رساله ی آموزشی مطابق با فتاوای مرجع عالی قدر حضرت آیت الله خامنه ای (مد ظله العالی) جلد 1

مشخصات کتاب

سرشناسه: خامنه اى، على، رهبر جمهورى اسلامى ايران، 1318 -

عنوان و نام پديدآورنده: رساله ى آموزشى عبادات بر اساس فتاواى مرجع عاليقدر حضرت آيت الله العظمى خامنه اى (مدّظلّه العالى) رهبر معظّم انقلاب اسلامى.

مشخصات ناشر: تهران: نشر فقه روز (وابسته به انتشارات انقلاب اسلامى)، 1392.

مشخصات ظاهرى: 352 ص

ISBN: 978-600-93133-3-4

وضعيت فهرستنويسى: فيپا

موضوع: فقه جعفرى -- رساله عمليه

موضوع: فتواهاى شيعه -- قرن 14

رده بندى كنگره: 1392 5 ر 2 خ/ 9/83 BP

رده بندى ديويى: 297/3422

شماره كتابشناسى ملى: 3133751

ناشر: فقه روز

(وابسته به انتشارات انقلاب اسلامى)

شمارگان: ده هزار نسخه

نوبت چاپ: نهم - پائيز 1394

بها: 120000 ريال

شابك: 4-3-93133-600-978

نشانى: تهران، خيابان جمهورى اسلامى، خيابان دانشگاه جنوبى، كوچه ى عطارد، شماره 7

تلفن: 66977268-66410649 - تلفن مركز پخش: 66483975-09195593732

سامانه پيامكى: 120 20 1000 - صندوق پستى: 613-13185

پست الكترونيكى: Info@book-khamenei.ir - http://Book-Khamenei.ir

تنظیم کننده متن دیجیتال میثم حیدری

ص: 1

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

ص: 2

ص: 3

مقدّمه

مجموعه اى كه در اختيار داريد، حاوى مسائل مهّم و مورد ابتلاء در ابواب عبادات و معاملات است كه مطابق با فتاواى مرجع عالى قدر حضرت آيت الله العظمى خامنه اى (دام ظلّه العالى) مى باشد كه بنا به درخواستهاى مك - رّر از سوى علماء و فضلاء و مقلّ - دين، توسّط انتشارات فقه روز به طبع رسيده و در اختيار عموم مؤمنين و علاقمندان قرار مى گيرد.

در اين مجموعه آموزشى، علاوه بر موارد موجود در رساله ى «أجوبهًْ الإستفتائات»، استفتائات جديد نيز اضافه گرديد و در دروس مربوط به احكام معاملات از جزوه هاى دروس خارج فقه(1) معظّمٌله نيز بهره گرفته شده تا بر غناى آموزشى مجموعه، برطبق اسلوب و بيان معظّمٌله افزوده گردد.

مجلّد اوّل اين مجموعه شامل احكام عبادات در ابواب تقليد، طهارت، نماز، روزه، خمس، انفال، جهاد، امر به معروف و نهى از منكر و در ضمن 77 درس و مجلّد دوّم آن شامل احكام معاملات جايز و حرام و در ضمن 82 درس مى باشد. تدوين دروس مزبور به نحوى انجام گرفته است كه نفع آن عام و بهره گيرى از آن براى همگان آسان باشد.

شايان ذكر است اين اثر توسّط مرحوم محمّدرضا مشفقى پور تدوين شده و دفتر استفتائات معظّمٌله اين رساله ى آموزشى را مورد تأييد و عمل به آن را مجزى اعلام نموده اند.

از تمامى عزيزانى كه ما را در تهيه اين مجموعه يارى نموده اند صميمانه تشكّر مى كنيم.

خداوند متعال به همه ى ما توفيق عمل به احكام اسلام و قرآن و سنّت پيامبر اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) وائمۀ طاهرين (عليهم السّلام) را عنايت فرمايد.

ومن الله التوفيق

ص: 4


1- . در متن كتاب منظور از «ج» جزوه درس خارج فقه مقام معظّم رهبرى (دام ظلّه العالى) مى باشد.

ص: 5

فهرست مطالب

فصل اول / تقليد 1

درس 1 / تقليد (1) 3

1. مقدمه 3

2. راههاى شناخت احكام 4

3. اقسام تقليد 5

4. اعمال بدون تقليد 6

درس 2 / تقليد (2) 7

5. شرايط مرجع تقليد 7

7. عادل باشد 8

9. مجتهد باشد 8

10. بنا بر احتياط واجب اعلم باشد 8

6. تبعيض در تقليد 9

درس 3 / تقليد (3) 11

7. راههاى شناخت مجتهد جامع الشرائط 11

8. راههاى به دست آوردن فتواى مجتهد 12

9. احكام عدول 12

10. مسائل متفرقه ى تقليد 13

درس 4 / ولايت فقيه و رهبرى 15

1. معناى ولايت فقيه 15

2. ضرورت ولايت فقيه 15

3. قلمرو ولايت فقيه 16

ص: 6

4. اختلاف نظر ولى فقيه با نظر مرجع تقليد 17

فصل دوم / طهارت 21

درس 5 / آبها 23

1. اقسام آبها 23

2. آب مضاف (آب ناخالص و عصاره يى) 23

3. آب مطلق (آب خالص) 24

4. احكام اقسام آبهاى مطلق 25

5. احكام شك در آب 26

درس 6 / تخلى 28

1. احكام تخلى (بول و غايط كردن) 28

2. استبرا 29

3. استنجا (تطهير مخرج بول و غايط) 30

درس 7 / نجاسات (1) 31

1. نجاسات 31

درس 8 / نجاسات (2) 36

درس 9 / نجاسات (3) 39

2. راههاى ثابت شدن نجاست 39

3. چگونگى نجس شدن چيزهاى پاك 39

4. احكام نجاسات 40

5. وسواس و درمان آن 40

درس 10 / مطهرات (1) 43

1. مطهرات 43

درس 11 / مطهرات (2) 46

درس 12 / مطهرات (3) 49

2. راههاى ثابت شدن طهارت 49

3. اصل طهارت 49

4. احكام ظرفها 51

درس 13 / وضو (1) 52

1. معناى وضو 52

2. كيفيت وضو 52

درس 14 / وضو (2) 57

ص: 7

3. شرايط وضو 57

درس 15 / وضو (3) 60

درس 16 / وضو (4) 64

4. وضوى ارتماسى 64

5. وضوى جبيره يى 64

6. مبطلات وضو 65

7. احكام وضو 66

درس 17 / وضو (5) 67

8. غايات وضو (كارهايى كه بايد براى آن وضو گرفت) 67

درس 18 / غسل (1) 72

1. معناى غسل 72

2. اقسام غسل 72

3. كيفيت غسل 73

4. غسل جبيره يى 74

درس 19 / غسل (2) 75

5. شرايط غسل 75

6. احكام غسل 75

درس 20 / غسل (3) 77

7. غسل جنابت 77

درس 21 / غسل (4) 81

8. غسل هاى مخصوص بانوان 81

درس 22 / احكام درگذشتگان (1) 84

1. غسل مس ميت 84

2. احكام محتضر (كسى كه در حال جان دادن است) 85

3. واجبات پس از مرگ 85

درس 23 / احكام درگذشتگان (2) 87

4. غسل ميت 87

5. حنوط 88

6. كفن 88

درس 24 / احكام درگذشتگان (3) 90

7. نماز ميت 90

ص: 8

8. دفن 91

9. احكام نبش قبر 92

10. احكام شهيد 92

11. احكام اعدامى 93

درس 25 / تيمم (1) 95

1. موارد تيمم 95

2. چيزهايى كه تيمم بر آن صحيح است 97

3. كيفيت تيمم 97

4. تيمم جبيره يى 98

درس 26 / تيمم (2) 99

5. شرايط تيمم 99

6. احكام تيمم 101

فصل سوم / نماز 105

درس 27 / اقسام نمازها 107

1. نمازهاى واجب و مستحب 107

2. نوافل يوميه 108

درس 28 / لباس نمازگزار (1) 110

1. مقدار پوشش در نماز 110

2. شرايط لباس نمازگزار 111

درس 29 / لباس نمازگزار (2) 114

3. مواردى كه لازم نيست بدن يا لباس نمازگزار پاك باشد 115

درس 30 / مكان نمازگزار (1) 118

1. شرايط مكان نمازگزار 118

درس 31 / مكان نمازگزار (2) 121

درس 32 / احكام مسجد (1) 124

1. احكام حرام مساجد 124

درس 33 / احكام مسجد (2) 128

2. احكام مستحب مساجد 128

درس 34 / قبله 131

1. احكام قبله 131

درس 35 / نمازهاى يوميه (1) 134

ص: 9

1. اهميت نمازهاى يوميه 134

2. تعداد نمازهاى يوميه 134

3. اوقات نمازهاى يوميه 135

درس 36 / نمازهاى يوميه (2) 137

4. احكام اوقات نماز 137

5. ترتيب در بين نمازها 138

درس 37 / نمازهاى يوميه (3) 140

6. اذان و اقامه 140

درس 38 / نمازهاى يوميه (4) 143

7. واجبات نماز 143

درس 39 / نمازهاى يوميه (5) 147

درس 40 / نمازهاى يوميه (6) 152

درس 41 / نمازهاى يوميه (7) 156

درس 42 / نمازهاى يوميه (8) 162

درس 43 / نمازهاى يوميه (9) 167

درس 44 / نمازهاى يوميه (10) 173

درس 45 / نمازهاى يوميه (11) 177

درس 46 / نمازهاى يوميه (12) 181

8. قنوت 182

9. تعقيب 183

درس 47 / نمازهاى يوميه (13) 184

10. ترجمه ى نماز 184

درس 48 / نمازهاى يوميه (14) 188

11. مبطلات نماز 188

درس 49 / نمازهاى يوميه (15) 192

12. شكيات نماز 192

درس 50 / نمازهاى يوميه (16) 196

13. نماز جمعه 196

درس 51 / نمازهاى يوميه (17) 201

14. نماز مسافر 201

درس 52 / نمازهاى يوميه (18) 208

ص: 10

درس 53 / نمازهاى يوميه (19) 211

درس 54 / نمازهاى يوميه (20) 215

15. نماز قضا 215

درس 55 / نماز آيات نماز عيد فطر و قربان 219

1. نماز آيات 219

2. نماز عيد فطر و قربان 221

درس 56 / نماز جماعت (1) 223

1. مشروعيت و اهميت نماز جماعت 223

درس 57 / نماز جماعت (2) 227

21. شرايط نماز جماعت 227

22. احكام نماز جماعت 228

23. شرايط امام جماعت 229

24. مسائل متفرقه ى نماز 231

فصل چهارم / روزه 233

درس 58 / روزه (1) 235

1. معناى روزه 235

2. انواع روزه 236

3. روزه هاى واجب 237

4. شرايط وجوب روزه 237

5. شرايط صحت روزه 238

درس 59 / روزه (2) 240

6. نيت روزه 240

درس 60 / روزه (3) 244

7. مفطرات 244

درس 61 / روزه (4) 248

درس 62 / روزه (5) 253

8. كفاره ى افطار عمدى روزه ى ماه مبارك رمضان 253

درس 63 / روزه (6) 257

9. كفاره ى افطار قضاى ماه رمضان 257

10. كفاره ى تأخير 258

11. فديه 259

ص: 11

درس 64 / روزه (7) 261

12. جاهايى كه قضا واجب است ولى كفاره واجب نيست 261

13. احكام قضاى روزه 262

14. احكام روزه ى قضاى پدر و مادر 264

15. احكام روزه ى مسافر 264

درس 65 / روزه (8) 266

16. راههاى ثابت شدن اول ماه 266

17. مسائل متفرقه ى روزه 268

فصل پنجم / خمس 271

درس 66 / خمس 273

1. معناى خمس 273

2. وجوب خمس 273

3. منابع هفتگانه خمس 274

4. بخشى از آثار سوء عدم پرداخت خمس 275

درس 67 / خمس درآمد (1) 277

1. معناى درآمد 277

2. انواع درآمد 277

3. نمونه هايى از موارد عدم انطباق درآمد 278

درس 68 / خمس درآمد (2) 282

4. معناى مؤونه 282

5. حدود مؤونه 282

درس 69 / خمس درآمد (3) 287

8. نمونه هايى از موارد عدم انطباق مؤونه 287

6. طلاى مسكوك 290

7. حقوق بازنشستگى 291

8. كفن 291

درس 70 / خمس درآمد (4) 293

9. نمونه هايى از موارد انطباق مؤونه 293

درس 71 / خمس درآمد (5) 298

10. نحوه ى محاسبه ى خمس درآمد و پرداخت آن 298

درس 72 / خمس درآمد (6) 303

ص: 12

درس 73 / خمس معدن گنج مال حلال مخلوط 307

1. خمس معدن 307

2. گنج 307

3. مال حلال مخلوط به حرام 308

4. مصرف خمس 308

5. مسائل متفرقه ى خمس 311

فصل ششم / انفال 313

درس 74 / انفال 315

1. معناى انفال 315

2. منابع انفال 315

فصل هفتم / جهاد 321

درس 75 / جهاد 321

1. معناى جهاد 321

2. وجوب جهاد 321

3. اقسام جهاد 321

فصل هشتم / امر به معروف و نهى از منكر 325

درس 76 / امر به معروف و نهى از منكر (1) 327

1. معناى امر به معروف و نهى از منكر 327

2. وجوب امر به معروف و نهى از منكر 327

4. شرايط امر به معروف و نهى از منكر 329

درس 77 / امر به معروف و نهى از منكر (2) 333

5. مراحل و مراتب امر معروف و نهى از منكر 333

6. مسائل متفرقه ى امر به معروف و نهى از منكر 336

ص: 13

فصل اوّل تقليد

اشاره

ص: 1

ص: 2

درس 1 تقليد (1) مقدمه - راههاى شناخت احكام - اقسام تقليد - اعمال بدون تقليد

1. مقدمه

اشاره

مكلف بايد مسائلى را كه انجام تكاليف شرعى روزمره وابسته به دانستن آن است فرا بگيرد، مانند مسائل اصلى نماز و روزه و طهارت و برخى معاملات و غير آن، و اگر ياد نگرفتن احكام به ترك واجب يا ارتكاب حرام بيانجامد گناهكار خواهد بود.

توجه

* مكلف به كسى گفته مى شود كه واجد شرايط تكليف باشد.

ص: 3

* تا زمانى كه يكى از نشانه هاى بلوغ در فردى تحقق پيدا نكرده شرعاً حكم به بلوغ او نمى شود و مكلف به احكام شرعى نيست.

* صرف احتمال اين كه انبات (رويش موى درشت زير شكم) يا احتلام زودتر از سن تكليف ظاهر شده اند براى حكم به بلوغ كفايت نمى كند.

* خونى كه دختر قبل از اتمام نه سالگى مى بيند علامت شرعى بلوغ نيست.

* همانطور كه گفتيم معيار در سن بلوغ، سال قمرى است و در صورتى كه تاريخ تولد بر اساس سال شمسى معلوم باشد مى توان آن را بر اساس سال قمرى از طريق محاسبه ى اختلاف بين سال قمرى و سال شمسى به دست آورد. (هر سال قمرى 10 روز و 21 ساعت و 17 ثانيه كمتر از سال شمسى است.)

2. راههاى شناخت احكام

1. اجتهاد

اجتهاد يعنى استنباط و استخراج احكام شرعى و قوانين الهى از مدارك و منابع معتبر كه نزد فقهاى اسلام مقرر و ثابت شده است.

2. احتياط

احتياط يعنى عمل كردن به طورى كه مطمئن شود وظيفه ى شرعى خود را انجام داده است، مثلاً كارى را كه بعضى از مجتهدين حرام مى دانند و بعضى ديگر حرام نمى دانند به جا نياورد و كارى را كه بعضى واجب مى دانند و بعضى ديگر واجب نمى دانند، انجام دهد.

ص: 4

3. تقليد
اشاره

تقليد يعنى در احكام دين به مجتهد جامع الشرائط مراجعه كردن، و به عبارت ديگر بر طبق تشخيص و فتواى او اعمال شرعى را به جا آوردن.

توجه

* تقليد، علاوه بر اين كه ادله ى لفظى دارد، عقل نيز حكم مى كند كه شخص ناآگاه به احكام دين بايد به مجتهد جامع الشرائط مراجعه كند.

* مكلف اگر در احكام دين مجتهد نيست بايد از كسى كه مجتهد است تقليد كند و يا به احتياط رفتار نمايد.

* از آن جايى كه عمل به احتياط مستلزم شناسايى موارد و چگونگى احتياط و صرف وقت بيشتر است، بهتر آن است كه مكلف در احكام دين از مجتهد جامع الشرائط تقليد كند.

3. اقسام تقليد

اشاره

تقليد از ميت از يك نظر بر دو قسم است:

1. ابتدايى: (يعنى تقليد كردن از مجتهد مرده بدون آن كه قبلاً در زمان حيات وى از او تقليدكرده باشد) كه بنا به احتياط (واجب) جايز نيست.

2. بقايى: (يعنى باقى بودن بر تقليد از مجتهد مرده يى كه در زمان حيات وى از او تقليد كرده است) كه در همه ى مسائل حتى در مسائلى كه تا كنون مكلف به آنها عمل نكرده جايز و مجزى است.

توجه

* در تقليد بقايى، فرقى نيست بين آن كه مجتهد ميت، اعلم باشد يا نباشد، در هر صورت جايز

ص: 5

است، ولى سزاوار است كه احتياط در بقا بر تقليد ميت اعلم ترك نشود.

* تقليد ابتدايى از مجتهد ميت يا بقا بر تقليد او و حدود آن، بايد به تقليد از مجتهد زنده و بنابر احتياط واجب اعلم باشد. بلى در صورتى كه جواز بقا بر تقليد ميت، مورد اتفاق فقهاى عصر حاضر باشد اجازه از اعلم واجب نيست.

* افرادى كه در زمان حيات مجتهد جامع الشرائط غير بالغ بوده اند ولى به نحو صحيح از او تقليد كرده اند، مى توانند بعد از فوت آن مجتهد همچنان بر تقليد وى باقى بمانند.

* شخصى كه از مجتهدى تقليد مى كرده و بعد از فوت او در بعضى از مسائل از مجتهد ديگرى تقليد كرده است و اين مجتهد نيز وفات نموده، مى تواند مانند گذشته بر تقليد از مجتهد اول در مسائلى كه از او عدول نكرده باقى بماند، همچنان كه مخير است در مسائلى كه عدول نموده بر فتواى مجتهد دوم باقى بماند و يا به مجتهد زنده عدول كند.

4. اعمال بدون تقليد

اشاره

اعمال افرادى كه تقليد نمى كنند يا تقليد صحيح ندارند در صورتى محكوم به صحت است كه:

1. موافق احتياط باشد.

2. يا مطابق واقع باشد.

3. يا مطابق با نظر مجتهدى باشد كه وظيفه دارند از او تقليد كنند.

تمرين

1. آيا كسى كه در آموختن احكام دينى مورد نياز خود كوتاهى مى كند گناهكار است؟

2. نشانه هاى بلوغ كدامند؟

3. راههاى شناخت احكام را برشمريد؟

4. عمل به احتياط بهتر است يا تقليد؟ چرا؟

5. اقسام تقليد را توضيح دهيد؟

6. حكم اعمال بدون تقليد چيست؟

ص: 6

درس 2 تقليد (2) شرايط مرجع تقليد - تبعيض در تقليد

5. شرايط مرجع تقليد

توجه

* از كسى بايد تقليد كرد كه شرايط آن را داشته باشد.

ص: 7

7. عادل باشد

1. عدالت عبارت است از حالت نفسانى است كه باعث مى شود انسان هميشه تقوايى داشته باشد كه مانع از ترك واجبات يا انجام محرمات شرعى بشود.

2. عادل كسى است كه عدالت داشته باشد، و به عبارت ديگر كسى است كه پرهيزكارى او به حدى رسيده باشد كه از روى عمد مرتكب گناه (ترك واجب يا انجام حرام) نشود.

3. براى اثبات و احراز عدالت، حسن ظاهر كافى است.

9. مجتهد باشد

1. اجتهاد از يك نظر بر دو قسم است:

1. اجتهاد مطلق: اجتهادى را گويند كه صاحب آن در تمام ابواب فقهى داراى توانايى فتوا و نظر اجتهادى است. صاحب اجتهاد مطلق را «مجتهد مطلق» نامند.

2. اجتهاد متجزى: به اجتهادى گفته مى شود كه صاحب آن در برخى از ابواب فقهى، مثل نماز و روزه داراى توانايى فتوا و نظر اجتهادى است. صاحب اجتهاد تجزى را «مجتهد متجزى» مى گويند.

2. فتواى مجتهد مطلق براى خودش حجت است و ديگران هم مى توانند از او تقليد كنند، و همچنين فتواى مجتهد متجزى، گرچه احتياط مستحب در ترك تقليد از مجتهد متجزى است.

10. بنا بر احتياط واجب اعلم باشد

1. اعلم يعنى كسى كه بر استنباط احكام دين تواناتر باشد، و به عبارت ديگر كسى است كه نسبت به ساير مراجع، قدرت بيشترى بر شناخت احكام الهى داشته باشد و بهتر بتواند احكام شرعيه را از ادله، استنباط كند، و همچنين نسبت به اوضاع زمان خود به مقدارى كه در تشخيص موضوعات احكام و ابراز نظر فقهى مؤثر است آگاهتر باشد.

2. دليل وجوب تقليد از اعلم، بناى عقلا و حكم عقل است.

3. وجوب تقليد از اعلم بنا به احتياط واجب در مسائلى است كه فتواى اعلم با فتواى غير اعلم اختلاف دارد.

4. به صرف احتمال عدم وجود شرايط معتبر در اعلم، جايز نيست بنا به احتياط واجب در مسائل

ص: 8

مورد اختلاف از غير اعلم تقليد كرد.

چند نكته در ارتباط با شرايط مرجع تقليد

* در صحت تقليد از مجتهد جامع الشرائط، تصدى مرجعيت يا داشتن رساله ى عمليه شرط نيست، لذا اگر براى مكلف ثابت شود مجتهدى كه متصدى مقام مرجعيت نبوده و رساله ى عمليه هم ندارد جامع الشرائط است مى تواند از او تقليد كند.

* در تقليد از مجتهد جامع الشرائط شرط نيست كه مجتهد اهل كشور مكلف و يا ساكن در محل سكونت او باشد.

* پدران و مادران وظيفه دارند فرزندان تازه به سن تكليف رسيده ى خود را كه بايد مرجع تقليدى انتخاب كنند و به خاطر دشوار بودن درك مسأله ى تقليد نمى توانند به تنهايى وظيفه ى شرعى خود را در اين باره تشخيص دهند، ارشاد و راهنمايى نمايند.

6. تبعيض در تقليد

اشاره

1. تبعيض در تقليد يعنى تقليد را قسمت قسمت كردن و در هر قسمت از احكام، از مجتهد آن قسمت تقليد كردن.

2. مقلد مى تواند هر قسمت از احكام شرعى را از مجتهدى كه در آن قسمت تبحر و مهارت بيشترى دارد تقليد كند، مثلاً عبادات را از مجتهدى و معاملات را از مجتهد ديگرى تقليد نمايد يا احكام فردى را از يكى و احكام اجتماعى و سياسى و اقتصادى را از ديگرى تقليد كند، بلكه اگر اعلميت هر يك از مجتهدين در مسائلى كه مكلف بنا دارد در آن مسائل از او تقليد كند محرز شود، بنا بر احتياط (واجب)، تبعيض در تقليد در صورت اختلاف فتوا در مسائل مورد نياز مقلد واجب است.

تمرين

1. شرايط مرجع تقليد كدامند؟

2. عدالت چيست؟ و عادل كيست؟

ص: 9

3. آيا فتواى مجتهد متجزى براى خودش و ديگران حجت است؟

4. چرا بايد از اعلم تقليد كرد؟

5. آيا مى توان از مجتهدى كه رساله ى عمليه ندارد تقليد كرد؟ چرا؟

6. تبعيض در تقليد يعنى چه؟ و چه حكمى دارد؟

ص: 10

درس 3 تقليد (3) راههاى شناخت مجتهد جامع الشرائط - راههاى به دست آوردن فتواى مجتهد -

احكام عدول - مسائل متفرقه ى تقليد

7. راههاى شناخت مجتهد جامع الشرائط

توجه

* اگر بينه ى شرعى (مثل شهادت دو نفر عادل و اهل خبره) بر صلاحيت و جامع الشرائط بودن مجتهدى اقامه شود، تا زمانى كه بينه ى شرعى ديگرى كه معارض آن باشد پيدا نشود، آن بينه حجت شرعى است و به آن اعتماد مى شود، اگر چه موجب حصول اطمينان نباشد، و در اين صورت جستجو از بينه ى معارض و احراز عدم وجود آن لازم نيست.

ص: 11

8. راههاى به دست آوردن فتواى مجتهد

توجه

* در تصدى نقل فتواى مجتهد و بيان حكم شرعى، اجازه داشتن از مجتهد شرط نيست، ولى كسى كه دچار خطا و اشتباه مى شود جايز نيست متصدى اين كار شود، و اگر در موردى اشتباه كرد، چنانچه متوجه اشتباه خود شد، بر او واجب است شنونده را از آن اشتباه آگاه نمايد. به هر حال، بر مستمع جايز نيست تا اطمينان به صحت گفتار گوينده پيدا نكرده، به نقل او عمل كند.

9. احكام عدول

اشاره

ص: 12

توجه

* صرف گمان به ناهماهنگى فتاواى مرجع تقليد با زمان و شرايط حاكم بر آن و يا دشوارى عمل به فتاواى او، سبب جواز عدول از مجتهد اعلم به مجتهد ديگر نمى شود.

10. مسائل متفرقه ى تقليد

1. هرگاه براى مكلف در اثناى نماز مسأله يى پيش بيايد كه حكم آن را نمى داند، جايز است به يكى از دو طرفى كه احتمال آن را مى دهد عمل كند و نماز را به آخر برساند، ولى پس از نماز بايد مسأله را بپرسد و اگر آنچه عمل كرده موجب بطلان نمازش شده باشد، نماز را دوباره بخواند.

2. جاهل از يك نظر بر دو قسم است:

1. جاهل قاصر: كسى است كه اصلاً متوجه جهل خود نيست و يا راهى براى برطرف كردن جهل خود ندارد.

2. جاهل مقصر: به كسى گفته مى شود كه متوجه جهل خود بوده و راههاى رفع جهالت خود را هم مى داند ولى در آموختن احكام كوتاهى مى كند.

3. احتياط واجب يعنى وجوب انجام يا ترك فعلى از باب احتياط. در احتياط واجب مقلد مى تواند به مجتهد ديگر كه احتياط نكرده و فتواى صريح دارد با رعايت ترتيب الاعلم فالاعلم رجوع كند.

4. همه ى عبارت هاى «فيه اشكال»، «مشكل»، «لا يخلو من اشكال» كه در كتب فقهى به كار مى روند، دلالت بر احتياط دارند مگر عبارت «لا اشكال فيه» كه فتوى است.

5. در مقام عمل فرقى بين «جايز نيست» و «حرام است» وجود ندارد.

تمرين

1. راههاى دستيابى به فتواى مجتهد را ذكر نماييد.

2. آيا كسى كه اجازه از مجتهد ندارد جايز است متصدى نقل فتواى مجتهد و بيان احكام شرعى شود؟

ص: 13

3. مواردى كه عدول به غير اعلم جايز نيست را توضيح دهيد؟

4. در چه موردى عدول واجب است؟

5. اقسام جاهل كدامند؟

6. فرق بين جايز نبودن و حرام چيست؟

ص: 14

درس 4 ولايت فقيه و رهبرى معناى ولايت فقيه - ضرورت ولايت فقيه - قلمرو ولايت فقيه - اختلاف نظر ولى فقيه با نظر مرجع تقليد

1. معناى ولايت فقيه

اشاره

ولايت فقيه يعنى حكومت فقيه عادل و دين شناس.

توجه

* ولايت فقيه در رهبرى جامعه ى اسلامى و اداره ى امور اجتماعى ملت اسلامى در هر عصر و زمان از اركان مذهب حقه ى اثنى عشرى است كه ريشه در اصل امامت دارد. (اجوبة الاستفتاءات، س 61)

* عدم اعتقاد به ولايت فقيه، اعم از اين كه بر اثر اجتهاد باشد يا تقليد، در عصر غيبت حضرت حجت (عج) موجب ارتداد و خروج از دين اسلام نمى شود، و اگر كسى به نظر خود بر اساس استدلال و برهان به عدم لزوم اعتقاد به آن رسيده باشد معذور است، ولى ترويج اختلاف و تفرقه بين مسلمانان براى او جايز نيست.

2. ضرورت ولايت فقيه

اشاره

از آن جا كه دين حنيف اسلام كه آخرين دين آسمانى است و تا روز قيامت استمرار دارد و دين حكومت و اداره ى امور جامعه است، لذا همه ى طبقات جامعه ى اسلامى ناگزير از داشتن ولى امر و حاكم و رهبر هستند تا امت اسلامى را از شر دشمنان اسلام و مسلمين حفظ نمايد، و از نظام

ص: 15

جامعه ى اسلامى پاسدارى نموده و عدالت را در آن بر قرار و از ظلم و تعدى قوى بر ضعيف جلوگيرى نمايد، و وسايل پيشرفت و شكوفايى فرهنگى، سياسى و اجتماعى را تأمين كند.

توجه

* ولايت فقيه، حكم شرعى تعبدى است كه مورد تأييد عقل نيز مى باشد، و در تعيين مصداق آن روش عقلايى وجود دارد كه در قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران بيان شده است.

3. قلمرو ولايت فقيه

1. اوامر ولايى ولى فقيه
اشاره

همه ى مسلمانان بايد از اوامر ولايى و دستورات حكومتى ولى فقيه اطاعت نموده و تسليم امر و نهى او باشند. اين حكم شامل فقهاى عظام هم مى شود چه رسد به مقلدين آنان.

توجه

* براى هيچ كسى جايز نيست كه با متصدى امور ولايت به اين بهانه كه خودش شايسته تر است، مخالفت نمايد. اين در صورتى است كه متصدى منصب ولايت از راههاى قانونى شناخته شده به مقام ولايت رسيده باشد.

2. احكام ولايى ولى فقيه

احكام ولايى و انتصابات صادره از طرف ولى امر مسلمين اگر هنگام صدور، موقت نباشد، همچنان استمرار دارد و نافذ خواهد بود، مگر اين كه ولى امر جديد مصلحتى در نقض آنها ببيند و آنها را نقض كند.

3. اجراى حدود

اجراى حدود (مثل حد زنا و سرقت) در زمان غيبت هم واجب است، و ولايت بر آن اختصاص به ولى امر مسلمين دارد.

4. مقدم بودن اختيارات ولى فقيه بر اختيارات آحاد امت

تصميمات و اختيارات ولى فقيه در مواردى كه مربوط به مصالح عمومى اسلام و مسلمين

ص: 16

است، در صورت تعارض با اراده و اختيار آحاد مردم، بر اختيارات و تصميمات آحاد امت، مقدم و حاكم است.

5. اداره ى رسانه هاى گروهى

اداره ى رسانه هاى گروهى بايد تحت امر و اشراف ولى امر مسلمين باشد و در جهت خدمت به اسلام و مسلمين و نشر معارف ارزشمند الهى به كار گمارده شود، و نيز در جهت پيشرفت فكرى جامعه ى اسلامى و حل مشكلات آن و اتحاد مسلمانان و گسترش اخوت و برادرى در ميان مسلمين و امثال اين گونه امور از آن استفاده مى شود.

سه نكته در ارتباط با قلمرو ولايت فقيه

* اطاعت از دستورات نماينده ى ولى فقيه: نماينده ى ولى فقيه در صورتى كه دستورات خود را بر اساس قلمرو صلاحيت و اختياراتى كه از طرف ولى فقيه به او واگذار شده است صادر كرده باشد مخالفت با آنها جايز نيست.

* ولايت ادارى: در مفاهيم اسلامى چيزى به عنوان ولايت ادارى (به معناى لزوم اطاعت از دستورات مقام بالاتر بدون حق اعتراض) وجود ندارد، ولى مخالفت با اوامر ادارى كه بر اساس ضوابط و مقررات قانونى ادارى صادر شده باشد جايز نيست.

* ولايت تكوينى: ولى فقيه، ولايت تكوينى(1) ندارد. اين امر اختصاص به معصومين (ع) دارد.

4. اختلاف نظر ولى فقيه با نظر مرجع تقليد

اشاره

در مواردى كه نظر ولى فقيه با نظر مرجع تقليد مختلف است، اگر اين اختلاف، در مسائل مربوط به اداره ى كشور و امورى كه به عموم مسلمانان ارتباط دارد باشد، مثل دفاع از اسلام و

ص: 17


1- . ولايت بر دو قسم است: 1. ولايت تشريعى: يعنى حاكميت و سرپرستى قانون الهى، مانند ولايت پدر و جد پدرى بر كودك نابالغ يا ولايت حاكم اسلامى بر تمام مسائل مربوط به حكومت و اداره ى كشور اسلامى. 2. ولايت تكوينى: يعنى توانايى تصرف كردن در جهان تكوينى (آفرينش) به فرمان و اذن خداوند و قدرت به وجود آوردن حوادث بر خلاف عادت و جريان طبيعى عالم اسباب، مانند شفا دادن بيماران غير قابل علاج يا زنده كردن مردگان.

مسلمين بر ضد كفار و مستكبران متجاوز، بايد نظر ولى امر مسلمين اطاعت شود و اگر در مسائل فردى محض باشد، هر مكلفى بايد از فتواى مرجع تقليدش پيروى نمايد.

تمرين

1. ولايت فقيه يعنى چه؟ و چرا ضرورى است؟

2. وظيفه ى شرعى مسلمانان در برابر اوامر ولايى ولى فقيه را بيان نماييد؟

3. آيا اوامر ولايى كه از رهبر متوفى صادر شده است بدون اذن رهبر زنده، خود به خود استمرار و نافذ خواهد بود؟

4. آيا مجتهد جامع الشرائط در عصر غيبت، ولايت بر اجراى حدود دارد؟

5. آيا اطاعت از دستورات نماينده ى ولى فقيه در مواردى كه داخل در قلمرو نمايندگى اوست، واجب است؟

6. مكلف در مواردى كه نظر ولى فقيه با نظر مرجع تقليد متفاوت است چه وظيفه يى دارد؟

ص: 18

فصل دوّم طهارت

اشاره

ص: 19

ص: 20

دين اسلام به طهارت و پاكيزگى اهميت زياد داده است. بعضى از اعمال و تكاليف شرعى در صورتى درست است كه با طهارت انجام داده شود، و بعضى چيزها از نظر شريعت مقدس اسلام، ناپاك است و از آن بايد هميشه يا در مواقع خاصى اجتناب شود. در فقه اسلام به جز پاكيزگى و تميزى و طهارت كه همواره چيز مطلوبى است، نوعى شستشوى خاص (وضو و غسل) نيز وجود دارد كه به آن طهارت مى گويند و گاه واجب و گاه مستحب است. احكام طهارت و چيزهاى پاك كننده و كيفيت پاك كردن بدن و لباس و اشياى ديگر و چيزهايى كه نجس و ناپاك است و هر چه به اين مسائل ارتباط مى يابد در اين فصل كه به نام «طهارت» ناميده مى شود بيان مى گردد.

(استفتا از دفتر معظّمٌله، باب طهارت، م 2)

ص: 21

ص: 22

درس 5 آبها اقسام آبها - آب مضاف - آب مطلق - احكام آبهاى مطلق - احكام شك در آب

1. اقسام آبها

2. آب مضاف (آب ناخالص و عصاره يى)

1. معناى آب مضاف

آب مضاف آبى است كه اطلاق كلمه ى آب بر آن به تنهايى و بدون قيد و اضافه صحيح نباشد، خواه از چيزى گرفته شود، مانند آب هندوانه، گلاب و مانند آن، يا با چيزى مخلوط شود به طورى كه ديگر به آن آب نگويند، مانند شربت، آب نمك و مانند آن.

2. احكام آب مضاف

1. آب مضاف، چيز نجس را پاك نمى كند (از مطهرات نيست).

ص: 23

2. با برخورد به نجاست، نجس مى شود (هر چند نجاست كم باشد و بو يا رنگ يا مزه ى آب عوض نشود و هر چند آب مضاف به اندازه كر باشد).

3. وضو و غسل با آب مضاف باطل است.

توجه

* گاهى به آب، موادى اضافه مى كنند كه آن را به رنگ شير در مى آورد، اين آب، حكم آب مضاف را ندارد، (بنابراين مى توان با آن چيزهاى نجس را شست و وضو گرفت و غسل كرد).

3. آب مطلق (آب خالص)

1. معناى آب مطلق

آب مطلق آبى است كه اطلاق كلمه ى آب بر آن به تنهايى و بدون هيچ قيد و شرطى صحيح باشد، مانند آب باران و آب چشمه و مانند آن.

2. اقسام آب مطلق
توجه

* آب يا از آسمان مى بارد يا از زمين (مخزن زير زمينى) مى جوشد و يا نه مى بارد و نه مى جوشد. به آبى كه از آسمان مى بارد «آب باران» گويند، و آبى كه از زمين مى جوشد «آب جارى» است. آبى كه از زمين نمى جوشد و از آسمان نمى بارد «آب راكد» است كه اگر مقدار آن تقريباً 384 ليتر باشد «آب كر» و اگر كمتر از آن باشد «آب قليل» خواهد بود.

3. احكام آب مطلق
اشاره

1. آب مطلق چيز نجس را پاك مى كند (از مطهرات است).

ص: 24

2. آب مطلق به جز آب قليل، تا زمانى كه بر اثر برخورد با نجاست، رنگ يا بو يا مزه ى نجاست نگرفته باشد پاك است.

3. وضو و غسل با آب مطلق صحيح است.

توجه

* براى ترتب آثار شرعى آب مطلق، صدق عنوان آن در نظر عرف كافى است، بنابراين از آن جا كه صرف غلظت آب به سبب وجود املاح، مانع از صدق عنوان آب مطلق بر آن نمى شود، از اين رو مى توان با آب دريايى كه بر اثر وجود املاح فراوان غليظ شده است، مثل درياچه ى اروميه چيزهاى نجس را شست و وضو گرفت و غسل كرد.

4. احكام اقسام آبهاى مطلق
1. آب باران

آب باران اگر به چيزى كه نجس شده است ببارد آن را پاك مى كند.

2. آب كر و جارى
اشاره

1. اگر چيزى را كه نجس شده در آب كر و جارى فرو ببرند آن را پاك مى كند و خود آب نجس نمى شود.

2. آب كر و جارى اگر با ريخته شدن چيزهاى نجس در آن، رنگ يا بو يا مزه ى آن تغيير كند، نجس مى شود و در اين صورت چيزهايى را كه نجس شده اند، پاك نمى كند.

توجه

* آب كر و جارى در تطهير هيچ تفاوتى با هم ندارند.

3. آب قليل

1. اگر چيز نجسى در آب قليل فرو برده شود نجس مى شود و چيزى را كه نجس شده پاك نمى كند.

ص: 25

2. اگر آب قليل را بر روى چيزهايى كه نجس شده است بريزند آنها را پاك مى كند(1)، ولى آن مقدار آبى كه پس از ريخته شدن بر روى نجس، از آن سرازير مى شود، نجس است.

3. آب قليلى كه به طور سرازير و بدون فشار به پايين مى ريزد و قسمت پايين آن با نجاست برخورد مى كند، در صورتى كه سرازيرى آب به گونه يى باشد كه جريان از بالا به پايين بر آن صدق كند قسمت بالاى آن پاك است.

4. آب قليل اگر به كر يا جارى متصل باشد در حكم كر و جارى است.

5. احكام شك در آب
اشاره

1. آبى كه نمى دانيم پاك است يا نجس شرعاً پاك است، ولى آبى كه نجس بوده و نمى دانيم بعداً پاك شده يا نه، در حكم نجس است.

2. آبى كه به اندازه ى كر بوده اگر انسان شك كند كه از كر كمتر شده يا نه، در حكم آب كر است.

توجه

* براى ترتب آثار كر بودن آب، علم به كر بودن آن واجب نيست، بلكه اگر حالت سابقه ى كر بودن آب احراز شود بنا گذاشتن بر كر بودن آن جايز است (مثلاً اگر بدانيم آب موجود در دستشوييهاى قطار و غيره قبلاً به اندازه ى كر يا بيشتر بوده است و شك كنيم از كر افتاده مى توانيم بنا را بر كر بودن آن بگذاريم).

3. آبى كه كمتر از كر بوده تا انسان يقين نكند كه به مقدار كر شده، حكم آب قليل را دارد.

تمرين

1. اقسام آبها را نام ببريد؟

2. آب مضاف و مطلق را تعريف كنيد؟

ص: 26


1- . جهت توضيح بيشتر به صفحه ى 43 رجوع شود.

3. احكام آب مطلق را توضيح دهيد؟

4. حكم وضو و غسل با آب دريايى كه به سبب وجود املاح غلظت پيدا كرده چيست؟

5. در تطهير، چه فرقى بين آب كر و آب جارى است؟

6. حكم آبى كه نمى دانيم پاك است يا نجس چيست؟

ص: 27

درس 6 تخلى احكام تخلى - استبرا - استنجا

1. احكام تخلى (بول و غايط كردن)

1. رعايت قبله

انسان در هنگام تخلى بايد رو به قبله و پشت به قبله نباشد.

2. پوشش

واجب است انسان در هنگام تخلى و مواقع ديگر - عورت (شرمگاه) خود را از ديگران غير از همسر خود بپوشاند، چه مرد باشد و چه زن، و چه محرم و چه نامحرم، حتى از بچه ى نابالغ كه داراى قدرت تشخيص مى باشد. زن و شوهر لازم نيست عورت خود را از يكديگر بپوشانند.

3. برخى از مكروهات تخلى

ص: 28

2. استبرا

اشاره

1. مردان پس از ادرار، اگر كارى كه به آن «استبرا» مى گويند انجام دهند در صورتى كه پس از آن رطوبتى از مجراى ادرار خارج شود كه نداند بول است يا چيز ديگر، آن رطوبت محكوم به طهارت خواهد بود و بررسى و جستجو در اين باره لازم نيست.

2. استبرا واجب نيست و اگر موجب ضرر شود جايز هم نخواهد بود، مثل وقتى كه در مجرا زخمى وجود دارد كه هنگام استبرا بر اثر فشار از آن خون جارى مى شود و بهبودى زخم را به تأخير مى اندازد. البته اگر استبرا نكند و بعد از بول كردن، رطوبت مشتبه خارج شود حكم بول را دارد.

3. بهترين شيوه ى استبرا اين است كه بعد از قطع شدن ادرار، اگر مخرج مدفوع نجس شده، ابتدا آن را تطهير كنند، بعد سه بار انگشت ميانه ى دست چپ را از مخرج مدفوع تا بيخ آلت بكشند، و بعد شست را روى آلت و انگشت پهلوى شست را زير آن بگذارند و سه بار تا سر آلت بكشند و پس از آن سه بار سر آلت را فشار دهند.

4. تفاوتى بين استبرا قبل از تطهير مخرج غايط و بعد از تطهير آن، از نظر كيفيت وجود ندارد.

5. هرگاه فردى بعد از خروج بول، استبرا كند و وضو بگيرد، و سپس رطوبتى كه مردد بين بول و منى است از او خارج شود واجب است براى تحصيل يقين به طهارت از حدث، هم غسل كند و هم وضو بگيرد.

توجه

* همه ى رطوبتهاى فوق پاك است و باعث نقض (از بين رفتن) طهارت نمى شود.

ص: 29

3. استنجا (تطهير مخرج بول و غايط)

1. چگونگى تطهير مخرج بول

1. مخرج بول (محل دفع ادرار) جز با آب پاك نمى شود.

2. مخرج بول بوسيله آب قليل بنا بر احتياط واجب با دو بار شستن پاك مى شود.

2. چگونگى تطهير مخرج غايط

1. مخرج غايط را به دو گونه مى توان تطهير كرد:

1. آن كه با آب بشويد تا نجاست از بين برود، و پس از آن آب كشيدن لازم نيست.

2. آن كه با سه قطعه سنگ يا پارچه ى پاك و امثال آن، نجاست را پاك كنند و اگر با سه قطعه، نجاست زائل نشد با قطعات ديگر، آن را كاملاً پاك نمايند، و به جاى سه قطعه مى توانند از سه جاى يك قطعه سنگ يا پارچه استفاده كنند.

2. مخرج غايط در سه صورت فقط با آب پاك مى شود و با سنگ و امثال آن نمى شود آن را تطهير كرد:

1. آن كه با غايط نجاست ديگرى، مثل خون بيرون آمده باشد.

2. آن كه نجاستى از خارج به مخرج غايط رسيده باشد.

3. آن كه اطراف مخرج بيش از مقدار معمول آلوده شده باشد (به عبارت ديگر غايط از محل مخرج به جاهاى ديگر رسيده باشد).

تمرين

1. آيا پوشاندن عورت از كودك نابالغ واجب است؟

2. برخى از مكروهات تخلى را بر شمريد؟

3. حكم استبرا چيست؟

4. استبرا چه فايده يى دارد؟

5. اقسام رطوبتهايى كه گاهى از انسان خارج مى شود را توضيح دهيد؟

6.. مخرج بول و غايط را چگونه مى توان تطهير كرد؟

ص: 30

درس 7 نجاسات (1)

1. نجاسات

توجه

* تمام اشيا، محكوم به طهارت هستند مگر آنهايى كه شارع، حكم به نجاستشان كرده است.

ص: 31

1 و 2. بول و غايط

1. بول و مدفوع انسان و هر حيوان حرام گوشتِ داراى خون جهنده (خونگرم) نجس است، مگر پرندگان حرام گوشت كه فضله ى آنان پاك باشد.

2. بول و مدفوع حيوانات حلال گوشت از پرندگان و غيره پاك است.

3. منى
اشاره

1. منى انسان نجس است.

2. كسى كه پس از بول استبرا كند و همراه آن مايعى خارج شود كه نداند منى است يا نه، چنانچه به منى بودن آن يقين پيدا نكند و خروج آن همراه با علامتهاى شرعى خروج منى نباشد، حكم منى ندارد و پاك است.

ص: 32

توجه(1)
4. مردار (جسد مرده)
اشاره

توجه(1)

1. مردار انسان و هر حيوان داراى خون جهنده نجس است، چه حرام گوشت و چه حلال

ص: 33


1- . واضح است رجوع به علايم فوق در فرضى انجام مى گيرد كه در منى بودن مايع شك داشته باشيم.

گوشت.

2. حيوانى كه به دستور معين در شرع مقدس، كشته شده باشد و نيز جسد مرده ى انسان پس از غسل ميت از حكم مردار، مستثنى هستند و نجس نيستند.

توجه

* منظور از غسل ميت، سه غسل آن است، بنابراين بدن ميت تا زمانى كه غسل سوم آن كامل نشده باشد محكوم به نجاست است.

3. چيزهايى از مردار كه روح ندارد، مثل پشم و مو و دندان و شاخ و غيره پاك است مگر در مورد سگ و خوك و كافر غير كتابى.

دو نكته در ارتباط با مردار

* پوست نازكى كه خود به خود از دستها، لبها، پاها و ساير قسمت هاى بدن جدا مى شود محكوم به طهارت است.

* گوشت و چرم و ساير اجزاى حيوانات كه در محيطهاى اسلامى فروخته مى شود پاك است، همچنين هرگاه اين چيزها در اختيار مسلمان باشد محكوم به پاك بودن است. اما در صورتى كه اين چيزها از كشورهاى غير مسلمان تهيه شود، اگر يقين به عدم تزكيه ى شرعى آن نباشد پاك است. به عبارت ديگر در صورتى نجس است كه يقين داشته باشيم حيوان، ذبح اسلامى نشده است، اما اگر بدانيم يا احتمال دهيم كه ذبح اسلامى شده، پاك است.

5. خون

1. خون انسان و هر حيوان داراى خون جهنده (خونگرم) نجس است، چه حرام گوشت باشد و چه حلال گوشت.

2. خونى كه پس از ذبح حيوان در بدن او مى ماند پاك است.

3. لكه ى خونى كه گاهى در تخم مرغ يافت مى شود محكوم به طهارت است، ولى خوردن آن حرام است.

ص: 34

6 و 7. سگ و خوك

سگ و خوك نجس است و در اين حكم، فرقى ميان اجزاى روح دار و بى روح آنها نيست.

يك نكته در ارتباط با سگ و خون

* استفاده از موى (سگ و) خوك در امورى كه مشروط به طهارت است، مثل ظرف آب وضو و غسل جايز نيست، ولى استفاده از آن در امرى كه مشروط به طهارت نيست مثل قلم موى نقاشى اشكال ندارد.

تمرين

1. نجاسات كدامند؟

2. آيا فضله ى پرندگان حرام گوشت، مانند كلاغ و عقاب و طوطى نجس است؟

3. علايم شرعى منى را توضيح دهيد؟

4. بدن ميت چه زمانى پاك مى شود؟

5. اجزاى حيوانى از قبيل پوست و گوشت كه از بلاد غير اسلامى تهيه مى شود در چه صورتى پاك است؟

6. لكه ى خونى كه گاهى در تخم مرغ يافت مى شود پاك است يا نجس؟

ص: 35

درس 8 نجاسات (2)

8. مشروبات مست كننده

اشاره

مشروبات مست كننده بنابر احتياط (واجب) نجس است.

توجه

* اگر ماده ى مست كننده از مايعات نباشد، مانند بنگ و حشيش و با مخلوط شدن در آب يا مايع ديگر، به صورت مايع درآيد نجس نيست.

* آب انگورى كه با آتش، جوشيده شده و دو سوم آن كم نشده است ولى مست كننده نيست نجس نمى باشد، ولى خوردن آن حرام است.

* هرگاه همراه مقدارى غوره، دانه هايى از انگور باشد و آب همه ى آن را بگيرند، چنانچه حبه هاى انگور بسيار كم باشد و آب آن در آبغوره مستهلك شود به طورى كه آب انگور بر آن صدق نكند، با جوشيدن، حرام نمى شود، ولى اگر حبه هاى انگور به تنهايى به وسيله ى آتش جوشانده شود خوردن آن حرام است.

9. كافر

اشاره

1. كسى كه توحيد يا نبوت يا يكى از ضروريات دين اسلام، مانند نماز و روزه را انكار كند يا معتقد به نقصى در رسالت رسول اكرم (ص) باشد كافر و نجس است مگر اهل كتاب باشد.

ص: 36

توجه

* انكار هر يك از ضروريات دين در صورتى باعث كفر مى شود كه به انكار رسالت يا تكذيب پيامبر اكرم (ص) يا وارد كردن نقصى به شريعت منجر شود.

2. كافر اهل كتاب محكوم به طهارت است.

توجه

* مقصود از اهل كتاب هر كسى است كه اعتقاد به يكى از اديان الهى داشته و خود را از پيروان پيامبرى از پيامبران الهى (ع) بداند و داراى يكى از كتاب هاى الهى كه بر انبيا (ع) نازل شده است باشد، مانند يهود، نصارى، زرتشتى ها و همچنين صابئين (كه ادعاى پيروى از پيامبر خدا حضرت يحيى (ع) را دارند و مى گويند كتاب او نزد ما موجود است).

3. صرف اعتقاد به رسالت خاتم النبيين (ص) براى اجراى حكم اسلام كافى نيست، بنابراين آن دسته از اهل كتاب كه از جهت اعتقادى، ايمان به رسالت خاتم النبيين (ص) دارند، ولى بر اساس روش و عادت نياكان خود عمل مى كنند مسلمان به حساب نمى آيند. بلى اگر از اهل كتاب محسوب شوند محكوم به طهارت هستند.

4. مسلمان مرتد، كافر است، و نجس هم خواهد بود، ولى صرف ترك نماز و روزه و ساير واجبات شرعى باعث ارتداد مسلمان و كافر شدن و نجاست وى نمى گردد، و تا زمانى كه ارتداد وى احراز نشده است حكم ساير مسلمانان را دارد.

5. فرقه ى «على اللّهى ها» اگر اعتقاد داشته باشند كه اميرالمؤمنين على بن ابى طالب (ع) خدا است «تعالى الله عن ذلك علوا كبيرا» يا او را شريك خداوند بدانند كافر و نجس اند.

6. كسى كه به يكى از امامان معصوم دشنام دهد و اهانت كند كافر و نجس است.

7. تمام پيروان فرقه ى گمراه بهاييت محكوم به نجاست هستند.

چند نكته در ارتباط با نجاسات

* عرق جنب از حرام پاك است، ولى احتياط واجب اين است كه با اين عرق نماز خوانده نشود.

* عرق بدن و آب دهان شخصى كه گوشت حرام و نجس (مثل گوشت خوك) خورده، پاك است.

ص: 37

* اثر كم رنگ خون كه بعد از شستن لباس باقى مى ماند، اگر عين خون نباشد و فقط رنگ آن باقى مانده باشد پاك است.

* استفراغ پاك است، خواه از طفل شيرخوار باشد يا از طفلى كه هم شير مى خورد و هم غذا و يا از انسان بالغ.

تمرين

1. ملاك نجاست الكل چيست؟

2. در چه صورتى انكار ضرورى دين باعث كفر مى شود؟

3. مقصود از اهل كتاب كيست؟ و از نظر طهارت و نجاست چه حكمى دارد؟

4. حكم بهايى ها را از جهت طهارت و نجاست بيان كنيد؟

5. عرق جنب از حرام چه حكمى دارد؟

6. آيا اثر كم رنگ خون كه بعد از شستن بر لباس باقى مى ماند نجس است؟

ص: 38

درس 9 نجاسات (3) راههاى ثابت شدن نجاست - چگونگى نجس شدن چيزهاى پاك - احكام نجاسات - وسواس و درمان آن

2. راههاى ثابت شدن نجاست

توجه

* هرگاه كودكى كه در آستانه ى بلوغ است از نجاست چيزى خبر دهد كه در اختيار اوست بايد قبول كرد، و به عبارت ديگر گفته ى وى در اين باره معتبر است.

3. چگونگى نجس شدن چيزهاى پاك

اشاره

ص: 39

توجه

* ملاك رطوبت مسريه (سرايت كننده) اين است كه به مقدارى باشد كه رطوبت، هنگام برخورد از جسم مرطوب به جسم ديگر سرايت كند.

* پارچه و امثال آن اگر مرطوب باشد و يك نقطه ى آن با نجس ملاقات كند، فقط همان نقطه نجس مى شود و بقيه ى جاهاى آن پاك است.

* آبى كه وارد دهان شده و به اجزاى خون منجمد شده در لثه رسيده و سپس از دهان خارج شده محكوم به طهارت است، هر چند احتياط (مستحب) اجتناب از آن است. همچنين غذايى كه با آن اجزا تماس پيدا كرده نجس نيست و فرو بردن آن غذا اشكال ندارد و فضاى دهان نيز پاك است.

* متنجس اول (چيزى كه با عين نجس تماس يافته و نجس شده است)، اگر باز با چيزى كه پاك است تماس پيدا كند و يكى از آنها تر باشد، آن چيز پاك را نجس مى كند، و باز متنجس دوم (اين چيزى كه بر اثر ملاقات با متنجس، نجس شده است)، اگر با چيز پاكى برخورد نمايد بنابر احتياط واجب آن را نجس مى كند، ولى اين متنجس سوم هيچ چيزى را با ملاقات خود، نجس نمى كند.

4. احكام نجاسات

1. خوردن و آشاميدن چيز نجس حرام است. همچنين خورانيدن آن به كسى كه از نجاست آن خبر ندارد، نيز جايز نيست، ولى اگر انسان ببيند كسى غذاى نجسى را مى خورد يا با لباس نجس نماز مى خواند، لازم نيست نجس بودن آن را به او بگويد.

2. آگاه كردن كسى كه لباس را مى شويد از نجاست لباس، لازم نيست، ولى صاحب لباس تا يقين به طهارت آن حاصل نكند نمى تواند آثار طهارت بر آن مترتب سازد.

3. هرگاه مهمان يكى از اثاثيه هاى ميزبانش را نجس كند اطلاع دادن به ميزبان در غير از خوردنى و آشاميدنى و ظرفهاى غذا، لازم نيست.

5. وسواس و درمان آن

افراد وسواسى كه داراى حساسيت نفسانى شديدى در مورد نجاست هستند لازم است براى

ص: 40

رهايى خود از بيمارى وسواس به توصيه هاى زير عمل كنند:

1. از نظر شرع مقدس، در طهارت و نجاست، اصل بر طهارت اشيا است يعنى در هر موردى كه كمترين ترديدى در نجس شدن آن برايشان حاصل شد واجب است حكم به عدم نجاست كنند.

2. اگر گاهى يقين به نجاست هم پيدا كردند بايد حكم به عدم نجاست كنند، مگر در مواردى كه نجس شدن يك شىء را با چشمان خود ببينند به طورى كه اگر فرد ديگرى هم آن را ببيند يقين به سرايت نجاست پيدا كند، فقط در اين موارد بايد حكم به نجاست كنند. استمرار اجراى اين حكم در مورد افراد مزبور تا زمانى است كه اين حساسيت به طور كلى از بين برود.

3. هر شىء يا عضوى كه نجس مى شود براى تطهير آن يك بار شستن با آب لوله كشى بعد از زوال عين نجاست كافى است. تكرار در شستن يا فرو بردن آن در آب لازم نيست، و اگر شىء نجس از قبيل پارچه و مانند آن باشد بنابر احتياط بايد به مقدار متعارف فشار و يا تكان داده شود تا آب از آن خارج گردد.

4. دين اسلام داراى احكام سهل و آسان و منطبق با فطرت بشرى است، لذا آن را بر خود مشكل نكنند و با اين كار باعث وارد شدن ضرر و اذيت به جسم و روحشان نگردند. حالت دلهره و اضطراب در اين موارد، زندگى را بر ايشان تلخ مى كند و خداوند راضى به رنج و عذاب ايشان و كسانى كه با آنها ارتباط دارند نيست. شكر گزار نعمت دين آسان باشند و شكر اين نعمت، عمل بر اساس تعليمات خداوند تبارك و تعالى است.

5. اين حالت، يك وضعيت گذرا و قابل علاجى است. رهايى از آن، احتياج به رؤيا و معجزه ندارد، بلكه بايد ذوق و سليقه ى شخصى خود را كنار گذاشته و متعبد ومؤمن به دستورات شرع مقدس باشند. افراد بسيارى بعد از ابتلا به آن با روش مذكور از آن نجات يافته اند. به خداوند توكل كنيد و نفس خود را با همت و اراده آرامش بخشيد.

ص: 41

تمرين

1. آيا مى توان به قول كودكى كه در آستانه ى بلوغ است و از نجاست چيزى كه در اختيارش هست خبر مى دهد اعتماد كرد؟

2. براى اين كه چيز پاكى نجس شود چند شرط لازم است؟ توضيح دهيد؟

3. ملاك رطوبت مسريه چيست؟

4. متنجس با چند واسطه نجس كننده است؟

5. آيا اگر مهمانى يكى از اثاثيه هاى ميزبانش را نجس كند، مطلع كردن ميزبان واجب است؟

6. هرگاه افراد وسواسى يقين به نجاست چيزى پيدا كنند چه وظيفه يى دارند؟

ص: 42

درس 10 مطهرات (1)

1. مطهرات

توجه

* به چيزهايى كه نجس را پاك مى كند «مطهرات» مى گويند.

1. آب
اشاره

1. طريقه ى تطهير ظروف:

1. ظرف نجس را با آب قليل بايد سه مرتبه شست، ولى در كر و جارى يك بار كافى است.

2. ظرفى را كه سگ در آن، آب يا چيز روان ديگر خورده يا آن را ليسيده است بايد اول با خاكمال شستشو كرد و سپس با آب شست، و اگر با آب قليل شسته مى شود بايد پس از خاكمال دو مرتبه شسته شود.

ص: 43

3. ظرفى كه در آن خوك، غذاى روان يا آب بخورد بايد هفت مرتبه شسته شود، ولى خاكمال آن لازم نيست.

2. طريقه ى تطهير غير ظروف:

1. چيزى كه نجس شده است، اگر در صورت بر طرف كردن عين نجاست، يك بار آن را در آب كر يا جارى فرو ببرند يا زير شيرى كه به كر متصل است بگيرند به طورى كه آب به همه ى جاهايى كه نجس شده برسد پاك مى شود، و در فرش و لباس و امثال آن بنابر احتياط (واجب) بايد آن را پس از فرو بردن در آب، فشار و يا تكان بدهند. بلى فشار يا تكان لازم نيست خارج آب باشد بلكه داخل آب كافى است.

2. چيزى كه بر اثر تماس با بول نجس شده است، هرگاه پس از برطرف شدن عين نجاست دو مرتبه آب قليل روى آن ريخته شود، پاك مى شود، و چيزى كه با نجاسات ديگر تماس يافته و نجس شده است، پس از بر طرف شدن عين نجاست اگر يك مرتبه شسته شود پاك مى شود.

3. چيزى را كه با آب قليل آب مى كشند، بايد آبى كه روى آن مى ريزند از آن جدا شود و اگر قابل فشردن است، مانند لباس و فرش بايد آن را فشار دهند تا آب از آن جدا شود.

توجه

* در تطهير فرش نجس و مانند آن با آب لوله كشى، جدا شدن آب غساله شرط نيست، بلكه به صرف رسيدن آب به مكان نجس، بعد از زوال عين نجاست و حركت غساله از جاى خود به وسيله ى دست كشيدن بر فرش در هنگام اتصال آب، طهارت حاصل مى شود.

* ظاهر تنورى كه با گِل آغشته به آب نجس ساخته شده است، با شستن پاك مى شود، و طهارت ظاهر تنور كه خمير به آن مى چسبد براى پختن نان كافى است.

ص: 44

* لباسهاى نجسى كه در موقع تطهير، آب را رنگين مى كنند چنانچه رنگ دادن لباس باعث مضاف شدن آب نشود، لباسهاى نجس با ريختن آب بر آنها پاك مى شوند.

* لباسهاى نجسى كه براى آب كشيدن در ظرفى گذاشته مى شود و آب لوله كشى روى آن ريخته شده و سراسر آن را فرا مى گيرد، لباس و ظرف و آب و پرزهايى كه از لباس جدا شده و بر روى آب ديده مى شود و همراه آب به بيرون مى ريزد همگى پاك هستند. (البته همانطور كه قبلاً گفته شد در لباس و امثال آن بنابر احتياط بايد آن را پس از فرو بردن در آب، فشار و يا تكان بدهند).

تمرين

1. مطهرات را بر شمريد؟

2. طريقه ى تطهير ظروف را توضيح دهيد؟

3. آيا در شستن لباس هاى نجس با آب كر و جارى، فشردن هم لازم است و يا اين كه بعد از زوال عين نجاست همين كه آب آن را فرا گرفت، كفايت مى كند؟

4. آيا در تطهير لباس متنجس با آب كر و جارى، فشار دادن خارج آب لازم است يا همان فشار داخل آب كفايت مى كند؟

5. آيا تطهير تنورى كه با گل آغشته با آب نجس ساخته شده امكان دارد؟

6. لباس هاى نجسى كه در موقع تطهير، آب را رنگين مى كنند، چگونه پاك مى شوند؟

ص: 45

درس 11 مطهرات (2)

2. زمين

اشاره

كسى كه بر اثر راه رفتن روى زمين، كف پا يا كفش او، نجس شده است، هرگاه تقريباً به قدر ده قدم روى زمين خشك و پاك راه برود، كف پا و كفش او پاك مى شود مشروط به اين كه عين نجاست، زائل شود.

توجه

* زمينهاى آسفالت و يا آغشته به قير، پاك كننده ى پا يا ته كفش نيستند.

3. آفتاب

1. آفتاب، زمين و همه ى اشياى غير منقول از قبيل ساختمان و چيزهايى كه در آن به كار رفته، مانند در و پنجره و ديوار ستون و امثال آن و درخت و گياه را پاك مى كند.

ص: 46

4. استحاله

اشاره

چيز نجس اگر به طورى تغيير يابد كه جنس ديگرى شود، مانند چوبى كه با سوختن خاكستر شود يا شرابى كه به سركه تبديل شود يا سگى كه در نمكزار بيفتد و تبديل به نمك شود، پاك مى شود، ولى اگر جنس آن تغيير نيابد، بلكه فقط صورت آن عوض شود، مانند گندم كه آرد مى شود يا شكر كه در آب حل مى شود، پاك نمى شود.

توجه

* براى تطهير مواد نجس، مثل روغن نجس، صرف انجام فعل و انفعالات شيميايى كه خاصيت جديدى به مواد ببخشد كافى نيست (با اين كار، استحاله تحقق پيدا نمى كند).

* به صرف جداسازى مواد معدنى آلوده و ميكربها و غير آن از آبهاى فاضلابها، استحاله تحقق پيدا نمى كند، مگر اين كه عمل تصفيه با تبخير آب و تبديل دوباره ى بخار به آب انجام شود.

5. انتقال

خونى كه پشه و ديگر حشرات از بدن انسان مكيده اند، تا وقتى خون انسان به حساب مى آيد نجس است، (مانند خونى كه زالو از بدن انسان مكيده است)، ولى پس از آن كه بر اثر گذشت مدتى، خون آن حشره محسوب شد پاك مى شود.

6. بر طرف شدن عين نجاست

اگر بدن حيوان به چيز نجسى آلوده شد، همين كه آن چيز برطرف شد، بدن آن حيوان پاك مى شود و احتياج به آب كشيدن نيست. همينطور است داخل بدن انسان، مانند داخل دهان يا بينى، پس خونى كه از دندان مى آيد اگر عين آن در آب دهان از بين برود دهان پاك است.

7. غايب شدن مسلمان

هرگاه يقين داشته كه بدن يا لباس يا يكى از چيزهاى شخص مسلمانى نجس است، و آن مسلمان را مدتى نبيند و سپس ببيند كه او با آن چيزى كه نجس بوده است رفتار چيز پاك را

ص: 47

مى كند، آن چيز محكوم به پاكى است، مشروط بر آن كه صاحب آن چيز از نجاست قبلى و از احكام طهارت و نجاست با خبر باشد.

تمرين

1. آيا كف پا يا ته كفش با راه رفتن روى زمينى كه آسفالت شده پاك مى شود؟

2. شرايط پاك كنندگى آفتاب چيست؟

3. سه نمونه از استحاله را ذكر كنيد؟

4. آيا روغن نجس با انجام فعل و انفعالات شيميايى بر روى آن به طورى كه ماده ى آن داراى خواص جديدى شود پاك مى شود؟

5. خونى كه زالو از بدن انسان مكيده است پاك است يا نجس؟ چرا؟

6. بر طرف شدن عين نجاست چه چيزى را پاك مى كند؟

ص: 48

درس 12 مطهرات (3) راههاى ثابت شدن طهارت - اصل طهارت - احكام ظرفها

2. راههاى ثابت شدن طهارت

توجه

* هرگاه كودكى كه در آستانه ى بلوغ است از طهارت چيزى خبر دهد كه در اختيار اوست بايد قبول كرد، و به عبارت ديگر گفته ى وى در اين باره معتبر است.

3. اصل طهارت

1. معناى اصل طهارت

به طور كلى در مورد طهارت و نجاست، اصل بر طهارت اشيا است يعنى هر چيزى كه يقين به نجاست آن نباشد از نظر شرعى محكوم به طهارت است و سؤال و تحقيق لازم نيست.

ص: 49

2. نمونه هايى از موارد اصل طهارت

1. كودكى كه هميشه خود را نجس مى كند، دست تر، آب دهان و باقيمانده ى غذايش تا زمانى كه يقين به نجاست آن حاصل نشده، محكوم به طهارت است.

2. پرزها يا غبارى كه معلوم نيست از لباس نجس جدا شده يا لباس پاك، پاك است. همچنين اگر بدانيم از لباس نجس است ولى ندانيم از قسمت پاك لباس است يا قسمت مربوط به نجس آن.

3. لباسهايى كه به خشكشويى ها داده مى شود، اگر از قبل نجس نباشند محكوم به طهارت هستند، هر چند بدانيم كه صاحبان اين مكانها براى شستن لباسها از مواد شيميايى استفاده مى كنند.

4. ترشح آبى كه بر مكانى مى ريزد كه نمى دانيم آن مكان پاك است يا نجس، پاك است.

5. آبى كه از ماشين هاى حمل زباله ى شهرى به خيابان مى ريزد و نمى دانيم پاك است يا نجس، محكوم به طهارت است. همچنين آبهايى كه در چاله هاى موجود در خيابان جمع مى شود و معلوم نيست پاك است يا نجس.

6. لوازم آرايشى، مثل رژ لب كه معلوم نيست از مردار ساخته شده يا نه، تا زمانى كه نجاست آنها از راه شرعى احراز نشود پاك است و استفاده از آنها اشكالى ندارد.

7. هنگام استفاده از كفش، در صورتى حكم به نجاست پا مى شود و بايستى آن را براى نماز شست كه يقين داشته باشيم كه كفش از پوست حيوانى است كه تذكيه نشده و معلوم شود كه پا در كفش مذكور عرق كرده، اما در صورت شك در عرق كردن پا يا شك در تذكيه ى حيوانى كه كفش از پوست آن دوخته شده است محكوم به طهارت است.

8. قلم مويى كه در نقاشى و نقشه كشى و مانند آن استفاده مى شود و معلوم نيست از موى خوك ساخته شده است يا نه، پاك است و استفاده از آن حتى در امورى هم كه مشروط به طهارت است، اشكال ندارد.

9. فردى كه نمى دانيم مسلمان است يا كافر محكوم به طهارت است و سؤال از دينش واجب نيست.

10. در و ديوار منازل و هتل هاى كفار غير كتابى (مثل بودايى ها) و اثاثيه و لوازم موجود در آن در صورتى كه ندانيم پاك است يا نجس، محكوم به طهارت است. (البته در صورت يقين به

ص: 50

نجاست هم، آب كشيدن همه ى آنها واجب نيست. آنچه واجب است تطهير اشياى نجسى است كه براى خوردن و آشاميدن و نماز خواندن، مورد استفاده قرار مى گيرند).

11. اشياى مورد استفاده ى مشترك كفار و مسلمانان از قبيل صندلى هاى ماشين و قطار و مانند آن در صورتى كه ندانيم پاك است يا نجس، پاك است.

12. الكل هايى كه معلوم نيست از اقسام مشروبات مست كننده باشد، محكوم به طهارت است.

4. احكام ظرفها

اشاره

خوردن و آشاميدن در ظرفى كه از طلا يا نقره ساخته شده، حرام است، ولى نگهداشتن آن يا استفاده هاى ديگر از آن - غير از خوردن و آشاميدن - حرام نيست.

توجه

* ظرف هايى كه آب طلا يا نقره به آن داده شده، و يا از فلزى ساخته شده كه قدرى طلا يا نقره مخلوط دارد به طورى كه به آن ظرف طلا يا نقره نمى گويند، حكم ظروف طلا و نقره را ندارند.

تمرين

1. راههاى ثابت شدن طهارت را بر شمريد؟

2. اصل طهارت يعنى چه؟

3. كودكى كه هميشه خود را نجس مى كند، دست تر، آب دهان و باقيمانده ى غذايش چه حكمى دارد؟

4. آيا لباسهايى كه به خشكشويى ها داده مى شود محكوم به طهارت است؟

5. آبهايى كه در چاله هاى موجود در خيابانها جمع مى شود پاك است يا نجس؟

6. حكم نگهداشتن ظروف طلا و نقره چيست؟

ص: 51

درس 13 وضو (1) معناى وضو - كيفيت وضو

1. معناى وضو

وضو يعنى شستن صورت و دستها و مسح كردن جلو سر و روى پاها با شرايط و كيفيت خاص. اين عمل كه در شرع مقدس، وسيله ى طهارت معنوى شمرده شده، مقدمه ى برخى اعمال واجب و مستحب است، از قبيل نماز، طواف، تلاوت قرآن، ورود به مسجد و غير اينها.

2. كيفيت وضو

توجه

* ترتيب وضو از اين قرار است: شستشوى صورت از بالاى پيشانى يعنى جايى كه موى سر

ص: 52

روييده است تا سر چانه، سپس شستن دست راست از آرنج تا سر انگشتان، سپس شستن دست چپ از آرنج تا سر انگشتان، سپس كشيدن دست مرطوب بر روى قسمت جلويى سر، و در آخر كشيدن دست مرطوب بر روى هر دو پا از سر انگشتان پا تا مفصل ساق پا.

1. شستن صورت و دستها
اشاره

1. در شستشوى صورت بايد به اندازه يى كه ما بين انگشت وسط و شست قرار گيرد شسته شود.

2. در صورت هاى پوشيده از مو، شستن روى موها كفايت مى كند و لازم نيست آب وضو را به پوست صورت برساند، مگر در جايى كه مو به قدرى كم پشت است كه پوست صورت كاملاً ديده مى شود.

3. صدق شستن منوط به رساندن آب به تمام عضو است، هر چند به وسيله ى دست كشيدن باشد و مسح اعضا با دست مرطوب به تنهايى كافى نيست.

4. صورت و دستها در وضو بايد از بالا به پايين شسته شود، و اگر از پايين به بالا بشويد وضو باطل است.

توجه

* ملاك براى تعيين هر بار، قصد انسان است، پس اگر به قصد بار اولِِ شستن چند مرتبه آب بريزد اشكال ندارد.

2. مسح سر و پاها
اشاره

1. مسح بر پوست سر واجب نيست، بلكه بر موى قسمت جلوى سر كافى است، ولى اگر موى جاهاى ديگر در قسمت جلو جمع شده باشد يا موى جلوى سر به قدرى بلند باشد كه بر روى صورت يا شانه ها ريخته شده است، مسح بر آن كافى نيست، و بايد فرق سر را باز كرده پوست يا بن موها را مسح كند.

ص: 53

توجه

* كسى كه در جلوى سرش موى مصنوعى گذاشته است؛ اگر موى مصنوعى به نحو كلاه گيس باشد واجب است براى مسح، آن را بردارد ولى اگر بر پوست سر كاشته شده و بر داشتن آن ممكن نباشد يا مستلزم ضرر و مشقت باشد و با وجود موها قدرت بر رساندن رطوبت به پوست سر نباشد مسح بر روى همين موها كافى است.

2. محل مسح پا، عبارت است از روى پا از سر يكى از انگشتان تا مفصل ساق، و استحباب مسح پايين انگشتان پا (يعنى جايى كه موقع راه رفتن با زمين تماس پيدا مى كند) ثابت نشده است.

توجه

* اگر مسح پا، شامل سر انگشتان پا نباشد، بلكه فقط روى پا و مقدارى از انگشتان مسح شود، وضو باطل است. بلى اگر شك داشته باشد كه آيا هنگام مسح، از سر انگشتان پا مسح مى كرده است يا نه؟ در صورتيكه مسأله را مى دانسته و احتمال مى دهد كه از سر انگشتان مسح كرده باشد وضويش محكوم به صحت است.

3. مسح سر و پاها بايد با رطوبتى كه از آب وضو در دستها مانده، كشيده شود و اگر رطوبتى باقى نمانده نمى تواند دست را با آب تر كند، بلكه بايد دست را با رطوبتى كه در ريش يا ابرو هست مرطوب كند و مسح نمايد، و احتياط (واجب) آن است كه مسح سر با دست راست باشد، ولى كشيدن مسح از بالا به پايين لازم نيست.

توجه

* اگر شخص وضو گيرنده، هنگام شستن صورت و دستها به قصد وضو، اقدام به باز و بسته كردن شير آب نمايد اشكال ندارد و به صحت وضو لطمه يى نمى زند، ولى اگر بعداز فراغت از شستن دست چپ و قبل از مسح با آن، دستش را روى شيرى كه خيس است بگذارد و آب وضوى دست با آب خارج از وضو، مخلوط شود صحت مسح با رطوبتى كه مختلط از آب وضو و آب خارج است، محل اشكال مى باشد.

* از آن جايى كه مسح پاها بايد با رطوبتى كه از آب وضو در كف دو دست باقى مانده صورت

ص: 54

بگيرد، لذا بايد هنگام مسح سر، دست به قسمت بالاى پيشانى نرسد و با رطوبت صورت برخورد نكند تا اين كه رطوبت دست كه هنگام مسح پا به آن نياز دارد با رطوبت صورت مخلوط نشود.

4. در مسح بايد دست را بر سر يا پا بكشد، پس اگر دست را ثابت نگهدارد و سر يا پا را بر آن بكشد، مسح باطل است.

5. محل مسح بايد خشك باشد يا به قدرى تر نباشد كه رطوبت كف دست به آن اثر نكند.

توجه

* اگر چند قطره آب بر روى پا باشد واجب است محل مسح را از آن قطرات خشك كرد تا هنگام مسح، رطوبت دست بر پا تأثير بگذارد نه برعكس.

6. اگر روى پا نجس باشد و براى مسح نتواند آن را آب بكشد، بايد تيمم كند.

7. فردى كه به علت فلج شدن هر دو پاى خود به كمك كفش طبى و عصاى چوبى راه مى رود و بيرون آوردن كفش براى مسح پاها براى او خيلى سخت و دشوار است، مسح بر روى كفش كافى و مجزى است.

دو نكته در ارتباط با كيفيت وضو

* كسى كه پى در پى از او باد خارج مى شود، اگر نتواند وضوى خود را تا آخر نماز حفظ كند و تجديد وضو در اثناى نماز هم براى او خيلى دشوار باشد، مى تواند با هر وضويى يك نماز بخواند يعنى براى هر نماز به يك وضو اكتفا كند، هر چند وضوى او در بين نماز باطل شود.

* بين زن و مرد در افعال و كيفيت وضو فرقى نيست، جز اين كه براى مردها مستحب است كه هنگام شستن آرنج از قسمت بيرونى آن شروع كنند و زنها از قسمت داخلى آن.

تمرين

1. كيفيت و ترتيب وضو را توضيح دهيد؟

2. آيا سه مشت آب ريختن بر صورت و دستها وضو را باطل مى كند؟ چرا؟

3. اگر شخص وضوگيرنده، هنگام شستن صورت و دستها به قصد وضو، اقدام به باز

ص: 55

و بسته كردن شير آب نمايد اشكال دارد؟

4. هرگاه رطوبت مسح سر به رطوبت صورت متصل شود، آيا وضو باطل مى شود؟

5. آيا بودن چند قطره آب بر روى پا هنگام مسح، براى وضو ضرر دارد؟

6. تفاوت وضوى زن و مرد را بيان كنيد؟

ص: 56

درس 14 وضو (2) شرايط وضو «1»

3. شرايط وضو

اشاره

ص: 57

1. نيت

وضو را بايد با قصد قربت به جا آورد يعنى به اين نيت كه اين عمل مخصوص را براى انجام فرمان خداوند انجام مى دهد، پس اگر از روى تظاهر يا براى خنك شدن، همه ى كارهاى وضو را انجام دهد، وضو باطل است.

2. استعمال آب براى او مانعى نداشته باشد

كسى كه مى ترسد اگر وضو بگيرد مريض شود يا اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه بماند، نبايد وضو بگيرد.

3. آب وضو مطلق باشد

آب وضو بايد مطلق باشد، بنابراين وضو با آب مضاف باطل است.

4. آب وضو پاك باشد
اشاره

آب وضو بايد پاك باشد، بنابراين وضو با آب نجس، باطل است.

توجه

* كسى كه پس از جستجوى آب، آب آلوده و كثيفى را پيدا كند اگر آن آب، پاك و مطلق باشد و استعمال آن ضررى نداشته باشد و خوف ضرر هم در بين نباشد واجب است وضو بگيرد و نوبت به تيمم نمى رسد.

5. آب وضو مباح باشد

آب وضو بايد مباح باشد، بنابراين وضو با آب غصبى جايز نيست.

توجه

* مكانى كه آب آن براى وضو گرفتن همه ى نماز گزاران به طور مطلق قرار داده شده است، استفاده از آن اشكال ندارد.

* وضو در مساجد و مراكز و ادارات دولتى كه دولت در ساير كشورهاى اسلامى بنا مى كند جايز است و مانع شرعى ندارد.

ص: 58

* هرگاه سازمان آب، نصب پمپ فشار و استفاده از آن را ممنوع كند، نصب پمپ و استفاده از آن جايز نيست و وضو با آبى كه به وسيله ى پمپ به دست مى آيد محل اشكال است، حتى براى ساكنان طبقات بالاى ساختمانها كه به دليل ضعيف بودن فشار آب مجبورند از پمپ استفاده كنند.

* هر يك از مشتركين ساختمانهاى مسكونى و غير مسكونى، از نظر شرعى به مقدارى كه از امكانات مشترك استفاده مى كند، نسبت به هزينه ى خدمات (از قبيل هزينه ى آب سرد و گرم، تهويه، نگهبان و مانند آن) مديون است، و اگر از پرداخت پول آب امتناع كند وضوى او محل اشكال بلكه باطل است.

تمرين

1. شرايطى كه به وضو گيرنده بر مى گردد كدامند؟

2. آب وضو چه شرايطى بايد داشته باشد؟

3. اگر بعد از رسيدن به مكانى تا چند فرسخى آن به جستجوى آب بپردازيم و آب آلوده و كثيفى را بيابيم، در اين حالت، تيمم بر ما واجب است يا وضو گرفتن با آن آب؟

4. وضو در مساجد و مراكز و ادارات دولتى كه دولت در ساير كشورهاى اسلامى بنا مى كند چه حكمى دارد؟

5. هرگاه سازمان آب، نصب پمپ فشار و استفاده از آن را ممنوع اعلام كند، وضو با آبى كه به وسيله ى پمپ جذب مى شود چه حكمى دارد؟

6. آيا وضوى افرادى كه در مجتمع هاى مسكونى زندگى كرده و از پرداخت هزينه ى خدماتى كه از آنها استفاده مى كنند خوددارى مى ورزند صحيح است؟

ص: 59

درس 15 وضو (3) شرايط وضو «2»

7. اعضاى وضو پاك باشد

اشاره

اعضاى وضو در هنگام شستن و مسح كردن بايد پاك باشند، ولى اگر جايى را كه شسته يا مسح كرده پيش از اتمام وضو نجس شود وضو صحيح است. البته تطهير آن براى پاك شدن از نجاست به خاطر نماز واجب است.

توجه

* اگر بعد از وضو شك كند آيا موضعى را كه از قبل نجس بوده تطهير كرده و سپس وضو گرفته يا نه، چنانچه در هنگام وضو توجه به پاكى و نجسى آنجا نداشته است وضو باطل است، ولى اگر مى داند يا احتمال مى دهد كه به پاكى و نجسى آن توجه داشته وضو درست است، ولى در هر صورت بايد آن موضع را آب بكشد.

8. در اعضاى وضو مانعى از رسيدن آب نباشد

اشاره

در اعضاى وضو بايد مانعى از رسيدن آب نباشد و در غير اين صورت وضو باطل است.

توجه

* چربيهايى كه به طور طبيعى در مو و صورت به وجود مى آيد مانع محسوب نمى شود مگر آن كه به حدى باشد كه مانع از رسيدن آب به پوست و مو گردد.

ص: 60

* رنگ روى ناخن در صورتى كه داراى جرم باشد، مانع از رسيدن آب به ناخن مى شود و وضو باطل است.

* رنگ مصنوعى كه زنها از آن براى رنگ كردن موى سر و ابروى خود استفاده مى كنند، اگر صرفاً رنگ باشد و داراى جرمى نباشد كه مانع از رسيدن آب به مو شود وضو صحيح است.

* جوهر در صورتى كه داراى جرم بوده و مانع از رسيدن آب به پوست شود باعث بطلان وضو مى شود و تشخيص اين موضوع بر عهده ى مكلف مى باشد.

* خالكوبى بدن اگر صرفاً رنگ باشد و يا در زير پوست بوده و بر ظاهر پوست چيزى كه مانع از رسيدن آب بر آن شود وجود نداشته باشد وضو صحيح است.

* صرف وجود اثر گچ يا صابون كه بعد از خشك شدن اعضا ظاهر مى شود ضررى به وضو نمى رساند، مگر اين كه داراى جرمى باشد كه مانع از رسيدن آب به بشره (ظاهر پوست) شود.

* اگر مى داند چيزى به اعضاى وضو چسبيده، ولى شك دارد كه از رسيدن آب جلوگيرى مى كند يا نه، بايد آن را بر طرف كند.

* اگر پيش از وضو بداند كه در بعضى اعضاى وضو مانع از رسيدن آب وجود دارد، و بعد از وضو شك كند كه آب را به آنجا رسانده يا نه، چنانچه احتمال بدهد كه در حال وضو ملتفت به مانع بوده، وضو صحيح است.

* اگر شك كند به اعضاى وضو چيزى كه مانع از رسيدن آب است، چسبيده يا نه، چنانچه احتمال آن در نظر مردم به جا باشد - مثل آن كه بعد از گِِل كارى احتمال بدهد كه گِل به دست او چسبيده - بايد وارسى كند يا به قدرى دست بمالد كه اطمينان پيدا كند كه اگر بوده بر طرف شده يا آب به زير آن رسيده است.

9. ترتيب

وضو بايد به همان ترتيبى كه قبلاً در بحث «ترتيب وضو» گفته شد انجام گيرد و اگر به ترتيب ديگرى عمل كند وضو باطل است.

10. موالات

لازم است كارهاى وضو را به طور متعارف پى در پى انجام دهد، بدين معنى كه اگر ميان آنها

ص: 61

به قدرى فاصله بيندازد كه در هنگام شستن يا مسح كردن عضوى، جاهايى كه پيش از آن شسته شده خشك شده باشد، وضو باطل است.

11. مباشرت

اشاره

كسى كه مى خواهد وضو بگيرد بايد همه ى كارهاى وضو را خودش انجام دهد، و اگر ديگرى او را وضو دهد يا در رساندن آب به صورت و دستها و مسح سر و پاها به او كمك كند، وضو باطل است.

توجه

* كسى كه به خاطر بيمارى و امثال آن نمى تواند خودش وضو بگيرد بايد از كسى بخواهد كه به او در كارهاى وضو كمك كند. البته خود وضو گيرنده بايد نيت وضو كند و در صورتى كه بتواند، با دست خود عمل مسح را انجام دهد، و اگر نتواند، نايب دست او را گرفته و با آن مسح مى نمايد، اگر از اين كار هم عاجز باشد نايب از دست او رطوبت گرفته و مسح مى كند، و اگر اين شخص كف دست نداشته باشد براى مسح، رطوبت از ساعد او مى گيرد و اگر ساعد هم نداشته باشد رطوبت از صورت او گرفته و سر و پا را با آن مسح مى كند.

12. وقت براى وضو و نماز كافى باشد

اگر وقت نماز به قدرى تنگ است كه در صورت وضو گرفتن، نمى تواند همه ى نماز را در وقت بخواند و مقدارى از آن در خارج وقت واقع خواهد شد، در اين صورت نبايد وضو بگيرد، بلكه بايد تيمم كند و نماز بخواند. البته اگر تيمم هم به همان اندازه ى وضو وقت مى گيرد در اين صورت بايد وضو بگيرد.

تمرين

1. شرايطى كه به اعضاى وضو برمى گردد كدامند؟

2. كيفيت وضو چه شرايطى بايد داشته باشد؟

3. اگر عضوى از اعضاى وضو بعد از شستن آن و قبل از اتمام وضو، نجس شود،

ص: 62

چه حكمى دارد؟

4. آيا چربى هايى كه به طور طبيعى در مو و صورت به وجود مى آيد مانع محسوب مى شود؟

5. اگر بداند چيزى به اعضاى وضو چسبيده ولى شك دارد كه از رسيدن آب جلوگيرى مى كند يا نه، وظيفه اش چيست؟

6. فرق ميان ترتيب و موالات را توضيح دهيد؟

ص: 63

درس 16 وضو (4) وضوى ارتماسى - وضوى جبيره يى - مبطلات وضو - احكام وضو

4. وضوى ارتماسى

1. معناى وضوى ارتماسى

در وضو جايز است كه انسان به جاى ريختن آب بر روى صورت و دستها، آنها را به قصد وضو در آب فرو ببرد و بيرون بياورد و اين را «وضوى ارتماسى» مى گويند.

2. احكام وضوى ارتماسى

1. در وضوى ارتماسى نيز واجب است كه اعضاى وضو از بالا به پايين شسته شوند.

2. در وضوى ارتماسى فقط دو بار مى توان صورت و دستها را داخل آب كرد: بار اول واجب، بار دوم جايز است و بيش از آن مشروع نيست، و در مورد دستها، بايد قصد شستن وضويى آنها هنگام خارج كردن آنها از آب باشد تا بتوان از اين طريق مسح را با آب وضو انجام داد.

5. وضوى جبيره يى

1. معناى وضوى جبيره يى

اگر روى زخم بسته است، بايد جاهايى را كه مى شود شست بشويد و روى زخم بند (جبيره) به

ص: 64

جاى شستن، دست تر بكشد. به اين وضو، «وضوى جبيره يى» مى گويند.

2. احكام وضوى جبيره يى

1. اگر در اعضاى وضو (صورت و دستها) زخم يا شكستگى است و روى آن باز است و آب براى آن ضرر ندارد، بايد آن را بشويد، و اگر شستن آن مضر است بايد اطراف آن را بشويد و احتياط (واجب) آن است كه اگر كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد دست تر بر آن بكشد.

2. اگر محل مسح، زخم است و نمى تواند روى آن، دست تر بكشد، بايد به جاى وضو، تيمم كند، ولى در صورتى كه مى تواند پارچه يى روى زخم قرار دهد و بر آن دست بكشد احتياط (واجب) آن است كه علاوه بر تيمم، وضو نيز با چنين مسحى بگيرد.

3. كسى كه در يكى از اعضاى وضويش زخمى وجود دارد كه دائماً از آن خون مى آيد، واجب است جبيره يى را بر روى زخم بگذارد كه خون از آن بيرون نمى آيد، مثل نايلون.

6. مبطلات وضو

توجه

* چيزهايى كه وضو را باطل مى كند «مبطلات وضو» مى گويند.

* با عارض شدن مبطلات وضو، كودك نابالغ هم (همانند افراد بالغ) محدث مى شود (يعنى وضويش باطل مى شود).

ص: 65

7. احكام وضو

1. كسى كه جاهل به بطلان وضويش است و بعد از وضو متوجه آن مى شود، واجب است براى اعمال مشروط به طهارت، وضو را اعاده كند و اگر با وضوى باطل نماز خوانده باشد اعاده ى آن نيز واجب مى باشد.

2. كسى كه در كارهاى وضو و شرايط آن، مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن خيلى شك مى كند، بايد به شك خود اعتنا نكند.

* تمرين

1. آيا در وضوى ارتماسى جايز است كه چند بار صورت و دستها را داخل آب كنيم يا اين كه فقط دو بار جايز است؟

2. كسى كه در اعضاى وضوى او زخم يا شكستگى باشد چه وظيفه يى دارد؟

3. كسى كه در يكى از اعضاى وضويش زخمى وجود دارد كه حتى اگر جبيره هم بر روى آن قرار دهد دائماً از آن خون مى آيد، چگونه بايد وضو بگيرد؟

4. مبطلات وضو را بر شمريد؟

5. آيا كودك نابالغ، محدث به حدث اصغر مى شود؟

6. كسى كه شك دارد وضوى او باطل شده يا نه وظيفه اش چيست؟

ص: 66

درس 17 وضو (5) غايات وضو

8. غايات وضو (كارهايى كه بايد براى آن وضو گرفت)

توجه

* وضو، شرط صحت همه ى نمازهاى واجب و مستحب و اجزاى فراموش شده ى آن است،

ص: 67

بنابراين هيچ نمازى بدون وضو صحيح نيست مگر نماز ميت كه وضو براى آن لازم نيست.

* وضو، شرط صحت طواف واجب خانه ى خدا است و بدون آن طواف واجب باطل است. منظور از طواف واجب، طوافى است كه جزيى از حج يا عمره است، گر چه آن حج يا عمره مستحب باشد، ولى در طواف مستحب كه در غير حج و عمره كسى انجام دهد وضو لازم نيست.

* وضو گرفتن براى خواندن نماز واجب، اگر عرفاً نزديك داخل شدن به وقت آن باشد اشكال ندارد.

* وضو به قصد با طهارت بودن، از نظر شرعى مستحب و مطلوب است و خواندن نماز با وضوى مستحب جايز است.

* مستحب است انسان در همه حال با وضو باشد مخصوصاً در هنگام ورود به مسجد و مشاهد مشرفه و تلاوت قرآن و هنگامى كه مى خواهد بخوابد و بعضى اوقات ديگر.

* بعد از آن كه وضو به طور صحيح محقق شد، تا زمانى كه باطل نشده است، انجام هر عمل مشروط به طهارت با آن جايز است، بنابر اين لازم نيست براى هر نمازى وضوى جداگانه بگيرد، بلكه مى تواند با يك وضو تا زمانى كه باطل نشده هر مقدار نماز كه بخواهد بخواند.

1. مس قرآن
اشاره

دست زدن به خط قرآن بدون وضو حرام است و اين امر، اختصاص به قرآن كريم ندارد، بلكه شامل همه ى كلمات و آيات قرآنى مى شود، هر چند در كتاب ديگرى يا در روزنامه، مجله، تابلو و غير آنها باشد.

توجه

* همه جاى بدن، مانند لب و صورت و غيره هم حكم دست را دارد.

2. مس اسامى خداوند متعال و پيامبران و امامان معصوم (ع)
اشاره

1. مس اسما و صفات مخصوص ذات بارى تعالى بدون وضو حرام است، و به احتياط (واجب) نامهاى انبياى عظام و ائمه ى معصومين (ع) نيز حكم نامهاى خداوند متعال را دارد.

2. مس لفظ جلاله ى «الله» بدون وضو جايز نيست، اگر چه جزيى از يك اسم مركب از قبيل عبدالله و حبيب الله باشد.

ص: 68

3. آرم جمهورى اسلامى ايران اگر در نظر عرف، اسم جلاله محسوب و خوانده شود، مس آن بدون طهارت حرام است و در غير اين صورت اشكال ندارد، اگر چه احوط (استحبابى) ترك مس آن بدون طهارت است.

4. مس ضميرهايى كه به ذات بارى تعالى بر مى گردند، مثل ضمير جمله ى «بسمه تعالى» حكم لفظ جلاله «الله» را ندارد.

5. نوشتن همزه و سه نقطه به صورت «ا...» به جاى لفظ جلاله ى «الله» از نظر شرعى مانعى ندارد، و همزه و نقاط، حكم لفظ جلاله را ندارد و مس آن بدون وضو جايز است.

6. خوددارى كردن از نوشتن لفظ جلاله ى «الله» به صرف احتمال مس آن توسط افراد بى وضو، مانعى ندارد.

چند نكته در ارتباط با مس آيات قرآن و اسماى متبركه ى خداوند متعال و پيامبران و امامان معصوم (ع)

* به گردن آويختن گردنبندى كه آيات قرآن يا اسماى مباركه بر آن نقش شده است اشكال ندارد، ولى بايد نوشته ها با بدن (بدون طهارت) تماس نداشته باشد.

* هرگاه بخواهند هنگام خوردن غذا از ظرفى كه آيات قرآنى از جمله آية الكرسى يا اسماى مباركه روى آن نوشته شده استفاده كنند اشكال ندارد، به شرطى كه با وضو باشند و يا غذا را با قاشق از ظرف بردارند.

* كسانى كه به وسيله ى دستگاه تحرير، آيات قرآنى يا اسماى جلاله و يا نامهاى معصومين (ع) را مى نويسند لازم نيست در حال تحرير و نوشتن با وضو باشند (اين كار مشروط به طهارت نيست)، ولى از مس آنها بدون وضو بايد اجتناب نمايند.

* كلماتى كه روى انگشترها نقش مى كنند، اگر از كلماتى باشد كه شرط جواز مس آن، طهارت است، مثل كلمات قرآنى و مانند آن، مس آن بدون طهارت جايز نيست.

* طبع و نشر آيات قرآنى و اسماى جلاله و امثال آن اشكال ندارد، ولى بر كسى كه به دستش مى رسد واجب است كه احكام شرعى آنها را رعايت نمايد و از بى احترامى و نجس كردن و مس بدون وضوى آنها خوددارى كنند.

ص: 69

* استفاده از روزنامه هايى كه آيات قرآنى يا اسماى مباركه در آن نوشته شده است در كارهايى، مثل پيچاندن غذا با آن يا نشستن بر آن و يا استفاده از آن به جاى سفره و... اگر از نظر عرف بى احترامى شمرده شود جايز نيست، و اگر بى احترامى محسوب نشود اشكال ندارد.

* انداختن چيزى كه مشتمل بر آيات قرآنى يا اسماى متبركه است در نهرها و جويبارها، اگر از نظر عرف اهانت محسوب نشود اشكال ندارد.

* هرگاه وجود آيات قرآنى و نامهاى خداوند و اسامى معصومين (ع) در ورقه يى احراز نشود، سوزاندن و دور انداختن آن اشكال ندارد و فحص و بررسى لازم نيست. گفتنى است سوزاندن و دور انداختن اوراقى كه امكان استفاده از آن در صنعت كارتن سازى و مانند آن وجود دارد و يا بر يك طرف آن نوشته شده است و طرف ديگر آن قابل استفاده براى نوشتن است، به علت وجود شبهه ى اسراف خالى از اشكال نيست.

* دفن آيات قرآنى و اسماى مباركه در خاك و يا تبديل آنها به خمير به وسيله ى آب اشكال ندارد، ولى جواز سوزاندن آنها مشكل است و اگر بى احترامى محسوب شود جايز نيست، مگر در صورتى كه اضطرار اقتضا كند و جدا كردن آيات قرآنى و نامهاى مبارك امكان نداشته باشد.

* قطعه قطعه كردن آيات قرآنى و اسماى مباركه به مقدار زياد به طورى كه حتى دو حرف آنها به هم متصل نمانده و غير قابل خواندن شود، اگر بى احترامى محسوب شود جايز نيست و در غير اين صورت نيز، اگر موجب محو نوشته ى لفظ جلاله و آيات قرآنى نشود كافى نيست، همچنان كه تغيير صورت خطى كلمات با اضافه يا كم كردن بعضى حروف نيز باعث زوال حكم شرعى حروفى كه به قصد نوشتن آيات قرآنى يا لفظ جلاله به كار رفته اند نمى شود. بلى، زوال حكم بر اثر تغيير حروف به نحوى كه ملحق به محو حروف گردد، بعيد نيست، هر چند احتياط (مستحب)، اجتناب از مس آن بدون وضو است.

تمرين

1. آيا وضو گرفتن به نيت نماز واجب قبل از داخل شدن به وقت آن جايز است؟

2. آيا با وضويى كه براى نماز صبح گرفته مى شود جايز است نماز ظهر و عصر را نيز خواند؟

ص: 70

3. اسامى مباركى كه مس بدون وضوى آنها حرام است كدامند؟

4. مس اسمهايى از قبيل «عبد الله» و «حبيب الله» بدون وضو چه حكمى دارد؟

5. آيا مس آرم جمهورى اسلامى ايران بدون وضو، حرام است؟

6. آيا مس نقش كلمات روى انگشترها جايز است؟

ص: 71

درس 18 غسل (1) معناى غسل - اقسام غسل - كيفيت غسل - غسل جبيره يى

1. معناى غسل

غسل يعنى شستشوى تمام بدن از سر تا پا با شرايط و كيفيت خاص.

2. اقسام غسل

ص: 72

3. كيفيت غسل

اشاره

غسل را به دو گونه مى شود انجام داد:

1. ترتيبى: اول اين كه با ترتيب مخصوص بدن را بشويد، به اين نحو كه ابتدا سر و گردن، بعد بنابر احتياط واجب تمام نيمه راست بدن و در آخر تمام نيمه ى چپ بدن را بشويد.

2. ارتماسى: دوم اين كه تمام بدن را يك باره در آب فرو ببرد به طورى كه آب به همه جاى بدن برسد.

توجه

* در غسل، بنابر احتياط واجب شستن موهاى بلند و زير آن لازم است، بنابراين بانوان بايستى - بنابر احتياط واجب - علاوه بر رساندن آب به پوست سر، تمام موهاى خود را نيز بشويند.

* رو به قبله ايستادن در وقت غسل واجب نيست.

* شستن پشت و يا هر عضوى از اعضاى بدن قبل از نيت غسل و شروع آن، اشكال ندارد.

* اگر غسل ترتيبى را بر خلاف ترتيبى كه قبلاً گفته شد به جا آورد - چه عمداً باشد و چه از روى فراموشى و چه به سبب ندانستن مسأله - باطل است.

ص: 73

4. غسل جبيره يى

غسل جبيره يى هم مانند وضوى جبيره يى است.

تمرين

1. غسلهاى واجب را بر شمريد؟

2. غسل را به چند نحو مى توان انجام داد؟

3. آيا در غسل ترتيبى، مراعات ترتيب بين سر و ساير اعضاى بدن كافى است، يا اين كه بايد بين طرف راست و چپ بدن هم ترتيب، رعايت شود؟

4. آيا در غسل، علاوه بر پوست بدن، لازم است موهاى بلند نيز شسته شود؟

5. آيا رو به قبله ايستادن هنگام غسل واجب است؟

6. كسى كه بعد از غسل بفهمد به قسمتى از بدنش آب نرسيده است چه وظيفه يى دارد؟

ص: 74

درس 19 غسل (2) شرايط غسل - احكام غسل

5. شرايط غسل

اشاره

شرايطى كه براى وضو گفته شد، مانند پاك بودن آب و غير آن در غسل هم شرط است، ولى در غسل، شستشو از بالا به پايين و نيز پى در پى شستن اعضاى بدن لازم نيست، بلكه مى تواند در وسط غسل، مدتى به كار ديگر بپردازد و سپس غسل را از همان محل كه مانده است، ادامه دهد.

توجه

* در غسل، هر قسمتى را كه مى خواهد شستشو بدهد، اگر نجس است بايد قبلاً آن را آب بكشد، ولى پاك بودن تمامى بدن قبل از غسل واجب نيست، بنابراين اگر عضو، قبل از غسل آن، تطهير شده باشد غسل صحيح است، ولى اگر عضو نجس قبل از غسل آن تطهير نشود، و با يك شستن بخواهد هم آن را پاك كند و هم غسل نمايد، غسل باطل است.

* چيزى را كه مانع رسيدن آب به بدن است بايد بر طرف كند و اگر پيش از اطمينان به اين كه بر طرف شده غسل كند، غسل او باطل است.

6. احكام غسل

1. هرگاه در اثناى غسل، حدث اصغرى از او سر بزند (مثلاً بول كند) به صحت غسل ضرر نمى رساند و لازم نيست كه غسل را از نو شروع كند و بايد آن را ادامه دهد، ولى چنين غسلى اگر

ص: 75

غسل جنابت باشد مانند ساير غسلها كفايت از وضو براى نماز و ساير اعمال مشروط به طهارت از حدث اصغر نمى كند.

2. كسى كه غسلهاى متعددى، اعم از واجب يا مستحب بر ذمه ى او باشد، اگر به نيت همه ى آنها يك غسل به جا آورد كافى است، و اگر در بين آنها غسل جنابت باشد و به نيت آن غسل كند از بقيه ى غسلها هم كفايت مى كند، اگر چه احتياط (مستحب) اين است كه همه ى آنها را نيت نمايد.

3. غير از غسل جنابت، ساير غسلها كفايت از وضو نمى كند.

4. كسى كه بعد از غسل، يقين به باطل بودن آن پيدا كند بايستى قضاى همه ى نمازهايى كه با آن غسل خوانده است را به جا آورد.

* تمرين

1. چه تفاوتى ميان شرايط وضو و شرايط غسل وجود دارد؟

2. آيا در غسل، پاك بودن تمام بدن قبل از غسل شرط است؟

3. اگر از كسى كه مشغول غسل است حدث اصغر سر بزند آيا بايد دوباره غسل نمايد؟

4. كسى كه غسلهاى متعددى اعم از واجب يا مستحب بر ذمه ى او باشد، آيا يك غسل، كفايت از غسل هاى ديگر مى كند؟

5. غير از غسل جنابت، آيا بقيه ى غسلها هم كفايت از وضو مى كنند؟

6. كسى كه شك دارد كه غسل كرده يا نه، وظيفه اش چيست؟

ص: 76

درس 20 غسل (3) غسل جنابت

7. غسل جنابت

1. اسباب جنابت
اشاره

انسان به يكى از دو چيز جنب مى شود:

1. آميزش جنسى (به هر نحو كه باشد، با حلال يا با حرام، منى بيرون بيايد يا نيايد بالغ باشد يا نباشد).

2. بيرون آمدن منى (چه در خواب و چه در بيدارى، چه عمداً و چه بى اختيار).

توجه

* رطوبت خارج شده از مردى كه سالم است، اگر همراه با شهوت، جَستن و سست شدن بدن باشد، حكم منى را دارد، و اگر علايم سه گانه يا يكى از آنها وجود نداشته باشد و يا شك در آن باشد حكم منى را ندارد، مگر اين كه از راه ديگرى يقين كند كه منى است.

* مايعى كه زن در هنگام اوج لذت جنسى مى بيند حكم منى را دارد و بايد غسل نمايد، و اگر شك كند كه به اين مرحله رسيده يا نه و يا شك در خروج مايع داشته باشد غسل واجب نيست.

* رسيدن منى به داخل رحم بدون دخول، سبب جنابت زن نمى شود.

* با تحقق دخول ولو به مقدار حشفه (ختنه گاه)، غسل بر مرد و زن واجب است، هر چند منى خارج نشود و زن نيز به مرحله ى اوج لذت نرسد.

* هرگاه زنى پس از نزديكى، در حالى كه منى در رحم او باقى مانده است بلافاصله غسل كند

ص: 77

و بعد از غسل، منى از رحم خارج شود غسلش صحيح است و منى خارج شده بعد از غسل نجس است، هر چند اگر منى مرد باشد باعث جنابت مجدد نمى شود.

* بر زنان، پس از انجام معاينات داخلى با وسايل طبى تا زمانى كه منى خارج نشود، غسل واجب نيست.

2. كارهايى كه بر جنب حرام است
توجه

* حرم امامان معصوم (ع) بنابر احتياط حكم مسجد را دارد.

* ورود جنب به داخل حرم امام زادگان (ع) اشكالى ندارد.

* تكيه ها و حسينيه ها حكم مسجد را ندارند.

* منظور از آيات سجده: آيه ى 15 از سوره ى 32 (سجده) و آيه ى 37 از سوره ى 41 (فصلت) و آيه ى 62 از سوره ى 53 (نجم) و آيه ى 19 از سوره ى 96 (علق) مى باشد كه خواننده يا شنونده ى آنها واجب است سجده كند.

3. احكام غسل جنابت

1. در انجام تكليف شرعى، حيا معنى ندارد. حيا، عذر شرعى براى ترك واجب (مثل غسل جنابت) نيست. به هر حال اگر غسل جنابت براى كسى امكان ندارد وظيفه اش براى نماز و روزه،

ص: 78

تيمم بدل از غسل است.

2. كسى كه معذور از انجام غسل است، مثل فردى كه مى داند اگر از طريق نزديكى با همسرش خود را جنب كند آبى براى غسل كردن نمى يابد و يا وقت براى غسل و نماز ندارد جايز است با همسر خود نزديكى كند به شرطى كه قدرت بر تيمم داشته باشد، و در صورت جنابت و معذور بودن از انجام غسل، براى اعمال مشروط به طهارت، تيمم بدل از غسل جنابت مى كند و با آن تيمم، داخل مسجد شدن و خواندن نماز و مس نوشته ى قرآن كريم و بقيه ى اعمالى كه انجام آنها مشروط به طهارت از جنابت است اشكال ندارد. (البته اگر عذرش تنگى وقت بوده بنابر احتياط واجب فقط كارى را كه براى آن تيمم كرده مى تواند انجام دهد).

3. كسى كه بعد از خارج شدن منى غسل كرده، اگر پس از غسل، رطوبتى از او خارج شود كه نداند منى است يا چيز ديگر، در صورتى كه پيش از غسل و بعد از خروج منى، ادرار نكرده باشد، آن آب در حكم منى است و بايد دوباره غسل كند.

4. اگر در لباس خود لكه يى ببيند كه نمى داند منى است يا چيز ديگر، تا يقين نكرده كه منى است و از خود اوست غسل بر او واجب نيست.

5. كسى كه غسل جنابت كرده، نبايد براى نماز وضو بگيرد و نماز و ديگر اعمالى را كه بايد با وضو انجام دهد مى تواند با همين غسل انجام دهد.

6. هرگاه بعد از غسل جنابت شك كند غسلش باطل شده است يا نه، لازم نيست براى نماز وضو بگيرد، ولى اگر بخواهد از باب احتياط وضو بگيرد اشكالى ندارد.

7. كسى كه در تنگى وقت نماز غسل مى كند، اگر غسل را به اين نيت بكند كه از جنابت خارج شود - نه به نيت خصوص اين نماز - غسل او صحيح است، اگر چه پس از غسل بفهمد كه وقت براى نماز نداشته است.

تمرين

1. اسباب جنابت چيست؟

2. در چه صورتى حكم مى شود كه رطوبت خارج شده از مرد منى است؟

3. جنابت در زنان بدون نزديكى، چگونه تحقق مى يابد؟

ص: 79

4. آيا بر زنان، پس از انجام معاينات داخلى با وسايل طبى، غسل واجب مى باشد؟

5. چه كارهايى بر جنب حرام است؟

6. اگر در لباس خود لكه يى ببيند كه نمى داند منى است يا چيز ديگر، چه وظيفه يى دارد؟

ص: 80

درس 21 غسل (4) غسل هاى مخصوص بانوان

8. غسل هاى مخصوص بانوان

1. حيض

1. خون حيض(1)

1. خونى كه دختر قبل از اتمام نه سالگى مى بيند حيض نيست، هر چند صفات حيض را داشته باشد.

2. لكه هايى كه زن بعد از يقين به پاك شدن مى بيند، اگر خون نباشد حكم حيض را ندارد، و اگر خون باشد، هر چند به صورت لكه هاى زرد رنگ، و از ده روز(2) تجاوز نكند، همه ى آن لكه ها محكوم به حيض است و تشخيص اين موضوع به عهده ى زن است.

3. زنهايى كه از داروهاى ضد حاملگى استفاده مى كنند و لكه هاى خونى را در ايام عادت و غير آن مى بينند، اگر اين لكه ها واجد شرايط شرعى حيض نباشد حكم حيض را ندارد، بلكه محكوم به استحاضه است.

4. زنى كه داراى عادت ماهيانه معينى مثلاً هفت روز است و به علت گذاشتن دستگاه جلوگيرى از حاملگى، هر بار بيش از ده روز مثلاً دوازده روز خون مى بيند، خونى كه در ايام عادت مى بيند حيض است و باقى استحاضه خواهد بود.

ص: 81


1- . خون حيض: خونى است كه غالباً در هر ماه به مدت چند روز از رحم زن به طور طبيعى خارج مى شود. اين خون هنگام انعقاد نطفه، غذاى فرزند است.
2- . ملاك در تعيين روز عرف است كه از طلوع آفتاب تا غروب خواهد بود.

5. خونى كه زن در ايام باردارى مى بيند، اگر صفات و شرايط حيض را داشته باشد و يا در زمان عادت بوده و سه روز اگر چه در باطن استمرار داشته باشد خون حيض است، و الاّ استحاضه خواهد بود.

2. احكام حايض

1. تمام كارهايى كه بر جنب حرام است بر زن حايض نيز حرام است.

2. اگر زن در حال حيض، جنب يا در حال جنابت حايض شود، بعد از پاك شدن از حيض، واجب است علاوه بر غسل حيض، غسل جنابت هم به جا آورد، ولى جايز است كه در مقام عمل به غسل جنابت اكتفا كند، ليكن احتياط (مستحب) اين است كه نيت هر دو غسل را بنمايد.

3. اگر زنى در حال حيض غسل جنابت كند صحت غسلش محل اشكال است.

4. زنى كه به خاطر نذر روزه ى معينى روزه گرفته است، اگر در حال روزه، حيض شود روزه اش با عادت شدن - هر چند در يك جزء از روز باشد - باطل مى شود و قضاى آن روز بعد از پاك شدن بر او واجب است.

2. استحاضه

خونى(1) كه زن در سن يائسگى(2) مى بيند استحاضه است، بنابراين زنى كه پدرش هاشمى نيست، هر چند مادرش از سادات باشد اگر بعد از سن يائسگى خونى را مشاهده كند محكوم به استحاضه است.

3. نفاس(3) (خون زايمان)

3. نفاس(3) (خون زايمان)

زنى كه عمل كورتاژ (سقط جنين) را انجام داده، بعد از سقط جنين - هر چند به صورت علقه باشد - اگر خونى را مشاهده كند، محكوم به نفاس است.

ص: 82


1- . خون استحاضه: خونى است كه در غير ايام حيض و نفاس از رحم زن خارج مى شود و مربوط به بكارت و زخم نيست.
2- . با توجه به اينكه حضرت آيت الله العظمى خامنه اى (مدّ ظلّه العالى) در تعيين سن يائسگى احتياط دارند مقلدين معظّمٌله مى توانند در اين مسئله با رعايت شرايط عدول، به مجتهد ديگرى رجوع نمايند.
3- خون نفاس: خونى است كه بر اثر زايمان نوزاد، به مدت معينى از رحم زن بيرون مى آيد.
توجه

* تمام كارهايى كه بر حايض حرام است بر نفسا نيز حرام است.

تمرين

1. لكه هايى كه زن بعد از يقين به پاك شدن مى بيند، با توجه به اين كه آن لكه ها، نه اوصاف خون را دارند و نه خون مخلوط با آب را، چه حكمى دارد؟

2. اگر زنى در ايام باردارى به خونريزى كمى مبتلا شود ولى باعث سقط حمل او نگردد وظيفه اش چيست؟

3. اگر زن در حال حيض، جنب يا در حال جنابت حايض شود، آيا بعد از پاك شدن از حيض، هر دو غسل بر او واجب است؟

4. آيا غسل جنابت در حال حيض صحيح است به طورى كه مسقط تكليف زن جنب باشد؟

5. خونى كه زن در سن يائسگى مى بيند چه حكمى دارد؟

6. زنى كه عمل كورتاژ را انجام داده در حال نفاس است يا خير؟

ص: 83

درس 22 احكام درگذشتگان (1) غسل مس ميت - احكام محتضر - واجبات پس از مرگ

1. غسل مس ميت

اشاره

اگر كسى بدن انسان مرده يى را كه سرد شده ولى هنوز غسل داده نشده است، لمس كند يا جايى از دست و پا و صورت و ساير بدن خود را به هر جاى بدن او برساند بايد براى نماز و امثال آن غسل كند. اين را «غسل مس ميت» مى نامند.

توجه

* دست زدن به عضوى كه از بدن مرده جدا شده، پس از سرد شدن و پيش از غسل دادن، در حكم دست زدن به بدن مرده است.

* دست زدن به عضوى كه از بدن شخص زنده جدا شده است، غسل ندارد.

* هرگاه شك كنيم ميتى را غسل داده اند يا نه، با مس جسد يا اجزاى آن (البته پس از سرد شدن) واجب است غسل مس ميت كرد، و نماز بدون غسل مس ميت صحيح نيست، ولى اگر اصل غسل ميت احراز شود، با مس جسد يا بعضى از اجزاى آن، غسل مس ميت واجب نيست، حتى اگر

ص: 84

در صحت غسل آن ميت شك داشته باشيم.

* كسى كه غسل مس ميت كرده است، اگر بخواهد نماز بخواند بايد وضو بگيرد و اين غسل بر خلاف غسل جنابت، كفايت از وضو نمى كند.

2. احكام محتضر (كسى كه در حال جان دادن است)

شايسته است كه شخص مسلمان را در حال احتضار به پشت و به سمت قبله بخوابانند، به طورى كه كف پاى او به جانب قبله باشد. بسيارى از فقها اين عمل را بر خود محتضر در صورتى كه قادر باشد و برديگران واجب دانسته اند و احتياط در انجام آن ترك نشود.

3. واجبات پس از مرگ

توجه

* در بينش اسلامى، مرده ى مسلمان نيز مانند زنده ى او داراى احترام است. تكريم مرده ى مسلمان در قالب اعمالى (از قبيل غسل و كفن و دفن و مانند آن) است كه در شرع مقدس اسلام واجب شده است و همه ى مكلفين نسبت به آن مكلف و مخاطب اند.

* غسل و كفن و نماز و دفن مسلمان از واجبات كفايى است يعنى بر هر مكلفى واجب است، ولى اگر بعضى آن را انجام دادند از ديگران ساقط مى شود، و اگر هيچ كس به اين وظيفه عمل نكند همه معصيت كرده اند.

* اگر كسى بداند كه غسل يا كفن يا نماز يا دفن ميت را باطل انجام داده اند بايد دوباره آن را به جا آورد، ولى اگر گمان دارد كه باطل بوده يا شك دارد كه درست بوده يا باطل، لازم نيست اقدام نمايد.

ص: 85

* براى غسل وكفن و نماز و دفن ميت، بايد از ولى او اجازه بگيرند. ولى ميت عبارت است از پدر و مادر و فرزندان و به همين ترتيب، بقيه ى طبقات وارثان. در ميت زن، شوهر او از ديگران مقدم است.

تمرين

1. آيا با دست زدن به عضوى كه از بدن انسان مرده جدا شده، غسل مس ميت واجب مى شود؟

2. آيا مس كردن استخوانى كه همراه با گوشت است و از بدن انسان زنده جدا شده موجب غسل مس ميت مى شود؟

3. مواردى كه مس بدن انسان مرده سبب غسل نمى باشد را ذكر نماييد؟

4. آيا شخص مسلمان را بايد هنگام احتضار رو به قبله خواباند؟

5. واجبات پس از مرگ كدامند؟

6. غسل دادن ميت، واجب عينى است يا كفايى؟

ص: 86

درس 23 احكام درگذشتگان (2) غسل ميت - حنوط - كفن

4. غسل ميت

توجه

* غسل ميت زن به وسيله ى شوهرش و غسل ميت مرد به وسيله ى زنش جايز است.

3. در غسل ميت هم مانند ديگر عبادات، نيت لازم است يعنى غسل دهنده بايد غسل را به قصد امتثال دستور خداوند به جا آورد.

1. زن يا مرد مسلمان.

ص: 87

5. اگر جايى از بدن ميت به نجاست آلوده شود، بايد پيش از آن كه آن جا را غسل بدهند آب بكشند، بنابراين بدن ميتى كه خونريزى دارد بايستى قبل از غسل در صورت امكان تطهير شود، و اگر انتظار براى توقف خونريزى (به خودى خود) يا منع آن (با وسايل پزشكى) ممكن باشد واجب است.

6. نگاه كردن به عورت ميت، حرام است و كسى كه او را غسل مى دهد اگر نگاه كند معصيت كرده است، ولى غسل باطل نمى شود.

7. اگر آب پيدا نشود يا استعمال آن مانع داشته باشد بايد ميت را در عوض هر غسل، يك تيمم بدهند.

5. حنوط

1. واجب است ميت را پس از غسل، حنوط كنند يعنى به پيشانى و كف دست ها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهاى او، كافور بمالند به طورى كه مقدارى كافور بر اثر آن در محل هاى مزبور بماند.

2. كافور بايد ساييده و تازه باشد به طورى كه ميت را معطر كند و اگر به واسطه ى كهنه بودن، عطر آن رفته باشد كافى نيست.

3. شخص محرم - چنانكه در كتاب حج گفته مى شود - از اين حكم مستثنى است (يعنى اگر بميرد حنوط كردن او جايز نيست).

6. كفن

1. ميت مسلمان را بايد با سه قطعه پارچه كفن كنند:

1. لنگ كه به كمر و پاى او پيچيده مى شود.

2. پيراهن كه از سر شانه تا ساق پا را از جلو و پشت مى پوشاند.

ص: 88

3. پوشش سرتاسرى كه بايد از بالاى سر تا پايين پا را بپوشاند به طورى كه بستن دو سر آن ميسر باشد، و پهناى آن به قدرى باشد كه دو طرف آن روى هم گذاشته شود.

2. هرگاه كفن ميت با نجاستى كه از بدن او خارج شده يا با نجاستى ديگر، نجس شود بايد آن را تطهير كنند يا اگر كفن ضايع نمى شود قسمتى را كه نجس شده است ببُرند، بنابراين اگر كفن ميت پس از غسل به خونى كه از او جريان دارد آغشته شود چنانچه شستن آن قسمت از كفن كه به خون آغشته شده است يا بريدن و يا عوض كردن آن امكان داشته باشد واجب است، و چنانچه امكان ندارد، دفن ميت به همان صورت جايز است.

3. هرگاه انسان، پدر يا مادر و يا يكى از بستگان خود يا هر شخص ديگر را در كفنى كه براى خودش خريده است كفن كند اشكال ندارد.

تمرين

1. سه غسل ميت را نام ببريد؟

2. شرايط كسى كه ميت را غسل مى دهد چيست؟

3. آيا غسل كودك سقط شده ى مسلمان واجب است؟

4. حنوط كردن ميت يعنى چه؟ و چه شرايطى دارد؟

5. سه قطعه پارچه يى كه ميت را با آن كفن مى كنند كدامند؟

6. آيا براى انسان جايز است كه پدر يا مادر و يا يكى از بستگان خود را در كفنى كه براى خودش خريده كفن كند؟

ص: 89

درس 24 احكام درگذشتگان (3) نماز ميت - دفن - احكام نبش قبر - احكام شهيد - احكام اعدامى

7. نماز ميت

اشاره

1. پس از غسل و حنوط و تكفين، واجب است بر ميت مسلمان - به ترتيبى كه گفته خواهد شد - نماز بخوانند.

توجه

* بچه يى كه شش سال تمام داشته باشد و حداقل يكى از والدينش مسلمان باشند، در حكم شخص بالغ است و بر ميت او بايد نماز خوانده شود.

2. نماز ميت عبارت است از نيت و پنج تكبير كه در خلال آنها دعا و صلوات وارد شده است، و اگر به اين ترتيب بگويد كافى است:

1. بعد از تكبير اول بگويد: «اَشْهَدُ اَنْ لاَ اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ».

2. بعد از تكبير دوم بگويد: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».

3. بعد از تكبير سوم بگويد: «اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ».

4. بعد از تكبير چهارم بگويد: «اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِهذَا الْمَيتِ» (براى مرد) يا «لِهذِهِ الْمَيتِ» (براى ميت زن).

5. بعد تكبير پنجم را بگويد كه پايان نماز است.

ص: 90

توجه

* كيفيت هاى مفصل تر نماز ميت در رساله هاى مفصل و بعضى كتاب هاى دعا مذكور است.

3. كسى كه نماز ميت مى خواند بايد ايستاده و رو به قبله باشد و واجب است ميت را در برابر او به پشت بخوابانند به طورى كه سر او به طرف راست نمازگزار و پاى او به طرف چپ نمازگزار باشد.

4. ميان ميت و نمازگزار بايد حايلى، مانند ديوار و پرده نباشد، ولى اگر ميت در تابوت و مانند آن باشد اشكال ندارد.

5. براى نماز ميت، وضو و پاك بودن بدن و لباس و غصبى نبودن لباس، لازم نيست.

6. اگر ميت را عمداً يا از روى فراموشى يا به جهت عذرى بدون نماز ميت دفن كنند يا بعد از دفن معلوم شود نمازى كه بر او خوانده شده باطل بوده است تا وقتى جسد او متلاشى نشده بايد بر قبر او نماز خوانده شود.

7. شرايطى كه در جماعت و امامت جماعت در ساير نمازها معتبر است در نماز ميت شرط نيست، هر چند احوط (استحبابى) اين است كه آن شرايط در نماز ميت هم رعايت شود.

8. دفن

اشاره

1. پس از پايان وظايف گذشته (غسل و حنوط و كفن و نماز) بايد ميت را در زمين دفن كنند و بايد قبر او به قدرى باشد كه بوى او بيرون نيايد و درندگان هم نتوانند بدن او را خارج سازند.

2. ميت را بايد در قبر به پهلوى راست و طورى بخوابانند كه صورت و سينه و شكم او رو به قبله قرار گيرد.

چند نكته در ارتباط با دفن

* استخوان ميت مسلمانى كه غسل داده شده است نجس نيست، ولى دفن مجدد آن زير خاك واجب است.

* اسكلت استخوانى متعلق به بدن ميت مسلمان را واجب است فوراً دفن كرد (و جايز نيست آنرا در معرض بازديد قرار داد تا موجب عبرت بازديد كنندگان گردد).

ص: 91

* قبور مسلمانان را جايز است در چندين طبقه ساخت به شرطى كه اين كار سبب نبش قبر و هتك حرمت مسلمان نشود.

* هرگاه فردى در چاه سقوط كند و بميرد و نتوان بدن او را از چاه خارج كرد بايستى جسد وى را در همان چاه به حال خود رها كرد و چاه را قبر او قرار داد و اگر چاه، ملك شخصى كسى نباشد و يا مالك آن به مسدود كردن آن راضى باشد تعطيل كردن چاه و بستن آن واجب است.

* پاشيدن آب بر قبر در روز دفن مستحب است و بعد از آن نيز به قصد رجا اشكال ندارد.

9. احكام نبش قبر

1. نبش قبر ميتى كه بر اساس موازين و احكام شرعى دفن گرديده جايز نيست و همچنين تخريب قبور مؤمنين و نبش آنها، حتى اگر براى تعريض و توسعه ى كوچه ها باشد، و در صورت وقوع نبش قبر و آشكار شدن بدن ميت مسلمان يا استخوان هاى آن كه هنوز پوسيده نشده اند واجب است دوباره دفن شوند.

2. اگر استخوان هاى ميت تبديل به خاك شود نبش قبر وى براى دفن ميت ديگرى در آن جايز است.

3. در مواردى كه نبش قبر جايز نيست اجازه ى مرجع تقليد اثرى ندارد.

10. احكام شهيد

اشاره

تكليف غسل و كفن در حق شهيد ساقط است.

توجه

* منظور از شهيد در اين جا كسى است كه در ميدان جنگ به شهادت رسيده باشد، بنابراين اگر محورهاى شهرهاى مرزى، ميدان جنگ بين دو گروه حق و گروه باطل و ياغى باشد، افرادى كه از گروه حق در آنجا به شهادت مى رسند حكم شهيد را دارند، ولى افرادى كه در غير ميدان جنگ كشته مى شوند، هر چند اجر و ثواب شهيد را دارند ولى حكم شهيد در مورد آنها جارى

ص: 92

نمى شود، مثل كسى كه در نقطه يى از جهان در راه اجراى احكام اسلامى يا در تظاهرات كشته شود.

11. احكام اعدامى

اشاره

مسلمانى كه حكم اعدام درباره ى او اجرا گرديده است حكم ساير مسلمانان را دارد، و همه ى احكام و آداب اسلامى ميت در مورد او جارى است، مثل خواندن نماز ميت، و مانند آن.

چند نكته در ارتباط با احكام درگذشتگان

* همجنس بودن با ميت فقط در غسل دادن او شرط است، و در صورتى كه غسل دادن ميت به وسيله ى همجنس او امكان دارد، غسل دادن به وسيله ى غير همجنس صحيح نيست و غسل ميت باطل است، (مگر در مورد زن و شوهر كه قبلاً گذشت غسل ميت زن به وسيله ى شوهرش و غسل ميت مرد به وسيله ى زنش جايز است) ولى در تكفين و تدفين، همجنس بودن شرط نيست.

* تصرفات مورد نياز براى تجهيز ميت از قبيل غسل و كفن و دفن، به مقدار متعارف، متوقف بر اذن ولى صغير نيست، و اشكال از جهت وجود فرزندان صغير ايجاد نمى شود، بنابراين غسل دادن و كفن كردن ميت در منزل مسكونيش اشكال ندارد، هر چند ميت، وصى نداشته و داراى چند فرزند صغير باشد.

* شركت در تشييع جنازه و حمل آن براى زنان اشكال ندارد.

تمرين

1. كيفيت نماز ميت را ذكر نماييد؟

2. آيا كسى كه واجد شرايط امامت در نماز جماعت نيست جايز است امامت نماز ميت بر جنازه ى يكى از مؤمنين را عهده دار شود؟

3. آيا جايز است قبرها را به صورت دو طبقه و بيشتر ساخت؟

4. منظور از شهيدى كه تكليف غسل و كفن در حق او ساقط است كيست؟

ص: 93

5. اگر مسلمانى بر اساس قانون و تأييد قوه ى قضاييه به جرم حمل مواد مخدر به اعدام محكوم شود نماز ميت بر او خوانده مى شود؟

6. آيا در غسل و كفن و دفن اموات، مماثلث و همجنس بودن شرط است يا هر يك از زن و مرد مى تواند امور ميت ديگر را انجام دهد؟

ص: 94

درس 25 تيمم (1) موارد تيمم - چيزهايى كه تيمم بر آن صحيح است - كيفيت تيمم - تيمم جبيره يى

1. موارد تيمم

اشاره

ص: 95

توجه

* فردى كه وضو يا غسل برايش ضرر دارد يا تكليف خيلى دشوارى است، بايد به جاى آن تيمم كند و چنانچه وضو بگيرد يا غسل نمايد صحيح نيست.

* فردى كه به اعتقاد اين كه وضو يا غسل برايش ضرردارد (مثلاً مريض مى شود) تيمم كند اشكال ندارد و نماز با آن صحيح است، ولى اگر پيش از آن كه با اين تيمم نماز بخواند بفهمد كه ضرر ندارد، تيمم او باطل است و اگر بعد از آن كه با اين تيمم نماز بخواند فهميد كه آب ضرر نداشته است بنابر احتياط واجب بايد وضو بگيرد يا غسل كند و دوباره نماز را به جا آورد.

* صرف مشقت يا عيب شمرده شدن غسل جوانان در نيمه شب، عذر شرعى محسوب نمى شود، بلكه مادامى كه غسل، حرجى و موجب ضرر براى مكلف نشود، غسل كردن به هر صورتى كه امكان دارد واجب است و در صورت حرج (مشقت شديد و فوق العاده) يا ضرر بايد تيمم كند.

* هرگاه فردى جنب شود و وقت به مقدارى كه بتواند بدن و لباسش را تطهير كند، و يا لباس خود را عوض نمايد نداشته باشد و به علت سردى هوا و مانند آن نتواند نماز خود را برهنه هم بخواند، بايد نماز را با تيمم بدل از غسل جنابت با همان لباس نجس بخواند. اين نماز مجزى (كافى) است و قضاى آن بر او واجب نيست.

* اگر كسى در تنگى وقت، خوف آن را داشته باشد كه در صورت غسل كردن يا وضو گرفتن، همه يا قسمتى از نمازش در خارج وقت واقع شود بايد تيمم كند و نماز بخواند.

* هرگاه رطوبتى از انسان در حال خواب خارج شود و بعد از بيدارى چيزى به ياد نياورد، ولى لباس خود را مرطوب ببيند، اگر مى داند كه محتلم شده، جنب است و بايد غسل كند و در صورت تنگى وقت بايد بعد از تطهير بدنش تيمم نموده و نماز بخواند و سپس در وسعت وقت غسل نمايد، اما اگر نداند (شك در احتلام و جنابت داشته باشد) در اين صورت، حكم جنابت بر آن جارى نمى شود.

* صحت تيمم بدل از غسل براى اعمالى كه مشروط به طهارت نيست، مانند زيارت محل اشكال است، ولى انجام آن در صورت عدم امكان غسل به قصد رجا و مطلوبيت اشكال ندارد.

ص: 96

2. چيزهايى كه تيمم بر آن صحيح است

اشاره

تيمم بر هر آنچه از زمين محسوب شود، مانند خاك، شن، ريگ، كلوخ (خاكهاى به هم چسبيده)، سنگ (سنگ گچ، سنگ آهك، سنگ سياه و مانند آن) صحيح است و همچنين بر گچ و آهك پخته و آجر و امثال آنها.

توجه

* تيمم بر اشياى معدنى كه جزو زمين محسوب نمى شود، مانند طلا و نقره و امثال آن صحيح نيست، ولى تيمم بر سنگهاى مرغوبى كه عرفاً به آن سنگ معدنى گفته مى شود، مانند مرمر و غيره صحيح است.

* تيمم بر سيمان و موزاييك اشكال ندارد، اگر چه احوط (استحبابى) ترك تيمم بر سيمان و موزاييك است.

3. كيفيت تيمم

توجه

* ترتيب فوق در تيمم بدل از وضو و بدل از غسل يكسان است.

* اگر قسمتى از پيشانى يا پشت دست را حتى اندكى از آن را مسح نكند تيمم باطل است، چه عمداً يا از روى جهل به مسأله يا فراموشى باشد، البته دقت زياد هم لازم نيست و همين اندازه كه بگويند همه ى پيشانى و پشت دست ها مسح شده كافى است.

ص: 97

* براى اين كه يقين كند كه تمام پشت دست را مسح كرده بايد اندكى بالاتر از مچ را هم مسح كند، ولى مسح بين انگشتان لازم نيست.

4. تيمم جبيره يى

كسى كه وظيفه اش تيمم است اگر محلى كه بايد بر روى آن مسح كند يا دستش كه بايد با آن مسح كند، به واسطه ى زخم و امثال آن بسته باشد، به همان ترتيب تيمم مى كند يعنى محل زخم بندى شده را به جاى پوست بدن قرار مى دهد.

تمرين

1. موارد تيمم را بر شمريد؟

2. كسى كه غسل جنابت را براى نماز صبح انجام نداده است و به اعتقاد اين كه اگر غسل كند، مريض مى شود، تيمم كرده است، چه حكمى دارد؟

3. آيا كسى مى تواند به اين دليل كه حمام رفتن براى او عسر و حرج آور است، براى انجام اعمال مستحبى، مانند غسل جمعه و زيارت و غير آنها تيمم بدل از غسل نمايد؟

4. آيا شخص جنب مى تواند در صورت تنگى وقت با تيمم و نجاست بدن و لباس نماز بخواند يا اين كه بايد بعد از تطهير و غسل، نماز را قضا نمايد؟

5. تيمم بر سنگ گچ و آهك و پخته شده ى آنها و آجر چه حكمى دارد؟

6. كيفيت تيمم را توضيح دهيد؟

ص: 98

درس 26 تيمم (2) شرايط تيمم - احكام تيمم

5. شرايط تيمم

1. چيزى كه بر آن تيمم مى كند پاك باشد

چيزى كه بر آن تيمم مى كند بايد پاك باشد.

2. چيزى كه بر آن تيمم مى كند مباح باشد

چيزى كه بر آن تيمم مى كند بايد مباح (غير غصبى) باشد، ولى در صورتى كه نداند يا فراموش كرده باشد كه غصبى است تيمم او صحيح است.

ص: 99

3. مانعى در اعضاى تيمم نباشد
اشاره

در اعضاى تيمم بايستى مانعى نباشد، بنابراين براى تيمم بايد انگشتر و مانند آن را از دست بيرون آورد، و اگر به پيشانى يا ديگر اعضاى تيمم چيزى چسبيده يا چيزى آن را پوشانيده است قبلاً بايد آن را بر طرف كند.

توجه

* مويى كه بر روى دست يا پيشانى روييده است مانع تيمم نيست، ولى اگر موى سر روى پيشانى ريخته باشد بايد آن را عقب بزند.

* اگر به خاطر زخم و امثال آن، اعضاى تيمم را بسته است، در صورتى كه باز كردن آن ضرر داشته يا دشوار باشد، بايد با دست بسته يا بر روى عضو بسته، مسح كند.

4. پيشانى و دستها را از بالا به پايين مسح كند

پيشانى و پشت دستها را بايد از بالا به پايين مسح كند.

5. ترتيب

تيمم را بايد به ترتيبى كه (در بحث كيفيت تيمم) گفته شد انجام دهد و اگر خلاف آن عمل كند باطل است.

6. موالات

كارهاى تيمم را بايد پشت سر هم به جا آورد و اگر بين آنها به قدرى فاصله دهد كه نگويند تيمم مى كند، باطل است.

7. مباشرت
اشاره

كارهاى تيمم را بايد خودش در حال اختيار انجام دهد و از ديگرى كمك نگيرد و اگر به خاطر بيمارى يا فلج بودن و غيره نمى تواند تيمم كند بايد نايب بگيرد، و نايب بايد او را با دست خود او تيمم دهد، و اگر اين هم ممكن نباشد بايد نايب، دست خود را بر زمين بزند و به پيشانى و پشت دست هاى او بكشد.

ص: 100

يك نكته در ارتباط با شرايط تيمم

* اعضاى تيمم (پيشانى و پشت دستها) لازم نيست پاك باشند، گر چه موافق احتياط است.

6. احكام تيمم

1. اگر چيزهايى كه تيمم بر آن صحيح است پيدا نشود بايد به گرد و غبارى كه بر روى فرش و لباس و امثال آن نشسته است تيمم كند، و اگر آن نيز پيدا نشود ولى گِل تر در دسترس باشد بايد به آن تيمم كند، و در صورتى كه به هيچيك از اينها دسترسى نباشد - مانند كسى كه در هواپيما و امثال آن است - بنابر احتياط (واجب) بايد نماز را در وقت بدون وضو و تيمم بخواند و سپس با وضو يا تيمم قضا كند.

2. كسى كه وظيفه اش تيمم است، بنا بر احتياط واجب نمى تواند پيش از وقت نماز، براى نماز تيمم كند، ولى اگر براى كارهاى واجب يا مستحبى قبل از وقت نماز تيمم كرده باشد و تا وقت نماز عذر او باقى بماند، مى تواند با همان تيمم نماز بخواند.

3. كسى كه مى داند عذر او تا آخر وقت بر طرف مى شود نمى تواند در اول وقت با تيمم نماز بخواند، بلكه بايد صبر كند و پس از تمكن، با وضو يا غسل، نماز به جا آورد.

4. كسى كه تيمم بدل از غسل كرده، اگر حدث اصغر از او سر بزند، مثلاً بول كند، تا زمانى كه عذر شرعى مجوّز تيمم بر طرف نشده است بنا بر احتياط واجب بايد براى اعمال مشروط به طهارت، بار ديگر تيمم بدل از غسل نمايد و وضو هم بگيرد و اگر معذور از وضو باشد بايد تيمم ديگرى بدل از آن نمايد.

5. اگر به واسطه ى نداشتن آب يا عذر ديگرى تيمم كند، بعد از بر طرف شدن عذر، تيمم باطل مى شود.

6. چيزهايى كه وضو را باطل مى كند تيمم بدل از وضو را هم باطل مى كند و چيزهايى كه غسل را باطل مى كند تيمم بدل از غسل را هم باطل مى سازد.

7. تا زمانى كه عذر مجوّز تيمّم باقى است و تيمّم او باطل نشده همه ى آثار شرعى غسل، بر تيمم بدل از غسل نيز مترتب و جارى مى شود مگر اين كه تيمم بدل از غسل به علت تنگى وقت

ص: 101

باشد، بنابراين با تيمم بدل از غسل جنابت، داخل مسجد شدن و خواندن نماز و مس نوشته ى قرآن كريم و بقيه ى اعمالى كه انجام آنها مشروط به طهارت از جنابت است اشكال ندارد.

تمرين

1. شرايط تيمم كدامند؟

2. آيا در هنگام تيمم، لازم است انگشتر و مانند آن را از دست بيرون آورد؟

3. آيا مويى كه بر روى دست و پشت يا پيشانى روييده است مانع تيمم است؟

4. آيا اعضاى تيمم (پيشانى و پشت دستها) بايد پاك باشند؟

5. اگر انسان نتواند وضو بگيرد و تيمم هم براى او امكان نداشته باشد، چه وظيفه يى دارد؟

6. آيا تيمم بدل از غسل، همان احكام قطعى و ثابت غسل را دارد؟ به اين معنى كه آيا با آن داخل مسجد شدن جايز است؟

ص: 102

فصل سوّم نماز

اشاره

ص: 103

ص: 104

نماز مهمترين عبادت ها است و اگر درست و با توجه انجام گيرد، روح انسان را پاكيزه و دل او را نورانى مى سازد و او را بر رها كردن خلقيات ناپسند، قادر مى گرداند يعنى مى تواند فرد و جامعه ى انسانى را به تدريج از همه ى آلودگى ها پاك كند. سزاوار است كه نماز در اول وقت، با حضور قلب و به دور از رنگ و ريا گزارده شود، و نمازگزار در هر كلمه ى آن به ياد داشته باشد كه با خدا سخن مى گويد و بداند كه چه مى گويد.

(استفتا از دفتر معظّمٌله، باب نماز)

ص: 105

ص: 106

درس 27 اقسام نمازها نمازهاى واجب و مستحبى - نوافل يوميه

1. نمازهاى واجب و مستحب

توجه

* نمازهاى مستحبى بسيار است و آنها را «نافله» گويند و از ميان نمازهاى نافله، نافله هاى شبانه روزى بيشتر سفارش شده است.

ص: 107

2. نوافل يوميه

اشاره

1. با هر يك از نمازهاى پنجگانه ى شبانه روزى يك نماز مستحبى هست كه آن را نافله ى آن نماز گويند. خواندن اين نافله ها بسيار مهم است و ثواب و اجر زياد براى آن ذكر شده است. علاوه بر اينها مستحب است در ثلث آخر شب، نافله ى شب بخواند. اين نماز هم داراى خواص معنوى بسيار است و شايسته است بر آن مواظبت شود.

توجه

* چون دو ركعت نافله ى عشا، يك ركعت حساب مى شود، مجموع نافله هاى شبانه روزى سى و چهار ركعت (دو برابر تعداد ركعتهاى نمازهاى واجب) خواهد بود.

3. خواندن نافله ى ظهر و عصر پس از اداى نماز ظهر و عصر و در وقت نافله بنابر احتياط (واجب) بايد به قصد قربةً الى الله، بدون قصد ادا و قضا به جا آورده شود.

4. نماز شب يازده ركعت است. هشت ركعت آن كه به صورت دو ركعتى دو ركعتى خوانده مى شود نماز شب نام دارد، و دو ركعت آن نماز شفع است كه مانند نماز صبح خوانده مى شود، و يك ركعت هم نماز وتر نام دارد كه در قنوت آن استغفار و دعا براى مؤمنين و طلب حاجات از خداوند منان به ترتيبى كه در كتاب هاى ادعيه ذكر شده، مستحب است.

5. در نماز شب، سوره و استغفار و دعا به عنوان جزئيت شرط نيست، بلكه كافى است كه در هر ركعت بعد از نيت و تكبيرة الاحرام، سوره ى حمد قرائت شود و اگر خواست بعد از قرائت حمد، يك سوره از سوره هاى قرآنى را هم قرائت كند و ركوع و سجود و ذكر آنها و تشهد و سلام به جاآورد.

ص: 108

6. در نماز شب، در تاريكى خواندن و مخفى كردن از ديگران شرط نيست، اما ريا هم در آن جايز نيست.

توجه

* نافله ها را بايد دو ركعت دو ركعت خواند، مگر نماز وتر را كه يك ركعت است، بنابراين خواندن نماز شب به صورت دو نماز چهار ركعتى و يك دو ركعتى و يك نماز وتر صحيح نيست.

* نافله ها را مى تواند نشسته بخواند، ولى ايستاده بهتر است.

* در سفر، نافله هاى ظهر و عصر و عشا ساقط است و نبايد خوانده شود.

* هر يك از نافله هاى شبانه روزى، داراى وقت معينى است كه در رساله هاى مفصل ذكر شده است.

تمرين

1. نمازهاى واجب كدامند؟

2. نافله هاى شبانه روزى چند ركعت است؟ توضيح دهيد.

3. نافله ى ظهر و عصر، پس از اداى نماز ظهر و عصر و در وقت نافله به چه قصدى بايد خوانده شود؟

4. نماز شب چگونه خوانده مى شود؟

5. آيا هنگام خواندن نماز شب، واجب است كه كسى متوجه نماز شب خواندن ما نشود؟ آيا واجب است كه آن را در تاريكى بخوانيم؟

6. كدام نوافل در سفر ساقط است؟

ص: 109

درس 28 لباس نمازگزار (1) مقدار پوشش در نماز - شرايط لباس نمازگزار «1»

1. مقدار پوشش در نماز

اشاره

1. مرد بايد در حال نماز عورتين خود را بپوشاند، هر چند كسى او را نمى بيند و بهتر است از ناف تا زانو را بپوشاند.

2. زن بايد در موقع نماز تمام بدن و موى خود را با پوششى كه كاملاً بدن را مى پوشاند بپوشاند، ولى پوشاندن صورت به مقدارى كه شستن آن در وضو واجب است و دستها تا مچ و پاها تا مفصل ساق لازم نيست.

توجه

* از آنجا كه چانه، جزيى از صورت است، لذا لازم نيست بانوان در نماز آن را بپوشانند، ولى پوشاندن قسمت پايين چانه واجب است.

* پوشاندن پاها تا مفصل ساق در صورتى كه نامحرم حاضر باشد بر بانوان واجب است.

* هرگاه در بين نماز متوجه شود كه مقدارى از موهايش پيداست و فوراً آن را بپوشاند نمازش صحيح است مگر زمانى كه ظاهر شدن مو عمدى باشد.

* اگر نمازگزار بعد از نماز بفهمد كه در نماز پوشش واجب را نداشته، نمازش درست است.

ص: 110

2. شرايط لباس نمازگزار

توجه

* شرط پنجم و ششم اختصاص به لباس مردان دارد.

1. پاك باشد

1. لباس نمازگزار بايد پاك باشد.

2. كسى كه نمى داند نماز با بدن و لباس نجس، باطل است اگر با بدن يا لباس نجس نماز بخواند نمازش باطل مى باشد.

3. اگر نداند كه بدن يا لباسش نجس است و بعد از نماز بفهمد نجس بوده است، نماز او صحيح است، ولى اگر قبلاً نجاست آن را مى دانسته و فراموش كرده و با آن نماز خوانده، نمازش باطل است.

4. اگر در بين نماز متوجه شود كه لباس يا بدنش نجس است، اگر بداند نجاست از قبل از نماز بوده يا مقدارى از نماز را با نجاست انجام داده است و وقت هم وسعت داشته باشد نماز باطل است، ولى اگر وقت تنگ باشد چنانچه براى وى، ازاله ى نجاست از بدن يا درآوردن لباس نجس بدون ارتكاب عملى كه منافات با نماز دارد ممكن باشد بايد نجاست بدن را بر طرف يا لباس نجس را از خود دور كند و نماز خود را تكميل نمايد، و چنانچه برطرف كردن نجاست با حفظ حالت نماز براى او امكان ندارد و در صورتى كه نتواند، به حالت عريان نماز بخواند با همان وضعيت نماز را تمام كند.

5. اگر لباس نجس را آب بكشد و يقين كند كه پاك شده است و با آن نماز بخواند، و بعد از نماز بفهمد پاك نشده، نمازش صحيح است، ولى براى نمازهاى بعدى بايد لباس را تطهير كند.

ص: 111

6. لباسى كه نجس بودن آن مشكوك است اگر سابقه ى نجاست نداشته محكوم به طهارت بوده و نماز خواندن با آن صحيح است، بنابراين نماز در لباسهاى معطر به عطرهايى كه حاوى الكل است و نمى دانيم آن عطرها نجس است اشكال ندارد. همچنين شخصى كه به علت اضطرار، مجبور به تطهير مخرج بول با سنگ يا چوب و يا هر چيز ديگرى مى شود و هنگامى كه به منزل مراجعت مى كند آن را با آب تطهير مى نمايد، اگر نداند لباسش با رطوبت بول نجس شده است لازم نيست موقع نماز آن را عوض كرده يا تطهير نمايد.

2. غصبى نباشد

1. لباس نمازگزار بايد مباح باشد (غصبى نباشد).

2. اگر نداند يا فراموش كند كه لباس او غصبى است و با آن نماز بخواند، نمازش صحيح است، همچنين اگر نداند پوشيدن لباس غصبى حرام است.

3. از اجزاى مردار نباشد

1. لباس نمازگزار بايد از اجزاى حيوان مرده يى كه داراى خون جهنده است نباشد، و احتياط واجب آن است كه از اجزاى مردارى كه داراى خون جهنده نيست نيز نباشد.

2. هرگاه قطعه يى از مردار همراه نمازگزار باشد، بنا بر احتياط (واجب) نمازش باطل است، ولى در صورتى كه از چيزهايى كه داراى روح نيست، مانند مو و پشم و شاخ و استخوان باشد و حيوان هم در اصل حلال گوشت باشد، نماز باطل نيست.

3. حيوانى كه تذكيه ى آن مشكوك است، از اين نظر كه نمى توان گوشت آنرا خورد و در پوست آن نماز خواند در حكم ميته است، ولى از نظر طهارت و نجاست، حكم ميته را ندارد و پاك است، و نمازهاى گذشته اگر با جهل به اين حكم، انجام گرفته است، محكوم به صحت است، بنابراين چرم طبيعى كه نمى دانيم از حيوانى است كه شرعاً تذكيه شده يا خير نجس نيست ولى نماز با آن باطل است.

4. از حيوان حرام گوشت نباشد

1. لباس نمازگزار بايد از حيوان حرام گوشت نباشد، و اگر مويى از آن هم به لباس يا بدن نمازگزار چسبيده باشد نماز او باطل است.

ص: 112

2. اگر آب دهان يا بينى يا رطوبت ديگرى از حيوان حرام گوشت، مانند گربه بر بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز باطل است، مگر اين كه خشك شده و عين آن بر طرف شده باشد، بنابراين اگر فضله ى پرندگان حرام گوشت بر روى بدن يا لباس باشد، نماز با آن باطل است، ولى اگر خشك شده و از لباس يا بدن زدوده شده باشد نماز صحيح است.

3. مو و عرق و آب دهان انسان و موم عسل و مرواريد و صدف اگر بر لباس و بدن نمازگزار باشد، نمازش اشكال ندارد.

4. اگر شك داشته باشد كه لباسى از حيوان حلال گوشت است يا حرام گوشت، نماز خواندن با آن بى اشكال است.

تمرين

1. زنان چه مقدار از بدن خود را بايد هنگام نماز بپوشانند؟ آيا پوشيدن لباسهاى آستين كوتاه و نپوشيدن جوراب اشكال دارد؟

2. آيا زنى كه در اثناى نماز متوجه مى شود مقدارى از موهايش پيداست و فوراً آن را مى پوشاند، بايد نماز خود را دوباره بخواند؟

3. شرايط لباس نمازگزار كدامند؟

4. اگر نمازگزار در حين نماز متوجه نجاست بدن يا لباس خود شود، نماز او چه حكمى دارد؟

5. آيا وجود مو يا آب دهان گربه در لباس نمازگزار باعث بطلان نماز او مى شود؟

ص: 113

درس 29 لباس نمازگزار (2) شرايط لباس نمازگزار «2» - مواردى كه لازم نيست بدن يا لباس نمازگزار پاك باشد

5. طلا بافت نباشد

اشاره

1. پوشيدن لباس زربفت براى مردان حرام و نماز با آن باطل است، ولى براى زنان در همه حال بى اشكال است.

2. آويختن زنجير طلا و به دست كردن انگشتر طلا و بستن ساعت مچى طلا براى مردان حرام است و بنا بر احتياط واجب نماز با آن باطل است.

توجه

* ملاك حرمت استفاده از طلا براى پوشيدن يا به گردن آويختن توسط مردان، صدق زينت نيست، بلكه استفاده از آن به هر صورت و به هر قصدى حرام است، هر چند انگشتر، حلقه، گردنبند و مانند آن باشد و از نظر عموم علامت آغاز زندگى زناشويى فرد به حساب آيد نه زينت، و هر چند از ديد ديگران مخفى باشد، ولى استفاده از آن براى جراحى استخوان و دندانسازى اشكال ندارد.

* در حرمت پوشيدن طلا براى مردان، فرقى نيست بين آن كه مدت كم باشد، مثل لحظه ى عقد يا زياد.

* اگر چيزى كه طلاى سفيد ناميده مى شود همان طلاى زرد است كه بر اثر مخلوط كردن ماده يى، رنگ آن سفيد شده حكم طلاى زرد را دارد، ولى اگر عنصر طلا در آن به قدرى كم است

ص: 114

كه عرفاً به آن طلا نمى گويند مانع ندارد.

* پلاتين، طلا نيست و حكم آن را ندارد، از اين رو استفاده از آن اشكال ندارد.

6. از ابريشم خالص نباشد

لباس مرد نمازگزار حتى چيزهايى مانند عرقچين و جوراب و آستر لباس و امثال آن بايد از ابريشم خالص نباشد. در غير نماز هم پوشيدن آن براى مرد حرام است، ولى دستمال ابريشمى و مانند آن اگر در جيب مرد باشد اشكال ندارد و نماز را باطل نمى كند.

3. مواردى كه لازم نيست بدن يا لباس نمازگزار پاك باشد

1. آن كه به واسطه ى زخم يا جراحت يا دمل، لباس يا بدن به خون آلوده شده باشد

1. اگر در بدن يا لباس نمازگزار، خون يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه طورى است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس معمولاً يا براى اين شخص، سخت است، تا وقتى كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است مى تواند با آن خون نماز بخواند. همينطور است چركى كه با خون بيرون مى آيد يا دوايى كه روى زخم مى گذارند و نجس مى شود.

2. خون بريدگى ها و زخم هايى كه به زودى خوب مى شود و شستن آنها آسان است، اين حكم را ندارد (يعنى اگر در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است).

ص: 115

2. آن كه خون موجود در لباس يا بدن كمتر از درهم (بند انگشت اشاره) باشد

1. اگر بدن يا لباس نمازگزار به خون - غير از آنچه در مورد قبل ذكر شد - آلوده باشد، در صورتى كه مقدار آن كمتر از بند انگشت سبابه باشد نماز با آن اشكال ندارد، ولى با بيش از آن اشكال دارد.

2. شرايط خون كمتر از درهم:

1. خون حيض نباشد كه اگر اندكى هم از آن بر بدن يا لباس نمازگزار باشد نمازش باطل است، و بنا بر احتياط واجب خون نفاس و استحاضه نيز همين حكم را دارد.

2. خون حيوانهاى نجس العين (سگ و خوك و كافر) و حرام گوشت و مردار نباشد.

3. رطوبتى از خارج به آن نرسيده باشد مگر در صورتى كه رطوبت با خون مخلوط و در آن مستهلك شود و مجموع آنها هم بيش از اندازه ى مُجاز (بند انگشت) نشود كه در اين صورت، نماز با آن صحيح است و در غير اين صورت نماز با آن بنا بر احتياط واجب اشكال دارد.

3. اگر بدن يا لباس خونى نشود، ولى به واسطه ى رسيدن به خون، نجس شود، نمى شود با آن نماز خواند.

3. آن كه لباسهاى كوچك نمازگزار، مانند جوراب كه با آنها نمى توان عورت را پوشاند نجس باشد

1. اگر لباس هاى كوچك نمازگزار، مانند جوراب و دستكش و عرقچين كه با آنها نمى توان عورت را پوشانيد، و نيز انگشتر و دستبند و امثال آن با نجاستى تماس پيدا كند و نجس شود نماز خواندن با آن اشكال ندارد.

2. اشيايى از قبيل دستمال و كليد و كيف و چاقو كه همراه انسان است اگر نجس باشد، در صورتى كه نتوان عورت را با آن پوشاند، نماز اشكال ندارد.

4. آن كه ناچار است با بدن يا لباس نجس نماز بخواند

كسى كه به خاطر سرما يا نداشتن آب و امثال اينها ناچار شود كه با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، نماز او درست است.

ص: 116

تمرين

1. آيا استفاده از طلا توسط مردان بدون قصد زينت به طورى كه ديگران ببينند جايز است؟

2. استفاده ى مردان از انگشترى كه از جنس طلاى سفيد است چه حكمى دارد؟

3. مواردى كه لازم نيست بدن يا لباس نمازگزار پاك باشد را بيان كنيد؟

4. شرايط خون كمتر از درهم را توضيح دهيد؟

5. اگر نمازگزار دستمال و امثال آن را كه با خون نجس شده، حمل كند و يا در جيب خود بگذارد، آيا نماز او باطل است؟

6. اگر خونريزى از دهان يا بينى از اول وقت نماز تا نزديك آخر آن ادامه داشته باشد، نماز چه حكمى دارد؟

ص: 117

درس 30 مكان نمازگزار (1) شرايط مكان نمازگزار «1»

1. شرايط مكان نمازگزار

1. مباح باشد
اشاره

1. مكان نماز بايد غصبى نباشد. نماز در جاى غصبى هر چند كه بر روى فرش و تخت غير غصبى باشد، باطل است.

2. اگر در جايى كه نمى داند يا فراموش كرده غصبى است نماز بخواند، نماز او صحيح است. همچنين اگر نداند تصرف در جاى غصبى حرام است.

ص: 118

3. كسى كه با ديگرى در ملكى شريك است در صورتى كه سهم هر يك از ديگرى جدا نباشد، نمى تواند بدون رضايت شريكش در آن ملك نماز بخواند.

توجه

* زمينى كه قبلاً وقف بوده و دولت آن را تصرف نموده و در آن مدرسه ساخته است، اگر احتمال قابل توجهى داده شود كه تصرف مذكور مجوّز شرعى داشته است، نماز خواندن در آن مكان اشكال ندارد. همچنين زمين بعضى از مدارس كه از صاحبان آن بدون رضايت آنها گرفته شده است، اگر احتمال قابل توجهى داده شود كه مسؤول ذيربط به استناد مجوّز قانونى و شرعى اقدام به احداث مدارس در آن اراضى نموده نماز خواندن در آن اشكال ندارد.

* شخصى كه در يك خانه ى دولتى زندگى مى كند كه مدت سكونت وى در آن به پايان رسيده و حكم تخليه نيز به او ابلاغ شده است، اگر از طرف مسؤولين ذيربط، مجاز به استفاده از آن خانه بعد از مهلت مقرر نباشد، تصرفات او (و از جمله نماز خواندن) در آن حكم غصب را دارد.

* نماز خواندن و تصرفات ديگر در اداره يى كه در گذشته قبرستان بوده اشكال ندارد، مگر اين كه از طريق شرعى ثابت شود زمينى كه ساختمان مذكور در آن ايجاد شده، وقف براى دفن اموات بوده و به طريق غير شرعى تصرف گرديده و در آن ساختمان سازى شده است.

* نماز خواندن در پارك هاى فعلى و غير آن اشكال ندارد، و به صرف احتمال غصب و اين كه مالكيت زمين هاى پاركها مشخص نيست توجهى نمى شود.

* زمينى كه صاحب آن راضى به تملك آن توسط دولت نيست و عدم رضايت خود را نسبت به اقامه ى نماز و مانند آن در زمين مذكور اعلام نموده است، اگر گرفتن زمين از مالك شرعى آن طبق قانونى كه توسط مجلس شوراى اسلامى وضع و به تأييد شوراى نگهبان رسيده است انجام شده باشد، نماز خواندن و تصرفات ديگر در آن مكان اشكال ندارد.

* شركت ها و مؤسسه هايى كه امروزه در اختيار دولت قرار دارد و توسط دادگاه شرع از صاحبان آنها مصادره شده است، اگر احتمال داده مى شود كه قاضى صادركننده ى حكم مصادره، با صلاحيت قانونى و بر اساس موازين شرعى و قانونى، اقدام به صدور حكم كرده است، عمل او شرعاً محكوم به صحت است، و بنابراين نماز خواندن و تصرفات ديگر در آن مكان جايز است و حكم غصب بر آن منطبق نيست.

ص: 119

* مكان هايى كه دولت ظالم آنها را تصرف مى كند، در صورت علم به غصب، احكام و آثار مغصوب بر آنها مترتب است، (بنابراين نماز خواندن در آن جايز نيست).

تمرين

1. شرايط مكان نمازگزار را ذكر نماييد.

2. آيا نماز كسى كه در زمين غصبى روى سجاده يا چوب و مانند آن نماز خوانده، صحيح است يا باطل؟

3. شخصى كه در يك خانه ى دولتى زندگى مى كند كه مدت سكونت وى در آن به پايان رسيده و حكم تخليه نيز به او ابلاغ شده است، نمازهاى وى بعد از انقضاى موعد مقرر تخليه چه حكمى دارد؟

4. زمينى كه صاحب آن راضى به تملك آن توسط دولت نيست و عدم رضايت خود را نسبت به اقامه ى نماز و مانند آن در آن زمين اعلام كرده، نماز خواندن در آن چه حكمى دارد؟

5. آيا نشستن و نماز خواندن يا عبور كردن در مكان هايى كه دولت ظالم آنها را غصب مى كند جايز است؟

ص: 120

درس 31 مكان نمازگزار (2) شرايط مكان نمازگزار «2»

2. بى حركت باشد

اشاره

مكان نمازگزار بايد بى حركت باشد يعنى طورى باشد كه شخص نمازگزار بتواند با آرامش بدن و بدون تكان، نماز بخواند، بنابراين نماز در جاهايى كه بى اختيار تكان مى خورد، مانند خودرو و يا بعضى تخت هاى فنرى و امثال آن صحيح نيست، مگر هنگامى كه به خاطر تنگى وقت و غير آن مجبور باشد در چنان مكانى نماز بخواند.

توجه

* بر مسافرانى كه با اتوبوس هاى بين شهرى سفر مى كنند واجب است كه در صورت خوف از فوت نماز، از راننده بخواهند كه اتوبوس را در مكان مناسبى متوقف نمايد، و بر راننده اجابت درخواست آنان واجب است، و اگر به علت عذر مقبول و يا بدون دليل از توقف اتوبوس خوددارى كند، در اين صورت، تكليف مسافران اگر خوف فوت وقت داشته باشند، اين است كه نماز را در اتوبوس در همان حال حركت بخوانند و تا آنجا كه امكان دارد جهت قبله، قيام، ركوع و سجود را رعايت كنند.

* بر كسانى كه با قايق به مأموريت فرستاده مى شوند و وقت نماز آنها مى رسد، به طورى كه اگر در همان زمان، نماز نخوانند، بعد از آن نمى توانند نماز خود را داخل وقت بخوانند واجب است كه نماز را در وقت آن به هر صورتى كه ممكن است، ولو در داخل همان قايق بخوانند.

ص: 121

3. ازجاهايى نباشد كه توقف در آن حرام است

مكان نمازگزار بايد از جاهايى نباشد كه توقف در آن حرام است، مانند جايى كه جان انسان در خطر جدّى است، و نيز جاهايى نباشد كه ايستادن يا نشستن بر روى آن حرام است، مانند فرشى كه نام خدا، يا آيات قرآنى بر همه جاى آن نقش بسته است.

4. جلوتر از قبر پيغمبر (ص) و امام (ع) نباشد

نمازگزار بايد در هنگام نماز جلوتر از قبر پيغمبر (ص) و امام (ع) نايستد، ولى مساوى قبر اشكال ندارد.

5. محل سجده ى نمازگزار پاك باشد

محل سجده ى نمازگزار بايد پاك باشد، ولى اگر مكان نمازگزار به غير از جايى كه پيشانى را بر آن مى گذارد، نجس باشد اشكالى ندارد و نماز صحيح است.

6. موجب نجاست لباس و بدن نمازگزار نشود

مكان نمازگزار، اگر نجس است طورى تر نباشد كه به بدن يا لباس او سرايت كند، بنابراين اگر مكان نمازگزار نجس باشد، ولى نجاست آن به لباس يا بدن وى سرايت نكند و محل سجده هم پاك باشد نماز خواندن در آن مكان اشكال ندارد.

7. ميان زن و مرد در حال نماز بنا بر احتياط واجب حداقل يك وجب فاصله باشد

بنا بر احتياط واجب بايد ميان زن و مرد در حال نماز حداقل يك وجب فاصله باشد، و در اين صورت اگر زن و مرد محاذى يكديگر بايستند يا زن جلوتر از مرد بايستد، نماز هر دو صحيح است.

8. مسطح باشد

اشاره

لازم است كه جاى پيشانى نمازگزار از جاى زانوها و سر انگشتان پاى او، بيش از چهار انگشت بسته بلندتر و يا پست تر نباشد.

دو نكته در ارتباط با مكان نمازگزار

* به جا آوردن نماز واجب در داخل خانه ى كعبه مكروه است، ولى احتياط واجب آن است كه

ص: 122

بر بام كعبه نماز نخواند.

* نماز خواندن بر سجاده يى كه شكلهايى روى آن رسم شده و يا بر مهرى كه داراى نقش است فى نفسه اشكال ندارد، ولى اگر به گونه يى باشد كه بهانه به دست كسانى دهد كه تهمت به شيعه مى زنند، توليد آن و نماز خواندن بر آن جايز نيست، و همچنين اگر موجب تفرق حواس و از بين رفتن حضور قلب در نماز شود كراهت دارد.

تمرين

1. نماز در جاهايى كه بدن بى اختيار تكان مى خورد، مانند خودرو چه حكمى دارد؟

2. آيا اگر مكان نمازگزار پاك نباشد، ولى محل سجده پاك باشد نماز صحيح است؟

3. حكم نماز خواندن بر فرشى كه نام خدا، يا آيات قرآن بر همه جاى آن نقش بسته است چيست؟

4. آيا مردان هنگام نماز بايد جلوتر از زنان بايستند؟

5. حكم نماز واجب در داخل كعبه را بيان نماييد؟

6. نماز خواندن بر سجاده يى كه شكلهايى روى آن رسم شده و يا بر مهرى كه داراى نقش است چه حكمى دارد؟

ص: 123

درس 32 احكام مسجد (1) احكام حرام مساجد

1. احكام حرام مساجد

1. نجس كردن مسجد
اشاره

نجس كردن زمين و سقف و ديوار و بام مسجد حرام است، و اگر نجس شد واجب است فوراً آن را تطهير كنند.

توجه

* مسجدى كه غصب و خراب و متروك شده و به جاى آن بناى ديگرى ساخته شده يا به خاطر متروك ماندن، آثار مسجدى از آن محو شده و اميدى هم به دوباره سازى آن نيست، مثل اين كه آن آبادى تغيير جا يافته باشد، نجس كردن آن حرام نيست، گر چه احتياط (مستحب) آن است كه نجس نكنند.

ص: 124

2. زينت كردن مسجد به طلا در صورتى كه اسراف محسوب شود

زينت كردن مسجد به طلا اگر اسراف محسوب شود حرام است، و در غير آن صورت هم مكروه است.

3. انجام كارهايى كه خلاف شأن و حرمت مسجد است

مراعات شأن و منزلت و جايگاه مسجد واجب است، و از كارهايى كه با شان و منزلت مسجد منافات دارد بايد پرهيز شود، بنابر اين:

1. مسجد جاى ورزش و تمرين ورزشى نيست.

2. اگر پخش موسيقى در مسجد منافى با حرمت آن باشد حرام است، حتى اگر موسيقى غير مطرب باشد.

4. داخل شدن كفار به مسجد

ورود كفار به مساجد مسلمانان جايز نيست، هر چند براى مشاهده ى آثار تاريخى باشد، خواه مسجدالحرام باشد يا ساير مساجد، و خواه ورود آنان هتك و بى حرمتى مسجد شمرده شود يا نه.

5. خراب كردن مسجد
اشاره

خراب كردن تمام مسجد يا قسمتى از آن جايز نيست، مگر در صورت مصلحتى كه اهميت ندادن و بى توجهى به آن ممكن نباشد.

توجه

* خراب كردن مسجد، آن را از مسجد بودن خارج نمى كند، و از اين رو آثار شرعى مسجد را خواهد داشت، مگر مسجدى كه خراب و متروك شده و به جاى آن بناى ديگر ساخته شده يا به خاطر متروك ماندن، آثار مسجدى از آن محو گرديده و اميدى هم به دوباره سازى آن نيست، بنابراين زمينى كه جزء قسمت سرپوشيده ى مسجد بوده و بر اثر واقع شدن مسجد در مسير طرح عمرانى شهردارى در خيابان افتاده و قسمتى از آن به علت اضطرار تخريب شده اگر احتمال برگشت آن به حالت اوليه ضعيف باشد آثار شرعى مسجد را ندارد.

ص: 125

6. بر خلاف كيفيت وقف مسجد عمل كردن

مخالفت با كيفيت وقف مسجد يا تغيير و تبديل آن جايز نيست، بنابراين:

1. استفاده از صحن يا ايوان مسجد براى رشد فكرى، فرهنگى، و نظامى (با آموزشهاى نظامى) جوانان، تابع كيفيت وقف صحن مسجد و ايوان آن است، و بايد از امام جماعت و هيأت امناى مسجد در اين باره نظرخواهى شود. البته حضور جوانان در مساجد و برپايى درس هاى دينى زير نظر امام جماعت و هيأت امناى آن كار خوب و مطلوبى است.

2. تبديل مسجد به مكانى براى نمايش فيلم هاى سينمايى جايز نيست، ولى نمايش فيلم هاى مذهبى و انقلابى داراى محتواى مفيد و آموزنده به مناسبت خاصى و بر حسب نياز و تحت نظارت امام جماعت مسجد اشكال ندارد.

3. جواز استفاده از امكانات مسجد، مثل برق و سيستم تهويه در اقامه ى مجلس فاتحه براى اموات و امثال آن، منوط به كيفيت وقف و نذر آن امكانات براى مسجد است.

4. ايجاد موزه يا كتابخانه در گوشه ى صحن مسجد، اگر مخالف كيفيت وقف تالار و شبستان و صحن مسجد باشد و يا موجب تغيير ساختمان مسجد گردد جايز نيست. بهتر اين است كه مكانى در كنار مسجد براى اين منظور تهيه شود.

5. استفاده ى شخصى از آب مساجد، مثل نوشيدن، درست كردن چاى و مانند آن، در صورتى كه ندانيم آب آن براى خصوص وضوگرفتن نمازگزاران وقف شده است و عرف رايج در محله ى مسجد، اين باشد كه همسايه ها و عبوركنندگان هم از آب آن استفاده مى كنند اشكال ندارد، هر چند احتياط در اين مورد مطلوب است. همچنين اگر مسجد در مجاورت قبرستان باشد، استفاده از آب مسجد براى پاشيدن روى قبرهايى كه خارج از آن قرار دارد، در صورتى كه امر رايجى باشد و كسى به آن اعتراض نكند و دليلى هم بر وقف آن آب براى خصوص وضو و تطهير نباشد اشكال ندارد.

6. هرگاه در قسمت سر پوشيده ى مسجد به خاطر عدم آگاهى از احكام شرعى مسجد، اتاقهايى ساخته شود، واجب است با خراب كردن اتاق ها، قسمت سرپوشيده را به حالت قبل برگردانند. همچنين اگر در محلى كه قبلاً مسجد بوده بر اثر جهل به مسأله اتاقى براى تهيه ى چاى و مانند آن ساخته شود، واجب است آن مكان به حالت مسجد بودن خود برگردد.

7. دفن ميت در مسجد جايز نيست، و وصيت ميت مبنى بر اين كه مرا در فلان مسجد دفن

ص: 126

كنيد اعتبارى ندارد، مگر هنگام اجراى صيغه ى وقف، دفن ميت استثنا شده باشد.

8. ايجاد مزاحمت براى نمازگزاران در مسجد جايز نيست، بنابراين تعليم قرآن و احكام و آموزش اخلاق اسلامى و تمرين سرودهاى انقلابى در مسجد در صورتى اشكال ندارد كه مزاحمت براى نمازگزاران نداشته باشد.

* تمرين

1. احكام حرام مساجد را بيان نماييد.

2. آيا انجام تمرينهاى ورزشى در مسجد جايز است؟

3. آيا پخش موسيقى شاد از مسجد به مناسبت جشن ميلاد ائمه ى معصومين (ع) شرعاً اشكال دارد؟

4. آيا جايز است كه كفار، داخل مساجد مسلمانان شوند، هر چند براى مشاهده ى آثار تاريخى باشد؟

5. حكم استفاده از امكانات مسجد، مثل برق و سيستم تهويه در اقامه ى مجلس فاتحه براى اموات چيست؟

6. آيا اجاره دادن زير زمين مسجد براى كارى كه مناسب با شأن مسجد باشد جايز است؟

ص: 127

درس 33 احكام مسجد (2) احكام مستحب مساجد

2. احكام مستحب مساجد

چند نكته در ارتباط با احكام مسجد

* خوابيدن در مسجد كراهت دارد.

* فضيلت خواندن نماز در مسجد، مختص مردان نيست و شامل زنها نيز مى شود.

* ترك نماز در مسجد محله براى خواندن نماز جماعت در مسجد ديگر به خصوص اگر مسجد جامع شهر باشد، اشكال ندارد.

ص: 128

توجه

* مسجد جامع، مسجدى است كه در شهر براى اجتماع همه ى اهل شهر بنا شده است بدون اين كه اختصاص به گروه و قشر خاصى داشته باشد.

* شركت هاى تعاونى مردمى كه اقدام به ساختن مناطق مسكونى مى كنند و در ابتدا، توافق مى نمايند كه براى آن محله ها، مكان هاى عمومى، مانند مسجد ساخته شود، ولى بعضى از سهامداران شركت هنگام تحويل گرفتن واحد مسكونى از توافق خود عدول كرده و بگويند: ما راضى به ساختن مسجد نيستيم، در صورتى كه عدول آنها بعد از ساخته شدن مسجد و وقف گرديدن آن باشد اثرى ندارد، ولى اگر قبل از تحقق وقف شرعى مسجد باشد، ساخت مسجد با اموال آنها در زمين متعلق به همه ى اعضا بدون رضايت آنها جايز نيست، مگر اين كه در ضمن عقد لازم بر همه ى آنها شرط شده باشد كه بخشى از زمين شركت براى ساخت مسجد تخصيص يابد و اعضا، اين شرط را پذيرفته باشند كه در اين صورت حق عدول ندارند، و عدول آنها هم تأثيرى ندارد.

* مسجدى كه نياز به تعمير دارد اگر تعمير، داوطلبانه و تبرعى (از مال شخصى افراد خير) باشد نيازى به اجازه ى حاكم شرع ندارد.

* نماز خواندن در مسجدى كه توسط كفار ساخته شده و همچنين دريافت كمكهاى مالى كه كفار داوطلبانه براى مسجد مى دهند اشكال ندارد.

* اثاث و لوازم مسجد، اگر مورد استفاده در آن مسجد نباشد بردن آن به مساجد ديگر براى استفاده از آنها اشكال ندارد.

* صرف تغيير اسم مسجد مثلاً از نام مبارك صاحب الزمان (عج) به مسجد جامع، در جايى كه معلوم نيست اسم اول در صيغه ى وقف مسجد ذكر شده باشد، مانعى ندارد.

* تكيه ها و حسينيه ها حكم مسجد را ندارند.

* تبديل حسينيه يى كه به عنوان حسينيه، وقف صحيح شرعى شده و يا ضميمه كردن آن به مسجد به عنوان مسجد جايز نيست.

ص: 129

توجه

* استفاده از فرشها و اجناس نذر شده براى مرقد يكى از امامزادگان (ع) در مسجد جامع محله، در صورتى كه زائد بر نياز مرقد امامزاده و زائران آن باشد اشكال ندارد.

تمرين

1. احكام مستحب مساجد را ذكر كنيد.

2. حكم خوابيدن در مسجد چيست؟

3. آيا زنها بهتر است نماز را در مسجد بخوانند يا در خانه؟

4. مسجد جامع چه تعريفى دارد؟

5. اگر مسجد نياز به تعمير داشته باشد، آيا اجازه گرفتن از حاكم شرع يا وكيل او واجب است؟

6. آيا تكايايى كه به نام حضرت ابوالفضل (ع) و غير آن تأسيس مى شود، حكم مسجد را دارد؟

ص: 130

درس 34 قبله احكام قبله

1. احكام قبله

اشاره

1. مسلمان بايد نماز را رو به سمت كعبه بگزارد كه به اين اعتبار به آن «قبله» مى گويند. البته براى كسانى كه از آن دورند محاذات حقيقى ميسّر نيست، و همين اندازه كه بگويند رو به قبله نماز مى خواند، كافى است.

توجه

* ملاك رو به قبله بودن اين است كه انسان از سطح كره ى زمين به طرف بيت عتيق (كعبه) باشد يعنى از طرف سطح زمين رو به طرف كعبه كه روى زمين در مكه ى مكرمه ساخته شده است بايستد، بنابراين اگر انسان در يك نقطه يى از كره ى زمين باشد كه اگر خطوط مستقيمى از چهار جهت آن مكان بر سطح كره ى زمين به طرف مكه ترسيم شود از نظر مسافت با هم مساوى باشند مخير است براى قبله به هر طرف كه خواست بايستد و نماز بخواند، ولى اگر مسافت خطوط در بعضى از جهت ها كمتر و كوتاهتر باشد به مقدارى كه با آن، صدق عرفى رو به قبله بودن اختلاف پيدا كند بر انسان واجب است جهت كوتاهتر را انتخاب كند.

* نمازهاى مستحبى را مى توان در حال راه رفتن يا سوارى خواند، و در اين صورت لازم نيست نماز را رو به قبله به جا آورد.

2. نمازگزار بايد به جهت قبله يقين و اطمينان پيدا كند، چه از راه قبله نماى صحيح و معتبر و

ص: 131

چه از راه آفتاب و ستارگان (براى كسى كه آشنا به استفاده از آنها است) و چه از راه هاى ديگر، و اگر نتوانست اطمينان پيدا كند به هر طرف كه گمان بيشتر مى يابد، نماز بخواند.

3. كسى كه هيچ راهى براى يافتن جهت قبله ندارد و گمانش هم به هيچ طرف نمى رود بنابر احتياط (واجب) بايد به چهار طرف نماز بخواند، و اگر براى چهار نماز وقت ندارد به هر اندازه كه وقت دارد، نماز بخواند.

4. كسى كه يقين به قبله ندارد در بقيه ى كارهايى كه بايد رو به قبله انجام شود، مانند ذبح حيوانات و غيره، بايد به گمان خود عمل كند و اگر به هيچ طرف گمان بيشتر ندارد، به هر طرف انجام دهد صحيح است.

توجه

* اعتماد بر شاخص يا قبله نما در تعيين جهت قبله، در صورتى كه موجب اطمينان براى مكلف شود، صحيح است و بايد طبق آن عمل گردد، و در غير اين صورت مى توان بر اساس محراب مساجد و قبور مسلمين جهت قبله را تشخيص داد.

* منظور از به كارگيرى شاخص در تشخيص قبله اين است كه در روزهاى هفتم خرداد و بيست و پنجم تير ماه (كه مصادف است با روز بيست و هشتم ماه پنجم و شانزدهم ماه هفتم از سال ميلادى) چنانچه هنگام ظهر به افق مكه كه آفتاب به طور عمودى بر كعبه مى تابد (همان زمانى كه صداى اذان مكه بلند مى شود) شاخصى از قبيل قطعه چوب صاف يا ميله و مانند آن در زمين هموار به طور عمودى فرو كنيم، جهتى كه سايه ى شاخص نشان مى دهد جهت قبله خواهد بود (يعنى جهت قبله در امتداد سايه در طرفى از شاخص است كه سايه ندارد).

تمرين

1. ملاك رو به قبله بودن چيست؟

2. آيا زمانى كه نمازهاى مستحبى را در حال راه رفتن يا سوارى مى خوانيم رعايت قبله لازم است؟

3. اگر نمازگزار نتوانست به جهت قبله اطمينان پيدا كند چه وظيفه يى دارد؟

ص: 132

4. اگر انسان در وضعيتى باشد كه اصلاً جهت قبله را نداند و گمانش نيز به هيچ طرف نرود به كدام جهت بايد نماز بخواند؟

5. آيا اعتماد بر قبله نما صحيح است؟

6. منظور از به كارگيرى شاخص در تشخيص قبله چيست؟

ص: 133

درس 35 نمازهاى يوميه (1) اهميت نمازهاى يوميه - تعداد نمازهاى يوميه - اوقات نمازهاى يوميه

1. اهميت نمازهاى يوميه

1. نمازهاى روزانه يى كه در پنج نوبت خوانده مى شود از واجبات بسيار مهم شريعت اسلامى بوده و بلكه ستون دين است، و ترك يا سبك شمردن آن شرعاً حرام و موجب استحقاق عقاب است.

2. نماز در هيچ حالى ترك نمى شود حتى در حال جنگ، بنابراين رزمنده يى كه در جبهه به علت شدت درگيرى قادر بر قرائت فاتحه يا سجده و يا ركوع نباشد، بايد به هر نحوى كه برايش امكان دارد نماز بخواند، و اگر قادر بر انجام ركوع و سجده نيست، ايما و اشاره به جاى ركوع و سجود كافى است.

2. تعداد نمازهاى يوميه

اشاره

ص: 134

توجه

* در سفر، نمازهاى چهار ركعتى (ظهر و عصر و عشا) دو ركعت خوانده مى شود، خصوصيات و احكام آن خواهد آمد ان شاء الله تعالى.

3. اوقات نمازهاى يوميه

1. وقت نماز صبح

1. وقت نمازصبح از هنگام طلوع فجر تا طلوع آفتاب است.

2. معيار شرعى در مورد وقت نماز صبح، فجر صادق است (نه كاذب)، و احراز آن موكول به تشخيص مكلف است.

3. فرقى بين شبهاى مهتابى و غير مهتابى در طلوع فجر (وقت فريضه ى صبح) نيست، هر چند احتياط در اين زمينه خوب است.

4. مقتضى است كه مؤمنين محترم «ايدهم الله تعالى» جهت رعايت احتياط در مورد وقت نماز صبح، حدود پنج الى شش دقيقه بعد از اذان صبح از رسانه ها شروع به اداى فريضه ى صبح نمايند.

5. ملاك طلوع خورشيد (پايان وقت نماز صبح) ديدن آن در افق مكان نمازگزار است نه رسيدن نور آن بر زمين.

2. وقت نماز ظهر

وقت نماز ظهر از اول ظهر (يعنى هنگامى كه سايه ى هر چيزى پس از آن كه بر اثر بالا آمدن آفتاب كاملاً كوتاه شد مجدداً به طرف مشرق شروع به زياد شدن كند) است تا هنگامى كه فقط به قدر نماز عصر تا غروب آفتاب وقت باقى مانده است.

3. وقت نماز عصر

وقت نماز عصر از هنگامى است كه به قدر خواندن نماز ظهر، از ظهر گذشته تا غروب آفتاب.

4. وقت نماز مغرب
اشاره

وقت نماز مغرب از هنگامى است كه سرخى بعد از غروب آفتاب كه از طرف مشرق بالا مى آيد زائل شود تا هنگامى كه فقط به قدر نماز عشا تا نيمه شب مانده است.

ص: 135

توجه

* فاصله ى زمانى بين غروب خورشيد و زوال حمره ى مشرقيه (از بين رفتن سرخى طرف مشرق بعد از غروب آفتاب) با اختلاف فصل هاى سال تفاوت مى كند.

5. وقت نماز عشا
اشاره

وقت نماز عشا از هنگامى است كه به قدر خواندن نماز مغرب از اول وقت گذشته است تا نيمه شب.

توجه

* احتياط (واجب) آن است كه براى نماز مغرب و عشا و مانند اينها شب را از اول غروب تا اذان صبح حساب كنند، بنابراين تقريباً يازده ساعت و يك ربع بعد از ظهر شرعى آخر وقت نماز مغرب و عشا است.

تمرين

1. كسى كه عمداً نماز را ترك كند يا سبك بشمارد، چه حكمى دارد؟

2. آيا بايد در شبهاى مهتابى براى خواندن نماز صبح به مدت پانزده تا بيست دقيقه صبر كرد؟

3. رسيدن نور خورشيد به زمين تقريباً هشت دقيقه طول مى كشد، آيا ملاك پايان وقت نماز صبح، طلوع خورشيد است يا رسيدن نور آن به زمين؟

4. وقت نماز عصر تا اذان مغرب است يا تا هنگام غروب آفتاب؟

5. فاصله ى زمانى بين غروب خورشيد و اذان مغرب چند دقيقه است؟

6. نيمه شب شرعى براى نماز عشا چه وقت است؟

ص: 136

درس 36 نمازهاى يوميه (2) احكام اوقات نماز - ترتيب در ميان نمازها

4. احكام اوقات نماز

توجه

* تا يكى از راههاى شناخت وقت نماز تحقق پيدا نكند ورود در نماز جايز نيست.

* اگر يقين كند وقت داخل شده و مشغول نماز شود و در بين نماز شك كند كه وقت داخل شده يا نه، نماز او باطل است، ولى اگر در بين نماز يقين داشته باشد كه وقت شده و شك كند كه آنچه از نماز خوانده در وقت بوده يا نه، نمازش صحيح است.

2. معيار در احراز دخول وقت، حصول اطمينان براى مكلف است، بنابراين:

1. رسانه هاى گروهى كه اوقات شرعى هر روز را يك روز قبل از آن اعلام مى كنند، اگر براى مكلف اطمينان به دخول وقت بياورد مى تواند بر آن اعتماد كند.

2. هرگاه با شروع اذان، براى مكلف اطمينان حاصل شود كه وقت نماز داخل شده است صبر كردن تا پايان اذان لازم نيست، و مى تواند نماز را شروع كند.

3. مكلف بايد در مورد اوقات نمازهاى يوميه همان افق محل سكونت خود را رعايت كند.

ص: 137

4. صرف يكى بودن مقدار تفاوت بين دو منطقه در طلوع فجر يا زوال آفتاب يا غروب خورشيد، مستلزم اتحاد در ساير اوقات نيست، بلكه غالباً مقدار اختلاف بين شهرها در اوقات سه گانه با هم تفاوت دارد، مثلاً اگر بين دو استان در وقت ظهر بيست و پنج دقيقه تفاوت است در وقت نماز صبح و مغرب اين مقدار تفاوت مى كند (ممكن است كمتر يا بيشتر از بيست و پنج دقيقه باشد).

5. كسى كه به اندازه ى خواندن يك ركعت از نماز وقت دارد، بايد نماز را به نيت ادا بخواند، ولى نبايد عمداً نماز را تا آن وقت به تأخير بيندازد، و در صورت شك در اين كه وقت، لااقل به مقدار يك ركعت باقى است يا خير، بايد نماز را به قصد مافى الذمّه به جا آورد.

6. بعد از داخل شدن وقت دو نماز (ظهر و عصر يا مغرب و عشا) مكلف در خواندن هر دو نماز پشت سر هم به صورت جمع و يا خواندن هر يك در وقت فضيلت خود مخير است.

7. مستحب است انسان، نماز را در اول وقت بخواند، و در دستورهاى اسلامى در اين مورد سفارش مؤكدى شده است، و اگر در اول وقت نتواند، هر چه نماز را نزديكتر به اول وقت بخواند بهتر است، مگر آن كه تأخير نماز از جهتى بهتر باشد، مانند اين كه بخواهد نماز را به جماعت بخواند.

8. اگر طلبكار طلب خود را مطالبه مى كند، در صورتى كه انسان توانايى دارد بايد اول بدهى خود را بدهد و سپس نماز بخواند، و همچنين است در صورتى كه كار واجب فورى ديگرى پيش آمد كند. بلى در صورتى كه وقت نماز تنگ شده باشد بايد اول نماز بخواند.

5. ترتيب در بين نمازها

1. نماز ظهر و عصر بايد به ترتيب خوانده شود يعنى اول نماز ظهر، بعد نماز عصر. همچنين بايد در ميان نماز مغرب و عشا نيز ترتيب رعايت شود، و اگر عمداً نماز عصر را پيش از نماز ظهر يا عشا را پيش از نماز مغرب بخواند باطل است.

2. هرگاه كسى بر اثر اشتباه يا غفلت، نماز دوم را بر اولى مقدم داشته، مثلاً نماز عشا را جلوتر از مغرب خوانده و بعد از تمام شدن نماز متوجه شده نماز او صحيح است.

3. اگر به نيت نماز ظهر مشغول نماز شود و در بين نماز يادش بيايد كه قبلاً نماز ظهر را خوانده است، بايد اين نماز را بشكند و بعد از آن نماز عصر را بخواند، و همينطور است در نماز مغرب و عشا.

ص: 138

4. اگر به خيال اين كه نماز ظهر را خوانده است به نيت نماز عصر مشغول نماز شود و در بين نماز بفهمد كه قبلاً نماز ظهر را نخوانده است، در صورتى كه در وقت مشترك نماز ظهر و عصر است، بايد بلافاصله نيت خود را به نماز ظهر برگرداند و نماز را تمام كند و پس از آن، نماز عصر را به جا آورد، و اگر اين اتفاق در وقت مخصوص به نماز ظهر يعنى به قدر چهار ركعت از اول ظهر افتاده باشد احتياط واجب آن است كه نيت را به نماز ظهر برگرداند و نماز را تمام كند ولى بعداً هر دو نماز (ظهر و عصر) را به ترتيب به جا آورد، و همين تكليف در مورد نماز مغرب و عشا نيز هست.

تمرين

1. راههاى شناخت وقت نماز كدامند؟

2. آيا وقت نماز به صرف شروع اذان آغاز مى شود؟ يا اين كه بايد صبر نمود تا اذان تمام شود و سپس شروع به خواندن نماز كرد؟

3. آيا مقدار اختلاف اوقات شرعى ميان استان ها كه بر اثر اختلاف افقهاى آنها به وجود مى آيد، در اوقات سه گانه ى نمازهاى يوميه به يك اندازه است؟

4. چه مقدار از نماز اگر در وقت واقع شود، نيت ادا صحيح است؟ در صورت شك در اين كه اين مقدار، داخل وقت واقع شده يا خير، وظيفه چيست؟

5. اگر به نيت نماز ظهر مشغول نماز شود و در بين نماز يادش بيايد كه قبلاً نماز ظهر را خوانده است چه وظيفه يى دارد؟

6. اگر كسى در بين نماز عشا متوجه شود كه نماز مغرب را نخوانده چه تكليفى دارد؟

ص: 139

درس 37 نمازهاى يوميه (3) اذان و اقامه

6. اذان و اقامه

اشاره

1. مستحب است پيش از نمازهاى واجب شبانه روز، اذان و اقامه بگويند، و اين استحباب در مورد نمازهاى صبح و مغرب مخصوصاً نماز جماعت، مورد تأكيد است، ولى در ديگر نمازهاى واجب، مانند نماز آيات اذان و اقامه وارد نشده است.

3. اقامه 17 جمله است به اين ترتيب كه همه چيزش، مانند اذان است جز اين كه در اول آن

ص: 140

فقط دو مرتبه «اَللهُ اَكْبَرُ» مى گويند و در آخر آن يك مرتبه «لاَ اِلهَ اِلاَّ اللهُ»، و بعد از گفتن «حَى عَلى خَيرِالْعَمَلِ» دو مرتبه «قَدْ قامَتِ الصَّلاةِ» (يعنى نماز بر پا شد) اضافه مى شود.

چند نكته در ارتباط با اذان و اقامه

* گفتن «اَشْهَدُ اَنَّ عَلِياً وَلِى اللهِ» (يعنى گواهى مى دهم على (ع) ولى خدا بر همه ى خلق است) جزو اذان و اقامه نيست، ولى به عنوان شعار تشيع خوب و مهم است و بايد به قصد قربت مطلقه گفته شود.

* اذان اعلامى (كه براى اعلام دخول وقت گفته مى شود) در اول وقت نمازهاى واجب يوميه، و تكرار آن از طرف شنوندگان از مستحبات شرعى مؤكد است.

* اذان گفتن به صورت دسته جمعى در معابر عمومى، اگر موجب سد معبر و يا اذيت ديگران نشود اشكال ندارد.

* اذان گفتن بر بالاى بام به نحو متعارف به خصوص براى نماز صبح اشكال ندارد، هرچند بعضى از همسايگان اعتراض كنند.)

* پخش اذان به نحو متعارف براى اعلام داخل شدن وقت نماز صبح به وسيله ى بلندگو اشكال ندارد، ولى پخش آيات قرآنى و دعا و غير آن از بلندگوى مسجد، اگر موجب اذيت همسايگان شود، توجيه شرعى ندارد و بلكه داراى اشكال است.

* اكتفا به اذان زن براى مرد محل اشكال است.

تمرين

1. حكم اذان و اقامه چيست؟

2. اذان با اقامه چه فرقى دارد؟

3. آيا شهادت سوم كه دلالت بر ولايت سيد الاوصياء حضرت على بن ابى طالب (ع)

ص: 141

مى كند در اذان و اقامه ى نماز واجب است؟

4. گفتن اذان به صورت دسته جمعى در معابر عمومى چه حكمى دارد؟

5. آيا جايز است كه مرد در نماز به اذان زن اكتفا كند؟

ص: 142

درس 38 نمازهاى يوميه (4) واجبات نماز «1»

7. واجبات نماز

توجه

* بعضى از واجبات نماز «ركن» است يعنى اگر در نماز به جا آورده نشود يا بيش از مقدار واجب آورده شود، حتى اگر از روى سهو و فراموشى هم باشد، نماز باطل مى شود، (ولى واجبات غير

ص: 143

ركنى اگر عمداً كم و زياد شود نماز باطل مى شود، اما اگر سهواً باشد نماز صحيح است، مانند قرائت).

1. نيت
اشاره

1. معناى نيت و حكم آن:

نيت در نماز واجب است و منظور از آن، قصد انجام نماز معين براى اطاعت از دستور خداوند است.

توجه

* نيت كه در نماز واجب است همان قصد انجام نماز براى خداست و لازم نيست در دل خود يا به زبان مثلاً بگويد: چهار ركعت نماز ظهر مى خوانم قربة الى الله.

* لازم است نمازگزار بداند كه چه نمازى مى خواند، بنابراين اگر مثلاً نيت چهار ركعت نماز بكند، اما معين نكند كه نماز ظهر يا عصر است، نماز او باطل است.

* انسان بايد نماز را به قصد اطاعت از فرمان خداوند عالم به جا آورد، بنابراين اگر براى ريا يعنى تظاهر به ديندارى و امثال آن نماز بخواند نماز باطل است، و به طور كلى اگر همه ى نماز يا بخشى از آن را به خاطر غير خدا به جا آورد نماز او باطل است.

ص: 144

2. عدول از نيت:

ص: 145

تمرين

1. واجبات نماز را بر شمريد؟

2. چه فرقى بين واجبات ركنى و غير ركنى وجود دارد؟

3. اركان نماز كدامند؟

4. آيا لازم است نيت را در دل يا به زبان بگويد؟

5. در چه مواردى عدول در نماز واجب است؟

6. موارد استحباب عدول در نماز كدامند؟

ص: 146

درس 39 نمازهاى يوميه (5) واجبات نماز «2»

2. تكبيرهًْ الاحرام

اشاره

1. معناى تكبيرهًْ الاحرام و حكم آن

تكبيرة الاحرام در نماز واجب است و منظور از آن گفتن «اَللهُ اَكْبَرُ» در آغاز نماز است.

توجه

* نگفتن تكبيرة الاحرام در اول نماز چه عمداً و چه سهواً موجب باطل بودن نماز است. همچنين اگر پس از آن كه آن را در اول نماز به طور صحيح ادا كرد بار ديگر با فاصله يا بدون فاصله با همان نيت «اللهُ اَكْبَرُ» بگويد نماز باطل است، و فرقى نيست ميان اين كه زياد گويى عمدى باشد يا سهوى.

2. واجبات تكبيرهًْ الاحرام:

1. تكبيرة الاحرام را بايد طورى بخواند كه تلفظ به آن محسوب شود، و نشانه ى آن اين است كه خودش بتواند آنچه را مى خواند و بر زبان جارى مى كند - اگر دچار سنگينى گوش يا سر و صداى محيط نيست - بشنود.

2. تكبيرة الاحرام را بايد به عربى صحيح بگويد، و اگر ترجمه ى فارسى آن را بگويد يا آن را به عربى غلط بگويد - مثلاً «هاى» الله را با فتحه بگويد و يا امثال آن - صحيح نيست.

ص: 147

توجه

* اگر نمازگزار كيفيت صحيح تلفظ تكبيرة الاحرام را نمى داند واجب است ياد بگيرد، و اگر قادر به يادگيرى نيست و نمى تواند آن را با تلقين ديگرى به صورت حرف حرف با مراعات موالات عرفى بگويد بايد ترجمه آن را بگويد.

3. هنگام تكبيرة الاحرام بايد بدن آرام و مستقر باشد، پس اگر عمداً و از روى اختيار، تكبيرة الاحرام را در حالى بگويد كه بدنش حركت دارد، باطل است.

3. شك در تكبيرة الاحرام

3. قيام (ايستاده بودن)

اشاره

1. كسى كه قادر است نماز را ايستاده بخواند و عذرى ندارد بايد از شروع نماز تا رفتن به ركوع، در حال ايستاده باشد، و نيز واجب است پس از ركوع و پيش از رفتن به سجده بايستد. ترك قيام عمداً در اين حالات، موجب باطل شدن نماز است.

ص: 148

2. ايستاده بودن در حال تكبيرة الاحرام و نيز پس از اتمام قرائت و پيش از رفتن به ركوع، ركن است يعنى اگر سهواً و از روى فراموشى هم آن را ترك كند نماز باطل مى شود.

توجه

* اگر ركوع را فراموش كند و بعد از حمد و سوره بنشيند و در اين هنگام يادش بيايد كه ركوع نكرده، بايد برخيزد و بايستد و از حال ايستاده به ركوع برود، پس اگر بدون برخاستن و ايستادن از همان حال نشسته خود را به حالت خميدگى ركوع برساند نمازش باطل است.

2. واجبات قيام

نمازگزار در حال قيام بايد بدن را حركت ندهد و به طرفى به طور آشكار خم نشود و به جايى تكيه نكند، مگر اين كه از روى ناچارى يا سهو و فراموشى باشد.

توجه

* موقعى كه انسان در نماز بخواهد كمى جلو يا عقب برود يا بدن را كمى به طرف راست و چپ حركت دهد، بايد ذكرى را كه به خواندن آن مشغول است در حال اين حركت، قطع كند.

3. بعضى ازمستحبات قيام:

4. احكام قيام

1. كسى كه در حال نماز قادر بر ايستادن نيست، بايد نشسته نماز بخواند ولى اگر مى تواند به

ص: 149

چيزى تكيه دهد و بايستد وظيفه ى او نماز ايستاده است.

2. كسى كه قادر بر نماز نشسته نيست، بايد خوابيده نماز بخواند، و بنابر احتياط واجب بايد اگر مى تواند به پهلوى راست بخوابد و صورت و بدن او رو به قبله باشد، وگرنه به پهلوى چپ بخوابد، واگر اين گونه هم نمى تواند، به پشت بخوابد به طورى كه كف پاهاى او رو به قبله باشد.

3. كسى كه نشسته نماز مى خواند، اگر بعد از خواندن حمد و سوره بتواند بايستد و ركوع را به جا آورد بايد بايستد و از حال ايستاده به ركوع برود.

4. كسى كه كه خوابيده نماز مى خواند اگر بدون حرج و زحمت بتواند دربين نماز بنشيند يا بايستد، بايد هر مقدارى را كه مى تواند نشسته يا ايستاده بخواند. همچنين كسى كه نشسته نماز مى خواند بايد هر مقدار كه بدون حرج و زحمت براى او ممكن است ايستاده نماز بخواند.

5. كسى كه مى تواند ايستاده نماز بخواند اگر بترسد كه به واسطه ى ايستادن، بيمارى يا ضرر ديگرى به او برسد، مى تواند نشسته نماز بخواند، و اگر در نماز نشسته نيز همين ترس باشد مى تواند خوابيده نماز بخواند.

6. كسى كه احتمال مى دهد در آخر وقت بتواند نماز خود را ايستاده بخواند، بنابر احتياط (واجب) بايد تا آن هنگام صبر كند، ولى اگر در اول وقت به خاطر عذرى نماز خود را نشسته خواند و سپس تا آخر وقت عذر او بر طرف نشد نمازى كه خوانده صحيح است و اعاده لازم نيست.

7. اگر در اول وقت، قادر بر نماز ايستاده نبود و يقين داشت كه ناتوانى او از نماز ايستاده، تا آخر وقت ادامه خواهد يافت، ولى قبل از آخر وقت توانست ايستاده نماز بخواند بايد نماز را به طور ايستاده اعاده كند.

تمرين

1. آيا اگر تكبيرة الاحرام به صورت عربى صحيح و كامل تلفظ نشود نماز محكوم به صحت است؟

2. كسى كه شك دارد تكبيرة الاحرام گفته يا نه وظيفه اش چيست؟

3. اقسام قيام واجب كدامند؟

4. آيا انسان مى تواند در نماز كمى جلو يا عقب برود يا بدن را كمى به طرف راست

ص: 150

و چپ حركت دهد؟

5. بعضى از مستحبات قيام را بيان نماييد؟

6. آيا كسى كه در اول وقت قادر بر نماز ايستاده نيست جايز است نمازش را نشسته بخواند؟

ص: 151

درس 40 نمازهاى يوميه (6) واجبات نماز «3»

4. قرائت

1. اجزاى قرائت

1. در ركعت اول و دوم نمازهاى واجب يوميه، بايد بعد از تكبيرة الاحرام سوره ى حمد و بعد از آن بنابر احتياط واجب يك سوره ى كامل از قرآن مجيد را قرائت كند، و خواندن يك يا چند آيه كافى نيست.

2. در ركعت سوم و چهارم نمازها، مخير است كه حمد تنها (بدون سوره) بخواند يا تسبيحات اربعه يعنى «سُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ للهِ وَ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَ اللهُ اَكْبَرُ» بگويد.

2. احكام قرائت در ركعت اول و دوم
اشاره

1. سوره ى «فيل» و «ايلاف» در حكم يك سوره اند، و خواندن يكى از آن دو بعد از حمد كافى نيست. همچنين سوره ى «والضحى» و «الم نشرح».

ص: 152

توجه

* اگر كسى بر اثر جهل به مسأله، در نمازهاى خود سوره ى فيل يا انشراح را به تنهايى خوانده است، در صورتى كه در يادگيرى مسأله كوتاهى نكرده باشد نمازهاى گذشته ى او محكوم به صحت است.

2. در نمازهاى واجب يوميه بعد از قرائت حمد و يك سوره ى كامل، قرائت بعضى از آيات به قصد قرآن اشكال ندارد.

3. اگر وقت نماز تنگ باشد يا بترسد كه اگر سوره را بخواند دزد يا درنده يا چيز ديگر به او صدمه مى زند نبايد سوره بخواند.

4. اگر اشتباهاً سوره را پيش از حمد بخواند و قبل از رفتن به ركوع متوجه اشتباه خود شود، بايد بعد از حمد دوباره سوره را بخواند، واگر در اثناى خواندن سوره متوجه شود بايد سوره را رها كند و بعد از خواندن حمد، سوره را از اول بخواند.

5. اگر حمد و سوره يا يكى از آنها را فراموش كند و بعد از رسيدن به ركوع بفهمد، نمازش صحيح است.

6. اگر پيش از رفتن به ركوع بفهمد كه حمد و سوره يا فقط سوره را نخوانده بايد آن را بخواند و به ركوع رود، و اگر بفهمد فقط حمد را نخوانده بايد آن را و پس از آن دوباره سوره را بخواند، و نيز اگر خم شده و پيش از رسيدن به حد ركوع بفهمد كه حمد يا سوره يا هر دو را نخوانده بايد بايستد و به همين دستور عمل كند.

7. در نماز واجب، خواندن سوره هاى سجده جايز نيست و اگر عمداً يا سهواً يكى از آن سوره ها را بخواند تا به آيه ى سجده برسد بايد بنابر احتياط واجب سجده ى تلاوت را به جا آورد و بر خيزد و اگر سوره، تمام نشده آن را تمام كند و نماز را به آخر برساند و سپس نماز را اعاده كند، و اگر قبل از رسيدن به آيه ى سجده ملتفت شد احتياط واجب آن است كه سوره را رها كند و سوره ديگرى بخواند و نماز را تمام كند و سپس نماز را اعاده نمايد.

8. اگر در اثناى نماز، آيه ى سجده را بشنود، نمازش صحيح است و بايد پس از شنيدن آيه ى سجده، به جاى سجده كردن، اشاره به سجده كند.

9. اگر بعد از حمد شروع به خواندن سوره ى «قل هو الله احد» يا سوره ى «قل يا ايها

ص: 153

الكافرون» كند، نمى تواند آن را رها كند و سوره ى ديگر بخواند، ولى در نماز جمعه اگر از روى فراموشى به جاى سوره ى جمعه و منافقين يكى از آن دو سوره را بخواند مى تواند آن را رها كند و سوره ى جمعه و منافقين را بخواند.

10. اگر در نماز غير از سوره ى «قل هو الله احد» و «قل يا ايها الكافرون» سوره ى ديگر را بخواند تا وقتى بيش از نصف سوره را نخوانده است مى تواند آن را رها كند و سوره ى ديگر بخواند.

11. اگر مقدارى از سوره يى را كه مشغول خواندن آن است فراموش كند يا به خاطر تنگى وقت يا جهت ديگرى به ناچار نتواند آن را تمام كند بايد آن سوره را رها كند و سوره ى ديگرى بخواند، و در اين صورت فرق نيست ميان آن كه از نصف گذشته يا نگذشته باشد، و يا سوره يى كه به خواندن آن مشغول است «قل هو الله» و «قل يا ايها الكافرون» يا غير از آنها باشد.

12. در نمازهاى مستحبى، خواندن سوره لازم نيست، اگر چه آن نماز به واسطه ى نذر كردن واجب شده باشد، ولى در بعضى نمازهاى مستحبى كه سوره ى مخصوص در آن وارد شده، مثل نماز براى والدين، اگر بخواهد به دستور آن نماز رفتار كرده باشد بايد همان سوره را بخواند.

3. احكام قرائت در ركعت سوم و چهارم

1. يك بار گفتن تسبيحات اربعه در ركعت سوم و چهارم نماز كافى است، هرچند احتياط (مستحب) اين است كه سه مرتبه گفته شود.

2. كسى كه نمى داند تسبيحات اربعه را سه مرتبه گفته يا بيشتر و يا كمتر، چيزى بر او واجب نيست، ولى تا به ركوع نرفته مى تواند بنا را بر اقل گذاشته و تسبيحات را تكرار نمايد تا يقين كند آن را سه مرتبه گفته است.

3. كسى كه عادت دارد در ركعت سوم و چهارم تسبيحات بخواند، اگر تصميم گرفت حمد بخواند، ولى به خاطر غافل شدن از اين تصميم، بر طبق عادت خود به خواندن تسبيحات مشغول شود نمازش صحيح است، و همينطور اگر عادت به خواندن حمد دارد و تصميم مى گيرد تسبيحات بخواند.

4. اگر شخصى هنگام نماز بر اثر غفلت در ركعت سوم يا چهارم حمد و سوره بخواند و بعد از نماز متوجه شود نمازش صحيح است و نياز به اعاده ندارد.

5. اگر نمازگزار در حالى كه ايستاده است شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده، بايد حمد

ص: 154

يا تسبيحات را بخواند، ولى اگر در هنگام گفتن استغفار مستحب، شك كند آيا تسبيحات خوانده يا نه لازم نيست آن را بخواند.

6. اگر در ركوع ركعت سوم و چهارم شك كند كه حمد يا تسبيحات خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند، ولى اگر در هنگام رفتن به ركوع در حالى كه هنوز به حد ركوع نرسيده است شك كند، بنابر احتياط واجب بايد برگردد و حمد يا تسبيحات بخواند.

تمرين

1. قرائت در نمازهاى واجب يوميه از چه اجزايى تشكيل شده است؟

2. اگر كسى كه بر اثر جهل به مسأله، سوره ى فيل يا انشراح را به تنهايى در نماز بخواند، وظيفه اش چيست؟

3. خواندن سوره هاى سجده در نماز واجب چه حكمى دارد؟

4. حكم خواندن سوره در نمازهاى مستحبى را بيان نماييد؟

5. كسى كه نمى داند تسبيحات اربعه را در ركعت سوم و چهارم نماز سه مرتبه گفته يا بيشتر يا كمتر چه حكمى دارد؟

6. اگر شخصى هنگام نماز بر اثر غفلت در ركعت سوم يا چهارم حمد و سوره بخواند و بعد از نماز متوجه شود، آيا اعاده ى نماز بر او واجب است؟

ص: 155

درس 41 نمازهاى يوميه (7) واجبات نماز «4»

4. جهر و اخفات (بلند و آهسته خواندن) در قرائت:

اشاره

1. واجب است مردان حمد و سوره ى نماز صبح و مغرب و عشا را بلند، و حمد و سوره ى نماز ظهر و عصر را آهسته بخوانند و زنان نيز بايد حمد و سوره ى نماز ظهر و عصر را آهسته بخوانند،

ص: 156

اما حمد و سوره ى نماز صبح و مغرب و عشا را مى توانند بلند يا آهسته بخوانند، ولى اگر نامحرم صداى آنها را بشنود بهتر است آهسته بخوانند.

2. بر مرد و زن واجب است كه در ركعت سوم و چهارم نمازها، تسبيحات يا حمد را آهسته بخواند، ولى در صورتى كه حمد بخواند مى تواند در نماز فرادى «بسم الله الرحمن الرحيم» را در آن بلند بگويد، اگر چه احتياط در آن است كه «بسم الله» را هم آهسته بگويد، و در نماز جماعت اين احتياط، واجب است.

توجه

* وجوب بلند خواندن در نمازهاى مغرب و عشا و صبح، و وجوب آهسته خواندن در نماز ظهر و عصر، مختص به قرائت حمد و سوره است، همانگونه كه وجوب آهسته خواندن در غير از دو ركعت اول نماز مغرب و عشا، فقط مخصوص قرائت حمد يا تسبيحات در ركعت سوم يا چهارم است، ولى در ذكر ركوع و سجده و تشهد و سلام و ديگر ذكرهاى واجب در نمازهاى پنجگانه، مكلف بين آهسته يا بلند خواندن مخير است.

* در وجوب جهر و اخفات در نمازهاى واجب فرقى بين نماز ادا و قضا وجود ندارد، هرچند نماز قضا، احتياطى باشد.

* ملاك اخفات (آهسته خواندن) عدم وجود جوهر صدا نيست، بلكه ملاك، آشكار نكردن آن است. در مقابل، ملاك جهر (بلند خواندن) آشكار كردن جوهر صدا است.

* اگر درجايى كه بايد نماز را بلند بخواند، عمداً آهسته بخواند يا در جايى كه بايد آهسته بخواند عمداً بلند بخواند نمازش باطل است، ولى اگر از روى فراموشى يا ندانستن مسأله باشد نماز صحيح است، و اگر در اثناى خواندن حمد و سوره ملتفت شود كه اشتباه كرده، لازم نيست مقدارى را كه بر خلاف دستور، بلند يا آهسته خوانده دوباره بخواند.

* اگر كسى در خواندن حمد و سوره، بيشتر از معمول صدا را بلند كند، مثل آن كه آنها را با فرياد بخواند، نمازش باطل است.

5. واجبات قرائت

1. در قرائت، واجب است كه كلمات، تلفظ شوند به طورى كه قرائت بر آن صدق كند، از اين رو قرائت قلبى يعنى گذراندن كلمات در قلب بدون تلفظ آنها كه عنوان قرائت بر آن صدق نمى كند

ص: 157

كافى نيست. نشانه ى صدق قرائت اين است كه خودش بتواند آنچه رامى خواند و بر زبان جارى مى كند - اگر دچار سنگينى گوش يا سر و صداى محيط نيست - بشنود.

توجه

* كسى كه بر اثر ابتلا به بيمارى لالى قادر به تكلم نيست، ولى حواس سالمى دارد، اگر نمازش را با اشاره بخواند صحيح و مجزى است.

2. واجب است كه قرائت، صحيح و بدون غلط باشد و كسى كه به هيچ قسم نمى تواند صحيح آن را ياد بگيرد، بايد هر طور كه مى تواند بخواند، و احتياط مستحب آن است كه نماز را به جماعت به جا آورد.

توجه

* كسى كه حمد و سوره و چيزهاى ديگر نماز را به خوبى نمى داند و مى تواند ياد بگيرد، چنانچه وقت نماز وسعت دارد بايد ياد بگيرد، و اگر وقت تنگ است بنابر احتياط واجب در صورتى كه ممكن باشد بايد نمازش را به جماعت بخواند.

* ملاك صحت قرائت، عبارت است از رعايت قواعد زبان عربى و اداى حرف از مخارج آن به طورى كه اهل لسان (عرب زبانان) آن را اداى آن حرف بدانند نه حرف ديگر.

* در قرائت، رعايت محسنات تجويد لازم نيست.

* اگر يكى از كلمات حمد و سوره را نداند، يا عمداً آن را نگويد، يا عمداً به جاى حرفى حرف ديگر بگويد، مثلاً به جاى «ض» «ز» بگويد، يا زير و زبر كلمات را تغيير دهد يا تشديد را نگويد، نماز او باطل است.

* كسى كه در قرائت حمد و سوره و يا در اعراب و حركات كلمات نماز اشتباه مى كرده است، مثلاً كلمه ى «يولَدْ» را به جاى فتح لام به كسر لام مى خوانده، اگر عامد بوده نماز باطل است و اگر جاهل مقصر (قادر بر يادگيرى) بوده بنابر احتياط واجب نماز باطل است، والاّ نماز صحيح است. البته اگر نمازهاى گذشته را با اعتقاد به صحت، به صورت مذكور خوانده باشد محكوم به صحت است و اعاده و قضا ندارد.

ص: 158

* «مَالِكٍ» در آيه ى شريفه ى «مالِكِ يوْمِ الدِّينِ» «مَلِكِ» هم قرائت شده، و قرائت به هر دو صورت در نماز از باب احتياط اشكال ندارد.

* در قرائت نماز لازم نيست كه اگر آيه يى را به آيه ى بعدى وصل كرد، حركت آخر آيه را ظاهر كند، مثلاً اگر بگويد: «مالِكِ يوْمِ الدِّينِ» و نون آخر آيه را ساكن كند و بلافاصله بگويد: «اياكَ نَعْبُدُ وَ اياكَ نَسْتَعينُ» اشكال ندارد. اين كار را «وصل به سكون» مى نامند، و همينطور است در مورد كلماتى كه آيه از آنها تشكيل شده است، اگر چه در مورد اخير احتياط (مستحب) آن است كه وصل به سكون نكند.

* هرگاه نمازگزار هنگام خواندن «غَيرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيهِمْ» آن را بدون عطف فورى، با وقف بخواند و سپس «وَ لاَ الضَّالِّينَ» را قرائت نمايد، در صورتى كه وقف و فاصله به مقدارى باشد كه به وحدت جمله ضرر نزند اشكال ندارد.

* اگر پس از آن كه آيه يى را تمام كرد شك كند كه آن را درست خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند، و همينطور است اگر جمله يى از آيه را تمام كرد و پس از آن شك در درست خواندن آن كرد، مثل اين كه پس از «اِياكَ نَعْبُدُ» شك كرد كه آيا آن را درست ادا كرده است يا نه. البته در همه ى اين صورتها اگر آنچه را كه در صحيح ادا كردن آن شك دارد، احتياطاً دوباره بخواند اشكال ندارد.

3. هنگام قرائت حمد و سوره يا تسبيحات، بدن بايد آرام و مستقر باشد، و در صورتى كه بخواهد كمى جلو يا عقب برود يا بدن را كمى به طرف راست و چپ حركت دهد، بايد ذكرى را كه به خواندن آن مشغول است در حال اين حركت، قطع كند.

ص: 159

6. آداب قرائت:
* تمرين

1. آيا بانوان مى توانند، حمد و سوره نمازهاى صبح و مغرب و عشا را بلند بخوانند؟

2. آيا اگر قصد خواندن قضاى نماز صبح را داشته باشيم بايد آن را بلند بخوانيم يا آهسته؟

3. نمازى كه قرائت آن بلند خوانده نشده باشد، چه حكمى دارد؟

4. كسى كه كلمات نماز را همانگونه كه از پدر و مادر آموخته و در مدرسه آموزش

ص: 160

داده اند تلفظ مى كرده و بعداً متوجه مى شود كه كلمات را اشتباه ادا مى كرده است، آيا نمازهايى كه به آن صورت خوانده صحيح است؟

5. ملاك صحت قرائت چيست؟

6. «وصل به سكون» يعنى چه؟ و چه حكمى دارد؟

ص: 161

درس 42 نمازهاى يوميه (8) واجبات نماز «5»

5. ركوع

1. معناى ركوع و حكم آن
اشاره

در هر ركعت، بعد از قرائت، يك ركوع واجب است، و ركوع يعنى خم شدن به اندازه يى كه بتواند دستها را به زانو بگذارد.

توجه

* اگر بعد از رسيدن به حد ركوع و آرام گرفتن بدن، سر بر دارد و بار ديگر به قصد ركوع خم شود، نمازش باطل است؛ (چون ركوع، ركن است و زياد شدن آن نماز را باطل مى كند).

2. واجبات ركوع
اشاره

ص: 162

1. خم شدن به اندازه يى كه بتواند دستها را به زانو بگذارد:

1. در هر ركعت بعد از قرائت بايد به اندازه يى خم شود كه بتواند دست را بر زانو بگذارد، و اگر سر انگشتها هم به زانو برسد كافى است.

2. احتياط (واجب) آن است كه در حال ركوع دستها را بر زانو بگذارد.

3. خم شدن بايد به قصد ركوع باشد، پس اگر به قصد كارى ديگر مثلاً براى كشتن جانورى يا برداشتن چيزى خم شود نمى تواند آن را ركوع حساب كند، بلكه بايستد و دوباره براى ركوع خم شود، و به واسطه ى اين عمل، ركن زياد نشده و نماز باطل نمى شود.

4. كسى كه در حال نشسته ركوع مى كند، كافى است به قدرى خم شود كه صورتش محاذى زانوها برسد.

2. ذكر:

ذكر واجب در ركوع عبارت است از يك بار گفتن «سُبْحَانَ رَبِّى الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ» يا سه بار گفتن «سُبْحَانَ اللهِ» و اگر به جاى آن، ذكر ديگرى از قبيل «اَلْحَمْدُ لِلّهِ» و «اَللهُ اَكْبَرُ» و غير آن را به همان مقدار بگويد نيز كافى است.

3. آرامش بدن در حال گفتن ذكر ركوع:

1. در ركوع هنگامى كه ذكر واجب را مى گويد، بايد بدن آرام باشد، بلكه حتى در هنگامى كه اذكارى را به قصد استحباب آن در ركوع مى گويد، مانند تكرار «سُبْحَانَ رَبِّى الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ» و امثال آن، احتياط واجب آن است كه بدن را آرام نگهدارد.

2. اگر در حالى كه ذكر واجب ركوع را مى گويد، بدن او بى اختيار حركت كند و حال طمأنينه ى واجب را بر هم بزند، بايد پس از آرام گرفتن بدن، ذكر واجب را دوباره بگويد.

ص: 163

4. كسى كه به خاطر بيمارى و امثال آن نمى تواند به اندازه ى گفتن سه «سُبْحَانَ اللهِ» در حال ركوع بماند، كافى است كه يك مرتبه «سُبْحَانَ اللهِ» بگويد، و اگر فقط يك لحظه مى تواند در حال ركوع باشد احتياط واجب آن است كه ذكر را در همان لحظه شروع كند و در حال سر برداشتن تمام كند.

ص: 164

4. ايستادن و آرامش بعد از ركوع:

بعد از تمام شدن ذكر ركوع، بايد راست بايستد و پس از آن كه بدن آرام گرفت به سجده برود، و اگر عمداً پيش از ايستادن، يا پيش از آرام گرفتن بدن به سجده برود نمازش باطل است.

3. كسى كه ركوع را فراموش كرده است:
4. برخى از مستحبات ركوع

ص: 165

تمرين

1. واجبات ركوع كدامند؟

2. آيا در حال ركوع، گذاشتن دستها بر زانو واجب است؟

3. كسى كه در حال نشسته ركوع مى كند چه مقدار بايد خم شود؟

4. اگر در حالى كه ذكر واجب ركوع را مى گويد، بدن او بى اختيار حركت كند و حال طمأنينه ى واجب را برهم بزند چه وظيفه يى دارد؟

5. كسى كه ركوع را فراموش كرده اگر پيش از رسيدن به سجده ى دوم يادش بيايد وظيفه اش چيست؟

6. پنج مورد از مستحبات ركوع را نام ببريد؟

ص: 166

درس 43 نمازهاى يوميه (9) واجبات نماز «6»

6. سجده

1. معناى سجده و حكم آن:
اشاره

نمازگزار بايد در هر ركعت از نمازهاى واجب و مستحب، بعد از ركوع، دو سجده كند، و سجده آن است كه پيشانى را از روى خضوع بر زمين بگذارد.

توجه

* دو سجده در يك ركعت، مجموعاً «ركن» است، بدين معنى كه اگر عمداً يا از روى فراموشى، هر دو را ترك كند يا دو سجده ى ديگر به آن اضافه كند، نماز باطل مى شود.

* اگر عمداً يك سجده كم يا زياد كند، نماز باطل است، و اگر سهواً اين كار را انجام دهد نماز باطل نيست، ولى داراى احكامى است كه بعداً گفته خواهد شد.

ص: 167

2. واجبات سجده
1. گذاشتن هفت عضو از بدن بر زمين
توجه

* گذاشتن دستها هنگام نماز بر موزاييكى كه داراى سوراخهاى ريزى است اشكال ندارد.

* هرگاه هنگام سجده، علاوه بر انگشت بزرگ پا، بعضى از انگشتان ديگر را نيز بر زمين قرار دهد اشكال ندارد.

2. اگر پيشانى را عمداً يا سهواً بر زمين نگذارد، سجده نكرده است، اگر چه شش عضو ديگر (دو دست، دو زانو، دو انگشت بزرگ پا) را بر زمين گذاشته باشد، ولى اگر پيشانى را بر زمين بگذارد و جاهاى ديگر را سهواً به زمين نرساند يا سهواً ذكر نگويد سجده صحيح است.

3. كسى كه نمى تواند پيشانى را به زمين برساند بايد به قدرى كه مى تواند خم شود و مهر يا

ص: 168

چيز ديگرى را كه سجده بر آن صحيح است، روى چيز بلندى گذاشته و طورى پيشانى بر آن بگذارد كه بگويند سجده كرده است، ولى بايد كف دستها و زانوها و انگشتان پا را اگر ممكن است به طور معمول بر زمين بگذارد و اگر چيزى كه مهر را روى آن بگذارد وجود ندارد، بايد آن را با دست بلند كند و پيشانى بر آن بگذارد.

4. كسى كه بر محل سجده ى بلند نيز نمى تواند سجده كند، بايد در عوض سجده، با سر و اگر نمى تواند با چشم اشاره كند.

توجه

* فردى كه به خاطر وضعيت خاص جسمى كه دارد قادر به گذاشتن هفت عضو از بدن خود بر زمين نيست و از صندلى چرخدار استفاده مى كند، در صورتى كه قادر به گذاشتن مهر روى دسته ى صندلى چرخدار يا چيز ديگر مانند بالشت يا چهارپايه و سجده بر آن است، بايد سجده را بدين نحو انجام دهد و نمازش صحيح است و در غير اين صورت به هر نحوى كه مى تواند هر چند با ايما و اشاره، سجده و ركوع را انجام دهد و نمازش صحيح خواهد بود.

5. هرگاه در زمين گل آلود نماز مى خواند، اگر آلوده شدن بدن و لباس براى او موجب مشقت است، مى تواند در حالى كه ايستاده، براى سجده، با سر اشاره كند و تشهد را ايستاده بخواند.

2. ذكر

ذكر واجب در سجده عبارت است از يك بار گفتن «سُبْحَانَ رَبِّى الاَعْلى وَ بِحَمْدِهِ» يا سه بار گفتن «سُبْحَانَ اللهِ»، و اگر به جاى آن ذكرهاى ديگر، مانند «اَلْحَمْدُ لِلّهِ»، «اَللهُ اَكْبَرُ» و غير آن به همان مقدار بگويد كافى است.

3. آرامش بدن در حال ذكر سجده

1. در حال سجود هنگامى كه ذكر واجب را مى گويد، بايد بدن آرام باشد، بلكه حتى در هنگامى كه ذكرى را به قصد استحباب آن در سجود مى گويد، مانند تكرار «سُبْحَانَ رَبِّى الاَعْلى وَ بِحَمْدِهِ» و امثال آن، احتياط واجب آن است كه بدن را آرام نگهدارد.

ص: 169

3. اگر بر روى تشك و امثال آن سجده كند كه بدن در اول آرام نيست و بعد آرام مى گيرد، اشكال ندارد.

4. بر زمين بودن هفت عضو در هنگام ذكر

1. اگر در هنگامى كه ذكر سجده را مى گويد يكى از هفت عضو را عمداً از زمين بردارد، نماز باطل مى شود، ولى موقعى كه مشغول ذكر گفتن نيست اگر غير پيشانى جاهاى ديگر را از زمين بردارد و دوباره بگذارد اشكال ندارد.

2. اگر پيش از تمام شدن ذكر سجده، پيشانى را سهواً از زمين بردارد نمى تواند دوباره به زمين بگذارد و بايد آن را يك سجده حساب كند، ولى اگر جاهاى ديگر را سهواً از زمين بردارد بايد دو مرتبه به زمين بگذارد و ذكر را بگويد.

3. اگر در هنگام سجده، پيشانى به محل سجده بخورد و بى اختيار از زمين بلند شود، بايد دوباره پيشانى را بر زمين بگذارد و ذكر سجود را بگويد، و يك سجده به حساب مى آيد.

ص: 170

5. سر برداشتن و نشستن و آرامش بين دو سجده

بعد از تمام شدن ذكر سجده ى اول، بايد بنشيند تا بدن آرام گيرد و دوباره به سجده رود.

6. مساوى بودن جاهاى سجده، مگر به اندازه ى چهار انگشت بسته

در حال سجده بايد جاى پيشانى از جاى زانوها و سر انگشتان پا، بلندتر يا پايين تر از چهار انگشت بسته نباشد.

7. پاك بودن جايى كه پيشانى را بر آن مى گذارد

مُهر يا چيز ديگرى كه بر آن سجده مى كند بايد پاك باشد، ولى اگر آن را روى فرش نجس بگذارد يا يك طرف آن نجس باشد و پيشانى را بر طرف ديگر بگذارد، اشكال ندارد.

8. حايل نبودن چيزى بين پيشانى و آنچه بر آن سجده مى كند
اشاره

بايد ميان پيشانى و آنچه بر آن سجده مى كند، چيزى حايل نشود، بنابراين اگر حايلى در اين وسط باشد، مانند موى سر يا كلاه يا چرك بودن مهر به حدى كه پيشانى به خود مهر نرسد و غيره، سجده و نماز باطل است.

توجه

* هرگاه هنگام سجده متوجه شود كه پيشانى وى به خاطر مانع از قبيل چادر، روسرى و مانند آن با مهر تماس ندارد، واجب است بدون اين كه سر خود را از زمين بلند كند، پيشانى اش را حركت دهد تا روى مهر قرار بگيرد و اگر سرش را از زمين بلند كند، چنانچه اين كار بر اثر جهل يا فراموشى بوده و فقط در يكى از دو سجده ى يك ركعت آن را انجام داده نمازش صحيح است و اعاده واجب نيست، ولى اگر اين كار با علم و عمد بوده و يا در هر دو سجده ى يك ركعت آن را انجام داده نمازش باطل و اعاده ى آن واجب است.

9. گذاشتن پيشانى بر چيزى كه سجده بر آن صحيح است

پيشانى بايد روى چيزى قرار گيرد كه سجده بر آن صحيح است.

ص: 171

10. نشستن بعد از سجده ى دوم در ركعاتى كه تشهد ندارد بنابر احتياط واجب

در ركعت اول و نيز در ركعت سوم نمازهاى چهار ركعتى، بنابر احتياط واجب بايد بعد از سجده ى دوم بنشيند و سپس براى ركعت بعد برخيزد.

تمرين

1. كم يا زياد شدن يك سجده در نماز چه حكمى دارد؟

2. آيا جايز است هنگام سجده، علاوه بر انگشت بزرگ پا، بعضى از انگشتان ديگر آن را هم بر زمين بگذاريم؟

3. كسى كه نمى تواند پيشانى را به زمين برساند وظيفه اش چيست؟

4. آيا سجده بر روى تشك و امثال آن صحيح است؟

5. آيا سجده بر مهرى كه سياه و چرك شود اشكال دارد؟

6. آيا نشستن بعد از سجده ى دوم در ركعاتى كه تشهد ندارد واجب است؟

ص: 172

درس 44 نمازهاى يوميه (10) واجبات نماز «7»

3. چيزهايى كه سجده بر آنها صحيح است

اشاره

1. سجده ى نماز بايد بر زمين يا گياهان غير خوراكى كه از زمين مى رويد گزارده شود، مانند سنگ و خاك و چوب و برگ درختان و امثال آن، و سجده بر چيزهاى خوراكى و پوشاكى، هر چند از زمين برويد، مانند پنبه و گندم، و چيزهاى معدنى كه از جنس زمين محسوب نمى شود، مانند فلزات و شيشه و امثال آن صحيح نيست.

2. سجده بر سنگ مرمر و ديگر سنگهايى كه در ساخت يا زينت بنا به كار مى رود صحيح است، و همچنين سجده بر عقيق و فيروزه و دُرّ و امثال آن، هر چند احتياط (مستحب) آن است كه بر اين دسته ى آخرى سجده نكنند.

3. سجده بر چيزهايى كه از زمين مى رويد و فقط خوراك حيوان است، مانند علف و كاه، صحيح است.

4. سجده كردن بر برگ سبز چاى بنابر احتياط واجب صحيح نيست، ولى سجده بر برگ درخت قهوه كه خود برگ، استفاده خوراكى ندارد صحيح است.

ص: 173

5. سجده بر گُلهايى كه خوراكى نيستند و نيز داروهاى گياهى كه از زمين مى رويد و فقط براى معالجه ى بيماريها به كار مى آيد، مانند گل ختمى و گل بنفشه صحيح است، ولى بر گياهانى كه در موارد غير معالجه نيز براى خواص طبّى كه در آن است به مصرف خوراكى مى رسد، مانند خاكشير و امثال آن، درست نيست.

6. گياهانى كه در بعضى از مناطق يا ميان بعضى از مردم، خوردنى شمرده مى شود، ولى ديگران از آن استفاده ى خوردنى نمى كنند، جزو خوراكيهاست و سجده بر آن صحيح نيست.

7. سجده بر آجر و سفال و گچ و آهك و سيمان صحيح است.

8. سجده بر كاغذى كه از چوب و گياهان - غير از كتان و پنبه - ساخته مى شود، درست است.

9. اگر چيزى كه سجده بر آن صحيح است ندارد، با به واسطه ى سرما يا گرما و مانند اينها نمى تواند بر آن سجده كند، چنانچه لباس او از جنس پنبه يا كتان است يا چيزى از جنس پنبه و كتان دارد بايد بر آن سجده كند، و احتياط (واجب) آن است كه تا سجده بر لباسى كه از پنبه و كتان باشد ممكن است بر غير آن يعنى غير لباسى كه از اين جنس باشد سجده نكند، و اگر ندارد بنابر احتياط واجب بر پشت دست خود سجده كند.

10. اگر در بين نماز چيزى كه بر آن سجده مى كند گم شود و چيزى كه سجده بر آن صحيح است در دسترس نداشته باشد، چنانچه وقت وسعت داشته باشد بايد نماز را بشكند، و اگر وقت تنگ است به ترتيبى كه در مسأله ى قبل گفته شد، عمل كند.

11. جايى كه انسان بايد تقيه كند مى تواند بر فرش و مانند آن سجده نمايد، و لازم نيست براى نماز به جاى ديگر برود، ولى اگر در همان محل بتواند طورى كه به زحمت نيفتد بر حصير يا سنگ و امثال آن سجده كند، بايد بر اين اشيا سجده نمايد.

12. اگر در سجده ى اول، مُهر به پيشانى بچسبد بايد براى سجده ى دوم مهر را از پيشانى بر دارد، و اگر مهر را از پيشانى جدا نكند و به همان حال به سجده ى دوم برود اشكال دارد.

توجه

* نيكوترين سجده، سجده بر خاك و روى زمين است كه نشانه ى خضوع و خشوع در برابر حضرت بارى تعالى است، و هيچ خاكى براى سجده در فضيلت به تربت مقدس سيد الشهداء (ع) نمى رسد.

ص: 174

4. برخى از مستحبات سجده

توجه

* قرآن خواندن در حال سجده مكروه است (يعنى ثواب كمترى دارد).

دو نكته در ارتباط با سجده

* سجده كردن براى غير خداوند متعال حرام است، و بعضى از مردم كه در آستانه ى درِ حرم امامان (ع) پيشانى بر زمين مى گذارند، اگر به قصد سجده ى شكر خداى متعال باشد، اشكال ندارد و گرنه حرام است.

* در هر يك چهار سوره ى الم تنزيل (سوره ى سجده)، حم سجده (سوره ى فصلت)، النجم، اقرء (سوره ى علق)، يك آيه ى سجده هست كه اگر انسان بخواند يا به آن گوش دهد، بايد پس از پايان آيه فوراً سجده كند، و اگر فراموش كرد هر وقت يادش آمد بايد سجده نمايد.

توجه

* اگر به آيه ى سجده يى كه از راديو يا تلويزيون يا ضبط صوت و امثال آن پخش مى شود، گوش دهد سجده واجب است.

ص: 175

* در سجده ى واجب قرآن بايد بر چيزهايى سجده كند كه در نماز مى تواند بر آنها سجده كند، ولى ديگر شرايط سجده ى نماز، مانند رو به قبله بودن، با وضو بودن و امثال آن در اين سجده لازم نيست.

* در سجده ى واجب قرآن، گذاشتن پيشانى بر زمين كافى است و لازم نيست در آن ذكر گفته شود، ولى گفتن ذكر در آن مستحب است، و بهتر است اين ذكر را بگويد:

«لاَ اِلَهَ اِلاَّ اللهُ حَقّاً حَقّاً، لاَ اِلَهَ اِلاَّ اللهُ اِيمَاناً وَ تَصْدِيقاً، لاَ اِلَهَ اِلاَّ اللهُ عُبُودِيَّةً وَ رِقّاً، سَجَدْتُ لَكَ يَا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقّاً، لاَ مُسْتَنْكِفاً وَ لاَ مُسْتَكْبِراً، بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَلِيلٌ ضَعِيفٌ خَائِفٌ مُسْتَجِيرٌ».

تمرين

1. چيزهايى كه سجده بر آنها صحيح است كدامند؟ و چه شرايطى بايد داشته باشند؟

2. سجده بر كاغذ چه حكمى دارد؟

3. اگر در بين نماز چيزى كه بر آن سجده مى كند گم شود و چيزى كه سجده بر آن صحيح است در دسترس نداشته باشد وظيفه اش چيست؟

4. نيكوترين سجده، كدام سجده است؟

5. بعضى از مردم، در آستانه ى درِ حرم امامان (ع) پيشانى بر زمين مى گذارند، آيا اين كار صحيح است؟

6. آيا اگر شخصى آيه ى سجده را از نوار يا راديو گوش كند بايستى فوراً سجده كند؟

ص: 176

درس 45 نمازهاى يوميه (11) واجبات نماز «8»

7. ذكر

اشاره

1. معناى ذكر:

هر عبارتى كه متضمن ياد خداوند «عزوجل» باشد «ذكر» محسوب مى شود (مانند الله اكبر، الحمد لله، سبحان الله و...) و صلوات بر محمد و آل محمد (ص) از بهترين ذكرهاست. ولى ذكر واجب در ركوع و سجده عبارت است از يكبار گفتن «سبحان ربّى العظيم و بحمده» در ركوع و يكبار گفتن «سبحان ربّى الاعلى و بحمده» در سجده يا سه بار گفتن «سبحان الله» و اگر به جاى آن ذكرهاى ديگر مانند «الحمدلله»، «الله اكبر» و غير آن را به همان مقدار بگويد كافى است.

2. واجبات ذكر:

1. اذكار نماز را بايد طورى بخواند كه تلفظ به آن محسوب شود، و نشانه ى آن اين است كه بتواند خودش آنچه را مى خواند و بر زبان جارى مى كند - اگر دچار سنگينى گوش يا سر و صداى محيط نيست - بشنود.

2. واجب است همه ى ذكرهاى واجب نماز به طور عربى صحيح قرائت شود، و اگر نمازگزار كيفيت صحيح تلفظ كلمات عربى را نمى داند واجب است ياد بگيرد، و اگر قادر به يادگيرى نيست معذور است.

3. واجب است تمام ذكرهاى واجب و مستحب در حال استقرار و آرامش بدن خوانده شود، و در

ص: 177

صورتى كه بخواهد كمى جلو يا عقب برود يا بدن را كمى به طرف راست و چپ حركت دهد، بايد ذكرى را كه به خواندن آن مشغول است در حال اين حركت، قطع كند. بلى گفتن ذكر به قصد ذكر مطلق در حال حركت اشكال ندارد.

چند نكته در ارتباط به ذكر

* اگر ذكرهاى ركوع و سجده را به جاى يكديگر بگويد در صورتى كه سهواً باشد اشكال ندارد، ولى اگر عمداً باشد جايز نيست مگر اين كه به قصد مطلق ذكر خداوند «عزوجل» بگويد.

* اگر بعد از ركوع و سجود متوجه شود ذكر ركوع يا سجده را اشتباه گفته، چيزى بر او واجب نيست.

* در سجده و ركوع بعد از قرائت ذكر واجب، تكرار همان ذكر واجب، افضل است و بهتر است كه به عدد فرد ختم شود، و در سجده علاوه بر آنچه گفته شد صلوات و دعا براى حاجت هاى دنيا و آخرت مستحب است.

* مستحب است پيش از رفتن به ركوع و قبل و بعد از هر سجده تكبير بگويد. اين تكبير بايد در حال رفتن به ركوع يا سجود يا سر برداشتن از آن نباشد، ولى به طور كلى مى تواند در هر حال از جمله در حال رفتن به ركوع و سجود يا سر برداشتن از آن، تكبير و ديگر ذكرها را به قصد ذكر مطلق بگويد.

* مستحب است ذكر «بِحَوْلِ اللهِ وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقْعُدُ» (با حول و قوه الهى برمى خيزم و مى نشينم) در حال قيام براى ركعت بعدى گفته شود.

8. تشهد

1. معناى تشهد و حكم آن:

در ركعت دوم همه ى نمازها و نيز در ركعت سوم نماز مغرب و ركعت چهارم نمازهاى ظهر و عصر و عشا، نمازگزار بايد پس از سجده ى دوم بنشيند و پس از آرام گرفتن بدن، جملاتى را كه در ذكر تشهد گفته خواهد شد، بر زبان جارى كند. اين عمل «تشهد» ناميده مى شود.

2. ذكر تشهد:
اشاره

ذكر واجب در حال تشهد اين است: «اَشهَدُ اَنْ لاَ اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَريكَ لَهُ، وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».

ص: 178

توجه

* مستحب است پيش از جملات فوق بگويد: «اَلْحَمْدُللهِ»، يا بگويد: «بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ الْحَمْدُ للهِ وَ خَيْرُ الْاَسْمَاءٍ للهِ»، و نيز مستحب است پس از صلوات بگويد: «وَ تَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ».

* در تشهد، وقف بر محمد (ص) در جمله ى «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ» و سپس قرائت عبارت «وَ آلِ مُحَمَّدٍ» به مقدارى كه به وحدت جمله ضرر نزند اشكال ندارد.

3. كسى كه تشهد را فراموش كرده است:

1. اگر براى ركعت سوم بايستد، ولى پيش از ركوع يادش بيايد كه تشهد را نخوانده است: بايد بنشيند و تشهد را بخواند و دوباره بايستد و آنچه بايد در آن ركعت خوانده شود، بخواند و نماز را تمام كند، و پس از نماز به خاطر ايستادن بى جا، بنابر احتياط مستحب، دو سجده ى سهو به جا آورد.

2. اگر هنگامى كه به ركوع ركعت سوم رفته يا بعد از آن يادش بيايد: بايد نماز را تمام كند و بعد از سلام، براى تشهد فراموش شده دو سجده ى سهو به جا آورد، و احتياط (واجب) آن است كه پيش از سجده ى سهو، تشهد فراموش شده را قضا كند.

9. سلام

اشاره

1. منظور از سلام و حكم آن: آخرين جزو نماز كه با گفتن آن، نماز پايان مى يابد «سلام» است. سلام (واجب) نماز به اين است كه بگويد: «اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ» و بهتر است كه اضافه كند «وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ» يا بگويد: «اَلسَّلاَمُ عَلَيْنَا وَ عَلي عِبَادِ اللهِ الصَّالِحِينَ».

توجه

* مستحب است پيش از دو سلام فوق بگويد: «اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ اَيُّهَا النَّبِيُّ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ».

2. كسى كه سلام نماز را فراموش كرده است: اگر سلام نماز را فراموش كند و هنگامى يادش بيايد كه صورت نماز به هم نخورده و كارى هم كه عمدى و سهوى آن نماز را باطل مى كند، مثل پشت كردن به قبله، انجام نداده، بايد سلام را بگويد و نمازش درست است.

ص: 179

تمرين

1. مراد از ذكر چيست؟ آيا شامل صلوات بر پيامبر (ص) و خاندان آن حضرت مى شود؟

2. آيا قرائت عمدى ذكرهاى ركوع و سجود به جاى يكديگر اشكال دارد؟

3. در سجده و ركوع بعد از قرائت ذكر واجب، گفتن چه ذكرى افضل است؟

4. آيا قرائت «بِحَوْلِ اللهِ وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقْعُدُ» هنگام نماز در حال حركت و قيام صحيح است؟

5. آيا در تشهد وقف بر «محمد (ص)» در جمله ى «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ» و سپس قرائت عبارت «وَ آلِ مُحَمَّدٍ» صحيح است؟

6. كسى كه سلام نماز را فراموش كرده چه وظيفه يى دارد؟

ص: 180

درس 46 نمازهاى يوميه (12) واجبات نماز «9» - قنوت - تعقيب

10. ترتيب

1. منظور از ترتيب و حكم آن:

نمازگزار بايد نماز را به ترتيبى كه گفته شد انجام دهد و هر يك از اجزاى آن را در جاى خود بياورد، پس اگر عمداً اين ترتيب را به هم زند، مثلاً سوره را پيش از حمد بخواند يا سجود را پيش از ركوع به جا آورد، نماز باطل مى شود.

2. رعايت نكردن سهوى ترتيب

ص: 181

فراموش كند و به خواندن سوره مشغول شود، ولى پيش از آن كه به ركوع برود متوجه شود كه حمد را نخوانده است: در اين صورت، بايد آنچه را فراموش كرده (مثلاً حمد) بخواند و بعد از آن، چيزى را كه اشتباهاً جلوتر خوانده (مثلاً سوره) دوباره بخواند.

11. موالات

اشاره

نمازگزار بايد اجزاى نماز، مانند ركوع و سجود و تشهد و غيره را با «موالات» يعنى پى در پى به جا آورد و ميان آنها فاصله ى طولانى و غير متعارف نيندازد، پس اگر ميان اجزاى نماز به قدرى فاصله شود كه در نظر بيننده از حالت نماز خواندن خارج شود، نمازش باطل است.

توجه

* اگر ميان كلمه ها يا حروف يك كلمه سهواً فاصله ى غير متعارف بيندازد، ولى به طورى نباشد كه صورت نماز از بين برود، اگر در وقتى ملتفت شود كه وارد ركن بعد از آن شده است، نماز صحيح است و تكرار آن كلمات و جملات لازم نيست، ولى اگر پيش از وارد شدن در ركن بعدى ملتفت شود بايد برگردد و آن ها را دوباره بخواند.

8. قنوت

1. معناى قنوت و حكم آن
اشاره

در همه ى نمازهاى واجب و مستحب، مستحب است كه در ركعت دوم پس از پايان حمد و سوره و پيش از ركوع، دستها را به دعا بردارد و دعا بخواند. اين عمل را «قنوت» مى نامند.

توجه

* در نماز جمعه، قنوت را در ركعت اول، پيش از ركوع و در ركعت دوم بعد از ركوع به جا مى آورد.

* در نماز عيد فطر و قربان، در ركعت اول پنج قنوت و در ركعت دوم چهار قنوت به جا مى آورد.

ص: 182

2. ذكر قنوت

در قنوت مى تواند هر ذكر يا دعا يا آيه يى از قرآن را بخواند و حتى مى تواند به يك «صلوات» يا سُبْحَانَ اللهِ» يا «بِسْمِ اللهِ» يا «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمن الرَّحيمِ» اكتفا كند، ولى بهتر است دعاهايى را بخواند كه در قرآن آمده است، مانند «رَبَّنٰا آتِنٰا فِي اَلدُّنْيٰا حَسَنَةً وَ فِي اَلْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنٰا عَذٰابَ اَلنّٰارِ» ، يا ذكرها و دعاهايى كه از ائمه (ع) نقل شده است، مانند اين ذكر: «لا اله الا الله الحليم الكريم، لا اله الا الله العلي العظيم، سبحان الله رب السماوات السبع و رب الارضين السبع، و ما فيهن و ما بينهن، و رب العرش العظيم، و الحمد لله رب العالمين».

9. تعقيب

اشاره

تعقيب نماز لازم نيست به عربى باشد، ولى بهتر است دعاها و ذكرهايى را بخواند كه از ائمه (ع) رسيده است، و از جمله ى بهترين آنها، ذكرى است كه به تسبيح حضرت زهرا (س) معروف است، و آن عبارت است: 34 مرتبه «اَللهُ اَكْبَرُ»، 33 مرتبه «اَلْحَمْدُ لِلّهِ»، و 33 مرتبه «سُبْحَانَ اللهِ».

توجه

* در كتابهاى دعا، تعقيباتى با مضامين عالى و عبارات زيبا از ائمه (ع) نقل شده است.

* مستحب است پس از نماز، سجده ى شكر كند يعنى به قصد شكر همه ى نعمتها و نعمت توفيق الهى بر نماز، پيشانى را بر زمين بگذارد و بهتر آن است كه سه مرتبه يا بيشتر بگويد: «شُكْراً لِلّهِ».

تمرين

1. اگر اشتباهاً ركنى را بر ركن ديگر مقدم بدارد نمازش چه حكمى دارد؟

2. فرق ميان ترتيب و موالات در نماز چيست؟

3. حكم ترك موالات در نماز را بيان نماييد.

4. نماز عيد فطر و قربان چند قنوت دارد؟

5. آيا مى توان در قنوت به يك صلوات اكتفا كرد؟

6. در تعقيب نماز، بهتر است چه دعا و ذكرى را خواند؟

ص: 183

درس 47 نمازهاى يوميه (13) ترجمه ى نماز

10. ترجمه ى نماز

اشاره

شايسته است كه نمازگزار، الفاظ و اذكار نماز را با توجه به معناى آن و با خشوع و حضور قلب بر زبان بياورد تا از فرصت نماز، براى پاكيزه شدن روح و نزديك شدن دل به خداى بزرگ و مهربان بهره ببرد.

1. ترجمه ى سوره ى حمد

1. بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ : «به نام خدا كه رحمت و فيض بى دريغ او در دنيا همه ى انسانها را در برمى گيرد و رحمت و بخشايش ابدى او به مؤمنان اختصاص دارد».

2. اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِينَ : «سپاس و ستايش، مخصوص خدا است كه پروردگار همه ى جهانيان است».

3. اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ : «آن كه رحمان است (بخشندگى و فضل او در دنيا شامل همه ى انسانها است) و رحيم است (بخشايش و فضل ابدى او ويژه ى مؤمنان است)».

4. مٰالِكِ يَوْمِ اَلدِّينِ : «آن كه دارنده و صاحب اختيار روز جزا (قيامت) است».

5. إِيّٰاكَ نَعْبُدُ وَ إِيّٰاكَ نَسْتَعِينُ : «فقط تو را بندگى مى كنيم و فقط از تو كمك مى طلبيم».

6. اِهْدِنَا اَلصِّرٰاطَ اَلْمُسْتَقِيمَ : «ما را به راه راست هدايت كن».

7. صِرٰاطَ اَلَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ : «به راه آن كسانى كه به آنان نعمت دادى (نور معرفت خود را بر

ص: 184

دل آنان تاباندى)».

8. غَيْرِ اَلْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَ لاَ اَلضّٰالِّينَ : «آنان كه به غضب تو گرفتار نشدند و به گمراهى دچار نگشتند. (يعنى پس از نعمت بزرگى كه به آنان بخشيدى، ناسپاسى و عصيان نكردند تا موجب غضب تو و گمراهى خود شوند)».

2. ترجمه ى سوره ى توحيد

1. بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ «ترجمه ى آن قبلاً گذشت».

2. قُلْ هُوَ اَللّٰهُ أَحَدٌ : «بگو اوست خداى يكتا».

3. اَللّٰهُ اَلصَّمَدُ : «خدا بى نياز است و همگان روى نياز به او دارند».

4. لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ : «فرزند ندارد و فرزند كسى نيست».

5. وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ : «و هيچكس همتاى او نيست».

3. ترجمه ى ذكرهاى ركوع و سجود و برخى مستحبات

1. سُبْحَانَ الله: «پاك و منزه است خدا».

2. سُبْحَانَ رَبِّى الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ: «پاك و منزه است پروردگار من كه بزرگ است، و او را ستايش مى كنم».

3. سُبْحَانَ رَبِّى الاَعْلى وَ بِحَمْدِهِ: «پاك و منزه است پرودگار من كه برترين است، و او را ستايش مى كنم».

4. سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ: «عنايت خدا متوجه آن كسى باد كه او را ستايش مى كند».

5. اَسْتَغْفِرُ اللهَ رَبِّى وَ اَتُوبُ اِلَيهِ: «از خدا كه پروردگار من است آمرزش مى خواهم و به او باز مى گردم».

6. بِحَوْلِ اللهِ وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقْعُدُ: «با اراده و نيروى خدا است كه بر مى خيزم و مى نشينم».

4. ترجمه ى ذكرهاى قنوت

1. رَبَّنٰا آتِنٰا فِي اَلدُّنْيٰا حَسَنَةً وَ فِي اَلْآخِرَةِ حَسَنَةً : «پروردگارا! به ما نيكى در دنيا و نيكى در آخرت را عطا كن».

ص: 185

2. وَ قِنٰا عَذٰابَ اَلنّٰارِ : «و ما را از عذاب آتش دور نگاهدار».

3. لا اله الا الله الحليم الكريم: «نيست معبودى به جز خداى بردبار و بخشنده».

4. لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ: «نيست معبودى به جز خداى والا و بزرگ».

5. سُبْحَانَ اللهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ: «پاك و منزه است خدا كه پروردگار هفت آسمان است».

6. وَ رَبِّ الاَرَضِينَ السَّبْعِ: «و پروردگار هفت زمين است».

7. وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ: «و پروردگار هر چيزى است كه در آنها يا مابين آنها است».

8. وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ: «و پروردگار عرش بزرگ است».

9. وَ الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ: «و ستايش و سپاس مخصوص خداست كه پرودگار جهانيان است».

5. ترجمه ى تسبيحات اربعه

1. سُبْحَانَ اللهِ: «پاك و منزه است خدا».

2. وَالْحَمْدُ لِلّهِ: «و سپاس و ستايش مخصوص خداست».

3. وَ لاَ اِلهَ اِلاَّ اللهُ: «و هيچ معبودى به جز خدا نيست».

4. وَ اللهُ اَكْبَرُ: «و خدا بزرگتر است».

6. ترجمه ى تشهد و سلام

1. اَلْحَمْدُ لِلّهِ: «سپاس و ستايش مخصوص خدا است».

2. اَشهَدُ اَنْ لاَ اِلهَ اِلاَّ اللهُ: «گواهى مى دهم كه هيچ معبودى نيست به جز خدا».

3. وَحْدَهُ لاَ شَريكَ لَهُ: «يكتا و بى شريك».

4. وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ: «و گواهى مى دهم كه محمد بنده ى او و فرستاده ى اوست».

5. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِِ مُحَمَّدٍ: «خداوندا! درود و رحمت فرست بر محمد و آل محمد».

6. وَ تَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ: «و شفاعت او را قبول و درجه ى او را بلند فرما».

7. اَلسَّلاَمُ عَلَيكَ اَيهَا النَّبِى وَ رَحْمَهًُْ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ: «درود بر تو باد اى پيامبر! و رحمت خدا و بركات او از آن تو باد».

ص: 186

8. اَلسَّلاَمُ عَلَينَا وَ عَلى عِبَادِ اللهِ الصَّالِحِينَ: «درود بر ما و بندگان شايسته خدا».

9. اَلسَّلاَمُ عَلَيكُمْ وَ رَحْمَهًُْ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ: «درود بر شما (مؤمنان - فرشتگان) و رحمت خدا و بركات او از آن شما باد».

تمرين

1. سوره ى حمد را ترجمه كنيد.

2. ترجمه ى سوره ى توحيد چيست؟

3. «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ» يعنى چه؟

4. «بِحَوْلِ اللهِ وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقْعُدُ» به چه معناست؟

5. «وَ تَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ» را معنا كنيد.

6. ترجمه ى سلام را بيان نماييد.

ص: 187

درس 48 نمازهاى يوميه (14) مبطلات نماز

11. مبطلات نماز

اشاره

ص: 188

توجه

* به چيزهايى كه نماز را باطل مى كند «مبطلات نماز» مى گويند.

1. از بين رفتن يكى از چيزهايى كه بايد در حال نماز رعايت شود

اگر در بين نماز، يكى از چيزهايى كه بايد در حال نماز رعايت شود، از بين برود، مثلاً در حال نماز بفهمد كه مكانش غصبى است يا پوشش واجب را ندارد، نماز باطل است.

2. باطل شدن وضو

اگر يكى از چيزهايى كه وضو يا غسل را باطل مى كند در اثناى نماز پيش بيايد، مانند آن كه در وسط نماز به خواب برود يا بول و امثال آن از او خارج شود، نماز باطل است.

3. پشت به قبله نماز خواندن

اگر عمداً صورت و بدن خود را با هم يا به تنهايى از قبله بگرداند، به طورى كه بتواند طرف راست و چپ خود را به آسانى ببيند، نمازش باطل است، و اگر سهواً هم اين كار را بكند بنابر احتياط واجب نمازش باطل است، ولى اگر اندكى صورت را به دو طرف بگرداند، نماز باطل نمى شود.

4. حرف زدن
اشاره

اگر در نماز عمداً حرف بزند، حتى اگر يك كلمه باشد، نماز باطل است.

توجه

* بلند كردن صدا هنگام قرائت آيات يا ذكرهاى نماز براى آگاه كردن ديگران، اگر موجب خروج از هيأت نماز نشود اشكال ندارد مشروط به اين كه قرائت و ذكر به نيت قرائت و ذكر باشد.

* اگر شخصى به گروهى سلام كند و بگويد: «اَلسَّلاَمُ عَلَيكُمْ جَمِيعاً» و يكى از آنها مشغول نماز باشد، چنانچه كس ديگرى جواب وى را بدهد نمازگزار نبايد اقدام به جواب گفتن كند.

* جواب دادن تحيتى كه به صيغه ى سلام نيست، در حال نماز جايز نيست، ولى اگر در حال نماز نباشد، اگر كلامى است كه عرف آن را تحيت محسوب مى كند احتياط (واجب) جواب گفتن آن است.

ص: 189

چند نكته در ارتباط با سلام

* جواب سلام كودكان مميز، اعم از پسر و دختر، مانند جواب سلام زنان و مردان واجب است.

* اگر كسى سلام را بشنود ولى به دليل غفلت يا هر سبب ديگر، جواب سلام را ندهد به طورى كه زمان كمى فاصله شود، چنانچه تأخير به مقدارى باشد كه جواب سلام و رد تحيت محسوب نشود، جواب دادن واجب نيست.

* اگر هنگام سلام دادن به جاى «سَلاَمٌ عَلَيكُمْ» از لفظ «سلام» استفاده شود چنانچه عرفاً بر آن تحيت و سلام صدق نمايد، جواب دادن واجب است.

* اگر شخصى در يك زمان چند بار سلام كند، يك جواب كافى است، و اگر چند نفر در يك زمان، سلام دهند يك جواب به صيغه يى كه شامل همه ى آنها گردد (مثل سلام عليكم) و به قصد جواب سلام آنها باشد كفايت مى كند.

5. تكتف

دست بسته نماز خواندن آن گونه كه بعضى از فرق اسلامى انجام مى دهند جايز نيست مگر در موارد ضرورت.

6. آمين گفتن بعد از حمد

گفتن آمين بعد از قرائت سوره ى حمد جايز نيست (و نماز را باطل مى كند) مگر در حال تقيه.

7. خنديدن

خنده با صدا و عمدى (يعنى قهقهه) نماز را باطل مى كند.

8. گريه كردن

گريه با صدا و عمدى براى امور دنيوى نماز را باطل مى كند ولى اگر از ترس خداوند يا براى امور اخروى گريه كند اشكال ندارد بلكه از بهترين اعمال است.

9. به هم خوردن صورت نماز، مانند كف زدن و به هوا پريدن
اشاره

كارى كه صورت نماز را به هم بزند نماز را باطل مى كند، مثل كف زدن و به هوا پريدن.

ص: 190

توجه

* هرگاه در اثناى نماز براى فهماندن چيزى به كسى و يا در جواب سؤال او، مختصرى دست يا چشم و ابرو را حركت دهد به گونه يى كه با استقرار و آرامش و يا هيأت نماز منافات نداشته باشد، نماز باطل نمى شود.

چند نكته در ارتباط با مبطلات نماز

* بستن چشمها در نماز مانع شرعى ندارد (و نماز را باطل نمى كند)، گر چه در غير ركوع مكروه است.

* ماليدن دستها به صورت بعد از قنوت در حال نماز كراهت دارد، ولى نماز را باطل نمى كند.

* براى مكلف، اظهار حسد و كينه و دشمنى با ديگران جايز نيست، ولى اين امور باعث بطلان نماز نمى شود.

تمرين

1. چند چيز نماز را باطل مى كند؟ نام ببريد.

2. حكم رد تحيتى كه به صيغه ى سلام نباشد چيست؟

3. آيا جواب سلام كودكان اعم از دختر و پسر واجب است؟

4. اگر شخصى دريك زمان، چند بار سلام كند، آيا يك بار جواب دادن از همه ى آنها كفايت مى كند؟

5. در چه صورتى خنده، موجب بطلان نماز مى شود؟

6. ماليدن دستها به صورت بعد از قنوت در حال نماز، چه حكمى دارد؟

ص: 191

درس 49 نمازهاى يوميه (15) شكيات نماز

12. شكيات نماز

1. شكهاى باطل

ص: 192

2. شكهايى كه اعتبار ندارد
توجه

* اگر شخصى بعد از چند سال شك كند كه نمازهايش صحيح بوده يا نه، به شك خود اعتنا نكند؛ (زيرا به شك بعد از عمل اعتنا نمى شود).

* كثيرالشك بايد بنابر انجام كارى بگذارد كه در آن شك كرده است، مگر آن كه موجب بطلان نماز شود كه در اين صورت بنابر عدم انجام آن مى گذارد، بدون اين كه در اين مورد فرقى بين ركعتها و افعال و اقوال نماز باشد (مثلاً اگر شك كند سجده يا ركوع به جا آورده يا نه، بنا بگذارد كه به جا آورده است، هر چند از محل آن نگذشته است، اما اگر شك كند نماز صبح را دو ركعت خوانده يا سه ركعت بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است).

* شك در اقوال و افعال نافله همان حكم شك در اقوال و افعال نماز فريضه را دارد يعنى اگر از محل آن تجاوز نكرده است به آن اعتنا مى شود و اگر از محل انجام آن تجاوز كرده است به آن اعتنا نمى شود (مثلاً اگر شك در حمد يا ركوع كند، چنانچه از محل آن نگذشته است بايد به جا آورد و اگر از محل آن گذشته است اعتنا نكند).

ص: 193

3. شكهايى صحيح
دو نكته در ارتباط با شكيات نماز

* تعداد ركعتهاى نماز احتياط (كه براى شك در ركعتهاى نماز به جا آورده مى شود) به تعداد كمبود احتمالى در نماز است، بنابراين در شك بين دو و چهار، دو ركعت نماز احتياط، واجب است، و در شك بين سه و چهار، يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته واجب است.

* اگر كلمه يى از ذكرهاى نماز يا آيات قرآنى يا دعاهاى قنوت، سهواً غلط خوانده شود سجده ى سهو واجب نيست.

تمرين

1. شكهاى باطل چند تا است؟ نام ببريد.

2. شكهايى كه نبايد به آنها اعتنا كرد را ذكر نماييد.

3. با توجه به اين كه كثير الشك نبايد به شك خود اعتنا كند، اگر براى او در نماز شكى پيش آمد، وظيفه اش چيست؟

4. آيا در نماز نافله به شك در غير از ركعت هاى آن، مثل شك در اين كه يك سجده

ص: 194

انجام داده يا دو سجده، اعتنا مى شود؟

5. شكهاى صحيح كدامند.

6. براى مكلف، دانستن تعداد ركعتهاى نماز احتياط كه يك ركعت است يا دو ركعت، چگونه ممكن است؟

ص: 195

درس 50 نمازهاى يوميه (16) نماز جمعه

13. نماز جمعه

1. حكم نماز جمعه
اشاره

1. نماز جمعه كه در روزهاى جمعه به جاى نماز ظهر خوانده مى شود در عصر حاضر (زمان غيبت امام (عج) واجب تخييرى است، ولى در اين زمان كه حكومت عدل اسلامى در ايران برپا است احتياط مستحب آن است كه حتى المقدور نماز جمعه ترك نشود.

توجه

* معناى واجب تخييرى اين است كه مكلف در اداى فريضه ى واجب ظهر روز جمعه، بين خواندن نماز جمعه يا نماز ظهر مخير است.

* هر چند نماز جمعه در عصر حاضر واجب تخييرى است و حضور در آن واجب نيست، ولى با توجه به فوايد و آثار شركت در آن، سزاوار نيست كه مؤمنين خود را از بركات حضور در اين نماز به صرف عذرهاى واهى محروم سازند.

* شركت زنان در نماز جمعه اشكال ندارد و داراى ثواب جماعت است.

* خوددارى از شركت در نماز عبادى سياسى جمعه به صورت دائم، وجه شرعى ندارد و اگر ترك حضور و شركت نكردن در آن به خاطر اهميت ندادن به آن باشد شرعاً مذموم است.

* كسى كه در نماز جمعه شركت نكرده است مى تواند نماز ظهر و عصر را در اول وقت بخواند

ص: 196

و واجب نيست صبر كندتا نماز جمعه تمام شود.

* اقامه ى نماز جماعت ظهر، همزمان با اقامه ى نماز جمعه در مكان ديگرى نزديك محل اقامه ى نماز فى نفسه اشكال ندارد و موجب براءت ذمه ى مكلف از فريضه ى ظهر جمعه مى شود؛ زيرا در عصر حاضر، نماز جمعه واجب تخييرى است، ولى با توجه به اين كه اقامه ى نماز جماعت ظهر در روز جمعه در مكان نزديك محل اقامه ى نماز جمعه باعث تفرقه ى صفوف مؤمنين مى شود و چه بسا در نظر مردم بى احترامى و اهانت به امام جمعه و كاشف از بى اعتنايى به نماز جمعه است، بنابراين سزاوار است كه مؤمنين اقدام به انجام آن نكنند و بلكه در صورتى كه مستلزم مفاسد و حرام باشد واجب است از اقامه ى آن اجتناب نمايند.

2. نماز جمعه مجزى از نماز ظهر است. (به عبارت ديگر نماز جمعه جانشين نماز ظهر جمعه مى شود).

توجه

* نماز جمعه هر چند مجزى از نماز ظهر است، ولى خواندن نماز ظهر بعد از نماز جمعه از باب احتياط اشكال ندارد، حتى اگر امام جمعه نماز ظهر را بعد نماز جمعه نخواند، و اگر بخواهد با مراعات احتياط در خواندن نماز ظهر پس از خواندن نماز جمعه، نماز عصر را به جماعت بخواند احتياط كامل اين است كه به كسى اقتدا نمايد كه نماز ظهر را احتياطاً بعد از نماز جمعه خوانده است.

* شركت در نماز جمعه كه از طرف دانشجويان شوراهاى اسلامى در كشورهاى اروپايى و غير آنها برگزار مى شود، و بيشتر شركت كنندگان در آن و همچنين امام جمعه از برادران اهل سنت هستند براى حفظ وحدت و اتحاد مسلمانان اشكال ندارد و در اين صورت خواندن نماز ظهر بعد از نماز جمعه واجب نيست.

* نماز جمعه از مأموم مسافر صحيح و مجزى از نماز ظهر است.

* مجروحان جنگى كه قطع نخاع شده اند و قدرت نگهدارى بول را ندارند جايز است در نماز جمعه شركت كنند، ولى با توجه به اين كه بر آنان واجب است كه بعد از وضو گرفتن بدون فاصله ى زمانى، شروع به خواندن نماز كنند، بنابراين وضوى قبل از خطبه هاى نماز جمعه در صورتى براى خواندن نماز جمعه كافى است كه بعد از وضو حدثى از آنان سر نزند.

ص: 197

2. شرايط نماز جمعه
اشاره

1. به جماعت خواندن: از شرايط صحت نماز جمعه، اين است كه به صورت جماعت اقامه شود. نماز جمعه به نحو فرادى، هر چند در كنار كسانى كه آن را به صورت جماعت بر گزار مى كنند، صحيح نيست.

3. رعايت تمام شرايطى كه در نماز جماعت معتبر است، مثل اتصال صفوف: تمام شرايطى كه در نماز جماعت بايد رعايت شود در نماز جمعه هم معتبر است، مانند اتصال صفوف.

توجه

* امام جمعه بايد عادل باشد، از اين رو اقتدا به كسى كه او را عادل نمى داند و يا در عدالت وى شك دارد صحيح نيست و نماز جمعه ى او هم صحيح نمى باشد، ولى حضور و شركت در نماز جمعه براى حفظ وحدت اشكال ندارد، و در هر صورت - چه در نماز جمعه شركت كند يا نكندحق ندارد ديگران را ترغيب و تشويق به عدم حضور در نماز جمعه نمايد.

* اگر شك در عدالت امام جمعه يا يقين به عدم عدالت وى بعد از فراغ از نماز باشد، نمازهاى خوانده شده صحيح است و اعاده ى آنها واجب نيست.

* نصب امام جمعه به امامت جمعه اگر موجب وثوق و اطمينان مأموم به عدالت وى شود در صحت اقتدا به او كافى است.

* صرف كشف خلاف چيزى كه امام جمعه گفته، دليل بر دروغگويى او نيست؛ زيرا ممكن است گفته ى او از روى اشتباه يا خطا و يا توريه باشد، و سزاوار نيست انسان به صرف توهم خروج امام جمعه از عدالت، خود را از بركات نماز جمعه محروم نمايد.

* امام جمعه در هر نقطه از جهان اسلام را بايد حاكم عادل اسلامى معين كند.

* امام جمعه ى منصوب در صورت نبود مانع يا معارض جايز است نماز جمعه را در غير از مكانى كه براى آنجا نصب شده اقامه نمايد.

ص: 198

* جايز است امام جمعه ى منصوب، شخصى را به عنوان جانشين موقت براى خودش انتخاب نمايد، ولى بر امامت فرد نايب، احكام انتصاب از طرف ولى فقيه مترتب نمى شود.

* اقامه ى نماز جمعه به امامت نايب امام جمعه ى منصوب و اقتداى امام منصوب به نايب خود اشكال ندارد.

4. بين دو نماز جمعه حداقل يك فرسخ فاصله بودن: فاصله ى دو نماز جمعه بايد كمتر از يك فرسخ نباشد كه اگر در كمتر از يك فرسخ، دو نماز جمعه خوانده شود نماز اولى صحيح و دومى باطل است و در صورتى كه مقارن هم اقامه شوند هر دو باطل مى باشند.

3. وقت نماز جمعه

وقت نماز جمعه از اول زوال خورشيد (اول ظهر) شروع مى شود و احتياط (واجب) آن است كه آن را از اوايل عرفى وقت نماز ظهر در حدود يكى دو ساعت به تأخير نيندازند.

4. كيفيت نماز جمعه
اشاره

1. نماز جمعه دو ركعت است مانند نماز صبح، ولى دو خطبه دارد كه توسط امام جمعه قبل از نماز ايراد مى شود.

2. مستحب است قرائت نماز جمعه بلند، و در ركعت اول سوره ى جمعه و در ركعت دوم، سوره ى منافقون خوانده شود، و همچنين مستحب است خواندن دو قنوت يكى در ركعت اول پيش از ركوع و ديگرى در ركعت دوم پس از ركوع.

توجه

* هرگاه كسى به خطبه هاى نماز جمعه نرسد و در نماز شركت كند نماز او صحيح است حتى اگر امام را در ركوع ركعت آخر نماز جمعه درك نمايد.

* عنوان ائمه مسلمين (كه در خطبه ى دوم نماز جمعه، امام جمعه بر آنها درود مى فرستد) شامل حضرت زهراى مرضيه (س) نمى شود و ذكر نام مبارك آن حضرت در خطبه ى نماز جمعه واجب نيست، ولى تبرك جستن به ذكر نام شريف آن حضرت اشكال ندارد بلكه امرى پسنديده و موجب اجر و ثواب است.

* خطبه هاى نماز جمعه را مى توانند قبل از ظهر ايراد كنند، گرچه احتياط (مستحب) آن است

ص: 199

كه قسمتى از آن در وقت ظهر باشد و احوط (احتياط بيشتر) آن است كه تماماً بعد از دخول وقت ايراد شود.

چند نكته در ارتباط با نماز جمعه

* انجام هر گونه كارى كه منجر به بروز اختلاف بين مؤمنين و پراكندگى صفوف آنان شود جايز نيست، چه رسد به مثل نماز جمعه كه از شعاير اسلامى و از مظاهر وحدت صفوف مسلمانان است.

* اقتدا در نماز عصر روز جمعه به غير امام جمعه اشكال ندارد.

* اقتدا به امام جمعه در نماز جمعه براى خواندن نماز واجب ديگر از نظر صحت، محل اشكال است.

تمرين

1. معناى وجوب تخييرى در مسأله ى نماز جمعه چيست؟

2. آيا اقامه ى نماز جماعت ظهر همزمان با اقامه ى نماز جمعه در مكان ديگرى نزديك محل اقامه ى نماز جمعه جايز است؟

3. در صورت شك در عدالت امام جمعه و يا يقين به عدم آن، آيا اعاده ى نمازهايى كه پشت سر او خوانده شده است واجب است؟

4. آيا انتصاب امام جمعه به امامت جمعه براى اثبات عدالت وى كافى است؟

5. آيا اگر كسى به خطبه هاى نماز جمعه نرسد، بلكه فقط هنگام نماز حاضر شود و به امام جمعه اقتدا نمايد نمازش صحيح و مجزى است؟

6. آيا خواندن خطبه هاى نماز جمعه قبل از ظهر شرعى صحيح است؟

ص: 200

درس 51 نمازهاى يوميه (17) نماز مسافر «1»

14. نماز مسافر

1. وجوب قصر در سفر
اشاره

در سفر بايد نماز چهار ركعتى را با شرايطى كه ذكر خواهد شد قصر (دو ركعت) خواند.

توجه

* وجوب قصر فقط در خصوص نمازهاى چهار ركعتى است كه عبارت از نمازهاى ظهر و عصر و عشا است، و نماز صبح و مغرب قصر نمى شود.

2. شرايط نماز مسافر
اشاره

مسافر با هشت شرط بايد نمازهاى چهار ركعتى را دو ركعت به جا آورد:

1. شرط اول: سفر او به مقدار مسافت شرعى باشد يعنى رفتن يا برگشتن و يا رفت و برگشت او روى هم هشت فرسخ باشد مشروط به اين كه رفتن او كمتر از چهار فرسخ نباشد.

2. شرط دوم: از اول مسافرت قصد پيمودن هشت فرسخ را داشته باشد، بنابراين اگر از ابتدا قصد پيمودن هشت فرسخ را نداشته و يا قصد پيمودن كمتر از آن را داشته باشد و بعد از رسيدن به مقصد تصميم بگيرد به جايى برود كه فاصله ى آن با مكان اول كمتر از مسافت شرعى است، ولى از منزل تا آنجا به اندازه ى مسافت شرعى است، بايد نمازش را تمام بخواند.

3. شرط سوم: در بين راه از قصد خود مبنى بر پيمودن مسافت شرعى برنگردد، بنابر اين اگر

ص: 201

در بين راه، پيش از رسيدن به چهار فرسخ از قصد خود برگردد يا مردد شود، حكم سفر بعد از آن بر او جارى نمى شود، هر چند نمازهايى كه قبل از عدول از قصد خود به صورت شكسته خوانده، صحيح است.

4. شرط چهارم: قصد قطع سفر در اثناى پيمودن مسافت شرعى با عبور از وطن خود يا جايى كه مى خواهد ده روز يا بيشتر در آن جا بماند نداشته باشد.

5. شرط پنجم: سفر از نظر شرعى براى او جايز باشد، بنابراين اگر سفر او معصيت و حرام باشد، اعم از اين كه خود سفر حرام باشد، مثل فرار از جنگ يا هدف از سفر، كار حرامى باشد، مثل سفر براى راهزنى، حكم سفر را ندارد و نماز تمام است.

6. شرط ششم: مسافر از كسانى كه خانه به دوش هستند، نباشد، مانند بعضى از صحرانشينان كه محل زندگى ثابتى ندارند، بلكه در بيابانها گردش مى كنند و هر جا آب و علف و چراگاه پيدا كنند، مى مانند.

7. شرط هفتم: مسافرت را شغل خود قرار نداده باشد، مانند باربر، راننده و ملوان و غيره، و كسى كه شغل او در سفر است، ملحق به اينها است.

8. شرط هشتم: به حد ترخص برسد و منظور از حد ترخص، مكانى است كه در آنجا اذان شهر شنيده نمى شود.

1. مسافت شرعى (هشت فرسخ)

1. كسى كه رفتن او كمتر از چهار فرسخ باشد، و مسير بازگشتش هم به مقدار مسافت شرعى نباشد نمازش تمام است، بنابراين مأمورين غير محلى اگر فاصله ى بين وطن و محل كار آنها به مقدار مسافت شرعى ولو تلفيقًا نباشد احكام مسافر را ندارند.

2. اگر انسان به قصد رفتن به مكان معينى از شهر خود خارج شود و در آنجا به گردش بپردازد، اين گردش در مقصد جزو مسافتى كه از منزل پيموده محسوب نمى شود.

3. براى حساب مسافت 8 فرسخ بايد از آخر شهر حساب كرد، و تعيين آخر شهر موكول به نظر عرف است؛ اگر در نظر عرف، كارخانه ها و شهركهاى پراكنده ى اطراف شهر جزو شهر نباشد، مسافت را بايد از آخر خانه هاى شهر حساب نمود.

4. مسافرى كه به شهرى مى رود اگر مقصد او نقطه اى خاص است، به نحوى كه عبور از شهر

ص: 202

طريق رسيدن به آن مقصد است در محاسبه مسافت، همان نقطه بايد درنظر گرفته شود ولى اگر مقصود او خود شهر است يا با اينكه مقصد مشخصى دارد با شهر هم كار دارد به نحوى كه رسيدن به شهر رسيدن به مقصد محسوب شود، ابتداى شهر ملاك است.

2. قصد مسافت شرعى

1. مسافرى كه قصد رفتن به سه فرسخى را دارد ولى از ابتدا در نظر دارد كه در بين راه از راه فرعى براى انجام كار معينى به يك فرسخى برود و سپس داخل مسير اصلى شود و به سفر خود ادامه دهد حكم مسافر را ندارد، و ضميمه كردن مقدار راهى كه با خروج از مسير اصلى و بازگشت به آن پيموده براى تكميل مسافت شرعى كافى نيست.

2. كسى كه از محل سكونت خود به محل ديگرى كه كمتر از مسافت شرعى است سفر كند و در خلال ايام هفته چندين بار از آن محل به محله هاى ديگر برود، به طورى كه مجموع مسافت بيش از هشت فرسخ شود، اگر هنگام خارج شدن از منزل قصد پيمودن مسافت شرعى را نداشته و فاصله ى بين مقصد اول و محله هاى ديگر هم به مقدار مسافت شرعى نباشد، حكم مسافر را ندارد.

5. سفر معصيت

1. كسى كه بدون قصد معصيت، مسافرت كند ولى در بين راه براى ادامه و تكميل سفر، قصد ارتكاب معصيت نمايد واجب است از زمانى كه قصد استمرار سفر به خاطر معصيت كرده نمازش را تمام بخواند و نمازهايى را كه پس از تصميم به ادامه ى سفر به قصد ارتكاب گناه، شكسته خوانده بايد اعاده كند و تمام بخواند.

2. اگر انسان بداند در سفرى كه مى خواهد برود مرتكب معاصى و محرمات خواهد شد مادامى كه سفر او به خاطر ترك واجب يا فعل حرامى نباشد نماز او مانند ساير مسافران شكسته است.

3. اگر بداند كه در مسافرت مبتلا به ترك بعضى از واجبات نماز مى شود احتياط (واجب) اين است كه به آن سفر نرود، مگر آن كه براى او ضرر يا مشقت داشته باشد. در هر صورت جايز نيست نماز را در هيچ حالى ترك نمايد.

7. سفر شغلى
اشاره

1. كسى كه سفر، شغل اوست (يعنى قوام شغل و كار او به سفر است)، مانند راننده، خلبان، كشتيبان، ساربان، چوپان و مانند آنها بايد در سفرهاى شغلى نماز را تمام بخواند.

ص: 203

توجه

* در فرض مسأله قبل تفاوتى نمى كند كه شغل براى كسب مال و درآمد باشد يا نباشد.

* براى تمام بودن نماز و صحّت روزه لازم است عرفاً سفر، شغل يا مقدّمه شغل او محسوب شود؛ خواه با چند سفر باشد يا در يك سفر طولانى، مانند كسى كه يك مسير دريايى طولانى را براى شغل خود طى مى كند.

* براى آنكه عرفاً سفر را سفر شغلى بدانند سه چيز معتبر است: الف: قصد انجام سفر شغلى ب: شروع سفر شغلى ج: قصد استمرار انجام سفر شغلى

* در مواردى كه صدق عنوان حرفه و شغل نسبت به سفر مشكوك باشد، نماز قصر و روزه باطل است.

* اگر سفر براى تحصيل علم، جزء حرفه و شغل باشد مثل آنكه دوره ى آموزشى براى كارمند اداره قرار دهند و او مجبور است براى گذراندن دوره به مسافرت برود، سفر او سفر شغلى مى باشد.

* سفرى كه دانشجو و دانش آموز براى تحصيل علم مى كند تا در آينده شغلى را اختيار كند، حكم سفر شغلى را ندارد. ولى با توجه به فتاواى جمعى به تمام بودن نماز، احتياط واجب آن است كه در چنين سفرى نمازش را به صورت جمع بين تمام و قصر بخواند و روزه اش را بگيرد و بعداً نيز قضا كند.

* سفرى كه امثال محصلان علوم دينى يا دانشجويان افسرى براى تحصيلشان انجام مى هند و با انجام آن در سِلك و حرفه خاصى قرار مى گيرند، سفر شغلى محسوب مى شود؛ و نسبت به نماز و روزه حكم سفر شغلى را دارد.

* كسى كه اشتغال به شغلى دارد كه در سال يك بار به مدّت مثلاً يك ماه طول مى كشد مانند كاروان داران حج، چنانچه بنا دارد همه ساله به اين كار اشتغال داشته باشد، نمازش حتّى در اولين سفر تمام است.

* در فرض مسأله سابق اگر بنابر استمرار نداشته باشد، حكم سفر شغلى را ندارد

* كسى كه در فصلى از سال سفر شغلى داشته باشد چنانچه بخواهد همه ساله به آن اشتغال داشته باشد و يا بخواهد به مدت طولانى مثلا حداقل سه ماه به طور متعارف و مستمر به آن اشتغال داشته باشد و تنها در ايامى كه معمولاً تعطيل مى كنند مانند ايام تعطيل و عزادارى، تعطيل كند، سفرش حكم سفر شغلى را دارد و نمازش حتى در سفر اول تمام است.

* كسى كه شغلش تردد به بيرون شهر به اندازۀ كمتر از مسافت شرعى است مانند بعضى از

ص: 204

رانندگان تاكسى، چنانچه اتفاقاً در حدّ مسافت شرعى براى همان شغلش مسافرت كند، حكم سفر شغلى را ندارد و نمازش قصر است مگر آنكه بنا داشته باشد براى مدت طولانى به بيش از مسافت شرعى آن شغل را ادامه دهد كه در اين صورت از همان سفر اول حكم سفر شغلى را دارد و نمازش تمام است.

* كسى كه شغل يا مقدمه شغل او سفر است و وظيفه اش آن است كه نماز را تمام بخواند و روزه اش را در سفر بگيرد، چنانچه در وطن يا غير وطن با نيت يا بدون نيت، ده روز بماند، در اولين سفرى كه بعد از اين اقامه عشره انجام مى دهد، نمازش قصر است.

* كسى كه سفر شغلى داشته، اما 10 روز (در وطن يا غيروطن) در يكجا مانده است، چنانچه به سفر غير شغلى مثل زيارت برود و پس از آن بدون اقامه ى 10 روز اقدام به سفر شغلى كند، نمازش در اين سفر شغلى تمام است. ولى با اين حال احتياط به جمع بين تمام و قصر ترك نشود.

* رفت و برگشت اگر در نظر عرف، يك سفر محسوب شود، مانند استادى كه از وطن براى تدريس، به شهرى سفر كرده و هنگام عصر يا فرداى آن روز به مبدأ برمى گردد، در اين صورت رفت و برگشت، سفر اول محسوب مى شود و اگر عرفاً يك سفر محسوب نشود، مثل راننده اى كه براى حمل مسافر يا كالا به مقصدى حركت كرده و از آنجا به مكان ديگرى براى حمل مسافر يا كالا سفر نمايد و سپس به وطن مراجعت مى كند در اين صورت، سفر اول با رسيدن به مقصد تمام مى شود.

* در حكم سفر شغلى كه نماز تمام و روزه صحيح است، تفاوتى نمى كند كه مسير يا نوع شغل يا وسيله سفر، همان قبلى باشد يا تغيير كند.

* كسى كه شغلش سفر يا شغلش در سفر نيست، چنانچه سفرهاى متعددى انجام دهد نمازش قصر است، خواه از ابتدا قصد سفرهاى متعدد داشته باشد يا بعداً اتفاق بيفتد.

* كسى كه شغلش سفر يا در سفر است چنانچه سفر شغلى انجام دهد، نمازش تمام است. اگرچه انگيزه او از سفر غير شغل باشد، مثل راننده اتوبوسى كه به نيت زيارت، مسافر به مقصد مشهد مى برد.

* كسى كه به خاطر شغلى سفرى كند و در ضمن آن يا بعد از آن، اعمال خاصى از قبيل ديدن اقوام و دوستان را هم انجام مى دهد و گاهى يك يا چند شب هم در آنجا مى ماند، در اين مدت حكم سفر شغلى او تغيير نمى كند و نمازش تمام است.

* كسى كه شغلش سفر يا در سفر است چنانچه پس از سفر شغلى، بلافاصله برگردد، در

ص: 205

برگشت نمازش تمام است ولى اگر چند روزى (كمتر از ده روز) براى غير شغل مثل زيارت يا تفريح بماند و سپس مراجعت كند، احتياط واجب در برگشت، جمع بين قصر و تمام است.

* كسى كه سفر، شغل، يا لازمه ى شغل اوست، اگر به سفر غيرشغلى برود، هرچند به محل شغلش باشد، نمازش قصر است.

* در فرض مسأله ى قبل چنانچه سفر غيرشغلى به محل شغلش برود ولى تصميم بگيرد كه به خاطر شغل در آنجا بماند، مدتى كه در آنجا توقف مى كند تا به سر كار برود، احتياط كند به جمع ميان قصر و تمام، اگرچه بعيد نيست حكم به تمام. اما بعد از آن يعنى در محل كار و در برگشت نمازش تمام است.

* كسى كه شغلش سفر يا در سفر است اگر به سفر غيرشغلى برود نمازش قصر است، ولى چنانچه از آن محل به قصد محل شغل و به انگيزه كار سفر كند، نمازش در برگشت تمام است.

* اگر خودروى شخصى كه شغلش رانندگى است در بين سفر شغلى خراب شود و براى تعمير و مثلاً خريد لوازم به محلّى كه مسافت شرعى است سفر كند، اين سفر سفر شغلى محسوب شده و نمازش تمام است.

* در فرض مسأله ى قبل، چنانچه پيش از شروع به سفر شغلى، خودروى او خراب شود و براى تعمير و مثلاً تهيه لوازم به محلى كه مسافت شرعى است مسافرت كند، نمازش قصر است.

* كسى كه شغلش در سفر است چنانچه شغلش براى هميشه به پايان برسد يا كلاً منصرف از ادامه آن شود، در مراجعت از آخرين سفرى كه براى شغلش رفته است، احتياط واجب، جمع بين قصر و تمام در نماز است. و اگر شغلش سفر است، در فرض مسأله، نمازش در برگشت شكسته است لكن احتياط به جمع بين قصر و تمام ترك نشود.

* تبليغ و ارشاد يا امر به معروف و نهى از منكر اگر عرفاً شغل و كار فردى محسوب شود، در سفر براى انجام آن كارها حكم مسافرى را دارد كه بخاطر شغل و كارش سفر مى كند، و اگر زمانى براى كارى غير از ارشاد و تبليغ مسافرت كرد، در آن سفر مانند ساير مسافران نمازش قصر است.

8. حد ترخص:

1. براى تعيين حد ترخص، شنيده نشدن اذان شهر كافى است.

2. معيار حد ترخص، شنيدن اذان آخر شهر از طرفى است كه مسافر از آن خارج و يا داخل مى شود.

ص: 206

3. اگر به جايى برسد كه صدايى مى شنود اما قابل تشخيص نيست كه اذان باشد، احتياط واجب اين است كه جمع بخواند و يا صبر كند تا به حد ترخص برسد.

4. شخص مسافر تا زمانى كه در داخل محدوده وطن و حد ترخص آن است، از جهت نماز حكم مسافر بر او جارى نمى گردد و نمازش تمام است.

5. شخص مسافر تا زمانى كه در داخل محدوده حد ترخصِ محلى كه قصد عشره نموده، باشد احتياط واجب آن است كه نماز را جمع بخواند و يا صبر كند تا در حال رفتن به حد ترخص برسد و در حال آمدن، به محل اقامت برسد؛ همچنين است فردى كه در جايى با حال ترديد، 30 روز توقف داشته، كه در حال رفتن از آن مكان بنابر احتياط بايد جمع بخواند و يا صبر كند تا به حد ترخص برسد.

تمرين

1. شرايط هشتگانه ى نماز مسافر را ذكر نماييد.

2. منظور از سفر حرام چيست؟

3. آخر شهر در حساب مسافت هشت فرسخ كجاست؟

4. منظور از كسى كه شغل او مسافرت است كيست؟ مثال بزنيد.

5. آيا مقصود از سفر اول همان شروع حركت از وطن تا بازگشت به آن است يا با رسيدن به مقصد، سفر اول تمام مى شود؟

6. آيا اگر يكى از دو علامت حد ترخص (نشنيدن اذان شهر و نديدن ديوارهاى شهر) حاصل شود كافى است؟

ص: 207

درس 52 نمازهاى يوميه (18) نماز مسافر «2»

3. چيزهايى كه سفر را قطع مى كند

توجه

* به چيزهايى كه سفر را قطع مى كند «قواطع سفر» مى گويند.

* اگر مسافر بعد از خروج از وطن، از راهى عبور كند كه صداى اذان وطن خود را بشنود تا از وطن خود عبور نكرده ضررى به مسافت شرعى نمى رساند و مسافرتش قطع نمى شود، ولى تا در داخل محدوده ى بين وطن و حد ترخص آن هست، حكم مسافر بر او جارى نمى گردد.

4. وطن

اقسام وطن

وطن بر دو قسم است:

1. وطن اصلى: جايى كه انسان در ابتداى زندگى (يعنى دوران كودكى و نوجوانى) در آنجا رشد و نمو پيدا كرده و بزرگ شده است.

2. وطن اتخاذى: جايى كه مكلف آن را براى سكونت دائم يا مدت طولانى مثلاً 40، 50 سال برگزيده است.

ص: 208

* جايى كه بناى زندگى در آنجا به مدت حداقل يكى دو سال داشته باشد به نحوى كه در آنجا مسافر به حساب نمى آيد در حكم وطن بوده و نماز در آن مكان تمام و روزه صحيح است.

* صرف تولد در شهرى باعث نمى شود كه آنجا وطن اصلى او شود، بلكه لازم است مدتى در آنجا بوده و رشد و نمو پيدا كرده باشد، مثلاً كسى كه در جايى به دنيا آمده و بعد از تولد، در آنجا رشد و نمو نكرده، آنجا وطن اصلى او محسوب نمى شود، بلكه وطن اصلى وى جايى است كه پس از تولد به آنجا برده شده و در آنجا رشد و نمو پيدا كرده است.

* براى اينكه جايى، وطن اتخاذى محسوب شود سه شرط لازم است:

يك: قصد قطعى سكونت دائم و يا سكونت چند ماه در هر سال براى هميشه در آنجا داشته با شد.

دو: بايد قصد توطن در آبادى و شهر خاص و معين داشته باشد، بنابراين نمى توان مثلاً يك كشور را وطن قرار داد.

سه: فراهم كردن لوازم وطنيت مثلاً چنانچه كارهايى را انجام بدهد كه عادتاً انسان براى توطن در يك محلى آن كارها را مى كند (مثل تهيه منزل و راه انداختن كسب و كار) ولو زمانى هم نماند وطن صدق مى كند و چنانچه لوازم توطن را فراهم نكند بايد مدتى بماند تا وطن براى او صدق كند.

* در وطن جديد، تملك خانه و غير آن شرط نيست.

* ممكن است انسان داراى دو وطن اصلى باشد، بنابراين عشايرى كه نقل و انتقال هميشگى از ييلاق به قشلاق و برعكس دارند تا روزهايى از سال را در يكى و روزهايى را در ديگرى بگذرانند و هر دو مكان را براى زندگى خود انتخاب كرده باشند، هريك از آن دو مكان، وطن آنان مى باشد و بر آنان در آن دو مكان حكم وطن جارى مى گردد، و اگر فاصله ى بين آن دو به مقدار مسافت شرعى باشد، در راه سفر از يكى به ديگرى، حكم ساير مسافرين را دارند.

* ممكن است انسان داراى 2 وطن اتخاذى باشد و در بيشتر از آن منوط به صدق عرفى است.

اعراض از وطن

* اعراض با خروج از وطن با تصميم بر عدم بازگشت به آنجا و همچنين با علم يا اطمينان به عدم امكان بازگشت محقق مى شود.

* تا زمانى كه انسان از وطن خود اعراض نكرده است آنجا براى او حكم وطن را دراد و نماز وى در آنجا تمام است، اما بعد از آنكه از وطن خود اعراض كرد ديگر حكم وطن در آنجا بر او جارى نمى شود مگر آنكه دوباره براى زندگى به آنجا برگشته و به قصد زندگى دائم ولو براى بخشى از سال مدتى در آنجا اقامت كند.

ص: 209

تبعيت زن و فرزند در وطن و اعراض از آن

* صرف زوجيت، موجب تبعيت قهرى نمى شود و زن مى تواند در انتخاب وطن و اعراض از آن تابع شوهر خود نباشد، بنابراين صرف اينكه مكانى وطن شوهر است باعث نمى گردد كه وطن زن هم باشد و بر زن در آنجا احكام وطن جارى شود.

* صرف ازدواج زن و رفتن وى به خانه ى شوهر در شهر ديگر مستلزم اعراض از وطن اصلى اش نيست، بنابراين زنى كه با مردى از شهرى ديگر ازدواج كرده است، هنگامى كه اين زن به خانه ى پدرش مى رود، تا زمانى كه از وطن اصلى خود اعراض نكرده، نمازش در آنجا تمام است.

* اگر زن در انتخاب وطن و اعراض از آن تابع اراده ى همسرش باشد، قصد شوهرش براى او كافى است و شهرى كه همسرش با او براى زندگى دائم و به قصد توطن به آنجا رفته است، وطن وى هم محسوب مى شود و همچنين اعراض شوهر او از وطن مشتركشان، با خروج از آن و رفتن به جاى ديگر، اعراض او از وطن هم محسوب مى گردد.

* فرزندان اگر در تصميم گيرى و زندگى، مستقل نباشند يعنى برحسب طبيعت و ارتكازشان تابع اراده ى پدر باشند، در اعراض از وطن سابق و اتخاذ وطن جديد كه پدر با آنها براى زندگى دائمى به آنجا رفته است تابع وى هستند، بنابراين كسى كه از وطن خود به تبعيت از پدرش به شهر ديگرى مهاجرت كند و پدر وى قصد عدم بازگشت به آنجا را براى زندگى داشته باشد آن مكان، د يگر براى او حكم وطن را ندراد بلكه وطن جديد پدر، وطن اوست.

* فرزندان اگر در تصميم گيرى و زندگى مستقل باشند در احكام وطن تابع پدر و مادر نخواهند بود.

تمرين

1. قواطع سفر كدامند؟

2. وطن اصلى و اتخاذى (دوم) چه فرقى دارند؟

3. شرايط وطن اتخاذى را برشمريد.

4. آيا ممكن است انسان بيش از يك وطن داشته باشد؟ با ذكر مثال توضيح دهيد.

5. مراد از اعراض از وطن چيست؟

6. جوانى با زنى از شهرى ديگر ازدواج كرده است، هنگامى كه اين زن به خانه ى پدرش مى رود، نمازش قصر است يا تمام؟

ص: 210

درس 53 نمازهاى يوميه (19) نماز مسافر «3»

5. قصد اقامت ده روز

اشاره

1. هرگاه مسافرى بخواهد حداقل ده روز(1) پشت سر هم در محلى بماند يا بداند كه اجباراً اين مدت را در آن جا توقف خواهد كرد بايد نماز را تمام بخواند (و اين را در اصطلاح فقهى «قصد اقامه» مى گويند)، اما اگر قصد اقامت كمتر از ده روز را داشته باشد حكم ساير مسافرين را خواهد داشت، بنابراين سربازان يا نيروهاى كادرى كه در استخدام ارتش يا سپاه پاسداران انقلاب اسلامى هستند، اگر قصد اقامت ده روز يا بيشتر را در مكانى (مثل پادگان، مناطق مرزى و...) دارند و يا مى دانند - هر چند به طور اجبارى - ده روز يا بيشتر در آنجا خواهند ماند، واجب است كه نماز خود را تمام بخوانند.

توجه

* كسى كه مى داند در جايى ده روز نمى ماند، قصد اقامت ده روز معنا و اثرى ندارد و بايد در آنجا نمازش را شكسته بخواند، مثلاً اگر فردى براى زيارت حرم امام رضا (ع) مسافرت كند و با آن كه مى داند كمتر از ده روز در آنجا خواهد ماند ولى براى اين كه نمازش تمام باشد قصد اقامت ده روز مى كند نمازش در آنجا شكسته است.

ص: 211


1- . ملاك در تعيين روز عرف است كه از طلوع آفتاب تا غروب خواهد بود.

2. قصد اقامه بايد در يك محل (شهر يا روستا و يا...) باشد، و در دو محل نمى توان قصد اقامه كرد، بنابراين كسى كه در دو مكان تبليغ مى كند اگر عرفاً دو محل محسوب شود، بايد در يكى از آن دو، قصد اقامه كند و قصد اقامه در هر دو به اين صورت كه بخواهد چند روز را در يكى و چند روز هم در ديگرى بماند كه مجموعاً ده روز شود اقامه محقق نشده و بايد نماز را در هر دو محل شكسته بخواند.

توجه

* اگر مسافرى در محله يى از شهر قصد اقامه كند رفتن به محله هاى ديگر شهر، هر چند با محله ى قصد اقامت به مقدار مسافت شرعى فاصله داشته باشد، به قصد اقامه و حكم آن ضرر نمى رساند.

3. مسافرى كه مى خواهد ده روز يا بيشتر در محلى بماند، اگر از ابتدا قصد داشته باشد كه در خلال ده روز به اطراف آنجا (در محدوده ى باغها و مزرعه هاى محل اقامت) برود، اشكالى ندارد و قصد اقامه ى او درست و نمازش تمام است. همچنين قصد خروج از محل اقامت به اندازه كمتر از مسافت شرعى اگر به صدق اقامت ده روز ضرر نزند مانند اينكه بخواهد در اين ده روز سه دفعه و هر بار در حدود پنج ساعت، برود و برگردد، به قصد اقامت لطمه نمى زند.

4. اگر مسافر هنگام قصد اقامه، تصميم داشته باشد در خلال ده روز - هر چند يك بار آن هم به مدت چند دقيقه - به چهار فرسخى و يا بيشتر برود اقامه تحقق پيدا نمى كند و بايد نماز را شكسته بخواند.

5. اگر مسافر در محلى قصد اقامه كند و قبل از خواندن يك نماز چهار ركعتى (ظهر يا عصر و يا عشا) از اقامه منصرف يا مردد شود، اقامه تحقق نيافته و تا وقتى كه در آنجا هست بايد نماز را شكسته بخواند، اما بعد از قصد اقامه، اگر حداقل يك نماز چهار ركعتى خوانده باشد، اقامه تحقق يافته و پس از آن، انصراف از اقامه يا ترديد در آن هيچ اثرى ندارد، بنابراين تا وقتى كه در آنجا هست و سفر جديدى را شروع نكرده، بايد نماز را تمام بخواند (هر چند پس از تحقق اقامه، فقط يك روز بماند).

ص: 212

7. پس از تحقق اقامه، خارج شدن به مقدار كمتر از مسافت شرعى - هر چند به طور مكرر و مدت طولانى - اشكال ندارد و نماز تمام است، ولى اگر به مقدار مسافت شرعى خارج شود، حكم ساير مسافرين را خواهد داشت، بنابراين اگر پس از قصد اقامت در شهرى به شهر ديگرى كه با شهر محل اقامت به مقدار مسافت شرعى فاصله دارد برود، قصد اقامه ى قبلى وى به هم مى خورد و بعد از برگشت به محل اقامه، بايد دوباره قصد نمايد.

8. آنچه در مورد تبعيت زن و فرزند در باره ى «وطن» گفتيم در مورد «قصد اقامه» نيز جارى است.

6. توقف يك ماه بدون قصد

هرگاه مسافر، بعد از پيمودن مسافت شرعى (هشت فرسخ) در محلى توقف كند، و نداند مدت توقفش چند روز است (ده روز يا كمتر) تا وقتى اين حالت را دارد بايد نماز را شكسته بخواند، اما بعد از گذشتن سى روز بايد نماز را تمام بخواند، هر چند در همان روز بخواهد برگردد.

7. بلاد كبيره

در احكام مسافر و قصد توطن و قصد اقامت ده روز، فرقى ميان بلاد كبيره (شهرهاى بزرگ) و معمولى نيست و حتى با قصد توطن در يك شهر بزرگ و مدتى در آنجا ماندن، بدون معين كردن محله ى خاصى از آن، تمام آن شهر حكم وطن را در باره ى او پيدا خواهد كرد. همچنين اگر قصد اقامت ده روز در مانند اين شهر كند بدون اين كه محله ى خاصى از آن را قصد نمايد، حكم تمام بودن نماز در مورد او در تمام محله هاى آن شهر جارى خواهد بود.

8. احكام نماز مسافر

1. كسى كه مى داند مسافر است و بايد نماز را شكسته بخواند اگر عمداً تمام بخواند، نمازش باطل است و نيز اگر فراموش كند كه نماز مسافر شكسته است و تمام بخواند بايد نماز را دوباره بخواند، و اگر بعد از وقت يادش بيايد، قضاى آن نماز بر او واجب نيست.

ص: 213

2. كسى كه نمى داند مسافر بايد نماز را شكسته بخواند، اگر تمام بخواند نمازش صحيح است.

3. شخصى كه مى داند مسافر بايد نماز را شكسته بخواند اگر بعضى از خصوصيات آن را نداند مثلاً نداند كه در سفر هشت فرسخى بايد شكسته بخواند چنانچه تمام بخواند بنابر احتياط واجب بايد نماز را در وقت اعاده و در خارج وقت قضا كند.

4. كسى كه بايد نماز را تمام بخواند، اگر شكسته بجا آورد در هر صورت نمازش باطل است.

تمرين

1. نماز سربازانى كه مى دانند بيش از ده روز در مكانى مى مانند ولى اختيارى ندارند چه حكمى دارد؟

2. اگر فردى براى زيارت حرم امام رضا (ع) مسافرت نمايد و با آن كه مى داند كمتر از ده روز در آنجا خواهد ماند، ولى براى اين كه نمازش تمام باشد قصد اقامت ده روز مى كند، اين كار او چه حكمى دارد؟

3. آيا هنگام قصد اقامت، جايز است نيت خروج از محل اقامت به محل ديگرى را كه كمتر از چهار فرسخ با آن فاصله دارد كرد؟

4. اقامه با چند چيز محقق مى شود؟ توضيح دهيد.

5. كسى كه به جايى مسافرت كرده و نمى داند چه مقدارى در آنجا خواهد ماند ده روز يا كمتر، چگونه بايد نمار بخواند؟

6. چه تفاوتى ميان بلاد كبيره و معمولى در احكام مسافر وجود دارد؟

ص: 214

درس 54 نمازهاى يوميه (20) [نماز قضا] - نماز استيجارى نماز قضاى پدر و مادر

15. نماز قضا

اشاره

1. هر كس نماز واجب را در وقت آن ترك كند بايد قضاى آن را به جا آورد، هر چند در تمام وقت نماز خواب بوده يا به واسطه ى بيمارى يا مستى، نماز را نخوانده باشد، اما كسى كه در تمام وقت بى هوش بوده، قضا بر او واجب نيست، همچنين كافرى كه مسلمان شده و زنى كه در حال حيض يا نفاس بوده.

2. هرگاه بعد از وقت نماز بفهمد نمازى را كه خوانده باطل بوده بايد آن را قضا كند، مثل شخصى كه بر اثر جهل به حكم شرعى، غسل را به نحوى انجام داده كه شرعاً باطل است، بر وى قضاى نمازهايى كه در اين حالت با حدث اكبر خوانده واجب است.

3. قضاى نمازهايى واجب است كه يقين به ترك يا باطل بودن آنها دارد، اما اگر شك يا گمان دارد بعضى از نمازهاى گذشته را ترك كرده يا باطل خوانده واجب نيست كه قضاى آن را به جا آورد.

4. در نماز قضا ترتيب واجب نيست جز در ميان قضاى ظهر و عصر و مغرب و عشا از يك روز، همچنين دوره كردن نماز به معناى تكرار نماز براى احراز ترتيب لزومى ندارد، بنابراين كسى كه قصد دارد نماز قضاى يك سال را بخواند مى تواند آنها را به ترتيب زير به جا آورد: ابتدا مثلاً بيست

ص: 215

بار نماز صبح، بعد بيست بار هر يك از نماز ظهر و عصر و سپس بيست بار هر يك از نماز مغرب و عشا و تا يك سال به همين صورت ادامه دهد، همانطور كه مى تواند با يكى از نمازها شروع كند و به ترتيبى كه نمازهاى پنجگانه ى يوميه را مى خواند آن را ادامه دهد.

5. كسى كه چند نماز او قضا شده و شماره ى آنها را نمى داند، مثلاً نمى داند دو نماز بوده يا سه نماز، كافى است مقدار كمتر را بخواند (يعنى همان مقدارى كه يقين به قضا شدن آن دارد).

6. اگر شخصى سه بار غسل جنابت كند، مثلاً در روزهاى بيستم، بيست و پنجم و بيست و هفتم ماه و بعد يقين كند كه يكى از آن غسلها باطل بوده است بنابر احتياط واجب بايد نمازها را به طورى كه يقين به فراغت ذمه پيدا كند قضا نمايد.

7. نوافل و نمازهاى مستحب به جاى نماز قضا محسوب نمى شود و كسى كه نماز قضا بر عهده ى او باشد، واجب است آن را به نيت نماز قضا بخواند.

8. افرادى كه در حال حاضر قادر به قضاى همه نمازهاى فوت شده نيستند واجب است به هر مقدار كه قدرت دارند، قضا و هر مقدارى كه قادر نيستند وصيت نمايند.

2. نماز استيجارى

1. هيچ كس نمى تواند نماز قضاى ديگرى را كه در حال حيات است به جا آورد، هر چند او از خواندن نماز قضا عاجز باشد، اما بعد از مردن مانعى ندارد، و شخص مكلف تا زنده است بايد نمازهاى واجبش را خودش، به هر نحو كه مى تواند انجام دهد و نماز نايب چه با اجرت و چه بدون اجرت براى او مجزى نيست.

2. در نماز استيجارى ذكر خصوصيات ميت لازم نيست، و رعايت ترتيب فقط بين نمازهاى ظهر و عصر و مغرب و عشا شرط است، و هرگاه در عقد اجاره، كيفيت خاصى بر اجير شرط نشده باشد (مثلاً نگفته باشند نماز را بايد در مسجد يا فلان ساعت بخواند) و كيفيت معهودى كه اطلاق عقد اجاره به آن انصراف پيدا كند هم وجود نداشته باشد، بر اجير لازم است كه نماز را با مستحباتى كه انجام آن متعارف است بخواند، ولى واجب نيست كه براى هر نمازى اذان بگويد.

3. نماز قضاى پدر و مادر

1. بر پسر بزرگتر واجب است كه نمازهايى كه از پدر و بنابر احتياط واجب از مادرش فوت شده

ص: 216

بعد از مرگ آنها به جا آورد.

2. اگر پدر يا مادرى اصلاً نماز نخوانده باشد بنابر احتياط واجب در اين صورت هم قضاى نمازها بر پسر بزرگتر واجب است.

3. منظور از پسر بزرگتر، بزرگترين پسرى كه بعد از مرگ پدر و مادر در حال حيات است مى باشد، بنابراين اگر پسر بزرگ - چه بالغ باشد يا غير بالغ - قبل از پدر و مادر فوت كند تكليف قضاى نماز پدر و مادر بر پسر بزرگى واجب است كه هنگام وفات آنها زنده باشد.

4. ملاك واجب بودن قضاى نماز پدر و مادر اين است كه فرزند مذكر از ديگر اولاد ميت - اگر ميت اولاد ذكور داشته باشد - بزرگتر باشد، بنابراين اگر فرزند بزرگ ميت، دختر و فرزند دوم او پسر باشد قضاى نمازهاى پدر و مادر بر پسر كه فرزند دوم است واجب است.

5. هرگاه شخص ديگرى نمازهاى پدر و مادر را قضا كند از پسر بزرگتر ساقط مى شود.

6. بر پسر بزرگتر واجب است آن مقدار از نمازهايى را كه يقين دارد از پدر و مادرش فوت شده است قضا كند و اگر نمى داند كه از پدر يا مادرش نماز قضا شده يا نه، چيزى بر او واجب نيست و تفحص و جستجو نيز لازم نمى باشد.

7. بر پسر بزرگتر واجب است كه نمازهاى پدر و مادرش را به هر صورتى كه امكان دارد قضا كند و اگر از انجام آن حتى از اجير گرفتن براى انجام آن هم عاجز باشد معذور است.

8. كسى كه خودش نماز قضا دارد و نماز پدر و مادر نيز بر او واجب شده، در انجام هر يك مخير است و به عبارت ديگر هر كدام را اول به جا آورد صحيح است.

9. اگر پسر بزرگتر پس از فوت پدر و مادر از دنيا برود بر ديگران تكليفى نيست، بنابراين قضاى نمازهاى پدر و مادر بر پسر و يا برادر پسر بزرگتر واجب نمى شود.

تمرين

1. كافرى پس از مدتى اسلام آورده است، آيا قضاى نمازهايى كه انجام نداده واجب است؟

2. كسى كه نماز قضا دارد، اگر نماز مستحبى بخواند، آيا به عنوان نماز قضاى او

ص: 217

محسوب مى شود؟

3. آيا در نماز استيجارى، ذكر خصوصيات ميت شرط است؟

4. اگر پدرى اصلاً نماز نخوانده باشد آيا قضاى همه ى نمازها بر پسر بزرگتر او واجب است؟

5. منظور از پسر بزگتر كيست؟

6. اگر پسر بزرگتر خودش نماز قضا دارد و نماز پدر و مادر نيز به آن اضافه گردد، كداميك مقدم است؟

ص: 218

درس 55 نماز آيات - نماز عيد فطر و قربان

1. نماز آيات

1. اسباب شرعى وجوب نماز آيات
اشاره

نماز آيات در چهار صورت واجب مى شود:

1. كسوف خورشيد، اگرچه مقدار كمى از آن گرفته شود.

2. خسوف ماه، اگرچه مقدار كمى از آن گرفته شود.

3. زلزله.

4. هر حادثه ى غير عادى كه باعث ترس بيشتر مردم شود، مانند بادهاى سياه و يا زرد كه غير عادى باشند، تاريكى شديد، فرو رفتن زمين و ريختن كوه، صيحه ى آسمانى و آتشى كه گاهى در آسمان ظاهر مى شود.

توجه

* در غير از كسوف و خسوف و زلزله بايد آن حادثه، موجب ترس و وحشت بيشتر مردم شود، و حادثه يى كه ترس آور نباشد و يا موجب ترس و وحشت افراد نادرى گردد، اعتبار ندارد.

* وجوب نماز آيات مختص كسانى است كه در شهر وقوع حادثه هستند و كسى هم كه در شهر متصل به شهرى كه حادثه در آن رخ داده، به طورى كه مانند يك شهر محسوب شوند، زندگى مى كند حكم آنها را دارد.

* اگر مركز زلزله نگارى، وقوع لرزشهاى خفيف زمين را با ذكر تعداد آن در منطقه يى اعلام

ص: 219

نمايد، ولى هنگام وقوع زلزله و يا در زمان متصل به آن كسى اصلاً آنها را احساس نكند، نماز آيات واجب نيست.

* هر زلزله يى چه شديد و چه خفيف - حتى پس لرزه - اگر زلزله ى مستقلى محسوب شود، نماز آيات جداگانه يى دارد.

2. كيفيت نماز آيات

نماز آيات دو ركعت است كه هر ركعت آن پنج ركوع و دو سجده دارد و به چند صورت مى توان آن را به جا آورد:

1. صورت اول: بعد از نيت و تكبيرة الاحرام، حمد و سوره خوانده شود و به ركوع برود، سپس سر از ركوع برداشته و دوباره حمد و سوره را بخواند و به ركوع رود و باز سر از ركوع بردارد و حمد و سوره بخواند و به ركوع رود و سپس سر از ركوع بردارد و همين طور ادامه دهد تا يك ركعت پنج ركوعى كه قبل از هر ركوعى حمد و سوره خوانده است انجام دهد، سپس به سجده رفته و دو سجده نمايد و بعد براى ركعت دوم قيام كند و مانند ركعت اول انجام دهد و دو سجده را به جا آورد و بعد از آن تشهد بخواند و سلام دهد.

2. صورت دوم: بعد از نيت و تكبيرة الاحرام، حمد و يك آيه يا كمتر از آن (البته احتساب بسم آلله به عنوان يك آيه صحيح نيست) از سوره يى را قرائت كرده و ركوع كند، سپس سر از ركوع بردارد و آيه ى ديگرى از آن سوره را بخواند و به ركوع رود، و بعد سر از ركوع برداشته و آيه ى ديگرى از همان سوره را قرائت نمايد و همين طور تا ركوع پنجم ادامه دهد تا سوره يى كه پيش از هر ركوع، يك آيه از آن را قرائت كرده، قبل از ركوع آخر تمام شود، سپس ركوع پنجم را به جا آورد و به سجده رود و پس از اتمام دو سجده، براى ركعت دوم قيام نمايد و حمد و آيه يى از يك سوره را بخواند و به ركوع برود و همين طور مانند ركعت اول ادامه دهد تا تشهد بخواند و سلام دهد و چنانچه بخواهد براى هر ركوعى به يك آيه از سوره يى اكتفا كند، نبايد سوره ى حمد را بيش از يك مرتبه در اول آن ركعت بخواند. البته هنگام تجزيه سوره، لازم نيست يك آيه كامل بخواند بلكه مى تواند يك آيه (غير از بسم الله) را نيز به دو قسمت تجزيه نمايد.

ص: 220

3. صورت سوم: يكى از ركعتها را به يكى از دو صورت و ركعت ديگر را به نحو ديگر به جا آورد.

4. صورت چهارم: سوره يى را كه آيه يى از آن در قيام پيش از ركوع اول خوانده، در قيام پيش از ركوع دوم يا سوم يا چهارم تكميل نمايد كه در اين صورت واجب است بعد از سر برداشتن از ركوع، سوره ى حمد را در قيام بعدى اعاده نموده و يك سوره يا آيه يى از آن را اگر پيش از ركوع سوم يا چهارم است، قرائت كند و در اين صورت واجب است كه آن سوره را تا قبل از ركوع پنجم به آخر برساند.

2. نماز عيد فطر و قربان

1. نماز عيد فطر و قربان در عصر حاضر (كه زمان غيبت كبرى است) واجب نيست، بلكه مستحب است.

2. نماز عيد فطر و قربان دو ركعت است، در ركعت اول بعد از خواندن حمد و سوره بايد پنج تكبير بگويد و بعد از هر تكبير يك قنوت بخواند و بعد از قنوت پنجم تكبير ديگرى بگويد و به ركوع رود، بعد دو سجده به جا آورد و برخيزد و در ركعت دوم چهار تكبير بگويد و بعد از هر تكبير قنوت بخواند و تكبير پنجم را بگويد و به ركوع رود و بعد از ركوع دو سجده به جا آورد و تشهد بخواند و سلام گويد.

3. كوتاه يا طولانى خواندن قنوت هاى نماز عيد اشكالى ندارد و موجب بطلان نماز نمى شود، ولى كم يا زياد كردن تعداد آنها جايز نيست.

4. نماز عيد اقامه ندارد و اگر امام جماعت براى نماز عيد اقامه به جا آورد به صحت نماز او و مأمومين ضررى نمى رساند.

5. جايز است نمايندگان ولى فقيه كه از طرف وى مجاز در اقامه ى نماز عيد هستند و همچنين ائمه ى جمعه ى منصوب از طرف او نماز عيد را در عصر حاضر (كه امام (عج) غايب است) به صورت جماعت اقامه نمايند، ولى احوط (وجوبى) اين است كه غير آنان نماز عيد را فرادى بخوانند و به جماعت خواندن آن به قصد رجا نه به قصد ورود اشكال ندارد. بلى اگر مصلحت اقتضا كند كه يك نماز عيد در شهر برگزار شود بهتر است كه غير از امام جمعه ى منصوب از طرف ولى فقيه كسى

ص: 221

متصدى اقامه ى آن نشود.

6. نماز عيد قضا ندارد.

7. تكرار نماز جماعت به خاطر مأمومين ديگر در نماز عيد اشكال دارد.

تمرين

1. نماز آيات در چند صورت واجب است؟ توضيح دهيد.

2. بعد از وقوع زلزله در منطقه يى غالباً در مدت كمى دهها پس لرزه رخ مى دهد حكم نماز آيات در اين موارد چيست؟

3. نماز آيات چگونه بايد خوانده شود؟

4. حكم نماز عيد فطر و قربان در زمان غيبت چيست؟

5. آيا در حال حاضر اقامه ى نماز عيد و قربان توسط ائمه ى جماعات جايز است.

6. آيا نماز عيد فطر قضا دارد؟

ص: 222

درس 56 نماز جماعت (1) مشروعيت و اهميت نماز جماعت

1. مشروعيت و اهميت نماز جماعت

اشاره

1. نماز جماعت از مهمترين مستحبات و از بزرگترين شعاير اسلامى است و دست كم با دو نفر (يك امام و يك مأموم) منعقد مى شود.

2. اگر امام جماعت بدون قصد امامت، مشغول نماز شود، نماز وى و اقتداى ديگران به او اشكال ندارد، و به عبارت ديگر در تحقق جماعت، فقط كافى است كه مأموم نيت اقتدا داشته باشد و نيت امامت براى امام، معتبر نيست، هر چند درك فضيلت نماز جماعت براى امام در صورتى است كه قصد امامت و جماعت كند.

3. امامت به نيت نماز قضاى احتياطى صحيح نيست، بنابراين فردى كه مى خواهد يك نماز را در مكان هاى مختلف به عنوان امام جماعت اقامه كند نمى تواند آنها را به نيت نماز قضاى احتياطى به جا آورد.

4. رضايت امام جماعت شرط صحت اقتدا نيست، بنابراين اقتدا كردن به كسى كه راضى به اين كار نيست اشكال ندارد.

5. اقتدا به مأموم تا وقتى كه نمازش را به جماعت ادامه مى دهد صحيح نيست، ولى زمانى كه انسان نداند كه او مأموم است و به وى اقتدا كند، اگر در ركوع و سجود به وظيفه ى نمازگزار منفرد عمل كرده، بدين معنى كه ركنى را عمداً و يا سهواً كم يا زياد نكرده باشد، نمازش صحيح است.

6. تكرار نماز جماعت براى يك بار به خاطر مأمومين ديگر در نمازهاى يوميه جايز و بلكه

ص: 223

مستحب است، اما بيش از يك بار جايز نيست، بنابراين يك امام جماعت مى تواند در دو مسجد اقامه ى جماعت كرده و نماز را دوباره بخواند.

7. در نمازهاى يوميه هر نمازى را مى توان با هر نماز اقتدا كرد، مثلاً كسى كه قصد خواندن نماز عشا دارد مى تواند به كسى كه نماز مغرب مى خواند اقتدا كند.

8. حضور و شركت زنان در نماز جماعت اشكال ندارد و ثواب جماعت دارد.

9. اگر موقعى به جماعت رسد كه امام مشغول خواندن تشهد آخر نماز است، چنانچه بخواهد به ثواب نماز جماعت برسد بايد نيت كند و تكبيرة الاحرام بگويد و بعد بنشيند و تشهد نماز را با امام بخواند، ولى سلام نگويد و كمى صبر كند تا امام سلام نماز را بگويد، بعد بايستد و نماز را ادامه بدهد يعنى حمد و سوره را بخواند و آن را ركعت اول نماز خود حساب كند. (اين طريق مختص تشهد آخر نماز جماعت و براى درك ثواب جماعت است و نمى توان آن را در تشهد ركعت دوم نمازهاى سه ركعتى و چهار ركعتى انجام داد).

10. اختلاف در تقليد مانع از صحت اقتدا نيست، بنابراين كسى كه در نماز مسافر مقلد مجتهدى است مى تواند به امام جماعتى كه در آن مسأله مقلد مرجع ديگرى است اقتدا نمايد، ولى اقتدا در نمازى كه طبق فتواى مرجع تقليد مأموم، قصر است و طبق فتواى مرجع تقليد امام جماعت تمام است يا بالعكس صحيح نيست.

توجه

* افرادى كه هنگام برپايى نماز جماعت، اقدام به خواندن نماز فرادى مى كنند، اگر اين عمل تضعيف نماز جماعت و اهانت و بى احترامى به امام جماعتى كه مردم اعتماد به عدالت او دارند محسوب شود جايز نيست.

* شركت ظاهرى در نماز جماعت براى يك غرض عقلايى، مثل دفع تهمت اشكال ندارد، ولى آهسته خواندن حمد و سوره در قرائت نمازى كه بايد بلند خوانده شود، مثل نماز مغرب و عشا براى اظهار اقتدا به امام جماعت، صحيح و مجزى نيست.

* انجام كارهاى مستحبى، مثل نماز مستحب يا دعاى توسل و يا ساير دعاهاى طولانى كه

ص: 224

قبل يا بعد از نماز جماعت و يا در اثناى آن در نمازخانه ى ادارات دولتى برگزار مى شود و بيشتر از جماعت طول مى كشد اگر منجر به تضييع وقت ادارى و تأخير در انجام كارهاى واجب شود اشكال دارد.

* گرفتن اجرت براى انجام واجبات و همچنين اقامه جماعت، مانعى ندارد..

* در نماز جماعت بعد از سلام، قرائت آيه(1) صلوات و ذكر صلوات بر پيامبر (ص) و آل او (ع) نه تنها اشكال ندارد بلكه مطلوب بوده و ثواب دارد. همچنين مواظبت بر شعارهاى اسلامى و شعار انقلاب اسلامى (تكبير و ملحقات آن) كه يادآور رسالت و اهداف بلند انقلاب اسلامى است هم مطلوب است.

* بهتر است براى درك فضيلت نماز اول وقت و جماعت، كارهاى ادارى به گونه يى تنظيم شود كه كاركنان اماكن نظامى، ادارات و مانند آن بتوانند اين فريضه ى الهى را به صورت جماعت و در كمترين مدت بخوانند.

تمرين

1. نماز جماعت دست كم با چند نفر منعقد مى شود؟

2. آيا جايز است امام جماعت در دو مسجد اقامه ى جماعت كرده و نماز را دوباره بخواند؟

3. كسى كه قصد خواندن نماز عشا را دارد آيا مى تواند به كسى كه نماز مغرب مى خواند اقتدا نمايد؟

ص: 225


1- . آيه 56 سوره احزاب

4. آيا اقامه ى نماز جماعت دوم در نزديكى مكانى كه نماز جماعت در آن جا با حضور تعداد زيادى از نمازگزاران اقامه مى شود و صداى اذان و اقامه ى آن شنيده مى شود صحيح است؟

5. بعضى از افراد هنگام برپايى نماز جماعت، اقدام به خواندن نماز فرادى مى كنند، اين كار چه حكمى دارد؟

6. آيا جايز است امام جماعت براى نماز اجرت بگيرد؟

ص: 226

درس 57 نماز جماعت (2) مسائل متفرقه ى نماز

21. شرايط نماز جماعت

1. نبودن حايل
اشاره

1. اگر يكى از صفهاى نماز جماعت به طور كامل از افرادى تشكيل شده باشد كه نمازشان قصر است و نماز همه ى افراد صف بعدى تمام باشد اگر افراد صف جلو بعد از خواندن دو ركعت نماز فوراً براى خواندن دو ركعت بعدى اقتدا كنند مانعى براى ادامه جماعت نخواهد بود.

2. اگر تعدادى از افراد غير بالغ بعد از صف سوم يا چهارم نماز جماعت ايستاده باشند و بعد از آنها تعدادى از افراد مكلف ايستاده باشند، نماز مكلفين صفهاى بعدى اشكال ندارد.

3. در نماز جماعت اگر بانوان وسيله اتصال آقايان به جماعت باشند كمااينكه در نماز جماعتهاى بزرگ مثل حرم ثامن الائمّه عليه آلاف التحية و الثناء يا نماز جمعه ها گاهى اتفاق مى افتد، مشكلى ايجاد نمى شود.

ص: 227

توجه

* زنان اگر پشت سر مردان ولو بدون فاصله بايستند احتياجى به حايل و پرده نيست، ولى اگر در كنار مردان بايستند سزاوار است كه حايلى بين آنها باشد تا كراهت كنار هم ايستادن مردان و زنان در نماز بر طرف شود، و اين كه وجود حايل بين زنان و مردان در نماز موجب تحقير و توهين به شأن و كرامت زنان مى شود توهم و خيالى بيش نيست و اساسى ندارد.

2. بلندتر نبودن جاى ايستادن امام از مأموم

اگر بلندى جايگاه امام نسبت به جايگاه مأمومين بيشتر از حدى باشد كه شرعاً مجاز است، موجب بطلان نماز جماعت مى شود.

3. نبودن فاصله ميان امام و مأموم

اگر مأموم در آخر يكى از دو طرف صف اول نماز ايستاده باشد، چنانچه مأمومينى كه بين او و امام ايستاده اند بعد از اين كه امام جماعت شروع به نماز كرد به طور كامل آماده ى اقتدا كردن باشند مى تواند به نيت جماعت وارد نماز شود.

22. احكام نماز جماعت

1. قرائت حمد و سوره براى مأموم در نمازهاى ظهر و عصر جايز نيست، حتى اگر براى تمركز ذهن باشد.

2. اگر مأموم در ركعت اول و دوّم نماز صبح و مغرب و عشاء صداى حمد و سورۀ امام را بشنود، اگرچه كلمات را تشخيص ندهد، بايد حمد و سوره را نخواند و اگر صداى امام را نشنود، مستحب است حمد و سوره را بخواند ولى بايد آهسته بخواند و چنانچه سهواً بلند بخواند، اشكال ندارد.

3. اگر امام جماعت در ركعت سوم يا چهارم نماز عشا باشد و مأموم در ركعت دوم، بر مأموم واجب است كه حمد و سوره را آهسته بخواند.

4. اگر شخصى در ركعت دوم نماز جماعت برسد و بر اثر جهل به مسأله، تشهد و قنوت را در ركعت بعد به جا نياورد نمازش صحيح است ولى بنا بر احتياط قضاى تشهد بر او واجب است و نيز واجب است دو سجده سهو به جا آورد.

5. كسى كه به ركعت سوم نماز جماعت برسد و به خيال اين كه امام در ركعت اول است

ص: 228

چيزى نخواند، اگر قبل از ركوع متوجه شود واجب است حمد و سوره را قرائت كند، ولى اگر بعد از اين كه داخل ركوع شد متوجه شود نماز او صحيح است و چيزى بر او واجب نيست، هر چند احتياط مستحب اين است كه دو سجده ى سهو براى ترك سهوى قرائت به جا آورد.

6. اگر امام جماعت سهواً بعد از تكبيرة الاحرام به ركوع برود چنانچه مأموم بعد از داخل شدن در نماز جماعت و پيش از رفتن به ركوع متوجه شود واجب است كه نيت فرادى نموده و حمد و سوره را قرائت كند.

7. اگر امام جماعت در اثناى نماز در كيفيت تلفظ كلمه پس از اداى آن شك كند و بعد از فراغت از نماز علم پيدا كند كه در تلفظ آن كلمه اشتباه كرده است نماز او و مأمومين محكوم به صحت است.

8. اقتدا به اهل سنت براى رعايت وحدت اسلامى جايز است و اگر حفظ وحدت، مقتضى انجام كارهايى باشد كه آنها انجام مى دهند نماز صحيح و مجزى است، حتى اگر سجده بر فرش و مانند آن باشد، ولى تكتف (دست بسته نماز خواندن) در نماز جايز نيست، مگر اين كه ضرورت آن را اقتضا كند.

23. شرايط امام جماعت

3. عادل بودن(1)
اشاره

3. عادل بودن(1)

1. اگر امام جماعت سخنى بگويد و يا مزاحى كند كه خوشايند و مناسب شأن عالم دينى نباشد، در صورتى كه مخالف شرع نباشد، ضررى به عدالت نمى زند.

ص: 229


1- در مورد معناى «عدالت» و «عادل» به «شرايط مرجع تقليد» رجوع كنيد.

2. صرف ترك امر به معروف و نهى از منكر كه ممكن است بر اثر عذر مقبولى نزد مكلف باشد، به عدالت وى ضرر نمى زند و مانع اقتدا به او نيست.

3. شخصى كه اعتقاد به عدالت امام جماعتى دارد و در عين حال معتقد است وى در مواردى به او ظلم كرده است تا برايش احراز نشود كه عمل آن امام جماعت كه او آن را ظلم مى شمارد با علم و اختيار و بدون مجوِّز شرعى بوده مجاز نيست كه حكم به فسق او نمايد.

توجه

* در اقتدا به امام جماعت، شناخت واقعى او شرط نيست بلكه همين كه عدالت امام نزد مأموم به هر طريقى ثابت باشد، اقتدا به او جايز و نماز جماعت صحيح است.

6. نماز را صحيح خواندن

1. اگر قرائت مكلف صحيح نباشد و قدرت بر يادگيرى هم نداشته باشد، نماز او صحيح است، ولى ديگران نمى توانند به وى اقتدا كنند.

2. اگر قرائت امام جماعت از نظر مأموم، صحيح نباشد و در نتيجه نماز او را صحيح نداند، نمى تواند به او اقتدا كند و در صورت اقتدا، نماز او صحيح نيست و اعاده ى آن واجب است.

7. مرد بودن
اشاره

امامت زن در نماز جماعت فقط براى زنان جايز است.

چند نكته در ارتباط با شرايط امام جماعت

* با دسترسى به روحانى، از اقتدا به غير روحانى اجتناب شود.

* اگر امام جماعت، استقرار و آرامش در قيام به صورت طبيعى داشته باشد و بتواند آن را در حال قرائت حمد و سوره و ذكرهاى نماز و انجام افعال آن حفظ كند و قدرت بر ركوع و سجده داشته باشد و بتواند وضوى صحيح بگيرد، اقتداى ديگران به او در نماز بعد از احراز ساير شرايط امامت جماعت صحيح است و در قطع كامل دست يا پا و يا فلج بودن آنها امامت محل اشكال است، ولى در قطع انگشت ابهام (شصت) پا، امامت صحيح است.

* فردى كه شرعاً از انجام غسل معذور باشد مى تواند با تيمم بدل از غسل، امام جماعت شود و اقتدا به او اشكال ندارد.

ص: 230

* نماز مأمومينى كه در گذشته بر اثر جهل به حكم شرعى به فردى اقتدا كرده اند كه اقتدا به او صحيح نبوده، مثل فردى كه دست راست نداشته است، محكوم به صحت است و اعاده و قضا بر آنان واجب نيست.

24. مسائل متفرقه ى نماز

1. در رابطه با بيداركردن افراد خانواده براى خواندن نماز صبح، كيفيت خاصى وجود ندارد.

2. مستحب است ولى اطفال، احكام شرعى و عبادات را پس از رسيدن آنان به سن تمييز به ايشان ياد دهد.

3. منظور از اين كه شارب خمرتا چهل روز نمازش، نماز نيست اين است كه شرب خمر، مانع از قبول نماز است نه اين كه با شرب خمر، وجوب اداى نماز ساقط شود و قضا واجب گردد يا جمع بين ادا و قضا لازم شود.

4. مصافحه بعد از سلام و فراغت از نماز اشكال ندارد و به طور كلى مصافحه ى مؤمنين با هم مستحب است.

5. اگر انسان مشاهده كند فردى بعضى از افعال نمازش را اشتباه انجام مى دهد، در اين مورد چيزى بر او واجب نيست، مگر اين كه اشتباه ناشى از جهل او به حكم آن باشد كه در اين صورت احتياط (واجب) ارشاد و راهنمايى وى است.

تمرين

1. آيا در حالى كه زنان پشت سر مردان براى نماز جماعت ايستاده اند احتياج به پرده و ساتر است؟

2. آيا براى مأموم جايز است در نماز جماعت ظهر و عصر، حمد و سوره را براى تمركز ذهن قرائت كند؟

3. اگر امام جماعت سهواً بعد از تكبيرة الاحرام به ركوع رود وظيفه ى مأموم چيست؟

4. اگر امام جماعت سخنى بگويد و يا مزاحى كند كه خوشايند و مناسب شأن عالم

ص: 231

دينى نباشد، آيا با اين كار از عدالت ساقط مى شود؟

5. آيا در صحت قرائت، بين نماز فرادى و نماز مأموم يا امام تفاوت وجود دارد، يا اين كه صحت قرائت در هر حالى مسأله ى واحدى است؟

6. آيا زن مى تواند براى زنها امامت كند؟

ص: 232

فصل چهارم روزه

اشاره

ص: 233

ص: 234

درس 58 روزه (1) معناى روزه - انواع روزه - روزه هاى واجب - شرايط وجوب روزه - شرايط صحت روزه

1. معناى روزه

اشاره

«روزه» در شرع مقدس اسلام آن است كه انسان در تمام روز(1) (از طلوع فجر تا مغرب) با قصد اطاعت از فرمان خداوند از خوردن و آشاميدن و چيزهاى ديگرى كه به تفصيل گفته خواهد شد خوددارى كند.

توجه

* معيار شرعى در مورد وقت روزه، فجر صادق است نه كاذب، و احراز آن موكول به تشخيص مكلف است.

* در طلوع فجر (وقت وجوب امساك براى روزه گرفتن) فرقى بين شبهاى مهتابى و غير مهتابى نيست.

* مقتضى است كه مؤمنين محترم «اَيدَهُمُ اللهُ تَعَالى» جهت رعايت احتياط در امساك روزه، همزمان با شروع اذان صبح از رسانه ها براى روزه امساك نمايند.

* هرگاه براى روزه دار اطمينان حاصل شود كه اذان از هنگام داخل شدن وقت شروع شده جايز است به صرف شروع اذان، افطار نمايد و صبر كردن تا پايان اذان لازم نيست.

ص: 235


1- ملاك در تعيين روز در مواردى كه شارع مقدس براى آن حدى مشخص كرده است تابع تحديد شارع است كه در مانند روزه و اعتكاف از طلوع فجر تا مغرب مى باشد.

2. انواع روزه

توجه

* كسى كه مى داند روزه براى او ضرر دارد يا خوف ضرر داشته باشد بايد روزه را ترك كند و اگر روزه بگيرد صحيح نيست بلكه حرام است، خواه اين يقين و خوف از تجربه ى شخصى حاصل شده باشد يا از گفته ى پزشك امين يا از منشأ عقلايى ديگر.

* ملاك تأثير روزه در ايجاد بيمارى يا تشديد آن و عدم قدرت بر روزه گرفتن، تشخيص خود روزه دار نسبت به خودش است، بنابراين اگر پزشك بگويد روزه ضرر دارد، اما او با تجربه دريافته است كه ضرر ندارد بايد روزه بگيرد، همچنين اگر پزشك بگويد روزه ضرر ندارد ولى او بداند روزه برايش ضرر دارد يا خوف ضرر داشته باشد نبايد روزه بگيرد.

* هرگاه عقيده اش اين بود كه روزه براى او ضرر ندارد و روزه گرفت و بعد فهميد روزه براى او ضرر داشته بايد قضاى آن را به جا آورد.

* پزشكانى كه بيماران را از روزه گرفتن به دليل ضرر داشتن منع مى كنند گفته ى ايشان در صورتى معتبر است كه اطمينان آور باشد يا باعث خوف ضرر شود و در غير اين صورت اعتبارى ندارد.

ص: 236

3. روزه هاى واجب

3. روزه هاى واجب(1) .

4. شرايط وجوب روزه

توجه

* روزه بر افرادى واجب است كه واجد شرايط فوق باشند، بنابراين روزه بر كودك نابالغ، ديوانه، بيهوش، فردى كه توانايى گرفتن روزه ندارد، مسافر، زن حايض و نفسا، كسى كه روزه براى او ضرر يا حرج (مشقت زياد) دارد واجب نيست. (توضيح بيشتر در درسهاى بعدى خواهد آمد).

* انسان نمى تواند به خاطر ضعف روزه را بخورد، ولى اگر به قدرى ضعف پيدا كند كه تحمل آن بسيار مشكل شود مى تواند روزه را بخورد، و همچنين اگر براى او ضرر يا خوف ضرر داشته

ص: 237


1- 1. اگر حاجى در حج، قدرت بر قربانى نداشته و نتواند قرض كند بايد به جاى آن ده روز روزه بگيرد كه سه روز آن را در سفر حج و هفت روز آن را در وطنش مى گيرد.

باشد، بنابراين دخترانى كه به سن بلوغ - كه بنا به نظر مشهور همان تكميل نه سال قمرى است - مى رسند واجب است روزه بگيرند و ترك آن به صرف دشوارى، ضعف جسمانى و مانند آن جايز نيست. بلى اگر براى آنها ضرر داشته و تحمل آن براى ايشان همراه مشقت زياد باشد مى توانند افطار كنند.

5. شرايط صحت روزه

توجه

* روزه از افرادى صحيح است كه واجد شرايط فوق باشند، بنابراين روزه ى كافر، ديوانه، بى هوش، مسافر، حايض و نفسا، روزه يى كه براى فرد ضرر دارد، يا در آن نيت روزه نكرده يا يكى از مفطرات را عمداً انجام داده باطل است، همچنين روزه ى مستحبى كسى كه روزه ى قضا دارد صحيح نيست.

ص: 238

تمرين

1. روزه يعنى چه؟

2. روزه هاى واجب را برشمريد؟

3. اگر پزشك شخصى را از روزه گرفتن منع كند، آيا عمل به گفته ى او واجب است؟

4. شرايط وجوب روزه را ذكر نماييد؟

5. دخترانى كه تازه به سن تكليف رسيده اند و روزه گرفتن بر آنها مقدارى مشكل است، چه حكمى دارند؟

6. شرايط صحت روزه چيست؟

ص: 239

درس 59 روزه (2) نيت روزه

6. نيت روزه

1. معنى و لزوم نيت

روزه مانند همه ى عبادتهاى ديگر بايد با نيت همراه باشد، بدين معنى كه خوددارى انسان از خوردن و آشاميدن و ساير چيزهاى باطل كننده ى روزه، به خاطر دستور خداوند باشد و همين كه چنين عزمى در او باشد كافى است و لازم نيست آن را بر زبان بياورد.

2. زمان نيت
اشاره

ص: 240

1. از آن جا كه شروع روزه از اول فجر است، نيت آن هم بايد از آن لحظه به تأخير نيفتد، و بهتر آن است پيش از فرا رسيدن فجر، نيت روزه كند.

2. اگر اول شب نيت كرد كه فردا روز بگيرد و پس از آن به خواب رفت و تا بعد از اذان صبح بيدار نشد يا سرگرم كارى بود و از فرا رسيدن صبح غافل بود، و پس از آن توجه يافت، روزه ى او صحيح است.

3. كسى كه در ماه رمضان، هنگام فرا رسيدن اذان صبح، عمداً نيت روزه نمى كند، اگر در اثناى روز نيت روزه كند، روزه اش باطل است و در عين حال بايد تا غروب آن روز از همه ى چيزهاى باطل كننده ى روزه اجتناب كند و بعد از ماه رمضان هم قضاى آن روز را به جا آورد.

4. كسى كه در ماه رمضان از روى فراموشى يا بى اطلاعى، نيت روزه نكرده و در اثناى روز ملتفت شود، در صورتى كه كارى كه روزه را باطل مى كند انجام داده باشد، روزه ى آن روز باطل است ولى تا غروب از كارهاى باطل كننده ى روزه خوددارى كند، اما چنانچه تا هنگامى كه ملتفت روزه مى شود كارى كه روزه را باطل مى كند انجام نداده باشد اگر بعد ازظهر است روزه باطل است، واگر پيش از ظهر است بنابر احتياط واجب بايد نيت روزه كند و روزه بگيرد و بعداً نيز روزه ى آن روز را قضا كند.

5. اگر براى روزه ى واجب غير ماه رمضان، مانند روزه ى كفاره يا قضا تا نزديك ظهر نيت نكند، چنانچه تا آن وقت كارى كه روزه را باطل مى كند انجام نداده باشد، مى تواند نيت كند و روزه ى او صحيح است.

6. روزه ى مستحبى را در هر وقت از روز كه به فكر روزه بيفتد مى تواند نيت روزه كند و روزه ى او صحيح است، مشروط بر اين كه تا آن لحظه كارى كه موجب باطل شدن روزه است از او سر نزده باشد.

7. كسى كه روزه ى قضاى ماه رمضان بر او واجب است نمى تواند روزه ى مستحبى بگيرد حتى اگر زمانى كه وقت نيت روزه ى واجب تمام شده است (يعنى بعد از ظهر) هم نيت روزه ى مستحبى كند صحيح نيست، و چنانچه فراموش كند و روزه ى مستحبى بگيرد در صورتى كه در اثناى روز (چه پيش از ظهر باشد يا بعد ازظهر) يادش بيايد روزه ى مستحبى او باطل مى شود، حال اگر پيش ازظهر باشد مى تواند نيت روزه ى قضاى ماه رمضان كند و روزه اش درست است.

ص: 241

توجه

* كسى كه روزه ى قضاى ماه رمضان بر ذمه دارد اگر به نيت استحباب روزه بگيرد، به جاى روزه ى قضايى كه بر عهده اش هست محسوب نمى شود.

* كسى كه نمى داند روزه ى قضا بر عهده دارد يا نه، اگر به نيت آنچه كه شرعاً مأمور به آن است اعم از روزه ى قضا يا مستحبى، روزه بگيرد و در واقع روزه ى قضا بر عهده اش باشد به عنوان روزه ى قضا محسوب مى شود.

8. اگر مريض در اثناى روز ماه رمضان خوب شود، واجب نيست كه نيت روزه كند و آن روز را روزه بگيرد، ولى اگر پيش از ظهر باشد و كارى كه روزه را باطل مى كند از او سر نزده باشد احتياط مستحب آن است كه نيت روزه كند و روزه بگيرد و پس از ماه رمضان بايد آن روز را قضا كند.

3. نيت در يوم الشك

روزى كه انسان شك دارد كه آخر شعبان است يا اول ماه رمضان (يوم الشك) واجب نيست روزه بگيرد، و اگر بخواهد روزه بگيرد نمى تواند نيت روزه ى رمضان كند، بلكه مى تواند قصد روزه ى مستحبى آخر شعبان يا روزه ى قضا و مانند آن كند و اگر بعداً معلوم شود كه رمضان بوده از رمضان حساب مى شود و قضاى آن روز لازم نيست، و اگر در اثناى روز بفهمد كه ماه رمضان است بايد از همان لحظه نيت روزه ى رمضان كند.

4. استمرار در نيت
اشاره

1. در روزه، واجب است نيت، استمرار داشته باشد.

ص: 242

توجه

* آنچه گفتيم در ارتباط با روزه ى واجب معين از قبيل روزه ى ماه رمضان و نذر معين و مانند آن است، اما در روزه هاى مستحب و نيز روزه هاى واجب غير معين كه وجوب آن مخصوص به روز معينى نيست اگر تصميم بر قطع روزه بگيرد ولى كارى كه روزه را باطل مى كند از او سر نزند و بعداً دوباره تا پيش از ظهر - و در مستحب تا غروب - نيت روزه كند روزه ى او صحيح است.

تمرين

1. آيا روزه ى كسى كه اول شب نيت كند كه فردا روزه بگيرد و پس از آن به خواب رود و تا بعد از اذان صبح بيدار نشود صحيح است؟

2. روزه ى مستحبى را تا چه زمانى مى توان نيت كرد؟

3. كسى كه نمى داند روزه ى قضا دارد چنانچه روزه ى مستحبى بگيرد و بعد بفهمد روزه ى قضا داشته آيا به عنوان روزه ى قضا حساب مى شود؟

4. حكم يوم الشك را بيان نماييد؟

5. نيت قطع با نيت قاطع چه فرقى دارد؟

6. كسى كه در روزه ى ماه رمضان تصميم مى گيرد روزه اش را باطل كند، ولى قبل از اين كه عملى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد از تصميم خود منصرف شود حكم روزه اش چيست؟

ص: 243

درس 60 روزه (3) مفطرات «1»

7. مفطرات

توجه

* به كارهايى كه روزه را باطل مى كند «مفطرات روزه» مى گويند.

1. خوردن و آشاميدن
اشاره

1. اگر روزه دار عمداً و آگاهانه چيزى بخورد يا بياشامد روزه ى او باطل مى شود، خواه آن چيز از

ص: 244

خوراكيها و آشاميدنيهاى معمول باشد و خواه از چيزهاى غير خوراكى مانند كاغذ يا پارچه و امثال آن، و خواه زياد باشد يا كم، مانند قطره هاى بسيار كوچك آب يا خرده ى كوچكى از نان.

2. اگر روزه دار چيزى را كه لاى دندان مانده است عمداً فرو ببرد، روزه اش باطل مى شود، اما اگر علم به وجود باقيمانده ى غذا در لاى دندانها و يا علم به رسيدن آن به حلق نداشته و يا فرو رفتن آن عمدى و با التفات نبوده روزه باطل نمى شود.

3. خوردن و آشاميدن از روى سهو و فراموشى روزه را باطل نمى كند و تفاوتى هم بين اقسام روزه از واجب و مستحب نيست.

4. فرو بردن آب دهان روزه را باطل نمى كند.

5. احتياط واجب آن است كه روزه دار از استعمال آمپولهاى مقوّى يا مغذّى، يا آمپولهايى كه به رگ تزريق مى شود و نيز انواع سِرُم ها خوددارى كند، ولى تزريق آمپول در عضله يا براى بى حس كردن و نيز دارو گذاشتن در زخمها و جراحتها اشكال ندارد.

6. احتياط واجب آن است كه روزه دار از مواد مخدرى كه از راه بينى يا زير زبان جذب مى شود خوددارى كند.

7. اگر موقعى كه مشغول خوردن غذا است بفهمد صبح شده، بايد لقمه را از دهان بيرون بياورد، و اگر عمداً آن را فرو ببرد روزه اش باطل است. (وظيفه ى كسى كه عمداً روزه را باطل كرده است بعداً گفته خواهد شد).

8. فرو بردن اخلاط سر و سينه تا به فضاى دهان نرسيده روزه را باطل نمى كند، اما اگر داخل فضاى دهان شود احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرد.

9. هرگاه خوردن قرص در حال روزه براى درمان فشار خون ضرورى باشد اشكال ندارد، ولى با خوردن آن، روزه باطل مى شود. (بر استفاده از قرص جهت درمان، عنوان خوردن صدق مى كند).

10. خونى كه از لثه بيرون مى آيد تا آن را فرو نبرده است روزه باطل نمى شود و چنانچه در آب دهان مستهلك شود (و از بين برود) محكوم به طهارت است و بلعيدن آن اشكال ندارد و مبطل روزه نخواهد بود، و همچنين در صورت شك در همراه بودن آب دهان با خون، فرو بردن آن اشكال ندارد و به صحت روزه ضرر نخواهد زد.

ص: 245

توجه

* به صرف بيرون آمدن خون از دهان، روزه باطل نمى شود، ولى واجب است از رسيدن آن به حلق جلوگيرى كند.

2. جماع (آميزش جنسى)

1. آميزش جنسى روزه را باطل مى كند، هر چند منى بيرون نيايد.

2. اگر فراموش كند كه روزه است و آميزش جنسى كند، روزه ى او باطل نمى شود، ولى هر لحظه كه يادش آمد بايد فوراً از حال آميزش خارج شود وگرنه روزه اش باطل است.

3. استمنا (خودارضايى جنسى)

1. استمنا حرام است و اگر روزه دار عمداً كارى كند كه منى از او بيرون بيايد روزه اش باطل مى شود.

2. محتلم شدن در روز (خروج منى در حال خواب) روزه را باطل نمى كند، و هرگاه روزه دار بداند كه اگر در روز بخوابد محتلم مى شود، لازم نيست از خواب خود جلوگيرى كند.

3. اگر روزه دار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود واجب نيست از آن جلوگيرى كند.

4. دروغ بستن به خدا و پيامبران و معصومين (ع)

1. دروغ بستن به خدا و پيامبران و معصومين (ع) حرام است و بنابر احتياط (واجب) موجب باطل شدن روزه مى شود، هر چند بعداً توبه كند و بگويد كه دروغ بسته است.

2. نقل رواياتى كه در كتب آمده است و انسان نمى داند كه دروغ باشد، اشكال ندارد، هر چند احتياط (مستحب) آن است كه آنها را با نسبت به آن كتاب نقل كند (مثلاً بگويد: در فلان كتاب چنان نوشته شده است كه پيامبر (ص) فرمود...).

5. رساندن غبار غليظ به حلق

1. روزه دار بنابر احتياط واجب بايد غبار غليظ را، مانند غبارى كه از جارو كردن زمين خاكى بر مى خيزد فرو ندهد، ولى صرف داخل شدن غبار در دهان و بينى بدون اين كه به حلق برسد روزه را باطل نمى كند، همچنين دود سيگار و ديگر دخانيات بنابر احتياط واجب روزه را باطل مى كند.

2. هرگاه روزه دار مبتلا به تنگى نفس شديد، ماده يى را به كار ببرد كه از هواى فشرده همراه با دارويى هر چند به صورت گاز يا پودر تشكيل شده و وارد حلق مى شود روزه اشكال ندارد.

ص: 246

تمرين

1. مفطرات روزه را بر شمريد.

2. تزريق آمپول و ساير تزريقات در حال روزه چه حكمى دارد؟

3. آيا خوردن قرص فشار خون در حال روزه جايز است و به روزه ضرر نمى زند؟

4. آيا احتلام در روز، روزه را باطل مى كند؟

5. آيا نقل رواياتى كه در كتب آمده و انسان نمى داند دروغ است در حال روزه جايز است؟

6. حكم استعمال دخانيات، مانند سيگار در حال روزه چيست؟

ص: 247

درس 61 روزه (4) مفطرات «2»

6. فرو بردن سر در آب

1. اگر روزه دار عمداً تمام سر را در آب فرو ببرد، بنابر احتياط واجب روزه اش باطل است و بايد روزه ى آن روز را قضا كند.

2. در حكم مسأله ى قبل فرقى نيست ميان اين كه در هنگام فرو بردن سر در آب، بدن او نيز در آب باشد يا اين كه بدن او در بيرون باشد و فقط سر را در آب فرو ببرد.

3. اگر نصف سر را در آب فرو ببرد و سپس بيرون بياورد و نصف ديگر سر را در آب فرو كند روزه اش باطل نمى شود.

4. اگر تمام سر زير آب برود ولى مقدارى از موها بيرون بماند روزه باطل مى شود.

5. اگر شك كند كه تمام سر زير آب رفته يا نه، روزه اش صحيح است.

6. اگر روزه دار بى اختيار در آب بيفتد و تمام سر او را آب بگيرد روزه اش باطل نمى شود، ولى بايد فوراً سر را از زير آب خارج كند، همچنين اگر فراموش كند كه روزه است و سر در آب فرو ببرد روزه ى او باطل نمى شود، ولى هرگاه يادش آمد بايد فوراً سر را بيرون بياورد.

7. كسى كه با پوشيدن لباس مخصوص (مانند لباس غواصى) بدون اين كه بدنش خيس شود در آب فرو رود، اگر لباس به سر او چسبيده باشد، صحت روزه اش محل اشكال است و بنابر احتياط واجب قضاى آن لازم است.

8. آب ريختن روى سر توسط ظرف و مانند آن به صحت روزه ضرر نمى رساند.

ص: 248

7. باقى ماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح

اشاره

1. كسى كه در شب ماه رمضان دچار جنابت است بايد تا پيش از اذان صبح غسل كند و اگر عمداً تا آن هنگام غسل نكند روزه اش باطل است. اين حكم در مورد روزه ى قضاى ماه رمضان نيز جارى است.

توجه

* اگر در شب ماه رمضان جنب شود و بدون تعمد تا اذان صبح غسل نكند، مثل اين كه در خواب جنب شود و خواب او تا بعد از اذان صبح ادامه يابد روزه اش صحيح است.

* باطل شدن روزه به خاطر بقاى بر جنابت، مخصوص روزه ى ماه رمضان و قضاى آن است و در روزه هاى ديگر به خصوص روزه ى مستحبى موجب بطلان نمى شود.

2. اگر جنب در روزه ى ماه رمضان غسل جنابت را در شب تا طلوع فجر فراموش كند و با حالت جنابت صبح نمايد روزه اش باطل است و احتياط (واجب) اين است كه قضاى روزه ى ماه رمضان هم در اين حكم به آن ملحق شود، ولى در ساير روزه ها، روزه بر اثر آن باطل نمى شود.

3. اگر شخصى در حال جنابت چند روز روزه بگيرد و نداند كه طهارت از جنابت شرط صحت روزه است، روزه هايى كه در اين چند روز گرفته باطل است و بايد آنها را قضا نمايد.

4. اگر شخصى در ماه مبارك رمضان با آب نجس غسل كند و بعد از چند روز متوجه شود كه آن آب نجس بوده است، روزه هاى او محكوم به صحت است.

5. كسى كه در شب ماه رمضان وظيفه دارد غسل كند، اگر به دليل تنگى وقت يا مضر بودن آب و امثال آن نتواند غسل كند، بايد تيمم بدل از غسل به جا آورد.

توجه

* كسى كه وظيفه ى او تيمم است جايز است عمداً خود را در شبهاى ماه مبارك رمضان جنب كند به شرط اين كه بعد از جنب شدن، وقت كافى براى تيمم داشته باشد.

* هرگاه كسى قبل از اذان صبح، غسل جنابت و يا تيمم بدل از آن را انجام دهد روزه ى او صحيح است، هر چند بعد از اذان صبح بدون اختيار از او منى خارج شود.

6. اگر در حال روزه در خواب جنب شود روزه باطل نمى شود، بنابراين اگر قبل از اذان صبح يا

ص: 249

بعد از آن بخوابد و در خواب جنب شده و بعد از اذان بيدار شود، جنابت به روزه ى آن روز او ضرر نمى زند. بلى واجب است كه براى نماز غسل كند و مى تواند غسل را تا وقت نماز به تأخير بيندازد.

توجه

* اگر روزه دار در روز ماه رمضان و ساير ايام كه روزه است در حال خواب جنب شده، پس از بيدار شدن واجب نيست فوراً غسل كند.

7. كسى كه در بيدارى جنب شده يا پس از جنب شدن در حال خواب، بيدار شده و مى داند كه اگر به خواب رود، تا پيش از اذان صبح براى غسل بيدار نخواهد شد، جايز نيست قبل از غسل كردن بخوابد، و اگر خوابيد و پيش از اذان، غسل نكرد روزه اش باطل است، ولى اگر احتمال مى دهد كه پيش از اذان صبح براى غسل بيدار خواهد شد و تصميم بر غسل داشته باشد ولى بيدار نشود روزه اش صحيح است، ولى اگر دوباره خوابيد و تا صبح بيدار نشد بايد قضاى آن روز را به جا آورد.

توجه

* هرگاه در شب ماه رمضان قبل از فجر شك كند كه محتلم شده يا نه، ولى به شك خود اعتنا نكند و دوباره بخوابد و بعد از اذان صبح بيدار شود و متوجه گردد كه قبل از طلوع فجر محتلم شده است، چنانچه بعد از بيدارى اول، اثرى از احتلام در خود مشاهده نكند بلكه فقط احتمال آن را بدهد و چيزى بر او كشف نشود و تا بعد از اذان بخوابد روزه اش صحيح است، هر چند بعد از آن معلوم شود كه احتلام او مربوط به قبل از اذان صبح است، همچنين اگر قبل از اذان صبح متوجه احتلام خود نشود و دوباره بخوابد و بعد از اذان صبح بيدار شود و متوجه گردد كه قبل از اذان صبح محتلم شده است روزه اش صحيح است.

8. زنى كه از عادت ماهانه پاك شده و بايد غسل كند، و همچنين زنى كه از نفاس (خونريزى زايمان) پاك شده و غسل بر او واجب است، اگر غسل را تا اذان صبح روز ماه رمضان تأخير اندازد روزه اش باطل است.

9. زن روزه دار اگر در اثناى روز خون حيض يا نفاس ببيند روزه اش باطل مى شود، اگر چه نزديك مغرب باشد.

ص: 250

توجه

* اگر زنى در حال روزه ى نذرى معين حيض شود روزه اش باطل مى شود و قضاى آن بعد از طهارت واجب است.

8. اماله كردن با مايعات

1. اماله كردن با چيز روان، اگر چه از روى ناچارى و براى معالجه باشد، روزه را باطل مى كند.

2. داروهاى مخصوصى براى معالجه ى بعضى از بيماريهاى زنان وجود دارد (شيافهاى روغنى) كه در داخل بدن گذاشته مى شود، استفاده از اين داروها به روزه ضرر نمى رساند.

9. قى كردن عمدى

اشاره

1. هرگاه روزه دار عمداً قى كند اگر چه به واسطه ى بيمارى و مانند آن ناچار به اين كار باشد، روزه اش باطل مى شود، ولى اگر سهواً يا بى اختيار قى كند اشكال ندارد.

2. اگر در هنگام آروغ زدن، چيزى در دهانش بيايد بايد آن را بيرون بريزد و اگر بى اختيار فرو رود روزه اش صحيح است.

چند نكته در ارتباط با مفطرات روزه

* هرگاه روزه دار عمداً و از روى اختيار كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد روزه ى او باطل مى شود و چنانچه از روى عمد نباشد، مثل اين كه پايش بلغزد و در آب فرو رود، يا از روى فراموشى غذا بخورد، يا به زور چيزى در گلوى او بريزند روزه اش، باطل نمى شود و تفاوتى هم بين اقسام روزه از واجب، مستحب، ماه رمضان و غيره نيست.

توجه

* هرگاه روزه دار خودش بر اثر اكراه ديگرى مرتكب مفطرى شود (و به عبارت ديگر مجبورش كنند كه خودش افطار كند، مثلاً به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر جانى يا مالى به تو مى زنيم و او خودش براى جلوگيرى از ضرر، غذا بخورد) روزه اش باطل مى شود.

* اگر روزه دار سهواً يكى از كارهايى را بكند كه موجب باطل شدن روزه است و سپس به خيال اين كه روزه اش باطل شده، عمداً بار ديگر يكى از آن كارها را انجام دهد، روزه ى او باطل مى شود.

ص: 251

* هرگاه كسى شك كند مفطرى انجام داده است يانه، مثلاً غبار غليظى كه وارد دهان شده آن را فروبرده است يا نه، يا آبى كه داخل دهان كرده بيرون ريخته يا نه، روزه اش صحيح است.

تمرين

1. كسى كه با پوشيدن لباس مخصوص (مانند لباس غواصى) بدون اين كه بدنش خيس شود در آب فرو رود روزه اش چه حكمى دارد؟

2. آيا زير دوش رفتن يا ريختن آب بر روى سر توسط ظرف و مانند آن، روزه را باطل مى كند؟

3. آيا جايز است شخص جنب بعد از طلوع آفتاب غسل جنابت نمايد و روزه ى قضا يا مستحب بگيرد؟

4. اگر جنب در روزه ى ماه رمضان يا روزه هاى ديگر غسل جنابت را در شب تا طلوع فجر فراموش كند و در اثناى روز به يادش بيفتد چه حكمى دارد؟

5. اگر مكلف در شب ماه رمضان قبل از اذان صبح بيدار شود و ببيند محتلم شده است و دوباره پيش از اذان صبح به اميد اين كه براى غسل كردن بيدار مى شود بخوابد و تا بعد از اذان در خواب بماند روزه اش چه حكمى دارد؟

6. اگر روزه دار در هنگام آروغ زدن، چيزى در دهانش بيايد وظيفه اش چيست؟

ص: 252

درس 62 روزه (5) كفاره ى افطار عمدى روزه ى ماه مبارك رمضان

8. كفاره ى افطار عمدى روزه ى ماه مبارك رمضان

1. وجوب كفاره و موارد آن
اشاره

1. هرگاه در ماه مبارك رمضان كارهايى كه روزه را باطل مى كند را از روى عمد و اختيار و بدون عذر شرعى انجام دهد، علاوه بر اين كه روزه ى او باطل مى شود و قضا دارد كفاره نيز بر او واجب است اعم از اين كه هنگام انجام مفطر، عالم به وجوب كفاره باشد يا نه.

توجه

* اگر فردى به خاطر عذرى احتمال دهد كه روزه ى ماه مبارك رمضان بر او واجب نيست و به همين دليل روزه نگيرد ولى بعداً معلوم شود كه روزه بر او واجب بوده، علاوه بر قضا، كفاره هم بر او واجب است. (صرف احتمال عدم وجوب روزه ى ماه مبارك رمضان براى افطار كافى نيست). بلى اگر افطار به علت ترس از ضرر باشد و ترس هم منشأ عقلايى داشته باشد كفاره ندارد، ولى قضا بر او واجب است.

* اگر به سبب بى اطلاعى از حكم شرعى، كارى را انجام دهد كه روزه را باطل مى كند، مثل اين كه نمى دانست سر زير آب كردن روزه را باطل مى كند و سر زير آب كرد، روزه اش باطل است و بايد آن را قضا كند، ولى كفاره بر او واجب نيست.

* اگر كارى را انجام دهد كه مى داند حرام است، ولى نمى دانسته كه روزه را باطل مى كند

ص: 253

علاوه بر قضا، بنابر احتياط واجب بايد كفاره بدهد.

* اگر به جهتى باطل كردن روزه براى او جايز يا واجب شود، مانند اين كه او را مجبور كنند كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، يا براى نجات جان غريق خود را در آب بيندازد، در اين صورت، كفاره بر او واجب نيست، ولى بايد قضاى آن روز را به جا آورد.

2. اگر چيزى از اندرون روزه دار به دهان او برگردد، نبايد آن را دوباره فرو برد، و اگر عمداً فرو ببرد قضا و كفاره بر او واجب است.

3. اگر روزه دار به گفته ى كسى كه مى گويد مغرب شده و اعتماد به گفته ى او نيست، افطار كند و سپس بفهمد كه مغرب نبوده، قضا و كفاره بر او واجب مى شود.

4. هرگاه روزه دار در ماه رمضان با همسر خود كه روزه دار است جماع كند و زن نيز به آن راضى باشد بر هر يك از آنان حكم افطار عمدى جارى است و علاوه بر قضا، كفاره هم بر هر دو واجب است.

2. مقدار كفاره و كيفيت آن
توجه

* از آن جايى كه در اين دوران ظاهراً برده يى وجود ندارد كه بتوان آزاد كرد مكلف بايد يكى از آن دو كار ديگر را انجام دهد.

* در مقدار كفاره تفاوتى نيست بين آن كه روزه دار، به چيز حلال روزه ى خود را باطل كند يا به چيز حرام، مثل زنا يا استمنا يا خوردن و آشاميدن حرام، گر چه احتياط مستحب در افطار به چيز حرام آن است كه كفاره ى جمع بپردازد يعنى هم يك برده آزاد كند و هم دو ماه روزه بگيرد و هم شصت فقير را غذا دهد.

* هرگاه هيچ يك از اين سه كار ممكن نشود بايد به هر تعداد فقير كه قادر است غذا بدهد و احتياط (واجب) آن است كه استغفار نيز بكند و اگر به هيچ وجه قادر به دادن غذا به فقرا نيست فقط كافى است كه استغفار كند يعنى با دل و زبان بگويد: «اَسْتَغْفِرُاللهَ» (از خداوند بخشايش

ص: 254

مى طلبم).

* كسى كه به خاطر عدم توانايى بر روزه و غذا دادن به فقير، وظيفه اش استغفار است، اگر بعدها تمكن پيدا كرد كه روزه بگيرد يا به فقرا غذا دهد، لازم نيست اين كار را بكند، گر چه موافق احتياط مستحبى است.

2. كسى كه مى خواهد دو ماه كفاره ى روزه ى ماه رمضان را بگيرد بايد يك ماه تمام و حداقل يك روز از ماه دوم را پى درپى بگيرد و اگر بقيه ى ماه دوم پى درپى نباشد اشكال ندارد.

3. زنى كه مى خواهد شصت روز روزه ى كفاره بگيرد و در اثناى روز به روزهاى عادت ماهانه و امثال آن برسد پس از پايان آن روزها مى تواند بقيه ى روزه ها را بگيرد و لازم نيست آنها را از سر بگيرد.

5. كسى كه براى كفاره ى روزه مى خواهد به شصت فقير غذا دهد (به شرحى كه در مسأله ى قبل گفتيم) اگر به شصت فقير دسترسى دارد نمى تواند سهم دو نفر يا بيشتر را به يك نفر بدهد، بلكه لازم است به تمام شصت نفر به اندازه ى سهم هر يك غذا بدهد. البته مى تواند به عدد افراد خانواده ى شخص فقير مقدار سهم آنان را به او واگذار كند و او آن را مصرف آنان نمايد.

توجه

* در فقير، تفاوتى ميان بچه و بزرگ و زن و مرد نيست.

3. احكام كفاره

1. اگر روزه دار در يك روز بيش از يك بار كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد فقط يك كفاره بر او واجب مى شود. بلى اگر اين كار، آميزش جنسى يا استمنا باشد احتياط واجب آن است كه به عدد دفعات آميزش جنسى يا استمنا كفاره بدهد.

2. كسى كه عمداً روزه ى خود را باطل كرده، اگر پس از آن به سفر برود كفاره از او ساقط

ص: 255

نمى شود، بنابراين اگر با حالت جنابت از خواب بيدار شود و علم به جنب بودن خود داشته باشد و قبل از فجر اقدام به غسل يا تيمم نكند و براى فرار از روزه تصميم بگيرد بعد از طلوع فجر مسافرت كند و اين كار را نيز انجام دهد، صرف تصميم و قصد سفر در شب و رفتن به مسافرت در روز براى سقوط كفاره از او كافى نيست.

3. كسى كه كفاره بر او واجب شده، لازم نيست كه آن را فوراً بدهد، ولى نبايد آن را به قدرى تأخير بيندازد كه كوتاهى در اداى واجب شمرده شود.

4. كفاره ى واجب را اگر چند سال بگذرد و ندهد، چيزى بر آن اضافه نمى شود.

5. در كفاره ى روزه، بين قضا و كفاره، ترتيب واجب نيست.

تمرين

1. هرگاه كسى به واسطه ى بى اطلاعى و ندانستن مسأله كارى را انجام دهد كه مى داند حرام است ولى نمى دانسته كه روزه را باطل مى كند، آيا قضاى روزه هاى آن روزها كافى است؟

2. اگر مردى با همسر خود در ماه رمضان جماع كند و زن نيز راضى به آن باشد چه حكمى دارد؟

3. مقدار كفاره ى افطار عمدى ماه مبارك رمضان را بيان نماييد.

4. حكم كسى كه با آميزش جنسى حرام يا استمنا يا خوردن و نوشيدن حرام روزه ى خود را در ماه رمضان باطل نموده چيست؟

5. اگر روزه دار در يك روز بيش از يك بار كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد چه وظيفه يى دارد؟

6. آيا كفاره ى واجب را اگر چند سال بگذرد و ندهد چيزى بر آن اضافه مى شود؟

ص: 256

درس 63 روزه (6) كفاره ى افطار قضاى ماه رمضان - كفاره ى تأخير - فديه

9. كفاره ى افطار قضاى ماه رمضان

1. وجوب كفاره و موارد آن
اشاره

كسى كه قضاى روزه ى ماه رمضان را گرفته جايز نيست بعد از ظهر روزه را باطل كند و اگر عمداً چنين كارى را انجام دهد بايد كفاره بپردازد.

توجه

* كسى كه روزه ى قضاى ماه رمضان را به جا مى آورد مى تواند پيش از ظهر روزه را افطار كند، به شرط اين كه وقت براى قضاى روزه تنگ نباشد، اما اگر وقت، تنگ باشد مثلاً پنج روز قضا به ذمه دارد و پنج روز هم بيشتر به ماه رمضان باقى نمانده افطار پيش از ظهر (همچون افطار بعد از ظهر) براى او به احتياط (واجب) جايز نيست، هر چند اگر افطار كند كفاره ندارد.

* اگركسى براى گرفتن روزه ى قضاى ماه رمضان اجير شود و بعد از زوال افطار كند كفاره بر او واجب نيست.

2. مقدار كفاره

كفاره ى افطار قضاى ماه رمضان عبارت است از غذا دادن به ده فقير و اگر نمى تواند واجب است سه روز روزه (بنابر احتياط واجب پى در پى) بگيرد.

ص: 257

10. كفاره ى تأخير

1. وجوب كفاره و مورد آن
اشاره

كسى كه روزه ى ماه رمضان را به واسطه ى عذرى نگيرد و تا رمضان آينده هم به خاطر سهل انگارى و بدون عذر قضاى آن را به جا نياورد بايد بعداً روزه را قضا كند و براى هر روز كفاره ى تأخير بدهد، اما اگر قضاى روزه ى ماه رمضان را به علت استمرار عذرى كه مانع روزه گرفتن است، مانند مسافرت تا ماه رمضان سال آينده به تأخير اندازد قضاى روزه هايى كه از او فوت شده كافى است و واجب نيست كفاره بدهد، هر چند احتياط (مستحب) در جمع بين قضا و كفاره است. ناگفته نماند در خصوص بيمارى، توضيحى وجود دارد كه خواهد آمد.

توجه

* كفاره ى تأخير قضاى روزه تا ماه رمضان سال بعد، بر اثر جهل به وجوب آن ساقط نمى شود، بنابراين اگر شخصى به خاطر جهل به وجوب قضاى روزه تا قبل از ماه رمضان سال آينده قضاى روزه هايش را به تأخير اندازد بايد براى هر روز كفاره ى تأخير بدهد.

* كفاره ى تأخير قضاى روزه ى ماه رمضان - هر چند به مدت چند سال هم به تأخير افتاده باشد - يك بار واجب است و با گذشت سالها متعدد نمى شود، بنابراين اگر قضاى روزه ى ماه رمضان را چند سال به تأخير اندازد بايد قضا را به جا آورد و براى هر روز يك كفاره ى تأخير بدهد.

2. مقدار كفاره
اشاره

كفاره ى تأخير عبارت است از يك مد طعام كه بايستى به فقير داده شود.

توجه

* كسى كه بايد براى هر روز يك مد طعام بدهد مى تواند كفاره ى چند روز را به يك فقير بدهد.

ص: 258

11. فديه
1. موارد فديه
اشاره

1. زن باردارى كه خوف از ضرر روزه بر جنين خود دارد و خوف وى هم داراى منشاء عقلايى باشد بايد روزه اش را افطار كند و براى هر روزى فديه بدهد و قضاى روزه را هم بعداً به جا آورد.

2. زن شيردهى كه به دليل كم يا خشك شدن شيرش بر اثر روزه، خوف ضرر برطفل خود دارد بايد روزه اش را افطار كند و براى هر روزى فديه بدهد و قضاى روزه را هم بعداً به جا آورد.

3. بيمارى كه به واسطه ى بيمارى، روزه ى ماه رمضان را نگرفته و بيماريش تا ماه رمضان سال بعد ادامه پيدا كرده است، قضاى روزه هايى را كه نگرفته واجب نيست، فقط بايد براى هر روزى فديه بپردازد.

توجه

* زنى كه به علت بيمارى از روزه گرفتن معذور است و به جهت ادامه ى بيمارى قادر بر قضا كردن آنها تا ماه رمضان سال آينده هم نيست فديه بر خود او واجب است و چيزى بر عهده ى شوهرش نيست.

* زنى كه در دو سال متوالى به دليل عذر شرعى، روزه ى ماه رمضان را نگرفته، اگر عذر او در خوردن روزه، خوف از ضرر روزه بر جنين يا كودكش بوده بايد علاوه بر قضا، براى هر روزى فديه هم بپردازد و چنانچه قضا را بعد از رمضان، تا ماه رمضان سال بعد بدون عذر شرعى به تأخير انداخته علاوه بر قضا و فديه، كفاره ى تأخير هم بر او واجب است و اگر روزه براى خودش ضرر داشته و به جهت ضرر داشتن قادر بر قضاى روزه تا رمضان سال بعد نبوده بايد براى هر روزى فديه بپردازد و قضاى روزه بر او واجب نيست.

ص: 259

2. مقدار فديه

مقدار فديه همان مقدار كفاره ى تأخير است يعنى يك مد طعام كه بايستى به فقير داده شود.

يك نكته در ارتباط با كفاره

* اگر نذر كند كه روز معينى را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمداً روزه نگيرد يا روزه اش را باطل كند بايد كفاره بدهد.

توجه

* كفاره ى نذر همان كفاره ى قسم است كه در جاى خود گفته خواهد شد.

تمرين

1. مورد و مقدار كفاره ى افطار قضاى ماه رمضان را بيان نماييد.

2. مورد و مقدار كفاره ى تأخير چيست؟

3. آيا كفاره ى تأخير بر كسى كه بر اثر جهل به وجوب قضاى روزه تا قبل از ماه رمضان سال آينده، قضاى روزه هايش را به تأخير انداخته واجب است؟

4. موارد فديه كدامند؟

5. زنى به علت بيمارى از روزه گرفتن معذور است و قادر بر قضا كردن آنها تا ماه رمضان سال آينده هم نيست، در اين صورت آيا كفاره بر او واجب است يا بر شوهرش؟

6. زنى در دو سال متوالى در ماه مبارك رمضان حامله بوده و قدرت روزه گرفتن در آن ايام را نداشته است، ولى در حال حاضر توانايى روزه گرفتن را دارد حكم او چيست؟

ص: 260

درس 64 روزه (7) جاهايى كه قضا واجب است ولى كفاره واجب نيست - احكام قضاى روزه - احكام روزه ى قضاى پدر و مادر - احكام روزه ى مسافر

12. جاهايى كه قضا واجب است ولى كفاره واجب نيست

1. كسى كه در روز ماه رمضان نيت روزه نمى كند، يا از روى ريا روزه مى گيرد ولى هيچيك از كارهايى را كه موجب باطل شدن روزه است انجام نمى دهد قضاى آن روز بر او واجب است، ولى كفاره واجب نيست.

2. كسى كه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كرده و با حال جنابت يك يا چند روز، روزه بگيرد قضاى آن روزها بر او واجب است.

3. اگر در سحر ماه رمضان بدون اين كه تحقيق كند صبح شده يا نه، كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، سپس معلوم شود كه در آن هنگام صبح شده بوده است، بايد قضاى آن روز را بگيرد، ولى اگر تحقيق كند و بداند كه صبح نشده و چيزى بخورد، و بعد معلوم شود كه صبح بوده است قضاى آن روز بر او واجب نيست.

4. اگر در روز ماه رمضان به خاطر تاريكى هوا يقين كند كه مغرب شده يا كسانى كه خبر آنها شرعاً حجت است بگويند مغرب شده، و افطار كند سپس معلوم شود كه هنوز در آن هنگام مغرب نبوده است بايد قضاى آن روز را به جا آورد.

ص: 261

5. اگر بر اثر ابر گمان كند كه مغرب شده و افطار كند، بعد معلوم شود كه مغرب نبوده است، قضاى آن روز بر او واجب نيست.

6. در سحر ماه رمضان تا وقتى يقين به طلوع فجر نكرده است مى تواند كارهايى را كه موجب باطل شدن روزه است انجام دهد، ولى اگر بعداً معلوم شد كه در آن هنگام صبح شده بوده است حكم آن در مسأله ى «3» گفته شد.

7. در روز ماه رمضان تا وقتى يقين به فرارسيدن مغرب نكرده باشد نمى تواند افطار كند، و اگر با يقين به مغرب افطار كرد و بعد معلوم شد كه مغرب نشده بوده است حكم آن در مسأله ى «4 و 5» گفته شد.

8. اگر روزه دار در هنگام وضو كه مستحب است قدرى آب در دهان بگرداند و مضمضه كند، اين كار را كرد و آب بى اختيار فرو داده شد روزه اش صحيح است و قضا بر او واجب نيست، ولى اگر اين كار را نه براى وضو بلكه براى خنك شدن و امثال آن انجام داد و آب بى اختيار به حلق او فرو رفت، بايد قضاى آن روز را به جا آورد.

13. احكام قضاى روزه

اشاره

1. كسى كه يك يا چند روز بى هوش و در حال اغما بوده و روزه ى واجب از او فوت شده، لازم نيست قضاى روزه آن روزها را به جا آورد.

2. كسى كه به خاطر مستى، روزه از او فوت شده، مانند اين كه بر اثر مستى نيت روزه نكرده هر چند همه روز را امساك كرده باشد، قضاى روزه يى كه از او فوت شده واجب است.

3. كسى كه نيت روزه كرده ولى سپس مست شده و همه يا بخشى از روز را با حال مستى گذرانيده بنا به احتياط (واجب) بايد روزه ى آن روز را قضا كند، مخصوصاً در مستى هاى شديد كه موجب زائل شدن عقل است.

توجه

* در اين مسأله و مسأله ى قبل فرقى نيست ميان اين كه صَرف ماده ى سكرآور براى او حرام باشد يا به خاطر بيمارى يا بى اطلاعى از موضوع، حلال بوده باشد.

4. زن بايد ايامى را كه به خاطر عادت ماهيانه و يا زايمان روزه نگرفته پس از ماه رمضان قضا كند.

ص: 262

5. كسى كه چند روز از ماه رمضان را به خاطر عذرى روزه نگرفته، و تعداد آن روزها را نمى داند، مثلاً نمى داند كه آيا در روز بيست و پنجم ماه رمضان به سفر رفته تا روزه هايى كه از او فوت شده مثلاً شش روز باشد يا در روز بيست و ششم رفته كه پنج روز باشد مى تواند مقدار كمتر را قضا كند و اما در صورتى كه هنگام شروع عذر (مثلاً سفر) را مى داند، مثلاً مى داند كه در روز پنجم ماه به سفر رفته ولى نمى داند كه در شب دهم برگشته تا پنج روز فوت شده باشد يا شب يازدهم برگشته تا شش روز فوت شده باشد، در اين صورت احتياط (واجب) آن است كه مقدار بيشتر را قضا كند.

6. اگر از چند ماه رمضان روزه ى قضا داشته باشد، قضاى هر كدام را كه اول بگيرد مانع ندارد، ولى اگر وقت قضاى آخرين ماه رمضان تنگ باشد، مثلاً پنج روز از رمضان آخر قضا داشته باشد و پنج روز هم به ماه رمضان مانده باشد، در اين صورت احتياط (واجب) آن است كه قضاى رمضان آخر را بگيرد.

7. كسى كه روزه ى قضاى ماه رمضان را به جا مى آورد مى تواند پيش از ظهر روزه را افطار كند به شرط اين كه وقت براى قضاى روزه، تنگ نباشد، ولى بعد ازظهر جايز نيست.

8. هرگاه به واسطه ى بيمارى، روزه ى ماه رمضان را نگيرد و بيمارى او تا ماه رمضان سال بعد طولانى شود قضاى روزه هايى را كه نگرفته واجب نيست، ولى اگر به واسطه ى عذر ديگرى (مثلاً به خاطر مسافرت) روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقى بماند واجب است روزه هايى را كه نگرفته بعد از ماه رمضان قضا كند، همچنين اگر ترك روزه به خاطر بيمارى بوده، بعد بيمارى رفع شده و عذر ديگرى مانند مسافرت پيش آمده است.

يك نكته در ارتباط با قضاى روزه

* ناتوانى از گرفتن روزه و قضاى آن به صرف ضعف و عدم قدرت موجب سقوط قضاى روزه نمى شود، بنابراين دخترى كه به سن تكليف رسيده، ولى به علت ضعف جسمانى، توانايى روزه گرفتن ندارد و تا ماه رمضان آينده هم نمى تواند قضاى آن را به جا آورد واجب است روزه هايى كه از او فوت شده را قضا كند، همچنين فردى كه چند سال روزه نگرفته و فعلاً توبه كرده و به سوى خدا بازگشته و تصميم بر جبران آنها دارد، واجب است تمام روزه هاى فوت شده را قضا كند و چنانچه نتواند، قضاى روزه ها از او ساقط نمى شود و بر عهده اش مى ماند.

ص: 263

14. احكام روزه ى قضاى پدر و مادر

1. اگر پدر و نيز بنا به احتياط واجب، مادر روزه هاى خود را به خاطر عذرى غير از سفر به جا نياورده و با اين كه مى توانسته آن را قضا كند، قضا نيز نكرده است بر پسر بزرگتر آنان واجب است كه پس از مرگ آنان، خودش يا به وسيله ى اجير قضاى آن روزه را به جا بياورد، و اما آنچه به خاطر سفر به جا نياورده اند واجب است حتى در صورتى كه فرصت و امكان قضا را هم نيافته اند، آن را قضا كند.

2. روزه هايى را كه پدر يا مادر عمداً به جا نياورده اند بنا بر احتياط (واجب) بايد به وسيله ى پسر بزرگتر - شخصاً يا با گرفتن اجير - قضا شود.

3. در نماز و روزه قضاى پدر و مادر، ترجيحى بين نماز و روزه نيست و هر يك را مى توان بر ديگرى مقدم داشت.

15. احكام روزه ى مسافر

اشاره

1. كسى كه در ماه رمضان مسافرت مى كند در هر مورد كه نماز را بايد شكسته بخواند نبايد روزه بگيرد، و در هر مورد كه بايد نماز چهار ركعتى (تمام) بخواند، مانند مسافرى كه ده روز در يك محل قصد ماندن مى كند يا اين كه مسافرت شغل اوست واجب است روزه را نيز به جا بياورد. (مگر در مواردى كه استثنا شده است).

2. هرگاه روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد بايد روزه ى خود را تمام كند، اما اگر پيش از ظهر مسافرت نمايد روزه اش باطل است، ولى قبل از آن كه به حد ترخص برسد نمى تواند روزه را افطار كند و اگر پيش از آن افطار كند بنابر احتياط كفاره ى (افطار عمدى روزه ى ماه رمضان) بر او واجب است. البته اگر از حكم مسأله غافل بوده كفاره ندارد.

3. هرگاه مسافر پيش از ظهر وارد وطن شود يا به جايى برسد كه قصد ده روز توقف دارد، چنانچه كارى كه روزه را باطل مى كند انجام نداده باشد بايد روزه بگيرد و اگر انجام داده بايد بعداً قضا كند، ولى اگر بعد از ظهر وارد شود نمى تواند روزه بگيرد.

4. مسافرت در ماه رمضان هر چند براى فرار از روزه باشد جايز است. البته بهتر است به سفر نرود مگر اين كه سفر براى كار نيكو يا لازمى باشد.

ص: 264

يك نكته در ارتباط با روزه ى مسافر

* مسافرى كه تصميم به اعتكاف در مسجد الحرام دارد اگر قصد اقامت ده روز در مكه ى مكرمه نمايد و يا نذر كرده باشد كه در سفر روزه بگيرد بر او واجب است بعد از اين كه دو روز روزه گرفت، اعتكاف خود را با روزه ى روز سوم كامل كند، ولى اگر قصد اقامت و يا نذر روزه در سفر نكرده باشد، روزه ى او در سفر صحيح نيست و با عدم صحتِ روزه، اعتكاف هم صحيح نيست.

تمرين

1. اگر روزه دار قدرى آب در دهان بگرداند و بى اختيار فرو رود روزه اش باطل مى شود؟

2. كسى كه از چند ماه رمضان روزه ى قضا داشته باشد چگونه بايد روزه ها را قضا كند؟

3. دختر نه ساله يى كه روزه بر او واجب شده و به دليل دشوارى، روزه اش را افطار كرده، آيا قضا بر او واجب است؟

4. حكم روزه ى قضاى پدر و مادر را توضيح دهيد.

5. اگر شخصى بخواهد قبل از زوال به محل اقامتش برسد ولى در راه به خاطر پيشامد حادثه يى نتواند در زمان معين به مقصد برسد، آيا روزه ى او اشكال دارد؟

6. آيا مسافرت عمدى در ماه رمضان به قصد افطار و فرار از روزه جايز است؟

ص: 265

درس 65 روزه (8) راههاى ثابت شده اول ماه - مسائل متفرقه ى روزه

16. راههاى ثابت شدن اول ماه

اشاره

1. رويت هلال پيش از غروب براى اثبات حلول ماه قمرى جديد براى شب پس از رؤيت كفايت مى كند و لازم نيست كه رؤيت مقارن غروب يا پس از آن باشد.

توجه

* رؤيت با وسيله، فرقى با رؤيت به طريق عادى ندارد و معتبر است. ملاك آن است كه عنوان رؤيت محفوظ باشد، پس رؤيت با چشم و با عينك و با تلسكوپ محكوم به حكم واحدند. بلى رؤيت تصوير هلال از طريق انعكاس به رايانه كه در آن صدق عنوان رؤيت معلوم نيست محل اشكال است.

* استهلال (ديدن هلال) فى نفسه واجب شرعى نيست.

ص: 266

* صرف كوچكى و پايين بودن هلال يا بزرگى و بالا بودن و يا پهن يا باريك بودن آن و مانند آن، دليل شرعى شب اول يا دوم بودن نيست، ولى اگر مكلف از آن علم به چيزى پيدا كند بايد به مقتضاى علم خود در اين زمينه عمل نمايد.

* اول ماه به وسيله ى تقويمها و محاسبات علمى منجمين ثابت نمى شود مگر اين كه از گفته ى آنها يقين حاصل شود.

2. اگر در شهرى اول ماه ثابت شود براى شهرهاى ديگر كه در افق باهم متحد هستند كفايت مى كند.

توجه

* منظور از اتحاد افق، شهرهايى است كه از جهت احتمال رويت و عدم احتمال رويت هلال يكسان باشند.

3. تا حاكم حكم به رؤيت هلال نكند، صرف ثبوت هلال نزد او، براى تبعيت ديگران از وى كافى نيست، مگر آن كه اطمينان به ثبوت هلال حاصل نمايند.

توجه

* اگر شخصى هلال ماه را ببيند و بداند كه رؤيت هلال براى حاكم شرع شهر او به هر علتى ممكن نيست، واجب نيست رؤيت هلال را به حاكم اطلاع دهد مگر آن كه ترك آن مفسده داشته باشد.

* اگر حاكم حكم نمايد كه فردا عيد است و اين حكم، شامل همه ى كشور باشد حكم او شرعاً براى همه ى شهرها معتبر است.

* در تبعيت از اعلام رؤيت هلال توسط يك حكومت، اسلامى بودن آن حكومت شرط نيست، بلكه ملاك در اين مورد، حصول اطمينان به رؤيت در منطقه يى است كه نسبت به مكلف كافى محسوب مى شود.

* اگر هلال ماه در شهرى ديده نشود ولى تلويزيون و راديو از حلول آن خبر دهند، در صورتى كه مفيد اطمينان به ثبوت هلال گردد يا صدور حكم به هلال از طرف ولى فقيه باشد كافى است و نيازى به تحقيق نيست.

ص: 267

4. اگر اول ماه از طريق رؤيت هلال حتى در افق شهرهاى مجاورى كه يك افق دارند و يا از طريق شهادت دو فرد عادل و يا از طريق حكم حاكم ثابت نشود بايد احتياط كرد تا اول ماه ثابت شود.

5. اگر اول ماه رمضان ثابت نشود روزه واجب نيست، ولى اگر بعداً ثابت شود كه آن روزى را كه روزه نگرفته اول ماه بوده بايد آن را قضا كند.

6. روزى كه انسان شك دارد آخر رمضان است يا اول شوال بايد روزه بگيرد، اما اگر در اثناى روز ثابت شود كه اول شوال است بايد افطار كند، هر چند نزديك مغرب باشد.

17. مسائل متفرقه ى روزه

1. در جايى كه بيشتر مردم در شبهاى ماه مبارك رمضان براى قرائت قرآن و خواندن دعا و شركت در مراسم دينى و امثال آن بيدار هستند، پخش برنامه هاى خاص سحرهاى اين ماه از بلندگوى مسجد جهت شنيدن همگان اشكال ندارد، ولى اگر سبب اذيت همسايگان مسجد شود جايز نيست.

2. قرائت دعاهاى مخصوص ماه رمضان كه به صورت دعاى روز اول و روز دوم تا آخر ماه وارد شده است، اگر به قصد ثواب و مطلوبيت باشد اشكال ندارد.

3. هرگاه كسى روزه ى مستحبى بگيرد واجب نيست آن را به آخر برساند و هر موقع بخواهد مى تواند روزه ى خود را بخورد، بلكه اگر برادر مؤمنى او را به غذا دعوت كند مستحب است دعوت او را قبول كرده در اثناى روز افطار نمايد. خوردن غذا به دعوت برادر مؤمن هر چند روزه را باطل مى كند ولى او را از اجر و ثواب روزه محروم نمى سازد.

4. اگر روزه دارى هنگام غروب در سرزمينى افطار كرده باشد و سپس به جايى مسافرت كند كه خورشيد در آن هنوز غروب نكرده است روزه ى او صحيح است و تناول مفطرات در آن مكان قبل از غروب خورشيد با فرض اين كه در وقت غروب در سرزمين خود افطار كرده براى او جايز است.

5. اگر شخصى از اول ماه رمضان تا بيست و هفتم آن در وطن خود روزه بگيرد و در صبح روز بيست و هشتم به مكانى كه با شهر خودش هم افق مى باشد مسافرت كند و در روز بيست و نهم به آنجا برسد و متوجه شود كه در آنجا عيد اعلام شده است در صورتى كه اعلان عيد در روز بيست و نهم در آن مكان، به نحو شرعى و صحيح باشد قضاى آن روز بر او واجب نيست، ولى اين

ص: 268

كشف مى كند كه يك روز روزه در اول ماه از او فوت شده، لذا واجب است قضاى روزه يى را كه يقين به فوت آن دارد را به جا آورد.

تمرين

1. راههاى ثابت شدن اول ماه را ذكر نماييد.

2. مقصود از اتحاد افق چيست؟

3. آيا صرف ثبوت هلال نزد حاكم، براى تبعيت ديگران از وى كافى است؟

4. روزى كه انسان شك دارد آخر رمضان است يا اول شوال وظيفه اش چيست؟

5. دعاهاى مخصوص ماه رمضان به صورت دعاى روز اول و روز دوم تا آخر ماه وارد شده است، قرائت آنها در صورت شك در صحت شان چه حكمى دارد؟

6. اگر روزه دارى هنگام غروب در سرزمينى افطار كرده باشد سپس به جايى مسافرت كند كه خورشيد در آن هنوز غروب نكرده است، روزه ى آن روز چه حكمى دارد؟ آيا تناول مفطرات براى او در آنجا قبل از غروب خورشيد جايز است؟

ص: 269

ص: 270

فصل پنجم خمس

اشاره

ص: 271

ص: 272

درس 66 خمس معناى خمس - وجوب خمس - منابع هفتگانه ى خمس - بخشى از آثار سوء عدم پرداخت خمس

1. معناى خمس

اشاره

خمس در لغت به معنى يك پنجم است، و در اصطلاح يكى از واجبات مهم مالى در دين اسلام به شمار مى رود، و عبارت است از مالى كه هر فرد واجد شرايط به نسبت يك پنجم طبق ضوابط خاصى بايد بپردازد.

توجه

* مالياتى كه حكومت جمهورى اسلامى بر اساس قوانين و مقررات وضع مى كند، هر چند پرداخت آن بر كسانى كه قانون شامل آنان مى شود واجب است، و ماليات پرداختى هر سال از مؤونه ى همان سال محسوب است، ولى از خمس (سهمين مباركين) محسوب نمى شود، بلكه بر آنان دادن خمس درآمد سالانه شان در زائد بر مؤونه ى سال به طور مستقل واجب است.

2. وجوب خمس

اشاره

وجوب خمس از ضروريات اسلام است و انكار آن اگر به انكار رسالت يا تكذيب پيامبر اكرم اسلام (ص) يا وارد كردن نقصى به شريعت منجر شود باعث كفر و ارتداد است.

توجه

* صرف عدم توانايى يا دشوارى پرداخت خمس، موجب فراغت ذمه و سقوط تكليف نمى شود، بنابراين افرادى كه خمس بر آنها واجب است ولى تاكنون آن را نپرداخته اند و در حال حاضر هم

ص: 273

توانايى پرداخت آن را ندارند و يا بر آنها دشوار است واجب است هر زمانى كه توانايى پرداخت بدهى بابت خمس داشتند آن را بپردازند. اين افراد مى توانند با دست گردانِ مبالغ بدهى خود با ولى امر خمس يا وكيل او، آن را به تدريج بر حسب استطاعت خودشان از جهت مقدار و زمان ادا نمايند.

* تأخير پرداخت خمس از سال خمسى به سال ديگر جايز نيست، هر چند هر وقت آن را بپردازد اداى بدهى حاصل مى شود و در صورت تنزل ارزش پول بايد با حاكم شرع مصالحه كند.

* هرگاه به مال شخص غير بالغ خمس تعلق بگيرد (مثل اين كه معدن يا حلال مخلوط به حرام باشد) بر ولى شرعى او پرداخت آن واجب است، مگر خمس سود حاصل از تجارت با اموال او يا منافع كسبش كه پرداخت آن بر ولى واجب نيست، بلكه بنابر احتياط (واجب) در صورتى كه سود به دست آمده باقى بماند اداى خمس آن بر خود طفل بعد از رسيدن به سن تكليف واجب است.

* خمس فقط بر شخصيتهاى حقيقى (شخص يا اشخاص) واجب است، و بر شخصيتهاى حقوقى از قبيل دولتها و حكومتها، مؤسسه ها و بانكها و مانندآن واجب نيست، بنابراين اگر مؤسسه يى منفعتى ببرد لازم نيست بعد از كسرى مخارج سالانه، خمس منافع را بپردازد. بله، اگر اموال آن شخصيت حقوقى ملك اشخاص حقيقى بوده بايد خمس آن منفعت را بپردازد.

3. منابع هفتگانه خمس

ص: 274

4. بخشى از آثار سوء عدم پرداخت خمس

1. پرداخت نكردن خمس بدون عذر حرام است.

2. اگر ميت وصيت كند كه مقدارى از دارايى او به عنوان خمس پرداخت شود يا ورثه يقين پيدا كنند كه وى مقدارى خمس بدهكار است تا وصيت ميت و يا خمسى را كه بر عهده دارد از ماترك او ادا نكنند نمى توانند در تركه ى او تصرف نمايند، و تصرفات آنان قبل از عمل به وصيت وى يا پرداخت دين او نسبت به مقدار وصيت يا دين در حكم غصب است و نسبت به تصرفات قبلى نيز ضامن هستند.

ص: 275

تمرين

1. آيا پرداخت مالياتى كه حكومت جمهورى اسلامى بر اساس قوانين و مقررات وضع مى كند كفايت از خمس مى كند؟

2. افرادى هستند كه خمس بر آنها واجب است، ولى تا كنون آن را نپرداخته اند و در حال حاضر هم توانايى پرداخت آن را ندارند و يا بر آنها دشوار است، حكم آنان در اين باره چيست؟

3. منابع خمس را ذكر نماييد.

4. اگر فردى چند سال درآمد سالانه ى خود را محاسبه نكند تا اين كه اموالش نقد و سرمايه اش زياد شود و بعد از آن، خمس غير از سرمايه قبلى اش را بپردازد، آيا اين كار اشكال دارد؟

ص: 276

درس 67 خمس درآمد (1) معناى درآمد - انواع درآمد - نمونه هايى از موارد عدم انطباق درآمد

توجه

* بر هر فرد واجد شرايط واجب است خمس درآمد مازاد بر مؤونه ى خود را پرداخت كند.

1. معناى درآمد

منظور از درآمد در اين جا، مال و ثروتى است كه از راه فعاليتهاى اقتصادى به دست مى آيد، و به اصطلاح عنوان كسب در آن دخالت دارد.

2. انواع درآمد

ص: 277

كارهاى ساده دريافت مى دارد، و همچنين هر فرد ديگرى كه نيروى انسانى خود را در اختيار ديگرى مى گذارد و در برابرش مزد و حقوق مى گيرد.

3. نمونه هايى از موارد عدم انطباق درآمد

1. ميراث

1. ارث و پول فروش آن خمس ندارد، هر چند قيمت آن افزايش يافته باشد، مگر اين كه آنرا به قصد تجارت و زياد شدن قيمت نگهدارى كند كه در اين صورت، پس از فروش بنابر احتياط واجب بايد خمس ارزش افزوده آن پرداخت شود.

2. ارثى كه به فرزندان صغير مى رسد خمس ندارد ولى از سود حاصل از ارث، آن مقدار كه تا زمان رسيدن به بلوغ شرعى در ملك آنان باقى مى ماند بنابر احتياط بر هر يك از آنان واجب است كه بعد از رسيدن به سن تكليف، خمس آن را بپردازند.

2. مهريه

مهريه خمس ندارد و در عدم وجوب خمس آن، فرقى بين مهريه مدت دار و بدون مدت و بين پول نقد و كالا وجود ندارد.

3. هبه و هديه

1. هبه و هديه خمس ندارد، هر چند احتياط (مستحب) اين است كه اگر از مخارج سال زياد بيايد، خمس آن پرداخت شود.

2. تحقق عنوان هبه و هديه تابع قصد دهنده است، بنابراين نفقه يى كه انسان از طرف پدر يا برادر يا يكى از اقوام دريافت مى كند در صورتى هبه و هديه محسوب مى شود كه پرداخت كننده، آن دو را قصد كرده باشد.

3. وسايلى كه از طرف پدر و مادر و يا ديگران به شخص اهدا مى شود خمس به آن تعلق نمى گيرد، هر چند اين وسايل مورد نياز او يا مناسب شأن عرفى او نباشد. بله، اگر هديه دادن چنين اشيايى خارج از شأن پدر و مادر باشد، مؤونه ى آنان محسوب نمى شود و بايد خمس آن را بپردازد.

4. پدرى كه به دخترش يك واحد مسكونى به عنوان جهيزيه ى عروسى اش بخشيده، اگر هبه ى واحد مسكونى به دختر، عرفاً مطابق شأن پدر محسوب شود و در بين سال خمسى بخشيده

ص: 278

باشد دادن خمس آن واجب نيست.

5. چيزى كه بنياد شهيد به خانواده هاى عزيز شهدا هديه مى كند خمس ندارد ولى در سود حاصل از آن اگر از مؤونه ى سال زياد بيايد خمس واجب است، همچنين آنچه به فرزندان عزيز شهدا توسط بنياد مذكور اهدا مى شود خمس ندارد ولى از سود حاصل از آن، آن مقدارى كه تا زمان رسيدن به بلوغ شرعى در ملك آنان باقى مى ماند بنابر احتياط بر هر يك از آنان واجب است كه بعد از رسيدن به سن تكليف خمس آن را بپردازند.

6. بخشش صورى و به قصد فرار از خمس، خمس دارد، بنابراين زن و شوهرى كه پيش از رسيدن سال خمسى، اقدام به هديه كردن صورى سود سالانه ى خود به يكديگر مى كنند تا خمس به اموال آنها تعلق نگيرد بايستى خمس آنچه به همديگر مى بخشند را بپردازند. (با اين كار، خمس واجب از آنان ساقط نمى شود).

7. پول فروش هبه و هديه خمس ندارد، هر چند قيمت آن افزايش يافته باشد مگر اين كه آن را به قصد تجارت و زياد شدن قيمت نگهدارى كند كه در اين صورت، پس از فروش بنابر احتياط واجب بايد خمس ارزش افزوده آن پرداخت شود.

8. عيدى كارمندان (آنچه از پول نقد و اجناس كه دولت در ايام عيد به كارمندان خود به عنوان عيدى مى دهد) خمس ندارد، هر چند تا سر سال باقى بماند. بلى اگر اجناس به قيمت كمترى در اختيار كارمندان قرار گيرد، از آن جا كه در واقع قسمتى از اجناس از سوى دولت مجّانى و قسمتى در برابر پول، داده شده، فلذا از كالاى باقيمانده به نسبت مقدارى كه پول در برابر آن پرداخت شده واجب است كه خمس آن پول را بپردازند.

4. جايزه

جايزه هايى كه توسط بانكها و صندوق هاى قرض الحسنه و مانند آن به افراد پرداخت مى شود خمس ندارد.

5. وقف

اعيان موقوفه (مثل زمين وقفى) مطلقاً خمس ندارد، حتى اگر وقف خاص باشد. ثمره و نماى آن هم مطلقاً خمس ندارد.

ص: 279

6. حقوق شرعى

حقوق شرعى (مثل خمس و زكات) كه از طريق مراجع به طلاب محترمى اهدا مى شود كه مشغول تحصيل در حوزه هاى علوم دينى هستند خمس ندارد.

7. هزينه ى درآمد

آنچه را كه انسان از درآمد سال براى به دست آوردن درآمد از كارهاى تجارى و غير آن مصرف مى كند از قبيل هزينه هاى انباردارى، حمل و نقل، وزن كردن، واسطه ى معامله و مانند آن، از درآمد همان سال استثنا مى شود و خمس ندارد.

8. مال مخمس

مالى كه يك بار خمس آن داده شود ديگر خمس به آن تعلق نمى گيرد، بنابراين اگر در سال جديد مصرف نشود و باقى بماند دوباره خمس ندارد.

9. بيمه

پولى كه شركتهاى بيمه بر اساس قرارداد براى جبران خسارت يا هزينه ى درمان و مانند آن به فرد بيمه شده پرداخت مى كنند خمس ندارد. البته اگر از درآمد بين سال هزينه شده و بعد بيمه آن را برمى گرداند اين پول خمس دارد.

10. كمك هزينه ى تحصيلى

كمك هزينه ى تحصيلى كه به دانشجويان از طرف وزارت آموزش عالى پرداخت مى شود خمس ندارد. بله، كسانى كه بورسيه شده اند و از همان دوران دانشجويى حقوق مى گيرند، به حقوق آنها خمس تعلق مى گيرد.

11. قرض

مالى كه قرض گرفته مى شود خمس ندارد، مگر آن مقدار كه اقساط آن تا سر سال خمسى از منفعت كسب پرداخت شده است، بنابراين اگر شخصى مبلغى را قرض بگيرد و نتواند آن را قبل از آن سال ادا كند لازم نيست خمس آن را بدهد، ولى اگر از درآمد سال خود قسطهاى آن را بپردازد و عين مالى كه قرض گرفته هنگام رسيدن سال خمسى نزد او باقى باشد واجب است كه خمس آن را به ميزان اقساطى كه پرداخت نموده بپردازد.

ص: 280

تمرين

1. منظور از «درآمد» در خمس درآمد چيست؟

2. حكم خمس ميراث را بيان نماييد.

3. آيا هبه و عيدى خمس دارد؟

4. زن و شوهرى براى اين كه خمس به اموال آنها تعلق نگيرد، قبل از رسيدن سال خمسى شان اقدام به هديه كردن سود سالانه ى خود به يكديگر مى كند. آيا با اين كار، خمس از آنها ساقط مى شود؟

5. آيا به جايزه هايى كه توسط بانكها و صندوق هاى قرض الحسنه به افراد پرداخت مى شود خمس تعلق مى گيرد؟

6. آيا به مالى كه شركت هاى بيمه بر اساس قرارداد براى جبران خسارت به بيمه شده پرداخت مى كنند خمس تعلق مى گيرد؟

ص: 281

درس 68 خمس درآمد (2) معناى مؤونه - حدود مؤونه - مؤونه يى كه از نياز خارج شده - پول فروش مؤونه

توجه

* همانطورى كه قبلاً گفتيم در خمس درآمد، مؤونه استثنا مى شود و خمس ندارد.

4. معناى مؤونه

منظور از مؤونه در اين جا هزينه ى سالانه است (نه هزينه ى درآمد) و عبارت است از مخارجى كه فرد براى اصلاح امر معاش و معاد خود و خانواده تحت تكفل خويش مصرف مى كند، مثل مخارج و هزينه هاى خوراك، پوشاك، مسكن، اثاث خانه، وسيله ى نقليه، كتاب، مسافرتهاى متداول، صدقات، جوايز، نذورات، كفارات، مهمانيها و غيره.

5. حدود مؤونه

اشاره

ص: 282

1. نياز

هر نوع مخارجى را مؤونه نمى گويند، بلكه مخارجى كه در اصلاح امر معاش و معاد به آن نياز است، بنابراين هزينه ى اشيا و كالاهايى كه مورد نياز نيست را نمى توان مؤونه قلمداد كرد، و از اين قبيل است پولى كه هزينه ى خريد وسايل حرام، مثل انگشتر طلاى مردانه، آلات لهو و لعب، ابزار قمار و مانند آن مى شود.

2. مخارج سالانه

منظور از مؤونه، مخارج روزانه يا ماهانه ى شخص نيست، بلكه مخارج سالانه است، لذا خمس درآمدى محاسبه مى شود كه زائد بر احتياجات سالانه ى زندگى شخص باشد.

3. اتحاد در سال

ميزان در مؤونه، مخارجى است كه در طى سال از درآمد همان سال كسر شده به مصرف مى رسد نه سال قبل و بعد، بنابراين اگر در يك سال درآمدى عايد نشد نمى تواند مؤونه ى آن سال را از درآمدهاى سال قبل و بعد كسر كند.

4. تناسب با شؤون

معيار در مؤونه، هزينه ى متعارفى است كه افراد نسبت به شرايط خويش دارند، بنابراين از يك سو محدود به لوازم ضرورى و احتياجات اوليه نيست و از سوى ديگر شامل مخارجى كه ولخرجى، اسراف و تبذير يا اضافه بر شؤون است از قبيل جهازيه ها و خرجهاى تشريفاتى در مجالس عروسى و سوگوارى و مهمانى و مانند آن نمى شود.

5. فعليت در مصرف
اشاره

مقصود از مؤونه، مخارجى است كم يا زياد كه فرد براى خود و خانواده تحت تكفل خويش مصرف مى كند و شامل مخارجى كه فعلاً مصرف نكرده نمى شود هر چند اگر مصرف مى كرد اضافه بر شؤون عرفى و اجتماعى او نمى بود، بنابراين فردى كه زندگى را بر خود سخت گرفته و آنچه كه متناسب با شؤون خود و خانواده اش است را تهيه نمى كند مجاز نيست آن مقدارى كه مى توانست خرج كند و نكرده را مؤونه به حساب آورد.

ص: 283

توجه

* طلايى كه شوهر براى همسرش مى خرد اگر به مقدار متعارف و مناسب شأن او (شوهر) باشد، از مؤونه محسوب مى شود و خمس ندارد.

* اگر شخصى براى آينده ى فرزندانش با اين كه خودش در طبقه ى اول زندگى مى كند اقدام به ساختن طبقه ى دوم كند در صورتى كه ساختن طبقه ى دوم براى آينده ى فرزندانش در حال حاضر از مخارج متناسب با شأن عرفى وى محسوب شود آنچه به مصرف رسانده است خمس ندارد و در صورتى كه اين چنين نباشد و در حال حاضر هم، نه خودش و نه فرزندانش به آن نياز ندارند، پرداخت خمس آن واجب است.

* اگر شخصى ملكى را به قيمت بالايى بخرد و مبلغ زيادى هم خرج اصلاح و تعمير آن كند و بعد آن را به فرزند غير بالغ خود هبه و به طور رسمى به اسم او نمايد، در صورتى كه آنچه را براى خريد ملك و اصلاح و تعمير آن صرف كرده از درآمدهاى سال باشد و بخشش آن ملك به فرزندش در همان سال و متناسب با شأن عرفى او باشد خمس ندارد و در غير اين صورت واجب است خمس آن را بدهد.

* مبالغى را كه انسان براى امور خيريه، مانند كمك به مدارس، آسيب ديدگان از سيل و مانند آن انفاق مى كند، از مخارج سال انفاق محسوب مى شود و خمس ندارد.

6. مؤونه يى كه از نياز خارج شده

ص: 284

7. پول فروش مؤونه و سود حاصل از افزايش قيمت آن
اشاره

آنچه در مورد «مؤونه يى كه از نياز خارج شده» گفتيم در مورد «فروش مؤونه» نيز جارى است، بنابراين خانه، ماشين و لوازم مورد نياز انسان و خانواده ى او كه از درآمد بين سال يا با پولى كه خمس آن داده شده يا خمس نداشته (مثل ارث و هبه) تهيه شده است و بر اثر ضرورت و يا به منظور تبديل به جنس بهتر يا هر علت ديگر فروخته شده، پول فروش آن و همچنين سود حاصل از افزايش قيمت آن خمس ندارد. بلى اگر لوازم را از محل درآمدى كه خمس به آن تعلق گرفته ولى پرداخت نشده تهيه كرده بايد خمس پولى كه در تهيه ى آن هزينه شده را بدهد، هر چند آن لوازم را نفروشد.

توجه

* تمرين

1. مؤونه يعنى چه؟

2. حدود مؤونه را توضيح دهيد.

3. آيا به طلايى كه شوهر براى همسرش مى خرد خمس تعلق مى گيرد؟

4. حكم مؤونه يى كه از نياز خارج شده است چيست؟

5. اگر شخصى خانه ى خود را فروخته و پول آن را براى استفاده از سود آن در بانك بگذارد و سپس سال خمس اش فرا رسد چه حكمى دارد؟ اگر اين پول را براى خريد خانه، پس انداز نمايد چه حكمى دارد؟

ص: 285

6. اگر وسايل و چيزهاى مورد نياز زندگى مانند ماشين، موتور، فرش كه خمس آن داده نشده است فروخته شود، آيا پس از فروش بايد خمس آنها فوراً پرداخت شود؟

ص: 286

درس 69 خمس درآمد (3) نمونه هايى از موارد عدم انطباق مؤونه

8. نمونه هايى از موارد عدم انطباق مؤونه

1. سرمايه
اشاره

1. سرمايه يى كه با كسب و كار (اعم از حقوق و غيره) به دست آمده، خمس دارد، بنابراين كسى كه مالى را به عنوان سرمايه ى مضاربه به ديگرى مى دهد واجب است خمس آن را بپردازد، همچنين سود حاصل از تجارت با سرمايه، هر مقدار كه صرف مؤونه ى زندگى شود خمس ندارد وآنچه از مخارج سال زياد بيايد خمس دارد.

توجه

* فردى كه قطعه ى زمينى را از درآمد سال خود خريده تا آن را بفروشد و پولش را صرف ساخت خانه كند واجب است خمس آن را بپردازد.

* فردى كه خانه ى چند طبقه ساخته يا تهيه كرده تا بعضى از طبقات آن را اجاره دهد و اجاره ى آن را صرف هزينه هاى زندگى كند بايد خمس درآمدى كه در طبقات اضافى صرف نموده بپردازد.

ص: 287

ص: 288

2. محل تجارى جزو سرمايه است و واجب است خمس آن پرداخت شود و كسى كه توان پرداخت آن را ندارد مى تواند بعد از دستگردان با ولى امر خمس يا وكيل او به تدريج بپردازد.

3. سرقفلى جزو سرمايه است و از اين رو خمس دارد.

2. ابزار و آلات كار

ابزار و آلات كار حكم سرمايه دارد كه اگر از درآمد كسب تهيه شود خمس دارد، بنابراين ماشينى كه براى انجام امور مربوط به كار و كسب تهيه شده واجب است خمس آن پرداخت شود.

3. رشد و نمو سرمايه

1. كالايى كه افزايش قيمت پيدا كرده و كسى هست كه آن را بخرد ولى فرد براى اين كه سود بيشترى ببرد آن را نفروخته است بايد با رسيدن سال خمسى، خمس افزايش قيمت آن را بپردازد، ولى كالايى كه تا سر سال فروخته نشده و مشترى براى خريد آن پيدا نشده است، در حال حاضر پرداخت خمس افزايش قيمت آن واجب نيست بلكه افزايش قيمت جزء درآمد سالى است كه امكان فروش فراهم شود.

2. اگر كالايى را با مال مخمس به قصد فروش بخرد و بعد از مدتى آن را بفروشد، آن مقدار كه بيشتر از قيمت خريد است جزو منفعت كسب محسوب مى شود كه بايستى خمس زائد بر مؤونه ى سال را بپردازد.

4. پس انداز
اشاره

1. درآمدى كه پس انداز مى شودسر سال خمسى، خمس دارد مگر اين كه تهيه ى لوازم ضرورى زندگى متوقف بر پس انداز در آمد سال باشد و بنا داشته باشد پس انداز را در آينده ى نزديك مثلاً چند روز پس از سال خمسى، صرف موارد مذكور كند كه در اين صورت خمس ندارد.

توجه

* كسى كه نياز به تهيه ى مايحتاج زندگى مانند يخچال دارد و استطاعت خريد آن را يك جا ندارد و ماهيانه پولى را پس انداز مى كند تا وقتى كه پول به حد لازم رسيد آن را خريدارى نمايد، اگر پول پس انداز شده جهت تهيه ى مايحتاج زندگى در آينده ى نزديك باشد خمس ندارد.

ص: 289

2. هر مقدار كه از منفعت كسب، پس انداز مى شود يك بار به آن خمس، تعلق مى گيرد و پس انداز آن در بانك به صورت قرض الحسنه موجب سقوط خمس آن نمى شود.

5. مطالبات

1. طلبهايى كه شخص بابت فروش نسيه ى كالا يا اجرت كار دارد اگر سر سال خمسى قابل دريافت باشد - هر چند هنوز آن را نگرفته باشد - پرداخت خمس آن سر سال واجب است و در غير اين صورت جزو درآمدهاى سال دريافت محسوب مى شود، بنابراين:

1. حقوق ماهيانه ى كارمندان كه پرداخت آن توسط دولت چند سال به تأخير افتاده هنگام دريافت، جزو درآمدهاى سال دريافت محسوب مى شود نه سال انجام كار و در مقدار زائد بر مخارج سال دريافت خمس واجب است.

2. كارمندانى كه سر سال خمسى آنها در پايان ماه اسفند است و حقوق خود را چند روز زودتر از سر سال خمسى مى گيرند، اگر حقوق را تا آخر سال خمسى در مؤونه مصرف نكنند بايستى خمس آن مقدار را كه در مقابل آن كار انجام داده اند را بپردازند.

2. شخصى كه مبلغى را قرض مى دهد، اگر مال قرضى را از درآمد ساليانه كارش و قبل از پرداخت خمس آن قرض داده است در صورتى كه بتواند تا آخر سال قرضش را از بدهكار بگيرد واجب است كه هنگام رسيدن سال خمسى اش خمس آن را بپردازد و اگر نتواند قرض خود را تا پايان سال بگيرد فعلاً پرداخت خمس آن واجب نيست ليكن هر وقت آن را وصول كرد بايد خمس آن را بدهد.

6. طلاى مسكوك

طلاى مسكوك در صورتى كه جزو منفعت كسب محسوب شود حكم ساير درآمدهاى كسب را در وجوب خمس دارد.

ص: 290

7. حقوق بازنشستگى

حقوق بازنشستگى در صورتى كه از مخارج سال اضافه بيايد پرداخت خمس آن واجب.

8. كفن

فردى كه كفنى را خريده و چند سال مانده بايستى خمس قيمت خريد آن را بپردازد.

ص: 291

تمرين

1. اگر شركاى شخصى حساب سال خمسى نداشته باشند تكليف او چيست؟

2. آيا به سرمايه ى صندوق قرض الحسنه خمس تعلق مى گيرد؟ به سود حاصل از آن چطور؟

3. آيا به ابزارى كه در كار و كسب استفاده مى شود خمس تعلق مى گيرد؟

4. آيا به اموالى كه به تدريج براى خريد خانه يا ساير مايحتاج زندگى پس انداز مى شود خمس تعلق مى گيرد؟

5. اگر كارمندى حقوق سال خمسى خود را بعد از رسيدن آن دريافت كند، آيا دادن خمس بر او واجب است؟

6. اگر كسى قبل از سال خمسى اش، مقدارى از درآمد خود را به كسى قرض دهد و بعد از گذشت چند ماه از سر سال خمسى خود آن را دريافت كند، اين مبلغ چه حكمى دارد؟

ص: 292

درس 70 خمس درآمد (4) نمونه هايى از موارد انطباق مؤونه

9. نمونه هايى از موارد انطباق مؤونه

1. كالاهاى مصرفى بى دوام و با دوام
اشاره

كالاهاى مصرفى بى دوام از قبيل قند، شكر، برنج، روغن، و مانند آن كه دراحتياجات روزانه ى زندگى مصرف مى شود اگر از درآمد سال به منظور مصرف سالانه خريدارى كند و به مصرف برساند مؤونه به حساب مى آيد و خمس ندارد و هر مقدار از آن را كه در انتهاى سال مصرف نكند مؤونه نيست و بايستى خمس آن را بپردازد، و اما كالاهاى مصرفى با دوام از قبيل خانه ى مسكونى، لوازم خانگى، اتومبيل شخصى، زيور آلات زنانه و مانند آن كه هنگام استفاده عين آنها باقى مى ماند (و به عبارت ديگر بهره دهى آن مدت دار است) و به عنوان نياز زندگى از درآمد خريدارى و استفاده مى شود مؤونه است و خمس ندارد.

توجه

* ملاك عدم وجوب خمس در كالاهاى مصرفى با دوام، صدق عنوان نياز به آنها مطابق با شأن عرفى مناسب با انسان است، هر چند در طول سال از آنها استفاده نشود، بنابراين اگر فرش و ظروف اتفاقاً در طول سال مورد استفاده قرار نگيرد ولى براى استفاده ى ميهمان به آنها نياز باشد خمس ندارد، ولى معيار در كالاهاى مصرفى بى دوام، مصرف است كه هر چه از مصرف سالانه ى

ص: 293

آنها زياد بيايد خمس دارد.

* كتابى كه از چندين جلد تشكيل شده (مانند وسائل الشيعه) اگر مجموع آن مورد نياز باشد و يا خريد جلدى كه به آن احتياج است متوقف بر خريد دوره ى كامل آن باشد خمس ندارد و در غير اين صورت بايد خمس مجلداتى كه الآن مورد نياز نيست پرداخت شود، و صرف خواندن يك صفحه از هر جلد كتاب، براى ساقط شدن خمس كافى نيست.

* خانه ى مسكونى مورد نياز مؤونه است، بنابراين ساختمان سه طبقه يى كه صاحب آن در يك طبقه، خودش و در دو طبقه ى ديگر فرزندانش زندگى مى كنند خمس ندارد.

* اتومبيلى كه از درآمد بين سال جهت استفاده ى شخصى و رفع نيازهاى زندگى تهيه شده و جزو احتياجات مناسب با شأن عرفى شخص باشد مؤونه است و خمس ندارد. بلى اگر براى كسب و كار باشد، مثل تاكسى، وانت، مينى بوس، اتوبوس حكم ابزار كار را در وجوب خمس خواهد داشت.

* داروهايى كه از درآمد بين سال خريده شده و بدون فاسد شدن تا سر سال خمسى باقى مانده است، اگر خريد آنها جهت استفاده در مواقع نياز باشد و در معرض احتياج هم باشد مؤونه است و خمس ندارد.

2. مايحتاجى كه از درآمد تدريجى تهيه مى شود
اشاره

مايحتاجى از قبيل لوازم خانگى، جهيزيه، ساختمان مسكونى و مانند آن كه شخص نمى تواند هنگام نياز يكباره خريدارى كند مگر آن كه از درآمد سنوات بعد به تدريج تهيه و براى زمان احتياج نگهدارى نمايد، آن مقدار كه هر سال به اندازه ى شأن عرفى خود تهيه مى كند مؤونه است و خمس ندارد.

توجه

* اگر در منطقه يى رسم بر اين باشد كه خانواده ى داماد اقدام به تهيه و تأمين اثاثيه و لوازم خانه كنند و به مرور زمان و به تدريج به تهيه ى آن لوازم بپردازند و سال بر آنها بگذرد، در صورتى كه تهيه ى اثاث و لوازم زندگى براى آينده عرفاً جزو مؤونه محسوب شود خمس ندارد.

* شخصى كه خانه يى براى سكونت ندارد ولى مالك قطعه ى زمينى است كه يك سال يا بيشتر بر آن گذشته و نمى تواند آن را بسازد، در صورتى كه زمين را براى ساخت مسكن مورد نياز در آن، از

ص: 294

درآمد بين سال خريده باشد تا آن را نفروخته است خمس آن واجب نيست، ولى اگر آن را از درآمد سال به قصد فروش و مصرف پول آن براى ساخت خانه خريده باشد پرداخت خمس آن واجب است.

* در عدم وجوب خمس در زمينى كه براى ساخت مسكن بدان نياز دارد، فرقى بين اين كه يك قطعه باشد يا چند قطعه، و يا يك مسكن باشد يا چند مسكن وجود ندارد، بلكه ملاك، صدق عنوان نياز به آن به مقتضاى موقعيت و شأن عرفى وى و همچنين وضع مالى شخص براى ساخت تدريجى آن است.

* فردى كه خانه ى ملكى براى سكونت ندارد و از درآمد بين سال زمينى خريده تا در آن خانه يى براى خودش بسازد چنانچه شروع به ساختن كند ولى قبل از اتمام آن، سال خمسى برسد آنچه در مصالح ساختمان مصرف كرده، خمس ندارد.

3. پرداخت بدهى

بدهى پرداخت نشده - چه بدون مدت باشد و چه مدت دار، چه بر اثر قرض گرفتن باشد و يا بر اثر خريد نسيه ى كالا - از درآمد سالانه استثنا نمى شود مگر اين كه براى تأمين هزينه هاى سال درآمد باشد كه از درآمد سال مقدارى را كه مى خواهد صرف بدهى خود كند استثنا مى شود و به معادل آن از درآمد سالانه، خمس تعلق نمى گيرد، ولى اگر براى بدهى هاى سالهاى قبل باشد، هر چند صرف درآمد سالانه براى پرداخت آن جايز است ولى اگر تا پايان سال پرداخت نشود از درآمد سالانه استثنا نمى شود، بنابراين:

1. بر كارمندانى كه گاهى مقدارى مال از مخارج سالانه ى آنها زياد مى آيد خمس تمام درآمد باقيمانده واجب است، هر چند بدهى هاى نقدى و قسطى داشته باشند. بلى اگر بدهى بر اثر قرض كردن در طول سال براى مخارج همان سال يا خريد بعضى از مايحتاج سال به صورت نسيه باشد در صورتى كه بخواهند دين خود را از منافع همان سال ادا نمايند مقدار دين از باقيمانده ى درآمد آن سال استثنا مى شود.

2. اقساط بدهى مسكن و مانند آن را هر چند مى توان از درآمد كسب همان سال پرداخت كرد، ولى در صورت عدم پرداخت، از درآمد آن سال استثنا نمى شود بلكه به باقيمانده ى درآمد سر سال خمسى، خمس تعلق مى گيرد.

ص: 295

3. بدهى كه جهت غير مؤونه (مثل بدهكارى بابت كفارات) بوده، هر چند صرف درآمد سالانه براى پرداخت آن جايز است، ولى اگر تا پايان سال پرداخت نشود از منفعت كسب سالى كه در آن بدهى حاصل شده استثنا نمى شود و پرداخت خمس درآمد سالانه كسب كه از مخارج آن سال زياد آمده واجب است.

4. پيش پول اجاره و مانند آن

1. پول پيشى كه مستأجر به موجر مى دهد، اگر از منفعت كسب مستأجر باشد بعد ازگذشت سال خمس دارد و هر وقت مستأجر بتواند آن را از موجر بگيرد بايد خمس آن را بپردازد.

2. مبلغى كه در حال حاضر افرادى كه قصد تشرف به حج يا عمره را دارند بايد براى حفظ نوبت، مطابق قرارداد مضاربه به بانك بسپارند و سودى نيز به آن تعلق مى گيرد و زمانى كه نوبت تشرف آنها فرا رسد اصل پول و سود آن را دريافت كرده به سازمان حج و زيارت مى سپارند و به عمره و حج مشرف مى شوند، اگر در همان سال خمسى سپرده گذارى به حج بروند خمس ندارد ولى اگر نوبت حج آنها پس از آن سال خمسى است به اصل سپرده اگر از درآمد كسب غير مخمَّس بوده خمس تعلق مى گيرد، اما سود حاصله اگر پيش از سال عزيمت به سفر حج قابل وصول نباشد جزو درآمد سال وصول محسوب مى شود كه اگر در همان سال هزينه شود خمس ندارد.

3. پولى كه براى خريد كتاب از نمايشگاه بين المللى كتاب در تهران قبل از تحويل آن پرداخت شده، ولى هنوز كتابها ارسال نشده است خمس ندارد به شرطى كه كتابهاى مزبور، مورد نياز و به مقدار متناسب با شأن عرفى شخص بوده باشد.

تمرين

1. آيا ملاك عدم وجوب خمس در مؤونه، استفاده ى از آن در طول سال است يا اين كه نياز به آن در طى سال كافى است، هر چند موردى براى استفاده از آن پيش نيايد؟

ص: 296

2. داروهايى كه از درآمد ميان سال خريده شده، اگر بدون فاسد شدن تا سر سال خمسى باقى بماند، خمس به آن تعلق مى گيرد؟

3. شخصى خانه ى ملكى براى سكونت ندارد، لذا زمينى خريده تا در آن خانه يى براى خودش بسازد، ولى چون پولِ كافى براى ساخت نداشته، سال بر آن گذشته و آن را به فروش هم نرسانده است، آيا خمس آن واجب است؟

4. آيا بر كارمندانى كه گاهى مقدارى مال از مخارج سالانه ى آنها زياد مى آيد با توجه به اين كه بدهى هاى نقدى و قسطى دارند خمس واجب است؟

5. معمول است كه براى اجاره ى خانه مقدارى پول پيش پرداخت مى كنند، اگر اين پول از منافع كسب باشد، و چند سال در نزد صاحبخانه بماند، آيا پس از دريافت، بلافاصله بايد خمس آن پرداخت شود؟ و در صورتى كه بخواهد با همان پول در جاى ديگر منزل اجاره كند، چطور؟

6. آيا پولى كه براى ثبت نام حج پرداخته مى شود و چند سال بر آن مى گذرد خمس دارد؟

ص: 297

درس 71 خمس درآمد (5) نحوه ى محاسبه ى خمس درآمد و پرداخت آن «1»

10. نحوه ى محاسبه ى خمس درآمد و پرداخت آن

1. زمان تعلق خمس
اشاره

زمان تعلق خمس درآمد، همان وقتى است كه درآمد به دست مى آيد ولى پرداخت خمس تا يك سال مهلت داده شده است، از اين رو مالك مجاز است خمس خود را قبل از پايان سال بپردازد، همچنين مى تواند سال خمسى خود را با اجازه ولى امر خمس، عقب بيندازد به شرطى كه اين مدت را حساب كند.

توجه

* اگر شخصى سكه طلا يا كالاى ديگرى را به قصد فروش خريدارى نمايد قيمت خريد و همچنين ترقى قيمت آن در سر سال خمسى متعلق خمس مى شود ولو نفروخته باشد و اگر به قصد فروش نخريده باشد فقط قيمت خريد خمس دارد..

2. كسر هزينه ى درآمد

آنچه را كه از درآمد سال در راه به دست آوردن سود و در بين فعاليت اقتصادى هزينه مى كند، از قبيل مخارج حمل و نقل، خسارات وارده، كرايه ى مغازه، اجرت دلال و كارگر، ماليات و مانند آن، از درآمد همان سال استثنا مى شود و خمس ندارد.

ص: 298

3. عدم تعلق خمس درآمد به مؤونه (هزينه ى سالانه)

خمس درآمد به مؤونه تعلق نمى گيرد يعنى آنچه از درآمد، در بين سال صرف احتياجات و لوازم زندگى مى شود خمس ندارد و تنها آنچه در پايان سال اضافه مى ماند خمس دارد و بايد مورد محاسبه قرار گيرد.

4. كسر مؤونه ى سال از درآمد همان سال

مؤونه ى هر سال از درآمد همان سال كسرشده (به مصرف مى رسد) نه سال قبل و بعد، بنابراين اگر در يك سال درآمدى عايد او نشد نمى تواند مؤونه ى آن سال را از درآمدهاى حاصل از سال قبل و بعد كسر كند.

5. عدم اشتراط صرف مؤونه از درآمد به نداشتن مال ديگر

در صرف مؤونه از درآمد شرط نيست شخص، مال ديگرى غير از درآمد نداشته باشد، بلكه اگر مالى غير از درآمد داشته باشد كه خمس به آن تعلق نمى گيرد و يا در صورت تعلق پرداخت شده مى تواند مؤونه ى خود را از درآمد بردارد و به مصرف برساند. بلى اگر درآمد سال به طور مشترك با مال مخمس در مؤونه مصرف شود واجب است كه خمس باقيمانده را در پايان سال به نسبت غير مخمس به مخمس بپردازد و مجاز نيست چيزى از درآمد سال را جاى مال مخمسى كه مصرف كرده استثنا كند، مثلاً برنجى را كه خمس آن را پرداخته اگر مصرف كند نمى تواند معادل آن از برنج جديد را از خمس استثنا كند، بنابراين آنچه را كه از برنج جديد مصرف مؤونه ى سال خود كرده خمس ندارد و آنچه كه از آن تا سر سال خمسى باقى مانده خمس دارد.

6. داشتن حساب سال خمسى
اشاره

افرادى كه درآمد شخصى هر چند به مقدار كم داشته باشند - خواه مجرد يا متأهل - واجب است كه سال خمسى داشته و درآمد سالانه ى خود را محاسبه نمايند تا در صورتى كه چيزى از درآمد تا پايان سال باقى ماند خمس آن را بپردازند. البته حساب سر سال خمسى و محاسبه ى درآمد سالانه واجب مستقلى نيست، بلكه راهى براى شناخت مقدار خمس است و وقتى واجب مى شود كه انسان بداند خمسى به او تعلق گرفته ولى مقدار آن را نمى داند، اما اگر از منفعت كسب

ص: 299

چيزى نزد او نماند و همه ى آن در مؤونه ى زندگى مصرف شود خمسى به وى تعلق نمى گيرد تا آن را حساب كند.

توجه

* زن و شوهرى كه حقوق خود را به طور مشترك در امور منزل مصرف مى كنند واجب است هر يك از آنها سال خمسى مستقلى به حساب درآمد خودش داشته و هر كدام خمس باقيمانده ى حقوق و درآمد سالانه ى خود را در پايان سال خمسى بپردازد، همچنين خانم خانه دارى كه همسرش سال خمسى دارد كه درآن هنگام خمس اموال خود را مى پردازد و وى نيز گاهى درآمدى دارد واجب است بر او كه زمان دستيابى به اولين درآمد سال را، ابتداى سال خمسى خود قرار دهد و هر چه را در طول سال از منفعت كسب خرج مصارف شخصى خود، مثل زيارت، هديه و مانند آن مى كند خمس ندارد و هر چه از منفعت كسب سال، از مؤونه ى سالانه اش تا سر سال زياد بيايد واجب است كه خمس آن را بپردازد.

* انسان مى تواند خودش خمس مالش را حساب نموده و سپس آنچه را بر او واجب است را به ولى امر خمس يا وكيلش بپردازد.

7. تعيين مبدأ سال خمسى
اشاره

شروع سال خمسى نياز به تعيين از سوى خود مكلف ندارد (و به عبارت ديگر ابتداى سال خمسى با تعيين از جانب مكلف مشخص نمى شود) بلكه يك امر واقعى است كه خود به خود بر اساس چگونگى حصول درآمد سالانه متعين مى شود، بنابراين ابتداى سال خمسى امثال كارگران و كارمندان از اولين روز امكان دريافت اولين درآمد از درآمدهاى كار و كارمندى است، و سال خمسى تجار و مغازه داران از تاريخ شروع به خريد و فروش، و سال خمسى امثال كشاورزان از تاريخ برداشت اولين محصول كشاورزى شروع مى شود.

توجه

* همانطور كه در بالا گفتيم شروع سال خمسى حقوق بگيران اعم از كارگران و كارمندان و

ص: 300

غيره همان روز اولى است كه مزد يا حقوق خود را دريافت مى كنند و يا مى توانند دريافت نمايند نه روز شروع به كار.

8. آزادى در انتخاب سال خمسى

سال خمسى را مى توان قمرى ياشمسى قرار داد و مكلف در انتخاب آن آزاد است.

ص: 301

تمرين

1. آيا تقديم و تأخير سال خمسى جايز است؟

2. فردى ملكى (خانه يا زمين) دارد كه خمس به آن تعلق گرفته است، آيا مى تواند خمس آن را از درآمد سال بپردازد؟ و آيا واجب است خمس درآمد سال را نيز پرداخت كند؟

3. شخصى در پايان سال خمسى، به طور مثال صد هزار تومان زائد بر مؤونه دارد كه خمس آن را داده است، اگر در سال بعد مقدار آن به صدو پنجاه هزار تومان برسد، آيا در سال جديد بايد خمس پنجاه هزار تومان را بپردازد يا اين كه بايد دوباره خمس صدو پنجاه هزار تومان را بدهد؟

4. آيا تعيين سال خمسى بر جوانان مجردى كه با پدر و مادر خود زندگى مى كنند واجب است؟

5. آيا انسان مى تواند خودش خمس مالش را حساب نموده و سپس آنچه را بر او واجب است را به ولى امر خمس يا وكيلش بپردازد؟

6. تعيين ابتداى سال براى پرداخت خمس چگونه است؟

ص: 302

درس 72 خمس درآمد (6) نحوه ى محاسبه ى خمس درآمد و پرداخت آن «2»

9. نحوه ى محاسبه ى خمس سرمايه و پرداخت آن

اشاره

براى محاسبه ى خمس سرمايه، ابتدا هر چه كالا و پول نقد وجود دارد را در سر سال خمسى حساب، و قيمت گذارى كرده خمس آن را مى پردازند، سپس در سال بعد مجموعه ى آن را با سرمايه ى اصلى مى سنجند اگر چيزى اضافه بر سرمايه موجود باشد سود محسوب مى شود و به آن خمس تعلق مى گيرد و اگر چيزى اضافه بر سرمايه ى اوليه افزوده نشده باشد پرداخت خمس واجب نيست، مثلاً فردى كه سرمايه اش نود و هشت رأس گوسفند و مقدارى پول نقد بوده كه خمس آنها را پرداخت كرده، اگر سر سال خمسى مجموع قيمت گوسفندهاى موجود با اموال نقدى كه دارد بيشتر از مجموع قيمت نود و هشت رأس گوسفند با پول نقدى باشد كه قبلاً خمس آن را پرداخته، مقدار زائد خمس دارد.

توجه

* واجب است در محاسبه ى خمس سرمايه، كالاها و اجناس (سرمايه ى غير نقدى) را به هر صورت ممكن هر چند با تخمين، تعيين قيمت كرد و ترك اين كار به دليل مشكل بودن جايز نيست.

* اگر مالى كه خمس ندارد از قبيل جايزه و مانند آن با سرمايه مخلوط شود، در پايان سال خمسى جايز است كه آن را از سرمايه استثنا كرد و سپس خمس بقيه ى اموال را پرداخت. مگر

ص: 303

آنكه سرمايه ى او به گونه اى باشد كه موؤنه ى خود را از آن برمى دارد مانند مغازه دار، در اين صورت هر مقدار كه از سرمايه براى هزينه ى خود برداشته بدون اينكه نيت برداشت از سرمايه داشته باشد به نسبت ميان مال خمسى و غير خمسى توزيع مى شود.

10. شك در صحت محاسبه ى خمس درآمد

كسى كه در صحت حساب خمس درآمد سالهاى گذشته شك دارد به آن اعتنا نكند و پرداخت مجدد خمس بر او واجب نيست. بلى اگر در درآمد شك داشته باشد كه آيا جزو درآمد سالهاى قبل است كه خمس آن پرداخت شده يا جزو درآمد امسال است كه خمس آن داده نشده بر وى واجب است كه احتياطاً خمس آن را بپردازد، مگر اين كه احراز كند كه خمس آن را قبلاً پرداخته است.

11. شك در پرداخت خمس

كسى كه شك دارد خمس چيزى را داده است يا نه، اگر مشكوك از چيزهايى باشد كه خمس به آن تعلق گرفته واجب است يقين به پرداخت خمس پيدا نمايد.

12. مصالحه

اشاره

در مواردى كه افراد نمى دانند خمس به درآمد آنها تعلق گرفته است يا نه، مثل اين كه يقين دارند خانه ى مسكونى خود را با درآمد كسب خريده اند ولى نمى دانند كه آيا درآمد كسب رادر بين سال صرف خريد آن كرده اند يا پس از پايان سال پيش از پرداخت خمس، واجب است با ولى امر خمس يا وكيل او مصالحه نمايند.

توجه

* خمس قطعى قابل مصالحه نيست. (مصالحه در موارد مشكوك صورت مى پذيرد).

13. دستگردان

اشاره

در مواردى كه خمس بر افراد واجب است و در حال حاضر توان پرداخت آن را ندارند بايد خمسى كه بر عهده دارند را با ولى امر خمس يا وكيل او دستگردان كنند تا بعداً آن را به تدريج بر حسب استطاعت خودشان از جهت مقدار و زمان بپردازند.

ص: 304

توجه

* فردى كه مبلغى را به عنوان خمس مالى كه متعلق خمس نبوده پرداخته است، اگر آن مبلغ در مصارف شرعى آن مصرف شده، بابت خمس مالى كه فعلاً بدهكار است حساب نمى شود. بلى اگر عين آن موجود باشد مى تواند آن را مطالبه كند.

* تحويل خمس و ساير حقوق شرعى از طريق بانك اشكال ندارد، بنابراين فردى كه انتقال عين خمس به ولى امر خمس يا وكيل او برايش مشكل است مى تواند آن را از طريق بانك حواله كند، هر چند مالى كه از بانك گرفته مى شود عين مالى كه به بانك پرداخت شده نيست.

ص: 305

تمرين

1. نحوه ى محاسبه ى خمس سرمايه و پرداخت آن را ذكر نماييد.

2. اگر مالى كه خمس ندارد از قبيل جايزه و مانند آن با سرمايه مخلوط شود، آيا در پايان سال خمسى جايز است كه آن را از سرمايه استثنا كرد و سپس خمس بقيه ى اموال را پرداخت؟

3. كسى كه در صحت محاسبه ى خمس اموال گذشته ى خود شك مى كند وظيفه اش چيست؟

4. موارد مصالحه كدام است؟

5. در چه مواردى دستگردان انجام مى گيرد؟

6. آيا مبلغى را كه انسان به عنوان خمس مالى كه متعلق خمس نبوده پرداخته است مى تواند بابت خمس مالى كه فعلاً بدهكار است حساب كند؟

ص: 306

درس 73 خمس معدن - گنج - مال حلال مخلوط به حرام - مصرف خمس - مسائل متفرقه ى خمس

1. خمس معدن

اشاره

معادنى كه توسط شخص خاصى يا با مشاركت اشخاص با يكديگر استخراج مى شود خمس در آن واجب است، مشروط بر اين كه آنچه آن شخص استخراج كرده و يا سهم هر يك از اشخاص كه با مشاركت با يكديگر اقدام به استخراج كرده اند بعد از كم كردن هزينه هاى استخراج و تصفيه، به مقدار بيست دينار طلا يا دويست درهم نقره يا معادل قيمت يكى از آن دو باشد.

توجه

* از شرايط وجوب خمس در معادن اين است كه شخص يا اشخاصى با مشاركت با يكديگر آن را استخراج كنند، مشروط بر اين كه سهم هر يك به حد نصاب برسد و آنچه استخراج شده، ملك آنها شود، و معادنى كه دولت استخراج مى كند، نظر به اين كه ملك خاص شخص يا اشخاص نيست، بلكه ملك جهت است لذا شرط وجوب خمس را دارا نيست و در نتيجه جايى براى وجوب خمس بر دولت و حكومت باقى نمى ماند.

2. گنج

ميزان درباره ى گنجى كه افراد در زمينى كه مالك آن هستند پيدا مى كنند، مقررات نظام جمهورى اسلامى است، بنابراين اگر مقدارى سكه ى نقره كه تاريخ آن به حدود صد سال پيش بر

ص: 307

مى گردد از زير خاك ساختمان ملكى شخصى پيدا شود بايستى در اين مورد به مقررات جمهورى اسلامى رجوع كنند.

3. مال حلال مخلوط به حرام

اشاره

فردى كه يقين به وجود مال حرام در اموالش دارد در صورتى كه مقدار دقيق آن را نداند و صاحب آن را هم نشناسد، راه حلال كردن آن اموال اين است كه خمس آن را بپردازد، ولى اگر شك در مخلوط شدن مال حرام با اموال خود داشته باشد چيزى بر عهده ى او نيست.

توجه

* فردى كه با خانواده يى زندگى مى كند كه اهل خمس و زكات نيستند و اموالشان مخلوط با رباست تا يقين به حرمت اين اموال پيدا نكرده مى تواند از آن استفاده كند. (درست است كه يقين دارد كه اهل خمس و زكات نيستند و اموالشان مخلوط با رباست، ولى لازمه اش يقين به حرمت اموالى كه او در آن تصرف مى كند نيست). البته اگر يقين به حرام بودن آنچه از اموال كه او مصرف مى كند داشته باشد استفاده از آن براى او جايز نيست مگر آن كه جدايى از خانواده و قطع رابطه با آنان برايش حرجى باشد كه در اين صورت استفاده از اموال مخلوط به حرام آنان اشكال ندارد ولى ضامن مال ديگران كه در اموال مورد مصرف او وجود دارد مى باشد.

4. مصرف خمس

1. سهم مبارك امام (ع) و سهم سادات
اشاره

1. خمس به دو قسمت مساوى تقسيم مى شود: يك قسمت آن سهم مبارك امام (ع) است و قسمت ديگر سهم سادات.

2. منظور از امام (ع)، امام معصوم هر عصر است كه در زمان ما پيشواى دوازدهم امام مهدى حضرت صاحب الامر (عج) هستند. منظور از سادات هم كسانى اند كه از طرف پدر انتساب به جناب هاشم جد پيامبر (ص) داشته باشند. (توضيح بيشتر خواهد آمد).

3. سهم مبارك امام (ع) در زمان ما كه دسترسى به آن بزرگوار (عج) نيست به طور كلى در اختيار ولى امر مسلمين است تا در مصارفى كه مورد رضاى امام (ع) است از مصالح مسلمين و

ص: 308

مخصوصاً اداره ى حوزه هاى علميه و مانند آن مصرف كند. اختيار سهم سادات نيز مانند سهم مبارك امام (ع) مربوط به ولى امر مسلمين است، بنابراين كسى كه بر عهده ى او و يا در مال وى مقدارى حق امام (ع) يا سهم سادات باشد بايد آن را به ولى امر خمس يا وكيلى كه از طرف او اجازه دارد تحويل دهد و اگر مى خواهد آن را در يكى از موارد مقرر از قبيل تهيه و توزيع كتابهاى مفيد و لازم دينى، ازدواج سادات نيازمند، پرداخت قبض آب و برق ايشان و مانند آن مصرف كند بايد ابتدا راجع به آن اجازه بگيرد.

4. مقلدين هر يك از مراجع محترم تقليد «دامت بركاتهم» اگر در پرداخت سهمين مباركين به استناد فتواى مرجع تقليد خود عمل كنند موجب برائت ذمه مى شود.

توجه

* سهم مبارك امام (ع) و سهم سادات قابل بخشش نيست.

* تجارت با حقوق شرعى (از قبيل خمس و زكات) كه واجب است به مصرف موارد مقرر شرعى آن برسد و خوددارى از مصرف آن، هر چند به قصد استفاده از منافع آن در يك مؤسسه ى فرهنگى باشد بدون اجازه ى ولى امر خمس اشكال دارد و در صورتى كه با آن تجارت شود سود حاصل تابع سرمايه است كه بايد در همان موارد مصرف سرمايه صرف شود و خمس ندارد...

* كسى كه در اجازه ى فردى كه مدعى اجازه (از طرف ولى امر خمس) است شك دارد مى تواند به صورت محترمانه از آن فرد بخواهد كه اجازه ى خطى خود را به او نشان دهد و يا از او قبض رسيد را كه مهر ولى امر خمس بر آن خورده درخواست كند چنانچه او طبق اجازه يى كه از طرف ولى امر خمس دارد عمل كرده عملش مورد تأييد است.

* گرفتن سهم امام (ع) و سهم سادات براى كسى كه شرعاً مستحق نبوده و مشمول مقررات شهريه ى حوزه هم نباشد، جايز نيست.

ص: 309

2. شرايط كسانى كه مى شود به آنان سهم سادات داد
1. سيادت:

1. سيدى جايز است از سهم سادات استفاده كند كه از طرف پدر انتساب به جناب هاشم جد پيامبر (ص) داشته باشد، بنابراين همه ى سادات علوى و عقيلى و عباسى كه هاشمى هستند حق استفاده از مزاياى خاص سادات هاشمى دارند.

2. كسى كه از طرف پدر به عباس بن على بن ابى طالب (ع) منسوب است سيد علوى مى باشد.

3. گرچه منتسبين به پيامبر اكرم (ص) از طرف مادر هم از اولاد رسول اكرم (ص) محسوب مى شوند، ولى ملاك ترتيب آثار و احكام شرعى سيادت با انتساب از طرف پدر است.

3. فقر:

1. ساداتى كه داراى شغل و كسبى هستند، اگر درآمد آنان براى زندگى شان به طور متعارف و مناسب با شأن عرفى شان كافى باشد، مستحق خمس نيستند.

2. خانواده ى ساداتى كه پدرشان در پرداخت نفقه ى آنان كوتاهى مى كند اگر نمى توانند نفقه ى خود را از پدر خود بگيرند جايز است به مقدار نفقه از سهم سادات به آنان داده شود.

3. سادات نيازمند اگر علاوه بر خوراك و پوشاك، به چيز ديگرى كه مناسب حالشان است نياز داشته باشند جايز است به مقدار رفع نياز از سهم سادات به آنان پرداخت شود.

4. زن سيده يى كه شوهرش بر اثر فقر نتواند نفقه ى او را بدهد و او هم شرعاً فقير باشد مى تواند براى رفع نيازش سهم سادات بگيرد و آن را براى خود و فرزندان و حتى شوهرش مصرف كند.

ص: 310

4. واجب النفقه نبودن:

به كسى كه واجب النفقه است نمى توان خمس داد، مثلاً انسان نمى تواند به پدر و مادر فقيرش كه توانايى كمك به آنان را دارد خمس خود را بدهد.

5. مسائل متفرقه ى خمس

1. تصرف در مالى كه شك دارد خمس به آن تعلق گرفته يا نه اشكال ندارد.

2. خوردن غذاى كسى كه اهل خمس اشكال ندارد.

3. اگر صاحب مغازه نداند مشترى كه با او معامله مى كند خمس مالش را پرداخته است يا نه، چيزى بر عهده ى او نيست و تحقيق هم لزومى ندارد.

4. معاشرت با مسلمانانى كه به امور دينى به خصوص نماز و خمس پايبند نيستند، اگر مستلزم تأييد ايشان در عدم التزام به امور دينى نباشد اشكال ندارد مگر آن كه ترك معاشرت با آنان مؤثر در اهتمام ايشان به امور دينى باشد كه در اين صورت واجب است كه معاشرت به طور موقت از باب نهى از منكر ترك شود.

5. اگر شخصى اموال خود را طبق اجازه ى كسى كه واجب بوده حقوق شرعى خود را به او تسليم نمايد به نيت پرداخت حقوق شرعى كه بر عهده داشت براى تأسيس مدرسه و مانند آن به مصرف رسانده است حق پس گرفتن و تصرف مالكانه در آن ندارد.

6. شخصى كه براى رفتن به حج استحبابى مبلغى را به حساب سازمان حج واريز كرده، ولى قبل از تشرف به زيارت خانه ى خدا، از دنيا رفته است، فيش حجى كه در قبال مبلغى كه به حساب سازمان حج واريز كرده، دريافت نموده، به قيمت فعلى اش از تركه ى او محسوب مى شود، و اگر حج بر ذمه ندارد و وصيت به حج هم نكرده صرف آن در حج نيابى براى وى واجب نيست، و پرداخت خمس مبلغ پرداختى بابت آن فيش اگر از پولى كه خمس به آن تعلق گرفته ولى پرداخت نشده باشد، واجب است.

ص: 311

تمرين

1. مقدار نصاب معدن چيست؟

2. تكليف فردى كه در خانواده يى زندگى مى كند كه اهل خمس و زكات نيستند و اموالشان مخلوط با رباست چيست؟

3. منظور از امام (ع) و سادات در «سهمين مباركين» كيست؟

4. بعضى از اشخاص، خود اقدام به پرداخت قبض آب و برق سادات مى كنند، آيا احتساب آن از خمس جايز است يا خير؟

5. آيا ساداتى كه داراى شغل و كسبى هستند استحقاق خمس دارند يا خير؟

6. آيا جايز است سهم سادات به علويه ى فقيرى كه ازدواج كرده و فرزندانى دارد، ولى شوهرش غير علوى و فقير است داده شود؟ و آيا او مى تواند آن را صرف فرزندان و شوهر نمايد؟

ص: 312

فصل ششم انفال

اشاره

ص: 313

ص: 314

درس 74 انفال معناى انفال - منابع انفال

1. معناى انفال

انفال يعنى اموال عمومى كه در اختيار پيامبر (ص) و جانشينان معصوم او (ع) قرار دارد و در زمان غيبت، اختيار آن با ولى امر مسلمين است (تحت تصرف حكومت اسلامى است) و از آن بايد در مصالح عمومى جامعه و به سود همگان بهره بردارى شود.

2. منابع انفال

اشاره

ص: 315

توجه

* زمينى كه در كنار كارخانه هاى آجرسازى براى استفاده از فروش خاك آن خريدارى مى شود در صورتى كه آباد و ملك خاص شرعى فروشنده باشد، گرچه با خريد آن، ملك خاص خريدار مى شود و جزو انفال محسوب نيست، ليكن پرداخت ماليات درآمدِ حاصل از فروش خاك آن، اگر مستند به قانون مصوب مجلس شوراى اسلامى (در ايران) و مورد تأييد شوراى نگهبان قانون اساسى باشد لازم است و دولت حق مطالبه ى آن را دارد.

* بهره بردارى اختصاصى از ماسه ها و شن هاى كف رودخانه ها براى آبادانى و احداث شهر و غير آن براى شهردارى ها جايز است و ادعاهاى مالكيت خصوصى كف و بستر رودهاى بزرگ و عمومى از سوى اشخاص پذيرفته نيست.

* چراگاههاى طبيعى كه كسى نسبت به آنها سابقه ى ملكيت اختصاصى ندارد از انفال و اموال عمومى است كه اختيار آن با ولى امر مسلمين است و خريد و فروش آن در هيچ حالى صحيح نيست، همچنين سابقه ى تردد عشاير در آنجا موجب مالكيت آنان نمى شود.

* علف هاى چراگاههاى عمومى طبيعى كه سابقه ى ملكيت خصوصى ندارد، ملك اختصاصى كسى نيست و فروش آن از سوى كسى جايز نيست ولى كسى كه از طرف دولت، مسؤول امور روستاست، مى تواند مبلغى را براى مصالح عمومى روستا از كسانى كه اجازه ى چراندن چهار پايان در آن مراتع را دارند بگيرد.

* صرف داشتن اجازه ى چراندن حيوانات در چراگاههاى مجاور املاك اشخاص، براى جواز ورود در ملك غير و استفاده از آب ملكى آن كافى نيست و اين كار براى آنان بدون رضايت مالك آن جايز نمى باشد.

* از آن جايى كه شرعاً صحت وقف، متوقف بر سابقه ى مالكيت شرعى است، همانگونه كه انتقال از طريق ارث هم متوقف بر مالكيت شرعى مورِّث است، لذا جنگلها و چراگاههاى طبيعى كه تا به حال ملك كسى نبوده است و هيچگونه سابقه ى احيا و آبادكردن در آنها وجود ندارد، ملك اختصاصى كسى محسوب نمى شود تا وقفيت آن صحيح باشد يا از طريق ارث انتقال يابد. به هر حال هر مقدار از جنگل كه به صورت مزرعه يا مسكن و مانند با اجازه شرعى و قانونى آن احيا شده و ملك شرعى گرديده، اگر وقف باشد، حق تصرف در آن با متولى شرعى آن است و اگر وقف

ص: 316

نباشد حق تصرف در آن با مالك آن است، و اما آن مقدار از جنگل و مراتع كه به صورت جنگل طبيعى باقى مانده است، از انفال و اموال عمومى است و اختيار آن بر اساس مقررات قانونى، با دولت اسلامى است.

تمرين

1. انفال يعنى چه؟

2. منابع انفال كدامند؟

3. اگر شخصى زمينى را در كنار كارخانه هاى آجرسازى براى استفاده از فروش خاك آن بخرد، آيا از انفال محسوب مى شود؟ بر فرض اين كه از انفال نباشد، با توجه به اين كه به نسبت ده درصد به شهردارى داده مى شود، آيا دولت حق مطالبه ى ماليات براى خاك آن دارد؟

4. آيا شهردارى، حق بهره بردارى اختصاصى از ماسه ها و شن هاى كف رودخانه ها براى آبادانى و احداث شهر و غير آن را دارد؟ و در صورتى كه اين حق را داشته باشد اگر شخصى غير از شهردارى مدعى مالكيت آن باشد آيا دعواى او مسموع است يا خير؟

5. خريد و فروش چراگاههاى عشايرى در چه زمان صحيح است؟

6. دامدارانى كه اجازه ى چراندن حيوانات خود را دارند، آيا جايز است كه وارد مزرعه هاى خصوصى كنار چراگاه شده تا خود و چهارپايان آنان از آب مزرعه، بدون رضايت مالك آن بنوشند؟

ص: 317

ص: 318

فصل هفتم جهاد

اشاره

ص: 319

ص: 320

درس 75 جهاد معناى جهاد - وجوب جهاد - اقسام جهاد

1. معناى جهاد

جهاد در اين جا به معنى تلاش و مبارزه يى است كه براى دعوت به اسلام و بسط و گسترش آن و يا به عنوان دفاع از تجاوز دشمن انجام مى گيرد.

2. وجوب جهاد

جهاد يكى از مهمترين اركان دينى است و وجوب آن از ضروريات دين مبين اسلام به شمار مى رود.

3. اقسام جهاد

اشاره

جهاد بر دو قسم است:

1. ابتدايى: آن است كه براى برداشتن موانع دعوت به اسلام انجام شود و سپاه اسلام بدون آن كه حمله يى از سوى دشمن شده باشد با هدف از بين بردن موانع تبليغ اسلام و برداشتن موانع مسلمان شدن سرزمين هاى ديگر و گسترش اسلام و اعلاى كلمه ى حق و برپايى شعاير دينى و هدايت كفار و مشركان و برانداختن شرك و بت پرستى به جنگ و جهاد بپردازند. (در حقيقت هدف

ص: 321

از جهاد ابتدايى كشور گشايى نيست، بلكه دفاع از حقوق فطرى ملتهايى است كه به توسط قدرتهاى كفر و شرك و استكبار از خدا پرستى و توحيد و عدالت محروم شده اند).

2. دفاعى: آن است كه به عنوان دفاع و جلوگيرى از تجاوز دشمن انجام گيرد، و زمانى است كه دشمن به سرزمينهاى مسلمانان و مرز و بوم آنها هجوم آورد و قصد تسلط سياسى يا نظامى يا فرهنگى يا اقتصادى نسبت به آنان داشته باشد.

1. جهاد ابتدايى

1. جهاد ابتدايى اختصاص به زمان پيامبر (ص) و امام معصوم (ع) ندارد و فقيه جامع الشرائطى كه متصدى ولايت امر مسلمين است در صورت وجود مصلحت مى تواند حكم به جهاد ابتدايى كند.

2. اهل كتاب (مانند يهوديها و مسيحيها و زرتشتيها) تا زمانى كه مطيع قوانين و مقررات دولت اسلامى كه در حمايت آن زندگى مى كنند باشند و كارى كه منافى با امان است، انجام ندهند حكم مُعاهَد را دارند (يعنى بايد جان و مال و آبروى آنان حفظ شود و حقوق مشروع و قانونى آنها مراعات گردد).

3. هرگاه كفار به سرزمين اسلامى حمله كنند و كسانى از آنان به دست مسلمين اسير شود، سرنوشت اسيران جنگى در دست حاكم اسلامى است و آحاد مسلمانان حق تعيين سرنوشت اسرا را ندارند، بنابراين جايز نيست كه يكى از مسلمانان يك كافر كتابى يا غير كتابى، اعم از زن يا مرد را در سرزمين كفر يا سرزمين مسلمانان به تملك خود درآورد.

2. جهاد دفاعى

1. دفاع از اسلام و مسلمين واجب است و متوقف بر اذن والدين نيست، ولى در عين حال سزاوار است كه انسان تا مى تواند رضايت آنان را جلب كند.

2. اگر حفظ نفس محترمه و جلوگيرى از وقوع قتل مستلزم دخالت فورى و مستقيم باشد، اين كار جايز بلكه شرعاً از باب وجوب حفظ جان نفس محترمه واجب است، و از جهت ثبوتى متوقف بر كسب اجازه از حاكم و يا وجود امر به آن نيست، مگر آن كه دفاع از نفس محترمه متوقف بر قتل مهاجم باشد كه صورتهاى متعددى دارد كه احكام آنها هم ممكن است متفاوت باشد.

ص: 322

تمرين

1. جهاد يعنى چه؟

2. اقسام جهاد را توضيح دهيد.

3. هدف از جهاد ابتدايى چيست؟

4. جهاد ابتدايى در زمان غيبت امام معصوم (ع) چه حكمى دارد؟ آيا جايز است كه فقيه جامع الشرائط مبسوط اليد (ولى امر مسلمين) حكم به آن كند؟

5. آيا جايز است كه يكى از مسلمانان، يك كافر كتابى يا غير كتابى، اعم از زن يا مرد را در سرزمين كفر يا سرزمين مسلمانان به تملك خود درآورد؟

6. اقدام به دفاع از اسلام هنگام تشخيص خطر براى اسلام بدون رضايت والدين حكمش چيست؟

ص: 323

ص: 324

فصل هشتم امر به معروف و نهى از منكر

اشاره

ص: 325

ص: 326

درس 76 امر به معروف و نهى از منكر (1) معناى امر به معروف و نهى از منكر - وجوب امر به معروف و نهى از منكر - محدوده ى امر به معروف ونهى از منكر - شرايط امر به معروف و نهى از منكر

1. معناى امر به معروف و نهى از منكر

امر به معروف و نهى از منكر يعنى مردم را به كار نيك واداشتن و از كار زشت بازداشتن.

2. وجوب امر به معروف و نهى از منكر

اشاره

امر به معروف و نهى از منكر از واجبات و فرايض بسيار مهم و بزرگ اسلامى به شمار مى رود، و افرادى كه اين فريضه ى بزرگ الهى را ترك مى كنند يا در برابر آن بى تفاوتند گناهكار خواهند بود و كيفرى سخت و سنگين در انتظار آنها است. امر به معروف و نهى از منكر نه تنها به اتفاق فقهاى اسلام واجب است، بلكه اصل وجوب آن جزو ضروريات دين مبين اسلام به شمار مى آيد.

توجه

* امر به معروف و نهى از منكر با رعايت شرايط آن يك تكليف شرعى عمومى براى حفظ احكام اسلام و سلامت جامعه است، و صرف توهم اين كه موجب بدبينى فاعل منكر يا بعضى از مردم نسبت به اسلام مى گردد باعث نمى شودكه اين وظيفه ى بسيار مهم ترك شود.

ص: 327

* افرادى كه از تخلفات قانونى مثل اختلاس از بيت المال مطلع مى شوند وظيفه دارند با رعايت شرايط و ضوابط شرعى نهى از منكر كنند، و توسل به رشوه و راههاى غير قانونى براى هر عملى هر چند به منظور جلوگيرى از فساد، جايز نيست. بلى اگر شرايط امر به معروف و نهى از منكر وجود نداشته باشد تكليفى نخواهند داشت، مثلاً اگر خوف داشته باشند كه در صورت مبادرت به اين فريضه، ضررى از طرف مسؤولين بالاتر متوجه آنان مى شود تكليف از آنها ساقط مى شود. البته اين حكم در مواردى است كه حكومت اسلامى حاكم نباشد، ولى با وجود حكومت اسلامى كه اهتمام به اجراى فريضه ى امر به معروف و نهى از منكر دارد بركسى كه قادر بر اين فريضه نيست واجب است كه نهادهاى ذيربط را كه از طرف حكومت براى اين كار اختصاص يافته اند مطلع نمايد و تا كنده شدن ريشه هاى فاسد كه فسادآور هم هستند موضوع را پيگيرى كند.

* منكرات از اين جهت كه منكر هستند فرقى بين آنها نيست، ولى در عين حال ممكن است كه بعضى از آنها در مقايسه با منكرات ديگر داراى حرمت شديدترى باشد. به هر حال نهى از منكر براى كسى كه شرايط آن را احراز كرده يك وظيفه ى شرعى است و ترك آن جايز نيست، و در اين حكم بين منكرات و محيطهاى دانشگاهى و غير دانشگاهى تفاوتى وجود ندارد.

* بر مسؤولين ذيربط واجب است كه به متخصصين بيگانه كه گاهى در بعضى از مؤسسات كشور اسلامى كار مى كنند دستور دهند كه از تظاهر به امورى مثل شرابخوارى، خوردن گوشت هاى حرام خوددارى كنند و آنان را از خوردن علنى آنها منع نمايند، ولى امورى كه با عفت عمومى منافات دارد به هيچ وجه نبايد به آنان اجازه ى انجام آن داده شود. به هر حال، از طرف مسؤولين ذيربط بايد تدابير مناسبى در اين باره اتخاذ شود.

* بر جوانان مؤمن واجب است در دانشگاههاى مختلط در برابر مفاسدى كه در بعضى از آن مكانها مشاهده مى كنند ضمن دورى جستن از ابتلا به مفاسد، در صورت تمكن و تحقق شرايط امر به معروف و نهى از منكر مبادرت به انجام اين فريضه كنند.

* امر به معروف و نهى از منكر زنانى كه حجاب كامل ندارند متوقف بر نگاه با ريبه به آنها نيست، از اين رو واجب است. بلى بر هر مكلفى واجب است كه از حرام اجتناب كند به خصوص زمانى كه مبادرت به انجام فريضه ى نهى از منكر مى كند.

ص: 328

3. محدوده ى امر به معروف و نهى از منكر

اشاره

محدوده ى امر به معروف و نهى از منكر منحصر به قشر و صنف خاصى از مردم نيست و تمام اقشار و اصناف واجد شرايط را در بر مى گيرد حتى بر زن و فرزند واجب است كه هنگام مشاهده ى ترك معروف يا انجام حرام توسط پدر و مادر يا شوهر، به امر به معروف و نهى از منكر در صورت تحقق شرايط آن مبادرت كنند.

توجه

* هرگاه موضوع و شرايط امر به معروف و نهى از منكر محقق باشد، تكليف شرعى و وظيفه ى واجب اجتماعى و انسانى همه ى مكلفين است، و حالت هاى مختلف مكلف مانند مجرد يا متأهل بودن در آن تأثير ندارد و به صرف اين كه مكلف مجرد است تكليف از او ساقط نمى شود.

4. شرايط امر به معروف و نهى از منكر

1. علم به معروف و منكر

شرط اول امر به معروف و نهى از منكر، علم به معروف و منكر است يعنى امر و نهى كننده بايد معروف و منكر را بشناسد و در غير اين صورت موظف نيست امر به معروف و نهى از منكر كند، بلكه نبايد چنين كارى بكند؛ زيرا ممكن است در اثر جهل و نادانى امر به منكر و نهى از معروف كند، بنابراين نهى از منكر كردن كسى كه نمى دانيم كارش حرام است يا نه (مثلاً معلوم نيست موسيقى كه گوش مى دهد از نوع مبتذل و حرام آن است يا حلال) واجب بلكه جايز نيست.

2. احتمال تأثير
اشاره

شرط دوم امر به معروف و نهى از منكر، احتمال تأثير است يعنى امر و نهى كننده بايد احتمال بدهد كه امر و نهى او اثر و نتيجه يى ولو در آينده دارد.

ص: 329

توجه

* اگر براى مسؤولين به طور قطعى ثابت شود كه بعضى از كارمندان ادارات در خواندن نماز كوتاهى كرده و يا اصلاً نماز نمى خوانند و نصيحت و راهنمايى هم تأثيرى نداشته باشد واجب است از تأثير مداومت بر امر به معروف و نهى از منكر با رعايت شرايط آن غفلت نكنند، و در صورت نا اميدى از تأثير امر به معروف نسبت به آنان، اگر بر حسب مقررات قانونى محروم ساختن اين گونه افراد از مزاياى شغلى مجاز باشد بايد در مورد آنان اجرا شود و به آنان تذكر هم داده شود كه اين محروميت بر اثر سستى و كوتاهى شان در انجام اين فريضه ى الهى اتخاذ شده است.

3. اصرار بر گناه

شرط سوم امر به معروف و نهى از منكر اصرار بر گناه است يعنى بايد شخص گناهكار بر استمرار گناه، اصرار و سماجت داشته باشد و چنانچه معلوم شود كه وى بدون اين كه امر و نهى شود خود از خطا دست بر مى دارد يعنى معروف را به جا مى آورد و منكر را ترك مى كند امر و نهى او واجب نيست.

4. نداشتن مفسده
اشاره

شرط چهارم امر به معروف و نهى از منكر، نداشتن مفسده است يعنى بايد امر و نهى مفسده نداشته باشد، بدين ترتيب اگر امر و نهى موجب شود به شخص امر و نهى كننده و يا به مسلمان ديگر مفسده يى از قبيل ضرر جانى و يا آبرويى و يا مالى برسد، در اين جا امر و نهى واجب نيست. البته مكلف موظف است ملاحظه ى اهميت را بكند يعنى بايد در تمام معروف و منكرها بين مفسده ى امر و نهى و مفسده ى ترك امر و نهى مقايسه كند و سپس به آنچه مهمتر است عمل نمايد.

توجه

* كسى كه مى ترسد در صورت اقدام به امر به معروف و نهى از منكر در مورد كسى كه داراى نفوذ و موقعيت اجتماعى خاصى است از ناحيه ى او ضرر قابل توجهى ببيند، واجب نيست او را امر و نهى كند به شرطى كه منشأ ترسش، عقلايى باشد، ولى سزاوار نيست كسى به صرف ملاحظه ى مقام كسى كه واجب را ترك كرده و يا مرتكب فعل حرام شده و يا به صرف احتمال وارد شدن ضرر كمى از طرف او، تذكر و موعظه به برادر مؤمن خود را ترك كند. به هر حال رعايت اهم و مهم لازم است.

ص: 330

چند نكته در ارتباط با شرايط امر به معروف و نهى از منكر

* امر به معروف و نهى از منكر در صورتى واجب است كه واجد شرايط چهارگانه باشد، بنابراين اگر امر و نهى يكى از آن شرايط را نداشته باشد، مثلاً مفسده داشته باشد در اين صورت، امر و نهى واجب نيست، هر چند شرايط ديگر را دارا باشد.

* در امر به معروف و نهى از منكر شرط نيست كه امر و نهى كننده به آنچه امر مى كند عمل نمايد و از آنچه نهى مى كند اجتناب ورزد يعنى امر و نهى بر شخص گناهكار هم واجب است و او نمى تواند به عذر اين كه گناه مى كند خود را از اين وظيفه ى بزرگ تبرئه سازد. (اين كه در منابع دينى از افرادى كه خود عمل نمى كنند و ديگران را به عمل وامى دارند و يا خود گناه مى كنند و ديگران را از گناه باز مى دارند مذمت و نكوهش بسيار شده براى اين است كه چرا خود عمل به وظيفه نكرده اند نه براى اين كه چرا امر و نهى كرده اند).

* در امر به معروف و نهى از منكر شرط نيست كه امر و نهى موجب بى آبرويى يا كاسته شدن احترام كسى كه واجب را ترك كرده و يا فعل حرام را به جا آورده باشد نشود، بنابراين اگر در امر به معروف و نهى از منكر شرايط و آداب آن رعايت شود و از حدود آن تجاوز نشود و در عين حال مستلزم بى آبرويى يا كاسته شدن احترام كسى كه مرتكب خلاف شده شود اشكال ندارد.

تمرين

1. معناى امر به معروف و نهى از منكر و حكم آن چيست؟

2. اگر كاركنان ادارات و مؤسسات در محل كار خود، ارتكاب تخلفات ادارى و شرعى را توسط مسؤولين مافوق مشاهده كنند چه وظيفه يى دارند؟

3. اگر در بعضى از محيطهاى دانشگاهى معروف ترك شود و معصيت رواج پيدا كند و شرايط امر به معروف و نهى از منكر هم وجود داشته باشد و امركننده ى به معروف و نهى كننده ى از منكر شخص مجرد باشد كه هنوز ازدواج نكرده است، آيا به خاطر مجرد بودن، امر به معروف و نهى از منكر از او ساقط مى شود يا خير؟

ص: 331

4. شرايط امر به معروف و نهى از منكر را ذكر كنيد؟

5. نهى از منكر كردن كسى كه نمى دانيم كارش حرام است يا نه حكمش چيست؟

6. اگرامر به معروف و نهى از منكر مستلزم بى آبرويى يا كاسته شدن احترام كسى كه واجب را ترك كرده و يا فعل حرام را به جا آورده باشد چه حكمى دارد؟

ص: 332

درس 77 امر به معروف و نهى از منكر (2) مراحل و مراتب امر به معروف و نهى از منكر - مسائل متفرقه ى امر به معروف و نهى از منكر

5. مراحل و مراتب امر معروف و نهى از منكر

توجه

* رعايت مراحل و مراتب امر به معروف و نهى از منكر واجب است يعنى تا به مرحله ى پايين تر مقصود حاصل مى شود نبايد وارد مرحله ى بالاتر شد.

1. امر و نهى قلبى

1. مرحله ى اول امر به معروف و نهى از منكر، امر ونهى قلبى يا امر و نهى با قلب است. مقصود از امر و نهى قلبى، اظهار رضايت يا كراهت قلبى است يعنى مكلف بايد رضايت قلبى خود را نسبت به معروف و تنفر و انزجار درونى خود را نسبت به منكر آشكار سازد و از اين راه فردى كه معروفى را ترك مى كند و يا منكرى را به جا مى آورد را به انجام معروف و ترك منكر وارد سازد.

2. امر و نهى قلبى (اظهار رضايت و تنفر) درجاتى دارد كه تا با پايين ترين درجه و سبك ترين

ص: 333

راه مى توان امر و نهى كرد و به مقصود دست يافت نبايد متوسل به درجه ى بالاتر شد. اين درجات بر حسب شدت و ضعف و بر حسب انواعى كه دارند بسيارند. برخى از آنها عبارتند از: با تبسم و لبخند و روى گشاده برخورد كردن، چشم فرو بستن، خيره شدن، به روى دست زدن، دندان به لب گرفتن، با دست يا سر اشاره كردن، سلام نكردن، رو گرداندن، پشت كردن، صحبت را قطع كردن، قهر و ترك معاشرت كردن.

2. امر و نهى لسانى

1. مرحله ى دوم امر به معروف و نهى از منكر، امر و نهى لسانى (زبانى) يا امر و نهى با زبان است. مقصود از امر و نهى زبانى اين است كه مكلف بايد با گفتن از طرف بخواهد از منكر دست بردارد و معروف را انجام دهد.

2. امر و نهى لسانى، درجاتى دارد كه تا با پايين ترين درجه و آرام ترين لحن مى توان به مقصود رسيد نبايد اقدام به درجه ى بالاتر كرد. اين درجات بر حسب شدت و ضعف و بر حسب انواعى كه دارند بسيارند. برخى از آنها عبارتند از: ارشاد كردن، تذكر دادن، موعظه كردن، پند و اندرز دادن، مصالح و مفاسد و سود و زيانها را بر شمردن، بحث و مناظره كردن، استدلالى سخن گفتن، با غلظت و درشتى حرف زدن، با تهديد صحبت كردن.

3. امر و نهى عملى
اشاره

1. مرحله سوم امر به معروف و نهى از منكر، امر و نهى با دست (كنايه از اِعمال قدرت و به كار بردن جبر و زور) است. مقصود از امر و نهى عملى اين است كه مكلف بايد با اِعمال قدرت و به كار بردن جبر و زور، طرف را از انجام منكر و ترك معروف باز دارد.

2. امر و نهى درجاتى دارد كه تا با پايين ترين درجه و آسانترين روش مى توان نتيجه گرفت نبايد به درجه ى شديدتر پرداخت. اين درجات بر حسب شدت و ضعف و بر حسب انواعى كه دارند بسيارند. برخى از آنها عبارتند از: حايل شدن و جلوى فرد را گرفتن، حربه از دست گرفتن، وسايل گناه را از دسترس او خارج ساختن، عقب راندن، دست طرف را محكم نگه داشتن، حبس كردن، سختگيرى كردن، كتك زدن، به درد آوردن، مجروح و زخمى كردن، شكستن عضو، از كارانداختن، ناقص كردن، كشتن.

ص: 334

توجه

* با توجه به اين كه در زمان حاكميت و اقتدار حكومت اسلامى مى توان مراتب بعد از مرحله ى امر و نهى زبانى را به نيروهاى امنيتى داخل (پليس) و قوه ى قضاييه واگذار كرد، به خصوص در مواردى كه براى جلوگيرى از ارتكاب معصيت چاره يى جز اِعمال قدرت از طريق تصرف در اموال كسى كه فعل حرام انجام مى دهد يا تعزير و حبس او ومانند آن نيست، در چنين زمانى با حاكميت و اقتدار چنين حكومت اسلامى، واجب است مكلفين در امر به معروف و نهى از منكر به امر و نهى (قلبى و) زبانى اكتفا كنند، و در صورت نياز به توسل به زور، موضوع را به مسؤولين ذيربط در نيروى انتظامى و قوه قضاييه ارجاع دهند، ولى در زمان و مكانى كه حاكميت و اقتدار با حكومت اسلامى نيست، بر مكلفين واجب است كه در صورت وجود شرايط، جميع مراتب امر به معروف و نهى از منكر را با رعايت ترتيب آنها تا تحقق غرض انجام دهند.

* اين كه وظيفه ى مردم در امر به معروف و نهى از منكر در نظام جمهورى اسلامى، اكتفا به امر به معروف و نهى از منكر قلبى و زبانى است و مراتب ديگر آن بر عهده ى مسؤولين است فتواى فقهى است (نه حكمى از طرف دولت).

چند نكته در ارتباط با مراحل و مراتب امر به معروف و نهى از منكر

* جوابِ سلامِ مسلمان شرعاً واجب است، ولى اگر بر، خوددارى از جواب سلام كسى كه فعل حرام انجام مى دهد به قصد نهى از منكر، عرفاً نهى و منع از منكر صدق كند، اين كار جايز است.

* اگر مأمورانى كه از طرف دولت وظيفه ى جلوگيرى از فساد را بر عهده دارند در انجام وظيفه ى خود كوتاهى كنند دخالت اشخاص ديگر در امورى كه از وظايف نيروهاى امنيتى و قضايى محسوب مى شود جايز نيست، ولى مبادرت مردم به امر به معروف و نهى از منكر با رعايت حدود و شرايط آن، اشكال ندارد.

* كسى كه با رانندگانى مواجه مى شود كه از نوارهاى موسيقى غنا و حرام استفاده مى كنند وظيفه دارد با تحقق شرايط نهى از منكر، نهى از منكر كند، منتها بر او بيشتر از نهى از منكر زبانى واجب نيست و در صورتى كه مؤثر واقع نشود واجب است كه از گوش دادن به غنا و موسيقى حرام اجتناب كند و اگر به طور غير ارادى صداى موسيقى حرام و غنا به گوش او برسد چيزى بر او نيست.

ص: 335

* فردى كه در بيمارستان به كار مقدس پرستارى مشغول است و گاهى در بعضى از قسمت هاى محل كار خود ملاحظه مى كند كه تعدادى از بيماران، نوارهاى موسيقى مبتذل و حرام گوش مى دهند و نصيحت نيز در آنها بى اثر است، چنانچه بخواهد محتويات باطل نوار را براى جلوگيرى از استفاده ى حرام از آن پاك كند جايز است ولى بايستى براى اين كار از مالك يا حاكم شرع اجازه بگيرد.

* تعرض مردم به داخل خانه هاى ديگران به منظور امر به معروف و نهى از منكر جايز نيست، بنابراين هرگاه صداى بلند موسيقى از بعضى از منازل باعث اذيت و آزار مؤمنين شود نبايد متعرض داخل منازل شد. (بلكه بايد با رعايت شرايط امر به معروف و نهى از منكر و رعايت مراتب آن، نهى از منكر قلبى و زبانى كرد و در صورت عدم تأثير به نيروهاى انتظامى اطلاع داد).

* هرگاه يكى از اقوام انسان مبادرت به ارتكاب معصيت كند و نسبت به آن لاابالى باشد، بايد از اعمال خلاف شرع وى اظهار تنفر كرد و او را به هر روش برادرانه يى كه مفيد و مؤثر است پند و اندرز داد، ولى قطع رحم جايز نيست. بلى چنانچه احتمال داده شود كه ترك معاشرت با او موقتاً موجب خوددارى او از ارتكاب معصيت مى شود به عنوان امر به معروف و نهى از منكر واجب است.

توجه

* بر هر مكلفى واجب است شرايط و مراتب امر به معروف و نهى از منكر و موارد وجوب و عدم وجوب آن را ياد بگيرد تا مبادا در امر و نهى خود دچار عمل خلاف و منكر شود.

6. مسائل متفرقه ى امر به معروف و نهى از منكر

1. معيار در رابطه با اشخاصى كه در گذشته مرتكب اعمال حرامى مانند شرب خمر شده اند، وضعيت فعلى آنهاست، اگر از آنچه انجام داده اند توبه كرده باشند، معاشرت با آنان، مانند معاشرت با ساير مؤمنين است، ولى كسى كه در حال حاضر هم مرتكب حرام مى شود بايد او را از طريق نهى از منكر از آن كار منع كرد، و اگر از انجام فعل حرام اجتناب نمى كند مگر با دورى جستن از او، قطع رابطه و ترك معاشرت با وى از باب نهى از منكر واجب مى شود.

2. پوشيدن طلا يا آويختن آن به گردن بر مردان مطلقاً حرام است، و پوشيدن لباسهايى كه از نظر دوخت يا رنگ يا غير آن تقليد و ترويج فرهنگ مهاجم غيرمسلمانان در نظر عرف محسوب

ص: 336

مى شود، جايز نيست، همچنين استفاده از زيورآلاتى كه استعمال آن تقليد از فرهنگ تهاجمى دشمنان اسلام و مسلمين محسوب شود، جايز نيست و بر ديگران واجب است كه در برابر اين گونه مظاهر فرهنگى تقليدى از بيگانگان مبادرت به نهى از منكر زبانى كنند.

3. فردى كه مجبور به صحبت و معاشرت با كسى است كه نماز نمى خواند و گاهى او را در بعضى از كارها كمك مى كند، موظف است بر امر او به معروف و نهى از منكر در صورت تحقق شرايط آن مداومت ورزد و جز اين وظيفه يى ديگر ندارد، و يارى كردن و معاشرت با او اگر سبب تشويق بيشتر او بر ترك نماز نباشد اشكال ندارد.

4. خانمى كه همسرش به مسائل دينى اهميت چندانى نمى دهد، مثلاً نماز نمى خواند وظيفه دارد زمينه ى اصلاح او را به هر وسيله ى ممكن فراهم آورد و بايد از هرگونه خشونت كه حاكى از بداخلاقى و ناسازگارى او باشد خوددارى كند و اطمينان داشته باشد كه شركت در مجالس دينى و رفت و آمد با خانواده هاى متدين تأثير بسيار زيادى در اصلاح او دارد.

5. مرد مسلمانى كه با استناد به قراينى اطلاع پيدا كند كه همسرش به طور پنهانى مرتكب اعمال خلاف عفت مى شود واجب است از سوء ظن و استناد به قراين و شواهد ظنى اجتناب كند و در صورت احراز ارتكاب فعلى كه شرعاً حرام است، جلوگيرى از آن از طريق تذكر و نصيحت و نهى از منكر واجب است، و اگر نهى ازمنكر مؤثر نباشد در صورت وجود دلايل اثبات كننده مى تواند به مراجع قضايى مراجعه نمايد.

6. دختر مى تواند پسر جوانى را راهنمايى كرده و با رعايت موازين اسلامى به او در درس و غير آن كمك كند، ولى بايد از فريب و وسوسه هاى شيطانى جداً پرهيز شود و احكام شرع در اين رابطه مانند خلوت نكردن با اجنبى مراعات گردد.

7. رفت و آمد و معاشرت علماى اعلام با ظالمين و سلاطين جور در صورتى كه براى ايشان ثابت شود كه ارتباط با ظالم منجر به منع ظلم او مى شود و در نهى از منكر مؤثر است و يا مسأله ى مهمى مستلزم اهتمام و پيگيرى آن نزد ظالم باشد اشكال ندارد.

ص: 337

تمرين

1. مراحل و مراتب امر به معروف و نهى از منكر را نام ببريد.

2. آيا جواب ندادن به سلام كسى كه فعل حرام انجام مى دهد، جايز است؟

3. اگر مأمورانى كه از طرف دولت وظيفه ى جلوگيرى از فساد را بر عهده دارند در انجام وظيفه ى خود كوتاهى كنند آيا خود مردم مى توانند اقدام به اين كار كنند؟

4. اگر يكى از اقوام انسان مبادرت به ارتكاب معصيت كند و نسبت به آن لاابالى باشد تكليف ما نسبت به رابطه با او چيست؟

5. رابطه با اشخاصى كه در گذشته مرتكب اعمال حرامى مانند شرب خمر شده اند، چگونه بايد باشد؟

6. وظيفه ى زن در برابر همسرش كه به مسائل دينى از جمله نماز اهميت نمى دهد چيست؟

ص: 338

درباره مركز

بسمه تعالی
جَاهِدُواْ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
با اموال و جان های خود، در راه خدا جهاد نمایید، این برای شما بهتر است اگر بدانید.
(توبه : 41)
چند سالی است كه مركز تحقيقات رايانه‌ای قائمیه موفق به توليد نرم‌افزارهای تلفن همراه، كتاب‌خانه‌های ديجيتالی و عرضه آن به صورت رایگان شده است. اين مركز كاملا مردمی بوده و با هدايا و نذورات و موقوفات و تخصيص سهم مبارك امام عليه السلام پشتيباني مي‌شود. براي خدمت رسانی بيشتر شما هم می توانيد در هر كجا كه هستيد به جمع افراد خیرانديش مركز بپيونديد.
آیا می‌دانید هر پولی لایق خرج شدن در راه اهلبیت علیهم السلام نیست؟
و هر شخصی این توفیق را نخواهد داشت؟
به شما تبریک میگوییم.
شماره کارت :
6104-3388-0008-7732
شماره حساب بانک ملت :
9586839652
شماره حساب شبا :
IR390120020000009586839652
به نام : ( موسسه تحقیقات رایانه ای قائمیه)
مبالغ هدیه خود را واریز نمایید.
آدرس دفتر مرکزی:
اصفهان -خیابان عبدالرزاق - بازارچه حاج محمد جعفر آباده ای - کوچه شهید محمد حسن توکلی -پلاک 129/34- طبقه اول
وب سایت: www.ghbook.ir
ایمیل: Info@ghbook.ir
تلفن دفتر مرکزی: 03134490125
دفتر تهران: 88318722 ـ 021
بازرگانی و فروش: 09132000109
امور کاربران: 09132000109