دشمن شناسی : شناخت دشمن و روش های مقابله با آن از منظر حضرت آیت الله العظمی خامنه ای ...

مقدّمه

برقرارى نظام جمهورى اسلامى به تعبير رساى بنيانگذار آن، حضرت امام خمينى(ره)، از نعمتهاى بزرگ الهى بر مردم اين سرزمين و تمامى مستضعفين جهان بوده است. مرورى بر تاريخ پرافتخار اين نهضت و شكل گيرى نظام مقدّس جمهورى اسلامى به روشنى نقش و تأثير اصل مترقّى ولايت فقيه و رهبرى حكيمانه ى حضرت امام(ره)و پس از آن حضرت آيت الله العظمى سيّدعلى خامنه اى، رهبر معظّم انقلاب اسلامى، را در هدايت انقلاب در كوران حوادث گوناگون روزگار نشان ميدهد. مؤسسه ى پژوهشى فرهنگى انقلاب اسلامى كه وظيفه ى حفظ و نشر آثار مقام معظّم رهبرى را برعهده دارد، در انجام همين وظيفه به انتشار كتابهاى موضوعى به منظور نشر بيانات، ديدگاهها و رهنمودهاى معظّمٌله در مقاطع، مناسبتها و موضوعات مختلف ميپردازد.

كتاب حاضر حاوى بيانات مقام معظّم رهبرى پيرامون دشمن شناسى است كه به كوشش جناب آقاى سيّدامير پورفاضلى تدوين شده و از سوى انتشارات انقلاب اسلامى عرضه ميشود.

دشمن شناسى از مفاهيمى است كه در آيات و روايات اسلامى مورد توجه قرار گرفته است و بر هوشيارى هميشگى مؤمن و دشمن شناسى او تأكيد شده و تبرّى از دشمن كه لازمه ى آن دشمن شناسى است در زمره ى فروع دين قرار دارد. علماى شيعه نيز به پيروى از معارف و احكام دينى توجه و اهتمام زيادى را صرف معرفى دشمن و موضع گيرى

ص: 4

فهرست مطالب

فصل اوّل: تعاريف 1

مفهوم دشمن از منظر قرآن 3

دشمن كيست؟ 4

دشمن درونى و دشمن بيرونى 6

مفهوم دشمن اسلام 8

مفهوم جهاد و مبارزه با دشمن 8

دشمن خارجى و دشمن درونى 9

مفهوم جنگ نرم دشمن 10

فصل دوّم: ضرورت شناخت دشمن 13

اهمّيّت دشمن شناسى 15

اهمّيّت شناخت و روش دشمنى 16

لزوم دشمن شناسى و فريب نخوردن از دشمن 17

دشمن شناسى؛ اوّلين قدم مبارزه 17

شناخت دشمن 18

دشوار نبودن شناسايى دشمن 19

شناخت دشمن با فكر و انتخاب درست 20

لزوم تمركز بر دشمن ستيزى و دشمن شناسى 21

دانستن و شناسايى ابعاد دشمنيها 22

لزوم دقّت مسلمانان در شناسايى دوست و دشمن 22

لزوم درك و شناسايى دشمن 23

ص: 6

فصل اوّل تعاريف

اشاره

ص: 1

مفهوم دشمن از منظر قرآن

آن عاملى كه ملّتها را در مقابل قدرتها ضعيف ميكند، بى ارادگى خود ملّتهاست. اگر ملّتى با اراده حركت كند، به خدا متّكى باشد و دستور الهى را اطاعت نمايد، هيچ قدرتى نميتواند مويى از سر او كم كند «أُفٍّ لَكُمْ وَ لِمٰا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اَللّٰهِ » (1) ابراهيم (عليه السلام) فرمود: «اف بر شما و بر آن چيزى كه جاهلانه عبادتش ميكنيد و در مقابل آن سر فرو مى آوريد.» سير حركت ابراهيم (عليه السلام) به اين ترتيب بود كه اوّل حركت تندى انجام داد، تا وجدانها و ذهنها را متوجّه كند. آنگاه، با استفاده از آن توجّهى كه دلها پيدا كرد، سخن حق را در يك جمله به دلها و ذهنهاى آنها القاء نمود. بعد از آنكه بيدارى در مردم به وجود آمد، نوبت به دشمن رسيد تا عكس العمل نشان دهد. دشمن كيست ؟ همان است كه قرآن فرمود: «وَ يُرِيدُ اَلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ اَلشَّهَوٰاتِ أَنْ تَمِيلُوا مَيْلاً عَظِيماً» (2) كسانى كه مست شهوت و قدرت و پولند، آنها هستند كه ميخواهند همه ى مردم در حال غفلت باشند. همه مست باشند؛ چون آنها مستند! مسأله اين است. ملّت و رهبر الهى ايران - آن مردى كه در راه انبياء حركت ميكرد - همين راه را طى نمودند و امروز شما ملاحظه ميكنيد كه در دنيا، بيدارى به وجود آمده است. اين سخن، سخنى اغراق آميز و مبالغه آلود نيست؛ بلكه يك حقيقت

ص: 3

دشمن كيست ؟

دشمن كيست ؟ هركس كه با حاكميّت نظام مستقل مردمى دينى مخالف است، دشمن است. طمع ورزان، غارتگران، سودجويان، زراندوزان، زورگويان، وابستگان، مايلين به فساد و كسانى كه از حاكميّت فرهنگ دينى زيان شخصى ميبينند، دشمنند. البتّه در رأس اينها دشمنان خارجى هستند كه بيش از همه ضرر ديده اند. آمريكا بيش از همه از تشكيل حكومت اسلامى خسارت ديد و هنوز هم ميبيند - آنها جلوتر از همه اند - صهيونيستها همينطور، كمپانيهاى بزرگ جهانى همينطور، بى بندوبارهاى گوناگون در بخشهاى مختلف همينطور، كيسه دوخته هاى براى ثروت ملّى همينطور. همه ى اينها دشمنند.

چه عاملى براى دشمن - همان جبهه ى دشمنى كه گفتم؛ هر كس هست - بهتر از اين است كه در داخل جامعه ى اسلامى، مردم و جوانها بالاخره به اين نتيجه برسند كه چرا بايد با كيسه دوخته هاى خارجى كه ميخواهند منابع ايران را غارت كنند، مخالف باشند؟! نخير، بفرمايند تشريف بياورند؛ حكومت را خودشان تنظيم كنند؛ اداره ى امور را خودشان به عهده بگيرند؛ از منابع هم هرچه ميخواهند، ببرند؛ لطف كنند فقط چيزى به ما بدهند تا بخوريم و گرسنه نمانيم! همچنان كه در دوران قبل از انقلاب اينگونه بود. البتّه آنجا اين قسمت آخر ديگر نبود كه «بدهيم بخورند تا گرسنه نمانند»؛ نخير، گرسنگى و فقر و ناتوانى و بى خونى عمومى ملّت بيداد ميكرد. اگر اين فكر را در بين مردم ترويج

ص: 4

دشمن درونى و دشمن بيرونى

ما دو دشمن بزرگ داريم. من اين دو دشمن را امروز به اختصار براى شما معرّفى و چهره نمايى كنم تا ببينيم من و شما در مقابل اين دو دشمن چه بايد بكنيم. يك ملّت بايد دشمن را بشناسد، نقشه ى دشمن را بداند و خود را در مقابل آن مجهّز كند. ما دو دشمن داريم: يك دشمن، دشمن درونى است؛ يك دشمن، دشمن بيرونى است. دشمن درونى خطرناكتر است. دشمن درونى چيست ؟ دشمن درونى خصلتهاى بدى است كه ممكن است ما در خودمان داشته باشيم. تنبلى، نشاط كار نداشتن، نااميدى، خودخواهيهاى افراطى، بدبين بودن به ديگران، بدبين بودن به آينده، نداشتن اعتماد به خود - نه به شخص خود و نه به ملّت خود - اينها بيمارى است. اگر اين دشمنهاى درونى در ما وجود داشته باشد، كار ما مشكل ميشود. هميشه دشمنان بيرونى ملّت ايران سعى كرده اند اين ميكروبها را در درون جامعه ى ايرانى رسوخ دهند: «شما نميتوانيد»، «شما قادر نيستيد»، «آينده تان تاريك است»، «افقتان تيره است»، «بيچاره شديد»، «پدرتان درآمد». سعى اين بوده است كه ملّت ما

ص: 6

مفهوم دشمن اسلام

دشمن اسلام كيست ؟ جبهه ى استكبار، از صهيونيسم تا آمريكا، تا كمپانيهاى نفتى، تا قلم به مزدان و روشنفكرانى كه براى آنها كار ميكنند، در سرتاسر جهان مجهّزند. هيچ وقت جبهه ى مقابل اسلام، اينقدر به همه ى ابزارها مجهّز نبوده است. دنياى اسلام، در مقابل دشمن اسلام و مسلمين، با اين دو خصوصيّت قرار دارد مجهّز بودن بيش از هميشه و حسّاسيّت نسبت به اسلام بيش از هميشه. اين دشمن چه كار خواهد كرد؟(2)

دشمن خارجى و دشمن درونى

دو خطر عمده، اسلام را تهديد ميكند كه يكى خطر دشمنان خارجى و ديگرى خطر اضمحلال داخلى است. دشمن خارجى يعنى كسى كه از بيرون مرزها، با انواع سلاحها، موجوديّت يك نظام را با فكرش و دستگاه زيربنايى عقيدتى اش و قوانينش و همه چيزش هدف قرار ميدهد، كه شما در مورد جمهورى اسلامى، اين را به چشم ديديد و گفتند كه «ما ميخواهيم نظام جمهورى اسلامى را از بين ببريم». دشمنانى بودند از بيرون، و تصميم گرفتند كه اين نظام را از بين ببرند. از بيرون يعنى چه ؟ نه از بيرون كشور. از بيرون نظام؛ ولو در داخل كشور.

دشمن و آفت دوّم، آفت «اضمحلال درونى» است؛ يعنى در درون نظام، كه اين مال غريبه ها نيست؛ اين مال خوديهاست. خوديها ممكن است در يك نظام، بر اثر خستگى، بر اثر اشتباه در فهم راه درست، بر اثر مغلوب احساسات نفسانى شدن و بر اثر نگاه كردن به جلوه هاى مادّى و بزرگ انگاشتن آنها، ناگهان در درون، دچار آفت زدگى شوند. اين، البتّه خطرش بيشتر از خطر اوّلى است. اين دو نوع دشمن - آفت برونى و آفت درونى - براى هر نظامى، براى هر تشكيلاتى و براى هر پديده اى وجود دارد. اسلام براى مقابله با هر دو آفت، علاج، معيّن كرده و جهاد را گذاشته است. جهاد، مخصوص دشمنان خارجى نيست. «جٰاهِدِ اَلْكُفّٰارَ وَ اَلْمُنٰافِقِينَ » (2) منافق، خودش را در درون نظام قرار ميدهد. لذا با همه ى اينها بايد جهاد كرد. جهاد، براى دشمنى است كه ميخواهد از روى

ص: 9

مفهوم جنگ نرم دشمن

همه اين را امروز فهميده اند و دانسته اند كه مواجهه ى استكبار با نظام جمهورى اسلامى، ديگر از نوع مواجهه ى دهه ى اوّل انقلاب نيست. در آن مواجهه، زورآزمايى كردند؛ شكست خوردند. مواجهه سخت بود؛ ايجاد جنگ بود، كودتا بود. در اوّل انقلاب كودتا راه انداختند، شكست خوردند؛ شورشهاى قومى راه انداختند، سركوب شدند و شكست خوردند؛ جنگ تحميلى را به راه انداختند كه هشت سال به طول انجاميد، شكست خوردند؛ پس دنبال اين راهها نخواهند رفت؛ يعنى احتمالش ضعيف است. البتّه بايد هميشه هشيارى نسبت به همه ى جوانب باشد. امّا اين، اولويّت استكبار در مواجهه ى با نظام اسلامى نيست. اولويّت، آن چيزى است كه امروز به آن ميگويند جنگ نرم؛ يعنى جنگ به وسيله ى ابزارهاى فرهنگى، به وسيله ى نفوذ، به وسيله ى دروغ، به وسيله ى شايعه پراكنى؛ با ابزارهاى پيشرفته اى كه امروز وجود دارد، ابزارهاى ارتباطى اى كه ده سال قبل و پانزده سال قبل و سى سال قبل نبود، امروز گسترش پيدا كرده. جنگ نرم يعنى ايجاد ترديد در دلها و

ص: 10

فصل دوّم ضرورت شناخت دشمن

اهمّيّت دشمن شناسى

همه ى كارهاى ما، يك نوع مبارزه است. زندگى، ميدان مبارزه است. شما در خانه ى خودتان هم كه نشسته باشيد، مجبوريد چالشى را بر خودتان تحميل كنيد تا بتوانيد تنفس كنيد و ادامه ى حيات دهيد. مبارزه ها فرق ميكند؛ كوچك و بزرگش فرق ميكند؛ شخصى و عمومى اش فرق ميكند؛ جهتگيرى انسانى و ضدّانسانى اش فرق ميكند؛ همه در حال مبارزه اند. اينكه گفته اند «انما الحياة عقيدة و جهاد» (1)، يك واقعيت است. انسان راهى را انتخاب ميكند و در آن راه مشغول چالش و مبارزه ميشود. زندگى اين است. اين مبارزه عليه كيست ؟ فلش اين مبارزه را به سمت چه كسى بايد قرار داد و جهت مبارزه كدام است ؟ يعنى در اين مبارزه، عبارت اخراى اينكه دشمن كيست مهم است.

دستگاههاى مسلّط بر اين كشور كه با فريب و نيرنگ و فشارهاى گوناگون، با ادامه ى سلطه ى ظالمانه ى رژيم طاغوت نتوانسته بودند كارى انجام دهند و همه چيز از دستشان در رفته بود، يك راه بيشتر نداشتند و آن، كودتاى نظامى بود. ژنرال آمريكايى را به ايران فرستادند تا زمينه ى كودتاى نظامى را بررسى كند. اگر قرار بود اين كودتاى نظامى انجام گيرد، به وسيله ى چه كسانى انجام ميگرفت ؟ به وسيله ى سران خودفروخته و خائنى كه در نيروهاى مسلّح آن روز جا گرفته بودند. پس در واقع چه

ص: 15

اهمّيّت شناخت و روش دشمنى

بنده به ملّت ايران مكرّر عرض كرده ام؛ كه مهمتر از شناختن دشمن، شناختن دشمنى و روش دشمنى كردن اوست. اگر انسان بداند دشمن از چه راهى وارد ميشود، حواس خود را جمع خواهد كرد. همه، دشمن را ميشناسند. امروز دشمن ملّت ايران و دشمن استقلال و آزادى او، دولت استكبارى و متكبّر آمريكاست. در اين شكّى نيست؛ به اين موضوع، خودشان هم اعتراف ميكنند. البتّه گاهى چاپلوسانه و رياكارانه ميگويند ما با ملّت ايران مخالف نيستيم؛ امّا اتّفاقاً مخالفت اصلى آنها با ملّت ايران است؛ چون ملّت ايران است كه اين قيام عظيم را به راه انداخت؛ ملّت ايران است كه اين پشتيبانى صادقانه و غيرتمندانه را از اسلام ميكند؛ ملّت ايران است كه موجب شده آمريكا نتواند طمع بورزد؛ والّا اگر ملّت ايران پشتيبان نظام و مسئولان نبود، مگر مسئولان ميتوانستند در مقابل اين زياده خواهيها بايستند؟ ما اين دشمن را ميشناسيم؛ امّا روش دشمنى را هم بايد شناخت. امروز روش دشمنى، ايجاد اختلاف و نفرت و كينه

ص: 16

لزوم دشمن شناسى و فريب نخوردن از دشمن

يك عنصر، دشمن شناسى و فريب نخوردن از دشمن است. اوّلين كار دشمن اين است كه تبليغ ميكند هيچ دشمنى وجود ندارد! چطور نظام اسلامى دشمن ندارد؟! جهانخواران را از اين سفره ى به يغما رفته ى سالهاى متمادى، محروم كرده است؛ معلوم است كه دشمنند، ميبينيم كه دشمنى ميكنند - در تبليغات، در محاصره ى اقتصادى - هر كارى كه ميتوانند در تقويت دشمن عليه نظام، ميكنند؛ صريح هم ميگويند!(2)

شناخت دشمن

من در صحبتهاى خود بارها از دشمن اسم آورده ام و راجع به دشمن صحبت كرده ام. بعضى نسبت به اين رويكرد، حسّاسيّت نشان دادند؛ گفتند يا فهماندند كه شما چرا مرتّب به دشمن ميپردازيد. من در جواب آنها هميشه گفته ام و اكنون هم ميگويم كه اگر فرض كنيم دشمنى بر سر هر راهى وجود دارد، خردمندانه نيست كه انسان دشمن را نبيند و وجود او را عدم فرض كند. اگر فرض كنيم كه دشمن در كمين ما نيست، اين لزوماً به اين معنا نيست كه او در كمين ما نباشد. اگر دشمنى فرض ميشود، بايد او را شناخت و از او برحذر بود. ما در زمينه ى مسأله ى سياسى بزرگ كشورمان - يعنى پيدايش نظام نو، نظام بى سابقه، نظامى كه داراى پيام و سخن تازه اى است؛ يعنى نظام جمهورى اسلامى - از روز اوّل تا به حال با دشمنانى مواجه بوده ايم. اگر ما چشم خودمان را بر اين دشمنها ببنديم، اين دشمنها از بين نميروند. اگر ما به خودمان تلقين كنيم كه او دشمن ما نيست، او از دشمنى منصرف نخواهد شد؛ بايد دشمن را شناخت.(2)

***

نظام سلطه، مثل اختاپوسى خطرناك و مثل سرطان دنيا را گرفته است. كشور ما جزو نقاط سالم دنياست. نميگوييم همه ى دنيا ناسالمند. ممكن است نقاط معدودى در دنيا سالم مانده باشند. كشور و دولتى كه از نظام سلطه و كمند اين عنكبوت خطرناك تننده ى در تار و پود ملّتها و

ص: 18

دشوار نبودن شناسايى دشمن

ما امروز به معناى حقيقى كلمه در دنيا دشمن داريم. آيا ميتوانيم دشمن را از دشمنى منصرف كنيم ؟ اين يك سؤال است. آيا ميتوانيم با دشمن مقابله كنيم ؟ اين هم سؤال ديگرى است. پاسخ به اين سؤالها را بايد داد. هر انسانِ صاحبِ آگاهى از مسائل سياسى عالم، ميتواند پاسخ اين سؤالها را با تأمّلى نه چندان دشوار پيدا كند. بحث من بر سر اين نيست كه ما حالا بياييم دشمن را به طور مشخص با نشانه ها و با خصوصيّات معرّفى كنيم؛ نه. شناسايى دشمن دشوار نيست. آنچه مسلّم است، اين است كه يك نظام سلطه ى جهانى وجود دارد كه امروز در رأس آن، رژيم آمريكاست. در گذشته ديگرانى بودند، ممكن است در آينده هم قدرتهاى ديگرى باشند. امروز آمريكا منافع خودش را در دنيا تعريف كرده - پنهانى هم نيست - در مقالاتشان نوشته اند؛ در تحليلهاى سياسيشان، منافع خودشان را تعريف كرده اند. منافع آنها عبارت است از ايجاد دنياى يك قطبى؛ يعنى در رأس مجموعه ى كشورهاى عالم، دولتى به نام دولت آمريكاست و در بدنه، انواع و اقسام دولتها هستند؛ بعضى داراى قدرت علمى و پيشرفتهاى علمى و داراى توان نظامى اند؛ بايد با آنها به نحوى ساخت و در معارضه ى با آنها، منافع آنها را بر منافع خود ترجيح داد - اين تحليل آمريكايى است - دولتهايى هم هستند كه از اقتدار نظامى يا اقتدار اقتصادى برخوردار نيستند؛ اسمهايى براى آنها گذاشته ميشود: كشورهاى در حال توسعه، كشورهاى - در اصطلاح قبلى - جهان

ص: 19

شناخت دشمن با فكر و انتخاب درست

در اسلام هست كه: «تفكر ساعة خير من عبادة ستين سنة» (2)؛ يك ساعت فكر كردن، ارزشش از عبادت سالها بيشتر است؛ بخاطر اينكه اگر شما فكر كرديد، عبادتتان هم معنا پيدا ميكند؛ تلاش سازندگيتان هم معنا پيدا ميكند؛ مبارزه تان هم معنا پيدا ميكند؛ دوستتان را ميشناسيد، دشمنتان را هم ميشناسيد. شما فرض كنيد در يك جبهه ى جنگى آدمهايى پيدا شوند كه جبهه ى خودى را از جبهه ى دشمن تشخيص ندهند - حيران و

ص: 20

لزوم تمركز بر دشمن ستيزى و دشمن شناسى

دشمن ستيزى، مشخّص كردن دشمن اصلى و متمركز شدن روى دشمنان اصلى، از ديگر مسائل مهم است. بگرديد دشمن اصلى را بيابيد و به مردم معرّفى كنيد. سعى ميشود دشمن تراشى شود. بنده شنيدم كه بعضى از افراد جناحهاى مختلف گفته بودند كه امروز دشمن اصلى ما، جناح مقابل ماست! خطاى بزرگى در جامعه است كه در مجموعه اى كه همه معتقد به اسلام و انقلاب و نظام اسلامى اند، يك جناح، دشمن اصلى خود را جناح مقابل بداند. اين خيلى تأسّفبار است. اگر اين حرف قائم به ذهن يك نفر يا ده نفر يا صد نفر باشد، آدم ميگويد به جهنم! بگذار آنطور خيال كنند؛ امّا اگر اين به صورت يك فرهنگ درآيد و در

ص: 21

دانستن و شناسايى ابعاد دشمنيها

ما بايد جوانب توطئه ها را بروشنى بشناسيم و بشناسانيم؛ وظيفه ى ما اين است. امروز جنگ نظامى با ما خيلى محتمل نيست - نميگوييم بكلّى منتفى است، امّا خيلى محتمل نيست - لكن جنگى كه وجود دارد، از جنگ نظامى اگر خطرش بيشتر نباشد، كمتر نيست؛ اگر احتياط بيشترى نخواهد، كمتر نميخواهد. در جنگ نظامى دشمن به سراغ سنگرهاى مرزى ما مى آيد، مراكز مرزى ما را سعى ميكند منهدم بكند تا بتواند در مرز نفوذ كند؛ در جنگ روانى و آنچه كه امروز به او جنگ نرم گفته ميشود در دنيا، دشمن به سراغ سنگرهاى معنوى مى آيد كه آنها را منهدم كند؛ به سراغ ايمانها، معرفتها، عزمها، پايه ها و اركان اساسى يك نظام و يك كشور؛ دشمن به سراغ اينها مى آيد كه اينها را منهدم بكند و نقاط قوّت را در تبليغات خود به نقاط ضعف تبديل كند؛ فرصتهاى يك نظام را به تهديد تبديل كند. اين كارهايى است كه دارند ميكنند؛ در اين كار تجربه هم دارند، تلاش هم زياد دارند ميكنند، ابزار فراوانى هم در اختيارشان هست. بايد ابعاد دشمن و ابعاد دشمنى را بدانيم تا بتوانيم بر او فائق بياييم. البتّه ما مدد الهى داريم، كمك غيبى داريم بدون شك؛ اين را انسان دارد مشاهده ميكند؛ لكن ما مادامى كه هوشيارانه، آگاهانه در ميدان نباشيم، تدبير لازم را به كار نبريم، كمك الهى به سراغ ما نخواهد آمد.(2)

لزوم درك و شناسايى دشمن

من ميخواهم به شما عزيزانم و به شما فرزندان و برادران بسيجى خودم، اين نكته را عرض كنم اين را سررشته ى يك تحليل طولانى و هميشگى قرار دهيد تا دشمن را بشناسيد و بفهميد دشمن، امروز چه كار ميكند. وقتى در يك نظام، مسئولينى عدّه اى كه يك كشور بزرگ مثل ايران را اداره ميكنند متّكى به آحاد مردم هستند؛ به اين نيروهاى زنده و پرنشاط؛ به اين جوانانى كه خطر را در مقابل هدفهاى خودشان به هيچ مى انگارند؛ به اين دلهاى سرشار از شور و شوق و عشق به هدف والا؛ همينهايى كه جنگ هشت ساله را اداره كردند؛ همينهايى كه امروز اگر ما در مقابل استكبار جهانى با قدرت مى ايستيم، بخاطر اين است كه به ايستادگى اين نيروى عظيم در داخل كشور اعتماد و اطمينان داريم؛ وقتى كه بين اين نيروى عظيم با مركزيّت كشور، با مسئولين كشور، با دستگاه اداره كننده ى كشور، با رهبر، با دولت، پيوند و ارتباط مستحكم باشد، اداره كنندگان چنان قدرت روحى پيدا ميكنند كه در مقابل فشارها و

ص: 23

لزوم شناخت روش و صفوف دشمن

دشمن را بشناسيد، ادامه ى صفوف دشمن را در داخل كشور بشناسيد، روشهاى دشمنى را بشناسيد، تبديل شده و ترجمه شده ى آن روشها در داخل كشور را هم بشناسيد. در داخل دانشگاه، در داخل دبيرستان، در متن جامعه، در فعّاليّتهاى كشور، در مطبوعات و در تبليغات، ادامه ى حضور استكبار را بشناسيد. استكبار ميخواهد در اين كشور و در ميان اين ملّت، ايمان عميق نباشد، سرگرمى به شهوات باشد، «معروف» اسلامى نباشد و آنچه از نظر اسلام «منكر» است، رايج باشد. استكبار ميخواهد در داخل كشور، تنبلى و بيكارگى باشد، سازندگى و ابتكار و اصلاح امور اقتصادى و اجتماعى و فرهنگى مردم نباشد. استكبار ميخواهد پيشرفت علم و دانش در كشور نباشد، تحقيقات نباشد، كلاس درس نباشد.(2)

***

مقاصد بسيار خطرناكى براى ملّت ايران دارند. آنها دنبال كارهاى خودشان هستند؛ امّا ما بايد كار دشمن را بشناسيم. ولو هيچ اقدامى هم در مقابل دشمن نخواهيم بكنيم، بايد بدانيم دشمن چه كار ميكند. ما نبايد اجازه بدهيم كه دشمن نسبت به كشور ايران و ملّت و مسئولان آن، هر كارى كه ميخواهد، در زمينه ى تبليغات بكند و ما همينطور سكوت

ص: 25

تشخيص حق از باطل با آگاهى از اوضاع و احوال زمانه

«العالم بزمانه لا تهجم عليه اللوابس» (3)؛ كسى كه زمانه را ميشناسد، يعنى وقتى اوضاع و احوال محيط خود و محيط پيرامونى اش و محيط جهان را ميداند و ميفهمد جريانهاى گوناگون جهانى كى هايند، كجايند، اهدافشان چيست، چه جور با هم مواجه ميشوند، دچار اشتباه نميشود؛ در قضاياى گوناگون، قضاوت اشتباه نميكند و دچار اشتباه نميشود. اين آشنايى، براى همه لازم است؛ براى روحانى هم لازم است، براى دانشگاهى هم لازم است؛ براى معلّم حوزه هم لازم است، براى معلّم دانشگاه هم لازم است؛ اين يك چيز مهمّى است. وقتى انسان جريانات گوناگون را ميشناسد، ميتواند پديده ها را استنتاج كند، كه اين پديده چيست، چه شد كه اين اتّفاق افتاد، در تحليل، دچار خطا و اشتباه نميشود.

البتّه دشمن مرتّب دارد تحليل باران ميكند. اين تعداد رسانه هايى كه آمارش را چندى پيش اينجا آوردند و به ما دادند، اصلاً دهشت آور است. اينها غير از رسانه هاى اينترنتى است - اينترنت كه ديگر يك دنياى بى مرز و خارج از محدوده اى است - منظور، همين ماهواره ها و راديوها و تلويزيونهاست. تحليلهايى كه در اين رسانه ها مرتّباً با هدف مقابله با جمهورى اسلامى و نظام اسلامى و ملّت ايران داده ميشود، سرسام آور

ص: 26

موقعيّت و فرصت شناسى

غالباً كشورها و جوامع از ندانستن موقعيّت و نشناختن فرصت، ضربه ميخورند. وقتى دشمنى كمين ميگيرد و ما نميدانيم كه او كمين گرفته است، نميشناسيم؛ يا اگر چنانچه اطّلاع پيدا كرديم، علاج را زود و بهنگام ارائه نميدهيم؛ آن وقت ضربه ميخوريم.(3)

شناسايى نقاط مورد هدف دشمن

نظام جمهورى اسلامى به طبيعت خود، نظامى وابسته ى به علماى دين است؛ و علماى دين، هم از اين حيث كه در پديد آوردن اين نظام سهم وافر را داشته اند؛ و هم از اين جهت كه مردم درباره ى نظام به آنها مراجعه ميكنند؛ و هم از اين جهت كه خود از جهات مختلف و در مشاغل مختلف، در نظام مسئولند؛ لذا علماى دين و حوزه هاى علميّه بايد از وضعيّت و موجوديّت نظام، آنچنان كه هست، مطّلع باشند؛ نقايص را بشناسند و پيشرفتها را بدانند؛ آنجا كه كمك لازم است، آن را تشخيص بدهند؛ آنجا كه دشمن به آن توجّه پيدا كرده و هدف گرفته است، آن را شناسايى كنند، تا بتوانند نقش صحيح خود را در تداوم اين نظام ايفا كنند.(2)

لزوم شناسايى دشمن در چهره ها و لباسهاى مختلف

نكته ى قطعى و مسلّم اين است كه آمريكا، اروپا و همه، قادر نيستند برخلاف اراده ى مردم مسلمان ايران، در مورد اين كشور قدمى بردارند و كارى صورت دهند. شما غالب هستيد؛ شما قدرتمند هستيد؛ شماييد كه على رغم خواست دشمن، توانستيد اسلام و جمهورى اسلامى را حفظ و از آن دفاع كنيد. شما توانستيد توطئه ها را درهم بكوبيد؛ پس قويتر از آنها هستيد. اين، نكته اى مسلّم و قطعى است. اگر بخواهيد قدرتتان باقى بماند، بايد هشيار باشيد؛ همچنانى كه تا امروز هم هشيارى به درد اين مردم خورده و آنها را نجات داده است. كسانى را كه عليه دين و تعاليم دينى و معلّمين راستين دين و علما و بزرگان دين اقدام ميكنند، حرف ميزنند، توطئه ميچينند و سعى در ساقط كردن ارزشهاى آنان دارند، بشناسيد. دشمن را در هر لباسى بايد شناخت. جوانان مسلمان، مثل شما جوانان قم و ساير نقاط كشور كه بحمدالله مظهر شور و هيجان اسلامى و شعار همراه با شعور و منطق هستيد، اين شناخت را داريد و خدا را از اين بابت شكرگزاريم. اتّحاد و اتّفاقتان را محكمتر و مستحكمتر كنيد. انقلاب اسلامى دستاورد بزرگى است و براى جمهورى اسلامى و ملّت ايران، بزرگترين ارزش است. پيوند ميان مردم و مسئولين؛ پيوند ميان آحاد مردم؛ احترام به خدمتگزاران دين؛ احترام به خدمتگزاران كشور و كوشش براى عمق بخشيدن به معارف اسلامى، عواملى است كه دشمن را مأيوس ميكند. اين عوامل و ويژگيهاست كه راه را براى پيشرفت باز ميكند. كشور ما بحمدالله سرشار از امكانات بالقوّه اى است كه بايد بالفعل شود. سالها دشمنان ما تلاش كردند اين امكانات را نابود، يا از آنها به نفع خودشان استفاده كنند. سالها تلاش كردند استعدادها را بميرانند. لذا، سالهايى هم طول ميكشد تا همه ى اينها مجدّداً احيا شود.(2)

ص: 29

شناخت اثر انگشت دشمن در فضاى سياسى و فرهنگى

شما جوانان عزيز ميتوانيد اثر انگشت دشمن را در بسيارى از مسائلى كه امروزه در فضاى سياسى و فرهنگى مطرح است، مشاهده كنيد و نشانه هاى هدفمندى اين مسائل و جريانات را بسوى تغيير باورهاى اسلامى و انقلابى ببينيد. اين واقعيت بايد سمت و سوى فعاليتهاى جامعه ى اسلامى دانشجويان و ديگر تشكلهاى اسلامى دانشجويى را ترسيم كند.(1)

***

بسيار كسان هستند كه سرانگشت دشمنند؛ اما نه در چهره ى يك برخورد نظامى، بلكه با برآشفتن محيط امن زندگى مردم، با شكستن حريم خلوت امن خانواده ها و با نفوذكردن در حصار محكم عفت عمومى اين ملّت. سرانگشت دشمن است كه اينگونه عمل ميكند. هنر بزرگ شما اين است كه اينها را بشناسيد. همه يكسان نيستند. آنكه به خطا و بى آنكه بخواهد ضربه اى وارد كند، عملى انجام ميدهد، تفاوت دارد با كسى كه از روى نقشه و به دنبال اراده ى دشمنان اين ملّت، حركتى را انجام ميدهد. نيروى انتظامى بايد اين دو را از هم باز بشناسد و به وظيفه ى خود عمل كند.(2)

دشمن، واقعيّت انكارناپذير

اگر در جمهورى اسلامى، مسئولان، زبدگان و نخبگان - اعم از علما و امر ايشان - به اين حقايق توجّه و خويشتندارى كنند؛ خود را اسير هواها و هوسها و مطامع دنيوى نسازند؛ جاذبه هاى گمراه كننده ى دنيا آنها را مفتون خود نكند؛ ارعاب و تهديد دشمنان، آنها را از ميدان خارج نكند و در اراده ى آنها تزلزلى به وجود نياورد، هيچ قدرتى نخواهد توانست عزم و اراده ى عظيم ملّى را كه در اين كشور وجود دارد، اندكى مخدوش كند. دشمن وجود دارد و يك واقعيّت است. انتظار اينكه دشمنى نباشد، يا اينكه دشمن، دشمنى نكند، غلط است. دشمن هست و دشمنى هم ميكند و ميخواهد به همه ى مناطقى كه براى او سود مادّى در آن هست، پنجه بيندازد؛ از همه ى ابزارها هم استفاده ميكند. آنچه دشمن را مأيوس ميكند، اين است كه امّت اسلامى قدر و اهمّيّت و توان و ارزشهاى خود را بشناسد و عظمت خود را - وقتى كه ميان او وحدت باشد - بفهمد و قدرت ايستادگى اى را كه خداى متعال در او قرار داده است، قدر بداند.(2)

شناخت هندسه ى كار دشمن

نقشه هايى از پيش طرّاحى شده بود. من كسى را متّهم نميكنم؛ امّا هندسه ى كار دشمن را ميشناسم، ميبينم، آن را تشخيص ميدهم؛ نميتوانم آن را انكار كنم. هندسه ى كار دشمن، يك هندسه ى مشخّصى بود. نظير اين كار را در جاهاى ديگر هم كردند. وقتى قدرتهاى مستكبر بين المللى از يك نظامى ناراضى و ناخشنود باشند، يكى از راههايى كه يافتند و عمل كردند، اين است كه منتظر يك فرصت انتخابات بشوند، بعد در آن فرصت انتخابات، اگر كسانى كه مورد رضاى آنها نيستند، بر سر كار آمدند، و آنهايى كه آنها ميخواهند، بر سر كار نيامدند، آن وقت با يك حركت نمايشىِ مردمى، اوضاع را برگردانند؛ با شعارهايى گروهى از مردم را توى صحنه بكشانند، با فشار در صحنه ى خيابانها، آن چيزى را كه با قانون به دست آمده است، با خشونت دگرگون كنند. اين يك نقشه ى شناخته شده است. اگر ملاحظه ميكنيد كه حوادثى كه بعد از انتخابات پيش آمد، در ذهن مردم، در ذهن تحليلگران مستقل و صادق و تيزبين، منتسب به عوامل خارجى و بيرونى ميشوند، ناشى از اين است. اگر كسى هيچ خبرى هم از پشت پرده نداشته باشد، اطّلاعاتى كه افراد

ص: 33

شناخت ترفندهاى دشمن در زمان خود

هميشه اطّلاع از آنچه كه دشمن در گذشته عمل كرده است، موجب ميشود كه انسان ترفندهاى دشمن را در زمان خودش هم بداند. البتّه روشها عوض ميشود. شما ميبينيد كه در مبارزات ورزشى هم مربّيان مينشينند و عملكرد فلان تيم رقيب را با دقّت نگاه ميكنند تا روشهاى او را بشناسند. ملّت ايران در طول صد سال اخير اقلاً در دو قضيه ى مهم قبل از انقلاب اسلامى با آمريكا و انگليس روبه رو شده است. يك قضيه،

ص: 34

شناسايى به موقع دشمن

مقصود من از اين حرف اين نيست كه بخواهم نگرانى كسانى را از مسائل فرهنگى كشور كاهش دهم؛ نخير، من از همه ى شما نگرانترم؛ از زمان حيات مبارك امام هم من هميشه نگران مسائل فرهنگى بوده ام. بنابراين لازم است نگرانى باشد؛ امّا علاج نگرانى مبارزه است؛ مبارزه ى درخور و شايسته، ورود در ميدان، فكر كردن - اين ميدان، ميدانى است كه بيش از همه ى ميدانها، فكر در آن اهمّيّت دارد - مطالعه كردن، كار خبره وار انجام دادن، به موقع وارد ميدان شدن، دشمن را كاملاً شناختن و روشهاى او را سنجيدن.(2)

***

يكى از اشكالات كار ما، نشناختن وضع زمانه است. بعضيها علم و تقوا هم دارند، امّا درعين حال نميتوانند جايگاه و سنگرى را كه بايد در آن بايستند و كار كنند، بشناسند؛ مثل كسى كه در بين جبهه ى خودى و دشمن، سنگر و جايگاه خودش را گم ميكند و جهت دشمن را اشتباه ميكند؛ آتش هم ميگيرد، امّا گاهى آتش را روى سر دوستان ميريزد. نشناختن فضاى جغرافياى سياسى و فكرى دنيا و همچنين نقطه ى تمركز و خط نگاه و امتداد تير دشمن - كه از كمان حقد و كينه ى او پرتاب ميشود - ما را خيلى دچار اشكال ميكند. بايد در زمينه ى علمى كار كنيم؛ در زمينه ى سياسى هم براى خودمان آگاهى درست كنيم؛ خود را پاكيزه كنيم و از لحاظ شخصى هم اهل تزكيه باشيم.(3)

ص: 35

بى اطّلاع نبودن از حضور دشمن

وقتى ميگوييم دشمن، ميگويند دشمن چيست ؟ وقتى ميگوييم توطئه، ميگويند شما بدبين هستيد! نميشود با پاك كردن صورت مسأله، قضيه را تمام كرد. قضيه كه حل نميشود؛ بايد فكر كرد. البتّه علّت اينكه من اين را با قشر دانشگاهى در ميان ميگذارم، بخاطر اين است كه براى دانشگاهى احترام قائلم. من ارزش دانشگاه را براى كشور با همه ى وجود حس ميكنم. دانشگاه نقطه ى اوج خدماتى را كه ميتواند به يك كشور ارائه شود، تأمين ميكند. دانشگاه براى كشور، بسيار مهم است.

من از طرق رسمى و غيررسمى سعى ميكنم با واقعيّات در تماس باشم. گزارشهايى كه به من داده ميشود، بسيار متنوّع است. هم گزارشهاى دستگاههاى مختلف اطّلاعاتى است - چه اطّلاعات مربوط به وزارت اطّلاعات، چه آنچه كه مربوط به اطّلاعات نيروهاى مسلّح است، چه آنچه كه مربوط به بعضى از دستگاههاى خبررسانى دستگاههاى دولتى است - هم بخشى از دفتر ما كارش اطّلاع رسانى است؛ مثل دفتر ارتباط مردمى و دفتر بازرسى، كه اينها از طريق نامه و تلفن مرتّباً با مردم در تماسند. با اشخاص و تيپهاى مختلف اجتماعى هم ملاقاتهاى فراوانى دارم و نامه هم زياد دريافت ميكنم. به هرحال گوش من، گوش فعّالى است؛ امّا درعين حال مدّعى نيستم كه همه چيز را ميدانم. ممكن هم نيست كه همه چيز را بدانم؛ البتّه ممكن است چيزهايى را بدانم و چيزهايى را هم ندانم. معتقدم كه براى يك مسئول در دستگاه حكومتى - اعم از مسئوليّتى كه بنده دارم يا مسئوليّتى كه ديگر مسئولان دارند - انقطاع از واقعيّات و دورى از مردم، عامل انحطاط است. معتقدم كه يك مسئول نبايد اجازه دهد كه از واقعيّات جامعه و از خبرهايى كه در جامعه جارى است، دور بماند. البتّه انقطاع از مردم - كه در تعبير اميرالمؤمنين (عليه السلام) احتجاب از مردم است؛ يعنى حجاب داشتن و با مردم هيچ مواجه نشدن - چيز بسيار خطرناكى است. حضرت به مالك اشتر فرموده اند: «قلة علم بالامور» ؛ بخاطر احتجاب از مردم، آگاهى انسان از همه چيز كم ميشود. البتّه من به خانه هاى اشخاص هم ميروم. يكى از كارهايى كه بحمدالله من از اوايل رياست جمهورى تا به حال انجام داده ام - البتّه گاهى

ص: 36

لزوم شناخت چگونگى ورود دشمن

راههاى از بين بردن وحدت و چگونگى ورود دشمن را بشناسيد و با آن مقابله كنيد. حضور در صحنه هاى انقلاب و حمايت از نظام و احساس صاحب انقلاب و كشور بودن را كه همه ى ملّت ما دارند، حفظ كنيد؛ راز اصلى اين است. اگر اينها حفظ شد - كه البتّه به فضل الهى خواهد شد - تمام قدرتهاى بزرگ و همه ى توطئه گرها و حيله گرهاى عالم، از اينكه بتوانند به شما ضربه و خدشه وارد آورند، ناتوان و كوچكند. ما بايد فرض كنيم كه همواره دشمن داريم و انقلاب تهديد

ص: 37

انسان زمان شناس در برابر ترفندهاى دشمن

اگر انسان زمان شناس نباشد و دنيا را نشناسد، فريب خواهد خورد. بايد زمان شناس باشد، تا دشمن را بشناسد، تا حيله ها و ترفندها را بشناسد، تا بتواند در مقابل ترفندها آنچه را كه لازمه ى وظيفه و مسئوليت اوست، آن را تدارك ببيند و انجام دهد. اين ساز و كارهاى لازم، در قانون اساسى پيش بينى شده است. اين آن چيزى است كه مطلوب است.(2)

دشمن را در هر چهره و لباس شناختن

هنوز دشمنهاى ما چشم ميگردانند تا نقاط ضعف را پيدا كنند و فشار خود را وارد آورند. اگر مردم و قشرهاى مختلف و مسئولان در هر رده اى، به دشمن نقطه ضعف نشان دهند، دشمن رحم نخواهد كرد. شما كه به شهرهاى خود برميگرديد، شاهد شايعه پراكنى، اختلاف افكنى، نق زدن، كم كارى، بدكارى و كارشكنى خواهيد بود. اينطور نيست كه هركسى ما را قبول نداشته باشد، ما با او با شدّت عمل برخورد كنيم. روش ما اين است كه با قدرت و تدبير و بدون عصبانيّت برخورد كنيم. ما بايد با روش درست و اداره ى صحيح، دشمن را - اگر با انصاف باشد - به دوست تبديل كنيم. البتّه بعضيها غرض ورزى و توطئه و شماتت ميكنند، كه طبيعى است نظام جمهورى اسلامى با اينها برخورد قوى خواهد كرد. وظيفه ى مردم مؤمن - خصوصاً جوانان - اين است كه اوّلاً مغرضان را بشناسند و آنها را با آدم خيرخواه اشتباه نگيرند؛ ثانياً افراد غافل را آگاه كنند و راه را به آنها نشان دهند. شما جوانها كه روحيّه و نشاط و توان بالايى داريد، بايد مسئوليّت بيشترى را بر دوش خود احساس كنيد. آگاه كردن مردم، هوشيار بودن و دشمن را در هر چهره و لباسى شناختن، اساسيترين تكليف ماست.(2)

ص: 39

بصيرت لازمه ى شناخت دشمن

در اين شرايط وظيفه ى شما سنگين، پرهيجان و پُراجر است. شما و ديگر تشكّلهاى اسلامى دانشگاه، به كار خود نظم دهيد، آن را با هدفهاى روشن كه از بيّنات و محكمات انقلاب گرفته شده، جهت بخشيد، بصيرت لازم و ديد نافذ را براى شناخت دشمن و روشهاى كينه ورزانه اش براى خود و عموم دانشجويان فراهم سازيد، فتنه گريها و فتنه گرها را بخصوص در محيط دانشجويى شناسايى و خنثى كنيد، اختلافات درون سازمانى و برون سازمانى را به حداقل برسانيد، خدا را در همه حال حاضر و ناظر اعمال و نيات خود بدانيد، و بدانيد كه هيچ هدفى براى انسان، شايسته تر و والاتر از رضاى الهى نيست.(1)

***

انسانهاى بى بصيرت، زود فريب ميخورند. همين امروز هم در دنيا آدمهاى دلسوزى هستند كه فريب خورده اند؛ دشمن را نشناخته اند و صف را تشخيص نداده اند. در ايران، امام عظيم الشأن ما، به بركت بصيرت مردم - كه با صبر و مقاومت آنها همراه بود - اين راه را طى كرد و به موفّقيّت رسيد. خود او، در ايجاد اين بصيرت و صبر در مردم، بزرگترين مؤثّر بود. هرجا در انحاى عالم مبارزه اى صورت ميگيرد، حركتى ميشود، انسان دلسوزى در پى نجات توده هاى مردم حركت ميكند، بايد بداند كه اين راه، با هوشمندى و بصيرت و نيز با صبر و مقاومت طى شدنى است، و لاغير. دشمن را بشناسيد و دشمنيها و ترفندهاى او را درست تشخيص بدهيد. تبليغاتى كه دشمن ميكند، حرفى كه دشمن ميزند و شايعه اى كه دشمن مى اندازد، به چشمتان بيايد. توجّه كنيد كه دشمن با چه انگيزه اى اين حرف را ميزند، اين شايعه را ميپراكند، اين خبر دروغ را نقل ميكند و اين اظهار منافقانه را بر زبان جارى مينمايد. به هرحال، دشمن، دشمن است.

نكته ى ديگر و بسيار مهمّى كه بايد ملّتهاى مسلمان و مبارز به ياد داشته باشند، اين است كه فريب ترفندها و تبليغات و حيله گريهاى

ص: 40

تميز دادن عنصر خائن با افراد بصير

شما ببينيد در يك چنين وضعيّتى چه چيزى بيش از همه براى انسان مهم است ؟ بصيرت. بنده بارها بر روى بصيرت تكيه ميكنم، بخاطر همين. مردم بدانند چه اتّفاقى دارد مى افتد؛ ببينند آن دستى را كه دارد صحنه گردانى ميكند، صحنه را شلوغ ميكند تا در خلال شلوغيهاى مردم، يك عنصر خائنى، يك عنصر دست نشانده و دست آموزى بيايد كارى را كه آنها ميخواهند، انجام بدهد و نشود او را توى مردم پيدا كرد؛ اين كارى است كه دشمن ميخواهد انجام بدهد. هر اقدامى كه به بصيرت منتهى بشود، بتواند عنصر خائن را، عنصر بدخواه را از آحاد مردم و توده ى مردم جدا كند، او را مشخّص كند، اين خوب است. هر اقدامى كه فضا را مغشوش كند، مشوّش كند، انسانها را نسبت به يكديگر مردّد كند، فضاى تهمت آلود باشد، مجرم و غيرمجرم در آن مخلوط بشوند، اين فضا مضر است، مخالف است.

اصرار بنده بر اين است كه آحاد مردم، ملّت ايران، جريانات مختلف سياسى، همه در مقابل آن افراد معدودى كه با اصل اين انقلاب مخالفند، با اصل استقلال كشور مخالفند، هدفشان دودستى تقديم كردن كشور به آمريكا و به استكبار است، با يكديگر يكى باشند. دشمن از اينگونه عناصر در داخل ملّتها دارد؛ در داخل ملّت ما هم اينجور كسانى هستند، معدودى از اين قبيل پيدا ميشوند. متن ملّت، آحاد مردم، اين توده ى عظيم مردمى - از خواص تا عامه ى مردم - اينها را بايد از آن عناصر

ص: 41

شناسايى توطئه ى دشمن توسّط انسانهاى بصير و خبير

علما، بزرگان و مسئولين كشور، به فضل پروردگار، مثل هميشه در نهايت هوشيارى عمل كردند و تا ديدند كه توطئه است، اقدام نمودند. البتّه سخنرانى در دنيا زياد است، شب نامه در دنيا زياد است، حرف نادرست، تهمت و افترا و دروغ، كم نيست؛ امّا هر تهمت و دروغى، توطئه نيست، هر شايعه اى به وسيله ى دشمن نيست. آن شايعه اى كه توطئه ى دشمن است، به وسيله ى انسانهاى خبير و بصير شناخته ميشود.(2)

***

در خودتان بصيرت ايجاد كنيد. قدرت تحليل در خودتان ايجاد كنيد؛ قدرتى كه بتوانيد از واقعيّتهاى جامعه يك جمعبندى ذهنى براى خودتان به وجود آوريد و چيزى را بشناسيد. اين قدرت تحليل خيلى مهم است. هر ضربه اى كه در طول تاريخ ما مسلمانان خورديم، از ضعف قدرت تحليل بود. در صدر اسلام هم ضرباتى كه خورديم، همينطور بوده كه حالا اينها بحثهاى تفسيرى زيادى دارد. در دوره هاى گوناگون ديگر هم همينطور است. نگذاريد كه دشمن از بى بصيرتى و ناآگاهى ما استفاده كند و واقعيّتى را واژگونه در چشممان جلوه دهد.(3)

دقّتِ دشمن در شناخت نقاط ضعف ما

دشمن نقاط ضعف ما را در دستگاههاى فنّى و صنعتى نفتى ما ديده بود و آنها را زير فشار قرار ميداد؛ و شما چه اين دستگاه را، چه دستگاههاى مربوط به تزريق گاز را، چه دستگاههاى مختلفى را كه بعضاً

ص: 43

رخنه ى دشمن از راههاى مختلف

دشمن، براى ضربه زدن به انقلاب و اسلام، از يك راه نمى آيد؛ از راههاى مختلف مى آيد. بايد چشمتان را باز كنيد، متوجّه باشيد و دشمن را بشناسيد. امام بزرگوار، اين خطوط را براى ما درست مشخّص كردند.(2)

پايان ناپذيرى توطئه ى دشمن عليه انقلاب

همه بايد بدانند كه توطئه ى دشمن نسبت به انقلاب تمام نشده است. بزرگ و كوچك ما، زن و مرد ما، عالم و جاهل ما، همه بايد خود را سرباز مدافع از ارزشهاى انقلاب به حساب بياورند. هركدام ما هرجا مشغول خدمت هستيم، بايد آنجا را سنگر بدانيم. اگر اهل جهاد باشيم، هرجا هستيم، سنگر است.(1)

ص: 45

فصل سوّم علل و دلايل دشمنى

علّت دشمنيها

دشمنيها چيست ؟ عدّه اى خيال ميكنند مسئولان انقلاب يا امام (قدس سره) دشمن تراشى كرده اند؛ نه، قضيه اين نيست. اگر شما خانه اى داشته باشيد كه گردن كلفت و ظالمى سالها آن را غصب كرده باشد، بعد شما با اسناد و مدارك به مراكز قانونى مراجعه كنيد و ايستادگى كنيد تا خانه را پس بگيريد، طبيعى است كه آن غاصب با شما دشمن خواهد شد. نميشود شما را ملامت كرد كه دشمن تراشى كرده ايد؛ شما خواسته ايد حقّ خود را بگيريد؛ اين دشمن تراشى نيست. سفره اى در مقابل بيگانگان پهن بود و بر سر اين خوان يغما هر كارى ميخواستند، ميكردند. انقلاب اين سفره را جمع كرده؛ معلوم است دشمن ميشوند و كينه بر دل ميگيرند و غيظ پيدا ميكنند. اين انقلاب در دنياى اسلام و دنياى عرب اميدها را زنده كرد. وقتى انقلاب ما پيروز شد، به طور كلّى دنياى عرب و دنياى اسلام در يك حال ركود و سكوت و نوميدى به سر ميبرد؛ صهيونيستها كار خودشان را پيش برده و همه را ترسانده بودند و هيچ ملّتى گمان نميكرد درِ اميدى برايش باز باشد. ناگهان دروازه ى عظيم فَرَج گشوده شد و ملّتها اميد پيدا كردند. صهيونيستها خيال ميكردند فلسطين را خورده اند و تمام شده است. شما ببينيد امروز ملّت فلسطين با همه ى وجود و با همه ى توان وسط ميدان آمده است و با اينكه فشار زيادى هم روى او وارد ميكنند، باز ايستاده است. اين فقط شكست اسرائيل نيست؛ اين شكستِ آمريكاست؛ اين شكستِ همه ى قدرتهاى صهيونيستى است كه

ص: 49

نفى و اثبات جمهورى اسلامى

علّت دشمنى عميق و آشتى ناپذير استكبار و در رأس آنها آمريكا و شبكه ى صهيونيستى دنيا با جمهورى اسلامى، اين حرفهايى كه گاهى گوشه و كنار گفته ميشود - چه چيزهايى كه آنها شعارش را ميدهند، چه تصوّراتى كه بعضى در داخل ميكنند - نيست. مسأله اين است كه جمهورى اسلامى يك «نفى» با خود دارد، يك «اثبات».

نفى استثمار، نفى سلطه پذيرى، نفى تحقير ملّت به وسيله ى قدرتهاى سياسى دنيا، نفى وابستگى سياسى، نفى نفوذ و دخالت قدرتهاى مسلّط دنيا در كشور، نفى سكولاريسم اخلاقى؛ اباحيگرى؛ اينها را جمهورى اسلامى قاطع نفى ميكند.

يك چيزهايى را هم اثبات ميكند: اثبات هويّت ملّى، هويّت ايرانى، اثبات ارزشهاى اسلامى، دفاع از مظلومان جهان، تلاش براى دست پيدا كردن بر قلّه هاى دانش؛ نه فقط دنباله روى در مسأله ى دانش، و فتح قلّه هاى دانش؛ اينها جزو چيزهايى است كه جمهورى اسلامى بر آنها پافشارى ميكند.

اين نفى و اين اثبات؛ اينها دليل دشمنى آمريكا و دشمنى شبكه ى صهيونيستى دنياست. اگر نفوذ آمريكا را قبول كنيم، دشمنيها كم خواهد شد؛ اگر راضى شويم كه ملّت ما به وسيله ى بيگانگان به طرق مختلف تحقير شود، دفاع از هويّت ملّى يا دفاع از ارزشهاى اسلامى را كنار بگذاريم، مطمئناً دشمنيها به همين نسبت كم خواهد شد. اينكه ميگويند جمهورى اسلامى رفتار خود را عوض كند، يعنى اين. شنفته ايد گاهى مسئولين سياسى كشورهاى مستكبر از قبيل آمريكا، درباره ى ايران كه صحبت ميكنند، ميگويند: ما نميگوييم جمهورى اسلامى از بين برود، ميگوييم جمهورى اسلامى رفتارش را عوض كند. رفتارش را عوض كند، يعنى اين؛ يعنى از اين نفى و از اين اثبات دست بردارد. اين را ميخواهند.

با همين ايستادگى در اين نفى و در آن اثبات، جمهورى اسلامى توانسته با جبهه ى گسترده ى مجهّز به انواع امكانات مواجه شود و در

ص: 51

قدرت طلبى و سلطه طلبى، انگيزه ى دشمنان

ما اگر توجّه كنيم كجا ايستاده ايم و در چه وضعيّتى هستيم، جواب همه ى اين سؤالها داده ميشود؛ اينكه اين اتّفاقها چرا مى افتد و انگيزه و هدف چيست ؟ مسأله اين است كه ملّت ايران با انقلابِ خودش سقف فلك فرهنگ و سياست را در دنيا شكافته و طرح نويى در انداخته است. روزى كه دنيا دو قطبى بود و دو ابرقدرت با همديگر آنطور معارضه داشتند، در مقابله ى با اين طرحِ نو با هم همدست شدند. پس معلوم ميشود كه طرح نوى ملّت ايران كه با انقلاب اسلامى آن را به ميدان آورد، چيزى است كه جهت مشترك دو ابرقدرت را هدف و آماج خود قرار داده بود و آن را تهديد ميكرد. آن جهت مشترك چيست ؟ قدرت طلبى و سلطه طلبى. بله، ما با نظام سلطه مواجه شديم. نظام سلطه يعنى اينكه در دنيا يك امپراتورى قدرت وجود دارد، متشكّل از طرفهايى. در مقابل آنها، منابع ثروت متعلّق به ملّتها وجود دارد. رابطه ى بين اين دو قطب، رابطه ى سلطه است؛ سلطه گر و سلطه پذير. او سلطه گرى ميكند؛ ملّتهايى هم كه يا خاكشان، يا آبشان، يا نفتشان، يا منابعشان، يا موقعيّت سوق الجيشى شان مورد نياز آن مركز قدرت است، بايد سلطه پذير باشند و آنچه را كه او لازم دارد و منافعش تأمين ميشود، تقديم او كنند. اگر اين كشورها منابع و ثروت خود را تقديم كردند، فبها؛ مثل خيلى از

ص: 52

علل دشمنى دنياى استكبار با نظام اسلامى

نظام جمهورى اسلامى با دنياى استكبار، با آمريكا، با دولتهاى ديگرى از بلوك استكبار، معارضات و اختلافاتى دارد. اختلاف بر سر چيست ؟ اين نكته ى مهمّى است. دعوا سر چيست كه امروز وقتى تحليلگران تحليل ميكنند، ميگويند در مسائل گوناگون دنيا كه آمريكا وارد ميشود، گوشه ى چشمى به جمهورى اسلامى و ملّت ايران دارد؛ چرا؟ علّت چيست ؟ ما هم وقتى به مسائل داخلى خودمان نگاه ميكنيم، ميبينيم بسيارى از مشكلات ملّت و كشور ما به طرق مختلف، از ناحيه ى تحميل آمريكاييهاست؛ چرا؟ علّت چيست ؟ بايستى اين را با نگاه دقيق جستجو و پيدا كرد.

دعوا بر سر چند مسأله ى سياسى نيست. خوب، دو كشور با همديگر سر مسائلى ممكن است اختلاف داشته باشند كه مينشينند با مذاكره اين اختلاف را حل ميكنند؛ تمام ميكنند. مسأله ى جمهورى اسلامى و دولت مستكبر آمريكا از اين قبيل نيست. مسأله، مسأله ى ديگرى است؛ مسأله ريشه اى تر است. مسأله اين است كه رژيم ايالات متحده ى آمريكا از بعد از جنگ جهانى دوّم، داعيه ى ابرقدرتى مطلق دنيا را داشت. البتّه آن روز شوروى در مقابلش بود، امّا اين مسأله ى رقابت بين آمريكا و شوروىِ آن روز صرفاً رقابت بين دو ابرقدرت نبود. آمريكا ميخواست بر روى تمام منابع حياتى عالم دست بگذارد. عملاً هم منطقه ى عظيم و حسّاسى كه به آن خاورميانه ميگويند و شمال آفريقا و خليج فارس - منطقه ى نفت - در پنجه ى اقتدار آمريكا بود. نفت، خون حياتبخش تحرّك دنياى امروز است. حالا فردا چه بشود، نميدانيم؛ امّا امروز و توى اين دنيا، نفت مايه ى توليد، مايه ى گرما، مايه ى نور و روشنايى و در واقع مايه ى حيات براى خيلى از كشورهاست. اگر نفت نباشد، كارخانه ها نيست، توليدات

ص: 54

تمام نشدنى دشمنيها

كشورهاى استكبارى ميخواهند هميشه زور بگويند، بچاپند، ثروت و قدرت عالم در اختيار آنها باشد؛ ملّتهايى هم باشند كه كار كنند، زحمت بكشند و منابعشان غارت برود. هر حركتى كه در مقابل آنها بايستد، با آن دشمن ميشوند؛ و اسلام در مقابل آنها مى ايستد. علّت اينكه استكبار با ايران مخالف است، اين است. علّت دشمنى عميق آمريكا با انقلاب اسلامى و با اسلام، اين است. اين دشمنى، تمام شدنى نيست. در اينجا، آن عامل تعيين كننده كه ميتواند صحنه را به سود يك طرف سنگين كند و تغيير بدهد و ميتواند معيّن نمايد كه كدام يك از دو طرف پيروز خواهند شد، عبارت از حقيقت، مفيد بودن براى انسانيّت، دلهاى مؤمن و قدمهاى استوار است، و اينها در طرف ما و پيش ماست.(1)

***

من معتقدم، اين حجّت خداست كه به نفع جمهورى اسلامى تمام كرده است. هرجا جناح خبيث و پليد و منفورى هست، با جمهورى اسلامى بد و مخالف و دشمن است؛ درست مثل زمان رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) كه اشراف فاسد و زورگوها و دشمنان طبقات مظلوم و محروم و كسانى كه خودشان به اين طبقات ظلم ميكردند و منافقان كه در دلشان مرض بود، با دعوت پيامبر مخالفت كردند. امروز عيناً همان جناحها در برابر جمهورى اسلامى ايستاده اند؛ چون جمهورى اسلامى راه پيامبران را طى ميكند.(2)

مخالفت با تحميل فرهنگ غرب بر ملّتهاى مسلمان

از ديگر مسائلى كه دشمن استكبارى را نسبت به جمهورى اسلامى خشمگين ميكند، اين است كه ما با تحميل فرهنگ غرب بر ملّتهاى مسلمان، مخالفيم. فرهنگ غرب، فرهنگى است كه در عين برخوردارى از نقاط مثبت، نقاط منفى هم دارد. ما معتقد به تبادل فرهنگها هستيم. ما ميگوييم ملّتى مثل ملّت ايران، يا ديگر ملل مسلمان، بايد در ميان فرهنگهاى عالم نگاه كنند و آنچه را كه برايشان مفيد و به دردبخور است، جذب و از آن استفاده كنند. از اين فرهنگها، آنچه را هم كه برايشان لازم و مفيد نيست بايد طرد كنند. امّا دولتهاى غربى، سردمداران نظامهاى استكبارى و بخصوص نظام آمريكا، اصرار دارند با انواع و اقسام طرق، فساد و بى بندوبارى را كه جزو خصوصيّات فرهنگ غربى است، به ملّتهاى مسلمان و كشورهاى اسلامى تزريق و تحميل كنند. ما با اين روشها، كه مختص امروز هم نيست و در تاريخ معاصر، مسبوق به سابقه است، مخالفيم. ما ميگوييم چرا شما آن روشى را كه خودتان درباره ى زنان انتخاب كرديد و صددرصد به زيان آنان و منافع جوامع و مصالح انسانيّت و بر خلاف عقل سليم و منطق درست است، ميخواهيد به ملّتهاى ديگر تحميل كنيد؟! شما براى اين منظور، از وسايل تبليغاتى و طرق گوناگون استفاده ميكنيد. ما با اين مخالفيم. و اين از جمله مواردى است كه سردمداران استكبارى را خشمگين ميكند.(1)

علل دشمنى با پيشرفت هسته اى ايران اسلامى

يكى از عللِ دشمنىِ استكبار و توطئه هاى جهانى با ملّت ايران در قضيه ى انرژى هسته اى و قضاياى مشابه همين است. شما ميبينيد در همان حالى كه آمريكاييها پيشقراولند و بعضى از اروپاييها هم دنباله روِ آمريكا در ضدّيّتِ با دستيابىِ ملّت ايران به انرژى هسته اى و تلاش ميكنند و تهديد ميكنند و الفاظ درشت به كار ميبرند، ميروند با كشورهاى ديگرى كه از لحاظ علمى و صنعتى به مراتب عقب مانده تر هستند و بسيار با ملّت ايران فاصله دارند، قرارداد انرژى هسته اى ميبندند!

ص: 59

خشمگينى دشمن از نظام اسلامى

در بسيارى از كشورهاى ديگر دنيا، به بركت همين احساس هويّت و بيدارى اسلامى كه اين انقلاب به وجود آورد، امروز جمعيّتهاى اسلامى حضور دارند، قوى اند و براى خودشان آينده دارند. اگر بگذارند، احتمال دارد دولت هم تشكيل دهند. اين جمعيّتها، مخالفان و دشمنان اسلام را تهديد ميكنند؛ آمريكا را دشمن ميشمارند، دشمنان اسلام را دشمن ميشمارند. اين موضوع، بيشتر از همه چيز استكبار جهانى را خشمگين ميكند. البتّه وقتى آمريكاييها، يا همدستانشان، يا شبكه ى صهيونيستى خبرگزاريها و روزنامه نگاران دنيا، ميخواهند عليه انقلاب و ملّت ايران قلم فرسايى كنند يا حرف بزنند، تهمتهايى را رديف ميكنند و ميگويند: شما ضد حقوق بشريد، حقوق زن را رعايت نميكنيد، ميخواهيد سلاح اتمى درست كنيد و غيره. امّا اينها ظاهرى است؛ بهانه است. باطن قضيه اين نيست. باطن قضيه همين موضوعى است كه عرض كردم. اينها ميگويند شما چرا موجب شده ايد كه در دنيا هرجا مسلمانى هست،

ص: 60

انگيزه هاى دشمن براى تهديد و دشمنى كردن

دلايلى وجود دارد كه انگيزه ى دشمن براى تهديد و دشمنى كردن، به اين زوديها از بين نرود و ادامه پيدا كند يا گاهى تشديد شود. يكى از آنها اين است كه ميلياردها دلار خرج كرده اند. البتّه دلشان نمى آيد به خودشان بباورانند كه خرجهايى كه براى ضربه زدن به نظام اسلامى كرده اند، همه بيهوده بوده است. يك دليل اين است كه اميدوارند روح دينى در جوانان ما زايل شده باشد. اگر خبرنگارشان در منطقه اى از شهرهاى ايران چهار نفر جوان را پيدا كرد و توانست از آنها حرفهايى را ضبط كند كه معنايش بى اعتنايى به دين باشد، اين را بزرگ ميكنند و به همه ى جوانان كشور تعميم ميدهند و خودشان را دلخوش ميكنند و به خود اميد ميدهند كه روح دينى، روح ايمان و روح پايبندى به حفاظت از ايمان مذهبى در ايران ضعيف شده است! البتّه اشتباه ميكنند. امروز اگر حادثه اى به وقوع بپيوندد كه در آن، ملّت ايران احساس خطر كند، تعداد جوانانى كه فداكارانه و داوطلبانه حاضرند براى خدا، نظام اسلامى و منافع ملّتشان سينه سپر كنند و جلو بروند، يقيناً بيشتر از دوران جنگ تحميلى است. جوانان ما همان شور و هيجان، همان ايمان و همان آمادگى اى كه چشم دنيا را در دوران جنگ تحميلى خيره كرد، امروز هم دارند.(2)

آگاهى اسلامى و بيدارى؛ علّت دشمنيها

امروز بحمدالله جوامع اسلامى به اهمّيّت نظام اسلامى واقف شده اند. در طول سالهاى متمادى، نويسندگان و گويندگان بزرگ و دلهاى فراوانى به اين سمت متوجّه شده اند. بيدارى اسلامى شروع شده است؛ جوامع اسلامى به اهمّيّت اين ذخيره اى كه در اختيار آنهاست، واقف شده اند؛ البتّه به همين نسبت هم دشمنيهاى دشمنان اسلام زياد شده است. مرتّب مشغول تفرقه افكنى و اختلاف اندازى بين ملّتهاى مسلمانند تا با تحريك قوميّتها و ملّيّتها و عرقها و تعصّبها، هر گروهى را به سمتى بكشند. اين

ص: 62

قصد دشمن؛ نابودى جمهورى اسلامى

وقتى به آنها گفته شد كه دشمن قصد دارد با تهاجم نظامى، نظام جمهورى اسلامى را منهدم كند و از بين ببرد، مردم قبول كردند و به ميدان جنگ رفتند و از موجوديّت جمهورى اسلامى و تماميّت كشور دفاع كردند. با گذشت زمان، روشن شد كه قضيه چه بوده است. همه فهميدند كه قصد دشمن از سازماندهى اين حمله و تهاجم نظامى، همين بود كه نظام جمهورى اسلامى را از بين ببرد. مسأله، يك مسأله ى مرزى و اختلاف دو همسايه نبود.(2)

دفاع از ملّتهاى مسلمان؛ علّت خشم دشمن از جمهورى اسلامى

يكى ديگر از مسائلى كه دشمن را خشمگين ميكند، دفاع از ملّتهاى مسلمان است. برادران و خواهران عزيز! بيش از يك سال است كه ملّت و دولت ايران، از مردم مظلوم بوسنى دفاع ميكنند و سخن حق را در آن مورد به زبان مى آورند. آنچه را كه بايد انجام گيرد، ما اعلام كرديم. باز هم اعلام ميكنيم كه غرب و بعضى از كشورهاى اروپايى و به ويژه آمريكا، در قضيه ى بوسنى به اندازه ى گروههاى افراطى و متعصّب و نژادپرست صرب، گناهكارند. گناه همه ى اينها به يك اندازه است. ماههاست اعلام كرده ايم كه راه حل مسأله ى بوسنى اين است كه راه را باز كنيد، بگذاريد مسلمانان بوسنى بتوانند به امكانات دفاعى دسترسى داشته باشند و از خودشان دفاع كنند. اين، حرفى است كه همه ى منصفين عالم آن را ميفهمند و ميپذيرند. ما نخواستيم مثل بعضى از دولتهاى ديگر، خودمان را در قالب الفاظ فريبنده و بى محتوا و پوچ مثل قطعنامه هاى بى حاصل شوراى امنيت سازمان ملل محصور و زندانى كنيم. ما راه را به طور دقيق و مشخّص گفتيم: حمايت از ملّتها. حمايت از ملّت بوسنى. حمايت از ملّت فلسطين. اين راهى است كه پيمودنش وظيفه ى ماست و درست همين موضوع است كه دشمنان استكبارى ما را خشمگين ميكند.(2)

ص: 65

تلاش دشمن جهت تضعيف اسلام

ملّت ايران بداند: امروز بزرگترين تلاشها و جهادها در سطح جهان كه از نظر خداى متعال در جهت تحكيم اسلام و پيام اسلام است، اين است كه ايران اسلامى آباد و بركاتش آشكار شود. بايد زندگى در اين كشور مايه ى رشك ملّتهاى ديگر شود، تا بخواهند از آن درس بگيرند. اين، عاملى است كه دشمن را محكوم ميكند. دشمن ميخواهد وانمود كند كه اگر كشور و ملّتى به آغوش اسلام پناه برد، بايد در فقر زندگى كند، از پيشرفتهاى علمى محروم بماند و نتواند خود را اداره كند. ملّت ايران! شما در طول اين شانزده سال - از اوّل انقلاب تا امروز - با اين خواست دشمن جنگيده و مبارزه كرده ايد. شما ملّت بزرگ، عزيز، هوشيار و توانا، كارى كرديد كه كشور شما كه در آغوش و زير پرچم اسلام زندگى ميكند، بتواند براى كشورهاى ديگر الگو باشد. شما ملّت ايران براى بازسازى اين كشور خيلى زحمت كشيديد. هشت سال جنگ تحميلى را از سر گذرانديد؛ با دخالت دشمن مبارزه كرديد؛ مرزها را حفظ كرديد؛ استقلال را تأمين كرديد و تا امروز، در آبادى اين كشور سعى كرده ايد. از امروز به بعد، وظيفه ى عمومى اين ملّت اين است كه اين كشور را هر چه ميتواند آبادتر و آبادتر كند.(1)

ص: 66

فصل چهارم ماهيّت و ويژگيهاى دشمن

شروع توطئه دشمن همزمان با پيروزى انقلاب

از روز دوازدهم بهمن، توطئه ى دشمن شروع شده است. البتّه تاريخ انقلاب يك بحث ديگر است. بايد تاريخ انقلاب را كسانى بنويسند. تاريخ انقلاب هم فقط تاريخ پيروزى انقلاب نيست؛ تاريخ شروع نهضت است. حقيقتاً مردم ما از قضاياى طولانى اين نهضتى كه از روز شروع تا روز پيروزى، پانزده، شانزده سال طول كشيد، به تفصيل مطّلع نيستند. از قضاياى بعد از پيروزى هم، گاهى به وسيله ى بعضى افراد، مختصر سخنى گفته ميشود؛ امّا به طور كامل و جامع و ريز، بخصوص با شكلهاى هنرى و ماندگار و نافذ، ثبت نشده، يا خيلى كم ثبت شده است. من از كسانى كه توانايى اين قبيل كارها را، بخصوص در زمينه هاى هنرى دارند، واقعاً انتظار دارم. بايد تاريخ انقلاب را ثبت كنند. من حالا نميخواهم تاريخ بگويم. با امروز كار دارم؛ امروز، دشمن در دشمنى خود، يك لحظه كوتاه نيامده است! الآن هم آن دشمنان اصلى، با شدّت تمام دشمنى ميكنند. البتّه بعضيها وسط راه ميبرند. دشمن، اينطور است. هميشه انسانها در هر بخش، يك طيف هستند؛ بالاخره بعضى زودتر تسليم ميشوند و بعضى جان سختى نشان ميدهند.(1)

دشمنان درونى و بيرونى دولت اسلامى

دولت اسلامى دشمنانى هم دارد. دولت اسلامى دو دسته دشمن دارد؛ يك دسته دشمنان شناخته شده هستند. همه ى سلطه گران و ديكتاتورهاى دنيا به دلايل واضح دشمن دولت اسلامى اند؛ چون دولت اسلامى با اصل سلطه و ديكتاتورى مخالف است. كسانى هستند كه به دين يا به ورود دين در عرصه ى زندگى معتقد نيستند - به اصطلاح سكولارها - اينها هم با دولت اسلامى مخالفند؛ ميگويند اقتصاد بايد از دين جدا باشد، سياست از دين جدا باشد، زندگى اجتماعى از دين جدا باشد، تحرّكات و نشاطهاى مردمى عمومى از دين جدا باشد. مخالفتها هم در طيف وسيعى انجام ميگيرد؛ از مخالف بودن، تا مخالفت كردن، تا معارضه هاى جدّى كردن. مترفين بين المللى - يعنى ثروتمندان عظيم جهانى كه نفت و منابع عمده ى جهانى را در اختيار خودشان ميخواهند و براى اين كار دارند حداكثر تلاش علمى و عملى را ميكنند - اينها هم جزو دشمنان

ص: 70

نحوه ى توطئه دشمنان

شما ملاحظه كنيد ببينيد توطئه هاى دشمن چگونه است. گروههايى هستند كه در اساسيترين مسائل، فكرشان يكى است؛ در اعتقاد به اسلام، در اعتقاد به شريعت، در اعتقاد به نظام جمهورى اسلامى، در تديّن، گاهى در رعايت حتّى مستحبّات، فكرشان، عقيده شان، راهشان، حتّى عملشان يكى است؛ امّا با تلقين دشمن اينها احساس جدايى و نفرت از هم ميكنند؛ در مراكز مربوط به نظام، جلو هم صف آرايى ميكنند؛ در بين مردم، جلو هم صف آرايى ميكنند؛ در بخشهاى مختلف، جلو هم صف آرايى ميكنند! در ميان اين مجموعه ها، هر كدام كه نسبت به ديگران سختگيرتر، با اعلام دشمنى صريح، تندكننده تر و تيزكننده تر آتش اختلاف باشد، اين چه بداند و چه نداند، بيشتر در خدمت دشمنان اين ملّت و اين نظام است. اتّحاد و وحدت هم يكى از شرايط لازم است. اين ساختن و تأمين كردن آينده ى اين نظام است. البتّه حرف در اين باره زياد است.(2)

دشمن ما، دشمنى جهانى

ما با چالشهاى جهانى مواجه ايم و دشمن جهانى داريم. نميخواهند بگذارند زير پرچم دين و معنويّت و اسلام، جامعه اى با اين خصوصيّات به وجود بيايد. اين جامعه، اهداف استكبارى را هدف قرار ميدهد و ميكوبد؛ لذا مخالفت وجود دارد. ما با مسائل گوناگونى در عرصه ى كشور مواجه هستيم؛ چه مسائل خارجى، چه مسائل داخلى. من هميشه به بعضى از دوستان كه مى آيند سؤالى ميكنند و چيزى ميگويند، ميگويم ميدان مبارزه است. ما يك روز با رژيم طاغوت مبارزه ميكرديم و طرف مقابل ما پليس شاه بود؛ امروز با نظام قدرت طلب خونريز جهانى داريم مبارزه ميكنيم. مبارزه مشكلاتى دارد؛ اين مشكلات را بايد تحمّل كنيم و

ص: 78

آرايش دشمن به صورت طرحهاى روزانه

خبرهايى كه از مراكز حسّاس سياسى و امنيّتى دنيا به دست ما ميرسد، نشان ميدهد كه دستگاههاى عظيمى، گسترده اى، با بودجه هاى كلانى، به طور دائم متوجّه به نظام جمهورى اسلامى هستند؛ با انگيزه هايى كه دارند، كه گفته شده است و معلوم است براى ما و شما. دارند كار ميكنند؛ هر روز طرحى را به ميدان مى آورند و هر روز عرصه ى جديدى را در مقابل جمهورى اسلامى مى آرايند. و اين ادامه هم پيدا خواهد كرد، تا وقتى كه مأيوس بشوند؛ آن وقتى كه نظام جمهورى اسلامى به نصابهاى مشخّصى در زمينه هاى سياسى، در زمينه هاى اقتصادى، در زمينه هاى امنيّتى، در زمينه هاى علمى، در زمينه هاى اخلاقى برسد. تا جمهورى اسلامى به اين نصابهاى معيّن نرسيده است، اينها ادامه پيدا خواهد كرد؛ به آنجا كه رسيديم، دشمن طبعاً مأيوس خواهد شد و واقعيّت را به طور كامل خواهد پذيرفت. به هر حال امروز توطئه ى دشمن، توطئه ى پيچيده اى است.(2)

***

ص: 79

فهم دشمن از آسيب پذيرى انسان

اگر ميبينيد كه مسأله ى تهاجم فرهنگى يا شبيخون فرهنگى يا قتل عام فرهنگى در اين كشور به شدّت از طرف دشمن دنبال ميشود؛ اگر ميبينيد كه تبليغات دشمن در همه جاى دنيا روى جمهورى اسلامى بيش از جاهاى ديگر متمركز است و اگر ميبينيد كه دائم تلاش ميكنند ذهن ملّت - بخصوص جوانان و مؤمنين - را در داخل جمهورى اسلامى تصرّف كنند، به همين سبب است. دشمن و نهادهاى دشمن، بر اثر تجربه فهميده اند كه انسان، آسيب پذير است. ميگويند: «هر انسانى، قابل فاسد شدن است. هر كس باشد، ميتوان فاسدش كرد.» البتّه راست ميگويند؛ با يك استثنا: «إِلاَّ اَلْمُتَّقِينَ » . متّقين را نميتوان فاسد كرد. آنها اين را؛ يعنى معناى تقوا را ديگر نميفهمند. بله؛ انسانها را ميتوان فاسد كرد و ميتوان زيباييهاى دنيا را از طرق نامشروع در جلوِ چشم آنها به رژه در آورد و دلهايشان را بُرد؛ طورى كه همه ى ارزشها را دور بريزند و در مقابل جلوه هاى مادّى قربانى كنند. امّا اگر تقوا نباشد: «إِلاَّ اَلْمُتَّقِينَ » . تقوا در قيامت هم اثر ميكند، در دنيا هم اثر ميكند، در سياست هم اثر ميكند، در حفظ نظام هم اثر ميكند، در جنگ هم اثر ميكند. و اين را خودِ شما، درك و لمس كرديد و ديديد.(2)

ص: 80

عصبانيّت دشمن

مردم، اين انقلاب را به پيروزى رساندند. حكومتى را خود اين مردم به وجود آوردند كه حرف اوّلش اين است كه ميگويد، من مصالح اين ملّت را محترم ميشمارم؛ نه مصالح كشورها و دولتهاى ديگران را؛ هركس ميخواهد باشد. در باب سياست خارجى و ارتباط با دنيا، حرف اساسى نظام جمهورى اسلامى، اين است ديگر. از اين موضع، عصبانى اند. در گذشته، اگر گفته ميشد كه نفت را به فلان قيمت بفروشيد، ميگفتند چشم. به فلان كشورها بفروشيد، ميگفتند چشم. به فلان كشورها نفروشيد، ميگفتند چشم. كما اينكه امروز نمونه هايش را در اوپك ميبينيم. امروز بعضى از كشورها هستند كه بخاطر آمريكا، به خاطر سرمايه داران بين المللى، بخاطر كمپانيهاى غربى، قيمت نفت خودشان را از صفر هم كمتر ميدهند! يعنى واقعاً اين پولى كه امروز بابت نفت ميگيرند، چيزى نزديك به صفر است! اگر يك مقدار ملاحظه كنند و مدّت و مهلت بدهند، زير صفر ميشود! براى خاطر اينكه مصالح آنها تأمين شود، دستور شركتهاى خارجى و كمپانيهاى بزرگ اين است كه بايستى اين مادّه حياتى - كه امروز تمدّن بشرى متوقّف به همين نفتى است كه متعلّق به ماست و اگر نفت ما نباشد، تمام چرخهاى بزرگ صنعت عالم از كار خواهد افتاد و تمام شهرها خاموش خواهد شد - با قيمت پايين عرضه شود. نفت هم قسمت عمده اش در منطقه ى خليج فارس و خاورميانه است. هر چه كه آنها بخواهند، بعضى از اين آقايانى كه در اوپك هستند، همان را عمل ميكنند؛ ملاحظه ى خودشان را نميكنند.(1)

***

نميتوان انتظار داشت كه دشمن توطئه و دشمنى نكند؛ او دشمن است و توطئه و دشمنى خواهد كرد. اين ما هستيم كه بايد در مقابل مشكلات و توطئه هايى كه دشمن سر راه ما ميگذارد، صبر و استقامت كنيم و نسبت به ادامه ى راه، خسته و كسل و ملول نشويم. از طرف ديگر، بايد

ص: 81

بى باك بودن دشمن در ارتكاب جنايت

دستهاى دشمن، بى ملاحظه و در ارتكاب به جنايت بى باك است كه اگر اين حادثه، حادثه اى محسوب شود كه برنامه ريزى كرده و عمداً خواسته باشد آن را به وجود آورد، كسانى را از بهترين عناصر يك كشور - جوان و دانشجو؛ آن هم اينگونه دانشجويانى - انتخاب كند! به خيال او، جرقه اينطورى زده شد. منتها محاسباتش غلط از آب درآمد؛ كه حالا من خواهم گفت اشتباهات دشمن در محاسبات كجاها بود. من كه

ص: 82

توهّم نبودن توطئه ى دشمن

اينجور نيست كه شما خيال كنيد توطئه نسبت به اين كشور، يك توهّم است؛ نه، يك واقعيّت است؛ از همه طرف دارد توطئه ميشود. ممكن است آن كسى كه در جهت آن توطئه ها در داخل كشور محور حركت قرار ميگيرد، خودش اصلاً نفهمد. فهميدنِ اين هم ذكاوت ميخواهد. بعضيها اين ذكاوت را ندارند. ما آدمها را تجربه كرديم؛ نميفهمند دارند به ساز كى ميرقصند. ولى، اين واقعيّت را عوض نميكند كه آنها بفهمند يا نفهمند؛ بدانند يا ندانند. اين توطئه ها وجود دارد. در عين حال اين كشور، اين نظام نه فقط سست نميشود، ضعيف نميشود؛ جامعه ى علمى اش، جامعه ى پيشرفته اش - كه همين شما جوانها باشيد - امروزش از ده سال قبلش به صورت آشكارى جلوتر ميرود. اين معنايش چيست ؟ اين معنايش حقّانيّت است. اين معنايش اصالت است. اين معنايش ريشه دار بودن است. «أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اَللّٰهُ مَثَلاً كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ » ؛(2) اعتقاد ما اين است. ما با اعتقاد، با دل كار ميكنيم.(3)

سياستهاى دشمن

ملّت ايران بايد بداند چه كار بزرگى انجام داده است. طبيعى است كه در چنين شرايطى، دشمنان همه ى همّت خود را عليه نظام جمهورى اسلامى متمركز كنند. چگونه اين كار را بكنند؟ با حمله ى نظامى كارى از پيش نميبرند؛ خودشان هم ميدانند. كودتا و روشهاى براندازى را تجربه كردند و ديدند كارى از پيش نميبرند. يك راه براى آنها بيشتر باقى نميماند و آن اين است كه در درون ملّت نفوذ كنند؛ افكار و انگيزه هاى مخالف با اسلام را همراه با تهمت و اهانت و نارواگويى نسبت به انقلاب اسلامى گسترش دهند؛ بتدريج دلهاى مردم را نسبت به سرچشمه ى جوشان و فياضى كه آنها را در طول سالها وادار به حركت و مقاومت كرده است، سرد كنند. اين جزو كارها و برنامه ريزيهاى اصلى آنهاست. خود آنها از اين حركت به «فروپاشى» تعبير كرده اند و گفته اند ما ميخواهيم نظام اسلامى فروبپاشد! فروپاشى يعنى چه ؟ يعنى ملّت را نسبت به آرمانهاى انقلاب دچار ترديد و تزلزل و دودلى كنند و مردم پشتيبانى لازم را از نظام نداشته باشند. اين، سياست دشمن است.(2)

***

خيال نكنيد ملّتهاى دنيا نسبت به شعارهاى شما بى تفاوتند. هرچند دولتهاى آنان غالباً محافظه كارند و مجبورند به نحوى ملاحظه كنند؛ ليكن ملّتها اين شعارها را تا اعماق وجود ميفهمند، ميشنوند، مينيوشند و به آنها معتقد ميشوند. اعتقادات مردم ما، شعارهاى اساسى امروز ملّتهاى مسلمان است. دشمن به شدّت از اين امر بيمناك است.(3)

***

هرگز دشمن آرام نمينشيند. يك سياست خبيثى از دوران طاغوت بر

ص: 86

پابرجا بودن دشمنيها

سربازان انقلاب فقط كسانى نيستند كه در هنگام بروز انقلاب حضور داشتند و ميتوانستند سربازى كنند. جوانان مؤمن و نوانديش و آزادفكر و پاك دامن امروز ما و نسلهاى بعد هم سربازان انقلابند؛ چون انقلاب يك حقيقت هميشه جاويد است؛ انقلاب پرچم عدالت و آزادى و استقلال و عزّت است؛ انقلاب پرچم اسلام است. چنين چيزى هرگز كهنه نميشود، هميشه طرفدار و سرباز دارد و هميشه در ميان انسانهاى آگاه، داراى دلباخته است. آن كسانى كه سعى ميكنند جوانان امروز ما را بعنوان نسل سوّم و نسل چهارم و امثال اين تعبيرات، پشت كرده به اسلام و انقلاب وانمود كنند، خودشان دلهاى افسرده و درمانده و وامانده دارند و حال خودشان را به ديگران تعميم ميدهند، در حالى كه حقيقت قضيه اين نيست. همچنان كه اسلام 1400 سال پيش ظهور كرد؛ امّا حقايق اسلام در تمام دورانهاى تاريخ دلهايى را مجذوب خود نمود، جسمها و فكرها و نيروهايى را به حركت درآورد و تحوّلات عظيمى را در همه ى عرصه هاى زندگى بشريّت ايجاد كرد. انقلاب يكى از همان تحوّلات است و نام و حقيقت و روح اسلام عنصر اصلى اين انقلاب است؛ لذا هميشه زنده است. البتّه انقلاب زنده است و به همين دليل دشمن هم دارد. همچنان كه پيروزى انقلاب و ولادت آن با مقاومت دشمنان روبه رو شد، تداوم انقلاب، برپا ماندن و اثربخش شدن آن هم با دشمن و دشمنيها مواجه است.(2)

***

ص: 87

تلاش دشمن در خدشه به انقلاب اسلامى

دشمنان اسلام و انقلاب، با ياد دوران پيروزى انقلاب دشمنند؛ امّا على رغم ميل آنها، خاطره ى انقلاب را بزرگ بشماريد هميشه دشمنان ما خواسته اند به اين انقلاب خدشه وارد كنند و سيماى منوّر امام را مخدوش نمايند. شما با گراميداشت دهه ى فجر، تمايل دشمن را خنثى كنيد.(3)

***

يكى از چيزهايى كه از اوّل انقلاب از طرف دشمنان شروع شد، همين بود كه رواج سكه انقلاب را در دنيا انكار كنند؛ بگويند انقلاب منزوى است و كسى آن را قبول ندارد. الآن هم همان حرفهايى را ميزنند

ص: 88

شقاوت دشمن؛ عكس العمل نسبت به بيدارى ملّتها

شقاوتى كه قدرتهاى استكبارى در اين سالهاى اخير در نقاط مختلف عالم از خودشان نشان دادند، عكس العمل بيدارى و شجاعت ملّتهاست. وقتى ملّتهاى تحقيرشده، غبار تحقير را از لباس خود ميتكانند و احساس تحقير را كنارى مى اندازند و سرپا بلند ميشوند، قدرتهاى تحقيركننده مجبورند هواى خودشان را داشته باشند. ضربه بر آنها وارد خواهد آمد و وارد آمد و بيشتر از اين هم مى آيد. در جوامع اسلامى، موج گرايش به اسلام انقلابى، يك موج زنده است؛ هيچ كارش هم نميتوانند بكنند. البتّه، سركوب و سختگيرى ميكنند، تهمت ميزنند، رويشان اسم تروريست ميگذارند، ولو هيچ ارتباطى هم با جمهورى اسلامى نداشته باشند؛ ولى براى اينكه دو طرف را بكوبانند، اين ارتباط را ادّعا ميكنند. اين كارها را دشمن ميكند؛ امّا آن كارى را كه نميتواند بكند، از بين بردن اين موج گرايش به اسلام انقلابى در ميان ملّتهاست. اين كار را نميتوانند بكنند، نتوانستند و بعد از اين هم نخواهند توانست انجام بدهند.(2)

***

موضع ما در مقابل اين حركتهاى مردمى روشن است: هر جا حركت

ص: 89

كينه ى عميق دشمنان نسبت به مسلمانان و جوامع اسلامى

در جهان اسلام آنچه امروز بروشنى به چشم ميخورد، روش خصومت آميز و جبهه گيرىِ خشونت بارى است كه از سوى مراكز قدرت استكبارى و عمدتاً از سوى آمريكا نسبت به مسلمانان عالم ديده ميشود. البتّه گاهى سعى ميكنند با روشها و شيوه هاى سطحى بگويند ما با مسلمانان مسأله اى نداريم؛ امّا اين روشها فايده اى ندارد؛ چون در عمل و گفتار، بخصوص در يكى دو سال اخير، بارها نشان داده اند كه در دلشان كينه ى عميقى نسبت به مسلمانان و جوامع اسلامى وجود دارد. امروز شايد در سطح دنياى اسلام هيچ كشور اسلامى اى را نشود پيدا كرد كه از تحريكات و آسيبهاى گوناگون آمريكا و قدرت استكبارى محفوظ و مصون باشد. كشورهاى عربى، حتّى كشورهايى هم كه سوابق دوستىِ سنّتى با آمريكا دارند، امروز به انحاء مختلف زير فشار و مورد آزارند. آنطور كه از حرفهاى مسئولان آمريكايى برمى آيد - كه در گفتارها و مصاحبه ها و در گوشه و كنار، اين حرفها از آنها بروز ميكند - هدفشان اين است منطقه اى را كه اتّفاقاً دنياى اسلام در آن قرار دارد و از لحاظ سوق الجيشى و موقعيّت جغرافيايى و همچنين از لحاظ منابع طبيعى - بخصوص نفت - بى نظير و درجه يك است، از وجود مزاحمى به نام

ص: 90

هميشگى بودن تهديد دشمن عليه دنياى اسلام

كسى فكر نكند كه از دنياى اسلام، تهديد و خطر برطرف شده است. درست است كه ما در اين سالها پيش رفتيم، مناطقى را در صحنه ى سياسى تصرّف كرديم، كارهاى زيادى به بركت رهبريهاى امام بزرگوارمان و پايمردى اين ملّت انجام شد و ما امروز در دنيا نسبت به سالهاى قبل، قويتر، قدرتمندتر و آبرومندتريم و ملّتهاى عالم، قدرت و عظمت اين ملّت را فهميده اند و آن را تأييد كرده اند و ما دشمن را به ميزان زيادى مأيوس كرده ايم؛ امّا تهديدها تمام نشده است.(2)

***

امروز على رغم همه ى دشمنيها، همه ى خباثتها، همه ى لشكركشيهاى تبليغاتى و سياسى و امنيّتى و اقتصادى و غيره كه عليه ملّت ايران و نظام جمهورى اسلامى دارند انجام ميدهند و در واقع دشمنيها با اسلام است و ميخواهند از اسلام انتقام بگيرند، ما به توفيق الهى داريم پيش ميرويم؛

ص: 91

منافع مادّى دشمن در جنگيدن

داستان تسليحات و هزينه هاى نظامى، امروز در دنيا يكى از داستانهاى غم انگيز بشريّت است. امروز در دنيا كارخانه هاى اسلحه سازى انواع سلاحها را ميسازند، براى اينكه اين سلاحها فروش برود. در دنيا جنگ ايجاد ميكنند، انسانها را به جان هم مى اندازند، دولتها را در مقابل هم قرار ميدهند، ايجاد تهديد ميكنند تا بتوانند فكر خائنانه و طمع خباثت آلود خودشان را تأمين و اشباع و ارضاء كنند. تا وقتى كه ابرقدرتها سلسله جنبان مسائل جهانى هستند، جنگ در دنيا تمام نميشود. جنگ براى آنها داراى منافع مادّى است. اين جنگ، جنگ در راه عدالت نيست. دروغ ميگويند آمريكاييها و ديگران كه ميگويند ما جنگ ميكنيم براى اينكه امنيّت بدهيم؛ نه، درست عكس اين است. هر جا حضور نظامى و حركت نظامى دارند، موجب ناامنى و موجب بى عدالتى و موجب سخت كردن زندگى براى انسانها هستند. از وقتى كه اين ابزارهاى مدرن در دنيا به وجود آمده است، انسانها دچار فشارند. در طول چهل و پنج سال - يعنى از بعد از جنگ جهانى دوّم تا سال 1990 مسيحى - كه به اصطلاح دوران «جنگ سرد» ناميده ميشود، در گزارشهاى رسمىِ بين المللى آمده

ص: 92

ترس عدّه اى از دشمنيها

عدّه اى نگاه ميكنند به دشمنيها، دلشان را از دست ميدهند؛ زهره شان آب ميشود از اينكه ميبينند دهانهاى از خشم گشوده، عليه جمهورى اسلامى بدگويى ميكنند، حرف ميزنند. خوب، همه ى نظامهاى عالم، همه ى حكومتهاى عالم دشمنانى دارند و دوستانى؛ امروز هم اينجور است، در طول تاريخ هم اينجور بوده. هيچ حكومتى را شما پيدا نميكنيد كه همه ى مردم در داخل آن حكومت و خارج آن حكومت با او خوب باشند يا همه با او بد باشند؛ نه، يك عدّه اى موافق دارند، يك عدّه اى مخالف.(2)

عكس العمل دشمن، نشاندهنده ى صحّت كارِ ما

تاريخ كوتاه انقلاب ما سرشار از حوادثى است كه هركدام از آنها به تنهايى ملّتى را به تفكّر و تأمّل وادار ميكند. در همه ى اين رويدادها، دو نكته ى روشن مشاهده ميشود: اوّل، خباثت دشمن؛ و دوّم، مقاومت و ايمان عميق و كم نظير ملّت مسلمان و بااخلاص ما. بارها گفته ام كه قبل از پيروزى انقلاب، دستگاه جبّار براى هر كلمه اى كه مناديان نهضت اسلامى در سرتاسر كشور بر زبان مى آوردند، فشارهاى زيادى را متوجّه آنها ميكرد؛ در حالى كه خودشان على الظاهر كارهاى شبه اسلامى -

ص: 94

خواست دشمن، كنار آمدن جمهورى اسلامى با آنها

انقلاب اسلامى تحوّل عظيمى را در شخصيّت و روح و وجود مسلمانان در همه ى عالم به وجود آورده است و بايد هم به وجود بياورد و اين را هم خبر داريم كه آنها از اين موضوع به شدّت عصبانى اند. استكبار در مقابل اين پديده دو راه بيشتر ندارد. اگر توانست يكى از اين دو راه را در پيش گيرد، خود را از خطرِ بيدارى اسلامى نجات ميدهد. به هرحال، انقلابى به وجود آمده است و حكومت مقتدرى با رهبر عظيمى مثل امام راحل، خود را به دنيا نشان داده است. اگر ميتوانستند جلويش را بگيرند، علاجِ آن بود؛ امّا نتوانستند و اين اتّفاق افتاد. حال كه اتّفاق افتاده و كار گذشته است، چه كار كنند؟ دو راه بيشتر ندارند. اگر توانستند يكى از اين دو راه را بروند و به يكى از اين دو مقصود برسند، خطر از سرِ استكبار برطرف شده است، وگرنه خطر هست. تلاش آنها براى اين است كه يكى از اين دو راه را در پيش گيرند. يكى اين است كه جمهورى اسلامى؛ اين بناى مستحكم را مضمحل كنند و از بين ببرند. اگر بتوانند چنين كارى بكنند، براى مسلمانان عالم تجربه ميشود و ميگويند: «خُب؛ چه فايده اى دارد! ما زحمت بكشيم، كشته بدهيم، اين همه مشكل براى خود درست كنيم و آخرش هم بعد از پنج سال، ده سال، پانزده سال، مثل ايران شويم. جمهورى اسلامى از بين رفت، تمام شد.» اين يك تجربه ميشود. خطر از سر دشمن، به خيال خودش، برطرف

ص: 95

فصل پنجم اهداف دشمن

لزوم شناسايى اهداف و ترفند دشمن

يكى از هدفهاى دشمن اين است كه با تحريك احساسات، در كشور ايجاد ناامنى كند. من قوياً توصيه ميكنم كه بخاطر احساسات و بخاطر طرفدارى از فلان كس، مبادا برخلاف قانون اقدامى شود. من به هيچ وجه اجازه نميدهم. دشمن وقتى بخواهد ايجاد اغتشاش و درگيرى كند، برايش چندان مشكل نيست كه چهار نفر مزدور را در بين بچه هاى مؤمن، بچه هاى حزب اللهى و بچه هاى صادق بفرستد؛ بعنوان طرفدارى از رهبرى، بعنوان اينكه رهبرى مظلوم واقع شده، بياييد كمك كنيد؛ سپس جنجال درست كنند! مراقب نفوذيها باشيد. من ميخواهم فقط شما بدانيد؛ ميخواهم افكار عمومى بى خبر نماند از اينكه دشمن در زمينه ى مسائل فرهنگى در كشور چه ميكند و هدفهايش چيست. هدفهاى دشمن از اين كارها عبارت است از بى ايمان كردن، ايجاد گسست بين نسل كنونى و نسل گذشته و كوچك كردن افتخارات بيست سال اخير. همه ى مردمان با فرهنگ در كشورها سعى ميكنند افتخارات گذشته ى خودشان را بزرگ كنند. اين جنگ هشت ساله و اين دفاع مقدّس، از بزرگترين افتخارات ملّت ايران بود. همه ى دنيا - ناتو، كشورهاى بلوك شرق، خود آمريكا، كشورهاى مرتجع منطقه - با هم همدست شدند، به عراق كمك كردند و به ايران فشار آوردند؛ امّا نتوانستند يك وجب از خاك اين كشور را اشغال كنند.(1)

ص: 101

فهميدن افكار دشمن

در جبهه، يك فرمانده ى خوب، آن كسى است كه بتواند بفهمد دشمن از كجا ميخواهد حمله كند و اين را به نيروهاى خودش تفهيم نمايد. در دوران جنگ تحميلى، جوانانى كه آن روز در ميدان جنگ بودند، اين نكته را خيلى خوب ميدانند. اگر در هر نقطه اى كه شما هستيد، بتوانيد بفهميد دشمن در فكر چيست، يقيناً مبالغ زيادى از حمله ى دشمن را پيشگيرى خواهيد كرد و خودتان را مصونيّت خواهيد بخشيد و كارهايى را كه بايد انجام دهيد، انجام خواهيد داد. البتّه ما نميخواهيم حالا دشمن معرفى كنيم. غالباً ملّت ايران دشمنان بين المللى و جهانى خودش را ميشناسد. امّا هدفهاى دشمن در اين مرحله چيست ؟ اگر از من سؤال كنند، من ميتوانم دو، سه هدف را بعنوان هدفهاى مرحله اى دشمن در اين مقطع زمانى براى كشور و ملّتمان نام ببرم. البتّه برخلاف تبليغات راديوهاى همان دشمنان، ما ادّعا نميكنيم كه آنچه ما ميفهميم، مر حقيقت است و هيچ خدشه اى در آن نيست و ما در فهميدن، معصوم هستيم؛ نه. اين فهم من است؛ اين آن چيزى است كه من بعنوان خدمتگزارى كه خداى متعال با همه ى حقارت اين بنده ى حقير، مسئوليّت سنگينى را بر دوشم گذاشته، احساس ميكنم و درمى يابم كه بايستى ذهن مردم را نسبت به اين مطالبى كه ميفهمم، روشن كنم. البتّه اگر كسى اطّلاعات بيشتر و فهم بهترى از مسائل دارد و طور ديگرى ميفهمد، او هم فهم خودش برايش معتبر است؛ امّا آنچه كه من ميفهمم، اينهاست.(1)

هدفِ دشمن؛ تزلزل پايه هاى مستحكم ايمانى مردم

امروز تنها يك راه براى دشمن باقى مانده است. آن راه، عبارت است از محاصره ى تبليغاتى. اين تنها راهى است كه دشمن ميخواهد با همه ى توان و قواى خود، آن را آزمايش كند. البتّه تا الآن صدها راديو و روزنامه و مجله و تلويزيون و وسايل گوناگون ارتباط عليه اين انقلاب و مفاهيم اين انقلاب در همه ى دنيا راه انداخته اند و داخل ايران هم گسترش داده اند - در اين شكى نيست - امّا ميخواهند همين را چند برابر كنند و ميكنند و همين الآن مشغولند. هدف چيست ؟ هدف اين است كه

ص: 103

فكر و پردازش تفكّر اسلامى، هدف دشمن

انقلاب مانند هر حركت اجتماعى عظيم ماندگار، احتياج به سوخت دارد؛ اين ماشين بدون سوخت متوقّف ميشود؛ سوخت فكرى. روزبه روز با توجّه به تحوّلات جهانى، با توجّه به حوادث جديد، سؤالها و ابهامهاى تازه اى در ادامه ى اين راه مطرح است. از طرفى، قبل از آنكه نوبت به عمل برسد، نوبت فكر و پردازش تفكّر راهنماست و اين، خاص آشنايان به مبانى اسلام است؛ و بديهى است كه دشمنان، همين نقطه را هم مثل بقيه ى نقاط حسّاس هدف ميگيرند. بنابراين، فضلاى برجسته ى حوزه، نبايد گوششان بدهكار تلاش دشمن باشد و بايد بدانند كه فكر جديد، مفاهيم جديد و راههاى نو، مدد فكرى براى پيشرفت اين حركت است. امروز ما نسبت به اوايل انقلاب درباره ى مبانى نظام اسلامى، به بركت تلاش دين شناسان و عالمان - چه در دانشگاه، چه در حوزه - روشن بينيهاى بيشتر و مفاهيم تازه ترى را در اختيار داريم، كه اين پشتيبانى فكرى بايد ادامه پيدا كند. امروز چشم دنيا به شماست؛ حاليا! چشم جهانى نگران من و توست.(2)

تلاش دشمن؛ در از بين بردن عقايد اسلامى مردم و ذهنيّت آنها

همه ى عقايد سازنده، مورد تهاجم دشمن قرار گرفته است. برادران و خواهران عزيز! اين نكته ى بسيار مهمّى است. توجّه بفرماييد كه ما امروز چقدر بايد هوشيار باشيم! دشمنان سراغ مجموعه احكام و مقرّرات اسلام رفتند - هر عقيده، هر توصيه اى از شرع مقدّس كه در زندگى و سرنوشت آينده فرد و جماعت و امّت اسلامى تأثير مثبتِ بارزى داشته است - و به نحوى با آن كلنجار رفتند، تا اگر بتوانند، آن را از بين ببرند؛ اگر نتوانند، روى محتوايش كار كنند!

خوب ممكن است شما بگوييد كه «مگر دشمن چه كاره است ؟ چطور

ص: 106

منحرف كردن ذهن مردم از سرمايه گذارى دشمن

خطّى كه دشمن دارد سرمايه گذارى ميكند - منصرف كردن ذهن مردم از دشمنىِ دشمن است. ما هرگز منكر نيستيم كه در نارساييهاى گوناگون و مشكلات فراوانى كه بر سر راه جامعه و افراد پيش مى آيد، تقصيرهاى شخصى و تقصيرهاى اجتماعى، از درون وجود دارد؛ در اين هيچ ترديدى نيست؛ كسى اين را منكر نيست. «مٰا أَصٰابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اَللّٰهِ وَ مٰا أَصٰابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ » (2)؛ اينكه معلوم است؛ دشمن هم اگر ضربه اى به ما زد و اين ضربه كارى شد، اين هم «من نفسك» است؛ در اين شكّى نيست. در جنگ احد هم كه دشمن حمله كرد و ضربه زد، در حقيقت مسلمانها از خودشان ضربه خوردند؛ در اينكه بحثى نيست؛ منتها نكته اين است كه اگر انسان بخواهد ضربه نخورد، بايد نقش دشمن را ببيند. يكى از لوازم توجّه و ملاحظه براى ضربه نخوردن، ديدن دشمنى است كه ميخواهد به ما ضربه بزند؛ از اين ما را نبايد غافل كنند. خط اغفالِ بخصوص خواص و نخبگان از تأثير دشمن، يكى از خطوط القايى و تبليغاتى دشمن است. حالا طرق مختلفى البتّه براى اين كار دارند. تا كسى بگويد دشمن، ميگويند: آقا شما همه اش به گردن دشمن مى اندازيد!

ص: 107

اعمال جاهلانه در عزاداريها

اينجانب ميبينم كه چگونه اخلاص و محبّت مردم به سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام) مورد جفا در قضاوتهاى جهانى واقع ميشود، چگونه درك روشن بينانه ى آنان در اعتقاد به مقام والاى اهل بيت (عليهم السلام)، بخاطر بعضى اعمال جاهلانه، حمل بر امورى ميشود كه از ساحت شيعه و ائمّه ى بزرگوارشان بسى دور است. ميبينم كه چگونه عزادارى بر جگرگوشه گان زهراى اطهر (عليهم السلام) مورد تبليغ سوء دشمنان متعصّب و تبليغاتچيهاى شيطان استعمار قرار ميگيرد، ميبينم كه بعض اعمالى كه هيچ ريشه ى دينى هم ندارد بهانه به دست دشمن مغرض ميدهد كه بدان وسيله هم اسلام و تشيّع را العياذبالله بعنوان آئين خرافه معرّفى كنند و هم بغض و عداوت خود را نسبت به نظام مقدّس جمهورى اسلامى در تبليغات خود آشكار سازند.(1)

تلاش دشمن براى از بين بردن آرامش

از مدّتى پيش احساس ميشد كه مراكز عمده ى دشمنى با ملّت ما، در انتظار حوادثى در ايران هستند؛ در حرفهايشان اين معنا روشن بود. در سال گذشته، رئيس سازمان جاسوسى كشور آمريكا در گزارشى كه براى خودشان تهيّه كرده بود و داد، اينطور گفت: در سال 1999 در ايران انتظار حوادثى را داريم كه در اين بيست سال گذشته - يعنى از اوّل انقلاب تاكنون - بى سابقه است! در واقع با اين زبان، نشان ميداد كه از چيزهايى پشت پرده مطّلع است. بعضى از اين فراريهايى هم كه با دشمن همكارى ميكنند و به آمريكا پناهنده هستند، شبيه اين حرفها را زدند. يكى از همين وابستگان فرارى - آنطور كه در خبرها آمده بود - گفته بود كه ما سال آينده به ايران خواهيم رفت! اين خوابهاى خوش بى تعبيرى كه هميشه ميبينند! پس معلوم بود كه صهيونيستها، آمريكاييها و مراكز اصلى قدرت، در فكر حوادثى در ايران هستند و قرار است حوادثى اتّفاق بيفتد.(2)

جنجالهاى زير نام آزادى از نقشه هاى دشمن

عزيزان من! امروز همدلى شما مردم در هر نقطه ى كشور، يك امر تشريفاتى و تزئيناتى نيست؛ يك امر ضرورى است. چيزهاى مورد اختلاف را مطرح نكنند، به نقاط اختلاف فكرى تكيه نكنند، چيزهاى مورد اتّفاق را بگويند. همه ى اين مردم، مسلمانند. همه ى اين مردم، طرفدار اسلام و قرآنند. تمام اين مردم، انقلابشان را دوست دارند، امام بزرگوار و رزمندگان مدافع شرف و حيثيت را دوست دارند؛ روى اينها تكيه كنيد. كسانى نيايند چيزى را بهانه قرار دهند. مثلاً يك وقت كسى يك كلمه حرفى زده، اين را بهانه براى جنجال كنند! يا دستگاه قضايى با يك نفر برخورد كرده، آن را بهانه براى جنجال كنند! يا يك نفر در فلان دستگاه امنيّتى، يا اقتصادى، يا سياسى، حركتى انجام داده است، اين را بهانه براى جنجال كنند! اين جنجالها به ضرر كشور است. چرا؟ چون دلهاى مردم را از هم دور ميكند. همه ى اينها هم زير نام آزادى است! آزادى هديه ى الهى و هديه ى انقلاب است. آزادى متعلّق به مردم و جزو فطرت مردم است. امّا اين كارها ربطى به مسأله ى آزادى ندارد؛ اينها بخشى از نقشه ى دشمن است. من امروز براى مردم عزيز كشورمان هوشيارى، هوشمندى، تمسّك به اسلام، تمسّك به نام امام، تمسّك به راه و معنويّت امام بزرگوار كه امسال سال آن بزرگوار است، تمسّك به وحدت كلمه و برافراشتن پرچم برادرى و مهربانى را از واجبترين

ص: 113

پوساندن انقلاب با ترويج فساد

دشمن نبايد بتواند با ترويج فرهنگ فساد - هر نوع فسادى، چه فسادهاى مربوط به شهوات جنسى و چه فسادهاى مالى و چه انواع و اقسام فسادهاى اخلاقى و عملى ديگر - اين انقلاب را از درون بپوساند. يكايك شما زن و مرد، بايد مثل آن جوان شجاع و غيرتمندى كه در برابر خانه و حريم و خانواده و موجودى خود سينه سپر ميكند و از آن دفاع ميكند، از انقلاب و اسلام و مسئولان و دستاوردها و ايمان اسلاميتان دفاع كنيد و در مقابل كسانى كه به آن هجوم ميورزند، بايستيد.(2)

كارزار همه جانبه ى فرهنگى دشمن در برابر ملّت

وقتى به صحنه ى نبرد نگاه ميكنم، صحنه اى را ميبينم كه يك طرف آن، شما ملّت ايران كه طرفدار اسلام و نجات مستضعفان و دشمن نظام استكبارى دنيا هستيد، قرار داريد و طرف ديگر آن، دشمنان شما، يعنى سردمداران جبهه ى استكبار و ضدِّ اسلام، دنباله روهايشان و اراذلى كه در اين بين، بخاطر منافع شخصى و هواهاى نفسانى، دنبال بوق استكبار و خر دجال او راه افتاده اند، قرار دارند. الآن، كارزارى برپاست؛ شوخى نيست. جنگ نظامى، تمام شد. تازه اگر دشمن - يعنى استكبار جهانى - بتواند، حرفى ندارد كه باز هم جنگ نظامى را راه بيندازد؛ منتها برايش آسان نيست.

الآن، يك كارزار فكرى و فرهنگى و سياسى در جريان است. هركس بتواند بر اين صحنه ى كارزار و نبرد تسلّط پيدا كند، خبرها را بفهمد، احاطه ى ذهنى داشته باشد و يك نگاه به صحنه بيندازد، برايش مسلّم خواهد شد كه الآن دشمن از طرق فرهنگى، بيشترين فشار خود را وارد مى آورد. كم هم نيستند قلم به مزدها و فرهنگيهاى دين و دل و وجدان باخته و نشسته ى پاى بساط فساد استكبار - چه غالباً و اكثراً در خارج

ص: 115

تسخير پايگاههاى فرهنگى

دل بى آلايش جوان، هنگامى كه با نور ايمان و فروغ انديشه ى عالمانه روشن شود گنجينه اى الهى است كه فرآورده هاى آن، امروز و فرداى كشور را بهره مند ميسازد. در مرحله ى كنونى، آنچه ميبايد پس از تحصيل علم، در صدر فعّاليّتهاى دانشجويى قرار گيرد، ارتقاء فكرى دانشجويان در زمينه ى فرهنگ و سياست است. امروز هيچكس نميتواند انكار كند كه فوريترين هدف دشمنان جمهورى اسلامى، تسخير پايگاههاى فرهنگى در كشور است. آنان درصددند بدين وسيله، باورهاى اسلامى و انقلابى را كه اصليترين عامل ايستادگى ملّت ايران در برابر نظام سلطه ى استكبارى است، از ذهنها و دلها بزدايند و باورهاى سلطه پذيرى و فرودستى در برابر غرب را به جاى آن بنشانند. تلاش آشكار از سوى واسطه ها و دست نشاندگان امپراتوريهاى زر و زور، در بسيارى از عرصه هاى فرهنگى براى ترديدافكنى در مبانى اسلام و انقلاب، امروز افراد ديرباور را نيز به دغدغه افكنده است، و كسانى كه ديروز هشدار در برابر شبيخون فرهنگى را جدّى نميگرفتند، امروز آن را به چشم خود ميبينيد. بى شك نخستين آماج اين شبيخون، جوانان اند، بويژه آنانكه در جاده ى دانش و فرزانگى قدم برميدارند و آينده ى فرهنگى و سياسى كشور در دست آنها است. درست است كه دشمن به رغم تلاش و هزينه ى فراوان، نتوانسته است به محصول مورد نظر خود دست يابد، ولى بروشنى ميدانيم كه مهمترين پاسخ كوبنده ى بدخواهان، معرفت و ايمان روشن بينانه و قدرت تحليل سياسى است، و اينها همان است كه تشكّلهاى دانشجويى شايسته ى همّت گماشتن و پرداختن به آن ميباشند.(2)

ص: 116

حمله ى دشمن به كشور با ابزار فرهنگى

دشمن وقتى كه ميخواهد با ابزار فرهنگى به كشور و جامعه و نظامى حمله كند، چيزهايى را هدف ميگيرد، كه به نظر من امروز در كشور ما چنين چيزهايى هست. هم در عالم كتاب هست، هم در عالم مطبوعات هست، هم در عالم هنر هست. البتّه وقتى ما ميگوييم كه اين فكر غلط، يا اين طرح غلط، يا اين سخن نادرست، در چارچوب يك طرح امنيّتى و براندازى قرار دارد، ممكن است صاحب آن انديشه، مطلقاً نداند كه چه كار ميكند! اين به معناى آن نيست كه خود او هم در آن طرح براندازى يا خرابكارى شريك است؛ نه، گاهى اصلاً او هيچ سهمى ندارد، امّا دشمن از او استفاده ميكند. اينجا يك انسان خيرخواه، به مجرد اينكه ديد از سخن او، از حرف او و از كار او بعنوان جزئى از يك مجموعه ى خرابكارى در اين كشور استفاده ميشود، اگر خود او به اين كار براندازى يا خرابكارى مايل نيست، فوراً عقب ميكشد. قاعده اش اين است؛ اگر عقب نكشيد، پس او هم سهيم و شريك است. اين، نوع دوّم از انديشه هاى غلط است. خطاست اگر كسى گمان كند، ما كه نسبت به مسأله ى مطبوعات و كتاب و نوشتن و نشر در جامعه حسّاسيّت به خرج ميدهيم، با تفكّر آزاد، با فكر آزاد و با مباحثه ى آزاد مخالفيم؛ نه. ما كسانى هستيم كه اوّلين شعارهاى اين مسائل را داده ايم و الحمدلله تا الآن هم دنبالش بوده ايم؛ امّا با آزادى گناه و آزادى ويرانگرى مخالفيم. نميشود اجازه داد كه نسل جوان يك كشور كه به اعتماد ما مى آيد كتاب را از شما ميخرد و ميگويد اينها متديّنين و در رأس كار هستند، از اين طريق گمراه يا فاسد شود؛ يا از اين طريق دشمن بخواهد كارى انجام دهد.(1)

***

من شنيده ام كه در قضاياى جنگ جهانى در روسيه، شور على اف(2) - آهنگ معروفى است كه البتّه من نه آهنگش را شنيده ام، نه درست ميدانم چيست؛ آقايان ميدانند - در تهييج مردم براى وارد شدن به ميدان جنگ،

ص: 117

تحقير جريان هنر و فرهنگ انقلاب از دسيسه هاى دشمن

من وقتى به تنوّع ابزارهاى دشمن نگاه ميكنم، ميفهمم چقدر اين قضيه براى اينها اهمّيّت داشت! يكى از كارها اين بود كه جريان ادب و هنر و فرهنگ انقلابى را در كشور تحقير كنند و به انزوا بكشانند. اين يكى از كارهايشان بود. از جمله كارهاى مهمّى كه انقلاب كرده، يكى اين است كه يك عدّه عنصر فرهنگى و اديب و هنرمند و داراى اقتدار فرهنگى تربيت كرده و بحمدالله كم هم نيستند. شعراى زيادى به وجود آمدند؛ داستان نويسان زيادى به وجود آمدند؛ نويسندگان قلم زن دقيق فارسى نويس محكمى به وجود آمدند و بحمدالله هستند. از اوّل انقلاب تاكنون، سيزده سال گذشته است. شما نگاه كنيد ببينيد كدام سيزده سال در دوران عمر فرهنگى و تاريخى ما، توانسته است شخصيّتهاى درجه ى

ص: 118

حضور دشمن در پشت پرده ى فرهنگ و سياست

حضور دشمن را در پشت پرده ى فرهنگ و سياست جدّى بگيريد. اين يك واقعيّت است و هرچه ميگذرد، اين حقيقت كه دشمن در مقاصد پليد خود، اميد زيادى به مقوله ى فرهنگ و مسائل سياسى دارد، بيشتر واضح و آشكار ميشود. نبايد غافلانه و ساده لوحانه بعضى از پديده ها را جداى از علّت و بريده ى از عامل اصلى اش تلقّى كرد و به اين و آن نسبت داد. حقيقتاً دشمنان ميخواهند از فضاى فرهنگى كشور عليه انقلاب، نظام و دولت استفاده كنند. باز مجدّداً تأكيد ميكنم: هم به مردم اطّلاع رسانى كنيد، خبر دهيد و پيشرفتها را بگوييد؛ هم اگر واقعاً موانعى وجود دارد، آنها را هم شفاف با مردم در ميان بگذاريد. صرف اينكه ما بگوييم موانعى در كار هست، مردم را قانع نميكند و آنها نميپذيرند. اگر واقعاً موانعى وجود دارد و كسانى هستند و جريانى موجود است كه نميگذارد شما كار كنيد، اين را شفاف و صريح به مردم بگوييد. يا اين است كه حقيقتاً معلوم ميشود اين شخص يا اين افراد يك حركت مجرمانه انجام ميدهند و نميگذارند مسئولان يا دولت كار كنند، كه در اين صورت بايد به اين جرم رسيدگى شود، يا اين است كه آن

ص: 119

اهداف گوناگون دشمن براى سلطه بر ملّت ايران

اروپاييها وقتى خواستند اندلس را از مسلمانان پس بگيرند، اقدامى بلندمدّت كردند. آن روز صهيونيستها نبودند؛ امّا دشمنان اسلام و مراكز سياسى، عليه اسلام فعّال بودند. آنها به فاسد كردن جوانان پرداختند و در اين راستا انگيزه هاى مختلف مسيحى، مذهبى يا سياسى داشتند. يكى از كارها اين بود كه تاكستانهايى را وقف كردند تا شراب آنها را به طور مجانى در اختيار جوانان قرار دهند! جوانان را به سمت زنان و دختران خود سوق دادند تا آنها را به شهوات آلوده كنند! گذشت زمان راههاى اصلى براى فاسد يا آباد كردن يك ملّت را عوض نميكند. امروز هم آنها همين كار را ميكنند. البتّه دشمن هدفهاى اقتصادى، فرهنگى و سياسى هم دارد. هدفهاى اقتصادى اش معلوم است؛ براى آنها تسلّط اقتصادى بر منطقه ى خاورميانه حياتى است. امروز در حال راه اندازى يك جنگ بزرگ در همسايگى ما و در كشور عراق هستند. همه ى دنيا ميدانند كه هدف آنها در درجه ى اوّل هدف اقتصادى است. تسلّط بر اپك، نفت عراق و سلطه ى نهايى بر نفت خاورميانه از جمله ى اين اهداف است. اقتصاد، خداى امروز دنياى مادّى است؛ خداى واجب الاطاعه اى كه همه بايد در مقابل او زانو بزنند و هر كارى براى به دست آوردن ثروت بكنند. اين اقدامات براى بهبود اقتصاد بشر صورت نميگيرد؛ بلكه در جهت پر كردن جيب كمپانيهاى نفتى و تسليحاتى و امثال آنها كه مظهر فرعونيّت و قارونيّت هستند، صورت ميپذيرد.(2)

***

ص: 120

تلاش دشمن؛ خارج كردن مردم از عرصه هاى انقلاب اسلامى

همه ى تلاش دشمن اين بود كه مردم را از عرصه ى عظيم انقلاب خارج كند. پاسخ شما مردم، آنچنان بوده است كه در همه ى سالهايى كه بر اين انقلاب ميگذرد، در ميدانهايى كه بايد حضور مردم در آن آشكار شود، پاسخ شما به استكبار جهانى، كوبنده تر و صريحتر و قاطعتر بوده است. يك نمونه، اجتماع عظيم شما در روز جمعه ى آخر ماه مبارك رمضان امسال - روز قدس - بود. عجيب است كه سال هجدهم از اعلام روز قدس، مردم بيشتر از سال هفدهم شركت ميكنند. سال هفدهم، بيشتر از سال شانزدهم شركت ميكنند. اين، چه حركت و چه همّت و چه لطفى از طرف پروردگار عالم به اين ملّت بزرگ است! پيش بينيها از قبل از انقلاب اين بود كه چون در مجموعه ى ملّت ايران، اقوام مختلف حضور دارند و زبانهاى مختلف رايج است، پس، زمينه ى اختلاف زياد است؛ امّا خلافش ثابت شد و همه ديدند كه ملّت ما يك ملّت متّحد و متّفق است. شما ببينيد در مراسم گوناگون و در صحنه هايى كه جاى ابراز عقيده نسبت به يك مسأله ى سياسى است - مثل مراسم «روز قدس» كه

ص: 121

هدف دشمن تضعيف ارزشهاى انقلاب و اسلام

عزيزان! نگذاريد با تضعيف ارزشهاى انقلاب و اسلام، به جبهه ى دشمن كمك كنند؛ و بخصوص نگذاريد غفلت زدگانى از اين قبيل، در مجموعه هاى شما - يعنى در صفوف مقدّم - جا بگيرند. شعارهاى انقلاب را كه پرچمهاى راهنما در راه اعتلاء و سربلندى و آبادانى اين كشور است، گرامى بداريد و با همه ى وجود از آن دفاع كنيد و سهل انگارى

ص: 122

هدف دشمن تسلّط بر دنيا

من يادم است كه در شوراى انقلاب، بعضى از افراد هيأت دولتِ آن روز كه در شوراى انقلاب شركت ميجستند، كار دانشجويان را تخطئه ميكردند و ميگفتند چرا به سفارت آمريكا رفتند؟! اينها دلشان آن طرف بود. كسانى كه دلشان آن طرف است، الآن هم هستند. اينها به چيزى به نام استقلال ملّى، هويّت ملّى، شخصيّت و عزّت ملّى باور ندارند. تربيتهايشان طورى است كه به آنها اجازه نميدهد درست بفهمند كه حضور يك قدرت استكبارى در يك كشور، چقدر براى يك ملّت، زيانبار و سنگين است. دستورات اسلام هم براى بعضى از آنها چندان اهمّيّت و ارزشى ندارد. اينها هميشه يك اقليّت كوچك بودند؛ امروز هم هستند. البتّه فعّاليّت ميكنند، تبليغات ميكنند، تبليغات دشمنان اسلام را ادامه ميدهند؛ امّا دل متن مردم، بخصوص جوانان - دانشجويان، دانش آموزان و ساير قشرهاى مختلف جوان - هر جا هستند، درك ميكنند كه براى يك ملّت، بزرگترين اهانت اين است كه تسليم قدرت استكبارى بيگانه باشد. هركس كه اهل تحليل باشد، اين معنا برايش روشن است كه امروز آمريكا براى ايران هيچ نقشه اى جز نقشه ى استكبارى ندارد؛ يعنى بازگشت به وضعيت قبل از انقلاب! معلوم است كه ملّت ايران در مقابل اين نقشه مى ايستد. اين، آن جهتگيرى ضدِّ استبدادى ملّت ايران است. البتّه تلاشهايى از طرف دشمنان هست: تبليغات ميكنند، حرف ميزنند، سفسطه ميكنند؛ بعضى حتّى سعى ميكنند روز سيزده آبان را - كه روز مقاومت در مقابل استكبار است - به روز نرمش در مقابل آمريكا تبديل كنند! اگر نگوييم ساده لوحى است، ناچاريم بگوييم خيانت است؛ منتها چون انسان نميخواهد بگويد خيانت، لابد اين كارها از روى ساده لوحى و غفلت است. شما جوانان بايد خيلى هوشيار و بيدار باشيد؛ بايد اهداف

ص: 123

اهداف دشمن عليه انقلاب اسلامى

هدفهايى كه آنها(2) دنبال ميكردند، در درجه ى اوّل، سقوط انقلاب و سقوط نظام جمهورى اسلامى بود. هدف اوّل، براندازى بود. هدف بعدى اين بود كه اگر براندازى نظام جمهورى اسلامى تحقّق پيدا نكند، انقلاب را استحاله كنند؛ يعنى صورت انقلاب باقى بماند، امّا باطن انقلاب، سيرت انقلاب، روح انقلاب از بين برود. در اين زمينه خيلى تلاش كردند؛ كه آخرين نمايشنامه ى آنها كه روى صحنه آمد، همين فتنه ى 88 بود. در حقيقت، يك تلاشى بود. يك عدّه اى در داخل، بخاطر حب به نفس، حب به مقام - از اين قبيل امراض خطرناك نفسانى - اسير اين توطئه شدند. من بارها گفته ام؛ طرّاح و نقشه كش و مدير صحنه، در بيرون از اين مرزها بود و هست. در داخل با آنها همكارى كردند؛ بعضى دانسته، بعضى ندانسته. اين هم هدف دوّم.

هدف سوّم هم باز اين بود و هست كه كارى كنند كه اگر نظام

ص: 124

تحريف حقايق و تاريخ

از اوايل انقلاب، يكى از اهداف مهم دشمن، تحريف حقايق و تاريخ بود. اگر يك وقت در داخل كشور حنجره يا قلم مزدورى پيدا ميشد كه حقايق جنگ و انقلاب و اسلام را تحريف ميكرد، ميديديد فريادهاى تشويق از اطراف دنيا بلند ميشود. امروز نيز همينطور است. امروز هم اگر در داخل كشور كسانى بخاطر خوش كردن دل استكبار و راضى كردن دشمنان اسلام و اين ملّت و اين كشور چيزى بگويند و بنويسند كه در آن تحريف اسلام و تاريخ انقلاب و چهره هاى انقلاب باشد، ميبينيد كه در دنيا از طرف دستگاههاى تبليغاتى استكبار براى او هورا ميكشند و او را تشويق ميكنند! تبيين، موضوع بسيار مهمّى است. انسانها تابع بينش و ديد خودشان هستند. اگر كسى بتواند حقايق را در چشم مردم تحريف كند، يعنى در واقع عمل و بازو و اراده ى مردم را به سمت گمراهى كشانده است. اين همان چيزى است كه دشمن ميخواهد. امروز اگر كسانى عليه اسلام و مقدّسات و مجاهدتهاى اين ملّت قلمفرسايى كنند و چيزى بنويسند؛ اگر كسانى عليه بهترين فرزندان اين كشور - يعنى شهيدان ما و مجاهدان راه خدا - اظهارنظرى كنند و ريشى بجنبانند؛ اگر كسانى عليه بسيج و جهاد و شهادت حرفى بزنند و چيزى بنويسند؛ ميبينيد مورد تشويق راديوها و سياستمداران و نويسندگان خارجى قرار ميگيرند. امروز همه ى افراد - چه كسانى كه بياناتشان در حوزه هاى وسيع كاربرد دارد، چه كسانى كه در حوزه هاى كوچكتر سخنانشان مؤثّر واقع

ص: 125

ترديدافكنى و سلب اعتماد مردم

ترديدافكنى در ارزشهاى اصولى، بزرگنمايى مشكلات و نفى موفّقيّتها، از نيازهاى قطعى آمريكاست. آمريكا به اين عوامل و شرايط نياز دارد تا بتواند موفّقيّت خود را در تقابل با جمهورى اسلامى تضمين كند. هر كس در اين زمينه ها به نفع آمريكا كار كند، در واقع زمينه سازى ميكند براى اينكه آمريكا بتواند مقاصد خودش را، ولو با شيوه نظامى يا شبه نظامى، نسبت به ملّت ايران انجام دهد. البتّه در بعضى جاها انسان ميبيند اين تصوّر و تصوير را خيلى پر و بال ميدهند تا آمريكا را بعنوان يك قدرت موفّقِ در حال پيشرفت و پيروزى معرّفى كنند و جبهه مقابل را در حال انفعال نشان دهند. اين صددرصد نادرست و غيرواقعى است؛ اين محصولِ كار تبليغاتى رسانه هاى آمريكايى است؛ به هيچ وجه اينطور نيست. پيروزى نظامى بر رژيم صدّام، غير از برآورده شدن هدف آمريكا در مسأله ى عراق و حتّى افغانستان است. البتّه مسأله ى عراق از مسأله ى افغانستان خيلى مهمتر است؛ مشكلات آمريكا در عراق هم به مراتب بيشتر از مشكلاتش در افغانستان خواهد بود. ميخواهند اينطور وانمود كنند كه مسأله تمام شده و آمريكا به همه ى هدفهاى خود رسيده است؛ در حالى كه به هيچ وجه اينطور نيست؛ مسأله تمام نشده است و مشكلات فراوانى بر سر راه اينها قرار دارد.(2)

***

يكى از مسائلى كه اينها به شدّت دنبال آن هستند، سلب اعتماد مردم

ص: 126

ايجاد شكاف و اختلاف در بدنه ى حاكميّت نظام

دشمن وقتى ميتواند به هدفهاى خودش برسد كه بتواند در بدنه ى حاكميّت نظام و در مسئولان بخشهاى مختلف، اختلاف و شكاف ايجاد كند. دشمن دنبال اين قضيه است. درگيرى در سطوح بالاى حكومت، همان چيزى است كه دشمن آن را ميخواهد و آن را به جد تعقيب ميكند. همان چيزى كه قبلاً عرض كردم: اگر توانستند كسى را نفوذ دهند، اين كار را ميكنند - كه خوشبختانه تاكنون در مراكز بالا چنين توفيقى پيدا نكرده اند و ان شاءالله بعد از اين هم توفيق پيدا نخواهند كرد - امّا راه ديگرى كه در دسترس آنهاست، اين است كه خودشان را به بعضى نزديك نشان دهند و عليه بعضى و به نفع بعضى دعوا را تشديد كنند. يكى از سياستهاى واضح و روشن ضدّانقلاب در چند سال اخير همين نكته بوده است. اگر حرف ميزنند، با اين هدف است؛ اگر موضعگيرى ميكنند، با اين هدف است؛ اگر راديو به راه مى اندازند، با همين هدف است. در داخل هم دنباله هاى ضدّانقلاب و عوامل سرويسهاى جاسوسى خارجى هستند - اينطور نيست كه نباشند - اينها نيز همانطور موضعگيرى

ص: 127

در اختيار گرفتن افكار عمومى، هدف دشمن

دشمن ميخواهد افكار عمومى را در اختيار گيرد. شما بايد نگذاريد كه او افكار عمومى ملّت خودتان و ملّتهاى ديگر را - تا هرجايى كه صداى شما ميرسد - در اختيار گيرد. شما امروز حادثه اى مثل حادثه ى فلسطين را ببينيد كه ديگر در آنجا جبهه ى حق و باطل معلوم است. ملّتى را از سرزمين آبا و اجداديش - كه استخوانهاى اجدادش در اين زمين دفن شده و همه ى تاريخ ميگويد كه اينجا مال اوست - و از خاك و زندگى و خانه و از حق انتخاب در كشور خودش محروم كردند و يك عدّه بيگانه را از اروپا و اروپاى شرقى و روسيه و آمريكا و از جاهاى ديگر جمع كرده اند و گفته اند شما اينجا را اداره كنيد! خوب؛ اگر هيچ عامل ديگرى هم در اين بين نبود، همين اندازه نشان ميدهد كه حق و باطل كجاست؛ چه برسد به اينكه آن گروه بيگانه ى متصرّف اشغالگر، با انواع و اقسام روشهاى خشونت بار و سبع وار، آن جمعى را كه صاحب آن سرزمين هستند، نابود ميكند؛ يعنى ميزند، ميكوبد و ميكشد. ديگر حق و باطل از اين منحازتر و متمايزتر؟! شما ببينيد همين را جماعت طرفدار حضور اسرائيل در اين منطقه - آمريكا و خود صهيونيستها و بعضى دولتهاى ديگر - چگونه در افكار عمومى دنيا عوض كرده اند! يعنى افكار عمومى را طورى تغيير داده اند كه امروز در مقابل اين حوادث تلخ در دنيا حركت مهمّى انجام نگيرد. والّا اگر اين تبليغات نبود، ملّتهاى دنيا - ولو هيچ رابطه اى هم با فلسطين نداشتند - روزى نبود كه تظاهراتى به نفع مردم فلسطين راه نيندازند، اعتراضى نكنند، حكومتها را زير فشار قرار

ص: 128

بى اعتمادّى ملّت ايران به فرهنگ خود

ملّت ما را در طول سالهاى متمادى به يك ملّت وابسته تبديل كرده بوند؛ ملّت ما را با تبليغات پيوسته، از فرهنگ خود، از اعتماد به خود تهى كرده بودند؛ ملّت ما را به خود بى اعتماد و نااميد كرده بودند. ملّتى با اين سابقه ى تاريخى، در اين موقعيّت حسّاس جغرافيايى، با اين همه استعداد انسانى و طبيعى نهفته ى در اين سرزمين، تبديل شده بود به وسيله اى براى استفاده و بهره بردارى قدرتهاى بيگانه؛ مدّتى انگليس، بعد هم آمريكا؛ امّا اين انقلاب ما را بيدار كرد؛ ما را به خود آورد؛ اين همان حركت عاشورايى بود. اين اقدام بزرگ، سرنوشت و راه ما را عوض كرد. ما امروز در راه عزّت، در راه استقلال، در راه استفاده از استعدادهاى طبيعى و انسانى خودمان حركت ميكنيم و پيش رفته ايم و دنيا هم تا حدود زيادى به اين اعتراف كرده و آن را قبول كرده است؛ چاره اى ندارد؛ امّا ما بايد اين راه را ادامه بدهيم. هيچ ملّتى با تنبلى و تن آسايى نخواهد توانست به عزّت برسد. رسيدن به استقلال، رسيدن به عزّت ملّى، رسيدن به كرامت انسانى، براى يك ملّت هزينه دارد، كه بايد اين

ص: 129

اضمحلال يكپارچگى و تماميّت ارضى ايران

دشمن ميخواهد ايران نباشد. دشمن ميخواهد يكپارچگى و تماميّت ارضى ايران نباشد. دشمن ميخواهد پرچم اسلام بالاى سر اين ملّت در اهتزاز نباشد. دشمن ميخواهد در رأس اين حكومت، كسانى مثل رژيم گذشته - نوكرها و دست نشانده هاى خودش - بر سر كار باشند. البتّه كه دشمنان جهانخوار حاضر نيستند يك ملّت مستقل را با اتكا به نفس، با اعتماد به خدا، با تكيه به دين اسلام ببينند؛ آن هم در چنين منطقه ى حسّاسى از عالم و با اين احساس عظمتى كه در اين ملّت هست و احساس همدردى اى كه نسبت به مسلمانان دارند!(2)

***

در قضيه ى قوميّتها، كه دشمنان كمين گرفته اند؛ پشت خم كرده اند تا بلكه بتوانند به نحوى بين قوميّتهاى ايرانى كه در طول تاريخ در كنار هم زندگى كردند، اختلاف ايجاد كنند، بايد هوشيارتر و مواظبتر باشيد. اينها آن نقطه هايى است كه دشمن ميخواهد ازشان استفاده كند. بايد در مقابل اينها ايستاد.(3)

به زنجير كشيدن ملّت

براى به زنجير كشيدن يك ملّت، هيچ چيزى ممكنتر و سهلتر از اين نيست كه قدرتمندان عالم بتوانند باورهاى آن ملّت و آن كشور را بر طبق نيازهاى خودشان شكل دهند. هر باورى كه يك ملّت را به اتكاى به خود، اعتماد به نفس، حركت به جلو و تلاش براى استقلال و آزادى وادار كند، دشمن خونى آن، كسانى هستند كه ميخواهند با قدرت متمركز، همه ى دنيا را در اختيار بگيرند و به نفع خودشان همه ى بشريّت را استثمار كنند. لذا با آن فكر مبارزه ميكنند. در نقطه ى مقابلش، سعى ميكنند با راهها و شيوه هاى مختلف، افكار و باورها و جهتگيريهايى را در ميان آن ملّت ترويج كنند كه به گونه اى بينديشد كه آنها ميخواهند. وقتى آنطور انديشيد، آنگونه هم عمل و حركت خواهد كرد. اين يك ابزار بسيار رايج است؛ تئورى سازى استعمارى. اين كار را از اوّل انقلاب در ايران كرده اند و امروز هم ميكنند. در جاهاى ديگر دنيا هم انجام داده اند؛ مخصوص اين دوران هم نيست.(2)

ص: 132

نااميد كردن ملّت

اگر دشمن بتواند مردم ما را، جوانان ما را، قشرهاى ما را، نسبت به آينده ى اين حركتشان نااميد كند، ضربه ى خود را زده است. اين خطر عمده است. لذا شما ميبينيد با انواع و اقسام روشها، بيانها، زبانها و شيوه ها سعى ميكنند دلها را نسبت به تداوم اين حركت پرافتخار اسلامى مردّد و مأيوس كنند و اميد را از آنها بگيرند. اين مهمترين خطر است.(1)

***

چرا ملّت ايران اميدوار نباشند؟ دشمن كه ميخواهد ملّت ايران اميدوار نباشند، در تبليغات و شايعه پراكنيها و دروغ سازيهاى خود، اين نوميدى را منعكس ميكند. خدا ميداند كه در اين روزها، چقدر شايعه ى دروغ به دست دشمن در ميان جامعه ى ما منتشر كردند. من، دائماً در جريان اين شايعات قرار ميگيرم و ميدانم كه مخصوصاً چه شايعاتى را - حتّى در بعضى از شهرها - به وسيله ى همين راديوها و معدود عناصر خودفروخته ى خائن پشت به خدا و خلق كرده، منتشر ميكند.(2)

***

دشمن اميدوار است كه از طريق ايجاد دودستگى و اختلاف، در ميان ما نفوذ كند. اين، كار بسيار ظريف و دقيقى است كه روى آن سرمايه گذارى ميكند. اينطور نيست كه ما بگوييم دشمن ميخواهد تفرقه افكنى كند، ما هم مشتها را گره ميكنيم و شعار ميدهيم و نميگذاريم دشمن به اهدافش برسد؛ خير، او روشها و مكانيسمهاى بسيار حساب شده و دقيقى را براى اين كار دارد؛ لذا ما بايد هوشيار باشيم.(3)

تخريب وحدت ملّى؛ باورساز و اميد

دشمن سه هدف مرحله اى و مقطعى را تعقيب ميكند. اوّل، عبارت است از تخريب وحدت ملّى؛ يكپارچگى ملّت ايران را بشكنند و تخريب كنند. دوّم، تخريب ايمان و باورهاى كارساز در دل مردم؛ يعنى به تخريب ايمانها و باورها و اعتقاداتى كه اين ملّت را از يك ملّت عقب افتاده ى توسرى خور، به يك ملّت پيشرو و شجاع و ميداندار در دنيا تبديل كرد، بپردازند. اين حركت، با اعتقادات و باورهايى انجام گرفت؛ بدون اين باورها كه انسان حركت نميكرد و اين ملّت پيش نميرفت. دشمن ميخواهد اين باورها را در ذهن ملّت ما تخريب كند. سوّم، تخريب روح اميد و تخريب آينده در ذهن مردم. پس، سه تخريب، مورد نظر دشمن است: تخريب وحدت ملّى، تخريب باورهاى كارساز و مقاومت بخش، و تخريب روح اميد. اسم اين تخريبها را هم «اصلاح» ميگذارند! من كارى به اين دوستان و خوديهاى غافل ندارم؛ بحث من بر سر دشمن است كه سلسله جنبان اين حركت، به بيرون از اين مرزها

ص: 134

ايجاد اخلال در وحدت ملّى

اقبال ملّتهاى مسلمان در همه جاى دنياى اسلام - بعضى جاها با شتاب بيشتر و بعضى جاها با شتاب كمتر - به امور معنوى و دينى، روزبه روز زياد شده است. امّا موضوع وحدت، موضوع يكپارچگى، موضوع يك جهتى دنياى اسلام و موضوع «وَ اِعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اَللّٰهِ جَمِيعاً» (2)، كه قرآن ما را به آن امر ميكند، متأسّفانه، آنگونه كه بايد باشد، نيست و اين كار دشمن است. ملّتهاى اسلامى مايل به اتّحادند. امّا دشمن تلاش ويژه اى براى اخلال در اين امر انجام ميدهد؛ يعنى از طرق مختلف سرمايه گذارى مادّى و معنوى مخصوصى براى ايجاد تفرقه ميكند كه بخشى از اين سرمايه گذارى، مربوط به سابق است و مثل تقويت ناسيوناليستهاى افراطى، از قبل از انقلاب است.(3)

تضعيف استقلال و اقتدار ملّى هدف دشمنان

هر چيزى كه بتواند يك ملّت را به استقلال و به اقتدار ملّى و خودجوش و درون زا برساند، آن چيز مبغوض مراكز قدرتى است در دنيا كه همه ى دنيا را براى خودشان ميخواهند؛ نظام سلطه اينطور است.(1)

***

كسانى كه در داخل با انگيزه هاى مختلف گاهى حرفهاى دشمن را تكرار ميكنند - كه ان شاءالله نادانسته و ناخودآگاه و از روى بى اطّلاعى است - بايد خيلى مراقب باشند. هر نقطه اى را كه دشمن هدف ميگيرد و استكبار و صهيونيسم آن را آماج قرار ميدهند، شما بدانيد آن نقطه يكى از نقاط اصلى اقتدار ملّت ايران است؛ ميخواهند اين اقتدار را درهم بشكنند.(2)

اتّحاد؛ نقطه ى هدف دشمن

دشمنان ملّت ايران براى ضربه زدن به اين ملّت، يكى از راههايى كه پيدا كرده اند، ايجاد اختلاف ميان آحاد ملّت مسلمان است؛ كما اينكه در دنياى اسلام و در امّت اسلامى هم همين سياست را دنبال كرده اند. از اوّل پيروزى انقلاب سعى كردند كشورهاى مسلمان همسايه ى ما را - از جمله كشورهاى همسايه ى در خليج فارس را - از جمهورى اسلامى و از انقلاب اسلامى بترسانند؛ متأسّفانه در مواردى هم موفّق شدند؛ در حالى كه جمهورى اسلامى، دست برادرى به سوى همه ى ملّتهاى مسلمان و

ص: 139

مسائل اقتصادى؛ نقطه ى هدف و اميد دشمن براى فلج كردن نظام اسلامى

امروز دشمن چشمش به نقطه ى حسّاس اقتصادى است تا بلكه بتوانند اين كشور را از لحاظ اقتصادى دچار اختلال كنند. هرچه ميتوانند اختلال ايجاد كنند و هرچه هم نميتوانند، در تبليغاتشان وانمود كنند كه اختلال هست! اين كارى است كه امروز در تبليغات دشمنان ما، با قدرت و به شكلهاى مختلف انجام ميگيرد. راه مقابله هم انضباط مالى و صرفه جويى و نگاه پرهيزگرانه ى به مصرف گرايى است. من اين را ميخواهم به مردم عزيزمان تأكيد كنم: مصرف گرايى به صورت اسراف يكى از بيماريهاى خطرناك هر ملّتى است. ما يك خرده به اين

ص: 140

سازندگى كشور؛ نقطه ى هدف دشمن

نقطه اى كه دشمن به آن چشم دوخته، اين است كه ايران اسلامى نتواند به طور شايسته، سازندگى كشور را انجام بدهد. اين هم مايه ى اميد دشمنان است. آنها مايلند كه دولت جمهورى اسلامى نتواند در داخل كشور سازندگى را پيش ببرد، وضع زندگى مردم را سروسامان بدهد، توليد داخلى را افزايش بدهد، اتّكاى به خارج از كشور را كم كند و مردمان پابرهنه و مستضعف و فقير را به سروسامان زندگى لازم اسلامى برساند. آنها ميخواهند دولت اسلامى، توفيق اين وظايف بزرگ را به دست نياورد و نتواند اين كارها را انجام بدهد. به اين آرزو، چشم دوخته اند. اگر كشور اسلامى، با همّت شما مردم و با پيوند مستحكمى كه بحمدالله بين شما و دولت هست، به وضع درخشانى نايل بيايد، استعمار، آمريكا، دشمنان دلباخته ى ساده لوحى كه چشم به دهان آنها دوخته اند و بعضى از گروهكها و جريانهاى داخلى، خلع سلاح خواهند شد.(2)

ص: 141

مرعوب كردن افراد از كارهاى دشمن

دشمن، بعضى كسان را مرعوب ميكند؛ به بعضى افراد تحليل غلط از وضع كشور ميدهد؛ بعضى افراد را وابسته ى به خود ميكند - كه اينها علاجى ندارند جز اينكه كار دشمن را بكنند و حرف او را بزنند - بعضى كسان را تشويق ميكند كه به طبل بى خيالى بزنند و پى شهوات و كيف كردن بروند؛ بخصوص در جاهايى كه اميد بيشترى به آنهاست. دنبال آرمانها نرفتن، اراده ى اصلاح را در دل از بين بردن و بى نظمى كردن، از كارهاى دشمن است.(1)

قانون اساسى هدف دشمن

در نگاه واضحى كه انسان به مسائل ميكند، ميتواند چند نقطه را بروشنى پيدا كند. يك نقطه، نظريه ى حكومت اسلامى است. اين، يكى از موارد آماج حملات دشمن است. يا به مبانى اسلام، يا به قانون اساسى و يا به برخى از بخشهاى برجسته ى نظام اسلامى كه علامت و شاخصه ى نظام است، تهاجم فكرى و نظرى ميشود. اين تهاجم از تهاجم عملى كم اهمّيّت تر نيست. چون - همانطور كه آقايان اشاره كردند - تكيه ى نظام اسلامى به قدرت مردم است. قدرت مردم هم با ايمان آنهاست؛ اگر مؤمن باشند، دفاع خواهند كرد؛ امّا اگر پايه ى ايمان سست شد، اين پشتيبانى و اين دفاع به مرور از بين خواهد رفت. بنابراين چيزى كه ايمان و اعتقاد راسخ مردم را هدف گرفته است، نبايد دست كم گرفت. علاج اين كار، پيكار نظرى است. يك حركت علمى در اين زمينه لازم است.(2)

فصل ششم شيوه ها، ابزارها و زمينه هاى دشمن

آماج حملات

در مجموع حوادث اين سى سال، كشور بتدريج به مجموعه ى مصونيّت دار، ضدّ ضربه، ضدّ بمب تبديل شده؛ يعنى نظام جمهورى اسلامى. شوخى نيست. شما قدرت امنيّتى و جاسوسى و تبليغاتى اين سرويسهاى گوناگون امنيّتى و تبليغاتى دنيا را دست كم نگيريد. همه اين را احساس ميكنند - حالا شايد كسانى كه كمتر توى مقوله هاى گوناگون تبحّر داشتند، كمتر ببينند - هاليوود را شما دست كم نگيريد. قدرتِ اثرگذارى هنرى در غرب و چينش بسيار دقيق حروف تبليغات در دنياى غرب را دست كم نگيريد. همه ى اين نيروى عظيم، به اضافه ى ثروت بى پايان، به اضافه ى دستگاههاى عظيم سياسى و تبليغاتى، افتادند به جان جمهورى اسلامى. امروز هيچ كشور ديگرى در دنيا پيدا نميكنيد كه اينجور آماج حملات باشد. و جمهورى اسلامى دارد مقاومت ميكند. اين شوخى است ؟ اين موجودِ هفت جوشِ مستحكمِ مصونيّت يافته دارد مقاومت ميكند. اين، كم چيزى نيست. توطئه ى توهّم نيست؛ اين را جوانها، اين جوانهاى عزيز ما، بدانند.(1)

سعى دشمن در نابودى عنصر دين

دشمن، هميشه درصدد است تا نيروى دفاع كننده ى طرف مقابل را نابود كند و از بين ببرد. چون نيروى پيش برنده و دفاع كننده ى اين انقلاب، عنصر دين و رهبرى دينى بوده است، لذا دشمن سعى ميكند اين را از بين ببرد. شما ببينيد بعد از پيروزى انقلاب، چقدر عليه حضور رهبرى دينى در انقلاب حرف زدند! اين حرفها مخصوص بعد از زمان امام هم نيست. كسى خيال نكند كسانى كه با رهبرى دينى مخالفت ميكنند، بعد از زمان رحلت امام (قدس سره) پيدا شده اند. ابداً! از اوّل پيروزى انقلاب، همه ى كسانى كه از دست اين انقلاب داغدار بودند، با رهبرى و هدايت دينى اين انقلاب مخالفت كردند. چرا؟ براى اينكه انقلاب را از پا درآورند. اين، آن هدفى است كه دشمن نشانه گيرى كرده است و باز هم ميكند.(2)

***

خاصيّت دين اصيل و عميق اين است كه براى نفوذ در دستگاهها و در جاهاى مختلف و در محيطهاى انسانى، منتظر اجازه ى كسى نميماند. دين، در دانشگاه و در محيط روشنفكرى و در علم هم نفوذ كرد و همه جا رفت؛ ليكن بنا، بناى غلطى بود. اين بنا بايستى دگرگون بشود و نگذاريم دوباره آنگونه بشود؛ البتّه دشمن بيكار نميماند.(3)

ص: 150

دين و وفادارى مردم نقطه ى آماج دشمنان

دشمنان اين انقلاب وقتى خواسته اند در طول اين مدّت به اين انقلاب و اين نظام صدمه اى وارد كنند، آماج حملات آنها چه بوده است ؟ آماج حملات دشمنان، دو نقطه ى اساسى است: يكى دين، يكى مردم و وفادارى آنها. ميدانند كه اگر اين انقلاب، يك انقلاب دينى نبود، قدرت مقاومت نداشت؛ چون دين است كه پيروان خود را از تسليم شدن در مقابل ظلم منع ميكند، به مقابله ى با ظالم تشويق ميكند؛ عدالت و آزادى و معنويّت و پيشرفت را به زندگى انسانها پيشنهاد ميكند. اين، خصوصيّت دين است. پس آن نظامى كه بر مبناى دين باشد، معنى ندارد كه تسليم فشار و زور دشمنان و زورگويان و زياده طلبان بشود. اگر عنصر دين در اين انقلاب نبود، ممكن بود مسئولين انقلاب و سركردگان انقلاب با گرفتن يك امتيازى در مقابل دشمن كوتاه بيايند و راه را براى سلطه ى دوباره ى دشمن باز كنند؛ امّا چون دين ستون فقرات اين انقلاب است، چنين چيزى تاكنون پيش نيامده است و بعد از اين هم پيش نخواهد آمد.(1)

آگاهى دشمن به تأثيرات اسلام و ايمان

عقبه ى ما، در مبارزه ى ملّت ايران با قلدرى استكبار جهانى، عبارت بود از «فرهنگ» ما. منطقه ى عقبه ى ما عبارت بود از اخلاق اسلامى، توكّل به خدا، ايمان و علاقه به اسلام. يعنى علاقه ى آن مادرى كه چهار پسرش شهيد شده اند و ميگويد من اينها را در راه اسلام دادم، و به اين راضى است. بنده خانواده هايى را از نزديك ديده ام - يعنى به خانه ى آنها رفته ام و با پدران و مادران صحبت كرده ام. روايت نيست؛ خودم از نزديك ديده ام. - خانواده اى كه دو پسر داشتند، هر دو شهيد شدند. خانواده اى كه سه پسر داشتند و هر سه شهيد شدند. اين مگر شوخى است ؟! اين مصيبت، مگر قابل تحمّل است ؟! اين پدر و مادر بايد از غصّه ديوانه شوند. آن وقت، مادر، كه عواطف جوشانترى هم دارد، با كمال قدرت ميگويد: «ما اينها را در راه اسلام داديم، و حرفى نداريم.» عجب!

پس تأثير اسلام اين است! تأثير ايمان به خدا اين است! اين را دشمن فهميد. پدر و مادرى به جوان خود ميگويند «تو هنوز شانزده سالت است، هفده سالت است؛ برو درست را بخوان؛ برو بازيت را بكن؛ لذّتت را ببر. برادرت رفت و شهيد شد.»؛ جوان ميگويد: «نه! من سهم خودم را بايد براى اسلام ادا كنم.» اين، عبارتى است كه ما در وصيّتنامه هاى شهدا ديده ايم و از پدران و مادران شهدا و خانواده ها شنيده ايم. اثر اسلام، اين است.

يك روز امام فرمود: «امروز اسلام محتاج كمك شما جوانهاست.» بعدازظهرش بنده به خيابانها آمدم و كارى داشتم. ديدم مثل روزهاى اوّل انقلاب شده و مردم به طرف پاوه در حركتند. اين ماجرا و اين

ص: 153

احكام و مقرّرات اسلام، مورد هجوم دشمنان

دشمنان سراغ مجموعه ى احكام و مقرّرات اسلام رفتند - هر عقيده، هر توصيه اى از شرع مقدّس كه در زندگى و سرنوشت آينده ى فرد و جماعت و امّت اسلامى تأثير مثبت بارزى داشته است - و به نحوى با آن كلنجار رفتند، تا اگر بتوانند، آن را از بين ببرند؛ اگر نتوانند، روى محتوايش كار كنند! اين عقيده كه همه ى مسلمانان هم به آن معتقدند، مخصوص شيعه نيست. البتّه در خصوصيّات و جزئيّاتش، بعضى فرق، حرفهاى ديگرى دارند؛ امّا اصل اينكه چنين دورانى پيش خواهد آمد و يك نفر از خاندان پيامبر چنين حركت عظيم الهى را انجام خواهد داد و «يملأ الله به الارض قسطا و عدلا كما ملئت جورا و ظلما» (2) بين مسلمانان متواتر است. همه، اين را قبول دارند. خوب؛ اين عقيده از آن عقايد

ص: 154

اساس حمله ى دشمن، خارج ساختن حكومت از محور دين و امامت

در صدر اسلام بزرگترين و مهمترين ضربه اى كه بر اسلام وارد شد، اين بود كه حكومت اسلامى از امامت به سلطنت تبديل شد. حكومت امام حسن و حكومت على بن ابى طالب (عليهم السلام) به سلطنت شام تبديل شد! البتّه امام حسن مجتبى (عليه السلام) آن روز بخاطر يك مصلحت بزرگتر - كه حفظ اصل اسلام بود - مجبور شد اين تحميل را به جان بپذيرد. حكومت را از امام حسن گرفتند. وقتى حكومت از مركز دينى خودش خارج شد و در اختيار دنياطلبان و دنياداران گذاشته شد، بديهى است كه بعد هم حادثه ى كربلا پيش مى آيد. آن وقت حادثه ى كربلا حادثه اى

ص: 155

تبليغ دشمن مبنى بر جدايى اسلام اخلاقى از اسلام سياسى

امام عملاً نشان داد كه اسلام سياسى، همان اسلام معنوى است. در طول دوران استعمار، دشمنان اسلام و دشمنان بيدارى ملّتهاى اسلامى، تبليغ ميكردند كه اسلام معنوى و اسلام اخلاقى از اسلام سياسى جداست. امروز هم همين را تبليغ ميكنند. امروز هم دستگاههاى تبليغاتى دشمن و جبهه ى دشمن نظام اسلامى با انواع و اقسام وسايل تبليغاتى سعى ميكند اسلام سياسى و اسلام عدالتخواه و اسلام اجتماعى را بعنوان چهره اى خشن در دنيا معرفى كند و مردم را به اسلام منزوى، اسلام تسليم طلبانه و اسلامى كه در مقابل متجاوز و ظالم و زورگو هيچ عكس العملى از خود نشان نميدهد، سوق دهد. امام اين را شكست و اين انگاره ى دروغين از اسلام را باطل كرد و اسلام ناب را مطرح نمود. اسلام نابى كه امام مطرح كرد، يعنى ضدّ اسلام متحجّر و خرافى و همچنين ضدّ اسلام رنگ باخته در مقابل مكاتب بيگانه و التقاطى. هم آن روز، هم در طول سالهاى مبارزه براى تشكيل نظام اسلامى، و هم تا امروز، اين يكى از نقاطى است كه جبهه ى دشمن اسلام روى آن تأكيد ميكند: سياست را از معنويّت جدا كردن؛ يعنى اگر كسى ميخواهد مسلمان باشد، بايد سر خود بگيرد و گوشه اى بنشيند و به اينكه دشمن چه ميكند، متجاوز چه ميكند، اشغالگر چه ميكند، كارى نداشته باشد. امروز هم اين را تبليغ ميكنند. امام نقطه ى مقابل اين را در دنياى اسلام مطرح كرد و امروز دنياى اسلام اين موج عظيم را در

ص: 156

تبليغات دشمن عليه ولايت فقيه

در داخل ايران اسلامى كه مركز توجّه خصمانه ى دشمن است، دشمن از تجربه هاى خود حداكثر استفاده را ميكند. لذا ما ملّت ايران بايد هشيار باشيم. دشمن چند نكته را برحسب تجربه فهميد و دانست كه اينها نقاط اصلى پيشرفت انقلاب اسلامى است و بايد با اينها مقابله كند. يك نكته، امام، آن رهبر عجيب، استثنايى و عظيم القدر بود. دشمن متوجّه شد كه نفوذ رهبرى در ايران اسلامى چه ميكند و چگونه اين رابطه ى محبت آميز ميان رهبر و ملّت، در ميدانهاى مختلف گره گشا و بازكننده ى راههاست. دشمن ديد كه نفوذ امام (قدس سره)، چگونه مردم را در همه ى ميدانها، مقابل دشمن بسيج ميكند. اين، نكته اى بود كه دشمن روى آن تكيه كرد. تجربه اى كه دشمن پيدا كرد اين بود كه بايد شخص امام امّت (قدس سره) و مطلق رهبرى اسلامى - يعنى همان چيزى كه در معارف انقلاب و معارف اسلامى با عنوان «ولايت فقيه» شناخته شده است - را زير سؤال ببرد. لذا بيشترين تبليغات دشمن، عليه امام بود. منتها به شكلى هدايت شده، دقيق و البتّه بى فايده! امروز هم ايادى دشمن، در اطراف عالم و داخل ايران، عليه امام تبليغ ميكنند. منتها به نام امام كارى ندارند؛ چون ميدانند كه به نام امام نميشود نزديك شد و به آن جسارت كرد. لذا به راه و عملكرد امام حمله ميكنند و گذشته ى

ص: 157

نفوذ رهبرى؛ نقطه مقابله دشمن

دشمن از نفوذ و شخصيت امام و نفوذ رهبرى دينى، در هر زمانى به شدت صدمه خورده و داغدار است. يكى از نقاطى كه دشمن ميخواهد با آن مقابله كند، رهبرى و نفوذ آن است.(2)

***

در كشور خود ما، انقلاب مشروطيّت بود. امّا بعد از پيروزى، هنگامى كه علما را كنار زدند، از مسير منحرف شد و مشروطيّت به جايى رسيد كه رضاخان قلدر، فردى كه ضدّ همه ى آرمانهاى مشروطه خواهى بود، به حكومت رسيد. اگر انقلاب اسلامى ما هم تحت رهبرى دينى نبود، سرنوشتى چون انقلاب مشروطيّت پيدا ميكرد. هر انسان هوشمندى، وقتى توجّه ميكند كه اوّلاً شروع اين نهضت و پيروزى آن، ثانياً بقاى جمهورى اسلامى و مضمحل نشدن آن و ثالثاً مستقيم حركت كردن جمهورى اسلامى و انحراف نشدن آن، به بركت دين و رهبرى دينى است، پشت سر آن، يك نكته ى ديگر را هم

ص: 158

جمود و تحجّر

آنهايى كه به ارزشها توجّه ميكنند و تحوّل و تغيير و پيشرفت را نديده ميگيرند، خطر تحجّر تهديدشان ميكند؛ بايد مراقب باشند. آنهايى كه به تحوّل و تغيير توجّه ميكنند و ارزشها را در درجه ى اوّل قرار نميدهند، خطر انحراف برايشان وجود دارد؛ اينها هم بايد مراقب باشند. هر دو طرف بايد مواظب باشند. مبادا گروه اوّل دچار جمود و تحجّر شود. مبادا گروه دوّم دچار انحراف و زمينه سازى براى دشمن و مخالفان اساس ارزشها شود. اگر دو گروه اين توجّه را داشته باشند،

ص: 159

اختلافات مذهبى از ابزار دشمن

ما اطّلاع داريم - اينها تحليل نيست، اطّلاع است - آمريكاييها طرحهاى خطرناكى براى كردستان دارند؛ هدفشان دفاع از قوم كُرد نيست؛ هدف پنجه انداختن و سلطه يافتن بر قوم كرد است؛ اين را ما از روى اطّلاع ميدانيم؛ اينها تحليل نيست، اطّلاع است. دوستان كُرد ما در آن سوى مرزهاى غربى به ما اطّلاع دادند و اطّلاع ميدهند افسران آمريكايى پول ميبرند بالاى بلنديهاى «قنديل»، به قيمت خون جوانان كُرد از آنها اطّلاعات ميگيرند؛ پول ميدهند براى مزدورسازى. اين شأن جوان كُرد نيست. به هرجا بتوانند دست ميزنند، دست مى اندازند، براى اينكه بتوانند پنجه ى ننگين و خونين خود را در پيكر مردم كُرد فرو ببرند. ملّت ما و كُرد ايرانى، بحمدالله هشيار است و من اين را هم بگويم: جماعت كُرد و قوم كُرد حتّى در غير ايران هم غالباً خودشان را ايرانى ميدانند؛ به ايرانى بودن خودشان افتخار ميكنند. اگر كسانى از كُردهاى بيرون ايران در خدمت هدفهاى آمريكا قرار ميگيرند، بدانند كه ممكن است در كوتاه مدّت چيزى گيرشان بيايد، امّا در بلندمدّت نفرين و لعنت قوم كُرد آنها را تعقيب خواهد كرد و رهايشان نخواهد كرد. اين هوشياريها را بايد حفظ كنيد. هشيارى فقط در اين زمينه نيست. در زمينه ى اختلافات درونى خود ما هم، همه بايد هوشيار باشند. من در سنندج هم در روز اوّل - سه شنبه ى گذشته - گفتم، اينجا هم باز تكرار ميكنم: مذاهب اسلامى بايد دست در دست هم، برادروار در جهت اهداف و آرمانهاى بلند اسلامى به كمك هم حركت كنند. دشمن اميد بسته است كه بتواند پيروان مذاهب گوناگون را مقابل هم قرار بدهد. هيچكس نبايد تسليم اين نقشه ى خائنانه و خباثت آميز دشمن بشود.

ص: 160

بيگانه كردن مسلمانان از هويّت اسلامى سرانگشت دشمن

هر پديده، يا شخص، يا حكومتى و نظامى كه مسلمانان را از هويّت اسلاميشان بيگانه كند، يا به تفرّق و پراكندگى بكشاند، يا به كسب عزّت و عظمت اسلامى بى اعتنا، يا از آن مأيوس سازد، كارى دشمنانه ميكند؛ و اگر خود، دشمن نيست، سرانگشت دشمن است!

شيطان در قرآن، تعبيرى از نيروهاى شرآفرين و فسادآفرين و انحطاطآفرين است كه در صف مقابل انبيا قرار ميگيرد؛ «وَ كَذٰلِكَ جَعَلْنٰا

ص: 161

وجود وسايل تفرقه افكنى

به كشورهاى اسلامى نگاه كنيد! همه جا وسايل براى تفرقه افكنى هست. يك عدّه هم، حقيقتاً در اين بين، سرشان كلاه ميرود. يعنى فريب ميخورند، بازى ميخورند و بازيچه ى دست دشمن ميشوند. امروز امّت اسلامى، بايد متّحد باشد. نقاط اتّحاد و اجتماع زيادى هست كه هميشه بايد آنها را در نظر داشته باشيم.(3)

سوءاستفاده ى دشمن از اختلاف بين امّت اسلامى

آنچه كه ما امروز بايد به آن توجّه كنيم، اين است كه شيعه اين عقيده را براى خود مثل جان عزيزى در طول قرنهاى متمادى حفظ كرده است؛ با وجود دشمنيهايى كه شده است - كه اين دشمنيها را كم و بيش همه ميدانند؛ چقدر ظلم كردند، چقدر فشار آوردند، چقدر اختناق ايجاد كردند - شيعه اين عقيده را حفظ كرد؛ معارف تشيّع را گسترش داد؛ فقه شيعه، كلام شيعه، فلسفه ى شيعه، علوم گوناگون شيعه، تمدّن شيعى، فكر راقى شيعيان، بزرگان شيعه و برجستگان شيعه در تاريخ اسلام درخشان است. بنابراين، اين عقيده اى است كه شيعه آن را حفظ كرده است و حفظ خواهد كرد؛ امّا توجّه بكنيد كه اين اعتقاد مايه ى دعوا و نزاع نبايد بشود. اين، آن حرفى است كه ما سالهاست اين را گفتيم و تكرار كرديم، باز هم تكرار ميكنيم. و ميبينيم كه دشمن چه نيّتى دارد، چه قصد خبيثى دارد از ايجاد اختلاف بين آحاد امّت اسلامى به عناوين مختلف، از جمله با عنوان شيعه و سنّى. دشمن يعنى دشمن اسلام، دشمن قرآن، دشمن مشتركات، دشمن توحيد؛ نه دشمن يك بخشى از اسلام. دشمن سعى اش اين است كه بين امّت اسلامى، دشمنى برقرار كند؛ ميفهمد كه اتّحاد دنياى اسلام چقدر براى او مضر است. دشمن ديد كه وقتى انقلاب اسلامى در ايران پيروز شد، عظمت اين انقلاب و تشعشع اين انقلاب، چطور در دنياى اسلام و در كشورهاى اسلامى توانست دلها را به خود جذب كند؛ دلهايى كه شيعه

ص: 163

معرّفى انقلاب اسلامى بعنوان يك حركت شيعى

پس از پيروزى انقلاب اسلامى در ايران و گسترش فكر آن در سراسر آفاق اسلامى، يكى از ترفندهاى استكبار در مقابله با اين موج همه گير اسلامى اين بوده است كه از سويى انقلاب اسلامى ايران را يك حركت شيعى به معناى فرقه اى آن - و نه اسلامى به معناى عام - معرّفى كرده، و از سوى ديگر، در ايجاد نفاق و نقار ميان شيعه و سنّى سعى بليغ كنند. ما از آغاز با توجّه به اين مكر شيطانى، همواره اصرار بر وحدت فرق مسلمين داشته و كوشيده ايم اين فتنه گرى را خنثى كنيم و بحمدالله با تفضّل الهى توفيقات فراوان نيز داشته ايم، كه يكى از آخرين آنها، تشكيل مجمع جهانى تقريب مذاهب اسلامى است و هم اكنون در سراسر جهان اسلام، علما و روشنفكران و شعرا و نويسندگان و عامه ى مردم از همه ى مذاهب اسلامى، دوشادوش و با يك زبان و يك نفس، از انقلاب اسلامى و جمهورى اسلامى ايران دفاع ميكنند؛ ليكن دشمن با پول و طرح و تبليغ و خباثت فراوان مجهّز است و متأسّفانه در نقاطى از جهان كسانى را مى يابد كه بتواند با تطميع و اغفال، بر ذهن و زبان آنان تسلّط يابد. لذا گاه به گاه در كشورى از يك سياستمدار، و در كشور ديگرى از يك عالم نما يا انقلابى نما شنيده ميشود كه به تشنيع و ناسزا به شيعيان يا به ملّت ايران - كه بزرگترين انقلاب معاصر را به وجود آورده و به گونه اى بهت انگيز از آن دفاع كرده اند - زبان ميگشايد و قلم ميراند. يا در كشور

ص: 164

نزاع ميان فرق اسلامى

دشمن ميخواهد ميان فرقه هاى اسلامى نزاع باشد؛ بخصوص بعد از پيروزى انقلاب اسلامى دشمن خواسته است بين ايران انقلابى و اسلامى و بقيه ى ملّتها جدايى بيندازد. از خدا ميخواهند كه در دنياى اسلام گفته شود: «اينها شيعه هستند و انقلابشان انقلاب شيعى است و به ما سنّيها ربطى ندارد»! ملّت ايران از اوّل انقلاب گفته است بله، ما شيعه و مواليان اهل بيت پيامبريم؛ امّا اين انقلاب، يك انقلاب اسلامى بر اساس قرآن، بر اساس توحيد، بر اساس اسلام خالص و ناب، بر اساس وحدت و برادرى بين همه ى مسلمين است. اين را از اوّل ملّت ما گفتند و امام ما نيز اين را فرياد كشيد و بيان كرد.(2)

***

امروز وظيفه ى اين امّت بزرگ، در مقابل پيامبر، نجات دهنده، پيشوا، معلّم، امانت الهى در ميان خود و محبوبترين چهره در ميان امّت؛ يعنى وجود مقدّس نبى اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) اين است كه عزّت و شوكت امّت اسلامى را با حفظ وحدت پاس بدارد. اين وظيفه ى امروز امّت است. امّت از پيامبر خود عيدى ميخواهد؛ امّا امّت، در مقابل پيامبر موظّف است وظيفه ى عيدى خود را هم انجام دهد. عيدى امّت اين است كه حفظ وحدت كند و آبروى پيغمبر را محفوظ بدارد. امروز همه ى تلاش دشمنان اسلام و امّت اسلامى اين است كه اين امّت را به جان يكديگر بيندازند و آنها را با همديگر دشمن كنند. اين تلاش، مخصوص امروز

ص: 165

ايجاد حسّاسيّتهاى مذهبى

ما كه مسلمان هستيم، بايد حواسمان جمع باشد. ما بايد بفهميم كه پول نفت فلان كشورى كه به نوكرى آمريكا و غرب، در ميان ملّتهاى مسلمان شناخته شده و روسياه است و به استكبار وابستگى دارد، اگر صرف انتشار كتابى در رد تشيّع شد، محض رضاى خدا و علاقه ى به تسنّن نيست و غرض خبيثى را دنبال ميكند. عكس قضيه هم صادق است. اگر ديديم عواملى در جامعه ى شيعى، مشغول تحريك و برانگيختن حسّاسيّت نسبت به برادران اهل سنّت يا مقدّسات آنها هستند، اگر حمل بر كج سليقگى و بدفهمى نكنيم، بايد بدانيم كه قطعاً دست دشمن است. دشمن، از كجى سليقه نيز بيشترين استفاده را ميكند. لذا امروز، اتّحاد مسلمين و صفاى دل برادران مسلمان با يكديگر، شرط اصلى اعلاى كلمه ى اسلام است.(2)

ايجاد اختلاف بين شيعه و سنّى از سياست دشمنان

سياست دشمنان اسلام ايجاد اختلاف بين شيعه و سنّى است. اين، يكى از راههايش است. هر كسى به اين اختلافات شديد كمك كند، در واقع به آن اهداف كمك كرده است. جا دارد كه همه ى گروههاى عراقى، اين حركات را محكوم كنند و از آن تبرى بجويند. خوشبختانه بزرگان شيعه عاقلانه و خوب عمل كردند؛ به شيعيان توصيه كردند كه عكس العمل نشان ندهند، كه اين كار مهمّى بود.(3)

مهمترين شگرد؛ دشمن ايجاد دودستگى در بين مردم

امروز مسئوليّت من و شما خيلى خطير است. بايستى با عقل، تدبير و همراه با توكّل به خدا و شجاعت، نه با جبن، راه را طى كرد. اوّلين كار، استحكام داخلى است. نبايد بگذاريد اين مباحثات و بگومگوها به

ص: 168

تبليغات از شگردهاى دشمن

يكى از شگردهاى دشمن، تبليغات است. تبليغ كنند كه جمهورى اسلامى نتوانست. تبليغ كنند كه اسلام كافى نيست. تبليغ كنند كه مردم ايران ترسيدند و عقب نشينى كردند. تبليغ كنند كه ملّت ايران، از انقلاب و از اسلام فاصله گرفته اند. تبليغ كنند كه دولت ضعيف است و نميتواند كار كند. سعى كنند كه احساسات قشرى و صنفى را در افراد زنده كنند، تا چوب لاى چرخ دولت و مسئولان و كارگزاران كشور بگذارند. دشمن فقط اين كارها را ميتواند بكند؛ كار ديگرى از دست دشمن ساخته نيست.

شما خيال نكنيد كه دشمن فقط از جبهه ى جنگ حمله ميكند. دشمن وقتى در مقابل نظامى مثل نظام جمهورى اسلامى قرار گرفت و

ص: 170

تلاش تبليغاتى دشمن جهت حذف نظام اسلامى

دشمن ميكوشد با جوسازى و حيله هاى تبليغاتى، شما را از نام حكومت اسلامى و نظام اسلامى برحذر دارد، و شايد برخى از ساده دلان به اين فكر بيفتند كه براى حسّاس نشدن آمريكا و دولتهاى غربى، بهتر است كه در اظهارات علنى، از نام حكومت اسلامى اجتناب شود. توصيه ى اينجانب، اجتناب جدّى از اين مصلحت انديشى خلاف مصلحت است. هدف تشكيل نظام اسلامى و حاكميّت قرآن و اسلام را، بى هيچ انفعالى به صراحت و به تكرار و در همه ى شرايط بيان كنيد و با عدول از نام مقدّس اسلام، دشمن را به طمع نيندازيد و هدف را مبهم و غبارآلود نسازيد.(2)

***

امروز الگوى زندگى سياسى و اقتصادى و منش كلّى انقلابى ما همان چيزى است كه از امام دانسته ايم و شنيده ايم و همان منش و افكار و رفتار امام - كه درست هم بود، منطبق بر حق هم بود، با همه ى

ص: 171

وادار كردن اتّهامات خصمانه از ابزار تبليغاتى دشمن

تبليغات مدرن و داراى پوشش جهانى، بى شك كارآمدترين حربه ى استكبار است. امروز تعداد رسانه هاى صوتى و تصويرى و مطبوعاتى اى كه بيشترين تلاش خود را وقف دشمنى با اسلام كرده اند، بسيار زياد و همچنان رو به افزايش است. كارشناسانى مزدور، فقط سرگرم ساختن و پرداختن مطلب و خبر و تحليل، براى گمراه كردن ذهن مستمعان خود و معرّفى نادرست و ترسيم زشت از نهضت اسلامى و شخصيّتهاى بزرگ اسلامى اند، و جمهورى اسلامى در سالهاى پس از پيروزى انقلاب تا امروز بى وقفه و روزافزون با چنين

ص: 172

تازگى نداشتن جنجالهاى تبليغاتى

اين جنجالهاى تبليغاتى عليه جمهورى اسلامى، تازگى ندارد و مال امروز و ديروز نيست. از اوّل انقلاب اين بحثها بود. البتّه اوّل اوّل انقلاب را نميگويم؛ چون اوّل اوّل انقلاب، دشمن گيج بود؛ سرگيجه داشت؛ نميفهميد چه شده است؛ قدرت نداشت موقعيّت را درك كند. لذا، آن چند ماه اوّل انقلاب، تبليغاتى از اين قبيل نبود. امّا هنوز چند ماهى نگذشته بود كه سناى آمريكا عليه جمهورى اسلامى ايران مصوّبه اى گذراند و دشمنى خودش را با اسلام و نظام جمهورى اسلامى و امام بزرگوار ما روشن و واضح كرد. اين اقدامها، از آن روز

ص: 174

فريب نخوردن از لبخند دشمن

يكى از كارهاى اصلى كه بايد انجام بدهيم و همه بايد به آن توجّه داشته باشيم، اين است كه فريب لبخند دشمن و وعده هاى دروغ جبهه ى دشمن را نخوريم. در اين سى سال، تجربه هم پيدا كرده ايم. گاهى به روى ما لبخند زدند. اوايل گاهى بعضى از ما باور ميكرديم. يواش يواش فهميديم پشت صحنه چيست. فريب لبخند دشمن را، فريب وعده هاى دروغ دشمن را نخوريم. جبهه ى قدرت مادّى اى كه امروز بر دنيا مسلّط است، راحت عهد ميشكند. بدون هيچ دغدغه اى عهدشكنى ميكنند، زير قولشان ميزنند، زير حرفشان ميزنند، نه از خدا خجالت ميكشند، نه از خلق خجالت ميكشند، نه از طرف مذاكره خجالت ميكشند؛ راحت دروغ ميگويند! من نمونه هاى زنده دارم - كه حالا در اينجا جاى بحثش نيست؛ شايد آن وقتى كه لازم باشد، عرض بكنم - همين اظهاراتى كه آمريكاييها كردند، رئيس جمهور آمريكا كرد؛ نامه اى كه به ما نوشت، جوابى كه ما داديم؛ بعد عكس العمل و اقدامى كه آنها با مضمون آن نامه ها كردند. اينها يك روزى در اختيار افكار عمومى دنيا - آن وقتى كه لازم باشد - قرار خواهد گرفت؛ خواهند ديد كه اينها چه جورى اند، حرفشان چقدر اهمّيّت و ارزش دارد، وعده شان چقدر ارزش دارد. بنابراين يكى از كارهاى اساسى ما اين است كه

ص: 176

مقابله با شيوه هاى دشمن در پايمال كردن حقّ ملّت

دشمن نميتواند با تهديد كارى بكند. اين روزها باز صداى تهديدشان بلند شده است: آمريكا و صهيونيستها يك جور، بعضى از دولتهاى اروپايى هم جاهلانه و ناخردمندانه، دنباله رو آمريكا! مگر ملّت ايران را تجربه نكرديد؟ مگر اين ملّت عظيم و مقاوم را نيازموديد؟ ما راه خودمان را با قدرت ادامه خواهيم داد و نميگذاريم مستكبران عالم، حق اين ملّت را پايمال كنند. اين تكليف ما، وظيفه ى ما و حق اين ملّت عظيم است كه ما بايد به مقتضاى مسئوليّتمان، اين حق را ادا كنيم؛ بايد نگذاريم دشمن با شيوه هاى گوناگون، با روشهاى مختلف، با جنگ روانى و با انواع و اقسام حيله ها و ترفندها حق اين ملّت را پامال كند و به فضل پروردگار نخواهيم گذاشت.(3)

سوءاستفاده ى دشمن از غفلت و تنبليها

يك عدّه اى غفلت ميكنند، نميفهمند كه ما اين همه حركت كرده ايم، پيش آمده ايم؛ نميفهمند كه ما هنوز راه طولانى اى در پيش داريم؛ نميفهمند كه ما دشمن داريم، دشمن از تنبلى ما، از غفلت ما، از اختلاف ما، سوءاستفاده ميكند. مخاطب بيشتر اين حرف شخصيتهاى مطرح جامعه - سياسى و فرهنگى و غيره - هستند كه بايد مراقب حرف

ص: 178

مأيوس كردن مردم با شواهد دروغين

تبليغاتچيهاى دنيا - و امروز بيشتر از گذشته - سعى ميكنند ملّت ايران را، كه ميرود تا به قلّه برسد، مأيوس كنند. ميگويند: «آقا، وضع اقتصاد خراب است! آقا، دنيا نميگذارد! آقا، آمريكا نميگذارد! آقا، مردم ناراحتند!» دائم در گوش مردم اين چيزها را ميخوانند؛ آن هم با روشهاى تبليغاتى بسيار زيركانه. بنده حرفهاى اينها را گوش ميدهم. حرفهايشان را گاهى مستقيماً گوش ميدهم و بسيارى اوقات هم مينويسند يا ضبط ميكنند و برايم مى آورند. من ميبينم اينها چه ميگويند. ميبينم كه نشسته اند و كلماتى را انتخاب كرده اند كه مردم اين حرف را باور كنند! يك دروغ مسلّم را ميخواهند مردم باور كنند! متأسّفانه بعضى در داخل، هر چه حرف ميزنند براى مأيوس كردن مردم است. يا سكوت ميكنند، يا اگر يك كلمه حرف هم زدند، براى اين است كه مردم را مأيوس كنند!

چرا مردم را مأيوس ميكنيد؟! چرا به اين ملّت قدرتمند و شجاع، كه ميتواند راههاى دشوار را برود و دشوارترين بخش راه را هم تاكنون رفته است ميگوييد: «نميتوانيد به حكومت و جامعه و نظام عادلانه اسلامى برسيد»؟! چرا؟! همه ى راهها را دشمن رفت، بلكه بتواند شما ملّت را شكست دهد؛ و نتوانست. همه ى راهها را رفتند: راه جنگ نظامى، راه محاصره ى اقتصادى، راه تبليغات، راه فحّاشى، راه تهمت

ص: 180

سرمايه گذارى دشمن در ايجاد يأس

همه ى ما تصميم بگيريم كه دشمن را مأيوس سازيم. دشمن روى اين نكته به شدّت سرمايه گذارى تبليغاتى ميكند و سعى ميكند به نحوى دلهاى مردم را - كه در بهشتى از صفا آرميده اند - مشوّش و آشفته كند. همه ى دستگاههاى مسئول بايد تلاش كنند و نگذارند آن سه نقطه ى اميد دشمن، تأثير سوء خودش را بگذارد. شما نمايندگان محترم ميتوانيد نقش عمده اى در خنثى كردن اهداف آنها در مجلس شوراى اسلامى داشته باشيد.(2)

***

يكى از ترفندهاى تبليغاتى دشمن اين است كه به نحوى ذهنها را نسبت به آينده دچار ترديد بكند. متأسّفانه، بعضى از افراد ساده دل - كه شايد آدمهاى مغرضى هم دنبال قضايا باشند - وقتى ميبينند كشور به سمت سازندگى و آبادى پيش ميرود، به جاى كمك و همكارى و تسهيل امور و روشن كردن افق ديد مردم، بر همه چيز هاله اى از ابهام و شك ميگسترانند؛ به گمان اينكه مردم را دچار ترديد كنند. تلاش مديريّت قوى بايد با پيشرفتها همراه باشد. چرا ما در پيشرفتهاى يك ملّت شك كنيم ؟ كسانى كه حرفى ميزنند و اظهارنظرى ميكنند، مواظب باشند مبادا بر طبق خواست دشمن و استكبار حرف بزنند. دشمن، همين را ميخواهد و مايل است كه مردم در تلاش و سازندگى خودشان، دچار شك و ترديد بشوند.(3)

ص: 181

حاكم كردن يأس در دلها

كارى كه دشمن ميخواهد بكند، اين است كه يأس را بر دلها حاكم كند و هركس به گونه اى مأيوس باشد؛ دانشجو يك طور، دانش آموز يك طور، كارگر يك طور، روحانى يك طور، كاسب يك طور، ادارى يك طور، مسئول دولتى يك طور، مسئول بلندپايه يك طور. هركدام روشهايى دارند؛ ما از نزديك ميبينيم. روشهايى دارند كه حتّى برخى از مسئولان بلندپايه را هم در يك كشور مأيوس كنند. ما مسئولانى را از كشورهاى ديگر ميبينيم كه گاهى با ما صحبت ميكنند، دلشان پر از يأس است. واقعاً آدم مأيوس چه كار ميتواند بكند؟ ما سعى كرديم يأس را از دلهاى آنها بيرون بكشيم و به جايش اميد تزريق كنيم. بحمدالله ملّت ما، ملّت اميدوار و بانشاطى است. در مردم اميد را تزريق كنيد.(1)

تحريك مردم از راه واسطه ها

امام بزرگوار، مكرّر ميفرمود كه گاهى دشمن با ده واسطه، يك نفر را تحريك ميكند كه حرفى بگويد، يا كارى را انجام دهد! اگر شما بخواهيد دشمن را بشناسيد، بايد ده واسطه را طى كنيد و برويد. دشمن

ص: 183

عدم خوش بينى نسبت به دشمن

كسانى كه روى مردم اثر ميگذارند - كسانى كه حرفشان، اقدامشان، عملشان، منششان، نوشته شان، روى مردم اثر ميگذارد - چند خطر بزرگ آنها تهديدشان ميكند كه بايد بسيار مراقب باشند. يكى خطر خسته شدن است، يكى خطر راحت طلبى است، يكى خطر ميل به سازش است، يكى خطر چسبيدن به منافع نقد است؛ همان بلايى كه بر سر كسانى كه انقلاب فلسطين را منحرف كردند، آمد؛ همان خطرى كه بر سر همه ى رهبرانى آمد كه ملّتهاى خودشان را از مسير درست و راهى كه شروع كرده بودند، منحرف كردند و بازداشتند. بارهاى سنگين بر روى نيروهاى اثرگذار روى ذهنهاى مردم است. بايد ايمان و پارسايى خودشان را تقويت كنند؛ بايد اتكاى خودشان را به لطف و فضل خدا زياد كنند؛ بايد به دشمن لحظه اى خوشبين نباشند؛ دشمن درصدد ضربه زدن است. اگر خواص يك كشور - يعنى نيروهايى كه با زبانشان، با قلمشان، با رفتارشان، با امضايشان، بر روى مسير يك ملّت اثر ميگذارند - ميل به سازش و راحت طلبى و زندگى مرفّه و خوشگذرانى

ص: 184

توسّل دشمن به دروغ و فريب

دشمن مايل نيست اهداف و مقاصد خيانت آميز و جنايت بار خود را براى ملّتها تشريح كند. لذا از دور شعارهاى انسان دوستى، حقوق بشر، دمكراسى و غيره را بر سر دست ميكند. امّا اين دروغگويى و فريب نميتواند زياد باقى بماند. قدرت طلبان و مستكبران عالم، در عمل خودشان را افشا ميكنند. همين حالا در قضيه ى عراق ببينيد. آمريكاييها صريحاً ميگويند ما ميخواهيم به عراق بياييم و يك حاكم آمريكايى را حداقل به مدّت دو سال بر سر كار بگذاريم. اين، افشاى مافى الضمير آمريكاييهاست. آنها در ته دلشان همين را ميخواهند و به كمتر از اين راضى نيستند. اگر بخواهند يك حاكم دست نشانده ى عراقى را هم بر سر كار بگذارند، باز آنها را اشباع نميكند. آنها ميخواهند يك ملّت، يك كشور و يك مجموعه منابع انسانى و مالى و مادّى را يكجا و يكپارچه در حلقوم شركتهاى افزون طلب صهيونيستى و مراكز قدرت جهانى بريزند و به كمتر از اين راضى نيستند. خواست آنها اين است.(2)

ص: 185

راه علاج، عدم تسليم

علاج كار در مقابل آمريكاى ماجراجو و متجاوز چيست ؟ يك عدّه نسخه ى تسليم را تجويز ميكنند؛ اين نسخه كارساز نيست. البتّه شما جوانان ميدانيد، هركس هم كه از هويّت انسانى مستقل برخوردار باشد، ميداند كه نشان دادن نشانه هاى تسليم در مقابل دشمن، به هيچ وجه كارساز نيست. نشانه هاى تسليم و انقياد و مرعوب شدن، دشمن را نيرومند ميكند؛ به او روحيه ميدهد و به او كمك ميكند تا بتواند راه خود را در تجاوز ادامه دهد. بنابراين به هيچ وجه نبايد تسليم شد.(1)

تهاجم فرهنگى دشمن در برابر اسلام

از صد سال قبل هم تهاجم فرهنگى عليه اسلام بود؛ امّا وقتى كه انسان با يك دشمن خواب آلوده روبه روست، آرايش نظاميش يك نوع است؛ وقتى با يك دشمن بيدار روبه روست، آرايش نظامى نوع ديگر ميشود. آن روز عالم اسلام، خواب آلوده، بلكه تخديرشده و مست بود؛ اصلاً گاهى دشمن به او ضربه اى ميزد، يك سوزن در رگش فرو ميكرد و چيزى تزريق ميكرد؛ تمام ميشد ميرفت؛ امّا الان اسلام بيدار است؛ دشمن دنياى غرب، امروز بيدار است؛ مثل قهرمانى در ميدان است؛ يك خاطره ى تمام نشدنى از شخصيّتى مثل امام را با خودش دارد؛ اين همه ذخيره ى انقلابى دارد؛ اين همه جوان خوب دارد؛ اينها شوخى نيست. امروز دشمن در مقابل وضع كنونى ما، آن ژست و آرايش نظامى صد سال يا پنجاه سال پيش را به خود نميگيرد. ما بايد آرايش جديد دشمن را بشناسيم؛ اگر نشناختيم و خوابيديم، از بين رفته ايم؛ همان «من نام لم ينم عنه» است. «ان اخا الحرب الارق و من نام لم ينم عنه» (1)؛ مرد جنگ بايد بيدار باشد؛ و اگر تو خوابيدى، لازمه اش اين نيست كه حتماً دشمن تو در سنگر مقابل خوابيده باشد؛ او ممكن است بيدار باشد. هدف از اين تبليغات چه بود؟ هدف از تبليغات، روحانيّت نبود - روحانيّت كه خصوصيّتى نداشت - هدف از اين تبليغات، دين بود. اگر ما بياييم حيثيّت روحانيّت و فقاهت و رتبه ى علمى فقاهت و تأثير آن را در حركت كلّى يك كشور منكر بشويم، يا زير سؤال ببريم، يا دچار خدشه بكنيم، درحقيقت به گرايش دينى طبقه ى كارآمد و عظيمى لطمه زده ايم؛ و اين همان كارى است كه آنها ميخواهند، و آبى است به آسياب دشمن ريختن؛ لذا بايد در محيط دانشگاه، به اين نكته خيلى توجّه شود.(2)

ص: 188

عوض كردن ذهنيّت مردم، هدف تهاجم فرهنگى دشمن

هدف تهاجم فرهنگى دشمن اين است كه ذهن مردم را عوض كند؛ از راه اسلام منصرف نمايد و از مبارزه نااميد سازد. آن آقايى كه خودش به حسب آنچه كه ما ميبينيم خَسِرَ اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةَ است، برميدارد مينويسد كه «ملّت ايران خَسِرَ اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةَ شده اند»! مينويسند، و چاپ هم ميكنند كه «مسلمانهاى عالم و از جمله ملّت ايران، خَسِرَ اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةَ شدند.» چرا؟ چون با آمريكا جنگيدند؛ مقصودش اين است! اين، خَسِرَ اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةَ بودن است ؟! ملّت ايران كه توانست خود را از ذلّت وابستگى نجات دهد؛ توانست خود را از ذلّت و ننگ ارتباط و اتّصال با رژيم منحوس دست نشانده ى فاسد پهلوى و ارتباط با آمريكا نجات دهد و اينطور شجاعت و شهامت و سربلندى در دنيا از خود به نمايش بگذارد و در جاده ى آزادگى گام نهد، خَسِرَ اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةَ است ؟! اين جوانان ما، اين خانواده هاى مؤمن ما، اين زن و مرد دلباخته ى دين و عاشق راه خدا، خَسِرَ اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةَ اند؟! خودشان خَسِرَ اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةَ اند! كسى كه اين را ميگويد، حقيقتاً خَسِرَ اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةَ است. نه دنيا دارند، نه آخرت. دنياشان، دنياى نكبت؛ آخرتشان هم بلاشك، قهر و عذاب الهى است. نسبت به مردم اين حرفها را ميزنند و پخش هم ميكنند. براى چه پخش ميكنند؟ براى اينكه مردم را متزلزل كنند؛ براى اينكه ايمان مردم را عوض كنند. اين، كار كيست ؟ كار همان دشمنى كه استقلال اقتصادى به ضرر اوست، استقلال سياسى به ضرر اوست؛ استقلال فرهنگى به ضرر اوست.(1)

اقتصاد از نقاط اميد دشمنان در فلج كردن نظام اسلامى

به اعتقاد من امروز فوريترين كار اين است كه به مسائل اقتصادى و مسأله ى معيشت و در رأس همه مسأله ى اشتغال، با جدّيّت پرداخته شود. هيچكدام از اينها معضلات و گرههاى كورى نيستند كه دستهاى توانا و فكرهاى كارآمد، نتوانند آنها را حل كنند. همه ى اينها كارهاى ممكن و روانى هستند؛ منتها تلاش، جدّيّت، ابتكار و پشتكار لازم است تا اين كارها انجام گيرد. امروز اگر اندكى سستى و كوتاهى شود، دير خواهد شد. فرصت كوتاه است؛ فرصتهاى دولتها مثل برق ميگذرد. چهار سال به سرعت گذشت، اين چهار سال هم به سرعت خواهد گذشت. بنابراين بايد اولويّت را در نيازها جستجو كرد و با آگاهى و شتاب لازم و تدبير مقتضى، آن نيازها را برآورده ساخت. امروز اين امر لازمى است. شما اگر به تبليغات جهانى - كه بى گمان از مركزيّتهاى حساب شده ى سياسى و امنيّتى هدايت ميشود - نگاه كنيد، ميبينيد يكى از نقاط اميد دشمنان ما براى فلج كردن نظام اسلامى، همين مسأله ى اقتصاد است. ما منابع ثروت و درآمد و نيروى كار فراوان و زمينه هاى متعدّدى براى شكوفايى اقتصادى داريم. ما ميتوانيم بسيارى از كارها را انجام دهيم. ما ميتوانيم چهره ى زشت فقر را از كشور بزداييم(2).

***

ص: 191

فصل هفتم برنامه ريزيهاى دشمن

حمله ى دشمن به مسلّمات اسلامى و خدشه كردن چهره ى رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم)

دشمنان، «ولايت مطلقه» را به معناى «استبداد» گرفته اند؛ يعنى ميل فقيه عادل به صورت دلبخواه. اين معنا در دلِ خودش يك تناقض دارد: اگر عادل است، نميتواند مستبد باشد؛ اگر مستبد است و بر اساس دلخواه عمل ميكند، پس عادل نيست. دشمنان، اين را ملتفت نميشوند و اين معنا را نميفهمند. اين نيست مسأله ى «ولايت مطلقه» كه فقيه هر كار دلش خواست، بكند؛ يك وقت يك چيزى به نظرش رسيد كه بايد اين كار انجام بگيرد، فوراً انجام دهد؛ قضيه اين نيست. قضيه اين است كه يك حالت انعطافى در دست كليددار اصلى نظام وجود دارد كه ميتواند در آنجايى كه لازم است، مسير را تصحيح و اصلاح كند، بنا را ترميم كند. البتّه در اينجا هم خطرى كه وجود دارد - كه بايد از اين خطر برحذر بود - اين است كه ما تصوّر كنيم اين انعطاف بايستى تحت تأثير فشارهاى بيرونى و تغييرِ در جهت انعطاف به قالبهاى غربى باشد. سر قضيه ى قصاص به ما اعتراض ميكنند و فشار مى آورند، سر قضيه ى ديه به ما فشار مى آورند، سر قضاياى گوناگون در مسائل مختلف به ما فشار مى آورند؛ لذا ما تسليم شويم؛ انعطاف به اين معنا باشد. نه، اين انحراف است؛ اين انعطاف نيست. بايد توجّه كنيم، همان آيه ى شريفه ى «وَ إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي اَلْأَرْضِ » اينجا هم جارى است. نبايد بخاطر اينكه راديوهاى بيگانه و تبليغات خصمانه و اتاقهاى فكر دشمن و كمربسته ى عليه نظام اسلامى، راجع به فلان حكم، راجع به فلان مبنا اعتراض

ص: 195

كمرنگ كردن آرمانهاى الهى

اگر اين ملّتى كه با نيروى ايمان و با شجاعت ناشى از ايمان توانسته كار بزرگى را انجام دهد، يك دشمن داشته باشد، اين دشمن چه كار ميكند؟ خودتان فكر كنيد. راه غلبه ى دشمن بر چنين ملّتى چيست ؟ راه غلبه ى دشمن اين است كه اين عامل معنوى را از اين ملّت بگيرد. اين دشمن ميداند كه تا وقتى در اين مردم، همان روحيّه ى ايمان - آن اخلاص ايمانى، آن شجاعت ايمانى، آن دلبستگى به هدفها - باشد، اين ملّت قابل دسترسى نيست. چه كار بايد بكند؟ بايد تلاش كند تا ايمان را در آنها

ص: 196

توطئه چينى مستمر دشمن عليه اسلام

خيال نكنيد كه دشمنان اسلام از دشمنى با اسلام فارغ شده اند؛ خير، روزبه روز مشغول توطئه هستند و اگر جاى پايى پيدا كنند، هر لحظه يك قدم جلوتر ميگذارند؛ بايد به آنها فرصت نداد. البتّه اگر به آنها بگويند كه شما قصد اين خيانت و اين جنايت و اين سلطه گرى را داريد، انكار هم ميكنند؛ امّا اگر فرصت پيدا كردند، يك خاكريز و يك سنگر جلوتر بيايند، مى آيند. دشمن اينطور است.(2)

***

اگر آنچه واقع شد، ادامه پيدا نكند و تعميق نشود و تعميم نيابد و نسلى كه رو به وجود است و نسلهاى بعدى را فرا نگيرد و خداى نكرده اسم، اسلام و جمهورى اسلامى و حاكميّت مناديان اسلام باشد، امّا واقع قضيه و متن زندگى مردم چيز ديگرى باشد، اين انقلاب قطعاً موفّق نبوده و نيست. در آن صورت، از اينكه چنين چيزى پيش بيايد، به خدا پناه ميبريم. نبايد بگذاريم چنين چيزى رخ دهد. دشمن روى اين نقطه كار ميكند. تمام دستگاهها و تمام افراد، بخصوص علماى اعلام و روحانيون، بايستى روى تربيت نفوس مردم و تحقّق انقلاب قلبى و اخلاقى در آنها، مخصوصاً در جوانان تلاش كنند.(3)

***

ص: 197

اباحيگرى از سياستهاى دشمنان اسلام

يكى از مسائلى كه دشمن به طور جدّى در كشور تبليغ ميكند، مسأله ى اباحيگرى است. اباحيگرى اعتقادى و عملى، يعنى پايبنديها و تقيّدات و تكيه گاههايى كه يك انسان را در حركت خود به سمت هدف مشخّصى عازم و مصمّم ميكند، از او گرفتن و او را سرگردان و لنگ كردن. اين را بايد جدّى بگيريد. يكى از سياستهاى دشمنان اسلام اين است كه ايمان مردم را بگيرند و اعتقاد آنها به انقلاب را سلب كنند. چند سالى است كه اين را در تبليغاتشان شروع كرده اند. بنده از همان اوايلى كه اين تبليغات در رفتارهاى دشمنان كشور، اجرايى و عملياتى شده بود - حدود ده، يازده سال پيش - متوجّه اين نكته شدم و به همه، بخصوص به مسئولان فرهنگى هشدار دادم و گفتم اينها ميخواهند اصل اعتبار انقلاب را زير سؤال ببرند؛ انقلابى كه يكى از افتخارات تاريخ بشرى در زمان

ص: 198

اسلام منهاى سياست و روحانيّت دو نكته ى اساسى در برنامه ريزى دشمنان

دشمنان دو نكته ى اساسى را در باب دين دارند دنبال ميكنند؛ چون ديده اند كه اين دو نقطه در زندگى مردم چقدر تأثيرگذار است: يكى مسأله ى اسلام منهاى روحانيّت است؛ چون ديده اند كه روحانيّت در جامعه ى ايرانى چه تأثير شگرفى را به وجود آورد و بر حركت مردم

ص: 199

اهمّيّت نقش رهبرى در خنثى سازى توطئه ى دشمن

رهبرى، يعنى آن نقطه اى كه هرجا دولت - هر دولتى در ايران - مشكلى داشته باشد، مشكلات لاعلاجش به دست رهبرى حل ميشود. توجّه كنيد؛ هر جا كه تبليغات دشمن كارى كند تا مردم را به دولتها بدبين سازد، اينجا نقش رهبرى است كه حقيقت را براى مردم، روشن، و توطئه ى دشمن را برملا ميكند. اين چند ساله نديديد كه درباره ى دولتها، دولتمردان و مسئولان چه ميكردند و چگونه سعى مينمودند كه تبليغات دروغ و ترفندهاى گوناگونى را رايج كنند تا مردم را مأيوس نمايند! آنجايى كه ميخواهند مردم را مأيوس كنند، رهبرى است كه اميد به مردم ميدهد. آنجايى كه ميخواهند يك توطئه ى سياسى بين المللى براى ملّت ايران به وجود آورند، رهبرى است كه قدم جلو ميگذارد و تماميّت انقلاب را در مقابل توطئه قرار ميدهد - مثل همين قضيه ى اخير اروپا كه

ص: 201

الگوسازى دشمن در جوامع مختلف

امروز سعى ميشود در زمينه هاى گوناگون براى جوامع مختلف الگو تراشيده بشود. حقيقتاً سياستهايى اين را دنبال ميكنند. وقتى شما ميبينيد فرضاً يك موجود منحرف دوجنسى بدون اينكه يك هنر فوق العاده برجسته اى داشته باشد، يكهو اوّل در تمام رسانه هاى آمريكايى و بعد غربى، اسم و رسم پيدا ميكند و مجلّات معتبر و پرتيراژ غربى عكسهاى او را، زندگينامه ى او را، سنين مختلف او را، شكلهاى گوناگون زنانه و مردانه ى او را منعكس ميكنند، اين را نميشود حمل بر يك امر تصادفى كرد؛ اين، فكرشده است. اينها الگوسازيهايى است براى منحرف كردن نسلهاى بشرى. آماج حمله هم فقط ايران نيست. با مشاهده ى اين چيزها، در ذهن انسان تأييد ميشود آن چيزى كه سالها قبل بعنوان پروتكلهاى صهيونيستى در دنيا منتشر شد و به زبانهاى مختلف ترجمه شد؛ كه يكى از مواد آن پروتكلها اين بود كه بايد نسلهاى بشرى از رويه ها و روشهاى انسانىِ متعارف دور بشوند؛ دچار انحرافات اخلاقى بشوند. حالا هدف چيست، جاى بحث فراوانى دارد. يكى از اصول كارهاى فراهم كنندگان اين تفكّر انحرافى و خطرناك صهيونيستى، همين بوده. انسان روزهاى اوّل شايد باور نميكرد، امّا بتدريج انسان باور ميكند. ميخواهند الگوسازى كنند؛ حالا اين نوعِ بدترش است، امّا شكلهاى گوناگون ديگرى هم دارد. ما نياز داريم براى جوان خودمان، براى نسل نونهال خودمان، الگوهايى را از بخشهاى مختلف مشخّص كنيم؛ آن كس كه علاقه ى به علم دارد، آن كس كه علاقه ى به هنر دارد، آن كس كه علاقه ى به ادبيّات دارد، آن كس كه علاقه ى به تاريخ دارد، آن كس كه علاقه ى به كارهاى عملى دارد، آن كس كه علاقه ى به كشاورزى يا صنعت يا فناورى دارد، هر

ص: 202

مطالعه و برنامه ريزى دشمن براى ملّتها

فاتحان جنگ بين الملل اوّل و دوّم كه عمدتاً چند كشور اروپايى و آمريكا بودند، اينها براى اين منطقه ى مهمّ خاورميانه يك سياست تثبيت شده اى داشتند؛ چون اين منطقه، هم از لحاظ موقعيّت سوق الجيشى مهم است، منطقه ى اتّصال آسيا و اروپا و آفريقاست، هم يكى از بزرگترين انبارهاى نفت عالم است - كه نفت، شريان حياتى همه ى قدرتهاى صنعتى است كه بر دنيا مسلّطند - هم از لحاظ ملّتها، اينجا داراى ملّتهاى كهن، ريشه دار و با سوابق تاريخى است؛ لذا براى اين منطقه يك سياستى را اتّخاذ كردند. آن سياست عبارت بود از اينكه در اين منطقه بايد كشورهايى، واحدهاى سياسى اى وجود داشته باشند كه اين خصوصيّات را داشته باشند: اوّلاً ضعيف باشند؛ ثانياً با يكديگر دشمن باشند، مخالف باشند، باهم كنار نيايند، نتوانند اتّحاد بكنند - لذا ديديد سياست تقويت ناسيوناليسم عربى، ناسيوناليسم تركى، ناسيوناليسم ايرانى در طول سالهاى متمادى دنبال شد - ثالثاً حكّامشان از لحاظ سياسى، دست نشانده باشند، مطيع باشند، زير بار قدرتهاى غربى بروند، حرف گوش كن باشند؛ رابعاً از لحاظ اقتصادى مصرف كننده باشند؛ يعنى نفتى را كه تقريباً مفت از چنگ اينها خارج ميكنند، پول همان نفت را باز خرج واردات كنند، خرج مصرف كنند تا كارخانه هاى غربى رونق بگيرد؛ خامساً از لحاظ علمى عقب افتاده باشند، اجازه ى پيشرفت علمى به آنها داده نشود. اينهايى كه من عرض ميكنم، سرفصل است. هر كدام از اينها حقيقتاً يك كتاب شرح و تفصيل دارد. چطور در ايران ما، در بعضى كشورهاى ديگر، از توسعه ى علم، تعميق علم جلوگيرى ميكردند. ملّتهاى اين منطقه، از لحاظ فرهنگى، مقلّد محضِ اروپاييها باشند؛ از لحاظ

ص: 203

سعى دشمن در خنثى كردن حركتهاى ملّت

ما در اين سى و دو سال تجربيّات زيادى داريم. سى و دو سال است كه ما با دشمنيها معارضه كرده ايم، ايستادگى كرده ايم و بر دشمنيها فائق آمده ايم. هيچ توطئه اى نبوده است كه غرب و آمريكا بتوانند عليه جمهورى اسلامى انجام بدهند و انجام نداده باشند. هر كارى نكردند، چون نميتوانستند. هر كارى توانستند، كردند و در همه ى مراحل توى دهنشان خورده است و شكست خورده اند. بعد از اين هم همينجور خواهد بود. بعد از اين هم در همه ى توطئه ها عليه جمهورى اسلامى شكست خواهند خورد؛ اين وعده ى الهى است به ما، و ما شك نداريم. ما در صدق وعده ى الهى ترديد نميكنيم. ما به خداى متعال سوءظن نداريم. خداى متعال ملامت ميكند كسانى را كه به او سوءظن دارند؛ «وَ يُعَذِّبَ اَلْمُنٰافِقِينَ وَ اَلْمُنٰافِقٰاتِ وَ اَلْمُشْرِكِينَ وَ اَلْمُشْرِكٰاتِ اَلظّٰانِّينَ بِاللّٰهِ ظَنَّ اَلسَّوْءِ عَلَيْهِمْ دٰائِرَةُ اَلسَّوْءِ وَ غَضِبَ اَللّٰهُ عَلَيْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ سٰاءَتْ مَصِيراً» . وعده ى خداى متعال، وعده ى صادق است. ما چون وارد ميدانيم، داخل عرصه ى مبارزه هستيم - ملّت ايران همه ى امكانات خود را وارد

ص: 204

دشمن و تشكيل ناتوى فرهنگى

ما در تحوّلات بنيانى اساسىِ جامعه، به جاى اينكه بنيانها را حفظ كنيم و بر آنچه نياز داريم، پافشارى كنيم و آنچه را كه نداريم، براى خودمان فراهم كنيم، هويّت مستقلِ ملّى خودمان را فراموش كنيم! كه متأسّفانه اين مسأله در كشور ما و خيلى از كشورهاى اسلامى داستان و سرگذشت بسيار غمبارى دارد، كه حالا بعد ممكن است اشاره اى بكنم.

از اين خطرناكتر، اين است كه سررشته ى همين تحوّلات منفى در سطح بين المللى، در دست كسانى باشد كه آنها به وسيله ى اين تحوّلات ميخواهند اهداف خودشان را - كه يا زر است يا زور - تأمين كنند و براى آنها چيزى به نام هويّت ملّتها اصلاً ارزش ندارد؛ كه متأسّفانه اين در صد سال، صد و پنجاه سال اخير، در دنيا اتّفاق افتاده است؛ يعنى تحوّلات كشورهاى آسيايى و آفريقايى و آمريكاى لاتين در دام طراحى باندهاى

ص: 205

نيرنگ دشمن در القاى تفكّرات غلط

ما صريحاً به همه ى ملّتهاى جهان اعلام ميكنيم كه تفكّر «خاتمه يافتن دوران امام خمينى» كه دشمن با صد زبان سعى در القاى آن دارد، خدعه

ص: 206

انزواى مجموعه هاى مؤمن؛ از برنامه هاى دشمن

يكى از كارهاى دشمن، اين است كه اين مجموعه هاى مؤمن را منزوى كند. جوان، بى تجربه است. به مجرّد اينكه ببيند در يك دستگاه رسمى كشور - مثلاً در يك مركز فرهنگى كشور - دو نفر به او اخم كردند، به او بى اعتنايى كردند، او را تحقير كردند؛ در حركتش اثر ميگذارد و او را كند ميكند. يا مثلاً وقتى ببيند كه در مجلات به اصطلاح ادبى و هنرى كشور، چهره هاى مخالف با اين روش و خط را، بزرگ ميكنند، برجسته ميكنند، تعريف ميكنند، اين جوان دلش آب ميشود و روحيّه اش را از دست ميدهد. وقتى يك فيلمساز، اثرش را به مراكزى ميبرد كه ميتوانند از او استفاده كنند و كارى كنند كه بتواند كارش را ادامه دهد؛ امّا با بى اعتنايى به او ميگويند: «نه آقا؛ ما اين را قبول نداريم. اينطورش را قبول نداريم»، و بعد در همان حال ببيند انواع و اقسام كارهايى كه از لحاظ مايه هاى هنرى از كار او كمتر است امّا چون مايه ى اسلامى ندارد مورد قبول آنهاست؛ اين جوان به خودى خود، منزوى و نااميد خواهد شد. من بارها از اعماق جان، قلبم براى اين جوانان مؤمن و انقلابى، سوخته و گداخته است. بارها تأسّف خورده ام كه چرا بايد به جوانان به اين خوبى، بى اعتنايى شود!؟ اينها هيچ چيزشان از آن كسانى كه در جاهايى بعنوان هنرمند معروف شده اند، كمتر نيست. در بسيارى از امور، از آنها خيلى هم بهترند. امّا به اينها بى اعتنايى ميشود. وقتى كه انسان مطلب را به درستى كاوش ميكند، ميبيند سر رشته ميرسد به اراده ى خباثت آميزى در نقطه اى! مسئولين هم متوجّه نيستند. مسئولين فرهنگى، مردمان خوبى هستند؛ امّا در سطوح بالا، از كارهايى كه در سطوح

ص: 207

داشتن استدلال دشمنان براى حمله به جمهورى اسلامى

آنها (دشمنان) براى حمله ى به جمهورى اسلامى استدلال دارند. به نظر من استدلالشان از ديدگاه آنها استدلال تامى است. در يك نقطه ى بسيار حسّاس جهان از لحاظ جغرافيايى، يعنى اين نقطه ى خاورميانه، خليج فارس، درياى سرخ، شمال آفريقا، بخشى از مديترانه - اين حوزه ى عظيمى است ديگر - مجموعه ى امّت اسلامى واقع شده. الآن شما ببينيد از اين پنج تا، شش تا گذرگاه آبىِ حسّاس حياتى كه در دنيا وجود دارد، سه تايش توى اين منطقه است: تنگه ى هرمز است، كانال سوئز است، باب المندب است. اينها گذرگاههاى مهمّى است كه تجارت جهانى متوقّف به اينهاست. شما نقشه ى جهان را برداريد جلوى رويتان نگاه كنيد، خواهيد ديد كه اين چند تا مركز چقدر براى ارتباط تجارى و ارتباط اقتصادى دنيا مهم است. بنابراين، اين منطقه، منطقه ى حسّاسى است. حالا در اين منطقه ى بسيار حسّاس، يك قدرتى دارد قد ميكشد و روزبه روز خودش را بيشتر نشان ميدهد. اين قدرت با همه ى خواسته هاى استكبارى و دستگاههاى كمپانيها و شبكه هاى عظيم اقتصادىِ مفسد فى الارض مخالف است؛ با نظام سلطه مخالف است، با سلطه گرى مخالف است، با ظلم مخالف است؛ خب، اين خيلى براى دستگاه استكبار مهم است. دستگاه استكبار فقط ايالات متّحده ى آمريكا نيست، يا فلان رئيس جمهور و فلان دولت آمريكا يا فلان كشور اروپايى نيست؛ دستگاه استكبار يك شبكه ى عظيمترى است كه شامل اينهاست؛ شبكه ى صهيونيستى هست، شبكه ى تجّار اساسىِ بين المللى هست، مراكز پولىِ عظيم دنيا هست؛ اينها هستند كه مسائل سياسى دنيا را دارند طرّاحى ميكنند؛ دولتها را اينها مى آورند، اينها ميبرند. اين مجموعه كه تويش دولت ايالات متّحده هست، دولتهاى اروپايى هستند، خيلى از اين

ص: 208

حملات دشمن عليه ملّت و انقلاب اسلامى با تبليغات وسيع و جبهه اى

دشمنان وقتى شروع ميكنند، همه با هم شروع ميكنند؛ چون طرف، يك جبهه است. از جمله، همين خبرگزاريهاى صهيونيستى و استكبارى - همين چهار، پنج خبرگزارى معروف - كه همه آنتنهاى دنيا، خبرها، تحليلها و گزارشها را از آنها ميگيرند؛ و همين چند راديويى كه سالهاست ميليونها دلار خرج ميكنند، براى اينكه بتوانند مثلاً صدايشان را به گوش چند نفرى در ايران برسانند. مينويسند؛ مترجمها و گوينده ها استخدام ميكنند؛ خرج فنّى و خرج تبليغاتى ميكنند؛ خرج مطلب نويسى ميكنند؛ سياستگذارى ميكنند و پولها ميدهند تا اين صدا را به ايران برسانند؛ شايد چند نفرى بالاخره در گوشه و كنار، گوش كنند و تحت تأثير آن حرفها قرار گيرند.(2)

تدارك اتّحاد عليه جمهورى اسلامى بين دشمنان و دولتهاى عربى

آمريكاييها دنبال اين هستند كه يك اتّحادى متشكّل از آمريكا و انگليس و بعضى دولتهاى عربى عليه جمهورى اسلامى ايران درست كنند. دولتهاى عربى بايد خيلى بيدار باشند؛ بايد حواسشان خيلى جمع باشد. اتّحاد دو دولت نحسِ نجس و دشمن با مصالح مسلمين عليه يك ملّت مسلمان؛ يك ملّتى كه در راه اسلام اين همه مجاهدت كرده است، اين همه براى عزّت اسلام مايه گذاشته است، اينقدر جوان در راه نگه داشتن اين پرچم سربلند قربانى كرده است؛ كسى با دو رجسِ نجس متحّد بشود عليه يك چنين ملّتى ؟! كه البتّه فايده اى هم نخواهد كرد. يك روزى بالاتر از اين اتّحاد را هم كردند؛ آمريكا و انگليس و شوروى و همه ى اروپا و بسيارى از همين كشورهاى عربى در جنگ تحميلى عليه جمهورى اسلامى با هم متّحد شدند؛ هدف هم اين بود كه قسمتى از خاك ايران را به وسيله ى اين بدبختِ روسياهِ بدعاقبت تصرّف كنند و

ص: 210

انواع توطئه چينيها در تخريب جمهورى اسلامى

من فراموش نميكنم در اواسط سال 60، وقتى كه دشمنان و گروهكها و تفاله هاى ضدّانقلاب و استكبار، آن جنايات و فجايع عظيم را در اين كشور به وجود آورده بودند - شهادت 72 تن، شهادت نخست وزير و رئيس جمهور - بنده در بيمارستان بودم. خطبه هاى نماز جمعه در تهران، به اعتقاد من، در آن روز، بيشترين حمل بار انقلاب را بر دوش داشت. هر جمعه كه ميشد، از اين كانون نماز جمعه، به سراسر كشور، نور منتشر ميشد. حقايق براى مردم تشريح ميشد و مردم ميفهميدند كه در اين كشور چه ميگذرد و دشمن چه كار ميكند. تريبونهاى آزاد، اينگونه است. مجلس، چنين شأنى بايد داشته باشد. در آنجا كه براى مردم ابهامى هست، آنجا كه دشمن سؤالاتى را مطرح ميكند؛ بذر ترديدى ميكارد و در جامعه ميپاشد، آنجا وظيفه ى شماست كه اين بذر ترديد را از بيخ و بن در بياوريد و حقايق را روشن كنيد. خيال ميكنيد دشمن بيكار است!؟ يك لحظه، دشمن بيكار نيست. هر وقت، هرطور بتواند، عمل ميكند. همين قضايايى كه اخيراً پيشامد كرد - قضاياى مشهد و امثال آن - كار دشمن است. دشمن جهاز فكرى خودش را به كار انداخته، براى اينكه ببيند چه وقت ميشود ضربه زد. درست مثل ميدان جنگ! همينطور كه اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرمود: «و ان اخا الحرب الارق و من نام لم ينم عنه.» شما

ص: 211

تلاش دشمن براى ايران هراسى

الآن يكى از بخشهاى مهم سياست استكبار در همين منطقه ى ما - علاوه بر دشمنيهاى ديگرى كه ميكنند - اين است كه اين سران بعضى از كشورهاى عربى را با خودشان همراه كنند و آنها را در مقابل ملّت ايران قرار بدهند؛ در مسائل گوناگون؛ در مسأله ى هسته اى و غير مسأله ى هسته اى، از مسائل مختلف. جلسه ميگذارند، مينشينند، معامله ميكنند، توطئه ميكنند. آمريكا از بعضى از كشورهاى اسلامى مطالبه ميكند كه شما چه سهمى حاضريد ايفا كنيد در مقابله ى با ايران. سعى شان ايجاد دشمنى است. كارى كه دشمن ميتواند در محافل و تصميم گيريهاى سياسى بكند، اين است كه سران دولتها را با جمهورى اسلامى وادار به مقابله كند؛ بيش از اين كارى نميتواند بكند. دشمن دل مردم - دل مردم كشورهاى عربى، دل مردم كشورهاى اسلامى، دل مردم فلسطين، دل مردم عراق - را نميتواند از جمهورى اسلامى برگرداند؛ دلها را كه نميتواند؛ حدّاكثر كارى كه بكنند اين است كه بتوانند دولتها را در مقابل جمهورى اسلامى قرار بدهند. البتّه آن دولتها هم هر كدام ملاحظه كاريهاى خودشان را دارند و اينجور هم نيست كه آماده باشند يكجا خودشان را در اختيار صهيونيستها و استكبار در اين قضيه قرار بدهند؛ امّا در دل مردم اثرى نميتوانند بكنند. در دل مردم چه اثر ميكند؟ چه چيزى ميتواند دلهاى دنياى اسلام را از جمهورى اسلامى و از ملّت ايران جدا كند؟ همين اختلافها و تعصّبهاى مذهبى است. اينها ميتواند دلها را از هم جدا كند. از اين بايد ترسيد؛ از اين بايد ترسيد. همه مسئولند كه مراقبت كنند. اينكه در دنياى تشيّع عليه برادران اهل سنّت،

ص: 213

سعى دشمن در سوق دادن نظام در جهت خلاف اصول خود

آفتى كه مسئولان و رهبران و گردانندگان اجتماعات را تهديد ميكند، اين است كه آنها را دچار انفعال و خودباختگى كنند و و در موضع تأثيرپذيرى ناخواسته از اراده ى ديگران قرار دهند. امام بزرگوار، در مقابل اين آفت هم مثل كوه ايستاد. آن چيزى كه بايد مورد توجّه قرار گيرد و من اصرار دارم كه مردم عزيز ما - بخصوص جوانان - و همچنين مسئولان

ص: 214

سعى دشمن بر زدودن شعارها و هدفهاى انقلاب

امام در وصيّتنامه شان تأكيد ميكنند كه اين انقلاب يك انقلاب الهى است و پايه ى اصلى آن مردمند؛ يعنى اين انقلاب متعلّق به مردم است. معناى اين حرف اين است كه هيچكس - هيچ قشرى، هيچ فردى، هيچ طبقه اى - نميتواند و نبايد ادّعاى مالكيّت اين انقلاب را بكند؛ خود را مالك بداند، ديگران را مستأجر اين انقلاب بداند. اگر قرار بود كسى خود را نسبت به اين انقلاب مالك و صاحب بداند، از همه مناسبتر و شايسته تر، خودِ امام بود كه انقلاب بر محور عزم و اراده و شخصيّت او به وجود آمد؛ ولى امام خود را هيچكاره و خدا را همه كاره ميداند. اين در بيانات امام موج ميزند و در وصيّتنامه به آن تأكيد و تصريح شده است. پس صاحب اين انقلاب مردمند. وظيفه اى بر دوش همگان سنگينى ميكند و آن حفظ اين امانت بزرگ الهى است. مردم بايد خودشان را حافظ اين انقلاب بدانند. انقلاب هويّتش، معنايش به

ص: 215

تشويق تخطئه شعار ظلم ستيزى انقلاب

خيليها بودند از همان اوايل انقلاب، ميگفتند آقا حالا كه انقلاب پيروز شد، ديگر بس است؛ برويم با آمريكاييها مسائل را تمام كنيم! اين معنايش اين بود كه شعار ظلم ستيزى انقلاب تخطئه شود. اين را تشويق ميكردند. در طول زمان، بودند كسانى كه دنبال اين بودند؛ يعنى برويم با آمريكا همراه شويم؛ آن كسى كه دشمن اصلى ماست، برويم زير بال او؛ به دامن او پناه ببريم. معناى اين حرف، فروختن قضيه ى فلسطين است. معناى اين حرف، اغماض كردن از جنايات آمريكا در عراق و افغانستان و امثال اينهاست. معناى اين حرف، چشم بستن بر روى اين همه ظلمى است كه آمريكا در جهان بر ملّتها دارد انجام ميدهد. معناى اين حرف، يعنى به اين مسائل اعتراض نكنيم. خب، عادى كردن روابط معنايش اين است كه ديگر ملّت ايران و مسئولين ايران نتوانند صريح اعتراض كنند و حرفشان را بزنند؛ و يك مرحله آن طرفتر، تدريجاً مجبور بشوند حرف آنها را قبول كنند. خب، اين ثبات و استقامت، پُرزحمت بود؛ امّا بابركت بود، رحمت الهى را هم جلب كرد، توجّه ملّتها را هم جلب كرد. ايستادگى شما ملّت ايران ظرف اين سى و دو سال بر روى شعارهاى اصلى انقلاب، اين بركت بزرگ را داشته است كه امروز دنياى اسلام به چشم عظمت نگاه ميكند. وقتى مسئولين كشور شما به كشورهاى مختلف سفر ميكنند، آنجور استقبالى از آنها ميشود. وقتى حسابگرها ميخواهند محبوبيّت شخصيّتهاى سياسى را محاسبه كنند، مسئولين كشور شما در رديف اوّل قرار ميگيرند. ملّت ايران كارش الگو شد؛ امروز داريد نشانه هاى اين را مشاهده ميكنيد. اين بركت بزرگ و اين خصوصيّت از خصوصيّاتى است كه جز با گذشت زمان معلوم نميشد.(2)

ص: 217

تلاش براى ضدّ ارزش كردن انقلابيگرى

آن كسانى كه تلاش ميكنند انقلاب و انقلابيگرى را ضدّ ارزش كنند، همان كسانى هستند كه بيشترين ضربه را از انقلاب خورده اند. ترديد در مفاهيم انقلابى، ضدّ ارزش است. ترديد در مبارزه ى با قدرتهاى ستمگر و سلطه گر و ظالم، ضدّ ارزش است. راه نجات ملّتها، در استقلال آنها از قدرتهاى ستمگر است. هميشه سعى قدرتهاى ستمگر اين بوده كه به ملّتها ثابت كنند بيخود تكان ميخورند و اشتباه ميكنند. راه نجاتشان اين است كه زير بال ما بيايند و پلكان ديگرى از پلكان عروج در امور مادّى و سلطه ى نابحق بشوند! اين را تفهيم ميكنند. ما باور نميكنيم و نميخواهيم بگذاريم ملّتهاى ديگر هم باور كنند.(1)

***

دشمن، با همه ى راههاى مختلفى كه براى ايجاد شكاف در جامعه ى اسلامى آزموده است، امروز با پديده اى بدون سابقه كه مركز وحدت همه ى مسلمين شده است، روبه روست و آن «جمهورى اسلامى» است. اين پرچم بلند و صداى رسا، پديده اى نوظهور است كه قانون اساسى و شعار و عمل آن، مطابق اسلام است و به طور طبيعى دلهاى مسلمانان در اقطار عالم، براى آن ميتپد. امروز، جاى ديگرى با اين قاطعيّت و جدّيّت، دنبال احكام اسلامى نيست. منظور، ملّتها نيستند؛ چرا كه ملّتهاى مسلمان، همه جا عاشق اسلام و آماده براى عمل به اسلامند. منظور، سياستها و نظامها و دولتهاست كه اگر به نام اسلام هم شروع كردند، وقتى با امواج شديد تهاجمهاى جهانى مواجه شدند، عقب نشستند.(2)

شايعه پراكنى از راههاى نفوذ دشمن

از راههايى كه دشمن امروز سعى ميكند در ميان مردم ما نفوذ پيدا كند، شايعه پراكنى است. از زمان پيروزى انقلاب تا امروز، هرجا توانستند، شايعه پراكنى كردند. هدفشان اين است كه دل مردم را بلرزانند و اميد آنها را از بين ببرند. يك ملّت با اميد ميتواند به پيش برود. يك سرباز در جبهه ى جنگ، فقط با اميد ميتواند بجنگد. اگر اميد را از او گرفتند، همه چيز را از او گرفته اند. اگر كسى به اين تبليغاتى كه دشمنان از راههاى مختلف القا ميكنند، گوش كند، به نظرش ميرسد كه در ايران همه چيز در سراشيب سقوط است! انگارى ميخواهند همه ى اميدها را پايان يافته وانمود و قلمداد كنند. اف بر اين دشمنان خبيث! اين ملّت پرجوش و پرشور، اين ملّت جوان و شاداب - كه انقلاب، اين ملّت را جوان كرد - اين ملّت بافرهنگ و باايمان، اين ملّتى كه در طول دوازده

ص: 219

تبليغات سوء دشمن روى ظواهر اسلامى

حفظ آثار و شعائر و ظواهر و نماى اسلامى جامعه خيلى مهم است. دشمنان سعى ميكنند كه اين حرفها را بمباران تبليغاتى كنند؛ ليكن گوش به حرف دشمن ندهيد. دشمن، دشمن است. ظواهر اسلامى جامعه بايد حفظ بشود. اين جامعه، جامعه ى اسلامى نمونه است. زنان بايد مواظب باشند. مردان بايد مواظب باشند. كسانى كه مأموريّت دارند، بيشتر بايد مواظب باشند. كسانى كه در لباس انقلابند - مثل روحانيون و ديگر كسانى كه لباسهاى وابسته به انقلاب را دارند - بيشتر از ديگران بايد مواظب باشند. همه ى آحاد جامعه بايد سعى كنند كه صورت جامعه را يك صورت اسلامى قرار بدهند.(3)

تلاش دشمنان عليه بيدارى اسلامى

دشمن شماره ى يك اين بيدارى و گرايش اسلامى و اين آزاديخواهى، قدرتهاى استكبارى اند. علّت هم معلوم است؛ چون اسلام با سلطه مخالف است؛ با وابستگى ملّتها به قدرتهاى بيگانه مخالف است؛ با عقب ماندگى علمى و عملى - كه بر كشورهاى اسلامى ساليان متمادى تحميل كردند - مخالف است؛ با تقليد محض ملّتها و كوركورانه به

ص: 221

مقابله ى دشمن با سرچشمه هاى جوشان بيدارى (ايران اسلامى)

يك استراتژيست آمريكايى در توصيه هاى خود به دولت آمريكا گفته بود: در كشورهاى اسلامى به هيچ وجه نبايد براى ايجاد دموكراسى عجله كرد؛ زيرا اگر امروز انتخابات آزاد در هر يك از كشورهاى اسلامى برگزار شود، حكومتهاى اسلامى و جريانات اسلامى سر كار مى آيند و مردم اينها را ميخواهند. اين اعترافِ بسيار عجيب و حرف بسيار مهمّى است. ميگويد دموكراسى در كشورهاى اسلامى، زودرس است. اين حرف و ادّعا نشاندهنده ى آن است كه تفكّر بيدارى اسلامى و بازگشت به اسلام - كه كانون آن در جمهورى اسلامى و ميان شما مردم بوده - منتشر شده و به همه ى دنيا رسيده است. اين اعتبار و ارزش كمى نيست. اين بذر اكنون پاشيده شده است. اگر مراكز قدرت و كانونهاى استكبار جهانى بخواهند اين بذر نرويد، راهش چيست ؟ طبيعيترين راه اين است كه با سرچشمه هاى جوشانِ آبيارى كننده ى اين بذر مقابله كنند.(1)

***

عزيزان من! حضور جمهورى اسلامى در اين دنياى بزرگ؛ حضور اين دولت قدرتمند، اين نظام مقتدر و مستقل، اين ملّت شجاع و سربلند و فعّال و كارآمد و مؤمن، اين كشور بزرگ، اين انقلابى كه توفيق خود را در اغلب عرصه ها تا امروز اثبات كرده است - هم در پيروزى انقلاب، هم در پيروزى بر تهاجم دشمن بيگانه در جنگ تحميلى، هم در عرصه ى سازندگى - و توانسته است وحدت ملّى را به صورت كاملى حفظ كند، دشمنان اسلام را به شدّت به فكر فرو برده است. آنها ميترسند؛ چون ميبينند كه اين انقلاب جاذبه دارد. هرجا در دنيا مسلمانى هست، وقتى سر بلند ميكند و چشمش به اين پرچم برافراشته و به اهتزاز درآمده مى افتد، به هيجان مى آيد و احساسات اسلامى در او زنده ميشود. شما ببينيد از بعد از پيروزى انقلاب اسلامى، هيجانات و احساسات و حركات اسلامى و موفّقيّتهاى گروههاى مسلمان در منطقه ى اسلامى، چقدر زياد شده است! از شمال آفريقا و الجزاير بگيريد، تا به اينجا

ص: 223

سعى دشمنان بر مشوّش كردن دل مسلمانان

هميشه دشمنان اسلام خواسته اند دل مسلمانان را مشوّش و مضطرب كنند. در طول تاريخ اسلام موارد زيادى پيش آمده است، قبل از اسلام هم در مورد حركتهاى عظيم جهادى پيامبران قبل از نبىّ مكرّم، مؤمنينى كه توانستند ايمان خودشان را استوار نگه دارند، آرامش روحى پيدا كردند. اين آرامش روحى حركات آنها را در اختيار جهت ايمانى قرار داد؛ مشوّش نشدند، مضطرب نشدند، راه را گم نكردند؛ چون در حال تشويش و اضطراب، پيدا كردن راه درست دشوار ميشود. انسانى كه از

ص: 224

سعى دشمن بر وابسته كردن افراد سياسى به خود

شما ببينيد حكومت پهلوى را چه كسى سر كار آورد؟ رضاخان را چه كسى در اين كشور حاكم كرد؟ اينكه ديگر جزو نقاط مبهم تاريخ نيست. امروز همه ميدانند كه رضاخان را انگليسيها در اين كشور سر كار آوردند؛ همچنانكه وقتى احساس كردند رضاخان ديگر به دردشان نميخورد، او را بركنار كردند و محمّدرضا را سر كار آوردند. اين جزو بخشهاى واضح تاريخ معاصر ماست. كسانى كه آنها را سر كار آوردند، همانها سعى ميكردند با انواع سياستهاى گوناگون، آنها را وابسته ى به خودشان نگه دارند. وقتى نهضت مصدّق در اين كشور پيش آمد - كه يك نهضت ملّى بود - جايى كه بيشترين احساس خطر را كرد، دستگاه حكومت و سلطنت نبود؛ انگليسيها بيشترين احساس خطر را كردند. بعد هم كه انگليسيها ديدند از عهده ى كار برنمى آيند، آمريكاييها را وارد كار كردند. آنها به يك معنا آمدند صحنه را از دست انگليسيها ربودند و حاكم شدند. يك نفر بلند شد و با يك چمدان دلار به اينجا آمد و با ايجاد يك بحران مصنوعى، حكومت ملّى را سرنگون كرد و رژيم محمّدرضا پهلوى بر كشور مسلّط شد. اين سياستِ اينهاست؛ اين چيز واضحى است و مدارك و اسناد و دستنوشته هاى آن، امروز در دسترس همه قرار دارد.

البتّه متأسّفانه شما جوانها كمتر فرصت ميكنيد به اين چيزها مراجعه كنيد؛ امّا لازم داريد و بايد بدانيد. امروز اسم كسى كه رضاخان را در ايران سر كار آورد، مشخّص است؛ اسم كسى كه محمّدرضا را سر كار آورد، مشخّص است؛ اسم كسى كه به ايران آمد و پول آورد، مشخّص است؛ نقشه اى كه در آمريكا طرّاحى شد و در اروپا اتاق عملياتش تشكيل گرديد، مشخّص است؛ اينها نقشه هاى واضح و مشخّصى است

ص: 225

طرّاحى دشمن در عوض كردن ذهن خواص

دشمن انواع و اقسام كار را ميكند؛ انواع و اقسام فعّاليّت را ميكند؛ عمده هم امروز به گمان من، هدف و آماج توطئه هاى دشمن، خواص است؛ آماج دشمن، خواص است. مينشينند طرّاحى ميكنند تا ذهن خواص را عوض كنند؛ براى اينكه بتوانند مردم را بكشانند؛ چون خواص تأثير ميگذارند و در عموم مردم نفوذ كلمه دارند. به نظر من يكى از وظايف اصلى امروز ما و شما، همين است: ما بصيرت خودمان را در مسائل گوناگون تقويت كنيم و بتوانيم - ان شاءالله - بصيرت مخاطبان و مستمعان خودمان را هم زياد بكنيم.(2)

سوءاستفاده ى دشمن از نادانى مردم

برادران و خواهران عزيز! آنچه صلابت اين ملّت را حفظ خواهد كرد، عبارت است از وحدت حول محور ايمان و انقلاب؛ اين چيزى است كه دشمن را نااميد ميكند. آنها خيال ميكنند ما براى استحكام نظام

ص: 227

دشمن به دنبال كوبيدن حركت علمى در كشور

فرض بفرماييد در كشور ترور اتّفاق مى افتد؛ شهيد على محمّدى، شهيد شهريارى، شهيد رضايى نژاد را ترور ميكنند. اين يك كار تروريستى است. يك وقت به اين مسأله به چشم يك عمل تروريستىِ ضدّ امنيّتى نگاه ميكنيم؛ انسان غصّه هم ميخورد؛ چند تا دانشمند ما مورد اصابت جنايت دشمن - يك چند تا تروريست - قرار گرفتند. يك وقت نه، با همان چشمِ جبهه اى نگاه ميكنيد: اين يك حركت در مجموعه ى حركتهاى خصمانه ى عليه نظام اسلامى است. مثلاً در جبهه ى جنگ مرزى با عراق - كه هشت سال جنگ داشتيم - يك جا اگر چنانچه توپخانه ى دشمن كار كند، معنايش اين نيست كه دشمن با اينجاى بالخصوص كار دارد؛ اين معنايش اين است كه اين يك حركتى است كه دشمن دارد اينجا انجام ميدهد، احتمالاً براى اينكه شما حواستان به اينجا منعطف شود، او به يك جاى ديگر حمله كند - به قول خودشان حركتهاى پشتيبانى، كه اين در واقع حيله است - يا براى اين است كه رزمنده ى ما را در اينجا تضعيف كند تا مثلاً بتواند يك حمله ى سراسرى انجام دهد. وقتى با اين چشم نگاه ميكنيد، معلوم ميشود كه دشمن به دنبال كوبيدن حركت علمى در كشور است؛ يعنى يكى از حلقه هاى توطئه ى دشمن اين است. چند تا حلقه ى به هم پيوسته وجود دارد؛ مثلاً حلقه هاى تحريم اقتصادى، ترويج ابتذال، ترويج مواد مخدّر، كارهاى امنيّتى، ايجاد تزلزل در مبانى و مسائل اعتقادى؛ چه اعتقاد به اسلام، چه اعتقاد به انقلاب. اينها حلقه هاى گوناگونِ به هم پيوسته است؛ يكى از اين حلقه ها هم - كه مكمّل اين زنجيره است - كوبيدن حركت علمى در كشور، با ترساندن دانشمند ما، با حذف دانشمند ماست. با اين چشم به قضيه نگاه كنيم. اگر چنانچه به مجموعه ى دشمن به چشم يك جبهه ى مستمرى كه وظايف را تقسيم كردند، نگاه كنيم، آن وقت احساس مسئوليّت ما در هر قضيه اى شكل تازه اى به خودش ميگيرد.(1)

ص: 229

مخالفت دشمن با استعداد ايرانى

سالهاى متمادى گذشته و به اين ملّت و اين هويّت ملّى ظلم شده؛ اين را بايد همه ى ما دائماً در برابر چشم داشته باشيم. در طول زمان، حقيقتاً به ملّت ما ظلم شده است. توانايى و استعدادى كه امروز در شماها هست، در همه ى دوره ها در نسل جوان و مردان و زنان كشور ما وجود داشته؛ امّا استعداد انسانى احتياج به تشويق، شناخت و تزريق روح اعتماد و اميد دارد تا بتواند شكوفا شود. درست عكس اين سياست در دوره هاى مختلف عمل شده. مقصّر اصلى هم در اين زمينه، حكومتها و سياستها بودند؛ در اين موضوع اصلاً نبايد ترديد كرد. بعضى ميفهميدند دارند چه كار ميكنند؛ مثل اغلب مسئولان در دوران پهلوى، كه دانسته و شناخته اين راه را رفتند؛ يعنى از بروز استعدادها جلوگيرى ميكردند. علّت هم معلوم است؛ عقيده ى راسخ آنها اين بود كه ايرانى بايد وابسته بماند. دشمنى آنها با نسل بااستعداد ايرانى، يك دشمنىِ طبيعى نبود. نه اينكه بخواهند واقعاً با اشخاص دشمنى كنند؛ نه، سياستهاى قاهر و مسلّط جهانى از آنها اين را خواسته بود.(1)

انكار مردم سالارى در جمهورى اسلامى توسّط دشمن

عزيزان من! بزرگترين هديه اى كه انقلاب اسلامى به اين ملّت داده است، اين است كه شرّ حكومتهاى فاسد و وابسته را كه ساليان و ساليان بر اين كشور و ملّت و اين مواهب الهى مسلّط شده بودند، از سراسر اين ملّت و اين كشور كم كرده است. امروز به فضل پروردگار، اداره كنندگان كشور، از خود اين مردمند. امروز به همّت و هوشيارى اين ملّت، بهترين شكل حكومت مردمى و دخالت آراى مردم در اين كشور است. البتّه دشمن در تبليغات خود، اين را منكر ميشود و بايد هم بشود. از دشمن چه انتظارى است ؟! اينجا، مردم با معيارهاى مورد اعتقاد خودشان كه همان معيارهاى اسلامى است، انسانى را براى اداره ى امور اجرايى كشور و انسانهايى را براى قانونگذارى و هدايت مجريان انتخاب ميكنند؛ آن هم با كمال آزادى و با تكيه به ايمان. اين همان نكته ى استثنايى است. اگر در كشورهاى معروف امروز عالم كه ادّعاى دموكراسى دارند، دعواهاى احزاب و تعصّبات حزبى و كشمكشهاى گوناگون سياسى، انگيزه ى رأى دادن است، در ايران اسلامى و در اين كشور سربلند و سرافراز، انگيزه ى رأى دادن فقط ايمان و تشخيص ارزشهاى الهى و اسلامى است. اين ارزش دارد. اين اهمّيّت دارد. و اين امروز هست.(2)

***

تلاش دشمن اين است كه وانمود كند در ايران، دموكراسى نيست. در حالى كه خود دشمن هم ميداند. اين دموكراسى اى كه امروز در ايران است، هيچ وقت در تاريخ ايران وجود نداشته است. هيچ وقت در دورانهاى گذشته ى ايران، چنين آزادى اى كه امروز هست، نبوده است.

ص: 231

هزينه و سرمايه گذارى دشمن در ضربه زدن به انتخابات

ملّت عزيز ما، خوشبختانه بر اثر بى اعتنايى به راديوها و بوقهاى بيگانه، چندان سر و كارى با تبليغات دشمن ندارد. ولى ما و كسانى كه دست اندركار هستند، به طور روشن ميديديم كه دشمن براى اينكه شايد بتواند انقلاب اسلامى را از انتخابات عمومى با شركت قشر عظيمى از مردم، محروم كند، يقه درانى ميكند. از دو ماه پيش از انتخابات، يا شايد هم بيشتر، شروع كردند به انواع و اقسام تبليغات مستقيم و غيرمستقيم و استفاده از هركس و ناكس من جمله از فراريها و تفاله هاى رژيم گذشته و ضدّانقلاب بى آبرو و بى حيثيّت تا شايد بتوانند از هر طريقى كه شده است، به انتخابات ضربه وارد كنند. در روز انتخابات، اينها ديدند كه در ايران چه خبر است. با وجود اينكه فصل امتحانات مدارس و فصل كشاورزى است، درعين حال، ديدند كه مردم پاى صندوقهاى رأى جمع شدند و قريب به هفده ميليون نفر در انتخابات شركت كردند كه از اوّل انقلاب تا به حال آنطور كه آمار نشان ميدهد در هيچ انتخابات رياست جمهورى، مردم به اين تعداد شركت نكرده بودند. بديهى است كه دشمن از اين ضربه، به شدّت پريشان و آشفته شد.(2)

***

چرا دشمن اينقدر هزينه و اصرار ميكند كه انتخابات رياست جمهورى را خلوت كند؟ آيا از اين تلاش مذبوحانه ى دشمن، نبايد فهميد كه حضور در سر صندوقهاى رأى و انتخابات، مشت محكمى به دهان آنهاست ؟ آيا از اين ترفند محكوم به شكست، نبايد فهميد كه

ص: 232

تلاش دشمن براى خدشه دار كردن نظام قانونى

سيره ى امام بزرگوار فقط بيان شخصيّت يك انسان نيست؛ بلكه راهنماى عمل همه ى ملّت ايران و مسلمانان جهان است؛ راهنماى عمل همه ى كسانى است كه ميخواهند در سايه ى اسلام، براى خود زندگى شايسته ى انسانى فراهم كنند. البتّه ملّت ايران بيش از ديگران مخاطب اين سخنان است؛ زيرا بار امانتى كه بر دوش ماست - يعنى حفظ دستاورد عظيم اين انقلاب - يك ويژگى براى ملّت ايران است. با حفاظت از اين ذخيره ى عظيم، بايد شكر اين نعمت را بگزاريم. اين بُعد از شخصيّت امام عبارت است از اينكه امام در ساخت و مهندسى نظام جمهورى اسلامى، همه ى عناصر و اجزايى را كه ميتوانست اين نظام را استوار و ماندگار كند، مورد ملاحظه قرار داد و با مهارت تمام اين عناصر اصلى را در درون اين بناى شامخ و مستحكم كار گذاشت. اين عناصر اصلى عبارت است از اسلام، مردم، قانونگرايى و دشمن ستيزى. امام بزرگوار در بناى نظام شامخى كه به جاى رژيم پوسيده ى سلطنتى در ايران بر سر كار آورد، اين عناصر و اجزا را با دقّت تمام كار گذاشت؛ در عمل خود به آنها پايبند و متعهّد ماند و در پيام و بيان و تعاليم خود بر آنها پافشارى كرد. امروز هم مثل بيست ودو سال گذشته، همه ى كسانى كه وجود نظام اسلامى را با منافع نامشروع خودشان ناسازگار ميبينند و با آن دشمنى ميكنند، بيش از همه با همين چهار عنصر مقابله ميكنند. عمده ى تلاش آنها اين است كه يا عنصر اسلاميّت را از نظام بگيرند؛ يا تكيه بر مردم را - با همان معناى وسيع و بديعى كه امام به آن توجّه داشت - از نظام سلب كنند؛ يا در بناى قانونى نظام خدشه كنند؛ يا هشيارى و بيدارى دائمى در مقابل دشمن را از نظام بگيرند و بيدارى را

ص: 233

تبليغات دشمن در تضعيف انتخابات

تبليغات دشمن كوچكتر و ناتوانتر از آن است كه حقايق را با اين عظمت بتواند پوشيده نگه دارد. لكن ملّت ما، بايد امكان سوءاستفاده هاى تبليغاتى را به دست دشمنان ندهد. دشمنان ميخواهند ما در انتخابات شركت نكنيم؛ دشمنان ميخواهند كه ما انتخاباتمان چشمگير نباشد؛ دشمنان ميخواهند چنين وانمود كنند كه ملّت، رغبتى به انتخابات و به كارهاى مربوط به مجلس و مسائل اساسى نظام ندارد. شما بايد اين را تخطئه كنيد و بايد شركت كنيد.(2)

اميد بستن دشمن به طرّاحى فتنه ى 88

اين فتنه هايى كه دشمن برپا كرده بود، اميد بسته بود كه شايد بتواند از اين آب گل آلود ماهى بگيرد. بحمدالله اين فتنه ها تمام شد. هر فتنه اى در مقابل حق، در مقابل ملّت هوشيار از بين خواهد رفت؛ گرد و غبار فروخواهد نشست. هميشه همينجور است.

حواشىِ ايجاد شده به وسيله ى يك عدّه دشمن، يك عدّه غافل، از بين ميروند، متن قضيه باقى ميماند. متن قضيه اين است كه در يك انتخابات پرشكوه، تقريباً چهل ميليون نفر از ملّت ايران شركت كرده اند. اين، متن قضيه است؛ اين، حقيقت قضيه است. چهل ميليون، بعد از گذشت سى سال از انقلاب، اعتماد خود را به نظام، اميدوارى خود را به آينده با اين حضورشان نشان دادند. اين، ميماند. متن قضيه اين است كه رئيس جمهورى با بيش از بيست و چهار ميليون رأى مردم انتخاب شده است؛ اينها متن قضيه است. حواشى، گرد و غبارها، پيرايه ها، كارها و حرفهاى دشمن شادكن تمام خواهد شد؛ امّا اين حقيقت ميماند. «فَأَمَّا اَلزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفٰاءً وَ أَمّٰا مٰا يَنْفَعُ اَلنّٰاسَ فَيَمْكُثُ فِي اَلْأَرْضِ » (2).(3)

***

ص: 235

تدارك طرح همه جانبه براى فروپاشى نظام جمهورى اسلامى مانند شوروى

بنده بعنوان كسى كه از اوّل اين انقلاب تا امروز در مسائل گوناگون

ص: 236

فصل هشتم شيوه ها و ابزار مقابله با دشمن

امام على (عليه السلام)؛ الگوى نهراسيدن از دشمن

از آمريكا نبايد ترسيد، و ملّت ايران نميترسد. با اين روح شجاعت، با اين توكّل به خدا، با اين حماسه و شورى كه در اقشار ملّت ما - بخصوص در جوانان ما - هست، اين ملّت پيروز خواهد شد؛ به اهداف خود خواهد رسيد و دشمنان را به زانو درخواهد آورد. هيچ دشمنى نميتواند ملّت ايران را از پيمودن اين راهى كه اسلام در مقابل او گذاشته است، بازدارد. فقط اين نكته را بايستى به ياد داشت كه مثل على بن ابى طالب، از كثرت دشمن نبايد هراس داشت.(1)

درسهاى عاشورا، مقابله با دشمن

عاشورا پيامها و درسهايى دارد. عاشورا درس ميدهد كه براى حفظ دين، بايد فداكارى كرد. درس ميدهد كه در راه قرآن، از همه چيز بايد گذشت. درس ميدهد كه در ميدان نبرد حق و باطل، كوچك و بزرگ، زن و مرد، پير و جوان، شريف و وضيع و امام و رعيّت، با هم در يك صف قرار ميگيرند. درس ميدهد كه جبهه ى دشمن با همه ى تواناييهاى ظاهرى، بسيار آسيب پذير است. (همچنانكه جبهه ى بنى اميه، به وسيله ى كاروان اسيران عاشورا، در كوفه آسيب ديد، در شام آسيب ديد، در مدينه آسيب ديد، و بالأخره هم اين ماجرا، به فناى جبهه ى سفيانى منتهى شد.) درس ميدهد كه در ماجراى دفاع از دين، از همه چيز بيشتر، براى انسان، بصيرت لازم است. بى بصيرتها فريب ميخورند. بى بصيرتها در جبهه ى باطل قرار ميگيرند؛ بدون اينكه خود بدانند. همچنانكه در جبهه ى ابن زياد، كسانى بودند كه از فسّاق و فجّار نبودند، ولى از بى بصيرتها بودند.(1)

رحمت الهى؛ موجبات تأثير نپذيرفتن از دشمن

ما به دل خودمان نگاه ميكنيم، به دل مردممان نگاه ميكنيم، رحمت الهى را مشاهده ميكنيم. وقتى ميبينيم عزممان راسخ است، وقتى ميبينيم تحريك دشمن ما را متحرّك نميكند، اخم او ما را نميترساند، وعده ى او ما را به او دلخوش و خوشبين نميكند، ميفهميم رحمت الهى است؛ خداى متعال پشت سر همه ى اين عوامل ظاهرى و مادّى است؛ دست قدرتمند الهى پشت اين نظام است و دارد او را به پيش ميبرد؛ دارد هدايت ميكند. «اللّهمّ إنّما يكتفى المكتفون بفضل قوّتك(2). در دعاى صحيفه ى سجّاديه - من توصيه ميكنم همه ى شما را كه با صحيفه ى سجّاديه انس پيدا كنيد؛ دعاهاى امام سجّاد (عليه السلام) - آمده: همه ى كسانى كه در دنيا قدرتى دارند، اكتفاى ذاتى اى دارند، ريزه خوار قدرت تو هستند؛ در مشت قدرت تو هستند. «فصل علي محمد و اله و اكفنا و انما يعطي المعطون من فضل جدتك فصل علي محمد و اله و اعطنا و انما يهتدى المهتدون بنور وجهك فصل علي محمد و اله و اهدنا» (3). اعتماد به خدا، اكتفاى به كفايت الهى، پشتگرمى به رحمت و هدايت خدا، مگر ميگذارد انسان نااميد شود.(4)

بركت و اهمّيّت اسلام در دفع دشمنان

ايران جاى حسّاسى است؛ سرشار از منابع غنى است؛ سرشار از ثروت است؛ سرشار از ثروت فرهنگى است و موقعيّت بسيار مهم سوق الجيشى دارد؛ لذا به اين آسانى دلشان نمى آيد كه از آن دست بكشند. تلاش ميكنند كه برگردند و مجدّداً سلطه پيدا كنند و همان منافع نامشروع را از اين كشور ببرند. پول و عامل نظامى و عامل تبليغاتى را به كار انداخته اند. ملّت هم ايستاده است، بسيج هم ايستاده است، نيروهاى مؤمن هم ايستاده اند، دولت هم ايستاده است، مسئولان هم ايستاده اند؛ همه ايستاده اند. مگر امروز كسى جرأت ميكند بر خلاف نظر اين مردم - كه اسلام را ميخواهند و با دشمن اسلام دشمنند - حركتى انجام دهد؟ امروز همه ى جوانان ما، پيران ما، دانشجويان ما، روحانيون ما، بزرگان ما، كوچكان ما و قشرهاى مختلف ما - مگر من شذ و ندرى كه دل به زندگيهاى رنگ و لعابى دروغين غرب بسته باشند - فهميده اند كه سعادتشان در اين است كه اسلام را با بصيرت و با روشنبينى و

ص: 245

الگوگيرى از سياست پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) در مقابله با دشمن

در ماجراى حركت پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) از مدينه به سمت مكّه با چند صد نفر از ياران و اصحاب خود به قصد عمره - در سال ششم از هجرت - حوادثى پيش آمد كه از چند جهت موجب طوفانى شدن دلهاى مؤمنان بود. از يك طرف، دشمنان با نيروى مجهّزى آنها را محاصره كرده بودند؛ اينها از مدينه دور بودند - حديبيّه نزديك مكّه است - نيروهاى دشمن متّكى به عقبه ى مكّه بودند، نيرو داشتند، سلاح داشتند، جمعيّت زياد داشتند؛ اين يك طرف قضيه بود كه موجب اضطراب ميشد، موجب تشويش براى بسيارى از مؤمنين ميشد؛ از طرف ديگر، پيغمبر اكرم بر طبق آن سياست عظيم مكتوم الهى - كه بعد براى همه آشكار شد - در مقابل كفّارى كه آمده بودند در مقابل او، در مواردى كوتاه آمد؛ گفتند اسم «رحمان و رحيم» را، «بسم الله»، را از اين نوشته حذف كنيد، پيغمبر قبول كرد؛ و چند مسأله از اين قبيل پيش آمد. اين هم دلهايى را مشوّش كرد، مضطرب كرد، به ترديد انداخت.(2)

چگونگى شكست مسلمانان در جنگ اُحد

گناهان در زندگى انسان، علاوه بر اين جنبه ى معنوى، عدم موفّقيّتهايى را نيز به بار مى آورند. بسيارى از ميدانهاى تحرّك بشرى وجود دارد كه انسان بخاطر گناهانى كه از او سرزده است، در آنها ناكام ميشود. اينها البتّه توجيه علمى و فلسفى و روانى هم دارد؛ صرف تعبّد يا بيان الفاظ نيست. چطور ميشود كه گناه، انسان را زمينگير ميكند؟ مثلاً در جنگ اُحد، بخاطر كوتاهى و تقصير جمعى از مسلمين، پيروزى اوّليّه تبديل به شكست شد. يعنى مسلمين، اوّل پيروز شدند، ولى بعد كماندارانى كه بايد در شكاف كوه مينشستند و پشت جبهه را نفوذناپذير ميكردند، به طمع غنيمت، سنگر خودشان را رها كردند و به طرف ميدان آمدند و دشمن هم از پشت، آنها را دور زد و با يك شبيخون، حمله اى غافلگيرانه كرد و مسلمانان را تار و مار نمود. شكست اُحد، از اينجا به وجود آمد. در سوره ى آل عمران، شايد ده، دوازده آيه يا بيشتر، راجع به همين قضيه ى شكست است. چون مسلمانان از نظر روحى به شدّت متلاطم و ناآرام بودند و اين شكست برايشان خيلى سنگين تمام شده بود، آيات قرآن هم آرامش شان ميداد، هم هدايتشان ميكرد و هم به آنها

ص: 247

عاشورا؛ مجاهدت در دو جبهه ى خارجى و بيرونى

اميرالمؤمنين (عليه السلام)، شير ميدان نبرد با دشمن است و هنگامى كه سخن ميگويد آدم انتظار دارد نصف بيشتر سخنان او راجع به جهاد و جنگ و پهلوانى و قهرمانى باشد؛ امّا وقتى در روايات و خطبه ى نهج البلاغه او نگاه ميكنيم، ميبينيم اغلب سخنان و توصيه هاى آن حضرت راجع به زهد و تقوا و اخلاق و نفى و تحقير دنيا و گرامى شمردن ارزشهاى معنوى و والاى بشرى است. ماجراى امام حسين (عليه السلام)، تلفيق اين دو بخش است. يعنى آنجايى كه هم جهاد با دشمن و هم جهاد با نفس، در اعلى مرتبه ى آن تجلّى پيدا كرد، ماجراى عاشورا بود. يعنى خداى متعال ميداند كه اين حادثه پيش مى آيد و نمونه ى اعلايى بايد ارائه شود و آن نمونه ى اعلى، الگو قرار گيرد. مثل قهرمانهايى كه در كشورها، در يك رشته مطرح ميشوند، و فرد قهرمان، مشوّق ديگران در آن رشته از ورزش ميشود. البتّه، اين يك مثال كوچك براى تقريب به ذهن است. ماجراى عاشورا

ص: 248

اميرالمؤمنين (عليه السلام) الگوى قاطعيّت در برابر دشمن

انسانى كه در راه خدا با دشمن، با موارد غرض ورزى، آنچنان سخت و قاطع برخورد ميكند؛ امّا در مقابل انسانهاى مظلوم، انسانهاى ضعيف، آنچنان خاكسار است، آنچنان بردبار است كه كسى باور نميكند اين اميرالمؤمنين (عليه السلام) است. اوايلى كه اميرالمؤمنين (عليه السلام) وارد كوفه شده بودند و مردم آن حضرت را نميشناختند، رفتار آن حضرت، لباس آن حضرت، مشى آن حضرت، جورى بود كه هيچكس تو كوچه و بازار كه حضرت راه ميرفت، نميفهميد كه اميرالمؤمنين (عليه السلام) به آن عظمت، همين شخصى است كه دارد به طور معمولى و عادى راه ميرود. در مقابل مردم ضعيف، مردم معمولى، اين چنين متواضع و بردبار و خاكسار است؛ همان كسى كه در مقابل دشمنان غدر، دشمنان گردن كلفت، آنچنان قاطع مثل كوه مى ايستد؛ اينها الگوست.(2)

فكر اعتقاد به مهدويّت نقطه ى مقابل تبليغات ظالمانه دشمن

امروز دستگاههاى تبليغاتى مراكز استكبارى دنيا و روشنفكرانِ وابسته به آنها، در سطح عالم اينطور تبليغ ميكنند كه هيچ حركتى در مقابل نظم ظالمانه ى كنونى ممكن نيست. با فكر انقلاب و آرمانگرايى مبارزه ميكنند و ميخواهند ملّتها را متقاعد كنند كه به همين وضعيّت كنونى ظالمانه ى دنيا بسازند و در مقابل آن هيچ عكس العملى نشان ندهند. فكر اعتقاد به مهدى، نقطه ى مقابل اين تبليغات غلط و ظالمانه است. جوانان و روشنفكران و عموم ملّت ما با اعتقاد به ظهور مهدى (عليه السلام) اين اعتقاد راسخ را در دل خود پرورش ميدهند كه نظم ظالمانه جهانى، قابل زوال است و ابدى نيست؛ ميشود با آن مبارزه و در مقابل آن ايستادگى كرد.(2)

بى ايمانى، نقطه ضعف دشمن

برادران عزيز ما اين نكته را بدانند كه دشمن بخاطر بى ايمانى به حقيقت و بخاطر تهيدست بودن از حق، عليرغم تجهيزات ظاهرى اش،

ص: 251

كوتاه شدن دست دشمن، سنّت الهى

اين، سنّت خداست. مال زمان ما هم نيست. در هر زمانى كه عدّه اى از مؤمنين به اقامه ى دين كمر ببندند، خدا به آنها توفيق خواهد داد. اين، وعده ى صريح قرآن و سنّت لايتغير الهى است. امروز عدّه اى به اقامه ى اين دين، برافراشتن پرچم دين و تحكيم احكام و قوانين آن كمر بسته اند؛ خداى متعال هم اراده اش بر اين قرار گرفته است كه اين خواست را منجز و دست دشمن را كوتاه كند و كوتاه هم خواهد كرد. نگرانى ندارد كه كسى در گوشه و كنار، نگران اين مسائل باشد. بحمدالله، كشور در حال عزّت كامل، در جهت اعتزاز بيشتر و به سمت اهداف الهى، در پيش است. هر كس مشغول انجام وظايف خود است. در اين مجموعه، تلاش مقدّس و مجاهدت آميز است. مجلس هم، بحمدالله، مشغول است.(3)

***

سياستمدارانى كه دائماً دم از جدايى دين و سياست ميزنند و كسانى

ص: 252

مسدود بودن راه دشمن با حاكميّت دين

در اوّل انقلاب، دو جريان در مقابل هم قرار گرفتند؛ يك جريان، جريان انقلاب و دين و حاكميّت قرآنى و اسلامى و مبانى دينى و ارزشهاى دينى بود - كه امام (قدس سره) و قاطبه ى ملّت اين راه را دنبال ميكردند - يك جريان هم جريانى بود كه به حاكميّت دين خدا در اين كشور راضى نبود. البتّه بعضى از اينها مردمانى بودند كه انگيزه شان ضدّيّت با اصل دين بود. بعضى ديگر هم انگيزه شان حمايت از حضور آمريكا و قدرتهاى بيگانه بود؛ امّا به خودى خود با دين كارى نداشتند. بعضيشان على الظّاهر متديّن هم بودند، ولى ميدانستند كه وقتى نظام و دولتى براساس دين و مبانى دينى بر سر كار باشد، دخالت قدرتهاى مستكبر و بيگانه امكان پذير نيست؛ اين را خوب ميفهميدند. لذا به جاى اينكه در اين مسأله و آن مسأله با نظام مباحثه و مجادله كنند، اصل قضيه را مورد سؤال قرار ميدادند: چرا بايد دين در مسائل جامعه دخالت كند؟ چرا بايد متولّيان امور دينى - يعنى علماى دين - اصلاً كارى به كار جامعه داشته

ص: 253

فضيلت جهاد در برابر دشمن

يكى از نكات برجسته در فرهنگ اسلامى، كه مصداقهاى بارزش، بيشتر در تاريخ صدر اسلام و كمتر در طول زمان ديده ميشود، «فرهنگ رزمندگى و جهاد» است. جهاد هم فقط به معناى حضور در ميدان جنگ نيست؛ زيرا هر گونه تلاش در مقابله با دشمن، ميتواند جهاد تلقّى شود. البتّه بعضى ممكن است كارى انجام دهند و زحمت هم بكشند و از آن، تعبير به جهاد كنند. امّا اين تعبير، درست نيست. چون يك شرط جهاد، اين است كه در مقابله با دشمن باشد. اين مقابله، يك وقت در ميدان جنگ مسلّحانه است كه «جهاد رزمى» نام دارد؛ يك وقت در ميدان سياست است كه «جهاد سياسى» ناميده ميشود؛ يك وقت هم در ميدان مسائل فرهنگى است كه به «جهاد فرهنگى» تعبير ميشود و يك وقت در ميدان سازندگى است كه به آن «جهاد سازندگى» اطلاق ميگردد. البتّه جهاد، با عنوانهاى ديگر و در ميدانهاى ديگر هم هست. پس، شرط اوّل جهاد اين است كه در آن، تلاش و كوشش باشد و شرط دوّمش اينكه، در مقابل دشمن صورت گيرد.(2)

جهاد فكرى عاملى براى مقابله با دشمن

يكى از جهادها، «جهاد فكرى» است. چون دشمن ممكن است ما را

ص: 256

ايستادگى در برابر تعرّض و كيد دشمن

مقصود از مبارزه اين است كه ملّت ايران، در مقابل كيد و تعرّض و دست اندازى و تلاشهاى سياسى دشمن و انواع و اقسام كارهايى كه ميكند تا دوباره كشور ايران را به يكى از اقمار خود تبديل نمايد، با

ص: 257

لزوم شوق مؤمن در جهاد با دشمن

در دوران اختناق و مبارزه، بعضى كه آنگونه مبارزات را قبول نداشتند يا نميفهميدند - افرادى كه معرفت سياسى شان كم بود و نميفهميدند كه چرا بايد مبارزه و جهاد كرد - امّا آدمهاى مؤمنى بودند، ميگفتند: «اى كاش وسيله اى فراهم شود، تا ما برويم در جايى كه دشمن خدا هست، شمشير بزنيم. در جبهه ها و سنگرها بجنگيم و از فضيلت جهاد برخوردار شويم.» دلشان به سوى چنان حالتى پرواز ميكرد. جهاد در اختيار هركس قرار نميگيرد! جهاد با دشمن و در ميدان خطر، در اختيار هر كس قرار نميگيرد!(2)

***

جوانان عزيز! عزيزان نورانى! خدا را شكر ميكنيم كه دولت قدر شما را ميداند؛ ملّت قدر شما را ميداند؛ مسئولان كشور قدر شما را ميدانند؛ رئيس جمهور قدر شما را ميداند؛ مجلس قدر شما را ميداند. خدا را شكر ميكنيم كه پرچم عزّت و جهاد و ايثارى كه با دست شما جوانان در اين كشور به اهتزاز درآمد، امروز هم در دست جوانان است؛ جوانان مؤمن، جوانان پاك و نورانى در ميدانهاى مختلف. اگر روحيّه ى جهاد و مقاومت در مقابل دشمنيهاى دشمن باشد، اين جوان هر جا هست - در پادگان، در دانشگاه، در حوزه ى علميّه، در بازار، در كارخانه، در محيطهاى گوناگون - «مجاهد فى سبيل الله» است؛ پاسدار ارزشها و پاسدار دين است و اين امروز بحمدالله وجود دارد. اين را قدر بدانيد.(3)

ص: 258

تهديدها نشاندهنده ى عجز دشمن

تهديد، هميشه به معناى اقدام نيست. يكى از فوايد تهديد اين است كه بلكه بتوانند طرف مقابل را مرعوب و از ميدان خارج و وادار به تسليم كنند يا بتوانند در صف يكپارچه مسئولان، يا در صف مسئولان و مردم، يا در دل مردم ايجاد ترديد كنند.(1)

***

مرتّباً تهديد ميكنند؛ تهديد به اين زبان: همه ى گزينه ها روى ميز است! يعنى حتّى گزينه ى جنگ. اين، تهديد به جنگ است با اين زبان. خب، اين تهديد به جنگ، به ضرر آمريكاست؛ خود جنگ، ده برابر به ضرر آمريكاست. چرا اين تهديدها به ضرر آمريكاست ؟ بخاطر اينكه خود اين تهديدها نشاندهنده ى عجز آمريكا از مقابله ى منطقى و مقابله ى گفتمانى است؛ يك گفتمانى در مقابل گفتمان جمهورى اسلامى ندارند؛ نميتوانند در ميدان مقابله ى فكرى و منطقى، براى خودشان غلبه اى ايجاد كنند؛ مجبور ميشوند توسّل به زور و تشبّث به زور بكنند. اين معنايش اين است كه آمريكا جز زور، هيچ منطقى ندارد؛ جز خونريزى، هيچ راهى براى پيشبرد خود ندارد. اين، اعتبار آمريكا را بيش از آنچه تاكنون شكسته است، در چشم ملّتها و در چشم ملّت خودش خواهد شكست؛ اين همان چيزى است كه سرنوشت رژيمها را معيّن ميكند. آن رژيمى، آن نظامى كه اعتبارش در چشم مردم خودش بشكند، سرنوشتش معلوم است؛ مثل رژيم شوروى سابق. اتّفاقاً بعضى از صاحبنظران غربى همين چند روز قبل گفتند كه امروز وضع آمريكا و غرب شبيه وضع شوروى سابق در سالهاى اواخر دهه ى 80 ميلادى است كه منجر به سقوط شد. يعنى وقتى يك رژيمى، يك نظامى از لحاظ گفتمان، از لحاظ منطق، در چشم مردم خودش ساقط بشود، ديگر اميدى به بقاى اين رژيم نيست. لذا هرچه تهديد كنند، به ضررشان است. البتّه آنها و ديگران بدانند - ميدانند هم - كه ما هم در برابر تهديد به جنگ و تهديد به تحريم نفتى،

ص: 259

بى اعتنايى ملّت به تهديدات دشمن

تهديد دشمن، يك چيز قهرى و طبيعى است. هر ملّتى بخواهد مستقل زندگى كند و تحت سيطره ى قدرتهاى بين المللى نباشد، با اخم و تهديد و زبان خشن و تيز آنها روبه رو خواهد شد. ملّت ما به اين تهديدها عادت كرده است. بيست وشش سال است كه جهانخواران و جهانگشايان بين المللى و در رأس آنها دولت آمريكا با زبان تهديد با ملّت ايران صحبت ميكنند و روبه رو ميشوند. گوش ملّت ايران به شنيدن اين تهديدها عادت كرده است. ملّت ايران با بى اعتنايى به تهديد دشمن، راه خود را ادامه داده است. امروز نظام جمهورى اسلامى و دولت برخاسته ى از انقلاب، تواناييهايش با آن روزى كه اين راه را آغاز كرد، زمين تا آسمان تفاوت كرده. امروز ملّت ايران قويتر است و تواناييهاى او در زمينه هاى علمى، اقتصادى، تسليحاتى و غيره به مراتب بالاتر است. اين تهديدها هم وجود دارد.(2)

مذمّت عقب نشينى در برابر دشمن

هركس و هر گروهى كه در ميان اين ملّت تلاش بيشترى كرده است، در افتخارات و پيروزيها سهم بيشترى دارد. اگر ملّتى از عزّت و شرف خود دفاع نكند و از هدفهاى خود دست بكشد و از گردن كلفتهاى عالم بترسد و حرف خود را پس بگيرد و در ميدان مواجهه با دشمن عقب نشينى كند، سرنوشتش چيز ديگرى خواهد بود و نتايجى كه براى او حاصل ميشود، غير از آن چيزى ميباشد كه امروز براى ملّت ايران پديد آمده است.(1)

***

دشمنان ما، عملاً نشان دادند كه قادر نيستند به صورت جدّى و قاطع به ما ضربه بزنند؛ بخاطر اينكه در اين ده سال، هر كارى كه ميتوانستند، كردند و ما امروز بحمدالله از هميشه قويتر و پابرجاتر و در بين خود، اميدوارتريم. امروز، آينده براى ما از هميشه روشنتر است. ما از دشمن نميترسيم و دشمن هم قادر به ضربه زدن به ما نيست؛ امّا همه ى اينها مشروط به حفظ هوشيارى و حضور آحاد مردم در صحنه است. اينطور نباشد كه مردم احساس كنند كه حالا ديگر بحمدالله كارها تمام شد و هر كسى سراغ كار خود برود. نه، صحنه را نبايد خالى كرد. ملّت، نبايد حمايت از نظام و مسئولان و مجريان و مديران كشور را، يك لحظه فراموش كند. البتّه، مسئولان و مديران هم، در قبال اين ملّت وظايف زيادى دارند كه بيان و ذكرش، جاى خود را دارد و مسلّم است.(2)

***

راه موفّقيّت اين است كه در مقابل دشمن، انسان يك قدم هم عقب نشينى نكند؛ والّا يك قدم عقب نشينى در مقابل دشمن، موجب تشجيع دشمن در چنگ انداختن و دست انداختن ميشود. جمهورى اسلامى اين افتخار را دارد كه در طول اين سى و دو سال، يك قدم در مقابل دشمن عقب نشينى نكرد. با اينكه فشار زياد بود؛ فشار نظامى بود،

ص: 261

علّت عقب نشينى دشمن؛ اقتدار ملّت

آن چيزى كه ابرقدرتها را در مقابل ملّت ايران مرعوب كرده است، در درجه ى اوّل وحدت كلمه بود. وقتى در ميان ملّتى وحدت كلمه باشد، قدرت آنها چند برابر ميشود. اگر دشمن در مقابل خود ملّت مقتدرى را مشاهده كرد، مجبور به عقب نشينى خواهد شد. علّت عقب نشينيهاى مكرّر دشمن در طول مبارزه و بعد از پيروزى انقلاب هم همين بود.(3)

***

گمان نكنيم كه اگر ما ضعيف باشيم، دشمن ترحّم خواهد كرد. آن چيزى كه مردم مادّى را كه معنويّات و ارزشها برايشان مطرح نيست، ميترساند، قدرت است. براى دولتهاى گردن كلفت و مقتدر و زورگوى عالم، هيچ ارزش انسانى و اخلاقى مطرح نيست. آن چيزى كه از آن واهمه دارند، قدرت است. قدرتهاى بزرگ مادّى دنيا هم احتياط ميكنند.(4)

ص: 262

عقب نشينى دشمن در برابر مجد و عظمت امّت اسلام

ما تواناييهاى خودمان را دست كم نگيريم. از بزرگترين آفتهايى كه فرهنگ غربى بر كشورهاى اسلامى وارد كرد، دو تصوّر غلط و انحرافى بود: يكى تلقين و تزريق ناتوانى ملّتهاى مسلمان؛ باوراندند كه از شما كارى برنمى آيد؛ نه در ميدان سياست، نه در ميدان اقتصاد، نه در ميدان علم؛ گفتند شما ضعيف هستيد. ما كشورهاى اسلامى دهها سالِ طولانى در اين باور غلط باقى مانديم و عقب مانديم. تلقين دوّم و باور دوّمى كه به ما تزريق كردند، بى نهايت بودن و غيرقابل شكست بودن قدرت دشمنان ماست. اينجور تفهيم كردند كه آمريكا را كه نميشود شكست داد، غرب را كه نميشود به عقب نشينى وادار كرد؛ مجبوريم در مقابل اينها تحمّل كنيم. امروز براى ملّتهاى مسلمان عينى شده است كه اين هر دو باور، غلط اندر غلط است. ملّتهاى مسلمان ميتوانند پيش بروند؛ ميتوانند مجد و عظمت اسلامى را كه يك روز در اوج افتخار و در قلّه ى درخشندگى علمى و سياسى و اجتماعى قرار داشتند، تجديد كنند و دشمن مجبور است در ميدانهاى متعدّدى عقب نشينى كند.(1)

توانايى غلبه ى نظام اسلامى بر تهديدات دشمن

نقطه ى مثبت و نقطه ى قوّت نظام اين است كه نظام ثابت كرده است كه توانايى غلبه ى بر تهديدها را دارد؛ اين خيلى چيز مهمّى است. ما در طول اين سى و دو سال تهديدهاى فراوانى داشتيم - تهديد سياسى، تهديد امنيّتى، تهديد نظامى، تهديد اقتصادى - لازمه ى اين تهديدها اين بوده است كه نظام ضربه بخورد. البتّه آنها ميخواستند نظام را ساقط كنند - حالا اين، دور از دسترسشان بود - لااقل نظام را عقب نگه دارند، كشور را عقب نگه دارند. نظام بر همه ى اين تهديدها غلبه پيدا كرده است؛ يك

ص: 264

عدم تسليم در مقابل زياده خواهى دشمن

خوشبختانه مسئولين كشور عزّت ملّى را كاملاً در نظر دارند و ميدانند كه در مقابل زياده خواهى دشمنان، راه نجات تسليم شدن و عقب نشينى كردن نيست؛ اگر دشمن زورگويى و زورگيرى ميكند، بايد در مقابل دشمن ايستاد و پيشرفت كرد. علاج ملّت ايران در كسب اقتدار است؛ اين اقتدار فقط به معناى اقتدار نظامى نيست؛ بايد اقتدار علمى، اقتدار اقتصادى، به دست آوردن قدرت اخلاقى و اجتماعى و بالاتر از همه ى اينها اقتدار معنوى و روحى - كه از اتّكال به خداوند متعال براى يك ملّت حاصل ميشود - هم كسب كنيم.(2)

***

آنچه دشمن بايد بداند، اين است كه با تشر زدن و به كار بردن ادبيّات زورمدارانه و قلدرمآبانه نميتواند ملّت ايران را وادار به تسليم كند. آن چيزى كه براى ملّت ما روشن و مسلّم است، اين است كه هر گونه سلطه ى خارجى در اين كشور، سعادت دين و دنياى او را تهديد و ذلّت و تحقير را بر او تحميل خواهد كرد. امروز آمريكا نه فقط با ما، بلكه با دنيا با ادبيّات قلدرمآبانه حرف ميزند و براى گسترش نفوذ و سلطه ى خود در دنيا، صحبت از جنگ ميكند. هر ملّت و دولتى كه مرعوب اين

ص: 266

نرمش نشان دادن يعنى تيز كردن آتش دشمن

ما امروز به معناى حقيقى كلمه در دنيا دشمن داريم. آيا ميتوانيم دشمن را از دشمنى منصرف كنيم ؟ اين يك سؤال است. آيا ميتوانيم با دشمن مقابله كنيم ؟ اين هم سؤال ديگرى است. پاسخ به اين سؤالها را بايد داد. هر انسان صاحب آگاهى از مسائل سياسى عالم، ميتواند پاسخ اين سؤالها را با تأمّلى نه چندان دشوار پيدا كند.

سؤال دوّم مطرح ميشود: آيا امكان رفع اين دشمنى هست يا نه ؟ اين سؤال مهمّى است. اگر انسان بتواند يك دشمن را - هرچه هم بدخواه و بددل - از دشمنى منصرف كند، اين يك پيروزى است. آيا امكان رفع اين دشمنى هست يا نه ؟ اينكه بعضى بردارند طبق ميل دل كارشناسان سياى آمريكا، دم از نزديكى و مذاكره و ارتباط بزنند و فضا را عاديسازى كنند، اين بزرگترين توهين و خيانت به اين مردم است. اگر قرار است سخن از رفع دشمنى دشمنان سوگند خورده بر زبان آورد، بايد آن روزى باشد كه اين كشور از لحاظ اقتصادى پايه هاى خودش را مستحكم كرده باشد؛ محروميّتها را رفع كرده باشد؛ اين نسبت بيكارى را از بين برده باشد؛ آينده ى جوانها را روشن كرده باشد؛ جوان تحصيلكرده و فارغ التحصيل دغدغه ى معاش و دغدغه ى كار نداشته باشد؛ از لحاظ مسائل فرهنگى اين كشور بتواند هنرمندانى تربيت كند كه بر طبق منافع و مصالح ملّى، سينماى كشور را اداره كنند؛ هنر كشور را اداره كنند؛ مطبوعات كشور را اداره كنند. اگر اينطور شد، آن وقت نوبت اين خواهد رسيد كه براى رفع دشمنى فكر كنيم؛ والّا در غير آن صورت، هرگونه نزديك شدن به دشمن، هرگونه نرمش نشان دادن در مقابل دشمن، تيز كردن آتش دشمنى و ستمگرى دشمن است.

سؤال سوّم؛ آيا اكنون كه ما با چنين دشمنانى در اين سطح مواجهيم،

ص: 267

عدم انفعال در برابر دشمن

در مقابل دشمنان خدا؛ يعنى استقامت، ايستادگى مطلق، از دشمن نترسيدن، از دشمن حساب نبردن، در مقابل دشمن به انفعال دچار نشدن. اين خيلى مهم است كه انسان در مقابل دشمن، دچار انفعال نشود. تمام سعى امروز دنياى مادّى مستكبر - يعنى همين دولتهاى استكبارى كه زمام مسائل اقتصاد و تسليحات عالم و حتّى در موارد بسيارى، فرهنگ خيلى از كشورها را هم در دست دارند - اين است كه هر جا مقاومتى هست، آن را از طريق منفعل كردن خُرد كنند. انفعال در مقابل دشمن، غلطترين كار و بزرگترين اشتباه است. دشمن را از لحاظ دشمنى، بايد به حساب آورد؛ يعنى در مقابل او، او را حقير نشمرد و در برابرش آماده بود و دفاع كرد؛ امّا از دشمن نبايد حساب برد، نبايد تحت تأثير قرار گرفت و نبايد در مقابلش منفعل شد. دشمن ميخواهد جوامع را منفعل كند. بزرگترين پشتوانه ى نقض حقوق بشر در هر جاى دنيا كه مشاهده شود، همين دولتهاى مستكبر - امثال آمريكا - هستند. آن وقت اينها داعيه دار حقوق بشر ميشوند و آن را براى ملّتها و دولتهايى كه ميخواهند با آنها دربيفتند، چماقى ميكنند! اگر از اين طرف كسانى بيايند طورى در باب حقوق بشر حرف بزنند، براى اينكه او را راضى كنند، اين خيلى سياست غلطى است. اين، يعنى انفعال در مقابل دشمن.(2)

ص: 268

سر سخت بودن در برابر دشمن

«وَ اِعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اَللّٰهِ جَمِيعاً» (1) ، يك تعليم قرآنى است؛ بارها هم تكرار كرده ايم، هى هم ميخوانيم. وقتى كه اين آيه ى شريفه به عنوان الهام الهى، بر دل ما نازل شد - دل جذب كند، هضم كند، بگيرد، دل به شكل اين آيه صيرورت پيدا كند، دل ما و جان ما در قالب اين آيه قرار بگيرد - آن وقت مسأله ى وحدت براى ما يك مسأله ى اساسى خواهد شد و براى خاطر اغراض و مقاصد شخصى، وحدتهاى عظيم ملّى را به هم نميزنيم؛ ببينيد، اين اثرش اينجا ظاهر ميشود. اگر آيات قرآن آنچنان بر دل انسان نازل بشود كه دل جذب كند و فهم كند و به شكل آن آيه دربيايد، آن وقت وقتى كه به ما ميگويند كه: «وَ اَلَّذِينَ مَعَهُ أَشِدّٰاءُ عَلَى اَلْكُفّٰارِ رُحَمٰاءُ بَيْنَهُمْ » (2)، پذيرش آن برايمان راحت ميشود. با كفّار سختگير، سخت، اشدّاء؛ شديد و شدّت به معناى سختى است؛ معنايش اين نيست كه حتماً بايستى دشمن را آدم بكلّى پايمال كند و سركوب كند؛ نه، يك وقت اقتضاى سركوبى دارد، يك وقت هم اقتضاى سركوبى ندارد؛ امّا در همه حال بايد در مقابل دشمن سرسخت بود. خاكريزتان بايد در مقابل دشمن نرم نباشد؛ دشمن نتواند نفوذ كند؛ نتواند تأثير بگذارد؛ اين در مقابل دشمن. نقطه ى مقابل: «رُحَمٰاءُ بَيْنَهُمْ » ؛ با همديگر مهربان باشيم، رحيم باشيم، نرم باشيم در مقابل هم. ببينيد اين دستور قرآن است ديگر. چرا عمل نميكنيم ؟ اشكال كار كجاست ؟ اشكال كار همين است. اگر دلهايمان را ظرفِ پذيرنده ى باران رحمت قرآن و باران هدايت قرآن قرار بدهيم، اگر دل را به قرآن بسپريم، برايمان راحت ميشود. مقاصد شخصى، اغراض شخصى، منافع مادّى، قدرت طلبى، پول طلبى، رفيق بازى، اينها موجب نخواهد شد كه انسان اين توصيه ى قرآنى و هدايت قرآنى را فراموش كند؛ از دست بدهد؛ پشت سر بيندازد.(3)

ص: 269

شكست حتمى دشمن در مقابل عزم و اراده ى مؤمنان

مسلمانان با همكارى و تكيه بر مبانى مشتركى كه قرآن و سنّت بدان ناطق است قدرت خواهند يافت كه در برابر اين اهريمن چندچهره بايستند و آن را مغلوب اراده و ايمان خود سازند. ايران اسلامى با پيروى از درسهاى امام خمينى كبير، نمونه ى بارز اين مقاومتِ موفّق است. آنان در ايران اسلامى شكست خورده اند. سى سال ترفند و توطئه و دشمنى از كودتا و جنگ تحميلى هشت ساله، تا تحريم و مصادره ى اموال، و از جنگ روانى و تبليغاتى و صف بندى رسانه اى تا تلاش براى جلوگيرى از رشد علمى و دستيابى به دانشهاى نوين و از جمله دانش هسته اى، و حتّى تحريك و دخالت آشكار در ماجراى پرشكوه و پرمعناى انتخابات اخير، همه و همه به صحنه هايى از شكست و انفعال و سرگردانى دشمن تبديل شد و آيه ى «إِنَّ كَيْدَ اَلشَّيْطٰانِ كٰانَ ضَعِيفاً» (1) در برابر چشم ايرانيان بار ديگر مجسّم گشت. در هر نقطه ى ديگر نيز كه مقاومتِ برخاسته از عزم و ايمان، مردم را به مصاف مستكبران پرمدّعا كشانيد، پيروزى نصيب مؤمنان و شكست و رسوايى سرنوشت حتمى ستمگران شد. فتح نمايان 33 روزه در لبنان و جهاد سرافراز و پيروز غزه در سه سال اخير، شاهد زنده ى اين حقيقت است.(2)

قدرت ملّت؛ عامل حيرت دشمن

جايى كه ما پايبندى و اعتقاد دينى قوى اى نشان دهيم، دشمن در ما چيزى از قدرت را احساس خواهد كرد كه چون او را درست نميشناسد، ابهّت آن در دلش جاى خواهد گرفت. چنين اعتقاد و اقتدارى ابهّت است؛ والّا اين اقتدارهاى معمولى و ظاهرى - چون پول و ثروت و علم و تسليحات و... - قابل فهم و تشخيص است و خيليها هم بيشتر از ما از آن برخوردارند.(2)

***

اينكه اسلام ميفرمايد: «وَ لِلّٰهِ اَلْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ » يك وجه از عزّت مؤمنين همين است. مؤمن در سخت ترين شرايط هم احساس ميكند عزيز است و احساس ذلّت نميكند و خودش را نسبت به دشمن، خوار احساس نميكند؛ چون اقتدار معنوى و درونى خودش را حفظ كرده و از دست نداده است.(3)

***

من به آينده بسيار اميدوارم؛ زيرا اوّلاً لطف الهى شامل حال مؤمنين است؛ ثانياً مسئولان نظام روزبه روز مجربّتر ميشوند؛ و ثالثاً آگاهى مردم در حدّ بالايى است. بايد احساسات و عواطف و حضور شما كمك كند، تا ان شاءالله بهترين تلاشها در راه ساختن كشور و اداره ى درست آن انجام گيرد. ما هرچه جلوتر ميرويم، قدرت اسلام بيشتر ميشود و توطئه

ص: 271

لزوم احساس قدرت در برابر دشمن

امروز بحمدالله اين استقلال، اين شجاعت و اين ايستادگى در مقابل زورگويى استكبار جهانى، مخصوص اين ملّت و اين كشور است و همين است كه استكبار را نسبت به اين كشور و اين ملّت، دچار حقد و بغض كرده است. امّا من اين را عرض كنم؛ اين هم ناشى از وعده ى الهى است كه حقد و بغض استكبار، هيچ كارى نخواهد توانست بكند؛ «أَنْتُمُ اَلْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ » قرآن كريم در دو جا ميفرمايد: «وَ لاٰ تَهِنُوا وَ لاٰ تَحْزَنُوا» (3)، «فَلاٰ تَهِنُوا وَ تَدْعُوا إِلَى اَلسَّلْمِ » (4). هرگز از مواضع خودتان پايين نياييد و در مقابل دشمن احساس ضعف نكنيد. او كه بناى كار را بر

ص: 272

عامل ناكامى دشمن در مقابله با جمهورى اسلامى

نظامى كه براساس بعثت بنا شده باشد، هدفش، سعادت و زندگى راحت براى بشر است و اين، جز با آن دو هدف، تأمين نميشود. اگر اينطور شد، ديگر دشمنيها هم اثر نميكند. بسيارى متحيّرند كه چه شد آن روزى كه دو ابرقدرت بودند و هر دو ابرقدرت عليه ما اقدام ميكردند، نتوانستند به جمهورى اسلامى آسيبى برسانند! امروز هم كه يك ابرقدرت نابود شده و يكى مانده است، او و همدستانش - چه دولتهاى پيشرفته و چه دولتهاى ضعيفى كه از روى حقارت و ذلّت، همدستى آمريكا را پذيرفته اند و با هم تلاش ميكنند - نميتوانند به جمهورى اسلامى، ضربه ى كارى وارد كنند. سرّش، همين ايمان، توجّه و پايبندى مردم به دين، حضور معنويّت در زندگى مردم و اين احساس است كه نظام جامعه به سمت عدالت حركت ميكند. البتّه دشمن خيلى عربده ميكشد و بسيار هم تهديد و اقدام ميكند. منتها اقدام او، اقدام مؤثّرى نيست. فرق است بين نظامى كه از مردم خود بريده است و ملّتى كه متّكى به معنويّت نيست، با ملّتى معنوى كه با نظام و حكومت خود يكپارچه است و بين آنها ارتباطات مستحكمى وجود دارد. مردم، دولت و رئيس جمهور را از خود ميدانند. گاهى آنها را از فرزندان خودشان هم بيشتر دوست ميدارند. مردم به نمايندگان مجلس و رؤساى قوا، علاقه مندند. آنان را از خودشان ميدانند و از ايمان و معنويّت هم برخوردارند. اين ملّت و دولت را نميتوان با آن نظام بريده ى منقطع از مردم خود مقايسه كرد. لذا، آن تهديدها اثر نميكند.(2)

ص: 273

حسّاس بودن نسبت به حسّاسيّت دشمن

هر چيزى كه ديديد دشمن روى آن حسّاسيّت نشان ميدهد، شما هم روى آن حسّاس بشويد و بفهميد كه دشمن از اينجا ميخواهد رخنه كند. وقتى كه ميبينيد دشمنان خبيث، نسبت به ملّت و انقلاب و پايبندى مردم به انقلاب تبليغات ميكنند، بدانيد كه دشمن از پايبندى مردم به انقلاب و از حضور آنها در صحنه هاى انقلاب ميترسد. حضور شما در صحنه هاى انقلاب و هوشيارى و آمادگيتان، دشمن را مأيوس خواهد كرد.(1)

پايبندى به مبانى انقلاب خلاف خواست دشمن

بعضيها با نام عقلانيّت، با نام اعتدال، با نام پرهيز از جنجال و دردسر بين المللى، ميخواهند از مبانى انقلاب و اصول انقلاب كم بگذارند! اين نميشود؛ اين نميشود. اين نشانه ى بى صبرى و نشانه ى خسته شدن است. گاهى اين خسته شدن را - كه خودشان خسته شده اند - به مردم نسبت ميدهند: مردم خسته شده اند! نه، نخير. مردم آن وقتى كه احساس كنند مسئولين كشور با سربلندى مسلمانى و عبوديّت خودشان را اعلام ميكنند، خوشوقت ميشوند؛ خوشحال ميشوند. اين مردم، مسلمانند. حركت مردم هم بخاطر همين بود. اين مردم مگر همان مردمى نيستند كه انقلاب كردند؟ شعارهاى انقلاب چه بود؟ اين مردم مگر همان مردمى نيستند كه هشت سال اين جنگ مظلومانه را اداره كردند؟ همين مردم اداره كردند. مگر مردم ديگرى هستند؟ غير از آن مردمى كه توى اين كشور اين كارهاى بزرگ را انجام دادند، كدام مردم اين كارها را كردند؟ پريشب تلويزيون فرمايش امام را راجع به مرحوم آيت الله طالقانى نقل ميكرد، كه ديدم واقعاً سر تا پاى بيانات امام، اوّل تا آخر، كلمه كلمه اش، نكته و حكمت است - رحمت و رضوان خدا بر او باد - ايشان در سخنرانى به مردم مطلبى به اين مضمون ميفرمود كه نگاه كنيد ببينيد مردم در تشييع جنازه ى آقاى طالقانى چه گفتند؟ گفتند اى نايب پيغمبر ما، جاى تو خالى. عزادارى آنها براى نايب پيغمبر است. مسأله ى نيابت پيغمبر مطرح است؛ عالم دين. اين نكته را امام از حرف مردم استفاده

ص: 275

لزوم برنامه ريزى متناسب با طرحهاى دشمن

ما از همه طرف، با دشمنى و خصومت دشمنان اساسى و فرهنگيمان در عالم مواجه هستيم كه نگذارند چه در زمينه ى فرهنگ عمومى و ذهنيّتها و عمل فرهنگى مردم و چه در زمينه ى كار مدرّسى و تربيت نيروى انسانى، به مقاصد خودمان برسيم. ما بايد متناسب با دشمنى و خصومت دشمن، برنامه ريزى كنيم. در مسأله ى فرهنگ عمومى، همين كه مشاهده ميكنيم در جامعه ى ما - مثلاً در پيچ و خم ادارات و دستگاههاى دولتى و بخصوص در بعضى از ارگانها كه شكايت زيادى از آنها ميشود -

ص: 276

لزوم ابتكار جهت پيش بينى ضربات دشمن

دشمن دست بردار نيست و توطئه ى خودش را متوقّف نخواهد كرد؛ ضربه را ميخورد، ولى باز خودش را براى ضربه ى بعدى آماده و جمع وجور ميكند؛ و بدون شك ضربه ى بعدى دشمن، با توجّه به نقصهاى او در ضربه ى اوّل است. يعنى دقّت ميكند ببيند شما چگونه و از چه راهى توانستيد به او تودهنى بزنيد، قطعاً آن روزنه را محكم خواهد گرفت. دشمن بيشترين تلاش خود را در ارزيابى دقيق نقطه ى ضعفش ميكند و با دستگاههاى آماده و منسجم و قوى اى كه دارد، فوراً نقاط ضعف كار خود را پيدا ميكند و به جبران آنها ميپردازد. شما هم بايستى در نوبت بعد ضربه ى ابتكارآميز ديگرى بزنيد.(2)

***

ما توقّع نداريم دشمن نداشته باشيم؛ توقّع هم نداريم كه دشمن، دشمنى نكند. آنچه انتظار داريم، از خودمان است. ما بايد بتوانيم با اميد و شجاعت و عزم و اراده و وحدت و توكّل به خدا، به فضل الهى همه ى دشمنها و دشمنيها را از سر راه اين ملّت برداريم و دشمن را از دشمنى كردن پشيمان كنيم. به اميد خدا و به فضل الهى ما ميتوانيم و خواهيم كرد و ان شاءالله آينده اين را نشان خواهد داد. اميد ما به ايمان و عزم و

ص: 277

لزوم مقابله با حيله گرى دشمن

دشمن از اين مانع، غافل نيست. دائم بر اين پنجه مى اندازد. بايد با پنجه افكنى و ناخن كشى و حيله گرى دشمن مقابله كنيم. حركت و تلاش لازم است؛ هم در جبهه ى خودسازى - اين مقدّم بر همه است؛ مثل امام حسين (عليه السلام) كه آقا و مولاى شماست - هم در جبهه ى سياسى - كه آن امر به معروف و حركت و حضور سياسى است و در جايى كه لازم است، بيان مواضع و تبيين سياسى در مقابل دنياى استكبار - هم در جبهه ى فرهنگى - يعنى آدمسازى، خودسازى، خودسازى فكرى و اشاعه ى فكر و فرهنگ - اينها وظيفه ى همه ى كسانى است كه امام حسين (عليه السلام) را الگو ميدانند. خوشبختانه ملّت ما همه نسبت به حسين بن على (عليه السلام) خاضعند و آن بزرگوار را بزرگ ميشمارند. حتّى خيلى از غيرمسلمانها اينگونه اند. دشمن امام حسين (عليه السلام)، پول و زور و شمشيرزن و مروّج و مبلّغ و سينه چاك داشت. عزيزان من! الآن وضع شما اين است. كربلا تا آخر دنيا گسترده است. كربلا كه به مرزهاى آن ميدان چند صد مترى محدود نميشد. الآن همان روز است. همه ى دنياى استكبار و ظلم امروز، با جمهورى اسلامى مواجه است.(2)

غفلت از توطئه ى دشمن يعنى اسير توطئه شدن

اينكه ميبينيد ملّت ما بعد از بيست وشش سال «مرگ بر آمريكا» را فراموش نميكند، بخاطر اين است كه غفلت از توطئه ى استكبار جهانى همان، و اسير توطئه شدن همان. در واقع «مرگ بر آمريكا» يى كه مردم ما ميگويند، مثل همان «اعوذ بالله من الشيطان الرجيم» است كه اوّل هر سوره ى قرآن قبل از «بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ » گفته ميشود. استعاذه ى به خدا از شيطان رجيم براى چيست ؟ براى اين است كه انسان مؤمن يك لحظه حضور شيطان را فراموش نكند؛ يك لحظه از ياد نبرد كه شيطان آماده ى حمله به او و انهدام حصار معنوى و ايمانىِ اوست. «مرگ بر آمريكا» هم براى اين است كه ملّت فراموش نكند سلطه گران جهانى منافع سرشارى كه در اين كشور داشته اند و دست آنها كوتاه شده، از ياد نبرده اند. آنها هميشه دنبال اين هستند كه همان منافع را باز در داخل اين كشور براى خودشان تأمين كنند و به قيمت نابودى استعداد جوانان و آينده ى اين كشور، بر ثروت و علم و فناورى خود بيفزايند. پس ملّت ايران دير شروع كرد؛ از انقلاب اسلامى شروع كرد.

براى تبديل وضعيّتى كه براى ملّت پيش آمده بود، به وضعيّت مطلوبى كه اوّل شرح دادم، يك سال و دو سال و ده سال كافى نيست؛ اين تغييراتِ عظيمِ عميقِ اجتماعى بايد در طول چند نسل به وجود بيايد. ما امروز مبالغ زيادى از اين راه را پيش رفته ايم. كسانى كه در سنين شما يا اندكى از سنين شما بيشتر، در انقلاب اسلامى حضور داشتند و جانانه كار كردند، وظيفه ى خود را آن روز خوب انجام دادند؛ نسل بعد از آنها هم در طول بيست وشش سال گذشته تلاشهاى خوبى كردند.(2)

ص: 280

غافل نشدن از كيد و توطئه دشمن

در وضع كنونى نبايد يك لحظه از كيد و توطئه ى دشمن و طرق گوناگون آن غافل باشيم. فكر نكنيم كه چون مسأله ى رهبرى حل شد، قانون اساسى شكل مطلوب خودش را پيدا كرد و مردم حضور قوى خودشان را در صحنه نشان دادند، پس همه ى قضايا تمام شد، و بنابراين از دقّت وسواس آميز و مراقبتهايى كه بايد بكنيم، خداى نكرده غافل بشويم و منصرف بمانيم؛ نه، من در مسئوليّت خودم، مسئولان گوناگون كشورى و عامه ى مردم در كار خودشان، و بخصوص شما آقايان محترم در مسئوليّت و وظيفه ى خطيرى كه بر دوشتان گذاشته شده و بسيار مهم و تعيين كننده است، نبايد غافل شويم، كه دشمن از طرق مختلف ممكن است وارد شود و ضربه بزند.(1)

***

ما در طول اين سالها، تجربه هاى زيادى كسب كرده ايم. حقيقتاً به اين كلام اميرالمؤمنين (عليه السلام) رسيده ام كه: «ومن نام لم ينم عنه» (2). اگر غفلت كرديم، در همان لحظه ى غفلت، ضربه را خواهيم خورد. دشمن از ضربه زدن و هجمه كردن و توطئه كردن عليه اين بساط دينى و اسلامى، هيچ وقت منصرف نخواهد شد؛ منتها آن وقتى كه ما قاعده ى كار را محكم كرده باشيم، دشمن مأيوس خواهد شد. اگرچه در حال يأس هم بتواند، ضربه ميزند، منتها وقتى اميد دشمن از او گرفته شد، طبعاً تلاش و تحرّك او هم كم خواهد شد.(3)

بدانيد كه اگر اندكى غفلت كنيم، دشمن عليه مقدّسات ما شروع به حمله و اقدام خواهد كرد. اين، يك نمونه است و نمونه هاى از اين قبيل هم فراوان است. تكليف ما زياد است.(4)

***

ص: 281

هيجانات كشور باعث سوءاستفاده ى دشمنان

وقتى هيجانات كور، پا وسط بگذارند، دشمن فوراً استفاده خواهد كرد. بارها گفته ام، باز هم تكرار ميكنم؛ من معتقدم كه جوان مملكت بايستى در همه ى ميدانها حضور و آمادگى داشته باشد؛ منتها با انضباط. اينگونه حركاتى كه ملاحظه شد كسانى به دانشگاه حمله كنند، ناشى از بى انضباطى است؛ با هر نامى انجام گيرد، غلط و محكوم است. اگر با نام دفاع از دين هم انجام گيرد، غلط است؛ اگر با نام دفاع از ولايت هم انجام گيرد، غلط است. مگر من بارها نگفته ام در اجتماعات كسانى كه مخالفند، هيچكس نبايد رفتار خشونت آميز داشته باشد؛ چون اين، دشمن را خوشحال ميكند. بارها ما اين حرف را گفتيم، چرا گوش نكردند؟! چرا گوش نميكنند؟! حتّى اگر يك حرفى كه خون شما را به جوش مى آورد به زبان آورند - مثلاً فرض كنيد اهانت به رهبرى كردند - باز هم

ص: 282

فراهم كردن وسايل مصون سازى در برابر دشمن

بايد وسايل مصون سازى را فراهم كنيد. جوانان را مصون كنيد، ذهنها را مصون كنيد، دلها را مصون كنيد كه اگر على رغم شما، روزى دشمن توانست نفوذ كند، شما قبلاً مصونيّت ايجاد كرده باشيد. راهش اين است؛ اينگونه بايد با هجوم دشمن برخورد كرد. ما با اين روحيّه ى مقاومت و با اين روحيّه ى ايستادگى، توانسته ايم قدرتى مثل استكبار جهانى و مثل آمريكا را، بيست سال پشت در نگه داريم و باز هم ميتوانيم! ملّت ايران قوى است و اين استقامت، استقامت ايمانى است. اين استقامت، از دين، از اسلام و از ايمان سرچشمه ميگيرد و هر جا كه باشد، موجب ناكامى دشمن خواهد شد. اين را ما بايد حفظ و تقويت كنيم. ما بايد دين را تقويت كنيم؛ ايمان جوانان را تقويت كنيم؛ اجتناب از فساد را تقويت كنيم. اين كار، كار درستى است؛ اين راه، راه صحيحى است و شما ناشران عزيز، در قبال اين چيزها مسئوليّت داريد. البتّه شما جمع معدودى از ناشران كشور هستيد كه اينجا جمع شده ايد و خوشبختانه ما امروز شما را زيارت كرديم. بيشتر شما، يا همه ى شما هم كسانى هستيد كه على القاعده، اين حرفها را قبول داريد. حالا ممكن است بعضى هم قبول نداشته باشند؛ بالاخره اين هم نظرى است.(2)

***

متأسّفانه اين دستگاههاى تبليغاتى و مخرّب و معاند با جمهورى اسلامى و با ملّت ايران، دنباله هايى هم در داخل كشورمان دارند كه مال

ص: 283

فراموش كردن دشمن يعنى بزرگترين خطر

اين كشور، اين انقلاب و اين تاريخ، نجات يافته ى اين مجاهدتها و اين خونهاست. بدانيم كه اين انقلاب و اين ملّت و اين كشور، بخصوص فعّالان اين نهضت بزرگ، چه دشمنان خونخوار و بيرحمى در كمين داشتند و هنوز هم دارند. همانهايى كه شهيد بهشتى را از دست اين ملّت گرفتند، هنوز در دنيا هستند. همانهايى كه آنها را كمك ميكردند، هنوز هم ميكنند. مبادا بعضى ساده دليها يا احياناً كج فكريها موجب شود كه ما تصوّر كنيم دشمنيها و دشمنها تمام شدند؛ كه اين خطر بزرگى را توليد خواهد كرد. براى كسى كه در مواجهه با دشمن است، هيچ خطرى بالاتر از فراموش كردن دشمن نيست.(2)

كار سازنده؛ مبارزه با دشمن

كار سازنده، مبارزه با دشمن است. اگر كسى براى علم و براى اداره ى كشور تلاش كند، با دشمن مبارزه كرده است. اگر كسى براى افزايش ثروت ملّى تلاش كند، با دشمن اين ملّت و اين كشور مبارزه كرده است؛ چون دشمن نميخواهد اين كشور بخوبى اداره شود و امور مردم به سهولت بچرخد. دشمن ميخواهد مشكل درست كند. بايد با اداره ى صحيح و كار سازنده و صحيح و منطقى، با دشمن مقابله كرد.(1)

كوچك نشمردن دشمن

دشمن را نبايد كوچكتر از آنى كه هست گمان كرد؛ چون انسان آن وقت ضربه خواهد خورد. امّا نبايد هم دشمن را بزرگتر از آنكه هست جلوه داد. يعنى همان كارى كه امروز دستگاه تبليغاتى صهيونيستها و مستكبرين، خودشان انجام ميدهند: از آمريكا و از قدرتها غولى درست كردند، كه اگر كسى تجربه نداشته باشد، خيال ميكند به يك اشاره ى اينها، همه جا دود خواهد شد، پودر خواهد شد و از بين خواهد رفت! اين حرفها چيست ؟! اينها اگر قدرت داشتند، روزبه روز نهضت اسلامى در دنيا ريشه دارتر و پرشكوه تر نميشد! اينها در هر جا كه دخالت زورمندانه و قدرتمندانه كردند يا خودشان يا عواملشان براى خودشان و عواملشان جهنم سوزان و باتلاقى درست كردند كه تا خرخره در آن فرو رفتند. نگاه كنيد به آنجاها كه اينها كسانى را بر مردم تحميل كردند! ببينيد در چه وضعيّت زشتى به سر ميبرند و در چه گرفتاريهايى زندگى ميكنند!(1)

پيشرفت ما على رغم خواست دشمن

على رغم آنچه دشمنان ما ميخواستند و امروز تبليغ ميكنند، ما پيشرفت كرده ايم. معناى اين پيشرفتها اين نيست كه ما به هدفهاى خود رسيده ايم. من بارها گفته ام، الآن هم ميگويم: بنده بعنوان يك طلبه ى انقلابىِ معتقد به اسلام و انقلاب، اعتقادم اين است كه در بسيارى از اهدافِ خود هنوز در نيمه ى راه هستيم. ما عدالت اجتماعى و بنيان كنىِ فقر و آبادسازى همه جانبه ى كشور را ميخواستيم؛ امّا هنوز به آن مقاصد نرسيده ايم و در وسط راه هستيم؛ در عين حال حركت كرده ايم و جلو آمده ايم و بخش مهمّى از راه را پيش رفته ايم. اين كارها را انقلاب و نظام اسلامى كرد.(1)

كم شدن كينه در برابر دشمن يعنى يك علامت خطر شخصى

مردم نبايد هيچ وقت كينه ى شيطانها و شيطان صفتان را از دل خود بيرون كنند. نگوييد حالا گذشت و تمام شد و چه لزومى دارد كه ديگر به يادمان آوريم. نه، دين ما اين است: «هل الدين الا الحب و البغض» . دين، عبارت از محبّت و كينه است: از يك طرف، محبّت به خوبان و خوبيها و مظلومان و انسانهايى كه مورد جفاى شيطانها قرار گرفته اند و از طرف

ص: 288

پيشگيرى از نفوذ دشمن

آنچه امروز براى اين ملّت اهمّيّت دارد، اين است كه مسئولان كشور با همه ى قدرت و توان، شاخصهاى اصلى را براى اصلاح امور كشور در

ص: 289

لزوم تبليغات در جهت شكست تبليغات دشمن

اگر آگاهى ملّت ايران و گويندگان و نويسندگان و هنرمندان، در خدمت حقيقتى كه در اين كشور وجود دارد، قرار نگيرد، دشمن در ميدان تبليغات غالب خواهد شد. ميدان تبليغات، ميدان بسيار عظيم و خطرناكى است. البتّه، اكثريّت قاطع ملّت و آحاد مردم ما، به بركت آگاهى ناشى از انقلاب، در مقابل تبليغات دشمن بيمه هستند و مصونيّت پيدا كرده اند. از بس دشمن دروغ گفت و چيزهايى را كه در مقابل چشم مردم بود، به عكس و واژگون نشان داد و منعكس كرد، اطمينان مردم ما نسبت به گفته ها و بافته ها و ياوه گوييهاى تبليغات جهانى، بكلّى سلب شده است.(2)

ص: 290

عدم نرمش در برابر پيشروى دشمن

دشمنى دشمنان و هياهوى آنان نبايد اراده ها را سست و دلها را مرعوب كند. ملّت ايران نشان داده كه ميتواند بر دشمنى مانند ابرقدرتها در عرصه هاى مختلف پيروز شود و با استقامت و ايمان و مجاهدت، دشمن را از سر راه دور كند. خطاى بزرگى است اگر كسى گمان كند كه با نرمش و عقب نشينى ميتوان دشمن را از پيشروى بازداشت. دشمن يعنى همان استكبار جهانى و به طور ويژه آمريكا و صهيونيزم، به چيزى كمتر از بازگرداندن وضع پيش از انقلاب يعنى سلطه ى كامل سياسى و اقتصادى و قبضه كردن ايران و بر سر كار آوردن دست نشانده اى همچون محمّدرضا پهلوى راضى نخواهد شد. ملّت ايران بايد با استقامت و قاطعيّت خود آنها را براى هميشه مأيوس كند و خواهد كرد.(1)

لرزش دشمن در برابر واحد امّت اسلامى

اگر امّت اسلامى به معناى واقعى كلمه ى امّت تشكيل شود، استعمارگران و طمع ورزان و كسانى را كه خواسته اند اين منطقه را به نفع خودشان بفشرند و از آن بهره بردارى كنند، بسيار ميترساند. آنها ميخواهند اين اتّفاق نيفتد.(3)

***

شك نيست كه بى اعتنايى ملّتهاى مسلمان در برابر اين وضع، دشمن را تشويق ميكند و صحنه را هر روز بر مؤمنين به اسلام تنگتر ميسازد. مسلمانان بايد نشان دهند كه جهان اسلام داراى قدرت برخورد است و ميتواند در برابر تجاوز و دشمنى آمريكا و هر متجاوز ديگرى بايستد. همه ى لطمات جبران ناپذيرى كه تاكنون از سوى استعمارگران ديروز و مستكبران امروز به امّت اسلامى وارد شده، عمدتاً ناشى از ضعف نفس و

ص: 292

شجاعت و ايمان؛ عامل ناكام گذاشتن دشمن

دشمنى كه با آن همه تجهيزات و پشتيبانيهاى بين المللى آمده بود - كه امروز يواش يواش به آن اعتراف ميكنند - مجبور شد ناكام از اين مرزها عقب بكشد و ذليل شود. اين موفّقيّت بخاطر همين شجاعتها و ايمانها بود؛ اينها را بايد زنده نگه داريد.(2)

منع هراس از دشمن

بنده ميبينم دشمن ميخواهد با ترساندن، كار خودش را پيش ببرد. ما به اتكّاى قدرت الهى كه مجسّم در قدرت ملّت بزرگ ماست، از دشمن مستكبر متكبّر، نميترسيم. معتقديم كارى نميتواند بكند. «إِنَّ كَيْدَ اَلشَّيْطٰانِ كٰانَ ضَعِيفاً .» اين، قرآن است. قرآن را بايد باور كرد. كيد شيطان، ضعيف است. اگر روزى در قرآن اين را ميخوانديم و از روى ايمان و تعبّد، فقط قبول ميكرديم، خدايا تو شاهدى كه امروز اين را از روى تجربه هم قبول كرده ايم. تجربه هم همين را نشان ميدهد. اگر شيطان ضعيف نبود، جمهورى اسلامى را تحمّل نميكرد. ببينيد چقدر با جمهورى اسلامى دشمنند. ميبينيد كه «قَدْ بَدَتِ اَلْبَغْضٰاءُ مِنْ أَفْوٰاهِهِمْ » (3). رئيس جمهور آمريكا را

ص: 294

وحدت و قاطعيّت ملّى عامل مقابله با دشمن

امروز تحليلگران سياسى در سرتاسر عالم، اعتراف ميكنند كه ملّت ايران و نظام جمهورى اسلامى، از لحاظ قدرت و قوّت و ثبات، نسبت به سالهاى پيش، اگر جلوتر و قويتر نباشد، عقبتر و ضعيفتر نيست. علّت اين اعتراف، رشد و آگاهى و اراده و تصميم آگاهانه ى ملّت ايران در اثبات قوام جمهورى اسلامى است. با اين حركت و حضور مردم در

ص: 295

باج ندادن به قدرتها

جمهورى اسلامى ايران قصد باج دادن به قدرتهاى بزرگ را ندارد و ثابت هم كرده است كه به هيچ قدرتى باج نخواهد داد و مرعوب هيچ قدرتى نخواهد شد. بنابراين، هيچگاه براى جلب محبّت يا همكارى قدرتهاى زورگوى عالم، از مواضع بحقّ خودمان تنزّل نخواهيم كرد. ما اين اراده را در طول ده سال گذشته نشان داده ايم، و امام فقيد عزيز بزرگ ما كه مظهر تبلور نظام جمهورى اسلامى و مظهر صلابت و مقاومت در مقابل زورگوييها بود، قاطعانه در برابر باج خواهيهاى دشمن مى ايستاد و مرعوب آنها نميشد.(2)

وحدت و الفت دلها نقطه ى مقابل القاء دشمن

هرچه ميتوانيد، همان سكينه اى را كه خداى متعال در زمان پيامبر، در جنگ بدر و در جنگ حنين و در قضاياى گوناگون، بر دلهاى مؤمنين نازل كرد، با آيات الهى در دلهاى مؤمنين مستقر كنيد. دشمن ميخواهد مردم را مضطرب كند. يكى از راههاى سكينه و اطمينان، وحدت و الفت دلهاست. وحدت ملّت، وحدت قشرهاى مختلف، آشنايى دلها با يكديگر و محبّت انسانها به هم، درست نقطه ى مقابل آن چيزى است كه دشمن ميخواهد القاء كند. دشمن ميخواهد بگويد كه مردم، مسئولان، قشرها و جناحهاى مختلف به خون هم تشنه اند. اين واقعيّت ندارد. هركس امروز طورى عمل كند، طورى مشى كند و به گونه اى حرف بزند كه معنايش اين باشد كه در بين قشرهاى ملّت اختلاف است و در بين جناحهاى مختلف، اختلافهاى عميق و نفرت آور هست، يقيناً به دشمن كمك كرده است و يقيناً خدمت به دشمن است. بعضيها ساده لوحانه عملشان، حرف و اظهاراتشان اينگونه است! البتّه اختلاف سليقه، اختلاف مذاق - همانطور كه امام بارها ميفرمودند - مثل اختلاف دو هم مباحثه اى است كه سر يك مسأله با هم اختلاف دارند. مباحثه است؛ با هم ميگويند، بحث ميكنند، دعوا ميكنند؛ امّا رفيقند و دلهايشان به هم نزديك است. در مسائل گوناگون سياسى و اجتماعى هم همينطور است و بايد همينگونه باشد.(1)

توجّه به بهره ورى سلاح دشمن در هنر

انقلاب آن وقتى ميتواند خودش را در قالب هنر بياورد، كه هنرمند خودى داشته باشد و خودش هنرمند را پرورش بدهد. البتّه يك عدّه از جوانان دارند اين كارها را ميكنند؛ خيلى هم خوب است؛ شما هم در هرجا و به هر شكل هستيد، اين كار را بكنيد. به برّايى اين سلاح توجّه كنيد. به بهره ورى فراوان دشمن انقلاب از اين سلاح توجّه كنيد. به اينكه مفاهيم انقلاب، خوب ميتوانند در قالب هنرهاى گوناگون واقع بشوند، توجّه كنيد و احساس نماييد كه اين يك ارزش است.(3)

پيامهاى دشمن به كمك ابزار هنر

امروز آن كسانى كه پيامى براى مردم دارند؛ چه پيام رحمانى، چه پيام شيطانى - فرق نميكند - بهترين وسيله اى كه در اختيار ميگيرند، وسيله ى هنر است. لذا شما ميبينيد به كمك هنر، امروز در دنيا باطلترين حرفها را در ذهن يك مجموعه ى عظيمى از مردم به صورت حق جلوه ميدهند كه بدون هنر امكان نداشت، امّا با هنر و به كمك ابزار هنر اين كار را ميكنند. همين سينما، هنر است؛ همين تلويزيون، هنر است؛ انواع و اقسام

ص: 299

لزوم كار فرهنگى در مقابله با تبليغات دشمن

وقتى خلأ نبود و پاسخ فكرى به طور مناسب داده شد و معضلات ذهن مخاطبين به شكل حكيمانه اى حل گرديد و گرهها باز شد، دشمن چه كار ميتواند بكند؟ تبليغ دشمن چه تأثيرى ميتواند ببخشد؟ حرف درست اينجاست. وقتى خلأ بود، دشمن همه كار ميتواند بكند و در خانه ى ما هم ميتواند نفوذ كند و جوانان ما را ببرد و بعد ما بايد بدويم تا به او برسيم. نبايد بگذاريد چنين وضعى پيش آيد.(2)

***

عوامل استكبار، امروز فيلم بد درست ميكنند، نوار بد درست ميكنند، حرفهاى بد درست ميكنند، شعر بد ميگويند، داستان بد مينويسند و اين همه را، در داخل كشور، بين نوجوانان، جوانان و مردم عادى پخش و منتشر ميكنند و يا از طريق ماهواره، رواج ميدهند. اين مورد اخير - ماهواره - واقعاً گنداب فسادى است كه تيرهاى زهرآگين خود را به سمت ملّتها و كشورها هدفگيرى ميكند. بحمدالله سال گذشته، مجلس شوراى اسلامى، با حسن فهم قضيه، ماهواره را ممنوع كرد. با اين همه، اگر در جامعه، به دستور اسلام و فرموده ى قرآن عمل شود، هيچ كدام از

ص: 300

زيرساختهاى اقتصادى مورد هجوم دشمن

ما در سند چشم انداز - كه يك سند اساسىِ بالادستىِ مهم و مرجع است - براى كشورمان رتبه ى اوّل را در بخشهاى مهم و حياتى و اساسى پيش بينى كرديم؛ بايد به اين رتبه برسيم. خب، ديگران طبعاً نمى ايستند تا ما برويم اوّل بشويم؛ ديگران هم دارند كار ميكنند، تلاش ميكنند. ما شاهد

ص: 301

لزوم تحمّل سختيها در مقابل چالش آفرينى دشمن

آنچه براى يك انسان اهمّيّت دارد، اين است؛ موفّقيّت در اين دنيا، چشم انداز خوب و در نهايت چشم انداز رضوان الهى و بهشت الهى است. اين با مجاهدت به دست مى آيد، با صبر به دست مى آيد، با پرهيزكارى و پاكدامنى به دست مى آيد و با تلاش خستگى ناپذير به دست مى آيد. در مقابل چالشهايى كه دشمن آفريده، انسان سختيهايى را تحمّل ميكند؛ امّا قرآن به ما ميگويد از اين سختيها نترسيد: «إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمٰا تَأْلَمُونَ » (2)؛ اگر شما از ناحيه ى آسيب دشمن رنجى را تحمّل ميكنيد، دشمن هم از ناحيه ى مقاومت، صبر و رشادت شما رنجهايى را تحمّل ميكند؛ امّا با اين فرق: «وَ تَرْجُونَ مِنَ اَللّٰهِ مٰا لاٰ يَرْجُونَ » (3)؛ چشم انداز براى شما چشم انداز روشن است، امّا براى دشمن نه. مسأله ى شهادت و مسأله ى جهاد در اسلام اين است: تلاش از همه سو سود، بدون زيان؛ تلاش صادقانه اى كه به زندگى انسان معنا ميدهد؛ جهت حركت انسان را معيّن ميكند؛ چشم انداز آينده ى زندگى را بعنوان يك ملّت، چشم انداز روشن و تابناكى ميكند و چشم انداز سرنوشت نهايى انسان را بعنوان يك فرد، رضوان الهى قرار ميدهد؛ اين جهاد و شهادت اسلام است؛ هيچ چيز جاى اين را نميگيرد.(4)

ص: 303

ناتوان بودن دشمن در برابر شهادت و شهادت طلبى

دشمنان نميدانند قدرتى وجود دارد كه بالاتر از قدرت سلاح آنهاست و آن قدرت ملّتهاست، قدرت انسانهاست. هر ملّتى كه به يك مبدأ و به يك منطق و به يك مبناى فكرى اعتقاد داشته باشد و با عزم راسخ پاى آن منطق بايستد، هيچ قدرتى - چه قدرت اتمى و چه بالاتر و پايينتر از اتم - نميتواند مقهورش كند. اينها قدرت ملّتها و قدرت خداوند قادر متعال را كه پشت سر اراده و عزم و اقدام ملّتهاست دست كم گرفته اند: «كُلاًّ نُمِدُّ هٰؤُلاٰءِ وَ هَؤُلاٰءِ » (1) هر گروهى براى اهدافى كه به آن ايمان دارد كار كند، خداى متعال كمك و مددش خواهد كرد. اگر گروهى مؤمن به خدا باشد، آن وقت در آويختن با آن و شكست دادنش ده برابر مشكلتر هم ميشود؛ مگر آسان است ؟! هر كس با اين نيرو - نيروى ملّتها و انسانها - درافتاد خُرد ميشود. آمريكا هم خُرد خواهد شد. اينها ميخواهند قدرت مقاومت ملّت فلسطين را نابود كنند و نميتوانند. خب؛ حالا بالاخره چه خواهد شد؟ اين حادثه اى كه امروز اتّفاق افتاده است، ظواهرى دارد و بواطنى. ظواهرش همين است كه گفتيم: گروهى با زور و سرنيزه و تفنگ و تانك و پشتيبانى سياسى آمريكا به جان زن و مرد و پيرزن و كودك و غيره افتاده است. آنها را ميكشد، خانه شان را ويران ميكند، دستبند به دستشان ميزند، تحقيرشان ميكند؛ آنها را با اهانت از خانه و زندگيشان دور ميكند، خانواده ها را آواره ميكند. اين ظاهر قضيه است. امّا باطن قضيه اين است كه همين قدرت به ظاهر مسلّط، در درون خود ذوب ميشود، آب ميشود. ملّت فلسطين تصميم گرفته است؛ سازمانهاى مبارز فلسطينى اعمّ از سازمان فتح، سازمان حماس، جبهه ى خلق، جهاد، حزب الله و ديگران، دستشان را روى هم گذاشته و تصميم گرفته اند. همه به يك نتيجه رسيده و راه فداكارى را پيدا كرده اند؛ فهميده اند كه راه نجات فلسطين آماده شدن براى فداكارى است. شهادت را تجربه كرده و فهميده اند كه دشمن در مقابل شهادت و شهادت طلبى و نترسيدن از مرگ ناتوان است.(2)

ص: 304

ناكامى دشمن در كمرنگ كردن ارزشهاى اسلامى

همه ى سعى دولت محترم و خدمتگزار، اين باشد كه ارزشهاى اسلامى را هر چه بيشتر در جامعه زنده كند. بالاترين ارزش هم، ارزش تقواست. تقوا عاملى است كه ما را در راه اسلام حفظ ميكند. تقوا يعنى اينكه مواظب خود باشيم. اين امر به گروه خاصّى اختصاص ندارد و هر فردى را در هر جا كه هست و هر عضوى از اجزاى دولت را - از اجزاى عالى رتبه تا كارمندان معمولى - دربر ميگيرد. هر فردى از آحاد مردم، در هر جاى كشور كه زندگى ميكند، مراقب باشد كه از جاده ى اسلام تخطّى نكند. اسلام وعده ى نصرت داده است. قرآن وعده ى پيشرفت و موفّقيّت در همه ى ابعاد زندگى داده است و دنيا و آخرت ملّت را آباد ميكند. همچنان كه به فضل پروردگار، در همين مدّت كوتاه كه اسلام در اين كشور حاكم شده است، كارهايى براى زندگى مردم انجام شده كه قابل مقايسه با دوران گذشته نيست. خدماتى كه در اين مدّت به طبقات محروم شده است، با آنچه قبل از پيروزى انقلاب انجام گرفته، قابل مقايسه نيست و اين همه، با وجود همه ى مشكلاتى صورت گرفته است كه عليه اين كشور به وجود آورده اند. راه اسلام، راه سعادت است و ملاك پايبندى به اسلام، رعايت تقواست. اين امر را هر كسى در عمل شخصى خود ميتواند بفهمد و مواظب خود باشد. تقوا اين است. برادران و خواهرانى كه در گوشه و كنار اين كشور هستيد! مراقب باشيد كه از آنچه رضاى خدا در آن است، تخطّى نكنيد. تابع شهوات نفس نشويد، تا راه خدا را گم نكنيد. مسئولين كشور هم اين مسأله را رعايت كنند. قواى محترم مقنّنه، قضائيّه و مجريّه كه بحمدالله در اين راه هستند، به رعايت تقوا بكوشند. شما در هيچ جاى دنيا نميتوانيد دولتمردان، رجال و مسئولينى با اين تقوا و طهارت و پاكيزگى كه در جمهورى اسلامى هستند، پيدا كنيد. همه همين راه را بايستى ادامه دهند. اين راه، راه پيروزى است. دشمن در همه ى آزمايشهاى خود عليه اسلام و مسلمين، ناكام شده است و باز هم ناكام خواهد شد.(1)

ص: 305

ايستادگى و تمسّك به آرمانها و اصول تنها راه مقابله با دشمن

ملّت ايران يك راه علاج دارد و همان راه علاجى است كه تا امروز دنبال كرده و آن، ايستادگى و تمسّك به آرمانها و اصولِ خود و حضور در صحنه است. من آن روز به ملّت عزيزمان عرض كردم، الآن هم عرض ميكنم: ملّت بزرگ ايران! بدانيد اگر ايستادگى و حضور شما در صحنه نبود، نظام جمهورى اسلامى و هيچكدام از مسئولان، يك سال هم نميتوانستند مقاومت كنند. اراده تان را مستحكم نگه داريد و حضور و وحدت خود را حفظ كنيد. ميبينيم و ميدانيم كه ملّت ايران تا امروز همينطور عمل كرده است، بعد از اين هم همينگونه خواهد بود؛ ملّت ما ملّت ممتازى است. در كنار اين، بايد مسئولان با كارآمدى و هوشيارى، تلاش عالمانه و دلسوزانه داشته باشند و مشكلات را يكى پس از ديگرى حل كنند و اين راهِ نيمه رفته را به پايان برسانند. هم از لحاظ علمى، هم از لحاظ سياسى و هم از لحاظ اقتصادى، اين ملّت بايد روزبه روز خود را قويتر كند؛ اين راه علاج ملّت ايران است. بخشى از اين كار به دست مردم است - كه مردم عمل كرده اند و به فضل و حول و قوّه ى الهى بعد از اين هم عمل خواهند كرد - بخشى هم بر عهده ى مسئولان است كه بايد وظايف خود را درست بشناسند و عمل كنند. در اين صورت دشمنيها ديگر اثر نخواهد كرد. البتّه بيگانگان فشار اقتصادى و سياسى مى آورند، امّا بيفايده است. در كوتاه مدّت ممكن است فشار اقتصادى عليه ملّت ايران باشد، امّا خودشان هم ميدانند كه در بلندمدّت، هم به نفع ملّت ايران است و هم به ضرر آنهاست. همين فشارها ملّت ايران و دانشمندان و جوانانِ بااستعداد ما را به پيمودن راههاى علمى و كشف راههاى علمىِ پيچيده و دور از دسترس كشاند؛ بنابراين فشار اقتصادى تأثيرى ندارد. تا شما در صحنه هستيد، فشار سياسى هم تأثيرى ندارد.

اين ملّت تلاش بزرگ و مجاهدت عظيمى كرده است؛ خداى متعال هم طبق وعده ى خود به اين ملّت پاداش داده است: استقلال و نظام اسلامى. خداوند عاقبت خوشى براى شما مقرّر كرده است و ان شاءالله به اين عاقبت خواهيد رسيد.(1)

ص: 306

ايستادگى در برابر تحميل انحرافات دشمن

دنياى امروز، دنياى دروغ، دنياى زور، دنياى شهوترانى و دنياى ترجيح ارزشهاى مادّى بر ارزشهاى معنوى است. اين دنياست! مخصوص امروز هم نيست. قرنهاست كه معنويّت در دنيا رو به افول و ضعف بوده است. پول پرستها و سرمايه دارها تلاش كرده اند كه معنويّت را از بين ببرند. صاحبان قدرت، يك نظام و بساط مادّى اى در دنيا چيده اند كه در رأسش قدرتى از همه دروغگوتر، فريبكارتر، بى اعتناتر به فضايل انسانى و نسبت به انسانها بيرحمتر مثل قدرت آمريكاست. اين مى آيد در رأس و همينطور، مى آيند تا مراتب پايينتر. اين، وضع دنياست. انقلاب اسلامى، يعنى زنده كردن دوباره ى اسلام؛ زنده كردن «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اَللّٰهِ أَتْقٰاكُمْ » . اين انقلاب آمد تا اين بساط جهانى را، اين ترتيب غلط جهانى را بشكند و ترتيب جديدى درست كند. اگر آن ترتيب مادّى جهانى باشد، معلوم است كه شهوترانهاى فاسد روسياه و گمراهى مثل محمّدرضا بايد در رأس كار باشند و انسان بافضيلت منوّرى مثل امام بايد در زندان يا در تبعيد باشد! در چنان وضعيّتى، جاى امام در جامعه نيست. وقتى زور حاكم است، وقتى فساد حاكم است، وقتى دروغ حاكم است و وقتى بى فضيلتى حاكم است، كسى كه داراى فضيلت است، داراى صدق است، داراى نور است، داراى عرفان است و داراى توجّه به خداست، جايش در زندانها يا در مقتل و مذبح يا در گودال قتلگاههاست. وقتى مثل امامى بر سر كار آمد، يعنى ورق برگشت؛ شهوترانى و دنياطلبى به انزوا رفت، وابستگى و فساد به انزوا رفت، تقوا بالاى كار آمد، زهد روى كار آمد، صفا و نورانيّت آمد، جهاد آمد، دلسوزى براى انسانها آمد، رحم و مروّت و برادرى و ايثار و از خودگذشتگى آمد. امام كه بر سر كار مى آيد، يعنى اين خصلتها مى آيد؛ يعنى اين فضيلتها مى آيد؛ يعنى اين ارزشها مطرح ميشود. اگر اين ارزشها را نگه داشتيد، نظام امامت باقى ميماند. آن وقت امثال حسين بن على (عليه السلام)، ديگر به مذبح برده نميشوند. امّا اگر اينها را از دست داديم چه ؟ اگر روحيّه ى بسيجى را از دست داديم چه ؟ اگر به جاى توجّه به تكليف و وظيفه و آرمان الهى، به فكر تجمّلات شخصى

ص: 307

ايستادگى در برابر طرّاحى و نقشه هاى دشمن

دشمن طرّاحى ميكند. تو ميدانى كه او درست كرده، بازى نكنيد؛ چون چه ببريد، چه ببازيد، به نفع اوست. طرّاحى دشمن ايجاد اختلاف است، ايجاد نااميدى است، به جان هم انداختن فعّالان سياسى است، منزوى كردن خط اصيل و ارزشهاى اسلامى است. اين كارها، نقشه هاى دشمن است؛ سرگرم كردن جوانها به هوى و هوس و لغويّات و غافل كردن آنها از حركت عمومى ملّت ايران، به تعطيلى كشاندن مدارس، به تعطيلى كشاندن كلاسهاى دانشجويى. اينها نقشه هاى دشمن است. بايد مراقب بود. بايد در مقابل هر كارى كه به اين نقشه ها منتهى ميشود، ايستاد. وحدت را بايد حفظ كرد، اميد را بايد حفظ كرد، تلاش را بايد روزبه روز بيشتر كرد و با يكديگر صادق بود و دلها را به هم نزديك كرد و در وظايف گوناگون اجتماعى، بايد پرشور حركت كرد.(1)

رعايت قانون يعنى جلوگيرى از نفوذ دشمن

قانون اساسى ما يك قانون مترقّى، بسيار مستحكم و بسيار هوشمندانه نوشته شده است. براساس اين قانون، همه چيز در جاى خود قرار دارد و قرار گرفته است. توصيه ى من به همه ى مسئولان، به همه ى مراكز قانونگذارى، به همه ى مراكز قانونى و به همه ى آحاد ملّت، رعايت قانون است. اگر ما قانون را رعايت كنيم، دشمن نميتواند به طمع ورزى خود ادامه دهد. قانون بايد رعايت شود. قانون، راه نفوذ دشمن را هم بسته است. اگر ديده ميشود در مواردى اغتشاشگرانى از سوى دستگاههاى تبليغاتى دشمن تأييد ميشوند، اينجا بهترين پاسخ به دشمن اين است كه قانون اجرا شود. اگر اغتشاشگران حوادثى از قبيل حوادث خرّم آباد، با قوّت و قدرت به وسيله ى دستگاههاى قانونى به مجازات خود برسند - هر كه هستند - دشمن ديگر جرأت نميكند. با رعايت قانون، با رعايت انصاف، بدون تن دادن به اختلافات جزيى سياسى - كه همراه با هوچيگراييها، بزرگ نشان داده ميشود - دشمن نميتواند به طمع ورزى خود ادامه دهد.(2)

ص: 310

لزوم آگاهى و هوشمندى در مقابل توطئه هاى دشمن

هر چه از دشمن و توطئه هاى دشمن غفلت كرده ايم، بايستى از آن استغفار و توبه كنيم. اين توبه به معناى توجّه دادن خود، تنبّه دادن به خود به معناى آگاهى و هشيارى و باز شدن چشم ماست. مدّتى اين جنجال را راه انداختند كه شما از دشمن، زياد اسم مى آوريد؛ توهّم توطئه داريد؛ خيال ميكنيد عليه شما توطئه است. با غفلت از توطئه، مگر توطئه از بين ميرود؟ امروز ديگر همه چيز آشكار و ظاهر شده است. آن روزى كه اين حرفها زده ميشد، شايد هنوز برخى از حرفها علنى نشده بود؛ امّا امروز به طور علنى اعلان ميكنند كه عليه نظام جمهورى اسلامى، عليه قانون اساسى ما، عليه ملّت ما و عليه منافع ما توطئه وجود دارد. با غفلت از توطئه نميتوان از توطئه جان سالم به در برد. بايد هوشمندانه و آگاهانه با دشمنيها و توطئه ها آشنا شد و در مقابل آن هوشمندانه و آگاهانه و مدبّرانه از خود و از منافع ملّى خود و از هويّت خود دفاع كرد.(1)

ناتوانى دشمن در برابر صاحبان انديشه

جوانان و صاحبان دانش و انديشه و خرد بايد تلاش كنند. تصوّر هم نكنيد كه دشمن ميتواند جلو اين تلاش را بگيرد؛ نه. حدّاكثر كارى كه اين دشمن كه امروز در مقابل ملّتهاست - يعنى آمريكا - ميتواند بكند، عبارت است از كار نظامى و جاسوسى، كه يكى مثل صدّام مفلوك بدبخت را در بيغوله و حفره پيدا كند، يا اينكه به كار فساد و ابتذال پراكنى به وسيله ى رسانه هاى جمعى و كارهاى فرهنگى بپردازد؛ والّا حتّى از راه فشارهاى اقتصادى هم آنچنان كه ميخواهد، برايش ميسّر نيست؛ چون در زمينه ى ارتباطات اقتصادى در دنيا، گوشه و كنارها و پيچيدگيهايى وجود دارد و اينطور نيست كه اگر بخواهند ملّتى را از لحاظ اقتصادى بيچاره كنند، بتوانند. در دوره ى جنگ، دنياى غرب - آمريكا و اروپا و وابسته هايشان - و دنياى شرق آن روز كه شوروى بود، ما را تحريم كردند و از تعداد سلاحها و هواپيماها و تانكهايمان هم خبر داشتند و فكر ميكردند ظرف شش ماه همه ى اينها تمام خواهد شد! هشت سال جنگ را كش دادند كه در پايان اين هشت سال امكانات و تجهيزات ما بهتر و بيشتر از اوّل شد! نتيجه ى غلبه ى نظامى بر مجموعه اى مثل مجموعه ى صدّام كه هم خودش خائن و زبون بود و هم اطرافيانش خيانتكار - او به ملّتش خيانت ميكرد، اطرافيانش هم به او - ميشود همين. غلبه بر مثل صدّام دليل اقتدار نيست كه كسى خيال كند حالا اين قطب ابر قدرت جهانى هر كارى دلش ميخواهد، ميكند؛ نه، اينطور نيست كه هر غلطى بخواهند، بتوانند بكنند. غلبه ى نظامى را مهاجمان به ملّتها مثل «چنگيز» و «تيمور» و امثال اينها پيدا ميكنند، كه آمدند، بعد هم رفتند و نابود شدند؛ امّا ملّتها دوباره سر بلند كردند. آنجايى كه ملّتها بخواهند و بايستند، هيچ دشمنى نميتواند در مقابل آنها پايدارى كند و به تعرّض، تجاوز و افزون طلبى خود ادامه دهد. ضربه اى ميزند، ضربه اى هم ميخورد.(1)

ص: 312

دشمن ميخواهد، مردم سياسى نباشند

بنده دلم ميخواهد اين جوانان ما شما دانشجويان؛ چه دختر، چه پسر و حتّى دانش آموزان مدارس روى اين ريزترين پديده هاى سياسى دنيا فكر كنيد و تحليل بدهيد. گيرم كه تحليلى هم بدهيد كه خلاف واقع باشد؛ باشد! خدا لعنت كند آن دستهايى را كه تلاش كرده اند و ميكنند كه قشر جوان و دانشگاه ما را غيرسياسى كنند. كشورى كه جوانانش سياسى نباشند، اصلاً توى باغ مسائل سياسى نيستند، مسائل سياسى دنيا را نميفهمند، جريانهاى سياسى دنيا را نميفهمند و تحليل درست ندارند. مگر چنين كشورى ميتواند بر دوش مردم، حكومت و حركت و مبارزه و جهاد كند؟! بله؛ اگر حكومت استبدادى باشد، ميشود. حكومتهاى مستبد دنيا، صرفه شان به اين است كه مردم سياسى نباشند؛ مردم درك و تحليل و شعور سياسى نداشته باشند. امّا حكومتى كه ميخواهد به دست مردم كارهاى بزرگ را انجام دهد؛ نظام را ميخواهد با قدرت بى پايان مردم به سرمنزل مقصود برساند و مردم را همه چيز نظام ميداند، مگر مردمش بخصوص جوانان، و بالاخص جوانان دانشجويش ميتوانند غيرسياسى باشند؟! مگر ميشود؟! عالمترين عالمها و دانشمندترين دانشمندها را هم، اگر مغز و فهم سياسى نداشته باشند، دشمن با يك آبنبات ترش ميتواند به آن طرف ببرد؛ مجذوب خودش كند، و در جهت اهداف خودش قرار دهد! اين نكات ريز را، بايد جوانان ما درك كنند.(1)

لزوم ديد حكيمانه در اتّخاذ مواضع مقابل دشمن

حكمت، يعنى نظام اسلامى حكيمانه كار كند و از روى احساسات و بى توجّه به منافع و شرايط لازم و بهره هايى كه ما بايد از رابطه با دنيا بگيريم، حركت نكند. ديد بايد كاملاً حكيمانه و پخته باشد. اى بسا ما با يك دشمن كه در نهايت هم برخورد داريم، الآن بايستى بنشينيم با او طرح دوستى بريزيم. اين، حكمت است. خيال نكنيد اينها از اسلام نيست؛ نخير، آنجايى كه جايش باشد، از اسلام است؛ كمااينكه رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) با خيليها - از جمله با يهود اطراف مدينه - مذاكره كرد.(2)

***

بايد ديد دشمن از كجا دارد حمله ميكند. براى يك دفاع خوب، يك معرفت خوب لازم است؛ اگرچه حتّى براى يك هجوم خوب هم يك

ص: 314

ضعف و نااميدى، سبب طمع دشمنان

وعده ى الهى اين است كه ملّتهاى مسلمان را عزيز كند. اين يك شبه كه ممكن نيست؛ بدون تلاش و عمل هم ممكن نيست. وعده ى الهى اين بود كه هر ملّتى در راه خدا مبارزه كند و ايمان داشته باشد، پيروز شود. بسيار خوب؛ شما ملّت ايران ايمان داشتيد، مبارزه كرديد، پيروز شديد. وعده ى الهى اين است كه شما بعد از اين پيروزى، با دشمنان خدا درگير خواهيد شد و اگر پافشارى و صبر و ايستادگى كنيد، باز هم پيروز خواهيد شد؛ يعنى هم وعده ى پيروزى هست، هم وعده ى درگيرى هست. آرى؛ وقتى كه قدرت الهى، قدرت اسلام، قدرت قرآن، قدرت معنويّت، در يك جا علم برمى افرازد، كسانى كه مخالف معنويّتند، دشمنى ميكنند؛ كسانى كه اهل ظلمند، دشمنى ميكنند؛ كسانى كه اهل فسادند، دشمنى ميكنند؛ كسانى كه به هر جهتى معنويّت و دين را برنميتابند، دشمنى ميكنند. «وَ لَمّٰا رَأَ اَلْمُؤْمِنُونَ اَلْأَحْزٰابَ قٰالُوا هٰذٰا مٰا وَعَدَنَا اَللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اَللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ مٰا زٰادَهُمْ إِلاّٰ إِيمٰاناً وَ تَسْلِيماً» (2). وقتى در جنگ احزاب، قريش از يك طرف، يهود از يك طرف، سقيف از يك طرف و انواع و اقسام دشمنان از اطراف حمله كردند و مدينه را محاصره نمودند، در آنجا مردم دو دسته شدند؛ مؤمنين يك طور، غيرمؤمنين و كسانى كه «وَ اَلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ » (3) بود، يك طور ديگر. آنهايى كه در دلشان

ص: 315

نگاه اميدوارانه نه نگاه نوميدانه

عزيزان من! شرط اصلى فعّاليّت درست شما در اين جبهه ى جنگ نرم، يكى اش نگاه خوشبينانه و اميدوارانه است. نگاهتان خوشبينانه باشد. ببينيد، من در مورد بعضى تان به جاى پدربزرگ شما هستم. من نگاهم به

ص: 316

تقويت نظام ضربه به دشمن

عزيزان من! اين آيه مربوط به يكى از جنگهاى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) است: «اَلَّذِينَ قٰالَ لَهُمُ اَلنّٰاسُ إِنَّ اَلنّٰاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزٰادَهُمْ إِيمٰاناً» (2). خبر ميدادند كه دشمن به صورت متراكم در انتظار شماست؛ بترسيد! در پاسخ به اين هشدار و بيم دهى - كه دشمن به صورت متراكم در انتظار شماست تا ضربه را وارد كند - اينها ميگفتند: «وَ قٰالُوا حَسْبُنَا اَللّٰهُ وَ نِعْمَ اَلْوَكِيلُ » (3)؛ خدا براى ما بس است و پشتيبانى او براى ما كافى است. البتّه «حَسْبُنَا اَللّٰهُ وَ نِعْمَ اَلْوَكِيلُ » را در پستوى اتاق و داخل بستر راحت نميشود گفت. ما نه كارى بكنيم، نه تلاشى بكنيم، نه حركتى بكنيم، نه جانى را به خطر بيندازيم، نه از آبرويى مايه بگذاريم، بعد هم بگوييم: «حَسْبُنَا اَللّٰهُ وَ نِعْمَ اَلْوَكِيلُ » ! نه، خداى متعال آدمى را كه در راه او مجاهدت نميكند، كفايت نخواهد كرد. اين كفايت مربوط به ميدان جنگ است. ما امروز در يك ميدان نبرديم؛ اگرچه نه نبرد نظامى و نبرد مرگ و زندگى. مستكبران عالم چون با اسلام و نظام اسلامى به جد دشمنند، ما هر اقدام خوبى كه ميكنيم، هر قانون خوبى كه ميگذاريم، هر اجراى خوبى كه ميكنيم، هر قضاوت خوبى كه ميكنيم، هر منش خوبى كه از خودمان نشان ميدهيم، هر كارى كه به تقويت اين نظام و تقويت اسلام منتهى ميشود، اگر از ما سر بزند، در واقع داريم يك ضربه به دشمن ميزنيم. اينجاست كه آدم ميگويد: «حَسْبُنَا اَللّٰهُ وَ نِعْمَ اَلْوَكِيلُ » . پاسخ خدا هم اين است كه «فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ

ص: 317

اهمّيّت آرامش در مواجهه با دشمن

چون تلاش جريانهاى سياسى ضدّ جمهورى اسلامى و ضدّ اين حركت عظيم اسلامى ملّت ايران و ملّتهاى منطقه - اين جريان تبليغاتى عظيمى كه امروز به راه انداخته اند - در جهت ايجاد تلاطم - هم تلاطمهاى اجتماعى و هم تلاطم روحى - است؛ يعنى دلها را مضطرب كردن، نگران و ترسان كردن كه امروز سياست كلّى امپراتورى خبرى در دنيا اين است و تازگى هم ندارد - نه نسبت به ما در اين بيست و چند سال و نه نسبت به جريان حق در طول تاريخ اسلام از اوّل تا امروز - لذا ملاحظه ميكنيد يكى از مطالبى كه در قرآن روى آن بعنوان يك موضوع منفى تكيه شده، «مرجفون» است؛ يعنى همان كسانى كه سعى ميكنند دلها را مضطرب، پريشان و ملتهب كنند و دلهره ايجاد نمايند. آن روز اين آيه ى شريفه را براى دوستان ديگرى كه اينجا بودند، خواندم: «اَلَّذِينَ قٰالَ لَهُمُ اَلنّٰاسُ إِنَّ اَلنّٰاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ » (3) در مدينه ى پيغمبر جنجال درست ميكردند كه: «جمع شده اند و ميخواهند پدرتان را دربياورند! از بين رفتيد، نابود شديد؛ تمام شد». آيه ى قرآن نازل شد كه وقتى ياوه گويان و هرزه گويان و ضعيفان چنين فضايى را ايجاد ميكنند و اين ميكروب و ويروس خطرناك ترس را در فضا ميپراكنند، مؤمنان كسانى هستند كه «فَزٰادَهُمْ إِيمٰاناً» (4)؛ ايمانشان بيشتر ميشود. «وَ قٰالُوا حَسْبُنَا اَللّٰهُ وَ نِعْمَ اَلْوَكِيلُ » (5) اين «حَسْبُنَا اَللّٰهُ وَ نِعْمَ اَلْوَكِيلُ » متعلّق به اينجاست. يعنى در مواجهه با تلاطمى كه دشمن ميخواهد به وسيله ى امواج تبليغاتى و روانى خود ايجاد كند، آرامش دارند. همان «سكينه» است: «هُوَ اَلَّذِي أَنْزَلَ اَلسَّكِينَةَ فِي

ص: 318

استحكام نظام باعث يأس دشمن

امروز دشمن در مقابل نظام جمهورى اسلامى، با همه ى ساز و برگ خود از لحاظ نظامى، از لحاظ سياسى، از لحاظ تبليغى و از لحاظ فرهنگى وارد ميدان شده است؛ امّا درعين حال انسان بروشنى درمى يابد كه دشمن مأيوس است. دشمن احساس ميكند با اين نظام مستحكم درگير شدن و به آن خدشه وارد آوردن، كار او نيست. اميدش به اين است كه ما كه مسئوليّتهاى اين نظام را بر دوش داريم، خودمان عوامل شكست خود را فراهم كنيم. ما اگر خودمان عوامل شكست را فراهم نكنيم، دشمن نميتواند كارى كند. بزرگترين مصيبت براى يك ملّت اين است كه مسئولان در ميان آن ملّت، از مسئوليّتهاى حقيقى خودشان غافل بمانند؛ از آن چيزى كه خدا از آنها خواسته است و پايه ى اصلى مسئوليّت آنهاست، غافل بمانند؛ به چيزهاى كم اهمّيّت سرگرم و مشغول شوند؛ به نفع خود و نفع پرستى خود سرگرم و مشغول شوند؛ دل آنها به جاى تپيدن براى وظيفه ى الهى، براى مسائل كوچك و حقير بتپد. مسئولان در همه ى رده ها، در همه ى بخشها و در همه ى سازمانهاى

ص: 319

فصل نهم اقشار مورد هدف دشمن

1) خواص

تكليف خواص

عزيزان من! امروز دولتها، كشورها، مجامع و مجموعه هاى بين المللى، براى اين كه خود را در عرصه مبارزه زندگى موفّق كنند، از همه ى امكانات خودشان - امكانات جغرافيايى، امكانات تاريخى، امكانات قومى - استفاده ميكنند. چرا مسلمانان، از اين امكان عظيم موهوب به آنها از طرف پروردگار، استفاده نميكنند؟ امروز منطقه ى جغرافيايى مسلمانان،

ص: 324

خطرهاى تأثيرگذار در خواص

كسانى كه روى مردم اثر ميگذارند - كسانى كه حرفشان، اقدامشان، عملشان، منش شان، نوشته شان، روى مردم اثر ميگذارد - چند خطر بزرگ آنها تهديدشان ميكند كه بايد بسيار مراقب باشند. يكى خطر خسته شدن است، يكى خطر راحت طلبى است، يكى خطر ميل به سازش است، يكى خطر چسبيدن به منافع نقد است؛ همان بلايى كه بر سر كسانى كه انقلاب فلسطين را منحرف كردند، آمد؛ همان خطرى كه بر سر همه ى رهبرانى آمد كه ملّتهاى خودشان را از مسير درست و راهى كه شروع كرده بودند، منحرف كردند و بازداشتند. بارهاى سنگين بر روى نيروهاى اثرگذار روى ذهنهاى مردم است. بايد ايمان و پارسايى خودشان را تقويت كنند؛ بايد اتّكاى خودشان را به لطف و فضل خدا زياد كنند؛ بايد به دشمن لحظه اى خوشبين نباشند؛ دشمن درصدد ضربه زدن است. اگر خواص يك كشور - يعنى نيروهايى كه با زبانشان، با قلمشان، با رفتارشان، با امضايشان، بر روى مسير يك ملّت اثر ميگذارند - ميل به سازش و راحت طلبى و زندگى مرفّه و خوشگذرانى پيدا كنند و از حضور در ميدانهاى خطر خسته شوند، آن وقت خطر تهديد ميكند. لذاست كه شما ميبينيد اميرالمؤمنين (عليه السلام) در دوران خلافت كوتاه خود، بيشترين خطابش، بيشترى ملامتش، بيشترين توصيه اش و بيشترين تذكّرش، به كسانى است كه به آنها مسئوليّت داده بود تا بخشهاى مختلفى را در آن كشور بزرگى كه در اختيار آن حضرت بود، اداره كنند. امام بزرگوار ما بارها و بارها به مسئولان كشور، به ما، به شاگردان خودش، به دستپروردگان خودش، تذكّر ميداد. مضمون آن تذكّر اين بود كه مبادا به چرب و شيرين زندگى راحت، خودشان را عادت بدهند و از مجاهدت در راه خدا باز بمانند.(1)

ص: 326

هوشيارى در حرف زدن و اقدام كردن

مردم بر خلاف تحليل تعداد انگشت شمار اشخاص مغرض يا فريب خورده، پشتيبان نيرومند انقلاب و اسلام و امام اند. كسانى كه بر اثر تلقين اطرافيان ناباب و نامطمئن پنداشته اند كه نظام جمهورى اسلامى دوران ضعف و انحلال را ميگذراند، خودشان در دوران ضعف و انحلالند. دشمنان سوگندخورده ى انقلاب كه يك روز هم با امام و امّت دل صاف و مهربان نداشته اند با اين تلقينها ميخواهند مردم را مأيوس، جوانان را گمراه، و بعضى پيران موجّه ولى بيخبر را مدّعى امام و انقلاب كنند. در چنين شرايطى حرف زدن و اقدام كردن هوشيارى بيشترى ميطلبد و اندك غفلتى دشمنان داخلى و خارجى را در سوءاستفاده و سوءنيت خود گستاخ ميسازد و جفاى بزرگى به اين ملّت مظلوم است.(1)

***

آمريكا براى عملى كردن تهديد خود در ايران تنها كمبودى كه دارد وجود يك پايگاه مستحكم مردمى است كه بتواند با استفاده از آن انتقام خود را از انقلاب و اسلام و امام بگيرد و براى سركوب اين ملّت آزاد و شجاع، يك ديكتاتورى سياه شبيه ديكتاتورى پهلوى در اين كشور مستقر كند. البتّه اين خواب بى تعبير و خيال احمقانه ى آنان مانند تحليلهاى غلط هميشگى شان نسبت به مسائل كشور، براى آنان جز خسران و يأس چيزى به بار نخواهد آورد. مهم آن است كه خواص ملّت نگذارند هيچ حركت و اقدام آنان در خدمت آن هدف شوم قرار گيرد.(2)

***

در اينجا اين مردم اند كه شعارها را ميسازند هدفها را معيّن ميكنند دشمن را شناسايى و معرّفى و تعقيب ميكنند آينده ى مطلوب را - اگر چه به اجمال - ترسيم ميكنند و در نتيجه اجازه ى انحراف و سازش با دشمن و تغيير مسير را به خواص سازشكار و آلوده و به طريق اولى به عوامل نفوذى دشمن نميدهند.(3)

ص: 327

2) روحانيّت

روحانيّت؛ هدف اصلى حملات وحشيانه ى دشمن

در دوران مبارزات پانزده ساله، حوزه هاى علميّه ى قم و ديگر حوزه هاى علميّه و چهره هاى سرشناس روحانيّت، كانونهاى اصلى مبارزه و بالطبع هدفهاى اصلى حملات وحشيانه ى دشمن بودند؛ ليكن اين شدّت عملهاى بى حد و حساب، به اراده ى الهى موجب آن نشد كه روحانيّت از راه پرافتخار خود - كه پيمودن آن، وظيفه ى تخلّف ناپذير اسلامى او بود - قدم باز پس نهد؛ بلكه در اين دوران، فكر اسلامى شكوفاتر، صيقل خورده تر و فقه قرآن، پربارتر و شخصيّت روحانيون مبارز، آبديده تر شد و زمينه براى تشكيل حكومت اسلامى فراهم آمد. پس از انقلاب تاكنون نيز روحانيّت، بخصوص عناصر برجسته ى آن - كه مستقيماً در خدمت نظام جمهورى اسلامى بوده اند - بى وقفه آماج حملات مسموم دشمن بوده اند؛ چه در عرصه ى تبليغات و چه در عرصه ى تروريزم خائنانه و آلت دست دشمن. و شهداى گرانقدرى، هم در جبهه ى جنگ تحميلى و هم در جبهه هاى فعّاليّتهاى جهادى خود تقديم داشته اند و محراب نماز جمعه و عرصه ى علم و سياست و تبليغ دين را با خون مطهّر خود رنگين ساخته اند. ملّت عزيز ما ميدانند كه انگيزه ى دشمن از اين حملات همه جانبه به علماى دين، جز اين نيست

ص: 329

عدم فتح لباس روحانيّت توسّط دشمن

اين لباس(1) همان چيزى است كه دشمن نتوانسته آن را فتح كند. كسانى از اهل اين لباس فاسد شدند و در طول تاريخ، فسادشان هم ضررهاى بسيار شديد و لطمه هاى بزرگى به اسلام و مسلمين زده؛ امّا دشمن نتوانسته اين حصار منيع را فتح كند. با اهل اين لباس خيلى هم مبارزه كردند؛ خيلى هم توى سرشان زدند؛ خيلى هم دام بر سر راهشان گستردند؛ اينها در طول اين سالهايى بود كه ما يادمان است، يا قريب به زمان ما بود؛ مثل زمان رضاخان كه بنده يادم نيست، امّا قضايايش را اجمالاً شنيده ام. جاها و جاذبه هايى درست كردند، تا طلبه را كه در مضيقه هايى گرفتار ميشود، از درس و بحث و حوزه به آنجاها بكشانند و دهانش را با يك آبنبات شيرين كنند؛ براى اينكه از اين سمت منخلعش كنند. البتّه يك عدّه از سست عنصرها و آدمهايى كه آن نضج شخصيّتى لازم را نداشتند، رفتند و مجذوب هم شدند؛ امّا آنها قادر نشدند كه اين قلعه را فتح كنند.(2)

نقش پرشور مرجعيّت در خنثى سازى توطئه دشمنان

يكى از بركات مهم الهى براى اين كشور، وجود مراجع آگاه است. مرجع تقليد آگاه، براى مردم از هر نعمتى بالاتر است. مرجع تقليد آگاه، مرجعى كه فريب نميخورد، مرجعى كه ذهن او را تبليغات دشمن نميسازد، مرجعى كه تحليل سياسى خود را از راديو اسراييل نميگيرد، خيلى ارزش دارد. ديديد كه مراجع، چطور در مقابل اين زمزمه ها و شايعه هاى دشمن ساز، ايستادند؛ بعد هم حوزه و روحانيّت قم، بعد هم شهرهاى مهم و مختلف كشور، موضع خودشان را مشخّص كردند. معلوم شد كه ملّت ايران، بيدار است.(2)

3) نماز جمعه و ائمّه ى جمعه

نماز جمعه حربه اى براى آگاهى از توطئه هاى دشمن

نماز جمعه يك عمل صرفاً عبادى نيست؛ عملى است كه در ذات و تركيب خود، آگاهيبخش است؛ هم اجتماع عظيم مسلمانان را هر هفته تشكيل ميدهد و به رخ دوست و دشمن ميكشد و هم به وسيله ى خطيب جمعه، اوضاع و احوال سياسى براى آنها تشريح و تبيين ميشود. حقيقتاً نماز جمعه در اسلام تركيب عجيبى است؛ از يك طرف، توصيه ى مردم به تقوا و پاكدامنى و اعراض از هواهاى نفسانى است و از طرف ديگر، آگاه كردن مردم از جريانهاى سياسى و توطئه هاى دشمنان و نيازهاى دوستان و اوضاع دنياى اسلام است. قدر اين فريضه ى عظيم را بايد خيلى دانست.(2)

سعى دشمن، ناامنى در دانشگاهها

در دانشگاهها ناامنى ايجاد ميكنند. اين كار را در يكى، دو مورد تجربه كردند، امّا خود دانشجويان توى دهن دشمن زدند و نگذاشتند؛ البتّه در جاهايى هم ممكن است دشمن توفيقاتى به دست آورده باشد. سعى شان اين است كه در محيط دانشجويى و در دانشگاهها، با ايجاد تشنّج، با ايجاد ناامنى، به اسم شعار، به اسم تظاهرات، به اسم فلان، كلاسها را از فعّاليّت و نشاط و تلاش بيندازند و استاد و دانشجو را بيكار كنند. همه ميبينند كه امروز دانشجويان ما استعدادهاى درخشانى را نشان ميدهند. ما در جاهايى در ميان كارهاى دانشجويى، چيزهايى را مشاهده

ص: 337

جلوگيرى از نفوذ دشمن در دانشگاه

دانشجو و محيط دانشگاه بايد نگاه كلان به هدفهاى انقلاب داشته باشد؛ دنبال آنها برود. مراقب باشيد دشمن نتواند از محيط دانشگاه و از عنصر دانشجو و استاد استفاده كند. اين آن چيزى است كه من روى آن تأكيد ميكنم. ميبينيد يك حادثه ى كوچكى اتّفاق مى افتاد، حالا در همين دانشگاه خودتان، يك تعدادى مثلاً شايد در يك قضيه اى گله مندند، معترضند؛ ببينيد بلافاصله در دنيا روى آن تفسير ميگذارند، تحليل ميگذارند، نه با جهتى كه آن دانشجو بخاطر آن جهت اين حركت را انجام داده، اين اقدام را كرده، بلكه درست در نقطه ى مقابل آن جهت. يعنى حاكميّت را، نظام را، اسلام را زير سؤال ميبرند با اين وسائل. بايد هشيار بود؛ در محيط دانشگاه اين هشيارى از هميشه لازمتر است.(1)

غافل نبودن دشمن از دانشگاه

يك ركن مهم ايستادگى، علم است. اين علم است كه به ما اعتماد به نفس داده. اگر امروز نفت ما را شركتهاى خارجى بايد مى آمدند استخراج و پالايش ميكردند، گاز ما را بايد آنها لوله كشى ميكردند، اگر نظام سلامت ما وابسته ى به متخصّصين خارجى و عمدتاً فرنگى بود، اگر تغذيه ى ما دست آنها بود، اگر كشت و صنعت ما دست اسرائيليها بود، اگر صنعت هسته اى ما در صورتى كه بنا نبود در آرزوى آن بميريم و يك چيزى وجود ميداشت، در اختيار فرانسه و آلمان و ديگران بود، ما امروز اين اعتماد به نفس را نداشتيم، قدرت اين ايستادگى نبود، اين عزّت و اين شرف وجود نميداشت. اگر ما براى ساختن يك سد، براى ساختن يك نيروگاه، براى ساختن يك بزرگراه، براى ساختن يك تونل، براى ساختن سيلوهاى گندم، دستمان به سمت صنعتگران و دانشمندان شرق و غرب دنيا دراز بود، ملّت ما احساس عزّت نميكرد؛ مسئولين كشور هم آبروى اظهار وجود در قبال استكبار جهانى را نداشتند؛ نه

ص: 340

سعى دشمن در تعطيلى علم و تحقيق

هر وقت حركت سازنده اى در كشور به وجود مى آيد، از آن طرف دشمن براى اينكه جمهورى اسلامى نتواند حركات سازنده را انجام دهد،

ص: 341

دانشجويان و دانشگاهيان، آماج تبليغات خصمانه ى دشمن

ساده انگارى است اگر اميد و طمع دشمن بر رجعت دانشگاه به آن گذشته ى آفت زا، ناديده گرفته شود. امروز آماج بسيارى از تبليغات خصمانه ى دشمنان، در درجه ى اوّل، دانشجويان و دانشگاهيانند. امروز در حالى كه نسل جوان روشنفكر در بسيارى از كشورهاى اسلامى، مجذوب امام و انقلاب و اسلام ناب محمّدى (صلى الله عليه وآله وسلم) است، طرّاحان تبليغاتى نظام سلطه ى جهانى، درصدد آنند كه نسل جوان و نوخاسته ى كشور

ص: 342

نفوذ دشمن در دانشجويان به قصد فساد و تباهى

حرف من به دانشجويان اين است كه مراقب دشمن باشيد؛ دشمن را خوب بشناسيد؛ مبادا از شناسايى دشمن غفلت كنيد. غريبه هايى را كه در لباس خودى خودشان را در همه جا داخل ميكنند بشناسيد؛ دستهاى پنهان را ببينيد. هيچكس بخاطر غفلت ستايش نميشود. هيچكس بخاطر چشمها را بر هم گذاشتن، مدح نميشود. اگر بر آدم غافل ضربه اى وارد شد، اوّل كسى كه مسئول و مذموم است، خود اوست؛ مراقب باشيد. دانشجو، قشر فاخر و باارزشى است. دشمن، دانشجو را هدف گرفته است. چند سال است سعى ميكنند بلكه بتوانند دانشجويان را در مقابل نظام قرار دهند؛ امّا موفّق نشدند؛ بعد از اين هم موفّق نخواهند شد. اگر يك عدّه نفوذى خواستند از فرصتى استفاده كنند و از آب گل آلودى ماهى بگيرند - وارد اجتماع دانشجويان شدند و شعارهايى درست كردند و حرفهايى زدند - خيال نكنند كه ما اشتباه خواهيم كرد؛ نه، ما اشتباه نخواهيم كرد. ما مخاطب و طرف خودمان را ميشناسيم. دانشجو، فرزند ماست؛ متعلّق به ماست؛ متعلّق به اين كشور است. دشمن است كه ميخواهد با نام دانشجو يا با نام نفوذ در ميان دانشجويان، فساد و تباهى كند؛ خود دانشجويان بايستى هوشيارانه متوجّه باشند.(2)

ص: 343

وارد كردن دانشجويان از محاسبات دشمن

دانشجويان عزيز! ببينيد كه دشمن در محاسبات خود عنصر دانشجو را وارد ميكند. البتّه از مدّتى پيش وارد كرده است؛ امّا حالا دشمن به صورت عملى ميخواهد با عنصر دانشجو، بازى كند. هوشيارى شما، آگاهى شما، ايمان شما و دقّت نظر شما بايد دشمن را ناكام كند. هرچه ميتوانيد، در موضع يك انسان آگاه و هوشيار عمل كنيد. مملكت متعلّق به شماست. ما كه رفتنى هستيم؛ نسل شماست كه اين مملكت را ميگيرد. پدران و نسل قبل از شما توانستند اين كشور را از چنگ غارتگران خارجى - و عمدتاً آمريكايى - خارج كنند. آنها هنوز هم دست و پا ميزنند، پنجه ميكشند و تلاش ميكنند! اين شما هستيد كه بايد خودتان را مجهّز كنيد و كشورتان را نگه داريد. نگذاريد اين كشور، اين منابع، اين قدرت عظيم و اين منطقه ى حسّاس به دست دشمن بيفتد. خودتان را آماده كنيد.(1)

***

جوانان ما، مخصوصاً دانشجويان، شور انگيزى در مبارزه با دشمن و مقابله با تهاجم او بر دوش دارند. انجمنهاى اسلامى و ديگر تشكّلهاى اسلامى دانشگاهها، بايد خود را در صفوف مقدّم اين مبارزه ى پرشور قرار دهند.(2)

***

در يك چنين موقعيّت و فصل حسّاسى مثل اين فصل سال (فصل امتحانات دانشجويى، فصل كنكور) كه همه ى خانواده هايى كه جوانى دارند، اين فصل كه ميشود، همه ى همّت خودشان را ميگذارند كه جوانشان حواسش جمع باشد و بتواند در امتحان يا در كنكور موفّق شود - آن كدام دستى است، آن كدام دشمن آينده ى اين مملكت و دانشگاه اين مملكت است كه اينطور جوانان را به يك سمت انحرافى ميكشاند، سرگرمى درست ميكند و تشويق مينمايد به اينكه سراغ درس

ص: 344

مقابله با افزار تبليغى و فرهنگى دشمن

در صحنه اى كه دشمن با ابزار فرهنگى و تكيه بر سلاح تبليغ، مزوّرانه به ميدان مى آيد، چه كسى شايسته تر از دانشجو و طلبه است كه در صفوف مقدّم اين دفاع مقدّس قرار بگيرد و با تكيه بر ايمان صادقانه و منطق قوى و عمل صالح خود، دشمن را مغلوب و رسوا كند. آرى، بسيج مدرسه ى عشق است، و در همه ى ميدانهاى دشوار، فقط حضور عاشقانه و مخلصانه است كه ميتواند پرچم حق و عدل و راستى و ايمان را به اهتزاز درآورد و جنود شيطان را منهزم سازد. دانشجوى بسيجى كسى است كه دشمن كمين گرفته را از ياد نميبرد و غافلانه، خود و دانشگاه و كشورش را به دست تطاول دشمن نميسپرد. دانشجوى بسيجى، جوانى خود را مغتنم ميشمرد و از لحظه هاى گرانبهاى آن براى خودسازى علمى و فكرى و روحى بهره ميگيرد. دانشجوى بسيجى، پيكار فرهنگى و فكرى و عقلانى را نيز مانند حضور در ميدانهاى جنگ، با تكيه بر هوشمندى و تلاش و توكّل به پيش ميبرد و خود را در همه حال، سرباز اسلام و انقلاب و فرزند خمينى كبير ميشمرد. بسيج دانشجويى در عين آنكه يك تشكّل نظم يافته و برخوردار از سازماندهى است، نه در جناحهاى سياسى، هضم و حل ميشود و نه خود را رقيب سازمانهاى دانشجويى متعارف ميشمرد. هر دانشجويى با هر سليقه ى سياسى، اگر پايبند به ارزشهاى انقلاب و آماده ى حضور در عرصه ى مبارزه ى فرهنگى و سياسى با استكبار و ايادى آشكار و نقابدار آن است، ميتواند در خيل بسيجيان دانشگاه و عضوى از بسيج دانشجويى باشد.(2)

ص: 345

اخلال دشمن در ميدان تعليم و تربيت

اگر شما ملّت و عناصر فرهنگى بيدار نباشيد، خداى نخواسته، آن وقتى درمى آيد كه ديگر قابل علاج نيست! جوان جبهه رفته ى ما را اگر محاصره كردند، اگر اوّل، يك ويدئو در اختيارش گذاشتند و بعد او را به تماشاى فيلمهاى جنسى وقيح وادار كردند، شهوت او را تحريك كردند و بعد او را به چند مجلس كشاندند، چه خواهد شد؟ وقتى تشكيلاتى وجود داشته باشد، جوان را در اوج نيروى جوانى فاسد ميكنند و حالا دشمن اين كار را ميكند. من از شهرستانها خبر دارم. از شهرهاى مختلف كشور خبر دارم. خبرهاى آنچنانى را به ما ميدهند. روز و شبى نيست كه ما، از اينگونه خبرها نشنويم. اين كارها را چه كسى ميكند؟ دشمن! جوان، دچار شهوترانى ميشود و ايمان خودش را از دست ميدهد. در اوايل كار، حتّى همان جوان گريه ميكند؛ امّا بتدريج او را همينطور ميبرند. بچه مدرسه اى هاى ما را، دبيرستانيهاى ما را، حتّى بچه هاى مدارس راهنمايى ما را، همينطور فاسد ميكنند. افرادى را پيدا ميكنند كه مواد مخدّر و عكسهاى ناجور به مدرسه ميبرند. من ميخواهم از شما سؤال كنم: اگر مدير مدرسه اى، نسبت به فاسد شدن پانصد يا ششصد يا هزار نوجوانى كه به دست او سپرده اند، حسّاس بود و گوش كسى را كه وسيله ى دشمن قرار گرفته و داخل آن مدرسه هروئين آورده، پيچاند، ما بايد به اين مدير مدرسه چه بگوييم ؟ بگوييم: «آقا، شما برخلاف آزادى عمل كردى ؟ اين چه روشى است ؟ شما ضدّ آزادى هستى ؟!» اين حرف درست است ؟ اين درست است كه به مدير يك مدرسه كه ميگويد «هزار تا جوان را دست من سپرده اند؛ من نميخواهم فردا اينها را هروئينى تحويل مادران و پدرشان بدهم» بگويند: «نخير! شما بايد اجازه بدهى خودشان انتخاب كنند! هر كس نخواست، خودش نكشد! تو برو در مضرات هروئين حرف بزن!» اين، يك بخشى از تهاجم فرهنگى است. نظام اسلامى را متّهم ميكنند كه «اين مرام، نظامى است و آزادى نميدهد.» چطور ما آزادى نميدهيم ؟!(1)

ص: 346

تلاش دشمن در خارج كردن خوشنامى معلّمان

جامعه ى معلّمان، امروز يك جامعه ى خوشنام در كشور ما است؛ امّا بعضى تصميم گرفته اند اينها را در چشم مردم از اين خوشنامى خارج كنند؛ اين را ما در بعضى از تلاشها ميبينيم. بعضى دانسته به دشمن خدمت ميكنند، بعضى هم ندانسته خدمت ميكنند؛ نميفهمند چه ميكنند. امروز كه كشور احتياج دارد به اينكه در ميدان تعليم، تربيت، تحقيق و ساختن انسانهاى والا، سرعت مضاعف داشته باشد تا عقب ماندگيهاى دورانهاى قبل را جبران كند - و به فضل الهى بسيار هم پيش رفته ايم - يكى از كارها اين است كه بر اين حركت سكته اى وارد كنند؛ هم به دانشگاه ميپردازند - تا شايد بتوانند دانشگاهها را دچار اختلال كنند - و هم به مدارس ميپردازند.(1)

رخنه ايجاد كردن در اراده ى مردم و مسئولين

امروز جبهه ى مقابل ما - كه سردمدار آن جبهه هم آمريكا و صهيونيستهايند - به تمام طرقى كه ميتوانسته است متوسّل و متشبّث بشود، متشبّث شده؛ از تمام راهها كه ميتوانسته براى مقابله ى با ملّت ايران بهره گيرى كند، بهره گيرى كرده است، براى اينكه بتواند اين دو عامل، يعنى عامل تقويت كننده ى نظام، و عامل ايستادگى مردم در صحنه را تضعيف كند و از بين ببرد. خودشان هم همين را تصريح ميكنند؛ ميگويند اين تحريمهايى كه ما بر عليه ايران تصويب و اجرا ميكنيم - و با عناد كامل دنبال ميكنند - براى اين است كه مردم را خسته كنيم، مردم از صحنه خارج شوند، مردم به نظام اسلامى پشت كنند. يا اين كار صورت بگيرد، يا در اراده ى مسئولين رخنه به وجود بيايد؛ مسئولين در محاسباتِ خودشان تجديدنظر كنند. تعبير آنها اين است: ميگويند ميخواهيم مسئولين جمهورى اسلامى احساس كنند كه هزينه ى تصميم گيريهاى آنها بالاست. اين يعنى رخنه ايجاد كردن در اراده ى مسئولين كشور. با همه ى توانشان، با همه ى ترفندهايى كه بلدند، دارند اين دو كار را دنبال ميكنند. يا در مردم ايجاد ترديد كنند و مردم را از نظام جدا كنند، يا در مسئولين ايجاد ترديد كنند و مسئولين را وادار كنند كه در تصميمهاى خودشان تجديدنظر كنند. اشتباه كردند؛ هيچكدام را نميتوانند انجام دهند.

يك روز در صدر اسلام، دشمنان به نظرشان رسيد كه با شِعب

ص: 348

مسئولان مردم گرا؛ نقطه ى تهاجم دشمن

نقطه ى ديگرى كه براى دشمن بسيار مهم است، موضوع مردمى بودن دولت و مجلس و مسئولان كشور است. در كشورهايى كه مثلاً دمكراسى وجود دارد، اگر شما نگاه كنيد، ميبينيد غالباً دولتمردان يا از سرمايه داران

ص: 349

اراده ى قوى و كارآمدى مسئولان

همه ى مسئولين نظام بايد به اين نكته توجّه كنند و به اسلام و احكام اسلام و به ارزشهاى اسلامى افتخار كنند. درست است كه دشمنان اسلام - يعنى دشمنان ملّت ايران - اين را نميپسندند. بديهى است شما وقتى در مقابل يك دشمنى قرار بگيريد، اراده ى قوى داشته باشيد، اسلحه ى كارآمد داشته باشيد، دشمن اين را نميپسندد؛ ميخواهد اراده ى شما را، از شما بگيرد و شما را تضعيف كند؛ اسلحه را از دست تان بگيرد. دشمنان ايران و ايرانى ميدانند كه مايه ى ايستادگى و اقتدار اين ملّت و اراده ى مستحكم او، همين ايمان اسلامى او بود؛ ميخواهند اين را از او بگيرند. آنها تبليغات جهانى را در همين جهت سازماندهى قوّه ى قضاييّه و مجلس بايد به وظايف خود عمل كنند. هر كس امروز از وظيفه ى اصلى خود سرپيچى كند و خود را به كار ديگرى مشغول و

ص: 350

اختلاف مسئولان موجبات شادى دشمن

آنجايى كه مسئولان در غيرمسائل اصلى نظام - در مسائل كارى، ادارى، فهم يك قانون - با هم اختلاف نظرى دارند، نبايد اين اختلاف نظر جلو چشم مردم قرار گيرد و به كوى و بازار كشيده شود. اختلاف نظر نبايد نشاندهنده ى اختلاف مسئولان باشد. چرا؟ چون مردم را مأيوس و نگران و دشمن را خوشحال ميكند. البتّه اختلاف بين مسئولان در فهم يك وظيفه، يك امر متوقّع است. مثلاً ممكن است رئيس جمهور محترم و رئيس محترم قوّه ى قضاييّه درباره ى نقطه اى از نقاط، داراى دو ديد و دو بينش باشند و هر كدام هم براى خود استدلالى داشته باشند. بسيار خوب؛ اين راه حل دارد. در قانون اساسى، راه حل اينها معيّن شده است. هماهنگ كننده ى سه قوّه، رهبر است و رهبرى ميتواند اين مشكلات را برطرف كند. معيار همكارى، قانون اساسى است؛ كه وظايف، حكم موارد اختلاف و تنازع، و حكم و مرجع را هم معلوم كرده است. در قانون اساسى، قوّه ى مجريّه وظايفى دارد كه مشخّص است. مديريّتهاى عمده ى كشور، اداره ى همه ى امور اجرايى كشور و هزينه كردن بودجه ى كلان كشور، بر عهده ى قوّه ى مجريّه است. وظيفه ى قوّه ى مقنّنه عبارت است از قانونگذارى و نظارت بر عملكرد مسئولان دولتى. وظيفه ى قوّه ى قضاييّه عبارت است از تعقيب متخلّفان از قانون و احقاق حق، تا كسى به كسى ظلم و تعدّى و تجاوز نكند. اگر هر كدام از قوا بخواهند وظايف خود را انجام دهند، آنقدر كار و جهاد خداپسند در اين مجموعه كارها وجود دارد كه ديگر وقتى باقى نميماند. وظيفه ى رهبرى هم در قانون معلوم شده است. رهبرى در كارهاى اجرايى كشور هيچ دخالت

ص: 351

لزوم يكپارچگى و وحدت مسئولان در برابر دشمن

ما در داخل كشورمان كم گرفتارى نداريم. ريشه ى گرفتاريها از دو چيز است: اوّل، از غفلتها و كوتاهيها و تنبليها و احياناً بدعمل كردنهاى خود ماست؛ در رابطه ى با اموال عمومى، در رابطه ى با تجمّل گرايى، در رابطه ى با پاسخگويى به مردم در دستگاههاى مختلف. ريشه ى دوّم، دشمنانى هستند كه از همين مايه ها و زمينه ها سوءاستفاده ميكنند؛ بر اين مردم تنگ ميگيرند؛ تهديد ميكنند؛ ايجاد اختلاف ميكنند؛ دودستگى مى اندازند؛ محاصره ى اقتصادى ميكنند. مردم، يكپارچه و مؤمنند؛ اگر بزرگان و مسئولان كشور هم يكپارچه و يك دست باشند، دشمن جرأت نميكند. در اين صورت، ديگر هيچ تلاشى عليه اين ملّت و اين كشور به ثمر نميرسد. اين اختلافات را رها كنند. بزرگان بايستى كوچكترها را به طريق مستقيم و راه راست بكشانند. آنها اگر اشتباهى ميكنند، نبايستى آن اشتباه را برايشان توجيه كنند و خودشان هم دنبال سر آنها راه بيفتند، يا احياناً آنها را به اشتباه بكشانند. نتيجه ى اين اختلافات، همين چيزهاست. بعضيها هم همشان اين است كه بنشينند و ذهن و چشم و دست و قلم و زبان مصرف كنند، براى اينكه آتش اختلافى بيفروزند و به اسم مسائل

ص: 352

تخطئه ى مسئولين توسّط دشمن

دشمن و بيگانگان، اينگونه وانمود ميكنند كه اگر يك مجموعه، براى ايجاد رفاه و حل مشكلات مردم كار ميكند، لزوما به معناى دور افتادن از معنويّات و آرمانهاست! اين، غلط است. اين، تصوّر افراد ساده لوح و تغليط و تسويل افراد مغرض است. اسلام، براى دنيا و آخرت مردم، برنامه و هدف دارد. مسئولان اداره ى كشور موظّفند همانقدر به امور مادّى مردم برسند كه به امور معنوى ميرسند.(2)

وظايف مسئولان در برابر آسيب رسانى دشمن

به مسئولان ميگوييم ضعفها را برطرف كنيد؛ به شما ميگوييم متوجّه اين دشمن باشيد تا به شما حمله نكند. وقتى دزدى كمين كرده است،

ص: 354

استحكام پايه هاى ايمان از وظايف مسئولان

آنچه كه بدخواهان و دشمنان اين ملّت در پى آن هستند، سلب اين انگيزه و ايمان از مردم است. همه بايد در مقابل آن اقدام كنند. تلاش دشمن اين است كه مردم را از نظام اسلامى دلسرد كند؛ امّا تلاش مسئولان نظام اسلامى بايد اين باشد كه با عمل خود - نه فقط با زبان خود - مردم را نسبت به خويش دلگرم و اميدوار كنند. تلاش دشمن اين است كه پايه هاى ايمان و عقيده و عمل دينى را در مردم سست كند؛ امّا مسئولان بايد بعكس، خود را موظّف و متعهّد بدانند كه پايه هاى ايمان دينى را در دلها محكم كنند. در كشور ما با اين جمعيّت عظيم جوانان، يكى از اولويّتهاى اساسى اين است: همه ى مسئولان - در درجه ى اوّل، مسئولان دولتى و همچنين ديگران - بايد همّتشان بر اين باشد كه دلهاى پاك اين جوانان را با نور اسلام منوّر كنند؛ پايه هاى ايمان را در دل آنها مستحكم نمايند و نگذارند بر اثر سوءرفتار، سوءتشخيص، سوءتبليغ، بد فهميدن حقايق، بد ادا كردن حقيقتهاى روشن و ميدان دادن به افكار مخرّب، دلهاى اين جوانان از جاده ى حقيقت منحرف شود. اين مسئوليّت بزرگى بر دوش ماست.(1)

***

امروز وظيفه ى بزرگى بر دوش مسئولان است و آن اين است كه اين نعمت عظيم خداوندى را كه به آنها داده شده - نعمت خدمت به مردم - شكرگزارى كنند و متوجّه باشند كه دشمن پشت سر است. آينده هم آينده ى خوبى است؛ حرم در پيش است و حرامى در پس! اگر حركت كنيد، به اهداف والا خواهيد رسيد؛ امّا اگر خداى نكرده سستى و تنبلى و كندى و بدعملى كنيم، مورد تهاجم دشمن قرار خواهيم گرفت؛ حدّ وسط ندارد. امروز تلاش همه جانبه، وظيفه ى مضاعف و بزرگى است كه بر دوش همه ى ماست.(2)

ص: 356

بصيرت و هوشيارى مسئولان در برابر تبليغات دشمن

چگونه ميشود شكاف ايجاد كرد؟ ميتوان دو راه را در پيش گرفت: اينها از يك راه آن تقريباً مأيوس شده اند؛ البتّه نميگويم كامل، امّا از آن راه نتوانسته اند عمل كنند. راهى كه آنها نتوانستند در آن خيلى مانور كنند و تحرّك نشان دهند، راه نفوذ در اركان حاكميّت بود. اينها نميتوانند در مراكز بالاى حاكميّت نفوذ كنند و هنوز هم نتوانسته اند. راه ديگرى كه هميشه از اوّل انقلاب آن را طى كرده اند و بنده از دوران رياست جمهورى و بعد از آن، در اين زمينه بسيار خاطره ها و نمونه ها در ذهن دارم، اين است كه جمعى يا شخصى از حاكميّت را مورد توجّه خود قرار دهند؛ از او تمجيد و حمايت كنند و خود را طرفدار او نشان دهند؛ شايد بتوانند از اين طريق، هم ديگران را به او بدبين كنند، هم او را به خودشان خوشبين نمايند؛ يعنى در حاكميّت شكاف به وجود آورند. اين جزو برنامه هاى هميشگى تبليغات دشمنان بوده است؛ هم قبلاً بوده، هم امروز وجود دارد؛ بارها هم اين را تجربه كرده اند و در موارد متعدّدى هم شكست خورده اند.(1)

لزوم هوشيارى مسئولان در برابر توطئه هاى دشمن

امروز مهمترين اميد دشمنان ملّت ايران و نظام اسلامى و انقلاب يك چيز است و آن اين است كه دولت و نظام جمهورى اسلامى نتواند خواسته هاى طبيعى ملّت را برآورده كند. همه ى تلاش سياسى و تبليغاتى آنها تا امروز خنثى و بى اثر شده است. چشم اميد دوخته اند كه نظام اسلامى نتواند نيازهاى مردم را برآورده كند، تا بگويند نظام اسلامى و اسلام نميتواند؛ تا همان كسانى كه دهها سال بر اين مملكت حكمرانى همراه با ظلم و فساد كردند، دوباره به پشتيبانى قدرتهاى چپاولگر بتوانند اين كشور را در كام خود ببلعند. ميخواهند نگذارند نظام اسلامى كار كند. راه نگذاشتن چيست ؟ در درجه ى اوّل، ايجاد اختلاف و تضعيف نيروهايى است كه ميخواهند براى استقلال و سربلندى اين كشور كار كنند. ايجاد فساد - كه فساد در اركان هر جامعه اى به وجود بيايد، در حركت آن اختلال ايجاد ميكند - و نابود كردن منابع كشور، جزو كارهايى است كه دشمن روى آنها برنامه ريزى ميكند. هميشه در هر جمعيّت و هر كشورى عناصرى پيدا ميشوند كه دشمن بتواند روى اينها سرمايه گذارى كند و اينها را مثل ابزار خود در دست گيرد؛ مسئولان و مردم بايد هوشيار باشند.(1)

جايگاه نيروهاى مسلّح در مقابله با تهاجم دشمن

در گذشته، نيروهاى مسلّح ما اگر چه از جهات ظواهر امر و تجهيزات، پشتيبانيهايى ميشدند؛ امّا هنگامى كه در يك جنگ سخت طولانى در مقابل تهاجم دشمن قرار گرفتند و از ميهن خود دفاع كردند، توانستند ارزش حقيقى خودشان را بازيابند و در چشم ملّت، بلكه ملّتهاى مسلمان، عزيز شوند. اين، يك حقيقت است. امروز، بعد از اينكه شما نيروهاى مسلّح، جنگ را بحمدالله با افتخار تمام كرديد و اجازه نداديد كه حتّى يك وجب از ميهن عزيزتان در زير چكمه هاى بيگانگان متجاوز بماند، و بعد از آنكه با تقديم هزاران شهيد از بهترين فرزندان اين آب و خاك، صداقت و صميميّت خودتان را به ثبت رسانديد، ميتوانيد با سر بلندى، خود را يكى از عناصر و اركان حقيقى نظام اسلامى بدانيد و بناميد. نظام جمهورى اسلامى هم موظّف است به نيروهاى مسلّح، چنانكه شايسته ى آنان است، رسيدگى كند، و بحمدالله مسئولان كشور، به اين وظيفه آشنا هستند.(2)

***

ممكن است در تبليغات جهانى، جمهورى اسلامى ايران را به نظاميگرى متّهم كنند كه اين هم جزئى از هوچيگرى تبليغاتى استكبار جهانى است. ما امكانات نظامى را براى تجاوز به ديگران نميخواهيم. ما ارتش و سپاه و بسيج را هرگز براى دست اندازى به همسايگان نخواسته ايم و نميخواهيم. امّا نظام اسلامى، بخاطر طبيعت ظلم ستيزش، با ظالمان و مستكبران هميشه روبه روست و بايد بتواند از خود و حقيقت ارجمندى كه در اختيار اوست دفاع كند. دشمنان، خيلى ميخواستند و ميخواهند كه جمهورى اسلامى قدرت دفاع خود را از دست بدهد تا به آسانى بتوانند به خواسته هاى شوم خودشان جامه ى عمل بپوشانند. با اين

ص: 360

لزوم آمادگى نيروهاى مسلّح در برابر دشمن

دشمن حمله هايى دارد؛ ليكن باز كارآمدترين روش استكبار، ضربه ى نظامى است. آن وقتى كه قدرتها ميخواهند قدرت نمايى شان را نشان بدهند، به ضربه ى نظامى متوسّل ميشوند. آن وقتى كه نتوانند چنين كنند، راههاى بلندمدّت را در پيش ميگيرند. امّا ميدانيد كه هميشه روشهاى بلندمدّت و تدريجى، بعد از يأس از روشهاى كوتاه مدّت و فورى است. در كوتاه مدّت كه نتوانستند كارى بكنند، مجبورند سراغ مسائل مدّت طلب بروند. بنابراين، بايستى اين نيروهاى مسلّح، قوى و آماده باشند.(2)

***

ارتش و سپاه، با كمك و همكارى و رقابت مثبت، خواهند توانست مانند هميشه، سدّى مستحكم در برابر دشمنان اسلام و انقلاب و كشور اسلامى و دولت اسلامى پديد آورند و هر تجاوزى را با قدرت پاسخ گويند و حتّى فكر تجاوز را هم از ياد دشمن بزدايند.(3)

ص: 361

لزوم بصيرت نيروهاى مسلّح در برابر دشمن

بصيرتتان را حفظ كنيد و دشمنتان را بشناسيد. دشمن، ترفندهاى گوناگون دارد؛ و آن ملّتى موفّق ميشود كه فريب نخورد. دشمن سعى ميكند آرزوهاى انقلابى را در نظر يك ملّت مؤمن، كوچك كند. سعى ميكند نيازهاى مادّى و كوچك را در نظر او بزرگ كند. نياز مادّى هم نياز است، امّا از جان كه بالاتر نيست! ملّتى كه در راه خدا، جان برايش نثاركردنى است، آنجايى كه ميدان مبارزه با دشمن است، نيازهاى ديگر چه تأثيرى ميتواند داشته باشد!؟ شما الآن نگاه كنيد! سياستهاى امروز و ديروز دنيا را مشاهده كنيد! ببينيد چه هنگام بوده است كه عليه اين نظام مقدّس اسلامى، توطئه هايى در آستين استكبار و استبداد جهانى نباشد؟ آنها از شيوع اسلام ميترسند. علناً اظهار ميكنند كه احساسات انقلابى اسلامى، در كشورهاى اسلامى رو به گسترش است. خود ما هم اين را ميبينيم. اين، يك واقعيّت است. امروز ملّت ايران يك ملّت منزوى نيست. به كشورهاى گوناگون در دنيا، مثلاً به قلب اروپا نگاه كنيد و از كسانى كه به آنجا رفته اند بپرسيد و بشنويد كه چطور ملّتى مثل ملّت بوسنى هرزگوين كه در محاصره ى دشمنان انسانيّت قرار گرفته است، به نام شما جوانان ايرانى، شعار ميدهد و چطور از شما، در بستن پيشانى بندها تقليد ميكند! ببينيد چطور احساس كرده است كه راه، آن راهى است كه شما رفتيد و بايد همان راه را برود تا دشمن را شكست دهد! اين، احساسات اسلامى است كه روزبه روز گسترش پيدا ميكند. كانون اين احساسات، همين كشور مقدّس اسلامى شما بود و الآن هم هست. از اين روست كه استكبار، به طور مداوم برنامه ريزى ميكند. برنامه هايش هم برنامه هايى است كه انسان اگر با بصيرت نگاه كند، ميتواند آنها را بشناسد.(1)

مراقبت از دشمن از خصوصيّات دشمن

خصوصيّت ارتش اين است كه مراقب دشمن است؛ چون از مرزها هميشه حراست ميكند. پس، مراقب دشمن بودن، خصوصيّتى است كه براى ارتش ناآشنا نيست. ارتشيان عزيز! مراقب دشمن باشيد؛ نه فقط دشمنى كه از مرز حمله ميكند، بلكه دشمنى كه به مرزهاى درون وجود ما حمله ميكند؛ اراده ى ما را تضعيف ميكند، ايمان ما را تضعيف ميكند، عزم قاطع ما را بر كار كردن تضعيف ميكند، عمل ما را از خلوص و صفا خالى ميكند. دشمن حقيقى اين است. اگر ما توانستيم با اين دشمن دست و پنجه نرم كنيم و بينى او را به خاك بماليم، آن وقت در مقابل آن دشمن بيرونى دست ما پر است. آن كسى كه در ميدان جنگ دچار هزيمت ميشود، قبلاً در درون خود دچار هزيمت شده است. اگر در درون خود دچار هزيمت نشويم، در بيرون هيچ دشمنى نميتواند ما را منهزم كند.(2)

ص: 364

علّت دشمنى با سپاه پاسداران انقلاب اسلامى

به فضل پروردگار، نظام جمهورى اسلامى بر اين پايه هاى قدرت بنا شد. اين نظام، متّكى به قدرت معنوى و متّكى به ايمان و متّكى به پايه هاى مستحكم عقيده است. آن فكرى كه امروز نظام جمهورى اسلامى پايه اش بر آن قرار گرفته است، يك فكر متين، منطقى، محكم، مستدل و غيرقابل خدشه است. ايمان آحاد مردم، عشق آنها به خدا، به اولياى خدا، به پيامبر، به خاندان پيامبر؛ اين بزرگترين سرمايه و بزرگترين ابزار و مايه ى قدرت براى اين كشور است. مجموعه ى شما، از جمله ى اين مجموعه هاى مؤمن است. سپاه پاسداران را با همان عناصر ارزشمندى كه با آن به وجود آمد و با آن توانست در مقابل دشمنان قدرت نمايى كند و از امنيّت مرزها و از استقلال ملّى دفاع نمايد؛ با همان خصوصيّات و با همان پايه هاى مستحكم، حفظ كنيد و قدر بدانيد و ارج بنهيد. امروز دشمن به مراكز اصلى اقتدار اين ملّت، بيشتر از همه دشمنى ميكند و متوجّه به آنهاست. يكى از آنها سپاه است. يكى از آن مراكزى كه دشمن با آن به شدّت دشمن است، سپاه پاسداران انقلاب اسلامى است. سعى ميكنند آنچه كه بتوانند، از اين قدرت معنوى كم كنند؛ كه اين يك كار بلندمدّت استكبار است. ترويج ابتذال، ترويج مادّيگرى و ترويج نفع پرستى در بين آحاد مردم، از جمله كارهايى است كه اينها بر آن همّت گماشته اند. حالا چقدر موفّق شوند، اين بسته به اراده ى ملّت مؤمن ماست؛ بسته به اراده ى دلها و انسانهاى منوّر و باايمان است كه خودشان را حفظ كنند. مطمئن باشيد اگر شما و هر انسان مؤمنى تصميم بگيرد و به خدا توكّل و اتّكا كند، دشمن هيچ توفيقى در اين كارهاى گمراه كننده و مضل خود به دست نخواهد آورد. اين پايه هاى معنوى قدرت، اين ايمان و اين همبستگى - همبستگى و وحدت دلها در ميان عناصر سپاه در سرتاسر كشور - را قدر بدانيد. نگذاريد دلهاى شما را با بازيچه ها و فريبها و جلوه هاى رنگارنگ دروغين، به سمت خودشان جذب كنند. شما در راه حقيقت مهم و بزرگى دفاع و مبارزه و مجاهدت كرديد و پيروز شديد. پيروزى شما همين است كه اين نظام امروز

ص: 365

صف آرايى دشمن در مقابل سپاه پاسداران

سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، مجموعه اى است كه وجودش امروز براى كشور و ملّت ايران و همه ى هدفهاى والايى كه اين ملّت براى خودش ترسيم كرده است، ضرورى و لازم است. سپاه پاسداران انقلاب اسلامى فقط براى يك مجموعه ى نظامى نيست. يك مجموعه ى نظامى ميتواند با شكلهاى مختلف، با هدفها و با رفتارهاى مختلف و با خصلتهاى گوناگون باشد. البتّه بحمدالله امروز در نظام جمهورى اسلامى، همه ى سازمانهاى نظامى به يك معنا سازمانهاى معنوى و الهى و داراى اهداف خدايى هستند؛ ارتش هم همينطور است، نيروى انتظامى هم همينطور است، سپاه پاسداران هم كه ولادتش اينطور بوده است. هر كدام خصوصيّاتى دارند. سپاه پاسداران انقلاب اسلامى براى دفاع از انقلاب، تماميّت انقلاب و هدفهاى انقلاب و براى مقابله با دشمنان انقلاب به وجود آمده است. انقلاب هرچه دشمن دارد و دشمنى دارند، به طور طبيعى در مقابل سپاه پاسداران صف بسته اند و حضور دارند؛ چون پاسدار انقلاب است. همه ى آن نيروهايى كه در اين طبيعت «خداساخته» و در اين قوانين و سنن الهى براى دفاع از انقلاب و از حقانيّت اسلام وجود دارد - همه ى آن نيروهاى معنوى، همه ى آن تواناييها و استعدادهاى درونى - همه در خدمت اين مجموعه اى است كه براى دفاع از انقلاب پديد آمده است.(2)

تبليغ دشمن؛ كنار گذاشتن ارزشهاى بسيجى

در شرايط كنونى كشور، بعضى كسان با همان تفسير غلطى كه فكر ميكنند بسيج يك مجموعه ى نظامى است، يا سپاه و ارتش و نيروهاى نظامى، فقط در دوران جنگ حضورشان لازم است و بعد بايد بكلّى فراموش شوند و كنار بروند، با اين تحليل غلط معتقدند كه همه ى ارزشهاى بسيجى، همه ى ارزشهاى خوب الهى - كه بسيج مظهر آن است - بايستى از جامعه كنار برود! البتّه اين تبليغ دشمن است. واى به حال ملّتى كه گوشش به تبليغ دشمن باشد. دشمن، خير انسان را كه نميخواهد. دشمن اگر از شما تعريف هم بكند، بايستى نسبت به اين تعريف سوءظن پيدا كنيد. اگر بدگويى هم بكند، بايد به آن بدگويى اش لبخند تمسّخر بزنيد. اگر بگويد وضعت خراب است، بايد بدانى وضعت خوب است. اگر بگويد اين راهى كه ميروى، غلط است، بايد بدانى او از اين راه صدمه ميبيند. اگر از شما تعريف كند، بايد به خودتان نگاه كنيد و

ص: 367

بسج يعنى بيمناك كردن دشمن و اميدوار كردن دوستان

بسيج، عبارت است از مجموعه اى كه در آن، پاكترين انسانها، فداكارترين و آماده به كارترين جوانان كشور، در راه اهداف عالى اين ملّت و براى به كمال رساندن و به خوشبختى نائل كردن اين كشور، جمع شده اند. بسيج، عبارت است از تشكيلاتى كه در آن، افراد متفرّق و تنها، به يك مجموعه ى عظيم و منسجم و به يك گروه آگاه، متعهّد، بصير و بيناى به مسائل كشور و به نياز ملّت، تبديل ميشوند؛ مجموعه اى كه دشمن را بيمناك و دوستان را اميدوار و خاطرجمع ميكند. معناى بسيج، اين است.(2)

***

اگر روزى دشمنى به كشورى حمله ى نظامى كند. چه كسى در مقابلش مى ايستد؟ كسى كه از همه به سرزمين خود علاقه مندتر است؛ به ملّت خود علاقه مندتر است؛ به زخارف دنيوى بى علاقه تر است؛ احساس مسئوليّت بيشترى ميكند و متعهّدتر است. چنين كسى ميرود دفاع ميكند. شما ديديد كه در دوران جنگ، چه كسانى رفتند دفاع كردند. عمده ى ميدان ما را، بسيج پر كرد. بسيج يعنى همين؛ يعنى عنصر مؤمن انقلابى علاقه مند به سرنوشت ميهن، علاقه مند به سرنوشت كشور و يك فرد فداكار. رفت وسط ميدان و با فداكارى، دشمن را به زانو درآورد.(3)

***

عزيزان، سلاح شما ايمان صادقانه و منطق مستحكم و عزم پولادين است. نبايد تصوّر كرد كه بسيج دانشجويى حتّى در دورانى كه كشور در

ص: 368

7) جوانان

تأثيرات تبليغات و عدم دفاع صحيح از حقايق روى جوان

نسل جوان در حال تباه شدن تدريجى به وسيله ى دشمن است؛ ما بايد نگذاريم. ما بايد نسل جوانى را حفظ كنيم كه اگر جنگ بود، دفاع كند؛ اگر حادثه اى در داخل بود، حضور پيدا كند؛ آنجا كه نوبت علم و تربيت علمى و تحقيقى است، درس بخواند و خودسازى كند؛ آنجايى كه صحبت آينده است، خود را آماده كند. روى اين نسل جوان كه مايه ى تكيه و اميد است، دارد بتدريج با شكلها و شيوه هاى گوناگون، كار و تلاش ميشود؛ اين تلاش هم عمدتاً فرهنگى است. البتّه محافلى براى اينكه جوانان را ببرند و آلوده به فساد بكنند، وجود دارد، كه جنبه ى غيرفرهنگى و جنبه ى عملى دارد؛ ليكن آنچه كه بيش از همه خطرناك است، ذهن و فكر و روحيّه ى جوان است؛ اين را بايد دريافت. بيشترين چيزى كه روى ذهن جوان اثر ميكند، دو عامل است: يكى تبليغات گوناگون دشمن است؛ تبليغاتى كه جوان را نسبت به حقايق مقدّس اسلامى و حقايقى كه در انقلاب بعنوان مسلّمات و پايه ها و ستونهاى اصلى اعتقاد شناخته شده، سست و بى تفاوت كند. و عامل دوّم، عدم تبيين و دفاع صحيح از اين حقايق و اصول است. من گمان ميكنم كه تأثير عامل دوّم، كمتر از عامل اوّل نباشد؛ چون در نظام جمهورى اسلامى، به طور صريح و علنى، عليه اسلام و اصول اسلامى و مبانى اسلامى و معارف اسلامى، كمتر تبليغ ميشود و ميدان براى تبليغ وسيع باز نيست؛ بنابراين تبليغ دشمن فقط سطح معيّنى را ميپوشاند؛ در حالى كه عامل دوّم، ديگر حد و اندازه اى ندارد.(2)

ص: 370

برنامه هاى همه جانبه ى دشمن در ضايع كردن نسل جوان

در كشورهاى اسلامى، براى ضايع كردن نسل جوان، برنامه ى همه جانبه اى شروع شد. ميدانيد كه دوران استعمار - يعنى دست اندازى كشورهاى غربى به كشورهاى آسيايى و آفريقايى - نزديك به دويست سال قبل شروع شد. آنها ميدانستند كه اين وضع ادامه پيدا نميكند، و اگر جوانان رشد كنند، بافرهنگ بشوند، بااراده باشند، نميگذارند آب خوش از گلوى بيگانگان و چپاولگران پايين برود؛ لذا براى فاسد كردن نسل جوان برنامه ريزى كردند. هر حركتى كه منجر به اين بشود كه نسل جوان احساس كند بايد از صحنه ى مقاومت كناره بگيرد، اين حركت، با واسطه يا بى واسطه، مربوط به آمريكا و نظام استكبارى است؛ اين يك معيار كلّى است. هر كارى كه در كشورهاى ديگر كردند، اينجا هم ميخواهند بكنند: سرگرم كردن جوانان به مسائل جنسى، سرگرم كردن جوانان به مسائل شخصى، آلوده كردن جوانان به مواد مخدّر و مسكر، منحرف كردن ذهن جوانان از آرمانهاى انقلابى و اهداف اصلى، متوجّه كردن آنها به اهداف كوچك و جزيى و صنفى و امثال اينها، متزلزل كردن ايمان نسل جوان به اسلام، متزلزل كردن ايمان نسل جوان به اصول انقلاب اسلامى و جمهورى اسلامى و حتّى به امام، و نيز هر چيزى كه در راه اين مبارزه ى عظيم به كار گرفته ميشود و وجودش لازم است، آن را در چشم نسل جوان، بى رنگ و بى اثر و بى فايده و مهمل جلوه دادن. اگر شما جايى چيزى در اين مضمونها ديديد، در كتابى خوانديد، در رمان ترجمه شده يا نوشته شده اى مطالعه كرديد، در مقاله ى ترجمه شده اى يا در شعر و يا در فلسفه بافى اى مشاهده كرديد، حتّى در تظاهرات به اصطلاح جسورانه و پرخشمى چيزى از اين قبيل ديديد، آن را متّهم كنيد؛ بدانيد كه تصادفى نيست؛ بدانيد كه آمريكا از شما ميترسد؛ بدانيد كه بزرگترين پستهاى استكبار عالمى، از حضور شما در صحنه، احساس ناامنى ميكند. امروز در بعضى از كشورهاى به اصطلاح اسلامى، چند ميليون جوان دستشان را در جيبشان ميكنند و سوت ميزنند و بى اعتنا به حوادث عظيم عالم، در خيابان راه ميروند و قدم ميزنند! امروز چند ميليون جوان، سرگرم مسائل حقير در زندگى شخصى اند و نميدانند كه دشمن انسانيّت و دشمن آنها

ص: 371

نفوذ دشمن در سنگرهاى جوانان

جوان ناسالم و جوان سرگرم شهوات و غرق در مادّيات و لهو و لعب و فساد اخلاقى و جنسى و انواع و اقسام فساد چه ميشود؟ همان ميشود كه در بعضى از كشورهاى دنيا مشاهده ميكنيم؛ كه قدرت استكبارى بر گرده هايشان سوار است و از آنها نفس درنمى آيد! چرا؟ چون جوان، وقت ندارد! جوانى كه مشغول لهو و لعب و مى و مطرب و سرگرم فساد و فحشا و شهوت است، مگر فرصت اين را دارد كه به مبارزه بپردازد يا حرف جدّى بزند!؟ ميخواهند جوانان ما را به اين طريق بكشانند. خود جوانان بايد مواظب باشند. ما به دولت، به پدران و مادران، به وزارت ارشاد، به صدا و سيما و به دستگاههاى مختلف هم سفارش ميكنيم؛ امّا، سفارش اصلى من به خود شما جوانان، اين است كه مراقب باشيد؛ مواظب باشيد و خاكريزهايتان را محكم كنيد تا دشمن نتواند در سنگرهاى شما نفوذ كند. با اين روحيّه ى ايمانى و استوار است كه

ص: 372

مهمترين برنامه ى دشمن؛ از بين بردن هويّت جوانان

دشمن ميخواهد هويّت جوان ايرانى را از او بگيرد؛ اهداف را از بين ببرد؛ افقها را تيره كند؛ به او بگويد تو يك موجود حقير و محدود هستى؛ پيش من بيا تا تو را زير بال بگيرم. معلوم است؛ كشور ثروتمند ايران و منطقه ى بسيار مهم و راهبردى ما و تأثيرات فراوانى كه اين ملّت از همه سو ميتواند بگذارد، همه از طريق تحقير شخصيّت جوانها، در مشت دشمن مى آيد. امروز برنامه ى دشمن نسبت به شما جوانها اين است؛ خيلى بايد بيدار باشيد. اين حرفها را به شما نميزنم تا معنايش اين باشد كه مسئولان كشور در قبال نسل جوان مسئوليّتى ندارند؛ چرا، آن را قبلاً گفتم؛ آنها هم مسئولند؛ مسئوليّتهاى آنها به جاى خود؛ امّا شما هم مسئوليد.(2)

فسادانگيزى دشمن در نسل جوان

يكى ديگر از توطئه هاى دشمن، توطئه ى فسادانگيزى است؛ نفوذ در نسل جوان، ايجاد فساد در ميان سربازان واقعى اسلام، جوانان را به مسائل فسادبرانگيز سرگرم و مشغول كردن. جوانان بدانند كه اين توطئه است، و من به شما عرض ميكنم كه امروز دست توطئه گرى با هدايت بيگانه در سطح كشور وجود دارد، تا بذر فساد و لغو در ميان جوانان بيفشاند؛ براى اينكه جوانان را سرگرم و مشغول كند. ملّتى كه جوانانش سرگرم فسق و فجور باشند، راه به جايى نخواهد برد. ميخواهند آن جوان بسيجى مؤمن و مخلص و پارسا را كه براى جهاد فى سبيل الله به ميدان جنگ ميرفت و پشت سرش را نگاه نميكرد و زندگى راحت و لذّات و همه را پشت گوش مى انداخت، اسير و پابند كنند؛ هم مسئولان و هم جوانان متوجّه باشند. البتّه مسئولان توجّه كرده اند و اميدواريم كه بتوانند اين ريشه ى فساد را از بيخ و بن بكنند و دست توطئه گر را از عرض و آبروى اين ملّت قطع كنند.(1)

تهى كردن جوانان از اميد، توان و تلاش

كارى كه آنها(2) ميخواهند، تحقّق پيدا كند، اين است كه دلبستگيها و انگيزه هاى اساسى اى كه ميتواند اين ملّت را مقاوم و به صورت يكپارچه در مقابل آنها نگه بدارد، ضعيف كنند؛ باورها را برگردانند، ايمانها را عوض كنند، اميدها را كور كنند و آينده و افق را تيره و تاريك و مبهم جلوه دهند. ابزار كار آنها هم رسانه است. رسانه ها در دنيا خيلى قدرت دارند و به نفع صاحبان خود، كارهاى خيلى بزرگى را انجام ميدهند. بدانيد و ميدانيد كه مهمترين رسانه هاى دنيا - چه خبرگزاريها، چه راديو و تلويزيونها، چه روزنامه هاى بزرگ - متعلّق به سرمايه داران است؛ يعنى همان پايه هاى اصلى استكبار جهانى. در خبرهايى كه در دنيا پخش ميكنند، همه چيز بر طبق منافع و مصالح آنها تنظيم ميشود. بنابراين، اين هم يك خواسته است كه مردم و جوانان را از جانمايه ى اميد و توان و

ص: 375

شيوه ى دشمن؛ تضعيف تقواى جوانان

جوان يك كشور اگر بخواهد مثل موتور پيش برنده اى آن ملّت را پيش ببرد، احتياج دارد به اينكه سرحال، بانشاط، تندرست، قوى و دلبسته ى به كار و پيشرفت باشد. براى اينكه اين روحيّه را در جوان ايرانى از بين ببرند، تلاش ميكنند با توطئه هاى گوناگون؛ با ترويج فساد، با ترويج فحشاء، با ترويج مواد مخدّر، با باندهاى هدايت شده، جوان ايرانى را منصرف كنند. جوان ايرانى بايد بهوش باشد. امروز اگر مسئولين نظام جمهورى اسلامى با مواد مخدّر به سختى مبارزه ميكنند، اين يك جهاد بزرگ، يك حركت بسيار عميق در راه پيشرفت ملّت ايران است. اينها نميخواهند جوان ايرانى در كارگاه، در آزمايشگاه، در دانشگاه، در محيط علمى، در محيط كار و تلاش صنعتى و كشاورزى بانشاط باشد. آن جوانى كه سرگرم مسائل شهوانى جنسى باشد يا اسير مواد مخدّر باشد، نه حال كار كردن دارد، نه حوصله ى فكر كردن دارد، نه نيروى كار كردن دارد، نه ابتكار دارد، نه عزم و اراده ى راسخ و لازم را دارد. امروز مبارزه ى با توطئه هاى سازمان يافته براى كشاندن جوان ايرانى به شهوات، به مواد مخدّر، به سرگرميهاى گوناگون جنسى، يك توطئه ى بسيار خطرناكى است. مبارزه ى با آن در درجه ى اوّل بر عهده ى خود آحاد ملّت، بخصوص جوانهاست. جوانها بايد هوشيار باشند. دشمن دانسته است كه تقوا و پرهيزگارى جوان ايرانى و ديندارى جوان ايرانى به پيشرفت او در ميدانهاى مختلف كمك ميكند؛ ميخواهد اين را تضعيف كند. امام هشدار ميدهند؛ هم به جوانها، هم به دانشگاهها، هم به حوزه هاى علميّه، هم به قاطبه ى جوانان كشور كه بيدار باشند، هشيار باشند. اغفال جوان و سست كردن جوانها، به معناى عقب نگه داشتن ملّت است. همه ى ملّت بايد احساس مسئوليّت كنند و مسئولين هم بايستى با جد و جهد در اين راه تلاش كنند كه جهاد بزرگى است.(1)

ص: 377

جدا شدن نسل سوّم از ايده هاى انقلاب؛ محور جنگهاى روانى دشمن

ميگويند نسل سوّم انقلاب از ايده هاى انقلاب جدا شده است! بعد به دنبالش يك فلسفه هم ميگذارند - مثل همه ى فلسفه هاى قلّابى و دروغين و جعلى كه فقط براى توجيه يك حرف دروغ و غلط درست ميكنند - تا كسى جرأت نكند بگويد اين حرف غلط است. ميگويند اين حرف متّكى به يك فلسفه است! آن فلسفه چيست ؟ آن فلسفه اين است كه همواره در همه ى انقلابها، نسل سوّم از آن انقلاب رو برگردانده اند! حرف دروغ، حرف غلط، حرف چرند! كدام انقلابها را ميگوييد؟ در سال 1789 در فرانسه انقلاب شده؛ امّا نه نسل سوّم، نه نسل دوّم، بلكه همان نسل اوّل از انقلاب برگشتند! بعد از چهار، پنج سال، يك حركت عليه انقلابيّونِ اوّل به وجود آوردند و سه، چهار سال قدرت را قبضه كردند؛ باز بعد از چهار، پنج سال عليه آنها فعّاليّت شد. به سال 1802 كه رسيد، چنان ماهيّت اين انقلاب دگرگون شده بود كه كسى مثل ناپلئون توانست بيايد و تاج پادشاهى را روى سرش بگذارد! يعنى كشورى كه عليه سلطنت مبارزه كرده بود و لويى شانزدهم را زير گيوتين گذاشته بود، بعد از ده، دوازده سال وضعش به گونه اى شد كه ناپلئون بناپارت آمد و تاج شاهى را بر سرش گذاشت و خودش را امپراتور ناميد و سالها هم در آن كشور حكومت كرد؛ بعد هم تا نزديك به هشتاد، نود سال رژيمهاى سلطنتى - البتّه سلطنتهاى گوناگون و سلسله هاى مختلف - در فرانسه پابرجا بود، كه دائماً در حال جنگ و ابتذال و فساد بودند! آن انقلاب به نسل سوّم كه هيچ، به نسل دوّم هم نرسيد؛ چون پايه هاى انقلاب، پايه هاى سستى بود. امروز بعد از گذشت دو قرن، بعضى كسان در جمهورى اسلامى خجالت نميكشند؛ مى آيند ايده هايى كه در زمان خودش يك انقلاب را نتوانسته بود به سامان برساند، با تيتر درشت به انقلابيّون ايران تقديم ميكنند؛ انقلابيّونى كه توانسته اند عظيمترين انقلاب را با پايه هاى مستحكم به وجود آورند و سالهاى متمادى آن را در مقابل توفانها حفظ كنند.

انقلاب اكتبر شوروى هم به نسل سوّم نرسيد. هنوز شش، هفت سال

ص: 378

سرگرم كردن جوان به شهوات از تلاشهاى دشمن

دشمن ميخواهد جوانان ملّت ايران را از او بگيرد. چگونه ؟ با فاسد كردن؛ با گرفتن احساس مسئوليّت از آنها؛ با گرفتن شور و شوق ايمانى

ص: 379

مقابله ى جوانان با تئوريهاى وارداتى غربى

من ميخواهم محيط دانشگاه و جوان دانشجوى خودمان را توجّه بدهم كه مواظب تئوريهاى وارداتى غربى كه هيچ هدفى جز حفظ آن روابط تحكّم آميز غرب با كشورهايى از قبيل كشور ما را ندارد، باشند. البتّه تحت نامهاى مختلف، بسيار حرفها زده ميشود؛ امّا هدف يك چيز بيشتر نيست. اين انقلاب و اين نظام و اين حركت عظيم مردمى آمده و اين سلطه و اتوريته ى تحكّم آميز غربى را در اين كشور شكسته است. امروز در كشور ما ارزشهاى غربى به صورت قانونى و رايج وجود ندارد. امروز دادن منافع كشور به بيگانگان، در كشور ما يك امر مذموم محسوب ميشود. امروز سفره اى را كه با هزاران طمع در اين كشور پهن كرده بودند - بخصوص آمريكاييها - جمع شده ميبينند. اين براى مراكز قدرت و تسلّط جهانى، خسارت كمى نيست. براى برگرداندن اوضاع به صورت قبلى چه كار كنند؟ اوايل انقلاب ناشيانه آمدند و جنگ روبه رو راه انداختند؛ ولى وقتى بينى شان به خاك ماليده شد، فهميدند راهش اين نيست. لذا به جنگ فرهنگى متوسّل شدند. جنگ فرهنگى كار آسانى نيست؛ كار زبدگان است. لذا زبدگان مينشينند فكر ميكنند و نسخه مينويسند و متأسّفانه عدّه اى هم در داخل همانها را رله ميكنند! آنها

ص: 380

سيل تهاجم تبليغاتى روى جوان و كودك

من به بعضى از مسئولان تبليغاتى كشور بارها گفته ام، آن روزى كه شما توان و استعداد مقابله با تهاجم تبليغاتى دشمن را داشته باشيد، آن كسى كه بيش از ديگران ميداندار تكثّر مطبوعات و روزنامه ها و كتاب و فيلم و غيره باشد، بنده هستم؛ امّا شما بگوييد ببينم در مقابل آن فيلمى كه پايه هاى فرهنگ مردم، اعتقاد مردم، دين مردم، روحيّه ى انقلابى و ايثار و شهادت را در مردم متزلزل ميكند - كه نه يكى، نه دو تا، نه ده تاست - شما چند فيلم ساخته ايد؟! اينجاست كه من احساس خطر ميكنم. البتّه كار اساسى و بلندمدّت اين است كه براى توليد آنچه كه خوب است، فكر كنيم؛ امّا تا آنچه خوب است به ميدان بيايد، من نميتوانم قبول كنم و بپذيرم كه اين سيل لجن بيايد و جوان و كودك و قشرهاى مختلف را در خودش غرق كند. از تمام شيوه هاى دشمن شادكن و دشمن آموز براى مقابله ى با تفكّر انقلاب استفاده شود؛ اگر كسى هم مخالفت و مقابله كند، فوراً انگ و تهمت بخورد! اينكه آزادى نشد؛ اينكه عاقلانه و خردمندانه نيست؛ اينكه مديريّت كشور نيست. شما مسئوليد به نقش رسانه ها توجّه كنيد. اين بسيار بسيار مهم است. حسّاسيّت بر روى نقش رسانه هاى مكتوب و روزنامه ها - بخصوص در شرايط كنونى ما - بسيار مهم است. با اين تصويرى كه عرض كردم، مشخّص ميشود كه آنها چقدر ميتوانند به نفع دشمن نقش ايفا كنند. مدّعى آنها هم بايد همه ى دستگاه و همه ى جبهه ى متّحد طرفدار نظام و مسئولان قوّه هاى مختلف و مسئولان بخشهاى ميانى گوناگون باشند. مدّعى آنها فقط دستگاه قضايى يا فلان روحانى نيست. همه بايد در اين قضيه مدّعى باشند.(2)

ص: 381

دانه پاشيدن دشمنان در مقابل جوانان ما

بدانيد امروز يكى از سلاحهاى دشمنانى كه مرگ بر آنها ميگوييد، اين است كه در مقابل جوانان ما دانه بپاشند - دانه ى گناه، دانه ى جاذبه هاى گناه، جاذبه هاى فساد - تا بلكه بتوانند آنها را جذب كنند. نفْس قوى بايد بايستد و تسليم اين جاذبه ها نشود. مراقب باشيد! جوانان بسيجى ما مؤمنند، مطهّرند، پاكند. امّا ممكن است در ميان آنها افرادى پيدا شوند كه روح قوى نداشته باشند و تسليم ترفند دشمن و شيطان گردند. اينجا، تقوا به درد ميخورد. تقوا يعنى اينكه دائم مراقب خودمان باشيم و نگذاريم كه اشتباه كنيم. يكى از سلاحهاى ما، دعاست؛ «لا يملك الا الدعاء» ما دعا را داريم؛ سلاح دعا را داريم؛ سلاح تضرّع را داريم و سلاح بكاء را داريم. ما از ترس، هيچ وقت گريه نميكنيم. از هيچكس و هيچ قدرتى در دنيا نميترسيم. امّا بزرگترين افتخار براى يك انسان مؤمن اين است كه در مقابل عظمت خداى خود، اشك بريزد؛ به حال خود گريه كند؛ بر گناهان خود و بر عمرى كه در گناه گذشته است، تأسّف بخورد.(1)

8) جناحهاى سياسى

اتّحاد جريانات سياسى در برابر دشمن

جريانها و خط و خطوط سياسى با هم اختلاف سليقه دارند؛ با هم بغض و كينه و دشمنى كه ندارند. واسطه هايى بودند كه شروع به اين كار كردند؛ آدم مشخصاً هدفهايشان را ميفهميد. در تبليغات بيرونى و در همين كارهايى كه انجام ميگرفت، انسان ميفهميد كه اينها تصميم دارند هر جناحى را عليه جناح ديگر تحريك كنند؛ براى هر جناحى از جناحهاى داخلى كشور، اينطور وانمود كنند كه دشمن واقعى شما بيرون اين مرزها نيست؛ دشمن واقعى شما همين جاست و آن هم آن جناح مقابل شماست! آتش منازعات جناحى را داغ و برافروخته كردند.(2)

به جان هم انداختن جناحهاى سياسى

عزيزان من! اين اختلافات سياسى و جناحى كه گاهى بسيار بزرگ نشان داده ميشود، به اين بزرگى نيست؛ به اين اهمّيّت نيست. مردم راه خودشان را ميروند. راه مردم، راه اسلام، راه انقلاب، راه خدا و راه امام بزرگوار است. مردم با اين خطكشيهاى تصنّعى و مصنوعى كارى ندارند. دشمن دوست ميدارد جناحها را بيشتر به جان هم بيندازد. بنده از روى دلسوزى كامل، بارها در نماز جمعه - كه مقدّسترين مكانهاست - و در ساير جاها، جناحهاى سياسى را دعوت كردم؛ گفتم بياييد بنشينيد با هم صحبت كنيد، با هم مذاكره كنيد. بياييد مواردى را كه بر روى آن با هم اتّفاق نظر داريد، اصل قرار دهيد و اختلافات را براساس اينها حل كنيد. اگر بر روى اصول پافشارى كنيد، موارد جزئى اختلافى و سياسى اهمّيّتى هم ندارد. عدّه اى قبول كردند؛ عدّه اى لجاجت كردند و ميكنند. اين لجاجت چه معنا دارد؟! چرا بايد كسانى وحدت ملّت را، وحدت ملّى را، امنيّت ملّى را، منافع ملّى و مصالح اين كشور را قربانى اغراض جناحى كنند؛ كه اگر بدون نفوذ دشمن باشد، بسيار بد است و اگر با نفوذ دشمن باشد، چند برابر بدتر است ؟(2)

ص: 385

جلوگيرى از گسترش نفوذ دشمن

حرف امروز و حرف هميشه ى من به جناحها و شخصيّتهاى سياسى در اين كشور اين است كه در مقابل دشمن به گونه اى نباشيد كه او احساس كند از اين طريق ميتواند در دل انقلاب رخنه كند و نفوذ خودش را گسترش دهد. اگر من گاهى از بعضى از اشخاص يا بعضى از مطبوعات در اين كشور گله كردم، بخاطر اين است. كارى نكنند كه اين احساس را به دشمن بدهند كه ميشود از اينجا در داخل نظام رخنه كرد و نفوذ خود را گسترش داد؛ كه گفتيم هرچه دشمن نفوذش بيشتر بشود، عزّت ملّى، اقتدار ملّى، عظمت ملّى و تأمين آينده ى كشور ضعيفتر خواهد شد. نسبت اينها، نسبت معكوس است. اگر كسى به دشمن ميدان ميدهد؛ اگر كسى روز سيزده آبان را - كه روز اعلام خصومتهاى آمريكاست - تبديل به روز ذلّت در مقابل آمريكا ميكند و اگر كسى به جاى استحكام وحدت ملّى، دائم در فكر تفرقه است، يقين بدانيد ميخواهد نفوذ دشمن را زمينه سازى كند. پس اين شخص نميتواند ادّعا كند كه طرفدار وحدت ملّى و مصالح ملّى است. اين بسيار بد است كه در نظام اسلامى عدّه اى دل به دشمن بدهند؛ اكتفا به اين هم نكنند، به تكرار حرفهاى دشمن بپردازند؛ به اين هم اكتفا نكنند، مقدّسات نظام را زير سؤال ببرند؛ به اين هم اكتفا نكنند، همان كارى را كه دشمن ميخواهد، عيناً انجام دهند؛ يعنى آن ايمان را - كه شرط اولى بود - در مردم متزلزل كنند؛ آن شجاعت و اعتماد به نفس را در دل جوانها از بين ببرند؛ تيشه بردارند به ديواره ى اين نظام بزنند، تا رخنه ايجاد كنند! اين كارها را بكنند، بعد نظام با آنها برخورد كند و طبق قوانين، مجرمشان بشناسد؛ كه مجرم شدن در نظام اسلامى، يك لكه ى ننگ ابدى است، مگر آنكه «إِلاَّ اَلَّذِينَ تٰابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَيَّنُوا» (1) كسى توبه كند؛ چيزى را كه افساد كرده، اصلاح كند؛ ابهامى را كه ايجاد كرده، تبديل به تبيين كند؛ خطاى گذشته ى خودش را روشن كند؛ آن وقت خداى متعال از او خواهد گذشت و جرمش تبديل به صلاح ميشود. ولى مادامى كه اين كارها را

ص: 386

عداوت دشمن با هر دو جناح سياسى

اختلاف سليقه در كشور وجود دارد؛ امّا تبديل آن به تضادّ بنيانى از كارهايى است كه دشمن به آن ميپردازد و در شكل دهى آن مؤثّر است. بايد مواظب باشيم. مسئولين و جناحهاى سياسى مواظب باشند اختلاف سليقه را به تضادهاى بنيانى تبديل نكنند. چرا شعارهاى دشمن را تكرار ميكنيد؟! دشمن با هر دو جناح عداوت دارد. خيال نكنيد يك جناح را دوست دارد و از جناح ديگر بدش مى آيد. با هر دو جناح دشمن است. گاهى از جناحى حمايت ميكند تا ديگرى را تضعيف نمايد. بعد كه يك جناح ضعيف و يا از صحنه خارج و زائل شد، به تضعيف ديگرى ميپردازد. مردم، مسئولين، سياسيها و جوانان عزيز ما خيلى مواظب باشند. دشمن، خواهان دسته بنديهاى سياسى و جدايى بين صفوف مردم است. خط دشمن در كشور ما عبارت است از جدا كردن مردم از نظام و ايجاد فضاى هرج و مرج در جامعه. شاهد بوديد كه در سال هفتادوهشت اين مسائل را به جنجالهاى خيابانى هم كشاندند كه قدرت بسيج مردمى جلو تجاوزات آنها را گرفت. جوانان عزيز هوشيار باشند و بدانند كه نقشه هاى دشمن در اين كشور چيست و چه ميخواهد.(3)

ص: 387

سوءاستفاده ى دشمن از بگومگوهاى بيهوده ى خوديها

آقايانى كه سردمداران خطوط سياسى و گرايشهاى سياسى هستيد، حالا برسيد به اين حرفى كه ما ميگوييم شما خوديها وقتى سر قضاياى بيهوده اينطور با هم درگير ميشويد، دشمن سوءاستفاده ميكند؛ بفرماييد، اين يك نمونه؛ ديديد دشمن چطور استفاده كرد؟! ديديد دشمن چگونه نيش خود را زد؟! اين مسائل را كنار بگذاريد. البتّه ما اصرار نداريم كه همه يك طور فكر كنند؛ امّا براى كار سياسى و درگيرى سياسى، حدّى قائل شويد و خط قرمزى بگذاريد. بى حساب و كتاب با هم مبارزه نكنيد كه آنقدر مشغول شويد كه به دشمن اجازه دهيد اينطور بيايد و داخل اين ميدانها بشود. سر اين قضيه ى قانون مطبوعات و سر قضاياى گوناگون ديگر، چه جنجال و چه دعوايى به راه افتاد! همه اش مسائل خط و خطوط! براى چه ؟ براى اينكه قانونى در مجلس تصويب ميشود! من به يك جريان سياسى خاص اشاره نميكنم؛ خطاب من به همه است. براى من، آن خط و اين خط و هر خط سياسى و سليقه ى سياسى ديگر، تفاوت نميكند. براى من، مناط و ملاك، راه خدا و راه امام و راه اسلام و حفظ كشور و رعايت مصالح مردم و حفظ آينده ى كشور مطرح است. براى من فرقى نميكند كه فلان كس متعلّق به خط «الف» است، فلان كس متعلّق به خط «ب» است. من به همه عرض ميكنم؛ شما هم هشيار باشيد.(1)

9) نخبگان

وظيفه نخبگان سياسى در مراقبت از گفتارها

آن كسانى كه به يك نحوى يك نوع مرجعيّتى در افكار مردم دارند؛ از اين سياسيّون و رؤساى احزاب و كارگردانان جريانات سياسى، و يك عدّه اى از اينها حرف شنوى دارند، اينها خيلى بايد مراقب رفتار خودشان باشند؛ خيلى بايد مراقب گفتار خودشان باشند. اگر آنها كمى افراطيگرى كنند، دامنه ى اين افراطيگرى در بدنه ى مردم به جاهاى بسيار حسّاس و خطرناكى خواهد رسيد كه گاهى خود آنها ديگر نميتوانند آن را جمع كنند، كه ما نمونه هايش را ديده ايم. افراط وقتى در جامعه به وجود آمد، هر حركت افراطى به افراطيگرى ديگران دامن ميزند. اگر نخبگان سياسى بخواهند قانون را زير پا بگذارند، يا براى اصلاح ابرو، چشم را كور كنند، چه بخواهند، چه نخواهند، مسئول خونها و خشونتها و هرج و مرجها، آنهايند. من به همه ى اين آقايان، اين دوستان قديمى، اين برادران توصيه ميكنم بر خودتان مسلّط باشيد؛ سعه ى صدر داشته باشيد؛ دستهاى دشمن را ببينيد؛ گرگهاى گرسنه ى كمين كرده را كه امروز ديگر نقاب ديپلماسى را يواش يواش دارند از چهره هايشان برميدارند و چهره ى حقيقى

ص: 390

نخبگان فكرى افسران جنگ نرمند

امروز جمهورى اسلامى و نظام اسلامى با يك جنگ عظيمى مواجه است، ليكن جنگ نرم - كه ديدم همين تعبير «جنگ نرم» توى صحبتهاى شما جوانها هست و الحمدلله به اين نكات توجّه داريد؛ اين خيلى براى ما مايه ى خوشحالى است - خوب، حالا در جنگ نرم، چه كسانى بايد ميدان بيايند؟ قدر مسلّم نخبگان فكرى اند. يعنى شما افسران جوانِ جبهه ى مقابله ى با جنگ نرميد.

اين كه چه كار بايد بكنيد، چه جورى بايد عمل كنيد، چه جورى بايد تبيين كنيد، اينها چيزهايى نيست كه من بيايم فهرست كنم، بگويم آقا اين عمل را انجام بدهيد، اين عمل را انجام ندهيد؛ اينها كارهايى است كه

ص: 391

10) مطبوعات

سوءاستفاده ى دشمن از مطبوعات

من سالها قبل هشدار دادم و براى مردم نقشى را كه دستهاى بيگانه در مديريّت فرهنگى كشور و رسانه ها و تبليغات كشور به كار ميگيرند، تبيين كردم. بعضيها انكار كردند؛ امّا بالاخره همه تصديق كردند. دشمنان ما بيكار ننشسته اند: از مطبوعات استفاده ميكنند، از تبليغات استفاده ميكنند و از روشهاى گوناگون تبليغى استفاده ميكنند تا آن ارزشهايى را كه ملّت به آنها پايبند است و آنها از آن ارزشها خوششان نمى آيد، در چشم مردم بشكنند. تلاششان را ميكنند. ما هم در عمل نشان داديم كه مطبوعات آزادند؛ اين عملكردهايى كه از نظر ما بسيار منفى است، وجود دارد؛ امّا مطبوعات آزادانه دارند همان كارها را ميكنند. اين، خود ردّ عملى كسانى است كه معتقدند آزادى بيان نيست؛ نخير، آزادى بيان، نشانه اش همين مطبوعاتى است كه عليه دولت، عليه نظام و عليه سياستهاى كلّى، آزادانه هر چه ميخواهند مينويسند؛ كسى هم متعرّض آنها نميشود. البتّه مردم هم به اينها خيلى اعتنايى نميكنند. اين، فضل الهى است.(2)

***

ص: 393

انتشار مطالب دروغ و فريب دشمن توسّط مطبوعات و رسانه ها

دشمن ميخواهد مطالب خود را در بين مردم به دروغ و فريب منتشر كند. ما نبايد عامل دشمن شويم و كار دشمن را آسان كنيم و همان چيزى را كه او ميخواهد در فضاى فكرى و فرهنگى جامعه ى ما به وجود آورد، در داخل كشور به وسيله ى مطبوعات، رسانه ها و تريبونها به خورد مردم دهيم. اين خطاى بسيار بزرگى است. اگر عمداً و با توجّه صورت گيرد، خيانت بزرگى است و اگر از روى غفلت باشد، خطاى بزرگى است. بايد خيلى آگاه و مراقب بود. امروز شگرد سلطه طلبى آمريكا و دستگاههاى جهنمى صهيونيستى در دنيا همين است. شما ببينيد در فلسطين اشغالى بدترين جنايتها و هولناكترين كشتارها را عليه مردم مظلوم و مغصوب فلسطين انجام ميدهند؛ امّا در افكار عمومى، فلسطينى را ظالم، و مهاجم و جلّاد فلسطينى را مظلوم جلوه ميدهند! امروز اينگونه از تبليغات بهره ميبرند. دشمنان عليه هر چيزى كه با سلطه طلبى و منافع نامشروع آنها تقابل داشته باشد، تبليغات ميكنند. در داخل كشور ما هم همينطور است. راهى كه اينها براى مقابله با اين ملّت بزرگ و عظيم الشأن و اين نظام و كشور عزيز ما در پيش گرفته اند و تشخيص داده اند، همين تبليغات است. اينها ميدانند كه اگر در اين كشور مداخله ى نظامى كنند، اين ملّت آنچنان توى دهنشان خواهد زد كه پشيمان شوند. ميدانند كه محاصره ى اقتصادى و تلاشهاى اقتصادى هم كه تقريباً بيست وسه سال است عليه ما اعمال ميكنند، اثر چندانى ندارد. محاصره ى اقتصادى

ص: 395

پيام دشمن با استفاده از فضاى آزادى

اى ملّت عزيز! آن عزّتى كه داريد، ناشى از مواضع ايمانى و انقلابى شماست. عزيزان من! در داخل مرزهاى ملّت ما كسانى هستند كه متأسّفانه همان حرفى را ميزنند كه سازمان سياى آمريكا به وسيله ى قلم به مزدان خود در مجلّات و مطبوعات دنيا پخش ميكند! يعنى ميخواهند بگويند «ارتباط با آمريكا، كليد حل است؛ تا ارتباط با آمريكا پيدا نكنيد، نميشود هيچ كار كرد!» عدّه اى هم در داخل كشور، اين پيام دشمن را در روزنامه هاى خود ما با استفاده از فضاى آزادى كه خوشبختانه نظام جمهورى اسلامى به وجود آورده است و همه ميتوانند نظرات خودشان را بگويند، پخش ميكنند!(1)

ص: 397

فصل دهم عوامل كمك به دشمن

مغرضان و غافلان؛ تسهيل كنندگان نفوذِ دشمن

دو دسته از مردم، نفوذ دشمن را تسهيل ميكنند: دسته ى اوّل، مغرضها و كسانى كه با اسلام و انقلاب و نظام جمهورى اسلامى و روحانيّت و حاكميّت ارزشهاى اسلامى مخالفند - البتّه اينها بسيار كم هستند ولى بى اثر نيستند - و دسته ى دوّم كسانى هستند كه غرض ندارند، امّا غافل و ناآگاه و بازى خورده ى دست مغرضها هستند. دسته ى دوّم را بايد آگاه كرد و نسبت به دسته ى اوّل، مسئولان بخشهاى مختلف كشور تصميم گيرى ميكنند.(1)

دوستان نادان و غافل

همه ى كسانى كه در اين ميدان، كار خلاف ميكنند، دشمنان نيستند؛

ص: 402

فتنه يعنى انسان نفهمد چه كسى دوست و چه كسى دشمن است

خطرناكترين اين حوادث، حادثه اى است كه فتنه باشد. فتنه، يعنى حادثه ى غبارآلودى كه انسان نتواند بفهمد چه كسى دوست و چه كسى دشمن است و چه كسى با غرض وارد ميدان شده و از كجا تحريك ميشود. فتنه ها را بايد با روشنگرى خاموش كرد. هر جا روشنگرى باشد، فتنه انگيز دستش كوتاه ميشود. هر جا حرف بى هدف، كار بى هدف، تيراندازى بى هدف، تهمت زدن بى هدف وجود داشته باشد، فتنه انگيز خوشحال ميگردد؛ چون صحنه شلوغ ميشود. لذا مردم عزيز ما كه بحمدالله در اين بيست سال هوشيارى حقيقى خودشان را در قضاياى گوناگون نشان دادند، در اين قضيه هم بايد هوشيارانه مسائل را تحليل كنند.(2)

ص: 403

شناسايى نفوذيهاى خارج از كشور

امروز يكى از كارهاى امنيّتى مسئولان اطّلاعات عبارت است از شناسايى نفوذيهايى كه از خارج وارد كشور ميشوند و خمپاره و مواد منفجره و امثال اينها را به داخل مى آورند. از آن طرف هم نمايندگان كنگره ى آمريكا و فلان بخش دولتى اروپا به اينها امضا ميدهند! معناى اين كارها چيست ؟ آيا اينها به هم ربط ندارد و به يكديگر متّصل نيست ؟ كسانى كه اينها را راه مى اندازند و به داخل ميفرستند، همان كسانى هستند كه در كنگره ى آمريكا يك طور و در فلان كشور اروپايى يك طور، از رئيس جمهور، از نخست وزير و از نماينده ى مجلس تأييد و امضا و كمك و تشويق و پول ميگيرند. مگر معناى ارتباط با خارج چيست؛ چرا ما بايد چشمان خود را ببنديم ؟ اگر ما دشمن خود را نبينيم و به فكر مقابله ى با او نباشيم، چه كسى ما را تشويق و تحسين ميكند؟ ما در داخل كشور، دشمن فرضى درست ميكنيم؛ جناحها همديگر را دشمن عمده ميكنند؛ اين جناح عليه آن جناح، آن جناح عليه اين جناح! آيا اين عقلايى است ؟! آيا اين لازمه ى اداره ى درست كشور است ؟!(1)