كسي نشناخت جز حق و علي هرگز

چنان كه جز خدا و او كسي نشناخت حيدر را

وضو گيرم ز آب كوثر و شويم لب از زمزم

كنم آنگه به مدح حضرت صادق سخن انشا

ششم مولا، ششم هادي، ششم رهبر، ششم سرور

كه هم درياي شش گوهر بود، هم دُرّ شش دريا

صداقت از لبش ريزد، فصاحت از دمش خيزد

فلك قدر و ملك عبد و قضا مهر و قدر امضا

بسي زهّاد و عبّادند بي مهرش همه كافر

بسي عالم، بسي عارف، همه بي نور او اعمي

دو خورشيد منير او هشام و بو بصير او

دو كوه حكمت و ايمان، دو بحر دانش و تقوي

مرا دين نبي، مهر علي و مذهب جعفر

سه مشعل بوده و باشد، چه در دنيا چه در عقبي

در ديگر زنم غير از در آل علي؟ هرگز!

ره ديگر روم غير از ره اين خاندان؟ حاشا!

بهشت من بود مهر علي و مهر اولادش

نه از محشر بود بيمم، نه از نارم بود پروا

سراپا عضو عضوم را جدا سازند از پيكر

اگر گردم جدا يك لحظه از ذرّيه ي زهرا

از آن بر خويش كردم انتخاب نام «ميثم» را

كه باشم همچو او در عشق ثارالله پا بر جا

ملايك همه گويند درودش، همه خوانند ثنايش، همه مشتاق لقايش، همه عالم به فدايش، همه مرهون عطايش، كه خدا خلق نموده است به يمن گل رويش فلك و لوح و قلم را، ملك و جن و بشر را و همه ارض و سما را

*****

چار ماه است كه گرديده به تن آمنه را جامه ي ماتم، به رخش هاله اي از غم، غم عبدالله والا گهرش، شوهر نيكو سيرش، اشك روان از بصرش، اشك نه خون جگرش، خون نه كه ياقوت تَرش، بود يكي غنچه از آن لاله ي پرپر ثمرش، داشت چو جاني به برش، بلكه ز جان خوب ترش، مونس شام و سحرش، تا كه شبي ديد همان مادر دلباخته در خواب، كه در دست گرفته است گلي خرم و شاداب، كه برده است ز گل هاي دگر آب، نظر كرد بر آن لاله ي فرخنده كه برگشت، يكي قرص قمر گشت، به يك لحظه پسر گشت، نكوتر ز پدر گشت، چو بيدار شد از خواب، خوش و خرم و شاداب، دلش شد ز شعف آب، به ياد آمدش اين نكته كه نه ماه تمام است، مه حُسن ختام است، رسيده مه ميلاد گرامي پسرش، بر رخ قرص قمرش خندد و بي پرده كند سير تماشاي خدا را

*****

لحظه ها بود بر آن مادر فرخنده ي افراشته اقبال، بسي بيشتر از سال، شب و روز زدي طاير جانش ز شعف بال، كه كي جلوه كند از صدف آن گوهر اجلال، كه يك بار دگر نيمه شبي خواب ربودش، همه شد نور وجودش، ز عنايات خداوند ودودش، عجبا ديد كه خورشيد زپهلوش درخشيد و فروغ ابديت

به جهان يكسره بخشيد، به ناگه دُر پاكش ز صدف داد ندا، كاي صدف گوهر يكتاي خدا، مادر انوار هدي، خيز كه هنگام فراقت به سر آمد، شب تنهايي و اندوه و غمت را سحر آمد، شب ميلاد گل گلشن هستي به نجات بشر آمد، چه مبارك سحري بود كه ناگاه به هم درد فشردش شبي آرام در آن حجره ي خاموش نه ياري نه قراري، تك و تنها ز دم احمدي خويش پراكنده در امواج فضا عطر دعا را

*****

دگر از درد گل انداخته رخسار نكويش، شده انوار خداوند فروزنده ز رويش، نگهش سوي سما بود و همه محو خدا بود كه سقف حرمش لاله صفت باز شد و لحظه ي اعجاز شد و با خبر از راز شد و ديد در آن درد و الم چارزن پاك، تو گويي كه رسيدند ز افلاك و همانند ندارند به روي كره ي خاك، يكي حضرت حوا و دگر مريم عذرا و دگر هاجر و سارا، همه مبهوت جلالش، همه بر دور جمالش، همه ديدند مقامش، همه گفتند سلامش، بگرفتند در آغوش چو جانش، زهي از عزت و شأنش، نگه هاجر و سارا به گلستان رخ حور نشانش، كه در آن لحظه كف دست به پهلوش كشيد از دو طرف مريم عذرا كه به يكباره به پا خواست صداي خوش تكبير ز كوه و شجر و دشت و دَرِ مكه، جهان غرق در انوارالهي شد و ديدند كه مرآت جمال احد قادر سرمد، مدني مكي ابوالقاسم و محمود و محمد، نبي اُمّي خاتم، به روي دامن مريم ز فروغ رخ خود كرد منور همه جا را

*****

بشنويد از

دو لب آمنه آن مادر فرخنده ي احمد كه چو بگذاشت قدم بر كره ي خاك محمد، ز رخش نور عيان گشت و فروزنده از آن نور جهان گشت، كه با جلوه ي ماه رخ او ديدمي از دور قصور يمن و شام و به گوش آمدم از جانب معبود ندايي كه الا آمنه زادي پسري را كه بود از همه ي خلق سرآمد، كه بود آينه ي طلعت ذات احد قادر سرمد، كه بود كنيه ابوالقاسم و نام احمد و محمود و محمد كه در آن حال همان چار زن پاك، تن خوب­تر از جان ورا شسته به ابريق بهشتي، پس از آن مريم عذرا به يكي حلّه ي زيباي بهشتيش بپوشاند و لب خويش به لبخند گشودند و سلامش بنمودند و ستودند مقام و شرف و عزت آن پاك ترين عبد خداوند نما را

*****

حق پوشيده بود

«رحمتٌ للعالمين» شد، از خدا «كوثر» گرفت

آسمان تا با بلالش لاف يكرنگي زند

صبحِ خلقت، آبرو از رنگ نيلوفر گرفت

باغ جنّت بود از اوّل عاشق مقداد او

كز خدا بر دامن خود اين همه زيور گرفت

بايد از آيات قرآنش دُرِ توحيد يافت

بايد از درياي نورش تا ابد گوهر گرفت

دانش عدل و مساوات و كمال و علم را

بايد از اين مكتب و از اين پيام آور گرفت

نجلِ عمران با يدِ او قلب دريا را شكافت

پورِ آذر با دم او لاله از آزر گرفت

لحظه اي بگذاشت لب بر روي چشمان علي

چشم آن مولا شفا در غزوه خيبر گرفت

نقش تصوير محمّد را ميان جام ديد

هر كه از دست اميرالمؤمنين ساغر گرفت

يا محمّد اي وجودت «رحمتٌ للعالمين»

اي كه باغ رحمت از فيض تو برگ و برگرفت

كيستي تو كز وصيّ ات ذات «رب العالمين»

«انّما» در شأن او فرمود و انگشتر گرفت

آسمان دور سر مقداد و سلمان تو گشت

آفتاب از خاك راه قنبرت افسر گرفت

نام نيكوي تو را بنوشت با دست خدا

تا قلم روز ازل گلبوسه از دفتر گرفت

آنچه «ميثم» گفت در وصف تو حرف او نبود

درِّ مضمون از تو از آغاز تا آخر گرفت

از جگر شعله ي آتش

در وادي دوزخ فتد ار عكس جمالش

چون ذات خداي ازلي ليس كمثله

بايد كه بخوانيم فراتر زمثالش

ايجاد بود قبضه اي از خاك محمد

افلاك بود بسته به لولاك محمد

*****

اي جان جهان بسته به يك نيم نگاهت

دل گشته چو گل سبز به خاك سر راهت

هم بام فلك پايگه قدر و جلالت

هم چشم ملك خاك قدم هاي سپاهت

عيسي به شميم نفست روح گرفته

دل بسته دو صد يوسف صدّيق به چاهت

دل هاي خدايي همه چون گوي به چوگان

ارواح مكرّم همه درمانده ي جاهت

از عرش خداوند الي فرش، به هر آن

هستند همه عالم خلقت به پناهت

دائم صلوات از طرف خالق و خلقت

بر روي سفيد تو و بر خال سياهت

زيباتر و بالاتري از آنكه به بيتي

تشبيه به خورشيد كنم يا كه به ماهت

سوگند به چشمت كه رسولان الهي

هستند به محشر همه مشتاق نگاهت

زيبد كه كند ناز به گلخانه ي جنت

خاري كه شود سبز در اطراف گياهت

اين نيست مقام تو كه آدم به تو نازد

و ا... كه خلّاق دو عالم به تو نازد

*****

صد شكر كه عمري ز تو گفتيم و شنيديم

هر سو نگريديم گل روي تو ديديم

هرجا كه نشستيم به خاك تو نشستيم

هر سو كه پريديم به بام تو پريديم

عطر تو پراكنده شد از هر نفس ما

هر گه به سر زلف سخن شانه كشيديم

زآن روز كه گشتيم ز مادر متولد

از مأذنه ها روز و شب اسم تو شنيديم

مرگي كه به پاي تو بود زندگي ماست

ماييم كه در موج عزا عيد سعيديم

تا بودن ما نام محمد به لب ماست

روزي كه نبوديم به احمد گرويديم

آب و گل ما را كه سرشتند ز آغاز

آغوش گشوديم، وصالش طلبيديم

ز آن باده كه در

سوره ي زيباي محمد

اوصاف ورا گفته خداوند چشيديم

آن باده كه از ساغر فيض ازلي بود

سرچشمه ي آن كوثر و ساقيش علي بود

*****

روزي كه عدم بود و عدم بود و عدم بود

نه ارض و سما بود، نه لوح و نه قلم بود

تسبيح خدا در نفس پاك محمد

لب هاي علي هم سخن ذات قِدَم بود

روزي كه گلِ آدم خاكي بسرشتند

آدم به تولاي علي صاحبِ دم بود

از خاك قدم هاي علي كعبه بنا شد

او را نتوان گفت كه نوزاد حرم بود

روزي كه كرم بود دُري در صدف غيب

و ا... علي قبله ي ارباب كرم بود

بر قلب علي علم خدا از دل احمد

چون سيل خروشنده روان در دل يم بود

در بين رسولان كه به عالم عَلَم استند

نام نبي و نام علي هر دو عَلَم بود

در جوف نبي ديد نبي حمد خداوند

با نعت وي و مدح علي ذكر صنم بود

بالله تجلاي نبي مطلع الانوار

والله تولاي علي فوق نعم بود

خلقت چو خدا خالق بخشنده ندارد

خالق چو نبي و چو علي بنده ندارد

*****

از خالق دادار بپرسيد علي كيست

از احمد مختار بپرسيد علي كيست

جز شخص علي شخص علي را نشناسد

از حيدر كرار بپرسيد علي كيست

شمشير به دشمن دهد و شير به قاتل

از قاتل خونخوار بپرسيد علي كيست

با دار بلا انس بگيريد و در آن حال

از ميثم تمار بپرسيد علي كيست

در غزوه ي بدر و اُحد و خيبر و احزاب

از تيغ شرربار بپرسيد علي كيست

از نخله ي خرما و در و دشت و بيابان

از چاه و شب تار بپرسيد علي كيست

از حجر و سعيد ابن جبير و ز ابوذر

از مالك و عمار بپرسيد

علي كيست

جز فاطمه كس محرم اسرار علي نيست

از محرم اسرار بپرسيد علي كيست

بگرفت به كف جان و سر و جاي نبي خفت

از آن همه ايثار بپرسيد علي كيست

«ميثم» چه در اوصاف علي گويد و خواند؟

جز حق نتواند نتواند نتواند

*****

دم نارسايي

ن_ه توان ثنايش به زبان بيارم

نه توان قلم را به زمين گذارم

*****

به تمام قرآن، به رسول داور

به جلال زهرا، به مقام حيدر

به صفا، به مروه، به منابه مشعر

به دو دخت زهرا به شبير و شبر

به مقام سلمان، به قيام بوذر

به كمال ميثم، به خلوص قنبر

كه خدا ندارد بشري چو احمد

كه بشر ندارد پدري چو احمد

*****

هله اي دو عالم همه دم به كامت

ز فلك گذشته اثر كلامت

تو بگو كه گويم سخن مقامت

تو بخوان كه عالم شنود پيامت

ز بشر درودت ز خدا سلامت

همه جا قيامت شده با قيامت

چه شود بخواني به نواي ديگر

چه شود برآي_ي ز حراي ديگر

*****

تو پيمبر استي به همه زمان ها

تو خدايگاني به خدايگان ها

كمي از زمينت همه آسمان ها

به كفت زمامِ همه كهكشان ها

قدمت فرازِ قلل جهان ها

كلمات نورت، همه نقش جان ها

تو زعيم بودي، همه انبيا را

تو پيمبر استي همه اوليا را

*****

تو رسول بودي كه نبود عالم

تو امام بودي و نبود آدم

به همه مؤخر ز همه مقدم

تو نبي اعظم تو رسول اكرم

تو دليل بودي به كليم در يم

تو مسيح بودي به مسيح در دم

تو خ_دا جلال_ي، ت_و خ_داپرستي

تو هميشه بودي، تو هماره هستي

*****

تو رسول حق تا صف محشر استي

تو پيمبران را همه رهبر استي

تو مطهر استي، تو مطهر استي

تو فروتن استي، تو فراتر استي

تو امام حيدر، تو پيمبر استي

تو ز انبيا هم، همگي سر استي

نگه_ي ب_ه «ميثم» كه ره تو پويد

همه از تو خواند، همه از تو گويد

*****

با اين همه كردند به عجز سخن، اقرار

*****

اين است كه توحي_د از او ن_ام گرفته

اين است كه خورشيد از او وام گرفته

اين است كه از روح بش_ر، دام گرفته

اين است كه دل از دمش آرام گرفته

اين است كه از دست خدا جام گرفته

سر تا قدم از علم الهي شده سرشار

*****

اي ج_ان هم_ه عال__م و آدم ب_ه فدايت

اي هستيِ هستي كمي از لطف و عطايت

گلبوس_ه ي ف_ردوس، ب__ه خاك كف پايت

رويي_ده مسي_ح از ن_فس روحْ ف_زايت

ك_ار مل_ك و ذك_ر خداون__د، ثن_ايت

اين ذكر الهي است كه دائم شده تكرار

*****

اي چرخ كهن خاك ره طفل صغيرت

روشنگ_ر ب__زم ازل_ي روي مني_رت

ت_ا حش_ر، بزرگ_ان جهانند حقي_رت

حتي به جن_ان اه_ل بهشتند فقيرت

پيغامب_ران يكس_ره بودن_د بشيرت

پيوسته نمودند به آقايي ات اقرار

*****

اوصاف تو چون وصف خدا فوق حساب است

قرآن ت_و را سلط_ه ب_ر اي_ن چ_ار كتاب است

حب تو ثواب است، ث_واب است، ث_واب است

بغض تو عقاب است، عقاب است، عقاب است

ت_و آب حيات_ي و جهان بي تو سراب است

تو مهري و روز همه بي توست شب تار

*****

ما امّت وح_ي و تو پيام آور وحيي

تا هست خدايي خ_دا، رهبر مايي

تو جان همه عالمي و در بر مايي

تو سايه ي لطف ازلي ب_ر سر مايي

تا شام ابد مشعل روشنگ_ر مايي

بي نور تو، توحيد محال است، نه دشوار

*****

بي دست تو حق بر روي كس در نگشايد

ب__ي دوستي ات حم_د خداون__د نشايد

بي حسن ت_و ي_وسف ز كسي دل نرباي_د

بي ن__ام ت_و زنگ غم_ي از دل نزداي_د

م_دح ت_و ن_ه از «ميثم»، از خلق

نيايد

گي_رم ز عقي_ق همه ريزد دُرِ شهوار

*****

عال__م وج__ود، چ_راغ هدايتي

در حشر نيست راه نجاتي برايشان

حت_ي ز انبي_ا نكن_ي گ_ر حمايتي

در حشر، خلق را به شفاعت نياز نيست

آي_د اگ__ر ز چش_م ب_لالت كن__ايتي

جان جهان به پاش بريزم، اگر كم است

خواند ه_ر آنك_ه از ت_و برايم روايتي

بيش از پيمبران ستم آمد به حضرتت

لبخنده_ا زدي و نك__ردي شكايت_ي

در مصحف جمال تو كرديم سيرها

ج_ز آيه ه__اي ن__ور نديديم آيتي

سوگند مي خورم كه ندارم ن_داشتم

غي_ر از ولايت ت_و و آلت، ولايت_ي

يك قطره زآب جوت به صد يم نمي دهم

يك تار م_وت را ب_ه دو عالم نم_ي دهم

*****

ن_ام اح_د ك_ه نام خداوند سرم_د است

ميمي بر آن اضافه شده، اسم احمد است

آدم ك_ه گشت توب_ه او ن_زد ح_ق قبول

از في_ض «يا حميدُ بحق محم_د» است

ب_ا دي_دن جم_ال ت_و خوب_ان ده_ر را

در دل امي_د ب_اغ جن_ان داشتن بد است

دست تو ظرف رحمت بي انتهاي هوست

هر چه خدا به خلق ببخشد، از اين يد است

مقصود باغ و لاله و حور و قصور نيست

اه_ل بهشت را س_ر كوي تو مقصد است

پيش از هب_وط آدم و ح_وا ب_ه خط نور

دست خدا ن_وشت: محمّد مؤي_د است

ذك_ر خ_دا و ذك_ر ملك ت_ا قيام حشر

پيوسته بر شم_ا صل_وات مج_دد است

ب_ر س_ر در بهشت و جهن_م ن_وشته ند

بغض تو نار و مهر تو خلد مخلد است

تفسي_ر ي_ك حدي_ث ز ميم ده_ان تو

بالله ني_از م_ن به ه_زاران مجل_د است

گفتم ب__ه ب__زم ق_رب اله_ي قدم نهم

ديدم كه نغمه ي صلواتت خوش آمد است

اي چه__ره ي ب__لال ت__و ب__اغ ب_هشت

من

اين «ميثم»، اين تو آن همه افعال زشت من

*****

تا سر تا بپا سوخت

من اي مسيحا تا نفس در سينه دارم

يا فاطمه يا فاطمه باشد شعارم

ياس)

هر كي بد ما رو بخواد

جوابش با عباس

دلبر دلبرا يا رسول ا...(3)

*****

مانند قلب آمنه طاق مدائن شد خراب

از بسكه ريخته اشك شوق بحر سماوه شد پُر آب

روح قرآن، متن زبوري و تورات و انجيل

جاي دستات، مونده روي سنگ ابابيل

شكر خدا، سالم شده با نام تو تحويل

شه عالميني

گل نشأتيني

براي فخرت همين بس

كه جدّ حسيني

دلبر دلبرا يا رسول ا...(3)

*****

جاروكش حريم توست صد تا سليمان نبي

چونكه خود خدا نوشت رو خاتمت ناد علي

مشعل ايماني تو باغ گل ديني

تو جلوه ي آغازي تو فيض نخستيني

تو آينه ي حقي تو صاحب آئيني

تو رهبر امكاني تو لنگر تمكيني

دارنده ي والليلي آرنده ي والتيني

مدّثّر و مزّمّل طاهائي و ياسيني

تو باغي و زهرا گل تو شهري و حيدر در

زهرا تو و تو زهرا حيدر تو و تو حيدر

*****

طوفان شده رام نوح از يمن ولاي تو

بشكافته دريا را موسي به عصاي تو

بر چرخ چهارم شد عسي به هواي تو

از چاه برون آمد يوسف به دعاي تو

داوود زبورش را خوانده به نواي تو

يونس به دل ماهي مشغول ثناي تو

داور به تو مي بالد قرآن به تو مي نازد

زهرا به تو دل داده حيدر به تو جان بازد

*****

اي گرگ ز صحراها آورده سلامت را

اي شير ژيان برده بر دوش غلامت را

دشمن همه جا ديده احسان مدامت را

جبريل ثنا گويد مرغ لب بامت را

قرآن به جبين بسته زيبائي نامت را

لبخند زنان كوثر بوسد لب جامت را

اي فهم رُسل كوته از اوج جلال تو

گلبوسه ي صد يوسف بر روي بلال تو

*****

اي خيل رسل را دست بر دامن آل تو

اي چار كتاب ا... اوصاف كمال تو

سيل همه رحمت ها جاري ز جبال تو

با وحي كند پرواز معراج خيال تو

مخلوق نه بل خالق مشتاق جمال تو

ره بسته شود بر صبح بي صوت بلال تو

فرمانده افلاكي ماه كره ي خاكي

چون ذات خدا پاكي ممدوح به لولاكي

*****

اي پرچم توحيدت بر شانه ي نه طارم

اي خيل نبيين را هم اول و هم خاتم

خار تو گُل عالم خاك تو گِل آدم

هم لرزه ز ميلادت افتاده به كاخ جم

لرزان چو تن كسري ايوان مدائن هم

برخيز و بزن بانگي از نو به سر عالم

نجم فلك

آرائي شمس قمر افروزي

چشم دو جهان سويت تا باز بر افروزي

*****

اي كوه غمت بر دوش وي خصم زده سنگت

اي سنگ ، دلش پر خون از چهره ي گلرنگت

سوگند به رخسار خونين و دل تنگت

با آن كه شده گيتي دانشگه فرهنگت

كفار جهان با هم دارند سر جنگت

آن بسته كمر بهر خاموشي آهنگت

جنگند ز هر جانب تازند به هر عنوان

يك سلسله با عترت يك طايفه با قرآن

*****

بر سينه ي اسلامت صد درد نهاني بين

پيوسته به تن زخمش از كفر جهاني بين

آن باغ كه پروردي باز آي و خزاني بين

هم درد نهان بنگر هم ظلم عياني بين

گرگان جهان خواري در سلك شباني بين

فرياد درون بر چرخ از عالي و داني بين

بر امت مظلومت اي دين ز دمت زنده

تا خصم شود حاكم صد تفرقه افكنده

*****

اي دست احد ما را با هم يد واحد كن

بر ضد ستمكاران بازوي مجاهد كن

پيروز در اين عرصه بر دشمن فاسد كن

در بين ملل ما را خادم كن و قائد كن

سرتاسر گيتي را خرم چو مساجد كن

وين مردم عالم را عابد كن و زاهد كن

اجراي كمال دين در همت ما باشد

احياي همه عالم در وحدت ما باشد

*****

تا چند ستمكاري از دشمن دون آيد

ظلم و ستم و بيداد از خصم زبون آيد

وز ديده ي اين امت اشك آيد و خون آيد

بر فرق خردمندان شمشير جنون آيد

از سينه ي اهل درد فرياد درون آيد

اي كاش دگر مهدي از پرده برون آيد

پيوسته چو مظلومان (ميثم) به دعا كوشد

تا رخت فرج را حق بر قامت او پوشد

*****

ميثم 2

تعداد استفاده 0

آورده بر كويش

صفا چون گل كند بويش صفاها گيرد از رويش

به ياد لعل لبهايش كند رفع عطش زمزم

*****

چو آمد آمنه كم كم به هم چشم خدا جويش

دو لب خاموش اما عالمي گرم هياهويش

بناگه تافت خورشيد جهان آرا ز پهلويش

منور ساخت شرق و غرب را از پرتو رويش

سما در نور او گم شد زمين درياي انجم شد

لبش گرم تبسم شد وجودش در تلاطم شد

كه ناگه چشم حق بينش دوباره باز شد از هم

*****

ندا از عمق جان بشنيد هان اي مهربان مادر

خدايت را خدايت را بخوان مادر بخوان مادر

سلامت مي دهد امشب زمين و آسمان مادر

كه هستي آفرين هستيت بخشد رايگان مادر

ببين لطف مؤيد را بخوان دادار سرمد را

بدنيا آر احمد را محمد را محمد را

بذكر حق كن استقبال از پيغمبر اكرم

*****

دل شب آمنه تنها ولي تنها خدا با او

نه عبد ا... زنده نه زنان آشنا با او

دعا مي خواند و بودي آفرينش همصدا با او

سخن مي گفت فرزندش محمد در خفا با او

اميدش بود و معبودش وجودش بود و مولودش

محمد بود و مقصودش زهي از بخت مسعودش

گرفتش در بغل مانند جان خويشتن مريم

*****

ز يك سو رو به قبله مادرش حوّا دعا گويش

ز يك سو آسيه گلبوسه گيرد از گل رويش

ز يك سو مام اسماعيل همچون گل كند بويش

ز يك سو دستهاي مريم عذرا به پهلويش

كه كم كم درد او كم شد رها از درد و از غم شد

جمال حق مجسم شد محمد ماه عالم شد

به استقبال او خيزيد از جا اي بني آدم

*****

در آن شب بارگاه آمنه خلد مخلّد شد

در آن شب جلوه گر مرآت حسن حي سرمد شد

در آن شب آفرينش محو و مات روي

احمد شد

در ان شب بوسه زن مادر به رخسار محمد شد

چه عبدي در سجود آمد چه نوري در وجود آمد

چه غيبي در شهود آمد خدا را هر چه بود آمد

كه او با هر دمش بر آفرينش جان دهد هر دم

*****

چو آن تابنده اختر زاد آن نور مجسم را

نه آن نور مجسم بلكه وجه ا... اعظم را

فروغي تافت از نورش كه روشن كرد عالم را

ندا آمد كه زادي بهترين فرزند آدم را

مباركباد لبخندت گرامي باد فرزندت

بهين عبد خداوندت محمد طفل دلبندت

كه مي خوانند مدحش را خدا و انبيا با هم

*****

تو امشب آدم و نوح و خليل ديگري زادي

ذبيح و خضر و داوود و كليم برتري زادي

مسيحا نه مسيحاي مسيحا پروري زادي

تو امشب بر همه پيغمبران پيغمبري زادي

رسل در تحت فرمانش كتب يك جمله در شانش

هزاران خضر عطشانش صد اسماعيل قربانش

مبارك اي گرامي مادر پيغمبر اكرم

*****

زمين مكه ديشب غرق در نور محمد بود

چراغ آسمان لبخند زن بر روي احمد بود

جهان آفرينش بهتر از خلد مخلد بود

تجلاي خدا در چهره ي عبدي مؤيد بود

مؤيّد باد قرآنش گرامي باد فرقانش

معطر باد بستانش جهان در تحت فرمانش

بناي اوست در سيل حوادث كوه مستحكم

*****

محمد اي چراغ روشني بخش جهان آرا

بر افروز و بر افروزان بنور خويش دلها را

بلرزان با نهيب آسماني كاخ كسري را

نداي تفلحوا از عمق جان بركش بخوان ما را

تو ما را دانش آموزي تو مهر عالم افروزي

تو برق اهرمن سوزي تو در هر عصر پيروزي

لواي توست با دست خدا بر دوش نه طارم

*****

(يا امام صادق)

هماره بوي عطر خلد از خاك درت خيزد

هميشه نور توحيد از فراز منبرت خيزد

نداي تفلحوا از مكتب جان پرورت خيزد

فروغ دانش از كرسيّ درس

جعفرت خيزد

ششم مولا ششم رهبر ششم هادي ششم سرور

ششم فرمانده داور ششم فرزند پيغمبر

كه شش خورشيد حق از سلب او تابيده در عالم

*****

الا اي ام فروه آفتاب داور اوردي

محمد را محمد را كتاب ديگر آوردي

تعالي ا... كه مثل آمنه پيغمبر آوردي

تو چون بنت اسد در دامن خود حيدر آوردي

بعصمت مادرش زهرا بصورت چون حسن زيبا

حسيني خو علي سيما امام باقرش بابا

كه با عيد محمد عيد ميلادش بود توأم

*****

كتاب من كتاب ا... و دين مصطفي دينم

تولاي اميرالمزمنين عهد نخستينم

مرام جعفري و مهر آل ا... آئينم

نه كاري بود با آنم نه حرفي مانده با اينم

محب آل اطهارم علي را دوست مي دارم

ز خصمش نيز بيزارم به يارش تا ابد يارم

نباشد غير حب و بغض ، دين و مذهب (ميثم)

*****

وحدت به نقطه ي توحيد

يكي درون نگاهش هزار شعله ي خورشيد

يكي سفير هدايت به وادي عشق است

يكي چراغ ره و مير و هادي عشق است

يكي خداي محبت شفيع رستاخيز

يكي ولايت محضش يگانه دستاويز

يكي طلوع سپيده ز خنده اش شيدا

يكي تمام خلايق ز عشق او شيدا

يكي به گفته ي قرآن مطهر و والا

يكي مفسر قرآن به لهجه ي زهرا

يكي ز برق نگاهش همه جهان روشن

يكي ز يمن قدومش زمين شده گلشن

يكي ربوده غمش هوش و عقل جبرائيل

يكي مقيم سرايش هميشه ميكائيل

يكي فقط وَ فقط فكر خنده ي زهرا

يكي دلش پر از غم است از غريبي مولا

يكي به دور حريمش هزار زائر پاك

يكي مزار شريفش يكي بود با خاك

رسول اعظم است

پايه ي توحيد تو همچون كتاب محكم است

ثبت گشته بر جبين آسمان عنوان تو

*****

چارده قرن است دنيا محو عدل و داد توست

آه مظلومان عالم بانگي از فرياد توست

بردگي محكوم تو آزادگي آزاد توست

تا خداييّ خدا مُلك خدا آباد توست

هفته ها و روزها و لحظه ها ميلاد توست

بسكه جوشد گوهر علم از يم عرفان تو

*****

تو بجاي سيم و زر احسان و عدل اندوختي

تو نگاه مرحمت حتي به دشمن دوختي

تو براي خلق همچون شمع سوزان سوختي

تو ز حكمت در دل انسان چراغ افروختي

تو به جاي اِضرب، اِقرأ بر بشر آموختي

مي درخشد عَلَّمَ القرآن به الرّحمن تو

*****

آمدي اي تا ابد در سينه ها نور، آمدي

آمدي اي موسي برگشته از طور، آمدي

آمدي اي رايتت پيوسته منصور، آمدي

آمدي اي ملك هستي از تو معمور، آمدي

آمدي اي چشم بد از عارضت دور، آمدي

خنده كن اي صبح مشتاقان لب خندان تو

*****

كيست تا مثل تو سلمان و ابوذر پرورد

كيست تا مرد دو عالم همچو حيدر پرورد

كيست تا در بوستان وحي، كوثر پرورد

كيست تا چون لؤلؤ و مرجان دو گوهر پرورد

يا چو زينب دختري در حدّ مادر پرورد

اي اميرالمؤمنين پرورده ي دامان تو

*****

حكمت از اسلام ناب توست جاري بيشتر

دانش از حكم و كتاب توست ساري بيشتر

سرفرازان را به كويت خاكساري بيشتر

از تو مي خواهند جن و انس ياري بيشتر

آنچه كل انبيا دارند داري بيشتر

اي نبييّن ميهمان سفره ي احسان تو

*****

عترت و قرآن تو دو مشعل تابان ماست

دو سپهر معرفت دو كفّه ي ميزان ماست

كلّ دين ما همانا عترت و قرآن ماست

حفظ اين دو با تو از روز ازل پيمان ماست

پيروي زين دو امانت عزت و ايمان ماست

كيست «ميثم» مدح خوان عترت و

قرآن تو

*****

است

از كاخ هاي سرخ يمن تا قصور شام

با نور آن جمال منوّر منوّر است

اي آمنه، عزيز تو نامش محمد است

نامش محمد است و محمد پيمبر است

اي آمنه محمد تو فخر انبياست

دستش ببوس كز همه پيغمبران سر است

از خالق و ملائكه و كلّ كائنات

بر ماه عارضش صلوات مكرر است

اين آفتاب كشور دل نور او علي است

اين جانِ جان و جانِ گراميش حيدر است

اين بحر رحمتي است ز عالم وسيع تر

درّ گرانبهاي چنين بحر، كوثر است

اين است آنكه يك نفس روحبخش او

با طاعت تمام خلايق برابر است

پاي غلام درگه او بر فراز عرش

دست وصي او به سر اهل محشر است

اين اولين تجلي حق ختم الانبياست

هر چند در مقام نبوت مؤخّر است

از صبح دهر، جلوه ي او جلوه ي نخست

تا روز حشر گفته ي او حرف آخر است

باور كنيد در شب ميلاد مصطفي

بت ها شعارشان همه ا... اكبر است

باور كنيد چون نفس حضرت مسيح

امشب نسيم مكه همه روح پرور است

پيشاني ملائكه بر خاك آمده

باور كنيد خواجه ي افلاك آمده

*****

آئينه ي جمال الهي جمال اوست

بام سپهر پله ي تخت جلال اوست

ماه جمال سرو قدان خاك آستان

همچون هلال، قامت گردون هلال اوست

مهر سپهر در گل لبخند گشته گم

زيبائي بهشت ز عكس بلال اوست

دست پيمبران به سوي خانه اش دراز

لب هاي خضر تشنه ي جام وصال اوست

چون حُسن بي مثال خداوند، بي مثال

برهانم آفتاب رخ بي مثال اوست

خون جاري از دهان، گل لبخند بر دو لب

خُلق عظيم تا به ابديّت مدال اوست

گفتار صاحبان خرد دونِ شأن وي

اوهام انبيا همه محو كمال اوست

دست خدا نموده لواي ورا بلند

مُلك وجود، مملكت بي زوال اوست

لبخند دوستي به روي دشمنان زدن

حرف نخست سوره ي حُسن

خصال اوست

اهل بهشت تشنه لب جام كوثرند

كوثر ببين كه تشنه ي جام وصال اوست

ايمان لطيفه اي است ز گفت و شنود وي

قرآن صحيفه اي كه پر از خط و خال اوست

هر شمع را شراره اي از شعله ي فراق

هر جمع را قيامتي از شور و حال اوست

ذكر ملك هميشه درود و سلام وي

چشم خدا هماره به ماه جمال اوست

باور كنيد اين همه زيبائي وجود

تصويري از تصوّر نقش خيال اوست

باور كنيد عزت دنيا و آخرت

در سايه ي محمد و قرآن و آل اوست

باور كنيد روز و شب و ماه و سال ما

مشمول فيض روز و شب و ماه و سال اوست

تا عبد ذات پاك خداوند سرمديم

در سايه ي محمد و آل محمديم

*****

ملك وجود تحت لواي محمد است

بحر بقا نمي ز عطاي محمد است

توحيد زنده از نفس روح بخش او

قرآن كتاب مدح و ثناي محمد است

عيسي كه بر سپهر چهارم عروج كرد

طول حيات او به دعاي محمد است

هر آيه اي كه وجه خدا را نشان دهد

آئينه ي تمام نماي محمد است

گوشي كه بشنود سخن وحي را كجاست؟

عالم پر از صداي رساي محمد است

قرب خدا، دعاي ملائك، صفاي دل

در خواندن حديث كساي محمد است

جان لاله بر كف آيد و دل با چراغ نور

در محفلي كه حال و هواي محمد است

مفتاح رمز وحدت اسلام و مسلمين

در دست هاي عقده گشاي محمد است

« اِنَّ الرَّجُل لَيَهجُر»، جز كفر محض نيست

اين جنگ با كلام خداي محمد است

شاگرد ابتدائي او كيست؟، جبرئيل

مرهون درس روح فزاي محمد است

نور ولايتش همه جا موج مي زند

ظرف وجود، جام بلاي محمد است

عالم اگر كه حاتم طائي شوند باز

بر هر كه بنگرند گداي محمد است

تنها مزار و

تربت پاكش مدينه نيست

ملك وجود صحن و سراي محمد است

حِصن خدا، بهشت خدا، رحمت خداست

هر جا كه سايه اي ز لواي محمد است

عالم بود به ظلّ لواي علي ولي

حتي علي به ظلّ لواي محمد است

باور كنيد جز مدد جبرئيل نيست

«ميثم» اگر مديحه سراي محمد است

گر دست دل به دامن احمد نمي زدم

اينگونه دم ز مدح محمد نمي زدم

*****

با تو خدا را

زن و مرد و پير و جوان يا محمّد

ت_و اعج__از ك__ن ب__ا بيان فصيحت

تو پيغام ما را رسان ي_ا محمّد

ز ما داوري، رهبري از تو زيبد

همان__ا پي_ام آوري از تو زيبد

*****

براف__روز ب__ا چه__ره ي ع__الم آرا

ببين و بخوان و بگو حكم ما را

تمام جهان است كوه ح__رايت

بگو ترك اين تخته سنگ حرا را

بخ__وان تا بخوانن__د با تو خلايق

خدا را خدا را خ__دا را خ__دا را

ت__و را برگزيدي_م ما، تا بك__وبي

س__ر بولهب ه__ا و بوج_هل ها را

تو فرمان بده تا كه بر فتح خيبر

گشايد علي دست خيبرگشا را

بتان را به دست علي سرنگون كن

س__وا ك_ن ز غير خدا، ماسوا را

شود ت__ا درون هم_ه از خدا پر

برون از درون بشر ك_ن هوا را

به امّت بگو دل سراي الهي است

بگيريد از ديو نفْس اي_ن سرا را

به شمشير توحيد از تن جدا كن

سر ظلم و بيداد و شرك و ريا را

به عزم تو بستيم جنّ و ملك را

مطيع تو كرديم ارض و سما را

زمين را ز فيض رس_الت صف__ا ده

زم__ان را ب__ه ن__ور نب__وّت بيارا

اگر خواهي آري به كف يا محمّد

دل خص__م و بيگان__ه و آشن__ا را

به مسكين تواضع، به سركش تكبّر

به ي__اران مروّت، به دشمن م_دارا

پيام رس__اي خ__دا ب__ر لب توست

به عالم رسان اي__ن پي__ام رسا را

هم اكنون كه حكم رسالت گرفتي

ب__راي امام__ت بخ__وان مرتضا را

تو موسا و هارون، علي يا محمّد

پس از خود به هارون سپار اين عصا را

اگ__ر فتن__ه

چ_ون اژدها سر برآرد

عل_ي م__ي درد از ه_م اين اژدها را

علي، شهرياري كه در عين قدرت

كش__د از ره مه__ر، ن__از گ_دا را

عل__ي روزه داري كه با بذل نانش

مزيّ__ن كند سوره ي «هل اتي» را

علي رادمردي كه با فرق خونين

به قات__ل كند بذل، سهم غذا را

علي قه_رماني ك_ه با بذل تيغش

به دشمن دهد درس مهر و وفا را

علي آن امامي كه داده خدايش

مق__ام و ج__لال هم__ه انبيا را

علي از ازل دست «ميثم» گرفته

به او داده فرم__ان مدح و ثنا را

كه را زهره تا مدح مولا بگويد

مگ_ر ذات ب_اري تعالي بگويد

*****

ال__ه الا ا...

*****

بخ__وان محمّ_د! آواي ت__و ص__داي خداست

بخوان ك__ه ه_ر چ_ه بخواني، پيام آخرِ ماست

بخوان بخوان كه هماهنگ با تو ارض و سماست

بخوان بخوان كه از اوّل بشر تو را مي خواست

قي_ام ك_ن ك_ه قي__امت قي__امتِ كب__راست

قيام ك__ن ك__ه كن_د عدل با تو قامت راست

تو را دهند ندا راهي_ان وادي ن_ور

تو را زنند صدا دختران زنده به گور

*****

تو منج_ي هم_ه ب_ا انقراض دنيايي

تو ب_ا ف_روغ خدايي_ت عال_م آراي_ي

تو تا قي__ام قي_امت، پيمب__رِ مايي

تو يار خلق به دنيايي و ب_ه عقبايي

تو رهبر همگان_ي، اگر چ_ه تنهايي

تو در تم_ام ملل، م_اه انجمن هايي

بخوان كه قدر و مقام و جلالتت داديم

رُس_ل نيامده، حكم رس_التت داديم

*****

محمّد اي به تو از ذات پ_اك حيِّ ودود

هم_اره ب__اد س_لام و هم_اره ب_اد درود

خداي بود و تو بودي، جهان نب_ود نبود

عدم به ميمنت خلقت ت_و ي_افت وجود

خدا به نور تو از روي خويش پرده گشود

بشر به يمن تو بر خاك، روي طاعت سود

جزيره العرب از نظم تو گرفت نظام

جمال ت_وست چراغ تجلّيِ اسلام

*****

پيمب_ران عظم_ت يافتن__د ب_ا نامت

دميده در همه ع_الم فروغ اس_لامت

رسيد سنگ ملامت ز هر در و بامت

زدند طعنه و دادند سخت دشنامت

زهي مكارم اخلاق و لطف و اكرامت

نگشت تلخ ز بيداد دشمنان كامت

اگر چه سنگ عدو گشت پاسخ سخنت

زدي تبسم و خون بود جاري از دهنت

*****

چهارده صده روشن چراغ حكمت توست

چهارده صده ق_رآن پي_ام وح_دت توست

چهارده صده جاري بح_ار رح_مت توست

چهارده صده پاين__ده ن_ام امّ_ت ت_وست

چهارده صده بر كف

لواي عت_رت توست

چهارده صده بر امّت اي_ن وصيّت توست

كه اي تمامي ام_ت من_م پيمبرتان

منم پيمبر و مولا علي است رهبرتان

*****

علي وصي م_ن است و عل_ي ول_ي خداست

علي س__راج مني__ر و عل__ي چراغ هداست

علي ركوع و سجود و علي س_لام و دعاست

علي است با حق و حق در پي علي پوياست

علي حقيقت ح_ق، ح_ق ب_دون او تنهاست

علي، علي، عل_ي آري عل_ي ام__ام شماست

بناي دين بقايش كه هست عالمگير

يك_ي ز غار حرا ديگري بود ز غدير

*****

يقين كنيد كه مشكل گشا علي است علي

يقين كنيد كه دست خدا علي است علي

يقين كنيد فق_ط مقت__دا علي است علي

يقين كنيد كه شمس الضحا علي است علي

يقين كنيد كه صاحب لوا علي است علي

يقين كنيد ام__ام شم_ا عل_ي اس_ت علي

قسم به ذات خدايي كز اوست هرچه كه هست

يقين كنيد ك_ه اس_لام ب__ي علي كف__ر است

*****

حقيقتي است كه كتمان آن ب_وَد ت_كفير

قسم ب__ه آل محمّ__د، ب_ه آي__ه ي تط_هير

قسم ب_ه آنچ_ه قل_م ك_رده از ازل تح_رير

ك_ه دس__ت ق_درت پ_روردگار ح_يِّ قدير

شناسنام_ه ي م__ا را زده اس_ت مه__ر غدير

علي همان شب بعثت به خلق گشت امير

قسم ب_ه ذات خ_داوندگار لم يزل_ي

تمام دين محمّد علي، علي ست، علي

*****

گرفتارم

من از قبيله ي مجنون،ز ايل عمارم

من از پياله ي دستت شراب مي خواهم

براي دار جنونم طناب مي خواهم

اگر چه غرق گناهم،بيا حلالم كن

سياه دل نشدم،لطف كن بلالم كن

عرشيان به تحميدش فرشيان به تمجيدش

ذات حق به تاييدش با همه وقار آمد

در جهان كند هركس پيروي زآئينش

در جهان و در عقبي پاك و رستگار آمد

و قرآن و عترت با همند

آنچه موسي در دل سينا نديد

چشم ما در چارده معصوم ديد

آسمان وحي زيب دوش ماست

چارده خورشيد در آغوش ماست

باغ رضوان تا ابد سرمست ماست

چارده معصوم گل در دست ماست

چارده قرآن و يك تفسير شان

چارده آيينه يك تصوير شان

چارده پيكر ولي يك جانشان

هر چه جان دارد خدا قربانشان

ز مرتبه صد بار بهتر آورده

فروغ نور تو از نور خود بر آورده

خلاصه اي ز وجود تو كوثر آورده

چه كوثري كه بود چشمه سار خوبيها

بقاي نسل تو باشد ز دخترت زهرا

*****

دلم شكست و شد اشكم ستاره ي شب من

چو نام اطهر زهرا شكفت بر لب من

به نام او كه بود افتخار مكتب من

به مهر او كه بود روح دين و مذهب من

من از تو نور دل و سوز سينه مي خواهم

برات(دوباره) كرببلا و مدينه مي خواهم

*****

بر خلق، قرآن بياور

به پا خيز ما بر تو داديم قرآن

به پا خيز، ما بر تو داديم حيدر

به پا خيز تا بر تو آريم فرقان

به پا خيز، تا بر تو بخشيم كوثر

به پا خيز، تا كي به دست پدرها

رود بي گنه زنده در گور، دختر

به پا خيز، و اعلام كن يا محمد

نه زن برده باشد، نه مرد است برتر

همه انبيا جان و تو جان جاني

همه اوليا جسم پاكند و تو، سر

به پا خيز و بشكن بتان حرم را

به دست علي اي علي را پيمبر

خدا را به اهل زر و زور برگو

كه ديگر نه دوران زور است و نه زر

تويي گمرهان را به هر عصر، هادي

تويي رهروان را به هر گام، رهبر

مسلمان بود آنكه در مكتب تو

بود يار مظلوم و خصم ستمگر

تو، آري، تو بايد ابوذر بسازي

تو مقداد و عمار و سلمان بپرور

تو آغازي و آخري يا محمد

تو تا حشر، پيغمبري يا محمد

*****

رسولي چو تو نور و فرقان ندارد

كتابي همانند قرآن ندارد

كليم آنچه گويد كلام تو گويد

مسيحا به غير از دمت جان ندارد

پيام آوران هر چه دارند دارند

پيام آوري چون تو سلمان ندارد

طبيبان روحند، مشتاق دردي

كه جز خاك كوي تو درمان ندارد

بدانند تا روز محشر، خلايق

كه نور چراغ تو پايان ندارد

جهان چون تو هرگز پيمبر نديده

خدا چون تو در ملك امكان ندارد

بگوييد پيغمبران سلف را

كسي جز محمد مسلمان ندارد

بگوئيد: پيغمبري جز محمد

چو مهدي چراغ فروزان ندارد

بگوئيد: هر كس جدا شد ز مهدي

به اسلام سوگند، ايمان ندارد

بگوئيد: جز دين ما آسماني

به كف چارده مهر تابان ندارد

بگوئيد: شيعه تن است و علي، جان

جدا از علي هر كه شد، جان ندارد

بگوئيد: شيعه است در خط حيدر

جز اين با خدا

عهد و پيمان ندارد

بگوئيد: ماييم و قرآن و عترت

مسلمان به جز نور و برهان ندارد

بگوئيد: هر كس جدا از علي شد

به محشر جدايي ز نيران ندارد

بخوان «ميثم» آن بيت ترجيع خود را

كه قدر ورا درّ غلطان ندارد

تو آغازي و آخري يا محمد

تو تا حشر، پيغمبري يا محمد

*****

اي به زمين، آسمان تو را دارد

تو باغبان جناني، جنان تو را دارد

زمان به طول تمام زمان تو را دارد

مكان به وسعت كلّ مكان تو را دارد

چه مقبلان كه همه مورد قبول توأند

رسول مايي و پيغمبران رسول توأند

*****

كسي كه در همه جا در كنار توست علي است

كسي كه دست تو و ذوالفقار توست علي است

كسي كه تا ابد الدهر يار توست علي است

كسي كه شير تو و كردگار توست علي است

كسي كه جان تو و جان نثار توست علي است

كسي كه فاتح پروردگار توست علي است

كسي كه حافظ قرآن و دين توست علي است

كسي كه گفته خدا، جانشين توست علي است

*****

سلام بر تو و قدر و جلال و عنوانت

سلام چار كتاب خدا به قرآنت

سلام بر تو و ياسين و نور و فرقانت

سلام بر تو كه سلمان بود مسلمانت

سلام بر شرف و اقتدار سلمانت

سلام مكه و غار حرا به پيمانت

سلام بر تو و مولا علي برادر تو

يگانه فاتح بدر و حنين و خيبر تو

*****

بشر رسيد به آيين راستين امشب

خدا نمود برون، دست از آستين امشب

رسيد حلقه ي توحيد را نگين امشب

طلوع كرد رخ آفتاب دين امشب

بتان كعبه بيفتيد بر زمين امشب

خداي را بستاييد از همين امشب

ظهور مكتب «خيرالوري» مبارك باد

طلوع نور زغار حرا مبارك باد

*****

بشارت اي همه ي دختران زنده به گور

محمد آمده پايان گرفته سلطه ي زور

به گور گشت نهان، ديو كبر و جهل و غرور

فروغ دوستي از كوي دوست كرده ظهور

به شام تيره شبيخون زده است لشكر نور

محمد آمده، چشم بد از جمالش دور

رسيد مژده كه در ظلّ احمديد همه

از اين به بعد، كنار محمديد همه

*****

قسم به ذات خداوندگار حيّ قدير

دو عيد ماست، يكي

اين دو، بعثت است و غدير

جهانيان همه دانيد از صغير و كبير

فقط علي است پس از مصطفي به خلق امير

به شهريار پيام آوران كسي است وزير

كه علم دارد و اخلاص دارد و شمشير

هزار مرتبه «ميثم» اگر روي سر دار

ز دامن علي و اهل بيت دست مدار

*****

دختري كه درخشنده نام او

چون طينت مباركه اش زينت علي است

اين ذكر از ازل همه جا گشته منجلي

يا مصطفي محمد و يا مرتضي علي

*****

فرمود ذوالجلال كه خلاق مطلق است

نور علي ز خلقت كونين اسبق است

سر علي كه كنت مع الانبياء ، نيست

حق با علي، نه بلكه علي مع الحق است

هر مرسلي ولايت خود دارد از علي

اما ولاي او چو خداوند مطلق است

هر كس كه ذكر قلب و زبانش علي علي است

انگار بر لب و دل او ذكر حق حق است

بعثت بدون نام علي زينتي نداشت

زيرا كه اسم او ز خداوند منشق است

معراج هم كه اوج سفرهاي احمد است

والله با حضور علي زير بيرق است

دانيد سر مخفي عيد الكبير چيست؟

مبعث بجز معرف يوم الغدير نيست

*****

اين دل هميشه ساكن ميخانه ي علي است

مست و خراب و عاشق و ديوانه ي علي است

يك قطره هر كه عشق علي نوش جان كند

ديوانه وار عاشق و مستانه علي است

ميخانه را ز عشق علي زير و رو كنم

درمان من نگاه طبيبانه ي علي است

گيرم كنيد يك شبه زنجيري ام خطاب

عالم تمام وقت جنون خانه ي علي است

اينك دلم به اوج تولاست يا علي

قلبم ببين كه كاسه ي پيمانه ي علي است

چون در ازل نگاه تو بر طينتم فتاد

اين سينه تا به حشر چو خم خانه ي علي است

همچون من فقير چه كس ميزبان توست

چون من تو را اسير چه كس ميهمان توست

*****

صبح ازل حكم خطيري داده ايم

ما بر تو تا شام ابد خير كثيري داده ايم

ما خلق را مانند تو مهر منيري داده ايم

ما بر تو مانند علي شمشير و شيري داده ايم

اي وهم گم در جاه تو پيوسته تابان ماه تو

پيغمبر محبوب ما دست علي همراه تو

*****

اي در بدن جانت علي تسليم فرمانت علي

تفسير قرآنت علي شمشير برانت علي

آغاز و پايانت علي پيدا و پنهانت علي

شير خروشانت علي اول مسلمانت علي

بر قله ي انديشه ها پرواز كن پرواز كن

راهي كه بايد طي كني با يا علي آغاز كن

*****

اي تا قيامت جاودان اسلام تو آئين تو

اي نقش لبخند خدا روي لب خونين تو

دشمن هم از كف داده دل بر منطق شيرين تو

قرآن و عترت تا ابد رمز بقاي دين تو

باز از حراي ديگري پيغمبري آغاز كن

دام نفاق و فتنه را از پاي امت باز كن

*****

با اتحاد دشمنان ايجاد گشته خيبري

تا بشكند اركان آن تا بر كند از آن دري

اي كاش تا بار دگر آيد به ميدان حيدري

آيد به ميدان حيدري با ذوالفقار ديگري

فرياد، يا للمسلمين آيا شود از آستين

بار دگر آيد برون دست اميرالمؤمنين

*****

اي حيدر خيبر شكن پيروز اين ميدان تويي

اي حجت ثاني عشر هم نوح هم طوفان تويي

هم مصلح كل بشر هم حامي قرآن تويي

امّيد محرومان تويي فرياد مظلومان تويي

اي آفتاب دل برآ از پرده ي غيبت درآ

اي غيبت كبري برو اي دوره ي هجران سرآ

*****

اي سينه ي مجروح ما مجروح طول غيبتت

در بعثت جدت همه چشم انتظار بعثتت

خورشيد مكه كي رسد صبح طلوع نهضتت

بت هاي عالم بشكند با دست عزم و همتت

اي موسي دوران بيا اي عيسي قرآن بيا

اي نوح كشتيبان بيا عالم شده

طوفان بيا

*****

باز آ كه بي تو شيعه را جز خون دل در كام نيست

بازآ كه امت را به دل آني دگر آرام نيست

از حق به غير حرف حق از دين بغير از نام نيست

اسلام بي خط شما با ا... قسم اسلام نيست

تا ماه و خورشيد و فلك تا عالمند و آدمند

«ميثم»، غدير و بعثت و قرآن و عترت با همند

*****

مكه پر از مشك و عبير است امروز

بشريت را فرمان خطير است امروز

حق بشير است بشير است بشير است امروز

جاودان باد چراغي كه منير است امروز

ذكر بت ها همه «لا نعبد الا اياه»

همه گويند «ولا قوه الا با ا...»

*****

تا به كي چهره ي خورشيد عدالت مستور

تا به كي سلطه ي بيدادگران با زر و زور

با من امروز بخوانيد همگي اين منشور

منجي كل جهان آمده با مشعل نور

عيد بعثت شده يا عيد جهانگير ظهور

تهنيت باد بر آن دخترك زنده به گور

دور دختر كشي و جهل به پايان آمد

سر تسليم بياريد كه قرآن آمد

*****

مكه آهنگ، به گلواژه ي اقرأ بنواز

كعبه از جا كن و تا غار حرا كن پرواز

يا محمد سخن خويش ز لا كن آغاز

خيز از جا به بت و بتگر و بت خانه بتاز

بشريت را با مكتب توحيد بساز

سر اين رشته دراز است دراز است دراز

خيز تا عرصه ي بيدادگران تنگ كني

سينه در حين تبسم سپر سنگ كني

*****

اي به راه تو تمامي ملل را ديده

اي كه جبريل امين دور سرت گرديده

اي به قلب بشر از غار حرا تابيده

اي خدا پيش تر از پيش تو را بگزيده

اي سحاب كرمت بر همگان باريده

خيز از جاي خود اي جامه به تن پيچيده

چشم عالم به ره مكتب روشنگر توست

منجي كل بشر دين علي پرور توست

*****

گر چه فوجي پي آزار تن و جان توأند

فكر بشكستن پيشاني و دندان توأند

روزي آيد كه همه خلق مسلمان توأند

خاك مقداد تو عمار تو، سلمان توأند

سر فرو برده به تسليم به فرمان توأند

پيرو دين تو و عترت و قرآن توأند

عالم كفر به اسلام تو تبديل شود

به تولاي علي دين تو تكميل شود

*****

تو و آل تو

چراغان هداييد همه

چارده آينه از وجه خداييد همه

چارده صورت توحيد نماييد همه

چارده قبله ي ارباب دعاييد همه

چارده نوح به طوفان بلاييد همه

چارده مهر عيان در همه جاييد همه

چارده طور به سيناي وسيع دلها

چارده عقده گشا در همه ي مشكل ها

*****

عزت امت تو در گرو وحدت توست

وحدت امت تو پيروي از عترت توست

طاعت عترت تو، طاعت حق، طاعت توست

در رگ قلب حسين بن علي غيرت توست

تا خدايي خداوند به پا دولت توست

شيعه آن است كه هر لحظه ي او بعثت توست

شيعه در حكم تو نور ازلي را ديده

شيعه در غار حرا با تو علي را ديده

*****

بعثت شيعه ز آغاز غدير است و حراست

بعثت سوم او واقعه ي عاشوراست

پدر شيعه علي، مادر شيعه زهراست

شيعه جان و تنش از آب و گل كرببلاست

به خدايي خدايي كه جهان را آراست

شيعه بودن شرف و عزت و آزادي ماست

شيعه تا خون به رگش موج زند يار علي است

«ميثما» شيعه همان ميثم تمار علي است

*****