مصنّفات شیعه: ترجمه و تلخیص الذریعه الی تصانیف الشیعه جلد 1

مشخصات کتاب

سرشناسه : آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، 1255 - 1348 .

عنوان و نام پدیدآور : مصنّفات شیعه (ترجمه و تلخیص الذریعه الی تصانیف الشیعه)/ تالیف محمدمحسن نزیل سامراءالشهیر بالشیخ آغا بزرگ الطهران. به اهتمام محمد آصف فکرت

مشخصات نشر : مشهد - بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی 1372

مشخصات ظاهری : 4ج.

یادداشت : فارسی.

موضوع : کتاب های چاپی -- کتابشناسی

موضوع : نویسندگان شیعه-- کتابشناسی

موضوع : نسخه های خطی فارسی -- فهرست ها

موضوع : نسخه های خطی عربی -- فهرست ها

ص :1

مقدّمه

اشاره

آقا بزرگ تهرانی،محمد محسن بن علی بن محمّد رضا بن محسن بن علی اکبر(1293-1389 ق/ 1876-1970 م)در شب 11 ربیع الاوّل 7/1293 آوریل 1876 در خانه ای در سه راه دانگی نزدیک پامنار تهران دیده به جهان گشود.او را محسن نام نهادند و چون همنام نیای بزرگ خویش بود-به رسم تهرانیان-او را آقا بزرگ می خواندند.او خود سالها پس از آن شهرت«منزوی»را برگزید که هرگز به آن مشهور نشد،بلکه شهرتش آقا بزرگ بود و پس از تألیف دائرة المعارف بزرگ کتابشناسی شیعه-الذریعه-او را«صاحب الذریعه»می خواندند.

خانوادۀ او از بازرگانانی بودند که گویا از گیلان آمده و از 1250 ق1834/ م در تهران نشیمن گزیده و به دلیل انتساب به جدّ خویش به محسنی معروف بودند.

پدرش حاج علی محسنی بازرگانی بود که با علما معاشرت داشت و دارای اندیشه ای آزادیخواهانه بود.وی تألیفی در مورد مسألۀ دخانیات دارد و نخستین کسی بود که فرزندش را برای تحصیلات عالی به نجف فرستاد و جدّش حاج محسن،به یاری معتمد الدوله نخستین چاپخانۀ ایران را بنیاد نهاده بود.

وی الفباء و قراءت قرآن مجید را با تهجّی نزد برخی از بانوان خانواده آموخت و در هفت سالگی وارد مدرسۀ ضیاء الدّین در پامنار گردید و از آنجا به مدارس دیگر رفت و کتب فارسی دیوانهای شاعران و مقداری از معارف دینی و حساب را فرا گرفت.

در 10 سالگی(1303 ق)در جلسه ای با حضور علما،طی مراسم خاصی بر او لباس روحانیّت پوشانیدند.اندکی پس از آن خوشنویسی نسخ و نستعلیق را نزد خوشنویس معروف آن روزگار- زین العابدین محلاتی-به خوبی یاد گرفت چنانکه مجموعه ها و کتابهایی به خطّ خوش نگاشت و تا

ص:1

کنون در کتابخانۀ ایشان موجود است.

تحصیلات مقدماتی را در تهران،در مدارس دانگی پامنار و مروی به پایان رسانید.استادانش، در تجوید:شیخ محمد رضا قاری،در ادبیات:شیخ محمد حسین خراسانی و شیخ باقر معزّ الدوّله،در منطق:میرزا محمود قمّی،در فقه:میرزا محمد تقی گرگانی و شیخ علی نوری،در اصول فقه:سیّد عبد الکریم لاهیجی و در ریاضیّات شیخ علی نوری و میرزا ابراهیم زنجانی بودند.

در 1313 ق،با برادرش«کربلائی محمد ابراهیم»برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفت و در 1314 ق به تهران بازگشت.

در 10 جمادی الاخری 1315 برای تکمیل تحصیلات عازم عراق شد و در روز 4شنبه 17 شعبان 1315 به نجف رسید.

در نجف اشرف از محضر استادان بزرگی چون آیات عظام سید محمد کاظم طباطبائی یزدی (-1337 ق)،شیخ محمد کاظم آخوند خراسانی(-1329 ق)و میرزا حسین نوری(-1320 ق) به ترتیب در فقه،اصول و حدیث استفاده برد و از گروهی دیگر از اعاظم علمای نجف نیز مستفیض گردید و بسیاری از علمای فرق برای ایشان اجازۀ نقل حدیث نوشتند که هم ذیل عناوین اجازات«الذریعه»و هم در زندگینامه های آن بزرگوار به تفصیل از آنان یاد شده است،و از آن جمله اند:آیات عظام میرزا حسین نوری،سید محمد علی شاه عبد العظیمی،شیخ علی خاقانی،شیخ محمد صالح آل طعان بحرانی،شیخ موسی کرمانشاهی،سید ابو تراب خوانساری،شیخ علی کاشف الغطاء،سید حسن صدر،شیخ محمد علی ازهری مالکی(رئیس مدرّسان مسجد الحرام)، شیخ ابراهیم بن احمد الاحمدی(از فقهای مدینه)،شیخ عبد القادر طرابلسی(مدرّس حرم شریف) و شیخ عبد الرحمن علیش حنفی(مدرّس الازهر).

آن بزرگوار پس از درگذشت استادش آخوند خراسانی(1329 ق)از نجف به سامرا رفت و در آنجا به حوزۀ درس آیة اللّه میرزا محمد تقی شیرازی حاضر می شد و برای داشتن فرصت و فراغت بیشتر در کار تألیف«الذریعه»در مدرسۀ علمی سامرا گوشه نشینی برگزید و تا 1335 ق در آن شهر ماند.پس به کاظمین رفت و بعد از دو سال اقامت در آنجا به سامرا بازگشت.بار دوّم از 1337 تا 1354 ق در سامرا ماند.در 1354 ق سامرا را به قصد نجف ترک گفت و تا آخر عمر(1389 ق)در نجف بود.

در طول مدّت اقامت در عراق،سه بار به ایران سفر کرد.نخست در 1350 ق به دعوت عمویش، حاج حبیب اللّه محسنی.در همین سفر ایشان نام خانوادگی«منزوی»را برگزید.بار دوم در 1365 ق به ایران آمد.در کرمانشاه مهمان سردار کابلی بود و سپس به تهران و مشهد عزیمت کرد و در همین سفر بود که بسیاری از مخطوطات را برای تکمیل تألیف«الذریعه»بررسی فرمود.سفر سوم ایشان در 1379 ق به قصد زیارت مشهد مقدس امام هشتم(علیه السلام)صورت گرفت،که با هواپیما به ایران آمد.

ص:2

مرحوم آقا بزرگ تهرانی دو بار حج گزارد:نخست در 1367 ق برای ادای فریضۀ حج عازم بیت اللّه الحرام گردید.در همین سفر به دیدار گروهی از دانشمندان جهان اسلام رسید و از بسیاری اجازۀ نقل حدیث گرفت که در ذیل«المشیخه»به تفصیل از آنان یاد شده است.بار دوم،با همسر خویش،به دعوت نوّاب عبد الکریم خان امیر رامپور به زیارت خانۀ خدا رسید.علاّمه آقا بزرگ تهرانی پس از عمری تتبّع،تحقیق و تلاشهای بی وقفه و مخلصانه و انجام خدمات بسیار مهم و کم نظیر علمی و فرهنگی در روز جمعه 13 ذی الحجۀ 20/1389 فوریۀ 1970 در سن 97 سالگی در نجف اشرف چشم از جهان پوشید و در آرامگاهی که در زیر کتابخانۀ موقوفه اش برای خویش ساخته بود به خاک سپرده شد.

شخصیت و ویژگیهای اخلاقی

علاّمۀ بزرگوار آقا بزرگ در سراسر زندگی،رسالت علمی خویش را با امانت و اخلاص پی گرفت و هیچ حادثه و رویدادی او را از کارش باز نداشت.درگذشت و شهادت دو فرزند جوان، درگذشت همسر و نوه و دیگر حوادث و مصایبی که بر او و بر خانواده اش پیش آمد چیزی از شکیبایی و قوّت قلبش نکاست.

در کار خویش سخت کوش بود و به آن عشق می ورزید.چون مسأله ای برایش حلّ ناشده می ماند،سراسر شب و گاه شبها بیدار می ماند و چون به حلّ آن دست می یافت سخت شادمان می گردید.

چون در کتابخانه ای گرم تحقیق و بررسی می شد،به آسانی از آنجا بیرون نمی آمد و چه بسا که روزها و شبها در آنجا می ماند و راضی می شد که کتابدار شبانه در را بر روی او ببندد و در بساتین کتب زندانیش کند.

اراده ای قوی داشت،چنانکه می توانست عادت چندین ساله را ترک گوید.اوایل روزی نزدیک 100 عدد سیگار دود می کرد.چون بیمار شد و پزشک زیان سیگار را خاطرنشان ساخت و پیشنهاد کرد که آهسته آهسته آن را کاهش دهد،ایشان یکباره ترک عادت پنجاه ساله گفت.

با بیماری و سستی در ستیز بود ولی پیوسته از تندرستی و سلامت شکر می کرد.از 1345 ق به بعد شبها غذا نمی خورد.نماز جماعت،ورزش و پیاده روی را ترک نمی کرد و سحرخیز بود.

بسیار فروتن بود.نمی گذاشت دستش را-حتی کودکان-ببوسند.به پیشواز مهمان می آمد و هنگام رفتن،مهمان را-هرکه می بود-تا دم در همراهی می کرد.

آقا بزرگ در میان رجال دینی،روشنفکر و مترقی بود.با استادش آخوند خراسانی در نهضت مشروطه خواهی در ایران،و با استاد دیگرش میرزا محمد تقی شیرازی در نهضت عراق مشارکت کرد و از گشایش مدارس نوین برای کودکان ایرانی-در عراق-پشتیبانی نمود.

ص:3

تا نخستین همسرش زنده بود،همسر دوّم نگرفت و به آموزش فرزندان توجّه داشت و چون محیط عراق را برای آموزش و پرورش فرزندان مناسب و مساعد ندید،آنان را به تهران فرستاد.

به اخبار و اطلاعات جدید علاقه مند بود و از انکشافات و رخدادهای جاری بی خبر نمی ماند.

خاموش و کم سخن و در معاشرت،آرام و ملایم بود.تعصّب نمی ورزید و عقیدۀ خویش را بر دیگران تحمیل نمی کرد.شعار او«الطرق الی اللّه بعدد انفاس الخلائق»بود و آیۀ کریمۀ:«لا اکراه فی الدین».

چون مخالفت شیخ حسین کاشف الغطاء را با نظر خویش در مورد تاریخ قرآن دید،خاموش شد و رسالۀ«النقد اللطیف»را انتشار نداد.

برای تشجیع مؤلفان-به ویژه مؤلّفان جوان-از نگارش تقریظ بر بسیاری از کتابها امتناع نمی ورزید.تصویر بسیاری از این تقریظها که به خطّ ایشان بود در مقدمۀ کتابها-به فارسی یا عربی-زینت بخش بود.

با فرزندان و نوادگان-که هریک در شهری و کشوری به دانش اندوزی و تحقیق اشتغال داشتند-مکاتبه داشت،همچنین با دانشمندان و علمای کشورهای عربی.

تاریخ و ادب شیعه از دیدگاه علامۀ تهرانی

آقا بزرگ در گردآوری آثار شیعه و تدوین تاریخ ادب شیعه سعی بلیغ داشت و پیوسته یادآوری می فرمود که همۀ آثاری را که در محیط شیعه ظهور کرده در«الذریعه»می آورد و قصد ایشان از شیعه کسانی است که قائل به عدل و امامت هستند و هنگامی که بر برخی از مجلّدات چاپی الذریعه-در مورد اشتمال شماری از کتابها-اعتراضاتی وارد شد،ایشان به اعتراضات توجهی نکرد و فرمود که این مؤلّفان در فضای تشیّع و محیط شیعه پرورش یافته اند و لازم نیست که در کتابهای خویش تصریح کنند که شیعه هستند.

نقل کرده اند که علامه محمد قزوینی در نشستی که با صاحب ذریعه داشته،در حضور دکتر قاسم غنی گفته است که برخی قاضی نور اللّه شوشتری را شیعه تراش لقب داده اند،که با این عبارت گویا می خواسته است مرحوم آقا بزرگ را مورد انتقاد قرار دهد،و آقای دکتر علی نقی منزوی فرزند دانشمند ایشان رأی والد بزرگوار خویش را در این مورد چنین نقل می کند:

قاضی نور اللّه کسانی را که از نظریات فلسفی شیعه دفاع می کردند،شیعه می شمرد.به نظر قاضی کسانی که حسن و قبح را عقلی بدانند نه شرعی و قائل به عدل و توحید اشراقی باشند نه عددی و منکر جبر و انقطاع فیض با مرگ پیغمبر باشند،ناچار قائل به امامت خواهند بود.

در مقدّمۀ«طبقات اعلام الشیعة»در مورد توجّه خاص ایشان به تألیفات عربی آمده است:

مرحوم صاحب«الذریعه»در خانه به فارسی سخن می گفت و با عربی زبانان به عربی فصیح تکلم

ص:4

می کرد و تا پایان زندگی هم لهجۀ عامیانۀ عراقی را فرا نگرفت.چون می دانست که زبان عربی زبان دینی بیش از 600 میلیون مسلمان است،اصرار در تألیف به آن زبان داشت.

گاهگاهی اشعاری به فارسی و عربی می سرود،امّا شمار اشعار عربی او از 35 بیت و فارسی از حدود 17 بیت تجاوز نمی کند.

علاقه مندی به تاریخ ادب،ایشان را از توجه به دیگر علوم باز نمی داشت.در جوانی به ریاضیّات،ستاره شناسی و جغرافیا ممارست می فرمود و هنوز برخی از نقشه های جغرافیایی که توسط وی کشیده شده،موجود است،همچنانکه تقریرات دروس فقه و اصول که 15 سال در مدرسۀ شیرازی سامرا به تحصیل آنها اشتغال داشت،هنوز در دست است.رسائل کلامی وی حکایت از احاطۀ آن مرحوم بر این علم دارد.افزون بر اینها مقالات مفصّلی که در بخشهای مختلف«الذریعه» پیرامون موضوعات مختلفه نگاشته شده،نشانۀ علاقۀ مؤلف به دانشهای گوناگون است.

مرحوم علاّمه در حفظ و نشر آثار خویش چنان اهتمام می ورزید که در مورد اهل و اولادش و در این میان«الذریعه»در مقایسه با دیگر آثار مقامی خاصّ نزد او داشت.

علامۀ فقید،کتابخانۀ با ارزشی در نجف تأسیس فرمود که دربردارندۀ کتابهای مرجع و مجموعه ای از دائرة المعارفها و فهرستها به زبانهای عربی و فارسی بود و این کتابخانه را در 1375 ق وقف فرمود.

گروهی از بزرگان از ایشان اجازۀ نقل حدیث گرفته اند که از آن جمله اند:

آیات عظام:آقا حسین طباطبائی بروجردی،عبد الحسین شرف الدین عاملی،شیخ عبد الحسین امینی،سید عبد الهادی شیرازی،شیخ محمد رضا آل یاسین،شیخ محمد حسن مظفر،سید هبة الدین شهرستانی،میرزا محمد اردوبادی،سیّد محمد حسین طباطبائی،سید محمد صادق بحر العلوم و سید شهاب الدین مرعشی.

آثار و تألیفات

1.اجازات الرّوایة و الوراثة فی القرون الاخیرة الثلاثة

2.الاسناد المصفّی الی آل بیت المصطفی-المشیخة،ط.نجف،1356 ق1938/ م.

3.ترجمۀ«العقیدة الاسلامیّة»به فارسی،در 1328 ق که به پایان نرسیده است.

4.تعریف الانام بحقیقة المدینة و الاسلام،تألیف محمد فرید و جدی،که مرحوم آقا بزرگ در 1327 ق به فارسی ترجمه کرده و در حدود نیمی از ترجمه در مجّلۀ«درّة النجف»چاپ شده است.

5.تفنید قول العوام بقدم الکلام،که در 1359 ق به خواهش سید جعفر اعرجی تألیف کرده است.

6.تقریرات.از دروس استادانش.

ص:5

7.تلخیص زاد السالکین،تالیف محقق فیض کاشانی.

8.توضیح الرشاد فی تاریخ حصر الاجتهاد،که در 1359 ق به خواهش سید جعفر اعرجی تالیف فرموده.ط.قم،1401 ق.

9.حیاة الشیخ الطوسی.ط.نجف،1376 ق.نیز در مقدمۀ تفسیر«التبیان»در بیروت چاپ شده.

10.الدّر النّفیس فی تلخیص رجال التأسیس،مختصر رجال«تأسیس الشیعة الکرام لفنون الاسلام»،تالیف سید حسن صدر.

11.الذریعة الی تصانیف الشیعة،که مکررا چاپ شده و در پایان این فصل به تفصیل از آن یاد خواهد شد.

12.ذیل کشف الظنون.ط.تهران،1387 ق1967/ م(با اصل آن).

13.ذیل الاسناد المصفی-ذیل المشیخة،دربارۀ مشایخ مؤلّف در خارج از عراق،که در 1370 ق تألیف شده.ط.نجف،1355 ق1937/ م.

14.شجرة السبطین و شرعة الشطین،انساب مشجّر اولاد حسنین علیهم السّلام،برگرفته از «الانساب»یا«حدیقة النّسب»ابو الحسن شریف فتونی.

15.ضیاء المفازات فی طریق مشایخ الاجازات،که در حدود 1320 ق نگاشته شده.

16.طبقات اعلام الشیعة،مرتب بر 11 قرن که هریک نام جداگانه دارد،بدین شرح:

نوابغ الرواة فی رابعة المآت.ط.بیروت،1391 ق1971/ م.

ازاحة الحلک الدامس بالشموس المضیئة فی القرن الخامس-النابس فی القرن الخامس.ط.

بیروت،1391 ق1971/ م.

الثقاة و العیون فی سادس القرون.ط.بیروت،1392 ق1972/ م.

الانوار الساطعة فی المأة السابعة.ط.بیروت،1392 ق1972/ م.

الحقایق الراهنة فی تراجم اعیان المائة الثامنة.ط.بیروت،1392 ق1972/ م.

الضیاء الّلامع فی عباقرة القرن التاسع.ط.تهران،1362 ش.

احیاء الداثر من مآثر اهل القرن العاشر.ط.تهران.

الروضة النضرة فی تراجم علماء المائة الحادیة عشره.

الکواکب المنتثرة فی القرن الثانی بعد العشرة.

الکرام البررة فی القرن الثالث بعد العشرة.ط.نجف،1373 ق.

نقباء البشر فی القرن الرّابع عشر در 4 جزء.ط.نجف،1373 ق.

یادآوری می شود که مؤلف بزرگوار نخست این تألیف را«وفیات اعلام الشیعه»نام نهاده،امّا به دلیل وجود یاد دانشمندان زنده در این کتاب،نام آن را به«طبقات اعلام الشیعة»تغییر داده است.

17.الظلیلة فی انساب بعض البیوتات الجلیلة،انساب مشجّر برخی از خاندانهای سادات و علماء.

ص:6

18.محصول مطلع البدور فی تلخیص مافیه من المنثور،تلخیص مطلع البدور صفی الدین احمد بن صالح بن محمد بن ابی الرجال،که در 1335 ق تلخیص فرموده.

19.مسند الامین.اجازۀ مؤلّف برای علامه عبد الحسین امینی.

20.مصفّی المقال فی مصنّفی علم الرّجال.ط.تهران،1337 ش.

21.نزهة البصر فی فهرس نسمة السحر،تلخیص یا فهرست«نسمة السحر بذکر من تشیّع و شعر» تألیف ضیاء الّدین یوسف یمانی.

22.النقد الّلطیف فی نفی التحریف من القرآن الشریف،که در دفاع از استاد خویش محدث نوری نگاشته.این کتاب را فرزند مؤلّف،دکتر علی نقی منزوی به فارسی برگردانیده و«نمایشگاه نامۀ پاک از هرآلودگی و آک»نام نهاده است.

23.هدیة الرازی الی المجدّد الشیرازی،شرح حال آیت اللّه مجدد میرزا محمد حسن شیرازی.

ط.کربلا،1383 ق1963/ م.این کتاب به فارسی هم ترجمه شده.

24.الیاقوت المزدهر فی تلخیص ریاض الفکر.تلخیص جزء ششم«یواقیت السّیر»تألیف امام مهدی احمد بن یحیی مدنی.

سخنی در مورد«الذریعة الی تصانیف الشیعة»

فراهم شدن دائرة المعارفی مانند«الذریعه»آرزوی بسیاری از دانشمندان شیعه بود.جای خالی فهرست آثار این مؤلّفان و نویسندگان از روزگاری پیش احساس می شد.در فهرستهای مشابه از آثار دانشمندان که توسط پژوهشگران دیگر مذاهب تدوین می گشت،آثار بزرگان شیعه مورد بی اعتنایی قرار می گرفت.در همین روزگار مؤلّف تاریخ«آداب الّلغة العربیّة»،نقش شیعه را در ساختار فرهنگ اسلامی بسیار اندک،بلکه ناچیز شمرده بود.این امر بر دانشمندان و محققان شیعه گران افتاد و پس از چاره جویی و مشورت بالاخره سه تن از ایشان در پی معّرفی دانشمندان این مذهب و آثار آنان و دفع دعوی باطل مؤلف«آداب اللغة العربیّة»وظایفی را بر عهده گرفتند:

روشن کردن سهم شیعیان در علوم اسلامی به علامه سید حسن صدر،واگذار شد.نتیجۀ اهتمام او در این کار مهم،تألیف اثر باارزش«تأسیس الشیعة الکرام لفنون الاسلام»است.شیخ محمد حسین کاشف الغطاء کتاب انتقادی«المراجعات الریحانیّة و النقود و الردود»را تألیف کرد و در آن نادرستیها و لغزشهای«آداب اللغة»را روشن ساخت.

آقا بزرگ تهرانی تدوین بزرگترین دائرة المعارف کتابشناسی شیعه«الذریعة الی تصانیف الشیعة»را روی دست گرفت و برای کسب فراغت بیشتر و تخصیص اهتمام به این تألیف،سالها در مدرسۀ علمی سامرا گوشه نشینی اختیار فرمود.

آقا بزرگ برای تدوین و تکمیل این دائرة المعارف به سفرهای طولانی نیز پرداخت.از بیشتر

ص:7

کتابخانه های عمومی ایران،عراق،سوریه،فلسطین،حجاز و مصر و بسیاری از کتابخانه های خصوصی در این کشورها دیدن کرد و به بررسی کتابهای آنها پرداخت.ایشان در 62 کتابخانه شخصا تحقیق فرمود و فهرستهای بسیاری از کتابخانه های دیگر را نیز مورد مطالعه قرار داد.

شادروان استاد سعید نفیسی به سال 1324 ش یعنی هنگامی که هنوز پیش از چهار مجلد «الذریعه»انتشار نیافته بود،ضمن تجلیل از این خدمت فرهنگی بسیار مهم چنین اظهارنظر کرده است:«مؤلّف در تألیف این کتاب بسیار وسیع و بسیار دقیق،نه تنها 26 سال وقت گذرانیده،بلکه پشتکار و کنجکاوی و ممارست را به جایی رسانده که خود برای جستجو در کتابخانه های مهم اسلامی سفرهای مکرّر کرده...بلکه به کسانی نیز که اهل تألیف یا اهل کتاب خواندن یا کتاب گرد آوردن بوده اند رجوع کرده و از هردر و از هرحیث کتاب خود را سه جنبۀ کامل داده است:

اوّلا،کتابهایی که دانشمندان شیعه تألیف کرده اند،ثانیا،کتابهایی که ایرانیان نوشته اند،ثالثا، کتابهائی که به زبان فارسی نوشته شده است و به همین جهت این کتاب گرانبها برای ایران و ایرانیان اهمّیت بسزا دارد»(سخن،شمارۀ 11 و 12 سال دوم،ص 887-889).

مرحوم مدرس خیابانی مؤلف«ریحانة الادب»در همین بارۀ می نویسد:«احاطه بر مصنّفات شیعه با تشتّت و تفرّق آنها که در تمامی اقطار عالم در خانه ها و کتابخانه های عمومی و خصوصی، ملّی و دولتی،در هرشهر و قریه و قصبه منتشر می باشد،از محالات عادیه بشمار است،لیکن این علاّمۀ وقت در اثر قوّت بر اسلامیّت،با اهتمام تمام و عزم راسخ فتورناپذیر،در انجام این مرام مقدّس،دامن همّت بر کمر زده،و تا آنجا که مقدور و میسّر است،با به کار بردن مساعی جمیله،از مسافرتها و استعلام از کتابخانه و مراجعه به فهرستهای آنها و مکاتبات و مراسلات متوالیه به بلاد بعیده و دیگر زحمات لازمه،انجام این خدمت سراپا سعادت را،که با مختصر اندیشه،کمّ و کیف آنها در نظر جلوه گر می گردد،متحمّل و طبقات اهل علم را رهین منّت،آن همه زحمات فوق التصوّر خود فرموده است.فجزاه اللّه عن الاسلام و اهله خیر الجزاء(ریحانة الادب،52/1-54).مرحوم آقا بزرگ در 25 ذی القعدۀ 1329 به تألیف«الذّریعة الی تصانیف الشیعة»آغاز کرد که شامل نامهای کتب بود و در یک مجلد آن را در 1331 ق به پایان رسانید و«مسوّده»نام نهاد.پس به ترتیب مجدّد پرداخت و در 1334 ق در 6 مجلّد آن را به پایان رسانید و چون بر علاّمه سید حسن صدر آن را عرضه فرمود،سید کار او را ستود و به خط خویش،تقریظی در اوّل مجلّداتش بنگاشت.

در 1354 ق از سامراء به نجف رفت و به یاری عمّش حاج میرزا حبیب اللّه چاپخانه ای خرید تا به طبع کتاب خویش بپردازد،امّا حکومت عراق به دلیل ایرانی بودن وی مانع کار او شد.ناگزیر چاپخانه را فروخت و 3 مجلّد«الذّریعه»را در چاپخانه های دیگر و با مشکلات و موانع فراوان،به ترتیب در سالهای 1335،1356 و 1357 ق به طبع رسانید،امّا با توجه به مشکلات موجود در عراق،ناگزیر کار چاپ«الذریعه»به کمک فرزند مؤلف-دکتر علی نقی منزوی-به تهران منتقل

ص:8

گردید.

از آن پس مجلّدات«الذریعه»بیشتر در چاپخانه های تهران-و بعضی در نجف-با اهتمام فرزندان دانشور و شاگردان جلیل القدر ایشان به چاپ رسید و هنوز مجلد بیستم از طبع خارج نشده بود که مؤلف بزرگوار دیده از جهان پوشید.

بیست و پنج مجلّد (1)الذریعه مکرّر چاپ شده و مجلّد بیست و ششم مستدرکات مؤلف است که به اهتمام حجة الاسلام سید احمد حسینی از طرف موسسۀ چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی در 1405 ق به طبع رسیده است.

باری از دکتر علینقی منزوی پرسیده اند که:آیا برای استدراک از قلم افتاده های این دائرة المعارف کتابشناسی فکری کرده اید؟ایشان چنین پاسخ داده است:به نظر من اگر ادبیّات شیعی را به دو بخش بزرگ فارسی و غیر فارسی تقسیم کنیم،باید قبول کنیم که مرحوم پدرم از بخش غیر فارسی ادبیات شیعه 97 درصد را در این دائرة المعارف گرد آورده.امّا در بخش ادبیّات فارسی شیعه،باید اذعان کرد که آن مرحوم موفق به گردآوری بیش از 50 درصد نشده.

دکتر علی نقی منزوی افزوده است:انتشار مجلّدات متعدد فهرست نسخه های خطی برادرم احمد منزوی هم گوشۀ دیگری از این مشکل را حل کرده است(آینده،سال 6،شمارۀ 3 و 4،ص 592).

در اینجا مناسب است از همّت مؤلّف فهرستهای کتب چاپی(عربی و فارسی)معروف به فهرست مشار هم یادآوری گردد.

و نیز بی مناسبت نیست در مورد تلخیص کتاب«الذریعه»رأی مؤلّف بزرگوار را بدانیم:

آقای دکتر علی نقی منزوی در مقدمۀ«طبقات اعلام الشیعه»می نویسند که والد بزرگوارشان به ایشان خطاب می فرموده و سفارش می کرده اند:

...چون خواهی بدانی چه(مطالبی)در کتاب است،آن را فهرست کن،و چون خواهی از آن بهره گیری،آن را تلخیص کن،یا تشجیر نما!که آن بزرگوار خود نیز به تلخیص و فهرست نگاری برخی کتب مهم اهتمام فرموده است و در بالا آن کتابها را نام بردیم.

از مدتها پیش در بین محققان و کتابشناسان این علاقه مندی موجود بود که دائرة المعارف کتابشناسی«الذریعه»به فارسی برگردانیده شود.

هیأت محترم مدیرۀ بنیاد پژوهشهای اسلامی ترجمۀ«الذریعه»را با قید«تلخیص»تصویب کردند،و چون تصویب همزمان با آغاز همکاری این بی بضاعت با این مرکز علمی بود،حقیر موظف به اهتمام در این امر خیر گردید و سزاوار یادآوری و سپاسگزاری است که دانشمند محترم

ص:9

-اصلاحات مذکور در استدراک مفصل مجلد 25،پیش از تلخیص و ترجمۀ هرمجلد مورد استفاده قرار گرفته است.

-پس از آن که مجلد اوّل در چاپخانه حروفچینی شده بود،نگارنده موضوع تلخیص را خدمت جناب آقای استاد احمد منزوی-که در دائرة المعارف بزرگ اسلامی افتخار همکاری ایشان را داریم-در میان نهاد و ایشان نیز با لطف و عنایت راهنماییهایی فرمودند که سزاوار سپاس است و راهنماییهای ایشان در مجلدات دوّم و پس از آن رعایت شد،از آن جمله است انتقال عناوین «مثنوی...»از مجلد 19 و عناوین«منظومه...»از مجلد 23 به ترتیب الفبایی در محل و موضع مطلوب.متأسفانه در مجلّد اوّل این مورد عملی نشد.ناگزیر بخش اول مثنوی ها منظومه های حرف «الف»تا اواسط حرف«ت»در محل سابق،ذیل مثنوی و منظومه باقی ماند و پس از آن هرعنوان در موضع و محلّ خودش قرار گرفت.

-در مجلّدات چهارگانۀ نهم که به موضوع شعرا اختصاص دارد،مآخذ و منابع به صورت کامل، ولی در قالب رموز آمده است.ما رموز را-با استفاده از مقدّمۀ جناب دکتر منزوی بر مجلد نهم-باز کرده،نام مآخذ را به صورت واضح و کامل آوردیم.

-به وجود نسخه ها در کتابخانۀ مرکزی آستان قدس رضوی اشاره و اقدم نسخ آن کتابخانه ذکر شده است.

-برخی معتقد بودند که شماری از عناوین را حذف کنیم،ولی حذف نکردیم و همۀ عناوین موجود در«الذریعه»در این کتاب هم ذکر شده است.

-در موردی که علاّمۀ مرحوم،کتابی یا نسخه ای را نزد شخصی یا کتابخانۀ خصوصی دیده اند، چون اکنون معلوم نیست که آن نسخه به کجا منتقل شده است،از نام این چنین اشخاص خودداری شده و تنها به عبارت(خ.موجود)اکتفا شده است.

-هرگاه نسخه ای توسط مؤلف دیده شده،نوشتیم:(خ.دیده شده)و کتابخانه های معروف و عمومی را البتّه نام برده ایم.

با اشاره به برخی از رموز و اختصارات یادآوری می شود که امیدواریم در مجلد آخر«مصنّفات شیعه»مختصری نیز در معرفی کتابخانه های معروف و برخی مطالب مفید دیگر که در مجلّدات مختلف«الذریعه»آمده است،تقدیم نماییم.

یادآوری برخی از اشارات

ج-جلد،مجلد،ح-حدود،خ-مخطوط،ش-شماره،ط-طبع(چاپ شده).

در کنار تمام تاریخها نشانۀ اختصاری«ق»یعنی سال هجری قمری و گاهی«ش»یعنی هجری شمسی گذاشته شده است.این تاریخها غالبا در میان هلالین نوشته شده و اگر سال وفات مؤلف

ص:11

باشد پیش از عدد خط فاصل آمده است،مثلا:ابو القاسم علی بن احمد کوفی(-352 ق)یعنی متوفای 352 ق،و هرگاه سال تولد باشد خط فاصل پس از تاریخ آمده است،مثلا:میرزا مهدی لاهوتی(1297 ق-)یعنی متولد 1297 ق.

تاریخهای بین هلالین که پس از شمارۀ کتابخانه و یا پس از«خ.موجود»آمده،تاریخ کتابت نسخه است،مگر آنکه صریحا توضیحی داده شده باشد.

-در برخی از کتابها،عبارت آغاز کتاب هم نقل شده است که تا آن عبارت را پس از(-)آوردیم مثلا:

(-الحمد لولیه...)یعنی کتاب با این عبارت آغاز می شود.

سپاس خدای متعال را که ما را توفیق این خدمت ارزانی فرمود و در حسن انجام آن،از او یاری می جوییم (1).

25 اردیبهشت 1372

مشهد-بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی

محمد آصف فکرت

ص:12

1- 3) -هنگام نگارش مقدمه نگارنده به منابع ذیل توجّه داشته است: آقا بزرگ تهرانی،محمد محسن،الذریعة الی تصانیف الشیعة،بیروت،1403 ق(چاپ سوم)،مجلدات و صفحات متعدد؛حکیمی،محمد رضا،شیخ آقا بزرگ تهرانی،تهران،دفتر نشر فرهنگ اسلامی؛خلیلی،جعفر، موسوعة العتبات المقّدسة،بغداد،1965 م،261/2-262؛زیدان،جرجی،تاریخ آداب اللغة العربیه،قاهره، 1957 م،384؛عبد الرحیم محمد علی،شیخ الباحثین آغا بزرگ الطهرانی،نجف،1390 ق،مدرس،محمد علی، ریحانة الادب،تهران،1346 ش،/1م 52-53؛مشار،خانبابا،فهرست کتابهای چاپی عربی،تهران،1344 ش، صفحات متعدد؛منزوی،علی نقی،آغا بزرگ الطهرانی،مقدمۀ کتاب طبقات اعلام الشیعه،القرن الرابع،بیروت، 1391 ق؛منزوی،علی نقی،الذریعه و آقا بزرگ تهرانی،مجلۀ،آینده،سال ششم،شماره های 3 و 4،خرداد و تیر، 1359 ش؛موسوی بجنوردی سید کاظم،آقا بزرگ تهرانی،در دائرة المعارف بزرگ اسلامی،تهران،1367 ش،/1 455-456؛نفیسی،سعید،کتاب ذیعه و مؤلف آن،در مجلۀ«سخن»سال دوم،شمارۀ 11 و 12،دی و بهمن 1324،ص 887-889؛-شیخ آقا بزرگ تهرانی،در مجلۀ«راهنمای کتاب»شمارۀ 5 و 6 مرداد و شهریور 1340 ش،ص 526-529.

آب زلال

فارسی،مثنوی،در اخلاق،از میر محمد عباس موسوی جزائری(-1306 ق در لکهنو)،ط.در هامش گوهرشاهوار،لکهنو،1307 ق

آب زلال

فارسی،مثنوی،از محسن فیض کاشانی (-1091)،خ.آستان قدس،ش 15235

-یا محیی قلب کلّ عارف

فیاض زوارف المعارف

آب زندگانی

فارسی،در تقویت قوای جنسی،ط.تهران.

آب و دانه

فارسی،مثنوی،از محمد بن مرتضی کشمیری (1312 ق-)نظیر نان و حلوای شیخ بهائی.

آبی،کتاب-کتاب آبی

آتشپاره

فارسی،ترجمۀ شعلۀ جواله،از محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).

آتشپاره های شوق

فارسی،دیوان غلام محمد عرب شوق حیدرآبادی؛ط.حیدرآباد دکن،1351 ق.

آتشکدۀ آذر

فارسی،تذکرۀ شعراء،از لطفعلی بیک آذر بیگدلی(-1195 ق)،ط.بمبئی،1299 ق؛ تهران،1337-1341 ش.

آتشکدۀ پروین

فارسی،دیوان پروین همدانی(-پس از 1310 ق)،ط.همدان،1324 ش.

آتشکدۀ تبریزی-آتشکدۀ نیّر

فارسی،مثنوی در مراثی،از محمد تقی حجة الاسلام نیّر تبریزی(-1312 ق)،ط.تبریز، 1346 ق،مکرّر چاپ شده.

آتشکدۀ وحدت

خواجه مستان شاه کابلی،ط.هند.

آتشکده فی مصائب المعصومین علیهم السّلام

فارسی،در چند مجلد.

آتشکدۀ یزدان

فارسی،در تاریخ یزد،از عبد الحسین آیتی متخلص به آواره(1288 ق-)،ط.یزد، 1357 ق.

آثار آذربایجان

ترکی،ادبی،تاریخی و جغرافیایی،از قاضی بهلول بهجت(معاصر)،ط.1342 ق.

آثار الابرار و انوار الاخبار

احادیث،از ابو الخیر داعی بن رضا علوی(سدۀ 5 ق).

ص:2

آثار الاحزان-ریاض البکاء

محمد بن محمد رفیع ملک الکتاب شیرازی، ط.بمبئی،1322 ق.

آثار احمدی

در احوال و غزوات پیامبر و احوال ائمّه(علیهم السلام)،از احمد بن حسن استرابادی،ط.تبریز،1274 ق.

آثار الاخیار

فارسی،ترجمۀ تفسیر امام عسکری(علیه السلام)،از علی بن حسن زواری،خ.آستان قدس.

آثار الامام الفاضل المعصوم

ابو بکر محمد بن زکریا رازی(-ح 320 ق).

آثار الانوار و عجائب الآثار

ابو علی یا سید علی همدانی.

آثار ایران

(1)

آندره گدار،ترجمۀ رشید یاسمی(ج 1)و محمد تقی مصطفوی(ج 2 و 3)،ط 1316- 1318 ش.

الآثار الباقیه عن القرون الخالیة

در تاریخ،از ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی (-440 ق)،به نام قابوس بن وشمگیر در 390 ق تالیف کرده،ط.لیبزیک،1862 و 1923 م؛ بغداد.

آثار البلاد و اخبار العباد

ابو عبد اللّه زکریا بن محمد قزوینی(-682 ق)،در یک مقدمه و 7 اقلیم تألیف:674 ق ط.

گوتینگن،1848 م.

آثار جعفری

فارسی،جغرافیا،از محمد جعفر خورموجی،ط 1276 ق.

الآثار الجعفریّه

اردو،در احوال امام صادق(علیه السلام)،از اولاد حیدر بلگرامی،ط.هند.

آثار الحجة(تاریخ دائرة المعارف حوزۀ علمیۀ قم)

فارسی،از حاج شیخ محمد علیجان بن حسین کاشانی رازی(معاصر)،ط 1332-1333 ش.

آثار الحسان

در بدایع اشعار زنان عرب،عجم،ترک و هند،از حسن بن علی جابری اصفهانی،معاصر.

آثار حیدری فی ترجمة تفسیر العسکری

اردو،از شریف حسین صاحب هندی.

الآثار الدّینیّة

از ابو الحسن عبد الجبار بن احمد ابن ابی مطیع (سدۀ 5 ق)،به یک واسطه آن را منتجب الدین بن بابویه از او روایت می کند.

ص:3

آثار الرّضویّة

صورت موقوفات آستان قدس،در عهد تولیت محمد رضا خان صدیق الدوله،از اسماعیل بن حبیب اللّه مستوفی همدانی،ط.تهران، 1317 ق.

آثار الشیعة الامامیّة

عبد العزیز بن عبد الحسین،نوادۀ صاحب جواهر، در 20 جزء،ط.تهران،1342-1348 ق(ج 2-4).

آثار عجم-شیرازنامه

فارسی،از محمد نصیر فرصت(-1339 ق) در تاریخ فارس،تالیف:1313 ق،ط.بمبئی، 1314 و 1354 ق

-سپاس بی پایان و ستایش بیکران...

آثار علمیۀ علویّة

سبط حسن فتحپوری(1328 ق-)،ط 1361 ق.

آثار علوی

فارسی،در بیان آثار علوی،از محمد بن مسعود مسعودی،بر مقدمه ای در 4 فصل و 13 باب.

-منّت خدای را که آفرینندۀ جمیع عقول و ارواح است.

الآثار المخطوطة

علی خاقانی(معاصر).

الآثار المرویة فی فضائل العترة العلویة

از شارح قصیدۀ ابی فراس(پیش از 981 ق).

آثار معاصرین

فارسی،در احوال ادباء،فضلا و شعرای عهد قاجار،از فروغ الدین اصفهانی.

الآثار النبویة

فقه،از ابو حنیفه نعمان بن محمد قاضی مصر (-363 ق).

الآثار و الاحیاء

رشید الدین فضل اللّه وزیر(-718 ق).

آثار الوزراء

فارسی،از سیف الدین بن نظام عقیلی که به نام قوام الدین نظام الملک خوافی وزیر سلطان حسین بایقرا تالیف کرده،ط.تهران، 1337 ش،(عزل نظام الملک قوام الدین در 893 ق).

آخرت کی کهیتی

اردو،در اصول و فروع دین،از ابو الخلیل راحت حسین بهیکپوری(1306 ق-)،وی متأخرتر از راحت حسین گوپالپوری است.

آخرین خانوادۀ امپراتور روس

فارسی،از پیرزیلیار،ترجمۀ غلامعلی صمصامی،ط.تهران،1341 ق.

آخرین روز یک محکوم

فارسی،از ویکتور هوگو،ترجمۀ محمد سعیدی، ط.تهران،1333 ش.

ص:4

الآداب،کتاب

ابو محمد یونس بن عبد الرحمان،که حضرت رضا(علیه السلام)در رجوع به او دستور صادر فرمود.

نجاشی به 4 واسطه آن را از او روایت می کند.

الآداب و الامثال

قصیده از ابن درید(-321 ق)-قصائد الآداب و الحکم-المنظومة...

الآداب و السنن و الاخلاق

سید محمد اصفهانی(-پس از 1290 ق).این کتاب خاتمۀ کتاب چند جلدی او در اعمال و ادعیه است،خ.کاظمین(خط مؤلف)

آداب البحث و المناظرة،رسالة فی

صدر الدین محمد شیرازی.

-الحمد لمن اذا شاء فعل...

آداب البحث و المناظرة

غیاث الدین منصور بن صدر الدّین حسینی دشتکی شیرازی(-948 ق)،کتاب شرح آداب البحث عضدی است،خ.دیده شد.

آداب بندگی

فارسی،در احکام نماز،به امر فتحعلیشاه قاجار تألیف شده،خ.مرعشی.

-ورد الورد حمد اللّه الاول و الآخر.

آداب تجهیز اموات

فارسی،از علامه محمد باقر مجلسی (-1110 ق)،در 5 فصل،خ.دیده شد.

-الحمد للّه الّذی لا یبقی الاوجهه

آداب التخاطب

ادبی،از میر محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی(-1306 ق).

آداب التعلیم

اردو،ترجمۀ آداب المتعلمین خواجه نصیر الدین،ط.

ص:6

بن محمد باقر معروف به آقا نجفی اصفهانی (-1331 ق)،ط.تهران،1295 ق.

آداب عبّاسی

فارسی،ترجمۀ مفتاح الفلاح شیخ بهائی،از صدر الدین محمد بن محبعلی تبریزی(معاصر شیخ بهائی).خ.آستان قدس،ش 3304 (1062 ق).

-تسبیح و تقدیس پادشاه قادری را که خلص عبادش به مفتاح فلاح.

آداب العبودیه

فارسی،از یکی از ادباء فاضل عهد فتحعلیشاه شاه قاجار(-1250 ق)،خ.دیده شد.

-اللّهم اجعل قوّتی فی طاعتک...باز خامۀ سیاهکار بر سر آن است که...

آداب العرب و الفرس

اخلاق،از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی (-420 ق)،خ.آستان قدس،ش 3494 و 3495(1123 ق).

آداب العزلة

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین گیلانی(-1181 ق).

آداب العزلة---

ص:11

آداب المتعلّمین

خ.آستان قدس.

آداب المتقین

فارسی،اخلاق،ط.

آداب المجالس

محمد رضا بن دلدار حسین ترمذی(سدۀ 13 ق).

آداب مجامعت

گجراتی،از غلام علی مؤلّف آب حیات،ط.در 200 صفحه.

آداب المریدین

ابو النجیب عبد القاهر سهروردی(-563 ق)،ط.

تهران،1363 ش(با ترجمۀ فارسی)

آداب المشق

فارسی،از میر عماد حسینی خوشنویس معروف (-1024 ق)یا بابا شاه اصفهانی،ط.تهران، 1308 ق و مکرّر.

-صبا به عطرآمیزی رقم مشکین بسم اللّه.

آداب المطالعة و البحث

ناشناخته،نسخۀ کهن دیده شده،کشف الظنون از آداب البحث شمس الدین سمرقندی (-600 ق)یاد می کند.

آداب المعاشرة

ابو جعفر احمد بن محمد برقی(-274 یا 280 ق)،جزئی از المحاسن است.

آداب المعاشرة

محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).

آداب المقال

از ابواب کتاب العقال-العقال،کتاب

آداب الملوک

فارسی،از رفیع الدین بن علی اصغر تبریزی (-1326 ق)،شرح فرمان علی(علیه السلام)به مالک اشتر،در اخلاق و نصایح،ط 1320 ق.

آداب المناظرة

احمد بن اسماعیل جزائری نجفی(-پس از 1149 ق).

آداب المناظرة

مهذّب الدین احمد بن عبد الرضا مقیم هند، تألیف:1081 ق در هند،خ.دیده شد.

انجام:فالعالم له مؤثر و هو المطلوب.

آداب المناظرة

خ موجود.

-المناظرة توجّه العقل الی کلام المتخاصمین.

ص:12

آداب المناظرة

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).

آداب المناظرة

عبد الغفار بن محمد رشتی،شاگرد محقق داماد، ط.تهران.

-سبحانک اللهم یا من لا مانع لمشیّته

آداب المناظرة

فاضل کبیری کاشانی،خ.دیده شد.

-احمدک اللّهم یا مجیب کلّ سائل.

آداب المناظرة

منظومه از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)

آداب المناظرة

فخر الدین محمد حسینی،شاگرد غیاث الدین منصور(-947 ق)،خ.آستان قدس،ش 1131 (988 ق).

-الحمد للّه الحکیم الوهاب

آداب ناصری

فارسی،ادبیات،از محمد ابراهیم خلوتی محلاتی که به نام ناصر الدین شاه قاجار تألیف کرده،ط.ایران،1301 ق.

آداب النّساء

اردو،ط.هند،در 2 مجلد.

آداب النّظر و التّحقیق

شریف ابو القاسم علی بن احمد کوفی (-352 ق).

آداب النّفس

ابو جعفر احمد بن محمد برقی(-274 یا 280 ق)،از کتب محاسن.

آداب النفس

علاء الدین ابو الحسن علی بن ابراهیم معروف به ابن زهره پدر ابن زهرۀ معروف:حمزة بن علی (-585 ق)،ظاهرا ادآب النفس صحیح است.

آداب النّکاح

شیخ علی معروف به عرب(اوایل عهد صفوی)، ط.تهران.

آداب نماز یومیه

فارسی،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی،از شاگردان وحید بهبهانی،خ.دیده شد.

آذر و سمندر

فارسی،مثنوی،از مثنویات سبعۀ فخر الزمان عبد النبی بن خلف زلالی قزوینی(1037 ق).

آذری یا زبان باستان آذربایگان

فارسی،از احمد کسروی،ط 1304 ش،و مکرّر.

ص:13

آراء اهل المدینة الفاضله

(و المدینة الجاهلة و المدینة الفاسقة و المدینة المبدلة و المدینة الضالة):

معلم ثانی ابو نصر محمد بن احمد فارابی (-339 ق).ط.لیدن،1890 م و مکرّر.

الآراء الحدیثة

در قواعد زبان عربی،از محمد کاظم بن صادق ملکی(1318 ق-).

الآراء و الدیانات

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی(سدۀ 3 ق).

الآراء و النّظرات

مبحث الفاظ از اصول فقه،از عبد الحسین بن علی اصغر قمی معروف به ابن الدّین (1322 ق-)،کتاب تقریرات استادش شیخ عبد الکریم یزدی حائری است.

آرایش نامه

نظام الدین محمود بن میر احمد یزدی،صاحب دیوان البسه.

آرزوی بشر

فارسی،منظوم،در وقایع جنگ جهانی،از حسین بن حسن ادیب السلطنۀ سمیعی،ط 1337 ق و 1315 ش.

آزادی ستان

مجله ای که به مدیریت محمد تقی رفعت تبریزی در تبریز منتشر می شد.

آزادی شرق

مجلۀ هفتگی که به مدیریت عبد الرحمان سیف آزاد در برلن چاپ می شد.

آزادی طالب اف

فارسی،از عبد الرحیم بن ابی طالب طالب اوف تبریزی(-ح 1329 ق)،ط.ایران.

آسمان

فارسی،در هیأت و نجوم،عبد الغفار نجم الدوله (-1320 ق)،از کتب فرنگی ترجمه کرده ولی توفیق طبع نیافته است.

آسمان هشتم

فارسی،مثنوی،از محمد امین شهرستانی متخلص به روح الامین،تاریخ نظم:1021 ق.

خ.موزۀ بریتانیا؛آستان قدس،ش 5005.

آش و قلیه

فارسی،مثنوی،به طریق مناظره به لهجۀ شوشتری،از قانع.

-روزی از روزهای حیّ مجید

آش در پیش دیگ قلیه رسید

آشیانۀ میکده---

ص:14

آفتاب عالمتاب

محمد صادق اختر،ط.

آفتاب نیمروز

اردو،در فضایل نوروز،از علی نقی داعی پوری، شاگرد سید علی محمد(-1312 ق)،ط.هند.

آفتاب هدایت

محمد حسین بن سید حسین لکهنوی (-1337 ق).

آفتابی که غروب نمی کند

فارسی،احوال آخوند خراسانی،از نوادۀ ایشان عبد الحسین کفایی(معاصر)،تألیف:1375 ق، ط.

الآل،کتاب

از حسین بن احمد بن خالویه معروف به ابن خالویه و ابو عبد اللّه نحوی(-370 ق)،خ.

نجف.

الآل،کتاب

ابو الحسن علی بن محمد معروف به ابن خالویه، مذکور در رجال نجاشی.

آل محمد اخلاقی

اردو،در اخلاق آل محمد(صلی الله علیه و آله)،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی مؤلف آخرت کی کهیتی.

آل محمد تبلیغی

اردو،در تبلیغات آل محمد(صلی الله علیه و آله)،از راحت حسین سابق الذکر.

الآل و العذب الزّلال

در مناقب ائمۀ اثنا عشر،مذکور در کشف الظنون.

آلاء الرّحمان فی تفسیر القرآن

محمد جواد بلاغی نجفی(-1352 ق)،ط.(تا اواسط سورة النّساء)،صیدا،1351 ق،2 مجلد.

آلات الاعراب

«کتاب النقط و الشکل»از ابو عبد الرحمن خلیل بن احمد(-170 یا 175 ق)،خ.ایاصوفیه.

آلة الکتابة

یحیی بن زیاد اقطع دیلمی کوفی ملقب به فرّاء (-207 ق).

آمال العارفین

فارسی،منظومه در عرفان،از ابو القاسم پروین تهرانی،در 37 رشحه،تالیف:1278 ق.ط 1278 ق.

آنیة الذهب و الفضّه

سید مهدی بن فضل اللّه شهرضائی حجازی، معاصر،ط 1380 ق.

ص:16

الآودیات

مجموعۀ فوائد،از محمد علی شهرستانی هنگام توقف در آوده هند،خ.(خطّ مولف)دیده شد.

آویزۀ گوش

اردو،حکایات اخلاقی،از شاعر دهلوی،ط.

آیات الاحکام الفقهیه

فارسی،از ملک علی تونی که به نام شاه سلیمان صفوی تالیف شده،خ.آستان قدس (1098 ق).

-فاتمۀ فاتحۀ کتاب کتّاب فصاحت مآب آیات الاصول-آیات الوصول

الآیات الباهرات فی معجزات النّبی و الائمّة الهداة(علیهم السلام)

منظومه،برای هریک 9 آیه و معجزه،از محمد بن حسین معروف به ابن امیر الحاج(سدۀ 12 ق)،به نام سید نصر اللّه مدرّس حائری شهید (ح 1168 ق)سروده است.

-ما شرف المسطور بعد البسمله

بالنّظم و المنثور الا الحمد له

الآیات الباهرة فی فضل العترة الطاهرة

شرف الدین علی نجفی،مذکور در امل الآمل.

الآیات الباهرة فی فضل العترة الطاهرة---

ص:18

الآیات البیّنات

محمد محسن بن محمد حسین زنگیپوری (-1325 ق)،مذکور در علماء الهند.

آیات تکوینی

فارسی،از عبد اللّه بن ابو القاسم موسوی بلادی بوشهری(معاصر).

-الحمد للّه الذی له ما فی السموات و ما فی الارض.

آیات التوحید

سید محمد امین بن سید علی صافی نجفی معاصر آل عبد العزیز،که الوجیز در شرح حال اوست.

آیات جلی

اردو،در شأن مولانا علی(علیه السلام)،با تفسیر و بیان، ط.هند.

آیات الحجّة

تفسیر آیات در مناقب امیر المؤمنین علی(علیه السلام)،از علی اکبر شریف عراقی(-1371 ق)،خ.دیده شد.

آیات الحجة و الرّجعة

تفسیر آیات متعلق به این 2 موضوع،از محمد علی بن حسن علی همدانی(1293 ق-)،خ.

دیده شد.

آیات الصیام---

ص:19

الآیات النّازلة

در ذمّ جائرین بر اهل البیت علیهم السّلام،از حیدر علی بن میرزا محمد شیروانی،خ.دیده شد.

الآیات النّازلة

فارسی،در ذمّ ظلم و جور،از عبد الحسین دزفولی،ط 1314 ق؛شیراز،1319 ق.

الآیات النازلة فی فضائل العترة الطّاهرة

تفسیر و بیان 500 آیه در این موضوع،از تقی الدین عبد اللّه حلبی که آن را ذیل الدّر الثمین خویش قرار داده است.

آیات الوصول الی علم الاصول

محمد مهدی بن سید حسن قزوینی حلی (-1300)خ.حلّه.

آیات الولایة

فارسی،تفسیر آیات در شأن اهل البیت علیهم السّلام،از ابو القاسم بن محمد نبی معروف به آمیرزا بابا شیرازی،ط 1323 ق،در 2 مجلد.

آیة الامانة-امانت الهی

آیۀ تطهیر

اردو،در طهارة اهل البیت،از حفاظت حسین سلیم بهیکپوری،ط.هند.

آیة العشاق

صفی علی شاه(-1316 ق)ط.تهران، 1323 ق.

الآیة الکبری فی احوال لیلة الاسری

حسن بن مرتضی طباطبایی یزدی(-1315 ق).

آیة کن فیکون

رساله در بیان اینکه این آیه اخباری نیست،از محمد باقر بن محمد جعفر بهاری همدانی (-1333 ق)،خ.همدان.

آینده

فارسی،مجلۀ ماهانه،به مدیریت دکتر محمود افشار(اکنون ایرج افشار).

آیین اکبری

فارسی،تاریخ،از ابو الفضل بن مبارک هندی که در 1004 ق به نام اکبر شاه تألیف کرده،خ.

آستان قدس،ط.مکرّر.

آیین جعفری

فارسی،در امامت ورد اعتراضات وهابیّت،از هادی بن ابو تراب نوری،ط.تهران،1324 ش.

آیین خرد

جواد بن ابو القاسم تبریزی.

آیین راستی

محمد باقر حجازی،ط.تهران،1318 ش.

ص:20

آیین رستگاری

ملمّع،ط.تبریز،در 2 مجلد.

آیین نگارش تاریخ

فارسی،از غلامرضا رشید یاسمی،ط.تهران، 1316 ش.

آیینۀ اسکندری

فارسی،در استخراج مطلوب،از حسین کاشفی (-1910 ق)،خ.آستان قدس،ش 5238.

-الحمد لعلام الغیوب

آیینۀ اسکندری

فارسی،مثنوی،از امیر خسرو دهلوی (-725 ق)،یکی از مثنویهای خمسۀ اوست که مکرّر طبع شده است.

-خدایا جهان پادشاهی توراست

زما خدمت آید خدائی توراست

آیینۀ اسلام

اردو،در تواریخ اسلام،از مختار حسین هندی، ط.هند.

آیینۀ برزخ

ریاض حسن هندی.

آیینۀ تجلّی

محمود خان شیرازی،تألیف:1140 ق.

آیینۀ تصوف

اردو،از عبد العزیز هندی،ط.

آیینۀ جهان---

ص:21

نواب بن سید احمد نواب رضوی لکهنوی (1331 ق-).

آیینۀ حکمت

فارسی،اصول دین،از حسن بن عبد الرّزاق لاهیجی(-1121 ق).

آیینۀ دانشوران

تاریخ تأسیس حوزۀ علمیۀ قم،از علی رضا ریحان یزدی معروف به ریحان اللّه،ط.تهران، 1353 ق.

آیینۀ دکن

فارسی،تاریخ دکن،از فتح اللّه بن عبد الرحیم یزدی متخلص به مفتون(معاصر).

آیینۀ دل

فارسی،اخلاق،از محمد علی بن محمد حسین انصاری قمی(1329 ق-)،ط.در 2 مجلد.

آیینۀ سکندری

محمد حسن خان اعتماد السلطنة،در احوال اسکندر(الکساندر)امپراتور روسیه،خ.آستان قدس،ش 4076

آیینۀ سکندری

فارسی،تاریخ ایران،از آقا خان کرمانی،2 مجلد،ط.تهران،1324-1326 ق.

آیینۀ شاهی

فارسی،حکمت،از محمد محسن بن مرتضی فیض کاشانی(-1091 ق)،در 12 باب،خ دیده شد.

-سپاس شایسته و ستایش بایسته سزاوار نثار...

آیینۀ شاهی

فارسی،عرفان،از محمد امین بن محمد شریف استرابادی(-1033 ق).

آیینۀ عباسی در نمایش حق شناسی امالی

عباسی

فارسی،در رد یهود و نصاری و اثبات نبوت خاصه،از محمد بن عبد النبی اخباری (-1232 ق)به امر عباس میرزا قاجار در 1230 ق تالیف کرده،ط.خ.آستان قدس،ش 40 و ش 7013(1231 ق).

آیینۀ عبرت در تحصیل سعادت

فارسی،از محمد علی عبرت نائینی (-1321 ق)،ط.تهران،1328 ق.

آیینۀ عبرت

در تواریخ رجال اسلام،از محمد علی بن محمد حسن واعظ تبریزی(معاصر).

آیینۀ عروض

محمد علی نافذ هندی(-1314 ق).

ص:22

آیینۀ عقل

فارسی،اصول دین،از محمد علی بن حسن علی همدانی.

آیینۀ غیب نما

فارسی،در احوال و اسرار قلب،عرفان،از عبد الوحید بن نعمة اللّه گیلانی یا استرابادی، شاگرد شیخ بهائی.

آیینۀ محبوب

فارسی،از عباس بن احمد همدانی(معاصر)، ط.

آیینۀ مذهب سنی

اردو،از نور حسین صابر جهنگ هندی،در 6 آیینه،ط.هند،مکرّر.

آیینۀ میرزائیّه

اردو،در رد قادیانیه،ط.هند.

الأئمّه و الأمّة

سید محمد علی هبة الدّین شهرستانی.-1383

اباحة الاستماع لصوت الاجنبیّة بشرط امن الفتنه

و عدم الشهوة

محمد رفیع بن عبد المحمد کزازی،شاگرد میرزا حبیب اللّه رشتی.

اباحة اکل الحلال المختلط بالحرام بالشبهة الغیر المحصورة:

الغیر المحصورة:

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

اباحة الجمع بین الفریضتین

ابو محمد حسن بن سید هادی عاملی کاظمی (-1354 ق)،خ.دیده شد.

اباحة الجمع بین الفاطمیتین-رسالة جواز الجمع یا حلیة الجمع

اباحة المتعة

ابو المکارم حمزة بن علی حلبی معروف به ابن زهره(-585 ق).

اباحة النظر الی الاجنبیة و سماع صوتها فی الجملة و عند

الضرورة،

رسالة فی:

علی بن محمد طباطبایی(-1231 ق)، صاحب ریاض.

اباحة نقل الموتی-الحجة البالغه

اباحة نکاح الهاشمیه لغیر الهاشمی

فارسی،از علی بن ابو القاسم رضوی لاهوری (معاصر)،ط.هند.

الابانة عن اختلاف الناس فی الامامة

ابو طالب عبید اللّه بن احمد انباری واسطی (-356 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الابانة عن اصول الدیانة

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

الابانة عن حکم الرّهانة

عبد الفتاح بن ضیاء الدین محمد حسینی مرعشی

ص:23

تبریزی،خ.مرعشی.

الابانة عن سبب مصاهرة بعض الصحابة

فارسی،از ابو القاسم بن حسین رضوی کشمیری.

الابانة عن غرض ارسطاطالیس فی کتاب ما بعد

الطبیعة

ابو نصر فارابی،ط.مصر،1325 ق(ضمن مجموعۀ فلسفۀ ابو نصر فارابی).

الابانة عن کتب الخزانة

فهرست کتابخانه علامه سید حسن صدر کاظمینی 1354 که فرزند ایشان سید علی گرد آورده است.

الابانه فی فقه الناصر

ناصر الدین ابو محمد اطروش حسن بن علی شریف(-304 ق).

الابانة عن مذهب اهل العدل بحجج من القرآن

و العقل

ابو القاسم اسماعیل صاحب بن عبّاد(-385 ق)، خ.نجف.

-الحمد للّه الواحد القدیم

الابانة عن المماثلة فی الاستدلال لا ثبات النبوة

و الامامة

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

الابانة فی معرفة اسماء کتب الخزانة

رضی الدین علی بن موسی معروف به ابن طاوس (-664 ق)،فهرست کتابخانه او بوده است.

ابانة الصدور فی موقوف ابن اذینة المأثور

در میراث،از سید حسن بن هادی صدر کاظمی (-1354 ق)،خ.دیده شد.

ابانة الفلسفة-شرح منظومه

ابانة المختار فی ارث الزّوجه من ثمن العقار

بعد الاخذ بالخیار

شیخ الشریعة فتح اللّه بن محمد جواد نمازی شیرازی معروف به شریعت اصفهانی (-1339 ق)،تالیف:1319 ق.

-الحمد للّه الذی هدانا سواء السبیل

الابانة المرضیّة

شرح مبحث وقت و قبله از روضة البهیّه،از محمد صالح بن محمد سعید خلخالی،تألیف:

1192 ق.ط.تهران،1313 ق.

-الحمد للّه الذی خلق اللّیل و النّهار

ابان حکم الغیبة

شریف ابو القاسم علی بن احمد بن موسی المبرقع بن امام جواد(علیه السلام)(-352 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الابتداء،کتاب

شریف ابو القاسم علی بن احمد علوی کوفی، -352 مذکور در رجال نجاشی.

ص:24

ابتداء دعوة العبیدیین و کشف عوارهم

ابو الحسن ثابت بن اسلم حلبی نحوی،(مصلوب ح 460 ق).

ابتداء الدعوة للعبیدیین

قاضی ابو حنیفه نعمان بن محمد(-367 ق)، قاضی مصر.

ابتداء فرض الصلاة

ابو النّضر محمد بن مسعود عیّاشی سلمی سمرقندی،مذکور در رجال نجاشی.

ابتلاء الاخیار

از آن در بعضی مجموعه ها نقل شده است.

ابتلاء الاولیاء

محمد صادق بن آقا محمد براوکاهی لنکرانی (-1285 ق).خ.آستان قدس،ش 7412(خط مؤلّف،1285 ق).

ابتلاء عظیم

اردو،از اختر علی تلهری هندی.ط.

ابتلاء المؤمن-کتاب المؤمن

حسین بن سعید اهوازی،خ.(خط علامه نوری) دیده شد.ط.لاهور و قم.

الابتلاء و الاختیار فی مصائب الائمّة الاطهار(علیهم السلام)

ابو علی عبد النّبی بن احمد هجری بحرانی (معاصر صاحب ریاض).

الابتهاج فی اثبات اللّذة العقلیّة للّه تعالی

ابو اسحاق ابراهیم بن اسحاق نوبختی.

الابتهاج فی علم الحساب

تاج الدّین محمد بن قاسم دیباجی حلّی (-776 ق).

الابتهاج فی مناسک الحجّاج

حسین عصفوری(-1216 ق)،ط.نجف، 1374 ق.

ابجد التواریخ فی قواعد النّظم التّاریخ

منظومه،در ضبط حوادث،موالید و وفیات از سید هبة الدین،محمد علی بن حسین شهرستانی (-1383).

ابجد الشّیعة---

ص:25

الابحاث بین الملل الثلاث-الطّرائف

الابحاث المفیده فی تحصیل العقیده

علامه حلی،حسن بن یوسف بن مطهّر (-726 ق)،ناصر بن ابراهیم بریهی(-853 ق) شرحی بر این کتاب دارد،خ.(شرح)آستان قدس.

ابداء البداء(فی حقیقة القدر و القضاء)

در قضا و قدر و تحقیق بداء،از محمود بن علی اصغر طباطبایی(-1310 ق)،ط.تهران، 1310 ق.

در مطبوع:ابدأ البداء.

ابداء الحق

در جواب الصواعق المحرقه،تألیف:1027 ق.

-الحمد للّه الّذی هدانا الی صراط مستقیم

الابداع

در اصول فقه،از حسن بن محمد قائنی(-پیش از 1300 ق)،خ.آستان قدس،ضمیمۀ مجموعۀ ش 13182.

الابداعیة

قصیدۀ هائیّه حدود 200 بیت،در حکمت و عرفان،از محمد قطب نیریزی(-1173 ق)،خ.

آستان قدس،ش 8615(1316 ق).

-للّه حمد العالمین جمیعها

و اللّه جاعل نورها و بدیعها

الابدال

در ابدال ادویه(داروهای مشابه)،از محمد بن زکریا رازی،خ.ملک.

ابدال الادویة

نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی شهید در هرات در هجوم مغول(-619 ق)،خ.

خدیویه(968 ق).

ابدع البدایع

فارسی،بدیع،از شمس العلماء حسین گرگانی ربانی معروف به جناب(-1345 ق)،ط.

تهران،1328 ق.

ابدع ما نظم فی الاخلاق و الحکم

یوسف بن عبد الغنی حسینی،ط.مصر.

الابرار،کتاب-کتاب الابرار

ابرام القضاء فی وسع الفضاء

در ادبیات و لغت،از شیخ الشریعۀ اصفهانی (-1339 ق)،خ.موجود.

ابراهیم بیگ---

ص:26

ابصار العین فی احوال انصار الحسین(علیه السلام)

محمد بن طاهر سماوی،ط.نجف،1343 ق، سعادت حسین سلطانپوری نیز به اردو ترجمه کرده.

ابصار المستبصرین

فارسی،در استبصار مؤلّف،از عبد الوهاب بن عبد الرحمان شیرازی دیبلی تألیف:1042 ق، ط.تهران،1285 ق(با مطارح الانظار)؛قم، 1385 ق.

الابطال کتاب

فارسی،در نبوّت و امامت،در رد نصاری و بابیه، از اسماعیل بن محمد حسینی اردکانی (-1317 ق)،مرتب بر مقدمه و 7 فصل،ط.

تهران،1313 ق.

ابطال احکام النجوم

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی(زنده در 377 ق).

ابطال احکام النّجوم

ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق)،خ.

دیده شد.

ابطال الاختیار

در امامت،از ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه، شیخ صدوق(-381 ق).

ابطال الاختیار

حسین بن جبیر،مؤلّف نخب المناقب.

ابطال الاستدلال لاهل الزّیغ و الضّلال

اردو،از امیر الدین هندی.

ابطال التناسخ او بطلان النّسخ و المسخ

فارسی،از ابو القاسم بن حسین قمّی لاهوری (-1324 ق)،ط.لاهور،1314 ق.

در احوال ملک فیصل اول،مصطفی کمال آتاترک و رضا شاه پهلوی،از محمد هاشمی،ط.

ابطال الجبر و التفویض

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).

ابطال دلیل الانسداد

شیخ لطف اللّه اسکی لاریجانی نجفی (-1311 ق)،خ.دیده شده.

-(پس از خطبه)هذه عدة کلمات فی باب حجّیة المظّنه

ابطال الرکن الرابع

فارسی،از حسین علی تویسرکانی(-1286 ق)، خ.دیده شد.

ابطال الرّؤیة

محمد بن احمد عنایت خان کشمیری ملقب به کامل(-1235 ق).

ابطال الرّمل

رضی الدّین محمد بن حسن قزوینی (-1096 ق).

ابطال الزّمان الموهوم(وردّ استدلال السید

الداماد علیه)

اسماعیل بن محمد حسین خاجویی (-1173 ق)،خ.آستان قدس،ش 5923 و ش 885.

-بعد حمد اللّه المتفرد باالقدم و الازلیة المتوحد...

معزّ الدین محمد مهدی بن حسن قزوینی حلی (-1300 ق)،خ.موجود.

ابطال ما نسب الی الامامیة

شمس الدین محمد شیرازی(سدۀ 11 ق).ردی است بر نوشتۀ خلیل بن غازی قزوینی (-1089 ق)در حاشیه بر عدّة و مسألۀ مشیّت جبر و اختیار.

-الحمد للّه الّذی خلق الثقلین...

ابطال مذهب داود بن علی اصفهانی

ابو القاسم علی بن احمد شریف علوی (-352 ق).

ابطال المساوات

نثار حسین عظیم آبادی(-1338 ق).

ابطال النّجوم---

ص:29

الابل،کتاب

در لغت،از ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت(-ح 244 ق).

ابلیس و جنوده،کتاب

ابو جعفر محمد بن عبد اللّه حمیری(سدۀ 4 ق)، شیخ صدوق از او به واسطۀ احمد بن هارون روایت می کند.

ابن سینا

احوال و آثار،از محمد کاظم بن کاتب طریحی (معاصر)،ط.نجف،1369 ق.

ابن عفّان کی یادگار

اردو،ط.هند.

الابنیّة عن حقایق الادویة

فارسی،از ابو منصور موفق بن علی هروی(سدۀ 4 ق)،ط.تهران،1344 ش؛ویندوبانا، 1859 م.

فارسی،در وجوب و آداب جمعه،از محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،خ.آستان قدس، ضمیمه مجموعۀ ش 11240(1303 ق).

تألیف:1055 ق.

-سپاس و ستایش مر خدایرا که صوامع آسمان...

ابواب الجنان المشتمل علی رسائل ثمان

در حدیث،از محمد بن فرج حمیری،تألیف:

1052 ق.

ابواب الجنّة

ادعیۀ مجرّبه،از شرف الدّین علی طبیب حسینی (-1316 ق).

ابواب الحکم

فارسی،ترجمه 430 کلمه از کلمات قصار امیر المؤمنین علی(علیه السلام)،از کمال الدوله محمد حسن قاجار،ط.تهران،1319 ق.

ابواب الخیر

از نامه های عبد اللّه بن قطب بن محیی انصاری خزرجی سعدی،به عنوان امیر محبّ الدین محمد و امیر افضل الدین محمد،مؤرّخ 899 ق،نامه در 10 باب در اعمال و آداب است،خ.نجف.

ابواب الرّوضات

فهرس مطالب روضات الجنّات محمد باقر خوانساری(-1313 ق)،از برادرزاده اش محمد باقر آقا نجفی که در 1324 ق مرتب کرده.

-الحمد للّه ولی الحمد و مستحقه...

ص:31

ابواب الفرج عند ضیق المخرج

ادعیه،از محمد بن مرتضی کشمیری (1312 ق-).

ابواب الکنوز

لغت،از فخر الوزراء محمد علی استرابادی در 1242-1245 ق به نام محمد علی میرزا تألیف کرده است،خ.تهران.

-الحمد للّه الّذی قاموس الوهم...

ابواب المصائب

اردو،مقتل.

الابواب الممهّدة للمنابر المشیّدة

نظم و نثر دربارۀ اهل البیت(علیهم السلام)،از حسن بن جلّو بن سلمان زبیدی نجفی(-1369 ق).خ.دیده شد.

ابواب الهدایة

محمد رضا بن محمد مؤمن امامی خاتون آبادی (سدۀ 12 ق)،گفته اند که جنّات الخلود خلاصۀ این کتاب است.

ابواب الهدی

در علوم قرآن،از میرزا مهدی مدرّس اصفهانی (-1365 ق)،خ.آستان قدس،در مجموعۀ ش 12412(ظاهرا خط مولف).

ابواب الهدی و النجاح و منهاج التّقی و الصّلاح

در اصول و فروع دین و اعمال و ادعیه،از عبد الکاظم بن محمود غبان زبیدی(1307 ق-)، در 51 باب،تألیف:1344 ق.

ابوذر غفاری

فارسی،از جعفر شهیدی،ترجمۀ کتاب قدوری قلعه چی است،ط.تهران.

ابوذر الغفاری

عبد اللّه سبیتی عاملی،ط.

ابو طالب

اردو،از شرف الدین محمد علی عاملی،ترجمۀ ظفر مهدی بن سید وارث،ط.

ابو مسلم نامه

احوال ابو مسلم خراسانی(-137 ق)،ظاهرا از ابو طاهر بن حسین طرطوسی.

ابه الدّرر

تکملۀ عقد الدرّر فی اخبار المنتظر،از محمد باقر بن محمد جعفر همدانی(-1333 ق).

الابیات للتمثیل و المحاضرات

محمد بن علی موسوی عاملی مکّی(-1139 ق).

ابیات الاعراب

ابو علی حسن بن علی فارسی فسوی نحوی (-377 ق).

ص:32

الابیات الخمسینیّه

منظومه در لغات مثلثه،از هبة الدّین محمد علی بن حسین شهرستانی.

الابیات الفاخرة فی فن المناظرة

فارسی،منظوم،از شهرستانی.

الاتباع و ترک المراء فی القرآن،کتاب

ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی (سدۀ 4 ق).

الاتباع و المزاوجة

ادب،از ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی رازی(-375 ق)،خ.نجف.

اتحاد اسلام

فارسی،از شاهزاده ابو الحسن میرزا ابن حسام السلطنه(-1333 ق).ط.بمبئی،1312 ق.

اتحاد العاقل و المعقول

حکمت،از صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی معروف به ملاّ صدرا(-1050 ق)،ط.ایران.

-الحمد لواهب العلم...

اتحاد معاویة بن شریح و ابن میسره

حجة الاسلام سید محمد باقر شفتی (-1260 ق)،ط.ایران.

اتحاد الوجود و الماهیة

هادی بن محمد امین تهرانی(-1321 ق)،خ.

کربلا.

-الحمد للّه الّذی دلّ بذاته

اتّحاف الاکابر باسناد الدّفاتر

محمد بن علی شوکانی،ط.حیدرآباد، 1328 ق.

اتّحاف ذوی الالباب بشوارد لبّ اللّباب

در معرفت انساب،از رضی الدین بن محمد موسوی عاملی مکی(پیش از 1168 ق).

اتّصاف الماهیة بالوجود

حکمت،از صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی (-1050 ق)،ط.ایران،1302 ق.

-الحمد لواهب الحیاة و العقل...

(بعضی نسخ)-الحمد لفیض الوجود...

اتصال سلسله آقا باقر بهبهانی به محمد باقر

مجلسی

فارسی،از محمد جعفر بن محمد شهرستانی،خ.

کربلا.

اتّصالات الکواکب و قراناتها

فارسی،از محمد بن محمد ملقّب به اختیار،خ کاظمین(1302 ق در شیراز).

-حمد و ثنا آفریدگاری را که افلاک...

به همین نام در آستان قدس ضمیمۀ مجموعۀ ش 5301.

ص:33

اتفاق ارسطو و افلاطون

در احوال جنّ،از معلم ثانی،فارابی.

اتفاق صحاح الاثر فی امامة الائمّة الاثنی عشر

ابو الحسین یحیی بن حسن بن بطریق حلی (-606 ق).

الاتّفاق و الافتراق

فقه،از قاضی نعمان مصری.

الاتقان

اصول فقه،از محمد هادی بن محمد امین تهرانی (-1321 ق)،خ.آستان قدس،ش 7356 (1339 ق).

-الحمد للّه الّذی شرفنا باصول الهدایه...

اتقان الایمان

در معنای عدالت،از محمد جعفر بن محمد صفی فارسی آباده ای،شاگرد حجة الاسلام شفتی،در یک مقدمه و 8 عنوان.

-الحمد لعدل لم یجف فی عباده...

اتقان المقال(فی احوال الرّجال)

محمد طه بن مهدی تبریزی نجفی(-1323 ق)، تالیف:1277 ق،ط.نجف،1341 ق.

-الحمد للّه الذی اصطفی لدینه المبین...

اتمام الحجّة

بعضی از فضلاء هند،مرتضی حسینی جونپوری الحجة القاطعة را در ردّ آن نوشته.

اتمام الحجّة(فی اثبات وجود القائم الحجّة)

محمد صادق بن محمد نمینی(-1285 ق)،ط.

ایران،1285 ق.

اتمام الحجّة

اصول دین،از محمد رضا بن محمد معروف به مجذوب که به نام شاه سلطان حسین صفوی تألیف کرده است،بیشتر رساله در امامت است، خ.نجف.

اتمام النّعمة

فارسی،در معرفت پروردگار،فروع دین،اخلاق و طب،از حبیب اللّه بن زین العابدین قمّی (-1359 ق)،خ.موجود.

الاثابة بالاجابة(فی الجواب عن مؤلّف فضائل

الصحابة)

احمد حسین بن رحیم علی امروهوی (-1328 ق).

اثارة الاحزان(فی مصائب سید شباب أهل

الجنان)

در مصائب،از دلدار علی نقوی نصیرآبادی (-1235 ق).

-نحمد اللّه سبحانه علی جعل الاختبار...

اثبات اصل موضوع اقلیدس

ریاضی،از محمد سعید عزیزی(-1355 ق).

ص:34

ط.1307 ش.

اثبات الاله،رسالة فی

داعی نیشابوری از داعیان فاطمیان،ط.مصر.

اثبات الامامة

عبد الحکیم بن شمس الدّین سیالکوتی(معاصر صاحب ریاض).

اثبات امامة الائمّة

مرتب بر مقدمات و شهابها،خ.موجود.

اثبات امامة ائمّة الاطهار فی ضوء العقل و الآیات

و الاخبار

اردو،از محمد حسین بن تاج الدّین تیجانی پاکستانی(1350 ق-)،تألیف:1371 ق.

اثبات امامة امیر المؤمنین علیه السّلام

محمد بن علی زنجانی(-1210 ق)،خ.موجود.

اثبات امامت عبد اللّه افطح ابن الامام الصادق

علیه السّلام

ابو الحسن علی بن حسن فطحی،نجاشی به 2 واسطه آن را از او روایت کرده است.

اثبات الامامة لعلی بن ابی طالب علیه السّلام-اثبات الوصیّة

اثبات امامة علی بن الحسین علیه السّلام

ابو النضر محمد بن مسعود سلمی سمرقندی عین الطائفه،نجاشی به 2 واسطه از او روایت می کند.

اثبات امکان کل متحیّز

مولف از قدماء شیعه بوده است،خ.دیده شده (657 ق).

اثبات الانوار الالهیّة

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی(-1037 ق)، خ.استانبول.

اثبات البداء

خلیل بن محمد اشرف قائنی(-1136 ق)،خ.

نجف.

اثبات بقاء النّفس الانسانیّة

خواجه نصیر الدّین محمد بن محمد طوسی (-672 ق)،خ.نجف،استانبول.

-رسم المولی العالم الفاضل مؤیّد الدّولة و الدّین.

اثبات تثلیث التوحید فی ثلاث الوتر

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

اثبات تجرید النّفس

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).

اثبات تحریم الغناء---

ص:35

اثبات التّحسین و التقبیح العقلیین

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).

اثبات تداخل الاغسال-تداخل الأغسال

مهدی بن حسین خالصی کاظمی(-1343 ق)، ط.مشهد.

اثبات التسامح فی ادلة السنن

از شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق).

اثبات تشیّع سیّد علی همدانی

قاضی نور اللّه شوشتری.

اثبات تشیع سیّد محمّد نوربخش

قاضی نور اللّه شهید(-1019 ق).

اثبات تقلید المیّت

فارسی،از علی اکبر بن محسن اردبیلی (1269 ق-)،ط.تبریز.

اثبات تنجیس المتنجّس

مهدی بن ابراهیم دجیلی کاظمی(-1339 ق)، در ردّ همنام معاصر خویش مهدی خالصی کاظمی نگاشته است.

اثبات التوحید فی ثلاث الوتر---

ص:36

اثبات حدوث الارادة و ابطال ازلیّتها

خلیل بن محمد زمان قزوینی،تألیف:1148 ق.

-ربّ هب لی سمعا یسمع آیاتک

اثبات الحدوث الزمانی

علی فراهانی معروف به آقا شیخ(-پس از 1100 ق).

اثبات حدوث العالم(و وجوده بعد العدم

الحقیقی)

حسین بن ابراهیم تنکابنی،شاگرد صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).

ط 1219؟(در مطبوع آن را تاریخ فراغت از تألیف نگاشته اند که درست نیست)،خ.دیده شد.

اثبات حدیث ردّ الشمس---

ص:37

اثبات الرجعة

شرف الدین یحیی بحرانی،شاگرد محقق کرکی و نائب او در یزد.

اثبات ردّ الشمس لامیر المؤمنین علیه السّلام

میر ناصر حسین بن حامد حسین نیشابوری کنتوری(1284 ق-).

اثبات رؤیة الجنّ

محمد نصیر بن عبد اللّه برادرزادۀ علامه مجلسی.

اثبات سیادة السادة الذین فی کشمیر

مهدی بن حیدر کشمیری(-1309 ق).

اثبات سیادة المنتسب بالام الی بنی هاشم

محقق داماد(-1040 ق)

اثبات شق القمر و جواب منکریه من النّصاری

فارسی،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی (-1316 ق).

اثبات الشّقوق

عبد الوحید بن نعمة اللّه گیلانی،شاگرد شیخ بهائی.

اثبات الصانع القدیم بالبرهان القاطع القویم

محمد بن عبد الفتاح تنکابنی معروف به سراب (-1124 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه الّذی ابان ما یجب معرفته...

اثبات عالم المثال

قطب الدّین محمد بن علی شریف دیلمی لاهیجی(معاصر شیخ حرّ).

اثبات عالم المثال

محمد بن محمد معروف به شاه محمد اصطهباناتی،تألیف:1100 ق،مرتب بر مقدمه و 6 فصل و خاتمه خ.موجود

-الحمد للّه الذی جعل عالم المثال.

اثبات العزاء من طریق العامّة

سبط حسن فتحپوری،ط 1359 ق(چاپ دوم).

ص:39

اثبات النّبوّة الخاصّة

حسن بن محمد باقر معروف به صفی علی شاه (-ح 1316 ق)،ط.تهران.

اثبات النّبوّة الخاصّة

محمد رضا بن محمد امین کوثر علیشاه همدانی (-1247 ق).

اثبات النبوّة الخاصه

محمد علی خراسانی طبسی(-1320 ق)،ط.

حیدرآباد،1308 ق؛لکهنو،1322 ق.

اثبات النّبوة الخاصة

فارسی،از عیسی بن محمد،میرزا بزرگ قائم مقام فراهانی(-1237 ق)،وزیر فتحعلیشاه،خ.

آستان قدس،ش 10.

-سبحانک لا احصی ثناء علیک...

اثبات النبوّة و الامامة

میرزا محمد بن حسن شیروانی(-1098 ق).

اثبات النّبوّة و الامامة---

ص:42

اثبات الواجب تعالی

محمّد مسیح بن اسماعیل فسوی معروف به مسیحا(-1130 ق)،خ.آستان قدس،ش 299.

-یا من منه المبدأ و الیه المنته...

اثبات الواجب تعالی-المشارق

غیاث الدّین منصور بن صدر الدین محمد ملقب به استاد البشر(-948 ق).

اثبات الواجب

نصر اللّه بن محمد عمری خلخالی،شرح اثبات الواجب الجدید دوانی است که برای سلطان قطبشاه تالیف کرده،خ.آستان قدس.

-الحمد لمن توحد بدلالة ذاته...

اثبات الواجب تعالی

قاضی نور اللّه شهید(-1019 ق)،شرح اثبات الواجب القدیم دوانی است.

اثبات وجود الجن

کاظم بن قاسم حسینی رشتی(-1259 ق).

اثبات وجود صاحب الزمان علیه السّلام

شمس الدین محمد بن اسد اللّه شوشتری،قاضی نور اللّه در مجالس المؤمنین یاد کرده.

اثبات وجود القائم علیه السّلام

بهاء الدّین محمد بن حسین عاملی(-1031 ق).

اثبات الوصایا

نواب احمد حسین هندی ملقب به مذاق (معاصر).

اثبات الوصایة-العقد الثمین فی اثبات وصایة

امیر المؤمنین

قاضی محمد بن علی شوکانی(-1250 ق)،ط مصر،1348 ق.

اثبات الوصیّة لامیر المؤمنین علیه السّلام

احمد بن رمیح،ابن شهر آشوب در معالم ذکر کرده.

اثبات الوصیّة لعلی بن ابی طالب علیه السّلام

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی هذلی (-346 ق)،صاحب مروج الذهب،ط.تهران، 1318 و 1320 ق.

-الحمد للّه ربّ العالمین.

اثبات الوصیة لعلی علیه السّلام

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

اثبات الوصیّة

هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق).

اثبات الوصیّة و الرّد علی منکریها

ابو محمد هشام بن حکم کندی(-199 ق).

اثبات الوصیة---

ص:45

اثبات الهداة بالنّصوص و المعجزات

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)،تالیف:

1096 ق،ط.قم،1337-1339 ش.

-(مجلّد اوّل)الحمد للّه رب العالمین...

اثبات الهیولی

شمس الدین محمد بن احمد خفری(-957 ق)، خ.آستان قدس.

الاثر الجدید(فی تاریخ علی بن حسین الشهید یوم

الطف)

محمد حسن سردرودی.

الاثر الحمید فی تاریخ زید الشهید

هبة الدّین محمد علی شهرستانی.

الاثر الخالد فی اشعار سیّدی الوالد

محمد تقی بن یوسف حاریصی عاملی (1329 ق-)،اشعار پدر را گرد آورده.

اثرة العترة

در فقه،از صدر الدّین محمد بن صالح معروف به سید صدر الدّین اصفهانی(-1263 ق).

اثر هزار و یک سخنور

محمد علی صفوت تبریزی(معاصر).ط.قم، 1328 ش.

الاثمار

اردو،از امداد امام عظیم آبادی،ط.

اثمار السیاحة-لجة الاخبار

الاثمار الشهیة(فی المنشآت العربیّه)

ناصر حسین بن حامد حسین کنتوری (1284 ق-).

اثنا عشری تقویم

گجراتی،از غلام علی بهاونگری.

اثنا عشریات

فارسی،در تواریخ ائمّه(علیهم السلام)،از صفر علی بن علی اکبر بسطامی میقانی(-1354 ق)،تألیف:

1308 ق،خ.نطنز.

الاثنا عشریات الخمس

در طهارت،صلاة،زکات،صوم و حج،از بهاء الدّین محمد عاملی(-1031 ق)،خ.آستان قدس.

الاثنا عشریّات فی المدایح

در مدح ائمه،از قوام الدّین محمد بن محمد مهدی حسینی سیفی قزوینی(-پس از 1240 ق).

الاثنا عشریات فی المراثی-العقود الاثنتا

عشرة

محمد مهدی بن مرتضی بحر العلوم(-1212 ق)، 12 قصیده،تعریب 12 بند محتشم است.

ص:46

الاثنا عشریّة(فی الصّلاة)

محمد بن سلیمان تنکابنی.

الاثنا عشریة(فی الصوم)

چهارمین کتاب از اثنا عشریات الخمس شیخ بهائی،تألیف:1019 ق،خ.آستان قدس.ط.

-الحمد للّه الّذی جعل الصوم جنّة من النّار

الاثنا عشریة(فی الطّهارة و الصّلاة)

خلف بن عبد المطلب مشعشعی(-1074 ق).

الاثنا عشریّة(فی الطّهاره)

کتاب اوّل از اثنا عشریات الخمس شیخ بهائی، در 12 مطلب،خ.دیده شد.

-اما بعد حمد اللّه علی آلائه.

الاثنا عشریّة(فی علاج الوباء و الطّاعون)

فارسی،طب قدیم،خ.دیده شد.

الاثنا عشریّة(فی فضائل امیر المؤمنین علیه السّلام)

12 حدیث از طرق اهل سنّت،از فضل اللّه بن محمد حسینی،ظاهرا در 945 ق به اسم ملک نظام الدین تالیف کرده.

-الحمد للّه نور السموت و الارض...

الاثنا عشریّة-مجمع الدّرر

12 مسأله در فقه،از عبد اللّه مامقانی (-1351 ق)،ط.نجف،1344 ق.

الاثنا عشریّة

فهرست کتب امامیّۀ کتابخانۀ منیجر لاهور،ط.

لاهور.

الاثنا عشریّة(فی القبله)

فارسی،از محمد بن محمد زمان کاشانی(از شاگردان مجلسی دوم روایت می کند).

-الحمد للّه الّذی جعل الکعبة البیت الحرام...

الاثنا عشریّة(فی مشکلات العلوم الاثنا عشر)

محمد(یا عبد اللّه)کاظم بن عبد علی تنکابنی (معاصر شیخ بهائی)،خ.عبد العظیم.

الاثنا عشریّة(فی المیراث)

جمال الدّین بن علی خان نطنزی،خ.موجود (1080 ق).

الاثنا عشریّة

در 12 مسألۀ خلافی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی(معاصر)،ط.

الاثنا عشریّة(فی شرح بعض الرّوایات المعضله و

تفسیر بعض الآیات المشکلة)

عبد الرحیم بن عبد الرحمان کرمانشاهی (-1305 ق)،خ.نزد فرزند مولف.

الاثنا عشریة فی مصائب سادات البریّة

محمد مقدّس زنجانی(صاحب مفتاح الجنة،ط

ص:48

الاجارة

محمد اصفهانی،به خط او ضمن الفروع المحمدیّه.

الاجارة،کتاب

میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی (-1312 ق)،ط.ایران،از شرح شرایع اوست.

الاجارة،کتاب

میرزا محمد حسن آشتیانی(-1319 ق)،خ.

و منبع الافادات

محمد صادق بن حسن آل بحر العلوم،تألیف:

1.برای شریف الدین بن ضیاء الدین(یا جمال الدین)نور اللّه مرعشی آملی،مؤرخ 944 ق.

2.برای خلیفه شاه محمود شیرازی(ح 913 ق).

3.برای علی بن هلال کرکی تاریخ اجازه:

پیش از 984 ق.

4.برای شمس الدین محمد بن ترکی،مؤرخ 915 ق.

5.برای شمس الدین محمد بن حسن استرابادی،مؤرخ 920 ق.

6.برای معز الدّین محمد بن محمد حسینی اصفهانی،مؤرخ 928 ق.

7.برای منصور بن شمس الدین محمد بن ترکی، که در آخر اجازۀ پدرش مختصرا نوشته.

اجازۀ ابراهیم بن علوان(معاصر علامه حلی)

برای شاگردش عز الدین حسین بن ابراهیم استرابادی.

اجازۀ ابراهیم بن عبد العالی میسی

برای فرزندش عبد الکریم،مورّخ 975 ق.

اجازۀ ابراهیم بن غیاث الدین محمد خوزانی

1.برای نصر اللّه بن حسین حسینی فائزی شهید، مؤرّخ 1145 ق.

2.برای محمد باقر بن محمد باقر هزار جریبی.

ص:52

اجازۀ محمد ابراهیم بن قاسم کاظمی

برای یکی از شاگردان،بر ظهر کنزالعرفان به خط او،مؤرّخ 1098 ق.

اجازۀ ابو تراب قزوینی معروف به میرزا آقا

1.برای محمد باقر بن زین العابدین یزدی،مؤرّخ 1279 ق.

2.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی،مؤرّخ 1292 ق.

اجازۀ ابو تراب بن ابو القاسم موسوی خوانساری

(-1346 ق)

1.برای ابو القاسم موسوی ریاضی،مؤرّخ 1340 ق.

2.برای عبد اللّه بن حبیب اللّه لنگرودی،مؤرخ 1329 ق.

3.برای سید علی همدانی،مؤرّخ 1339 ق.

4.برای محمد بن رجب علی تهرانی عسکری، مؤرّخ 1339 ق.

5.برای مهدی غریفی(-1343 ق).

اجازۀ ابو الحسن بن محمد طاهر شریف عاملی

اصفهانی(-1138 ق)

1.برای ابو الفتح نصر اللّه بن حسین حسینی فائزی شهید(-ح 1168)،مؤرّخ 1127 ق.

2.برای عبد اللّه بن کرم اللّه حویزی.

اجازۀ ابو عبد اللّه عجمی(-390 ق)

برای سلامة بن حرب،مؤرّخ 375 ق،خ.نجف.

اجازۀ ابو غالب زراری

1.برای این مهجنار،ابو الغنائم محمد بن علی بزاز،مؤرّخ 292 ق.

2.برای فرزند فرزندش-اجازۀ ابو غالب احمد

اجازۀ ابو الفتوح رازی

برای شاگردش،مؤرخ 552 ق.

اجازۀ ابو القاسم موسوی استرابادی میرفندرسکی

(فیلسوف شهیر)

فارسی،برای حسن علی میرفندرسکی،مؤرّخ 1069 ق.

اجازۀ میرزا ابو القاسم بن حسن قمی محقّق

گیلانی(-1231 ق)

1.برای محمد ابراهیم کلباسی،مؤرّخ 1218 ق.

2.برای اسد اللّه بن اسماعیل کاظمی (-1237 ق)،مؤرّخ 1212 ق.

3.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،مؤرّخ 1228 ق.

4.برای محمد جواد عاملی،مؤرّخ 1205 ق.

اجازۀ ابو القاسم بن حسن معروف به حجّت،نوۀ

صاحب ریاض(-1309 ق)

1.برای محمد حسن بن علی علیاری،مؤرّخ 1304 ق.

2.برای ابراهیم بن محمد تقی نقوی،مؤرّخ 1290 ق.

ص:53

اجازۀ ابو القاسم بن محمد جرفادقانی

برای مهر علی(سدۀ 11 ق).

اجازۀ ابو محمد معروف به بایزید بسطامی ثانی

برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1004 ق.

اجازۀ ابو الولی بن شاه محمود انجوی شیرازی

برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1005 ق.

اجازۀ احمد شبستری نجفی

برای محمد حسن بن علی علیاری،مؤرّخ(ح 1304 ق).

اجازۀ سید احمد بن ابراهیم موسوی تهرانی

معروف به کربلایی(-1332 ق)

برای محمد حسین بن خلیل اللّه(-1339 ق).

اجازۀ احمد بن اسماعیل جزائری،صاحب قلائد

الدّرر،(-پس از 1149 ق)

1.برای عبد العزیز بن احمد صادقی موسوی نجفی.

2.برای محمد طاهر بن احمد.

3.برای نصر اللّه بن حسین موسوی شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1129 ق.

اجازۀ محیی الدّین احمد بن تاج الدین میسی

برای محمود بن محمد لاهیجی،مؤرّخ 954 ق.

اجازۀ احمد بن حسن بحرانی دمستانی

برای احمد بن زین الدین احسائی،مؤرخ 1215 ق،ط 1310 ق(در رسالۀ شرح احوال احسائی).

اجازۀ احمد بن زین الدّین احسائی(-1241 ق)

1.برای اسد اللّه کاظمی(-1237 ق).

2.برای فرزندانش محمد تقی و علی نقی.

3.برای صاحب جواهر،به خط مجیز،در جزء سوم جواهر.

اجازۀ احمد بن شکر نجفی

برای بهاء الدین صدر الشّریعة،مؤرّخ 1286 ق.

اجازۀ احمد بن صالح سیبی قسینی

برای فرزندش شمس الدّین محمد،مؤرّخ 635 ق.

اجازۀ احمد بن عبد اللّه خوانساری

برای شیخ محمود،مورخ 1265 ق،خ.نجف.

اجازۀ جمال الدّین احمد بن علی عاملی عیناثی

برای شمس الدین محمد بن علی بن خاتون عاملی،مؤرّخ 900.

اجازۀ احمد بن لطف علی مغانی تبریزی

برای 3 فرزندش لطف علی،محمد جعفر و محمد باقر،مؤرّخ 1253 ق.

ص:54

اجازۀ احمد بن محمد تونی

برای محمد معصوم بن حسین مشهدی،مورّخ 1066 ق(در آخر فروع کافی به خط مجاز).

اجازۀ جمال الدین احمد بن محمد بن حدّاد

حلّی

برای ابو عبد اللّه محمّد بن مکّی شهید(-786 ق).

اجازۀ شهاب الدین احمد بن محمد بن خاتون

عاملی

برای بدر الدّین حسن بن محمد،مؤرّخ 934 ق.

اجازۀ احمد بن محمد بن زهرۀ حسینی حلّی

برای محمد بن مکّی شهید.

اجازۀ احمد بن محمد موصلی

برای فخر الدین رضی علی بن احمد بن ابی هاشم علوی حسینی،مؤرّخ 668 ق.

اجازۀ ابو غالب احمد بن محمد زراری

(-368 ق)

برای نواده اش محمد بن عبد اللّه(352 ق-)،مؤرّخ 356 ق(در 4 سالگی او)،تجدید اجازه در 367 ق،ط.(در کشکول بحرانی).

اجازۀ ابو العباس احمد بن محمد سبیعی معروف

به ابن عقده(-333 ق)

برای ابو غالب احمد زراری(-368 ق).

اجازۀ جمال الدّین ابو العباس احمد بن محمد بن

فهد حلی(-841 ق)

1.برای یکی از شاگردان(بر جزء اول قواعد علامه حلی)،مؤرّخ 833 ق.

2.برای عزّ الدّین حسن معروف به ابن عشرة، مؤرّخ 840 ق،ط.(در کشکول بحرانی-انیس المسافر).

3.برای شمس الدین محمد بن حسن حولانی، مؤرّخ 825 ق.

اجازۀ نظام الدّین احمد بن محمد معصوم

دشتکی شیرازی(-1086 ق)پدر سید علی خان

مدنی

برای جمال الدین محمد بن عبد الحسین،مؤرّخ 1064 ق.

اجازۀ احمد بن محمد مهدی شریف اصفهانی

خاتون آبادی

برای نصر اللّه مدرس شهید،مؤرّخ 1144 ق.

اجازۀ احمد بن محمد مهدی نراقی

(-1245 ق)

1.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،مؤرّخ 1228 ق.

2.برای محمد علی بن محمد محسن کاشانی آرانی،مورّخ 1217 ق.

3.برای شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق)،مؤرّخ 1244 ق.

4.برای محمد رسول بن عبد العزیز کاشانی، مؤرّخ 1241 ق.

ص:55

اجازۀ احمد بن نعمة اللّه ابن خاتون عاملی

برای عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)، مورّخ 988 ق.

اجازۀ اسد اللّه بن اسماعیل کاظمی

(-1237 ق)

برای عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی (-1242 ق)،مؤرّخ 1220 ق.

اجازۀ اسد اللّه بن محمد باقر موسوی اصفهانی

(-1290 ق)

1.برای محمد رضا بن محمد علی حسینی کاشانی معروف به گلهری.

2.برای محمد بن عبد الوهاب همدانی،امام الحرمین،مؤرّخ 1281 ق.

اجازۀ اسد اللّه بن عبد اللّه بروجردی

برای فرزندانش فخر الدین،جمال الدّین و نور الدّین.

اجازۀ محمد امین بن محمد علی کاظمی

برای محمد حسین بن محمد علی تبریزی،مؤرّخ 1091 ق.

اجازۀ محمد باقر وحید بهبهانی(-1206 ق)

1.برای ابو علی حائری،مؤرّخ 1196 ق.

2.برای حسین خان،فارسی(بر پشت مدارک نوشته).

3.برای سعید بن محمد یوسف قراچه داغی.

4.برای علی بن محمد علی طباطبایی (-1231 ق)،صاحب ریاض.

5.برای علی بن کاظم تبریزی.

6.برای محمد علی.

7.برای محمد علی بن محمد طاهر خراسانی (-1236 ق)،مؤرّخ 1193 ق.

8.برای محمد مهدی بن مرتضی بحر العلوم (-1212 ق)،به خط مجیز،در مجموعۀ اجازات مجاز.

9.برای محمد یوسف طباطبایی تبریزی (-1242 ق)،بر پشت مدارک،مؤرّخ 1172 ق.

10.برای محمد یوسف مذکور(بر پشت قواعد علامه)،مؤرّخ 1174 ق.

اجازۀ محمد باقر بن محمد باقر هزار جریبی

(-1205 ق)

برای محمد مهدی بحر العلوم(-1212 ق)،مؤرخ 1195 ق.

اجازۀ محمد باقر بن محمد تقی مجلسی

(-1110 ق)

1.برای محمد ابراهیم بوناتی.

2.برای ابراهیم گیلانی.

3.برای ابراهیم شریف حسینی شیخ الاسلام مشهد،مؤرّخ 1088 ق.

4.برای ابن علی(بر پشت صحیفۀ سجادیه)، مورخ 1072 ق.

5.برای ابو الحسن استرابادی،مورّخ 1085 ق.

6.برای ابو الحسن شریف بن محمد طاهر فتونی عاملی(-1138 ق)،مورخ 1107 ق.

ص:56

7.برای ابو الحسن شریف سابق الذکر،مؤرّخ 1096 ق.

8.برای ابو طالب بن ابی المعالی.

9.برای احمد بن محمد خطی بحرانی (-1102 ق).

10.برای احمد بن علی ساری اوالی،مورّخ 1097 ق.

11.برای محمد اشرف بن عبد الحسیب علوی عاملی صاحب فضائل السادات.

12.برای یکی از شاگردان.

13 و 14.ایضا برای شاگردانش.

15.برای یکی از شاگردان در مشهد مقدس، مؤرّخ 1085 ق.

16.ایضا برای یکی از شاگردان.

17.برای امیر بهاء الدین محمد مختاری نائینی، به خط و با مهر او،مؤرّخ 1104 ق.

18.برای محمد جعفر بن محمد کاظم طالقانی، مؤرّخ 1094 ق.

19.برای جمشید بن محمد زمان کسکری، مؤرّخ 1096-1098 ق.

20.برای حسن بن ندی بحرانی،در آخر اصول کافی.

21.برای محمد حسین شوشتری،مؤرخ 1076 ق.

22.برای امیر سید حسین حسینی.

23.برای میر محمد حسین حسینی عاشوری، مؤرّخ 1096 ق.

24.برای محمد داود،مؤرّخ 1087 ق.

25.برای محمد حسین بن محمد مؤمن شیرازی، مؤرّخ 1095 ق.

26.برای محمد رضا جرفادقانی.

27.برای محمد رضا بن محمد صادق بن مقصود علی مجلسی.

28.برای محمد رضا هزار جریبی،مورخ 1089 ق.

29.برای زین العابدین بن حسن عاملی،مؤرّخ 1080 ق.

30.برای سلطان محمود بن غلام علی طبسی، مؤرّخ 1096 ق.

31.برای محمد شفیع بن محمد رفیع اصفهانی، مورخ 1095 و 1097 ق.

32.برای محمد شفیع بن نور الدین محمد خاتون آبادی.

33.برای محمد صادق بن محمد طاهر مرعشی معروف به سلطان العلماء،مورخ 1092 ق.

34.برای امیر محمد صالح قزوینی.

35.برای محمد طاهر نائینی،مؤرّخ 1095 ق.

36.برای محمد طاهر بن مقصود علی اصفهانی، مؤرّخ 1087 و 1102 ق.

37.برای عبد العظیم کاشانی،مؤرّخ 1068 ق.

38.برای عبد اللّه یزدی.

39.برای میر عبد المطلب،5 اجازه،مؤرّخ 1074-1077 ق.

40.برای عزیز اللّه جزائری،مورخ 1073 ق.

41.برای امیر علی خان جرفادقانی،مؤرّخ 1093 ق.

42.برای محمد مازندرانی،مورخ 1090 ق.

43.برای محمد علی بن محمد طبسی،مؤرّخ 1100 ق.

44.برای امیر عین العارفین حسینی عاشوری، مؤرّخ 1092 ق.

45.برای محمد فاضل مشهدی.

ص:57

46.برای محمد قاسم بن محمد صادق استرابادی.

47.برای محمد قاسم بن محمد رضا هزار جریبی.

48.برای قوام الدین سیفی،مؤرّخ 1107 ق.

49.برای محمد کاظم خراسانی.

50.برای امیر محمد اصفهانی،مؤرّخ 1082 ق.

51.برای رضی الدین محمد حسینی گیلانی، مؤرّخ 1091 ق.

52.برای رفیع الدین محمد اصفهانی،مورخ 1095 ق.

53.برای محمد بن جابر اصفهانی،مؤرّخ 1072 ق.

54.برای امیر محمد حسینی،مؤرّخ 1092 ق.

55.برای بهاء الدین محمد جیلی،مؤرّخ 1072 و 1075 ق.

56.برای محمد بن ابو الفتح جیلی،مؤرّخ 1099 ق.

57.برای محمد بن محمد رضا قمّی صاحب تفسیر کنز الدّقائق،مؤرّخ 1102 ق.

58.برای محمد بن علی اردبیلی صاحب جامع الرّواة،مؤرّخ 1098 ق.

59.برای محمد بن قاسم حسینی خلخالی، مؤرّخ 1088 ق.

60.برای محمد قاسم بن محمد رضا هزار جریبی،مؤرّخ 1105 ق.

61.برای مسیح الدّین محمد شیرازی.

62.برای محمود طبسی،مؤرّخ 1109 ق.

63.برای محمود بن محمد مقیم طبسی،4 اجازه،مؤرّخ 1095 و 1096 ق.

64.برای محمد مقیم،مؤرّخ 1077 ق.

65.برای محمد نبی بن محمد رحیم گنابادی.

66.برای محمد یوسف مازندرانی.

67.برای نور الدّین محمد بن مرتضی کاشانی، مؤرّخ 1084 ق.

68.برای سید نعمة اللّه جزائری،مؤرّخ 1075 و 1096 ق.

اجازۀ حجة الاسلام سید محمد باقر شفتی

(-1260 ق)

1-برای شاگردش محمد ابراهیم قزوینی،مؤرّخ 1246 ق.

2.برای محمد تقی زنجانی،مؤرّخ 1253 ق.

3.برای محمد رفیع شریعتمدار رشتی (-1292 ق)،مؤرّخ 1258 ق،2 اجازه،یکی فارسی.

4.برای زین العابدین موسوی خوانساری (-1276 ق)،پدر محمد باقر صاحب روضات، مؤرّخ 1222 ق.

5.فارسی،برای عبد الباقی کاشانی،مؤرّخ 1260 ق.

6.برای عبد الوهاب قزوینی،مورخ 1254 ق.

7.برای علی بن محمد نخجوانی.

8.برای محمد علی ابرقوئی،مؤرّخ 1257 ق.

9.برای محمد علی محلاّتی(-1283 ق)،مؤرّخ 1258 ق.

10.برای فضل اللّه استرابادی،مؤرّخ 1252 ق.

11.برای محمد رضوی،مؤرّخ 1256 ق.

12.برای محمد نائینی،مؤرّخ 1256 ق.

13.برای مرتضی قلی،مؤرّخ 1256 ق.

14.برای شاگرد و دامادش محمد مهدی کلباسی.

ص:58

اجازۀ محمد باقر بن محمد تقی تهرانی

(-1301 ق)

برای محمد باقر بن عبد المحسن فارسی اصطهباناتی شهید(-1326 ق).

اجازۀ محمد باقر بن محمد تقی موسوی

برای آخوند احمد علی،مؤرّخ 1257 ق.

اجازۀ محمد باقر بن محمد حسن قائنی بیرجندی

(-1352 ق)

برای شهاب الدّین آقا نجفی مرعشی تبریزی -1411 ق،مؤرّخ 1340 ق.

اجازۀ دیگری نیز برای ایشان در 1341 ق نگاشته و آن را الاجازة الوجیزة للدّرة الفاخرة العزیزة نام نهاد.

اجازۀ محمد باقر بن محمد حسین نیشابوری

1.برای نصر اللّه بن حسین مدرس شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1130 ق.

2.برای یکی از شاگردان،مؤرّخ 1142 ق.

اجازۀ محمد باقر بن زین العابدین خوانساری

(-1313 ق)،صاحب روضات

1.برای فتح اللّه بن محمد جواد نمازی شیرازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)، مؤرّخ 1294 ق.

2.برای قاسم بن محمد بر جزء دوّم کنز الاحکام فی شرح شرایع الاسلام تألیف مجاز،مؤرّخ 1268 ق.

اجازۀ محمد باقر بن شمس الدین محمد حسینی

معروف به محقق داماد(-1040 ق)

1.برای احمد بن زین العابدین حسینی،مؤرّخ 1017 و 1019 ق.

2.برای شاهرخ بیک وزیر.

3.برای یکی از شاگردان،مورخ 1024 ق.

4.برای حسین حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1038 ق.

اجازۀ محمد باقر بن محمد مؤمن محقق سبزواری

(-1090 ق)

1.برای محمد شفیع بن فرج گیلانی،مؤرّخ 1085 ق.

2.برای محمد گیلانی،مؤرّخ 1081 ق.

اجازۀ بدر بن حسن بن حسین

برای یکی از شاگردان،مؤرّخ 849 ق.

اجازۀ شیخ بهایی-اجازۀ محمد بن حسین

اجازۀ سید تاج الدین بن معیة-اجازۀ محمد بن قاسم

اجازۀ تاج الدین حسن-اجازۀ حسن بن حسین

اجازۀ محمد تقی بن حسین علی هروی

(-1299 ق)

برای میرزا محمد همدانی،مورخ 1283 ق.

اجازۀ محمد تقی بن محب علی(-1338 ق)،

نوادۀ ادیب گلشن شیرازی

برای عبد اللّه بن حبیب اللّه لنگرودی،مؤرّخ 1330 ق.

ص:59

اجازۀ محمد تقی بن محمد معروف به ملا

کتاب

برای محمد رضا بن مهدی بحر العلوم.

اجازۀ محمد تقی صوفی بن مظفّر رب آبادی

ابهررودی

برای شمس الدین محمد بن خلیفة بن دجلۀ جزائری.

اجازۀ محمد تقی صاحب حاشیه بر معالم

برای احمد بن عبد اللّه خوانساری،مؤرّخ 1248 ق.

اجازۀ محمد تقی بن مقصود علی اصفهانی،

مجلسی اول(-1070 ق)

1.برای ابراهیم کاشف الدین بن محمد یزدی، مؤرّخ 1063 ق.

2.برای فرزندش محمد باقر مجلسی(-1110)، 3 اجازه،یکی مؤرّخ 1068 ق و 2 اجازه،بدون تاریخ.

3.برای یکی از شاگردان.

4.برای شاگردش تاج الدین گلستانه،مؤرّخ 1062 ق.

5.برای محمد حسین بن شمس الدین محمد اصفهانی،3 اجازه،مؤرّخ 1049 و 1050 ق.

6.برای آقا حسین خوانساری(-1098 ق)،مؤرّخ 1062 ق.

7.برای محمد صادق کرباسی،مؤرّخ 1060 و 1068 ق.

8.برای عبد الباقی بن بدیع الزمان،مؤرّخ 1056 ق.

9.برای محمد مهدی حسینی،مؤرّخ 1062 ق.

اجازۀ محمد تقی بن محمد مومن حسینی قزوینی

(-1270 ق)

برای مهدی قزوینی نجفی(-1300 ق)،مؤرّخ 1241 ق.

اجازۀ نجم الدّین ابو القاسم جعفر بن حسن محقّق

حلی(-676 ق)

1.برای محمد بن اسماعیل هرقلی(کاتب جزء اول شرایع)،مؤرّخ 671 ق.

2.برای زین الدّین علی بن رشید الدین محمد، مؤرّخ 625 ق.

اجازۀ جعفر بن حسین شوشتری(-1303 ق)

1.برای محمد جعفر بن علی نقی(-1320 ق)، نواده سید محمد مجاهد.

2.برای عبد الصمد بن احمد جزائری (-1337 ق).

3.برای محمد بن عبد الوهاب کاظمی امام الحرمین(-1303 ق).

4.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1291 ق.

اجازۀ شیخ جعفر بن خضر جناجی(-1228 ق)

صاحب کشف الغطاء

1.برای شاگرد و دامادش اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی(-1237 ق)،مؤرّخ 1211 ق.

2.برای احمد بن زین الدین احسائی

ص:60

(-1241 ق)،مؤرّخ 1209 ق.

3.برای عبد علی بن امید علی گیلانی.

اجازۀ محمد جعفر بن محمد صفی فارسی

آباده ای

برای محمد علی بن احمد محلاتی شیرازی، مؤرّخ 1258 ق.

اجازۀ محمد جعفر بن عبد اللّه کمره ای اصفهانی

(-1115 ق)

برای شاگردش میر عالم کرمانی،مؤرّخ 1102 ق.

اجازۀ نجم الدّین جعفر بن محمد بن نما

1.برای کمال الدّین علی بن حسین واسطی.

2.برای جمال الدین محمد بن حسن مهتدی، مؤرّخ 607 یا 670 ق.

اجازۀ جعفر بن محمد عاملی

برای امیر علی کیا،مؤرّخ 959 ق.

اجازۀ محمد جواد بن محمد تقی ملا کتاب

نجفی

برای عبد اللّه عاملی.

اجازۀ جواد بن حسین نجف نجفی

برای جعفر بن احمد تبریزی(-1262 ق).

اجازۀ محمد جواد اصفهانی شاگرد صاحب جواهر

برای فرزند بزرگش احمد،مؤرّخ 1308 ق.

اجازۀ جواد بن سعد اللّه کاظمی شاگرد شیخ

بهائی

برای محمود بن فتح اللّه حسینی کاظمی.

اجازۀ محمد جواد بن محمد حسینی شقرائی

عاملی(-1226 ق)

1.برای محمد جواد ملا کتاب.

2.برای عبد الوهاب،مؤرّخ 1225 ق.

3.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق).

4.برای محمد علی عبودی،مؤرّخ 1225 ق.

اجازۀ میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی

(-1312 ق)

1.برای محمد طاهر بن محمد کاظم اصفهانی (-1310 ق).

2.برای سید عبد الصمد شوشتری جزائری (-1337 ق).

اجازۀ حسام الدین بن جمال الدّین بن طریح

مسلمی(برادرزادۀ فخر الدین طریحی)

1.برای جواد بن کلب علی کاظمی،پس از 1090 ق.

2.برای یونس بن یاسین نجفی.

اجازۀ حسام الدین محمود بن درویش علی حلّی

1.برای محمد بن دنانۀ کعبی،یکی بی تاریخ

ص:61

و دومی مؤرّخ 1068 ق.

2.برای محمود نجفی.

3.برای یحیی بن احمد اعرجی،مؤرّخ 1038 ق.

اجازۀ شاه الدین حسن حسّاب آستانۀ شریفۀ

رضویه

برای شاگردش نور الدین محمد،مؤرّخ 990 ق.

اجازۀ سید حسن حفید اکرم حسینی

برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 757 ق.

اجازۀ حسن بن احمد نحوی ابو علی فارسی

برای اسماعیل بن عبّاد.

اجازۀ سید حسن بن احمد کاشانی

(-1342 ق)

برای شاگردش یحیی بن محمد هندی،مؤرّخ 1337 ق.

اجازۀ حسن بن اسد اللّه دزفولی کاظمی

(-1298 ق)

1.برای محمد ابراهیم شمس العلماء (-1307 ق)،مؤرّخ 1290 ق.

2.برای محمد همدانی

اجازۀ محمد حسن بن محمد باقر صاحب جواهر

(-1266 ق)

1.برای ابراهیم بن صادق لواسانی (-1309 ق)،مؤرّخ 1265 ق.

2.برای احمد بن محسن فیضی(-1286 ق).

3.برای محمد تقی ممتاز العلماء(-1289 ق).

4.برای جعفر بن احمد تبریزی(-1262 ق).

5.برای جواد بن حسن اصفهانی.

6.برای عیسی بن حسین زاهد نجفی.

7.برای نوح بن قاسم بن جعفری(-1300 ق).

8.برای نعمة بن علاء الدّین طریحی (-1290 ق)،2 اجازه.

9.برای محمد ولی.

اجازۀ حسن بن جعفر کاشف الغطاء

(-1262 ق)

1.برای جعفر تبریزی.

2.برای محمد بن ابراهیم مشهدی(-1281 ق).

3.برای مهدی بن حسن اعرجی کاظمی.

4.برای شیخ نعمۀ طریحی.

اجازۀ ابو محمد حسن بن ابو علی حسن سانزواری

(سبزواری؟)

برای بهاء الدین ابو الفتوح محمد بن احمد وزیری،مؤرّخ 569 ق.

اجازۀ حسن بن حسین دوریستی

1.برای مجد الدین ابو العلاء،مؤرّخ 576 ق.

2.برای مرشد الدین ابو الحسن دارانی،مؤرّخ 584 ق.

اجازۀ تاج الدّین حسن بن حسین سرابشنوی

1.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 728 ق.

ص:62

2.برای فرزندش زین الدّین علی بن حسن، مؤرّخ 763 ق.

اجازۀ حسن بن حمزۀ موسوی نجفی

1.برای جلال الدین عبد علی بن محمد حسینی،مؤرّخ 862 ق.

2.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 836 ق.

اجازۀ جمال الدین ابو منصور حسن بن شهید ثانی

صاحب معالم(-1011 ق)

1.برای فرزندانش ابو جعفر محمد و ابو الحسن علی،مؤرّخ 990 ق.

2.برای نجم الدین بن محمد حسینی و فرزندانش محمد و علی.

3.برای عبد اللطیف و 2 برادرش رضی الدّین و فخر الدین،فرزندان علی بن احمد بن ابی جامع عاملی.

اجازۀ حسن بن سلیمان حلی،شاگرد شهید اوّل

برای عزّ الدین حسین حمویانی،مؤرّخ 802 ق.

اجازۀ حسن بن عبد الحسین حسینی معروف به

طالقانی

برای برادرزاده اش منصور بن محمد طالقانی، مؤرّخ 1116 ق.

اجازۀ حسن بن علی حسینی مدرّس

برای محمد باقر بن زین العابدین موسوی صاحب روضات،مؤرّخ 1270 ق.

اجازۀ محمد حسن بن عبد اللّه مامقانی

برای فرزندش شیخ عبد اللّه،مؤرّخ 1314 ق،ط.

(در آخر مخزن المعانی مامقانی).

اجازۀ تاج الدین حسن بن محمد استرابادی

برای شاه علی یزدی،مؤرّخ 935 ق.

اجازۀ محمد حسن بن محمود معروف به میرزای

شیرازی(-1312 ق)

1.برای شاگردش محمد حسن ناظر(-ح 1311 ق).

2.برای علی بن عبد اللّه علیاری تبریزی (-1327 ق).

اجازۀ حسن بن نور الدّین حسینی شفتی

برای حسین بن روح اللّه طبسی معروف به صدر جهان.

اجازۀ ابو محمد حسن بن هادی برادرزاده سید

صدر الدین عاملی کاظمی(1272 ق-

1354 ق)

1.بغیة الوعاة فی طبقات مشایخ الاجازات.

2.برای حسین بن محمد رضا حسینی اصفهانی (-1344 ق)،مؤرّخ 1335 ق.

3.برای پسر عمّ پدر خویش صدر الدین عاملی- طبقات.

4.برای مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام.

5.برای آقا بزرگ تهرانی مؤلّف الذّریعة،مؤرّخ 1330 ق.

ص:63

6.برای سید ابو الحسن اصفهانی.

7.برای ابو الهدی بن ابی المعالی کلباسی.

8.برای سید هادی بن علی بجستانی.

9.برای هادی بن عباس آل کاشف الغطاء.

10.برای محمد بن طاهر سماوی،مؤرّخ 1332 ق.

11.برای محمد علی بن محمد جعفر قمّی، مؤرّخ 1336 ق.

12.برای محمد بن علی اکبر قمّی،مؤرّخ 1332 ق.

13.برای محمد علی معروف به هبة الدّین شهرستانی.

14.برای پسر عمّ پدرش محمد مهدی بن اسماعیل.

15.برای علی بن محمد ابراهیم قمّی.

16.برای صالح بن احمد آل طعان(-1333 ق).

17.برای عباس بن ملاّ حاجی تهرانی.

18.برای محمد علی بن ابو القاسم اردوبادی، مؤرّخ 1336 ق.

19.برای محمد بن محمد علی خوانساری.

20.برای علی اصغر ملکی تبریزی.

21.برای عباس بن مرتضی عظیم آبادی.

22.برای شبیر حسن جنپوری.

اجازۀ محمد حسن آل یاسین کاظمی

(-1308 ق)

برای جعفر بن علی نقی طباطبایی.

اجازۀ حسن بن یوسف بن علی بن مطهر علاّمه

حلّی(648-726 ق)

1.برای تقی الدین ابراهیم آملی،مؤرّخ 709 ق.

2.برای جمال الدین ابو الفتوح احمد بن بلکو، آوی،مؤرّخ 705 ق.

3.برای گروهی از خاندان ابن زهره:علی بن ابراهیم،حسین بن علی،محمد بن ابراهیم، احمد بن محمد و حسن بن محمد،مؤرّخ 723 ق.

4.برای سراج الدین حسن بن محمد سرابشنوی، مؤرّخ 715 ق.

5.برای تاج الدین حسن بن حسین سرابشنوی.

6.برای عز الدین حسین بن ابراهیم استرابادی، مؤرّخ 708 ق.

7.برای شرف الدین حسین بن محمد علوی طوسی،مؤرّخ 704 ق.

8.برای علی بن اسماعیل بن فتوح غروی،مؤرّخ 701 ق.

9.برای رشید الدین علی بن محمد آوی،مؤرّخ 705 ق.

10.برای محمد بن اسماعیل هرقلی،مؤرّخ 707 ق.

11.برای صدر الدین محمد دشتکی،مؤرّخ 724 ق،خ.نجف.

12.برای قطب الدین محمد بن محمد رازی بویهی(-766 ق)،مؤرّخ 713 ق.

13.برای تاج الدّین محمود بن محمد رازی، مؤرّخ 709 ق.

14.برای محمود بن محمد بن یار،مؤرّخ 724 ق.

15.برای نجم الدین مهنّا بن سنان،مؤرّخ 709 ق و دیگری بدون تاریخ.

16.برای ابو محمد هارون بن حسن طبری،مؤرّخ 701 ق.

ص:64

اجازۀ حسن بن یوسف مناری

برای فرزندش ابو الحسن موسی بن حسن،مؤرّخ 756.

اجازۀ حسن علی بن عبد اللّه شوشتری اصفهانی

(-1069 ق)

برای محمد تقی بن مقصود علی مجلسی،مؤرّخ 1034 ق.

اجازۀ ابو عبد اللّه حسین

برای محمد بن علی بن احمد بن بندار،مؤرّخ 499 ق.

اجازۀ محمد حسین اردکانی(-1302 ق)

1.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1292 ق.

2.برای محمد حسین بن محمد علی مرعشی شهرستانی(-1315 ق)،مؤرّخ 1287 ق.

3.برای عبد الصمد بن احمد شوشتری،مؤرّخ 1292 ق.

4.برای علی بن محمد علی میبدی(-پس از 1310 ق).

5.برای مصطفی بن هادی نصیرآبادی لکهنوی (-1323 ق)،ط.(در مجموعه ای از تالیفات مجاز).

6.برای محمد بن عبد الوهاب همدانی(-ح 1304 ق).

اجازۀ محمد حسین سبزواری

برای نوروز علی،مؤرّخ 1097 ق.

اجازۀ محمد حسین قزوینی

برای محمد باقر بن زین العابدین یزدی.

اجازۀ حسین نیشابوری(-ح 1080 ق)

برای نوروز علی تبریزی،مؤرّخ 1056 ق.

اجازۀ حسین بن ابراهیم تبریزی قزوینی

(-1208 ق)

برای محمد مهدی بحر العلوم(-1212 ق)،مؤرّخ 1294 ق.

اجازۀ حسین بن ابی القاسم موسوی(-1191 ق)

جد صاحب روضات

1.برای میرزا ابو القاسم بن حسن قمی محقّق گیلانی(-1231 ق)،مؤرّخ 1177 ق.

2.برای محمد مهدی بحر العلوم(-1212 ق).

اجازۀ محمد حسین بن ابو محمد بغمجی

برای نصر اللّه بن حسین شهید(-ح 1168 ق).

اجازۀ ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ

نحوی(-370 ق)صاحب کتاب الآل

برای ابو الحسن محمد بن عبد اللّه سلامی شاعر (-393 ق).

اجازۀ حسین بن محمد تقی نوری(-1320 ق)

1.برای اسماعیل بن محمد باقر اصفهانی

2.برای محمد باقر بن جعفر بهاری (-1333 ق)،مؤرّخ 1302 ق.

ص:65

3.برای جمال الدین بن عیسی موسوی عاملی.

4.برای عبد الحسین بن یوسف موسوی عاملی.

5.برای فدا حسین بن عیسی ملقّب به سراج الدّین قرشی لکهنوی(1278 ق-)،مؤرّخ 1315 ق.

6.برای مرتضی بن محمد عاملی،مؤرّخ 1319 ق.

7.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1281 ق.

اجازۀ حسین بن حسن گیلانی لنبانی

(-1129 ق)

برای محمد تقی اصفهانی معروف به ملاّ تقیا، مؤرّخ 1118 ق.

اجازۀ حسین بن حسن کرکی(-1001 ق)

1.برای غیاث الدّین علی طبیب کاشانی،مؤرّخ 987 ق.

2.برای شمس الدین محمد بن ابراهیم بحرانی.

اجازۀ حسین بن حسن عاملی مشغری

برای عبد الکاظم کاظمی(اوائل سدۀ 11 ق).

اجازۀ محمد حسین بن حسن عاملی میسی

(-938 ق)

برای ابو الحسن شریف عاملی افتونی،مؤرّخ 1100 ق.

اجازۀ حسین بن حیدر کرکی عاملی

برای شاگردش محقق داماد.

اجازۀ حسین بن حیدر بن قمر کرکی

1.برای محمد باقر بن محمد مؤمن سبزواری (-1090 ق).

2.برای برخی از شاگردان.

3.برای جمال الدین بن مرتضی.

4.برای شاگردش نصیر الدین محمد،در آخر اشراق الحق،خ.دانشگاه تهران.

اجازۀ حسین بن خلیل تهرانی(-1326 ق)

1.برای احمد بن علی آل کاشف الغطاء (-1344 ق)و برادرش محمد حسین،مؤرّخ 1325 ق.

2.برای محمد جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1313 ق.

3.برای محمد حسن بن محمد صالح کبۀ بغدادی(-1336 ق)،مؤرّخ 1325 ق.

4.برای محمد تهرانی عسکری صاحب مستدرک البحار،مؤرّخ 1325 ق.

اجازۀ حسین بن دلدار علی(-1273 ق)

1.برای فرزندش محمد تقی ممتاز العلماء (-1289 ق)،مؤرّخ 1262 ق.

2.برای برادرزاده اش محمد هادی بن مهدی، مؤرّخ 1263 ق.

3.برای محمد عباس لکهنوی(-1306 ق)، مؤرّخ 1272 ق.

اجازۀ حسین بن محمد رضا بن بحر العلوم

(-1306 ق)

1.برای محمد جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1297 ق.

ص:66

2.برای محمد بن اسماعیل موسوی ساروی (-1310 ق)،مؤرّخ 1305 ق.

اجازۀ حسین بن زین العابدین مازندرانی

(-1339 ق)

برای سبط حسین لکهنوی(معاصر)،ط.

اجازۀ تاج الدین حسین بن شمس الدین

صاعدی

برای حسین بن حیدر کرکی.

اجازۀ محمد حسین بن محمد صالح خاتون آبادی

(-1151 ق)

1.برای احمد بن محمد مهدی شریف خاتون آبادی،مؤرّخ 1139 ق.

2.برای محمد شفیع بن محمد خاتون آبادی، مؤرّخ 1139 ق.

3.برای زین الدین علی-مناقب الفضلاء.

4.برای صدر الدین محمد بن محمد باقر رضوی (-ح 1160 ق)،مؤرّخ 1148 ق.

5.برای نصر اللّه بن حسین موسوی مدرس شهید (-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1145 ق.

6.برای محمد حسین اصفهانی،مؤرّخ 1147 ق (بر پشت کتاب تهذیب)،خ.کربلا.

اجازۀ عز الدین حسین بن عبد الصّمد عاملی

حارثی(-984 ق)

1.برای میر محمد باقر محقق داماد (-1040 ق)،مؤرّخ 983 ق.

2.برای جمال الدین ابو منصور حسن بن زین الدین شهید عاملی(-1011 ق)،صاحب معالم، مؤرّخ 983 ق.

3.برای حسن بن علی معروف به ابن شدقم و برای فرزندانش محمد،علی و حسین و خواهر آنان امّ حسین،مؤرّخ 983 ق.

4.برای رشید الدین بن ابراهیم اصفهانی،مؤرّخ 971 ق.

5.برای فرزندانش بهاء الدین محمد و ابو تراب عبد الصمد،مؤرّخ 971 ق.

6.برای علاء الدین محمد بن هدایة اللّه حسنی حسینی خیروی،مؤرّخ 967 ق.

7.برای ملک علی.

اجازۀ حسین بن عداد

برای شاگردش حمزه،مؤرّخ 950 ق.

اجازۀ حسین بن کمال الدین علی واسطی

برای نجم الدین خضر بن محمد مطارآبادی، مؤرّخ 756 ق.

اجازۀ عز الدین حسین بن علی عاملی عیناثی

1.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 856 ق.

2.برای عز الدّین حسین حسینی شاری،مؤرّخ 873 ق.

اجازۀ حسین بن علی حسینی کوهکمری

(-1299 ق)

برای محمد همدانی.

ص:67

اجازۀ محمد حسین بن محمد علی شهرستانی

(-1315 ق)

برای علی مدرس یزدی،مؤرّخ 1297 ق.

اجازۀ حسین بن فادار

برای ابو الحسین علی بن محمد کاشانی.

اجازۀ حسین بن جمال الدین محمد محقق

خوانساری(-1098 ق)

1.برای محمد حسین مازندرانی،مؤرّخ 1089 ق.

2.برای خواجه محمد،مؤرّخ 1064 ق.

3.برای امیر ذو الفقار،مؤرّخ 1064 ق.

4.برای لطف اللّه شیرازی،مؤرّخ 1097 ق.

اجازۀ حسین بن محمد بن عصفور درازی بحرانی

(-1216 ق)

1.برای احمد بن زین الدین احسائی (-1241 ق)،مؤرّخ 1214 ق.

2.برای فرزدق بن محمد بحرانی اصبعی،2 اجازه.

3.برای عبد القاهر بن حسین توبلی بحرانی، مؤرّخ 1196 ق.

4.برای محمد بن اسماعیل جد حفصی،در آخر الدروس،به خط مجیز،مؤرّخ 1210 ق.

اجازۀ حسین بن محمد ماحوزی بحرانی

(-1171 ق)

برای ابو الفتح نصر اللّه بن حسین موسوی مدرّس شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1153 ق.

اجازۀ حسین بن محمد حسینی کوهکمری

(-1299 ق)

برای علی بن عبد اللّه علیاری(-1327 ق).

اجازۀ حسین بن محمد بارباری سنبسی بحرانی

برای حسین بن عبد اللّه حوری اوالی،مؤرّخ 1179 ق.

اجازۀ حسین بن محمد بلادی

برای عبد العزیز بن احمد صادقی،مؤرّخ 1167 ق.

اجازۀ حسین بن هاشم کاظمی(-1308 ق)

1.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1281 ق.

2.برای محمد علی بن محمد شاه عبد العظیمی (-1334 ق)،مؤرّخ 1293 ق.

اجازۀ جمال الدین حسین بن هبة اللّه بن رطبة

برای منصور بن علی خشرم و پدرش ابو منصور بن خشرم،مؤرّخ 557 ق.

اجازۀ حمزة بن سلطان محمد قائنی

برای احمد بن محمد علی کرمانشاهی(سدۀ 13 ق).

اجازۀ حیدر بن علاء الدین حسینی بیروی(یا

تبریزی)

برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی(سدۀ 11 ق).

ص:68

اجازۀ حیدر علی بن عزیز اللّه(-ح 1220 ق)

نبیرۀ محمد تقی مجلسی

1.برای غلام حسین بن محمد اسماعیل مازندرانی.

2.برای 5 فرزندش محمد علی،محمد کاظم، محمد تقی،عزیز اللّه و محمد صالح آقا بزرگ، مؤرّخ 1205 ق-رسالۀ انساب مجلسی.

اجازۀ خضر بن شلال عفکاوی(-1255 ق)

برای عبد الکریم کرمانی،مؤرّخ 1247 ق.

اجازۀ دلدار علی بن محمد نقوی(1166-

1235 ق)

برای فرزندش محمد سلطان العلماء (-1284 ق)،مؤرّخ 1218 ق.

اجازۀ راضی بن محمد آل شیخ خضر نجفی

(-1290 ق)

1.برای علی بن عبد اللّه علیاری(-1327 ق).

2.برای شاگردش محمد بن عبد الوهاب آل داود همدانی(-1303 ق).

3.برای محمد علی بن حسن خوانساری (-1332 ق).

اجازۀ ربیع بن جمعه عبری

برای شرف الدین محمود بن علاء الدّین،مؤرّخ 912 ق.

اجازۀ محمد رحیم بن محمد بروجردی

(-1309 ق)

برای محمد همدانی(-ح 1304 ق)، مؤرّخ 1283 ق.

اجازه محمد رضا بن بحر العلوم(-1253 ق)

برای محمد حسن بن محمد تقی اصفهانی (-1261 ق)،مورخ 1251 ق.

اجازۀ رضی الدین بن محمد موسوی عاملی مکی

(1103 ق-)

1.برای احمد بن محمد مهدی شریف خاتون آبادی،مؤرّخ 1154 ق.

2.برای شبر بن ثنوان،مؤرّخ 1155 ق.

اجازۀ محمد رفیع بن عبد المحمد کواری کزازی

برای عبد الرحمان بن محمد تقی گرهرودی.

اجازۀ زین الدین بن علی بن احمد شامی عاملی

شهید ثانی(-966 ق)

1.برای ظهیر الدین ابراهیم بن علی میسی،مؤرّخ 957 ق.

2.برای محیی الدین احمد بن تاج الدین میسی.

3.برای تاج الدین بن هلال جزائری،مؤرّخ 964 ق.

4.برای عزّ الدّین حسین بن زمعۀ مدنی،مؤرّخ 948 ق.

5.برای عز الدین حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی(-984 ق)،مؤرّخ 941 ق.

6.برای سلمان بن محمد جبعی عاملی،مؤرّخ 954 ق.

ص:69

7.برای عطاء اللّه بن حسن حسینی،مؤرّخ 950 ق.

8.برای شاگردش نور الدین علی بن حسین معروف به ابن صائغ،مؤرّخ 958 ق.

9.برای محمود بن محمد لاهجی،مؤرّخ 953 ق.

اجازۀ زین العابدین بن ابو القاسم موسوی

خوانساری(-1276 ق)

برای فرزندش محمد باقر صاحب روضات (-1313 ق)،مؤرّخ 1255 ق.

اجازۀ زین العابدین بن حسین بن سید محمد

مجاهد(-1292 ق)

1.برای برادرزاده اش جعفر بن علی نقی (-1320 ق)،مؤرّخ 1292 ق.

2.برای محمد همدانی(-1303 ق)ملقب به امام الحرمین،مؤرّخ 1281 ق،ط.و دیگری بی تاریخ.

اجازۀ زین العابدین بن مسلم بارفروش

(-1309 ق)

1.برای محمد ابراهیم نقوی شمس العلماء (-1307 ق)،مؤرّخ 1290 ق.

2.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1290 ق.

3.برای محمد رضا بن محمد علی معروف به گلهری،مؤرّخ 1276 ق.

4.برای محمد طاهر بن محمد کاظم اصفهانی (-ح 1310 ق).

5.برای عبد السادة.

6.برای علی حسین زنگیپوری،مؤرّخ 1303 ق، ط.(با لسان الصادقین او).

7.برای نیاز حسن هندی صاحب حلیة العباد،ط 1294 ق.

اجازۀ زین العابدین بن نور الدین حسینی

کاشانی

برای عبد الرزاق مازندرانی(سدۀ 11 ق).

اجازۀ معین الدین سالم بن بدران مازنی

برای خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)،مؤرّخ 629 ق.

اجازۀ محمد سعید بن یوسف دینوری قراچه

داغی

برای محمد رضا بن بحر العلوم(-1253 ق).

اجازه محمد سعید بن محمد مفید قمی ملقب به

حکیم کوچک و شاگرد فیض

برای محمد کریم(سدۀ 11 ق).

اجازۀ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق)

1.برای احمد بن ابراهیم بن عصفور درازی بحرانی(-1131 ق)،مؤرّخ 1119 ق.

2.برای عبد اللّه بن صالح سماهیجی (-1135 ق)،مؤرّخ 1109 ق.

3.برای شاگردش علی بن محمد بحرانی.

4.برای محمد رفیع بیرمی لاری،مؤرّخ 1111 ق.

ص:70

اجازۀ ابو الفضل شاذان بن جبرئیل قمی

برای محیی الدین بن زهره و پدرش،مؤرّخ 584 ق.

اجازۀ شفیع بن علی اکبر موسوی چابلقی

(-1280 ق)

1.الرّوضة البهیه.

2.برای محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق).

اجازۀ شمس الدین محمد کشمیری

برای هدایت اللّه بن عبد الوحید گیلانی،مؤرّخ 1040 ق.

اجازۀ محمد صادق شریف اصفهانی

برای محمد حسین شوشتری(سدۀ 11 ق)،مجاز از علامه مجلسی،مورخ 1099 ق.

اجازۀ محمد صادق نیشابوری

برای محمد شوشتری،مؤرّخ 1110 ق.

اجازۀ محمد صادق بن محمد تنکابنی

(1082 ق-)

1.برای ابو القاسم جعفر بن حسین موسوی خوانساری(-1158 ق)و فرزندش حسین.

2.برای محمد حسین بن حسن تنکابنی (-1129 ق)،مؤرّخ 1123 ق.

3.برای زین الدین علی خوانساری.

اجازۀ محمد صادق بن مهدی طباطبایی

(-1300 ق)سبط سید محمد مجاهد

برای بهاء الدین صدر الشریعه.

اجازۀ محمد صالح هروی،شاگرد حرّ عاملی

برای نصر اللّه بن حسین شهید(-ح 1168 ق).

اجازۀ حسام الدین محمد صالح بن احمد

مازندرانی(-1086 ق)

برای محمد حسین بن حیدر علی شوشتری،مؤرّخ 1073 ق.

اجازۀ صالح بن عبد الکریم بحرانی

(-1098 ق)

1.برای عزیز بن نصار جزائری،مؤرّخ 1096 ق.

2.برای محمد کریم شوشتری،مؤرّخ 1080 ق.

اجازۀ محمد صالح بن عبد الواسع حسینی خاتون

آبادی(-1116 ق)

برای ابو الحسن شریف عاملی،مؤرّخ 1107 ق.

اجازۀ صدر الحکماء صدر الدین حسینی دشتکی

شیرازی

برای محمود بن محمد نیریزی،مؤرّخ 903 ق.

اجازۀ صفی الدین بن فخر الدّین طریحی

1.برای ابو الحسن شریف عاملی،مؤرّخ 1100 ق.

2.برای محمد حسین بن محمد علی تبریزی، مؤرّخ 1090 ق.

ص:71

اجازۀ محمد طاهر دزفولی(-پس از 1320 ق)

برای عبد الصمد شوشتری(-1337 ق).

اجازۀ محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی

(-1098 ق)

1.برای محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (-1110 ق)،مؤرّخ 1086 ق.

2.برای محمد بن مرتضی کاشانی.

اجازۀ محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی

(-1306 ق)

1.برای علی حسین زنگی پوری.

2.برای تاج العلماء علی محمد بن محمد نصیرآبادی(-1312 ق)،ط.

اجازۀ عبد الباقی بن محمد حسین حسینی خاتون

آبادی(-1208 ق)

برای بحر العلوم(-1212 ق)،مؤرّخ 1193 ق.

اجازۀ عبد الحسین بن علی تهرانی(-1286 ق)

1.برای محمد رضا کلهری کاشانی،مؤرّخ 1276 ق.

2.برای محمد همدانی.

اجازۀ جلال الدّین عبد الحمید بن فخار موسوی

نسابه

برای ابو المظفر غیاث الدین عبد الکریم بن احمد بن طاوس حلی(-693 ق)و فرزندش رضی الدین علی،برای عبد الکریم اجازۀ مکرّر.

اجازۀ نظام الدّین عبد الوهّاب استرآبادی

برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 949 ق.

اجازۀ کمال الدین عبد الرحمان بن محمد

عتایقی حلّی

برای شاگردش،مؤرّخ 786 ق.

اجازۀ ابو الفضل عبد الرّحیم بن احمد بن اخوه

شیبانی

1.برای رشید الدین علی بن محمد شعیری،مؤرّخ 546 ق.

2.برای رشید الدین مذکور و سدید الدین محمد بن علی طوسی،مؤرّخ 546 ق.

اجازۀ عبد الرحیم شوشتری(-1313 ق)

برای عبد الصمد جزائری(-1337 ق).

اجازۀ عبد السمیع بن فیاض اسدی

برای احمد خزعل(سدۀ 9 و 10 ق).

اجازۀ عبد العالی بن نور الدّین علی کرکی

(-993 ق)

1.برای محقق داماد(-1040 ق).

2.برای قوام الدین بن حسین(بر پشت رسالة البلوغ)،خ.آستان قدس.

اجازۀ عبد العزیز بن احمد صافی

برای محمد رضا بن عبد المطلب تبریزی،مؤرّخ 1178 ق.

ص:72

اجازۀ عبد علی بن محمد قارونی خطی بحرانی

برای محمد ابراهیم کلباسی خراسانی (-1262 ق)،مؤرّخ 1220 ق.

اجازۀ عبد علی بن محمد خمایسی

1.برای ناجی بن علی نجفی معروف به حضیاری،مؤرّخ 1072 ق.

2.برای یوسف بن عبد الحسین صفّار معروف به صلنباوی،مؤرّخ 1069 ق،2 اجازه.

اجازۀ غیاث الدین عبد الکریم بن احمد بن طاوس

حلی(-693 ق)

برای کمال الدین حسین لیثی واسطی.

اجازۀ عبد اللّه بن ابو القاسم بهبهانی

برای مهدی غریفی(-1343 ق)،مؤرّخ 1327 ق.

اجازۀ ابو محمد عبد اللّه بن جعفر عیاشی

دوریستی

برای صفی الدین ابو الفتوح محمد بن احمد همدانی و فرزندش ابو نصر احمد،مؤرّخ 575 ق.

اجازۀ عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)

1.برای فرزندش حسن علی،مؤرّخ 1020 ق.

2.برای قاضی عبد المؤمن.

3.برای مصطفی بن حسین تفریشی(-پس از 1044 ق)،صاحب نقد الرّجال،مؤرّخ 1019 ق.

اجازۀ ابو طالب عبد اللّه بن حمزه شارحی مشهدی

معروف به شیخ نصیر الدین طوسی

برای شهاب الدین محمد بن تاج الدین حسینی کیسکی،مؤرّخ 578 ق.

اجازۀ عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی

(-1242 ق)

1.برای محمد تقی بن مومن حسینی قزوینی (-1270 ق)،مؤرّخ 1240 ق.

2.برای سید کاظم رشتی.

اجازۀ عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)

1.برای محمد بن عبد المطلب بحرانی.

2.برای ناصر بن محمد جارودی،مؤرّخ 1128 ق.

3.برای یاسین بن علی بلادی.

4.برای جمال الدین یوسف بن محمد قاسم عاملی جبرانی،مؤرّخ 1115 ق.

اجازۀ عبد اللّه بن علی بلادی بحرانی

برای نصر اللّه مدرّس شهید(-ح 1168)،مؤرّخ 1145 ق.

اجازۀ عبد اللّه بن محمد شعرمات عاملی

برای مهدی غریفی،مؤرّخ 1327 ق.

اجازۀ مجد الدّین عبد اللّه بن محمود بلدجی

(بدرجی)از مشایخ شیخ میثم(-679 ق)

برای عبد المطلب بن مرتضی حسینی.

ص:73

اجازۀ شهاب الدین عبد اللّه بن محمود شوشتری

شهید(-997 ق)

برای بعضی از شاگردانش.

اجازۀ عبد اللّه بن نور الدین موسوی جزائری

(-1173 ق)

برای 4 تن از علماء حویزه:محمد بن کرم اللّه، ابراهیم بن خواجه عبد اللّه،ابراهیم بن عبد اللّه و محمد بن محمد مقیم،مؤرّخ 1168 ق.

اجازۀ عبد المطلب بن مرتضی حسینی

برای شاگردش حسام الدین عبد الوهاب بن قلیج ارسلان بدری،مؤرّخ 723 ق.

اجازۀ رضی الدّین عبد الملک بن اسحاق واعظ

قمی

برای زین الدین علی،مؤرّخ 851 ق.

اجازۀ عبد النّبی قزوینی

برای بحر العلوم(-1212 ق).

اجازۀ عبد النّبی بن سعد جزائری(-1021 ق)

برای فضل بن محمد عباسی،مؤرّخ 1020 ق.

اجازۀ عبد الواحد بن محمد بورانی

برای ابو الحسن شریف عاملی(-1138 ق)،مؤرّخ 1103 ق.

اجازۀ عبد الهادی شلیلۀ همدانی

برای مهدی غریفی،مؤرّخ 1327 ق.

اجازۀ ابو الفتح عثمان بن جنّی نحوی(-392 ق)

برای ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن نصر.

اجازۀ عدنان بن شبر(-1340 ق)

برای پسر عمش مهدی.

اجازۀ جمال الدین عطاء اللّه بن فضل اللّه حسینی

دشتکی شیرازی

برای کمال الدین حسین بن عبد الحق اردبیلی، مؤرّخ 899 ق.

اجازۀ علی بن احمد بن حجة،پدر شهید ثانی

برای نجم الدین احمد تراکیشی،مؤرّخ 924 ق.

اجازۀ صدر الدین علی بن احمد حسینی دشتکی

مدنی(-1118 ق)

1.برای ابراهیم بن مراد حسینی،مؤرّخ 1109 ق.

2.برای محمد باقر بن محمد حسین نیشابوری مکّی،مؤرخ 1117 ق.

اجازۀ علی بن تاج الدّین انصاری

برای معین الدین بن نصر اللّه،مؤرّخ 884 ق.

اجازۀ علی بن جعفر قدمی بحرانی(-1131 ق)

1.برای عبد اللّه بن صالح سماهیجی (-1135 ق)،مؤرّخ 1129 ق.

2.برای نصر اللّه بن حسین مدرس شهید(-ح 1168 ق).

ص:74

اجازۀ شرف الدین علی بن جمال الدّین

مازندرانی پنجهزاری

برای شاگردش محمد بن دنانۀ کعبی،مؤرّخ 1070 ق.

اجازۀ شرف الدّین علی بن حجة اللّه شولستانی

(-پس از 1063 ق)

1.برای محمد تقی بن مقصود علی مجلسی (-1070 ق)،مؤرّخ 1036 ق.

2.برای سلیمان بن پیر احمد یاناکی،مؤرّخ 1054 ق.

3.برای شرف الدین علی بن جمال الدین مازندرانی،مؤرّخ 1063 ق.

4.برای محمد بن محمود طبسی،مؤرّخ 1041 ق.

5.برای نور الدین محمد بن محمود شیرازی.

6.برای نظام الدین شاه محمود بن علم الهدی، مؤرّخ 1053 ق.

7.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 1051 ق.

8.برای تاج الدین اسماعیل مازندرانی.

اجازۀ زین الدّین علی بن حسان رهیمی(یا

رهمی)

برای سدید الدین حسین بن خشرم طائی،مؤرّخ 600 ق.

اجازۀ میرزا علی آقا شیرازی(-1355 ق)

1.برای عبد الحسین امینی.

2.برای محمد علی اردوبادی.

3.برای علی نقی نقوی لکهنوی.

اجازۀ علی بن حسن آل سلیمان بحرانی

1.برای محمد بن علی شبّر نجفی،مؤرّخ 1327 ق.

2.برای سید مهدی غریفی،مؤرّخ 1327 ق.

اجازۀ زین الدین علی بن حسن استرابادی(-ح

837 ق)

1.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 827 و 829 ق.

2.برای نظام الدین ترکة بن تاج الدین،مؤرّخ 827 ق.

3.برای حسن بن حمزۀ حسینی،مؤرّخ 820 ق.

4.برای سلطان بن حسن حسینی،مؤرّخ 833 ق.

اجازۀ زین الدین علی بن حسن بن محمد خازن

برای جمال الدین احمد بن محمد بن فهد حلّی (-841 ق)،مؤرّخ 791 ق.

اجازۀ نور الدین علی بن حسین موسوی عاملی پدر

صاحب مدارک

1.برای ربیبش حسن بن زین الدّین شهید، مؤرّخ 984 ق.

2.برای محمد بن فخر الدین اردکانی،مؤرّخ 999 ق.

اجازۀ کمال الدین علی بن حسین بن حماد لیثی

واسطی

برای شمس الدین محمد بن احمد بن ابی المعالی موسوی استاد شهید اول.

ص:75

اجازۀ نور الدین علی بن حسین کرکی

(-940 ق)

1.برای ابراهیم بن علی میسی و پدرش علی بن عبد العالی میسی،مؤرّخ 934 ق.

2.برای ابراهیم بن علی خوانساری،مؤرّخ 924 ق.

3.برای احمد بن محمد بن ابی جامع،مؤرّخ 928 ق.

4.برای احمد بن محمد بن علی بن خاتون عاملی و فرزندانش نعمة اللّه علی و زین الدین جعفر،مؤرّخ 931 ق.

5.برای احمد بن معین الدین خوانساری معروف به میرک،مؤرّخ 937 ق.

6.برای زین الدین بابا شیخ علی جزردانی، مؤرّخ 928 ق.

7.برای ابو المجد حسن بن ترکی عزیزی.

8.برای عز الدین حسین بن محمد استرابادی، مؤرّخ 907 ق.

9.برای عز الدین حسین بن محمد حرّ،مؤرّخ 903 ق.

10.برای درویش محمد اصفهانی جد محمد تقی مجلسی،مؤرّخ 939 ق.

11.برای عبد العلی بن احمد استرابادی،مؤرّخ 929 ق.

12.برای نور الدین علی بن عبد الصمد جبعی عاملی عم شیخ بهائی،مؤرّخ 935 ق.

13.برای زین الدین علی بن عبد العالی میسی (-938 ق).

14.برای علی بن هلال کرکی،مؤرّخ 934 ق.

15.برای قاضی صفی الدین عیسی،مؤرّخ 937 ق.

16.برای شرف الدین قاسم بن عذافه،مؤرّخ 932 ق.

17.برای شمس الدین محمد مهدی بن محسن رضوی مشهدی،مؤرّخ 937 ق.

18.برای شرف الدین یحیی بن حسین بحرانی، شاگرد و نائب او در یزد،مؤرّخ 932 ق.

اجازۀ علی بن حسین عاملی جامعی

برای جعفر بن عبد اللّه،مؤرّخ 1107 ق.

اجازۀ ابو الحسن علی بن حسین بن موسی بن

بابویه قمی(-329 ق)

1.برای ابو الحسن عباس بن عمر کلوذانی،مؤرّخ 328 ق.

2.برای ابو محمد هارون بن موسی تلعکبری (-385 ق)،مؤرّخ 329 ق.

اجازۀ علی بن حسین بحرانی

برای شرف الدین محمد مکی عاملی،مؤرّخ 1160 ق.

اجازه شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی

بن حسین

1.برای ابو الحسن محمد بن محمد بصروی، مؤرّخ 417 ق،خ.آستان قدس.

2.برای ابو الفرح یعقوب بن ابراهیم بیهقی، مؤرّخ 403 ق،خ.حیدرآباد.

اجازۀ علی بن خلیل تهرانی(-1296 ق)

1.برای عبد الصمد بن احمد شوشتری

ص:76

(-1337 ق).

2.برای علی بن حسین خاقانی(-1334 ق).

3.برای محمد علی عزّ الدین عاملی (-1303 ق).

4.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1282 ق.

اجازۀ علی بن رضا بن بحر العلوم(-1298 ق)

1.برای محمد جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1296 ق.

2.برای عباس قزوینی.

3.برای شکر بن احمد نجفی.

4.برای بهاء الدین صدر الشریعة.

اجازۀ علی بن زین الدین معروف به شیخ علی

صغیر

برای حسن بن عباس بلاغی،مؤرّخ 1102 ق.

اجازۀ زین الدین علی بن سلیمان قدمی بحرانی

معروف به ام الحدیث(-1064 ق)

برای نظام الدین شاه محمود بن علم الهدی، مؤرّخ 1050 ق.

اجازۀ زین الدین علی بن عبد العالی معروف به

ابن مفلح میسی عاملی(-938 ق)

1.برای فرزندانش جعفر و علی و برای زین الدین شهید(-966 ق)،مؤرّخ 930 ق.

2.برای حسین بن محمد استرابادی،مؤرّخ 907 ق.

اجازۀ علی بن طیب جزائری(-1283 ق)

برای محمد همدانی.

اجازۀ رکن الدّین علی بن علی تمیمی نیشابوری

برای ضیاء الدّین فضل اللّه راوندی و 2 فرزندش احمد و علی،مؤرّخ 529 ق.

اجازۀ نور الدّین علی بن علی-اجازۀ نور الدین

اجازۀ بهاء الدین ابو الحسن علی بن عیسی اربلی

وزیر(-692 ق)

برای گروهی که کشف الغمّة را نزد او خوانده اند:عبد اللّه بن محمد بن مکی،احمد بن عثمان نصیبی،محمد فرزند مصنّف و فرزندش احمد بن محمد،علی بن ابی الهیجا اربلی، ابو الفتح بن حسین اربلی،عبد الرحمان بن بن علی بن جزری موصلی،حسن بن اسحاق موصلی،محمود ابن علی،ابراهیم بن محمد، محمد بن فضل علوی و فضل بن یحیی طیبی (کاتب)،مؤرّخ 691 ق.

اجازۀ علی بن محمد علی طباطبایی

(-1231 ق)

1.برای اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1237 ق)،مؤرّخ 1211 ق.

2.برای احمد احسائی،ط 1310 ق(در رسالۀ احوال او).

3.برای محمد جعفر مولف آب حیات،مؤرّخ 1228 ق.

4.برای ابو القاسم لاهیجی،صاحب ریاض المؤمنین،مؤرّخ 1230 ق.

5.برای دلدار علی بن محمد معین نقوی (-1235 ق)،مؤرّخ 1225 ق.

ص:77

6.برای عبد علی بن امید علی گیلانی.

7.برای محمد فاضل سمنانی،مؤرّخ 1205 ق.

اجازۀ شیخ علی(-1104 ق)،صاحب

الدرّ المنثور

برای علامه مجلسی(-1110 ق)،مؤرّخ 1068 ق.

اجازۀ علی بن محمد بن حسن بن شهید ثانی

(-1103 ق)

1.برای سید علی خان حویزی.

2.برای قاضی محمد مقیم اصفهانی،مؤرّخ 1094 ق.

اجازۀ علی بن محمد بن حسینی قمی

برای ابو مسعود عبد الجبار بن علی نقّاش رازی، مؤرّخ 508 ق.

اجازۀ رضی الدّین علی بن محمد نیلی

برای احمد بن فهد حلی(-841 ق)،مؤرّخ 791 ق.

اجازۀ علی بن محمد محلی(-855 ق)

برای محمد بن زین الدین علی جبعی(-876 ق)، جدّ شیخ بهائی،مؤرّخ 851 ق.

اجازۀ نصیر الدین علی بن محمد کاشانی

(-755 ق)

برای محمد بن صدقه،مؤرّخ 725 ق.

اجازۀ علی بن محمد بیاضی نباطی(-877 ق)

صاحب صراط المستقیم

برای ناصر بن ابراهیم بویهی،مؤرّخ 852 ق.

اجازۀ نجیب الدین علی بن محمد بن مکی

عاملی

1.برای حسین بن حیدر کرکی،مؤرّخ 1010 ق.

2.برای فرزندش محمد بن علی و همۀ معاصرین او.

اجازۀ رضی الدین علی بن موسی بن طاوس

(-664 ق)

1.برای 2 فرزندش محمد(-680 ق)و علی.

2.برای یوسف بن حاتم شامی.

3.برای محمد بن احمد قسینی،و فرزندانش جعفر،ابراهیم و علی و گروهی از سامعین:

یوسف بن حاتم شامی فقیه،احمد بن محمد علوی فقیه و نسابه،نجم الدین محمد و صفی الدین محمد،مؤرّخ 664 ق.

اجازۀ علی بن هلال جزائری

1.برای علی بن حسین محقق کرکی (-940 ق)،مؤرّخ 909 ق.

2.برای بهاء الدین استرابادی،مؤرّخ 889 ق.

اجازۀ علی بن هلال کرکی(-پس از 984 ق)

برای ملک محمد بن سلطان حسین اصفهانی، مؤرّخ 984 ق.

ص:78

اجازۀ علی بن یحیی خیاط سوراوی

برای رضی الدین علی بن طاوس،مؤرّخ 609 ق.

اجازۀ علی بن یوسف بن مطهّر حلّی(برادر علامه

حلی)

برای علی بن حسین برسی استرآبادی،در 2 موضع،مؤرّخ 699 و 703 ق.

اجازۀ علی بن یونس

برای زین الدین خیامی،مؤرّخ 806 ق.

اجازۀ محمد علی بن محمد حسن خوانساری

(-1332 ق)

برای عبد اللّه بن حبیب اللّه لنگرودی،مؤرّخ 1329 ق.

اجازۀ محمد علی بن محمد حسین شهرستانی

(-ح 1290 ق)

1.برای فرزندش محمد حسین شهرستانی (-1315 ق)،مؤرّخ 1282 ق.

2.برای محسن بحرانی

3.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1282 ق.

اجازۀ علی محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی

(-1312 ق)

برای علی حسین بن خیرات علی زنگی پوری، مؤرّخ 1297 ق.

اجازه علی نقی بن حسن بن محمد مجاهد

(-1289 ق)

1.برای محمد باقر بن زین العابدین یزدی.

2.برای محمد رضا بن محمد علی کاشانی معروف به کلهری.

3.برای نیاز حسن هندی،ط 1294 ق(با حلیة العبادة).

4.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1282 ق.

اجازۀ فتح اللّه شیخ الشریعة بن محمد جواد

نمازی(-1339 ق)

1.برای مؤلف(آقا بزرگ)،مؤرّخ 1320 ق.

2.برای هادی بن علی خراسانی بجستانی، مؤرّخ 1330 ق.

اجازۀ فخر الدّین طریحی(-1085 ق)صاحب

مجمع البحرین

برای فرزندش صفی الدین،مؤرّخ 1072 ق.

اجازۀ ضیاء الدین فضل اللّه بن علی راوندی

برای ناصر الدین ابو المعالی محمّد بن حسین حمدانی.

اجازۀ زین الدین قاسم بن محسن

برای علی بن علی ابن فقیه فرزلی،مؤرّخ 983 ق.

اجازۀ محمد قاسم بن محمد مشهدی

برای عبد النّبی بن سعد جزائری،مؤرّخ 999 ق.

ص:79

اجازۀ محمد قاسم بن محمد نجفی

(-1290 ق)

1.برای محمد باقر صاحب روضات.

2.برای بهاء الدین صدر الشریعة.

3.برای محمد بن عبد الوهاب آل داود (-1303 ق).

اجازۀ قاسم بن محمد کاظمی(-1100 ق)

1.برای ابو الحسن شریف عاملی(-1138 ق).

2.برای محمد جواد بن کلب علی کاظمی، مؤرّخ 1098 ق.

3.برای نور الدین محمد بن مرتضی کاشانی نوادۀ برادر فیض،مؤرّخ 1095 ق.

اجازۀ کاظم بن قاسم حسینی رشتی

(-1259 ق)

برای حسن بن علی معروف به گوهر.

اجازۀ لطف اللّه شیرازی

برای شاگردش محمد علی بن ابی طالب زاهدی گیلانی متخلّص به حزین(1103 ق-).

اجازۀ ماجد بن جمال الدین محمد حسینی

دشتکی

برای شفیع بن فرج اللّه گیلانی،مؤرّخ 1087 ق.

اجازۀ ماجد بن هاشم حسینی(-1028 ق)

برای فضل اللّه بن محب اللّه دست غیب حسینی (-1023 ق).

اجازه محسن بن مرتضی فیض کاشانی

(-1091 ق)

1.برای علامه مجلسی(-1110 ق).

2.برای فرزندش علم الهدی.

3.برای نوادۀ برادرش محمد بن مرتضی.

4.برای محمد هادی بن مرتضی،برادر محمد سابق الذکر(بر پشت مجلدات 13،14 و 15 وافی)،تاریخ فراغت از کتابت نسخه:

1124 ق.

اجازۀ محسن بن عبد الکریم امین عاملی

برای محمد صادق بن حسن آل بحر العلوم،مؤرّخ 1352 ق.

اجازۀ محمد محسن بن علی تهرانی

برای شیخ عباس تهرانی،مؤرّخ 1330 ق.

اجازۀ محمد فاضل شرابیانی(-1322 ق)

برای حسن بن علی علیاری.

اجازۀ محمد بن ابی البرکات یمانی

برای محمد بن احمد سیبی قسینی،مؤرّخ 636 ق.

اجازۀ محمد بن ابی طالب استرابادی

برای احمد بن محمد تا دوانی،مؤرّخ 922 ق.

ص:80

اجازۀ شمس الدین محمد بن احمد علوی

(-769 ق)

1.برای بعضی از شاگردانش،مؤرّخ 757 ق.

2.برای محمد بن مکی شهید اول(-786 ق).

اجازۀ محمد بن احمد جزائری

برای امین الدین بن محیی الدّین طریحی،مؤرّخ 1165 ق.

اجازۀ شیخ القمیّین ابو الحسن محمد بن احمد

(-368 ق)

برای محمد بن عبد اللّه،مؤرّخ 360 ق.

اجازۀ شمس الدّین محمد بن احمد سیبی

قسینی

1.برای نجم الدین طومان بن احمد عاملی(-ح 728 ق).

2.برای بعضی از شاگردان.

اجازۀ محمد بن احمد صهیونی

برای علی بن عبد العالی میسی استاد شهید ثانی،مؤرّخ 879 ق.

اجازۀ محمد بن احمد بن خاتون عاملی

1.برای ظهیر الدین ابراهیم بن حسین حسینی همدانی(-1026 ق)،مؤرّخ 1008 ق.

2.برای ماجد بن هاشم صادقی(-1028 ق).

اجازۀ جلال الدین محمد بن اسعد دوانی

(-908 ق)

1.برای کمال الدین حسین بن عبد الحق اردبیلی(-940 ق).

2.برای عبد الرحمان صفوی نوادۀ صفی الدین، مؤرّخ 893 ق.

اجازۀ محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی

(-1306 ق)

1.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی،مؤرّخ 1299 ق.

2.برای محمد طاهر بن محمد کاظم اصفهانی (-ح 1310 ق).

3.برای محمد همدانی.

اجازۀ نجیب الدین محمد بن جعفر بن نما

برای شمس الدین محمد بن احمد قسینی،مؤرّخ 637 ق.

اجازۀ شمس الدین محمد بن حامد حسینی

برای شاگردش که شرایع را نزد او خوانده،مؤرّخ 894 ق.

اجازۀ محمد بن حسن مدّقق شیروانی

(-1098 ق)

1.برای میر عبد اللّه بن علی تونی.

2.برای علامه مجلسی،مؤرّخ 1075 ق.

اجازۀ بهاء الدین محمد بن حسن اصفهانی

معروف به فاضل هندی(-1135 یا 1137 ق)

1.برای احمد حلی.

2.برای ناصر الدین احمد بن محمد مختاری،

ص:81

مؤرّخ 1130 ق.

3.برای محمد تقی معروف به ملا تقیا اصفهانی،مؤرّخ 1118 ق.

4.برای بهاء الدین محمد بن محمد باقر نائنی مختاری،مؤرّخ 1109 ق.

5.برای محمد علی کشمیری،مؤرّخ 1112 ق.

اجازۀ ابو جعفر محمد بن حسن بن زین الدین

شهید ثانی(-1030 ق)

برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1029 ق.

اجازۀ ابو جعفر محمد بن حسن بن علی طوسی

(-460 ق)

برای ابو الوفا عبد الجبار بن عبد اللّه رازی،ابو محمد حسن بن حسین بن بابویه معروف به حسکا، ابو عبد اللّه محمد بن هبة اللّه وراق طرابلسی و فرزند او حسن بن محمد،مؤرّخ 455 ق.

اجازۀ محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)

1.برای ابراهیم بن جعفر عاملی،مؤرّخ 1090 ق.

2.برای علامه مجلسی،مؤرّخ 1085 ق.

3.برای عبد الصمد بن عبد القادر بحرانی.

4.برای محمد فاضل بن محمد مهدی مشهدی، مؤرّخ 1085 ق.

5.برای علاء الملک بن ابی طالب،مؤرّخ 1086 ق.

6.برای محمد صالح رضوی،خ.آستان قدس، ش 3621(1085 ق).

اجازۀ شمس الدین محمد بن حسن علوی

بغدادی(محمد بن ابی الرضا)

1.برای بعضی از شاگردانش،به خط حسین بن اردشیر،مؤرّخ 677 ق.

2.برای محمد بن احمد بن ابی المعالی موسوی (-769 ق)،چند اجازه،بعضی مؤرّخ 730 ق.

اجازۀ محمد بن بهاء الدین عاملی

برای شاگردش محمد رضا(ظاهرا اواخر سدۀ 12 ق).

اجازۀ فخر المحققین ابو طالب محمد بن علاّمه

حسن بن یوسف بن علی بن مطهر حلّی(682-

771 ق)

1.برای تقی الدین ابراهیم بن حسین آملی.

2.برای جمال الدین ابو الفتوج احمد بن بلکو آوی و شمس الدین محمد بن هلال آوی،مؤرّخ 705 ق.

3.ایضا برای ابو الفتوح سابق الذکر،مؤرّخ 705 ق.

4.برای امین الدین ابو طالب احمد بن زهرۀ حلبی،مؤرّخ 756 ق.

5.برای ناصر الدین حمزة بن حمزۀ علوی،مؤرّخ 736 ق.

6.برای رکن الدین حیدر بن علی علوی،مؤرّخ 761 ق،اجازۀ دیگر 759 ق.

7.برای زین الدین علی بن حسن حلی،مؤرّخ 755 ق.

8.برای شمس الدین محمد بن صدقة،مؤرّخ 758 ق.

ص:82

9.برای شمس الدین محمد بن ابی طالب، مؤرّخ 750 ق،خ.آستان قدس.

10.برای شمس الدین ابو عبد اللّه محمد بن مکّی شهید اول(-786 ق)،مؤرّخ 756 ق.

11.برای محمد بن محمد اسفندیاری آملی، مؤرّخ پس از 745 ق.

12.برای مهنّا بن سنان جعفری.

13.برای فرزند مجیز یحیی بن محمد،مؤرّخ 747 ق.

اجازۀ بهاء الدین محمد بن حسین بن عبد الصمد

عاملی(-1031 ق)

1.برای ابراهیم بن حسین حسینی همدانی (-1026 ق).

2.برای احمد بن زین العابدین علوی،مؤرّخ 1012 ق.

3.برای محمد اشرف بن حبیب اللّه حسینی، مؤرّخ 1021 ق.

4.برای بدیع الزّمان قهپانی معروف به بدیع هرندی.

5.برای حسن علی بن عبد اللّه شوشتری(-1069 یا 1075 ق)،مؤرّخ 1030 ق.

6.برای محمد رضا بسطامی،مؤرّخ 1020 ق.

7.برای شرف الدین حسین،مؤرّخ 1030 ق.

8.برای عز الدین حسین بن حیدر بن قمر کرکی، مؤرّخ 1003 و 1010 و 1020 ق(3 اجازه).

9.برای کمال الدین شاهمیر حسینی 1008 ق.

10.برای علی بن احمد نباطی،مؤرّخ 1011 و 1012 ق(3 اجازه).

11.برای نور الدّین علی بن عبد العزیز بحرانی، مؤرّخ 998 ق.

12.برای محمد علی بن ولی اصفهانی.

13.برای لطف اللّه بن عبد الکریم میسی و فرزندش جعفر،مؤرّخ 1020 ق.

14.برای ماجد بن هاشم بحرانی،مؤرّخ 1016 ق و دیگری بدون تاریخ.

15.برای شریف الدین محمد رویدشتی معروف به شریفا،مؤرّخ 1022 ق.

16.برای صفی الدین محمد قمّی،مؤرّخ 1015 ق.

17.برای علاء الدّین محمد بن محمد قمی.

18.برای ابو الحسن محمد بن یوسف بحرانی، مؤرّخ 998،999 و 1000 ق(3 اجازه).

19.برای محمد بن علی بن خاتون،مؤرّخ 1029 ق.

20.برای ملک حسین بن ملک علی تبریزی، مؤرّخ 998 ق.

21.برای محمد هاشم بن احمد اتکانی،مؤرّخ 1030 ق.

22.برای شاگردش امین الدین محمد،مؤرّخ 996 ق.

23.برای کمال الدین حاج بابا قزوینی،مؤرّخ 1007 ق.

24.برای ملا لاهیجی.

اجازۀ سلطان العلماء محمد بن دلدار علی نقوی

(-1284 ق)

1.برای محمد تقی بن حسین بن دلدار علی (-1289 ق)،برادرزاده اش،مؤرّخ 1262 ق.

2.برای برادرزادۀ دیگرش محمد هادی بن مهدی،مؤرّخ 1262 ق.

3.برای فرزندش بنده حسین.ط 1282 ق.

ص:83

اجازۀ محمد بن رجب علی تهرانی

1.برای علی بن ابو محمد ساوجی.

2.برای محمد علی بن محمد رضا نائنی،مؤرّخ 1347 ق.

3.برای غلام حسین نجف آبادی(-1345 ق).

4.برای محمد باقر گلپایگانی.

5.برای علی خیابانی.

6.برای سید علی نقی نقوی لکهنوی

7.برای جعفر بن عبد الرضا موسوی مهری.

8.برای محمد علی اردو بادی،مؤرّخ 1354 ق.

9.برای مهدی بن صالح کشوان کاظمی (-1358 ق)،مؤرّخ 1358 ق.

10.برای علی نقی منزوی(1338 ق-).

اجازۀ محمد بن محمد زمان کاشانی

برای محمد باقر بن محمد باقر هزار جریبی.

اجازۀ محمد بن سعد مقابی بحرانی

برای محمد بن شرف صندید.

اجازۀ محمد بن سلیمان تنکابنی(-پس از

1300 ق)

برای عطاء اللّه ارومی(-1321 ق)،مؤرّخ 1297 ق.

اجازۀ محمد بن صالح غروی

برای ربیع بن جمعۀ عبری،مؤرّخ 897 ق.

اجازۀ محمد بن عبد الفتاح تنکابنی معروف به

سراب(-1124 ق)

برای 2 فرزندش محمد صادق و محمد رضا و برای محمد شفیع لاهیجانی،مؤرّخ 1102 ق.

اجازۀ ابو جعفر محمد بن عبد اللّه حمیری

برای ابو عمر و سعید بن عمر،مؤرّخ 304 ق.

اجازۀ محیی الدین ابو حامد محمد بن عبد اللّه بن

زهرۀ حلبی

برای فرزندش ابو المکارم علی،مؤرّخ 604 ق.

اجازۀ محمد بن عبد الوهاب همدانی(-پس از

1303 ق)

1.برای اسماعیل صدر اصفهانی(-1337 ق)، مؤرّخ 1283 ق.

2.برای محمد علی شوشتری.

3.برای عنایت اللّه سامانی،مؤرّخ 1284 ق.

4.برای گروهی که از او طلب اجازه کرده اند، مؤرّخ 1280 ق.

اجازۀ محمد بن علی حسینی استرآبادی

(-1028 ق)

1.برای کمال الدین حسین عاملی،مورخ 1018 ق،خ کربلا.

2.برای محمد علی بن ولی اصفهانی،مورخ 1015 ق.

اجازۀ محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی

صاحب عوالی اللئالی

1.برای محسن بن محمد بن پادشاه حسینی

ص:84

رضوی مشهدی،مؤرّخ 897 ق.

2.برای محمد بن صالح غروی،مؤرّخ 896 و 898 ق(3 اجازه).

3.برای شرف الدین محمود بن علاء الدین طالقانی.

اجازۀ محمد بن علی مقابی بحرانی

برای فرزندش علی،مؤرّخ 1160 ق.

اجازۀ ظهیر الدین محمد بن علی عیناثی

برای عماد الدین علی جرجانی،مؤرّخ 860 ق، خ.آستان قدس.

اجازۀ محمد بن علی موسوی(-1009 ق)

صاحب مدارک

1.برای بدر الدین حسن بن شدقم،مؤرخ 987 ق.

2.برای عبد الهادی شوشتری،مؤرّخ 1007 ق.

اجازۀ محمد بن علی بن خزعل حسینی

برای احمد بن محمد بن علی بن نصر،مؤرّخ 827 ق.

اجازۀ رشید الدّین محمد بن علی بن شهر آشوب

(-588 ق)

برای جمال الدین علی بن جعفر بن شعرۀ حلّی جامعانی،مؤرّخ 581 ق.

اجازۀ ابو الخیر محمد بن علی بن طی

برای شمس الدین محمد بن عبد المجید مسیّبی، مؤرّخ 950 ق.

اجازۀ محمد بن علی بن عبد النّبی مقابی

بحرانی

برای عبد اللّه بن حسین زیوری،مؤرّخ 1147 ق.

اجازۀ شمس الدین محمد بن علی بن خاتون

عاملی

برای نور الدین علی بن حسین بن عبد العالی کرکی،مؤرّخ 900 ق.

اجازۀ محمد بن قاسم برزهی بیهقی

برای محمد بن ناصر بن حمزۀ علوی ورامینی، مؤرّخ 661 ق.

اجازۀ تاج الدّین محمد بن قاسم دیباجی(-

776 ق)

1.برای شمس الدین محمد بن احمد بن ابی المعالی،از مشایخ شهید اول.

2.برای ابو عبد اللّه محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)،مؤرّخ 754 ق.

3.برای شهید اول و پسرانش محمد و علی و دخترش فاطمه ام الحسن.

4.برای شهید و فرزندش محمد.

اجازۀ محمد بن محمد بن زهرۀ حسینی

برای بعضی از شاگردانش،مؤرّخ 757 ق.

اجازۀ محمد بن محمد بن علی آملی

برای شاگردش،مؤرّخ 752 ق.

ص:85

اجازۀ محمد بن محمد بن قاسم حسینی

برای زین الدین علی بن اسماعیل عاملی.

اجازۀ محمد بن محمد چکنی کزازی

برای محمد تقی بن علی رضا موسوی قمی معروف به حاج سید جواد(-1303 ق)،مؤرّخ 1269 ق.

اجازۀ ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ

مفید(-413 ق)

برای ابو الحسن علی بن محمد دقّاق،مؤرّخ 403 ق.

اجازۀ شمس الدین محمد بن محمد معروف به

ابن مؤذّن جزینی(پسر عم شهید اول)

برای علی بن عبد العالی معروف به ابن مفلح میسی(-938 ق)،مؤرّخ 884 ق.

اجازۀ محمد بن مطرف حسنی

برای رضی الدین محمد بن حسن زرقنی داودی، مؤرّخ 695 ق.

اجازۀ محمد بن معصوم رضوی معروف به سید

محمد قصیر(-1255 ق)

1.برای محمد رضا بن بحر العلوم،مؤرّخ 1245 ق.

2.برای زین العابدین بن جعفر موسوی خوانساری(-1276 ق)،پدر صاحب روضات.

اجازه ابو عبد اللّه محمد بن مکی شهید اول

(-786 ق)

1.برای جمعی از علماء که علل الشّرایع شیخ صدوق را نزد او خوانده اند:احمد بن ابراهیم کروانی،حسن بن سلیمان حلّی،حسین بن علی عاملی،حسین بن محمد بن هلال کرکی، علی بن بشارۀ عاملی شقراوی حنّاط و محمد بن محمد بن زهرۀ حلبی،مؤرّخ 757 ق.

2.برای زین الدین علی بن حسن بن محمد خازن،مؤرّخ 784 ق.

3.برای شمس الدّین محمد بن عبد علی بن نجده،مؤرّخ 770 ق،خ.آستان قدس،ش.

1317 ق.

4.برای 3 فرزندش محمد،علی و حسن.

5.برای 2 فرزندش محمد و علی.

اجازۀ صدر الدین واعظ،محمد بن غیاث الدین

منصور دشتکی شیرازی

برای علی بن قاسم حسینی عریضی یزدی،مؤرّخ 973 ق.

اجازۀ محمد بن موسی بن حسین بن عود

برای شرف الدین حسین بن موسی بن عود،مؤرّخ 761 ق.

اجازۀ محمد بن یحیی بن قاسم

برای محمد بن دنانۀ کعبی(سدۀ 11 ق).

اجازۀ محمد بن یوسف بن علی بن کنبار بلادی

برای ناصر بن محمد جارودی.

ص:86

اجازۀ محمود بن علی میبدی(یا میمندی)

برای ابو الحسن شریف عاملی(-1138 ق)،مؤرّخ 1107 ق.

اجازۀ محمود بن علی حمصی

برای ابو المظفر محمد بن علی حجدی(یا مجدی)،مؤرّخ 583 ق.

اجازۀ محمود بن محمد بن علی بن حمزۀ

لاهیجانی(شاگرد شهید ثانی)

1.برای حسین بن روح اللّه حسینی طبسی صدر جهان،مؤرّخ 974 ق.

2.برای عماد الدین علی بن هاشم،مؤرّخ 994 ق.

3.برای معین الدین محمّد بن محمود دشتکی شیرازی،مؤرّخ 994 ق.

4.برای منصور بن حسن بن یوسف بن تاج الدین بن متوج بحرانی،پس از 987 ق.

اجازۀ محیی الدین بن احمد بن تاج الدین میسی

عاملی

برای محمود بن محمد بن علی بن حمزۀ لاهیجی،مؤرّخ 954 ق.

اجازۀ مرتضی بن محمد امین انصاری

(1281 ق)

برای شاگردش احمد بن محسن فیضی کاشانی (-1286 ق)،مؤرّخ 1262 ق.

اجازۀ شاه مرتضی بن محمد مؤمن کاشانی

1.برای فرزندش نور الدّین محمد معروف به نور الدّین اخباری،مؤرّخ 1078 ق.

2.برای فرزند دیگرش محمد هادی،مؤرّخ 1072 ق.

اجازۀ معزّ الدین محمد بن جعفر اصفهانی

برای حسن علی بن عبد اللّه شوشتری (-1075 ق)،مؤرّخ 1030 ق.

اجازۀ مفلح بن حسن صیمری

برای شاگردش،مؤرّخ 873 ق.

اجازۀ فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری

(-826 ق)

برای زین الدین علی بن حسن بن علاله،مؤرّخ 822 ق(2 اجازه).

اجازۀ محمد مقیم بن محمد باقر اصفهانی

برای سلطان محمد،مؤرّخ 1072 ق.

اجازۀ شرف الدین محمد مکّی(از اعقاب شهید

اول)

1.برای محمد رضا بن عبد المطلب تبریزی، مؤرّخ 1178 ق.

2.برای ابو جعفر،مؤرّخ 1183 ق.

اجازۀ غیاث الدین منصور بن صدر الدین محمد

دشتکی شیرازی(-940 ق)

برای فرزندش صدر الدین محمد.

ص:87

اجازۀ منصور بن محمد حسینی طالقانی

برای نصر اللّه بن حسین موسوی شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1152 ق.

اجازۀ میر محمد مؤمن بن دوست محمد حسینی

استرابادی شهید(-1088 ق)

1.برای احمد بن محمد بن یوسف مقابی بحرانی(-1102 ق)،مؤرّخ 1081 ق.

2.برای علامه محمد باقر مجلسی(-1110 ق).

اجازۀ محمد مهدی بن محمد ابراهیم کلباسی

(-1292 ق)

برای محمد رضا بن سید علی کلهری،مؤرّخ 1271 ق.

اجازۀ محمد مهدی بن ابی القاسم موسوی

شهرستانی(-1215 ق)

1.برای ابو القاسم جعفر بن حسین موسوی خوانساری(-1240 ق).

2.برای اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1237 ق).

3.برای احمد بن زین الدّین احسائی،مؤرّخ 1209 ق،ط 1310 ق(با رساله ای در احوال او).

4.برای دلدار علی بن محمد مقیم نقوی (-1235 ق)،مؤرّخ 1205 ق.

5.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،مؤرّخ 1193 ق.

6.برای محمد فاضل سمنانی.

7.برای علی بن محمد کاظم تبریزی،مؤرّخ 1186 ق.

8.برای مهدی بن محمد تقی قاضی تبریزی، مؤرّخ 1198 ق.

9.برای محمد بن اسماعیل جد حفصی.

10.برای محمد بن محمد طاهر خراسانی (-1236 ق)،مؤرّخ 1193 ق.

اجازۀ محمد مهدی بن حسن بن احمد حسینی

قزوینی(-1300 ق)

1.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1296 ق.

2.برای محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،مؤرّخ 1292 ق.

3.برای محمد علی بن محمد حسن خوانساری (-1332 ق).

4.برای محمد کاظم خراسانی(-1329 ق)، مؤرّخ 1299 ق.

5.برای محمد همدانی.

اجازۀ محمد مهدی بن محمد صالح فتونی

1.برای محمد تقی قاضی(-1223 ق)،مؤرّخ 1173 ق.

2.برای ملاّ یوسف.

3.برای محمد مهدی بحر العلوم.

اجازۀ مهدی بن علی بن جعفر کاشف الغطاء

(-1288 ق)

1.برای محمد رضا بن محمد علی کلهر کاشانی.

2.برای بهاء الدین صدر الشریعه.

3.برای علی علیاری تبریزی.

ص:88

اجازۀ مهدی بن علی اکبر قمّی

برای علی بن محمد نوری،مؤرّخ 1342 ق.

اجازۀ مهدی بن علی غریفی بحرانی

(-1343 ق)

برای عیسی بن صالح خاقانی،مؤرّخ 1341 ق.

اجازۀ بحر العلوم محمد مهدی بن مرتضی

طباطبائی(-1212 ق)

1.برای جعفر بن حسین خوانساری (-1240 ق).

2.برای احمد بن زین الدین احسائی (-1241 ق).مؤرّخ 1209 ق.

3.برای محمد حسن بن معصوم قزوینی (-1240 ق)،مؤرّخ 1211 ق.

4.برای حیدر بن حسین یزدی،مؤرّخ 1209 ق.

5.برای میرزا داود.

6.برای دلدار علی نقوی.

7.برای عبد علی بن محمد قارونی،از مشایخ محمد ابراهیم کلباسی،مؤرّخ 1197 ق.

8.برای عبد الکریم بن جواد جزائری (-1215 ق).

9.برای عبد النّبی قزوینی.

10.برای محمد بن محمد صالح لاهیجی،پس از 1206 ق.

اجازۀ محمد مهدی شهید بن هدایت اللّه موسوی

اصفهانی(-1218 ق)

1.برای دلدار علی.

2.برای شیخ محمد.

اجازۀ میرزا محمد بن علی جزائری

برای علامه مجلسی(-1110 ق)،پس از وفات مجلسی اول.

اجازۀ ناصر حسین بن حامد حسین موسوی

کنتوری لکهنوی

برای صادق بن حسن آل بحر العلوم طباطبایی، مورخ 1352 ق.

اجازۀ ناصر بن حسین خطیب نجفی

برای نظام الدین شاه محمود بن علم الهدی محمد شولستانی(3 اجازه).

اجازۀ محمد نبی بن محمد رحیم گنابادی(مجاز

از علامه مجلسی)

برای شاگردش محسن.

اجازۀ نجم الحسن رضوی لکهنوی

1.برای محمد صادق آل بحر العلوم،مؤرّخ 1348 ق.

2.برای محمد علی اردوبادی،مؤرّخ 1348 ق.

اجازۀ نعمة اللّه علی بن احمد بن خاتون عاملی

1.برای بدر الدین حسن بن علی بن شدقم،مؤرّخ 977 ق.

2.برای عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)، مؤرّخ 988 ق(2 اجازه).

ص:89

اجازۀ نعمة اللّه بن عبد اللّه موسوی جزائری

(-1112 ق)

1.برای ابو القاسم بن محمد بن عیسی شیخ الاسلام شوشتری.

2.برای محمد باقر بن محمد حسین شوشتری سید محمد شاهی،مؤرّخ 1101 و 1103 ق.

3.برای حسین بن محیی الدین بن ابی جامع عاملی،مؤرّخ 1090 ق.

4.برای محمد زمان بن محمد رضا بن فتح الدین صحاف شوشتری مؤرّخ 1085 و 1098 ق(2 اجازه)

5.برای محمد بن علی جزائری(-1131 ق).

6.برای بهاء الدین محمد جزائری،مؤرّخ 1093 ق.

اجازۀ نوح بن قاسم جعفری(-1300 ق)

برای عبد الصمد شوشتری(-1337 ق).

اجازۀ نور الدین علی موسوی(-1068 ق)برادر

صاحب مدارک(از جانب پدر)و برادر صاحب

معالم(از جانب مادر)

1.برای نظام الدین احمد بن محمد معصوم دشتکی شیرازی(-1086 ق).

2.برای صالح بن عبد الکریم کرزکانی بحرانی (-1098 ق).

3.برای محمد محسن بن محمد مؤمن استرآبادی،از مشایخ علامه مجلسی،مؤرّخ 1051 ق.

4.برای محمد بن علی حرفوشی(-1059 ق).

اجازۀ نور الدین محمد بن مرتضی کاشانی(نوادۀ

برادر فیض)

برای فرزندش بهاء الدین محمد،مؤرّخ 1114 ق.

اجازۀ هادی بن مرتضی بن محمد مؤمن

برای خواهرزاده اش رفیع الدین محمد بن رضا.

اجازۀ محمد هاشم بن زین العابدین موسوی

خوانساری معروف به چهارسوقی(-1318 ق)

1.برای ابو الهدی بن ابی المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی،مؤرّخ 1300 ق.

2.برای محمد باقر بن عبد المحسن اصطهباناتی شهید(-1326 ق)،مؤرّخ 1300 ق.

3.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1309 ق.

4.برای فتح اللّه بن محمد جواد نمازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،مؤرّخ 1295 ق.

5.برای محمد همدانی.

6.برای احمد بن محمد جواد اصفهانی،مؤرّخ 1305 ق.

اجازۀ هاشم بن حسین احسائی

برای نعمت اللّه جزائری،مورخ 1073 ق.

اجازۀ رضی الدین عمید الرؤسا ابو منصور هبة اللّه

بن حامد نحوی لغوی(-610 ق)

برای جلال الدین قاسم بن حسن معروف به ابن معیّة،مؤرّخ 603 ق(بر ظهر صحیفۀ سجادیه).

اجازۀ یاسین بن علی بحرانی

برای نصر اللّه بن حسین موسوی،مؤرّخ 1145 ق.

ص:90

اجازۀ نجیب الدین یحیی بن احمد حلّی هذلی

(-689 یا 690 ق)صاحب جامع الشرایع و ابن

عم محقق حلّی

1.برای عز الدین حسن بن علی معروف به ابن ابرز،مؤرّخ 655 ق.

2.برای نجم الدین حسین بن اردشیر طبری، مؤرّخ 667 ق.

3.برای غیاث الدین عبد الکریم بن احمد بن طاوس(-693 ق).

4.برای کمال الدّین علی بن حسین بن حماد واسطی لیثی.

5.برای عمرو بن حسن بن خاقان،مؤرّخ 674 ق.

اجازۀ ابو زکریا یحیی بن حسن هذلی

برای بهاء الدین ورّام بن نصر بن ورّام،مؤرّخ 583 ق.

اجازۀ یحیی بن حسین بن عشره(یا عشیره)بن

ناصر بحرانی معروف به شیخ یحیی مفتی-شاگرد

محقق کرکی و نائب او در یزد-

1.برای شاگردش عبد اللّه بن عبد الکریم(پس از 967 ق-).

2.برای علی بن خمیس جزائری،مؤرّخ 961 ق.

3.برای شاگردش عبد الجلیل قاری،مؤرّخ 970 ق.

اجازۀ یحیی بن محمد بحرانی قطیفی

1.برای شاگردش عبد علی بن محمد،مؤرّخ 1182 ق.

2.برای شاگردش محمد بن احمد بحرانی.

اجازۀ یوسف بن احمد بن عصفور درازی بحرانی

(-1186 ق)صاحب حدائق

1.برای زین العابدین بن کاظم،مؤرّخ 1166 ق.

2.برای عبد العزیز بن احمد نجفی،مؤرّخ 1167 ق.

3.-لؤلؤة البحرین،ط.مکرّر.

4.برای سید عبد اللّه بلادی،مؤرّخ 1153 ق.

5.برای علی بن حسین بحرانی.

6.برای علی بن محمد مقابی بحرانی،مؤرّخ 1169 ق.

7.برای محمد کاظم.

8.برای بحر العلوم(-1212 ق).

الاجازة الشاملة للسیدة الفاضلة

محمد رضا بن محمد حسین تهرانی،برای امینه بیگم مؤلف الاربعین الهاشمیّة.

اجبار الزّوج(علی الانفاق و مع العجز علی

الطلاق)

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

الاجتزاء بالوضوء الناقص بعد زوال العذر

و التمکن من الوضوء التام

محمد حسن بن محمد صالح کبۀ بغدادی،خ.

بغداد.

اجتماع الامر و النّهی

اصول،از ابو القاسم بن محمد علی نوری معروف به کلانتری(-1292 ق).

ص:91

اجتماع الامر و النّهی

احمد بن مهدی نراقی(-1245 ق)،خ.موجود.

-اعلم ان من باب تعارض العام و الخاص...

اجتماع الامر و النّهی

میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی (-1312 ق)،خ.دیده شد.

اجتماع الامر و النهی

محمد صالح بن محمد حسن مازندرانی،بعد از 10 مقدّمه،شروع مسأله.

اجتماع الامر و النهی

عبد الوهاب بن محمد علی شریف قزوینی(سدۀ 13 ق.)،شاگرد صاحب ریاض و صاحب مفتاح الکرامه.

-الحمد للّه الّذی تقدس ذاته عن الترکیب.

اجتماع الامر و النّهی

علی لوزدری(یا دوزدری)(-خ 1290 ق)،خ.

کربلا.

اجتماع الامر و النّهی

علی بن محمد علی طباطبایی،صاحب ریاض (-1231 ق).

-الحمد للّه رب العالمین...

اجتماع الامر و النهی

الاجتماعات المدنیّة

معلم ثانی ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق).

الاجتناب

فارسی ردّ بر تریاق فاروق،از محمد باقر همدانی (-1319 ق)،تألیف:1307 ق،ط 1308 ق.

-الحمد للّه رب العالمین و الصلاة و السّلام علی اسم اللّه الرضی...

الاجتهاد،کتاب-کتاب الاجتهاد

الاجتهاد

محمد بن حارث بحرانی،در یک مقدمه،ابواب و خاتمه.

-اللهم لک الحمد ناصب اعلام الهدایة

الاجتهاد و الاخبار

در رد اخباریّه،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی(-1206 ق)،در 7 فصل،تالیف 1155 ق،ط تهران،1314 ق(با عدّة الاصول شیخ طوسی)،1317 ق(هم در فهرست چاپی عربی و هم در فارسی آمده است).

عبد العظیم بن محمد لواسانی،شاگرد شریف العلماء،مستخرج از روض المحصلّین او،خ.

تهران.

الاجتهاد و التقلید

عبد الواسع بن محمد حسینی زنجانی (-1291 ق)،خ.دیده شد.

الاجتهاد و التقلید

محمد علی بن محمد صادق شیرازی،تألیف:

1276 ق)،خ.کربلا.

الاجتهاد و التقلید

محمد علی بن مهدی آرانی(-1325 ق).

الاجتهاد و التقلید

محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی (-1306 ق).

الاجتهاد و التقلید

شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق)،خ.سامراء.

-التقلید لغة جعل الغیر ذاقلاده

الاجتهاد و التقلید

مسیح بن محمد سعید تهرانی(-1263 ق).

الاجتهاد و التقلید

محمد مهدی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1292 ق)،خ.دیده شد.

الاجتهاد و الصحابة

محمد تقی بن عبد الکریم جعفری تبریزی (1343 ق-).

الاجتهادیّة

زین الدّین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق).

ص:94

الاجتهادیة

محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(-پس از 900 ق).

اجداد الائمّة و عدم اشتراط اسلامهم

علی بن احمد آل عبد الجبار قطیفی(سدۀ 13 ق).

اجراء الخیل

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-205 ق).

الاجرام العلویّة

ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،ط 1298 ق.

الاجرة علی العبادات و جواز اخذها،رسالة فی

محمد بن مرتضی ملا محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،خ موجود.

الاجرومیة الجدیدة

نحو،از محسن بن عبد الکریم حسینی،ط.

الاجزاء

اصول،از ابو القاسم بن محمد علی نوری کلانتری،خ.دیده شد.

الاجزاء

محمد حسن آشتیانی(-1319 ق)،ط 1315 ق.

الاجزاء

محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی(1306 ق)، خ.نجف.

الاجزاء

مصطفی بن حسین کاشانی(-1336 ق)،خ.

دیده شد.

الاجزاء

مهدی بن صالح حکیم نجفی،تألیف:

1308 ق.

اجزاء حج من ادرک المشعرین بحکم العامة

عبد النّبی و فسی عراقی(معاصر).به نام إعلام العامة فی صحة الحج مع العامة.چاپ شده

اجزاء المشعر الحرام اضطرارا فی تمامیة الحجّ

نیز از عبد النّبی.

اجزاء العلوم

ابو عبد اللّه بن ابی القاسم زنجانی(-1313 ق)، خ.موجود.

اجزاء القضیّة

علی بن حسین جامعی عاملی،شاگرد محدث جزائری.

-الحمد للّه کثیرا...

ص:95

(-298 ق).

الاجوبة(عن المسائل العشرة:)

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق).

-الحمد للّه الموفق و الملهم

اجوبة الاجوبة

محمد حسین بن محمد مهدی گرهرودی (-1314 ق)،خ.کاظمین.

الاجوبة الاسراریة عن الاسئلة السمیعیّة

پاسخهای فیلسوف سبزواری هادی بن مهدی متخلّص به اسرار(-1289 ق)،به پرسشهای سمیع خلخالی،در شرح بعضی کلمات امیر المؤمنین(علیه السلام).

الاجوبة الاسراریة عن الاسئلة العرفانیّة

پاسخهای فیلسوف سبزواری به پرسشهای اسماعیل بجنوردی متخلّص به عارف.در انشقاق قمر،رجعت اهل البیت،ظهور حجت،معاد جسمانی و...

-الحمد للّه الودود واجب الوجود...

الاجوبة الاسراریّة عن الاسئلة القمیّة

فارسی،کلام،در پاسخ 6 سؤال اهل قم.

الاجوبة الاسراریة عن المسائل الاثنی عشرة

الکلامیة

فارسی،پاسخ به پرسشهای صادق سمنانی، نسخه های خطی هر4 عنوان موجود است.

اجوبة تحفة الاحباب

تاج العلماء علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی (-1312 ق).

الاجوبة الحائریّة عن الاسئلة البغدادیة

حسین بن آقا بزرگ قزوینی حائری(معاصر).

الاجوبة الحائریة(فی انتصار مذهب الجعفریة)

درویش علی بن حسین بغدادی(-ح 1277 ق).

الاجوبة الرشیقة عن الاسئلة الدقیقة

محمد محسن بن محمد حسین زنگی پوری (-1325 ق).

الاجوبة الزاهرة

ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری(-پس از 1310 ق).

الاجوبة الشافیة

فارسی،کلام،از احمد علی محمدآبادی،ط.

الاجوبة العلیة(للمسائل المسقطیة)

علی بن عبد اللّه بحرانی(-1318 ق)،ط.

بمبئی،1316 ق.

الاجوبة الفاخرة(فی ردّ الاشاعرة)

فارسی،در ردّ شبهات عبد العزیز دهلوی،از محمد قلی بن محمد بن حامد کشمیری

ص:97

بحر العلوم،خ.نجف.

الاحتجاج

ابو جعفر احمد بن حسین بن مهران اهوازی ملقب به دندان،محمد بن حسن صفار(-290 ق)از او روایت کرده است،مذکور در رجال نجاشی و فهرست.

الاحتجاج(علی اهل اللّجاج)

الاحتجاج(فی علم الکلام و اثبات الاصول

الخمسه)

محمد بن علی آل حرز الدین(-1365 ق)،

ص:99

تالیف:1331 ق،در 2 مجلد،خ.نجف.

الاحتجاج(علی الیهود و النصاری)

فارسی و عربی،از محمد بن علی حرز الدین نجفی،تالیف:1322 و 1324 ق،در چند مجلد.

احتجاج الشیعة(علی زید بن ثابت فی الفرائض)

شیخ الطائفه ابو القاسم سعد بن عبد اللّه اشعری (-229 یا 301 ق).

الاحتجاج العلوی

در مناظره با ملل مختلفه،از تاج العلماء سید علی محمد نقوی(-1312 ق).

احتجاج المخالفین(علی امامة امیر المومنین«ع»)

هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)،تألیف:

1105 ق.

-الحمد للّه الذی اوضح سبیل الرشاد

احتجاج المعجزة

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در فهرست ابن ندیم.

احتجاجات

بعضی از متأخرین،مطالبی در رد بابیّه دارد،خ.

نجف.

الاحتجاجیة،الرسالة

محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی، شاگرد وحید بهبهانی.

الاحتراز

رد بر رسالۀ حسن الایجاز فی ابطال الاعجاز،از محمد ابراهیم بن آقا رضا اصفهانی،اهداء به محمد خالصی،ط.تهران،1342 ق.

احتراق بمب

فارسی،داستان،از موریس لبلان،ترجمۀ عنایت اللّه شکیباپور،ط تهران،1306 ق،2 مجلد.

الاحتساب

ادعیه،کفعمی(-905 ق)از آن نقل کرده است.

الاحتیاطات اللازمة العمل

محمد بن تاج الدّین حسن فاضل هندی(-1135 یا 1137 ق)،خ.موجود.

الاحتیاطیّة،الرّسالة

فارسی،رسالۀ عملیه از محمد تقی آقا نجفی (-1332 ق)،ط 1296 ق.

الاحجار

احمد بن ابی خالد طبیب،تیفاشی در کتاب الاحجار مؤلّف 640 ق از آن نقل کرده است.

ص:100

الاحجار

احمد بن یوسف تیفاشی،در انواع احجار(25 نوع)،تالیف:640 ق،خ.نجف.

الاحجار الشداد(و السیوف الحداد فی ابطال جواهر

الافراد)

فیض کاشانی(-1091 ق).

الاحداث،کتاب

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی (-283 ق).

الاحراز المجریة

عبد المهدی بن عبد الحسین مطر نجفی(معاصر)، ط.مکرر

الاحراز و الادعیة و الاعواذ

اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1237 ق).

احزان الشیعة

فارسی،مقتل،از فاضل خراسانی.

الاحزان فی خیر انسان

مجموعۀ قصائد عربی،از 22 شاعر،در رثاء جعفر بن مهدی قزوینی حلّی(-1298 ق)، جامع:سید حیدر حلّی(-1304 ق).

الاحساب و الانساب

صاعد بن احمد رازی.

احسن الاثر

در معنی و فلسفۀ دین،از محمد بن خلیل عاملی جبشیشی(1327 ق-)،تالیف:1354 ق.

-(پس از تسمیه و تحمید)نزولا علی رغبة کثیر من الشبان

احسن الاثر فیمن ادرکناه فی القرن الرابع عشر

محمد صالح پوست فروش کاظمی(1327 ق-)، ط.بغداد،1352 ق.

احسن الاخبار(فی فضائل الکرّار)

مقدس زنجانی حکایت سلمان فارسی را در مفتاح الجنه از این کتاب نقل کرده است.

احسن الاقوال(فیما هو الراجح بالالفاظ عند تعارض

الاحوال)

محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی (-1259 ق)،تألیف:1238 ق.

احسن التعالیم

فارسی،برای دانش آموزان،ط.ایران.

احسن التفاسیر

فارسی،از محمد جعفر بن عبد الصاحب خشتی دوانی،تالیف:1290 ق.

ص:101

بن محمد باقر حجت طباطبایی(-1337 ق)،ط بغداد،1331 ق(با بعضی از منظومه های او).

-احمدک اللهم یا من لا تعد

آلاءه حمدا بلا عدّ وحدّ

احسن العطیّه(فی شرح الالفیة الشهیدیة)

شرح مقدمۀ رسالۀ الفیه،از محمد باقر بن زین العابدین خوانساری(-1313 ق)،صاحب روضات.

احسن الغنائم(فی شرح شواهد ابن الناظم)

هادی بن حسین صائغ بحرانی(1302-)،خ.

نزد مولف.

احسن القصائد

ط.هند.

احسن القصص

اردو،مثنوی،در تاریخ چهارده معصوم(علیهم السلام)،از سلامت علی لکهنوی معروف به میرزا دبیر (-پیش از 1311 ق).

احسن القصص

تفسیر سورۀ یوسف،از علی محمد بن محمد تاج العلماء(-1312 ق)،ط.عظیم آباد هند، 1305 ق.

احسن القصص(و دافع الغصص)

فارسی،از احمد بن نصر اللّه قاضی زاده تتوی (سدۀ 11 ق)،برگرفته از تاریخ الفی مولف.خ.

آستان قدس،ش 4168(1256 ق)و 2 شمارۀ دیگر.

-احسن القصص بیا و بنگر گر چشم خورد بین داری

احسن الکبار(فی مناقب الائمّة الاطهار)

فارسی،از محمد بن ابی زید حسینی ورامینی، تالیف:740 ق،برای تلخیص آن-لوامع الانوار.

-سپاس و حمد آفریدگاری را که منزّه است از کلّ اشیاء

احسن الکلام

اردو،منظوم،در مدایح و مراثی،از ابن حسنین ادیب ملقب به زائر،ط.هند.

احسن المحاسبات

فارسی،در سیاق،برای مدارس ابتدایی،ط.

تهران-1329 ق.

احسن المراسلات

فارسی،از علی فرهومند،برای مدارس ابتدایی، ط.تهران،1329 و 1343 ق؛1317 ش.

احسن المقال

فارسی،حکایات،قصص و اشعار،از حسین بن ابو الحسن دزفولی(-1347 ق).

ص:103

احسن المواعظ

ابو الحسن علی بن نقی رضوی لکهنوی(-ح 1340 ق).

احسن الودیعة(فی تراجم مشاهیر مجتهدی الشیعه)

-باقیات الصالحات فی تتمیم روضات

الجنات

سید مهدی بن محمد خوانساری،برادرزادۀ صاحب روضات،ط.بغداد،در 2 جزء.

احصاء العلوم

ابو نصر فارابی(-339 ق)،ط.مصر،1949 م (چاپ دوم).

احصاء القضایا

ابو نصر فارابی.

احصان المحصنین

فارسی،از عبد الرّشید گویا گجنی(-1329 ق)، در حلّیت متعه است.

الاحفاد مع وجود الاجداد

حسین بن ابراهیم قزوینی(-1208 ق).

الاحقاق(فی الاشتقاق)

محمد بن حسن هروی(-1322 ق).

احقاق الحق(للقائم بالحق)

فارسی،در رد بابیّه،از محمد نقی تاجر همدانی (-ح 1340 ق)،ط.ج اوّل،تهران،1327 ق.

احقاق الحق

فارسی،در مباحث کلامی،از موسی بن محمد باقر اسکوئی(معاصر)،تالیف:1327 ق.ط.

نجف،1343 ق.

احقاق الحق(فی نقض ابطال الباطل)

قاضی نور اللّه شهید شوشتری(-1019 ق)خ.

آستان قدس،ط.مکرّر.

-الحمد للّه الذی جعل مقام شیعة الحق علیّا.

احقیة الزّوج عن غیره فی تجهیز الزّوجة

عبد اللّه سماهیجی(-1135 ق)،در ردّ بر صاحب مدارک.

الاحکام،کتاب-کتاب الاحکام

احکام الائمّة(فی احوال الحجّة و القیامة)

حسن علی هندی.ط.

احکام الاحکام

قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).

احکام الاحکام

فارسی،نجوم،از ابو الخیر تقی الدین محمد بن محمد فارسی،شاگرد صدر الدین محمد دشتکی (-903 ق).

-و الا ستعان من اللّه العزیز الحکیم

ص:104

احکام الادویة-الادویة القلبیة

احکام الاراضی المفتوحة عنوة

فارسی،از محمد تقی بن ابی طالب یزدی اردکانی(-1268 ق)

-(پس از خطبه)عرض می کند نیازمند تایید سبحانی محمد تقی...

احکام الارش

از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).

احکام الارض-ارض تسعین

فارسی،از محمد هادی بن مهدی نقوی (1228 ق-)،ط.لکهنو،1265 ق.

احکام الارضین

فقه،از حیدر علی بن میرزا محمد شیروانی(سدۀ 12 ق)خ.کاظمین.

احکام الارضین

دلدار علی بن محمد معین نقوی(-1235 ق).

-الحمد للّه المفضل المنعام

احکام الارضین

نور الدین علی بن حسین محقّق کرکی (-940 ق).

-الحمد للّه حمدا کثیرا کما هو اهله

احکام الارضین

نعمت بن علاء الدین طریحی(سدۀ 13 ق).

احکام الارضین فی الاسلام

یوسف بن علی فقیه عاملی،تالیف:1350 ق.

-نحمد اللّه تعالی اذ وفقنا لاعتناق الدین الحنیف

احکام الاسلام

فارسی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی (-1369 ق).

احکام الاعوام

نجوم،از محمد منجّم حسینی،خ.نجف (1212 ق).

احکام الاموات

احکام اهل الجمل

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ مفید (-413 ق).

احکام الایمان-نهج العرفان فی احکام

الایمان

در تحقیق ایمان و کفر،از محمد بن شجاع قطان انصاری.

احکام الایمان

فارسی،در عبادات،از محمد هاشم بن زین العابدین خوانساری(-1318 ق)،ط.ایران، 1316 ق.

احکام البیوع

از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).

احکام تحاویل السنة

محیی الدین یحیی بن ابی الشکر مغربی،خ.

نجف.

ص:106

الاحکام الجعفریة(فی الاحوال الشخصیة)

عبد الکریم بن عبد الرضا حلّی،به دستور محمد علی شهرستانی برای محاکم شرعیه تالیف شده، ط.بغداد،1342 ق.

احکام الجمعة

گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی (1303 ق-)،ط.بمبئی.به فارسی نیز ترجمه کرده.

احکام الجنائز-احکام الاموات

احکام الجهاد(و اسباب الرشاد)

فارسی،از میرزا عیسی قائم مقام فراهانی، مرتب بر مقدمه و 8 باب.

احکام الحدود الشرعیّه

علی اکبر بن محمد باقر آیجی اصفهانی (-1232 ق).

احکام الحوادث

در حوادث طبیعی(کسوف،خسوف ،هاله...)، تالیف:598 ق،خ.دیده شد.

احکام الخمسة التجویدیة

فارسی،خ.نجف(پیش از 1080 ق).

-الحمد للّه رب العالمین و العاقبة للمتقین

احکام ذی الرأسین

کاشف الغطاء،به دامادش محمد بن صالح موسوی(-1263 ق)نوشته.

احکام السرقة

از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید اسکافی(-381 ق).

احکام السّلام

نور الدین علی بن حسن محقق کرکی (-940 ق).

احکام سهلة(در احکام حج و عمرة)

فارسی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی (-1369 ق)ط.تبریز.

الاحکام الشرعیّة(علی مذهب الامامیة)

ابو القاسم علی بن محمد خزّاز(سدۀ 4 و 5 ق).

الاحکام الشرعیّة فی المواریث الجعفریة

محمد حسن بیک،تألیف:1349 ق.

احکام الشریعة

گجراتی از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی (1303 ق-)،در 3 جزء:اصول دین،طهارت و صلاة.

احکام الشریعة

محمد علی بن کاظم بن مقدس اعرجی(سدۀ 13 ق).

احکام الشک و السهو---

ص:107

احکام الشکوک

اردو،از علی بن ابو القاسم قمی لاهوری،ط.

لاهور.

احکام الشهور القبطیة و السریانیة(و انتقال الشمس

فی البروج و المنازل...)

شیخ طریخی،خ.موجود.

احکام الشیعة

فقه،خ.آستان قدس.

احکام الصلاة

از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید،محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).

احکام الطعام(من الطیور و الانعام)

اعجاز حسین امروهی،داماد مفتی عباس شوشتری(-1306 ق).

احکام الطلاق

از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید،محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).

احکام العبادات

برگرفته از فتاوی شیخ جعفر کاشف الغطاء.

احکام العبید

ابو عبد اللّه حسین بن علی بزوفری که از هارون تلعکبری(-385 ق)روایت می کند.

احکام العدالة العلویه

فارسی،از محمد قلی بن محمد نیشابوری کنتوری(-1260 ق)،در یک مقدّمه و 12 باب، ط.

احکام العقود

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).

احکام العقود

محمد بن سلیمان تنکابنی.

احکام العقود

محمد بن عاشور کرمانشاهی(سدۀ 13 ق)،خ.

دیده شد.

احکام العیدین

گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی،ط.به فارسی هم ترجمه کرده.

فقه،از محمد باقر بن عبد المحسن اصطهباناتی شهید(-1326 ق)،در 2 مطلب،خ.دیده شد.

احکام المرتد

محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،خ.نجف.

احکام المساجد

مفید بن محمد نبی بحرانی متخلص به داور (پس از 1320 ق).

احکام المسافر

حیدر علی بن محمد بن حسن شیروانی،خ.

تبریز.

احکام النساء

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ مفید (-413 ق)،در چند باب،خ.دیده شد.

-الحمد للّه الذی هدی العباد الی معرفته

احکام النّکاح

اردو،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی (-1304 ق)،ط.هند.

احکام النّواصب

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

احکام النیروز

گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی(1303 ق-)،ط.

الاحکام الوضعیّة

ابو تراب بن ابی القاسم موسوی خوانساری (-1346 ق).

-الحمد للّه کما ینبغی ان یحمد

ص:109

عوارض حمل،ولادت و سایر احکام زنان،ط.

هند.

احوال و اشعار افضل الدین کرمانی

فارسی،از سعید نفیسی.

احوال و اشعار خواجوی کرمانی

فارسی،نیز از سعید نفیسی،ط.تهران، 1308 ش.

احوال و اشعار رودکی

فارسی،ایضا از سعید نفیسی،در 3 مجلد،ط.

تهران،1309،1310 و 1319 ش؛مکرّر.

احوال الصحابه

حیدر علی بن محمد بن حسن شیروانی(زنده در 1129 ق).

احوال الصحابه

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق).

احوال العناصر(و کائنات الجو)

عبد اللّه بن اصیل،به اسم شمس الدین عبد اللّه وزیر نگاشته،در مقدمه و 2 مقاله،خ.نجف.

-تعالی جناب ذاته

احوال کریستف کلمب

فارسی،از محمد خان بهادر منشی بوشهری،ط.

بمبئی،1328 ق؛کلکته،1910 م.

احوال الملائکه

محمد صالح بن عبد الواسع خاتون ابادی (-1116 ق).

احیاء الآثار

اردو،در احوال ممتاز العلماء محمد تقی نقوی نصیرآبادی(-1289 ق)،از نوادۀ او مهدی بن محمد نقی.

احیاء الاجتهاد(لارشاد العباد فیما یتعلق بتقلید

الاحیاء و الاموات)

محمد بن دلدار علی نقوی(-1284 ق)،تألیف:

1236 ق،خ.نجف.

احیاء الاحادیث

در شرح تهذیب الحدیث،از محمد تقی بن مقصود علی مجلسی(-1070 ق).

احیاء الاحیاء---

ص:111

احیاء التقوی

شرح ناتمام دروس،از محمد علی بن صدر الدین موسوی عاملی(-1274 ق).

احیاء حکمت

فارسی،در منطق،از علیقلی بن قره چغای خان، شاگرد آقا حسین خوانساری،خ.آستان قدس.

-(بعد الحمد)این کتابی است از تالیف کمترین کمتران علی قلی بن قره چغای خان.

احیاء الخط

فارسی،تعلیم رسم الخط کوفی،از زین العابدین بن فتح علی خوئی صفوی،تالیف و طبع:

1323 ق.

احیاء الداثر من مآثر اهل القرن العاشر

در أحوالات دانشمندان و بزرگان سدۀ 10 ق،از آقا بزرگ تهرانی،آغاز تألیف:1344 ق.جزء انتشارات دانشگاه تهران چاپ شده

احیاء السّنة و اماتة البدعة بطعن الاسنة-احیاء

السنّة باماتة البدعة

فارسی،جواب باب هشتم تحفة الاثنی عشریّة الدّهلویّة،از دلدار علی بن محمد علی نقوی (-1235 ق)،ط.هند.

-الحمد للّه الّذی امات البدعة

احیاء المحجّة البیضاء

محمد علی بن محمد علی استرابادی.

احیاء معالم الشیعة باخبار الشریعة

عبد علی بن احمد آل عصفور.

احیاء الملوک

فارسی،از شاه حسین بن ملک غیاث الدین محمد،در تاریخ سیستان،تألیف:1027 ق،ط.

تهران،1344 ش.

احیاء الموات(و الوقف)

میرزا محمد حسن آشتیانی(-1319 ق)،خ.

نجف.

احیاء الموات

نور الدین علی بن حسین محقّق کرکی (-940 ق).

-الحمد للّه کما هو اهله

احیاء المیت فی فضائل اهل البیت ع

اردو،ط.هند.

احیاء النّفوس بادب السید بن طاوس

مجموعة کلمات علی بن طاوس،از ابو محمد حسن بن هادی موسوی آل صدر الدین کاظمی (-1354 ق).

اخ القرآن---

ص:112

به ابن مدینی(-234 ق).

الاخبار،کتاب

در فقه امامیه،از ابو حنیفه نعمان بن محمد قاضی مصر(-363 ق)،کراجکی(-449 ق)آن را اختصار کرده و الاختیار من الاخبار نام نهاده است.

الاخبار،کتاب

ابو محمد هشام بن حکم(-199 ق)

الاخبار العلیّة فی الغزوات المرتضویة

میر محمد رضا معاصر علامه مجلسی از آن نقل کرده است.

الاخبار المسلسله-المسلسلات

الاخبار المنثوره

ادبیات،از ابو بکر محمد بن حسن بن درید (-321 ق)صاحب جمهرة اللغة روایت شده،خ.

بیت المقدس.

اخبار آباء النبی(صلی الله علیه و آله)

ابو علی احمد بن محمد بن عمّار کوفی (-346 ق).

اخبار آل ابی طالب

ابو بکر محمد بن عمر معروف به جعابی (-355 ق).

اخبار آل ابی طالب---

ص:113

(-283 ق).

اخبار ابن هرمة(ابراهیم بن علی)

ابو بکر محمد بن یحیی معروف به صولی(-335 یا 336 ق).

اخبار الابواب

ابو العباس بن نوح استاد نجاشی،در اخبار نواب وکلاء اربعۀ حضرت حجت(علیه السلام).

اخبار ابی الاسود(الدؤلی،ظالم بن عمرو)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار ابی بکر و عمر

ایضا از ابو احمد جلودی.

اخبار ابی تمام(حبیب بن اوس طایی)

محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق).

اخبار ابی تمام

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق)، از مشایخ شیخ مفید.

اخبار ابی تمام

ابو بکر محمد بن یحیی صولی شطرنجی (-336 ق).

اخبار ابی تمام و المختار من شعره

ابو الحسن علی بن محمد سمیساطی(معاصر ابن ندیم).

اخبار ابی جعفر الباقر(علیه السلام)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-302 ق).

اخبار ابی جعفر الثانی(علیه السلام)(محمد بن علی بن

موسی الرضا(علیه السلام))

ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ هارون تلعکبری(-385 ق).

اخبار ابی حنیفه(نعمان بن ثابت و مسنده)

ابو العباس احمد بن محمد معروف به ابن عقده (-333 ق).

اخبار ابی حنیفة

ابو المفضّل محمد بن عبد اللّه شیبانی(-387 ق).

اخبار ابی حنیفة

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار ابی داود(سلیمان بن اشعث)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار ابی ذر(جندب بن جنادۀ غفاری)

ابو منصور ظفر بن حمدون بادرائی(سده 4 ق).

ص:114

اخبار ابی ذر

ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه،شیخ صدوق (-381 ق).

اخبار ابی طالب(و عبد المطلب و عبد اللّه و آمنه بنت

وهب)

شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

اخبار ابی الطفیل(عامر بن واثلۀ کنانی

(-100 ق))

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-302 ق).

اخبار ابی الطّیب(احمد بن حسین متنبی(-354)

و انتخاب اشعار او)

محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق)

اخبار ابی عبد اللّه(الصادق علیه السّلام مع ابی

حنیفه نعمان بن ثابت)

ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ هارون بن موسی تلعکبری(-385 ق).

اخبار ابی عبد اللّه(الصادق علیه السّلام مع ابی

جعفر المنصور)

ایضا از دبیلی.

اخبار ابی عبد اللّه(محمد بن حمزۀ علوی)

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار ابی عتاب-کتاب ابی عتاب

اخبار ابی العتاهیه(اسماعیل بن قاسم

(-211 ق))

ابو العباس احمد بن عبید اللّه بن عمار ثقفی (-319 ق).

اخبار ابی عمرو و ابی جعفر(عثمان بن سعید و

محمد بن عثمان عمری از نواب اربعه)

ابو نصر هبة اللّه بن احمد کاتب معروف به ابن برنیة(نوادۀ ام کلثوم بنت ابی جعفر عثمان بن سعید).

اخبار ابی عمرو بن العلا(زبّان بن علا مازنی

قاری)

ابو بکر محمد بن یحیی صولی(-335).

اخبار ابی العیناء

صاحب بن عباد طالقانی.

اخبار ابی مسلم(صاحب الدعوه(-137 ق))

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار ابی نواس(حسن بن هانی(-198 ق))

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-302 ق).

اخبار ابی نواس

ابو العباس احمد بن عبید اللّه بن عمار ثقفی

ص:115

(-319 ق).

اخبار ابی نواس

محمد بن منظور(-711 ق)،ط.مصر،1343 ق.

اخبار ابی هاشم الجعفری(داود بن قاسم)

ابو عبد اللّه احمد بن محمد جوهری(-401 ق)، صاحب مقتضب الاثر.داود حضرت رضا(علیه السلام)و ائمّۀ پس از ایشان را خدمت کرده است.

اخبار الاحنف(ابو البحر ضحّاک بن قیس(-67 ق))

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار الاحوص(عبد اللّه بن محمد شاعر

(105 ق))

ابو الحسن علی بن محمد بن بسّام شاعر بغدادی (-303 ق).

اخبار ارم ذات العماد

ابراهیم بن سلیمان نهمی،حمید بن زیاد (-310 ق)از او روایت کرده است.

اخبار ارمینیه

ابو الحسن علی بن عبد اللّه معروف به ابن مدینی (-234 ق).

اخبار اسحاق(بن ابراهیم ندیم(-235))

ابن بسّام(-303 ق).

اخبار اسحاق

ابو بکر محمد بن یحیی صولی(-335 ق).

اخبار اسد(بن عبد العزّی)

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی.

اخبار الاسرار(فی مراحل الابرار)

عرفان،از قطب العارفین محمد بن احمد آملی، تالیف:1297 ق(-اخبار الاسرار)،ط 1300 ق.

اخبار اصحاب الائمّة(و رواتهم)

ابو عبد اللّه حسین بن حمدان جنبلانی (-346 ق).

اخبار الاعراب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخباراکتم بن صیفی(-9 ق)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار الاماء الشواعر

ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی(-356 یا 357 ق)،صاحب الاغانی.

اخبار امامة الباقر علیه السّلام

ضمن مجموعه ای از میر عبد الفتاح بن علی حسینی مراغی،تالیف:1246 ق،ط 1274 ق.

ص:116

اخبار الامم

ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی(-274 یا 280 ق).

اخبار الامم من العرب و العجم

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

اخبار الامم

تاج الدین محمد بن قاسم دیباجی نسابه (-776 ق).

اخبار امّ هانی(فاخته بنت ابی طالب)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار امیّة بن ابی الصلت

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)، امیة بن عبد اللّه(-5 ق)شاعر دورۀ جاهلی بود که پیامبر(صلی الله علیه و آله)را درک کرد ولی مسلمان نشد.

اخبار الامین---

ص:117

اخبار بلال الخارجی

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

اخبار بنی تغلب(و ایّامهم و انسابهم)

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-205 ق).

اخبار بنی سنسن

ابو العباس احمد بن علی نجاشی(-450 ق).

اخبار بنی عبد اللّه بن غطفان-کتاب بنی

عبد اللّه

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم بن حمدون کاتب ندیم امام هادی و امام عسکری علیهما السّلام.

اخبار بنی عجل(و انسابهم)

ابو منذر هشام کلبی(-205 ق).

اخبار بنی عقیل-کتاب بنی عقیل

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم امام هادی و امام عسکری علیهما السّلام.

اخبار بنی کلیب(بن یربوع)-کتاب بنی

کلیب

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم.

اخبار بنی مرّة بن عوف-کتاب بنی مرة

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم.

اخبار بنی مروان

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار بنی ناجیة

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار بنی النّمر بن قاسط-کتاب بنی النّمر

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم.

اخبار تأبّط شرّا

ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار التّرحم

ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار تنوخ و انسابها

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).

اخبار التّوابین و عین الوردة

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)، آنان اصحاب سلیمان بن صرد خزاعی(-65 ق) بوده اند.

اخبار تهامه

ابو غالب،ظاهرا ابو غالب احمد بن محمد زراری (-368 ق).

ص:118

اخبار ثغر الهند

ابو الحسن علی بن عبد اللّه معروف به ابن مدینی (-234 ق).

اخبار جابر الجعفی

ابو عبد اللّه احمد بن محمد جوهری(-401 ق).

اخبار جحظة البرمکی(احمد بن جعفر

(-326 ق))

ابو الفرج علی بن حسین صاحب الاغانی (-336 ق).

اخبار جرهم(بن قحطان)

ابو اسحاق ابراهیم بن سلیمان نهمی(سدۀ 3 ق)، حمید بن زیاد(-310 ق)از او روایت کرده است.

اخبار جرهم

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).

اخبار جعفر بن ابی طالب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار جعفر بن محمد الصادق(علیه السلام)

ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار الجمل---

ص:119

-حدثنا بشر بن مروان الاسدی

اخبار الحریث«حرث»(بن اسد(یا راشد)

ناجی)-کتاب الحریث بن راشد

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

اخبار حسّان

ابو احمد عبد العزیز یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار الحسن بن الحسن علیه السّلام

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.

اخبار حکام العرب-کتاب حکام العرب

و اخبارهم

ابو منذر هشام بن محمد سائب کلبی نسابه (-206 ق).

اخبار حمزة بن عبد المطلب

ابو احمد جلودی.

اخبار حی الضحاک

ابو منذر هشام کلبی.

اخبار خالد(بن عبد اللّه قسری و یوسف بن عمر)---<

کتاب خالد

ابو مخنف لوط بن یحیی.

اخبار خثعم(و انسابها و اشعارها)-کتاب خثعم

ابو جعفر محمد بن سلمۀ یشکری،استاد ابن السکیت(-243 ق).

اخبار الخلفاء

امین الواعظین اسد اللّه انصاری شوشتری (1271 ق-).

اخبار الخلفاء---

ص:120

اخبار الرجال

شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق).

اخبار الرضا علیه السّلام

ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ تلعکبری(-385 ق).

اخبار رؤبة بن عجاج تمیمی(-145 ق)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی حلودی(-332 ق).

رؤبه در شعر و لغت معروف بود.

اخبار ری

علی بن عبد اللّه معروف به ابن مدینی(-234 ق).

اخبار زابلستان

نیز از ابن مدینی.

اخبار الزمان

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، تألیف:332 ق،ط.مصر،1357 ق.

اخبار الزهراء---

ص:121

اخبار الزینبات

در ذکر فرزندان ابی طالب و علی علیهما السّلام که زینب نام داشته اند،از یحیی عبیدلی نسابه (-277 ق)،ط.مصر،1333 ق(با السیدة زینب در یک جلد).

اخبار سدیف(بن میمون مکی شاعر(-146 ق))

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار سفیان(بن مصعب عبدی و شعره)

ابو عبد اللّه حسین بن محمد ازدی کوفی،سفیان شاعر اهل بیت بوده است.

اخبار السلف(المتقدمین علی امیر المؤمنین

علیه السّلام)

اخبار صاحب الزّنج

اسد بن معلی بن اسد عمی(سدۀ 3 ق).

اخبار صاحب فخ

(حسین بن علی بن حسن مثلث) ابو الحسن علی بن ابراهیم شریف جوانی،

ص:123

اخبار عبد العظیم بن عبد اللّه

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق)نیز-جنات النعیم،جنة النعیم و رساله فی فضل عبد العظیم.

اخبار عبد اللّه(بن بدیل)

عبد اللّه بن بدیل بن ورقاء و خزاعی صحابی غازی،شهید در صفین در 36 ق،از محمد علی حزین(-1181 ق).

اخبار عبد اللّه(بن جعفر بن ابی طالب(-90 ق))

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)، عبد اللّه صحابی مولود در حبشه و کریم و ممدوح شاعران بود.

اخبار عبد اللّه بن الحسن(-145)

برادر حسن مثلث ملقب به عبد اللّه محض،از ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار عبد اللّه(بن الزبیر(-73 ق))

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی (-283 ق).

اخبار عبد اللّه بن معاویه(-129 ق)

ابو العباس احمد بن محمد کاتب معروف به ابن عماد ثقفی(-319 ق).

اخبار عبد المطلّب(و عبد اللّه و ابی طالب)

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

اخبار عثمان

ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).

اخبار العجاج

ابو احمد جلودی(-332 ق)،عجاج،عبد اللّه بن رؤبۀ تمیمی(-90 ق)شاعر مخضرمی بود.

اخبار العرب و الفرس

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار عقلاء المجانین

ابن ابی الازهر محمد بن مزید فوشنجی (-352 ق).

اخبار عقیل بن ابی طالب

ابو احمد عبد العزیز جلودی(-332 ق).

اخبار العلماء باخبار الحکماء

جمال الدین ابو الحسن علی بن یوسف قفطی (-646 ق)،ط.مصر،1326 ق.

اخبار علی بن الحسین(علیه السلام)

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار علی بن الحسین(علیه السلام)

حافظ ابو بکر محمد بن عمر تمیمی بغدادی

ص:125

معروف به قاضی جعابی(-355 ق).

اخبار عمر(بن الخطاب)

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).

اخبار عمر(بن ربیعه)

ابو الحسن علی بن محمد بن بسام(-303 ق).

اخبار عمر بن عبد العزیز

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار عمرو بن معدیکرب(-21 ق)

ایضا از ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار عمرو بن معدیکرب

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 یا 206 ق).

اخبار عیون بنی هاشم

ابو علی محمد بن محمد،مذکور در معالم العلماء ابن شهر آشوب(-588 ق).

اخبار الغار

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.نیز- کشف العوار.

اخبار فاطمة الزّهراء(س ع)

ابو علی احمد بن محمد صولی،از مشایخ شیخ مفید(-413 ق).

اخبار فاطمه(س ع)

ابو طالب عبید اللّه بن ابی زید انباری(-356 ق).

اخبار فاطمة و الحسن و الحسین علیهم السّلام

ابو بکر محمد بن احمد بغدادی معروف به ابن ابی الثلج کاتب(-325 ق).

اخبار فاطمه علیها السّلام(و منشاها و مولدها)

ابو عبد اللّه محمد بن زکریا بن دینار غلابی (-298 ق).

اخبار فاطمه(س ع)

ابو عبد اللّه مرزبانی(-378 ق).

اخبار فاطمه(س ع)---

ص:126

اخبار القائم(علیه السلام)

ابو الحسن علی بن محمد علاّن رازی کلینی، دائی محمد بن یعقوب کلینی.

اخبار القرامطه

ابو بکر محمد بن یحیی صولی(-335 ق).

اخبار قریش

ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار قریش

ابو منذر هشام کلبی.

اخبار قضاة البصرة

ابن مدینی،علی بن عبد اللّه(-234 ق).

اخبار قضاة بغداد

ابو الحسن محمد بن حسین شریف رضی (-406 ق).

اخبار قضاة المدینة

ابن مدینی.

اخبار قنبر(غلام علی علیه السّلام)

ابو احمد جلودی.

اخبار کرمان

ابن مدینی.

اخبار کلیب و جساس

محمد بن اسحاق مطلبی(-151 ق)،خ.بغداد.

اخبار لقمان الحکیم

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.

اخبار لقمان بن عاد

ایضا از جلودی.

اخبار لقمان بن عاد

ابو منذر هشام کلبی(-205 یا 206 ق).

اخبار ماتم

اردو،مقتل،ط.هند.

اخبار المبیضه و القرامطه

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

اخبار المتکلمین

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار المتنبّی-اخبار ابی الطیب

اخبار المتنبّئین و آثار المضلّین

علی قلی میرزا اعتضاد السلطنة(-1298 ق).

اخبار المحدّثین

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.

ص:127

اخبار ابی عبد اللّه محمد بن حمزۀ علوی

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار محمد بن ابراهیم و ابی السرایا

نصر بن مزاحم منقری(-212 ق).

اخبار محمد بن الحنفیه

ابو احمد عبد العزیز جلودی.

اخبار محمد بن الحنفیة

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

اخبار محمد بن الحنفیة

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 یا 206 ق).

اخبار محمد بن عبد اللّه المحض

ابو احمد عبد العزیز جلودی.

اخبار محمد و ابراهیم ابنی عبد اللّه المحض

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی کوفی (-283 ق).

اخبار المختار بن ابی عبید ثقفی

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثفقی (-283 ق)،از دودمان عمّ مختار(-67 ق).

نیز-اخذ الثار و مختارنامه

اخبار المختار بن ابی عبید الثقفی

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

اخبار المختار بن ابی عبید الثقفی-اخذ الثّار

ابو مخفف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق)،ط.

مکرّر،از جمله در 1287 ق(در آخرج 10 بحار).

-قال ابو مخنف...انّه لما قتل مولانا و مولی کلّ مؤمن و مؤمنة الحسین

اخبار المختار بن ابی عبید الثقفی

شیخ ابو جعفر محمد بن حسن بن علی طوسی (-460 ق).

اخبار المختار بن ابی عبید الثقفی

بو یعلی محمد بن حسن جعفری،شاگرد شیخ مفید.

اخبار المختار

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

اخبار المختار بن ابی عبید الثقفی

نصر بن مزاحم منقری کوفی(-212 ق).

اخبار مداعی قریش(و الانصار فی القطایع)

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).

اخبار المدنیّین

ابو احمد جلودی(-332 ق).

ص:128

اخبار المدینه

یحیی بن حسن عبیدلی عقیقی(-277 ق).

اخبار مرج راهط(و بیعت مروان و مقتل ضحاک)

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

اخبار مروان القرظ-کتاب مروان

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).

الاخبار المستفاده من منادمة الشاهزادة

صالح بن درویش بغدادی(-1261 ق).

اخبار مستورد(بن علفة التمیمی)

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

الاخبار المسعودیّات

مسعودی.

اخبار مسیلمة الکذّاب-کتاب مسیلمه

ابو منذر هشام کلبی نسابه(-205 یا 206 ق).

اخبار مصعب و ولایته العراق-کتاب مصعب

ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).

اخبار مطرف(بن مغیرة بن شعبة)

ایضا از ابو مخنف.

اخبار معاویة

ابو عبد اللّه حسنی،ابن ندیم مؤلّف را از علماء شیعه می شمارد.

اخبار معاویة

ابو عبد اللّه حسین حسینی.

اخبار مکّة

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).

اخبار ملوک الطوائف-کتاب ملوک الطوائف

ابو منذر هشام کلبی(-206 ق).

اخبار ملوک کندة

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

اخبار ملوک کندة

ابو منذر هشام کلبی(-206 ق).

اخبار ملوک الیمن(من التبایعه)

نیز از ابو منذر هشام کلبی(-205 یا 206 ق).

اخبار من عشق من الشعراء

ابو احمد جلودی(-332 ق).

اخبار من قتل من آل ابی طالب

ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثفقی (-283 ق)،نیز-اخبار آل ابی طالب و المبیضة فی اخبار مقاتل آل ابی طالب و مقاتل الطالبین.

ص:129

قدس،ش 5416(672 ق).

اختصار زبدة البیان

ابراهیم کفعمی.زبدة البیان از بیاضی است که آن هم برگرفته از مجمع البیان طبرسی است.

اختصار علل الشرایع

ابراهیم کفعمی،علل الشرائع از شیخ صدوق (-381 ق)است.

اختصار غریب القرآن

ابراهیم کفعمی،برگرفته،غریب القرآن از محمد بن عزیز سجستانی.

اختصار غریب المصنّف

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).

اختصار الغریبین(هروی)

تقی الدین ابراهیم کفعمی(-905 ق).

اختصار قواعد الشهید

ابراهیم کفعمی.

اختصار کتاب الاوائل

کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی، تاریخ اختصار:752 ق،اصل اوائل از ابو هلال عسکری(-382 یا 395 ق).

اختصار کتاب بطلمیوس

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

اختصار الکون و الفساد

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی،اصل از ارسطاطالیس.

اختصار لسان المحاضر و النّدیم

تقی الدین ابراهیم کفعمی(-905 ق)،اصل از علی بن محمد بن یوسف بن ثابت.

اختصار المجازات النّبویّة

تقی الدّین ابراهیم کفعمی،اصل از شریف رضی.

اختصار مغرب اللّغة

ابراهیم کفعمی،اصل از مطرزی.

اختصار نزهة الألّباء فی طبقات الادباء

ابراهیم کفعمی.

الاختصاص،کتاب

ابو علی احمد بن حسین،معاصر شیخ صدوق (-381 ق).

الاختصاص،کتاب

شیخ صدوق ابن بابویه،خ.موجود.

ص:132

الاختصاص،کتاب

هند.

اختلاف الحج

ابو محمد یونس بن عبد الرحمان مولی آل یقطین، نجاشی یاد کرده.

اختلاف الحدیث

ابو احمد محمد بن ابی عمیر(-217 ق).

اختلاف الحدیث

ابو محمد یونس بن عبد الرحمان،مذکور در فهرست شیخ.

ص:133

اختلاف الزوجین فی المهر

میر محمد باقر داماد(-1040 ق)،تالیف:

1018 ق،خ.آستان قدس،ش 2438 (1022 ق).

اختلاف الشیعة و المقالات

ابو عیسی محمد بن هارون ورّاق،نجاشی یاد کرده.

اختلاف الفقها

ابو حنیفه نعمان بن محمد قاضی مصر (-363 ق).

اختلاف فقهاء اهل البیت

علی بن عباس حسینی.

اختلاف القراءات

قاضی سعید قمی،رسالۀ دوم اربعینیات اوست، تألیف:1089 ق.

اختلاف النّاس فی الامامة

ابو محمد هشام بن حکم(-199 ق).

اختلاف النحویین

ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی(-375 ق)، صاحب مجمل اللّغه و فقه اللّغة.

الاختلافات

بین شیخ مفید(-413 ق)و شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق)در بعضی از مسائل کلامی، از ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی (-573 ق).

الاختلافات

(فی بعض المسائل):

رضی الدین ابو منصور عمید الرؤسا هبة اللّه بن حامد حلّی(-609 یا 610 ق).

اختناق ایران

مستر شستر امریکایی،ترجمۀ ابو الحسن موسوی جزائری،ط.تهران.

الاختیار فی ادعیة اللّیل و النّهار

جمال الدین احمد بن موسی بن طاوس (-ح 673 ق).

الاختیار،رسالة فی مسألة

میرزا شیروانی.

الاختیار من الاخبار

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق)، این اثر اختصار الاخبار قاضی نعمان بوده است.

الاختیار من شعرابی تمام حبیب بن اوس طائی

(-ح 231 ق)

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).

ص:134

الاختیار من شعر البحتری(ولید بن عبید طایی-

284 ق))

نیز از ابو القاسم وزیر مغربی(-418 ق).

الاختیار من شعر القبائل

ابو تمام حبیب بن اوس طایی(-ح 231 ق):

الاختیار من شعر المتنبّی(ابو الطیّب احمد بن

حسین(-354 ق))

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).

الاختیار من المصباح

علی بن حسان بن باقی قرشی،تألیف:653 ق، اصل از شیخ طوسی.

-الحمد للّه ولی الحمد و مستحقه

اختیار البکر من الثیب(من شعرابی الحسن بن ابی

الطیب)-الاحسن من شعر علی بن الحسن

(-باخرزی نیشابوری(-467 ق))،از ابو الوفاء محمد بن محمد بن قاسم اخسیکتی(-پس از 520 ق)،خ.دیده شد.

-الحمد للّه مستحق الحمد و ولیه

اختیار حقایق الخلل(فی دقایق الحیل)

کمال الدین عبد الرحمان بن محمد بن عتایقی (سدۀ 8 ق).

اختیار الرّجال

شیخ الطائفة ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق)،اختیار و تهذیبی است از رجال کشی- معرفة الناقلین،خ.موجود.ط.مشهد.

اختیار العارف و نهل الغارف

نام دیوان شیخ محمد معروف به شیخ حمادی نوح حلی کعبی(-1325 ق)،در 2 مجلد.

اختیار القرآن

ابو الحسن علی بن ابراهیم قمّی،از مشایخ کلینی (-328 ق).

اختیار المذهب(فیما یصحبه الانسان من الذهب)

حسین بن ابراهیم قزوینی(-1208 ق).

الاختیارات من شعر الشعراء

ابی تمام حبیب بن اوس طایی(-228 ق).

الاختیارات من کتاب ابی عمرو الزاهد فی

الحدیث

رضی الدین علی بن طاوس حلّی(-664 ق).

الاختیارات

ابو سعید احمد بن محمد بن عبد الجلیل سجزی، در جامع شاهی او درج است.

الاختیارات

علی بن احمد عمرانی(-344 ق).

ص:135

اختیارات الایّام

فارسی،از علامه مجلسی(-1110 ق)،خ.

آستان قدس،ط.ایران.مکرّر.

اختیارات الایام و الساعات

فارسی،بزرگتر از کتاب سابق الذکر،مرتب بر فصول،نیز از علامه مجلسی،خ.دیده شد (کتابت 1078 ق)

-الحمد للّه ربّ العالمین.

اختیارات الایام(و السعد و النحس منها)

فارسی،از جمال الدین محمد بن حسین خوانساری(-1125 ق)،برای شاه سلیمان صفوی(-1105 ق)نوشته،مرتب بر 3 فصل و خاتمه،خ.دیده شد.

-الوان ازهار ستایش و اقسام انهار نیایش

اختیارات الایّام و الساعات

فارسی،از محمد صادق بن معزّ الدین،برگرفته از الدروع الواقیۀ ابن طاوس،خ.کربلا.

-الحمد للّه المنفرد بخلق اللّیالی.

اختیارات بدیعی

فارسی،پزشکی،از زین العابدین علی بن حسین عطّار که در 770 ق به نام شاهدخت بدیع الجمال تألیف کرده،مرتب بر 2 مقاله در ادویۀ منفرده و مرکبه،ط.کانپور،1305 ق.

-امداد حمد بی عدد و اعداد سپاس بی قیاس مبدعی را

اختیارات شاهی

فارسی،از عبد اللّه بن محمد اوحدی دقاقی که در 917 ق برای شاه اسماعیل تألیف کرده

-هو المختار فی کل الامور،اختیار کلام انام و افتخار خواص و عوام...

اختیارات قاسمی---

ص:136

اخلاق شمسی

فارسی،از حسن بن روزبهان شیرازی که به نام شمس الدوله محمد پس از 924 از روی اخلاق محسنی در 14 باب نگاشته،خ.آستان قدس، ش 6054(1003 ق).

-نحمدک یا ذا الجود و الفضل و الاحسان.

اخلاق صادقیه

محمد صادق بن ابو الحسن تهران(سدۀ 14 ق)، در 3 مجلد،خ.نزد فرزند مؤلف.

اخلاق محمد صالح

محمد صالح معروف به آقا بزرگ بن عبد الباقی مازندرانی،نوادۀ محمد صالح مازندرانی (-1081 ق)،داماد محمد تقی مجلسی(-1070 ق).

اخلاق سید عبد اللّه

سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی (-1242 ق)،در یک مقدمه و 4 رکن،خ.نزد اولاد مصنف بوده.

-الحمد للّه الذی ارشدنا الی الدین القویم

اخلاق علائی

خ.لعله لی،استانبول

اخلاق سید علی---

ص:140

اخلاق مصوّر مظفری

محمد علی خان مظفری،ط.تهران،1328 ق.

اخلاق مظفری

فارسی،از آقاخان بن اسد اللّه خان نوائی،ط.

ایران،1316،1318 و 1347 ق.

اخلاق المعصومین

اردو،ط.هند.

اخلاق منصوری

فارسی،از غیاث الدّین منصور بن صدر الدّین محمد حسینی دشتکی شیرازی(-948 ق)،در 2 مجلّد،خ.آستان قدس،ش 3456(949 ق).

-حمد بی حدز ازل تا به ابد

احدی را که جز او نیست احد

اخلاق المؤمن

ابو عبد اللّه موسی بن قاسم مجلّی،از اصحاب حضرت رضا(علیه السلام).

اخلاق محمد مؤمن

محمد مؤمن بن عبد الغفور،برادرزادۀ فیض کاشانی،مرتب بر فصول.خ.دیده شد.

-الحمد للّه خالق النفس و قواها

اخلاق

فارسی،از محمد مؤمن بن ابی محمد میاموی (-1306 ق)،که به محمد تقی میرزا رکن الدوله والی خراسان اهداء کرده.

-الحمد للّه الّذی شرح صدور محبّیه بانوار معرفته...سپاس بی قیاس...

اخلاق المؤمنین

محمد تقی معروف به آقا نجفی بن محمد باقر اصفهانی(-1331 ق)،ط.1297 ق(با جامع الانوار در یک مجلد).

اخلاق مهذب الدّین

احمد بن عبد الرضا(معاصر حرّ عاملی)،خ.

آصفیّۀ دکن(خط مؤلف).

اخلاق الشیخ ناصر

ناصر بن محمد جارودی خطی(معاصر عبد اللّه سماهیجی).

اخلاق ناصری

(-329 ق)،پدر شیخ صدوق.

اخوان الصفا

حکمت،تالیف گروهی از دانشمندان سدۀ چهارم قمری،ط.بمبئی،1304 ق،خ.آستان قدس،ش 12319.

اخوان الصفا

فارسی،اخلاق،از علی اکبر بن شیر محمد همدانی(-1325 ق).

اخوان الصفا فی تلخیص الشفا

حکمت،از فاضل هندی،خ.مجلس(خط مؤلف)،آستان قدس،ش 309.

اخوان الصفا و خلان الوفا

حکمت،از محمد علی بن عبد اللّه یزدی(-پس از 1194 ق).

ادآب النّفس(فی الثغایر)

اخلاق،از علی بن زهرۀ حسینی حلبی(سدۀ 6 ق).

اداء الفرض(فی سکون الارض)

محمد علی شهرستانی(معاصر)،خ.موجود.

اداء المفروض فی شرح ارجوزة العروض

شرح ابو المجد اصفهانی برارجوزۀ میر مصطفی، خ.نجف.

اداة الفضلاء

در لغت فرس،از قاضی خان بدر محمد دهلوی.

ص:142

ادارة الکاسة(فی حلّ بعض ابیات الحماسه)

محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی (-1306 ق).

الادب و الدلالة علی الخیر،کتاب

ابو محمد یونس بن عبد الرّحمان،که حضرت رضا(علیه السلام)در رجوع به او دستور فرمودند.

ادب الامام و الماموم

ابو محمد جعفر بن احمد معروف به ابن رازی،از مشایخ شیخ صدوق(-381 ق).

ادب الجدل

ابو نصر فارابی(-339 ق).

ادب الجدید

محمد بن جمال الدین گلپایگانی،ط.ج 1، 1357 ق.

ادب الخواص

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).

ادب الدنیا و الدّین

ابو علی مسکویه رازی(-421 ق).

ادب السلطان

ابو عبد اللّه محمد بن جعفر قزاز نحوی قیروانی (-412 ق).

ادب سلوک الدین و الدنیا

عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق).

-(بعد از خطبه)فقد حثنی بعض العارفین

ادب الشریف المرتضی

عبد الرزاق محیی الدّین نجفی،ط.بغداد.

الادب العصری فی العراق العربی

محمد مهدی بن عبد الحسین جواهری،ط.

ادب العلم

ابو عبد اللّه محمد بن حسن بن جمهور عمی،راوی از امام رضا علیه السّلام.

ادب الکاتب

ابو بکر محمد بن حسن بن درید لغوی (-321 ق).

ادب الکاتب

ابو بکر محمد بن یحیی صولی(-335 یا 336 ق)،ط 1341 ق.

ادب اللّسان

محمد باقر خوانساری(-1313 ق).

ادب المنسی

در احوال شاعران عراق،از علی بن عبد علی خاقانی،در 3 جزء،700 صفحه.

ص:143

ادب الندیم-ادب الندماء و لطائف الظرفاء

ابو الفتح محمود بن محمد معروف به کشاجم (-350 ق)،ط.بولاق،1298 ق.

-احمد اللّه بکنه النیه

ادب النّظر

در مناظرات،از محمد رضا بن جواد شبیبی (1306 ق-).

ادب النفس

محمد بن محمد حسینی عیناثی واعظ(سدۀ 11 ق).

خ.آستان قدس.

-مرحبا بخلق اللّه الجدید

الادعیة،کتاب

فارسی،خ.آستان قدس.

الادعیه،کتاب

خ.شیخ الاسلام زنجانی.

الادعیة،کتاب

محمد تقی بن رضا حسینی قزوینی،جد سید تقی معروف به کرامات(-1270 ق)،خ.

ابو العباس احمد بن فهد حلّی(-841 ق)،خ.

محمد طاهر بن مقصود علی اصفهانی،شاگرد علامه مجلسی،تاریخ کتابت:1129 ق،خ.

نجف.

الادعیة و الزیارات

جامع:عبد الوهاب طباطبایی در 1250 ق،خ.

شهید مطهری.

الادعیة و الزیارات

جامع و نویسنده:غلام رضا خراسانی در 1271 ق،خ.آستان قدس.

ص:147

الادعیة و الزیارات

جامع:جمال الدین محمد بن محمد رضا اعرجی،خ.سبزوار.

الادعیة و الصلوات

خ.آستان قدس.

ادعیة الائمّة

ابو طالب عبد اللّه(یا عبید اللّه)بن احمد انباری (-356 ق).

ادعیة الاسابیع

با ترجمۀ آن،از محمد تقی طبسی،شاگرد آقا جمال خوانساری(-1125 ق).

ادعیة الاسابیع

با عناوین ترکی،جمع و خط جعفر بن مصطفی نکدوی در 967 ق،خ.نجف.

ادعیة الاسبوع

مروی از امام جعفر صادق(علیه السلام)،خ.نور عثمانی.

ادعیة ایّام الاسبوع

خ.آستان قدس.

-اللّه اکبر اهل الکبریاء

ادعیة ایّام الاسبوع

خ(نفیس)آستان قدس(971 ق).

-اللهم انّک اذنت لی

ادعیة ایام الاسبوع

خ.(نفیس)شهید مطهری.

الادعیة الثلاثون

30 دعاء از پیامبر و ائمّه علیهم السّلام،از شرف الدین ابو عبد اللّه مقداد بن عبد اللّه سیوری (-826 ق).خ.کاظمین.

ادعیة زین العابدین علیه السّلام

ابو ابراهیم ناصر بن رضا علوی،شاگرد شیخ طوسی.

ادعیة الساعات

رضی الدّین علی بن طاووس(-664 ق).

ادعیة السر

31 دعاء.هریک برای حاجتی خاصّ از ضیاء الدین ابو الرّضا فضل اللّه بن علی حسنی راوندی(زنده در 548 ق).

ادعیة سعة الرّزق و قضاء الدّین

ابراهیم بن سلیمان قطیفی(زنده در 945 ق)، معاصر محقّق کرکی.

ادعیة السفر---

ص:148

الادعیة المتفرّقة

خط محمد باقر خلخالی،خ.آستان قدس.

الادعیة المتفرّقة

خط سیّد هاشم دبیر الکتاب(1329 ق)،خ.

آستان قدس.

الادعیة المتفرقة

منسوب به خطّ هاشم لؤلؤی خوشنویس اصفهانی، خ.شهید مطهری(1109 ق).

الادعیة المتفرقة

خ.آستان قدس،تاریخ وقف:1247 ق.

الادعیة المرویّة

از مآخذ کتاب بلد الامین کفعمی.

الادعیة المستجابة

نیز از مآخذ بلد الامین کفعمی.

الادعیة المعتبرة(للحوائج و دفع الآلام)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1320 ق).

الادعیة المنتخبة

از مصباح المتهجّد شیخ طوسی،خ.

آستان قدس.

الادعیة المنشآت

از انشاآت مفتی میر محمد عباس لکهنوی (-1306 ق).

أدعیة الموقف

شیخ صدوق(-381 ق).

ادعیة الوباء(و الطّاعون و...)

محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1318 ق).

ادعیة الوباء

فارسی،از علی بن محمد جعفر چاله میدانی،ط.

تهران،1310 ق.

ادعیة الوسائل الی المسائل

مروی از امام جواد(علیه السلام).

ادلة الاحکام

در شرح شرایع الاسلام،از محمد رضا بن قاسم غراوی،ط 1353 ق.

ادلة الاسلام

محمد اخباری.

ادلة الرّشاد

شرح نجات العباد،از محمد حسین بن محمد قاسم قمشه ای(-1336 ق)،خ.دیده شد.

-الحمد للّه ربّ العالمین حمدا یفوق حمد الحامدین.

ص:150

الادلة السمعیّة(من الکتاب و السنّة)

اصول فقه تا آخر تعادل و تراجیح،تألیف:

1232 ق،خ.بغداد.

الادلة العقلیّة

ابو القاسم بن محمد علی نوری معروف به کلانتری(-1292 ق)،تقریرات بحث استادش علامه انصاری است.

الادلة النقیّة(فی اثبات التقیّه)

فارسی،از نقی بن دلدار حسین،ط.پیش از 1300 ق.

الادوات،رسالة

در نحو،از ابن حمیده محمد بن علی حلی.

الادویة-کتاب الادویه

احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق).

الادویة القلبیه

ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-428 ق)،خ.

آستان قدس،ش 5046(988 ق)؛رامپور.

-ان اللّه تبارک و تعالی خلق التجویف الایسر

ادویۀ قلبیه

فارسی،از محمد باقر موسوی طبیب شاه سلیمان صفوی که به امر او در یک مقدمه،14 باب و خاتمه نگاشته،خ.آستان قدس،ش 5037.

-سگالش ستایش ایزدی...

الادویة المرکّبة---

ص:151

الاذاعة و الرادیو و حکمها فی الشرع

عبد النّبی عراقی و فسی(معاصر).

الاذان(و الاقامه و استحبابها)

محمد حسن کبۀ بغدادی،خ.بغداد.

الاذان،کتاب

ابو الحسن علی بن حاتم قزوینی(معاصر شیخ صدوق).

الاذان،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود سمرقندی،نجاشی ذکر کرده.

الاذان،کتاب(حی علی خیر العمل)

ابو عبد اللّه محمد بن وهبان هنانی دبیلی،از مشایخ تلعکبری(-385 ق).

اذان العصر یوم الجمعة و انه لیس حراما،رسالة

فی

شبّر حویزی

الاذانیة-رساله فی الاذان

محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1110 ق).

الاذانیّة

تاج العلماء علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی (-1312 ق).

اذکار الاخوان(بوجوب حق الایمان)

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

اذکار الزاهدین

ادعیه،از علی ضامن بن علی اوسط زیدی (1244 ق-)،ط.هند.

اذکار الصّلاة

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)

اذکار الطّهارة

نیز از فیض کاشانی.

اذکار المهمّة

مختصر خلاصة الاذکار،از فیض کاشانی.

اذکار الوضوء و الصّلاة و النّکاح

محمد بن سلیمان تنکابنی(-ح 1320 ق).

الاراءة فی علم التجوید و القراءة

منظوم،از محسن بن شریف عبد الحسین بن صاحب جواهر(-1355 ق)،تاریخ نظم:

1330 ق.

اراءة الطریق لمن یؤمّ البیت العتیق

محمد باقر بن اسماعیل واعظ کجوری (-1313 ق).

ص:152

اراءة الطریق

در اصول اخلاق و عقاید،از عبد الرسول یزدی، شاگرد سید محمد کاظم یزدی.

الارائک

در اصول فقه،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام،ط.ایران،1344 ق.

الاراجیز النّافعة الملتقطة من خطرات الجنان

در اصول دین و مدیح معصومین(علیهم السلام)،از محمد بن مرتضی کشمیری ناظم خطرات،تاریخ گزینش:

1372 ق.

الاربعة ایّام

محقق داماد،محمد باقر بن محمد حسینی ملّقب به«اشراق»(-1040 ق)،خ.دیده شد.

الاراضی الخراجیّه

فتاح بن محمد علی شهیدی تبریزی(-1372 ق).

الاربعة عشر(من احادیث دعاة البشر)

مترجم و مشروح به فارسی،از ابو الفضل بن محمد حسین خراسانی(معاصر)،ص 1349 ق.

الاربعة المتناسبة

محمد علی بن ابی طالب گیلانی(-181 ق).

الاربعمائة مسألة

در ابواب حلال و حرام،از ابو جعفر محمد بن مسلم ارقص طحّان ثقفی(-150 ق).

الاربع مسائل،کتاب-المسائل الاربع فی الامامة

ابو محمد فضل بن شاذان(-260 ق).

الاربع مسائل

در معاد،از شیخ الرّئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،ط 1313 ق(با شرح الهدایة).

اربع مقالات

در طب کیمیاوی،برگرفته از تألیف پراکلسوس، خ.نجف.

الاربع مقالات

فارسی،احکام نجوم،خ.نجف(725 ق).

الاربع مقالات(فی الاخلاق)-الاخلاق

-الحمد للّه علی نواله

الاربعون حدیثا

در فضایل حضرت امیر(علیه السلام)،قراءت بسمله در نماز،حلیت متعه و در موضوعات مربوط به صلاة و صلوات بر پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از میرزا نجم الدّین جعفر بن محمد شریف عسکری تهرانی (-1394 ق)7 رساله.

الاربعون حدیثا-اربعین بهائی

فارسی،در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)از عماد الدین حسن بن علی طبری(معاصر خواجه نصیر الدین طوسی)،به نام بهاء الدین محمد وزیر شمس الدین محمد جوینی تألیف کرده،خ.

آستان قدس،ش 1902.

الاربعون حدیثا-اربعین نور

با ترجمۀ فارسی،از حسین بن حیدر خراسانی

در فضایل اهل بیت(علیهم السلام)،در ریاض العلماء ذکر شده.

الاربعون حدیثا عن الاربعین

در فضایل امیر المؤمنین،از محمد رضا طبسی (معاصر).

الاربعون حدیثا(عن الاربعین رجلا)

در فضایل امیر المؤمنین،از ابو سعید محمد بن احمد مفید خزاعی جد ابو الفتوح رازی،خ.موجود و مکرّر؛آستان قدس،ش 7875(1347 ق).

-اللّهم انّی احمدک حمدا یفوّق حمد الحامدین

الاربعون حدیثا من الاربعین عن الاربعین

در فضایل امیر المؤمنین،از منتجب الدّین علی بن بابویه قمی(-585 ق)،خ.آستان قدس،ش 1597(977 ق).

-الحمد للّه ربّ العالمین حمد الشاکرین

الاربعون حدیثا منظوما

فارسی،خ.نجف.

الاربعون حدیثا منظوما-توان روان

الاربعون دلیلا

در امامت،از محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی(-1098 ق).

-الحمد للّه الّذی هدانا سبیل الحق

الاربعون دلیلا-یمن الغری

در اثبات وجود مرقد امیر المؤمنین در نجف،از محمد علی هبة الدّین شهرستانی.

الاربعون رساله---

ص:161

الاربعون مسألة

مسائلی که از جبل عامل برای عبد اللّه مامقانی (-1351 ق)فرستاده بوده اند.

الاربعون مقصدا

مواعظ و اخلاق،از محمد رضا بن محمد علی دزفولی(1327-ق).

الاربعونیات

علامه نوری،در هامش نسخۀ چاپی الکلمة الطیبة.

الاربعونیات

حبیب اللّه بن محمد حسین حکیم باشی مشهدی معروف به ترشیزی(معاصر)،مسوّده دیده شد.

الاربعونیات لکشف انوار القدسیات

محمد سعید بن محمد مفید قمی،شاگرد فیض کاشانی.

اربعین منظوم

امیر علی شیرنوایی(-906 ق)،خ.مجلس.

الاربعین النبویّة

که برای سلمان فارسی املاء شده،روایت علی متّقی.

الاربعین الهاشمیة

نصرت بنت محمد امین التجار اصفهانی (1308 ق-).

اربعینیه

شرح اربعین به فارسی،در فضایل حج،از عبد النبی وفسی عراقی(معاصر).

ارتداد الزوجة

محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،خ.کربلا.

ارتدادیة

احمد بن اسماعیل آل شیخ عبد النّبی جزائری (-1151 ق).

-الحمد للّه وحده...

ارتشاف الصافی من سلاف الشافی

بهاء الدین محمد بن محمد باقر مختاری نائینی (-پس از 1130 ق)،کتاب در تلخیص شافی است،خ.موجود.

الارتقاء الی حظیرة القدس---

ص:162

ارث

فارسی،از جواد بن محرم علی طارمی (-1325 ق).

الارث

محمد حسن بن محمد باقر اصفهانی(-1266 ق)، صاحب جواهر.

الارث(از محمد حسن بیگ)-الاحکام الشرعیّة

الارث

حسن بن جعفر کاشف الغطاء(-1262 ق)،خ.

مشهد.

الارث

فارسی،از حسن حسینی،در یک مقدّمه، 3 فصل و خاتمه،نسخۀ کهن دیده شده.

-ربّ یسّر و لا تعسر و سهّل علینا یا ربّ العالمین

ارث الزوجة

شهید ثانی،تألیف:956،خ.آستان قدس،ش 2368 و ش 7114(یکی از این 2 مؤرخ 980 ق).

-اللهم اهدنا لما اختلف فیه من الحق

ارث الزوجة

عبد اللّه مامقانی(-1351 ق)،در رد بعضی از معاصرین نوشته.

ارث الزوجة و(حرمانها من العقار)

علی بن حسین طریحی(-1333 ق)،در 3 مقامه،خ.موجود(خط مولف).

ارث الزّوجة(من الثمن او العقار)

سید محمد کاظم بن عبد العظیم طباطبایی یزدی (-1337 ق).

ارث الزّوجة

سید محسن بن مهدی حکیم(1306 ق-).

ارث الزّوجة من قیمة العقار

محمد بن عاشور کرمانشاهی(معاصر فتحعلیشاه قاجار)،خ.موجود.

الارث

محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی (-1300 ق).

الارث-کشف الغوامض

الارث

هادی بن محمد امین تهرانی(-1321 ق)،خ.

دیده شد(1338 ق).

الارث---

ص:166

ارثما طیقی

ریاضی،از رضی الدین محمد بن حسن قزوینی (-1096 ق).

الارجاء-کتاب الارجاء

اسماعیل بن علی نوبختی(سدۀ 3 ق).

ارجوزة(فی آداب العشرة مع الاخوان)-

نغمة الاغانی

صدر الدین علی بن احمد مدنی(-1118 ق)،ط.

(در کشکول بحرانی).

-یقول راجی الصمد علی بن احمد

ارجوزة(فی آداب المفید و المستفید)-محاسن

الآداب

نظم منیة المرید،از عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)،تاریخ نظم:1290 ق.

-اعوذ باللّه من الشیطان

و من شقاء النّفس فی طغیان

ارجوزة الآیات الباهرات---

ص:167

(-ح 1150 ق)،مجاز از علامه مجلسی در 1107 ق.

ارجوزة(فی الاذان و الاقامة)

عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق).

ارجوزة(فی الارث)

ابراهیم بن علی عاملی،معاصر شیخ حرّ(زنده در 1097 ق).

ارجوزة(فی الارث،از ابو بکر حضرمی)- ذریعة الناهض

ارجوزة(فی الارث،از احمد بن رجب بغدادی)- کاشفة الغوامض

ارجوزة(فی الارث)

هاشم بن احمد احسائی(-1309 ق)،خ.نزد فرزندش.

ارجوزۀ(فی ارث الزّوجه)

محمد باقر بن ابو القاسم طباطبایی(-1331 ق)، در 60 بیت.

-ان مات من قد اشتری ارضا جعل

للبایع الخیار ان رد البدل

ارجوزة فی الاسطرلاب-غنیة الطّلاب

ارجوزة(فی الاسطرلاب)

محمد معروف به میرزا قوام الدین حسینی (-ح 1150 ق)،گویا نظم صفیحۀ شیخ بهایی است.

ارجوزة(فی اصول الدین):منهج الیقین

احمد بن محمد جزائری.

-الحمد للّه الودود الغافر

ص:171

خ.دیده شد.

-احمد ربّا عدد السنینا

علمنا للذّکران نسینا

ارجوزة(فی تاریخ المعصومین،از محمد سماوی)- ملحة الامّة الی لمحة الائمّه.

ارجوزة(فی تاریخ المعصومین)

محمد مهدی بن محمد صالح فتونی عاملی (-1183 ق).

-احمدک اللّهم بارئ النسم

در نسب آل سید محمد بن عطیه،از عبد الهادی طعان بن جواد.در 58 بیت،تاریخ نظم:

1368 ق.

-الحمد للّه عظیم الشان

و الواحد الفرد بکلّ آن

ارجوزة(فی سلسلة النسب)

محسن بن حسین قزوینی،نسبش به زید شهید می رساند.

-قال الفتی المحسن احقر الوری

ازکی الانام محتدا و عنصرا

ارجوزة(فی سلسلة النسب)

محمد بن حسین معروف به ابن امیر الحاج(-پس از 1180 ق)،در سلسلۀ نسب قاضی فخری زاده است)،خ.نجف.

-احمد من بفضله زکی نسب

اولاد اهل البیت من امّ و اب

ارجوزة(فی سلسلة النسب)

محمد واعظ طباطبایی(-ح 1313 ق).

ارجوزة(فی سلسلة النّسب)

مهدی بن راضی اعرجی نجفی،در 39 بیت، نسبش را به عبید اللّه اعرج می رساند،ط.

(مجلة المرشد البغدادیة،ج 3).

-اوّل ما یقول عبد المهدی

احمد ذا العرش بکل الحمد

ارجوزة(فی سلسلة النّسب)

مهدی بن محمد موسوی بغدادی(-1329 ق).

ارجوزة(فی سلسلة النّسب)

مهدی بن علی غریفی(-1343 ق)،خ.موجود (ناقص).

-احمدک اللّهم باری النّسم

و موجد الارواح من بعد العدم

ارجوزة(فی شرح حدیث امیر المؤمنین(علیه السلام))

شرح حدیث:انّ فساد العامّه من الخاصّة...،از قطب الدین محمد ذهبی قطب الاقطاب شیرازی (سدۀ 12 ق)،خ.دیده شد.

-الحمد للّه وسیع الرحمه

یرزق من یشاء نور الحکمة

این ارجوزه ذیلی است بر العوامل النحویۀ او که در 1130 ق در قزوین سروده است.

ارجوزة(فی شرح الدّرة المنظومة)

شرح درّۀ بحر العلوم،از حسین بن رضا بن بحر العلوم(-1306 ق).

ارجوزة(فی شرح الدّرة المنظومة)

رضا گلپایگانی(-پس از 1180 ق).

ص:178

ارجوزة(فی شرح الدرّة المنظومة)

عباس بن حسن بن کاشف الغطاء(-1332 ق)، خ.موجود.

-الماء ما سمی فی العرف بما

من نابع الارض و من قطر السما

ارجوزة(فی شرح الیاقوت)

در کلام،از شهاب الدین اسماعیل بن حسین عاملی.

ارجوزة(فی الشطرنج)

مهدی ابو طابو بغدادی(-1329 ق).

ارجوزة(فی الشک و السهو)

اسماعیل صاحب العقیدة الوحیدة(سدۀ 13 ق).

ارجوزة(فی الشّک و السهو)-شمس الهدی لمن

شکّ او سهی

عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)، تاریخ نظم:1288 ق.

-یحمد ربّه القدیم الازلی

عبد الرحیم بن محمد علی

ارجوزة(فی الشکوک)

احمد بن صالح آل طعان(-1315 ق).

ارجوزة(فی الشکوک)

محمد جواد بن علی آل محیی الدین جامعی (-1322 ق)،به خواهش شیخ محمد حسن مامقانی سروده.

-یقول راجی ربّه المعین

عبد الجواد آل محیی الدین

ارجوزة(فی الصّرف)

محمد تقی بن میر مؤمن حسینی قزوینی (-1270 ق)،خ.قزوین.

ارجوزة(فی الصرف)

علی رضا بن طالب کابلی(سدۀ 13 ق)،که در یک شبانه روز سروده.

ارجوزة(فی الصرف،از محمد ذهبی)-نظم اللئالی

ارجوزة(فی الصرف)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302).

ارجوزة(فی الصرف)---

ص:179

-الاجتماع بالصلاة وردا

فی فضله ما لیس یحصی عددا

ارجوزة(فی صلاة المسافر)

عبد الهادی همدانی،این نیز تتمۀ درّۀ بحر العلوم است.

-فرض لمن سافر ان یقصرا

ان کان مختارا له و یغطرا

ارجوزة(فی صلاة المسافر...)

علی خوئی(-1318 ق)،تکمله ای است بر درّة.

ارجوزة(فی صلاة المسافر)

مشکور بن محمد جواد حولاوی(-1353 ق)،ط.

صیدا،1348 ق.

-نحمدک اللّهم یا ذا الرحمة

دلّ علی وجوب شکر النعمه

ارجوزة(فی الصلوات المندوبة)

محمد کاظم بن محمد صادق کاشانی(-1273 ق)، خ.اصفهان.

ارجوزة(فی الصوم)

محمد حسین بن محمد حسن اصفهانی (1296 ق-).

-الصوم فی شریعة المختار

ترک المفطرات فی النّهار

ارجوزة(فی الصوم و الاعتکاف)

عباس بن حسن کاظمی،خ.موجود

ارجوزة(فی الصوم و الخمس...)

عباس بن حسن کاشف الغطاء،مذکور در الحصون المنیعة.

ارجوزة(فی الصیّد و الذّباحة)

مشکور بن جواد حولاوی(-1353 ق)،در 1328 ق به نظم آورده،ط،1348 ق.

-قال سمی جدّه المشکور

نجل الجواد العیلم النحریر

ارجوزة(فی صیغ العقود،از عبد اللّه مامقانی)- الدرر المنضودة

ارجوزة(فی الطبّ)

محمد حسن بن زین العابدین سبزواری،با شرح او،خ.آستان قدس(خط مولف،1294 ق).

-الحمد للّه الطبیب الشافی

الواهب الصحّة و المعافی

ارجوزة(فی الطب)---

ص:180

(1296 ق-)،در 1367 بیت.

-الماء طاهر بقول واحد

و آیة الطّهور خیر شاهد

ارجوزة(فی الطّهارة)

هاشم بن احمد احسائی(-1309 ق)،خ.نجف.

ارجوزة(فی الطّهارة):-المنظومة الفریدة

ارجوزة(فی ظن و اخواتها)

حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق).

ارجوزة(فی العبادات،از آقا محمود کرمانشاهی)- النخبة الوجیزة

ارجوزة(فی العبادات)

محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی (-1300 ق)،خ.موجود.

ارجوزة(فی العدد،از محمد صادق طباطبایی)- احسن العدد

ارجوزة(فی العدد)

محمد علی بن محمد اعسم نجفی(-1233 ق)، ط.نجف،1349 ق.

-لنحمد للّه مصلین علی

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)

ارجوزة(فی المعانی و البیان،از محمد سماوی)- البلغة

ارجوزة(فی المعانی و البیان)

نظم تلخیص المفتاح،از محمد بن محمد بن حسین حرّ عاملی.

ارجوزة(فی المعانی و البیان،از محمد بن محمد بن

مکّی)---

ص:184

ارجوزة(فی المنطق)

احمد بن علی آل محبوبۀ نجفی(-1335 ق).

-نحمدک اللهم بعد البسمله

یا معطی السائل قبل المسأله

ارجوزة(فی المنطق)

محمد باقر بن حیدر کاظمی(-1290 ق).

ارجوزة(فی المنطق)

محمد تقی بن محمد مؤمن حسینی قزوینی (-1270 ق)،خ.موجود.

ارجوزة(فی المنطق)

نظم تهذیب المنطق،از محمد تقی بن علی محمد نوری(-1263 ق).

ارجوزة(فی المنطق)

جعفر بن اسحاق کشفی دارابی(-1267 ق)،خ.

عباس بن حسن آل کاشف الغطاء(-1323 ق).

نظم متن اجرومیة که برای ابن عم خویش شیخ هادی سروده،تاریخ نظم:1301 ق.

-یسألنی فلذة من فؤادی

و قره العین الفرید الهادی

ارجوزة(فی النّحو،از عبد السمیع یزدی)-العروة الوثقی

ارجوزة(فی النّحو)

نظم کافیۀ ابن حاجب،از عبد الصمد بن احمد جزائری(-1337 ق)،خ.موجود.

ارجوزة(فی النحو)

الفیه،از عبد الوهاب بن محمد بیدآبادی معروف به رجالی(-پس از 1310 ق).

ارجوزة(فی النحو و الاصول...)

در نحو،اصول منطق و هیأت،از علی بن حسین جامعی.

ارجوزة(فی النحو)-عقد الحساب

ارجوزة(فی النّحو)

علی خان بن حسین زنجانی.

-قال علی خان الفقیر الجانی

والده حسین الزنجانی

ارجوزة(فی النحو،از فرج قطیفی)---

ص:187

ارجوزة المنجیة

در کلام.

ارجوزة الهادیة الی الناحیة السامیة

99 بیت با تزیید 4 بیت در آخر.

ارجوزة الیاقوت-ارجوزة فی شرح الیاقوت

اردوی معلّی

اردو،منشآت و مکاتیب،از اسد اللّه غالب دهلوی،ط.هند.

ارده شیره

فارسی،مخمس،در تعریف این خوراک،از حسن بن حسن مفلس معروف به ارده شیره،ط.

ایران 1307 ش.

اردی بهشت

فارسی،به نثر و نظم،ادب و اخلاق،از یحیی بن هادی دولت آبادی(-1318 ق)،تهران، 1304 ق.

الارزاق و الآجال و الاعمال

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی،نجاشی آن را ستوده.

الارزاق و الآجال

ابو الجیش مظفر بن احمد بلخی(-367 ق)،از اساتید شیخ مفید.

ارسال الیدین

اردو،از علی اظهر کهجوی هندی،ط.هند.

مولف شاگرد شیخ الشریعۀ اصفهانی بوده.

الارشاد

در احکام نجوم،از ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).ط.

ارشاد-پنجاه باب

فارسی،در اسطرلاب،غیر از پنجاه باب سلطانی است،از ناصر الدین احمد بن حیدر بن محمد شیرازی یا ناصر الدین حیدر بن محمد شیرازی (زنده در 697 ق)،خ.آستان قدس و جز آن.

-شکر و سپاس بی حدّ وعد آفریدگاری را جل جلاله که مبدع زمین و زمان است.

الارشاد

در فضیلت،حقیقت و آثار دعاء،از محمد تقی بن حسین نقوی(-1289 ق).

الارشاد فی معرفة مقادیر الابعاد

هندسه،از کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی،شاگرد علامه حلی،خ.نجف.

ارشاد الاذهان

فارسی،کلام،از محمد صادق،ط.

ارشاد الاذهان الی احکام الایمان

علامۀ حلّی(-726 ق)،تالیف:676 یا 696 ق،خ.آستان قدس،ش 2222(701 ق)،ش 2692(915 ق)و چندین شمارۀ دیگر.شروح و تعلیقات زیادی بر این کتاب می باشد.

-الحمد للّه المتفرد بالقدم و الدوام

ارشاد الاذهان الی علم الابدان

طب،از مهدی حائری شهرستانی(-1318 ق)، خ.موجود.

-الحمد للّه الذی خلق الارضین و السماوات

ارشاد الامّة للتمسک بالائمّة(علیهم السلام)

عبد المهدی بن ابراهیم مظفر نجفی،ط.نجف، 1348 ق.

ارشاد الامّة

فارسی،رسالۀ عملیه،از ملا علی کنی (-1306 ق)،ط 1270 و 1287 ق،در 2 مجلد.

ارشاد الانام

محمد بن عبد الکریم سرابی معروف به مولانا (-1360 ق).

ارشاد البشر فی شرح الباب الحادی عشر

سلیمان بن احمد آل عبد الجبّار قطیفی (-1266 ق)،خ.کربلا.

ارشاد البیان

فرید الدین عطار،ط.تهران،1355 ق.

ارشاد الجهال الی مسائل الحرام و الحلال

در اصول دین و فروع،از محسن بن عبد الکریم حسینی عاملی(معاصر).

ارشاد الجهلة المصرّین علی انکار الغیبة و

الرّجعة

خ.نجف(خط محمد هاشم هروی،سدۀ 12 ق)

-الحمد للّه الّذی قبل عنّا الایمان بالغیب

ارشاد الحساب

فارسی،از ابو القاسم فیوضات(معاصر)،ط.تبریز.

ص:190

ارشاد حمزوی

ترکی،از قاضی بهلول بهجت زنگه،زوری (معاصر).

ارشاد الحنفاء فی وصف الخلفا

محمد رضا مجلسی،مرتب بر مقدمه،فصول و خاتمه.

-الحمد للّه الذی نجّانا من افراط الغلاة و تفریط النواصب...

ارشاد الخلق الی الحق

ط.بیروت.

ارشاد الخواص

در کلام،ردّ ارشاد العوام کرمانی،از جمال الدین بن محمد تقی میثمی تهرانی.

ارشاد الخلایق

فارسی،در تاریخ معصومین،از عباسقلی بن سپهر.

ارشاد ذهن النبیه فی شرح اسانید من لا یحضره

الفقیه

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)،با عنوان ارتیاد-چنانکه در کشف الحجب آمده- گذشت،اما مصنف در اجازه اش به ناصر جارودی ارشاد آورده است.

ارشاد الصائمین الی احکام الدین

علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق).

ارشاد الصبیان الی احکام القرآن

فارسی،در بیان کلمات مشکلۀ متشابهه در آیات قرآن شریف،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی،شاگرد وحید بهبهانی،تألیف:

1232 ق،خ.کربلا.

ارشاد الصبیان

فارسی،عقاید و اخلاق،از مرتضی بن حسن شیخ الاسلام(-1336 ق)،تألیف:1316 ق،ط.

1317 ق.

ارشاد الطالبین-فی معرفة النّبی و الائمّة

الطاهرین

احمد بن درویش علی بغدادی(-1329 ق)،خ.

موجود.

ارشاد الطالبین-الی نهج المسترشدین

شرح نهج المسترشدین علامه حلّی،از فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری(-826 ق)،تألیف:

792 ق،ط.بمبئی،1303 ق.

-ان اولی ما یصرف فیه قوة فحول الافکار

ارشاد الطلاب-الی علم الاعراب

در صرف و نحو،از جعفر بن محمد نقدی (1303 ق-)-1370 ق

ارشاد العوام

اردو،ط.هند.

ص:191

ارشاد العوام

فارسی،منظوم،در اصول،فروع و اخلاق،ط.

ایران.

ارشاد العوام

در عقاید،از حاج محمد کریم خان قاجار کرمانی(-1288 ق)،تألیف:1267 ق،ط.

ایران،1271 ق و مکرّر.

ارشاد العوام

رسالۀ عملیۀ فتوائیه،از مسیح بن محمد سعید تهرانی(-1263 ق).

ارشاد الفحول الی تحقیق الحق من علم

الاصول

محمد بن علی شوکانی.

ارشاد القاری

فارسی،در قراءت عاصم،از مصطفی بن ابراهیم قاری تبریزی(1007 ق-)،تالیف:1078 ق، مرتب بر مقدمه،5 باب و خاتمه.

-ای فاتحۀ مصحف حمدت توحید

وی نقطۀ از کتاب مجدت خورشید

ارشاد القلوب الی الصواب المنجی من عمل به

من الیم العقاب

ابو محمد حسن بن محمد دیلمی،معاصر فخر المحققین حلّی(-771 ق)،در 2 مجلد، اوّل،در مواعظ؛دوم،در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)،ط.ایران و نجف،مکرّر.

ارشاد الکافرین و هدایة المسترشدین فی اثبات

نبوة سید المرسلین

اسماعیل بن محمد جواد قره باغی،ط 1318 ق(با مشکات المسلمین)

ارشاد اللّبیب فی شرح التهذیب

نحو،شرح تهذیب شیخ بهائی،از علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق).

ارشاد المبتدی

صرف و نحو،از محسن بن احمد نوّاب لکهنوی (1331 ق-)،برگرفته از القواعد الجلیّة.

ارشاد المبتدئین

فقه،از محمد تقی بن حسین نقوی لکهنوی (-1289 ق)،تالیف:1273 ق،ط.هند.

-الحمد للّه العزیز الغفار

ارشاد المبتدئین

در آداب تعلیم و تعلم،از ابو الحسن علی بن نقی رضوی لکهنوی(معاصر).

ارشاد المتعلم الی الطریق الصواب

در منطق،از علی بن حسین جامعی،مجاز از محدث جزائری،خ.نجف.

-الحمد لمن نطقت بتسبیحه الجمادات

ص:192

ارشاد المتعلمین

فارسی،در آداب تعلیم و تعلم،از حسن بن محمد علی کجائی گیلانی(1203 ق-)تالیف:

1245 ق،خ.دیده شد.

-الحمد للّه الذی خلقنا من ماء دافق

ارشاد المتّقین

در علم رمز اعداد،از محمد شریف بن احمد اردوبادی(-1352 ق)،خ.دیده شد.

ارشاد المریدین

فارسی،در عرفان،از صدر الدین بن محمد باقر موسوی دزفولی(سدۀ 13 ق)،خ.عراق.

ارشاد المزکین

ابو الحسن بن نقی شاه رضوی کشمیری (-1342 ق).

ارشاد المستبصر

در استخاره،از عبد اللّه بن محمد رضا شبر کاظمی (-1242 ق)،خ.آستان قدس،ش 2153.

-الحمد للّه الذی اجاز استخارته

ارشاد المستبصرین

فقه،رسالۀ عملیۀ فتوائیه،از شیخ عبد اللّه بن محمد حسن مامقانی(-1351 ق)،ط.نجف، 1342 ق.

ارشاد المسترشدین فی معرفة الضروری من

احکام الدّین

فارسی،رسالۀ عملیۀ فتوائیه،از محمد ابراهیم بن محمد حسن کلباسی(-1261 ق)،در یک مقدمه،4 مقصد و خاتمه،خ.عراق.

-الحمد للّه ربّ العالمین...المبالغین لارشاد المسترشدین

ارشاد المسترشدین

در اصول و فروع،از محمد حسین بن ابی محمد مشهدی(-1175 ق)خ.آستان قدس،ش 10658

ارشاد المسترشدین و هدایة الطالبین

در اصول دین؛از فخر المحققین ابو طالب محمد بن حسن حلّی(-771 ق)،خ.

آستان قدس،ش 9706(1097 ق)و ش 10652،هردو ضمیمۀ مجامیع.

-الحمد للّه ربّ العالمین...املیت هذه الرساله لارشاد المسترشدین

ارشاد المسترشدین

هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 یا 1109 ق).

ارشاد المسلمین و تنبیه الغافلین

فارسی،در اصول و فروع دین،از محمد حسین شریعتمدار بن محمد اسماعیل سیستانی،ط 1332 ق.

ارشاد المسلمین الی اولاد امیر المؤمنین(علیه السلام)

فارسی،از عبد اللّه ثقة الاسلام،در انساب،

ص:193

تالیف:1345 ق.

ارشاد المسلمین

در فقه و اصول دین،از موسی بن مرتضی آل کاشف الغطاء(1317 ق-).

ارشاد المسلمین فی احکام الدین

فارسی،از علی بن مهدی لاهیجی(-1346 ق)، ط.تهران،1317 و 1325 ق.

ارشاد المضلّین فی نبوّة خاتم النبیّین

فارسی،در رد هنری مارتن کشیش مسیحی ملقب به پادری مؤلف میزان الحق،از محمد رضا بن محمد امین همدانی(-1247 ق)،خ.

آستان قدس،ش 44(1229 ق)و 2 شمارۀ دیگر.

ارشاد المنصف البصیر الی طریق الجمع بین

اخبار التقصیر

تحدید مسافت در نماز قصر از عبد السّلام بن محمد حرّ عاملی(-پس از 1043 ق).

-الحمد للّه الذی شرع القصر

ارشاد المنصفین و الزام الملحدین

در رد صوفیۀ مبدعه،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی(-1234 ق)،خ.موجود.

ارشاد المواریث

اردو،در احکام میراث،از بنده حسین بن محمد نقوی لکهنوی(-1292 ق)،ط.هند.

ارشاد الموسوسین

در منع وسواس و شک و وهم در طهارت و عبادات،از محمد هادی بن محمد مهدی نقوی لکهنوی(1228 ق-)،تالیف:1265 ق.

-المسألة المستفتی فیها چه می فرمایند علمای دین مبین

ارشاد المؤمنین

فارسی،در اسراف،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی(-1316 ق)،ط.تهران، 1320 ق.

ارشاد المؤمنین

فارسی،در نماز جماعت،از محمد تقی بن حسین نقوی لکهنوی(-1289 ق).

-الحمد للّه الذی سهل لنا سبل رضاه

ارشادنامه

نامۀ ابو القاسم قمی به عنوان فتحعلیشاه،خ.

موجود.

ارشاد النّقاد الی تیسر الاجتهاد

محمد بن اسماعیل یمانی(-1182 ق).

ارشادیه-المواعظ الجونفوریه

اردو،از علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی (-1312 ق)،ط.هند.

ص:194

الارشادیة(فی شرح الاعتقادیة)

باقر علی دهلوی.

ارصاد المنجمین

خ.موجود.

الارصاد الکلیة

ابن سینا(-428 ق)،برای ابو محمد شیرازی در گرگان تألیف کرده.

الارض،کتاب

ابو جعفر محمد بن عبد اللّه حمیری(سدۀ 3 و 4 ق).

ارض تسعین-احکام الارض ذات تسعین درجة

ارض العتاق(لاهل النفاق)

فارسی،از ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (معاصر)،ط.هند.

الارض المفتوحة عنوة

شهید ثانی.

الارض المفتوحة عنوة

ابو جعفر محمد بن حسن بن شهید ثانی (-1030 ق)،خ.موجود.

ارض الیمن و تاریخها

عمارۀ یمنی،ط.

الارضین،کتاب

ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی(-274 یا 280 ق).

الارضین و الجبال و الاودیة،کتاب

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت نحوی شهید(-244 ق).

ارغام الشیطان

فارسی،ردّ بابیه،از زین العابدین نوری تهرانی (معاصر)،تالیف و طبع:1342 ق،ط.تهران.

ارغام الکفره

اردو،در مناظره،از محمد مجتبی بن محمد حسین نوگانوی هندی(1324 ق-)،ط 1348 ق.

ارغام الماکرین

فارسی،رد انذار الناذرین عابد حسین سهارنپوری،از محمد مرتضی بن حسن علی حسینی جنفوری(-1333 ق)،ط.هند.

ارغام الملحدین

در رد صوفیۀ مبتدعه،از آن کتاب در کتاب نزول الصواعق نقل شده.

ارغام الملحدین

در رد حاج کریم خان کرمانی،از ابراهیم بن عبد المجید شیرازی(-ح 1306 ق)،خ.نجف.

-الحمد للّه سامع السر و النجوی...

ص:195

ارفع نامه

فارسی منظوم،از رضا ارفع الدولۀ دانش.

الارقام،کتاب

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

الارکان(فی فروع شرایع اهل الایمان بلسان

ارباب الشریعة و اهل العرفان)

مشتمل بر ارکان خمسه صلاة،صیام،زکات، حج و جهاد از لحاظ شریعت،طریقت و حقیقت،از حیدر بن علی حسینی عبیدلی، تالیف 787 ق و همان حدود.

الارکان(فی دعائم الدین)

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق).

الارکان الاربعة

ابو القاسم علی بن احمد علوی،نجاشی از او یاد کرده.

ارکان الاسلام

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

ارکان الاسلام

در وصایای پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی(-1369 ق).

-الحمد للّه الّذی هدانی الی ترجمة حدیث ارکان الاسلام...

ارکان الایمان

فارسی،در اصول دین،از ابو الحسن بن احمد شریف قاینی،به امر شاه طهماسب(-984 ق)در 964 ق تالیف کرده،خ دیده شد.

-شریف ترین نکته ای که از وراء سرادق خیال

ارم ذات العماد،کتاب-اخبار ارم

ارمغان

مجلّۀ فارسی که به مدیریت وحید دستگردی از 1298 ش به صورت ماهانه آغاز به انتشار کرد.

ارمغان شیراز

فارسی،منتخبات دیوان عرفی،از یوسف حسین هندی،ط.هند.

ارمغان معارف

فارسی،ترجمۀ المعارف الآلهیۀ هبة الدین شهرستانی،از سراج الواعظین تبریزی.

ارمغانی ایران

فارسی،از محمد خان بن احمد منشی بوشهری، ط.

ازاحة الارتیاب عن حرمة ذبایح اهل الکتاب

هادی بن علی بجستانی.

ص:196

ازاحة الالتباس عن حکم المشکوک فیه من

اللباس

ابو الحسن بن محمد تبریزی معروف به انگجی، ط.ایران،1316 ق؛تبریز،1313 ق.

ازاحة الحلک الدامس بالشموس المضیئه

فی القرن الخامس

اعلام شیعه در قرن پنجم و آن جزئی است از وفیات الاعلام بعد غیبة الامام،از آقا بزرگ تهرانی،آغاز تألیف:1346 ق.در بیروت چاپ شده.

ازاحة الشبهات فی الشکّ فی الرّکعات

عبد اللّه بن محمد طاهر شیرازی،ط.نجف، 1375 ق.

ازاحة الشکوک فی تملک العبد المملوک

احمد بن علی مختار گلپایگانی،تألیف:

1264 ق،خ.دیده شده.

ازاحة العلّة فی اثبات حلیة المتعة

ط.هند.

ازاحة العلة(فی الامامة)

کراجکی،برای شریف نقیب الطالبین تالیف کرده،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی عم خلقه...

ازاحة العلّة فی معرفة القبلة

سدید الدین ابو الفضل شاذان بن جبرئیل قمی، تألیف:558 ق،خ.آستان قدس،ش 7187 (1072 ق)ط.تهران(ضمیمۀ بحار الانوار).

-الحمد للّه الّذی تفرّد بالکبریاء

ازاحة الغیّ فی الرد علی عبد الحی

فارسی،از علی بن حسن عسکری،معروف به مشرف علی(-پس از 1240 ق)، ردّ صراط المستقیم عبد الحی که در منع تعزیۀ سید الشهداء تالیف کرده بوده است.

-الحمد للّه الذی تیم نوره و لو کره المشرکون

ازاحة الوسواس عن افئدة الناس

محمد علی آل عز الدین عاملی(-1303 ق)،خ.

جبل عامل(اصل).

ازاحة اللّحیة

در حرمت ریش تراشی،از سید علی میبدی، مولف کشکول،خ.کرمانشاه(اصل).

ازاحة الوسوسة عن جواز تقبیل الاعتاب المقدسة

شیخ عبد اللّه بن حسن مامقانی(-1351 ق)،ط.

نجف(با مخزن اللئالی).

ازالة الاشتباه

اردو،در ردّ عامّه،ط.هند.

ازالة الالتباس فی الفرق بین الاشتقاق و الجناس

بدر الدّین یوسف بن سیف الدولة ثعلبی حمدانی (602 ق-)،خ.خدیویه.

ص:197

ازالة الاوهام(فی البکاء علی الامام الهمام و

نقل الضرایح و الاعلام)

اردو،کلام،علی حسن بن غلام امام جایسی هندی،تألیف:1277 ق،ط.هند،1277 ق.

ازالة الاوهام(عن اشتباهات وقعت فی الاسماء

و الاعلام)

شیخ ابو القاسم بن عبد اللّه خوئی(-1365 ق).

ازالة الاوهام فی الرّد علی ینابیع الاسلام

شیخ احمد بن محمد علی شاهرودی (-ح 1349 ق)،ینابیع در مخالفت با اسلام تألیف و طبع شده بود،ط 1344 ق.

ازالة التوهمات

نثار حسین عظیم آبادی(-1338 ق)،ط.

ازالة الرّان عن قلوب الاخوان

ابو علی محمد بن احمد معروف به ابن جنید اسکافی.

ازالة الشبهات

در ردّ مادیون،از ابو الحسن کشمیری.

ازالة الشبهات(فی النهی فی العبادات

و المعاملات)

علیشاه بن صفدر شاه کشمیری(-1269 ق)،خ.

لکهنو.

ازالة العلّة

فارسی،کلام،از علی رضا،ط.

ازالة الغرور

اردو،از نسیم حسن بن اعجاز حسین امروهوی.

ازالة الغواشی فی مدارک الحواشی

محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،منظور از حواشی،تعلیقات سید کاظم یزدی بر تبصرۀ علامه حلّی است،تألیف:1330 ق.

ازالة الغواشی عن بعض شبهات الحواشی

علی بن ابراهیم قمّی(-1371 ق).

ازالة الغین فی رؤیة العین

فارسی،از ابو القاسم بن حسین نقوی لاهوری (-پس از 1310 ق)،ط.هند.

ازالة الغین عن بصارة العین باثبات شهادة الحسین(علیه السلام)

حیدر علی صاحب فیض آبادی،ط.هند، 1295 ق،در 3 مجلد.

ازالة المحادة عن ملک المنافع المتضادة

ابو القاسم بن علی اکبر خوئی،تألیف:1351 ق.

ازالة الوساوس و الاوهام عن قدس ساحة

الاسلام

در ردّ نصارا و ابطال قول آنان،از حسین بن علی

ص:198

توتونچی تبریزی(-1290 ق)،تألیف:1346 ق، ط.تبریز،1351 ق.

-الحمد للّه الّذی بعث الانبیاء

ازالة الوصمة عن وجه براهین العصمة

هادی بن علی بجستانی.

از اهیر الرّیاض المریعة و تفسیر الغاظ المحاورة

و الشریعة

در انساب،از ابو جعفر محمد بن هارون موسوی نسابۀ نیشابوری.

از پرویز تا چنگیز

فارسی،تاریخ،از سید حسن تقی زاده،ط.

تهران،1309-1310 ش.

از جار المجانین فی اثبات رجحان اقامة العزاء

لسید الشهداء بلسان عربی مبین

عبد الرشید گوپا گنجی.

از رنجی که می بریم

فارسی،7 داستان،از جلال آل احمد،ط 1326 ش.

ازکی الهدایا فی شرح رسالة اسنی العطایا

در عرفان،عبد الرّحیم بن ابراهیم یزدی،از شاگردان علامه انصاری.

الازل و الابد و السرمد

در تحقیق این سه عنوان،از محمد علی حزین (-1183 ق).

الازمنة و الامکنة،کتاب

نجوم،از ابو علی احمد بن محمد اصفهانی مرزوقی،ط،حیدرآباد دکن،1332 ق.

الازمنة،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).

ازواج النّبی(صلی الله علیه و آله)،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).

ازواج النّبی،کتاب

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی نسابه (-205 یا 206 ق).

ازواد الاخرة،کتاب

در میراث،از علی کبیر معروف به محمد میری خان محمدی اله آبادی،تألیف:1251 ق،ط.

کانپور،1264 ق.

الازهار فی شرح لامیۀ مهیار

شرح لامیۀ ابو الحسین مهیار بن مرزویۀ دیلمی (-428 ق)،از ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حلّی(-673 ق).

الازهار فی فقه الائمّة الاطهار

فقه زیدیه،از احمد بن یحیی حسنی ملقب به

ص:199

میرلوحی.

الاساری و الغلول

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی از طبقۀ کلینی.

الاساس فی انساب الناس

انساب مشجّر،از جعفر بن محمد بن راضی اغرجی،کاظمی(-1332 ق).

خ.نجف.

الاساس فی عقاید الاکیاس

در عقاید و اصول دین به طریقۀ زیدیه،از المنصور باللّه قاسم بن محمد حسنی یمنی(-1029 ق).

-الحمد للّه الّذی فلق اصباح العقول

الاساس

هندسه،از غیاث الدین منصور بن صدر الدین حسینی دشتکی(-948 ق).

اساس الاحکام فی تنقیح عمد مسائل الاصول

بالاحکام

احمد بن محمد مهدی بن ابی ذر نراقی (-1245 ق)،خ.اصفهان.

اساس الاحکام فی شرح شرایع الاسلام

محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1318 ق)،خ.موجود.

اساس الاسلام فی سیاسات الاسلام

حسین بن نصر اللّه عرب باغی(-1369 ق).

اساس الاصول

ردّ بر الفوائد المدنیّة الاسترابادیّة،از دلدار علی بن محمد معین نقوی لکهنوی(-1235 ق)،ط.

هند.

-الحمد للّه الّذی جعل لنا العقل دلیلا

اساسات الاصول(نظم کفایه)-نظم...

اساس الاقتباس

در معانی و بیان،از اختیار بن غیاث الدّین حسینی(-928 ق)،مرتب بر عنوان،کلمات، سطور و حروف،ط.استانبول،1298 ق؛ مصر،1323 ق،خ.آستان قدس.

-احمدک اللّهم و المحامد راجع الیک

اساس الاقتباس

فارسی،از خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،مرتّب بر مقدّمه و 9 مقاله،ط.

تهران،1326 ش،خ.آستان قدس،ش 965 (1090 ق).

-خداوندا متعلمان حکمت را به الهام حق...

اساس الایجاد فی علم الاستعداد لتحصیل ملکة

الاجتهاد

اصول فقه،از معز الدین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی(-1300 ق)،مرتب بر مقدّمه، تأسیسات و خاتمة،به التماس شاگردش

ص:201

محمد بن عبد الوهاب در 1275 ق تألیف کرد، خ.نجف؛کربلا.

-الحمد للّه الّذی جعل افئدة اولیائه

اساس الایمان

آقا صاحب بن زین العابدین آله آبادی (-1321 ق)،ط.

اساس التأویل

قاضی نعمان مصری.

اساس التعلیم

محمود بن عبّاس عاملی(-1353 ق)،ط.صیدا (ج.اوّل).

اساس التقدیس

فخر الدین محمد بن عمر معروف به امام فخر رازی،ط.مصر،1328 ق.

اساس السّیاسة فی تأسیس الریاسة

محمد بن اسماعیل کجوری ملقب به سلطان المتکلمین(-1353 ق).

اساس الشریعة

در فقه استدلالی،از سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(معاصر-1371)

اساس الصحّة

پزشکی،از محمد نصیر حسینی اصفهانی (-1191 ق).

اساس القواعد فی اصول الفوائد

شرح کمال الدین ابو الخیر حسن بن علی فارسی(-717 ق)بر فوائد بهائیۀ عبد اللّه بن محمد خوّام بغدادی(-724 ق)،خ.آستان قدس،ش 5578(848،ضمیمه است)و ش 6641(872 ق).

-الحمد للّه علی نعمه الوافیه و منحه المتوالیه

اساس الکمال

عبد الحی صدر الشریعة بن مفید شیرازی،مذکور در گنج گوهر.

الاساس لانساب الناس---

ص:202

محمد بن حسن معروف به فاضل هندی.

اسالیب الادبیّة

علی حسین بن خیرات علی زنگی پوری (-1310 ق)،ط.هند.

-اسامه،رساله-رسالۀ اسامة

اسامی الامّهات

در انساب،از ابو طالب یحیی بن حسین احول معروف به یحیی هارونی و ملقب به ناطق الحق (-424 ق).

اسامی امیر المؤمنین(علیه السّلام)

حسن بن فقیه،مذکور در معالم العلماء ابن شهر آشوب.

اسامی العلماء

برای ذکر و دعاء در قنوت نماز وتر،از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).

اسامی العلوم

اسامی علوم و اصطلاحات آنها،از تقی الدّین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی،از شاگردان صدر الدین دشتکی شهید(-903 ق)،تألیف:

پس از وفات علامه خفری(-957 ق)،خ.

موجود.

-الحمد لولیه و الصلاة علی نبیه و وصیّه

اسامی مشایخ الشیعة

در احوال گروهی از علماء شیعه،ریاض العلماء از آن نقل می کند.

اسامی وضّاع الحدیث

با شرح حال آنان،از قاضی نور اللّه بن شریف حسینی شوشتری شهید(-1019 ق).

اسانید التهذیب(و بیان محتملاتها)

فخر الدین طریحی(معاصر شیخ حر).

الاساور العسجدیّه(علی مبحث الفوریة)

شرح مبحث فور و تراخی از معالم الاصول،از مفتی عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306).

اساور من ذهب فی احوال ام المصائب زینب

فارسی،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام مسجد شاهی اصفهانی(1298 ق-)،ط.

اصفهان،1350 ق.

-حمد فزون از دائرة قیاس

اسباب البلایا(النازلة علی السعید و الشقی)

محمد باقر بن زین العابدین خوانساری (-1313 ق)،مذکور در روضات.

اسباب الحافظة

عبد الخالق بن عبد الرحیم یزدی(-1268 ق).

اسباب حدوث الحروف

شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-428 ق)،مرتب بر 6 فصل،به التماس

ص:203

محمد بن علی بن عمر خیام تألیف کرده،ط.

قاهره،1332 ق.

-الحمد للّه حمدا یستأهله بعظمة ذاته

اسباب الرّعد(و غیره)

شیخ الرئیس ابن سینا،خ.آصفیه؛رامپور؛ آستان قدس،ش 5908(1241 ق).

-ان الارعاد یکون من اسباب سبعة

اسباب السعادة

معلم ثانی ابو نصر فارابی(-339 ق).

اسباب طعن الحرمان

در احوال ابو مسلم خراسانی.

اسباب الفقر و الغناء و المغفرة

فارسی،از محمد باقر بن محمد جعفر فشارکی (-1315 ق)،ط ایران،1332 ق؛اصفهان، 1347 ق.

اسباب الملک

شرف الدین یحیی بن حسین بحرانی معروف به شیخ یحیی مفتی،شاگرد محقق کرکی.

اسباب النجاة

ادعیه و اعمال،از فرزند علی دهلوی،ط.

حیدرآباد.

اسباب النزّول

قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق)، از مآخذ بحار الانوار است.

الاسباب و العلامات

طب،یکی از اجزاء خمسۀ نجیبیّه،از نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی شهید(-619 ق)،ط.خ.آستان قدس،ش 13995(779 ق).

-الحمد للّه علی نعمائه السابغه

الاسباب و النزّول(علی مذهب آل الرسول)

رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق).

اسباع القرآن

حمزة بن حبیب کوفی(-156 یا 158 ق)،امام القرّاء.

إسباغ النّائل بتحقیق المسائل

فقه عملی،از فتاوی ناصر حسین بن حامد حسین کنتوری(معاصر)،در 8 جزء.

الاستبراء،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی (اوائل سدۀ 4 ق).

الاستبراء بالبول و انه واجب او مستحب

عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)،خ.

دیده شده.

ص:204

الاستبصار(فی الامامة)

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).

الاستبصار

ابو الحسن محمد بن ابراهیم بن یوسف کاتب معروف به شافعی(281 ق-).

الاستبصار فیما اختلف من الاخبار

شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق)،یکی از کتب اربعۀ حدیث که مدار استنباط احکام شرعی نزد فقهای اثنا عشری بوده و هست،ط.نجف،1375-1376 ق؛ایران و هند.در 3 جزء.

-الحمد للّه ولی الحمد و مستحقه

الاستبصار فی النّصّ علی الائمّة الاطهار(علیهم السلام)

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،ط نجف،1346 ق.

-الحمد للّه الّذی اوضح سبیل الحق

الاستبصار فیما جمعه الشافعی من الاخبار

شیخ مفید(-413 ق).

استبصار الاخبار

معروف به شرح استبصار،مؤلف به جامع تعبیر کرده،از قاسم بن محمد نجفی معروف به ابن الوندی و فقیه کاظمی(-1100 ق)،خ.

نجف(بعض مجلدات).

استنباع نیة العبادات و حکم العدول عنها

خ.دیده شد(1242 ق).

الاستثنائیة(فی الاقرار المشتمل علی الاستثناء)

احمد بن ابراهیم بحرانی(-1131 ق).

الاستثنائیّة

شرح مبحث استثناء از شرح ابن ناظم بر الفیه،از علی بن محمد بن مقدس اعرجی(-ح 1330 ق).

استحالة التّوقیت(و تعیین وقت ظهور الحجّة علیه

السّلام)

فارسی،از محمد باقر بن محمد جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق)،خ.موجود

استحالة رؤیة القدیم تعالی

ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی.

استحباب التیاسر لاهل العراق

ابو القاسم جعفر بن حسن محقق حلی (-676 ق)،به جواب اعتراض محقق طوسی نگاشته،ط.تهران،1307 ق(باروض الجنان در یک جلد).

استحباب السورة

در ردّ بعض معاصرین که قائل به وجوب سوره بودند،از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،خ.آستان قدس.

ص:205

الاستحقاق

ابو الحسن علی بن اسماعیل بن شعیب بن میثم تمّار متکّلم(سدۀ 2 ق).

استحقاق الثواب و العقاب

مدقق شیروانی،خ.مجلس.

الاستحکام فی مسائل الصیام

فارسی،از محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی(-1259 ق)،در 14 فصل،تالیف:

1243 ق.

-الحمد للّه الّذی جعل الصوم جنّة من النّار

بانکی پور؛خدیویه.

استخراج الاهلّة

نجم الممالک اسماعیل بن زین العابدین مصباح (1300 ق-).

استخراج التقویم

ابن علی رضا شیرازی،در 1229 ق،خ.نجف (اسم مؤلف را سترده اند).

استخراج التقویم و غیره

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.استانبول.

استخراج جیب درجة واحدة-الوتر و الجیب،

رسالة

غیاث الدین جمشید بن مسعود کاشانی (-832 ق)،ط.تهران،1306 ق(ذیل مفتاح الحساب).

استخراج الحوادث

در پیشگویی رخدادهای آتیه،از کلام حضرت امیر(علیه السلام)،از جمال الدین احمد بن محمد بن فهد حلی(-841 ق).

استخراج خط نصف النّهار(و معرفت سمت قبله)

---

ص:207

استخراج طول البلاد و عرضها

و بیان مقدار انحراف قبلۀ شهرها،برگرفته از زیج فرنگی جدید،از محمد شوشتری (-1301 ق).

استخراج المراد(من مختلف الخطاب)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در فهرست شیخ طوسی.

استخراج نسبة القطر الی المحیط

غیاث الدّین جمشید بن مسعود کاشانی (-832 ق).

استخراج نهایة الخطأ فی استخراج الجذر

ابو القاسم موسوی خوانساری(1313 ق-).

الاستدراک

بعضی از قدماء شیعه،شمس الدین جبعی جدّ شیخ بهائی از او یاد کرده.

الاستدراک لما اغفله الخلیل

ابو الفتح محمد بن جعفر مراغی(-پس از 371 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم،گفته اند در لغت یا امامت است.

الاستدلال فی طلب الحق

ابو القاسم علی بن احمد شریف علوی (-352 ق).

محمد بن علی موسوی نوری(-1325 ق)،خ.

دیده شد.

الاستصحاب

محمد بن علی معروف به سید محمد مجاهد (-1242 ق)،خ.آستان قدس،ش 6701 (1258 ق).

-اعلم انّ الاصحاب اختلفوا فی حجیّة الاستصحاب.

الاستصحاب

محمد بن علی حسینی کوهکمری معروف به حجّت(-1372 ق)؛خ دیده شد.

الاستصحاب

مصطفی بن حسین حسینی کاشانی (-1336 ق).

الاستصحاب

محمد مهدی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1292 ق)،خ.دیده شد.

محمد مولانا تبریزی(-1360 ق).

ص:210

الاستظهار

ابو القاسم علی بن احمد شریف کوفی علوی (-352 ق).

الاستظهار للمرأة(بعد تجاوز الدم العشرة)

علی بن محمد علی طباطبایی(-1231 ق).

الاستعارة و الکنایة و الترشیح

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی.

الاستعداد

ابو الحسن یا ابو بکر محمد بن ابراهیم کاتب معروف به شافعی(281 ق-).

استعمال الاسطرلاب الکری

ابو ریحان بیرونی(-440 ق).

استعمال هندباء-هندباء

الاستغاثة(فی بدع الثلاثة)

ابو القاسم علی بن احمد شریف کوفی علوی (-352 ق)،ط.نجف،1368 ق و پیش از آن.

خ.آستان قدس،ش 46(969 ق).

-الحمد للّه ذی الطول و الامتنان

الاستفاده

اصول،از عبد اللّه بن عبد الرحمان زبیری،مذکور در رجال نجاشی.

استفادة انوار الکواکب من الشمس

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی(-1031 ق)، خ.سامراء.

-اقول و باللّه التوفیق القائلون بان انوار الکواکب مستفادة من الشمس

الاستفتاآت العمریۀ و الفتاوی الصادقیّة

جوابات مسائل عمر رافعی،از عبد الحسین بن ابراهیم بن صادق خیامی عاملی(1279 ق-).

الاستفسار

فقه،از مفتی محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی (-1306 ق).

الاستقبال

شرح مبحث قبله از تحفۀ الأبرار حجة الاسلام اصفهانی(-1260 ق)،از عباس سابق الذکر.

استقبال المیّت

حسین بن حسن موسوی کرکی معروف به سید حسین مجتهد(-1001 ق)،نوادۀ دختری محقق کرکی،تألیف:959 ق.

استقصاء الاجتهاد

فقه استدلالی،از مجلسی و محدث جزائری در آن نقل شده،خ.آستان قدس،ش 6735.

استقصاء الاعتبار(فی تحریر معانی الاخبار)

علامه حلّی(-726 ق)،خ.دیده شده.

ص:211

استقصاء الاعتبار(فی شرح الاستبصار)

ابو جعفر محمد بن حسن بن شهید ثانی (-1030 ق)خ.کربلا؛آستان قدس،ش 7431 (1045 ق).

-الحمد للّه الذی هدانا الی مناهج الشریعة الغرّاء

استقصاء الافحام و استیفاء الانتقام

در رد منته الکلام،از حامد حسین بن محمد قلی کنتوری(-1306 ق)،ط.هند، 1276 ق؛لکهنو،1280 و 1315 ق.

استقصاء البحث و النّظر فی مسائل القضاء

و القدر-استقصاء النّظر

جمال الدین ابو منصور حسن بن یوسف بن مطهر، علامه حلّی(-726 ق)،ط.نجف،1354 ق، خ.آستان قدس،ش 314(1042 ق)؛کربلا.

-الحمد للّه العلیم الغفّار

استقصاء العلل

طب،از داود بن عمر انطاکی طبیب ضریر (-1009 ق).

استقصاء النّظر---

ص:212

12 ق)،خ.تبریز.

استنباط الحشویّة

در ردّ حشویه،از ابو یحیی جرجانی،نجاشی از قول کشی از آن یاد کرده.

استنباط القواعد الفقهیّه

معزّ الدّین محمد مهدی قزوینی(-1300 ق).

الاستنصار(فی النّص علی الائمّة الاطهار(علیهم السلام)- استبصار(از کراجکی)

استنطاق الدائرة الابجدیة

جفر،از محمد حرز الدین نجفی(-1365 ق).

الاستنفار الی الجهاد

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

الاستنفار و الغارات

ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).

الاستیجار لرثاء الحسین(علیه السلام)

محمد بن احمد درازی بحرانی،خ.موجود.

الاستیجاریة

در استیجار عبادات و متعلقات آن،از ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).

الاستیذان

ابو النّضر محمد بن مسعود عیاشی،معاصر کلینی (-329 ق).

استیضاح المراد من الفاضل الجواد

ابو المجد محمد رضا بن محمد حسین اصفهانی (-1362 ق).

الاستیعاب(فی صنعة الاسطرلاب)

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق)،خ.

مجلس(888 ق).

الاستیفاء(فی الامامة)

ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی،مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ.

الاستیفاء(فی الکیمیاء)

ابو موسی(یا ابو عبد اللّه)جابر بن حیّان صوفی (-200 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

الاستیفاء

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الاستیفاء(فی الامامة)

شیخ الطائفة ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق).

الاستیقان(از ابو علی اسکافی)-الاستیفاء

ص:213

الاستیقان فی بیان ارکان الایمان

محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی کنتوری (-1259 ق)،در رد بعضی از شاگردان سید کاظم رشتی نگاشته.

استیناس المعنویّة

کلام،از احمد بن محمد مقدس اردبیلی (-993 ق)،خ.فیض آباد هند.

الاسد،کتاب-کتاب أسماء الاسد

ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ همدانی (-370 ق)،مذکور در مرآة الجنان.

اسداء الرّغاب بکشف الحجاب عن وجه السنّة و

الکتاب

در استثناء وجه و کفین از وجوب ستر واجب در نماز برای زنان،از محمد باقر بن محمد رضوی کشمیری(-1346 ق)،ط.نجف،1347 ق.

-الحمد للّه الّذی لا یدرکه بصر

الاسدیة فی نسب السادة المرعشیة؛الرسالة

سراج الدین محمد قاسم نسابه مختاری سبزواری (سدۀ 10 ق)،که به نام میر اسد اللّه صدر تألیف کرده.

الإسری،کتاب

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

الاسرار فی کیفیّة الاسفار

محمد باقر بن اسماعیل کجوری تهرانی (-1313 ق).

الاسرار(فی الامامة)

علامه حلّی(-726 ق)،برخی آن را منسوب به او دانسته اند.

الاسرار(فی امامة الاطهار،از شیخ رجب)-اسرار الائمّة

الاسرار(فی امامة الاطهار،از عماد طبری)-اسرار الامامة

الاسرار(فی ساعات اللّیل و النّهار)-الاسرار المودعة

اسرار الآیات

ظاهرا در تفسیر،محمد تقی بن محمد باقر معروف به آقا نجفی اصفهانی(-1331 ق).

اسرار الآیات و انوار البیّنات

عرفان،در معرفت آیات،صنایع و حکم پروردگار،از صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق)،ط.تهران،1302 و 1319 ق.خ.آستان قدس.

-نحمدک یا من بیده ملکوت الارض

اسرار الائمّة

عماد الدین حسن بن علی طبری.

اسرار الائمّة

حافظ رضی الدین رجب بن محمد(-زنده تا 811 ق).

اسرار الائمّة(منسوب به طبرسی)-اسرار الامامة

ص:214

اسرار ابتلاء الاولیاء

فارسی،از محمد شفیع بن محمد حسین کرهرودی،مرتب بر مقدّمات،روضات و بلیات،به نام محمد شاه قاجار تألیف کرده،خ.

دیده شد.

اسرار الاحکام

محمد تقی معروف به آقا نجفی اصفهانی (-1331 ق)،ط.تهران،1294 و 1298 ق

اسرار اشکال حروف الهجاء(و هیأتها الخاصّة)

محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی جدّ بحر العلوم.

اسرار الاطباء

فارسی،ط.ایران.

اسرار الامامة-الاسرار-اسرار الائمّة

عماد الدین حسن بن علی طبرسی معروف به عماد طبری(سدۀ 7 ق)،خ.آستان قدس،ش 8838(1072 ق).

اسرار الامامة

امین الاسلام ابو علی فضل بن حسن طبرسی (-548 ق).

اسرار الانوار فی مناقب الائمّة الاطهار

فارسی،از محمد تقی خان سپهر کاشانی (-1297 ق)،در ناسخ از آن یاد کرده.

اسرار الاولیاء

فارسی،عرفان،از اسحاق؟،ط.هند.

اسرار البرانیات

کیمیا،از ابو موسی جابر بن حیان صوفی (-200 ق).

اسرار البسملة

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی (سدۀ 13 ق)،مذکور در خلاصة الاخبار او.

اسرار البلاغة

شیخ بهائی(-1031 ق)،گویا منسوب به اوست،ط.مصر،1317 ق.

-الحمد للّه و الصّلاة و السّلام علی رسوله

اسرار پیدایش دین باب

فارسی،ترجمه از روسی،ط.ایران.

اسرار التّنزیل

محمد حسین بن باقر بروجردی(-پس از 1300 ق).مختصری است از تفسیر کبیر او.

اسرار التوحید

فارسی،تفسیر سورۀ توحید،از ابو تراب بن ابی طالب حسینی قائنی(-1328 ق)،ط.

محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(-878 ق)، ط 1324 ق(باالمجلی).

اسرار الحج

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی.

اسرار الحروف

احمد بن نصر اللّه دبیلی تتوی شهید(-997 ق).

اسرار الحسینیة

فارسی،از حبیب اللّه شریف بن علی مدد کاشانی(-1340 ق).

اسرار الحکم

التماس عبد الوهاب قزوینی نگاشته و در آن قضیّۀ طف و اسرار آن را بیان کرده،خ.

آستان قدس،ش 1913(1257 ق).

اسرار الشّهادة

فارسی،از محمد بن محمد مهدی مازندرانی معروف به حاج اشرفی(-1315 ق)،ط 1322 ق.

اسرار الشهادة

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی.

اسرار الشهادة

مهدی بن زین العابدین گلپایگانی معروف به آقازاده(-1330 ق).

اسرار الصافیة(و الخلاصة الشافیة)

شرح مقدمۀ کافیه در نحو،از حسام الدین اسماعیل بن ابراهیم بن عطیۀ بحرانی،تألیف:

795 ق،خ.خدیویه.

محمد سعید بن محمد مفید شریف قمی، ط 1313 ق(درهامش شرح الهدایة).

اسرار الصلاة-الغرة

اسرار الصلاة

اسرار العبادات

عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،در یک مقدمه و 2 باب،خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی لا من شیئی کان

اسرار العبادات و حقیقة الصلاة

محمد سعید بن محمد مفید قمی(-پس از 1103 ق)،ط.تهران،1339 ش.

اسرار العبادة

کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق)،خ.کربلا.

اسرار العبادة

هادی بن مهدی سبزواری(-1289 ق)،مذکور در مطلع الشمس.

ص:219

اسرار عشق

فارسی،منظوم،از اسد اللّه گلپایگانی(معاصر)، ط.

اسرار عشق یا دریای محبّت

فارسی،در تفسیر سورۀ یوسف،ترجمۀ بحر المحبة از احمد غزالی(-527 ق)،از ابو الحسن فقیهی، ط.تهران،1325 ش.

اسرار العقاید

فارسی،در رد بابیّه،از ابو طالب بن محمد هاشم حسینی شیرازی(-ح 1345 ق)،در 2 مقصد،ط 1324 ق و پیش از آن.

اسرار الغرائب

ترجمۀ مظهر العجائب،ط.

اسرار الغیب-ماسۀ بلوچیّة

فارسی،در عمل ماسه(از علوم غریبه)،از علی مردان بن حسین درانی کرمانی،که به امر محمد ابراهیم میرزا بن فتحعلیشاه قاجار،حاکم بلوچستان تالیف کرده،خ.نجف.

-حمد بی حد و کران و ثنای بی عد و پایان واجب الوجودی راست که اسرار کنت کنزا مخفیا

اسرار الغیبة-اسرار غیبت

فارسی،از روح اللّه درون کلائی(-1368 ق)، ط.

الاسرار الغیبیّة

فارسی،از محمد حسین،ط.

اسرار الغیوب

علی مردان بن محمد حسن درانی کرمانی،اهداء به نام فتحعلیشاه قاجار،خ.موجود.

اسرار الفرقان

اردو،تجوید،از حیدر حسن هندی،ط.هند.

أسرار الفقاهة

محمد حسن آل یاسین کاظمی(-1308 ق)،خ.

موجود.

اسرار قاسمی

فارسی،علوم غریبه،از حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق)،به نام میر سید قاسم یکی از امراء صفویه تألیف شده،ط.بمبئی،1312 ق و مکرّر.خ.آستان قدس.

اسرار القرآن

تفسیر،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی، شاگرد شیخ بهائی.

اسرار القرآن

ابو الفرج قدامة بن جعفر بغدادی(310 ق).

اسرار قلبیه-آیینۀ غیب نما

ص:220

تألیف کرده.

اسرار النکاح

علی عرب،خ.موجود.

اسرار النّکاح

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی (سدۀ 13 ق)،مذکور در خلاصة الاخبار او.

الاسرار و الامور الغریبة

احمد بن محمد بن فهد حلی(-841 ق).

اسرار وجود

فارسی،مثنوی،در معارف،از محمد سعید عزیزی فرزند حسین صحاف(-1355 ق).

-نام یزدان بر سر هردفتری

هست در راه حقیقت رهبری

اسرار وصایا الرضا علیه السّلام

محمد بن سلیمان تنکابنی.

الاسرافیه

ابو المعالی کلباسی(-1315 ق).

اسرة آل کمال الدین

عیسی بن حمد حلّی(-1372 ق).

اسرة العتره

در ابواب فقه،از صدر الدین محمد بن صالح عاملی اصفهانی(-1263 ق).

اسس الاصول-اصول بی نقطه

اصول فقه،از جمال الدّین محمد بن غلام رضا شریف کرمانی(-1351 یا 1352 ق)،ط 1319 ق.

-اول الکلام اسمه الملک العلام

اسطرلاب

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی،شیخ بهائی (-1031 ق)،خ.آستان قدس.

اسطرلاب-بیست باب

خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق)،خ.

موجود و مکرّر.

اسطرلاب-آغاز و انجام

ابو الخیر تقی الدین محمد بن محمد فارسی(سدۀ 10 ق)،خ.آستان قدس،ش 5544 و 2 نسخۀ دیگر.

-خوبترین صورتی که از حجرۀ خیال...

اسطقس الاس،اسطقس الثانی و اسطقس

الثالث

ابو موسی جابر بن حیان صوفی(-200 ق)،ط.

بمبئی،1892 ق.

اسطقسات

در رمل،از ابو القاسم بن محمد رضا طباطبایی معروف به علامه تبریزی،خ.دیده شده.

الاسطنبولیّة(فی الواجبات العینیة)

زین الدین شهید ثانی(-966 ق)،خ.

آستان قدس.

اسطوانه

خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،گویا مراد از تحریر کتاب الکرة و الاسطوانۀ ارشمیدس بوده است.

اسعاد ثمرة الفؤاد-کشف المحجّة لثمرة المهجة

ص:223

الاسعار

در احکام نجوم،احمد بن محمد بن عبد الجلیل سنجری(سدۀ 4 ق)،خ.آستان قدس.

الاسعاف

حسین بن شهاب الدّین بن حسین بن خاندار شامی(-1076 ق).

الاسعاف بشرح ابیات القاضی و الکشاف

شرح ابیات شواهد تفاسیر بیضاوی و کشاف،از خضر بن عطاء اللّه موصلی،تألیف:1003 ق،خ.

آستان قدس،ش 9427(1244 ق).

الاسعاف

ابو بکر بن عبد الرحمان علوی حضرمی (-1341 ق).

اسعاف المأمول فی شرح زبدة الاصول

شرح زبدة الاصول شیخ بهائی،از ابو الحسن علی بن نقی رضوی هندی(معاصر).تألیف:

1295 ق،ط لکنهو،1312 ق.

-نحمدک یا من نزلت الکتاب بآیات محکمات

الاسفار(و دلائل الائمّة)

ابو محمد ثبیت بن محمد عسکری متکلم،از اصحاب صادق(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.

در ردّ مؤبده،از ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی(-381 ق)،مذکور در فهرست شیخ.

الاسفار فی مآتم الکرار-اوراد الابرار

الاسفار الاربعة و تحقیقها

محمد رضا قمشه ای(-1306 ق)،ط 1313 ق.

(در هامش شرح الهدایة).

الاسفار الاربعة(فی المعقول)

نیز از محمد رضا قمشه ای،ط 1313 ق(در هامش شرح الهدایة.)

الاسفار الاربعة-الحکمة المتعالیة

صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی (-1050 ق)،ط.ایران،مکرّر.

-الحمد للّه فاعل کل محسوس و معقول

اسفار الانوار عن وقایع افضل الاسفار

سفرنامۀ مکّه،از حامد حسین بن محمد قلی موسوی کنتوری(-1306 ق)،خ.موجود.

اسفار نور الانوار

فارسی،منظوم،در کیمیا،یکی از شاگردان شریف العلماء مازندرانی(-1245 ق)،خ.دیده شد.

-علمهای اولین و آخرین

جمله را قرآن حق آمد زمین

ص:224

اسکات المجانین

از ردود کلامیه،ط.هند.

الاسکناسیّة

رساله در احکام اسکناس،از محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری(1297 ق-)-1391.

اسکندرنامه

فارسی،مثنوی،از نظام الدین ابو محمد احمد بن الیاس نظامی گنجوی(-پس از 607 ق)،تاریخ نظم:597 ق،ط.مکرّر.جز و خمسه نظامی است.

-خدایا جهان پادشایی توراست

زما خدمت آید خدایی توراست

اسکندرنامه-خردنامه(یا خسرونامه)

تتمۀ اسکندرنامه،آنهم از نظامی،به نام عز الدین مسعود طغرل تکین سروده،ط.مکرّر،خ.

آستان قدس.

-خرد هرکجا گنجی آرد پدید

زنام خداوند دارد امید

اسکندرنامه

ترکی،از نظام الدین امیر علیشیرنوایی(-907 ق)، یکی از مثنویهای خمسۀ اوست.

اسکندریّه

در نحو،از سید حسین علم الهدی،شاگرد سید کاظم یزدی و محمد کاظم خراسانی.

اسلام

مجلۀ فارسی،که به مدیریت عبد علی لاریجانی نشر می شد.

اسلام

مجلۀ فارسی،که به مدیریّت محسن شیرازی نشر می شد.

الاسلام فی معارفه و فنونه

حبیب آل ابراهیم مهاجر عاملی،ط.بیروت، 1371 ق.

اسلام مغرب

اردو،از غلام حسنین پانی پتی،ط.هند.

اسلام نامه

مجلۀ فارسی،از محمد علی اصفهانی معروف به داعی الاسلام که از سال 1324 تا 1326 ق در بمبئی طبع و نشر می شد.

الاسلام نشؤه و ارتقاؤه

محمد حسین مظفری(1312 ق-)،در 3 فصل.

اسلام و اشاعته

اردو،از راحت حسین رضوی چهیکپوری (1306 ق-)،ط.

الاسلام و الایمان

حیدر علی بن محمد بن حسن؟؟؟(سدۀ

ص:225

12 ق)،در 3 فصل و خاتمه،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی اختصنا بالاسلام

الاسلام و الایمان

محمد حرز الدّین نجفی،صاحب معارف الرجال.

الاسلام و الایمان(و انه اقرار باللسان و اعتقاد

بالجنان و عمل بالارکان)

یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق).

اسلام و بشائر السّلام

مهدی کاظمی قزوینی(-1358 ق)،رد بشائر السّلام است.

اسلام و تمدن

راحت حسین،ط.

اسلام و توحید

انگلیسی،از غلام حسنین پانی پتی،ط.هند.

اسلام و دانش

فارسی،در آداب و اخلاق اسلامی،از محمد حسنین ناشر الاسلام(1305 ق-)،ط 1366 ق.

اسلام و رجعت

فارسی،از عبد الوهاب فرید،ط.تهران، 1318 ش.

الاسلام و الشیعة الامامیّة

هادی بن حسین اشکوری(1325 ق-)،ط.

صیدا،1353 ق.

اسلام و فلسفه---

ص:226

اسم جنس

فتح اللّه بن حبیب اللّه حسینی.

-الحمد للّه الذی جعل اجناس الاسماء اسماء الاجناس

اسماء آلات رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله(و

اسماء سلاحه)

ابو الحسن علی بن حسن فطحی(سدۀ 3 ق)، مذکور در رجال نجاشی.

اسماء احیاء العرب(ممّن کان بالحجاز):---<

تسمیة احیاء العرب.

اسماء الارضین(از هشام کلبی)-تسمیة الارضین

اسماء الاسد(از ابن خالویه)-الاسد،کتاب

اسماء اللّه تعالی و صفاته

اسماعیل صاحب بن عباد طالقانی وزیر (-385 ق).

اسماء الاماء الشواعر(از ابو الفرج اصفهانی)-الاماء

اسماء امیر المؤمنین علیه السّلام

رضی الدّین علی بن طاوس از آن نقل و خطبۀ آن را هم ذکر کرده است.

-الحمد للّه المستحق للحمد بالآئه

اسماء امیر المؤمنین علیه السّلام

ازین کتاب نیز ابن طاوس نقل کرده و نسخۀ مورّخ 379 ق،آن را دیده بوده است.

اسماء امیر المؤمنین علیه السّلام

ابو عبد اللّه حسین بن شاذویه قمّی صفار صحاف، جعفر بن قولویه(-369 ق)از مولف روایت کرده است.

اسماء امیر المؤمنین علیه السّلام من القرآن

ابن شمون،ابو عبد اللّه حسین بن قاسم کاتب، ابو طالب انباری(-356 ق)کتاب را از او روایت کرده است.

اسماء امیر المؤمنین علیه السّلام

ابو طالب عبید اللّه(یا عبد اللّه)بن احمد انباری (-356 ق).

اسماء امیر المؤمنین(علیه السلام)فی کتاب اللّه

ابن ابی الثلج محمد بن احمد بغدادی(-325 ق).

اسماء الاودیة و الجبال و الرمال(از خالع نحوی)---<

الاودیة...

اسماء اهل بدر

طه عاملی جزینی،خ.بغداد.

اسماء البلدان

ابو محمد طیب بن عبد اللّه بن ابو مخرمۀ یمنی،خ.

آستان قدس.

اسماء البلدان

ابو الفتح محمد بن جعفر همدانی(-پس از 371 ق)،ط.لیدن،خ.آستان قدس.

ص:227

اسماء البیع و الدیارات-تسمیة البیع و الدّیارات

اسماء الجبال و المیاه و الاودیه

احمد بن ابراهیم ندیم لغوی،از خواص امام هادی و امام عسکری علیهما السّلام و استاد ابو العباس احمد بن یحیی ثعلب نحوی.

اسماء الجمال

سید جعفر نسابه اعرجی(-1332 ق).

الأسماء الحسنی-دعاء الجوشن

مروی از امیر المؤمنین(علیه السلام)،خ.خدیویه،نسخۀ نفیسی است که برای ملک اشرف قایتبای (-901 ق)کتابت شده.در این موضوع و شرح و تفسیر اسماء الحسنی کتابهای متعددی تألیف شده که هریک در محل خودش خواهد آمد.

اسماء الرجال

هریک با نام خودش خواهد آمد،نیز-رجال

اسماء الرّجال

حسین قائنی،ظاهرا از دانشمندان دورۀ صفویه.

اسماء رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله

حسن بن خرّ زاد قمّی،از اصحاب امام هادی(علیه السلام)،نجاشی آن را از او به 4 واسطۀ مفید بن قولویه،محمد بن وارث و حسن بن علی قمی روایت کرده است.

اسماء الرواة---

ص:228

اسماء من شهد مع امیر المؤمنین علیه السّلام

حروبه

متعدد،هریک در جای خویش خواهد آمد.

اسماء النبی و الائمّة(علیهم السلام)

ابو عبد اللّه حسین بن حمدان خصیبی(-358 ق).

اسماء ولد عبد المطلب-تسمیة...

اسماعیلیّة

فارسی،در انساب سادات مرعشی شوشتر،از نور الدّین محمد بن نعمت اللّه جزائری (-ح 1245 ق)،وی این کتاب را به نام میرزا اسماعیل خان مرعشی(-1209 ق)نوشته،خ.

مرعشی قم.

-حمد و سپاس و شکر و ستایش بی قیاس

الاسنی

فارسی،در تفسیر آیۀ(ثم دنا فتدلی فکان قاب قوسین اوادنی)،از علی حزین گیلانی (-1181 ق).

اسنی التحف

شرح قصیدۀ طه نجف در امامت،از مرتضی بن عباس آل کاشف الغطاء(-1349 ق).

اسنی العطایا

در سیر و سلوک،متن شرحی است به نام ازکی الهدایا،از عبد الرحیم یزدی،شاگرد علامه انصاری،ظاهرا متن نیز از اوست.

اسناد الشیعه فی اسناد السنّة

احوال 100 تن رجال شیعه که از آنان در کتب اهل سنّت روایت شده،از عبد الحسین شرف الدین(معاصر).

الاسناد المصفی الی آل المصطفی

سلسلۀ اسانید متصله از علماء رجالی تا ائمّۀ معصومین علیهم السّلام،از مؤلّف ذریعه، آقا بزرگ تهرانی،ط 1356 ق.

الاسنة

محمد بن عبد الوهاب بن داود همدانی امام الحرمین(-1303 ق)،در جواب رساله ای از محمود آلوسی زاده،خ.موجود.

الاسنة فی قطع الالسنة

در امامت،از میرزا هادی بن علی بجستانی، ردودی است بر نظرات مخالفانش.

الاسنة المحمدیّة

در دلائل عصمت معصومین علیهم السّلام،از محمد بن علی محمد فیض آبادی،تالیف:

1225 ق،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه علی احیاء الحق و اماتة الباطل

اسواق العرب

جغرافیا،از هشام کلبی(-206 ق).

ص:229

اسوۀ حسینی

اردو،فلسفۀ شهادت سید الشهدا(علیه السلام)،از همایون میرزا هندی،ط.حیدرآباد.

اسوة الرّسول(صلی الله علیه و آله)

اردو،در تواریخ،سیر و احوال آن حضرت،از اولاد حیدر بلگرامی(معاصر)،ط.در 3 مجلّد.

اسوة الکعبة

تصوف،از نظام الدین محمود نیشابوری معروف به شاه داعی(-867 ق).

اسهالیّة

فارسی،درمان بیماری اسهال،از احمد بن محمد حسین حسینی تنکابنی،معاصر فتحعلیشاه قاجار(-1250 ق)،ط.ایران،1297،1304 و 1317 ق.

الأسهم الخوارق لفؤاد صاحب الصواعق

(ابن حجر)

خ.دیده شده

-الحمد للّه الذی خصنا بمحمد سید الاولین و الآخرین...

اسیران کربلا

اردو،در مصائب اهل بیت(علیهم السلام)،از مصطفی بیگم بنت باقر حسین،ط.هند.

الاسئلة الآملیة

حیدر بن علی حسینی آملی،در مسائل فقهی و کلامی که از فخر المحققین فرزند علامه پرسیده و فخر المحققین جوابهای آنها را نوشته است،خ.

کربلا.

اسئلة ابن جابر

محمد بن جابر نجفی،استاد طریحی و شاگرد محمد سبط(-1030 ق)،3 مسأله در اصول و فقه که برای استادش عبد النّبی بن سعد جزائری (-1021 ق)فرستاده است.

اسئلة ابن حاتم

جمال الدین یوسف بن حاتم شامی مشغری، مجاز از علی بن طاوس(-664 ق)،72 مسئله است که به محقق حلی(-676 ق) فرستاده است.

اسئلة ابن حمزة

ناصر الدین حمزة بن حمزة بن محمد علوی، شاگرد فخر المحققین که به او فرستاده است.فخر در آخر جوابات اجازۀ روایت آن را به تاریخ 736 ق به حمزه نوشته است.

اسئلة ابن زهرة

علاء الدین علی بن زهرۀ حلبی،برخی پرسشها را از علامه حلی و برخی را از فرزندش فخر المحققین پرسیده است،اسئلة را برادرزادۀ علاء الدین بر 3 نوع مرتب کرده است.

ص:230

اسئلة ابن طوق

احمد بن صالح بن طوق قطیفی،که آنها را به احمد بن زین الدین احسائی فرستاده و او در 1223 ق جواب آنها را نوشته است،خ.

نجف.

اسئلة ابن فرّوج

الاسئلة البحرانیّة

محمد بن علی آل عصفور بحرانی،که به احمد بن صالح بن طوق قطیفی فرستاده است.

الاسئلة البروجردیة

فارسی،در اخلاق،اصول و فقه،از کلبعلی بروجردی،که به محمد تقی بن مقصود علی مجلسی(-1070 ق)فرستاده است.

ص:231

الاسئلة البهبهانیة

سید عبد اللّه عتیق(-پس از 1168 ق)،که به شیخ یوسف بحرانی(-1186 ق)فرستاده است.

الاسئلة التبانیة

ابو عبد اللّه محمد بن عبد الملک تبان،که به استاد خویش سید شریف مرتضی علم الهدی (-436 ق)فرستاده است،خ.آستان قدس،ش 2335-2340(676 ق).

الاسئلة التستریة

مقصود علی بن علی نجار شوشتری،که به عبد اللّه سماهیجی فرستاده و النفحة العنبریّة جواب آن است.

الاسئلة التفسیریّة

مؤلّف از معاصرین شیخ بهائی بوده و سؤالها را به او فرستاده است،خ.موجود.

الاسئلة التّنکابنیة

محمد بن سلیمان تنکابنی،از ملا هادی سبزواری (-1289 ق)پرسیده است.

الاسئلة التوبلیة

عبد علی بن محمد خطیب توبلی بحرانی،از مسائل توحید،کیمیا و سلوک،که به احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)فرستاده و با جوابها با جوامع الکلم چاپ شده است.

الاسئلة التوحیدیّة

محمد رحیم خان،که به سید کاظم دشتی (-1259 ق)فرستاده است،خ.نجف.

الاسئلة الجارودیّة

ناصر بن محمد جارودی خطی،مجاز از عبد اللّه سماهیجی در 1138 ق،به احمد بن ابراهیم درازی بحرانی فرستاده است.

الاسئلة الجبلیّة(الوارده من بروجرد)

سید علی علوی نهاوندی،به حسین بن ابو القاسم خوانساری(-1191 ق)فرستاده.

الاسئلة الجبلیّة الاولی

نیز از سید علی نهاوندی که به عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق)فرستاده و او انوار الجلیّة را در جواب نوشته(1149 ق)،بعضی از سؤال و جوابها فارسی است.

الاسئلة الجبلیة الثانیة

نیز از سید علی نهاوندی،که بار دیگر به سید عبد اللّه جزائری فرستاده و او الذخیرة الباقیّة را در 1151 ق،در جواب نوشته است.

الاسئلة الجزائریّة

صالح بن حسن جزائری،22 مسئله است که به شیخ بهائی(-1031 ق)فرستاده است.

الاسئلة الجیلانیّة

شمس الدین محمد جیلانی،معاصر آقا حسین

ص:232

محقق خوانساری(-1098 ق)،که از استادش صدر الدین محمد شیرازی پرسیده و جواب سؤالها با مبدأ و معاد ملا صدرا در 1314 ق،چاپ شده است.

الاسئلة الحاجبیّة-العکبریة

ابو اللیّث بن سراح حاجب که به شیخ مفید فرستاده و 51 پرسش کلامی است-العکبریة.

الاسئلة الحسینیة

50 مسأله است،از حسین بن عبد النّبی که از عبد اللّه سماهیجی پرسیده است.

الاسئلة الخشتیّة

ابراهیم خشتی،که به یوسف بن احمد بحرانی (-1186 ق)فرستاده است.

الاسئلة الخلیلیة

خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق)،که از علامه مجلسی(-1111 ق)پرسیده است،خ.

تبریز(با جوابات آنها).

الاسئلة الدمستانیّة

احمد بن حسن بحرانی دمستانی،مجیز شیخ احمد احسائی در 1215 ق.

الاسئلة الدهلویّة

الاسئلة السماکیة

فخر الدین سماکی،که از زین الدین شهید ثانی (-966 ق)پرسیده است،خ.آستان قدس.

الاسئلة السمیعیة

محمد سمیع صوفی،که از دلدار علی نقوی لکهنوی(-1235 ق)پرسیده است.

الاسئلة السیوریّة

احمد بن یوسف سیوری بحرانی،که به شیخ یوسف بحرانی(-1186 ق)فرستاده است.

الاسئلة الشاخوریة

عبد اللّه بن حسن شاخوری،که از شیخ یوسف بحرانی پرسیده است.

الاسئلة الشبریّة

الاسئلة الطرابلسیة

ابو الفضل ابراهیم بن حسن ابانی طرابلسی، سؤالات بسیاری است که به دفعات از شریف

ص:235

مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق)پرسیده و سید شریف نیز به دفعات جواب نوشته است.

الاسئلة الظهیریة

حسین بن حسن ظهیری عاملی عیناثی،استاد حرّ عاملی،که به شیخ خویش محمد امین بن محمد شریف استرآبادی(-1036 ق)فرستاده و او جواب آنها را شرحگونه نگاشته است.

الاسئلة العرفانیة و الاجوبة الاسراریة

اسماعیل بجنوردی،که از ملا هادی سبزواری پرسیده و او جواب نوشته است،خ.آستان قدس.

-الحمد للّه الودود واجب الوجود

الاسئلة العکبریة(یا حاجبیة)

ابو اللیث بن سراج حاجب،که به شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق) فرستاده و آن 51 مسأله است در کلام و شیخ جوابات مسائل العکبریه را برای او نگاشته است.

الاسئلة العلویة

علی بن سلیمان شاخوری بحرانی،که به عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)فرستاده و او الرسالة العلویة فی جوابات الاسئلة الثلاثة الکلامیّة را در جواب او نگاشته است.

الاسئلة الکازرونیّة

ابراهیم بن عبد النّبی بحرانی مقیم کازرون،که به یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق)فرستاده و او جوابات المسائل الکازرونیة را نوشته است.

الاسئلة الکازرونیّة

محمد حسین کازرونی،که از عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)فرستاده است و او جوابات المسائل الکازرونیات را نوشته است.

الاسئلة الکاظمیّة

مهدی بن ابراهیم دجیلی کاظمی(-1339 ق)، که به ابو تراب بن ابو القاسم موسوی خوانساری فرستاده و او جوابات المسائل الکاظمیة را نگاشته است.

الاسئلة المازحیّة

احمد مازحی عاملی،نزدیک به 100 مسألة فقهی که از زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی(-966 ق)پرسیده و او جوابهای مختصری بر آنها نگاشته است،خ.موجود.

الاسئلة المحمد آبادیة

فارسی،از احمد علی هندی محمد آبادی،در عقاید دینی،که از مولوی امانت علی عبد اللّه پوری هندی پرسیده و او به فارسی جواب گفته، خ.فیض آباد هند.

الاسئلة المدنیات(الاولی و الثانیة و الثالثة)

محمد معروف به ابن جویبر مدنی،که به حسن بن شهید ثانی(-1011 ق)صاحب معالم فرستاده و او جواب نوشته است،خ.موجود.

ص:236

الاسئلة المدنیة-الاسئلة الشدقمیة و الاسئلة المهنّائیة

الاسئلة المسعودیّة

مسعود بن سعود،که از احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)پرسیده و او جواب نوشته و او را به لوامع الرسائل(تألیف:1211 ق)ارجاع داده است.

الاسئلة المعترضین و اجوبة الراشدین

اعجاز حسین بن محمد علی حسن امروهوی (-1340 ق).

الاسئلة المقدادیّة

ابو عبد اللّه فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری حلی (-826 ق)،که از محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)پرسیده است،خ.آستان قدس(با جوابها در مجموعۀ رسائل ابن فهد حلّی).

الاسئلة المهدیّة

محمد مهدی قاضی بن محمد تقی قاضی طباطبایی تبریزی(-1241 ق)،که از بعضی افاضل عصر پرسیده،خ.موجود.

الاسئلة المهنّائیّة(الاولی و الثانیة)

مهنا بن سنان جعفری عبدلی حسینی،که به علامه حلّی(-726 ق)فرستاده است.

الاسئلة النثاریة

فارسی،از نثار حسین عظیم آبادی هندی،23 مسأله است که از محمد علی طبسی(-1320 ق) مقیم حیدر آباد هند پرسیده است،خ.موجود.

الاسئلة النصیریّة

که خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق)،از معاصر خویش شمس الدّین خسروشاهی پرسیده ولی جواب نگرفته است و جواب آنها را صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق) نگاشته است.ط 1313 ق(با المبدأ و المعاد و شرح الهدایة او).

الاسئلة النعیمیّة

محمد بن علی نعیمی،که به یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق)فرستاده است.

الاسئلة النوبندجانیة

ابو عبد اللّه محمد بن عبد الرحمان فارسی مقیم مشهدین نوبندجان،که به شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق)فرستاده است.

الاسئلة النوحیّة

نوح بن هاشل،که به عبد اللّه سماهیجی (-1135 ق)فرستاده است.

الاسئلة الهندیة

عبد اللّه بن محمد تقی مجلسی که از هند برای برادر خویش علامه مجلسی(-1111 ق)فرستاده و او رسالة الهندیة یا جوابات المسائل الهندیات را در جواب نگاشته است،خ.نجف.

ص:237

اسئلة الشیخ یاسین(المکتوب فی الجواب عنها منیة الممارسین):

یاسین بن صلاح الدین بلادی بحرانی مقیم شیراز،که به عبد اللّه شجاهیجی فرستاده و او منیة الممارسین را در جواب نوشته است.

اسئلة السید یحیی

سید یحیی بن حسین احسائی که به احمد بن ابراهیم درازی بحرانی(-1131 ق)فرستاده و او جواب نوشته است.

الاسئلة الیوسفیة

یوسفعلی حسینی اخباری،که به قاضی نور اللّه شوشتری شهید(-1019 ق)فرستاده است.

الاشارات(الی کیفیة نیة العبادات بطریق الرمز و

الاشارات)

محمد جعفر بن سیف الدین استرابادی معروف به شریعتمدار(-1263 ق).

الاشارات(الی ماتکرر فی الوسائل

من الاحالات)

عبد الصاحب بن حسن آل صاحب جواهر (-1352 ق)،ط.نجف،1356 ق.

الاشارات(الی ما ینکره العوام و غیرهم)-معنی

الاشارات،کتاب فی

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

الاشارات(الی معنی الاشارات)

-الاشارات الی معانی الامارات:

شرح الاشارات و التنبیهات ابن سینا،از جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر،علامه حلّی(-726 ق)،علامه 2 شرح دیگر نیز بر اشارات دارد،یکی ایضاح و المعضلات و دیگری بسط الاشارات-

الاشارات(فی الکلام)

شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق)، خود در بعضی از اجازات یاد کرده است.

الاشارات(فی الکلام و الحکمة)-اشارات

الواصلین

کمال الدین(یا جمال الدین)علی بن سلیمان بحرانی،معاصر خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق).

الاشارات(فی المعارف)

نظیر فصوص الحکم،از آقا رضا همدانی(-پس از 1320 ق).

الاشارات

در فقه،از محمد رضا بن عبد المطلب تبریزی (سدۀ 12 ق)،خ.دیده شده.

الاشارات و التلویحات

در حکمت الهی و طبیعی،از غیاث الدین منصور بن صدر الدین حسینی دشتکی (-948 ق).

ص:238

الاشارات و التنبیهات

منطق و حکمت،از شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،مرتب بر 2 قسم،ط.لیدن،1892 م؛مصر 1367-1368 ق (3 جزء)؛تهران،1378 ق،1333 ش (فارسی)...

-الحمد للّه علی حسن توفیقه

الاشارات الاصول

محمد ابراهیم بن محمد حسن کاخی خراسانی (-1261 ق)،ط تهران،1245 ق،در 2 مجلد.

-الحمد للّه الذی مهد لنا قواعد الدین

اشارات عبد اللّه

عقاید،از علی بن محمد برغانی(سدۀ 13)در یک مقدمه،40 اشاره و خاتمه

-الحمد للّه الذی بکلماته قامت السماوات...

الاشارات اللطیفة الحسان

در احوال ابو حنیفه نعمان بن ثابت،از محمد حسین بن محمد مهدی کرهرودی سلطان آبادی(-1314 ق)،در یک شبانه روز تألیف کرده،خ.دیده شد.

-الحمد للّه الذی اوضح لنا بفضله

اشارات الواصلین(الی علوم العمیان و تنبیهات

اهل العیان من ارباب البیان)

در کلام و حکمت،به احتمال اشارات علی بن سلیمان بحرانی است،خ.دیده شد(685 ق).

-الحمد للّه الذی اصطفی لهدایة الهداة اولی الالباب.

الاشاره(فی الامامة و معتقد الامامیة)

فارسی،از کمال الدین معروف به میرزا آقا بن محمد علی رضوی خوانساری(-1328 ق)، تألیف:1322 ق،ط 1325 ق.

اشاره السبق(الی معرفة الحق)

در اصول دین و فروع دین،از علاء الدین ابو الحسن علی بن حسن حلبی،ط.تهران، 1276 ق(ضمن جوامع الفقه).

الاشاعة(فی شرح-نهج البلاغة)

اولاد حسن بن محمد حسن امروهوی (-1338 ق)،به اردوهم ترجمه کرده.

اشاعة النوادر

مجموعه در فنون متنوعه و نوادر متفرقه،از محمد علی هبة الدّین شهرستانی،خ.موجود.

الاشباه---

ص:239

(-1231 ق)،ط.(در آخر الغنائم او).

اشتراط الرجوع الی الکفایة فی الحج

ابو المعالی کلباسی.

اشتراط القربة فی العبادة تمسکا بآیة البیّنة

عبد الرسول نوری(-ح 1322 ق)،ط 1321 ق(با بعض رسائل دیگر او).

الاشتراک اللفظی فی اللّغة العربیّة

محمد باقر بن محمد علی طباطبایی تبریزی (-1366 ق).

الاشتراک اللفظی للوجود و سائر الصفات

فارسی،از قوام الدین محمد رازی تهرانی، شاگرد رجبعلی تبریزی.

الاشتراک اللفظی فی معانی اسماء اللّه تعالی

قاضی محمد سعید قمی،شاگرد فیض.

اشتراک الوجود لفظا

رجبعلی تبریزی،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 12231

اشتراک الوجود معنی

حکیم سبزواری(-1289 ق)،خ.نجف.

-سألنی سائل عن ان اطلاق اسماء اللّه

الاشتراکیة---

ص:240

(-206 ق).

اشتقاق الشهور و الایّام-اشتقاق خالویه-

الاشتقاق

ابو عبد اللّه حسین بن احمد نحوی معروف به ابن خالویه(-370 ق)،ط.گوتینکن،1854 م.

الاشتمال،کتاب-الشامل

فی معرفة الرجال،از ابو عبد اللّه احمد بن محمد جوهری(-401 ق).

اشجار العلوم بنهج المعلوم

میرزا محمد اخباری(-1232 ق).

الاشجان فی خیر انسان

حیدر حلّی(-1304 ق)،مجموعۀ مراثی سید جعفر قزوینی(-1298 ق)،خ.نجف.

الاشراف علی خصایص الاشراف

و آن غیر از اوصاف الاشراف خواجۀ طوسی است،خ.تبریز.

الاشراف(علی سیادة الاشراف)-رسالة فی

تحقیق معنی السید و السیادة

حسین بن حسن بن محمد موسوی کرکی (-1001 ق)،نوادۀ دختری محقق کرکی، تالیف:959 ق،به نام شجاع الدین حیدری وزیر صفوی.خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی رفع آل هاشم و آل عبد مناف

الاشراف فی المنع عن بیع الاوقاف

حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق).

الاشراف

عبد العزیز بن ابی کامل طرابلسی(-481 ق)، قاضی طرابلس.

الاشراف فی عام فرائض الاسلام

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان مفید بغدادی (-413 ق)،خ.دیده شد،مکرّر.

الاشراق فی مکارم الاخلاق

مؤلف نامعلوم،در 4 باب.

-امّا بعد الحمد لمنعم تفرّد بالقدم و ابرزنا من ظلمة العدم...

اشراق النّیرین

فارسی،عرفان،از محمد بن محمود دهدار،خ.

عبد الفتاح معروف به اشرف علی گلشن آبادی هندی،فرهنگ لغات هندی،فارسی،عربی و انگلیسی،ط.هند،1287 ق.

اشرف المعجزات

در معجزات امیر المؤمنین(علیه السلام)،از عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)،خ.موجود (1300 ق)،آستان قدس،ش 13548 (1314 ق،ضمیمۀ مجموعه است).

-الحمد للّه الّذی اظهر المعجزات القاهرة...

اشرف المناقب

ابو الناصح ابراهیم موسوی،محمد اشرف در فضائل السادات(تألیف:1102 ق)از آن نقل کرده.

اشرف المناقب

محمد اشرف بن عبد الحسیب علوی اصفهانی، شاگرد علامه مجلسی،تألیف:1102 ق،به نام شاه سلیمان صفوی،تحریر مجدد با اضافات به نام فضائل السادات،به نام شاه سلطان حسین.

اشرف الوسائل(الی فهم الرسائل الموسوم

بالفرائد)

شرح فرائد علامه انصاری،از محمد حسین بن محمد مهدی کرهرودی سلطان آبادی (-1314 ق).

الاشرفیّة(فی ذمّ الوساوس الشیطانیة)،الرسالة

معین الدین میر مخدوم جرجانی متخلص به اشرف،به نام شاه طهماسب(-984 ق)تألیف کرده.خ.نجف.

-الحمد للّه الّذی لا یکلف نفسا الاّ وسعها...

اشعار بنی مرّة بن همام

ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم بن حمدون کاتب و لغوی،استاد ابو العباس ثعلب(-291 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

اشعار الجّن المتمثّلین

ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی خراسانی (-378 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

اشعار الجواری

ابو عبد اللّه مفجع محمد بن احمد بصری(-327 ق) ،یاقوت گفته است که این اثر ناتمام

ص:243

مانده است.

اشعار الحراب

نیز از ابو عبد اللّه محمد بن احمد،ابن ندیم نوشته که ناتمام است.

اشعار الخلفاء

محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

اشعار الخوارزمی

ابو عبد اللّه محمد بن احمد مفجع،سیوطی دریغیه و کاتب چلبی در کشف الظنون،از آن یاد می کنند،ولی ظاهرا تصحیفی از اشعار الحراب یا اشعار الجواری اوست.

اشعار زید الخیل الطّائی

نیز از ابو عبد اللّه محمد بن احمد مفجع.

اشعار عبد القیس و اخبارها

ابو هفان عبد اللّه بن احمد عبدی بصری،از طبقۀ دعبل خزاعی(-246 ق).

اشعار المعصومین علیهم السّلام

جامع:حسین بن جعفر موسوی،تاریخ جمع:

1303 ق،خ.آستان قدس.

اشعار النّساء

محمد بن عمران مرزبانی،ابن ندیم گفته است که در 600 برگ است.

الاشعة البدریة فی شرح الجعفریّة

شرح جعفریۀ محقق کرکی،از محمد اسماعیل (سدۀ 13 ق)،صاحب منظومۀ العقیدة الوحیدة.

الاشعة القدسیة

فارسی،از مرتضی قلی خان بن علی محمد خان اصفهانی(-1306 ق).

الاشعة الملونة

مجموعۀ رباعیات احمد بن علی بن صافی نجفی (1313 ق-).

الاشعثیّات-الجعفریات

احادیث،به روایت ابو علی محمد بن محمد بن اشعث کوفی(زنده در 313 ق)،از ابو الحسن موسی بن اسماعیل بن امام موسی بن جعفر(علیه السلام)، ط.تهران،1271 ق،خ.آستان قدس،ش 8172(1283 ق)و ش.755(1348 ق).

الاشفیة فی معانی الغیبة

ابو محمد حسن بن حمزۀ طبری علوی معروف به مرعش(-358 ق)،ظاهرا در موضوع غیبت و احکام شرعی آن بوده است.

اشک غم

اردو،مراثی،ط.لاهور.

ص:244

الاشکال الاربعة

منطق،از عزّ الدّین حسین استرابادی،به احتمال از معاصرین صفویه بوده است.

اشکال بیضی

فارسی:هندسه،از حیدر قلی خان بیات مختاری نیشابوری(معاصر)،تألیف:1301 ق،ط.

تهران.

-بیضی مسطح سطحی است که احاطه کند

اشکال المیزان

فارسی،منطق،از محمد نصیر فرصت شیرازی (-1339 ق)،ط.بمبئی 1322 ق؛اصفهان، 1345 ق.

اشکال الوضوء

غلام حسین کنتوری(-1337 ق).

اشکال الهندسة

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق)،خ.

بانکی پور،ش 2519(631 ق).

اشکهای ایران

فارسی،از یحیی خان قریب،در 1314 ش،زیر چاپ بوده.

الأشهر الحرم(فیما وقع علی سادات الحرم)

سید مهدی غریفی(-1343 ق)،خ.دیده شد (جزء اول).

-احمده و اشکره و اصلّی علی نبیه...

الاصابة(فی تحقیق حال بعض الصحابة)

ابو القاسم بن حسین رضوی قمّی لاهوری (معاصر).

اصابة الحق

در مسألۀ جواز شرط مرتهن،از حسین بن حیدر بن قمر کرکی،خ.ملک(خط مؤلف،1023 ق).

-الحمد للّه علی اصابة الحق...

اصالة الاباحة(فی الاشیاء فی مقابل القول

بالحظر فیها)

در اصول فقه.

اصالة الامکان

محمد تقی بن حسین علی هروی(-1299 ق)، در نهایة الآمال از آن یاد کرده است.

اصالة البرائة

ابو القاسم بن محمد علی نوری معروف به کلانتری(-1292 ق)،خ.موجود.

اصالة البرائة---

ص:245

اصالة البرائة

محمد جواد بن محمد حسینی شقرائی عاملی (-1226 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه رب العالمین

اصالة البرائة

محمد حسن بن عبد اللّه مامقانی(-1323 ق)،خ.

اصالة الحقیقة و الظهور(فی وجه اعتبارها و

ما یترتب علیها من الاحکام)

مولّف از متأخرین بوده است،خ.نجف.

اصالة الصحّة(فی المعاملات و عدمها)

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).

-(پس از خطبه)اعلم یا اخی ان المقصود المهم الاصلی فی المعاملات الصحة و الفساد

اصالة الصّحة

سید حسن مدرّس اصفهانی.

اصالة الصحّة

فتح اللّه نمازی شیرازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،خ.دیده شده.

اصالة الصحة

سید حسین مجتهد کرکی.

اصالة الصحة

محمد بن اسد اللّه اشکوری(1320 ق-).

اصالة الطهارة

محمد باقر وحید بهبهانی(-1206 ق).

-الاصل طهارة الاشیاء

اصالة الطهارة

حسین بن دلدار علی نصیرآبادی(-1273 ق).

-الحمد للّه الذی اصل الطهارة فی الاشیاء و سهل السلوک علی الشریعة الغرّاء

اصالة العدم

عبد العلی بن جعفر خوانساری معروف به سید ابو تراب(-1346 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه علی ما انعم

اصالة الوجود

ظاهرا مؤلف نزدیک به عصر ملا صدرا می زیسته است،خ.نجف(1107 ق).

-الوجود ای ما بانضمامه الی الماهیات

اصالة الوجود(از ملا صدرا)---

ص:247

شریف مرتضی و شیخ طوسی،کتاب از مآخذ بحار علامه مجلسی است.

اصحاب الائمة علیهم السّلام-رجال برقی،رجال شیخ طوسی و...

اصحاب الاجماع(الذین اجمعت العصابة علی

تصحیح ما یصح عنهم)

محمد باقر حجة الاسلام گیلانی اصفهانی (-1260 ق)،ط.(ضمن رسائل رجالیۀ او).

اصحاب الاجماع

حسن بن ابی طالب طباطبایی(-1168 یا 1167 ق)،به عنوان مقاله فی اصحاب الاجماع معرفی شده.

اصحاب الاجماع

سید رضا بن بحر العلوم(-1253 ق)،خ.نجف.

اصحاب العدّة

در رجال حدیث،از حجة الاسلام محمد باقر گیلانی(-1260 ق)،ط.(ضمن رسائل رجالیۀ او).

اصحاب کهف

گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری.

اصحاب الکهف

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).

اصحاب النّبی(صلی الله علیه و آله)(الممدوحین و اصحاب امیر المؤمنین(علیه السلام))

محمد جعفر بن محمد طاهر خراسانی (1080 ق-)،مذکور در تکملة الامل.

اصحاح الادویة

فارسی،از حسین بن زین الدین علی معروف به حاج زین العابدین عطار(سدۀ 8 ق)،خ.

آستان قدس،ش 5042.

-حمد و سپاس غفاری را که جلّ جلاله و عم نواله

اصداف الدّرر

فارسی،ترجمۀ غرر الحکم آمدی،از عبد الکریم بن محمد یحیی قزوینی(معاصر شاه سلطان حسین صفوی).

اصدق الاخبار(فی قصة الاخذ بالثار و تنکیل

المختار علی اعداء آل رسول اللّه الاطهار)

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(معاصر)، ط.صیدا،1353 ق و مکرّر.

اصدق المقال(فی علمی الدرایة و الرّجال)

محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،در الریاض الزاهرة از آن در احوال مختار نقل شده است.

الاصرار فی الاستغفار

فارسی،از محمد باقر بن اسماعیل واعظ کجوری تهرانی(-1313 ق)،مذکور در زبدة المآثر برادرش.

ص:248

اصفهان

فارسی،در تاریخ اصفهان،از حسین نور صادقی، در 4 فصل،ط.تهران،1316 و 1326 ش.

اصفهان

فارسی،از مهدی ارباب،مقداری در ذیل روزنامۀ ایران چاپ شده.

اصفهان نصف جهان

فارسی،از صادق هدایت،ط.تهران،1311 و 1333 ش.

اصفهان و اخبارها

حمزة بن حسن اصفهانی(-ح 360 ق).

الاصفهانیّة،الرّسالة

احمد بن زین الدین احسائی،در معنای برخی احادیث مشکله که در جواب پرسشهای اهل اصفهان نوشته.

الاصفی

تفسیر،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،منتخبی است از تفسیر صافی او، تألیف:1076 ق ط.(در هامش الصافی)،خ.

آستان قدس،ش 11162(1086 ق)و 3 نسخه دیگر.

-الحمد للّه الذی هدانا للتمسک بالثقلین

اصفی المشارب(فی حکم حلق اللحیة و تطویل الشارب

الشارب):

در حکم تراشیدن ریش و نهادن شارب،از محمد علی هبة الدّین شهرستانی،خ.دیده شده.

-الحمد للّه کثیرا

اصفیاء امیر المؤمنین علیه السّلام

حسن بن علی بن فضال.

اصفیاء امیر المؤمنین علیه السّلام

علی بن حسن بن فضال،هر2 عنوان اخیر را ابن شهر آشوب در معالم العلماء یاد کرده.

اصل آدم بن حسین

حدیث،از آدم بن حسین نخاس کوفی،از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل آدم بن متوکل

حدیث،از آدم بن متوکل ابو الحسن مروارید فروش(بیاع اللّؤلؤ)کوفی،از حضرت صادق(علیه السلام) روایت کرده.

اصل ابان بن تغلب

حدیث،از ابان بن تغلب بکری(-141 ق)، خدمت حضرت سجاد،باقر و صادق علیهم السّلام را دریافته است.

اصل ابان بن عثمان

حدیث،از ابان بن عثمان احمر بجلی،از اصحاب حضرت صادق و موسی بن جعفر

ص:250

علیهما السّلام.

اصل ابان بن محمد

حدیث،از ابان بن محمد بجلی معروف به سندی بزاز،ابن طاوس در اقبال از آن نقل کرده و نسخۀ آن را داشته است.

اصل ابراهیم بن ابی البلاد

ابو اسمعیل(ابو البلاد،ابو یحیی)،یحیی(یا ابراهیم)بن سلیم(یا سلیمان)،از حضرت صادق و حضرت موسی بن جعفر علیهما السّلام روایت کرده و امام رضا(علیه السلام)او را ستوده اند.

اصل ابراهیم بن صالح

ابن شهر آشوب در معالم به همین نام یاد کرده.

اصل ابراهیم بن عبد الحمید

از اصحاب حضرت صادق(علیه السلام)،حضرت رضا(علیه السلام) را هم درک کرده.

اصل ابراهیم بن عثمان

ابو ایوب ابراهیم بن عثمان خزّاز کوفی،از اصحاب امام باقر و صادق علیهما السّلام.

اصل ابراهیم بن عمر

ابراهیم بن عمر یمانی صنعانی،از اصحاب صادقین علیهما السّلام.

اصل ابراهیم بن مسلم

ابراهیم بن مسلم بن هلال ضریر کوفی،از وی ابو القاسم حمید بن زیاد کوفی(-310 ق)روایت کرده است.

اصل ابراهیم بن مهزم

ابراهیم بن مهزم اسدی کوفی معروف به ابن ابی برده،حسن بن محبوب(-224 ق)آن را از او روایت کرده.

اصل ابراهیم بن نعیم

ابو الصباح ابراهیم بن نعیم عبدی،او را میزان می خوانده اند،از اصحاب حضرت باقر و صادق علیهما السّلام بوده،اصل را صفوان بن یحیی (-210 ق)از او روایت کرده است.

اصل ابراهیم بن یحیی

شیخ در فهرست از آن یاد کرده و گفته است که آن را حمید بن زیاد(-310 ق)از او روایت کرده است.

اصل ابو عبد اللّه بن حماد

ابو عبد اللّه بن حماد انصاری،ابن طاوس از آن در کتاب اقبال نقل کرده و گویا نسخۀ آن را داشته است،صحیح آن ابو محمد عبد اللّه است.

اصل ابو محمد خزاز

در فهرست طوسی خزار و در معالم جزار آمده.

اصل احمد بن حسین

احمد بن حسین بن سعید بن عثمان قرشی،آن را

ص:251

احمد ابن عقده(-233 ق)از وی روایت کرده، بنابرآن از اصول معدودی است که در اواخر عصر ائمّه علیهم السّلام تألیف شده است.

اصل احمد بن حسین بن عمر

ابو جعفر احمد بن حسین بن عمر بن یزید صیقل کوفی،وی از حضرت ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام روایت می کند،ابن طاوس در لهوف از آن روایت کرده و ظاهرا نسخۀ آن را داشته است.

اصل احمد بن عمر حلال

احمد بن عمر حلال شیره فروش(بیاع الحل)، شیخ طوسی در رجال،او را از اصحاب رضا(علیه السلام) شمرده است.

اصل احمد بن محمد

ابو علی احمد بن محمد بن عمّار کوفی (-346 ق).

اصل احمد بن یوسف

احمد بن یوسف بن یعقوب جعفی،ابن عقده (-333 ق)از او و از اصل او روایت کرده است.

اصل ادیم بن حرّ

ادیم بن حرّ جعفی،به روایت کشی کنیۀ او ابو الحر بوده و از حضرت صادق(علیه السلام)چهل و اندی حدیث روایت کرده است.

اصل اسباط بن سالم

ابو علی اسباط بن سالم کوفی،محمد بن ابی عمیر(-217 ق)آن را از وی روایت کرده است.

اصل اسحاق بن جریر

اسحاق بن جریر بن یزید بجلی کوفی،از اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،از او محمد بن ابی عمیر و حسن بن محبوب(-204 ق) روایت کرده اند.

اصل اسحاق بن عمّار

اسحاق بن عمّار بن موسی ساباطی،از اصحاب صادق(علیه السلام)،وی غیر از اسحاق بن عمار بن حیان کوفی بوده است.

اصل اسماعیل بن ابان

اسماعیل بن ابان حناط،از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل اسماعیل بن بکیر

به قول شیخ در فهرست،از وی ابراهیم بن سلیمان کوفی و از ابراهیم حمید بن زیاد دهقان (-310 ق)روایت کرده است.

اصل اسماعیل بن جابر

ابن شهر آشوب و شیخ طوسی از آن یاد کرده اند.

اصل اسماعیل بن دینار

نیز مذکور در معالم ابن شهر آشوب و فهرست شیخ.

ص:252

اصل اسماعیل بن عثمان

اسماعیل بن عثمان بن ابان،احمد بن میثم از او و حمید بن زیاد(-310 ق)از احمد روایت کرده اند.

اصل اسماعیل بن عمار

وی از اصحاب صادق(علیه السلام)بوده است.

اصل اسماعیل بن محمد

ابن ابی عمیر از او روایت کرده است و احتمال داده اند که وی اسماعیل بن حکم از اصحاب سجاد(علیه السلام)بوده باشد.

اصل اسماعیل بن مهران

اسماعیل بن مهران بن محمد بن ابی نصر سکونی کوفی،وی از اصحاب امام صادق(علیه السلام)روایت کرده و امام رضا(علیه السلام)را ملاقات کرده است.از او محمد بن حسین بن ابی الخطاب(-262 ق) روایت کرده است.

اصل ایوب بن حر جعفی

ایوب بن حر جعفی معروف به اخی ادیم،از اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،محمد بن خالد برقی از ایوب و فرزندش احمد بن محمد (-274 ق)از او روایت کرده اند.

اصل بشار بن یسار

بشار بن یسار عجلی کوفی،از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل بشر بن مسلمة

بشر بن مسلمۀ کوفی،از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل بکر بن محمد ازدی

بکر بن محمد ازدی از آل نعیم،عبد اللّه بن صلت قمی که از اصحاب رضا(علیه السلام)بوده از او روایت کرده است.

اصل بندار

بندار بن محمد بن عبد اللّه فقیه امامی،مذکور در فهرست ابن ندیم.

اصل ثابت بن دینار

ثابت بن ابی صفیه دینار معروف به ابو حمزۀ ثمالی(-150 ق).

اصل جابر بن یزید

جابر بن یزید جعفی(-128 یا 132 ق)،از اصحاب باقر و صادق علیهما السّلام.

اصل جعفر

جعفر بن محمد بن شریح حضرمی،این اصل موجود است و با اصول الستة عشر در تهران طبع شده است.

اصل جمیل بن دراج

ابو علی جمیل بن دراج نخعی،از اصحاب صادق(علیه السلام)،صفوان بن یحیی(-210 ق)از او روایت کرده است.

ص:253

اصل جمیل بن صالح اسدی

اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،محمد بن ابی عمیر و حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده اند.

اصل حارث بن احول

ابو علی حارث بن ابو جعفر مؤمن الطاق محمد بن علی بن نعمان احول بجلی کوفی،حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.

اصل حبیب

حبیب بن معلل مدائنی خثعمی،از ابا عبد اللّه، ابو الحسن و رضا علیهم السّلام روایت کرده است.

اصل حریز(فی الصلاة)،اصل(فی الزکاة)،

اصل(فی الصیام)و اصل(فی النوادر)

ابو محمد حریز بن عبد اللّه سجستانی ازدی کوفی، از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل حسن بن ایوب

از اصحاب کاظم(علیه السلام).

اصل حسن بن رباط

حسن بن رباط بجلی کوفی،از اصحاب امام صادق(علیه السلام)،حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.

اصل حسن زیاد

حسن زیاد عطار کوفی،از امام صادق(علیه السلام) روایت کرده است.

اصل حسن بن سری

حسن بن سری کاتب،از اصحاب صادق(علیه السلام).

اصل حسن بن صالح

حسن بن صالح بن حی(-168 ق).

اصل حسن بن موسی

حسن بن موسی بن سالم حنّاط کوفی،وی از امام صادق(علیه السلام)روایت کرده است.

اصل حسین بن ابی العلاء

حسین بن ابی العلاء خفاف،وی از امام صادق(علیه السلام)روایت کرده است اصل حسین با اصول الستة عشر چاپ شده است.

اصل حسین بن ابی غندر

حسین بن ابی غندر کوفی،وی از ابا عبد اللّه (صادق)(علیه السلام)روایت کرده و از او ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی روایت کرده اند.

اصل حسین بن عثمان

حسین بن عثمان بن شریک بن عدی عامری کوفی،راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،ابن ابی عمیر از او روایت کرده است،اصل به روایت تل عکبری از ابن عقده موجود است.

ص:254

اصل حفص بن بختری

حفص بن بختری کوفی بغدادی،وی از ابا عبد الحسن و ابو الحسن علیهما السّلام روایت کرده و اصل او را محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.

اصل حفص بن سالم

ابو ولاد حفص بن سالم حناط،راوی از امام صادق(علیه السلام)،اصل را حسن بن محبوب از او روایت کرده است.

اصل حفص بن سوقة

حفص بن سوقۀ عمری،در اصل از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام روایت کرده و اصل را محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.

اصل حفص بن عبد اللّه(فی الصلاة)،اصل

(فی الزّکاة)،اصل(فی الصیام)و اصل

(فی النوادر)

حفص بن عبد اللّه سجستانی از اصحاب امام صادق(علیه السلام).از حریز بن عبد اللّه نیز چنین اصولی گذشت.

اصل حکم بن ایمن

حکم بن ایمن حناط کوفی،راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،اصل را ابن ابی عمیر از او روایت کرده است.

اصل حکم بن مسکین

ابو محمد حکم بن مسکین کوفی،اصل را حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.

اصل حمید بن زیاد

حمید بن زیاد بن حمّاد بن دهقان کوفی (-310 ق).

اصل حمید بن مثنّی

حمید بن مثنّی عجلی کوفی صیرفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.

اصل خالد بن ابی اسماعیل

خالد بن ابی اسماعیل کوفی،صفوان بن یحیی (-210 ق)آن را از او روایت کرده است.

اصل خالد بن صبیح

خالد بن صبیح کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)، اصل را محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.

اصل خالد بن عبد اللّه

خالد بن عبد اللّه بن سدیر بن حکیم بن صهیب صیرفی.

اصل خلاد

خلاد سندی(یا سدی)بزّاز کوفی،راوی از ابا عبد اللّه(علیه السلام)،ط.تهران(در اصول الستة عشر).

ص:255

اصل داود بن زربی

ابو سلیمان داود بن زربی خندقی بندار،از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام، محمد بن ابی عمیر آن را از او روایت کرده است.

اصل داود بن کثیر

داود بن کثیر رقی،از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،حسن بن محبوب آن را از او روایت کرده است.

اصل ذریح

ذریح بن محمد بن یزید محاربی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.

اصل ربعی

ابو نعیم ربعی بن عبد اللّه بن جارود بصری،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،که از او حماد بن عیسی(-208 ق)اصل را روایت کرده است.

اصل ربیع اصم

ربیع بن محمد بن عمر بن حسان اصم مسلی، راوی از امام صادق(علیه السلام)،حسن بن محبوب (-204 ق)آن را از او روایت کرده است.

اصل رفاعة

رفاعة بن موسی اسدی کوفی نخاس،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،صفوان بن یحیی(-210 ق)و محمد بن ابی عمیر (-217 ق)آن را از او روایت کرده اند.

اصل زرعة

زرعة بن محمد حضرمی،راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،آن را حسن بن سعید اهوازی از او روایت کرده است.

اصل زکار

زکار بن یحیی واسطی،از اصحاب صادق(علیه السلام)، قاسم بن اسماعیل قرشی آن را از وی روایت کرده است.

اصل زیاد بن مروان

ابو الفضل زیاد بن مروان قندی واقفی.

اصل زیاد بن منذر

ابو الجارود زیاد بن منذر اعمی،از اصحاب امام باقر و امام صادق علیهما السّلام،کثیر بن عیاش قطان آن را از او روایت کرده است.

اصل زید زرّاد

وی راوی از امام صادق(علیه السلام)بود و اصل زید موجود است،ط.تهران(با اصول الستة عشر).

اصل زید نرسی

وی نیز راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام بود و اصل او هم موجود است و با اصول الستة عشر چاپ شده است.

ص:256

اصل سعد بن ابی خلف

سعد بن ابی خلف معروف به زام کوفی،از اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.

اصل سعدان

ابو الحسن عبد الرحمان سعدان بن مسلم عامری کوفی،وی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام روایت کرده و اصل او را صفوان بن یحیی(-210 ق)از او روایت کرده است.

اصل سعید اعرج

ابو عبد اللّه سعید بن عبد الرحمان(یا عبد اللّه)اعرج سمّان تمیمی کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)، اصل او را علی بن نعمان و صفوان بن یحیی از او روایت کرده اند.

اصل سعید بن غزوان

سعید بن غزوان اسدی کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،اصل را ابن عمیر(-217 ق)از او روایت کرده است.

اصل سعید بن مسلمة

سعید بن مسلمة بن هشام بن عبد الملک بن مروان دمشقی،از اصحاب امام صادق(علیه السلام).

اصل سعید بن یسار

سعید بن یسار ضبیعی کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،اصل را علی بن نعمان اعلم نخعی از اصحاب رضا(علیه السلام)از او روایت کرده است.

اصل سفیان بن صالح

محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.

اصل سلام

سلام بن ابی عمره(یا عمیره)خراسانی کوفی، راوی از امام صادق و امام کاظم علیهم السّلام، عبد اللّه بن جبله(-219 ق)از او روایت کرده است،این اصل به روایت تلعکبری موجود است.

اصل سلیم-کتاب سلیم

ابو صادق سلیم بن قیس هلالی عامری کوفی تابعی،ط.نجف،1366 ق و چاپهای دیگر،خ.

فیض آباد هند.

اصل شعیب بن اعین

شعیب بن اعین حدّاد کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،ابن ابی عمیر(-217 ق)آن را از او روایت کرده است.

اصل شعیب بن یعقوب

ابو یعقوب شعیب بن یعقوب،وی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام روایت دارد و اصل او را حماد بن عیسی(-208 ق)و ابن ابی عمیر از او روایت کرده اند.

ص:257

اصل شهاب

شهاب بن عبدربّه اسدی صیرفی کوفی،راوی از امام باقر و امام صادق علیهما السّلام،ابن ابی عمیر،آن را از او روایت می کند.

اصل صالح

صالح بن رزین کوفی،راوی از ابا عبد اللّه(علیه السلام)، ابن ابی عمیر آن را از او روایت می کند.

اصل ظریف-کتاب الدیات

منسوب به ظریف بن ناصح کوفی بغدادی،از محمد بن ابی عمر طبیب کوفی،که از امام صادق(علیه السلام)روایت می کند.

اصل عاصم

عاصم بن حمید حناط کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،وی از جابر بن یزید جعفی(-128 یا 132 ق)بسیار روایت کرده،اصل موجود است، ط.تهران(با اصول الستة عشر).

اصل عباد

ابو سعید عباد عصفری کوفی،موجود است،ط.

اصل عبد اللّه بن سلیمان

عبد اللّه بن سلیمان صیرفی عبسی کوفی،وی از امام صادق(علیه السلام)روایت کرده است.

اصل عبد اللّه بن حماد

ابو محمد عبد اللّه بن حماد انصاری،همان است که به عنوان اصل ابو عبد اللّه یاد شد و صحیح عبد اللّه است.

اصل عبد اللّه بن یحیی

عبد اللّه بن یحیی کاهلی،از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.از اصول موجوده است و احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی از او روایت کرده است.

اصل عبد اللّه بن هیثم

عبد اللّه بن هیثم کوفی،به قول نجاشی،عباد بن یعقوب رواجنی(-250 ق)اصل را از او روایت کرده است.

اصل عبد الملک

عبد الملک بن حکیم خثعمی کوفی،راوی از ابو عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،ط.تهران(با اصول الستة عشر).

اصل عبید اللّه بن علی

عبید اللّه بن علی بن ابی شعبۀ حلبی،اصل مورد تحسین امام صادق(علیه السلام)قرار گرفته است.

اصل علی بن ابی حمزه

علی بن ابو حمزه سالم بطاینی کوفی،راوی از امام صادق و امام باقر علیهما السّلام،ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی از او روایت کرده اند.

ص:258

اصل علی بن احمد

علی بن احمد بن ابی القاسم کوفی(-352 ق)، ظاهر اصل الاوصیاء است.

اصل علاء بن رزین

علاء بن رزین قلاء ثقفی،از اصول موجوده است.

اصل علی بن اسماعیل

علی بن اسماعیل بن شعیب بن میثم بن یحیی کوفی.

اصل علی بن رئاب

علی بن رئاب ابی الحسن کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.

اصل علی بن عبد الواحد

علی بن عبد الواحد نهدی،از نوادگان حکم بن ایمن حناط نهدی.حکم از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام است.

اصل قاسم بن اسماعیل

قاسم بن اسماعیل قرشی،حمید بن زیاد (-310 ق)از روایت کرده است.

اصل مثنّی

مثنی بن ولید حناط کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،از اصول موجوده و مطبوعه است.

اصل محمد بن جعفر

محمد بن جعفر بزاز قرشی،دائی پدر ابو غالب زراری(285 ق-)،ابو غالب از او روایت کرده و اصل از اصول موجوده است.

اصل محمد بن قیس اسدی

ابو نصر محمد بن قیس اسدی کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.

اصل محمد بن قیس بجلی

ابو عبد اللّه محمد بن قیس بجلی.

اصل محمد بن مثنی

محمد بن مثنی بن قاسم حضرمی،اصل به روایت تلعکبری موجود و در اصول الستة عشر چاپ شده است.

اصل مروک

مروک بن عبید بن سالم بن ابی حفصه،احمد بن محمد برقی آن را از او روایت کرده است.

اصل مسعدة

مسعدة بن زیاد ربعی کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،نجاشی می گوید که کتابی مبوّب در حلال و حرام است.

اصل وهب

تهران؛قم.

-الحمد للّه الذی هو نور السماوات و الارضین

اصل الاوصیاء-الاوصیاء،کتاب

ابو القاسم شریف علی بن احمد علوی (-352 ق).

ص:260

اصل البرائة-اصالة البرائة

اصل الحقیقة

اردو،در رد عامه،ط.لاهور.

الاصل الخطاب

در اصول فقه،نسخه در اصفهان موجود بوده.

الاصل السببی و المسببی

حسین بن محسن علوی سبزواری(-1352 ق)، خ.موجود

اصل الشیعة و اصولها

در عقاید شیعه،از محمد حسین آل کاشف الغطاء،ط.صیدا،1351 و 1355 ق و در نجف و قاهره و بیروت و ایران مکرر چاپ شده

اصل الصحة-اصالة الصحة

اصل الضّلالة

ابو محمد فضل بن شادان بن خلیل ازدی نیشابوری(-260 ق).

اصل الطّهارة-اصالة الطهارة

اصل العدم

سید ابو تراب خوانساری.

اصل العقائد الدینیة

فارسی،اصول دین،از محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،در مقدمه و ابواب،خ.

دیده شده.

-الحمد للّه الواجب بالذات

الاصل فی الاستعمال(و انه الحقیقة او الاعم)

ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی،از رسائل الخمسة عشر در اصول.

اصل الکلام(و انّه المصدر او الفعل)

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی(معاصر).

الأصل المثبت

اصول فقه،از ملا علی خوئی،شاگرد شیخ انصاری،خ.نجف.

اصل مسلّم

در توحید،از محمد بن محمد کاظم موسوی کازرونی،تألیف:1375 ق.

اصل المشتقات

لغت،از محمد بن خلیل زین عاملی،تالیف:

1347 ق.

اصل المیزان

زین العابد بن عظیم آبادی،ط.حیدر آباد هند.

اصلاح

مجلۀ علمی ماهانه،از علی اظهر هندی.

ص:261

الاصلاح(و فیه الفوز و الفلاح)-اصلاح العمل

در فقه عبادات و معاملات،از سید محمد بن علی طباطبایی(-1242 ق)،مرتب بر مقدّمه،کتب، ابواب و خاتمه،خ.آستان قدس،ش 9064 (1242 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الّذی مهّد لنا طریق اصلاح العمل

اصلاح الاعتقاد

اردو،از احمد علی واعظ امر تسری(معاصر)، ط.لاهور.

اصلاح الاعمال

در صلاة،خ.کربلا.

-الحمد للّه الذی هدانا لاصلاح الاعمال باخلاص الیقین...

اصلاح بشر-تعالیم قرآنیه

فارسی،از محمد جواد بن محمد تقی طباطبایی (1315 ق-).

فارسی،از سید علی میبدی،خ.موجود.

اصلاح خط اسلام

فارسی،از یوسف خان مستشار الدوله (-1313 ق)،ط تهران،1303 ق.

اصلاح ذات البین لرفع نزاع الخصمین

در رفع اختلاف اصولیین و اخباریین،از محمد بن علی بن میرزا محمد اخباری،خ.

موجود.

-نحمدک یا من هدی المؤمنین الی سواء الصّراط...

اصلاح الرسوم بکلام المعصوم

اردو،از محمد مرتضی بن حسنعلی حسینی جونپوری(-1337 ق)،تألیف:1311 ق،ط.

هند،1312 ق.

اصلاح العمل-الاصلاح

اصلاح غلط العامّة

کفعمی آن را از مصادر البلد الامین می شمارد.

اصلاح الفساق

اردو،ط.هند.

اصلاح المراسم

اردو،از کاظم علی هندی،ط.هند.

اصلاح المنطق

لغت،تهذیب اصلاح المنطق ابو حنیفه احمد بن داود دینوری(-290 ق)است.مهذّب:ابو القاسم حسین بن علی بن حسین معروف به وزیر مغربی (-481 ق).

اصلاح المنطق

لغت،از ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت(-243 ق)،ط.بیروت،خ.خدیویه

ص:262

(785 ق).

اصلاحات اجتماعی

فارسی،از حبیب اللّه آموزگار،ط.تهران، 1307 ش.

اصلاحات خوزستان

فارسی،از نور الدین بن محمد جعفر موسوی جزائری(1313 ق-)،تألیف:1309 ش،ط.

اهواز،1311 ش.

اصناف الکلام

ابو محمد عبد اللّه بن مغیرۀ بجلی کوفی،از اصحاب امام کاظم(علیه السلام).

الاصنام

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،ط.مصر،1343 ق.

الاصوات

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت (-243 ق).

اصوات النساء

در احکام استماع اصوات زنان،از ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).

الاصول(فی تحقیق المقالات)

ابو القاسم علی شریف بن احمد علوی کوفی (-352 ق).

الاصول،کتاب(از محمد بن حسن طوسی)-اصول العقاید

الاصول،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن عباس معروف به ابن جحّام.

الاصول فی مذهب آل الرسول(صلی الله علیه و آله))

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،تألیف:418 ق.

الاصول،کتاب فی

محمد بن نصار حویزی،شاگرد شیخ بهائی.

الاصول

ابو محمد یحیی بن محمد نقیب النقیاء نیشابور (سدۀ 4 ق).

اصول آدمیّت

فارسی،رساله ای است از کلیات ملکم،از ناظم الدوله میرزا ملکم بن یعقوب اصفهانی که مکرر چاپ شده است.

الاصول الآصفیّة(فی المسائل المهمّة من

الحکمة المتعالیة)

رجب علی تبریزی،که به نام آصف میرزا از درباریان شاه عباس صفوی(-1078 ق)تألیف کرده است.

ص:263

اصول آل الرسول

در استخراج ابواب اصول فقه از روایات اهل بیت علیهم السّلام،از محمد هاشم بن زین العابدین موسوی خوانساری(-1318 ق).

اصول الاخبار

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی،معاصر فتحعلیشاه قاجار(-1250 ق).

اصول الاخلاق

محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).

اصول الاستنباط

اصول فقه،از علی نقی بن احمد حیدری کاظمی(معاصر)،ط.نجف،1369 ق؛تهران، 1379 ق؛بغداد،1959 م.در 2 جزء.

اصول الاسلام و الایمان(و حکم الناصب)

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه...اعلم ان اصول الاسلام عند فقهائنا المشهورین ثلاثة...

الاصول الاصلیة(و القواعد المستنبطة من الآیات

و الاخبار المرویّة)

سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،خ.نجف.

-الحمد للّه رب العالمین

الاصول الاصلیة

فضلعلی بن شاه ویردی بن خلف.

الاصول الاصلیة

نعیم طالقانی،کبودر آهنگی در مرآة الخیال (تألیف:1236 ق)از آن نقل کرده.

الاصول الاصلیة-الاصول الاصیلة(المستفادة

من الکتاب و السنّة)

اصول الدین

فارسی،از ابراهیم گلپایگانی جدّی،برگرفته از حق الیقین علامه مجلسی،خ.دیده شده.

اصول الدین(و اثبات العقائد الحقّة)

ابراهیم بن محمد موسوی دزفولی(سدۀ 13 ق)، خ.موجود.

اصول الدین

فارسی،از ابو تراب بن محسن حسینی أرغندی، مرتب بر مقدّمه و 5 فصل،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه الّذی هدانا للایمان

اصول الدین---

ص:266

اصول الدّین

محمد تقی آقا نجفی بن محمد باقر اصفهانی (-1331 ق)،خ.دیده شده.

اصول الدّین(و فروعه)

محمد تقی بن محمد باقر شریف یزدی،رساله برطبق فتوای علامه انصاری است،ط 1277.

اصول الدّین

فارسی،از محمد جعفر کاشانی،خ.دیده شده.

اصول الدّین

ابو القاسم جعفر بن حسن محقق حلّی(-676 ق)، خ.موجود.

اصول الدّین

جعفر بن حسین شوشتری(-1303 ق)،ط.

تهران.

اصول الدین---

ص:267

(-1336 ق)،خ.(بخط مولف،ناقص الاخر) دیده شده.

اصول الدین

فارسی،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی (-1121 ق)،خ.دیده شده.

اصول الدّین

ابو محمد حسن بن علی شریف(-304 ق).

اصول الدّین

محمد حسن بن علی قائنی.

اصول الدین

فارسی،از محمد علی بن محمد باقر ثقة الاسلام اصفهانی،تألیف و طبع:1303 ق.

اصول الدین

رسالۀ عملیه در تمام عبادات،از علی بن حسن خنیزی قطیفی(1291 ق-).

اصول الدّین

سید علی صاحب ریاض بن محمد علی طباطبایی (-1231 ق)،در منته المقال از آن به عنوان رسالة الاصول الخمسة یاد شده است.

اصول الدین

علی بن محمد بن احمد بن سیف بحرانی قطیفی، پدرش در طبقۀ شاگردان صاحب حدائق بوده است.

اصول الدّین

منسوب به امام ابو الحسن علی بن موسی الرضا(علیه السلام)،گفته اند به خواهش مأمون تألیف فرموده اند.

-اوّل الفرائض شهادة ان لا اله الاّ اللّه

اصول الدین-اصول العقاید

فارسی،از سید کاظم بن قاسم رشتی (-1259 ق)،ط.تبریز،1271 ق،خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 11245(1258 ق)و ش 8469(بی تاریخ).

اصول الدّین

محمد بن عبد النبی نیشابوری،معروف به اخباری(-1232 ق)،تألیف:1227 ق،خ.

دیده شده.

ص:270

اصول الدّین

محمد بن علی درازی بحرانی،حفید برادر شیخ یوسف بحرانی صاحب حدائق

اصول الدّین

فارسی،از محمد بن محسن علم الهدی کاشانی (-پس از 1112 و پیش از 1123 ق)،خ.دیده شده.

اصول الدّین

ظاهرا تألیف محمد جاوجانی(سدۀ 13 ق)،خ.

(خط جاوجانی)دیده شده.

اصول الدین

محمد ناظم الاسلام کرمانی(معاصر)،مدیر روزنامۀ«نوروز»و«کوکب دری».

اصول الدین(و العقائد)

محمد بن عبد الفتاح سراب تنکابنی،تألیف:

1113 ق،خ.مرعشی.

-الحمد للّه الذی ابان معرفته من وجوده و صفاته

اصول الدّین

محمود بن محمد علی بهبهانی(-1269 ق)،خ.

موجود.

اصول الدّین

محمود بن نصار صیمری،تألیف:1026 ق،خ.

کاظمین.

اصول الدین

مصطفی بن حسین آل دراج موسوی،تألیف:

1175 ق،خ.نجف.

اصول الدین

مفلح صیمری،خ.موجود.

اصول الدّین(و فروعه)

اصول الدین

نسخه هایی از مولفان ناشناخته دیده شده.

اصول الدین اور قرآن

اردو،از علی نقی بن ابی الحسن نقوی لکهنوی، ط.هند،1351 ق.

اصول الدّین عوامی

ترکی،از علی اکبر بن محسن اردبیلی (-1349 ق)،ط.ایران.

اصول الدین مدرسۀ اسلام

فارسی،ط.ایران.

اصول الدین مسلمین

فارسی،از علی اکبر اردبیلی(-1346 ق)،به صورت سؤال و جواب.

اصول دین و میراث

فارسی،از محمد افضل بن محمد رضا غزنوی (1298 ق-)،ط.

اصول الشرایع

ابو ایوب منصور بن حازم بجلی کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.

اصول شش قلم

فارسی،منظوم،از خواجه محمود سبزواری.

ص:272

تاریخ نظم:چون اصول شش قلم کردم رقم

گشت تاریخش اصول شش قلم

(866).

اصول الشیعة و فروع الشریعة

فارسی،رسالة عملیه،از هادی بن سید علی بجستانی،تالیف:1341 ق.ط.بغداد.

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،تألیف:1036 ق.

اصول العقاید(و مکارم الاخلاق،از علم الهدی پسر فیض کاشانی)-اصول الدین

اصول العقاید

ابو جعفر محمد بن حسن طوسی(-460 ق).

اصول العقاید

محمد هادی بن میر لوحی حسینی،ملا علی خیابانی در وقایع الایام از آن نقل کرده.

اصول العقاید الخمسة

عمران بن احمد دعیبل خفاجی(-1328 ق)، تألیف:1301 ق،خ.نجف.

اصول العقاید الدینیة

فارسی،از یوسف بن احمد رشتی،ط.رشت.

اصول العقاید و التقویم الشرعی

فارسی،از یوسف بن احمد رشتی،ط.

کرمانشاه.

اصول علم التعبیر(و تحقیق الرؤیا)

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).

ص:273

اصول علم ثروت

فارسی،از محمد علی فروغی ذکاء الملک (-1361 ق)،ط.تهران،1323 ق.

اصول علم الحدیث-اشراقات الاصول

اصول علم الحدیث

ابو عبد اللّه محمّد بن عبد اللّه حاکم نیشابوری (-405 ق).

اصول علم فیزیک

فارسی،از علی خان ناظم العلوم،ط.

الاصول العلمیة

محمد کرمانی،خطبۀ آن را در اسس الاصول چاپ کرده است.

الاصول العملیة(من البراءة و الاحتیاط

و الاستصحاب)

ابو الفتح بن میرزا مخدوم شریفی(-976 ق)،خ.

آستان قدس،ش 5878(بی تاریخ).

اصول الفقه

ابو القاسم بن محمد محسن خاتون آبادی (-1271 ق).

اصول الفقه

ابو القاسم بن محمد مهدی کلباسی(-1308 ق)، خ.دیده شده.

اصول الفقه

احمد بن فارس لغوی،مذکور در معجم الادباء.

ص:274

اصول الفقه

احمد بن محمد باقر تبریزی،تالیف:1268- 1271 ق،در 3 مجلد،خ.دیده شده.

اصول الفقه(از اسماعیل عقدایی)-حقایق الاصول

اصول الفقه

اسماعیل بن احمد عقیلی نوری(-1321 ق)،خ.

ص:275

شاگردان کاشف الغطاء،خ.موجود.

اصول الفقه

عبد الحسین بن علی حسینی آل کمونه (-1336 ق)،در 2 مجلد،خ.دیده شده.

اصول الفقه

عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)، تالیف:1265-1270 ق،در چند مجلد،خ.

اصول من عرف لیطمئنّ قلب من عرف

شرح حدیث من عرف نفسه فقد عرف ربه،از عماد الدین مازندرانی

-الحمد للّه الواحد الصمد الّذی لیس کمثله شیئی

الاصول المهّمة

محمد علی بن احمد اونساری(معاصر).

الاصول المهمّة فی شرح الحکمة(و الکلمات

المستعملة للحکماء و محاوراتهم)

محمد باقر بن محمد جعفر شریف اصفهانی، تألیف:1278 ق.

الاصول الناشریّة

گجراتی،عقاید،از محمد حسین ناشر الاسلام شوشتری،ط.هند.

اصول النّحو

علی آقا بن علی محمد خان نظام الدوله (-1319 ق)،خ.موجود

-الحمد للّه الذی هدانا بتوفیقه

اصول و فروع دینیة

میرزا علی خان،از فتاوی علامه انصاری گردآورده،تالیف:1278 ق،ط 1276 ق.

الاصول و الفضول

ابو عبد اللّه محمد بن هبة اللّه طرابلسی،شاگرد شیخ طوسی.

اصول الهندسة-کفایة الهندسة

فارسی،از عبد الغفار نجم الدولۀ اصفهانی (-1320 ق)،در 8 مقاله به نام مظفر الدّین شاه قاجار تألیف شده،ط.تهران،1318 ق.

اضاءة القلوب بتحقیق المغرب و الغروب

آیة اللّه سید ابو القاسم بن علی اکبر موسوی خوئی دام ظله.

الاضاحی،کتاب

ابو القاسم جعفر بن محمد بن قولویۀ قمّی (-368 ق).

الاضاحی،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.

الاضحویة

در معاد،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق)،در 7 فصل،ط.مصر،1949 م،خ.

آستان قدس،ش 5953؛خ.(ترجمۀ فارسی)در بادلیان،

-افاض اللّه علی روح الامیر الشیخ الکبیر فی الدارین

ص:279

الاضداد

محمد بن سلیمان تنکابنی.

الاضداد،کتاب

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت (-243 ق).

اضرار التدخین-شرب الدخان فی نظر الطب

والدین

محمد علی هبة الدین شهرستانی،ط.بغداد، 1343 ق.

اضغاث الاحلام(فی بیان اوهام الکرام)

مولف ظاهرا شاگرد شیخ بهائی بوده و از او با ذکر شیخنا نقل کرده است،خ.نجف.

-الحمد للّه الحی القیوم

اضواء الدرر الغوالی فی ایضاح احوال فدک و

العوالی

از مآخذ علامه مجلسی در بحار،خ.روضاتی (اصفهان).

-بعد الحمد و الصلاة...سالت ایها الاخ الصالح ایدک اللّه سبحانه فی بحار حفظه

الاضواء المزیلة للشبه الجلیلة

در رد بابیه و دفع شبهات شیخیه و کشفیه،از محمد بن هاشم هندی(-1323 ق).

اطباق الذهب فی علم الادب

-اطباق الذهب فی المواعظ و الخطب:

شرف الدین عبد المؤمن بن هبة اللّه معروف به شفروه،ط.لکهنو،1342 ق،خ.آستان قدس، مکرّر.

اطراف الدلائل فی اوائل المسائل

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بغدادی،شیخ مفید(-413 ق).

الاطرغش

لغت،از ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی(-370 ق)،الاطراغش و المرغش هم نوشته اند.

الاطعمة،کتاب

احمد بن محمد بن دؤل قمّی(-350 ق).

الاطعمة،کتاب

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).

الاطعمة للاصحّاء

جزء خمسۀ نجیبیّه،از نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی(-619 ق)،خ.

در تحقیق لفظ صبی،از محمد عباس بن علی اکبر شوشتری لکهنوی(-1306 ق).

الاطوار

مجموعه ای از فوائد متفرقه،از عبد الحسین بن عیسی رشتی(1292 ق-)

الاطوال للفرس

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

الاظلال-افراد المقال فی امر الظلال

الاظلّة،کتاب

اظهار ما ستره اهل العناد(من الروایة عن ائمّة العترة

فی امر الاجتهاد)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

اعاجیب الاکاذیب

در رد مسیحیان،از جواد بن حسن بلاغی(- 1352 ق)،ط.نجف،1346 ق،ترجمۀ فارسی آن هم با عنوان شگفت آورد دروغ چاپ شده است.

اعادة المعدوم

محمد شفیع استرابادی،خ.مرعشی.

-...امّا بعد فانّه قد جری ببعض اندیة العلم

اعاظم الاشیاء(فی العالم من الجبال و البحار

و البلدان و الانهار و غیرها)

سید محمد بحر العلوم قزوینی(-پس از 1370 ق).

اعانة الباری(فی دفع شبهات الاخباری)

محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی (-1259 ق)،مذکور در کشف الحجب و نجوم السماء.

اعانة الدّاعی

ادعیه،از مآخذ البلد الامین و دیگر تصانیف ابراهیم کفعمی(-905 ق).

اعانة المؤمنین

خ.آستان قدس،ش 3466،واقف(سدۀ 11 ق) آن را به حسن حیائی نسبت داده است.

-الحمد لرب الارباب مالک الرّقاب...

ص:282

الاعتبار(فی ابطال الاختیار)

در ردّ اختیار تعیین امام،از ابو عبد اللّه حسین بن جبیر(سدۀ 7 ق؟).

الاعتبار

مجد الدین اسامة بن مرشد(-584 ق)،ط.لیدن؛ ایالات متحده(1930 م).

الاعتبار(فی شهادات غیر المسلمین علی حقیّة

الجعفریّة)

اردو،از محمد مجتبی بن محمد حسین نوگانوی (1324 ق-)،ط.هند،1350 ق.

الاعتبار(فی اختصار الاستبصار)

یعقوب بن ابراهیم بختیاری حویزی (-1148 ق)،تالیف:1118 ق،در 3 مجلد،خ.

دیده شده.

اعتبار الاخلاص:

اعتبار الثلثین

این 2 عنوان به رسائل ارجاع داده شده است ولی در رسائل(ج 11)به نظر نرسید.

الاعتبار و التمییز و الانتصار

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی.

الاعتباریّة

احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)،ط.

(ضمیمۀ جوامع الکلم او).

الاعتدال

مجلۀ ماهانه،به مدیریت محمد علی بلاغی (نجف).

الاعتذار(عما یعمل من رسوم العزاء فی تلک البلاد

و الامصار)

سراج الدّین حسن معروف به شیخ فدا حسین یمانی لکهنوی(1278 ق-).

الاعتذار

محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق).

الاعتذار

ظاهرا در اخلاق،از محمد بن مرتضی ملا محسن فیض کاشانی(-1091 ق).

اعتذار الحقیر(عن اعتزال الامیر(علیه السلام)

فارسی،از محمد بن عاشور کرمانشاهی(معاصر فتحعلیشاه قاجار)،مرتب بر مقدمه،3 فصل و خاتمه،خ.دیده شده.

-الحمد للّه الّذی هدانا للدین المبین...

الاعتراضیّة

فقه،از علی بن محمد کاشانی معروف به نصیر الدین کاشی(-775 ق).

الاعتصام(فی علم الکلام)

زین الدین علی بن عبد الجلیل بیاضی،از مشایخ شیخ منتجب الدین(-پس از 585 ق).

حیدر بن ابراهیم حسینی کاظمی(-1265 ق).

الاعتقادات-وسیلة النجاة

الاعتقادات

عماد علی بن نظام علی سونی پتی(1304 ق)، ط.هند.

الاعتقادات

ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه(-381 ق)،ط.

مکرّر،خ.آستان قدس،ش 6158(880 ق)و مکرّر.

-الحمد للّه رب العالمین وحده لا شریک له

الاعتقادات-العقیدة المفیدة

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.آستان قدس،ش 7203 (1119 ق).

-اعلم ایّدک اللّه ایها الاخ العزیز

الاعتقادات---

ص:284

در امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)،از طلائع بن رزّیک ملقب به الملک الصالح امیر مصر(-556 ق).

الاعتماد(فی شرح واجب الاعتقاد)

اصل از علامه حلی،شرح از فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری؟(-826 ق)،ط.1315 ق(ضمن مجموعه کلمات المحققین).

-الحمد للّه الذی فضلنا بدین الاسلام

اعتماد بر نفس

فارسی،از مدیر جریدۀ شفق سرخ،ترجمه از منابع خارجی،ط.

الاعجاز

اردو،در تحقیق معجزه،از محمد هارون زنگی پوری(-1339 ق)،ط.لکهنو.

الاعجاز(فی المعمیات و الالغاز)

هادی بن حسین صائغ حسینی بحرانی (1302 ق-).

اعجاز اسماء اللّه تعالی

فارسی،از بهاء الدین محمد عاملی(جز شیخ بهائی و متأخر ترازوی)،که برای محمد امین(فرزند ارجمند)نگاشته،خ.

دیده شده.

ص:286

اعجاز جعفری

اردو،در معجزات امام صادق،ط.

اعجاز حسینی

اردو،در 10 مجلس،ط.هند.

اعجاز داودی

اردو،در اثبات خلافت علی(علیه السلام)،از سجاد حسین لاهوری(معاصر)،ط.

اعداد و اوفاق

علی اکبر صدر الاسلام بن شیر محمد همدانی (-1325 ق).

ص:287

الاعلام(فی ترجمة بعض الاعلام)

لطفعلی صدر الافاضل،در احوال کسانی که نام شان با«علی»مرکب است.

اعلام الاعلام

رجال،از مرتضی بن مهدی رضوی کشمیری (-1323 ق)،خ.موجود.

اعلام الاعلام(بمولد سید الانام)

در تعیین مولد پیامبر صلّی اللّه علیه و آله،از محمد مهدی بن شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1318 ق).

-الحمد للّه جلّت عظمته عن احاطة زواکی العقول

اعلام الانام(بعلم الکلام)-اعلام الاعلام-

افهام الافهام

سلیمان ماحوزی،صورت صحیح نام کتاب افهام الافهام است.

اعلام التقی

شهاب الدین ابو حفص عمر بن محمد سهروردی (-632).

الاعلام الجلیّة(فی شرح الالفیة الشهیدیّة)

حسین بن علی بن ابی سروال اوالی بحرانی، شاگرد محقق کرکی،تالیف:950 ق،خ.

آستان قدس،ش 2238(951 ق)و ش 2239.

-احمدک اللهم هادی الخلایق

الاعلام الحسینیة

فارسی،در تعزیۀ امام حسین(علیه السلام)،ط.

اعلام الدّین(فی صفات المومنین)

ابو محمد حسن بن محمد دیلمی(سدۀ 8 ق)، صاحب ارشاد القلوب،خ.آستان قدس،ش 5679(763 ق).چاپ مؤسسه آل البیت در قم

اعلام الطّرایق فی الحدود و الحقایق-الاعلام

و الطرایق

رشید الدّین محمد بن علی بن شهر آشوب سروی مازندرانی(-588 ق).

اعلام العامّة فی صحة الحجّ مع العامّة

عبد النبی عراقی،شاگرد شیخ ضیاء الدین عراقی،ط 1364 ق.

اعلام القاصدین الی مناهج اصول الدّین

یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق).

الأعلام اللامعة فی شرح الجامعة

شرح زیارت جامعۀ کبیره،از محمد بن عبد الکریم طباطبایی(-ح 1160 ق)،خ.موجود.

اعلام المحبّین فی رد الصوفیه و المبتدعین

از سید محمد میر لوحی سبزواری ساکن اصفهان ملقب به مطهّر و متخلّص به نقیبی،تألیف:

1083 ق،در سهام المارقۀ شیخ علی از آن یاد شده خ.مجلس.

ص:290

اعلام المستبصرین

عابد حسین انصاری سهارنپوری(-1330 ق).

اعلام النّبوة

ابن بابویه،در بحر الجواهر همایونی از آن نقل شده.

اعلام نهج البلاغة

علی بن ناصر،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه الّذی نجانا من مهاوی الغی

الاغاثة

فارسی،در امامت،از محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق)،خ.

مرعشی،قم.

-اللّه لطیف بعباده

اغاثة الدّاعی

ادعیه،از رضی الدین علی بن طاوس(-664 ق).

اغاثة الدّاعی

فخر الدّین بن مرتضی حسینی افطسی،صاحب منتخب الدعاء،کفعمی در اقبال و مصباح از این کتاب و کتاب قبل نقل کرده است.

اغاثة اللهفان

در ادعیه و احراز،منسوب به محمد بن ابی بکر بن قیم بن جوزیة(-751 ق).

الاغانی

در انواع الحان،اصوات و بیان اشعار مناسب الحان،از ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی (-356 ق)،ط.مصر،1345-1351 ق؛نیز مصر،1323 ق؛بیروت،1357 ق.

الاغانی الشعبیة فی شعوب الاغنیة

در موسیقی،از عبد الرزاق حسنی نجفی (معاصر)،ط.بغداد،1348 ق.

الاغذیة

احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق).

الاغذیة و الاشربة

نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی (-619 ق)،خ.خدیویه(623 ق)؛آستان قدس، ش 5043(670 ق)و ش 3991(سدۀ 7 ق).

-الحمد للّه رب العالمین

الاغراب(فی الاعراب)-الاعراب...

قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).

الاغراب(فی الاعراب)-الاعراب

اشراف الدین صاعد بن محمد بریدی آبی.

اغراض ارسطاطالیس

ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق)،ط.

مصر،1325 ق(با چند رسالۀ دیگر او)؛نیز ط.حیدر آباد،1349 ق.

الاغراض الطبیة و المباحث العلائیة

فارسی،طب،از سید اسماعیل بن حسین حسینی جرجانی(-531 یا 535 ق)،به نام آتسز خوارزمشاه و وزیر او مجد الدین بخاری در 3 قسم نگاشته،خ.شهید مطهری(3 نسخه)؛ آستان قدس،ش 5159(816 ق)،ش 5033 (860 ق)و ش 5034.این کتاب گزیده ای است از ذخیرۀ او.

-اما بعد حمد اللّه سبحانه و الثناء و الصلاة علی نبیه

ص:295

الاغریض فی نصرة الغریض

ابو علی مظفر بن فضل علوی،خ.حالت افندی، استانبول.چاپ مجمع علمی دمشق

الاغریضیة

ابو العلاء احمد بن عبد اللّه معری تنوخی (-449 ق)،خ.کوپریلی زاده.

الاغسال،کتاب

فقه،از میرزا بابا سبزواری،خ.موجود.

الاغسال

محمد بن قاسم طباطبایی فشارکی(-1318 ق)، خ.موجود.

الاغسال،کتاب

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).

الاغسال المسنونة

ابو عبد اللّه احمد بن محمد بن عیاش جوهری (-401 ق)،کفعمی از آن نقل کرده.

الاغفال(فیما اغفله الزجاج من المعانی)

در اعراب قرآن،از ابو علی حسن بن علی فارسی (-377 ق)،استدراکی است بر کتاب ابو اسحاق زجاج.

اغلاط الفیروز آبادی(فی القاموس)

صدر الدین علی بن احمد معروف به سید علی خان مدنی(-1120 ق).

اغلاط الکبری

منطق،از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302)، در آن 65 اعتراض بر الکبری اثر سید شریف نوشته است.

اغلاط لهجة اللّغات

لطفعلی خان صدر الافاضل،لهجة از محمد اسعد افندی است(تالیف لهجة:1038 ق).

الاغلاط المشهورة

سید محمد مجاهد(-1242 ق).

الافادات

اردو،از اصطفی بن مرتضی نقوی نصیر آبادی لکهنوی،در عروض و قافیه است،ط 1307 ق.

الافادات الحسینیة(فی صفات ربّ البریّة و ردّ

اباطیل الاحساویّة)

در رد شیخ احمد احسائی و سید کاظم رشتی،از حسین بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1273 ق)، کتاب ردّ بر الفوائد الحسینیة فی تصحیح العقائد الدینیّة است.

الافادات الحسینیة-المواعظ الحسینیة

مواعظ،از حسین بن دلدار علی لکهنوی (1273).

ص:296

الافادات الصّمدیّة

مجموعۀ فوائد در اصول،منطق و فقه،از عبد الصمد بن احمد جزائری،خ.نجف(خط مؤلف).

الافادات العلیّة

رجب علی خان بن علی بخش جگرواتی (-1282 یا 1286 ق).

الافادات المحمدیّة

محمد علی بن عباس موسوی لکهنوی(ح 1290 ق-)،کشکول گونه ای است در فوائد علمی.

الافادة

نجیب الدین ابو طالب یحیی بن علی مقری استرابادی،مذکور در فهرست منتجب الدین.

الافادة للشهادة

ابو الحسن علی بن ابی القاسم زید بن محمد بیهقی فرید خراسان-565 ق،از مشایخ ابن شهر آشوب(-588 ق)،مذکور در معالم العلماء.

الافادة الاجمالیّة

در عبادات مکروهه،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی(-1206 ق)،خ.موجود.

الافادة السنیة(فی مهم الصلوات الیومیة)

علی بن حسین بن ابی جامع عاملی،مجاز از سید نعمت اللّه جزائری،در 3 باب،تالیف:

1106 ق،خ.موجود.

-اما بعد حمد اللّه حق حمده

افادة المبتدئین(فی آداب التعلیم)

ابو الحسن بن نقی شاه رضوی کشمیری (-1342 ق).

الافاضات

فقه،از محمد تقی بن ابی طالب یزدی اردکانی (-1267 ق)،خ.دانشگاه تهران.

-الحمد للّه الاول و الاخر و الباطن و الظاهر

الافاضات الرضویّة

در نشئات انسان از آفرینش تا مرگ و برزخ و محشر،علی اصغر بن علی اکبر بروجردی (1231 ق-).

الافاضات الرضویة-فیض الرضا علیه السّلام

ملا محسن،صاحب تفسیر مجمع المطالب (تالیف:1270 ق).

الافاضات الغرویّة(فی الاصول الفقهیة)

علینقی فیض الاسلام سدهی اصفهانی،ط.

نجف،1352 ق(جزء اول).

الافاضات الغرویّة(فی معرفة اللّغة العربیّة)

هادی بن حسین اشکوری(ح 1325 ق-).

ص:297

الافاضات المکنونة

فارسی،عرفان،از محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی اصفهانی(-1331 ق).

الافاضة الروحیة

قطب الدین محمد نیریزی شیرازی(-1173 ق)، ترجمۀ فارسی آن از عماد الفقراء محسن حالی اردبیلی،ط.شیراز،1332 ق؛تهران،1331 و 1333 ش.

افاضة القدیر فی حل العصیر

فتح اللّه بن محمد جواد نمازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،ط.قم، 1370 ق.

الافاعیل و البداء

ابو العباس عبد اللّه بن جعفر حمیری،صاحب قرب الاسناد،مذکور در فهرست شیخ.

الافاقة من الجنون(فی اثبات حرمة شرب الافیون)

شیخ الرئیس ابو الحسن میرزا قاجار(-1333 ق)، ط.استانبول(در حیات مؤلّف).

الافانین،کتاب

ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی (-274 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

افانین البلاغة

ابو القاسم حسین بن محمد راغب اصفهانی (-502 ق)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.

افتتاح الدّعوة

قاضی نعمان مصری،مذکور در مقدمۀ کامل حسین بر کتاب الهمة خ.موجود.

افتتاح الصّلاة

ابو الفضل سلمة بن خطاب براوستانی ازدورقانی.

الافتتاحیّة،الرّسالة

شرح دعاء افتتاح،از شهاب الدین محمد بن موسی عراقی برشلونی(-1313 ق)،تالیف:

1304 ق،خ.دیده شده.

الافتخار،کتاب

شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بغدادی (-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الافتخار بذی الفقار

بن شهر آشوب در معالم العلماء آن را از کتب مجهول المؤلف شمرده.

الافتخار بمکاتیب الکبار

سراج الدین حسن معروف به شیخ فدا حسین یمانی لکهنوی(1278 ق-).

افتخار الشیعة(فی احکام الشریعة)

محمد صادق بن آقا محمد بر او گاهی لنکرانی

ص:298

نمینی(-1285 ق)،به ترتیب کتب فقه،تالیف جلد اول:1283 ق،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی تفرد بالوحدانیة و الکبریاء

افتخار عوالم شیعه

فارسی،از ژنرال سایکس انگلیسی،ترجمۀ حسنخان منشی اسرار،ط.مشهد،1331 ق.

افتخارنامۀ حیدری

دیوان فارسی،از افتخار العلماء مصطفی بن محمد حسن آشتیانی متخلص به صهبا (-1327 ق)،ط.تهران،1310 ق.

افتراق ولدنزار

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،ابن ندیم و ابن خلکان از آن نام برده اند.

افتضاح الکافرین(فی اختلافات التوراة و

الانجیل)

مهدی بن مصطفی لاهوتی بدایع نگار(1279 ق-).

افحام اهل المین(فی ردّ ازالة الغین)

حامد حسین بن محمد قلی لکهنوی(-1306 ق)، خ.موجود.

افحام الجاحد(فی ردان الواحد لا یصدر منه الاّ

الواحد)

راحت حسین رضوی گوپالپوری(1297 ق-)، تألیف:1337 ق.

افحام الخصوم(فی نفی عقد ام کلثوم):-افحام

الاعداء و الخصوم

ناصر حسین بن حامد حسین لکهنوی،در دو جزء جزء اول در بیروت چاپ شده

افراد المقال(فی امر الظلال)-کتاب الاظلال

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق)،ط.

حیدر آباد دکن،1368 ق،خ.بانکیپور،ش 2519(631 ق).

الافراد و الجمع

ابو جعفر محمد بن حسن بن ابی سارۀ رواسی، استاد در نحو و قراءت(معاصر امام صادق(علیه السلام)).

الافراد و الغرائب

کفعمی آن را از مصادر البلد الامین(تالیف 868 ق)می شمارد.

افسانۀ اسفهی

داستان اخلاقی فکاهی منظوم،از محمد حسین بن حیدر علی اسفهی اصفهانی متخلص به قانع (1319 ق-).

افسانۀ غم-مرقع کربلا

اردو،مراثی،ط.هند.

ص:299

افعال العباد

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق)،ط 1315 ق(با کلمات المحققین).

-ان افعال العباد دائرة بحسب الاحتمال

افعال اللّه تعالی

کلام،خ.موجود(1107 ق).

-جلت صفات کماله عن النقص و الزوال

افعال اللّه تعالی

جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق)، تألیف:903 ق.

افعل

ابو عبد اللّه حمزة بن حسن اصفهانی(زنده در 350 ق)،مجموعۀ 1600 مثل سائر بر وزن افعل، خ.موجود(1117 ق).

-الحمد للّه ربّ العالمین...

افعل لا تفعل،کتاب

ابو جعفر محمد بن علی بن ابی طریفۀ بجلی ملقب به مؤمن الطاق،از امام صادق(علیه السلام)روایت می کند،نجاشی از این کتاب یاد کرده و آن را دیده بوده است.

الافق المبین(فی کیفیة التفقه فی الدّین)---

ص:301

الافهام(لاصول الاحکام)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

افهام الافهام(فی عقاید دین الاسلام)

ابو الحسن سلیمان بن عبد اللّه بحرانی (-1121 ق).

افهام الجاهلین(فی ردّ انذار الناذرین)

محمد مرتضی حسینی جونپوری(-ح 1333 ق)، انذار الناذرّین برگرفتۀ مسروقی است از تقویة الایمان اسماعیل وهابی.

الافیونیّة

دربارۀ افیون(تریاک)،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،شیخ علی حزین آن را به فارسی ترجمه کرده است-ترجمه...

افیونیه

فارسی،در زیانها و منافع افیون،از ابو القاسم ناصر حکمت احمد آبادی اصفهانی طبیب (-1371 ق)،خ.موجود.

افیونیّه-خواص افیون

فارسی،در خواص افیون،از عماد الدّین محمود بن مسعود شیرازی(از طبیبان دورۀ صفویه،در 15 باب،یک اصل و خاتمه،خ.

آستان قدس ش 5160(1023 ق)و 3 شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه المحمود فی کل فعاله

اقالة العاثر(فی اقامة الشعایر)

در مراسم تعزیه و شبیه،از سید علی نقی نقوی لکهنوی،-1409 ق ط.نجف،1348 ق.

الاقالیم

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

الاقامة(فی الصلاة)

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی،مذکور در رجال نجاشی.

اقامة البرهان(علی حلیة القهوة و القلیان)

ابو الحسن علی بن نقی رضوی لکهنوی(معاصر).

اقامة البرهان(علی حلیة الاربیان)

احمد بن صالح آل طعان بحرانی(-1315 ق)، اربیان نوعی ماهی است.

اقامة التعازی(لسیّد الشهداء(علیه السلام))

علی بن دلدار علی(-1259 ق).

اقامة الحدود---

ص:302

اقامة الشهود(فی الرّد علی الیهود)

محمد رضا یزدی جدید الاسلام،آن را به نام فتحعلیشاه قاجار تألیف کرده و در عهد ناصر الدین شاه به فارسی برگردانیده و ترجمه را منقول رضائی نامیده است.

اقامة المسافر

فقه،از احمد بن اسماعیل جزائری نجفی(-ح 1150 ق).

اقانیم العلی(فی احوال امّ القری)

فارسی،در تاریخ مکّه،از احمد بن حسین یزدی (-1310 ق).

الاقبال(بصالح الاعمال)-الاقبال باعمال

الحسنّة:فیما یعمل میقاتا واحدا فی السنّة

ادعیه،از رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلی(-664 ق)،تالیف:650 ق،در 656 ق و 662 ق نیز اضافاتی بران وارد کرده است،ط.تهران،1312 ق؛ایران، 1314 ق(با مضمار السبق در یک مجلد).خ.

آستان قدس،ش 3319(957 ق)و 6 شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی جلّ جلاله

اقبال خسروی

اردو،در احکام طهارت و صلاة،از مفتی محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).

اقبال ناصری

فارسی،از ارباب افلاطون کرمانی،ط.تهران، 1302 ق.

اقبال نامه

فارسی،یکی از مثنویهای خمسۀ نظامی گنجوی،ابو محمد احمد بن الیاس،ط.مکرّر.

اقبال نامه

در احوال شاعران کرمانشاه،از محمد باقر میرزا خسروی

اقبال نامۀ جهانگیری

معتمد خان،خ.فیض آباد هند.

اقتباس الانوار(و حدیقة الازهار)-کشکول

فارسی،از بنیاد حسین بن احمد حسین سالک، ط.هند،1305 ق.

اقتباس علوم الدین---

ص:303

الاقتصاد(فی ایضاح الاعتقاد)

در امامت و اعتقادات،از حسین بن حسن مجتهد کرکی(-1001 ق).

الاقتصاد(فی معرفة المبدأ و المعاد)

زین الدین بن علی بن احمد شامی شهید ثانی (-966 ق)،خ.نجف.

-یا من یجود بالجود

الاقتصاد(فی شرح الارشاد)

شرح ارشاد علامه حلی،از عبد النّبی بن سعد جزائری(-1021 ق)،در مدینۀ منوره برای شمس الدین علی بن حسن بن شدقم نگاشته،خ.

موجود و مکرّر.

-الحمد للّه الذی الهمنا قواعد الارشاد

الاقتصاد(الهادی الی طریق الرشاد)

عقاید،از ابو جعفر محمد بن حسن شیخ طوسی (-460 ق)،خ.آستان قدس؛مکرّر در کتابخانه های دیگر،ط.تهران.

-الحمد للّه علی سوابع نعمه

الاقتصاد

فقه،از قاضی ابو حنیفه نعمان بن محمد مصری (-367 ق)،به عنوان اقتصار و اقصار هم یاد کرده اند.

الاقتصار

شیخ مفید محمد بن محمد بغدادی(-413 ق)، فتاوی است.

الاقتصار-الاقتصاد

الاقتضاء

ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)، مذکور در رجال نجاشی.

اقدسیّة،رسالۀ

فارسی،در علم حروف،خ.موجود.

اقرار المریض

محمد جواد بن حسن بلاغی،از اجزاء العقود المفصلۀ(یا عقود الفضیلة)اوست،ط.

نجف،1343 ق(جزء اول).

اقرار بعض الورثة(بدین المیت و انکار الآخرین)

عبد اللّه مامقانی(معاصر)

اقرار بعض الورثة(بدین المیت)

محمد بن احمد درازی برادر صاحب حدائق،خ.

نجف.

اقرب المجازات(الی مشایخ الاجازات)

اجازه از علی نقی بن ابی الحسن نقوی لکهنوی (1323-1409 ق)،برای سید محمد صادق بن حسن آل بحر العلوم(1315 ق-).

-الحمد للّه الذی تواترت آلاؤه علی آحاد العباد

ص:304

-الحمد للّه واهب العقل

اقطاب الدوائر(فی اثبات عصمة الائمّة)

عبد الحسین بن مصطفی،تالیف:1138 ق به نام بهمان میرزا(ظاهرا.بهمن میرزا)،خ.موجود.

-الحمد للّه المتقدس بجلال ذاته عن تحدید اولی الابصار...

الاقطاب الفقهیّة(و الوظائف الدینیّة علی مذهب

الامامیّة)

مرتب بر چند قطب،از محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(سدۀ 9 و 10 ق)،خ.

آستان قدس،ش 7357 و ش 7358 (1344-1345 ق)نسخه های مربوط سدۀ 13 ق نیز دیده شده.چاپ شده در قم از انتشارات کتابخانه مرعشی

-الهناهب لنا من عطائک

الاقطاعات

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی از مشایخ ابن قولویه(-368 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الاقفال

نحو،از معز الّدین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی(-1300 ق)،شرح آن نیز از اوست به نام مفاتیح،خ.موجود.

اقل ما یجب الاعتقاد به---

ص:306

الاقناع

در عروض،از کافی الکفاة اسماعیل صاحب بن عباد(-385 ق)،مذکور در کشف الظنون.

الاقناع(عند تعذر الاجماع)

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق)، گفته اند در مقدمات کلام بوده و تمام نشده.

الاقناع(فی وجوب الدّعوة)

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق)،نجاشی از آن یاد کرده.

اقناع اللاّئم علی اقامة المآتم

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی (-1371 ق)،ط.صیدا 1343 ق(ذیل ج 4 مجالس السنیّة).

الاقناعیّة(فی اصول العقائد الدینیّة)

محمد کاظم بن محمد شفیع هزارجریبی،خ.

دیده شده.

اقنوم العجم-اقنوم اللّغة(؟)

فارسی و ترکی،لغت،خ.آستان قدس،ش 3645.

اقوال الائمّة

خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق)،خ.

فیض آباد هند.

اقوال الکافیة

علی بن ملک مؤیّد داود یمنی از سلاطین رسولی یمن،ترجمۀ فارسی آن کنز الهدایه است،خ.

موجود.

اقیانوس(فی ترجمۀ القاموس)

ترکی،ترجمۀ قاموس فیروزآبادی،ط.

اقیانوس

هفته نامۀ فارسی به مدیریت عبد الرحیم الهی،تا 1329 ق منتشر می شده.

الاقیسة

ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی رازی (-375 ق)،صاحب مجمل اللغة.

اکبرنامه-تاریخ اکبری

فارسی،از ابو الفضل بن مبارک علاّمی (-1011 ق)(معاصر جلال الدین اکبر)، تالیف:1004 ق،ط.مکرّر چاپ شده،خ.

آستان قدس،ش 4172(1034 ق)و چند شمارۀ دیگر.

الاکتفاء بتصحیح الغیر

ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1315 ق)،ط.

الاکتفاء بضربة واحدة فی التیمّم مطلقا

سید علی بن محمد علی طباطبایی(-1231 ق)،

ص:307

صاحب ریاض.

اکثر مدّة الحمل

محمد علی بن مقصود علی مازندرانی،تألیف:

1249 ق.

اکر(رسالة فی ال )

مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق)،ترجمه و تحریری است از تحریر اکر خواجۀ طوسی،خ.

موجود.

اکرام الناس(فی تاریخ البرامکة فی عهد

بنی العباس)

ترجمه إعلام الناس لما وقع للبرامکة من بنی العباس ترجمۀ فارسی از ضیاء برنی،ط.بمبئی.

اکرثاوذوسیوس-تحریر اکر

تحریر خواجه نصیر الدین محمد طوسی،فارسی و عربی آن طبع شده،خ.آستان قدس،ش 5426 (898 ق)و چند شمارۀ دیگر.

اکسیر

فارسی،در اصول دین و اخلاق،از نوروز علی بن محمد واعظ تبریزی،ترجمۀ زاد السالکین اوست،در 4 جزء.

اکسیر آل محمد(علیه السلام)

فارسی،از علی بن محمد جعفر تهرانی معروف به چاله میدانی(-1296 ق)،ط.تهران،1323 ق.

اکسیر ابیض

منسوب به ابن سینا.

اکسیر احمر

نیز منسوب به ابن سینا،2 رسالۀ اخیر را غلام حسنین کنتوری(-1340 ق)به اردو ترجمه کرده،-ترجمة الرسالتین

اکسیر الاخبار(للاخیار الابرار)

حسن بن حسین یزدی معروف به سید آقائی،ط.

مشهد،1310 ق.

اکسیر اعظم

در منطق و الهیّات،از ناصر خسرو(-534 ق).

اکسیر التواریخ

ترجمۀ کشف الغمّة فی معرفة الائمّة علی بن عیسی اربلی،مترجم:میرزا محمد ملک الکتاب،ط.بمبئی،1308 ق.

اکسیر السعادات

محمد بن جعفر بن عبد اللّه شبر کاظمی (-1346 ق).

اکسیر السعادة(فی اسرار الشّهادة)

عبد الحسین بن عبد اللّه موسوی دزفولی معروف به لاری(-1342 ق)،ط.شیراز،1319 ق(با آیات النازلة در یک مجلد).

ص:308

الاکمال(فی اسماء الرّجال)

ط.هند.

الاکمال فی تکمیل اصلاح العمل

منسوب به سید محمد مجاهد مولف اصلاح.

اکمال الاسلام

ابو عبد اللّه حسین بن عبد اللّه سعدی شیعی،مذکور در کشف الظنون.

اکمال الاصلاح

فارسی،ترجمۀ اصلاح العمل سید محمد مجاهد، از حسن بن محمد علی یزدی حائری،شاگرد مؤلّف.خ.آستان قدس،ش 2286(1240 ق) و ش 12562(1240 ق).

-الحمد للّه الذی ارشدنا الی اصلاح الاعمال

اکمال الاعمال(فی استکمال الاقبال)

عبد الباقی بن محمد حسین خاتون آبادی (-1207 ق)،خ.دیده شده.

-الحمد للّه فوق حمد الحامدین...

اکمال الحجّة(و ایضاح المحجّة)-الرقیقة فی

معرفة الحقیقة-الرقایق فی معرفة الحقایق

شرح حدیث الحقیقة کمیل بن زیاد،از عبد الرحیم بن ابراهیم حسینی یزدی،شاگرد علامه انصاری،خ.آستان قدس،ش 11661 (1302 ق،ظاهرا خط مؤلف).

اکمال الدرایة

نواب احمد حسین مذاق هندی،مذکور در تاریخ احمدی او.

اکمال الدروس-التکملة.

اکمال الدین(فی شرح تکملة تبصرة المتعلمین)

فقه،از حسن بن محمد باقر موسوی قزوینی (1296 ق-)،تقریرات استاد او آخوند ملا محمد کاظم خراسانی است.

اکمال الدین

حسین بن جعفر یزدی،حدیثی از آن نقل شده.

اکمال الدین و اتمام النعمة-کمال الدین و تمام

النعمة

در غیبت حضرت حجّت،از شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه(-381 ق)،ط.تهران، 1310 ق،خ.آستان قدس،ش 13837(995 ق) و بیش از 15 شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الواحد الحی الفرد الصمد...

اکمال المنّة(فی نقض منهاج السنة)

سراج الدین حسن بن عیسی یمانی لکهنوی معروف به شیخ فدا حسین(معاصر)،منهاج السنة از احمد بن تیمیه است در رد منهاج الکرامۀ علامه حلّی.

اکمال منته المقال

محمد علی بن قاسم آل کشکول،اصل از ابو علی

ص:310

حمد بن اسماعیل سینائی،تألیف اکمال:

1245 ق،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 11437 (1245 ق خط مولف).

-الحمد للّه الذی هدانا لهذا

الاکمال و السلامة(فی بابی الاذان و الاقامة)

عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)، ارجوزه ای است در حدود 350 بیت،خ.موجود.

اکواب موضوعة

کشکول گونه ای است از مفتی عباس لکهنوی (-1306 ق).

الهی نامه

فارسی،مثنوی،از محمد حسین بن محمد حسن بن معصوم قزوینی متخلص به حسینی(-1249 ق).

الهی نامه

فارسی،مثنوی،از فرید الدین محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری(-627 ق)،ط.مکرّر.

الالهیّة،الرسالة

شرح رسالۀ الجبر و التفویض منسوب به امام هادی(علیه السلام)،از محمد خلیل بن محمد اشرف قاینی قزوینی(-1136 ق)،تألیف:1130 ق، خ.نجف.

-الحمد للّه رب العالمین

الالباب(فی الانساب)

ابو محمد حسن بن محمد شریف علوی معروف به ابن اخی طاهر(-358 ق)،شاید هم تصحیف اللّباب باشد.

إلتجائیّة

سید بنی عدنان المبعوث علی الانس و الجان

رسول الملک المنّان...

در ذکر وفات پیامبر،تالیف:پس از قرن هفتم هجری،فیض در علم الیقین از آن نقل کرده، ط.نجف،1371 و 1372 ق؛بحرین، 1341 ق،خ.آستان قدس،ش 14663.

الحاق ابی اسحاق

شرح تحریر اقلیدس محقق طوسی است،خ.قوله (1172 ق).

-الحمد للّه الذی یتلألۀ علی صفحتی اللّیل و النّهار...

الالحاق بالاشتقاق

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی(-418 ق)، نجاشی از آن یاد کرده.

الالحاقات العشرة(بذیل النزهة الحدائق)

مولف نزهة غیاث الدین جمشید بن مسعود کاشانی(-832 ق)،تألیف،829 ق،ط.

تهران،1306(با مفتاح الحساب و نزهة الحدائق در یک جلد).

الالحانات

ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی(-356 ق)، صاحب الاغانی.

الزام الملحدین

در ردّ صوفیه،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی.

الزام الناصب(فی احوال الامام الغائب(علیه السلام))

علی بن زین العابدین پارچینی یزدی معروف به شهرنوی،ط.اصفهان،1352 ق.

الزام النواصب

مفلح بن حسن صیمری،ط.تهران،1303 ق،

-الحمد للّه ربّ العالمین...فانه یجب علی کل عاقل آن ینظر لنفسه...

ص:312

الزامهم بما الزموابهم انفسهم

محمد جواد بن محمد حسن بلاغی(-1352 ق)، ط.تهران،1378 ق(با نام عقد فی الزام غیر الامامی).

الالطاف

ابو محمد هشام بن حکم کوفی(-199 ق)،مذکور در فهرست شیخ طوسی.

الالطاف الخفیّة

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).

الطاف المحدثین و قرح القلوب

فارسی،در احوال و شهادت سید الشهداء(علیه السلام)و انصار ایشان،از لطف اللّه بن حسن بحرانی، تالیف:1276 ق،خ.کربلا.

-الحمد للّه علی السّراء و الضّراء

الالف الانسانیّة-الف انسانیت

فارسی،در حقیقت انسان،تفسیر سورة الضحی و الم نشرح،از محمد بن محمود دهدار(سدۀ 11 ق)خ.آستان قدس،ش 341؛تهران؛ مشکات؛مجلس...

-حمد و سپاس و ستایش بی قیاس حضرت خداوندی راست که...

الالفات،کتاب

ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی (-370 ق)،در فهرست ابن ندیم و بغیۀ سیوطی از آن یاد شده.

الالفاظ،کتاب

ابو الفرج قدامة بن جعفر بن قدامۀ بغدادی، معاصر عبد اللّه بن معتز(-296 ق)،ط.مصر، 1350 ق

-الحمد للّه حق حمده

الالفاظ،کتاب

ابو محمد هشام بن حکم کوفی(-199 ق)، ابن ندیم،نجاشی و شیخ طوسی از آن یاد کرده اند.

الالفاظ،کتاب-تهذیب الالفاظ

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت (-243 ق).

الالفاظ من المهموز

ابو الفتح عثمان بن جنّی(-392 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

الفاظ الادویة

فارسی،از عین الملک نور الدین محمد بن عبد اللّه شیرازی،تألیف:969 ق،خ.آستان قدس،ش 5045(1166 ق).

-هو اللّه احد اللّه الصمد...

الالفاظ الکتابیّة

ادبیّات،از عبد الرحمان بن عیسی بن حماد

ص:313

همدانی(-327 ق)،ط.بیروت و چاپهای دیگر.

خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 4559(1225 ق).

-الحمد للّه الذی جعل توفیقنا لحمده نعمة

الفباء

مهدیقلی خان هدایت،ط.تهران

الفبای بهروزی

فارسی،در لغت و رسم الخط جدید،از میرزا رضا خان بگشلو،ط.استانبول،1299 ق.

الالفة،کتاب

کلام،از ابو علی محمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،نجاشی از آن یاد کرده.

الفة الفرقة

کلام،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی (-1121 ق)،خ.آستان قدس،ش 6431.

-الحمد للّه الّذی اغنانا بحکمته الکاملة

الفتکده-تذکرۀ اسحاق بیگی

مجموعۀ اشعار از شاعران مختلف،از اسحاق بیگی(سدۀ 12 ق)،برادر لطفعکی بیگ آذر صاحب آتشکده،خ.آستان قدس،ش 10785(1211 ق)،ش 5755(1211 ق)و چند شمارۀ دیگر.

الفت نامه

فارسی،اخلاق،از محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،ط.شیراز،1320 ش(با آینۀ شاهی و ترجمة الصلاة در یک جلد)،خ.

مجلس،مکرر(منزوی،1542).

-ربنا الف بین قلوبنا

الف جاریة و جاریة

علی بن محمد(دفتر خوان عالی)شریف طوسی، تالیف:654 ق،خ.وین.

الف رقعة

ادبیات،از نثار حسین عظیم آبادی(معاصر).

الالف کلمة

1000 جمله در حکمت کلمات قصار امیر المؤمنین علیه السّلام،ط.بیروت.

الف لیلة-هزاردستان

الف لیلة و لیلة

ترجمۀ فارسی از عربی،ترجمۀ عبد اللطیف طسوجی تبریزی که به نام بهمن میرزا(قاجار) ترجمه کرده ترجمۀ اشعارش از سروش،ط 1275 ق و چندین چاپ دیگر.

الف نصایح

سید محمد ضیاء،بمبئی،1309 ق.

الف نهار

در برابر الف لیله،از میله اون ژور،ترجمه به فارسی از محمد حسن میرزا قاجار به مشارکت

ص:314

محمد کریم خان سرتیپ قاجار معروف به آقاخان،ط.تهران،1313 ق،بمبئی 1314 ق و چند چاپ دیگر.

الالف و اللام

ابو عثمان بکر بن محمد بن حبیب بن بقیۀ مازنی (-248 ق).

الالف و اللاّم

محمد تقی بن حسین علی هروی(-1299 ق)،در نهایة الآمال از آن یاد کرده.

الفی-تاریخ الفی

فارسی،از احمد بن نصر اللّه دیبلی سندی معروف به قاضی زادۀ تتوی(-996 ق)و چند تن از دیگر مؤرخین که به دستور اکبر(-1014 ق)تالیف شده،خ.آستان قدس،ش 4078،ش 4079 (1238 ق)و ش 10929(1261 ق،ج 2).

الالفیة-التبصرة المنظومة

الالفیة-الدرّة المنظمة

الالفیة-الدرة البهیة

الالفیة-الدرة المنضودة

الالفیة-الفرائد

الالفیة-الفرائد الرضویة

الالفیة-لئالی الولایة

الالفیة-الموائد

الفیۀ شریف

شریف معمایی،در یک مقدمه و 28 مقاله، تالیف:908 ق،خ.شهید مطهری ش 8262.

-آلاف حمد و سپاس

الألفیة

فقه،از ابو عبد اللّه محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)،مشتمل بر 1000 واجب در نماز، مرتب بر مقدمه،3 فضل و خاتمه،مکرر طبع شده و چندین نسخه از آن در کتابخانۀ آستان قدس موجود است.قدیمی ترین نسخه،ش 2250(917 ق).شروح و حواشی هریک در جای خویش خواهد آمد.

الفیة الفنون

فارسی،از محمد صادق بن محمد حسن تهرانی، تاریخ نظم:1265 ق،ط تهران،1275 ق.

الالفیة المحبرة-المحسنة المزینة

قصیدۀ نونیه در مدح حضرت امیر(علیه السلام)،از احمد بن علّویه اصفهانی معروف به ابن اسود(-ح 320 ق).

الفیه و شلفیه

فارسی،از افضل الدین ابو بکر بن اسماعیل وراق از رقی هروی(پیش از 465 ق).

الفی مسألة

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

الالفین(الفارق بین الصدق و المین)،کتاب

ص:315

کلام،از حسن بن یوسف بن مطهر علامه حلی (-726 ق)،ط.مکرّر،خ.آستان قدس،ش 29 (784 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه مظهر الحق

الفین،کتاب(فی وصف سادة الکونین)

رضی الدین رجب بن محمد برسی(سدۀ 8 و 9 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه منزل القطر...

الفین فضیلة من فضائل امیر المؤمنین علیه السّلام

محمد کاظم کفایی(معاصر).

الالقاب

ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی (-370 ق).

القاب بنی طابخة بن الیاس بن مضر من آل

عدنان

القاب قیس بن غیلان بن مضر من آل عدنان

القاب قریش

القاب ربیعه

القاب الیمن

5 عنوان فوق از ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

القاب الربع

فارسی،در انواع ربع چون ربع مجیّب،ربع صائب،ربع مخترع و جز آن...خ.موجود.

الالقاب المتداولة-تنزیه ابی البشر

در اثبات عصمت ائمه علیهم السّلام نثار حسین هندی،ط.حیدرآباد.

القام الاحجار فی افواه الاشرار

آل محمد بن اصغر حسین امروهوی(1264 ق-)، مذکور در علماء الهند.

القام الحجر(فی الجواب عن ابن حجر)

اعجاز حسین امروهوی(-1340 ق).

القام الحجر(فی رد سخائف ابن حجر)

قاضی نور اللّه شوشتری،خ.موجود.

القام الحجر(لمن تجبر و جحد الحق و تکبّر)-

هدی المنصفین

فارسی،در ردّ شیخیه،از محمد مهدی بن صالح قزوینی(1272 ق-)،ط.

برای ترجمۀ عربی آن-مخازی الشیعة(که آنهم طبع شده).

القام الخصم بالحجر(فی نداء الائمّة الاثنی

عشر)

جعفر بن احمد حسینی حائری،خ.نجف(خط مؤلّف).

اللّه اللّه

اردو،در رد عامّه،از ظفر مهدی بن وارث حسین

ص:316

جایسی(معاصر)،ط.هند.

اللّه بس باقی هوس

اردو،در اثبات توحید از واقعۀ کربلا،از راحت حسین رضوی پهیکپوری(معاصر).

الواح

علوم غریبه،در مجموعه ای از آثار مظفر بن قاسم گنابادی(زنده در 1024 ق)گنجانیده شده و احتمالا از اوست،خ.نجف(1163 ق).

الالواح الجواهر

در تسهیل الدواء و الدّعاء و مجمع الدعوات عبد المطلب بن غیاث الدین محمد از آن نقل شده.

الالواح السماویة

در اختیارات ایام هفته و سال،از محمد حسین بن محمد صالح حسینی خاتون آبادی (-1151 ق)،سبط علامه مجلسی،خ.دانشگاه (منزوی،239).

-الحمد للّه الذی جعل اللیل و النهار

الواح القمر-اختیارات النجوم-لوایح القمر

فارسی،در اختیارات نجوم،از کمال الدین حسین واعظ کاشفی(-910 ق)،تألیف:

878 ق،خ.آستان قدس،ش 5375(1021 ق) و چندین شمارۀ دیگر(تحت نام لوایح القمر).

-الحمد للّه الذی بید حکمته ازمة الاختیار

الالوف

منظومه در کلام،از محمد تقی بن مؤمن قزوینی (-1270 ق)،درهامش نهایة التحریر او(خ.

کاظمین)ابیاتی از آن نقل شده.

الالویة و الرایات

عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الالویة و الرایات-المغازی

ابو البحتری وهب بن وهب ربیب امام صادق(علیه السلام)،ابن شهر آشوب و نجاشی از آن یاد کرده اند.

الالهام(فی علم الامام(علیه السلام))

محمد علی بن حسنعلی همدانی معروف به سنقری،تالیف:1350 ق،ط.نجف، 1370 ق.

الهام الحجّة

فارسی،در اصول دین و عقاید،از سید علی مدرسی بن علی رضا طباطبایی(-1329 ق)،ط.

مشهد،1346 ق.

الالهامات الرضویة

فارسی،شرح زیارت جامعۀ کبیره،از محمد بن محمود لواسانی(-1355 ق).

الهامی کلمات

اردو،مجموعه ای از کلمات قصار

ص:317

امیر المؤمنین(علیه السلام)،ط.هند.

امّ الائمّة

در فضایل فاطمة الزهراء سلام اللّه علیها،از قاضی سید محسن هندی،ط.هند،1329 ق.

ام العلاج

فارسی،پزشکی،از امان اللّه خان بن مهابت خان،تألیف:1036 ق،به نام نور الدین محمد جهانگیر(-1037 ق)پادشاه هند،ط.

لکهنو،1873 م؛هند،1882 م.

-جان داوری...شکر حکیمی است که...

امّ القرآن

قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق)یا منسوب به او.

امّ القری

عبد الرحمان بن احمد کواکبی معروف به سید فراتی(-1320 ق)،ط.مصر.

امّ الکتاب

موجود.

الامالی

ابو الفتح دیلمی.

الامالی

ابو محمد حسن بن علی ناصر اطروش(-304 ق)، در حدایق الوردیة آمده است که امالی در اخبار بوده و در آن فضایل اهل بیت علیهم السّلام بیان شده است.

الامالی

منسوب به ابو علی حسن بن ابو جعفر محمد بن حسن طوسی(-515 ق)،که در واقع از خود شیخ طوسی است،ط.تهران،1313 ق،خ.

آستان قدس،ش 1583 و ش 9711.

ص:320

الامالی-امالی العشیّات

ابو عبد اللّه محمد بن عبد اللّه حاکم نیشابوری معروف به ابن البیع(-405 ق).

الامالی

ابو المفضل محمد بن عبد اللّه شیبانی(-387 ق)، ابن طاوس در اقبال و سید هاشم بحرانی در مدینة المعاجز از آن نقل کرده اند.

الامالی-المجالس-عرض المجالس

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق)،ط.تهران 1300 ق،و نجف و قم خ.آستان قدس،ش 1575(1061 ق)،ش 1916(1061)و چندین شمارۀ دیگر بیشتر آنها کتابت سدۀ 11 ق.

الامالی-الامالی المتفرقات

شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق)،در 43 مجلس،تاریخ املاء:404-411 ق،ط.مشهد،1364 ش،خ.

امامت

فارسی،چنانکه در مقدمه ذکر شده،ترجمه ای است با اضافات،از الامامة دشتکی،مترجم هاشم بن حسین خاتون آبادی(-1262 ق)،مرتب بر 12 باب است،خ.مرعشی،قم.

امامة امیر المؤمنین علیه السّلام

به احتمال از حسن بن نوح هندی بهروچی (-939 ق)،خ.موجود.

امامة امیر المؤمنین علیه السّلام من القرآن

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید(-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الامامة العامة(فی اثبات احتیاج الخلق علی

حجة الالهیّة)

ضمن مجموعۀ رسائل شیخ هادی تهرانی (-1321 ق)دیده شده و احتمالا از اوست.

امامة الفاسق عند نفسه العادل عند مأمومه

محمد تقی بن حسین نصیر آبادی(-1289 ق)، تألیف:1258 ق،ط 1261 ق.

امامة القرآن

اردو،در اثبات امامت از طریق آیات قرآنی،از محمد هارون زنگی پوری(-1339 ق).

الامامة الکبری(و الخلافة العظمی)

حسن بن محمد باقر قزوینی(1296 ق-)،از شاگردان محمد کاظم خراسانی،ط.

نجف،1378 ق.

الامامة و التبصرة من الحیرة

ابو الحسن علی بن حسین بن بابویه صدوق اول (-329 ق)،ط.بیروت،1407 ق.

الامامة و الخلافة

اردو،از احمد حسین خان هندی.

الامامة و طرق الزعامة

محمد علی بن حسین معروف به هبة الدین شهرستانی.

امامیه و رجعت

فارسی،از عبد الرزاق محدث همدانی(معاصر).

الامان من النسیران(فی تفسیر القرآن)

عبد اللّه افندی بن عیسی بیک اصفهانی(-ح 1130 ق)،صاحب ریاض.

امان الاخطار-الامان من اخطار الاسفار

و الازمان

در آداب سفر و ادعیه و احراز،از رضی الدین علی بن موسی بن طاوس(-664 ق)،در 13 باب،ط.نجف،1370 ق،خ.آستان قدس، ش 1917 و 3 شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی استجارت به الارواح بلسان الحال

امان الایمان(من اخطار الاذهان)

بهاء الدین محمد بن محمد باقر مختار نائینی، مجاز از شیخ حرّ عاملی.

امان التواریخ

فارسی،از عبد المحمد اصفهانی مدیر جریدۀ

ص:330

«چهره نما»،ط.مصر.

امان الحثیث من لهو الحدیث

فارسی،درایة الحدیث،از محمد مهد بن یحیی قزوینی معروف به حاج عماد فهرستی (-1355 ق)،ط.مشهد،1348 ق.

امان الخافقین

فارسی،در امامت،از ابراهیم بن محمد علی امین الواعظین اصفهانی(-ح 1349 ق).

الامانة(فی بیان الامامة،از حیدر علی)-الامامة

الامانة(فی اصول الدیانة)

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، مذکور در کشف الظنون.

امانت الهی

در تفسیر آیۀ امانت،از محمد باقر بن شمس الدین محمد حسینی محقق داماد(-1040 ق)،تالیف:

1039 ق.

امانی الادیب(فی اختصار مغنی اللبیب)

محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،تألیف:

1319 ق.

امانی الخلیل(فی عروض الخلیل)

در عروض و قافیه،از قاسم بن حسن آل محیی الدین جامعی(1314 ق-)،ط.نجف، 1350 ق.

الامتثال یقتضی الصحة و براءة الذّمة

احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)،خ.

کربلا.

امتحان الافکار(فی مسألة الدار)

علی بن محمود مشغری،استاد حرّ،مذکور در امل الآمل.

امتحان اهل القرآن

اردو،در رد فرقۀ موسوم به اهل قرآن،ط.هند.

امتحان الفضلاء-تذکرة الخطاطین

میرزا سنگلاخ خراسانی(-1294 ق)،تالیف:

1283 ق،ط.تبریز،1295 ق.

امتحان المجالس

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

امتناع تخلف المعلول عن العلة

فارسی،از ملا علی فومنی،مذکور در ریاض.

امتناع الترجیح بلا مرجح

ملا یوسف گزی،شاگرد ملا علی نوری (-1246 ق)،خ.موجود.

امتناع الحکم علی المعنی الحرفی

جلال الدین دوانی،رد بر رسالۀ امکان الحکم علی المعنی الحرفی از قاضی شبانکاره ای.

ص:331

امتناع الزوجة عن الدخول قبل قبض المهر-جواز امتناع الزوجة

امتناع شرب مسکرات

فارسی،ترجمۀ محمد بن حاج محمد قلی آشوری قزوینی از منابع امریکایی،ط.تهران، 1309 ق.

فارسی،منظوم،از حسن جابری اصفهانی (معاصر)،مرتب بر 32 باب.

ص:332

امثال و حکم

فارسی،از علی اکبر دهخدا،ط.تهران،مکرّر، در 5 مجلد.

الامثال و الحکم

منتخب از غرر الحکم آمدی،به ترتیب حروف، خ.قوله.

-الحمد للّه الذی هدانا بتوفیقه...

الامثال و الحکم

محمد علی جعفر تمیمی،ط.

الامثلة(للدول المقبلة)

عز الملک محمد بن عبید اللّه معروف به مسبّحی کاتب(-420 ق).

امثلة الاسجاع

ابو الحسین احمد بن فارس(-375 ق)،در کتاب الاتباع و المزاوجة به آن ارجاع می دهد.

امثلة الاعمال النجومیّة

ابو الحسن علی بن زید بیهقی(-565 ق)،در جوامع احکام النجوم به آن ارجاع داده است.

امثلة التوحید

حیدر بن علی عبیدلی.

امجدیّه،رسالۀ

فارسی،در شرح قول آن حضرت(صلی الله علیه و آله)در خطبۀ اوّل رمضان(دعیتم فیه الی ضیافة اللّه)،از ابو المجد محمد رضا بن محمد حسین معروف به آقا رضا اصفهانی(-1362 ق).

-الحمد للّه علی افضاله...

الامر،رسالة فی

اصول،از محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی،خ.دیده شده.

امر ابن المحرز محدث،رسالة فی

ابو العباس احمد بن عبید اللّه ثقفی کاتب،مذکور در فهرست ابن ندیم.

امر ابی فضلة الشاعر و ما یتعلق به

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی،از طبقۀ کلینی،نجاشی از او یاد کرده است.

الامر بالشیئی و النّهی عن ضدّه-الضدّ،رسالة فی

امراء الشیعة

علی اظهر کهجوی هندی(-1352 ق)،در تاریخ ملوک و اعیان شیعه،مخصوصا تاریخ آل بویه.

امراض اطفال

فارسی،از دکتر میرزا محمد کرمانشاهی (-ح 1326 ق)،ط.

امراض الاطفال

برگرفته از کنّاش المنصوری،تألیف محمد بن زکریا رازی(-311 ق)،خ.آستان قدس،ش

ص:333

5044.

-الحمد للّه خالق الافلاک و مدبر السموات...

امراض الاطفال

فارسی،از قربانعلی بن محمد ناصح طبیب سمنانی(-1363 ق)،خ.موجود.

امراض جلدی

عبد الحسین مؤلف مطرح الانظار.

امراض عصبانی

فارسی،از کریزل فرانسوی،ترجمۀ دکتر علیخان بن زین العابدین همدانی،ط.تهران،1279 ق.

در بیان امکان و مشیّت،ط.(ضمن جوامع الکلم).

امل الآمل

فارسی،کلام،از ابراهیم بن محمد تقی نقوی لکهنوی(-1307 ق)،خ.موجود.

امل الآمل(فی تراجم علماء جبل عامل)

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)،ط.

تهران و نجف،1302 و 1306 ق،خ.

آستان قدس،ش 8741(1132 ق)و ش 9704.

الامل و الرجاء

ابو جعفر محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین، مذکور در فهرست ابن ندیم.

الاملاء-شرح کتاب سیبویه

املاء

فارسی،از عبد العظیم خان قریب گرکانی،ط.

تهران،1346-1350 ق و چندین چاپ مکرر.

الاملاء و النطق

ابو الحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (-329 ق)،پدر شیخ صدوق.

امّ الولد

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،شیخ ابن قولویه (-368 ق).

الامواج

دیوان احمد بن علی بن سید صافی نجفی (معاصر)،ط.دمشق.

امواج البکاء

فارسی،در ذکر عاشوراء و مصائب شهداء،از نوروز علی بن محمد باقر بسطامی(-1309 ق)، ط 1288 ق.

الامور العامة

کرامت حسین بن سراج حسین لکهنوی (-1336 ق)،ط.

ص:335

الامور العامة

مهدی بن ابی الحسن قمشه ای(1319 ق-).

امّهات الاولاد(و احکام بیعهن)

حسن بن علی اطروش(-304 ق)،ابن ندیم کتاب را دیده بوده است.

امّهات الاولاد

ابو الحسین یحیی بن حسین بن قاسم شریف رسی(-298 ق).

امهات الخلفاء

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،ابن ندیم آورده است.

امهات المؤمنین

گجراتی،در بیان ازواج پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-).

امهات النّبی(صلی الله علیه و آله)

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

امیر ارسلان رومی

فارسی،داستان،به قلم یکی از بانوان دربار ناصر الدین شاه قاجار،ط.تهران،1329 ق و چندین چاپ دیگر.

امیر حمزۀ صاحبقران

فارسی،داستان،ط.لکهنو،1312 ق و چندین چاپ دیگر در لکهنو،بمبئی و تهران.

امیر مختار

اردو،در اخبار مختار ثقفی،ط.هند.

امیر معاویه

برخی از اجزاء آن در مجلۀ«دفتر شهید»هند نقل شده است(مجلد سال 1341 ق).

امیر المؤمنین و مولده بالکعبة

محمد علی بن ابی القاسم اردوبادی (1312 ق-).-1379 ق به عنوان علی ولید الکعبة در نجف و قم و تهران چاپ شده و ترجمه فارسی آن به نام علی مولود کعبه از شیخ عیسی اهری ساکن تهران.

الانابة

ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق) شیخ صدوق.

اناثیۀ عوامیه

فارسی،رسالۀ عملیه در احکام مربوط به زنان، از ملا اسماعیل ناظم عقیدۀ وحیده که آن را در 1245 ق به نظم درآورده است.

انارة البصائر(و کشف السرائر)

اردو،اصول دین،از افضل علی خان شفاء الملک هندی،ط.هند(4 مجلد)،ط 1309 ق.

ص:336

انارة الحالک(فی قرائة ملک و مالک)

در قراءت سورۀ فاتحه و ترجیح ملک بر مالک، از فتح اللّه بن محمد جواد شیرازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،تالیف:

1324 ق.خ کتابخانه مرعشی

-الحمد للّه الذی ارانا اظهر بینات...

انارة الشهادة

محمد هارون زنگی پوری(-1339 ق)،ط.

انارة الطروس فی شرح عبارة الدروس

بهاء الدین محمد بن محمد باقر نائینی،مجاز از حرّ و علامه مجلسی،شرح بخشی از کتاب النذر دروس است.

انارة العقول(فی انتصاف المهر بموت احد الزوجین

قبل الدخول)

سید ابو القاسم بن علی اکبر خوئی(1307 ق-)، تألیف:1355 ق.

انارة الناسق(باشراق وجه الصادق«ع»)

محمد رضا بن علی نقی همدانی(-بعد از 1320 ق)،در عالم خواب به تألیف آن مأمور شده.

اناسی العیون

کشکول،از صفدر بن صالح رضوی کشمیری (-1255 ق).

انباء الانبیاء

فارسی،از ملاّ اسماعیل قزوینی،در اثبات نبوت خاصه،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی دلنا علی دین الاسلام

انباء الدنیا

یحیی بن حسین بن قاسم رسی(-298 ق).

انباء الدواة علی ابناء النحاة

جمال الدین ابو الحسن علی بن یوسف قفطی (-646 ق)،ط.قاهره،1951 م.در 4 جلد

انبان

کشکول در نوادر متفرقه،از علی بن محمد علویچه ای اصفهانی(1333 ق-)،تالیف:

1364 ق.

الانباطیه

خ.موجود،ظاهرا در شناخت آبهای زیرزمینی است.

الانبیاء،کتاب

ابو جعفر احمد بن حسین اهوازی معروف به دندان،نجاشی آن را از او به 3 واسطه روایت می کند.

الانبیاء،کتاب

حسن بن موسی خشاب،نجاشی به 4 واسطه آن را از او روایت می کند.

بخش علویان و شیعه از تاریخ بغداد خطیب بغدادی،از هاشم بن محمد علی سبزواری،مولف ذریعة به آن فهرستی نگاشته.

انتخاب تلخیص المحصل-نقد المحصل

تلخیص از خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)،محصل در کلام از فخر الدین رازی است،و منتخب تلخیص از عزّ الدوله سعد بن منصور بن کمونۀ بغدادی(-690 ق)،خ.نجف (خط ابن کمونه).

انتخاب الجید(من تنبیهات السید)

حسن بن محمد بحرانی دهستانی(-1281 ق) انتخاب و تهذیبی است از تنبیه الاریب فی ایضاح رجال التهذیب از سید هاشم بحرانی (-1107 ق)،تاریخ تلخیص:1173 ق،خ.

ص:338

آستان قدس،ش 7444(1340 ق).

-الحمد للّه الذی وطد قباب الشرع

انتخاب الحسن من شعر الحسین-الحسن من

شعر الحسین

محمد بن حسین موسوی شریف رضی (-406 ق)،انتخابی است از اشعار حسین بن احمد بن محمد بن جعفر بن حجاج(-391 ق).

انتخاب حل التقویم

فارسی،از تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی،خ.آستان قدس(فهرست 349/3)،کابل و نسخ دیگر.

-بعد از حمد و ثنا و صلوات و دعاء مخفی نیست که این رساله انتخابی است از حل التقویم

انتخاب الراحة

اردو،اخلاق،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی بهیکپوری(1306 ق-).

انتخاب رسالۀ بهبهانیه

فارسی،در احکام اموات،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

انتخاب الزاد

رسالۀ عملیه،از محمد علی بن محمد باقر بهبهانی (-1216 ق).

انتخاب علاج الامراض

فارسی،طب،از محمد شریف خان حکیم هندی،ط.

انتخاب القریب من التقریب

ابو محمد حسن بن هادی آل صدر الدین (-1354 ق)،در باب ابن حجر و احتمال تشیع او.

-الحمد للّه رب العالمین

انتخاب المجالس

اردو،مقتل،ط.

انتخاب المصائب

اردو،در وقایع اول محرم تا روزهای عاشوراء،از یوسف علی هندی(معاصر)،ط.

انتخابات

فارسی،از حکیم ابو المجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی(-555 ق)،خ.استانبول،آستان قدس، چند شماره تحت عنوان انتخاب منتخب حدیقه.

انتخابات البهیّة(من الکتب العربیة و الفارسیة

و الترکیة)

در تاریخ و جغرافیای طبرستان و گیلان،ط.سن پترزبورگ،1274 ق1857/-1858 م

انتخابیه

فرهنگ عربی به فارسی،از ابراهیم شبعی که به نام خان زمان بن مهابت خان تألیف کرده،خ.

تهران.

ص:339

انتساب نامۀ نبوی

فارسی،از محمد افضل غزنوی،ط.

الانتصار

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، شهید ثانی در حواشی خلاصه از آن یاد می کند.

الانتصار

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق)، نجاشی از آن یاد می کند.

الانتصار(فی انفرادات الامامیة)

ابو القاسم علی بن حسین شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق)،برای عمید الدین وزیر تألیف کرده،ط.تهران،1276 ق(ضمن الجوامع الفقهیّة)و 1315 ق؛خ.آستان قدس، ش 2234(596 ق)و چند نسخۀ دیگر.در نجف و قم هم چاپ شده.

-الحمد للّه علی ما یسر من حق متیع

الانتصار

کلام،از حبیب بن محمد آل مهاجر حنوی بعلبکی،تالیف:1351 ق،ط.صیدا، 1351 ق.

-نحمدک یا من اوضحت لنا سبیل الحق

الانتصار(فی حرمة و طی الادبار)

اردو،از راحت حسین رضوی هندی (1297 ق-)،ط.هند.

الانتصار

در رد شبهات ابن خشاب،از سید شریف ابو السعادات هبة اللّه بن علی حسینی ابن الشجری بغدادی.

الانتصار

در رد شعوبیه،از ابو عبد اللّه احمد بن محمد بن ابی الجهم جهمی(معاصر متوکل).

الانتصار-الاقتصاد

الانتصار(فی النص علی الائمة الاطهار)- الاستبصار

الانتصار لاهل البیت الاطهار

محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری (1297 ق-).

الانتصار لبنی فاطمة الابرار

ابو الحسن محمد بن محمد عبیدلی نسابه (-435 ق)،در عمدة الطالب(ط.هند)از آن نقل شده است.

الانتصار لثعلب

ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی(-375 ق)، سیوطی در بغیه از آن یاد کرده.

الانتصار للشیع(من اهل البدع)

ابو طالب عبید اللّه بن احمد انباری(-356 ق)، نجاشی از آن یاد کرده است.

ص:340

الانتصار للشیعة

در امامت اثنا عشری از محمد حسین شمس العلماء گرگانی معروف به جناب،در آخر مقصد الطالب(ط.)از آن یاد کرده.

انتصار الاسلام

اردو،از غلام حسنین کنتوری(-ح 1340 ق)،در 3 مجلد.

انتصار الحق

در اصول و اخبار،از زین العابدین خان بهادر هندی معروف به میرزا محسن،که از کتاب اساس الاصول استادش سید دلدار علی استخراج کرده است،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه ربّ العالمین

الانتصاف

فقه،از ابو سعید(یا ابو سعد)عبد اللّه بن هبة اللّه بن ابی عصرون.

الانتصاف(من ذوی البغی و الاقتراف)

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی(-ح 390 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الانتصاف(من ذوی الانحراف عن مذهب

الاشراف فی مواریث الاخلاف)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).

انتصاف المهر بالموت

صادق آقا تبریزی(-1351 ق).

الانتفاء عما نسب الیه من معارضة القرآن

ابو علی ابن سینا،ط.استانبول،1953 م (ضمیمه رساله خطاب به ابو عبیدۀ جوزجانی).

انتفاع المؤمنین(بما فی ایدی السلاطین)

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).

الانتقاد

نحو،از محمد مهدی بن علی اصغر قزوینی، تألیف:1119 ق،مذکور در امل الآمل.

انتقاد الاعتقاد(فی المبدء و المعاد)

میرزا هادی بن علی بجستانی ساکن کربلا (معاصر)،مرتب بر مقدمه و مقاصد.

انتقاد التواریخ

فارسی،از حاج آقا بن ابو الحسن کازرونی،ط.

بمبئی،1325 ق؛شیراز،1329 ق.

انتقاد الهیئة الجدیدة

مصطفی بن حسین بغدادی(معاصر)،ط.

بغداد،1348 ق.

انتقادات

ریاضی،از ابو القاسم جعفر بن محمود ریاضی

ص:341

(1313 ق-).

الانتقاد للآیات المعتبرة فی الجهاد

امام مهدی احمد بن یحیی مرتضی(-840 ق).

انتقاض التیمّم بدل الغسل بالحدث الاصغر

علی نقی بن ابی الحسن لکهنوی(1323 ق-).

الانتقام(ممّن غدر بامیر المؤمنین علیه السّلام)

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).

الانتقام

اردو،در ماجرای حجر بن عدی و قتل یزید بن معاویة،از منیر حسن هندی،ط.هند.

انتقام

فارسی،ادبیات،از عباس خلیلی،ط.تهران، 1304 ش.

انتقام الشهید

اردو،از نواب علی سفیر سندیلوی،در احوال مختار،ط.لکهنو.

انجاح المطالب(فی الفوز بالمآرب)

محمد بن محمد رضا قمی،مجاز از علامه مجلسی در 1102 ق،که شرح ارجوزه ای است از او در معانی و بیان،تاریخ شرح:1074 ق،خ.

آستان قدس،ش 3985(1074 ق)و ش 4035.

-الحمد للّه الذی میز الانسان بادراک المعانی و علم البیان

الانجاز(فی شرح الایجاز)

شرح ایجاز شیخ طوسی در فرائض،از قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).

انجام نامه-آغاز و انجام

فارسی،اخلاق،از افضل الدین کاشانی معروف به بابا افضل کاشی یا بابا افضل مرقی،معاصر خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،خ.

آستان قدس،ش 3447.

-آغاز گفتار کردیم به نام آنکه آغاز و انجام هرگفتار و کردار از او و بدوست.

انجم فروزان

فارسی،در احوال فاطمۀ معصومه بنت امام موسی کاظم(علیه السلام)و دیگر امامزادگان مدفون در قم،از عباس بن محمد فیض قمی،ط.قم، 1322 ش.

الانجم المضیئة فی المسائل الحسابیة

محمد بن مهدی قزوینی(-1335 ق)،خ.حلّة.

انجمن آرای ناصری---

ص:342

شاعر،خ.آستان قدس،ش 4204(1282 ق)و ش 4201.

انجمن دانش

فارسی،ادب و اخلاق،از احمد بن وقار (-1298 ق)،فرزند میرزا کوچک وصال شیرازی،مرتب بر مقدمه و 3 مقاله،تالیف:

1281 ق،ط.تهران،1289 ق.

انجیل اهل البیت

خ.موجود.

انجیل برنابا

ترجمۀ فارسی از حیدر قلی خان بن نور محمد معروف به سردار کابلی(-1331 ش)،تاریخ ترجمه:1341 ق ط.کرمانشاهان،1350 ق.

انحدار السیل(فی تحقیق نصف اللیل)

علی حسین زنگی پوری.

اندرز قابوس-اندرزنامه

فارسی،منظوم،اخلاق،از علی اکبر نواب شیرازی متخلص به بسمل(-1263 ق).

اندرزنامۀ اسدی

ابو منصور(یا ابو نصر،علی بن احمد اسدی طوسی (-425 یا 465 ق)،عبارت است از اخلاقیات گرشاسبنامه که رشید یاسمی گردآورده،ط.

تهران،1306 و 1314 ش.

اندرزنامه

فارسی،40 کلمه در حکمت،از صدر الافاضل لطفعلی بن محمد کاظم شیرازی متخلص به دانش.

اندرزنامه

فارسی،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام اصفهانی(1298 ق)،ط.اصفهان.

اندرز و پند

فارسی،اخلاق.ط.

اندیشه های یک مغز بزرگ

فارسی،از موریس مترلینگ،ترجمۀ ذبیح اللّه منصوری،ط.تهران،1320 ش و مکرّر،4 جلد.

الانذار

ارجوزه در واجبات عقلیه،از احمد بن محمد حسین کاظمی،تاریخ نظم:1317 ق.

اندار الناذرین

عابد حسین سهارنپوری،ارغام الماکرین و افهام الجاهلین در رد آن است.

انس الجلیس(فی التجنیس)

علی بن حسن شمیم حلّی(-601 ق)،مذکور در بغیۀ سیوطی.

ص:343

انس الخواطر

کشکول گونه ای است از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی(-421 ق).

انس الخواطر(و نقلة المسافر)

عبید اللّه بن عبد اللّه سعدآبادی(یا سدآبادی) معاصر سید مرتضی،ابن شهر آشوب در معالم نام برده.

انس العالم(و ادب المتعلم)

ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد کلینی،مذکور در رجال نجاشی.

انس الفرید

مجموعۀ متفرقه،از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی(-421 ق).

انس الکریم

احمد بن حسین رمحی،نسخۀ آن نزد ابن طاوس بوده است و در فرج الهموم تصریح دارد.

انس المرید و شمس المجالس

فارسی،قصۀ یوسف،از خواجه عبد اللّه بن محمد انصاری هروی(-481 ق).

-الحمد للّه الذی ابدع وجود الانسان فی احسن تقویم

انس النفوس فی ذکر منهج الملک القدوس

ابو بکر بن علی مصلح یمانی هندی،تالیف:

1281 ق،ط.بمبئی،1282 ق.

انس الوحید

ابو محمد عبد اللّه بن حسین فارسی،مذکور در رجال نجاشی.

انس الوحید(فی شرح التوحید)-انیس الفرید

شرح توحید صدوق،از نعمة اللّه بن عبد اللّه جزائری (-1112 ق).

انس الوحید(از قاضی نور اللّه شوشتری)---

ص:344

فارسی،بر نهج عمدة الطالب،از جمال الدین احمد بن علی بن حسین بن علی بن مهنّا،خ.

دیده شده.

انساب آل ابی طالب-انساب الطالبیة

ابو المعالی اسماعیل بن حسن حسینی،معاصر

ص:345

شیخ طوسی(-460 ق).

انساب آل ابی طالب-الفخری

ابو طالب اسماعیل بن حسین مروزی که به نام فخر رازی(-606 ق)تالیف کرده،خ.قم (کتابخانۀ بروجردی).

انساب آل ابی طالب

تاج الدین حسینی،در کتب انساب از آن نقل شده است.

انساب آل ابی طالب(و بنی هاشم)

سید جعفر بن محمد(معاصر)،خ.موجود.

انساب آل ابی طالب

انساب بعض السادة السیستانیین(المجاورین

للمشهد الرضوی)

محمد مهدی بن رضا حسینی(-1369 ق)، تالیف:1367 ق،خ.موجود.

انساب بنی نضر بن قعین(و ایامهم و اشعارهم)

ابو العباس احمد بن علی نجاشی(-450 ق).

ص:346

شجرة النبوة و الشجرة الطیبة

الانساب المشجرة

ابو العز عبد العظیم بن حسن رودوادری،ابن مهنّا در الانساب المشجّرة خویش از آن نقل کرده.

الانساب المشجرة

عبد اللّه بن ابی القاسم غریفی بلادی،گویا همان تذکرة الالباب اوست.

الانساب المشجرة

ابو الحسن علی بن ابی الغنائم معروف به ابن صوفی،گویا با انساب الطالبیین یکی است.

الانساب المشجرة-التشجیر فی المعقبین

من ولد الحسن و الحسین

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

الانساب المشجرة

مهدی بن خلیفۀ طبری،در فضایل السادات محمد اشرف(ط.)از آن نقل شده.

الانساب المشجر

ابو صالح محمد مهدی بن محمد صالح عاملی (-1183 ق).

الانساب الموضع(فی الخارجین علی امیر المومنین

علیه السّلام)

در کشف الحجب از آن یاد شده.

انساب النواصب

فارسی،از علی بن داود خادم استرآبادی، تالیف:1076 ق،خ،آستان قدس،ش 14643 (1206 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-شکر و سپاس بی قیاس خالقی را جل شانه

انساب وحید بهبهانی

فارسی،از محمد بن جعفر بن محمد حسین شهرستانی(-1260 ق)،تالیف:1259 ق،خ.

دیده شده.

انساب الهاشمیین

مهدی بن علی موسوی غریفی(-1343 ق)،در انساب بنی هاشم تا عصر مولّف در همه جا.

الانسان

در ردّ بر ابن راوندی،از ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی.

الانسان

ابو محمد حسن بن موسی نوبختی،مذکور در رجال نجاشی.

انسان

فارسی،از اسماعیل سبزواری،ط.تهران، 1352 ق.

ص:348

انسان

فارسی،از عباس خلیلی،ط.تهران،1303 ش.

الانسان

ابو الحیش مظفر بن محمد بن احمد بلخی (-367 ق).

الانسان(و تکالیفه)

معز الدین محمد مهدی بن حسن قزوینی حلّی (-1300 ق)،خ.موجود.

الانسان(و الکلام فیه)

شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الانسان

از مجلدات هفتگانۀ کتاب خرج الایام اسماعیل سبزواری.

انسان

ملا محسن فیض کاشانی،خ.موجود.

الانسان الاول

سراج الدین حسن معروف به شیخ فدایمانی لکهنوی(1278 ق-).

انسان العین-ضیاء الملوین للتفرقة بین الزین و

الشین

محمد بن عبد النبی اخباری(-1232 ق)،در رد کتاب عین العین محقق قمی،عین العین را محقق قمی در رد بر قبسة العجول فی الاخبار و الاصول نگاشته بوده است،خ.موجود(خط مولف).

الانسان الکامل(فی معرفة الاواخر و الاوائل)

تالیف:ح 1223 ق،خ.نجف(مدرسۀ بروجردی).

-الحمد لمن قام بحمده اسم اللّه فتجلی

انسان نامه

محمد بن محمد نوربخش(-869 ق)،خ.موجود (کتابخانه عبد الحمید خان اول).

انسان و خواب

فارسی،در حقیقت رؤیا،از زین العابدین ذو المجدین،تالیف و طبع:1324 ق.

انسانی قربانی

اردو،از غلام حسنین هندی،ط.

الانشاء

ادبیات،از حسن کاشی آملی(معاصر علامه حلی).

انشاء ابو الفضل

ابو الفضل بن ابی الفتح گیلانی،از ندیمان جلال الدین اکبر(-1014 ق)،ط.هند.

ص:349

انشاء الاشتیاق

فارسی،در اشتیاق زیارت حضرت امیر(علیه السلام)،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (-1110 ق).

انشاء اعلی

فارسی،از محمد خان بهادر بن احمد منشی (معاصر)،ط.1231 ق؛هند،1313 ق؛بمبئی، 1339 ق.

انشاء التوحید(و الصلوة علی النّبی و آله...)

رضی الدین رجب بن محمد حافظ برسی(زنده تا 811 ق)،وی روزگار علامه حلی را نیز درک کرده است.

انشاء جدید(از میرزا کاظم)-مخزن المراسلات

انشاء جدید

فارسی،از محمد خان بهادر منشی(معاصر)،ط.

بمبئی.

انشاء جدید

فارسی،از مهدی دبیر خاقان،ط.1333 ق.

انشاء چهار فصل

فارسی،از عبد الحسین بن محمد متخلّص به «آواره»و«آیتی»(-1373 ق).

انشاء حسن و عشق

فارسی،از نعمت خان عالی ملقب به مقرب خان و دانشمندخان،از ندیمان اورنگزیب (-1118 ق)،ط 1248 ق.

انشاء الدرر

فارسی،از میرزا مهدی خان کوکب،ط.تهران، 1273 ق؛بمبئی،1327 ق و چاپهای دیگر همراه با دیگر منشآت.

انشاء الصلوات

امین الحق معین الاسلام،ط 1275 ق.

انشاء الصلوات(علی امام العصر)

عبد الرسول فیروزکوهی نوری(-1322 ق)،ط.

1321 ق(با شرح زیارت جامعه).

انشاء الصلوات(و التحیات علی المعصومین

الهداة)

عبد الکریم بن جواد جزائری(-1215 ق).

انشاء الصلوات

علی بن حماد،از دانشمندان سده های اخیر،خ.

دیده شده.

انشاء الصلوات---

ص:350

انشاء غلطان

فارسی،ط.

انشاء فرهاد میرزا-منشآت

فارسی،از فرهاد میرزا ابن عباس میرزا (-1305 ق)،ط.تهران،1327 ق؛بمبئی 1318 و 1321 ق.

انشاء فیض رسان

اردو،ط.لکهنو

انشاء قائم مقام-منشآت

فارسی،از ابو القاسم بن عیسی قائم مقام فراهانی(-1251 ق)،ط.تهران،1280 ق؛ تبریز،1281 ق؛تهران،1294 ق.

انشاء مجد السادات

فارسی،ط.

انشاء میرزا مهدی خان استرآبادی

الانصاف

در تحسین و تقبیح عقلی،از ابو عبد اللّه بن ابو القاسم زنجانی(-1313 ق)،خ.موجود.

الانصاف(فی الرد علی صاحب الکشاف)

بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی، شاگرد فخر المحققین،این کتاب را سید حسین مجتهد کرکی(-1001 ق)در دفع المناوات به او نسبت داده است.

الانصاف(فی طریق العلم باسرار الدین المختص

بالخواص و الاشراف و بیان الفرق بین الحق

و الاعتساف)

محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،تالیف:1083 ق،ط 1297 و 1311 ق.

ص:352

-الحمد للّه الذی انقذنا بالتمسک

الانصاف(فی النص علی الائمة الاشراف من آل

عبد مناف)

هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 یا 1109 ق)،تالیف:1097 ق،خ.نجف.

-الحمد للّه ناصب الائمة الاثنی عشر اعلاما للدین چاپ شده

الانصاف و الانتصاف

خلیل بن ظفر کوفی اسدی،منتجب الدین آن را از ابو الفتوح رازی روایت می کند.

الانصاف و الانتصاف(لاهل الحق من

الاسراف)

در رد بر منهاج السنة ابن تیمیة در مقدمه و 17 مقام،خ کهن آستان قدس،ش 5643 و در کتابخانه غرب همدان

الانصافیة

فارسی در ستایش قانون و ذمّ استبداد،از عبد الرسول کاشانی(معاصر)،ط.

انصافیه

فارسی،اصول دین،از علی بن زین العابدین مازندرانی حائری(-1346 ق)،مرتب بر 5 مطلب و هرمطلب در چند انصاف،ط 1317 ق.

انصافیه(در علم قافیه)

اردو،از یعقوب علی خان بن حسینعلی خان نصرت هندی.

انعتاق ام الولد(بعد موت مولاها من نصیب ولدها)

سلیمان بن احمد آل عبد الجبار قطیفی (-1266 ق)،مذکور در انوار البدرین.

انعکاس الشعاعات و انعطافها-انعکاسیه

خواجه نصیر الدین محمد محقق طوسی (-672 ق)،خ.مجلس؛مشکات.

-مباحث انعکاس الشعاعات و انعطافها مبنیة علی مقدّمات

الانفاس القدسیة فی الحوائج الانسیة

فارسی،ادعیه،از مهدی بن محمد باقر یزدی (-1346 ق).

الانفتاحیة(فی اثبات انفتاح باب العلم)

عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق).

الانفحة و حکمها

محمد مولانا بن عبد الکریم سرابی تبریزی (-1360 ق).

انفرادات الامامیة(از شریف مرتضی)---

ص:353

انفع الزاد(فی النبی و آله الامجاد)-الکلم

الطیب

قصیده،در تاریخ،احوال و سیر معصومین علیهم السّلام،از حسن بن کاظم سبتی،تاریخ نظم:1347 ق.

-ایا معیرا لفتة الجید الظبا

و مستعیر القطع من بیض الضبا

الانفعالیة(فی انفعال ماء القلیل علی خلاف قول

ابن ابی عقیل)

فقه،از ابو الحسن بن علیشاه رضوی کشمیری (-1313 ق).

الانفعالیة

فقه،از میرزا عبد اللّه افندی بن عیسی تبریزی اصفهانی(-ح 1130 ق).

الانفعالیة---

ص:354

انگشت شماری

بعضی از شاگردان شیخ بهائی،خ.مشکات.

ان للعالم خالقا حکیما،رسالة فی

ابو بکر محمد بن زکریا رازی.

الانموذج

در اصول دین،از محمد بن احمد قاینی،خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی تفرد بالقدم

الانموذج

در معانی و بیان و بدیع،از عبد الوهاب بن علی حسینی استرابادی تالیف:879 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی خلق الانسان علمه البیان

الانموذج الابراهیمی-الانموذجة الابراهیمیة

انموذج اشعار اهل العرفان

70 غزل در توحید،از محمد محسن فیض کاشانی (-1091 ق.).

انموذج الحق المبین

اصول فقه،از هاشم بن احمد بن حسین احسائی (-1309 ق)،خ.نجف.

انموذج الرجال

محمود بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی (-1269 ق)،به ترتیب حروف،خ.دیده شده

-بسم اللّه و باللّه و الحمد للّه

وی این انموذج را باب سوم کتاب مهمّات الاحکام قرار داده است.

انموذج العلوم

در تحقیق علوم هفتگانه،از افضل الدین محمد ترکه(-991 ق)،خ.موجود.

انموذج العلوم

در علوم ریاضی،کلام و اصول فقه،از محمد باقر بن شمس الدین محمد حسینی معروف به میرداماد(-1040 ق).

-بعد الحمد للّه و الصلوة علی عباده المصطفین

انموذج العلوم-الرّسالة الجلیة

در منطق،کلام،اصول و اخبار،از سلطان العلماء علاء الدین حسین بن رفیع الدین محمد معروف به خلیفه سلطان(-1064 ق)،خ.

موجود.

انموذج العلوم

شاه طاهر بن اسماعیل کاشانی(-952 ق)مقیم دکن،خ.فیض آباد.

انموذج العلوم(از عبد الکاظم تنکابنی)-الاثنی عشریة

انموذج العلوم

در منطق و حکمت آلهی و طبیعی،از شمس الدین محمد بن احمد ابن خاتون عاملی (-پس از 1009 ق).

ص:355

انموذج العلوم

محمد بن حسن معروف به مدقق و میرزای شیروانی(-1099 ق).

انموذج العلوم

در علوم مختلفه،از جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق)،خ.آستان قدس،ش 5786 (955 ق)،ش 5785(966 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی جعل السلطان غیاثا للمستغیثین

و(در بعضی نسخ):

-الحمد للّه المحمود علی فعاله

-اللّه المحمود فی کل فعاله

انموذج العلوم

معز الدین محمد بن فخر الدین حکیم مشهدی (-1097 ق).

انموذج العلوم-الجلالیة

قاضی نور اللّه بن شریف الدین شوشتری (-1019 ق)،تألیف:992 ق.

ربنا قد اشرق علینا لمعات قدسک

انموذج محاسن الوسائل(فی معرفة الاوائل)

ابو محمد حسن بن هادی صدر الدین موسوی عاملی کاظمی(-1354 ق)،تالیف:1334 ق، مختصر المحاسن محمد بن عبد اللّه سبکی است.

انموذج المرتاضین

محمد بن عبد النبی اخباری(-1232 ق)،مذکور در روضات.

انموذج الموسوی

در حل شبهة الالتزام و جز آن،از مراد علیخان تفریشی(-1051 ق).

الانموذجة الابراهیمیة

تعلیقات بر کتاب شفا و نجات ابن سینا،از ظهیر الدین ابراهیم بن حسین همدانی (-1025 ق)،تالیف:1007 ق،خ.مجلس (1020 ق).

-الحمد للّه الذی عرفنا معالم الدین

انوار الاسلام(فی علم الامام علیه السّلام)

نیز سید محمد ثقة الاسلام ساروی،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی عجزت عن بیان نعته السنة الناعتون

الانوار الاسماعیلیة

در ادعیه و اذکار،از اسماعیل بن علی نقی ارومی تبریزی(1295 ق-)،ط 1328 ق.

انوار الاشراق

منظومه در کلام،از محمد تقی بن میر مؤمن قزوینی(-1270 ق)،خ.کاظمین.

انوار الاصول

اصول فقه،از محمد ثقة الاسلام(-1342 ق)،در 5 مجلد.

الانوار الالهیة(فی الحکمة الشرعیة).

بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی،ابن فهد در 791 ق از او اجازه دریافته است.

انوار الهیّه و وسائل حسینیة

در خصائص امام حسین(علیه السلام).

انوار الانظار

تفسیر سورۀ نور،از علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق).

الانوار الباهرة(فی انتصار العترة الطاهرة)

در امامت،از رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلی(-664 ق).

-الحمد للّه جل جلاله الذی ارانی بنور الالباب

الانوار البدریة(فی کشف شبه القدریة)

عز الدین حسن بن محمد مهلبی حلّی،دفع شبهات یوسف بن مخزوم اعور مقصودی است که در کتابش در رد امامیه وارد کرده بوده است، تالیف در 840 ق به خواهش ابو العباس احمد که شاید ابن فهد بوده باشد،خ.آستان قدس،ش 33 (1012 ق)و ش 34.

-الحمد للّه الذی هدانا بما کتب علی نفسه من الرحمة

ص:358

الانوار البدریة-المناسک الحیدریه

اردو،در مناسک حج،از حیدر علی فیض آبادی، مذکور در کتاب ازالة الغین او(ط 1295 ق).

انوار البدرین(و مطلع النیرین فی تراجم العلماء

الاحساء و القطیف و البحرین)

در تاریخ بحرین و احوال علماء آنجا،از علی بن حسن آل حاجی بلادی بحرانی(-1340 ق)، تالیف:1327 ق،ط.نجف،1380 ق.

-الحمد للّه الذی بعث محمدا صلّی اللّه علیه و آله

انوار البصایر

در انواع علوم،از حسن بن محمد مولف حاشیۀ معالم الاصول،در 12 مجلد،تالیف:1222 ق، خ.موجود(بعضی از مجلدات).

انوار البلاغة

در معانی و بیان،از محمد هادی بن محمد صالح مازندرانی(-ح 1120 ق)،مذکور در اجازۀ حیدر علی که به انساب المجلسیة معروف است.

الانوار البهیة(فی تواریخ الحجج الالیهة)

عباس بن محمد رضا محدث قمی-1359،ق مرتب بر 14 نور به عدد معصومین علیهم السّلام، ط.تبریز،1344 ق؛مشهد 1337 ش؛تهران.

الانوار البهیة(فی شرح الاثنی عشریة الصلاتیة

البهائیة)

نور الدین علی بن علی بن حسین موسوی عاملی (-1068 ق)،برادر صاحب مدارک شرحی است مزجی بر اثنا عشریۀ شیخ بهائی که در حیات او نگاشته،خ.موجود.

-نحمدک یا من جعل الحمد مفتاحا لاجتلاب افضاله

انوار البیان(فی تفسیر القرآن)

گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-)ط.هند.

انوار التحقیق

فارسی،منتخب کلمات خواجه عبد اللّه انصاری هروی(-481 ق)،انتخاب از علی بن طیفور بسطامی،در 3 مقاله،خ.آستان قدس،ش 345 (1262 ق)و یک شمارۀ دیگر،ط.بمبئی 1297 ق و چند چاپ دیگر.

-ای نام تو آرایش عنوان کلام

وی یاد تو آرامش هر بی آرام

انوار التنزیل

تفسیر،غیر از تفسیر بیضاوی است،خ.

فیض آباد هند.

انوار التوحید(فی اثبات التوحید)

عبد الصاحب محمد بن احمد نراقی(-1297 ق)، ط.ایران،1284 ق(با شرح حدیث رأس الجالوت در یک جلد).

-نحمده حمدا یوافی رضاه

ص:359

الأنوار الجالیة(لظلام الغلس من تلبیس مؤلف

المقتبس)

علی بن هلال بن فضل،تالیف ظاهرا سدۀ 9 ق، در رد المقتبس که به نام سلطان یوسف بن ایوب در عصر علامه حلی تألیف شده بوده است، صاحب ریاض 2 نسخۀ انوار را داشته است.

الانوار الجعفریة

جواب سؤال جعفر بن محمد ستری،در موضوع حق و حقیقت،از خلف بن احمد آل عصفور بحرانی(ح 1280 ق).

الانوار الجلالیة

دیوان فارسی میرزا جلال الدین شیرازی.

الانوار الجلالیة(فی شرح الفصول النصیریة)

ابو عبد اللّه مقداد بن عبد اللّه سیوری حلی(-826 ق)،خ.آستان قدس،ش 347(857 ق)و 7 نسخۀ دیگر.

-سبحانک اللهم واجب الوجود

الانوار الجلیة(فی اجوبة المسائل الجبلیة الاولی)

70 مسأله از سید علی نهاوندی،مجیب:عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق)،خ.نجف (خط مؤلف).

-الحمد للّه الذی نصب العلم ذریعة النجاة...

الانوار الجلیة(فی اجوبة المسائل الجبلیة الثانیة)

---

ص:360

انوار الحکمة

مختصر علم الیقین،هردو از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،خ آستان قدس،ش 7450(1089 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-نحمدک اللهم و انت للحمد اهل و نستهدیک

انوار الحکمة الناصریة-انوار الناصریة-مرآت

الحکمة الناصریة

فارسی،طب جدید،از میرزا محمد حکیم باشی که به نام ناصر الدین شاه قاجار تالیف کرده،ط.

تبریز،1272 و 1245 ق،در 3 جلد.

الانوار الحیریة(و الاقمار البدریة فی اجوبة المسائل

الاحمدیة)

یوسف بن احمد درازی بحرانی(-1186 ق).

انوار خلاصة الحساب

اصل خلاصه از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،شرح از عصمت اللّه بن اعظم، تالیف:1084 ق.ط.کلکته،1829 م.

الانوار الخمسة

ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری.

انوار الدرر(فی ایضاح الحجر)

کیمیا،از ایدمر بن علی جلدکی(-762 ق)،خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 10739(-1226 ق)و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه المقدس عن الترکیب و التشبیه

انوار الربیع(فی انواع البدیع)

ادبیات،از صدر الدین علی بن نظام الدین احمد دشتکی معروف به سید علی خان مدنی(-1118 ق)، شرح نظم بدیعیّۀ اوست،خ.

آستان قدس،ش 8921(1227 ق)و 3 شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه بدیع السموات و الارض در ایران چاپ سنگی در یک جلد و در نجف با تحقیق شاکر هادی شکر در 7 جلد چاپ شده.

انوار الرشاد(فی ردّ الاجتهاد)---

ص:361

انوار الروض

شرح خلاصه در نحو،از ناظم آن محمد باقر بن حیدر حسنی کاظمی(-1290 ق)،خلاصه به الروض نیز موسوم است.

انوار الریاض

شرح ریاض المسائل در 8 مجلد،از محمد بن عبد الصمد حسینی شهشهانی اصفهانی (-1287 ق)،خ.موجود.

انوار الزائرین

محمد رضا بن محمد قاسم حسینی قزوینی،در کتاب الصیامیّة(تألیف:1107 ق)از آن نام برده است.

الانوار الساطعة(فی العلوم الاربعة)

در معارف دینی،اخلاق،عجایب المخلوقات وفقه از سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر کاظمی (-1242 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی لا من شیئی کان

الانوار الساطعة(فی تسمیة حجة اللّه القاطعة)

محمد علی بن ابو القاسم اردوبادی(1312 ق) -1379 ق

الانوار الساطعة(فی شرح الزیارة الجامعة)

محمد رضا بن قاسم غراوی(معاصر)،تالیف:

1361 ق،خ.دیده شده(خط مؤلف).

-الحمد للّه الذی احتجب عن عارفیه بنور جماله

الانوار الساطعة(فی المائة السابعة)

جزء چهارم از 11 جزء وفیات الاعلام بعد غیبة امام الانام(علیه السلام)،از مولف الذریعة مرحوم آقا بزرگ تهرانی،1389 ق در بیروت چاپ شده.

انوار السرائر(و مصباح الزائر)

فارسی،در فضایل و زیارات ائمه علیهم السّلام، از ولی بن نعمت اللّه حائری،تالیف:981 ق.

انوار السعادة(فی ترجمة اسرار الشهادة)

فارسی،از فاضل دربندی،ترجمۀ محمد حسین بن علی اکبر شریعتمدار،ط.تبریز،1311 ق.

الانوار السلیمانیة

فارسی،در احتجاجات پیامبر(صلی الله علیه و آله)و ائمه صلوات اللّه علیهم و مناظرات علماء با مخالفین، از ملا عباس مولوی(معاصر شاه سلیمان صفوی)، تالیف:1101 ق به نام شاه سلیمان،خ شهید مطهری.

-حمد بی حد و ثنای بی عدد حضرت صانعی را

الانوار السنیّة(الی شرح الاجرومیة)

شرح شرح اجرومیّة،از طاهر بن عبد علی مالکی حچّامی(-1279 ق)،خ.نجف.

-الحمد للّه المفیض علی من نحاه سحائب جوده الغزار

ص:362

انوار سهیلی

ترجمه ای است از کلیله و دمنه،از حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق)،که به نام امیر احمد سهیلی تالیف کرده است،ط.مکرر.

الانوار الشاهقة

محمد بن علی رضا بن آقاجانی،خ.مدرسۀ بروجردی.

-الحمد للّه الذی برز قلم ایجاد جمیع الاشیاء

انوار الشریعة

حسن عظیم آبادی(-ح 1260 ق)،خود در اصول الدین به آن ارجاع داده است.

انوار الشهادة

فارسی،مقتل،از حسن بن علی یزدی کثنوی (-1297 ق)،ط.تهران،1301 ق و مکرّر.

مولف غیر از حسن بن محمد علی یزدی صاحب مهیج الاحزان است.

الانوار الضویة(فی شرح الاخبار الرضویة)

شرح 400 حدیث املاء امام رضا(علیه السلام)،از حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق).

انوار العارفین

فارسی،در اثبات واجب،از محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی اصفهانی(-1331 ق)،ط.

ایران،1296 ق.

انوار العقول(من اشعار وصی الرسول ص)

دیوان حضرت امیر(علیه السلام):جامع:قطب الدین کیدری(یا کندری)شارح نهج البلاغة،خ.

موجود و مکرّر.

-الحمد للّه الّذی دانت لعزته الجبابره

انوار العلم و المعرفة---

ص:363

انوار الغیاهب(فی شرح احوال الامام الغائب

«ع»)

حسن بن محمد حسین تبریزی(1306 ق-).

انوار الفصاحة(و اسرار البلاغة فی شرح

نهج البلاغة)

یا انوار الفصاحة و اسرار البراعة...،از نظام الدین علی بن حسن گیلانی،مختصر شرح ابن میثم است با اضافاتی از شرح ابن ابی الحدید با مقدمه ای در 4 نهج،خ شهید مطهری (1036 ق).

-الحمد للّه الذی دل علی ذاته

انوار الفقاهة

فقه،از حسن بن جعفر کاشف الغطاء (-1262 ق)،در چند مجد،خ.آستان قدس،ش 14466(1261 ق)،ش 14718(1261 ق)و 3 شمارۀ دیگر.

انوار الفقاهة

فقه،از دخیل بن محمد حچّامی(-1305 ق)، شرحی است بر شرایع،خ.موجود.

الانوار فی رجال الشیّعه

عباس عزاوی در تاریخ العراق از آن یاد کرده و نسخۀ آن را داشته است.

الانوار القدسیة

دیوان عربی شیخ محمد حسین اصفهانی کمپانی -1361 ق،در مدایح و مراثی،خ.جبل عامل.

الانوار القدسیة(فی الحکمة الالهیة و العقائد

الدینیة)

فارسی،از آقا رضا بن علی نقی همدانی(-پیش از 1320 ق یا 1328 ق)،ط.تهران،1321 و 1234 ق.

الانوار القدسیة(فی التوجه الی ربّ البریّة)

در ادعیه و اعمال،از جعفر بن محمد نقدی (معاصر)،نور الانوار را از آن انتخاب کرده است، ط.نجف 1353 ق(مقصود طبع نور الانوار است).

الانوار القدسیة(فی الفضائل الاحمدیة:)

تفسیر آیۀ(ان للّه و ملئکته یصلون علی النبی...)،از زین العابدین گلپایگانی (-1289 ق)،مرتب بر مقدمه و 8 باب و هریک مشتمل بر انوار و حجب و استار.

-الحمد للّه مالک الملک و الملکوت

الانوار القدسیة(منظومة فی استکمال النفس

النبویة)

منسوب به عبد الوحید قزوینی،در ریاض آورده است که این اثر منظوم و شاید هم فارسی و از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی شاگرد شیخ بهائی است.

انوار القرآن

اردو،تفسیر،از راحت حسین رضوی هندی (معاصر)،در چند مجلد.

ص:364

انوار القرآن

در رد اهل سنت در مسألۀ تحریف قرآن،از نور حسین صاحب صابر جنگ.

انوار القرآن(و مصباح الایمان)

تفسیر مواضع مشکل قرآن مجید،از علی بن مراد، تألیف:1083 ق،صاحب ریاض نسخۀ آن را داشته است.

انوار القلوب

فارسی،در اخلاق،از محمد باقر بن محمد موسوی ملا باشی،ط.تهران،1297 ق.

انوار القمریة(فی شرح الاثنی عشریة الصلاتیة)

اصل از شیخ حسن صاحب معالم،شرح از فیض اللّه بن عبد القاهر حسینی تفریشی (-1025 ق)،خ.موجود.

الانوار القوامیة(فی الأسرار الکلامیة)

به احتمال از قوام الدین رازی(-ح 1093 ق)یا قوام الدین سیفی قزوینی،خ.لاله لی،استانبول.

الانوار الکاظمیة(فی تراجم بعض السادة

الموسویة)

مهدی بن محمد موسوی خوانساری(ح 1319 ق-)،در تراجم عشیرۀ اوست.

الانوار اللامعة(فی تواریخ سیدتنا الصدیقة الطاهرة

فاطمة علیها السّلام)

محمد رضا طبسی(ح 1320 ق-).

انوار الّلوامع(فی شرح مفاتیح الشّرایع)

حسین آل عصفور(-1216 ق)،وی در اجازه اش به احمد احسائی آن را به این نام خوانده است اما چنانکه در انوار البدرین ذکر شده،نام آن المصابیح اللوامع و مختصر آن انوار المصابیح است،خ.آستان قدس،ش 6502-6504.

انوار المجالس

فارسی،از محمد حسین بن عبد اللّه شهرابی ارجستانی متخلص به گریان،مرتب بر 14 باب، تألیف:1299 ق،ط،ایران،1302 و 1317 ق؛ تهران،1366 ق.

الانوار المحمدیة-الانوار فی مولد المختار

ابو الحسن بکری،خ.دیده شد(1088 ق،به دستور شیخ حرّ).

الانوار المسبلة(فی بعض خواص البسملة)

حسن بن عبد اللّه یمنی سمرقندی(زنده در 953 ق).

انوار مشارق الاقمار(من احکام النبی المختار)

فقه،از حسن بن اسد اللّه دزفولی(-1298 ق)،در چند مجلد،خ.دیده شده.

الانوار المشرقة

محمد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادی

ص:365

(-1116 ق)،مذکور در فیض قدسی.

انوار المشعشعیین(فی بیان شرافة قم و القمیین)

فارسی،در تاریخ قم،از محمد علی بن حسین کاتوزیان تهرانی(معاصر)،ط.تهران، 1327 ق.

الانوار المشهدیة(فی شرح الرساله البرمکیة فی

فقه الصلاة الیومیة)

متن و شرح از محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(-پس از 901 ق)،مذکور در اجازۀ مؤلف برای محمد بن صالح غروی در 896 ق.

انوار المصابیح(فی مختصر شرح المفاتیح)

عبد اللّه بن علی جد حفصی بحرانی،شاگرد حسین بن محمد بحرانی(-1216 ق)،مختصر شرح مفاتیح موسوم به المصابیح اللوامع از استاد او شیخ حسین بحرانی است،خ.موجود.

الانوار المضیئة(الکاشفة لاصداف الرسالة

الشمسیة)

معین الدین سالم بن بدران مصری،استاد محقق طوسی،مذکور در کشف الحجب.

الانوار المضیئة

در احوال حضرت حجّت(علیه السلام)،از علم الدین مرتضی علی بن عبد الحمید نسابه(اوایل سدۀ 8 ق)،ظاهرا نسخه اش در هند موجود است، مذکور در کشف الحجب.

الانوار المضیئة(فی الحکمة الشرعیة الالهیة)-

الانوار الالهیة

بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی، استاد ابن فهد(-841 ق)،تالیف:پس از 772 ق،ظاهرا محدث جزائری نسخۀ مجلد اول این کتاب را داشته است،علامه نوری نیز از وجود نسخۀ مجلد اول خبر می دهد.

الانوار المضیئة(فی شرح القصیدة الازریّة)

هادی بن حسین صائغ بحرانی(1302 ق-)، تألیف:1360 ق.

قصیدۀ از ریه یا هائیه از محمد کاظم از ری است،در مناقب اهل بیت.

انوار المطالب

احمد حسین مذاق هندی،مذکور در تاریخ احمدی(ط 1339 ق).

انوار المعرفة-انوار العلم و المعرفة

فارسی،از اسماعیل بن محمد علی محلاتی نجفی(-1343 ق)،ط.نجف،1342 ق(ج اول).

الانوار المقتبسة من مصباح الابرار

منتخب جنة الامان الواقیة معروف به مصباح کفعمی،از مسعود بن فضل اللّه بهبهانی،تاریخ انتخاب:1086 ق،خ.دیده شد.

انوار الملکوت(فی شرح الیاقوت)

کلام،اصل از ابو اسحاق ابراهیم نوبختی،شرح

ص:366

از علامه حسن بن یوسف حلی(-726 ق)،ط.

تهران،1338 ش.

-الحمد للّه ذی القدرة القاهره

انوار المواهب(فی اسرار المناقب)

فارسی،در اسرار احادیث مروی در مناقب اهل بیت علیهم السّلام،از علی اکبر بن حسین نهاوندی(1278 ق-).

انوار المؤمنین

اولاد حسن بن محمد حسن امروهوی (-1338 ق).

انوار المیثمی

فارسی،از جمال الدین بن محمد تقی میثمی، کشکولی است از کشفیات بدیعه و صنایع عجیبه،خ.دیده شده.

-الحمد للّه الواحد الاحد الفرد الصمد

انوار ناصری-انوار الحکمة الناصریة

انوار ناصری

فارسی،احکام نجوم،از ابراهیم بهبهانی که به نام ناصر الدین شاه قاجار تالیف کرده است،خ.

نجف.

الانوار النّجفیة(فی الاعتقادات و الاصول الدینیة)

سید رضا بن محمد لنکرانی(-1322 ق)،در 2 مجلد،تالیف مجلد اول:1295 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی تحیرت العقول(جزء اول).

-الحمد للّه الذی خلقنا و اکرمنا(جزء دوم).

الانوار النعمانیة(فی معرفة النشأة الانسانیة)

حکمت،از نعمت اللّه بن عبد اللّه جزائری (-1112 ق)در 3 باب،ط.تهران،1271، 1280 ق و چند چاپ دیگر.

-نحمده بنعمته علی نعمائه.

انوار الولایة

فارسی،مثنوی،از رضا قلی خان هدایت (-ح 1288 ق)،بر وزن مخزن الاسرار.

انوار الولایة

در فضیلت امیر المؤمنین،از سید محمد قطب شیرازی ذهبی(-1173 ق)،در فصل الخطاب از آن نام برده است.

انوار الهدایة و سراج الامّة

احادیث شریف در مواعظ و اخلاق،مرتب بر اباب،از حسن بن علی کثنوی یزدی (-1297 ق)،ط.ایران،1300 ق.و نجف

انوار الهدایة(فی التفسیر بالروایة)

علی بن حسین کربلایی(معاصر شاه سلطان حسین صفوی)،تالیف:1107 ق،خ.آستان قدس،ش 1212(1107 ق).

انوار الهدایة(فی مبحث فدک و القرطاس و دفع

بعض شبهات الناس)

مولوی محمد انور بن نور الدین محمد اکبر آبادی، تألیف:1192 ق،مذکور در کشف الحجب.

ص:367

انوار الهدی

علاء الملک بن قاضی نور اللّه شوشتری متخلص به مرعشی.

انوار الهدی-دیوان هاشمی

دیوان فارسی،در مدایح و مناقب و مصائب ائمه، از سید محمد ثقة الاسلام ساروی(-1342 ق)، ط.کربلا،1332 ق؛تهران.

انوار الیقین(فی اثبات امامت امیر المومنین و عترته

الطیبین علیهم السّلام)

منصور باللّه حسن بن محمد زیدی(-670 ق) ارجوزه ای مرتب بر 4 موضع،که خود آن را شرح کرده،خ.نجف.

-الحمد للمهیمن الجبّار

یکور اللّیل علی النّهار

اول شرح:

-الحمد للّه الذی دلنا علی ذاته بغرائب مصنوعاته

الانوار الیوسفیّة

تفسیر سورۀ یوسف،از محمد عباس لکهنوی (-1306 ق)،مذکور در تجلیات

الانواع،کتاب

ابو الحسن احمد بن محمد معروف به ابن جندی، استاد نجاشی(-450 ق).

الانواع،کتاب

ابو بکر محمد بن یحیی کاتب صولی شطرنجی (-335 ق)،مذکور در وفیات ابن خلکان.

انواع الجماع-المفاتحة و المناکحة

عز الملک محمد بن عبید اللّه حرّانی مسبّحی (-420 ق)،در 4 مجلد.

ص:368

انواع الخطوط،رسالۀ

فارسی،خ.نجف.

انواع الخطوط،رسالة فی

خ.نجف

انواع الخطوط،رسالة فی

هلال الدین اسماعیل خوئی(معاصر)،خ.

نجف.

انواع العروض

صالح بن باقر رشتی،رساله در موضوع فلسفه است.

انواع الکم

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).

انواع الوصول الی الحق

فارسی،عرفان،خ،آستان قدس.

انوری بیگم

گجراتی،در اثبات امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری،ط.هند.

انوری نامه-دیوان انوری و کلیات انوری

الانهار

فارسی،در شرح حال برخی از علماء معاصر مؤلف،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام مسجد شاهی اصفهانی(1298 ق-)،ط.ایران، 1335 ق.

الانهار،کتاب

ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

انهار الانوار-جواهر الکلام و جواهر الکلم

احادیث منتخب از کافی در اصول دین،معارف و اخلاق،از مفتی میر عباس لکهنوی(-1306 ق).

انهار جاریة

مجموعۀ متفرقه،جامع:احمد بن کریم تبریزی معروف به نائب الولایة،ط.شیراز،1343- 1346 ق.

انهار النوائب(فی اسرار المصائب)

فارسی،از علی اکبر نهاوندی.

الانیس

در فنون مختلفه از علامه ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

انیس الابرار

3 عنوان مختلف به همین نام در احوال ابو مسلم مروزی.

انیس الاخیار(فی شرح مشکلات الاخبار و

الآثار)

فارسی،از محمد حسین بن محمد علی حسینی،

ص:369

تالیف:1225 ق،مختصر جلیس الابرار اوست.

-الحمد للّه الذی وفقنا لفهم احادیث رسوله المختار...

انیس الادباء

فارسی،اخلاق،از متین السلطنه عبد الحمید بن عبد الباقی ثقفی(-1335 ق)،ط.تهران، 1324 ق.

انیس الادباء(و سمیر السعداء)

فارسی،کشکول،از نظام العلماء سید رفیع طباطبایی تبریزی(-1326 ق)،ط.تبریز، 1315 ق.

انیس الادباء

ابو القاسم بن محمد رضا طباطبایی معروف به علامه(معاصر).

انیس الاسفار(و جلیس الابرار)

احادیث برگزیده از کافی،از محمد شفیع بن محمد مقیم(سدۀ 12 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی دل علی ذاته

انیس الاعلام(فی نصرة الاسلام و الردّ علی

النصاری)

فارسی،از محمد صادق فخر الاسلام(-پیش از 1330 ق)،ط.تبریز،1313-1315 ق.

انیس الامراء

فارسی،از محمد حسین کرمانی،تالیف:

1287 ق،ط.بمبئی.

انیس الانام-ایقاظ العوام فی ایام الصیام

فارسی،مواعظ،از نظر علی بن اسماعیل شریف کرمانی(-1348 ق).

انیس الاولاد-تحفة الاولاد

مواعظ،از نظر علی کرمانی(-1348 ق).

انیس التجار

فارسی،فقه،از مهدی بن ابی ذر نراقی (-1209 ق)،در 7 باب،ط.تهران،1317، 1329 و 1349 ق،خ.آستان قدس،ش 6184 (1231 ق).

-حمد و سپاس بیحد کریمی را سزاست

انیس التوابین

در توبه و انواع صیغه و مسائل فقهی متفرقه،از حافظ کاشانی،مولف شاگرد محقق کرکی بوده است،خ.دیده شد.

-الحمد للّه التواب الرحیم الوهاب الکریم

انیس الجلیس(فی التشطیر و التخمیس)

ادبیات،از حسن بن کاظم سبتی.

انیس الجلیس(فی التجنیس)

-الحمد للّه علی نواله

انیس الزّاهدین---

ص:371

انیس الزائرین

محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی اصفهانی (-1331 ق)،مذکور در جامع الانوار او (ط 1297 ق).

انیس الزائرین

فارسی،از محمد بن علی بافقی یزدی،مرتب بر مقدمه،خاتمه و 7 قبله،تالیف:1245 ق.

انیس الزوار

احمد بن حبیب،تألیف:1234 ق،خ.نجف.

انیس السالکین

مجموعه ای از کلمات امیر المؤمنین(علیه السلام)،جامع:

زین العابدین بن ابو القاسم طباطبایی معروف به سید آقا(-1303 ق)،خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی انعم علینا بامره بتهذیب نفوسنا

انیس السمراء و جلیس السمراء

شیخ احمد احسائی در شرح الزیارة مکرر از آن نقل کرده است.

انیس الشیعة

فارسی،در اعیاد،موالید،وفیات و معجزات ائمه علیهم السّلام،از حافظ محمد عبد الحسین بن محمد عبد الهادی هندی،که در 1241 ق به نام فتحعلیشاه قاجار و فرزندش عباس میرزا تالیف کرده،خ.دیده شده.

انیس الصالحین

محمد باقر حافظ عاملی،زین العابدین تنکابنی (-1330 ق)،دعاء سیفی را از آن نقل کرده است.

انیس الصالحین

فارسی،در ادعیه و اعمال مأثوره،از معز الدین محمد بن ابی الحسن موسوی،در 4 فصل،تالیف:

1017 ق،خ.دیده شده(1058 ق)،نیز خ.

آستان قدس،ش 3092 و ش 12965.

-یا من ذکره انیس الصالحین و طاعته نجات للعابدین

انیس الصالحین-صراط المستقیم

فارسی،در اعمال سال و ادعیه،نیز از معز الدین محمد بن ابی الحسن موسوی،در 16 فصل،خ.

کربلا(1080 ق).

-الحمد للّه الذی دل عباده علی الطاعات

انیس الصالحین

فارسی،در مواعظ و اخلاق،از کاظم بن محمد علی موسوی گیلانی،در یک مقدمه،40 فصل و خاتمه،خ.موجود.

-حمد و شکر و ثنا هدیۀ سرای عظیم کبریا

انیس الطالبین

فارسی،در اصول،فروع و اخلاق،از علی بن کاظم معلم فارسی،در 67 باب،جزئی از نسخۀ خطی آن ضمیمۀ تنبیه الغافلین موجود است.

انیس المجتهدین(وزین المصلین)

فارسی،در آداب نماز شب،از محمد نصیر بن محمد باقر،در یک مقدمه،8 باب و خاتمه، تالیف:1313 ق،ط 1316 ق.

انیس المجتهدین

اصول فقه،از مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق)، خ.موجود.

-الحمد للّه الذی جعل الاصول وسیلة للصعود علی مدارج حقایق المباحث الشرعیه

انیس المحبین

فارسی،منظوم،در غزوات حضرت امیر(علیه السلام)از حسن علی بن حسین علی همدانی (-1327 ق)،خ.موجود.

انیس المحتاجین

مجموعۀ متفرقه،از عبد اللّه بن محمد رحیم (-1243 ق)،خ.موجود.

انیس المحدثین(و رفیق الواعظین)

مواعظ،از فیاض حسین بن قاسم علی انصاری (-1351 ق).

انیس المریدین و شمس المجالس

فارسی،تفسیر سورۀ یوسف،خ.آستان قدس،ش 1448.

انیس المسافر

فارسی،در آداب تربیة حیوانات شکاری،از رضا قلی خان سردار اشرف بن حسینقلی خان والی پشتکوه،ط.بوشهر،1329 ق.

انیس المسافر(و جلیس الخواطر)-کشکول-

انیس الخاطر و جلیس المسافر

مجموعۀ متفرقه،از یوسف بن احمد بحرانی (-1186 ق)،ط.بمبئی،1291 ق،نجف در 3 جلد و ایران.

انیس المسافرین

در سلوک،در 3 فصل(1.فی الطالب،2.فی احوال الطریق،3.فی احوال السالکین)،خ.

نجف(737 ق).

انیس المستوحشین

محمد رحیم بن محمد هروی اخباری،شاگرد حر عاملی،خ.آستان قدس،ش 1600.

-الحمد للّه الذی فهمنا نبذة من شرایع احکامه

انیس المشتغلین

مجموعۀ متفرقه،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق)،مذکور در روضات.

انیس المصلّی

اردو،در ترجمۀ نماز و معانی الفاظ آن،ط.

هند.

انیس المصلین

در نوافل،از علی بن محمد حسین شهرستانی

ص:375

(-1344 ق).

انیس المقلدین

فارسی،رسالۀ عملیه،از فتاوی سید ابو الحسن موسوی اصفهانی-1365 ق،جامع:ابو القاسم اصفهانی،ط.مکرّر.

انیس المقلدین

فارسی،رسالۀ عملیه،از فتاوی اسماعیل بن صدر الدین عاملی(-1338 ق)،ط.1329 ق.

انیس الموحدین

فارسی،اصول دین،از مهدی بن ابی ذر نراقی (-1209 ق)،ط.مکرّر،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 9639(1237 ق)و ش 14632.

انیس الموحدین(فی اصول الدین)

حسین بن علی یزدی،تالیف:1289 ق،خ.

موجود.

-حمدا لمن ذکره شفاء الصدور الضعیفة...

انیس المؤمنین

فارسی،رسالۀ عملیه از حسن بن احمد اشکذری یزدی(-1359 ق)،خ.دیده شده.

انیس المؤمنین

ادعیه و زیارات،از محمد بن عبد الوهاب همدانی امام الحرمین(-1303 ق).

انیس المهاجرین(و مونس المسافرین)

عبد الحسین علی آقا ذو الریاستین(1290 ق-).

انیس المهموم

فارسی و عربی،کشکول گونه ای در تاریخ و اخلاق،از محمد علی بن سلیمان معصومی بهبهانی(-1372 ق)،2 مجلد،خ.موجود.

انیس الناس

فارسی،در اخلاق مانند کلیله و دمنه،از شیخ شجاع شیرازی،از بنی اعمام شیخ ابو اسحاق اینجو(ممدوح حافظ)،تألیف:ح 830 ق نام ابراهیم سلطان بن شاهرخ،خ.مجلس،ش 6550.

-الحمد للّه الذی کرم بنی آدم فجعل منهم علما و حکما

انیس الناظر(فی نوادر الاوائل و الاواخر)

در بعضی مجموعه ها از آن نقل شده.

انیس النفس

مواعظ و اخلاق،از نظر علی بن اسماعیل شریف واعظ کرمانی(-1348 ق)،تألیف:1328 ق، ط.نجف،1356 ق(چاپ دوم)؛بغداد 1954 م.

انیس النفوس(و مطلع الشموس)

محمد باقر بن زین العابدین حائری،از شاگردان صاحب ضوابط،مذکور در عدّة الذاکرین او.

ص:376

انیس النفوس(فی تهنیة الجلوس)

فارسی،قصیده،در تهنیت جلوس مظفر الدین شاه قاجار،از محمد حسین بن محمد جعفر متخلص به طوبی،ط.(در آخر جامع الفوائد).

انیس النفوس

در مواعظ و اخلاق،از خلیل بن ابراهیم عاملی (-1340 ق)،مذکور در آخر الفوائد الخلیلیۀ او.

الانیس النفیس

اصول فقه،از مهدی بن ابی ذر نراقی (-1209 ق)،با ذکر همین نام از آن در بعض کتب اصولی نقل شده،گویا مقصود انیس المجتهدین اوست.

انیس الواعظین(و جلیس الفائزین)

در مواعظ قرآنی،از محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،در 30 مجلس،خ.دیده شده.

انیس الواعظین

فارسی،در ذکر مصائب معصومین علیهم السّلام، از عبد الکریم بن محمّد علی لسان الواعظین خراسانی تربتی،در 28 مجلس،تالیف:

1257 ق به نام محمد شاه قاجار،ط.تهران، 1302 ق.

انیس الواعظین

3 عنوان در یک موضوع(مفصل،متوسط و مختصر)،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی شاگرد شیخ بهائی،که خود در آخر اثنا عشریات که در حیات استادش نوشته صریحا از آنها نام برده است.

انیس الوحدة(و جلیس الخلوة)

در اخلاق،از محمود بن محمود حسینی کاشانی معروف به گلستانه،خ.آستان قدس،ش 3507.

-الحمد للّه علی نعمائه

انیس الوحشه و جلیس اللیلة-آداب صلاة اللیل

انیقه

فارسی،در تفسیر آیۀ «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی »، از نور الدین علی بن حسین موسوی عاملی(-1068 ق)،برادر صاحب مدارک.

-عزیزترین گوهری که درة التاج مقال و تمیمۀ الوشاح هرامرذی بال را شاید حمد عزیزی است

انین بهین

عباس بن احمد همدانی(معاصر صاحب آثار عجم).

الاواخر،کتاب

شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

ص:377

اوائل التحریر

در اخلاق و آداب،از میرزا منشی،ط.

الاوائل العلویة(فی الحکمة العربیة)

سراج الدین حسن معروف به شیخ فدا حسین لکهنوی(1278 ق-).

اوائل المقالات(فی المذاهب المختارات)

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید (-413 ق)،خ.آستان قدس،ش 7454 (1352 ق).ط.تبریز.

-احمد اللّه علی نعمته و اعتصم من خلافه و معصیة

اوثق الوسائل(فی شرح ریاض المسائل)

لطفعلی بن احمد مغانی(-1262 ق)،خ.دیده شده.

اوثق الوسائل(فی شرح الرسائل)-حاشیۀ میرزا

موسی

شرح رسایل شیخ انصاری،از موسی بن جعفر، شاگرد سید حسین کوهکمری،تالیف:

1295 ق،ط.تبریز،1304 و 1313 ق.

-الحمد للّه العلی العالی

اوثق الوسائل و امتن العقائد

فارسی،اخلاق،از علی اصغر بن سید حسین طبیب(-1342 ق)،تالیف:1341 ق.

-الحمد للّه الذی جعلنا من المتمسکین بالعروة الوثقی

الاوج الاخضر(فی الائمة الاثنی عشر)

خ.استانبول(سلطان عثمان ثالث).

اوجز الانباء(فی مقتل سید الشهداء)

هادی بن عباس آل کاشف الغطاء(1289 ق-)، ط.نجف،1342 ق(بالمقبولة الحسینیة).

الاودیة و الجبال و الرمال

ابو عبد اللّه حسین بن محمد خالع نحوی(-پس از 380 ق).

اوراد الابرار(فی مآتم الکرار).

از حسن بن محمد دمستانی(سدۀ 12 ق)،که ناتمام ماند و محمد بن احمد درازی بحرانی آن را تکمیل کرد.

-الحمد للّه الذی جعل تلاوة مصائب الشهداء اوراد الابرار

اوراد البهائی

ادعیه،،گویا از بهاء الدین محمد بن محمد نقشبندی(-791 ق)،خ.موجود.

اوراد فتحیّه

سید علی بن شهاب الدین همدانی(-786 ق)، ط.کانپور،1876 م؛لاهور،1279 ق،خ.

آستان قدس،ش 9910(1311 ق).

اوراد القرآن

ادعیۀ قرآنی،از محمد هارون زنگی پوری

ص:379

(-1339 ق)،ط.لکهنو.

اوراد المتقین

اردو،ادعیه،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی (1306 ق-).

اوراد هفته

ادعیه و آیات قرآنی برای هرروز از ایام هفته، خ.شهید مطهری(2 نسخه).

اوراد و اذکار

کاظم بن ابراهیم تفریشی،خ.دیده شده (1170 ق).

-الحمد للّه الذی جعل الدعاء وسیلة لنیل المرام

الاوراق

در اخبار و اشعار آل عباس،از ابو بکر محمد بن یحیی معروف به صولی شطرنجی(-335 ق)، ط.مصر،1354-1335 ق؛قاهره،1944 م، خ.خدیویه.

الاوراق(فی التصریف و الاشتقاق)

محمد علی هبة الدین شهرستانی،مرتب بر مقدمه و 4 حدیقه.

-الحمد للّه المتعال عن النواقص و الامثال

اوراق الاحزان

فارسی،مقتل،ط.تهران.

اوراق پریشان

ابو القاسم مرتضوی متخلص به آذر،ط.تبریز، 1334 ق.

اوراق الذهب

در احوال سید حسین بن دلدار علی نقوی لکهنوی (-1273 ق)،از شاگردش مفتی محمد عباس شوشتری لکهنوی(-1306 ق)،مرتب بر درر، معادن و جواهر،تالیف:1264 ق.

-سبحانک اللهم و حنانیک تبارکت

اوراق الذهب(فی ما ذهب عن اوراق الذهب)

تتمه کتاب گذشته در احوال سید حسین نقوی، از حفید او سید علی نقی بن ابو الحسن نقوی لکهنوی-1409

اوراق غم

اردو،مراثی،از میرثا من علی هندی متخلّص به نیسان،ط.

اوراق مشوش-مقامات مختلفه

ابو الحسن بن محمد حسین فروغی(1301 ق-)، ط.تهران،1330 ق.

الاورام(و سببها و علاجها)

حسن بن محمد سعید طبیب،خ.موجود.

الاوزان الشرعیة---

ص:380

اوسط الجرجانی

ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-428 ق)، مذکور در کشف الظنون.

الاوصاف

رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق)،خود در معالم از آن نام برده است.

الاوصاف و التشبیهات

ابو الفرج محمد بن اسحاق معروف به ابن ندیم (-385 ق).

اوصاف الاشراف

فارسی،عرفان،از خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)،در 6 باب،ط.مکرّر،خ.

محمد بن علی خسروشاهی،تألیف:1268 ق، ط.تبریز،1310 ق(با مشکات المصابیح).

اوضح اللّغات

فارسی،از مهدی بن محمد شیرازی متخلص به صابر،تالیف:1280 ق،مصدر به نام مؤیّد الدوله،خ.ملک(1287 ق).

اوعیة الثلاثة و لوحی المحو و الاثبات

شیخ احمد احسائی،مذکور در نجوم السماء.

الاوفاق

محمد حرز نجفی(-1365 ق)،خ.موجود.

الاوفاق-الاعداد و الاوفاق

اوفر الشروح

شرح فصول بقراط در اصول طب،از ابو القاسم عبد الرحمان بن علی معروف به ابن ابی صادق و ملقب به بقراط،مذکور در کشف الظنون.

-بعد حمد اللّه بجمیع محامده...

الاوفی

مجموعۀ احادیث،تألیف فضل علی بن شاهویردی(معاصر شاه سلیمان صفوی)،اوایل نسخه موجود.

الاوقات

ابو الحسن علی بن حسن طایی جرمی معروف به طاطری،نجاشی آن را به 3 واسطه از او نقل می کند.

اوقات الصلوات

در اوقات نمازهای پنجگانۀ یومیه،از کیکاوس بن دشمنزیار دیلمی،از مشایخ منتجب الدین.

اوقات الصلوات

ابو الحسن سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی (-1121 ق)،تالیف:1103 ق،خ.نجف.

اوقات الظهر و العصر(و نوافلها)

فارسی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی

ص:382

مجلسی(-1111 ق)،تالیف:1097 ق،خ.

موجود.

اوقاف القرآن

نظام الدین حسن بن محمد معروف به نظام اعرج، تالیف:704 ق،به اشارۀ استادش قطب الدین مسعود شیرازی(-710 ق)،خ.مجلس.

اوکیان

فارسی،در احوال مخترعین،از سید محمد بن هبة اللّه قزوینی معروف به بحر العلوم (1296 ق-).

اولاد الائمّة المدفونین باصفهان

مصلح الدّین بن شهاب الدین مهدوی اصفهانی (1334 ق-).

اولاد امیر المؤمنین علیه السّلام(و انسابهم

و احوالهم)

جمال الدین عطاء اللّه بن فضل اللّه دشتکی، معاصر شاه اسماعیل(-930 ق)،خ.موجود، ضمیمۀ اربعین او در آستان قدس(شماره های اربعین:ش 1594 963 ق)و ش 1598.

-الحمد للّه و سلام علی عباده الذین اصطفی

اولاد بابویه(و ذکر اخبارهم و تراجمهم)

یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق)،مذکور در نامۀ دانشوران.

اولاد الخلفاء

ابو منذر هشام بن محمد کلبی(-206 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الاول و العشرة

ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی،نجاشی به یک واسطه آن را از وی روایت می کند.

الاولیات(فی النحو)

ابو علی حسین بن علی بن احمد فارسی (-377 ق)،خ.نجف.

الاولیّات

کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی حلی (سدۀ 8 ق)،خ.نجف.

الاولیّات

در نخستین حوادث علمی و اختراعات،از محمد علی هبة الدین شهرستانی،خ.دیده شده.

اول کتاب فی الهندسة-حلّ الاشکال

اولی العزم من الرسل و معنی اولوالعزم

خ.موجود(1105 ق).

-الحمد للّه رب العالمین

انجام:و القشر کالعدم بالنسبة الی اللبّ.

اولین امارت شیعه

فارسی،در خروج مختار،از علی اکبر تشیّد،ط.

تهران،1324 ش.

ص:384

-بسمله،اما بعد وفقک اللّه و ایاک لطاعته

اهم ما یعمل

در اعمال شرعی روز،شب،هفته و سال،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،در 3 مقاله خ.موجود.

-الحمد للّه علی ما رخص لنا من ثنائه

الاهوازیة،الرسالة

رسالۀ امام صادق(علیه السلام)در جواب والی اهواز عبد اللّه نجاشی،محیی الدین در اربعین و شهید در کشف الریبة عینا آن را نقل کرده اند،خ.

آستان قدس،ش 6831.

ایاب الشیخ الی صباه-آب زندگانی

الایام،کتاب

حسن بن احمد صنعانی(-334 ق)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.

الایّام(الّتی فضلت من السنة)،کتاب

ابو الحسن علی بن محمد،از نوادگان امام هادی(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.

الایّام،کتاب

ابو منذر هشام بن محمد کلبی(-206 ق).

ایام بنی حنیفة

نیز از هشام کلبی.

ایام العرب

ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی(-356 ق)،به نام یکی از ملوک بنی امیۀ اندلس نگاشته، مذکور در کشف الظنون و تاریخ بغداد.

ایام فزاره

هشام کلبی.

ایام قیس

نیز از هشام،2 کتاب اخیر و 2 عنوان سابق تالیف کلبی را ابن ندیم یاد کرده است.

ایام کودکی

فارسی،از محمد امین بن محمد رضا گیلانی معروف به ادیب طوسی،ط.تهران،1312 ش.

ایام محبس

فارسی،از علی دشتی،ط.تهران،1303 ش.

الایّام النحسة

سید نعمت اللّه بن عبد اللّه جزائری(-1112 ق)، خ.نجف.

الایام و اللیالی و الشهور

یحیی بن زیاد اقطع معروف به فراء،کوفی (-207 ق)،خ.مسجد سلیم آقا؛خزانة المصریة.

الایتلاف فی رفع الاختلاف

فارسی،از حسین عرب باغی(معاصر)،ط.

ص:385

ایثار الحق علی الخلق

علامه محمد بن ابراهیم مفضلی(-840 ق)، تألیف:837 ق.

الایجاز(فی الرجال)

در روضات از آن نقل شده و ظاهرا منظور، ایجاز المقال است.

الایجاز(فی الفرائض)

ابو جعفر محمد بن حسن شیخ طوسی(-460 ق)، ط.نجف،1383 ق،خ.آستان قدس،ش 2749 و ش 6039.

-بسمله،الحمد للّه رب العالمین...سألت ایدک اللّه املاء مختصر فی الفرائض.

الایجاز(فی قواعد الدرایة و الرّجال)

محمد جعفر بن شریعتمداری استرابادی (-1263 ق)،خ.کربلا؛نجف.

-الحمد للّه علی نواله...هذه رسالة علی وجه الایجاز و الاجمال فی علم الدرایة و الرجال

ایجاز التحریر(فی آیة التطهیر)

ناصر حسین بن مظفر حسین جونپوری (-1313 ق)،مذکور در علماء الهند.

ایجاز الحکمة

فارسی،حکمت الهی،از رفیع الدین علیشاه بن محمد همدانی،خ.دیده شده(1130 ق).

الایجاز لمفاتیح الاعجاز

اختصار مفاتیح الاعجاز محمد بن یحیی انهجی در شرح گلشن راز که محمد بن محمود دهدار آن را مختصر ساخته است.

-الحمد لمن له الحمد فی الدنیا و الآخرة

ایجاز المطالب(فی ابراز المذاهب)

فارسی،از نصیر الدین ابو طالب عبد اللّه بن حمزه معروف به نصیر الدین طوسی،استاد قطب الدین کیدری و شاگرد ابو الفتوح رازی و معاصر منتجب الدین،اردبیلی در حدیقة الشیعه از آن نقل و تصریح کرده که فارسی است.

ایجاز المقال(فی معرفة الرجال)

فرج اللّه بن محمد حویزی(معاصر محدث حرّ عاملی)،صاحب روضات از آن نقل کرده است، در امل الآمل نیز از کتاب او در رجال در 2 مجلد یاد شده است.

الایراد و الاصدار

در حل مشکلات و مسائل علمی،از ابو المجد معروف به آقا رضا بن محمد حسین اصفهانی،-1362 ق مذکور در فهرست تصانیف او.

الایرادات(علی المقرب)

ابو العباس احمد بن محمد اشبیلی معروف به ابن الحاج،مذکور در بغیة الوعاة.

ص:386

ایران اقتصادی

رحیم زادۀ صفوی،در 2 مجلد،ط.ایران.

ایران باستان

فارسی،از حسن مشیر الدوله پیرنیا،در 4 مجلد.

ط.تهران،مکرّر.

ایران باستان

مجلۀ فارسی که 4 سال به مدیریت سیف آزاد در تهران منتشر می شد.

ایران در زمان ساسانیان

آرتور کریستن سن،ترجمه به فارسی از رشید یاسمی،ط.تهران،1317 ش و مکرّر.

ایرانشهر

مجلۀ فارسی که به مدیریت حسین بن کاظم تبریزی از سال 1340 ق 4 سال در برلن انتشار می یافت و مجموع آن در یک مجلد مجددا در تهران چاپ شد.

ایران فی عهدها الجدید

سید مصطفی طباطبایی،ط.صیدا،1354 ق.

ایران قدیم(یا مختصر تاریخ ایران)

فارسی،از حسن مشیر الدوله،ط.تهران،1308 ش و مکرّر.

ایرج نامه

فارسی،مثنوی،در معارضۀ عارف نامۀ ایرج میرزا،از اسماعیل بن حسین مسأله گو متخلص به تائب.

ایساغوجی-کلیات خمس-المدخل الی علم

المنطق

ابو بکر محمد بن زکریا رازی(-311 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.

الایضاح

احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

الایضاح

ابن ابی العزاقر شلمغانی،مذکور در رجال نجاشی.

الایضاح(فی اسرار النکاح)

عبد الرحمان بن نصر شیزری،در تقویۀ نیروی جنسی و مداوای بیماریهای آن،خ.

آستان قدس،ش 6096 و ضمیمۀ ش 9716 (1056 ق).

-الحمد للّه الذی خلق الانسان من طین

الایضاح(فی اصول الدین علی مذهب اهل البیت)

ابو القاسم علی بن محمد خزاز رازی،راوی از شیخ صدوق(-381 ق).

الایضاح(فی اصول الدین)

محمد بن ولید خزاز،مذکور در کشف الحجب.

ص:387

الایضاح(فی الامامة)

ابو جعفر محمد بن جریر بن رستم طبری کبیر،در مجالس المؤمنین از آن نقل شده و مؤلّف آن را در دست داشته است،خ.آستان قدس،ش 1923 (1262 ق).

الایضاح(فی الامامة)

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید (-413 ق)،خ.فیض آباد هند.گویا با الافصاح یکی است.

الایضاح(فی تفسیر القرآن)

علامه حلی(-726 ق)-ایضاح المخالفة

الایضاح(فی الرّد علی سائر الفرق)

ابو محمد فضل بن شاذان بن خلیل نیشابوری (-260 ق)،ط.تهران،1351 ش،خ.

آستان قدس،ش 38(1072 ق).

-الحمد للّه الذی خلق السموات و الارض

الایضاح(عما اوتی به من الافک الصراح)

شیخ جزیره ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی،مذکور در رجال نجاشی.

الایضاح عن احکام النکاح

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،در 441 ق در صیدا به امر ذخر الدوله تالیف کرده.

الایضاح(فی الفقه)

قاضی نعمان مصری(-363 ق)،مذکور در مقدمه کتاب الهمة.

الایضاح(فی الکیمیاء)

جابر بن حیان(-200 ق)،ط.بمبئی،1892 ق (ضمن مجموعه ای در اکسیر)،خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 10739(1226 ق)و ضمیمۀ ش 10748(1296 ق).

-الحمد للّه القوی المنّان ذی العزة و السلطان (برطبق نسخۀ خطی آصفیه).

الایضاح(فی المسح علی الخفین)

ابو محمد یحیی بن محمد شریف نیشابوری، مذکور در رجال نجاشی.

الایضاح(فی المنطق)

فارسی،از حبیب اللّه بن زین العابدین قمی (-1359 ق)،خ.آستان قدس،ش 6773 (1351 ق).

الایضاح(فی المنطق و الخطابة)

صدر الافاضل،مذکور در مقدمۀ شرح القصیدة الانصافیة.

الایضاح(فی النحو)

ابو علی حسن بن علی بن احمد فارسی نحوی (-377 ق)،خ.موجود،کوپریلی زاده،در بغداد چاپ شده

ص:388

الایضاح(فی النسب)

ابو بکر یحیی بن ابی بکر بن عجیل یمنی،مذکور در کشف الظنون.

ایضاح احقاق الحق

ترجمۀ احقاق الحق به فارسی،از میر نصیر الدین حسین بن عبد الوهاب طباطبایی بهبهانی که برای شاه سلیمان صفوی نگاشته است،خ.

کربلا.

-سعد اکبر دولت از برج اقبال سعادتمندی طالع است

ایضاح الاحوال فی احکام الاموال

فقه،از احمد بن عنایت اللّه حسینی زنجانی (1308 ق-).

ایضاح الادب

فارسی،ادبیات،از لطفعلی صدر الافاضل شیرازی،تالیف و طبع:1310 ق.

ایضاح الاشتباه

رجال،از علامه حلی جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر(-726 ق)،تألیف:707 ق، ط.تهران،1318 ق.

-الحمد للّه ربّ العالمین

ایضاح الاعراب-تسهیل الغوامض

ایضاح الانباء(فی تعیین مولد خاتم الانبیاء و مقتل

سید الشهداء)

علی آقا بن موسی ثقة الاسلام خراسانی تبریزی (-1330 ق)،تألیف:1329 ق،ط 1352 ق.

ایضاح البراهین

کلام،خ.آستان قدس.

ایضاح البراهین

علی بن زید بیهقی-565 ق،مذکور در کشف الظنون.

ایضاح التحریر

شرح تحریر الاصول،در اصول فقه،از علی بن محمد جعفر استرابادی(-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال او.

ایضاح التلبیس من کلام الرئیس-کشف

التلبیس و بیان سیرة الرئیس

علامه جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر حلّی(-726 ق).

ایضاح الحساب

شرح خلاصة الحساب شیخ بهائی،از فخر الدین بن محمد علی طریحی(1085 ق-)،تالیف:

1083 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی نزه ذاته من الشوائب و النقصان

ایضاح الخطاء

در مذمت و مضار استبداد،از محمد باقر بن

ص:389

محمد جعفر بهاری همدانی(-1333 ق)،ط.

ایران.

ایضاح خطأ من شنع(فی امر القرآن علی الشیعة)

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

ایضاح دفائن النواصب

ابو الحسن محمد بن احمد بن شادان قمی(سدۀ 4 و 5 ق)،در مناقب امیر المؤمنین(علیه السلام)،خ.

آستان قدس،ش 7873.

ایضاح الدلائل(فی اجوبة المسائل)

سلیمان بن احمد آل عبد الجبار قطیفی (-1266 ق)،خ.موجود.

ایضاح الدلایل(فی حساب عقد الانامل)

ابو القاسم بن کاظم موسوی زنجانی (-1292 ق)،خ.موجود.

ایضاح الدلیل(فی طهارة الماء القلیل)

عبد الکریم بن جواد شوشتری(-ح 1214 ق)،خ.

دیده شده.

ایضاح الریاض

حاشیه بر ریاض الدلائل،از حبیب اللّه بن علیمدد کاشانی(-1340 ق)،مذکور در لباب الالقاب او.

ایضاح السبل(فی الترجیح و التعادل)

ابو طالب بن ابو القاسم زنجانی(-1329 ق)،ط.

تهران،1308 ق.

ایضاح السبل(از علامه حلی)-غایة الوصول

ایضاح السبیل(الی علم اوقات اللّیل)

در منازل قمر و کواکب،از ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

ایضاح السبیل

فقه و اصول،از هاشم بن احمد احسائی (-1309 ق)،خ.نجف.

ایضاح الصواب

در اصول فقه و احکام،از مهدی بن اسد اللّه لاهیجی،خ.موجود.

-الحمد للّه المتعالی عن سوانح الاحلام

ایضاح الطریق

اصول فقه و محاکمه بین اصولیان و اخباریان،از محمد باقر بن محمد حسن بیرجندی(-1352 ق).

الایضاح عن اصول صناعة المساح

در علم مساحت،از ابو منصور عبد القاهر بن محمد تمیمی بغدادی(-429 ق)،خ.آستان قدس، ش 5429(728 ق).

ترجمۀ فارسی از ابو الفتوح منتجب الدین اسعد بن ابو الفضائل اصفهانی(-600 ق)،خ.

آستان قدس،ش 5462(728 ق).

-الحمد للّه الجلیل علی آلائه

ص:390

ایضاح الغوامض(فی تقسیم الفرائض)

در میراث،از علی بن عبد اللّه علیاری تبریزی (-1327 ق)،تالیف:1318 ق،ط.تبریز، 1324 ق.

ایضاح الفرائد

حاشیه بر فرائد الاصول شیخ انصاری،از محمد بن محمد تقی تنکابنی(-1359 ق)،ط.

تبریز،1358-1359 ق.

ایضاح الفرائض

اردو،در میراث،از اعجاز حسن بدایونی هندی (-پیش از 1350 ق)،ط.هند.

ایضاح الفوائد(فی شرح مشکلات القواعد)

فخر الدین ابو طالب محمد بن حسن(-771 ق)، فرزند علامه حلی،تالیف:760 ق،خ.

آستان قدس،ش 2229(853 ق)،ش 13379 (855 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه ذی العزّة و البقاء در ایران در چهار جلد دوبار چاپ شده است.

ایضاح القوانین-ایضاح المضامین

ایضاح الکلام(فی شرح شرایع الاسلام)

حسین بن محمد علی اعسم نجفی،شاگرد صاحب ریاض،خ.آستان قدس،ش 2242.

-الحمد للّه حمدا لا یحصی عدده و لا ینته امده

ایضاح اللبس(فی شرح تسلیک النفس)

اصل از علامه حلی،شرح از خواهرزاده اش نظام الدین عبد الحمید بن محمد اعرجی،تألیف:

703 ق.

ایضاح المحجة(فی حل الظهر یوم الجمعة بالحجّة

و عدم سقوطه)

حسین بن ابراهیم حسینی قزوینی(-1208 ق)، از مشایخ بحر العلوم.

الحمد للّه ملهم الصوّاب...

ایضاح مخالفة السنّة للکتاب و السنة-الایضاح

فی التفسیر

علامه حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی (-726 ق)،تألیف:723 ق،خ.آستان قدس، ش 1207(723 ق؟).

ایضاح المرام(فی امر الامام علیه السّلام)

محمد باقر بن محمد جعفر بهاری همدانی (-1333 ق)،خ.موجود.

ایضاح المسترشدین(فی بیان تراجم الراجعین

الی ولایة امیر المؤمنین«ع»)

هاشم بن سلیمان توبلی بحرانی(-1107 ق)،در احوال 253 تن که به تشیع گرویده اند،تألیف:

1105 ق،خ.موجود.

ایضاح المشتبهات

در تفسیر کلمات دشوار قرآن مجید،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی (-ح 1316 ق).

ص:391

ایضاح مشکلات القرآن-سلک البیان و مشکلات القرآن

ایضاح المصباح(لاهل الصلاح)

بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی،شرح مصباح صغیر که شیخ از مصباح کبیر اختصار کرده.

ایضاح المضامین(فی حلّ عبارات القوانین)

لطف اللّه اسکی لاریجانی(-1311 ق)،خ.

موجود.

ایضاح المعضلات(من شرح الاشارات)

شرح بر شرح محقق طوسی بر الاشارات و التنبیهات ابن سینا،موسوم به حل مشکلات الاشارات،از علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلّی(-726 ق).

ایضاح المقاصد(لفوائد الفوائد)

شرح فوائد بهائیه در حساب،از یحیی بن احمد کاشانی(سدۀ 8 ق)،خ.آستان قدس،ش 5430(1275 ق).

ایضاح المقاصد(من حکمة عین القواعد)

شرح حکمة العین،از علامه حسن بن یوسف بن مطهّر حلی(-726 ق)،خ.آستان قدس،ش 47 (نسخۀ کهن).جز و انتشارات دانشگاه تهران چاپ شده.

ایضاح المقال(فی توجیه اقوال الرّجال)

محمد بن عنایت احمد خان کشمیری دهلوی (-1235 ق)،مذکور در نجوم السماء.

ایضاح المماثلة-الابانة عن المماثلة

ایضاح المنافع-تحصیل المنافع

ایضاح المیراث

فارسی،از علی بن علی دشتی،به منزلۀ شرحی است بر الرسالة المحمدیّة المیراثیة،از شیخ یوسف بحرانی،مرتب بر مقدمه و 6 فصل، تالیف:1339 ق،ط.بمبئی،1342 ق.

ایضاح النّافع

شرح النافع فی مختصر شرایع،از ابراهیم بن سلیمان قطیفی بحرانی(سدۀ 10 ق)معاصر محقق کرکی.

ایضاح النافع(فی شرح مفاتیح الشرایع)

علی بن سید نبی موسوی حمّاری(-1357 ق)، تألیف:1343 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی سن شرایع الاسلام

الایضاح و التبیین(فی شرح منهاج الیقین)

اصل منهاج یا مناهج از علامه حلّی،شرح از کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی حلّی،تالیف:787 ق،خ.نجف.

-الحمد للّه المتعالی بجلال احدیته

ایضاحات(در خصوص آزادی)

فارسی،در بیان آزادی،از طالب اوف عبد الرحیم نجارزادۀ تبریزی،ط.تهران،1325 ق.

ص:392

الایقاد(فی وفیات المعصومین)

محمد علی بن محمد شاه عبد العظیمی (-1334 ق)،ط.نجف،1330 ق.

الایقاظ(یا:بیداری)

فارسی،در رد بابیّه،از میرزا صالح اقتصاد عکاس مراغی،ط.تهران،1307 ق.

الایقاظ

40 حدیث در اخلاق،از محمد علی شاه عبد العظیمی(-1334 ق)،ط.تبریز،1314 ق (با حلیة الداعین).

ایقاظ الاغنیاء و التجار و العلماء

فارسی،از ابراهیم بن محسن کاشانی(-ح 1345 ق)،ط.تهران،1317 ق(با محاسبة النفس).

ایقاظ الامة

فارسی،در مفاسد معتقدات یهود و مسیحیت،از عبد الرزاق واعظ همدانی(معاصر).

ایقاظ الامّة من الهجعة فی اثبات الرجعة

مهدی بن محمد موسوی خوانساری اصفهانی (1319 ق-)،ط.بغداد،1366 ق.

ایقاظ البشر فی اجزاء اضطراری المشعر

عبد النّبی عراقی،ط.نجف،1364 ق.

ایقاظ الحبیب(فی مظالم الصلیب)

فارسی،در تاریخ اسلام،از عبد اللّه بن ابو القاسم موسوی بلادی بوشهری(معاصر).

-الحمد للّه الذی جعل الجهاد من فروع الدّین

ایقاظ الراقدین

در مواعظ،از عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری نجفی(-1313 ق)،تالیف:1270 ق،خ.

نجف.

-نحمدک اللّهم یا من تأزرت بالکبریاء

ایقاظ الرّاقدین

علی محمد بن سید محمد تاج العلماء (-1312 ق).

ایقاظ العلماء(و تنبیه الامراء)

احمد بن عبد اللّه کوزکنانی(-1327 ق)،ط 1315 ق.

ایقاظ العوام-انیس الانام

ایقاظ العوام

فارسی،در رد صوفیه،از نظر علی واعظ کرمانی

ایقاظ العوام

در احوال ابو مسلم خراسانی(-137 ق)،مذکور در رد الصوفیه(تألیف:1060 ق).

ایقاظ الغافل

فارسی،در ردّ بابیه،از حاج محمد کریم خان کرمانی(-1288 ق)،ط.بمبئی،1896 م.

-ثنای بی حد خداوندی را جل شأنه سزاست

ص:393

ایقاظ الغافلین

در اخلاق و مواعظ،از سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی (-1121 ق)،عبد اللّه سماهیجی در اجازه اش و شیخ یوسف در اللؤلؤة از آن نام برده اند

ایقاظ الغافلین

نثار حسین عظیم آبادی(-1338 ق).

ایقاظ القوم(فی آداب الصوم)

باقر بن اسماعیل کجوری(-1313)،در زبدة المآثر یاد شده.

ایقاظ النائمین(فی تصحیف المصحفین)

محمد تقی بن حسن ظهر حسینی،که به اجازۀ استادش میرداماد در 1015 ق تألیف کرده است.

-نحمدک اللّهم یا رافع درجات العالمین و المتعلمین

ایقاظ النائمین

در اخلاق،از محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،مذکور در مظاهر الآثار فرزندش محمد حسن.

ایقاظ النائمین(و ایعاظ الجاهلین)

در موضوع غناء،محمد ماجد بن ابراهیم حسینی، خ.نجف.

ایقاظ النائمین(فی رد تنبیه الغافلین)

فارسی،از محمد مرتضی جونپوری(-1333 ق)، ط.هند.

ایقاظ النبیّه(فی ذکر ما اجمع علیه و اختلف فیه)

فقه،از میرزا محمد اخباری(-1232 ق)،ط.

بصره(یا مصر)،1356 ق.

ایقاظ النفس

اخلاق،از علی اصغر بن حسین سبزواری، شاگرد ملا هادی سبزواری،در 3 جزء،که به نام ابراهیم شریعتمدار سبزواری تالیف کرده،خ.

آستان قدس،ش 350.

ایقاظ النفوس(و احیاء الموتی)

فارسی،در اخلاق و مواعظ،از عبد العلی ساکن یکی از دهات تبریز که در 1297 ق تألیف و به آیت اللّه سید مجدّد شیرازی اهدا کرده است،خ.

دیده شده(1309 ق).

-الحمد للّه العلی الاعلی

ایقاظ الواعظین(و تنبیه المستمعین)

فارسی،از نظر علی بن اسماعیل کرمانی (-1348 ق).

الایقاظ من الهجعة(بالبرهان علی الرجعة)

محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)،ط.

قم،1381 ق.

-الحمد للّه محیی الاموات

ایقاظ الهجعة(لصلاة الجمعة)

محمد جواد بن محمد رضا دارابی(1309 ق-) ترجمۀ فارسی آن به کشف المقنعة موسوم است.

ص:394

الایقاظات

اصول فقه،از محمد ابراهیم بن حسن کلباسی (-1261 ق)،مذکور در روضات.

الایقاضات

ابو عبد اللّه بن ابو القاسم زنجانی(-1313 ق)، مذکور در فهرست تصانیف او.

الایقاظات

محمد باقر بن محمد حسینی معروف به میرداماد (-1040 ق)،ط.تهران،1315 ق(درهامش قبسات).

الایقاظات(فی العقود و الایقاعات)

نصیر الدین حسین بن مفلح صیمری(-933 ق)، خ.آستان قدس؛نیز موجود در تبریز.

-الحمد للّه ربّ العالمین

الایقاع

ابو الصفا خلیل بن احمد نحوی(-160 ق یا پس از آن)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.

الایقاعات

ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی (-339 ق)،مذکور در تاریخ قفطی.

الایقان(فی الجواب عن مسألة الاجهار و الکتمان)

ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (ح 1315 ق)،مذکور در فهرست تصانیف او.

الایقان(فی ارکان الایمان)

محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی (-1259 ق)،مذکور در نجوم السماء.

ایک نومسلم

اردو،در شهادت وهب بن عبد اللّه کلبی در یوم الطف،در کربلا،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی جهیکپوری(1306 ق-).

الایک و الغصون

ادب،از ابو العلاء احمد بن عبد اللّه معرّی (-449 ق)،مذکور در معجم الادباء.

الایلاء،کتاب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در رجال نجاشی.

الایلاء،کتاب

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،مذکور در رجال نجاشی.

الایلاقی-الفصول الایلاقیة-مختصر القانون

طب،از شرف الدین ابو عبد اللّه محمد بن یوسف ایلاقی،مختصر کتاب اول قانون در کلیات طب از ابن سینا

-الحمد للّه الغنی الحمید.

ایماآت

فارسی،در معرفت تقویم،از محمد طاهر بن عبد الظاهر اردبیلی،تالیف:1331 ق،ط.

ص:395

اصفهان،1331 ق.

-شکر و سپاس و ثنای بی قیاس پادشاهی را سزاست که

الایماضات

حکمت اشراق،از ابو عبد اللّه زنجانی،فرزندش محمد مهدی از آن یاد کرده است.

الایماضات و التشریفات

در مسألۀ حدوث و قدم،از محقق داماد، محمد باقر بن محمد حسینی(-1040 ق)،ط.

تهران،1315(با رسایلی دیگر از او).

-سبحانک اللّهم رب الخلق و الامر

الایماقی فی شرح الایلاقی

کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی، شرف الدین ایلاقی کلیات طب از کتاب قانون ابن سینا را اختصار کرده و ایماقی شرح آن اختصار است،خ.نجف.

الایمان الصحیح

در عقاید،از محمد سعید بن ناصر حسین موسوی لکهنوی(1343 ق-).

الایمان الصحیح(فی الرد علی ما افتراه محمد

اسعاف النشامیشی فی الاسلام الصحیح)

محمد بن مهدی کشوان کاظمی قزوینی،ط.

صیدا،1368 ق.

ایمان فرعون

دوانی،مذکور در کشف الظنون.

الایمان الکامل

در حکمت و معارف،از علیقلی خان بن قره چای خان(سدۀ 11 ق).

الایمان و الاسلام-حقیقة الایمان و الاسلام،

رسالة فی

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (966 ق)،در کشف الحجب تحت عنوان نام دوّم یاد شده است،ط.1305 ق.

الایمان و الاسلام(از محمد بن عبد الکریم طباطبایی)- تحفة الغری

الایمان و الاسلام

ابو محمد مفضل بن عمر جعفی،که امام

ص:397

صادق(علیه السلام)اهلیلجة را در جواب نامۀ او مرقوم فرموده اند.

الایمان و الاسلام و الکفر و الارتداد

محمد بن محسن موسوی بوشهری(-1355 ق)، خ.کربلا.

-الحمد للّه الذی تفرّد بالوحدانیّة...

الایمان و تحقیق معناه

علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلی(-726 ق)، مذکور در روضات.

الایمان و التقوی

محمد بن حسین عاملی جبعی(معاصر)،ط.

صیدا،1349 ق.

الایمان و درجاته

ابو الحسن معلّی بن محمد بصری،مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ طوسی،حسین بن محمد عامر-از مشایخ کلینی-آن را از مولف روایت کرده است.

ایمان و رجعت---

ص:398

الایمان و النذور

ابو عبد اللّه موسی بن قاسم مجلی.

الایناس فی أنساب الناس

ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق)،در بیروت چاپ شده.

الایناس بائمّة الناس

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

ایناس سلطان المؤمنین(باقتباس علوم الدین

من النبراس المعجز المبین)-اقتباس علوم الدین

تفسیر،از محمد بن علی موسوی عاملی مکی معروف به سید محمد حیدر(-1139 ق)،خ.

موجود.

ایوان مدائن

فارسی،مجموعۀ تخمیسات شاعران بر قصیدۀ معروف ایوان مدائن خاقانی،جامع:حسین بن کاظم تبریزی(ایرانشهر)،ط.برلن،1302 ش/ 1342 ق.

پایان حرف«الف»

ص:399

حرف«ب»

البائیة الحمیریة

قصیده در بحر کامل در 117 بیت در ستایش اهل بیت علیهم السّلام،از ابو هاشم سید اسماعیل بن محمد حمیری(-173 ق یا پیش از آن).

-هلا وقفت علی المکان المعشب

بین الطویلع فاللوی من کبکب

سید شریف مرتضی علم الهدی آن را شرح کرده و در مصر چاپ شده است (1313 ق).

البائیة العلویّة-القصیدة العلویّة

در مدح علی(علیه السلام)،از مفتی محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)،ط.

مکرّر.

-لی من اللّه امام قرشی عربی

طیب المولد و النسل اغر اللقب

به اردو نیز ترجمه و طبع شده.

الباب

در صنعت،از جابر بن حیان صوفی(-200 ق)، در آخر کتاب الرحمۀ او یاد شده.

باب الابواب(الی معرفة علم الاعراب)

منظومه،از سید هادی بن حسین صائغ بحرانی (-1377 ق).

باب الابواب(فی تاریخ بدء ظهور الباب)

محمد مهدی رئیس الحکما ملقب به زعیم الدوله،فهرست آن-مفتاح باب الابواب-در 1321 ق طبع شده است.در این کتاب احوال گروهی از مدّعیان بابیت و مهدویت شرح داده شده است.

باب تشریح الافلاک

که ملا عصمت اللّه سهارنفوری(-1029 ق) شرحی بر آن نگاشته است،مذکور در تذکرۀ بی بها.

ص:400

البابلیات-الحلیات

در احوال ادباء و شعراء حلّه،از شیخ محمد علی بن یعقوب یعقوبی نجفی(1312 ق-)،ط.

نجف،1370-1373 ق.

بارش اور قرآن(باران و قرآن)

اردو،در معرفت،اقسام و فوائد باران،از طیب علی عبد الرسول شاکر جبل پوری،ط.هند.

البارع(فی احکام النجوم)

فارسی،از ابو نصر حسن بن علی قمی،تألیف:

327 ق،خ.برلن(806 ق).

البارع(فی احکام النجوم)

ابو الحسن علی بن ابی الرّجال شیبانی(سدۀ 5 ق)،خ.آستان قدس،ش 6348(1247 ق)، ش 5431(1305 ق)و ش 12273.

البارع(فی التقویم و احکام النجوم)

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.برلن.

بارقة البصر(فی ذکر المتمهدین فی القرن الثالث

عشر)

ترجمۀ مختصری از مصابیح الهدی در رد قادیانیها و نصایح الهدی در رد بابیها تألیف شیخ جواد بلاغی نجفی از محمد رضا طبسی،شاگرد مؤلف، تالیف:1353 ق.

البارقة الحسینیة

محمد بن عبد علی قطیفی(معاصر و مناظر با سید کاظم رشتی)،در انوار البدرین گفته است که این کتاب در 2 مجلد بزرگ است.

البارقة الحسینیة(فی دفع الشبه الوهمیة)

در رد شیخیه،در 2 مجلد،خ.مکتبة السماوی.

ظاهرا با عنوان قبل یکی است.

-الحمد للّه الاحد الصمد المنزّه عن المشابهة و المجانسة

بارقۀ حقیقت

فارسی،در رد بابیگری،از بانو قدس ایران،ط.

تهران،1305 ش.

البارقة الحیدریة

در رد کشفیه و شیخیه،از حیدر بن ابراهیم حسینی کاظمی(-1265 ق)،تألیف:

1255 ق،خ.آستان قدس،ش 14752.

-الحمد للّه الذی خلق السماوات و الارض

البارقة الضیغمیة-الحملة المختاریة

فارسی،در حلیّت متعتین،از سید محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی سلطان العلماء(-1284 ق)، که به دستور مختار الملک سید محمد خان بهادر ضیغم جنگ تألیف کرده است،خ.لکهنو؛ فیض آباد.

-الحمد للّه الذی متعنا بضروب من الاکرام

ص:402

بازرگانی محمد

فارسی،از سید علی رضا بن محمد یزدی متخلص به ریحان و مشهور به سید ریحان اللّه،ط.تهران، مکرّر.

بازنامه

کشاجم،خ.موصل.اصل عربی آن به نام المصاید و المطارد چاپ شده،و این شاید ترجمه فارسی آن باشد.

باطن القرآن

ابو النضر محمد بن مسعود بن عیّاش سلمی سمرقندی،مذکور در فهرست شیخ.

باغ ارم

اردو،ترجمۀ مثنوی معنوی،ط.

باغ ارم

فارسی،اخلاق،از شیخ حسین قمی.

باغ بهشت

فارسی،دیوان شعر اشرف الدین حسینی(-ح 1342 ق)،مدیر روزنامۀ«نسیم شمال»،ط.

تهران،1338 ق.

باغ چهار چمن

فارسی،در تاریخ دکن،از عباس بن احمد شروانی،ط.لکهنو.

باغستان

فارسی،نظیر گلستان،از حسینقلی خان سلطانی کلهری(-1303 ق).

باغ مؤمنین

فارسی،مثنوی،در مدایح و نصایح،از محمد بن عباس لکهنوی متخلص به وزیر،ط.هند.

الباقریة

در بعض مسائل خیارات،از محمد بن علی خسروشاهی(-ح 1312 ق)،ط.1310 ق(با مشکات المصابیح).

الباقیات الصالحات

احمد بن حسن واعظ یزدی خراسانی(-ح 1310 ق)،مذکور در نواصیص العجب او.

الباقیات الصالحات(فی الاحکام المنصوصات)

محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی (1297 ق-1391 ق)مذکور در فهرست کتب او.

الباقیات الصالحات

اردو،در اصول اعتقادات،از سید حسن بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1260 ق)،ط.لکهنو، 1295 ق.

الباقیات الصالحات

در ادعیه و اذکار،از شیخ عباس بن محمد رضا محدث قمی،-1359 ق،ط.مکرّر(درهامش

ص:403

مفاتیح الجنان).

الباقیات الصالحات-التریاق الفاروقی

دیوان قصاید عبد الباقی بن سلیمان عمری فاروقی موصلی بغدادی،تاریخ نظم:1270 ق، ط 1276 ق و مکرّر.

-هذا الکتاب المنتقی و المجتبی

من نعت اهل البیت اصحاب العبا

الباقیات الصالحات(فی تفسیر الباقیات

الصالحات)

شرح مختصر تسبیحات اربعه،از ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن مکی شهید اول(-786 ق)، کفعمی تمام آن را در مصباح آورده است.

الباقیات الصالحات(فی تعقیبات الصلوات)

سید مصطفی بن ابراهیم حسینی کاظمی (1336 ق-)،خ.دیده شده(نزد مؤلف).

الباکورة

منظومه در منطق،از موسی بن حسن احسائی (-1289 ق)،ط.نجف،1329 ق.

یقول موسی و هو نجل الحسن

احمد ربی اللّه خیر محسن

بانت سعاد،قصیدة

در مدح پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از کعب بن زهیر بن ابی سلمی(-26 ق)،به این قصیده نیز«برده» گفته اند،ط.قاهره،1368 ق و مکرّر.

-بانت سعاد و قلبی الیوم مبتول

متیم اثرها لم یفد مکبول

بانوی اسلام

ترجمۀ فارسی کتاب المرأة المسلسلة از محمد فرید وجدی،ترجمۀ مفید ملجائی،ط.تبریز، 1309 ش.

الباه،رسالة فی

ابن سینا،خ.دانشگاه تهران(فهرست، 2418/3).

-الحمد للّه یکون کفؤا لنعمه الظاهرة

الباهر

اخبار،از ابو الفتح محمد بن علی کراجکی (-449 ق).

الباهر

در صنعت،از جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.

الباهر من المعجزات

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ مفید (-413 ق)،نجاشی الزاهر آورده است.

الباهرة،الرسالة(فی تفضیل السیدة فاطمة الزهراء

الطاهرة)

ابو محمد حسن بن طاهر قائنی،ابن شهر آشوب در مناقب از آن نقل کرده است.

ص:404

الباهرة،الرسالة(فی العترة الطاهرة)

شریف مرتضی علی الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق)،طبرسی در احتجاج از آن نقل کرده است.

باهرة العقول(فی نسب الرسول(صلی الله علیه و آله))

حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق)، مذکور در انوار البدرین.

البئر(و احکامه،رسالة فی)

محمد تقی بن امیر مؤمن قزوینی،خ.موجود(نزد خانوادۀ مؤلف).

البئر(و احکامه،رسالة فی)

محمد حسن آل یاسین کاظمی(-1308 ق)، مذکور در تکملۀ صدر.

البئر(و عدم انفعاله،رسالة فی)

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-960 ق)،تالیف:950 ق.

-بعد الحمد للّه مسألة اختلف اصحابنا فی نجاسة البئر بمجرد ملاقات النجاسة

البئر و البالوعة،رسالة فی

سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی بحرانی (-1121 ق)،مذکور در اجازۀ عبد اللّه سماهیجی به ناصر جارودی،و کتاب اللؤلؤة.

بت پرستی یا مسیحیت کنونی

فارسی،از محمد رضا شریعت مدار دامغانی (-1346 ق)،ترجمۀ کتاب الوثنیة فی الدیانات النصرانیة از محمد طاهر تنیر،ط.تهران، 1343 ق.

بتول عذراء

فارسی،قصیده،در مدح فاطمۀ زهراء سلام اللّه علیها و در کیمیا و صنعت،از موسی بن محمد علی خراسانی(-ح 1333 ق).

بث شکوی

قصائد فارسی و عربی در وقایع 1330 ق مشهد، از جلال الدین محمد شیرازی،خ.

تبریز.

بچه داری

بدر الملوک بامداد،ط.تهران، 1331 ش.

بچه داری

ضیاء الدین نهاوندی،ط.تهران.

بجیله،کتاب-اخبار بجیله

بحار الانوار(الجامعة لدرر اخبار الأئمّة الاطهار

علیهم السّلام)

احادیث و اخبار،در 25 مجلد،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی اصفهانی(-1111 ق)،ط.تهران،

ص:405

1303-1315 ق،در هند و تبریز نیز بعضی از مجلدات آن طبع شده است.در آستان قدس نسخ متعددی از بحار که از جمله یکی دو مجلد(بعضا) به خط مولّف است نگهداری می شود.در متن عربی الذریعة در باب هرمجلد به تفصیل توضیحات داده شده است.و در ایران و بیروت در حدود 100 جلد مکرر چاپ شده

بحار الدّموع(فی ایام الاسبوع)

مقتل،ط.

البحار المغرفة للصواعق المحرقه

در ردّ صواعق المحرقۀ ابن حجر تألیف شده است،مذکور در عمدة التحقیق ابراهیم عبیدی مالکی.

بحار العلوم

حکمت و کلام،ظاهرا تألیف قرن 4 ق،خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی انزل علی عبده الکتاب و لم یجعل له عوجا

بحار العلوم

در متفرقات،نظیر کشکول،خ.مرعشی.

بحث التحذیر

قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق)،مذکور در نجوم السماء.

بحار النوائب

اردو،مقتل،از مولوی سید بن حسن چارجوی لکهنوی(1288 ق-).

البحث عن المیّته

سید محمد بن اسد اللّه حسینی اشکوری (1320 ق-).

البحث فی حساب الهند

ابو حنیفه احمد بن داود دینوری،مذکور در فهرست ابن ندیم.

بحث و نظر

مقالات انتقادی،از سبط حسن فتحپوری، مذکور در النقباء.

البحر

قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی (-573 ق)،مذکور در امل الآمل.

البحر،کتاب-بحر المذهب

فقه شافعی،از ابو المحاسن عبد الواحد بن اسماعیل رویانی(-501 یا 502 ق).

بحر الاسرار-السبع المثانی

فارسی،منظومه،در معارف،از محمد تقی مظفر علیشاه کرمانی،خ.آستان قدس،ش 6994 (1253 ق)و 4 نسخۀ دیگر.

ص:406

بحر البکاء فی مصائب المعصومین النجباء

فارسی،از محمد جواد بن محمد حسن اصفهانی، مجاز از صاحب جواهر در 1265 ق.

البحر التیار فی اسماء القری و الامصار

سید جعفر بن محمد اعرجی(-1332 ق)،مذکور در نفحة بغداد او.

بحر الجواهر

میرزا حسن زنوزی،خ.ملک.

بحر الجواهر(فی علم الدفاتر)

فارسی،در علم دفاتر و حساب سیاق، از عبد الوهاب بن محمد امین شهشهانی،ط.

تهران،1271 و 1297 ق،مرتب بر 2 بحر و ساحل و هربحر مشتمل بر شطوط،انهار و رشحات و جداول نسخۀ خطی آن موجود و از نسخۀ چاپی مفصل تر است،خ.آستان قدس، ش 12649(1293 ق)و ش 5432.

بحر الجواهر لذخر یوم الآخر

فارسی،از محمد علی بن محمد بن ابراهیم فقیه تبریزی،در احکام فرعی و اخلاق است،در 2 مجلد،تألیف مجلد اول:1271 ق،مجلد دوم:

(آغاز تألیف)1278 ق،ط.تبریز،1271 و 1323 ق.

الحمد للّه الّذی احتجب عن الابصار

بحر الجواهر(فی حلّ لغات السائر)

فارسی،در شرح ادویه،اغذیه و اصطلاحات طبی،از محمد بن یوسف هروی،که در 938 ق به نام ظهیر الدوله محمد امیر بیک تألیف کرده است،ط.تهران،1288 ق،خ.آستان قدس ش 5050(960 ق)،ش 5049(1104 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

بحر الجواهر(لاستجمام النفس و نفی الخواطر)

کشکول گونۀ غیر مبوّب،از همایون بن جلال الدین محمد طبیب(معاصر شیخ بهایی)، خ.دیده شده(1071 ق).

-الحمد للّه الذی استحمد الی عباده بموجبات المحامد

بحر الجواهر الخاقانی(و صرح اللئالی)

فارسی،در احوال انسان،تعریف علم و مبدأ و معاد و سائر اصول دین،از سید محمد باقر بن سید محمد طبیب معروف به ملا باشی(معاصر فتحعلیشاه)،در مقدمه،3 مقصد و خاتمه،ط.

ایران،1297 ق،خ.آستان قدس،ش 359.

بحر الحساب

فارسی،در اعمال حسابی،از سید ابو القاسم بن محمود خونساری ریاضی(1313 ق-).

بحر الحساب

شیخ بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،خلاصة الحساب تلخیص ابن کتاب است.

بحر الحقایق و کنز الدّقایق---

ص:408

البحر الزّاخر

در فقه استدلالی،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق)،در چند مجلد،خ.

دیده شده.

البحر الزّاخر(فی اصول الاوائل و الاواخر)

عزّ الدین سید محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی حلی(-1300 ق)،در آن مسائل اصولی را از آیات قرآنی استخراج کرده،مرتب بر الهامات و خاتمه،تألیف:1293 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الّذی الهمنا من حقایق التنزیل

البحر الزّخار(الجامع لمذاهب علماء الامصار)

امام مهدی احمد بن یحیی بن مرتضی حسنی(- 840 ق)،مشتمل بر 9 کتاب:الملل و النّحل، القلاید فی العقاید،ریاضة الافهام فی الکلام، معیار العقول فی الاصول،الجواهر و الدّرر فی السیر،الاعتماد فی الاجتهاد،الاحکام فی الفقه،الدرة المنیره فی غریب فقه السیر،تکملة الاحکام فی الاخلاق.

البحر الزّخار(فی انساب ملوک آل قاجار)

سید جعفر بن محمد اعرجی(-1332 ق)،در آغاز مناهل الضرب از آن یاد کرده است.

البحر الزّخار(فی شرح احادیث الائمة الاطهار)

سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی (-1371 ق).

البحر الصافی(فی شرح الوافی فی العروض

و القوافی)

محمد بن حسن حسینی هندی هروی،ط.

مشهد،1295 ق،خ.آستان قدس،ش 4430 (خط مؤلف 1291 ق).

بحر طویل

فارسی،از ابو القاسم معروف به مجنون شاه و متخلص به نباتی،ط،بولاق،1270 ق(در هامش دیوان فضولی).

-منبع چشمۀ هرکلمه که جاری شود از نطق و بیان کام و زبان اسم خداوند عظیم است

بحر العرفان(و معدن الایمان فی تفسیر القرآن)

صالح بن محمد برغانی(-1283 ق)،تألیف:

1266 ق،در 17 مجلّد خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی نزّل علی عبده الکتاب

بحر عشق

اردو،از ابو الحسن قصیر ساندوی هندی،ط 1935 م.

بحر العلوم

فارسی،ملمع،کشکول گونه ای در 7 مجلد،از میرزا حسن بن عبد الرسول زنوزی(سدۀ 13 ق)، ملا علی تبریزی در وقایع الایام از وجود 3 مجلد آن خبر داده است.

بحر الغرائب

فارسی،در خواص اسماء الحسنی،از محمد بن

فارسی،در 5 مجلد در احوال اصحاب کساء علیهم السّلام،مجلد پنجم که در احوال سید الشهداء(علیه السلام)است سفینة النجات نام دارد.

بحر اللئالی

کشکول ملمّع،فارسی و عربی،نظم و نثر،از

ص:411

ضیاء الدّین محمد مهدی بن داود تنکابنی متخلص به ذوقی،ط.تهران،1318 ق.

-الحمد للّه الذی هدانا بفضل رحمته سبیله

بحر ماتم

اردو،مراثی،از ناصر الدین محمد واجد علیشاه (جلوس:1263 ق)ط.هند.

البحر المحیط

محمد حسین بن محمد مهدی سلطان آبادی (-1314 ق)،خ.موجود.

بحر محیط

در اخلاق،از میرزا تقی خان دانش تفریشی(ح 1288 ق-)،مذکور در ادبیات معاصر.

البحر المحیط

اصول فقه،از محمد بن یونس شویهی ظویهری (سدۀ 13 ق).

البحر المحیط بالاصول و الجامع لاسرار ائمة

المعقول و المنقول

محمد بن یونس شویهی،تالیف جلد اول:

1200،جلد دوم:1201 ق،خ.موجود.ظاهرا با عنوان قبل یکی است.

-(ج 1)الحمد للّه الذی اوجد الخلق من العدم

-(ج 2)الحمد للّه الذی جعل الکتاب حجة للعباد.

بحر المذهب-البحر،کتاب

بحر المسائل

فقه،از محمد رسول بن عبد العزیز کاشانی، تالیف:1247 ق،در چند مجلد،خ.دیده شد (خط مولف)،اجازة ملا احمد نراقی برای مولف در نسخه موجود است.

البحر المسجور(فی لفظ الطّهور)---

ص:412

(-1216 ق)،ط.بمبئی،1293 ق؛تبریز(؟)، خ.آستان قدس،ش 7465(1195 ق)و ش 360.

بحر المعارف

در احوال ملوک و امراء،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری(-پس از 1130 ق)،جلد سوم از مجلدات هفتگانۀ مجالس الاخبار است.

بحر المعارف و الانوار

ترجمه جلد 15 بحار الانوار در ایمان و کفر، مترجم:محمد تقی آقا نجفی اصفهانی (-1332 ق)،تاریخ ترجمه:1296 ق،ط.

تهران،1297 ق.

بحر المغفرة

فارسی،در اعمال سنّت و زیارات،از امیر رضا بن محمد قاسم حسینی قزوینی(معاصر علامه مجلسی)،مانند زاد المعاد مجلسی است ولی پیش از آن تألیف شده،خ.موجود.

بحر المنافع

ادعیه،اوراد و اعمال،از محمد بن احمد شیرازی معروف به خواجگی هندی (سدۀ 10 ق).

بحر المناقب

احمد بن محمد مقدس اردبیلی(-993 ق)،نسخۀ خطی آن در 1274 ق نزد محمد جعفر ابن عبد الصاحب خشتی موجود بوده است.

بحر المناقب

علی بن ابراهیم(سدۀ 10 ق)،صاحب ریاض از آن یاد کرده است،ظاهرا لقب مؤلّف درویش برهان بوده است.

البحر الموّاج(فی تفسیر القرآن)

فارسی،از تاج الدین محمد بن حسن اصفهانی معروف به ملا تاجا(-1085 ق)،وی پدر فاضل هندی(-1137 ق)است.

بحر النّفایس

فارسی،از ملا احمد همدانی(یا احمد خان شیروانی؟)،در بعضی از مجامیع از آن نقل شده است،ط.هند.

بحر النور

فارسی،در تجوید و قراآت هفتگانه،مرتب بر 8 باب و خاتمه،خ.مجلس.

بحر الهدایة

فارسی،از ناصر الدین محمد واجد علیشاه بن امجد علی شاه هندی(جلوس:1263 ق)، مجموعه ای است از اجوبۀ پرسشهایی که از سید محمد بن دلدار علی لکهنوی در موضوعات فقه پرسیده بوده است.

-حمد بی حد و ثنای لا تعد خدای را لایق است.

بحرانیّه

فارسی،طب،از محمد تقی معروف معروف به

ص:413

البداء---

ص:415

البدایة و انطق

بدایة الادب

فارسی،از عبد العظیم بن علی اکبر قریب گرگانی،ط.تهران،1344 و 1346 ق.

بدایة الجبر

عبد الغفار بن علی محمد نجم الدولۀ اصفهانی، ط.تهران،1319 ق.

بدایة الحساب

نیز از عبد الغفار نجم الدوله،ط.تهران،1292، 1311 و 1338 ق.

بدایة الدّرایة

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق)،ط.تهران،1310 ق(با شرح)خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 9889(1010 ق)و ضمیمۀ ش 9753 و ش 7676.

-نحمدک اللهم علی البدایة

البدایة فی سبیل الهدایة

نیز از شهید ثانی،مذکور در امل الآمل.

البدایة فی الهدایة

ابو جعفر نیشابوری،مذکور در معالم ابن شهر آشوب.

هندسه،از عبد الغفار نجم الدولۀ اصفهانی،ط.

تهران،1318 ق.

بدایع

دیوان فضل اللّه بن داود بدایع نگار(-1343 ق)، مذکور در آخر منظومۀ مطلع الشموس از آن یاد کرد،

بدایع الاحکام(فی شرح شرایع الاسلام)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)،ناتمام.

بدایع الاحکام(فی فقه الاسلام)

فارسی،از مهدی بن مصطفی حسینی تفریشی متخلّص به لاهوتی و ملّقب به بدایع نگار (1279 ق-)،ترجمه کتاب البدایع المهدویة فی فقه الاثنی عشریّۀ اوست،تألیف:1324 ق،ط.

تهران،1324 ق.

بدایع الاخبار

اخلاق،از ابو القاسم بن محمد علی واعظ اصفهانی معروف به سه دهی(-1339 ق)، مذکور در اوّل لمعات الانوار او.

بدایع الاخبار(و غرائب الآثار)-یدمنبر

فارسی،در مواعظ،از اسماعیل بن علی اصغر سبزواری(-1312 ق)،ط.تبریز،1311 ق.

بدایع الاسرار

فارسی،اخبار و حدیث،از میرزا مهدی بدایع نگار لاهوتی،ط.تهران،1332 ق.

بدایع الاشعار(فی شرح صنایع الاسحار)

شرح قصیدۀ قوامی گنجوی مطرزی،از فضل اللّه بن ملاّ مراد بدایع نگار خراسانی،ط.مشهد، 1336 ق.

بدایع الاصول

اصول فقه،از محمد تقی بن امیر مؤمن قزوینی (-1270 ق)،خ.موجود.

مجموعۀ مقالات،منشآت و اشعار،از جعفر بن محمد باقر شوشتری(-1335 ق)،نواده اش مهدی آنها را گرد آورده است.

بدایع الحساب

فارسی،از مهدی بدایع نگار،برگرفته از الخلاصة البهائیة،مذکور در بدایع الاحکام او.

بدایع الحکم

فارسی،جواب 7 مسألۀ بدیع الملک میرزای قاجار،از علی بن عبد اللّه مدرس زنوزی معروف به آقا علی مدرّس(-ح 1310 ق)،تالیف:1307 ق، ط.تهران،1314 ق.

-خدایی را ستایش کنیم و پرستش

بدایع الحکمۀ ناصری

فارسی،از میرزا مصطفی بن عقیل علوی طبیب اصفهانی،که با استفاده از تقریرات استادش دکتر تولوزون طبیب به نام ناصر الدین شاه به سال 1300 ق تألیف کرده است.

بدایع الصنایع

رسائل،از ابو علی بن محمد بن منصور حسینی (معاصر شاه عباس ثانی)،صاحب ریاض رسالۀ پنجم آن را دیده بوده است.

بدایع الصنایع

فارسی،در عروض و قوافی،از وحید تبریزی،خ.

آستان قدس.

-سپاس بی قیاس مالک الملکی را

بدایع العلوم(و کنز الرموز)

در علم حروف و اعداد،از ابو القاسم بن

ص:419

محمد صادق تبریزی متخلص به فانی،تألیف:

1295 ق،ط.تبریز،1300 ق.

بدایع الغزلیّات

فارسی از مصلح الدین بن عبد اللّه سعدی شیرازی (-694 ق)،ط.برلن،1304 ش.قسمتی از دیوان اوست که مکرر چاپ شده.

بدایع الکلام(فیمن فاز بلقاء الامام)

سید جمال الدین محمد بن حسین یزدی واعظ (-ح 1313 ق)،مذکور در فهرست کتب او.

بدایع الکلام(فی وقایع الایام)

سید مهدی بن محمد باقر طباطبایی یزدی (-1346 ق).

بدایع اللّغة

در لغات فارسی معرّب،از علی بن محمد علی حسینی میبدی(-313 ق)،تألیف:1287 ق، ط 1362 ق.

-الحمد للّه الذی اظهر براهین حکمه باختلاف اللغات

البدایع المهدویّة(فی فقه الاثنی عشریّة)

مهدی بن مصطفی حسینی تفرشی بدایع نگار متخلص به لاهوتی و مخلص،ط.تهران، 1324 ق.

بدایع النقول(فی تفصیل الفصول)

شرح فصول بقراط،از محمد بن عبد السّلام مکی مظفری طبیب،خ.خدیویه(887 ق).

-الحمد للّه مؤتی حقایق الحکمة من یشاء

بدایع الوسط

دیوان سوم امیر علی شیر نوائی(در شعر فارسی:

فنائی)(-906 ق).

بدایع الوصول(الی علم الاصول)

فارسی،اصول فقه،از میرزا مهدی وقایع نگار.

بدایع الوقایع

فارسی،تاریخ قاجار،به خصوص در احوال محمد ولی میرزا ابن فتحعلیشاه قاجار،والی سمنان،از محمد علی بن محمد رضی همدم سمنانی ملقب به وقایع نگار.

البدایع و النوادر

فارسی،کشکول گونه ای از فوائد متفرقه،از حسن بن علی جابری اصفهانی(معاصر).

بدر الامّة(فی جفر الائمّة)

محمد باقر بن محمد جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق).

البدر الباهر

مجموعه ای در تفسیر،حدیث و مسائل دیگر،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،خ.موجود.

ص:420

البدر التمام(فی احوال الوالد القمقام)

در احوال پدر و جدّ مؤلّف،ابو الهدی بن ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1356 ق)،تالیف:1317 ق،ط 1317 ق.

البدر التمام(فی ترجمة الهیئة و الاسلام)

محمد هارون حسینی(-1339 ق)،ط.لاهور، 1329 ق.

بدر الدّجی

اردو،از مولوی احمد دیوبندی(-ح 1300 ق).

بدر الدّجی

ارجوزه در مباحث استصحاب،از عبد الرّحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)،در 500 بیت، خ.موجود

بدر الدجی

فارسی،شرح حدیث«ستفترق امتی بعدی»،از رحم علی هندی(سدۀ 13 ق).

-الحمد للّه ربّ العالمین...

البدر الطالع بمحاسن من بعد القرن السابع

تاریخ و رجال،از حافظ محمد بن علی شوکانی خولانی صنعانی(-1250 ق)،ط.قاهره، 1348 ق.

بدر فروزان(در تاریخ مشهد مقدس)

فارسی،از عباس بن محمد فیضی،ط،قم، 1364 ق.

البدر الکامل(فی تاریخ جبل عامل)

سید محسن امین عاملی(معاصر).

البدر المشعشع(فی احوال ذریة موسی المبرقع)

فارسی،در احوال ابو جعفر موسی مبرقع فرزند امام محمد تقی(علیه السلام)و فرزندان او،از حسین بن محمد تقی نوری(-1320 ق)،تالیف:1308 ق، ط.بمبئی،1308 ق.

البدر المضئی

منطق،خ.دیده شده(کتابت سدۀ 11 ق).

البدر المنیر(فی قانون طلب الاکسیر)

ایدمر بن علی جلدکی.

البدر المنیر(فی ینبوع الاکسیر)

نیز از ایدمر جلدکی.

بدرة المعانی

فارسی،ترجمه و شرح لآلی المنثوره-کلمات قصار امیر المؤمنین علی(علیه السلام)-ترجمۀ منظوم از ابو المحاسن محمد بن سعد معروف به ابن ساوجی،تاریخ نظم:732 ق،ط.استانبول، 1315 ق.

البدع،کتاب

ابو الحسین محمد بن بحر دهنی(یا رهنی) سجستانی،مذکور در رجال نجاشی.

ص:421

البدع المحدثة-الاغاثة و الاستغاثة

بدعت ماه صیام

اردو،در حکم نماز تراویح برطبق کتب اهل سنّت،از محسن بن احمد لکهنوی(1329 ق-)، در جریدۀ سفینۀ لاهور منتشر شده است.

البدوح

جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.

البدور الباهرة(بعد المائة العاشرة)

در احوال علماء بعد از سال هزارم هجری،از آقا بزرگ تهرانی،در 4 جزء به ترتیب حروف.

نام اجزاء:

1.الروضة النضرة فی علماء المائة الحادیة عشرة.

2.الکواکب المنتثره فی القرن الثانی بعد العشرة

3.الکرام البررة فی القرن الثالث بعد العشرة،ط.

نجف،1374-1377 ق

4.نقباء البشر فی القرن الرّابع عشر،ط.نجف، 1373 ق.

این کتابها تحت عنوان طبقات اعلام الشیعة چاپ شده است.

بدو وجود الانسان،رسالة فی

صدر المتألهین صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق)،مذکور در فهرست تصانیف او.

البدیع(فی نقد الشعر)

ابو المظفر اسامة بن مرشد شیزری(-584 ق)، مذکور در مقدمۀ چاپی الاعتبار مؤلّف.

البدیع(فی القراآت السبع)

ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی (-370 ق)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.

البدیع،رسالة فی

تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی(-905 ق)، مذکور در روضات.

البدیع

برهان الدین عطاء اللّه مشهدی(-919 ق)، مذکور در مطلع الشمس.

البدیع

کمال الدین شاه فتح اللّه بن هبة اللّه حسینی (-1098 ق)،که به نام شاه سلیمان صفوی تالیف کرده است.

بدیع

فارسی،از محمد بن سلیمان تنکابنی (-1302 ق).

بدیع

محمد بن عنایت احمد خان کشمیری (-1235 ق).

بدیع الانشاء

ملا یوسف،خ.دیده شده.ظاهرا منظور

ص:422

بدایع الانشاء یوسفی است.

بدیع الایجاز(فی اسرار الحقیقة و المجاز لمعرفة

الاعجاز)

در معانی و بیان،از زین العابدین بن ابی القاسم طباطبایی معروف به سید آقا(-ح 1303 ق)، تألیف:1291 ق در نجف،خ.موجود،

بدیع البیان لمعانی القرآن

فارسی،تفسیر سورۀ فاتحه،از حسنعلی خان بن علی خان زنگنه،خ.مرعشی.

-فاتحۀ مصحف کلام حمد و سپاس ایزد سخن آفرین

بدیع التواریخ

در استخراج مواد تاریخ به نظم،از محمود خان نعمت فسایی(-ح 1345 ق)،خ.آستان قدس، ش 8923 و چند نسخۀ دیگر همه به خط ناظم.

بدیع الحساب

فارسی،از میرزا جعفر خان،ط.تهران.

بدیع الحساب

البدیعیّة

در ربع مجیّب،از صادق بن علی نقی اصفهانی، مرتب بر مقدمه،6 باب و خاتمه،تالیف:

1193 ق.

-الحمد للّه الذی جعل الشمس ضیاء و القمر نورا

البدیعیّة

قصیدۀ میمیه،از صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری(1297 ق-).

-من حسن مطلع سلمی مستهل دمی

للّه من دم ذی سلم بذی سلم

البدیعیة-الکافیة البدیعیة

در مدح پیامبر(صلی الله علیه و آله)،در 145 بیت،از صفی الدین عبد العزیز معروف به ابن ابی السرایا (-750 ق).

-ان جئت سلعا فسل عن جیرة العلم

واقر السّلام علی عرب بذی سلم

البدیعیة

صدر الدین علی بن نظام الدین احمد حسینی دشتکی شیرازی معروف به سید علیخان مدنی(-1118 ق)،تاریخ نظم:

1077 ق.

-حسن ابتدائی بذکری جیرة الحرم

له براعة شوق یستهل دمی

البدیعیة

امین الدین علی بن عثمان اربلی(-670 ق).

البدیعیه(فی مدح النّبی ص)

محمد بن حمزۀ شوشتری معروف به ابن الملاّ (-1322 ق)،خ.موجود.

البدیعیة

عبد علی بن ناصر معروف به ابن رحمۀ حویزی.

-قلبی و طرفک مضروب و مکسور

کلا هما مطلق منّا و مأمور

ص:424

البدیعیّة-اللمعة المحمّدیة

بدیهیات اولیه

فارسی،از سید احمد ادیب پیشاوری (-1349 ق)ط.تهران،1312 ق(با دیوان او).

البراح(فی تحقیق الصباح)-البراح(لرفع السترعن

وجه الصباح)

در تحقیق صبح و صبح صادق،از راحت حسین رضوی کوپال پوری،تالیف:1325 ق، ط.لکهنو،1372 ق.

براقیة السیرة(فی تحدید الحیرة)

سید حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی نجفی(-1332 ق).

البراهین

در امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)،از نصیر الدین عبد الجلیل بن ابی الحسین قزوینی(سدۀ 6 ق)، مذکور در فهرست منتجب الدین،کشف الحجب، البرهان آورده است.

براهین الأئمة

ابو القاسم سعید بن احمد کوفی،از مشایخ هارون تلعکبری(-385 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

براهین اعمال الاسطرلاب

میرزا عبد اللّه پیوندی(معاصر)،مذکور در سالنامۀ پارس.

براهین الامامة

فارسی،از ابو القاسم شریفی ذهبی (-1286 ق)،ط.تبریز،1334 ق.

البراهین الباهرة(فی الذّمّ الدنیا و مدح الآخرة)

فارسی،در مواعظ،از امین الواعظین ابراهیم بن محمد علی اصفهانی(-ح 1349 ق).

البراهین الجلیّة(فی ردّ مخالفی الاثنی عشریة من

الصوفیّة و الشیخیة و البهائیة)

فارسی،کلام،از علی اکبر گنابادی(معاصر).

-الحمد للّه الّذی اوضح دلائل معرفته

البراهین الجلیة(فی دفع شبهات الوهابیّة)

سید حسن بن محمد باقر قزوینی(1296 ق-)ط.

نجف،1346 ق.

البراهین الجلیّة(او تنصیصات کبار علماء الاشعریّة

علی زیغ احمد بن تیمیته)

ابو محمد حسن بن هادی موسوی عاملی (-1354 ق)،مرتب بر 3 مقصد و خاتمه:

1.شهادة علماء الاسلام بانحرافه،2.شهادة کلماته به،3.ما تفرّد به من الآراء عن سائر فرق المسلمین،خاتمه،ذکر احوال بعض رؤساء الوهابین.

البراهین الجلیّة(فی تفضیل آل محمد علی جمیع

البریّة)

محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی

ص:425

(-بعد 1232 ق)،خ.موجود.

البراهین الجلیّة(فی ابطال الذّوات الازلیّة)

ابو الحسن محمد بن حسین نیشابوری معروف به قطب الدین کیذری(سدۀ 6 ق).

البراهین الجلیة فی شرح القصیدة العلویّة

زین العابدین بن حاج سید جواد رضوی قمی (-ح 1327 ق)،متن قصیدۀ علویّه از استادش محمد طه نجف است.

-تمام الحج آن تقف المطایا

علی ارض بها النّبأ العظیم

براهین الخواص

احمد بن حسن یزدی(-ح 1310 ق)،در نواصیص العجب آورده است که این کتاب در 2 مجلد است.

البراهین الساطعة

در مبدأ و معاد،از حسن بن علی گوهر قراچه داغی،تألیف:1266 ق،خ.آستان قدس،ش 11733(1274 ق).

براهین السداد(فی شرح الارشاد)

امیر محمد حسین بن ابراهیم حسینی قزوینی (-1208 ق)،از مشایخ بحر العلوم،در چند مجلد، خ.موجود،یک مجلد دیده شده.

البراهین الظاهره(علی ظهر الباخرة)

علمی و ادبی،از عبد الواحد بن میرزا آقا انصاری،ط 1352 ق.

براهین العجم(فی قوانین المعجم)

فارسی،عروض و قافیه،از لسان الملک محمد تقی خان سپهر(-1297 ق)،که به امر آقا خان نوری،در یک مقدمه،24 باب و خاتمه، در 1268 ق تألیف کرده است،ط.تهران، 1272 ق.

براهین العصمة

در بعض مجموعه ها از نسخۀ چاپی آن نقل شده است.

براهین العقول(فی کشف اسرار ائمّة المعقول و

المنقول)

شرح تهذیب الوصول الی علم الاصول علامه حلّی،از محمد بن یونس شویهی حمیدی، تألیف:1229 ق،خ.آستان قدس،ش 7361 و ش 8622.

-الحمد للّه الذی علا بربوبیته

براهین غم

اردو،مراثی،از مولوی میرزا صاحب متخلص به تعشق هندی،ط.هند،در 3 مجلد.

براهین الفقه

سید محمد بن عبد الکریم موسوی سرابی معروف به مولانا(1294 ق-)،ط.تبریز،1330 ق.

ص:426

البراهین القائمات(لقمع الشبه و التشکیکات)

در تعزیه و شبیه،در نقض شبهات مؤلّف صولة الحق،از عبد الکاظم بن محمود غبانی (1307 ق-)تألیف:1345 ق.

البراهین القاطعة(فی شرح تجرید العقاید

الساطعة)

محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی (-1263 ق)،در 6 مجلد،خ.آستان قدس،ش 7467(1256 ق)و ش 8989(1333 ق).

براهین القرآن

محمد حسن بن رضا قلی شریعت سنگلجی،ط.

تهران،1345 ق(چاپ سوم،با کلید فهم قرآن).

براهین محمدیه

اردو،ترجمۀ بشارات احمدیه،از مولوی محمد محکم الدین،ط 1314 ق(درهامش بشارات).

البراهین النظریّة(فی اجوبة المسائل البصریة)

حسین بن احمد آل عصفور درازی بحرانی (-1216 ق)،مذکور در اجازۀ مؤلف برای شیخ احمد احسائی.

البرء الاتم-البرّ و الاثم

برء الساعة

ترجمۀ فارسی برء الساعة محمد بن زکریای رازی،از احمد بن محمد حسین حسینی تنکابنی که به نام فتحعلیشاه قاجار مصدر ساخته و 7 باب.

بر آن افزوده است،ط.تهران،1297(با رسالۀ اسهالیه).

-حمد بی حد حکیمی را سزد که طبع نوع آدمی را

برء الساعة

طب،از ابو بکر محمد بن زکریّا رازی (-311 ق)،که به نام و برای محمد بن ابو القاسم عبد اللّه وزیر تألیف کرده است،ابن طاوس تمام این کتاب را در امان الاخطار درج کرده است، خ.آستان قدس 5162 و چند نسخۀ دیگر.

الحمد للّه کما هو اهله و مستحقه

برء الساعة

ترجمۀ فارسی کتاب سابق،خ.عراق.

-چنین گوید ابو بکر محمد بن زکریا...

برج زواهر

ادبیات،از میرزا سنگلاخ خراسانی (-1294 ق)،تألیف:1276 ق،خ.مرعشی.

-بر ضمیر درّاک و خواطر بی آک این فقرات پاک از در تابناک

البردة

شرح قصیدۀ بانت سعاد کعب بن زهیر،از مظاهر حسن ابروهی(معاصر).

البرد الیمانی(فی الفاظ المعانی)

لغت،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1315 ق).

ص:427

البرّ و الاثم

اخلاق،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق)،که به خواهش همسایۀ خویش ابو بکر برقی خوارزمی فقیه تألیف کرده بوده است.

البرّ و الصّلة

ابو النّضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در رجال نجاشی.

البرزخ الجامع(فی معرفة الازمان)

عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی،شاگرد شیخ بهائی.

البرزخیة

در معرفت عالم برزخ،برطبق احادیث،از احمد بن علی ابرقوئی(-1334 ق)،تالیف:

1322 ق،

البرزخیّة

در تفسیر آیات متعلقه به عالم برزخ،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).

البرزخیة---

ص:428

البرق الومیض(فی منجّزات المریض)

ابو الحسن بن ابراهیم نقوی لکهنوی (-1355 ق).

البرکات الاحمدیّة

سید احمد استرابادی حائری،فتاوی جمعی از اعلام در جواب استفتاء سید محمد حسن کمال پوری در موضوع کتاب«یا علی مدد»و ترجمۀ آن موسوم به«القول الاسد»،ط.لکهنو، 1320 ق.

البرکات الرضویّة(فی تلخیص الفرائد الاصولیّة)

تلخیص رسائل شیخ انصاری،فارسی و عربی،از سید محمد بن محمود عطار لواسانی(-1355 ق)، خ.آستان قدس،ش 2960 و 2961(خط مولف،1342 ق)و 11667(1343 ق).

البرکات الرضویّة

از مآخذ اعیان الشیعة.

البرکات السامکة

نظم اربعین،از محمد حسن بن محمد حسین نائینی،تاریخ نظم:1317 ق،ط.تهران.

برکات القائم

ابو الحسن بن محمد کاظم،مذکور در اول ینابیع الحکمۀ مؤلّف.

برکات المشهد المقدس

فارسی،ترجمۀ عیون اخبار الرضا(علیه السلام)،از محمد صالح بن محمد باقر روغنی قزوینی،تاریخ ترجمه:1075 ق،خ.آستان قدس،ش 7138 (1120 ق)،ش 9832 و ش 12678

-حمد و سپاس خدای را که واحد و قهار و عزیز و جبار

البرکة فی الحرکة

خ.دیده شده.

البرمکیّة فی فقه الصلاة الیومیة،الرّسالة

ابن ابی جمهور محمد بن علی احسائی(-پس از 901 ق)،خود آن را شرح کرده و انوار المشهدیّة نامیده است.

البرناس(فی مثالب بنی العباس)

جعفر بن محمد اعرجی(-1332 ق)،مذکور در نفحة بغداد مؤلف.

برنامه

فارسی،منظوم،در فقه،از محمد علی بن شیر علی بروجردی(-1328 ق)،خ.موجود.

-مهر مهرش نامۀ مشکین طراز

بر سپاس کردگاری گشت باز

برّ الوالدین،رسالة فی

محمد علی بن حسین شهرستانی-(-1287 ق)، خ.کربلا.

بروج العروج

در هیأت،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار

ص:429

استرآبادی(-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال.

بروز الرّموز

علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال مؤلّف،در اصول فقه است.

البروق اللامعة(تعلیقات علی الزّیارة الجامعة)

علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی،خود به فارسی ترجمه کرده و آن را عبارة من دعی نامیده است.

البروق اللاّمعة

در جواب الصواعق المحرقۀ ابن حجر،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه الّذی حجر عنا حجرة ابن الحجر

البرهان(فی اسرار علم المیزان)

کیمیا،از ایدمر بن علی جلدکی(-743 ق)،در 4 جزء،خ آستان قدس،ش 10800(997 ق)و چند نسخۀ دیگر.

البرهان(فی المیزان)

نیز از جلدکی،مختصر کتاب سابق اوست.

البرهان،کتاب

شیخ الرّئیس ابو علی حسین بن سینا(-427 ق)، مذکور در براهین العقول محمد بن یونس شویهی، شویهی نسخۀ برهان را داشته است.

البرهان(فی قطع الشبه الشیطان)-البرهانیّة

عبد اللّه بن نجم الدین معروف به فاضل قندهاری (-1311 ق)،مذکور در مطلع الشمس.

البرهان(فی رد ابی حیان)

در امامت،از علی بن محمد سبیتی عاملی کفراوی(-1303 ق)،در رد رسالۀ ابو حیان توحیدی،خ.موجود.

البرهان(فی النصّ الجلی علی امامة امیر المؤمنین علی(علیه السلام))

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی (معاصر ابن ندیم)،مجلسی در بحار از آن نقل کرده است.

البرهان(فی وجه سکوت امیر المؤمنین علیه السّلام)

علی بن ابی القاسم رضوی کشمیری (1288 ق-)،ط.

البرهان(علی وجود صاحب الزّمان(علیه السلام))

قصیده و شرح آن از سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی،رد قصیدۀ بغدادیّه است که به علماء نجف فرستاده شده بود،ط.صیدا، 1333 ق.

-ایا علماء العصر یا من لهم خبر

بکل دقیق حاد فی مثله الفکر

البرهان،کتاب

معلم ثانی ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی(-339 ق)،مذکور در فهرست کتب او.

ص:430

البرهان،کتاب

ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی،احمد بن علی سیرافی که از مشایخ نجاشی است،آن را از او روایت می کند.

البرهان

اردو،مجلۀ علمی و دینی،به مدیریت سید محمد سبطین لاهوری.

البرهان(فی التکلیف و البیان)-البرهان

در تشیید طریقۀ اخباریّه و توهین مجتهدین،از محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق)، تالیف:1209 ق،ط.بغداد،1341 ق(با مصادر الانوار).

-الحمد للّه رب العالمین...اما بعد فقد ثبت بالبراهین القاطعة انّ العلم زائد علی ذات الممکن.

البرهان(علی طول عمر صاحب الزّمان)

محمد بن علی بن عثمان کراجکی(-449 ق)، ط.تبریز،1322 ق(با کنز الفوائد).

-الحمد للّه و صلوته علی من اصطفی

البرهان(فی اثبات الصانع)

محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی (معاصر فتحعلیشاه قاجار)،مذکور در خلاصة الاخبار مولف.

البرهان(فی امامت امیر المؤمنین)-البراهین

البرهان(فی تفسیر القرآن)

سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 یا 1109 ق)،در 6 جزء،ط.تهران، 1295-1302 ق و 1334 ش(در 4 مجلد)،خ.

آستان قدس،ش 14344(1262 ق).

برهان الادراک(فی شرح تشریح الافلاک)-

نهایة الادراک-قانون الادراک

شرح تشریح الافلاک شیخ بهائی و تعلیقات او بر آن،از محمد کاظم(یا عبد الکاظم)بن عبد علی گیلانی،که آن را به دستور شیخ بهائی در 1007 ق شرح کرده است،خ.موجود.

برهان الارجوان(فی وجود الجانّ)

فارسی،از یوسف بن احمد گیلانی(معاصر)

برهان الارشاد

در علم کلام،از محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،خ.

فیض آباد هند.

برهان الایمان

ادعیه و تجوید،از ملکه جهان خانم بنت کامران میرزا بن ناصر الدین شاه قاجار و همسر محمد علیشاه مخلوع،ط.تبریز،1324 ق.

برهان البیان

اردو،در خلافت و امامت و تفسیر آیۀ استخلاف،از مولوی ابو القاسم بن حسین رضوی کشمیری(-1324 ق)،ط.لاهور،1317 ق.

ص:431

برهان التجارة(فی تبیان الزیارة)

فارسی،از محمد باقر بن اسماعیل کجوری (-1313 ق)،شرح زیارت جامعه است.

برهان جامع اللسان

فارسی،لغت،از محمد کریم بن مهدی قلی تبریزی که به نام فتحعلیشاه قاجار و به دستور بهمن میرزا تألیف کرده است،ط.تبریز، 1260 ق؛تهران،1307 ق.

برهان الحق

فارسی،در رد مسیحیان،از فاضل بن قاضی هاشمی بروجردی(-ح 1343 ق)،ط.ایران.

برهان الحقّ المتین(علی لسان خصم المبین)

در امامت،از محمد بن علی موسوی سکیکی (-1139 ق)،در ایناس سلطان المؤمنین به آن ارجاع داده است،در 4 مجلّد.

برهان دولتشاهی

عبد الاحد بن برهان الدّین سیرجانی(سدۀ 10 ق) در تفسیر سورة الروم به آن ارجاع داده است.

برهان الدّین الوثیق(فی نقض عمدة التحقیق)

مهدی بن صالح موسوی قزوینی،تألیف:

1340 ق.

برهان الرسالة

در اثبات نبوّت خاصّه،از ابو القاسم بن محمد علی حسینی سدهی،مذکور در لمعات الانوار مؤلف.

البرهان الساطع للانام(فی شرح شرایع الاسلام)

محمد جواد بن حسن عاملی،تالیف:1236 ق، خ.موجود.

برهان السالکین

جواب سؤالات محمد کاظم رونقعلی کرمانی،از عبد الحسین بن علی آقا شیرازی معروف به ذو الرّیاستین و ملقب به مونسعلی.

برهان السعادة

فارسی،در امامت،از میر محمد قلی بن محمد موسوی کنتوری(-1260 ق)،جواب باب هفتم از تحفة الاثنی عشریۀ مولوی عبد العزیز فاروقی دهلوی است.

-الحمد لمن اخبرنا فی کلامه المنزل علی خیر الخلق

برهان شقّ القمر(و ردّ نیّر الاکبر)

ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (-1324 ق)،که به سال 1296 ق برای نواب ناصر علی خان تألیف کرده است،ط.لاهور، 1300 ق.

برهان الشیعة

در اثبات امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)،از خلف بن عبد المطلب مشعشعی حویزی(-1074 ق)، مذکور در ریاض.

ص:432

برهان الشیعة(فی اثبات الرجعة)

محمد علی بن شرف الدین سنقری،در رد کشف الحق.

برهان الشیعة(فی رد بهتان الشیعة)

حسین صابر جهنگ.

برهان الصادقین

در امامت،از جعفر موسوی بنارسی،مختصر مهجة البرهان او است،در ردّ باب هفتم تحفة الاثنی عشریّة.

برهان العارفین

فارسی،آداب نماز،از محمد تقی بن مقصود علی مجلسی اصفهانی(-1070 ق)،خ.موجود.

برهان العباد(فی اثبات المعاد)

فارسی،از محمد باقر واعظ کجوری.

برهان العصمة

محمد تقی بن امیر مؤمن حسینی قزوینی (-1270 ق)،خ.موجود.

البرهان علی ان انبیاء اللّه من ایران

فارسی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی.

البرهان علی ثبوت الایمان

تقی الدین ابو الصلاح بن نجم الدین حلبی، شاگرد شریف مرتضی علم الهدی،مرتب بر فصول،اول در توحید و آخر در معاد.حسن بن محمد دیلمی همۀ آن را در اعلام الدین درج کرده است.

البرهان علی وجود جوهر المفارق-اثبات العقل

برهان غم

اردو،مراثی،از حسین میرزا صاحب هندی،ط.

هند.

البرهان فی وجوه البیان

ادبیات،از ابو الحسین اسحاق بن ابراهیم بن سلیمان وزیر(سدۀ 4 ق؟)،خ.لندن(نسخۀ کهن).

برهان القاری فی تجوید کلام الباری

فارسی،از رحمت اللّه گیلانی(سدۀ 11 ق)،در مقدمه،16 باب،17 فائده و خاتمه،به نام حکیم الملک عبد الجبار خان تالیف کرده،خ.

مرعشی.

-حمد و ثنای شایسته که حامدان و شاکران حضرت...

البرهان القاطع(و الضیاء اللاّمع)

فارسی،در«اثبات لزوم عالم و رجوع به او در هر زمان»،از محمد بن کریم،مرتب بر 3 قسم، تالیف:1293 ق،خ.موجود.

برهان قاطع

فارسی،لغت،از محمد حسین بن خلف برهان تبریزی که در 1062 ق به نام سلطان عبد اللّه

ص:433

قطب شاه تالیف کرده است و مرتب است بر 9 فائده و 29 گفتار،ط.ایران،1295 ق،1305 ق و مکرّر...،خ.آستان قدس،ش 3711 (1101 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-ای راهنما به هرزبان در افواه

البرهان القاطع(فی شرح المختصر النّافع)

شرح مختصر نافع محقق حلی،از علی بن رضا بن بحر العلوم طباطبایی(-1298 ق)،ط.تهران، 1290-1293 ق(3 مجلد).

البرهان القاطع و النّور الساطع

اصل فارسی از رجبعلی تبریزی(-1080 ق)، تعریب از شاگردش قاضی سعید قمی.

البرهان القاطع و النور الساطع

فارسی،در امامت،از محمد صالح بن مسعود دست غیب حسینی،مرتب بر مقدمه،13 مژده و خاتمه،خ.موجود.

-الحمد للّه علی نعمائه

البرهان القویم(فیما یتعلق بالعکس المستقیم)

منطق،از محمد مهدی بن هادی نقوی لکهنوی، تالیف:1271 ق،مذکور در کشف الحجب

-نحمدک یا من له الدوام و البقاء

برهان الکفایة

فارسی،مختصر تحویل سنی الموالید ابو معشر جعفر بن محمد منجم بلخی(-272 ق)با اضافاتی از ابو سعید احمد بن محمد سجزی(سدۀ 4 ق)،خ.آستان قدس،ش 5433.

-الحمد للّه رب العالمین...بدانکه احکام نجوم را چندین چیز بباید...

برهان الکفایة

فارسی،احکام نجوم،از علی بن محمد شریف بکری،خ.آستان قدس،ش 12230(969 ق)و چند نسخه دیگر.

برهان اللّغة---

ص:434

فانی یزدی،تالیف:1320 ق،ط.تهران، 1325 ق(بارد الشیخیّة)،در فهرست کتابهای چاپی...نیران الملحدین یاد شده.

برهان المتین(لاثبات نبوة خاتم النبیّین بآیتین

من القرآن المبین)

کلام و تفسیر،خ.موجود.

برهان المرتاضین

فارسی،در طریقت ذهبیه،از علی نقی بن محمد اصطهباناتی(-1129 ق)،خ.آستان قدس.

برهان المسامتة(علی تناهی الابعاد)

حکمت،از محقق داماد،خ.موجود.

-بعد حمد یسامت حق عزّ المبدأ و جلاله...

برهان المسلمین

فارسی،در رد مسیحیان،از محمد صادق فخر الاسلام ارومی(-ح 1330)،ط.تهران، 1312 ق.

برهان المّلة

کلام،خ.آستان قدس.

برهان المنیر

در رد ارشاد العوام کریمخان کرمانی،از ابراهیم بن محسن کاشانی،تألیف:1322 ق،خ.

نجف.

البرهان المؤسس(فی انّ المتنجّس لا یتنجّس)

عبد الکریم جواد جزائری(-1215 ق)،خ.دیده شده.

برهان المؤمنین

اصول فقه،در نجاة الدارین عباس آبادی از آن نقل شده.

برهان النبوة

فارسی،در اثبات نبوّت خاصه،از عباسقلی خان سپهرثانی(-1340 ق)،ط.تهران،1305 ق.

برهان الهدایة

در تفسیر مشکلات اخبار و بعض آیات،از حسن بن عبد اللّه(سدۀ 13 ق).

البرهانیة(فی قطع الشبه الشیطانیّة)-البرهان

البرهانیه---

ص:435

(-1315 ق)،خ.دیده شده.

بزرگان علم و ادب در شمال ایران

فارسی،از عباس کدیور.

بزم آرا

فارسی،در ردّ مسیحیان،از حسین بن علی اکبر قزوینی،مصدر به نام محمد شاه قاجار، در 1257 ق،خ.سامراء.

بزم آرا

تذکرة الشعراء،لباب الالباب عوفی است که شخصی از معاصرین جلال الدین اکبر آن را به طمع صله به نام او مصدر ساخته است،خ.

موجود.

بزم ایران

فارسی،ادبیات،از سید رضا بن محمد بن سید کاظم طباطبایی یزدی،ط.هند،1345 ق.

بزم عشرت

فارسی،طب،از ابن محمد شریف،خ.نجف.

بزم غم

اردو،مراثی،ط.هند.

بزم ماتم

اردو،مراثی،ط.هند.

بزم وصال

فارسی،مثنوی،از وصال شیرازی،مذکور در مجمع الفصحاء.

بساتین الانس و دساتین الحدس فی براهین

النفس

ابو الحسن علی بن زید بیهقی،مذکور در معجم الادباء.

بساتین الجنان(فی علمی المعانی و البیان)

محمد تقی بن عبد الرزاق موسوی احمد آبادی (-پس از 1340 ق).

بساتین الخطباء

عبد اللّه افندی(-ح 1130 ق)صاحب ریاض العلماء.

بساتین الریاحین

محمد جواد،مجاز از صاحب جواهر.

بساط العشق و المحبة

اسد اللّه گلپایگانی،مذکور در آخر شمس التواریخ.

بساط نشاط-مقویم

البسامة الکبری

قصیده در رثاء عمر بن افطس و فرزندانش،از ابو محمد عبد الحمید بن عبدون اندلسی،مذکور در فوات الوفیات ابن شاکر و نسمة السحر ضیاء الدین یوسف.

ص:436

-الدهر یفجع بعد العین بالاثر

فما البکاء علی الاشباح و الصور

بستان-بوستان

البستان فی تفسیر القرآن

ابو سعید اسماعیل بن علی(معاصر سید مرتضی و شیخ طوسی)،مذکور در فهرست منتجب الدین.

البستان

در صنعت،از جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.

البستان(فی فضائل خیرة الرحمان امیر المؤمنین

علیه السّلام)

محمد بن حسن خطی شاطری بحرانی،خ.

نجف.

-الحمد للّه الذی علم ما یکون قبل ان یکون و خلق کل شیئی فقدره تقدیرا

البستان(فی الفقه)-المشجّر

ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).

بستان الابرار

مجلد پنجم نور الانوار از ابو الحسن مرندی،ط.

ایران.

بستان الادب

در 12 فن ادب،لغت،صرف،اشتقاق،معانی، بیان،بدیع،عروض،قافیه،خط،قرض الشعر، انشاء النثر،محاضرات و تواریخ،از تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی(سدۀ 10 ق).

بستان الادیان

فارسی،ملل و نحل،ط.

بستان السعادة

فارسی،دیوان میرزا روشن،ط.

بستان السیاحة

فارسی،از زین العابدین سیاح شیروانی،تألیف:

1248 ق،ط.تهران،1310 ق.

بستان الشرف

مختصر حظیرة القدس در انساب،از اسماعیل بن حسین معروف به سید ابی طالب مروزی علوی (زنده در 614 ق).

بستان العارفین

نام مقدمۀ«گلزار یوسفی».

بستان العوام---

ص:437

البسملة

اردو،در احکام بسمله،از علی اظهر هندی کهجوی(-1352 ق).

البسیط

تفسیر،از واحدی نیشابوری(-468 ق).

البسیط

شرح کافیۀ ابن حاجب در نحو،از رکن الدین ابو محمد حسن بن محمد بن شرفشاه علوی استرابادی(-717 ق).

البسیط الواقی(فی شرح مختصر الایلاقی)

ابو الثناء مظفر بن امیر الحاج بن مؤید تبریزی است،مذکور در کشف الظنون،شرح مختصر کلیات قانون در طب است.

البشارات(فی وظایف الطبقات)

1314 و 1323 ق.

بشارات الامّة(فی موالید الائمّة(علیهم السلام))

فارسی،در اصول دین و احوال ائمّه علیهم السّلام،از محمد بن اسماعیل کجوری معروف به سلطان المتکلمین(-1353 ق).

بشارات الشیعة

اسماعیل بن محمد حسین خاجویی(-1173 یا 1177 ق)،در 8 فصل،خ.دیده شده.

-بعد حمد من صیرنا من امّة نبیه و شیعة علیه

بشارات الغیبیّة-بشارة الغیبیّه

فارسی،در تحقیق روح،از علی اکبر بن سید محمد نقوی لکهنوی(-1326 ق)،ط.هند.

البشارات للشیعة

مذکور در معالم العلماء ابن شهر آشوب.

بشارات المؤمن---

ص:440

بشارة الاحبّاء(فی فضیلة البکاء و الابکاء)

حسینعلی بن محمد تقی خویی،ط.تهران، 1270 ق.

بشارت احمدی

اردو،در ردّ هنود،از محمد مرتضی بن حسن علی حسینی جنفوری(-ح 1333 ق).

بشارة الاسلام

در اخلاق،از محمد ادیب تهرانی.

بشارة الاسلام(فی علامات المهدی علیه السّلام)

مصطفی بن ابراهیم حسینی آل حیدر(-ح 1336 ق)،ط.نجف،1373 ق.

بشارة الاصحاب

اخلاق،از محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق)،خ.موجود.

بشارة الانام

محمود بن عباس عاملی(-1353 ق)،ط.صیدا.

بشارة الباکین(و انیس الذاکرین)

حسین بن عبد الرزاق واعظ تبریزی،که در 1280 ق به نام ناصر الدین شاه در مقدمه، 50 مجلس و خاتمه تألیف کرده است،خ.

مرعشی.

بشارة الزّائرین

عبد الحسین بن جواد نجفی معروف به عبد الحسین مبارک(1301 ق-)،تالیف و طبع، نجف،1348 ق.

بشارة الشیعة

علی بن فتح اللّه شریف،در نفایس اللباب از آن نقل شده.

بشارة الشیعة

در اثبات فرقۀ ناجیه،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،ط.تهران، 1311 ق.

-الحمد للّه علی ما هدانا لمعرفة احسن القول

بشارة الشیعة(فی مسائل الشریعة)

در عبادات و معاملات،از محمد مهدی بن محمد هادی،تالیف:1114 ق،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه علی جزیل الآلاء

ظاهرا مولف نوادۀ محمد صالح مازندرانی بوده است.

بشارت ظهور

فارسی،منظوم،از اشرف الدین محسن بن احمد حسینی(-1342 ق)،مدیر روزنامۀ «نسیم شمال»،ط.تهران.

بشارة الظهور

مجلد اول لمعات النور،از جلال الدین شیرازی، ط.تهران،1336 ق.

ص:441

بشارة الفرج

فارسی،در احوال حضرت حجت(علیه السلام)و وقایع ایام رجعت،از محمد بن عاشور کرمانشاهی (معاصر فتحعلی شاه قاجار)،خ.موجود.

بشارت محمدیّه

محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1284 ق)، مذکور در ورثة الانبیاء.

بشارة المصطفی(لشیعة المرتضی)

اخبار،از عماد الدین ابو جعفر محمد بن علی طبری آملی(زنده تا 553 ق)،ط.نجف، 1369 ق،خ.آستان قدس،ش 11195 (1210 ق)،ش 7469(1352 ق)و ش 1932.

-الحمد للّه الواحد القهار

بشارة المومنین

سلطان علی گنابادی(-1327 ق)،مذکور در شمس التواریخ.

بشارة المؤمنین

فارسی،ط.ایران.

بشارة النبوة

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق)،مذکور در فهرست تصانیف او.

البشارة و النذارة و الاستنفار الی الجهاد

ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در فهرست شیخ طوسی و رجال نجاشی.

البشری(بالحسنی)

فارسی،شرح رسالۀ مودّة القربی تالیف سید علی همدانی،از ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری، ط.لاهور 1295 و 1317 ق(در فهرست کتب چاپی عربی آمده ولی فارسی بودن آن در ذریعه تصریح شده است).

البشری(فی شرح الهدی)

شرح الهدی الی طریق الصواب،از شجاع بن علی حسینی،مرتب بر 7 باب.

الحمد للّه الّذی هدانا لهذا...

البشری(فی انشاء الصلوات الباهرة المتضمنة

للمعاجر الفاخرة للعترة الطاهرة)

محمد بن عبد الوهاب آل داود همدانی (-1303 ق)،تألیف:1290 ق.

-الحمد للّه الذی قرن بالصلوات نجح دعوات البشر

البشری و الزلفی

در فضایل شیعه،از ابو بکر محمد بن احمد کاتب بغدادی معروف به ابن ابی الثلج،مذکور در فهرست شیخ طوسی.

بشری المجتهدین

اصول فقه،از علی بن عبد الحسین ایروانی نجفی (-1354 ق)،خ.دیده شده.

ص:442

بشری المحققین(المخبتین)

فقه،از جمال الدین ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حلی(-673 ق)،از آن در کتب فقهی به کثرت نقل شده است.

بشری المذنبین(و انذار الصدیقین)

مواعظ،از ناصر بن محمد جارودی خطی،راوی از صاحب ریاض و عبد اللّه سماهیجی،خ.

قطیف.

بشری الوصول(الی اسرار علم الاصول)

محمد حسن بن عبد اللّه مامقانی(-1323 ق)،در چند مجلّد،خ.آستان قدس،ش 7318-7321 (1291-1306 ق)و ش 9434(1301 ق).

-الحمد للّه الذی اسس اساس الّدین

البشنویّة،الرّسالة

حسین بن داود کردی بشنوی،مذکور در معالم العلماء.

البشیر النذیر(فی اهوال یوم القیامة)

اخبار،از حسین بن علی محمد شیروانی (-1336 ق)،خ.دیده شده.

البصائر(فی مختصر تنقیح المناظر)

کمال الدین ابو الخیر حسن بن علی فارسی (-718 ق)،اصل تنقیح المناظر نیز از اوست.خ.

آستان قدس،ش 5434.

-الحمد للّه الّذی ابدع الخلایق بقدرته

البصائر

فارسی،در رد وهابیون و مادیّون،از غلام نبی اللّه بن غلام اسد اللّه معروف به مجد الدّوله افضل الفضلاء،ط.مدارس،1295 ق(در حیات مولف).

-سبحان من دل علی وجوده صنایع السنة منکریة...

البصائر(فی تحقیق الوجوه و النظائر)

فارسی،تفسیر،از ظهیر الدین ابو جعفر محمد بن محمود نیشابوری،تالیف:577 ق،خ.

آستان قدس،ش 1215(610 ق)و ش 1214.

بصائر الانس

اصول،نسخۀ آن نزد مؤلف نخب المناقب موجود بوده است،مذکور در الحجج القویة.

بصائر الانس بحظائر القدس

قطب الدین محمد بن حسین کیدری،موّلّف نخب المناقب از آن نقل کرده،مذکور در الحجج القویة.

بصائر الایمان(فی تفسیر القرآن)-درّة الصفا فی

تفسیر أئمّة الهدی

صبغة اللّه بن سید جعفر کشفی،تألیف:

1260 ق،خ.خوانساری،نجف.

بصائر الدرجات(فی تنزیه النّبوات)

در معجزات پیامبر(صلی الله علیه و آله)،مذکور در دیباچۀ

ص:443

عیون المعجزات.

بصائر الدرجات

در مناقب،از شیخ الطائفه ابو القاسم سعد بن عبد اللّه اشعری قمی(-299 یا 301 ق)، حسن بن سلیمان حلی آن را مختصر ساخته و مختصر آن در آستان قدس موجود است،ش 8009(1348 ق)،ط.نجف،1370 ق.

بصائر الدّرجات

اخبار،از ابو جعفر محمد بن حسن بن فروخ صفار قمی(-290 ق)،ط.تهران،1285 ق(با نفس الرحمان)،خ.آستان قدس،ش 1629 (1085 ق)و چند نسخۀ دیگر.

بصائر السالکین(فی شرح تبصرة المتعلمین)

فقه،از معز الدین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی(1300 ق)،خ.حلّه،مختصر این شرح حلیة المجتهدین نام دارد.

البصائر الناصریّة(و الدّرة النجفیة)

فارسی،در تعریف و توصیف سفر ناصر الدین شاه قاجار به عتبات عالیات در 1287 ق،از سید هاشم بن ابراهیم بهبهانی معروف به بوشهری،تالیف:1295 ق،خ.کربلا.

-الحمد للّه الذی منّ علینا بناصر الدین

بصارة التجارة---

ص:444

البضاعة المزجاة

شرح روضۀ کافی،از محمد حسین بن قاریاغدی،مرتب بر 30 باب،تألیف:1098 ق، خ.موجود.

-الحمد للّه الناشر فی الخلق فضله

لبضاعة المزجاة

اخلاق،از محمد رضا بن قاسم غراوی (1303 ق-)،در 3 جزء،ط.نجف،1353 ق (جزء اول).

البضاعة المزجاة

رساله در توبه و آداب و احکام آن،از عبد اللّه بن محمد تقی از نوادگان فیض کرمانشاهی (-1308 ق).

البضاعة المزجات(فی الالغاز و المعمیات)

مفتی عباس لکهنوی(-1306 ق)،مذکور در التجلیات.

بضاعة المزجات

فارسی،کلام،از سید محمد سلطان العلماء لکهنوی(-1284 ق)،خ.لکهنو.

بضاعة المزجات

فارسی،ادعیه،ط 1335 ق.

البضاعة المزجاة

ارجوزه در وصف روضۀ مبارکۀ حسینیه،از سید مهدی بن علی غریفی(-1343 ق)،به خواهش سید علی الحبشی بحرانی به نظم آورده.

-احمد رب العرش و الکرسی

و جملة العلوی و السفلی

-بضاعة المساکین(فیما ینفع یوم الدین)

اعمال و ادعیه،از سید محمد بن مرتضی کشمیری(1306 ق-)،خ.دیده شده

بضاعة النجاة

در رد صوفیه،مذکور در السهام المارقة.

بطلان التعلیق فی العقود

ابو القاسم بن حسن محقق قمی(-1231 ق)،خ.

نجف.

بطلان تناهی الابعاد

ابو القاسم ذهبی شیرازی(-1286 ق)،ط.خ.

آستان قدس،ش 666(1310 ق).

بطلان الصلاة بلاولایة

زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق).

بطلان عبادة الجاهل من غیر تقلید

محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق)،ط.(با حاشیۀ معالم).

ص:445

بطلان العمل بالاحتیاط فی بعض الفروع لمن

تمکن من تحصیل الواقع بطریق معتبر

شیخ الشریعۀ اصفهانی،در جواب اشکال سید جواد اصفهانی نگاشته،خ.دیده شده.

-الحمد للّه تعالی و الصلاة علی رسوله تتوالی

بطلان العول و التعصیب

محمد جواد بلاغی(-1352 ق).

بطلان النسخ و المسخ

ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (-1324 ق)،ط.لاهور،1314 ق.

البطل الاسدی

در احوال حبیب بن مظاهر،از عبد الواحد بن احمد مظفری،ط.نجف،1370 ق.

بطل الحلّة

داستان،از عبد الحسین ازری بغدادی (1297 ق-).

البطل العلقمی

در زندگانی عباس بن علی(علیه السلام)،از عبد الواحد بن احمد مظفری،ط.نجف،1369-1374 ق،3 مجلد.

البطیخ،کتاب فی

ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی (-421 ق).

بعث و نشور

فارسی،در اثبات معاد جسمانی،از علی اکبر بن محسن اردبیلی(-1346 ق)،مرتب بر 5 فصل.در آن بر ملا صدرا در مسألۀ جبر و تفویض رد نوشته است.

بعد الاسناد

ابو جعفر محمد بن عیسی یقطینی،مذکور در رجال نجاشی.

بعد حمد الهندی

اردو،منظوم،در مسائل فقهی،ط.لکهنو.

بعض سیر ائمّة علیهم السّلام

کفعمی در تصانیف خویش از آن نقل کرده است.

بعض مثالب النواصب(فی نقض بعض فضایح

الروافض)-نقض الفضایح-مثالب النواصب

فارسی،از نصیر الدین عبد الجلیل بن ابی الحسین قزوینی(سدۀ 6 ق)،بعض فضایح از شهاب الدین شافعی رازی است.خ.موجود.

-هرجواهر محامد که غواصان دریای دین به صحبت از قعر بحر دل به ساحل زبان آرند...

البغدادیّات

فوائد متفرقه،تدوین از محمد علی هبة الدین شهرستانی،در ایّامی که وزیر معارف بوده گرد آورده است.

البغدادّیة---

ص:446

-الحمد للّه الذی اسس قواعد الاحکام و رفع دعائم الاسلام

بر این کتاب شیخ حسن فرزند مؤلف تکمله نگاشته و احکام صوم و اعتکاف را به آن افزوده است-تکملة البغیة،برای ترجمۀ آن- تحفة الراغب،و برای شرح آن-منیة الراغب.

بغیة الطالب

نجوم،از حسن بن عبد اللّه سرحی قرشی.

بغیة الطالب

در اصول و فروع دین،از عباس بن حسن بلاغی، تألیف:1170 ق.

بغیة الطالب(فی اسلام ابی طالب)

مفتی میر محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی(-1306 ق)،مذکور در تجلیات.

بغیة الطالب(و ایضاح المناسک)

مناسک حج،از محمد بن جعفر مشهدی حائری، مذکور در کتاب مزار او

بغیة الطالب(فی احوال ابی طالب و اثبات ایمانه و

حسن عقیدته)

محمد بن حیدر موسوی عاملی،تالیف:1096 ق،به دستور سید عبد اللّه مشعشعی،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی نور قلوب اولیائه بحقایق الایمان

بغیة الطالبین(فی حقیة المجتهدین)

عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،مختصر منیة المحصلین اوست.

بغیة الطلاب

فارسی،کلام،از سید حیدر علی،ط.

بغیة الطلب(فی شرح الزیارة الجامعة فی رجب)

شرح زیارت جامعه،از درویش علی بن حسین بغدادی(-1277 ق)،خ.نجف.

-الحمد للّه الذی نور قلوبنا بنور هدایته الی علم الیقین

بغیة الفائز(فی جوائز نقل الجنائز)

عبد الحسین بن یوسف موسوی عاملی.

بغیة الفقیه

فقه،از کمال الدین بن میر قوام الدین مرعشی (سدۀ 8 ق).

بغیة القلوب و منیة المحبوب

اخلاق،از شمس الدین مهدی بن علی عاملی.

-یقول عبد طالب الیقین

مهدی من یدعی بشمس الدین

بغیة اللبیب(فی شرح منطق التهذیب)

مهدی بن محمد موسوی خوانساری(1319 ق-).

ص:448

بغیة المحتاج

طب،از داود بن عمر ضریر انطاکی (-1009 ق).

بغیة المرتاح(فی طلب الارتاح فی شرح الاربعین

الصحاح)

شمس الدین محمد بن یوسف زندی مدنی، تالیف به نام سلطان شیخ ابو اسحاق انجو در 745 ق.

بغیة المرتاد(فی ریاض ذخیرة المعاد)

ارجوزه در طهارت،از سید هاشم حمد آل کمال الدین(-1341 ق).

بغیة المرتاد لیوم التناد

ادعیه و اعمال،از حسین بن علی بحرانی (معاصر).

بغیة المرید

در احوال شهید ثانی،از بهاء الدین محمد بن علی عودی جزینی،مرتب بر مقدمه،10 فصل و خاتمه،مؤلّف شاگرد شهید بوده است.از این کتاب اندکی مانده که شیخ علی نوادۀ شهید آن را در الدّر المنثور گنجانیده است.

-الحمد للّه رافع درجات العلماء

بغیة المقلّدین(فی احکام الدّین)

فارسی،رسالۀ عملیۀ،از محمد مهدی بن اسماعیل موسوی عاملی کاظمی،ط.حیدرآباد.

بغیة الوعاة(فی طبقات مشایخ الاجازات)

اجازۀ سید حسن بن هادی عاملی(-1354 ق) برای سید مرتضی جنفوری(-ح 1333 ق)،اجازۀ مبسوطی است که در آن مشایخ را بر 10 طبقه مرتب ساخته است،تاریخ:1326 ق.

-الحمد للّه علی ما اجاز لنا من کرمه

بغیة الوعاظ

مواعظ،از حسن بن خلیل عاملی صوری (1328 ق-).

بقاء التقلید-تقلید المیّت

بقاء جسد الامام

سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق)،ط.(با کشف الحق).

بقاء جسد الامام و النّبی(صلی الله علیه و آله)فی قبورهم و عدم

صعودهم بعد ثلثة ایّام

محمود بن فتح اللّه حسینی کاظمی،تالیف:

1079 ق.

-الحمد للّه و الصلاة علی سیدنا و نبیّنا...

بقاء روح(پس از مرگ)

فارسی،ترجمۀ بقاء النفس،ترجمۀ زین الدین کیایی،ط.تهران،1325 ق.

بقاء النفس(بعد فناء الجسد)

خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق)،ط.

مصر،1342 ق.

ص:449

بقاء النفس(و رجعتها بعد موت الجسد)

احمد بن ابراهیم درازی بحرانی،تألیف:

1124 ق.

-حمدا لک اللهم یا خالق الارواح

بقاء النفس الانسانیة و اثبات ابدیتها

مؤلف از قدما بوده است،خ.نجف.

-الحمد للّه عدد مننه الّتی یعجز عن عدها و حصرها

بقاء النفس الناطقة-جمل من الادّلة المحققة

لبقاء النّفس الناطقة

ابن سینا،خ.موجود و مکرّر.

-سأل بعض الرؤسا ان النّفس الناطقة جوهر ام عرض؟

بقاء النفس و ابدیّتها

سعد بن منصور معروف به ابن کمونه،در 10 فصل،خ.نجف.

-الحمد للّه الّذی نطقت بحکمته

البقاع،کتاب

ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی سجستانی،مذکور در فهرست شیخ طوسی.

بقاع الخیر

در مزارات دزفول،از عبد اللّه بن محمد باقر موسوی دزفولی متخلص به داعی،ط.

البقعة البهیّة(فی ما ورد فی مبدأ الکوفة الزکیّة)

در تاریخ کوفه،از حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی(-1332 ق).

بقیة رسائل ابن عباس و خطبه و اول مناظرته،

کتاب

بقیة کلام ابن عباس فی العرب و القریش و

الصحابه،کتاب

بقیة مناظرة ابن عباس و ذکر نسائه و ولده،

کتاب

بقیة قول ابن عباس فی الطهارة،کتاب

هر4 عنوان از ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی (-332 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

بقیة الماضین

فارسی ملمع،در مواعظ و تواریخ معصومین،از مهدی بن عبد الهادی مازندرانی(معاصر).

بکاء العالمین(علی مصائب الحسین(علیه السلام))

اخبار،از محمد رفیع بن محمد کزازی نجفی (-پس از 1300 ق).

بکاء الفاقدین(فی مصائب الحسین(علیه السلام))

اردو،از آقا مهدی رضوی لکهنوی(معاصر)،ط.

هند.

بکتاش نامه-گلستان ارم

فارسی،مثنوی،از رضا قلی خان هدایت (-1288 ق)،ط.تهران،1270 ق.

ص:450

بلاء و بیان حقیقت و فضل آن

فارسی،مولّف از امراء عهد فتعلیشاه قاجار بوده، خ.شوشتریها،نجف.

-الم،احسب الناس ان یترکوا...دعوای بندگی را آزمایش در کار است.

بلابل السحر(فی انساب سائر البشر)

انساب،جزء اول الوصول الی معرفة الاصول،از سید عبد الرزاق بن حسن کمونۀ حسینی (1321 ق-)،تألیف:1356 ق،خ.دیده شده.

-الحمد للّه المنعم المتفضل

بلابل القلاقل

در تفسیر آیاتی که با«قل»آغاز شده،منسوب به ابو المکارم ابن زهره،صاحب جواهر در مجلد فرائض از آن یاد کرده است.

البلاغ،کتاب

شرح اقلیدس،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد طوسی(-672 ق)،خ.حالت افندی، استانبول.

بلاغ الاحکام

اصول و فقه،از جواد بن حسن خفاجی نجفی (1308 ق-).

البلاغ الاکبر و الناموس الاعظم

در اصول دین،منسوب به علی بن نعمان مصری (اوائل سدۀ 4 ق)یا عبد العزیز بن محمد بن قاضی نعمان مصری(-401 ق)،قاضی ابو بکر باقلانی بر آن رد نوشته است.

بلاغ المبین

فارسی،در رد مسیحیت،از اسماعیل بن حسین تبریزی معروف به مسأله گو و متخلّص به تائب.

البلاغ المبین

در اثبات صانع تعالی،از محمد جواد بن حسن بلاغی نجفی(-1352 ق)،ط.بغداد.

البلاغ المبین

در احادیث قدسی،از خلف بن عبد المطلب بن مشعشعی حویزی(-1074 ق)

البلاغ المبین(فی اصول الدین)

عبد اللّه بن محمد رضا شبّر حسینی کاظمی (-1242 ق)،خ.موجود.

البلاغ المبین

منظومه در اصول دین،از عبد المهدی حجار نجفی(1315 ق-)،ط.نجف،1344 ق.

البلاغ المبین(فی احکام الصبیان و المجانین)

محمد علی بن صدر الدین موسوی معروف به آقا مجتهد(-1274 ق)،در 12 سالگی تألیف کرده.

ص:451

البلاغ المبین(فی المناظرات مع المخالفین)-

الکلام المتین

اردو،از مولوی خواجه فیاض حسین هندی،ط.

هند.

البلاغ المبین

محمود عباس عاملی(-1353 ق)،ط.(با الکوثریة).

البلاغ المبین(فی باب خلافت سید المرسلین)

اردو،از سلطان میرزا دهلوی،ط.هند.

البلاغ المبین(فی فضائل الصلوات علی السید

المرسلین)

فارسی،از رکن الدین جعفر بن عباس شیرازی، تالیف:1369 ق.

بلاغات النساء

ابو الفضل احمد بن ابی طاهر طیفور کاتب وراق مروزی معروف به ابن طیفور(-280 ق)،ط.

نجف و مصر،1361 ق.

بلاغة الحسین(علیه السلام)

در خطبه ها،رسائل و کلمات قصار آن حضرت، از مصطفی بن محسن موسوی آل اعتماد (معاصر)،ط 1369 ق.

البلاغة الخفیة

ابو الحسن علی بن زید بیهقی فرید خراسان (-565 ق)،مذکور در معجم الادباء.

البلاغة العلویّة(فی اتمام النهضة الحسینیّة)

از سید جاسم بن حسن شبّر،(1326 ق-)در خطبه های زینب،ام کلثوم و فاطمة الصغری،ط.

نجف،1951 م.

البلاغة الفاطمیة

خطبه های فاطمه سلام اللّه علیها،با تعلیقات عبد الرضا بن محمد علی مطبعی،ط.نجف.

بلاغت نامه

ترجمۀ تاریخ معجم،مذکور در کشف الظنون.

البلاغتین

از مآخذ البلد الامین کفعمی.

بلال غلة المطالب(و شفاء علّة المآرب)

منصور بن اسحاق حسینی،در فضائل السادات از آن نقل شده.

البلایا النازلة علی الاشقیاء و السعداء(بلایای

نازله بر اشقیا و سعدا)

فارسی،از عبد الرزاق محدث همدانی(معاصر).

بلبل نامه

فارسی،مثنوی،از فرید الدین محمد بن ابراهیم عطار همدانی(-627 ق).

ص:452

البلد الامین(و الدرع الحصین)

البلدان-اشتقاق البلدان

البلدان المفتوحة عنوة

امیر ابو القاسم بن محمد محسن حسینی افطسی خاتون آبادی(-1271 ق)مذکور در نامۀ دانشوران.

البلغة(فی اعتبار اذن الامام علیه السّلام فی شرعیة

صلاة الجمعة)

حسن بن محقق کرکی نور الدین علی،مرتب بر مقدمه،مقاله و خاتمة،تألیف:966 ق،خ.

دیده شده.

-الحمد للّه الذی احق الحق بفضله العمیم

البلغة

رجال،از ابو الحسن سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی (-1121 ق)،تألیف:1107 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی جعل تفاوت مراتب الرجال

ص:453

البلغة

فارسی،در لغت عربی،تألیف:438 ق،خ.

دانشگاه تهران.

بلغة البلاغة

منظومه در علوم بلاغت،از محمد بن محمد طاهر سماوی(1294 ق-).

بلغة الراحل

اصول دین،از سید رضا بن محمد هندی نجفی (1290 ق-).

بلغة الرّاغبین(فی فقه آل یاسین)

رسالۀ عملیه در عبادات،از محمد رضا بن عبد الحسین آل یاسین،ط.نجف،1356 ق.

بلغة الرّضا(فی الاجازة لسیدنا الرضا)

اجازۀ حسین بن علی بحرانی،برای سید رضا بن محمد هندی(-1362 ق).

البلغة الصافیة(و التحفة الوافیة)

رجال،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی بحرانی (-1135 ق).

بلغة العقلاء(فی غربة سید الشهداء)

فارسی،ط.تهران،1359 ق.مؤلّف از معاصرین بوده و حسن سردرودی تحفة الفضلاء را در رد آن نگاشته است.

بلغة الفقیه

محمد بن محمد تقی آل بحر العلوم(-1326 ق)، ط.تبریز،1325 ق؛تهران،1328 ق.

بلغة المحدثین-البلغة

بلغة المقیم و زاد المسافر

ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد کلینی،کفعمی در البلد الامین از آن نقل کرده است.

بلقیس نامه

فارسی،مثنوی،از منشآت نظام الدین استرابادی (-921 ق).

البلل المشتبه بعد الغسل

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)،خ.

موجود.

البلل المشتبه بعد الغسل

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)،خ.

موجود.

بلوای هندوستان

فارسی،ط.بمبئی.

بلوغ الارب(فی معرفة صناعة الفضّة و الذهب)

ابو جعفر محمد لیسی ابن سید رضا،خ.موجود.

-الحمد للّه سابغ النّعم و مخرج الموجود من العدم

بلوغ الامانی-صدی التهانی

بلوغ بدایة المعقول(بضبط معالم الاصول)

شرحگونه ای است بر معالم الاصول،از جواد بن

ص:454

حسن مطر خفاجی(1308 ق-).

بلوغ المرام(فی تبلیغ الاحکام)

فقه،از جواد بن حسن خفاجی.

بلوغ منی الجنان(فی تفسیر بعض الفاظ القرآن)

محمد رضا بن قاسم غراوی(1303 ق-)،تالیف:

1349 ق.

البلوغ و بیان حدّه

عبد العالی بن محقق کرکی(-993 ق)،خ.

شهید مطهری.

بلوغ وسیلة الابتهاج(فی صحة الازدواج)-بلوغ

بناء المهدوم(فی اعادة المعدوم)

محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری(1297 ق-).

بنات ابی تراب

فارسی،در جواز عقد علویات برای غیر علوی،از علی بن ابو القاسم رضوی لاهوری،ط.هند، 1315 ق.

ص:455

البنان(فی دفع المنوع الثلاثة)،کتاب

سراج الدین معروف به شیخ فدا حسین لکهنوی (-1353 ق).

البندریات

محمد علی هبة الدین شهرستانی(معاصر)، مجموعۀ فوائد که در هنگام مسافرت به بنادر تدوین شده.

بنوزهرة الحلبیون

سلیمان ظاهر آل زین عاملی(معاصر)،در مجلۀ العرفان طبع شده.

بنی امیه،کتاب

در احوال بنی امیه،از سید حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی(-1332 ق).

بنی امیه،رسالة فی

ابو العباس احمد بن عبید اللّه ثقفی(-319 ق)، مذکور در فهرست ابن ندیم.

بنی عبد اللّه،کتاب

بنی عقیل،کتاب

بنی کلیب،کتاب

بنی مرة،کتاب

بنی ناجیة،کتاب

---

ص:456

البوارق

در فضیلت قم،از سید مهدی قمی،خ.

شهید مطهری(1297 ق).

بوارق الافهام(فی شرح شوارق الالهام)

محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری (1297 ق-).

البوارق الحیدریة(فی شؤون الائمة الاطهار(علیهم السلام))

محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق).

البوارق الخاطفة(فی جواب الصواعق المحرقة)

ظاهرا مؤلّف از شاگردان قاضی نور اللّه شوشتری (-1019 ق)یا شاگرد او بوده باشد،مذکور در کشف الحجب،صواعق،از ابن حجر هیتمی است.

الحمد للّه الذی جعل احقاق الحق ذریعة

بوارق خاطفه(و رواعد عاصفه)

نیز در رد صواعق محرقه،از سبط قاضی نور اللّه شوشتری،علی بن علاء الدوله،خ.آستان قدس، ش 7474.

-الحمد للّه الذی امطر علی ابن حجر

البوارق(فی کشف معضلات الحقایق)

رد مبحث«تداخل الاسباب»از کتاب العوائد ملا احمد نراقی،از محمد حسین بن محمد علی هزار جریبی،خ.آستان قدس،ش 9667 (1275 ق).

بوارق القهر فی تفسیر سورة الدهر

حبیب اللّه بن علی مدد ساوجی(-1340 ق)، خ.موجود.

البوارق اللامعة

در اثبات امامت علی(علیه السلام)،از علی اصغر بی علی اکبر بروجردی(1231 ق-).

البوارق الملکوتیة-الطلایع و البوارق

عرفان،از قاضی سعید قمی،از اربعینیات اوست،تالیف:1095-1102 ق.

البوارق الموبقة

فارسی،در رد باب هفتم تحفة الاثنی عشریه،از سید محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی (-1284 ق)،ط.هند.

-الحمد للّه لاکمال الدین و اتمام النعمة

البوارق النوریة(فی اسرار الحقایق الطهوریة)

عبد الحمید بن محمد هاشم قتالی رفاعی،مرتب بر 8 بارقه،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه الذی تجلی عن هویة غیب ذاته

البوران

داستان،از عبد الحسین ازری.

ص:457

بوستان

فارسی،مثنوی،در اخلاق،از شیخ مصلح الدین بن عبد اللّه سعدی شیرازی(-691 ق)،ط.

مکرّر.

بوستان

تجوید فارسی،منظوم،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1315 ق)،ط.

بوستان اثنی عشریه

کشکول گونه ای به زبان گجراتی،از سید محمد حسین بن محمد جزائری(1305 ق-)، ط.زنگبار،1364 ق.

بوستان اسلام

نیز به زبان گجراتی،اخلاق،از سید محمد حسین جزائری،تالیف:1371 ق.

بوستان خیال-دیوان مجنون شاه

فارسی،از سید ابو القاسم بن محرم مجنون شاه قراچه داغی؛ط.تبریز،1274 ق.

بوستان خیال-تذکرۀ صاحبقران

فارسی،تواریخ و قصص،از محمد تقی خیال حسینی،تألیف:1279 ق.

بوستان خیال

محمد بن امیری فخری هروی،مذکور در تحفۀ سامی.

بوستان رشید(فی المراثی للغریب الشهید)

اردو،از پیاری صاحب متخلص به رشید،ط.

بوستان کربلا

گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-)،ط.

بوسۀ عذراء

جرج ورنیلد،ترجمۀ فارسی از سید حسین صدر المعالی(-ح 1332 ق)،ط.تهران، 1326 ق و مکرّر.

البول

جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.

البول-دلائل البول

فارسی،طب،از یوسف بن محمد یوسفی طبیب هروی،خ.موجود.

-بعد از سپاس حکیم مطلق جل ذکره

بوی خلد

اردو،منظوم،در مناقب اهل بیت،ط.هند.

البهاء،کتاب

خلیل بن ظفر کوفی(معاصر شیخ طوسی)، مذکور در فهرست منتجب الدین.

البهاء،کتاب

لغت،از یحیی بن زیاد اقطع معروف به فرّاء (-207 ق).

ص:458

البهائم

یکی از مجلّدات هفتگانۀ کتاب خرج الایام،از اسماعیل بن علی اصغر دولت آبادی سبزواری، ط.تهران 1322-1346 ق.

البهار،کتاب

حسین بن سعید اهوازی،معاصر و از اصحاب امام رضا و امام جواد علیهما السّلام،علی بن طاوس نسخۀ آن را داشته است.

بهار

مجلۀ فارسی،با مدیریت یوسف اعتصامی.

بهار دانش

فارسی،ادب و اخلاق،از منشی عنایت اللّه آل محمد صالح،در 1061 ق به نام شاه جهان ثانی نگاشته،ط.بمبئی 1277 ق؛لکهنو،1279 ق.

بهارستان

فارسی،در توضیح لغات گلستان و شرح آن-

شرح گلستان نیز---

ص:459

البهبهانیّه

اصول دین،از سید کاظم رشتی(-1259 ق)، شاگردش حسن عظیم آبادی در اصول دین از آن نقل کرده است.

البهجة(فی فرق الشیعة و اخبار آل ابی طالب)

ابو المظفر محمد بن احمد نعیمی،از اصحاب عسکری(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.

البهجة-الدرّة المنتخبة فی الادویة المجرّبة

داود بن عمر انطاکی(-1008 ق)،در کتب طبی از آن نقل شده.

البهجة

نحو،از ابو الفتح محمد بن جعفر همدانی مراغی نحوی(-371 ق)،مذکور در بغیة الوعاة.

البهجة(لثمرة المهجة)

در مهّمات اولاد،از رضی الدین علی بن طاوس حلی(-664 ق).

البهجة(و السعادة)

ابو الحسن بهمنیار بن مرزبان آذربایجانی (-458 ق).

بهجة الآمال(فی شرح زبدة المقال و منته

الآمال)

رجال،از علی بن عبد اللّه علیاری(-1327 ق)، اصل منظومۀ زبدة المقال از سید حسین بروجردی (-1276 ق)است،خ.موجود.

بهجة الابرار(فی تاریخ الائمة الاطهار(علیهم السلام))

سید حسن بن حسین یزدی متخلص به فانی (-1338 ق)،ط.مشهد،1310 ق.

بهجة الادیب و مهجة الاریب

ادبیات عرب،به نثر و نظم،خ.موجود(به خط وقار شیرازی،در 1277 ق،نام مؤلّف را محو کرده اند)

-الحمد للّه الذی انزل الکتاب و علمنا الحکم و الآداب

بهجة الاقران

محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین گیلانی(-1181 ق)،مذکور در نجوم السماء.

بهجة الانوار

مواعظ،از سید حسن بن حسین یزدی متخلص به فانی(-1338 ق).

بهجة الانوار(من حقیقة الاسرار)

فارسی،مواعظ،از سلیمان بن داود سبیتی، مؤلف آن را به عربی ترجمه کرده و نزهة القلوب المراض نام نهاده است و بر آن اضافاتی وارد کرده و زهرة الریاض نامیده است.

ص:460

بهجة الاولیاء

فارسی،از محمد تقی بن محمد کاظم الماسی (-1159 ق)،نوادۀ برادر علامه مجلسی،در باب کسانیکه توفیق دیدار حضرت حجت را یافته اند.

بهجة التنزیل(فی التفسیر و التأویل)

حسین بن هبة اللّه رضوی کاشانی ملقب به علم الهدی(معاصر).

بهجة الحدائق(فی شرح نهج البلاغة)

شرح(مختصر)نهج البلاغة،از علاء الدین محمد بن امیر شاه اصفهانی(-1110 ق)،وی شرحی مبسوط نیز دارد به نام حدایق الحقایق، شارح از سادات گلستانه بوده است.

-الحمد للّه الذی ابلج نهج البلاغة فی مناهج البلاغ...

بهجة الحذاقة

فارسی،در کلیات طب،از قربانعلی بن محمد ناصح طبیب سمنانی(-1363 ق)،خ نجف.

بهجة الخواطر(و نزهة الناظر فی الفروق بین الاشباه

و النظائر)

یحیی بن حسین بحرانی،شاگرد محقق کرکی.

بهجة الدّارین

در حکمت و کلام،از محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی نجفی(-1098 ق)، صاحب روضات نسخه را دیده بوده است.

بهجة الراغب(فی شرح بغیة الطالب)

محمد یونس شویهی،خ.موجود.

بهجة الرّوح

فارسی،موسیقی،از عبد المؤمن بن صفی الدین، مرتب بر مقدمه،10 باب و خاتمه،ط.

بهجة السرور(فی غرائب المنظوم و المنثور)

شیخ احمد بحرانی در کشکول از آن نقل کرده است.

بهجة الشعراء

فارسی،تذکرۀ شاعران معاصر آذربایجان،از حاج کاظم تبریزی(-ح 1315 ق).

بهجة الشیعة

خ.موجود.

بهجة العقاید

اصول دین،از نجفعلی بن فضل علی قره باغی، مرتب بر مقدمه،5 باب و خاتمه،تالیف:

1263 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی اوجب معرفته للمکلفین

بهجة العناوین

مواعظ،از عبد الرحیم بن نصر اللّه انصاری (-1334 ق)،خ.موجود.

ص:461

بهجة المباهج

فارسی،تلخیص مباهج المهج فی مناهج الحجج،در فضایل پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از ابو سعید حسن بن حسین معروف به شیعی سبزواری،خ.

آستان قدس،ش 1934 و ش 9836.

-حمد بی حد و ثنای بی عدد خدایرا که این ایوان معلّق آسمان...

البهجة المرضیّة(فی اثبات الخلافة و الوصیة)

سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)، مذکور در اللؤلؤة.

بهجة المستفید

کلام،در انساب النواصب(تالیف:1076 ق)از آن نقل شده است.

بهجة المؤمنین(فی احوال الاولین و الآخرین)

تاریخ،از حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی(-1332 ق).

بهجة المناظر(و الیفة الخواطر)

در آداب مناظرة،از جواد بن حسن مطر (1308 ق-).

بهجة الناظرین

اخلاق،از محمد حسین بن محمد محسن کرمانشاهی،تالیف:1260 ق،خ.موجود.

بهجة الناظرین(فی احوال اعیان المسلمین)

سید جعفر نسابۀ اعرجی(-1332 ق).

بهجة النظر فی اثبات الوصایة و الامامة للائمّة

الاثنی عشر

سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)،خ.

آستان قدس،ش 6748(1101 ق).

بهر النّصاب

فارسی،انساب،ط.ایران،1268 ق.ظاهرا همان بحر الانساب است.

بهرام نامه

فارسی،مثنوی،از محمد امین متخلص به امین و معروف به روح الامین شهرستانی(-1048 ق).

-ای روان آفرین دل آرای

وی خرد را به خویش راهنمای

بهرام نامه

فارسی،مثنوی،از عبد اللّه شهاب ترشیزی (-1215 ق).

بهرام و بهروز

فارسی،مثنوی،از احمد وقار شیرازی (-1298 ق)،فرزند وصال شیرازی،ط.بمبئی، 1278 ق.

بهرام و گل اندام

فارسی،مثنوی،از محمد بن عبد اللّه کاتبی (-ح 850 ق یا 839).

ص:462

بهرام و گل اندام

فارسی،داستان،ط.تهران؛بمبئی.

بهروز و بهرام-بهرام و بهروز

فارسی،مثنوی،از ابو المجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی(-ح 525 ق)،خ.موجود و مکرّر

بهلول

جریده ای که با مدیریت تقی آق اولی متخلص به بینش در حدود 1325 ق منتشر می شد.

بهمن نامه

فارسی،مثنوی،در تاریخ روزگار سلطان احمد شاه بهمنی،از نور الدین حمزة بن علی آذری(-866 ق).

البهیمة الموطوءة

فقه،از حمزۀ بارفروشی،خ.نجف.

البهیة(فی حل بعض صعاب العربیّة)الرسالة

مفتی عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)، مذکور در تجلیات.

البهیة(فی ردّ الطائفة الاخباریّة)،الرسالة

ابو علی محمد بن اسماعیل حائری سینائی (-1216 ق)،مذکور در عقد اللئالی البهیۀ میرزا محمد اخباری.

بیابانکی

فارسی،رمل،در نفحات الرمل از آن نقل شده (ظاهرا بیابانکی نسبت مؤلّف به موطن اوست).

بیاض ابراهیمی

فارسی،کلام،از نواب ابراهیم بن علیمردان خان حاکم کشمیر،آغاز تالیف:1116 ق،خ.

موجود(قطعه).

بیاض الادعیة

سید حسین بن محسن حائری(-1319 ق)،پدر هبة الدین شهرستانی،خ.موجود.

بیاض افکار غم-افکار...

بیاض امام قلی میرزا

فارسی،ادبیات،مجموعۀ منشآت از امامقلی میرزا بن نادرشاه افشار.

-حبذا ابن بیاض دلارا

بیاض انجمن ناصر حسین-اشک گوهر

اردو،مراثی،از لایق علی صاحب متخلص به لایق،ط.1351 ق.

بیاض اهل ماتم

اردو،مراثی،از محمود علی صاحب متخلص به لایق،ط.حیدر آباد.

بیاض صائب

فارسی،از عارف تبریزی(معاصر صائب)، تاریخ تحریر:1088 ق.

ص:463

بیاض صمصام

اردو،مراثی،از سید عباس حسین متخلص به صمصام،ط.هند.

البیاض الفخری-منتخب الطریحی.

بیاض الکمالی

مباحث متفرقه،از کمال الدین محمد بن محمد فسوی اصفهانی معروف به میرزا کمالا داماد محمد تقی مجلسی،خ.موجود.

بیاض گل احمد

در دانشمندان از آن نقل شده و تاریخ آن را 1075 ق نگاشته است.

بیاض ماتم

اردو،مراثی،از ابن حسنبین زائر لکهنوی،ط.

هند.

بیاض متین

اردو،مراثی،از اسد علی خان متین،ط.هند.

بیاض نوحه

اردو،مراثی،از مظفر علی بن خورشید علی جانسته هندی،ط.هند.

بیاض نوحه جات

اردو،مجموعۀ مراثی،جامع:محمد حسنین بن محمد حسین نوکانوی(1305 ق-)،ط.هند.

بیاض هنر

اردو،مراثی،از هنر،ط.

البیان،کتاب

امیر غازی بن احمد بن ابی منصور سامانی،از شاگردان شیخ طوسی،مذکور در فهرست منتجب الدین.

البیان،کتاب(از قدامه)-نقد النثر

البیان،کتاب

ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیّت (-ح 243 ق)،مذکور در کشف الظنون.

البیان(عن جمل اعتقاد اهل الایمان)

ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،در کنز الفوائد(ط.1322 ق)درج است.

-سألت یا اخی اسعدک اللّه بالطافه...ان اکتب لک جملة من اعتقاد الشیعه

البیان(عن حقیقة الانسان)

ابو طالب عبد اللّه بن ابی زید احمد انباری واسطی (-356 ق)،شیخ مشایخ نجاشی،مذکور در فهرست شیخ.

البیان(عن حقیقة الصیام)

ابو الحسن محمد بن احمد بن داود قمّی (-368 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

البیان(عن خیرة الرحمان)

در ایمان ابی طالب و آباء پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از

ص:464

ابو الحسن علی بن بلال مهلبی ازدی،نجاشی به یک واسطه از او روایت می کند.

البیان(عن غلط قطرب فی القرآن)

شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

البیان(عمّاموّه به الخالدیان)

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی از طبقۀ کلینی.

البیان(فی اسماء الائمة علیهم السّلام)

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، مذکور در کشف الظنون.

البیان(فی اسماء اللّه تعالی)

نیز از مسعودی،مذکور در معجم الادباء.

البیان(فی انواع علوم القرآن)

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید (-413 ق)،مذکور در الشیعة و فنون الاسلام.

البیان(فی علم البیان)

فارسی،از مرتضی بن محمد مدرس چهاردهی (1327 ق-).

البیان(فی تألیف القرآن)

شیخ مفید،مذکور در رجال نجاشی.

البیان(فی تجوید القرآن)

فرج اللّه بن محمد عباچی هشترودی (-1339 ق)،به خواهش شاگردش سید شهاب الدین تبریزی نگاشته است.

البیان(فی تفسیر بعض سور القرآن)

سید عبد علی بن جعفر معروف به سید ابو تراب خوانساری(-1346 ق)،خ.دیده شده.

البیان(فی تفسیر القرآن)

؟،در 6 مجلد،خ.دیده شده.

البیان(فی حقیقة الایمان)

محمد باقر بن محمد جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق).

البیان(فی حیاة الرحمان)

ابو عبد اللّه حسین بن عبد اللّه غضائری(-411 ق) به صورت...عن حیاة الرحمان و...عن حیاة الانسان هم یاد شده است.

البیان(فی ردّ الشمس)

ابو الحسن محمد بن احمد بن شادان قمی،مذکور در مناقب ابن شهر آشوب.

البیان(فی الفقه)

ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)،ط.تهران،1319 ق،خ.آستان قدس، ش 14173(963 ق)،ش 2255(967 ق)و

ص:465

چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه ربّ العالمین حمدا یستدرا خلاف کرمه

البیان(فی الکیمیاء)

جابر بن حیان کوفی صوفی(-200 ق)،یکی از رسایل یازدهگانۀ اوست،ط.بمبئی،1892 م.

البیان(فی علم المیزان)

سید مهدی بن علی موسوی غریفی بحرانی (-1345 ق)،خ.مرعشی.

البیان(فی علم المیزان)

محمد بن محمد باقر صدرایی تهرانی (1323 ق-).

البیان(فی النحو)

احمد بن علی مهابادی،مذکور در فهرست شیخ.

البیان(و الایضاح)

ابو الحسن علی بن حاتم بن ابی حاتم قزوینی.

بیان الآداب

شرح آداب المتعلّمین خواجه نصیر الدین طوسی، از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری (1074 ق-)،مذکور در طیف الخیال او

بیان الآیات(بالزبر و البینات)-آیات البیّنات

بیان الاحسان(لاهل العرفان)

علاء الدولۀ سمنانی(-736 ق).

بیان الادیان

ابو المعالی محمد بن نعمت اللّه(یا عبد اللّه) تألیف:485 ق،ط.تهران،1312 ش.

بیان الارکان

فارسی،در اصول دین و فروع،از محمد سمیع بن مجد الدین شوشتری،تألیف در 1169 ق به خواهش میرزا محمد شاهمیر،خ.موجود.

بیان الاسانید

اجازۀ جمال الدین محمد بن محمد جعفر کرمانی (-1351 ق)،برای سید شهاب الدین تبریزی.

بیان الاسرار

فارسی،ترجمه و شرح 40 باب از 100 باب مصباح الشریعة منسوب به امام صادق(علیه السلام)،از حسین زاهدی،تالیف:1058 ق،خ.موجود.

-حمد و ثنائی که مقربان ملأ اعلی و منشیان عالم بالا و خلوت نشینان خطۀ غبری...

بیان الاشکال(فیما حکی عن امر مهدی

علیه السّلام)

ابو عبد اللّه حمیدان بن یحیی قاسمی،خ.

دار الکتب مصر.

بیان الانفرادات

قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی

ص:466

(-573 ق)،مذکور در فهرست منتجب الدین.

بیان الاوزان

در تطبیق اوزان معمولۀ هند و عراق،از محمد بن زین العابدین مازندرانی(-1350 ق)،خ.

مرعشی.

بیان البدیع

فارسی در بیان و بدیع،از ابو طالب بن میرزا بیگ فندرسکی(معاصر صاحب ریاض).

بیان تصحیف المنحة الالهیة(عن النفئة

الشیطانیة)

مهدی بن حسین خالصی(-1343 ق)،ردّی است بر تعریب تحفة الاثنی عشریۀ مولوی عبد العزیز فاروقی،خ.موجود.

بیان التنزیل

فارسی،از عزّ الدین عبد العزیز بن محمد معروف به عزیز نسفی(سدۀ 7 ق)،خ.موجود.

-بنام خدایی که هست و خواهد بود

بیان التنزیل

رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق)،مذکور در اوائل بحار.

بیان الجزاف-تبیان انحراف

بیان الجهر و الاخفات

ابو تراب علی بن ابو القاسم رضوی کشمیری (1288 ق-)،ط.لاهور،1322 ق.

بیان الحروف

در اقسام حروف عربی،ضمیمۀ نسخۀ اربعین شیخ بهائی در آستان قدس است،ش 1585 (1080 ق).

-الالف فی الکلام العرب علی اثنین و عشرین وجها

بیان الحق(بضمان الصدق)

ابو العباس لوگری،در آن کتب منطق،طبیعی و الهی ابن سینا را اختصار کرده،خ.موجود.

-الحمد للّه واهب الصور للمواد و جاعل السبب و الاستعداد

بیان الحق(و تبیان الصدق)

تجوید،در انواع وقف،از نظام الدین احمد بن زین العابدین حسینی عاملی،داماد محقق داماد، خ.آستان قدس،ش 2259.

-بالعلیم الحکیم صدر کتاب النظام،

بیان الحق-احسن الصحف

در امامت خاصه و مهدویت شخصیه،از احمد بن ابی الحسن شریف معروف به شیخ الاسلام اصطهباناتی(-1354 ق)،در 2 مقصد،تألیف:

1343 ق.

بیان الحق(و الصدق المطلق)

فارسی،در حقیقت قرآن و رد کتاب الهدایة و دیگر کتبی که مسیحیان بر ضدّ اسلام نگاشته

ص:467

بودند،از محمد صادق فخر الاسلام (-ح 1330 ق)،ط 1327-1334 ق.

بیان الحقایق

فارسی،در تعیین فرقۀ ناجیه،نسخۀ خطی مورخ 1089 ق دیده شده.

-الحمد للّه الذی توحد بالبقاء و تفرّد بالعز و الثناء

بیان حقیقت

فارسی،از محمد رضا سیرجانی،ط.

بیان حل الحیوان من محرمه

ابو القاسم جعفر بن محمد بن قولویه(-368 ق).

بیان الدین

اصول،از ابو منصور صرام،مذکور در فهرست شیخ.

بیان السعادة(فی مقامات العبادة)-تفسیر منیر

منسوب به سلطان محمد بن حیدر معروف به سلطان علی گنابادی(-1327 ق)،ولی ظاهرا تألیف متقدمین است،ط.تهران،1314 ق.

بیان الشرایع

قاضی اشرف الدین صاعد بن محمد بریدی آبی، مذکور در فهرست منتجب الدین،ظاهرا معاصر او بوده است.

بیان الصیغ

صرف،از جعفر بن عبد اللّه شوشتری (-1325 ق).

بیان غایة المقاصد(فی تلخیص الفرائد)

تلخیص رسائل علامه انصاری،از جواد بن حسن مطر(1308 ق-).

بیان الغیب

نظم فارسی به استقبال حافظ،منسوب به عبد الکریم صابونی تهرانی(-پس از 1330 ق)، ظاهرا از سید محمد عصار لوانی(-1365 ق) است.

بیان الفرقان

فارسی،تفسیر،از مجتبی بن احمد تنکابنی (1316 ق-)،ط.مشهد،1370 ق؛تهران، 1371-1372 ق(جلد اول در مشهد و دوم و سوم در تهران چاپ شده).

البیان فی عدد آی القرآن

علی بن هاشم اوالی.

البیان المبرهن(فی عرس القاسم بن الحسن(علیه السلام))

علی بن محمد حسین مرعشی معروف به شهرستانی(-1344 ق)،ط.

بیان محمود

فارسی،از محمود میرزا بن فتحعلیشاه(-پس از

ص:468

1271 ق)،منتخب اشعار است،تالیف:

1240 ق.

بیان المرام

شرح فوائد صمدیۀ شیخ بهائی،از محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1318 ق)، تالیف:1264 ق.

بیان المشکلات

فارسی،در بیان الفاظ مشکلۀ قرآنی،از محمد علی بن محمد اسماعیل قاری حسینی،خ.

دیده شده.

-الحمد للّه الّذی سهّل لنا اداء الحروف من المخرج

بیان المعالم

در مناقب ائمّه،مذکور در کشف الظنون.

بیان المعانی

فارسی،در علم معانی،از فضل اللّه بدایع نگار (-1343 ق)،مذکور در مطلع الشمس.

بیان من کنت مولاه

محسن بن حسین نیشابوری خزاعی(سدۀ 5 ق).

البیان و البدیع-العجالة

بیان الواقعة

کتاب اول از کلیات ریاضی،ط.مشهد 1324 ق.

البیان و التبیین

در انساب آل ابی طالب،از ابو محمد حسن بن عبد اللّه طالبی جعفری،عبد الکریم بن طاوس (-693 ق)در حواشی المجدی از آن یاد و نقل کرده است.

بیان وجوه الاحکام

شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

بیانات شب پنجشنبه

فارسی،اخلاق،از شریعت سنگلجی،ط.

بیانات الوافی(لاحادیث اصول الکافی)

شرح اصول کافی،از محسن فیض(-1091 ق)، خ.دیده شده.

بی بهایی باب و بها

در رد بابیگری،از محمد علی خادمی،ط.

شیراز،1367 ق.

بیت الاحزان(فی مصائب سادات الزمان)

فارسی،مقتل،از عبد الخالق بن عبد الرحیم یزدی (-1268 ق)،ط.ایران،1325 ق.

بیت الاحزان(فی مصائب سیّدة النسوان)

زندگی حضرت فاطمه سلام اللّه علیها،از شیخ عباس بن محمد رضا قمی،ط.تهران،1373 ق.

ص:469

بیت الحزن

فارسی،مثنوی،از مفتی عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)،ط.هند.

بیت الحزن

در معجزۀ سال 1269 ق احمدآباد،خ.موجود.

البیت المعمور(فی عمارة القبور)

علی نقی بن ابو الحسن لکهنوی(1323 ق)،ط.

هند،1345 ق.

البیت المعمور

محمد حسین بن محمد مهدی کرهرودی (-1314 ق)،خ.کاظمین.

بیچارگان

فارسی،از ویکتورهوگو،ترجمۀ نصر اللّه فلسفی، ط.تهران،1305 ش.

بیچون نامه

فارسی،مثنوی،از احمد بن ابراهیم آملی متخلص به اخگر(1308 ق-)در جواب محاکمه با خدا از عبد الحسین بهمنی(1318 ق-).بهمنی مجددا در پاسخ او چون و چرانامه را سرود و احمد آملی اخگر مثنوی اسرار خلقت را در جواب سرود.ط.تهران،1356 ق.

بیخود موهان

اردو،ط.هند.

بیدار باش

فارسی،در برانگیختن احساسات ملی و مذهبی،ط.نجف،1329 ق.

بیدر الفلاح

در ادعیه و اعمال،از مآخذ البلد الامین کفعمی.

بیدل

فارسی،مقتل،از قربانعلی بن رمضان بیدل رودباری،معاصر حجة الاسلام محمد باقر رشتی (-1260 ق)،ط.مکرر.

-نحمدک یا من نور قلوبنا بنور الایمان...

بیدل-تحفة الذاکرین

فارسی،مقتل،از حاج محمد بن میرزا علی محمد مازندرانی متخلص به بیدل(معاصر ناصر الدین شاه قاجار).

بیدل-دیوان.

بیست باب(فی معرفة الاسطرلاب)

جعفر اسطرلابی،خ.آستان قدس،ش 6114.

-الحمد للّه حق حمده و الصّلاة علی نبیّه

بیست باب(در معرفت اسطرلاب)

فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،بیست باب مختصر صد باب اوست،ط.تهران،1319 ق و مکرر.

-الحمد للّه حمد الشاکرین...این مختصریست در معرفت اسطرلاب

ص:470

بیست باب(در معرفت تقویم).

فارسی،از نظام الدین عبد العلی بن محمد بیرجندی(-934 ق)،ط.تهران،1266 ق و مکرّر.

-اعتصمت بفضلک یا کریم.امّا بعد این مختصریست در معرفت تقویم تام مشتمل بر بیست باب.

بیست باب(در معرفت تقویم)-معرفت تقویم

فارسی،از قطب الدین بن سلطان محمد قائنی، خ.نجف؛شهید مطهری.

-الحمد للّه الذی خلق الفلک الدوّار...

بیست باب(در طب)

فارسی،از امیر مظفر بن محمد حسینی معروف به شفائی(-1037 ق)،خ.نجف.

بیست و چهار باب(در اسطرلاب)

فارسی،از تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی(سدۀ 10 ق)،خ.نجف.

بیست سال آشوب

فارسی،از عزیز اللّه حاتمی،ط.تهران،1321 ش(چاپ سوم)و مکرر.

بیست مقاله

فارسی،از محمد بن عبد الوهاب قزوینی (-1368 ق)،ط.ج.اول،بمبئی،1935 م؛ج.

دوم،تهران،1313 ش؛1332 ش.

بیست و هشت کلمه

فارسی،اخلاق،از افضل الدین کاشانی،خ.

دانشگاه تهران.

تقریر بحث شیخ الشریعۀ اصفهانی،از علی بن محمد جواد مرندی(1287 ق-)،تألیف:

1320 ق.

البیع،کتاب

محمد علی بن مقصود علی مازندرانی کجوری کاظمی(-1264 یا 1266 ق)،تألیف:

1244 ق.

بیع ام الولد

فقه،از محمد حسن کبة بن محمد صالح بغدادی (-1333 ق)،خ.دیده شده.

بیع الفضولی

ابو القاسم بن حسن محقق قمی(-1231 ق)،ط.

(ضمن جامع الشتات).

بیع المبهم

علی آقا بن محمد حسن حسینی شیرازی

ص:472

(-1355 ق).

بیع المعاطات

ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1315 ق)،مذکور در البدر التمام.

بیع المعاطات

ابو القاسم قمی،ط.تهران،1319 ق(در آخر الغنائم).

بیع المعاطات(و الصرف و الخیارات)

محمد شریف بن حسن علی شریف العلماء مازندرانی(-1245 ق)،خ.دیده شده.

بیع المعاطات

نور الدین علی بن حسین محقق کرکی (-940 ق)،خ.دیده شده.

-بعد الحمد هذه طائفة من الکلام

بیع الوقف

سید حسین بن ابراهیم قزوینی(-1208 ق)، مذکور در اجازه اش برای بحر العلوم.

بیع الوقف

محمد بن عاشور کرمانشاهی(معاصر فتحعلیشاه قاجار)،خ.دیده شده.

البیع و الشراء

ابو الفضل عبد الرحمان بن ابی نجران تمیمی،از اصحاب امام رضا(علیه السلام)،نجاشی به 3 واسطه از او روایت می کند.

بی عاران پاریس

فارسی،از یونسون دوترای،ترجمۀ صدیق عمائی،ط.تهران،1307 ش.

بیعت امیر المؤمنین(علیه السلام)

ابراهیم بن محمد ثقفی کوفی(-283 ق)، مذکور در رجال نجاشی.

بیکاران

فارسی،ط.نجف،1330 ق.

بیمارنامه

ابراهیم کرمانی،خ.دیده شده(در مجموعه ای ضمن دیونامه و طالع نامۀ مؤلف).

بیم و امید

فارسی،شرح حدیث من سأل عن التوحید،از محمود شهابی(معاصر).

بی نام

فارسی،داستان،از فخر الدین شادمان،ط.

تهران.

بینش،غرض آفرینش

فارسی،اصول دین،برای شاه سلطان حسین صفوی نگاشته شده،خ.آستان قدس،ش 49

ص:473

(1116 ق).

-حمد و سپاس بی قیاس حکیمی را سزاست...

البینات(فی تحریر المواریث)

خ.موجود.

-الحمد للّه الذی ارشدنا بدین الاسلام

بین الغرام(فی درجات الانام)

جواد بن حسن مطر.

بین النهرین(دجله و فرات)

محمد علی عاملی حومانی(معاصر)،ط.

بیوتات ربیعه

بیوتات قریش

بیوتات الیمن

ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم و وفیات ابن خلکان.

البیوع

ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،مذکور در رجال نجاشی.

البیوع

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، نجاشی آن را به 2 واسطه از او روایت می کند.

البیوع و المزارعات

ابو محمد یونس بن عبد الرحمان،وکیل امام رضا(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.

پایان حرف«ب»

ص:474

حرف«پ»

پاسخنامه

فارسی،منظوم،در جواب 21 مسأله در عقاید،از سید محمد بن محمود عصار لواسانی (-1355 ق)،خ.آستان قدس،ش 362 (خط مولف،1333 ق)و ش 11691

-رقیمۀ کریمة جمیلۀ که مژده

پاسخنامۀ از گلی

فارسی،جواب سؤال عیسی خان از گلی، در باب رجعت،از علی نقی بن محمد سدهی اصفهانی معروف به فیض الاسلام،ط.

تهران،1353 ق.

پاسخ و پرسش

کتاب پنجم از کلیات دیوان ریاضی- بحر الفوائد،ط 1324 ق.

پاطرتکزاس

داستان،از گانتر امریکایی،ترجمۀ بهاء الدین همدانی،ط.تهران،1322 ق.

پاکیزه خیال

اردو،در مناظره با اهل سنّت،از محمد یعقوب متشیّع،ط.

پانصد ساله خوزستان

فارسی،از احمد کسروی،ط.1313 ش.

پراکندۀ اولیاء

فارسی،از شیخ حسین بن اسماعیل اولیا بافقی (-1311 ش)،کشکول گونه ای است،در 5 مجلد،خ.آستان قدس،ش 7290-7294(خط مؤلف،1349-1351 ق).

پرتگاه

فارسی،از اسد اللّه روئین مبشّری،ط.تهران، 1310 ش؛تبریز،1312 ش.

ص:475

پرتو اسلام

ترجمۀ فجر الاسلام،از احمد امین مصری،ترجمۀ عباس خلیلی،تهران،1316 ش.

پرتو نور

فارسی،در امامت،از علی اکبر قمصری کاشانی حائری(-1365 ق).

پردۀ دوشیزگان

فارسی،در حجاب زنان،از محمد حسن مازندرانی(معاصر)،ط.ایران.

پروانۀ جنّت

اردو،ادعیه و اعمال،از راحت حسین رضوی بهیکپوری(1306 ق-)،ط.

پروانۀ جنّت

اردو،قصائد در مدح و مراثی اهل بیت علیهم السّلام،از مظاهر حسن امروهوی،ط.

پرورش فکر

فارسی،از فرج اللّه آق اولی،ط.تهران.

پروزنگارش خط فارسی

فارسی،انشاء،از میرزا رضا افشار بکشلو قزوینی،ط.تهران،1323 ق؛استانبول، 1300 ق.

پریچهر

فارسی،داستان،از محمد حجازی(معاصر)، ط.تهران،1308 ش و مکرّر.

پریشان

فارسی،در معارضۀ گلستان سعدی،از حبیب اللّه بن محمد علی متخلّص به قاآنی(-1272 ق)،ط.

تهران،1271 ق؛1302 ق.

-توانا خدایی که بی خودان بزم محبّت، گاهی هست قدرت اویند و گاهی مست رحمت او

پریشان

مجالس متفرقه،از نظر علی بن اسماعیل واعظ کرمانی(-1348 ق).

پریوش ناکام

فارسی،داستان،از حسینعلی گلشن اصفهانی، ط.تهران،1307 ق.

پزشک نامه

طب جدید،معالجات و قراباد،از میرزا علی اکبر ناظم الاطباء،ط.تهران،1317 ق.

پلیس ایران

جریدۀ فارسی که مدّتی با مدیریت مؤید الممالک منتشر می شد.

پلیس لندن

فارسی،از گونان دویل،ترجمۀ عبد الحسین

ص:476

پند نامۀ نوبخت

حبیب اللّه بن محمد حسن نوبخت شیرازی،ط.

تهران،1306 ش.

پوراندخت نامه

فارسی،منظوم،از ابراهیم پورداود،ترجمۀ انگلیسی از دین شاه جی جی باهای ایرانی ط.

بمبئی،1927-1928 م-1306 ش.

پهلوی نامه

فارسی،منظوم،از جعفر سیاح،ط.تهران، 1313 ش.

پیامبر

فارسی،زندگانی رسول اکرم(صلی الله علیه و آله)،از زین العابدین رهنما بن شیخ العراقین،ط.تهران، 1318 ش و مکرّر.

پیام فردوسی

محمد امین بن محمد حسین گیلانی معروف به ادیب طوسی،ط.تهران،1313 ش.

پیراهن یوسفی

اردو،در مصائب سید الشهداء و تطبیق و ارتباط آن با قصۀ یوسف،از محمد حسین بن حسین بخش زیدی نسب نوگانوی(ح 1290 ق-)،ط.هند.

پیرچاک هندی

فارسی،داستان،از عباس خلیلی،ط.تهران، 1315 ش.

پیر و جوان

فارسی،منظومه،از غضنفر قمی،مذکور در کشف الظنون.

پیروزی در باختر

جنگ اروپا در 1939-1940 م،از داود مؤید امینی،ط.تهران،1320 ش.

پیری و تدبیر مشایخ،رسالۀ

طب،از محمد بن مسعود شیرازی(یا محمود بن مسعود)،خ.موجود.

-الحمد للّه المحمود...و بعد چنین گوید این ناتوان مقید به لوث وجود،محمود بن مسعود.

پیغام توحید

اردو،از مولوی سید محمد سبطین هندی (معاصر)،ط.هند.

پیوستۀ فرهنگ فارسی

فارسی،منظوم،در لغت فارسی،از محمد صادق بن حسین ادیب الممالک فراهانی سردبیر جریدۀ ادب،ط.تهران،1342 ق.

پیوند آبله

کاظم بن محمد رشتی ملک الاطبّاء.

پایان حرف«پ»

ص:478

حرف«ت»

التائیّة

نظم ایساغوجی در منطق،از ابراهیم شبشیری (-920 ق)ناظم خودش آن را شرح کرده،اصل از اثیر الدین ابهری است،ظاهرا شبشیری تصحیف شبستری است.

التائیّة-نهایة البهجة

نظم کافیۀ ابن حاجب در نحو،از ابراهیم شبستری نقشبندی،تاریخ نظم،900 ق،خ.

موجود.

-تیّمنت باسم اللّه مبدی البریّة

مفیض الجدی معطی العطا السنیّة

التائیّة-موزون المیزان

نظم ایساغوجی،از ابراهیم بن حسام کرمیانی (-1016 ق).

التائیّة

نظم شافیه در صرف،از ابراهیم بن حسام کرمیانی متخلص به شریفی(-1016 ق).

التائیة

نظم کافیه،نیز از ابراهیم بن حسام شریفی کرمیانی.

التائیّة-قصیدة جلجلوتیّة

در علم حروف و اسرار و طلسمات،منسوب به حضرت امیر(علیه السلام)،خ.دانشگاه تهران،2676/2.

التائیّة

قصیدۀ معروف از دعبل خزاعی(-246 ق)، شاعر اهل بیت ط.(با شرح کمال الدین محمد فسوی).

-تجاوبن بالارنان و الزفرات

نوائح عجم اللفظ و النطقات

التّائیّة-القصیدة العلویة

علیاری،نام شرح آن:منته المقاصد.

تابش مهر

میرزا صادق خان ادیب الممالک فراهانی

ص:479

(-1336 ق)،ط.1312 ق.

تابوت شاه نجف

اردو،مراثی امیر المؤمنین(علیه السلام)،از بشیر حسین مدرس هندی،ط.هند.

تابین کل من لقب با میر المؤمنین

اخبار،از عبد علی بن جمعۀ حویزی شیرازی (معاصر حر)،مذکور در مقامات جزائری.

تاج الاشعار-سلوة الشیعة

در اشعار علی(علیه السلام)،از علی بن احمد پنجگردی نیشابوری(-513 یا 512 ق).

تاج الاقبال

محمد شیروانی،ط.هند.

تاج التّراجم-موائد الرحمان فی ترجمة القرآن

منسوب به جمال الدین بن آقا حسین خوانساری معروف به آقا جمال(-1125 ق)،ظاهرا از آقا حسین خوانساری است،ط.

تاج التواریخ

فارسی،در حالات امیر عبد الرحمان خان،ترجمۀ غلام مرتضی خان قندهاری،ط.مشهد، 1319 ق و چند چاپ مکرر در لکهنو و بمبئی، اصل تاج التواریخ به زبان فارسی ظاهرا به قلم امیر بوده(گرچه سواد اندکی داشته)که بعدا به انگلیسی ترجمه و طبع شده و از روی آن به فارسی ترجمه شده است.

تاج التواریخ

در تاریخ سلاطین عثمانی،از عباس خان بن احمد خان انصاری یمانی هندی متخلص به رفعت،ط.1307 ق(در حیات مؤلف).

تاج الجمال(لاهل الکمال)

ریاضی،از احمد بن عبد اللّه قطیفی (1313 ق-).

التّاج الشّرقی

در معجزات پیامبر(صلی الله علیه و آله)و دلائل امیر المؤمنین(علیه السلام)،از عبید اللّه بن عبد اللّه سعدآبادی(سدۀ 5 ق).

تاج العروس

در صیغ عقود نکاح،از موسی بن حیدر علی اردبیلی(-1357 ق)،به فارسی نیز ترجمه شده، مرتب بر مقدمه و 3 مقامه.

تاج فرّخی

فارسی،دیوان کلبعلی خان والی رامپور،ط.

هند،1296 ق؛تهران،1323 ق.

تاج القصص

ملا معین هروی(-907 ق)،در قصص موسی از آن نقل کرده است.

ص:480

تاج گذاری شاه سلیمان

فارسی،ترجمۀ علی رضا،ط.ایران،1331 ق.

تاج اللّغات

لغت عربی،از غنی نقی(یا علی نقی؟)رضوی لکهنوی و جمعی دیگر از علماء هند(سدۀ 13 ق).

تاج المآثر

فارسی،تاریخ،از صدر الدین حسن بن محمد نظامی،خ.آستان قدس،ش 4176(1019 ق)و ش 4177(1235 ق).

تاج المصادر

لغت فرس،از ابو عبد اللّه یا ابو الحسن محمد یا جعفر بن محمد رودکی(-304 ق).

تاج المصادر

فارسی،لغت،از احمد بن علی بیهقی معروف به بو جعفرک(-544 ق)،ط.بمبئی 1302 ق؛ تهران،1366 ش(ج 1)،خ.آستان قدس،ش 3649،ش 3689 و ش.7480.

-الحمد للّه رب العالمین حمدا یفوق حمد الشاکرین...

تاج الملوک

فارسی،از محمد حسن بن محمد حسین نیستانکی نائینی(-1354 ق)،مولّف در حلویات العلوم از آن نقل به معنی کرده است.

تاج المناقب للائمّة الاثنی عشر

حسین اردبیلی الهی.

تاج المواعظ-تحفۀ یوسفیّه

اردو،تفسیر سورۀ یوسف و مقایسۀ داستان یوسف با مصائب سید الشهداء(علیه السلام)،ط.هند.

تاج الموالید

انساب،از ابو منصور احمد بن علی طبرسی،از مشایخ ابن شهر آشوب(-588 ق)،خ موجود.

تاج الموالید

امین الاسلام ابو علی فضل بن حسن طبرسی (-548 ق)،مذکور در فهرست منتجب الدین.

تأجیج نیران الاحزان(فی وفات سلطان خراسان)-

مؤجّج نیران الاحزان

عبد الرضا بن محمد اوالی.

التاجیّة فی قوانین الجماعیّة،الرسالة

در منافع و مضارّ آمیزش،از ابو نصر علی بن حسین طبیب.

التأدّیب،کتاب-کتاب یوم و لیلة

ابو جعفر احمد بن عبد اللّه بن مهران معروف به ابن خانبه،مذکور در فهرست شیخ و رجال نجاشی.

التأدیب،کتاب

تاریخ آل محمد(صلی الله علیه و آله)-تشریح و محاکمه در تاریخ آل محمد(صلی الله علیه و آله)

ترکی،از بهلول بهجت افندی زنگه زوری،ط.

تبریز،1342 ق،به فارسی و عربی هم ترجمه و طبع شده است،ترجمۀ فارسی از مهدی ادیب تبریزی.

تاریخ آل مظفر

حافظ ابرو،خ.موجود.

تاریخ آل مظفر

محمود گیتی،یا کتبی،به قول دکتر غنی تلخیصی است از مواهب الهی با برخی اضافات، ط.تهران،1335 ش.

تاریخ آل مظفر(از معین الدین یزدی)---

ص:483

تاریخ ائمه

ابو محمد عبد اللّه بن احمد بن خشاب نحوی (-567 ق)،از مآخذ بحار،خ.موجود.

تاریخ الائمّة

اردو،از علی بن علی اظهر کهجوی،ط.

تاریخ الائمّة

ابو بکر بن محمد معروف به ابن ابی الثلج(سدۀ 4 ق)،ط.قم،1368 ق.

تاریخ الائمة(از محمد بن طاهر سماوی)-لمحة الائمّة

تاریخ الائمّة

محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی(سدۀ 12 ق)،جد بحر العلوم،تالیف:1122 ق،خ.

موجود.

-اعلم ارشدک اللّه الی طریق الحق انه لا بد فی کمال المعرفة

تاریخ ائمه

اردو،از وزیر حسن رضوی،ط.هند.

تاریخ الائمّة---

ص:484

تاریخ احوال الاربعة عشر(المعصومین

علیهم السّلام)

گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-)،ط.هند.

تاریخ احوال حزین-سوانح عمر

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی (-1181 ق)،ط.هند.

تاریخ احوال خاتم النبیّین(صلی الله علیه و آله)

مجلد 6 بحار،ط.مکرّر.

تاریخ احوال خاتم النبیّین(صلی الله علیه و آله)

عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق).

تاریخ احوال سیّد الوصیّین(امیر المؤمنین

علیه السّلام)

مجلد 9 بحار.

تاریخ احوال سیّد الوصیّین(امیر المؤمنین

علیه السّلام)

صالح بن مهدی حسینی قزوینی(-ح 1305 ق)، خ.نجف.

تاریخ احوال السیدة فاطمة و الحسنین

علیهم السّلام

مجلد 10 بحار،ط.مکرّر.

تاریخ اخبار الامم---

ص:487

تاریخ استراباد

ابو سعید ادریسی،مذکور در کشف الظنون،این کتاب از مآخذ الوافی بالوفیات صفدی است.

تاریخ الاستکشافات الجغرافیّة

تاریخ ظهیر الدین-تاریخ طبرستان و رویان و

مازندران

فارسی،از ظهیر الدین بن نصیر الدین مرعشی (-892 ق)،ط.سن پطرز بورغ،1266 ق؛ تهران،1333 و 1345 ش.

تاریخ عالم

سید علی بن حسین حسینی وقار الملک تبریزی، ط.تهران،1339 ق(چاپ دوم).

تاریخ عالم آرا

فارسی،تاریخ اروپا نیز در آن آمده،ط.بمبئی.

تاریخ عالم آرای عباسی

فارسی،در تاریخ صفویه،از اسکندر بیک (-1043 ق)،تالیف:1025-1038 ق،ط.

تهران،1313 یا 1314،1334-1335 ش.

التاریخ العام

تقی بغدادی،ط.مکرّر،در 2 جزء.

تاریخ عام

فارسی،مرتب بر فاتحه،ابواب و خاتمه،خ.

سامراء.

تاریخ عام

فارسی،تا روزگار شاه سلیمان صفوی،از محمد شفیع مازندرانی،مذکور در تذکرۀ نصرآبادی.

تاریخ عباس-تجلیات

التاریخ العباسی

در اخبار خلفاء و دولت عباسی،از ابو علی احمد بن اسماعیل قمی معروف به سمکه،استاد ابن عمید.جعفر بن قولویه(-368 ق)از او روایت می کند.

تاریخ العتبی---

ص:503

تاریخ عمومی

فارسی،از عباس اقبال آشتیانی،ط.تهران، 1343 ق.برای تدریس در متوسطه ها.

تاریخ عمومی در قرون معاصر

فارسی،از نصر اللّه فلسفی،ط.تهران،1310 و 1315 ش.

تاریخ عیناثی

در آن آثار شیعه ذکر شده،خ.موجود.

تاریخ غازان خان

فارسی،منظوم،از شمس الدین محمد کاشی (-ح 730 ق)،معاصر سلطان ابو سعید(-736 ق)، مذکور در کشف الظنون.

تاریخ غازانی

فارسی،از رشید الدین فضل اللّه بن ابی الخیر همدانی(-716 تا 718 ق)،در تاریخ سلاطین مغول،ط.لیدن،1329 ق،در 3 مجلد،خ.

موجود.این کتاب قسمتی از جامع التواریخ است.

تاریخ غیاثی

در مجالس المؤمنین از آن نقل شده است.

سید شیر بن محمد بن ثنوان هم از آن نقل کرده و نام مؤلّف را عبد اللّه بن فتح اللّه بغدادی ملّقب به غیاث ذکر کرده است.

تاریخ فارسنامه---

ص:505

تاریخ الفقهاء

ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق)، مسلمة تقی خان سپهر،ط.

تاریخ فلاسفۀ اسلام

در احوال شهاب الدین سهروردی،محمود شبستری و ملا صدرا،از اکبر دانا سرشت،ط.

1315 ش.

تاریخ فلاسفۀ اسلام

مرتضی مدرسی چهاردهی،ط.تهران، 1335 ش.

تاریخ فلاسفة العرب

ابو القاسم(یا ابو محمد)مسلمة(یا سلمة)بن احمد مجریطی(-395)،مذکور در غایة الحکیم مؤلف.

تاریخ الفلسفة

محمد رضا بن محمد جواد نجفی(1306 ق-).

تاریخ فلسفۀ حسین علیه السّلام

انگلیسی،از پادشاه حسین هندی(-1365 ق)، ط.

تاریخ فیروزشاهی

ضیاء الدین برنی بن مؤید الملک(-738 ق)، ط.کلکته،1891 م.

تاریخ قاجار

فارسی،از محمد تقی خان سپهر،ط.

تاریخ قاجاریه---

ص:506

فارسی،از آلبرماله و ژول ایزاک،ترجمۀ غلام رضا رشید یاسمی،تهران،1310 ش.

تاریخ قزوین

فارسی،از حمد اللّه بن ابی بکر مستوفی.

تاریخ قزوین

خ.موجود در اروپا،مذکور در مقدمۀ محمد قزوینی بر تاریخ بیهق.

تاریخ قصص الخاقان

در احوال فتحعلیشاه قاجار،از آن در مطلع الشمس نقل شده است.

تاریخ القضیة العراقیة(و الحرب فی العراق)---<

القضیة العراقیة

محمد مهدی بصیر حلّی(1313 ق-)،ط.بغداد، 1342 ق.

تاریخ قطب شاهی---

ص:507

تاریخ مشهد خراسان

فارسی،از محمد تقی بن محمد باقر مدرس رضوی.

تاریخ مصر

جمال الدین ابو الحسن علی بن یوسف قفطی (-646 ق)،مذکور در کشف الظنون.

تاریخ مصر

ابن ابی طی یحیی بن حمیدۀ حلبی(-630 ق)، مذکور در کشف الظنون.

تاریخ مصر قدیما

تا اواخر عصر امیر المؤمنین(علیه السلام)،از حسن بن علی موسوی قزوینی(-1358 ق).

تاریخ مصر(و اخبارها و ذکر من حلّ بها...)

شامل همۀ جوانب تاریخی و فرهنگی مصر،از عزّ الملک محمد بن عبید اللّه مسبّحی(-420 ق)، مذکور در وفیات ابن خلکان و کشف الظّنون.

تاریخ مطبوعات ایران

محمد علی بن صادق تربیت(-1358 ق)،ط.

تاریخ معاویه

اردو،از حسن علی بن گدا حسین متخلص به وقار هندی جنفوری،ط.هند.

تاریخ معجم(فی آثار ملوک العجم)-

المعجم...

فارسی،از کیومرث تا انوشیروان،از فضل اللّه بن عبد اللّه یزدی،تالیف:ح 654 ق،ط.مکرّر.

تاریخ المعصومین---

ص:511

(-1038 ق)تألیف و نصرآبادی از آن در تذکره اش نقل کرده است.

تاریخ الملک و اختلاف الدول

اسماعیل بن عباد،مذکور در معجم الادباء؛اما در معجم البلدان تاریخ الملک و اختلاف الملل آمده است.

تاریخ الملل الثلاث-سیرت ایرانی

فارسی،مناظرات میان مسلمان،یهود و مسیحی، از محمد رضا طبسی،تالیف ج.1:1353 ق.

تاریخ ملل شرق و یونان

فارسی،از آلبرماله و ژول ایزاک،ترجمۀ عبد الحسین هژیر،ط.تهران،1332 و 1343 ش.

تاریخ ملل مشرق-تاریخ ملل قدیمۀ مشرق

فارسی،از رسن یوبس فرانسوی،ترجمۀ محمد علی فروغی ذکاء الملک،ط.تهران، 1318 ق،1327 ق و 1327 ش.

تاریخ ملل و نحل

غلام رضا رشید یاسمی.

تاریخ ملوک الارض-تاریخ سنی ملوک الارض

حمزة بن حسن اصفهانی،ط.کلکته،1866 م؛ برلن،1340 ق

تاریخ ملوک ایران(قبل از اسلام)

ابراهیم خان کلانتر بن هاشم خان(-1215 ق)، مذکور در اعیان الشیعة.

تاریخ ملوک عجم

ترکی،از امیر علی شیرنوایی(-906 ق).

تاریخ ملوک الکلام

فارسی،از تقی علی آبادی،در منتظم ناصری از آن نقل شده است.

تاریخ ملوک مازندران

فارسی،از محمد بن حسن آملی طبرستانی معروف به ملا اولیاء اللّه،احوال ملوک مازندران را تا اوائل سدۀ 8 ق بیان کرده و پس از وی ظهیر الدین مرعشی ذیلی بر آن نوشته است؛ مذکور در مجمع الفصحاء.

تاریخ منتظم ناصری---

ص:512

الیوم ناصر آل بیت محمد

ارخ بجنات النعیم مخلد

تاریخ نائین-تاریخ مدینة العرفا

تاریخ ناجی

گجراتی،در احوال چهارده معصوم علیهم السّلام،از ولادت تا شهادت،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-).

تاریخ نادر شاه(و ستاره)

فارسی،از مارتیمر دیوراند،ترجمۀ محمد علی بن حسن داعی الاسلام(-1330 ق)،ط.حیدرآباد دکن،1332 ق.

تاریخ نادر شاه

فارسی،ترجمۀ غلام رضا رشید یاسمی،ط.

تهران

تاریخ نادری

فارسی،از اسماعیل میرزا افشار نادری،از مآخذ تاریخ خراسان اثر اوکتایی.

تاریخ نادری---

ص:513

تاریخ نظام الملک

فارسی،در احوال شاه طهماسب صفوی و نظام سلطنت او،ط.بمبئی.

تاریخ نظامی ایران

فارسی،از غلام حسین مقتدر،ط.تهران 1318 ش(چاپ دوم)و 1321 ش.

تاریخ نفیس

فارسی،از محمد عباس بن احمد انصاری،ظاهرا با تاریخ نکویکی است.

تاریخ نکو-قلائد الجواهر فی تاریخ البواهر-

عمدة الاخبار

فارسی،در تاریخ اسماعیلیه،از عباس بن احمد یمنی هندی،تالیف:1301 ق به نام محمد صدیق حسن خان همسر ملکۀ بهوپال، مرتب بر چند گفتار،ط.هند،1301 ق.

تاریخ نکهت

در تاریخ سلاطین ایران و توران،از فیروز استرآبادی،تألیف:918 ق.

تاریخ نگارستان---

ص:514

تاریخ و جغرافیای تبریز

فارسی،از نادر میرزا بن بدیع الزمان میرزا قاجار، ط.تهران،1323 ق.

تاریخ و راهنمای مشهد خراسان

موید بن حسن ثابتی(1281 ق-).

تاریخ الوزارات العراقیة(و احوال الوزراء)

عبد الرزاق حسنی بغدادی(معاصر)،ط.صیدا.

تاریخ الوزراء

فارسی،از غیاث الدین خواندمیر،مذکور در کشف الظنون.

تاریخ وزراء اسلام

فرج اللّه کاشانی،تالیف:ح 1307 ق.

تاریخ وزراء مصر

نجم الدین ابو محمد عمارة بن علی معروف به عمارۀ یمنی(-569 ق)،ظاهرا با النکت العصریة فی اخبار الوزراء المصریه یکی است.

تاریخ وصاف---

ص:515

تاریخ یونان

فارسی،ترجمۀ علیخان مترجم السلطنه،ط.

1327 ق.

تاریخ یونان

فارسی،ترجمۀ سید محسن خان،ط.تهران.

تازه بهار

جریدۀ فارسی،که به مدیریت ملک الشعراء بهار در 1329 ش منتشر می شد.

التأسی،کتاب

احمد بن محمد بن دؤل قمی(-305)،مذکور در رجال نجاشی.

التأسیسات(فی القواعد الفقهیّة)

محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).

تأسیس الشیعة الکرام لفنون الاسلام

سید حسن صدر الدین موسوی عاملی (-1354 ق)،در تقدم علماء شیعه بر سائر علماء اسلام در تأسیس علوم و فنون،تألیف:1329 ق.

تأسیس قاعدة الولایة

فقه،در احکام و انواع ولی،مؤلف شاگرد صاحب جواهر بوده است،خ.دیده شده(کتابت 1299 ق).

التالد و الطریف فی فن التصحیف و التحریف

محمد بن علی بساطی(سدۀ 11 ق)،مختصر آن از احمد جمالی،ط 1899 م.

تألیف الاجزاء-نوادر التحقیقات

زوار علی خان بن نواب علی خان بهاری حسین آبادی.

التألیف بین الناس

فارسی،از محمد علی بن ابی طالب گیلانی معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).

تألیف الغرائب

مجموعه،از محمد علی هبة الدین شهرستانی.

تألیف المحبة-تزکیة الصحبة

فارسی،ترجمۀ کشف الریبة،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی(-1121 ق).

التألیف و التبعیض

ابو علی ابن سینا،در روضات یاد شده است.

تام الحکمة

به مثابۀ دیباچۀ قوائم الانوار،از محمد بن ابی القاسم حسینی ذهبی شیرازی(-1331 ق).

تام المقالة(فی ترصید جهة القبلة)

هبة اللّه شاهمیری حسینی شیرازی.

التأملات(فی مطالب المشهورات)

محمد حسین بن ابی محمد مشهدی،در تأمل و

کمال الدین ابو الغنائم عبد الرزاق بن جلال(یا جمال الدین کاشانی(-730 یا 735 ق)،خ.

آستان قدس،ش 1453(1092 ق)و چند نسخۀ دیگر.

تأویل الآیات(التی تتعلق بها اهل الضلال)

عبد الرشید بن حسین استرابادی،ابن طاوس (-664 ق)نسخه را داشته و از آن در سعد السعود نقل کرده است.

تأویل الآیات

بر وفق مذهب ملاحدۀ اسماعیلیه،از ناصر خسرو علوی قبادیانی بلخی مروزی(-481 ق)،وی در حالت اضطرار به امر حاکم اسماعیلیه آن را نوشته بوده است.

تأویل الآیات الباهرة(فی فضل العترة الطاهرة)

فارسی،از محمد تقی بن محمد باقر معروف به آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق)،ط.

تأویل الآیات الظاهرة(فی فضائل العترة الطاهرة)

شرف الدین علی حسینی استرآبادی،شاگرد محقق کرکی(-940 ق)،خ.آستان قدس،ش

ص:518

1449(995 ق)،ش 1450(1074 ق)و چند نسخه دیگر.

-ان احسن ما توجه به هام الالفاظ

تأویل الآیات النازلة

در فضل اهل بیت و دوستان آنان،محقق فیض از آن یاد کرده است.

تأویل آیة فاسألوا اهل الذکر

محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید(-413 ق)، مذکور در فهرست تصانیف او.

تأویل آیة فلا اقسم بمواقع النجوم

فارسی،از محمد بن محمود دهدار،در پاسخ سؤال یکی از امراء(صاحب اورنگ خان خانانی) گفته و 7 تأویل ذکر کرده است.

تأویل الرؤیات

قاضی نعمان مصری.

تأویل الشریعة

قاضی نعمان مصری،از این کتاب و کتاب سابق در مقدمۀ چاپی کتاب الهمة او یاد شده است.

تأویل ما نزل فی النّبی و آله علیهم السّلام

تأویل ما نزل فی شیعتهم

تأویل ما نزل فی اعدائهم

هر3 عنوان از ابو عبد اللّه محمد بن عباس معروف به ابن حجام،تل عکبری در 328 ق از او استماع کرده است،مذکور در رجال و فهرست شیخ.

تأویل متشابهات القرآن

رشید الدین ابو علی محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق)،خ.موجود و مکرر.

تأویل المقطعات(فی اوائل السور القرآنیة)

محقق داماد،محمد باقر بن محمد حسینی (-1040 ق)،مذکور در آخر قبسات چاپی.

التأویلات

تفسیر،از حیدر بن علی عبیدلی(سدۀ 8 ق).

تأویلات القرآن---

ص:519

تأیید المسلمین(فی اثبات نبوة خاتم النبیّین و

نقض رسائل بعض القسیسین)

اردو،از محمد صادق بن محمد نصیرآبادی (-1258 ق).

تأیید المسلمین

فارسی،ترجمۀ کتاب بالا که مؤلّف آن را از اردو ترجمه کرده است،ط.

فارسی،معارف،از ابو القاسم بن محمد نبی حسینی شیرازی معروف به آقا میرزا بابا،ط.

شیراز،1319 ق.

تباشیر الشریعة

ابو محمد حسن بن حمزۀ طبری معروف به مرعش (-358 ق).

تباشیر المحرورین

فارسی،در غیبت و علائم ظهور،از محمد بن اسماعیل واعظ یزدی حائری(-ح 1333 ق)، مرتب بر مقدّمه و 10 بینش،تألیف:1328 ق، ط.کربلا،1331 ق.

التباعد بین البئر و البالوعة

سلیمان ماحوزی،خ.دیده شده(1143 ق).

-اللهم باعد بین آبار قلوبنا و بین بوالیع الوساوس الشیطانیة

تباهی زمان.

فارسی،از علی مدرسی.

تبدیل الاعقاب

تاج الدین بن معیة نسابه،مذکور در بعض نسخ عمدة الطالب.گویا عبارت از تذییل الاعقاب است که خواهد آمد.

ص:520

التبدیل و التحریف

ظاهرا در رد حشویه،از ابو القاسم علی بن احمد کوفی(-352 ق)،مذکور در رجال نجاشی.در معالم ابن شهر آشوب:الرد عالی التبدیل و التحریف فیما وقع من اهل التألیف.

شرح منظومه در مدح اهل بیت(علیهم السلام)،اصل و شرح از محمد رضا مین باشی عامری که به دستور شاه سلطان حسین صفوی در 1126 ق نگاشته، خ.مرعشی.

-حمدی خارج از احاطۀ بدایت

تبصرة العقلاء

علی بن ابی القاسم قمی لاهوری(1288 ق-)، ط.

تبصرة العوام(و معرفة مقالات الانام)

فارسی،ملل و نحل،از صفی الدین ابی تراب مرتضی بن داعی بن قاسم حسینی رازی ملقب به علم الهدی،از مشایخ منتخب الدین (-585 ق)،ط.تهران 1313 و 1319 ق(در آخر قصص العلماء)و مکرّر.

-حمد و سپاس مر خدای عزّ و جل را...

تبصرة القراء

فارسی،تجوید،از حسن قاری که در عهد شاه عباس اول(-995 ق)در یک مقدمه و 12 باب نگاشته است،خ.نجف،خوانساری؛یزد، مدرسۀ خان بزرگ.

-فسبحان من تکلم بغیر آلة و ادوات...

تبصرة المبتدئین

در فقه،طهارت و صلاة،از احمد بن اسماعیل جزائری نجفی(-1151 ق)،خ.دیده شده.

تبصرة المبتدی

منظومه در هیأت،از علی بن حسین عاملی جامعی.

-الحمد للّه الذی بلا مدد

قد رفع السماء من غیر عمد

تبصرة المتعلمین(فی احکام الدین)

جمال الدین ابن منصور حسن بن یوسف بن

ص:523

علی بن مطهر حلّی(-726 ق)،در فقه بر طریق فتوا،ط.مکرّر.خ.آستان قدس،ش 13854 (749 ق)،ش 2281(753 ق)و چند شمارۀ دیگر.بر آن شروح بسیاری نگاشته اند.

-الحمد للّه القدیم سلطانه العظیم شانه

تبصرة المتعلمین(لارشاد المبتدئین و افادة

الطالبین)

فقه استدلالی،از سید محسن بن مهدی طباطبایی معروف به حکیم(معاصر)،تالیف جلد اول، 1343 ق.

تبصرة المجتهدین

فارسی،در اصول و فروع دین،از علی بن زین العابدین بارچینی یزدی معروف به شهرنوی (-1333 ق).

تبصرة المسافرین

حسن بن باقر طباطبایی تبریزی ملقب به منشی اسرار(-1288 ق)،خ.موجود.

تبصرة المستبصرین

در اثبات امامت،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق)،خ.کربلا.

-الحمد للّه الذی شرفنا بدین الاسلام

تبصرة المناظرین---

ص:524

تبصرة الناظرین(فی رد الصوفیة و المبتدعین)

مذکور در السهام المارقۀ شیخ علی نوۀ صاحب معالم.

تبصرة الناظرین

فارسی،در ابطال رؤیت پروردگار،از صدر الدین محمد بن زبردست خان.

-زبان قلم و قلم زبان را طاقت آن کجاست...

تبصرة الناظرین

مصطفی بن مرتضی خویی(معاصر)،مذکور در تحفة الاخوان مؤلّف.

تبصرة الولی(فیمن رأی المهدی(علیه السلام))

در باب کسانی که حضرت را در زمان پدرش یا در غیبت صغرا یا کبرا دیده اند،از هاشم بن سلیمان توبلی بحرانی(-1107 ق)،ط 1272 ق (با غایة المرام).

-الحمد للّه الذی لا یخلی الارض من حجته

تبعیض الاحکام لتبعیض الاسباب

حیدر بن اسماعیل صدر(-1356 ق).

تبکیت الخصام

فارسی،کلام،از ریاض حسن هندی،شاگرد مفتی عباس لکهنوی(-1306 ق).

تبلیغات اسلامی

به عناوین مختلف در همین موضوع آمده است.

تبویب المشیخة

اصل از حسن بن محبوب سراد،تبویب از ابو سلیمان داود بن کورة قمی،از مشایخ کلینی.

تبویب النوادر

احمد بن محمد اشعری قمی،ابو سلیمان داود بن کورة آن را به ترتیب معانی فقه تبویب کرده است.

التبیان(فی احوال البلدان)

احمد بن ابی عبد اللّه،مذکور در کشف الظنون.

ظاهرا با البلدان از احمد بن محمد برقی یکی است.

التبیان(فی اخبار بغداد)

ابو جعفر احمد بن محمد برقی(-274 یا 280 ق)، مذکور در کشف الظنون

التبیان(فی تفسیر القرآن)

شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق)،ط.تهران،1364-1365 ق؛نجف 1376-1383 ق(برخی از اجزاء تفسیر است).

خ.آستان قدس،ش 12727(1084 ق)و چند نسخه دیگر.

-الحمد للّه اعترافا بتوحیده

التبیان(فی تفسیر غریب القرآن)

علی بن محمد حسین شهرستانی(-1344 ق)،در

ص:525

2 مجلد،خ موجود.

التبیان

صرف،از احمد بن علی مهابادی(یا ماهابادی)،مذکور در فهرست منتجب الدین.

التبیان

شرح زبدة الاصول شیخ بهائی،از مرتضی بن محمد مؤمن کاشانی(سدۀ 11 ق).

-زبدة الاصول و خیر الکلام حمد اللّه الملک العلام

التبیان(فی عمل شهر رمضان)

نظام الدین صهرشتی،شاگرد شیخ طوسی،مولف در قبس الاصباح به این کتاب ارجاع داده است.

التبیان(فی الفقه)

ابو الحسن حسن علی بن عبد اللّه شوشتری اصفهانی(-1075 ق)،صاحب ریاض از وجود نسخه یاد کرده است.

التبیان(فی اعراب القرآن)

ابو البقاء عبد اللّه بن حسین عکبری(-616 ق)، خ.آستان قدس،ش 1455(1114 ق)و 3 شمارۀ دیگر.

التبیان(فی جملة من المباحث المتعلقة بالقرآن)

طاهر جزائری،ط.

التبیان(فی معانی القرآن)

حسین بن نصر اللّه حسینی عرب باغی(معاصر).

تبیان الاحوال-تبیان المقال

تبیان اصل الضلالة-تبیان اهل الضلالة

ابو محمد فضل بن شادان ازدی نیشابوری (-260 ق)،مذکور در فهرست شیخ و رجال نجاشی.

تبیان انحراف صاحب الکشاف-بیان الجزاف

(فی تبیان انحراف صاحب الکشاف)

بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی نجفی،استاد ابن فهد(-841 ق).

تبیان اهل الضلالة-تبیان اصل الضلالة:

تبیان الایمان

اردو،ط.هند.

تبیان البیان(فی قواعد القرآن)

محمد حسن بن قنبر علی زنجانی(-ح 1340 ق)،در زهر الریاض از آن یاد شده.

تبیان اللغة

فارسی،در بعض لغات قرآن و صحیفۀ کامله،از محمد علی بن نصیر چهاردهی(-1334 ق)،خ.

آستان قدس،ش 6110(خط مولف).

تبیان المسالک

شرح و حاشیه بر مسالک الافهام شهید ثانی، مولف از معاصرین شهید بوده است.

ص:526

تبیان الحق(فی بیان ما هو الحق)

در مسألة تکلیف کفار به فروع،از مصطفی بن مرتضی خوئی(معاصر)،ط.

تبیان الزیارة

فارسی،شرح یکی از زیارات جامعه،از ملا باقر، مؤلّف در الخصائص الفاطمیة از آن یاد کرده است.

التبیین(فی شرح آیات المواعظ و البراهین)

فارسی،تفسیر،از ابو تراب بن ابی القاسم برغانی قزوینی معروف به شهیدی(معاصر)،تألیف مجلد 15:1365 ق،خ.دیده شده:

-الحمد للّه الذی خلق السموات و الارض...

التبیین(لمسألتی الشفاعة و عصاة المسلمین)

جمال الدین ابو القاسم عبد اللّه بن علی بن زهرۀ حسینی حلبی(زنده تا 597 ق).

التبیین و التنقیح(فی التحسین و التقبیح)

سدید الدین محمود بن علی حمصی(سدۀ 6 ق).

تبیین الاباحة للمصلین(فی اللباس المشکوک)

رساله در حکم لباس مشکوک،از ابو محمد حسن صدر الدین موسوی کاظمی(-1354 ق)،خ.

دیده شده.

تبیین الرشاد(فی لبس السواد علی الائمة الامجاد)

فارسی،نیز از صدر الدین حسن موسوی (-1354 ق).

تبیین القوانین

حاشیه بر قوانین الاصول محقق قمی،از احمد بن محمد باقر موسوی بهبهانی(-1351 ق)،تالیف:

1292 ق،خ.کربلا.

-الحمد للّه الذی خضع له ما جری فی علمه...

تبیین المحجة(فی کون اجماع الامامیة حجة)

جمال الدین ابو القاسم عبد اللّه بن علی بن زهرة (سدۀ 6 ق).

تبیین المحجّة(الی تعیین الحجّة)

در احادیث وارده در همین موضوع،از محسن بن محمد آقا معروف به بالا مجتهد قره داغی تبریزی (-پس از 1351 ق)،ط.تهران،1346 ق.

-الحمد للّه البالغة حجته السابغة نعمته

تبیین مدارک السداد-توضیح مدارک

تبیین مصادرة اقلیدس(فی الخطوط المتوازیة)

هندسه،از حسام الدین علی بن فضل اللّه سالار، خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 5412(672 ق).

التبیینات(فی الارث و التوریثات)

رساله در فرایض و مواریث،از مفلح بن حسن صیمری،شاگرد ابن فهد حلی(-841 ق)، مرتب بر 3 باب و خاتمه،خ.نجف(ح 1045 ق).

-الحمد للّه الذی اسعدنا بدین الاسلام

ص:527

تتمیم الملخص(فی اصول الدین)

ابو یعلی حمزة بن محمد جعفری معروف به ابو یعلی جعفری،شاگرد شیخ مفید و سید مرتضی،اصل از شریف مرتضی است.

تتمیم الموصلی

ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی(زنده در 377 ق)،اصل موصلی عبارت است از تاریخ ابو زکریا زید بن محمد موصلی که تا سال 321 ق را در بردارد و ابو الحسن شمشاطی از سال 322 ق تا روزگار خویش به آن اضافاتی به عمل آورده است.

تتمیم النزهة الاثنی عشریة-تتمیم الباب التاسع

تتن،رسالۀ

فارسی،در باب توتون،از فیاض برادر محقق سبزواری.

تثبیت الاقران(فی اثبات وجود الحجة صاحب

الزّمان(علیه السلام))

اردو،از نسیم حسن بن اعجاز حسین امروهوی (معاصر)،ط.هند.

تثبیت الامامة(و تقدیم امیر المؤمنین علیه السّلام)

قاسم بن ابراهیم طباطبا معروف به رسی (-246 ق).

تثبیت امامة امیر المؤمنین(من کتاب اللّه عزّ و جلّ و

من قول الرسول(صلی الله علیه و آله))

ابو الحسین یحیی بن حسین بن قاسم رسی (-298 ق)،خ.موزۀ بریتانیا.

ابو الحسن علی بن مهزیار اهوازی.

التجارات و الاجارات

ابو جعفر محمد بن ارومۀ قمی،نجاشی این کتاب و ما قبل آن را روایت می کند.

التجارب-القضایا و التجارب

ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)،در مروج الذهب به آن ارجاع داده است.

تجارب الامم(و تعاقب الهمم)

در تاریخ و نوادر اخبار،از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی(-421 ق)،ط.لندن 1871 م؛مصر،1332 ق(هریک از این چاپها بخشی از آن است)؛تهران.

تجارب انسان(و انوار الحکمة)

فارسی،اخلاق و عرفان،ط.1312 ق(در آخر نصاب الصبیان).

-الحمد للّه الذی نور مصابیح القلوب بانوار حکمته

تجارب السلف

فارسی،از هندوشاه سنجر بن عبد اللّه حاجبی نخجوانی،ط.تهران،1313 و 1344 ش

تجارب شهریاری

فارسی،صنعت،از شهریار بن بهمن،در 20 باب،خ.موجود.

-الحمد للّه ربّ العالمین...

التجارة،کتاب-المتاجر،کتاب

التجارة الرابحة(فی تفسیر السورة و الفاتحه)

عبد اللّه بن شهاب الدین حسین شهابادی یزدی (981 ق)،در آغاز الدرة السنیّة فی شرح رسالة الالفیّة از آن یاد کرده است.

التجارة و الکسب

ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، نجاشی از آن یاد کرده است.

تجدد الاعسار بعد الیسار

محمد علی بن محمد باقر بهبهانی کرمانشاهی (-1216 ق).

تجدد الامثال

محمد علی بن ابیطالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق)،مذکور در نجوم السماء.

تجددنامه

فارسی منظوم،از تجلّی سبزواری،مذکور در

ص:531

ادبیات معاصر.

تجدید الدوارس و تحدید المدارس

در فقه و اصول،از محمد علی بن عبد الحسین معزّی دزفولی(-پس از 1361 ق)،خ.

آستان قدس،ش 11842-1150(خط مولف).

تجربات اکملی

فارسی،طب،از حکیم محمد اصغر بن میر مقیم.

التجربة،کتاب

ابو المحاسن عبد الواحد رویانی،در معجم البلدان،ذیل«رویان»از او و تصانیفش یاد کرده است.

تجربة الاحرار و تسلیة الاحرار

عبد الرزاق بیک بن نجفقلی خان دنبلی (-1243 ق)،خ.مجلس.

التجرّی

اصول فقه،از عبد الوهاب شریف بن محمد علی قزوینی،شاگرد صاحب ریاض و صاحب مفتاح الکرامة،خ.دیده شده.

التجرّی

نظام الدین مرتضی بن شیخ الاسلام حسن عاملی (-1336 ق)،تالیف:1310 ق،تقریرات استادش فاضل شرابیانی است،خ.مرعشی.

-الحمد للّه الذی وفقنا لتحصیل المسائل الفقهیة

التجری

مصطفی بن حسین کاشانی نجفی(-1336 ق)، خ.دیده شده.

التجرید---

ص:532

طوسی(-672 ق).

-الحمد للّه الذی فتح علینا ابواب رحمته...

تجرید الابحاث-تحریر الابحاث

در منطق و حکمت،از علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلی(-726 ق).

تجرید اسانید التهذیب

حسین بن علی بروجردی(-1380 ق).

تجرید اسانید الکافی

نیز از سید حسین بن علی بروجردی(-1380 ق).

-الحمد للّه الذی اظهر بتألیف المتلائمات

تجرید الاصول

مهدی نراقی،زیر عنوان التجرید ذکر شد.

تجرید الاعتقاد---

ص:533

-نحمد اللّه حمد الشاکرین...

تجرید النفس

فارسی،عرفان،محمد علی بن ابی طالب زاهدی گیلانی معروف به شیخ علی حزین (-1181 ق)،خ.نجف،مکتّبة الخوانساری.

تجرید النیة(من الرسالة الفخریة)

کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی حلّی (-پس از 787 ق)،اختصار رسالۀ فخریه است، خ.نجف.

التجزّی فی الاجتهاد

اصول،از ابو الحسن بن محمد نقوی لکهنوی (-1355 ق).

التجزی فی الاجتهاد

حسین بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1273 ق)، تالیف:1228 ق(در 18 سالگی).

-الحمد للّه حق حمده کما یستحقه

التجزی فی الاجتهاد

محمد رفیع بن عبد المحمد کزازی نجفی(-پس از 1300 ق).

التجزی فی الاجتهاد(از میرزا صالح عرب)-الاجتهاد و التقلید

التجزی فی الاجتهاد

عبد الصمد همدانی حائری(-1216 ق)،مرتب بر 2 مقام،خ.سامراء.

-الحمد للّه المنزه عن وصمة التجزّی و الترکیب

تجزئة الامصار و تزجیة الاعصار-تاریخ وصاف

فارسی،تاریخ،از عبد اللّه بن فضل اللّه یزدی معروف به وصاف الحضرة(-730 ق)،تالیف:

711 ق به نام وزیر عطاملک جوینی،ط.

بمبئی،1269 ق؛تبریز،1291 ق و چند چاپ دیگر،در 5 مجلد،خ.آستان قدس ش 4190-4196 و چند نسخۀ دیگر.

-حمد و ستایشی که انوار اخلاصش

التجلیات

منظومه در کلام،از محمد تقی بن امیر مؤمن حسینی قزوینی(-1270 ق)،خ.کاظمین.

التجلیات-تاریخ عباس

اردو،در احوال مفتی عباس لکهنوی،از هادی عزیز(-1354 ق)،ط.لکهنو،1354 ق.

تجلیات روح ایرانی(در ادوار تاریخی)

حسین کاظمزادۀ ایرانشهر،ط.برلن،1303 ش.

تجلی حقیقت در اسرار کربلا

فارسی،از سلطان حسین بن صالح علیشاه تابندۀ گنابادی،ط.تهران،1316 و 1319 ش.

ص:534

تجلّی ذاتی

تجوید-اصول تلاوت

محسن بن محمد علی تبریزی،ط 1342 ق.

تجوید البراعة(فی شرح تجرید البلاغة)

ابو عبد اللّه مقداد بن عبد اللّه سیوری(-826 ق)، شرح تجرید البلاغۀ شیخ میثم است.

تجوید تطویل

قاری عبد الصمد بن کمال معروف به حافظ کاشانی،خ.دیده شده.

-حمد بی حد سزاوار متکلمی است که...

ص:535

تجوید التنزیل(فی علم الترتیل)

علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی (-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال مؤلّف.

تجوید الحروف

اسد اللّه بن محمد باقر حسینی،خ.دیده شده.

تجوید الطاهری

محمد نصیر شریف بن محمد مقیم عطار،که به نام استادش محمد طاهر شیرازی قمی (-1098 ق)تالیف کرده،خ.نجف.

تجوید الفاتحة

فارسی،از جلال الدین محمد بن عبد الجلیل صافی،در آن از الدرّ الفرید طاهر اصفهانی نقل شده است،خ.نجف(کتابت:قبل از 1080 ق).

تجوید الفاتحة و التوحید

محمد بن محمود سمرقندی،خ.موجود(کتابت:

1093 ق).

تجوید القرآن

محمد ابراهیم بن محمد علی طبسی.

الحمد للّه الذی هدانا سبیل الرشاد

تجوید القرآن

فارسی،از ابو الحسن خاجوئی اصفهانی(چنانکه بر ظهر نسخه نوشته اند)،خ.موجود(کتابت:

ح 1228 ق).

تجوید القرآن

احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)، تالیف:1199 ق،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی نزل الفرقان علی عبده...

تجوید القرآن

مهذب الدین احمد بن عبد الرضا(معاصر شیخ حر).

تجوید القرآن

اردو،از اعجاز حسین بن جعفر حسن بدایونی هندی(-1350 ق)،ط.

تجوید القرآن

فارسی،با عناوین تنبیه،تکمله و امثال آن،خ دیده شده(ح 1068 ق).

تجوید القرآن

فارسی،از مؤلفی شیعی در 6 فصل،خ.موجود (ح 1068 ق)،با رسالۀ سابق در یک مجموعه.

فارسی،در 8 باب،خ.دیده شده(1060 ق).

تجوید القرآن

سید جعفر سبزواری(معاصر آقا محمد خان قاجار)،در فردوس التواریخ از وجود نسخه یاد شده است.

تجوید القرآن

فارسی،از جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرآبادی(-1263 ق)،در یک مقدمه و 4 فصل، خ.کربلا.

-الحمد للّه علی نواله...

تجوید القرآن

جواد بن محمد حسینی قشاقشی(-1226 ق)،در 12 فصل،ط.

-الحمد للّه رب العالمین...

تجوید القرآن

حسن بن دلدار علی لکهنوی(-1260 ق)،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه الذی لم یتخذ صاحبة

تجوید القرآن

فارسی،از حسن بن محمد علی یزدی(سدۀ 13 ق).

-الحمد للّه الرؤف المنّان

تجوید القرآن

محمد حسن بن علی قائنی،مذکور در بغیة الطالب بیرجندی.

تجوید القرآن

عبد النبی بن ابی تراب(-1354 ق)،خ.

مرعشی.

-الحمد للّه الذی نزل الفرقان...

تجوید القرآن

محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق)،مذکور در نجوم السماء.

تجوید القرآن

علی بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1259 ق)، مذکور در نجوم السماء.

تجوید القرآن

فارسی،از محمد قاسم بن حسن تبریزی،مرتب بر مقدمه و 4 مقصد که به نام فتحعلیشاه قاجار و عباس میرزا مصدر ساخته است.

-قراءت حمدی که زینت افزای دیباچه

تجوید القرآن

کلبعلی بن نوروز علی تبریزی،نسخه ای از آن در 1274 ق،در نزد محمد جعفر خشتی موجود بوده است.

تجوید القرآن

محمد محسن بن سمیع قاری کرمانشاهی،مرتب بر مقدمه و 8 فصل،خ.شهید مطهری.

فارسی،مرتب بر فصول،خ.دیده شده(ح 1261 ق).

-الحمد للّه رب العالمین...

تجهیز الموتی

اردو،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی (-1304 ق)،ط.هند.

تحبیر الاحکام-تخییر الاحکام

تحت رایة الحق

عبد اللّه بن محمد سبیتی عاملی کفراوی،رد فجر الاسلام احمد امین مصری،تألیف:

1349 ق،ط.صیدا 1351 ق.

تحت رماد النّوائب

شرح فرمان علی(علیه السلام)به مالک اشتر،از توفیق فکیکی(1321 ق-)،ط 1374 ق.

التحدیث(فی ردّ العاملین بالحدیث)

احمد سلطان متخلص به خاور هندی.

تحدید الاماکن و البقاع

در تعریف و شرح بقاع متبرکۀ مکّۀ معظّمه،از باقر بن غلامعلی شوشتری(-1327 ق)،خ.دیده شده(خط مولف).

تحدید الدرهم فی الفطرة

فارسی،از علامه مجلسی،خ.موجود.

تحدید الصاع

فارسی،از علامه مجلسی،خ.موجود.

تحدید الکر-الکر

تحدید المسافة-حدّ القصر

تحدید محل النّزاع فی دلالة النّهی عن الفساد

ابو المعالی کلباسی،ط.

تحدید النّهار الشرعی

محمد باقر بن محمد مؤمن خراسانی معروف به محقق سبزواری(-1090 ق).

ص:540

-الحمد للّه سالت ایدک اللّه ان ابین لک حقیقة لفظی الیوم و النّهار

تحدید نهایات الاماکن(لتصحیح مسافات

المساکن)

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).

تحدیق النّظر(فی کیفیته ادراک البصر)

شفیعای گیلانی،ظاهرا محمد شفیع بن محمد رفیع گیلانی(سدۀ 11 ق)،خ.دیده شده.

التحذیر

احمد بن محمد بن دؤل قمّی(-350 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

تحذیر المعاندین-تحفة المسلمین

در احوال معاویه،از علی بن ابی القاسم رضوی کشمیری(1288 ق-)،ط.هند،1316 ق.

التحریر(فی شرح دیوان الامیر)

شرح دیوان منسوب به علی(علیه السلام)،از محمد مهدی بن محمد جعفر تنکابنی،مذکور در آخر خلاصة الاخبار او که در 1250 ق تألیف شده.

التحریر(فی شرح فرائض النصیر)

شرح رسالۀ الفرائض خواجه نصیر الدین محمد طوسی،از ابو الحسن بن احمد شریف قاینی،استاد سید حسین بن حیدر کرکی،که به نام شاه طهماسب(-984 ق)تألیف کرده،خ.

موجود.

-اهم الفرائض و اوجب واجب و الزم.

حمد اللّه وارث میراث السموات و الارض

التحریر(فی الفقه)-المحرّر

التّحریر(فی الفقه)

معین الدین ابو الحسن سالم بن بدران مصری مازنی(-پیش از 661 ق).

التحریر(لمسائل الدیباج و الحریر)

عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).

تحریر الابحاث---

ص:541

تحریر اصول الهندسة و الحساب-تحریر

اقلیدس

ترجمۀ حجّاج بن مطر کوفی و ترجمۀ دیگر از اسحق بن حنین عبادی(-298 ق)،اصلاح ثابت بن قرّۀ حرانی،تحریر خواجه نصیر الدّین محمد بن محمد طوسی(-672 ق)،تألیف:646 ق،ط.

تهران،1298 ق؛لیدن،1657 م؛لکهنو، 1216 ق؛استانبول،1216 ق،خ.آستان قدس، ش 12079(701 ق)و چند نسخۀ دیگر.

-الحمد للّه منه الابتداء و الیه الانتهاء

تحریر اصول الهندسة

اقلیدس،تحریر خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،ط.ایتالیا،1594 ق،خ.خدیویه.

-و بعد فان العلوم الریاضیه التی هی واسطة عقد الحکمة

تحریر اصول الهندسة-توضیح اقلیدس

تحریر اصول الهندسة-تهذیب الاصول

تحریر اصول الهندسة

فارسی،از اقلیدس،از آغاز تا مقالۀ چهارم، منسوب به فاضل نراقی.

خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.آستان قدس،ش 5256 (1057 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

-اقول بعد حمد اللّه و الثناء علیه بما یلیق...

تحریر التحریر

تحریر تحریر خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)از اصول الهندسۀ اقلیدس،از ابو القاسم موسوی خوانساری نجفی(1313 ق-)،خ.دیده

ص:542

شده(خط محرر).

تحریر جرمی النیرین(و بعدیهما)

اصل از ارسطرخسی،تحریر از خواجه نصیر الدین محمد طوسی،17 شکل است،خ.خدیویه.

تحریر الذریعة-النکت البدیعة

التحریر الرائق(فی حل الدقائق)

محمد حسین بن بنده حسین لکهنوی (-1325 ق)،مذکور در کشف النّقاب سید علی نقی.

التحریر الطاوسی(لکتاب الاختیار من کتاب

ابی عمر و الکشی)

ابو منصور حسن بن زین الدین عاملی(-1011 ق)، فرزند شهید ثانی،خ.آستان قدس،ش 3603 (1011 ق)و ش 3625(1108 ق).

(بعد الخطبه)هذا تحریر کتاب الاختیار من کتاب ابی عمر و الکشی فی الرجال

تحریر الطلوع و الغروب

اصل از اوطولوقس،اصلاح ثابت بن قره (-288 ق)،تحریر خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،مرتب بر 2 مقاله(36 شکل)،خ.

نجف؛خدیویه.

تحریر ظاهرات الفلک

اصل از اقلیدس صوری،تحریر از خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،در بعضی نسخ 23 و در برخی 25 شکل،خ.خدیویه.

تحریر العقاید-تجرید الکلام

تحریر العقلاء

هادی بن مهدی نجم آبادی سنگلجی (-1321 ق)،ط.تهران.

التحریر فی التذکیر

ابو الحسن علی بن زید بیهقی،مذکور در معجم الادباء.

تحریر القواعد الشهیدیّة---

ص:543

تحریر معرفة مساحة الاشکال

تالیف بنی موسی بن شاکر،تعریب از ثابت بن قرۀ حرانی(-288 ق)،تحریر از خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 5598.

تحریر المعطیات

اصل از اقلیدس صوری،تعریب اسحاق بن حنین (-298 ق)،تحریر خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،در 95 شکل،خ.آستان قدس،ش 5257(1057 ق)و ش 5402)1096 ق).

تحریر المفروضات

اصل از ارشمیدس،تعریب از ثابت بن قره، تحریر از خواجه نصیر الدین طوسی،در 36 شکل و بعضی نسخ 34 شکل،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 5465(898 ق)و ش 5449(1286 ش).

تحریر المناظر

اصل از اقلیدس صوری،تحریر از محقق طوسی، مشتمل بر 64 شکل،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 5450(1183 ق)و 3 نسخۀ دیگر.

تحریر وسائل الشیعة(و تحبیر مسائل الشریعة)

مولف اصل آن محمد بن حسن حرّ عاملی (-1104 ق)،شرحی است بر تفصیل وسائل الشیعة،خ.آستان قدس،ش 10107(1098 ق، خط مؤلف)و 2 نسخۀ دیگر.

التحریر و التقریر

در علم کلام،از ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی(-381 ق).

تحریر الهندسیّات-تحریر...(از خواجۀ طوسی تحت عناوین مختلف ذکر شد).

التحریرات

فقه،از محمد بن هاشم هندی نجفی (-1323 ق)،از تقریرات بحث استادش محسن بن محمد خنفر نجفی(-1270 ق)است.

تحریف القرآن

اردو،از راحت حسین بن ظاهر حسین گوپال پوری(1297 ق-).

تحریف القرآن

اردو،از علی نقی بن ابی الحسن نقوی لکهنوی (1323 ق-)،ط.

التحریف و التبدیل

ابو جعفر محمد بن حسن صیرفی کوفی،مذکور در فهرست شیخ.نیز-التبدیل و التحریف و التنزیل و التحریف.

تحریم تسمیة صاحب الزمان(علیه السلام)

سلیمان درازی ماحوزی(-1121 ق)،مذکور در اجازۀ شاگردش سماهیجی و در لؤلؤۀ بحرانی.

تحریم تسمیۀ صاحب الزمان(علیه السلام)

رفیع الدین محمد بن حیدر طباطبایی نائینی،از

ص:545

التحسین و التقبیح

در ردّ اشاعره،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی(-1206 ق).

التحصیل

حکیم ابو الحسن بهمنیار بن مرزبان آذربایجانی (-458 ق)،شاگرد ابن سینا،کتاب در منطق، ریاضی،طبیعی و الهی است،خ.مجلس.به فارسی هم ترجمه شده.

-الحمد للّه حمدا یستحقه بعلو شانه

التحصیل،کتاب

رضی الدین ابو القاسم علی بن موسی بن طاوس حلی(-664 ق)،مذکور در المجتنی مولّف.

کفعمی آن را از مآخذ البلد الامین می شمارد.

تحصیل الاطمئنان(فی شرح زبدة البیان)

تفسیر،از محمد ابراهیم بن امیر معصوم تبریزی قزوینی(-1149 ق)،خ.موجود.

تحصیل الثمن فی حدیث حب الوطن

محمد علی مبارکی واعظ اصفهانی(معاصر).

تحصیل السداد(فی شرح واجب الاعتقاد)

به احتمال تألیف ظهیر الدین ابو اسحاق ابراهیم بن علی بن عبد العالی میسی(سدۀ 10 ق)،که برای فرزندش عبد الکریم تألیف کرده.خ.

موجود.اصل واجب الاعتقاد تألیف علامه حلّی است،

-الحمد للّه الذی انار قلوب العارفین بمصابیح الادله.

تحصیل السعادة

حکمت،از ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی(-339 ق)،ط.حیدرآباد دکن، 1345 ق.

تحصیل الفروع الدینیة(فی فقه الامامیة)

ابو محمد صدر الدین حسن موسوی کاظمی (-1354 ق).

-الحمد للّه علی تشریف عباده بالتکلیف بمعرفته شریعته...

تحصیل القوانین

در استنباط احکام نجوم،از احمد بن محمد بن عبد الجلیل سجزی.خ.روضاتی(اصفهان).

تحصیل الملخّص

علامۀ حلّی جمال الدین حسن بن یوسف بن علی بن مطهر(-726 ق)،مذکور در المسائل المهنّائیة.

تحصیل المنافع

فقه،از تقی الدین حسن بن علی بن داود حلّی (سدۀ 7 ق)،خ.روضاتی(اصفهان).

تحصیل النجاة

اصول دین،از فخر المحققین محمد بن علامه حلی

ص:547

(-771 ق)،که برای شاگردش ناصر الدین حمزة بن حمزۀ علوی تألیف کرده است،خ.

موجود.

-الحمد للّه الواجب الوجود لذاته الدال علی قدرته

التحصین(فی صفات العارفین)

مرتب بر 3 قطب در تصور عزلت و آداب و فوائد آن،از ابو العباس احمد بن محمد بن فهد حلی (-841 ق)،ط.تهران،1314-1316 ق،نیز تهران،1314 ق(درهامش مکارم الاخلاق).

-الحمد للّه الذی تجلّی لعباده فشغلهم من الشهوات

التحصین(فی اسرار ما زاد علی کتاب الیقین)

رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلی (-664 ق)،مجلسی در اوائل بحار آن را از مصادر خویش شمرده است.

التحف،کتاب

ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ تلعکبری(-385 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

تحف الاخبار(فی احوال المعصومین الابرار)

محمد علی بن مهدی آل عبد الغفار معروف به کشمیری(-1345 ق)،تالیف:1321 ق.

-الحمد للّه علی ما الهم من معرفته...

تحف الاصول

اصول فقه،از عبد النّبی بن محمد علی وفسی عراقی(1307 ق-)،در تألیفاتش از آن یاد کرده.

تحف العقول---

ص:548

التحفة-تحفة الباحث

ارجوزه در اصول دین،از حسن بن محمد دمستانی بحرانی،خ.موجود.

-حمدا لواجب الوجود اللاحد

القادر العدل الحکیم الصمد

التحفة(فی الهیئة)

جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر حلّی (-726 ق)،شیخ بهائی در تألیفاتش به آن ارجاع داده است.

التحفة

فارسی،در احوال شیخ صدوق و کلینی و نواب اربعه،از محمد حسین تهرانی معروف به بروجردی معاصر محمد شاه قاجار(-1264 ق) که به دستور او تألیف کرده است.

التحفة(فی سیرة الشهید المظلوم)

عبد المحسن بن محمد بن مبارک لویمی بلادی احسائی(سدۀ 13 و 14 ق)،خ.موجود.

التحفة(فی ترجمة صاحب النفحة)

در احوال ابو الفضیل محمد کاظم موسوی یمانی هندی مولف النفحة العنبریة،از سید شهاب الدین بن محمود تبریزی،تالیف:1353 ق.

التحفة---

ص:549

-سبحانک اللهم یا قدوس و یا طبیب النفوس

التحفة

ارجوزة در مبدأ و معاد،از مهدی بن علی موسوی غریفی(-1343 ق)،ط.نجف،1344 ق.

تحفة الآفاق

فارسی،جغرافیا،از مهدیقلی خان هدایت،ط.

تهران،1317 ش.

تحفة الائمة العلیة

فارسی،در حکمت و اخلاق،از فتح اللّه بن احمد شهرستانی سبزواری،خ.مجلس.

-سپاس و ستایش خدایی را که به قدرت کامله

التحفة الی سلالة النبوة

اجازۀ ابو الهدی بن ابی المعالی کلباسی (-1356 ق)،به شاگردش سید شهاب الدین بن محمود تبریزی،در 1350 ق.

-الحمد للّه الذی له فی کل صنف من غرائب فطرته...

تحفة الابرار

فارسی،رسالۀ فتوائیه،از محمد باقر بن نقی موسوی رشتی معروف به«حجة الاسلام اصفهانی»(-1260 ق)،خ.خوانساری،نجف.

تحفة الابرار

فرج بن حسن قطیفی(1321 ق-).

تحفة الابرار

فارسی،عقاید و اخلاق،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،در 3 باب، خ.خوانساری،نجف.

تحفة الابرار

فارسی،تجوید،از مصطفی بن ابراهیم قاری تبریزی(-ح 1080 ق)،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 1363(1239 ق).

-شکر و سپاس و ستایش بی قیاس

تحفة الابرار(فی مناقب الائمّة الاطهار(علیهم السلام))

محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری شیرازی (اواخر سدۀ 11 و اوائل 12 ق).

تحفة الابرار

فارسی،در سوانح پدر مولف،از محمد مهدی بن علی بهیکپوری(-ح 1346 ق)،ط.هند.

تحفة الابرار فی ترجمة خلاصة الاذکار

فارسی،ترجمۀ خلاصة الاذکار فیض کاشانی، از محمد رضی حسینی سلامی،ترجمه:

1129 ق،تألیف اصل:1033 ق،خ.مشکات تهران.

-الحمد للّه و کفی و سلام علی عباده الذین اصطفی و بعد این رساله ایست در ترجمه

تحفۀ ابراهیم شاهی

فارسی،کلام و اخلاق،مرتب بر 5 باب.

تحفة الاتقیاء

اردو،ترجمۀ نصف اول تنزیه الانبیاء تالیف شریف مرتضی،مترجم شریف حسین هندی، ط.هند.

تحفة الاثنی عشریّة فی نقض کلمات الوهابیه

تحفة الاحباء

مؤمن علی خان حکیم الممالک،شیخ حسین قطیفی در کنز الدرر و مجمع الغرر از آن نقل کرده است.

تحفة الاحبّاء

کشکول گونه ای است از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری،مذکور در نجوم السماء.

تحفة الاحباب

ابو بکر بن علی مصلح یمانی(سدۀ 13 ق).

تحفة الاحباب

فرهنگ فارسی،از حافظ سلطان علی اوبه هروی،ط.مشهد،1365 ش.

تحفة الاحباب(لتفریج الکروب و الاوصاب)

اخبار،از شیخ حسین قطیفی(معاصر)،مرتب بر 4 فصل و خاتمه.

تحفة الاحباب(فی بیان آیات الکتاب)

علوم قرآنی،از حیدر قلی خان سردار کابلی، در عدد آیات و بیان سور از مکی و مدنی و عدد لفظ جلاله و جز آن.

تحفة الاحباب(فی المفاخرة بین الشیب و

الشباب)

ادبیات،از محمد علی آل عز الدین عاملی (-1303 ق)،ط.صیدا.

تحفة الاحباب

محمد علی بن علی رضا شوشتری متخلص به حزین(-1339 ق)،که در آن احوال خود،پدر و جدش را بیان کرده است.

تحفة الاحباب

عیسی بن حسین علی کبۀ بغدادی،تکمله ای است بر تحفة الطلاب او که بیشتر در اخلاق است،مرتب بر مقدمه،70 باب و خاتمه،خ.

دیده شد.

تحفة الاحباب(فی آداب الطعام و الشراب)

در آداب طعام و شراب،از سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی،تالیف:1323 ق،ط.

مصر،1323 ق.

-الحمد للّه الذی اطعمنا و اسقانا...

ص:552

تحفة الاحباب

اردو،از محسن علی سبزواری لاهوری،ط.

هند.

تحفة الاحباب(فی تسلیة المصاب)

فارسی،از عیسی بن شکر اللّه لواسانی (-1364 ق)،خ.موجود.

تحفة الاحباب(فی نوادر آثار الاصحاب)

فارسی،از شیخ عباس قمّی(-1359 ق)،ط.

تهران،1369 ق.

تحفة الاحرار

فارسی،مثنوی،از نور الدین عبد الرحمان بن احمد جامی(-898 ق)،نخستین مثنوی هفت اورنگ،ط.مکرّر.

التحفة الاحمدیّة

اردو،فقه،در عبادات و اعمال و ادعیه،از احمد بن اسد انتظام الدوله،ط.هند،1321 ق.

التحفة الاحمدیّة

منتخب ادعیۀ رمضان،از احمد تفرشی (معاصر)،ط.تهران.

التحفة الاحمدیة(للفرقة الجعفریة فی المنشآت

الصادقیة و الدعوات الجعفریة)-الصحیفة

الصادقیة

ادعیه،از احمد بن صالح بن طعان ستری بحرانی (-1315 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی یجیب المضطر اذا دعاه

التحفة الاحمدیّة

فارسی،در فضائل علم و علماء،از محمد قاسم بن محمد رضا هزار جریبی،شاگرد علامه مجلسی،تألیف:1112 ق،خ.خوانساری، نجف.

-الحمد للّه الذی جعل العلم بشرایع الملّة الاحمدیه

تحفة الاحیاء(فی اللیلة الغرّاء)

در اعمال شب جمعه،از نور الدین بن ابی طالب حسینی شیرازی(معاصر)،ط.تهران.

تحفة الاخلاء(فی عصمة الانبیاء)

دوست محمد کابلی.

فضل اللّه،به همین نام از آن نقل شده است.

تحفة الاخوان

در احوال آقا خان محلاتی،از جمال الدین محمد بن حسین یزدی حائری(-ح 1313 ق).

تحفة الاخوان

در اثبات ولایت،از مصطفی بن مرتضی خوئی،ط 1350 ق.

فارسی،اصول دین و عقاید،ترجمه،شرح و اضافاتی است بر عقاید صدوق،در 5 فصل.

ص:554

-الحمد للّه المحسن المتفضل الکریم(جلد اول).

-الحمد للّه الذی لاندله(جلد دوم).

تحفة الاسرار(فی جمع بین الاخبار)

در صلاة،از نعمت اللّه بن عبد اللّه موسوی جزائری (-1112 ق)،مذکور در کشف الحجب.

تحفة الاشراف(فی شرح تفسیر الکشاف)

قطب الدین محمد بن محمد رازی بویهی معروف به قطب تحتانی(-766 ق)،خ.خدیویه.

-الحمد للّه الذی علم القرآن خلق الانسان و علمه البیان

تحفة الاشعریّة

اردو،در مناظرات،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی(-1304 ق).

تحفة الاصحاب(فی طهارة اهل الکتاب)

عبد الحسین شرف الدین موسوی عاملی (معاصر).

تحفة الاصحاب

فارسی،سؤال و جواب،از عبد العظیم بن علی رضا حسینی لنجانی اصفهانی(معاصر حجة الاسلام شفتی)،از کتاب الضیاء الامع فی شرح مختصر الشرایع استخراج کرده است که آنهم از اوست.

تحفة الاطفال

گجراتی،در نصایح،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-)،ط.هند.

تحفة الاطفال

اردو،اصول دین،ط.هند.

تحفة الاعاظم(فی سوانح الامام الکاظم(علیه السلام))

اردو،از نواب احمد حسین خان مذاق هندی، مذکور در تاریخ احمدی مؤلّف.

تحفة الاعیان(فی ذکر فضلاء هندوستان)

محمد هدایت حسین بن ولایت حسین هندی (معاصر).

تحفة الاقران

ارجوزه در معانی و بیان،از هادی بن حسین صائغ بحرانی(1302 ق-).

تحفة الالفاظ

فارسی،در لغت و الفاظ مستعربه،به قلم محمود بن عبد اللّه که در 1006 ق کتابت شده، خ.موجود.

تحفة الامامیّة(فی حقیقة المذاهب الشیعة)

فارسی،از محمد علی گلستانۀ موسوی اصفهانی (معاصر)،ط.بمبئی،1341 و 1364 ق.

تحفة الامثال

فارسی،از رفیع الدین طباطبایی معروف به

ص:556

نظام العلما(-1326 ق)،مرتب بر 3 قسم(آیات، امثال منظوم و امثال منثور)،ط.استانبول، 1311 ق.

تحفة الامراء(فی تاریخ الوزراء)

در تاریخ وزراء تا سال 393 ق،از ابو الحسن هلال بن ابراهیم صابی،ط.بیروت،1904 م و 1367 ق.

تحفة الامیر

ابو الحسن بن محمد کاظم،مذکور در ینابیع الحکمۀ مؤلّف.

تحفة الامیر

فارسی،در تجوید قرآن،از محمد بن مهدی (-1264 ق)،در 8 باب،ط.تبریز،1255 ق.

-الحمد للّه الذی انطق السنتنا بتلاوة القرآن...و بعد ذرۀ بی مقدار...

تحفة الانام

فارسی،فقه در طهارت و نماز و روزه،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی تهرانی (-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال.

تحفة الانام(فی شرح وقایع الایّام)

جمال الدین محمد بن حسین واعظ یزدی (-ح 1313 ق)،مذکور در آخر اخبار الاوائل مؤلف.

تحفة الانام(فی شرح منظومة الکلام)

محمد بن علی زنجانی(-1210 ق)،منظومه نیز از اوست،خ.موجود.

تحفة الانام(فی معرفة الامام)

فارسی،در اثبات امامت از آیات و احادیث مروی از طرق اهل سنت،از هدایت اللّه بن محمد صادق برغانی قزوینی معروف به حاج مجتهد(-1360 ق)،خ.موجود.

تحفة الانبیاء(فی ترجمة تنزیه الانبیاء)

اردو،از سید مرتضی،ط؛به احتمال با تحفة الاتقیاء یکی است.

تحفة الاولاد

فارسی،اخلاق،از نظر علی بن اسماعیل شریف کرمانی(-1348 ق)،مذکور در آخر انیس النفس مؤلّف.

تحفة الاولیاء

ترجمۀ اصول کافی،از محمد علی بن محمد حسن اردکانی که به دستور محمد علی میرزا قاجار در 1238 ق ترجمه کرده است،خ.

مشکات،تهران.

تحفة الاولیاء(فی ترجمة قصص الانبیاء)-

النور المبین

نور الدین بن نعمت اللّه محدث جزائری (-1158 ق)،مرتب بر مقدمه،30 باب و خاتمه، خ.کربلا.

ص:557

صراف از حسین بن آقا بزرگ،نوادۀ صاحب ضوابط پرسیده بوده است.

-احمدک اللهم حمد الحامدین...

تحفۀ حاتمیه

فارسی،در اسطرلاب،از عبد العلی بیرجندی (-934 ق)،خ.خوانساری،نجف.

تحفۀ حاتمیه-تحفۀ حاتمی-هفتاد باب در

اسطرلاب

فارسی،از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،ط.تهران،1319 ق،خ.

آستان قدس،ضمیمۀ ش 12740(1090 ق)و چند نسخۀ دیگر.

تحفۀ حاتمیه-قبلۀ آفاق-استخراج

نصف النهار

مظفر بن محمد قاسم معروف به ملا مظفر گنابادی (سدۀ 11 ق)،که به نام ناصر الدین حاتم بیگ در یک مقدمه و 5 باب تالیف کرده است،خ.

فیضیۀ قم؛الهیات؛ملک؛شهید مطهری.

تحفة الحاج

گجراتی،در آداب و احکام حج و زیارات،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-)، ط.

تحفة الحاجات

ادعیه،از غلامعلی بهاونگری.

تحفة الحاجات

فارسی،ط.دهلی.

تحفة الحبیب(فی رد دلیل الانسداد)

اصول فقه،در ترجیح طریقۀ اخباریّه،از عبد الصاحب بن محمد جعفر دوانی(-ح 1274 ق)،تألیف:1263 ق به خواهش سید محمد قزوینی،خ.کربلا.

تحفة الحبیب

دیوان غزلیات سلطان محمد امیری متخلص به فخری هروی،که به نام خواجه حبیب اللّه ساوجی وزیر خراسان در ولایت سام میرزا در 927 ق تألیف کرده.

التحفة الحجازیّة(فی اعمال الحسابیه)

حساب،از علی بن جمال انصاری،خ.موجود.

-الحمد للّه رب العالمین...و لاعدوان الاعلی الطالمین...

تحفة الحرمین

فارسی،مثنوی،از محمد میرزا بن فتحعلیشاه قاجار(1227 ق-)،در 3 دفتر،خ.موجود.

-حمد یزدان را که از روی یقین

راه پیمودم سوی اهل یقین

تحفة الحرمین(و سعادة الدارین)

فارسی،از معصوم بن زین العابدین معروف به میرزا آقا(-1344 ق)،سفرنامۀ حجاز است،ط.

ص:559

بمبئی،1306 ق.

-الحمد للّه علی هدایته لدینه

تحفة الحرمین

فارسی،سفرنامۀ منظوم حجاز،که به فتحعلیشاه قاجار اهداء شده،از میرزا معصوم خاور تبریزی کوزه کنانی،مذکور در مجمع الفصحاء.

التحفة الحسینیّة

رسالۀ عملیه در طهارت،صلاة و صوم،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق)،خ.موجود.

-(پس از خطبه)الطهارة قسمین،قسم یتوقف بها

التحفة الحسینیة

فقه در صلاة،صیام و خمس،از محمد حسین بن علی بافقی،تالیف:1281-1283 ق،خ.

موجود.

التحفة الحسینیة(فی شرح الالفیة الشهیدیة)

فقه،منسوب به محمد باقر وحید بهبهانی (-1206 ق)،خ.آستان قدس،ش 2287.

التحفة الحسینیة

الصلاة

فارسی،از سید مرتضی بن محمد کشمیری،که در 1202 ق برای میرزا رضا خان تألیف کرده.

-الحمد للّه الذی جعل الصلاة بلطفه معراج المؤمنین

التحفة الحسینیة

فارسی،مقتل،از نوروز علی بن محمد باقر بسطامی(-1309 ق)،مرتب بر مجالس،در وقایع طف و اسرار شهادت،ط.ایران.

تحفة الحفاظ

فارسی،تجوید منظوم،خ.آستان قدس،ش 3036.

-ابتدا کردم به علام الغیوب

تحفة الحکیم

ارجوزه در فلسفه،از محمد حسین بن محمد حسن اصفهانی(-1296 ق).

-یا مبدی الکل الیک المنته

لک الجلال و الجمال و البها

تحفة الخاقان---

ص:561

تحفة الخلیل

ارجوزه در عروض و قافیه،از محمد حسین بن کاظم موسوی کشوان قزوینی(-1356 ق).

تاریخ نظم:1327 ق،مرتب بر مقدمه،فصول و خاتمه،خ.موجود.

-حمدا لمن تواترت منه النعم

مردفة بما به خص و عم

التحفة الخلیلیة

طب،از میرزا صادق بن باقر طبیب تهرانی (-1343 ق)،تألیف:1340 ق مرتب بر مقدمه، 3 باب و خاتمه.

-الحمد للّه مشفع القوی العلویّة بالقوی السفلیة

تحفة الخواتین---

ص:562

تحفة الراغب(فی ترجمة بغیة الطالب)

فارسی،از اسد اللّه بن اسماعیل کاظمی دزفولی (1237 ق)،اصل آن در فقه از شیخ جعفر کاشف الغطاء،خ.آستان قدس،ش 2284 (1222 ق)و چند نسخۀ دیگر.

تحفة الرجال(و زبدة المقال)

ارجوزه در رجال،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی (-1135 ق)،تاریخ نظم:1109 ق.

-الحمد للمحمود بالکمال

تحفة الرّجال و النّساء

فارسی،در اخلاق زناشویی،در آن از کتب علامه مجلسی و کتب محمد کاظم هزار جریبی نقل شده است،خ.دیده شده.

تحفة الرّضا

فقه،از معزّ الدین محمد بن ابی الحسن موسوی، خ.آستان قدس،ش 6533.

تحفة الرّضا

فارسی،ادعیه،از محمد حسین بن مرتضی قلی پیشنماز،خ.آستان قدس،ش 3121 (1203 ق).

التحفة الرضویّة

اردو،در احوال امام هشتم(علیه السلام)،از اولاد حیدر بلگرامی،ط.هند.

التحفة الرّضویّة

اصول دین،از حسین درودآبادی(-1344 ق)، خ.موجود.

التحفة الرضویة

فارسی،در فضل و آداب زیارت امام رضا(علیه السلام)، از محمد رضا بن محمد تقی کاشانی (-ح 1336 ق)،خ.موجود.

-الحمد للّه الذی جعل زیارة اولیائه

التحفة الرّضویّة(فی الرد علی نصیحة الشیعة)

علی بن محمد حسین حسینی شهرستانی (-1344 ق)،نصیحة الشیعة تألیف یکی از دانشمندان اهل سنت است،خ.موجود.

التحفة الرّضویّة(فی شرح الصحیفة الکاملة

السجاذیة)

قاضی بن کاشف الدین محمد اردکانی یزدی، شاگرد شیخ بهائی،که به نام شاه عباس ثانی تألیف کرده ولی ناتمام مانده است،تاریخ شرح:1056 ق،خ.آستان قدس،ش 9666 (1057 ق).

-نحمدک یا من و شحت مفتح الصحیفة...

التحفة الرضویّة(فی شرح اللمعة الدمشقیة)

محمد بن معصوم رضوی مشهدی ملقب به علم الهدی(-1255 ق)،برخی از مجلدات آن دیده شد،مذکور در کشف الحجب.

-الحمد للّه الّذی هدانا سبیل الفوز بالسعادة الابدیّة...

ص:563

التحفة الرّضویّة(فی المسائل الدینیة)

مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق)،مذکور در روضات.

التحفة الرضویّة

فارسی،در فضایل و زیارت حضرت رضا(علیه السلام)از نوروز علی بن محمد باقر بسطامی،1309 ق،ط.

مکرر،خ.آستان قدس،ش 3323 و چند شمارۀ دیگر.

-الحمد للّه الذی جعلنا من المجاورین للروضة الرضویّة...

التحفة الرّضویّة(فی شرح الجعفریة)

در صلاة و مقدمات آن،از شرف الدین یحیی بن حسین بحرانی،شاگرد محقق کرکی،متن از محقق کرکی است.

التحفة الرضویة(فی معرفة اصول الدین المرضیة)

محمد رضا بن زین العابدین،خ.موجود.

-الحمد للّه رب العالمین...

التحفة الرضویه

شرح زبدة الاصول.

در آستان قدس شرحی است از محمد رضا همدانی به نام التحفة الرضیّة که در 1254 ق نگاشته،ش 6870.

التحفة الرضویّة فی مجربات الامامیّة

رضی بن محمد رضوی کشمیری،تالیف 1373 ق،ط.تهران،1374 ق.

تحفۀ رفیعی

فارسی،در فرائض،از محمد قاسم ساوجی معروف به خدابخش،آغاز تالیف:1033 ق،خ.

موجود.

تحفۀ روحانی

فارسی،عرفان،مرتب بر 3 باب،خ.نجف.

-این تحفۀ روحانی حاصلش سعادت جاودانی...

تحفۀ روحانی

در علم حروف و خواص و اسرار آن،از جلال الدّین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق)، مرتب بر مقدمه،فصول و خاتمه،خ.

آستان قدس،ش 8286(986 ق)و ش 5981.

-جواهر حمد و ثنا نثار بارگاه کبریایی حضرت علام الغیّوب...

تحفة الزائر

فارسی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1111 ق)،تألیف:1085 ق،ط.

مکرّر،خ.آستان قدس،ش 3123(1153 ق)و چند نسخه دیگر.

تحفة الزائر

عبد اللّه بن محمد رضا آل شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،ظاهرا تعریب تحفة الزائر مجلسی است.

ص:564

تحفة الزّائر

عبد المطلب حسینی،خ.موجود.

تحفة الزائرین(فی زیارات المعصومین...)

گجراتی،از غلام علی بهاونگری.

تحفة الزائرین(فی زیارات مشاهد جمیع

المعصومین)

اردو،از فرزند علی دهلوی،ط.هند.

تحفة الزّائرین بالهادین

مجموعه زیارات و مدایح ثامن الائمّه(علیه السلام)و خواهر گرامی آن حضرت،تدوین از میرزا علیخان صفاء السلطنۀ نائینی،خ.آستان قدس،ش 3118(1298 ق).

تحفة الزهراء

صرف،از سید محمد(سدۀ 11 ق).

تحفة الزّینبیّة

منظومه در کلام،از محمد بن محمد باقر حسینی که در 1108 ق برای فرزندش زین العابدین سروده،خ.موجود.

-یقول راجی عفو ربّ غافر

عبیده محمد بن باقر

تحفة السالکین(فی مهّمات اصول الدین)

فارسی،از عبد النّبی بن محمد طسوجی،مرتب بر مقدّمه و 5 باب،خ.موجود.

التحفة السّجادیّة

اردو،در سیرت پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از سجّاد محمد حسین رضوی،ط.هند،1328 ق.

تحفۀ سامی

تذکرۀ شعراء،از سام میرزا ابن شاه اسماعیل صفوی،ط.مکرر،خ.آستان قدس ش 4198.

التحفة السعدیّة

فقه،از تقی الدین حسن بن علی بن داود حلی (647 ق-)،مذکور در رجال مولف.

تحفة السعید(فی علم التجوید)

فارسی،از محمد جعفر بن محمد بن اسماعیل یزدی،مرتب بر 11 باب و خاتمه، تألیف:1272 ق،خ.دیده شده.

تحفة السفر-سفرنامه

اسد اللّه بن محمود گلپایگانی،تألیف:1329 ق.

تحفة السفر

فارسی،سفرنامه،از مصلح الدین محمد حسین بن محمد تقی موسوی(1334 ق-).

تحفة السفر

در معانی و بیان،از علی اکبر نوّاب متخلّص به بسمل شیرازی(-1263 ق).

ص:565

تحفة السلاطین

محمود بن محمد علی،مذکور در الحدائق ذات الاحکام اردوبادی.

تحفة السلطان

فارسی،از جمال الدین محمد بن حسین خوانساری(-1125 ق)،خ.موجود.

التحفة السلیمانیة

محمد علی بن محمد شفیع حسینی سبزواری معروف به«صاحب الجروح علی مطلق الاعادی»(سدۀ 11 ق).

تحفۀ سلیمانیه

فارسی،ترجمۀ عهدنامۀ مالک اشتر،از ماجدین محمد حسینی بحرانی که به نام شاه سلیمان صفوی(-1106 ق)تألیف کرده،ط.

تحفۀ سلیمانیه

فارسی،ترجمۀ ارشاد شیخ مفید،از محمد مسیح بن اسماعیل کاشانی معروف به ملا مسیحا (-پیش از 1125 ق)،ط.تهران،1303 ق.

تحفۀ سلیمانیۀ عباسیه

فارسی،شرح ذهبیه،از محمد نصیر بن قاضی بن کاشف اردکانی یزدی که به نام شاه عباس ثانی (-1077 ق)شرح کرده.

-ستایش دور از آلایش سزاوار درگاه حکیمی است که

التحفة السنیة(فی شرح الآجرومیّة)

عبد اللّه بن احمد آل طعان ستری(-پس از 1300 ق).

التحفة السنیة(فی شرح النخبة المحسنیّة)

در اخلاق و فقه،عبد اللّه بن نور الدین جزائری (-1173 ق)،شرح نخبۀ محسن فیض است،خ.

آستان قدس،ش 2269.

-اللهم انّا نحمدک حمدا یکون لنا وسیلة الیک

تحفۀ شاهی(و عطیۀ الهی)

زین الدین علی بدخشی،شرح تجرید خواجۀ طوسی است که برای سلطان محمد قطب شاه نگاشته است.

-شکر و سپاس پادشاهی را سزد...

تحفۀ شاهی

غیاث الدین منصور حسینی دشتکی شیرازی (-948 ق).

تحفۀ شاهی

فارسی،عقاید در امامت،از علاء الدین عبد الخالق معروف به قاضی زادۀ گرهرودی، شاگرد شیخ بهائی و معاصر شاه عباس اول (-1037 ق)،خ.آستان قدس،ش 7085 (1070 ق)،ش 9842(1096 ق)و چند نسخۀ دیگر.

تحفة الشباب

کشکول گونه ای است از محمد بن محمد جعفر یزدی(معاصر)،خ.کربلا.

التحفة الشعریة

اردو،مناظره،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی(-1304 ق)،ط.

التحفة الشمسیة فی المباحث الکلامیة

ضیاء الدین عبد اللّه بن محمد بن اعرج حسینی، خواهرزادۀ علامه حلّی،که به اشاره شمس الدین محمد بن حماد بن ادریس حسینی علوی تألیف کرده،خ.دیده شده.

تحفة الشیعة

فارسی در فضایل ائمّه علیهم السّلام،از جعفر قلی خان بن موسی خان قاجار،که در 1275 ق به نام ناصر الدین شاه قاجار تألیف کرده،مرتب بر مقدمه و 6 باب.

-الحمد للّه الذی تحیّر عن ادراک کنه ذاته العقول

تحفة الشیعة(فی رجعة الائمّة)

حسین بن نصر اللّه عرب باغی ارومی،ط.تبریز، 1335 و 1356 ق.

ص:567

تحفة الصائدین

اردو،در صید و ذباحه و احکام آن.

تحفة الصائمین

فارسی،در صوم،از محمد رسول بن عبد العزیز کاشانی،شاگرد ملا احمد نراقی.

تحفة الصائمین

گجراتی،در مسائل صوم و فضایل رمضان،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(معاصر)،ط.

تحفة الصالح

فارسی،فقه،سوال و جواب،از محمد صالح بن عبد اللّه کزازی که از استادش بهاء الدین محمد بن حسن معروف به فاضل هندی (-1135 ق)پرسیده است،خ.دیده شده.

تحفة الصالحین

محمد صالح بن عبد الواسع حسینی(-1116 ق)، مذکور در اجازۀ مولف به ابو الحسن شریف عاملی.

تحفة الصبیان

فارسی،ط.ایران.

تحفة الصغر

اردو،از مظاهر حسن امروهوی،دیوان اشعار دوران خردسالی اوست،ط.

تحفة الصغوة(فی احکام الحبوة)

عبد اللّه بن محمد حسن مامقانی(-1351 ق)،ط.

تبریز،1320 ق.

-الحمد للّه علی ما انعم

التحفة الصفویة(فی الانباء النّبویّة)

مهذّب الدّین احمد بن عبد الرضا،که در 1079 ق در قندهار تألیف کرده.

تحفة الصفویة

فارسی،در اصول و فروع دین،از زین العابدین حسینی خادم که در یک مقدمه،3 باب و خاتمه به نام شاه صفی نگاشته است،خ.آستان قدس، ش 7489(1087 ق).

تحفة الصلوات

فارسی،از کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق)،مرتب بر مقدمه،8 فصل و خاتمه.

التحفة الصیداویة

قصائد،از محمد نجیب مروة العاملی،ط.صیدا، 1342 ق.

تحفة الطالب

انساب،از جمال الدین احمد بن علی معروف به ابن عنبه(-828 ق).

تحفة الطالب

فقه،از جعفر بن محمد باقر آل بحر العلوم

ص:568

(1289 ق-)،ط.نجف،1347 ق.

تحفة الطالب(فی معرفة من ینسب الی ابی طالب)

سید حسین سمرقندی،در شرف الاسباط قاسمی از آن نقل شده.

تحفة الطالب و بغیة الراغب

ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد ثقة الاسلام کلینی(-329 ق).

تحفة الطالب(فی مناقب علی بن ابی طالب)

محمد بن علی عاملی شحوری،که در 1012 ق تالیف کرده،مذکور در امل الآمل حر عاملی.

تحفة الطالبین(فی معرفة اصول الدین)

عبد السمیع بن فیاض اسدی،(سدۀ 10 ق)خ.

موجود.

-نحمد من کان ازل الآزال

تحفة الطب

محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)، مذکور در التجلیات.

تحفة الطلاب

عیسی بن حسین علی آل کبۀ بغدادی(سدۀ 13 ق)،مذکور در تحفة الاحباب مولف.

التحفة الطوسیه

در تاریخ طوس به انضمام زیارات ثامن الائمّه(علیه السلام)،از شیخ عباس بن محمد رضا قمی،منتخبی از مجلد دوم مطلع الشمس است، ط.تهران،1337 ق.

تحفۀ طهماسبیّه

فارسی،منظوم،در اصول دین،طهارت و نماز، از حافظی،به دستور شاه طهماسب(-981 ق)، خ.کاظمین.

-ابتدانا باسمه الاعظم

و هو اللّه صانع العالم

تحفة العابدین

ادعیه و اعمال،ط.هند.

تحفة العابدین

در ادعیه و اعمال،از عبد اللّه بن حسین بابا سمنانی،شاگرد محقق داماد،مرتب بر مقدمه،5 باب و خاتمه،صاحب ریاض نسخه را دیده بوده است.

تحفة العابدین

ادعیه،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-).

تحفة العابدین

محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی، شاگرد وحید بهبهانی.

تحفة العابدین

مهدی بن صالح حسینی نجفی(-1312 ق)،

ص:569

ط.بیروت.

تحفة العارفین

اردو،در توحید،عدل و نبوت،از امداد حسن بن علی حسن هندی،برگرفته از جزء اول حدیقۀ سلطانیه،تالیف:1273 ق،ط.مکرّر.

تحفة العالم(فی شرح خطبة المعالم)

جعفر بن محمد باقر آل بحر العلوم(معاصر)،در 2 جزء:1.شرح خطبه و ذکر تواریخ معصومین علیهم السّلام،2.شرح احادیث،ط.نجف، 1355 ق.

تحفة العالم

فارسی،از عبد اللطیف خان بن ابی طالب جزائری شوشتری،تألیف:1216 ق،شامل مطالب تاریخی و ذیلی در باب قضیۀ وهابیون که مؤلف به خواهش پسر عم خویش ابو القاسم ملقب به میر عالم تألیف کرده،ط.بمبئی،1312 ق (چاپ دوم)و مکرّر.

تحفۀ عباسی

فارسی،در اصول دین،از محمد طاهر شیرازی قمی(سدۀ 11 ق)،ط.تهران،1339 ش،خ.

آستان قدس،ش 6481(1071 ق).

-ای عزیز من بیدار و آگاه باش که دنیا موضع راحت و محل فراغت نیست.

تحفۀ عباسی-تحفة العباسیة

عرفان،از محمد علی موذّن سبزواری،عارف سلسلۀ ذهبیه،مرتب بر مقدمه و 12 باب،مؤلف آن را به نام شاه عباس ثانی در 1077 ق تألیف کرده است،ط.شیراز،1342 ق.

-حمدی که پاکبازان عالم وحدت...

تحفۀ عباسی

در فضایل و مناقب،از نظام الدین محمد بن حسین ساوجی،مولّف شاگرد شیخ بهائی بوده است.

تحفۀ عباسی

فارسی،اخلاق،از محمد لاری،مرتب بر مقدمه، توطئه و 3 مقاله.

-الحمد للّه ربّ العالمین...

تحفة العراق(فی علم الاخلاق)

محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرآبادی تهرانی(-1263 ق)،مرتب بر مقدمه و ابواب،خ.

موجود.

-الحمد للّه علی نواله

تحفة العراقین

فارسی،مثنوی،از افضل الدین ابراهیم بن علی خاقانی شیروانی(-582 یا 590 یا 595 ق)،ط.

اکبر آباد هند،1855 م؛تهران،1336 ش و چند چاپ دیگر در هند،خ.آستان قدس،ش 4471 (1029 ق)و چند نسخۀ دیگر.

تحفة العرایس

التحفة العلیة(فی شرح نهج البلاغة الحیدریة)

افصح الدین محمد بن حبیب اللّه حسنی حسینی، تألیف:881 ق،خ.دیده شده.

-نحمدک یا ذا الشان العلی و الامتنان الجلی

التحفة العلیة(فی اسرار الهادیة)

فارسی،طب،از هادی بن محمد صالح شیرازی، مرتب بر منبع،7 جدول و ساقیه،خ.موجود.

تحفة العلیل

ادعیه و احراز،از قطب الدین سعید بن حسین

ص:571

راوندی(-573 ق)،مذکور در بحار و روضات.

تحفة العوام

فتاوی مولوی سید بن حسین(معاصر)،ط.

حیدرآباد،1351 ق.

تحفة العوام

رسالۀ عملیه،از آقا حسن صاحب(معاصر)،ط.

تحفة الغرائب

فارسی،در عجایب مخلوقات،از محمد حسین بن زمان استرابادی،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمه.

-حمد و سپاس مر خدای را که بنی نوع انسان را به عجیب ترین صفتی آفرید.

تحفة الغرایب

در غرایب،از رضا قلی قاری(معاصر)،منقول از کتب غریبه،خ.دیده شده.

التحفة الغرویّة(فی الفوائد القرآنیّة)

فارسی،تجوید،از حسن بن محمد موسوی ساروی(-ح 1351 ق)،که برای فرزند خویش -محمد-در 1339 ق تألیف کرده.

التحفة الغرویّة(فی شرح اللمعة الدّمشقیة)

فقه،از خضر بن شلال عفکاوی(-1255 ق)،در چند مجلد،تالیف برخی از مجلدات:1231- 1240 ق،خ.موجود(برخی مجلدات).

التحفة الغرویّة

حاشیه بر قوانین الاصول محقق قمی،از عبد الغفور بن محمد اسماعیل حسینی یزدی (-1246 ق)،تألیف:1245 ق،خ.آستان قدس، ش 11595(1244 ق).

-الحمد للّه ربّ العالمین...

ص:572

تحفة الغری(فی تحقیق معنی الایمان و الاسلام)

محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی جد بحر العلوم،تألیف:1126 ق،خ.دیده شده.

-الحمد للّه الذی ارشدنا الی معالم الدین

تحفة الغریب(و نخبة الطبیب)

طب،شرح قانونچه،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری شیرازی،مذکور در نجوم السماء.

التحفة الغریّة(فی فتح ابواب الجنّة)

فارسی،از علی رضا بن محمد کابلی(معاصر)، ط 1331 ق.ظاهرا برگرفته از مفتاح الجنةّ تألیف عبد الکریم جزائری است.

التحفة الغیاثیّة(فی مسألة ابطال الرؤیة)

-و بعد فیقول الفقیر المستعین بربّه المتعالی ملک سعید بن محمد الخلخالی مسألة الرّؤیة من معضلات المسائل...(کذا).

التحفة الفاخرة

زین الدین علی نقی ابن محمد هاشم طغایی کمره ای فراهانی(-1060 ق)،برای شاه صفی صفوی(-1052 ق)اهدا کرده،مذکور در الهمم الثواقب مؤلّف.

التحفة الفاطمیّة

فارسی،در احوال سیدة النّساء فاطمة الزهراء سلام اللّه علیها و مناقب و مصائب آن حضرت،از عبد الحسین بن محمد علی اصفهانی معروف به خوشنویس(معاصر)،مرتب بر 10 مجلس،ط.

ایران،1328 ق.

تحفة الفاطمیین(فی احوال قم و القمیین)-تاریخ

قم

حسین بن محمد حسن متخلص به عاشق،تالیف:

1350 و 1351 ق،در 2 مجلّد.

تحفة الفحول(فی شرح معرب الفصول)

حکمت،از محمد بن احمد معروف به خواجگی شیرازی،تاریخ شرح:953 ق،اصل از خواجۀ طوسی،تعریب از محمد بن علی جرجانی.

تحفة الفضلاء(فی بیان اشتباه بلغة العقلاء)

محمد حسن بن محمد حسین مردرودی (1306 ق-).

تحفة القابلین

فارسی،معانی و بدیع،از تراب علی هندی،خ.

فیض آباد هند.

تحفة القاری(من صحیح البخاری)

محمد علی عزّ الدین عاملی حناوی(-1303 ق).

تحفة القاری

فارسی،تجوید،از محمد بن حیدر قاری،مرتب بر مقدمه و 12 باب،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 13514(1250 ق).

ص:573

تحفة القاری-تحفة القراء

فارسی،تجوید،از مصطفی بن ابراهیم قاری تبریزی(1007 ق-)،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمه،تألیف:1067 ق،ط.بمبئی،1302 ق، خ.آستان قدس،ش 3038(1088 ق)و ش 13258(1088 ق).

تحفة القاصدین(فی معرفة اصطلاح المحدّثین)

محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی،مذکور در کاشفة الحال مؤلّف.

تحفة القدسیة(فی احکام الصلاة الیومیّة)

فقه استدلالی،مؤلّف از متأخرین بوده،خ.

حسینیۀ شوشتریها،نجف.

تحفة القرّاء

فارسی،تجوید،از محمد علی بن محمد اسماعیل حسینی معروف به قاری،مرتب بر مقدمه و ابواب،خ.دیده شده.

-الحمد للّه رب الارباب مسبّب الاسباب...

تحفة القرّاء---

ص:574

تحفة المبتدی

منظومه در منطق،از علی بن حسین جامعی عاملی،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 13622.

-ان اجل منطق ما اشتملا

علی ثناء اللّه عز و علا

خودش در 1090 منظومه را شرح کرده،خ.

موجود.

-الحمد للّه الذی اختص بالمنطق الانسان فاقدره

تحفۀ مبشریه

فارسی،طب،از محمد بن سعید لاری که به نام مبشر خان بن همایون شاه(سدۀ 10 ق)تألیف کرده،خ.آستان قدس،ش 5065.

تحفة المتختمین

محمد بن محمد امان لکهنوی(سدۀ 13 ق).

تحفة المتّقین

اردو،در سوانح امام جواد(علیه السلام)،از اولاد حیدر بلگرامی،ط.

تحفة المتقین

اردو،ط.در بعضی از فهارس یاد شده و ظاهرا همان عنوان قبل است.

تحفة المتقین(فی اصول الدین

نجم الدین بن خضر حبلرودی رازی(سدۀ 9 ق)، صاحب ریاض نسخه را در استراباد دیده بوده است.

تحفة المتقین(من بحار مناقب امیر المؤمنین(علیه السلام))

شرح 5 حدیث در مناقب آن حضرت،از ابو علی محمد معروف به عبد الکریم شهابی طبسی، تألیف:1125 ق.

-حمد علی و صلاة جلی من الامد الی الابد احمد بذاته

تحفة المتقین

فارسی،مواعظ،از علی اکبر بن عباس یزدی حائری،تالیف:1353 ق.

تحفة المجالس---

ص:575

تألیف:993 ق،ط.حیدرآباد،1931 م.

تحفة المجتبی

منطق،از سید محمد مؤلف التحفة الحسینیه (سدۀ 11 ق).

تحفة المحبّین(فی فضائل سادات الدین)

در امامت،از احمد بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی(-1235 ق)،مرتب بر مقدمه،6 فصل و خاتمه،خ.دیده شده.

-الحمد للّه اختار محمدا من المخلوقین...

تحفة المحبّین

فارسی،در تفسیر آیۀ تطهیر و ثبوت عصمت ائمّه علیهم السّلام،از مهدی بن حسین حسینی دزفولی (-1322 ق)،تألیف:1312 ق،خ.موجود.

تحفة المحدثین

حدیث،از عبد الحسین بن یوسف موسوی عاملی، تألیف:1331 ق.

تحفة المحدثین الی الشیخ زین العابدین

اجازۀ عزّ الدین جزائری برای زین العابدین بن سلیم عاملی،مورخ 1358 ق.

تحفة المحسنین

تجوید،از محمد رضا بن محب علی سبزواری (-1055 ق).

تحفة المحقق(فی شرح نظام المنطق)

شرح منظومه در منطق،اصل و شرح از ابو بکر بن عبد الرحمان حضرمی(-1341 ق)،ط.قاهره، 1330 ق.

تحفة المحققین

فارسی،کشکول گونه ای از فوائد متنوعه،از احمد دامغانی،خ.دیده شده.

التحفة المحمدیة

شیخ محمد رضا طبسی(معاصر)،مذکور در آخر تنبیه الامّة.

التحفة المحمدیة

در خواص سوره های قرآن و برخی ختم ها،از عبد الرضا شوشتری،که به نام محمد بن ابی الفتح مرعشی شوشتری متخلص به رونق نگاشته،خ.

دیده شده.

التحفة المحمدیة(فی علم العربیّة)

محمد علی بن احمد انصاری قراچه داغی، مذکور در فهرست کتابهایش.

تحفۀ محمدیه

فارسی،هیأت و نجوم،از قاضی بن کاشف الدین محمد اردکانی یزدی،شاگرد شیخ بهائی،تألیف:1019 ق،خ.آستان قدس،ش 5267 و ضمیمۀ ش 12223(1057 ق).

-آغاز سطوح نیرمقال،طلوع صبح محامد ایزد متعال تواند بود

ص:576

تحفۀ محمدیه

فارسی،تجوید،از محمود بن محمد علوی فاطمی، مرتب بر مقدمه،8 باب و خاتمه،تألیف:

1288 ق.ط.تهران،1297 و 1306 ق.

تحفة المحمدیّة

ملا تقی بن میرزا نقی کوثر همدانی (-1332 ق)،ط.ایران.

التحفة المدنیّة

عروض و قافیه،از محمد بن محمود عصار لواسانی تهرانی(-1355 ق)،تالیف:1290 ق.

التحفة المرتضویة

ادعیه و زیارات،ط.بمبئی.

التحفة المرتضویة-الصحیفة العلویة

التحفة المرضیة

منظومه در صرف،از محمد تقی بن اسد اللّه حسینی نجفی،تاریخ نظم:1324 ق،ط.

قسطنطنیة،1325 ق.

تحفۀ مرغوب

اردو،ترجمۀ راحت القلوب،ط.هند.

تحفة المسافر

فقه،در مناسک حج،از علی بن حسین کربلایی(سدۀ 11 ق)،خ.آستان قدس،ش 2712.

تحفة المسافر

منظومه در صلاة مسافر،از مشکور بن محمد جواد حولاوی(-1353 ق)،ط.صیدا،1348 ق.

-نحمدک اللهم یا ذا الرحمة

دلت علی وجوب شکر النعمة

تحفة المسافرین

عبد النبی بن علی کاظمی(-1256 ق)،مذکور در تکملة نقد الرجال مؤلّف.

تحفة المسائل

فارسی،رسالۀ عملیه،به صورت سؤال و جواب، مجیب:سید علی بن محمد علی طباطبایی صاحب ریاض(-1231 ق)،خ.دیده شده.

تحفة المسلمین-تحذیر المعاندین

تحفة المسلمین

ردّ نصارا،از میر محمد حسن علی خان بن محمد نصیر خان پادشاه سند،ط.سند.

تحفة المشتغلین

در علم اعراب،از محمد علی بن عزیز خالصی (-پس از 1320 ق).

تحفة المشتغلین

شرح باب استثناء از شرح بدر الدین محمد بن مالک بر الفیه،از علی بن محمد اعرجی کاظمی،تاریخ شرح:1287 ق.

ص:577

التحفة المظفریة

فارسی،در رد کریم خان کرمانی،از احمد بن علی اکبر مراغی(-1310 ق)،که به نام مظفر الدین شاه در زمان ولیعهدی او تألیف کرده.

تحفة المعاد للعباد

فارسی،در اثبات معاد،از محمد ابراهیم بن محمد علی امین الواعظین اصفهانی(-1349 ق).

تحفة المقرئین

فارسی،تجوید،از قاضی مصطفی بن ابراهیم قاری،شاگرد محقق سبزواری،مرتب بر 2 باب،تألیف:1068 ق.

-الحمد للّه المنزه بذاته عن اشاره الاوهام

تحفة المقلّد

فقه،رسالۀ عملیه،از عبد اللّه بن محمد رضا شبّر حسینی کاظمی(-1242 ق)،ط.تهران.

تحفة المقلّدین

مختصر اصلاح العمل سید محمد مجاهد (-1242 ق)که شاگردش حسین بن محمد واعظ شوشتری به دستور او اختصار کرده است.

تحفة المقلدین را محمد بن ابی الفتح مرعشی متخلص به رونق به نظم فارسی درآورده است.

تحفة الملوک-صد پند لقمان

فارسی،اخلاق،ط.هند و ایران،مکرّر.

تحفة الملوک(و الوزاء)

فارسی،اخلاق،خ.موجود و مکرّر.

تحفة الملوک(فی السیر و السلوک)

فارسی،عرفان(سیر و سلوک)،از جعفر بن ابی اسحاق موسوی معروف به کشفی (-1267 ق)،تألیف:1233 ق به نام فتحعلیشاه قاجار،ط.تبریز:1276 ق.

تحفة الملوک(فی السیر و السلوک)-السیر

و السلوک

فارسی،از بحر العلوم.

تحفة الملوک(فی السیر و السلوک)

فارسی،از ابراهیم بن عبد الجلیل،شاگرد شیخ احمد احسائی،تالیف:1247 ق به نام عباس میرزا قاجار،خ.موجود.

تحفة الملوک

فارسی،طب،از زین العابدین عطار شیرازی (-806 ق).

تحفة الملوک

تاریخ انبیاء،از محمود بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی(-1269 تا 1271 ق).

تحفة الملوک(فی احکام الشکوک)

فقه،از نجم الدین حسینی،محمد صالح آل طعان (-1333 ق)از وجود نسخه در قطیف خبر

ص:578

داده است.

تحفة الملوک(الذی هو خیر من الذهب المسکوک)

اخلاق،از سید ولی بن نعمت اللّه حسینی(سدۀ 10 ق)،مرتب بر مقدمه،8 باب و خاتمه،خ.

شهید مطهری.

-الحمد للّه المتفضل المنّان

تحفة الممالک(فی ترکیب الفیة ابن مالک)

محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی(-1318 ق)،تألیف:1261 ق(در 12 سالگی؟).

تحفة المنجّمین

فارسی،نجوم،از جلال الدین محمد بن عبد اللّه یزدی،خ.آستان قدس،ش 5253(1056 ق)و 2 نسخۀ دیگر.

التحفة المنطقیة-تحفة المبتدی

التحفة المنظوریة

در تعلیمات ابتدایی،ط.هند.

التحفة المنقلبة

اردو،در جواب التحفة الاثنا عشریة،ط.

التحفة الموسویة

فارسی،منظومه در مدح موسی بن جعفر(علیه السلام)،از محمد رضا شیرازی متخلص به سراج،تاریخ نظم:1341 ق،ط.

تحفة المؤلّف الناظم(و عمدة المکلف الصائم)

در احکام صوم،از سدید الدین ابو الفضل شاذان بن جبرئیل قمی(سدۀ 6 ق)،مذکور در اجازۀ صاحب معالم.

تحفة المؤمن---

ص:579

تحفة المؤمنین

اردو،رسالۀ عملیه،از فتاوی محمد ابراهیم بن محمد تقی لکهنوی(-1307 ق)،جامع:مرتضی شاه.

تحفة المؤمنین

فارسی،رسالۀ عملیه،از علی بن محمد حسین شهرستانی(-1344 ق)،ط.

تحفة المؤمنین(فی المسائل و احکام الدین)

اردو،عبادات و ادعیه،از مظاهر حسن امروهوی (معاصر)،ط.

التحفة المهدیّة

باب ششم الدّر الثمین(یا دیوان المعصومین)،از محمد علی بن محمد طاهر خیابانی(معاصر)، ط.تبریز،1354 ق.

التحفة المهدیة

در احوال امام مهدی(علیه السلام)،از حسین بن نصر اللّه موسوی ارومی،مرتب بر 12 باب،تالیف:

1330 ق،ط.تبریز،1335 ق.

التحفة المهدیة-علائم الظهور

محمد ناظم الاسلام کرمانی،ط.ایران،1329 و 1332 ق.

تحفۀ میر عالم-تحفة العالم

تحفة النّاجی

گجراتی،در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری،ط.

تحفة الناسکین(و زاد السالکین)

ادعیه،بخشی از آن در نسخۀ منتخب الزیارات موجود است،این بخش در اعمال نوروز است.

تحفۀ ناصری

فارسی،در ذکر فصحاء عرب،ط.ایران.ظاهرا با التحفة الناصریة که ذکر خواهد شد یکی است.

التحفة الناصریة(فی فنون الادبیة)

منتخبات اشعار شاعران عرب،از ابو القاسم بن محمد ابراهیم رشتی(یا دشتی)که به نام محسن میرزا تألیف کرده،ط.تهران،1278 و 1285 ق.

التحفة الناصریة

فارسی،ادعیه و زیارات،از جهانگیر بن محمد ولی میرزا معروف به حاج آقا خانه زاد، تألیف:1287 ق،ط.تهران،1287 ق.

التحفة الناصریة

فارسی،در بیان اصول و فروع به مشرب اهل حقیقت و طریقت و شریعت،از محمود بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی(-1269 ق).

تحفة النبی(صلی الله علیه و آله)

ادعیه و اعمال سنّت،از سید محمد(سدۀ 11 ق)،

ص:580

تحفة النجباء(فی مناقب آل العبا)

عبد الرحیم بن عبد اللّه حسینی،که برای شریف مکّه تألیف کرده.

تحفة النجف

فارسی و عربی،اخلاق منظوم،از محمد بن مرتضی کشمیری(معاصر).

تحفة النجف

منظومه در صید و ذباحه،از مشکور حولاوی (-1353 ق).

-قال سمی جده المشکور

نجل الجواد العیلم التحریر

التحفة النّجفیة

در بیان اقسام وجود،از محمد باقر بن محمد جعفر،تألیف:1287 ق،خ.آستان قدس،ش 5958(1289 ق).

تحفة النساک

منظومه در مناسک حج تمتّع،از طاهر بن عبد علی حچامی مالکی(-1279 ق)،خ.دیده شده.

-نحمد من عرفنا المناسک

من رزقه لتارک و ناسک

تحفة النّشأتین(فی مراثی الحسین(علیه السلام))

باقر بن حبیب قاری حلی(معاصر)،ط.نجف، 1341 ق(با اللؤلؤ المنثور در یک مجلد).

اللؤلؤ المنثور جزء دوّم آن است.

التحفة النظامیة

فارسی،در ایمان پدر ابراهیم(علیه السلام)،از عبد الصمد بن احمد موسوی جزائری(-1337 ق).

تحفۀ نظامیّه-شرح سی فصل

فارسی،از عبد القادر بن حسن رویانی(سدۀ 9 ق)،شرحی است بر سی فصل خواجۀ طوسی، خ.نجف؛مرعشی،قم.

-حمد بی حد و شکر بی عد مر خالق احد را

التحفة النظامیة(فی الفروق الاصطلاحیة)

علی اکبر بن مصطفی شروانی نجفی،تألیف:

1312 ق،ط.حیدرآباد،1340 ق(چاپ دوم).

التحفة النوابیة(و الهدیة الاخرویّة)

ادعیه و زیارات،از ابو المظفر محمد جعفر حسینی،مرتب بر 9 باب که 6 باب آن ترجمه مفتاح الفلاح است،که به نام نوابه شاهزاده بیگم صفوی تالیف شده،خ.شهید مطهری.

التحفة النوریة

عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق)بر نهج انموذج العلوم دوانی،تالیف:1144 ق،خ.

دیده شده.

-امّا بعد حمد اللّه علی فضله المبین.

تحفة الوارد(و غفال الشّارد)

فخر الدین بن محمد علی طریحی(-1085 ق)، برخی از نوادگان او از وجود نسخۀ آن خبر داده اند.

ص:581

تحفة الواعظین

محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق)، مذکور در مشاهیر علماء الهند.

تحفة الواعظین

در مواعظ و مصائب،از مظفر حسین بن ضامن حسن رضوی لکهنوی(معاصر).

تحفة الوافی(فی العروض و القوافی)

محمد صادق ادیب الممالک فراهانی (-1336 ق).در اصل تحفة الوالی آمده است.

تحفة الوجود

فارسی،حکمت و عرفان،از جلال الدین حسینی ذهبی شیرازی ملقب به مجد الاشراف، ط.سلماس،1333 ق.

تحفة الوزراء و السلاطین

اخلاق،از جلال الدین محمد اصفهانی،ط.

تهران،1291 ق،1314 ش؛ایران،1282 ق.

-چهار چیز نگاهدار پادشاهی است

تحفة الولی

ترجمه و شرح فرمان مالک اشتر،از محمد حسین بن احمد یزدی،تألیف:1227 ق به دستور محمد ولی میرزا،خ.کربلا.

-طرازندۀ اورنگ پادشاهی...

تحفة الولی و الوصی

تحقیق الحق و ازهاق الباطل

فارسی،کلام،در رد بابیون،دهریون و نصارا،از محمود بن محمد حسن شریعتمدار استرابادی، مرتب بر 3 مقصد.

تحقیق الحق و ابطال الباطل

حسن علی بن عبد اللّه آل بدر قطیفی(-1334 ق).

تحقیق الحقایق(فی معرفة السادات و الخلایق)-

گلزار مصطفی-محبوب التواریخ

فارسی،از حسین علیشاه بن روشن علیشاه نقوی،مرتب بر 15 گل،تالیف:1306 ق،ط.

هند،1322 ق.

تحقیق الدلایل(فی شرح تلخیص المسائل)

متن و شرح از ملا علی کنی(-1306 ق)،ط.

تهران 1314 و 1317 ق.

تحقیق الدلائل(فی توضیح ثلاث مسائل)

فقه،از فتاح بن محمد تبریزی شهیدی(سدۀ 14 ق)،خ.دیده شده.

تحقیق دلائل الاحکام(فی شرح شرایع الاسلام)

مؤلّف معاصر صاحب حدائق بوده است،خ.دیده شده.

تحقیق الرجعة

اردو،ط.هند.

تحقیق الزوراء

شرح الزوراء دوانی،از کمال الدین محمد بن فخر لاری،تألیف:928،خ.ملک.

-الحمد لمن هو محمود بلسان کل حامد

ص:583

تحقیق الصواب(فی مباحث الاستصحاب)

اصول،از علیشاه بن صفدر شاه رضوی کشمیری (-1269 ق)،خ.موجود.

تحقیق صوم عاشوراء

اردو،ط.هند.

تحقیق عجیب(فی عدم ضمان الطبیب)

تاج العلماء علی محمد نصیرآبادی(-1312 ق)، ط.هند.

تحقیق عطش الحسین(علیه السلام)

اردو،از حبیب حیدر،ط.هند.

تحقیق فقه الرضا(علیه السلام)

محمد هاشم بن زین العابدین موسوی خوانساری (-1318 ق)،ط 1317 ق.

التحقیق فی التکفیر و التفسیق

مؤید باللّه یحیی بن حمزۀ ادریسی(-749 ق)، مذکور در ذیل کشف الظنون.

تحقیق القبلة---

ص:584

تحقیق معنی القابلیة

به احتمال از محسن فیض،خ.مشکات.

تحقیق وجوه المعرفة

ابو القاسم علی بن احمد علوی(-352 ق)،مذکور در رجال نجاشی.

التحقیق و التنقیر(قیما یتعلق بالمقادیر)

جعفر بن خضر جناجی کاشف الغطاء (-1227 ق)،ط.(با خصایص یوم الجمعة).

-الحمد للّه بارئ النسم...

التحقیقات

فن دوم از فنون ثلاثۀ کشف الغطاء.

التحقیقات(فی احوال الموجودات)

فارسی،حکمت،از شمس الدین محمد معروف به ملا شمسا گیلانی(سدۀ 11 ق)،خ.موجود.

-سپاس تقدس اساس.

تحقیقات الاصول

اصول،از عبد المحمد بن حسن زایر دهام نجفی (-1357 ق)،تقریرات استادش آیة اللّه آخوند خراسانی،خ.موجود.

التحقیقات العلویة

رفیع الدین بن علی اصغر طباطبایی تبریزی ملقب به نظام العلماء(-1326 ق).

تحقیقات الفریقین حول حدیث الثقلین

اردو،اخبار،از محمد حسین بن تاج الدین تیجانی پاکستانی،تألیف:1378 ق.

تحکیم الامانی(فی التعصیب)

نظام الدین،شاگرد دلدار علی نصیرآبادی.

-نحمدک اللهم یا خیر الوارثین...

تحلیف الکتابی و الحربی و کیفیة ذلک

عیسی بن محمد صالح اصفهانی(-ح 1074 ق)، والد صاحب ریاض.

تحلیة التائب(و بغیة العامل الراغب)

اخلاق،مولف شیعه بوده،مرتب بر مقدمه و 8 قطب،خ.موجود.

تحلیل الامة

فقه،از ابو طالب بن ابو القاسم موسوی زنجانی (-1329 ق)،مذکور در آخر ایضاح السبل مؤلّف.

تحلیل التتن و القهوة

فقه،از سلیمان بن علی شاخوری(-1101 ق)،در رد بعضی از اخباریون که آنها را حرام می شمردند.

تحلیل السمک جملة

نیز از سلیمان شاخوری.

تحلیل الغنا-الغنا

ص:585

تحلیل ماده و قوه

فیزیک،از بهاء الدین حسام زادۀ پازارگاد،ط.

تهران،1310 ش.

التحمّل،کتاب

ادعیه،از مآخذ البلد الامین کفعمی.

تحمّل العبادة عن الغیر

فقه،از ابو العباس احمد بن فهد حلّی(-841 ق)، خ.موجود.

-ان اولی ما سنح به الخاطر و صدرت به الدفاتر

التحمید و التسمیة(و ما یتعلق بها من المسائل

الادبیّة)

محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1318 ق).

التحنیط

در حرمت آنچه غیر مسلمانان در تحنیط به کار می برند،از محمد علی هبة الدین شهرستانی، بخشی از آن در مجله علم(1330 ق)چاپ شده است.

تحویل سالهای موالید

فارسی،احکام نجوم،از ابو معشر جعفر بن محمد بلخی،مرتب بر 9 مقاله،خ.موجود.

تحویل سنی الموالید

احکام نجوم،از ابو سعید احمد بن محمد سجزی.

التحیات الطیبات(و التسلیمات الفائحات علی

محمد و آله الهادین للحسنات)

ادعیۀ منظوم،از قوام الدین محمد بن محمد مهدی سیفی قزوینی،تاریخ نظم:1121 ق،خ.دیده شده.

-الهی بحق المصطفی و ابن عمه

و سبطیه و الزهراء آل عباء

تحیة اهل القبور(بما هو مأثور)

ادعیه،از حسن صدر الدین موسوی کاظمی (-1355 ق).

تحیة الزّائر

ادعیه و زیارات از اسماعیل بن علی نقی تبریزی (1295 ق-).

تحیة الزائر(و بلغة المجاور)

فارسی،ادعیه و زیارات،از حسین بن محمد تقی نوری(-1320 ق)،استدراکی است بر تحفة الزائر مجلسی،ط.تبریز،1323 ق؛ تهران،1327 ق.

تحیة الزائر

ادعیه و زیارات،از عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق)،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمه،تألیف:1224 ق،خ.کاظمین.

-الحمد للّه الذی رزقنا محبة اولیائه

ص:586