خودش را آماده قدم هاي مبارك بانوي دو عالم مي نمود. حضرت خديجه كه تولد طفلش را نزديك مي ديد، از زنان اقوام كمك خواست تا به هنگام ولادت فرزندش او را كمك كنند، امّا آن ها كه پيامبري همسرش را نپذيرفته بودند، دعوتش را قبول نكردند. در همين هنگام چهار بانوي خوش قامت، نزد حضرت خديجه عليها السلام رسيده و به او گفتند: اي خديجه! پروردگار، ما را به كمك تو فرستاده و ما خواهران تو هستيم. آن چهار بانو: مريم دختر عمران، ساره همسر حضرت ابراهيم عليه السلام، آسيه همسر فرعون و كلثوم خواهر حضرت موسي عليهم السلام بودند.

وقتي حضرت فاطمه به دنيا آمد، نوري از او درخشيد كه همه جا را فرا گرفت. آن گاه ده تن از حوريان بهشتي با تَشت هاي پر از آب كوثر وارد شدند. يكي از آن ها نوزاد را شست و در پارچه اي سفيد و خوش بو پيچيد و از او خواست كه سخني بگويد.

حضرت فاطمه زبان گشود و گفت: گواهي مي دهم كه معبودي جز خداي يكتا نيست و پدرم رسول خدا، برترين پيامبران و همسرم سرور جانشين پيامبران و فرزندانم، سرور نوادگان مي باشند.

شد.

در يكي از روزها كه حضرت فاطمه عليه السلام در كنار كعبه بود، چشمش به گروهي از مشركان افتاد كه در كنار كعبه اجتماع كرده بودند. هوشمندانه كنجكاوي كرد تا بداند آن ها براي چه در آنجا جمع شده اند، دريافت كه آن ها با هم به سه بُت «لات، عُزّي و منات» پيمان مي بندند تا دسته جمعي به پيامبر صلي الله عليه وآله حمله كنند و او را بكشند.

حضرت فاطمه با شتاب نزد پدر آمد، و در حالي كه اشك مي ريخت توطئه مشركان را به آن حضرت گزارش داد. پيامبر صلي الله عليه وآله فرمود: دختر عزيزم، آب حاضر كن تا وضو بگيرم. حضرت فاطمه عليها السلام آب حاضر كرد و پيامبر صلي الله عليه وآله وضو گرفت و سپس به سوي مسجد، كنار كعبه حركت كرد. وقتي كه مشركان آن حضرت را ديدند، گفتند: اين محمّد است كه مي آيد. آن ها با ديدن اُبهّت و چهره نوراني پيامبر صلي الله عليه وآله آن چنان سر در گريبان فرو برده و درمانده شدند كه هيچ يك از آن ها جرأت كاري بر ضدّ پيامبر صلي الله عليه وآله پيدا نكردند.

بر سجّاده عبادت خود نشسته بود و با خدا مناجات مي كرد. مستمندي به درب خانه حضرت فاطمه آمد و با صداي بلند گفت: از خانه نبوّت يك پيراهن كهنه مي خواهم.

حضرت فاطمه در آن وقت دو پيراهن داشت، يكي كهنه و ديگري نو. خواست پيراهن كهنه را طبق تقاضاي فقير به او بدهد، ناگهان به ياد اين آيه افتاد كه مي فرمايد: «هرگز به حقيقت نيكوكاري نمي رسيد مگر آنچه را دوست داريد انفاق كنيد».

حضرت زهراعليها السلام با اين كه پيراهن نو را بيشتر دوست مي داشت به اين آيه عمل كرد و پيراهن نو را به فقير داد.

فرداي آن شب، هنگامي كه پيامبر صلي الله عليه وآله پيراهن كهنه را در تن او ديد، پرسيد: چرا پيراهن نو را نپوشيده اي؟ حضرت زهرا عليها السلام عرض كرد: آن را به فقير دادم.

پيامبر صلي الله عليه وآله فرمود: اگر پيراهن نو را براي همسرت مي پوشيدي بهتر و مناسب تر نبود؟

حضرت فاطمه گفت: اين روش را از شما آموخته ام. در آن هنگام كه مادرم خديجه همسر شما گرديد، همه اموال خود را در راه خدا به تهي دستان بخشيد، كار به جايي رسيد كه فقيري به در خانه شما آمد و تقاضاي لباس كرد و در خانه لباسي وجود نداشت، شما پيراهن خود را از تن بيرون آورديد و به او داديد، از اين رو اين آيه نازل شد: «و بيش از حدّ انفاق نكن تا مورد سرزنش قرارگيري و از كار فرو ماني».

پيامبر صلي الله عليه وآله كه تحت تأثير محبّت ها و خلوص دخترش زهرا عليها السلام قرار گرفته بود، قطره اي اشك از چشمانش سرازير شد و حضرت فاطمه را به

نشانه محبت، به سينه اش چسباند.

وآله را شستشو مي دهد، فاطمه وقتي كه حال پدر را ديد گريه كرد و پدر را بوسيد، ديد جريان خون از چهره پدر قطع نمي شود، قطعه حصيري را سوزانيد و خاكستر آن را بر جاي زخم چهره پدر ريخت، در اين هنگام خون بند آمد.

2- در ماجراي جنگ خندق كه در سال پنجم هجرت رخ داد مسلمانان به كندن خندق اشتغال داشتند. شخص پيامبر نيز كمك مي كرد. كمبود غذا باعث شد كه گاهي مسلمانان از جمله پيامبر صلي الله عليه وآله سه روز گرسنه مي ماندند، فاطمه اندكي نان تهيه كرد و خود را به حضور پيامبر صلي الله عليه وآله رسانيد و عرض كرد: اين مقدار نان، قسمتي از ناني است كه براي فرزندانم پخته بودم و اين قسمت را براي شما آورده ام. پيامبر صلي الله عليه وآله نان را گرفت و فرمود: فاطمه جان، اين تكه نان نخستين لقمه اي است كه پدرت پس از سه روز گرسنگي ،به دهانش مي گذارد.

ببيند. پيامبر به نشانه تصديق، او را به سينه اش چسبانيد.

روزي مرد نابينايي اجازه خواست تا وارد خانه فاطمه گردد، حضرت فاطمه خود را از او پوشانيد، پيامبر صلي الله عليه وآله به او فرمود: با اين كه اين مرد نابيناست، چرا خود را پوشاندي؟

حضرت زهرا عليها السلام در پاسخ عرض كرد: اگر او مرا نمي بيند، من او را مي بينم، همچنين او بوي من را استشمام مي كند.

رسول خدا صلي الله عليه وآله پاسخ حضرت زهراعليها السلام را پسنديد، و به نشانه تصديق فرمود: گواهي مي دهم كه تو پاره وجود من هستي.

السلام اين گردن بند را به من احسان نمود تاآن را بفروشم و به مصرف برسانم.

پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم از خوشحالي گريه كرد. عمّارياسر عرض كرد: يا رسول اللَّه! آيا اجازه مي دهي من اين گردن بند را بخرم ؟

پيامبرصلي الله عليه وآله وسلم فرمود: هركس خريدارش باشد خدا از او راضي باشد. عمارياسر از پيرمرد پرسيد: گردن بند را چند مي فروشي؟

مرد بينوا پاسخ داد:به غذايي كه سيرم كند، لباسي كه تنم را بپوشاند ويك دينار توشه راه كه مرا به خانه ام برساند.

عمار پاسخ داد: من اين گردن بند را به بيست دينار طلا و غذا و لباسي و مركبي از تو خريدم.عمّار مرد را به خانه برد، او را سير كرد، لباسي به او پوشاند، او را بر مركبي سوار كرد و بيست دينار طلا هم به او داد. آن گاه گردن بند را به غلام خود داد و گفت: اين را به رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم تقديم كن، خودت را هم به ايشان بخشيدم.

پيامبر نيز غلام وگردن بند را به حضرت فاطمه عليها السلام بخشيد. غلام نزد حضرت فاطمه آمد و آن حضرت گردن بند را گرفت وبه غلام فرمود: من نيز تو را در راه خدا آزاد كردم.

غلام خنديد. حضرت فاطمه راز خنده اش را پرسيد.

غلام پاسخ داد: اي دختر پيامبر! بركت اين گردن بند مرا به خنده آورد كه گرسنه اي را سير كرد، برهنه اي را پوشاند، فقيري را توانا كرد، پياده اي را سوار نمود، بنده اي را آزاد كرد و عاقبت هم به صاحب خود برگشت.

است، همراه اسقف اعظم شهر براي مذاكره ديني و اعتقادي با رسول خدا به مدينه وارد شدند، آنان پس از بحث هاي ديني از قبول اين حقيقت كه عيسي عليه السلام بنده و فرستاده خداست سر باز زدند، زيرا آنان بر اين پندار بودند كه عيسي عليه السلام فرزند خداست .با اين همه در برابر منطق استوار رسول خدا مُهر خاموشي بر لب زدند. فرشته وحي فرود آمد و كلام وحي را رساند؛ كه اي محمّد! « هر كس با تو به مجادله برخيزد - پس از آن كه دانش (وحي) به تو رسيد - بگو بياييد ما و شما، با فرزندان و زنان خود با هم به مباهله برخيزيم (و به درگاه خداوند دعا كنيم) تا دروغگويان را به لعنت خدا (عذاب) گرفتار سازيم».

يعني به پيامبر امر شد تا آن ها را به مباهله دعوت كند. يعني هر دو گروه به همراه عزيزترين افرادشان به صحرا بروند و در زمان معين، هر دو گروه به درگاه خداوند نيايش كنند تا خداوند بر آن كه دروغگوست عذاب فرستد. پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم از ميان بستگان ويارانش، عزيزترين و پاك ترين آن ها را با خود همراه كرد. آن روز رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم حسين را در آغوش گرفت و دست مبارك حسن را به دست گرفت و به راه افتاد و پشت سرش حضرت علي و حضرت فاطمه عليها السلام به راه افتادند. منظره معنوي و باشكوهي بود. هنگامي كه به جايگاه نزديك شدند، چشم مسيحيان به حالت پر از صفا و معنويت پيامبر و همراهان آن حضرت افتاد. بزرگشان گفت: «چهره هايي را مشاهده مي كنم كه اگر

به درگاه الهي رو كنند اين بيابان به جهنمي سوزان تبديل خواهد شد و دامنه عذاب به سرزمين نجران كشيده مي شود، اينان اگر از خداوند بخواهند كوهي از جا كنده مي شود. با اينان مباهله نكنيد كه هلاك خواهيد شد و بيم آن است كه مسيحيان به تمامي نابود شوند». بدين ترتيب، تسليم و به پرداخت جزيه راضي شدند.

براي ورود به خانه، درب خانه را آتش زدند. درب در آتش مي سوخت و حضرت فاطمه عليها السلام پشت درب ايستاده بود و آن ها را نصيحت مي كرد. ناگهان با لگد به در نيمه سوخته كوبيدند و حضرت فاطمه عليها السلام ميان در نيمه سوز و ديوار قرار گرفت. آنجا بود كه حضرت محسن كه هنوز در شكم مادر بود به شهادت رسيد و حضرت فاطمه عليها السلام نيز به شدّت مجروح شد و بعد از چند ماه بر اثر جراحات وارده به شهادت رسيد.