سرشناسه:مركز تحقيقات رايانه اي قائميه اصفهان،1390 عنوان و نام پديدآور:بانك جامع پيامك قائميه جلد 2/ واحد تحقيقات مركز تحقيقات رايانه اي قائميه اصفهان مشخصات نشر:اصفهان:مركز تحقيقات رايانه اي قائميه اصفهان 1390. مشخصات ظاهري:نرم افزار تلفن همراه و رايانه
من كيستم يگانه اميد محمدم
ناموس وحي و همسر والاي احمدم
ام الائمه مادر ام الائمه ام
يعني خديجه دختر پاك خويلدم
روح بزرگ خواجه اسراست در تنم
گلخان_ه ي بهشت رسول است دامنم
اي آنكه بر احمد وفاداري خديجه
اسلام را كردي علمداري خديجه
تو هست و بودت وقف عشق مصطفي شد
دين را خريدي و خريدارت خدا شد
شعب ابيطالب گواه همتت بود
پاكي ، زلالي ، مثل دريايي ، خديجه
تاج سر زنهاي دنيايي خديجه
تو همسر محبوب من بودي و هستي
همخانه ام در عرش اعلايي خديجه
من بارها با ديدن تو جان گرفتم
از بسكه آرام و شكيبايي خديجه
تو هستي خود را برايم خرج كردي
در آسمان عشق يكتايي خديجه
شايسته تر از تو زني بين عرب نيست
تو مادر ام ابيهايي خديجه
يك بار ديگر باز كن آغوش خود را
در بر بگير اين دختر خاموش خود را
مادر مظلومه ي من ميون بستر رمق نداري
با اين همه غصه و غم چرا بابامو تنها مي ذاري
كنار بسترت ببين نشسته ام پريشون
شاهد جون دادنتم با ديده هاي گريون
امشب دل تنگ مرا اشكم روايت مي كند
امشب خديجه با تو اي اسماء وصيت مي كند
اي آشنايم ، بشنو نوايم
آن مادري كه منشأ عصمت ز جوي اوست
آن بانويي كه بوي رسالت ز سوي اوست
گويي: ز شأن خديجه به من بگو
گويم: جهان ذره و جنت ز خوي اوست
آسمون بي تو به اشكش شعر بارون مي خونه
بعد تو ستاره اي تو آسمون نمي مونه
تو ديار بي كسي ها سر خاك قبر تو
بابا اسمتو با يه حال پريشون مي خونه
بيشتر روزا توي خونه ، تشنه يه گوشه
زانواشو مي گيره تو بغلش غريبونه
امشب پدر مي ديد كوثر گريه مي كرد
زهرا به روي قبر مادر گريه مي كرد
خاك مزار مادرش را مي گرفت و
با دست خود مي ريخت بر سر گريه مي كرد
اي دامنت دانشگه زهرا خديجه
اي همدم تنهايي طاها خديجه
نوشيده آب از چشمه ي چشم تو كوثر
اي باغبان شاخه ي طوبي خديجه
مادر دل بابام مي گيره، تو بي كسي اسيره
ميون بستر غم جون نداري
براي پر كشيدن بي قراري
مادر، تو كه داري مي ري به سفر
يه نيگا كن به حال پدر
بي تو خونمون غرق ماتمه، مادر
از غم تو هر چي بگم كمه، مادر
اي ز صد هاجرت درود و سلام
كرده مريم به محضر تو قيام
همسر مصطفي درود درود
مادر فاطمه سلام سلام
اي داده به عصمت شرف و نام خديجه
اي بسته به طوفت فلك احرام خديجه
اي همسر پيغمبر اسلام خديجه
اي عصمت حق فاطمه را مام خديجه
اي ختم رسل را ز شرف نور دو ديده
قبل از شب بعثت به پيمبر گرويده
مادر مرو كه فاطمه ات زار و مضطر است
هجر تو قاتل من غمديده دختر است
غصه مخور به حال پدر چونكه بعد تو
زهراي كوچك توبرايش چو مادر است
در سرزمين شعب ابي طالب از محن
اكنون ز اوج داغ و عزاي تو محشر است
آخر اي پرستوي شكسته پر
حالا كه ميري سفر منم ببر
بي تو تنها و غريب ميشه بابا
بي تو آتيش مي گيره دلاي ما
اي همه دلخوشيم ، از غمت مي كشيم
مرو اي مادر من مرو اي مادر من
ميلاد مسعود اباالفضل جوان است
هنگام شادي و سرور شيعيانست
از دامن ام البنين ماهي عيان است
كز روي وي شرمنده ماه آسمانست
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
فرزند دلير حيدر آمد
عباس امير لشكر آمد
مي خواست نشان دهد ادب را
يك روز پي از برادر آمد
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
دو ماه از دو افق در دو شب تجلّي كرد
يكي شهنشه دوران، يكي امير سپاهش
دو گوهر از دو صدف از دو بحر گشت نمايان
يكي چراغ هدايت، يكي معين و گواهش
يكي حسين و يكي ناصر حسين، ابوالفضل
كه جان خويش به كربلا بداد به راهش
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
امشب شب ميلاد علمدار حسين است
ميلاد علمدار وفادار حسين است
گر بود علي محرم اسرار محمد
عباس علي محرم اسرار حسين است
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
هر گل خوشبو كه گل ياس نيست
هر چه تلألو كند الماس نيست
ماه زياد است و برادر بسي
هيچ يكي حضرت عب_اس نيست
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
روشنگر آفتاب،عباس آمد
تفسير زلال آب،عباس آمد
خيزيد،گل آريد و گل افشانيد
زيرا كه گل بوتراب،عباس آمد
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
چه عباس آنكه در حشمت امير راستين آمد
چه عباس آنكه از همّت پناه مسلمين آمد
چه عباس آنكه از اصل و نسب از دوره هاشم
چو جان مرتضى و حُسن خيرالمرسلين آمد
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
نيستم لايق كنم مدح و ثنايت يا ابو الفضل
از ازل مدح تو را گفته خدايت يا ابو الفضل
مصطفي-ص را جان نثاري، مرتضي را يادگاري
جان من، جان جهان بادا فدايت يا ابو الفضل
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
اي تجلاي نور در سينا
يد بيضاي توست با موسي
حق نوشته ست با خطي از نور
روي درگاه جنّت الاعلي
در بهشتم بهار عباس است
صاحب الاختيار عباس است
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
آلاله نو دميده چيدن دارد
آواز فرشتگان شنيدن دارد
ميلاد حسين است و ابوالفضل و علي
يك ماه و دو آفتاب ديدن دارد
زيرا كه گل بوتراب،عباس آمد
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
اي دست تو، دستگير عالم
وي در رخ تو علي مجسم
درياي عميق مهرباني
تمثال علي، علي ثاني
مرآت حسين مظهر عشق
گل واژه ي ناب دفتر عشق
اي عبد خدانما، اباالفضل
درياب دمي مرا ابا الفضل
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
چهارم شعبان ، روز شكفتن گل معطر ابالفضل (ع) بر شاخسار اهل بيت (ع) مبارك باد
عباس(ع) آمد تا برادري را معنا كند، وفا را شرح دهد، ايثار را الگو باشد، شجاعت را تفسير كند و دلاوري را مصداقي والا گردد.
ميلاد حضرت عباس(ع) مبارك باد.
ميلاد اباالفضل(ع)، ماهتاب شب هاي غريبي حسين(ع) و اسوه باشكوه جانبازي مبارك باد.
نام زينب درشئون زندگي گل مي كند
در دل عشاق ايجاد تحول مي كند
مهدي زهرا كه خود رمز توسل با خداست
در مقام ذكر با زينب توسل مي كند
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
زينت آغوش زهرا دخت حيدر زينب است
گوشواره عرش را فرخنده خواهر زينب است
عصمت و شرم و حيا و صبر و تسكين و وقار
اين همه اوصاف، اَلْحق جلوه گر در زينب است
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
ما گرفتار بلاي زينبيم
ما حسيني از عطاي زينبيم
تا خدا بر ما عنايت مي كند
ماگداي هر گداي زينبيم
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
مي كند شمس و قمر از طلعت او كسب نور
بهر انوار حقيقت بنت حيدر زينب است
آن كه از حلمش به پا اين رايت اسلام كرد
آن كه شد بر خسرو بي يار، ياور زينب است
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
دل در گرو ولاي زينب
جان باد همي فداي زينب
از عشق حسيني اش چه گويم
شرمنده كند وفاي زينب
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
آسمان عشق را يك كوكب است
عشق اگر عشق است عشق زينب است
القرض تو پنج تن را چون كسايي زينبا
جامع كل صفات اوليايي زينبا
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
گ_وهر دري_اي دانش ، م_يوه فضل و ادب
پ_رتو علم ل_دن ، در دارالاي_من زينب است
قه_رم_ان ك_رب_لا ، آزاده دش_من ش_كن
نزد سيلاب ستم ، چون سدّ آهن زينب است
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
بر گل نرگس قسم در روضه ها
سائل مهرو وفاي زينبيم
ما براي دين به سينه مي زنيم
شيعيانِ درسهاي زينبيم
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
آن كه از مريم گرفته سبقت اندر بندگي
آن كه از حوّا و هاجر هست برتر زينب است
آن كه اندر بردباري فرد بود و بي بديل
آن كه سرمست ازل شد با برادر زينب است
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
ان كه درقصرستمگربا شجاعت خطبه خواند
زآن فصاحت شد بلند فرياداحسن زينب است
با بي_اني آتشين ، در ك_اخ و كانون س_تم
زد بساط كفرو شرك و كينه بر هم زينب است
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
عمه سادات، اي همه محو سيادتت
فخر عبادت بر تو و حال عبادتت
لطف و كرامت شيوه و اخلاق و عادتت
عيد بزرگ يوسف زهرا ولادتت
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
بلبل طبعم غزل خوان در ثناي زينب است
مرغ روحم پرزنان اندر هواي زينب است
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
زينب دختِ شاهِ خندق و بدر و حنينه
دختر زهراي اطهر، خواهرِ آقام حسينه
توي مُلك جود و رحمت بانوي احساسه زينب
همه عاشق ها مي دونند خواهرِعباسه زينب
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
اگر زينب نمي آمد چه مي شد
بهار كربلا كامل نمي شد
اگر بلبل هواي گل نمي كرد
گل از بي حرمتي پژمرده مي شد
محبت در كجا ابراز مي گشت
پرستاري پرستاري نمي شد
ولادت باسعادت الگوي پرستاران و روز پرستار مبارك
تمام ه_س_تي من خاك پايتان بانو
جان عالم ه_س_تي فدايتان بانو
ك_وي_ر جسم زمين پر شكوفه مي گردد
كه م_ي وزد ن_ف_س د ل گ_ش_اي_تان بانو
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
از نور روي او قمر رو سوي انجم ميكند
خود را به پشت ابر ها خورشيد هم گم ميكند
چون غنچه اي لب وا كند طاها تبسم ميكند
زهرا به اشك شوق خود در دل ترنّم ميكند
او زيور هفت آسمان و زينت بابا بود
امشب شب مولودي دردانه زهرا بود
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
دست بهاري، بال سب_ز پنجره ها را گ_ش_ود
از راه مي آي_د، ب_بين بانوي گل هاي كبود
بانوي من امشب براي لحظه هايت، روزگار
شعري حماسي با رديف بردباري مي سرود
ميلاد مظهر صبر و شكيبايي و تجسم عيني علم و عفاف مبارك
امشب ز اوج آسمان باران اختر مي چكد
از انتهاي كهكشان ميناي كوثر مي چكد
از دست ساقي تا سحر جرعه ز ساغر مي چكد
بر دل رسيده كيميا از ديده ها زر مي چكد
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
ولادت قهرمان فصاحت و بلاغت، و مظهر مهرباني و عطوفت، عقيله ي بني هاشم، زينب كبري (سلام الله عليها) مبارك باد.
اي كه بوي كربلا مي آيد از ميلاد تو
هر گلي يابدي صفا چون مي نمايد ياد تو
گل بخوانندت ولي گلها همه مست تو اند
سدره و طوبي بود يك شاخه از شمشاد تو
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
اي دُر بحر عصمت و تقوي خوش آمدي
روح محمد زينت بابا خوش آمدي
لاله سبز گلبن طاها خوش آمدي
بضعه پاك ام ابيها خوش آمدي
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
خسته بودم از سراب كاذب آزادي ام
تا اسيرت شد دلم ، گرديده ام آزاد تو
كاروان سالار عشقي ، قبله اهل دلي
با ورودت بيت عترت مي شود دلشاد تو
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
اي گل زهرا نسب اي غنچه باغ علي
عشق و مستي هم بود در اين جهان همزاد تو
مقدمت بوي بهشت فاطميون مي دهد
فخر بنمايد خدا بر عالم ايجاد تو
آرزومند دعايت در نماز شب حسين
همره او اهل گيتي طالب امداد تو
ولادت حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد
اي سر و جان عالم و آدم فداي تو
زمزمه هاي آل محمد ثناي تو
خاطره هاي خطبه زهرا صداي تو
يوسف زهرا عاشق ذكر و دعاي تو
زينب كبري خوش آمدي
دختر زهرا خوش آمدي
عصمت داور آمد، كوثر كوثر آمد
زينت حيدر آمد، ثاني مادر آمد
سيدتي مولاتي يا زينب
خوش آمدي خوش آمدي يا زينب
خواجه عالم عارف علم و كمال تو
آيه قرآن شاهد قدر و جلال تو
خاطره هاي فاطمه خلق و خصال تو
حضرت زهرا بوسه زده بر جمال تو
زينب كبري خوش آمدي
دختر زهرا خوش آمدي
اي به مقام و عزت و جاهت سلام ما
اي به صبوري بعد امامان امام ما
اسوه ما، در صبر و ثبات و قيام ما
خط تو باشد ايده و مشي و مرام ما
زينب كبري خوش آمدي
دختر زهرا خوش آمدي
خوش آمدي، خوش آمدي، يا زينب
باغ دل كربلايت ناي جان ني نوايت
كعبه بيت الولايت، جان عالم فدايت
سيدتي مولاتي يا زينب
خوش آمدي، خوش آمدي، يا زينب
تمام زمين وزمان بر كربلا مي گريند و تمام كربلا بر زينب(س)
وفات حضرت زينب(س) تسليت باد
آه،اي ام المصائب، تمام داغ ها و سوگ ها، در حضور مصيبت هاي تو رنگ مي بازد و از ياد مي روند.
وفات حضرت زينب(س) تسليت باد
آه از نماز شب نشسته و قامت نا گهان خميده ! آه از موي سپيد يك شبه !آه از دل زينب !
وفات حضرت زينب(س) تسليت باد
زينب كبري(س) به دنيا آمده بود تا صبر و شكيبايي را از حضور خويش شرمسار كند.
وفات حضرت زينب(س) تسليت باد
عشق با زينب(س) تباني كرده است
رنگ گل را ارغواني كرده است
هست عشق دلبريت، عشق او
صبر زانو مي زند در پيش او
وفات حضرت زينب(س) تسليت باد
نه تنها زينب از دين ياوري كرد
به همت كاروان را رهبري كرد
به دوران اسارت با يتيمان
نوازشها به مهر مادري كرد
وفات حضرت زينب(س) تسليت باد
زن مگو مرد آفرين روزگار
زن مگو بنت الجلال اخت الوقار
زن مگو عرش خدا را قائمه
يك محمد يك علي يك فاطمه
وفات حضرت زينب(س) تسليت باد
كربلا در كربلا مي ماند اگر زينب نبود
شيعه مي پژمرد اگر زينب نبود
وفات حضرت زينب(س) تسليت باد
ميلادت مبارك، خاتون خانه ولايت، اي پرستار زخم هاي عاشورايي، زينب عليهاالسلام !
درودهاي خدا بر تو پرستار
كه هستي ناجي و دلسوز بيمار
ادامه مي دهي راه كسي را
كه هست الگوي صبر و عشق و ايثار
ولادت حضرت زينب كبري و روز پرستار بر شما مباركباد
نه تنها زينب از دين ياوري كرد
به همت كاروان را رهبري كرد
به دوران اسارت با يتيمان
نوازشها به مهر مادري كرد
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) مباك باد
روز ميلاد حضرت زينب (عليها السلام)، روز آفرينش صبر، روز وقار، روز شكوفايي دست هاي مهربان پرستاري است.
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) مباك باد
امروز، روز ميلاد زيبايي صبر است؛ روز تولد ستارگان پايداري در آسمان دلِ دختر علي عليه السلام .
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) مباك باد
شب ميلاد دختر زهراست
هر كجا بنگري شعف برپاست
خانه مصطفي شده گلشن
ديده مرتضي شده روشن
مونس و يار مجتبي آمد
حامي شاه كربلا آمد
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) مباك باد
ميلادت مبارك، خاتون خانه ولايت، اي پرستار زخم هاي عاشورايي، زينب عليهاالسلام
زن مگو مرد آفرين روزگار
زن مگو بنت الجلال اخت الوقار
زن مگو عرش خدا را قائمه
يك محمد يك علي يك فاطمه
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) مباك باد
كربلا در كربلا مي ماند اگر زينب نبود
شيعه مي پژمرد اگر زينب نبود
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) مباك باد
در جهان مهر حقيقت زينب(س) است
مشعل صبح هدايت زينب(س) است
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) مباك باد
ميلاد ميوه دل مولا علي(عليه السلام)، حضرت زينب كبري(عليها السلام) مبارك باد.
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) الگوي حيا و عفت و فداكاري مبارك باد.
اى اهل عالم! در ديار شور و شادى
زد خيمه روز پنجم ماه جمادى
ديوان خلقت را خدا زيب و فرى داد
ساقى كوثر را ز كوثر كوثرى داد
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) مباك باد
آمد آن بانو كه فخر هر زن است
هر دلى با ذكر نامش گلشن است
روح تاريك همه سر گشتگان
در شعاع نور عشقش روشن است
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) مباك باد
بلبل طبعم غزل خوان در ثناي زينب است
مرغ روحم پرزنان اندر هواي زينب است
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) مباك باد
زبيت مرتضي (ع) شاه ولايت اختري سر زد
كه از نور رخش، ارض و سما را زيب و زيور زد
بود ميلاد زينب (س) آن كه اندر روز ميلادش
در آغوش حسينش خنده بر روي برادر زد
ميلاد زينب كبري(عليها السلام) مباك باد
معصومه(س) فلسفه شيدايى است و غزل ماندن و بودن،
معصومه نگين ايران است كه درقم، شهر اقامه مى درخشد .
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
از انجماد زمين مي رهاني ام بانو!
به سمت آينه ها مي كشاني ام بانو!
دلم به پنجره هايت دخيل مي بندد
شبي كه منتظر مهرباني ام بانو!
مگر براي دلم عارفانه مي خواني!
كه روبه روي خدا مي نشاني ام بانو!
تمام خانه ات از عطر ياس لبريز است
به مرز عشق و جنون مي رساني ام بانو!
شما كريمه ترين مريم كوير قمي
سروش لحظه بي هم زباني ام! بانو!
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
معصومه(س) ضريت بالاى ارادت به ولايت است، معصومه، قصه بلند مدينه تامشهد است .
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
معصومه(س) ترجمان بلند عاشوراست و قصه با زينب هم سفرشدن .
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
معصومه(س) سرسلسله تنهايى است، معصومه فانى فى الله است.
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
معصومه(س) نگاه سبزى است كه از معصوميت سرچشمه مى گيرد،
معصومه، روزگار دلداگى است واز غربت به قربت رسيدن .
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
معصومه(س) تفسير معصوميت است كه روزگارى در مدينه طلوع كرد، معصومه اقامت غربت است
در روزگار غربت نگاه ها، معصومه تفسير بلند تبعيت است از ولايت .
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
رحلت غريبانه برترين بانوي زمان خود، كريمه اهل بيت، حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلام ، تسليت باد!
سلام بر بزرگ بانويي كه نسيم يادش، دل ها را به مهماني چراغ ها آورده و درياي
جان هاي عاشق را خروشان كرده است، با بوي شب بوها و صداي مناجات!
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
خوب مي دانم كه روز وفات تو، روز تاريكي براي سرزمين قم بوده است.آسمانش، دل به هواي تو بسته بود و خاكش، به شوق قدم هايِ تو نفس مي كشيد؛ اما ناگهان، موج حزن و اندوه، در همه شهر جاري شد.
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
آه، خواهر امام غريب خراسان، سلاله پاكي و معصوميت! ديوارهاي خاك و افلاك، سياه پوش داغ تواند.
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
اشك هاي «قم»، به خيابان هاي اندوه مي ريزد. همراه با متونِ فقاهت، پسكوچه هاي ماتم، نوحه مي خوانند.
بانويي از جنس بهار، كوچ مي كند و پرستوها را در غربتي پيوسته مي گذارد.
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
اي بانوي شكوفه و لبخند! اي گنجينه دانش و معرفت! مي روي و زمين در سوز سرمايي شگفت فرو مي رود.
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
يا رب چه قشنگ است و چه زيبا حرم قم
چون جنت اعلا، حرم محترم قم
بانوي جنان، اخت رضا، دختر موسي
دردانه زهرا و ملائك خدم قم
اين مژده بس او را كه بهشت است جزايش
هر كس كه زيارت كندش در حرم قم
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
كبوتران، سياه پوش غمي بزرگ بر رواق حرم مرثيه مي خوانند و زائران،
اشك ريز و ماتم زده، رفتنت را به سوگ نشسته اند.
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
بارگاهي كه به شهر قم به پاست
هم براي نجف هم كربلاست
خاك اورا غرق بوسه مي كنم
چون كه جاي پاي اربابم رضاست
وفات فاطمه معصومه (س) تسليت باد
گل بي خار حسين، آخرين يار حسين
آمدي تا كه شوي، مهر طومار حسين
غنچه ي من مزن از خنده ات آتش به دلم
من كه خود از تو و از مادر تو بس خجلم
چرا اي قرص ماه من، شده رنگ تو مهتابي
نمي بيني شكوفايي، كه باشد فصل بي آبي
زدي بر روي من خنده، شدم زين خنده شرمنده
به يك لبخند پُرمعني، شدم همه كُشته هم زنده
خسته ي خوابي بخواب، تشنه ي آبي بخواب
اصغر من لاي لاي چرا نخوابي بخواب
مرغك پربسته ام، فتاده اي از نفس
آمده بابا مگر، رهانَدَت از قفس
باغ من تشنه است و فصل بي آبي ست
روي هر ماه من چون شب مهتابي ست
اي گل ناز من – جان و جانباز من
من ياوري جز اين پسر ندارم
در باغ خود يك گل دگر ندارم
اين ياس گلزار من است
غنچه ي بي خار من است
اي تمام لشكرم، اي علي اصغرم
بهر قرباني تو را، سوي ميدان مي برم
بر تو مي نازم كه تو، ششماهه سرباز مني
من سرافراز تو هستم، تو سرافراز مني
من باغبان عشقم و، گل مي فروشم
بگرفته ام اين غنچه را، بر روي دوشم
اين آخرين يار من است اي اهل كوفه
اين مهر طومار من است اي اهل كوفه
ديشب خواب آغوش فاطمه ديدم
او مرا بوسيد و من او را بوسيدم
مادر به رويم خنده كرد از خود مرا شرمنده كرد
گفتا كه تو مهمان من باشي به فردا
ببينيد، ببينيد، گلم رنگ ندارد
اگر آمده ميدان، سَرِ جنگ ندارد
گُلم سُرخ و سپيدست، ازو قطع اميدست
در عطش باغ و فصل بي آبي
هر مهي دارد، رنگ مهتابي
چه كنم من و باغ پر از گل
ز غم گل و غنچه و بلبل
دلم گرفته و خواهم كه باز گريه كنم
چو شمع سوزم و در سوز و ساز گريه كنم
گره به كارم و چون اهل درد مي نالم
نيازمندم و چون اهل راز گريه كنم
به هر كسي كه رو زدم تو خيمه
يه چيكه آب نداش برات بياره
پي آب خيمه به خيمه دويدم، چقدر از تو خجالت كشيدم
آخرش يه سالگي تو نديدم
به هر كسي كه رو زدم تو خيمه
يه چيكه آب نداش برات بياره
پي آب خيمه به خيمه دويدم، چقدر از تو خجالت كشيدم
آخرش يه سالگي تو نديدم
فرشته ي رويايي من لالايي
طفل زبون بسته ي رباب لالايي
مادر تو شرمنده نكن لالايي
ماهي تشنه يه كم بخواب، شايد ببيني روياي آب
گهواره خالي قنداقه خونين
لايي لايي اصغرم لاي لاي علي جان
مادر نشسته در خيمه تنها
تا كه بيارد بابا علي را
امّا بي خبر كه او پسر دارد
طفل ششماهه ي حضرت خير البشر
از عطش كرده غش به روي دست پدر
شد جدا از برش، طفل مه منظرش
نور دل حيدر، دلبند پيغمبر
هر گوشه ي خيمه طفلي سر در گريبان بگيرد
ترسم روي دست مادر اين طفل تشنه بميرد
اطفال خيمه به ياري اينگونه آوا گرفتند
در گرد گهواره ذكر لالالالالا گرفتند
چه كرده عدو با تو و حنجرت؟
كه خون كرده قلب من و مادرت
چه كرده سه شعبه گلوي تو را
كه پاشيده گرديده سرتاسرت
ماهرويان از عطش در پيچ و تاب
كام ها، خشكيده و دل ها كباب
بر گل رخسارشان، جاري گلاب
ذكرشان با التهاب و اضطراب
گلبرگ ز تير چيده را مي آورد
قنداق به خون تپيده را مي آورد
سردار رشيد كربلا از ميدان
سرباز گلو دريده را مي آورد
حيدر ثاني بيامد يا نبي رخ مي نمايد
اكبر زيباي ليلا پرده از چهره گشايد
روي او روي محمد، بوي او بوي محمد
خلق او خلق عظيم و خوي او خوي محمد
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد.
اي كه باروي چو ماهت، دلرباي عالميني
بانگاهي عاشقانه، قبله جان حسيني
يوسف آل عبائي، قبله دلهاي مايي
اي علي دوم عشق، حيدر كرببلائي
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد.
اي رخ تو مطلع الانوار حُسن
خال لبت نقطه ي پرگار حُسن
بزم وفا را رخ ماه تو شمع
خوبي خوبان جهان در تو جمع
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد.
اي شجر علم و حيا را ثمر
وي پسر شير خدا را پسر
اشبه مخلوق به پيغمبري
يوسف ليلا عليِ اكبري
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد.
الا اي ماه شعبان! ماه احمد را تماشا كن
جمال بي مثال حيّ سرمد را تماشا كن
در اقطاع زمين خلد مخلّد را تماشا كن
محمّ_د را محمّد را محمّد را تماشا كن
ولادت يافت با حُسن رسول الله، زيبايي
جم_ال ماه ليلا را ببين با چشم زهرايي
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد.
الا اي خضرِ رحمت تشنه كامِ لعلِ لب هايت!
خجل گرديده زيبايي، ز شرم روي زيبايت
زي_ارت نامه زوار ث_ارالله، سيمايت
حسين بن علي گرديده محو قد و بالايت
ج_لال احم_د و آل_ت، جم_ال الله تمثالت
سر و جان خاك درگاهت، دل بابا به دنبالت
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد.
اكبر كه گل حميده فاطمه است
نور دل نور ديده فاطمه است
هر چند كه از گلشن ليلا باشد
او لاله پروريده فاطمه است
ميلاد حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد.
خواهي كه ببيني رخ پيغمبر را
بنگر رخ زيباي علي اكبر را
در منطق و خلق و خوي او مي بيني
با ديده ي جان محمدي ديگر را
ميلاد شبيه ترين آينه ي پيغمبري مبارك باد.
از دامان ليلا گلى بر آمد
شبيه حضرت پيغمبر آمد
نور دل زينب اطهرآمد
لشكر كربلا را افسر آمد
ميلاد حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد.
اي نور خاندان نبوت جمال تو
اي فخر دودمان امامت كمال تو
اي اشبه تمام خلايق بخلق و خلق
بر خاتم نبوت و حسن خصال تو
ميلاد حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد.
خورشيد دل آراي حسين، ثاني احمد
باشد علي اكبر، گل فرخنده سرمد
هم نام علي باشد و بر فاطمه دلبر
اين مظهر حق باشد و گل بانگ محمد
فرزانه حق، مهر جهان، بحر ولايت
آمد به جهان آيت حق، كان كرامت
آفاق معطر شده از عارض ماهش
مولود حسين آمده، اكبر، مهِ عصمت
ميلاد حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك
اين سرو قد باغ جنان است، مهِ افلاك
اين جان حسين است و نبي، لؤلو لولاك
اين دلبر زهرا بود و زاده ليلاست
دارد ز محمد نسب و منطق و ادراك
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد
ماهي كه همه ماه رخان در بر آن ماه
گرديده خجل زان همه زيبايي دلخواه
اين سرو دل آرا ، ز كدامين چمن استي؟
اين اكبر ليلاست بدين حشمت و اين جاه
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد
عاشقان را دلبري هست بي مثال
جمله اند شيداي آن حسن و كمال
عالمي دلخواه وصلش، كيست او
اين بود آل محمد اكبر نيكو خصال
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد
الگوى شجاعت و ادب، علي اكبر
دردانه فاطمى نسب، علي اكبر
فرزند يقين ز نسل ايمان بود
پرورده دامن كريمان بود
آن يوسف حُسن، ماه كنعانى در خلق و خصال، احمد ثانى
آن شاهد بزم، سرو قامت بود
دريا دل و كوه استقامت بود
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد
افاق منور شده از طلعت ماهي
ماهي كه اصيل است و برازنده شاهي
اين زاده ليلاست، بود مظهر توحيد
ثانيِّ محمد بود اين نور الهي
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد
ز فرزند اميرالمؤمنين و زادهْ زهرا
شبيه روي بيغمبر ، علي اكبر آورده
به شام يازده ْشعبان عيان شد آن مه تابان
خرد گفتا حسين از ماه گردون بهتر آورده
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد
جمال حضرت جانان، بود نامش علي اكبر
عزيز خالق سبحان بود، آن وارث حيدر
كه هست ثاني احمد، جز علي اكبر، گل ليلا؟
بحق اين مظهر ايمان بود، بر عالمي سرور
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد
زاده ليلا بُوَد ثاني ختم الانبياء
مهر عالم تاب باشد، چون علي و مرتضي
او اصالت داشت از بابش حسين بن علي
خواند نامش را علي اكبر، شهيد كربلا
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد
سالروز ولادت با سعادت فرخ لقاي نگارخانه عاشورا، حضرت علي اكبر(عليه السلام) خجسته باد
اي سرو بوستان ايستادگي! اي زيباترين گل باغ حسين! اي جوان رعنا و رشيد حسين! اي علي را يادگار! اي علي اكبر! س___لام و درود بي پايان بر صورت و سيرت پيامبر گونه ات.
ولادت حضرت علي اكبر(ع) و روز جوان مبارك باد
نسل جوان را به جهان رهبري
جلوه ي توحيد، علي اكبري
هر كه هواي رخ احمد كند
در تو تماشاي پيمبر كند
ولادت باسعادت سرو باغ احمدي، آينه ي محمدي و روز جوان مبارك
قبول باشه زيارتت رقيه يا رقيه
تموم شده اسارتت رقيه يا رقيه
جبين بر زخم و رخسارت به خون بخشيده زيبايي
غب_ار از ع_ارضت شستم، ولي با اشك تنهايي
لبت از تشنگي چون شيشة قلبم ترك خورده
عجب دارم كه چشمت باز هم مانده است دريايي
سه ساله دختر كجا و يه عالمه دل بيقراري
چه بي خبر رفتي بابا تو مگه رقيه نداري
بي تو مهربون، شد دو كاسه خون
اي سر كه پر خوني به چشمم آشنايي
گويا سر بابم حسين سر جدايي
سرت بنازم اي پدر
شبم ز رويت شد سحر
كوچكترين ستاره ي دريا كمي بخواب
آتش گرفت دامن صحرا كمي بخواب
ديگر بس است بر سر ني هر چه ديده اي
لختي ببند پلك تماشا كمي بخواب
بر ني سه ساله بغض تو را جار مي زنند
اي راز و رمز سوره ي طاها كمي بخواب
غم به سر شد، شبم سحر شد، خدا
ماه خرابه، روي پدر شد، خدا
خبر به عالم دهيد
ماه منيرم دميد
دواي دردم رسيد
در خرابه ي شام عطر لاله دارد
زيرا كه بداني يك سه ساله دارد
كز قافله جا مانده وز پدر جدا مانده
گمشده بودم با تو پيدا شدم
اومدي و صاحب بابا شدم
منم رقيه بابا جون جا نخور
فقط يه كم شبيه زهرا شدم
صداي گريه بلنده نيمه شب از تو خرابه
صداي طفلي گرسنه كه هنوز تشنه ي آبه
دختري كه خيلي وقته روي بابشو نديده
با سر انگشتاي زخميش عكسشو رو خاك كشيده
من نخل شكسته ي حسينم
در سوگ، نشسته ي حسينم
هم اختر آسمان عصمت
هم ماه خجسته ي حسينم
دريا شده تشنه كام اشكم
پيغمب_رخون، امام اشكم
باز باب عشق سويم باز شد
بار ديگر مثنوي آغاز شد
از قلم شد طاقت و صبر و قرار
مي نوشتم غرق غم بي اختيار
با خودم گفتم رقيه كيست كيست؟
گفته اند اين نام در تاريخ نيست
حرف در تاريخ از ويرانه است
داستان دخترك افسانه است
چه عجب صفاي خونه پر زدي به اين ويروونه
خيلي وقت بود كه دل من داشت براي تو بهوونه
اي هلال عمه زينب هنوز خاكستري هستي
زينت دوش پيمبر تو طبق بستري هستي
جسمم، ضعيف و روحم، سرگرم بال بال است
دور فراق، طي شد، امشب، شبِ وصال است
تا يافتم طبق را، ديدم جمال حق را
بايد به سجده افتم، اين وجه ذوالجلال است
اينجا مزار فاطمه ي كوچك خداست
ريحانه اي ز گلشن سرسبز ابتداست
ي_ك كعب_ه م_لائكه الله در زمي_ن
يك سوره مباركه نور در سماست
از پاره هاي جگرم لاله افشانم
خوش آمدي، خوش آمدي، تازه مهمانم
واويلتا كه شاميان، بس كه نامردند
به جاي گل، سر پدر بر من آوردند
شامي حيا نداره، دنيا وفا نداره
آخه عاقبت همه سفره
اينجا وادي درده، شبهاش خاموش و سرده
اشكام مث ستاره ي سحره
بابم مياد ميدونم، كه چشم براش مي مونم
مياد منو مي بره
آمدي داغ دل تنگ مرا تازه كني
يا دلت سوخته از دربدري هاي من است
واي بابا چه بلايي به سرت آمده است
لبت انگار ترك خورده تر از پاي من است
مرا از بر لاله ها مي برند
چو مرغي به دام بلا مي برند
تو را غرق خون ستم ساختند
مرا هم به بند جفا مي برند
الا اي ماه خونين كه آستانت آسمان بوسد
چه زيبا آمدي تا دخترت هم آستان بوسد
تو با سر آمدي من هم به جان گردم پذيرايت
كه هر عاشق رخ جانانة خود را به جان بوسد
در نام رقيه فاطمه پنهان است
از اين دو يكي جان و يكي جانان است
در روي كبود اين دو پيداست خدا
آيينه بزرگ و كوچكش يكسان است
شام غم گنجي كه در ويرانه دارد
گوهري از اشك مظلومانه دارد
دختر كريم است، كارش عظيم است
گوهر يتيم است، جانم رقيه
نفس در سينه از آهم شرر شد
تمام قوت من، خون جگر شد
چه ايامي كه از شب، تيره تر بود
چه شب هايي، كه با هجرت سحر شد