا تَدَّخِرَنَّ لِمَنْزِلِكَ شَيْئاً، فَإنَّهُ مَنِ ادَّخَرَ لِمَنْزِلِهِ شَيْئاً فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ، لَمْ يُبَارَكْ لَهُ فِيمَا يَدَّخِرُهُ وَ لَا يُبَارَكُ لَهُ فِي أهْلِهِ. فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ كُتِبَ لَهُ ثَوَابُ ألْفِ ألْفِ حَجَّةٍ وَ ألْفِ ألْفِ عُمْرَةٍ وَ ألْفِ ألْفِ غَزْوَةٍ كُلُّهَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَكَانَ لَهُ ثَوَابُ مُصِيبَةِ كُلِّ نَبِيٍّ وَ رَسُولٍ وَ صِدِّيقٍ وَ شَهِيدٍ مَاتَ أوْ قُتِلَ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ الدُّنْيَا إلَى أنْ تَقُومَ السَّاعَةُ.

قَالَ صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ الْجُهَنِيُّ وَ سَيْفُ بْنُ عَمِيرَةَ: قَالَ عَلْقَمَةُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْحَضْرَمِيُّ: فَقُلْتُ لِأبي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ: عَلِّمْنِي دُعَاءً أدْعُو بِهِ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ إذَا أنَا زُرْتُهُ مِنْ قَرِيبٍ وَدُعَاءً أدْعُو بِهِ إذَا لَمْ أزُرْهُ مِنْ قَرِيبٍ، وَ أوْمَأْتُ إلَيْهِ مِنْ بُعْدِ الْبِلَادِ وَ مِنْ سَطْحِ دَارِي بِالْسَّلامِ. قَالَ: فَقَالَ:

يَا عَلْقَمَةُ! إذَا أنْتَ صَلَّيْتَ الرَّكْعَتَيْنِ بَعْدَ أنْ تُومِئَ إلَيْهِ بِالسَّلَامِ وَ قُلْتَ عِنْدَ الْإيمَاءِ إلَيْهِ وَ بَعْدَ الرَّكْعَتَيْنِ هَذَا الْقَوْلَ، فَإنَّكَ إذَا قُلْتَ ذَلِكَ، فَقَدْ دَعَوْتَ بِمَا يَدْعُو بِهِ مَنْ زَارَهُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ، وَ كَتَبَ اللَّهُ لَكَ بِهَا ألْفَ ألْفِ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْكَ ألْفَ ألْفِ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَكَ مِائَةَ ألْفِ ألْفِ دَرَجَةٍ وَ كُنْتَ مِمَّنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِمَاالسَّلأمُ حَتَّى تُشَارِكَهُمْ فِي دَرَجَاتِهِمْ، وَ لَا تُعْرَفُ إلَّا فِي الشُّهَدَاءِ الَّذِينَ اسْتُشْهِدُوا مَعَهُ، وَ كُتِبَ لَكَ ثَوَابُ كُلِّ نَبِيٍّ وَ رَسُولٍ وَ زِيَارَةِ (كُلِّ)(2) مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ عَلَيْهِمَاالسَّلأمُ مُنْذُ يَوْمَ قُتِلَ (صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ، تَقُولُ) (3):

ص: 261

1- في «ب»: حَاجَةُ مُؤمِنٍ

نخستین زیارت عاشورا

از امام ابوجعفر محمّد بن عليّ باقر صلوات الله عليهما

به روايت شيخ ابن قولويه قدس سره

شيخ و فقيه طائفه حقّه شيعه ابوالقاسم جعفر بن محمّد بن قولويه قمّي قدس سره متوفّاي سال367ه.ق مي فرمايد: حديث كرد مرا حكيم بن داود بن حكيم و افرادي جز او از محمّد بن موسى همدانى، از محمّد بن خالد طيالسى، از سيف بن عميره و صالح بن عقبه جملگى، از علقمة بن محمّد حضرمى و محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از مالك جهنى، از حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام نقل كرده است كه حضرت فرمودند:

كسى كه روز عاشوراء يعنى روز دهم ماه محرّم امام حسين علیه السلام را زيارت كند و روز را تا شب با حالتى گريان نزد آن حضرت بماند، روزقيامت خداي متعال را در حالى ملاقات كند كه به او ثواب دوميليون حج و دوميليون عمره و دوميليون مرتبه جهاد را بدهد و ثواب هر حج و عمره و جهاد، مثل ثواب كسى است كه حج و عمره و جهاد را همراه پيامبرخداصلی الله علیه وآله وسلم و ائمه راشدين صلوات الله عليهم اجمعين به جا آورده باشد.

علقمه گويد: عرض كردم: فدايت شوم! اجر وثواب كسى كه درشهرهاى دوردست است و براي او امكان ندارد در چنين روزى (روز عاشوراء) به زيارت حضرت بشتابد چيست؟ امام فرمودند:

در چنين روزى، به صحرا رفته يا به پشت بام بلندى در خانه اش بالا برود و با سلام به حضرت اشاره كند و در نفرين بر قاتلان آن حضرت سعى و كوشش نمايد و پس از آن دو ركعت نماز بخواند. البتّه اين كار را در روز، قبل از ظهر انجام دهد، سپس براى امام حسين علیه السلام ندبه و گريه نموده و به كسانى كه در خانه او

ص: 262

هستند نيز امر نمايد كه براى آن حضرت بگريند و با اظهار آه و فغان براي حضرت در خانه اش اقامه مصيبت نمايد و در خانه ها يكديگر را با گريه ملاقات كنند و لازم است يكديگر را به خاطر مصيبت حضرت امام حسين علیه السلام تسليت دهند و در صورتى كه اين كارها را انجام دهند، من ضامن مى شوم كه خداوند عزّوجل تمام اين ثواب ها را به ايشان اعطا فرمايد.

عرض كردم: فدايت شوم! شما براى ايشان ضامن اين ثواب ها مى شويد و به گردن مي گيريد؟ حضرت فرمودند:

من براي ضامن اين ثواب ها هستم و براي كسي كه اين كارها را انجام دهد اين ثواب ها را به عهده مي گيرم. علقمه مى گويد: عرض كردم: چگونه به يكديگر تسليت بگويند؟ حضرت فرمودند: بگويند:

عَظَّمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ وَ جَعَلَنَا وَ إيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُ اللهِ عَلَيْهِمْ.

(خداوند متعال اجرها و ثواب هاى عزادار بودن ما را براى امام حسين علیه السلام زياد گردانده و ما و شما را در ركاب ولىّ آن حضرت، امام مهدى آل محمّد صلوات الله عليهم اجمعين از جمله طلب كنندگان خون آن جناب قرار دهد).

و اگر بتواني آن روز (روز عاشوراء) به دنبال نيازهايت نروى، البته به دنبال آن نرو. زيرا اين روز، روز نحسى است كه حاجت (مؤمن) در آن روا نمى گردد و اگر هم حاجت برآورده شود براى شخص حاجت مند، مبارك نيست و از آن رشد نخواهد ديد.

و در آن روز براي منزل خود آذوقه اى را ذخيره نكن، زيرا هركس در آن روز در

ص: 263

منزلش چيزى را ذخيره كند، براي او ميمنت و مباركي ندارد و براى خانواده اش نيز بركت نخواهد داشت.

بنابراين هركس به اين كارها عمل كند، براي او ثواب هزارهزار حج و هزارهزار عمره و هزار هزار جهاد كه تمامى را در ركاب رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم انجام داده باشد، نوشته مى شود و براي او ثواب مصيبت تمامي انبياء و رسولان و صدّيقين و شهدايى كه فوت كرده يا كشته شده باشند، از آن هنگام كه خدا دنيا را آفريد تا وقتي كه قيامت برپا شود، نوشته مي شود.

صالح بن عقبه جهنى و سيف بن عميره گويند: علقمه بن محمّد حضرمى گفت: محضر مبارك امام باقرعلیه السلام عرض كردم:

دعايى به من تعليم فرماييد كه در آن روز وقتى از نزديك به زيارت آن حضرت رفتم آن را بخوانم و دعايى به من ياد بدهيد كه اگر از نزديك به زيارت آن جناب نرفتم، بلكه از شهرهاى دور و پشت بام به آن حضرت اشاره به سلام دادم، آن را بخوانم. حضرت فرمودند:

اى علقمه! بعد از آنكه با اشاره به آن حضرت سلام دادى و پس از آن، دو ركعت نماز خواندى و هنگام اشاره و پس از خواندن دو ركعت نماز، اگر اين دعا و زيارت را بخوانى، به آنچه فرشتگان زائر آن حضرت دعا كرده اند، دعا نموده اى و خداوند براى تو به واسطه خواندن اين زيارت هزار هزار حسنه نوشته و از تو هزار هزار گناه را نابود مى فرمايد و صد هزار هزار درجه مقام و مرتبه تو را بالا برده و تو را از كسانى قرار مى دهد كه با حضرت حسين بن على علیها السلام شهيد شده اند تا آنجا كه تو را در درجه ايشان شريك قرار مى دهد و شناخته نمى شوى

ص: 264

مگر در گروه شهيداني كه با آن حضرت شهيد شده اند و ثواب تمامي انبياء و رسولان و زيارت(همه)كسانى كه حضرت امام حسين بن علي علیه السلام را از زمان شهادتش تا به حال زيارت نموده اند، برايت مى نويسد. مي گويي:

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا خِيَرَةَ اللَّهِ وَ ابْنَ خِيَرَتِهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أمِيرِالْمُؤْمِنِينَ وَ ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى الْأرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أناخَتْ بِرَحْلِكَ، عَلَيْكُمْ مِنِّي جَمِيعاً سَلَامُ اللَّهِ أبَداً مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ.

يَا أبَا عَبْدِاللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزيَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأرْضِ، فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أسَّسَتْ أسَاسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَيْكُمْ أهْلَ الْبَيْتِ، وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقَامِكُمْ وَ أزَالَتْكُمْ عَنْ مَرَاتِبِكُمُ الَّتِي رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فِيهَا، وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكُمْ، وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدِينَ لَهُمْ بِالتَّمْكِينِ مِنْ قِتَالِكُمْ(1) بَرِئْتُ إلَى اللهِ وَ إلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ أشْياعِهِمْ وَ أتْباعِهِمْ.

يَا أبَا عَبْدِاللَّهِ إنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، فَلَعَنَ اللَّهُ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ، وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنِي أُمَيَّةَ قَاطِبَةً، وَ لَعَنَ اللَّهُ

ص: 265

1- في «خ ل»: قِتَالِكَ

ابْنَ مَرْجَانَةَ، وَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ، وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً (1)، وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أسْرَجَتْ وَ ألْجَمَتْ وَ تَهَيَّأتْ لِقِتَالِكَ.

يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ بِأبي أنْتَ وَ أُمِّي، لَقَدْ عَظُمَ مُصَابي بِكَ، فَأسْألُ اللَّهَ الَّذِي أكْرَمَ مَقَامَكَ أنْ يُكْرِمَنِي بِكَ، وَ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكَ مَعَ إمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ.

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي وَجِيهاً عِنْدَكَ بِالْحُسَيْنِ(2) فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ.

يَا سَيِّدِي يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ إنِّي أتَقَرَّبُ إلَى اللَّهِ تَعالى وَ إلَى رَسُولِهِ وَ إلَى أمِيرِالْمُؤْمِنِينَ وَ إلَى فَاطِمَةَ وَ إلَى الْحَسَنِ وَ إلَيْكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ سَلَّمَ وَ عَلَيْهِمْ بِمُوَالَاتِكَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ، وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أعْدائِكَ وَ مِمَّنْ قَاتَلَكَ وَ نَصَبَ لَكَ الْحَرْبَ، وَ مِنْ جَمِيعِ أعْدَائِكُمْ، وَ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ أسَّسَ الْجَوْرَ وَ بَنَى عَلَيْهِ بُنْيَانَهُ، وَ أجْرَى ظُلْمَهُ وَجَوْرَهُ عَلَيْكُمْ وَ عَلَى أشْيَاعِكُمْ، بَرِئْتُ إلَى اللَّهِ وَ إلَيْكُمْ مِنْهُمْ، وَأتَقَرَّبُ إلَى اللَّهِ ثُمَّ إلَيْكُمْ بِمُوَالَاتِكُمْ وَ مُوَالَاةِ وَلِيِّكُمْ، وَ بِالْبَرَائَةِ مِنْ أعْدَائِكُمْ وَ مِنَ النَّاصِبِينَ لَكُمُ الْحَرْبَ، وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أشْيَاعِهِمْ وَ أتْبَاعِهِمْ.

إنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ وَ وَليٌّ(3) لِمَنْ والاكُمْ وَ عَدُوٌ لِمَنْ عاداكُم، فَأسْألُ اللَّهَ الَّذِي أكْرَمَنِي بِمَعْرِفَتِكُمْ وَ مَعْرِفَةِ أوْلِيَائِكُمْ، وَ رَزَقَنِي الْبَرَاءَةَ مِنْ أعْدَائِكُمْ، أنْ يَجْعَلَنِي مَعَكُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، وَ أنْ يُثَبِّتَ لِي عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِي الدُّنْيا وَالآخِرَةِ، وَ أسْألُهُ أنْ يُبَلِّغَنِي الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ

ص: 266

1- شَمِرَاً.

2- في «خ ل» و «ب»: بِالْحُسَيْنِ عِنْدَكَ.

3- في «خ ل» و «ب»: مُوَالٍ.

لَكُمْ عِنْدَاللَّهِ، وَ أنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكُمْ مَعَ إمَامٍ مَهْدِيٍّ نَاطِقٍ لَكُمْ،

وَ أسْألُ اللَّهَ بِحَقِّكُمْ وَ بِالشَّأْنِ الَّذِي لَكُمْ عِنْدَهُ أنْ يُعْطِيَنِي بِمُصَابي بِكُمْ أفْضَلَ مَا أعْطَى مُصَاباً بِمُصِيبَةٍ (1)، أقُولُ إنَّا لِلَّهِ وَ إنَّا إلَيْهِ راجِعُونَ، يَا لَهَا مِنْ مُصِيبَةٍ، مَا أعْظَمَهَا وَ أعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإسْلَامِ، وَ فِي جَمِيعِ أهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأرْضِ .(2)

اللَّهُمَّ إنَّ هَذَا يَوْمٌ تَنَزَّلَتْ(3) فِيهِ اللَّعْنَةُ عَلَى آلِ زِيَادٍ وَ آلِ أُمَيَّةَ وَ ابْنِ آكِلَةِ الْأكْبَادِ، اللَّعِينِ بْنِ اللَّعِينِ عَلَى لِسَانِ نَبِيِّكَ فِي كُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فِيهِ نَبِيُّكَ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ. اللَّهُمَّ الْعَنْ أبَاسُفْيَانَ وَ مُعَاوِيَةَ وَ عَلَى يَزِيدَِ بْنِ مُعَاوِيَةَ اللَّعْنَةُ أبَدَ الْآبِدِينَ. اللَّهُمَّ فَضَاعِفْ عَلَيْهِمُ اللَّعْنَةَ أبَداً لِقَتْلِهِمْ الْحُسَيْنَ عَلَيْهِ السَّلامُ. اللَّهُمَّ إنِّي أتَقَرَّبُ إلَيْكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ فِي مَوْقِفِي هَذَا وَ أيَّامِ حَيَاتِي بِالْبَرَاءَةِ مِنْهُمْ وَ اللَّعنَةِ(4) عَلَيْهِمْ وَ بِالْمُوَالَاةِ لِنَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ وَ أهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أجْمَعينَ.

ثمّ تقول مائة مرّة:

سپس صد مرتبه بگو:

اللَّهُمَّ الْعَنْ أوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ(5) وَ آخِرَ تَابِعٍ لَهُ عَلَى

ص: 267

1- في «خ ل»: بِمُصِيبَتِهِ

2- في «خ ل»: الْأرَضِينَ

3- في «خ ل»: تَنَزَّلُ

4- في «خ ل» و «ب»: بِالَّلعْنِ

5- في «خ ل»:ظَلَمَ آلَ مُحَمَّدٍ حُقُوقَهُمْ.

ذَلِكَ. اللَّهُمَّ الْعَنِ الْعِصَابَةَ الَّتِي حَارَبَتِ(1) الْحُسَيْنَ (عَلَيْهِ السَّلَامُ)(2) وَ شَايَعَتْ وَ بَايَعَتْ(3) أعْدائَهُ عَلَى قَتْلِهِ وَ قَتْلِ أنْصَارِهِ، اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمِيعاً.

ثمّ قل مائة مرّة:

پس از آن صد مرتبه بگو:

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أنَاخَتْ بِرَحْلِكَ، عَلَيْكُمْ مِنِّي سَلَامُ اللَّهِ أبَداً مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ، وَ لَا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيَارَتِكُمْ.

السَّلَامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَى أصْحَابِ الْحُسَيْنِ، صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أجْمَعِينَ.

ثمّ تقول مرّة واحدة:

سپس يك مرتبه بگو:

اللَّهُمَّ خُصَّ أنْتَ أوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ آلَ نَبِيِّكَ بِاللَّعْنِ، ثُمَّ الْعَنْ أعْدَاءَ آلِ مُحَمَّدٍ مِنَ الْأوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ. اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ وَ أبَاهُ وَ الْعَنْ عُبَيْدَاللَّهِ بْنِ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ بَنِي أُمَيَّةَ قَاطِبَةً إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

ثمّ تسجد سجدة تقول فيها:

سپس به سجده برو و در آن بگو:

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاكِرِينَ عَلَى مُصَابِهِمْ، الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَظِيمِ مُصابي وَ رَزِيَّتِي فِيهِمْ. اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ، وَ ثَبِّتْ

ص: 268

1- في «خ ل» و «ش» و «ع»: جَاهَدَتْ

3- في «خ ل»: تَابَعَتْ - تَايَعَتْ

1- في «خ ل»: عَلَيْهِ السَّلامُ.

2- كامل الزّيارات:174-179 ح8، البحار:98/290 ب24 ح1.

قال السّيّد الجليل ابن طاووس في كتاب اللهوف :160 المسلك الثالث:

ثمّ إنّ ابن زيادٍ جلس في القصر للنّاس و أذن إذناً عامّاً و جي ء برأس الحسين علیه السلام فوضع بين يديه و أدخل نساء الحسين و صبيانه إليه فجلست زينب بنت عليٍّ علیه السلام متنكّرةً فسأل عنها فقيل هذه زينب بنت عليٍّ فأقبل عليها، فقال: الحمد للّه الّذي فضحكم وأكذب أحدوثتكم، فقالت: إِنَّمَا يَفْتَضِحُ الْفَاسِقُ وَ يَكْذِبُ الْفَاجِرُ وَ هُوَ غَيْرُنَا. فقال ابن زيادٍ: كيف رأيت صنع اللّه بأخيك و أهل بيتك؟ فقالت: مَا رَأَيْتُ إِلَّا جَمِيلًا، هَؤُلَاءِ قَوْمٌ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْقَتْلَ، فَبَرَزُوا إِلَى مَضَاجِعِهِمْ وَ سَيَجْمَعُ اللَّهُ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُمْ فَتُحَاجُّ وَ تُخَاصَمُ فَانْظُرْ لِمَنِ الْفَلْجُ يَوْمَئِذٍ ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ يَا ابْنَ مَرْجَانَةَ! قال فغضب و كأنّه همّ بها فقال له عمرو بن حريثٍ: إنّها امرأةٌ و المرأة لا تؤاخذ بشي ءٍ من منطقها. فقال لها ابن زيادٍ: لقد شفى اللّه قلبي من طاغيتك الحسين و العصاة المردة من أهل بيتك. فقالت: لَعَمْرِي لَقَدْ قَتَلْتَ كَهْلِي وَ قَطَعْتَ فَرْعِي وَ اجْتَثَثْتَ أَصْلِي فَإِنْ كَانَ هَذَا شِفَاءَكَ فَقَدِ اشْتَفَيْتَ. فقال ابن زيادٍ: هذه سجّاعةٌ و لعمري لقد كان أبوك سجّاعاً شاعراً. فقالت: يَا ابْنَ زِيَادٍ مَا لِلْمَرْأَةِ وَ السَّجَاعَةَ.

و في الفتوح لأحمد بن أعثم الكوفي: 5/122- 123 مثله و فيه: فقالت زينب: الْحَمْدُلِلّهِ الَّذِي أكْرَمَنَا بِنَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ وَ طَهَّرَنَا فِي كِتاَبِهِ تَطْهِيراً ، وَ إنَّمَا يَفْضَحُ الْفَاسِقُ وَ يَكْذِبُ الْفَاجِرُ ... فقال ابن زياد : هذه شجاعة لا حرج ، لعمري لقد كان أبوك شاعرا شجاعا ، فقالت زينب علیها السلام: يابن زياد ! وَ مَا لِلْمَرْأَةِ وَ الشَّجَاعَةَ.

و في مثيرالأحزان:90 كما في الّلهوف، البحار:45/115ب39 و العوالم:17/383 عن الّلهوف و مثيرالأحزان. و في ارشاد المفيد:2/116 و إعلام الوري للطبرسي:1/472 و كشف الغمّة:2/276 باختلاف.

و تاريخ الأمم و الملوك للطبري:5/457 و الكامل في التاريخ لإبن الأثير:4/87 و الطّبقات لإبن سعد تاريخ الامام الحسين علیه السلام:79 و جواهر المطالب للباعوني:2/292 و الرد علي المتعصّب العنيد لإبن الجوزي:43 و تذكرة الخواص: 147له و نهاية الإرب

ص: 272

للنويري:20/465 و الحدائق الوردية للمحلّي:1/124 و البداية و النهاية لإبن كثير:8/193 كلهم كما في الفتوح بإختلاف و نقص و زيادة.

راوى گفت: سپس ابن زياد در كاخ نشست و بار عام داد و سر حسين علیه السلام را آوردند و در برابرش گذاشتند و زنان و كودكان حسين علیه السلام را به مجلس او آوردند. زينب دختر على علیه السلام چنان نشستند كه شناخته نشوند [طوري كه نسبت به ابن زياد بي اعتنا بودند]. ابن زياد پرسيد: اين زن كيست؟ گفته شد: اين زينب دختر على است. ابن زياد روى به زينب كرد و گفت: سپاس خدايى را كه شما را رسوا كرد و دروغ شما را در گفتارتان نماياند. آن حضرت در پاسخ فرمود: (سپاس و ستايش براي خداييست كه ما را به سبب پيامبرش محمّد صلی الله علیه وآله وسلم گرامي داشت و ما را در كتابش به طهارتي ويژه، مخصوص گردانده، پاك گردانيد و) همانا فاسق رسوا مى شود و بدكار دروغ مي گويد و او ديگرى است نه ما، ابن زياد گفت: چگونه ديدي آنچه را كه خدا با برادر و خاندان تو كرد؟ فرمود: جز زيبايي نديدم، آنان افرادى بودند كه خداوند سرنوشت ايشان را شهادت تعيين كرده بود، پس آنان نيز به خوابگاه هاى ابدى خود رفتند و زود است كه خداوند، ميان تو و آنان جمع كند تا تو را محاكمه و بازخواست كنند، بنگر تا در آن محاكمه پيروزى از آنِ چه كسي خواهد بود؟ مادرت به عزايت بنشيند، اى پسر مرجانه.

راوى گويد: ابن زياد خشمگين شد و گويا تصميم كشتن زينب را گرفت. عمرو بن حريث به ابن زياد گفت: اين، زنى بيش نيست و زن به گفتارش مؤاخذه نمي شود. ابن زياد به حضرت گفت: از [كشتن] حسين سركش تو و از افرادى كه فاميل تو بودند و از فرامين حكومتي سرپيچى كردند، خدا دل مرا شفا داد، حضرت فرمود: به جان خودم سوگند! تو بزرگ فاميل مرا كشتى و شاخه هاى مرا بريدى و ريشه مرا كندى، اگر شفاى دل تو در اين است، شفا يافتي. ابن زياد گفت: اين زن چه با قافيه سخن مي گويد و به جان خودم كه پدرش نيز شاعرى بود قافيه پرداز، زينب فرمود: اى پسر زياد! زن را با قافيه پردازى چه كار؟

ص: 273

2.

زیاره عاشورا الاولی

عن الامام ابی جعفر محمد بن علی الباقر صلوات الله علیهما

برواية الشيخ الطوسي قدس سره

قال شيخ الطّائفة الحقّة أبوجعفر محمّد بن الحسن الطّوسي قدس سره المتوفّي سنة460ه.ق: شرح زيارة أبي عبد الله الحسين عليه السّلام في يوم عاشوراء من قرب أو بعد.

روي محمّد بن إسماعيل بن بزيع عن صالح بن عقبة عن أبي جعفر عليه السّلام قال:

مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ عَلَيْهِمَا السَّلامُ فِي يَوْمِ عَاشُورَا مِنَ الْمُحَرَّمِ حَتَّى يَظَلَّ عِنْدَهُ بَاكِياً، ألْقَى اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ يَوْمَ يَلْقاهُ بِثَوَابِ ألْفَيْ حَجَّةٍ وَ ألْفَيْ عُمْرَةٍ وَ ألْفَيْ غَزْوَةٍ وَ ثَوَابُ كُلِّ غَزْوَةٍ وَحَجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ كَثَوَابِ مَنْ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ وَ غَزَى مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ مَعَ الْأئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ.

قَالَ: قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! فَمَا لِمَنْ كَانَ فِي بَعيدِ الْبِلَادِ وَ أقَاصِيهِ وَ لَمْ يُمْكِنْهُ الْمَصِيرُ إلَيْهِ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ؟ قَالَ:

إذَا كَانَ كَذَلِكَ، بَرَزَ إلَى الصَّحْرَاءِ أوَ صَعِدَ سَطْحاً مُرْتَفِعاً فِي دَارِهِ وَ أوْمَأ إلَيْهِ بِالسَّلَامِ وَ اجْتَهَدَ فِي الدُّعَاءِ عَلَى قَاتِلِهِ، وَ صَلَّى مِنْ بَعْدُ رَكْعَتَيْنِ وَ لِيَكُنْ ذَلِكَ فِي صَدْرِ النَّهَارِ قَبْلَ أنْ تَزُولَ الشَّمْسُ، ثُمَّ لْيَنْدُبِ الْحُسَيْنَ عَلَيْهِ السَّلامُ وَ يَبْكِيهِ وَ يَأْمُرُ مَنْ فِي دَارِهِ مِمَّنْ لا يَتَّقِيهِ بِالْبُكَاءِ عَلَيْهِ، وَ يُقِيمُ فِي دَارِهِ ألمُصِيبَةَ بِإظْهَارِ الْجَزَعِ عَلَيْهِ وَ لِيُعَزِّ (فِيهَ) بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصَابِهِمْ بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ، وَ أنَا الضَّامِنُ لَهُمْ إذَا فَعَلُوا ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ(1) تَعالَى جَمِيعَ ذَلِكَ.

قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! أنْتَ الضَّامِنُ (ذَلَِكَ) لَهُمْ وَ الزَّعِيمُ؟ قَالَ:

ص: 275

1- في «خ ل» عَزَّوَجَلَّ

أنَا الضَّامِنُ وَ أنَا الزَّعِيمُ لِمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ.

قُلْتُ: فَكَيْفَ يُعَزِّي بَعْضُنَا بَعْضاً؟ قَالَ:

تَقُولُونَ "أعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا (وَ أجُورَكُمْ) بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ وَ جَعَلَنَا وَ إيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ".

وَ إنِ اسْتَطَعْتَ أنْ لَا تَنْتَشِرَ يَوْمَكَ فِي حَاجَةٍ فَافْعَلْ، فَإنَّهُ يَوْمٌ نَحْسٌ لَا تُقْضَى(1) فِيهِ حَاجَةُ مُؤْمِنٍ، فَإنْ قُضِيَتْ لَمْ يُبَارَكُ لَهُ (فِيهَا) وَ لَمْ يُرَ فِيهَا رُشْداً وَ لَا يَدَّخِرَنَّ أحَدُكُمْ لِمَنْزِلِهِ فِيهِ شَيْئاً، فَمَنِ ادَّخَرَفِي ذَلِكَ الْيَوْمِ شَيْئاً لَمْ يُبَارَكْ لَهُ فِيمَا ادَّخَرَهُ وَ لَمْ يُبَارَكْ لَهُ فِي أهْلِهِ، فَإذَا فَعَلُوا ذَلِكَ كَتَبَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُمْ ثَوَابَ ألْفِ حَجَّةٍ وَ ألْفِ عُمْرَةٍ وَ ألْفِ غَزْوَةٍ كُلُّهَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ كَانَ لَهُ أجْرُ(2) وَ ثَوَابُ مُصِيبَةِِ كُلِّ نَبِيِّ وَ رَسُولٍ وَ وَصِيٍّ وَ صِدِّيقٍ وَ شَهِيدٍ مَاتَ أوْ قُتِلَ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ الدُّنْيَا إلَى أنْ تَقُومَ السَّاعَةُ.

قَالَ صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ وَ سَيْفُ بْنُ عَمِيرَةَ: قَالَ عَلْقَمَةُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْحَضْرَمِيُّ: قُلْتُ لِأبي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلامُ: عَلِّمْنِي دُعَاءً أدْعُو بِهِ ذَلِكَ الْيَوْمِ إذَا أنَا زُرْتُهُ مِنْ قَرْبٍ وَ دُعَاءً أدْعُو بِهِ إذَا لَمْ أزُرْهُ مِنْ قَرْبٍ وَ أوْمَأْتُ مِنْ بُعْدِ الْبِلَادِ وَ مِنْ دَارِي بِالْسَّلامِ(3) إلَيْهِ. قَالَ: فَقَالَ لِي:

يَا عَلْقَمَةُ! إذَا أنْتَ صَلَّيْتَ الرَّكْعَتَيْنِ بَعْدَ أنْ تُومِئَ إلَيْهِ بِالسَّلَامِ، فَقُلْ عِنْدَ الْإيمَاءِ إلَيْهِ مِنْ بَعْدَ التَّكْبِيرِ هَذَا الْقَوْلَ، فَإنَّكَ إذَا قُلْتَ ذَلِكَ، فَقَدْ دَعَوْتَ

ص: 276

1- في «خ ل»: لَا يُقْضَى.

2- في «خ ل»: وَ كَانَ لَهُ كَثَوَابِ.

3- في «خ ل»: بِالتَّسْلِيمِ.

نخستين زيارت عاشوراء

به نقل از امام ابوجعفر محمّد بن عليّ الباقر صلوات الله عليهما

به روايت شيخ طوسي قدس سره

شيخ طائفه حقّه ابو جعفر محمّد بن حسن طوسي قدس سره متوفّاي سال460ه.ق مي فرمايد: شرح زيارت اباعبدالله الحسين علیه السلام در روز عاشوراء از نزديك يا دور. محمّد بن اسماعيل بن بزيغ از صالح بن عقبه از پدرش از امام باقرعلیه السلام نقل كرد كه حضرت فرمودند:

هركس روز عاشوراء يعنى روز دهم ماه محرّم، حسين بن علي علیه السلام را زيارت كند و روز را تا شب با حالتى گريان نزد آن حضرت بماند، خداوند عزّوجل را ملاقات مي كند در روز قيامت در حالى كه به او ثواب دو ميليون حج و دو ميليون عمره و دو ميليون مرتبه جهاد را بدهد و ثواب هر حج و عمره و جهاد همچون ثواب كسى است كه حج و عمره و جهاد را همراه با پيامبرخداصلی الله علیه وآله وسلم و ائمه راشدين به جا آورده باشد.

علقمه مى گويد: عرضه داشتم: فدايت شوم! اجر و ثواب كسى كه در شهرهاى بسيار دوردست است و براي او امكان ندارد در چنين روزى (روز عاشوراء) به زيارت حضرت بشتابد چيست؟ امام فرمودند:

اگر چنين شد، به صحرا رفته يا به پشت بام بلندى در خانه اش بالا برود و به قصد سلام به حضرت اشاره كند و در نفرين بر قاتلان آن حضرت سعى و كوشش نمايد و پس از آن دو ركعت نماز بخواند و بايد اين كار را در روز، قبل از ظهر انجام دهد، سپس براى امام حسين علیه السلام ندبه و گريه نموده و به كسانى كه در خانه او هستند و از آنان تقيّه نمي كند، نيز امر نمايد كه براى آن حضرت بگريند و با اظهار آه و فغان براي آن حضرت در خانه اش اقامه مصيبت نمايد و در خانه ها

ص: 278

يكديگر را با گريه ملاقات كنند و لازم است يكديگر را در آن روز به خاطر مصيبت حضرت امام حسين علیه السلام تسليت دهند و در صورتى كه اين كارها را انجام دهند، من ضامن مى شوم كه بر خداوند عزّوجل است كه تمام اين ثواب ها را به ايشان اعطا فرمايد.

عرضه داشتم: فدايت شوم! شما براى ايشان ضامن آن ثواب هامى شويد و به عهده مي گيريد؟ حضرت فرمودند:

من ضامن و عهده دار هستم براي هركس كه اين كار را انجام دهد. علقمه مى گويد: عرض كردم: چگونه به يكديگر تسليت بگويند؟ حضرت فرمودند: بگوييد:

أعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا (وَ أجُورَكُمْ) بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ وَ جَعَلَنَا وَ إيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ

(خداوند ثواب هاى عزادار بودن ما و شما را براى امام حسين علیه السلام زياد گرداند و ما و شما را در ركاب ولىّ حضرت، امام مهدى آل محمّدصلی الله علیه وآله وسلم از جمله طلب كنندگان خون آن جناب قرار دهد.)

و اگر بتواني آن روز (روز عاشوراء) به دنبال قضاي حاجتي نروى، البته به دنبال آن نرو. زيرا اين روز، روز نحسى است كه حاجت هيچ مؤمني در آن روا نمى گردد و چنانچه آن حاجت برآورده شود، براى شخص حاجت مند بركت ندارد و در آن رشد نخواهد ديد.

و در آن روز هيچ يك از شما (شيعيان) نبايد براي منزل خود آذوقه اى را ذخيره

ص: 279

كند، زيرا هركس در آن روز در منزلش چيزى را ذخيره كند، براي او در آن هرگز ميمنت و مباركي نيست و براى خانواده اش نيز بركت نخواهد داشت.

بنابراين اگر اين كارها را انجام دهند، خداوند متعال براي آنها ثواب هزار حج و هزار عمره و هزار جهاد را مي نويسد كه تمامى را در ركاب رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم انجام داده باشد و براي او اجر و ثواب مصيبت همه انبياء و رسولان و صدّيقين و شهدايى كه فوت كرده يا كشته شده باشند، از آن هنگام كه خداوند دنيا را آفريد تا وقتي كه قيامت برپا شود، خواهد بود.

صالح بن عقبه و سيف بن عميره مى گويند: علقمه بن محمّد حضرمى گفت: محضر مبارك امام باقرعلیه السلام عرض كردم:

دعايى به من تعليم نماييد كه در آن روز بخوانم اگر از نزديك به زيارت حضرت رفتم و دعايى به من ياد بدهيد كه اگر از نزديك به زيارت آن جناب نرفتم، بلكه از شهرهاى دور و از خانه خودم به آن حضرت اشاره به سلام دادم، آن را بخوانم. علقمه گويد: حضرت به من فرمودند:

اى علقمه! بعد از آنكه با اشاره به آن حضرت سلام دادى و پس از آن، دو ركعت نماز خواندى هنگام اشاره كردن به سوي حضرت و پس از گفتن الله اكبر اين سخن را بگو، زيرا هنگامي كه اين را بگويي، به آنچه فرشتگان زائر آن حضرت دعا كرده اند، دعا نموده اى و خداوند براى تو صد هزار هزار درجه مي نويسد و مانند كساني خواهي بود كه همراه با حضرت امام علیه السلام شهيد شده اند تا آنجا كه تو را در درجه ايشان شريك قرار مى دهد و شناخته نمى شوى مگر در گروه شهيداني كه با آن حضرت شهيد شده اند و براي تو ثواب تمامي انبياء و تمامي رسولان و زيارت

ص: 280

همه كسانى كه امام حسين - كه بر او و خانواده اش درود و سلام - را از زمان شهادتش تا به الان زيارت نموده اند، برايت مى نويسد. زيارت اين است مي گويي:

یا حسین *یا حسین *یا حسین *یا حسین*یا حسین

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ، (السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ)، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ (الزَّهْرَاءِ) سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى الْأرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ (وَ أنَاخَتْ بِرَحْلِكَ)(1) ، عَلَيْكُمْ مِنِّي جَمِيعاً سَلَامُ اللَّهِ أبَداً مَابَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ.

يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ(2) عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أهْلِ الْإسْلَامِ، وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِيبَتُكَ فِي السَّمَاوَاتِ عَلَى جَمِيعِ أهْلِ السَّمَاوَاتِ.

فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أسَّسَتْ أسَاسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَيْكُمْ أهْلَ الْبَيْتِ، وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقَامِكُمْ وَ أزَالَتْكُمْ عَنْ مَرَاتِبِكُمُ الَّتِي رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فِيهَا، وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكُمْ، وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدِينَ لَهُمْ بِالتَّمْكِينِ مِنْ قِتَالِكُمْ، بَرِئْتُ إلَى اللَّهِ وَ إلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ أشْيَاعِهِمْ وَ أتْبَاعِهِمْ وَ أوْلِيَائِهِمْ.

يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ إنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ (وَ وَلِيٌّ لِمَنْ وَالَاكُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُمْ) إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَ لَعَنَ اللَّهُ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ

ص: 281

1- في «خ ل» و «ش».

2- في «خ ل»: بِكُمْ.

وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنِي أُمَيَّةَ قَاطِبَةً، وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجَانَةَ، وَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً (1)، وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أسْرَجَتْ وَ ألْجَمَتْ (وَ تَهَيَّأتْ)(2) وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتَالِكَ.

بِأبي أنْتَ وَ أُمِّي (يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ) لَقَدْ عَظُمَ مُصَابي بِكَ، فَأسْألُ اللَّهَ الَّذِي أكْرَمَ مَقَامَكَ وَ أكْرَمَنِي بِكَ أنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكَ مَعَ إمَامٍ مَنْصُورٍ(3) مِنْ أهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ.

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي عِنْدَكَ وَجِيهاً بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ (وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ).

يَا أبَا عَبْدِاللَّهِ إنِّي أتَقَرَّبُ إلَى اللَّهِ تَعَالى وَ إلَى رَسُولِهِ وَ إلَى أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إلَى فَاطِمَةَ وَ إلَى الْحَسَنِ وَ إلَيْكَ بِمُوَالَاتِكَ (وَ مُوَالَاتِ أوْلِيَائِكَ) وَ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ قَاتَلَكَ وَ نَصَبَ لَكَ الْحَرْبَ، وَ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ أسَّسَ (أسَاسَ)(4) الظُّلْمَ وَ الْجَوْرَ عَلَيْكُمْ وَعَلَى أشْيَاعِكُمْ، وَ أبْرَأُ إلَى اللَّهِ وَ إلَى رَسُولِهِ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ أسَّسَ أسَاسَ ذَلِكَ وَ بَنَى عَلَيْهِ بُنْيَانَهُ وَ جَرَى فِي ظُلْمِهِ وَ جَوْرِهِ عَلَيْكُمْ وَ عَلَى أشْيَاعِكُمْ، بَرِئْتُ إلَى اللَّهِ وَ إلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ أتَقَرَّبُ إلَى اللَّهِ (وَ إلى رَسُولِهِ) ثُمَّ إلَيْكُمْ بِمُوَالَاتِكُمْ وَ مُوَالَاةِ وَلِيِّكُمْ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أعْدَائِكُمْ وَ النَّاصِبِينَ لَكُمُ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أشْيَاعِهِمْ وَ أتْبَاعِهِمْ.

(يَا أبَاعَبْدِاللهِ) إنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ وَ وَلِيٌّ لِمَنْ وَالَاكُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُمْ، فَأسْألُ اللَّهَ الَّذِي أكْرَمَنِي بِمَعْرِفَتِكُمْ وَ مَعْرِفَةِ

ص: 282

1- شَمِرَاً.

2- في «خ ل» و «ش».

3- في «خ ل»: مَنْصُوبٍ.

4- في «خ ل» و «ش».

أوْلِيَائِكُمْ وَ رَزَقَنِي(1) الْبَرَاءَةَ مِنْ أعْدَائِكُمْ أنْ يَجْعَلَنِي مَعَكُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، وَ أنْ يُثَبِّتَ لِي عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، وَ أسْألُهُ(2) أنْ يُبَلِّغَنِي الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ (ألَّذِي)(3) لَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ، وَ أنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكُمْ(4) مَعَ إمَامٍ مَهْدِيٍّ(5) ظَاهِرٍ نَاطِقٍ بِالْحَقِّ مِنْكُمْ، وَ أسْألُ اللَّهَ بِحَقِّكُمْ وَ بِالشَّأْنِ الَّذِي لَكُمْ عِنْدَهُ أنْ يُعْطِيَنِي بِمُصَابي بِكُمْ أفْضَلَ مَا يُعْطِي مُصَاباً بِمُصِيبَتِهِ. (يَا لَهَا مِنْ مُصِيبَةٍ)(6) مُصِيبَةً مَا أعْظَمَهَا وَ أعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإسْلَامِ وَ فِي جَمِيعِ أهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأرْضِ.(7)

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي مَقَامِي هَذَا مِمَّنْ تَنَالُهُ مِنْكَ صَلَوَاتٌ وَ رَحْمَةٌ وَ مَغْفِرَةٌ. اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَحْيَايَ مَحْيَا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَمَاتِي مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ. اللَّهُمَّ إنَّ هَذَا يَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو أُمَيَّةَ وَ ابْنُ آكِلَةِ الْأكْبَادِ اللَّعِينُ بْنُ اللَّعِينِ عَلَى لِسَانِكَ وَ لِسَانِ نَبِيِّكَ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فِيهِ نَبِيُّكَ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ (صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ).

اللَّهُمَّ الْعَنْ أبَاسُفْيَانَ وَ مُعَاوِيَةَ (ابْنَ أبِي سُفْيَانَ)(8) وَ يَزِيدَ بْنَ مُعَاوِيَةَ (وَ مَرْوَانَ)(9) (وَ آلَ مَرْوَانَ)(10) عَلَيْهِمْ مِنْكَ اللَّعْنَةُ أبَدَالْآبِدِينَ وَ هَذَا يَوْمٌ

ص: 283

1- في «خ ل»: أنْ يَرْزُقَنِي

2- - في «خ ل»: وَ أسْألُ اللهَ

3- في «خ ل» و «ع».

4- في «خ ل»، «م ص»، «ش» و «خ ل ع»: ثارِي

5- في «خ ل»، «م ص» و «ش»: هُدىً.

6- في «خ ل»، «م ص» و «ع».

7- في «خ ل»: الْأرَضِيِنَ

8- في «م ص» و «خ ل ش

9- في «خ ل ش» و«ع».

10- في «خ ل» و «خ ل ش» و «ع».

1- في «خ ل»: فِيهِ.

2- في «خ ل» و «ش»: صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ

3- في «خ ل» و «م ص» و «ع».

4- في «خ ل» و «م ص».

5- في بعض النّسخ بخطّ إبنِ إدريس و إبن السّكون: ظَالِمٍ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ.

6- في «خ ل»: وَ تَابَعَتْ - وَ تَايَعَتْ.

1- في «خ ل»: وَ أنَاخَت بِحَرَمِكَ

2- في «خ ل» و «م ص».

3- في «خ ل»: لِزِيَارَتِكَ

4- في «خ ل» و «ش» و «خ ل ع».

5- في «خ ل»: مُهْجَتَهُمْ

6- الذّريعة، آقابزرك الطهراني: 15/29 (159:الصدف المشحون بأنواع العلوم و الفنون) فارسي ملمع للحاج المولى محمّد الشّريف إبن الرّضا الشّيرواني في مجلّدين: الأوّل في الألغاز و المعميات و الظرف و الأشعار و الثّاني في الأدعية و الأذكار طبع 1314. قال في الجزء الثّاني منه: حدّثني محمّد بن الحسن الطّوسي في الرّوضة الرّضوية يوم الإثنين 4 محرم1248 قال: حدّثني رئيس المحدّثين العالم المحقّق الشّيخ حسين آل عصفور البحراني، قال: حدّثني والدي عن أبيه عن جدّه بسنده إلى الإمام أبى الحسن عليّ الهادي النّقي علیه السلام أنّ: من قرأ مرّة اللعن في زيارة عاشوراء ثمّ قال: اللّهم العنهم جميعاً تسعاً و تسعين مرّة كفى عن المأة و كذا السّلام.

7- مجالس المؤمنين:1/481 للسيّد الشهيد القاضي نورالله الحسيني المرعشي التّستري قال: و حكى جماعة أنّه وشي بالشّيخ إلى الخليفة العبّاسي أنّه و أصحابه يسبّون الصّحابة و كتابه "المصباح" يشهد بذلك، فإنّه ذكر أنّ من دعاء يوم عاشوراء: اللّهمّ خصّ أنت أوّل ظالم بالّلعن منّى و أبدأ به أوّلاً ثمّ الثّاني ثمّ الثّالث ثمّ الرّابع، اللّهمّ العن يزيد بن معاوية خامساً، فدعى الخليفة بالشّيخ و الكتاب، فلمّا حضر الشّيخ و وقف على القصّة ألهمه الله أن قال: ليس المراد من هذه الفقرات ما ظنّه السّعاة، بل المراد بالأوّل: قابيل قاتل هابيل و هو أوّل من سنّ القتل و الظّلم، و بالثّاني قيدار؛ عاقر ناقة صالحٍ، و بالثّالث قاتل يحيى بن زكريّا قتله لأجل بغيٍّ من بغايا بني إسرائيل، و بالرّابع عبد الرّحمان بن ملجم؛ قاتل عليّ ابن أبي طالب عليه السّلام، فلمّا سمع الخليفة من الشّيخ تأويله و بيانه؛ قبل منه و رفع شأنه و انتقم من السّاعي و أهانه.

8- في «خ ل» و «م ص».

2- في «خ ل» و «م ص».

3- في « خ ل»: مُهْجَتَهُمْ

4- في «خ ل»: فِي.

5- مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد الكبير:713 و الصّغير، نقلنا الرّواية و الزّيارة عن المصباح الصّغير على ما نقله عنه اللؤلؤ النّضيد في شرح زيارة مولانا أبي عبدالله الشّهيد لنصرالله بن عبدالله التّبريزي الشّبستري المطبوع سنة 1359 ه.ق. المزار الكبير للشّيخ أبي عبدالله محمّد بن جعفر المشهدي قدس سره،510-595 ه.ق صص480-485 ح7: زيارة أخرى له عليه السّلام في يوم عاشوراء من قريب أو بعيد، تقول: ألسَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أبَا عَبْدِ أللّهِ... (و ذكر الزّيارة كما في مصباح المتهجّد بإختلاف يسير في بعض الألفاظ) و فيه الفصلان اللّذان يكرّران مئة مرّة.مصباح الزّائر للسّيّد الجليل علي بن موسى بن طاووس الحسني قدس سره، المتوفّى سنة 664ه.ق ص267: و أمّا فضل الزّيارة و عمل ذلك اليوم فقد روى (الشّيخ الطّوسيِّ قدس سره) زيارة أُخرى يزار بها الحسين عليه السّلام في يوم عاشوراء من القرب و البعد. (و ذكر الرّواية و الزّيارة عن مصباح الكبير و الصّغير للشّيخ الطّوسي قدس سره مثله بإختلاف يسير في بعض الألفاظ وقال في آخره): هذه الرّواية نقلناها بإسنادها من المصباح الكبير و هو مقابلٌ بخطّ مصنّفه رحمه الله و إنّما نقلنا الزّيارة من المصباح الصّغير فاعلم ذلك. (ولم يكن في ألفاظ الزّيارة الفصلان الّلذان يكرّران مائة مرة)، رواه الشّيخ المفيد قدس سره في مزاره:80 (المخطوط) نقلاً عن هامش مصباح الزّائر:272 و ليس في المزار المطبوع، المزار في كيفيّة زيارات النَبيّ و الأئمّة الأطهار علیهم السلام لشيخ الفقهاء الأمناء و صفوة الشّهداء من العلماء محمّد بن مكّيّ العامليّ الجزيني ّّ الشّهير بالشّهيد الأوّل علیه السلام المتوفّى786 ه.ق ص178: و منها زيارة يوم عاشوراء قبل أن تزول الشّمس من قرب أو بعد، إذا أردت ذلك أومأت إليه بالسّلام و إجتهدت في الدّعاء على قاتليه فقل عند الإيماء: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أبَا عَبْدِ اللّهِ... (و ذكر الزّيارة دون الرّواية كما في مصباح المتهجّد بإختلاف في بعض الألفاظ و فيه الفصلان اللّذان يكرّران مائة مرّةٍ)، البلدالأمين:269 و الجنّة الواقية و هما للشّيخ الثّقة إبراهيم بن عليّ العامليّ الكفعمي قدس سره المتوفّى سنة905 ه.ق و فيهما الفصلان اللّذان يكرّران مائة مرّة. بيان: إنّ محمّد بن إسماعيل بن بزيع ثقة ثقة عين صحيح من خاصّة أصحاب الأئمّة الكاظم و الرضا و الجواد علیه السلام و صالحي الطائفة الحقّة كما في رجال الكشّي و النجاشي و الطوسي قدس سره، و طريق الطوسي إليه صحيح كطريق الصدوق قدس سره، فراجع كتاب معجم رجال الحديث للسّيد آية الله الخوئي رضی الله عنه: 15/95 الرقم 10246.

زیاره عاشورا الثانیه

عن الامام ابی جعفر محمد بن علی الباقرصلوات اللله علیهما

برواية المزارالقديم

المزار القديم لِ-؟: عن علقمة بن محمّد الحضرميّ عن أبي جعفر الباقر عليه السّلام قال فيه:

مَنْ أرَادَ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أبِي طَالِبٍ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَ هُوَ الْيَوْمُ الْعَاشِرُ مِنَ الْمُحَرَّمِ، فَيَظَلُّ فِيهِ بَاكِياً مُتَفَجِّعاً حَزِيناً، لَقِيَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِثَوَابِ ألْفَيْ حَجَّةٍ وَ ألْفَيْ عُمْرَةٍ وَ ألْفَيْ غَزْوَةٍ، ثَوَابُ كُلِّ حَجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ وَ غَزْوَةٍ كَثَوَابِ مَنْ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ وَ غَزَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ مَعَ الْأئِمَّةِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أجْمَعِينَ.

قَالَ عَلْقَمَةُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْحَضْرَمِيُّ: قُلْتُ لِأبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! فَمَا يَصْنَعُ مَنْ كَانَ فِي بُعْدِ الْبِلَادِ وَ أقَاصِيهَا وَ لَمْ يُمْكِنْهُ الْمَصِيرُ إلَيْهِ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ؟ قَالَ:

إذَا كَانَ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ - يَعْنِي يَوْمَ عَاشُورَاءَ- فَلْيَغْتَسِلْ مَنْ أحَبَّ مِنَ النَّاسِ أنْ يَزُورَهُ مِنْ أقَاصِي الْبِلَادِ أوْ قَرِيبِهَا، فَلْيَبْرُزْ إلَى الصَّحْرَاءِ أوْ يَصْعَدُ سَطْحَ دَارِهِ، فَلْيُصَلِّ رَكْعَتَيْنِ خَفِيفَتَيْنِ يَقْرَأُ فِيهِمَا سُورَةَ الْإخْلَاصِ، فَإذَا سَلَّمَ، أوْمَأ إلَيْهِ بِالسَّلَامِ وَ يَقْصِدُ إلَيْهِ بِتَسْلِيمِهِ وَ إشَارَتِهِ وَ نِيَّتِهِ إلَى الْجِهَةِ الَّتِي فِيهَا أبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ.

قَالَ عَلَيْهِ السَّلَامُ: ثُمَّ تَقُولُ وَ أنْتَ خَاشِعٌ مُسْتَكِينٌ:

ص: 293

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ الْبَشِيرِ النَّذِيرِ، وَ ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا خِيَرَةَ اللَّهِ وَ ابْنَ خِيَرَتِهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ أيُّهَا الْوِتْرُ الْمَوْتُورُ، السَّلَامُ عَلَيْكَ أيُّهَا الْإمَامُ الْهَادِي الزَّكِيُّ و عَلَى أرْوَاحٍ حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أقَامَتْ فِي جِوَارِكَ وَ وَفَدَتْ مَعَ زُوَّارِكَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنِّي مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ.

فَلَقَدْ عَظُمَتْ بِكَ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ فِي الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ فِي أهْلِ السَّمَوَاتِ وَ أهْلِ الْأرَضِينَ أجْمَعِينَ. فَإنَّا لِلَّهِ وَ إنَّا إلَيْهِ رَاجِعُونَ، صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ عَلَيْكَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنَ وَ عَلَى آبَائِكَ الطَّيِّبِينَ الْمُنْتَجَبِينَ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِكُمُ الْهُدَاةِ الْمَهْدِيِّينَ.

لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً خَذَلَتْكَ وَ تَرَكَتْ نُصْرَتَكَ وَ مَعُونَتَكَ، وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أسَّسَتْ أسَاسَ الظُّلْمِ لَكُمْ وَ مَهَّدَتِ الْجَوْرَ عَلَيْكُمْ وَ طَرَّقَتْ إلَى أذِيَّتِكُمْ وَ تَحَيُّفِكُمْ وَ جَارَتْ ذَلِكَ فِي دِيَارِكُمْ وَ أشْيَاعِكُمْ، بَرِئْتُ إلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ و إلَيْكُمْ يَا سَادَاتِي وَ مَوَالِيَّ وَ أئِمَّتِي مِنْهُمْ وَ مِنْ أشْيَاعِهِمْ وَ أتْبَاعِهِمْ.

وَ أسْألُ اللَّهَ الَّذِي أكْرَمَ يَا مَوَالِيَّ مَقَامَكُمْ وَ شَرَّفَ مَنْزِلَتَكُمْ وَ شَأْنَكُمْ أنْ يُكْرِمَنِي بِوَلَايَتِكُمْ وَ مَحَبَّتِكُمْ وَ الِائْتِمَامِ بِكُمْ وَالْبَرَائَةِ مِنْ أعْدَائِكُمْ. وَ أسْألُ اللَّهَ الْبَرَّ الرَّحِيمَ أنْ يَرْزُقَنِي مَوَدَّتَكُمْ وَ أنْ يُوَفِّقَنِي لِلطَّلَبِ بِثَارِكُمْ مَعَ الْإمَامِ الْمُنْتَظَرِ الْهَادِي مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أنْ يَجْعَلَنِي مَعَكُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ أنْ يُبَلِّغَنِي الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَاللَّهِ. وَ أسْألُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ

ص: 295

بِحَقِّكُمْ وَ بِالشَّأْنِ الَّذِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ أنْ يُعْطِيَنِي بِمُصَابِي بِكُمْ أفْضَلَ مَا أعْطَى مُصَاباً بِمُصِيبَةٍ.

إنَّا لِلَّهِ وَ إنَّا إلَيْهِ رَاجِعُونَ، يَا لَهَا مِنْ مُصِيبَةٍ مَا أفْجَعَهَا وَ أنْكَاهَا لِقُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُسْلِمِينَ، فَإنَّا لِلَّهِ وَ إنَّا إلَيْهِ رَاجِعُونَ.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِي فِي مَقَامِي مِمَّنْ تَنَالُهُ مِنْكَ صَلَاةٌ وَ رَحْمَةٌ وَ مَغْفِرَةٌ، وَ اجْعَلْنِي عِنْدَكَ وَجِيهاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ، فَإنِّي أتَقَرَّبُ إلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أجْمَعِينَ. اللَّهُمَّ وَ إنِّي أتَوَسَّلُ وَ أتَوَجَّهُ بِصَفْوَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ الطَّيِّبِينَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا.

اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْ مَحْيَايَ مَحْيَاهُمْ وَ مَمَاتِي مَمَاتَهُمْ وَ لَا تُفَرِّقْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، إنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ. اللَّهُمَّ وَ هَذَا يَوْمٌ تُجَدِّدُ فِيهِ النَّقِمَةَ وَ تُنَزِّلُ فِيهِ اللَّعْنَةَ عَلَى اللَّعِينِ يَزِيدَ وَ عَلَى آلِ يَزِيدَ وَ عَلَى آلِ زِيَادٍ وَ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ وَالشِّمْرِ. اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ وَ الْعَنْ مَنْ رَضِيَ بِقَوْلِهِمْ وَ فِعْلِهِمْ مِنْ أوَّلٍ وَآخِرٍ، لَعْناً كَثِيراً وَ أصْلِهِمْ حَرَّ نَارِكَ وَ أسْكِنْهُمْ جَهَنَّمَ وَ سَاءَتْ مَصِيراً وَأوْجِبْ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى كُلِّ مَنْ شَايَعَهُمْ وَ بَايَعَهُمْ وَ تَابَعَهُمْ وَسَاعَدَهُمْ وَ رَضِيَ بِفِعْلِهِمْ وَ افْتَحْ لَهُمْ وَ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى كُلِّ مَنْ رَضِيَ بِذَلِكَ لَعَنَاتِكَ الَّتِي لَعَنْتَ بِهَا كُلَّ ظَالِمٍ وَ كُلَّ غَاصِبٍ وَ كُلَّ جَاحِدٍ وَ كُلَّ كَافِرٍ وَ كُلَّ مُشْرِكٍ وَ كُلَّ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ وَ كُلَّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ. اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ وَ آلَ يَزِيدَ وَ بَنِي مَرْوَانَ جَمِيعاً.

اللَّهُمَّ وَ ضَعِّفْ غَضَبَكَ وَ سَخَطَكَ وَ عَذَابَكَ وَ نَقِمَتَكَ عَلَى أوَّلِ ظَالِمٍ ظَلَمَ

ص: 296

أهْلَ بَيْتِ نَبِيِّكَ. اللَّهُمَّ وَ الْعَنْ جَمِيعَ الظَّالِمِينَ لَهُمْ وَ انْتَقِمْ مِنْهُمْ، إنَّكَ ذُو نَقِمَةٍ مِنَ الْمُجْرِمِينَ. اللَّهُمَّ وَ الْعَنْ أوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ آلَ بَيْتِ مُحَمَّدٍ وَ الْعَنْ أرْوَاحَهُمْ وَ دِيَارَهُمْ وَ قُبُورَهُمْ. وَ الْعَنِ اللَّهُمَّ الْعِصَابَةَ الَّتِي نَازَلَتِ الْحُسَيْنَ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّكَ وَحَارَبَتْهُ وَقَتَلَتْ أصْحَابَهُ وَ أنْصَارَهُ وَ أعْوَانَهُ وَ أوْلِيَاءَهُ وَ شِيعَتَهُ وَمُحِبِّيهِ وَ أهْلَ بَيْتِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ. وَ الْعَنِ اللَّهُمَّ الَّذِينَ نَهَبُوا مَالَهُ وَ سَبَوْا حَرِيمَهُ وَ لَمْ يَسْمَعُوا كَلَامَهُ وَ لَا مَقَالَهُ. اللَّهُمَّ وَ الْعَنْ كُلَّ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ مِنَ الْأوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ الْخَلَائِقِ أجْمَعِينَ إلَى يَوْمِ الدِّينِ.

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنَ وَ عَلَى مَنْ سَاعَدَكَ وَ عَاوَنَكَ وَ وَاسَاكَ بِنَفْسِهِ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِي الذَّبِّ عَنْكَ. السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلَايَ وَ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى رَوْحِكَ وَ عَلَى أرْوَاحِهِمْ وَ عَلَى تُرْبَتِكَ وَ عَلَى تُرْبَتِهِمْ. اللَّهُمَّ لَقِّهِمْ رَحْمَةً وَ رِضْوَاناً وَ رَوْحاً وَ رَيْحَاناً.

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلَايَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ، يَا ابْنَ خَاتِمِ النَّبِيِّينَ وَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ وَ يَا ابْنَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا شَهِيدُ، يَا ابْنَ الشَّهِيدِ.

اللَّهُمَّ بَلِّغْهُ عَنِّي فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ فِي هَذَا الْوَقْتِ وَ كُلِّ وَقْتٍ تَحِيَّةً وَ سَلَاماً. السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْعَالَمِينَ وَ عَلَى الْمُسْتَشْهَدِينَ مَعَكَ، سَلَاماً مُتَّصِلًا مَا اتَّصَلَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ. السَّلَامُ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ الشَّهِيدِ.

السَّلَامُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ، السَّلَامُ عَلَى الْعَبَّاسِ بْنِ أمِيرِالْمُؤْمِنِينَ الشَّهِيدِ. السَّلَامُ عَلَى الشُّهَدَاءِ مِنْ وُلْدِ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، السَّلَامُ عَلَى الشُّهَدَاءِ

ص: 297

مِنْ وُلْدِ جَعْفَرٍ وَ عَقِيلٍ، السَّلَامُ عَلَى كُلِّ مُسْتَشْهَدٍ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ بَلِّغْهُمْ عَنِّي تَحِيَّةً.

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ وَ رَحْمَةُاللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ، أحْسَنَ اللَّهُ لَكَ الْعَزَاءَ فِي وَلَدِكَ الْحُسَيْنُ. السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أبَا الْحَسَنِ يَا أمِيرَالْمُؤْمِنِينَ وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ، أحْسَنَ اللَّهُ لَكَ الْعَزَاءَ فِي وَلَدِكَ الْحُسَيْنِ. السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا فَاطِمَةُ يَا بِنْتَ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ عَلَيْكِ السَّلَامُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ، أحْسَنَ اللَّهُ لَكِ الْعَزَاءَ فِي وَلَدِكِ الْحُسَيْنِ. السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أبَامُحَمَّدٍ الْحَسَنَ وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ وَ رَحْمَةُاللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ، أحْسَنَ اللَّهُ لَكَ الْعَزَاءَ فِي أخِيكَ الْحُسَيْنِ. السَّلَامُ عَلَى أرْوَاحِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ الْأحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأمْوَاتِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ، أحْسَنَ اللَّهُ لَهُمُ الْعَزَاءَ فِي مَوْلَاهُمُ الْحُسَيْنِ.

اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ إمَامٍ عَدْلٍ تُعِزُّ بِهِ الْإسْلَامَ وَ أهْلَهُ، يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ.

ثمّ اسجد و قل:

سپس به سجده رفته و بگو:

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا نَابَ مِنْ خَطْبٍ، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى كُلِّ أمْرٍ، وَ إلَيْكَ الْمُشْتَكَى فِي عَظِيمِ الْمُهِمَّاتِ بِخِيَرَتِكَ وَ أوْلِيَائِكَ وَ ذَلِكَ لِمَا أوْجَبْتَ لَهُمْ مِنَ الْكَرَامَةِ وَ الْفَضْلِ الْكَثِيرِ.

اللَّهُمَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ ارْزُقْنِي شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ وَ الْمَقَامَ الْمَشْهُودَ وَ الْحَوْضَ الْمَوْرُودَ، وَ اجْعَلْ لِي قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ

ص: 298

الْحُسَيْنِ وَ أصْحَابِ الْحُسَيْنِ الَّذِينَ وَاسَوْهُ بِأنْفُسِهِمْ وَ بَذَلُوا دُونَهُ مُهَجَهُمْ وَ جَاهَدُوا مَعَهُ أعْدَاءَكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِكَ وَ رَجَائِكَ وَ تَصْدِيقاً بِوَعْدِكَ وَ خَوْفاً مِنْ وَعِيدِكَ إنَّكَ لَطِيفٌ لِمَا تَشَاءُ يَا أرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

قَالَ الصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلَامُ: هَذِهِ الزِّيَارَةُ يُزَارُ بِهَا الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ مِنْ عِنْدِ رَأْسِ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أجْمَعِينَ.

قَالَ عَلْقَمَةُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْحَضْرَمِيُّ عَنْ أبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ:

إنِ اسْتَطَعْتَ يَا عَلْقَمَةُ أنْ تَزُورَهُ فِي كُلِّ يَوْمٍ بِهَذِهِ الزِّيَارَةِ فِي دَارِكَ وَ نَاحِيَتِكَ وَ حَيْثُ كُنْتَ مِنَ الْبِلَادِ فِي أرْضِ اللَّهِ فَافْعَلْ ذَلِكَ، وَ لَكَ ثَوَابُ جَمِيعِ ذَلِكَ، فَاجْتَهِدُوا فِي الدُّعَاءِ عَلَى قَاتِلِهِ وَعَدُوِّهِ، وَ يَكُونُ فِي صَدْرِ النَّهَارِ قَبْلَ الزَّوَالِ.

يَا عَلْقَمَةُ! وَ انْدُبُوا الْحُسَيْنَ عَلَيْهِ السَّلَامُ وَ ابْكُوهُ وَ لْيَأْمُرْ أحَدُكُمْ مَنْ فِي دَارِهِ بِالْبُكَاءِ عَلَيْهِ، وَ لْيُقِمْ عَلَيْهِ فِي دَارِهِ الْمُصِيبَةَ بِإظْهَارِ الْجَزَعِ وَ الْبُكَاءِ، وَ تَلَاقَوْا يَوْمَئِذٍ بِالْبُكَاءِ بَعْضُكُمْ إلَى بَعْضٍ فِي الْبُيُوتِ، وَ حَيْثُ تَلَاقَيْتُمْ وَ لْيُعَزِّ بَعْضُكُمْ بَعْضاً بِمُصَابِ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ.

قُلْتُ: أصْلَحَكَ اللَّهُ، كَيْفَ يُعَزِّي بَعْضُنَا بَعْضاً؟ قَالَ:

تَقُولُونَ " أحْسَنَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِأبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ وَ جَعَلَنَا مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ الْإمَامِ الْمَهْدِيِّ إلَى الْحَقِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَيْهِمْ أجْمَعِينَ ".وَ إنِ اسْتَطَاعَ أحَدُكُمْ أنْ لَا يَمْضِيَ يَوْمَهُ فِي حَاجَةٍ فَافْعَلُوا، فَإنَّهُ يَوْمٌ نَحْسٌ لَا تُقْضَى فِيهِ حَاجَةُ مُؤْمِنٍ، وَ إنْ

ص: 299

قُضِيَتْ لَمْ يُبَارَكْ فِيهَا، وَلَمْ يُرْشَدْ، وَ لَا يَدَّخِرَنَّ أحَدُكُمْ لِمَنْزِلِهِ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ شَيْئاً، فَإنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِكَ لَمْ يُبَارَكْ فِيهِ.

قَالَ الْبَاقِرُ عَلَيْهِ السَّلَامُ: أنَا ضَامِنٌ لِمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَا تَقَدَّمَ بِهِ الذِّكْرُ مِنْ عَظِيمِ الثَّوَابِ، وَ حَشَرَهُ اللَّهُ فِي جُمْلَةِ الْمُسْتَشْهَدِينَ مَعَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ.(1)

امام صادق علیه السلام فرمود: با اين زيارت، حضرت امام حسين علیه السلام از نزد سر اميرالمؤمنين علیه السلام زيارت مي شود.

علقمه مي گويد: امام باقر علیه السلام فرمود: اي علقمه! اگر مي تواني هر روز به اين زيارت از خانه و جايگاهت هر كجاي زمين خدا باشي، زيارت كني، زيارت كن و براي تو تمام آن ثواب هاي زيارت آن حضرت در روز عاشورا خواهد بود. پس بسيار در لعنت و نفرين بر قاتلين و دشمنان آن حضرت كوشش كنيد و زمان انجام اين كارها هنگام روز، قبل از ظهر مي باشد.

اي علقمه! و ندبه و زاري كنيد بر حسين و گريه كنيد بر حضرت و به افراد خانه يِ خود نيز امر به گريه بر آن حضرت كنيد و در خانه ي خود اقامه ي مجلس مصيبت با اظهار جزع و گريه بر آن حضرت نماييد.

و در روز عاشورا در خانه هاي يكديگر، همديگر را با گريه ملاقات كنيد و هنگام ملاقات به يكديگر تعزيت و تسليت مصيبت امام حسين علیه السلام را بگوييد. علقمه مي گويد: به آن حضرت عرض كردم: خداوند شما را به صلاح دارد! چگونه برخي از ما برخي ديگر را تعزيت گويند؟ فرمود: مي گوييد:

ص: 300

1- المزار القديم:؟ رواه عنه مستدرك الوسائل:10/308 ب46 ح5 و ص316 ح9 و ص412 ح16.

زیاره عاشورا الثالثه

عن الامام ابی عبدالله جعفر الصادق من عند رأس أميرالمؤمنين

اشاره

صلوات الله علیهما بروایه الشیخ المفید قدس سره

1.برواية الشيخ المفيد

كتاب المزار لشيخ الطائفة الحقّة و فقيهها أبي عبد الله محمّد بن محمّد بن النعمان العكبري البغدادي المفيد قدس سره المتوفّي سنة 413 ه.ق- علي ما نقله عنه العلامة محمّدباقر بن محمّد تقي المجلسي قدس سرهما المتوفّي سنة 1111 ه.ق- قال: أورد الشيخ المفيد قدس سره هذه الزيارة بأدني تغييرمع زيادات، فنتببع لفظه لأنّه أسبق و أوثق،

قال رحمه الله :

تَتِمَّةٌ فِي ذِكْرِ زِيَارَةِ مَوْلَانَا أبِي الْحَسَنِ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ أبِي عَبْدِاللَّهِ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمَا جَمِيعاً وَ هِيَ مَرْوِيَّةٌ عَنْ أبِي عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ السَّلامُ: إذَا أرَدْتَ ذَلِكَ: فَقِفْ مُتَوَجِّهاً إلَى قَبْرِ أمِيرِالْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ قُلِ:

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّه...

وَ قُلْ: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ، عَلَيْكَ مِنِّي سَلَامُ اللَّهِ أبَداً مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ.

ثُمَّ أوْمِئْ إلَى الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ وَ قُلْ:

ص: 307

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، أتَيْتُكُمَا زَائِراً وَ مُتَوَسِّلًا إلَى اللَّهِ تَعَالَى رَبِّي وَ رَبِّكُمَا، وَ مُتَوَجِّهاً إلَى اللَّهِ بِكُمَا، (وَ)(1) مُسْتَشْفِعاً بِكُمَا إلَى اللَّهِ فِي حَاجَتِي هَذِهِ، فَاشْفَعَا لِي، فَإنَّ لَكُمَا عِنْدَ اللَّهِ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ وَ الْجَاهَ الْوَجِيهَ وَ الْمَنْزِلَ الرَّفِيعَ وَ الْوَسِيلَةَ، إنِّي أنْقَلِبُ عَنْكُمَا مُنْتَظِراً لِتَنَجُّزِ الْحَاجَةِ وَ قَضَائِهَا وَ نَجَاحِهَا مِنَ اللَّهِ بِشَفَاعَتِكُمَا لِي إلَى اللَّهِ فِي ذَلِكَ، فَلَا أخِيبُ وَ لَا يَكُونُ مُنْقَلَبِي عَنْكُمَا مُنْقَلَباً خَاسِراً، بَلْ يَكُونُ مُنْقَلَبِي مُنْقَلَباً رَاجِحاً مُفْلِحاً مُنْجِحاً مُسْتَجَاباً لِي بِقَضَاءِ جَمِيعِ الْحَوَائِجِ، فَاشْفَعَا لِي، أنْقَلِبُ عَلَى مَا شَاءَ اللَّهُ، لَاحَوْلَ وَ قُوَّةَ إلَّا بِاللَّهِ، مُفَوِّضاً أمْرِي إلَى اللَّهِ، مُلْجِئاً ظَهْرِي إلَى اللَّهِ، مُتَوَكِّلاً عَلَى اللَّهِ، وَ أقُولُ حَسْبِيَ اللَّهُ وَ كَفَى، سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ دَعَا لَيْسَ وَرَاءَاللَّهِ وَ وَرَاءَكُمْ يَا سَادَتِي مُنْتَهًى مَا شَاءَ اللَّهُ رَبِّي كَانَ وَ مَا لَمْ يَشَأْ لَمْ يَكُنْ.

يَا سَيِّدِي يَا أمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَوْلَايَ وَ أنْتَ يَا أبَا عَبْدِ اللَّهِ، سَلَامِي عَلَيْكُمَا مُتَّصِلٌ مَا اتَّصَلَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ، وَاصِلٌ إلَيْكُمَا غَيْرُ مَحْجُوبٍ عَنْكُمَا سَلَامِي إنْ شَاءَ اللَّهُ، وَ أسْألُهُ بِحَقِّكُمَا أنْ يَشَاءَ ذَلِكَ وَ يَفْعَلَ فَإنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ.

أنْقَلِبُ يَا سَيِّدَيَّ عَنْكُمَا تَائِباً حَامِداً لِلَّهِ شَاكِراً رَاضِياً(رَاجِياً)(2) مُسْتَيْقِناً لِلْإجَابَةِ غَيْرَ آيِسٍ وَ لَا قَانِطٍ، عَائِداً رَاجِعاً إلَى زِيَارَتِكُمَا غَيْ�

زيارات ذبيح آل محمد العاشورائيه

مشخصات کتاب

اشاره

المقدّمة

ترجمه مقدّمه

أبواب فضيلة زيارة الإمام الحسين ابی عبدالله الحسین صلوات الله وسلامه علیه @@

اشاره

1

اشاره

زيارة الإمام أبي عبداللّه الحسين علیه السلام واجبة

2

اشاره

فضيلة الحائر... و أنّه مزار الله و الأنبياء و أهل البيت

3

اشاره

4

اشاره

زيارته علیه السلام تعدل الحجّ و العمرة و...

5

اشاره

فضيلة البيتوتة ليلة عاشوراء... و زيارته علیه السلام في يوم عاشوراء

6

اشاره

النّوادر

7

اشاره

آداب زيارة الإمام الحسين علیه السلام

الزّيارات

زيارات ذبيح آل محمدالعاشورائية

اشاره

الزّيارة الاُولى

اشاره

1.

2.

الزّيارة الثّانية

اشاره

عن الامام ابی جعفر محمد بن علی الباقرصلوات اللله علیهما

الزّيارةالثّالثة

اشاره

عن الامام ابی عبدالله جعفر الصادق من عند رأس أميرالمؤمنين

اشاره

1.برواية الشيخ المفيد