بسم الله الرحمن الرحيم

ص: 2

ص: 3

سرشناسه: خامنه اى، على، رهبر جمهورى اسلامى ايران، 1318 _

عنوان و نام پديدآور: آزمون بصيرت (حماسه ى نُه دى) مرورى بر بيانات حضرت آيت الله العظمى سيّدعلى خامنه اى (مدّظلّه العالى) رهبر معظّم انقلاب اسلامى درباره ى حماسه ى نُه دى و گزارش حوادث 8 ماه دفاع از رأى مردم.

مشخصات نشر: تهران: انتشارات انقلاب اسلامى، 1394.

مشخصات ظاهرى: 230 ص.

شابك: 978-964-2951-85-7

وضعيت فهرست نويسى: فيپا

موضوع: خامنه اى، على، رهبر جمهورى اسلامى ايران، 1318 ___ نظريه درباره ى فتنه و فتنه انگيزى.

موضوع: خامنه اى، على، رهبر جمهورى اسلامى ايران، 1318 ___ نظريه درباره ى انتخابات

موضوع: خامنه اى، على، رهبر جمهورى اسلامى ايران، 1318 ___ پيام ها و سخنرانى ها

موضوع: ايران __ سياست و حكومت __ 1388

موضوع: ايران __ تاريخ __ جمهورى اسلامى، 1388 _

شناسه افزوده: انتشارات انقلاب اسلامى

رده بندى كنگره: DSR1692 /ف 2 غ 4 1393

رده بندى ديويى: 955/0844

شماره كتابشناسى: 3705265

آزمون بصيرت

ناشر: انتشارات انقلاب اسلامى

(وابسته به مؤسّسه ى پژوهشى فرهنگى انقلاب اسلامى)

شمارگان: 2000

چاپ اوّل: پائيز 1394

130000 ريال

شابك: 7-85-2951-964-978

نشاني: تهران، خيابان جمهوري اسلامي، خيابان دانشگاه جنوبي، كوچه ي عطارد، شماره ي 7

تلفن: 66977268-66405100 - تلفن مركز پخش: 09195593732-66483695

پست الكترونيكى: Info@Book-khamenei.ir - سامانه پيامكى: 120 20 1000 - http://Book-Khamenei.ir

ص: 4

يومِ قدرت نمايى خداست كه يك يتيم را كه همه رَفضَش(1) كرده بودند، نميتوانست زندگى بكند تو وطن خودش، تو خانه خودش، بعد از چندى فتح مكّه به دست او شد؛ و آن قُلْدُرها و آن ثروتمندها و آن قدرتمندها همه در تحت سيطره او واقع شد و فرمود:

أنتم الطّلقاء(2) ديگر آزادتان كردم، برويد؛ اين «يوم اللَّه» است. يوم خوارج، روزى كه اميرالمؤمنين (سلام الله عليه) شمشير را كشيد و اين فاسدها را، اين غدّه هاى سرطانى را درو كرد، اين هم «يوم اللَّه» بود. اين مقدّسهايى كه پينه بسته بود پيشانيشان، لكن خدا را نميشناختند، همينها بودند كه كشتند اميرالمؤمنين را! قيام كردند در مقابل اميرالمؤمنين (سلام الله عليه) از لشكر خودش بودند، قيام كردند در مقابل او. براى خاطر آن قضايايى كه در صفّين واقع شد و امام (عليه السّلام) ديد كه اگر اينها باقى باشند فاسد ميكنند ملّت را، تمامشان را كشت، الّا بعضى كه فرار كردند؛ اين «يوم اللَّه» بود. روزهايى كه خداى تبارك و تعالى براى تنبيه ملّتها يك چيزهايى را وارد ميكند، يك زلزله اى وارد ميكند، يك سيلى وارد ميكند، يك طوفانى وارد ميكند، كه شلّاق بزند به اين مردم كه آدم بشويد، اينها هم «يوم اللَّه» است. چيزهايى است كه به خدا مربوط است.

از آن «يوم اللَّه» ها 15 خرداد بود. 15 خرداد هم از «ايام اللَّه» بود كه يك ملّت ايستاد در مقابل يك قدرت و كارى كرد كه پنج ماه تقريباً حكومت نظامى شد. منتها قدرت نداشت ملّت؛ باز اجتماع درست نشده بود، بيدار نشده بودند، شكست خوردند نه، شكست به حسب ظاهر؛ و الّا از همانجا مبدأ پيروزى ملّت است.

17 شهريور هم _ كه امروز ما اينجا مجتمع هستيم _ آن 17 شهريور سال گذشته «من ايّام الله» آن هم از ايام خدايى بود كه يك ملّت، زن و مردش، جوان و غير جوانش، بايستند و خون بدهند براى احقاق حق. اين روز خداست. 17 شهريور «من ايّام الله» است، بايد متذكّر باشيد. بايد يادآورى

ص: 6

كنيد اين «ايام اللَّه» را. چنانچه كرديد، از ياد نبايد برود اين «ايام اللَّه» براى اينكه اين ايام اند كه آدم سازند. اين ايام است كه جوانهاى ما را از عشرتكده ها بيرون مى آورد به ميدان جنگ ميبرد. اين ايام الهى هست كه ملّت ما را بيدار ميكند و بيدار كرد. امر ميكند: ذَكِّرْهُمْ بِأَيّٰامِ اَللّٰهِ ؛ «ايام اللَّه» را در ذُكر مردم وارد كن. يادتان نرود اين ايام بزرگى كه بر ملّت ما گذشت و «ايام اللَّه» بود؛ مثل «15 خرداد»؛ مثل «17 شهريور». آن روزى كه اين خبيث(1) فرار كرد از «ايام اللَّه» بود؛ كه يك ملّتى كه هيچ نداشت يك قدرت را شكست، به طورى كه نتوانست بماند. نه قدرت خودش، قدرت همه؛ دنيا ايستاده بود مقابل شما، من مطّلع بودم، دنيا ايستاده بود پشتيبان، پشتيبان خودش اوّل؛ پشتيبان وارث آن، كه اين شخص بختيار باشد، ثانياً. ايستاده بودند دنبال او كه نگهشان دارند. دو دستى آمريكا چسبيده بود كه شاه را نگه دارد. وقتى او فرار كرد، دودستى چسبيده بودند بختيار را نگه دارند.

... به ما ميگفتند كه زود است(2)؛ شما حالا نرويد زود است، حالا حالا شما به ايران نرويد. ميخواستند جمع و جور كنند قدرت خودشان را و آشفتگيها را تمام كنند كه ديگر امكان رفتن نباشد، آن هم يكى از «ايام اللَّه» بود.

و يكى از ايام بزرگ خداى تبارك و تعالى آن شبى بود كه كودتا كردند اينها(3). آن شبى كه ما تهران بوديم و روز هم اعلام حكومت نظامى شد كه روز هم كسى بيرون نيايد و آن شب _ بعدها به ما اطّلاع دادند _ اينها آن شب بنا داشتند كه تمام سران قوم، هر كس گوشش ميجُنبيد، بِكُشند و تصفيه كنند تا تمام بشود كار، خدا نخواست، آن قيام ملّت و آن قيام نورانى ملّت، ملّت متعهّد كه بعدش كه اينها قيام كردند، نيروهاى آن طرف هم به اين طرف ملحق شدند، هِى ملحق شدند، يك مسأله اى بود كه الهى بود و «مِن

ص: 7

ايام اللَّه» بود. اين را از ياد نبريد كه تمام چيزها را جمع كردند و تمام كيدها را درست كردند براى اينكه در يك شب بريزند كودتا كنند و همه اشخاصى كه احتمال ميرود يك كارى از آنها بيايد همه را از بين ببرند، ملّت را باز برگردانند به آن حال اوّل، خدا نخواست. اين يكى از «ايام اللَّه» بود كه شما ملّت شريف نورانى با قلبهاى پُر از ايمان نترسيديد و آن روز ريختيد به خيابانها، با اينكه اعلام حكومت نظامى بود، ريختيد به خيابانها و خنثى شد آن چيزى كه آنها ميخواستند.

... اين ايام يادتان باشد؛ از يادتان نبريد. اين ايام بزرگ الهى كه از «ايام اللَّه» است اينها را يادتان باشد. يادتان نرود كه ما يك 15 خرداد داشتيم، 15 خرداد مبدأ نهضت اسلامى ايران است. يادتان نرود كه ما يك 17 شهريور داشتيم. 17 شهريور از «ايام اللَّه» است؛ و بايد يادمان نرود اين را. آنقدر شهيد داديم و آنقدر خون داديم ما آن روز و در مقابل اجانب و در مقابل وابستگان به اجانب. قيام كردند ملّت ما و خونشان ريخته شد، لكن پيروز شديم. مبدأ پيروزى و همه ى روزهايى كه نميتوانيم ما بشمريم. اين روزهايى كه آنها با كمال شقاوت حمله ميكردند و شما با كمال شجاعت زن و مردتان مى ايستاديد در مقابلشان. يك كسى كه براى من نقل كرد، گفت من خودم ديدم كه يك بچه ى ده دوازده ساله _ يك همچو چيزى _ سوار موتورسيكلت بود و رفت طرف تانك! تانك هم او را زير گرفت از بين برد. امّا يك همچو روحيه اى پيدا شده بود كه بچه ى دوازده ساله هم حمله به تانك ميكند، با دست خالى و هيچى.»(1)

آرى نُهم دى ماه سال 88 يوم الله بود امّا يك روز به خودى خود يوم الله نميشود. 9 دى نيز از اين قاعده جدا نبود. براى فهم 9 دى بايد ريشه ها و نتايج اين حركت عظيم و حياتى را مورد بررسى و تحليل قرار داد.

ص: 8

واقعيت اين است كه 9 دى، تقابل مجموعه اى از مردم با مجموعه اى ديگر نبود، بلكه تقابل بين مؤمنان به انقلاب اسلامى و قانون اساسى و آرمانهاى امام راحل (قدّس سرّه) و مخالفان با اصل اين جريان الهى بود.

انقلاب اسلامى ايران در زمانى به پيروزى رسيد كه تمام حركتهاى انقلابى جهان به بن بست رسيده بود و همه ى آزاديخواهان جهان پذيرفته بودند كه نميتوان خارج از چارچوب دو قطب شرق و غرب در عرصه ى سياسى بازى كرد. دين و معنويت غريب بود و اسلام، غريبتر. فلسطين كه آرمان تمام مسلمانان بود مورد معامله قرار گرفته بود و همه ى مبارزان قديمى، تبديل به مذاكره كننده شده بودند.

در اين زمان بود كه دم مسيحايى امام راحل عظيم الشأن به داد ملّتها و به ويژه ملّت ايران رسيد و از اينجا بود كه كينه ى امام و انقلاب او به دل مستكبران عالم نشست. امام بزرگوار ما آمده بود كه بند استبداد را از پاى ملّت ايران باز كند و منابع ايران را از دست مستعمران خارج نمايد. او گفتمان يا شرقى يا غربى را به نه شرقى نه غربى تغيير داد و آنقدر آرمانهايش انسانى بود كه مرزها را درنورديد. او انقلابش را همچون ديگر گفتمانها با اسلحه و كشورگشايى صادر نكرد. حتّى رسانه ى چندانى در اختيار نداشت، بلكه رسانه اش فكرش بود.

عاشقان امام از اعماق آفريقا و اروپا و سيبرى و شرق و غرب و ميانه ى آسيا و جنوب آمريكا و حتّى از آمريكاى شمالى بودند.

با اين همه دور از انتظار نبود كه هم بلوك شرق به دشمنى اش برخيزند و هم بلوك غرب. آمريكاييها كه همه ى تلاش خود را كرده بودند تا انقلاب به ثمر نرسد، بعد از پيروزى معجزه گون آن، تمام اهتمام خود را براى سرنگونى يا انحراف آن خرج كردند.

شرق و غرب كه در هيچ موردى دست دوستى به هم نميدادند، در تجهيز صدّام ملعون همداستان شدند.

ص: 9

پس از ارتحال حضرت امام (قدّس الله نفسه الزكيه) سكّان كشتى انقلاب و هدايت انقلابيون سراسر عالم به دست رهبر عالى قدر انقلاب _ اين شاگرد مكتب امام و ذخيره ى الهى _ داده شد. دشمن كه از جنگ نظامى و سخت، طرفى نبسته بود به جنگ نرم فرهنگى و جنگ سياسى و اقتصادى روى آورد. رهبر انقلاب همچون فرمانده ى مسلّط بر ميدان، حركات دشمن را ميديد و گراى آن را به آحاد جامعه ميداد و فرمان حمله را صادر و تاكتيك دفاع را ارائه مينمود. هرجا كه پاسخ مناسب و بموقع از سوى مسؤولان و مردم به فرامين او داده شد، پيروز شديم و هرجا كه سستى كرديم از رسيدن به نتيجه ى مطلوب بازمانديم.

او با تدابير خود، اين كشتى را از ميان طوفانهاى سهمگين كه هر كدامش براى از بين بردن يك كشور كافى بود، عبور داد. تدابيرش برگرفته از علوم وحيانى، دانشهاى بشرى و تجارب تاريخى بود. او اگرچه قواعد مادّى تدبير سياست و اقتصاد و فرهنگ را بخوبى ميدانست امّا ايمان به وعده هاى الهى و استمداد از وليعصر (ارواحنا فداه) هميشه سرلوحه ى برنامه هايش بوده است. او تاكتيكهاى ربوبى را خوب ميداند و ايمان دارد كه دستى از غيب پشتوانه ى اين انقلاب است، البتّه تا هنگامى كه قدر اين دست مهربان دانسته شود.

تا آنكه سال 88 فرا رسيد.

بنا بود در اين سال، انتخابات رياست جمهورى دهم برگزار شود. شروع پرشور و البتّه زودهنگام بحثهاى انتخاباتى همه را خوشبين به برگزارى انتخاباتى پرشور ميكرد. نخست وزير دوران امام و جنگ، نماينده ى امام در بنياد شهيد و رئيس دو دوره ى مجلس شوراى اسلامى، فرمانده ى سپاه در دوران جنگ و رئيس دولت نهم كه توانسته بود شعارهاى امام را بر سر دست بگيرد، بنا بود با هم رقابت كنند.

هيچكس _ شايد حتّى دشمن هم _ تصوّر نميكرد كه قرار است اتّفاقاتى تلخ بيفتد و اين خود يكى از عبرتهاى سال 88 بود كه رهبر عزيز بارها

ص: 10

يادآورمان شد كه:

«تجربه هايى هم اين انتخابات داشت. يك تجربه براى ملّت ما و مسؤولان ما بود كه من اصرار دارم بر اينكه اين تجربه را همه مان جدّى بگيريم؛ هم مسؤولان جدّى بگيرند، هم آحاد مردم جدّى بگيرند؛ و آن تجربه اين است كه باور كنيم كه هميشه امكان ضربه زدن از سوى دشمنان انقلاب و دشمنان ايران اسلامى هست؛ حتّى در بهترين شرايط. هميشه كمين دشمن را در نظر داشته باشيم.»(1)

امّا باز هم او بود كه پيش از همه خطر را احساس كرد. براى همه عجيب بود كه در روز اوّل نوروز و در محضر على بن موسى الرّضا (عليه آلاف التحية والثناء) نسبت به خدشه در سلامت انتخابات تذكّر دهد. او تحرّكات رسانه هاى بيگانه را رصد كرده بود و خطّ نفوذ او را تا نيروهاى داخلى دنبال كرده بود. عجيب آنكه در همان دوران بود كه كميته اى براى صيانت از آرا تشكيل گرديده بود؛ بدعتى كه نه قبل از 88 و نه بعد از آن تكرار نشد.

اشتباهاتى در دوران تبليغات انتخاباتى شكل گرفت، چه از نامزدها و چه از طرفداران و چه از رسانه ها امّا همه، اين موارد را از اقتضائات يك انتخابات پرشور دانستند و در برخى موارد از اين تحرّكات استقبال كردند. امّا تنها او بود كه باز زبان به تذكّر گشود و همگان را دعوت به رعايت برادرى و اصول اسلامى در رقابت نمود.

نوبت به 24 خرداد رسيد. حضور پرشور مردم بر سر صندوقهاى رأى و ثبت نصاب 85 درصدى، چشم همگان را خيره كرد و به تعبير رهبر معظّم انقلاب، يك زلزله ى سياسى براى دشمنان و پتك جمهوريت بر سر آنها بود.

همه شيرين كام از اين حماسه بودند كه اقدام يكى از كانديداها در اعلام زودهنگام پيروزى خود در شام جمعه، آب سردى بر شور و هيجان انتخابات ريخت. البتّه باز هم كسى اين اتّفاق را جدّى نگرفت.

ص: 11

از 23 خرداد تحرّكات مشكوكى آغاز شد و كم كم شور انتخابات در برخى از نقاط تهران تبديل به تشنّج گرديد. حمله به اموال عمومى شكل گرفت و هرچه گذشت بر خشونتها افزوده شد.

دو نفر از رأى نياوردگان، شروع به اردوكشى خيابانى كردند. در اين مرحله، بسيارى از طرفداران اين دو باور كرده بودند كه تقلّبى گسترده در انتخابات شكل گرفته است و به رأى مردم _ اين حقّ الناس بر عهده ى نظام _ خيانت شده است.

پس از راهپيمايى 25 خردادِ طرفداران دو نامزد يادشده، خشونتهايى انجام شد. به پايگاه بسيج حمله شد، برخى قتلهاى مشكوك انجام شد و برخى از اموال عمومى غارت گرديد و سطلهاى زباله به آتش كشيده شد.

امّا رهبر دلسوز انقلاب از همان ساعات ابتدايى، خطر را احساس كرده بود و تمام همّت خود را براى حفاظت از انقلاب و مردم و رأى آنها به كار بست. با نمايندگان نامزدها سخن گفت، با برخى از نامزدهاى معترض به صورت حضورى به صحبت نشست و همه ى تمهيدات لازم را در نظر گرفت تا قبل از شعله ور شدن آتش فتنه، آن را مهار نمايد.

امّا...

نامزدهاى مغلوبِ معترضِ قانون گريز كه التزام به اخلاق و ادب انتخابات را فراموش كردند، بر آتش اختلاف دميدند. فتنه كه همان فضاى غبارآلود است، بيش از آشفته كردن نيازمند آرامش و تبيين و صبر است و دريغ كه هر چه تبيين از اين سو عرضه ميشد، از آن سو غبار به هواى جامعه تزريق ميشد. برخى از نخبگان كه انگار باور كرده بودند تقلّب شده يا باور كرده بودند كه انقلاب به آخر كار خود رسيده است، رهبر خود را تنها گذاشتند و لقب «ساكت» را بر خود پسنديدند.

برخى از خواص هم كه شهوات و حبّ رياست بر آنها حكومت ميكرد، بيشتر پياده نظام دشمن شدند.

ص: 12

نامزدهاى خروج كننده ى بر قانون، آزادانه به هرجا كه ميخواستند سرك ميكشيدند و فراموش كرده بودند كه براى چه نامزد شده بودند، براى رياست جمهورى اسلامى نه رياست جمهورى! تهمتها از هر سو روانه ى نظام و نهادهاى انقلابى آن ميشد. هر روز به نام يك تشكّل، اعلاميه صادر ميگرديد و تلاش ميشد تا معترضان بيش از جمعيت واقعى قلمداد گردد. كشته سازى هايى انجام شد و برخى از تخلّفات مسؤولان مربوط اين موارد را در اذهان باورپذير كرد.

غبار فتنه و ترديد به جان ايمان انسانهاى ضعيف افتاده بود...

رهبر حكيم انقلاب منتظر بود تا تبيينهاى او و اندك خواص حاضر در ميدان جنگ نرم، اثر كند و اوّلاً باور شود كه فتنه هست و ثانياً همه به دامن انقلاب بازگردند.

هر چه گذشت مرزها واضحتر شد، خيلى از طرفداران نامزدهاى مغلوب كه ديگر خود را هدايتگر يك جنبش ميدانستند، از اطراف آنها به كنار رفتند. آهسته آهسته امّا دير همه باور كردند كه ديگر بحث رقابت انتخاباتى نيست. عَلَمى كه به نام امام و انقلاب بلند شده بود، كسانى را زير خود جمع كرده بود كه سالها بغض انقلاب و امام را در دل پرورانيده بودند. دشمنان قسم خورده ى اسلام و انقلاب هم به پشتيبانى اين جماعت آمدند و نقاب نفاق از چهره به كنارى زدند.

از چند هفته پس از انتخابات و شروع فتنه، مطالبه ى عمومى برخورد با اخلالگران مطرح بود امّا انتظار رهبر انقلاب، تشكيل يك گفتمان عمومى بر ضدّ آنان و به حدّاقل رسيدن هزينه ى اتمام اين بازى خطرناك بود.

حلقه هاى زنجيره ى بصيرت يابى جامعه در حال تكميل شدن بود. اقدامات خشونت بار 25 خرداد، اتمام حجّت با نامزد مغلوب و نمايندگان نامزدها، افزايش مهلت شكايت نامزدها، بيانات روشنگر در نمازجمعه ى تاريخى 29 خرداد، حوادث نمازجمعه ى 26 تيرماه، فراموش شدن شعار

ص: 13

حمايت از فلسطين در روز قدس، انحراف شعار مرگ بر آمريكا در 13 آبان، توهين به حضرت امام در 16 آذر و در آخر هتك حرمت روز عاشورا در 6 دى.

صبر انقلابى مردم بسرآمد، ديرباورترين افراد هم ديگر يقين كرده بودند كه مسأله از يك اعتراض انتخاباتى فراتر رفته است.

در هشتم دى، افتخار حضور در ميدان براى مردم حسينى تبريز ثبت گرديد و نهم دى، حماسه ى عظيم حضور مردم در ميدان دفاع از اسلام و انقلاب و بيعت با رهبر معظّم در سراسر كشور رقم خورد.

9 دى، نقطه ى آغاز اضمحلال فتنه بود. همه فهميدند كه شعار «ما بيشماريم» كه بر دهان برخى از سردمداران آشوب جارى بود، افسانه اى بيش نيست و آنها كه بيشمارند، عاشقان اسلام و انقلاب و رهبر هستند.

پس از 9 دى، رأى نياوردگان فريب خورده جايگاهى در پيشگاه ملّت نداشتند؛ و قبل از آنكه در پى اغتشاش 25 بهمن 89، محكوم به حصر خانگى شوند، مطرود ملّت و محصور در اتاق تنهايى خود و بيانيه هايشان شدند.

9 دى به خاطر آنكه حقّ بر گردن ملّت و انقلاب دارد، يوم الله است. روز خداست زيرا كه خداوند در آن روز به خاطر محبّتى كه در دل مردم نسبت به امام حسين (عليه السّلام) بود، قدرت نمايى كرد و درسهاى ماندگارى به بندگان خوب و بدش داد.

9 دى روزى است كه ملّت به حكمت ولى فقيه ايمان پيدا كرد. 9 دى دشمنان را مأيوس از شكست دادن انقلاب كرد. 9 دى به دوستان انقلاب درس داد كه هيچگاه نبايد بالش نرم زير سر گذارد. به بهانه ى 9 دى بود كه بسيارى از معارف انقلاب بازخوانى شد و نسل سوّم و چهارم انقلاب با تاريخ انقلاب و گذشته ى برخى از افراد آشنا شد.

9 دى به ما آموخت كه قانون، فصل الخطاب است و ميتوان شور انتخاباتى داشت امّا اصول انقلابى و اسلامى را نيز محترم دانست.

ص: 14

9 دى دوست را از دشمن جدا كرد و منافق را از مؤمن. چه بسيار پرده هاى نفاق كه از افراد و احزاب برافتاد و چه افراد و احزاب كه به پاس حضور عمّارگونه در هشت ماه دفاع مقدّس جنگ نرم آبرو يافتند.

9 دى يادآور مظلومانى است كه در دوران فتنه در راه دفاع از انقلاب اسلامى به شهادت رسيدند يا ضررهاى جانى و آبرويى را بر خود خريدند.

9 دى يك شاخص است و نقطه ى عطفى در تاريخ انقلاب اسلامى؛ از اين رو دور نيست كه دشمنانى داشته باشد. كسانى كه تلاش در از ياد بردن آن دارند و كسانى كه سعى بر منحرف كردن آن. برخى فتنه را هم جور ديگر معنا كردند.

از اينجاست كه بايد نهم دى بماند و يادش گرامى داشته شود. گراميداشت 9 دى نيز بيش از آنكه از جنس شعار باشد كه شعار هم در جاى خود لازم است _ بايد از جنس شعور و تبيين و بصيرت افزايى باشد.

همه بايد در 9 دى از فتنه و دشمنى دشمنان بگويند. درسهاى آن هشت ماه و عبرتهاى آن را مرور كنند. قدردان رهبرى عزيز باشند كه كشتى انقلاب را به ساحل امنيت رهنمون شد. توطئه هاى دشمن را بازگويند و نقشه هاى دشمن را بر اساس تحليل، پيش بينى كنند.

يكى از مهمترين كارها نسبت به 9 دى، يادآورى تاريخ آن دوران است؛ زيرا كه حافظه ى عمومى جامعه بسيار ضعيف است و به سرعت نكات و زواياى حادثه را فراموش ميكند. بايد از هر رسانه اى بهره جست تا اين حافظه تقويت شود.

در عرصه ى مكتوب، اقدامات مختلفى در سالهاى گذشته از جهت تحليل و تبيين و بيان تاريخ آن دوران انجام شده است كه همه، شايسته ى تقدير و درخور استفاده است. انتشارات انقلاب اسلامى نيز تا كنون سه اثر را با تكيه بر بيانات رهبر معظّم انقلاب اسلامى در زمينه ى فتنه ى 88، تقديم ملّت عزيز ايران كرده است كه در زمان خود مورد استفاده و استقبال

ص: 15

علاقه مندان قرار گرفته است. عناوين اين سه اثر عبارت است از: شرح ماجرا، نقشه ى نقش بر آب و كالبدشكافى فتنه 88.

اثر حاضر نيز مشتمل بر بيانات گهربار معظّم له است امّا جهت نگاه اين كتاب با سه اثر گذشته متفاوت است.

اوّلاً به صورت گذرا به برخى از ريشه هاى اصلى شكلگيرى فتنه پرداخته است. ثانياً تا آبان سال 1394 به روز شده است. ثالثاً در مورد بيانات مربوط به سال 88 برخى از نكات تاريخى آن دوران و به اصطلاح شأن نزول بيانات را به صورت كوتاه يادآور شده است.

اين اثر با رعايت سير تاريخى بيانات، مخاطب را با تاريخ همراه ميكند و اين همراهى، فوايد متعدّدى را براى او به همراه خواهد داشت. مخاطب نكته سنج، مديريت ميدانى رهبر عزيز را خواهد دانست و خواهد فهميد كه به آگاهى رساندن عموم مردم چقدر سخت و زمان بَر است.

در پايان نيز فهرست موضوعى مطالب درج شده است تا مخاطب بتواند به يك نظام فكرى در زمينه ى فتنه و مسائل پيرامونى آن دست يابد.

مطالعه ى اين اثر، يك شروع در مطالعه و تحقيق در مورد حماسه ى 9 دى و فتنه ى 88 است و مخاطب را از مراجعه به كتب تحليلى در اين زمينه بى نياز نميكند.

بياييم دوباره به صدر كلام بازگرديم؛ آنجا كه از يوم الله بودن و معناى يوم الله سخن به ميان آمد. اگر 9 دى پاس داشته ميشود، براى باقى ماندن در گذشته نيست بلكه عبرت و درسى براى آينده است تا از عبرتهاى آن پند گيريم و درسهاى آن را سرلوحه ى عمل قرار دهيم.

من الله التوفيق و عليه التكلان

ص: 16

يادآورى 51

بيانات 51

دنباله روى برخى ناسپاسها از دشمن در خدشه كردن به سلامت انتخابات 51

اهداف شوم دشمن نسبت به انتخابات 53

انتخابات؛ آبروى ملّى ما و وسيله اى براى عزّت ملّى 54

مسأله ى اوّل؛ شركت در انتخابات 54

خرداد ماه 55

يادآورى 55

بيانات 57

هجوم تبليغاتى دشمن براى مخدوش كردن چهره ى انتخابات 57

هدف دشمن از تخريب انتخابات؛ از بين بردن پشتوانه ى مردمى نظام 58

ضرورت پرهيز طرفداران نامزدهاى رياست جمهورى از درگيرى 58

لزوم پرهيز نامزدها از ايجاد دشمنى با يكديگر 59

تأكيد بر مخفى بودن رأى رهبر 60

تشكّر از حضور پرشور و عقلانى طرفداران نامزدها در ايام تبليغات 60

اهمّيت امنيت انتخابات 61

ضرورت باور نكردن شايعات در امر انتخابات 61

جشن واقعى به خاطر ثبت نصاب تازه از مشاركت در انتخابات 62

ثابت شدن صلابت ايران با حضور پرشور مردم در انتخابات 22 خرداد 62

تبريك پيروزى ملّت در انتخابات و دعوت به شكرگزارى اين نعمت 62

لزوم حفظ هوشيارى در برابر توطئه هاى دشمن در شنبه ى پس از انتخابات 63

تشكّر از نقش آفرينان در خلق حماسه ى انتخابات 63

تضرّع به درگاه الهى و استمداد از امام زمان (عليه السّلام) 64

پيام حضور مردم در انتخابات 22 خرداد 64

تذكّر به يكى از نامزدهاى معترض 64

يكى بودن طرفداران همه ى نامزدها در اعتقاد به نظام 65

ضرورت حراست از اتّحاد ملّى با وجود اختلاف سلايق سياسى 66

وظيفه ى همه ى نامزدها و طرفداران در مقابله با ايجاد دشمنى 67

لزوم پيگيرى اعتراضات از مجارى قانونى 67

اعتماد رهبرى به مسؤولان انتخابات در همه ى دوره ها 68

ضرورت صيانت از افتخار بين المللى انتخاباتِ با چهل ميليون رأى 68

وظايف طرف پيروز و طرف مغلوب در انتخابات 69

وجود دستهايى براى خرابكارى و اختلاف افكنى بين طرفداران نامزدها 70

وظيفه ى همگان در اعلام موضع صريح نسبت به اغتشاش آفرينان 71

لزوم پرهيز طرفداران نامزد پيروز و مغلوب از عصبانى كردن طرف مقابل 72

ص: 18

تأكيد بر حفظ هويت جمعى كشور و ملّت 72

سه مطلب خطاب به سه دسته 73

مطلب اوّل خطاب به مردم عزيز 73

تشكّر از ملّت براى نمايش روح مشاركت و دلبستگى به نظامشان 73

شور و شعور نسل جوان در انتخابات سال 74 88

تعهّد جمعى مردم براى حفظ نظام و كشور با وجود اختلاف سلايق 74

انتخابات 88؛ زلزله ى سياسى براى دشمن و جشن براى دوستان 75

انتخابات 22 خرداد؛ نشانه ى اعتماد و اميد مردم 75

خسارت عظيم تضعيف اعتماد مردم به نظام 76

شروع خطّ فتنه ى تقلّب از پيش از انتخابات 76

گوش نكردن برخى نسبت به هشدار درباره ى نقشه ى دشمن 77

رقابتهاى انتخاباتى 88؛ رقابتهاى جدّى و ميان جريانهاى معتقد به نظام 77

جهات مثبت و منفى مناظره ها و رقابتها 79

مأجور بودن همه ى مردم در خلق حماسه اى تاريخى در انتخابات دهم رياست جمهورى 84

ممكن نبودن تقلّب گسترده با وجود سازوكارهاى قانونى انتخابات 84

نپذيرفتن بدعتهاى غيرقانونى براى مصونيت پيدا كردن انتخابات آينده 85

ضرورت پيگيرى اعتراضات از راههاى قانونى 85

مطلب دوّم خطاب به سياسيون، نامزدها و احزاب 86

ضرورت دقّت در رفتار و در نظر گرفتن موقعيت حسّاس كشور 86

مسؤوليت هرج ومرجها و خونها بر عهده ى نخبگان سياسى قانون شكن 86

وظيفه ى نخبگان سياسى؛ در ديدن چهره ى بى نقاب دشمنان 87

يادآورى آخرين وصاياى امام (قدّس سرّه) مبنى بر فصل الخطاب بودن قانون 87

فلسفه ى انتخابات؛ حل شدن اختلافات سر صندوق رأى نه كف خيابان 87

لزوم دقّت نسبت به سوء استفاده ى تروريستها از تجمّعات خيابانى 88

دلخون شدن از حمله به جوانان دانشجوى مؤمن 88

ضرورت پايان دادن به زورآزمايى خيابانى بعد از انتخابات 89

تسليم نشدن نظام در برابر حركات خيابانى و مطالبات غيرقانونى 89

دعوت سياسيون معترض به تفاهم و رعايت قانون 89

مطلب سوّم خطاب به سران استكبار 90

تحليل رفتارهاى متفاوت مستكبران قبل از انتخابات و بعد از آن 90

ص: 19

طمع دشمنان به خاطر رفتار اشتباه برخى از داخليها 91

ابراز نگرانى دولتمردان آمريكايى درباره ى مردم ايران! 29

نجوايى با امام زمان (عليه السّلام) 39

تير ماه 93

يادآورى 93

بيانات 94

موافقت با درخواست شوراى نگهبان براى تمديد مدّت رسيدگى به شكايات 94

موفّقيت نسبى دشمن در تبديل پيروزى انتخابات به اختلاف 96

رقابت بين نامزدهاى رياست جمهورى؛ يك رقابت درون خانوداگى 96

اخطار به مداخله جويى دشمنان در امور ايران 97

متّحد شدن ملّت در صورت مداخله ى دشمنان 97

اختلاف افكنى؛ هدف دشمن در حمايت از برخى جريانات سياسى 97

دشمنى دشمنان با همه ى جريانهاى معتقد به قانون اساسى 98

هدف اصلى دشمنان؛ بازگرداندن ايران به دوران پهلوى 98

نتايج منفى رفتارهاى خصمانه براى دشمنان 98

اخطار به دنباله هاى داخلى دشمنان 99

توصيه اى به ملّت ايران براى شناخت دوست نادان از دشمن 100

تمام شدنى بودنِ فتنه ها و باقى ماندن حضور چهل ميليونى مردم 100

وظيفه ى رئيس جمهور منتخب؛ شكر مردم 101

وفادارى ملّت خوب ايران 101

عبرت انتخابات 88؛ غفلت از دشمن در كمين 102

رسانه ها و دستگاههاى اطّلاعاتى استكبار؛ اصلى ترين عناصر دشمنان استقلال ملّتها 102

صدور دستورالعمل اغتشاش از سوى دشمنان 103

انزجار مردم از اغتشاشگران و هدايت كننده هاى آنها 103

امنيت؛ عامل مورد نياز براى رسيدن به اهداف ملّت 104

نخبگان؛ سر جلسه ى امتحان 104

مرداد ماه 105

يادآورى 105

بيانات 106

تجربه ى انتخابات 88؛ امكان ضربه خوردن از سوى دشمن حتّى در بهترين شرايط 106

اقدامات ميدانى دشمنان براى تبديل جشن بزرگ ملّى به اغتشاش 106

نبود بصيرت؛ عامل ضربه پذيرى از دشمن 107

اشتباه دشمن در شبيه سازى كاريكاتورى از انقلاب اسلامى 108 57

ص: 20

شكست دشمن در فريب دادن ملّت ايران با مسجد ضرار 108

قبولى ملّت و مردودى برخى از خواص در امتحانهاى انتخابات 108

ضرورت توجّه رئيس جمهور منتخب به مخالفان عصبانى و منتقدان 109

لزوم شناسايى آسيب ديدگان پس از انتخابات و حمايت از آنها 110

ضرورت بالا بردن بصيرت 110

نبود بصيرت در بين لشگريان؛ علّت سختى كار اميرالمؤمنين (عليه السّلام) 011

احتمال خطاهاى بزرگ در صورت نبود بصيرت 111

از وظايف مهمّ نخبگان و خواص؛ تبيين بى تعصّب حقايق 112

تبيين حقيقت؛ از كارهاى مهمّ جناب عمّار در جنگ نرم 112

تأسّف از بى بصيرتى برخى از نخبگان 113

وظيفه ى جوانان؛ مطالعه و تحقيق براى از بين بردن بى بصيرتى 113

شهريور ماه 114

يادآورى 114

بيانات 115

دستور براى برخورد با متخلّفان در ماجراى كوى دانشگاه و كهريزك 115

غفلت برخى از ظلم عظيم به نظام و توجّه به ظلم به برخى از افراد 116

برنامه ريزى درازمدّت دشمن براى آشوبهاى پس از انتخابات 116

اشتباه دشمن در تحليل وقايع پس از انتخابات 117

تأثير ميزان هوشيارى در كم شدن صدمات فتنه 117

حمايت رهبر از نقاط قوّت رئيس جمهور نه نقاط ضعف 118

دانشجويان؛ افسران جنگ نرم 119

لزوم دور بودن فضاى علمى كشور از تشنّج 119

متوقّع نبودن ورود برخى از خواص در فتنه 120

متوقّع بودن فتنه و دشمنى دشمنان 120

اساتيد دانشگاه؛ فرماندهان جنگ نرم 121

دميدن اميد؛ مهمترين وظيفه ى استاد شايسته ى انقلاب 121

فتنه؛ رزمايشى براى شناخت نقاط ضعف خودمان 122

مهمترين وظيفه ى اهل فرهنگ در شرايط فتنه؛ تبليغ و تبيين 123

استقبال نظام از انتقادهاى در چهارچوب اصول 125

بناى نظام بر جذب حدّاكثرى و دفع حدّاقلّى 126

لزوم پذيرش حقّ نظام در دفاع از خود 126

برخورد با گروههاى معارض با اصول در همه ى كشورهاى جهان 126

ضرورت مراقبت صاحبان قدرت از انحراف و فسادپذيرى خود 127

لزوم مراقبت از يكديگر در برابر انحراف و لغزش 128

نگرانى مسلمانان جهان از بلواهاى بعد از انتخابات 129

ص: 21

ضرورت پرهيز از تفرقه افكنى در اجتماعات روز قدس 130

انتخابات 88؛ اثبات كننده ى جمهوريت و اسلاميت نظام اسلامى 130

واكنش ناجوانمردانه ى فتنه گران در برابر حركت عظيم مردم 132

ضرورت شكرگزارى عملى نسبت به نعمت حضور حماسى مردم 132

غلط بودن شكل گرفتن فضاى سوءظنّ و بدگمانى در جامعه 133

مهر ماه 135

يادآورى 135

بيانات 135

برنامه ريزى بلندمدّت دشمن براى بلواهاى بعد از انتخابات 135

اشتباه برخى از خواص؛ سكوت در دوران فتنه 135

لزوم پرهيز خبرگان از معرّفى نمايندگان مخالف نظر اعضا 136

وظيفه ى همگان بخصوص جوانان در افزايش بصيرت 137

خوشحالى يا خشم دشمن؛ ملاك غلط يا صحيح بودن يك حركت 137

آبان ماه 138

يادآورى 138

بيانات 138

يكى از اشتباهات صداوسيما در انتخابات 88؛ پرداخت زودهنگام به انتخابات 138

ضرر فضاى جنجالى و دور از منطق 139

زير سؤال بردن اصل انتخابات؛ بزرگترين جرم نامزدهاى متمرّد معترض 140

هشدار داده شده به نامزدهاى معترض نسبت به عواقب شروع اعتراضات 141

جرم نامزدهاى معترض؛ زير سؤال بردن انتخابات و مواجه كردنِ عدّه اى از مردم با نظام 142

دست برداشتن آمريكا از اقدامات گذشته؛ شرط عادى شدن روابط 142

استحكام جمهورى اسلامى در برابر فتنه ها 142

آذر ماه 143

يادآورى 143

بيانات 144

بدبين كردن مردم و اختلاف افكنى؛ از ابزارهاى جنگ نرم 144

بصيرت؛ مهمترين عنصر در دوران فتنه 144

اصرار بر يكى شدن آحاد ملّت در برابر مخالفان با اصل انقلاب 145

ضرورت پرهيز از ايجاد اختلاف و شايعه پراكنى نسبت به مسؤولان 145

اوّلين اقدام فتنه گران؛ ايجاد ترديد در كار مسؤولان انتخابات 146

بيهوده بودن اقدامات مواجه كنندگان با ملّت و نظام 146

ضرورت دقّت در بكار بردن عنوان منافق و ضدّ ولايت فقيه 147

سختى فضاى غبارآلود براى اميرالمؤمنين (عليه السّلام) 147

ص: 22

ضرر ترديد خواص در حوادث 148

فلسفه بافى نامزدهاى قانون شكن براى اقدامات غلط خود 148

نقش نامزدهاى مغلوب معترض در غبارآلود كردن فضاى جامعه 149

تعجّب از متنبّه نشدن نامزدهاى معترض پس از انجام اغتشاشات به نام آنها 150

لزوم عبرت آموزى نامزدهاى قانون شكن از ريزشهاى زمان امام (قدّس سرّه) 251

اصرار نامزدهاى متمرّد بر فاصله گرفتن از نظام 152

پيروزى حتمى ملّت مؤمن ايران بر چالشها 153

بيدارى دانشگاه در دوران فتنه 153

ضرورت حفظ آرامش و حلم در برابر اهانت به حضرت امام (قدّس سرّه) 451

ريشه دارتر شدن روزافزون انقلاب 155

دى ماه 155

يادآورى 155

بيانات 156

علّت ماندگارى 9 دى 156

نقش اراده و مجاهدت در شاخص شدن 9 دى 157

اهمّيت مضاعف 9 دى در دوران غبارآلود فتنه 157

دست خدا و روح حسين بن على (عليه السّلام) در شكلگيرى نُه دى 158

نقش عمّار در جنگ صفّين 159

الگو گرفتن از عمّار براى شناخت جريانهاى فتنه ى 160 88

بيدارى ملّت؛ رمز ماندگارى 9 دى و انقلاب 161

ترس دشمن از انتشار پيام انقلاب اسلامى 162

راهپيمايى نُه دى؛ پاسخ به نياز لحظه 162

بهمن و اسفند ماه 163

نقش ايمان در خلق حماسه ى 9 دى 163

قدردانى از حضور دهها ميليونى ملّت شگفتى آفرين ايران در راه پيمايى 22 بهمن 165

نقش علما در شكلگيرى حماسه ى 9 دى و بيست و دوّم بهمن 166 88

بخش سوّم: بيانات سال 89 درباره ى فتنه و حماسه ى نُه دى 167

حضور ميليونى ملّت در پاى صندوقهاى رأى؛ عامل شكست نقشه ى دشمن 169

خشونت بعد از انتخابات؛ از نقشه هاى دشمن براى شكست حكومتها 170

نُهم دى و 22 بهمن 88؛ قويترين و آخرين ضربه بر فتنه 172

نُه دى؛ عامل تقويت جمهورى اسلامى 173

نقش تقوا در آسيب ناپذير شدن ملّت 173

عفو فريب خوردگان فتنه 174

ضربه ى سخت فتنه 88 به كشور 176

ص: 23

واكسينه شدن كشور با گذر از فتنه ى 176 88

سخنان دلسردكننده ى برخى از خواصّ تأثيرپذير از تبليغات دشمن 176

شروع فتنه ها از مخلوط شدن باطل با حق 177

كافى نبودن بصيرت براى موفّقيت 178

فريب خوردن برخى در جريان فتنه 179

جوانان؛ در خطّ مقدّم مقابله ى با فتنه ها 180

تسخير ايران؛ توطئه ى بزرگ در پس فتنه ى سال 180 88

كسب توانايى تازه توسّط ملّت ايران بعد از پيروزى در فتنه 181

رسالتهاى ملّى و جهانى ملّت ايران 181

توطئه ها براى مقابله با جهانى شدن پيام جمهورى اسلامى 182

نُهم دى؛ مشت محكم به دهان فتنه گران 182

خودجوش بودن نُه دى؛ دليل هوشيارى مردم 183

پيام 9 دى براى دشمنان 183

گناه بزرگ فتنه گران؛ اميدوار كردن دشمن براى نفوذ 183

پيروزى ملّت ايران در هشت ماه جنگ نرم سال 184 88

نُه دى؛ از موارد جلب رحمت الهى 184

دست قدرت الهى؛ عامل خنثى شدن فتنه ى 185 88

روشن نشدن زواياى پنهان فتنه ى 185 88

گناه نامزدهاى قانون شكن؛ خوددارى نكردن از بازى در زمين دشمن 185

طرّاحى دشمن براى از بين بردن دين و نظام با شبيه سازى از انقلاب 185

تقويت انقلاب و دين؛ جايزه ى پيروزى ملّت در امتحان فتنه 186

درسهاى امتحان فتنه 187

ضرورت بيدارى همگانى و فريب نخوردن از پيروزيها 187

نُه دى؛ يوم الله به معناى حقيقى كلمه 188

بخش چهارم: بيانات سال 90 تا 92 درباره ى فتنه و حماسه ى نُه دى 189

حضور مردم و آرزوهاى خام دشمن در سالهاى 68، 78 و 191 88

اعتماد مردم به نظام؛ علّت حضور مردم در نُه دى 192

اراده و حضور مردم؛ عامل پيروزى نظام بر چالشها 194

شكست فتنه با حضور بى نظير مردم در نُه دى 194

دست خدا در به ميدان آمدن مردم در نُه دى 195

روح ديانتِ حاكم بر دلهاى مردم؛ نكته ى اساسى نُه دى 195

مردم و ايمان دينى مردم؛ حلّال تمام مشكلات 196

احساس وظيفه ى دينى و عمل صالح؛ دو علّت حماسه ى نُه دى 197

نُه دى؛ برهم ريزنده ى برنامه هاى گسترده دشمن 198

ص: 24

ضرورت گراميداشت و حفظ نُه دى 198

لزوم پرهيز از غلبه دادن جنبه هاى شعارى بزرگداشت نُه دى 198

نُه دى و انقلاب؛ مرهون عاشورا 199

رأى نياوردگان سال هشتاد و هشت؛ عبرت تمام نامزدهاى انتخابات 199

شركت پرشور مردم در انتخابات سال 90؛ نشان از اعتماد مردم به نظام 200

اعلام انزجار نكردن نامزدهاى متمرّد از اغتشاشات؛ عامل طولانى شدن فتنه 200

ضرورت همدلى و همراهى قواى مختلف با هم 201

تبديل شدن انتخابات به مظهر اختلافات در سال 202 88

از نقشه هاى دشمن براى سرد كردن انتخابات؛ ايجاد مشكلات امنيتى و سياسى 202

دخالت آمريكا و پشتيبانى از فتنه گران سال 203 88

تمكين نكردن در برابر قانون؛ عامل ايجاد حوادث سال 203 88

سازوكار مستحكم انتخابات 204

راه اساسى براى پيشگيرى از مشكلات انتخاباتى؛ التزام به قانون 204

خسارت كشور در سال 88 به خاطر تخلّف از قانون 206

نعمت بزرگ تمكين به قانون 207

حضور چشمگير مردم در 9 دى؛ نشانه ى علاقه ى اكثر مردم به نظام 208

عدم تبعيت از قانون؛ سبب لطمه ديدن كشور در سال 209 88

هيجان همراه با بددهنى در دوران تبليغات انتخابات 210 88

تلخكامى مردم پس از انتخابات 88؛ ناشى از مخالفت با قانون 210

القاى شبهه در سلامت انتخابات؛ عامل سرشكستگى نامزدهاى قانون شكن در ملأاعلى 211

تبديل فرصت جابجايى دولتها به تهديد در سال 213 88

خلط مسائل اصلى و فرعى در قضاياى سال 213 88

ايمان درست، بصيرت و عمل؛ عامل نزول نصرت الهى 214

بخش پنجم: بيانات سال 93 و 94 درباره ى فتنه و حماسه ى نُه دى 217

تلاش دشمنان براى فراموش شدن نُه دى 219

حضور نسل سوّم انقلاب در نُهم دى 221

گناه بزرگ نامزدهاى متمرّد؛ ايجاد اختلاف 221

نداشتن تقواى جمعى؛ عامل لغزيدن فتنه گران 223

لزوم پرهيز تشكّلهاى دانشجويى از عناصر فتنه 223

طرفدارى آمريكا از فتنه ى داخلى 224

ويژگى لغزيدگان سال 88؛ نداشتن بصيرت عميق 225

بصيرت؛ از ويژگيهاى ضرورى يك بسيجى 226

گله از تشكيك كنندگان در سلامت انتخابات 228

مقصود از حق النّاس بودن انتخابات 229

الف) حقّ داوطلب 229 ب) حقّ مردم در جلوگيرى از ورود افراد ناصالح 229 ج) امانتدارى از آراى مردم 230 د) پذيرش نتيجه ى قانونى انتخابات 230 ه -) رعايت حقّ در تهيه ى فهرستهاى انتخاباتى 231 و) اعتماد كردن مردم به مجموعه هاى مورد اعتماد 231

انقلاب اسلامى ايران؛ تنها انقلاب پايدار 232

توطئه هاى گسترده دشمنان براى از بين بردن انقلاب اسلامى 232

اغتشاشات سال 88؛ از ابتكارات آمريكاييها براى از بين بردن انقلاب 233

فتنه ى سال 88؛ يك كودتاى رنگى ناموفّق 233

حمايت رئيس جمهور آمريكا از آشوبگران در سال 234 88

وظيفه ى همگان براى حفظ ماندگارى انقلاب 234

حرف آخر 235

نمايه ها 237

ص: 25

ص: 26

ص: 28

حركت عظيم عليه آنها بود؛ در رأس آنها، دولت ايالات متّحده ى آمريكا. اينها از اينكه يك چنين حركت عظيم و رو به گسترشى، همه ى ملّتهاى تحت نفوذ اينها را دارد فرا ميگيرد، بشدّت برآشفته و متوحّش بودند و وادار به عكس العمل شدند و عكس العملهاى تند نشان دادند. اوّلين علاجى هم كه به ذهنشان رسيد، اين بود كه كانون را خاموش كنند؛ آن مركزى، آن كانونى را كه همه ى اين هيجانها از آنجا برميخيزد، اين را خاموش كنند تا بطور طبيعى در جاهاى ديگر، مسأله از بين برود؛ لذا هرچه توانستند فشار آوردند.

دشمنى آمريكا با جمهورى اسلامى از روز اوّل شروع شد؛ اين را جوانها بدانند. هرچه توانستند انجام دادند؛ يعنى واقعاً هيچ كارى كه يك دولتى مثل آمريكا بتواند با يك ملّتى، با يك كشورى بكند از لحاظ نظامى، از لحاظ اقتصادى، از لحاظ امنيتى، از لحاظ ارتباطات فرهنگى وجود ندارد كه نكرده باشد؛ هر كارى توانسته اند تا امروز انجام داده اند. دشمنى آنها با «انقلاب» بود و هست؛ دشمنى آنها با مردمى است كه اين انقلاب را پذيرفته اند و قبول كرده اند. اين غلط است كه بعضى اينجور وانمود كنند كه دشمنى آمريكا و رژيم مستكبر با اشخاص است _ با امام دشمن بودند يا امروز با على خامنه اى دشمنند _ اينجور نيست؛ دشمنى آنها با اصل اين مفهوم است، با اصل اين حركت است، با اصل اين جهتگيرى توأم با ايستادگى و استقلال طلبى و عزّت طلبى است و با ملّتى كه اينها را پذيرفته است و دارد عمل ميكند؛ دشمنى با اينها است؛ و اين دشمنى، آن روز بوده است، امروز هم هست و ادامه دارد. ملّتى كه پاى اين حرف ايستاد در طول اين سالهاى متمادى و مشكلات آن را تحمّل كرد، برايشان مبغوض است. بعضى از سياستمداران آمريكايى خطا كردند و در لفظ هم همين را گفتند؛ در اين چند سال گذشته از دهنشان در رفت، تصريح كردند كه با ملّت ايران دشمنند؛ با ملّت ايران مخالفند؛ امروز هم هر حركتى از سوى آمريكاييها و همپيمانانشان و همراهانشان انجام ميگيرد، براى به زانو درآوردن ملّت ايران است؛ براى تحقير ملّت ايران است.

ص: 32

جمهورى اسلامى پيش رفته است. امروز جمهورى اسلامى با نظام جمهورى اسلامى در سى و پنج سال قبل، قابل مقايسه نيست. تراكم تجربه ها، تراكم كارها، پيشرفتهاى فراوان، نفوذ عظيم منطقه اى، رسوخ مبانى انقلاب در اعماق دلهاى جوانان اين كشور؛ اينها چيزهاى كوچكى است ؟ اين حوادث وجود دارد؛ اينها حقايقى است.

در مورد مسائل گوناگون دچار همين خطاى محاسباتى هستند. به فضل پروردگار، با همّت مردم، با همّت شما جوانها در همه جاى كشور، در همه ى بخشهاى گوناگون ديگر هم شبيه همين فعّاليتهايى كه فرمانده ى محترم الان گفت كه در نيروى هوايى انجام گرفته است، در يك سطح وسيعى، در همه ى دستگاههاى كشور در حال انجام است؛ آن هم در حال تحريم، آن هم درحالى كه دشمنان تحريم كرده اند؛ ما در علوم پيشرفت داريم، در فنّاورى پيشرفت داريم، در مسائل گوناگون اجتماعى پيشرفت داريم، در مسائل گوناگون بين المللى پيشرفت داريم؛ تجربيات گوناگون، پى درپى براى جمهورى اسلامى يك ذخيره ى ارزشمند دارد به وجود مى آورد. ما داريم جلو ميرويم و پيشرفت ميكنيم، على رغم دشمن، به كورى چشم دشمن؛ آنها هستند كه نتوانستند. آنها ميخواستند اين ريشه را قلع و قمع كنند، آنها حاضر نبودند نظام جمهورى اسلامى را تحمّل كنند [امّا] امروز مجبورند نظام جمهورى اسلامى را تحمّل كنند. در مسائل گوناگون هم با طرق مختلف سياسى، امنيتى، اقتصادى، فرهنگى _ انواع و اقسام ترفندها _ هر ضربه اى كه بتوانند وارد ميكنند لكن بى نتيجه است؛ جمهورى اسلامى، با قدرت در حال پيشرفت كردن است.(1)

دين و به نام اسلام توانست دنيا را متوجّه به خود كند كه قدرتمندان عالم _ سياستهاى استكبارى _ تصوّر ميكردند كه ريشه ى دين و ديندارى را در همه ى عالم از جمله در كشورهاى اسلامى قطع كرده اند. خاطرشان آسوده بود كه نامى از دين بطور برجسته، ديگر باقى نخواهد ماند و روز به روز آثار دينى در مردم ضعيفتر خواهد شد؛ خودشان را به اين دلخوش كرده بودند. در يك چنين دورانى بود كه ملّت ايران با افراشتن پرچم اسلام، ديندارى را به فضاى زندگى مردم همه ى عالم برگرداند. اين يك واقعيتى است. ما براى اسلام قيام كرديم؛ پرچم اسلام را بلند كرديم؛ امّا حتّى در كشورهايى كه دينِ آنها غير اسلام است، اين تأثير را انقلاب و ملّت ما بخشيد كه آنها را به سمت تدين، به سمت معنويت، به سمت مطلقِ دين متمايل كرد. اين معجزه را ملّت ايران آفريد و اين انقلاب با نام اسلام، با نام مبارك قرآن، توانست براى اكثر ملّتهاى عالم الگو شود.

اگر امروز شما به كشورهاى اسلامى مسافرت كنيد، ميبينيد با سى سال قبل _ يعنى قبل از پيروزى اين انقلاب _ فضا بكلّى متفاوت است. آن روز اگر كسى هم براى آزاديخواهى يا استقلال حرفى ميزد و حركتى و قيامى ميكرد، زير پرچم و شعار مكاتب الحادى و غير الهى بود، امّا امروز در دنياى اسلام، روشنفكر، دانشجو، انسانهاى داراى تعهّد و مسؤوليت، آن وقتى كه از استقلال سخن بگويند، از آزادى سخن بگويند، زير پرچم اسلام اين شعارها را ميدهند و اين حركت را انجام ميدهند. اين به بركت قيام شما ملّت ايران و انقلاب اسلامى بزرگى بود كه ريشه هايش را در تاريخِ نزديك به تاريخ معاصر ملاحظه كرديد: قيام تنباكو، قيام مشروطيت بوسيله ى علماى بزرگ و از جمله ى برجسته ترين آنها قيام مردم لارستان به رهبرى اين مرد بزرگوار. ما به گذشته كه نگاه ميكنيم، با اين چشم نگاه ميكنيم. گذشته براى ما يك وسيله و آئينه اى است؛ مايه ى عبرتى است تا راه آينده مان را هموار كنيم.(1)

ص: 35

اسلامى و با اسلام، اين است. اين دشمنى، تمام شدنى نيست. در اينجا، آن عامل تعيين كننده كه ميتواند صحنه را به سود يك طرف سنگين كند و تغيير بدهد و ميتواند معين نمايد كه كداميك از دو طرف پيروز خواهند شد، عبارت از حقيقت، مفيد بودن براى انسانيت، دلهاى مؤمن و قدمهاى استوار است و اينها در طرف ما و پيش ماست.(1)

يعنى ميخواهند اين پيشرفتها كند شود. جمهورى اسلامى با داعيه ى اسلامخواهى، با داعيه ى مردمسالارى اسلامى، با داعيه ى ردّ و نفى مستدلّ ليبرال دموكراسى، براى تشكيلات استكبارى دنيا يك خطرى است. هرچه شما بيشتر پيشرفت كنيد، اين خطر براى آنها بيشتر خواهد شد. ميخواهند جلوى اين را بگيرند.(1)

جمهورى اسلامى نباشد. يعنى براى جمهورى اسلامى دردسرهايى بوجود بياورند تا آن كشورهايى كه تحوّلى در آنها رخ داده و وارد مرحله ى جديدى شده اند، براى ادامه ى راه، اين را الگو قرار ندهند.(1)

موجب نشده بود كه آمريكاييها را از ايران بيرون كنند؛ مثل بقيه ى دولتها سفارت داشتند، مأمورين داشتند، در اينجا داشتند زندگى ميكردند؛ در همان هنگام دولت آمريكا دشمنى خودش را با انقلاب نشان داد. علاوه ى بر اين، محمّدرضا را كه يك دشمن قطعى ملّت ايران بود، در آمريكا ميهمان خودش كرد، او را بردند در آمريكا نگه داشتند، در واقع پناه دادند به دشمن ملّت ايران. خب، عكس العمل و واكنش به اين حركت، حركتِ دانشجويان بود؛ رفتند سفارت آمريكا را گرفتند، معلوم شد اينجا لانه ى جاسوسى است، معلوم شد در طول اين چند ماه بعد از پيروزى انقلاب، در اين مدّت، اينجا مركزِ توطئه عليه انقلاب بوده است؛ اين را اسنادِ منتشر شده ى بعدى از داخل سفارت آمريكا نشان داد و ثابت كرد. جوانهاى عزيز! اسناد لانه ى جاسوسى را بگيريد بخوانيد، درس آموز است. دانشجويانى كه سفارت را تسخير كردند و فهميدند اينجا لانه ى جاسوسى است، با زحمت زياد اين اسناد را _ كه سعى كرده بودند در كاغذخردكنها آنها را خرد كنند، نابود كنند _ به هم چسباندند، با زحمت زياد اينها را استحصال كردند و منتشر كردند؛ هفتاد، هشتاد جلد كتاب منتشر شده است. اينها نشان ميدهد كه آمريكاييها چه در هنگامِ اوج نهضت، چه در هنگامى كه نهضت و انقلاب پيروز شده است و جمهورى اسلامى تشكيل شده است، دائم در حال توطئه عليه نظام اسلامى بوده اند؛ آمريكا اين است. اينها مسائل مربوط به بعد از انقلاب است.

قبل از انقلاب، در دوران حركت عظيم مردمى _ حالا ماجراهاى هفدهم شهريور و كشتار مردم و اين مسائل كه خب همه به وسيله ى دولت دست نشانده ى آمريكا انجام گرفت، به جاى خود _ در هشتم بهمن، يعنى چند روز قبل از ورود امام به داخل كشور، در همين خيابانهاى تهران، همين خيابان انقلاب، مردم اجتماع كرده بودند؛ ژنرال هايزر كه فرستاده ى آمريكا بود و به ايران آمد براى اينكه شايد بتواند يكجورى از دست انقلاب رژيم را

ص: 40

نجات بدهد و حفظ بكند، او در خاطرات خودش مينويسد _ اينها اسناد تاريخى است _ و ميگويد من به ژنرال قره باغى گفتم كه در مواجهه ى با مردم لوله ى تفنگهايتان را پايين بياوريد؛ يعنى مردم را بكُشيد، تير هوايى بيخودى در نكنيد، مردم را قتل عام كنيد. اينها هم همين كار را كردند، لوله ى تفنگها را پايين آوردند، عدّه اى جوان و نوجوان كشته شدند ولى جمعيت عقب نرفت. هايزر ميگويد؛ قره باغى بعد آمد به من گفت كه اين تدبير تو فايده اى نكرد، مردم عقب نرفتند، آن وقت هايزر ميگويد من ديدم اين ژنرالهاى شاه چقدر كودكانه فكر ميكنند؛ يعنى بايد ادامه ميدادند، بايد مرتّب ميكُشتند. ببينيد اين رژيمِ دست نشانده بود. ژنرال آمريكايى دستور قتل عام هموطنان را به ارتشبد ايرانى ميدهد و اين به دستور او و به توصيه ى او عمل ميكند و چون فايده اى ندارد، ميرود به او ميگويد فايده اى ندارد؛ او هم ميگويد اينها بچّه اند، اينها كودكانه فكر ميكنند. اين، ماحصل و خلاصه ى حكومت پهلوى در ايران است.

آمريكاييها اينجورى با ما شروع كردند؛ با انقلاب اينجورى شروع كردند. بعد هم در طول اين مدّت هرچه توانستند توطئه كردند. هر گروهى كه ميتوانست عليه انقلاب حركتى بكند، از سوى آمريكاييها حمايت شد: كودتاى معروف به كودتاى پايگاه شهيد نوژه ى همدان، يكى از اين قضايا بود؛ كمك به كسانى كه به عنوان قوميتها در گوشه و كنار كشور عليه انقلاب حركت ميكردند، يكى از اين نمونه ها بود؛ بعد تشويق صدّام حسين به حمله ى به ايران و هشت سال كمك به صدّام حسين يكى از اين نمونه ها بود. هشت سال! آمريكاييها در طول جنگ، بخصوص بعد از سال دوّم و سوّم، كمكهايشان را شديد كردند، امكانات دادند؛ هم آنها، هم متأسّفانه همپيمانان اروپاييشان. آمريكاييها اينجورى با انقلاب ما عمل كردند؛ همّت آنها اين بود كه اين اساس را براندازند. خب، اين خطاى در تحليل بود، خطاى در فهم قضيه بود؛ آنها خيال كردند كه اينجا هم مثل فلان كشور

ص: 41

آفريقايى يا آسيايى است كه يك كودتايى ميشود، اسمش را ميگذارند انقلاب، ميتوانند اين را از بين ببرند؛ نميدانستند اينجا اوّلاً متّكى است به مردم _ اين انقلاب، انقلابِ مردم است _ ثانياً متّكى است به باورهاى دينى؛ اينها را نميفهميدند. لذا در طول اين 36 سال يا 37 سال، آمريكاييها هر كارى عليه انقلاب كردند، شكست خوردند؛ بعد از اين هم _ ان شاءالله _ شكست خواهند خورد. هدف از اين حرف اين است كه ما به عنوان ملّت ايران، به عنوان مردمى كه كشورمان را دوست داريم، به عنوان مردمى كه براى خودمان يك آينده اى ترسيم كرده ايم كه ميخواهيم خودمان را به آن آينده برسانيم، آمريكا را بشناسيم؛ هدف اين است.(1)

اوقات هم به فضل پروردگار نتوانستند. در جنگ، ما بسيارى از تسليحات و خيلى چيزهاى ديگر را على رغم ميل اينها به دست مى آورديم؛ امّا تا آنجايى كه توانستند، عامل كارشكنى و خرابكارى شدند؛ از خط لوله ى گاز گرفته تا بقيه ى كارهاى فراوانى كه انجام شده است. مثلاً در زمان دولت قبلى، ژاپنيها قرارداد پروژه ى احداث سد بر روى كارون را بسته بودند؛ امّا اينها رفتند خرابش كردند. بعضيها به آنها اعتنا كردند، بعضيها هم اعتنايى نكردند و كارهايشان را ادامه دادند.(1)

رژيم آمريكا از اوّلين سالهايى كه در نيم قرن پيش در صحنه ى سياسى ايران قدم نهاد، به ايران و ايرانى جفا و خيانت كرد، از رژيم فاسد و ضدّ مردمى پهلوى حمايت كرد، دولتهاى وابسته و ضعيف و نوكرمآب را بر سر كار آورد، اراده ى خود را بر ملّت ما تحميل و منابع ملّى را غارت كرد، ثروت عظيمى از اين ملّت را از طريق معاملات خسارت بار نفت و سلاح ربود، نيروهاى مسلّح ايران را در قبضه ى خود گرفت، دستگاه ضدّ امنيتى شاه و شكنجه گران آن را آموزش داد، موجب اختلاف ميان ملّت ايران و بسيارى از ملّتهاى مسلمان، از جمله اعراب شد، فساد و فحشا را در ايران ترويج كرد، با رژيم شاه در سركوب نهضت اسلامى در مقاطع گوناگون، همكارى و آن را راهنمايى كرد!

و پس از آنكه على رغم مجموعه ى آن جبهه ى ظلمت و كفر و طغيان، انقلاب اسلامى به پيروزى رسيد، از نخستين روزهاى تشكيل جمهورى اسلامى، انواع دشمنيها و كارشكنيها و تهاجمها و توطئه ها را بر ضدّ ايران و ملّت انقلابى آن، به كار بست! از كمك فعّال به رژيم عراق در جنگ هشت ساله تا فعّاليت براى محاصره ى اقتصادى كامل ايران تا كمك به عناصر خائن و فرارى تا تبليغات دائمى در همه ى دستگاههاى تبليغى مربوط به خود تا آتشبيارى در اختلافات منطقه اى و سعى وافر براى ايجاد

ص: 43

اختلاف ميان ايران و همسايگانش تا تلاشهاى براندازى و تروريستى بوسيله ى مزدبگيران سازمان سيا تا فعّاليت شديد براى جلوگيرى از انعقاد قراردادهاى اقتصادى ميان ايران و كشورهاى گوناگون جهان تا دهها حركت موذيانه و تهديدآميز ديگر در همه ى جبهه ها و همه ى زمينه هاى ممكن!

اين فهرست كوتاهى از طومار بلند خصومتهاى رژيم آمريكا با ايران و ايرانى است؛ و البتّه همه ميدانند و خود سردمداران رژيم آمريكا بيش از همه بتلخى ميدانند كه رژيم آمريكا در اغلب اين زمينه ها شكست خورده و ناكام مانده و در انزوا قرار گرفته است! و ملّت ايران به كمك الهى و به بركت اقتدار و عزّتى كه از اسلام و انقلاب به دست آورده، در بيشتر اين موارد توانسته طعم زهرآگين شكست و ناكامى را به دشمن خود بچشاند.(1)

ما، تدابيرِ در واقع دشمن ما، هيچكدام جديد نيست. به نظر من يكى از نكاتى كه بايد به آن توجّه كرد، اين است كه هيچكدام از اينها جديد نيست، كه بى سابقه باشد. تحريمها سابقه ى سى ساله دارند و تهديد نظامى هم در همه ى دوره هاى قبل از اين دوره وجود داشته است.

بنده به شما عرض ميكنم و بيشتر از همه كس من ميدانم؛ در دوره ى به نظرم رياست جمهورى كلينتون بود كه تهديد نظامى بقدرى شديد بود كه رئيس جمهور محترم آن روز به من غالباً اين را ميگفت كه مثلاً بياييم فكرى بكنيم، كارى بكنيم؛ حيف است كه بيايند حمله كنند، كارهايى را كه انجام داديم، ساخت و سازهايى را كه انجام داديم، بزنند از بين ببرند؛ يعنى احتمال حمله كم نبود؛ تهديد ميكردند و ميگفتند. در همين دوره ى رياست جمهورى قبل از دوره ى نهم، تهديدهاى نظامى گاهى به قدرى شديد ميشد و تكرار ميشد از طرف دشمن كه حسابى دست اندركاران داخلى را دچار رعب ميكرد. جلساتى وجود داشت كه حالا فراوان خاطراتى از آن وقت ما داريم؛ من از آن وقت يادداشتهايى دارم. تهديد نظامى هميشه بود؛ اينجور نبود كه وجود نداشته باشد.

تبليغات عليه ما از اوّل انقلاب بود. هر چيزى را كه توانستند، در داخل مورد اتّهام قرار دادند؛ از شخص امام گرفته تا مردم تا اجتماعات مردم تا نماز جمعه ى مردم را مورد اهانت، مورد تهمت و نسبتهاى خلاف قرار دادند در تبليغات جهانى، با امكانات فراوانى كه در تبليغات داشته اند؛ مخصوص امروز نيست؛ امروز هم البتّه هست، ليكن در گذشته كمتر از امروز نبوده، مواردى بيشتر هم بوده.

خرابكاريهاى داخلى مخصوص امروز نيست. در سال 82 بعد از قضاياى عراق _ حمله ى اشغالگران به عراق _ اينجا در تهران چند روزى اغتشاش شد. آن زن سياهپوستِ مشاور رئيس جمهور آمريكا كه بعد شد وزير خارجه ى او، صريحاً اينجور گفت: ما از هر اغتشاشى و شورشى در تهران حمايت ميكنيم؛

ص: 45

اين را صريح اعلان كرد. اميدوار شده بودند، خيال كردند كه حالا حادثه اى در تهران دارد اتّفاق مى افتد؛ اين مال سال 82 است. آن روز بود، قبل از آن روز هم كم وبيش شبيه آن بود، بعد از آن هم بود؛ سال 88 هم نظايرش را، شبيه اش را، ديگر همه يادشان است، ملاحظه كرديد، ديديد. آنچه امروز به صورت تهديد وجود دارد، جديد نيست. من درباره ى هركدام از اين موارد يك كلمه اى عرض ميكنم.(1)

در قضيه ى تهديد نظامى هم كه البتّه بعيد است چنين حماقتى را بكنند؛ ليكن اگر چنين تهديدى بوجود بيايد، همه بايد بدانند كه ميدان اين مقابله فقط منطقه ى ما نيست؛ ديگر ميدانش گسترده تر خواهد بود.(2)

ص: 46

ص: 48

منصفانه اى ميشود، بيشتر دفاع ميكنم. من طرفدار اعمال انصافم؛ من ميگويم بايد منصف باشيم. رفتارها را نگاه كنيم؛ اين ربطى به انتخابات ندارد، بحث انصاف و بى انصافى است. حمايت كردن از خدمتگزاران در كشور، وظيفه اى است كه هم من دارم، هم همه دارند؛ اين مربوط به اعلام موضع انتخاباتى نيست. بنده از هر حركت خوبى، از هر اقدام خوبى، از هر پيشرفتى، از هر خدمتى به مردم، از هر دلجويى اى از محرومين، از هر ايستادگى اى در مقابل ظلم و استكبار استقبال ميكنم و از آن كسى كه اين كار را كرده است، تشكّر و سپاسگزارى ميكنم؛ هر دولتى باشد، هر شخصى باشد؛ اين وظيفه ى من است.(1)

شد. طبيعى بود كه با اين نظام دشمنى كنند، كه سى سال است دارند دشمنى ميكنند. يكى از دشمنيها همين است كه اين پديده ى باارزشِ تأثير حضور مردم و نقش آفرينى مردم در اداره ى كشور و مديريت كشور را در تبليغات خودشان نفى كنند يا نديده بگيرند يا انكار كنند. بارها و بارها در اظهارات صريحشان، در اظهارات كنايه آميزشان، در انتخابات كشورمان خدشه كردند. نه؛ انتخابات كشور ما از انتخابات اكثر اين كشورهاى مدّعى دموكراسى، هم آزادتر است، هم پرشورتر است، هم انگيزه ى مردم در اين انتخابات بيشتر است. انتخابات پرشور، انتخابات خوب، سالم. دشمن خدشه ميكند. از دشمن انتظارى هم جز دشمنى نيست؛ چه انتظارى هست ؟ بى توقّعى از دوستان است. بى توقّعى از كسانى است كه جزو اين ملّتند؛ واقعيات را دارند ميبينند؛ ميبينند كه اين انتخابات چگونه سالم و متقن انجام ميگيرد، در عين حال، همان حرفى را كه دشمن ميزند، اينها هم ميزنند! من انتظارم اين است: كسانى كه با ملّت ايرانند، جزو ملّت ايرانند، توقّع دارند ملّت ايران به آنها توجّه كنند، اينها ديگر عليه ملّت ايران حرف نزنند و انتخابات ملّت ايران را زير سؤال نبرند. مرتّب تكرار نكنند كه آقا اين انتخابات سالم نيست؛ انتخابات، انتخابات نيست. چرا دروغ ميگويند؟ چرا بى انصافى ميكنند؟ چرا خلاف واقع ميگويند؟ چرا اين همه زحماتى را كه اين ملّت و مسؤولين در طول اين سالهاى متمادى متحمّل شدند، نديده ميگيرند؟ چرا؟ چرا ناسپاسى ميكنند؟

انتخابات در دوره هاى گذشته سالم بوده. در مواردى كه شبهاتى پيش مى آمد، ما فرستاديم تحقيق كردند، دنبال كردند. در يكى از مجالس گذشته شايعاتى پيدا شد، بعضيها دلايلى آوردند، حرف هايى زدند كه انتخابات ناسالم است؛ توقّع داشتند كه در برخى از شهرهاى مهم از جمله تهران، انتخابات ابطال شود. ما افراد وارد و مطّلعى را فرستاديم تحقيق كردند، مطالعه كردند؛ ديدند نه، خدشه در انتخابات نيست. در بين هزارها صندوق ممكن است در دوتا، پنج تا صندوق خدشه هايى بوجود بيايد.

ص: 52

اين، انتخابات را خراب نميكند. اين هم مال بعضى از اوقات بوده است. گاهى يك گروهى، يك جناحى _ از اين جناحهاى معمولى كشور كه شماها اين جناحبنديها را ميشناسيد _ كه بر سر كار بودند، نتيجه ى انتخابات به ضرر آنها و به نفع جناح مقابل شده؛ مكرّر اين اتّفاق افتاده. چطور اين انتخابات را كسى ممكن است زير سؤال ببرد؟...(1) خوب، اگر آماده ايد، پس _ إن شاءاللَّه _ در انتخابات همه شركت كنيد؛ همه ى ملّت ايران به كورى چشم دشمنان در انتخابات آينده هم با شور، با علاقه، با صميميت پاى صندوقهاى رأى مى آيند و انتخاباتى خواهند آفريد كه دشمنان را خشمگين و عصبانى كند.(2)

و اراده ى مردان مؤمن نگذاشت؛ نتوانستند. از اين مأيوسند كه انتخابات را بكلّى تعطيل كنند. در درجه ى بعد، هدفشان اين است كه انتخابات سبك و سرد برگزار بشود. ميخواهند ملّت ايران حضور فعّالى در انتخابات نداشته باشد.

به كشور و از فكر ضربه زدن و توسعه فساد و فتنه منصرف ميكند. اين يك مسأله ى بسيار مهمّ است؛ پس مسأله ى اوّل، شركت در انتخابات است.(1)

زودهنگام نمود و ميرحسين موسوى در ساعت 24 همان روز با اعلام پيروزى خود، از هوادارانش خواست تا براى جشن پيروزى آماده شوند.

23 خرداد: نتايج رأى گيرى اعلام گرديد و بر اساس آن، محمود احمدى نژاد با اختلاف 11 ميليون رأى، پيروز انتخابات گرديد. همان روز ميرحسين موسوى با ردّ نتيجه ى اعلام شده، آن را شعبده بازى مسؤولان و صداوسيما ناميد و خواستار ابطال انتخابات گرديد. بعدازظهر اين روز، برخى از اموال عمومى به آتش كشيده شد.

24 خرداد، جشن پيروزى طرفداران نامزد پيروز در ميدان وليعصر (عليه السّلام) تهران انجام شد. اين در حالى بود كه برخى از نقاط تهران از جمله دانشگاه تهران، شاهد برخى اعتراضات طرفداران ميرحسين موسوى بود.

در اين روز، ميرحسين موسوى به ديدار رهبر انقلاب ميرود و معظّم له تذكّرات لازم را به او ميدهند.

25 خرداد به كوى دانشگاه حمله ميشود و برخى از دانشجويان مورد ضرب و جرح قرار ميگيرند.

شوراى نگهبان در اطّلاعيه اى از نمايندگان معترض خواست تا شكايات و مستندات خود را به اين شورا تحويل نمايند.

راهپيمايى اى از ميدان انقلاب تا ميدان آزادى و به دعوت ميرحسين موسوى، با حضور خود او و مهدى كرّوبى و سيد محمد خاتمى انجام ميشود. در پايان اين راهپيمايى به يك پايگاه بسيج حمله ميشود. با افزايش خشونتها در برخى از خيابانهاى منتهى به مسير راهپيمايى، تعدادى كشته ميشوند.

26 خرداد نمايندگان نامزدها خدمت رهبر معظّم ميرسند و ايشان پس از شنيدن سخنان صريح و بعضاً خلاف نزاكت برخى از ايشان، رهنمودهايى را براى حفظ آرامش كشور ميفرمايند.

آيت الله منتظرى كه بارها فرمان استادش _ امام خمينى (قدّس سرّه) _ مبنى بر عدم دخالت در سياست به دليل بى بصيرتى را زير پا گذاشته بود، در

ص: 56

بيانيه اى به جمع معترضان پيوست و مردم را نيز به حضور در ميدان دعوت كرد.

اعتراضات خيابانى همچنان ادامه داشت.

نمازجمعه ى 29 خرداد در تاريخ ماندگار شد. در خطبه ى دوّم، بسيارى از نكات اساسى گفته شد. رهبر انقلاب بشدّت از آراى مردم دفاع و با هرگونه زورگويى و بدعت مخالفت نمودند. ايشان از همه درخواست كردند تا اردوكشى خيابانى را متوقّف نمايند. بسيارى از فريب خوردگان، متنبّه شدند و صف معترضان از اغتشاشگران جدا شد.

30 خرداد اغتشاش ادامه يافت و قتل مشكوك ندا آقا سلطان و پوشش رسانه اى قوى آن، در دستور كار اغتشاشگران و حاميان خارجى آنها قرار گرفت.

در اين روز به مسجد لولاگر حمله و بخشى از آن به آتش كشيده شد.

مردم قرار ميگيرند. يك عدّه اين را ميپسندند، يك عدّه آن را ميپسندند، يك عدّه آن را ميپسندند؛ اين افتخار است؛ اين خوب است. هركدام از نامزدهاى محترم هم طرفدارانى دارند. بعضيها از اين طرفداران متعصّب هم هستند، خيلى علاقه مند سرسختند به آن نامزد خودشان. خيلى خوب، باشند، حرفى نيست؛ امّا مواظب باشيد، مراقب باشيد كه اين علاقه منديها به اصطكاك نينجامد؛ به اغتشاش نينجامد. شما داريد براى عقيده ى خودتان، براى ايمان خودتان تلاش ميكنيد؛ نگذاريد دشمنِ اين ايمان، دشمنِ اين آرمان از شما سوءاستفاده كند. من شنيدم و اطّلاع پيدا كردم كه در خيابانها بعضى از جوانان طرفداران نامزدها ميروند _ حالا من درباره ى اين رفتن تو خيابانها حرفى نميزنم _ امّا مؤكّداً ميگويم: مبادا اين خيابانگرديها به مقابله، به مجادله، به درگيرى بينجامد؛ مواظب باشيد. اگر كسى ديديد كه اصرار بر اغتشاش و درگيرى دارد، بدانيد او يا خائن است، يا بسيار غافل است.(1)

مردم بيدارى هستند، ميفهمند، ميدانند. اين چهار نفر نامزدى كه از شوراى نگهبان تأييد شده اند و در اجتماعات گوناگون سخنرانى ميكنند، خودِ آن نامزدهاى محترم توجّه كنند، مراقبت كنند كه در اين سخنرانيها، در اين اظهارات، جورى نباشد كه منتهى بشود به ايجاد دشمنى و ايجاد نقار؛ با برادرى و با مهربانى پيش بروند. البتّه اختلاف نظر، اختلاف رأى، اختلاف سليقه، در مسائل گوناگون، در مسائل شخصى، در مسائل عمومى، يك امر طبيعى است؛ اشكالى هم ندارد. نگذاريد اين به اغتشاش منتهى بشود. اين را خود نامزدهاى محترم هم توجّه كنند.

كه يك حادثه ى تلخى بوجود بيايد؛ در صحنه هستند، شعارهاشان را هم ميدهند، شور و شوق خودشان را هم ابراز ميكنند، لكن در عين حال رشد و كمال و بلوغ عقلانى خودشان را هم نشان ميدهند.

اوّل و آخر _ به لطف خدا و به كمك الهى است و از خداى متعال استعانت ميكنيم و كمك ميخواهيم و در درجه ى بعد به آگاهى و رشد و هوشيارى مردم است.(1)

سالم و باز و آرام را براى مردم تأمين نمودند و سرانجام و بيش از همه، از يكايك رأى دهندگان كه براى خود و كشورشان آبرو و ثبات و امنيت فراهم آوردند.

در اين ديدار، آقاى ميرحسين موسوى ضمن ارائه ى گزارشى، ديدگاه خود را درباره ى روند انتخابات بيان كرد.

رهبر انقلاب با تأكيد بر لزوم حفظ آرامش و متانت، خاطرنشان كردند: در دوره هاى قبلى انتخابات نيز برخى افراد و نامزدها مسائلى داشتند كه از طريق شوراى نگهبان، به عنوان مرجع قانونى رسيدگى به شكايات انتخاباتى، پيگيرى كردند و طبعاً در اين دوره نيز مسائل بايد از طريق قانونى دنبال شود.

ايشان با اشاره به نامه ى آقاى موسوى به شوراى نگهبان افزودند: به شوراى نگهبان تأكيد شده كه بادقّت به اين نامه رسيدگى شود.

رهبر انقلاب اسلامى با اشاره به تحريكات دشمن و برخى طرّاحيهاى پشت صحنه براى به آشوب كشاندن خيابانها، خطاب به آقاى موسوى افزودند: جنس شما با اينگونه افراد متفاوت است و لازم است كارها را با متانت و آرامش پيگيرى كنيد.

حضرت آيت الله خامنه اى با تحسين از حضور بى سابقه ى مردم در انتخابات 22 خرداد افزودند: به يارى پروردگار، انتخابات با اتقان، صحّت و آرامش خوبى برگزار شد و شما هم مسائل مورد نظر را از طريق قانونى پيگيرى كنيد.(1)

دادند، همانقدر وابسته ى به انقلاب و كشور و نظامند، كه آن كسانى كه رأى ندادند. مجموعه هاى مردمى، فرزندان اين كشورند؛ فرزندان اين ملّتند. اين خطاست كه ما اين دو مجموعه ى رأى دهنده را كه يك عدّه اى رأى به يك نامزدى دادند، يك عدّه اى رأى به آن نامزد ندادند، اينها را ما متخاصم و متقابل فرض كنيم؛ نه، در يك مسأله اى، در يك گزينشى، اينها سليقه شان يك جور نبوده، لكن در اصل قضيه، در اعتقاد به نظام، در پشتيبانى از جمهورى اسلامى، همه ى اينها باهم يكى هستند. ما نگاه كنيم به رأى قريب چهل ميليونى مردم در اين دوره؛ اين مهمّ است.

دست تكان دادم اينجورى و عبور كردم. خوب، اين فضا خيلى فضاى خوبى است. اين فضا بعد از انتخابات نبايد تبديل بشود به فضاى خصومت و تقابل؛ عدّه اى اين را ميخواهند در جامعه تحقّق ببخشند. اين خلاف واقع است.

آن كسانى كه اجتماع ميكنند براى حمايت از يك نامزد، با آن كسانى كه اجتماع ميكنند براى حمايت از نامزد ديگر، هر دو ملّت ايرانند، گروههايى از مردمند؛ ما بايد با اين ديد نگاه كنيم. آرائى هم دارند؛ يك جمعى رأى به اين دادند، يك جمعى رأى به آن دادند. البتّه قاعده ى مردمسالارى اين است كه اكثريت بر اقلّيت در مقام عمل تقدّم پيدا ميكند؛ يعنى آن كسى كه اكثريت به او رأى دادند، او مسؤوليت را به عهده ميگيرد؛ اين قاعده ى مردمسالارى است. امّا اين به معناى ايجاد تزاحم و ايجاد تعارض و دشمنى نيست.

هست كه پاره اى از صندوقها بازشمارى بشود، اشكالى ندارد. حالا مثلاً يك مورد را آقايان ذكر كردند كه آن شخص گفته كه رأى فلان نامزد اين تعداد است، بعد در شمارش تعداد ديگرى معرّفى شده؛ خيلى خوب، كارى ندارد؛ صندوقهاى مورد اشكال را، يا بطور تصادفى تعدادى از صندوقها را بازشمارى كنند؛ خودِ نمايندگان ستادها هم حضور داشته باشند و ببينند تا اطمينان كامل براى همه حاصل بشود.

ميشوند كه خبرگزاريهاى خارجى از همان ساعات اوّل اعلام كردند _ ما خبرها را تعقيب ميكرديم _ و همه گفتند كه اين دفعه حضور مردم، حضور فوق العاده اى است. اين را همه گفتند. حالا غير از مشاهداتى كه كسانى ميرفتند رأى ميدادند و مى آمدند براى ما نقل ميكردند، خبرگزاريها گفتند و در تعدادى از تلويزيونهاى بيگانه هم منعكس شد كه حضور مردم، حضور جدّى و فعّال و متراكمى است. در بعضى از تلويزيونهاى خارجى صفوف مردم را كه صف كشيده بودند، نشان دادند. اين افتخارى است براى كشور؛ ما اين را مخدوش نكنيم، اين را خراب نكنيم، اين مال مردم است. همين رأى دهندگان از دو طرف، هم طرف آن كسانى كه رأى دادند به نامزد منتخب، هم آن كسانى كه رأى ندادند به نامزد منتخب و به ديگرى رأى دادند _ كه مجموعاً مثلاً حدود چهارده ميليون ميشوند _ همه شان در ايجاد اين حماسه ى بزرگ سهيم بودند. ما اين وحدت را، اين نگاه كلان را، نگاه يكسان را فراموش نكنيم و اين را از دست ملّت نگيريم. همه سهيمند؛ آن كسى كه به آقاى دكتر احمدى نژاد رأى داده، او هم سهيم است؛ آن كسى كه به آقاى مهندس موسوى رأى داده، يا به آقاى كروبى رأى داده، يا به آقاى رضايى رأى داده، آنها هم همه در ايجاد اين حماسه ى بزرگ سهيمند و كشور مديون آنهاست و نظام حقيقتاً مديون اين حضور حماسى مردم است كه آمدند از نظام خودشان كه متعلّق به خودشان هست، از انقلابى كه متعلّق به خودشان هست، دفاع كردند و اين اقدام را كردند؛ نگاه اصلى بايد اين باشد.

اين رأى اكثريت را كسب نكرده، او هم مراقبتهايى لازم دارد. همه بايد حلم داشته باشند. حلم اسلامى كه ما در فارسى او را بردبارى معنا ميكنيم، معنايش توان تحمّل و ظرفيت تحمّل است. همه بايد ظرفيت تحمّل داشته باشند، بتوانند تحمّل كنند؛ تحمّل پيروزى هم كار آسانى نيست، تحمّل عدم پيروزى هم كار آسانى نيست. حلم داشتن و تحمّل كردن و ظرفيت پيروزى و عدم پيروزى را داشتن، يكى از فضايل انسانى است؛ ما بايد اين را هم در نخبگان، هم در آحاد عظيم مردم ترويج بكنيم.

البتّه همه بايد در مقابل اين خرابكاريها بايستند، اعلام موضع كنند. همه بايستى بگويند.

اين تخريبهايى كه انجام ميگيرد، اين كارهاى زشتى كه انجام ميگيرد، بعضاً جناياتى كه واقع ميشود، مربوط به هيچكدام از اين اطراف قضيه نيست؛ اين مربوط به مردم نيست، مربوط به نامزدها نيست؛ مربوط به خرابكارهاست، مربوط به اخلالگرهاست. نبادا كسى توهّم كند و تصوّر بكند كه اين مربوط به اين است كه اينها طرفدار فلان نامزدند؛ نه، اينها مثل همان كسانى هستند كه اختلافات مذهبى را بين مسلمانها راه مى اندازند كه ما مكرّر گفته ايم اينها نه سنّى اند، نه شيعه؛ شيعه را عليه سنّى، سنّى را عليه شيعه تحريك ميكنند و در وضع اتّحاد جامعه ى عظيم ما هم همينجور است. كسانى كه يك طرف را عليه يك طرف تحريك ميكنند، كارهايى ميكنند به عنوان طرفدارى از يك جهت، در حالى كه حقيقتاً طرفدارى از او نيست؛ اينها نه از اين طرفند، نه از آن طرف. اينها كسانى هستند كه با اصل نظام مخالفند، با آرامش كشور مخالفند، طرفدار تشنّجند، طرفدار اغتشاشند، ميخواهند آرامش نباشد.

إن شاءاللَّه خداوند كمكتان كند، راهنماييتان كند، همه مان را راهنمايى كند كه بتوانيم اين وظيفه را به بهترين وجهى انجام بدهيم.(1)

در كشور انجام گرفت، من امروز در دنيا و در اين دموكراسيهاى گوناگون _ چه دموكراسيهاى ظاهرى و دروغين و چه دموكراسيهايى كه واقعاً به آراء مردم مراجعه ميكنند _ نظيرش را سراغ ندارم. در جمهورى اسلامى هم جز در همه پرسى سال 58 _ فروردين 58 _ هيچ نظيرى ديگر براى اين انتخاباتى كه در جمعه ى گذشته شما انجام داديد، وجود ندارد؛ مشاركت حدود 85 درصد؛ چهل ميليون تقريباً جمعيت. انسان دست مبارك ولىّ عصر را پشت سر حوادثى با اين عظمت ميبيند. اين نشانه ى توجّه خداست. لازم ميدانم از اعماق دل نسبت به شما مردم عزيز در سراسر كشور ابراز ادب و ابراز تواضع كنم كه واقعاً جا دارد.

شهرهاى كوچك، اقوام گوناگون، مذاهب مختلف، مردها، زنها، پير، جوان، همه وارد اين ميدان شدند؛ همه در اين حركت عظيم شركت كردند.

در اين انتخابات آشكار شد؛ و من بعد عرض خواهم كرد كه دشمنان همين اعتماد مردم را هدف گرفته اند؛ دشمنان ملّت ايران ميخواهند همين اعتماد را در هم بشكنند. اين اعتماد بزرگترين سرمايه ى جمهورى اسلامى است، ميخواهند اين را از جمهورى اسلامى بگيرند؛ ميخواهند ايجاد شك كنند، ايجاد ترديد كنند درباره ى اين انتخابات و اين اعتمادى را كه مردم كردند تا اين اعتماد را متزلزل كنند.

بوده است؛ رئيس مجلس شوراى اسلامى بوده است. اينها عناصر نظامند؛ اينها همه شان متعلّق به نظامند. البتّه اختلاف نظر دارند، اختلاف برنامه دارند، در جهتگيريهاى گوناگون سياسى باهم تفاوتهاى متعدّدى دارند؛ امّا همه شان مال نظامند؛ چهار نفر از عناصر نظامند. اين رقابت درون نظام تعريف شد؛ نه رقابت بين درون نظام و بيرون نظام، كه راديوى صهيونيستى و راديوى آمريكا و راديوى انگليسِ خبيث و ديگران هى ميخواهند اين را دامن بزنند. نخير، رقابتى بود در درون نظام و بين عناصر وابسته ى به نظام؛ متعلّق به نظام و همه شان هم با اين سوابق. همه شان را من از نزديك ميشناسم، افكارشان را ميدانم، سلايقشان را ميدانم، خصوصيات رفتاريشان را ميدانم، با همه شان از نزديك من كار كردم.

البتّه بنده همه ى ديدگاههاى اين آقايان را قبول ندارم؛ بعضى از نظرهايشان و عملكردهايشان از نظر من بدون شك قابل انتقاد است؛ بعضى را براى خدمت به كشور مناسبتر از بعضى ديگر ميدانم؛ امّا انتخاب به عهده ى مردم بوده و هست. مردم انتخاب كردند. خواست من، تشخيص من، نه به مردم گفته شد، نه مردم لازم بود آن را مراعات كنند. مردم خودشان طبق معيارهاى خودشان تشخيص دادند، حركت كردند، عمل كردند؛ ميليونها اين طرف، ميليونها آن طرف؛ بنابراين، مسأله، مسأله ى درونى نظام است. اينى كه بخواهند صورت مسأله را تغيير بدهند، اين صددرصد مغرضانه و خباثت آلود است. دعوا بين نظام و بيرون از نظام نيست، دعوا بين انقلاب و ضدّ انقلاب نيست؛ اختلاف بين عناصرى در درون چهارچوب نظام است.

آن مردمى هم كه به اين چهار نفر رأى دادند، اينها هم با اعتقاد به نظام رأى دادند، تشخيص دادند اين براى كشور بهتر است، به نظام پابندى اش بيشتر است، به او رأى دادند. آن كسى را كه صالحتر براى خدمت به نظام ميدانستند، به او رأى دادند؛ مردم هم در چهارچوب نظام عمل كردند.

ص: 78

ميدهد، قدرت انتخاب را بالا ميبرد. اين از نظر جمهورى اسلامى چيز مطلوبى است.

البتّه همينجا من عرض بكنم كه اين گفتگوها نبايد به جايى برسد كه تبديل بشود به كدورت و كينه. اگر اين شد، آن وقت اثر عكس خواهد داشت. اگر به همان شكلى كه آن روز بود و در همان حدّ باقى بود، اين خوب بود؛ امّا اگر بنا باشد همينطور كش پيدا كند، ادامه پيدا كند، هى بگومگو بشود، اين تدريجاً تبديل خواهد شد به كينه.

البتّه خيلى خوب است كه اينجور مناظره هايى در سطوح مديريتى ادامه پيدا كند _ البتّه با حذف آن عيوبى كه بعد به آن اشاره خواهم كرد _ و افراد، مسؤولين، خودشان را در معرض نقد و انتقاد قرار بدهند و پاسخگو باشند و پاسخ بدهند و تبيين كنند. خيلى از اوقات اگر چنانچه يك انتقادى به كسى بشود، اين فرصتى است براى او كه بتواند ذهنها را روشن كند، تبيين كنند، حقيقت را بيان كنند؛ خيلى چيز خوبى است؛ البتّه با حذف آن عيوبى كه عرض خواهم كرد.

اگر اينجور مناظره ها در طول سال و در طول چهار سال ادامه داشته باشد، ديگر وقتى در هنگام انتخابات پيش آمد، حالت انفجارى پيدا نميكند؛ همه ى حرفها در طول زمان گفته خواهد شد، شنيده خواهد شد؛ نقدها، پاسخها، جوابها.

اينها محسّنات اين مناظرات بود كه خيلى خوب بود؛ امّا عيوبى هم داشت كه اين عيوب را بايد برطرف كرد. در مواردى انسان ميديد كه در اين مناظره ها جنبه ى منطقى مناظره ضعيف ميشد؛ جنبه ى احساساتى و عصبى پيدا ميكرد؛ جنبه ى تخريبى غلبه پيدا ميكرد؛ سياه نمايى وضع موجود به شكل افراطى در اين مناظره ها ديده شد؛ سياه نمايى دوره هاى گذشته هم در اين مناظره ها مشاهده شد؛ هر دو بد بود. اتّهاماتى مطرح شد كه در جايى اثبات نشده است؛ به شايعات تكيه شد، بى انصافيهايى احياناً

ص: 80

ديده شد؛ هم بى انصافى نسبت به اين دولت با اين همه حجم خدمت و هم بى انصافى نسبت به دولتهاى گذشته و دوران سى ساله. آقايان در خلال صحبت احساساتى شدند و لابلاى حرفهاى خوب، حرف هايى هم كه خوب نبود، گفته شد.

بنده هم مثل بقيه ى آحاد ملّت نشستم پاى تلويزيون و اين مناظره ها را تماشا كردم و از آزادى بيان لذّت بردم؛ از اينكه نظام جمهورى اسلامى توانسته است به كمك مردم بيايد تا بتوانند قدرت انتخاب خود را بالا ببرند، لذّت بردم؛ امّا اين بخش معيوب قضيه، بنده را ناخرسند كرد؛ متأثّر شدم. براى طرفداران نامزدها هم آن بخشهاى معيوب، آن تعريضها، آن تصريحها، التهاب آور و نگران كننده بود، كه البتّه از هر دو طرف هم بود.

بنده اينجا در منبر نماز جمعه، در خطبه اى كه در حكم نماز است، حقايق را بايد بيان بكنم. هر دو طرف در اين عيب متأسّفانه مشترك بودند. از يك طرف صريحترين اهانتها به رئيس جمهورِ قانونى كشور شد. حتى از دو سه ماه قبل از مناظرات هم اين سخنرانيها را براى من مى آوردند و من ميديدم يا گاهى ميشنيدم؛ تهمتهايى زدند، حرفهايى گفتند؛ به كى ؟ به كسى كه رئيس جمهور قانونى كشور است، متّكى به آراء مردم است. نسبتهاى خلاف دادند، رئيس جمهور مملكت را كه مورد اعتماد مردم است، به دروغگويى متّهم كردند! اينها خوب است ؟ كارنامه هاى جعلى براى دولت درست كردند، اينجا آنجا پخش كردند، كه ما كه در جريان امور هستيم، ميبينيم ميدانيم كه اينها خلاف واقع است؛ فحّاشى كردند؛ رئيس جمهور را خرافاتى، رمّال، از اين نسبتهاى خجالت آور دادند؛ اخلاق و قانون و انصاف را زير پا گذاشتند.

اين از آن طرف. از اين طرف هم همينجور؛ از اين طرف هم شبيه همين كارها به نحو ديگرى انجام گرفت. كارنامه ى درخشان سى ساله ى انقلاب كمرنگ جلوه داده شد؛ اسم بعضى از اشخاص برده شد كه اينها

ص: 81

شخصيتهاى اين نظامند؛ اينها كسانى هستند كه عمرشان را در راه اين نظام صرف كردند. بنده در نماز جمعه هيچوقت رسمم نبوده است از افراد اسم بياورم؛ امّا اينجا چون اسم آورده شده است، مجبورم اسم بياورم. بطور خاص از آقاى هاشمى رفسنجانى، از آقاى ناطق نورى من لازم است اسم بياورم و بايد بگويم. البتّه اين آقايان را كسى متّهم به فساد مالى نكرده؛ حالا در مورد بستگان و كسان، هركس هر ادّعايى دارد، بايستى در مجارى قانونى خودش اثبات بشود و قبل از اثبات نميشود اينها را رسانه اى كرد. اگر چيزى اثبات بشود، فرقى بين آحاد جامعه نيست؛ امّا اثبات نشده، نميشود اينها را مطرح كرد و قاطعاً ادّعا كرد. وقتى اينجور حرفها مطرح ميشود، تلقّيهاى نادرست در جامعه بوجود مى آيد، جوانها چيز ديگرى خيال ميكنند، چيز ديگرى ميفهمند.

آقاى هاشمى را همه ميشناسند. من شناختم از ايشان مربوط به بعد از انقلاب و مسؤوليتهاى بعد از انقلاب نيست؛ من از سال 1336 _ يعنى 52 سال قبل _ ايشان را از نزديك ميشناسم. آقاى هاشمى از اصليترين افراد نهضت در دوران مبارزات بود؛ از مبارزين جدّى و پيگيرِ قبل از انقلاب بود؛ بعد از پيروزى انقلاب از مؤثّرترين شخصيتهاى جمهورى اسلامى در كنار امام بود؛ بعد از رحلت امام هم در كنار رهبرى تا امروز. اين مرد بارها تا مرز شهادت پيش رفته. قبل از انقلاب اموال خودش را صرف انقلاب ميكرد و به مبارزين ميداد. اينها را جوانها خوب است بدانند. بعد از انقلاب ايشان مسؤوليتهاى زيادى داشت: هشت سال رئيس جمهور بود؛ قبلش رئيس مجلس بود؛ بعد مسؤوليتهاى ديگرى داشت. در طول اين مدّت هيچ موردى را سراغ نداريم كه ايشان براى خودش از انقلاب يك اندوخته اى درست كرده باشد. اينها يك حقايقى است؛ اينها را بايد دانست. در حسّاسترين مقاطع ايشان در خدمت انقلاب و نظام بوده.

من البتّه در موارد متعدّدى با آقاى هاشمى اختلاف نظر داريم، كه

ص: 82

طبيعى هم هست؛ ولى مردم نبايد دچار توهّم بشوند، چيز ديگرى فكر كنند. البتّه بين ايشان و بين آقاى رئيس جمهور از همان انتخاب سال 84 تا امروز اختلاف نظر بود، الان هم هست؛ هم در زمينه ى مسائل خارجى اختلاف نظر دارند، هم در زمينه ى نحوه ى اجراى عدالت اجتماعى اختلاف نظر دارند، هم در برخى مسائل فرهنگى اختلاف نظر دارند؛ و نظر آقاى رئيس جمهور به نظر بنده نزديكتر است.

در مورد آقاى ناطق نورى هم همينجور. آقاى ناطق نورى هم از شخصيتهاى خدوم انقلاب است؛ ايشان هم خدمات زيادى كرده و در دلبستگى ايشان به اين نظام و انقلاب هيچ شكى نيست.

مناظره هاى زنده ى تلويزيونى خوب است؛ امّا اين آسيبها بايد برطرف بشود. من همان وقت _ بعد از مناظره _ به آقاى رئيس جمهور هم تذكّر دادم؛ چون ميدانستم ايشان ترتيب اثر ميدهند.

در مورد مبارزه ى با فساد مالى، موضع نظام يك موضع روشنى است. در زمينه ى مسائل مربوط به عدالت اجتماعى، موضع نظام يك موضع روشنى است. با فساد بايد در هر نقطه اى كه هست، مبارزه كرد. من ميخواهم اين را عرض بكنم: ما مدّعى نيستيم در نظام ما فساد مالى و اقتصادى وجود ندارد؛ چرا، اگر وجود نداشت كه بنده آن نامه ى هشت ماده اى را چند سال قبل خطاب به رؤساى محترم سه قوّه نمينوشتم و اينقدر روى آن تأكيد نميكردم. چرا، هست؛ امّا ميخواهم اين را بگويم: نظام جمهورى اسلامى، همين امروز يكى از سالمترين نظامهاى سياسى و اجتماعى در دنياست. اينكه ما بياييم به استناد گزارش فلان مرجع صهيونيستى، نظام را و كشور را متّهم كنيم به فساد، اين مطلقاً درست نيست.

اين هم كه ما اشخاص را، مسؤولين را بى جهت در زمينه ى فساد زير سؤال ببريم، اين هم درست نيست. فساد مالى يكى از مسائل مهمّ در نظام اسلامى است و بايد با او جداً مبارزه كرد؛ هم در قوّه ى مجريه، هم در

ص: 83

قوّه ى قضائيه، هم در قوّه ى مقنّنه. همه موظّفند با اين مسأله مبارزه كنند. اگر مبارزه نشود، مهار نشود، توسعه پيدا خواهد كرد؛ كمااينكه بسيارى از كشورهاى دنيا _ همين كشورهاى غربى كه اين قدر دم از مبارزه ى با فساد مالى و پولشويى و امثال اينها ميزنند _ تا خرخره غرق در فسادند. قضاياى دولت انگليس و مجلس پارلمان انگليس را اين روزها شنيديد و همه ى دنيا دانستند. اين يك گوشه هايى از قضاياست؛ خيلى بيش از اينهاست.(1)

باشند كه جمهورى اسلامى اهل خيانت در آراء مردم نيست. سازوكارهاى قانونى انتخابات در كشور ما اجازه ى تقلّب نميدهد. اين را هركسى كه دست اندركار مسائل انتخابات هست و از مسائل انتخابات آگاه است، تصديق ميكند؛ آن هم در حدّ يازده ميليون تفاوت! يك وقت اختلافِ بين دو رأى، صد هزار است، پانصد هزار است، يك ميليون است، حالا ممكن است آدم بگويد يك جورى تقلّب كردند، جابه جا كردند؛ امّا يازده ميليون را چه جور ميشود تقلّب كرد!

هيچ مشكلى در اين جهت وجود ندارد. اين راجع به انتخابات و خطاب به شما مردم عزيز.

ديگران دامن ميزند. اگر نخبگان سياسى بخواهند قانون را زير پا بگذارند، يا براى اصلاح ابرو، چشم را كور كنند، چه بخواهند، چه نخواهند، مسؤول خونها و خشونتها و هرج ومرجها، آنهايند.

بشود كه مردم چى ميخواهند، چى نميخواهند؛ نه در كف خيابانها. اگر قرار باشد بعد از هر انتخاباتى آنهايى كه رأى نياوردند، اردوكشى خيابانى بكنند، طرفدارانشان را بكشند به خيابان؛ بعد آنهايى كه رأى آورده اند هم، در جواب آنها، اردوكشى كنند، بكشند به خيابان، پس چرا انتخابات انجام گرفت ؟ تقصير مردم چيست ؟ اين مردمى كه خيابان، محل كسب و كار آنهاست، محل رفت و آمد آنهاست، محل زندگى آنهاست، اينها چه گناهى كردند؟ كه ما ميخواهيم طرفدارهاى خودمان را به رخ آنها بكشيم؛ آن طرف يك جور، اين طرف يك جور.

پيدا شدند، اميدوار شدند، يواش يواش نقابهايشان كنار رفت و حقيقت خودشان را بنا كردند نشان دادن. چند تا از وزراى خارجه و رؤساى دولتهاى چند تا كشور اروپايى و آمريكا حرفهايى زدند كه باطن آنها را به انسان نشان ميداد. از قول رئيس جمهور آمريكا نقل شد كه گفته ما منتظر چنين روزى بوديم كه مردم به خيابانها بريزند. از آن طرف نامه بنويسند، اظهار علاقه ى به روابط كنند، ابراز احترام به جمهورى اسلامى بكنند، از اين طرف اين حرفها را بزنند. كدام را ما باور كنيم ؟

در داخل كشور هم عوامل اين عناصر خارجى به كار افتادند و خطّ تخريب خيابانى شروع شد؛ خطّ تخريب، خطّ آتشسوزى، اموال عمومى را آتش بزنند، حريم كسب و كار مردم را ناامن كنند، شيشه هاى دكان مردم را بشكنند، اموال بعضى از مغازه ها را به غارت ببرند، امنيت مردم را از جانشان و مالشان سلب كنند؛ امنيت مردم مورد تطاول اينها قرار گرفت. اين ربطى به مردم و طرفداران نامزدها ندارد، اين مال بدخواهان است، مال مزدوران است، مال دست نشاندگان سرويسهاى جاسوسى غربى و صهيونيست است.

طمع دشمنان به خاطر رفتار اشتباه برخى از داخليها

اين كارى كه در داخل، ناشيانه از بعضى سر زد، اينها را به طمع انداخت، خيال كردند ايران هم گرجستان است (!) يك سرمايه دار صهيونيست آمريكايى چند سال قبل از اين، طبق ادّعاى خودش كه در رسانه ها و در بعضى از مطبوعات نقل شد، گفت من ده ميليون دلار خرج كردم، در گرجستان انقلاب مخملى راه انداختم؛ حكومتى را بردم، حكومتى را آوردم. احمقها خيال كردند جمهورى اسلامى، ايران و اين ملّت عظيم هم مثل آنجاست. ايران را با كجا مقايسه ميكنيد؟! مشكل دشمنان ما اين است كه هنوز هم ملّت ايران را نشناختند.

ص: 91

ابراز نگرانى دولتمردان آمريكايى درباره ى مردم ايران!

آن چيزى كه در اين بين از همه بدتر و زشتتر به چشم من آمد، اين حرف هايى بود كه به عنوان دلسوزى از حقوق بشر و سختگيرى به مردم، از زبان اين دولتمردان آمريكايى صادر شد كه: ما از اينكه با مردم چنين رفتار بشود، مخالفيم؛ ما نگرانيم! شما نگران مردميد؟! شما چيزى به نام حقوق انسان را اصلاً قبول داريد؟! افغانستان را كى به خاك و خون كشيد و هنوز هم دارد ميكشد؟ عراق را كى زير چكمه ى نظاميان خودش تحقير كرد؟ در فلسطين چه كسى به دولت صهيونيست ظالم اين همه كمك سياسى و مادّى كرد؟ در خود آمريكا _ انسان واقعاً تعجّب ميكند _ در زمان دولت همين حزب دموكرات، در زمان رياست جمهورى شوهر همين بانويى كه حالا اظهار نظر ميكند، هشتاد و چند نفر از وابستگان فرقه ى داودى را زنده زنده در آتش سوزاندند. اينكه ديگر جاى انكار نيست. همين حضرات، همين دموكراتها اين كار را كردند. فرقه ى داودى ها به قول خودشان ديويدى ها _ به دليلى مورد غضب دولت آمريكا قرار گرفتند و به منزلى رفتند و در آنجا متحصّن شدند. هرچه كردند، بيرون نيامدند. اينها خانه را آتش زدند و هشتاد تا مرد، زن، بچه تو اين خانه، زنده زنده سوختند. شما حقوق بشر ميفهميد يعنى چه ؟! به نظر من اين مسؤولان و سياستمداران اروپايى و آمريكايى قدرى بايستى شرم و حيا را هم براى خودشان وظيفه بدانند. جمهورى اسلامى، پرچمدار حقوق انسان است. دفاع ما از مردم مظلوم در فلسطين، در لبنان، در عراق، در افغانستان، در هر نقطه اى كه مردم مظلوم واقع شدند، نشانه ى همين است. نشانه ى اين است كه پرچم حقوق بشر بوسيله ى اعتقاد به اسلام، ايمان به اسلام در اين كشور برافراشته شده است. ما احتياج نداريم كه براى حقوق بشر كسى ما را نصيحت كند. خب، اين عرايض ما بود درباره ى انتخابات.

بقيه اللَّه (ارواحنا فداه): اى سيد ما! اى مولاى ما! ما آنچه بايد بكنيم، انجام ميدهيم؛ آنچه بايد هم گفت، هم گفتيم و خواهيم گفت. من جان ناقابلى دارم، جسم ناقصى دارم، اندك آبرويى هم دارم كه اين را هم خود شما به ما داديد؛ همه ى اينها را من كف دست گرفتم، در راه اين انقلاب و در راه اسلام فدا خواهم كرد؛ اينها هم نثار شما باشد. سيد ما، مولاى ما، دعا كن براى ما؛ صاحب ما تويى؛ صاحب اين كشور تويى؛ صاحب اين انقلاب تويى؛ پشتيبان ما شما هستيد؛ ما اين راه را ادامه خواهيم داد؛ با قدرت هم ادامه خواهيم داد؛ در اين راه ما را با دعاى خود، با حمايت خود، با توجّه خود، پشتيبانى بفرما.(1)

پنجم تير: اوباما به صورت آشكار حمايت خود را از موسوى اعلام و حقّ آزادى بيان و تجمّع را براى مردم ايران درخواست كرد.

ششم تير: 9 نفر از اعضاى سفارت انگليس به اتّهام اغتشاش بازداشت شدند.

هشتم تير: 10 درصد صندوقها در حضور دوربينهاى صداوسيما بازشمارى ميشود و در همان روز و با پايان يافتن مهلت قانونى ارائه ى شكايات، صحّت انتخابات از سوى شوراى نگهبان به وزارت كشور اعلام گرديد.

9 تير: سازمان مجاهدين انقلاب اسلامى نتيجه ى انتخابات را نپذيرفت.

10 تير: كرّوبى و موسوى نتيجه ى انتخابات را نپذيرفتند. حزب مشاركت نيز با اعلام صحّت انتخابات مخالفت نمود.

در سالگرد 18 تير سال 78، تجمّعات غير قانونى تشكيل شد.

25 تير: برخى از بازداشت شدگان روز 18 تير در بازداشتگاه كهريزك كشته شدند. رهبر انقلاب دستور تعطيلى اين بازداشتگاه و تحقيق در اين زمينه را صادر كردند.

26 تير: نمازجمعه ى تهران به امامت هاشمى رفسنجانى برگزار شد. او طرحى را ارائه داد تا اعتماد ازدست رفته ى مردم! بازگردد.

انقلاب و پاسخ حضرت آيت الله خامنه اى بدين شرح است:

بسمه تعالى

محضر مبارك مقام معظّم رهبرى

حضرت آيت الله خامنه اى مدّظلّه العالى

چنانكه مستحضريد شوراى نگهبان از تاريخ اعلام نتيجه ى نهايى انتخابات رياست جمهورى دوره ى دهم تا به امروز پيوسته به بررسى شكايات وارده پرداخته و با تمام توان و پيگيرى كارشناسان ماهر، تحقيقات لازم را انجام داده، نتايج را در جلسات متعدّد شورا مطرح كرده و سخنگوى شورا هم بيشترين اطّلاع رسانى را داشته است.

حدّاكثر مهلت قانونى ما جهت رسيدگى به شكايات 10 روز است كه فردا چهارشنبه 88/4/3 پايان مييابد، اگر حضرتعالى اجازه فرماييد به منظور اتقان بيشتر و رفع هرگونه ابهام محتمل، مهلت مقرّر پنج روز ديگر تمديد شود.

با تشكّر و آرزوى مزيد شمول الطاف و عنايات الهى بر حضرت عالى و همه ى خدمتگزاران نظام جمهورى اسلامى.

احمد جنّتى

دبير شوراى نگهبان قانون اساسى

پاسخ آيت الله خامنه اى در پى نوشت اين نامه بدين شرح است:

بسمه تعالى

با سلام و تحيت

با پيشنهاد حضرات آقايان محترم موافقت ميشود، اقدام فرماييد.

سيد على خامنه اى(1)

ص: 95

نامزدشان رأى نياورده، طبيعى است افسرده باشند، اوقاتشان تلخ باشد؛ امّا اين معنايش اغتشاش نيست؛ اينها اغتشاشگر نيستند. اغتشاشگر يك عدّه ى معدودى هستند؛ همانهايى كه بودجه ى تصويب شده ى بعضى از دولتهاى غربى را براى ايجاد اختلاف در داخل ايران مصرف ميكنند، آنها اغتشاشگرند. در رسانه هاى آمريكايى و اروپايى _ كه غالباً تحت سلطه ى صهيونيستهايند و از بن دندان دشمن ملّت ايران و دشمن اسلام و دشمن نظام جمهورى اسلاميند _ اينجور وانمود ميكنند كه جمعى از ملّت ايران اغتشاشگرند.

را ثبت كرده است؛ ضبط كرده است. ملّت ميفهمد شما چه كار ميخواهيد بكنيد، چه كار داريد ميكنيد. اسم بعضيها را مى آورند به عنوان اينكه ما مدافع آنها هستيم؛ دروغ ميگويند؛ مدافع آنها هم نيستند؛ قصدشان ايجاد اختلاف است، قصدشان ايجاد بدبينىِ ملّت ايران و نخبگان ايران نسبت به يكديگر است؛ دروغ ميگويند.

ما اين اظهارات خصمانه را، اين رفتارهاى خصمانه را از اين دولتها محاسبه خواهيم كرد، اينها را در حسابشان خواهيم نوشت؛ اين را بدانند. در آينده ى روابط و تعامل جمهورى اسلامى با اين مداخله گرها، اين رفتار تأثير منفى خواهد داشت؛ بلاشكّ ؛ اين را بدانند، بفهمند. ملّت ايران ملّتى نيست كه زور را تحمّل بكند. ملّت ايران، ملّت مقتدرى است. نظام جمهورى اسلامى، نظام ريشه دار و تثبيت شده است. مسؤولين جمهورى اسلامى اگر صد تا هم باهم اختلاف داشته باشند، در ايستادگى در مقابل دشمن، در حفظ استقلال اين كشور، همه باهم يك كلام و يكدستند. اين را دشمنان بدانند؛ خيال نكنند كه ميتوانند بين ملّت انشقاق بيندازند.

آينده با اين حضورشان نشان دادند. اين، ميماند. متن قضيه اين است كه رئيس جمهورى با بيش از بيست و چهار ميليون رأى مردم انتخاب شده است؛ اينها متن قضيه است. حواشى، گردوغبارها، پيرايه ها، كارها و حرفهاى دشمن شادكن تمام خواهد شد؛ امّا اين حقيقت ميماند. «فَأَمَّا اَلزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفٰاءً وَ أَمّٰا مٰا يَنْفَعُ اَلنّٰاسَ فَيَمْكُثُ فِي اَلْأَرْضِ ».(1)

حركتى را براى ضربه زدن به نظام اداره ميكند، مديريت ميكند، مردم از آنها كناره ميگيرند؛ ولو او همان شعارى را بدهد كه اين آحاد مردم به آن شعار معتقد هم باشند؛ ميبينند كه او بدخواه است، خودشان را كنار ميكشانند. اين مسأله ى مهمّى است.

كه رسانه ها و دستگاههاى تبليغاتى و اطّلاعاتىِ وابسته ى به استكبار، ميداندارترين عناصر دشمنان استقلال ملّتها براى به آشوب كشيدن ملّتها هستند؛ براى اينكه اينها را از مسيرى كه دارند حركت ميكنند، منصرف كنند؛ و چند تا كشور را مثال زدم. خوب، امروز نسبت به آن چند سال قبل كه ما اين حرف را زديم، وسائل ارتباطاتى خيلى گسترده تر، وسيعتر، همگانيتر و متنوّعتر شده است.

هركسى امروز جامعه را به سمت اغتشاش و ناامنى سوق بدهد، از نظر عامّه ى ملّت ايران انسان منفورى است؛ هركه ميخواهد باشد.

عقل، اين سياسى بازيها و سياسى كاريهاى متعارف نيست؛ اينها خلاف عقل است.

«العقل ما عبد به الرّحمن و اكتسب به الجنان»(1)؛ عقل اين است كه انسان را به راه راست هدايت ميكند.(2)

هر روز شايعه اى درباره ى قتل افراد منتشر ميشد و بعد از مدّتى اين خبر توسّط خود آن شخص تكذيب ميگرديد.

20 مرداد: سخنگوى قوّه ى قضائيه از آزادى 3700 نفر از مجموع 4000 هزار دستگيرشده در جريان اغتشاشات خبر داد.

25 مرداد: سوّمين جلسه ى رسيدگى به اتّهامات آشوب گران تشكيل گرديد.

بيانات

تجربه ى انتخابات 88؛ امكان ضربه خوردن از سوى دشمن حتّى در بهترين شرايط

تجربه هايى هم اين انتخابات داشت. يك تجربه براى ملّت ما و مسؤولان ما بود كه من اصرار دارم بر اينكه اين تجربه را همه مان جدّى بگيريم؛ هم مسؤولان جدّى بگيرند، هم آحاد مردم جدّى بگيرند؛ و آن تجربه اين است كه باور كنيم كه هميشه امكان ضربه زدن از سوى دشمنان انقلاب و دشمنان ايران اسلامى هست؛ حتّى در بهترين شرايط. هميشه كمين دشمن را در نظر داشته باشيم. غفلت از اينكه ممكن است به حركت عمومى ملّت ايران ضربه اى وارد شود، چيز خطرناكى است. هشيار باشيد. اين همان توصيه ى امير مؤمنان (سلام الله عليه) است كه فرمود:

«و من نام لم ينم عنه»(1). در عرصه ى زندگى سياسى دچار خواب آلودگى نشويم؛ در پشت سنگرها خوابمان نبرد. اگر تو خوابت برد، بايد بدانى كه دشمن ممكن است بيدار باشد.

اسلامى سعى كردند، تلاش كردند، شايد بتوانند در فضاى آزادى اى كه نظام اسلامى به مردم داده است، براى مردم دغدغه و دردسر درست كنند. سعى كردند، پول خرج كردند، رسانه هاى زيادى را به كار انداختند، عوامل بسيارى را بسيج كردند، شايد بتوانند از اين وضعيتى كه براى ملّت ايران يك عيد به حساب مى آمد، يك جشن بزرگ ملّى به حساب مى آمد، وضعيتى عليه ملّت ايران درست كنند؛ تلاش شد. اين تجربه بايستى براى ما _ همه ى ما، همه ى آحاد مردم _ تجربه ى هشداردهنده اى باشد.

مردم بود. به نظر من مردم در اين امتحان برنده شدند؛ نمره ى قبولى گرفتند. حضور عظيم مردم، يك امتحان عظيمى بود كه آنها را سرافراز كرد. بسيارى از آحاد مردم، از جريانهاى سياسى، طبق وظيفه شان عمل كردند. بعضى از خواص هم البتّه مردود شدند. اين انتخابات بعضيها را مردود كرد. برخى از جوانان ما كه با صداقت، با سلامت وارد ميدان وظيفه ميشوند، برغم هوشياريهايشان، در مواردى اشتباه كردند. بسيارى از جوانان اين كشور هم با همان ايمان، با همان صداقت، حركت درستى كردند. به كسى اعتقاد پيدا كردند، به او رأى دادند؛ يا آن كس رأى آورد يا نياورد. ملاك اين نيست. ملاك اين است كه انسان عقيده اى پيدا كند، هوشيارانه، از روى احساس وظيفه، احساس تكليف، وارد ميدان اين عمل سياسى و حركت سياسى بشود. بعد هم همه تسليم قانون باشند. اكثر قاطع ملّت ما _ از جوانها، از نخبگان، از توده ى عظيم مردم _ در اين رديف قرار گرفته اند و در اين امتحان مقبول شده اند. يك عدّه هم البتّه فريب خوردند.(1)

حرفهايى را ميزد كه دوست ميزند؛ همان نماز جماعت را كه تو اردوگاه اميرالمؤمنين ميخواندند، تو اردوگاه طرف مقابل هم _ در جنگ جمل و صفّين و نهروان _ ميخواندند. حالا شما باشيد، چه كار ميكنيد؟ به شما ميگويند: آقا! اين طرفِ مقابل، باطل است. شما ميگوييد: اِ، با اين نماز، با اين عبادت! بعضيشان مثل خوارج كه خيلى هم عبادتشان آب و رنگ داشت؛ خيلى. اميرالمؤمنين از تاريكى شب استفاده كرد و از اردوگاه خوارج عبور كرد، ديد يكى دارد با صداى خوشى ميخواند: «أَمَّنْ هُوَ قٰانِتٌ آنٰاءَ اَللَّيْلِ »(1) _ آيه ى قرآن را نصفه شب دارد ميخواند؛ با صداى خيلى گرم و تكان دهنده اى _ يك نفر كنار حضرت بود، گفت: يا اميرالمؤمنين! به به! خوش به حال اين كسى كه دارد اين آيه را به اين قشنگى ميخواند. اى كاش من يك مويى در بدن او بودم؛ چون او به بهشت ميرود؛ حتماً، يقيناً؛ من هم بابركت او به بهشت ميروم. اين گذشت، جنگ نهروان شروع شد. بعد كه دشمنان كشته شدند و مغلوب شدند، اميرالمؤمنين آمد بالاسر كشته هاى دشمن، همينطور عبور ميكرد و ميگفت بعضيها را كه به رو افتاده بودند، بلندشان كنيد؛ بلند ميكردند، حضرت با اينها حرف ميزد. آنها مرده بودند، امّا ميخواست اصحاب بشنوند. يكى را گفت بلند كنيد، بلند كردند. به همان كسى كه آن شب همراهش بود، حضرت فرمود: اين شخص را ميشناسى ؟ گفت: نه. گفت: اين همان كسى است كه تو آرزو كردى يك مو از بدن او باشى، كه آن شب داشت آن قرآن را با آن لحن سوزناك ميخواند!(2) اينجا در مقابل قرآن ناطق، اميرالمؤمنين (عليه افضل صلوات المصلّين) مى ايستد، شمشير ميكشد! چون بصيرت نيست؛ بصيرت نيست، نميتواند اوضاع را بفهمد.

به جبهه ى جنگ. اگر شما تو جبهه ى جنگ نظامى، هندسه ى زمين در اختيارتان نباشد، احتمال خطاهاى بزرگ هست. براى همين هم هست كه شناسايى ميروند. يكى از كارهاى مهمّ در عمل نظامى، شناسايى است؛ شناسايى از نزديك، كه زمين را بروند ببينند: دشمن كجاست، چجورى است، مواضعش چگونه است، عوارضش چگونه است تا بفهمند چكار بايد بكنند. اگر كسى اين شناسايى را نداشته باشد، ميدان را نشناسد، دشمن را گم بكند، يك وقت ميبينيد كه دارد خمپاره اش را، توپخانه اش را آتش ميكند به طرفى، كه اتّفاقاً اين طرف، طرفِ دوست است، نه طرفِ دشمن. نميداند ديگر. عرصه ى سياسى عيناً همينجور است. اگر بصيرت نداشته باشيد، دوست را نشناسيد، دشمن را نشناسيد، يك وقت ميبينيد آتش توپخانه ى تبليغات شما و گفت و شنود شما و عمل شما به طرف قسمتى است كه آنجا دوستان مجتمعند، نه دشمنان. آدم دشمن را بشناسد؛ در شناخت دشمن خطا نكنيم؛ لذا بصيرت لازم است، تبيين لازم است.

روانى ماهر بودند. تخريب ذهن هم آسانتر از تعمير ذهن است. وقتى به شما چيزى بگويند، سوءظنّى يكجا پيدا كنيد، وارد شدن سوءظنّ به ذهن آسان است، پاك كردنش از ذهن سخت است. لذا آنها شبهه افكنى ميكردند، سوءظنّ را وارد ميكردند؛ كار آسانى بود. اين كسى كه از اين طرف، خودش را موظّف دانسته بود كه در مقابل اين جنگ روانى بايستد و مقاومت كند، جناب عمّار ياسر بود، كه در قضاياى جنگ صفّين دارد كه با اسب از اين طرف جبهه، به آن طرف جبهه و صفوف خودى ميرفت و همينطور اين گروههايى را كه _ به تعبيرِ امروز، گردانها يا تيپهاى جدا جداى از هم _ بودند، به هركدام ميرسيد، در مقابل آنها مى ايستاد و مبالغى براى آنها صحبت ميكرد؛ حقايقى را براى آنها روشن ميكرد و تأثير ميگذاشت. يكجا ميديد اختلاف پيدا شده، يك عدّه اى دچار ترديد شدند، بگومگو توى آنها هست، خودش را بسرعت آنجا ميرساند و برايشان حرف ميزد، صحبت ميكرد، تبيين ميكرد؛ اين گره ها را باز ميكرد.

با گفتگو با انسانهاى مورد اعتماد و پخته، نه گفتگوى تقليدى _ كه هرچه گفت، شما قبول كنيد، نه، اين را من نميخواهم _ از بين ببريد. كسانى هستند كه ميتوانند با استدلال، آدم را قانع كنند؛ ذهن انسان را قانع كنند؛ و حتّى حضرت ابى عبداللَّه الحسين (عليه السّلام) هم از اين ابزار در شروع نهضت و در ادامه ى نهضت استفاده كرد.(1)

شد، پخش شد. قضيه ى كوى دانشگاه هم دنبال ميشود؛ حتّى افرادى كه كسانشان در اين قضايا يا به قتل رسيدند _ تعداد معدودى هستند _ يا آسيب ديدند، آسيب مالى ديدند، بنا شده براى هركدام اينها پرونده ى جداگانه اى تشكيل بدهند. دستور داده ايم، گفته ايم و اين قضايا را دنبال خواهيم كرد؛ منتها توجّه كنيد كه اين مسائل هيچكدام نبايد با مسأله ى اصلى بعد از انتخابات خلط شود. حادثه ى اصلى نبايد تحت الشّعاع اين حوادث قرار بگيرد.

تحليل من، اين مسأله از بعد از انتخابات يا از روزهاى حول وحوش انتخابات شروع نشده؛ اين از قبل شروع شده، اين از قبل طرّاحى شده، برنامه ريزى شده. من متّهم نميكنم افرادى را كه دست اندركار بودند، كه اينها دست نشانده ى بيگانه هايند يا انگليسند يا آمريكايند _ اين را من ادّعا نميكنم، چون براى من اين قضيه ثابت نيست؛ چيزى كه ثابت نيست، نميتوانم بگويم _ امّا آنى كه ميتوانم بگويم، اين است كه اين جريان، چه پيش قراولانش دانسته باشند، چه ندانسته باشند، يك جريانى بود طرّاحى شده؛ تصادفى نبود. همه ى نشانه ها نشان ميدهد كه اين جريان طرّاحى شده بود، حساب شده بود. البتّه آنهايى كه طرّاحى كرده بودند، يقين نداشتند كه خواهد گرفت.

كه به كشورش علاقمند است و دانشجويى كه به آينده ى كشور و آينده ى نسل خودش دلبسته است، بايد هوشيار باشد. بدانيد اينها دارند طرّاحى ميكنند؛ البتّه شكست ميخورند. من الان به شما عرض ميكنم، اينها در نهايت شكست ميخورند؛ امّا درجه ى بيدارى و هوشيارى من و شما ميتواند در ميزان خسارت و ضررى كه وارد ميكنند، تأثير بگذارد. اگر هوشيار باشيم، نميتوانند صدمه و ضررى بزنند. اگر غفلت كنيم، احساساتى بشويم، بى تدبير عمل كنيم، يا خواب بمانيم و اينجور عوارض به سراغمان بيايد، ضرر و زيان و هزينه بالا خواهد بود؛ و لو در نهايت موفّق نخواهند شد.

دانشگاه ما يك مدّتى لااقلّ دچار تعطيلى و تشنّج و اختلالهاى گوناگونى باشد؛ اين برايشان يك نقطه ى مطلوب است؛ هم از لحاظ سياسى برايشان مطلوب است، هم از لحاظ بلندمدت؛ چون علم شما از لحاظ بلندمدت به ضرر آنهاست؛ لذا مطلوب اين است كه دنبال علم نباشيد.

حالا شما جوانانى كه گفتيم افسران جوان مقابله ى با جنگ نرم هستيد، از من نپرسيد كه نقش ما دانشجويان در تخريب مسجد ضرار كنونى چيست؛ خوب، خودتان بگرديد نقش را پيدا كنيد. يا مقابله ى با نفاق جديد، يا تعريف عدالت.(1)

حال و آينده ى نظام جمهورى اسلامى است. توقّع از اساتيد محترم اين است. جوانهايتان را توجيه كنيد. منظورم اين نيست كه بنشينيد زيد و عمرو سياسى را برايشان معرّفى كنيد. نه، اصلاً من موافق هم خيلى نيستم. اسم آوردن از زيد و عمرو و بكر و... اين چيزها، كمكى به حل مشكل نميكند. به اينها قدرت تحليل بدهيد. به اينها توان كار و نشاط كار بدهيد. چجور؟ با اميد دادن؛ با اميد بخشيدن. فضاى كلاس را، فضاى محيط درس و دانشگاه را فضاى اميد كنيد؛ اميد به آينده. بدترين بلايى كه ممكن است بر سر يك نسل در يك كشور بيايد، نااميدى است، يأس است. اينكه ميگويند: آقا! چه فايده دارد؟ فايده اى ندارد. اين روحيه ى «فايده اى ندارد» _ يأس از آينده _ سم مهلك همه ى فعّاليتهاست؛ چه فعّاليتهاى اجتماعى و سياسى، چه حتّى فعّاليتهاى علمى، فعّاليتهاى پژوهشى.(1)

خودمان را فهميديم. بنابراين اين آرمانها، بالاى سر ماست و بايد به سمت اين آرمانها حركت كنيم؛ آن وقت اين ضعفها برطرف خواهد شد. اين هم يك نكته است.

معناى مطابقه ى با مقتضاى حال معنا ميكنند، امّا آن يك معناى خاصى از بلاغت است؛ معناى اوّلى و صريح بلاغت اين نيست؛ بلاغت يعنى رساندن، بلاغ يعنى رساندن. اينى كه مثلاً ميگويند حافظ اين شعر فصيح و بليغ را گفته، بليغش يعنى چه ؟ يعنى مناسب مقتضاى حال گفته ؟ چه ميدانيم ما آن وقتى كه اين شعر را گفته، مقتضاى حال بوده يا نبوده! ما الان داريم نگاه ميكنيم؛ بحث اقتضاى حال نيست؛ يعنى رساست. بليغ يعنى رسا؛ رسا بگوييد، روشن بگوييد، مبين بگوييد؛ امّا آنچه را كه ميفهميد بگوييد؛ هيچ انتظار نيست _ حقّ هم نيست كه انتظار باشد _ كسى برخلاف فهميده ى خودش حرف بزند. سعى هم بكنيد كه آنچه فهميديد درست باشد.

... همينى كه حالا معمول شده كه در بيانها و در تلويزيون و توى تبليغات و توى دادگاه و توى زبان همه، ميگويند: جنگ نرم؛ راست است، اين يك واقعيت است؛ يعنى الان جنگ است. البتّه اين حرف را من امروز نميزنم، من از بعد از جنگ _ از سال 67 _ هميشه اين را گفته ام؛ بارها و بارها. علّت اين است كه من صحنه را ميبينم؛ چه بكنم اگر كسى نميبيند؟! چكار كند انسان ؟! من دارم ميبينم صحنه را، ميبينم تجهيز را، ميبينم صف آراييها را، ميبينم دهانهاى با حقد و غضب گشوده شده و دندانهاى باغيظ به هم فشرده شده عليه انقلاب و عليه امام و عليه همه ى اين آرمانها و عليه همه ى آن كسانى كه به اين حركت دل بسته اند را؛ اينها را انسان دارد ميبيند، خب چه كار كند؟ اين تمام نشده. چون تمام نشده، همه وظيفه داريم. وظيفه ى مجموعه ى فرهنگى و ادبى و هنرى هم وظيفه ى مشخصى است: بلاغ، تبيين؛ بگوييد، خوب بگوييد. من هميشه تكيه بر اين ميكنم: بايستى قالب را خوب انتخاب كنيد و هنر را بايستى تمام عيار توى ميدان بياوريد؛ نبايد كم گذاشت تا اثر خودش را بكند.

ميبينيد، ديگران با اين كارهاى هنرمندانه اى كه بعضاً دارند، دارند يك باطلهايى را تبليغ ميكنند؛ شگفت اينكه ما هم همان حرفها را قبول

ص: 124

ميكنيم! همين سريال كره اى كه دارد پخش ميشود و همه دارند آن را ميبينند، يك تاريخ سازى و افسانه ى باطل است؛ آدم اگر بخواهد توى شاهنامه بگردد و اينجور داستانى را پيدا كند، ده پانزده تا از اين داستانها ميشود پيدا كرد. منتها طرف هنر به كار برده؛ وقتى كسى هنرمندانه كار ميكند، پاداشش همين است كه جناب عالى هم كه هيچ علاقه اى به آن تاريخ و به آن فرهنگ نداريد، مينشينيد و با كمال علاقه گوش ميكنيد و خواهى نخواهى آن فرهنگ را جذب ميكنيد! اين خاصيت هنر خوب است.(1)

كه افراد در چهارچوب اصول رفتار كنند، دنبال خشونت نروند، درصدد بر هم زدن امنيت جامعه نباشند، آسايش جامعه را نخواهند به هم بزنند _ از اين كارهاى خلافى كه انجام ميگيرد؛ دروغ پراكنى و شايعه _ نظام هيچگونه مسأله اى ندارد. مخالفينى هستند، نظراتى دارند، نظرات خودشان را بيان ميكنند؛ نظام برخورد نميكند.

احزاب متعارض و متخالف، با اصول و مبانى آن نظام مخالفت نميكنند؛ و الّا از نظر مردم مردود هستند. دستگاههايى دارند؛ دستگاههاى رعايت قانون اساسى و دادگاه قانون اساسى _ شبيه شوراى نگهبان خودمان _ اينها را ردّ ميكنند. اينجور نيست كه قبول كنند يك نفرى بيايد در يك نظامى عليه مبانى آن نظام مبارزه كند، معارضه كند، آن وقت نظام در مقابل او ساكت و آرام بنشيند. به كمتر از آن هم گاهى ديده ميشود كه در همين نظامهاى اروپايى برخوردهاى خشن و تندى ميكنند؛ چيزهايى كه جزو اصول هم محسوب نميشود. بنابراين برخورد با نظام، برخورد با مبانى نظام، ايستادگى و شمشير كشيدن روى نظام، جواب تند دارد؛ امّا نظر مخالف داشتن، نظر متفاوت داشتن، آن وقتى كه با اين اشكالات همراه نباشد، تهمت و شايعه افكنى و دروغ و از اين چيزها نباشد، نه، نظام هيچگونه برخوردى نخواهد كرد. شيوه ى نظام اين نبوده، امروز هم نيست و إن شاءاللَّه در آينده هم نخواهد بود. اين يك نكته.

«فَأَعْقَبَهُمْ نِفٰاقاً فِي قُلُوبِهِمْ إِلىٰ يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِمٰا أَخْلَفُوا اَللّٰهَ مٰا وَعَدُوهُ »؛(1) خلف وعده ى با خدا كردند، اين موجب شد نفاق در دلهايشان بوجود بيايد. يعنى انسان گناهى انجام ميدهد، اين گناه انسان را به وادى نفاق ميكشاند؛ كه نفاق، كفر باطنى است. همينجا در قرآن، كافرين و منافقين در كنار هم هستند. در يك آيه ى ديگر ميفرمايد: «إِنَّ اَلَّذِينَ تَوَلَّوْا مِنْكُمْ يَوْمَ اِلْتَقَى اَلْجَمْعٰانِ إِنَّمَا اِسْتَزَلَّهُمُ اَلشَّيْطٰانُ بِبَعْضِ مٰا كَسَبُوا» .(2) اينى كه ميبينيد يك عدّه اى در مقابل دشمن منهزم ميشوند، طاقت نمى آورند، نميتوانند ايستادگى كنند، به خاطر آن چيزى است كه قبلاً از اينها سرزده است؛ باطن خودشان را با گناه و با خطا خراب كرده اند. لغزشها انسان را فاسد ميكند. اين فساد، به انحراف در عمل و گاهى به انحراف در عقيده منتهى ميشود. اين هم بمرور پيش مى آيد؛ دفعتاً پيش نمى آيد كه ما فكر كنيم يك نفرى شب مؤمن ميخوابد، صبح منافق از خواب بيدار ميشود؛ نه، بتدريج و ذرّه ذرّه پيش مى آيد. اين، علاجش هم مراقبت از خود است. مراقبت از خود هم يعنى همين تقوا؛ بنابراين علاجش تقواست.

يك چنين انحرافى را انسان مشاهده ميكند. به خدا بايد پناه برد، از خدا بايد كمك خواست.(1)

چه اقتدار اطّلاعاتى، چه اقتدار تحرّك در مناطق گوناگون جهان و اقتدار بين المللى _ مايه ى عزّت شماست، مايه ى افتخار شماست و شما بايد براى تكميل و تتميم چنين نظامى تلاش كنيد و احساس وظيفه كنيد. جوانها وظيفه دارند.(1)

انقلاب. در واقع ملّت بزرگ ما، با حضور هشتاد و پنج درصدى در صحنه، بيعت دوباره اى با انقلاب كردند، بعد هم رئيس جمهورى را انتخاب كردند با قريب بيست و پنج ميليون رأى، كه اين هم يك نصاب جديدى براى دولت و براى رؤساى جمهور ما بود؛ و اينها پيام داشت؛ هم آن حضور هشتاد و پنج درصدى _ چهل ميليونى _ پيامهايى در خود دارد، هم اين انتخاب قريب بيست و پنج ميليونى. اينها پيام دارد و بايد اين پيامها را فهم كرد؛ و اگر دولتى و مسؤولانى اين پيامها را درست درك بكنند و نخبگان و زبدگان سياسى جامعه با تأمّل در اين پيامها بنگرند، خيلى از گره هايشان حل خواهد شد؛ مشكلاتشان حل خواهد شد.

يكى از اساسيترين حرف هايى كه در اين انتخابات ملّت ما زد _ و در واقع بايد گفت انقلاب ما زد _ اين بود كه جمهوريت خودش را با فرياد قوى اثبات كرد. در واقع اين حضور هشتاد و پنج درصدى، پتك جمهوريت بود بر سر دشمنانى كه دائم عليه انقلاب هِى حرف زدند، عليه اسلام حرف زدند، در پايه هاى جمهوريت نظام به خيال خودشان خدشه كردند. آن حضور قوى، نشاندهنده ى اين معنا بود.

بعد هم ملاحظه كرديد كه در اظهارات نامزدهاى محترمى كه وارد اين ميدان شدند، غالباً دم از پيروى خط امام و گرايش به ارزشها، دلبستگى به ارزشها در بياناتشان بود؛ اگرچه حالا در بعضى از موارد حرفى زده ميشد كه منطبق با اين كلّى نبود، امّا همه آنچه كه ميگفتند و آنچه كه مطرح ميكردند، ميخواستند اين را نشان بدهند كه دلبستگى به راه امام، به خطّ امام، به انقلاب، به پايه هاى انقلاب وجود دارد. اين خيلى حرف مهمّى است. اين نشاندهنده ى اين است كه همه احساس كردند كه ملّت ايران به اين سمت گرايش دارد. اين جهت كلّى حركت ملّت ايران را نشان ميداد؛ يعنى جهت اسلاميت، جهت هضم بودن و مطيع بودن در مقابل امر الهى اى كه امام بزرگوار ما مظهرش بود. بنابراين، آن جمهوريت نظام و اين اسلاميت نظام،

ص: 131

با اين انتخابات هر دوى اينها تثبيت شد؛ تأييد شد. اينها پيامهاى مهمّى است؛ اينها را بايد درك كرد و بايد اين پيامها را فهم كرد.

هيچ هم در اين زمينه نبايد كوتاه بيايند؛ امّا مجازات مجرم كه از طرق قانونى جرم او ثابت شده است، غير از اين است كه به گمان، به خيال، به تهمت، يكى را متّهم كنيم، بدنام كنيم، توى جامعه دهن به دهن بگردانيم. اينكه نميشود. اين فضا، فضاى درستى نيست. يا ديگران _ خارجيها، بيگانه ها، تلويزيونهاى مغرض _ عليه كسى يا كسانى حرفى بزنند، ادّعا كنند كه اينها فلانجا خيانت كردند، فلانجا خطا كردند؛ ما هم عين همان را پخش كنيم. اين، ظلم است؛ اين، مورد قبول نيست. رسانه هاى بيگانه كِى دلشان براى ما سوخته است ؟ كِى خواسته اند حقايق در مورد ما روشن بشود، كه در اين مورد بيايند حقيقت را گفته باشند؟ ميگويند، حرفهايى ميزنند، ادّعاهايى ميكنند. نبايد گفت اينها شفّافيت است. اين، شفّافيت نيست؛ اين، كدر كردن فضاست. شفّافيت معنايش اين است كه مسؤول در جمهورى اسلامى عملكرد خودش را بطور واضح در اختيار مردم قرار بدهد؛ اين معناى شفّافيت است، بايد هم بكنند؛ امّا اينكه ما بياييم اين و آن را بدون اينكه اثبات شده باشد، بگيريم زير بار فشار تهمت و چيزهايى را به آنها نسبت بدهيم كه ممكن است در واقع راست باشد، امّا تا مادامى كه ثابت نشده است، ما حقّ نداريم آن را بيان كنيم؛ اين آن را متّهم كند، آن اين را متّهم كند؛ از رسانه ى بيگانه _ رسانه ى مغرض انگليس _ شاهد برايش بياوريم، بعد هم يك نفر از آن طرف پيدا بشود و كلّ نظام را به امورى كه شايسته ى نظام اسلامى نيست و نظام اسلامى شأنش بسيار بالاتر است از اين چيزهايى كه بعضى به نظام اسلامى نسبت ميدهند، متّهم بكند، اين اشكال بر آنها بيشتر هم وارد است. تهمت زدن به يك شخص گناه است، تهمت زدن به يك نظام اسلامى، به يك مجموعه، گناه بسيار بزرگترى است. پروردگارا! با تقواى خود ما را از اين گناهان دور كن.(1)

ص: 134

ميكنند معنايش اين است كه وقتى فتنه شد و اوضاع مشتبه شد، بكش كنار! اصلاً در اين جمله اين نيست كه: «بكش كنار». اين معنايش اين است كه به هيچ وجه فتنه گر نتواند از تو استفاده كند؛ از هيچ راه.

«لا ظهر فيركب و لا ضرع فيحلب»؛ نه بتواند سوار بشود، نه بتواند تو را بدوشد؛ مراقب بايد بود.

در جنگ صفّين ما از آن طرف عمّار را داريم كه جناب عمّار ياسر دائم _ آثار صفّين را نگاه كنيد _ مشغول سخنرانى است؛ اين طرف لشكر، آن طرف لشكر، با گروههاى مختلف؛ چون آنجا واقعاً فتنه بود ديگر؛ دو گروه مسلمان در مقابل هم قرار گرفتند؛ فتنه ى عظيمى بود؛ يك عدّه اى مشتبه بودند. عمّار دائم مشغول روشنگرى بود؛ اين طرف ميرفت، آن طرف ميرفت، براى گروههاى مختلف سخنرانى ميكرد _ كه اينها ضبط شده و همه در تاريخ هست _ از آن طرف هم آن عدّه اى كه «

نفرٌ من اصحاب عبد اللّه بن مسعود...» هستند، در روايت دارد كه آمدند خدمت حضرت و گفتند: «يا اميرالمؤمنين _ يعنى قبول هم داشتند كه اميرالمؤمنين است _

انّا قد شككنا فى هذا القتال»؛(1) ما شك كرديم. ما را به مرزها بفرست كه در اين قتال داخل نباشيم! خوب، اين كنار كشيدن، خودش همان ضَرعى است كه يحلب؛ همان ظَهرى است كه يركَب! گاهى سكوت كردن، كنار كشيدن، حرف نزدن، خودش كمك به فتنه است. در فتنه همه بايستى روشنگرى كنند؛ همه بايستى بصيرت داشته باشند. اميدواريم إن شاءاللَّه خداى متعال ما را و شما را به آنچه ميگوييم، به آنچه نيت داريم، عامل كند؛ موفّق كند.

تكليف بگويم؛ سليقه ى من اين است. بالاخره يك نفر عقيده ى ديگرى در يك مسأله ى خاصّى دارد؛ اينجور نيست كه در مبانى و اصول اختلافى وجود داشته باشد و به نظرم نمى آيد اينجورى باشد.(1)

استكبار جهانى در قلب آن صفوف است؛ صهيونيست در قلب آن صفوف است. اينها بطور صريح، دشمنان خونى اسلامند، پس دشمنان خونى جمهورى اسلاميند. اين شد يك معيار. اگر حركتى كرديم، كارى كرديم كه به نفع اين دشمن انجام گرفت، بايد بدانيم اگر غافليم، هوشيار بشويم، بدانيم كه داريم راه غلط ميرويم. اگر حركتى كرديم كه ديديم اين دشمن را خشمگين ميكند، بدانيم كه راهمان راهِ درست است. دشمن از پيشرفت ملّت ايران خشمگين ميشود، از موفّقيتهاى شما خشمگين ميشود، از استحكام نظام اسلامى خشمگين ميشود. شما ببينيد از كداميك از كارهاى ما دشمن خشمگين ميشود؛ آن چيزى كه دشمن را خشمگين ميكند، اين همان خطّ درست است. آن چيزى كه دشمن را مشعوف ميكند، ذوق زده ميكند، سعى ميكند بر روى او هى تكيه كند؛ در تبليغات، در سياست ورزى، اين آن خطّ كج است؛ اين همان زاويه دارى است. اين معيارها را در نظر داشته باشيد. اين معيارها حقايق را روشن خواهد كرد. در بسيارى از موارد آنجايى كه اشتباهى پيش مى آيد، با اين معيارها ميشود آن اشتباه را برطرف كرد.(1)

را ميدانم؛ منتها راه رفع كمبودها، اين چيزهايى كه تصوّر ميشود، نيست كه حالا بيا اعلام كن كه مثلاً فلانجا فلانجور چجورى است؛ نه، خيلى چيزها با اعلام درست نميشود، با كار درست ميشود. با حرف درست نميشود؛ حرف، جنجال سازىِ تبليغاتى و لفاظى هيچ كمكى به حلّ مشكلات نميكند؛ همچنانى كه شما ديديد. تو همين قضاياى انتخابات، خوب، تبليغات انتخاباتى مثلاً بايد يك ماه يا بيست روز قبل از شروع انتخابات انجام بگيرد؛ امّا از پيش از عيد نوروز تبليغات انتخاباتى شروع شد! همين تلويزيونى هم كه مورد انتقاد بعضى از دوستان است، متأسّفانه منعكس ميكرد. بنده موافق هم نبودم. اين را هم شما خيال نكنيد كه حالا بنده چون رئيس صدا و سيما را انتخاب ميكنم، همه ى برنامه هاى صدا و سيما را مى آورند، دانه دانه بنده نگاه كنم، امضاء كنم. نخير، از خيلى از برنامه هاى صدا و سيما بنده راضى هم نيستم؛ از جمله، از همين من راضى نبودم كه از سه ماه قبل از انتخابات _ انتخابات بيست و دوّم خرداد بود _ از ماه اسفند، بلكه زودتر از اسفند، بعضى از سفرهاى تبليغاتى و حرفهايى كه زده شد و تظاهراتى كه ميشد و مجادلاتى كه انجام ميگرفت، از تلويزيون پخش شود، كه متأسّفانه تو تلويزيون پخش شد؛ به خاطر همين، كه يعنى ما آزادانديشيم! اينها توهّم است؛ اين جنجال آفرينى در داخل كشور است. جنجال فكرى غير از مباحثات صحيح است.(1)

بعد بنشينيد فكر كنيد. اين همان دستور قرآن است. «فَبَشِّرْ عِبٰادِ. اَلَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ اَلْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ » .(1) سخن را بايد شنفت، بهترين را انتخاب كرد؛ و الّا فضاى جنجال درست كردن، همين ميشود كه ديديد. جنجالِ قبل از انتخابات، بعد از انتخابات، انعكاسش ميشود اين؛ بخصوص وقتى دست بيگانه هم دخالت دارد. به چه دليل، با چه توجيهى شما فكر ميكنيد دستگاههاى تبليغاتى دنيا حوادثى را كه فكر ميكنند به ضرر نظام جمهورى اسلامى است، لحظه به لحظه منتشر ميكنند؟ با چه محاسبه اى اين كار انجام ميگيرد؟ اين را نبايد فكر كرد؟! نبايد رويش مطالعه كرد؟! اينهاست آن چيزهايى كه بايد به آنها توجّه كرد.(2)

ميكنند، انجام بگيرد، بعد يك عدّه مفت و مسلّم بيايند بدون استدلال، بدون دليل، همان فرداى انتخابات بگويند: انتخابات دروغ است! اين كار كوچكى است ؟! اين جرم كمى است ؟! يك قدرى بايد منصف بود توى اين قضايا. دشمن هم حدّاكثر استفاده را از اين كرد. يك عدّه هم هستند در داخل كشور، از اوّل با نظام جمهورى اسلامى موافق نبودند _ مال امروز و ديروز نيست، سى سال است كه موافق نيستند _ از اين فرصت استفاده كردند، ديدند عناصرى وابسته ى به خودِ نظام، از خودِ نظام، دارند اينجور ميداندارى ميكنند، اينها هم وقت را مغتنم شمردند، آمدند داخل ميدان؛ و ديديد.

ناشى هستى، ناواردى. اينها نميفهمند چكار ميكنند؛ يك حركتى را شروع ميكنند، ملتفت نيستند كه در حركات بعد و بعد و بعد، چطور در خواهند ماند؛ مات خواهند شد. اينها را بايد محاسبه ميكردند.

ريشه دارتر از اين حرفهاست. جمهورى اسلامى با حوادث بسيار سخت ترى هم مواجه شده، كه بر همه ى اينها فائق آمده؛ حالا چهار نفر آدمهايى كه يا ساده لوح _ حالا هرچه و با هر انگيزه اى؛ قضاوت نكنيم _ هستند، يا با نيت بد و خباثت آلود، يا با نيت نه آنچنان بد، امّا همراه با ساده لوحى و بد فهميدن قضايا، با جمهورى اسلامى مواجه شده اند، اينها نميتوانند براى آمريكا در كشور ما فرش قرمز پهن كنند؛ اين را بدانند: ملّت ايران ايستاده است.(1)

29 آذر: آيت الله منتظرى در 87 سالگى درگذشت. رهبر انقلاب با توجّه به سوابق وى، پيام تسليتى را صادر نمودند.

30 آذر: تشييع جنازه ى آيت الله منتظرى توسّط آشوبگران به اغتشاش كشيده شد كه با بيدارى مردم بصير قم به سرعت پايان پذيرفت.

مردم، يك عنصر خائنى، يك عنصر دست نشانده و دست آموزى بيايد كارى را كه آنها ميخواهند، انجام بدهد و نشود او را توى مردم پيدا كرد؛ اين كارى است كه دشمن ميخواهد انجام بدهد. هر اقدامى كه به بصيرت منتهى بشود، بتواند عنصر خائن را، عنصر بدخواه را از آحاد مردم و توده ى مردم جدا كند، او را مشخّص كند، اين خوب است. هر اقدامى كه فضا را مغشوش كند، مشوّش كند، انسانها را نسبت به يكديگر مردّد كند، فضاى تهمت آلود باشد، مجرم و غير مجرم در آن مخلوط بشوند، اين فضا مُضرّ است، مخالف است.

از اين دستگاهها و مطبوعات و رسانه ها را كى معين ميكند و كجا معين ميشود _ نانشان در ايجاد اختلاف است _ امّا آن كسانى كه مصالح كشور را ميخواهند، مايلند حقايق را غالب كنند، من توصيه ام به آنها اين است كه از اين اختلافات جزيى و غير اصولى صرف نظر كنند. شايعه سازى و شايعه پراكنى درست نيست. انسان ميبيند صريحاً و علناً به مسؤولين كشور _ كسانى كه بارهاى كشور را بر دوش دارند _ تهمت ميزنند، نسبت به اينها شايعه سازى ميكنند؛ فرق هم نميكند، چه رئيس جمهور باشد، چه رئيس مجلس باشد، چه رئيس مجمع تشخيص مصلحت باشد، چه رئيس قوّه ى قضائيه باشد؛ اينها مسؤولين كشورند. مسؤولين كشور كسانى هستند كه زمام يك كارى به اينها سپرده است؛ مردم بايد به اينها اعتماد داشته باشند، حسن ظنّ داشته باشند. نبايد شايعه پراكنى كرد؛ دشمن اين را ميخواهد. دشمن ميخواهد شايعه پراكنى كند؛ ميخواهد دلها را نسبت به يكديگر، نسبت به مسؤولين بدبين كند.

اين حركت عظيم مردمى مواجه كنند، سرشان را دارند به سنگ ميزنند؛ سر به ديوار ميكوبند، كار بيهوده ميكنند.

نباشند، از اسلام برگشته باشند؛ نه، معتقدند به اسلام، راه را غلط ميروند، هواهاى نفسانى كار دستشان ميدهد.

و جمهورى اسلامى هستند، يك چنين اهانتى، يك چنين كار بزرگى انجام بدهند. آن قانون شكنيشان، آن اغتشاش جوييشان _ تشويقشان به اغتشاش و كشاندن مردم به عرصه ى اغتشاشگرى _ اين هم نتايجش. اين خطاها اتّفاق مى افتد، عمل خلاف انجام ميگيرد، كار غلط انجام ميگيرد، بعد براى اينكه اين كار غلط، غلط بودنش پنهان بشود، اطراف او فلسفه درست ميشود! فلسفه ميبافند؛ استدلال برايش درست ميكنند! از ابتلائات بزرگ انسانها اين است؛ همه مان در معرض خطريم، بايد مراقب باشيم. كار خطا را ميكنيم، بعد براى اينكه در مقابل وجدانمان، در مقابل سؤال مردم، در مقابل چشم پرسشگران بتوانيم از كار خودمان دفاع كنيم، يك فلسفه اى برايش درست ميكنيم؛ يك استدلالى برايش ميتراشيم!

بر اوّلياء حقّ مشتبه ميشود. اينجاست كه روشنگرى، شاخص معين كردن، مايز معين كردن، معنا پيدا ميكند.

شما را از خود بدانند و براى شما كف و سوت بزنند، شما هم همينطور خوشتان بيايد، دل خوش كنيد؛ اين عقلانيت است ؟! اين نقطه ى مقابل عقل است. عقل اين است كه بمجرّدى كه ديديد برخلاف آن مبانى اى كه شما ادّعايش را ميكنيد، چيزى ظاهر شد، فوراً خودتان را بكشيد كنار، بگوييد نه نه نه، ما نيستيم؛ بمجرّدى كه ديديد به عكس امام اهانت شد، به جاى اينكه اصل قضيه را انكار كنيد، كار را محكوم كنيد؛ بالاتر از محكوم كردنِ كار، حقيقت كار را بفهميد، عمق كار را بفهميد؛ بفهميد كه دشمن چجورى دارد برنامه ريزى ميكند، چه ميخواهد، دنبال چيست؛ اين را بايد اين آقايان بفهمند. من تعجّب ميكنم! كسانى كه اسم و رسم خودشان را از انقلاب دارند _ بعضى از اين آقايان يك سيلى براى انقلاب نخوردند در دوران اختناق و طاغوت _ و به بركت انقلاب اسم و رسمى پيدا كردند و همه چيزشان از انقلاب است، ميبينيد كه دشمنان انقلاب چطور بُراق شدند، آماده شدند، صف كشيدند، خوشحالند، ميخندند؛ اينها را كه ميبينيد؟ به خود بياييد، متوجّه بشويد.

شما برادران سابق ما هستيد. اينها كسانى هستند كه بعضى از اينها، يك وقتى به خاطر طرفدارى از امام مورد اهانت هم قرار ميگرفتند. حالا ببينند كه كسانى كه به نام اينها شعار ميدهند، عكس اينها را روى دستشان ميگيرند، اسم اينها را با تجليل مى آورند، درست نقطه ى مقابل، عليه امام و عليه انقلاب و عليه اسلام شعار ميدهند و روزه خورى علنى در روز قدس، در ماه رمضان، ميكنند؛ اينها را ميبينيد، خب، بكشيد كنار. انتخابات تمام شد. انتخاباتى بود، عمومى هم بود، درست هم بود، اشكالى هم نتوانستند بر انتخابات بگيرند و ثابت كنند؛ حالا هى ادّعا كردند، فرصت هم داده شد؛ گفتيم بياييد، نشان بدهيد، ثابت كنيد؛ نتوانستند، نيامدند؛ تمام شد. پابندى به قانون اقتضاء ميكند كه انسان و لو اين رئيس جمهورى را كه انتخاب شده است قبول هم نداشته باشد، وقتى براى قانون احترام قائل

ص: 151

بود، بايستى در مقابل قانون، خضوع كند. خب، معلوم است هيچ كسى نميتواند بگويد اين كسى كه انتخاب شده، صددرصد حُسن محض است، آن طرفى كه انتخاب نشده است، صددرصد قبح محض است؛ نه، همه حُسنّى دارند، قبحى دارند؛ اين طرف هم حُسنى دارد، قبحى دارد؛ آن طرف هم حُسنى دارد، قبحى دارد. قانون، ملاك است، معيار است. چرا اينجورى ميشود؟ چرا؟ اين، هواى نفس است.

نام اينها شعار ميدهند، اينها هم دل خوش ميكنند به اين _ اين بايد مايه ى عبرت باشد. تبليغ بايد بتواند اين حقايق را براى مردم و براى خود آنها روشن بكند كه بفهمند دارند خطا ميكنند و اشتباه ميكنند.

عزاداران امام حسين (عليه السّلام) را مورد حمله قرار دادند. به حسينيه ها جسارت شد. رقص و پايكوبى انجام و اسلاميت از شعار «استقلال، آزادى، جمهورى اسلامى» حذف شد. به اصل ولايت فقيه توهين و به تصاوير رهبركبير انقلاب جسارت گرديد. اموال عمومى، ماشينها و موتورهاى پليس به آتش كشيده شد. نيروهاى پليس مورد ضرب و جرح قرار گرفتند. آشوبگران با حمله به برخى از نيروهاى پليس و بسيج، آنها را عريان كرده و در خيابان رها كردند.

هفتم دى: موج اعتراضات مردم، مسؤولان و احزاب برخاست.

هشتم دى: مردم حسينى و عاشورايى تبريز راهپيمايى عظيمى را در اعتراض به وقايع تهران برپا نمودند.

نهم دى: حماسه ى ملّى 9 دى در تمام كشور بمنظور دفاع از اسلام، امام حسين (عليه السّلام)، انقلاب و ولايت فقيه با حضور ده ها ميليونى مردم خلق شد.

11 دى: موسوى در بيانيه ى هفدهم خود، اغتشاشگران را مردمى خداجو ناميد. او راه حلّ خود را در پنج بند ارائه داد و پس از اينكه هشت ماه از ابطال انتخابات ميگفت، دولت را به رسميت شناخت.

سردمداران آشوب و اغتشاش بعد از 9 دى بيش از پيش مطرود مردم شدند به طورى كه حضور آنها در هر محفلى با اعتراض مردم مواجه ميشد.

را از آنها گرفته است كه بخواهند به ملّت ايران حمله كنند؛ ميترسند. حالا در تبليغات، زيد و عمرو و بكر را ميكشند جلو، بمباران تبليغاتى ميكنند؛ امّا حقيقت قضيه چيز ديگرى است. دشمن حقيقى آنها ملّت ايران است، دشمن حقيقى آنها ايمان و بصيرت ملّت ايران است، دشمن حقيقى آنها همين غيرت دينى جوانهاست كه ميجوشد. يك وقتى هم دندان روى جگر ميگذارند، صبر هم ميكنند، بايد هم بكنند؛ امّا يك وقت هم آنجايى كه وقت حضور در صحنه است، مى آيند توى صحنه.(1)

متمايزى شد. شايد به يك معنا بشود گفت كه در شرايط كنونى _ كه شرايط غبارآلودگىِ فضاست _ اين حركت مردم اهمّيت مضاعفى داشت؛ كار بزرگى بود.

بود _ از همين قبيل است و قضاياى گوناگونى كه ما در طول انقلاب از اين چيزها كم نداشتيم. اين مجاهدت، راه را به ما نشان ميدهد.

سران بنى اميه در مقابل پيغمبر قرار داشتند؛ پرچم هم پرچم بنى اميه بود. گفت: اينهايى كه شما ميبينيد در زير اين پرچم، آن طرف ايستاده اند، همينها زير همين پرچم در مقابل پيغمبر ايستاده بودند و من اين را به چشم خودم ديدم. اين طرفى كه اميرالمؤمنين هست، همين پرچمى كه امروز اميرالمؤمنين دارد _ يعنى پرچم بنى هاشم _ آن روز هم در جنگ بدر و احد بود و همين كسانى كه امروز زيرش ايستاده اند، يعنى على بن ابى طالب و يارانش، آن روز هم زير همين پرچم ايستاده بودند. از اين علامت بهتر؟ ببينيد چه علامت خوبى است. پرچم، همان پرچم جنگ احد است؛ آدمها همان آدمهايند، در يك جبهه. پرچم، همان پرچم جنگ احد است؛ آدمها همان آدمهايند در جبهه ى ديگر، در جبهه ى مقابل. فرقش اين است كه آن روز آنها ادّعا ميكردند و معترف بودند و افتخار ميكردند كه كافرند، امروز همانها زير آن پرچم ادّعا ميكنند كه مسلمند و طرفدار قرآن و پيغمبرند؛ امّا آدمها همان آدمهايند، پرچم هم همان پرچم است. خوب، اينها بصيرت است. اينقدر كه ما عرض ميكنيم بصيرت بصيرت، يعنى اين.

امام دشمنى كردند، سنگ زدند، گلوله خالى كردند، تروريسم راه انداختند. سه روز از پيروزى انقلاب در بيست و دوى بهمن گذشته بود، همين آدمها با همين اسمها آمدند جلوى اقامتگاه امام در خيابان ايران، بنا كردند شعار دادن؛ همانها الان مى آيند توى خيابان، عليه نظام و عليه انقلاب شعار ميدهند! چيزى عوض نشده. اسمشان چپ بود، پشت سرشان آمريكا بود؛ اسمشان سوسياليست بود، ليبرال بود، آزادى طلب بود، پشت سرشان همه ى دستگاههاى ارتجاع و استكبار و استبداد كوچك و بزرگ دنيا صف كشيده بودند! امروز هم همين است. اينها علامت است، اينها شاخص است؛ و مهمّ اين است كه ملّت اين شاخصها را ميفهمد؛ اين چيزى است كه انسان اگر صدها بار شكر خدا را بكند، حقّش را به جا نياورده است؛ سجده ى شكر كنيم.

كار است كه مؤمن بايد اين را هم با خود همراه داشته باشد تا بتواند وجودش مؤثّر بشود؛ آن كارى را كه بايد انجام بدهد، بتواند انجام بدهد. خوب، الحمدلله شوراى هماهنگى تبليغات اين خصوصيت را داشته است، نشان داده است؛ هم در دهه ى اوّل، در اوضاع و احوال گوناگون آن دهه _ در دوران دفاع مقدس، قبل از دفاع مقدس، بعد از دوران دفاع مقدس _ هم بعد از رحلت امام در مناسبتهاى مختلف كه قلّه هايى را در تاريخ ما بوجود آورد. يكى از اين قلّه هاى فراموش نشدنى، همين نُهم دى امسال بود.(1)

با تحريم، نه با تهمت، نه با تحريك ايادى خود در داخل، نخواهند توانست اندكى اين انقلاب را بلرزانند.

راز ماندگارى اين انقلاب، اتّكاى به ايمانهاست؛ اتّكاى به خداست. لذا شما ميبينيد آن روزى كه توده ى عظيم مردم در سرتاسر كشور احساس كنند كه دشمنى اى متوجّه انقلاب است، احساس كنند كه دشمنىِ جدّى اى وجود دارد، بدون فراخوان حركت ميكنند مى آيند. روز نُهم دى شما ديديد در اين كشور چه اتّفاقى افتاد و چه حادثه اى پيش آمد. دشمنان انقلاب كه هميشه سعى ميكنند راهپيماييهاى ميليونى را بگويند چند هزار نفر آمده اند _ تحقير كنند، كوچك كنند _ اعتراف كردند و گفتند در طول اين بيست سال، هيچ حركت مردمى اى به اين عظمت در ايران اتّفاق نيفتاده است؛ اين را نوشتند و گفتند. آن كسانى كه سعى در كتمان حقايق درباره ى جمهورى اسلامى دارند، اين را گفتند. علّت چيست ؟ علّت اين است كه مردم وقتى احساس ميكنند دشمن در مقابل نظام اسلامى ايستاده است، مى آيند توى ميدان. اين حركتِ ايمانى است، اين حركتِ قلبى است؛ اين چيزى است كه انگيزه ى خدايى در آن وجود دارد؛ دست قدرت خداست، دست اراده ى الهى است؛ اين چيزها دست من و امثال من نيست. دلها دست خداست. اراده ها مقهور اراده ى پروردگار است. وقتى حركت خدايى شد، براى خدا شد، اخلاص در كار بود، خداى متعال اينجور دفاع ميكند. لذا ميفرمايد: «إِنَّ اَللّٰهَ يُدٰافِعُ عَنِ اَلَّذِينَ آمَنُوا» .(1) اين را دشمنان نظام اسلامى نميفهمند تا امروز هم نفهميدند؛ لذا تهديد ميكنند، حرف ميزنند، روشهاى گوناگون را بكار ميگيرند، به خيال خودشان ميگردند نقطه ضعف براى جمهورى اسلامى پيدا كنند؛ گاهى اسم حقوق بشر را مى آورند، گاهى اسم دموكراسى را مى آورند؛ ترفندهايى كه امروز براى مردم دنيا حقيقتاً ترفندهاى مسخره است. ميگويند افكار عمومى؛ امّا افكار عمومى اگر اين حرفها را از آمريكا و صهيونيسم باور ميكرد، اينجور در دنيا، در كشورهاى مختلف،

ص: 164

ملّتهاى مختلف، در مواقع گوناگون، نفرت خودشان را از اين سران مستكبر نشان نميدادند، كه ميبينيد نشان ميدهند. هرجا سفر ميكنند، گروهى از مردم عليه شان شعار ميدهند. پيداست كه افكار عمومى دنيا فريب ترفندهاى اينها را نخورده است.(1)

دوستان و دشمنان ملّت ايران بدانند كه اين ملّت، راه خود را شناخته و تصميم خود را گرفته است و براى رسيدن به قلّه ى پيشرفت و سعادت با تكيه به خدا و اعتماد به قدرتى كه خداوند به او بخشيده است هر مانعى را از سر راه برخواهد داشت. كمك و توفيق الهى يار اين ملّت و دعاى حضرت بقيه الله ارواحنا فداه پشتيبان آنان باد.

سيد علىّ خامنه اى 22 بهمن/ 1388(1)

ص: 168

ملّتمان. ملّت توانستند در تاريخ كشور اين را ثبت كنند كه بعد از گذشت سى سال از استقرار نظام اسلامى _ كه نظامى بر پايه ى اسلاميت و جمهوريت است و اينها از هم تفكيك ناپذيرند؛ آنهايى كه اين دو را از هم تفكيك ميكنند، جمهورى اسلامى را نشناختند _ آنچنان پابند به مبانى اين نظام هستند كه در يك انتخاباتى با اين شور و شوق، با اين عظمت شركت ميكنند. خوب، اين يك حركت عظيم مردمى بود. در قبال اين حركت، دشمنان ملّت ايران نقشه هايى داشتند؛ اين نقشه ها را شروع كردند به عمل كردن. اگر حضور شما مردم در انتخابات بيست و دوى خرداد سال 88 يك حضور ضعيفى بود، اگر به جاى چهل ميليون، مثلاً سى ميليون شركت كرده بوديد، به احتمال زياد دشمنان شما موفّق ميشدند.

ميشوند، ناشى از اين است. اگر كسى هيچ خبرى هم از پشت پرده نداشته باشد، اطّلاعاتى كه افراد صاحب اطّلاع به دست مى آورند، اگر اين اطّلاع هم در دسترس نباشد، انسان شكل كار را كه نگاه ميكند، ميفهمد كه اين كار، كار دشمنان ملّت است؛ كار بيگانگان است. انتخاباتى انجام ميگيرد، يك حركت قانونى اتّفاق مى افتد، يك نتيجه اى هم با خود به دنبال مى آورد؛ اين نتيجه را به زور خشونت بخواهند عوض كنند. يك عدّه اى را بكشند توى صحنه؛ احياناً اگر اقتضاء شد، خشونت هم بكنند، آتش سوزى هم راه بيندازند، بانك هم آتش بزنند، اتوبوس هم آتش بزنند، براى اينكه نتايج قانونى را برگردانند. خوب، اين حركتى است كه هم خلاف شرع است، هم خلاف قانون است. پيداست اين حركت، حركت هدايت شده اى از طرف بيگانگان است. يك چنين اتّفاقى را ميخواستند در كشور پيش بياورند.

آزمون مهمّى بود براى كشور. من به شما عرض بكنم، آزمون مهمّى بود؛ هم عبرتهاى زيادى داشت، هم درسهاى زيادى داشت؛ و در اين آزمون، ملّت ايران پيروز شد. آنها ميخواستند مردم را تقسيم كنند به يك گروه اقلّيت، به يك گروه اكثريت؛ يك گروهى كه برنده ى انتخابات است، يك گروه هم كه در انتخابات به نتيجه ى مطلوب خود دست پيدا نكرده، اينها را در مقابل هم قرار بدهند. ملّت را دوپارچه كنند؛ يك عدّه اغتشاشگر هم وارد ميدان بشوند و با ايجاد اغتشاش، جنگ را در داخل كشور مغلوبه كنند، جنگ داخلى راه بيندازند؛ اميدشان اين بود. امّا ملّت هوشيارى به خرج داد. شما ديديد در روز انتخابات، مردم به دو گروه سيزده چهارده ميليونى و بيست و چهار پنج ميليونى تقسيم شدند؛ امّا بعد از گذشت مدّتى نه چندان بلند، همين دو گروه باهم يكى شدند و در مقابل شورشگران و اغتشاشگران و خرابكاران ايستادند. بيدارى ملّت را انسان اينجا ميشود بفهمد.

ميخواستند بين مردم اغتشاش ايجاد كنند. بدخواهانى كه سى سال است عليه اين انقلاب و عليه اين مردم هر كارى توانستند، كردند، اينها هم

ص: 171

فرصت را مغتنم شمردند و با تبليغاتِ خودشان وارد ميدان شدند. بيش از اين، كارى نميتوانستند بكنند. اگر آمريكاييها و انگليسيها و صهيونيستها ميتوانستند نيرو وارد خيابانهاى تهران بكنند، يقين بدانيد ميكردند. اگر برايشان امكان داشت كه با حضور وابستگان و مزدوران خودشان از خارج، عرصه را آنچنان كه ميخواهند، هدايت كنند، ميكردند. منتها ميدانستند كه اين كار به ضررشان تمام ميشود. تنها كارى كه ميتوانستند بكنند، اين بود كه در صحنه ى تبليغات، در صحنه ى سياست جهانى، از آشوبگر، از اغتشاشگر حمايت كنند. رؤساى جمهور كشورهاى مستكبر در اين قضيه وارد ميدان شدند؛ اغتشاشگران خيابانى و خرابكارانى را كه با آتش زدن ميخواهند موجوديت خودشان را نشان بدهند، ملّت ايران ناميدند؛ شايد بتوانند اوضاع را آنچنان كه طبق ميل خودشان است، در افكار عمومى دنيا و كشورمان تصوير و ترسيم كنند؛ امّا شكست خوردند.(1)

آمد. فصل تازه اى در بصيرت ملّت ايران گشوده شد. اين يك زمينه ى بسيار مهمّى است. بايد بر اساس اين زمينه، حركت كنيم.(1)

آسيب ناپذير ميكند، تقواست؛ آنچه ما را به ادامه ى اين راه تا رسيدن به اهداف عاليه اميدوار ميكند، تقواست.(1)

شركت كرده و با اكثريت قاطع فرد مورد نظر خود را انتخاب كردند.

اين نمايش عظيم ملّت و حماسه بزرگ بر دشمنان گران آمده و در صدد تلخ كردن كام مردم برآمدند و با پيوند جريانهاى ضدّ انقلاب داخل و خارج و حمايت همه جانبه دشمنان قسم خورده دست به فتنه گرى و ناامنى زدند و عدّه اى غافل و بى بصيرت هم اگرچه با انگيزه هاى متفاوت، آتش اين فتنه را شعله ورتر كردند و با هنجارشكنى و زير پا گذاشتن قانون براى مردم و نظام زحمت ايجاد كردند و مال و جان مردم را مورد تعرّض قرار دادند كه حسب وظيفه دستگاههاى امنيتى، انتظامى و قضايى با فتنه گران و قانون شكنان و عوامل ناامنى برخورد كردند.

با روشن شدن ماهيت فتنه و برملا شدن نقشه دشمنان عدّه اى از اين افرادِ فريب خورده به خود آمده و از كرده خود پشيمان و اظهار ندامت و درخواست عفو دارند. در اجراى بند 11 از اصل قانون اساسى به شرح ليست پيوست، صورت اسامى 81 نفر از محكومان محاكم عمومى و انقلاب مورد بررسى واقع و واجد شرايط لازم جهت برخوردارى از عفو و يا تخفيف مجازات تشخيص داده شده اند كه در صورت تصويب مقام عالى اقدام ميگردد.

و الامر اليكم و السّلام عليكم و رحمة الله و بركاته

صادق لاريجانى

پاسخ حضرت آيت الله خامنه اى به درخواست رئيس قوّه قضائيه به اين شرح است:

بسمه تعالى

با سلام و تبريك با پيشنهاد جناب عالى موافقت ميشود.

و السّلام عليكم و رحمة الله

سيد على خامنه اى

12 / خرداد ماه/ 1389(1)

ص: 175

اظهارنظر ميكنند، همه ى حرفشان اين است كه بن بست است، گره ناگشودنى است، اشكالات فراوان است، فردا چنين خواهد شد. يك عدّه اى هم اين مسائل را باور ميكنند و همانها را در داخل تكرار ميكنند. قبل از شروع انتخابات و آن قضاياى فتنه، بعضى از كسانى كه بعداً امتحان خودشان را در فتنه دادند، به ما مراجعه ميكردند كه آقا سال آينده، سال سختى است _ يعنى همان سال 88 _ از لحاظ اقتصادى چنين است، چنان است؛ فضا را تنگ، تاريك، مشكل، غير قابل عبور جلوه ميدادند؛ مسؤولين را يك جور ميخواستند دلسرد كنند، مردم را يك جور. اين تبليغات نشانه ى اين است كه آنها از اين حركت عظيم و پرشتابِ مسؤولين و مردم عقب ماندند. پس اگر چنانچه اين جهتگيرى دشمن دانسته شد، نگاه انسان به واقعيت، نگاه درستى خواهد شد؛ نگاه نافذى خواهد شد.

يا در زمينه ى سياست خارجى، سياست بين المللى، در بعضى از همين مطبوعات خودمان هم شما ديديد؛ در اظهارات سال گذشته ى بعضى از اصحاب فتنه هم مشاهده كرديد؛ هى تكرار ميكردند كه آقا ما در دنيا ذليل شديم، جمهورى اسلامى در دنيا بى آبرو شده، بى ارزش شده، چه شده، چه شده. امروز وقتى به واقعيت نگاه ميكنيم، ميبينيم روزبه روز آبروى جمهورى اسلامى در ميان ملّتهاى گوناگون دنيا _ مسلمان و غير مسلمان _ افزايش پيدا كرده است. دشمنان ملّت ايران اين را ميدانند، ميفهمند، احساس ميكنند؛ البتّه كتمان ميكنند.(1)

«انّما بدء وقوع الفتن اهواء تتّبع و احكام تبتدع يخالف فيها كتاب اللَّه»، بعد تا ميرسد به اينجا:

«فلو انّ الباطل خلص من مزاج الحقّ لم يخف على المرتادين و لو انّ الحقّ خلص من لبس الباطل انقطعت عنه السن المعاندين»(1)؛ اگر باطل و حقّ صريح و بى شائبه وسط ميدان بيايند، اختلافى باقى نميماند؛ همه حقّ را دوست دارند، همه از باطل بدشان مى آيد؛

«و ليكن يؤخذ من هذا ضغث و من ذاك ضغث فيمزجان فحينئذ يشتبه الحقّ على اوليائه». بخشى از حقّ را با بخشى از باطل مخلوط ميكنند، نميگذارند صِرف باطل و صريح باطل باشد؛ لذا مخاطبان دچار اشتباه ميشوند؛ اين را بايد خيلى مراقبت كرد. امروز در تبليغات جهانى، همه ى تكيه بر روى اين است كه حقايق را در كشور شما، در جامعه ى شما، در نظام اسلامى شما دگرگون جلوه دهند؛ امكانات تبليغاتيشان هم فراوان است، بطور دائم هم مشغولند. البتّه افرادى هم هستند كه بعضى دانسته، بعضى ندانسته، در داخل، همان حرفها را تكرار ميكنند و همانها را بازتاب ميدهند.

خود است، گاهى لجاجت است. يك حرفى را زده است، ميخواهد پاى اين حرف بايستد، به خاطر اينكه ننگش ميكند از حرف خودش برگردد؛ كه فرمود:

«لعن اللّه اللّجاج»؛ لعنت خدا بر لجاجت. افرادى هستند اطّلاع هم دارند، واقعيت را هم ميدانند؛ در عين حال كمك ميكنند به جهتگيريهاى مخالف، جهتگيريهاى دشمن. خيلى از اين كسانى كه پشيمان شدند و راه را برگشتند، يك روزى به شكل افراطى انقلابى بودند؛ امّا يك روز شما ميبينيد درست در نقطه ى مقابل آن روز ايستاده اند و در خدمت ضدّ انقلاب قرار گرفته اند! اين به خاطر همين عوامل است؛ هواهاى نفسانى، شهوات نفسانى، غرق شدن در مطالبات مادّى. عامل اصلى اينها هم غفلت از ذكر پروردگار، غفلت از وظيفه، غفلت از مرگ، غفلت از قيامت است؛ اينها موجب ميشود كه بكلّى صد و هشتاد درجه جهتگيريشان عوض شود.

«فى فتن داستهم بأخفافها و وطئتهم بأظلافها و قامت على سنابكها»(1) فتنه خرد و نابود ميكند كسانى را كه زير دست و پاى فتنه قرار بگيرند. آنها نفهميدند اين فتنه است. يك حرفى را يكى گفت، اينها هم تكرار كردند. پس نميشود همه را محكوم به يك حكم دانست. حكم معاند متفاوت است با حكم غافل. البتّه غافل را هم بايد بيدار كرد.(2)

بعضيها وارد اين ميدان شدند، چطور ندانسته به دشمن كمك كردند، خودش تحليلهاى دقيق روانشناختى دارد؛ امّا واقعيت قضيه اين است كه عرض كردم. اين مسأله خيلى كار بزرگى بود؛ اين كار را شما جوانها به سامان رسانديد. توى صحنه بمانيد عزيزان من! كشور مال شماست.(1)

كرد؛ سلطه گران عالم بر او مسلّط خواهند شد؛ عزّت خود را از دست خواهد داد. ملّت ايران احتياج دارد به اينكه اين همّت را مستمرّاً در كار خود حفظ كند، اين عزم و اراده را حفظ كند، اين اميد را روزبه روز افزايش دهد؛ و اين در كشور ما موجود است. بحمداللَّه مردم ما اين را دارند و نشان داده اند؛ لذا ما در اين سى سال بمراتب بيشتر از آنچه كه يك ملّت در سى سال ميتواند رشد كند و پيش برود، جلو رفته ايم؛ اين را دشمنان ما هم اعتراف ميكنند. ولى شعار ما، شعار جهانى است. شعارهاى ما، شعارهاى ناظر به بشريت است؛ شعارهاى ما ناظر به قطع دست مستكبران بطور كامل از كشور ما و ملّت ماست؛ مستكبران اين را تحمّل نميكنند، لذا توطئه ميكنند.(1)

اميدوار كردن دشمن است؛ دشمن را اميدوار ميكنند كه ميتواند منفذى در بين مردم، در بين عوامل گوناگون، در بين مسؤولان نظام باز كند. دشمن سال گذشته با كارهاى اينها اميدوار شد؛ در حالى كه آن انتخابات عظيم، آن حضور به آن عظمت، آن شركت عظيم مردم در انتخابات، ميتوانست كار را خيلى پيش ببرد و ملّت ايران را در بسيارى از ميدانهاى سياسى موفّق كند. اينها ايجاد فتنه كردند؛ لذا دشمن كه از حركت عظيم مردم مأيوس ميشد، اميدوار شد كه بتواند به انقلاب صدمه و ضربه بزند.(1)

جلب رحمت الهى، همين نُهم دى بود. به بركت ياد حسين بن على سيد الشّهداء (سلام الله عليه) مردم در صحنه آمدند و بساط فتنه گران را جمع كردند.(1)

محاسبه كرده بودند. به گمان آنها بساط جمهورى اسلامى بنا بود جمع شود؛ نه فقط حقيقت دين، حتّى شعارهاى دينى هم باقى نمانَد؛ برنامه اين بود. طرّاحى اين بود كه اگر توانستند قاعده ى دولت را به شكل مطلوبِ خودشان بچينند، كه بعد از آن، راه حركتشان روشن بود كه چه كار ميكردند؛ اگر هم قاعده ى حكومت و دولت طبق ميل آنها چيده نشد و برايشان ممكن نشد، كشور را به آشوب بكشانند؛ با خيال خودشان _ من يك وقتى گفتم _ كاريكاتور انقلاب اسلامى را درست كنند؛ مثل سايه هايى كه حركت يك قهرمان را تقليد ميكنند، اداى قهرمانها را، اداى انقلاب را در بياورند؛ برنامه شان اين بود. ملّت ايران توى دهن اينها زد و بساط اينها را جمع كرد.

لذا خدا اينها را پايين آورد؛ كارشان به آنجا رسيد كه حسين بن على را جلوى چشم آنها كشتند!

وقتى امتحانِ خوب بدهيد، خدا شما را بالا ميبرد. امروز خطّ اسلام، خطّ ايمان باللَّه، خطّ انقلاب در كشور و در ميان ملّت، خيلى قويتر، پررنگتر و بالاتر است از آنچه كه قبل از اين فتنه بود. چرا؟ چون مردم، خوب امتحان دادند. اين، نمره ى الهى است.

شكست خورد، دشمن ضعيف است، ما قوى هستيم؛ اين نبايد ما را به خواب ببرد. ما بايد بيدار باشيم؛ همانطوركه اميرالمؤمنين فرمود:

«و انّ اخا الحرب الأرق و من نام لم ينم عنه»(1) وقتى درگيرى داريد، بايد بيدار باشيد. درگيرى به اختيار من و شما نيست. دشمن ميخواهد درگيرى داشته باشد؛ حالا درگيرى سياسى، درگيرى امنيتى، درگيرى اقتصادى. همه اش درگيرى نظامى هم نيست. وقتى درگيرى هست، بايد بيدار بود. جوانها بيدار باشند، روحانيت بيدار باشد، دانشگاه بيدار باشد، مسؤولين كشور بيدار باشند. بيدارى مسؤولين به اين است كه هرچه ميتوانند، به مردم خدمت كنند، كار كنند؛ و هرچه ميتوانند، اين يكپارچگى را _ كه مثل خارى در چشم دشمنان است _ حفظ كنند.(2)

ص: 190

تحليل من است، اين به معناى اطّلاع نيست؛ تحليلى است كه قرائن آن را براى ما اثبات ميكند _ ده سال بعد اميدوار بودند كه نتيجه بدهد. سال 78 كه آن حوادث پيش آمد، آن كسى كه اين حوادث را خنثى كرد، مردم بودند. روز بيست و سوّم تير سال 78 مردم آمدند در خيابانها، توطئه ى دشمن را كه سالها برايش برنامه ريزى كرده بودند، در يك روز باطل كردند. آن روز گذشت. موج دوم، باز يك برنامه ريزى ده ساله بود تا سال 88. به نظرشان فرصتى به دست مى آمد. به خيال خودشان زمينه ها را آماده كرده بودند. مطالباتى هم مردم داشتند _ مردمى كه وابسته ى به نظامند، وفادار به نظامند _ فكر كردند از اين مطالبات بتوانند استفاده كنند؛ لذا آن قضاياى سال 88 بوجود آمد. دو سه ماه تهران را متلاطم كردند _ البتّه فقط تهران را _ دو سه ماه توانستند دلها و ذهنها را به خودشان مشغول كنند. اينجا هم مردم آمدند توى ميدان. بعد از آنكه باطنها ظاهر شد، در روز قدس مردم ديدند كه اينها حرف دلشان چيست، در روز عاشورا فهميدند كه اينها عمق خواسته هاشان تا كجاست، مردم عزيز ما به ميدان آمدند و حماسه ى 9 دى را به راه انداختند. نه فقط در تهران، بلكه در سراسر كشور، ميليونها نفر در روز نُهم دى، بعد هم بلافاصله در بيست و دوى بهمن آمدند توى ميدان، غائله را ختم كردند. اين، هنر مردم است. درود به مردم ايران. درود به ملّت مؤمن و مبارز و بصير و آگاه ايران. ان شاءاللَّه به توفيق الهى، مردم همين راه را و همين خط را و همين آرمان را و همين عزم و همّت را تا آخر ادامه خواهند داد.(1)

دولتها بهتر، بعضيها عقب تر؛ ليكن مجموعاً در طول اين مدّت، ما اين نقاط مثبت را داشتيم.

... دوم: اعتماد ميان مردم و نظام. كمتر كشورى در دنيا وجود دارد كه اعتمادى را كه مردم ايران نسبت به نظام جمهورى اسلامى دارند، نسبت به نظام حكومتى خود داشته باشند. دليل اين اعتماد هم همين پديده هاى روشنى است كه جلوى چشم همه است. باز يك عدّه اى اينها را نميبينند، هى دم از بى اعتمادى مردم ميزنند؛ نخير، مردم به نظام اعتماد دارند. يك دليل، همين انتخابات دو سال قبل است كه بيش از هشتاد درصد از مردمى كه حقّ رأى داشتند و قادر به رأى دادن بودند، در انتخابات شركت كردند. كجاى دنيا چنين چيزى هست ؟ يك نمونه، همين دو راهپيمائى اى است كه ما هر سال داريم؛ راهپيمايى بيست و دوى بهمن و راهپيمايى روز قدس. اين راهپيماييها مربوط به نظام است؛ مربوط به هيچ دولتى، مربوط به هيچ جريان خاصى نيست؛ مال نظام است. شما ببينيد مردم در اين حركت عظيم چه ميكنند؛ در سرماى بيست و دوى بهمن، در ماه رمضان با دهان روزه؛ چه اوقاتى كه هوا سرد بود، چه حالا كه هوا گرم است... اين نشان دهنده ى علاقمندى و دلبستگى مردم به نظام است. اعتماد به نظام، از اين بهتر و روشنتر نميشود. اين حضور، حضور بسيار پرمعنايى است. علاوه بر اين، در موارد خاص، مثل نُهم دى سال 88، بمجرد اينكه مردم احساس كردند حركتى كه شروع شده است، متوجّه به نظام است، متوجّه به انقلاب است، متوجّه به شخص خاص و دولت خاصى نيست، آن حركت عظيم را از خود نشان دادند. اينجور نبود كه فقط جوانهاى پرشور به ميدان بيايند؛ همه آمدند. حادثه ى نُهم دى يك حادثه ى عجيبى است؛ به خاطر دلبستگى مردم به نظام بود. اينها نشان دهنده ى اعتماد مردم است. متأسّفانه ميشنويم همينطور در اظهارات مصلحت جويانه، مكرّر ميگويند: آقا اعتمادِ از دست رفته ى مردم را برگردانيد! كدام اعتمادِ از دست رفته ؟!

ص: 193

مردم به نظام اعتماد دارند، نظام را دوست دارند، از نظام دفاع ميكنند؛ اينها نمونه هايش بود كه عرض كرديم.(1)

فتنه ى هجدهم تير، پنج روز بعد از اينكه فتنه گران فتنه ى خود را شروع كردند، مردم آن حركت عظيمِ 23 تير را، نه فقط در تهران، بلكه در ساير شهرها به راه انداختند. در فتنه ى 88، دو روز بعد از حوادث عاشورا، آن قضيه ى عظيم نُهم دى به راه افتاد. همان وقت بعضى از ناظران خارجى كه از نزديك ديده بودند، در مطبوعات غربى نوشتند و ما ديديم، كه گفته بودند آنچه در نُهم دى در ايران پيش آمد، جز در تشييع جنازه ى امام، چنين اجتماعى، چنين شورى ديده نشده بود. اين را مردم كردند. حضور مردم اينجورى است.(1)

جهانى غير قابل باور بود و متحير ماندند؛ هم قدرتمندان، هم حاشيه ها، هم دنباله ها، هم دامنه ها. بنابراين عنصر اوّل، عنصر حضور مردم است.

عنصر دوّم هم عنصر ايمان دينى مردم است. ايمان دينى، آن معجزه گرى است كه قادر است اوّلاً همه ى مردم را بسيج كند و بياورد، ثانياً آنها را در صحنه نگه دارد و ثالثاً سختيها را براى آنها هموار و آسان كند؛ هيچ ايمان ديگرى اين خصوصيت را ندارد. ايمان دينى ميگويد شما اگر چنانچه فائق شديد و پيش برديد، پيروزيد؛ اگر كشته هم شديد، پيروزيد؛ اگر زندان هم افتاديد، پيروزيد؛ چون به وظيفه عمل كرديد. وقتى كسى يك چنين اعتقاد و ايمانى داشت، ديگر شكست برايش معنا ندارد؛ لذا وارد ميدان ميشود. اين همان عاملى است كه در صدر اسلام هم اثر كرد، در انقلاب ما هم اثر كرد؛ 9 دى اين را نشان داد.

كارهايى كه اشاره كردند، تبيين شود: حرف ملّت ايران آن روز چه بود، امروز چيست ؟ حركت ملّت ايران و جهت اين حركت چگونه حركت و جهتى است ؟ ما در سايه ى دين حركت ميكنيم. به كمك خداى متعال و صاحب دين است كه حركت ميكنيم. هدف ما هم تحقّق آرمانهاى الهى و همان چيزى است كه دين به مردم وعده داده و براى مردم هديه آورده است.

همه ى نامزدهاى انتخابات و همه ى هوادارانشان، خودشان را در مقابل توطئه ى احتمالى دشمن مسؤول امنيت بدانند. انتخابات را متّهم نكنند؛ كسى آب به آسياب دشمن نريزد؛ در تبليغات، القاء فضاى اختلاف و نااميدى نشود تا ان شاءاللَّه انتخابات خوبى داشته باشيم.(1)

مشكلات فائق خواهد آمد و آنها را باز هم در حسرت شكست دادن ملّت ايران خواهد گذاشت. به حول و قوّه ى الهى و با هشيارى مردم و تدبير مسؤولان، مشكلات برطرف خواهد شد. هم مردم وظيفه دارند، هم ما مسؤولان وظيفه داريم؛ همه بايد به وظايفمان عمل كنيم. وقتى به وظيفه عمل كرديم، كارها پيش خواهد رفت. هشيارى مردم نقش دارد. ببينيد در تهران يك عدّه اى به نام بازارى آمدند در خيابانها اغتشاش كنند، فوراً بازاريهاى محترم با موقع شناسى اعلاميه دادند، اعلان كردند كه اينها دروغ ميگويند، اينها از ما نيستند. اين كارِ درستى است. اگر هشيارى قشرهاى مختلف مردم و موقع شناسى آنها به وقت به سراغشان بيايد، اين باارزش است. اين كار، كار باارزشى بود كه انجام دادند. حرف من در فتنه ى هشتاد و هشت هم همين بود. در فتنه ى هشتاد و هشت، چند روز بعد از انتخابات به آن عظمت، يك عدّه اى آمدند اظهار مخالفت كردند، يك عدّه هم از اين فرصت استفاده كردند؛ سلاح گرفتند، كار را به آشوب و تشنّج كشاندند، پايگاه بسيج را گلوله باران كردند. حرف ما اين بود: آن كسانى كه به نام آنها اين كارها انجام مى گرفت، بايد همان وقت اعلاميه ميدادند، اعلام بيزارى ميكردند، ميگفتند اينها از ما نيستند؛ امّا نكردند. اگر اين كار را ميكردند، فتنه زودتر ريشه كن ميشد؛ مسائل بعدى هم پيش نمى آمد. اين هشيارى، موقع سنجى، لحظه را به حساب آوردن، خصوصيت برجسته و مهمّى است كه بايد ملّت ما در همه ى موارد متوجّه باشند؛ آنجايى كه دشمنى و توطئه ى دشمن حس ميشود، به صورت لحظه اى بايد همه حسّاسيت نشان بدهند. اين از ناحيه ى مردم.

مسؤوليت پذيرى داشته باشند، تقصيرها را گردن هم نيندازند، حدود قانون اساسى را نسبت به خودشان حفظ كنند. قانون اساسى ما نقص ندارد، كمبود ندارد. نقش مجلس معلوم است، نقش دولت معلوم است، نقش رئيس جمهور معلوم است، نقش قوّه ى قضائيه معلوم است؛ هركدام وظائفى دارند، بايد به وظائفشان عمل كنند؛ با هم همدلى كنند، با هم همراهى كنند، با هم همزبانى كنند. «پس زبان همدلى خود ديگر است/ همدلى از همزبانى بهتر است».(1)

به حول و قوّه ى الهى، به فضل پروردگار، انتخابات خوب و پرشورى خواهد شد.(1)

آمد _ كه براى كشور ضرر داشت و ضايعه آفرين بود _ همه از همين ناشى شد كه كسانى نخواستند به قانون تمكين كنند؛ نخواستند به رأى مردم تمكين كنند. ممكن است رأى مردم برخلاف آن چيزى باشد كه منِ شخصى مايل به آن هستم؛ امّا بايد تمكين كنم. آنچه كه اكثريت مردم، اغلبيت مردم آن را انتخاب كردند، بايد همه تمكين كنند؛ همه بايد زير بار بروند. خوشبختانه سازوكارهاى قانونى براى رفع اشكال، رفع اشتباه، رفع شبهه وجود دارد؛ از اين راهكارهاى قانونى استفاده كنند. اين كه وقتى آنچه كه اتّفاق افتاده است، برخلاف ميل ما شد، مردم را به شورش خيابانى دعوت كنيم _ كه اين در سال هشتاد و هشت اتّفاق افتاد _ يكى از خطاهاى جبران ناپذير است. اين تجربه اى شد براى ملّت ما و ملّت ما هميشه در مقابل يك چنين حوادثى خواهد ايستاد.(1)

در پيش است، يكى از بهترين و پرشورترين انتخاباتهاى ما خواهد بود. البتّه دشمن تلاش ميكند زحمت مردم را باطل كند _ همچنان كه در سال هشتاد و هشت كردند _ اين هم يكى از كارهاى دشمنان بود؛ كسانى را وادار كردند كه برخلاف قانون، توقّعاتى بكنند و بر اساس آن توقّعات، سعى كنند مردم را در مقابل نظام قرار دهند؛ كه البتّه به توفيق الهى موفق نشدند.

راه اساسى براى اينكه مشكلات انتخاباتى پيش نيايد، التزام به قانون است؛ اين را من عرض بكنم. آحاد مردم در هر جاى كشور كه هستند؛ در شهر، در روستا، در مركز، در كلان شهرها و در همه جا، بايد به دنبال اين باشند كه هر كسى حرفى ميزند، بر اساس قانون باشد؛ هر كسى توقعى دارد، بر اساس قانون باشد. آنهايى كه آن سال آن خسارت را به كشور و به ملّت وارد كردند و براى كشور هزينه درست كردند، اگر تسليم قانون بودند، اينجورى نميشد. قانون معين كرده است كه اگر كسى اعتراضى دارد، بيايد. آن سال گفته شد؛ حتّى ما از شوراى محترم نگهبان خواهش كرديم، آن زمان را تمديد هم كردند كه آراء بازشمارى شود؛ گفتيم هر تعداد معقولى و هر صندوقى كه بخواهند بازشمارى شود، بازشمارى شود؛ خب، زير بار نرفتند! كارشان منطقى نبود، معقول نبود؛ براى كشور هزينه درست كردند.

خب، كشور بر اين مسائل فائق مى آيد. نظام جمهورى اسلامى قوى است. اين خرابكاريها و انگشت توى چشم كردنها و اين مزاحمتها و آزارها، جمهورى اسلامى را كه از پا نمى اندازد. جمهورى اسلامى در طول اين سالها با انواع سياستها و سياستمدارانِ مختلف روبه رو بوده است؛ امّا با وجود همه ى معارضه ها، همه ى زاويه ها _ كه احياناً وجود داشته است _ جمهورى اسلامى پيش رفته؛ بعد از اين هم همينجور خواهد بود. جمهورى اسلامى كه با اين حرفها از پا در نمى آيد، منتها براى كشور هزينه درست ميشود. راه هزينه درست نشدن، التزام به قانون است. اين توصيه ى من به شما مسؤولان محترم انتخابات هم هست: قانون را معيار قرار دهيد. در آيه ى كريمه ى قرآن

ص: 205

كه تلاوت كردند، به اداى امانت اشاره شد _ «إِنَّ اَللّٰهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا اَلْأَمٰانٰاتِ إِلىٰ أَهْلِهٰا »(1) _ اداى امانت به همين است كه طبق مرّ قانون عمل شود؛ هم در مرحله ى تشخيص صلاحيت ها _ چه در مورد رياست جمهورى، چه در مورد شوراها و در موارد ديگرى كه در پيش است _ هم در مرحله ى قرائت آراء، هم در مرحله ى حفظ آراء و صندوقها. بايد مرّ قانون رعايت شود و نهايت امانتدارى انجام بگيرد؛ كه بحمدالله تا حالا هم همينجور بوده است.

بديهى است در هر انتخاباتى، يك عده اى به نتيجه ى مطلوبِ خودشان نميرسند _ من نميخواهم اسمش را بگذارم بازنده ى انتخابات؛ نبايد تعبير برنده و بازنده و اين واژه ها و اصطلاحات غربىِ مادّى را به كار برد؛ اگر براى خدا و براى انجام تكليف وارد ميشويم، برد و باخت وجود ندارد _ خب، اينها اعتراض دارند. انسان پيش قاضى هم كه ميرود، همينجور است. قضاوتى در يك دادگاهى وجود دارد؛ آن طرفى كه در اين قضاوت به مقصود خود رسيده، خوشحال است، آن طرف ديگر ناراحت است؛ آن طرف ديگر نبايد دادگاه را متّهم كند كه برخلاف حقّ عمل كرده؛ نه، دادگاه است و بر طبق قانون عمل ميكند؛ منتها او ناراحت ميشود، ناراضى ميشود. بايد همه ى آنچه را كه پيش مى آيد _ كه مبتنى بر قانون است _ تحمّل كنيم؛ اين را بايد همه مان ياد بگيريم؛ اين صبرِ انقلابى است، اين تحمّل انقلابى است.(2)

درست بچشد، به خاطر تخلّف از قانون بود. يك عدّه اى يا براى خاطر اغراض نفسانى، يا هدفهاى خلاف سياسى، يا هرچه _ حالا در آن زمينه نميخواهيم قضاوتى بكنيم _ از قانون تخلّف كردند، خطا كردند، از راه غيرقانونى وارد شدند؛ هم به خودشان صدمه زدند، هم به ملّت صدمه زدند، هم به كشور صدمه زدند. راه درست، راه قانون است. همه تابع قانون باشند، همه تسليم قانون باشند. گاهى ممكن است يك قانون، صددرصد درست هم نباشد، امّا از بى قانونى بهتر است. گاهى ممكن است در يك بخشى، يك خطايى هم از مجرى قانون سر بزند كه من و شما بفهميم او در اجراى قانون اين خطا را كرده است؛ امّا اگر نتوانيم آن را از طريق قانونى اصلاح كنيم، تحمّل آن بهتر است از اينكه باز بى قانونى كنيم؛ از راه بى قانونى بخواهيم آنچه را كه به نظر ما خطا است، درست كنيم. قانون، معيار بسيار خوبى است؛ وسيله اى است براى آسايش كشور، آرامش كشور، حفظ وحدت ملّى، ادامه ى راه عمومى.

شوراى محترم نگهبان، خب مردمانى پرهيزگار، متّقى و آگاهند؛ طبق قانون تشخيصى ميدهند و عدّه اى به عنوان افرادى كه صالحند، معرّفى ميشوند؛ من و شما بايد نگاه كنيم ببينيم در بين اين صالحها كدام صالحترند، كدام بيشتر به درد مردم ميخورند، كدام بيشتر ميتوانند اين بار سنگين را بر دوش بكشند و با امانتِ كامل اين راه را ادامه دهند و پيش ببرند؛ اين را بايد من و شما نگاه كنيم، ببينيم، بشناسيم.(1)

مشاهده ميكنيد كه در همين انتخابات تا اين مرحله اى كه تا الان پيش آمديم، روال قانونى جريان پيدا كرده. وقتى كه از نامزدهاى محترم سؤال كردند كه اگر چنانچه شوراى نگهبان نظرى بدهد، شما تمكين ميكنيد، همه ى آنها گفتند: بله، ما تمكين ميكنيم. تمكين هم كردند. ما بايد واقعاً تشكّر كنيم از همه ى اين نامزدها؛ آنهايى كه به نحوى صلاحيتشان احراز نشد. اينها گفتند از نظر شوراى نگهبان تمكين ميكنيم و به قول خودشان عمل كردند و تمكين كردند؛ اين نشاندهنده ى اهمّيت و ارجحيت قانون است، نشاندهنده ى كاربرى قانون است؛ چون قانون بر مملكت حاكم است. ممكن است بنده يا جناب عالى از قانون ناراضى هم باشيم _ گاهى اينجورى است _ امّا وقتى انسان در مقابل قانون تمكين كرد، حلّ اختلاف ميشود، فصل الخطاب ميشود؛ اين نعمت بزرگى است، اين بركت بزرگى است.(1)

جمعيتهاى عظيم به دفاع از نظام جمهورى اسلامى بيرون مى آيند و «مرگ بر آمريكا» ميگويند. براى اينكه فضاى انتخابات را سرد كنند، هيئتهاى فكريشان پشت سر رسانه ها و سخنگويان سياسى مينشينند، مرتّب حرف درست ميكنند و تحويل رسانه ها ميدهند. يك روز ميگويند انتخابات مهندسى شده است، يك روز ميگويند انتخابات آزاد نيست، يك روز ميگويند انتخابات از نظر مردم مشروع نيست. نه مردمِ ما را ميشناسند، نه انتخابات ما را ميشناسند، نه نظام جمهورى اسلامى را ميشناسند؛ آنجايى هم كه ميشناسند، بى انصافى ميكنند و ابايى هم ندارند از اين بى انصافى.(1)

كه موجب ميشود مردم احساس كنند موفّقيت به دست آورده اند. حالا اگر بدقلقى نشان ميدادند، در اين قضايا رفتار نانجيبانه ميكردند، يك چيزى را بهانه ميكردند، دعوايى راه مى انداختند _ كه دعوا را به هر بهانه اى ميشود راه انداخت _ كام مردم تلخ ميشد. اينكه ما بارها و به تكرار از حوادث سال هشتاد و هشت شكايت كرديم، گله كرديم، انتقاد كرديم، به خاطر اين است. در يك انتخابات باعظمت و باشكوه، مردم احساس پيروزى ميكنند؛ بعد يك نفر، دو نفر، چهار نفر آدم بيايند كام مردم را تلخ كنند؛ در حالى كه راه براى قانونگرايى وجود دارد. اين، آن سال اتّفاق افتاد؛ كام مردم تلخ شد، شيرينى انتخابات از مردم دريغ داشته شد؛ در انتخابات امسال نه، بحمدالله كام مردم شيرين شد، مردم شادى كردند. رفتار بايد قانونمدارانه باشد. اينكه ما اين همه تأكيد كرديم بر اين كه قانون را رعايت كنيد، اين نتيجه اش است. وقتى قانون رعايت شد، دهن مردم شيرين ميشود، دل مردم شاد ميشود. اين بايد براى هميشه براى ما درس باشد. مردم هم در اينجور قضايا تفرّس ميكنند، نگاه ميكنند، چهره هاى سياسى را شناسايى ميكنند. آن چهره ى سياسى اى كه با نجابت، با قانونمدارى در قضايا برخورد ميكند، مردم از او خوششان مى آيد. آن كسانى كه به قانون بى اعتنايى ميكنند، واگرايى از قانون ميكنند _ به هر بهانه اى _ آنها را هم مردم شناسايى ميكنند؛ از آنها بدشان مى آيد. اين هم يك نكته ى اساسى است.(1)

بكنند كه آقا انتخابات اينجورى باشد، آنجورى نباشد، حواسشان باشد به اين مقصود دشمن كمك نكنند؛ مردم را از انتخابات مأيوس نكنند، هى نگويند انتخابات بايد آزاد باشد. خب، معلوم است كه انتخابات بايد آزاد باشد. ما از اوّل انقلاب تا حالا سى و چند تا انتخابات داشته ايم؛ كدامش آزاد نبوده است ؟ در كدام كشور ديگر، انتخابات از آنچه كه در ايران ميگذرد، آزادتر است ؟ كجا صلاحيت ها ملاحظه نميشود، كه اينجا روى اين مسائل هى تكيه بكنند، هى تكيه بكنند، هى بگويند، هى تكرار كنند و يواش يواش اين ذهنيت را به خيال خودشان در مردم بوجود بياورند كه خب، اين انتخابات فايده اى ندارد؟ اين يكى از خواسته هاى دشمن است. آن كسانى كه در داخل، اين حرفها را ميزنند، ممكن است غفلت كنند. من ميگويم غفلت نكنيد، حواستان باشد، كار شما جدول مورد نظر دشمن را پر نكند؛ مقصود او را تكميل و تتميم نكند. اين يكى از راههاى از شور و هيجان انداختنِ انتخابات است.

يك مسأله ى ديگر اين است كه به مردم گفته شود، تلقين شود كه انتخابات سلامت لازم را ندارد. البتّه بنده هم تأكيد ميكنم كه انتخابات بايد سالم برگزار شود؛ منتها اين، راه دارد. در جمهورى اسلامى، در قوانين ما، راههاى قانونىِ بسيار خوبى براى حفظ سلامت انتخابات پيش بينى شده است. البتّه كسانى بخواهند از طرق غيرقانونى عمل كنند، خب به ضرر كشور ميكنند؛ كمااينكه در سال هشتاد و هشت از راههاى غيرقانونى وارد شدند، كشور را دچار هزينه كردند، براى مردم اسباب زحمت درست كردند، براى خودشان هم اسباب بدبختى و سرشكستگى در زمين و در ملأ اعلى شدند. راههاى قانونىِ خوبى وجود دارد. بله، بنده هم اصرار دارم كه انتخابات بايد با سلامت كامل، با رعايت امانتِ كامل انجام بگيرد. مسؤولين دولتى و مسؤولين غيردولتى كه در كار انتخابات دست اندركارند و مسؤول هستند، همه بايد طبق قانون، با دقّت كامل، با رعايت كمال تقوا

ص: 212

و پاكدستى عمل كنند تا انتخابات سالمى پيش بيايد؛ و مطمئنّاً هم چنين خواهد شد.

قانونى كشور، به شكل غير قانونى و به شكل غير نجيبانه ايستادگى كردند و به كشور لطمه و ضربه وارد كردند؛ اين را چرا فراموش ميكنيد؟ البتّه ممكن است در گوشه و كنار يك حادثه ى بزرگ زد و خوردهايى انجام بگيرد كه انسان نتواند ظالم را از مظلوم تشخيص دهد؛ يا يك نفر در موردى ظالم، در موردى مظلوم باشد؛ اين كاملاً امكان پذير است؛ امّا در اين قضايا، مسأله ى اصلى گم نشود. خب، در انتخابات سال هشتاد و هشت، آن كسانى كه فكر ميكردند در انتخابات تقلّب شده، چرا براى مواجهه ى با تقلّب، اردوكشى خيابانى كردند؟ چرا اين را جواب نميدهند؟ صد بار ما سؤال كرديم؛ نه در مجامع عمومى، نخير، به شكلى كه قابل جواب دادن بوده؛ امّا جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهى نميكنند؟ در جلسات خصوصى ميگويند ما اعتراف ميكنيم كه تقلّب اتّفاق نيفتاده بود. خب، اگر تقلّب اتّفاق نيفتاده بود، چرا كشور را دچار اين ضايعات كرديد؟ چرا براى كشور هزينه درست كرديد؟ اگر خداى متعال به اين ملّت كمك نميكرد، گروههاى مردم به جان هم مى افتادند، ميدانيد چه اتّفاقى مى افتاد؟ ميبينيد امروز در كشورهاى منطقه، آنجاهايى كه گروههاى مردم مقابل هم قرار ميگيرند، چه اتّفاقى دارد مى افتد؟ كشور را لب يك چنين پرتگاهى بردند؛ خداوند نگذاشت، ملّت هم بصيرت به خرج دادند. در قضاياى سال هشتاد و هشت، اين مسأله ى اصلى است؛ اين را چرا فراموش ميكنيد؟ درباره ى حادثه ى سال هفتاد و هشت هم ما حرف زياد داريم؛ آن هم داستان ديگرى است.(1)

خداوند؛ چند جا در قرآن كريم اين تعبير به كار رفته است _ [مثل] «عَلَيْهِ حَقًّا فِي اَلتَّوْرٰاةِ وَ اَلْإِنْجِيلِ وَ اَلْقُرْآنِ »(1) و موارد ديگرى _ و يكى اينجا است كه ميفرمايد اين حقّى است بر عهده ى ما يعنى بر عهده ى ذات اقدس پروردگار عالَم كه مؤمنين را نصرت بدهيم. خب، اين در چه شرايطى است ؟ در چه شرايطى گفته اند كه مؤمنين نصرت پيدا ميكنند؟ اين در آن شرايطى است كه هيچ روزنه ى اميدى به حسب ظاهر وجود ندارد. ملاحظه كنيد همين آيات را؛ آن وقتى است كه دشمنِ جبهه ى ايمان با قدرت ظاهرى و با سرپنجه هاى قوى در مقابل مؤمنين ايستاده است؛ يك مبارزه ى جبهه اىِ عظيمى به وجود آمده است؛ در يك چنين شرايطى ميفرمايد: وَ كٰانَ حَقًّا عَلَيْنٰا نَصْرُ اَلْمُؤْمِنِينَ .

آن روزى كه جوانهاى قم از طلبه و غيرطلبه و اقشار گوناگون و مردم مؤمن آمدند در كوچه و خيابان قم و به دفاع از امام، به دفاع از حقيقت، به دفاع از پرچم برافراشته ى مبارزه ى عليه طاغوت و در مقابل گلوله هاى مزدوران رژيم طاغوت قرار گرفتند و خونشان روى آسفالتهاى خيابان ريخته شد، هيچكس از آن مردم و از حول وحوش آن مردم هرگز گمان نميكرد كه اين حادثه چه اثرى خواهد گذاشت. احساس تكليف كردند، نيروى خودشان را و آنچه داشتند روى دست گرفتند، آمدند ميدان. [مردم قم] فكر ميكردند كه نوزده دى منشأ اين تحوّل عظيمِ زنجيره ى مبارزات و اعتراضات بشود و منتهى بشود به خيزش بزرگ عمومى مردم و كار را تمام كند؟ مردم قم فكر ميكردند كارى كه دارند ميكنند اينقدر بركت داشته باشد؟ فكر نميكردند؛ امّا: وَ كٰانَ حَقًّا عَلَيْنٰا نَصْرُ اَلْمُؤْمِنِينَ . عامل پيروزى اين است كه يك جماعتى _ در يك مقياس بزرگ، يك ملّتى _ ايمان درستى داشته باشد و اين ايمان راسخ باشد و اين ايمان با بصيرت همراه باشد و اين ايمان و بصيرت با عمل و اقدام همراه باشد؛ اينها وقتى روى هم گذاشته شد، نصرت قطعى است. آنجايى كه شما ميبينيد مؤمنينى هستند و نصرت پيدا نميكنند، به خاطر اين است كه يا ايمان ضعيف است، يا ايمان غلط است _ ايمان به چيزى است كه

ص: 215

نبايد به آن مؤمن بود _ يا ايمان همراه با بصيرت نسبت به مسائل جهان و مسائل حول وحوش خودشان نيست. نداشتن بصيرت مثل نداشتن چشم است؛ راه را انسان نميبيند. بله، عزم هم داريد، اراده هم داريد، امّا نميدانيد كجا بايد برويد. ما كه اين همه در باب قضيه ى حوادث 9 دى روى بصيرت تكيه كرديم و بعضيها خوششان نيامد، به خاطر اين است؛ اگر بصيرت نبود، همان ايمان ممكن است انسان را به بيراهه بكشاند. كسى كه علم ندارد، بصيرت درست ندارد به آنچه پيرامون او دارد ميگذرد، گاهى اوقات ميشود كه راه را عوضى طى ميكند؛ همه ى نيروى او نه فقط هدر ميرود، بلكه به كج راهه او را ميرساند و ميكشاند؛ پس بصيرت لازم است. عمل صالح بر اساس ايمان، ايمان راسخ و ايمان درست، ايمان همراه با بصيرت و تداوم و استقامت، اگر چنانچه بود، پيروزى قطعى است. اينهايى كه پيروز نميشوند، يكى از اينها را ندارند: يا ايمان نيست، يا ايمانِ درست نيست، يا استقامت نيست، يا بصيرت نيست؛ در نيمه راه بار را بر زمين گذاشتن است؛ طبعاً به نتيجه نميرسند. ملّت ايران اين شرايط را فراهم كرد؛ ايمان او درست بود، چون راهنماى او راهنماى صادقى بود، راهنماى ماهر و خبيرى بود؛ يك فقيه آگاه به مسائل جهان و بريده ى از مطامع و منافع مادّى شخصى و آگاه به كتاب و سنّت؛ راه را به مردم نشان ميداد، مردم هم با بصيرت حركت كردند؛ فهميدند كه چه كار بايد بكنند؛ آن كار را انجام دادند، وَ كٰانَ حَقًّا عَلَيْنٰا نَصْرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ؛ حالا هم همينجور است.(1)

ص: 216

ص: 218

زنده اند تا زبانهاى حقگو در كار است تا دلهاى مؤمن داراى انگيزه هستند، نخواهند توانست اين را به فراموشى بسپرند؛ همچنان كه نتوانسته اند. اين انگيزه هاى معاند و معارض در صدر اوّل تا دورانهاى طولانى باقى بود؛ يعنى متوكّل عبّاسى بعد از حدود صد و هفتاد يا صد و هشتاد سال از حادثه ى عاشورا، درصدد برآمد قبر مطهّر اباعبدالله (عليه السّلام) را تخريب كند؛ يعنى ملّت ايران حالا حالاها بايد منتظر باشد كه دشمنان به كارها و فتنه ها و خباثتهاى خودشان براى اينكه زيباييهاى انقلاب از ياد برود ادامه بدهند. دشمن دست بر نميدارد؛ تا انقلاب را يا تحريف كنند يا به دست فراموشى بسپرند و كارى كنند كه ملّت حركت خود، سابقه ى خود و كار بزرگى را كه كرده است فراموش كند، دچار نسيان و غفلت بشود؛ كسى كه گذشته ى افتخارآميز خود را نميداند، نميتواند در آينده هم حوادث افتخارآميز براى خودش درست كند، اين تلاش را دشمنان دارند ميكنند.

نوزدهم دى را شما زنده نگه داشتيد، بيست و نُهم بهمن را زنده نگه داشتيد، بيست و دوّم بهمن را زنده نگه داشتيد، نُهم دى را _ كه يك حادثه ى مشابه بود _ با انگيزه هاى مشخّص، زنده نگه داشتيد؛ اين يك حركت مجاهدت آميز در مقابل دشمنان است، آنها ميخواهند حقايق انقلاب تحريف بشود، به دست فراموشى سپرده بشود؛ پول خرج ميكنند، كار دارند ميكنند. كسى كه آشنا باشد، آگاه باشد با دنياى كتاب و مطبوعات و مقاله ميبيند كه دشمنان چه كار دارند ميكنند؛ امروز اينها سعى ميكنند چهره ى خاندان خبيث و منحوس پهلوى را _ رژيم فاسد و وابسته و خبيث و ظالم كه كشور ما را سالهاى متمادى به عقب انداختند و ملّت ايران را آنجور دچار مشكلات عظيم كردند _ بَزك كنند، آرايش كنند امروز سعى ميشود [توسّط] همان جبهه ى مقابل نظام اسلامى. پشتيبان ها همان كسانى هستند كه با اصل انقلاب مخالف بودند، با مردمى كه انقلاب كردند مخالف بودند، با وفادارى اين مردم به انقلاب بشدّت مخالفند. تا كنون موفّق نشدند؛

ص: 220

اميد بسته بودند بلكه بتوانند نسل دوّم و سوّم انقلاب را روى گردان كنند، نتوانستند.

توانستيم درست بفهميم، درست حدس بزنيم و در مقابل سناريوى دشمن رفتار و اعمال خودمان را برنامه ريزى كرديم، قطعاً دشمن شكست خواهد خورد.

همه ى شواهد نشاندهنده ى اين است كه دشمن امروز بر روى چند نقطه تكيه ى اساسى دارد.

... يك نقطه ى ديگر _ كه آن هم خيلى واضح است _ ايجاد اختلاف بين دستگاههاى مديريت كننده ى كشور است؛ اين هم يكى از كارهاى اساسى آنهاست. اين مسأله را پنهان هم نميكنند. نه اينكه نميخواهند پنهان كنند؛ پنهان كردنى نيست. نوع كار دشمنان در اين قضاياى مهمّ و كلان و بين المللى اقتضاء ميكند كه يك كارهايى را بكنند، يك چيزهايى را بگويند، اظهاراتى را داشته باشند؛ لذا اين تدابير و سياستهاى دشمنان در پرده نميماند. ميخواهند اختلاف ايجاد كنند. اين اختلاف را به هر شكلى بتوانند، تزريق ميكنند؛ ما بايستى بيدار باشيم. اختلاف سليقه، اختلاف نظر، اختلاف عقيده در مسائل سياسى، نبايد به چالش ميان جناحهاى كشور، ميان عناصر كشور منتهى شود. گناه بزرگ فتنه گران در سال 88 اين بود كه اگر خوشبينانه نگاه كنيم و بگوييم اينها يك شبهه اى، خدشه اى در ذهنشان بود، اين خدشه را به صورت ايجاد چالش براى نظام اسلامى مطرح كردند. اين گناه بزرگ، قابل اغماض هم نيست؛ آثار آن هم همچنان در جامعه ى ما موجود است. البتّه ملّت، ملّت بيدارى است. نصاب لازم در فهم و بصيرت اين ملّت موجب ميشود كه خيلى از اين حوادث پوشيده بشود و بتدريج آثار آن زائل شود؛ ليكن اينها به خاطر همين، ضربه زدند. ايجاد دعوا، گريبان يكديگر را گرفتن، ايجاد اختلاف عميق، يكى از كارهاى بسيار بد، بسيار بزرگ و نكوهيده است؛ اين همان چيزى است كه دشمن ميخواهد.

ص: 222

اسلاميتش، هم براى جمهوريتش. همينهايى كه سال 88 آن بازى را راه انداختند، خب اينها با جمهوريت نظام جمهورى اسلامى مخالفت كردند، بدون هيچ منطقى، بدون هيچ حرف قابل قبول و پسنديده اى در مقابل آدمهاى باانصاف. اينها نامطمئنّند؛ من استفاده ى از اينها را مطلقاً توصيه نميكنم، به هيچ وجه؛ نه به شماها و نه به هيچ دانشجويى و نه به هيچ دانشگاهى توصيه نميكنم. اساتيد خوب هستند، از اينها استفاده كنيد.(1)

ميهنى، فرياد منطقى و دنياپسند بر سر رژيم غاصب صهيونيست، قلمهاى عمده اى را تشكيل ميدهند كه دشمنى رژيم ايالات متّحده ى آمريكا را بر ضدّ جمهورى اسلامى، براى آنان اجتناب ناپذير كرده است؛ و اين دشمنى تا هنگامى كه جمهورى اسلامى با قدرت درونى و پايدار خود، آنان را مأيوس كند ادامه خواهد داشت.(1)

چه را، چه را، چه را؛ خب فيلم سينمايى است. بعضيها مقاله نوشتنشان، چيز نوشتنشان، حرف زدنشان، مثل همين فيلمهاى سينمايى هاليوودى است؛ سعى ميكنند ديگران را به آنچه ندارند، مزين نشان بدهند، آنها را بزك كنند؛ در واقع احساس خودكم بينى را در ملّت ما بوجود بياورند؛ نه آقا، اينجورى نيست؛ ملّت ما ملّتى است بزرگ، از امتحانهاى بزرگ هم موفّق و سربلند بيرون آمده، كارهاى بزرگى هم كرده؛ ملّت ما همان ملّتى است كه وقتى در جنگ اسير ميگرفت، آن اسير را كتك نميزد، آن اسير را نميكُشت، آن اسير را درمان ميكرد؛ از قمقمه ى خودش آب به او ميداد؛ ملّت ما اينجور ملّتى است. چندتا آدم نابابِ متّهم به جاسوسى _ كه امكان جاسوسيشان هم بود _ از فلان كشور در دريا ميگيرند، مى آورند اينجا، بعد با لباس نو به خانه برشان ميگردانند. ملّت ما اينجور ملّتى است. در برخوردش، در مهربانى اش، در انصافش، بعد در شجاعتش. ملّت ما آن ملّتى است كه خودش را از زير بار تحقير چندقرنى خارج كرد، توانست در اوج عزّت حرف بزند؛ ما يك چنين ملّتى داريم؛ شوخى كه نيست. كشورهاى مختلف؛ كشورهايى كه قدرتمندان دنيايند، دور هم مينشينند براى اينكه با ايران اسلامى چكار كنيم؛ خب اين قدرت اين ملّت است؛ قدرت مادّى، قدرت نظامى، قدرت سياسى، قدرت منطق، قدرت اخلاقى؛ نه اينكه ضعف نداريم، ضعف هم خيلى داريم امّا تواناييهايمان، ارزشهايمان، درخشندگيهايمان كم نيست؛ ملّت را چرا تحقير ميكنند؟ بعضيها مرتّباً عادت كردند دائم تحقير كنند؛ كشور را، ملّت را، مسئولين را. بصيرت اين است كه انسان بداند، اين حقايق را درك كند، جايگاه خودش را، جايگاه كشورش را، جايگاه ملّتش را، جايگاه منطق انقلاب را، جايگاه آن خطّ مستقيم و صراط مستقيمى كه امام در كشور ترسيم كرد؛ جايگاه اينها را بداند؛ اين، بصيرت است.(1)

ص: 227

و مقرّرات و وجود آدمهايى كه مراقبند، مواظبند، موظّفند، نميگذارد كه انتخابات دچار اين اختلال بشود. اين يك مطلب.

كردن حقّ مردم است، خراب كردن حقّ مردم است؛ اين هم ضدّ حقّ النّاس است.

كه در سال 88 بر ما وارد شد كِى جبران بشود؟ واقعاً نميدانم! هنوز جبران نشده. اين هم يكى كه نتيجه ى انتخابات را همه بپذيرند.

همه ى همّت آنان اين است كه اين ماندگارى را يك جورى به هم بزنند؛ همه ى همّت من و شما بايد اين باشد كه اين ماندگارى را افزايش بدهيم. از اوّل انقلاب دائم در فكر اين بودند كه اين را از بين ببرند: جنگ تحميلى به خاطر همين بود؛ جنگهاى قوميتها در اطراف كشور به خاطر همين بود؛ محاصره ى اقتصادى به خاطر همين بود؛ تحريمهاى شديدى كه در اين سالهاى اخير برقرار كردند براى همين است؛ تشكيل گروه هاى تكفيرى در شرق و در غرب كشور ما همه براى همين است كه اين انقلاب را از بين ببرند، اين ماندگارى را كه براى اينها بسيار بهت آور و سخت و دردآور است، از بين ببرند؛ همه ى همّتشان اين است.

نامزد مورد نظر آنها رأى نياورده است؛ در مردم بودنشان شكّى نيست - هرجا باشند، ايستادگى كنند؛ آنها هم مرتّب كمك كنند و اگر لازم شد پول بدهند، كمك سياسى كنند، اگر لازم شد حتّى سلاح به دست آنها بدهند تا نتيجه ى انتخابات را به هم بزنند. اين كار را در چند كشور انجام دادند و موفّق شدند؛ آمدند اينجا هم انجام بدهند، خب نتوانستند؛ اينجا هم عين همان قضيه بود.

88 حمايت كامل نكرديد از آن كسانى كه عليه جمهورى اسلامى بودند؛ ولى چرا، حمايت كردند؛ منتها خب ملّت ايران بموقع حركت كرد، بموقع وارد صحنه شد، كار درست را انجام داد.

ص: 236

108، 124، 125، 131، 132، 145، 148، 150، 151-154، 156، 158، 160، 161، 163، 164، 166، 171، 172، 184، 186، 187، 191، 193-196، 197، 213، 219، 220، 221، 224، 225، 227، 232-235

انقلاب مخملى (رنگى): 91، 233

آبروى ملّى: 54

آزادى خواهى: 35

بازاريها: 201

بازشمارى آرا: 68، 85، 205

بالاترين نصاب: 62، 68، 79، 84، 96، 102، 131، 140، 200

بدعتهاى غيرقانونى: 85، 89

براندازى: 42، 179، 224

بصيرت: 107، 110-113، 118، 121، 136، 137، 144-146، 156-158، 160-162، 165، 173، 176، 178، 180، 183، 192، 196، 202، 204، 214، 215، 216، 221، 222، 225-227

بى بصيرتى: 110، 112، 113، 123، 137، 225

بى بندوبارى: 30

بيدارى اسلامى: 36، 38

پذيرش نتيجه ى انتخابات: 230

پشتوانه ى مردمى نظام: 58، 66، 73، 76، 165، 193، 200

پولشويى: 84

پيشرفت: 34، 37، 38، 116، 138، 166، 181، 187، 194، 210

پيوند حوزه و دانشگاه: 153

تاريخ سازى: 125

تبليغات انتخاباتى: 139

تبليغات دشمن: 31، 43-45، 52، 53، 57، 64، 75، 96، 99، 102، 103، 117، 124، 140، 156، 161، 163، 172، 176، 178، 197، 226

تحريم اقتصادى: 42-45، 232

تحريم داماتو: 42

تحريم: 34، 163، 164

تخريب خيابانى: 91، 103، 171، 172، 201

ترور: 88

تسليم ناپذيرى: 30

تغيير جهت گيرى: 179

تقوا: 128، 173، 191، 212، 223

تكيه بر قوّت داخلى: 235

توده اى: 150، 160

تهديد نظامى: 44، 45، 46

تهمت تقلّب: 76، 84، 214، 230

جبهه ى جنگ: 112

جذب حداكثرى: 126، 152

جمهوريت نظام: 131، 132، 170، 224

جناح بازى: 231

جنگ داخلى: 171

جنگ روانى: 44، 62، 64، 112، 113

جنگ نرم: 119، 120، 121، 124، 144، 184، 194

ص: 240

حركت علمى: 119، 122

حضور چهل ميليونى در انتخابات: 66، 68، 74، 84، 89، 90، 96، 100، 102، 107، 131، 169، 170، 176، 206

حضور فعال در انتخابات: 54، 55، 57، 60، 62، 69، 72، 76، 90، 102، 169، 184

حقّ الناس هاى انتخاباتى: 229-231

حقوق بشر: 92، 164

حكومت اسلامى: 147، 166

حكومت پادشاهى: 39، 41، 43

حماسه ى 9 دى: 156-158، 161، 162-164، 166، 172، 173، 182، 185، 188، 192، 193، 195، 197-199، 208، 216، 219، 220، 221

حماسه ى انتخابات 22 خرداد: 63، 69، 84، 130

حيات طيبه: 187

خبرگان: 58، 136، 166، 191، 229

خبرگزاريهاى خارجى: 69

خشم دشمن: 138

خطّ امام: 131، 152، 191

خطاى محاسباتى دشمن: 33، 34، 41، 91، 98، 99، 108، 117، 162، 185، 200

خوارج: 111

دانشجوى مومن: 88، 118

دفاع از دولت: 50، 51، 118

دفاع مقدس: 99، 163، 173، 184، 185، 219

دفع حداقلى: 126، 152

دولتهاى دست نشانده: 29، 40، 41، 98

دولتهاى مستقل: 129

ديكتاتور: 31، 89

رابطه با آمريكا: 39

راهپيمايى 22 بهمن: 33، 161، 162، 165، 166، 172، 173، 188، 192، 193، 195، 208، 220

راهپيمايى 23 تير 78:162، 192، 195

راهپيمايى روز قدس: 130، 150، 151، 192، 193، 195

رزمايش فتنه ى 88:122

رسانه هاى صهيونيستى: 77، 78، 90، 96، 134، 160، 163، 209

رسانه ى ملّى: 63

رشوه: 179

روزه خوارى علنى آشوبگران: 151

زلزله ى سياسى: 75

سازمان بسيج: 88، 103، 115

سرويس هاى جاسوسى: 91، 103

سريال كره اى: 125

سلامت انتخابات: 50، 52، 57، 65، 76، 85، 89، 151، 212، 213، 228

سلطنت طلب: 150، 160، 173

سوسياليست: 161

سياه نمايى: 80

ص: 241

شايعات انتخاباتى: 61

شايعه پراكنى: 126، 127، 146

شبهه افكنى: 113، 144، 146

شعار استقلال آزادى جمهورى اسلامى: 150

شعار مرگ بر اسرائيل: 141

شعار مرگ بر آمريكا: 141، 209

شناخت دوست و دشمن: 100، 112

شنبه ى بعد از انتخابات: 63

شوراى نگهبان: 60، 65، 67، 68، 85، 95، 127، 146، 203، 205-208

شوراى هماهنگى تبليغات: 163، 198

ضدّانقلاب: 179، 223

عافيت طلبى: 178

عدالت اجتماعى: 83

عصر امام خمينى: 29

عقب نشينى: 142

عقل: 105

عناصر نامطمئن: 223

عنصر دست نشانده: 117، 145

غيرت دينى: 157، 161

فتنه (اغتشاشات بعد از انتخابات 88):46، 100، 120، 122، 123، 129، 135، 136، 142، 146، 147، 149، 158، 170، 173، 176-185، 187، 192، 188، 194، 195، 198، 199، 201-204، 206، 208، 209، 211-214، 220-224، 225، 230، 233-235

فتنه گران: 182، 183، 185، 195، 198، 197، 203، 222، 223

فرمانده ى جنگ نرم: 121

فرهنگ اسلامى: 30

فرهنگ غرب: 30

فساد مالى: 83، 84

فساد و فحشا: 43

فلسفه بافى: 149

قانون اساسى: 98، 125، 127، 146، 201، 204، 213

قانون، فصل الخطاب: 87، 203، 205-208، 211

قانون شكنى: 148، 149، 207، 211، 212

قتل عام: 41

قدرت الهى: 38، 44، 158، 164، 165، 184، 185، 195، 201

قدرت تحليل: 122

قدرتهاى غربى: 31، 36، 73، 75، 173

قطعنامه ضد ايرانى: 39

قيام 19 دى: 157، 158، 214، 215، 219، 220

قيام تنباكو: 35

قيام مشروطيت: 35

كودتاها بر ضدّ انقلاب: 235

كودتا در پايگاه شهيد نوژه: 41

گروه هاى تكفيرى: 232

لبخند دشمن: 138، 146، 151

ص: 242

لجاجت: 178

لغزش مسئولين: 128، 132

ليبرال: 161

ليبرال دموكراسى (دموكراسى ظاهرى): 38، 52، 74، 75

ماندگارى انقلاب اسلامى: 232، 234

مخفى بودن راى رهبرى: 50، 60

مردمسالارى دينى: 38، 62، 66، 75

مساله ى هسته اى: 90، 224

مشروعيت نظام: 76، 169

مكاتب الحادى: 35

ملّتهاى مستقل: 153، 224

ملّتهاى مظلوم: 129

مناظره: 59، 77، 79، 80، 81، 83، 210

نامزدهاى متمرّد: 78، 87، 151، 177، 184، 230

نامه ى هشت مادّه اى: 83

نصرت الهى: 44، 62، 185، 215

نظام جمهورى اسلامى: 29، 32، 34، 39، 40، 42، 43، 66، 68، 70-85، 87، 89-92، 96-100، 102، 106-109، 113، 116، 118، 119، 122، 125-127، 129، 130، 132، 134، 137، 138، 140-143، 149، 150، 153، 154، 163-166، 170، 173، 176-178، 183، 184، 186، 188، 191-194، 197، 200، 203-205، 208-210، 212، 220-225

نفاق: 120، 128

نفوذ انقلاب: 31، 34

نفوذ دشمن: 88، 184

نقاب ديپلماسى: 87

نماز جمعه 29 خرداد: 70، 81، 141

نهضت اسلامى: 30، 43، 82

وصيت نامه ى امام (ره): 87، 125

وظايف مسئولان: 235

ولايت فقيه: 147

همه پرسى سال 58:74

هنر خوب: 125

يوم الله: 188

ص: 243

آمريكاى لاتين: 31

آيت الله العظمى سيدعلى خامنه اى: 32، 82، 95، 118، 175، 223

بنى اميه: 159، 160

بنى هاشم: 160

بهشت زهرا (عليهاالسّلام): 191

بهشت: 111

پاكستان: 33، 86

پهلوى، محمّدرضا: 40، 99

پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله): 30، 110، 147، 159، 160

تهران: 45، 46، 52، 103، 117، 130، 172، 192، 194، 195، 201، 210

جنّتى، احمد: 198

جنگ احد: 159، 160

جنگ بدر: 147، 159، 160

جنگ جمل: 111

جنگ صفّين: 110-113، 136، 159

جنگ نهروان: 111

غرب آسيا (خاورميانه): 86، 90

خاندان پهلوى: 220

خيابان ايران: 161

دولت دهم: 176

رايس، كاندوليزا: 45

رژيم صهيونيستى: 30، 51، 92، 150، 225

رضايى، محسن: 69، 77

روحانى، حسن (رئيس جمهور منتخب): 210، 224

روز 29 بهمن: 220

زينب كبرى (سلام الله عليها): 219

ژاپن: 43

ژنرال قره باغى: 41

ژنرال هايزر: 40، 41

سازمان سيا: 44

سفارت آمريكا (لانه جاسوسى): 39، 40، 42

سوريه: 33

شام: 159، 219

شاهنامه: 125

صدام حسين: 41، 99

صداوسيما: 139

طبس: 42

عراق: 33، 42-45، 86، 92

عمّار ياسر: 112، 113، 136، 159

عمروعاص: 159

غزه: 33

فرانسه: 150

فرقه ى داودى: 92

فلسطين: 30، 92، 129، 150، 224

قرآن: 30، 35، 111، 127، 128، 133، 140، 158، 159، 160، 215

قم: 144، 157، 158، 214، 215، 219

كارون: 43

ص: 245

كتاب آيات شيطانى: 30

كربلا: 219

كروبى، مهدى: 69، 77

كلينتون: 45، 92

كوفه: 219

كوهن، ديويد: 33

كوى دانشگاه: 88، 115، 116

كهريزك: 115، 116

گرجستان: 91

لارستان: 35

لاريجانى، صادق: 175

لبنان: 33، 92

ماه رمضان: 151، 193

متوكّل عباسى: 220

مجلس شوراى اسلامى: 53، 58، 78، 229

مسجد ضرار: 108، 120

معاويه: 112، 159

موسوى، ميرحسين: 64، 66، 69، 77

ناطق نورى، على اكبر: 82، 83

نظارت استصوابى: 229

نيروى انتظامى: 63، 88، 103، 115

وزارت كشور: 63، 67، 68، 146

وليعصر (عجل الله فرجه الشريف): 72، 74، 93، 166

هاشمى رفسنجانى، اكبر: 82، 83، 135

هاشمى شاهرودى، محمود: 136

ص: 246