رهنان ستاره ای از آسمان اصفهان

مشخصات کتاب

بنام خداوند بخشنده مهربان

رهنان (ستاره ای از آسمان اصفهان)

سرشناسه: ترکی رنانی احمد 1343

عنوان و نام پدید آورنده: رهنان ستاره ای از آسمان اصفهان مولف: احمد ترکی رنانی

مشخصات نشر ، سام آرام

مشخصات ظاهری : 428ص

شابك: 3 - 13 - 5770-622-978

وضیت فهرست نویسی: فیپا / قیمت 2200000

موضوع رهنان: Rehnan

رده بندی : 3089 DSR

رده بندی دیویی : 955/9322

شماره کتاب شناسی ملی : 8981791

نام کتاب: رهنان (ستاره ای از آسمان اصفهان)

مؤلف: احمد ترکی رنانی

انتشارات: سام آرام

طرح جلد: مریم صادقیان

سال و نوبت چاپ: اول 1402

چاپ خانه: شیدا

شمارگان: 100

قیمت: 2200000 ریال

خیراندیش دیجیتالی: انجمن مددکاری امام زمان (عج) اصفهان

ویراستار کتاب: خانم مریم محققیان

ص: 1

اشاره

رهنان (ستاره ای از آسمان اصفهان)

سرشناسه: ترکی رنانی احمد 1343

عنوان و نام پدید آورنده: رهنان ستاره ای از آسمان اصفهان مولف: احمد ترکی رنانی

مشخصات نشر ، سام آرام

مشخصات ظاهری : 428ص

شابك: 3 - 13 - 5770-622-978

وضیت فهرست نویسی: فیپا / قیمت 2200000

موضوع رهنان: Rehnan

رده بندی : 3089 DSR

رده بندی دیویی : 955/9322

شماره کتاب شناسی ملی : 8981791

نام کتاب: رهنان (ستاره ای از آسمان اصفهان)

مؤلف: احمد ترکی رنانی

انتشارات: سام آرام

طرح جلد: مریم صادقیان

سال و نوبت چاپ: اول 1402

چاپ خانه: شیدا

شمارگان: 100

قیمت: 2200000 ریال

خیراندیش دیجیتالی: انجمن مددکاری امام زمان (عج) اصفهان

ویراستار کتاب: خانم مریم محققیان

ص: 2

رهنان (ستاره ای از آسمان اصفهان)

اشاره

نویسنده: احمد ترکی رنانی

ص: 3

مجموعه حاضر حاصل پژوهش بر اساس همنشینی با گروه های سنی گوناگون می باشد و از منبع یا کتاب خاصی استفاده نشده است.

تلاش گردیده واژه ها و اصطلاحات همان گونه که در محاوره و گفتمان به کار می روند، نوشته شوند اگر در نوشتن شغل ها و فعالیت های اجتماعی شهرت و لقب افراد نوشته شده به خاطر فامیل ها و اسم های مشترک بوده قصد جسارت و گستاخی نداشته و از همه ی شهروندان گرامی پوزش می طلبم.

تشکر می کنم از همسرم خانم مینو چوپانی که پیشنهاد دهنده ی اثر و زمینه ساز تراوش حس پویایی این جانب بوده و در جمع آوری اطلاعات زحمت زیادی کشیدند.

از پدر و مادرم غفار ترکی - ربابه ترکان

خانواده ی مهربانم علیرضا - مرضیه - امیر حسین - فاطمه زهرا - بهناز - آقای امیر شهبازی

خانواده محترم : رجبعلی ترکان فرزند غلامحسین حاج محمد علی - خانم جواهر سلطان تركان- عباس ترکی فرزند غفار- خانم معصومه ترکان- حسین ترکان (فرزند رجب علی) شاعر دیوان زمزمه های عاشقی خانم فاطمه ترکی فرزند عباس غفار

خانم ها عزت و فاطمه صغری ترکان فرزندان رجب على

خانواده محترم حاج مصطفى و حاج حسن شهبازی (فرزندان محمد ابراهیم) دستجرده

هیأت چهارده معصوم رهنان (محله درب میدان):

حاج آقا سید محمد علی حسینی امام جماعت - حسن محمد شریفی - حسین ترکان(حسن) - حاج برات علی مرادی (سبیل) حاج حسین (رمضان ) صفری - حاج علی یزدیان - حاج رجب علی شریفی

ص: 4

( فرزند احمد ملا رحيم ) - (فضل اله تركان (فرزند حسن) - حاج باقر خاکساری - حاج رجب علی جعفری ( نجار ) - علی شریفی (فرزند محمد حاج رمضان) - حاج احمد رحمانی ( فرزند نجف علی )

همکاران امور برق شمال غرب اصفهان:

سرکار خانم لاله پوریا مهر که در تهیه و تنظیم و تایپ و مشاوره صمیمانه زحمت زیادی کشیدند. هادی شریفی - مرتضی دهقانی (دنبه ) - سعید ترابی - احمد رضا نصر - حسین شهبازی - محمد علی مانیان - رضا داوری - علی هادیان على هادیان - حمید رئیسی - رمضان علی آتش (خمینی شهر) فرحناز جاوری - آذر الیاسی - فرزانه تاجداری - ریحانه السادات حسینی نیا - خانم افسانه صباغ - الهام شیرازی

کانون پرورش فکری کودکان و نو نهالان اصفهان/ کتاب خانه کودک رهنان سال 1357

خانم های کتابدار: خانم رشیدی - خانم عریضی- خانم خدایی سال های - 1360

مربی های تئاتر: آقای اکبر تشکری 1357

آقای مصطفی شکرانی استاد و مربی فرهیخته که در آموزش و پرورش افکار و اندیشه های این جانب نقش شایان و قابل توجهی داشتند. سال های 1360

خانم صديقه باقرصاد رنانی (اسماعیل)

اعضای جلسه قرآن به مدیریت استاد اخلاق حاج آقا سید رسول میر محمد صادقی سال های 1357

محمد رضا نیکبخت (شهید) - حاج آقا سید حسن اعتصامی (تره بار فروشی)

ص: 5

سید ابوالفضل صدیقی (شهید ابراهیم عسگری (شهید ) - مهدی عابدی ( شهید) - سید محمود حسینی (شهید)- سید اصغر اعتصامی (محمود) حاج على ملایی - حاج محمد علی انصاری (برقی) - حاج كريم کبیری آقای حلاجی

کتاب خانه توحید مسجد چهارده معصوم رهنان، درب میدان 1357

سيف الله حیدری - غلام حیدری - برات علی مرادی - کریم عابدی (حسین) - قدیر و محمد رضا قهقرانی - علی رضایی - مهدی عابدی (شهید) - محمد رضا خاکساری- حاج محمود عابدی (دل دار) ابراهیم عسگری (شهید) - محمد رضا تقیار (رمضان)

گروه تئاتر طلوع رهنان سال های 1360

مرتضی بابا صفری- حسن علی عسگری - عبدالرحیم موجودی - محمود رفیعی- علی گودرزی نصر آبادی- محمد رضا ابراهیمی- محمود محمد زمانی - رسول بابا صفری (شهید) - ابراهیم محمد زمانی تدارکات - محسن علی عسگری

گروه فرهنگی مسجد نو رهنان:

رضا موجودی (شهید) / مهدی ده گردویی - عبدالحسین سهرابی - مرتضی اکبری (شهید) / سال های 1359

مدیریت محترم شهرداری منطقه 11 رهنان مدیریت محترم فرهنگ سرای دانش رهنان

انجمن ادبی شعر دانش رهنان:

اصغر اکبری (حافظ و پژوهشگر شعر) فرزند حاج جواد / محمد جواد کبیری نویسنده / مرتضی سلیمانی (استاد شاعر) غضنفر سلطانی/ علی رضا حیدری/

ص: 6

احمد طاهری / موسی بابا صفری/ محمد بابا صفری (آشنا) حاج نوروز عبدالهی (عبدی) /محسن ترکان (نایب)

خانم عفت صفری (شاعر و نویسنده) خانم سحر کاظمی/ حاج علی سلطانی/ محسن عسگری (مهر آسا) / حسین زاهدی (حافظ و پژوهشگر شعر)/ حسن بابا صفری(حافظ و پژوهشگر شعر) / حسين تركان / استاد محمود ریاضی / صفر علی عسگری/ مصطفی یاری/ ابراهیم چوپانی/ خانم عاطفه صالحی / خانم سیمین جودکی/ آقای نوری مختاری نیا/ خانم ندا عابدی/ خانم عفت خاکسار/ خانم زهرا سیاه مرد

مدیر مدرسه ابتدایی مودت رهنان:

آقای حبیب خاکی سال های 1352

مدرسه راهنمایی 25 شهریور رهنان:

خانم مطهر زاده خانم در دشتی آقای حسن مجتبایی (فرزند حسین قاسم) معلم تاریخ سال های 1355

دبیرستان شهید عمرانی (برزان خیابان شهیدان):

آقای جواهر فروش دبیر بینش دینی - آقای شرفی دبیر زبان - آقای امامی دبیر زیست شناسی سال های 1363

خانواده های محترم

حاج علی چوپانی (کربلایی نعمت) / حاج علی کیانی (غلامرضا) حاج احمد سهرابی(ماند علی) خانم حبیبه موجودی - صغری کیانی (حاج معصومه- همسر حاج علی چوپانی) - حاج احمد چوپانی - حاج رضا شیرانی- حاج حسین بشیری (کفش فروش) - حاج محمود قربانی (نعمت الله) محمد علی شیرانی (حاج رضا) حاج احمد موجودی چلو کبابی برادران موجودی فرزند یداله

ص: 7

استاد و معلم اخلاق:

حاج آقا سید مرتضی حسینی مسجد درودگری رهنان سال های 1357

اهالی محترم شهر رهنان

آقای حاج حسن اهتمام (باز نشسته شهربانی - چینی و بلور فروش) ،شیخ اسماعیل رفیعی(سماور ساز) - باقر کبیری(راننده مینی بوس) حاج محمد على صباغ(محمد على شيخ) شاعر محله زاجان- حاج تقی مجتبایی (سماور ساز و لوازم خانگی فروش) کوچه مسجد درود گری - حاج عباس علی عسگری (چینی و بلور فروش - آشپز) کوچه مسجد درود گری باقر کاظمی (باقر ملوان) محقق و پژوهشگر شعر و تعزیه خوان ، دایی کریم صباغ (درویش و نقاش ساختمان) محله زاجان ،عنایت الله بابا صفری (فرزند محمد شاطی) محقق و پژهشگر ،علی رضا شریفی (فرزند رضا کربلایی غلام) محقق و پژوهشگر ،رضا سهرابی معلم (فرزند حاج حسن) / حاج محمد شریفی فرزند حاج رمضان ،حاج مصطفی شریفی فرزند ملا غفور / قنبر علی ترکان فرزند چراغ علی، فاطمه صغری عابدی فرزند علی اکبر (همسر قنبر علی ترکان ) محمد حسین زارع زاده فرزند میرزا فعال اجتماعی ، محقق، پژوهشگر .علی زارع زاده فرزند محمد میرزا فعال اجتماعی ، محقق، پژوهشگر شعر/ حاج عباس خاکسار / حاج سید محمد طاهری فرزند سیدعلی پینه دوز / خانم نرگس عبدالهی همسر حاج سید محمد طاهری / خانم سکینه رحیم زاده فرزند ابوالقاسم شبگرد / صادق زمانی (حاج علی چای چی) -

فرج الله ترکان (غلامرضا نایب - فاطمه صغری شریفی فرزند حاج (رمضان) - حاج حسین عابدی (حاج علی اکبر)

ص: 8

حاج معصومه جوانبخت (معصومه خاتون - مسئول تورهای محلی) محله درب میدان - حاج رحیم عسگری (پدر شهید معروف به ملا آقا بابا ) محله درب میدان - حاج علی حیدری (معروف به علی حجی ملا آقا بابا ) محله درب میدان - حاج غلام علی ترکان معروف به غلام عمو چراغ علی/ حاج سیف الله ترکان (حاج سيف الله نایب - فاطمه ترکان (معروف به عمه فرج ، خیاط قدیمی محله درب میدان) - حسین خاکی رنانی نماینده کارگران کارخانه ریسباف فعال کارگری سال های 1340 - مهدی ترکان رنانی فرزند رضا عضو کانون بازنشستگان تامین اجتماعی فعال کارگری - محمد شریفی رنانی فرزند برات پژهشگر و فعال اجتماعی - مصطفی زینعلی فرزند رحیم فعال اجتماعی - پژوهشگر - حاج تقی زاهدی فرزند ملا حسن (پدر شهید ) فعال اجتماعی - سیف الله حیدری فرزند قربانعلی (درب میدان) فعال در امور فرهنگی - ورزشی سال های 1357 - حسن باقر صاد فرزند تقی صمد فعال اجتماعی - سید حیدر و سید مجید میر حسینی ( محله طاحونه) فعال اجتماعی و مذهبی - شیخ ابراهیم طریقت اهل دل و پژوهشگر و شعر دوست

ص: 9

سخنی با خوانندگان : سال 1390 ه- ش

این نوشتار نمایش گوشه ای از زندگی مردم رهنان بین سال های 1300 الی 1400 می باشد.

کسانی که با خوشی ها، شیرینی ها، سختی ها، سالیان سال در کوچه پس کوچه های خاکی محله ها ، خانه ها، باغ ها، مزارع کشاورزی کنار هم زندگی کردند، کنار یک سفره غذا می خوردند ، در حمام های عمومی گرد و خاک از تن و جان پاک و کنار جوی آب با هم لباس می شستند و صبح و شب، گردش زبانشان سپاس گزاری به درگاه پروردگار یکتا بود.

خاطرات آن ها همیشه و همه حال تصویری است آویزان روی دیوار دل های ما از آن جایی که دلم نمی خواست زبان مادری شیرین زادگاهم در زیر آوار های روزگار، عریض شدن کوچه ها و خیابان ها ، تبدیل خانه های ویلایی به مجتمع های مسکونی و تغییر نام مسجد ها و کوچه ها شود همه ی سرگذشت ها ، حکایت ها و ... را به همان شیوه و زبان محلی تقدیم می نمایم. «شاد باشید»

احمد ترکی رنانی (دریا)

ص: 10

فهرست صفحه

فصل اول...13

گاه 1 شعر رهنان و رنگ...15

ازدواج...18

آواها ، نغمه ها، ترانه ها...41

جهیزیه...44

گاه 2 دوران بارداری...45

ختنه سرون...47

فصل دوم...49

گاه 3 شغل ها و کاسبی ها...50

شغل آقايان...52

بقال ها...67

وسایل نقلیه سواری...82

فصل سوم...84

گاه 4 چهره های ماندگار...85

نویسندگان و فرهیختگان...89

گاه 5 فعالیتهای ورزشی...90

پیش کسوتان فوتبال سال های 1350-1355...93

فصل چهارم...95

گاه 6 واژه های دگرگون شده (لهجه رهنانی)...96

اصطلاحات و ضرب المثل ها (لهجه رهنانی)...126

فصل پنجم...240

گاه 7 مراسم سوگواری - عزاداری...241

ص: 11

تعزیه خوانها و نقش آنها تا سال های1357...245

مداحان دسته های سینه زن و زنجیر زن...249

مراسم شام غریبان...253

مراسم ختم و فاتحه...257

فصل ششم...258

گاه 8 كد خدا ، کدخدا ها ، محله ها...259

محله ها، مسجد ها، سقاخانه ها...260

مدرسه ها...266

سقاخانه ها...266

فصل هفتم...269

گاه 9 کلید کتاب...270

رنگارنگ...274

فصل هشتم...285

گاه 10 سرگذشت ها و حکایات به لهجه رهنانی...286

فصل نهم...387

گاه 11 حکایت ها و سر گذشت ها در رابطه با ازدواج...388

فصل دهم...399

گاه 12 فامیل های رهنانی...400

میوه و تنقلات...414

ص: 12

فصل اول : ازدواج ، جهیزیه و بارداری

اشاره

ص: 13

عکس

ص: 14

گاه اول: رهنان و رنگ ها

اشاره

رهنان - کوچه های خاکی خیس- جای پا ها- هزار ساله به جا

دشت بان چپقش پر دود - صدایش ساز - اهالی دست

« پنج انگشت » (1)

روز لایی روبی- سینه جویبار ها تنگ-چائی کدخدا پر رنگ

کهریز نان همسایه رود آب - شامگاه نیل آب- آبیار شب بیدار

صحرا - گندم - جو - شبدر - یونجه

باغ نارنج - برج کبوتر - و عنا- دستک بالا - باغ ها میوه ها آبدار

صبح گاه - پدر- مادر- ترانه کار- قالی دختران سردار

کارگران کار خانه - بسته های نان - جیب ها خندان - نگاه هایشان نرم

شب های چله - برف شادی-منقل آتش - پدر بزرگ - مادر بزرگ - داستان هایشان گرم

سفره هفت سین - سیزده نوروز - چهار شنبه سوری - لباس نو - شب های عید - پلو

و گردش روزگار - پایان یک آغاز- آئینه هنجار ها مبتلا به سنگ

اندیشه ها -زرد چشم ها سرخ - پائیز شکوفه ها

و باز صدایی از امواج دریا در همین نزدیکی

های .... شهروندان - شاد باش - بهار جاری در زمستان

احمد ترکی رنانی (دریا) فروردین 1394

ص: 15


1- پنج محله رهنان

عکس

ص: 16

عکس

ص: 17

ازدواج

اشاره

ازدواج همیشه و همه وقت در بین مردم اهمیّت داشته و کسانی که در این کار واسطه می شوند . از احترام خاصی بر خوردار بوده و خواهند بود. دختر ها در سنین 9 یا 10 یا 15 سالگی و پسر ها از سن 18 سالگی تا سال های 1350 ازدواج می کردند واگر دختری در این فاصله به خانه بخت نمی رفت باعث نگرانی خانواده می گردید.

از کار هایی که عده ای از خانواده انجام می دادند، این بود که دختر و پسر را از همان دوران کودکی برای یک دیگر اسم گذاری می کردند. این کار را اصطلاحا گوش سوراخ کرده می گفتند. و بسیاری از همین گوش سوراخ کرده ها در آینده با هم ازواج می کردند از نکات دیگر این که عروس و داماد تا زمان عروسی هم دیگر را نمی دیدند.

دوران عقد و نامزدی جز زندگی زناشویی به حساب نمی آمد لذا در این مدت آن ها تنها محرم می شدند حدودا تا سال های 1340

***

کسانی که در امر ازدواج نقش موثر داشتند تا سال های 1370

دلاله ها : خانم هایی که دست فروشی هم می کردند و چون به بیشتر خانه ها سر می زدند در این کار نقش موثری داشتند

دلاک ها : خانم ها و آقایانی بودند که در کار آرایشگری ، خونچه بری ( آقایان ) ، کیسه کشی در حمام شهرت داشته و از دختر ها و پسر های آماده ی ازدواج با خبر بودند.

همسایه ها: با توجه به این که ارتباط بسیار نزدیکی با هم داشتند و بیشتر در یک خانه چند خانوار زندگی می کردند

کاسب های محل : کسانی که به عنوان محرم و مشاور خانواده ها به حساب می آمدند.

***

ص: 18

از خواستگاری تا عروسی: خواستگاری تا سال های 1370

گاهی وقت ها خانواده ی پسردار به بهانه های گوناگون به خانه ی دختر دار سر می زدند ( قالی بافی ، خیاطی و... ) دیدار یک لحظه ای دختر و پسر در خانه یکی از اقوام یا همسایه ها یا در اماکن عمومی در مسیر حمام ، مسجد ... تا سال های 1350 مثلا ابتدا دختر را به خانه ی خاله ، عمه یا یکی از همسایه ها برده و پسر به بهانه ای وارد آن خانه می شد رضایت مندی خانواده دختر در زمان خاستگاری از نوع پذیرایی مشخص می گردید اگر خانواده دختر با چای نبات یا نقل از خواستگار پذیرایی می کردند نشان از رضایتمندی آن ها بود

***

تنظیم قباله

کدخدا نشونی، مهر برون، قباله برون ، شیرینی خورون

تنظیم قباله ( نوشتن صورت قباله ) در خانه ی عروس برگذار می گردید بزرگ تر ها و ریش سفید های دو خانواده در یک شب جمع می شدند ( پدر ، برادر ، عمو ، دایی ، شوهر خواهر ، شوهر خاله ، همسایه .... یکی از ریش سفید های محل ) گاهی وقت ها جلسه تا ساعت ها طول می کشید یا به شب های دیگر و حتی کار به مشاجره و ترک مجلس هم می رسید ترک مجلس برای خانواده ی عروس خوش آیند نبود زمانی که توافق حاصل می گردید صورت قباله نوشته می شد . عروس و داماد در تنظیم و مقدار اقلام قباله نقشی نداشتند

در بیش تر وقت ها اقرار گرفتن (عقد کنون) در همان شب انجام می شد و اعتقاد بر این بود که در کار عروس و داماد ممکن است عده ای کار شکنی و یا جادو کنند. حتی عده ای از خانواده ها

ص: 19

مراسم خاستگاری و عقد را مخفیانه انجام می دادند. بیشتر خانواده ها برای برگذاری یک عقد ساده همیشه از آمادگی لازم بر خوردار بودند و لوازم و اثاث مورد نیاز را آماده می کردند ، چون بیشتر وقت ها مراسم تنظیم قباله و عقد هم زمان انجام می شد قابل توجه این که همسایه ها هم در این گونه مواقع همکاری لازم را می کردند.

نمای کلی از یک صورت قباله

بسم....

به میمنت و مبارکی

صورت قباله ی اولیا مخدره ( خانم ، دوشیزه)....صبیه ی آقای... از قرار ذیل می باشد

هدیه یک جلد کلام الله مجید

مهر و سنه حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)

آینه و شمعدان

شاخه گل

سفر حج

سکه تمام بهار آزادی

طلای 18 عیار ساخته شده زرگر پسند

خانه مسکونی (ویلایی ، آپارتمانی ) یا ملک (زمین)

پنبه و لباس به حد کفاف

شیر بها

امضاء کنندگان

صورت قباله سال 1320

طلا : 10 مثقال

پول خانه : 250 تومان

ص: 20

صورت قباله سال 1325

طلا : 3 مثقال

پول ملک : 150 تومان

پول خانه : 150 تومان

شیر بها : یک عدد سینی مسی بزرگ

لباس : یک عدد کت مخمل قرمز با شلوار

صورت قباله سال 1330

یک جلد کلام اله مجید

مهر و سنه حضرت زهرا

یک دانگ خانه

زمین دو قفیس

شیر بها 50 تومان

پنبه و لباس به حد کفاف

صورت قباله سال 1345

یک جلد کلام اله مجید

مهر و سنه حضرت زهرا

2 هزار تومان پول ملک

3 هزار تومان پول خانه

پنبه و لباس به حد کفاف

شیر بها 100 تومان

ص: 21

صورت قباله سال 1347

یک جلد کلام اله مجید

مهر و سنه حضرت زهرا

طلا 10 مثقال

شیر بها 100 تومان

پنبه 7 من

لباس به حد کفاف

صورت قباله سال 1349

یک جلد کلام اله مجید

مهر و سنه حضرت زهرا

طلا 10 مثقال

پول خانه 2500 تومان

شیر بها 250 تومان

پنبه 5 من - لباس به حد کفاف

صورت قباله سال 1350

یک جلد کلام اله مجید

مهر و سنه حضرت زهرا

پول خانه 25 هزار تومان

طلا 10 مثقال

پنبه 6 من

لباس به حد کفاف

ص: 22

صورت قباله سال 1352

طلا = 20 مثقال

پول خانه = 17 هزار تومان

شیر بها = 50 تومان

پنبه = 7 من

لباس = به حد کفاف

صورت قباله سال 1366

هدیه یک جلد قرآن

آینه شمعدان

مهر و سنه حضرت زهرا (سلام الله علیها)

طلای ساخته شده زرگر پسند : 30 مثفال

خانه : 2 دانگ

پول ملک : پانصد هزار تومان

شيربها : 30/000 هزار تومان

پنبه : حدود 10 من

لباس : به حد کفاف

صورت قبا له سال های 1370

هدیه یک جلد قرآن مجید 5 هزار تومان

آینه شمعدان

مهر و سنه حضرت زهرا (سلام الله علیها)

طلا 60 مثقال

خانه یک دانگ

ص: 23

پنبه 10 من

لباس به حد کفاف

شیر بها 50 هزار تومان

صورت قباله سال 1380

هدیه یک جلد قرآن مجید

آینه شمعدان

مهر و سنه حضرت زهرا (سلام الله علیها)

طلا 80 مثقال

سکه 110عدد

خانه 1 دانگ

سفر حج

شیر بها (خرید لوازم چوبی به عهده ی داماد )

صورت قباله سال 1390

هديه كلام اله مجید 100هزار تومان

آیینه شمعدان نقره

مهر و سنه حضرت فاطمه زهرا

طلا ساخته شده 100 مثقال

سکه تمام بهار آزادی 250 عدد

سفر حج

دو دانگ از یک واحد آپارتمان

شیر بها ( خرید لوازم چوبی به عهده ی داماد )

از موارد ذکر شده : خانه یا زمین را پدر داماد از اموال خودش می بخشید

ص: 24

شیر بها یا حق الزحمه ی شیر مادر عروس

به صورت وجه نقد نوشته می شد و داماد قبل از مراسم عروسی برای خانواده عروس می برد تا سال های 1380 البته با گذشت زمان به جای پول نقد تهیه ی کلیه ملزومات چوبی مانند کمد لباس ، سرویس خواب ، میز آرایش ، ویترین ، مبل ... به عهده ی داماد گردیده است

***

پنبه

مقدار آن بر اساس تعداد لحاف ، تشک ، بالش ، مشخص می گردید. خانواده داماد بايد حدودا یک ماه قبل از مراسم عروسی پنبه را تحویل خانواده ی عروس می دادند تا سال های 1380

لباس : خانواده داماد از زمان عقد تا عروسی به مناسبت های مختلف برای عروس لباس یا پارچه می بردند و عروس از لباس و پارچه در خانه ی پدر استفاده نمی کرد

سفره ی عقد در سال 1315 ه ش

سجاده - قرآن - یک کاسه گندم ارزن - سرکه - عسل - روغن (کره ) - یک تکه کهلا یک عدد قفل، رسم بر این بود جهت باطل شدن سحر و جادو، خانواده ی عروس هنگام جاری شدن صیقه عقد یک عدد قفل را بصورت بسته نگاه داشتند و در شب عروسی آن را با ز می کردند

***

سفره ی عقد از سال های 1350 به بعد

سجاده - آئینه - شمعدان - قرآن - آب - آرد - یک کاسه یا جام عسل - کاسه نبات - نقل یک سری از تزئینات دیگر اتاق مخصوص عقد

برنامه ها از عقد تا مراسم عروسی

شربت مادر داماد (شربِتی مادرِ دوماد ) تا سال های 1370

روز جشن عقد یا خطبه خواندن از طرف خانواده ی عروس شربتی مخصوص با آداب خاصی جلوی مادر داماد گذاشته می شد و مادر داماد به رسم قدر دانی هدیه می دادند

ص: 25

قليان طلا (قیلون طِلا ) تا سال های 1370

روز مراسم جشن عقد خانوادی عروس یک عدد قلیان را با طلا تزیین کرده و با آداب خاصی جلوی مادر داماد می گذاشتند و مادر داماد هم مقداری پول یا یک انگشتر داخل سر قلیان می گذاشت

***

در رابطه ی با نشستن عروس و داماد هنگام جاری شدن خطبه عقد به طور هم زمان کنار سفره عقد اطلاعاتی در دست نیست و کسی صحبتی نکرده و عروس و داماد پس از جاری شدن خطبه ی عقد و محرم شدن کنار هم می نشستند چون متصدی خواندن خطبه عقد در مجلس مردانه ابتدا خطبه ی محرمیت داماد را می خواند و سپس در مجلس زنانه خطبه ی عروس را به صورت جداگانه جاری می کرد و پس از خواندن خطبه ی داماد و عروس ، اجازه ی رفتن داماد سر سفره ی عقد کنار عروس را پدر داماد از پدر عروس می گرفتند

زیر زبانی (زیر زبونی )

مادر داماد قبل از جاری شدن خطبه ی عقد کنار عروس نشسته و یک انگشتر طلا یا مقدار پول جهت رازی شدن عروس برای بله گفت به عروس هدیه می داد

قند صابوندن

هنگام جاری شدن خطبه ی عقد دو یا سه نفر از خانم ها ( خواهر - عمه - خاله ..) یک قطعه تور سفید روی سر عروس گرفته و دو نفر دو تکه قند را روی سر عروس به صورت همزمان به می مالیدند

ص: 26

عکس

عکس

ص: 27

کره ، عسل ( عسل ، روغن )

عروس و داماد پس از جاری شدن خطبه ی عقد و محرم شدن با انگشت کره و عسل دهان هم می گذاشتند و فلسفه ی گاز گرفتن انگشت عروس خانم توسط داماد حکمتی داشت .

***

ماست بردن

بعد از عقد ، خانواده ی داماد یک ( بادیه) کاسه ی مسی بزرگ ماست برای عروس می بردند تا سال های 1380 به معنی این که این کار ( ماس سید ) انجام گرفت

بردن کادو پشت پایی (پُش پای )

بعد از مراسم عقد خانواده عروس برای داماد ، پدر ، مادر، برادر، خواهر ، پدر و مادر بزرگ ،خاله و دایی و عمه ، شوهر خواهر، زن دایی، داماد، هدیه هایی (پُش پای) می بردند پارچه، کت و شلوار ، پیراهن، زیر پوش ، جوراب، برای داماد پارچه کت و شلوار برای پدر داماد - پارچه کت و دامن ، برای مادر داماد، پارچه کتی برای پدر بزرگ پارچه پیراهنی برای مادر بزرگ ، خواهر، زن برادر ، عمه، خاله ، زن دایی پارچه شلواری برای برادر شوهر خواهر ، دایی داماد - شاخه نبات برای هر نفر یک شاخه - آجیل - تخم مرغ - شیرینی یک نفر از طرف خانواده ی عروس اقلام پشت پایی را پس از خوردن شربت و شیرینی توضیح می داد و حاضرین در مراسم با خواندن هر کدام از اسامی دست می زدند البته از سال 1390 به بعد بعضی از خانواده ها به جای لباس برای مادر داماد سکه و برای خواهر، خاله .. داماد گل نقره می گذارند چند روز پس از عقد خانواده ی عروس خانواده داماد را برای شام یا ناهار دعوت می کردند

ولین شام پس از عقد برای داماد

وقتی برای اولین بار داماد پس از عقد به خانه ی عروس می رفت خانواده عروس برای شام غذایی با تخم مرغ بصورت خاگینه پخته و روی یک عدد نان می گذاشتند و از داماد پذیرایی می کردند تا سال های 1355

ص: 28

دستمال آجیل (دسمال چلسمه )

خانواده ی عروس برای داماد یک دستمال پر از آجیل (دسمال چلسمه ) می گذاشتند تا سال های 1355

عیدی سال اول

ابتدا خانواده ی داماد برای عروس (عیدی می بردند ( لباس - شیرینی - طلا) خانواده عروس هم برای داماد (لباس - آجیل - تخم مرغ - شیرینی ) می بردند

بیست و هفتم ماه رمضان ( بیسا هَف تُمى )

شب بیست و هفتم ماه رمضان خانواده ی داماد برای عروس کادو می بردند زولبیا ، پشمک ، لباس ، طلا

شب چله

بردن کادو توسط خانواده داماد برای عروس

انواع میوه های فصل - یک عدد هندوانه بزرگ

کادوی خانواده عروس برای داماد - لباس ، شیرینی

بُرش پارچه ( رَخ بُرون )

این مراسم توسط خانواده داماد در خانه عروس انجام می گردید به این صورت که خانواده ی داماد پارچه هایی را که برای عروس برده بودند . یک روز که از نظر ساعت روز خوش ساعتی بود با هماهنگی قبلی با یک نفر خیاط ( زن ) به خانه ی عروس رفته و پس از خوردن شیرینی و شربت پارچه ها را برش می زدند تا سال های 1360

لحاف دوزی

این مراسم در خانه ی عروس انجام می گردید . به این صورت که خانواده ی داما د پنبه ی مورد نیاز (در صورت قباله ذکر گردیده ) جهت استفاده در لحاف و تشک را خریداری کرده به خانه ی عروس می بردند ، حلاج ها کسانی بودند که در دوختن لحاف و تشک تخصص داشتند حلاج

ص: 29

( پنبه زن ) با ابزار حلاجی به خانه ی عروس رفته عملیات دوخت و دوز را شروع می کرد لحاف ، تشک - متکا ها - بالش ها این کار بسته به تعداد لحاف و تشک ها حدوا یک هفته طول می کشید البته با خوردن شیرینی و شربت تا سال های 1370

***

اجازه گرفتن برای مراسم عروسی ( اِذن گرفتن )

این مراسم حدود یک ماه قبل از عروسی با رفتن بزرگ تر های خانواده ی داماد به خانه ی عروس انجام می گردید در این مراسم تاریخ و شب عروسی با توجه به خوب ( خوش یمن ) بودن ساعت و آمادگی جسمانی عروس مشخص می گردید

***

صورت برداری از جهیزیه ( جاز نومه نویسی )

خانواده ی عروس جهیزیه را روی یک برگ کاغذ نوشته و در روز (جاز بَری) تحویل پدر یا یکی از بزرگ تر های خانواده ی داماد داده و خانواده ی داماد پس از کنترل آن را امضا ، سپس جهیزیه را با خوردن شیرینی و شربت و سلام و صلوات می بردند. تا سال های 1375

دَم راهی ( دَم رای )

گذاشتن آینه، شمعدان ، منقل آتش با اسفند ، کاسه ی آب ، گل ، مقداری نقل ، در ورودی خانه برای استقبال از مهمان (هنگام جشن عقد ، عروسی ، بردن جهیزیه - عروس برى ) - مسافر

***

خون چه

یک سری از لوازم سبک مانند : لباس - اسباب سر حمام - آینه و شمعدان ، میوه ، شیرینی ... به وسیله ی خون چه و خون چه بر انجام می گردید تا سال های 1357

***

ص: 30

دعوت گرفتن برای مراسم عروسی

یک هفته مانده به جشن عروسی دعوت گرفتن از خویشاوندان ، آشنایان ، همسایه ها شروع می شد از آقایان و خانم ها جدا گانه دعوت گرفته می شد . وقتی که خانم ها برای دعوت گرفتن به خانه طرف مقابل می رفتند

خانواده ی میزبان به رسم تشکر با یک شاخه نبات یا یک تکه قند از دعوت کننده ها پذیرایی می کردند زمانی که کارت های دعوت برای دعوت گرفتن وارد چرخه ی عروسی ها گردید تعداد زیادی از خانواده ها دعوت گرفتن با کارت را قبول نداشتند و مقید به دعوت گرفتن حضوری بودند تا سال های 1375

آرایشگاه ( اصلاح کردن)

( خانم هایی که در امر آرایشگری (بند اندازی ) تخصص داشتند ، در زمان عقد یا عروسی از آن ها جهت آرایش عروس و خانم های دیگر دعوت به عمل می آمد . به این صورت که همه ی خانم ها در یک خانه جمع می شدند و خانم آرایشگر آن ها را اصلاح می کرد، تا سال های 1360

بردن جهیزیه ( جاز بَری )

بردن جهیزیه یک یا دو روز مانده به جشن عروسی، بعد از ظهر روز سه شنبه در مراسم بردن جهیزیه تعداد زیادی از طرف خانواده ی داماد و هم خانواده ی عروس شرکت می کردند ، اجرای این مراسم همراه با زدن ترقه و ایجاد سر و صدا و ابراز شادی همراه بود

پرده گیری

پرده دوز با هماهنگی خانواده ی عروس به خانه داماد رفته و پرده و تور های سفارش شده از طرف خانواده عروس را که قبلا خودش اندازه گیری نموده بر حسب نیاز اتاق عروس را تزیین می کرد

ص: 31

چیدن جهیزیه (جاز چینی )

پس از این که جهیزیه به خانه ی داماد برده می شد ، چند نفر زن از طرف خانواده ی عروس برای مرتب کردن و چیده مان جهیزیه به خانه ی داماد می رفتند البته در چیدن جهیزیه خانواده داماد دخالت نمی کردند.

بردن حنا و حنا بندان (حنا بندون )

این مراسم توسط خانم ها یک شب مانده به جشن عروسی انجام می گردید، خانواده ی داماد شامل ( فامیل ) و چند نفر از همسایه ها پس از خوردن شام مقداری حنا خمیر کرده و در یک سینی با نقل و شمع و گل تزیین نموده و با یک جعبه شیرینی به خانه ی عروس می بردند دست های عروس را حنا می بستند، قابل توجه این که خانواده ی داماد هم داماد را به حمام برده (حمام عمومی ) و در حمام مراسم حنا بندان را اجرا می کردند تا سال های 1380 البته هنوز هم یک دسته از خاواده ها مراسم حنا بندان را انجام می دهند توضیح این که کلیه ی این مراسم هر کدام برای دو خانواده ( عروس و داماد) به اندازه جشن عروسی شادی آفرین، نشاط آور پر انرژی همراه با خوردن شیرینی ، شربت و شام انجام می گردید

***

مکان برگذاری مراسم جشن شب عروسی

چون بیش تر خانه ها بزرگ و ویلایی بودند مراسم در خانه ها انجام می گردید. همسایه ها در این گونه موارد بیشترین همکاری را می کردند و لذا خانه ی خود را در اختیار هم دیگر می گذاشتند یک خانه مخصوص خانم ها و یک خانه مخصوص آقایان و در حد امکان یک خانه مخصوص خوردن شام، یک خانه مخصوص پخت و پز تا سال های 1375

***

ص: 32

مراسم جشن شب عروسی
پخت و پز شام عروسی:

توسط آشپز محله انجام می شد و مکان پخت و پز گوشه ای از حیاط خانه یا خانه همسایه، کنار راه رو ها ( دالون ) ، کاه دان ها .... بود. آماده کردن اجاق با خشت یا آجر با گل ، تهیه ی هیزم به سفارش آشپز تهیه ظروف مانند دیگ ، اسباب سفره ، فرش ، حتى الامكان توسط خانواده، اقوام، همسایه ها و در غیر این صورت از سمساری ها تهیه می گردید . تا سال های 1375

جشن عروسی:

دوستان داماد و جوانان محل در شب عروسی اجرای مراسم جشن از جمله ، رقص و آواز را به عهده می گرفتند تا سال های 1375 شایان ذکر این که آن ها نه مطرب بودند نه آواز خوان ... البته بعضی از خانواده ها گروه نوازنده، خواننده ... از بیرون رهنان دعوت می کردند تا سال های 1356 و از سال های 1375 به بعد گروه های نوازنده ، خواننده ی ... مجاز بعضا برای مراسم شب عروسی از بیرون دعوت گرفته می شد.

سفره انداختن:

هنگام خوردن شام ابتدا آقایان سپس خانم ها و در آخر بچه ها ( پسر بچه ها ) تا سال های 1357 توضیح این که بچه ها در این گونه موارد زیاد مورد توجه قرار نمی گرفتند ، و یک نفر مسؤل جلو گیری از رفتن بچه ها همراه بزرگ ترها سر سفره شام می گردید جالب این که پدر مادر ها از این جلوگیری ناراحت نمی شدند. توضیح این که خانواده ی داماد و خانواده عروس هر کدام به صورت جداگانه مراسم شب عروسی را بر گذار می کردند

در حال حاضر به علت هزینه های سنگین مراسم جشن عروسی ، عروس و داماد به جای مراسم جشن عروسی به مسافرت می روند یا مراسم جشن عروسی را هم زمان با هم در یک تالار به صورت مشترک بر گذار کرده و هزینه های جاری را به صورت مشترک پرداخت می نمایند

***

ص: 33

حنجله ، حجله :

اتاق عروس و داماد ( حنجله خونه ) اتاقی که عروس و داماد مراسم شب زفاف را در آن انجام می دادند

آگاه کردن ( چشا گوش وا کردن )

در شب عروسی دو نفر از آشنایان با تجربه ، عروس و داماد را از آداب زفاف و حنجله رفتن آگاه می کردند ، تا سال های 1370

قند و قباله

یک عدد قند - یک بسته چایی - قباله ازدواج - یک شاخه گل ( مقداری پول به صورت اسکناس زیر قباله )

در شب عروسی پدر داماد به اتفاق چند تن از بزگ تر ها ساعتی زود تر از بقیه ی مهمانان پس از خوردن شام ، قند و قباله را به خانه عروس می بردند ، در واقع اجازه ی آوردن عروس را از پدر و بزرگ تر های عروس می گرفتند، تا سال های 1385 البته بعضی از خانواده ها هنوز پایبند به این رسم هستند ، حتی اگر هر دو خانواده برای نگرفتن مراسم جشن عروسی با هم توافق کرده باشند

ص: 34

عکس

ص: 35

عروس بری یا عروس بیاری

( عروس کِشون ) پس از تحویل گرفتن قند و قباله و پذیرایی شدن خانواده داماد ، پدر و مادر و محارم عروس به اتاقی که عروس در آن قرار داشت رفته و عروس را با چادر سفید از زیر قرآن رد کرده و با سلام و صلوات در حالی که دایی یا عموی عروس آینه بخت را جلوی عروس و داماد گرفته پای پیاده راهی خانه ی داماد می شدند ، و در طول راه یک عده از دوستان و همراهان با برگذاری رقص و پای کوبی و زدن ترقه و فشفشه و روشن کردن کنده های آتش مراسم عروس بری را به نحو شایسته ای خاطره انگیز می کردند ، تا سال های 1357

توضیح این که این مراسم در صورت برگذاری جشن عروسی در خانه یا در تالار هنوز پا برجا ست با اندکی تغییرات ( با ماشین ... )

عکس

ص: 36

آینه ی بخت

آینه ای که خانواده ی داماد در زمان عقد برای عروس می بردند، شب عروسی دایی یا عموی عروس وظیفه داشت هنگام عروس بری آینه را جلوی عروس و داماد گرفته و تا خانه ی داماد آن ها را همراهی کند ، حفظ و نگهداری این آئینه از سفارشات بسیار مهم در زندگی زناشویی به حساب آمد و لذا خانواده ها آئینه بخت را مانند فرزند خود دوست می داشتند و اگر به آن آسیبی می رسید از آینده ی خود نگران می شدند ، تا سال های 1380

***

سلام دادن (سلوم ، سلون دادن )

وقتی عروس را از خانه بیرون می آوردند همراهان داماد در یک کوچه پایین تر می ایستادند وقتی عروس به اتفاق همراهان وارد آن کوچه می شد داماد باید ابتدا سلام بدهد و سپس به طرف عروس برود تا سال های 1350 حالا در زمان سلام دادن یک عده با حالت شوخی و مزاح از رفتن داماد به طرف عروس جلو گیری می کردند توضیح این که پدر و مادر عروس همراه عروس به خانه ی داماد نمی رفتند؟

زیر پالان رفتن (لا پالون رفتن )

در شب عروسی برادر یا دایی عروس اصطلاحا زیر پالان می رفتند، شاید این اصطلاح به آن معنا بود که برادر یا دایی عروس از شدت خجالت دست به چنین کاری می زدند تا سال های 1357

پوشیدن لباس دامادی (لباس عوض کردن)

این مراسم در خانه ی داماد پس از آوردن عروس به خانه توسط دوستان و خویشاوندان داماد انجام می گردید پدر یا مادر یا برادر داماد بقچه لباس دامادی را می آوردند سپس دور داماد حلقه زده و لباس های او را عوض می کردند، روی سر داماد نقل می پاشیدند تا سال های 1375

***

ص: 37

حنجله رفتن:

پس از تعویض لباس، داماد با پدر - مادر و سایرین خدا حافظی و دست و روبوسی کرده و با ذکر صلوات به حنجله می رفت تا سال های 1375 در زمان خدا حافظی ، از داماد در خواست دعا می کردند چرا که در آن لحظه دعای داماد به درگاه خداوند اجابت می گردید

شام عروس و داماد

آشپز شام عروس و داماد را با گل تزئین نموده و داخل یک سینی بزرگ گذاشته و تحویل یکی از بستگان داماد می داد و در مقابل هدیه دریافت می کرد

***

فشار دادن پا ( پا چِلون دن )

زمانی که عروس و داماد به حنجله می رفتند ، قبل از رفتن به اطاق هر کدام پا یا کفش دیگری را زودتر فشار می داد همان نفر تسلط بیشتری پیدا می کرد تا سال های 1340

***

ینگه:

در شب عروسی سه یا چهار زن با تجربه از طرف خانواده ی عروس مثل عمه، خاله ، مادربزرگ پشت در اطاق عروس و داماد منتظر می نشستند تا مراسم شب زفاف با آبرومندی بر گذار گردد ، سپس ینگه ها دستمال مخصوص را ابتدا نشان محارم داماد ( مادر ، خواهر ، عمه ) می دادند تا این که آن ها از سالم و باکره بودن عروس مطمئن گردند ، سپس عروس را به حمام برده و در آخر خبر خوشحالی را برای مادر و محارم عروس می بردند ؟.. تا سال های 1380

***

صبحانه عروس و داماد

تهیه صبحانه توسط خانواده ی عروس برای عروس و داماد: گداخته یک غذای پر انرژی مانند سوپ مخلوطی از آرد - شکر - مغز گردو - پودر نارگیل - زعفران

ص: 38

مغز پسته... همراه نان ساده - نان خشکه شیرین - پنیر - تخم مرغ - عسل - خرما ... توسط خانواده ی عروس برده می شد و مهمانانی که از شب همان جا مانده بودند دور هم صبحانه می خوردند

***

بستن بخچه ی نان به کمر عروس

برای اینکه عروس صاحب چند پسر شود و زندگی آن ها پر از فراوانی و برکت گردد یک بخچه ی نان به کمر عروس بسته و یکی از محارم ، عروس را سر دست گرفته و دور می چرخاند و این شعر را می خواند هفت تا پسرا یه دختر سال های 1350

***

ریختن آب چله ی عروس

صبح عروسی چند نفر عروس را به حمام برده و پس از غسل دادن آب چله عروس را می ریختند به شرح زیر یک طاس یا مشربه (سطل ) پر از آب کرده و چهل بار با شمارش یک نفر دست خود را داخل آب کرده و وقتی چهل بار تمام می شد آب را روی سر عروس می ریختند تا سال های 1370

مراسم پا تختی (بُن دُر تخت)

روز بعد از مراسم عروسی (طرف عصر ) پدر و مادر داماد و عروس و خانواده ی دو طرف و کسانی که در مراسم عروسی شرکت کرده بودند ، برای عروس و داماد کادو می آوردند (آشنایان داماد بیشتر پول می گذاشتند )

البته خانواده ی عروس مجددا برای داماد، پدر و مادر و نزدیکان مانند برادر - خواهر - خاله عمه - دایی - عمو - زن عمو - پدر بزرگ و مادر بزرگ داماد کادو می گذاشتند (کادو ها بیشتر شامل پارچه لباسی می گردید) کادو های مهمانان به عروس و داماد شامل : طلا ( انگشتر ، النگو برای عروس) پول نقد داخل پاکت - پتو - ساعت دیواری - انواع بشقاب - ديس -

ص: 39

کاسه چینی - کُلمن آب- اسباب سفره ی کامل ملامین - پارچ و لیوان بلور- پیک ینک - سرویس کیک خوری -سرویس شربت خوری - شکلات خوری - فلاکس چایی - تزئینات {قاب عکس -گلدان } اجاق گاز حیاطی - کادو ها در گوشه ای از حیاط جمع آوری می گردید تمام کادو ها دارای برچسب اسم و فامیل کادو دهنده و تحویل گیرنده عروس یا داماد بودند {از طرف آقای .. تقدیم به داماد یا عروس- یا مبلغ .... تومان تقدیم به داماد یا عروس } ابتدا کادو های خانواده عروس توسط یک نفر خوانده می شد و سپس کادو های خانواده داماد توسط یک نفر دیگر خوانده می شد.

بعضی از مهمانان به طور مشترک هم با عروس و هم با داماد نسبت فامیلی داشتند لذا یک کادو برای داماد و یک کادو برای عروس می گذاشتند

توضیح این که اسامی کادو دهنده ها توسط خواننده کادوه ها به صورت جداگانه اعلام می گردید و مهمان ها با شیندن نام هر کادو و کادو دهنده شعر و ترانه می خواندند

بنا بر این مراسم پا تختی یا بندر تخت از ساعت 15 شروع و تا ساعت 20 شب ادامه و کسی هم از طولانی شدن آن شکایت نمی کرد مراسم پاتختی تقریبا تا سال های 1380 به همین روش انجام می گردید و از آن سال ها به بعد چون مراسم عروسی از خانه ها به تالارها انتقال پیدا کرد این مراسم روز به روز کم رنگ تر و کادو ها بیشتر تبدیل به پول نقد و تحویل داماد یا عروس می شود

***

دست بوس ( دس بوس )

خانواده ی عروس پس از جشن عروسی خانواده ی داماد را برای مهمانی دعوت می کردند.

***

ص: 40

آوا ها، نغمه ها، ترانه ها تا سال های 1357

ترانه لباس عوض کردن داماد با لهجه ی محلی

آهای به نازم قَدی شا، بُخچه حموم بَستنی شا

آهای به نازم قدی شا رفت نا بر گشتنی شا

آهای به نازم قدی شا ، تو حنجله رفتنی شا

آهای به نازم قدی شا ، تو رختخواب رفتنی شا

آهای به نازم قدی شا بِچه پس انداخ تنی شا ،

به پا خوا بد نه بِرد حلیم بی سو زِد - صُب بیدار می شی دِ لِد می سوزِد

ترانه ها در زمان عروس بری

اومدی ما اومدیم - نگو چرا دیر اوِمدیم - تایر ماشین شیکس سا - مو پیاده او مِديم

ای یار مبارک بدو ، ایشالا مبارک بدو

بدو بدو مبارک بادا - ایشالا مبارک بدو

کوچه تنگه بله - عروش قشنگه بله

دس به زلفاش نزنید - مرواری بنده بله

بدو بدو مبارک بدو - ای شالا مبارک بدو

چه خب شد خوشیمون شد - عروس مالی خودی مون شد

زدیم به دله نفتی ، شر بت نخورده رفتیم

***

نمونه ای از ترانه در خانه ی عروس

قدا بالاش چار انگشته- نا زا اداش منا کشته - چشا ابروش چه درشته - دوماد می یاد با درشکه

***

ص: 41

عروسی شاهونه - ایشالا مبارکش باد - جشنی بزرگونه - ایشالا مبارکش باد

گل به گلس سونه - ایشالا مبارکش باد - مبارکا مبارک - ایشالا مبارکش باد

عروس چه قد قشنگه - ایشالا مبارکش باد - عروس خش آبا رنگه - ایشالا مبارکش باد

ترانه موقع رسیدن عروس به خانه ی داماد

اوردی ما اوردیم - دسی دوماد سپردیم

به دومادی دون ننازین ، که عروس قشنگ تره، ای یار مبارک بدو ، ایشالا مبارک بدو

گل داریم چوری داریم، عروسی کو چو لی داریم

کوچه تنگا باریکه - عروس قشنگا باریکه - ای یار مبارک بدو

ترانه های که هم در مجلس زن ها و هم در مجلس مرد ها خوانده می شد

ترانه ی عمو ( عامو ) سبزی فوروش

عامو سبزی فوروش (همه جواب می دادند ) بله - سبزی کم فوروش - بله

بیا این سری کوچه - بله - چشما دم لوچه - بله

عا مو سبزی فوروش - بله - سبزی آش داری - بله - چی کار به لاش داری - بله

عا مو سبزی فوروش - بله - سبزی تر خونه - بله - بیا این سری خونه - بله

من نعنا می خوام - بله -تو را تنا می خوام - بله

من ترب می خوام - بله - تو را یه رب می خوام - بله

ترانه زار گزیدم

زار گزیدم (همه جواب می دادند ) - کو جا دا گزید ؟

زار گزیدم - کو جا دا گزید ؟ - پای نی ما گزید بالا ما گزید -

زار گزیدم - کو جا دا گزید؟ - دسی ما گزید - پا ما گزید

زار گزیدم کو جا دا گزید؟ - این جا ما گزید - اون جا ما گزید

و یک دفعه همه می گفتند : به کِن نا بی ریز

ص: 42

ترانه دای دایی جون (مخصوص خانم ها)

دای دایی جون - (جواب) : آفی نا - زن دایی جون - آ في نا

آی خوار شو ور - آفی نا - مادر شو ور - آ فی نا - آی هم سا دا - آفی نا

ای وری دلم - آفی نا - او وری دلم - آفی نا

دارم می می میرم ، کوجا بی شی نم ، کوجا بی ریزم ، کوجا به ذارم

بچه او مده تو نافم (جواب) - نی می زاره کار به بافم

بچه او مده تو رو نم - پدری با باش تو ...

بچه او مده تو پِس سو نم - نی می زاره قس ما بس سو نم

ترانه بشکن بشکنه

بشكن - بشكنه - ( جواب ) بشکن - من نی میش کنم - بشکن - کور شين بشكنيند - بشکن

برا عروسا دوماد - بشکن - روی پاشوره - خارسو شا شوره بشکن

برای خوار شو ور - برا ما در شو ور - برا آدِما عروس - برا آدِما دوماد

برا پِسر دا را - برا دُخ دِر دا را - برایِ همسادا - برا این وری کوچه - برا اون وَری کوچه این جا بشکنم یار گله داره - اون جا بشکنم یار نی می ذاره

ترانه ی دیگر

شوهرى من الكلى يه - جواب : های های همه ی کاراش هل هلی یه ...

وقت که میاد تو خونه ... - می گیره هزار تا بونه ...

چرا دری گنجه وازه... چرا دمی خر درازه ...

چرا خره عر عر می کونه ... - چرا سگه واق واق می کونه ...

حبيب من

به رفتم بر در شمس العماره - همون جایی که دلبر خانه داره

زدم بر حلقه ی در - یارم اومد دم در - به گفت کیست ؟

ص: 43

گفتم من مسكين - درا واكن - درا وا کرد - منا جا کرد

شامی ما داد خوری دم - جاما انداخ کپیدم - صبح زود ور خیزید م

می میرما غش می کنم براد - آه در بساط نیست - نامه ی فدایت شم براد قلم و دوات نیست

ای حبیب من - اى طبيب من - عشق روی تو - شد نصیب من

جهیزیه

جهیزیه سال 1326

دیگ مسی - دیگچه - کماجدان ( قابلمه) کفگیر - سینی مسی - کاسه بشقاب - لحاف كرباس - تشک - پشتی (بالش) یک جفت متکا - طاقچه پوش به تعداد طاقچه اتاق - پرده سرمه زری - دو جفت مجری - اسباب سر حمام ( بغچه ی ترمه حوله - لنگ سر خشک کن )

جهیزیه سال 1352

چرخ خیاطی دستی - کمد و بوفه چوبی - پتو - رختخواب یک دست - لحاف کرسی یک جفت پشتی بالا اتاق - سرویس اسباب سفره چینی گل سرخی 6 نفره ( دیس - بشقاب خورشت خوری- کاسه آبگوشت خوری - کوکو خوری - سبزی خوری - ماست خوری - آبلیمو خوری - چرخ گوشت دستی - چراغ علایدین - چراغ گرد سوز - چراغ مرکبی - چراغ سه فیتیله خوراک پزی - اسباب سماور ( سماور - پارچ استیل - منقل ورشاب - قوری - چای دان - قندان - سینی - انبر ) - اسباب سرحموم - پرده سرمه دو تخته- سر حموم - پرده سرمه دو تخته - پرده درگا- مس 7 من شامل ( کماجدان - سینی - تشت - آفتابه - بادیه - آبکش - کفگیر - ملاقه - دیگ ) وسایل متفرقه ( شاه کاسه با بشقاب ترمه - کوزه قلیان - یک جفت تنگ - گلاب پاش - )

( جهیزیه از سال 1360 تا سال 1385)

یخچال - اجاق گاز فردار - پیک نیک - سرویس چوبی ( کمد لباس - ویترین - میز آرایش ميز بلور - تخت خواب) سرویس بلور - اسباب سماور - چرخ خیاطی برقی - پنکه - فلاکس كلمن - ظروف مسی - سرویس چینی - چراغ علائدین - آبمیوه گیری - چرخ گوشت برقی

ص: 44

اسباب سفره ملامین پتو - لباس شویی معمولی - فرش - هاون - پلوپز - پنکه - سرویس مرغی - لحاف تشک ظروف پلاستیک - بخاری گازی - لوستر - اسباب سر حمام

جهیزیه از سال 1385 به بعد

یخچال دو در یخ ساز - سرویس کریستال - پرده - تور - لباسشویی اتوماتیک - ظرفشویی چای ساز- غذا ساز - اسنک پز - آبمیوه گیری - چرخ گوشت - توستر - اجاق گاز فردار اتو پایه دار - پنکه پایه دار - فلاکس چای - مکروفر - سرویس چند پارچه چدن - سرویس چینی اسباب سفره آرکوپال - پلوپز - آب پرتغال گیری - مخلوط کن - گوشت کوب برقی - چرخ خیاطی صنعتی - انواع پتو - فرش - سرویس اورانوس - سرویس نقره سرخ کن - لوستر -

انواع خوراکی های آشپز خانه سال 1397

خانواده عروس روز جهزیه چینی خوراکی های زیر را تهیه و با تزئینات خاصی در آشپزخانه قرار می دادند البته این رسم هنوز پا برجا می باشد.

شامل: قند - چایی - نبات - پولک - برنج - گوشت - مرغ - ماهی - عدس - ماش - لوبيا - لپه نخود - آرد نخود چی - لیمو خشک - کشمش - انواع ماکارانی - آب لیمو - آب غوره - سرکه - انواع ترشی جات - انواع مربا - عسل - شکلات - سبزی جات خشک - سبزی جات آماده ی طبخ - مواد شوینده شامل ریکا - شامپو - پودر لباس شویی ( ماشینی - دستی )

***

گاه 2 دوران بارداری

تا سیانه ( تاسونه)

( غذایی مخصوص برای اولین دوره ی بارداری که توسط مادر عروس تهیه و طی مراسم خاصی برای عروس برده می شد حلیم بادمجان مخصوص - کماج ( در واقعه یک نوع کیک مخصوص با خرما و مغز گرد و ... )

زایمان (زایمون )

ماماچه ها: زایمان در خانه توسط قابله ها ( ماماچه) انجام می گردید تقریبا تا سال های 1352

ص: 45

اصولا خانم ها تا زمانی که عادت ماهیانه می شدند آبستن و بچه به دنیا می آوردند ، و لذا بیشتر خانم ها در طول زندگی زناشویی صاحب فرزند های زیادی می شدند که اگر همه ی آن ها زنده می ماندند، شاید هر خانواده دارای 15 فرزند یا حتی بیشتر می گردید، بنابراین بچه ها در یک خانواده اصطلاحا شیره به شیره بودند در موقع زایمان یک نفر (مرد) برای اذان گفتن روی پشت بام می رفت تا نوزاد متولد شود . یک نفر آب گرم می کرد یکی از کار های دیگر این که دو عدد خشت را کنار هم با فاصله گذاشته و زاوو را برای زایمان روی آن می نشاندند ( اصطلاح توی خشت افتادن ) تا نوزاد به دنیا بیاید تا سال های 1352

مو قع زایمان همسایه ها و خانواده ( خانم ها) اطراف زاعو جمع می شدند . چه بسا خیلی از خانم ها یا نوزاد ها جانشان را هنگام زایمان از دست می دادند (اصطلاح سر زا رفتن خانم ها )

***

ریختن آب چله ی زاوو

برای دفع بیماری جسمی و روحی زاوو روز دوم یا سوم پس از زایمان یا پس از حمام دهم مقداری آب در یک ظرف ریخته و یک نفر چهل بار دست خود را داخل ظرف آب کرده و سپس مقداری از آب را چهار گوشه و وسط اطاق زاؤ ریخته و بقیه آب را روی سر زاوو می ریختند

حمام دهم حمام زایمان (حموم دهم ، حموم زالون ، حموم زایمون )

زن اولین زایمان را با کلیه ی مخارج در خانه ی پدر خود انجام می داد و در روز دهم ، طی تشریفات خاصی به حمام رفته و سپس همراه سیسمونی به خانه ی شوهر برده می شد البته تمام این کار ها با تشریفات خاصی انجام می گردید مانند : اسفند دود کردن ، نقل ، شیرینی ، ناهار و .... گاهی وقت ها زاوو چهل روز خانه ی پدر خود می ماند تا سال های 1375

ص: 46

ختنه ( ختنه سُرون )

مراسمی همراه با ناهار یا شام، وقتی اولین فرزند پسر متولد می شد

دوره گرد هایی بودند که پسر بچه ها را در خانه ختنه می کردند. از نکات جالب توجه این که گاهی وقت ها پسرها را در سنین ،8، 9 ، 12... سالگی ختنه می کردند تا سال های 1355

نکته: اگر از خانمی در مورد این که نوزادش ، پسر یا دختر است سئوال می شد اگر پسر بود می گفت : غلام شما ( غولوم شوما ) - واگر دختر بود می گفت: کنیزی شما. موقع شیرینی دادن برای پسر نقل بادام ( ماندگار و بادوام) برای دختر شکر پنیر (کم دوام در دهان زود حل می گردد) گاهی وقت ها مادران برای پسر بچه ها پسر این گونه اشعار می خواندند :

کاکل به سر مردی نکو *** سینه بندش نقره کوب

زن می خوای به من بوگو *** تا به روم بالای کوه

بنا براین خیلی از خانواده ها برای سالم و سلامت ماندن نوزادان پسر آن ها را از نگاه نامحرمان ، بد چشمان ( افراد چشم شور ) پنهان می کردند و برای چشم زخم نخوردن متوسل به: آویزان کردن نمک هایی مکعب شکل به لباس ( نمک ترکی) - دود کردن اسفند ماليدن دود اسفند روی بینی نوزاد - همراه داشتن دعا - آویزان کردن بابا قوری (عقیق چشم دار) - عقیقه کردن گوسفند ( قربانی ) تخم مرغ سیاه کردن و زیر آتش گذاشتن

جایگاه پسر

پسر برای خانواده بسیار با ارزش بود و هر چه بیشتر بهتر پسر پشت و پناه پدر و خانواده به حساب می آمد و ادامه نسل و بقای فامیل وابسته به فرزندان پسر بود در کار کشاورزی ، دام داری، فعالیت های اجتماعی، خانواده هایی که پسر بیشتری داشتند موفق تر بودند پسر با کار کردن و بدست آوردن در آمد به پدر و مادر کمک می کرد.

ص: 47

جایگاه زن و دختر

مسئولیت خانم ها در خانه بسیار سنگین بود ، شستن لباس (کنار جوی آب در گرما و سرما ) پختن غذا در مطبخ ، نظافت ، رسیدگی به بچه ها تهیه آرد با آسیاب های دستی ، پختن نان کار بافی، قالی بافی،خیاطی، پرورش مرغ، یک سری از کار های دامداری دادن علوفه به دام ها دوشیدن شیر نظافت محل دام ها، امور کشاورزی ( میوه چینی، سیب زمینی و پیاز کنی ... )

رسیدگی به پدر شوهر و مادر شوهر (بوسوره و خارسوداری ) از کار افتاده دختر ها پا به پای مادر فعالیت می کردند تا سال های 1353 تعصب و پایبندی به نظام خانواده و حفظ و مراقبت از فرزندان باعث شده بود که خانم های خانه دار چنان چه شوهرانشان فوت می کردند از ازدواج مجدد خوداری می کردند و چه بسا خانم هایی که در همان سنین جوانی همسرشان را از دست می دادند و تا پایان عمر از ازدواج مجدد چشم پوشی می کردند و تمام عمر خود را صرف نگهداری و تربیت فرزند می نمودند بنابراین در هر محله و هر فامیل بچه های بی پدر ( يتيم ) و زنان بیوه فراوان بودند تا سال های 1357

ص: 48

فصل دوم : مشاغل

اشاره

ص: 49

گاه 3 شغل ها و کاسبی ها

فعالیت خانم ها

خانم ها : علاوه برخانه داری و کمک در امر کشاورزی و دامداری - کار های دیگر انجام می دادند از جمله کار بافی، قالی بافی حمام داری دلاکی (کیسه کشی در حمام )، دست فروشی ، خیاطی پشم ریسی- نانوایی کلفتی (کار در خانه ی دیگران) بند اندازی ( آرایشگری ) ماماچه گری

تزریقات ( سوزن زنی ) سال های 1357

عدم دسترسی به مراکز درمانی خصوصاً شب ها باعث شده بود که گاهاً این گونه خدمات در منازل انجام می گردید و بعضی از آقایان و خانم ها در این زمینه تخصص کافی را دارا بودند و در مقابل خدمات ارائه شده دستمزد اندک دریافت می کردند و چنان چه حال بیمار جهت مراجعه مساعد نبود ، آن ها خود به منزل شخص مریض می رفتند

خانم عصمت سرکوب: فرزند اسماعیل سرکوب و همسر آقای حسین حداد (محله ی در میدان خ مطهری ) - خانمی با تقوا نجیب ، مهربان و دلسوز خستگی ناپذیر که منزل ایشان در بیشتر ساعات شبانه روز جهت سوزن زنی ( تزریقات ) به روی بیماران باز بود سال های 1360

ماما چه یا قابله گری

خانم هایی که در امر زایمان در خانه تخصص داشتند نرگس ماماچه ( محله ی درب میدان سال 1310)

ربابه و فاطمه ماماچه (محله ی زاجان کوچه فرخ چالی ) سال های 1345

ربابه ماماچه ( محله محله ی ماشاده کوچه مسجد دورد گری ) سال های 1330

نا نوایی ( نون بای ) خانم ها

در بیشتر خانه ها برای پختن نان تنور وجود داشت و خانم هایی بودند که برای دیگران نان می پختنند و دستمزد می گرفتند البته تهیه آرد، نمک ، چوب ، قند ، چای و.... به عهده ی طرف مقابل بود و نانوا تنها دستمزد می گرفت، گاهی وقت ها چند خانواده بصورت نوبتی (پسایی)

ص: 50

در خانه نانوا جمع شده و نانوا برای آن ها نان می پخت و این کار از ساعت های اول صبح تا غروب آفتاب طول می کشید کنار همین تنورها از هر دری صحبت می شد. درد دل ها ، هم دلی ها ، شوخی ، شادی ، غم ، غصه ، داری، نداری . .... اطلاع رسانی اخبار روز مره محله و شهر بیشتر دختر و پسر های دم بخت پایه و اساس ازدواجشان داخل همین خانه های نانوایی و کنار همین تنور ها ریخته می شد تا سال های 1357

خیاطی خانم ها

فاطمه ترکان ( فرزند غلام حسین حاج محمد علی ) همسر غلام رضا ترکان (غلامرضا نایب) محله ی درب میدان کوچه ترکانی ها سال های 1340

آرایش گری خانم ها

خانم آقا بابایی ( فرزند حسین کارمند شهرداری سال های 1360) خانمی پر تلاش و فعال خ شریف شرقی کوچه ویلا سال های 1370 به صورت حرفه ای

***

نانوایی خانم ها در منزل

خانم صغری ترکان ( فرزند رجب علی) خانمی خستگی نا پذیر و تلاشگر در دوران کودکی پدر و مادر خود را از دست می دهد پس از ازدواج با پسر خاله ی خود آقای محمود قربانی پا به پای همسر خود فعالیت می کند ( کاربافی - قالی بافی ) و از سال های 1370 نانوایی در منزل را به صورت حرفه ای آغاز و تا سال های 1390 ادامه می دهد.

عکس

ص: 51

شغل های آقایان

بقالی - سبزی فروشی - قصابی - کفاشی ( پینه دوزی ) - نعل بندی - نجاری - لحاف دوزی و حلاجی - ریخته گری - بشنه زنی - چاه کنی ( حفر چاه ) - کاه گل مالی - چینه کشی ( دیوار باغ ) بستنی فروشی - حلبی سازی - سیمان کاری ( موزاییک زنی ) - آش پزی - مساحی - یخ فروشی ( کار در یخچال صحرایی ) - کیسه کشی در حمام ( دلاکی) - آرایش گری ( سلمونی ) - حمامی جوش کاری ، آهنگری ( بیل - کلنگ - داس - اوراقی ) ( در و پنجره سازی) - لوله کشی - بنایی حوله بافی - لنگ بافی - شیر کشی - ماست بندی - تون تابی ( کار در کوره ی حمام - ( چوپانی - چوب داری ( خرید و فروش گوسفند ) - کلوا بندی ( تعمیر کاسه - بشقاب - قوری چینی) - خشت مالی - خیاطی - رنگ رزی - رعیتی = کار کردن روی زمین کشاورزی زمین داران - کارگری- در کارخانجات ریسندگی و بافندگی ( ریسباف - شهناز - وطن - صنایع پشم - ناهید - تاج سوسن - رحیم زاده - روغن نباتی - ناسيونال ) - فلورمات (خ کنهدژ) گروهی در خانه ی ثروتمندان به عنوان ( بابا در خونه - باغبون ) - حیاری = عمله گری ( کپه کشی ( حمل گل با استنبولی چوبی ) - بوجاری - خرمن کوبی ( چوم سواری ) لته کنی ، گندم چینی

***

ص: 52

عکس

ص: 53

تزریقات ( سوزن زنی ) آقایان

خدمات سوزن زنی در منزل

نعمت اله رحیمی: (نعمت اله شاهی ) محله طاحونه

آقای رحیمی با توجه به این که در بیمارستان ثریا صد تختخواب (کاشانی) اصفهان کار می کرد در ساعات فراغت در منزل خود پذیرای مراجعه کنندگان در ساعات شبانه روز بود تا سال های 1357 هم چنین در ابتدا مطب آقای دکتر احمد خوروش در منزل آقای رحیمی قرار داشت

***

خدمات دندان پزشکی ، دندان سازی

آقای براتعلی زارع زاده فرزند غضنفر میرزا - احمد زارع زاده فرزند محمد میرزا آقای برات علی زارع زاده متولد 1326 فرزند غضنفر در سال 1337 جهت آموزش و یاد گیری دندان سازی با معرفی و راهنمایی و سفارش عموی خود آقای محمد زارع زاده به اصفهان خ شاه محله ی نارون نزد آقای ما شاء اله خان صنعتی میرود و طی چند سال آموزش و شاگردی در سال 1354 فعالیت خود را در رهنان محله درب میدان کوچه عباس علی در منزل شخصی خود اولین مرکز دندان سازی را راه اندازی می نماید بعد از شش سال فعالیت ابتدا به خیابان ابوذر سه راه اسلامی و در نهایت کوچه ی اسلامی تغییر مکان داده و فعالیت خود را توسعه می دهد

لازم به توضیح این که در همان دوران آموزش و شاگردی پسر عموی خود آقای احمد زارع زاده را با این حرفه آشنا می نماید آقای احمد زارع دفتر دندان سازی خود را در رهنان خ شهید عاملی کنار مغازه ی پدر خود افتتاح می نماید.

شیر کشی خانواده هایی که دارای گاو و گوساله گوسفند بودند

شیر کش ها هر روز جهت جمع آوری شیر به خانه ها سر می زدند و حساب آن را توسط چوب خط ( چوقط ) یا د داشت می کردند. توضیح این که یک عدد چوب خط نزد شیر کش و یک عدد نزد فروشنده جهت تسویه حساب هفتگی یا ماهیانه نگهداری می شد

ص: 54

عکس

گله داری - چوب داری (چوق داری )

گله دار (گوسفند دار ) - صاحب گله

چوپانی ( چوپونی ) = کسانی که برای گله دارها کار می کردند و حقوق دریافت می نمودند چوب دار ها کسانی که دام دار نبودند اما کارشان خرید و فروش و یا قیمت گذاری گاو یا گوسفند بود به روستا های اطراف سر زده و از آن جا گاو یا گوسفند خرید و فروش می کردند

نانوایی آقایان (نون بای، نون شری ) (نان تنوری ) سال های 1350

آقای حسین بشیری در دوره نوجوانی در زمان ریاست ملک الفیصل به کشور عراق شهر مقدس کربلا می رود و همان جا مشغول کار و فعالیت می شود، پس از چند سالی به ایران برگشته و ازدواج می کند و دوباره به کربلا بر می گردد و نزدیک خیمه ها خانه ای به مبلغ 600 دینار

ص: 55

می خرد در سال 1348 ه ش در زمان حسن البکر (اخراج ایرانی ها از عراق ) به ایران برگشته و با همکاری برادر خود آقای عباس بشیری مغازه نانوایی در رهنان کوچه باغ تازیانی ابتدای کوچه مسجد سیدان دایر می نماید

سالاری - حاج محمد کاظمی و فرزندان از دیگر فعالان در این رشته بودند

سران رژیم عراق : ملك الفيصل - عبد الكريم قاسم - حسن البكر - عبد السلام - صدام حسين

( شروع جنگ ایران و عراق از سال شهریور 1359 الی 1367)

***

لباس فروشی

بیشتر مغازه ها حالت چند منظوره داشتند لذا در یک مغازه فرش فروشی یا چینی فروشی لباس و کفش هم موجود بود تا سال های 1357

حاج محمد سلطانی ( محمد طلای ) - محله طاحونه محمد کاظمی (فرزند پهلوان کاظم ): فرش ، لباس ابتدا خ طاحونه حاج محمد خلیلی ( فرزند باقر مساح ) سال های 1355 کوچه مسجد سیدان

***

عطاری : فروش دارو های گیاهی - داروخانه

عباس ملا حسین = کوچه مسجد دورود گری

قاسم وحسين مجتبایی : خ ابوذر (قاسم ریشی ، حسین قاسم ، کوچه باغ تا زیانی یا خ ششم بهمن سال های 1350) که دکان عطاری آن ها تبدیل به داروخانه ی شفا بخش گردید

سید رضا اعتصامی و پسران : ( حج آقا رضا عطار کوچه مسجد دورود گری )

سال های 1350 دکتر عباس علی کبیری = دارو ساز داروخانه خ ابوذر سال های 1360

پزشکی ( طبابت ) دکتر لقمانی : ( ساکن سده یا همایون شهر یا خمینی شهر ) : مطب محله ی زاجان کنار حمام سال های 1330

ص: 56

دکتر مرتضی میر زاده: ساکن اصفهان ( مطب محله ی ماشاده کوچه باغ تازیانی کوچه ی کریم كاردون ) سال های 1340

دکتر احمد مهاجر ساکن اصفهان افسر شهربانی( مطب محله ی ماشاده کوچه باغ تازیانی کوچه کریم کاردون ) سال های 1345

دکتر احمد فرامرز ساکن اصفهان (مطب ماشاده کوچه باغ تازیانی خ ششم بهمن روبروی دوارخانه حسین قاسم ) سال های 1350

دکتر احمد خوروش ساكن اصفهان ( مطب ابتدا طاحونه منزل نعمت اله رحیمی و سپس کوچه باغ تازیانی سال های 1350) کوچه باغ تازیانی یا خ ششم بهمن یا خ ابوذر

دکتر سید محمد مدرس - دکتر لقمان وکیلی - دکتر احمد کسایی - دکتر دانشور

***

مساحی

محاسبه مساحت زمینهای کشاورزی توسط چوب های بلند "نی"

باقر قلیلی : ملا باقر کوچه مسجد سیدان

جعفر اهتمام محله ماشاده

حاج محمد حسین عابدی

محمد حسین ملا اسماعیل محله ی زاجان

حاج جعفر سلطانی : ( جعفر کربلا قاسم ) محله ی طاحونه

حسن صادقی: (حاج حسن عشور) محله ی طاحونه

احمد اهتمام (روحانی )

حمام داری: مالکین حمام

حاج آقا محمد آقا محمدی : حمام بزرگ

حاج حسن باقر صاد : حمام زاجان

ص: 57

حاج حسن سلطانی کد خدا حمام طاحونه

برادران موجودی : حمام نو یا حمام اسلامی

برادران عسگری : حمام عسگری

خشت مالی تا سال های 1350

تهیه خشت برای ساختمان سازی

یک سری از زمی نهای کشاورزی که اصطلاحا آب به آن نمی نشست و سطح آن بالاتر از بقیه زمین ها بود از آن خاک برداری می شد و از خاک آن زمین ها برای تهیه خشت استفاده گردید تهیه خشت توسط گروهی که در این زمینه تخصص داشتند انجام می شد که اصطلاحا به آن ها خشت مال می گفتند

حسین خاکی: محله ماشاده: بزرگ خشت مال ها علی مرادی : علی چپقی محله ماشاده

جعفر سهرابی : محله ماشاده غلام نجفی : ( غلام ماما) محله ماشاده باقر قلعه زمانی : ( باقر عدسی پز) محله ماشاده

***

حسین مرادی پدر علی چپقی معروف به حسین فشنگی

مردی قوی با نیروی بدنی زیاد، قدرت مند که در تیراندازی از مهارت فوق العاده ای بر خوردار بوده ، گله دار ها زمانی که گله های خود را برای چرا به منطقه ی فریدن می بردند ، آقای حسین مرادی را برای حمله گرگ ها یا سارقین به گله همراه خود جهت تیر اندازی می بردند حسین فشنگی در تهیه گل خشت مالی مهارت بالایی داشته است

آرایشگری ( سلمونی ، دلاکی یا کیسه کشی )

کسانی که در امر آرایشگری، کیسه کشی در حمام فعالیت می کردند

ص: 58

گاهی وقت ها دلاک ها به خانه ها یا زمین های کشاورزی ، یا هنگام باز بودن مدرسه ، سر زده و همان جا اقدام به اصلاح سر و صورت آقایان و پسر بچه ها می نمودند و دست مزد آن ها یا نقدا (پول) یا به صورت جنس سر زمین (وعده ی سر خرمن : سالیانه ) پرداخت می گردید

آرایشگر ها

محمد غلام زاده ( اوس محمد ) - حاج علی سلیمانی - اکبر غلام زاده = ( اوس اکبر ) حسین غلام زاده - محمد علی غلام زاده (اوس محمد علی ) حسین حسین زاده = دوره گرد (معروف به مرمت داری) تا سال های 1360 اسداله غلام زاده

نعل بندی ( آقایان

کوبیدن نعل به پای اسب و الاغ

***

خرید و فروش مرغ زنده و تخم مرغ سال های 1357

حسن باقری : حسن مرغی / باقر خاکی : باقر تخمی / کرم قوچی : کرم مرغی

***

کفاشی (پینه دوزی )

تعمیر ، دوخت و فروش انواع گیوه ، کفش

گیوه ملکی - گیوه سه کمری - گیوه چیده - گیوه سوری

علی سوسی اهل سده گیوه و کفش فروش = کوچه مسجد سیدان کنار تون حمام بزرگ سال 1355 تعمیر کفش شامل دوختن و وصله زدن گیوه و گالیش ، کفش در دکان یا به صورت دوره گردی سید علی طاهری: سید علی پینه دوز درب میدان سال های 1350

سید رضا طاهری ( صديقي) = سید رضا پینه دوز زاجان تا سال های 1375

ص: 59

حسین و صفر جواهری = حسین پینه دوز - سفر پینه دوز رجب علی شریفی فرزند احمد = محله درب میدان (تعمیر و فروش کفش های جدید) سال های 1355 فروشندگان : شیرانی روبروی مسجد اسلامی سال های 1370 - حسین بشیری و آقای یوسف زاده

سال های 1362

حاج محمد علی غلامی

متولد 1301 ه ش خوش اخلاق ، مشتری مدار در سال های 1359 در خیابان ابوذر یک فروشگاه کفش به صورت حرفه ای راه اندازی نمود و برند حاجی ارزانی را ضمیه ی نام و نام خانوادگی خود گردانید و پس از چندین سال که از تأسیس فروشگاه می گذرد برند مشتری مداری حفظ گردیده و علاوه بر خانواده های رهنانی دیگر خانواده ها از اطراف برای خرید کفش با قیمت های مناسب راهی این فروشگاه می شوند

تعمیر چراغ های نفت سوز

تعمیر انواع چراغ های نفتی مانند : فرمز - چراغ تیریک - چراغ سه فیتیله - چراغ گرد سوز علا الدين - والور - سماور - شامل تعویض فتیله ، لحیم کاری

استاد بهرام: محله ی زاجان سال های 1340

غلام علی حلاجی یا داد گستر: تعمیر انواع چراغ، کرایه موتور الکتر یا موتور پمپ جهت تخلیه آب حوض و غیره کوچه باغ تازیانی : سال های 1350 - و در نهایت فروشگاه لوازم خانگی برادران مجتبایی : فرزندان ابراهیم ( ابرام یخی) تعمیر انواع چراغ های نفت سوز سال های 1375

***

تعمیر و کرایه دو چرخه

تعمیر دوچرخه و اجاره دادن آن به صورت ساعتی

حسین صفری: حسین چرخی ما شا ده - اجاره دو چرخه سال های 1350

کربلایی حیدر: طاحونه اجاره دو چرخه و تعمیر

ص: 60

هادیان : محله جهان شاه سجاد نرسیده به منبع آب سال های 1350

عباس علی عسگری : ( عباس چرخی ) اول خ شهیدان سال های 1360

مصطفی چرخی خ شهیدان سال های 1360

حسین ترکان : شیخ حسین کوچه باغ تازیانی سال های 1350 ( خ ابوذر ) تا سال های 1390

سید ناصر و سید فتاح صدیقی : ماشاده سال های 1350 کاظم چرخی = خ مطهری میانی

کلوابندی ( آقایان )

تعمیر ظرف های چینی یا در مغازه یا به صورت دوره گردی غلام حسین جواهری

***

لحاف دوزی و حلاجی ( آقایان)

حلاجی در اصل جدا کردن زایعات پنبه و رشته رشته آماده کردن جهت استفاده در لحاف و تشک این کار بیشتر در خانه ها انجام کردن آن و سپس می گردید و گرمی بازار آن ها در زمان عروسی ها بود

نجاری ، ساخت در ، پنجره ، بیل، داس، ارواقی ، دسته بیل

جواد جعفری، رجبعلی جعفری : ( کوچه نجاری یا ) درب میدان نجار

ابولقاسم و صفر جعفری: ساخت دسته ی بیل .. وسایل کشاورزی

استاد غلام رضا (ساکن سده کوچه مسجد درود گری، آهن گر ، بیل ، داس ، لوازم کشاورزی

***

کار فرمای کار بافی در خانه (خانم ها ) سال های 1350

کار بافی، بافتن نوار دور پرده و گیوه توسط چرخ های از جنس چوب

کار فرما بصورت هفتگی یا ماهیانه با یک دستگاه سه چرخه ( سه پاچی ) به خانه ها سر زده و اسباب و اساس این کار را فراهم می کردند

آقای حسین صفری ( حسین چرخی ) - ابوالقاسم صفری

ص: 61

کیش بافی - حوله بافی - لنگ بافی ( آقایان )

بافتن حوله و لنگ در کارگاه یا در خانه

غفار ترکی: حوله باف درب میدان پدر نویسنده سال های 1350

سید رضا کیش باف: سال های 1350

محمد کبیری: معروف به محمد لنگی ماشاده

رمضان سلیمی ماشاده سال های 1350

رضا شیرانی: معروف به رضا باغی سال های 1350

قربان علی صفری: قربان علی حسین حج حسن درب میدان سال های 1350

کارخانه اصلی : اصفهان خ مسجد سید کوچه علی قلی آقا به مدیریت آقای گیلانی ( حوله بافی )

***

رانندگان

کسانی که سالیان سال در جاده های خاکی رهنان به اصفهان با صدای موسیقی ماشین ترانه خواندند و دل های خاکی صاف و ساده را به خیابان های اصفهان پیوند می زدند

حاج آقا وهاب - حاج محمد صادق نیا - رجبعلی علی عسگری ( شیخ مهدی ) - حسن شیرانی حاج على ملایی ( علی ملا ) - فرزندان مرحوم حاج سید باقر اعتصامی - آقای نادری طاحونه ) آقای اکبر رشیدی راننده می نی بوس خط خمینی شهر به اصفهان - فرج اله تركان- باقر کبیری - آقای حمامی - بابا صفری - بختیار - آقا کاظم علی مراد خان - سید علیرضا اعتصامی - حاج صفر جعفری

رانندگان اتوبوس بین شهری : آقای تقیار - علی بقایی زاده (حسن) عباس ترکان (فرزند رمضان) رکاب صداقت آقای حسن شیرانی همان کسی که سال ها به عنوان شاگرد شوفر و شوفر (راننده ) در رکاب ماشین صدایش هنوز گوش ها را نوازش می دهد

ص: 62

عکس

چشم به راه شوفر

ماشینی که هنوز چشم به راه پشت در خانه سلو کار می کند و آواز انتظار سر می دهد و در غم نیامدن اربابش اشک می ریزد (شرح حال مرحوم رجبعلی علی عسگری { رجبعلی شیخ مهدی } )

***

بنایی

مصالح مورد استفاده در ساختمان ها بیشتر از خشت یا آجر و گل بود. خشت و خشت مالی : مخلوط آب و خاک را در قالب های چوبی ریخته و پس از خشک شدن از آن استفاده می کردند از خشت ها در طاق های ضربی (اطاق های طاق و چشمه ) ؛ دیوار استفاده می شد .

طاقهای تیر و تو فال

ص: 63

تو فال : چوب های ( تخته ) قطعه قطعه شده به اندازه های 5 سانت در 30 سانت و اندازه های مختلف پس این که تیر های چوبی را به فاصله های مناسب روی طاق گذاشته توفال ها را از طرف داخل به صورت مورب روی تیر ها کوبیده و در نهایت کشیدن کاه گل

***

بنایی

غلام حسين حاجی حسینی : بنا ماشاده سال های 1350

برات علی محمد شریفی: معمار درب میدان سال های 1350

علی محمد شریفی : (شهید جنگ ) بنا درب میدان سال های 1355

بشنه زنی ، سیمان کاری، شوسه کشی شاخه ای از بنایی

بشنه : مخلوط شن، ماسه، سیمان سیاه ، آب ، جهت پوشش مناسب دیوار

شوسه : مخلوط خاک سنگ سفید، سیمان سفید، آب، جهت نمای دیوار روی بشنه

ابزار کار برای بشنه زنی: کمچه ، ملاقه ، شمشه

حاج محمد صفری اصغر تقیار - ابوالقاسم تقیار - غلام تقیار - خداداد عسگری - ناصر عابدی مرتضی حیدری - حسین یاری ( حسین گلی )

قالب بندی:

حاج علی بابا صفری - قاسم شیرازی - اکبر بختیار - حاج عباس بختيار - حاج علی محمد قهقرایی - حاج اسداله بابا صفری

***

آسفالت کاری ، قیر و گونی حاج حسن یاری - حاج عباس خاکساری - حاج ابوالقاسم صفری

تعمیرات یخچال :

حاج علی علی جانی (علی شیری) - حاج حسین محمد شریفی - حاج رحیم آقا محمدی

***

ص: 64

خدمات خشک شویی - اتو کشی:

حاج محمد شریفی - حاج اصغر صفری

***

لوازم التحریر فروشی

سید کریم : کنار مدرسه مودت سال های 1350

محمد علی انصاری: (کهکشان خ ابوذر ) - سال های 1358

رمضان خاکسار: کتاب فروشی توحید (روبروی مسجد اسلامی ) سال های 1360

***

بقالی ( آقایان ) سال های 1340- 1350

چیزی شبیه سوپر مارکت های امروزی

دکان های بقالی دارای یک در اصلی و یک درواچه مخصوص خرید خانم ها بود

در یک دکان بقالی همه چیز یافت می شد مانند : قند - چای - نخود - گندم - جو - ماست - پنیر - سطل فلزی - زنجیر - طناب - بیل کشمش - عدس - ماش - اوسر کله گی - نفت - زغال - شیشه چراغ گرد سوز ( لام پا ) - فیتیله - چرم برای سر زنجیر زنگوله - دلو چرمی - استنبولی - میخ - زرد چوبه - نمک - قاتمه - سیگار ، توتون قرص دو رنگی ( آکسار ) - خاکشیر - علوفه - انجير - حنا - صدر - کافور - رنگ صنعتی- قلم مو کتابچه ( دفتر مشق ) - مداد - خودکار - نشاسته

ص: 65

عکس

عکس

ص: 66

بقال ها

حاج على ملا حسين : کوچه مسجد سیدان سال های 1345

سید کریم موسوی کوچه باغ تازیانی سال های 1350

حسن علی و محمد زارع زاده: حسن علی و محمد میرزا درب میدان سال های 1350

عباس پور کرم على : عباس لا طاقى درب میدان زیر طاق شلنگی سال های 1340

حاج جواد رفیعی: حج جواد کربلا حسن ماشاده کوچه مسجد سیدان 1350

علی علی اکبری: علی بلند ماشاده کوچه مسجد سیدان کنار مسجد سال های 1350

عباس عاشقى ما شاده کوچه کد خدا سال های 1350

علی و رضا ناصری: علی شیخ و رضا چی روبروی حمام بزرگ سال های 1350

حیدر عسکری : حیدر انگوری قبل از مسجد بزرگ

جواد اکبری : ( جواد حیدر کر ) ماشاده سال های 1350

حاج قنبر خاکساری: قنبر پلوپز: درب میدان کوچه نجاری ها 1340

میرزا عباس: کوچه درب میدان سال های 1340

نعمت اله صادق نیا: ماشاده سال های 1350

سید ابوالقاسم موسوی روحانی : کوچه حمام بزرگ سال های 1350

رمضان و محمد شریفی : حج رمضون شیر کش درب میدان سال های 1350

رمضان اکبری: ماشاده کوچه درب برنج کوب سال های 1350

حیدر صابری : ماشاده کوچه مسجد نو سال های 1350

سید ابو القاسم موسوی: سید ابول ماشاده کوچه مسجد سیدان سال های 1355

حاج اسماعیل شریفی : اسماعیل حج غلام حسین درب میدان سال های 1355

سید رضا میر رضی: ماست بند ، ترشی فروش کوچه مسجد سیدان سال های 1355

حسن و کریم یاری (حسن قاسم ) لا طاق حمام بزرگ سال های 1350

ص: 67

احمد علی عسگری : حج احمد قارای ماشاده کوچه مسجد نو سال های 1355

حاج باقر قربانی : حج باقر فردونی محله جهان شاه

رمضان و کاظم بقال پور: طاحونه کنار مسجد طاحونه

عباس رحیمی : عباس غلام على طاحونه

غلام رضا حسین غلام : طاحونه

غلام حسین انصاری: گندم، جو کنار مسجد زاجان

لوازم خانگی و چینی فروشی

اکبر شریفی : اکبر حج مختار کوچه باغ تازیانی سال های 1350

باقر حیدری : باقر آردی کوچه مسجد دورود گری قبل از تکیه درب برنج کوب سال های 1350

حسن اهتمام : کوچه باغ تازیانی

غلام یاری: (غلام قاسم) چهار راه طاحونه سال های 1355

حاج غلام علی حلاجی (دادگستر) خیابان ابوذر - حاج مهدی مرادیان خیابان ابوذر

***

قنادی ( شیرینی - گز )

حاج رضا سلطانی = خ ابوذر سال های 1357

حاج رحیم رفیعی = خ ابوذر سال های 1360

نفت فروشی (شعبه نفت )

حاج علی ملا حسين : ما شاده کوچه مسجد سیدان سال های 1345

سبزی فروشی ، میوه فروشی

محمد علی اکبری و محمد علی حیدری ماشاده کوچه باغ تازیانی سال های 1350

رمضان کروندی: کوچه حمام بزرگ سال های 1350

مهدی شریفی : ( مهدی غلام چی ) سر کهریز زاجان روبرو کوچه درب میدان سال های 1350

ص: 68

سید میرزا و سید حسن اعتصامی : کوچه مسجد دورود گری سال های 1355

سمساری

کرایه اسباب سفره شامل : فرش ، دیگ، میز، سرویس غذا خوری قوری - استكان - لیوان

حاج برات سلیمانی: روبروی شهرداری قدیم سال های 1357

عباس بختیاری : عباس قمر اول شریف شرقی سال های 1357

قالی فروشی

***

حاج علی انصاری: حاج علی پیر هاشم ماشاده کوچه مچد سیدان سال های 1345

محمد کبیری : حاج محمد صادق ماشاده کوچه مسجد دورد گری سال های 1350

حج محمد غفار ، ميرزا على غفار

حاج غلامعلی ملایی = خ ابوذر سال های 1360

***

قصابی ( آقایان )

اسداله و غلام رضا ترکان: اسداله و غلام رضا نایب سال های 1340

غلام حسین عباس شیر تقی (کوچه باغ تازیانی : قصاب گاو )

گوشت گوسفند - سید رسول و سید رضا اعتصامی : گوشت گوسفند سال های 1357 حسین و رجب علی یاری قصاب گوشت گاو

غلامحسین و علی شریفی : درب میدان گوشت گوسفند سال های 1355

عباس قصاب ( ماشاده : گوشت گاو ) - مهدی و اصغر تقیار گوشت گوسفند

سيد حبيب اله اعتصامی : گوشت گوسفند - یداله تقیار

رضا قصاب ( زاجان ) - ابراهيم قصاب

***

ص: 69

دست فروشی (خانم ها - آقایان) دست فروشی شامل: پارچه - طلا- لباس

خانم ها و آقایانی بودند که با سر زدن به خانه ها دست فروشی می کردند و یا کنار کوچه بساط پهن می کردند

محمد سلطانی : معروف به محمد طلا محله طاحونه

***

نخ تابی ( کار دونی )

کریم اهتمام= کریم کاردون ماشاده سال های 1345

***

آسیابانی ( آسیابونی )

حاج سید مهدی حسینی : آسیاب آبی (شریف غربی جنوب غرب اداره برق ) سال های 1350

حاج اکبر (کوچه باغ تازیانی ) سال های 1360

احمد علیان: درب میدان جنوب شرق کوچه باغ حجی خ مطهری میانی سال های 1350

حاج اکبر صباغ : محله زاجان خ شهید عاملی سال های 1360

از آسیاب های نام برده هیچ اثری بر جا نمانده است

***

آشپزی:

چلو فروشی ، کبابی و بریانی، عدسی پزی سال های 1350

سيف اله شريفى : (حج سيف اله ملا غفور در میدان) قنبر پلو پز ( درب میدان ) سال های 1345

حاج كاظم حاج احمد موجودی برادران موجودی (ما شاده کوچه مسجد سیدان ) سال های 1350

حاج یداله حیدری: آشپز سیار ( فرزند علی حجی ملاق بابا درب میدان) فعالیت سال های 1355

در رستوران های اصفهان

حاج حسین حیدری = ( فرزند علی حجی ملاق بابا محله سجاد )

سید باقر طاهری : کبایی و بریانی سید (سید باقر سید علی پینه دوز )

ص: 70

عباس کروندی : عباس دلاور: خ مطهری شمالی فلکه شهر داری

احمد صفری ( غضنفر ) = خ مطهری جنوبی سال های 1360

رمضان حیدری : ( رمضون سيا کوچه نوش ) - احمد قلعه زمانی: ماشاده درب یخچال

ملا ابراهیم عدسی فروش درب میدان کنار مسجد سال های 1345

حسن و کریم باقری معروف به حیدر حمومی (کباب بریان ، درب میدان لا طاق حموم بزرگ ) سال های 1350

حاج باقر محمد زمانی : عدسی پز ما شاده - حاج محمود رضایی : ( محمود علی پیره )

حاج محمد مصاحی پور یا سهرابی: بریانی حلیم و عدسی پز ما شاده کوچه مسجد درود گری یا مسجد سیدان

علی محمد حسین غلام : آشپز طاحونه

غلام عسگری : ( غلام علی رضا رجب کله پز طاحونه )

رمضان سلطانی: رمضان با قالی پز طاحونه زیر طاق کنار مسجد طاحونه

حیدر عدسی پز ( ماشاده ) حسن و کریم براتی : حج حسن باقر كبير و كريم حج حسن باقر كبير عدسی پز ماشاده - کریم سهرابی : کریم محموده عدسی فروش ماشاده

قم حیدر عدسی فروش ( ماشاده در برنج کوب ) برات مرادی عدسی پز : جهان شاه محله سجاد

حسین علی بابایی: حسین کبابی ، باقالی پز ما شاده

آقای حسن موجودی : کله پز

بستنی فروشی

اشاره

حاج علی محمد خلیلی رنانی (فرزند حاج باقر مصاح ) ابتدا جاده قدیم یا خ شهیدان سال های 1340 به بعد

بستنی 22 بهمن حاج عباس کاظمی

کریم بستنی : روبروی مسجد اسلامی

ص: 71

حسن گچؤی ( حیدری :) : زاجان اول کوچه ملا

محمد رضا نیکبخت: ( برادر حاج علی محمد ) ماشاده کوچه مسجد سیدان سال های 1357

بستنی فروشی به صورت دوره گردی

***

بستنی حاج علی:

محمد چه زیبا و لذت بخش است کسی که یک فعالیت اقتصادی را شروع می کند در یک روستا و سال ها وجدان کاری خود را زیر پا نمی گذارد و تابلوی برند درست کای را از سر در فروشگاه خود پایین نمی آورد و مهم تر از همه این که پس از به شهرت رسیدن از محل و زادگاه خود جدا نمی شود و همیشه در هر عصر و زمان شاداب و تازه و جدید می ماند آری بستنی عصر جدید با برند بستنی سنتی حاج علی محمد رنانی همیشه با طعم : مخلوط شیر طبیعی گاو و گوسفند ، شکر ، ثعلب گیاهی ، زعفران، و خامه ی سنتی ، شیرین ، دل چسب و به یاد ماندنی می باشد

***

گهواره سازی، چوب لباس سازی (فلزی)

حسین عسگری - منصور عسگری - ناصر عسگری - فضل اله ترکان - سيف اله حيدري - قدير علی قهقرایی - محمود عابدی (دلدار) اولین کارگاه: اصفهان دروازه دولت رهنان سه راه شهدا به طرف خ امام رضا

***

ریخته گری

وقتی آقایان محمد و قدیر عابدی (فرزندان زین العابدین : محله درب میدان ) از کشور عراق (کربلا) به رهنان آمدند صنعت ریخته گری را دایر کردند سال های 1350 آقای محمد عابدی به کربلا مهاجرت می کند و مدتی شاگرد عموی خود (عباس عابدی ) می شود و از همان جا با صنعت ریخته گری آشنا می گردد ، به ایران بر می گردد و مدتی در اصفهان ابتدای خ صائب با یک

ص: 72

نفر کارگاهی را سرپا می کند و در نهایت در رهنان کارگاهی را در انتهای کوچه نوش ( شریف غربی روبروی اداره برق فعلی ) تأسیس و مشغول فعالیت می شود قدیر عابدی - سفر ترکان - رحیم جعفری : ( زاجان) - احمد و ابوالقاسم عابدی ) درب میدان ) قاسم قهقرایی

خیاطی - پارچه فروشی

دوخت پیراهن ، کت و شلوار مردانه

اسداله خاکساری: پیراهن دوز محله در میدان سال های 1350

غلام رضا علی عسگری : ماشاده سال های 1360

حسین ابا فت = کت و شلوار دوز ( ماشاده خ ابوذر ) سال های 1360

آقای مجملی - پارچه فروش خ ابوذر سال های 1360

مرتضی اکبری = پارچه فروش سه راه اسلامی سال های 1360

عباس عابدی - پیراهن دوزخ مطهری سال های 1360

رحیم رضایی - خ سجاد سال های 1360

رمضان ملایی - کت و شلوار خ ابوز سال های 1360

معلمی یا آموزگاری

حاج محمد علی نادری - محله طاحونه قبل از مسجد طاحونه مدرسه خانگی 1340

حاج قدير على جنجاه = مدرسه (باغ شخصی) ورودی کهندژ به رهنان سال های 1340

آقای خاکی = مدیر دبستان مودت سال های 1350

آقای حسن مجتبایی (فرزند حسین داروخانه شفا بخش ) سال های 1355

خانم بتول تركان ( فرزند فرج اله نایب ) سال های 1360

آقای مهدی شریفی (فرزند استا د برات علی بنا )

آقای مهدی باقر صاد ( فرزند حاج حسن )

خانم صديقه باقر صاد (فرزند اسماعیل) کتابدار کتابخانه کودک سال های 1360

ص: 73

خانم نصرت بختیار به اتفاق خواهرش = ( فرزندان کریم جابر ) سال های 1360

حاج شیخ مهدی ملایی امام جماعت مسجد سیدان و استاد جلسه ی قرآن

حاج سید عبد الرسول میر محمد صادقی فرزند زین العابدين تولد 1298 فوت 1378 استاد و مدرس قرآن کسی که به مدت 40 سال شاگردان زیادی در کلاس درسش تربیت شدند

***

ساندویچ

مصطفى و اصغر جعفری = ساندویچ سلامت ابوذر سال های 1360 غضنفر کاظمی سال های 1370

***

دفتر ثبت اسناد عقد و ازدواج

آقای سید محمد علی محبوبی = مسئول دفتر ما شاده سال های 1370

***

خدمات سیم پیچی موتور

استاد عباس باقر صاد ( فرزند حاج حسن ) استاد امیر علی عسگری ( فرزند عباس چرخی )

موزائیک زنی (سیمان کاری )

غلام علی زاده ( غلام جنگی ) - کارگاه اولیه شاهین شهر سال های 1355 و سپس خ شهدا محله ی بلندی های رهنان

على وفضل اله بابا صفری (فرزند محمد شاطی خ کهندژ محله شریعتی سال های 1357 )

رجبعلی کبیری - خ کشتارگاه جنب گلزار شهدا

اکبر صباغ ( فرزند کربلایی حسین ) خ قدیم رهنان سال های 1357

موزائیک سازی استاد کریم - شریف غربی پشت اداره برق سال های 1357

اصغر علی جانی - اکبر اسماعیلی

ص: 74

مصالح فروشی ساختمان:

آقایان ملایی خ قدیم رهنان سال های 1357

آقایان عبدالهی خ کهندژ سال های 1357

حاج حسین یاری ( حسین گچی ) محله سجاد بعد از منبع آب سال های 1360

***

عکاسی

آقای یداله سهرابی - کوچه ی باغ تازیانی سال های 1355

آقایان تسلیمی = سه راه اسلامی سال های 1355

***

در و پنجره سازی (جوشکاری) - آهنگری

آقای یداله حمامی - حاج محمود چوپانی ( فرزند حاج علی کربلایی نعمت ) = خ کشتارگاه

حاج عبد اله عليان ( نايب كريم ) - درب میدان خ مطهری سال های 1352

قاسم شریفی = خ شهیدان سال های 1360

حسین عابدی ( حسین ربی کوچه ملا ) = شریف غربی سال های 1360

***

گاری داری ( گاری چی )

علی حیدری (علی گاری چی ) خ شهیدان عاملی کوچه نوش سال های 1350

گاری از جنس چوب با دو بازوی بلند و دو چرخ بزرگ که به اسب بسته می شد مخصوص حمل کاه ، گندم ، خاک ، کود ..

حسن گاری چی - ماشاده درب یخچال سال های 1350

گاری از جنس چوب که توسط انسان جابجا می گردید مخصوص حمل اشیاء ، میوه و در واقع یک فروشگاه سیار

***

ص: 75

نظامی گری

کریم بختیار (فرزند جابر) سال های 1340

تیمسار خاکساری = سال های 1350

حاج محمود رعنایی ( استوار محمود )

علی آقا ترکان سال های 1340 - حیدر خاکساری سال های 1340

علی کاظمی - (شهرت علی آجا ن ) سال های 1340

غلام بختیار ( فرزند کریم جابر) ژاندارمری سال های 1350

مصطفى تركان (فرزند محمد علی چراغ علی ) سال های 1355

آقای ملایی = سال های 1350 شهید سال های 1360

اصغر ترکان (فرزند حسین پوستی)

محمد علی شریفی ( فرزند حاج سیف اله ملا غفور) شهید سال های 1360

حسین شریفی ( فرزند حاج مصطفی ملا غفور ) نیروی زمینی (مدیر ورزشگاه 22 بهمن )

یداله کروندی = سال های 1350 - محمد ابراهیمی = سال های 1350 ژاندارمری

حسن ترکان = سال های 1350 - حبیب آقا جانی (فرزند تقی ) سال های 1355

مرتضی علی عسگری = شهر بانی -1355 - قدیر علی فتحی پلیس راه

استوار رحیم ترکان (از طایفه عباس حاج کریم ) = سال های 1355

صفر علی سهرابی ( سیبیل ) = سال های 1350

حاج کریم سهرابی شهرت حاج پدر (شهربانی) فعال اجتماعی - عبد الله رضایی کوجانی(عباس ارتشی) - امیر رضایی کوجانی (شهربانی )

حاج حسن انصاری (ارتش)

***

ص: 76

لوله کشی ساختمان

آقای رضا عابدی (فرزند حسين زين العابدين) = کوچه مسجد درب میدان سال های 1355

آقای حسن زیبایی ( ماشاده درب یخچال )

آقای مرادی ( خ ابوذر )

چاه کنی- حفر چاه - مقنی

حسین یزدیان = محلهی درب میدان سال های 1350

سيد مرتضی صدیقی - محله ی درب میدان کوچه ترکانی ها سال های 1350

محمد عسگری = محله ی درب میدان کوچه عباس علی سال های 1350 احمد سهرابی= محله ی ماشاده

نقاشی ساختمان

آقای اصغر ترکان (فرزند غلامرضا نایب )

رحیم ترکان

حسن شیرانی (شهادت در جنگ ایران و عراق فرزند عباس

محمد خاکی فرزند حسین

محمد عابدی

***

زرگری - طلا سازی - طلا فروشی

برادران بشیری آقایان حاج حسن - حاج غلام - حاج حسين - طبق شواهد در کربلا نزد استادی از کشور هند یا پاکستان شاگردی نموده اند در سال های 1350 به ایران برمی گردند

حاج حسن در تهران - حاج حسین در اصفهان و حاج غلام در رهنان خ ابوذر ( ششم بهمن ) در سال های 1352 با پسران خود، جعفر، رضا یک مغازه ی زرگری احداث می کنند

ص: 77

آقایان : صادق زمانی ( فرزند حاج علی چایچی ) - نقی پور - حیدری - اکبری - حاج حسن تقیا ر از دیگر هنرمندان در این رشته می باشند

تعمیرات ساعت

آقای اسداله چنگاشی خ مطهری میدان شهرداری سال های 1360

رضا تركان ( فرزند حسین معروف به حسین پوستی )

کشاورزی - پیوند زدن درخت

تبدیل درختان بدون بار ( اصطلاحاً نری) به درختان باردار (ماده ) به روش کرجی یا زندانی یا اسرائیلی با علامت T و استفاده از پلاستیک به جای (پیزور) برای پوشش محل پیوند

آقایان : سید باقر طاهری ( فرزند سید علی پینه دوز ) - جواد زینلی (فرزند باقر ) - جعفر زینلی (فرزند محمد )

آقایان : احمد ترکی رنانی سال های 1355

اکبر عابدی ( فرزند حسین حج علی اکبر ) - سید مجید طاهری ( فرزند سید محمد )

سید رسول و سید جمال طاهری (فرزندان سید باقر ) - مهدی ترکان ( فرزند اصغر )

مرتضی شریفی ( فرزند احمد خاور ه ) - باقر زینلی (فرزند محمد) - مجید قربانی ( فرزند محمود ) در سال های 1360 از دیگر شاگردان این حرفه به عنوان ور دست مشغول کار گردیدند تا سال های 1362

***

حاج حسن انصاری ( حاجی ارزانی )

به صراحت می توان گفت که او اولین بنگاه دار میوه ، تره بار ، حبوبات ... ارزان تر از همه جا حتی میدان میوه و تره بار و خواربار را در رهنان به ثبت رسانید و صفت با انصاف بودن و شهرت حاجی ارزانی را پیوست نام و فامیل خود نمود کسی که کارش را به گفته ی شاهدان عینی با

ص: 78

فروش یک کامیون ( پرتقال یا ... ) در انتهای خ شریف غربی در سال های 1357 شروع کرده است ....

***

صنایع چوب : مبل

آقای حاج صادق رفیعی ظاهرا در سال های 1350 در شهر کرج به آشپزی مشغول بوده به زادگاه خود رهنان بر می گردد . در خ شریف شرقی کارگاهی به عنوان سیمان کاری سپس همان کارگاه تبدیل به آب کاری فلزات و در ادامه کافه ی چای و قلیان پیام در ادامه قسمتی از همان محل را به عنوان کارگاه نجاری و مبل سازی در اختیار فرزند خود آقای محمود رفیعی قرار می دهد و در نهایت فروشگاه مبل پیام

***

چای خانه داری (کافه چای قلیان):

رضا قهوه چی: آقای رضا ملکی معروف به رضا قهوه چی

چای خانه محله ی درب میدان کوچه کروندی ها سال های 1320 . در حال حاضر هیچ اثری از آن بر جا نمانده است

کریم قهوه چی

آقای کریم بختیار معروف به کریم قهوه چی کافه چای و قلیان ابتدا خ قدیم رهنان ( نام قدیم در قهوه خانه یا کاروان سرا ) سال های 1340 در حال حاضر هیچ اثری از آن بر جا نمانده است

چای خانه 110

آقای اکبر سلطانی ( فرزند حاج حسن : کد خدا طاحونه) شهرت پهلوان اکبر انتهای خ شهدا محله ی بلندی یا ، افتتاح سال های 1374 بعد از فوت پهلوان اکبر فرزندانش آقایان وحید و حبیب مدیریت و مسؤلیت چای خانه را به عهده گرفتند

دارای قلیان سنتی ( هکام و برازجان ) تنها چای خانه ای در شهر رهنان که در ایام و مناسبت های مذهبی در آن جا مداحان و مرشدان برنامه اجرا می نمایند از جمله مرشد هاشمی از خ

ص: 79

کهندژ محله جون اشعار پهلوانی همراه با ضرب و زنگ زورخانه ای و آقایان فضل اله مساحی پور - عباس جواهری و آقای رضایی اشعار مذهبی

مکانیکی

آقای محمود سهرابی - خ شریف شرقی سال های 1360

خاتم کاری

آقایان : حاج حسن و اکبر تقیار - بختیار - محمد علی صباغ - مهدی زارع زاده ( فرزند مصطفی )

***

تعمیرات چرخ خیاطی:

آقای حسین ملا کاظمی = کوچه ی حمام بزگ سال های 1350 خ مطهری میانی سال های 1360 آقای اهتمام معرف به پروفسور = خ ابوذر سال های 1360

خرازی

آقای سید محمد علی اعتصامی ( شهرت سید محمد علی ) = خ ابوذر سال های 1360

برق کشی ساختمان

آقای محمد علی انصاری = خ ابوذر ( کوچه ی باغ تازیانی ) سال های 1355 آقای حسین صفری (رمضان برقی کارگر کارخانه روغن نباتی) = کوچه ی درب میدان سال های 1350 و خ مطهری جنوبی سال های 1360

رضا مرادی ( فرزند غلام عباس کوچه باغ حجی ) خ مطهری میانی آقای کاظمی = خ مطهری میانی

پرده دوزی

آقای حسن کبيرى ( حسن عمو باقر ) = خ ابوذر سال های 1360

آقای حیدری = (کارگر سازمان پست و تلگراف ) سال های 1370

شیشه بری

حاج رضا مقیمی = سال های 1340

ص: 80

حاج علی آقابابایی ( علی شیشه بر ) = سال های 1350 خ شهیدان عاملی ( کوچه کهریز زاجان بعد از کوچه درب میدان )

حاج مرتضی صباغ = سال های 1357 خ قدیم رهنان روبروی مسجد فاطمیه

ابراهیم محمد زمانی ( فرزند حاج باقر) = شیشه بری خجسته ما شاده سال های 1357 )

آقای واصفیان = سال های 1360 خ مطهری شمالی

***

کارگزاران و کارگران شهرداری:

کسانی که سالیان سال در شهرداری رهنان شبانه روز زحمت کشیدند

حسین آقا بابایی، علی کاظمی معروف به بابا علی

محمد قربانی (راننده) - کریم مرادی راننده (غلام عباس )

کابینت سازی فلزی

حاج محمد آقا با بایی ( فرزند علی شیشه بر )

در سال های 1350 به کارگاه کابینت سازی واقع در سه راه ملک شهر نزد استادانی هم چون حاج حسین آقا و حاج علی آقا دوره ی شاگردی را پشت سر گذاشت و در سال های 1356 در رهنان کارگاهی را احداث نمودند

فروش وسایل ورزشی

آقای حسن زاهدی - اسپرت زاهدی خ ابوذر سال های 1360

آقای حمید شریفی ( فرزند اسماعیل) = خ ابوذر سال های 1370

توزیع و پخش نوشابه محمد رضا امینی = از پیش کسوتان ورزش فوتبال رهنان و عضو باشگاه سپاهان اصفهان متصدی توزیع و پخش نوشابه ( خ هاشمی نژاد کوچه اسلامی ) علی ابراهیمی ( فرزند رضا معروف به رضا آدیونی ) = خ قدیم رهنان پل آجری

ص: 81

قفل و کلید سازی

عباس حیدری ( فرزند تقی جناب ) = خ مطهری جنوبی

آقای برات کیانی= خ ابوذر فلکه ی ابوذر

آقای حسن ابراهیمی ( فرزند رضا آدیونی )

مشاغل متفرقه

خونچه بری: حمل یک سری اسباب اثاثیه سبک و جهیزیه و شیرنی و میوه

طبق کشی : جابجا کردن وسایل توسط تخت چوبی

حسن سلطانی : حسن طبقی ، مردی با قدرت بدنی بالا و پر انرژی محله طاحونه

***

تعمیر و فروش موتور سیکلت:

استاد محمد = خ ابوذر سال های 1360

وسایل نقلیه سواری - باری

الاغ - اسب

دوچرخه ( هرکولس - لاری - هندی - چینی تک میل و دو میل - یاماها ) سال های 1360

سه چرخه (سه پاچی ) باری = یک مدل با فرمان کشیده و دنده داخل فرمان و یک مدل فرمان رلی و دنده جدا

فيات ( تاکسی ) - فورد ( طرح مینی بوس ) - پیکان (کار - وانت - جوانان - استيشن ) بنز - شورلت - آریا - فولکس - ژیان

موتور سيكلت = موتور گازی باک عقب (زنبوری ) و باک جلو - جاوا - ایژ - وس پا

يا ما ها ( 80 - 100 - 125 - 200 - مینی - 125 پرشی ) - سوزوکی - هوندا - کاواساکی

***

رادیو و تلویزیون

اشاره

تلویزیون با تصویر سیاه و سفید لامپی و به ندرت رنگی بدون کنترل مدل رومیزی و مبل دار

ص: 82

14 اینچ - 20 اینچ با مارک :( RTI آر تی آی آمریکایی - شاوب لورنس - شارپ - توشیبا - شهاب - پارس بلموند ..) دارای دو شبکه ) کانال ( یک و دو تا سال های 1370

فیلمها و سریال های تلویزیونی: پهلوان نایب - مراد برقی - ماجرا های صمد- آتش بدون دود - چاپارل - تلخ و شیرین - حسن کچل - دلیران تنگستان - مرد شش میلیون دلاری - خانه کوچک - تارزان تا سال های 1356

توضیح این که چون اکثر خانواده ها از داشتن تلوزیون بی بهره بودند بچه برای تماشای فیلم به خانه ی کسانی که تلویزیون داشتند میرفتند

مکان های که بچه ها برای تماشای فیلم به آن جا مراجعه می کردند

1 - بستنی فروشی حاج على محمد خلیلی ابتدا جاده قدیم رهنان ( خ شهیدان ) سال های 1350

2 - بستنی فروشی محمد رضا نیکبخت (برادر حاج علی محمد ) کوچه باغ تازیانی کوچه ی مسجد سیدان ، از کار های دیگر آقای نیکبخت بر پایی یک سالن سینمایی کوچک در یک ساختمان قدیمی روبروی مغازه بستنی فروشی خود با استفاده از یک دستگاه آپارات برای پخش فیلم های رزمی روی پرده سال های 1358

3- بستنی فروشی آقای عسگری چهار راه طاحونه به طرف زاجان

ص: 83

فصل سوم : چهره های ماندگار و فعالیت های ورزشی

اشاره

ص: 84

گاه 4 چهره های ماندگار

اشاره

آقای سید مرتضی ستاره ، محله ی ماشاده کوچه ی مسجد نو فوت 1357

آقای شیخ احمد اهتمام دانشمند و صاحب کتاب فلسفه ی احکام ، محله ی درب میدان

آقای ملا حسین علی زاهدی معروف به معلم ، ( محله ی ما شاده )

آقا کوچیک ( در میدان )

حاج آقای شیخ محمد رضا ملایی (کوچه باغ تازیانی کوچه ملا) اگر سرحال و حالت طبیعی داشت دعا می نوشت و برای امام حسین علیه السلام روضه می خواند و در بین روضه این شعر محتشم کاشانی را با سوز خاصی زمزمه می کرد روزی که شد به نیزه سر آن بزگوار...... الی آخر به گفته ی خودش از همشاگردی های آقای منتظری بوده

یک حکایت از حاج حسین صفری معروف به رمضان برقی محله درب میدان پنج شنبه ای برای زیارت اهل قبور به تخته فولاد اصفهان رفتم، در تیکه سادات با شیخ روبرو شدم پس از احوال پرسی از من در خواست یک تومان پول کرد

گفتم شیخ ندارم ، سرش را تکان داد و گفت باشد اشکال ندارد ، اما تو الان تو جیبت سه تومن و پنج ریال پول داری ، بگو نمی دهم ، راست بگو ، دروغ گو دشمن خداست

آری شیخ درست گفت ، من دقیقا همان مبلغ پول در جیبم داشتم ، با یک حالت شرمندگی از او معذرت خواهی کردم

البته این فرد دانشمند متأسفانه مورد بی مهری مردم قرار گرفته بود و در روز های آخر زندگی آواره ی کوچه ها و صحرا ها و مسجد ها گردید و در آخر مرگ ..

***

حاج علی مودت (خاکی )

انسانی با دیدگاه بلند و کوشش فراوان - دست و دل باز - همه چیز را در نظر داشته - دستگیری از دیگران - مدرسه سازی ...

ص: 85

متولد و ساکن رهنان- به شهر آبادان مهاجرت می کند - ساکن شهر آبادان می شود اما زادگاه خود (رهنان) را فراموش نمی کند یک حس ناسیونالیستی آگاهانه

*ساختن مدرسه ی مودت

*اهداء زمین بهداری (سه راه اسلامی )

* روز عید غدیر : غدیری دادن (تهیه ی شام یا ناهار با آش پزی حاج سیف اله ملا غفور ) در منزل برادرش ( اسماعيل حاج جعفر) حتى هیزم زیر دیگ ها را هم از باغ همسرش خانم مستوفی می آوردند - عیدی دادن

باغ مستوفی واقع در صحرا زاجان آخر کوچه دالان تاریکی ظاهرا متعلق به خانم مستوفی بوده و در حال حاضر متعلق به سازمان اوقاف می باشد

* ساخت ایوان در ضلع شرقی مسجد درب میدان و ساخت دستشویی ها

* در ماه مبارک رمضان با بستن قراداد با قصاب ها ( ابراهیم قصاب ) برای توزیع گوشت به نیازمندان از جمله کار های آن انسان بزگوار بوده است

*رایزنی با مقامات عراقی برای عبور زائرین ایرانی جهت رفتن به کربلا برای زیارت حضرت امام حسین علیه السلام از شهر آبادان

***

شیخ احمد اهتمام:

دانشمند و صاحب کتاب فلسفه ی احکام آگاه به علم روز تخصص در علم ریاضیات ، فیزیک و شیمی ، اصول فقه

حکایت از حاج حسین صفری ( رمضان برقی )

سال های 1340

ص: 86

چند نفر برای رفتن به سربازی خدمت حاج آقا اهتمام رسیدیم البته مایل بودیم که معاف شویم آن روز ها همه به پادکان فرح آباد می رفتند سربازی در آن روز ها یکی از موانع سر راه خانواده ها بود لذا بیشتر دوست داشتند معاف شوند

مسؤلین اعزام نیرو از بین صفوف شرکت کنندگان عده ی محدودی را جهت معافیت انتخاب می کردند وقتی که خدمت حاج آقا اهتمام رسیدیم و موضوع را در میان گذاشتیم ، لحظه ای صبر کردند و قرآن را باز نمودند

سپس گفتند: به بچه های رهنان بگویید در صف هفتم به ایستند در روز معین به پادگان رفتیم مسؤل اعزام نیرو با بلند گوی دستی دستور به خط شدن دادند و من و چند نفر از بچه های رهنان در صف هفتم ایستادیم فرمانده پادگان روی ایوان ایستادند و در نهایت صف هفتم به دستور فرمانده معاف شدند

***

حاج محمد علی نادری:

حاج محمد علی نادری متولد 1294 ه ش و فوت تاریخ 1374 ه ش متولد رهنان محله طاحونه سال های 1330 با اندیشه ی بالا ، دانش دوست و دانش پرور خانه مسکونی و شخصی خود را در انحصار مرکز علم و فراگیری دانش می گذارد روز ها دانش آموزان در کلاس درس آموزگارانی هم چون آقای صلواتی و پهلوان زاده و شب ها در کلاس درس استاد حاج محمد علی نادری و پس از سال ها هنوز صدای درس استاد حاج محمد علی نادری و صدای خش خش گچ روی تنه ی تخته سیاه گوش ها را نوازش می دهد و به گزارش یکی شاگردانش (حسین صفری شهرت حاج رمضان برقی محله ی درب میدان و حاج رجب علی شریفی فرزند احمد ملا رحیم )

در رابطه با تدریس رایگان استاد استاد حاج محمد على شب ها حدود نیم ساعت به صورت رایگان به دانش آموزان درس می دادند و انگیزه ی استاد از این حرکت رضای پروردگار و برای توشه آخرت خود بوده است

ص: 87

آری پس از گذشت سال ها هنوز زمزمه های استاد آویزه ی گوش شاگردانش می باشد و رد پای استاد روی سنگ فرش کوچه های محله ی طاحونه و کوچه ی کنار سقاخانه و در صف نماز مسجد طاحونه و صفحه ی دل های شاگردانش باقی است

***

حاج قدير على جنجاه (مدرسه ی شبانه )

چه زیبا و دلنشین است هنگامی که شاخه های درختان با آواز پرندگان همرا ه دانش آموزان حروف الفبا را زمزمه می کنند و آموزگار با عشق قطره های دانش را در جان و دل دانش آموزان تزریق می نماید. آن لحظه های فراموش نشدنی زنگ کلاس ، موسیقی دلنشین همیشه جاودانه خواهد ماند مدرسه ی شبانه = خ کهندژ ورودی رهنان به خمینی شهر از طرف خ مطهری جنوبی محدوده بانک سپه فعلی باغ آقای جنجاه

آقای حسین مجتبایی

فرزند قاسم متولد 1300 و فوت 1359 انسانی شریف و پایبند به رعایت اصول شهروندی که در همه حال به مراجعین داروخانه با احترام رفتار می نمودند . عطاری پدرشان مرحوم قاسم با مدیریت و تلاش ایشان تبدیل به داروخانه ی شفا بخش گردید

***

ص: 88

عکس

نویسندگان و فرهیختگان

سرکار خانم عفت صفری (دیوان شعر )

حاج جعفر سلطانی (دیوان شعر )

حسین ترکان ( ديوان شعر)

حاج نوروز عبدالهی ( دیوان شعر )

محمود رحمانی (دیوان شعر )

ابراهیم چوپانی (دیوان شعر ف احمد )

مهدی شریفی (دیوان شعر )

ص: 89

هوشنگ موجودی (شعر )

محمد جواد کبیرى (كتاب رهنان )

محمد حسن یاری (کتاب رهنان)

***

گاه 5 فعالیت های ورزشی

باشگاه زورخانه سال های 1325

ابتدا کوچه باغ حجی و دروازه شام (خ مطهری میانی) ساختمانی بود که ابتدا به عنوان انبار و محل جمع آوری تنباکو از آن استفاده می شده و متعلق به شخصی به نام امیر آقا بوده و پس از آن آقای احمد رضا یا محمد رضا موجودی که ظاهرا ساکن شیراز بوده کاربری آن تغییر و تبدیل به باشگاه زوز خانه می گردد

ورزشکاران باستانی: پهلوان کاظم کاظمی - حبیب علم شیر - اکبر رشیدی - پهلوان اکبر سلطانی

فوتبال ( توپ بازی ) سال های 1350

استفاده از توپ های والفی و توپ های قانونی

تشکیل تیم های فوتبال در هر محله

تیم فوتبال پیکان - محله ی زاجان (فریدون و فضل اله بختيار )

تیم فوتبال نیروی دهقان = محله ی طاحونه

تیم فوتبال شاد = محلهی درب میدان (سیف اله حیدری - حسن شیرانی ( شهید ) - کاظم و خداداد عسگری - احمد زارع زاده - سفر صفری - فضل اله تركان - غلام حیدری - باقر کاظمی ((ملوان)

تیم فوتبال شاهین = آقای اصغر و محمد تقیار

تیم فوتبال ملی شریف = محمد رضا نیکبخت ( شهید )

تیم فوتبال تاج = ماشاده در سیبه

ص: 90

تیم فوتبال سپاهان = ماشاده در یخچال

تیم فوتبال آریامهر = درب میدان (حبیب اله و حمید شریفی ( فرزندان حاج اسماعیل)

رضا و احمد شریفی = ( فرزندان حاج علی ) - شهید محمد علی شریفی ( فرزند حاج سیف اله )

غفور و تقی و شهید محسن شریفی ( فرزند حاج مصطفى )

فوتبال دارایی = درب میدان کوچه باغ حجی محمود رحمانی ( کارمند بانک )

تیم فوتبال دخانیات = ماشاده

تیم فوتبال ستاره ی سرخ - رمضان ملایی - اکبر عسگری

تيم فوتبال کورش = حسین ترکان ( شیخ حسین چرخی)

جام (کاپ ) ولیع هد سال های 1354

آقای حسین ترکان ( شیخ حسین چرخی) فرزند رجب علی با توجه به این که در همان دوران کودکی پدر و مادر خود را از دست می دهد دست از تلاش و کوشش برنداشته و با پشتکار و به معنای واقعی روی پاهای خود می ایستد و لحظه ای از مسیر درستی و صداقت خارج نمی گردد در دوران کودکی مکبر (اقامه گو) حاج آقا شیخ مهدی ملایی امام جماعت مسجد سیدان رهنان می گردد

تعزیه خوانی (در نقش حضرت زینب ) - ورزشکار زیبایی اندام - فوتبال دوست به معنای واقعی کلمه و یکی از طرفداران سرسخت تیم فوتبال پرسپولیس تهران که تعمیر گاه دوچرخه او همیشه محل گردهمایی فوتبال دوستان بود تا سال های 1390 او در سال های 1354 اقدام به بر گزاری یک جام (کاپ ) با نام ولیعهد می نماید که به جزء تیم های فوتبال پیکان و نیروی دهقان بقیه تیم های فوتبال رهنان در این جام شرکت می کنند که در پایان جام تیم فوتبال شاهین به مقام قهرمانی می رسد میدان فوتبال اکثر تیم ها واقع در خ کهندژ صحرا های جوی آباد یا صحرای با بوکان قرار داشت

ص: 91

سایر تیم های محلی سال های 1355

تیم فوتبال پرسی گاز محله زاجان = رضا صباغ - محمد علی صباغ (شهید ) - مهدی مقیمی احمد و علی رضا عسگری ( غلام مسگری ) ...

تیم فوتبال ایران گاز = درب میدان سرپرست حسن شریفی (حسن شریفی- حسین شریفی { شهید } - رمضان شریفی ...)

تيم فوتبال درخشان ( درب میدان و کوچه نوش ) : باقر و رحیم عسگری و احمد ترکی رنانی ( سرپرست )

قدیر علی شیرانی - محمد رضا تقیار (سپاهی) حسین تركان (جوشکار) محمد رضا ترکان ( شهيد ) مرتضی بابا صفری - علی شریفی (سپاهی) - محسن عسگری ( شهید ) - ابراهیم عسگری (شهید) مهدی عابدی (شهید ) - سید مصطفی صدیقی (شهيد ) - عباس ترکان

غلام علی ترکان سپاهی - پرویز عسگری ( دروازه بان )

عکس

ص: 92

عکس

پیش کسوتان فوتبال سال های 1350 - 1355 به بعد

حاج اسماعیل شریفی

محمد رضا امینی معروف به رضا فریه پیشکسوت فوتبال و بازیکن تیم فوتبال سپاهان اصفهان

قاسم کاظمی ( فرزند پهلوان کاظم ) معروف به حاج قاسم باشگاه سازمان گوشت اصفهان

حميد ولیوند (شریفی) هافبک شوت زن باشگاه سپاهان

ناصر عسگری ( طالبی )

احمد رضا شریفی ( فرزند حاج علی قصاب) پیشکسوت فوتبالسال های 1360 و مدیر مدرسه شهید شریفی رهنان

احمد رضا ترکان ( فرزند محمود ) = پیشکسوت فوتبال و بازیکن تیم سازمان گوشت اصفهان سال های 1370

ص: 93

اصغر رعنایی (شریفی )

فرزند استوار محمود ( محله درب میدان ) برای زندگی به شهر آبادن مهاجرت می کند دبیر رشته ی تربیت بدنی عضو تیم فوتبال ایران گاز آبادان می گردد

با تلاش و علاقه و درخشش در تیم ایران گاز به تهران رفته و در تیم فوتبال با نک ملی به عنوان هافبک راست و تاثیر گذار دوره ی جدیدی را آغاز و پله های ترقی را طی می کند به تیم ملی دعوت می شود ، دوره پایانی فوتبالی خود را با مربی گری تیم سپاهان و تیم فوتبال شهرداری رهنان پشت سر می گذارد

***

افسوس ندانم کی آمد کی شد

یک جریان ورزشی با نام فوتبال مانند باران بهاری باریدن گرفت و در گرمای شدید تابستان تبخیر گردید سال های 1375 با تغییر مدیریت در شهرداری رهنان آقای مهندس نوروزی سکان دار شهرداری رهنان گردید و تیم فوتبال شهرداری رهنان پا به دنیای حرفه ای فوتبال نهاد و حتی با همت و تلاش دست اندر کاران و بازیکنان آن تا لیگ فوتبال دسته دوم کشور هم ارتقائ پیدا کرد.

ص: 94

فصل چهارم : لهجه

اشاره

ص: 95

گاه 6 واژه های دگرگون شده : لهجه ی رهنان

آجان - آجودان ، پاسبان ، مامور حکومت

آجی ، آباجی = خواهر

آدِم = آدَم

آرت = آرد

آرچی = سنگ آسیاب دستی

آ سِر = آستر

آ سه = آهسته

آسین = آستین

آشغال = زباله

آل مون = آرمان

اَب رِ شوم = ابریشم

اَ بول = ابوالقاسم

آ مُخ ته = آموخته

ام را نَه = امر و نهی

اَم نی یِی = ( امنیه ای ) مامور حکومت ، سرباز ، نظامی

ابرام = ابراهیم

اَح مِد = احمد

اِختلاط = گفت مان

اَر وا = ارواح

اَسم = اسب

اُ شنو = آویشن ، نوعی سیگار بدون فیلتر

ص: 96

اَ صش = اصلش

اِز = از

اِسِدم ، اِسِد ، اِسِدی = گرفتم ، گرفت ، گرفتی

اِ سمال = اسماعیل

اِسوالت = آسفالت

اِص وُن = اصفهان

اِصلاح = آرایش ، کوتاه کردن موی سر و صورت

اِصن = اصلا

افلیج = فلج

اِلاى = الهى

اِم شی = حشره کش

اِموم زاده = امام زاده

انجيل = انجیر

اَن گُش ، اَن گشد = انگشت

اوروسی = کفش

اون هفته = هفته ی پیش

ایسگا = ایستگاه

ایشال لا = انشاء اله

این جور = این روش

این قَده = این قدر

ای نِس سی شا = این است ایشان ، ایشان است

این ور ، اون ور = این طرف ، آن طرف

ص: 97

اِی وون = ایوان ، تراس

باباجون = بابا جان ، پدر بزرگ

باديه = کاسه ی مسی بزرگ

باغ وَش = باغ وحش

با قالی = باقالا ، غذایی از باقالا کوبیده شده مانند سوپ که در ماه رمضان و یا صبح های زمستان پخته می شود

با لاخونه = طبقه بالا ، بالكن

بالتو = پالتو

بالو = بالن ، هواپیما

با هار = بهار

بَد = بعد

بَرا بَراد = برای ، برای تو

بر تا بریم = برو تا برویم

بَر دِر = برادر

بزاز = پارچه فروش

بَسنی - بستنی

بِس سون ، بی سون= ، بستان ، بگیر

بَضى = بعضی

بَقال = فروشنده مواد غذایی

بُخچه = بغچه ، دستمال بزرگ

بكون = بابو كان

بَلکی = بلکه

ص: 98

بِم بو گو ، بِش بو گو = به من بگو ، به ایشان بگو

بِنداز = بیانداز

بو کو= به کوب

بو كون = به کن ، انجام بده

بو لونی = خمره

بونه = بهانه

به ذار = بگذار

بِی تِر، بِه تِر = بهتر

بی جور ، بی جو رَم = پیدا کن ، به جویم ، پیدا پیدا کنم

بی خیسون =خیس کن

بیرق = پرچم

بيسكوت = بیسکوییت

بی شور = شستشو ده

بیشین = بنشین

بِی - میوه به

بِی دونه = هسته ی به

بی گیرون = روشن کن

بی لیس = لیس بزن

بی مو نَم ، بی مون = بمانم ، بمان

بی میک = بمک

بی نی = دماغ ، ترشحات بینی

پاختر = فاخته ، پرنده

ص: 99

پادو = شاگرد ، خدمت کار

پار سال = سال قبل

پارکی شر = پارک شهر (پارک شاهد ابتدای شریف غربی )

پالون = پالان ، روپوش الاغ

پای ز = پاییز

پای ن = پایین

پَس سا = نوبت

پَرُ ترشا لِه = آلو ، هلو ، زرد آلو خشک ترش مزه

پَ ریز = پرهیز

پَس پیار سال = سه سال پیش

پَس تِری فردا = سه روز دیگر

پَس فردا = دو روز دیگر

پِر شب = دو شب پیش

پِس سون بند = پستان بند ، کرست ، سوتین

پِس سون =، پستان ، سینه

پِس سونی = پستانک

پِس سین= پسین ،عصر، بعد از ظهر

پِش گِل = پهن ، فضله گاو ، گوسفند ، شتر

پُخ دَ ن ، پُخد = پختن

پُش ، پُشد ، پُش سرهم = پشت ، دنبال هم

پش تو بون = پشت بام

پُش دری = نوعی پرده برای پنجره و در

پُشقاب = بشقاب

پَن = پهن

پَ نا = پهنا

پنجا = پنجاه

پَن جِل هم = کتاب آموزش درس قران

پَ لون = پهلوان

پلو = چلو برنج

پوتین ، پوتون = چکمه

پورت = پودر

پوز = لب ، چانه

پوس = پوست

پوک = تو خالی

پون زَه = پانزده

پیار سال = دو سال پیش

پیاله = کاسه

پی چل ، پن چل = پنچر

پی رَن - پیراهن

پی رَن کش = پیراهن از جنس کاموا

پی شِزین = پیش از این

پی شِمون = پشیمان

پیشونی ، پوشونی = پیشانی

پی روز = سه روز قبل

ص: 100

ص: 101

پین زار = پنج ریال

پِی غوم = پیغام

پِی مَ = همراه من

پیمونه = پیمانه

پینه دوز = کفاش

پی زی = بواسیر

تابسون = تابستان

تاپه = فضله گاو ، گوساله

تاراش = تراش

تا ُرف = تعارف

تارکی = تاریکی

تاره = کاسه ی سفالی بزگ

تا سکی = تاکسی

تا لا = تا حالا

تام با کو = تنباکو

تخصير = تقصير

تَ نا= تنها

تَن دُور = تنور

تَکا تَنا = به تنهایی

تُرومبه = تلمبه

تُخ = تخم

تُف ، تف تفی = آب دهان ، توهین

ص: 102

تِگر = تگرگ

تو فال = تخته باریک 5/60 برای پوشش سقف

تو فاله = تفاله ، پسماند هویج ، چغندر

تِموم = تمام

تونگی = یک نوع کوزه ی سفالی شبیه خمره با دهانه ی تنگ تر برای خنک نگداشتن آب

تون = تاون ، خسارت

تو مون - تنبان ، شلوار گشاد از جنس دبیت مشکی

تیر کمون = تیر کمان

تِی رون = تهران

تى لى فون = تلفن

تی لی وی زیون = تلویزیون

ثف = ثبت

جا ، جُلا جا = رختخواب

جاز ، جازيه = جهيزیه

جا کت = ژاکت

جَ دِه = جاده

جَخد = حالا

جِس سَن = جستن ، پریدن

جُس سَن = جستجو

جِراق زِه = جليقه

جَع فِر = جعفر

جُف = جفت

ص: 103

جُل = زیر انداز ، فرش

جِلت = جلد

جَلد ، جلدی = زود ، سریع

جُم = جنب ، حرکت ، جابجا شدن

جَن دَم = جهنم

جوات = جواد

جود = جهود

جوق = جوی آب

جو لو = جلو

جوم = جام ، کاسه

جوم چی = جام کوچک

جو وال دوز = سوزن خیاطی بزرگ

جِوون = جوان

جونَم مرگ = جوان مرگ ، نوعی نفرین ، مردن ناگهانی ، جوان ناکام

جو نِه وِر = جانور ، انگل ( کرمک )

چا = چاه

چاپوق = چپق کمی بزرگ تر از پیپ

چا دور = چادر

چار = چهار

چارده = چهارده

چار سو = چهار سوق ، بازار

چا رِک = چهار یک ، یک چهارم

ص: 104

چا رِه = وسیله ی فلزی شبیه قاشق بزرگ برای برداشتن حبوبات، غلات ، شکر ...... از داخل ظرف یا گونی

چَ چَب = چادر از جنس کرباس

چِ کِل = کچل ، کم مو

چَر قَد ، چرقَت = روسری بلند

چِرون دَن = چرانیدن ، به چراگاه بردن

چَش = به چشم ، اطاعت

چِش = چشم

چِش زَله = چشم زهره

چِفت ، چفت کردن = بستن ، بستن در از داخل

چِل = چهل

چلغوز = فضله ی پرندگان

چِلوندن = فشار دادن

چِله جنگ = خرچنگ

چوری = جوجه

چوق = چوب

چو قِط = چوب خط

چؤ لِه = كج

چی چی = چه چیزی

کا چه = چی کار

چیم دونَم = چه می دانم

چینه = دیوار

ص: 105

چینه دون = سنگ دان

حکیم = پزشک

حِي وون = حيوان ، اسب ، الاغ ، گاو

حَجو مِت = حجامت

حَجي = حاجی

حَن جله = حجله ، اتاق عروس ، داماد

خاس کِر = خاکستر

خاشکی = خاکشیر

خُب ، خُبى يت = خوب ، خوبیت

خَِجه ، خجول = خدیجه

خر = خير

خَرند = حیاط

خَر بیزه = خربزه

خِر خره = حلق ، گلو

خروچی = خروس کوچک

خِزینه = وان سنگی بزرگ در حمام های قدیمی

خِش = خشت

خِش تِک = فاق شلوار

خِلا = توالت

خِنگ = کم حافظه

خنیازه = خمیازه

خوار = خواهر

ص: 106

خو شال = خوشحال

خیابون = خیابان

خیابون شا = خیابان شاه ، خیابان طالقانی فعلی

خیال = خيار

خیگ = مَشک

داسون = داستان

داریه = دف

دالون = دالان ، راهرو

دای زِه = خاله

دُخ دِر = دختر

دَرگا = درگاه، دهانه ی در، نوعی کمد دیواری بدون در

دَ ريال = ده ریال

دُ س تا = دو سه تا

دَس سه = دسته

دَس یانه = دسته هاون سنگی ، تکه چوب با دو سر گرد و میان باریک جهت کوبیدن گوشت و غيره

دَ شای = ده شاهی

دُك كون = دكان ، مغازه

دَل لِه = ظرف فلزی یا پلاستیکی برای نفت ، آب ، ،زغال، دله نفتی ، دله زغالی

دَن = دهان ، دهن

دَ وا = دعوا ، مشاجره ، نبرد

دُ وا = دارو

ص: 107

دوا خونه = دارو خانه

دُ وا سرخ = بتادین

دو تِک = مرغ کوچک

دو شِک = تشتک

دو ری = بشقاب

دو زار= دو ریال

دو نا = دانا

دو ماد = داماد

دو ما دون = سوراخی در انتهای ) پایین ( تنورهای گلی جهت هوا کش

دو ماغ = دماغ ، بینی

دو وِل = دهل

دولاب = کمد دیواری

دول = دلو ، سطل چرمی برای کشیدن آب از چاه

دو وازه = دوازده

دو نِه دادن = بخور دادن با دود

دونه = نوعی زگیل

دُی دَن = دویدن

دیر بون = دوربین

ديفال = ديوار

راد نی می دم = راهت نمی دهم

رادیول = راديو

رام نی می دَند - راهم نمی دهند

ص: 108

رام بِری ، رام به رَم = راهم می بری ، می دانی ، می دانم

ربول = رباب

رِج بَلی = رجبعلی

رَخ ، رَخد = رخت

رَخص = رقص

رِسمون = ریسمان

رَف = رفت

رَ فِي ، رفه = لب پنجره

رَمال ، رمالی = دعا نویس ، جادو گری

ر مِضون = رمضان

رو پوزه = رفوزه، مردود شدن

روحی = ظرف آلومینیم

رُوش نا = روشنایی ، روشنی ، نور

روف دن = جارو کردن

رون = ران

رو نِش = رانش ، دارو، غذا یا خوراکی که باعث اسهال شود

رِی نون، رِنون ، رِنان = رهنان

ريحون = ريحان

ریز ریز = تکه تکه

ریش ریش = جدا جدا ، رشته رشته

زبون = زبان

زَخ = زخم

ص: 109

زَر دِک = هویج بزرگ

زُکام ، ذکام = سرما خوردگی ، آب ریزش بینی

زِلاب دين - زين العابدين

زِلو ، زيلو = زالو ، موکت

زِ مِس سون = زمستان

زنبور زار = زنبور قرمز بزرگ

زنبور زَرچی = زنبور زرد کوچک

زِنجیل = زنجیر

زَر = زهر

زیر انداز = فرش ، موکت

زیر پی رَنی = زیر پوش

زیر شلواری = پیجامه

ساكين = ساکت ، گریه نکردن

سا لا ما = سال و ماه

سِد ، سدولی = سید ، بچه سید

سر آد = سر آید

سرخاب = رژ گونه

سِر يال = سه ریال

سَ عَت = ساعت

سِفولي = سيف اله

سِگ = سگ

سِلاطون = سرطان

ص: 110

سَلط = سطل

سَلمونی = آرایشگری

سُماخ بالون = سوراخ باران ، آبکش فلزی

سماق = سماخ

سِمسوری = گونه ای از خربزه ، طالبی بزرگ

سمو وَر = سماور

سَن جِت = سنجد

سوخ دون = سوخت دان ، انبار سوخت ( هیزم - چوب )

سوزه = غده چرکین

سوفال = ساقه ی کوچک گندم

سو فور= رفتگر

سولاخ = سوراخ

سون = سوهان

سی بِه = کوچه - بن بست

سيبيل = سبيل

سِی دون = سیدان

سیخ چی = سیخ کوچک ، میله آهنی باریک سرکج برای نانوایی

سیم نما = سینما

سین زه = سیزده

سه جلد ، سه جلت = شناسنامه

شا = شاه

شاب گا = شاپو

ص: 111

شاز دِی = شهزاده ، اسمی برای خانم

شا غال = شغال

شامس = شانس

شَ بِس سون = شبستان ، سالن مسجد

شعبون = شعبان

شَر = شهر

شَربانو = شهربانو

شَپرک = شاه پرک ، پروانه

شس ، شُس سَن = شستن ، نظافت

شص = شصت

شِفته = شته ، مخلوط اب ، خاک ، آهک ( نوعی فوندانسیون ) ، آفت درختان

شلنگ = شیلنگ

شَم دون = شمع ، شمعدان

شو تِک = سوتک

شور وا = شور با ، سوپ ، یک نوع آش

شو فِر = راننده

شوم = شب

شو وِر = شوهر

شون زَه = شانزده

شیش = شش

شی پیش = شپش

شيكر = شكر

ص: 112

شيكم = شكم

شی وید = شوید

صُبا = فردا

صُب = صبح

صَت مه = صدمه

صَ حَب = صاحب

صُغول = صغرا

صَفه = صفحه

صُل = صلح

صَنار = صد دينار

صند الى = صندلی

صندوق بلدی = سطل زباله فلزی چهار گوش بزرگ که توسط شهرداری در مکان های خاص گذاشته می شد

ضف = ضبط

ضَى فه = زن

عالدين = علاء الدین ، نوعی چراغ نفتی برای گرم کردن

عا مو = عمو

عای نک = عینک

عَر چِک = عروسک

عَرسو مو = عروس عمو

عَرق چین = نوعی کلاه نخی سفید

عَر وَده = عربده عَرود

ص: 113

عَسك = عکس

عِسكه = عطسه

عَلَم = پرچم با یک دسته ی چوبی بلند

عِين هو = مانند ، مثل

غَضولی = غضنفر

غَل بول = غربال

غولوم = غلام

طاس = سطل فلزی یا چرمی ، سر بی مو

طاس کِباب = نوعی آب گوشت شامل گوشت تکه تکه شده ، سیب زمینی ، گوجه

طِناف = طناب

طیاره = هواپیما

ظُر = ظهر

فا تَ = فاتحه ، مجلس ختم

فای ده = فایده

فَت اله = فتح اله

فِر مِز = چراغ نفتی شبیه پیک نیک دارای یک مخزن نفت با تلمبه جهت ایجاد فشار هوا

فلِا مرز = فرامرز

فَم = فهم

قا بِله = ما ما

قاب لا مه = = قابلمه

قاتر = استر

قاتق = هر چیزی که با نان خورده شود

ص: 114

قازی ، قاضی = ساندویچ ، لقمه ی کوچک

قارا = قار قوروت

قای دِه = قائده ، اندازه ، سایز

قبرسون = قبرستان ، گورستان

قَپون = وسیله ای برای وزن کردن دارای یک میله آهنی درجه بندی شده

قَدح = ظرف سفالی با دهانه ی گشاد برای خمیر

قُرقُری = قرقره ، چیزی شبیه دوک نخ

قُروم ساق = قلمبه ساق

قِلاغ = کلاغ

قندون = قندان

قَ وِه خونه = قهوه خانه

کا = که

کا بیدن = کاویدن ،

کا لا = کلاه

کام سِرا = کاروان سرا

کَب لای ، کل = کربلایی

کُ ته کاری = کتک ، دعوا ، زد و خورد

کرای = کرایه

کَر باز = کرباس ، نوعی پارچه

کُریز = کاه ریز ، قنات

کُری - کُره ، بچه اسب یا الاغ

كُفرون ، کفرون نعمت = کفران ، نا سپاس ، اسراف

ص: 115

کفسول = کپسول

کفه = کفک

كُل = کربلا

کَب لا = کربلایی

کَل زدن = خوردن ، تکه کردن نان و غذا با دندان

كوم = كام ، حال ، احساس ، آرزو

کو لوغ = کلوخ

کونه = کهنه

کُمای دون = کماجدان ، قابله مسی

کیش می شی ، کی شی = چه نسبتی با او داری

کی لیت = کلید

گاب = گاو

گاراج = گاراژ ، پارکینگ

گازوندن = گاز دادن ماشین

گای = گاهی

گَر =سر بدون مو

گرت = گرد

گَر تولی = خاک آلود

گِر دولی = مانند گردو گر ده = بر آمدگی ، پشت کمر

گُشنه = گرسنه

گُم بِذ = گنبد

ص: 116

گنجه = طاقچه در دار ، حفره داخل دیوار

گو رِکون = روستای گورتان

گون دِرون = روستای جروكان غرب خ نبوی منش ، شمال خ آتشگاه

گون دِه = بزرگ

گوم بس = بن بست

گَ وِه = پهلو ؛ تکه چوب

گیر یه = گریه

گیس = مو ، گیسو

گیلو = گلو

گیلو بند = گلو بند ، گردن بند

گیلیم = گلیم

گو وِه = گیوه، نوعی کفش که لنگه های آن قابل تعویض (این پا آن پا کردن ) می باشد

لا پشت = لاک پشت

لاحاف = لحاف

لام = لامپ

لا مَثب = لا مذهب

لا هوا = آسمان

لپ = گونه

لِ چِک = روسری

لَقت = لگد

لَط = لطمه ، آسیب

لَق لَق = لک لک

ص: 117

ماتیک = رژ

ما چولاق = ماده الاغ

مال مالی - مارمولک

مای = ماهی

مِث = مثل

مجسمه = میدان انقلاب اصفهان

مَچ چِد = مسجد

مُد بَغ = مطبخ ، آشپز خانه

مَرتاب = مهتاب

مَرتابی - تراس ، لامپ مهتابی فلور سنت

مُرده شور خونه = غسال خانه

مَس = مست

مُستراب = مستراح ، توالت

مَرسه = مدرسه

مَش ؛ مشدی= مشهدی

مَش دُ سِین = مشهد حسین

مَش دَ لى = مشهد على

مُش = مشت

مریض خونه = بیمارستان

مُغ دونی = مرغداری

مُفت ، مفتکی = خرید بدون پرداخت پول

مِگز = مگس

ص: 118

مُل = مُلا

مَم دَلى ، مَن دلی = محمد على

مور = مهر

موره = مهره

موريه = مرتضى

موسيل = موسير

موصولی = مصطفى

مو لوسين = ملا حسین

مون دَلی = ماند علی ، بمان على

مو وَم ، مو نَم = ما هم

مهتابی = لامپ فلورسنت

می باس = می بایست ، می باید، تاکید

مِی تی = مهدی

می جِد ، می جَم ، می جُی = جهیدن

می خوام ، می خی ، می خواد = خواستن

می جورم ، می جوری ، می جو رِد = می جویم ، می جویی ، می جوید

می دَم ، می دِی می دِد = دادن

می ذارم ، می ذاری ، می ذارد = گذاشتن

میش نُی = می شنوی

میذ گ رِد ، میگ ذِرِد = می گذرد

می رَم ، می ری = رفتن

می رِ نَم ، می رُ نی = می رانم ، رانندگی می کنم ، می رانی ، به حرکت در آوردن چهار پایان

ص: 119

می رو وَم = روفتن ، جارو می کنم

میس پارم ، میس پاری ، میس پارد = سپردن

می سونَم ، می سونی ، می سونِد = می ستانم ، می ستانی ، می ستاند ، گرفتن

میش کِنم ، میش کِنی ، میش کِنِد = شکستن

می شَلم = شلیدن ، آسیب دیدگی پا

می شو رَم ، می شوری ، می شو رِد = شستن

می شونَم = می نشانم

می گَم ، می گوی ، می گِد = گفتن

میدون = میدان

میدون با هار = میدان بهار ، میدان میوه خ آتشگاه

میدون شا = میدان شاه ( نقش جهان - امام )

میدون کو نِه = سبز میدان ، میدان عتیق ، میدان امام علی

مِی نه = مگر نه

مِی مون ، می مونی = مهمان ، مهمانی ، گوریل

مِی یِد = میت

می یی = می آیی

نادون = نادان

ناش دای = صبحانه

ناق لوسی = حنجره

نُبات = نبات

نذار، نَذاش، نَذاشتی = نگذار ، نگذاشت ، نگذاشتی

نَ سِد، نه سِ دَم = نگرفت ، نگرفتم

ص: 120

121

نَسون = نگیر

نِزیک = نزدیک

نصب = نصف

نک کون = نکن ، انجام نده

نَل = نعل

نَ لِت = لعنت

نِ مِد = نمد

نِ مِک = نمک

نِمک حبه بادی = نمک حبیب آباد ( منطقه ی حبیب آباد )

ننجون = مادر بزرگ

ننه = مادر

نو بِت = نوبت

نو دون = ناودان

نَور دون = نرده بان

نُو زِت = نامزد

نوس ، بنوس = نوشتن ، بنویس

نُو شیرینی = نان شیرین ، بیسکوییت

نو مید =نا امید

نون زَه = نوزده

نَه هَشت ، نه هشد، نه داشت، نه ذاشد = نگذاشت

نیا کون = نگاه کن

نِی چه = وسیله ی پزشکی برای معاینه

ص: 121

نَى ذار = نگذار

نیس سِش ، هَس سِش = او نیست ، او هست

ني شي مَن = تهیگاه ، پشت ، باسن

نی شون دَن = نشانیدن

نیگا = نگاه

نی گَر = نگه

نیم = برای منفی کردن کلمه، علامت انجام نشدن کار

نیم باد = نباید

نیم باس = نمی بایست

نیم تو نَم، نیم تو نِس ، نیم تونی - نمی توانم، نمی توانست ، نمی توانی

نَی مِد= نیامد

نی می خوام = نمی خواهم

نی می رَم = نمی روم

نی میباس = نباید

نی می جورم ، نی می جوری = نمی جویم، پیدا نمی کنم، پیدا نمی کنی ( جستن )

نی می ذارم، نی میذاری = نمی گذارم ، نمی گذاری

نی می سونم = نمی گیرم

نی می یام ، نی می یَ ی = نمی آیم ، نمی آیی

واز = باز

واس خاطر = برای به خاطر

واسه = برای

واگو وِه = باز گو کردن صحبت ، تکرار حرف برای دیگران

ص: 122

وا هَشتن = جا گذاشتن ، بند آمدن باران ، برف

وخَت = وقت

وَخ سادَم ، وَخ ساد ، وَخ سادی - ایستادم ، ایستادی ، ایستاد ( بلند شدم )

وَخى ، وَخسا ، وَخ نَسى = برخیز ، بلند شو ، بلند نشو

وَرا وُرد = بر آورد ، تخمین زدن ، حساب کردن

وَر دار = بردار

وَر چو لو زیده - پژمرده، میوه پژمرده

ورزاب = گاو ، گوساله ی بزرگ کاری

وَ زِک = آرایش

وسمه = برای آرایش ابرو

وَص = وصل

وَ وا = وبا

هِذيون = هذيان

هسه = هسته

هَشتن ، هشتم ، هشت ، هشتی = گذاشتن ، گذاشتم ، گذاشت ، گذاشتی

هش = هشت

هف = هفت

هَمون ، هم مون = همان ، کیسه

هَمریش = با جناق

همساده = همسایه

هَنچی ، همچی= هم چنین ، روش

هیش = هیچ

ص: 123

عکس

ص: 124

هیش کی = هیچ کسی

هیژده = هجده

هیمه = فضله ی اسب ، الاغ

يابو = اسب بارکش

یاد = جاريه

یا زه = یازده

يال لا = زود باش

یانه = هاون سنگی

یتیم چه = بادمجان آب پز

يخه = يقه

يِر ر یال = یک ریال

یَلا = یک لایه

يوخ دِه = مقدار كم

یه پاره = مقدار کم ( یک لقمه نان )

یه ذره = خیلی کم

یه شای = مبلغ نا چیز

یه چیکه = مقدار کم

یه قرون = یک قرآن ، مبلغ کم

یه هو = یک دفعه

ص: 125

اصطلاحات و ضرب المثل ها: لهجه ی رهنانی

با توجه به این که رهنان از نظر جغرافیا کنار شهر اصفهان و تا حدودی چسبیده به این شهر بزرگ می باشد . لذا تشابه بسیار زیاد بین واژه ها و اصطلاحات وجود دارد. بنابراین آن چه بیشتر مورد نظر بوده اصطلاحاتی است که در رهنان مورد استفاده قرار می گیرند . و موضع دیگر این که واژه ها و اصطلاحات همان گونه که در تلفظ می آیند نوشته گردیده است

آبخوری = پارچ شیشه ای بدون دسته ، بزرگ تر از لیوان

آبا بینی = گریه کردن

آب انجیل = انجیر خشک ریخته شده در آب

آب اومدن = انزال بر اثر تحریک جنسی

آب باریکه - آینده نگری ، درآمد کم و دائمی

آب بالا پاین کردن = شخصیت کسی را بالا بردن ، احترام گذاشتن

آب بندی = جلوی نفوذ یا عبور آب را گرفتن ، از سالم بودن کالایی اطمینان پیدا کردن ، آماده کردن وسایل برای استفاده ی بهتر

آب به کرتی آخر رسیدن = آدم سالمند ، پیر ، آخرین روز های زندگی ، پایان کار

آبو لِكي = آبکی ( آبدار)

آب پَری = پر هلو خشک که در آب ریخته می شود

آب تو خونه مورچه ریختن = تحریک کردن دشمن ، بهانه دست کسی دادن ، جنگ طلبی

آب تو یانه کوفتن = کار بدونه نتیجه

آب دل ظَف كون - هم دردی ، هم دلی

آب زیری کا = با سیاست ، زرنگ ، شیطنت ، کار خراب کن

آب شنگولی = شراب ، عرق

آب طلبه پس دادن = پاداش کار، جزای عمل ، مکافات کار های زشت

ص: 126

آب فشاری = آب لوله کشی شده ( سر بعضی از چهار راه یا محله ها در رهنان لوله هایی قطور به صورت ایستاده که وصل به منبع اصلی بود دو طرف آن دارای دو شیر که با فشار دادن ، آب از آن خارج می شد )

آبغوره گرفتن = گریه کردن

آب کشیدن = شستن با آب ، چیز نجس را با آب شستن ، ورم کردن زخم ( لثه ها ، دندان )

آب کلمه شادی = آبی که در لحظه ی جان دادن به کسی بدهند

آب نُباتی ، آب نُبات چوبی = شکلات دسته دار به شکل های گوناگون ( خروس ، مرغ ، ...)

آب نیس ، عِی نَه ( عینه ) شونو گِری ماهریه = اگر صاحب موقعییت شود ، دست به هر کاری خواهد زد (کار های خلاف )

آبی چِش اِسِدن = بیگاری گرفتن ، ترساندن ، حق انتخاب را از کسی گرفتن

آبی خوش از گیلو پاین رفتن = خوش گذرانی ، زندگی شیرین ، شاداب بودن

آبی مرده شو خونه را زِ دِ س به روش = آدم پُر رو ، با توقع زیاد ، گستاخ

آ بیار = کسی که زمین های کشاورزی را آب رسانی می کند

آبی صافی و پاکی را رودَس ریختن = شخص را از بلا تکلیفی در آوردن قول بی جا به کسی ندادن

آپارتی کونه = پر سر و صدا ، جنجال آفرین ، آشوب گر

آپوق = تلنگور

آ تا آشغال = چیز های به درد نخور ، غیر قابل استفاده

آتیش پاره = کسی که کار های خارق العاده انجام می دهد

آتیش بیاری معرکه = جنجال آفرین ، دامن زدن به جنگ

آجا داغ = چشم داشت ، توقع ، آرزو

آخر آب یاسیر آب می شه یا تنگ آب = نفر آخر از جهت تقسیم غذا .... ممکن است سهم بیشتری به او برسد یا کمتر

ص: 127

آخور = جایی که برای دام و اسب و ... علف می ریزند ( حفره ای داخل دیوار طويله )

آدِم چِ چِل بشد ، مَ جَل نشد = در کاری پیروز نشدن و سرزنش شنیدن و تحقیر شدن

آد مِی خوش ( خوش ما مِله ) حساب ، شریکی مالی مر دو مِس = کسی که در خرید و فروش بدهکاری خود را سر وقت پرداخت می کند - کسی که پای بند به تعهدات باشد ، با دارایی مردم شریک می باشد

آ دِ می قِرتا خری گوزار ، بار به منزل رسون نیس سَن = کسانی که در انجام تعهدات مسؤلیت پذیر نباشند و تنها حرف می زنند کار را به پایان نمی رسانند

آ دِ می مار گزیده از ریسمونی سیا سیفید می ترسِد = کسی که در انتخاب یک راه آسیب دیده باشد سعی می کند آگاهانه راه درست را انتخاب کند

آراش دا بی ریش د = آرایش کامل

آرت بیختن ( مو آرتا مونا بيخ تِيم ) = آدم با تجربه، کسی که همه ی مراحل یک کار را تجربه کرده باشد

آرچی ( آرد چی) = سنگ آسیاب دستی ( شامل دو قطعه سنگ گرد یکی ثابت و دیگری متحرک با یک سوراخ وسط و یک دسته ی چوبی کنار آن )

آروق = بیرون فرستادن گاز معده از دهان

آزا را پی زار = آرایش ، خود نمایی

آ ز گار = پشت سر هم (چند سال آزگار )

آسا پاس = فقیر ، بی پول

آ سِکی = پنهانی ، یواشکی

آسِکی دُ زِکی = کاری را در پنهانی انجام دادن

آسمون دَن واکِر د سازی مین تِر کی دِسا اون به دنیا او مِدس = کسانی که خودشان را بهتر از دیگران می دانند

ص: 128

آسمون قُرم به = رعد و برق

سه توش کون = با حوصله کار کردن ، با سیاست دست به کاری زدن

آش خور ، شوله خور = سرباز ، خدمت سربازی

آشالاش = پاره پاره

آش دَرَم جوش = در هم ریخته ، نا منظم

آشغال دونی = جای کثیف

آشغال گوشت = استخوان گوسفند ، گاو .. برای خوراک سگ ، گربه

آش پِز کا دو تا شد ، آش یا شور می شِد یا بی نِمک = اگر مسؤلیت یک کار همزمان به دو نفر واگذار گردد یا آن کار انجام نمی گردد و یا اگر انجام شود به درستی به پایان نمی رسد

آشی کشکی خالِه دِ س بُخوری پا دِس نخوری پا دِس = اگر کسی مسؤلیت کاری را به عهده گرفت باید حتما انجام دهد

آشی نخورده وا دَنی سوخته = از کاری سود نبردن ، اما مورد اتهام قرار گرفتن

آفتاب لبی بوم = آدم مسن نزدیک به مرگ

آفتابه لگن هَف دس، شاما ناهار هیچی - تشریفات اضافه و بدون استفاده

آقلی = گله دان گوسفند

آکله گرفتن ، آکله بی گیری = نوعی نفرین ، مریض شدن

اَلا اساس = وسایل ، آلت تناسلی

اَلا اوضا = وسایل ، برنامه ها ، آلت تناسلی

آلاخون والا خون = سرگردان

آلا وال = بچه ای که دارای قدرت تشخیص باشد ، رشد فکری

آل مون ، آلمون به دل = آرزو ، آرزو داشتن ، خواسته ها

ص: 129

آم ما وا سام ما = ایراد گرفتن ، بهانه آوردن

آن تیریک = تحریک کردن

آهنگ = ترانه ، موسیقی، کاه دان ، انبار وسایل کشاورزی

آهی سِفى يُل لا نداشتن =بی بضاعت ، فقیر ، بی پول

ابو قراره = اسقاط

ا تلى (عطلى ) ظهر = اذان ظهر

اَجَق وَجَق = بد رنگ ، رنگارنگ ، آرایش زننده

آخ تِه = قوای جنسی مرد را از کار انداختن

اَخ ما تَخم = بد اخلاقی ، چهره در هم کشیدن

اَخمو = بد اخلاق

اَخى يه ، اَخى یه در رفتن = حیا ، پاکی ، بی حیا شدن ، از راه راست منحرف شدن

اَسباب سَر حموم = قسمتی از جهیزیه شامل : حوله - سرخشک کن ، لنگ

اکبر کولی = آدم بی برنامه ، بی نظم

اَلا اساس = ملزومات زندگی ، آلت تناسلی

آل حَدى = عمدا ، لجبازی ، به قصد

اَلم شَنگه = سر و صدا ، داد و فریاد

اَلو کردن = آتش روشن کردن

اَلكلى = مشروب خور، کسی که شراب (مست کننده ها ) می نوشد

اَلواط = ولگرد ، بی کار ، خلاف کار

اَمون بریدن = از کار انداختن ، فلج کردن

اَنک ، عنک = مسخره کردن ، به بازیچه گرفتن

اَن گش دونه = حلقه ی فلزی کوچک برای خیاطی

ص: 130

اَن گشدی لیشته = کسی که تمام دارایی و ثروت خود را در راه اشتباه از دست داده باشد ، بی پول

اَن گُش نما شدن = رسوا شدن ، شفاف سازی

اَنگولی = انگشت به چیزی زدن

اَی ، اَی یه = کثیف ، از چیزی متنفر شدن

احترامی اِموم زاده به مُتولی شِه = احترام به کوچک تر زمینه ساز احترام به بزرگتر هاست

اِجبارى = خدمت سربازی

اِز اسب افتا دِس ، اِز اصل کا نَیوف تا دِس = کسی که ثروت یا مقام خود را از دست داده باشد اما دارای شخصییت بالایی باشد

اِز برنج صدری چه خیری دیدیم ، کا از کوفته بیبینم، کا صد تا دَ سِه به کو نِش خورده = از دوستان و آشنایان خیری به ما نرسید چه رسد به غریبه ها

اِز تاریکی، چِش چِشا نیم بی نِد = جایی که بیش از اندازه تاریک باشد نور به اندازه مناسب نباشد

اِز سرجی گِر پاین او مدن = بچه زاییدن ، شدت علاقه به فرزند

اِز را به در کردن، از را به در شدن = کسی را گمراه کردن، از راه درست خارج شدن

اِز مو کا گذشت ، وای به بعدی یا = روز های سخت برای نسل آینده

اِز جوق جِس سَن ، اِز جو قِش جس سَن = از عهده ی کار یا مسؤلییتی بر آمدن ، توانایی انجام کار

اِز چا در اومِدن ، افتادن تو چاله = از بد به بد تر رسیدن ، کسی که تلاش می کند خود را از یک گرفتاری رها سازد اما به یک گرفتاری سخت تر مبتلا می شود

اِز چِش افتادن = مورد بی مهری قرار گرفتن

از داعا گربه کوره طاقی دالون شیکسه پای ن نی می یاد = دعا و خواهش هر کسی برآورده نمی شود

اِز دَس در رفتن ، از دسش در رفت ، اِز دَسم در رفت = از دست رفتن ، از دست دادن

ص: 131

بی توجهی کردن، اختیار نداشتن ، کار غیر ارادی ، جدا شدن گاز معده

اِز دُماغی فیل افتادن = انسان خود خواه ، متکبر ، از خود رازی

اِز را به در شدن = گمراه شدن ، بیراهه رفتن ، راه خلاف رفتن

اِز زیر زبون کشیدن = با سیاست کسی را به حرف زدن وادار کردن

اِز سَرا گوش بالا رفتن = محاصره کردن

اِز سه تا چیز بایِد حذر کرد، دیواری شیکس سه وا ، زنی سلیته وا، سِگی هار = دوری کردن از در گیری های بیهوده و زیان بار که ممکن است آبروی انسان آسیب به بیند

اِزِش وَر اومِدن = توانایی انجام کاری را داشتن

اِز کوره در رفتن = عصبانی شدن

اِز مو بِهترون = جن ، اجنه

اِز نو کیسه قرض نكون ، اِگه کردی خرج نکون = نباید از آدم های تازه به جایی رسیده در خواست کمک مالی (پول ) کرد و اگر پولی از این گونه افراد به عنوان قرض دریافت شود نباید آن را خرج کرد چون هر لحظه ممکن است آن طرف پول خود را بخواهد

اِز هر وَر باد بیاد ، با دِش می دِ د = آدم فرصت طلب ، کسی که درون و بیرونش یک رنگ نباشد ، هر روز به یک شکل در آید

اِز هولى ( حولی ) حلیم افتاد تو دیگ = شتاب زدگی در رسیدن به هدف و خود را فدا کردن بدون فکر کاری را انجام دادن

اِسوالت صابون دَن = بی کاری ، سرگردانی ، رکود

اِشکنه = آب گوشت بدون گوشت و حبوبات

اقبال سوختگی = بد شانسی

اِگه چن تا همریش (باجناق) با هم برند تو یه باغ ، شاغال همه شونا پاره می کوند = تفاهم نداشتن چند با جناق با هم ، رابطه ی صمیمی نداشتن

ص: 132

اگه رَش نباشِد ، پاش رو مار باشِد ، وَر نی می دارِد = آدم های لج باز و خود رأی

اِگه سزای بیل نبا شِد ، دَسه تو کونش نی می کونند = عامل سختی ها و گرفتاری های هر کسی نتیجه ی اعمال و کار کرد خود شخص می باشد

اِگه علی ساربون منم، بلدم شترا ما کو جا به خوابونم = عامل موفقیت در هر کار تخصص، مهارت و تجربه می باشد

اِگه همه می گَند نونا پنیر ، تو یکی برو بی میر = اشاره به کسی که خودش را بدون وارد هر ماجرایی می کند

اِلا تُوى = خراب، کسی که چندین بار عمل جراحی انجام داده باشد ، نا سالم ، در حال خربا شدن

اِلای باد کونی = نفرین، برای کسی که زیاد حرف می زند

اِلای بادی سام بیگیری = نفرین برای کسی که زیاد حرف می زند

اِلای به تِ رِکی = نفرین برای کسی که در خوردن غذا زیاده روی کند

اِلای چِشاد با با قوری شِد = نفرین کردن در حق دیگری (کور شدن ، قرار گرفتن لکه ی سفید روی مردمک چشم )

اِلاى حُناق بى گیری = نفرین برای کسی که زیاد صحبت می کند

اِلای عمرم سَر آد = الهی عمرم به پایان به رسد ، دل سوزی کردن

الن گون = آویزان

انجیل بَگومی = نوعی انجیر تازه و نرم داخل نخ ، مانند دانه های تسبیح

اِنگار = باور

اِنگار اِز آسمون اُفتا دِس ، اِنگار اِز دُماغی فیل افتا دِس= کسانی که خودشان را بهتر از دیگران می دانند

اِنگار نه اِنگار = نا دیده گرفتن

ص: 133

اِهنا چُس = آه ، ناله بر اثر درد و خستگی

ایک بیر ، ایک بی ری = گرفتاری ، زشت، کسی که کار زشت می کند

این حرفا مِز زِس = کاری که از نظر عقلی صحیح نباشد

این حرفا واسه فاط مه تُمون نی می شِد = کار بیهوده ، حرف های بی جا

اُجاق کور = کسی که بچه دار نمی شود

اُجنگ = آدم ساده ، نا منظم

اُسُخون تو زخم = کار را ناتمام گذاشتن ، بلا تکلیف

اُسَر کله گی - افسار اسب ، الاغ ، گاو...

اُس ُكرو = تحت فشار ، پرس کردن

اُشنار = دهانه ی ورودی آب به باغ

اُل کِی = لباس نا مناسب ، نا منظم

اِمشی = حشره کش ( مایع)

اُم مِل = خرافاتی ، مذهبی بی سواد

اُ وِرت = فراوان زیاد

اور دَ نگی = لگد ، سیلی با پشت دست

اور دو لوق = تعداد زیاد ، نان خور ، عایله

او روسی = کفش ، جا کفشی (در خانه های قدیمی و مساجد قبل از ورود به اتاق یا سالن یک مکانی به مساحت 5 یا 6 متر مربع برای گذاشتن کفش )

اوغ ، اوق ، هوق = حالت تهوع

او لادی حلال زاده ، به دای یِش می رِد = تاثیر ژنتیک روی انسان (تاثیر کار های خوب دیگران روی انسان )

او مَحل = آن وقت

ص: 134

اون اِز سر گُنده می شد، مو از ته = عکس العمل در برابر کسی که نسبت به طرف مقابل خود تکبر و خود بزرگ بینی داشته باشد

او نای یا = اجنه

اوی = اشاره ، صدا زدن

با پا را بِری کفش پاره می شد، با سر را بری کالا پاره می شِد = هر کاری ، سختی و گرفتاری های خودش را دارد و ممکن است با تغیر روش از یک جهت سود آور باشد ولی از سوی دیگر زیان بار است

با با در خونه = مستخدم خانه ، نوکر

بابا قوری = نوعی انگشتر عقیق که روی نگین آن نقطه ای مانند سفیدی چشم قرار گرفته باشد

با پنبه سر بریدن ، با دنبه سر بیدن = کار با سیاست، رام کردن با زبان ، کسی را وادار به انجام کاری کردن بدون این که شخص متوجه شود

با تخم بازی کردن ، با تُخماش بازی می کوند = کار نکردن ، سر گرمی ، تفریح در حین انجام کار

باد آورده را ، باد می به رِد = هر چیزی که بدونه زحمت به دست بیاد ، زود هم از دست می رود

بادا بُنه = جمع شدن گاز معده در معده و روده ها

بادا تيفون = باد تند همراه با گرد و غبار

با دَس پیش می کِشد، با پا پس می کونِد ، ( مث گربه با دَس پیش می کِشد ، با پا پس می کو نِد )

کسی که چیزی را می خواهد ما در ظاهر خلاف آن را نشان می دهد

باد بادی = خشک کردن لباس توسط باد

بادا بوق ، بق = اخم کردن، چهره در هم کشیدن

باد کردن = ورم کردن ، چهره در هم کشیدن

ص: 135

باد گرفتن = بیماری سرع ، تغیر حالت دادن

بادمجون دور قاب چین = چاپلوس ، چاپلوسی کردن

با را بونه - لوازم ، وسایل منزل ، آماده ی مسافرت

بار افتادن ، بارش افتادِس = ورشکست شدن ، بی پول شدن

بار تا بورت = دارایی ، ثروتمندی

بازاری شام ، مث بازاری شام می مونِد = بی نظمی ، آشفتگی ، رفت آمد زیاد ، شلوغی

بارسُم بو لِک = چیزی شبیه عقرب در زمین های کشاورزی کنار ریشه درختان

باریک بین = حساس ، زود رنج

باریک شدن = دخالت در کار های دیگران به شکل مخفیانه

باش = عقاب ، شاهین

با فوری = کسی که تریاک می کشد ، مصرف می کند

با فِه = دسته ی علف ، دسته ی گندم یا جو

باغ گلی = نزدیک قی لو نی سده ( محدوده خ امام رضا از طرف خ کهندژ )

با پا را بِری کفش پاره می شد، با سر را بری کالا پاره می شِد = انسان هر راهی را انتخاب کند نمی تواند از مشکلات و سختی های آن فرار کند

بال ، بال نیس = قابل قبول بودن ، یا نبودن

بالا خونه را دا دِس اجاره = آدم کم عقل

بالا شا دیدیم، پای نی شَم می بینیم = از کسی بهره نبردن ، کسی که در کمک (مالی ) به دیگران کوتاهی می کند وعده های بیجا

بالا کشیدن = کلاهبرداری، مال کسی را خوردن، لباس را بالا کشیدن

بال بالی = چشمک زدن ، به هم خوردن ، کم و زیاد شدن نور چراغ

بال در اُوردن = خوشحال شدن

ص: 136

با لیش مار = چیزی شبیه مارمولک

با مبول = ایجاد مزاحمت ، دردسر

با هَما دو = با هم دیگر

با یِه دس نی می شِد دو تا هندونه ور داش د = هر کاری را در جای خود انجام دادن ،مسولیت پذیری در حد توان

بَبو = كم حافظه ، حالت طبیعی نداشتن

بَ بَه ، بَ بَهی = غذای خوشمزه کودک

بِچه رُع يتا نا به حوضا گلدون چه - زنی رَع يِتا به نو تا ُتمون چه = جایگاه اجتماعی هر کسی باید مشخص باشد و هر کسی در حد و اندازهی خود باید انتظار داشته باشد

بِچه بزرگ کردیم کا عصای دسمون با شِد = آینده نگر بودن ، برای روز های سخت فکر و برنامه ریزی کردن انتظار پدر و مادر از فرزند

بِچه چِله چی = نوزاد کمتر از یک ماه

بِچه روغن نُباتی = بچه های مریض ، لاغر ، ضعیف

بِچِه قنداقی = نوزاد، کودک

بخت کابرگر دِد اسب تو طبیله خر گردِد = بد شانسی ، بد آوردن ، ضرر و زیان پشت سر سر هم

بخت کا برگردد، عروس توحنجله نر گردِد = بد شانسی ، بد آوردن ، ضرر و زیان پشت سر هم

بد ، بدا می جوره ، گودالی آب گندیده = آدم بد با آدم بد همراه می شود ، هر کسی با کسی با هم ردیف خودش رفت و آمد می کند

بَدایی را = فحش دادن ، سخنان دور از ادب

بَد او مِدن، بَ دِش او مِد، بَ دَم او مِد = از چیزی ناراحت شدن ، دلخور شدن

بِده بِس سون = معامله گری ، خرید و فروش

ص: 137

بد پوز = بد اخلاق

بَد ُضحم (زحم ) = بد اخلاق

بَد عُنق = بد اخلاق

بَد نومی در اومِدن = رسوا شدن ، انگشت نما شدن

بزرگیا طبق طبق - سگا به دورش وَقا وَق = کسی که ادعای بزرگی دارد

بعدی پیری یا مَعرکه گیری = تصمیم گیری یا انجام کار بعد از وقت ، کسی که مثلا زمان ازدواج کردنش گذشته باشد و ازدواج کند

بُر ، یه بُر = گروه ، تعداد ، چند نفر

بُرا رو = زیبایی

برا کِسی بی میر کا وا سِد تب کو نِد = اگر خواستی خدمت بزرگی به کسی کنی ، او باید در برابر این خدمت کار کوچکی برای تو انجام دهد

برا همه جیم بو ، لا اقل برا موجَ لَم جيم بو = من خودم راهنمای تو بودم برای فرار از دست طلبکاران حالا طلب خودم را هم نمی دهی

برج = ساختمان بلند مخروطی شکل که با خشت و گل ساخته می شد برای کبوتران مهاجر جهت جمع آوری فضله برای کود و استراحت آبیار ها در شب

بُرجا یکی دیگه می سازه ، فیسی شا لَق لَق می کونِد = افتخار کردن به کار ها و زحمت های دیگران در صورتی که خود شخص هیچ دخالتی در آن کار نداشته است

برج سرکون داز = واقع در خ شریف غربی شرق جوق نیلاب

برج مَلكي = واقع در خ شرف غربی در جنوب شرقی جوق نیلاب

برج کف تِرى ( برج کبوتر = واقع در خ شریف غربی قبل از میدان شاهد

برجی زهره مار مِث برجی زهره مار می مونِد = فوق العاده بد اخلاق خشن انسان پر از انرژی منفی

ص: 138

بَرقا بِلا = بیش فعال ، پر تحرک

برو جلو باد بی یاد = یک نوع تهدید ، از کسی نترسیدن در دعوا و مشاجره ، مسخره کردن

بُز خری = کالای کسی را در زمان خرید و فروش کم ارزش کردن

بزرگا بالین = مسن ، بزرگ سال

بزرگیا طبق طبق ، سگا به دورش وَقا وَق = احساس خود بزرگ بینی ، غرور ، بزرگی

بَش ن = اندام ، بدن

بشنی نو = لباس نو ، دارایی، ثروت

بُغ بُغى ، بُق بُقى = بد اخلاقی

بلبل زِبونی کردن = حرف زدن بیش از اندازه

بَل بَشو = نا منظم ، در هم ریخته

بِل بله چی = آتش بیار معرکه ، دامن زدن به کاری ، چاپلوس

بلد ، بلد بودن ، بلد چی = آگاهی داشتن ، کسی که جاده ها را می شناسد

بلغوره کردن = تکه تکه کردن ، خورد کردن ، حرف بی جا

بُ لَن گو = آمپلی فایر

بَند اندازی = برطرف کردن موهای صورت با نخ ( خانم ها )

بَندا آب دادن = رسوایی ، کار خلاف کردن

بَندا بِلا ، بَن دال - آویزان شدن به دیگران ، انگل

بِن داز بِن داز = کلاه بردای ، فریب دادن

بند شدن ، بندال شدن = سربار دیگران شدن

بند او مِدن = تمام شدن بارندگی

بو او مِدن ، این جور کا بوش می یاد = آگاه شدن ، حس ششم ، پیش بینی

بو پَ ، برو پس = برو کنار

ص: 139

بو سوره = پدر زن پدر شوهر

بو دادن = تف دادن گندم ، پسته ، تخمه ، یا هر چیز دیگر (گندم بو داده ، پسته بو داده )

بودا مَر بود حرف زِدن = لفظ قلم صحبت کردن ، ادبیاتی صحبت کردن

بوَگن دو = کثیف ، پلشت

به اَسمی ( اَسبی ) شامی گَندیا بو = کسانی که انتقاد پذیر نباشند یا با شنیدن هر پیشنهاد یا انتقادى عكس العمل منفی نشان می دهند

به پَته قباش بر خورد ، به تی ری جی قباش بر خورد = ناراحت شدن از حرف دیگران ، افراد زود رنج

به تَمرگ = بشین ( همراه با تندی )

به خود او مِدن = آگاه شدن ، انرژی مثبت گرفتن

به خرج نرفتن = حرف گوش نکردن ، اهمیت ندادن

به درد نَه خور = تاریخ گذشته ، غیر قابل استفاده

به ریش خندیدن = ضایع شدن ، مسخره کردن به دلیل عدم موفقیت و شکست خوردن به قا طر می گند ، باباد کیه - می گِد، ننم مادی یونه = کسی که از اصل و نسب خود دل خوشی نداشته باشد

بِه کِش به کِش = نامنظم ، مشاجره

به کونش می گِد ، دمبالی مَ نیا بو می دِی = انسان های متکبر و مغرور

به مال وا مال = ماساژ

به مو کا رسید ، َور پلاسید = نوبت که به ما رسید تمام شد ، از چیزی بهره نبردن

به خرج نرفتن = حرف گوش نکردن

بی اورضه ، بی عرضه = ناتوان ، ضعيف ، نالایق

بچه روغن نباتی = ضعيف ، لاغر

ص: 140

بی بی زی= غربال کوچک

بی تِلی = شلوار پاچه گشاد ، کسی که مو های بلند دارد (مرد)

بی تو دَن = بد زبان ، هرزه

بی جونا جی ریک = ضعیف ، لاغر

بیج مُرده = ضعیف ، لاغر ، گل پژمرده

بِی حرومی کردن = کسی را از حق و حقوق محروم کردن ، به تعهدات عمل نکردن ، ( عهد شکستن )

بيخ = ته ، آخر

بیخ پیدا کردن = آشکار شدن کار خراب شدن

بیختن = الک کردن آرد ، غربال

بیخ گرفتن ، بیخ شا گرفتن = صرفه جویی کردن ، کاهش هزینه ها

بیخ گوشی = بیماری گوش ، عریون

بی گیرا به بند - کنترل شدید

بی خودی ، بی خودکی = غیر قابل استفاده ، نا مربوط بودن

بی درا پیکر = بدون برنامه ریزی ، نا منظم ، غیر قابل کنترل

بی دَ رَکه - نالایق ، توانایی نداشتن

بی دسا پا ، دسا پا نداشتن = تنبل ، کم توان ، کسی که نتواند حقوق خود را از دیگران بگیرد

بی ری را به پاش - تشریفات زیاد

بی شیری قی چِش = بی حیا

بی عار = تنبل ، اهل کار نبودن

بی کارا بی بار = مسؤلیت نداشتن ، کار نکردن

بی کِشا پِی م = نا منظم ، بی برنامه

ص: 141

بی گیرا به بند = محاصره ، سخت گیری از طرف مأموران حکومتی

بی گیر نه گیر = درصد موفقیت یا شکست در کار

بی لول = جابجا شو

بی لی زی = سرسره

بی لی سی = شکلات دسته دار

بی مایه فتیره ، فطیره = نیمشود کاری را بدون سرمایه انجام داد

بی مِلاحَت = بد مزه ، بی ادب ، بی تربیت

بی میر = یک نوع نفرین ، درخواست مرگ کردن برای دیگری

بی معنی = بی تربیت ، بی ادب

بی می کی = هر چیز مکیدنی (نوعی شکلات )

بی نون دی = کسی که آب ریزش بینی دارد به طور دائم

بینی در او مِده = رشد نکرده ، بی فرهنگ ، بی تربیت ، بچه کوچک

بینی گِلی = نوعی بختک ، کابوس ، حمله ی موجودات نامریی به انسان در خواب که انسان احساس تنگی نفس می کند

به مال وا مال = ما ساژ

پا بُرک = خستگی بر اثر راه رفتن

پا بیرون - بیماری اسهال

پا تو کفش کسی کردن = کسی را مجبور به انجام کاری کردن

پاتیل = دیگ مسی دهانه گشاد بسیار بزرگ

پا را از گیلی مِد دِراز تِر نکون = رعایت کردن اختیارات و حد و حدود در هر کار ، برنامه اقتصادی داشتن

پا رو دُمی سِگ گذوشتن، پا دا رو دُمی سِگ نذار - دنبال دردسر نگشتن

ص: 142

پا چِل ، پا چل کردن = نا منظم ، راه رفتن روی علف ، گندم ، میوه که باعث خراب شدن گردد

پاچه بالا کردن، پاچا شا بالا زد = خراب کاری ، کار را خراب کرد

پاچه بُزی ، مِث پاچه بُز می مونِد = ابرو و مو های صورت بلند و پر حجم

پاچه پاره = بی ادب ، هرزه

پاچه گرفتن = مزاحم کسی شدن ، دعوا ، حمله کردن

پا در میونی کردن = دخالت کردن ، آشتی دادن دو نفر

پا سُبک = بی دعوت به جایی رفتن

پا سُبک کردن = زایمان

پا شا کشید بیرون = دخالت نکردن در کار

پاشا نذاش این جا = به این جا نیامد

پاش افتادن ، پاش بی یوف تد = شرایط فراهم شدن

پاش رو مار با شِد ور نی می دا رِد = آدم لجباز ، تنبل

پا شوره = وان سنگی کوچک بین رخت کن و گرم خانه حمام جهت شستن پا ، جای سرریز آب حوض

پاشنه = انتها ، آخر هر چیز

پاشنه کِش = ابزاری مانند قاشق برای راحت پوشیدن کفش

پاره پوره = تکه تکه ، پاره پاره

پا گوشتی جات = حبوبات ( لوبيا ، نخود ... )

پالون دَن ، پالیدن = فشار دادن ، فالوده کردن چیزی ، حق کسی را از بین بردن ، ضعیف شدن بر اثر کار زیاد

پای دَن = مواظبت کردن

پای نِه پا = پایین پا = آخر ، دم راه

ص: 143

پای ن کشیدن = کم کردن شعله ی چراغ (چراغ های نفت سوز و گاز سوز)، در آوردن شلوار تا سر زانو ها، یا لباس ، سقط جنین، آزاد کردن فرش از روی دار قالی

پَ تِه = حواله ، قسمتی از پیراهن یا کت

پَته رو آب اِنداختن = رسوا کردن، راز فاش کردن ،

پِچ پِچ کردن = صحبت کردن دو نفر یا بیشتر بصورت رمز و راز

پُخ کردن ، پُخ بلند شدن = گرم شدن هوا به دلیل ابری بودن ، بخار آب

پَرا پا - قسمت پایین بدن

پَرا پخش = پراکندگی

پُر پشت = متراکم ، انبوه ، زیاد

پَرت ، پرت بودن = کسی که حواس درست و حسابی نداشته باشد ، آگاه نبودن

پَرتا پِلا = پراکندگی

پرتا پِلا گفتن = سخن نا مربوط

پُر توپ = پر حجم ، زیاد

پَر گرفتن ، پَرش آدِما گرفتن = در تیر رس بلا و عذاب قرار گرفتن به دلیل گناه و فساد

پَسا= نوبت

پس اِنداختن = بچه درست کردن ، بسته شدن نطفه ، پس انداز

پَستو = پشت هر چیزی ، دخمه

پس کردن = کنار زدن چادر ، روسری

پشه پرون دَن = بیکاری ، رکود

پُشتا پَ سَ لِه= یک جای امن ، دور از دسترس

پِش گِل = فضله گوسفند ، الاغ ، اسب

پشگل ما چولاغ - فضله ی الاغ ماده ( دود آن برای یک سری از بیماریها عفونی مفید است )

ص: 144

پَشما پی لی ریختن = بی کس شدن ، تنها ماندن

پِ غِر = فضله ی گاو ، گوسفند

پَکا پَن = بزرگ ، سطح بزرگ ، چاق

پَکا پَلو = اطراف کمر، زیر دنده ها

پُر رو = کسی که خجالت نمی کشد

پُک زِدن = سیگار کشیدن ، قلیان کشیدن

پو کیده = سوراخ شده، شرایط سخت اقتصادی ، نیمه تعطیل

پِلا چِف تِک = یک نوع بازی به صورت گروهی با دو قطعه چوب ( یک قطعه چوب 80 سانتی به نام چفتک و یک قطعه چوب 20 سانتی به نام پِل )

پِ لِسه ، پلسه زدن = بی کار و بی هدف بودن

پِ لِشت = کثیف ، نا منظم

پِ لِق ، پلقی پلق پلق = پشت سر هم ، ناگهانی ، زایمان زود هنگام

پَِلون پنبه = کسی که ادعای قوی و قدرتمند بودن دارد اما ضعیف باشد

پِله = نوعی نخود فرنگی

پیچیدن به هم = دعوا کتک کاری ، زد و خورد

پَ پَه = کم حافظه

پِن گا پیاله = پیمانه برای تنظیم ساعت آب کشاورزی ( یک نوع ساعت شنی )

پَ نِه مالی = راه میان بر

پنیر دِ لِمه = پنیر محلی

پوخ ، هیچ پوخی نیس = قابل نبودن ، لیاقت نداشتن

پوز = چانه ، اطراف دهان

پوز خند = خنده از روی تمسخر

ص: 145

پوز زیرش کردن = نخواستن ، خواهان نبودن

پوس اِن داختن = فسیل شدن ، صبر و حوصله در کار ، تحمل سختی ها

پوسی شا کندن = تهدید کردن ، تنبیه کردن

پوس کلفت = آدم پر رو

پوسی شا قلفتی کندن یا بکن = یک نوع تهدید ، تنبیه کردن

پوک = خالی ، تهی

پول به جونش بسِه = خسیس

پون ، به پون = امید ، به امید کسی

پیاز کونه کردن = برطرف شدن مشکلات اقتصادی ، ثروت مند شدن

پیرا پاتال = سالمند ، از کار افتاده

پی شا به خود مالیدن = آماده شدن برای هر حادثه هر اتفاق

پیخ کردن = ترساندن ، تحریک کردن

پیش مرگ = فدایی، آماده ی جان بازی

پی غوما پَس غوم = خبر رسانی ، دعوت نامه

پیچش دَس خود مو نِس = صاحب اختیار بودن در هر کار ، تغییر روش دادن

پیرا پا تال - سالمند ، از کار افتاده

پیت تا راش = تراشیدن و خوردن پوسته ی خربزه ؛ هندوانه

پِی حرف نرفتن = خود رای ، به پیشنهاد کسی اهمیت ندادن

پی رَن پاره کردن = با تجربه

پی زُرتی ، پی زو ری = سست ، بی بنیاد ، ضعیف

پی زُر دَم پالون گذشتن = تشویق کردن با حرف

پی زی = بواسیر

ص: 146

پی زی در او مِده = نو جوان ، نابالغ ( مخصوص پسر ها )

پی زی هم کشیدن = مرد کار شدن ، بزرگ شدن

پیشاب = ادرار

پیش کشی = بر طرف کردن پشم یا کرک اضافی از روی فرش هنگام نصب روی دار قالی

پیش نوک = میان حرف کسی پریدن ، بی مقدمه صحبت کردن

پیشونی بلند = خوشبخت

=

پیشونی ( پوشونی) کوجا می شونی = بخت ، اقبال، سرنوشت ، خوشبختی ، بد بختی هر کسی روی پیشانیش نوشته شده

پیشونی نِوشت = سرانجام ، سر نوشت ، آینده

پِی کار = دنبال کار

پِی غوم = پیغام ، پیام

پیله ، پیله کردن = سماجت ، پافشاری

پیلی = پشم

پیلی رفتن = تعادل نداشتن در راه رفتن

پِی مَ = دنبال من

پِی مَ نار تی = نوعی گردن بند طلا بزرگ

پِی نار = معادل 100 گرم

پِین دری = اتاق های قدیمی دارای پنج در چوبی ، سالن پذیرایی

پِی هم = پشت سر هم

تا، هم تا = جفت ، همسر

تاب خوردن = گردش کردن ، دور چیزی چرخیدن

تا به تا = لنگه به لنگه ، اشتباه پوشیدن کفش

ص: 147

تا پا له = سرگین گاو

تاپو = خمره ی بزرگ گلی برای ذخیره ی گندم و جو (با دهانه ی باز از طرف بالا و دریچه ای در پایین ) سیلو خانگی

تاپ چی = کوچک تر از تاپو برای نگهداری بچه

تاپو ترمه ، مِث تاپو می موند = آدم چاق ، فربه

تا په = سرگین گاو

تاپه سف کون = آبرو داری کردن، جانب داری کردن، حمایت کردن

تا په در دیگ گذوشتن = کسی که در کاری تخصص نداشته باشد و وارد آن کار شود

تا تن دور داغس ، چونه را به چسبون = تا زمانی که شرایط کار مهیا است باید کار را انجام داد چون ممکن است دیگر شرایط ایده آل بدست نیاید، استفاده ی صحیح از وقت

تا تی تا تی = بچه ای که تازه راه رفتن را یاد گرفته

تا چه = کیسه یا گونی از جنس کرباس برای حمل گندم

تا دا رِد ، تا دا رِد کار می کند = انرژی توان ، قدرت

تار ، تار کردن ، تار شدن = دور شدن از خانه ، دور شدن کبوتر از لانه و سرگردان شدن

تارا تنبک = جشن ، شادی

تارا وا تار = سرگردان شدن

تارا ويلو = سرگردان ، بی خانمان

تارکی کورکی= بسیار تاریک ، جای تاریک

تاریک روشن = بین روز و شب

تازه به دو رون رسیده = کسی که تازه وضع مالی خوبی پیدا کرده باشد ، کم ظرفیت

تازه پیازش کو نِه کر دِس = کسی که تازه وضع مالی خوبی پیدا کرده باشد

تازه وارد = كم تجربه ، تازه کار

ص: 148

تا شا غال شده بود ، تو هَن چی اُشناری گیر نکرده بود = در محاصره افتادن ، راه رهایی نداشتن ، بدون آگاهی کاری را انجام دادن

تا سِه = ویار خانم ها در زمان بارداری

تا سونه، تاسیونه، تاسیانه = غذای مخصوص خانم های باردار

تاقار، طاقار = ظرف بزرگ سفالی یا چوبی برای ماست

تا قاری بِشکند ماسی بی ری زد ، جهان گر دد به کامی کاسه لیسون = کسانی که از فرصت های بدست آماده استفاده ی کامل برای منافع شخصی را ببرند از راه چاپلوسی

تا قا توق = تیر اندازی

تالار او روسی - سالن ، مهمان خانه ، محل پذیرایی

تا یه کُپولی (بلندی ) خِراب نه شِد، یه گودالی پر نی می شِد = اگر انسان سرمایه داشته باشد می تواند ، مشکلات خود را حل کند تعادل اقتصادی در یک جامعه مشروط بر تقسیم صحیح سرمایه ها می باشد

تب داشته با شد به کس نی می دِد = افراد خسیس

تَبا نو به = سرما خوردگی همراه با تب و لرز

تَ تم مِه = ما بقی ، اضافه ی هر چیزی

تَرا تازه = قابل استفاده ، نو ، جدید ، دلپذیر

تَخته شدن = تعطیل شدن

تَرا تی لی = خيس ، آبدار

ترا فِرز = بسیار زرنگ ، کار را با سرعت انجام دادن

تَر گل وَر گل = آرایش شده ، تزیین شده

تَره به تُخمش می رِد اَبولی به باباش = صفت هایی که از راه ژنتیک به انسان می رسند

ص: 149

و آثارشان در رفتار شخص پیدا و آشکار می باشد

تصدُق رفتن یا شدن = احوال پرسی ، قربان کسی شدن یا رفتن

تصديق = مدرک ، پایان نامه

تَق قا توق = تیر اندازی ، در گیری

تَق قالَق = نیمه تعطیل

تق قِش در اومِد = رسوا شد ، فاش شدن

تكا تَنا = یک نفره ، تنهایی

تَكا دون = جزیی ، تعداد کم

تَل ، خُب تلى = مقدار ، اندازه ی مناسب

تَلم بار = روی هم ریختن

تلی نریده وانه هشته = خرابکاری های زیاد

تَما تِه = گوجه

تماشا خونه = سینما ، تأتر

تَمو شِه = نوعی لوله از جنس سرامیک

تن دور ماله= پارچه برای تمیز کردن تنور

تن خود گرفتن = قبول مسؤليت ، تعهد

تن گش مون ده ، تنگی مون مون ده = سربار ، مازاد ، تاریخ گذشته ، خریدار نداشتن

تَنی لَش = تنبل ، کسی که اهل فعالییت نباشد ، کم تحرک

تِپون دَن = ریختن همراه با فشار داخل هر چیز مثل گونی .... خوردن زیاد

تِخ ، تخ کردن تخ كون بیاد= ممانعت از خوردن برای کودکان از کسی درخواست پول کردن

تِرقه فرنگی = سریع ، پر تحرک

تِرقه وَر توپ چی زِدن = در مقابل یک مقام علی رتبه یا فرد متخصص ادعای بی جا کردن

ص: 150

تِرکیدن = منفجر شدن، پنچر شدن همراه با صدای بلند

تِكون دَن = انداختن میوه از درخت ، حرکت دادن

تِلافی ، طلافی تشکر ، قدر دانی کردن در مقابل کاری که دیگری برای ما انجام می دهند و یا بر عکس

تِلافی نو وا کونه را در اُوُر دَن = گذشته را جبران کردن، تسویه حساب با بیشترین سود

تِلون دَن = فشار دادن

تِلنگ ، تلنگ در رفتن = باد معده

تِلن گُر زِدن = با سر انگشت به چیزی زدن

تِ نِه دادن = تکیه دادن ، نشستن پشت به دیوار

تُخ دُز ، شتر دُز می شِد = کار های خلاف کوچک زمینه ساز کار های خلاف بزرگ می شود

تُخ زیری پا مرغ هشتن = جوجه کشی طبیعی توسط تخم مرغ از مرغ بر اثر خوابیدن مرغ روی تخم به مدت معین

تُخمى ، تُخمی = نامنظم ، بی برنامه

تخمه اَچو چِک = تخمه گل آفتاب گردان

تخمه رو توِ وِه = عصبانی شدن

تخمه شیکس سن زنا اِز شو وِر وا می کوند = سرگرمی های بی جا انسان را از رسیدن به هدف های اصلی باز می دارد

تُخمى لِق ( لغ ) کاشتن = بدعت ، سلیقه ی اشتباه خارج از اصول اجتماعی را بنیان نهادن

تو آبی رفتن = حمام رفتن ، غسل کردن (غسل جنابت ) ، حمام بدون استفاده از شامپو و صابون

تو باغ نبودن = کسی که از چیزی خبر نداشته باشد

توب رِه ، = کیسه ، کیسه دسته دار برای خوردن علف که به گردن اسب یا الاغ آویزان می کنند

توب رِه گدای دَس گرفتن = انگل دیگران شدن ، سربار دیگران شدن

ص: 151

تو تارکی رَخ صیدن = پنهان کاری ، موقع انجام کار شانه خالی کردن

توپ بادی ، توپ قانونی = توپ فوتبال

توپ بادی والفی= گونه ای از توپ فوتبال دارای تیوپ و جلد جداگانه که با دهان هم باد می شد

توپ پُر بودن ، توپش پُره = عصبانی بودن، پر از انرژی منفی ، ناراحت بودن

توپ کاشی = توپ پینگ پنگ

تو پوز زِدن = محکوم کردن

تو تِسون = جایی که درخت توت زیاد باشد

توتولی = زگیل

تور تو ری - رینگ یا لاستیک دوچرخه ، تورتوری بازی

توری دَن = غلطیدن

تو سری مال زِدن = از قیمت کالا کاستن در خرید و فروش

توش خود مونا کشته ، بیرونِش مردوما = کار با بزرگ نمایی زیاد اما سود دهی کم

توش کردن = فریب دادن، خارج از نوبت ، بدون زحمت به چیزی رسیدن

تو دلم رخت می شورند = گرسنگی زیاد ، دلهره داشتن

تور که = دانه (دانه ی انار ، انگور ، باران )

تون ، تون حمام = کوره ، آتش دان حمام

تو خشت افتادن = متولد شدن

تو چِلالی گذشتن = مزاحم شدن ، سر به سر کسی گذاشتن ، انرژی منفی دادن

تو دِلی = نوعی دوچرخه سواری

تو دُماغی ، تو دماغی حرف زدن = صدای بم، آشکار نبودن صحبت

تو دَ وا کا حلوا قِس نی می کونند = حاصل جنگ و جدال ، خون ریزی و آسیب دیدگی و بی احترامی می باشد

ص: 152

تو دَ وا نرخ معلوم نكون = سو استفاده از شرایط بحرانی

تورک ، تورک کوفتن ، تورکه = واکسن ، واکسن زدن ، نوعی غده ، دانه

تو زرد در اومدن = از مسیر راستی منحرف شدن ، بدی ، دور از انتظار ، شروع عالی اما پایانی نا خوشایند

توش خود مونا کُش تِس ، بیرونش مَردوما - کار های کوچک اما از نظر دیگران بزرگ

زندگی فقیرانه، با ظاهر ثروت مندانه، چهره ی شاداب و خندان اما درونی غمگین

تو شیر برنج گوش جوس سَن = سوء استفاده از سخن کسی کردن ، فرصت طلبی

تو کوک رفتن = تجسس در زندگی دیگران

تو لِک لِکی گذوشتن = مزاحم شدن ، دردسر ایجاد کردن ، عکس العمل

تولی = پسماند نخ یا پنبه

تون = كوره

تون تاب = مسؤل کوره ی حمام

تونا تا بیدن = آتش کوره را زیاد کردن ، هم بستر شدن

تؤ نا طلب کار = توقع زیاد ، ناراحت بودن ، شاد نبودن

تو نوک = کم از نظر تعداد در محصولات کشاورزی

تو نو که = شورت

تو مون = شلوار سیاه گشاد با پارچه دبیت

تو وِه = تنور دستی شبیه سینی آهنی

تو هوا زِدن = حرفه ای در هر کار ماهر ، سریع ، با هوش

تَه تو توشا در اُوُر دن = بر رسی کردن ، تحقیق کردن ، جستجو کردن و نتیجه گرفتن

تی تیش ما مانی = شیک پوش ، خوشگل ، زیبا

تی پای = لگد

ص: 153

تير تَخش ، مِث تیر تخش می مونِد = چیزی شبیه فشفشه که پس از انفجار سریع حرکت می کند ، کسی که سریع کاری را انجام بدهد

تیر کشیدن = درد

تی رینگ = محکم ، ( نخ ، طناب یا سیم ) را کشیدن به اندازه ی که محکم شود

تیغ = خار

تیغ زاغی = خار زهر دار

تیغ زدن = از کسی به زور یا با حیله و نیرنگ ، یا سیاست پول گرفتن

تی لیش نه = تکه ی باریک چوب یا چرم

تى ليش نِه سری همین چَر مِس = جزیی از یک کل قسمت چیزی ، صفت های ژنتیکی ( صفت های منفی )

تیشه سر خود = خود خواه، همه چیز را برای خود خواستن

تی زَم بولی = قد کوتاه و چاق

تیر ری = خنده ی پشت سرهم

تیر تو سینه خورده = نوعی نفرین

تی زونه = شکم به گوسفند

تیمال = پرستاری ، ماساژ

تی ویل = پا بست ، گرفتار

ته استکانی - عای نکی ته استکانی = عینک با نمره ی بالا

تَه تا قاری = فرزند آخری

جا خود اوِ مدن = به حالت طبیعی برگشتن

جادو جَمبل = سحر ، جادو ، با یک سری برنامه ها حال و افکار کسی را دگرگون کردن

جار = لوستر ، فریاد ، خبر کردن

ص: 154

جا سنگین = با وقار ، خود بزرگ بینی

جا نماز آب کشیدن = مذهبی افراطی

جاز نومه = لیست جهیزیه عروس

جا زنی = تعویض کردن، چیزی را به جای چیز دیگری قرار دادن ، تقلب کردن

جا گُذش تَن = فراموش کردن ، از یاد بردن ، در ایستگاه از اتوبوس جا ماندن ..

جا گرفتن = زدن، آسیب رساندن

جال ، جالا جَوون - بسیار جوان ، کم تجربه

جا نُماز = سجاده

جا نُماز آب کشیدن = خشکه مقدس ، متعصب در مسایل شرعی

جای مون = قسمتی از بدن

جَد دن وَر جد = نياكان ، اجداد

ج دِه کوفتن = محکوم کردن ، جلو گیری کردن

ج دِه قدیم = جاده ی قدیم = خیابان اصلی و اولیه رهنان به اصفهان خ شهیدان فعلی

جَ دِه قی لونی سِده = جاده ی سده به رهنان و اصفهان

جَخد = حالا ، همین حالا ، تازه

جِر ، جر دادن ، جرش داد = پاره ، پاره کردن ، تهدید کردن

جِرا بث = سر و صدا ، سماجت در بحث و گفتگو

جَرا پَر زِدن = جان کندن ، با حالت ناگوار مردن

جِر ، جِر زِدن، جِر او مدن = اعتراض، خلاف قول و وعده عمل کردن

جِزا لو وِه = التماس ، خواهش ، بی قراری

جزغاله = سوختن ، سوزاندن غذا

جُف تِک = لگد با دو پا

156

ص: 155

جُف کردن = ترسیدن ، اطاعت کردن

جَفنگ = سخن بی جا ، سخن بی مورد

جِ قِ لِه = شاگرد چوپان ، کوچک ، ناچیز

جَق ، جَق زدن = خود ارضایی

جَکا جونه وِر = مجموع چند جانور ، سگ ، گرگ

جُلا پِلاس = وسایل ، لوازم ( با بهای کم )

جُلا جا = رختخواب ، لحاف و تشک ، وسایل خواب

جِل زدن = سوختن معده

جَ کَب = آدم رند ، با سیاست

جَلد ، جلدی = سریع ، زود

جَ لَم جيم بو = طلب کسی را ندادن با بهانه های گوناگون ، داد و فریاد

جُل وزغ = چیز زشت ، لباس بد رنگ

جِناق شیکسن = یک نوع شرط بندی ( با استخوان سینه ی مرغ )

جُم با جوش = تحرک زیاد ، پیش فعال

جُود بازی = سر و صدای بیجا ، فرار از کار

جُور کردن ، جُفتا جور = آماده کردن ، تهیه کردن

جوش اُوُردن = عصبانی شدن

جوش زِدن = عجله و شتاب ، آرامش نداشتن

جوشی = زود رنج ، کسی که زود عصبانی می شود

جُوقا جَر = جمع چند جوی آب ، جویبار ها

جوق تازونی = اضافه آب جوق روداب که به هرز آب کریز زاگون می ریخت

ص: 156

جوق جَ فِری ( جعفری ) ، روداب = جوی آب واقع در شمال در سیبه ( نزدیک گلزار شهدا فعلی) سرچشمه از جوق روداب به طرف در یخچال (شرق کلانتری ) و تقسیم به چهار انشعاب یک انشعاب به طرف گاو کش و یک انشعاب به طرف توت سیا و صحرای اندر هوا ( ابتدای خ سعدی پشت بهداری - کوچه بسیج ) و جوق وع نا جوق روداب یا احتمالا (جوق بالا )= یکی از جویبار هایی که از جنوب غرب رهنان قبل از جوق کری نون سرچشمه و به طرف کوچه ی معروف باغ حجی (خ مطهری ) و از آن جا یک انشعاب به طرف جوق جفری و اضافه ی آن به طرف باغ تازونی و سپس به هرز آب کریز زاگون می ریخت

جوق روی = نظافت مسیر جوی آب از ضایعات

جوق کِ رِی نون = یکی از جویبار های پر آب و اصلی که از طرف جنوب غرب به موازات کارخانه گازور ( سرد خانه کهندژ) وارد رهنان می شد

جوق گوده = در محله ی شریعتی جنوب خ کهندژ

جوق نیلاب = یکی از جویبار های پر آب که از طرف جنوب غرب به طرف جنوب شرق رهنان (عرض خ کهندژ) به طرف برج سر کنداز و صحرا زاگون و در نهایت به جوق وعنا در جریان بود

جوق وَعنا = جوی آب انتهای خ شریف شرقی قبل از مخابرات

جو گندمی = موی سر یا ریش سیاه و سفید

جول ، جول سیخ شدن = برآمدگی زیر منقار مرغ و خروس ، تاج ، عصبانی شدن

جو وال دوز = سوزن خیاطی بزرگ

چؤ له = كج

جؤ لون = ویراژ ، مانور

جِوون مِوون = بسیار جوان

جونا جي ریک = میزان تحمل ، تاب و توان هر کس

جون به سر شدن ، جون به لب شدن = در نهایت سختی قرار گرفتن ، دست به هر کاری زدن

ص: 157

جیب بُر = دزد ، سارق ، کلاه بردار

جیبی خالی ، پُزی عالی = کسی که هزینه ها با در آمدش تناسب نداشته باشد ، یا این که سطح انتظارش بالا اما در آمدش پایین باشد و بخواهد تظاهر به ثروتمندی کند

جی ریب = معادل هزار متر مربع

جیش = ادار بچه ها

جیکا پوک = هم دلی، هم صحبت ، هم راز

جی گِر خوردن ، جی گِری ما خورد = بهانه گرفتن ، نق زدن

جي گِر خنک شدن جیگرم حال او مِد = خوشحال شدن، لذت بردن ، از گرفتار شدن دیگری شاد شدن نوشیدن آب سرد

جیگر دود کردن = تشنگی زیاد

جیگوله = شیک پوش

جیگول پی گول = بسیار شیک پوش

جی لی وی لی ، جی ری بی ری = سر و صدای بچه ، بازی کردن بچه

جی لی زا وی لیز کردن = بی تابی کردن، بی قراری کردن ، عصبانی شدن ،

جيم لاسی = لذت بردن از کنار کسی بودن ، عشق بازی

چا با یِد اِز خودِش آب در را رِد = هر کسی باید خودش توانایی انجام کار را داشته باشد

چا پُشته = چاه های در مسیر قنات

چا پول زدن = دست زدن ، شادی کردن

چاپی دن ، به چاپ به چاپ= کلاه برداری ، اموال و دارایی کسی را با سیاست صاحب شدن

چا چو لِک = سر و صدا

چا ، چول مون = گم شدن ، گم کردن ، از چشم دور شدن ، گودی ، چاه

چا دورا چاق چول = آمادگی خانم ها برای بیرون رفتن از خانه

ص: 158

چار پا یه = نوعی صندلی چوبی یا فلزی بلند بدون دسته برای نشستن یا بالا رفتن

چار تا باغی انگور دارم ، حصرتی به خوشه انگور دارم = کسی که نتواند از دارایی خود استفاده کند

چار چنگولی = فلج شدن ، از کار افتادن

چار دَسا پا = راه رفتن روی دست و پا

چار دَس دُی دَن = چهار دست ، چهار نعل دویدن اسب ، سرعت اسب ، سریع دویدن

چار دو را وَر = چهار طرف

چار دیواری ، اختیاری = هر کسی در حریم خصوصی ( خانه ) خود آزاد است

چار شونه = قد بلند با شانه های پهن

چار صو با = چهار روز ، چند روز ، روزگار

چارو ، سر چارو = چهار راه تقسیم شدن آب

چار طاق = باز ، در رابطه با باز بودن در اتاق یا خانه

چاشت = صبح

چاشی خونی = چاوش خوانی ( جهت بدرقه کسی که به مسافرت می رفت یا بر می گشت و یا هنگام عروس بیاری ... خوانده می شد و پایان هر قسمت صلوات می فرستادند )

چا غاله = بادام نارس

چاق ، چاق باشی = سالم بودن ، سلامت باشی

چا قا چله = فربه

چاق کردن = آماده کردن سیگار یا قلیان

چاقولی = چاق

چا کا چوک ، چا کا چوکی کا را گرفتن = شکاف ، تسلط بر کار ، مدیریت بر انجام کار

ص: 159

چا کِن همیشه دو لِش تَ چاست = کسی که برای دیگران ایجاد زحمت می کند خودش زودتر گرفتار می شود

چالاپ چولوپ = بازی در آب ، آب بازی

چاله چوله = گودی ، سوراخ ، چاله چوله های زندگی ( هزینه ها )

چای آتیشی = چایی که آب آن توسط آتش چوب به جوش آمده باشد

چای دِه = سرد شده ، تایم اوت ، سرما خوردگی

چای مون = سرما خوردگی

چُپ ، چُپ شدن = خجالت زدگی

چَپا چار = اطراف ، احاطه کردن

چَ پَری = سریع

چَپر پیچ = گره زدن ، احاطه کردن

چَ چَ با چاق چول = آماده باش ، آماده شدن ، بیرون رفتن خانم ها از خانه

چِپِون دن = فشار دادن

چِ چِل = كم مو

چِ چِلی قارتان = کم مو و با سیاست ، موزی

چِ چِلی خوره = کم مو و با سیاست ، موزی

چَخ مالی = دور خود گشتن ، چسبناک

چخ چی چا = چرخ چاه ، وسیله ی چوبی دوار برای کشیدن آب از چاه

چراغ تی ریک = نوعی چراغ نفت سوز برای روشنایی دارای یک مخزن الکل با توری و تلمبه

چراغ سه فیتیله = چراغ نفت سوز برای پخت و پز

چراغِ گرد سوز = چراغ نفت سوز با شیشه مخروطی شکل برای روشنایی

ص: 160

چراغ مَرکبی = چراغ نفت سوز با شیشه استوانه ای شکل (چراغ قوه نفتی ) برای روشنایی در صحرا

چراغ موشی = چراغ نفت سوز کوچک برای روشنایی در راهرو ها

چَر با چی لی = بسیار چرب

چِر تا پِرت = سخن بی جا

چرخ برگشتن = گرفتار شدن ، تبدیل شدن شادی ها به غم و غصه

چرخا چن بیل = روزگار ، دستگاه خلقت

چرخا چوله = چرخ نخریسی از جنس چوب

چِرک = عفونت ، کثیفی

چِرکا چی وین دی - آدم بسیار کثیف

چِرندا پِِِِِرند = سخن بی جا

چِزیدن = ناراحتی شدید از چیزی

چِش آلو چه چیدن ، چشاش آلو چه می چینه = خطای دید ، درست نديد ن ، توجه نکردن

چشا چاره = چشم ، بینایی

چِشا گوش = بینایی و شنوایی

چِشا گوش باز شدن = آگاه شدن

چِشا نظر = انرژی های منفی آسیب رسان

چِش پلشت = کس که به زن ها زیاد نگاه می کند

چِش چِرون = کس که به زن ها زیاد نگاه می کند

چِش خود کردن ، چِش دا خود کون = مواظب بودن ؛ مراقب باش

چِش دار = کله ی گوسفند

چِش داش = توقع ، انتظار

ص: 161

چِش زِ لِه = چشم زهره ، با خشم نگاه کردن

چِش شور = کسی که با نگاهش انرژی منفی و آسیب رسان تولید می کند

چش سی فید = خود رأی ، لجباز

چش هم هَشتن = گذشت و چشم پوشی کردن از اشتباه دیگران

چِفتا بَس = محکم کاری

چَکا چوله = بسیار کج

چَکا چونه = تخفیف گرفتن ، دور دهان ، پر حرفی

چِل = دیوانه

چُلاق = فلج

چِلالی ، چلالی شا هَش تِس تو چِلالی مو = بهانه آوردن، گیر دادن به کسی ، کار های کسی را زیر ذره بین قرار دادن

چِل چِلی = کسی که به سن چهل سالگی رسیده باشد و آرزو های جوانی در سر داشته باشد

چِل جنگ کا کج می رِد ، خودش آب گِل می خورِد = هر کسی هر کار بدی که انجام می دهد زیانش به خودش می رسد

چِلسمه = آجیل

چِل واری = نوعی پارچه

چِله ، چله کشی = چهل روز ، شب ، نخ های اضافی قالی

چِلون دن = فشار دادن

چَم ، به چم = پیچ جاده ، گردش کن ، گردش

چماق به دَس = طرفداران حکومت شاهنشاهی پهلوی

چَم بِره ، چَم بِر کردن = یک نوع سبد چوبی که توسط طناب به سقف آویزان می گردد برای نگهداری غذا مثل گوشت پنیر و ... ، نشستن به روش خاص مانند مار ، گربه ، سگ

ص: 162

چِم چه مال = آشفته ، در هم ریخته

چنار دون = چینه دان پرنده

چند مَرده حَلاجه = کسی که ادعای انجام کاری را داشته باشد ، توانایی در انجام کار

چن دِر قاز = بهای کم، کم ارزش

چَن ما به دنيا او مِدی = کسی که در انجام کار ها شتاب زده باشد

چَن مَرده حَلاجِه = امتحان پس دادن ، موفق یا نا موفق بودن در انجام کار

چنگولی = آویزان شدن

چو چو = ساده ، کم حرف ، کسی که روابط عمومی خوبی با دیگران نداشته باشد

چو چوری = آلت تناسلی پسر بچه ها

چورت پاره شدن = ناراحت شدن، به وجود آمدن شرایط بر خلاف انتظار

چوس فیل = شکوفه ، پو فیلا

چوقا ( زِنجیلا ) کشید به بَش نِش = مجروح کردن توسط چوب یا زنجیر

چوق یا انگشت تو خونه زنبور کردن = تحریک کردن دشمن ، بهانه دست کسی دادن ، جنگ طلب

چوق تو آسین کردن = تهدید کردن، کتک زدن ، جریمه کردن

چوق دار = کسی که کارش خرید و فروش گوسفند است

چوق خوردن ، چوق شا خوردن = جریمه شدن ، به سرنوشت بد دچار شدن به دلیل خیانت

چو قولی = شکایت

چوقی خدا صدا ندارِد ، اِگِه به زِنِد دو وا ندارِد = از عقوبت خدا وند نمی توان فرار کرد و اگر شامل حال کسی شود، راه فراری از آن نیست

چولاکو = تکه چوب یک متری مخصوص شستن لباس ، جدا کردن گندم از ساقه

چؤ لِه = كج

ص: 163

چولِه = پنبه ، سفید

چو ماله = مچاله

چوم بو لِک زدن = زانوی غم در بغل گرفتن ، انرژی منفی دادن در جمع

چوم تو خرمن کسی انداختن ، چوم دا تو خرمنی مو نَنداز = دخالت کردن در کار دیگران

چوم سو واری = خرمن کوبی به وسیله ی اسب یا گاو

چِن دِر = گوشت غیر قابل استفاده ، زاید

چِه قِرمِه = سفت ، محکم

چیز خور کردن = کسی را با خوراندن غذا ( جادو ) از حالت طبیعی خارج کردن ، دل سردی به وجود آوردن ، رام کردن

چیزی کاعَ وِض دارِه ، گله نداره = پاداش کار خوب ،خوبی است ، و پاداش کار بد ، بدی است

چیلی ، بو چیلی دادن = چربی مانده ، تغییر بوی چربی ها بر اثر تاریخ گذشتگی

چینه = دیوار

چینه کشی = قبلاً دیوار باغ ها از جنس گل ( آب + خاک ) بود و کسانی بودند که شغل شان کشیدن دیوار بود

حا ( ها ) بُرو کا رفتی = فرار کردن ، گریختن

حا دِق = مواظبت

حاشا کردن = کسی که کار کرده یا حرف زده را انکار کند

حالا این کا زای دِی ند بزرگش کوننید = کار نا تمام ، بلا تکلیف ، کاری که آینده ی آن مشخص نباشد

حالا وا هَشت = به آرزو رسیدن ، آسوده خاطر از کار

حال او مِدن = لذت بردن

حالِ محالی = تغير حالت دادن ، عکس العمل ، تحریک شدن

ص: 164

حال نَدار = بیمار ، سر حال نبودن، انرژی منفی داشتن

حاملگی - باردار شدن

حَب بی ، حبولی= حبیبه

حَبُل لا = حبيب اله

حَپلی = کم حافظه

حرفی یا مُفت = سخنان بیهوده

حساب حسابه وا، کا کام بَرا دِر = در کار ها و مسؤلیت ها نباید رابطه ی خویشاوندی یا دوستی مانع انجام آن شود ، هر کاری باید با نظم و برنامه ریزی انجام گردد.

حرفی کُلفتا گُنده = حرف های نیش دار

حَروم شدن = مردن ناگهانی گاو ، گوسفند

حُری = ناگهان

حَشری = زیاده خواه ، شهوت زیاد

حَلوا = مخلوط شکر ، آرد تف دیده

حَلوا چو وِه = چیزی شبیه گز آردی کمی بزرگ تر

حَلوا حلوا کردن = ناز کشیدن

حَلوا داغ = رقیق شده ی حلوا چو وه مانند سوپ ( سفید رنگ )

با گفتن حلوا دَن شیرین نی می شِد = حرف های بدونه نتیجه

حَله حوله ( هوله ) = خوراکی در هم ، تنقلات

حِنا رنگ نداشتن ، حناش پیشی مَ رنگ نداش = اعتبار نداشتن ، از دست دادن اعتبار

حِنا هِنا سِه زِنون = دفعه، با عجله آمدن همرا با تنفس پشت سر هم

حول ، حول بودن = عجله کردن

حولا وَلا = تلاش کردن

ص: 165

حمله دار = مدیر یا سرپرست کاروان حجاج

حولِه ، هو له رفتن = کار نکردن ، بی برنامه بودن ، آهسته کار کردن

حُو واسه = ریزش سقف یا دیوار

حوض = کوچک تر و کم عمق تر از استخر

حِی یاری ، حی یاری کردن = عملگی یا کار کردن در زمین کشاورزی

حد يده (هدیده ) = رزوه دار کردن سر لوله های آهنی مخصوص آب

خا خور = نا منظم ، ساده

خار سو = مادر زن ، مادر شوهر

خر تب کرده = پوشیدن لباس زیاد در فصل

خارا خِف فِت = بی آبرو شدن ، کم ارزش

خار طِلب = زیاده خواه ، خود خواه، همه چیز را برای خود خواستن

خاش کی ( خاکشیر ) ، مثلی خاش کی شد = خورد شدن ، شکستن ، ریز ریز شدن

خا کا ُخل = گرد و خاک

خاک روبه = گرد، خاک که بر اثر جارو کردن جمع می شود

خا کِنداز = بیل کوچک با دسته و کفه ی فلزی

خاکولی = خاک آلود

خال مِخالی = خال دار

خاله خاکنداز = پیش قدم شدن در هر کاری، میان حرف کسی پریدن ، دخالت کردن

خاله بازی = سرگرمی دخترانه، رفت و آمد پشت سر هم

خاله زَنی = مرد هایی که احساسات زنانه دارند، یا بیشتر مایل به هم نشینی با خانم ها هستند

خاله میخچه = وسواس ، حساسیت زیاد روی هر چیز ، اشکال گرفتن زیاد

خایه = بيضه

ص: 166

خایه داشتن = شجاعت ، مردانگی

خایه کشیدن = زهر چشم گرفتن ، ترساندن ، از مردی انداختن ، عقیم کردن مردان

خایه مال = چاپلوس

خُب تَلی = مقدار نیاز ، در حد ایده آل

خِپ لِه = فربه ، چاق

خَتمه خالی = خال دار

خدا خرا دیدا شاخِش نداد = کم ظرفیت بودن یک گروه از مردم که اگر به جایی برسند و یا صاحب مقامی شوند باعث اذیت و آزار دیگران میشوند

خدا مبُى نِس سری زَر دِک تو زی می نِس = کم ظرفیت بودن یک گروه از مردم که اگر به جایی برسند و یا صاحب مقامی شوند باعث اذیت و آزار مردم می شوند

خدا نجار نيس ، اما خُب بَلده درا تخته با هم جور کو نِد = کنار هم قرار گرفتن دو نفر که از نظر صفات رفتار، اخلاق با هم تناسب داشته باشند

خِدر = چاق

خرا با خور خوردنا مرده را با گور = ساده زندگی کردن ، سخت گیری نکردن ، مثبت اندیشی ، پر خوری

خَرا خَروار = بسیار زیاد

خرا خور = کارگران در زمین کشاورزی

خَرا خور رفتن = کسی که در ادارجات دولتی دارای مقام بالا باشد ، صاحب نفوذ

خَرا می یا رَند پا بار یا بارا میارَند پا خَر = برای انجام هر کار باید راحت ترین و صحیح ترین راه را انتخاب کرد

خِرتا پِرت = وسایل ، لوازم

خِر تی ، خرتی سر شا به بُر = ناگهانی ، سریع ، بریدن سریع با کارد

ص: 167

خَر کِی می دونِد قیمتی قندا نُبات = قدر و رتبه و بهای هر چیزی را انسان های عاقل و دانا می دانند

خِر خِره = گلوگاه ، حنجره

خَرتو خَر = نامنظم ( جمعییت زیاد )

خَرخا سِك = سماجت کردن ، پافشاری در هر کار ، مزاحمت

خِرمال - کتک زدن بچه ها از روی شوخی

خَر مردی رَند = کسی که در حال زرنگی در کار ها دچار ضرر و زیان می شود

خَر وار = وزن معادل پانصد کیلو

خروس خون = صبح زود

خروسی بی محل = بدون مقدمه کاری انجام دادن، خارج از وقت ، حرف بی جا زدن

خَر همون خَره ، پالونش عوض شده = ظاهر سازی ، آرایش ، تغییر حالت موقت

خری لُختا پالونی شا وَردار = آدم بدهکار اما بی پول که قدرت پرداخت بدهی خود را نداشته باشد

خری مو اِز کُری گی دُم نداش - گذشتن از حق و حقوق خود

خری نَرا اِز خا یاش شناختن ، میش ناسند = حتما باید چیزی را با چشم دید بعد آن را قبول کرد ، ظاهر بینی

خرى نَه رو مَ طِلی یه شَس = آدم کار نکن دنبال بهانه می گردد

خِس خِسی = کسی که نفس تنگی دارد

خِ سِره = سرماخوردگی شدید

خِشت = چیزی بزرگ تر و شبیه آجر ساخته شده مخلوط آب و خاک

خُشک = خسیس

خِش مال = کسی که کارش درست کرن خشت باشد

ص: 168

خِش مالی = آماده کردن خشت برای ساختمان سازی

خِفت ، خفت زدن، خفت گیر = نوعی گره در قالی بافی ، محاصره کردن

خفه خون = ساکت شدن

خطی سه = افراد انقلابی تند رو افراطی سال های 1360

خُل = دیوانه ، خاکستر

خُلا چِل = دیوانه ی کامل

خِلا دَسی = توالت فرنگی سیار، سوء استفاده از کسی کردن ، رفیق نیمه راه

خُل وَض = ديوانه

خُمره رنگ رِزی ، مِگه خمره رنگ رزی یه = ظرف مخصوص رنگ رَزی نخ و لباس هر کاری سختی و مشکلات خودش را دارد و باید برای انجام آن زمان قابل ملاحظه ای را در نظر گرفت

خِنگ = کودن ، کم حافظه

خنده دلی خوش می خواد گیریه سرا چِش می خواد = چه در حالت شادی چه در حالت غم نیاز به حس مخصوصی دارد

خِ نِس = گره خوردن کار ، سخت شدن ، پیشرفت کار به سختی

خوار = خواهر

خودم کردم کا نَع لِت بر خودم باد = هر ضرر و زیانی که به انسان می رسد ، عامل اصلی آن خود شخص می باشد

خود مون پیاده رفتیم، اقبالی مون با طیاره = سرنوشت هر چه باشد همان می شود ، مسافرت برای رهایی از گرفتاری ها

خود مونی = آشنا ، هم فامیل ، دوست

خور خور ؛ خو را پُف = نفس کشیدن بلند و صدا دار موقع خواب ، مشاجره (خور خور)

ص: 169

خورده بُر ده = ترس ، نگرانی

خورده چریده = رفاه ، آسایش

خوره = نوعی سرطان پوست

خوره به جون افتادن = گرفتاری ، مشکلات ، غم ، غصه ، پریشانی فکر

خو رو سِک = گلو درد شدید ، سرفه ی شدید همراه با صدا گرفتگی صدا ، نفرین

خوشا بِش = احوال پرسی ، گفت مان

خوش باش ، خوش باش زدن = دعوت گرفتن ، تعارف کردن

خوش باش دَر شَری = ظاهر سازی ، دعوتی که از روی رضایت نباشد

خوش نیشین = مستأجر

خون چه : تخت چوبی لبه دار به اندازه ی 80 سانت در 1٫5 متر جهت جابجا کردن جهیزیه و غیره

خون طمع = آدم حريص

خونه تکونی = نظافت کامل منزل در پایان سال

خونه چی= اتاق های کوچک به ابعاد 3/4 ساخته شده از خشت و گل در قسمتی از زمین های کشاورزی برای استراحت و خواب آبیار ها

خیال تخمی = خیار بزرگ سالادی

خیال دَر کونی = چیدن خیار از بوته

خیال قوزی = خیار نا صاف ، آدم قد کوتاه

خیگ = کیسه ی در دار از جنس چرم یا پوست گاو یا گوسفند برای استفاده ی شیر ، ماست ....

خیگ چی = مانند خیگ ، آدم چاق

داچی = برادر

داداشی = برادر

ص: 170

دارا درخت = باغ ، جنگل

درا همساده = همسایه ها

داریه زنگی = دف کوچک با حلقه های فلزی

داریه وا تنبک = جشن ، شادی

داش مَشتی = آدم با کلاس

داغ مِه = اثر کثیفی روی لباس

داغون ، داغون کردن = خراب کردن، کتک زدن

داق قا دوق ،، داق قی زد تو سرش = سر و صدا بر اثر ضربه ، ضربه ی ناگهانی

دالاق دولوق = سر و صدای وسایل

دالون = راهرو سقف دار

دام بالا دیم بول = سر و صدا ، رقص و آواز ، جشن

دَبه در اوُ وردن = انصرف ، پشیمان شدن، خلاف قول و وعده عمل کردن

دُخ دِری گدا ، گوشواره طِلا = مال و ثروت، دارایی، ظرفیت و جنبه می خواهد

دُخ دِر مُخ دِر = دختر ها

دَد = تفریح ، گردش

دَرا تخته به هم خوردن = بی نظمی ، شلوغ شدن ، دگرگونی

دَرا دُ كون وا کردن = بهانه آوردن ، ظاهر سازی ، نیرنگ

دِراز کشیدن = خوابیدن ، استراحت کردن

دَرا همسادا = همسایه ها

در به تخته خوردن = حادثه ، اتفاق ، به وجود آمدن یک بحران غیر منتظره

دربه داغون = از بین بردن ، زدن ، خراب کردن

دربه در = آواره ، فقير ، محتاج

ص: 171

درد مثی کو میاد ، مثی مو می رِد = بیماری ها مشکلات، گرفتاری ها به راحتی انسان را احاطه می کند و به مرور زمان و سختی بر طرف می شود

دَردی هار گرفته ، دردی هار گرفتن = مردم آزار ، شرور ، نفرین

در قَ وه خونه = ابتدای خ شهیدان فعلی و ایستگاه ماشین های رهنان به اصفهان

در کا رام سِرا (کاروان سرا) = ابتدای خ شهیدان فعلی و ایستگاه ماشین های رهنان به اصفهان

در گرف ، در گرفتن = آتش گرفتن

در مالیدن = سرکار گذاشتن ، وعده خلافی

دَ رَن دشت = بزرگ از نظر مساحت

در واچه = در کوچک (بیش تر مغازه ها قبلا علاوه بر یک در ورودی عمومی یک در کوچک (پنجره) برای خرید خانم ها وجود داشت

دِ رون دَن ، به دِ رونش = پاره کردن ، کتک زدن

دری دروازه را می شه بس، اما دری دَنی مردوما نه = شایعه پراکنی ، نمی شود کاری کرد که مردم حرف نزنند

دری گنجه ( دیزی ) وا زِس حیا گربه کو جا رف تِس = در هر شرایط باید رعایت طرف مقابل را کرد

دَری وَری = سخن بی جا دور از ادب

دَری شا به ذار = کار و سخن دیگری را جدی نگرفتن ، کسی را مسخره کردن

در هم بر هم = مخلوط شده ، نا منظم

دُزِ کی = پنهانی ، دور از چشم کاری کردن

دُزی ناشی به کادون می زند = آدم کم تجربه ، نا آگاه

دسا پاش خِی رِه = کسی که مشکلات دیگران را بر طرف می کند ، در کار خوب شرکت کردن

ص: 172

دسا پا چُلفتی = نالایق ، ضعیف

دَسا پَر = تمام دست

دَسا پی غوم - پیام فرستادن همراه با تهدید

دسا رو شُس سه = آدم زرنگ ، کسی که حرفش را به راحتی می زند

دَسا نِشو نه = دقت در تیر اندازی ، هدف گیری

دَس اِز پا دراز تِر برگشتن = نتیجه نگرفتن از کار

دَس اِز سَری چِچل ( کچل ) وَر داشتن = رها کردن ، مزاحم نشدن

دَس به دَس کردن = کاری را با سیاست انجام ندادن

دَس بِش ک نِد تو آسین ، سر بِش کِند تو کالا = رابطه یا ازدواج با آشنایان اگر ضرر و زیان هم داشته باشد باز هم قابل تأمل است و می شود آن را تحمل کرد

دَس به عصا رفتن = با احتیاط کار کردن ،

دَس پاچه = عجول ، شتاب زده ، فشار ادرار و ...

دَس تو حنا گذوشتن = کسی را وارد ماجرایی کردن بدون نتیجه ، وعده خلافی

دَس بالا دَس = همیشه مقام بالاتری هم هست

دهد ، یا

دَ سش به د نش می رسد یا نی می رسد = کسی که بتواند کارهای خودش را انجام ده-

درآمد کسب کند

دسمال به دس = چاپلوس

دسمال چِلس مِه = دستمال پر از آجیل

دَسی شی کِس سه وِبالی گردَ نِس = کالا یا جنس نا مرغوب مربوط به صاحب مال می باشد

دسی خود دا می بوسِد = سد = کالا یا جنس نا مرغوب مربوط به صاحب مال می باشد ، کاری را به کسی واگذار کردن

دَسى صُپ یا عصره = هر کاری که انسان انجام می دهد ، حاصل آن را می بیند

ص: 173

دَس نُماز = وضو

دُش وِل = غده زیر پوست

دَش دون (دشتبان ) = کسی که از زمین کشاورزی محافظت می کند، نماینده ی کد خدا

دشمن به شاد = خوشحال شدن دشمن از گرفتاری دوستان

دشمنی سُبر = دشمن سرسخت ، دشمن خونی

دعوا دَ رِک = زد و خورد ، در گیری

دعوا دِى واری = دعوا و زد و خورد دسته جمعی

دعوا زر گِری = دعوا بین دو نفر دوست ، زن و شوهر برای فریب دادن دیگران

دف دین زدن ، دف دین بزن = کمی به جلو حرکت کردن، فرمان حرکت به جلو ، نوعی ابزار در قالی بافی

دَق د قِه = نگرانی

دِق قا دل = عقده ، کینه

دَق مِسه = = درد سر ، گرفتاری

دَ قِه به دَ قِه = لحظه به لحظه

دِک = گروه

دَ کا پُز = فخر فروشی ، تشریفات

دَ کا پوز = اطراف دهان

دَ کا دَن = اطراف دهان

دَكا دَن دون = داخل دهان

دَ کوچی = نگاه کردن پنهانی ، سرک کشیدن

دگوری = ولگرد ، هر جایی

دل به هول = نگران

ص: 174

دُللا پَنا = چاق ، فربه

دَلاک = حمومی ، کیسه کش و کار گر حمام

دَلا لِگی = خاستگاری ، انتخاب همسر

دِ لا قِه = اسقاط

دل به هُول (حول) = نگرانی ، اضطراب

دل پیچک = نوعی اسهال با درد شکم

دَ لچه = هر جایی ، کسی که هر لحظه در جایی باشد

دل شوره = نگرانی ، آرامش نداشتن

دِ لِ مِه = نوعی پنیر محلی ، شُل

دل مالش - آزردگی ، گرسنگی ، کم حوصله بودن

دل نازُک = احساساتی

دل وَر نداشتن = میل به چیزی نداشتن (خوراکی ها) ، اشتها نداشتن ، حساسیت به خوردن

دَما دس گا = تشکیلات ، سازمان

دما دَقه = لحظه به لحظه

دَما دول ( دما دولی صبح ) = نزدیک

دُم بو لی چی = قسمتی از دم یا دنبه ی گوسفند ، بز و ....

دَم پُختی = نوعی کته پلو، مخلوط برنج و سیب زمینی رب و گوشت

دَم پسا = درهم ، مخلوط

دُم تو پشقاب گذشتن = ارزش نهادن زیاد ، احترام گذاشتن ، مقام کسی را بالا بردن

دَم رای ، دم رای چیدن ، دم رای دادن = وسیله ی استقبال از مسافر و مهمان و جشن ها شامل ( کاسه ی آب ، منقل اسفند ، آینه و شمعدان ، گل ) و یا پولی که مسافر وقت خدا حافظی به همراهان می دهد

ص: 175

دَم دَمی ، دم دمی مِزاج - لحظه به لحظه ، کسی که ثبات شخصیتی ندارد

دَ مَرو = به رو خوابیدن

دَم زِ كِرات = بیمار ، مریض بستری شده

دُم رو کول گذشتن = فرار کردن از میدان دعوا و جنگ

دَم کردن = گرمی هوا بر اثر رطوبت یا ابر آماده شدن چای و برنج قبل از خوردن

دَ نار = معادل 200 گرم

دِ نج = جای امن

دَند ون تیز کردن = حمله کردن ، طمع کردن به دارایی دیگران

دَ ندونی خِراب درمونش کَند نِس = هر چیزی که آسایش انسان را از بین ببرد باید از آن دوری کرد از رفتار بد ، دوست نا خوب، همنشین بی تربیت باید دوری کرد.

د ندونی طَ مَعا با یِد کند = باید در هر کاری میانه روی را رعایت کرد ، راضی بودن به آن چه از راه صحیح به دست می آید

دندون گِرد = خسیس

دندون رو جی گر گذوشتن = صبر کردن ، حوصله داشتن

دنده پَن = خون سرد ، پر رو

د نده ، دنده رو دنده = رزوه ، مهره را صحیح روی پیچ نبستن

دنده خاری دَن دن دش می خارد = مستحق کتک خوردن ، دنبال درد سر گشتن

دَ نگا فَنگ = امکانات ، وسایل ، مانع ها

دن گذشتن = غذا در دهان گذاشتن ، حرف یاد کسی دادن ، آموزش

دن گالواری = دهانه گشاد ، دهان بزرگ

دَنی مون سرویس شد ، دنی شا سرویس کون = خستگی بر اثر کار زیاد ، کسی را کتک زدن

دَنی شا به گا، دَن گای دَن = کسی را کتک زدن ، فحاشی

ص: 176

دو آتیشه = تندرو ، افراطی ، نان برشته ، نخود تف داده شده در نمک ( نخود چی )

دَ وازر گَری = جنگ ، نبرد ، مشاجره از روی سیاست بین دونفر مانند زن و شوهر

دو به هم زِن = خبر چین ، کسی که با خبر های دروغ باعث تیرگی روابط دو نفر می شود

دو تا خرا ، بغلی هم ببندی ، اگه همرنگ نشن ، هم بو می شَن = تاثیر پذیری از هم نشینی با دیگران

دودا دَم ، اهلی دو دا دَ مِس = دود زیاد ، معتاد ، اعتیاد

دو دوری = بادگیر سماور (فلزی )

دودی چراغ خورده = سختی کشیده ، با تجربه ، سرد و گرم روزگار دیده

دو راجی = دو گانگی ، سلیقه ی متفاوت، کسی که نتواند یک جا بماند

دورِ جون = یک نوع تعارف ، سلامتی برای کسی خواستن

دو زاریش کجه ، دو ریالیش نی می یوف تِد = کسی که نمی تواند مطلبی را سریع به فهمد

دُوزا کِلک = نیرنگ

دولا پَنا = چاق ، فربه

دو لُپه خوردن = آدم زرنگ و زیاده خواه

دو ما دون = هواکش در پایین تنور های گلی

دو نِه دادن = استفاده از دود گیاهان طبی برای درد های موضعی مثل دندان درد

دو واچی = کهنه ی بچه ، پوشک بچه بدون پنبه

دو وال کونه = کالای کم ارزش ، اسقاط

دِهات ، دهاتی = روستا ، روستایی ، بی فرهنگ

ديرا زود دارد ، اما سوختا سوز ندارد = انجام گرفتن کار هر چند در دراز مدت

دی زی ابول كَلوا داره ، مو با ابول کار نداریم ، ابولی با مو دعوا داره = کسانی که

ص: 177

مرتب با دیگران دعوا و مشاجره می کنند ، و بهانه می گیرند

دیزی دَ ناری = کم ظرفیت

ديش لَم ، دیش لن = چای با قند

دیف در ری = نفرین

دِی کوره = روستای دور از شهر

دیگ به دیگ چی می گد رود سیا = عیب دیگران را دیدن ، عیب خود را ندیدن

دیگی کا واسه مَ نجو شد ، می خوام سری سگ توش به جو شِد = کاری که انجامش برای ما سود نداشته باشد انجام نشود بهتر است

دی گوله = دیگ مسی کوچک

دِیمی = نا منظم ، بدون برنامه

دِی وار = جمعیت ، شلوغی

دیوار، دیفال اِز مو کوتا تِر نه جُس سِس = زیر فشار گذاشتن انسان های ضعیف

دیواری حاشا بلندس = کسی که کار انجام داده یا حرف زده ی خود را انکار کند

دیواری خِلا مثلی دیواری خلا می مونِد = کسی که روابط عمومی ضعیفی داشته باشد و با دیگران ارتباط بر قرار نمی کند

دَى يار بشر = انسان ، آدم ، جمعیت

دِی وار = شلوغی ، جمعیت

ذُ رتی = آبله رو ، کسی که چهره اش پر از آبله (جوش ) باشد

ذره ذره پشم قالی می شِد، ذره ذره خونه خالی میِشد = با پشت کار و کوشش سرمایه و دارایی زیاد می شود و با تنبلی و سستی از دست می رود

ص: 178

ذَق نِه بوت ، ذق نه بوتی مون شد = خوراکی بد مزه ، تلخ ، از دهان افتادن غذا ، لذت نبردن از غذا

ذِل لِه به جون شدن = سختی کشیدن در حد مرگ

را بُر دار ، را بر دار به جایی = امیدواری، انتظار کمک از دیگران ، تمام شدن پس انداز

را پا ، را پا دادن = نگهبانی ، کشیک ، انتظار کشیدن

راس سا روده = اسهال، کسی که از خوردن سیر نمی شود

راس سا وا پسا = لحظه به لحظه ، پی در پی

راس سا ریز = مرتب کردن

رام ، رام بری = دانستن ، می دانی

رُد = عادت ، تکرار کردن

رُزه تنگ = متورم شدن لوزه ها

رَش ، یه رَش = دفعه ، یک دفعه

رَ ش بودن یا نبودن = کاری را از روی اختیار انجام دادن ، اراده

رفتن تو قوطی = از لیست خارج شدن ، تمام شدن تاریخ مصرف ، شکست خوردن ، از مقامی بر کنار شدن

رقاصی پای نا قاره = آدم بی کار ، بی هدف

رُک ، ُرکا راس، رُک گویی = راست ، آشکار ، بی پرده صحبت کردن

رگ شدن = پرید ، قایدگی ، عادت ماهیانه خانم ها

رگ کردن ، رگ گرفتن = جریان شیر در سینه ی خانم ها، پشت سرهم ، فروش زیاد ، خریدار زیاد، رسیدن مهمان پشت سرهم

رِنگ = موسیقی ، آهنگ ، تکنوازی

رنگی روشِ مث گچ شده = تغییر حالت دگرگونی به دلیل استرس و ترس

ص: 179

رَنگی رو ما بی بی نا ، احوالی دلی ما به پُرس = ناراحتی و درد درون هر کسی از چهره اش پیدا می باشد

رو وِه قبله ، رو وِه قبله شدن = آماده مرگ

روپ روپ = راه رفتن روی پشت بام یا هر جای دیگر به حالت آهسته

رو پوزه = رد شدن در امتحان ، نا موفق

رو دار = ضد خجالتی

رود زِدن = گریه ، بی قراری کردن

رو کا نیس ، ، سنگ پا قزوینه = گستاخ ، پر رو

روده بالا او مِدن ، رودام بالا اومِد = چیزی مثل غذا یا گروهی از خوراکی ها را دوست نداشتن ، یک حالت تهوّع

روده بُر شدن = خندیدن زیاد

روده راس تو دلِش نیس ( یه ردوه راس تو دلش نیس ) = آدم دروغ گو ، حیله گر ، بسیار دروغ گو

روزی بند او مِدن = اشتها نداشتن به غذا ، میل نداشتن

روزی تَن گون = آینده نگری روز های سخت

روزی مبادا = آینده ، آینده نگری

رو سی دون ، بازار سِی دون = کوچه مسجد سیدان رو بروی مسجد ( خ ششم بهمن سابق و ابوذر فعلی ، محل ساختمان کتاب خانه عمومی کنار قرض الحسنه خليل الرحمن )

روش مثلی سنگی پا می مونه = آدم پر رو ، بی حیا

روغن تا تَ ش باشِد ( ایشال لا روغن تا تَ ش با شد ) = روابط ناپایدار و سست ، دوستی های لحظه ای

روغن چراغی ریخته را خرجی اموم زاده کردن = بخشش چیز های تاریخ گذشته

ص: 180

رنگی روش مث گچ شده = تغیر حالت چهره به دلیل ترس و استرس

روف تا رو = جارو کردن ، نظافت

رو قالی چریده = کسی که بیش از حد لاغر و ضعیف باشد

رو نِکی = تسمه ی چرمی پشت الاغ

رو زدن ، رو زیمین گذشتن ، یا نگذشتن = درخواست ، خواهش ، به درخواست یا خواهش کسی جواب مثبت دادن یا ندادن

رو شدن ، روم نی می شِد، روش نی می شِد = خجالت نکشیدن ، خجالت می کشم ، خجالت می کشد

رو گیری = حجاب

رو واتی = ظاهر سازی ، یک رنگ نبودن ، تعارف ظاهری

ری پی = تهدید

ریختن رو دار یه = فاش کردن ، آشکار کردن

ریخت ، ریختا قیافه = اندام

ریختا پاش = تشریفات زیاد ، اسراف

ریختن شیکم هم = دعوا ، جنگ ، درگیری

ریزه میزه = ظریف ، کوچک

ریش بزی = مو های بلند زیر چانه، زنخدان

ریش خند = تشویق ، منت کشی

ریش سفید = بزرگ تر ، با تجربه تر

ریش گرو گذاشتن = ضمانت کردن

ری قو = اسهال ، یک نوع توهین ، کوچک شمردن طرف مقابل

ریق ماس سی = آدم کم تحرک ، بی حال

ص: 181

ری نون = رهنان

زا جرات = سختی ها ، مشکلات

زا بِرا = بی خواب شدن ، به هم خوردن ساعات خواب و بیداری

زا دا رود = نياكان ، اجداد

زا او = زن باردار

زا را زَم بیل = وسایل ، لوازم

زاغو لی = چشم گربه ای ، زاغ شدید

زانو خیر زیمین زِدن = به راحتی زایمان کردن

زای مون = زاییدن ، به دنیا آوردن

زا وون دَن ، به زا وون = به دنیا آوردن (عمل زایمان توسط ما ما چه )

زِب را زرنگ = بسیار زرنگ ، فعال ، پر انرژی

زِبون بسه = بی آزار ؛ نوعی ترحم

زِبون به دَن گرفتن = صحبت نکردن ، آرام شدن

زبون خارسو = نوعی کاکتوس به نام اپونتیا راکتی، زبان خار دار مادر زن یا مادر شوهر

زیون دراز = پر حرف ، صحبت کردن بدون در نظر گرفتن شرایط طرف مقابل

زِبون زرگِری = صحبت کردن بین دو نفر طوری که نفر سوم متوجه نشود ( بیشتر کلمات با حرف "ز " )

زِبون نه فَم = لجباز ، خود رای ، نه فهم

زِبون وَر کردن، زِبون گِل هم وَر کردن = حرف زدن زیاد ،

زخما زیلی جراحت زیاد

زدن به چاک = فرار کردن

زِر تا پِرت = سخن بی جا ، سخن بی ادبانه

ص: 182

زِر پا زِرپ = پشت سر هم ، نا منظم ، بدون برنامه ریزی

زرد کردن = ترسیدن

زر دو لی = زردی زیاد

زردی هم کشیدن = بزرگ شدن ، بالغ ، رشد

زَفت = جمع آوری ، بر چیدن

زَف تِش كون = صحبت نکن

زَف تا رفت = منظم کردن

زُق ، ذق زدن = درد بر اثر زخم

زَق نِه بوت (ذق) غذای تلخ ، بد مزه ، نفرین

زَ لِه وا زَن دَق ( زهره ) = ترس و نگرانی زیاد

زِمسون رفتا رو سیای ش به زوغال موند = سختی ها و گرفتاری ها تمام می شود و کسانی که هم کاری نکردند خجالت زده می شوند

زَنا زول = خانواده ، خانم ها

زِن دا زا = به دنیا آوردن ، زاییدن

زَنگی دندون = بی پول شدن ، محتاج شدن

زنگوله = یک نوع وسیله ی فلزی استوانه ای شکل شبیه ناقوس کلیسا در اندازه های گوناگون که گردن گوسفند ، شتر سگ می اندازند و زمان حرکت صدا تولید می کند

زنگوله پا تابوت = فرزندی که در سنین پیری نصیب کسی می شود

زور تِپونی = تحمیل کردن ، با زور کاری انجام دادن

زو رِکی = خلاف میل

زوکیدن = هم صحبت ، هم راز

ص: 183

زنی که = توهین به زن

زیراب زدن = راپورت دادن ، گزارش دادن

زیر آبی رفتن = پنهان کاری کردن

زی را رو زدن = نوعی اسهال شدید

زیرا رو کِش = کسی که ظاهر و باطنش یک رنگ نباشد

زیر برق رفتن = رادیو لوژی ، پرتو درمانی

زیر خایِش خورد می نِماد = کم ارزش بودن کار

زیر شَر ( شهر ) = روستا های اطراف شهر

زی پی تی = کوچک ، زرنگ

زی رِن داز = فرش

زیر زبونی ، از زیر زِبون کشیدن = کسی را با هدیه رام کردن، هدیه ای که قبل از بله گفتن عروس هنگام خطبه ی عقد به عروس داده می شود، کسی را با سیاست به صحبت کردن در آوردن

زیر سیبیلی ؛ زیر سیبیلی رد کردن = نادیده گرفتن ، چشم پوشی

زیر پی رنی = زیر پوش

زیر شلواری = پیجامه

زیر سیگاری = ظرف کوچک چینی یا شیشه ای یا فلزی برای خاکستر سیگار

زِی وار در رفته = غیر قابل استفاده ، آدم از کار افتاده

ساخ تا پاخت = سازش ، تبانی کردن

ساعتت با شه = هنگامی که خانمی از حمام بیرون می آمد به او این کلمه را می گفتند ( خوش آمد گویی )

سالی خر پیره را دارِد - آدم سالمند اما کم عقل

ص: 184

سالی کانکوس از با ها رِش پیداس ، ما سی کا تُر شِس از طاقا رِش پیداس = شروع و ظاهر هر کاری از آینده و پایان آن کار خبر می دهد

سامون = مرز ، مرزبندی در زمین کشاورزی، آسایش، دستیابی به خواسته ها

ساواکی = مأموران سازمان امنیت کشور رژیم پهلوی ، خبر چین ، مامور

سِپاچی = وانت سه چرخه های قدیمی

سَرا ته یه کَر بازه = هم جنس بودن، هم فکر، هم کار ، دو نفر که رفتارشان مانند هم باشد (پدر و پسر، مادر و دختر )

سَرا پِس سون = اندام زیبا مخصوص خانم ها

سَرا ت = دور زدن (وسايل نقليه ) - وارونه

سَرا دَس شیکس سن = خواهان بودن، آرزو داشتن ، خواستن

سرا سامون ، سرا سامون گرفتن = تشکیل خانواده دادن ، ازدواج کردن ، برطرف شدن مشکلات

سَرا سنگین = با شخصیت ، بدون دعوت به جایی نرفتن

سَرا سینه = اندام خوش ترکیب ( مخصوص خانم ها ) ، با عجله و شتاب

سَرا گوش جُمبیدن = آگاه شدن ، شیطنت ، علاقه به ازدواج کردن

سَرا گیس = زیبا با مو های بلند ( مخصوص خانم ها )

سُرا مُرا گُنده سلامتی ، سر حالی

سربند = روسری ، مقنعه

سَر به سَر گذوشتن = اذیت کردن ، انرژی منفی دادن

سَر به هم ریش زدن = به دستشویی رفتن

سَر پوز خوردن ، سر پوزش خورد = نا امید شدن ، موفق نشدن

سر تو آخور بودن = هم فکر بودن ، سرگرم کردن با پول و امکانات

سَر چاق شدن = به انجام رسیدن ، نتیجه گرفتن

ص: 185

سُر خولی = بسیار سرخ ، قرمز

سُرخول پُر خولی = قرمز آتشین

سرد گرمی روزگار چشیده ، دیده = با تجربه ، سختی کشیده

سَر در گُم = گیج ، تعادل نداشتن ، بی هدف

سَر د َکوچی = نگاه کردن پنهانی ، سرک کشیدن

سَر دو وون دَن = کسی را گمراه کردن ، جواب درست ندادن

سَر زا رفتن = خانم هایی که موقع زایمان جان خود را از دست می دادند

سرسری گرفتن = اهمییت ندادن ، توجه نکردن

سر سنگین = غرور ، روابط سرد

سَرشا می گیری پاش اون جاس ، پاشا می گیری سَرش اون جاس = بیش از اندازه جایی رفتن

سَرش به عرش سا، کونِش به فرش = کسی که هر لحظه در جایی باشد

سَر شدن ، سرش می شه ، سرم می شه = آگاه شدن ، علم به کاری داشتن

باعث به زحمت افتادن شخص گردد

سر کار گذاشتن = وعده خلافی

سَر ُکپولی = سر پر ، پر حجم ، زیاد ، بشقاب پر از غذا

سَر کوف، سر کوفت زدن = با حرف های نیش دار دل کس را سوزاندن ، منت نهادن

سر گنجیشکی = نوعی آبگوشت با گوشت چرخ کرده ، سیب زمینی ، گوجه

سرما زِمسون نا دیونی شاهون گُم نی می شِد = سرمای زمستان حتی یک روز هم که از زمستان مانده باشد خودش را نشان می دهد و بدهکاری به دیگران فراموش نمی شود ، همه چیز دارای حساب و نظم می باشد

سَر ماشین کردن = کوتاه کردن موی سر

ص: 186

سرم بندی کار کردن = بی حوصله بودن در کار ، صحیح کار نکردن

سَر مَراق = نوعی سردرد ، نوعی نفرین

سَرند کردن = جدا کردن سنگریزه از گچ توسط توری سیمی ، جدا کردن ریگ های بزرگ از شن

سَر وَر نه دار = خوابیدن بر اثر بیماری

سَری ، سری فروشی = چیزی شبیه زولبیا به صورت یک رشته طناب حلقه شده که می توان یک سر آن را گرفت و از حلقه جدا کرد فعالیت اقتصادی پسر بچه های دبستانی در زمان استراحت of

سَری کا درد نی می کونِد ، بِش دسمال نیم بندند = دنبال درد سر گشتن یا نگشتن دوری از انجام کار هایی که حاشیه دار است

سِفت = محکم

سُفت = میله آهنی یا تکه چوبی که اسکلت در را از پایین به هم وصل می کند

سِف تا رِفت = محکم کاری

سَقا خونه = طاقچه هایی داخل دیوار کوچه برای شمع روشن کردن و آب خوردن و نذر کردن

سَقَط ، سقط کردن = مردن حیوانات

سُک = خلال ، چوب کبریت

سَكا سولاخ = حفره ، محل پنهان شدن

سَکا سیبیل = ریش و سبیل

سَكا سينه = مجاری تنفسی

سُک زدن = به غدا یا خوراکی دست زدن

سَکو پا خلا = آدم قد کوتاه

سُکی = زدن میخ یا چوب به پای الاغ یا اسب جهت سریع حرکت کردن

سِگ دَری خونه صَ حَ بِش واق واق ( پارس ) می کو نِد = گستاخ ( شیر ) شدن شخص در محل زندگی یا شهر ،خود شهامت و شجاعت به پشتوانه ی دارا بودن امتیاز محل و آشنایان

ص: 187

سِگا سوتا = جمعییت ، شلوغی بدون کارایی مثبت

سِگ خور = از بین بردن غذا ، کسی که بدهکاری خود را کامل و یک جا پرداخت نکند

سِگِر مه = چهره ، صورت (سگرمه تو هم کشیدن = چهره غمگین کردن )

سِگ دِر = بی انضباط ، بی نظم

سِگ سارون = شلوغی زیاد

سِگی سیرا قلیه ترش = کسی که سیر باشد و اشتهایی برای خوردن غذا نداشته باشد و بگوید مثلا غذا خوشمزه نیست

سِگه را تو دی راش نی می دَن ، سراغی خونه کد خدا را می گیرِد = کسانی که از نظر اجتماعی شخصیت و جایگاه بالایی نداشته باشند اما انتظار بیش از اندازه داشته باشند

سلسله بُر = پشت سر هم ، دنبال هم ، ادرار زیاد

سَلمونی = آرایشگاه

سِ لَن دِر = سرگردان

سِلیته = زن بدکار

سُماخ بالون (سوراخ باران ) - آب کش فلزی

سُماخ بالونش كون ، مثلى سُماخ بالون شدس = سوراخ سورخ شدن بر اثر شلیک گلول

سماق میكیدن = انتظار کشیدن و نتیجه نگرفتن

سِمج ، سماجت = پشت کار ، پافشاری ، پیگیری زیاد

سِ مِند ، سِ مِنت = سیمانی

سِن سنی = کامل شدن یا تکرار یک حادثه و تمام شدن آن

سِن نا سال = میزان سنجش سال افراد

سنگ آب = وان سنگی کوچک زیر شیر آب جهت شستشو

سنگ پارسو = سنگ کوهی

ص: 188

سنگ به سینه زدن، سنگی شا به سینه زدن = حمایت کردن

سنگ رو بافه گذشتن = مقدمات ازدواج را فراهم کردن، انتخاب همسر توسط مرد

سنگین رفتن ، سنگین او مدن = کسی که مرتب به جایی سر می زند ، حفظ شخصیت ، رفت و آمد بیش از اندازه

سِوا = جدا

سو بُرد = سفت ، محکم

سوب رِه = روی هم انباشته شده

سوت کردن = پاره کردن

سوخ دون = سوخت دان ، محل جمع آوری هیزم

سو دون = سودان محله ای در کهندژ جنوب رهنان

سورا سا ت = ما يحتاج ، خوراكي

سورا مو را گُنده = صحیح ، سالم ، در نهایت سلامتی

سورمه مَحرم ، وسمه محرم ، خال این میون نا محرم ( سورمه محرم ، خال محرم ، وسمه نا محرم ) = همه ی بیگانگان از اسرار با خبرند غیر از نزدیكان و خويشاوندان

سوری سوری - کم کم آرام آرام

سور چرونی - مهمانی رفتن همراه با غذا خوردن

سو فوری = کارگر شهر داری

سو قُلمه = کسی را با انگشت زدن

سوک = گوشه

سوک پیچ = گیر کردن در جایی که راه فرار نباشد

سو کو لی = گوشه ، ُکنج

سولاخ سُمبه = گوشه ، کنار

ص: 189

سولاخ خِريدن ، سولا خا هزار تومن خِریدن = پیدا کردن پناهگاه از ترس دشمن

سول دونی = حفره ، دور از چشم ، پناه گاه

سو واری خری مردم بایِد یِه وَری نی شِس = کسی که مال مردم را در اختیار دارد باید بداند که روزی باید پس بدهد

سو وِی = نژاد ریشه

سه جِلت = سه جلد ، شناسنامه

سه چا رک = 4/5 کیلو گرم

سه شدن = آشکار شدن ، لو رفتن

سه صفور = کثیف ، نامنظم ، ( زن )

سه غم اومِد به جونم هر سه یک بار زنی زشتا ( اخمو) ، خری لَنگا ، طلب کار

خداوندا زنی زشتا تو بِس سون خودم دونم خر لَنگا ، طِلبکار - آه و ناله داشتن از زن بد اخلاق و پیشامد های ناراحت کننده

سه کونجی = گوشه ، بین دو دیوار

سیا با شِد سوخته با شِد ، نمدی به کول دوخته با شِد، یه ذره چو چور داشته با شد = جایگاه و ارزش پسر برای خانواده، ارزش پسر داشتن و پسر زاییدن

سیا دِز مالی = کسی که چهره تیره دارد

سیا سوخته = کسی که چهره تیره دارد

سیا کردن = فریب دادن ، از چشم انداختن ، محبوبیت کسی را خراب کردن

سیای به سیای = تعقیب ، یواشکی دنبال کس رفتن

سیبیل تا سیبیل = جمعیت ، مهمانی رسمی

سیبیل چاخ ما خی = قلدر ، زور گو ، سبیل پر

ص: 190

سیبیل چرب بودن = با بزرگان هم نشین شدن ، میز غذا

سیبیل در رفته = قلدر ، زور گو

سی فی دا با سرخاب = آرایش غلیظ

سی فی دا می فید = سفید و زیبا

سي في دولی = بسیار سفید

سیگار اُشنو = سیگار بدون فیلتر

سیگار زَر = سیگار فیلتر دار بسته ی 20 عددی

سیگار ویژه = سیگار بدون فیلتر

سیگار هما ( هما بیضی ) = سیگار بدون فیلتر داخل جعبه مقوایی 50 عددی

سیگار هما فیلتر دار = سیگار باریک و کوچکتر از سیگار هما بسته ی 20 عددی

سیگار بهمن = سیگار فیلتر دار بسته ی 20 عددی از سال 1357 به بعد

سیگار تیر = سیگار فیلتر دار بسته ی 20 عددی از سال 1357 به بعد

سیگار شیراز = سیگار فیلتر دار بسته ی 20 عددی از سال 1357 به بعد

سينما ما یاک = یکی از سینما های اصفهان بعد از دروازه ی دولت خ چهار باغ نه رسیده به پارک شهید رجایی که در سال های 1357 آتش زده شد و دیگر باز گشایی نگردید

سينما مهتاب = خ شكر شكن ( فعال )

سینما مهر = چهار راه نظر خ نظر شرقی ( تالار اندیشه )

سینما سپاهان - مولن روژ = خ چهار باغ کوچه سپاهان که در سال های 1357 آتش زده شد و بعد از انقلاب باز سازی گردید

سينما شهر فرنگ = خ مطهری روبروی رود خانه ی زاینده رود در سال های 1357 آتش زده شد و بعد از پیروزی انقلاب باز سازی گردید

192

ص: 191

سینما همایون = چهار باغ روبروی مدرسه چهار باغ که در سال های 1357 آتش زده شد و دیگر باز گشایی نگردید

سينما حافظ = قبل از سینما همایون که در سال های 1357 آتش زده شد ، بعد از پیبروزی انقلاب باز سازی گردید

سینما ساحل = خ چهار باغ میدان انقلاب در سال های 1357 آتش زده شد و بعد از پیروزی انقلاب باز سازی گردید

سینما چهار باغ = در سال های 1357 آتش زده شد و بعد از پیروزی انقلاب باز سازی گردید

سینما نقش جهان = خ چهار باغ روبروی سینما چهار باغ در سال های 1357 آتش زده شد و بعد از پیروزی انقلاب باز سازی گردید

سینه پَلو = سرما خوردگی شدید

سینه مالی = حرکت کردن نوزاد روی سینه

شا دوس ( شاه دوست ) = طرفداران حکومت پهلوی

شاخا شونه کشیدن = تهدید کردن

شاراشور، شار تا شورت = داد و فریاد ، سر و صدا

شا شور = شب ادراری، بچه هایی که زیاد ادرار می کنند

شاشی دَس پا چه = عجول ، عجله در کار، کم حوصله بودن ، شتاب زدگی

شاغا ل خون = شب ، آخر شب

شاغا ل مال = حیف و میل کردن

شالا کُلا = آماده باش

شا مسی فروشی = یک نوع فروشنگی سیار توسط پسر بچه های دبستانی ( جوایز آن شامل : عروسک ، سوتک ، توپ ) بسته های کوچک پودر نخود چی شیرین ( قویت ) ، فعالیت اقتصا دی پسر بچه های دبستانی در زمان استراحت of

ص: 192

193

شب چله = آخرین شب ماه آذر

شب زَر = پارچه ی زری دار

شب کور = بیماری چشم ، ضعیف شدن بینایی در شب

شبی چراغون = شب تولد امام زمان

شتر سو واری کا دولا دولا نداره = کار آشکار را پنهان کردن

شُتری ، یه شتری = یک قاچ هندوانه یا خربزه

شَر = اصفهان

شَراَ در = رفتن به شهر اصفهان برای تفریح

شَر را شور = جنگ طلب

شِر تِکی = ناگهانی ، نا منظم

شِرتی پِر تی = نا منظم

شَری به این بزرگی کوره (کور) نصیبی مو شد ، باغی به این بزرگی غوره نصیبی مو شد = نصیب و قسمت هر کسی مشخص است ، بد شانسی ، بخت برگشتن

شَرى ظُلمات = مکانی که تاریک باشد

شَرى كوفه ،مِثَ شری کوفه می موند = خرابی ، ساختمان متروکه ، شهر کم جمعیت و غمگین شَ رَ ق قی ، شرق قی = ناگهانی ( شرقی زد تو گوشش = سیلی زدن ناگهانی )

شَع = نگهداشتن الاغ ، اسب

شَق قا رَق = محكم

شُل = نرمی ، آزاد کردن مهره از پیچ

شَلا شیت = کسی را از پا در آوردن ، کتک زدن

شُلا شی ویل = ضعیف ، سست ، بسیار رقیق ، آبکی

شِلا لِه = زدن ، سیلی زدن (شلاله کرد تو گوشش =سیلی محکمی به گوشش زد )

ص: 193

شَلا كُل = تنبل بی خاصیت ، فلج

شُلا وِل = ضيف ، ناتوان

شِلخته = نامنظم

شِل طاق پِل طاق = نامنظم

شُ لِكى = كم انرژی ، ضد محکمی

شُل كون سِف كون = کار بی برنامه ، نا منظم

شل مِ شُلی = بی حال ، کم انرژی ، پارچه ضعیف ، میوه رسیده

شلنگ = قدم های بلند ، شیلنگ

شلنگا تخته = نا منظم راه رفتن

شَلون شَلون = لنگان لنگان

شُل وا به دِی ، سِف می خوری = اگر در برابر طرف مقابل ضعف نشان به دهید ، او بر شما مسلط می شود

شلوار بی تِلی = نوعی شلوار با پاچه های گشاد و قسمت ران بسیار تنگ

شلوار پاچه پاکتی = نوعی شلوار که دم پاچه های آن پیلی دار و لبه ی آن بالا به طرف ساق پا باشد

شُله شور وا = سوپ ، آش ، غذای آبکی

شمائل = پرده ی نقاشی شده (وقایع تاریخی مذهبی مخصوصا وقايع عاشورا )

شوت ، شوت بودن = کسی که حواس درست و حسابی نداشته باشد

شوخی یا با رِدی = خنده ، طنز ، شوخی زیاد

شورا وا شور = دو نوع لباس را مرتب پوشیدن

شورتی خِش مالی = شورت پاچه دار ، شلوارک

شوری دِه گوری دِه= نامنظم - به هم ریخته

شوری شا در آوردن = زیاده روی کردن، نرمال نبودن ، تند روی

ص: 194

شو شوری = پلشت ، نا منظم

شولات = بسیار رقیق ، به هم ریخته ، نا منظم

شونه خالی کردن = مسؤلیت پذیر نبودن ، کار نکردن

شونه به شونه = همراهی کردن ، پا به پای کسی حرکت کردن یا کار کردن

شو وِر کا زَنا خار کو نِد ، همساده سنگ سار می کونِد = اگر دوست یا آشنا به آدم بی احترامی کند، دیگران به شکل شدیدتری به آدم بی احترامی می کونند

شو وِل = شاقول ، خط تراز در بنایی

شیر برنجی گرما چای دِه عروس دومادا زای دِه = وقتی که عروس از داماد بزرگ تر باشد

شیرپِز خونه = محل جمع آوری شیر و تبدیل به ماست واقع در انتهای محله سجاد و ابتدای طاحونه

شی رِی = معتاد

شیکا پیک = شیک پوش

شیله پیله = حقه ، کلک ، نیرنگ

شی تی لی = انعام ، هدیه ، هدیه گرفتن در زمان برد و باخت از طرفین

شیر با قالی سوار کسی شدن ، کسی را روی شانه ها نشاندن

شیر تو شیر = نا منظم

شیشه دو غازی = ظریف ، چیز شکستنی

شیطون ، شیطونی ، شیطونی شدن = بازی گوش ، باز گشت به روز های کودکی ، کار کسی را خراب کردن ، راپورت دادن ، جنب شدن

شیطون پا دا بَسم بده دَسم = وقتی که شیئی گم شده باشد ( مثلا در اتاق ) برای پیدا کردن آن

شیکر آب = به هم خوردن رابطه ی دوستی

شی کِسن ، سرشی کِس = خراب کردن خراب شدن موقعیت اجتماعی ( دختر یا پسر شکستن ) خراب شدن آینده، شانس موفقیت را از دست دادن

ص: 195

شیکمی سیر به خود دیدن، یا ندیدن = پیشرفت مالی

صابون دَن = سيقل دادن

صابون به جون خوردن = ضرر و زیان رساندن

صافا پوس کنده = آشکار راستی ، صداقت در گفتار

صُپ بی ریز ، شب وَر کون = یک گروه از مشاغلی که در زمان کم سود دهی داشته باشد مانند ، مواد ذایی

صحرا میری نون به بِر ، شَر میری پول به بِر= فراهم کردن امکانات قبل از انجام کار

صَدا پنجا = دو کیلو و دویست پنجاه گرم

صَدا رَم = 1/5 کیلو گرم

صَدا شيش رگی بدن لرزیدن = ترسیدن ، اضطراب زیاد

صد تا یه غاز = کار ، با ارزش ریالی کم، کم ارزش

صد کو رو شُک = شکر گزاری زیاد ، تشکر

صُ لا صفا = صلح ، آشتی

صَنار می دِیم سگ مونا اَخته می کونیم، هَف، صنار می دِیم دَس مونا آب می کشیم = انجام یک سری از کار ها نه تنها سود ندارد بلکه زیان هم دارد ، فعالیت اقتصادی با کمترین سود

صَند ا خونه = در انتهای اتاق های قدیمی دخمه هایی برای گذاشتن وسایل اضافی

ضِرتا پِرت = سخن دور از ادب و بدون تفکر

ضِر ضِر = حرف زیادی زدن

عار = زشت

عارا لوش = بسیار زشت ، بد قیافه

عارا ننگ = بسیار زشت

ص: 196

عار تا گوز = سر و صدا ، تهدید کردن ، داد و فریاد

عار شدن ، عارم می شه = خجالت کشیدن ، حیا کردن

عار بی می ری = نوعی نفرین ، به شکل بد مردن

عاريه = امانت

عاشقی چِل روزه ، پی شمونیش چِل ساله = انجام کار بدون فکر ، حوس های زود گذر عشق های لحظه ای و خیابانی ازدواج بدون آینده گری

عت فار ، عد فار ، عت وار = شکلک در آوردن

عر چِک پش پرده = زن یا دختر خجالتی ، زن یا دختر با روابط عمومی پایین

عرضا داد = شکایت

عرق، عرقی = مایع مست کننده، کسی که معتاد به نوشیدن مشروب باشد

عرق از چاکا چوک ریختن = عرق کردن بر اثر کار در هوای گرم ، عرق زیاد

عروس کا نو تا تو مون دارد مفتی خودش = اگر کسی مالی داشته باشد خودش اول از آن اسفاده می کند نه دیگران

عروس مردنی گردنی خارسو وا می گیرد = باید از خرید کالای نا مرغوب یا قبول هر چیزی که باعث به زحمت افتادن یا دامن گیر شدن شخص می شود دوری کرد

عَزا گرفتن ، عزا دا بی گیر = سوگواری ، نتیجه نگرفتن یا موفق نشدن در کار ، به بن بست رسیدن ، شکست خوردن در کار

عِزا چِز = التماس ، خواهش

عزیز دور دونه = نور چشم (فرزندی که خیلی مورد توجه پدر و مادر باشد )

عزیز گرونی = نور چشم (فرزندی که خیلی مورد توجه پدر و مادر باشد )

عِس بِر که = آدم نا منظم

ص: 197

عکس برا دری قندون خُبه = مترسک، عکس که زیبا نباشد اگر آن را روی قندان بگذاری از ترس کسی نزدیک قندان نمی شود

عَل لاف = بی کار

علف باید به دَنی بُزی چی شیرین با شِد = مورد علاقه بودن ، دوست داشتن ، عاشق بودن انتخاب از روی علاقه

عَ لِف رو بو تِش سبز می شِد = شخصیت هر کسی وابسته به تربیت خانوادگی شخص می باشد

عِی نَه = مگر نه

عِى نَهو = مانند ، شبیه

غاز چِرون دَن= سرگردان ، بی هدف ، بیکاری

غشَا ليسه = دوست داشتن زیاد ، علاقه

غوراو مِده ، غور او مِدن = ماست تُرش ، دختر و پسری که سن ازدواجشان گذشته باشد

غوزى بالا غوز = مشکلات پشت سرهم

غوزم دراد - بد نو میم در نیاد = بد اقبالی بد شانسی ، نگران شخصیت خود بودن ، تخریب شخصیت در محافل عمومی

غولوم شما = اگر از کسی در مورد جنسیت نوزاد سؤال شود اگر نوزاد پسر باشد در جواب می گویند غولوم شوما

غیلی بند، سینه بند ، پیش بند = پارچه ای چهار گوش بند دار که زیر گلوی بچه ها بسته می شود در وقت غذا خوردن ، موقع دندان در آوردن

طا چه ، تا چه = گونی یا کیسه از جنس کرباس برای گندم ، جو

طاخچه = داخل اتاق های قدیمی اندازه ی یک متر از کف اتاق بصورت منظم روی دیوار حفره هایی برای گذاشتن وسایل ایجاد می کردند ( طاقچه )

طاخچه بالا گذوشتن = ناز کردن

ص: 198

طاخچه بلند = حفره های روی دیوار زیر سقف برای گذاشتن وسایل زینتی

طاخچه پوش = پارچه های زر بافت برای کف طاقچه ها

طاقا چشمه = نوعی سقف برای ساختن اتاق های قدیمی بشکل هلالی ، هر چه قدر طول اتاق بیشتر می شد به چشمه ها اضافه می شود مثلا 4- 5 و.... چشمه

طاق روی کردن = نظافت خانه در شب سال نو

طاق قی = بستن در همراه با صدا ، در را محکم بستن

طاق مِطاقی = لنگه به لنگه ، تا به تا

طاق واز = به پشت خوابیدن

طبلی باد دادن = از بین بردن سرمایه، استفاده غلط از دارایی ها ، فحاشی

طوری نیس = اشکال ندارد

ظَف کردن = جمع آوری ، در حافظه جای دادن، نظافت ، یاد گرفتن ، تمام کردن صحبت یا کار

فا تَ = فاتحه = مجلس ختم ، مجلس ترجیم برای اموات

فاتَش خون دِس = کارش تمام شده ، در حال اخراج شدن ، بی اعتبار شدن ، بیمار دم مرگ

فارسی کردن ، فارسی بُری = اصطلاحی در نجاری

فارق شدن = زایمان ، بچه به دنیا آوردن

فال گوش = صحبت های دیگران را پنهانی گوش کردن

فال گیر = پیش گویی کردن ، از آینده کسی خبر دادن

فِرچه ، فرچه کاری = صیقل دادن فلزات ( مس ، استیل ، برنج ) توسط بُرس های مخصوص

فِرز = زرنگ

فِس قِلی= کوچک

فِس فِسی = بسیار با حوصله ، کاری را بیش از حد طول دادن

فُشی آبدار = سخنان دور از ادب ، فحاشی

ص: 199

فَكا فاميل = خویشاوندان

فَكا فرمون = دستور دادن

فکری نون کون کا خربیزه آبه = انجام یک سری از کار ها که از نظر مالی صرفه اقتصادی ندارد

فَ کَ سَنی = ناچیز ، کم ارزش ، کوچک

فُلانی مث زیر شلواری می مونِد ، باش تا پُش در خونه بیشتر نی می شِد رَف = از هر کسی باید به اندازه ی توانایی هایش انتظار داشت

فِل فور = سريع ، با عجله

فِلنگ ، فلنگا بسن = فرار کردن

فَل لِه = در هم ، مخلوط

فو طور = شدت ، بیش از اندازه

فو كُل ، فو كلى = موى جلوی سر ، کسی که موی جلوی سرش بلند باشد

فور مالیته = از بین بردن

فورت ؛ فورت کشیدن = نوشیدن چایی خوردن سوپ، بدون قاشق

فیر تا فارت ، فورت = سرفه یا عطسه همراه آبریزش بینی

فير فير = غذا خوردن یا هر چیز دیگر همراه با صدا و تنفس

فيس = غرور ، تکبر

فين فى نی = صدای بم، صدایی که از مجرای بینی بیرون می آید

قابله = ما ما چه

قاپ ، قاپیدن = گرفتن با دهان ، گرفتن سریع

قامی شا ( قاپی شا ) دزدیدن = فریب دادن ، نیرنگ

قا تِق ، قاطق = خوراکی

قاتق کردن = صرفه جویی در خوردن

ص: 200

قا تقی نون ، یا قاتلی جون = کاری را به قصد خوب شدن انجام دادن اما بازدهی خوب نداشتن

قاتی ، قاطی، پاتی = در هم ، مخلوط شده ، نا هماهنگ

قارا = قراقوروت

قاراش میش = آشفته ، نا منظم

قارا می بی نِد ، دَ نِش آب می یوف تِد = با دیدن هر چیز تحریک شدن ، کنترل نداشتن احساسات

قار را قور = سر و صدای شکم

قارت ، قارتی = ناگهانی شکستن

قاشوق پس سا کردن = سازگاری ، همکاری ، هم فکری

قا شو وِل = وسیله ای مانند قاشق یا برس برای تیمار چهار پایان

قاق ، قاقا لِه خشکه = خشک نان خشک، هر خوراکی که بر اثر ماندن و خشک شدن نتوان از آن استفاده کرد

قالا وِ ر = نگهبان ، محافظ

قال تاق = زرنگ ، حیله گر

قا م = قسمتی از استخوان گوسفند مکعبی شکل که برای بازی قمار از آن استفاده می کردند و شامل دو طرف می باشد ، یک طرف بنام اسب ( برنده) یک طرف خر ( بازنده )

قام سولاخ کردن = توطئه کردن ، درد سر درست کردن

قای دِه = اندازه ، سایز مناسب

قایِم = محکم ، پنهان

قا یِم دا یِم = پنهان کردن

قا یِم شی = پنهان شدن ، یک نوع بازی

ص: 201

قَدا غن (قن) = جلو گیری ، منطقه ی ممنوعه

قِر = رقص كمر ( قرش بده = به رقص )

قُر ، غُر = باد فتخ که بر اثر آن آلت تناسلی حجیم می شود ( آقایان ) ، برآمدگی ، ورم، زنگوله ی کوچک

قِ رِش مال = ناز ، عشوه گر ، طناز

قرآنی طاخچه جودا ، مث قرآنی طاخچه جودا = چیزی که از آن استفاده نشود یا استفاده ی بهینه از آن نشود ،

سودی به کس نرساندن

قرازه = اسقاط ، بدرد نخور

قِرا قا شوق کردن = آرایش کردن و لباس شیک بوشیدن برای بیرون رفتن از خانه

قِرا قَم بيل = عشوه ، ناز ، کار نکردن

قُر اومدن = زیر بار نرفتن ، همراهی نکردن

قُرت ، قِرتی پِر تی = کسی که مرتب به سر و لباسش برسد

قِراق ، قِ رِق = کسی که با غرور راه می رود

قِرا قا شوق کردن = آرایش کردن برای بیرون رفتن از خانه

قَرا قوچ = نا هماهنگ ، کج ، فلج

قَرا في قاج = تعادل نداشتن ، کج

قَرضا قولِه = وام ، بدهکاری

قُرعه رو چش او مِدن = نابینا شدن

قُروم ساق = نوعی توهین

قِری پِری = شیک پوش

قِش قِ رِه = سر و صدا ، داد و فریاد ، شلوغی ، جمعیت

ص: 202

قصری ، قصری = نوعی توالت از جنس پلاستیک برای کودکان

قصه بی بی چو ساره = حرفهای بی ارزش

قِضا قورتِ کی = ناگهانی ، بی نظمی

قَشی = بیماری سرع

قِ فیس = معادل 100 یا 116 متر مربع زمین کشاورزی

قُل چماق = گردن کلفت ، زور گو

قِلفتی = تمام چیزی مثل پوست گوسفند ( پوست گوسفند را کاملا جدا کردن در اصل یک نوع تهدید می باشد )

قُلمبه = درشت ، برآمدگی

قُل قُله = شلوغی ، جمعیت

قلوه سنگ = وسیله ای از جنس پشم با دسته ی بلند برای پرتاب سنگ که گله دار ها و کشاورزان برای هدایت گله یا زدن کلاغ از آن استفاده می کنند

قِل یِه وا قِرمِه = کسی را کتک زدن

قُمبول = باسن

قنات = شیرینی فروش

قنداق = پارچه ای چهار گوش که دست و پای بچه های نوزاد را در آن می پیچیدند

قند تو دل آب کردن = خوشحالی ، شادی

قَن درون = آدامس

قَنطوره، قنطوره باز ، قنطوره بند =حقه و کلک زدن ، سیاست فریبکاری

قوبچی = نان تافتون کوچک

قو چَلی = چاق

ص: 203

قوز قِلاغ = شکلات چند رنگ

قور او مِده = دختری که سن ازدواجش گذشته باشد ، ماست ترش

قورت ، قورت مالیدن = خود نمایی

قو زولی = چیز کم ، مقدار کم

قوش کردن ( غوش ) ، قوش کرد روش = پریدن روی چیزی

قوز مالی = مقدار کم

قوطی گوز = قد کوتاه

قو لُمبه سو لُمبه - برآمدگی و فرورفتگی اندام ، ورم

قولِنج = سرما خوردگی ، درد عضلات ناحیه کمر و میان دو کتف ها و شانه ها

قولنج گرفتن = ماساژ ، کسی را کتک زدن ، جواب دادن با تندی و پرخاشگری

قولت ، قولت دادن = خوردن ، بلعیدن

قُل قُله = جمعیت ، شلوغی

قو لوپ ، یه قولوپ = قطره ، جرعه

قو نپریدن، قونی می پِره = مكان خلوت و بدون رفت و آمد، خالی از جمعیت

قویت ، قویت شدن = مخلوط آرد نخود با شکر، شکستن و خورد شدن

قیافه = اندام

قیافه ی آب دوغ خیالی گرفتن = تهدید کردن ظاهری ، طبل تو خالی بودن

قیافه گرفتن ، قیافه شیش در چار گرفتن = با غرور راه رفتن ، احساس بزرگی کردن ، جنگ طلب

قیر کِش = با سرعت

قیر ری = سریع

فی زی = کوچک

قی لی پی لی = دل شوره ، هوس

ص: 204

قِی لو نی سِده = ورودی جاده ی سده به رهنان از طرف شمال غرب رهنان ( محدوده ی ورزشگاه طالقانی خ امام رضا)

قی مِر زِه = مخلوط گوشت کوبیده با آرد نخود چی مانند کوفته

قیومِت به پا کردن = داد و فریاد ، جنجال ، اعتراض

کا اِز خودد نیس ، کادو نَم اِز خودد نیس = زیاده روی در غذا خوردن و هر کاری ، به چیز مفت رسیدن

کا یا سُک اِز دیفال (دیوار) می یوف تِد ، اما اِز این بشر نی می یوف تد = کسانی که روابط عمومی ضعیفی دارند، کسانی که در هیچ کار اجتماعی شرکت نمی کنند و گرفتاری دیگران برای شان مهم نیست

کا بیدن = بازرسی کردن ، جستجو کردن

کا جو زیاد شدن = خوشحالی زیاد، بیش فعال ، تحرک زیاد

کاچی = نوعی سوپ شیرین ، مخلوط آرد /شکر آب

کاچی بَضی هیچ چیه = به چیز کم قانع بودن

کا را بار چاق = ثروتمند

کارت به اُسو خون رسیدن = سخت شدن کار ، نهایت گرفتاری

کاس ، کاس شدن = اذیت ، سختی

کاسه کلوای، مِثی کاسه کَلوای می مونِد = کاسه چینی شکسته ی تعمیر شده ، آدم سالمند و بیمار

کاسه کَله دَسِ کس دادن = با سیاست کار کسی را انجام ندادن

کاسه کوزه تو سرشی کوندن= همه اشتباهات را به کسی نسبت دادن = کسی را مقصر کردن

کاسه گِدای دَس گرفتن = کسی که سربار جامعه با شد

کار دون = کسی که کارش نخریسی با شد ، آگاه ، دانا

ص: 205

کا گِل مالی = قبلاً دیوار ها و سقف اتاق ها و روی پشت بام ها را کاگل می کشیدند ( خاک + آب کاه ) در اصل این کار توسط بنا ها انجام می شد ، ایزوگام با استفاد از مخلوط آب ، خاک ، کاه

کالا پس معرکه = بی نتیجه ماندن کار ، نا امید شدن از کمک دیگران

کالا دو رِی = نوعی کلاه گرد

کالا شاب گا = نوعی کلاه گرد شاپو

کا لا نِمدی = کلاه از جنس نمد

کام سِرا ، کارام سِرا = کاروان سرا

کِباب شامی = کتلت

کِباب پَر = کِباب چنجه ، نوعی کباب برگ تکه تکه

كِباب مُشتى = كتلت

کُپ او مِدن = آمادگی مرغ برای خوابیدن روی تخم

کِپ کردن (کپ کرد روش ) کسی را کتک زدن روی کسی افتادن - نشستن به روش خاص

کُپو لا بلند = روی هم افتادن چند نفر

کُپولی = بلندی

کُپولی چا = سقف چاه آب (قبلا سه طرف چاه های آب خانگی را دیوار کشیده و روی آن را می پوشادند

کُپه = غده ، تجمع ، زیادی

کُپه اَرمنی = غده چرکین بزرگ

کَپیدن ، کپه مرگ = خوابیدن ، استراحت کردن

کَتا کُلفت = درشت

کَتا کول = شانه ها ، دور گردن

ص: 206

کَتا کون = دور باسن

کَت وا کردن ، كَتا دا وا نكون ، کتاشا وا می کونِد = آماده شدن برای دعوا تهدید به کتک کاری

کَتونه = لانه ی مرغ ، خروس ، که با خشت و گل ساخته می شد

کِراش ، کِراش کردن = ارزش ، ارزش داشتن

کُرا وَچ = ازدواج ، زاد و ولد

کَرت = تقسیم بندی زمین کشاورزی به قسمت های کوچک

کُرسی پا = نوعی صندلی برای بالا رفتن ، صندلی چوبی بدون تکیه گاه

کُرسی ، کرسی گذوشتن = یکی از وسایل گرمایشی در فصل سرما که از چوب ساخته می شد وزیر آن یک استنولی یا کِ لک آتش گذاشته و لحاف کرسی را روی آن می انداختند و زیر آن می خوابیدند

کُری کا اِزین خَره پس خاکش به سَره = وقتی پدر و مادر خوشبخت نباشند ، آینده ی فرزندان در خطر است

کُری کا کاجوش زیات می شِد ، جُف تِک طاقِ طبیله می زِنِد = کم ظرفیت بودن یک دسته از انسان ها وقتی که صاحب پست و مقام می شوند

کسی کا به مو نریده بود ، قلاغی کون دِریده بود = کار ما به جایی رسیده که هر کسی به ما بی احترامی می کند

کشیدن حیوانات اهلی ( گاو ، الاغ ماده ، مادیان ) = فراهم کردن شرایط جفت گیری برای حیوانات کسانی که دارای گاو ، اسب ، یا الاغ نر از جنس نژاد اصلاح شده جهت جفت گیری و بارور نمودن بودند، دامداران برای این کار حیوان ماده خود را نزد آن ها برده و پس از عملیات جفت گیری مبلغی را پرداخت می کردند

کُر فِه = کوچک ، ضعیف (در رابطه با بچه ها ) بچه ی کوچک

ص: 207

کُری از خر بزرگ تر = فرع بزرگ تر از اصل شدن ، اگر سود و بهره ی پول از مقداری اصل پول بیش تر شود

کَریز = قنات سر باز به عرض حدودا 10 متر و عمق حدودا 7 متر با دو طرف گل انداز

کَف تِر بُرجی = کبوتر صحرایی وحشی که لانه اش داخل برج ها می باشد

کََف تِر تاری = کبوتری که لانه اش را گم کرده باشد

كُفرونی نَع مِت = اسراف ، دور ریختن غذا

کفگیر ته دیگ خوردن = تمام شدن دارایی و ثروت

کف نا دَفن = مراسم کفن کردن و به خاک سپاری اموات

کَفه زِ دِی = تاریخ گذشته ، غیر قابل استفاده

کَک تو پاچه افتادن = تحریک شدن ، آگاه شدن ، تلاش کردن

کلا کاسه کلا کاسه را به هم زدن = برنامه، تشکیلات به هم ریختن برنامه دیگران ایجاد بی نظمی

کَل شیرین شدن = دوست داشتن ، رضایت مندی

کِ لِک = ظرف گلی شبیه استنبولی برای آتش و گذاشتن زیر کرسی ، حقه ، نیرنگ

کِ لِکا بامبول = نیرنگ ، فریب کاری ، سیاست منفی

کَل لاش ، کل لاشی= از مال و غذای دیگران بدون پرداخت وجهی استفاده کردن ، مفت خوری

کَلن جار = مشاجره کردن ، زیاده روی در صحبت

کَلوا، کلوا بندی = ترمیم شکستگی کاسه و بشقاب چینی ، کار بدون دقت

کَله پِرون دَن = بر طرف کردن پشم سر گوسفند توسط آتش و آماده کردن برای پختن

کَله پوک = کم عقل ، نادان

کُله دیوار - دیوار کوتاه

کُله سه مَنی یا تِکون دادن ، اما زِبونی سه مثقالی یا تکون ندادن = صحبت کردن با اشاره ، تایید یا رد کردن با سر کار سخت را انجام دادن اما کار راحت را انجام ندادن

ص: 208

کَله کتابی - کچل ، طاس

کله کردن = با سیاست کار کسی را انجام ندادن

کُلی دَن = کسی که به دلیل کوتاهی یکی از پا ها نتواند صحیح راه برود

کُمبیزِه = خر بزه نارس

کَمچه زِنی ، قاشوق زِنی = کسانی که در شب چهارشنبه سوری به صورت پنهانی و ناشناس در خانه ها را می زدند و صاحب خانه یک عدد سکه یا تکه ای قند یا نبات در کاسه یا بشقاب کمچه زن می گذاشتند

کم رو = خجالتی

کناسی ، کناسی کردن = در آمد از راه کار های پست و درجه پایین

کُنجا کو = تحقیق ، جستجو

كُند لِه = هر چیز سفالی ، کم ارزش

کُنده = قسمت ضخیم ساقه ی درخت ، (چیزی شبیه کوزه سفالی که داخل آن را باروت ریخته و وسط یک فتیله روشن می کنند و آتش با فشار از دهانه ی آن خارج می شود ، در مراسم عروسی و جشن ها )

کِ نِسک = خسیس

كِنف شدن = خجالت کشیدن ، ضایع شدن

کنیز شوما = اگر از کسی در مورد جنس نوزاد سؤال شود اگر نوزاد دختر باشد در جواب می گویند کنیز شوما

کوپ چی = دور هم جمع شدن

کوپ کردن ، مایه را کوپ کرد = از بین بردن ، مال و ثروت را به باد دادن ، روی کسی یا چیزی افتادن

کو تِلی = ساقه ی خشک درخت ، قسمت ضخیم ریشه تکه تکه شده

ص: 209

کو تو له = آدم قد کوتاه

کو پولی بلند = روی هم افتادن

کو دَری = نوعی پارچه

کو چولی = بسیار کوچک

کور کوری آسمون = نزدیک ستاره ها

کور مالی = چشم بسته ، در تاریکی راه رفتن

کوزه گِر از کُندله آب می خورد = کسی که مثلا خود تعمیر کار وسیله دیگران باشد ، اما وسیله ی خودش خراب باشد

کوفت = یک نوع نفرین ، غذای بی مزه ، یک نوع بیماری پوستی

كوفتا زهره ماری = نوشیدنی و خوراکی غیر مجاز مانند : مشروب ، ....

کوفته = یک نوع غذای سنتی و بسیار مقوی به شکل گلوله ( مخلوط گوشت و سبزی جات ، برنج یا گندم یا خشخاش : کوفته برنجی ، کوفته خشخاشی ، کوفته گندمی ، کوفته شوید باقالی

کوفته بابا ربی = کوفته ی بزرگ که میان آن را کشمش ، خرما ، مغز گردو می گذارند

کوک = سرحال ، شاداب

کوکو مِه = جغد ، انرژی های منفی آدم گوشه گیر با چهره ی غمگین

کول کردن = بغل و بلند کردن

کولوغ اِن دازون = به پیشواز ماه رمضان رفتن ، روزه ی قبل از ماه رمضان

کو لوکو = وسیله چوبی برای خرد کردن کلوخ در زمین های کشاورزی

كولون = قفل چوبی برای درخانه یا باغ های قدیمی

کو لِه شدن = خسته شدن از کار ، بدهکاری

کولی بازی = سر و صدای بی جا، نمایش

كوم وَراو مِدن ، كو مَم وَراو مِد = به آرزو رسیدن ، پایان انتظار و شروع روز های خوش

ص: 210

کون گشاد = تنبل

کونه پا = پاشنه پا

کونه پا زدن تو آبی سرد، کونه پا دا به زن تو آبی سرد = کسانی که انرژی کافی برای کار کردن نداشته باشند حال کار پیدا کردن

کونه پیله = بدرد نخور ، لباس کهنه

کونه چین = کسی که کالا های دست دوم یا اسقاط ( لباس ) را خرید و فروش می کند

کو نه سال = پایان سال

کونا پیزی هم کشیدن = آمادگی برای انجام کار

کونی نی شی مَن ندارِد = کسی که هر لحظه در جایی باشد، کسی که در هر کار شتاب و عجله می کند

كونه حيض = نوار بهداشتی پارچه ای

كونه حیض شدن ، مو را کونه حیضی مون کرد = شخصیت کسی را پایین آوردن

که که ، که که خوری - مدفوع ، یک نوع فحاشی ، حرف زشت

کِه وانیم کِه = لفظ قلم صحبت کردن ، ادبیاتی صحبت کردن

کِه وِ رِه = کثیفی

کیا بیا = رفت و آمد ، صاحب نفوذ ، مقام

كيرا ديدن ، کدو را ندیدن = قدم در راهی گذاشتن بدون در نظر گرفتن مشکلات و سختی ها

كيرا كون يكي = رفیق ، دوست ، همراه

کیر تاب خونه = سرگردان ، کسی را گمراه کردن

کیر کِن = زیاده خواه، بهای چیزی را پرداخت نکردن ، بی انصاف ، گران فروش

کیرم به طاقی = حرف های بیهوده ، وعده های بی جا

کیسه کِش = کارگر در حمام های عمومی جهت نظافت مراجعه کنندگان

ص: 211

کیش میشی = کوچک ، ظریف

کیف چه = پماد

کِی فور = لذت بردن

کِیفی = تریاک ، یک نوع مسکن برای به خواب رفتن کودکان مسکن عارضه درد گوش بچه ها

کیویج = زالزالک

گا با گیلی = دام ، گاو ، گوساله ، گوسفند

گاب رو = در حمام های قدیمی چون آب شهری وجود نداشت و سیستم های لوله کشی نبود برای این منظور در محل چاه آب یک سطح شیبدار بصورت یک راهرو ایجاد و توسط گاو از چاه آب می کشیدند و آب را به طرف مخزن هدایت می کردند

گا بی مون زای د = خراب شدن کار ، اتفاق ناگوار

گا تو ری = بی ادب ، بی فرهنگ

گاری = نوعی از باربند از جنس چوب دارای دو چرخ بزرگ با دو دسته ی بلند که به اسب یا الاغ بسته می شد برای حمل خاک ، کود ، کاه ... و نوع دیگر آن دارای چهار چرخ برای حمل میوه و یک سری اشیاء سبک که توسط شخص جابجا می شود ( یک فروشگاه سیار )

گاری چی = متصدی گاری

گا گول = کم حافظه ، سر در گم

گال فِس = نامنظم ، بدونه آرایش

گالوار - بزرگ تر از گاله برای حمل کاه

گاله = کیسه ای از جنس کرباس با دهانه ی باز به شکل قایق برای حمل خاک ، کود توسط اسب با الاغ

گاله کوت = نوعی توهین

گام بو = درشت ، چاق ، نا منظم

ص: 212

گالیش = نوعی کفش از جنس پلاستیک

گای دَن = فحاشی ، تجاوز

گای وَختا زیر دُم بی خرا باید ماچ کرد، گای وختا باید لَغت زِد = عکس العمل در برابر انسان های بی فرهنگ در زمان های گوناگون و شرایط خاص

گدا به گدا ، رحمت به خدا = کسی که شرایط مالی خوبی نداشته باشد و از کسی در خواست کمک کند که او هم شرایط مناسبی نداشته باشد

گدا گُشنه = فقیر ، خسیس

گودالی آب گندیده = جاده قدیم رهنان به اصفهان ، ابتدا مادى ولدان

گَر = کم مو

گَرا گوری = نا منظم ، کثیف

گُر پا گرپ = پشت سرهم ، متوالی، روی هم انباشته ، گروه گروه ، سریع

گربه شوری کردن = خوب تمیز نکردن

گربه در حنجله کشتن یا سر بریدن = یک نوع زور گفتن ، دستور دادن ، تهدید ، زهر چشم گرفتن

گربه دُ زِه اِز عروسی شلخته خوشش می یاد = همیشه افراد سود جو و فرصت طلب و استعمار گر از بی نظمی و بی برنامه بودن دیگران خوشحال می شوند

گربه رَخصوندن = درد سر برای کسی ایجاد کردن ، مزاحمت ، بهانه آوردن

گَرتا خاک کردن = تهدید کردن ، رجز خوانی

گَر تو لی = خاکی ، گرد آلود

گَردن کُلفت = زور گو ، قلدر

گُردِه = پشت ، کمر ، برآمدگی پشت

گُر ده مای= شبیه پشت ماهی ، حالت گنبدی شکل

گُرز باید خورند پلون باشه = هر کسی باید به اندازه توان و قدرتش کاری را انجام دهد

ص: 213

گُرگامیش = بین تاریکی و روشنایی

گُر گرفتن ، گُ رَم می کشند = شعله ور شدن آتش ، بالا رفتن دمای بدن

گَر ما چای دِه = معتدل ، سرما خوردگی

گَر مای = غربال دانه ریز

گِرون جون = گران فروش

گِره گوره = در هم پیچیدن ، پیشرفت کار به سختی

گُریز زدن = مرثیه خوانی پس از سخنرانی

گِزه گرفتن = گاز گرفتن

گُشنه گی خورده = سختی کشیده

گِل = آویزان ، همراهی

گل آب دادن = چیزی را داخل آب ریختن

گلاب به رود = کسی که می خواهد از موضوع کثیف صحبت کند ، اول این جمله را به مخاطب می گوید

گِلا گشاد = کار نامنظم گشادی بیش از اندازه ( لباس ، کفش )

گِل اِنداز = حریم قنات و جوی آب جهت جمع آوری پسماند حاصل از لایروبی ( به صورت سطح شیب دار که در کنار آن درخت هایی مثل چنار - بید - سنجد وِسک - زبان گنجشک (ون ) کاشته می شد و در انحصار شخص خاصی نبود )

گِل پای = تکل زدن

گِل دار کردن = آویزان کردن ، لباس و غیره

گِ لِش نیوف = دنبالش نرو

گِل خواب رفتن = خواب آلودگی ، نیاز به خوابیدن

گِل مالی = آلوده به گل

ص: 214

گُل مَگلی = گلدار

گله دون = محل نگهداری گوسفند

گُماشته = نوکر ، خد متکار

گُما گور = دور از چشم

گِم بله = چاق

گِمبولی = گرد ، نخ تابیده شده

گُمبولی پیچ = به هم به هم گره خوردن ، خوردن زمین

گَن داله ، گن داله شدن = حالت تهوع از خوردن غذای مانده

گَند زِدن = خراب کاری

گَن دِ دِ به زنند = کسی که کاری را خراب کرده باشد

گَنده دو ماغ = بد اخلاق

گَن دیده = فاسد

گو ، گو خوری = مدفوع ، حرف زشت ، فحاشی

گِوا خونه = گواهی خانه ؛ محل صدور گواهی نامه یا سجلد ( مکانی در شمال خ ابوذر و شرق مسجد بزرگ )

گوت رِی = نامنظم

گودالی دسگا = محل نصب دستگاه بافندگی در زمین

گور به گور شده = نفرین کردن برای کسی که کار خلافی انجام می دهد

گوری باباش ، گوری باباش کرده = کسی که کار اشتباهی را نه از روی عمد انجام داده باشد و به خواهند حق را به او بدهند

گوری دِه = به هم گره خورده (نخ ، طناب ) - نا منظم

گوز = باد معده

ص: 215

گوزا دادا قبضا اِ سد = تمام شدن کار ، مردن ، از کار برکنار شدن

گوز گُمبذ کردن = فخر فروشی ، تکبر ، لاف زدن

گوشا گوشواره با همه = بعضی از چیز ها به تنهایی معنا و مفهوم پیدا نمی کنند ، و لازم و ملزوم یک دیگرند

گوش به بَرزی = گوشت کوبیده با حبوبات

گوشتا لوبیا = گوشت کوبیده شامل : گوشت ، لوبیا ، سبزی ، سیب زمینی

گوشتا نُخوداب = گوشت کوبیده شامل : گوشت ، نخود ، سیب زمینی

گوش تولی = چاق ، کودک

گوش خوابون دن = انتظار کشیدن ، کمین کردن

گوش سوراخ کرده = نامزد هنگام تولد ، دختر و پسر کوچکی که در آینده باید با هم ازدواج می کردند

گوش میاد رو دنبه = افراد ثروتمند به ثروتشان اضافه می شود ، مرفه روز به روز مرفه تر می شود و فقیر فقیر تر

گولی = تیله ، ساچمه

گو گیجه = سر در گم ، گیج شدن

گو گوری مگوری = یک نوع شوخی و مزاح با بچه ها

گوم = نوعی لوله با دهانه ی باز حلقه ای شکل از جنس گل و آهک برای استفاده چاه های آب جهت جلوگیری از ریزش دیواره ی چاه

گون جونی = میوه ی پاییزی شبیه گلابی و سبز رنگ

گونده گوشه = حرف زهر دار زدن

گونده = بزرگ

گون دِگی = وسیله ای در نجاری

ص: 216

گُو وِه وَر کشیدن = آمادگی برای انجام کار

گو وِه پا = بی فرهنگ

گیجا بنگ = نا آگاه ، کم عقل ، سر گردان

گیرون دن ، بی گیرون = روشن کردن چراغ ، رادیو ، تلویزیون ، آماده کردن آتش

گیر یه لو لُی = تظاهر به گریه کردن ، گریه برای فریب دادن

لا بُد = گمان ، شاید

لا ابولی = خلاف کار

لا پا افتادن ، لا پانی شِس سَن = گمراه کردن ، فریب دادن

لا پا کشیدن، از لا پاش کشید بیرون = دارایی کسی را گرفتن ( ماشین ، موتور ... )

لات ، لاط = جنگ طلب ، شرور ، نترس

لا تا لوط = فقیر ، بی پول

لا پیشونی کردن = پنهان کاری کردن ، عیب دیگران را ندیدن

لا حاف کرسی = لحافی که در فصل سرما روی کرسی می انداختند و یکی از وسایل جهیزیه به حساب می آمد

لا خو سِی = پنهانی

لا خُل = زیر آتش ( خاکستر ) گذاشتن قابلمه ، پنهان کاری

لا را بید = آفت پارچه

لا زیرا کشیدن = کوتاه آمدن در بحث و صحبت ، از حق خود گذشتن ، احترام گذاشتن

لاش = هر چیز بد بو

لا طاق حموم = زیر بازار چه ، کوچه ی حمام بزرگ

لاف لا فی = بزرگ ، گشاد ، نا قواره

لاق قالوق = سر وصدای وسایل

ص: 217

لا کُرسی رفتن = خوابیدن زیر کرسی برای گرم شدن

لاق لاق کردن = صدای نا هماهنگ وسیله ی نقلیه

لا لا حافي ، زیر لاحافی = صحبت های پنهانی ، معاملات پنهانی

لال مونی = جواب کسی را ندادن ، گنگ شدن ، سکوت کردن

لام تا کام، لام تا کام حرف نه زدن = صحبت ، سکوت کردن ، توضیح ندادن

لا هوای زِدن = زیر توپ زدن، پرتاب کردن توپ به طرف بالا

لباسی پلو خوری = لباس مخصوص مهمانی

لباسی عاریه = کرایه کردن وسایل زندگی حتی لباس

لبا لوچه = اطراف دهان

لب تَر کردن = حرف زدن ، اعتراض کردن

لب دو دوری = لب های بلند و درشت

لب شيكرى = لب های شکاف دار

لب لَبو = لب های بلند و درشت ، لب های ناقص

لُپو لی = گونه ی درشت

لِجن زِدن = تعطیل کردن ، از کار انداختن ، جلوی فعالیت را گرفتن

لُخ تا پِتی = عریان ، بی چیز

لُختی ، پُختی = شرور ، خلاف کار

لُختى عور = برهنه ، بدون لباس

لُختى ما دِر زا = بدونه لباس ، بدونه پوشش ، بی پول

لُر کِشی = لای روبی

لُری وار = پر حجم، تدارکات زیاد ، خوردن زیاد ، ساده صحبت کردن ، فهماندن مطلب به روش ساده

ص: 218

لِره رفتن = اشتها ، گرسنگی ، خوردن با سرعت

لَش = سست ، ضعيف ، ناتوان ، تنبل

لِفت دادن = حوصله دار بودن ، آهسته کار کردن

لُف ، يه لُف = تکه ، یک تکه نان

لُف تا لیس = چاپلوسی ، سر سفره ی دیگران غذا خوردن لط شا خوردن = جریمه شدن ، به سرنوشت بد دچار شدن

لُق ، لُغ شدن = مخلوط شدن زرده و سفیده ی تخم مرغ

لَق لَق پا چنار = قد بلند ، دراز

لَق ، لَق زدن = تعادل نداشتن ، نا مرتب سینه زدن

لَکا پیس = بیماری پوست ، برس ، دو رنگی پوست

لِكا تِه = در حد اسقاط ، به درد نخور

لَک رو چِش افتادن، اِلای لک رو چشش بیوف تِد = کور شدن ، نفرین برای کسی که چشم هایش انرژی منفی تولید می کند

لِک لِکی = چرخ نخریسی چوبی

لم = راه ، روش هر کار

لَم بُر = جا بجا شدن ، موج آب

لَم دادن دادن = بین نشستن و خوابیدن با آرامش

لَمبه = آفت حبوبات

لَن دِهور = درشت اندام

لُنگ = پارچه ی نخی قرمز رنگ که در حمام های عمومی جهت پوشش پایین بدن از آن استفاده می شد

لَنگا پاچه - تمام قسمت های پا

ص: 219

لَنگا پاچه لا هوا بودن = مريض ، بيمار ، تنبل

لو اوِ مدن = آمادگی سگ و شغال ماده برای جفت گیری

لو تو رِه - آب گل آلود ، شل

لوتی پا تشت = کسی که وضع مالی خوبی ندارد ، بی پول

لو دِری = ولگرد ، هر جایی

لو دِ گی = شوخی زیاد

لو دِه = سبد چوبی دسته دار چهار گوش برای میوه

لوش ، لوشه ، لو شِی = زشت ، بد قیافه ، باردار شدن از راه خلاف شرع

لوفتا لیس = سر سفره ی دیگران رفتن بیش از حد

لو کِه = حرکت بین دویدن و راه رفتن ، یورتمه

لولی دَن = تكان خوردن

لوم بون دَن = خوردن زیاد

لو وِه ، لو وِ مار = التماس ، خواهش ، اصرار بر خواهش

لِها لَ وَرده = جراحت زیاد ، زخم ، آسیب دیدگی زیاد ، کوفتگی زیاد

لِهو وِه = جراحت زیاد ، زخم ، آسیب دیدگی زیاد ، سوختگی

لیس لیسیدن = زبان زدن، زبان را روی صورت و هر چیزی کشیدن

لیسه رفتن = خنده و گریه کردن زیاد در حد بی حال شدن

ليش تَن = خوردن بیش از اندازه، اسراف کردن

لِى لاج - متخصص ، ماهر، استاد

لِي لاجى قُمار با زا = کسی که همه دارایی خود را در راه برد و باخت ( قمار ) گذاشته باشد

لِي لو زِدن = گریه ، التماس ، خواهش

ص: 220

لی لی به لا لاش گذوشتن = ناز کسی را کشیدن

ليف ، ليف زدن = شستن سر و بدن با شامپو و صابون توسط کیسه ی مخصوص

لى وير = لب ، چانه ، فک

لی وی راش الَن گو نِس = اعتراض با حرکات صورت ، نا راضی بودن

ما تم ، ماتم گرفتن ، پَ چرا ماتم گِرف تِی = سوگواری ، غصه دار بودن ، گوشه گیری شکست خوردن

ما تيكا سر خاب = آرایش غلیظ

مادِه مولا = زرنگ

مادی مُرده = بی حال، خربزه، هندوانه ای که به اندازه ی کافی آب به ریشه آن نرسیده باشد

ما دِر حساب = تن خواه گردان موقت ، حساب دار موقت

مارتو آسین خوابوندن ، پرورش دادن = دشمن دوست نما

مار به آدمی خواب نی می زِنِد، کا او این کارا کرد = بدون اطلاع و آگاهی به کسی حمله کردن یا کسی را مورد آزار و اذیت قرار دادن

مار موز = حقه باز

ماس سا کُمبیزه = کسی که چهره اش بیش از حد سفید باشد ، کم خون

ماس سوندن = محکم کاری کردن ، تبدیل شیر به ماست

ماس ساشا کیسه کرد = ترسیدن ، مواظب بودن، حساب کار را کردن

ماس مالی کردن = از واقعیت فرار کردن ، پرده پوشی ، روی حقیقت را پوشاندن

ماسوره = آدم لاغر ، دو ک نخ

ماسی دَ ن = یخ زدن آب

ماشین پی تی = ماشین تخلیه چاه فاضلاب

ماشین سلمونی - ریش تراش دستی

ص: 221

ماماچه = خانم هایی که در امر زایمان دخالت می کردند ، متخصصین زایمان خانگی

ما ماچه کا دو تا می شد ، سری بِچه چوله می شد = دخالت های بی جا که دیگران در هر کاری می کنند و باعث خراب شدن آن کار می شوند

ما کامَ رَق = توانایی انجام کار ، عصاره ، انرژی

مال = ثروت ، دارایی

مالا حال = ثروت ، دارایی

مالا مِنال = ثروت

مال مالی = مارمولک

مال مردوم خور = شیاد ، کلاه بردار ، پرداخت نکردن بدهی

مالی بد ، بیخی ریشی صَحبش = هر کالای نامرغوب به صاحبش بر می گردد

مالی دا به پا ، همسا ده دا دُز نكون = بايد حفاظت و امنییت هر چیزی را از خطر دزدی فراهم کرد و دیگران را مورد اتهام قرار نداد

مالی مردوما با یِد با مردوم خورد = هر امکاناتی که از طرف دیگران به انسان می رسد باید دیگران را در استفاده ی از آن شریک کرد

ما مِله = خرید و فروش - ( آلت تناسلی )

مان تی گُل =بلوز مردانه آمریکایی ، سال های 1350

مای بو لونی = نوزاد قورباغه

مث چوری شده = لاغر ، ضعیف ، کوچک

مِث نَ وَر دونی دُزا می موند = کسی که قد بلندی دارد اما استفاده ی بهینه ای از آن نکند

مِث بو جا را لنجون اِز هر وَر باد میاد با دِش می دِ د = منافق ، انسان با شخصیت چند گانه

مِث چَخ مالی می مونِد (مِث چخ مالی می چِس بِد به آدِم ) = آدم هایی که خودشان

ص: 222

را به زور به دیگران تحمیل می کنند

مِث سِگی تا توله خورده می مونِد = آدم هر جایی ، یک لحظه این جا یک لحظه جایی دیگر

مِث کَک می مونِد = پیش فعال ، سریع

مِث کِنه می مونِد (مث کنه می چس بِد به آدِم ) = آدم هایی که خودشان را به زور به دیگران تحمیل می کنند

مِث کو کومِه می مونِد = آدم اخمو با انرژی منفی زیاد

مِث مِیت می مونِد = آدم لاغر ، ضعیف ، ناتوان ، مریض ، مردنی

مِث یخ وا رفتن = شوکه شدن از شنیدن بعضی خبرها

مَجبور = تابع بودن

مِجری = جعبه ی دردار چوبی کوچک

مَج مَع = سینی مسی بزرگ لبه دار

مَ چَل = به بازیچه گرفتن دیگران

مَچد کا جا بی ادبی نیس = رعایت کردن حقوق دیگران، احترام به محل برگذاری سمینار ها احترام به بزرگتر ها

مَچول = آشفته ، کسی که کسالت داشته باشد ، بیمار گونه

مَحل نَذاش تن = اعتنا نکردن ، احترام نگذاشتن

مُخ دَسی = از روی عمد کاری انجام دادن ، کار ارادی

مَخ دَع = انجام کار به صورت پیمانکاری ، کلید در دست

مُخ تی دِل = معتدل

مَ خیگا ول کردم، خیگ منا ول نی می کوند = کاری را ادامه ندادن ، رها کردن ، دست کشیدن از کار در حالی که طرف مقابل دست بردار نباشد . دست از مشاجره کشیدن در حالی که طرف مقابل دست بردار نباشد

ص: 223

مَر تابی = تراس ، لامپ فلورسنت

مرتیکه = توهین به مرد

مرحم چیز پاختر گذشتن = بی کار بودن ، کارهای بی نتیجه

مرغ به پا داشتن ، مرغ به پا دارِد = انسان های لجباز ، خود رای

مَ رَق ، ماكا مرق = توانایی ، عصاره

مَر دُز مار ، مِثی مَردُز مار می مونِد = موجود خیالی و ترسناک ، بی اطلاع و پنهانی وارد مکانی شدن

مرده را رَحمش کونی ، میری نِد تو کفنش = ترحم ، دل سوزی ، طرفداری کردن از کسی که باعث گرفتاری می شود

مُرده جُنبوند ن = بی احترامی به مرده ، پشت سر مرده فحاشی کردن

مرده خوری = مفت خوری ، مهاجمی که بدون زحمت به تیم مقابل گل به زند

مرده شور خونه = غسال خانه

ده ورمرده شور آبرو دارِد = راز نگهداشتن ، آبرو داری کردن ، حرمت نگهداشتن

مردی رِند = زرنگ ، زیاده خواه

مرغ خوابون دن = خواباندن مرغ روی تخم های نتفه دار در مدت معین

مرغ سیا جلوی کسی سر بریدن = گرامی داشتن مهمان

مرغی شوم = کسی که سر شب می خوابد

مرغی همساده غازِه = شخص فکر می کند زندگی دیگران بهتر از زندگی خود اوست بنابراین همیشه چشمش به دارایی دیگران است

مرغ به پا دارِد = خود رای بودن پا فشاری برای انجام کار

مرگ بر همساده خواسَن = سود و استفاده برای خود خواستن و ضرر و زیان برای دیگران

مریض خونه = بیمارستان

ص: 224

مریض خونه جرجانی = اصفهان میدان طوقچی ابتدا خ زینبیه

مریض خونه سیا پوشا ، یا انگیلیس سا = بیمارستان عیسی بن مریم ( اصفهان خ شمس آبادی )

مریض خونه صد تخت خواب یا ثریا = بیمارستان کاشانی ( اصفهان خ کاشانی )

مریض خونه هزار تخته خواب = بیمارستان شریعتی ( اصفهان خ چهار باغ بالا )

مریضخونه میرزا احمد خوان = خ کاشانی روبروی کوچه بین خ طالقانی و میر

مریض مالی = کسی که مرتب مریض باشد

مِزه دَنی شا فمیدن = آگاه شدن از منظور و مقصود کسی ، بازار یابی

مُش تا مال = ما ساژ

مشکل پسند ، پِشگل پسند می شد = کسانی که در انتخاب همسر ، شغل ، خرید ... بیش از اندازه سخت گیر هستند وقتی به خواسته خود می رسند، از انتخاب خود پشیمان می شوند

مشگل گشا = بسته ی آجیل تبرک شده

مَشتی بازی = تقلید از جوانان، حال و هوای جوانی داشتن

مطرب کا مُفته ، عروسی سگ مونم می گیریم = وقتی که همه چیز رایگان باشد

مُفتكى ، مُفت خور = بدون قیمت ، بهای کالا را پرداخت نکردن

مِگز پروندن = بیکار بودن ، کار نداشن ، فعالیت نداشتن ، خرید و فروش نداشتن ، راکد بودن بازار

مِگه پول علفی خِر سِس = پول را باید در راه درست از آن استفاده کرد

مِگه وَخ سادِس = اشاره به کسی که دیگران را اذیت می کند

مَل ، مَل اومدن = آمادگی گاو و الاغ ماده برای جفت گیری

مُل گرفتن = سوئ استفاده از ضعف صحبت های طرف مقابل

مُل لا = باد بادک کاغذی ( مل لا بازی = باد بادک هوا کردن )

ص: 225

مَلول = بین سرد و گرم مخصوص مایعات

مَن دَراری = نوعی سلیقه ، نو آوری ، از راه و رسم فاصله گرفتن

مَن گوله = هر چیز زینتی که به لباس یا پرده آویزان شود از جنس نخ یا کاموا یا پشم

مو تَن جِ نِه = غذای خوشمزه

مو چول = کوچک ، قد کوتاه

مور دونه = موریانه ، آدم زرنگ و حقه باز

مورِه دُزی دَن = فریب دادن ، از صداقت کسی سوء استفاده کردن

موز باریکی = بازی با سنگریزه ( بازی شبیه به قل دو قل)

موز مار = حقه باز ، با سیاست

مو سوره = حیوانی شبیه روباه دشمن مرغ و خروس ، آدم لاغر ، زرنگ ، نیرگ باز

موش تو خونِش نی می رفت ، جارو می بَس به دُم بَش = رعایت حریم و جایگاه اجتماعی برای هر کس لازم است هر کسی باید به اندازه توانایی های خود مسؤلیت به پذیرد

موش دو وُون دَن = خراب کاری ، جلوی انجام کاری را از روی حسادت یا دشمنی گرفتن

موک = کامل شدن ، پر شدن ظرفیت

مول ، مول داشتن = رفیق و دوست داشتن ( ارتباط نا مشروع زن با مرد )

مون گولی = عقب افتاده ، معلول ذهنی

مَها مات = بي هوش ، گیج ، سرگردان فکری

مهتابی = لامپ فلورسنت

مهمونی لَق لَقا روبا = کسی که مهمان دعوت می کند ، اما امکانات و شرایط و غذا به حد کافی فراهم نکند ،

می باس = باید ، حتما

میس گو لِد = گره خوردن ، گرفتگی عضله

ص: 226

مِی می = گوریل، زشت

مینی جوب ( مینی ژوپ ) = یک مدل لباس مخصوص خانم ها ، دامن کوتاه تا سر زانو

میون جی ، میون جی گِری کردن = داور ، جلوی دعوا جنگ را گرفتن ، حامی صلح و آشتی

میون راکی = ناگهانی ، بدون مقدمه ، بدون برنامه ، دور از انتظار

نا چاق = مریض ، بیمار

نا خوش = مریض ، بیمار

ناخونِک زِدن، ناخون زدن = به غدا یا خوراکی دست زدن، تحقیق، بررسی

نا دل گرون = نا راضی

نازک نارنجی = آدم ظریف

نا زولی = بسیار ظریف ، خوش ترکیب

ناشی = کم تجربه

ناش دای = صبحانه

نا قافل لِكي = ناگهانی ، لحظه ای

نا قافِل گرفتن = مردن ناگهانی

ناق لوسی ، ناق لو سی باد کردن = حنجره ، حلق ، گلو ، گلو درد شدید ، نفرین

ناک ، ناک شدن = بی پول شدن

نایب = بزرگ ، جانشین و صاحب اختیار

نخ ری = اولین نوزاد

نخود تو دَنِش نی می خی سِد = راز نگهدار نبودن ، شایعه پراکنی

نخود سیا ، دنبالی نخود سیا فرستادن = فکر کسی را منحرف کردن ، دور کردن شخص با سیاست

نخودی = على البدل ، موقت

نخودی هر آش شدن = در هر کاری دخالت کردن

ص: 227

نَد ید به دید = کم ظرفیت ، کسی که تازه به ثروت یا مقامی رسیده باشد

نَدونم به کار = کسی که نتواند کار های خود را از روی عقل و آگاهی انجام دهد

نَرا موک = دو جنسی

نََر مو لی = بسیار نرم و لطیف

نِسیه کار کردن = با علاقه کار نکردن ، بی حوصله بودن در کار

نَشاشی دِه شب درازه = خوب و بد هر کار در پایان مشخص می شود ، کسی که بدون مشورت و برنامه ریزی صحیح کاری را شروع می کند

نِشكون کوری = فشار شدید پوست بدن با انگشت

نِق نِقو = کسی که زیاد بهانه می گیرد

نِفله کردن = از بین بردن

نُقلی = کوچک

نَکره = بزرگ ، زشت (صدای نکره ، هیکل نکره)

نُماز به کِمر زِدن = خواندن نماز از روی اکراه و تهدید

نِ مِک به حروم = قدر ناشناس ، کسی که زبان تشکر نداشته باشد

نِ مِکی = دوست داشتنی

نَ نی = گهواره از جنس پارچه که توسط دو تکه طناب از دو طرف به دیوار بسته می شد برای خواباندن بچه ها

نو بِر گیلاس = جدید، تازه متولد شده

نو دون سو واری = (عاقبت نو دون سو واری ) آدم بوالهوس ، کوتاه فکر

نوره ، نوره کش خونه = مو بر ، واجبی کش خونه ( محل بر طرف کردن مو های اضافه ی بدن در حمام های قدیمی )

ص: 228

نو زِدن = از سادگی و صداقت کسی سوئ استفاده کردن، دارایی کسی را با سیاست تصاحب کردن

نو طق کشیدن = فریاد زدن ، صحبت کردن

نو کا میاد به بازار ، کونه می شِد ، دلازار = کسانی که اگر به چیز جدید برسند ، از گذشته و کالا های تاریخ گذشته چشم پوشی می کنند، با به دست آوردن با به دست آوردن دوستان یا اقوام جدید، قدیمی ها را کنار می گذارند

نو کا نیش = دست زدن به خوراکی ها

نونا پِنیر با دل در دِش پولی چلو کِباب در می یاد = ضرر بعضی از کار ها بیشتر از سود آن می باشد

نون آجر شدن، نون کو لوغ شدن = از کار بی کار شدن ، ضرر و زیان دیدن

نون آرتی (آردی) = نوعی نان خانگی شبیه نان خشکه بدون شکر ترد آمیخته با آرد

نون بُریدن = اخراج کردن کسی از محل کار

نون بیار = پدر خانواده

نمره آب ، نمره برق = انشعاب آب ، انشعاب برق

نون به جلو ، آب به جلو ، مو وَم به دنبالش = در انتظار روز های سخت ، هماهنگ نبودن درآمد ها با هزینه های زندگی

نون به دو وِد ، آب به دو وِد ، مو وَم به دمبالش = در انتظار روز های سخت ، هماهنگ نبودن ، در آمدها با هزینه های زندگی

نون به نرخی روز خوردن = فرصت طلب

نون پیازی = نوعی نان خانگی مخلوط شده با خلال پیاز

نون تو وِه = نوعی نان خانگی نازک ( لواش )

ص: 229

نُو نِد نبود آ بِد نبود ( کار نکردن ، زن اِ سِ د نِد ، .... کو جا بود) = وقتی که همه ی شرایط برای انجام کاری فراهم نباشد و انسان بدون برنامه ریزی و حساب نشده دست به کاری بزند ، و از آن کار نتیجه ی دلخواه به دست نیاید

نون خشکه می خورِد، دساشا می لی سِد = آدم خسیس

نون رِسون = نيكو کاری، کار آفرین

نون سوخته بخور ، تا بری کربلا = با ارزش بودن زیارت امام حسین حتی با قناعت

نونی گندوم شی کمی فولادی می خواد = هر چیزی که به انسان می رسد باید اول ظرفیت آن را داشته باشد

نونی هزار رو = کسی که دارای شخصیت دو گانه می باشد ، منافق

نه به اون زینب با کلثوم شدنش، نه به اون داریه وا تنبک زدنش = افراد با شخصیت دو گانه ، در یک مجلس با چهره ی مذهبی و مقدس، در جای دیگر اهل رقص و آواز

نه به باره ، نه به داره ، اسمش خاله مون د گاره = هنوز وضعیت کار مشخص نشده ، هنوز فرزند دار نشده ، به فکر اسم گذاری فرزند می باشند، یا هنوز سر کار نه رفته به فکر مزایا و دستمزد می باشند

نه دوماد خویشا قومه ، نه ژیان ماشین= داماد دلسوز خانواده همسر خود نیست و ژیان هم وسیله ی نقلیه ی مناسب نیست

نی قیلون ، مثلی نی قیلون می مونِد = آدم لاغر ، لاغری بیش از اندازه

نیک نیکی = پر حرف ، بهانه گیر

نیم داری = دست دوم ، کهنه قابل استفاده

نیم وِجبی = کوچک و زرنگ

وا دار ، وادار کردن = کار غیر ارادی ، تصمیم لحظه ای ، کسی را مجبور به انجام کاری کردن

ص: 230

واجبی = مو بر

واجبی کش خونه = محل برطرف کردن موهای اضافه ی بدن در حمام های قدیمی

وا دادن = بی تفاوت شدن ، قبول شکست ، تسلیم شدن

وا رفتن = ضعف بر اثر خستگی ، بی حال شدن ، له شدن برنج در آب هنگام جوش خوردن

واره پاین کردن = مسیر آب را باز کردن ، حرف کسی را بی اثر کردن

واره پُر کن = برای انجام کار نیاز به پول زیاد می باشد

واره را آب بُر دِس ، واره شا آب بر دِس = قدرت تصمیم گرفتن را ندارد ، کار از کار گذشته ، کسی که هزینه ها یا در آمدش سازگار نباشد

وا كف دی = نارس ، خراب ، به درد نخور

وا گ ُذش تَن = برطرف شدن درد ، تمام شدن بارش باران، راضی شدن به زحمت دیگری

والور = نوع چراغ نفت سوز خوراک پزی

واله قی دِه ، واليش دِه = بی حال ، کم انرژی ، خریدار نداشتن ، جذاب نبودن

وا نِمود کردن = آشکار کردن، به زبان آوردن

وا هشتن = آرام شدن درد ، بر طرف شدن ، راضی شدن به زحمت دیگری ، تمام شدن

وای سادن = ایستادن

وای سوندن = نگهداشتن ، روی پا قرار دادن ، ترمز

وختی جیک جیک معصو مِد بود فکری زِ مِسو نِد نبود = کسانی که در وقت خوشی و آرامش و ثروتمندی به فکر آینده نباشند

وختى سر خاروندن را داشتن یا نداشتن = فرصت کافی برای انجام کار ، کار های گوناگون داشتن در یک فاصله ی زمانی محدود

وَختى نُقلا نَواله خبر نَه دِین د به خاله ، وَختی گیریه وازاری برین خاله را بیا ریند = باید در غم و شادی هم شریک بود و در همه جا به یاد هم دیگر باشیم

ص: 231

وَخ سا = بلند شو

وَخ سا دَن = ايستادن ، بلند شدن ، تحریک شدن

وَخ سا وای سا = بلند شو و به ایست

وَخي = بلند شو

وخى ظَف دِش کون = دستور به جمع کردن ، مرتب کردن ، برای کسی که برای فریب دادن دست به کاری به زند

وَر = طرف ، جهت

وَرا وَر = مرحله به مرحله ، آرام آرام

وَرا وُرد کردن = دقت کردن ، متوجه و آگاه شدن

وَر او مِدن = آماده شدن خمیر برای پخت، توانایی انجام کار فربه و چاق و سرحال شدن

وَر پاشیدن = بی احترامی کردن به کسی (ور پاشید تو روش )

وَر پِریدن = مرگ ناگهانی ، جوان مرگ شدن

وَر جِس سَن = پریدن

ور جِه وورجِه = بالا پایین پریدن

ور داشتن = صاحب شدن ، گرفتن

ور دال اور مال = کلاه برداری

وَر دَس = شاگرد

وَر رفتن = سماجت ، دستمالی کردن ، طولانی کردن کار بدون دلیل ، با کسی بازی کردن

وَر زاب = گاو بزرگ کاری

وَر زِدن = گریه ی بچه ها

وَر قلوم بيده = تورم ، ورم کردن ، پر حجم

ور کشیدن = بالا کشیدن شلوار ، لباس ( ورکش بالا ) ، پاشنه ی کفش ، تحمیل کردن

ص: 232

وَر گیر = غذای پر انرژی و سنگین ، دیر هضم

وَرمالیدن = فرار کردن

وَر انداز = توجه کردن ، اندازه گرفتن

وزیری = ديس غذا خوری

وور ووره = سريع (یک نوع بازی با در نوشابه: در فلزی نوشابه را صاف نموده و میان آن را سوراخ کرده و تکه نخی را از وسط آن رد می کنند )

وَ شَن = بارندگی

وصله ، وصله بودن = تکه دوزی در خیاطی ، پارچه دوختن به محل پارگی لباس ، هم شأن بودن

برای ازدواج هم گروه ، هم فکر

وصله تن = جز خانواده

وصله وَر دار = در معرض تهمت قرار گرفتن

وَكا وِی لو = سرگردان ، بی هدف

وِل = رها

وِلا تی = دور از شهر ، روستایی

وِلا وا دِرا = آزاد شدن، رهایی، کاری را قبل از تمام شدن رها کردن ، باز گذاشتن در

وِل خرج = اسرف کردن ، از بین بردن پول ، بیهوده خرج کردن ، زیاده روی در هزینه های زندگی

وِل کن نیس ، وِل کونی ما مِله نیس = سماجت و پافشاری کردن ، پر حرفی

وِلِن گار = پر حرف

ولِن گا واز = بد حجاب ، پوشش نا مناسب ، نا منظم

وِل وِ لِک = تحرک زیاد ، ناراحتی عصبی

وَ لَه وولوح = کسی که نتواند صحبت کردن خود را کنترل نماید

ص: 233

وَه جِس سَن = کنترل نداشتن ، جوگیر شدن ، خوردن زیاد

ویز ناک = حرکات غیر طبیعی کردن

ویز وی زَک = آدم پر حرف

ویق وی قو = بهانه گرفتن ، گریه کردن

وِی لو = سرگردان

وِى لون = محله ای از همسایه های جنوب رهنان خ شهیدان ( ولدان )

هار تا پورت = سر و صدا

ها شا را پا شار کون = چاپلوس ، نوکر ، خدمه

ها شولی = نا مرتب

هاف ها في = آدم سالمند بی ادب

هَپلی هَپو = دارایی یا مال کسی را از بین بردن (بالا کشیدن ) هَچل ، تو هچل افتادن = گرفتاری ، دام ، تو دام افتادن هرت ، حرت = بد رنگ ، زشت ، لباس یا کالای نا مناسب

هدیده ، هدیده کردن = رِزِ وِه ، سر لوله یا میله ی فلزی را رزوه کردن

هر جا می ریم، اقبالی مون زودتِر اِز خود مون می رِد = از سر نوشت نمی توان فرار کرد، انسان بد شانس

هر چی دا رِد به بر دارِد ، به بُخچه کیری خر دارد = کسانی که آینده نگر نیستند و هر چه دارند در یک لحظه می خواهند از آن استفاده کنند

هر چی دا رد کر دس تو سولاخی (حُقه ) با فور = کسانی که دارایی خود را بیهوده خرج می کنند ( اعتیاد ، دوست بازی و راه های خلاف)

هر چی می گم ن رِس ، هی می گِد به دوش = کار بی نتیجه ، توقع و انتظار کمک بی جا از دیگران داشتن ، در حالی که شرایط آن فراهم نباشد

ص: 234

هر چی کا پیدا می کو نِد ، خرجی عَطی نامی کو نِد = پرداخت برای هزینه های غیرضروری از بین بردن درآمد

هر چی مِی می لوش تِره ، رَخصا بازیش بیش تِره = کسانی که نه اندام زیبایی دارند و نه رفتار مناسب اما با پوشیدن لباس ها و آرایش زننده می خواهند خودشان را نشان دهند

هر دَسی به دی ، پس می سونی = نتیجه و حاصل هر کاری (خوب ، بد) که انسان انجام می دهد را می بیند

هَر دَم بیل = نا منظم

هَرز = بی هدف ، نا منظم

هَرز آب = آب های غیر قابل استفاده

هَر زِگی = دور از ادب ، بی تربیت

هَر زِه مَرض = کسی که زبان و رفتارش خلاف اخلاق پسندیده است

هر کی هر کی = شلوغی همراه با بی نظمی

هر کی نه خوردا کوپه کرد دی گِری بردا چِپه کرد = هر کسی باید تا زنده است از مال و ثروت خود استفاده نماید، در غیر این صورت بعد از مرگش دیگران استفاده می کنند

هر کی هر چی داره ، از پری قند ا قش داره = شخصیت هر کسی از دوران نوزادی شکل می گیرد مانند: دست و دل بازی ، خسیسی ، احترام به دیگران و غیره

هر وَخ گفتند خاله خا کِن داز ، خود دا پیش بنداز = میان حرف کسی پریدن ، بدون اجازه وارد صحبت کسی شدن

هزار تا دوس كمه ، یه دشمن زیاته = دوستان هر چه قدر هم که باشند باز هم کم است ، و دشمن یک نفر هم که باشد زیاد است

هَش = حج (هش تقی) .

هَش دَر = توهین ، تهدید ، پاره پاره کردن

ص: 235

هَ شَ لَفت = بی قاعده ، بی برنامه

هَش هس سِه = آدم نیرنگ باز ، شیاد ، با سیاست ، زن بدکار

هَشی شی = معتاد ، مصرف کننده ی مواد مخدر

هَف من تو لُپاش = اخم کردن ، سکوت کردن به دلیل ناراحتی

هَف من نو شای = بی ارزش ، به درد نخور

هُلا تُل = دعوا ، آزار و اذیت ، آسیب رساندن

هَما دو، با هما دو = هم دیگر ، با یک دیگر

هَما جُس سَن = کنار هم خوابیدن زن و شوهر، هم بستر شدن ، دوست یابی

هم اِز توبره می خورِد هم از آخور = کسانی که از چند جا حقوق می گیرند

هم اِز سونی قُم وا شدیم ، هم از حلوا کاشون = کار ها درست انجام نمی شود ، به هم ریختن برنامه ها بیهوده به امید کمک کسی نشستن

هم خدا را می خواد هم خُرما = زیاده خواه بودن

هم کاسه بودن ، دساشون تو یه کاسِس = هم فکر ، هم کار، هم عقیده ، شریک

هَم لاحا فِسا هم دو شک = زن فربه ، چاق

هَم هَشتن = بستن چشم

همه را تو جیبش می ذارد = آدم با سیاست ، زرنگ ، کاردان

همه را می برد لبی چشمه وا تشنه بر می گردو نِد = کسی که به تعهدات خود عمل نمی کند ، نمی شود به او امیدوار بود

همه یاری شون می یان د با دسمال چِلسمه ، مَ یارم میاد دَسا پا شیکسه = یک نوع بد شانسی در ازدواج در کار همسر یا دوست بی سرمایه

همی جور کا گوشواره عزیزه ، گوشم عزیزه = نباید اصل را فدای فرع کرد ، نمی شود آفتاب را به خواهی اما خورشید را باور نکنی، نمی شود پسر فرزند را خواست اما از فرزند چشم پوشی کرد

ص: 236

هِنا = دفعه

هَنچی برو کا نادر رفتا ، گوزِ از کونی قا تِر رَف = چشم به راه کسی نبودن ، از حضور کسی دل خوش نبودن

هندونه لا بغل گذوشتن = کسی را تشویق کردن به کار سخت ، تحریک کردن

هِه نِسا و نِس = شرایط بحرانی، روز های گرفتاری ، روز های سخت

هَنون نهاده به دَرِش ، کالای قاضی به سرش = مقام کسی را بالا بردن قبل از این که آن شخص کاری انجام به دهد

هوا چ َچَبی یه = شرائط بحرانی

هوا دُ زه = هوا گاهی سرد گاهی گرم که باعث سرما خوردگی می شود

هوا داشتن = حمایت کردن

هو شِي = نا منظم

هو چی گِری = سر و صدای زیاد ، شایعه پراکنی

هو ق ، هوق قا هيق = تهوع

هو لوف دونی = زندان

هی پی = موی بلند

هيز = بد جنس ، بدکار

هیش دو = تحریک سگ ، تحریک به حمله کردن

هيكل ، هيكل مند = اندام بلند ، درشت اندام

هى مِه ظف کونی = جمع آوری فضله اسب ، الاغ برای سوخت ، شغل هایی که در اجتماع از نظر رتبه پایین باشند

يابو آب دادن = بی توجهی کردن

یا بو یخ کشی ، مِث یا بو یخ کشی می مونِد = آدم نا منظم ، تعادل نداشتن در راه رفتن

ص: 237

یاردان غول = قد بلند و چاق ، بد قیافه

یا نه = هاون سنگی

یا نه را گِل دار کردن = (یکی از وسائل سنگین در خانه ) بچه هایی که تازه راه افتاده باشند و دست به هر وسیله ای می زنند، چیزی را از دسترس کودکان دور کردن

یا نه سر خونه ، یانه رو خونه = ماندگار ، کسی که همیشه یک جا و با یکی زندگی کند عضو دائم

یِریال به ده آش ، به همین خیال باش = نا امید کردن ، آرزو های دیگری را نا دیده گرفتن

یِکه زا = کسی که صاحب یک فرزند باشد (تنها یک بار باردار شدن نزد خانم ها )

یکی به دو کردن = میان حرف کسی پریدن ، مجادله در گفتگو یکی نیس یه قطره آبی کلمه شادی حلقى مون کوند ، یکی نبود یه قطره آبی کلمه شادی

حلقش کوند = تنها و بی کس شدن در برابر گرفتاری ها

يَغ غازی = کم ظرفیت

یِکا به دو به دو کردن = صحبت زیاد کردن پا فشاری کردن

یکا یه دونه = تک فرزند بودن ( پسر )

یکا یه دونه ، گلی هندونه = عزیز بودن یک فرزند در خانواده

یکی به نَعل می زِنِد یکی به میخ زند یکی به میخ کسانی که شخصیت دوگانه دارند ، منافق نیرنگ باز

یکی نبود دو تا شد، صل علی سه تا شد = مشکلات ، گرفتاری ها پشت سر هم

يِل لا قُبا = بی چیز ، فقیر

يِلا في = لخت ، بدون پوشش

یِلا وا یه دَر = یک نو توهین ، کتک زدن

ینگه = خانم هایی که شب عروسی از طرف خانواده ی عروس پشت در اتاق عروس و داماد منتظر می نشستند

یه پاره اوس سو خون = بسیار لاغر

ص: 238

یه پای = نوعی دوچرخه سواری

یه پیاله مِس = کم ظرفیت

یه تو لِه ، به طو له یه تُله = فاصله ی کم، قسمتی از مسافت ، مقداری از راه

یِه چِپه = یک مشت ، یک کف دست

يه حرف به زِن ( به کار بو کون ) کا ، نه سیخ بی سوزِد نه کِباب = همیشه باید در هر کار عدالت را رعایت کرد

یه دَس صدا ندا رِد = پیشرفت کار و هم فکری گروهی بهتر از کار یک نفری می باشد

یه دنده = لجباز ، خود رأی

به رُد = پشت سر هم ، متوالی

یه روزه بین = آینده نگر نبودن

يه زِبون دارِد چِل گِز = زبان دراز ، پر رو ، بی حیا

یه سِل کشیدن = حمایت کردن ، جانب داری

یه شب نه یه شب = هر دو شب يك بار ، نوبت ، ترتيب

یه قِلاغ چِل قلاغ = شایع پراکنی / یه قوز مالی = مقدار کم

یه کاسه ، یه کاسه کردن = یک جا ، کار به صورت حجمی ، ضد پراکندگی

یه کَتی = کج ، نا سالم

یه گَپه = مقدار زیاد / یوچ ، یوچ کردن = نشخوار کردن

یه نَه بو گو ، نو ما سر دل نه کِش = تکلیف هر کاری را باید همان اول مشخص کرد ، قبول مسؤلیت ممکن است

با سختی و مشکلات همراه باشد ، یک جواب مثبت به طرف مقابل ، ادامه اش سختی و گرفتاری است

يه وَرى = كج ، مخالف راست / یه هو نا غا فل = ناگهانی ، بی خبر

ص: 239

فصل پنجم : مراسم ها

اشاره

ص: 240

گاه 7 مراسم سوگواری - عزاداری

اشاره

با شروع ماه های حرام خصوصا ماه محرم از شب اول تا شب دهم مراسم سوگواری شروع می شد از شب اول تا شب هشتم ماه مراسم در هر محله و در مسجد برگذار می گردید . در شب نهم ( تاسوعا ) محله در میدان - زاجان - طاحونه - چا رشاق به صورت جدا گانه به محله ماشاده می رفتند در شب دهم محله ی ماشاده به این چهار محله می رفت روز دهم ( عاشورا ) دوباره این چهار محله به ماشاده می رفتند تا سال های 1367

نکته قابل توجه این که در پاره ای از موارد محله ماشاده و دست اندر کاران دسته در امر تدارکات اقدام به نوع آوری می کردند از جمله برای اولین بار استفاده از چراغ الکتریک ( چراغ تیریک) جهت روشنایی زمانی که دسته از محله ( ماشاده) راه می افتاد، چند نفر بعنوان خبر رسان مكان های حرکت دسته را به بزرگ تر های محله ی میزبان اطلاع می دادند

ترتیب وارد شدن دسته ها به گذر در روز عاشورا

طبل زن ها - پرچم و بیرق دار ها - علامت دار ها دسته ی سینه زنها - زنجیر زن ها - شبیه خوان ها مراسم شام غریبان

قمه زن ها

قمه زن ها شب دهم در خانه ای جمع می شدند ، پیش کسوت روی سر تک تک قمه زن ها ، قمه می زند صبح روز عاشورا قبل از طلوع آفتاب قمه زن ها با لباس های یک دست سفید قمه به دست پس از طی کردن چند کوچه و خیابان برای نظافت به حمام (حمام طاحونه ، حمام نو (حمام اسلامی) می رفتند تا سال های 1360

نکته ها

بزرگ ترهای هر محله در پیشا پیش دسته حرکت کرده و در گذر یا خانه ای که مخصوص پذیرایی بود مورد استقبال قرار گرفته و از آن ها با چای و قلیان پذیرایی می کردند

***

ص: 241

یکی از گذر ها خانه ی کد خدا بود (خانه ی کد خدا یک خانه ی ویلایی بسیار بزرگ دارای دو در در جنوبی در ابتداء کوچه ی باغ تازیانی و در شمالی در کوچه ای که به طرف مسجد نو هدایت می شد قرار داشت) تمام دسته ها چه در شب و چه در روز دهم باید به آنجا می رفتند .

تا سال های 1355 و در پایان مراسم سینه زنی این دعا را می خواندند بار الا ها به علی نقی عمر عطا کن به حج مم ( محمد ) تقى

***

نحوه ی قرار گرفتن افراد در دسته ی سینه زنی و زنجیر زنی و وارد شدن به گذر تابع سلسله مراتب بود . ابتدا سادات با شال سبز رنگ ، سپس ریش سفید ها و بزرگ تر ها ، و در ادامه جوان تر ها و در آخر پسر بچه ها وارد گذر می شدند یکی از نکات قابل توجه در دسته ی زنجیر زن ها استفاده از لباس یک رنگ شامل : تنبان دبیت سیاه گشاد - پیراهن سیاه - کلاه نمدی سیاه

***

محله ها، گذر ها، تصویری از هم دلی

جا هایی که از نظر وسعت مکان مناسبی براری اجرای مراسم عزا داری بود شامل چها راه ها میدان ها، بعضی از مساجد البته با تغییراتی که در سطح شهر به وجود آمد مسیر گذر ها هم تغییر کرد گذر هایی که دسته های عزاداری چهار محله ی ( طاحونه - درب ميدان - زاجان - سجاد ) روز عاشورا به عنوان مهمان از آن عبور می کردند یک مسیر شامل : کوچه مسجد زاجان - کوچه ملا - کوچه ی باز باغ تا زیانی - روبروی داروخانه شفا بخش - کوچه باغ تازیانی - گذر خانه کد خدا - کوچه مسجد نو - گذر مسجد نو - گذر حیدر صابری بعد از مسجد نو گذر در برنج کوب - گذر تکیه - گذر در سیبه - گذر مسجد ابوالقاسم حیدر - کوچه مسجد بزرگ گذر مسجد بزرگ تا سال های 1357

یک مسیر دیگر: از طرف زاجان کوچه حمام زاجان - گذر موقت فرخ چالی - گذر پارک شهر

ص: 242

گذر بهداری - گذر احمد دکتری ابتدا کوچه شمال خانه کد خدا - گذر مسجد نو - گذر حیدر صابری - گذر در برنج کوب - گذر تکیه - گذر در سیبه - گذر مسجد ابوالقاسم حیدر کوچه مسجد بزرگ - گذر مسجد بزرگ - تا سال های 1360

مسیر سوم : از طرف زاجان: پارک شهر - گذر بهداری - خ هاشمی نژاد - گذر قبل از در یخچال گذر درب یخچال گذر حج سفر روبروی کلانتری - گذر حضرت حر روبروی گلزار شهدا گذر سه راه شهدا - خ مطهری شمالی - گذر قبل از فلکه ی شهرداری - گذر فلکه شهداری تا سال های 1366

نحوه ی حرکت دسته های عزاداری سه محله بر اساس ترتیب ورود به محله ی ماشاده : محله ی طاحونه - محله ی درب میدان ( شامل محله ی سجاد و کوچه ی باغ حجی )

محله ی سجاد ( از ساله 1357 به بعد از محله درب میدان جدا و به صورت مستقل به عنوان یک دسته عزاداری به محله های دیگر اضافه گردید ) - محله ی زاجان

***

گذر هایی که محله ی ما شاده در شب عاشورا یا شب تا سوعا و روز 28 ماه صفر به عنوان مهمان از آن عبور می کردند

گذر مسجد زاجان - گذر محمد میرزا (محمد زارع زاده) ابتدا کوچه درب میدان - گذر مسجد درب میدان گذر دروازه شام - گذر چهار راه طاحونه - گذر مسجد طاحونه - گذر روبروی کوچه الق قیا - گذر سه راه طاحونه سجاد - گذر حج باقر فردونی خ سجاد روبروی منبع آب - گذر خ سجاد قبل از مسجد - گذر روبروی مسجد سجاد - گذر فلکه ی شهرداری

قابل توجه این که این گذر ها مربوط به زمانی بود که پنج محله ی رهنان مقید به رفت و آمد دسته های عزاداری بودند تا سال های 1367 و از آن تاریخ به بعد دسته های عزاداری هر محل در محل خودشان عزاداری می کردند

البته محله ی طاحونه و محله ی درب میدان هنوز به همان روش سنت های پیشین عمل می نمایند

***

ص: 243

مراسم دسته های سینه زن و زنجیر زن و تعزیه خوان از ساعت حدود 8 صبح شروع و در نیمه شب به پایان می رسید.

هر محله برای خودش سینه زن و زنجیر زن ، طبل زن - پرچم ، بیرق ، علم ،علامت - به صورت مجزا داشتند ( محله ی درب میدان زنجیر زن نداشت ) .

تعزیه خوان های محله ی درب میدان، طاحونه، زاجان روز عاشورا با هم اتفاق نظر داشته و نقش ها توسط پیش کسوتان از چند شب قبل در جلسه ی تعزیه خوان ها که اکثرا در مسجد درب میدان بر گذار می گردید مشخص می شد تا سال های 1360

***

مراسم شبیه خوانی (تعزیه ) تنها در روز عاشورا و روز 28 صفر برگذار می گردید و در روز 28 صفر دو مجلس شبیه خوانی به بقیه مجالس شبیه خوانی اضافه می شد مجلس شهادت حضرت امام حسن علیه السلام - مجلس شهادت حضرت امام رضا علیه السلام تا سال های 1366

***

دسته ی سینه زن ها

سینه زن ها به صورت گروه های منظم در دو ردیف روبروی هم وارد گذر شده ، چند دقیقه ای توقف و سینه میزدند و در آخر پذیرایی

***

دسته ی زنجیر زن ها

دسته ی زنجیر زن ها همه با لباس یک دست و یک رنگ سیاه )تونبان د بیت سیاه پاچه گشاد ) وزن هر زنجیر بسته به قدرت بدنی زنجیر زن دارد

شبیه خوانی (تعزیه خوانی )

مراسمی که به صورت نمایش و حماسی برگذار می گردد . با شروع ماه محرم شبیه خوان ها در یک مسجد (مسجد درب میدان) یا خانه با حضور پیش کسوت های این رشته دور هم جمع

ص: 244

می شدند و برای روز عاشورا که چه کسانی باید تعزیه و چه نقشی را ایفا نمایند تصمیم می گرفتند . نقش تعزیه خوان های قدیمی مشخص بود بیشتر تصمیم گیری برای تازه وارد ها و جوان تر ها بود و این که در کدام گذر کدام دستگاه ناهار بخورد ( توضیح این که کسانی که در این ده روز می خواستند شام یا ناهار به دهند قبلا با سردسته های هر محل هماهنگ می کردند ) تمام تصمیمات توسط بزرگتر های هر محل گرفته می شد ترتیب وارد شدن شبیه خوان ها بر اساس وقایع و تاریخ کربلا انجام می گرفت

شهادت مسلم - چهار سردار - حر و عباس - عباس و شمر پشت خیمه ها ( ملاقات شمر با حضرت عباس (علیه السلام) - شهادت حضرت علی اکبر (علیه السلام) - شهادت حضرت قاسم (علیه السلام )- طفلان حضرت زینب (سلام الله علیها)

شهادت حضرت عباس (علیه السلام) - شهادت حضرت علی اصغر (علیه السلام) - شهادت عبداله حسن (علیه السلام) - شهات حضرت امام حسین (علیه السلام) - تعزیه حضرت فاطمه صغرا - غلام ترک شمر و اسرا - شاه ، وزیر، شیر خراب کردن قبر حضرت امام حسین (علیه السلام) ( استفاده از گاو و گاو آهن )

***

تعزیه خوان ها و نقش آن ها تا سال های 1357

اشاره

آقا جان کیانی ملا آقا جان (محله ی ماشاده : شمر اُسرا سال های 1345)

چراغ على تركان ( محله ی درب میدان : شمر سال های 1345)

مختار بابا صفری (محله ی زاجان: حضرت لیلا سال های 1345 )

ملا غفور شریفی ( محله ی درب میدان ) - حاج مصطفى شریفی ( محله ی درب میدان ) حاج سید محمد علی محبوبی (روحانی ، محضر دار محله ی ماشاده : غلام ترک سال های 1350 ) عباس سلطانی (معروف به عباس کلا قاسم برادر حاج حسن سالطانی کد خدا محله ی طاحونه : حضرت علی اکبر)

ص: 245

رهنان ستاره ای از آسمان (اصفهان)

حاج حسن موجودی ( محله ی ماشاده : دیر راهب سال های 1350) کریم سلیمی (معروف به

کریم اسد محله ی ما شاده (چوپان

حاج حسین مجتبایی ( فرزند قاسم دار و خانه شفا بخش ، محله ی ماشاده : مجلس نویس تعزيه )

هاشم انصاری ( زاجان: حضرت امام ) - مهدی مرادی (ماشاده مهدی شیر کش : حضرت امام )

عبدالحسین اکبری ( محله ی ماشاده : حضرت عبداله ) حاج غلام حسین مجملی (لبنیات فروش : شهادت امام) حاج غلام خاکساری )محله ی درب میدان: حر - دیر راهب ) حسن عبدالهی = (محله ی طاحونه : حر )

حسن و مهدی هادیان (محله جهان شاه: شاه وزیر شیر ) محمد قربانی ( محمد موتوری کارمند شهرداری محله ی جهان شاه : شیر ) غضنفر خاکساری ( محله ی درب میدان : امام سجاد -عباس) غلام حسین جواهری (محله ی درب میدان سماور ساز: شهادت امام) مرتضی سلیمانی (محله زاجان شاعر ، مجلس نویس تعزیه - امام حسین ) حسین ترکان (شیخ حسین چرخی محله ی درب میدان: زینب ) - رضا شريفي (رضا كلا غولوم محله ی درب میدان : شمر حضرت علی اکبر) رضا ملایی (محله ی زاجان شمر اسرا) رضا شریفی (رضا حج سیف اله محله درب میدان : حر) اصغر ترکان ( فرزند حسین پوستی : شمر )

حاج صفر زیبایی (محله ماشاده فروشگاه لوازم خانگی : حضرت امام حسین و حضرت عباس) صاحب سبک و در اجراء نقش و استفاده از فضا و اشیاء و صحنه گردانی دارای سلیقه های منحصر به فردی بودند.

حیدر صابری (محله ی ماشاده فروشگاه مواد غذایی: شمر پشت خیمه ها ) - سيد ابوالقاسم صدیقی (محله ی ماشاده : حضرت عباس ) حاج برات وحاج علی کبیری (محله ی ماشاده : امام سجاد ) - ابراهیم عسگری ( فرزند محمد محله ی درب میدان استاد جلسه ی قرآن، شهید : سکینه )

عباس کاظمی ( حیدر انگوری : عبداله ) - باقر کاظمی ( باقر ملوان : امام )

محمود و قاسم علی جزینی ( محله طاحونه : شمر - علی اکبر )

ص: 246

جعفر و مهدی سهرابی (محله ی ما شاده : حضرت عباس - حضرت حر )

سید کریم طاهری ( فرزند سید محمد محله ی سجاد) - محمد علی رحیم زاده (محله ی زاجان : حر) حسن باقر صاد (تقی صمد) - محمد زینلی (مصطفی) همه نقش ها

عکس

ص: 247

مصطفی ترکان : شمر

فرزند محمد علی چراغ علی محله ی درب میدان: افسر ژاندارمری سال های 1360 شمر قتلگاه حرکات دست ها و بدن ژست های گوناگون ، استفاده از واژه های روان و ساده ، زبان محاوره ای و تماس مستقیم با تماشاگر هنگام خواندن اشعار انرژی و حس خاصی را درون جان و خرد بیننده جاری می کرد

***

عباس جواهری (فرزند غلام حسین صاحب سبک : عباس ... )

از کودکی علاقمند این رشته هنری بودند بعد از پیروزی انقلاب از سال های 1357 تا سال های 1370 تقریبا به مدت یه دهه هنر شبیه خوانی (تعزیه ) در شهر رهنان بنا به دلائلی متوقف و هنر مندان این رشته از اجراء در مجامع عمومی ( دهه محرم عاشورا ) شهر رهنان معذور و کم کم این رشته از هنر به خانه ها کشیده شد، آقای عباس جواهری خود را از فضای شهر جدا کردند و در بیرون شهر با آشنایی با هنرمندان این رشته هم چون ،حسین علاء ، حسین خوزوقی و دیگر هنرمندان سیر تکاملی را طی نموده و با پشتکار و کوشش در این رشته به رتبه های کشوری ارتقاء پیدا کردند

ژست و پرستیژ عالی، صدای رسا و تاثیر گذار احاطه کامل و حافظه ی بسیار قوی در ارائه ی اشعار وجه تمایز این هنرمند با دیگر هنرمندان هنر شبیه خوانی (تعزیه ) می باشد

مسؤلین تدارکات: کسانی که با عشق و علاقه به عنوان تدارکات چی ، برقراری نظم ، میان دسته های عزاداری و کسانی که در تهیه شام و ناهار دسته جات عزاداری، تهیه اسب ، تهیه پرچم ، علم ، علامت گذر دار ها انجام وظیفه می کردند

آقای صفر سلیمی در دسته ی زنجیر زن های محله ی ما شاده

آقای رضا عابدی (رضا لوله کش فرزند حسین زین العابدین ) : در دسته ی سینه زن های محله درب میدان مسؤل موتور برق ...

ص: 248

عباس تركان ( فرزند غلام حسین شهرت عباس ترکه ( : دسته ی سینه زن های درب میدان

آقای سید حیدر میر حسینی دسته عزاداری محله ی طاحونه

حاج سید مجید میر حسینی دسته عزاداری محله ی طاحونه

كريم جابر ( کریم بختیار: درب میدان) = با توجه به این که مسؤل پرورش اسب در ارتش بود در زمان اجرای مراسم شبیه خوانی تهیه و تدارک اسب به او واگذار می گردید

سال های 1340

حاج غلام حسین زاجشور: دسته ی سینه زن های ما شاده - حاج احمد صباغ دسته زاجان

تهیه اسب برای شبیه خوانی

حاج علی حیدری ( علی گاری چی ) سال های 1355

***

مداحان دسته های سینه زن و زنجیر زن

مداحان زنجیر زن ها : حاج سید ابوالقاسم نبوی - حاج غلام حسین خاکی ( لباف )

سید اصغر اعتصامی ( فرزند سید محمود) - فضل اله شیرانی - آقای محمود جزینی

حاج صفر عبد الهی - اکبر بابا صفری ( فرزند فتح اله : شهيد )

سید کریم حسینی - سید اصغر میر حسینی ( شهید )

***

مداحان سینه زن ها : ماشاءاله عند ليب (مشهد ما شاء اله ) سال های 1355

حاج رمضان اکبری - حاج مصطفی شریفی ( فرزند ملا غفور ) سال های 1355

برات علی کبیری ( بنا ) - حاج رضا و باقر شریفی ( فرزندان حاج سيف اله ملا غفور )

حیدر خاکزاد (فرزند حاج قدير ) - زاجشور

طبل زن ها، سور نا زن ها

رضا ملا کاظمی ( رضا حیدره: سورنا ) - حسين ملا کاظمی ( سورنا )

ص: 249

طبل زن ها: عباس عابدی (عباس عرب) - حسن شریفی - علی خداداد طبل - کریم عابدی

اکبر غلام زاده ( اکبر سلمونی ) احمد سهرابی ( ماشاده : طبل )

طبل و سنج زن ها و سورنا زن های به طور مشترک با هم همکاری می کردند

***

محل های برگزاری مراسم تعزیه تا سال های 1357

همه ی گذر ها در روز عاشورا و 28 ماه صفر مسجد درب میدان ( محله ی درب میدان )

دروازه شام محله ی درب میدان روبروی کوچه باغ حجی محله ی درب میدان کوچه باغ حجی

باغ حاج صمد صباغ ( کوچه نوش محدوده ی کهریز زاجان باغ حاج صمد صباغ )

***

یک دسته ی عزاداری و یک نوع آوری جنجال بر انگیز

یک سبک سینه زنی جدید مانند موج دریایی خروشان در سال های 1356 و سپس با شروع انقلاب اسلامی ( سال 1357) به دسته جات عزاداری اضافه گردید و تا سال 1367 ادامه داشت

عکس

ص: 250

" دسته ی عزاداری امام اول "

آقای سید باقر طاهری فرزند سید على و فضل اله تركان فرزند حسن ساکنین محله ی درب میدان در سال های 1356 برای زیارت حضرت امام رضا علیه السلام به اتفاق خانواده آقای حسین و احمد عابدی ( شهرت زین العابدین ) به مشهد مقدس می روند یک روز در صحن اسماعیل طلا کنار پنجره ی فولاد شاهد یک دسته ی عزاداری می شوند و از همان جا تصمیم به تشکیل یک دسته عزاداری به همان روش می گیرند

پس از بازگشت جلسات مشورت و تمرین را در منزل آقایان حاج برات عسگری استاد محمود ترکیان ( بنا ) و آقای حاج محمود عابدی ( دلدار) شروع می کنند و در ماه محرم سال 1356 دسته ی عزاداری با عنوان "دسته ی عزاداری امام اول" به دسته جات عزاداری اضافه می گردد

توضیح این که این سبک با شروع جنگ بین ایران و عراق و مطرح شدن واژه ی شهادت در بین مردم به اوج شکوفایی و جذابیت خود رسید و مورد استقبال همه مردم شهر رهنان قرار گرفت به همین خاطر روز عاشورا در هر گذر ، زن ، مرد، پیر جوان چشم به راه دسته ی امام اول می نشستند می توان به صراحت گفت: که دسته ی عزا داری امام اول یکی از جذاب ترین ، شور انگیزترین و پر بیننده ترین و در اصطلاح هنر نمایش ، یک شاهکار تراژدی در بین دسته های عزاداری از سال های 1355 لغایت 1367 بود هر چند تعدادی انگشت شمار از سر دسته ها مخالف اجرای سال های این مراسم بودند

نحوه ی اجرای این مراسم

با استفاده از پسر بچه های خرد سال خاصه فرزندان شهدا یا وابستگان آن ها با لباس سیاه و پیشانی بند قرمز با شعار یا حسین و در دست داشتن قاب عکس شهدا متعلق به 5 محله به اتفاق یک نفر طبل زن ، یک نفر سنج زن و یک نفر سورنا زن و یک نفر خواننده به صورت دو صف جدا گانه وارد گذر می شدند و دور تا دور گذر را احاطه می کردند . و با شروع صدای طبل ، سنج و سورنا بچه های عکس به دست رو به جمعیت با صدای یا حسین عکس ها را بالا می بردند . در

ص: 251

همین فاصله گروه اصلی شامل دسته ی 12 یا 14 نفری به صورت دایره میان گذر نشسته و با قطع شدن صدای طبل سنج ، سورنا ، مداح اصلی (میاندار ) شروع به خوانده اشعار تک ضرب و دسته نشسته به صورت تک ضرب و سریع سینه می زدند، و از بین دسته ی سینه زن دو نفر به صورت چرخشی زنجیر می زدند

این مراسم در هر گذر سه نوبت اجرا می گردید

بعد از اجرای هر نوبت ( دم ) یک نفر مرثیه می خواند و سپس گروه طبل - سنج - سورنا و بالا بردن عکس ها

نوبت اول : دم اول از حضرت علی ( همه جواب می دادند : علی )

نوبت دوم : دم دوم از حضرت امام حسین ( جواب : حسين )

نوبت سوم : دم سوم حضرت ابالفضل ( جواب : ابا الفضل - یاد آوری شهدا کربلا - اسامی شهدا هر گذر )

اسامی کسانی که در دسته ی امام اول فعالیت داشتند :

مداح اصلی و میاندار: سید باقر طاهری (سد علی پینه دوز) تا سال 1359

مداح اصلی و میاندار احمد ترکی رنانی (فرزند غفار :) ( از سال های 1360 تا سال 1367

مصبت خوان ها = رضا و باقر شریفی ( حج سیف اله ملا غفور ) - فتح اله حيدري ( على حجي )

مسؤل بلندگو دستی : احمد ترکان (تره بار فروش: فرزند حسین پوستی )

طبل = عباس عابدی ( عباس عرب) - حسن شریفی (حسن برقی ) - سنج = کریم عابدی

سورنا = حسین ملا کاظمی (فرزند حیدر )

سینه زن های اصلی

فضل الله تركان - محمود عابدی ( دلدار ) - بهمن عسگری - کریم و ناصر عابدی

مرتضی آقا بابایی مرتضی شهربانو ( - استاد محمود ترکیان ( بنا )

مصطفی عسگری ( فرزند حج برات طلا توم شهيد )

ص: 252

تقی ، مهدی و جواد ترکیان - محمد رضا قهقرایی - مرتضی عسگری

(حج برات طلا توم ) - محمود عسگری ( گوش کوب) - قدیر علی شیرانی ( قدیر فرخنده )

محسن عسگری (شهید ) - مرحوم رحیم عسگری - قدیر علی و اسماعیل حیدری ( فرزندان علی حجى ملا آقا بابا) حسن حیدری ( فرزند حسین چوب بر ) - احمد و علی رضا عسگری ( غلام مسگری ( مصطفی ترکان ( حسین پوستی )

تدارکات

غفار ترکی (فرزند عباس غفار پدر نویسنده )

محمد ترکیان ( پدر شهید ) - حاج برات عسگری ( طلا توم : پدر شهید )

محمد زینلی ( محمد کربلا باقر ) - فرج اله تركان ( فرزند غلام رضا نایب )

رضا و حسن و علی رضا شریفی (كربلا غلام)

برات علی و حاج علی محمد قهقرایی ( قلعه ) - برات علی مرادی ( برات حج جواهر )

غلام حیدری (غلام على صاحب ) - باقر عسگری (باقر معصومه )

احمد تركان ( احمد فرج اله نايب ) -

مراسم شام غریبان

این مراسم در پایان روز عاشورا به صورت همه گانی انجام می گردد

همه عزادارن با روشن کردن شمع و حرکت در کوچه و خیابان با اسرای دشت کربلا ابراز هم دردی می کنند و عده ای بعنوان نذر بین عزاداران شمع توزیع می کنند یکی از نوحه های شب شام غریبان همراه با طبل و سنج:

امشب به صحرا بی کفن - جسم شهیدان است - شام غریبان است

امشب به دشت کربلا - زینب پریشان است - شام غریبان است...

امشب نوای کودکان - بر بام کیوان است - شام غریبان است

ص: 253

آب بستن و خراب کردن قبر حضرت امام حسین (علیه السلام)

یکی از مراسم شبیه خوانی ، شبیه خوانی آب بستن و خراب (خیش زدن ) کردن قبر امام حسین بود توضیح این که متوکل یازده همین خلیفه ی عباسی دستور داد قبر حضرت امام حسین را خراب کنند ریشه ی این مراسم از آن زمان می باشد . در این شبیه خوانی از دو راس گاو ، و گاو آهن استفاده می شد

***

مراسم خاک سپاری شهدا کربلا: دسته ی بنی اسد

این مراسم روز دوم یا سوم عاشورا (در شب) به نام قبیله ی بنی اسد انجام می گردید. نحوه ی اجرا 1 - درست کردن نعش حضرت امام علیه السلام و دیگر شهدا ( خاصه شهدا وابسته به امام ) توضیح این که نعش ها را روی تخت های چوبی گذاشته و حمل می کردند و عده ای دیگر با در دست داشتن بیل - کلنگ و ... با خواندن نوحه ی مخصوص با زبان عربی گرداگرد نعش ها سینه می زدند گاهی هم پیش می آمد که خود افراد نقش نعش را ایفا می کردند .

نمونه ای از نوحه ها :

اهل قبیله همتی - فریاد یا محمدی

دست اندر کاران این مراسم مرحوم رجب علی خاکزاد (پرده دوز : محله ی درب میدان )

مرحوم حسین یزدیان (محله ی درب میدان ، حسین سفیده )

مرحوم کربلایی غلام شریفی (غلام ابرام هاشم محله ی در میدان )

***

دسته ی عزاداری مهاجرین افغانی

دسته ی عزاداری خوزستانی های مقیم رهنان دمامه زن ها

***

ص: 254

پذیرایی از دسته های عزاداری

چای - قلیان - سیگار و گاهی نان

سیگار : یک نفر مقداری سیگار در یک سینی ریخته با یک انبر و ذغال سرخ شده پذیرایی می کرد عده ای هم سیگار نذر می کردند

آب: یک نفر (شاطی) که حوله یا لنگی به کمر خود بسته بود با یک سطل ( آهنی ) آب و یک کاسه فلزی پذیرایی می کرد

***

عزاداری و سوگواری در مسجد های محله

روضه خوانی شب های ماه محرم

پا منبری = مداحی که بعد از خواندن گریز ( مصیبت) آخوند کنار منبر می ایستاد و به مدت 10 الی 20 دقیقه مرثيه و مقتل خوانی می کرد

شبیه خوانی در حیاط مسجد

پذیرایی شامل: چای - قلیان - سیگار ، خرما

***

طاق نصرت

ورودی بعضی از کوچه ها ، گذر ها ، خانه ها را با فرش ، قالیچه ، پتو ، پرچم آینه چراغ ... تزیین می کردند .

از طاق نصرت علاوه بر تزیین ورودی گذر هنگام ورود دسته عزاداری برای کسانی که از یک سفر زیارتی بر می گشتند استفاده می شد

روضه خوانی در خانه ها:

بعضی از خانواده ها بصورت هفتگی (یک روز در هفته ) اقدام به بر پایی مجالس روضه می کردند : شرح مسائل دینی - گریز ( ذکر مصیبت اهل بیت پیامبر ) پرداخت حق الزحمه آخوند هم پرداخت می گردید.

ص: 255

اسامی یک سری از روضه خوان های خانگی

آقای سید محمود عاملی - آقای سید ابوالقاسم موسوی - آقای شیخ حسین- ملا اسداله فقیهی - شیخ محمد علی محبوبی - سید نصراله عاملی

***

علم بلند کردن

علم بلند کردن = در این مراسم عده ای دور هم جمع می شوند و به صورت تک نفری علم را بلند می کنند . اگر علم از دست کسی می افتاد باید ادای نذر می کرد

مراسم انتقام از قاتلین حضرت امام حسین ( تعزيه عمر سعد...)

این مراسم که به صورت یک نمایش نامه ی کمدی و طنز همراه با نواختن طبل و سنج ، آواز گریم مخصوص در حیاط مسجد درب می دان تا سال های 1355 اجرا می گردید مثلا رنگ آمیزی بدن الاغ - وارونه گذاشتن پالان الاغ - استفاده از عینک های بدون شیشه پوشیدن کفش های لنگه به لنگه (تا به تا) - استفاده از باد گیر سماور زغالی به جای دوربین پوشیدن کت و شلوار پاره به صورت وارونه و افتادن در حوض آب و غیره ...

بازیگران این مراسم : آقایان : محمود عابدی (محمود دلدار) - غفور شریفی فرزند ( حاج مصطفی ) حسین و برات علی قهقرایی ( پدر و پسر ) - شیخ احمد عابدی (فرزند حسین ) بعد از پیروزی انقلاب هم طی چند نوبت در مکان هایی غیر از مساجد اجرا گردید تا سال های 1370

2 - از برنامه های دیگر این که حدود دو یا سه روز قبل از اجراء مراسم سه یا چهار نفر سوار بر الاغ شده و با رقص و آواز و زدن تنبک و خواندن ترانه های طنز گونه در کوچه ها اقدام به جمع آوری هیزم برای آتش زدن قاتلین شهداء دشت کربلا می نمودند تا سال های 1355

***

ص: 256

مراسم ختم و فاتحه

محل دفن اموات:

1 - میر مدینه : شمال رهنان اطراف امازاده میر شرف الدین

ظاهرا کسانی که قدرت مالی خوبی نداشته اند مرده های خود را در این مکان دفن می کردند

2 - تخته فولاد اصفهان: کسانی که از قدرت مالی برخوردار بودند مرده های خود را به آن مکان می بردند البته تا حدود سال های 1360 از آن تاریخ به این طرف با شروع شدن جنگ ایران و عراق و شایع شدن واژه ی شهادت در جامعه و راه اندازی گلزار شهدا رهنان و ممنوعیت به خاک سپاری در تخته فولاد اصفهان از طرف شهرداری اصفهان قبرستان میر مدینه رونق گرفت

قابل توجه این که چند تن از شهدای ابتدا جنگ در تخته فولاد اصفهان به خاک سپرده شدند شهید ستوان مولایی - شهید ستوان محمد علی شریفی ( فرزند سیف اله ) - شهید محسن شریفی (فرزند مصطفی )

پختن حلوا: روز خاک سپاری برای مرده حلوا می پختند، حلوای آماده شده را زیر نان داخل یک سینی گذاشته و یک نفر جلوی تابوت مرده ، سینی حلوا را تا قبرستان می برد

مراسم ختم و فاتحه برای اموات از روز خاک سپاری به مدت سه روز برگزار می گردید حدودا تا سال های 1357

مجلس ختم مردانه در مسجد و مجلس ختم زنانه در منزل برگزار می شد

پزیرایی چای و پودر قهوه ، پزیرایی عید اول شامل قویت (آرد نخود چی با شکر) - چایی

***

ص: 257

فصل ششم : كد خدا و محله ها

اشاره

ص: 258

گاه 8 كد خدا - کد خدا ها - محله ها

اشاره

حاج محمد تقی (فرزند ظهراب) = امين الرعايا ماربين

حاج عبد الرحيم / حاج محمد على ( فرزند حج عبد الرحيم)

حاج على ملا حسين / حاج حسن سلطانی ( طاحونه )

خانه کدخدا مرکز حکومت (استاندار های حال حاضر ) - محل تصمیم گیری ها - حل اختلاف ها و در گیری ها بود نماینده ی کد خدا معروف به دشت بان جهت سرکشی و تهیه ی گزارش از اتفاقات - وقایع - نظارت بر زمین های کشاورزی - آبیاری

رابط بين كد خدا و پاسگاه ژاندارمری (محل پاسگاه در سده )

اگر اختلافات و در گیری ها در خانه کد خدا حل نمی شد و کار به پاسگاه می کشید کد خدا اجازه آمدن مأمور پاسگاه ( آجان) را صادر می کرد آن گاه مأمور با نماینده ی کد خدا به خانه ی کسی که از او شکایت شده رفته و پس از بررسی شکایت و دریافت وجه نقد کار را تمام می کرده پرداخت تمام هزینه ها (پرداخت پول نقد به عنوان شیرینی ، تهیه ناهار ...... ) به عهده ی کسی بود که علیه او شکایت شده بود .

عباس استاد حسين ( عباس کیانی ، شمال حمام کو چیکه پشت گوا خونه) به عنوان حرف زن ( کسی که زبان مأمور را خوب می دانست ) مأمور را همراهی می کرده است

***

ص: 259

محله ها ، مسجد ها، سقاخانه ها، قلعه ها، حمام ها، کوچه های قدیمی... گورستانها محله های قدیمی

محله ی چهار شاه شاه یا سجاد

محله ی درب میدان

محله ی زاجان

محله ی طاحونه

محله ی ماشاده

مسجد ها قدیمی

مسجد بزرگ یا جامع

مسجد چهار شاه = تخریب و باز سازی : محله سجاد

مسجد درب میدان (چهارده معصوم) = تخریب و بازسازی : محله درب میدان

مسجد سیدان = تخریب و بازسازی مسجد سیدان خ ابوذر داخل کوچه

مسجد نو = تخریب و بازسازی: محله ماشاده

مسجد دورود گری (امام محمد باقر محله ماشاده ) = تخریب و باز سازی :

مسجد زا جان (علی بن ابی طالب ) = تخریب و بازسازی: محله زاجان خ شهیدان عاملی

مسجد ابوالقاسم حيدر = تخریب و باز سازی: مرکز فرهنگی خ مطهری

مسجد اعظم = خ سعدی بعد از بهداری

مسجد طاحونه ( امام حسين) محله طاحونه

مسجد فاطمیه = تخریب و بازسازی : ابتدا خ شهیدان

ص: 260

مسجد صاحب الزمان = محله ماشاده کوچه درب سیبه

مسجد حضرت ابالفضل ( عرب ها ) خ مطهری کوچه ی باغ حجی

حسينيه عرب ها = خ سجاد بعد از منبع آب

تکیه در برنج کوب تکیه اکبری ها = محله ماشاده بعد از مسجد درود گری یک سری از مسجد ها که در حد یک اطاق بیشتر نبودند

اول کوچه باغ تازیانی کنار کوچه ترکانی ها کنار منزل حاج سید باقر اعتصامی کوچه باغ تازیانی روبروی کوچه مسجد سیدان ( خ ابوذر ) = تخریب گردیده وسط کوچه باغ تازیا نی قبل از آسیاب حاج اکبر (جنوب شرقی فلکه ابوذر )

مسجد کروندی یا : کوچه غربی مسجد درب میدان

کوچه های قدیمی

کوچه های محله ی درب میدان

محدوده محله ی درب میدان: از شرق محله زاجان - از شمال خ ابوذر ( حمام بزرگ ) از جنوب کهریز زاجان (خ شهید عاملی ) - از طرف شرق محله ی زاجان از طرف غرب موچه باغ حجی ( خ مطهری میانی ) کوچه درب میدون = ( روبروی کوچه باغ حجی ) خ مطهری میانی درب میدان کوچه شهید ابراهیم عسگری

کوچه باغ حجی= (رو بروی کوچه در میدون ) غرب خ مطهری روبروی کوچه ی شهید عسگری

دروازه شام = (بین کوچه ی باغ حجی و کوچه ی در میدون ) خ مطهری میانی

طاق شلنگی = ( توتس سون نرسیده به دروازه شام ) خ مطهری میانی

ص: 261

کوچه ترکانی یا ترک ها = (شرق مسجد در میدون و جنوب کوچه ی باغ تا زونی ) خ ابوذر کوچه شهید شریفی فعلی روبروی کوچه مسجد سیدان

سيبه ترکان = ابتدا ء کوچه ترکانیا

سیبه عباسعلی = (جنوب مسجد درب میدان محدوده ی خانه های محمد و حسن علی میرزا و برادران ) خ شهید عاملی کوچه شهید ابراهیم عسگری

توضیح در این کوچه شخصی بنام عباس علی که مستجاب الدعوه می باشد به خاک سپرده شده و هم چنین همسر حاج آقا کوچیک و ظاهرا در بعضی از شب های سال در این مکان مجلس سوگواری بر پا می گردیده و یک سقا خانه سیار از جنس چوب توسط رمضان درویش ( رمضان یاری : محله سجاد ) آورده و حاضرین دور آن سینه زنی و سوگواری می کردند سال های 1330 ( یکی از مداحان این مراسم : کربلایی عباس ترکی پدر بزرگ نویسنده تاریخ فوت سال 1345 - ه ش )

سیبه عباس غفار - كربلا باقر- حسين حاج حسن (قبل از کوچه عباس علی: دارای طاق زادگاه نویسنده )

سیبه ملا آق بابا دارای سقف = شرق مسجد درب میدان

کوچه عابدی یا = جنوب کوچه ی درب میدان

کوچه کروندی یا = غرب مسجد درب میدان به طرف حمام بزرگ

کوچه نجاری یا ( سیبه ) = شمال مسجد درب میدان و جنوب خ ابوذر روبروی قرض الحسنه خليل الرحمن

ص: 262

کوچه او دوری یا (فامیل محمد شریفی) = شمال مسجد درب میدان به طرف کوچه کروندی یا تو تِس سون = ( ابتدای کوچه ی در میدون و کوچه ی باغ حجی و غرب باغ صنم به طرف کریز زاگون ) خ مطهری میانی تا چهار راه طاحونه

کوچه باغ صنم = خ مطهری چهار راه امام حسین بین خ شهید عاملی و خ مطهری میانی

عکس

کوچه های محله ی طاحونه

محدوده ی محله ی طاحونه : غرب خ مطهری جنوبی - از طرف شمال خ سجاد - جنوب خ کهندژ - شرق محله درب میدان و زاجان - غرب سرد خانه و کهریز نان

ال لقى يا = (جنوب غرب مسجد طاحونه )

کوچه کنار مسجد طاحونه =

کوچه مدرسه امیر اتابک =

کوچه جوق روداب شرقی ، غربی = مشترک با محله ی سجاد

ص: 263

کوچه های محله ی ماشاده

محدوده ی محله ی ما شاده شمال گلزار شهدا - از غرب به بلندی یا خ مطهری شمالی- از جنوب خ ابوذر (کوچه باز تازیانی ) - از طرف شرق

باغ تازیانی = (یک کوچه ی مستقیم مرز بین محله ی درب میدان و محله ی زاجان با محله ی ما شاده ) خ ابوذر فعلی ( خ ششم بهمن )

گوچه گا و ُکش = خ هاشمی نژاد

درب یخچال = خ هاشمی نژاد

درب سیبه = ( شمال گِوا خونه )

کوچه غلام حسین حیدری ها و کیانی ها - روبروی حمام کوچک ( کنار زورخانه فعلی )

کوچه حموم نو = کوچه اسلامی فعلی

کوچه مدرسه مودت = خ ابوذر

کارخانه تنبا کو = محل جمع آوری تنباکو از کشاورزان که تعداد آن ها 4 مرکز بوده 3 مرکز آن شمال مسجد نو نزدیک درب سیبه و یک مرکز آن نزدیک خانه کد خدا حج محمد تقی

کوچه معلم = جنوب خ ابوذر

کوچه خونه کد خدا = خ هاشمی نژاد کوچه (شهید شیرازی فعلی )

سیبه حسین چرخی = جنوب کوچه مسجد نو

کوچه مسجد نو=

کوچه شعبه نفت = جنوب مسجد سیدان

سیبه روبروی شعبه نفت

کوچه عسگری یا = روبروی مسجد درودگری

کوچه مسجد دورود گری =

کوچه جوی جعفری = بعد از کوچه درب سیبه قبل از خ شهدا

ص: 264

پا توت سیاه = شرق سه راه اسلامی و خ هاشمی نژاد

کوچه سید محمد علی محبوبی = کوچه محضر سابق غرب خ هاشمی نژاد ( شهید دهنوی )

کوچه مرادی ها = شرق خ هاشمی نژاد، کوچه شهید مرادیان فعلی

درب برنج كوب = اطراف تکیه و مسجد نو

منجلاب ، مجلاب کوچیکه ، گوا خونه = ( جنوب حموم کوچیکه و شرق مسجد بزرگ)

شمال غربی خ ابوذر ابوذر پشت زور خانه

کوچه مسجد بزرگ = کوچه حد فاصل شمال مسجد بزرگ تا مسجد ابوالقاسم حیدر کوچه لا طاق حموم = روبروی حمام و مسجد بزرگ

کوچه های محله ی زاجان

محدوده ی محله: جنوب خ ابوذر - خ شریف غربی - غرب خ شهیدان

دالون تاریکی = (جنوب کوچه ی کریز زاگون روبروی مسجد زاگون) خ شهید عاملی روبروی مسجد

فَرخ چالی = ( جنوب شرقی کوچه ی زاگون )

کریز زاگون = ( شمال کوچه ی زاگون سرچشمه از محله ی طاحونه روبروی حموم طاحونه ) خ شهید عاملی خ سعدی نوش = (جنوب کریز زاگون) خ شهید عاملی و شمال شریف غربی ، نام فعلی کوچه شهید شیرانی یا سو لاخی شیر تقی = ( وسط کوچه ی نوش ) خ شریف غربی کوچه شهید شیرانی عباس حاج کریمی ،یا ، ترکانیا = (شمال کریز زاگون روبروی کوچه ی در ميدون) خ شهيد عاملی نام فعلی شهید ترکان ملا = ( بین کوچه باغ تازونی و کریز زاگون کنار مسجد زاگون ) بین خ شهید عاملی و خ ابوذر

کوچه های محله ی چهار شاه ( سجاد )

محدوه ی محله : غرب خ مطهری - جنوب خ شهدا - شرق خ امام رضا

کوچه منبع آب = شمال خ سجاد

ص: 265

بُلند یا = ابتدای خ مطهری شمالی از طرف خ شهدا

اولاد على = حدودا شمال غرب مسجد بزرگ

کوچه شیر پز خونه = آخرخ سجاد

کوچه مسجد = کنار مسجد سجاد

کوچه شعبه نفت = آخر خ سجاد به طرف محله طاحونه

کوچه جوق روداب = روبروی کوچه باغ حجی

مدرسه ها

قبل از این که مدرسه ها به صورت رسمی و کلاسیک شروع به فعالیت کنند کسانی بودند که سواد شان به صورت کلاسیک نبود لذا در حد آموزش درس قرآنی ( پنجل هم ) تدریس می کردند

مدرسه حاج محمد علی نادری = منزل شخصی قبل از مسجد طاحونه

مدرسه آقای جنجاه = باغ شخصی ورودی رهنان از طرف خ مطهری جنوبی به خمینی شهر محدوده بان سپه فعلی

ملا حسین علی زاهدی ( کوچه باغ تازیانی کوچه معلم) : جنوب خ ابوذر بعد از فلکه ابوذر ملا ابراهیم = محله ی درب میدان کنار مسجد

مدرسه معلم = کوچه باغ تازونی ( خ ابوذر کوچه معلم )

مدرسه مودت = کوچه باغ تازیانی ( خ ابوذر قبل از سه راه اسلامی )

مدرسه ی امیر اتابک = محله ی طاحونه خ کهندژ

مدرسه 25 شهریور = شمال کهریز زاجان (روبروی مسجد اسلامی )

مدرسه فاطمیه = کوچه باغ تازیانی کوچه گواهی خانه پشت منجلاب (ابوذر شرق مسجد بزرگ )

سقا خانه ها

در کوچه و راه های پر رفت و آمد داخل دیوار حفره ای ایجاد می کردند و داخل آن یک سنگ میان تهی مانند قدح جا سازی می کردند و داخل آن آب آشامیدنی می ریختند جهت استفاده ی

ص: 266

رهگذران و جهت بر آورده شدن حاجت کنار آن شمع روشن می کردند ، این سقا خانه ها بیاد بود خاطره ی شهدای کربلا خاصه حضرت ابا الفضل العباس ساخته می شد.

محله ی درب میدان = کوچه ی درب میدان قبل از کوچه ی عباس علی - جنوب غربی مسجد

محله ی درب میدان = کوچه درب میدان بعد از مسجد

محله ی زاجان = قبل از مسجد زاجان

محله ی طاحونه = بعد از مسجد طاحونه و قبل از کوچه القی یا

قلعه ها

قلعه بلندیا = ابتدای خ مطهری از طرف شمال

قلعه در یخچال = ابتدای پاتوت سیا و سمت خونه کدخدا شمال شرقی کوچه باغ تازونی

قلعه کریم آباد = صحرای کریم آباد شمال غرب

حمام ها

حمام بزرگ = شمال خ ابوذر غرب شهرداری ، با کاربری موزه

حمام طاحونه = روبروی مسجد امام حسین (محله ی طاحونه) ، تخریب و تبدیل به فرهنگ سرای دانش

حمام زاجان = خ شهید عاملی ( محله ی زاجان ) کاربری فعلی سالن مطالعه

حمام نو = ( محله ی ماشاده) انتهای خ ابوذر سه راه اسلامی ( حمام اسلامی )

حمام عسکری = یک حمام انتهای خ سعدی قبل از میدان درخشان و یک حمام انتهای خ سجاد

بعد از منبع آب روبروی حسینیه کربلایی ها ، تخریب و تبدیل به کارگاه های صنعتی

حمام کوچیک = شمال خ ابوذر پشت حمام بزرگ روبروی زورخانه

سوخت دان = محل جمع آوری هیزم برای حمام بزرگ بعد از دروازه شام به طرف غرب حمام و مسجد بزرگ

توضیح این که هیزم توسط شتر یا الاغ از طرف توتستان آورده می شده

***

ص: 267

گورستان ها

میر مدینه = مير شرف الدین ، گلزار شهدا فعال

سیدان = خ ابوذر روبروی مسجد سیدان کاربری سالن مطالعه

زاجان = کاربری فضای سبز پارک شاهد

درب یخچال =

طاحونه = کاربری ورزشگاه چار شا ق = ظاهرا کاربری منبع آب

قُرقُری =

موشی = بعد از سالن اندیشه تبدیل کاربری

پانوش = خ شهید عاملی کوچه شهید شیرانی، فضای سبز ( نوش )

چهل دختران = کاربری سالن اندیشه دبیرستان 22 بهمن

ص: 268

فصل هفتم : کتاب

اشاره

ص: 269

گاه 9 کلید کتاب: خورشید ، ماه، ستاره ها خیلی قشنگند

اشاره

مَ مالی رِی نونم ، نِصبی رو می رَم مدرسه، نصبی روسری کار ،کلاسی چا رُمم

تو کوچه با بچا بازی می کونم

تخته بازی ، موز باریکی ، پِلا چُف تِک ، تُر تُری بازی ، قایِم شی ، گردو بازی یه جا به زِنی ، گُرگی ، گولی بازی ، هف سنگ

هفته ای یه بار با بابام می رَم حموم بزرگ آبی خزینه خیلی گرمه تا چن وَخت پیش با ننم می رفتم حموم ، امسال اسمی ما نویشتند کلاسی اول مدرسه مودت پسر دای زِم می ره مدرسه امیر اتابک محله طاحونه

کتابا ما با کش می بندم، یه لُف نون می ذارم زیرش، تو را مدرسه می خورم

بابام بَر عیدم ، یه جف اُروسی خریده ، کُلی گُن دِس، پاچا شلواری ما ننم تو هشته تا قای دِم شِد ، آخه بایِد سه چار سال بی پوشَم

ننم شبی عید پلو می پزه ، یه تنگی شای برا سفره هَف سین دُ رُس کرده ، تخ مرغ رنگ کرده ، گندوم شادونه ، نو شیرینی کُرکی اِسده شب چار شنبه سوری تو دالون آتیش می گیرونیم ، بعدش چا دور سر می کونیم می ریم پُش در خونا کمچه زِنی

با با م می رِد شَر سری کار ، کار خونه بافندگی ، به بَسه نون می یارِد

رَع يتي یَم می کونِد، تازه گیا یه رادیول خریده

سیگار می کِشد ، سیگار اُشنو ، اما جلو بابا جونم نیمی کِشد ، چار زانو می شی نِد پاشا در از نیمی کو ند ... !!!!

خونه مون شیش تا اتاق دارِد، یه چا آب، یه مُد بَغ، یه مُستراب ، دو تا طبيله دوتا كادون

باباجون ، ننجونم ، وَر موزندگی می کونند، یه اتاق طاقا چشمه دَ س شونه

ص: 270

با با جونم چا پوق می کِشد ، هر رو صُپ با خر می رِد صحرا دولِت به شون گفته امسال تِریاک به کارند ، برامون گُرزی تریاک می یا رِد پُر از خاش خاشه

تو گُل دَسه مِچد اذون می گِد، یه بار با حیوون رفته مَشد ، یه بار کربلا

وخ کا زن داچیم میخواس به زاد، رَف رو پُشت بون اذون گفت

***

ننجونم 80 سالی ،شه ، گندوم آرچی می کونِد زیر پا حیوونا را تَرا خشک می کوند گابا را می دوشِد ، لِک لِکی ور می کونِد ، یه بارگاب شاخِش زد ناچاق شد، نیم تو نِس را به رِد ، با بام شیر با قالیش کرد ، بُر دِش حکیم

***

ننم کار می با فِد ، رَختا مونا لَبی جوق می شورِد تومُد بَغ غِذا می پِزد ، زِمِسون کرم کرسی یا آتیش می کونِد

پی رویه کُمای دون کوفته خاش خاشی پُخد همه درا همسادانیِ شس سیم دوری هم خوردیم

***

داچی بزرگِم می رِد تو خیابون آتیشگا صندوق میوه می سازِد، اتا قِش روبرو اتاق مونه

دومادی دایِ زِ مِه بچش سه سال شِس، زنش چَن رو پیش دوباره زای د همه مون دوری هم نون می خوریم اون داچیم سربازه ، وَخ کامی یاد مرخصی ، که وا نیم که حرف زِند حرف زدنش فرق کرده

شبانه درس می خون د ، بابام گفته وَخ کا سربازیش تِموم شد، یه سنگ براش می ذاریم رو با فه واس خاطِر همین ننم از حج محمد طلای به انگشتر نسیه کرده برا وَخ کا می خواند براش زن نو زِت کو نند یکی اِز خوا رام شو وِر کرده به پسر عاموم، شو وِرش قصابه ، سه تا بِچه دارد

ص: 271

آجی کوچی کِم قالی می بافِد، می رف مدرسه کلاسی چارُم بود بابام نه ذاش د به رِد مدرسه ، یکی اِز اون محله تو حموم بزرگ با ننم دی دِ سِش

هفته پیش بله برون بود، عقدش کردند ، شو وِرش می رد ذوب دی آهِن فاطامه بند اندازه او مِد تو خونه یُخ آراش دا بی ریش دِش کرد زیر ابرو وا شا ور داش وَخ کا مَنا ند ، می بی نِد، لچک شا می کشد تو روش ، ننم خیلی خوشا لِه

گفت: روز جُم مَه می خیم واسه دوماد خونچه به بِریم

***

اوس حسین خونه مون خوش نیشی نِس ، می رِد چینه کِشی ، بَنای کم می کونِد

زنش سر حموم کار می کونِد ، سه تا بِچه دارد

مَش دَلی یه یا بو با یه گاری دارِد موقع گندوم چینی می رِد صحرا هم بوجاری می کونِد ، هم چوم سو واری زنش گای وختا با ننم نون می پِزند ، دی رو یِه قوب چی برام پخت یکی برا حسنی چن تا نون پیازی پختند

دَرا همسادا می یان د پا تنور ، چای دُرُس می کو نند ، قیلون چاق می کونند

اتاقی همساده مون ، بَغلی مُد بَغه ، یه پِسر دارِد ، سه تا دُخ دِر شو وِ رِش تو خونه شَری یا کار می کونِد، بش می گَند با با در خونه شب جمعه عروسی پِسرش بود پلو پخته بودند ، به چراغ تیریک گیرون دِه بودند نو شیرنی دادند

اون همساده مون اتاق شون بغلی کُپولی چاس، شو وِ رِش دُ کون پینه دوزی دارِد

زنش ناچاقه ، سه تا پسر دارِد به دُخ دِر ، دُخ دِر رِش غور او مِده ، هیش کی نی می سونِ دِش ، ننم می گِد: با جاد و جنبل سیاش کردند

***

زن مَش دو سین سری زا رَف، ماما چه دیر رسید

***

ص: 272

چَن تا از رَع یتا رفتند چا آبی محرابی یا پر کردند، معلوم نیس کی آنتی ریکیشون کرده می گَند این کار برا ری نون گِرون تموم می شِد

***

یه پیر مردی با چرخ از همایون شَر اومد مِی تی یه را ختنه کرد ، همه بِچا هورا کشیدیم رفتیم خونه شون ، دوری باخچه نی شس سیم ، می تی یه زِبون بسه را دسا پاشا گرفته بودند او نم هی جیغ می زِد

***

اکبری هی غش می کونِد، با سه پا چی بُر دَن دِش گو رِکون پیش یه داعا نویس

گفته : آب پاشیده به گربه سیا : اونای یا اذى يتش می کونند ، حالا یُخ دِه بی تِر شده

***

صُپا جُمعه ، حج آقا می یاد خونه مون روضه می خوند ، ، قیلون می کِشد ننجونم یه بادیه ماس براش ماسون د

***

شب چله بابام یه هندونه گُنده اِ سِد، هشتیم تو مجمع رو کرسی ، ننجونم یه عالمه تخمه خربیزه بو داده بود همساده مون چغندر پُخ ده بود ، ننه حسنی زَر دِک زن سِد محمد به کِلک آتیش آورد، همه قوری چای یا را چیدند دو رِش اون همساده مون یه کُمای دون اُماج کدو پخته بود بعدش همه اومدند تو اتاق دوری کرسی نی شِس سند بابا جونم چاپوق می کشید ، قصه رُستم ما سهرابا تعریف می کرد

***

فَردا شب اِز اون محله دسه می خواد بیاد ، سر کوچه را طاق نصرت بسنددی رو تو مَچد تعزیه خون دند

***

ص: 273

چَن رو یه بار آقا نخو چی میاد تو سیبه ، بساط پَن می کونِد ، حلوا چووم می یا رِد

***

بابام گفته شبی چِراغون می خیم بِریم شَر

***

اون هفته کلا غو لوم مُرد، پُش در خونه براش حلوا پختند ، گابی شو نم سَقط شد

***

اِبرام یخی تو یخچال حَ شیر محمد کار می کونِد ، مو می ریم اِزِش یخ می سونیم ، به جا پول بش نون می دِی م ، یه یخچالم تو محله ماشاده نِزیکی مکینه گو کُو شِه

***

ديرو بابام یه تاچه گندوم برد آسیاب حَ سِد مِیتی ، گُف : دَفه دیگه می به رِد تو کوچه باغ تازونی آسیاب حج اکبر یا پا دروازه شام آسیاب کَل احمد

***

رنگا رنگ

رضا شاه همه دزدا یاغی یا را نیشون ده سری جاشون ، حکومِت اعلام کرده همه بایِد سِجلت داشته باشند با فامیل می خوان د مدرسه را بِن دازند، همه باید به رَند مدرسه

***

روسا انگیلیس به کشور حمله کردند ، گندوم گیرنی میاد ، ایشالا دوباره قحطی نه شِد

***

اوس کریم می گفت: دیرو شَر دَم مجسمه شلوغ بوده همه کار خونا را درشا تخته کردند کارگرا را بردند شعار دادند

صُب می گفتند: درود بر مصدق ، عصری می گفتند مرگ بر مصدق ، چه مسخره

ص: 274

شاه اصلاحاتی ارضی یا شروع کرده ، میخواد زمین نا را از اربابا به سونِد بین کشاورزا تقسیم کوند

***

آقا رضا می گِد : می خوان د تو کوچا آب فشاری به کشند ، بر قم بیا رند

***

چن تا از کَلهُ گنداری نون عضوی حزبی رستاخیز شدند

***

دولتی عراق رابطش با ایران شیکر آب شده، حالا همه ایرانی یا را بیرون کرده

***

همساد مون تازه یا به شعله برق به مون داده ، سو ویچش وَر خود شونه ، شَبا می گی رو ند صُپ پا خاموش می کونِد

***

حج على مودت به مدرسه ساخته ، یه تیکه زیمین داده واسه بهداری...

به آدِم در به درا خیلی کمک می کونِد

***

حج حسن كد خدا تو محله طاحونه به حموم ساخته ، تو محله زاگو حج حسن با قر صادیه حموم ساخته می گند حسن با حج حسین موجودی می خوان د تَه کوچه باغ تازونی یه حموم به سازند انگار حموم سازی مُد شده ، یکیه اسمش آقای عسگریه ، او نم می خواد تو صحرا گیش نیزا پاریگی حموم به سا زد

***

ولیعهد به تیم فوتبالی نیرو دهقان جایزه داده

***

ص: 275

شا زیمینا تو صحرا وازی یا اِز اربا با اِسِده ، بینی رع يتا تقسیم کرده

دادا شیم به ماشین سو واری ، آریا خریده، روز جمعه باش رفتیم بی بی زینب ، ننم اون جا ، کاچی پخت ، نَرذی ،آجیم، کا بچه دار شد، ننم میگه می ترسم خدا نكرده يهو مث عمه نصرت اجاق کور به شه ، تو رو آدم شو وِراش ما یه آبرو ریزیه عامو عباسی رفته کویت کار کو نِد ، می گِد آ ی پول در می یا رِد هی از اون جا پول میرِ فسد ، با با م براش کلی زیمین ، باغ خریده

***

حج محمد به کمد سیفید خریده ، می گِد اسمش یخچاله ، آب توش یخ می ماس سِد غِذا توشنی می گند د

***

شَهداری صندوق آهنی گنده سری چا را گذشته کا مردوم توش آشغال بی ریزند، اسمش صندوق بلد یه

***

آقا و هاب یه ماشین گنده خریده

***

عا مو رضای یه ماشین فیات خریده ، می گِد : تاسکی یه ( تا کسی ) ، می رِد شَر باش مسافر کشی شبا هر کی تو محله مریض می شِد، مف تِکی می به رِ دِش شَر مریض خونه

***

على مُلا یه ماشین دارِد رنگش سیاس ، مرسدس بنزه، پِر شب زن شِخ جعفر يه هو نا غافل دلش درد گِرف با ماشین علی مُلا بردن دِش شَر ، مریض خونه میرزا احمد خان

***

ص: 276

تو مدرسه تغذیه می دند ، سیب ، موز ، پرتا قال، بیسکوت ، چلسمه ، شیر پاسته ریزه ، پنیر هلندی

***

بابا علی یه از شَر یه تی لی ویزیون خرِیده، هر وَخ می گیرونند ننجونش

***

چَرقَت شا می کشد تو روش، با بچا می ریم فیلمی مراد برقی یا می بینیم

***

قِراره کوچه باغ تازونی خیابون شد ، میخوان د اسمی شا به ذارند شیشمی بهمن

***

عَربا تو کوچه باغ حجی یه مَچد ساختند ، می خوان د تو محله چار شاق پا منبع آب به حسینیه به سازند ، حج آقا مُلا اسداله تو مچد باغ حجی نُماز می خونِد

***

خاله کوچی کِم شَر نی شس سَند ، شو وِرش تو بانک کار می کوند، ماشین دارند اسمی ماشینی شون ، بیوکه روز جُم مَه او مده بودند خونه مون ، دُخ درش چادور سرش نبود ، کلاسی دهم مِه ننجونم کلی چیز بُش گُف

گُف تو رو درا همسادا زشته ، خالِم به ننجونم گف: آخه ننه زمونه تغیر کرده

***

پِسر عاموم کلاسی هشتم مِه ، می رِد مدرسه راهنمایی 25 شهریور ، می گِدمی خوام دکتر شَم ، دو تا پسرا رحیم کبیر دانشگا درس می خونند

***

ص: 277

شب جُم مه عروسی بود، مطرب آوُرده بودند، با با دوماد کلی حرص خورد اوِل به مهمون شَری یا شام دادند عامو دوماد تو دَنه در خونه وای ساده بود نی می ذاش بِچا بِرند سری سفره

***

علی پسر حسین قاسم (فرزند حسین مجتبایی صاحب سابق داروخانه شفا بخش ) رفته آلمان عزيز اله پسر حج غو لوم كَل اسداله ( فرزند حاج غلام خاکساری ) رفته آمریکا

***

عاموم یه ژیان خریده ، دی رو بردی مون چار باغ سیم نما ، بعدش ساندویچ با فانتا خوردیم

***

ديرو تظاهرات بود، مرگ برشا می گفتند ، پسر رمضون سبزی فوروشه با اکبری ابوالقاسم شب گَرده ( اکبر رحیم زاده ) تیر خوردند، اکبری تیر خورده تو پاش ، اما پسر رمضون تیر خورده تو پَ لوش ، کشته شده ، می گند یه طلبه رِی نونی تو قم کشته شده

***

شَبا به عده با چوقا چماق تو محله نگهبانی می دند ، می گند شا دوسا می خوان د به ری نون حمله کونند ، فریدون بختیار با پسر حج آقا خاقانی تو مدرسه مودت آموزشی نظامی می دند

***

ساعتی هَفتی شب کا می شِد، همه می رند پا اخباری رایو بی بی سی

***

رَع يتا هر چی زیمی نا باغ مالی اربابا بوده ظَف کردند

انقلابیا شهدار یا گرفتن

***

ص: 278

دولِت می خواد بعضی جنسا را کوپونی کونِد، مثی روغن ، قند ، شیکر ، نفت کوپونی یه نفره، دو نفره ، سه نفره ...

***

بعضى بقالا جنس کوپونی یا را آزاد میر فوشند، بعضی استیل سازا ، ورق استیل تعاونی می سونند آزاد میر فوشند

***

پی رو تو کتاب خونه کودک تو پارکی شر تاتر باز کردند اسمش سربازی فراری بود

***

می خوان د تو محله شرکت تعاونی راه بندازند، قراره از هر خونه واده برا عضو شدن صد تومن پول بس سونند

***

صُپی زود رفتم تو صفی کوپون ، در بانک اِز شولوغی سِگ صَحب شا نیمیش ناخ ، زنا یه وَر مردا یه ور ، چَن نِفر سری نوبِت دعواشون شد

ص: 279

عکس

می خوان د بسیج دُرُس کونند

***

دی رو، یه وی دی یو با چن تا نُوار از یکی گرفتند ، می گَن د کِرای می داده چَن تاش ، شو ( رقص ، آواز ) بوده جلو یکی یا گرفتند، گفتند: چرا یَ خد وازه ؟ چرا آسینا د ا بالا زِدِی!! تازه بِچه حِزبُل لای یا گفتند: اگه فلانی امسال روز عاشورا بو خوند ، وسطی گُذِر ، بلند گو وا اِز دَس سِش می سونیم ، تا پی رو تو عروسی می رخصید ، حالا مداح شده

***

تو بعضی از مسجدا پایگا بسیج را افتاده

***

ص: 280

عراقی یا حمله کردند ، کُلی شَرا لبی مرزا گرفتند

***

تو خیابونی ابوذر بالا سری دکونا دادگستر به شعبه مخابرات را افتاده

***

یه خونه بزرگ تو خیابونی مطهری نه رسیده به چار را طاحونه بَرا بسیج کَرای کردند

ساختمون بسیج اول تو خیابونی ابوذر بالاسری یه دکون بود ، جا شون تنگ بوده

***

بنا شده یُخ کونند ده نیرو اعزام کو نند به جبهه ، از سر فلکه شهداری ، شا ید بر فسند کردستان فردا میخوان د شهید بیارند، یکی شون ارتشی یه ، بقیه شون بسیجی می خوان د سیصد

تا شهید بیارند میدون امام

***

سر فلکه شهداری کلی لباس، خوراکی ، خشکه بار ، جم کردند بر فسند جبهه دی شب عروسی بود، وَخ کا سفره را پَن کردند وَضی یت قرمز شد

***

یه جا تعزیه می خوندند ، چن تا از این بِچه حِزبُل لا یا رفتند ، تعزیه را به هم زدند گفتند دیگه حق ندارند تعزیه بو خونند، اینا یه مُش ضدی انقلابند، با یِد هر محله تو خودش دَسه را بندا زند

***

گروهی تاتری طلوع تو مسجد نو نمایشنامه بازی کردند ، اسمش : مشهدی مصطفی بود

***

هر چی خونه قدیمی یه دادند به افغانیا رهنا اجاره

***

ص: 281

بعضی اِز نون با وا آرتی سهمیه می سونند ، میرند آزاد میر فوشند

***

شب ُجمه تو عروسی به زِنا به رَخص بود ، او مِدند دومادا گرفتند بردند ، اِزِش تعهد گرفتند، بعد وِلِش کردند، عروسی به دَنی همه زَر شد

***

بَضی دُخ دِرا می رَند شَر درس می خونند

از در خونه تا دمی شَر با چادور می رند ، اما تو شَر چادورا شونا وَر می دارند

***

عروس گفته : نی می تونِد بیاد تو این خونه با یه بُر آدم زندگی کونِد ، می گِد این جا کا خونه نیس، کام سِراس ، بلکی مَ به خوام تو خونه یُخ ده روسری ما وَر دارم

***

حالا همه می خوان د به رَند کوچه ویلا وا تو خیابونی شریف بی شینند شهداری دارِد گُر پا گُرپ جواز می دِد .... !!!

***

یه انجمن نمایش را افتاده، اسمش اهوراس ، یه گروه تو عروسی یا تاتر بازی می کونند سر فلکه شهداری یه انجمن شعر را افتاده ، دُخ دِرام می رند

***

دو تا صندق قرض الحسنه ( آل طه ، محمد رسول اله ) تو شر به مردوم وامی کَتا کلفت می دادند می گند ، چَن برا بری سپرده وام می دادند، خیلی با همین واما خونه دار را ماشین دار شدند، حالا ور شی کس سند خیلی یا در به در شدند

***

ص: 282

پسره انگار خجالِت نی می کِ شِد، کوچی کا بزرگم سرش نی می شِد، رفته با یه دُخ دِر رفیق شده حالا پاشا کرده تو یه کفش ، می گِد اِلا بِلا همی نا می خوام

***

بعضى رَع يِتا اَلَ حدى زیمینا را نی می کارند ، آ سِکی شهداری توش خونه و کارگا می سازند بیش تِری درختا دوری جوقا جَرا از بی آبی خشک شدند، کِسی محل نی می ذارِد اوضاع خیلی خَر تو خره

***

حموم طاحونه را خراب کردند، شهرداری می خواد به جاش یه فرهنگسرا به سازه

***

یه عده یُخ دِه پول دادن به یه نفِر باش کار کو نِد ، سود به شون به دِد، سه چار ما سود داده حالا یارو پولا را ور داشته فِرار کرده

***

فلانی کارگا شا تخته کرده، پو لاشا گذشته تو بانک سود می سو نِد ، می گند وام خرید و فروش می کوند می گفت :جونم از دسی مالیات و بیمه هزار کوفتا زهره ماری راحت شد

***

انگار آدِما چشاشون مغزی کَلا شونه ، هیش کی یا نیم بینند، فقط حول می زنند ، انگار شاشی دَس پا چند سری هر چیزی بی خودکی به جونی هم می افتند ، همه چی شده پول، سلامم کا به شون می کونی اول سودی شا حساب می کونند ، بعد جواب می دند

***

تو فرهنگ سرا روبرو مسجد طاحونه به انجمن شعر راه افتاده، اسمش انجمن شعری دانشه

***

ص: 283

دی شب رفتم عروسی ، تالار ، اُر کِسر اُورده بودند ، به زِنا به رَخص، چن جور میوه موز، خیال ، پرتا قال ، سیب ، نارنگی ...... سالاد ، ژله ، لازانیا ، شیرینی ، شربت ، بسنی شام : برنج ، خورش ماس، دو سه جور کِباب ، جوجه ، ماهی .... نوشابه ، دوغ

آدِم نیم دونِس چی چی بخورِد عروسا برده بودند آرایشگا، دروازه شیراز ، همه جونی عروس پیدا بود ، همه لُختا پِتی گِل هم وَر می رفتند، با مبایل لاشون فیلم گرفتند انگار دوماد زیر ابرو ور داشته بود، کلی وَخ با عروس می رخصید، همی جور چشش تو زنا بود اکثری مهمونا هیکلاشون تو عروسی بود، اما حواساشون جای دیگه، حالا حوصله نداشتند ، عی نهو لو لو سر خرمن

***

دلم میخواد ....!!!!!! دوباره برم صحرا، ور بابام...

تو جوقا جَرا شُنو کو نَم ، اِز مَكينه آب وَر دارم، یه لُف نون تو جوق آب به زِنم بُخورم گای وَخ تا میونی حیاطی خونه ، وای میس سَم ، لا هوا را نیگا می کونم ....

اِگه هوا صاف با شِد ..... روزا خورشید پیداس، شبا ماها ستارا همه شونا دوس دارم، خیلی قشنگند

ص: 284

فصل هشتم : حکایت ها

اشاره

ص: 285

گاه 10 سرگذشت ها، حکایت ها به لهجه ی رهنانی

سال های 1300 همگام با مردم

اِز گشنگی ( گرسنگی) یه بِچام پیش روم جَرا پَر زِدا مرد

گفتم مرد: خود مون جَن دَم (جهنم) ، اِز نی شِس سَن کا کار دُرُس نیمی شِد:

وَخسا برویه را چای پیدا کون

قوتی مون شده بود نونی ارزن ، مردوم هَسه خرما را آرچی می کردند، باش نون می پختند، گندوم کا گیر نیمی مد ، خیلی یا از گشنگی می مردند

تو جَ دِه (جاده) نونا از دَسِ هم می قاپی دند، یه وَضی شده بود کا نَه گو وا نَه پرس ، هر چی بو گَم کَم گفتم گفتم ، می خَی بو گوی چه

شو وِرَم رَف دنبالی نون ، همون رفتنی بود کا دیگه رفتا نَی مِد

هَمی مَچد در میدونا می بینی ، اَوِ وِ لش زیمین بود ، جو کاشته بودند

صَ حَ بِش (صاحب) نذر می کوند جو وا را به دِد به آدِما

زیمین شَم به دِد واسه مَجد

با چشا کو چولی مون چه چیزای کا نه دیدیم، صد کو رو شُک

سال های 1300 مسافران وبا زده

يُخ ده سورا سات جور کردیم یه بی سی نفری شدیم با يابو وا قاطر با را بند يلا بَسیم، را افتادیم برا مَشد

تو را چَن نِفر اِز سودونا وِیلون با مو همرا شدند ، یه مای مَشدمون دیم برگشتن وخ کا به شَری سمنان رسیدیم، اون جا وَ وا او مِده بود، مو کا خِبر نداشتیم ، رفتیم تو یه کام سِرا

رضا حسن رضا با اسمال حج علی از محله طاحونه وَ وا گرفتند

یه مصیبتی داشتیم ، به چِش مون اشگا یه کیش خون ، میخی بو گوی چه ! رضا

ص: 286

حسن رضا مرد

حالا تو شَری غریب، یه آدمی نا چاق با یه مرده رو دَس مون

می خواس سیم مرده را بیاری مِش ، دوس تا اِز ریش سیفیدا گفتند:

آخه مِگه می شه می یِتا این همه را با یا بو برد، این جا کوجا ! ری نون کوجا ! گُنا دارِد

مجبور شدیم همون جا خاکش کونیم، خدا بیامرز دِش ، غریب مرگ شد با یه زا جِراتی اسمال حج علی یا اُوُردیم ، وَخ کا رسیدیم ری نون وِل وِله به پا شد، چَن وَخ بعدش اونم مرد

هی روزگار، بازم شُکر

***

سال های 1310 اسب سوار

تو شیکم ننم بودم، با بام مرد هَنو دَس چپا راسی ما نشناخته بودم کا ننه مون مرد دای زم سه چار تا بچه داش، منم ظَف کرد، خیلی خُب بود ، شبا بغلش می خوابیدم سر ما می هشتم رو سی نِش می گف: تو بو آجی ما می دِی، گای وَختا آسِکی گیریه می کرد

شو وِر دای زِم کو لَم می کرد دوری خَرند تا بَم می داد می گَف: کاکل زری دسا پا گُلی شکلی با بام یادم نیس ، یه بار به خوابم او مِد ، دَس رو سرم کشید قیافه ننم یه ذره یادم مونده ، شکلی دای زم بود ، قد بلند ، زاغ ، خیلی به خوابم می یاد شدم ده یازه ساله ، دای زِم هر رو صُپ سه چارتا گا با گیلی بِم می داد می بردم صحرا می چِرون دَم

همون جا نونا آب ما می خوردم، پِس سین بر می گشتم

یه رو یه پِسر ده بیس ساله سو واری یابو او مِد نِزی کَم ، خیلی ترسیدم ،

ص: 287

چوق دسی یا پراش بلند کردم

گُف : تو ُدخ دِر کی، این جا تَکا تَنا چی کار می کونی ؟ :گفتم اگه جلو تر بی یَ ی ، با همین چوق دسی می زنم تو كَل لِد، مَ بچه یتیمم دارم گا با ما می چرونم ، علفام مال خود مونِس

البته چن بار دیده بودمش اِز اون وَر رد می شد، سری شا بالا نی می کرد

گف: به خدا مَ کاری کاری به کا رِد ندارم تو مِث خوارم می مونی ، پید ا س دُخ دِری زبرا زِ رنگا نجیبی مَ مال سه دَم ، با این یا بو می یام اِز این دورا وَرا پوسا روده می خِرم همه مَحل لا وا کوچه پس کوچا ری نونا بلدم ، می خوام بینم مال کو دوم محله لِی خونه دون کو جاس ، ننه ما بِر فِسم دلالگی ، خدا می دو نِد ، فقط همین بِل اَخره بِش شووِر کَردم ، یه پسر اِزش گیرم او مِد، بچه یه هو ناغافل وَر پرید يه لُف زیمین ( 8 قفیس 900 متر ) با یه خونه برام هشتا رف

خدا بیامرز ناکوم شد، چه قد خب بود

***

سال های 1310 هوای مادر

مَ پَی ( پنج ) سالم بود ، دادا شیم سه سال کا ننم مرد ، یعنی خصم دوری گردنی بچه پیچی دا خفه شد خودی ننم بعدی چَن وَخ جو نَم (جوان ) مرگ شد

یه سال بعدش بابم رَف زن اِسِد ، نَنجونم مونا ضَفطى مون (ضبط = پرستاری ) کرد دادا شیم هنو شیر می خورد ، ننجونم یُخ ده خاکه قند می ریخت پته چرقت ، می ذاش د دنی دادا شیم کا آروم شِد

یه دای داشتم سِد مَ مِد ( اما مزاده سید محمد خمینی شهر ) قَوه خونه داش

نن جونم مو نا پَن شنبا پا پیاده از را قیلونی سِده می برد اون جا ، دای یم خیلی دل

ص: 288

سوزا خوش اخلاق بود به مو خیلی کمک می کرد ، به نن جونم پول می داد تا برا مون رختا لباس، قو تا غذا بی سونِد

او وختام شدم دو وازه ساله داچیم شد ده ساله، نن جونم يه هو ناغافل مرد

مو شدیم در به درا تا را ویلو زَن با بام خیلی خوب بود ، اما با بام گوشی به مو نی می داد ، وَضا خیلی بد بود بی مادری ، بی کسی سَخ تِس، داچیم اِز در به دری یا بی کسی وِل کرد رَف شَر سری کار

یعنی بابام وخ کا زن اِسِد دیگه راش نیمی داد ، اوساش ضَف طِش کردا دُخ دری شا بِش داد همون جا موندگار شد، منم از بی کِسی رفتم تو یه باغ پیش یه گله دار براشون کار می کردم خدا واسِش خب به خواد آدِمی خوبی بود، یه اتاق تو باغ بِم داد بَضى وختا کا دلم برا ننم تنگ شد، دَما دولی (نزدیک ) پِس سین ( پسین = عصر ) می شس سَم تَکا تَنا هِقا هِق گیریه می کردم ، هم بَرا نَنم ، هم واسه در بدری خودم گای وختا داچیم می مِد یه سر بِم می زِد چن وخ بعدش به یه چپون کا براشون کار می کرد شو وِر کردم، اون، چپونی می کرد منم نون بای، یه هو شو وِرم اولی با هار سه چار ما گله را می برد فریدن هی کار کردیم ، پولا مونا جم کردیم ، زیمین خریدیم ، خونه ساختیم

يُخ دِه یِخ دِه شو وِرَم برا خودش گوسفند جما جور کرد به ذره وضی مون رو برا شد

حالام صد کو رو شُک دَسی مون به دنی مون ( دهن ) می رسد

***

سال های 1310 حقوق از دست رفته

وَخ کا افتادم تو خِشد گوش سوراخ کرده پِسر عاموم شدم ، نو سالَم شد کا نوزِ تَم کردند یه هو رَف اجباری، بعد از دو سال کا برگش د هر چی بِش گفتند بیا عقد کون

ص: 289

هی امروز فردا می کرد یه هُو ناغافل زِد زیرشا گُف: مَ او رو سَرم نی می شد، عقلی دُرسا حسابی نداشتم

عاموم از دسش خیلی حرص می خورد

مو وَم به چش مون اشگ بودا یکیش خون ، چارَم نداشتیم ، با با م سری مَ خیلی می ترسید ، آخه همی یه دُخ دِر بودم، دردی آبرو با بام لا زیرا کشیدا هیچی نگفت عامومم نفرینش کرد

آخه تو رو دَرا همسا دا زشت بود، مو وَم آبرو دار، با بام سرشناس بود

مَ كاعيب نقصی نداشتم، تازه از بِچه گی یَم تو دالونا در خونه با هم بزرگ شده بودیم می خی بو گوی چه مَ شو وِر کردم، او نَم زن اِسد آخه ننه جون، بی حَرومی کردن کا خُب نیس ، آدم لَط شا می خورِد خدا سزا شا داد اجاق کور شد خدا می دو ند کا به این امر را زی نبودم

***

سال های 1315 شهر به شهر

شو وِ رَم ( شوهر ) اَم نی یِی بود ( نظامی ) ، هر دو سه سال مین داخ دَن دِش تو یِه شَر ( شهر) فِرسا دَن دِش کاشون ، اون جا یه زن اِسِد ، دُس تا ( دو سه تا) بچه از اون گی رِش او مد

چن سال سِده بود، اون جام یه زن اِسِد، دُس تا بِچه اون جا دُرُس کرد سالی یه بار می مِد ری نون ، یه سر می زد ، یه بچه پس مین داخ دا می رف بار آخر کا اومِد خارسوم گف: اوی خره بعدی او روز تا لا شو وِ رِد اومِده يُخ ده برو وَ رِش آخه در به در شده آلمون دا رِد !!

منم نرفتم کا نرفتم گفتم وا . کی حا لا قووِت دارد الای خِر ( خیر ) بی بینی ،

می خی دوباره یه بچه به ذا رِد تو شی کمی ما ول کو نِد به رِد

ص: 290

حالا به ذار این گوش تو لی یا را گُنده کونم البته خدا بیامرز خب آدمی بود

سال های 1320 بارش ملخ

سری کوچه نی شِمس سه بودیم سینه ديفال ، عام برات داش چاپوق می کشید ، اِز دوره قحطی تعریف می کرد

مَشد اِبرام شال می بافت ، یهو کَلا غولوم گُف: چرا هوا ابر شد ؟ همه تو آسمونا نیگا کردیم یه لکه ابری سیا داش تو هوا حری کِت می کرد ، قاسم علی با تعجب گف : نیگا کو نیند ! او وَرى جَده

انگار چن تا گنجیشک دارند رو خاکا ورجه وورجه می کونند ، یهو دُی د به سمتی شون ، یکی شونا گِرف گف این کا گنجیشک نیس ، ملخه ، آره ملخ قای دِه یه گنجیشک

عام برات گف: وای ملخا دوباره حمله کردند ، خدا به دادی مون به رِسِد

***

سال های 1320 خورشید پنهان

چِل شبانه روز هوا ابر شد، مثی دُمبی اسب بارون می مد ، مردوم رنگی خورشیدا نه دیدند ، بعضی اتاق طاقا چش مِی یا خراب شد ، آب تو جوقا یا خراب شد ، آب تو جوقا کله می زد ، همه از ترس ریختند تو مَچدا نماز دعا خون دند تا اینکا بارون بند او مِد، خورشید پیدا شد

***

سال های 1320 حکایت از حاج مصطفی شریفی فرزند ملا غفور (حج مصطفى ملا غفور )همه دنیا مالی من

ده هیژده سا لَم بود یه هو به سَرم زِد بِرم کربلا، به تنم گفتم

ننم گف: اِلای قربونِد برم ، آخه تو جالا جوون تكا تَنا می خَی کو جا بری

ص: 291

خلاصه می خَی بو گوی چه ، ننم یُخده پول اِز دَرا همسادا برام قرضا قوله کرد

رای شدم رسیدم عراق مامورا گرفتندم ، اول فِک کردند جاسوسم، وَخ کا فمیدند چیزی بام نیس ولم کردند

البته با كلى التماسا جِزا لو وِه ، با هزار تَرسا لرز رسیدم کربلا ، رفتم حرم زیارت کردم، تو صحن نی شِس سَم رو برو حرم

پولام ته کشیده بود ، آهی سِفی یُلا نداشتم ، یه نیگا به در حرم کردم ، چِشم افتاد به ضریح بغض گیلوما گِرف، سرما هَش تَم رو زانوم ، زار زار گیریه کردم

گفتم یا امام حسین : مَ این جا تَکا ته نام غِریبم، نه پول دارم یه لُف نون بی سونم ، نه یه منزل کِرای کونم ، تو عالمی خودم بودم ، یهو یه دَس خورد سر شو نِم، جِسم بالا دیدم یه مرد با لباسی عربی بالا سرم وای ساده

با پَته پیر نم اشکاما پاک کردم ، با زبونی خود مونی گُف : چه جوونی رشیدی ما شاء اله ، حتما مردى کاری؟، حاضری بی یَی واسه مَ کار کونی

زِبونم بند اومده بود، گف: نترس !!! دَس شا به طرفی حرم دراز کرد

گف: ارباب تاجی سری ماس، همه هستیم فدای آقا خدا همه ی دنیا را بِم داد

***

سال های 1320 تکرار های تلخ

خیلی پِسر دای زِه ما می خواسم ، اونم منا می خواس ، اما نشد ، با داچیم کار خونه می رُف پسر همساده مون افتاد لا پا با بام ، هی گف : دُخ دِر دا بده به مَ ، به این پسره نده. بچه نه نِی یه، از ننه باباش می ترسِد، مردی زندگی یا نون بیار نیس بلاخره ، موره با با ما دزید ،

ننه، با بام ، صاف ساده، گول شا خوردند ، البته تخصیری خود مَم بود

یه سال زنا شو وِری مون طول کشید ، وَخ کا حوِسش وا هَش ، بنا کرد بونه

ص: 292

گرفتن هِی سر کوف می زِد

تو گُنده مونده وا قور اومِده بودی ، زوری بندی مَ کردند ، اِگه خب بودی پسر دای زِد می سه دِد همی جور فُشی هرزه می داد، مُرده وا زنده را می داد طبلی بادا می جم بون د دیگه نتونس سَم طاقِت بیارم ، گفتم مهرم حلال ، جونم آزاد طِلاق اِسِدم شدم در به در

یه نون با اِز شَر او مِد برام، چِچل بود ، یخ ده پاش می کو لید ، به بابام گفتم ازین خوشم نی میاد ، قیافش مثی عزرائیل می مونِد، ننم گف: خبه سری عمر حالا دیدم، اون کالا یه وَری کا خشگل بود چه گلی به سَ رِد زِد

خلاصه بعد فَميديم زن دارِد ، منا می خواد بِه بِه رد سری هَؤ

دو سه سالی خونه بابام بودم با با ننم داشتند از دردی آبرو دق می کردند

تا این کا یه زن مرده ، اِز گون دِه رون برام پیدا شد، بِش شو وِر کردم ، کار خونه می رفد

چن تا بچه اِزِش گیرم او مِد ، خدا را شُک، همه شونا سرا سامون دادم

اما پسر همساده مون : رف عاشقی به دُخ دِ رِی گنده مون ده شد، به طمع زیمی نا بابا ش اونا اِسِد ، بعد از چن وَخ براش حرف در اوردند، یه بی آبرو گی براش دُرُس شد خود شَم اِز زندگیش خیر ندید ، نا کوم شد ، زن شَم با سر شی کِسگی شد بی وصال آره ننه ! آدِم نبایِد به کِسی نو به زِنِد ، لَط شا می خورِد

دنیا دارى مكافاته ، دَسى صُپا عَصره

***

سال های 1320 خوب ، بد

شو وِر خار شو وِرم خیلی بد پوزا ظلم بود، تِمومی مالا حالی مونا ظَف کردا خوردا یه آبی یَم به روش

ص: 293

آخه کاری دُرُس سا حسابی کا نداش ، هُی دُنبالی یه چیزی مُفت می گشت

شو وِرَم واس خاطر خوارِش لا زیرا می کشید

شو وِرم درد مَندا مریض بود، یُخ دَم بیعار ، بدن کا نداش ، تا بسون تو صندا خونه دَسا پاش لا هوا بود، زمسون گای وَخ تا شیر کِشی می کرد، به دله شیر می برد شَر میر فوخ د دردی این کا کار نی می کرد، هر چی چیزی قیمتی بود ، مِجری ، آینه شمدون ، کاسه ترمه کوزه قیلون وَرا وَر فوروخ به جوده

می رفت از حَج على مو لوسِین ( حاج علی ملا حسین) قند ، چای ، توتون نسیه می کرد وَخ کا پول شانیم تونِس به دِد ، شو وِر خواری شارو کار می کرد، زیمین براش بیر فو شِد

اونَم اِز خدا خواسه ، میر فوخ ، يُخ دِ شا به شو وِرَم می داد ، یُخ دِ شَم کمی موزِش (مزد) ور میداش

یه بارم چَن نِفرا رو کار کرد شو وِرما سیر زِدند، چن وختی آزگار لِحا لورده تو خونه افتاده بود رو بدنش زرده تُخ می نداختیم

شو وِر اَو وِلیم ( اول ) خدا بیامرز کارا بارش چاق بود ، مالی سِده بود ، پوسا روده خریدا فو روش می کرد

اینقدر خب بود ، یه هو نا غافل وَر پِرید ، یه لُف زیمین با یه خِش خونه برام هَشدا رفت خیرا خوشی ندیده شو وِر خوار شو وِری ما می گم ، زیمینا رفته بود به اسمی خودش ثَف (ثبت) داده بود، دردی هار گرفته با همه برو بیا داش

بش گفتم : شو وِر ما گول زدی ، زیمی ناشا خوردی کَ مِد بود، حالا می خی این یه لُف زیمی نم بخوری

مَر تيكه فین فینی یه هو مِث شیری غور رو کپ کرد رو ما با چوق کار با فی حالا به زنا کی نه زن

ص: 294

منم چو لا کوی یا ور داشتم جا گرفتم تو شوناش

اونم دید مَچد جا بی ادبی نیس ، دُم شا هَش رو كول شا وَر مالید

دو قُلی حامله بودم ، یه بِچا بارم رف ، چَن وختی آزگار دَم زِ کرات افتادم تو جُلا جا خدا می دونِد چه قد شو وِرَم زیمین، باغ تو صحرا زاگون اِز با باش بِش ارث رسیده بود با ندونم به کاری همه را به طبلی باد داد ،

تازه می خواس خونه مو نَم بیر فو شِد ، سند شا قایم کردم ، این قد مَنا زِد

دنیا همینه به خُبی می مو ند به بدی

***

سال های 1320 خارسو ( مادر شوهر )

خار سو خدا بیامرزم بی خود کِی بونه می گِرف ، هی می گف:

گا با را دو شی دِی ، زیر پا حیوونا را ترا خشک کر دِی ، خَرندا روف دِی

چرا در گنجه را واز هَش تِی

چرا این قد نون می خوری ، وخسا یُخ دِه گندوم آرچی کون

اینم بوگم ننه : خود شمَ زبون بسه خیلی کار می کرد، پیلی می ریش د ، لِک لِکی ور می کرد، پا پیاده می رَف صحرا ، سوفال جَم می کرد

صد سال عمر کرد، می گف: یه بار ظله سلطونا دیده اِز قحطی خیلی چیزا می گف خدا بیامرز طوریش کا نبود ، عِی نَهو یه عَر چِک ، مِث کَک این وَر اون وَر می جِس ، هفته آخر رَف حموم بزرگ ، سر شا حنا بس ، نُمازی شا رَف مَچد خوند تیکه نون از تو گنجه ور داش آب زد ، با یه پیازا یُخ دِه پونه سَکا سیر خورد نی شِس لبی ایون یُخ ده لِک لِکی وَر کرد

بعد گف: نیم دو نَم چرا چِم چه ما لَم دارِد سَرما سَرمام می شِد ، می خوام یُخ ، دِه دِراز به کشم

ص: 295

گف خدا یا .. اِلای زیمین گیرا عِليل ذِلیل نه شَم ، رَف دراز به دراز خوابید صورتش گُل انداخته بود

یه نیگا بِم کرد گف : عروسه منا حلال كون...

چشام پری اشگ شد، گفتم: زن مو طورید کا نیس ، یُخ دِه چای دِی ، می خَی یُخ ده شونا دا به مالم ، ایشال لا بِی تِر می شی

چَچب پی مَ کو وِه را پن کردم روش ، یه هفته رو وِه قبله بود

حج آقا را اُوُردیم بالا سرش وِصی یت کونِد

گف: نه یه نُمازی نه خونده دارم ، نه یه روزه نه گرفته

فقط یه کلِافه رِسمون از کَلا فا طامه قرض اِسِدم !!!

بو سورِم بالا سرش نی شِس سه بود، آسِکی گیریه می کرد

رفتم په جوم آب براش اُوُر دم ، یه تیکه مُهری تُربِت اِنداخ توش

یه قو لوپ شا خورد، گف یا حسین ، آخِی ش حال او مدم ، اشهد الا .. .. بعد ش چِشاشا هَم هَش انگار هزار سال بود از دنیا رفته

خدا بیامرز زبونش تند بود، اما دلش صاف بود، خیلی دل نازک ، مثی یه گنجیشک

خدا يا صد کو رو شک

***

سال های 1330 مرگ گوساله

نَخ ریم ( اولین فرزند ) پِسر بود ، دوی یومیم (دومی) دُخ در ( دختر ) ، دُخ دِرَم یه سالش بود ، همساده مون کولِش کرد با کله افتاد رو زیمین دو رو بعدش مرد یه پسر چار ما حامله بودم ، نیشسه بودم لبی چا ظرف می شُسم ، همساده مون با شو وِرش دعواشون شد ، شووِرش انداخ سر عقبش ، ور مالید برد طاقی طبیله ، یهو اِز حولش پته پی رن ( پیراهن ) منا گِرف

ص: 296

منم گُمبولی پیچ شدم، دَسا پام رَف لا هوا ، پَنی زیمین شدم ، دیگه نفمیدم چِم شد يهو لا پام خیس شد ، بعدش فمی دَم بچه بارم رَف ده

فردا شم گوساله مون سقط شد ، حیف بود

***

سال های 1330 پدر خوانده

دو سالم بود کا ننم مرد، یه سال بدیشم با بام

هَنو د سی چپا را سی مونا نشناخته بودیم کا شد یم تكاتنا

چَن وَخ آجی بزرگم با شو وِرش او مدند پیش مون نی شِسند ، شَبا بغلی آجیم می خوابیدم ، بِم شیر می داد شو وِر آجیم حوله می بافت، منا خیلی دوس می داش ، با خودش می برد حموم بزرگ تو خزینه کولَم می کرد می رفتم پَلوش باما سورا بازی می کردم گای وختا با آجیم می رفتم لب جوق نیلا با ، آجیم از صُپ رَخ می شُس ، خیلی خَس سِه می شُد خودش دو تا دُخ دِر داش ، مو وَم سه نِفر بودیم

آجیم با دسگا کار می بافت ، منا می شوند لبی گودالی د سگا ، یه بار تو گودالی دسگا شاشیدم بوسو رش ( پدر شوهر یا پدر زن ) دو تا گابا یه گوساله وا یه خر سیفید داش رَ یِتی می کرد، تو گلدسه مچد اذون می گُف خار سو شَم ( مادر شوهر یا مادر زن ) بَضی وَخ تا پیلی می ریشت ، لِک لِکی ورمی کرد دو سه سال وَر آجی بزرگم مون دَم

شيش سالم شد ، منا هَشتند وَر پِسر عامو با بام ، اجاق کور بود ، اونَم منا خیلی دوس می داش، انگار بچش بودم

واس خاطر کا گِل بچا نیوف تَم بردم سر کریز زاگون در دکونی اوس بهرام چراغ دُرُس کونی ، وَخ کا اِز سری کار می مِ دَم ، می رفتم خونه آجیم ، يُخ دِه با دُخ درش بازی می کردم

ص: 297

یاد مِس آجیم برام یه گاله وا یه خورجین کوچولی دوخته بود ، اونا را پر اِز خاک می کردم ، می هش تَم رو به آجر دوری خونه می تا بیدم ، با چوق خر سو واری می کردم

بَعدش بَرا خوابیدن می رفتم خونه عام قنبر ، زنش این قد خُب بود بِش می گفتند: عر سو مو ( عروس عمو)

گای وختا ماچَم می کرد ، دس رو سرم می کشید، نونا آب ما می خوردم یُخ ده پیش عام قنبر می شِس سَم ، برام قصه حسینی کُردا می گف

منم آتی شا تو منقلا براش باد می زِدم ، عر سو مو جُلا جاما پَن می کرد بَضی وَختا این قَد دلم هوا ننه با با ما می کرد ، لا حافا میزکشیدم رو سرم ، گیر یه می کردم ، شکلی شونا یادم نی میاد ، آجیم میگه، ننه زاغا سیفید بود ، بابا قد بلندا چار شونه همساده مون اسمش خانوم بود ، بِم یه چِپه نو شیرنی یا نو خُچی کیش میشا گندوم شادونه می داد

یه بار روزی عید یه تُخ رنگ رنگ عیدی بم داد بازم شکر

***

سال های 1330 جراحی لوزه

دَ یازه سالم بود، با ب ننم مردند

نو زِتم کردند برا پسر دای زِم، آجی بزرگم با شو وِرش یه تكا دونى جاز برام جور کردند وَضی مون خُب نبود، شیکمی مونا زوری سیر می کردیم

دای زُم ( خارسوم ) وَضی شون بت تِر اِز مو بود، آهی سِفى يُل لا نداشتند

تازه عروسی کرده بودم، یه روز تو صحرا زاگون آجانا انداختند سر عقبی شو وِرم گرفتن بردن دِش یه قِش قرقی به پا شد، همه فِک می کردیم گُم شدس ، یا سر به نیس بعد از شیش ما فمی دیم بردن دش سربازی، تازه شد اولی در به دری مون

ص: 298

این قد تو سَکا صحرا تو خونا برا اینا اون کار کردم ، با هزار حرفا داسون پیاز کِنی ، سیب زیمی نی ظَف کونی ، هیمه ظَف کونی ، کار با فی ، رَخ شوری

بعد از دو سال از سربازی برگشت ، بی کارا بی بار ، انگشتی لیشته

تو این هِه نِسا و نِس رُزِه تنگ گرفتم ، آجی بزرگم بردم مریض خونه میرزا احمد خان نزیک چارسو رو زِه ما عمل کردند

آجیم پون زَ ( پانزده ) روزی آزگار اِزِم نی گر داری یا پرستاری کرد خودش با بچاش گوش گیرشون نی می مِد ، اما برا مَ کا ناچاق بودم ، !!! ... هي شوله شور وا پخت کا خب شدم ، چه روزگاری خدا را شکر

***

سال های 1330 فرزند پسر

آسمون دَن واکر دِسا ، زیمین تِرکیدس ، وَر داشته یُخ ده دودی اسفند مالیده نوک دو ماغی بچه ، یه نِمک ترکی انداخته گِلش ، نه دید به دید

انگار م اُجا قم کو رِس ، این قد اِزین بینی در اومِدی یا دارم ، انگار پسرند ید م حالا نوبِر گیلا سا اِز مَ قایم می کو نِد ، بَس کی یَم مقبو لِس

خدا زیاتِش کونِد ، عی نَهو مال مالی می مونِد

***

سال های 1330 خنده ی پسرانه

نِزیک ظُر بود، یهو دلا کمرم درد گِرف، به خارسوم گفتم :

زن مو ، نیم دونم چرا این قد دلا کمرم درد می کوند ، فک می کونم دردی زایمو نِسا گُف : خوابه ، خوابه ، حالا چه وختی زاى دَ نِس ، وَخ سا دِس نُمازی دا بیگیر نُمازی دا بو خون ، حتما شيك مِد خالی یِس ، يه لُف نون از تو گنجه ور دار بُخور

بَعدش رَف مَچ چد ، داشتم از درد به خودم می پیچیدم ، به فکرم رسید

ص: 299

او مدم تو خَرند، لبی کوپولی چا ، وای سادَم هي امامی زمونا صدا زدم يهو كَلا فرخ از لبی چینه گُف : وا چِد شُد س این قد چِم چِمالی ؟

گفتم: دلا کمرم درد می کونِد

جَلدی او مد پاین ، یه نیگا بم کردا گف : خاک به سَ رِد کونم ، خَره می خَی به زای ، بَعدش دیگه نفمی دم ، وخ کا چشا ما وا کردم دیدم ربابه ما ما چه وا عمه فاطمه با حج سكينه ، كلا فرخ دورم جم شدند، ربابه ماماچه گف: دیگ چی آب گرما بیاریند یکی یَم بِه رِد اَذون بو گِد، دوتا خِشتم بیاریند ، جَل باشین ، نرگس جَلدی رَف خشت او وُرد کَلا فرخ یه تکیه نُبات هَش لا پارچه وا داد به ربا به ما ما چه عَم مِم رف اسفند دود کرد، یه ذره دودی اسفندا مالید نو ک دو ماغی بچه ، یه دسمال بس به سرم ، وَخ کا خار سوم اومد دید اتاق شولو غِه گف:

وا چه خبر شد س یه نیگا بم کردا گف: دیگه دُخ دِر زای دَن کا این قد اِهنا چُس ندارد ، خدا به دادی پسرم بِه رِسد، بعدش لی وی را شا اِلِن گون کردا مِث کو کومه نی شِس ، عِم مِم گف: عرسو مو ، چه شِد روشن ، صد کرو شُک یه پسری کاکل زری خدا به دون دا دِس

وَخ کا فَمید پِسر زای دَم ، یه چیکه حالِش جا خود او مِد گف : پَ چرا یُخ ده اسفند دود نی می کو نیند هَمو رو مَ پسر زایدم ، گابی مون دُخ دِر بو سو رم خیلی خوشال شد

آره ننه او روزا خیلی کارا سَخ بود خیلی یا دردی بی صَحبا سَل لاری سر زا می رفتند

سال های 1330 مسافر کربلا

هَف سالم بود کا ننه با بام مردند ، یا زه سالم تِموم نشده بود کا عقدم کردند آجی بزر گِم جا ننم بود ، شو وِر شم جا با بام ، بزرگ تِرامون بودند

ص: 300

آجیم، زبون بَسه سالی نداش ، دَ یا زَه سال ازم بزرگ تر بود

گیرا گرفتار ، دَس شَم خالی ، یه تَکا دونی جاز واسِم جور کردند ا عروسی ما کردند وَرَم داشتند بردند ،کربلا، آجیم با شو وِ رِش با دو تا دُخ دِر مجبور شدند بیان د دنبالم زبون بسا پول کا نداشتند

دو تا تخته قالی گرو هشتند با پولش او مدند کربلا، پنج ما واس خواطِرَ م اون جا مون د ند بعد برگشتند ایران

یادَ مِس یه سال وَخ کا او مِدیم ایران یه سر به زنیم، حدودی یه ما ایران بودیم

شو وِ رَم زخمی معده داش ، آجیم می رَف از قصابه گوش نسیه می کرد، برا شو وِرَم سِوا می پُخد گیر بِچا باری خودش نی می مِد، اما آبرو داری می کرد

تازه وَخ کا می خواس سیم بریم دُخ در بزرگ ما دو سه ما هَشتم پی شِش مو وَم ده پون زه سالی کربلا بودیم ، رابطه ایران عراق به هم خورد ، مو را بیرون کردند ، برگشتیم ایران

وَخ کا بَرگشتیم ، نه خونه داشتیم نه زندگی ، انگشتی لیشته، بیشترین باری زندگی مون افتاد رو شونه آچیم بود این قد به خاطری یه صِل کشیدن از مو با دَرا همسادا در افتاد

آره !!! ..... مِگه ننه بابا بر آدم چیکار می کونند ؟

آجیم با شو وِ رِش از ننه بابا بیشتر پا مون زحمت کشیدند، ایشالا به تونم جبران کونم خدایا شِک رِد

***

سال های 1335 ریسمان های زندگی

او روزا صُپ تا ُظر لبى جوقا جَرا رُخ می شُس سیم

همون جا یه لُف نون خالی می هشتیم دنی مون ، کلی وَخ تو مُد بَغ تو دو دو دا دَم سر اجاق چیز می پختیم

ص: 301

تو سَكا صحرا این قد جون می کندیم کا هِلاک می شدیم، دو سه سَعت گندوم آرچی می کردیم

جَخد با گودالی دسگا پِسون دنی بچه کار می بافتیم

یادش به خیر ، پا پیاده می رفتیم میدون شا یه بُخچه رِسمون می خریدم

می هشتیم رو کَله مون ، می وُردیم خونه ، این قد گوری ده بود

بعد رِسمونا را با لِک لِکی آچار گِرد دوری میل توته می پیچی دیم ، بعد می بردیم در دُ کونی کریم کار دون او نَم با دسگا برامون می پیچی دا گُمبولی می کرد

چَچَپ 5 مکو وِه کرباز برا قبا ، تو مون ... می بافتیم ، می بردیم سِده میر فوخ تیم

چه روزگاری

***

سال های 1335 دارو های گیاهی

چَن وَخ بود پا درد امونی ما بریده بود ، جفتی پام چوق شده بود

ننم به رو شَلون شَلون بردَم پیش عباس مو لوسِین ( ملا حسين )

تو کوچه مَچد دور گِری بغلی ابرام قصاب دكون عطاری داش

یِه نیگا په پام کردا گف: این آتا آشغالا چی چیه به پا به چه مالی دِی اِ اِ! خُبه شَلا کُل نه شده

وَخ ساد چَن تا چیزا با هم تو یه پیاله با آب قاطی کردا گُف : بی بین هم شیره اینا چَن تا دو واس ، یه خورده شا حالا بش می دم ، بقیه شا سه رو دیگه بش به ده یُخ دِه نی شِس سَم ، يهو گُر گرفتم ، انگار نی شِس سَم رو تو وه گُف : داری گرم میشی ، خب عامو جون ، وخسا وای سا بینم ، نترس ، را برو باری کلا چن رو بَعد پام خُب شد چار دَس تو کوچا می دُی دَم

***

ص: 302

سال های 1335 شناسنامه تکراری

از بسکی چشام درد می کرد نی می تو نسم صُپا واز کونم ، پُری قی می شد ننم با چای یُخ ده می شُس ، دید فای دِه ندا رِد بردم پیش حکیم ، تو کوچه مچد سیدون بغلى دكون حج على مو لو سين

حکیم به ننم گف: این دوا را بریز تو یه کاسه آب روزی دو سه بار چشا شا باش به شور چن سال شِه؟ ننم گف : پی شیش سال

گُف: بِش نی می یاد، اشتبا نی می کونی

ننم گِف: سه سال شه، اما سه جل تش مال خودش نیس

سِه جل تی یه پسر مُرده داشتم هَش تَم واسش

***

سال های 1330 برق گرفتگی

می خواسند برا ری نون برق بیارند یه عده از بزرگ ترا گفتند ، برق دیگه چی چیه مو برق نی می خَیم، می خوان د آدما را به کشتن به دند

یه عده از این باد مجون دور قاب چینا وا ها شارا پا شار کونا به صِل کِش شون شدند اکبر آسیابون تو کوچه باغ تازونی یه چیزی اُوُر ده وَخ کا می گی روند اِزِش برق می یا د عام رمضون رفته تو آسیاب، حواسش نبوده ، دس شا هشته رو سیم لخت ، يهو برق پَر تِش می کوند سینه دیفال ، اونم غش می کونِد ، کلی وَخ کا گِل هشتند در دُما غش کا حال او مِده وَخ کا حالش جا می یاد می گد : حج اکبر ، بلکی مَ مرده بودم ، او وَخ کی جو وابی این یتیم شُدا را می داد ، بی خود نبود کا بُزگ ترا میگ فتند برق نی می خَی ما این جور کا بوش می یاد ، دولِت می خواد یه موتور برق بیارد روسِی دون ، از اون جا سیم کشی کونند تو کوچا تیر به ذارند به هر تیری به لام وَص ( وصل ) كونند

ص: 303

شَبا بی گی نند، حالا یُخ دِه اَلا اساس اُوردند ، رِجبعلی پَلونِه ( رجعلی پور کرمعلی ) شَبا اون جا را می پاد

***

سال های 1330 زایمان در کوچه

نزیکا ( نزدیک) زای دَنَم بود دلا کمرم درد گرف ، رفتم خونه همساده مون کَلا ربابه گفتم : خیلی دلا کمرم درد می کوند

گف : چیزی نیس ، با دِس، حالا می خَی یه تو که پا (لحظه ) می ریم در خونه فا طامه ما ما چه خونه فاطمه ما ما چه تو محله زاگون، بعد از حموم تو کوچه فَرخ چالی

تا چِشش بم افتاد گف: این قَد واله قی دِی یا والیش دِی شدی ، دَس شا هَش رو شیکمم گُف: فِک کونم دُخ دِ رِس ، صب کون بینم، خاک به س رِد کو نم خَره م خَی به زای!

وخ کا رفتی خونه ، اِگِر در دِد فوطور (شدت ، زیاد ) کرد مَنا خِبر کونیند

وَخ کا از خونه او مدیم بیرون ، دمی مچِد زاگون کا رسیدیم یهو دردم زیات شد گفتم کَلا ربا به دارم می میرم ، به دادم به رِس ، دیگه نیم تونم یه قدم ور دارم ، یهو پنی زی مین شدم ، لا پام خیس شد

کَلا ربابه دَس پاچه شد ، جَلدی رف تو یکی از خونا کومِک بیا رد

تا او مد بی یاد ، همون جا پِلقی زای دم

دَرا همسادا او مِدند زیر بغل ما گرفتند بردن تو دالونی خونه

یکی از پیر زنا گف : یه ذره آسه ، یهو خصمی بچه پاره نشد

یخده بعدش کلا ربا به با بُخچه رخت او مِد، تا چشش بم افتاد

با خنده گُف: حبولی اِلای آکله بی گیری ، یُخ ده خود دا نی گر می داشتی

آخه تو کوچم جا زای دَ نِس چَن رو بعدش رفتم صحرا پیاز کِنی

***

ص: 304

سال های 1330

دی رو حسنی رفته تُخ وَر دارد، در کتونه را واز گذوش ته ، یه چوریا ور مالیده رفته تو سیبه مموشی از رو چینه جسه پاین ، کپ کرده روش ، چن رو پی شَم یکی شونا قِلاغ برده ننش با چوق تاق روی سیر زدش

***

احترام بزرگ تر

آدِما بزرگا کو چی کَم سَری شون نی می شِد

اِز را او مِ ده تو صفی جلو نُماز وای سادِه ، انگار قُرعه رو چِشا شِس یَنی می گوی جا نو مازی منا نیم بی ند ، چندی ویز نا کا بی مِلا حَت

می رَم چو قُلی شا به نَنش می کونم

عکس

ص: 305

عکس

کلاه نمدی

اِ لای آکله سو واره بی گی رِد ، مَر تیکه ها ف ها فی

حالا اِنگار پسر هیژ ده سالِی یِس ، می یا د سر کوچه کالا نِمدی شا یه وَری می ذا رِد ، آدِما را می پاد

هم سِن نا سا لاش چن تا کفن پوسون دَند، خدا به دُور هشتاد سالی شه

زن می خَی برو بِس سون ، ایشالا سینه قبرسون به خوابی

***

بهانه گیری خار سو

چَن دی این جا شَرى ظُلما تِس ، یه چراغ بی گی رو نیند ، کا چِشا چاره آدِم یه جا را بی بیند گیر نبود گُم بولی پیچ شم بی یوفتم تو گودالی د سگا

ص: 306

وای خُلقم گِرف ، پَ چرا دری گنجه وازه ، می خواسی دو تا پر گندوم آرچی کونی مرغا چوری یا هنو نه رفتند تو کتونه ، خُبه قِلاغ چوری یا نه برده

دی شب در کتونه واز بوده ، مو سوره یه دو تِکا را برده

ایشالا سَقط شی ، چندی عر عر می کو ندا می خواسی گابا را بی دوشی، تا شیر کِشه نَی مِده زیر پا حیوونا را ترا خشک کر دِی؟

***

سال های 1340 چا آب محرابی

چَن تا اِز رَعیتا صا فا ساده دوری هم جَم شدند، گفتند: وَخ کا چا آبی محرابی تو محله کوش کا کر سنگ کار می کوِند آب دُرُسا حسابی به جوقا ری نون نی می رِسد

وَخ سادند رفتند اون جا با بیلا کلنگ هم چا را پر کردند، هم زدند ، لولا وا موتوری چا را در به داغون کردند،

وَخ كا مأمورا فمیدند او مدند چپا چاری شونا بس سند

از چار دورا وَر خف پیچ شون کردند ، یخ ده شون گیر افتادند ، یخ ده شون ور ما ليدند زبون بس سا توسَکا صحرا سولاخا می خریدن صد تومن

حالا یه عده را افتادند دارند تو مردوم پول جَم می کونند ، آخه هم باید تؤنی چا وا لولا را به دند هم اون در به در را از هولف دونی بیارند بیرون

خلاصه بعضی از بزرگ ترا کا یه خورده سری شون می شِدا چارتا پی رَن بیش تِر پاره کردند

گفتند: این کار برا ری نون خیلی گِرون تموم می شِد. ...... !!!!

***

سال های 1340 جوق روی ( لای روبی )

نَنم نُما زیشا خوندا رَف اِز مُد بَغ (مطبخ) کُمای دونا اِز زیری خُل (آتش) در ا وُرد

ص: 307

آجیم سفره را پَن کرد، ننم دوریا پُری قی مِر زِه کردا گذ وشت جلو با با م چن تا شَم هَش رو نونی مَنا آجیم بابام یه نیگا به ننم کردا جوم (کاسه) آ با سر کشیدا گف : یا حسین ، دَس سِد درد نکوند حسنی ، خب مِزه دار شده

ننم گف : نوشی جو نِد ، این قد پا یا نه ( هاون سنگی ) دَسه زِدم

انگار گوشتش میش بود ، بعدش رف قیلون چاق کرد

با بام همی جور کا داش قیلون می کشید گف: اِ مرو جوق (لای روبی ) روی ، خیلی خسه ( خسته ) مون کرد

ظُر آب دوغ خیال خوردیم ، کَل اِبرام هی چاپوق چاق می کرد ، خدا برا مَش کریم خب به خواد یه رُد چای دُرُس می کرد، راسی چرا دَس دا کونه پیچ کردی ؟

ننم گف: داشتم شیشه لام پا را پاک می کردم یهو خاش کی شد ، دس ما زخ کرد

بابام گف :اِ اِ اِ نیا کون امرو

شیشه پا عام صفرا برید ، این قد روش خاس کِر ( خاکستر ) ریخ تی م کا خون بند اومِد .

کَلا غولوم او مِد از جوق بیاد بالا یهو ليزيد ، دَ سِش در رفت

تو وَم کا دَس سِد زَخ شده، بسکی بعضیا چشاشون شوره !

خُب خدا را شک کا سِن سنیش در رفت

***

سال های 1340 رادیو ، تلوزیون

با بام یه را دیول خِریدِه ، بابا جونم بِش گُف: این خونه شیطونا بنداز بیرون

پُر اِز گنا وا معصی به تِس امان اِز دسی این فرنگی یا ، اون از مدرسه کا می خوان د آدِ ما را از را به در کونند

اینم از این خونه شیطون ، لا لا هه لِل لا

با بام بش گف: نیم دونی چه قد خو بس ، آدِم از همه جا با خِبر می شِد

ص: 308

می فَمی تو دنیا چه خِبرس

به این دار نیگا کون ، هم می شِد باش گندوم چید، هم می شِد باش شی کمی یکیا دروند، پس بایِد دا را اِنداخ دور

هر وَخ کا با بام خونه نباشد ، مو آ سِی کی می گیرو نیم

رِن گَم (آهنگ ) می ذارِد، تازه ، پِسر دای زِم می گِد: یه چیزای او مِدس آدمَم نشون می دِد اسمش تي لي في زيونس

***

سال های 1340 لباس سال نو

شبی عیدا کا می شد خونه مونا طاق روی (نظافت کلی) می کونیم ، ننم پولو می پِ زِد یه سفره پَن می کونِد میونی اتاق ، یه تونگی شای ، یه کاسه گندوم شادونه ، یُخ ده چلسمه به دوری نو شیرینی ، چن تا تخ مرغی رنگ شده

بابام امسال برام رختی نو نخرید ، کفش پارسا لیا ما داد به حسین پینه دوز دوخ تازه امسال قای ده پام شده

بابام می گِد: حج اسمال با اون همه بارتا بورتِش بَرا پسرش رختا لباسی نو ن خرید رختا پا رسالا پوشیدم، خیلی گلا گشاده، آجیم دم شا تو هَشته

صُپی عید اَو وِل می رم تو اتاقی با با جونم

بَ دِش خونه عم مِم ، اونَم منا ماچ می کونِد

يه تُخ رنگ کرده بِم عیدی می دِد ، چغندر پخته بود

روزی سین زَه به در چن نفر بغلی برج با قام قمار می کردند

ما با درا همسادا می ریم اِموم زاده سودون یا سِد مِ حِ مِد

بَدی شَم می ریم صحرا شبدِ را سر که می خوریم

دُخ دِر مُخ دِرا سبزه گره می زنند

ص: 309

سال های 1340 ریش سفید

چَن وَخ پی شِزین عروسی اوس قاسم اِز دَس خار سو وا شوِ وِرش رفته بود قهر ، ننه شَم قهره کردِسا حالام دَم زِ کِرا تِس

عاموش کا اِلای سر وَر ندار کو نِد ، دَ نِش گُذوش ته بود به رِد عرضا داد کونِد فِک کرده فای ده دا رِد، به قولی اوس ابرام: زن کا پاش به این جور جا وا واز به شِد آخی یِش در می رِد ، دیگه زندگی کون نیس

خلاصه وَخ کا فَمی دم ، رفتم پیش حج غو لوم

خدا براش خُب به خواد با پا در میونی یا ریش سی فیدی صولا صفا شون داد حالام رََفتس سری خونه وا زند گیش

***

سال های 1340 داعا خوانده

هر چی پِسر می زای دَم می مردند ، یا شیش ما بارم می رَف ، اما دُخ دِرا برام می موندند هَف تا دُخ دِر زای دَم ، اِلای بی میرم یکی شون چار سا لِش شد ، سرخک در اُورد،مرد کلی براش گیریه کردم

خارسوم گُف: حالا نیم خواد این قَد آب غوره بیگیری ، انگار پسری کاکول زریش مرده تا این کا با کلی نر ذا نیاز ، دوباره پِسر حامله شدم، گفتم اسمی شامی ذارم علی اصغر

عَمم گُف: برا این کا اسمی پسرش اصغره به اسم دیگه به ذارم روش !!

با کلی داعا ثنا زاى دَم

خارسوم گُف: حالا وَخ نَس سی بِچه را به نی شد به کِشی اِزین خونه تو اون خونه بری یهو چشش می کو نند

یه سالِش کا شد ، براش گوسفند عقیقه کردم ، تُخ سیا کردم

يه قباره پی رَنی اِز محمد طِلای خِریدم ، یه شاخه نُبات هَش تَم روش

ص: 310

بِچِه را بردم سر کریز زاگون، خونه حج آقا میرزا رضا ( سید میرزا رضا عاملی )

حج آقا بچه را اِزِم اِسِد، هَشت زیر پی رَ نِش

بعد نیشون د رو زانوش، گف خدا این بچه را خریدم ، مال منه

اِز قِضا بِلا محاف ظِت کون ، عمری با عِززِت بِش عطا كون

***

سال های 1340 عروس سالمند

حَج بَگوم می گُف : عروس از دو ماد گنده تِ رس خدا زیا تِش كونِد، عين هو يا بو یخ کِشی می مونِد ، دو ماد وَ رِش و رِش مِث چوری یس

بی خود نیس می گن : شیر برنجی گرما چای ده ، عروس دوما دا زای ده

آخه آباجی دومادم کا هم چی خوش قیافه نیس ، هم چِ چِلس هم کوتوله ، مِث دیفالی خلا می موند ، چوچو ، از دیفال کا می یوف تِد ، اما اِزین بشر نه

خدا نجار نیس اما خب بلده درا تخته را به هم جور کو ند

***

سال های 1340 کار خانه ی ریسندگی

شيش هف سالم بود نَنم سری زا رَف چارتا خوار بودیم ، چار تا بر در ، بابام کارخونه می رف ، داچی کوچیکم دو سه سالش بود، بابام بردم مدرسه امیر اتابک تو محله طاحونه (یا مدرسه مودت کوچه باغ تازونی )

اسمى ما نویشت ، وَخ کا می خواسَم برم مدرسه یه تیکه نون می هشتم لا کتابام تو را می خوردم

بیش تری با پول نداشتند سراشونا ماشین کونند، ناظم هم دسا وا ناخونا را می دید هم سرا را دسامون مرتب خشکه می زد، که ورم می بس

اونم بچا را از صف مین داخ بیرون ، چوقا جا می گرف رو دس بچا

ص: 311

گای وختا با قیچی یه خط میونی کله بچا مین داخت

یه سلمونی صُبا شنبه میمد در مدرسه ، اسمش عام محمد بود

کله بچا را ماشین می کرد ، تو حموم کیسه می کشید ، خر پوس می کند ،خون چَه می بُرد

بابام صُپ پا جُمه (جمعه) می بردم حموم بزرگ ، دو سه ساعت می شسم بی خیسم، بدش با یه کیسه زبر یه سیفی داب می یوف تاد به جونم تا یه هفته گُردم می سوخت، تو د نه دری حموم، عام رمضون آب انجیل میر فوخت ، بس کی تو حموم می شِس سیم جی گرمون از تشنگی دود می کرد ، این قَد دلم یه شیشه آب انجیل میخواس ، اما می ترسیدم به با بام بیگم

دو سه سالی رفتم مدرسه دیگه نرفتم ، بابا م بردم کار خونه سری کار ، کارخونه ناهید خیابونی شاپور قدیم دو وازه ساعت کار می کردیم ، یه بسه نونم به مون می دادن يه ماشین لیلاند از سده سرویس کار خونه را می برد انگار اسمش : افشار بود

برا این کا از ماشین عقب نیوفتم از در خونه تا سر خیابونی کهندز می دُی دم ، یه بار سگ اِنداخ سر عقبم ، گیر نبود پاچه ما بی گیرد ، هَفته شبی پُش دسگا اِز خسه گی یا بی خوابی پیلی می رفتم، آخه سالی نداشتم

وَخ کا (که) می مِدم خونه بابام خسه بود، ننه نداشتیم ، یکی نبود یه چای برامون درس کوند داچیم هی بونه ( بهانه ) ننه را می گرف ، بابام خیلی خود شا سف نی گَر می داش کا جلو مو گیریه نکوند

گای وختا دلم تنگ می شد، می رفتم لب ایوون ، به آسمون نیگا می کردم ، بغض گیلو ما می گرف زار زار گیریه می کردم هم بر خودم هم بر داچی کُر فِه، هم بر بابام کا چراغی خونش خاموش شد، هم بر ننه نا کومم کا اِز دنیا خیر ندید

حالام بدی مون نيس الحمد الله

ص: 312

سال های 1345 تب

یاد مِس سینزه تا بچه زایدم ، هفتا دُخ در ، شیش تا پسر ، تازه یه پسر شیش ما با یه دخ دِر با رَم رف

از هفتا دخ در دو تا شون مردند، از شیش تا یه پسر برام موند ، دما دقه مريض بود هی تب می کرد، یه دفه تبش خیلی رف بالا

دُی دَم رفتم پیش خوار شو وِرم ، گفتم : آجی اِلاى قُربونِد برم ، بچه تب کر دِ س دارد می می رد

گُف خب می به ری مش حکیم

گفتم پول ندارم ، گف: یُخ ده صَب کون ، تا می ی ی بچه را قنداق کونی برمی گردم ، یه هو از جاش وخ سادا رف از تو کادون به مرغ گرفتا او مد گف: آجی غصه نخور حالا می رم میر فوشم به با قر تخمی

دکتر یه قطره براش نویشت ، دَسی بر قضا حسین قاسم ریشی قطره شا نداش با چورتی پاره او مدیم خونه

منم بچه را دراز به دراز خوابون ده بودم تو ای و نا داشتم رود می زدم

همسادمون بغلم نی شس سه بودا هی کونه نم رو پیشونی بچه می ذاش

بو سو رِم از طبیله اومد بیرون ، میخواس به رِد مچد ، گف: هفتا حمد بو خونييد ، فوت کونیید بِش ، ایشالا خب می شِد

خوار شو وِرم پا شورش می کرد، یه هو ناغافل سِد محمد رسید، دید دوری بچه نی شس سیم گف چی طو شده، چرا گیر یه می کونی ، نرگس گف : بچه تب کر دِس حسین قاسم دُ واشا ندارِد جَلدی سو واری چرخ شو برو از شَر بی گیر

آره ننه: سد مَحمد با این کا زبون بسه جَخد اِز سری کار اومِده بودا خیلی خسه

ص: 313

وا کوفته بود رَف اِز شَر سری سی متری (اصفهان چهار راه وفایی یا هفتم محرم ) دُ را اِسِدا اومِد دیگه این جور آدما هیج جا پیدا نی می شَند

مو نَم آفتاب لبی بو میم ، آب به کَرتی آخری مونِس بازم شکر

***

سال های 1345 کویت

تازه سَکا سیبل در اُورده بودم ، اِز کار اومدم، ننم سفره را پَن کرد همه نی شِس سیم سر سفره

نتم اول یه پیاله آب گوشت گذوش جلو بابا بعد یک یه پیاله جلو مَ زیر چشی یه نیگا به بابام کردم با با م اَنگش داشا لیسید، آب خوری آبا سر کشید گفتم بابا: یه چیز بو گم ناراحت نی می شی ؟ گف : آدِم اِز حرفی حساب ناراحت نیمی شِد حالاچی چی هس ؟

گفتم : می خوام به رم کویت کار کونم هر کی رفته اون جا وَ ضِش خُب شده یهو چشا شا درون دا گُف: کویت! کار کونی ! یعنی این جا کار گیر نی می یاد مگه مرده شورا کویت مردند کا می خَی بِری اون جا

ننم گُف: خاک به سرم ، جا قحطیه ، حالا نری اون جا یکی از این زنا زولا را گِل خو دِد بندازی ... !

اکبری گف: دادا خوش به حالِد ، ایشال لا وَخ کا رفتی یه کار بو كون منم بیام بابام گف: خوابه خوابه تو یکی دیگه دری شا به ذار، هَنو زردی شا هم نه کشیده منم می يام بالاخره با کلی حرفا داسون رفتم کویت، هر چی پول در می یُو وردم میر می فِسا دم با بام برام زیمین می خرید

***

ص: 314

سال های 1348 آشتی کنون

کَلا غولوم با دادا شیش آخوا را ش سری ارث با هم قهر بودند، به دو با رَم ریخته بودند شیکم هم

خدا برا حج کریم خُب به خواد، پا در میونی کرد تو خونه به خرجی خودش یه سفره انداخ ، دو دَسه را صدا زد

حج کریم با قدا قواره بلندا دُرُشتش چار زانو رو قالیچه به متکا تنه داده بود یه منقل ورشاب پر آتیش ، یه قوری چینی گل سرخی پُر اِز چای با یه قوری چینی آب جوش یه کاسه تِرمه پُری نُبات با یه قندون قند ، آيه آب خوری

رو حُقه با فورش عکسی ناصر الدین شا بود تو طاخچه بلند کلی کاسه بشقاب چینی ، تُنگ ، كوزه قيلون ، شمدون، یه چراغ تیریک بو چَنتا بی (میوه به ) زرد رنگ فضا ا تا قا پر کرده بود تو تاخچه روبرو دو تا مجرى بقل هم با یه قاب عکسی با با حج کریم هشته بود، کفی اتاق دو تخته قالی خشتی زیمینه لاکی، دوری اتاق پتو ملافه گرفته پن کرده بودند، زن حج كريم

چَچَب به سر اون وری حج کریم نی شِس سه بود

حج کریم همی جور کا با انبر زوغالا تو منقلا زیرا رو می کرد

به پسرش اشاره کرد سینی چای یا جلو همه بی گی رِد

مردا بالا زنا پای نی اتاقی پَی دَری نی شِسه بودند

دو دَسه اَوِل یُخ ده به هم پریدند، هر چی تو دلشون بود ریختند رو دار یه خواری کلا غولوم با گیریه گُف : بیبین حجی مو کا دو تا خوار بیش تِر نیسیم ، زنیم طرف مون ضعیفه

اینا زیمی نا را قِس کردند، به لف این جا یه لف از اون جا به مو دو تا خوار رسیده

شو وِرَم کا نا چا قا درد منده ، شو ور خواری مَم برا آدِما حِى یاری می کونِد

ص: 315

می گَم ، نه از خونه می خَی م نه گاب نه گوساله نه میشا بره

قِس مو دو تا خورا همه شا یه کاسه کونین د کا به دردی مون بُخو رِد ،

یا پولیش کونین د ، پول شا به مون به دِین د کا برا بِچامون یه کاسبی را بندازیم

خدا وکیلی اِگه بی جا می گَم به زن تو پوزم

مش رضا جس ميونى حرفِش : اُی آجی، این قد زِبون وَر نکون ، شیطونه می گِد !! لا لا هه لَل لا می گند زن ناقص العقله وا ، آخه لا مثَب تو چی چی سَ رِد می شِد کا تو کاری مردا دخالِت می کونی ، اشاره به کَلا غولوم ، فِک نکون از دَسی دادا غولوم رازی یَم ، اونَم یه جوری دیگه آدِما حرس کُش می کونِد ، با اون چیز قِس کرد نِش

کلا غولوک گف : حجی به ارواحی پِدِرم قسم، خدا بیامرز خودش وصیت کرد: خرجی کَف نا دَف نا با یُخ ده بده کاری کا دارم به دِین د ، يه سال نُمازا روزه برام بی گیرند ، یه چیزی یَم برا ردی مظالم به دین د خدا می دونِد ، دو تا تا پو گندوم داش ، یه چوقِت شیرِ از شیرِ کشه طلب کار بود ، گا با گیلی یا شَم کا معلوم بود

زیمی نا تو صحرا را به بار با قر مساحه را بردیم پیموده به بار جعفر کلا قاسم

ها هان ، اینم وصیت نومه کا آقا ملا احمد نویشته

حج كريم حرفا شونا گوش می کرد ، کَله شا تِکون می داد

يه هو از تو طبیله صدا عرعری خر بلند شد ، حج کریم گُف : یکی به رِد این سَقط شده را آروم کونِد

پسر کوچیکه حج کریم اومِد دَمی در اتاق : گف ، بابا اوس اِبرام یُخ دُه کا می خواد

گف: بوگو به رِد اِز تو کادون یه چچب وَر دارِد

خُب کا حرفاشون خلاص شد، دسی یا علی یا براشون بلند کردا گف :

این حرفا هف من نوشای یا بی ریزند دور ، شوما سر عُ مَر خويشا قومين دخوارا بَر دِرین د

ص: 316

مِگه نُماز نیمی خونیند، پس مسلمونی دون کو جا رفته کا سریُ چس مثقال مالی دنیا به هم می پرین د ، تالا شده یکی خونه وا زی مینا حَیوو ناشا با خودش تو قبر برده با شِد خجالتم خُب چیزی یه

اشاره به کلا غولوم و مَش رضا: اون خدا بیامرز یه عمر تو سَکا صحرا جون کَن د یُخ ده ارث برا شو ما گُذوش دارَف، بد کرده ؟ حالا شوما یه خور دِه گذش کونین د ( اشاره به مش رضا کرد )

مَش رضا با تو وَم : حالا چرا مِث تخمه رو تو وِه وَرجه وُورجه می کونی چشا دا می دِ رونی ، چه خِبره ؟ اتاقا هَش تِی رو سَ س رِد

آجی دون دُرُس می گد، قس شونا یه جا بشون به دِین دکابه زخمی کاری شون به زنند. شو وِرشَم کا زِبون بسه مث عروسی گنگا لال همی جور نی شِس سِه

اون يه شو وِر خواری دونم اگه حرف زِد با من ، عوض لا بالى خوارا دونا بی گیرین دا آب دلشونا ظَف کونین د ، هی نمک به زخمی شون می زنیند اون به خواری دا نیگا ،کون زبون بسه دو تا پاره ُاس سُخون شده

چن وخ دیگه عروسی دُخ دِر شِه

كلا غولوم شو ما بایِد برا اینا پِ دِری کونی ، یعنی بزُُگ تِری شونی

به شوما خوارام هس سَم ما به پاین د به بَر درا دون بی احترامی نکونین د بچا شومام حق ندارین د تو کاری بزرگ تِرا دخالت کونین د ، وَخ سين د دَسی عمه وا دای یا ، عامو وا دونا ماچ کو نیند ، دِ هَه

شوما م به جا این کا به هم به پِرین د ، برا اون خدا بیامرز خیرات بر فِسیند

طِبقى وصیت نومه عمل کونیند، این قد بدنی اون خدا بیا مرزا تو قبر نه لر زونیند

خُبی یِت ندارِد ، هواننه دونا داشته باشين د.

می خی بو گوی چه جی کی شون در نَی مِد ، همه شون قاط طی کردند ا نی شِس سند

ص: 317

سری جاشون

بعد گف : يال لا وَخ سين د هَما دو را ماچ کونين د

همگی وَخ سادند هما دو را ماچ کردند، پسرا کلا غولوم با پسری مش رضا عمه شونا ماچ کردند

بعد مش رضا روشا کرد به کلا غولوم : گف دا دا حلالم کون ، آباجي حلال کونین د ، بعد گیریه افتاد

رَف طرفى حج كريم ، دس حج كريما ماچ کرد ا گُف: حجی شرمنده ، نیم دونم چرا این جور شد. هر جور کا شوما بو گوین د همون کارا می کونیم

خدا را شُک همه چی به خیرا خوشی تموم شد ، بعد سفره را پَن کردند

***

خربزه : یه پیره مَردِه با خر اِز عاشق باد خربیزه می یا رِد میر فو شِد ، زر دِ کَم می یا رِد می شی نِد سر سیبه ، هی داد می زِنِد ، گلابی زردِک ، خربیزه آبدار با بام اِزِش یه خربیزه خرید ، یه شُتری شا داد به مَ ، یه شتری به آجیم ته پوس سه شا پیت تاراش کرد

***

سال های 1350

دی رو چن تا زن کولی تو سیبه نیشسه بود ، قلبول میر فوخ تند ، ننم یه قلبول اِزِشون خرید

حج بگوم به ابرامی گف: بیا نری دنبالی شون ، یهو می دوزن د د

مِی تیه به یکی شون گف قیچی داری؟ اونم لجی شد، گفت: ای پدر سگ لیش ، بلند شد انداخ سر عقبش

***

ص: 318

سال های 1350 عشق لگدد مال شده

جَخد پشتی لبام سیا شده بود، ننه بابا نداشتم

یه رو دمی غوروب، از سری کار اومِدم بی پیچم تو کوچه ، یه هو بی هوا چشم افتاد بش ، قدی بلند با چشا ابرو مشکی ، دلم حُری ریخ رو هم ، نی می دونم چه جوری خود ما هَشتم تو خونه

فکرم پریشون شدا حواسم رَف تو با قالیا ، خدا یا این کی بود ، از کوجا پیدا شد چَن رو ازین ماجرا گذش، سری شب بود ، رفتم یُخ ، سری شب بود ، رفتم یُخ ده قندا چای بی سونم ، تا کا پا ما هشتم تو دکون ، یه هو زبونم بند ا و مِد ، چشام اِز تو کاسه سرم جِس بیرون ، تو روشا گرفته بودا بغلی پیش خونی د کون وای سادِه بود

یه نیگا زیر چشی بِم کردا اِز دوکون رف بیرون ، خیسی عرق شدم ، فقط ديدم رَف تو سیبه بغلی ، دیگه حالی خود ما نفمیدم، یه شولاتی تو دلم شده بود کا نگو گای وختا بی خود کی ، به بونه چیز خریدن از جلو سیبه شون رد شدم

سه چار هفته بعد ، دوباره تو کوچه باغ تازونی در دکونی حَ سِد كريم بقال دیدمش با ننش بود ، دل ما زدم به دریا ، سیای به سیای دنبال شون رفتم خونه شونا نشون کردم ، بعدش رفتم سراغی آجیم ، غیر از اون کسی یا نداشتم ، محرمی رازا هم زبونم بود ، سیر تا پیازا براش ریختم رو داریه

آجیم گف : خونه شونا بلدی ؟ گفتم : آره

آجیم گف : تو خونه شونا به مَ نشون بده، همین دو روزه با آجی به یه بونه می ریم خونه شون ، اَصَن بینم بابا ننش کی یند ، وصله مو هَس سَند ، شوِ وِ رش می دند چن سالی شه، ته توشا در می یارم

فقط بینی خود مون باشد، یهو فلانی نفمد ، کانی نی می ذارد

دل تو دلم نبود ، وَخ کا آجیم خِبراُ وُرد داشتم اِز خوشالی بال در می اُوُردم

ص: 319

آجیم گف ، ماشال لا چه دُخ دِری ، خانوم ، مقبول ، نجیب ، اصلا نسب دار ، خیلی که وا نیم که وا بودا مَربود حرف می زِد، انگار مال ری نون نیس سَند

چَن رو بعد ، خوشا لا شنگول از سری کار اومِدم ، لبا سا ما عوض کردم

صدا در اومِد ، دُی دَم ، درا وا کردم دیدم شو وِرعَم مِم مِثى بُرجي زهره مار حُل گذوش او مِد تو خونه ، دیگه گُل به شوما ، فُش به مَ

پِسره بی تحصب ( تعصب ) بی غیرت ، کونده پِده سوخته، مِگه تو صَحبا سَل لار نداری دُخ دِر تو آسینی مَ هَش تِس، هم خويشا قوم ، هم همساده ، مِگه چه شِس ، کو رس شَلس اَی بی لیاقت ، بی درکه

او وَخ تو یه علف بِچه عاشق چِش وَزغ شُ دِی ، می خَی آبرو حيثى يتى مونا گِل آب به دِی این قد چوق رو شونا وا لقت تو پَکا پَلوم زِد ، بعد در خونه را طاق قی زِد به هَما رَفت

نی شِس سَم لبی اِی وون ، بغض گیلوما گِرف

یهو دیدم ننه با بام میونی حیاط وای سادن دا منا نیگا می کونند ، چِشا ننم خیس بود

ننم گف: اِلای براد بی میرم ، کا بی ما دِر شدی

خواسم به پرم تو بغلی شون ، اما غیبی شون زِد

یُخ دِه بعدش آجیم اومد ، تا چشش بِم افتاد، گیر یِش گِرف

دیگه نتونِس سَم خود ما کنترل کونم ، یه دفه بغضم ترکید ، سرما هشتم رو زانوش زار زار گیریه کردم

گفتم : آجی جلو پاد یه لحظه ننه با با او مِدند جلو روم ، غصه دار ، دَمی شون تو گیر یِه بود

آجیم همین جور گیریه می کرد

ص: 320

گف: می دونس سَم آجی ، اینا نی می ذارن این کار به شِد، آخرش چِ چِلی خوره کاری خود شا کرد کیشیک چی محله ، موزمار اِلای سر وَر نَدار کونِد

مرتیکه فین فی نی، اِلای به حقی دسی قلم شده ابوالفضل ، دسش قلم شِد کا دَس رو بچه یِتیم بلند نکونِد

چَن وَخ بعد خودما سری سفره عقد ديدم ، شوور عَم مِم تو دَ نِه در اطاق وای ساده بود

هیکلم بغلی سفره عقدا فکرم تو سیبه کناری د کون بقالی

خدا شُك ، البته زنم خیلی خُ بس، دوس شَم می دارم می شِد چیکار کرد ، دنیا همی نِس

***

سال های 1350 آتش سوزی در عرفات (مکه )

ایشال لا می مِدی نیگا می کردی، حج خانوم اون بالا نیشسه بودا یه عالِمه ها شا ر ا پاشار کونم به دورش ، خونه خدا رفتن کا این قد قیافه گرفتن ندا ندارِد

می گَن چرا اون جا چادورا در گِرف تِس ( سالی که در مکه چادر های حجاج آتش گرفت ) بس کی آدِما خُبند !

او رو زا یا دِ ش رَف تِس کا بابا جونِش خونه مو خوش نیشین بود

بابا گُم کرده نِمد پارا با باشا یادش رَف تس کا شَبا با پارو پن می کردا صُپ پا با منقاش ظَف بزر گیا طبق طبق سِگا به دو رش وَق قا وَق

***

سال های 1350 کد خدا نشونی

دیشب کَد خدا نشونی دُخ دِرم بود، همه چی به خُبی یا خوشی تِموم شد

از اونا یه بیس سا او مدند از طرفی خودمون ده پونزه تا

دو سه ساعت جرا بث می کردند

عام کریم نی می خواس زیمین بندا زِد ، شو وِرم گُف: اِلا بِلا بلا مرغ یه پا دارِد ، باید

ص: 321

زیمین بندا زیند

بالاخره با ریش سیفیدی حج غولوم با کَل حسین ، عام كريم شيش قفیس زیمین انداختند تو قباله ، بعد حج با قر گف : یه باره به رین د آقا را بیارین د کا خطبه را بو خونِد

جلدی زنا زولا اثاثی عقدا جور کردند، یه کی یم فرسادند دنبالی زنا شون

تا اومد حج آقا بیاد سفره عقدا پن کردند

***

سال های 1350 حکایت از آقای فضل الله ترکان فرزند حسن

اشاره

شما یل ( پرده خوانی )

حج رمضون بقال در دکونا جارو کرد ، یه آفتا به آب پاشید ، خا کا خُلا نی شِس ، پیره مردا محله سينه ديفال تکیه داده بودند

مش دَلی ( مشهد علی) چاپوق می کشید ، عام حسین با پشم داش دَس کِش می بافت

کلا غولوم با حج برات درباره چا مکنیه اختلاط می کردند

حسنی عام کریم با رضای حج غولوم گولی باز می کردند ، تقیه حج رمضون پِلال چِف تک

ننه حج محمد لب سكو تخمه عچو چک میشکس

یه غریبه با چرخ او مِد جلو دکون میتی قصاب وای ساد ، رو تَرکی چرخش یه گونی هشته بود به بلن گو دَسی گِل فرمون انداخته بود

گف : سلامون عليكم جميعا

بعد چرخ شا هشت بغلی دیفال ، در گونی یا وا کرد ، یه پرده گُنده از تو گونی در اُوُرد یه نیگا به دو رو ورش کردا گُف: بچا بی یَند این جا ، ایشالا پیر شی ند

یُخ ده کمک کونیند پرده را بِندازیم گِل دیفال

پرده شما یلا انداخ گل د يفال خونه بگوم جون

کالا شا هَشت رو سرش، دوری کالاش نویشته بود، یا علی مدد ، يا هو

ص: 322

عبا شا اِنداخ رو کو لِش ، رنگی عباش شتری بود ، عصا شا وَر داش

بلن گوشا آن داخ گل گردنش ، گیرون د

بسم الله الرحمن الرحيم

یا رحمن یا رحیم ، اول سلام به خاتم انبيا ، ابوالقاسم محمد مصطفی ، شافع روز جزا

دوی یُم به شاه نجف، شيرخدا على مرتضى

بی بی یه دو عالم فاطمه ی زهرا ، کریم اهلبیت حسن مجتبی ، حسین کشته صحرای کربلا ... صلوات

علی است در همه عالم کلید باب نجات ، به میم اول نام محمدی صلوات

عزت همه زیاد ، یا علی مدد

يُخ ده یُخ ده دورا وَ رِش شولوغ شد ، با یه کاسِه طلای رنگ کا وسطش به دَسی بریده بود ، میونی جعمیت می تابید، صدا زیلینگ زیلینگی یِر یالی دور یالی بَضی یا به جا پول ، نون می دادند

عام حسین رف از خونه یه تنگی آب اُ وُرد

رو پرده عکسا با هم فرق داشتند ، یه وری پرده آدِم خوبا، به وَر آ دم بَدا

یه گوشه پرده به دیگ پُر اِز آب جوش زیرش آتیش گر می کشید ، یکی اِز آدم بدا توش نیشسه بود، با فرقی شیکا فته، زِبونش از دنش جسه بود بیرون ، مثی دیو ،

ننجون علی یه تو روشا سِف گرفته بود، یه چشاش پیدا بود از را او مِد رَف دَس شا ماليد رو آدِم بَدا بعد كشيد بدا بعد کشید به روش ، بِچا تیر ری خندیدند

درویش: با اشاره ، نه خند بچه ، ننه : حاجت روا شی، خدا با دل کار دارد اما .. های های ، وا مصیبت، این نانجیب که می بینید ، آخ به میرم با شمشیر به فرق نازنین شبه پیغمبر حضرت علی اکبر

همه جمييت مث بارون گیریه می کردند، زنا تو روشونا سف گرفته بودند ، به سینه شون

ص: 323

می کوف دند چاپوقی مش دَلی میونی زیمینا هوا سر گردون مونده بود ، با دَس به پیشو نیش می زِد ننه رضای پا در واچه دکون میتی قصاب پَنی زیمین شده بود

حج رمضون تو دَ نِه دکون رو کرسی پا نیشِسه بود، با دسمال اشکاشا پاک می کرد

درویش: به دسی به ریشی بلندا جو گند میش کشید، اشگا شا پاک کرد ، یه دوری زد آی زنا مرد، این جوان رعنا و خوش سیما، که علم به دست ، مشک بر دوش ، شیر ژیان پا در رکاب به طرف شریعه ، قمر بنی هاشم ، سپهدار لشکر سيدا شهدا ، باب الحوائج حضرت عباسه یه تنه به قلب سپاه عمر سعد حمله می کونه، اما یه نانجیب با عمود آهنی به فرق مبارک...

بر چشم بد لعنت ، بر چشم حسود لعنت ، محتاج بخیل ، نا مرد نه شی

خورشید با چشا طِلای رنگش اِز لب چینه مَچد به شمایل کا داش یُخ دِه یُخ دِه چشاشا می بَس نیگا می کرد

اصغر نباتی پسر میتی قصاب یخ ده گوشت هشت لا یه کاغذا داد به درویش

حج رمضون به سینی چای اُوُرد گل د سه مَچچد پر اِز اذون شد

***

سال های 1350 شمر قتلگاه

روزی عاشورا گذری در تکیه در برنج کوب (محله ماشاده قبل از تکیه اکبری ها )

مصطفى عام چراغ على (مصطفی ترکان فرزند محمد علی ) : شمر

حج غولوم حسین سماور ساز ( غلام حسین جواهری ) : حضرت امام حسین

عباس حیدر انگوری (عباس کاظمی ) : حضرت عبداله

شمر با لباسی یه دست قرمز سو واری یابو اومد تو گذر، شروع کرد به خوندن

شیعیان: نه من شمرم نه این جا کربلا باشد، لعنت بریزید و خولی و بن سعد و شمر دون ...

طبال شروع کرد به طبل زدن ، حسین رضا حِیدره ( حسین ملا کاظمی ) سورنا

ص: 324

درا دیواری گذر به گیر یه افتاد

زنا بِچه به بغل تو روشونا سِفت گرفته بود ندا هق هق گیریه می کردند

حج رمضون (رمضان اکبری مداح سینه زن های ماشاده ) بقال ، غو لوم حسين لبافه ( غلامحسین خاکی مداح زنجیر زن های ما شاده ) - حیدر صابری ( شبیه خوان ماشاده ) زار زار گیر یه می کردند

امام حسین: ای خواهر من اى زينب زار *** ای خواهر : عبدالله آمد مگذار و مگذار

عبدالله از دسی زینب فرار کردا خودشا رسوند به امام و رف رو زانو اما م نیشست

امام به عبدالله : عمو جان تیر می بارد از دشت چرا آمده ای

وخ کا شمر اِز اسب پیاده شدا جِس رو گاری ، با شلاق می خواس عبداله را از رو سینه امام جدا کونِد به ول وله به پا شد ، خودی شِمر مِثلی با رون اشک می ریخت

***

سال های 1350 تورهای 24 ساعته

مَش معصومه به ننم گف: چن رو پیش زین یه عالمه زنا بِچه ریختیم تو سه پاچی رفتیم بی بی زینب ، یه اطاق کِرای کردیم

شب گوش به بَرزی خوردیم ، ظُری فردا شَم به طاره گُنده آب دوغ خیال

کاچی یَم خوردیم حسنی یا نبرده بودند ، زبون بِسه بیخ گوشی گرفته بود

این قَد دلم میخواس با شون می رفتم

ننم گفت: چَن وَخ دیگه می خَیم خود مون بریم اموم زاده سِد محمد حسنی یَم با خود مون می بریم

سال های 1350 بسنی آلاسکا هفته ظُری

با حسنی برات على تصمیم گرفتیم بسنی بِر فوشیم، یه مَردِی بود معروف به حسن تاپوی ( حسن عسگری : محله زاگون کوچه ملا )

ص: 325

سری کَریز زاگون بغلی مَچد زاگون روبرو دالون

تاریکی نرسیده به دکونی حسن گچوی ، دکونی بقالی داش ، یخچال بسنی سیار با بسنی آلاسکا (بسنی یخی) کرای می داد

صد تا بسنی، یه بَسه كام (شکلات ) ، یه بَسه آدامسی خروس نشان به مون داد

گُف: اِگِر همه شا بِر فوشیم ، مُز دَس مونا می دِد

با گاری بسنی تو کوچا را افتادیم دَه بیس ساشا فوروخ تیم بعدش رفتیم در مدرسه دُخ دِ رونه اون وَری منجلاب پشتی گِوا خونه

وَخ کا زنگی تفریحا زِدند ، همه دُخ دِرا هورا کشیدندا اومدند بیرون ، تا او مِدیم به خود به جُم بيم همه بسنی یا را خریدند

***

سال های 1350 مثلی سینما

دی رو دمی غروب روبرو پارکی شر یه دسگا اُورده بودند ، بش می گفتند :

دسگا آپارات ، یه پرده سیفید گنده انداخته بودند گِل دیفال، مشی سیمنما فیلم نشون می د ا د ندا از شلوغی جا سوزن انداختن نبود

***

سال های 1350 شمر پشت خیمه گاه

گُذر پر اِز جمعیت بود ، مردا یه وَر ، زنا یه وَر ، درا دیوار پر از پرچم ، تو دَ نه دری گذر طاق نصرت بسه بودند

یه نفر یُخ ده سیگار ریخته بود تو یه سینی با یه انبر آتیش ، جلو مردا می گرفت

سد ابوالقاسم (سيد ابولقاسم صدیقی : ماشاده ) با يابو او مُد تو گذر ، سرتا پاش سبز بود ، در نقش حضرت عباس

ص: 326

حضرت عباس شروع کرد به خوندن : صبا ز من خبر ببر ، به ما در مکدرم... چه کربلا چه پر بلا ....

حیدر صابری یه دست لباس سرخ پوشیده بود ، زار زار گیریه می کرد ، یه پارچه جلو روش انداخته بود

اشاره به حضرت عباس : عباس مرا با مادرت خویش است... مکن تندی ، که من هم از غلا ما نم

حضرت عباس : غلام شاه دینم من ، کمر بر نوکری بستم...

حضرت سكينه : عموجان ، عمو جان با شمر لعین چرا نشستی ، پشت پدرم چرا شکستی...

وخ كا سكينه شروع کرد به خوندن ، سد ابو القاسم با حیدر صابری ، نتونس سند خود شونا کنترل کو نند.

دو زانو نیشسند رو زیمین ، وسطی گذر مث بارون اشگ می ریختند

زنا تو رو شونا سفت گرفته بودند به سینه شون می زدند ، بچام گیریه می کردند

مَردا سرا شونا پاین انداخته بودند، به پیشونیشون می زِدند

گذر سرتا پا گیریه بود

***

سال های 1350 بچه های کاری

مَ نصفی رو می رَم قصابی سری کار

حسنی : می رِد پیش باباش سیمان کاری

می گد، داچیم وخ کا دیپلم شا گرف می خواد به رد خارج ، آمریکا

مِی تی یه : می رِد چَخ دُرُس کونی ، می گِد وَخ کا اوسام نبا شِد با چَخ به پای بازی می کونم تازه تو دلی بلد شده

مو هر وَخ تور توری به خَیم می ریم ازش می سونیم

محمودی : می رد مس گِری ، می گِدهی باید کمر مونا قِر به دِیم

ص: 327

می گد دادا شیش می رِد دانشگا داروسازی می خونِد

ابرا می می رِد ماس بندی، یه بادیه ماس اُوُ رد تو مدرسه واسه خانوم تاریخ خانوم پول شابش داد

دادا شیش تو گاراج تی بی تی کار می کوِند ، می گِد با اتوبوس همه جا می رِد قاسمی می رِد نقاشی، پی رو در مَچدا رنگ زِدند

رضای : می رِد نجاری، دَس شا اره بریده، می گِد دلم می خواد خلبان شَم، به رَم کور کوری آسمون

علی یه : می رِد آهنگری ، آی سَکا صورتش سیا دِز مالی می شِد ، پارسال شاگرد اول شد خوارش دارِد دیپلم می گی رِد

کِریمی : می رِد کفاشی ، می گد: اوسام گفته برام یه جف کفشی شِبرو بی دو زِد

مص بِری کلاسم هس ، دلش می خواد معلم شِد

عباسی: می رِد پیرن دوزی، دلش می خواد دکتر شِد

تقیه تو تا بسون با باباش می رِد فریدن دنبالی گوسفندا، انگار گرگ زِده بوده به گله از اون جا قندرون می یا رد می گد اسمش آدامس بالای یه

غولو می : صُپی زود با خر دو را کوت می به رِد صحرا ،برا زیر پا حی وو نا خاک می یا رِد یه دفه گاب شاخش زِده

آی در سِش خُ بِس ، دی رو گابی شون زایده بود، یه پیاله آغوز اُوُرد خوردیم

می گد می خوام ثروت مند شَم

تازه بعضی بچا شامسی ، با قالی ، سَری ، فرفره ، آب انجیل ، میر فوشند

***

سال های 1350 پهلوان نایب

مو با بِچا محله اَوِل می ریم تو پارکی شَر بی لی زی بازی

ص: 328

بَ دى شَم هورا می کشیم در دکونی حج على محمد بسنى

یک یه بسنی نونی دور یالی ، یا یه بسنی قیفی یر یالی می سونیم

بضى وختا تی لی ویزیو نامی گی رونِد، فیلمی پَلون نا یا می بینیم آی ! قشنگه

***

سال های 1350 سنگ عشق علی

پن شنبه با کلی زنا بچه رفتیم سِده، اموم زاده سِد محمد ، شب اون جا خوابیدیم ، حج سکینه با حج بَگوم با کَلا فَرخ ، ُيخ ده آرت خمیر کردند، رفتند اون پاین پا تنور زیمینی نون پختند برا بچا قوبچی پختند ، یُخ ده نونا را دادند به آدِما

بَع دِش دای زِم با ننم کاچی پختند آدِ ما جوم به دس دوری کُمای دون وای ساده بودند دای زِم پول داد به آخونده دمی در اموم زاده ، براش یه روضه ابول لفضل خوند دُخ دِ رِش اجاق کوره ، صُپی زود وَخ ساد با ننم رفتند کو روسنگ عشق علی نمازی حاجت خوندند ، بَلکی ، دُخ دِر دای زِم بچه دار شِد

***

سال های 1350 تماشا خانه ی خانگی

شَبا می رفتیم خونه همسادِه مون فیلمی مراد برقیا می دیدم ، تی لی وزیونا می هَش تو ایوون خودش خُب بود، اما زنش بد پوزا وسواسی

يه هو وسطی فیلم تى لى ویزیونا خاموش می کرد شوورش می گُف بذار بی بینند گُنا دارند

زنش جو واب داد حالانی می خواد برا یه مُش بچه بینی در او مده غصه بُخوری حالا می گیرونم انگار این جا تماشا خونه وا سیم نماس، بی بین داغ کردِس ، یه هو می سو زِد

منم لَجم گِرف ، وَخ سادَم رفتم خونه آجیم ، ، شو وِر آجیم گف : پَ چرا این قد زود اومِدی

ص: 329

گفتم : زنش کُلی حرفی کُلُفتا گُنده باری مون کرد

شو ور آجیم سرشا تكون دادا گف : طوری نیس ، تا فردا دُرُس می کونم ، تازه به دورون رسیده

صُبا ش رف اُز اکبر حج مختار یه تی لی ویزنی مبلی R-T-I خرید

***

سال های 1350 روضه ی خانگی

حَج آقا صُپ پا جُعمه میاد خونه مون روضه می خونِد ، اول مسئله می گِد بعد حمدا سو را مونا دُرُس می کونیم

وخ کا حج آقا گریز می زِنِد، ننم با زن موم تو روشونا سِف می گی رَن گیر یه می کونند ، آجیم چای دُرُس می کونِد ، مَنم قیلون چاق می کونَم

***

سال های 1350 نماز حاجت

شو وِرَم می رَف شَر حوله بافی، خیابون مچد سید تو کوچه علی قلی آقا ، یه نونی بخورا نه میر می وُرد ، بد مون نبود

يه هو کار خونه درش بسه شد ، شد بیکارا اوِلی در بدری

یه خویشا قوم داشتیم هی سر کوف می داد ، زخمی زبون می زِد

تا یه رو پَن شَنبه با چندا تا زانا محله رفتیم تخته پولات ، مَچد مصلا احیا

نو ما زی ما پُش سر حج آقا خوندم ، بعدش رفتم پا ممبری اما می زمون دو رکت نومازی حاجت خون دَما یه روضه برا حضرتی زینب ، همون جا چشاما هَشتم رو هَم یهو خوابم برد ، تو عالمی خواب

یه زنی سیا پوش اومد بالا سرم ، دس شا هَش سری شو نِم گُف : وَخ سا ما دِر ، غصه نخور ايشال لا مُشكلد حل می شِد

ص: 330

از خواب جِس سَم بالا ، دیدم اون جا شده َشری ظلمات ، بدنم مِث بید می لرزید

اَشكا ما با پَته چَر قَتم پا کردم ، هیش کی دورا وَرم نبود.

چَن رو بعدش، پِسر عَمم اومِد در خونه

گُف : دَخ دِر دای، فمی دم کَلا... بی کار شد س ، گفتم آره پسر عمه

گُف: حالا چیکار می کوند ؟

گفتم: می رِد ور دَ س بنا عملگی

گف: نیگا ،کونا این زبون بسه كوجا جونا جيريكى فرغون کشی دارِد

پَ چرا زود تر نگفتی ، بو بو گو فردا صُپ میام پی ش ، غصه نخور، ایشال لا همه چی درس می شد

آره ننه بر دِش کار خونه شهناز دَس شا بند کرد

خدا براش خُب به خواد، دَ سا پاش خیر بودا نون رسِون

***

سال های 1350 شیشه ی شکسته

هَم ساده مون میخواس داچی ما به زِنِد ، او نَم وَر ما ليدا رَف تو کادون قا یم شد ، حالا اِز ترسی بابام ظُر تا لا از کادون بیرون نَی مه دِس

با تیر کَمون می خواس گُنجیش به زِنِد شیشه را شی کِس

***

سال های 1350 جوجه کشی

اشاره

مرغی زن حج غولوم کوپ او مده ، بیس سا تُخ هَش تِه لا پاش ، چن روزه چوری یا از تخ در اومدند ، همه شون خَت مِه خالی یند

یه چوری یا از تو کتونه پِرید بیرونا وَر مالید میونی سیبه مو داشتیم تخته بازی می کردیم رضای حواسش نبود، هن چی پا شا هَش رو چوری کا لِها لَ ور دِه شد

ص: 331

زن حج غولوم آی رضا ی یا با تا کفش زد ، گُف تخمی سِگ ، چوریا لِحوندی

مَ داشتم تیرا تیر می خندیدم ، یهو غوش کرد روم

چَن تا تا کفش زِد تو سرا كَل لِم

گُف: خره چو قولیدا به باباد می کونم ، اِلای حناق بیگیری

***

1350 سنگ های آسمانی

یه چیزی او وُر دِس تو خونه ، می گند: اسمش تي لي في زيو نِس

خدا مرگم به دد، زنا توش لختی عور می رَخ صَند . خُ بِس با این همه . گُنا وا مَعصی یِت اِز آسمون سنگ نیم با رِد ، بی خود نیس یه هو نا غافل بابا جالا جِوو نش ور پِرید خُب این کارا پَرش به آدِمی بی گنا می گی رِد

***

سال های 1350 رانده شده

می گند دو لِتی عراق همه ایرانی یا را بیرون کرده، رابطش با ایران شیکر آب شده

دو تا داداشی از کربلا او مِدند رو سیدون دکون وا کردند، نون شَری می پزند

یکی شون اسمش کَل عباسه ، یکی شون كَب لو سِين ( عباس و حسین بشیری)

حج مَمد زِ لَب دین با حج قدیر ( محمد و قدیر عابدی ) نِزیک آسیاب حَ سِد میتی یه کا رگا ریخته گِری وا کردند زود پِز دُرُس می کونند، سفر ترکانم یه کارکا ریخته گری وا کرده حج غو لوم ( غلام بشیری ) یه دکون زر گری وا کرده می گند شا می خواد بشون پول به دِد

***

ص: 332

سال های 1352 حجاب

نَنجونم ، چَچب سرش می کونِد

هر وَخ کا می شی نِد جلو تی لی وزیون ، تا چِ شِش به مَردا می یوف تِد تو روشا سِف می گی رِد، می گد نا مَحرمند ، وَخ کا می رِد تو کوچه این قد تو روشا سِف می گی رِد کا فقط یه چِشِش پیداس

سال های 1352 صدای گاز

شو ِور خوارَم یه دولاب خِری ده ، میگه اسمش اجاق گازِس، یه چیز آهنی مث قُمقمه بغلش می ذارد

می گِد کپسولِس ، یه لوله پلاستیکی بِش وص لِس ، از توش فیسا فیس صدا می یاد بو گند می دِد با کبریت می گیرو نِد ، اِزِش آتیش بلند می شِد ، نه نفت دارد ، نه فیتیله می شِد کُمای دون روش گذوش ، بو سورش اِزش می ترِسد می گد يهو بمبى می کوند خونه می رد لا هوا

***

سال های 1352 توپ ، پیراهن

آجيم گُف : هر وَخ قالیش افتاد برام یه توپ بادی والفی می خِرد

چن تا از دُخ دِر همسا دا میان د خونه مون قالی بافی، آجیم قول داده همه شونا نقشه زِن کونِد ، یه شاگرداش لاله ...

اسمی اوساش آقا عطاس ، مالی نِ جِف با دِس، عای نِک می زِنِد ، قد شَم درازه، برا خیلی یا قالی زده

اسمی شریکش آقای چوپانیه، خیلی چاقه، همش می خَن دد

اوساش مای یه بار می یا د سر می زِنِد ، براش رنگ ، زیری ، روی ، می یا رِد قیچی شا تند می کوند

ص: 333

دَف دى نِش خُب نبود عَ وِض کرد

می خواد یه چخ خیاطی براش کمی مُزش بیارد

خیلی زنا تو خونه کار می با فند، یکیه اسمش حسین چرخیه، اون براشون اساس جور می کونِد

آجیم بعضی روزا می رِد خیاطی ، می خواد بَرام یه پی رَن بی دو زِد

سال های 1352 ضامن آهو

چن وَخ پیش همه دَ را هم سا دا یه اتوبوس کرای کردیم با بَچه مِچا چِل پنجا نفری بودیم ، رفتیم مَشد

اسمی اتوبوس گیتی نورد بود، اومِد سر کریز زاگون ، سو واری مون کرد شاگرد راننده یه پی رَن مان تی گُلی سرخ پوشیده بود

اثا ثا را ( چچب رختخواب ... لباس ، ) هَش طاقی اتوبوس ، يُخ دِ شا تو جعبه بغل راننده با سیبیلی چاخ ماخی یه دسمال دوری مُچش پیچیده بود، وَخ کا همه سو وار شدیم گف : محمدی یا صلوات

کمک راننده یه کالا شاب گا سرش بود گَف: ایشالا صحیح حا سالم به پابوسی امام رضا برسیم ، صلوات

رسول رمضون ( رسول ترکان فرزند رمضان) از میونی ماشین وَخ ساد

گف: برا سلامتی آقای راننده، کمک راننده، شاگرد شوفر صلوات

وخ کا اتوبوس از رِی نون رف بیرون ، افتاد تو جَده تِی رون ، آقای راننده رادیو پخشی ماشی نا گی روند

صدا پیچید تو ماشین: آقای راننده کَله شا تِکون می داد

تو هر چه قدر که خواهی دل منا به سوزون ... برو هر اسبی داری برای من به تازون

آخه قیامتی هم توی کاره .... خدا پرده زِ کا رِد بر می داره

ص: 334

بسکه تو آزردی مرا .....

بِچا شروع کردند به چاپول زِدن، حج مَمد بِچا را دعوا کرد

روشا کرد به راننده و گف: آقای راننده ، یه نو وار از حج اصغر شیشه بر به ذار ( یکی از مداحان شهر اصفهان )

برا بچه مِچا بیلیط نَی سِدند، شب میونی اتوبوس خوابیدند

اِز را قدم گا رفتیم ، هیش کی نه رَف تو کافه چیز بُخو رِد ، هر کی برا شام به چیزی اُوُرده بود

مو قیمر زه ، عصمتی نایب خانوم پا تاخچه ، خوارش سر گنجیشکی ، زن حسین نایب گوش به برزی ، زن حج محمد حج رمضون آش جو ، حج خانم زن حج سیف اله نايب کوفته ، زن میتی غولوم چی کباب مشتی...

مَشَد یه مسافر خونه کرای کردیم، نِزیک بازارچه حج آقا جون ، بیس پَن رو مَشد مون دیم ، قُمقمه ماسی حج سکینه غور او مده بود ، چچب رختخواب لامالی ماس شده بود ننم یه بخچه نون ، یه کیسه نون خشکه با کلی پا گوشتی جات اُورده بود

یه رو همگی رفتیم کو سنگی ، باغ وَش ، بَعدش رفتیم خواجه اباصلت ، خواجه مرا د خواجه ربی برا نُماز می رفتیم مَچد گوهر شا ، حج مَمد حج رمضون (حاج محمد شریفی ) زیارت نومه می خوند

همه پُش سرش دَس به سینه وای می سادیم، بعد می رفتیم حرم پا سقا خونه اسمال طلای ، نا قاره می زدند ، حج خانم یه کیسه گندوم برا کفترا اُورده بود

کناری پنجره فولاد یه پسره کور روضه ضامنی آهو وا خوند ، همه کلی گریه کردند امام رضا یکی یا شفا داد.

ص: 335

عکس

عکس

سال های 1353 تغذیه در مدرسه

بیش تری بِچا تو مدرسه وَخ کا شیر می دند ، نی می خورند، همه شا می ریزند تو جوق پُش مدرسه ، جوق سیفید می شِد

می گَند شیر پاسته ریزه دوس نداریم ، اما مَ دوس دارم ، عو ضِش تب مارک (مالت ) نی می گیرم ، برا آجی مَم می بِرم

ص: 336

تازه یه جور پنیر می دند ، مثی قوطی کبریت می موند ، می گند پنیر هلندی ، بچا نیمی خورند

باش توپ بازی می کونند ، یه رو آقای خاکی رئیس مدرسه مودت با قد و قواره بلند و شکم برآمده رَف بالا ایوون ، همی جور کا چوقا تو دسش تکون می داد گُف :

این پنیرا خیلی قووت داره، بهترین پنیره، مالی هلنده، او وَخ شو ما باش توپ بازی می کونیند !!

بعد كَله شا تِكون دا دا گُف : اى بی لياقتا ، !!!

یهو از اون بالا داد زد، هُی !! با تو وَما ، این قد تو صف حرف نزن ، به خاطر همینه که سه ساله تو کلاسی سوم در جا می زنی، چرا سردا ماشین نکردی ؟ هنو جا قیچی تو كَل لِد مون دِه ، یه نیگا به بغل دَ سید بوکون ، بیبین چه قد مرتبه ، شا گرد اولم هست باریِ کلا...

راسی: مبصرا صف گزارش دادند ، بعضی از محصلا بیرون مدرسه از صف فرار می کونند باید تا نفری آخر تو صف برید ، دیگه تکرار نه شه

خلاصه یه رو پُرتا قالا بیس کوت می دند، یه رو سیب ، یه رو موز ، یه رو به بسه چلسمه

یه رو وَخ کا رضا فراشه می خواس تغذه به دِد، چَن تا از شاگرد گُندا ، زدند زیر دسِش همه تغذی یا پخشی زیمین شد بچا کُپ کردند روش .....

اونَم آی فُش می داد، دو سه تا از بچا را سیر زِد

***

سال های 1353 خطبه ی عقد

دی رو سری عقدی دُخ دِرم ، یا دَم ( جاری ) او مِ ده بود

همی جور چوم بو لِک زِدس ، عِى نَهو بابا مُر دا ، بُغ کر دِس

ص: 337

تازه دساشَا گره زِ دِس تو هم، هر چی بِش اشاره می کو نند ، آقا می خواد عقدا بو خونِد

دسا دا وا كون ، شو گون ندارد ، محل نمی ذارِد ، حسود کونه

خُب مَ چیکار کونَم دُخ دِرِد گنده شدس ، نیمی سو نند ش

دُخ دِ ره یه زِبون دارد چِل گِز، دَس به سیا وا سیفید نی می ذارِد کو جا می تونِد خار سو تو ند خار سو داری کونِد

***

سال های 1353 مداح دعوتی

عصرا جمعه تو مچد محله مون هيأته ، اول داعا سمات می خونند ، یه آخوند می رِد منبر ، يُخ دِه مسأله می گِد بعد روضه می خونِد ، قیلو نم می دند نُمازی جماعت می شِد، دوباره به آخوند دیگه می رِد منبر

بعد اِز گریزی حج آقا ، یه نِفر پا منبری می خونِد ، شبسون اِز دودی قیلون پُر می شِد بعضی وَخ تا هر کی بانی شِد ، هیأ تا دعوت می کونِد تو خونه ، شامم می دند مسؤلی هیأت گفته: می خوان د اِز اص وون حج اصغر شیشه بُرا دعوت کونند

***

سال های 1353 حروم ، حلال

ديرو رفتم خونه حسنی درس بو خونم، دیدم کلی حلوا چو وِه ریختند تو یه بُخچه میونی اتاق ننش با آجیش داشتند یک یکی می پیچیدند تو پلاستیک ، گفتم: چرا حلوا را تو پلاستیک می پیچیند

ننش گف : خَره اینا کا حلوا نیس ، گَزس ، به مردِی اِز کار گا می یا رِد ، مو براش می پیچیم موز مونا می دِد، بعد به حسنی گُف: یکی از تو طاخچه بده بُخورد گفتم چرا از اینا نی می دِی ، گف : اینا کا مالی مو نیس ، حرومه ، اِه !!

ص: 338

تو طاخ چی یا مال خود مونه این قد خوش مزه بود

حسین چرخی برا نن جونش کار اورده بود ، آخه نن جونش کار می بافِد

***

سال های 1354 شمع گل پروانه

چَن رو پیش با بام بردم شَر سی متری ( چهار راه وفایی ، هفتم محرم )

یه مردی کناری خیابون عکس می داخ

یه قوطی هشته بود رو یه چارپایه ، یه آسین کت اِنداخته بود روش می گُف:

دیر بونه (دور بین )

یه پرده سیفید اِنداخته بود گِل دیفال ، منا نی شون رو به صندالی آهنی ، ازم عکس انداخ ، اما عکسم خب نشد

عاموم گف: برا در قندون خبه

دوباره با با م بردم شَر از را چار سو ته خیابون شا، دروازه دولت عکاسی شایان ازم عکس انداخ ، شیش تا عکسی 6/4 ، گفته یِه عکسی شَما گُلا پروانه برام بندا زد ، این قد قاب عکس به دیفال کوفته بود، یه زنا شوور با بچه شون عکس انداخته بودند، مَردِه دَس شا هَشته بود رو شونه زنش ، گیسا زنش پیدا بود به با با م گفتم : یه بار با ننه وا آجی بی یَ یم این جا عکس بندازیم

بِم چِش زَ لِه رف، دعوام کرد

دای م گُف: بیش تری ری نونی یا می رند پیش شایان عکس می دا زند دو تا پی رَن بیش تر ندارِد، بیش تِری عک سا شکلی هم مه

***

سال های 1354 گل های داوودی

بعضی یا فک می کونند ، و اس خواطِر کا رِی نون حالتی روستا دارِد ، همه آدِ ماش

ص: 339

بی سوا تند

اما خبِر ندارند کا همی حالا شَم خیلی با سوات دارِد، دارو ساز ، مهندس ، افسر ، معلم ، کارمند ، چن نِفر دارند خارج درس می خونند تازه تیمسارم دارد ، تی رون زندگی می کو نِد یکی می خواد پروفسور شِد ، ما ل محله طاحونه س دُخ دِرام دارند درس می خونند

آره خیلی یا مِثی گل داوودی می مونند کا تو چله زِمسون اِز لا برفا یَخا گل می دند

***

سال های 1355 تازه وارد ها

یه عده از فریدن اومدند ری نون ، یُخ ده شون رفتند خیابونی شریف کوچه باغ نارنج يُخ ده شون رفتند پشتی میر مدینه ، نی شِس سَند ، روز عاشورا دسه را اِنداخ تند ترکی می خون دند،

***

سال های 1355 خوراک دولمه

یه پسری امسال اومِدس تو کلاسی مون، می گِد، مال تِی رو نِس ( تهران )

باباش ارتشی یه، اِنداخ دَن دِش اِصوون، پا توت سیا نی شِس سَند

آی چیزای خوش مِزه میا رِد، که وا نیم که حرف می زِنِد ، درسی شَم خیلی خُبه

دَسا شَم تمیزه ، می گِد مامانش هر شب با کرم چرب می کونِد

پِی رو منا برد خونه شون یه چیزی مامانش دُرُس کردِه بود

می گف دول مِس ، یه بشقاب برام اوُرد نیم دو نِس سَم چه جوری بُخورم

به شیشه فان تا هش جلوم، گف: عزیزم به فرما

گف: آقا پسر اسمت چیه : گفتم : اَح مِد

ص: 340

گُف: احمد آقا ، چه پسر خوبی ، هر وقت دوس داشتی بیا این جا درس به خون

***

سال های 1355 فیلم بوروس لی

با چن تا اِز بچا محله وعده گذشتیم ، آسکی بابامون به بونه توپ بازی ، به ریم شَر سیم نما ، صُپی جُمعه از سر خیابونی کهندژ سو واری واحدا همايون شَر شديم سر دروازه دولت پیاده شدیم رفتیم اولی خیابونی چار باغ ، اول یُخ ده تو پاساژ تخت جمشید تا بیدیم بعد رفتیم در سیم نما ما یاک، پو لا مونا هَشتیم رو هم یکی ما دِر حساب شد جلو درواچه بیلیط فروشی، یه بِچا گُف ، این چه جوری رفته اون تو ؟ !!!

حسنی گف: حتما بِچه قنداقی کا بوده هَش تن دِش اون جا حالا گُنده شده ، همه تیر ری خندیدیم ، بیلیط فروشه اِز تو اون سولاخی پُش درواچه گُف : لژ ، بالكون ، جلو مو فقط كله مونا تکون می دادیم

فمید کا مو قصدی شانه فمیدیم، گُف: میگم صندالی عقب پون زَه ریال صندالی جلو هَش ریال ، بالكون یه تومن

خلاصه رفتیم تو ، جلو بوفه ، یک یه ساندویچ با یک یه فانتا اِسه دیم، خوردیم

مرتضای با تعجب گف: بچا !! غلوم رضا اون جا وای ساده

حسنی گف: یعنی مو را دیده ؟ .. ! ، خبه بریم اون عقب قایم شیم ، اگه بی بی نِد مون یه کتکی سیر می خوریم، می رِد چو قولی مونا به بابامون می کونِد

کنترل چیه با چراغ قوه بردی مون صندالی یا ردیفی جلو

سه رَش ( سانس ) فیلما دیدیم، آی قشنگ بود ، همش به زِن به زِن

تو شر کلی سیم نما هَس : حافظ ، همایون، چار باغ ، نقش جهان ، ساحل ، شری فرنگ مولن روژ ، سپاهان ، مهتاب ، مهر

حالا قِرار هشتیم دوباره پولا موناجم کونیم به ریم فیلمی بو روس لی یا بیبی نیم

ص: 341

سال های 1355 نامه

دیشب با بام پِسر همساده مونا صدا زد: اومد خونه مون نامه داچی ما خوند داچیم رفته سربازی ، اِنداخ دَن دش کرمان ، تو نامه نویش ته بود :

بسم الله الرحمن الرحيم

خدمت پدر و مادر خوب و مهربانم سلام عرض می نمایم ، و پس از عرض سلام ، سلامتی شما را از در گاه ایزد منان و از راه دور خواستارم ، اگر از احوالات اینجانب فرزند خود خواسته باشید، به حمداله سلامتی بر قرار است

و ملالی نیست جزء دوری شما که آن هم به زودی های زود دیدار ها تازه می گردد پدر و مادر مهربانم ، حال من خوب است ، ما این جا شله ( آش ) می خوریم ، رژه می رویم صبگاه و شامگاه به پرچم و تمثال شاهنشاه احترام می گذاریم

باز و بست کردن تفنگ را یاد گرفته ایم

4 ساعت مرخصی شهری تشویقی به خاطر پیش فنگ و پا فنگ به من دادند

هر شب پوتین های خود را واکس می زنیم، و جوراب ها را می شوئیم ، مسواک هم می زنیم به رضا بگو درسش را خوب به خواند تا در آینده آموزگار به شود

خیلی دلم برای شما تنگ شده است ، انشاء الله اگر مرخصی به دهند سه ماه دیگر به مرخصی می آیم من دیگر عرضی ندارم در آخر سلام مرا به ننجون و بابا جون، خواهر ها و شوهر خواهر ها برادر خوبم حسین، علی، رضا دایی ها و زن دایی ها، عمو ها و زن عمو عباس و دختر عمو !!! ، خاله صغرا و شوهر خاله ، عمه نصرت و شوهر عمه خاله و پسر خاله ها، همسایه ها ، کاسبا محل ، اصغر قصاب ، کریم بزاز سید رضا پینه دوز حج محمد بقال محمد بقال و همه ی اهالی محل به رسانید

ای نامه که می روی به کویش *** از جانب من ببوس رویش

نمک در دست من شوری ندارد *** دل من طاقت دوری ندارد

و السلام کوچیک شما اکبر 25 / 1355/2

ص: 342

سال های 1355 بلیط بخت آزمایی

دیروز عام اکبرم از دمی دروازه دولت به بیلیط بخت آزمایی خریده گفت : می خوام شانسی ما امتحان کونم بابا جونم بش گُف این کار حرومه !! پسر او ساش انگار یه ژیان برنده شده

***

سال های 1355 رخت برون

دیر و با ننم رفتم با زار رو سِی دون ، برام یه چرقت ، یخ دِه خِرتا پرت ( کاسه پشقاب ، کوزه قیلون ، ... ) برا جازَم خِرید، گفته هَف تِی دیگه بریم بازار چار سو در دکون جوده یُخ دِه پارچه برا لاحافا دو شک با یُخ ده پارچه مخمل به خِرد می خوان د شب جُمه برام پنبه با شیر با بیارند

ایشالا دو هفته دیگه لاحاف دوز داریم فردا رَخ بُرون داریم

***

سال های 1355 تا رزان

مَ مِرضا (محمد رضا نیکبخت) بسنی یه دکون تو کوچه مَچِد سیدون وا کرده یه تی لی وزیونم اُوُر دِس دكون شا سه قِس کردِس ، صنداليا جلو مالی اوناس کا بسنی پیزاری می سونند صنداليا عقب برا بسنی دو زاریاس ، رو بالكون واسه بسنى قيفيا

صُب پا زود می ریم مُش زنی مَ مِد علی کِلی یا می بی نیم ، عصرام فیلمی تارزانا

***

سال های 1355 توپ قانونی

همه بچا محله پولامونا هش تیم رو هم از شَر یه توپ بادی والفى خرى دِیم بِنا شدس زیر پی رِنی یا مونا به دِیم به ننجون علی یه رنگ کونِد

اسمی تیمی مون درخشانه ، بچا سری رنگی لباس با هم جرا بث می کونند

بضی بِچا کا طرف دار تیمی پرسپولیس ند می گند رنگی سرخ ، بضیا بِچا طِرف داری

ص: 343

تیمی تاجند ، میگند رنگی آبی

حالا بر اینکا دعوا نشد ، می خَی م رنگی سبز انتخاب کونیم

روز جمعه با بچا ما شاده مسابقه داریم، هفته بعدش با بچا زاگون

اسمی تیمی شون پرسی گازه، مربی شون احمد غلوم مسگریه ، دفا شون خیلی خبه

اسمش رضا صباغه ، بنا شده با تیمی ایران گاز بازی کونیم

سرپرستی تیمی ایران گاز حسنی حج اسماله ، کاپیتانیشون رمضونی حج علی گوشتی

طرفداری تیمی تا جند

سال دیگه می خَیم پولا مونا جَم کو نیم ، یه توپ قانونی به خِریم

***

سال های 1355 کنفرانس

کلاس اول راهنمایی مدرسه 25 شهریور بعد از مدرسه مودت

ناظمی مون اسمش آقای با هوشه خانومی شَم درس می دِد، انگا ر به مدرسه راهنمایی تو محله طاحونه خیابونی کهندژ روبرو قرسون ساختند ، شاید سالی در دیگه بریم اون جا معلم تاریخی مون آقای حسن مجتبایی پسر حسین قاسمه ( حسین مجتبایی صاحب داروخانه ی شفا بخش) خیلی خوش اخلاقه ، این قد قشنگ درس می دِه ، بچا را سُبک نی می کونِد همیشه می گِد بچا تا می تونیند تاریخ بوخونی ند دوس دارم همیشه با اون کلاس داشته باشم امسال چن تا از معلم ما مون خانو مند ، معلم زبان خانم اثنی عشر، ریاضی خانم نظری علوم اجتماعی خانم مطهر زاده ، هنر خانم قمی، حرفه و فن آقای یه خانم جدید برا درسی عربی اومده اسمش خانم دردشتی این قد قشنگ درس می دند

بضی از بچا بی مزگی در میارند، هی سر به سرشون می ذارند

دیر و یه شاگردا، یه بچه گربه آورده بود سر کلاس ، خانوم اِز ترسش جیغ کشید ، فِرار کرد

ص: 344

رف تو دفتر اسمی معلم دینی، خانوم شهروزه، با چا دور می یا د معلم علوم اجتماعی خانوم مطهر زاده گفت: هر کی بیاد کنفرانس به دد 5 نمره بهش می دم

معلم فارسی بچا کا عضوی سپاهی دانش بودند همه را جم کرد تو حیاطی مدرسه ، لباسی همه یه رنگ بود

از مدرسه را افتادیم، رفتیم تو خیابونی شیشمی بهمن ( ابوذر ) برا نظافت

گف : امروز باید به مردوم نشون به دید که درس خون و با فرهنگ هستید

انشاء الله ماه آینده به یک اردو تفریحی می ریم

***

سال های 1355 حموم زالون، حموم دهم

چن رو دَس مون بندی دُخدر خوارم بود پا سُبک کرده بود، پسر زای دِه

شو وررش به دورش چیکار می کرد همی جور برا ننه وا بچه غشا ليسه می رفت

ننه شَم هی بهش چِش زَله می رفت

بو سوره ، خار سوش گفتند: اسمی شا به ذارند ،رضا، دیر و حموم زالون بود ، زائوو را بردیم حموم بزرگ خوارم برا ناهار برنجا خورش سبزی پخته بود ، ، نقل با دوم، گز، شربت دیگه همه بودند

خوار شو وِ رِش هی پوزی شا یه وَری می کرد ، گِله کرده کا چرا برا ُپش پای عروسی ، برا شو وِ رِش پارچه کتا شلواری نه ذاشتند ، نی می خواسه بی یا د زورکی اور دَن دِش زن دای شَم هَف من تو لُپاش بود ، کا چرا حسن آقا دُخ دِر شا نه سِده بعد اِز ناهار سیسمونی یا با زائو بردیم

***

سال های 1355 جلسه قرآن

با چن تا اِز بچا محل شَبا می ریم جلسه قرانی حج آقا رسول (سید رسول محمد صادقی )

ص: 345

دی شب جلسه خونه حج محمد علی برقی ( محمد علی انصاری ) تو جَده قِدیم پا سنگ سولاخ بود

حج ابرام ( شهید ابراهیم عسگری ) - رضا باقر ( محمد رضا خاکسار ) - مرتضی شاطیه ( مرتضی بابا صفری ) - على حج محمد حج رمضون ( علی شریفی) - می تی یه حسین حج علی اکبر ( شهید مهدی عابدی ) حسینی مَشد قربون (حسین صفری) - خیلی یا تو جلسه شرکت می کنند محمد رضا بسنی (شهید محمد رضا نیکبخت ) ، سد اصغر و سد میتی حج آقا محمود (سید اصغر و سید مهدی اعتصامی ) حج آقا حسن سبزی فروشه - حج كريم كبيرى - سد ابوالفضل پسر آقا میتی حلبی سازه ( شهید ابوالفضل صديقى) حج آقا رسول گفت : هر کی چِل جلسه بیاد ، قرآنا بش یاد می دم هر شب جلسه تو یه خونس ، گای شَبا حج آقا انصاری از شَر میاد برا تفسیر حج علی مُلا با این کا چشاش نی می بی نِد، هر کی غلط بو خونِد می فَمد

گای شَبا جلسه قرآنی حج شخ میتی ( مرحوم حاج شیخ مهدی ملایی امام جماعت مسجد سیدان) تو محله طاحونه به جلسه قرآن هست

***

سال های 1356 ماه محرم ، خواب خرگوشی

دیشب دَسِه اومِد ، لا به لا نوحه وا سینه زنی یه چیزای می گفتند بیشتری شون جوون بودند، اِز محله خود مونَم قاطی شون بودند مِگر خو دِد نَی مِدی سر کوچه ؟نه ، دیشب حج برات نا چاق بود

حالا بو گو بینم چی چی می گفتند ؟

می گفتند: مسلمانان خوابی خرگوشی بس است ، هيهات من الذله

همه شا یادم نیس، نیم دونم یعنی چه ؟

وای وای !! خاک به سرم بپا آجی به ریم، این حرفا را جای دیگه وا گو وِه

ص: 346

نکونی یا میخواد آشوب به پا شِد ، خدا به دادی مون به رسه

***

سال های 1357 بچه های بی شیر

دی شب یه آخوند تو مَچد دور گری سخنرانی می کرد، اِز شر او مِده بود

می گُفت ... فرح زنی شا ، هر رو صُپ تو یه استخری پر از شیر شُنو می کونِد او وخ بچه شیری یا ، شیر گیری شون نی می یا د شاه هر چی پول نفته می دزده مملکت پر از ظلم و فساد شده ، تو پادگان فرمون دا سر با زا را می برند خوناشون برا بیگاری تو شری تی رون ( تهران ) یه جاس بش می گند حلبی آباد ، هر چی آدم در به دره اون جا زندگی می کونند ، به نونی شب محتاجند

انشاء الله می خوای م حکومت عدل حضرت علی یا پیاده کونیم ، فسا دا ریشه کن کونیم اگه حکومت اسلامی پیاده شه، همه تو رفاه و آسایش زندگی می کنند

***

سال های 1357 حکایت مرتضی بابا صفری رنانی ( فرزند حسن ) کتاب خانه و خر

با احمد ترکی (فرزند غفار) رفتیم کتاب خونه کودک تو پارکی شهر برا تأتر ثبت نام کردیم

وَخ که خونه واده مون فمیدند کلی دری وَری باری مون کردند ، هی مسخره می کردند قبل از انقلاب مربی تأ تر خانم بود (سال 1355) به نمایشنامه بازی کردیم به نام گل گندم

نمایشنامه همراه با آواز و موسیقی دروه ی انقلاب ، کلاس تعطیل شد ، بعد از پیروزی انقلاب با مربی گری آقای اکبر تشکری دوباره کلاس راه افتاد بعضی بچا می مِدند دری کتاب خونه شوت میزدند، آب می پاشیدند، چرخی بچا را پنچر می کردند تا این که یه روز اومدند تو کتا ب خونه ، آقای تشکری شروع کرد با شون حرف زدن می خواسند خر بیا رند تو کتاب خونه ، گفتند: مو وَم می خَی م تی یا رت بازی کونیم ، مگه ما چی چی مون از اینا کم تره این کتاب خونه مالی مو وَم هَس، تازه کتاب خونه تو محله خودی مونِه

ص: 347

سرایه دار کتاب خونه محمد علی رحیم زاده با قد کوتاه و شکم بر آمده اومد میون ماجرا به شون گُفت: این بی مِزه گیا چی چی یه ، مگه اینجا...

هوی ! حسنی ، تو یکی برو گُم شو می یام چو قولی دا به با باد می کونم

کریمی با تو وَم هَسم یال لا دُم دا به ذار رو کو لِدا بُرو ، عِی نَه می یام دو تا زِنجیل می خوا بونَم رو شوناد، اِلای آکله بیگیری ، موز ما ر

اکبری، سردا بالا کون بینم، اِگه همه میگند نونا پنیر، تو یکی برو بی میر زردی شا هنو هم نکشیده...

می خوان د بَرام خر بیارند ، شوما قباره تی یارت بازی کرد نیند

آقای تشکری با اشاره حرف سرایه دار و قطع کرد و بِشون گفت :

آقا پسرای خوب، شما تشریف بیاریند، خر ، گوسفند ، گاو ، مرغ ، خروس ، همه چی بیا ریند ، اشکال نداره ، اتفاقا نمایشنامه ی قشنگی می شه ...

بالاخره اولین نمایشنامه را با مربی گری آقای تشکری در بهمن ماه 1358 اجرا کردیم :

نمایشنامه ی دو نفری سرباز فراری احمد ترکی در نقش ساواکی

خودم در نقش سرباز بعد از یک سال مربی عوض شد و آقای مصطفی شکرانی او مد ، شاگردا کلاس زیاد شدند : حسن علی عسگری ( فرزند عباس چرخی ) - محمد رضا ابراهیمی (فرزند محمد) عبد الرحیم موجودی ( فرزند رمضان) - محمود محمد زمانی ( فرزند باقر )- حميد محمد زمانی رسول بابا صفری ( شهید فرزند حسن ) - محمود رفیعی ( فرزند صادق ) - مهدی باقر ده گردویی نعمت اله علی عسگری ( فرزند غلامرضا خياط ) - محسن نبوی ( روحا نی فرزند سید ابوالقاسم ) محسن محبوبی ( فرزند حاج آقا سید محمد علی محضر دار ) به گروه اضافه شدند

در سال های 1359 با همکاری احمد ترکی در اتحاد یه دانش آموزان مدرسه روبروی مسجد اسلامی کلاس تا تر برگذار کردیم

ص: 348

و در سال های 1363 با مربیگری آقای مصطفی شکرانی در فستیوال کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در شهر اصفهان خ شکر شکن سینما مهتاب با اجرای نمایشنامه ی انتظار رتبه ی دوم را به دست آوردیم

در سال 1361 در مسجد نو با نام گروه تاتر طلوع فعالیت جدیدی را شروع کردیم

مهدی با قرده گردویی - رضا موجودی ( شهید ) - ابراهیم محمد زمانی ، کسانی بودند که به گروه اضافه شدند

در بیشتر مساجد و مدرسه های رهنان و اطراف رهنان از جمله: دهنو ، جروكان ، برزان

دبیرستان شهید عمرانی ، شاهین شهر بروجن نمایشنامه اجرا کردیم

نمایشنامه های خاموشی ، انتظار ، مشهدی مصطفی گلوله ی شش یا هفت هزار تومانی یکی از کسانی که به عنوان مسئول تدارکات با توجه به اینکه متاهل وشاغل بود ، و کارگاه شیشه بری داشت و با ژیان مهاری خود بدون دریافت کوچک ترین دستمزد و حتی در هر زمان که گروه نیاز به امکانات مالی داشت کمک می کرد و همه جا همراه گروه فعالیت می کرد

آقای ابراهیم محمد زمانی ( فرزند با قر ) بود

سرکار خانم صدیقه با قرصاد ( فرزند اسماعیل ) و خانم طیبه ترکان ( فرزند فرج اله ) خانم های کتابدار کتاب خانه کودک رهنان : خانم عریضی - خانم خدایی ، خانم آل آغا و سرایه دار کتابخانه

آقای محمد علی رحیم زاده و آقایان مربی ها: اکبر تشکری و مصطفی شکرانی در این راه تلاش و راهنمایی هایشان بسیار تاثیر گذار بود

***

سال های 1357 تظا هرات

هفته پیش تظاهرات کردیم رفتنیم اون محله ، بعد از مسجد سر کوچه شا دوسا راه را بسند ، یهو جمعیت پیچیدند به هم دیگه ، همی جور چوق بالا پاین می رفت

ص: 349

اونا کا جلو بودند خیلی کتک خوردند

خیلی یا فِلنگا بسند ، زدند به چاک ، عینه یه کتکی سیری می خوردند

***

دی رو رفتیم در پارکی شر، هر کی وسیله داش یکی یا سو وار می کرد

مو ریختیم تو وانت محمود دلدار ( محمود عابدی - حج عابدين ) رفتیم شَر ، دَم مجسمه ، از اون جا تظاهرات کردیم رفتیم تخت فولاد مسجد مصلا

قراره به روزم تظاهرات کونیم بریم بو كون ( بابو كان ) ، ایشال لا اون جا در گیری نشه فِک می کونم یه روزم آقای طاهری می خواد با دارا دَس سِش بیاد ری نون

خدا به خیر بِگ بگذِرونِد

***

سال های 1357 کمر بسته

دى رو تو خیابونی شیشمی بهمن به قشقرقی به پا بود كا نه گو وا نه پُرس شا دو سا تظاهرات کرده بودند، یه قاب عکسی گنده از شا جلوشون گرفته بودند می گفتند جا وید شا ، یه پلا کارت دس شون بود روش نویشته بودند جان نثاران والا حضرت ، بیش تری شون پیرا پاتال بودند، با ز نیشسه تاکا رسیدند دَم دوا خونه حسین قاسم ، یه هو بچه انقلابی یا مِث باش به شون حمله کردند

از چپا راس سنگا آجر می مِد ، قاب عکسی شا خوردا خاشکی شد ، سَرا کَله چَن تا شون شیکس، چَن نِفرشون زَخما زیلی شدند ، وَر مالیدند

یکی از شا دوسا می گفت: خیال کردند، شا کمر بَسه امام رضا س اینا یاد شون نی می یاد ، کا همین جا پا گودالی آب گندیده دُزا مردوما لخت می کردند دِ لا مَث ثَبا این رضا شا بود کا همه دوزا سرگرد نه وا یاغی یا را سر جاشون نیشون د

حالا می رَند برام شهداری یا آتیش می زِنند

ص: 350

تو شَر چن تا سیم نما را آتیش زِدند، مجسمه الا حضر تا انداختند پای ن

اینا گولی یه مُش خراب کا را دارا دسه حزبی توده را خوردند ، بِچند ، سری شون نیمی شِد، خوشی زیر دلشون زِده

آره! نونی گندوم شیکمی فولادی می خواد ، شيكما شون سیر شده ، قحطی یا یادشون نی می یاد کا مردوم تو کوچه نونا اِز دَس هم می قاپیدند

هِه هِه ، آب مفتی ، برق مفتی !!!!!

برقرار میکنیم حکومت علی را ، سرنگون می کنیم رژیم پهلوی را

ایشالا روزی یا بیبینم کا آب به جلو نون به جلو ، شو مام به دنبالش

***

سال های 1357 صندق عقب فولكس

با زنم از مهمونی بر میگشتم ، اومدم طرفی خیابونی کهندژ

همیشه دو تا عکس تو جیبم می ذاشتم ، یه عکسی خمینی یه عکسی شاه به عده چماق به دَس راه را بَسه بودند جلو ماشینا گرفتند، یکی شون با چماق اومد جلو ماشین ، چما قا بلند کرد ، زنم مثلی بید می لرزید جلدی از تو جیبم عکسی شا را در اُوُردم

گفتم: جاوید شاه رسیدیم اولی جاده رِی نون ، یه عده تفنگ به دس اور کت پوشیده ریختند دوری ماشین یکی شون ایست داد هنچی شلاقی کوفتم رو ترمز که پیشونی زنم محکم خورد به داشبورد زنم گُفت دوباره چی طور شده ؟

گفتم بیرونا نیگا کون ..... زنم گُف یا حضرت عباس

ما شينا خاموش کردم ، یه نفر شون اومد سمتی شیشه ، ده بیس سالِش بود، به چپیه دورى سَكا صورتش پیچیده بود

گف: این وختی شب کوجا بودی، این زن کیه ؟!

گفتم: از مهمونی می یام ، اینم زنی مه

ص: 351

گف : حالا چه وختی مهمونیه ، می دونی ساعت چنده ، بیا پاین ، جَل باش

دسا دا به ذار رو سَ رِد ، پا دا واكون شروع کرد به کابیدن

گفتم : عزیزم، برادر ، شو ما مِثلی پسر خودم میمونی ، خُب کاری می کونین د ، دارین د وظیفه دونا انجام میدین د، مَ خودم اداری یم، مگه اینجا لبی مرزه ، این کا را یعنی چه !!!! البته یه ذره قیافم غِلط اِنداز بود

یهو همین جور که تفنگ دسش بود یه دفعه گلن گدن کشید

گف: حالا نی می خواد برام بودا مَر بود حرف به زنِی، تو صندوق عقب چی چی داری ، زود دری صندق عقبا واكون بينم

يه لحظه خندم گرفت ، گفتم قربوند به رَم ، تو صندق عقب که چیزی نیس گفت: من می گم دری صندوقا وا کن

تو این جرا بحث ، یه نفر دیگه که چن سالی بزرگ تر بود اومد جلو گف : سلام برادر

مو برا حفظی امنی یِت بایِد این کارا را بو کونیم ، دل خور نشين د

گفتم: منم خوشالم ، اما به من می گه در صندوق عقبا واكون ، آخه برادر شو ما یه چیزی بو گو ، تو صندق عقبی فولکس که... هنوز حرفم تموم نه شده بود که پرید میونی حرفم گُف: شرمنده به بخشین د ، به رین د به سلامت

***

سال های 1357 هم دلی بچه های محله ی درب میدان:

ماه رمضان دیشب بعد از افطار با سد باقر سد علی پینه دوز( سید باقر طاهری ) ، علی محمد میرزا ( علی زارع زاده ) سفر حسن نعمت اله ( سفر تقیا ر ) - میتی اوس برات ( مهدی شریفی : معلم ) فضل اله گواره سازه ( فضل اله ترکان ) - عباس با حج ابرام از کوچه عباسعلی ( شهید ابراهیم عسگری : فرزند محمد ) - کریم با حج ناصر زلاب د ين ( کریم و ناصر عابدی : فرزند حسين ) - سيف اله ملا آ ق با با ( سیف اله حيدري ) حسين صنم ( حسین رحمانی فرزند برا تعلى ) - غولوم على

ص: 352

صحب ( غلام حیدری ) ریختیم تو وانت حج محمود دلدار ( محمود عابدی ) ، رفتیم مسچد جمعه دعا ابو حمزه ، شبی بعد رفتیم مدرسه چار باغ سخنرانی ، سخنرانی خیلی داغ انقلابی بود آقای طاهری اون جا حضور داشت

***

سال های 1357 نفت آزاد

صُبح اَ وِلی وخت رفتیم تو مَچد ، برا شورا وا جلسه شرکت تعاونی ،هر نِفری صد تون پول دادیم می خواند دفتر چه بسیج اختصادی دُرُس کو نند ، روش مرغ ، تخم ، روغن ، چیزای سهمیه به دند قرعه کشی کردند، یه تی لی وی زیون به اسمی خوارشو وِ رَم درا و مِده تازه کُلی یَم رِف تیم تو صَفی نفت وای سا دِیم ، دیگه اون جا سِگ صَحب شا نی میش ناخت

هر چی به این مرد می گَم برو به بشکه به خِرکا نف تيه راحت یه بیاد در خونه آزا د پُرش کو نِد ، به خر جِش نی می رِد کانی می رِد ، ورداش تِس يُخ دِه دَلِه ، قُم قُمه ، چیم دونم اِز این آتا آشغالا دوری خودِش مِث بازار کونه چینا چیده ، یه وَری حیاط یه گونی خاکه زوغال هَش تِس

تا زه دیشب عالدین بو می کرد ، بردم پیش حج تقی ابرام یخی ( تقی مجتبایی ) ، فيتله شا عوض کرده صُپ کا سرمونا اِز خواب بلند می کونیم همی جور از درا دیوار برامون حرص می بارد

***

ص: 353

سال های 1357- 1360

اشاره

حکایت از محمد صابری ( فرزند حاج علی محله درب میدان ) یکی از بچه های پر انرژی و فعال در کار های گروهی کسی که در کار ساختمانی مسجد درب میدان به همراه پدر و دو برادرش اکبر ( اسیر در جنگ ایران و عراق ) و سعید تلاش زیادی کردند

آموزش نظامی

نوبت آموزش دیدن سید مرتضی صدیقی( معروف به سید مرتضی چاه کن ) پدر شهید سید مصطفی صدیقی یه عده اِز بَرا بِچا سپاهی خمینی شر می مِدند تو پایگاه محل آموزش می دادند یکی از آموزشا، وازا بَس کردنی تفنگی ژ3 بود

مربی آموزش برادر کاشی بود ، تو آموزش دادن اَصَلا با کِسی شوخی نداشت خیلی جدی ، پرخاش گر ، حتی می گفتند تو یکی از آموزشا یه گوله زِ دِس تو پا یکی اینا که می مِدند تو پایگا مسجد ، اِز بِچه 13 ساله بود تا مردی 60 ساله انواع و اقسا می نرمش بدنی، آمادگی جسمانی ، باز و بست کردنی اسلحه اون شب نوبتی بسنی اسلحه به عام مرتضی رسید، وَخ که عام مرتضی اسلحه را بست.

برادر کاشی گف: خب پدرجون حالا باید چی کار کرد؟

برادر کاشی اسلحه خودیشا با خشاب پر گذوشت بغلی ستون کنار دسی عام مرتضی تو همی هِنسا وِ نِس، از اون دسه برادر کاشیا صدا زدند

عام مرتضی تفنگا هشت اون بغل ، بچا شروع کردند به شوخی یا بو گو وا به خند که برادر کاشی برگشت، گف: پدر جون، اسلحه را بَسی ، حالا نوبتی کدوم کاره ؟

خواهش میکونم

برادرا ، چشا وا حواسا به نحوه ی مسلح کردن اسلحه با شِد، پدر جون ادامه به ده عام مرتضی تفنگا از بغلی ستون ور داشت و هش رو زانوش، رو کرد به برادر کا شیا گفت: اوِل سر لوله تفنگا گیریم لا هوا

ص: 354

گلن گدن می کشیم، از ضامن خارج می کونیم رو علامتی تکثیر یا ، رگبار می ذاریم تو این لحظه همه چشا وا حواسا به دس عام مرتضی بود

بعد گف: حالا می چکونیم !!!!!

یه دفه صدا رگباری گوله پیچد تو مسجد ، به گردا خاکی بلند شد ، عام مرتضی وا پسکی افتاد وَخ که گردا خاک تِموم شد، جا گولو لا تو طاقی مسجد پیدا شد

***

سال های 1357- 1360 حکایت از کریم عابدی (فرزند حسین زین العابدين ) ریخته گر

همکاری بچه های محله ی درب میدان

صُب جمعه ، حج معصومه میخواس پُشتو بونا شا گا گِل به ما لِد ، همه بِچا محل جم شدیم ، کمکش کردیم

چَن نِفر کا گل چاق می کردند ، دو سه نفر با سَلطا طِنابا قرقره می کشیدند بالا ، دو سه نِفر پَن می کردند

حج اِبرام ( شهید ابراهیم عسگری استاد جلسه قرآن ) پا قرفره وای ساده بود

هی شوخی می کرد ، برات حج جواهر ( براتعلی مرادی) با قدیر قهقرایی یه پارچ گنده شربت آبلیمو دُرُس کردند

رضا باقر ( محمد رضا خاکسار) با علی حج محمد (علی شریفی فرزند محمد ) على حج غو لوم ( فرزند حاج غلام رضایی ( تو کاه گلا راه می رفتند

على مَحمد میرزا ( علی زارع زاده فرزند محمد) او مد از اون جا رد به شد

سد باقر (سید باقر طاهری فرزند سید علی پینه دوز ) بش گف: بیا چن تا سلط کمک کون ، اونم د سا آسینا زِد بالا وا وای ساد پا قرقره نا گفته نه مونه کا علی آقا آواز خیلی قشنگی داشت

سد باقر گفت: برا سلامتی آقای زارع که می خواد با صدای قشنگش دلی همه مونا شا د کونه

ص: 355

یه دس مرتبی به زنید سیف اله على حجي گفت: با با صلوات بفرسیند

فضل اله ترکان ، عباس عسگری - حسین صنم (حسین رحمانی فرزند براتعلی)

ممد رضا قلی به ( محمد رضا قهقرایی ) - بِرات - قلع ( برات علی قهقرایی )

حج ناصر (ناصر عابدی فرزند حسین زین العابدین) گُرپا گُرپ با ماله می کشیدند

سِف اله على حجى ( سيف اله حیدری ) همی جور کا عرق از چاکا چو کِش می ریخت گف: همه خسِه نباشی ند ، خدا قوت ، هَف تِی دیگه ، تو کوچه باغ حجی محمد موتوری ( محمد قربانی راننده شهرداری ) گف: یه نو بتم برام بذاریند

خلاصه ده پونزه نفر بودیم ، سَرى ظُر غو لوم على صحب ( غلام حیدری ) ، سفره را کرد گوشتا لوبیا خوردیم

سد باقر گفت: یه رو تو صحرا کِباب مهمونی مَ

حَج محمود دلدار ( محمود عابدی ) گف : ماشین شَم با مَ

***

سال های 1357 - 1360 گاو کهنه خور

دی رو سر فلکه شهر داری اِز شولوغی جاسوزن اِن داخ تن نبود یه قِش قِرقی به پا بود کا نه گو وا نه پُرس

مِگه چه خِبر بوده ؟ وا! یعنی می گوی نه فَمی دِی ؟

آخه دی شب نتونِس سَم بِرم مَچد ،رفته بودم خونه دَخ دِرَم شَر یکی یا اُورده بودند شلاق زدند، انگار مال ری نون نبود

از این کوفتا زهره ما ریا خورده بوده، بعضی یا می گفتند خانوم برده

اِلای یه پاره مَردا آکله سوواره بی گی رَند

آخِرش گابی کونه خورا هر کاریش بو کونی کونه خوره

***

ص: 356

سال های 1357 - 1360 تصدیق ( گواهی نامه رانندگی )

چَن بار رفتم راهنمایی رانندگی دروازه شیراز ، برا امتحانی رانندگی

هی رد می شدم تا این کا یه روز وَخ کا رفتم برا امتحان ، اون جا خیلی شولوغ بود ، همه وای سادیم تو حیاط ، جناب سرهنگ اومد، انگار ا فسر قبلیه نبود یه نیگا به جمی ت کردا گُف: خب آقایون همه ساکت: طرف داراشا یه ور طرفدارا آقای خمینی یه وَر يُخ ده تو چشا هم دیگه نیگا کردیم ، بعد دو دسه شدیم، گفتم بادا باد ، رفتم تو دسه خمینی یا جناب سرهنگ یه نیگا به دو دسه کرد، بعد به همکارش گفت: سر کار ، اسامی دو دسه را جداگانه یاداش کون نفسا تو سینه حبس شده بود ، همه چِشا رو به جناب سرهنگ بود، وَخ کا سر کار اِسما را یا داش کرد

جناب سرهنگ گفت: طرفدارا آقای خمینی دو هفته دیگه بیاند گواهی نامه بیگیرند

اما طرفدارا شا تشریف به برند وقتی که شا برگشت ، بیاند گواهی نامه شونا بیگیرند

***

سال های 1357 - 1360 وکالت ، دخالت

چن وَخ پیش یه جا تعزیه می خون دند، چَن تا اِز این بِچه مِچا رفتند مجلسی تعزیه را به هم زِدند گیر نبوده دعوا دَ رِک به شِد

حرفی حسابی شون چی چیه ؟

هیچی!! چن نفر دوری هم نی شس سَند، برا همه تصمیم گرفتند

میگند نبایِد تعزیه بو خونند ، اینا همه شون لُختی پُختی یند ، ضدی انقلابند

او نام شبا آسِکی می رند تو خونا تعزیه می خونند بعضی یاشون می رند تو اون درا دهاتا تازه گفتند: هر محلی باید تو محله خودشون عزاداری کو نند ...!!! مَحلا با هم نرندا بیان د وا این بی مزه گیا چی چیه ، مِگه وِکیل وِصی مرد و مند

ص: 357

می خوان د عزا داری کونند ، آخه کُفر کا نیمی گند

یعنی می گوی: اینا لُختی یند ؟ !!!!! پنا برخدا ، چه حرفا

فلانی تا دیرو خودش تو عروسی یا هزار تا عطفار می مِد ، حالا یه کَپه ریش گذشته سا بَرام انقلابی شده، نونی هزار رو با این کاراشون همه را از هم می پاشونند

سال های 1360 - 1370 صُپ نی مِدی تشیع جنازه ؟

نه ، وَخ کا رسیدم تموم کا رسیدم تموم شده بود رفته بودم مریض خونه هزار تخته خواب

نی می دونی چه جمعیتی از سر فلکه شهرداری تا سه را اسلامی ، جا سوزن انداختن نبود دیگه آدما خود شونا کشتند، از بس کی گیریه کردند

یکی از شهیدا !... اِلای بی میرم ، تازه دوماد ، یه بچه شیش ما دارد

زنش چن بار قش کرد، چن نفر زیر بقلی ننه شا گرفته بودند

باباش هیچی نی می گف ، مث مها ما تا شده بود

اوناشو نَم همه بچه سال ، ده ، بیس ساله

این جور کا شنیدم، یکی شون ، نَه نِش می خواسه براش به رد دلاله گی دُخ دِر عاموش

وای وای !!!! چه برگشتنی ، تیکه پاره ، لامالی خون ، اِلاى عُم رَم سَر آد

اِزین می ترسم کا بعدا آدِما همه اینا را یاد شون به رِد ....!!!

***

سال های 1360 - 1370 عروسی بی سر و صدا

شبُ جمعه عروسی بِچه بر دِرَم بود، جازا یُخ ده یُخ ده بی سرا صدا اُوردیم يه حنا بندونی ساده گرفتیم، خدا برا عروس حج حسین خُب به خواد ، اومد تو خونه یه دَسی به سرا صورتی مون کشید، مردونه را خونه حج احمد گرفتیم

شام ، برنجا قورمه سبزی با یُخ ده مرغا خورش آلوچه ، حج کاظم با حج احمد آش پزه

ص: 358

(حاج كاظم و حاج احمد موجودی) او مدند تو خونه پختند

دُخ دِر مُخ دِرا يُخ دِه سالاد دُرُس کردند ، زن اوس رضا تا چشش به دُخ دِر طاهره خانوم افتاد یه دل نه صد دل عاشقش شد ، موشاء الله هزار مو شاء الله از هر اَن گش دِ ش ، صد تا هنر میری زِد ، یه پارچه خانوم ، خِیاط ، گلدوز، با کمال سرا سنگین ، فقط یُخ دِه رو وا رو گیری ندارِد

حج باقر گف: کسی حق ندارد دام بالا دیم بول را بِن دا زِد ، زِشته خُبی یِت ندارد ، امشب هفته بِچه حج رحیمه ، بِچه جالا جِوونی شون واس خاطرمو شهيدس

فقط تو زنا بِچه مِچا با یه قمقمه یُخ دِه کی لی لی کشیدند، یه تِکونی یَم به خودشون دادند

وَخ کا سفره را پَن کردیم ، وَضی یِت قرمز شد ، همه لاما را خاموش کردیم

نَه فَمی دیم چی چی خوردیم

تَه شب رفتیم عروسا بی سرا صدا اُوُردیم، اِز اونا عمه وا خالش او مِدند برا ینگه بعدی شَم به خُبی یا خوشی کردیم شون تو حنجله

***

سال های 1360 - 1370 نامه ، وصیت نامه

اشاره

بسم رب الشهداء والصالحين

با درود و سلام به روان پاک شهیدان ، شهداء از صدر اسلام ، شهدای کربلا ، شهدا انقلاب شکوهمند اسلامی و شهدا جنگ تحمیلی و با درود و سلام به رهبر کبیر انقلاب حضرت آیت اله حضرت امام خمینی و نایب برحقش قائم مقام رهبری ...... و مردم شهید پرور رهنان

پدر و مادر مهربانم امروز همه ی ابر قدرت های جهان برای مبارزه با انقلاب اسلامی ایران متحد شده اند، اسلام در خطر است، درخت اسلام برای بارور شدن نیاز به آبیاری دارد و ما جوانان باید

ص: 359

جان خود را فدا نماییم مگر خون ما رنگین تر از خون شهدای کربلا می باشد اگر خداوند به من لیاقت شهید شدن در راه اسلام را عطاء کرد و من در این راه به مقام شهادت نایل گردیدم ، شما برایم گریه و زاری نکنید و در راه خدا صبر پیشه نمایید و مرا در گلزار شهدا کنار بقیه شهدا به خاک به سپارید

و السلام عليكم و رحمه اله و بركاته

***

سال های 1360 - 1370 خبر نگاران محلی

حج فا طامه : می گَن بچه سِید شهید شد س ، ننه باباش خِبر ندارن

کَلا عزت: آره ، الای، عمرم سَراد خدا به دادی دلی ننش به رسد ، زبون بسه

بَعدی 5 تا دُخ دِر با چه در به دری گندش کردند ، ننش کلی دعا وا ثنا کرد کا خدا این پِسرا بشون داد آخه زبون بسه سالی کا نداش ، تازه رفته بود تو شون زه سال

حج صغرا : بضی یا می گَن اسیر شد س یا مفقوت ( مفقود ) ، نی دونم ، انگار گُم شده س انگار یکی از همسنگریاش دیدند شهید شده ، نه تونسند بیا رنش

خدا می دوند چندی شهید اوُ ور دند تو سرد خونه ، همه شون بچه سال

اِلاى صدام چر خِد بر گردِد

چه آتیشی تو جوونا افتاد، صُپ کا اِز خواب بلند می شیم

رو درا دیوار عکسی جوون ، سری هر کوچه تفت می بینیم

حج معصومه : وا ! پَ رادیول می گُف : تلفاتی مون کم بود س می گند دو باره می خواند حمله کونند ، خدا کمکی شون كوند

سال های 1360 - 1370 نتیجه ی کار

ديرو تو شرکت تعاونی ، سهمیه کاسه وا بشقاب استیل می دادند

دو سه رو پیش حج رضا قباله دُخ دِر شا برده ، نیم دونم کوجا، رُوش کلی

ص: 360

اَلا اساس گرفته ، فرش ماشینی ، سینی ، کاسه ، پشقاب استیل ، پنکه دیگه چارتا کاسه بشقاب چی چی هس کا رو قباله می دند .. !

آجی مگه خبر نداری ..؟! ، بَضی از این استیل ،سازا اِز اتحادیه ورق استیل تعاونی می سونند ، می رَند آزاد میر فوشند ، می گَند کلی روش گیری شون می یاد

بضى بقالا : روغن ، قند ، چیزای سهمیه را آزاد می رفوشند

یه پاره آدما رو جوازی ساختمون ، آهِن ، سیمان، کاشی می سونند ، آزاد میرفو شند

حر فِد نبا شدا !!!

فلانی یه اور کت پوشیده ، ریش گذوشته ، رفته ننه من غریبم بازی در اُوُرده ، کلی اثاث گرفته دو سه بار رفتم تو شورا برا یه کیسه آرت (آرد) اسم نویشتم ، گفتند سِری بعد ، تازه اگه آرت بیاد

دیرو رفتم در دکونی مرغ فروشه ، کلی تو صف وای سادم تا زورکی به مرغ اسدم تازه دو نفر تو صف هما دو را تیکه وا پاره کردند

وای وای .... !!! خدا به دادی شون به رِسِد، بِچا مردوم تو جبهه دارن تیکه پاره می شند

او وخ اینا باید این کارا را بو کونند، یعنی می گوی از خدا نیمی ترسند

به خدا این کارا عقوبت دارد

سال های 1360 - 1370 فرهنگ سازی

پی رو عروس مَشد اِسمال با شو وِرش تو خیابون می رفتند ، دُس تا اِزین بچه حزب الهی جلو شونا می گیرند

اونام هر چی قسم و آیه می خورند کا ما زنا شو وریم ، تازه عقد کردیم به خرجی شون نیمی رد کا نیمی

می خواسند با هم در گیر شند ، یه کاسبا میون جی گیری می کونِد

ص: 361

گفته بابا اینا را میشناسم ، تازه عقد کردند، این بچه بازی چی چی یه در میاریند، چرا آبرو مردوما می برید

اینا دیگه شوری شا در آوردند، چن رو پیش جلو پسر خوار شو وِر مَنا گرفتند کا چرا آسی نادا بالا زِدِی، چرا جوراب سیفید پوشی دی

***

سال های 1360 - 1370 سهمیه ی کار

تازه خدمت سربازیم تموم شده بود، خیلی خوشحال بودم از این که دوره ی سربازی به خوبی و خوشی تموم شده با خودم فکر می کردم با مدرک تحصیلی دیپلم و کارت پایان خدمت به راحتی می تونم برای خودم شغل آبرومندی دَ سا پا کنم ، چند تا کپی شناسنامه ، مدرک تحصیلی ، چند قطعه عکس 3×4 گذاشتم توی کیفم ، اولین جایی که رفتم اداره ی گاز بود ، مسؤل کارگزینی گفت: اولا: باید از طریق اداره کار معرفی نامه داشته باشی ، ثانیا اولویت استخدام با خانواده ی شهدا ، اسرا ، ... خلاصه رفتم اداره ی کار، یک سال از این ماجرا گذشت کارم شده بود از این اداره به اون اداره

توی این مدت برای این که بیکار نباشم ، خیاطی، بستنی فروشی ، ، برق کشی ساختمان هر کاری انجام دادم البته به غیر از خلاف شرع و اخلاق

هر اداره ای که می رفتم ، یک فرم پر می کردم با کلی عکس و کپی شناسنامه و مدرک تحصیلی تا این که یکی از این روز ها یکی از کارمندان اداره ی کار که کاملا مرا می شناخت مثل این که دلش به حالم سوخت و خبر از استخدام برق منطقه ای اصفهان را داد ، البته سفارش یکی از دوستان قدیمی هم توی این قضیه تاثیر گذار بود

خیلی سریع و با عجله به آن جا رفتم ، مسؤل کارگزینی که انگار آدم خوب و مثبتی به نظر می رسید با دیدن کارت اداره کار که دیگر جای خالی از مهر مراجعه را نداشت گفت : چند وقته دنبال کار می گردی؟ گفتم حدود یک سال ، سری تکان داد و گفت : حتما ازدواج هم

ص: 362

کردی، سابقه جبهه چی؟

گفتم با اجازه شما ازدواج کردم ، جبهه حدودی دو سه ماه

گفت: دو سه ما چیزی نیس، اما عزیزم این فرم را پر کن، قولی بهت نمی دم ، چون مجوز استخدام 30 نفر صادر شده که حدود 25 نفر شامل سهمیه خانواده ی شهدا ، اسرا ، جبهه رفته ها می باشد ، تو هم که سابقه جبهه کافی نداری، تو کل ات به خدا باشه ، انشاء الله درست می شه روز مصاحبه حضوری فرا رسید، داخل یک سالن 4 نفر پشت میز نشسته بودند و هر کدام یک سؤال می کردند

یکی از آن ها سؤال کرد: عضو بسیج هستی ؟ نماز جمعه چی؟ رابطه ات با دعا ، مسجد چه جوریه؟ گفتم میرم

پرسید: غسل های واجب چند تا ست ؟ شبهای جمعه چه دعایی خونده می شه ؟

گفتم : کمیل

اون یکی سؤال کرد: نحوه ی سیم کشی برا روشن کردن یه لامپ را توضیح به ده

خلاصه با انجام مصاحبه و کلی نذر و نیاز و دعا و ختم صلوات به استخدام شرکت برق منطقه ای در آمدم

***

سال های 1360 - 1370 موتور گازی

تازه عقد کرده بودم ، صبح جمعه به ننم گفتم: می خوام برم زن ما بیارم ننم گف: خب تا می یَ ی زن دا بیاری منم یُخ ده برنجا مرغ درس می کونم واس خاطر کا خونه شون دور بود ، رفتم از پسر عمم موتور گازی شا گرفتم تا اومدم به رسم در خونه زنم ، چن بار شمی موتورخال زد ،هی پت پت می کرد

تمومی جونم روغن مالی یا چربا چیلی شد

به زنم گفتم زود کاردا بوکون می خَی م بریم خونه مون

ص: 363

وَخ کا زنم چشش به موتور گازی افتاد گُف: می خي منا با موتور گازی به بِری بی شینم ترکی موتور

اِز پش سر تو را بغل کونم ، ابدا !! چرا با مادرت یا یه خواراد نِی مِدی

مُ کا از خجالت تو رو در همسادا آب می شم، اگر پیاده می ریم، میام

تازه تو بایِد جلو بری منم پُش دی سَ رِد ، ننِش گف : دُخ دِرَم راس می گِد می خَی درا هم سادا برامون حرف در بیارند ، بی گَند : فلانی کا نُماز جمعش ترک نیمی شِد دو مادش دُخ دِری تازه عقدی شا نیشون دِه ترکی موتورا تو شَرا در تا بش می دِد . ! به خدا زشته ، خُبی یِت ندارد ، باباش دعوا می کونِد

***

سال های 1360 - 1370 جنگ جنگ : همه چیز رنگ جنگ

آقای فضل اله ترکان فرزند حسن (محله ی درب میدان )

در دکون ، جوشکاری می کردم ، یه بشکه او وردند کا درشا جوش به دَم همین کا قلم جوشا هشتم رو دری بشکه، یَک صدا وحشتناکی بلند شد ، منا پرت کرد سینه دیوار ، تمومی لباسام تیکه پاره شد، کاسبا از دکو نا ریختند بیرون

هر کسی یه چیزی می گُف اولی : دوباره هواپیما عراقیا حمله کردند ، حالا نیم دو نیم کوجا را زدند حتما با ضِد دی هوای هواپیما را زِدند ، فِک کونم همین نِزی کیا افتاد یه چیز تو هوا مثی تایر می تابید ، ننه م از ترس وا پسکی افتاد انگار دیواری صوتی یا شی کِس ؟ دومی: عجب موجی انفجاری داش، لا مثب ، میگ بود !!!

خلاصه بعد از کلی جرا بث متوجه شدند بشکه پُکی دِس !!!!

***

ص: 364

سال های 1360 - 1370 چراغ های قرمز

دما دولى غوروب بود ، جا نُمازی ما هشتم لا بغلم رفتم مچد ، يه هو نا غافل وَضعيت قرمز شد ، خود ما مِثی کَک رسوندم تو د نه دری مچد ، از ترس دسا پا ما گم کردم

دیدم حج فا طامه مث بید می لرزد ، پَنی زیمین شده، رنگا روش مِث گچ شده بود

حج محمد گُف ، نترسیند ، بریند سینه دیوار ، بغلی در شیشه وای نس سید

خدا ايشال لا نیسا نابودی شون کوند ، بی بین چه روزگاری برا مردوم دُرُس کردند

صَدام اِلاى نیسا نابود شی

***

سال های 1360 - 1370 به رنگ آسمان

عضو اصلی سپاه بود، کسی خبر نداش ، حتی بچا محل، یکی از شاگردای جلسه قرانی حج آقا رسول بود ، تو مدرسه راهنمایی سال سوم با هم هم شاگردی بودیم

تو مسجد در میدون جلسه قرآن داشت ، تعزیه می خوند ، حضرت سکینه می شد

باباش با سد مرتضی چاکِنه، چا می کَند بِچه سِد مرتضی تو عملیاتی رمضان مفقود شده بود

سد مرتضی همین یه پسرا داشت، بعد از چَن تا دختر

وَخ کا از جبهه بر می گشت ، لباس معمولی می پوشید ، منطقه غربی کشور، شهری بانه بود بش می گفتیم حج ابرام ، حجی ما در زای بود

برا مراسمی خاکسپاری با با ش ا و مِد مرخصی ، بعد از مراسمی هفته دوباره رفت خوش خنده بود، خیلی شوخی می کرد

یه شب با بَرا بِچا او مد خونه مون ، چن تا نواری کاست موسیقی سنتی اِزِم گرفت

منم سرباز بودم مرخصیم تموم شده بود ، می خواسم برم

وَخ کا می خواست خدا فِظی کنه گُف: احمد حلال کون ، شاید دیگه همدیگرا نبینیم

چِشام پری اشگ شد انگار همه ی رنگای آسمون تو چشاش بود ( شهید ابراهیم عسگری )

ص: 365

سال های 1360 - 1370 راه های فرار

ضَیفه هَر رو چادر و چاق چول می کونِد ، معلوم نیس کو دوم قبرس سونی می ره ، هِی این وَر اون وَر می رِد ، دَ لَ چه ، چه معنی دارد زن این قَده شِلخته وا پا سوبُک با شِد ، خُب به تمرگ سری خونه وا زند گید

***

سال های 1360 - 1370 چشم به راهی

در کتاب خونه مسجد وای ساده بودم ، عام برات با عجله او مد تو مسجد ، با یه پاکت نامه چشاش پری اشگ بود ، از حولش یه تا دمپای پاش بود ، یه تا کفش

گفتم : عام برات چه دِه ؟

گفت : اِلاى قربونِد بِرم ، بل اَخره نامه محسنی اومِد ، بیا بی سون ، وازش کون ، بوخون شُروع کردم به خوندن ، اونَم مث بارون اشک می ریخت

وَخ که تموم شد نامه را ازم گرفت ، هی ماچ می کرد

گفت: می دونس سَم ، به دلم افتاده بود کا اسیرس ، خدا یه رحمی به ننه گنگا لا لش کرد نیم دونی چه قد چشش به در بود حالا وخ کا فمید از خوشالی غش کرد آخه زبون بسه نا چا قس ، کلی وَخ حج سکینه کا گِل در دُماغش گرفته کا حالش جا او مدس خدا براش خُب به خواد ، چه هم سادا خبی داریم

خدايا صد کو رو شک

***

ص: 366

سال های 1360 - 1370

حکایت از احمد و رضا چوپانی (فرزندان علی کربلا نعمت ) - رضا اکبری - اکبر موجودی وارونه ( سَرا تَه )

شبای بمب بارون سر کوچه با دَرا همسادا ، دوری هم میشس سیم پا اختلاطا تخمه شی کِس سَن ، شام می خوردیم، چای درس می کردیم

تو کوچه پاسگا کوچه ویلا بغلی خونه رضا آجی فاطولی ( رضا اکبری کارمند سازمان آب ) یه زیر زیمین برا پناه گا دُرُس کرده بودیم

يه شب وَخ كا وَضعیت قرمز شد ، بِچه را بغل کردما دُی دَم به طِرفی سنگر خیلی می ترسیدم، مِث بید می لرزیدم ، دَس خودم نبود

وَخ کا وَضعیت سیفید شد، دیدم همه دارند بم میخندند ، اوس احمد ( بنا )

گف: اوس رضا ( بنا ) پَ چرا بِچه را این جوری کول کر دِی ؟..

یهو نیگا کردم ، دیدم ، اِز حولم بِچه را سَرا تَه کول کرده بودم

***

سال های 1360 - 1370

تو صفی نفت می گفتند : یه خونه دادند به یکی مِثی یه قصر ، همه چی دا رِد ، تو حمومش حوض ( وان ) دارد

خِلاش (توالت) از این فرنگی یا س، می گند مالی یه دکتر بوده ، فِرار کردس

***

سال های 1360 - 1370 عروسی یا هیأت

دیشب عروسی بودیم، خبر کا نبود ، یه شامی ساده ، برنجا خورش سبزی عروسی زهره ماری مون شد. چرا ؟

عامو دوماد به هیأت دعوت کرده بود، داعا کمیل خوندند

ص: 367

دای دوماد یه کلمه گف: آخه کی تو عروسی داعا وا روضه می خونِد ، یعنی شبی شادیه یهو چشا شا درون دا گف: مگه نیم بینی هر روز چه قد شهید میارند

خلاصه خدا می دونه چه قیومِتی (جنجال ) به پا کرد زنش زورکی آرومش کرد

به رِه گم شه ، این همی جوره ، کاسه اِز آش داغ تِر ، حالا هی جا نُماز آب می کشد یادش رفته تا پی رو تو عروسیا یه دسمال دوری سرش می گردوند ، لب کارون می خوند چه عطواری در می اُورد !!!

بعد بچه مِچا یه قمقمه اُوردند ، یُخ ده دام بالا دیم بول را انداختند

ته شب رفتیم بی سرا صدا عروسا اُوردیم

***

سال های 1360 - 1370 کشور داری

رئیس دبیرستان بعد از برنامه صبحگاهی رفت پشت بلند گوو گفت: محصلا که میرند جبهه وقتی که بر می گردند ، اصلا نگران درس و امتحان نباشند

آقایون دبیرا باید این قدر ازشون امتحان بگیرند ، که نمره بیارند

تازه آموزش و پرورش برا رزمندگان یه سهمیه جدا برا کنکور در نظر گرفته پس جا هیچ گونه نگرانی نیست

دبیر زیست شناسی می گُفت : از فلانی هر چی امتحان می گیرم نمره نمی یاره

بش گفتم : اَخَوی ، کتابا وَر دار خودت ده تا سئوال در آر، جوابی شا به ده

آخه ممکنه اینکار راه سوء استفاده را برا به عهده باز کنه

دبیر فیزیک می گُفت: نمره دادن که فای ده نداره ، اینا پس فردا بی سواد با ر می یاند چار بار ازش امتحان گرفتم 8 اُورده ، البته باید کمکشون کرد ، اونا خیلی حق گردن ما دارند اما باید قبول کرد که: علم و دانش را نمی شه فضل و بخشش کرد، باید برا بدست آوردن اون زحمت کشید اینا چه جوری می خواند پس فردا کشور را اداره کنند

ص: 368

سال های 1360 - 1370 کوپن شیر

دُخترم تازه زای ده، زبون بسه یه قطره شیر نداره ، بچه اصلا پِسون نیمی گیره فقط شیری نان بش می یوفته

دو ماد م سه چا رو یه بار یه قوطی آزاد می خِره ، قوطی 100 تومن ، از پول دادن کو لِه شده ، پس کا وَر نی می یاد ، حالا ایشال لا گیر می مِد

یه بار رفتیم تو بهداری ، گفتند: امروز خانوم نی می یاد ، دیر و دوباره رفتیم کلی وقت نی شِس سِیم کا خانوم دکتر او مِده ، بسکی بِچه وَر زِد ، کاسی مون کرد

خانم سینه دختر ما ما ینه کرد ، هی می گرفت می چِلوند، دیگه دخترم دل لیسک گرفت ، کلی قسم ما آیه خون دیم کا قبول کرده

حالا بنا شده براش کو پون شیر به دند

سال های 1360 - 1370 خنده ی شاه داماد

یه هفته مونده بود به عروسی، یه تقسیم کار انجام شد، دوماد بزرگ مون رفت دنبالی چاپی کارت دعوت ، دوماد دومی کمک به آشپز را به عهده گرفت

دوما د چارمی مسؤل تهیه چوب برا پخت و پز شد

موتوری یکی از دوسا ما گرفتم با ننم رفتیم هم برا پخش کار تا هم دعوت از اقوام بیرون دو تا خالام یه گروه ، دوتا آجی یام با عمم یه گروه را افتادند برا دعوت گرفتن

خلاصه چن تا از کارتا را خودم نه رسیدم به دَم ، دادم به پسر خوارم برد گله کردند که چرا کارت دعوتا خودی دوماد یا باباش نَی وُر دند

دایم مسؤل تهیه اسباب سفره ( دیگ ، فرش ، بشقاب ... ) از حج برات فرشی شد جور کردنی بسنی با دوماد شَری یه مون شد

خونه به همسادا برا مردونه ، خونه خودمون واسه زنونه ، خونه یه همسا دا برا سفره شام کادونی حج رمضون برا شام پختن

ص: 369

بابا مم مسؤلی تهیه سوراساتی عروسی شد

بقیه زنا با دخترا مسؤلی پاک کردن و خورد کردن سبزی و شسن مرغ شدند

عروسا برا آرایش به برند تو کوچه ویلا پیش دختر آقا با با یی

بناشد برا عروس بیاری ، ماشینی یکی اِز بِچا محله را بیسونم ، یه پیکان جوانان قرمز داشت ، رفیقا مسؤل گرفتن گل ماشین عروس شدند، قرار شد یکی از همسادا مون گل ماشین عروسا جور کنه ، شام حنا بندون برنج ، قرمه سبزی

آشپز حج یداله ملا آقا با با ( یداله حیدری )

شام عروسی برج ، مرغ ، قرمه سبزی

جا زا روزی سه شنبه بیاریم، شومی چارشنبه حنا بندون ، شب جمعه عروسی

این برنامه ای بود که بزرگترا ریختند

بنا بود قرض الحسنه بِم وام به دند اما وَخ که رفتم سراغی وام ، گفتند ماهی دیگه چورتم پاره شد، دلم حُری ریخ رو هم، گیجا بنگ شده بودم ، مونده بودم حیرون و سرگردون

حالا من مونده بودم با این همه خرج و یه ریال پول نداشتم

خدا حالا چیکار کونم ، يهو آبروم جلو خويشا قوما ، د را همسادا نه ره

دل ما زدم به دریا ، به رفیقم مرتضی شاطیه ( مرتضی بابا صفری فرزند حسن )

گفتم: زبون بسه خیلی غصه دار شد، گفت: من هزار و پونصد تومن پول دارم ، اما حدى اقل این کار به بیس هزار تومن پول می خواد ، یُخ ده فک کرد ، بعد گفت : می خی از یکی قرض کونیم گفتم: از کی؟ آخه من کسی یا سراغ ندارم ، یُخ دِه فک کرد بعد گُفت : بیا بریم سراغی آقا صادق (آقای صادق زمانی فرزند حاج علی معروف به حاج علی چا یچی) طلا فروشه ، کار حل کونه، دسا پاش خیره

رفتیم در طِلا فروشی آقا صادق ، هرچی بود براش ریختم رو دار یه

ص: 370

اونم یه نیگا بم کردا گفت : اصلا غصه نخوری یا ، خدا خودش همه چی یا درس می کنه

منم موقع ازدواج مثلی تو بودم موقع عروسی یه ریال پول نداشتم ، خدا جور کرد

من پونزه هزار تومن بهت قرض می دم اگه کم اوردی بیادوباره بسون

بعد از عروسی هر چی بُندر تختی گیرت اومد اول، هر چی بدهکاری به غریبا داری رد کن بعد بيا سراغى من حالا اخمادا واكون به خند شاه داماد

رو قباله ازدواج با کارتی عروسی یه حواله چل کیلوی مرغ گرفتم کیلوی هفتاد و پنج تومن هفتاد کیلو مرغی آزاد از اکبر مرغی (اکبر کا ظمی ) خ مطهری گرفتم، کیلویی صد و پنج تومن صد و بیست کیلو برنج شمالی فریدون کنار از حج محمد حج رمضون گرفتم کیلوی 93 تومن همه سورا ساتی عروسی (برنج - رب - روغن - لوبيا - قند - چای ) را از حج محمد حج رمضون ( حاج محمد شریفی فرزند رمضان ) نسیه کردم ، تا دو سال پولی شا می دا د م ، یه گوسفند برا جلو جاز از محمد کلا باقر ( محمد زینلی ) اسدم هزار پونصد تومن

خلاصه یه هفته خونه مون ، به زنا به رقص ، بی ریزا به پاش ، دختر خالام با دختر عمام با درا همسادا هی شاما ناهار می پختند

***

سال های 1370- 1380 کفن مرده

چَن وَخته پِسرم درسش خِلاص شده، سربازی شَم رفته ، دنبالی کار می گردد

صبح اِز خونه می رِد بیرون ، شب دَس اِز پا دِراز تِر بر می گردد

اداره کار یه کارت بش داده ، یوم می رِد سر می زِنِد

هر اداره می رِد می گند ، یا سهمیه خونه واده شهید، یا جبهه...

بچه خوار شو وِ رَم رفته تو یه اداره، باش مصاحبه کردند

اِزِش پرسیدند ، نُماز جمعه می ری ، خویشا قوم تو خارج نداری ، یُخ ده اِز داعا کُمیلا بو خون ، شکیا تی نُماز چَن تاس، نیم دونم کفنی مرده چن تی کِس

ص: 371

سال های 1370 - 1380 مشاغل جدید

دیرو پسرم رفته در دارو خونه دوا بی سوند ، موتور شا دزی دند ، بِش گفتم مِگه موتور را قفل نکر دِی می گِد: اصن ده دقیقه نشد ، کا موتورا بردند

آخه موتورا تازه خریده بود، اینم قِسی

خب اِلای قربوند برم، بسکی آدما بیکارا گُشنند ، معلوم نیس چه جوری رفتند خونه يا دَمِ کلی چیز بردند ، چَن تا سکه داشته تو کمد قایم کرده بوده لا رختخوابا اونا رَم بردند آخه دوری دیواری حیاطی شون ، نرده کشیدند !!!

پِر شب همساده مون موتورشا با زنجیر قُلف کرده به علمکی گاز ، اوی خیرا خوشی ندیدا رفتند، تایر موتورا واز کردند، تنه موتورا بردند، دوباره همون شب باتری چن تا ماشینا را بردند

***

سال های 1370 - 1380 تغییر مدل

خدا مر گم به دد ، انگار دوره آخری زَمون شُ دِه

دُخ دِرِه هنو عقد نشده زیر ابرو ور داش دِس

تازه از خونه تا لب خیابون با چادور می رِد ، بعد با مانتو ، ننه بابا شَم هیچی بِش نی می گَند دُخ دِر حج محمودم مانتوی شده!

اون کاننش خیلی جا نُماز آب می کِشد ، نُماز جمعه شَم ترک نیمی شِد

نه به اون زینباکلثوم شدنش ، نه به این داریه وا تنبک زدنش

خب به ننه بابا زبون بسه شون چه ، دُخ دِر پسِرا کوجا دیگه ، حرفی بزرگ تر حالی شونه

***

خدا نكوند یه حرف گِل زِبونی بَضی زنا بیوف تِد ، یه قِلاغ ، چِل قِلا غِش می کونند ، چه معنی دا رِد زنی کاشو وِ رِش میمی رِد به رِد بندا زیر ابرو

ص: 372

وَر دارد ، او وَخ این کار چه صورت شَری دارِد

***

سال های 1370 - 1380 ازدواج پر ماجرا

بَضی یا انگار خجالِت نی می کشند، بعدی پیری یا معرکه گیری ؟

عفت خانوما می گَم

ضَيفه با عروسا دوماد رَف تِس شو وِر کرده

مگه رُقیه حج غو لوم نیس ، چن سالِه بی وصاله

با سه تا بچه شیره به شیره ، جالا جَوون ، وَخ کا شو وِ رِش مرد دیگه شو وِر نه کرد

فِک کر دِس دُخ دِر نو سالِی یس ، شص سالی شِس ، کو جا می تونِد شو وِر داری کونِد

بِچا شَم وَخ کا فَمیدند قیومِت کردند

پس بو گو چَن وَخ هی قِرا قا شوق می کردا این ورا اون ور می رف!

می خواص شو وِر پیدا کوند

مِگه یا دِد نیس همو او رو زا شَم خیلی سیفیدا با سُرخاب می کرد

بِچا ش حق دارند آبا جی، زبون بَس سا نی می تونند دیگه سری شونا تو رو آدِما بالا کو نند ، آخه سر شیکسه گی یَم دارِد

شو وِر می خواس سینه قبرسون ، اَی ، اَی ، اَی ، ضيفه جیم لاسی ، خاک به سرش کونم

***

ص: 373

سال های 1370 - 1380 سر شکستگی

با الاخره پس از چَن ما رفتا او مِدا جرا بث دختر حج اکبر طِلاق گِرفت

این قَد حج غو لو ما ، حج آقا سید با حج سادات رفتن دا او مدند

دختره ناغافل گرفته گُفته : اِلا بِلا مرغ یه پا دارد ، مهرم حلال ، جو نم آزاد ننه باباشم زبون بسا یه چشون اشک سا ، یکیش خون

خودش به خالش گفته از قیافه شو وِرش خوشش نی میاد ، خب شوورش کا سب ، ساده نجیب...

معلوم نیس کو دوم دردی هار گرفته لا پاش افتاده! ... عينه خب بود

دختر خونه کا بود ، اهلی مسجدا رو گیری یا مقنعه بود

چن وَخ بود با چن تا زنا دخترا می رِفته کلاسی ورزشی لاغری ، چیم دونم آرا بیک ( ایروبیک )

اِز را کلاس می رفته پارک ، تازه گیا چادور شَم وَر می داشته ، با مانتو رفتا او مِد می کرده یه بار خار سوش چو قولیشا به باباش کرده

ننه ، خالاش همه چادوریند، دادا شیش اهلی جبهه ، کی تو فامیل این کارا را می کرد!

با این کارش خوارا شا شیکوند ، ننه باباشم دِق مرگ کرده

آخه باعثی سر شیِ کسگی به برا فامیل، می ترسم دخترا مونَم کسی نسونِد

***

سال های 1370 - 1380 تنهایی

حَج حسين چَن وَخ تِس، دنبالی زن می گردد ، یکی براش پیدا شده. خُب زبون بسه چی کار کونِد، تَکا تَناس، حالا دختراش فَمیدند

می گند مو دلی مون نیمی یاد کسی جا پا ننه مون به ذا رِد

وا چه حرفا ، حالا انگار ننه شون دختری شا وِز وِزِک بو دِس

ص: 374

راس میگوی ، آخه از اون خدا بیامرز کا خیری ندید ، دَما دِ قه دسا پاش لا هوا بود مگه یا دِد نیس ، دُخ دِر خونَم کا بود هی دو وا حکیمش می بردند

از اوِل مریض مالی بودا رنگ زردی

حالا بوگو بی بینم ، کیا می خواد بی سونِد :

این جور کا بوش میاد ، حر فِد نباشِدا :

فک می کونم اِز اون وِلا تاس ، می گند هر کی دلش زن می خواد ، می رِد از اون جا زن می خرد

وا !! خدا مرگم به دد، مگه زنم میر فوشند !! حالا چن سالِش هَس

انگار هنو دختره ، یُخ ده می کولِد ، خر لقتش زِ دِس ، ُيخ دَم دو لا پناس

وای چه خُب، کی میاد بِی تِر اِز این ، دلی شَم به خواد ، خود شَم مِگه جِوونِس

هفتاد سالی شِس، هَن چی خوش قیافَم کا نیس ، مِثی نی قیلون می مونِد

دیگه کی حالا قُوت دارِد با این مردی هاف ها فی سر کو نِد

***

سال های 1370 - 1380 رختخواب زود رس

چندی آدِما بی شیری قی چِشا بی حیا شدند

هَنو عروسی نکرده رَف تِس خونه دو ماد وای ساده

چه صورِت شَری دارِد ننه شَم لام تا کام بش حرف نیمی زنه

آخه ننه ... ا ولا زنا شو وِ رَن ، بعدی شَم کاری خِلافی شَر که نکردند

فِک می کونی همه مِثلی شوما وا با بان د که تا شبی عروسی دو سه بار بیشتر هَما ندیده بودیند

تازه مو نم نا کوم کرد یند ، اون از عقدی مون او نم از عروسی مون ، من که از دورونی عقدا عروسی هی چی نه فمیدم، برو عامو قدیم چی چی بود ، نه دوماد سرش

ص: 375

می شد نه عروس دیگه مِثلی قدیم نیس ، زَمونه فرق کرده ، یُخ دِه مَر دوم وِلِن گارند تازه بعضی از عروسا دو ما دا قَبل اِز عروسی با هم مسافرت می رند

وا !!! چه حرفا ! خدا مرگم به ده ، بو گو یه باره پیش هم به خوابند ، نیم دو نَم چی چی شا میخواند برا شبی عروسی به ذا رَند

چَن بار به آجیم گفتم

وَخ کا شی کَمی ُدخ دِرِه بالا اومِد ، او وَخ می بینی چه آبرو ریزی دُرُس شد

***

سال های 1370 - 1380 شاد باش

شب جمعه عروسی پسر اصغر آقا بود

عروس شیش هف تا وانت جا زداش ، خدا می دونه چندی ترقه زدند درا دیوار را سیا کردند پرده وا تو را عروسا داده بودند به کبیری دوخته بود، خالِش گفته بود به د ند تو چار شا ق به اصغر وارثی یا تو خیابون مطهری به آقای حیدری، اما، خوارِش زودتِر به کبیری سفارش داده بود تازه زن دایش گفته بود چرا نه رفتند آماده گا برا خریدی عروسی رفته بودند

چار باغ پاساژ افتخارا، پاساژ سپاهان چه حنا بَندونی !!! مثلی یه عروسی خرج کرده بودند عروسا برده بودند آرایش گا خانه اصفهان ، ماشین گل گرفته بودند ، از در آرایش گا تا خونه از عروسا دوماد فیلم گرفتند

د وماد مطرب دعوت کرده بود، تا ساعتی دو وازه شب میزدن را می رخصیدند

صدا اکو را تا ته زیاد کرده بودند

هر چی باباش گفته، نی می خواد به زِنا به رخص را بندازی، به خرجش نه رفته کا نه رفته گفته : عروسی یه شبه ، نیمی شه کا تو عروسی مداحی کرد ، وخ کا تا ساعتی 12 شب تعزيه وا مداحی می خونن دا صدا طبلا شیپور می پی چِد تو محله کسی نیس به گه چرا

ص: 376

تازه دای شَم به سِلی شا می کشید ،

آخه دایش دو سه بار با زنش رفته ترکیه، مگه نیم بینی زنش چه قد قیافه می گی رد

تو زَنا م سی دی گذشته بودند ، عروسا دوماد اِز را آرایشگا ا ول ا ومدند خونه دوما د کلی با هم رخصیدند یه عالمه شاباش گیری شون اومِد

تو مردا آدِم سرسام می گِرف ، همی جور گِل هم ور می رفتند ، انگار ازین کوفتا زهره ماری یا خورده بودند

پزیرایی : شیرینی ، میوه ، بسنی

شا ما داده بودند بیرون پخته بودند ، به حج عباس دلاور : برنج ، کباب با جوجه ، خورشت ماس سالاد ، نوشابه

شامی عروسی پسر خود ما، حج محمود علی پیره ( محمود رضایی ) پخت

اما از پسر خواری ما حجی سلیمی کافه پیک ، یه بارم دادیم به حج حسین مُلاقا (حسین علیجانی ) پخت ، د سی شون درد نکوند ، خب پختند

خدا برا این طباخیا خب بخواد ، کاری مردوما راحت کردند

اوِل شامی زنا وا بِچا را دادند، بعد شامی مردا را

موقع عروس بِری ، دای عروسا تو ماشین را ندادند کا آینه را جلو عروسا دو ما د بی گیرد، گفتند این رسما قدیمی شده ، اونم قهر کردا رفت

تا اومدند عروسا بیارند ، ساعت دو نصبی شب شد ، عروسا دوماد رفتند چارباغ سی و سه پل ، ماشین عروسا دوماد به جلو وا ، محفلا به دنبالی شون ترقه وا فش فشه می زدند تازه حرفِد نبا شِد ا... گفتند: عروسا دو ماد ینگه نی می خواند...

خب راس گفتند ... آخه عروسا دوماد دو سه ما پیش دو نفری رفته بودند مسافرت

اصغر آقا کلی حرص خورد

ص: 377

سال های 1370 - 1380 فرزند کمتر زندگی بهتر

دی رو تو مچد زن حج اکبر می گُف: پسری اوس قاسم رفته لولا شا بسه وا ! اون کا یه بِچه بیش تر ندارِد

آخه آجی اِلای قربونِد برم ، بسکی می گند فرزندی کم تِر آسایشی بی تِر

تازه گند برا بچه سوم، چارمی شناسنامه نیمی دند، خودم پی رو با چش دیدم

بالا سری بهداری رو یه پارچه سیفید نویشته بود لوله بستی مردا رایگان

وای وای! خاک به سرم، انگار دوره آخری زمون شده ، تو کارا خدا وَم فوضولی می کو نند !

یعنی می گوی این بِچه پس فردا: خوار بَر دِر ، خاله ، دای، عامونی می خواد چه حرفا ، بلکی این یه بچه فردا یه طوریش به شِد، او وَخ چه خاکی به سرشون می کونند

***

سال های 1370-1380 سرمایه گذاری

یکی سر خیابون بوتیک فروشی وا کرده، گفته هر کی دلش می خواد با سودی فروشگا شریک بشه پول بیاره خیلی یا استقبال کردند

بعضیا پولی سنواتی با زنشستگی شون دادند

یکی هر چی طلا آلِت داشته فروخته رفته شریک شده

چن ما بشون سود داده ، اونام خیلی خوشحال شدند

حالا یا رو پولا را ور داشته وا فرار کرده .. !

خلاصه وخ که میرند سود بسونند ، می بینند : جا ترسا ، بچه نیس ، اونام دس از پا درازتر با چورتی پاره بر می گردند

می گند : کم اُورده

ص: 378

امان اِز طمع روزگار: اگه اسمی شا بیارم می شناسی ، می خوام غیبت نباشه

زنا شور ننه من غریبی در اُوردند رفتند از چن تا قرض الحسنه وام گرفتند بیخودی گفته می خوایم برا دختری مون جاز بیگیریم

پولا را دادند نزول د س آد ما دارند سود می سو نند، تازه حقوقی با ز نیشسگی یم می گیرند اوی فلانی .. !! یه تنور گذشته ، رفته با پارتی بازی سهمیه آرت دُ رس کرده ، آرت سهمیه می سوند ، دو سه من شا می پزه ، کُلی شا آزاد میر فوشه

خدا به دادی مون برسد، این کارا آخر عاقبتی خوشی ندارد

***

سال های 1370 - 1380 بهشت گم شده

سین زَه سال خونه خارسوم تو دو تا اتاق با دو تا بچه زندگی کردم ، حموم داشتیم اما پول نداشتیم یه آبگرم کون به خِریم

تا دو سال بدهکاری خرجی عروسی مونا می دادیم، جوری شده بودیم که شبی عید پول نداشتیم یه ماهی برا پسرمون به خریم، خار سوم خوش زبون نبود ، فقط دل خوشیم به شو وِرم بود با لاخره بابام پامیون گذشت، 150 متر زیمین خریدیم

البته همه جازی ما فروختم 350 هزار تومن

نه ویترین ، نه میز آرایش ، نه چینی ، نه بولور ، دیگه هیچی نداشتم ، همه را فوروخ تیم به قولی خار شو وِرام اتاقم شکلی اتاقی تازه عروس نبود، شده بود عين هو مسجد پولی زیمین شد 450 هزار تومن ، بقیه شا بابا م کمک کرد ، بعد يُخ دِه یُخ دِه بقیه شا دادیم وَخ کا خارسوم فمید، قیومت به پا کرد، چشاشا هم گُذش دا، تا تو نِس فُش می داد ، می گفت: مگه این جا چه شه کا رف تی ن د تو شا غال دونی زیمین

خِری دیند، پس لا اقل می خواسی بری تو خیابونی شریف اور دلی ننه باباد ، تووَم مثی اونا بِشی ... خانم

ص: 379

بوسورم خیلی خب بود ، گفت : عامو خُب کاری کردیند زیمین خِری دی ند ، یُخ ده سختی می کشی ند

صَت مه می خوری ند، اما عوضش صَحبی خونه میشیند ، یه وَخ غصه نخوری یا خدا خودش همه چیزا درس می کونِد

دو سه سال خیاطی گلدوزی کردم ، بعد رفتم آرایشگری یاد گرفتم ، یه اتاق ما آرایشگا کردم شبی عید تا آخر شب کار می کردم، شوورم شا ما ناهار می پخت، ظرف می شست کمکم همه کاری می کرد

هر چی جلو می یوفتادیم طِلا آلت می خریدیم

هی پولا مونا جم کردیم ، وَرا وَر زیمینا ساختیم

وَخ که رفتیم خونه نو ، انگار اِز جهنم ، رفته بودیم تو بهشت خدایا شکر

***

سال های 1370 - 1380 خانه ی اجاره ای

پسرم تازه عروسی کرده ، دوسه بار عروسم رفته قهر ، می گه جام تنگه ، آسایش ندارم

حسرت ،دارم یه بار روسری ماور دارم ، توخونه راحت را به رَم

این جا که خونه نیس ، مسافر خونس

الان چن وقته پسرم دنبالی خونه می گردد، خونه گیر نی میاد ، هرچی خونه خالیه افغا نیا اجاره کردند

خدا به دور، هر کودوم شون ، هَف هشتا بچه دارند ، تو صفی نون میری افغانی کم کم خود مونا از مملکت بیرون نکونند

***

ص: 380

سال های 1380 مراسم هفته جدا

فَميدي حجى مُرد !!!

تو مراسم هیش کی گیریه نمی کرد، فقط دختر آخریش با ننش یُخ ده گیریه کردند عروسا نو واش انگار اومده بودند عروسی، هف قلم آرایش کرده بودند

بعدی مراسم بچاش از را مسجد رفتند خونه با با شون ، انگار دُخ دِرا گفتند با یِد به مراسمی آبرومندونه بی گیریم

پسرا گفتند : می گیریم، اما بعد از ارث همه کم می کونیم

دومادا گفتند نه !! سری همین حرف ، ریختند شیکم هم، قیومت کردند

حالا می خوان د شب هفته را هر کی واس خودش بی گی رد

انگار حجی دو سه تا د نه دکون با یخ ده زمین توشریف دارِد یُخ ده زیمی نَم تو صحرا هیش کو دُوم شونم گذشت ندارند ، حالام همه شون با هم قهرند ، بیش تری دعوا سرى دكونا وا زیمینا تو شریفه پسرا می خوان د سهمی دُخ دِرا از تو صحرا به دنند می گند: حجی وصیت کرده دُخ دِرا :گفتند اصلا و ابدا ما این وصیت تا قبول نداریم یه دوماداش اِصُونی یه ، گفته هر چی زیمینا دکون هَس با یِد پسر وار دُخ در وار قِس شِد، طِبقی قانونی ارث به دوماداش پِسر بَر دری خود شِه، گفته : عاموم سکته کرد ، کِی فرصِت کرد وِصیت کونِد همه چی بایِد پِسر وار دُخ دِر وار قِس شِد، این حرفام مِز زِس

به ننه شونم هَش یک شیش یک می رِسِد

حالا اونم تارا وِی لو می شِد ، لا اَقل نه کرد، خدا بیامرز یه خونه با یُخ ده زیمن به نامی زنش کونِد چندی اون خدا بیامرز نه خوری کردا هی مال کوپه کرد

هَمش تو سَكا صحرا جون می کَند !!! یه بَشنی نو به خودش نه دید

قِدیمی یا خُب گفتند: هرکی نه خوردا کوپه کرد دیگِری بُردا چِپه کرد

ص: 381

مِگه حج على مودت نبود، خدا بیامرز ، یه تیکه زیمین داد واسه مدرسه ، یه تیکه زیمین واسه بهداری ، کلی خدا بیا مرزی برا خودش گذشت و رفت

***

سال های 1380 تیغ زدن

عجب دوره زمونِی شده / دیر و اکبر آقا با ماشین رد می شده، یه زن با بچه سر خیابون وای ساده بودند اکبرا آقا سرا ساده از همه جا بی خبر سواری شون می کوند

زنه می گه می شه مو را تا یه جا به رسونی

خلاصه اکبر آقا را می به رِد تو چن تا کوچه پس کوچه، وَخ کا اکبر آقا می گه حج خانوم به فرما پیاده شو

زنه می گه : مرتیکه با این ریشی سیفی دِ د ، خجالت نیمی کشی، صبحی تالا منا بردی حالا می خَوای پول نه داده وِل کونی به ری ، می خَوای دادا فریاد را بندازم، آبرو دا به به رَم

خلاصه اکبر آقا هَمی جور آجا واج دَنِش واز می موند کا چی کار کونِد

زنه 30 هزار تومن اکبر آقا را تیغ می زِنِد

***

سال های 1380 شیشه

چن وَخ تِس عروس اوس رحیم با دو تا بچه طِلاق اِسِده ، انگار شو وِرش اِز این کوفتا زهره ماری یا مصرف می کرده ، چن بار ترکش دادند ، اما فایده نداشته ، آ کله گرفته دسی بِه زِن داش تِس تازه آسکی وَرا وَر همه اسباب اثاثیه وا جازی دختره را فو روخ تِس ، اونم زِبون بسه ذِله به جون شد س گفته مهرم حلال ، جونم آزاد

شیشه دیگه اِز کودوم قبرسونی پیدا شد س ، مِگه شیشه را می شه خورد ، خدا ریشه با نی شا به کِند، تو پارک می ری یه جور ، دنبال رود خونه می ری یه جور، همی جور این

ص: 382

دختِر پسرا مثی سگا گربه نَرا لاس گِل هم وَر می رند ، هر کودوم به قیلون جلوشون قربونِد برم آجی، برو تو این سکا صحرا ، همی جور کوپچی کوپچی بِچا مِچا نی شِس سند جِوونا بیکار ، بی خونه خدا آخر عاقبتی مونا به خیر کنه

***

سال های 1380 فرار محبت

كلى وَخت سر خیابون با بچه به کول تو سرما چوق شدم، او یکی آدما سو وار نی می کو نِد ، این قدر بی خیر ، انگار آدِما چِشاشون رفته پس کَله شون ، دیگه کسا نیم بی نند دَس به دلم نذار درد کا یکی دوتا نیس

چَن بار اِز بانک زنگ زِدند ، قِسا پسرم عقب افتادهِ ، خدا می دونید پُش تیلی فون چی چی چیز گفتند

هر چی می گم : مسلمون پسرم چَن وَخ تِس بیکارِه ، زن شَم مری ضِه ، خرجی شونم خود مون می دیم، به خرجی شون نی می رِد کا نی می رِد

تازه واسه هر رو عقب افتادگی، کلی دیر کِرد می گیرند

هی می گند چرا بعضی جو ونا خود کشی می کونند ، مگه چن وقتی پیش نبود ، بنده خدا کم آورد جالا جوون با دو تا بچه خود کشی کرد

***

سال های 1380 آرایش مذهبی

دیرو رفتم خونه نرگس خانوم مولودی

یه مبل گذوش تِه بود دمی در سالون، نی شِس سِه بود روش ، مِث یه عروس يه دَس لباس ما کسی صورتی تا رو پاش پوشیده بود، یه شال گل مِگلی رو سرش د ساش ُپری النگو ، دما دقه تو سینه شا وازا بَس می کرد یه پلاک گِل گردنش قَدی کفی دَ س ، آسی ناشا مُخ دَسی هِی بالا می زِد تا النگو وا شا نشون به دِد

ص: 383

خود گم کرده ، خبه خجالِت نیمی کشه ، پنجا سالی شه ، انگار عروس دی شبی یه دخترا وا عروس شَم هَف قلم آرایش کرده بودند ، انگار عروسی بود

مداح شون کلی آزارا پی زار کرده بود، هِی نرگس خانم ، نرگس خانم می کرد حالا تا پی رو بِش بَدا بی را می گفت ، نونی هزار رو

آدما هر وخ قر تو کمر شون گیر می کونه ، یه مولودی را می ندازند ، قربونی خدا برم منم بسكى لجم گِرفت وَخ سادَم اومِدم

***

سال های 1380 مهمان بی دعوت

دو ما د آقا جلال با دو تا بچه، آ سِکی زنش ، رفته زن اسده ، چن وَخ پیش تو شَر با زنه دیدن دِش ، هف قلم آراش کرده بوده، روسری شَم مغزی سرش، حدودا سی سالیش میشه، اِز شو وِرش طلاق گرفته

وا این کا زنش جوو نه ... خشگل ، مگه زنش چشه ، چه حرفا ، تا کا پیازی شون کونه می کوند زناشون زشت می شند ، دلشون زن قِری پِری می خواد

خلایق هر چی لایق هنچی مردا اِلای سر وَر ندار کونند

بسکی این مردا جيم لاسی یَند، عينه زنش ، هم خوشگله، هم خونه واده دا را نجیب یه موش به صد تا از این زنا ار زِد

صُبح تا شب تو خونه می رو وِدا، می شو رِدا، می پزد

چن سال با دو تا بچه مستأجر بود، کلی خیاطی کرد ، نخوری کرد تا تو نِس به خِش خونه به خِرد ، اینم دسا مُزش

آجى اِلاى قربونِد برم از این زن وِلاوولا، در به د را .... این قد زیاد شده همی جور بندالی مردا می شند میاند سری سفره آماده، یکی دیگه را در به در می کو نند

اِلای چرخی شون بر گردِد اِلاى خدا سزا شونا به دِد

ص: 384

سال های 1390 همه از هم ( مَحرم یا نا محرم)

دیشب جاد خالی رفتیم عروسی پسر اکرم خانم ، عروس هنو داره دانشگا می رِد

چه جازی! هچی کم نداش ، پرده ، تور ، فرش ، مبل همه را با هم ست کرده بودند ، می گفت: پردا شا تو خیابونی آمادگا سفارش دادند

مبلاشا از خیابون شریف از فروشگا مبلی پیام خریده بودند ، استیل بود

تو تالار گرفته بودند، خدا می دونه چه قدر بی ریزا به پاش

ميوه : سیب ، موز ، خیار ، انگور ، پرتقال ، چن جور شیرینی ، شربت ، بسنی

چن جور سالاد ، ژله ، دو جور برنج ، ته چین، دو جور کباب ، جوجه ، ماهی ، خورش ماست لازانیا وای وای .... بعضیا انگار ، وهی شون جِس سِه بود ، نیم دو نِس سَند تو چِش شون بذارند یا تو گوش شون مَکا روزیم بند اومِده بود ، دیگه از صدا ترانه وا سازا آواز داش گوشامون کَر میشد ، آدِم سر سام می گرفت

عروسا دوماد خیلی دیر رسیدند ، عروسا برده بودند ،آرایشگا، تو خانه اصفهان ، رفته بودند آتلیه وَخ کا عروسا دوماد با فیلم بردار رسیدند تو تالار ، یه دسه زن با لباسی محلی داریه وا تنبک می زدند

هي روسريا شونا دوری سر می گردون دند، می رخصید ند ، چه آتیش بازی

خدا مرگم به ده ، عروس یه دَس لباس پوشیده بود ، همه جونش پیدا بود

عامو دو ما د رو سادگی گفت: برا سلامتی عروسا دوما د صلوات

همه تو چشا هم نیگا می کردند ... !!

انگار دوماد زیر ابرو وَر داشته بود ، مو واشَم رنگ کرده بود

خودی اکرم خانوم ننه دوماد مثِی یه عروس هَف قلم آرایش کرده بود ، کلی وَخ با عروسا دوماد رخصيد

ننه عروس ، انگار !!! عروسی خودش بود، همی جور اون وسط می رخصید

ص: 385

دُخ دِر مُخ دِرا مبایلا به دَس هی عکسا فیلم می گرفتند

لُختا پِتی ، جلو عروس دوماد می رخصیدند

برادرا عروس با برادرا دوماد انگار از این کوفت و زهره ماری یا خورده بودند

همی جور اون وسط می رخصیدند

دوما دا دوس نداشتم، همی جور چشش تو زنا بود

با با دوماد یه پاش تو مردا بود به پاش تو زنا ....

***

سال های 1390 ازدواج ، خیابانی

چَن وَخته عروس آقا مجتبی ، سری نا سازگاری گذوشته ، می گند رفته تو قباله شا هَشته به اجرا نیم دو نَم سر چی چی؟ واهنو به جای نه خورده شیش هَف ماس عقد کردند !!! چه حرفا ...... !!!! تو دانشگا عاشقی هم شدند ، اونا کا همین جور قربون صدقه هم می رفتند ، تو خیابون دَس شون تو دَسی هم بود ، دما دقه خونه هما دو بودند، با هم شمال رفتند

چیطور شد یهو نا غافل رابطه شون شیکر آب شده ، حالا تو قبالش چه قدر هس

تو قبالش خیلی سنگینه دویست تا سکه صد مثقال طلا به تعدا د سالی تولدش 1360

شاخه گلی رز اوَ وه انگار خِبر نداری !!! هرده تا ازدواج ، هَش، تا ش به طِلاقا طِلاق کاری کشیده میشه

می گند : پِسره شبا دیر میاد خونه ، رفیق با زم هس ، تازه دوس دختَر دارِد

یه بار تو پارک با یکی دیدندش، انگار عکسی دختره تو گوشی مبایلش بوده اونَم فَمیده ، آره .. عاشقی چِل روزه، پیش مونیش چِل ساله

اون روزا: زن و شو وِرا تا شبی عروسی هما دو را نیمی دیدند یه عمر کناری هم زندگی می کردند

یاد زن و مردا قدیم به خیر ، زن با چادر سفید می رفت خونه شو وِر ، با کفن می رفت بیرون

ص: 386

فصل نهم : زندگینامه ها

اشاره

ص: 387

گاه 11 حکایت ها و سرگذشت ها در رابطه با ازدواج با لهجه ی رهنانی

سال های 1310 آب دعا

این حکایت سر گذشت مردی است که از اول مایل به این ازدواج نبوده، بنابراین تا شب عروسی هم مخالفت می کرده یک نفر دعایی تنظیم و سفارش می کند دعا را در یک ظرف آب ریخته و شخص مورد نظر مقداری از آب دعا خورده و سپس دست و صورت خود را با آن بشوید تا نسبت به عروس دل گرم شده و عروس در نظرش زیبا جلوه کرده و مهر عروس در دل او قرار بگیرد

اما اصل ماجرا: شخص کاسه به دست : اوی عباس، با تو وَما بیا یه قلوپ از این آب دا عا را بخور دسا رودا باش بیشور به خدا به کیا کیا قسم بد نیس اگه بد دیدی هر چی می خوای به مَ بو گو ، دِ لا مثَب ( مذهب ) بيا جُلو .. إ

نَع لِت ( لعنت ) بر شیطونی حروم زاده ، حالاس کا چرخا چَن بیلی خدا را به دَم طبلی با دا

عباس : من چندی بیگم از اَ ولم :گفتم : زن نی می خوام ، مِگه زورس ، اوی مسلمون به کی بیگم ، إإإ تو حنجله نی می رَم کا نی می رَم

چند نفر دیگر: عباس ترا به پیر به پیغمبر بیا بی آبروگی در نیار ، اون کا بد نیس

عا مو جون اِ... رو چش خوا را بَر دِری خدا وکیلی مَقبو لِس

بی بین همی کَ لی دِر (کربلایی حیدر) اَوِل زنی شا نی می خواس

حالا صد کو رو شُک چن تا بچه قدا نیم قد دارِد ، خدا و کیلی اوی کَ لَی دِر اشتبا می گم ؟ اِگِه اشتبا میگم به زِن تو پوزَم

بیا خدا خِی رِد بِ دِد، الای خِر بی بینی

در نهایت با تشویق و اصرار اطرافیان عباس به حنجله می رود و صاحب چند فرزند می شود

***

ص: 388

سال های 1310 کدام داماد

یکی از خانواده هایی که برای خاستگاری رفته بودند. وقتی خانواده عروس از اسم و مشخصات داماد سئوال کرده بودند

پدر داماد این گونه جواب داده بود بِلَ خَره واسه یکی شون می خوام : حسن ، حسین ، فرقی نی می کونِد قِسمتی هر کو دوم کا خدا صلاح بی دونِد

***

سال های 1314 چشم و گوش باز شدن

جَخت رو لبم سیا شده بود. گابا را دوشی دَم، زیری پا حِی وونا را ترا خشک کردم اِز طبیله اومدم بیرون، از چا یه دول آب کشیدم، دسا روما شُسم

بابام بالا کرسی نی شِس سه بود، ننم پایِن یا کرسی بغلی که لِک آتیش داش برا بابا م چای می ریخت

آجی سکینه با حسنی اون وَری کرسی بغلی هم نیشسه بودن

بابام یه نیگا بِم کرد، بعدش به نَنم :گف رمضونم بزرگ شد س، باید براش یه سنگ ذاریم رو بافه

می گَم دُخ دِری مَشد دِس اسمال (مشهد اسماعيل ) كَلا غولوم بد نیس

ننم گُف : منم نِظرم همی نِس ، مو شال لا هزار موشا ل لا هم نِجيب سا هم خونه واده دار دودی چراغ خور دِ س راسيا تِش منم چَن وَخ پِیش ازین اِز صو غولی ( صغرا ) دَلا که پرسیدم اونم همی نا گفت

گفت: مشال لا هزار مو شال لا سرا گیسی خُبی دارِد

بابام گفت جلو بچا همه حرفی یا نزن ، خُب نیس ، چِشا گوشی شون واز می شِد

يه هو آجیم با حسنی تی ری خندیدند

بابام با اوقات تلخی گف: زهره مار بی گیرین به تِ مَر گیند

ص: 389

این قد پِنیر نخوری ند خرمی شیند، دِ هَه

خلاصه اون شب از خجالت خیسی عرق شدم . دسی بابا وا ننم درد نکونِد

خب زنیِ یِس صد کو رو شوک

سال های 1316 خارسو داری

یاد مِس تازه 9 سالم تموم شده بود کا نو زِ تَم کردند ، هَنونی می تو نِس سَم سری خِلا بی شینم ، وختی با ننم میرفتم حموم بزرگ ننم تو خزینه کولَم می کرد ، آخه عزیز گرونی بودم شووِر داری ، خارسو داری سَخ بود مَ خودم دوماد داشتم خارسو داری یَم می کردم می خوای بو گوی چه ! ناکو می مون کردن ، پیش ازین بِرن بِذ گِریم آخه ننه جون قربونِد بِرم شو ور داری همینه زَن با لباسی سی فید می رد خونه شو وِر بایِد با کفنی سیفید بیاد بیرون

***

سال های 1316 یک نگاه

تو دو رونی عقد کا حدودی یه سال طول کشید یه بار اونا اِز زیر درزی دری اطاق وختى خدا فِظی دیدم. هر وَخ می مِد خونه مون می جس سَم تو صندا خونه قا یم می شدم می شدم . بضی وختا دو سه ساحت (ساعت) همون جا می موندم تا به رِد.

یه بار ننه خدا بیامرزم با اوقات تلخی گُفت : مرض گرفته ، رحیم زبون بسه واسِ خاطر تو اومِده بود ایشال لا عار بی میری

***

سال های 1320 قاب عکس

دو روز مونده به ما رمضون، 9 سالم تِموم شد. یه رو دو تا زن اومدند خونه مون یه هو نا غافل ننم منا صدا زد ، گفت : به مرغ از تو کتونه بیگیرا بیا منم اِز همه جا بی خیبر ، با مرغ اومدم تو خَرند

ص: 390

یکی از اونا فاطمه ماماچه بود ، روشا کرد به سمت در خونه گف : یدالله بیا تو

اومد لب ایوون وای ساد ، سرش پاین بود

فاطامه ماماچه :گفت ما شال لا به عروس

بیا جلو بی بینم حالا این قد لِچک دا کشی دِی تو رود ، بی بین حج سکینه همونیه کا می خواسی ، ( اشاره به دوما د ) به فرما زیر چشی بش نیگا کردم ، اونم منا نیگا کرد

بعد ننش گفت: خب ننه یدیه ( يد الله ) برو كارادا بو کون فردا باید بری

مو واش وزوزی بود، صورتش آفتاب سوخته ، اوروس سیاش ( کفش ) شِبر

حج سکینه به گیلو بند اِنداخ گِل گردنی ما چَن تا نقل کفی دَس سم هشتا با خنده گفت : مبارکه ایشالا ، بعدش یه قاب عسک از دوماد هش لب ایوون وا گُفت : دو ماد حالا اجباری پس (سربازی ) ایشا لا وَخ کا دوباره برگَشد شیرینی خورون داریم . ننم قاب عسكا ( عکس ) گذو شد لب تاخچه تو اتاق

بعد ش خدا فظی کردن دا رفتند

گای وختا آسکی ننم گیلو بندا از تو مِجری ور می داشتم بش نیگا می کردم ، مین داختم گِل گردنم یا د مِس هر وَخ میخواسم چیزی از طاخچه ور دارم چشا ما هم می هشتم تا اون ریختا قیافه ی سیا سوخته را نبینم حالا سالا ست بغلی همون سیاه سوخته زندگی خُبا خوشیا دارم میذ گرونم

غِیر از سه تا پِسرا دو تا دُخ دری کا اِزم مردند یا بارم رَف تِس

صدقه سرت حالا چار تا دخترا ، پَش تا پسرا، بی سی تا نوه ، نتیجه دارم.

صد کو رو شُک

***

ص: 391

سال های 1323 خواستگاری در کوچه

تازه رفته بودم تو نو سال، داشتیم با ننم روزی سینزه به در اِز اموم زده سو دون پا پیاده ، خسه شدم ، ننم کولم کردا نیشوند لبی سکو یه هو ناغافل حج مصومه از خونه اومِد بیرون ، یه نیگا به مَ کردا به ننم گفت : کَلا جواهر مُشال لا هزار مُشال لا خب دُخ دری مقبولی داری نیمی خوای شو وِرش بدی ، ننم گفت : خدا مرگم به دِد ، هنو نو سالِش تِموم نه شدِ س، کو جا می تونِد شو وِر داری کو نِد سری دا درد نیارم بالاخره عروسش شدم

***

یک حکایت سال های 1324 مهمانی (مهمونی پش عقد )

قِرار شد مهمونی پُشدی عقد بیگیریم، ننم به بابام گُف: مرد چرا نیش سِی ، امشب مهمونی پُش عقد داریم ، وَخ سا برو یه سورا ساتی جور کون بابام رَف يُخ دِه برنجا چن تا پاچی گاب اِسِدا اومِد، ننم گف: امشب باید آبرو داری کونیم، دُخ دِرمون می خواد یه عمر باشون زندگی کونِد ، بلند شو مرد، از تو کتونه به مرغ بیگیر به بِر در دکونی ابرام قصاب سرشا به بُر ، می خوام به ذارم جلو خارسو بو سوره ننم یه نیگا بِم کردُ گف: امشب دوما دَم می یاد ، بلند شو يُخ دِه اینجا را ظَف تا رَف کون ، دو س تا آفتابه آب به پاش تو خَرند، خاکا خُلا بی شی نِد، برو در اتاق کَلا بَگوم اِزِش چن تا پشتی دور اتاق بی سون ، قالی عام حسین نا ازشون بی سون تو اتاق پن کون ، یا دِد با شِد ، حالا امشب نری تو صندا خونه قایم شی یا ، خُبى يِت ندارِد یُخ دِه بيا وَر شون بی شین ، تو رو دا سِف بی گیر ، بعد به بابام گُف : وخ کا چاپوق دا کشیدی ،

برو در خونه آجی سکینه چَن تا جوما دوری بی سونا بیا اثاث قيلونم جور کون ، بو سوره قیلون می کِ شِد

ص: 392

دعوتی عام بِراتا بی گیر ، بو گو چراغ تیریک شونا بی یا رِد سری را ، یه خوش باشم به بر دِ رِد با هم ریِ شد به زِن مَ دعوتی زنا شونا با کلا بگوم گرفتم ، راسی دعوتی عام حسینا بیگر ایشالا امشب به خیر و خوشی تموم شه

***

سال های 1325 دیگ زنگ زده

او مدند جازی ما به به رَند، اثاثا را از تو صنداخونه وا بالا خونه چیدند پای ن کَلا تقی یک یک می اُورد بیرون ، می ذاش تو خَرند

اوس قاسم جاز نومه دسش بود، می خوند: یه جف مجری ، لاحاف کرباس به دس طاخچه پوش دو دس ، آفتابه مسی ، سموور زوغالی با جوم پا سمو ور ، منقل ، دیگ مسی کفگیر ، جوما دوری شیش تا ، کمای دون ، سیخ چی با سه پایه ، چراغ سه فیتیله

يه هو قاسمعلی عامو دو ماد گُفت: پَ چرا این دیگ زنگ زِدِ س ، آفتا به شَم کا چَکا چو لِس شوور دای زِم جِس میونی حرفش ، نه زیر گذوشت نه رو گُفت : به صافی خود دون به بخشیند، مردی حسابی حالا این دَسا مُزی خوار زن مِسی می دونی این همه جازا چه جوری چور کرده داداشیم می خواس غوش کونِد روشا طِلافی نو وا کونه را تو دلش در آرِد دورا وَریا نه ذاش تند آخه قاسمعلی خدا بیامرز بَسکی فوضولا پیش نوک بود یه خوردم ولن گار، هی گنده گوشه می گفت خدا را شُک همه چی به خیرا خوشی تِموم شد

***

سال های 1325 حکایت از خانم 80 ساله

قهر ، آشتی

تازه عروس بودم خیلی چای دوس می داشتم ، خار سوم خدا بیامُرز خیلی زُحل بود نیمی داشت بیش از یه چای بخورم اما بوسو رم خیلی خب بود اون روزا شو وُرم کار

ص: 393

خونه می رف ، دو وازه ساعت کار می کرد آخری شب می مد یکی از اون شبا کا شو ورم سری کار بود هوا خیلی یخ کرده بود بو سورم لا کرسی نیشسه بود ، چاپوق می کشید ، خار سوم اون وری کرسی منم بغلی که لک آتیش ، خوار شو وِر با بَردر شو ورم پا ین پا کرسی نون مونا خوردیم بعدش خار سوم یه چای برا بو سورم ریختا یکی یَم بَرا مَ وخ کا خوردم ، گفتم : زن مو یه چای دیگه برام بی ریز گف : او وَه چه خِ بِره مِگه باری شه گفتم آخه دلم می خواد، مَ خونه بابم چای خور بودم بوسورم گُف: آخه زن چیکار به کارش داری خب براش بی ریز گُف: بس شِس ، می خَی بِ تِ رِ کِد آ هِی ِبرد مُستراب ، چار تا پو لِکی با یه چای خورده بَر دِر شو ورم گفت : ننه یه چای یَم بَرا مَ بیریز خارسوم گفت بچه نباید شب چای بخورد ، می خوای یه کَرت آب زیری پاد به شاشی

گفتم زن مو مِگ مَ به چَم ، این قَد شو ما گِنا سیند

يهو وَر پاشید تو روما گُف: بزار تقی بیاد می گَم حقی دا بِزا رِد کَف دَس سِد

حالا برو بی گیر به کَپ

خوار شو ورم گفت: ننه آخه حرفی بدی کا نزد

خارسوم گفت : خبه تو یکی دیگه ، حالا نی می خواد یه صِل شا به کِشی ایشال لا حناق بیگیری یه اتاقی کا گلی طاقا چِش مِی سه دری دَسی مو بود. اون شب رفتم خوابیدم خارسوم لام پا را فوت کردا دَرم از بیرون چفت کرد اتاق شد شری ظلمات ، ُيخ ده خوابیدم آره ننه تو وَم انگار به چِه می گلاب به رود شاشَم گِرفت ، هر چی درا هُل دادم وا نشد ، راسی یا تش منم دَس پا چه شدم

شاشی دم تو گودالی دَس گا ، پیش زین رَف تِی خار سوما می گَما درا وا کردا با چراغ موشی خود شا هَش تو اتاق ، گُفت: چرا گودالی دس گا خیسه ؟

گفتم آفتابه وارونه شد

ص: 394

گُف اِلای آکله سو واره بی گی ری

هَمو وَخ شو رِم رسیدا گُف چه خبِره؟ گف آکله گرفته شاشی دِس تو گو دالی دَس گا ، حالا حاشا می کونِد ، تازه به زبون داره چِل گِز اونَم منا با چوق طاق روی زِد صُب شد ، به بونه دَس نوما ز گرفتن چچب ما ورداشتم رفتم خونه مون قهر دیدم لا در وازه ، پاورچین پاورچین رفتم تو اتاق ، آ سکی رفتم لا کرسی بغلی ننم خوابیدم تا کا ننم چشش بِم افتاد ، آجا واج موند ، گفت : إ ننه بتولی صپی به این زودی کوجا بودی این جا چیکار می کونی ... الای قربوند برم چرا گیریه می کونی آخه تازه رفته بودم تو یازه سال ، چیز کا سرم نیمی شد ، تازه عزیز گرونی بودم البته بعدش بو سورم با بزرگ ترا پا درمیونی کردند آشتی مون دادند هی خدا همه شونا بيا مُر زِد . خار سومَم خدا بیا مر زِد . آخه زبون بسه اونم خیر ندید حالام بدی مون نیس ، صد کورو شُک

***

سال های 1326 خانم 78 ساله

کنار شوهر

تازه عروس بودَم ، یاد مِس ُتو یه اتاقی طاقا چِش مِی می شِس سیم ، بو سورِه وا خارسو مَم تو یه اتاق کوچولی کا گلی بغلی طبیله می شس سند ، اما بیش تِری شَبا دوری هم نی شس سا ور خاس می کردیم

از مسون بو سو رِم بالا کرسی جلو دری صندا خون می شس ، خارسوم یِه وَری کرسی ، شو وِرم اون وری ،کرسی منم پای نِه پا کرسی می شس سَم

یه بار همین جور کا نی شِس سه بودم ، شو وِرَم یُخ دِه او مِد نِزيكم ، یه هو خا رسوم ور پاشید تو روما گفت: اُوی ! چه خِبره ، یُخ ده او ور تِر بی شین ، حالا هی مِث چَخ مالی نه چِسب بِش ، گرما ش می شِد ، ُخلقش می گی رِد

ص: 395

وخ سا بُخچه نونی شا ببند ، خَس سِس، می خواد به خوا بِد ، با یِد صُپی زود به رِد کارخونه

بَ دِش لام پا را فوت کرد

هِي .... می خَی بو گوی چه ننه ، خار سو وا نی می ذاشتند آبی خوش از گیلو عرو سا پاین به رِد

اِلای پیش اِزین به رَن

***

سال های 1330 آقایی 78 ساله

حرمت شیر

ننم گُف: یه دُخ دِر مقبول براد پیدا کردم فردا صپ با ننش می خواد به رِد حموم بیا با هم بریم لا طاق حموم، تو همون دورا وَرا حموم کوچیکه به پِه لِک کا نِشونِد به دَم با ننم رفتم لا طاق حموم بغلى دكون علی شیخ وای سادم ، یه هو نَنم اشاره کرد قدا بارش بد نبود ، تو روشا گرفته بود ، پش سر ننش را می رفت

ننم رف جلو ، شرو کرد با ننش اختلاط کردن ، منم زیر چشی بش نیگا کردم چَن ما عقد بودیم ، یه بار اونا از لا پرده صندا خونه دیدم ، هر وَخ می رفتم خونه شون قایم می شد ، یا تو روشا می گرفت شب عروسی وخ کا رفتم تو حنجله ، تو روشا پس کرد، همین کا چشم بش افتاد ، دنیا وَر چشم ظلمات شد ، وَخسا دَم از اتاق او مدم بیرون ، ننم با دای زم با دو تا از ینگا دُی دند پیشم ، یه نیگا به شون کردم گفتم این کا ، اون نیس ، کا من دیدم مَ نی می خوام ، پا ما تو حنجله نی می ذارم

ننم زِد تو سرش ، دای زِم گف: اِلاى قربوند برم ، بی آبرو گی در نیار

یکی از یِنگا گف : به خدا جازِنِی نیس ، حتما آجی کوچی کشا اشتبا دی دِی فرقی کا ندا رِند ننم لُپا شا می کَند، چشاش پری اشک شد ، گُفت : ننه کاریس کا شده ، با آبرو

ص: 396

397

يه طاى فِه بازی نکون، گنا دارِد ، خدا را خوش نی می یاد ، به اَروا خاکی باباد اِگه نری تو اتاق ، شیری ما حلا لِد نی می کونم یه نیگا به ننم کردم، رفتم تو اتاق و سالیان سال با خوشی کنار هم زندگی کردیم خدایا شکر

سال های 1350 بی بی زینب

حدودی دو ماه بود برام زن عقد کرده بودند ، دُخ دِر دای زِه پسر دای زه بودیم تو درونی عقد سه چار بار بیشتر خونه شون نه رفتم، روم نیمی شد ، خجالت می کشیدم آخه یه خوار دیگه تو خونه داشت

یه بار رفتم خونه شون مهمونی برام خاگینه پختند با با م میگفت : سنگین برو سنگین بیا

یه بار روزی سینزه به در می خواسیم دسه جم جَمی به ریم بی بی زینب ، جَخت به سه پاچی خریده بودم

ننم گف : زَن دَم می بریم، اِز خوشالی قند تو دلم آب می کردند وَخ کامی خواس سند سو وار شند

گفتم : دخ دِر دای زِه می خوای بیا جو لو بیشینی یه هو اون عقب سط مه (سد مه ) می خوری با یه شرم و حیا گفت : چَش پسر دای زه

او مِد بیاد ، یه هو شو وِر دای زم، هو لو کی اومد جو لو نی شِس

كُف شنازی برو همون عقب وَر ننه وا دای زِد بی شین

چور تَم پاره شد ، با خودم گفتم ای بد شانس فضیه (فضل اله ) بعد گوش خوابوندم تا یه وختی دیگه تا این کا یه رو دای زم گفت می خیم به ریم شر پارچه لاحافی به خریم ، از خوشالی تو پوسم نمی گنجیدم ، رفتم لبی جوق آب سه پاچی یا قشنگ شسم رفتم در خونه شون ، خدا خدا می کردم ایشالا شوور دای زم نباشه

حسنی دا چیش میخواس دنبالی مون بیاد ، دای زم دعواش کرد کلی تو خا کا خولا پش در خونه قلطا وا قلط خورد گیریه می کرد

ص: 397

بش گفتم : عاموجون اون جا کا بچه را نی می دند ، بالاخره ساکین شد

اومدند جلو نیشسند زیر چشی بِش نیگا کردم ، یه چَرقَت گُل مِگلی ، با یه پی رَنی شب زر یه چادری نقش دار یه ذره بوگوی نگوی زیر ابرو وا شا ور داشته بود ، یه خورده سورمه تو چشاش مقبول شده بودا تو دل برو اول رفتیم جوق شا، دای زم یه چچب کار بافته بود ، با چن تا مرغ و خروس اون جا فوروخت رفتیم بازار چا ر سو روبرو مریض خونه ثریا (صد تختخواب) در دکونی جوده پارچه لحافی خریدیم بعدش برد می شون دروازه دولت ، سه پاچی یا هشتم

تو خیابون شاه (طالقانی) می خواسم عکاسی شایان ازش عکس بندازد ، دای زم نه داشت براشون بسنی خریدم، از چارباغ یه گل سر با یه شونه ، با یه ماتیک ، براش خریدم گفتم کسی نه فمد ، خیلی خوشال شد ، همی جور به عکسا رو در ا دیوار سیم نما نیگا می کرد

دای زم تو روشا سفت گرفته بود ، یه چشش بیشتر پیدا نبود

میخواسم به برمشون سیم نما دای زم گفت نه دای زه خدا مرگم به ده ، استغفر الله

زشته ، خُبی یت نداره ، مگه نیمی گند سیم نما پر از گنا و معصيته

بعد از چار باغ رفتیم دم مجسمه، زنم همی جورها جا واج شده بود برقی شادی تو چشاش موج می زد ، بش گفتم ایشالا دفعه دیگه می برمد میدون شا

دوی دم رفتم سه تا ساندویچ با یه پپسی با دو تا فانتا ،اسدم رفتیم رو سی سه پل خوردیم زنم گفت : مگه پیسی حروم نیس؟ دای زم دوچاری دل شوره شده بود

گفت : یهو این جا یه ری نونی مونا نه بیند کا از خجالت آب می شم ، یه نیگا به زنم کرد و گفت : شنازی به پایه وخ با باد نه فَمد، کا قیومت می کونِد

***

ص: 398

فصل دهم : فامیل ها

اشاره

ص: 399

گاه 12 فامیل های رهنانی (فامیل هایی که بیش از 50 سال قدمت دارند)

اشاره

یاری / ياريان / تركان / ترکی / سلطانی / شیرانی / عبدالهی / کاظمی / موجودی / احمدی / عسگری / علی عسگری / شریفی / بختیار / باقر صاد / صباغ / انصاری / بابا صفری / چوپانی / مرادی / حیدری / رضایی/ وارثی / زارع زاده / صفری / خاکزاد /خاکساری / رحمانی / آقا بابایی / طاهری/ صدیقی / عابدی / کروندی / خاکی / اعتصامی / حسینی / حیدریان / قربانی / حداد / شیرازی / مجتبایی / قلعه زمانی / زمانی / جعفری / میر محمد صادقی / خلیلی / سهرابی / ظهرابی / یزدیان / اکبری / عاشقی / ترکیان / نبوی / صادقیان / سلیمانی / علیجانی / زینلی / تقیار / موسوی / آقا محمدی / محمدی / اهتمام / محمودی / محبوبی / ابراهیمی / رفیعی / لطفی / میر حسینی / آقا جانی / دادخواه / حلاجی / بلندی / بشیری / بهرامی / بهرامیان / مساح پور / نادری / دهنوی / عاملی / رحیم زاده / غلام زاده / بابایی / تسلیمی / بلوچی / مقیمی / علیان / میری / وطن خواه / ذوالفقاری / ده گردویی / زیبایی / آبنیلی / آب در شکر / مدرس / ابافت / سالاری / ملا کاظمی / ملائی/ رعنایی / نامور / زاهدی / اسماعیلی / بقال پور / رجبی / نجفی / اسکندری / قوچی / صادق نیا / حمامی نیک بخت / سلیمی / فقیهی / قهقرایی / محمد شریفی / علی بابایی/ نوروزی / رنجبر / جديد السلام/ نور محمدی / مجملی / دادگستر / نور بخش / زکی زاده/ زین العابديني / ستاره / بقایی زاده / شمس / سنایی / صابری / جوزدانی / رشیدی

سلسله ی مراتب : احترام به بزرگتر دارای جایگاه والایی بود ، در یک مجلس تا بزرگتر ها و ریش سفیده ها حضور داشتند کوچک تر ها حق اظهار نظر نداشتند. در مناسبت های مذهبی : دسته جات عزاداری سینه زنی ها و زنجیر زنی ها رعایت سلسله مراتب الزامی بود

ص: 400

فرزند: در برابر پدر و مادر صدای خود را بلند نمی کرد جلوتر از آن ها حرکت نمی کرد در برابر آنها پا های خود را دراز نمی کرد اگر اهل سیگار یا قلیان بود جلوی چشمان بزرگ ترها انجام نمی داد در زمان خوردن غذا اول باید بزرگ تر ها شروع می کردند در مهمانی - جشن ها و عروسی ابتدا اقایان و سپس خانم ها پذیرایی می شدند پسر بچه ها آخرین نفراتی بودند که غذا می خوردند اگر در خانواده اختلاف یا مشاجره یی به وجود می آمد این بزرگ تر ها بودند که باعث حل اختلاف می شدند هنگام تنظیم قباله ی ازدواج مراسم قباله برون این بزرگ تر های دو فامیل بودند که تصمیم نهایی را می گرفتند

***

سنتهای ماندگار ایرانیان

شب چهار شنبه سوری

*در این شب بیش تر خانواده ها داخل کوچه آتش روشن می کردند و از روی آن می پریدند و این شعر را می خواندند

زردی من از تو - سرخی تو از من

یعنی این که ، مریضی ، تنبلی ، نا شادی مرا با سرخی خودت بر طرف و دل و روح و روان ما را شاد گردان بیش تر پسر بچه ها و دختر بچه ها و بزرگ تر ها در این شب بصورت مخفیانه با در دست داشتن کاسه و قاشق پشت در خانه ها یا اتاق همسایه ها رفته و با زدن قاشق به کاسه و ایجاد صدا (کمچه زدن ) اهل خانه را با خبر می کردند ، اهل خانه هم بسته به نوع خوراکی که در خانه داشتند مقداری از آن را از لای در داخل کاسه ریخته و از خداوند طلب سلامتی و شاد کامی می کردند.

ص: 401

*خانه تکانی طاق (روی)

*سفره هفت سین

*دید و باز دید

*عیدی دادن

*سیزده بدر

***

اعتقادات و باور ها

اشاره

نذر کردن ، شمع روشن کردن ، کاچی پختن کنار سقاخانه ها

چاوشی خوانی

وقتی کسی به مسافرت می رفت یا بر می گشت و یا هنگام عروس بیاری و ... یکی از ریش سفید ها جلو همه با چاوشی خوانی حرکت می کرد و بقیه پشت سر او با صلوات جواب او را می دادند

*چیدن دم راهی برای مسافر، جشن عقد در ورودی راهرو خانه

*ریختن آب چله ی عروس و زاؤو جهت جلو گیری از حمله ی اجنه

* استفاده از دعا ، جادو ، سحر (بستن بخت دختر ها پسر ها تیره شدن رابطه ی بین زن و شوهر ، خاک کردن جادو در قبرستان )

*گفتن بسم اله هنگام ریختن آب داغ روی زمین و آتش ( مبادا روی اجنه ریخته شود )

* از سوت زدن نا راحت می شدند . ( خصوصا در شب ) می گفتند شیطان جمع می شود

* نان سوخته می خوردند تا کربلا بروند

ص: 402

* اگر موقع بیرون رفتن از خانه یا انجام دادن کاری ، کسی عطسه می کرد ، می گفتند: صبر آمد سپس چند ثانیه ای صبر می کردند که مبادا اتفاقی بیفتد . (هنوز عده ای بر این باور هستند )

*اگر داخل لیوان یا استکان چایی ، یک برگ چایی بصورت ایستاده قرار می گرفت، می گفتند: مهمان می آید ( اگر برگ چایی کوتاه یا کشیده بود حکایت از قد بلند یا کوتاه مهمان داشت )

*گربه ی سیاه را اذیت نمی کردند ، اگر کسی این کار را انجام می داد اجنه ( اونای یا ) آن شخص را اذیت می کرد و مبتلا به بیماری سرع می شد

از پاشیدن آب به سگ یا گربه دوری می کردند . اگر کسی این کار را انجام می داد روی دستش زگیل (تو تولی) می ریخت

* اگر کسی از آفتابه آب می خورد کنار انگشتان دستش ریشه می زد

* موقع متولد شدن نوزاد و این که زایمان به راحتی انجام گردد ، مرد خانواده و یا یکی از اهالی خانه روی پشت بام اذان می گفت

* موقع خوابیدن اگر کسی پا های خود را از پشت بالا می برد می گفتند ممکن کسی به میرد

هنگام جاری شدن خطبه ی عقد حاضرین نباید انگشتان دست خود را در هم قفل می کردند

* بسته نگاه داشت یک عدد قفل پایه سفره عقد و باز کردن آن در شب عروسی

سرگرمی ها و بازی ها

بیش تر بازی ها و سرگرمی ها فیزیکی و بدون استفاده از وسایل انجام می شد و هزینه ای برای خانواده ها در بر نداشت

ص: 403

بازی هایی مانند : باقالی به چن - من -گرگی - تخته بازی - پلا چفتک - قن تو رو نه - ليم جی ری وار عرق چی نِک - موز با ریکی - یه جا به زنی - قایم شی - تور توری بازی هسته و گردو بازی - هفت سنگ - کبوتر داری ( کفتر بازی )

***

تور های یک یا دو روزه تفریحی ، زیارتی

مسافرت دسته جمعی چند خانواده با هم خصوصا خانم ها همراه بچه ها توسط وسایل نقلیه ی همگانی مثل سه چرخه برای راه های نزدیک مینی بوس یا فورد برای راه های دور امام زاده سید محمد واقع در ( سده ، همایون شهر ، خمینی شهر ) تخت فولاد ، مسجد مصلا ، دیدار از تکیه ها - زیارت اهل قبور ( اصفهان ) زیارت گاه بی بی زینب ( زینبیه ) - امام زاده نرمی در منطقه ی دولت آبا د زیارتگاه امام زاده شاه رضا ( شهر رضا ) این تور ها از روز پنج شنبه شروع و بعد از ظهر روز جمعه پایان می گرفت

پختن غذای نذری کاچی ، نان ، آش رشته ....

از نکات قابل توجه این که همه داخل یک اطاق اجاره ای می خوابیدند و سر یک سفره غذا می خوردند. تا سال های 1357

***

اسم مستعار:

یکی از عادت ها این بود که برای افراد اسم مستعار یا لقب انتخاب می کردند ، حال نام گذاری بسته به شغل افراد یا رفتار و .. بوده و هنوز هم تا آن لقب ها یا اسم ها عنوان نشود

کسی آن ها را نمی شناسد حتی یک سری از اسم ها ، اسم حیوانات بود

***

ص: 404

آقایان اسم همسران خود را مستقیم صدا نمی زدند بلکه به اسم یکی از فرزندان ( پسر ) صدا می زدند

***

و از موارد دیگر این که اسم اصلی افراد به صورت کوتاه بیان می شد و گاهی با تغییرات :

اسم آقایان : محمد علی = ممولی یا من دلی سیف اله = سفولی سید = سد ولى فتح اله = فتيه مصطفى = مو صولی عین اله = عنولی غضنفر = غضولی عفت = عفولی غلام = غولومی

نصراله = نصيه عبد اله = عبدولی مرتضی = موریه خدا اد = خودیه ، دادیه حبيب اله = حبول لا ابراهیم = ابرام اسماعیل = اسمال فضل اله = فضيه نعمت اله = نعمتی ماند على = موند على محمد = ممدی سیف الله= سفولی

اسم خانم ها

شهناز = شنازی صغرا صغولی فاطمه = فاطولی ربابه = ربولی خدیجه = خجولی زهرا = زریه رقیه = رقولی اشرف = اشولی

ص: 405

عکس

نام های محلی: جاده ی قدیم رهنان

سِده (همایون شهر یا خمینی شهر ) - قی لونی سده ( استادیوم ورزشی طالقانی ) - میر مدینه (گلزار شهدا ) - در یخچال - قبرسون زاگون ( پارک شاهد ) - كام سِرا ( ابتدا خ شهيدا ن ) سنگ سولاخ ( ساختمان جدید شهرداری ) - پل آجری - آسیاب دوزه ( ابتدا ولدان ) - گودالی آب گندیده ( ولدان ) - طاقی برزون ( برزان) - آفارون (امام زاده شاهزاده عبداله ) خرم ( آخر خ شهیدان ) - شَر یا اِصوون ( اصفهان )

ص: 406

عکس

تحول گردش پول و تبدیل آن به ریال

یه پول - یه شای - صَن نار - سه شای - یه عباسی - پن شای - سی صن نار - هَف صن نار - دو عباسی - نه شاید - دَ شای - یازه شای - دو وا زه شای - سینزه شای - چار د ه شای - پونزه شای - شونزه شای - هِو ده شای - هیژ ده شای - نونزه شای - یه ریال - سی شای = 1/5 ریال

ص: 407

واحدهای وزن

یه مثقال = 4/5 گرم 24 نخود = یک مثقال پَی نار = 100 گرم

دَ نار = 200 گرم صَدا رَم = 1/5 کیلو گرم صَدا پنجا = 2/250 کیلوگرم

نیم من = سه کیلو سه چارک = 4/5 کیلو گرم يه من = 6 کیلو گرم

یه خروار = پنجاه من = 300 یا 200 کیلو گرم

***

واحدهای مساحت

یه دونگ = 12 حبه شیش دونگ = 72 حبه

یه گِز = یه قفيس = حدودا 116 متر مربع

ده قفيس = يه جیریب

***

خرید و فروش تا سال های 1357

نسیه یا سینه دفتری (حساب دفتری ) - چوب خط ( چوقط) موقع برداشت محصول

ساختار خانه ها تقریبا تا سال های 1350

ویلایی با حیاط و باغچه و دارای اتاقهای زیاد، هر اتاق متعلق به یک خانواده و دارای : کاه دان - طويله - باربند ( انبار علوفه ) - آب انبار - مطبخ - چاه آب و توالت ( مستراح ) در بیشتر مواقع به صورت مشترک و ورودی یک سری از خانه ها دارای راه رو های سقف دار ( دالان ) و هشتی (حال) و پشت در بعضی از خانه ها دو عدد سکو برای نشستن و پوشش کف اتاق ها از نمد - گلیم - فرش

حیاط ها : اکثرا خاکی و یا سنگ فرش آن ها از نوعی آجر - ساختمان ها از خشت و گل دیوار اتاق ها کاه گل ، یا گچ ساده - سقف ها به صورت ضربی و اصطلاحا طاق و چشمه و یا از تیر چوبی

ص: 408

با سقف مسطح و صاف - راه پله ها بیرون از فضای ساختمان و داخل حیاط جلو اتاق ها ايوان حوض - کف پوش پشت بام از کاه گل

اتاق ها : دارای در چوبی دو لنگه ( بسته به نوع ساخت : اتاق سه دری یا پنج دری ) - طاقچه طاقچه بلند - گنجه ( کمد دیواری ) - صندوق خانه ( پستو ) - درگاه ( کمد دیواری بدون در ) بالا خانه (بالكون ) : اتاق یا اتاقکی که داخل صندوق خانه یا روی سقف یک اتاق ساخته می شد

جهت پذیرایی یا انباری، در حیاط از جنس چوب - فوندانسیون ( جا په ) مخلوط خاک با آهک و آب ( شفته آهک )

چاه آب : برای امنیت اهل خانه دور چاه حفاظ درست می کردند به شکل یک اتاقک برای برداشتن آب از چرخ چوبی ( چرخ چاه ) و طناب و دلو چرمی استفاده می گردید .

موقعیت اتاق ها از نظر استفاده از نور خورشید : آفتاب رو - نسرد آفتاب رو عصر - آفتاب رو صبح تقریبا از سال های 1345 به بعد ساخت ها از آجر و گل وسقف از تیر چوبی و کم کم آهن آلات شیشه - سیمان رنگ ... وارد این چرخه گردید. البته شکل ظاهری ساختمان ها هم عوض شد درب ساخت ، بعد از در ورودی راه رو (کاری دور) - طرف چپ و طرف راست راهرو اتاق ها پیش رو ایوان و سپس حیاط - روی سردر ورودی سر سرا قرار داشت که ارتفاع سقف آن کمی بلندتر از بقیه ساختمان بود و سکو پشت در برای نشستن.

از سال های 1350 به بعد تقریبا مدل ساختمان ها اصطلاحاً مهندسی گردید و استفاده از آجر شن آهن آلات ، سنگ ، سیمان ، موزائیک ، کاشی ، آبگرمکن ، سرویس آشپزخانه ، کولر ؛ موکت قیر و گونی برای آب بندی پشت بام ها در دستور کار ساخت و ساز ها قرار گرفت ، دیوار حیاط از حالت کاه گل خارج و با شن و سیمان سیمان سفید ( بشنه زنی ) مخلوط خرده سنگ های براق تزئین می گردید، استفاده از در آهنی شیشه خور برای ورودی اتاق ها، جهت استفاده از نور خورشید درخانه ها از جنس آهن ساخت های مسکونی شامل : هال ، سالن پذیرایی ، اتاق خواب

ص: 409

حمام ، پاسیو، دکورچوبی گچ بری زیرزمین از سال های 1360 به بعد با دخالت مستمر شهرداری در ساخت و ساز و نقشه های مهندسی تغیراتی در ساخت اعمال گردید و کم کم زمین برای ساخت خانه، ارزش اقتصادی پیدا کرد

ساخت های سواره و پیاده، همراه با زیر زمین مسکونی - ساخت های دو طبقه ( منهای 60 ) ساخت پارکینگ ، نمای درونی و بیرونی ساختمان از سنگ یا آجر نما ، استفاده از تیرچه و بلوک شناژ بندی ( فوندانسیون ) به جای آهک ، آلومینیم به جای آهن نوید مشاغل جدید و یک حرکت رو به رشد اقتصادی را می داد.

از طرفی مهاجرت ها ، ازدیاد جمعیت ، علاقه عامه ی مردم به زندگی شهر نشینی عدم تمایل به حرفه ی کشاورزی و دام پروری سوء مدیریت ها و عوامل دیگر باعث تبدیل زمین و باغ های کشاورزی به مسکونی و در نتیجه رکود در بخش کشاورزی و دامپروری گردید

ص: 410

عکس

خوش نشین

کسانی که از خود خانه ای نداشتند در خانه دیگران به صورت خوش نشین زندگی می کردند و اجاره ای پرداخت نمی کردند

***

یک سری از سیبه یا کوچه های بن بست دارای سقف و سنگ فرش بیشتر کوچه ها خاک بود

***

ص: 411

ابزار و لوازم کشاورزی - دستگاه کار بافی - کرسی چوبی - چرخ نخریسی ( لک لکی ) آسیاب دستی - تنور - هاون سنگی (یانه ) - دستگاه قالی بافی، وسایلی که در بیشتر خانه ها مورد استفاده قرار می گرفت

***

مرغ - خروس - جوجه - اردک - غاز - گاو - گوساله - گوسفند - الاغ - اسب - سگ حیوانات اهلی که فقدان هر کدام از آن ها باعث افسردگی خانواده می گردید

***

تهیه ی سوخت سالیانه

سوخت اکثر خانواده برای پخت و پز و گرمایش در فصل زمستان از چوب ، خاکه زغال ، هیزم نفت تشکیل می شد بیش تر خانواده ها در فصل بهار و تابستان در صحرا ها اقدام به جمع آوری چوب و هیزم می کردند

این کار بیشتر توسط فرزندان پسر خانواده انجام می گردید. و زن ها در خانه از فضولات گاو هیزم تهیه می کردند . تا سال های 1355

تهیه ی کود کشاورزی

کشاورزان برای تهیه کود از فضولات حیوانان گاو ، گوسفند و انسان استفاده می کردند و لذا در موقع نیاز کود ها را با اسب یا الاغ یا گاری به صحرا ها می بردند تا سال های 1355

شستن لباس: بیش تر بصورت هفتگی آن هم کنار جوی آب صحرایی انجام می شد گاهی وقت ها شستن لباس تا بعد از ظهر طول می کشید ، تا سال های 1350 ( تا قبل از لوله کشی آب شهری)

حمام و نظافت

بصورت هفتگی و گاهی ماهیانه در حمام های عمومی

ص: 412

صابون پیچ - صدر - حنا - شامپو - پودر موبر ( واجبی : مخلوط پودر آهک و زرنیخ ) بیش تر پسر بچه ها تا سنین 7 الی 8 سالگی با مادر به حمام می رفتند همه ی حمام ها دارای لنگ و حوله بودند تا سال های 1375

***

پوشاک

آقایان : کلاه (نمدی - نخی - شاپو ) - تنبان کرباس پاچه گشاد - گیوه - قبا کرباس پیراهن سفید بلند بدون تکمه - کت و شلوار - پالتو - کفش شبرو - شلوار پاچه پاکتی شلوار پی تلی پاچه گشاد - کاپشن و شلوار لی - تی شرت هایی بنام مانتی گل

خانم ها: چار قد سفید (روسری) - چچب (چادر) تا سال های 1345 پیراهن بلند - دامن چادر گلدار - کفش های مجلسی پاشنه دار - لباس های گیپور - روسری های ( کن گن - سولماز )

***

خوراک (سال های 1350 )

خوراک مردم بیشتر حاصل دسترنج خودشان بود که بیشتر از لبنیات تهیه می شد

ماست - شیر - پنیر - آب دوق - اشکنه - گوشت با حبوبات ( معمولی و کوبیده ) - نان خانگی ( گندم - جو ) - کوفته خشخاشی - قیمه شوربا - قیمه ریزه - طاس کباب - خورشت اوماج كدو - برنج - كباب - بریان - عدسی - با قلا پخته { سوپ } - کله پاچه { چشمدار } سیراب شیردان - کاچی - آشبرگ { آش رشته } - سمنو - شله زرد - سر گنجشکی { قلیه گوشت چرخ کرده } - تخم مرغ - چلو کباب - چلو خورشت

{غذا های سرخ کردنی زمانی که روغن نباتی وارد چرخه ی زندگی گردید }

انواع نان : نان خانگی - خشکه - آردی - نان شهری - کا ر خانه ای

ص: 413

میوه و تنقلات

سیب گلاب و سرخ - گیلاس- آلبالو - زردالو - گلابی - آلوچه - کوج یا زالزالک انگور گردو - هلو - به - گون جونی { نوعی گلابی } توت - سنجد - گرمک - خربزه هندوانه - حلوا چو وِه - حلوا داغ - زردک { گلابی زردک } - چغندر پخته { لبو } - باقالا پخته تخمه های تفت داده شده { گل آفتاب - خربزه - هندوانه } - گندم شاه دونه - انجیر توت خشکه نخود چی دو آتشه - کشمش - آجیل {چلسمه } - سنجد آب انجیر - آب پر ( هلو) - چپق - قلیان - سیگار - ( تریاک افراد مسن )

***

محصولات باغهای رهنان: باغ با دیوار و در تا سال های 1370

سیب گلاب و سرخ - گیلاس - آلبالو - زردالو - گلابی - آلوچه - کوج یا زالزالک - انگور گردو - هلو - به - گون جونی { نوعی گلابی }

محصولات زمین های کشاورزی

گندم - جو - تنباکو - سیب زمینی - پیاز - یونجه - شبدر - چغندر - ذرت علفی به نام گر گرو - خیار - گوجه - ( خربزه - هندوانه )

***

درختان حاشیه ی جوی های آب صحرایی و قنات ها: سنجد - توت - نارون - زبان گنجشک - چنار - بيد - وِسک - کبوده

***

لوازم خانگی

هاون سنگی - چراغ های نفت سوز { سه فتیله (خوراک پزی ) - سماور - فرمز - علاء الدين چراغ والور چراغ های روشنایی نفت سوز { گرد سوز ( لام پا ) - چراغ مرکبی - چراغ کوچک

ص: 414

( موشی) } پیه سوز (روشنایی ) - چرخ گوشت دستی - چرخ خیاطی دستی - اتو زغالی- حدوداً تا سال های 1350

از سال های 1350 تا سال های 1357

استفاده از اجاق گاز رومیزی و کمد دار برای پخت و پز با مصرف سیلندر ( کپسول ) گاز ( ایران گاز - بوتان - پرسی - اورسا ) - پیک نیک اجاق گاز: بوتان - ایران گاز

با وارد شدن صنعت برق عده ای از خانواده ها اقدام به خرید یک سری از لوازم خانگی برقی نمودند

راديو - تلویزیون - گرامافون - ضبط صوت - پنکه تلویزیون با مارک : ناسيونال - سونی - آر تی آی - بلموند - شاوب لورنس - توشيبا

پنکه با مارک توشیبا - کا د کا - ناسیونال - وستینگ هاؤس

یخچال با مارک ارج - آزمایش - کلویناتور - آدمیرال - جنرال استیل

***

یک عده از خانواده ها از خرید رادیو و تلویزیون خصوصا تلویزیون به دلیل حرام بودن خوداری می کردند تا سال های 1357 و پس از پیروزی انقلاب اسلامی تلویزیون وارد چرخه زندگی مردم گردید

***

خانواده ها که برق نداشتند اصطلاحا یک شعله برق از همسایه می کشیدند و لذا گاهی وقت ها یک خانواده به چند خانواده ی دیگر برق رسانی می کرد (برق فرعی ) تا سال های 1360

ابزار آلات و اصطلاحات کشاورزی ، دامداری

آخور = حفره ای داخل دیوار طويله محل ریختن علف برای اسب ، گاو...

آ قلی = گله دان گوسفند

ص: 415

اوراقى = وسیلهای کوچک تر از داس برای چیدن علف

اوش نار = دهانه ی ورودی آب به باغ

بچ زدن = اصطلاحی در کشت تنباکو

بَره = دریچه ی فلزی بین جوی آب اصلی و جوی آب فرعی

بُرمه = علف خشک و بسته بندی شده

بوجاری = جدا کردن گندم از کاه بوسیله ی باد

بیل دولتی = با کفه ای پهن و هلالی شکل فلزی برای جا بجا کردن خاک ، کود

بیل نوکی = شبیه بیل معمولی با کفه ی بلند و محکم تر برای کندن زمین

پاش کردن = حرس کردن علف های هرز از زمین

پاش کونی = وسیله ای برای کندن علف

پراش کردن = حرس کردن شاخه های کوچک درخت

پیت کشی = تخلیه چاه فاضلاب جهت زمینهای کشاورزی می کردند

تا چه = کیسه از جنس کرباس برای گندم

جوقیا پشته = آماده کردن زمین برای کاشتن سیب ، تنباکو ، خیار

چار چوب = یک نوع سبد چوبی تا شونده جهت حمل چوب با اسب یا الاغ

چوم = وسیله ای ساخته شده از چوب و چرخ های لب تیز فلزی جهت جدا کردن گندم از ساقه که به اسب بسته می شود چیزی شبیه ویلچر

خیار در کونی = اصطلاحی در کشت خیار

خیش ( گاو آهن ) = وسیله ای برای شخم زدن زمین که به اسب یا گاو یا الاغ بسته می شود

داس = کمی بزرگ تر از اوراقی برای درو کردن گندم ، شبدر ، یونجه

دست خاله = شبیه اوراقی با لبه ی اره مانند

دو شا خاله = یک تکه چوب به شکل قلاب دو سر برای پایین آوردن شاخه ی درخت میوه

ص: 416

سر طاق = مسؤل تنظیم آب

سوفال = ساقه ی خشک و کوتاه گندم

طاق = چند قطعه زمین کشاورزی

طويله = محل استراحت گاو ، گوساله ، اسب ...

کاهدان = محل جمع آوری کاه و علوفه

کج بیل = بیل با کفه ی فلزی L شکل

کرت ، کرت بندی = تقسیم بندی زمین کشاورزی

کود کشی = کسانی که با اسب یا الاغ برای زمین کشاورزی کود می بردند

کلوخ کوب = نوعی چکش چوبی با دسته بزرگ برای کوبیدن کلوخ های درشت

گاری = باربند چوبی با چهار چرخ چوبی بزرگ برای حمل گندم، گاه ، خاک ، کود ... توسط اسب یا الاغ

گالوار = کیسه های بزرگ برای حمل گندم یا کاه توسط اسب یا الاغ

گاله = کیسه کوچک تر از گالوار برای حمل کود ، خاک

گِر گرو = نوعی علوفه برای دام

لوده = سبد چوبی برای حمل میوه

لته = زمین کشاورزی قطعه بندی شده

لته کِنی = زیر و رو کردن خاک زمین کشاورزی با بیل

واره = محل ورودی آب از جوی اصلی به جوی فرعی یا زمین کشاورزی

واز ، واز کشی تختهای به ابعاد 20 سانت به طول 2 متر با میخ های بلند برای شخم زدن زمین

میخ طویله = میخ بزرگ جهت بستن گاو ... به زمین

هشتی = ساختمان ورودی باغ ( راهرو سقف دار شبیه اتاق )

هو چوم (چنگال فلزی یا چوبی با دسته ی بلند ) = وسیله ای مانند چنگال جهت بو جاری

جابجا کردن علوفه

ص: 417

صحرا ها یا زمین های کشاورزی ما شا ده

اندر هوا = خ سعدی اطراف بهداری به طرف خ شریف

باغ بنگی = روبروی مادی درخشان ، ابتدای محله ی لیمجیر پشت مدرسه ی خرازی

پاریگی = میدان درخشان ، آخرخ سعدی

گیش نی جا = جنوب مادی درخشان

پاسنجد = پا توت حاج میر زا = آخر خ سعدی

باغ هلو - سرکوره - سر سه بند - بغل باغ - سر چارو - باغُ گلی - خونه چی سر کوره = شمال خ چمران ( کشتار گاه )

باغ نارنج - پا رباط - وعنا - گودالی وعنا = جنوب خ شریف شرقی ( کوچه ویلا )

هی لون = پشت کارخانه روغن نباتی ( ویلا دوم )

واره سی ساق = روبروی گلزار شهدا

گو وِس سون - گود با بوکان - باغ آلی چا ( باغ آلوچه ها ) = خ حسین آباد

باغچه سوار = شمال مادی درخشان ، پارک درخشان

دی چی - پا ناروند = ابتدای خ امام رضا ليمجير

باغ سفید = پارک امام رضا

***

صحرا ها یا زمین های کشاورزی طاحونه

حسین آباد = بعد از گلزار شهدا ، شمال خ امام رضا خ فضیلت تا ابتدا بابوکان

او را =

باغ حاجی =

باغ برج =

باغ گیلاس =

ص: 418

باغ لا كون =

باغ مو =

باغ قناد = بین مدرسه امیر اتابک و جوق گوده خ کهندژ

باغ خاکستری = تقریبا پشت فرهنگسرای دانش ( حمام طاحونه )

پا چار تقی ( چاه تقی ) =

پا خونه چی =

پا کُنده = محدوده شرق سرد خانه ی کهندژ (کهریز نان )

پشت باغ = خ کهندژ روبروی بلوار امام رضا

جوق گوده = روبروی قبرستان قدیم ، جنوب خیابان کهندژخ عاشورا

جو والی = جنوب خ کهندژ غرب محله ی شریعتی

دستک بالا = شمال خ امام رضا ( طاحونه ، ماشاده )

سر خور وند = خ سجاد منبع آب رهنان

سر دولت =

سر قی لونی = خ امام رضا محدوده ی ورزشگاه طالقانی و غسال خانه

سر واره زاغی =

شورا =

قَلعه از باب - خان بک - کریم آباد = خ امام رضا محدوده ی بهشت غدیر

لار خروس =

واره جوق چولی =

مار دونی =

***

ص: 419

صحراهای زاجان

باغ گربه خور = خ شریف غربی کوچه ورزشگاه

سنگ سوراخ = خ شهیدان محدوده شهرداری

پل آجری = خ شهیدان بعد از ساختمان شهر داری

سر کُنداز = خ شریف غربی ، غرب باغ گربه خور کنار برج

برج کبوتر = جنوب خ شریف غربی

پاریگی = محدوده ی کارخانه روغن نباتی ، ویلا دوم

آسیاب دزده = خ قدیم رهنان قبل از ولدان

عکس

چاه ها و مکینه ها

کشیدن آب از چاه های آب کشاورزی توسط یک دستگاه موتور دیزلی هندلی که سوخت آن از گازوئیل تامین می شد را اصطلاحا مکینه می گفتند این موتور ها داخل یک اتاق با مساحت 15 الی 20 متر مربع به نام موتور خانه نگهداری می شد یک نفر مسئول راه اندازی و نگهداری به نام موتور چی یک نفر به عنوان سر طاق برای نوبت دهی آب به کشاورزان قابل

ص: 420

توجه این که بیشتر چاه مکینه ها خشک و ساختمان آن تخریب گردیده است زمین های کشاورزی بسته به مساحت شان از آب چاه به صورت ساعتی استفاده می کردند

مكينه حاج سید مهدی حسینی = بین خ کهندژ و جنوب خ شریف غربی جنوب اداره برق

***

مکینه های محله ی طاحونه

مكينه احمد بِكي =

مكينه حاج نجف على =

مكينه حاج نعمت اله =

مكينه خسرو =

مكينه دستک بالا =

مكينه سر خوروند =

مكينه قلعه ارباب =

مکینه های محله ی ما شاده

مكينه بغل باغ

مكينه حاج جواد

مكينه سيد ها

گاو کش = خ هاشمی نژاد ، درب یخچال

مکینه های محله ی زاجان

مكينه خ قدیم رهنان بین بستنی فروشی حاج علی محمد و برج کبوتر

مكينه خ شريف غربی کوچه باغ مستوفی بعد از ورزشگاه کنار برج ملکی

***

آسیاب ها

ص: 421

آسیاب ها

مکان هایی برای تبدیل گندم یا جو به آرد

آسیاب ها یا توسط آب کار می کردند یا اهرم و سنگ آن توسط الاغ یا اسب می چرخید یا توسط موتور دیزلی یا برقی

آسیاب حاج محمد صادق نیا = ماشاده در ب سیبه هیچ اثری از آن نمانده

آسیاب حاج سید مهدی حسینی یا آسیاب او رَندون = خ شریف غربی جنوب غرب اداره ی برق رهنان ( آسیابی که توسط آب و گردش پره ها کار می کرد ) هیچ اثری از آن نمانده

آسیاب حاج اکبر = ( جنوب کوچه ی باغ تا زیانی) خ ابوذر از طرف سه راه ابوذر قبل از فلکه هیچ اثری از آن نمانده

آسیاب حاج احمد عليان = ( محله ی درب میدان دروازه شام جنوب کوچه باغ حجی) ) ابتدا خ مطهری میانی هیچ اثری از آن نمانده

آسیاب حاج اکبر صباغ = ( اول کوچه زاجان بعد از کوچه درب میدان ) ابتدای خ شهید عاملی از طرف کوچه شهید عسگری قبل از مسجد ، هیچ اثری از آن نمانده

آسیاب خاجه لاب = صحرای جو والی هیچ اثری از آن نمانده

آسیاب دزده - جاده قدیم رهنان هیچ اثری از آن نمانده

یخچال ها تا سال های 1340

با توجه به نبود تکنولوژی و نداشتن وسایل سرما زا در آن زمان برای این که بتوانند در فصل گرما از آب خنک استفاده کنند مکان های را جهت تهیه ی یخ آماده می کردند یک قطعه از زمین را مانند باغ بدون درخت آماده کرده و در فصل سرما با جمع آوری آب ، یخ تولید می کردند و سپس برای این که یخ ها آب نشوند یخ های آماده شده را در حوضچه های بزرگ نگهداری و جهت آب نشدن روی آن را با کاه می پوشاندند و سپس در فصل گرما از آن استفاده می کردند

یخچال حاج شیر محمد آقا محمدی = ( غرب کوچه ی نوش) ابتدای خ مطهری جنوبی و غرب

ص: 422

مسجد حضرت محمد کوچه شهید شیرانی یکی از متصدیان فروش یخ آقای ابراهیم مجتبایی معروف به ( ابرام یخی ) بود

یخچال ماشاده = ( ما شاده درب یخچال عباس علی سهرابی) : حدودا بین خ شهید هاشمی نژاد بین سه راه ابوذر و کلانتری میدان امام حسن توضیح این که پس از افتتاح سرد خانه کهندژ ( کارخانه ی گازور ) و تولید یخ کار یخچال ها از رونق افتاد و فعالیت آن ها کم رنگ گردید و در نهایت تعطیل و پرونده ی یخچال ها کاملا بسته شد

حاج رمضان تقيار ( فرزند حسين النقى )

متصدی توزیع یخ با وسیله نقلیه وانت از سرد خانه به صورت مستمر بین خریداران تا سال های 1360

***

عکس

ص: 423

عکس

ص: 424

عکس

ص: 425

عکس

ص: 426

دلم می خواد یه باره دیگه برم صحرا

لب جوی آب صدا قورباغه ها را بشنوم

وقتی بابام داره آبیاری می کنه

بال در بیارم به پرم تو آسمون

چند تا ستاره به چینم

پخش کنم تو صحرا

***

شاد باشید

و دریایی

پایان

ص: 427

درباره مركز

بسمه تعالی
جَاهِدُواْ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
با اموال و جان های خود، در راه خدا جهاد نمایید، این برای شما بهتر است اگر بدانید.
(توبه : 41)
چند سالی است كه مركز تحقيقات رايانه‌ای قائمیه موفق به توليد نرم‌افزارهای تلفن همراه، كتاب‌خانه‌های ديجيتالی و عرضه آن به صورت رایگان شده است. اين مركز كاملا مردمی بوده و با هدايا و نذورات و موقوفات و تخصيص سهم مبارك امام عليه السلام پشتيباني مي‌شود. براي خدمت رسانی بيشتر شما هم می توانيد در هر كجا كه هستيد به جمع افراد خیرانديش مركز بپيونديد.
آیا می‌دانید هر پولی لایق خرج شدن در راه اهلبیت علیهم السلام نیست؟
و هر شخصی این توفیق را نخواهد داشت؟
به شما تبریک میگوییم.
شماره کارت :
6104-3388-0008-7732
شماره حساب بانک ملت :
9586839652
شماره حساب شبا :
IR390120020000009586839652
به نام : ( موسسه تحقیقات رایانه ای قائمیه)
مبالغ هدیه خود را واریز نمایید.
آدرس دفتر مرکزی:
اصفهان -خیابان عبدالرزاق - بازارچه حاج محمد جعفر آباده ای - کوچه شهید محمد حسن توکلی -پلاک 129/34- طبقه اول
وب سایت: www.ghbook.ir
ایمیل: Info@ghbook.ir
تلفن دفتر مرکزی: 03134490125
دفتر تهران: 88318722 ـ 021
بازرگانی و فروش: 09132000109
امور کاربران: 09132000109