شناسنامه

نام کتاب: ارمغان اهلبیت

سراینده: ژولیده نیشابوری

قطع: رقعی

ناشر: جهان آرا

چاپ: چاپخانه نمونه

تیراژ: 6000

نوبت چاپ: اول بهار 1378

حق چاپ: محفوظ

قیمت: 1000 تومان

ISBN 964 - 6440 - 37 - 1

شابک 1 - 37 - 6440 - 964

اثر مادی این سروده برای همیشه متعلق به ناشر است و برداشت مطالب بدون اجازه ممنوع می باشد.

ص: 2

24- افتادگی...33

25- شب خفتن...34

26- خوشا آنان که...35

27- حرف حق...36

28- عاقبت اندیش...37

29- استغنای طبع...38

30- فضل بن شاذان...39

31- راز دل...41

32- غفلت...42

33- حق گرانی...44

34- طمع...45

35 خدمت بخلق...45

36- شادی دل...46

37- گرگ و میش...47

38- انسان باش...48

39- مهر على..50

40- جان جهان...51

41- انتظار فرج...52

42- نتیجه بدی...55

43- سوز دل...55

44- بار عصیان...56

45- مقام عالم...57

46- اهل معنى...58

47- دانانی...59

48- گرمی بازار...59

49- رحمت حق...60

50- محکومیت...61

51- نماز...62

52- آئینه دل...63

53- قدر گوهر...64

54- گل چینی...65

55- آه صاحب دل...67

56- صبح نيشابور...68

57- بینش...69

58- خزان عمر...70

59- محبت...71

60- قدرت ایمان...72

61- پند...73

62- راز دل...73

63- لب نمكين...74

65- ظفر...75

66- محرم دل...76

67- عقده دل...77

68- مرگ...78

69- عالم...79

70- قرب حق...80

71- حرف حق...81

72- طبع بلند...82

73- عشق حقیقی...83

74- نور ایمان...84

75- گدایی...85

76- همت...86

77- پیروزی تیمور...87

ب- مدايح...89

78- وصف پنج تن...90

79- در ولایت پیغمبر...92

ص: 4

80- توصیف ولادت...95

81- میلاد پیغمبر...99

82- بعثت پیغمبر...101

83- در بعثت نبی اکرم...102

84- در مولودیه پیغمبر...103

85- بعثت پیغمبر...105

86- در منقبت و ولادت حضرت علی (علیه السلام)...107

87- در صفات حضرت علی (علیه السلام)...110

88- ولادت حضرت علی (علیه السلام)...111

89- در وصف حضرت علی (علیه السلام)...112

90- ترجیع بند در ولادت حضرت علی ...112

91- غديريه...116

92- در مدح حضرت علی (علیه السلام)...118

93- در وصف مولا علی (علیه السلام)...120

94- در اوصاف مولای متقیان...122

95- مقام حضرت علی (علیه السلام)...124

96- در وصف ولادت حضرت علی (علیه السلام)...127

97- در ولادت حضرت زهرا...130

98- در توصیف ولادت حضرت زهرا...132

99- در وصف ولادت حضرت زهرا...135

100- میلاد حضرت زهرا...138

101- در وصف ولادت امام حسن (علیه السلام)...140

102- در توصیف شب میلاد امام حسن (علیه السلام)...143

103- پرچمدار صلح...148

104- در ولادت امام حسن (علیه السلام)...149

105- میلادیه امام حسن (علیه السلام)...154

106- در توصیف ولادت امام حسین (علیه السلام)...156

107- در توصیف ولادت امام سجاد (علیه السلام)...159

108- در ولادت امام سجاد (علیه السلام)...159

109- امام باقر (علیه السلام)...161

110- در توصیف ولادت امام پنجم ...163

111- در توصیف امام صادق (علیه السلام)...164

112- وصف ولادت امام موسی کاظم ...166

113- در وصف امام هفتم (علیه السلام)...167

114- در توصیف ولادت امام هفتم (علیه السلام)...168

115- در توصیف امام هشتم (علیه السلام)...170

116- در توصیف ولادت امام هشتم (علیه السلام)...171

117- در توصیف ولادت امام هشتم (علیه السلام)...172

118- در توصیف حضرت رضا (علیه السلام)...176

119- در ولادت امام جواد (علیه السلام)...179

120- در توصیف ولادت امام جواد (علیه السلام)...180

121- در توصیف ولادت امام هادی(علیه السلام)...183

122- میلاد امام عسکری (علیه السلام)...185

123- وصف ولادت امام عسکری (علیه السلام)...188

124- میلاد با سعادت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)...192

125- در توصیف ولادت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)...195

126- در توصیف امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)...198

ج- مراثی...201

127- رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله)....202

128- در سوگ پیامبر (صلی الله علیه و آله)...203

129- در مصیبت علی (علیه السلام)...204

130- در مصیبت علی (علیه السلام)...204

131- میعادگاه...205

132- زبانحال حضرت زهرا (سلام الله علیها)...208

133- در مصیبت ام ابیها (سلام الله علیها)...208

134- در مصیبت زهرا (سلام الله علیها) (علیه السلام)...209

134- در مصیبت زهرا (سلام الله علیها)...209

ص: 5

135- راز دل...210

136- يا زهرا...210

137- در مصیبت حضرت زهرا (سلام الله علیها)...211

138- در مصیبت حضرت زهرا (سلام الله علیها)...212

139- زبان حال حضرت زهرا (سلام الله علیها)...213

140- در مصیبت حضرت زهرا(سلام الله علیها)...213

141- مهدی جان...214

142- مرثیه حضرت امام حسن (علیه السلام)...217

143- در مصیبت امام حسن (علیه السلام)...216

144- حسن مظهر صلح...217

145- در مصیبت امام حسن (علیه السلام)...218

146- بقيع...219

147- در مصیبت موسی بن جعفر (علیه السلام)...220

148- هفتمین قربانی...221

149- پیروی کردن...222

150- رسیدن نامه به ولید...223

151- احضار کردن ولید امام را...224

152- خطاب امام به ولید...225

153- پیشنهاد مروان به امام...226

154- در کنار قبر رسول خدا...226

155- پاسخ امام به ام سلمه...227

156- پاسخ امام به نامه های مردم کوفه...228

157- حرکت مسلم به سوی کوفه...229

158- اولین سرباز کوی حسین...230

159- مسلم بن عقیل...231

160- اولین سرباز...231

161- كوفه شهر پیمان شکنان...233

162- مسلم اولین شهید...234

163- در شهادت هانی...235

164- حرکت امام حسین از مدینه ...236

165- حسن تصادف...237

166- حرکت امام از مدینه...238

167- کوفه شهر پیمان شکنان...239

168- در پاسخ زینب (سلام الله علیها)...240

169- در منزل زباله...240

170- فرمان تاریخی یزید...241

171- روبروشدن حربا امام حسین (علیه السلام)...282

172- ورود امام به کربلا...243

173- ورود امام به کربلا...244

174- رسیدن لشکر پسر سعد...245

175- آن چه امام به پسر سعد گفت...246

176- ورود شمر بكربلا...246

177- خطبه امام در شب عاشورا...247

178- روز عاشورا...247

179- توبه کردن حر...248

180- حبيب بن مظاهر...250

181- در مصائب ابا عبد الله...251

182- سفارش امام به خواهرش زینب...252

183- ارمغان حسین (علیه السلام)...253

184- زبان حال علی اکبر با مادر...

185- در شهادت علی اکبر...255

186- بشهادت رسیدن علی اکبر...256

187- زبان حال سیدالشهدا با علی اکبر...257

188- زبان حال امام با خدا...258

189- زبان حال امام کنار نعش علی اکبر...259

190- دو هیجده ساله...260

ص: 6

191- در مصیبت قاسم ...261

192- در شهادت قاسم...262

193- زبانحال قاسم...263

194- در وصف قمر بنی هاشم...264

195- زبان حال...266

196- در شهادت ابا الفضل...267

197- زبان حال حضرت عباس...268

198- در شهادت قمر بنی هاشم...270

199- در شهادت حضرت عباس...271

200- شهادت حسین (علیه السلام) و عبد الله...271

201- شهادت امام با عبد الله...272

202- در شهادت عبدالله بن حسن...274

203- در شهادت فرزندان زینب...275

204- علی اصغر...276

205- شهادت آخرین قربانی...277

206- شهادت سرباز 6 ماهه...278

207- شهادت علی اصغر...279

208- شهادت علی اصغر...280

209- دو شش ماهه کودک...281

210- زبان حال امام در شب عاشورا...281

211- شهادت امام...281

212- در شهادت امام...283

213- حسین مظهر آزادی...284

214- مظهر شجاعت...285

215- زبان حال حضرت زینب (سلام الله علیها)...286

216- ترکیب بند در مصیبت سید الشهداء...288

217- قهرمان سخن...302

218- زینب (سلام الله علیها)...304

219- زینب قهرمان صبر و استقامت...305

220- زبان حال فاطمه (سلام الله علیها) در کنار تنور خولی...306

221- در مجلس یزید...307

222- شهر شام...308

223- قرآن بخوان...309

224- قرآن آزادی...310

225- گذشت امام حسین (علیه السلام)...311

226- زبان حال حضرت رقیه...312

227- زبان حال حضرت رقیه...313

228- حسین روشنگر محفل ها...315

229- کفن پوش ها...316

230- مظهر آزادی...317

231- حسین مظهر آزادی...318

232- شعار بزرگان...319

233- اربعین حسینی...320

234- عمر گران...320

235- عشق...321

236- پیام...322

ح- سفرنامه...323

237- ورود به شهر بغداد ...333

238- حرکت بسوی کربلا...325

239- نجف شهر آسمانی...327

240- کوفه شهر افسانه ای...328

241- سامره...329

242- حکایت...330

243- حکایت...330

243- روایت...330

خ- نوحه های سینه زنی و زنجیرزنی...333

244- نوحه سینه زنی برای پیامبر (صلی الله علیه و آله)...334

ص: 7

245- نوحه در ماتم پیامبر (صلی الله علیه و آله)...335

246- نوحه سینه زنی در وفات پیامبر (صلی الله علیه و آله)...335

247- نوحه سینه زنی برای صدیقه کبری...336

248- نوحه سینه زنی برای حضرت زهرا... 337

249- نوحه در مصیبت زهرا...337

250- نوحه سینه زنی شب نوزدهم رمضان...339

251- نوحه در مصیبت حضرت علی (علیه السلام)...340

252- شهادت حضرت علی (علیه السلام)...340

253- نوحه در مصیبت امام حسن (علیه السلام)...341

254- نوحه در شهادت امام حسن (علیه السلام)...342

255- نوحه سینه زنی برای امام حسن (علیه السلام)...343

256- نوحه سینه زنی برای مسلم...344

257- حرکت امام...345

258- نوحه ورود بکربلا...346

259- نوحه سیدالشهداء...346

260- نوحه سینه زنی امام حسین (علیه السلام)...348

261- نوحه سینه زنی روز سوم محرم...349

262- نوحه سینه زنی روز تاسوعا...350

263- نوحه سینه زنی روز عاشورا...354

264- نوحه سینه زنی روز یازدهم محرم...357

265- نوحه سینه زنی روز یازدهم محرم...358

266- شعار علی اکبر...359

267- نوحه سینه زنی در شهادت قاسم...360

268- نوحه سینه زنی قمر بنی هاشم...361

269- نوحه سینه زنی زبانحال زینب (سلام الله علیها)...362

270- نوحه در شهادت امام صادق (علیه السلام)...363

271- نوحه در شهادت امام هفتم (علیه السلام)...364

272- نوحه سینه زنی برای امام هشتم (علیه السلام)...365

273- نوحه در مصیبت امام رضا (علیه السلام)...365

پایان

ص: 8

اگر خواهی شوی پاک از پلیدی *** به درگاه خدای خویش رو کن

به شکر نعمتش تا می توانی *** لبت را آشنا بر ذکر او کن

درِ رحمت به رویت کرده حق باز *** به او رو آور و دفع عدو کن

به درگاهش ز بهر رفع حاجت *** دلا تا می توانی های و هو کن

هر آن چه درد دل داری به عالم *** سحر با حق تعالی گفتگو کن

اگر خواهی تو فیض از محضر حق *** از او توفیق طاعت آرزو کن

گدای درگه حق شو به عالم *** گدائی گر کنی با آبرو کن

مكن منع رطب ژولیده از کس *** قبای پاره ی خود را رفو کن

گوید به طعنه خصم که مهدیتان کجاست *** لطفی نما و مهدی ما رابه ما بده

چون نی نوا کند دل ژولیدهای خدا! *** بر بی نوای خویش تو برگ و نوا بده

پی به اسرار جهان آفرینش می برد *** گر بخواند ساعتی در روز را انسان کتاب

بر رخ ما از فضیلت باز می گردد دری *** هر کلامی را که بهر ما کند عنوان کتاب

در مقام خواندن هر مطلبی اندیشه کن *** چون بود روشنگر افکار این و آن کتاب

می توان با کسب دانش بوعلی سینا شود *** گر جدا از خود نسازد کودک نادان کتاب

گاه سازد ریشه کن با تیشه ی خود کفر را *** گاه از کف می برد با نکته ای ایمان کتاب

هر کتابی لایق خواندن نباشد در جهان *** منحرف گاهی کند با مطلبی انسان کتاب

یادگار از من بماند در جهان اشعار من *** زان که تا روز قیامت هست جاویدان کتاب

بهر افشای حقایق در مسیر زندگی *** شاعر ژولیده را تنها بود قرآن کتاب

بپاس بندگی کردن به او حق داد یوسف را *** از این لطف خدادادی دلش مسرور شد یعقوب

ولی با این همه قدر و مقام و لطف یزدانی *** بناز یوسفش بر خویشتن مغرور شد یعقوب

بجای مهر حق جا داد در دل مهر یوسف را *** از این دل بستگی از یوسف خود دور شد یعقوب

بجرم آن که با چشم حقارت دید سائل را *** پی احقاق حق از هر دو دیده کور شد یعقوب

ولی با این همه رنج و مشقت نام نیکویش *** به صبر و بردباری در جهان مشهور شد یعقوب

ز بس از دیده گانش اشک حسرت ریخت بر دامن *** ز لطف و رحمت حق دیده اش پر نور شد یعقوب

مشو غافل ز حق ژولیده در عالم که از غفلت *** چهل سال تمام از یوسف خود دور شد یعقوب

اگر چه دوزخیم کوی تو بهشت من است است *** بکوی خویش رهم ده بهشت جائی نیست

مقیم کوی تو گردد ز هر بلا ایمن *** که غیر کوی تو در دهر کربلائی نیست

اگر چه غرق گناهم ولی تو را دارم *** عنایتی که مرا جز تو آشنائی نیست

خدا مگر بطفیل توام ببخشاید *** و گرنه ز آتش دوزخ مرا رهائی نیست

کجا روم که بدرمان درد خود کوشم *** که غیر تربت پاکت مرا دوائی نیست

شعار شاعر ژولیده روز و شب این است *** بجز حسین مرا یار و ره گشائی نیست

آن که با نهضت ما یک دل و همگام بود *** در بر توطئه گر صابر و پر کارتر است

خصم گوید که به هوشیاری ما نیست کسی *** غافل از آن که امام از همه هوشیارتر است

ای که خواهی بجهان رفع گرفتاری خویش *** چاره ی درد کسی کن که گرفتارتر است

گفت با ملت رزمنده خمینی کبیر *** گر چه خوابید خدا از همه بیدارتر است

این بنازم بچنین رهبر هوشیار که من *** هر چه او را بکنم وصف سزاوارتر است

من ژولیده دل از پرده دل می گویم *** حفظ دین بهر بشر از همه دشوارتر است

منتظر ناسپاس هست عذابی الیم*** ناسپاسی تو را باعث رنج و غم است

شکر نعم بی گمان نعمتت افزون کند *** شکر تو چون قطره و نعمت حق چون یم است

ولایت مرتضی اتّم نعمت بود *** سپاس این نعمتش وظیفه ی آدم است

کلید باب بهشت حب علی هست و بس

زان که خدا را هدف ز خلقت عالم است

در برابر سختی صبر و پایداری کن *** زان که بر بدیهایت پوششی ظفرمند است

پند نغز مولا را نقش لوح دل باید زان که شکرین پندش دلپسند و دلبند است

هرگز مخور فریب منافق که گفته اند *** با اشک دیده دامن ،یم تر نمی شود

بی دانه دام طالب صیدی زمان نشد *** روبه بخدعه شیر دلاور نمی شود

تسخیر شرق و غرب میسر شود ولی *** اقلیم دل بزور مسخر نمی شود

ژولیده دل ز گردش گردون قوی مدار *** کاین هرزه گرد بهر تو دلبر نمی شود

نباشد تا که باطل قدر حق پیدا نمی گردد *** بدون معرفت کس قدر عرفان را نمی داند

مسیحی را نباشد فرق بین مسلم و سلمان *** مسلمان تا نگردد قدر سلمان را نمی داند

من از داغی که دارد لاله بر دل فاش می گویم *** که بی جلوت کسی قدر شهیدان را نمی داند

من ژولیده می گویم ز قول رهبر امت

منافق ارزش معیار انسان را نمی داند

خم مکن سر برد و نان پی تأمین دو نان *** که تو را بی خبر از رحمت دادار کند

همچو ژولیده دل ای دل بکم و بیش بساز *** که قناعت به بشر خدمت بسیار کند

مهدی بیا که گلشن خونین انقلاب *** بی جلوه جمال تو خرم نمی شود

مهدی بیا که خانه ی صبرم خراب شد *** ترمیم خانه بی تو مسلم نمی شود

ژولیده گفت بی تو در این جو قیرگون *** شادی برای خلق فراهم نمی شود

از زندگی خویش پسر خیر نبیند *** مادر کشد از سینه سوزنده اگر آه

بر خاک مذلت بنشیند همه ی عمر *** در حق پسر گر کشد از سینه پدر آه

تا آن که کند ریشه ی صدام تبهکار *** ژولیده کشد از سر شب تا بسحر آه

تا نگردیدی گرفتار بلا و فتنه ای *** هیچ فردی را ملامت در گرفتاری مکن

گر نگردی یار کس از هیچ کس در زندگی *** بهر دفع حاجت خود خواهش یاری مکن

تا توانی ناتوانان را بعالم یار باش *** خویش را آماده بهر ذلت و خواری مکن

پیرو راه علی باش و کلامش گوش کن *** لحظه ای غفلت ز فیض خویشتن داری مکن

تا که دستت می رسد دست تهی دستان بگیر *** خویشتن را از رحمت باری مکن

نی به می لب آشنا کن نی بسوزان منبری *** امر حق را کن ،اطاعت مردم آزاری مکن

تا بسر هوش و بتن تاب و رمق دارم بجان *** خادم خیرالنسايم من ندارم هیچ غم

حسن یوسف ذره ای باشد بر حسن حسن *** محو حسن مجتبایم من ندارم هیچ غم

تا لوای عاشقی در این جهان باشد بپا *** عاشق کرببلایم من ندارم هیچ غم

تا حسین ابن علی باشد شفیعم روز حشر *** شامل لطف و عطایم من ندارم هیچ غم

تا بود نامی ز زهد و طاعت وجود و سخا *** ذاكر زين العبايم من ندارم هیچ غم

علم عالم زنده از علم امام باقرست *** پیرو آن مقتدایم من ندارم هیچ غم

تا بود صادق رئیس مذهب ما در جهان *** طالب صدق و صفایم من ندارم هیچ غم

تا بود موسی ابن جعفر رهنمای راه من *** گمرهان را رهنمایم من ندارم هیچ غم

چون که راضی بر رضای حق علی موسی الرضاست *** بر رضای او رضایم من ندارم هیچ غم

مظهر جود و سخا تا در جهان باشد جواد *** بر سر کویش گدایم من ندارم هیچ غم

ص: 30

تا بود هادی به عالم مشعل عدل و شرف *** مایل آن پیشوایم من ندارم هیچ غم

پرچم فتح و ظفر تا عسکری دارد بكف *** فارغ از چون و چرایم من ندارم هیچ غم

تا بود مهدی صفا بخش دل ژولیدگان *** در مناجات و دعایم من ندارم هیچ غم

دیوانه ام اگر که بهشت آرزو کنم *** آیم اگر بگوی تو یا ثامن الحجج

از دوزخم چه باک که ایزد گناه من *** بخشد به آبروی تو یا ثامن الحجج

مجنون صفت به وادی دردآور جنون *** آیم به جستجوی تو یا ثامن الحجج

یوسف شود محو تماشای تو اگر *** بیند رخ نکوی تو یا ثامن الحجج

ژولیده ام که بین همه ماه طلعتان *** عاشق شدم بروی تو ثامن الحجج

برو ز آئینه دل پاک کن گرد دو رنگی را *** که تاریکی شب روشن ز نور ماه می گردد

نبیند آدم عاقل به دنیا رشته الفت *** که بر هر رشته ای افتد گره کوتاه می گردد

من از پست و بلندی جهان سفله دانستم *** که گاهی کاه کوه و گاه کوهی کاه می گردد

نظر با دیده تحقیر کم کن بینوایان را *** که گاهی شه گدا و گه گدائی شاه می گردد

من ژولیده می گویم ز قول ساقی کوثر *** ز خودخواهی بشر کم تر ز خاک راه می گردد

مکن تعریف از فضل و کمال دیگران ای دل *** که با تعریف کردن هیچ کس دانا نمی گردد

لیاقت باید انسان را که گردد منجی مردم *** هرآن فردی بکف گیر عصا موسی نمی گردد

من از حسن خدادادی که یوسف داشت دانستم *** به آرایش رخ زشت کسی، زیبا نمی گردد

علی یک عمر با افتادگان بنشست تا گوید *** ار این بالا نشستن ها کسی والا نمی گردد

دلی کز مهر آل اله ندارد بهره ای دل نیست *** لب ژولیده جز بر مدح آنان وا نمی گیرد

راز دل کن با خدا تا زنده ای چون زیر خاک *** محرم رازی برایت غیر مار و مور نیست

هر شکستی راست پیروزی ولی گاه عمل *** هر که درس از مور گیرد ثانی تیمور نیست

گر بود شب خفتن بغداد روح انگیز لیک *** هیچ شهری را هوای صبح نیشابور نیست

همان کسی که خریدار جان انسان ها *** بر غم دشمن قرآن به قیمت جان است

همان کسی که بگفتا بظهر عاشورا *** قیام من بجهان بهر حفظ ایمان است

همان کسی که علی اصغرش بخون غلطان *** برای یاری قرآن ز نوک پیکان است

همان کسی که برای حمایت اسلام *** سرش بنوک سنان همچو ماه تابان است

همان کسی که زگفتار نغز خواهر او *** بنای ظلم و ستم در زمانه ویران است

همان کسی که سفیرش سه ساله دختر او *** به شهر شام بکوری چشم عدوان است

جزای خیر به ژولیده می دهد یزدان *** که ورد او بجهان مدح شاه مردان است

تا جوان هستی به غفلت عمر خود منما تلف *** فکر روز پیری و افتادگی خویش باش

نزد ظالم هم چو شیر و نزد مظلومان حقیر *** خصم گرگان ستمکار و رفیق میش باش

تن بزیر بار ظلم و ذلت و خواری مده *** با خدا باش و مترس و عاری از تشویش باش

بهر روز واپسین خویش فکر توشه باش *** پای میزان عمل آماده تفتیش باش

روزگاری گر بلندت کرد دست روزگار *** گاه گاهی هم بفکر مردم دلریش باش

از من ژولیده بشنو ای بشر در زندگی *** همچو مردان خداجو عاقبت اندیش باش

گر تهی خوانم بود از نان گرم و آب سرد *** فخرم این بس ریزه خوار خوان دونان نیستم

خم بود گر قامت سروم ز بار معصیت *** نا امید از درگه خلّاق سبحان نیستم

گر نماز جعفر طیّار را خوانا نیم *** منکر صوم و صلوة و حکم قرآن نیستم

بنده شرمنده ای هستم که از فرط گناه *** دشمن سرسخت دین و دزد ایمان نیستم

گر محیط ما بود آلوده از فسق و فجور *** شكر لله فاسق و آلوده دامان نیستم

هم چو مجنون از غم مهدی به صحرای جنون *** تا مرا باشد سری در فکر سامان نیستم

گر بیاید یوسف زهرا بدلجوئی من *** این چنین اندوهگین و دیده گریان نیستم

دیده ژولیده گر روشن شود از نور او *** دردمند و خسته و سردرگریبان نیستم

رو کن ببارگاه ملک پاسبان او *** بنگر مقام و حشمت و عز و وقار فضل

دانی که کیست صاحب این قبر باشکوه؟ *** فضل است آن که هست در شاهوار فضل

بوی بهشت می وزد از تربتش بیا *** لذت بر از هوای همیشه بهار فضل

ناخورده می بحق خدا مست می شود *** هر کس که روی می کند اندر دیار فضل

فضل و کمال فضل نگر کز فضائلش *** شیخ مفید بوسه زند بر مزار فضل

خواند کتاب فضل و را گر که بوعلی *** گردد مطیع و بنده و خدمتگزار فضل

علم و نبوغ و دانش و فقه و اصول او *** هم افتخار ماست و هم افتخار فضل

درک امام و گفته معصوم بهر او *** از بهر ماست این سند اعتبار فضل

ای زادگاه شعر و ادب ایمن از بلا *** باشی بزیر سایه پروردگار فضل

ژولیده دیده بست چو از دار این جهان *** دارد هوای آن که بخوابد کنار فضل

ص: 40

دارم امید ببالین من آئی دم موت *** غیر از این نیست مرا از تو تمنای دگر

به گناهان من ار جامه غفران پوشی *** ابلهم گر که کنم از تو تقاضای دگر

نى غلط گفتم و ابله نیم و از کرمت *** این بود قطره و خواهم ز تو دریای دگر

بارها گفتم و صد بار دگر می گویم *** من ژولیده ز کویت نروم جای دگر

تا کی به مزرع دل تخم هوس فشاندن *** تا کی ز شر شیطان دنبال شر دویدن

تا کی ز خود پرستی پیمان حق شکستن *** تا کی بجای تقوا مکر و ریا خریدن

تا کی بخاطر خود از دیگران گذشتن *** تا کی بسان زالو خون کسان مکیدن

تا کی بنزد ظالم سر زیر جیب بردن *** تا کی بسان تیری زود از کمان جهیدن

می کوش تا بدانی معنای آن چه خوانی *** حيف است جای دانش بی دانشی گزیدن

باید چو مرغ یا حق در راه حق بکوشی *** تا بال و پر بیابی در موقع پریدن

حق دیدنی است اما دانی چرا نبینی *** ما را ز خودستائی چون نیست چشم دیدن

بشمار تا توانی یک لحظه را غنیمت *** کز گلستان هستی حیف است گل نچیدن

ژولیده خوش مرامی است از بهر حق پرستان *** با مرد حق نشستن گفتار حق شنیدن

ص: 43

نگردد گردش گردون بکام آن که از غفلت *** صمد را پشت سر اندازد و گرد صنم گردد

قدم در ساحت خلد برین بگذارد آن فردی *** که با افتادگان وادی غم همقدم گردد

طواف کعبه دل کن که صد ره بهتر از آن است *** که حاجی در درون کعبه دنبال حرم گردد

نگهدارد هر آن فردی بعالم حرمت مردم *** بر مخلوق و خالق در دو عالم محترم گردد

سزاوار سردار است در نزد خردمندان *** سری کاندر بر ظالم خم از بهر درم گردد

مكن ظلم و ستم ظالم که یک آه دل مظلوم *** در آنی باعث نابودی کاخ ستم گردد

من ژولیده می گویم بحكم محکم قرآن *** خوش آن قدی که بهر خدمت مردم علم گردد

فریب این عروس دهر راهرگز مخور ای دل *** که هر ساعت اسیر عشق صد داماد می گردد

مزن بر ریشه خود تیشه هرگز از غم شیرین *** که از صد کوهکن نام یکی فرهاد می گردد

مزن حرص از طمع ایدل که هر مرغ طمع کاری *** به آسانی گرفتار کف صیاد می گردد

بترس از آه مظلومان مکن ظلم و ستم ظالم *** که آه از سینه چون گردد برون فریاد می گردد

اگر مظلوم بردارد ز لب مهر خموشی را *** ز آهش خرمن ظلم و ستم بر باد می گردد

ز قول فرخی بشنو تو از ژولیده این مصرع *** خرابی چون که از حد بگذرد آباد می گردد

گول هر گندم نمای جو فروشی را مخور *** چون بفکر خویشتن هست و بفکر خویش نیست

گربه از بهر شکار موش عابد می شود *** ورنه هر کس خرقه بر دوش افکند درویش نیست

آن چنان مستیم از مینای حبّ زندگی *** کز برای ما مشخص قدر نوش و نیش نیست

بسکه گردیده ملبّس در لباس میش، گرگ *** فکر ما را قدرت تشخیص گرگ و میش نیست

زهد و تقوا با عمل توام چوگردد پر بهاست *** ورنه با گفتار شیرین و عبا و ریش نیست

از من ژولیده بشنو کن به وجدانت رجوع *** چون که وجدان رشوه خوار و دزد نادوریش نیست

لباس میش چو گرگان مپوش در عالم *** به هر لباس که حق کرده خلقتت آن باش

غرور و شهوت و نخوت از آن حیوان است *** فرو گذار تو این خلق و خو، سلیمان باش

چو زیر دست نگشتی در این زمانه پست *** انیس و مونس و غمخوار زیردستان باش

به مال و ثروت دنیا مناز می بازی *** بفکر بردن زادی و دادن جان باش

مشو تو غرّه به گرمی فصل تابستان *** بفکر سردی صد روزه ی زمستان باش

مدار دست تگدّی به پیش خلق دراز *** به آن چه داده خدایت بساز و سلطان باش

مپوش جامه جهل و بکوش در ره علم *** برای خویش تو هم بوعلی و لقمان باش

مرو بنزد طبیبان و خود بسان طبیب *** هنوز نامده ،دردی بفکر درمان باش

بسان خار مکن قدر و ارزش خود کم *** چوگل همیشه صفابخش باغ و بستان باش

بدوش خویش مکش بار منت نامرد *** همیشه ریزه خور خوان شاه مردان باش

ص: 49

برای آن که شوی ایمن از بلا ای دل *** بزیر پرچم اسلام و ظلّ قرآن باش

زیاد خویش مبر پند نغز ژولیده *** به آن چه گفته بیندیش و عامل آن باش

جائی که برادر به برادر نکند رحم *** بیگانه برای تو برادر شدنی نیست

یک عمر اگر دایه به ما و تو دهد شیر *** غافل مشو ای دوست که مادر شدنی نیست

ژولیده مده دل به کسی بیهده هرگز *** دل خانه حق است و مُسخّر شدنی نیست

چشم یعقوب زمان باز و منوّر گردد *** بوی یوسف اگر از پیرهن آید بیرون

کارها می شود اصلاح بتوفیق خدا *** از پس پرده اگر یار من آید بیرون

به چمن گر رسد آن بلبل شیرین حرکات *** لشکر زاغ و زغن از چمن آید بیرون

گرکه آن جان جهان جلوه نماید بجهان *** جان بیداد ،گران از بدن آید بیرون

گر رسد یوسف ما یوسف مصر از دل خاک *** بهر دیدار رخش با کفن آید بیرون

مهدیا! زود بیا کز دل هر مرد و زنی *** روز و شب ناله يا ابن الحسن آید بیرون

شعر ژولیده پسندد اگر آن طبع سليم *** سر فراز از در هر انجمن آید بیرون

محترم حق و حقوق دیگران باید شمرد *** حق خود را از دهان شیر نر باید گرفت

کوس آزادی سر بازارها باید زدن *** سر خط آزادگی از دادگر باید گرفت

پرچم ظلم و ستم را سرنگون باید نمود *** بر کف خود پرچم فتح و ظفر باید گرفت

نام عدل و داد را با آب زر باید نوشت *** انتقام از ظالمان بد سِیَر باید گرفت

رشته الفت ز هر بیگانه ای باید گسست *** تیشه را از دست دشمن با تبر باید گرفت

در بر دونان قد مردی عَلَم باید نمود *** گوی سبقت را از آنان پیشتر باید گرفت

گر که می خواهی نگردی سرنگون در قعر چاه *** پیش پای خویش رازیر نظر باید گرفت

از پی ترویج دین جدّ و جهد باید نمود *** درس نیکی و بدی از خیر و شرّ باید گرفت

دامن هر بی سر و پا را رها باید کنیم *** دامن مهدی امام منتظر باید گرفت

تا نهد پا در رکاب آن خسرو ثانی عشر *** سوی حق دست دعا شب تا سحر باید گرفت

ص: 53

صد بار بدی کردی و دیدی ثمرش را *** نیکی چه بدی داشت که یک بار نکردی

ژولیده مزن دم به عمل کوش که کاری *** از بهر خود از گفتن اشعار نکردی

در مسیر زندگی ره را ز چه نشناختیم *** کاین چنین برگشته بخت از تخت اقبالیم ما

سال قبل از فرط عصیان نفس ما پیروز شد *** آرزومند شکست نفس امسالیم ما

طفل ابجد خوان عشقیم و ولی ناپخته ایم *** نخل توحید خدا را میوه ی کالیم ما

بارالها رحمتی کز کثرت جرم و گناه *** رو سیاه و بی پناه و بی پروبالیم ما

آن قدر دادی بما نعمت که در وقت حساب *** در مقام شکر تو کور و کر و لالیم ما

گر بسنجی در ترازوی عمل اعمال ما *** در بر کوه گناه خویش مثقالیم ما

در مقام جرم ما ژولیده گوید دم بدم *** از گران باری بار معصیت دالیم ما

چون کویر تشنه می سوزیم در دام هوس *** طالب بخشایش ابر خطا پوشیم ما

جز گنه کاری نمی آید ز دست ما ولی *** در مسیر توبه کردن سخت می کوشیم ما

بارالها رحمتی کن چون بدربار حسین *** از دل و از جان غلام حلقه در گوشیم ما

گر نصیب ما بجای آب گردد زهر هم *** از پی عفو گنه لاجرعه می نوشیم ما

رحمتی بر شاعر ژولیده یارب زان که گفت *** غرق بحر معصیت با غم هم آغوشیم ما

در این دوران و انفسا دلا از حق مشو غافل *** که هر کس غافل از حق شد خودش مغموم می گردد

ز ناقوس قدر بشنو تو گُلبانگ خطر زیرا *** به دیوان قضا اعمال ما مرقوم می گردد

شود آلوده هر فردی که با آلوده بنشیند *** غذا گردد چو فاسد آدمی فاسد می گردد

مکن ظلم و ستم ظالم که کاخ ظلم هر ظالم *** خراب از بن به یک آه دل مظلوم می گردد

مگو «ژولیده» جز مدح على و آل مدح كس *** که راضی از تو فردا قادر قیّوم می گردد

فرمود: علی شیر خدا ساقی کوثر *** در مکتب ما مقصد و مقصود نمازست

گویند که با فضّه چنین فاطمه فرمود: *** سرچشمه لطف و کرم و جود، نمازست

در دادگه عدل خدا روز قیامت *** از صلح حسن شاهد و مشهود نمازست

از آمدن کرببلا آن چه بعالم *** مقصود حسین ابن علی بود، نمازست

ای آن که توئی منتظر مهدی موعود *** رمزی که نماید فرجش زود، نمازست

آن روز که آید ز پس پرده غیبت *** اول هدف مهدی موعود نمازست

«ژولیده» بگو تا همه خلق بدانند *** نزدیک ترین راه به معبود نمازست

زآتش قهر خدا داری اگر بیم و هراس *** می شماری سرسری تا کی گناه خویش را

شب بود تاریک و ره باریک و مقصد پر خطر *** سعی کن آماده سازی زاد راه خویش را

از طریق خیرخواهی تا نگردی منحرف *** خیز و كن تأمين اسباب رفاه خویش را

نیمه شب از بهر استشفای درد خویشتن *** شعله ور کن آتش سوزان آه خویش را

تا بدانی بی کلاهی بهر عاقل عارنیست *** لحظه ای قاضی کن ای عاقل کلاه خویش را

از من «ژولیده» بشنو بندگی کن بندگی *** ای که خواهی رحمت و لطف اله خویش را

پسر رو قدر مادردان بعالم تا که جان داری *** که حسن تربیت از شیر مادر می شود پیدا

قلم چون گشت بی جوهر بدور اندازدش کاتب *** چرا چون طینت هر کس ز جوهر می شود پیدا

مقام و ارزش هر نقش را نقّاش می داند *** بلی قدر هنر نزد هنرور می شود پیدا

بروی آب دریا گر نشیند خس مشو نومید *** که در اعماق دریا لعل و گوهر می شود پیدا

میان صاد و ضاد ای دل بود یک نقطه ای حائل *** شود مفقود گر باء بشر شرمی شود پیدا

خدا گفته است در قرآن فمن یعمل که در معنا *** بد و خوب بشر در نزد داور می شود پیدا

سخن سنجیده باید گفت در نزد سخن سنجان *** چرا چون از سخن قدر سخنور می شود پیدا

من «ژولیده» می گویم به نصّ آیه ی قرآن *** دلا قدر بشر درنزد داور می شود پیدا

بهار آمد بیا یک دم بسان لیلی و مجنون *** کنار گل چو بنشینم تو بنشینی کنار من

بیا چون وامق و عذرا به عشق ماه فروردین *** بگویم راز دل با تو تو گردی رازدار من

کند فرهاد فریادی که کوه بیستون لرزد *** چو بیند بهتر از شیرین تو هستی غمگسار من

بیا چون شمع و پروانه درون شعله آتش *** بسوزم من به عشق تو تو گردی سوگوار من

بیا چون بلبل و گل ای گل بی خار در گلشن *** کنم من جان نثار تو تو سازی گل نثار من

بتاریکی شام من شب یلدا برد حسرت *** بتاریکی بود از شب سیه تر روزگار من

نبارد آسمان دیگر سرشک از دیده چون بیند *** بجای اشک خون بارد ز چشم اشک بار من

فراموشش شود داغی که دارد لاله در صحرا *** چو بیند از فراقت داغ قلب داغدار من

من ژولیده در پیری ز کف دادم جوانی را *** بپایان گر رسد روزی زمان انتظار من

ص: 66

آن روز که آئی ز پس پرده غیبت *** آسوده دل از محنت دنیا کنی ای دوست

آن روز که از در بدو صد جلوه در آئی *** ما را تو زهر طعنه مبرّا کنی ای دوست

باز آی که پرونده آزادی ما را *** با کِلک شکرریز خود امضا کنی ای دوست

باز آی که در محکمه عدل و عدالت *** محكوم فنا قاتل زهرا کنی ای دوست

بین در و دیوار ندانم که چه رخ داد *** باز آی که این مسأله افشا کنی ای دوست

باز آی که بهر من ژولیده محزون *** آزادی گفتار مُهیّا کنی ای دوست

بهر عشاق جگر سوخته در مذهب عشق *** دل به عشق رخ ماه تو طپیدن دارد

به حقیقت لب خود باز کن ای آیت حق *** که حقیقت زلبان تو شنیدن دارد

نازنینا همه دارند بناز تو نیاز *** ناز کن ناز که ناز تو کشیدن دارد

همچو مجنون دل افسرده به صحرای جنون *** در ره وصل تو صد جامه دریدن دارد

عوض اشک ز دوری تو ای سرور روان *** خون دل از صدف دیده چکیدن دارد

بهر صید تو چو صیاد بهر کوه و کمر *** سختی و خستگی راه و دویدن دارد

من ژولیده بهر جا که رسم می گویم *** گل ز گلزار رخ ماه تو چیدن دارد

چه باید کرد تاکاخ نفاق و قتل و خون ریزی ها *** پی آسایش نسل بشر زیر و زبر گردد

چه باید کرد تا جای لوای ظلم و استبداد *** بعالم پرچم عدل و عدالت مستقر گردد

چه باید کرد تا انسان بجای هرزه گوئي ها *** ز رمز مخفی آیات قرآن باخبر گردد

چه باید کرد تا آدم بجای این همه دوری *** پی احقاق حق خود به حق نزدیک تر گردد

بلی باید مهیا گشت بهر یاری قرآن *** که تا عالم بکام مهدی ثانی عشر گردد

بلی آن روز موعودی که حق فرموده نزدیک است *** که دنیا زنده زیر پرچم فتح و ظفر گردد

من ژولیده می گویم به نص آیه قرآن *** که انسان تحت فرمان امام منتظر گردد

چون تو هستی محرم راز دلِ شب زنده داران *** در حریم خانه ،دل راه نامحرم ندارد

ای خدا ای واقف اسرار دل های پریشان *** تا تو را دارد دل ،ما غصه در عالم ندارد

کرده ای ما را تو مستغنی ز هر چیزی و چیزی *** غیر مهدی محفل ما در زمانه کم ندارد

رحمتی کن ای خدا تا مهدی ما زود آید *** چون بغیر از خاک پایش ، زخم دل ما مرهم ندارد

تا که دارد جان به غیر از دیدن مهدی دل ما *** آرزوی دیگری از خالق اعظم ندارد

خرم آن روزی که آید روشنی بخش دو عالم *** چون نگینی غیر او انگشتر خاتم ندارد

غم مخور ژولیده گر ظالم بنوشد خون مظلوم *** چون که کاخ ظلم ظالم پایه محکم ندارد

یک بزگر گله ای را گر نماید در مثل *** فتنه گر هر جا که باشد فتنه برپا می کند

تا توانی ای بشر از آه مظلومان بترس *** گر نکرد آهش اثر امروز فردا می کند

هر که خندد همچو شمعی بر شب تار کسی *** روز خود را تیره تر از شام یلدا می کند

هرکه کوشد در پی رسوائی همنوع خویش *** خویش را چون پسته بی مغز رسوا می کند

از من ژولیده بشنو گریه کن بهر حسین *** عقده دل را سرشک دیدگان وا می کند

شمع گر شعله کشد از سرشب تا بسحر *** ز نسیمی که وزد باد صبا می میرد

تا صداقت بود از صدق و صفا بهره بری *** چون صداقت رود ،از بین صفا می میرد

مهدیا مهر تو دریا و دل ما ماهی است *** ماهی از آب چو گردید جدا می میرد

مهدیا زود بیا کز اثر فسق و فجور *** نور ایمان بخدا در دل ما می میرد

ما مریضیم و تو هستی به همه خلق طبیب *** به مریضت ندهی گر تو دوا می میرد

من ژولیده چه گویم که ز دوری رخت *** آه در سینه ما وقت دعا می میرد

قدرِ عالم افضل است از انبیا نزد خدا *** چون که با علمش حقیقت را مسلّم می کند

هست شیرازی یکی زان عالمان کز علم خود *** سر فراز اسلام و قرآن را بعالم می کند

قدر عالم را بدان چون پایه اسلام را *** با نبوغ و فکر و علم خویش محکم می کند

می کشد بار گران رنج و سختی ها بدوش *** بهر ما اسباب آسایش فراهم می کند

غزليات .

لیاقت بایدت تا لایق لطف خدا گردی *** که بی حبّ علی ایمان کس کامل نمی گردد

برو کسب کمال از مکتب شاه ولایت کن *** که هرگز آدم خودخواه روشن دل نمی گردد

اگر تیغ تو می برد مبر نان کسی هرگز *** که این برّندگی را خنجر خونخوار هم دارد

بجای نوش دائم می زنی نیش و نمی دانی *** که این راه و روش را عقرب جرّار هم دارد

بگرد هیچ بهر هیچ در عالم مپیچ ای هیچ *** که این پیچیدگی را در طبیعت مار هم دارد

هنوز ای مدعی بهر فراز دار در عالم *** علی در مکتب خود میثم تمار هم دارد

گنه کارم من ژولیده یا رب خود تو می دانی *** که گل با آن همه حسن و لطافت خار هم دارد

سر خم مکن بنزد لئیمان برای زر *** چون سیم و زر برای تو ایمان نمی شود

موسی هزار و دست هزار و عصا هزار *** اما یکی چو موسی عمران نمی شود

هر کافری که گشت مسلمان مسلم است *** در این زمانه ثانی سلمان نمی شود

صدها کتاب گر بنویسند کاتبین *** در قدر و ،رتبه تالی قرآن نمی شود

در بین عاشقان جهان هیچ عاشقی *** عاشق تر از حسین به دوران نمی شود

غیر از غلام ترک برای خدا کسی *** جسم برهنه وارد میدان نمی شود

ژولیده قدر عمر گران مایه را بدان *** عمر گران، گران بود ارزان نمی شود

قابلیّت باید انسان را که گردد سرفراز *** ور نه هر سر لایق ایثار راه یار نیست

مهر آل الله را با سیم و زر نتوان خرید *** کار عشق است این و کار درهم و دینار نیست

گفت شاه تشنه کامان روز عاشورا چنین *** سر به راه دوست دادن بهر من دشوار نیست

تشنه ام من تشنه آزادی و آزادگی *** ور نه در من ذره ای از تشنگی آثار نیست

مكتب ما را شعاری نیست غیر از انقلاب *** مرکز عدل است این جا کوچه و بازار نیست

هیچ قانونی نباشد بهتر از قانون حق *** هرکه گردد پیرو حق در زمانه خار نیست

کار من ترویج دین و حفظ ناموس است و بس *** بایزید سفله جز پیکار ما را کار نیست

دم مزن «ژولیده» از حق و حقیقت در جهان

مست خواب غفلتند و یک نفر بیدار نیست

گنج را بی رنج هرگز کس نمی آرد بکف *** گنج بی رنج ار که خواهی لطف یزدان است و بس

بین ادیان جهان عالی ترین دین مبین *** دین احمد عقل کل ختم رسولان است و بس

هر کسی در زندگی با مشکلاتی روبروست *** حل هر مشکل به دست شاه مردان است و بس

آن چه گردد باعث خوشبختی خلق جهان *** عقل سالم، پند عالم، حکم قرآن است و بس

آن چه انسان را کند بیچاره و خوار و ذلیل *** یار جاهل، فكر باطل، جرم و عصیان است و بس

آن چه افزاید بقدر و قرب و شأن آدمى *** زهد و تقوا، چشم بینا، اصل عرفان است و بس

آن چه گردد باعث افزایش فسق و فجور *** ترک طاعت، زور شهوت، شرّ شیطان است و بس

آن چه دارد شاعر «ژولیده» از مال جهان *** شعر ناب و حُبّ مولا لطف یزدان است و بس

جای نفاق و کبر و دو رنگی و بخل و آز *** صدق و صفا و پاکی و مهر و وفا طلب

بیگانه شو ز مردم بیگانه از خدا *** هم زیستی ز مردم دیر آشنا طلب

خلق نکوی و خوی پسندیده در جهان *** از مکتب رسول خدا مصطفی طلب

لطف و صفا و غیرت و مردانگی وجود *** از محضر ولی خدا مرتضی طلب

درس عفاف و بندگی و صبر و راستی *** ای دل برو ز حضرت خیرالنسا طلب

گر طالب سعادت دورانی از حسن *** جهد و جهاد و جنبش و صلح و صفا طلب

بهر نجات خویش ز گرداب هم و غم *** آزادگی ز پادشه کربلا طلب

«ژولیده» هرچه می طلبی از خدای خویش *** با اعتبار خامس آل عبا طلب

اغنیا را روز و شب دعوت نمودن کار نیست *** بینوایان را شبی امداد کردن همّت است

دل شکستن از برای هیچ کس نبود هنر است *** خاطر آزرده ای را شاد کردن همّت است

دام گستردن برای صید مرغان فخر نیست *** صیدی از کنج قفس آزاد کردن همّت است

از پی ترمیم کاخ ظلم می کوشی چرا؟ *** کاخ عدل و داد را آباد کردن همّت است

دل به شیرین بستن از بهر کسی دشوار نیست *** خویش را در رتبه چون فرهاد کردن همت است

از من «ژولیده» بشنو این کلام معنوی *** کسب علم از محضر استاد کردن همّت است

کند اظهار همدردی هر آن کس با تهی دستان *** بفردای قیامت با علی محشور می گردد

به نص آیه قرآن كُلَّ مَنْ عَلَيها فان *** به قعر گور هر جنبنده ای مستور می گردد

بصورت از چه می نازی برو در فکر سیرت باشه *** که این صورت خوراک مار و مور گور می گردد

کمال نعمت ایزد بعالم جز ولایت نیست *** هر آن کس شکر این نعمت کند منصور می گردد

برو کسب کمال از مکتب شاه ولایت کنید *** که از فیض ولای او دلت پر نور می گردد

مگو ژولیده جز حق حقیقت تا که جان داری *** که هر کس راه حق پوید بحق محشور می گردد

ص: 88

طاعت و بندگی خلق بُوَد *** بی ولای تو عاطل و باطل

ورد من گشته در همه اوقات *** بر محمد و آل او صلوات

ای بهین دخت ناجی عالم *** وی به انگشتر نبی خاتم

حب تو می رباید از سر هوش *** مهر تو می زداید از دل غم

سکه عفت از تو شد رایج *** پایه عصمت از تو شد محکم

پیکر شرم را توئی جوشن *** حرم وحی را توئی محرم

همه زن ها مؤخرند ولی *** بین زن ها فقط توئی اقدم

بهر حوّا به باغ خلد زند *** روز و شب دم ز وصف تو آدم

حاجب درگهت دو صد سارا *** خادم درگهت دو صد كلثم

مادری تو به یازده عیسی *** مام یک عیسی ار بود مریم

بسکه باشی سخی و مستغنی *** شد گدای گدای تو حاتم

ورد من گشته در همه اوقات *** بر محمد و آل او صلوات

حجت ذات کبریاست حسن *** گل گلزار مصطفاست حسن

روشنی بخش دیده زهرا *** میوه قلب مرتضاست حسن

مظهر صلح و پاکی و تقوا *** پای تا فرق سر صفاست حسن

صبر از صبر او بود حیران *** مظهر بخشش و سخاست حسن

راضی از او خدا بود زیرا *** بر رضای خدا رضاست حسن

حق به قرآن سروده در وصفش *** معنی نون انّماست حسن

من چه گویم که گفته پیغمبر *** بر همه خلق رهنماست حسن

ص: 91

بهر درمان مرو بنزد طبیب *** چون که بر دردها دواست حسن

گرهی گر فتاده در کارت *** غم مخور چون گره گشاست حسن

ورد من گشته در همه اوقات *** بر محمد و آل او صلوات

ای بهین رهبر زمین و زمان *** ای که دادی به جسم عالم جان

ای که چون تو ندیده دیده دهر *** رهنوردی بعرصهٔ دوران

گفته در شأن تو رسول الله *** که حسین از من است و من از آن

زنده شد از قیام تو اسلام *** روشن از نهضت تو شد ایمان

دین حق از تو یافته رونق *** زنده شد از مرام تو قرآن

از تو شد کاخ عدل و داد آباد *** وز تو شد کاخ ظلم و کین ویران

کشتی علم را توئی لنگر *** لنگر حلم را توئی سکّان

پرچم سرخ را توئی صاحب *** ای بدین خدای پشتیبان

من چه گویم ز وصف اوصافت *** ای به خون تو خون بها یزدان

ورد من گشته در همه اوقات *** بر محمد و آل او صلوات

وز فرط شادی و شعف آتش بجان غم زنم *** تا از طفیل وصف او پا بر سر عالم زنم

کو هست ختم الانبیاء سرمایه عز و شرف

در عرش اعلا ذات حق امشب دو منبر ساخته *** بر عرشه هر منبری تاجی ز گوهر ساخته

بر روی هر تاجی عیان لوحی مدور ساخته *** روی هر لوحی چنین مکتوب دفتر ساخته

کاین تاج ها را ذات حق بهر دو رهبر ساخته *** آن را برای احمد و این بهر جعفر ساخته

تا محنت و غم را کند از ملک هستی برطرف

او آمده دین نوی بر مؤمنان اهدا کند *** این آمده بر روی ما باب فضیلت وا کند

او آمده پرونده اسلام را امضا کند *** این آمده اسلام را با علم خود احیا کند

اوآمده تا نقشه دون همّتان مُلغا کند *** این آمده دانشگه صدق و صفا بر پا کند

او هست ختم المرسلین این خسرو دین را خلف

اوآمده شور و شعف بر خلق ارزانی کند *** روی زمین را روشن ،از انوار یزدانی کند

اکناف عالم راب ری از جهل و نادانی کند *** *** خلق جهان را آگه از آیات قرآنی کند

ص: 93

با خاک یکسان مکتب اعمال شیطانی کند *** با مقدم فرخنده اش نعمت فراوانی کند

شاهان عالم چون گدا او پادشاه لو کشف

این آمده تاج شرف بر تارک عالم زند *** با علم و فضل و دانشش آتش بجان غم زند

کاخ بنی العباس را مردانه سان بر هم زند *** بر قاف او ادنای حق چون شیر حق پرچم زند

دم از مقام و قدر ،او در باغ خُلد آدم زند *** نام دل آرای ورا چون سکه بر درهم زند

دارد بخدمت حوریان از بهر خدمت صف به صف

ای عاشقان ای عاشقان عشق آفرین آورده حق *** ای عارفان ای عارفان حق الیقین آورده حق

از بهر یاری بشر یار و معین آورده حق *** از بحر رحمت جلوه گر دُرّ ثمین آورده حق

دو رهبر و دو سرور زیبا جبین آورده حق *** بر حلقه انگشتر خاتم نگین آورده حق

کز مقدم فرخنده شان آکنده شد دل از شعف

از مقدم ختم رسل نوشیروان مدهوش شد *** وز جلوه انوار او آتشکده خاموش شد

دریاچه ساوه تهی از آب و جنب و جوش شد *** وانگه سماوه پر ز ،آب لرزان قصور شوش شد

ص: 94

با شادی و شور و شعف ژولیده هم آغوش شد *** این نکته بر لوح دل خلق جهان منقوش شد

دیگر چنین زیبا دُری ایزد ندارد در صدف

***

شد جلوه گر از افق بفرمان الاه *** از مکه و از مدینه خورشید و ماه

خورشید محمد است و ماهش جعفر *** لا حول و لا قوة الا بالله

جهان مرده زنده شد ز رحمت و عطای حق *** طنین فکند در سما زنای حق نوای حق

رسد بگوش جان ما صدای آشنای حق *** که جلوه گر شد از افق جمال حق نمای حق

که پی نبرده غیرحق به رتبه و مقام او *** که اشرف خلایق و محمد است نام او

سرشک شوق شد روان ز دیدۀ سحاب ها *** دامن بحر را نگر پر شده از حباب ها

مشام دهر مشکبو شد از گل گلاب ها *** ز هر طرف گشوده شد به روی خلق باب ها

که زد قدم در این جهان فروغ آفتاب ها *** نوشته اند عارفان به فضل او کتاب ها

که زنده دین ما بود ز نهضت و قیام او *** که اشرف خلایق و محمد است نام او

کرد خدا به آمنه بنت وهب عنایتی *** داد به او ز مرحمت ز بحر رحمت آیتی

چه آیتی چه مظهری چه قامتی، قیامتی *** که تار موی او کند ز هر دری حکایتی

که هر حکایتش کند حدیث از روایتی *** گوش نما تو وصف وی تو راست گر درایتی

ص: 96

که می کنند انبیا پیروی از مرام او *** که اشرف خلایق و محمد است نام او

به عصر جاهلیت او آمده کودتا کند *** نهال جهل ریشه کن به امر کبریا کند

به دستیاری ،علی قامت خصم تا کند *** منکر بت ستای را موحدّ از عطا کند

اساس کفر را برون ز خانه خدا کند *** اگر کسی جفا کند به جای او وفا کند

که نیست در جهان کسی به جود و لطف عام او *** اوست که می برد ،ز سر هوش و ز تن توان ما

اوست که با کلام حق زنده کند روان ما *** اوست که می برد ز سر هوش و ز تن توان ما

ما همه جسم و او بود به ملک جسم جان ما *** بهر کجا که میل او بود کشد عنان ما

راه بهشت را دهد ز مرحمت نشان مال *** اوست که می زند شرر به جان دشمنان ما

که سوخت خرمن ددان فراش انتقام او *** که اشرف خلایق و محمد است نام او

اوست که با ندای حق برّی ز شر بشر کند *** برای تیر دشمنان سینه خود سپر کند

ص: 97

روز عدو ز هیبتش ز شام تیره ترکند *** پرچم عدل و داد را به مکه مستقر کند

خرمن هستی خسان دستخوش شرر کند *** ز شرق و غرب این جهان مسخر این پسر کند

ریخته حق بجای شیر شهد سخن بکام او *** که اشرف خلایق و محمد است نام او

ز یمن مقدم نبی جهان پر انقلاب شد *** باحترام مولدش کاخ بتان خراب شد

ساوه ز آب شد تهی سماوه پر ز آب شد *** به رتبه برتر از جنان ز یمن او تراب شد

خجل ز نور روی او شعاع آفتاب شد*** مؤبد موبدان از این واقعه در عذاب شد

خاموش شد چو آتش معبدش از قیام او *** که اشرف خلایق و محمد است نام او

جدار کاخ شیروان شکافت از ورود او *** ابلیس رانده شد ز حق بخاطر سجود او

بود و نبود عالمی بود همه ز بود او *** بنای علم شد به پا بخاطر وجود او

بپا شود قیامت از قیام هر قعود او *** سرشته حق به نور خود رشته تار و پود او

ص: 98

که زنده نام حق شود ز فیض هر کلام او *** که اشرف خلایق و محمد است نام او

تاج جلالتش بسر رخت رسالتش ببر *** تخت عدالتش مقر مهر اصالتش سپر

لوح مروتش قضا کلک سخاوتش قدر *** شمس ز روی او خجل مات ز حسن او قمر

کند بقلب خشک و تر کلام نغز او اثر *** که اوست خاتم رسل حبیب حی دادگر

بدین سبب شد از ازل جن و بشر غلام او *** که اشرف خلایق و محمد است نام او

بشام هفده ماه ربیع و سال عام الفيل *** رسالت ختم خاتم گشت از میلاد پیغمبر

بشارت ده به مشتاقان که زامر قادر منان *** دل ما عاری از غم گشت از میلاد پیغمبر

ز ناموس قدر بشنو تو گلبانگ خطر زیرا *** سر نابخردان خم گشت از میلاد پیغمبر

بنای جهل ویران شد زیمن میمنت بارش *** جهان از علم اعلم گشت از میلاد پیغمبر

دو صد اعجاز شد ظاهر که در عرش علی حیران *** دو صد عیسی ابن مریم گشت از میلاد پیغمبر

بشد دریاچه ساوه تهی از آب و بر عکسش *** سماوه همچنان یم گشت از میلاد پیغمبر

به شهر فارس چون شمعی بشد آتشکده خاموش *** جمال حق مجسم گشت از میلاد پیغمبر

ز یمن مقدمش منشق جدار طاق کسری شد *** که حیران خسرو جم گشت از میلاد پیغمبر

بنای ظلم شد ویران ولی در سایه ایمان *** بنای عدل محکم گشت از میلاد پیغمبر

قدم در مُلک هستی زد چو ختم الانبیا احمد *** مقام ما مقدّم گشت از میلاد پیغمبر

ص: 100

نوای بانگ جاءالحق بباطل چیره شد ای دل *** نظام دین منظم گشت از میلاد پیغمبر

ز حسن پرتو رویش خجل در مغرب و مشرق *** مه و خورشید اعظم گشت از میلاد پیغمبر

من ژولیده می گویم بگو بر دوستارانش *** که شرّ دشمنان کم گشت از میلاد پیغمبر

باید برای کشتن نمرودیان دهر *** جا در درون آتش عشق خدا گرفت

تا بگسلی ز پای تو زنجیر بردگی *** باید به دست خویش چو موسی عصا گرفت

محکم ببند دامن همّت که زامر حق *** باید به دست خود علم اقتدا گرفت

کاخ بتان خراب کن و کاخ مَعدلت *** آباد کن که دست تو را کبریا گرفت

تاج رسالتی که بفرقت نهاده حق *** ارض و سما ز قدر و بهایش بها گرفت

برخیز و گو بخلق جهان این کلام نغز *** باید برای درد خود از حق دوا گرفت

بانگی برآر از دل و برگو خدا یکی است *** آن خالقی که خلق ز وجودش بقا گرفت

ژولیده شاد زی که برای نجات خلق *** احمد به دست خویش کتاب خدا گرفت

در غار حرا نشسته احمد *** نی خوانده الف نه یای قرآن

بیگانه ز خود بدی که ناگاه *** آمد بخود از ندای قرآن

با گفتن اقرء باسم ربک *** شد غار حرا حرای قرآن

بشنید نبی که هاتفی گفت *** ای مظهر آیه های قرآن

برخیز و بگو به خالق عالم *** شد نوبت اقتضای قرآن

برخیز که جهل و بت پرستی *** نابود شد از ندای قرآن

آینه دل صفا بگیرد *** از جلوه با صفای قرآن

دردی که دوا نمی پذیرد *** درمان شود از دوای قرآن

از غار حرا نبی برون شد *** بگرفته بكف لوای قرآن

بر شد به سما نوای تکبیر *** از یمن فرح فزای قرآن

بر قله قاف معنویت *** زد پرچم حق نمای قرآن

در قدر و شرف بدان کتابی *** هرگز نرسد بپای قرآن

ارزنده ترین کتاب دانش *** نبود بجهان سوای قرآن

تسخیر کنی تو کهکشان ها *** از رحمت آیه های قرآن

ژولیده بگو بخلق عالم *** جان دو جهان فدای قرآن

بساط شادی ما زهر جهت جور شد *** محنت و اندوه و غم ز بزم ما دور شد

غرق شعف شد ملک مست طرب حور شد *** چشم حسود و بخیل از این خبر کور شد

که زد قدم در جهان ودیعه داوری

آمنه بنت وهب نکو خلف یافته *** که کعبه از مقدمش قدر و شرف یافته

چه پربها گوهری حق از صدف یافته *** مروه و سعى و صفا شور و شعف یافته

تیر دعای بشر باز هدف یافته *** راه سعادت فلک زهر طرف یافته

که می کند طبع من به مدح او شاعری

مژده که باب کرم به روی ما باز شد *** ز يمن خیر البشر بشر سرافراز شد

جهان از شوق رخش جلوه گه ناز شد *** بگو به عیسی بیا که گاه اعجاز شد

شادی و شور و شعف دوباره آغاز شد *** ز پشت پرده عیان رسول ممتاز شد

که دل برد از کفت به شیوه دلبری

گشت به یمن نبی طاق مدائن خراب *** گشت سماوه پرآب ساوه تهی شد ز آب

ص: 104

فتنه و شر ریشه کن گشت از این انقلاب *** کوکب بخت بشر پریده ناگه ز خواب

آتش زردشتیان خموش شد با شتاب *** ز پرده تا شد عیان چهره ختمی مآب

شمس و قمر شد خجل مات رخش مشتری

اوست که برهم زند دفتر اوهام را *** اوست که با فکر خود پخته کند خام را

اوست که سازد علم پرچم اسلام را *** اوست که شیرین کند تلخی ایام را

وز می وحدت کند پر همه دم جام را *** به تیشه عدل خود بشکند اصنام را

تا که جهان را کند زبت پرستی بری

ز جا برخیز و نه پا را تو از غار حرا بیرون *** سکوت ظلمت شب را بنور خویشتن بشکن

برو در کعبه و بیت خدا را پاکسازی کن *** بت ولات و هبل را چون تو هستی بت شکن بشکن

بهمراه علی برچین بساط جهل و نادانی *** سر و دست ستمکاران بتيغ بوالحسن بشكن

بسر تاج رسالت نه که تو ختم رسولانی *** لوای عدل بر پا کن نهال مکر و فن بشکن

پی نابودی مستکبرین خود را مهیا کن *** صفوف مشرکین را با علی صف شکن بشکن

بشرق و غرب عالم کن تو اعلان خطر آن که *** برای خلق سنت های دوران کهن بشکن

بخلق خویشتن بگشا در مهر و محبت را *** سپس آینه ی کبر و غرور مرد وزن بشکن

بشر را عاری از شرّ کن که خیر خاکیان از توست *** نهال فتنه و شر را ز بُن کن ریشه کن بشکن

من ژولیده می گویم به نصّ آیه قرآن *** ندا آمد به احمد مُهر لب را با سخن بشکن

ص: 106

سه روز میهمان حق علی به بیت رب بود *** بزن کفی ز بهر او که در خور ادب بود

که هست بعد مصطفی امیر و رهنما علی

نقش به لوح دل بود مهر ارادت علی *** سعادت بشر بود درس سعادت على

بیت خداست شاهد زهد عبادت علی *** خانه کعبه شد بنا بهر ولادت على

اطاعت خدابود رمز شهادت علی *** شفاعت بشر بود به حشر عادت علی

جزای خیر می دهد بخلق در جزا علی

بهر کجا رو کنم حکایت علی بود *** بهر که گفتگو کنم روایت علی بود

درک بشر بحیرت از درایت علی بود *** مشعل راه زندگی هدایت علی بود

اصل رضایت خدا رضایت علی بود *** کمال نعمت خدا ولایت علی بود

بود قدر و مرتبت سوای ما سوا علی

ای که وجود عالمی فناست بی وجود تو *** بود و نبود عالمی بپا بود ز بود تو

عبادت خدابود زنده زهر سجود تو *** روزی ما دهد خدا ز خوان لطف وجود تو

ص: 108

قیامتی بپا کند قیام و هر قعود تو *** خانه کعبه شد بنا بخاطر ورود تو

ارض و سما ز مقدم تو گشته با صفا علی

پناه بی کسان بود در دو جهان پناه تو *** عفو کند گناه ما خدا بیک نگاه تو

رهبر و راه حق رسد به قرب حق ز راه تو *** منوّر است بیت حق ز نور روی ماه تو

گرفته رونقی دگر چو گشته زادگاه تو *** خرمن خصم شد فنا ز یک شرار آه تو

بخاطر تو شد بنا بنای کعبه یا علی

کعبه توئی حرم توئی سعی توئی صفا توئی *** رکن توئی حجر توئی مروه توئی منی توئی

لطف توئی عطا توئی جود توئی سخا توئی *** مهر توئی وفا توئی قدر توئی قضا توئی

شاه توئی گدا منم درد منم دوا توئی *** بی کس و بینوا منم مونس و یار ما توئی

بکن ز راه مرحمت یک نظری بما علی شاه

توئی که یازده گهر به ما سوا عطا کنی *** محیط دهر با صفا ز صلح مجتبی کنی

بیاری حسین خود تو یاری خدا کنی *** به زهد عابدین بنا عبادت و دعا کنی

ص: 109

ز علم باقر العلوم قامت جهل تا کنی *** ز صدق صادقت بیان اصول ما سوا کنی

بنام موسییت کنی درد همه دوا علی

جان جهانیان توئی جان جهان فدای تو *** رضاست بر رضای حق در دو جهان رضای تو

به احتراز آورد جواد تو لوای تو *** رنج کشد برای دین هادی تو برای تو

تکیه زند چو عسکری بعد نقی بجای تو *** شاعر ژولیده زند ز دل دم از ولای تو

بهر ظهور مهدیت ز لطف کن دعا علی

کس نداند بخدا قدر تو را *** چون خدا قدر تو را می داند

نظری کن تو به ژولیده علی *** بزبان نام تو را می راند

نور رویش ز تجلی دم زد *** که مه از شرم سر انداخته است

زهره و مشتری و شمس و زحل *** ببر او سپر انداخته است

این علی قائمه ی عرش خداست *** که ز رخ پرده برانداخته است

من چه گویم ز صفاتش که قلم *** بشکسته است و سر انداخته است

این ندای ملکوتی در گوش *** حلقه ی عشق در انداخته است

جوشش چشمه ی فیض ازلی است *** شب میلاد همایون علی است

این علی آینه ی غیب نماست *** حجت بالغه ی ذات خداست

این علی باب بنی فاطمه است *** زانکه داماد رسول دو سرا تست

همسر دخت رسول مدنیست *** پدر امت و یار ضعفا ست

محور چرخ زمان است و زمین *** لنگر قائمه عرش علی است

هستی ما همه از هستی اوست *** زانکه هستی ز طفیلش بر پا است

بیتیمان جهان هست پدر *** بفقیران زمان برگ و نوا است

بر مهمات بشر هست کلید *** زانکه بحر کرم و کان سخا است

توبه آدم از او گشت قبول *** ناجی نوح نبی در دریا است

بت شکن گشت خلیل از ید او *** زانکه او وحی و کلام موسا است

از دم گرم مسیحائی او *** مات مبهوت هزاران عیسی است

روشنی بخش بشمس و قمر است *** زانکه او مظهر انوار خداست

از منادی رسد این مژده بگوش *** شاد زی شاد که عید فقراست

جوشش چشمه ی فیض ازلی است *** شب میلاد همایون علی است

ص: 113

رهبر کون و مکانست علی *** محور چرخ زمان است علی

قاسم نار جحیم است بحشر *** کوثر و باغ جنان است علی

رحمت و اسعه ی رب مجید *** بهتر از جان جهان است علی

کعبه و رکن و مقام است و منا *** محرم راز نهان است علی

قفل پیروزی ما راست کلید *** که مرا روح و روان است علی

بهر سرکوبی و نابودی خصم *** همچنان شیر ژیان است علی

نهضت روح خداراست امین *** بهر ما خط امان است علی

به اسیر و به یتیم و به فقیر *** همدم و تاب و توان است علی

روشنی بخش دل خسته دلان *** یاور بیوه زنان است علی

رمز آزادی ابناء بشر *** در همه عصر و زمان است علی

بهر ژولیده بی برگ و نوا *** سنجش سود و زیان است علی

می رسد دم بدم این نعمت بگوش *** که مرا ورد زبان است علی

جوشش چشمه ی فیض ازلی است *** شب میلاد همایون علی است

حامل وحی خدا جبرائیل *** گشت نازل ز سما نزد خلیل

گفت برخیز بنا کن بیتی *** در منا ز امر خداوند جلیل

نیست بهر تو تحمل جایز *** بهر این خانه ز جان کن تعجیل

دست از ساختن خانه مکش *** تا مدامی که نگردد تکمیل

بهر اجرای فرامین خدا *** دست یار تو بود اسماعیل

رنج ها برد خلیل الله و گشت *** خانه آماده برای تجلیل

قرن ها شد سپری زین جریان *** تا ز رخ پرده برانداخت خلیل

ص: 114

فاطمه بنت اسد حامله شد *** رفت در خانه حق گشت دخیل

گفت یا رب ز کرم آسان کن *** درد زائیدن این عید علیل

هاتفی داد ندایش که بیا *** که شود کور دو چشمان بخیل

گشت دیوار حرم منشق و شد *** داخل بيت حق آن حسن جمیل

بهر آگاهی ابناء بشر *** زد ندا بار دگر جبرائیل

جوشش چشمه ی فیض ازلی است *** شب میلاد همایون علی است

تا قدم فاطمه در خانه نهاد *** خانه شد از قدمش مرکز داد

گشت مأمور پذیرائی او *** مريم وآسیه ی پاک نژاد

دست بر سینه صفورا ببرش *** هاجرش بسته کمر محکم و شاد

بود لعیا ز شرف قابله اش *** تا که او را برساند بمراد

با شکوه و عظمت بنت اسد *** اسد الله در آن خانه بزاد

حق به او کرد عنایت پسری *** پسری پاک دل و فاتح و راد

داد بر فاطمه بنت اسد *** ذات حق پاک ترین اولاد

ص: 115

لوحی از نور عیان گشت و نوشت *** که علی نام ورا حق بنهاد

این علی دشمن ظلم است و ستم *** این علی خصم عناد است و فساد

این علی بت شکن و صف شکن است *** این علی مظهر عدل است و جهاد

این علی ،باید دشمن شکنش *** می دهد هستی دو نان بر باد

مرغ حق بهر دل آگاهی ما *** می زند دم بدم از دل فریاد

جوشش چشمه ی فیض ازلی است *** شب میلاد همایون علی است

ز جا برخیز و کن ابلاغ دستور خدایت را *** که این دستور دستوری است کز حی خبیر آمد

بپا کن از جهاز اشتران اورنگ وحدت را *** که فرمان وزارت بهر تعیین وزیر آمد

اگر خواهی کنی تکمیل فرمان رسالت را *** که فرمان وزارت بهر تعیین وزیر آمد

على را کن وصی و جانشین خویشتن امروز *** که دستور موکد بهرت از حی غدیر آمد

بگو هر کس که مولایش منم او را علی مولاست *** که او مانند من آگه دل روشن ضمیر آمد

هر آن کس دوستش دارد خدایش دوست می دارد *** که او از سوی حق حجت به هر بُرنا و پیر آمد

خدا را دشمن است آن کس که باشد با علی دشمن *** بلی این گفته حق است کز بالا به زیر آمد

شود تکمیل دین و نعمت ما بر شما زیرا *** علی بهر شما امروز مولا و امیر آمد

دم از وصف علی ژولیده دائم می زند یارب *** که او غم خوار مسکین و یتیم و هم اسیر آمد

ص: 117

گر او نبود سفره بیچارگان دهر *** دلسوز و یار و مونس و نان آوری نداشت

گر او نبود مسجد و محراب بهرحق *** در سجده و رکوع ستایش گری نداشت

گر او نبود عرصه هیجابگاه جنگ *** مرحب کش و دلاور و اژدر دری نداشت

گر او نبود صلح به معنای واقعی *** پرچم فراز و رهبر و احیاگری نداشت

گر او نبود کلک هنرپرور خدای *** زیباتر از حسن حسن دیگری نداشت

گر او نبود عرصه عاشورا نینوا *** سر لشکر و مجاهد و روشنگری نداشت

گر او نبود ناطق قرآن حسین او *** در کوفه بهر خواندن قرآن سری نداشت

گر او نبود مسند دانشگه علوم *** چون باقرالعلوم خدا مظهری نداشت

گراونبود سینه سینای روزگار ما صفت چو موسی ما سروری نداشت

گر او نبود مهدی او بهر انتقام *** اندر نیام تیغ جهان گستری نداشت

ص: 119

آن مادری که دختر شیر است نام او *** چون شیر حق به معرکه شیر نری نداشت

در بیت حق بزاد ورا تا شود عیان *** این افتخار را بجهان مادری نداشت

گر او نبود از پی مدحت سرائیش *** ژولیده سان غلام سخن پروری نداشت

وصف تو را چگونه توان گفت یا على *** کز حکمت تو عقل بشر می خورد شکست

آدم به اصل گر پدر خلق عالمست *** این جا پدر ز وصف پسر می خورد شکست

نبود عجب ز منطق بكرت ورق ورق *** مصحف به دست نوح اگر می خورد شکست

تورات را زِبَربَرِ موسی بخوان که او *** در کوه طور پای شجر می خورد شکست

انجیل رابه معجز خود گر دهی تو شرح *** بی شک مسیح معجزه گر می خورد شکست

قرآن ز قرب تو بخدا قدر و قرب یافت *** کز ضرب ناز شصت تو زر می خورد شکست

احمد چو کرد معجز شق القمر بگفت *** از عارض تو شمس و قمر می خورد شکست

کوه ابو قبیس بلرزد ز هیبتت *** کز صولت تو ضیغم نر می خورد شکست

رأیت اگر به فتح قضا اقتضا کند *** از قدرتت قضا و قدر می خورد شکست

فتح و ظفر نصیب عدو گر شود چه غم *** از نهضت تو فتح و ظفر می خورد شکست

ص: 121

ای شاهکار کلک هنرپرور خدای *** از جذبه ی تو کلک هنر می خورد شکست

با بودن تو ای اسد بیشه نبرد *** ترس و هراس و خوف و خطر می خورد شکست

ژولیده وحشتی نکند از شرار نار *** کز مهر تو شرار سقر می خورد شکست

آن که در خانه حق آمد و از خانه حق *** بست از دار جهان بار سفر کیست علیست

آن که شق القمر از تيغ عدو گشت سرش *** بر سر سجده بهنگام سحر کیست علیست

آن که در روز قیامت زره صدق و صفا *** کند از لطف به «ژولیده» نظر کیست علیست

حسن مطلع ز طلوع رخ تو کرد طلوع *** ای بنازم بتو و حسن ختام تو علی

مادرت دختر شیر است و تو خود شیر که ریخت *** فاطمه بنت اسد شیر بکام تو علی

دین حق زیب و فری یافته از کوشش تو *** زنده قد قامت ماشد ز قیام تو علی

چه بگویم که بتوصیف تو فرموده نبی *** جز خدا کس نبرد پی به مقام تو علی

نظر مرحمتی کن تو به «ژولیده» زاره *** که بود شاعر دربار و غلام تو علی

ای یکه تاز عرصه عرش على على *** ای شاهباز قله صدق و صفا علی

سیمرغ بخت ما بخدا می رسد اگر *** امشب کنی تو گوشه چشمی بما علی

گویم چه از صفات توای مظهر صفات *** ایزد سروده وصف تو در هل اتی علی

بعد از نبی توئی به همه ماسوا امیر *** زیرا توئی سوای همه ماسوا علی

ص: 125

نی تو خدائی و نه جدا از خدا ولی *** هستی تو بر سفینه حق ناخدا علی

بخشد به خلق خندهات اکسیر زندگی *** باشد سرشک چشم تو آب بقا علی

با یک اشاره صد گره بسته واکنی *** چون نیست غیر دست تو مشکل گشا علی

انگشتری که مهر و مهش بود مشتری *** کردی عطا به راه خدا بر گدا علی

احمد هر آن چه کرد سئوال از خدا بعرش *** دادی جواب او توبه صوت خدا علی

قرآن ز باء بسم له تفسیر می شود *** یک نقطه زیر باست که هستی تو یا علی

بوبکر با عمر به کنار و تو در میان *** بودند آن دو لا و تو نون لنا على

دارم امید آن که کنی از ره کرم *** با یک اشاره حاجت ما را روا على

ما دردمند و خسته و از پا فتاده ایم *** تنها توئی بدرد دل ما دوا على

ای جانشین ختم رسولان چه می شود *** بر ما دهی تو تذکره کربلا علی

ص: 126

آیم اگر بکوی تو خاک ره تو را *** بر دیده می کشم عوض طوتيا على

گویم ز وصف قدر تو آن قدر کز ازل *** بودی تو غمگسار همه انبیاء علی

مُهر نبوتی که بدوش نبی زدند *** تنها زدی تو بر زبر مهر پا علی

«ژولیده» ام که دم ز ولای تو می زنم *** بر من جزای خیر بده در جزا علی

رونق بدین حق دهم آتش به هر ناحق زنم *** آتش بجان هم و غم با بانگ جاء الحق زنم

بر طارم عرش على با شعر خود بیرق زنم *** دم از صفات شیر حق آن فاتح خندق زنم

کو حجت بر حق حق الحق سرآمد آمده *** یعنی علی ارتشبد دین محمد آمده

امشب گلی از دامن نیلوفری آید برون *** با مهربانی سروری تاج سری آید برون

قد قامت و زیبا رخ و فرخ فری آید برون *** شیر اوژنی صف بشکنی نام آوری آید برون

مرحب کش و خیبر کن و اژدر دری آید برون *** از بیشه دین خدا شیر نری آید برون

کو دشمن جان عدو از سوی ایزد آمده *** یعنی علی ارتشبد دین محمد آمده

او آمده اسلام را با فضل خود کامل کند *** لطف خدا را روز و شب بر حال ما شامل کند

انگشتر خود را عطا از لطف بر سائل کند *** از بس که می باشد کریم دل جوئی از قاتل کند

اليوم اكملت لكم حق بهر او نازل کند *** تا که رژیم کفر را با تیغ خود باطل کند

ص: 128

از مقدم فرخنده اش شادی بی حد آمده *** یعنی علی ارتشبد دین محمد آمده

او آمده دیباچه اوهام را بر هم زند *** دم از صفات ذات حق بهر نبی آدم زند

بر پوزه نابخردان با مشت خود محکم زند *** با تیغ آتشبار خود آتش بجان غم زند

جائی که از اوصاف او دم حضرت آدم زنده *** کی می توان از وصف او آدم بعالم دم زند

چون ذات حق را در جهان مقصود و مقصد آمده است *** یعنی علی ارتشبد دین محمد آمده

او آمده بهر نبی تورات را خواند ز سر *** انجیل را سازد بیان با لحن شیرین سر بسر

سازد ز آیات زبور اسرار حق را جلوه گر *** خواند صحف را بهر او از امر حی دادگر

او هست از بعد نبی بر خلق عالم راهبر *** آن راهنمائی کو پدر باشد به شبّیر و شبَر

«ژولیده» گوید دم بدم محبوب سرمد آمده *** يعنی علی ارتشبد دین محمد آمده

ص: 129

چه دختری که گر کند اشارتی به فضه اش *** دوصد گره ز کار ما بیک اشاره وا کند

بحق حق ز وصف وی کمیت عقل گشته پی *** عقل کجا توان که طی طریق منتشا کند

خلق زمانه مات او حق ز ثبات ذات او *** شمه ای از صفات او به نص هل اتی کند

لال ز وصف او زبان بند ز مدح او لسان *** که قدر و شأن او بیان آیه انما کند

شب شده محو موی او مه شده مات روی او *** خدا به آبروی او حاجت ما روا کند

کلک قضا به دست او لوح قدر ز هست او *** خدا بناز شصت او درد همه دوا کند

صدق و صفا سخای او مهر و وفا عطای او *** ز شرم و ز حیای او شرم و حیا حیا کند

فاطمه نام نامیش لطف خداست حامیش *** که سرخط غلامیش حلقه بگوش ما کند

گفته رسول محترم که ذات حی ذوالنعم *** دست ورا کند قلم هر که به وی جفا کند

ص: 131

تا لطف تو هست شامل ما *** این نهضت ماست جاودانی

امشب که شب ولادت توست *** دل ها شده غرق شادمانی

داریم ز محضرت تمنا *** کز راه عطا و مهربانی

از کشور شیعه تا قیامت *** از مهر کنی تو پاسبانی

یا فاطمه بهر ما نگهدار *** این رهبر قاطع جهانی

پیروز بدار نهضت ما *** تا نهضت صاحب الزمانی

ما منتظریم کز عنایت *** از غرب تو داد ما ستانی

داریم امید از خداوند *** ما را به مراد دل رسانی

بر ما نظری کن از عنایت *** ای روح بزرگ آسمانی

گوئید همه برای تقدیر *** از پرده دل سه بار تکبیر

ای رهبر بانوان عالم *** محبوبه ی ذات پاک اعظم

ای پاره تن به هادی کل *** ای همسر جانشین خاتم

ای باعث افتخار حوا *** ای مظهر اقتدار آدم

ای خادم درگه تو هاجر *** ای فضه ی تو هزار مریم

ای مکتب عصمت از تو بر پا *** ای نخل ستم به همتت خم

ای جان جهان آفرینش *** ای روح و روان خلق عالم

حب تو رباید از سرم هوش *** مهر تو زداید از دلم غم

شد خلقت ما سوا ز اول *** از فیض وجود تو فراهم

شد پایه محکمات اسلام *** از لطف و عنایت تو محکم

حق کرده بمهر تو قباله *** هم چشمه ورود و نهر و هم یم

بر خیل زنان توئی سرآمد *** زیرا که توئی به دهر اقدم

ص: 133

اثبات وجود حق تعالی *** از خلقت تو شده مسلم

تا روز معاد از دل ما *** هرگز نشود محبتت کم

جائی که خدا سروده وصفت *** از مدح تو کی بشر زند دم

بر ما نظری کن از عنایت *** ای سائل درگه تو حاتم

گوئید همه برای تقدیر *** از پرده دل سه بار تکبیر

بر گو بملک ز در زر آرد *** تا آن که فرشته گوهر آرد

باید ز جنان بشور و شادی *** مریم گل و لاله هاجر آرد

باید که به امر حق صفورا *** آتش بدرون مجمر آرد

بر گو بسرور و شادمانی *** تا آسیه عود و عنبر آرد

از بهر نبی به امر یزدان *** جبرئیل ز عرش کوثر آرد

خوش باش که لطف و رحمت حق *** روح دگری به پیکر آرد

از بحر شرف ز نسل احمد *** در مکه خدیجه دختر آرد

از بهر علی امام اول *** شایسته ترین همسر آرد

احمد چو ندید مهر مادر *** او را بمقام مادر آرد

این فاطمه را خدا بعالم *** مادر به شبیر شبر آرد

این فاطمه دختری به دنیا *** چون زینب پاک منظر آرد

این فاطمه در زمانه باید *** مانند حسین رهبر آرد

این فاطمه یازده مسیحا *** باید پی حفظ سنگر آرد

از یمن قدوم دخت احمد *** نخل دل عاشقان بر آرد

گوئید همه برای تقدیر *** از پرده دل سه بار تکبیر

ص: 134

ز جلوه جمال او جهان پر انقلاب شد *** به روی خلق ما سوا دوباره فتح باب شد

ز پشت پرده جلوه گر همسر بوتراب شد *** که غرق شادی و شعف ز یمن او تراب شد

عقد علی و فاطمه بسته خدای فاطمه *** سزد که جان عالمی شود فدای فاطمه

بجز جلال حق بود فوق همه جلال او *** جمال حق عیان بود ز آینه جمال او

کمال دین عقل کل مکمل از کمال او *** کمیت عقل گشته پی ز جذبه خصال او

محور این جهان علی نکته اوست خال او *** بحق حق که مادری نیاورد مثال او

تکیه نمی زند کسی دگر بجای فاطمه *** سزد که جان عالمی شود فدای فاطمه

چادر عصمتش بود مایه افتخار زن *** گوهر عفتش بود سکه اعتبار زن

حجاب اوست در جهان باعث اقتدار زن *** اوست به روز واپسین مونس و غمگسار زن

بیک اشاره وا کند دو صد گره ز کار زن *** به دست فضه اش بود عنان اختیار زن

ص: 136

خوش آن زنی که می کند جلب رضای فاطمه *** سزد که جان عالمی شود فدای فاطمه

اوست که یازده پسر هدیه به ماسوا کند *** پرچم صلح را علم ز صلح مجتبی کند

نماز را حسین او زنده بکربلا کند *** بنای زهد را بنا عابدش از وفا کند

بنور علم قلب ما باقرش آشنا کند *** مدرسه اصول را صادق او بپا کند

موسی جعفرش دهد بما ولای فاطمه *** سزد که جان عالمی شود فدای فاطمه

اوست که می دهد بما امیر ارض طوس *** ز جود او جواد او زنده کند نفوس را

خجل کند ز حسن خود هادی او شموس را *** به دست عسکری دهد عصای آبنوس را

بنام او زند ملک بیام عرش کوس را *** مزن از فرط غم دگر بهم کف فسوس را

که مهدیش نشان دهد بما سرای فاطمه *** سزد که جان عالمی شود فدای فاطمه

مهدی فاطمه عیان رخ از پس نقاب کن *** سپس تو پای خویش را بحلقه رکاب کن

ص: 137

بنای کاخ ظالمان ز بیخ و بن خراب کن ما *** ز حسن روی خویشتن خجل تو آفتاب کن

به پهلوی شکسته مادر خود شتاب کن *** چو قاتلش برون کنی ز قبر این خطاب کن

بگو چرا کمان بود قد رسای فاطمه *** سزد که جان عالمی شود فدای فاطمه

بنده منم که کردهام ورد زبان ثنای تور *** همه رنج می کشم در طلب لقای تو

بیا بیا که منتظر نشسته ام برای تو *** اگر رسم بخدمتت ز رحمت خدای تو

بجای سرمه میکشم به دیده خاک پای تو *** تو پادشاهی و بود خلق جهان گدای تو

که ورد اوست روز و شب مدح و ثنای فاطمه *** سزد که جان عالمی شود فدای فاطمه

....

بگو به ماه آسمان بخود نبالد این قدر *** که ماه بی قرین من سر از افق درآورد

ماه جمادی آمده موقع شادی آمده *** باز منادی آمده به نخل دل برآورد

دوباره گشته این جهان به رتبه برتر از جنان *** که حق به خیل بانوان هادی و رهبر آمده

دوش شنیدم این ندا که امشب از ره وفا *** برای ختم الانبیا خدیجه دختر آورد

چه دختری که مظهر شرم و حیا و عفت است *** چه عفتی که عصمتش صفای دیگر آورد

نیافریده ذات حق بجز خدیجه مادری *** که دختری چو فاطمه پاک و مطهر آورد

به بحر رحمتش خدا بیافرید یک صدف *** که یازده گهر از او ز صلب حیدر آورد

خدا برای عقل کل دختری همچو برگ گل *** بکوری دو دیده مردم ابتر آورد

بهر نثار مقدمش ز فر و شادی و شعف *** لعل و گهر طبق طبق مریم و هاجر آورد

بشان دخت مصطفی جبریل امشب از سما *** چو برگ گل ورق ورق آیه ز داور آورد

ص: 139

ساره و کلثوم از جنان به امر خالق جهان *** مشک و گلاب و عنبر و عطر معطر آورد

حور و پری گه از یمین گه از یسار در زمین *** حضور فاطمه به بین عود به مجمر آورد

ندیده مهر مادری چو خاتم پیامبران *** فاطمه را خدای او بجای مادر آورد

قدم نهاد در جهان مایه فخر بانوان *** آن که چو مجتبی حسن به سروران سر آورد

مهین حبیبه خدا دیده گشوده از وفا *** که چون حسین آیتی خصم ستمگر آورد

عين عيون عابدين علم امام پنجمین *** آمده بهر مومنین مذهب جعفر آورد

بسان کاظم و رضا همچو تقی یم سخا *** برای رهبری ما رهبر و سرور آورد

همچو نقی و عسگری هادی و میر و رهبری *** ز بهر حفظ دین حق ماه منور آورد

اسرار دل با کس مگو چون محرم راز آمده است *** گو بر مسیحیون مسیح از بهر اعجاز آمده

بر موسیان مژده ده موسی سرافراز آمده *** بهر تماشای حسن یوسف به صد ناز آمده

تا جلوه گر شد از افق روی دل آرای حسن *** شرمنده شد شمس و قمر از روی زیبای حسن

بر گو به ساقی ساغری از آب کوثر آورد *** با خادم مجلس بگو تا عود و عنبر آورد

که امشب ولی عهدی خدا از بهر حیدر آورد *** بهر علی زیبا گلی زهرای اطهر آورد

جبریل بهر مقدمش صدها طبق زر آورد *** صدها طبق لعل و گهر میکال از در آورد

تا که کنند از جان و دل زیب قدم های حسن *** شرمنده شد شمس و قمر از روی زیبای حسن

چشم حقیقت بازکن روی دل آرایش ببین *** بادیده حق بین نگر رخسار زیبایش ببین

صد یوسف زیبا جبین محو تماشایش ببین *** نور خدائی جلوه گر از فرق تا پایش ببین

سرو روان را در شگفت از قد رعنایش ببین *** خلق جهان را سر بسر غرق تمنایش ببین

ص: 141

کاین سان دل دلداده گان گردید شیدای حسن *** جدا شرمنده شد شمس و قمر از روی زیبای حسن

او آمده با صلح خود اسلام را احیا کند *** نخل و لا را بر دهد مشت عدو را وا کند

رونق بدین حق دهد فرمان حق اجرا کند *** کانون عدل و داد را جاوید و پا برجا کند

کاخ ستم را زیر و رو با آن ید و بیضا کند *** با صلح خود پرونده عاشور را امضاء کند

دین خدا پاینده شد از فکرت ورای حسن *** شرمنده شد شمس و قمر از روی زیبای حسن

امشب ید قدرت نما از آستین آید برون *** از چشمه چشم فلک دُرّ ثمین آید برون

زیرا که از جیب افق ماهی مهین آید برون *** کز شرم روی ماه او مه شرمگین آید برون

امشب گلی از گلشن حبل المتین آید برون *** از دامن دخت نبی سلطان دین آید برون

کاینسان زبانم روز و شب گردیده گویای حسن *** شرمنده شد شمس و قمر از روی زیبای حسن

تا پرده از رخسار خود آن یار سیمین برگرفت *** مه از نظر پنهان شد و خورشید در خاور گرفت

ص: 142

دست نیایش سوی حق داماد پیغمبر گرفت *** عالم ز یمن مقدمش هم زیب و هم زیور گرفت

نخل دل دلدادگان از مهر دلبر بر گرفت *** بلبل به عشق روی گل این نغمه را از سر گرفت

تا پرورید از امر حق در دل تولای حسن *** شرمنده شد شمس و قمر از روی زیبای حسن

نامش حسن وصفش حسن خلقش حسن خویش حسن *** قدرش حسن صبرش حسن القاب دلجویش حسن

صلحش حسن عدلش حسن دادش حسن رویش حسن *** دستش حسن حسنش حسن قدش حسن مویش حسن

ژولیده شد از جان و دل خاک ره پای حسن *** شرمنده شد شمس و قمر از روی زیبای حسن

خوش باش که آن گم شده پیدا شده امشب *** از پرده برون یوسف زهرا شده امشب

برخیز که آن دلبر سیمین بدن آمد *** در گلشن دین بلبل شیرین سخن آمد

آهوی ختائی ز دیدار ختن آمد *** از مملکت ،حسن، حسن در حسن آمد

در نیمه ماه رمضان ماه من آمد *** یعنی که حسن نور دل بوالحسن آمد

کز مقدم او شاد دل ماشده امشب *** از پرده برون یوسف زهرا شده امشب

برخیز برون کن تو ز دل ما و منی را *** وز این عمل خویش بکش نفس دنی را

وز لطف بده مژده اویس قرنی را *** تا آن که کند رام غزال ختنی را

جبرئیل ندا داد رسول مدنی را *** برخیز و به بین جلوه حسن حسنی را

کز حسن حسن دین تو احیا شده امشب *** از پرده برون یوسف زهرا شده امشب

امشب به بشر حق گهری کرد عنایت *** بر آه دل ما اثری کرد عنایت

ص: 144

بهر سر ما تاج سری کرد عنایت *** بر گلشن دین برگ و بری کرد عنایت

بر شیر خدا شیر نری کرد عنایت *** برام ابیها پسری کرد عنایت

کز شوق رخش دیده چو دریا شده امشب *** از پرده برون یوسف زهرا شده امشب

او آمده اصلاح کند کار بشر را *** وز ریشه کند ریشه هر هرزه شجر را

شرمنده کند از رخ خود شمس و قمر را *** کلک قضا رنگ دهد لوح قدر را

با صلح و صفا رام کند فتح و ظفر را *** بادیده عبرت بنگر چشم پدر را

بر روی پسر محو تماشا شده امشب *** از پرده برون یوسف زهرا شده امشب

او آمده پاینده کند دین خدا را *** بر روی بشر باز کند باب سخا را

با صلح و صفا زنده کند صدق و صفا را *** تصویب کند لایحه کرببلا را

وز مهر کند شاد دل شاه و گدا را *** باد صبا مژده بده شیر خدا را

ص: 145

دارای پسر ام ابیها شده امشب *** از پرده برون یوسف زهرا شده امشب

ای نور دل احمد مختار حسن جان *** فرزند علی حیدر کرار حسن جان

ای تاج سر مردم دین دار حسن جان *** دل گشته بدام تو گرفتار حسن جان

غیر از تو ندارم بکسی کار حسن جان *** جان را به رهت می کنم ایثار حسن جان

طبعم پی توصیف تو گویا شده امشب *** از پرده برون یوسف زهرا شده امشب

ای آن که بود طالب دیدار تو یوسف *** بگرفته مکان بر سر بازار تو یوسف

تا آن که به بیند گل رخسار تو یوسف *** عمریست که گردید گرفتار تو یوسف

از روز ازل بود خریدار تو یوسف *** ای یوسف زهرا شده بیمار تو یوسف

كز حسن رخت مات زلیخا شده امشب *** از پرده برون یوسف زهرا شده امشب

حسنی که تو داری بخدا بدر ندارد *** بی مهر رخت قدر شب قدر ندارد

بي حب تو طاعات کسی اجر ندارد *** دیوانه تو وحشتی از قبر ندارد

صبری که تو داری بخدا صبر ندارد *** دل طاعت هجر ولیّ عصر ندارد

ص: 146

کز دوری او خون دل شیدا شده امشب *** از پرده برون یوسف زهرا شده امشب

بر ختم رسل این شب میلاد مبارک *** بر شیر خدا مقدم نوزاد مبارک

ای فاطمه شد خانه ات آباد مبارک *** بر تو پسری خوش سیری داد مبارک

ای صلح تو را مقدم استاد مبارک *** بر خلق جهان مقدم او باد مبارک

کز مولد او مشت عدو وا شده امشب *** از پرده برون یوسف زهرا شده امشب

روشن شده آفاق ز زیبائی رویت *** شرمنده شده ماه ز رخسار نیکویت

لبریز شد از زهر جفاتا که سبویت *** آکنده شد از خونجگر نای گلویت

دست همه خلق جهان هست بسویت *** «ژولیده» منم من که شدم عاشق کویت

طبعم پی توصیف تو گویا شده امشب *** از پرده برون یوسف زهرا شده امشب

ص: 147

از بهر نجات بشریت پی اثبات *** شد جلوه نما زامر خدا آینه ذات

آمد سحر این مژده بگوشم ز سماوات *** برخیز که از بهر برآوردن حاجات

برروی تو شد باز دودر دیشب و امشب ***حق داده علی را دو پسر دیشب و امشب

گردیده جهان مهد صفا چشم تو روشن *** شد مهد صفا ارض وسما چشم تو روشن

واشد گره از مشکل ما چشم تو روشن *** به جشنی شده در عرش بپا چشم تو روشن

گویم بتو ای باد صباچشم تو روشن *** برگو به رسول دو سرا چشم تو روشن

گردیده وصی تو پدر دیشب و امشب *** حق داده علی را دو پسر دیشب و امشب

از امر خدای احد و قادر منان *** از بهر علی آمده از راه دو مهمان

آن یک شده در قدر و شرف شهره دوران *** از هیبت این یک بشود شیر گریزان

آن معنی آیات و دگر حافظ قرآن *** از دامن دو فاطمه دو غنچه خندان

ص: 150

بشکفت به هنگام سحر دیشب و امشب *** حق داده علی رادو پسر دیشب و امشب

شد جلوه گر از امر خدا بر سر بازار *** دو همدم و دو محرم دو مونس و غمخوار

دوسید و دوسرور دورهبر و سالار *** دو راکع و دو ساجد دو دلبر و دلدار

دو مرد سلحشور و دو آزاده پیکار *** آن هست فروشنده و این هست خریدار

بیرون ز صدف شد دو گهر دیشب و امشب *** حق داده علی را دو پسر دیشب و امشب

آن صف شکن این پیلتن آن سرور و این سر *** آن ریشه و این شاخه و آن ساقه و این بر

آن عالم و این حاکم و آن کشور و این در *** آن مظهر و این مظهر آن زینت واین فر

هم مذهب وهم مسلک و هم کیش و برابر *** هم خون و هم آهنگ و هم آئین و برادر

بخشید دعای تو اثر دیشب و امشب *** حق داده علی را دو پسر دیشب و امشب

آن سرور و این رهبر و آن پیکر و این روح *** آن لنگر و این محور و آن کشتی و این نوح

ص: 151

آن مصلح و این صالح و آن مظهر صُبّوح *** جان می دهد این در ره دین با تن مجروح

لب تشنه شود ،آن بصف ماریه مذبوح *** با ریختن ،اشک شد این نشریه مشروح

ریزد ز لبم قند و شکر دیشب و امشب *** حق داده علی را دو پسر دیشب و امشب

آن آمده از بن بکند ریشه غم را *** این آمده حیران بکند شیر دژم را

آن آمده آماده کند خوان نعم را *** این آمده مفتوح کند باب کرم را

آن آمده نابود کند کاخ ستم را *** این آمده گیرد بکف خویش علم را

بر خصم شد اعلان خطر دیشب و امشب *** حق داده علی را دو پسر دیشب و امشب

شیری که ورا فاطمه پرورده به شیرش *** مردی که ندیده است کسی مثل و نظیرش

چون مهر برآمد ز قفا بدر منیرش *** شه آمده از پیش و بدنبال وزیرش

ارتشبد و سالار و سپهدار و مشیرش *** فرمانده و سقا و علمدار دلیرش

نابود شده فتنه و شر دیشب و امشب *** حق داده علی را دو پسر دیشب و امشب

بشنید سحر گوش من این صوت جلی را *** کز لطف خدا داده دو فرزند علی را

ص: 152

برخیز و ببین چشمه ی فیض ازلی را *** احیاگر دین نابغه لم یزلی را

ارتشبد اسلام بهین پور ولی را *** رخساره عباس و حسین ابن علی را

شرمنده شده شمس و قمر دیشب و امشب *** حق داده علی را دو پسر دیشب و امشب

جان دو جهان باد فدای تو حسین جان *** یزدان شده راضی برضای تو حسین جان

گویم به چه سان مدح و ثنای تو حسین جان *** افتاده به سر شوق لقای تو حسین جان

دارم هوس کرببلای تو حسین جان *** نازم بتو و صحن و سرای تو حسین جان

افتاده به سر شور دگر دیشب و امشب *** حق داده علی را دو پسر دیشب و امشب

دست من و دامان تو یا حضرت عباس *** درد من و درمان تو یا حضرت عباس

چشم من و احسان تو یا حضرت عباس *** خط من و فرمان تو یا حضرت عباس

سر در خم چوگان تو یا حضرت عباس *** از گردش چشمان تو یا حضرت عباس

«ژولیده» شده معجزه گر دیشب و امشب *** حق داده علی رادو پسر دیشب و امشب

ص: 153

آمد آن هم نفس نفس رسول مدنی *** که ز انفاس خوشش زنده دم عیسی شد

آمد آن شیر شجاعت که بهنگام نبرد *** زهره شیر ژیان آب از آن مولا شد

آمد آن پاک سرشتی که جناب موسی *** ید قدرت حق مات يد و بيضا شد

آمد آن منبع لطف و کرم و جود و سخا *** که ز خوان نعمش نفس بشر احیا شد

مجمع پنج تن از آمدنش شد کامل *** حکم توشیح قوانین خدا اجرا شد

بوسه زد بر لب و رخسار وی و گفت نبی *** سند چوب به دندان زدنت امضا شد

نقشه قتل تو در کرببلا ریخته شد *** سبط آزادگیت زیب و فر دنیا شد

حکم ببریدن انگشت و سرت شد تصویب *** سرگذشت سر تو همچو سر یحیی شد

سرگذشت تو گذشته است ز توصیف بلا *** با گذشت ،تو بپا مکتب دین ما شد

ص: 155

کامد بدنیا رهبر پیغمبران ما سلف

از خانه شیر خدا شیر نری آمد برون *** بهر ثبات دین حق دین پروری آمد برون

بهر سربی افسران تاج سری آمد برون *** از بهر آزادی دین فرخ فری آمد برون

از بهر حفظ دین حق نام آوری آمد برون *** از بحر رحمت گوهری زیب و فری آمد برون

کو ذات یزدان را بود از خلقت عالم هدف

در ملک هستی زد قدم میری که حق را مظهر است *** نخل رسالت را ثمر بحر و لا را گوهر است

نور دو چشمان علی نوباوه پیغمبر است *** کشتی دین را لنگر و عرش علی را محور است

گنجینه صدق و صفا بر اهل عالم رهبر است *** قائم مقام ذات حق خون خدا را جوهر است

دیگر چنین زیبا دری ایزد ندارد در صدف

پیک سعادت از وفا هی حلقه بر در می زند *** از فر و شادی حلقه را بر در مکرر می زند

دم از حسین ابن علی میر فلک فر می زند *** از پردۀ دل نعره الله اکبر می زند

ساغر به ساغر از شعف ساقی کوثر می زند *** جبریل در عرش علی شهپر به شهپر می زند

چون شد بعالم جلوه گر سرمایه عز و شرف

ص: 157

اسلام و دین مرهون او قرآن بود مدیون او *** عالم بود مفتون او دل ها بود مجنون او

هستی بود ممنون او قانون حق قانون او *** فرمان حق فرمان او کانون حق کانون او

عیسی بود شمعون او موسی بود هارون او *** آبی که می نوشد بشر باشد رهین خون او

کز قدر و شأنش هیچ کس جز ذات یزدان ما عرف

او آمده با خون خود اسلام را یاری کند *** رونق دهد بر دین حق از حق هواداری کند

مانند جدش مصطفی ترویج دین داری کند *** مثل على مرتضى دفع تبهکاری کند

منکوب با ایثار جان عجز و غم و زاری کند *** از بین ابناء بشر رفع گرفتاری کند

ظلم و ستم را او کند از ملک هستی برطرف

او کاخ استبداد را با خاک یکسان می کند *** با خون هفتاد و دو تن یاری قرآن می کند

جان را بکف بگرفته و تقدیم جانان می کند *** در راه جانان اکبر و عباس قربان می کند

جان جهان را می خرد ترک سر و جان می کند *** ژولیده را با لطف خود دلشاد و خندان می کند

کوهست فرزند علی ختم رسولان را خلف

ص: 158

سجده شکر بجا آر که از رحمت حق *** سر بی افسر ما تاج سری پیدا کرد

دخت شاهنشه ایران ز شهنشاه عرب *** بهتر از یوسف کنعان پسری پیدا کرد

مژدگانی ،بده ای سائل درمانده که باز *** صدف جود و سخاوت گهری پیدا کرد

سبحه و مسجد و سجاده و محراب دعا *** امشب از لطف خدا زیب و فری پیدا کرد

ملک از کنگره عرش دهد مژده بما *** شجر طیبه ی دین ثمری پیدا کرد

گو به خورشید دل افروز نیاید بیرون *** کآسمان شرف امشب قمری پیدا کرد

تیر جانسوز دعایت به هدف خورد و سپس *** شرر شعله آهت اثری پیدا کرد

مژده ای همسفران کز پی توفیق و نجات *** کشتی دین خدا راهبری پیدا کرد

نظر لطف خدابین که حسین ابن علی *** پسری طیب و صاحب نظری پیدا کرد

بهر نابودی روبه صفتان همچو علی *** پسر شیر خدا شیر نری پیدا کرد

ص: 160

ای صبا گو به رسول مدنی گلشن دین *** باز از نوگل نیکو سیری پیدا کرد

گوی بر منکر اسلام شود چشم تو کور *** که بکف طاعت و تقوا سپری پیدا کرد

تا قدم زد به جهان سیّد سجاد علی *** بزم ماشور وصفای دگری پیدا کرد

من «ژولیده» چه گویم به مدیحش کامشب *** دلم از شوق رخش بال و پری پیدا کرد

چشم حق بین باز کن کز بارگاه قرب حق *** موکب نوباوه ختمی مآب آید برون

از قدوم میمنت بار در دریای علم من است *** بوی مشک و عود و عنبر از تراب آید برون

تا مُنوّر ملک هستی گردد از نور رخش *** یوسف فرخ رخ ما بی نقاب آید برون

آمد آن شاهی که آدم از برای دیدنش *** از جنان حق حق زنان غرق خضاب آید برون

آمد آن شاهی که موسی با عصا از کوه طور *** بهر دیدار رخش با صد شتاب آید برون

آمد آن شاهی که بهر کسب فیض از محضرش *** حضرت عیسی بن مریم با کتاب آید برون

آمد آن فرمانروای مکتب صدق و صفا *** کز صفایش نخل ایمان کامیاب آید برون

آمد آن آموزگاری کز کتاب ناطقش *** از برای حل هر مشکل جواب آید برون

آمد آن استاد علم و منطق و فقه و اصول کز اصولش نفس اصل انقلاب آید برون

آمد آن آموزگار مکتب ثار الهی *** کز ثبات هر کلامش صد کتاب آید برون

ص: 162

گر که از جام ولایش خضر نوشد جرعه ای *** جای آب از چشمه چشمش گلاب آید برون

نرگس مستش اگر نرگس به بیند در بهار *** در بستان سحر مست و خراب آید برون

زلف پر پیچ و خمش را گر بیفشاند بدوش *** چنبر چرخ برین از پیچ و تاب آید برون

به ذرات جهان یکسر بود او هادی و رهبر *** که جان عالمی گردد فدای حضرت باقر

بزیر ابر پنهان شد مه و خورشید از خجلت *** ز شرم نور روی دل ربای حضرت باقر

برو کسب فضیلت کن چو مردان خدا ای دل *** ز بحر دانش بی منتهای حضرت باقر

اگر گردد شفیع ما بنزد خالق یکتا *** بهر دردی شفا بخشد دعای حضرت باقر

خدا ایمن کند او را ز بیم آتش دوزخ *** هر آن کس پا گذارد جای پای حضرت باقر

ز اندوه و غم و محنت بود آسوده و راحت *** بزیر سایه و تحت لوای حضرت باقر

بود ژولیده را این بس که از لطف خداوندی *** زند صبح و مسا دم از ولای حضرت باقر

احادیثی که از قول نبی گویند و عّاظان *** بود از قول و گفتار و پیام حضرت صادق

بود آکنده از مهر و صفا و صلح و آزادی *** ز بهر مردم دانا کلام حضرت صادق

بقای دین و قرآن و قوانین خدا باشد *** ز فیض و کوشش و جهد مدام حضرت صادق

بعالم اعتبار و حرمت ما هست جاویدان *** ز فیض اعتبار و احترام حضرت صادق

به امر قادر اعظم شده مخلوق این عالم *** گدا و چاکر و عبد و غلام حضرت صادق

دو صد دانشگه تقوا در این عالم بود بر پا *** ز علم و دانش و فضل و مرام حضرت صادق

ولی از جور منصور لئيم ملحد کافر *** شد از زهر ستم لبریز جام حضرت صادق

بشد مسموم زهر کین امیر و پیشوای دین *** که شد تلخ از شرار زهر کام حضرت صادق

خدا زان ملحد کافر برای دادن کیفر *** بگیرد در قیامت انتقام حضرت صادق

دل ژولیده محزون شد ز بیداد ستمکاران *** که باشد او در این عالم غلام حضرت صادق

ص: 165

زد قدم در ملک هستی آن که از یمن قدومش *** وجد از دیوار و شادی و سرور از در بریزد

زد قدم شاهی که از بهر نثار مقدم او *** ز آسمان روح القدس از شوق دل اختر بریزد

آمد آن فرمان روائی کز برای مدحت او *** جای شعرا ز سینه ژولیده گان گوهر بریزد

خوش باش که امشب ز کرم دست الهی *** بر تارک عالم زده باز افسر دیگر

حق داده به صادق پسری کز نظر جود *** ثانیش نزاید بخدا مادر دیگر

از نسل علی شیر خدا ساقی کوثر *** حق داده به خلق دو جهان گوهر دیگر

بنگر که زیمن قدم موسى جعفر *** عالم چو جنان یافته زیب و فر دیگر

از واقعه روز قیامت نزنم دم *** کز قامت او گشته بپا محشر دیگر

گر ختم نمی شد به نبی حکم رسالت *** می گفت ملک آمده پیغمبر دیگر

از بهر نجات بشر از نسل محمد *** ژولیده بماداده خدا رهبر دیگر

هر کسی را اثری هست گرانمایه و من *** بین اشعارم ندارم اثری بهتر از این

آمد این مژده بگوشم سحر از عالم غیب *** که نباشد شب ما را سحری بهتر از این

شب میلاد همایون بهین رهبر ماست *** که بشر را نبود راهبری بهتر از این

از گریبان زمین سرزده خورشید مگر *** که ندیده است بخود زیب و فری بهتر از این

جای دارد که بگوید بدو صد جلوه زمین *** آسمانا تو نداری قمری بهتر از این

صادق آل نبی را پسری داد خدا *** که نباشد پدری را پسری بهتراز این

بعد صادق ز ره لطف نداده است بما *** صدف بحر ولایت گهری بهتر از این

بخدائی خدا نیست در اقلیم وجود *** بهر زیب سر ما تاج سری بهتر از این

بهترین روز سفر هفتم ماه صفر است *** نیست ما هم سفران را سفری بهتراز این

بهر نابودی هارون ستم گر نبود *** خفته در بیشه دین شیر نری بهتر از این

ص: 169

بهر پرپر شدن زهر ندارد به یقین *** شجر گلشن دین برگ و بری بهتراز این

گوئیا خلق نکرده است بدین حسن و خصال *** بين ابناء بشر حق بشری بهتر از این

ای شه ملک خراسان پسر شیر خدا *** چون تو نبود پسری را پدری بهتر از این

نیست در گردش ایام بدین جلوه گری *** مهر و مه را شب و روز دگری بهتر از این

حاجت خویش طلب کن که ندارد پس از این *** تیر جانسوز دعایت اثری بهتر از این

من ژولیده چه گویم که ز یمن قدمش *** بزم ما را نبود زیب و فری بهتر از این

ای که دردبار تو همچون غلام حلقه در گوش *** بهر دربانی به دست خود عصا موسی گرفته

ای که از بهر پذیرائی خیل زایرینت *** عود عنبر در کف خود مریم عذرا گرفته

ای که در چرخ چهارم لب به دندان از تحیر *** از مقام و قدر و شأنت حضرت عیسی گرفته

ای که آهوی بیابانی به پابوس تو آید *** سرخط آزادی از تو وحشی صحرا گرفته

ای نبی خصلت که از انفاس گرمت صد هزاران *** کور مادر زاد از تو دیده بینا گرفته

گشته از اعجاز تو صدها زبان لال گویا *** ای بسا افتاده از پا کز تو مولا پاگرفته

شاعر «ژولیده» را شاها مکن نومید زیرا *** افتخار نوکری از مادرت زهرا گرفته

هشتمین رهنمای جن و بشر *** بضعه ی ختم الانبیا آمد

هفتمین رهنورد سنگر دین *** جانشین بعد مرتضی آمد

ششمین ره گشای مکتب صلح *** وارث صبر مجتبی آمد

پنجمین جرعه نوش جام بلا *** پیرو خط کربلا آمد

چارمین پور حضرت سجاد *** معنی نون انما آمد

سومین نور دیده باقر *** عالم آل مصطفی آمد

دومین سبط جعفر صادق *** دانش و فضل را بها آمد

اولین گل ز گلشن موسی *** خط تعلیم را رضا آمد

طرقو طرقو بدین او *** فاطمه سيد النسا آمد

بفرستید زین همه برکات *** بر محمد وآل او صلوات

آمد مه ذیقعده و شد حل مشاكل *** از یمن قدوم گل گلزار فضائل

شد جلوه نما روی رضا میر قبایل *** تا آن که کند بهر بشر حل مسائل

روشن شده از جلوه او شمع محافل *** خوش باش که شد رحمت حق بهر تو نازل

کز پرده برون روی معین الضعفا شد *** چون خلد برین بزم محبّان رضا شد

برخیز که میلاد رضا شمس شموس است *** کز شرم رخش شمس و قمر مات و عبوس است

محکوم فنا ز آمدنش گبر و مجوس است *** ارزنده تر از خلد برین خطه طوس است

چون مولد ناموس خدا نفس نفوس است *** زهرا به جنان شاد ز شادی عروس است

کز شادی او مهد صفا محفل ما باشد *** چون خلد برین بزم محبّان رضا شد

امشب بجهان زیب و فری داد خداوند *** بر دست عدالت سپری داد خداوند

بر آه دل ما اثری داد خداوند *** ما را به جهان راهبری داد خداوند

ص: 173

بر نجمه گل خوش سیری داد خداوند *** بر موسی جعفر پسری داد خداوند

کز مقدم او لطف خدا شامل ما شد *** چون خلد برین بزم محبّان رضا شد

چون ختم رسل تاج سر مرد و زن است او *** مانند علی بت شکن و صف شکن است او

نور دل زهرا و حسین و حسن است او *** سجاد صفت زینت هر انجمن است او

چون باقر و صادق در درج زمن است او *** موسی ید و عیسی دم و شیرین سخن است او

کز نور رخش غرق شعف ارض و سما شده *** چون خلد برین بزم محبّان رضا شد

عیسی زدمش گر بدهد روح جسد را *** با یک نظر این زنده کند نفش اسد را

موسی ارنی گفت اگر ذات احد را *** این دیده در آئینه دل فرد صمد را

حق داد به موساش چنین پاک ولد را *** تا ریشه کن از ریشه کند بخل و حسد را

کز آمدنش شاد دل شیر خدا شد *** چون خلد برین بزم محبّان رضا شد

او آمده تشریح کند شرط ولا را *** با شرط ولا زنده کند دین خدا را

ص: 174

بر روی بشر باز کند باب سخا را *** آسان کند از راه کرم مشکل ما را

تصویب کند لایحه صدق و صفا را *** بر خاک کشد پوزه مامون دغا را

کز مقدم او حاجت مشروعه روا شد *** چون خلد برین بزم محبّان رضا شد

با مهر تو دل مهد صفا گشته رضاجان *** وز یمن تو این جشن بپا گشته رضاجان

وز جود تو حل مشکل ما گشته رضاجان *** راضی برضای تو خدا گشته رضا جان

از پرده چو رخسار مهت جلو نما شد *** چون خلد برین بزم محبّان رضا شد

ای آن که ملقب به غریب الغربائی *** در وصف مسمابه معين الضعفائی

در قدر و شرف شهره به حج فقرائی *** سرچشمه لطف و کرم و جود و سخائی

آیند بدربار تو شاهان بگدائی *** ای ریزه خور خوان تو صد حاتم طائی

با آمدنت شاد دل شاه و گدا کن *** چون خلد برین بزم محبّان رضا شد

ای زنده ز انفاس تو صد عیسی مریم *** وی نور خدائی ز جمال تو مجسم

اسباب جهان گشته برای تو فراهم *** احکام الهی بود از حکم تو محکم

ص: 175

مهر تو زداید ز دل غمزده گان غم *** ژولیده زند دم ز ولای تو مادم

تا شاعر دربار تو از لطف خدا شد *** چون خلد برین بزم محبّان رضا شد

(بند دوم)

ای بغم مبتلا ز جا برخیز *** بزم شادی شده بپا برخیز

دم بدم از عوالم ملکوت *** از منادی رسد ندا برخیز

شب میلاد زاده موسی است *** شد دل از قید غم رها برخیز

نجمه را کرده حق عطا پسری *** شد اجابت تو را دعا برخیز

تا خدا را رضا کند از ما *** زد قدم در جهان رضا برخیز

داده خالق بموسی جعفر *** گوهری بس گران بها برخیز

تا گشاید گره ز کار بشر *** اوست ما را گره گشا برخیز

برضای رضا رضا باید *** تا شود حاجتت روا برخیز

تا گذرنامه ات کند امضا *** عاشق کربلا ز جا برخیز

آمد آن رهبری که خاک رهش *** درد ما را بود دوا برخیز

کشتی دل بشط خون انداز *** که رضا گشته ناخدا برخیز

تا بود سایه اش تو را بر سر *** چه غم از مردن و جزا برخیز

بهر پیروزیت بگیر اینک *** سوی او دست التجا برخیز

بهر نابودی جهانخوران *** شد مه رحمت و دعا برخیز

بفرستید زین همه برکات *** بر محمد و آل او صلوات

ص: 177

(بند سوم)

ذات حق باز مظهر آورده *** مظهری چون پیمبر آورده

ز آتش اشتیاق دیدن او *** دلم از شوق پر در آورده

مژدگانی بده به نومیدان *** نخل امید ما بر آورده

مریم از خلد با دوصد شادی *** عود و عنبر به مجمر آورده

بهر ایثار مقدمش هاجر *** بطبق لعل و گوهر آورده

سندس و پرنیان و استبرق *** آسیه ز امر داور آورده

هاتفی این ندا سحر در داد *** که برقصم مر آندر آورده

پسری نجمه چون علی امشب *** بهر موسی ابن جعفر آورده

شاد زی شاد کزین رحمت *** صدف جود جوهر آورده

بهر تأئید خط روح الله *** ذات حق یار و یاور آورده

تا شود رهبری او ثابت *** رهبری بهر رهبر آورده

بهر پیروزی سلحشوران *** رهنوردی چو حیدر آورده

حق رضا را ز نسل پیغمبر *** ضامن حفظ سنگر آورده

من ژولیده باز می گویم *** نخل امید ما بر آورده

بفرستید زین همه برکات *** بر محمد و آل او صلوات

ص: 178

باید قدرت خودای گل گلزار رضا *** خارها را ز سر راه تو بردار جواد

تا ظهور پسرت مهدی موعود ز مهر *** رهبر قاطع ما را تو نگهدار جواد

وحشتی در دل ما از دو ابرقدرت نیست *** چون توئی ملت ما را همه جا یار جواد

روز پیروزی ما را ز خداوند طلب *** شود روز عدو همچو شب تار جواد

عیدی ما ز خدا تذکره ی کرببلاست *** که بود دیده ما طالب دیدار جواد

صله ی شعر نخواهد ز تو ژولیده مگر *** نظر لطف تو و رحمت دادار جواد

چون حجت برحق حق محبوب معبود آمده *** یعنی جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

در دهم ماه رجب ماهی زیثرب سرزدی *** کز مقدمش روح الامین در عرش بال و پر زدی

وز پرده دل نعره الله اکبر بر زدی *** کامروز ذات حق شرر بر تار و پود شر زدی

بر تارک خلق جهان زین مژده حق افسر زدی *** ساقی کوثر زین خبر فریاد شادی بر زدی

کز بهر یاری بشر سرمایه سود آمده *** یعنی جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

از یمن این زیبا پسر وا شد گره از کار ما *** شد سایه لطف خدا شامل بحال زار ما

وز رحمت حق شد عیان از پشت پرده یار ما *** تا آن که گردد جود او سرمایه بازار ما

روشن شده از نور او چون روز شام تار ما *** با دلربائی دل برد از دست ما دلدار ما

بر گو تو بر خلق جهان آن روز موعود آمده *** یعنی جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

او آمده احیا کند با جود خود موجود را *** پاینده سازد در جهان او پرچم محمود را

ص: 181

سازد مشخص بهر ما راه زیان و سود را *** راضی کند با طاعتش او خالق معبود را

خاموش سازد در جهان او آتش نمرود را *** گسترده سازد بهر ما او خوان لطف و جود را

درکان هستی هر چه بود از جود موجود آمده *** یعنی جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

او آمده با علم خود مشت عدو را وا کند *** یحیی ابن اکثم را بیک ایمای خود رسوا کند

اسلام را با منطقش جاوید و پا بر جا کند *** دین خدا را تا ابد چون شیرحق احیا کند

با علم و فضل خویشتن هنگامه ای بر پا کند *** صدها هزاران راز را بهر بشر افشا کند

کو مجری حکم خدا از نسل محمود آمده *** یعنی جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

مانند احمد خلق او جاوید در آفاق شد *** در زهد و تقوا چون علی در ملک هستی طاق شد

مانند زهرا عصمتش سرچشمه اشراق شد *** در بردباری چون حسن نزد همه مصداق شد

همچون حسین ابن علی فرمانده عشاق شد *** گاه عبادت بنده اش صد یوسف و اسحاق شد

ص: 182

چون عابدین در بندگی مسجود معبود آمده *** یعنی جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

مانند باقر علم او زینت دهد اسلام را *** با شیوه صادق کند هوشیار خاص و عام را

با فکر بکر خویشتن او پخته سازد خام را *** چون موسی جعفر کند اجرا همه احکام را

همچون رضا بر هم زند دیباچه اوهام را *** شیرین کند از بهر ما او تلخی ایام را

بهر دل ژولیده گان این عید مسعود آمده *** یعنی جواد ابن الرضا سرچشمه جود آمده

گر بیاید به مکتب درست *** به در آید فرشته (1) اهریمن

مكتب فضل را توئی صاحب *** بخشش و جود را توئی معدن

بود از وصف تو قلم عاجز *** نطقم از مدح تو بود کودن

محو وصف تو بودم و ناگاه *** هاتفی داد مژده ای بر من

فرش تا عرش غرق آئین است *** شب میلاد هادی دین است

نهمین فرزند دلبند علی مرتضائى *** در مسیر رهبری خوانم امام دهمینت

هشتمین پرچم فراز مکتب صلح و صفائی *** مجتبی را یادگار و لطف حق یار و معینت

هفتمین احیاگر اسلام از بعد حسینی *** بر سریر ملک هستی خوانده خالق جانشینت

ششمین مسند نشین زهد و تقوا و دعائی *** می سزد خوانم اگر ثانی زین العابدینت

پنجمین گوهر ز بحر دانش بحر العلومي *** لاف نبود گر بگویم مظهر علم الیقینت

چارمین پرورده ی دانشکده فقه و اصولی *** دانش آموزان عالم گشته از جان خوشه چینت

سومین گل از گلستان امام هفتمینی *** کاین چنین پرگشته عالم از سواد عنبرینت

دومین نور دو چشمان على موسى الرضائی *** کز شرف روح الامین باشد غلام کمترینت

اولین شمع شبستان پر از جود جوادی *** کاین چنین ژولیده باشد ذاکری از ذاکرینت

بساط شادی ما ز هر جهت جور شد *** محنت و اندوه و غم ز بزم ما دور شد

غرق طرب شد ملک، محو شعف حور شد *** چشم حسود و بخیل از این خبر کور شد

که شد جهان روشن از نور لقای حسن *** سزد که جان جهان شود فدای حسن

باد صبا بهر ما خوش خبر آورده است *** کز صدف معرفت حق گهر آورده است

نخل ولایت ز نوبرگ و برآورده است *** طوطی شکّر شکن نیشکر آورده است

همسر هادی ما یک پسر آورده است *** بهر رهائی ،ما راهبر آورده است

که عالمی با صفا شد از صفای حسن *** سزد که جان جهان شود فدای حسن

گشت جهان زنده از ولادت عسگری *** دل شده آکنده از ارادت عسگری

سعادت ما بود سعادت عسگری *** عبادت حق بود عبادت عسگری

نیاز عالم بود سخاوت عسگری *** درس قناعت دهد عنایت عسگری

ص: 186

که خلقت این جهان شد از برای حسن *** سزد که جان جهان شود فدای حسن

نام نکویش حسن نکهت مویش حسن *** پرتو رویش حسن تربت کویش حسن

زهد و نمازش حسن آب وضویش حسن *** صدق و صفایش حسن خصلت و خویش حسن

جود و سخایش حسن خلق نیکویش حسن *** مدح و ثنایش حسن بگو مگویش حسن

که گشته ورد زبان مدح و ثنای حسن *** سزد که جان جهان شود فدای حسن

اوست که احیا کند شیوه محمود را *** اوست که یکسان کند مشربه جود را

اوست که راضی کند خالق معبود را *** اوست که آسان کند مشکل موجود را

اوست که پیدا کند مقصد و مقصود را *** اوست که بر ما دهد مهدی موعود را

که دم بدم می زنم دم از ولای حسن *** سزد که جان جهان شود فدای حسن

اوست که بهر بشر خدمت بی مرکند *** حقوق شاه و گدا بهم برابر کند

ص: 187

سینه خلق جهان پاک و منور کند *** بهشت را بهر ما هُله میسر کند

ز دانش و فضل خود جهان مسخر کند *** خانه دل را بری ز فتنه و شر کند

حاتم طائی بود ز جان گدای حسن سایه *** سزد که جان جهان شود فدای حسن

طاق مدائن خجل بود ز ابروی او *** شب شده شرمنده از سلسله موی او

روز شده روشن از شعشعه روی او *** سرو سهی گشته مات از قد دلجوی او

چشم امید همه جهانیان سوی او *** طایر نطقم شده نغمه گر کوی او

شاعر «ژولیده» شد مدح سرای حسن *** سزد که جان جهان شود فدای حسن

احیاگر و روشنگر شمس و قمر آمد *** بر منتظرین کو پدر منتظر آمد

کز مقدم او وقت نزول برکات است *** خواهم صلواتی که بهار صلوات است

امشب ز شرف دین خدا زیب و فری یافت *** از رحمت حق نخل ولایت ثمری یافت

گلزار جهان نوگل فَرُّخ سیری یافت *** غوّاص صفت بحر عنایت گُهری یافت

دَهُم پسر ساقی کوثر پسری یافت *** امشب سر سوداگر ما تاج سری یافت

زیرا که شب کسب مقام و درجات است *** خواهم صلواتی که بهار صلوات است

برخیز و ببین محفل شاهانه ما را *** شور و شعف و رونق کاشانه ما را

روشن نگر از نور خدا خانه ما را *** حق داده بما دلبر جانانه ما را

تا کور کند دیده بیگانه ما را *** شادان بنگر این دل دیوانه ما را

از حق به طلب حاجت خودگاه برات است *** خواهم صلواتی که بهار صلوات است

تا جلوه نما روی دل آرای حسن شد *** روشن دل ما از رخ زیبای حسن شد

خورشید جهان محو تماشای حسن شد *** شرمنده شب از زلف چلیپای حسن شد

ص: 189

نوروز ز درآمد و شیدای حسن شد *** گل شیفته نرگس شهلای حسن شد

کو حجت حق مظهر حسن حسنات است *** خواهم صلواتی که بهار صلوات است

چون ختم رسل رهبر جن و بشر است او *** چون شیر خدا بر سر ما تاج سر است او

چون فاطمه دریای حیا را گهر است او *** در صبر و شجاعت چو شبیر و شبر است او

سجاد صفت تیر دعا را اثری است او *** چون باقر و صادق به همه راهبر است او

شرمنده ز عقد سخنش نقل و نبات است *** خواهم صلواتی که بهار صلوات است

او حامی دین حافظ قرآن مبین است *** چون موسی جعفر به همه یار و معین است

راضی برضا همچو رضا خسرو دین است *** در جود و سخا همچو تقی ماء معین است

فرزند نقی هادی دین حصن حصین است *** کز مقدم او خلد برین روی زمین است

او چشمه فیض و کرم و آب حیات است *** خواهم صلواتی که بهار صلوات است

ص: 190

سرزد ز افق کوکب خوش بخت عدالت *** بیدار شد از خواب گران بخت عدالت

پوشید بتن دشت و دمن رخت عدالت *** آمد بجهان میر جوان بخت عدالت

چون تکیه زند بر زبر تخت عدالت *** نابود شود دشمن سر سخت عدالت

کو حامی دین قائمه صوم و صلوات است *** خواهم صلواتی که بهار صلوات است

بر خلق جهان این شب میلاد مبارک *** عالم شده از مقدمش آباد مبارک

دل ها شده از قید غم آزاد مبارک *** بر هادی دین مقدم نوزاد مبارک

بر صدق و صفا نعمت استاد مبارک *** بر موسی جعفر قدمش باد مبارک

کو دادرس و حامی ما وقت ممات است *** خواهم صلواتی که بهار صلوات است

ای خسرو دین یک نظری جانب ما کن *** از راه کرم درد همه خلق دوا کن

قرض همه از کان سخایت تو ادا کن *** توفیق عبادت ز ره لطف عطا کن

ص: 191

با یک نظری حاجت مشروعه روا کن *** از بهر ظهور پسر خویش دعا کن

کو نور خدا مظهر خوبی و صفات است *** خواهم صلواتی که بهار صلوات است

ای مصلح کل مهدی موعود کجائی *** ای رهبر دین حجت معبود کجائی

ای مایه لطف و کرم و جود کجائی *** ای نور دل احمد و محمود کجائی

ای کعبه دل مقصد و مقصود کجائی *** ای باعث پیدایش موجود کجائی

بازای که ژولیده ز اوصاف تو مات است *** خواهم صلواتی که بهار صلوات است

پیک سعادت از وفا هی حلقه بر در می زند *** از فرط شادی حلقه را بر در مکرر می زند

مرغ دلم پروانه سان پر بهر دلبر می زند *** دم از شه آخر زمان شاه فلک فر می زند

وز پرده دل نعره الله اکبر می زند *** جبریل در عرش علی شهیر بشهپر می زند

یعنی که آمد در جهان مهدی امام محتشم

چشم خدابین باز کن شهکار خلقت را نگر *** از رحمت حق جوشش دریای رحمت را نگر

گر رهرو راه حقی حق و حقیقت را نگر *** گر زاهد راهی بیاپیر طریقت را نگر

پرچم فراز مکتب شرع و شریعت را نگر *** آکنده از شور و شعف بزم طبیعت را نگر

روشن شده ارض و سما زینت شده لوح و قلم

لاهوتیان از جان و دل شکران نعمت می کنند *** ناسوتیان از امر حق تقسیم رحمت می کنند

کروبیان تبریک گو تجدید زینت می کنند *** قدوسیان تسبیح گو کسب فضیلت می کنند

فردوسیان بزم طرب بر پا بجنّت می کنند *** ذرّات عالم خویش را آماده خدمت می کنند

تا که بیاید مهدی و نابود گردد هم و غم

ص: 193

پیک الهی بهرما نیکو خبرآورده است *** کز قلزم هستی خدا امشب گهر آورده است

بهر نجات گمرهان حق راهبر آورده است *** از بهر یاری بشر یار دگر آورده است

دخت یشوعا بهر ما نور بصر آورده است *** بر رهروان حق بگو نرجس پسرآورده است

تاج عدالت بر سرش درخت امامت در برش *** ذرات عالم لشکرش خیل ملایک عسکرش

جبریل دربان درش جن و بشر فرمانبرش *** تخت ولایت ،منبرش هستی عالم کشورش

لطف الهی یاورش، دخت یشوعا مادرش *** مشتق ز اوصاف خدا باشد صفات بی مرش

کو هست محبوب خدا سبط رسول محترم *** او انتقام از قاتل خون خدا خواهد گرفت

داد دل بیچارگان از اغنیا خواهد گرفت *** تحت تسلط از ثری او تا سما خواهد گرفت

و آنگه بکف تیغ دودم چون مرتضی خواهد گرفت *** بر دست دیگر پرچم صلح و صفا خواهد گرفت

با تیغ خود جان از تن باب و بها خواهد گرفت *** چون نیست غیر از او کسی ب رهم زن کاخ ستم

ص: 194

او پیکر ثانی دون از قبر بیرون می کشد *** و آنگه بزنجیرگران او را چو مجنون می کشد

از بهر عبرت جسم او در دشت و هامون می کشد *** وانگه در آتش ،پیکر آن جانی دون می کشد

آه از نهاد مردم بیدین و ملعون می کشد *** دست و سر نابخردان در خاک و در خون می کشد

تا که نماند درجهان نام و نشانی از الم

ای حجت صاحب زمان بی غم گساری تا بکی؟ *** در ملک هستی این همه بی بند و باری تا بکی؟

از جور ظلم ظالمان این خوار و زاری تا بکی؟ *** بر لب رسیده جان ما این بی قراری تا بکی؟

خون دل از دوری تو از دیده جاری تا بکی؟ *** ژولیده گوید روز و شب چشم انتظاری تا بکی؟

بازآ و داد ما بگیر شاها تو با تیغ دودم

بر منتظرین مژده بده منتظر آمد *** از مهد بقا مهدی ثانی عشر آمد

کو حجت حق حامی دین ماء معین است *** چون خلد برین از قدمش روی زمین است

امشب ز کرم حق گهری داد به نرجس *** وز برج ولایت قمری داد به نرجس

در قدر و شرف تاج سری داد به نرجس *** از صلب حسن برگ و بری داد به نرجس

خوش باش که حق بال و پری داد به نرجس *** برخیز که زیبا پسری داد به نرجس

کز شرم رخش شمس و قمر خانه نشین است *** چون خلد برین از قدمش روی زمین است

تا جلوه نما دلبر جانانه ما شد *** کانون صفا محفل شاهانه ما شد

مستغرق شادی و شعف خانه ما شد *** آکنده دل از نعره مستانه ما شد

تا نور رخش رونق کاشانه ما شد *** دیوانه مهدی دل دیوانه ما شد

کو فخر بشر حامی قرآن مبین است *** چون خلد برین از قدمش روی زمین است

او آمده از پادشهان تاج بگیرد *** تاج از سر کیخسرو لیلاج بگیرد

با تیر دل خصم خود آماج بگیرد *** با عدل و عدالت ره تاراج بگیرد

قنداقه او جای به معراج بگیرد *** دست من دلخسته محتاج بگیرد

ص: 196

کو خلق جهان را بخدا یار و معین است *** چون خلد برین از قدمش روی زمین است

در پانزده ماه گرانمایه شعبان *** آمد بجهان جان جهان خسرو خوبان

شد ماه ز انوار رخش سر بگریبان *** وز مقدم او نعمت حق گشت فراوان

مهدی که خدا حجت خود خوانده بقرآن *** از دامن نرجس شد چون ماه نمایان

خشنود دل فاطمه در خلد برین است *** چون خلد برین از قدمش روی زمین است

او آمده از بهر نجات بشریّت *** از ورطه کبر و حسد و بخل و منیّت

یکسان بکند مشربه شاه و رعیّت *** نابود کند منکر حکم احدیّت

پاینده کند پرچم سرخ علوییّت *** جاوید شود دین خدا تا ابدیّت

کو مظهر فتح و ظفر و نهضت دین است *** چون خلد برین از قدمش روی زمین است

عالم ز قیامش بخدا قائمه گیرد *** با آمدنش ظلم و ستم خاتمه گیرد

از راه کرم آید و دست همه گیرد *** وز نهضت او رحمت حق واسعه گیرد

اکناف جهان ز آمدنش هم همه گیرد *** او آمده تا داد دل فاطمه گیرد

ص: 197

کو زاده زهرا پسر حبل متین است *** چون خلد برین از قدمش روی زمین است

ای یوسف زهرا پسر شمس ولایت *** ای آن که ز موی تو کند شام حکایت

بر ما نظری کن ز ره لطف و عنایت *** تو شاه شهانی و شهانند گدایت

ژولیده زند صبح و مسا دم ز ولایت *** ای جان جهان جان جهانی بفدایت

باز آی که دل با غم و اندوه قرین است *** چون خلد برین از قدمش روی زمین است

ای جمال دلربایت کعبه دل را مطاف *** ای شده مشتاق دیدار تو بیت المؤمنين

ای شده سعی و صفا و مروه و رکن و مقام *** در میان جنگل انبوه زلفت نافه چین

ای سواد شمع رویت مأمن دلدادگان *** ای حصار ابروانت معنى حصن حصین

یک گدای کم ترین درگهت باشد ملک *** یک غلام حلقه در گوشت بود روح الامین

یک مرید وادی طور تو موسای کلیم *** یک اسیر دام عشقت عیسی گردون نشین

ای که هستی در جهان آفرینش بهر ما *** حجت بر حق حق و مصلح صلح آفرین

ای بقدر و مرتبت برروی او رنگ شرف *** در مقام خاتمیت همچو ختم المرسلین

ما سوالله جسم بی جان و توئی جان جهان *** ای بباد از عدل و دادت هستی مستکبرین

طفل ابجد خوان کویت هست نون والقلم *** روز و شب در جستجویت یا و واو و نون و سین

حاجب درگاه مهرت مهر و ماه و مشتری *** خادم دربار لطفت تا قیامت حور و عین

ص: 199

تشنه جام ولایت خضر ره صدها هزار *** سیر از خوان عطایت کهترین و مهترین

مایل درک حضورت شرق تا غرب جهان *** طالب روز ظهور دیده ی مستضعفین

ریزد از برق نگاهت رحمت پروردگار *** چون توئی نور دو چشم رحمت للعالمین

شاعر ژولیده دل دم از ولایت می زند *** ای کمند تار مویت عروة الوثقای دین

ص: 200

آوخ از کینه بیدادگران کز ره کین *** همسر فاطمه ام النجبا را کشتند

آسمان گریه کن امشب که بمحراب دعا *** بر سر سجده علی شیر خدا را کشتند

مانده بی آب و غذا سفره نان فقرا *** چون که نان آور و یار فقرا را کشتند

ملک از کنگره عرش به اطفال یتیم *** گوید ای غمزدگان باب شما را کشتند

نشنود گوش فلک بانگ مناجات علی *** که به محراب دعا روح دعا را کشتند

ناله قد قتل از عرش خدا می آید *** کز ستم تاج سر شاه و گدا را کشتند

بری از جود شد اقلیم وجود از همه سو *** که ز شمشیر جفا جود و سخا را کشتند

دل ژولیده زند داد به آوای جلی *** وای بر ما که بهمین رهبر ما را کشتند

درون سفره ی دختر به احترام پدر *** بجلوه شیر و نمک با دو تکه ی نان است

علی به دختر خود گفت: شیر را بردار *** که آب و نان و نمک از برای من کافی است

در آن دیار که طفلی یتیم بی شیر است *** مرا بخوردن این شیر احتیاجی نیست

مقام عدل على بین که در شب آخر *** بفکر مردم بیچاره و تهی دست است

در انتظار شهادت ز ساغر وحدت *** بشوق دیدن معبود خویشتن مست است

کمر به قتل علی بسته زاده ملجم *** درون مسجد کوفه در انتظار علی است

ولی بخانه کلثوم تا سحر بیدار *** در انتظار سحر چشم اشک بار علی است

علی خلاصه ی هستی سر آمد تاریخ *** بسوی مسجد کوفه روانه می گردد

بسان مرغ سبک روح روح آزادی *** بگرد مقتل خود عاشقانه می گردد

کمر برای شهادت علی چو محکم بست *** ندا رسید ز زنجیر درب خانه مرو

ص: 206

به آه و ناله ز مرغان خانه می آمد *** که جان فاطمه ات خسرو زمانه مرو

ولی ز مرغ سحر می رسید این آوا *** که ای خلاصه هستی شب آرمید بیا

در انتظار ملاقات توست خالق تو *** کنون که وقت ملاقات تو رسید بیا

على بشوق ملاقات خالق هستی *** بقصد مسجد کوفه ز خانه بیرون شد

بیام مسجد کوفه قدم نهاد و جهان *** ز بانگ نعره تکبیر او دگرگون شد

سپس ز شوق شهادت بزیر آمد و کرد *** ز خواب قاتل خونخوار خویش را بیدار

که ای بخون علی تشنه لب ز جا برخیز *** در انتظار مرا بیش از این دگر مگذار

اقامه بست علی همچو کوه بهر نماز *** که ابن ملجم بیدین ز جای خویش پرید

چنان بفرق علی تیغ کین فرو آورد *** که فرق شیر خدا را ز راه کینه درید

درون خانه حق خانه زاد حق می گفت *** به رب کعبه که مسرورم و رستگار شدم

بسوی همسر پهلو شکسته ام زهرا *** سپاس و حمد خدا را که رهسپار شدم

ص: 207

روزی که دادگاه عدالت به پا شود *** اگه شوی که تیر جفا را خطا زدی

می پرسد از تو مهدی ما با چه جرأتی *** آتش بدرب خانه شیر خدا زدی

دستت بریده باد که با بودن حسین *** سیلی بروی مادر ما از جفا زدی

پهلوی او شکستی و کشتی تو محسنش *** کاتش بجان سرور دین مرتضی زدی

در کوچه ای که رهگذر خاص عام بود *** با تازیانه مادر ما را چرا زدی

که گر دشمنی بساحت احمد نداشتی *** بر گفته های او ز چه رو پشت و پا زدی

جسم مجروح مرا در شب تار *** در دل خاک تو بسپار علی

زینبم خواست اگر گریه کند *** از ره مهر تو مگذار علی

جان تو جان حسین و حسنم *** که توئی حجت دادار علی

دل کلثوم به دست آر که اشک *** بریزد از چشم گهربار علی

دل ژولیده برایت خون شد *** ای مرا محرم اسرار علی

بابا ببین که از اثر ضربت شلاق *** مزد رسالت تو ببازو گرفته ام

پهلوی من شکست چنان از فشار در *** کز فرط درد دست به پهلو گرفته ام

سیلی چنان بصورت من نقش بسته است *** کز کودکان خویش چنین رو گرفته ام

ای نور دیده مهدی من زودتر بیا *** داد دل مرا بستان از عدوی من

ژولیده شو خموش که تا باز گویمت *** من آن گلم که شرم کند گل ز روی من

در میان کوچه سیلی بر رخ زهرا زدی *** زین عمل آتش بجان ما سوا انداختی

غنچه را با گل چو کردی پرپر از باد خزان *** بلبل گلزار دین را از نوا انداختی

محسن شش ماهه راکشتی و جای چتر گل *** سایه غم بر سر اهل ولا انداختی

رخت ماتم دوختی بر قامت دخت علی *** خون دل از دیده خون خدا انداختی

روز و شب ژولیده می گوید چرا ای بی حیا *** ریسمان بر گردن شیر خدا انداختی

کنار تربت زهرا علی با دیده گریان *** نشیند از سر شب تا سحر بیدار مهدی جان

برو از راه دلجوئی پی دلجوئی زهرا *** علی را از کنار قبر او بردار مهدی جان

دل ژولیده شد خون از غم دخت رسول الله *** که ریزد خون دل از دیده خونبار مهدی جان

حال دلسوخته را سوخته دل داند و بس *** لاله داند که چه داغی زده غم بردل من

جان عالم به فدای قدمت باد حسن *** چه شود گر بشود لطف شما شامل من

تو سلیمان جهان هستی و ژولیده چومور *** هست ران ،ملخی ،هدیه ناقابل من

تا جعده ملعونه شرر ریخت بکامم *** از دار جهان سوی جنان رهسپرم کرد

تا زینب مظلومه و را دید بدان حال *** گفتا که فلک رخت مصیبت ببرم کرد

ژولیده بگو تا همه خلق بدانند *** مسموم ز کین همسر بیداد گرم کرد

کلک آن نقاش را نازم که از روز ازل *** نام او را در ضمیر قلب ما تصویر کرد

در نخستین صفحه زرین تاریخ جهان *** شهرتش را تا بروز حشر عالمگیر کرد

در کتاب آفرینش کلک هستی آفرین *** صلح او را رکنی از ارکان دین تعبیر کرد

غم مخور ژولیده زیرا نهضت صلح حسن *** عالمی را چون قیام کربلا تسخیر کرد

صادق آل محمد را پی کسب علوم *** بهر تدریس اساتید سخن دارد بقیع

همچو زین العابدین در دامن پر مهر خویش *** یادگاری از شه گلگون کفن دارد بقیع

از برای شاعر ژولیده و اهل سخن *** در دل خود یک جهان در دو محن دارد بقیع

می خورم سیلی بجرم حفظ دین و زین ستم *** بر لب آمد جان و سیر از این جهان فانیم

زیر زنجیر گران کاهیده جسم همچو کاه *** کوه می لرزد بخود از نعره ی طوفانیم

انقلابیون عالم را بعالم رهبرم *** زانکه منهم کلک خلقت را بعالم بانیم

تا خمینی را دهم درس عدالت گستری *** نهضتش پاینده می گردد ز پشتیبانیم

تا ظهور مهدی موعود از امر خدا *** ضامن پیروزی اسلام و هر ایرانیم

شاعر ژولیده را بر گو بگوید دم بدم *** کیستم من انقلابی مرد جاودانیم

تا زند سیلی برویم سندی از راه ستم *** به یاد سیلی خوردن خاتون محشر می کنم

گر ز پا و گردن مجروح من خون می چکد *** یاد میخ و سینه مجروح مادر می کنم

بشنو از ژولیده محزون یک بار دگر *** من در این کنج قفس غوغای محشر می کنم

ولید راگفته نغز امام *** کرد در آن مرحله حجت تمام

پور حکم پیرو راه یزید *** کرد اشارت به ولید پلید

گر که بآنان تو در این شام تار *** بیعت خود را نکنی استوار

یزید گیرد ز تو پست و مقام *** روز تو را تیره کند همچو شام

گر نپذیرفت بشمشیر تیز *** مکن ز کس واهمه خونش بریز

زین عمل زشت ز روی عتاب *** حجت حق کرد بمروان خطاب

زاده زرقاء (1) بچه ات دل خوشی *** کذب بود آن که مرا می کشى

ای بتو ممزوج مرا تار و پود *** بر تو زمن باد هزاران درود

منم حسین زینت آغوش تو *** بوسه گه لعل لب نوش تو

حجت حق نور دو عین توام *** یاری من کن که حسین توام (1)

ای که مرا درس شرف دادیم *** در دو جهان سرخط آزادی ام

من که تو و دین تو را سنگرم *** بهر هدایت همه را رهبرم

آن که بود فاسق و شوم و پلید *** پور معاویه بشهرت یزید

قدرت ایمان مرا دیده است *** توطئه قتل مرا چیده است

گر که شوم من هدف تیرها *** غرقه بخون از دم شمشیرها

گر که خورد سنگ به پیشانیم *** تیر خورد بقلب طوفانیم

در بر دونان نشود خم سرم *** به پهلوی شکسته ی مادرم

شنیده ام من ز رسول امم *** که گفته در وصفت تو ای ذوالکرم

هست مرا قول پیمبر گواه *** خاک عراق است تو را قتلگاه

گفت به او زاده زهرا حسین *** اشک میفشان و مکن شور و شین

برو مشو بیهده سد رهم *** زانکه از آن راز منم آگهم

مکتب ما سنگر جانبازی است *** دادن سرعین سرافرازی است

برو در این معرکه داخل مشو *** بين من و دوست تو حائل مشو

گر بیائی بخدا سیر تو از جان گردی *** پایمال از ستم سم ستوران گردی

روزگاریست که من واله و شیدای توام *** خلق محو من و من محو و تماشای توام

کاش از واقعه حرمله و تیر و گلو *** مادر غمزدهاش را تو خبر می کردی

ذکر روز و شب ژولیده بود بهر تو این *** کاش از آمدن کوفه حذر می کردی

یوسف فاطمه برگرد که ره دشوار است *** وعده امروز میفکن تو به فردای دگر

گوید از قول من از سوز جگر ژولیده *** بگذر از آمدن کوفه برو جای دگر (1)

حمایت از امام خویش کرد و در رهش جان داد *** بما آموخت سرمشق وفا و مهربانی را

اگرچه تشنه لب او دیده از این دار فانی بسته *** ولی بامرگ خود بگذاشت نام جاودانی را

گذشت از زندگی خویشتن امروز تا فردا *** ز دست او بنوشد خضر آب زندگانی را

من از مهمان نوازیش بشهر کوفه دانستم *** زهانی باید آموزی تو درس میزبانی را

من ژولیده می گویم ز بیداد یزید دون

فلک کردی خزان گل های گلزار معانی را (1)

تا که بخون پخش کند هاله را *** تازه کند داغ دل لاله را

راز دلش حق بود افسانه نیست *** قصه شمع و گل و پروانه نیست

پس بنشین و سخنش گوش کن *** باده ز مینای شرف نوش کن

ناله او راز دل نینواست *** قصه او فاجعه کربلاست

بعد معاویه ی نامرد پست *** بتخت قدرت پسرش بر نشست

همچو پدر دشمن اسلام بود *** جانی و یاغی و خون آشام بود

بهر بقاء ستم آن بد سرشت *** نامه به والی مدینه نوشت

گیر تو بیعت پی رفع خطر *** از پسر زبیر و پور عمر

سر خط تأئید ز امت بگیر *** از پسر فاطمه بیعت بگیر

هر چه توانی تو در این راه کوش *** دیده از آنان بسهولت مپوش

بر تو دهم سر خط طومار را *** سرسری مشمار تو این کار را

من بخدا روی نتابم ز ره *** تا نشود محب ما روسیه

از هدف خود نشوم منصرف *** از ره امت نشوم منحرف

تا به تحقق برسد در جهان *** خواسته خالق کون و مکان

هست خدا در دل آگاه من *** رحمت او بدرقه راه من

سر خط سرخ است شهادت مرا *** زانکه رساند بسعادت مرا

آن که مرا داده بحد کمال *** نعمت آزادی و جاه و جلال

هستی عالم همه از هست اوست است *** عزت و ذلت همه در دست اوست

کوفه مرو که گشته شهر جنون *** ز خون مسلم شده دریای خون

کوفه مرو که کوفه جای تو نیست *** هیچ کسی طالب رأی تو نیست

پای منه بشهر شمشیرها *** بخون تو تشنه بود تیرها

نایب تو داده تو را این پیام *** وقت شهادت که بدی روی بام

کوفه میا من بفدای سرت *** بپهلوی شکسته ی مادرت

کوفه میا که سنگسارت کنند *** ز هر طرف تیر نثارت کنند

مسلم تو بی کس و بی یار شد *** پیکر او زیب سردار شد

ز کین سرش بنیزه ی زور شد *** پیکر او لانه ی زنبور شد

تا که امام زین خبر آگاه شد *** کلام او توام با آه شد

گفت به اصحاب صغیر و کبیر *** نیست کسی به آمدن ناگزیر

هر که ندارد سر یاری من *** شوق شهادت یاری من

مخیّر است او بگناه و ثواب *** کدام یک را بکند انتخاب (1)

گفت که ای پور ریاحی نسب *** ای به نسب شهره به ملک عرب

گر که کنی گره ز کارم تو باز *** ز مال دنیا کنمت بی نیاز

یوسف زهرا پسر بو تراب *** علیه ما کرده بپا انقلاب

قامت مردانگی آراسته *** زوال و نابودی ما خواسته

خیز و برو ره به سپاهش بگیر *** جنگ مکن تو سر راهش بگیر

نصیحتش کن تو که بیعت کند *** ترک دخالت ز سیاست کند

گر نپذیرفت بشمشیر تیز *** ز کس مکن واهمه خونش بریز

ز خون اکبر و اصغر گذشت خود هم نیز *** که تا بثبت رساند بخون قباله خون

شعار شاعر ژولیده در جهان این است *** به دشت کرببلا خیمه زد سلاله خون (1)

مهلتی امشب که عبادت کنم *** وصیتی بهر شهادت کنم

قبول شد خواهش نغز امام *** تا که شد آن روز شب و شب تمام

حجت حق شافع فرداست او *** خون خدا یوسف زهراست او

دید تو راخسته زره تاب داد *** تشنه تو رادید و بتو آب داد

نقش شده بدفتر سرنوشت *** دوزخیان را چه بباغ بهشت

خیز و بزن حلقه تو بر درگهش *** چهره بیاسای بخاک رهش

توبه بکن توبه پذیر است او *** حجت حق فیض کثیر است او

رفت و بزد چنگ بدامان او *** ز جان و دل گشت ثناخوان او

گفت بپاسخ پسر بوتراب *** توبه ی تو شد بر حق مستجاب

پور ریاحی ز غم آزاد شد *** از این سخن خرم و دلشاد شد

گفت منم آن که دلت خسته ام *** نخست ره را به رهت بسته ام

حال به جبران همان کار زشت *** حاضرم ای سید باغ بهشت

در ره تو ترک سر و جان کنم *** محبت و لطف تو جبران کنم

سبط نبی داد به او اذن جنگ *** روانه صحنه شدی بی درنگ

چو شیر نر حمله بکفّار کرد *** روز عدو همچو شب تار کرد

پیکر پاکش هدف تیر شد *** کشته زکین از دم شمشیر شد

کشته شد و گفت فدائی شدم *** شکر خدا که کربلائی شدم

یا حسین از عمل خویش پشیمانم من *** آمدم تا که مرا سوی حق ارشاد کنی

اولین کس که سر راه تو بگرفت منم *** حال هنگام تلافیست گر امداد کنی

دوست دارم که سروجان بفدای تو کنم *** تا که راضی دل بشکسته ی اولاد کنی

دوست دارم که ز خیل شهدایت فردا *** گاه سنجیدن اعمال مرا یاد کنی

اذن جنگم بده تا جان بتو تقدیم کنم *** شاید این کاخ خراب دلم آباد کنی

حرّ آزاده ام و از دو جهان آزادم *** گر قبولم بغلامی ز ره داد کنی

سرخط سرخ شهادت بکفم ده که مرا *** در کلاس هدف آموز خود استاد کنی

لب فرو بند تو ژولیده که حرّ می گوید *** آمدم تا که ز بند غمم آزاد کنی (1)

ص: 249

کاخ استبداد را با خاک یکسان عاقبت *** با شرار آه یک فرزانه دختر می کنم

غم مخور ژولیده در روز قیامت من ترا *** جرعه نوش ساغر ساقی کوثر می کنم

برای آن که همدردی کنم با مادرم زهرا *** برای خوردن سیلی سه ساله دختر آوردم

من ژولیده می گویم حسین ابن علی گفتا *** الهی بهر قربانی بدرگاهت سر آوردم

گفت که ای خالق کون و مکان *** رازق روزی ده و روزی رسان

شاهد من باش بروز معاد *** که بهر نابودی ظلم و فساد

بهر شهادت پسرم می رود ** اکبر نیکو سیرم می رود

رفت علی بجانب قتلگاه *** حمله همی کرد بقلب سپاه

عده ای از لشکر بیدادگر *** کشت علی اکبر نیکو سیر

بجانب خیمه سپس اسب تاخت *** ز تشنگی بتن توانی نیافت

رسید تا اکبر نیکو سیر *** خسته و لب تشنه بنزد پدر

گفت ببین در تب و تابم پدر *** تشنه ی یک جرعه آبم پدر

ز سوز گرما شده ام در تعب *** ز تشنگی رسیده جانم بلب

گفت پسر را بدو صد شور و شین *** نور دل فاطمه یعنی حسین

برو که تا خصم شهیدت کند *** در بر حق روی سپیدت کند ب

سوی فردوس روی با شتاب *** ز دست جدت بشوی کامیاب

گفت خداحافظ و بر تو سلام *** بر تو کند سلام خیر الانام

گویدت اى قرة عينم بیا *** آب مخور تشنه حسینم بیا

کشید فریاد و سپس داد جان *** تا که دهد درس به نسل جوان

تاکه پدر ناله اکبر شنید *** نعرہ تکبیر ز دل بر کشید

آمد و دل از همه عالم گسست *** بر سر نعش پسر خود نشست

چشم حسین تا به پسر او فتاد *** صورت خود بصورت او نهاد

گفت که ای مونس جانم علی *** شبه نبی روح روانم علی

ز داغ تو قلب من آشفته است *** حق بکشد آن که ترا کشته است

بی تو بتن جامه غم چاک شد *** بر سر دنیای دنی خاک شد

مهر تو را ز خانه دل می کنم برون *** تا حاکم حکومت دل ها کنم تو را

بهر تو بسته حجله ی خون دست سرنوشت *** بابا برو که واله و شیدا کنم تو را

خواهم که پیکرت شود آماج تیرها *** تار و سپید در بر زهرا کنم تو را

خواهم مرا بگاه شهادت صدا کنی *** شاید به اشک دیده تسلی کنم تو را

در آرزوی آن که نهم روبروی تو *** آیم بقتلگاه که پیدا کنم تو را

ژولیده دم مزن که از این شعر سوزناک *** نزد خدا شفاعت فردا کنم تو را

گوئی نبی به پیش نظر هست جلوه گر *** هرگه که هست محو علی دیده گان من

با پای خویش می رود او سوی قتلگاه *** صبری بده تو بردل آتشفشان من

آه از دمی که گفت علی ای پدر بیا *** بر لب رسیده از ستم خصم جان من

بابا بیا که کاکلم از خون خضاب شد *** از دل قرار رفته و از تن توان من

از تیغ خصم گشته دو صد پاره پیکرم *** بابا بیا که آمده فصل خزان من

از بس که جانگداز بود داغ مرگ من *** ژولیده گشته صبح و مسا روضه خوان من

کمکی بر پدر خویش کن ای تازه جوان *** تا تو را من بدر خیمه رسانم پسرم

نام نیکوی تو ای شبه رسول مدنی *** تا دم مرگ بود ورد زبانم پسرم

کاکلت غرقه بخون است و لبت تشنه آب *** از غم تشنه گیت اشک فشانم پسرم

تا نفس در قفس سینه بود می گویم *** گل پرپر شده از باد خزانم پسرم

مادرت گر که ببیند تن صد چاک تو را *** گوید از پرده دل تازه جوانم پسرم

گفت ژولیده سر نعش علی خسرو دین *** خیز از جا و ببین قد کمانم پسرم

ببازوی یکی باشد نشانه *** ز ظلم و کینه جای تازیانه

یکی را گشته پیکر پاره پاره *** فزون شد زخم هایش از ستاره

یکی از زندگانی سیر گردید *** بفضل نو جوانی پیر گردید

یکی را از ره کین سر بریدند *** تن پاکش بخاک و خون کشیدند

یکی شد سینه اش از ضرب مسمار *** بخون آغشته بین درب و دیوار

از این پیکار و از این جانفشانی *** بود نام نکوشان جاودانی

اگر خواهی تو از آنان نشانی *** بگویم نام آنان تا بدانی

بود ژولیده نام آن دو گوهر *** یکی زهرا یکی شهزاده اکبر

حسین تا ناله او را شنید *** روانه شد سوی سپاه یزید

حمله بر آن لشکر بیداد کرد *** هستی دو نان همه بر باد کرد

سخت بود بر من آزرده دل *** موقع امداد شوم من خجل

گشته از این رنج دل من کباب *** مرا بخوانی و نگویم جواب

یا که دهم در آن زمانی ندا *** که پاسخم سود نباشد تو را

داغ تو آتش زده بر دل مرا *** بعد تو شد زندگی مشکل مرا

به روی دامان عمو داد جان *** قاسم فرخ فر نیکو بیان

شهید کین ز تیغ الماس شد *** نوبت جانبازی عباس شد

من علمدار و سپه سالار اردوی حسینم *** کو بود خورشید و من چون ذره پیش آفتابم

پاسدار خیمه های اهل بیت طاهرینم *** کز سر شب تا سحر از بهر یاریشان نخوابم

بر ندارم دست از دامان پر مهر حسینی *** گر کند صد بار از درگاه لطف خود جوابم

ساقی لب تشنگانم من ولی از فرط غیرت *** تشنه لب جان می دهم گر تشنه یک جرعه آبم

تا بلند آوازه سازم شیوه آزادگان را *** فارغ التحصیل دانشگاه سرخ انقلابم

رهرو عشق حسینم من ولی از لطف یزدانی *** در مسیر حق پرستی رهنمای شیخ و شابم

گر شود دستم جدا از تیغ دشمن غم ندارم *** تا غلام حلقه در گوش شه مالک رقابم

با عمود آهنین از بشکند فرقم چه باکی *** لیک از بهر حسین ابن علی در اضطرابم

گر زند تیر جفا دشمن دهم بر دیده جایش *** تا که در نزد سکینه تیر کین گردد حجابم

بر لب آب اردهم جان تشنه لب مسرور و شادم *** ز آن که از جام ولایت در دو عالم کامیابم

ص: 265

فخرم این بس روز محشر نزد زهرا سرفرازم *** ز آن که در راه حسینش من بخون خود خضابم

هیچ دانی از چه رو گفتم برادر را برادر *** ز آن که زهرا با زبان خود پسر کردی خطابم

غم مخور ژولیده گر مستغرق بحر گناهی *** چو شفیع شیعیان در نزد حق روز حسابم

شد نقش زمین همچو نگین زین همه بیداد *** تا گشت خبر خواهر غم پرور عباس

تا دید حسین ابن علی پیکر او را *** رو کرد بدرگاه بهین داور عباس

می گفت که بپذیر تو این هدیه و آن گاه *** صبری بنما لطف تو بر مادر عباس

ژولیده بگو از دل و جان گشت فدائی *** تا گشت لبالب ز عطش ساغر عباس

درون آب رفت و تشنه لب از آب شد بیرون *** بپاس تشنگی خامس آل عبا عباس

ولی از تیغ کین افتاد دستان علمدارش *** به دندان کرد بند مشک پر آب آشنا عباس

کنار علقمه از صدر زین نقش زمین گردید *** گذشت از هستی خود در ره دین خدا عباس

به نقل راویان صحنه خونین عاشورا *** حسین آمد ببالین سرش فرمود یا عباس

مرا در تن توانی نیست تا از جای برخیزم *** که داغ تو شکسته از ستم پشت مرا عباس

شفاعت کن تو از ژولیده نزد حضرت داور *** که هستی شافع امت تو در روز جزا عباس

تا ببینم روی ماهت بر سر بازار هستی *** یوسف زهرا برایت دست از هستی کشیدم

دیده را از بهر دیدن تاکه در عالم گشودم *** دیده از اغیار بستم تا رخ ماه تو دیدم

مادرم می گفت عباسم تو را با شیره جان *** روی دامن از برای یاری دین پروریدم

آن قدر گویم ز وصفت ای گل گلزار زهرا *** تو امیر تاجداری من غلام زر خریدم

بر در درگاه لطفت آمدم بهر گدائی *** ای برادر جان مکن از درگه خود ناامیدم

یا بده اذن نبردم یا جوابم کن جوابم *** تا نگردم روسیه نزد خداوند مجیدم

رفت از تن تاب و از کف صبر و از سر عقل و هوشم *** تا نوای العطش از نای اطفالت شنیدم

رخصتی ده تاکه آب از بهر طفلان تو آرم *** ای که جز مهر تو دل از جمله خوبان بریدم

نزد زهرا مادرت فردای محشر سرفرازم *** گر کنی امروز در نزد سکینه رو سفیدم

آمد از شوق شهادت جان شیرین بر لب من *** از همان روزی که من شهد شهادت را چشیدم

ص: 269

زنده گردم بعد مرگ خود اگر صد بار دیگر *** دوست دارم در رهت دشمن کند از کین شهیدم

گر شود از تن جدا دستم ندارم هیچ با کی *** زآن که از روز ازل من دست از هستی کشیدم

گر زند دشمن به چشمم تیر شاد و سر بلندم *** کز قیامم در ره عشق تو نهضت آفریدم

گر شود شق القمر فرقم بگو ژولیده از دل ها *** اذن جنگم ده مکن از درگه خود نامیدم

هر دو کف خویش پر از آب کرد *** یاد حسینش به تب و تاب کرد (1)

آب ننوشید در آن آزمون *** تشنه لب از آب بیامد برون

مرگ عدو بسته بشمشیر او *** پیک ظفر نعره ی تکبیر او

بناگه از تیغ دد بد نهاد *** دست یداللهیش از تن فتاد

راه حرم با دل سوزان گرفت *** مشک پر از آب به دندان گرفت

بر این حقیقت بکنم اعتراف *** که در روایات بود اختلاف

خون خدا خسرو آزادگان *** سبط نبی محور کون و مکان

گفت به زینب بدو صد شور و شین *** هست مهیای شهادت حسین

خواهر من گریه و زاری مکن *** از غم من تو بیقراری مکن

خواهر من با تو مرا مطلبیست *** مطلب من سیاسی و مکتبیست

خواهر من وقت اسارت رسید *** بهر تو هنگام شماتت رسید

غرقه بخون دیدی اگر پیکرم *** دیدی اگر زیب سر نی سرم

صبر کن و پیش عدو دم مزن *** محفل اسرار تو بر هم مزن

کرد وصیت بدو صد شور و شین *** بخواهرش یوسف زهرا حسین

ز اهل حرم کرد وداع و سپس *** سوار گردید بروی فرس (1)

قدرتش از سینه برآورد آه *** ولوله افتاد بقلب سپاه

ز ترس جان تا که نیابد گزند *** از عمر سعد ندا شد بلند

گفت به لشکر ز یسار و یمین *** حلقه بدورش بزند چون نگین

ديد عدو می کند او فانیش *** ز کینه زد سنگ به پیشانیش

خون خدا مظهر عز و شرف *** دامن خود را بگرفتی بکف

خون ز پیشانی خود پاک کرد *** حرمله یک تیر بفتراک کرد

تیر رها گشت و بقلبش نشست *** به رشته جان دو جهان را گسست

گشت از آن تیر امام مبین *** ز صدر زین نقش به روی زمین

بود حسن را ز وفا یک پسر *** بنام عبدالله نیکو سیر

انس عجیبی به عمو داشت او *** بذر محبت بدلش کاشت او

نعرہ تکبیر عمو تا شنید *** به یاریش جانب میدان دوید

بقتلگاه دید تنی چاک چاک *** فتاده آغشته بخون روی خاک

آه کشید از دل و بی هوش شد *** با عموی خویش هم آغوش شد

تیغ بکف ظالمی از ره رسید *** پور حسن بجانب او دوید

خواست که آن ظالم بیدادگر *** علم حمله کند به سبط خیرالبشر

پور حسن دست سپر می کند *** ز جان او رفع خطر می کند

تیغ ستم کرد جدا دست او *** فدای دین گشت همه هست او

بکودکی جان بجهان آفرین *** داد بیفتاد بر روی زمین

ص: 273

آهی کشید و گفت عمو رس بداد من *** مردم بده ز راه عطوفت مرا پناه

او را چو جان حسین در آغوش خود گرفته *** جان داد تشنه در ره اسلام بی گناه

ژولیده غم مخور که بود روز رستخیز *** دستان کوچکش به شفاعت تو را گواه (1)

صبر من گر سبب نصرت دین می گردد *** طاقت دیدن صد داغ دگر دارم من

گر کنی امر که در راه تو جان بسپارم *** جان بکف بهر تو هنگام خطر دارم من

بعد تو ای گل گلزار رسول مدنی *** در بر خیره سران سینه سپر دارم من

تا که تبلیغ کنم نهضت خونین تو را *** از سر کوی تو آهنگ سفر دارم من

تا کنم زیر و زبر کاخ ستم پرور ظلم *** سینه ای پر شرر از آه سحر دارم من

شعر ژولیده پسندد اگر آن طبع سلیم *** به وی از مرحمت و لطف نظر دارم من (1)

پسر شیر خدا در صدف بیشه عشق *** جز علی اصغر بی شیر دگر شیر نداشت

روی دست پدر خویش پی حفظ و شرف *** کشته شد گرچه در این مرحله تقصیر نداشت

زیر رو کرد ز بن کاخ ستم پرور ظلم *** گر چه آهش بدل حرمله تأثیر نداشت

درس آزاده گی آموخت به ابناء بشر *** گر چه از سوز عطش قدرت تکبیر نداشت

یا حسین کشته نمی گشت اگر اصغر تو *** این همه فلسفه قتل تو تفسیر نداشت

هدف تیر بلا گر که نمی گشت علی *** خواب آزادی اسلام تو تعبیر نداشت

زنده با خون گلو کرد حسین خون تو را *** گر چه آماده بکف طفل تو شمشیر نداشت

من ژولیده چه گویم که بجز ظلم و ستم *** بهر تو چیز دگر سفره تقدیر نداشت

خواهر برو ز خیمه بیاور به نزد من *** آن اصغری که برده عطش هوش از سرش

زینب بگریه رفت و بیاورد با فغان *** قنداقه علی زره مهر در برش

مانند جان گرفت در آغوش خویشتن *** خم گشت و خواست بوسه زند روی انورش

ناگه ز ظلم و کینه آن قوم ددمنش *** بوسید تیر حرمله حلقوم اصغرش

سیر آب شد ز تیر و سپس از گلو بریخت *** شیری که خورده بود ز پستان مادرش

قنداقه اش بخون گلویش خضاب شد *** آغوش گرم خون خدا گشت سنگرش

پاشید خون اصغر خود سوی آسمان *** آهی کشید وگفت بخلاق داورش

سهل است آن چه آمده بر من قبول کن *** این هدیه را که کرده ز کین خصم پرپرش

ژولیده غم مخور که شفاعت کند ز تو *** آن اصغری که خوانده خدا ذبح اکبرش

ز داغ عباس زمین گیر شد *** از غم اکبر بخدا پیر شد

بخواهرش گفت بیا ور برم *** کودک شش ماهه علی اصغرم

زانکه مرا غیر علی یار نیست *** یاور و انصار و علمدار نیست

دخت علی خواهر غم پرورش *** رفت بیاورد علی اصغرش

بنا بقولی بدر خیمه گاه *** حرمله زد تیر ز قلب سیاه

حلق علی را ز ره کین درید *** پشت فلک زین غم عظمی خمید