صحیفه سجادیه صحیفه کتابی حاوی 54 دعا از امام سجاد(ع)، امام چهارم شیعیان است. این کتاب پس از قرآن و نهج البلاغه مهم ترین میراث مکتوب شیعه به حساب می آید و به نام های خواهر قرآن و «انجیل اهل بیت» نیز مشهور است. صحیفه از نظر فصاحت و بلاغت مورد توجه قرار گرفته است.

ص: 2

15.هنگام بیماری

16.طلب آمرزش

17.شر شیطان

18.دفع بلا

19.طلب باران

20.مکارم الاخلاق

21.اندوه از خطا

22.هنگام سختی

23.تندرستی

24.پدر و مادر

25.فرزندان

26.همسایگان و دوستان

27.مرزداران

28.پناه بردن به خدا

ص: 4

29.روزی

30.پرداخت بدهی

31.توبه

32.دعا در نماز شب

33.درخواست خیر

34.گرفتاری به گناه

35.رضا به قضای الهی

36.هنگام رعدوبرق

37.کوتاهی در شکرگزاری

38.پوزش از ستم

39.طلب عفو و رحمت

40.یاد مرگ

41.پرده پوشی از گناه

42.ختم قرآن

ص: 5

43.رؤیت هلال

44.ورود به رمضان

45.وداع با رمضان

46.عیدفطر و جمعه

47.دعای عرفه

48.عیدقربان و جمعه

49.دفع حیله دشمنان

50.خوف از خدا

51.فروتنی در برابر خدا

52.پافشاری در دعا

53.فروتنی در برابر خدا

54.زدودن اندوه ها

ص: 6

وَ لايَسْتَطيعُونَ تَقَدُّماً اِلى ما اَخَّرَهُمْ عَنْهُ

براى آنان معین فرموده قدمى پیش و پس نتوانند نهاد

وَجَعَلَ لِكُلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ

و براى هر یک از آنان روزى معلوم و قسمت شده اى از باب لطف قرار داد

لايَنْقُصُ مَنْ زادَهُ ناقِصٌ

هر آن کس را که روزى فراوان داده احدى نمى تواند بکاهد

وَ لايَزيدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زائِدٌ

و هر آن کس را که روزى کاسته هیچ کس نتواند بیفزاید

ثُمَّ ضَرَب لَهُ فِى الْحَيوةِ اَجَلاً مَوْقوُتاً

آنگاه زندگى او را زمانى معین مقدّر فرمود

وَ نَصَبَ لَهُ اَمَداً مَحْدُوداً

و پایانى محدود قرار داد

يَتَخَطَّأُ اِلَيْهِ بِاَيّامِ عُمُرِهِ

که با ایام عمر به سوى آن پایان قدم برمى دارد

وَ يَرْهَقُهُ بِاَعْوامِ دَهْرِهِ

و با سالهاى زندگیش به آن نزد یک مى گردد

حَتّى اِذا بَلَغَ اَقْصى اَثَرِهِ

تا چون به آخر آن رسید

وَ اسْتَوْعَبَ حِسابَ عُمُرِهِ

و پیمانه زمانش لبریز شد

قَبَضَهُ اِلى ما نَدَبَهُ

جانش را مى گیرد

ص: 8

اِلَيْهِ مِنْ مَوْفُورِ ثَوابِه اَوْ مَحْذُورِ عِقابِهِ

و او را به سوى آنچه بدان خدایش خوانده از ثواب بسیار یا عذاب دردناک راهى مى کند

لِيَجْزِىَ الَّذينَ اَسآؤُا بِما عَمِلُوا وَ يَجْزِىَ الَّذينَ اَحْسَنُوا بِالْحُسْنى عَدْلاً مِنْهُ

تا از پى عدالت خود تا از پى عدالت خود بدکارا را به کردار بدشان و نیکوکاران را به عمل صالحشان جزا دهد

تَقَدَّسَتْ اَسْمآؤُهُ

منزّه است نام هاى او

وَ تَظاهَرَتْ الآؤُهُ

و پى درپى است نعمت هاى وى

لايُسْئَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْئَلُونَ.

کسى را نرسد که او را را از کرده اش باز پرسد ولى همه در معرض پرسش او باشند

وَالْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلى ما اَبْلاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتابِعَةِ

و سپاس خداى را که اگر عبادش را از معرفت سپاسگزارى بر عطایاى پیاپى که به آنان داده

وَاَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظاهِرَةِ لَتَصَرَّفُوا فى مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ

و نعمت هاى پیوسته که بر ایشان کامل ساخته محروم مى نمود نعمت هایش را صرف نموده و سپاس نمى گزاردند

وَ تَوَسَّعُوا فى رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ

و در روزى او فراخى مى یافتند و شکر نمى کردند

وَ لَوْ كانُوا كَذلِكَ لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْاِنْسانِيَّةِ اِلى حَدِّ الْبَهيمِيَّةِ

و اگر چنین مى بودند از حدود انسانیت بیرون شده به مرز حیوانیت مى رسیدند

ص: 9

فَكانُوا كَما وَصَفَ فى

و چنان مى بودند که در

مُحْكَمِ كِتابِهِ: «اِنْ هُمْ اِلاّ كَالْاَنْعامِ بَلْ هُمْ اَضَلُّ سَبيلاً».

کتاب محکمش فرموده: «ایشان جز به چارپایان نمانند بلکه از آنان گمراه ترند

وَالْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى ما عَرَّفَنا مِنْ نَفْسِهِ

سپاس خداى را بر آنچه از وجود مبارکش به ما شناسانده

وَ اَلْهَمَنا مِنْ شُكْرِهِ

و بر آنچه از شکرش به ما الهام فرموده

وَ فَتَحَ لَنا مِنْ اَبْوابِ الْعِلْمِ بِرُبُوبِيَّتِهِ

و بر آن درهاى دانش که به پروردگاریش بر ما گشوده

وَ دَلَّنا عَلَيْهِ مِنَ الْاِخْلاصِ لَهُ فى تَوْحيدِهِ

و براخلاص ورزى در توحید و یگانگیش ما را رهنمون شده

وَ جَنَّبَنا مِنَ الْاِلْحادِ وَالشَّكِّ فى اَمْرِهِ

و قلب ما را از الحاد و شک در کار خودش دور داشته

حَمْداً نُعَمَّرُ بِهِ فيمَنْ حَمِدَهُ مِنْ خَلْقِهِ

چنان سپاسى که با آن در حلقه سپاسگزاران از بندگانش زندگى بگذرانیم

وَ نَسْبِقُ بِهِ مَنْ سَبَقَ اِلى رِضاهُ وَعَفْوِهِ

و با آن بر هر که به خشنودى و بخشایش او پیشى جسته سبقت گیریم و راه رستاخیز را

حَمْداً يُضى ءُ لَنا بِهِ ظُلُماتِ الْبَرْزَخِ

سپاسى که تیرگیهاى برزخ را به سبب آن بر ما روشن کند

وَيُسَهِّلُ عَلَيْنا بِهِ سَبيلَ الْمَبْعَثِ

به سبب آن بر ما آسان نماید

ص: 10

وَ يُشَرِّفُ بِهِ مَنازِلَنا عِنْدَ مَواقِفِ الْاَشْهادِ

و موقعیت و جایگاه ما را نزد گواهان آن روز بلند گرداند

يَوْمَ تُجْزى كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ وَ هُمْ لايُظْلَمُونَ

در روزى که همه سزاى عمل خود بینند بدون آنکه بر کسى ستمى رود

يَوْمَ لايُغْنى مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لاهُمْ يُنْصَرُونَ

روزى که هیچ دوستى چیزى از عذاب و کیفر را از دوست خود دفع نکند و ستمکاران یارى نشوند

حَمْداً يَرْتَفِعُ مِنّا اِلى اَعْلى عِلِّيّينَ فى كِتابٍ مَرْقُومٍ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ

سپاسى که از جانب ما در پرونده اى که وضع نیکبختان در آن رقم خورده و مقربان حضرت او گواهان آنند به اعلى علیّین بالا رود

حَمْداً تَقَرُّ بِهِ عُيُونُنا اِذا بَرِقَتِ الْاَبْصارُ

سپاسى که چون چشم ها در آن روز خیره شود سبب روشنى دیده ما گردد

و تَبْيَضُّ بِهِ وُجُوهُنا اِذَا اسْوَدَّتِ الْاَبْشارُ حَمْداً نُعْتَقُ بِهِ مِنْ اَليمِ ناراللَّهِ اِلى كَريمِ جِوارِاللَّهِ

و هنگامى که چهره ها سیاه شود صورت ما به نورانیت آن سپید گردد سپاسى که ما را از آتش دردناک حق آزاد و در جوار کرم نامتناهیش جاى دهد

حَمْداً - نُزاحِمُ بِهِ مَلآئِكَتَهُ الْمُقَرَّبينَ

ستایشی که به وسیلۀ آن همدوش فرشتگان شویم و درپیشگاه عنایتش جاى را بر ایشان تنگ کنیم

ص: 11

وَنُضآمُّ بِهِ اَنْبِياءَهُ الْمُرْسَلينَ فى دارِالْمُقامَةِ الَّتی لاتَزُولُ وَ مَحَلِّ كَرامَتِهِ الَّتى لاتَحُولُ

و به وسیله آن در سراى ماندگارى جاوید و جایگاه سرمدى او که دگرگونى نپذیرد به صف پیامبران مرسل او متصل گردیم.

والْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى اخْتارَ لَنا مَحاسِنَ الْخَلْقِ

و همۀ ستایش ها مخصوص خداست که زیبایی های آفرینش را برای ما برگزید

وَ اَجْرى عَلَيْنا طَيِّباتِ الرِّزْقِ

و روزی های پاکیزه را به سوی ما روان ساخت.

وَ جَعَلَ لَنَا الْفَضيلَةَ بِالْمَلَكَةِ عَلى جَميعِ الْخَلْقِ

و ما را با تسلّط بر همۀ موجودات برتری داد.

فَكُلُّ خَليقَتِهِ مُنْقادَةٌ لَنا بِقُدْرَتِهِ

در نتیجه همۀ موجوداتش بر اساس قدرت حضرتش فرمان بردار ما هستند

وَصآئِرَةٌ اِلى طاعَتِنا بِعِزَّتِهِ.

و در سایۀ عزّتش در گردونۀ اطاعت از ما قرار دارند.

وَالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى اَغْلَقَ عَنّا بابَ الْحاجَةِ اِلاّ اِلَيْهِ

و همۀ ستایش ها مخصوص خداست که درِ احتیاج و نیاز ما را از غیر خود بست

فَكَيْفَ نُطيقُ حَمْدَهُ؟

پس چگونه قدرتِ سپاس گزاری او را داریم؟

اَمْ مَتى نُؤَدّى شُكْرَهُ؟!

یا چه زمانى مى توانیم شکرش را بجاى آوریم؟

لا مَتى! وَالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى رَكَّبَ فينا الاتِ الْبَسْطِ

هیچگاه! و سپاس خداى را که در پیکر ما ابزار گشودن اندام را سوار کرد

وَ جَعَلَ لَنا اَدَواتِ الْقَبْضِ

و آلات بستن آنها را مقرر فرمود

ص: 12

وَ مَتَّعَنا بِاَرْواحِ الْحَيوةِ

و ما را از نسیمهاى حیاتبخش بهره مند کرد

وَاَثْبَتَ فينا جَوارِحَ الْاَعْمالِ

و اعضاى انجام دادن کار به ما مرحمت فرمود

وَ غَذّانا بِطَيِّباتِ الرِّزْقِ

و ما را با روزیهاى پاکیزه خوراک داد

وَ اَغْنانا بِفَضْلِهِ

و به فضلش ما را بى نیاز کرد

وَ اَقْنانا بِمَنِّهِ

و به عطاى خود سرمایه بخشید

ثُمَّ اَمَرَنا لِيَخْتَبِرَ طاعَتَنا

آنگاه به ما دستور داد تا فرمانبرداریمان را بسنجد

وَنَهانا لِيَبْتَلِىَ شُكْرَنا

و از انجام محرمات نهى فرمود تا شکر ما را بیازماید

فَخالَفْنا عَنْ طَريقِ اَمْرِهِ

بعد از این همه لطف از فرمانش سر پیچیدیم

وَ رَكِبْنا مُتُونَ زَجْرِهِ

و بر مرکب محرماتش سوار شدیم

فَلَمْ يَبْتَدِرْنا بِعُقُوبَتِهِ

با این همه به عقوبت ما شتاب ننمود

وَ لَمْ يُعاجِلْنا بِنِقْمَتِهِ

و بر انتقام ما عجله نکرد

ص: 13

بَلْ تَاَنّانا بِرَحْمَتِهِ تَكَرُّماً

بلکه از سرِ رحمت و از باب کرم با ما مدارا فرمود

وَانْتَظَرَ مُراجَعَتَنا بِرَاْفَتِهِ حِلْماً.

و از سرِ مهربانى و از باب حلم بازگشت ما را از راه خطا انتظار کشید.

وَالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى دَلَّنا عَلَى التَّوْبَةِ الَّتى لَمْ نُفِدْها اِلاّ مِنْ فَضْلِهِ

سپاس خداى را که ما را به توبه و بازگشت راهنمایى کرد که این حقیقت را جز از عطاى او نیافتیم

فَلَوْلَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ اِلاّ بِها لَقَدْ حَسُنَ بَلآؤُهُ عِنْدَنا

اگر همین یک عنایت را از فضل او به حساب آوریم هر آینه اِنعام او درباره ما نیکو

وَ جَلَّ ِحْسانُهُ اِلَيْنا

و احسانش در حق ما بزرگ

وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَيْنا

و بخشش او بر ما عظیم است

فَماهكَذا كانَتْ سُنَّتُهُ فِى التَّوْبَةِ لِمَنْ كانَ قَبْلَنا

زیرا روش او در پذیرش توبه در رابطه با گذشتگان چنین نبوده

لَقَدْ وَضَعَ عَنَّا مالا طاقَةَ لَنا بِهِ

بدون شک آنچه را در توانایى ما نبوده از ما برداشته

وَ لَمْ يُكَلِّفْنا اِلاّ وُسْعاً

و جز در خور امکان ما به ما تکلیف نفرموده

وَ لَمْ يُجَشِّمْنا اِلاّ يُسْراً

و ما را به غیر از کار آسان وانداشته

ص: 14

وَ لَمْ يَدَعْ لِأَحَدٍ مِنّا

و در این زمینه براى هیچ کدام از ما

حُجَّةً وَ لا عُذْراً

حجت و بهانه اى باقى نگذاشته

فَالْهالِكُ مِنّا مَنْ هَلَكَ عَلَيْهِ

پس در میان ما بدبخت کسى است که برخلاف رضاى او ترک طاعت کند

وَالسَّعيد مِنّا مَنْ رَغِبَ اِلَيْهِ.

وخوشبخت از ما کسى است که به سوى او توجه نماید.

وَالْحَمْدُ لِلَّهِ بِكُلِّ ما حَمِدَهُ بِهِ اَدْنى مَلآئِكَتِه اِلَيْهِ

و سپاس خداى را به کلّ آن سپاسى که نزدیکترین ملائکه به او

وَاَكْرَمُ خَليقَتِهِ عَلَيْهِ

و گرامى ترین آفریدگان نزد او

وَاَرْضى حامِدِيهِ لَدَيْهِ

و پسندیده ترین ستایشگران آستان او. وى را ستوده اند

حَمْداً يَفْضُلُ سآئِرَ الْحَمْدِ كَفَضْلِ رَبِّنا عَلى جَميعِ خَلْقِهِ

سپاسى بالاتر از سپاس دیگر سپاسگزاران مانند برترى پروردگارمان بر تمام مخلوقات

ص: 15

الْحَمْدُ مَكانَ كُلِّ نِعْمَةٍ لَهُ عَلَيْنا وَ عَلى جَميعِ عِبادِهِ الْماضينَ وَالْباقينَ

و او را سپاس و حمد دربرابر تمام نعمت هاى او که به ما و به بندگانش که در گذشته بوده اند و باقی بندگانش که هستند و مى آیند دارد

عَدَدَ ما اَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ مِنْ جَميعِ الْاَشْيآءِ

سپاسى به عدد تمام اشیاء که دانش او بر آن احاطه دارد

وَمَكانَ كُلِّ واحِدَةٍ مِنْها عَدَدُها اَضْعافاً مُضاعَفَةً اَبَداً سَرْمَداً اِلى يَوْمِ الْقِيمَةِ

و چندین مقابل هر یک از آنها به طور جاوید و همیشگى تا روز قیامت

حَمْداً لامُنْتَهى لِحَدِّهِ

سپاسى که حدش را پایانى

وَ لاحِسابَ لِعَدَدِهِ

و شماره آن را حسابى

وَلا مَبْلَغَ لِغايَتِهِ

و پایان آن را نهایتى

وَ لاَانْقِطاعَ لِأِمَدِهِ

و مدت آن را انقطاعى نباشد

ص: 16

حَمْداً يَكُونُ وُصْلَةً اِلى طاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ

سپاسى که باعث رسیدن به طاعت و بخشش او

وَ سَبَبَاً اِلى رِضْوانِهِ

و سبب رضا و خشنودى او

وَ ذَريعَةً اِلى مَغْفِرَتِهِ

و وسیله آمرزش او

وَ طَرِيقاً اِلى جَنَّتِهِ

و راه به سوى بهشت او

وَ خَفيراً مِنْ نَقِمَتِهِ

و پناه از انتقام او

وَ اَمْناً مِنْ غَضَبِهِ

و ایمنى از غضب او

وَ ظَهيراً عَلى طاعَتِهِ

و یار و مددکار بر طاعت او

وَ حاجِزاً عَنْ مَعْصِيَتِهِ

و مانع از معصیت او

وَ عَوْناً عَلى تَاْدِيَةِ حَقِّهِ وَ وَظآئِفِهِ

و کمک بر اداء حق و وظائف حضرت او باشد

حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِى السُّعَدآءِ مِنْ اَوْلِيآئِهِ

سپاسى که به سبب آن در گروه نیکبختان از دوستانش درآئیم

وَ نَصيرُ بِهِ فى نَظْمِ الشُّهَدآءِ بِسُيُوفِ اَعْدآئِهِ

و در سلک شهیدان به شمشیر دشمنانش قرار گیریم

اِنَّهُ وَلِىٌّ حَميدٌ.

که همانا حضرت او یارى دهنده و ستوده است.

ص: 17

فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَ

پس ما را خاتم همه آفريدگان قرار داد و گواهان بر منكران. و به كرم خود شمار ما را از آنان كه شمارشان فرو كاست فزونى بخشيد.

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ

بار خدايا درود بفرست بر محمد كه امين وحى توست

عَلَى وَحْيِكَ وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ

برگزيده از ميان آفريدگان توست دوست مخلص از ميان همه بندگان توست

إِمَامِ الرَّحْمَةِ وَ قَائِدِ الْخَيْرِ وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ

آن امام رحمت و پيشواى خير و كليد بركات

كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ

آن سان كه او جان خويش در فرمان تو نهاد

وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ

و جسم خويش به راه تو هدف تير بلا گردانيد و در دعوت به دين تو با خويشاوندان خود آشكارا خصومت ورزيد

وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ

و براى خشنودى تو با خاندان خويش به پيكار برخاست و تا دين تو را زنده دارد پيوند از خويش و پيوند ببريد.

وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ و

نزديكان انكارپيشه را از خود دور داشت

ص: 19

قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ

و دوران دعوت پذير را به خود نزديك ساخت.

وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ

در راه تو با بيگانگان دوستى ورزيد و با نزديكان دشمنى

و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ.

و تا حق رسالت تو بگزارد خويشتن را به رنج افكند.

وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ

جان خويش در بوته تعب نهاد تا به كيش تو دعوت كند

وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ.

خويشتن به كار داشت تا امت را اندرز دهد.

وَ هَاجَرَ إِلَى بِلاَدِ الْغُربَةِ

به ديار غربت رخت كشيد

وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ

و موطن مألوف و زادبوم و سراى انس خود رها كرد

إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ

تا دين تو را نصرت دهد و بر آنان كه بر تو كفر مى ورزيدند غلبه جويد

حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ

تا به هر چه در حق دشمنان تو خواسته بود به تمام دست يافت

وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ

و هر چه در باره دوستان تو انديشيده بود به كمال حاصل آمد.

فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ

پس بدان هنگام كه به يارى تو پيروزى مى طلبيد

وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ

و به نيروى نصرت تو بر ناتوانى خويش چيره مى گشت آهنگ جنگ ايشان كرد.

فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ

با آنان در دل خانه هايشان غزا كرد و به ناگاه در ميان منازلشان بر سرشان تاخت

ص: 20

حَتَّى ظَهَرَ أَمْرُكَ وَ عَلَتْ كَلِمَتُكَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ

تا دين تو آشكار گرديد و كلمه تو برتر شد اگر چه مشركان را ناخوش افتاد.

اَللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ

بار خدايا محمد را به پاداش رنجى كه در راه تو كشيد به عالى ترين درجات بهشت خود فرابر

حَتَّى لاَ يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ وَ لاَ يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ

آن سان كه هيچ كس را نرسد تا به منزلت با او برابرى جويد

وَ لاَ يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لاَ نَبِيٌّ مُرْسَلٌ

و به مرتبت با او همبرى كند و هيچ ملك مقرب و پيامبر مرسلى در نزد تو با او برابرى نتواند.

وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ

بار خدايا افزون از آنچه او را وعده داده اى كه شفاعتش را در حق اهل بيت پاك و امت با ايمانش بپذيرى عطا فرماى.

يَا نَافِذَ الْعِدَةِ يَا وَافِيَ الْقَوْلِ

اى خداوندى كه هيچ وعده اى خلاف نكنى و به هر چه گويى وفا كنى

يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ

اى دگرگون كننده بديها به چند برابر نيكيها

إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ

انك ذو الفضل العظيم و الجواد الكريم.

وَ كانَ مِنْ دُعائِهِ عليه السلام فى الصَّلوةِ عَلى حَمَلَة الْعَرْشِ وَ كُلِّ مَلَكٍ مقرّبٍ

دعای آن حضرت در طلب رحمت بر حاملان عرش و تمام فرشتگان مقرب

ص: 21

اَللَّهُمَّ وَ حَمَلَةُ عَرْشِكَ الَّذينَ لايَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبيحِكَ وَ

بارالها و حاملان عرشت که از تسبیح تو سست نمى شوند و

لايَسْئَمُونَ مِنْ تَقْديسِكَ وَ لايَسْتَحْسِرُونَ مِنْ عِبادَتِكَ

از تقدیست ملول نمى گردند و از عبادتت وانمى مانند

وَ لايُؤْثِرُونَ التَّقْصيرَ عَلَى الْجِدِّ فى اَمْرِكَ وَ لايَغْفُلُونَ

و در اجراى فرمانت کوتاهى را بر کوشش انتخاب نمى نمایند و از شیفتگى به سوى تو

عَنِ الْوَلَهِ اِلَيْكَ وَ اِسْرافيلُ صاحِبُ الصُّورِ الشّاخِصُ

غافل نمى گردند و اسرافیل صاحب صور که چشم به راه اجازه

الَّذى يَنْتَظِرُ مِنْكَ الْاِذْنَ وَ حُلُولَ الْاَمْرِ فَيُنَبِّهُ بِالنَّفْخَةِ

و فرمان توست تا در صور بدمد و بدین برنامه افتادگان

صَرْعى رَهآئِنِ الْقُبُورِ وَ ميكآئيلُ ذُوالْجاهِ عِنْدَكَ وَالْمَكانِ

به زندان گور را از خواب مرگ بیدار کند و میکائیل که نزد تو بلند مرتبه و به خاطر

الرَّفيعِ مِنْ طاعَتِكَ وَ جِبْريلُ الْاَمينُ عَلى وَحْيِكَ الْمُطاعُ

طاعت تو داراى مکانى رفیع است و جبرئیل امین وحى تو که در بین اهل

فى اَهْلِ سَمواتِكَ الْمَكينُ لَدَيْكَ الْمُقَرَّبُ عِنْدَكَ وَالرُّوحُ

آسمانهاى تو مورد اطاعت است و در پیشگاهت ارجمند و به درگاهت مقرّب و روح

الَّذى هُوَ عَلى مَلآئِكَةِ الْحُجُبِ وَالرُّوحُ الَّذى هُوَ مِنْ اَمْرِكَ

که بر فرشتگان حجب گمارده است و آن روح که از امر توست

فَصَلِّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى الْمَلائِكَةِ الَّذينَ مِنْ دُونِهِمْ مِنْ سُكّانِ

پس بر همه آنان درود فرست و همچنین بر فرشتگانى که از نظر مقام پائین تر از ایشانند از ساکنان

ص: 22

سَمواتِكَ وَ اَهْلِ الْاَمانَةِ عَلى رِسالاتِكَ وَالَّذينَ لاتَدْخُلُهُمْ

آسمانهایت و امین بر پیامهایت و آن فرشتگانى که از کوشش و کار

سَئْمَةٌ مِنْ دُؤُبٍ وَ لااِعْيآءٌ مِنْ لُغُوبٍ - وَ لا فُتُورٌ وَ لا تَشْغَلُهُمْ

ملول نمى شوند و از هیچ زحمتى وامانده و سست نمى گردند و خواسته ها ایشان را

عَنْ تَسْبيحِكَ الشَّهَواتُ وَ لايَقْطَعُهُمْ عَنْ تَعْظيمِكَ سَهْوُ

از تسبیح تو باز نمى دارد و سهو ناشى از غفلت ها آنان را از بزرگداشت تو جدا

الْغَفَلاتِ الْخُشَّعُ الْاَبْصارِ فَلايَرُومُونَ النَّظَرَ اِلَيْكَ

نمى کند دیدگان به خشوع فرو هشته اند و اراده نگریستن به انوار جلالت نمى نمایند

النَّواكِسُ الْاَذْقانِ الَّذينَ قَدْ طالَتْ رَغْبَتُهُمْ فيما لَدَيْكَ

سرها به زیر افکنده اند آنان که عشق و شوقشان را به آنچه نزد توست پایانى نیست

الْمُسْتَهْتَرُونَ بِذِكْرِ الآئِكَ وَالْمُتَواضِعُونَ دُونَ عَظَمَتِكَ

شیفته یاد نعمت هاى تواند و در برابر بزرگى و جلال کبریائیت

وَ جَلالِ كِبْرِيآئِكَ وَالَّذينَ يَقُولُونَ اِذا نَظَرُوا اِلى جَهَنَّمَ تَزْفِرُ

متواضعند و بر آن فرشتگان که چون دوزخ را بر گنهکاران خروشان

عَلى اَهْلِ مَعْصِيَتِكَ: سُبْحانَكَ ما عَبَدْناكَ حَقَّ عِبادَتِكَ

ببینند مى گویند: اى خداى منزه و پاکیزه ما تو را چنان که سزاوار توست عبادت نکردیم

ص: 23

فَصَلِّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى الرَّوْحانِيّينَ مِنْ مَلآئِكَتِكَ وَ اَهْلِ

پس بر همه آنان درود فرست و نیز بر روحانیان از ملائکه ات و اهل

الزُّلْفَةِ عِنْدَكَ وَ حُمّالِ الْغَيْبِ اِلى رُسُلِكَ وَالْمُؤْتَمِنينَ

منزلت و قرب در پیشگاهت و حاملان پیام غیب به سوى فرستادگانت و امینان

عَلى وَحْيِكَ وَ قَبآئِلِ الْمَلآئِكَةِ الَّذينَ اخْتَصَصْتَهُمْ

بر وحیت و اصناف فرشتگانى که آنان را به خود اختصاص

لِنَفْسِكَ وَاَغْنَيْتَهُمْ عَنِ الطَّعامِ وَالشَّرابِ بِتَقْديسِكَ

داده اى و به وسیله تقدیس خود ایشان را از خوردنى و آشامیدنى بى نیاز نموده اى

وَاَسْكَنْتَهُمْ بُطُونَ اَطْباقِ سَمواتِكَ وَالَّذينَ عَلى اَرْجآئِها

و در اندرون طبقات آسمانهایت مسکن داده اى و بر آن فرشتگان که چون فرمانت به انجام

اِذا نَزَلَ الْاَمْرُ بِتَمامِ وَعْدِكَ وَ خُزّانِ الْمَطَرِ وَ زَواجِرِ

وعده ات صادر گردد بر اطراف آسمانها گماشته شوند و بر خزانه داران باران و حرکت دهندگان

السَّحابِ وَالَّذى بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ

ابر و بر آن مَلَکى که از فریاد زجرش غرّش رعدها شینده شود

وَ اِذا سَبَحَتْ بِهِ حَفيفَةُ السَّحابِ الَْتمَعَتْ صَواعِقُ الْبُرُوقِ

و چون ابر خروشان به وسیله او به شنا درآید شعله هاى برق درخشیدن گیرد

وَ مُشَيِّعِى الثَّلْجِ وَالْبَرَدِ والْهابِطينَ مَعَ قَطْرِ الْمَطَرِ اِذا نَزَلَ

و برفرشتگانى که دانه هاى برف وتگرگ را بدرقه مى کنند وملائکه اى که همراه قطرات باران فرود مى آیند

وَالْقُوَّامِ عَلى خَزآئِنِ الرِّياحِ وَالْمُوَكَّلينَ بِالْجِبالِ فَلاتَزُولُ و الَّذينَ عَرَّفتَهم مَثاقيلَ المياه

و بر آنان که وکیل خزینه هاى بادند و آنان که بر کوهها گماشته شده اند تا از جا در نروند و بر آنان که وزن آبها,

ص: 24

وَ کَيلَ ما تَحويهٍ لَواعج الْاَمْطارِ وَ عَوالِجُها وَ رُسُلِكَ مِنَ الْمَلائِكَةِ اِلى اَهْلِ الْاَرْضِ

و اندازه بارانهای سیل آسا و رگبارهای متراکم را به آنان آموخته اى و بر فرشتگانى که به سوى اهل زمین گسیل مى شوند و

بِمَكْرُوهِ ما يَنْزِلُ مِنَ الْبَلآءِ وَ مَحْبُوبِ الرَّخآءِ وَالسَّفَرَةِ

گرفتارى ناخوشایند و گشایش خوشایند براى آنان مى آورند و بر سفیران

الْكِرامِ الْبَرَرَةِ وَالْحَفَظَةِالْكِرامِ الْكاتِبينَ وَ مَلَكِ الْمَوْتِ

بزرگوار نیکوکار و فرشتگان بزرگوارى که حافظ عمل مردم و نویسنده آنند و بر فرشته مرگ

وَ اَعْوانِهِ وَ مُنْكَرٍ وَ نَكيرٍ وَ رُومانَ فَتّانِ الْقُبُورِ وَالطّآئِفينَ

و یارانش و منکَر و نکیر و بر رومان آزمایش کننده مردگان در گور و بر طواف کنندگان

بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ وَ مالِكٍ وَالْخَزَنَةِ وَ رِضْوانَ وَ سَدَنَةِ

بیت المعمور و بر مالک و بر خازنان دوزخ و بر رضوان و خدمتگزاران

الْجِنانِ وَالَّذينَ لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما اَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ

بهشت و بر فرشتگانى که خدا را در آنچه امر مى کند مخالفت نمى نمایند و مأموریت خود را

مايُؤْمَرُونَ وَالَّذينَ يَقُولُونَ: سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ

به نحو احسن انجام مى دهند و بر فرشتگانى که به اهل بهشت مى گویند: سلام بر شما به خاطر آنکه صبر کردید پس

ص: 25

عُقْبَى الدّارِ وَالزَّبانِيَةِ الَّذينَ اِذا قيلَ لَهُمْ: خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ثُمَّ

نیکوسرایى است خانه آخرت براى شما و بر فرشتگان نگاهبان دوزخ که چون به آنان فرمان رسد: او را بگیرید و به زنجیر کشید سپس

الْجَحيمَ صَلُّوهُ ابْتَدَرُوهُ سِراعاً وَلَمْ يُنْظِرُوهُ وَ مَنْ

به آتش درافکنید به سرعت دستگیرش کنند و به او مهلت ندهند و بر

اَوْهَمْنا ذِكْرَهُ وَ لَمْ نَعْلَمُ مَكانَهُ مِنْكَ وَ بِاَىِّ اَمْرٍ وَكَّلْتَهُ

هر فرشته اى که نامش را یاد نکرده ایم و از قدرش در پیشگاه تو خبر نداریم و نمى دانیم او را به چه کارى گماشته اى

وَ سُكّانِ الْهَوآءِ وَالْاَرْضِ وَالْمآءِ وَ مَنْ مِنْهُمْ عَلَى الْخَلْقِ

و بر آن فرشتگانى که ساکن هوا و زمین و آبند و به هر کدام از آنان که موکّل آفریدگانند

فَصَلِّ عَلَيْهِمْ يَوْمَ يَاْتى كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سآئِقٌ وَ شَهيدٌ

پس بر همه آنان درود فرست در روزى که هرکس با دو فرشته یکى راننده و دیگرى گواه مى آید

وَصَلِّ عَلَيْهِمْ صَلوةً تَزيدُهُمْ كَرامَةً عَلى كَرامَتِهِمْ

و بر ایشان درود فرست درودی که بر بزرگواریشان بیفزاید,

وَ طَهارَةً عَلى طَهارَتِهِمْ. اَللَّهُمَّ وَ اِذا صَلَّيْتَ عَلى

و بر طهارتشان طهارت اضافه کند بارالها به وقتیکه بر

مَلآئِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ وَ بَلَّغْتَهُمْ صَلوتَنا عَلَيْهِمْ فَصَلِّ

فرشتگانت و فرستادگانت درود می فرستی و درود ما را به آنان ابلاغ میکنی, به علت آن گفتار نیکو

عَلَيْنا بِما فَتَحْتَ لَنا مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فيهِمْ

که در وصف آنان بر زبان و دل ما روان ساختی ای,بر ما نیز درود و رحمت فرست,

اِنَّكَ جَوادٌ كَريمٌ.

که تو بخشنده و بزرگواری.

ص: 26

فَيُنَبِّهُ بِالنَّفْخَةِ صَرْعى رَهآئِنِ الْقُبُورِ

و بدین برنامه افتادگان به زندان گور را از خواب مرگ بیدار کند

وَ ميكآئيلُ ذُوالْجاهِ عِنْدَكَ

و میکائیل که نزد تو بلند مرتبه

وَالْمَكانِ الرَّفيعِ مِنْ طاعَتِكَ

و به خاطر طاعت تو داراى مکانى رفیع است

وَ جِبْريلُ الْاَمينُ عَلى وَحْيِكَ

و جبرئیل امین وحى تو

الْمُطاعُ فى اَهْلِ سَمواتِكَ

که در بین اهل آسمانهاى تو مورد اطاعت است

الْمَكينُ لَدَيْكَ

و در پیشگاهت ارجمند

الْمُقَرَّبُ عِنْدَكَ

و به درگاهت مقرّب

وَالرُّوحُ الَّذى هُوَ عَلى مَلآئِكَةِ الْحُجُبِ

و روح که بر فرشتگان حجب گمارده است

وَالرُّوحُ الَّذى هُوَ مِنْ اَمْرِكَ

و آن روح که از امر توست

فَصَلِّ عَلَيْهِمْ

پس بر همه آنان درود فرست

وَ عَلَى الْمَلائِكَةِ الَّذينَ مِنْ دُونِهِمْ

و همچنین بر فرشتگانى که از نظر مقام پائین تر از ایشانند

مِنْ سُكّانِ سَمواتِكَ

از ساکنان آسمانهایت

وَ اَهْلِ الْاَمانَةِ عَلى رِسالاتِكَ

و امین بر پیامهایت

وَالَّذينَ لاتَدْخُلُهُمْ سَئْمَةٌ مِنْ دُؤُبٍ

و آن فرشتگانى که از کوشش و کار ملول نمى شوند

وَ لااِعْيآءٌ مِنْ لُغُوبٍ - وَ لا فُتُورٌ

و از هیچ زحمتى وامانده و سست نمى گردند

ص: 28

وَ لا تَشْغَلُهُمْ عَنْ تَسْبيحِكَ الشَّهَواتُ

و خواسته ها ایشان را از تسبیح تو باز نمى دارد

وَ لايَقْطَعُهُمْ عَنْ تَعْظيمِكَ سَهْوُ الْغَفَلاتِ

و سهو ناشى از غفلت ها آنان را از بزرگداشت تو جدا نمى کند

الْخُشَّعُ الْاَبْصارِ

دیدگان به خشوع فرو هشته اند

فَلايَرُومُونَ النَّظَرَ اِلَيْكَ

و اراده نگریستن به انوار جلالت نمى نمایند

النَّواكِسُ الْاَذْقانِ

سرها به زیر افکنده اند

الَّذينَ قَدْ طالَتْ رَغْبَتُهُمْ فيما لَدَيْكَ

آنان که عشق و شوقشان را به آنچه نزد توست پایانى نیست

الْمُسْتَهْتَرُونَ بِذِكْرِ الآئِكَ

شیفته یاد نعمت هاى تواند

وَالْمُتَواضِعُونَ دُونَ عَظَمَتِكَ وَ جَلالِ كِبْرِيآئِكَ

و در برابر بزرگى و جلال کبریائیت متواضعند

وَالَّذينَ يَقُولُونَ اِذا نَظَرُوا اِلى جَهَنَّمَ تَزْفِرُ عَلى اَهْلِ مَعْصِيَتِكَ

و بر آن فرشتگان که چون دوزخ را بر گنهکاران خروشان ببینند مى گویند:

سُبْحانَكَ ما عَبَدْناكَ حَقَّ عِبادَتِكَ :

اى خداى منزه و پاکیزه ما تو را چنان که سزاوار توست عبادت نکردیم

فَصَلِّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى الرَّوْحانِيّينَ مِنْ مَلآئِكَتِكَ وَ اَهْلِ

پس بر همه آنان درود فرست و نیز بر روحانیان از ملائکه ات و اهل

الزُّلْفَةِ عِنْدَكَ

منزلت و قرب در پیشگاهت

ص: 29

وَ حُمّالِ الْغَيْبِ اِلى رُسُلِكَ

و حاملان پیام غیب به سوى فرستادگانت

وَالْمُؤْتَمِنينَ

و امینان

عَلى وَحْيِكَ

بر وحیت

وَ قَبآئِلِ الْمَلآئِكَةِ الَّذينَ اخْتَصَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ

و اصناف فرشتگانى که آنان را به خود اختصاص داده اى

وَاَغْنَيْتَهُمْ عَنِ الطَّعامِ وَالشَّرابِ بِتَقْديسِكَ

و به وسیله تقدیس خود ایشان را از خوردنى و آشامیدنى بى نیاز نموده اى

وَاَسْكَنْتَهُمْ بُطُونَ اَطْباقِ سَمواتِكَ

و در اندرون طبقات آسمانهایت مسکن داده اى

وَالَّذينَ عَلى اَرْجآئِها

و بر آن فرشتگان که چون فرمانت به انجام

اِذا نَزَلَ الْاَمْرُ بِتَمامِ وَعْدِكَ

وعده ات صادر گردد بر اطراف آسمانها گماشته شوند

وَ خُزّانِ الْمَطَرِ وَ زَواجِرِ السَّحابِ

و بر خزانه داران باران و حرکت دهندگان ابر

الَّذى بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ

و بر آن مَلَکى که از فریاد زجرش غرّش رعدها شینده شود

وَ اِذا سَبَحَتْ بِهِ حَفيفَةُ السَّحابِ الَْتمَعَتْ صَواعِقُ الْبُرُوقِ

و چون ابر خروشان به وسیله او به شنا درآید شعله هاى برق درخشیدن گیرد

وَ مُشَيِّعِى الثَّلْجِ وَالْبَرَدِ

و برفرشتگانى که دانه هاى برف وتگرگ را بدرقه مى کنند

والْهابِطينَ مَعَ قَطْرِ الْمَطَرِ اِذا نَزَلَ

وملائکه اى که همراه قطرات باران فرود مى آیند

وَالْقُوَّامِ عَلى خَزآئِنِ الرِّياحِ

و بر آنان که وکیل خزینه هاى بادند

ص: 30

وَالْمُوَكَّلينَ بِالْجِبالِ فَلاتَزُولُ

و آنان که بر کوهها گماشته شده اند تا از جا در نروند

و الَّذينَ عَرَّفتَهم مَثاقيلَ المياه وَ کَيلَ ما تَحويهٍ لَواعج الْاَمْطارِ وَ عَوالِجُها

و بر آنان که وزن آبها و اندازه بارانهای سیل آسا و رگبارهای متراکم را به آنان آموخته اى ,

وَ رُسُلِكَ مِنَ الْمَلائِكَةِ اِلى اَهْلِ الْاَرْضِ بِمَكْرُوهِ ما يَنْزِلُ مِنَ الْبَلآءِ

و بر فرشتگانى که به سوى اهل زمین گسیل مى شوند و گرفتارى ناخوشایند

وَ مَحْبُوبِ الرَّخآءِ

و گشایش خوشایند براى آنان مى آورند

وَالسَّفَرَةِ

و بر سفیران

الْكِرامِ الْبَرَرَةِ

بزرگوار نیکوکار

وَالْحَفَظَةِالْكِرامِ الْكاتِبينَ

و فرشتگان بزرگوارى که حافظ عمل مردم و نویسنده آنند

وَ مَلَكِ الْمَوْتِ

و بر فرشته مرگ

وَ اَعْوانِهِ

و یارانش

وَ مُنْكَرٍ وَ نَكيرٍ وَ رُومانَ فَتّانِ الْقُبُورِ وَالطّآئِفينَ

و منکَر و نکیر و بر رومان آزمایش کننده مردگان در گور و بر طواف کنندگان

بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ وَ مالِكٍ وَالْخَزَنَةِ وَ رِضْوانَ وَ سَدَنَةِ

بیت المعمور و بر مالک و بر خازنان دوزخ و بر رضوان و خدمتگزاران

الْجِنانِ وَالَّذينَ لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما اَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ

بهشت و بر فرشتگانى که خدا را در آنچه امر مى کند مخالفت نمى نمایند و مأموریت خود را

ص: 31

مايُؤْمَرُونَ

به نحو احسن انجام مى دهند

وَالَّذينَ يَقُولُونَ: سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ

و بر فرشتگانى که به اهل بهشت مى گویند: سلام بر شما به خاطر آنکه صبر کردید پس

عُقْبَى الدّارِ

نیکوسرایى است خانه آخرت براى شما

وَالزَّبانِيَةِ الَّذينَ اِذا قيلَ لَهُمْ:

و بر فرشتگان نگاهبان دوزخ که چون به آنان فرمان رسد:

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ثُمَّ

او را بگیرید و به زنجیر کشید سپس

الْجَحيمَ صَلُّوهُ

به آتش درافکنید

ابْتَدَرُوهُ سِراعاً

به سرعت دستگیرش کنند

وَلَمْ يُنْظِرُوهُ

و به او مهلت ندهند

وَ مَنْ اَوْهَمْنا ذِكْرَهُ

و بر هر فرشته اى که نامش را یاد نکرده ایم

وَ لَمْ نَعْلَمُ مَكانَهُ مِنْكَ

و از قدرش در پیشگاه تو خبر نداریم

ص: 32

وَ بِاَىِّ اَمْرٍ وَكَّلْتَهُ

و نمى دانیم او را به چه کارى گماشته اى

وَ سُكّانِ الْهَوآءِ وَالْاَرْضِ وَالْمآءِ

و بر آن فرشتگانى که ساکن هوا و زمین و آبند

وَ مَنْ مِنْهُمْ عَلَى الْخَلْقِ

و به هر کدام از آنان که موکّل آفریدگانند

فَصَلِّ عَلَيْهِمْ يَوْمَ يَاْتى كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سآئِقٌ وَ شَهيدٌ

پس بر همه آنان درود فرست در روزى که هرکس با دو فرشته یکى راننده و دیگرى گواه مى آید

وَصَلِّ عَلَيْهِمْ صَلوةً تَزيدُهُمْ كَرامَةً عَلى كَرامَتِهِمْ

و بر ایشان درود فرست درودی که بر بزرگواریشان بیفزاید,

وَ طَهارَةً عَلى طَهارَتِهِمْ.

و بر طهارتشان طهارت اضافه کند

اَللَّهُمَّ وَ اِذا صَلَّيْتَ عَلى مَلآئِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ

بارالها به وقتیکه بر فرشتگانت و فرستادگانت درود می فرستی

وَ بَلَّغْتَهُمْ صَلوتَنا عَلَيْهِمْ

و درود ما را به آنان ابلاغ میکنی,

فَصَلِّ عَلَيْنا بِما فَتَحْتَ لَنا مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فيهِمْ

به علت آن گفتار نیکو که در وصف آنان بر زبان و دل ما روان ساختی ای,بر ما نیز درود و رحمت فرست,

اِنَّكَ جَوادٌ كَريمٌ.

که تو بخشنده و بزرگواری.

ص: 33

مُحَمَّدٍ خآصَّةًالَّذينَ اَحْسَنُواالصَّحابَةَ

محمد (ص) آنان که شرط مصاحبت او را به خوبى پاس داشتند

وَالَّذينَ اَبْلَوُاالْبَلآءَ اَلْحَسَنَ فى نَصْرِهِ

و آنان که در یارى آن حضرت به سعى نیکو برخاستند

وَ كانَفُوهُ

و حضرتش را یارى دادند

وَ اَسْرَعُوا اِلى وِفادَتِهِ

و براى قرار دادنش به صحنه قدرت شتافتند

وَ سابَقُوا اِلى دَعْوَتِهِ

و براى قبول دعوتش بر یکدیگر سبقت گرفتند

وَاسْتَجابُوا لَهُ حَيْثُ اَسْمَعَهُمْ

و چون دلیل رسالت هاى خود را به گوش آنان رساند

حُجَّةَ رِسالاتِهِ وَ فارَقُوا الْاَزْواجَ وَالْاَوْلادَ فى اِظْهارِ كَلِمَتِهِ

دعوتش را پذیرفتند و در راه اعلاء کلمه اش از همسران و فرزندان خود دورى جستند

وَقاتَلُوا الْابآءَ وَالْاَبْنآءَ فى تَثْبيتِ نُبُوَّتِهِ وَانْتَصَرُوا بِهِ

و با پدران و فرزندان خودبراى برقرارى نبوّتش نبرد کردند و به برکت وجود او در آن نبردها پیروز شدند.

وَمَنْ كانُوا مُنْطَوينَ عَلى مَحَبَّتِهِ يَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ فى مَوَدَّتِهِ

و آنان که در عمق دلشان مهر او را مى پروردند و در عشق او به تجارتى امید داشتند که کسادى و ضرر در آن راه نداشت

وَالَّذينَ هَجَرَتْهُمُ الْعَشآئِرُ اِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ

و یارانى که وقتى دل به او بستند قبائل و عشائرشان از آنان دورى جستند

وَانْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَراباتُ اِذْ سَكَنُوا فى ظِلِّ قَرابَتِهِ

و زمانى که در سایه قرابت او آرمیدند دودمان آنان پیوند قرابت گسیختند

فَلاتَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ ماتَرَكوُا لَكَ وَفيكَ

بارالها پس براى اصحاب محمد آنچه را براى تو و در راه تو از دست دادند از نظرلطف دور مدار

ص: 35

وَاَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوانِكَ

و آنان را از خشنودیت خشنود ساز

وَ بِما حاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ

و نیز به خاطر آنکه مردم را پیرامون دینت جمع کردند

وَ كانوُا مَعَ رَسوُلِكَ دُعاةً لَكَ اِلَيْكَ

وبا فرستاده تو در دعوت خلق هم آواز بودند

وَاشْكُرْهُمْ عَلى هَجْرِهِمْ فيكَ دِيارَ قَوْمِهِمْ وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ

و آنان را به خاطر اینکه در راه تو از شهر و دیار قوم خود دورى گزیدند

الْمَعاشِ اِلى ضيقِهِ

و از فراخى معیشت به سختى در افتادند

وَ مَنْ كَثَّرْتَ فى اِعْزازِ دينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ.

و آن افراد بسیارى را که براى بزرگداشت دین تو ستمها دیدند پاداش عنایت فرما.

اَللَّهُمَّ وَ اَوْصِلْ اِلَى التّابِعينَ لَهُمْ بِاِحْسانٍ الَّذينَ يَقُولُونَ:

بارالها و به پیروان اصحاب در ایمان و اخلاق و عمل آنان که مى گویند:

«رَبَّنااغْفِرلَنا وَ ِلاِخْوانِنَا الَّذينَ سَبَقُونا بِالاْيمانِ» خَيْرَ جَزآئِكَ

«الهى ما و آن برادران ما را که به ایمان بر ما پیشى جستند بیامرز» بهترین اجر و مزد خود را ارزانى دار

الَّذينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ

همانان که راه و روش اصحاب را پیش گرفتند

وَ تَحَّرَوْا وِجْهَتَهُمْ

و طریقه آنان را طلبیدند

وَ مَضَوْا عَلى شاكِلَتِهِمْ

و به منش آنان زندگى را آهنگ دادند

لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فى بَصيرَتِهِمْ

در حالى که هیچ شک و شبهه اى آنان را از عقیده شان برنگرداند

وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْو شَكٌّ فى قَفْوِ اثارِهِمْ وَالْايتِمامِ بِهِدايَةِ مَنارِهِمْ

در پیروى از آثار اصحاب و اقتداء به نشان هدایتشان - هیچ شکى خاطرشان را پریشان نکرد

ص: 36

مُكانِفينَ وَ مُوازِرينَ لَهُمْ يَدينُونَ بِدينِهِمْ

یاران و یاوران ایشان بودند در دین موافق آنان - بودند

وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ

و به راه و روش آنان مى رفتند

يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ

درباره اتفاق نظر داشتند

وَ لايَتَّهِمُونَهُمْ فيما اَدَّوْا اِلَيْهِمْ. اَللَّهُمَّ

و به آنان در برنامه هائى که از رسول خدا خبر دادند بدگمان نبودند. بارالها

وَ صَلِّ عَلَى التّابِعينَ مِنْ يَوْمِنا هذا اِلى يَوْمِ الدّينِ وَ عَلى

از امروز تا روز قیامت از جانب خودت بر تابعین و

اَزْواجِهِمْ وَ عَلى ذُرِّيّاتِهِمْ وَ عَلى مَنْ اَطاعَكَ مِنْهُمْ صَلوةً

همسران و فرزندانشان درود فرست و بر هر کس از آنان که اطاعت تو کرده درودى که به سبب

تَعْصِمُهُمْ بِها مِنْ مَعْصِيَتِكَ

آن ایشان را از معصیت بازدارى

وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فى رِياضِ جَنَّتِكَ

و در باغهاى بهشت خود به آنان گشایش دهى

وَ تَمْنَعُهُمْ بِها مِنْ كَيْدِ الشَّيْطانِ

و از نیرنگ شیطان در امانشان دارى

وَ تُعينُهُمْ بِها عَلى

و به هر کار نیک که از تو

مَااسْتَعانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ

مدد جویند توفیقشان دهى

ص: 37

وَ تَقيهِمْ طَوارِقَ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ اِلاّ

و از حوادث شب و روز حفظشان فرمایى مگر

طارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ

از حادثه اى که مژده خیر رساند

وَ تَبْعَثُهُمْ بِها عَلَى اعْتِقادِ حُسْنِ الرَّجآءِ لَكَ

و به آن درود آنان را بر اعتقاد نیکو برانگیزى تا تنها به تو چشم امید دوزند

وَالطَّمَعِ فيما عِنْدَكَ

و به آنچه نزد توست دلبسته شوند

وَ تَرْكِ التُّهْمَةِ فيما تَحْويهِ اَيْدِى الْعِبادِ

و از بدگمانى نسبت به تو در آنچه نزد خلق است برحذر باشند

لِتَرُدَّهُمْ اِلَى الرَّغْبَةِ اِلَيْكَ وَالرَّهْبَةِ مِنْكَ

تا چنان کنى که تنها شوقشان به تو باشد و بیمشان از حضرت تو

وَ تُزَهِّدَهُمْ فى سَعَةِ الْعاجِلِ

و آنان را به فراخى جهان از دست رفتنى بى رغبتشان گردانى

وَ تُحَبِّبَ اِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلْاجِلِ

و محبت عمل کردن براى آن جهان

وَالْاِسْتِعدادَ لِما بَعْدَ الْمَوْتِ

و آمادگى براى بعد از مرگ را در دلشان افکنى

وَتُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحُلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْاَنْفُسِ مِنْ اَبْدانِها

و هر مشکلى که ایشان را به وقت جان کندن مى رسد آسان نمایى

وَ تُعافِيَهُمْ مِمّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُوراتِها

و آنان را از هر محذورى که از فتنه ها و محنتها خیزد در عافیت دارى

وَ كَبَّةِ النّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ

و از سختى و صدمه آتش دوزخ و طول خلود در آن معاف گردانى

وَ تُصَيِّرَهُمْ اِلى اَمْنٍ مِنْ مَقيلِ الْمُتَّقينَ.

و آنان را به مقام امن و امان که جایگاه اهل تقواست منتقل نمایى.

ص: 38

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ وَاَدْنِنا اِلى قُرْبِكَ.

بر محمد و آلش درود فرست و ما را به عرصه گاه قربت نزدیک کن

وَ يا مَنْ تَصْغُرُ عِنْدَ خَطَرِهِ الْاَخْطارُ

و اى کسى که در برابر قدر و منزلتت تمام منزلتها کوچک است

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بر محمد و آلش درود فرست

وَ كَرِّمْنا عَلَيْكَ

و ما را در پیشگاهت گرامى دار.

. وَ يا مَنْ تَظْهَرُ عِنْدَهُ بَواطِنُ الْاَخْبارِ

اى آن که خبرهاى نهانى در نزدت آشکار است

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بر محمد و آلش درود فرست

وَ لاتَفْضَحْنا لَدَيْكَ.

و ما را نزد خود رسوا مکن.

اَللَّهُمَّ اَغْنِنا عَنْ هِبَةِ

الها ما را به بخشش خود

الْوَهّابينَ بِهِبَتِكَ

از بخشش دیگران بى نیاز ساز

وَاكْفِنا وَحْشَةَ الْقاطِعينَ بِصِلَتِكَ حَتّى

و ترس گسستن دیگران را از ما با پیوستن ما به خودت کفایت فرما تا

لانَرْغَبَ اِلى اَحَدٍ مَعَ بَذْلِكَ

با وجود عطاى تو از دیگرى نخواهیم

وَ لانَسْتَوْحِشَ مِنْ اَحَدٍ مَعَ فَضْلِكَ

و با احسان تو از احدى نهراسیم

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ كِدْ لَنا وَ لاتَكِدْ عَلَيْنا

و در هر کار به نفع ما چاره ساز و بر زیان ما چاره مساز

وَ امْكُرْ لَنا وَ لاتَمْكُرْبِنا

و به سود ما تدبیر کن و به ضرر ما تدبیر مفرما

ص: 40

وَ اَدِلْ لَنا وَ لاتُدِلْ مِنّا

و ما را چیره گى ده و دیگران را بر ما چیره مساز.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ قِنا مِنْكَ

و ما را از غضب خود حفظ کن

وَاحْفَظْنا بِكَ

و به عنایت خویش نگاه دار

وَاهْدِنا اِلَيْكَ

و به سوى خود هدایت کن

وَ لاتُباعِدْنا عَنْكَ

و از پیشگاه خود دور منما

اِنَّ مَنْ تَقِهِ يَسْلَمْ

آن را که تو حفظ کنى سالم ماند

وَ مَنْ تَهْدِهِ يَعْلَمْ

و آن را که تو هدایت کنى دانا شود

وَ مَنْ تُقَرِّبْهُ اِلَيْكَ يَغْنَمْ

و آن را که تو به خود نزدیک سازى غنیمت برد.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ اكْفِنا حَدَّ نَوآئِبِ الزَّمانِ

و ما را از سختى مصائب زمان

ص: 41

وَ شَرَّ مَصآئِدِ الشَّيْطانِ

و شرّ دامهاى شیطان

وَ مَرارَةَ صَوْلَةِ السُّلْطانِ

و تلخى قهر سلطان حفظ فرما.

اَللَّهُمَّ اِنَّما يَكْتَفِى

بار خدایا بدون شک بى نیازان

الْمُكْتَفُونَ بِفَضْلِ قُوَّتِكَ

به فضل قوّت تو بى نیازند

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

پس بر محمد و آلش درود فرست

وَاكْفِنا

و ما را از هر چه غیر خودت کفایت کن

وَ اِنَّما يُعْطِى الْمُعْطُونَ مِنْ فَضْلِ جِدَتِكَ

و به حقیقت که بخشندگان از افزونى داده هاى تو مى بخشند

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

پس بر محمد و آلش – درود فرست

وَاَعْطِنا

و از نعمتت بر ما عطا کن

وَ اِنَّما يَهْتَدِى الْمُهْتَدُونَ بِنُورِ وَجْهِكَ

و همانا که - راه یافتگان - در پرتو نور ذات تو راه مى یابند

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ وَاهْدِنا

پس بر محمد و آلش درود فرست و ما را هدایت نماى

اَللَّهُمَّ اِنَّكَ مَنْ والَيْتَ.

بارالها هر که را تو یارى دهى هیچ

ص: 42

لَمْ يَضْرُرْهُ خِذْلانُ الْخاذِلينَ

خوار کننده اى قدرت خوار کردن او را ندارد

وَ مَنْ اَعْطَيْتَ لَمْ يَنْقُصْهُ مَنْعُ الْمانِعينَ

و هر که را تو ببخشى هیچ بازدارنده اى قدرت کاستن از عطایت به او او را ندارد

وَ مَنْ هَدَيْتَ لَمْ يُغْوِهِ اِضْلالُ الْمُضِلّينَ

و هر که را تو هدایت فرمایى گمراه ساختن گمراه کنندگان او را از راه بدر نبرد

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

پس بر محمد و آلش درود فرست

وَامْنَعْنا بِعِزِّكَ مِنْ عِبادِكَ

و بعزّت خود ما را از شر بندگانت بازدار

وَاَغْنِنا عَنْ غَيْرِكَ ِاِرْفادِكَ

و به عطایت از غیر خود بى نیاز فرماى

وَاسْلُكْ بِنا سَبيلَ الْحَقِّ بِاِرْشادِكَ.

و به وسیله ارشادت ما را به راه حق ببر.

ص: 43

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارالها بر محمد و آلش درود فرست

وَاجْعَلْ سَلامَةَ قُلُوبِنا فى ذِكْرِ عَظَمَتِكَ وَفَراغَ

و سلامت قلوب ما را در ذکر عظمتت و آسایش

اَبْدانِنا فى شُكْرِ نِعْمَتِكَ وَانْطِلاقَ اَلْسِنَتِنا فى وَصْفِ مِنَّتِكَ

بدنهامان را در شکر نعمتت و روانى زبان ما را در وصف عطایت قرار بده.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارالها بر محمّد و آلش درود فرست

وَاجْعَلْنا مِنْ دُعاتِكَ الدّاعينَ اِلَيْكَ

و ما را در زمره دعوت کنندگان به سویت قرار بده

وَ هُداتِكَ الدّآلّينَ عَلَيْكَ

و از جمله راهنمایانى که به تو دلالت و راهنمایى مى کنند قرار ده

وَ مِنْ خآصَّتِكَ

و در حلقه خاصان از بندگانت درآر

يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

اى مهربان ترین مهربانان

ص: 44

وَيَسْرَحُوا فى اَرْضِهِ طَلَباً لِما فيهِ نَيْلُ الْعاجِلِ مِنْ دُنْياهُمْ وَ دَرَكُ الْاجِلِ فى اُخْريهُمْ.

و در زمین او در پى سود گذراى دنیا و ادراک نفع دائمى آن جهان به راه افتند.

بِكُلِ ذلِكَ يُصْلِحُ شَاْنَهُمْ

به تمام این امور کار ایشان را به سامان مى آورد

وَ يَبْلُو اَخْبارَهُمْ

و اعمالشان را مى آزماید

وَ يَنْظُرُ كَيْفَ هُمْ فى اَوْقاتِ

و مى نگرد که چگونه اند به هنگام

طاعَتِهِ وَ مَنازِلِ فُرُوضِهِ

طاعت و اوقات بجا آوردن واجبات

وَ مَواقِعِ اَحْكامِهِ

و موارد احکام او

لِيَجْزِىَ الَّذينَ اَسآؤُا بِما عَمِلُوا

؟ تا بدکاران را به جزاى عملشان

اَحْسَنُوا بِالْحُسْنى. اَللَّهُمَّ

و نیکوکاران را به مزد کردار نیکشان برساند. بارالها

فَلَكَ الْحَمْدُ عَلى ما فَلَقْتَ لَنا مِنَ الْاِصْباحِ

پس تو را سپاس که پرده سیاه شب را به نور صبح شکافتى

وَ مَتَّعْتَنا بِهِ مِنْ ضَوْءِ النَّهارِ

و ما را از روشنى روز بهره مند ساختى

وَ بَصَّرْتَنا مِنْ مَطالِبِ الْاَقْواتِ

و در راه فراهم آوردن روزى بینافرمودى

وَ وَقَيْتَنا فيهِ مِنْ طَوارِقِ الْافاتِ

و از پیشامدهاى خطرناک آفات حفظ نمودى

اَصْبَحْنا وَاَصْبَحَتِ الْاَشْيآءُ كُلُّها. بِجُمْلَتِها لَكَ:

شب را به صبح رساندیم و تمام آفریدگان جملگى پاى در میدان صبح نهادند:

سَمآؤُها وَ اَرْضُها

آسمان و زمین

ص: 46

وَ ما بَثَثْتَ فى كُلِّ واحِدٍ مِنْهُما

و آنچه در این دو پراکنده اى

ساكِنُهُ وَ مُتَحَرِّكُهُ

ساکن و جنبنده

وَ مُقيمُهُ وَ شاخِصُهُ

ایستاده و رونده

وَ ما عَلافِى الْهَوآءِ

و هر چه در هوا بالا رفته

وَ ما كَنَّ تَحْتَ الثَّرى

و آنچه در زمین پنهان شده

اَصْبَحْنا فى قَبْضَتِكَ

همه و همه در سراپنجه قدرت تو به صبح رسیدیم

يَحْوينا مُلْكُكَ وَ سُلْطانُكَ

در حالى که سلطنت و پادشاهى تو ما را فراگرفته

وَ تَضُمُّنا مَشِيَّتُكَ

و مشیّت تو ما را تحت پوشش گرفته

وَ نَتَصَرَّفُ عَنْ اَمْرِكَ

و به فرمان تو در کارها تصرف مى کنیم

وَ نَتَقَلَّبُ فى تَدْبيرِكَ

و در عرصه تدبیر تو در حرکتیم

ص: 47

لَيْسَ لَنا مِنَ الْاَمْرِ اِلاّ ما قَضَيْتَ

به غیر آنچه فرمان تو بر آن رفته کارى نتوانیم

وَ لا مِنَ الْخَيْرِ اِلاّ ما اَعْطَيْتَ.

و جز آنچه تو بر ما بخشى خیرى به ما نمى رسد.

وَ هذا يَوْمٌ حادِثٌ جَديدٌ

امروز روزى جدید و تازه است

وَ هُوَ عَلَيْنا شاهِدٌ عَتيدٌ

و او بر ما شاهدى حاضر است

اِنْ اَحْسَنَّا وَدَّعَنا بِحَمْدٍ

اگر خوبى کنیم ما را سپاس گویان ترک کند

وَ اِنْ اَسَأْنا فارَقَنا بِذَمٍّ.

و اگر بدى کنیم نکوهش کنان از ما جدا گردد

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَارْزُقْنا. حُسْنَ مُصاحَبَتِهِ

و حُسن همنَفَسى با این روز را روزى ما گردان

وَاعْصِمْنا مِنْ سُوءِ مُفارَقَتِهِ بِارْتِكاب جَريرَةٍ

و ما را از سوء مفارقتش به خاطر ارتکاب گناه

اَوِاقْتِرافِ صَغيرَةٍ اَوْ كَبيرَةٍ

یا کسب معصیت کوچک و بزرگ حفظ فرما

وَ اَجْزِلْ لَنا فيهِ مِنَ الْحَسَناتِ

و بهره ما را از خوبیها در آن سرشار کن

وَاَخْلِنا فيهِ مِنَ السَّيِّئاتِ

و ما را در این روز از زشتى ها پیراسته نما

وَامْلَأْ لَنا ما بَيْنَ طَرَفَيْهِ حَمْداً وَ شُكْراً وَ اَجْراً وَ ذُخْراً وَ فَضْلاً وَ اِحْساناً

و از ابتدا تا پایان آن را براى ما از حمد و شکر و اجر و اندوخته آخرتى و فضل و احسان پر ساز..

ص: 48

اَللَّهُمَّ يَسِّرْ عَلَى الْكِرامِ الْكاتِبينَ مَؤُونَتَنا وَامْلَأْ لَنا مِنْ حَسَناتِنا صَحآئِفَنا

الهى زحمت ما را (به سبب تقوا و پرهیز از گناه) بر فرشتگان نویسنده اعمال آسان ساز و پرونده کردارمان را از حسنات سرشار فرما

وَ لاتُخْزِنا عِنْدَهُمْ بِسُوءِ اَعْمالِنا

و ما را نزد آن فرشتگان به کردارهاى زشت و ناهنجارمان رسوا مساز

اَللَّهُمَّ اجْعَلْ لَنا فى كُلِّ ساعَةٍ مِنْ ساعاتِهِ حَظّاً مِنْ عِبادِكَ

خداوندا براى ما قرار بده. در هر ساعت از ساعت هاى روز بهره اى از مقامات بندگان خاصت

وَ نَصيباً مِنْ شُكْرِكَ

و نصیبى از شکرت

وَ شاهِدَ صِدْقٍ مِنْ مَلآئِكَتِكَ.

و گواه صدقى از ملائکه ات

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بارالها بر محمد و آلش درود فرست

وَاحْفَظْنا مِنْ بَيْنِ اَيْدينا وَ مِنْ خَلْفِنا وَ عَنْ اَيْمانِنا عَنْ شَمآئِلِنا وَ مِنْ جَميعِ نَواحينا

و ما را از پیش رو و پشت سر و از طرف راست و از جانب چپ و از همه طرف حفظ فرما

حِفْظاً عاصِماً مِنْ مَعْصِيَتِكَ

حفظى که ما را از معصیت تو بازدارد

هادِياً اِلى طاعَتِكَ

و به طاعتت راه نماید

مُسْتَعْمِلاً لِمَحَبَّتِكَ.

و ما را به كار عشق و محبتت گير

ص: 49

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ وَفِّقْنا فى يَوْمِنا هذا وَلَيْلَتِنا هذِهِ وَفى جَميعِ اَيَّامِنا لِاسْتِعْمالِ الْخَيْرِ

تمام ایّاممان براى انجام خیر و ما را در این روزمان و در این شبمان و در

وَ هِجْرانِ الشَّرِّ وَ شُكْرِ النِّعَمِ

و دورى از شر و شکر نعمت ها

وَاتِّباعِ السُّنَنِ

نعو پیروى سنّت ها

وَ مُجانَبَةِ الْبِدَعِ

و دورى از بدعتها

وَالْاَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ

و امر به معروف

وَالنَّهْىِ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ حِياطَةِ الْاِسْلامِ وَانْتِقاصِ الْباطِلِ

و نهى از منکر و پاسدارى اسلام و عیب جوئى از باطل

وَاِذْلالِهِ وَ نُصْرَةِ الْحَقِّ وَاِعْزازِهِ وَ اِرْشادِ الضّآلِّ وَ

و خوار ساختن آن و یارى حق و گرامیداشت آن و ارشاد گمراه

مُعاوَنَةِ الضَّعيفِ وَ اِدْراكِ اللَّهيفِ.

و یارى ناتوان و پناه دادن به ستمدیده موفق بدار.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارالها بر محمد و آلش درود فرست

ص: 50

وَاجْعَلْهُ اَيْمَنَ يَوْمٍ عَهِدْناهُ

و امروز را فرخنده ترین روزى قرار بده که تاکنون یافته ایم

وَاَفْضَلَ صاحِبٍ صَحِبْناهُ

و کامل ترین رفیقى که با او همراه بوده ایم

وَ خَيْرَ وَقْتٍ ظَلِلْنا فيهِ.

و بهترین زمانى که در آن بسر برده ایم.

وَاجْعَلْنا مِنْ اَرْضى مَنْ مَرَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ مِنْ جُمْلَةِ خَلْقِكَ

و ما را از خشنودترین کسان از جمله بندگانت قرار ده که شب و روز بر ایشان گذشته

اَشْكَرَهُمْ لِما اَوْلَيْتَ مِنْ نِعَمِكَ

شاکرترین ایشان در مقابل نعمت هائى که عنایت فرموده اى

وَ اَقْوَمَهُمْ بِما شَرَعْتَ مِنْ شَرآئِعِكَ

و پایدارترین ایشان به شریعت هایى که پدید آورده اى

وَ اَوْقَفَهُمْ عَمّا حَذَّرْتَ مِنْ نَهْيِكَ.

و خویشتن دارترین ایشان از نافرمانیهایى که از آنها بیم داده اى

اَللَّهُمَّ اِنّى

بارالها من تو را

اُشْهِدُكَ وَ كَفى بِكَ شَهيداً

شاهد مى گیرم و تو ما را بسنده گواهى هستى

وَاُشْهِدُ سَمآءَكَ وَ اَرْضَكَ وَ مَنْ

و گواه و شاهد مى گیریم آسمان و زمینت را و

اَسْكَنْتَهُما مِنْ مَلائِكَتِكَ وَ سآئِرِ خَلْقِكَ فى يَوْمى هذا

همچنین ملائکه و دیگر آفریدگانت را که در زمین و آسمان مسکن داده اى در این روز

ص: 51

وَ ساعَتى هذِهِ وَلَيْلَتى هذِهِ وَ مُسْتَقَرّى هذا اَنّى اَشْهَدُ

و این ساعت و این شب و این جایگاه که من در آن قرار دارم که من شهادت مى دهم که

اَنَّكَ اَنْتَ اللَّهُ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ

همانا تویى خدایى که جز تو خدایى نیست

قآئِمٌ بِالْقِسْطِ عَدْلٌ

برپا دارنده عدل عادل

فِى الْحُكْمِ رَؤُوفٌ بِالْعِبادِ مالِكُ الْمُلْكِ رَحيمٌ بِالْخَلْقِ

در حکم مهربان به بندگان دارنده سراسر جهان هستى رحیم بر تمام خلق هستى

وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ وَ خِيَرَتُكَ مِنْ َخلْقِكَ

و شهادت مى دهم که محمد بنده و فرستاده و برگزیده تو از میان تمام مردم است

حَمَّلْتَهُ رِسالَتَكَ فَاَدّاها

آن که رسالتت را بر عهده اش گذاشتى و او آن را به خوبى به انجام رساند

وَ اَمَرْتَهُ بِالنُّصْحِ لِاُمَّتِهِ فَنَصَحَ لَها.

و او را به خیرخواهى امّتش فرمان دادى پس براى آنان خیرخواهى نمود

ص: 52

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ.

بارالها پس بر محمد و آلش درود فرست

اَكْثَرَ ما صَلَّيْتَ عَلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ

بیش از آنچه که بر هر یک از دیگر آفریدگانت درود فرستاده اى

وَ اتِهِ عَنّا اَفْضَلَ ما اتَيْتَ اَحَداً مِنْ عِبادِكَ

و از سوى ما بهترین چیزی را که به یکی از بندگانت دادی به او بده

وَاجْزِهِ عَنّا اَفْضَلَ وَ اَكْرَمَ ماجَزَيْتَ اَحَداً مِنْ اَنْبِيآئِكَ عَنْ اُمَّتِهِ

و از جانب ما کاملترین و بهترین پاداشی را که به کسی از انبیائت از جانب امتش داده ای به او عنایت فرما

اِنَّكَ اَنْتَ

زیرا که تویی

الْمَنّانُ بِالْجَسيمِ الْغافِرُ لِلْعَظيمِ وَ اَنْتَ اَرْحَمُ مِنْ كُلِّ

بسیار بخشنده نعمت بزرگ و بخشاینده گناه سترگ و تو از مهربانی

رَحيمٍ. فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ

مهربان تری. پس درود فرست بر محمد و آلش که پاکیزگان و پاکان

الْاَخْيارِ الْاَنْجَبينَ.

و نیکوکاران و سرآمد تمام برگزیداگانند.

ص: 53

فَهِىَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ

تنها به خواست تو بی آنکه فرمان دهی همه چیز فرمان برد

وَ بِاِرادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ ,

و هر چیز محض اراده ات بی آنکه نهی کنی از کار بایستد,

اَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمّاتِ

در تمام دشواریها تو را می خوانند

وَ اَنْتَ الْمَفْزَعُ فِى الْمُلِمّاتِ

و در بلیّات و گرفتاریها به تو پناه جویند

لايَنْدَفِعُ مِنْها اِلاّ ما دَفَعْتَ

غیر از بلایی که تو دفع کنی بلایی برطرف گردد

وَ لايَنْكَشِفُ مِنْها اِلاّ ما كَشَفْتَ ,

و گرهی نگشاید مگر تواش بگشایی,

وَقَدْنَزَلَ بى يا رَبِّ ما قَدْتَكَاَّدَنى ثِقْلُهُ

الهی بلایی بر من فرود آمده که سختی و ثقل آن مرا در هم شکسته

وَاَلَمَّ بى ما قَدْبَهَظَنى حَمْلُهُ

و گرفتاریهایی بر من حمله ور شده که تحملش برای من دشوار است

وَ بِقُدْرَتِكَ اَوْرَدْتَهُ عَلَىَّ وَ بِسُلْطانِكَ وَجَّهْتَهُ اِلَىَّ

و آن را تو از باب قدرتت بر من وارد کرده ای و به اقتدار خود متوجه من نموده ای

فَلامُصْدِرَ لِما اَوْرَدْتَ

اله من چیزی را که تو آورده ای کسی نبرد

وَ لاصارِفَ لِما وَجَّهْتَ

و آن چه تو فرستاده ای دیگری باز نگرداند

وَ لافاتِحَ لِما اَغْلَقْتَ

و بسته تو را کسی نگشاید

ص: 55

وَ لامُغْلِقَ لِما فَتَحْتَ

و چیزی را که تو بگشایی دیگری نبندد,

وَ لامُيَسِّرَ لِما عَسَّرْتَ

و آنچه را تو دشوار نموده ای کسی آسان نکند,

وَ لا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ

و آن را که تو ذلیل کرده ای یاوری نباشد

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

پس بر محمد و آلش درود فرست

وَافْتَحْ لى يا رَبِّ بابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ

و به رحمتت الها - در آسایش را به رویم باز کن

وَاكْسِرْ عَنّى سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ

و به قدرتت صولت سلطان غم را در میدان حیات من بشکن

وَ اَنِلْنى حُسْنَ النَّظَرِ فيما شَكَوْتُ

و مرا در موردی که از آن شکوه دارم به عنایت و احسانت کامیاب کن

وَ اَذِقْنى حَلاوَةَ الصُّنْعِ فيما سَاَلْتُ

و به درخواست من شیرینی اجابت بچشان

وَ هَبْ لى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنيئاً

و از سوی خودت رحمت و گشایشی دلخواه نصیبم فرما

وَاجْعَلْ لى مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً

و برایم نجات و خلاصی سریع از گرفتاریها مقرر کن

وَ لاتَشْغَلْنى بِالْاِهْتِمامِ عَنْ تَعاهُدِ فُرُوضِكَ وَاسْتِعْمالِ سُنَّتِكَ

و مرا به خاطر چیرگى غم از رعایت واجبات و به کار بستن مستحبات خود بازمدار

ص: 56

فَقَدْ ضِقْتُ لِما نَزَلَ بى يا رَبِّ ذَرْعاً

چرا که من به سبب آنچه به سرم آمده بی تاب و توان شده,

وَامْتَلَأْتُ بِحَمْلِ ما حَدَثَ عَلَىَّ هَمّاً

و قلبم از تحمل آنچه در زندگیم رخ نموده لبریز از اندوه گشته

وَ اَنْتَ الْقادِرُ عَلى كَشْفِ ما مُنيتُ بِهِ

و تو به رفع گرفتاریهایم و دفع

وَ دَفْعِ ما وَقَعْتُ فيهِ فَافْعَل بى ذلِكَ وَ اِنْ لَمْ اَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ

آنچه در آن در افتاده ام توانایی پس قدرتت را درباره من به کار بر گرچه از جانب تو مستحق آن نیستم

يا ذَا الْعَرْشِ الْعَظيمِ.

ای صاحب عرش عظیم.

ص: 57

وَ سِنَةِالْغَفْلَةِ

و خواب غفلت

وَ تَعاطِى الْكُلْفَةِ

و کوشش بیش از اندازه

وَ ايثارِ الْباطِلِ عَلَى الْحَقِّ

و انتخاب باطل بر حق

وَالْاِصْرارِ عَلَى الْمَأْثَمِ

و پافشاری بر گناه

وَاسْتِضْغارِ الْمَعْصِيَةِ

و کوچک شمردن معصیت

وَاسْتِكْبارِ الطّاعَةِ

و بزرگ شمردن طاعت

وَ مُباهاةِ الْمُكْثِرينَ

و فخر و مباهات با ثروتمندان

وَالْاِزْرآءِ بِالْمُقِلّينَ

و تحقیر تهی دستان

وَ سُوءِ الْوِلايَةِ لِمَنْ تَحْتَ اَيْدينا

و کوتاهی در حق زیردستان خود

وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعارِفَةَ عِنْدَنا

و ناسپاسی نسبت به آن که به ما خوبی کرده

اَوْ اَنْ نَعْضُدَ ظالِماً

یا آنکه ستمگری را یاری کنیم

اَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً

یا ستمدیده ای را تنها گذاریم

اَوْ نَرُومَ ما لَيْسَ لَنا بِحَقٍّ

یا آنچه را که حق ما نیست بخواهیم

اَوْ نَقُولَ فِى الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ.

یا از آنچه را که نمی دانیم دم زنیم.

ص: 59

وَ نَعوُذُ بِكَ اَنْ نَنْطَوِىَ عَلى غِشِّ اَحَدٍ

و پناه می بریم به تو از اینکه نیت داشته باشیم به کسی خیانت ورزیم

وَاَنْ نُعْجَبَ بِاَعْمالِنا

و در کردارمان خودپسندی نمائیم

وَ نَمُدَّ فى امالِنا وَ

و آرزوهای خود را دور و دراز سازیم. و

نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّريرَةِ وَاحْتِقارِ الصَّغيرَةِ

به تو پناه می بریم از زشتی باطن و ناچیز شمردن گناه

وَ اَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنا الشَّيْطانُ اَوْيَنْكُبَنَا الزَّمانُ

و از چیره گی شیطان در وجودمان و از اینکه روزگار ما را به سختی دراندازد

اَوْيَتَهَضَّمَنَا السُّلْطان

یا سلطان بر ما جور و ستم روا دارد.

وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَناوُلِ الْاِسْرافِ

و به تو پناه می بریم از آلوده شدن به اسراف

وَ مِنْ فِقْدانِ الْكَفافِ.

و بلای تنگ دستی.

وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَماتَةِ الْاَعْداءِ

و به تو پناه می بریم از سرزنش دشمنان

وَ مِنَ الْفَقْرِ اِلَى الْاَكْفاءِ

و نیازمندی به همنوعان

وَ مِنْ مَعيشَةٍ فى شِدَّةٍ

و از زندگی در سختی

وَ ميتَةٍ عَلى غَيْرِ عُدَّةٍ.

و از مرگ ناگهانی و بدون توشه.

ص: 60

وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمى

و به تو پناه می بریم از حسرت و اندوه بزرگ

وَالْمُصيبَةِ الْكُبْرى

و مصیبت سترگ

وَ اَشْقَى الشَّقآءِ

و از بدترین تیره بختی

وَ سُوءِ الْمَابِ

و از بدفرجامی

وَ حِرْمانِ الثَّوابِ وَ حُلُولِ الْعِقابِ.

و ناامیدی از ثواب و فرود آمدن عذاب

اَللَّهُمَّ صَلِّ. عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمّدو آلش درود فرست

وَ اَعِذْنى مِنْ كُلِّ ذلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَميعَ

و مرا از همه این امور در پناه رحمتت جای ده و نیز همه

الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ

و مردان و زنان مومن را

يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.

ای مهربان ترین مهربانان

ص: 61

اِلى ما يُرْضيكَ عَنّا

در معرض رضاى توست ما را متمایل کن

وَ اَوْهِنْ قُوَّتَنا عَمّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنا

و از قدرتمان بر امرى که سبب خشم توست بکاه

وَ لا تُخَلِّ فى ذلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنا وَاخْتِيارِها فَاِنَّها مُخْتارَةٌ

و در این امور ما را به خود و به اختیار خویش رها مساز که نفسْ انتخاب کننده

لِلْباطِلِ اِلاّ ما وَفَّقْتَ اَمّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمْتَ

باطل است مگر آن که تواَش توفیق دهى و پیوسته به بدى فرمان دهد مگر آن که تواَش رحمت آورى

اَللَّهُمَّ وَ اِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنا

الهى ما را از مایه ضعف و ناتوانى به وجود آورده اى

وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنا

و اساس آفرینش ما را بر سستى نهاده اى

وَ مِنْ مآءٍ مَهينٍ ابْتَدَاْتَنا

وآغاز مارا از آبى ناچیز بنا گذاشته اى

فَلا حَوْلَ لَنا اِلاّ بِقُوَّتِكَ وَ لاقُوَّةَ لَنا اِلاّ بِعَوْنِكَ

پس ما را جز به نیروى تو حرکتى و جز به یارى تو قوّتى نیست

فَاَيِّدْنا بِتَوْفيقِكَ

پس به توفیق خود نیرومان بخش

ص: 63

وَ سَدِّدْنا بِتَسْديدِكَ

و با هدایتت به راه صواب استوارمان دار

وَ اَعْمِ اَبْصارَ قُلُوبِنا عَمّا خالَفَ مَحَبَّتَكَ

و چشم دلمان را از آنچه در مسیر غیر عشق توست کور ساز

وَ لاتَجْعَلْ لِشَىْ ءٍ مِنْ جَوارِحِنا نُفُوذاً فى مَعْصِيَتِكَ.

و هیچ کدام از اعضاى ما را در معصیت خود پیشرفت مده

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بارالها پس بر محمد و آلش درود فرست

وَاجْعَلْ هَمَساتِ قُلُوبِنا وَ حَرَكاتِ اَعْضآئِنا وَ لَمَحاتِ

و رازهاى دلمان و حرکات اعضایمان و نگاههاى

اَعْيُنِنا وَ لَهَجاتِ اَلْسِنَتِنا فى مُوجِباتِ ثَوابِكَ

چشممان و سخنان زبانمان را در برنامه هایى قرار ده که موجب ثواب تو باشد

حَتّى لاتَفُوتَنا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِها جَزآءَكَ

تا کار نیکى که موجب ثواب توست از دست ما نرود

وَ لاتَبْقى لَنا سَيِّئَةٌ نَسْتَوْجِبُ بِها عِقابَكَ.

و کار بدى که موجب عقاب توست براى ما نماند.

ص: 64

وَ اَنَا اَفْقَرُ الْفُقَرآءِ اِلَيْكَ فَاجْبُرْ فَاقَتَنا بِوُسْعِكَ

و من نیازمندترین نیازمندان به توام پس تهیدستى ما را به توانگریت چاره کن

وَ لاتَقْطَعْ رَجآءَنا بِمَنْعِكَ

و رشته امید ما را با منع کردن لطفت قطع مکن

فَتَكُونَ قَدْ اَشْقَيْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِكَ

که اگر چنین کنى کسى را که از رحمتت نیکبختى خواسته بدبخت کرده اى

وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ

و آن را که از فضلت عطا خواسته محروم نموده اى

فَاِلى مَنْ حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنا عَنْكَ؟ وَ اِلى اَيْنَ مَذْهَبُنا عَنْ بابِكَ؟

در این حال از پیشگاهت به سوى چه کسى رو کنیم؟ و از درِ رحمتت به کجا رویم؟

سُبْحانَكَ

پاک و منزهى

نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذينَ اَوْجَبْتَ اِجابَتَهُمْ

ما از آن درماندگانیم که قبول دعاى آنان را واجب کرده اى

وَ اَهْلُ السُّوءِ الَّذينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ.

و از آن گرفتارانیم که رفع گرفتارى را به ایشان وعده داده اى

وَ اَشْبَهُ الْاَشْيآءِ بِمَشِيَّتِكَ .

و شبیه ترین چیزها به خواسته تو

وَ اَوْلَى الْاُمُورِ بِكَ فى عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ

و سزاوارترین کار به بزرگوارى تو رحمت آوردن بر کسى است که از تو رحمت خواهد

ص: 66

وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغاثَ بِكَ

و به فریاد رسیدن کسى است که به تو فریادرسى کرده

فَارْحَمْ تَضَرُّعَنا اِلَيْكَ

پس بر زارى ما نزد خود رحمت آر

وَاَغِثْنا اِذْ طَرَحْنا اَنْفُسَنا بَيْنَ يَدَيْكَ.

و به خاطر اینکه خود را در پیشگاهت به خاک افکنده ایم به فریادمان رس

اَللَّهُمَّ اِنَّ الشَّيْطانَ قَدْ شَمِتَ. بِنا اِذْ شايَعْناهُ عَلى مَعصِيَتِكَ

الهى شیطان ما را چون در نافرمانیت او را همراهى کردیم سرزنش مى کند

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ ]

پس بر محمد و آلش درود فرست

وَ لاتُشْمِتْهُ بِنا بَعْدَ تَرْكِنا اِيّاهُ لَكَ

و اکنون که شیطان را به خاطر تو واگذاشتیم و از طرف او به سوى تو روى آوردیم

وَ رَغْبَتِنا عَنْهُ اِلَيْكَ.

وى را به سرزنش ما شاد مکن.

ص: 67

وَ لاتَلْحَقُنا فيهِ سَئْمَةٌ

و در آن فراغت ملالتى به دامن حیات ما ننشیند

حَتّى يَنْصَرِفَ عَنَّا كُتَّابُ السَّيِّئاتِ بِصَحيفَةٍ خالِيَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَيِّئاتِنا

تا نویسندگان اعمال زشت از نزد ما با دفترى خالى از کردار بد برگردند

وَ يَتَوَلّى كُتَّابُ الْحَسَناتِ عَنّا مَسْرُورينَ بِما كَتَبُوا مِنْ حَسَناتِنا

و نویسندگان خوبیها به سبب آنچه از حسنات ما نوشته اند شادان و مسرور بازآیند

وَاِذَا انْقَضَتْ اَيّامُ حَياتِنا

و چون روزگار حیاتمان سپرى شود

وَ تَصَرَّمَتْ مُدَدُ اَعْمارِنا

و رشته زندگیمان بگسلد

وَاسْتَحْضَرَتْنا دَعْوَتُكَ الَّتى لابُدَّ مِنْها وَ مِنْ اِجابَتِها

و آن دعوت تو (مرگ) که از خودش و اجابتش گزیرى نیست

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

پس بر محمد و آلش درود فرست

وَاجْعَلْ خِتامَ ماتُحْصى عَلَيْنا كَتَبَةُ اَعْمالِنا تَوْبَةً مَقْبُولَةً

و پایان آنچه را که نویسندگان پرونده بر ما مى نویسند توبه اى مقبول قرار ده که

لاتُوقِفُنا بَعْدَها عَلى ذَنْبٍ اجْتَرَحْناهُ وَ لامَعْصِيَةٍ اقْتَرَفْناها

بعد از آن ما را بر معصیتى که کرده ایم و نافرمانیى که مرتکب شده ایم توبیخ و سرزنش نکنى

ص: 69

وَلاتَكْشِفْ عَنّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلى رُؤُوسِ الْاَشْهادِ

و پرده اى که بر ما پوشانده اى در برابر دیده حاضران از روى کار ما برمدار

يَوْمَ تَبْلُ اَخْبارَ عِبادِكَ

در روزى که اخبار بندگانت را آشکار مى سازى

اِنَّكَ رَحيمٌ بِمَنْ دَعاكَ

زیرا که تو نسبت به هر که تو را بخواند مهربانى

وَ مُسْتَجيبٌ لِمَنْ ناداكَ.

و تقاضاى هر که تو را صدا بزند اجابت کننده اى.

ص: 70

فَها اَنَاذا يا اِلهى

اى خداى من اینک منم که

واقِفٌ بِبابِ عِزِّكَ وُقُوفَ الْمُسْتَسْلِمِ الذَّليلِ

به پیشگاه عزتت همچون تسلیم شونده ذلیل ایستاده ام

وَ سآئِلُكَ عَلَى الْحَيآءِ مِنّى سُؤالَ الْبآئِسِ الْمُعيلِ

و با شرم و حیا همچون نیازمندى عیالوار از تو درخواست مى کنم

مُقِرٌّ لَكَ بِاَنّى لَمْ اَسْتَسْلِمْ وَقْتَ اِحْسانِكَ اِلاّ بِالْاِقْلاعِ عَنْ عِصْيانِكَ

و معترفم که در هنگام احسان تو جز خوددارى از معصیت طاعتى نکرده ام

وَ لَمْ اَخْلُ فِى الْحالاتِ كُلِّها مِنِ امْتِنانِكَ

و هیچ گاه از نعمتت بى بهره نبوده ام

فَهَلْ يَنْفَعُنى يا اِلهى اِقْرارى عِنْدَكَ بِسُوءِ مَااكْتَسَبْتُ؟

خدایا اکنون که در برابرت به زشتى اعمالم اعتراف مى کنم برایم سودى خواهد داشت؟

وَ هَلْ يُنْجينى مِنْكَ اعْتِرافى لَكَ بِقَبيحِ مَاارْتَكَبْتُ؟

و آیا اقرار به زشتى آنچه انجام داده ام مرا از عذاب تو نجات خواهد داد؟

اَمْ اَوْجَبْتَ لى فى مَقامى هذا سُخْطَكَ؟

یا آنکه مرا در این حالى که هستم مستوجب غضب خود مى دانى؟

اَمْ لَزِمَنى فى وَقْتِ دُعاىَ مَقْتُكَ؟

و یا در این هنگام که تو را مى خوانم اراده عذابى شدید به دنبال من است؟

سُبْحانَكَ

پاک و منزّهى

ص: 72

لااَيْئَسُ مِنْكَ وَقَدْ فَتَحْتَ لى بابَ التَّوْبَةِ اِلَيْكَ

از تو ناامید نیستم در حالى که درِ توبه را به رویم گشوده اى

بَلْ اَقُولُ مَقالَ الْعَبْدِ الذَّليلِ

بلکه سخن بنده ذلیل را به زبان مى آورم

الظّالِمِ لِنَفْسِهِ

بنده اى که به خود ستم کرده

الْمُسْتَخِفِّ بِحُرْمَةِ رَبِّهِ

و حریم حرمت پروردگارش را سبک شمرده

الَّذى عَظُمَتْ ذُنُوبُهُ فَجَلَّتْ

بنده اى که گناهش عظیم است و روى هم انباشته

وَ اَدْبَرَتْ اَيّامُهُ فَوَلَّتْ

و روزگار از او روى گردانده و عمرش سپرى شده

حَتّى اِذا رَاى مُدَّةَ الْعَمَلِ قَدِانْقَضَتْ

تا چون نظر کرده که زمان عمل گذشته

وَ غايَةَ الْعُمُرِ قَدِ انْتَهَتْ

و دوران عمر به آخر رسیده

وَ اَيْقَنَ اَنَّهُ لامَحيصَ لَهُ مِنْكَ

یقین نموده که پناهگاهى از عذابت و گریزگاهى از انتقامت نیست

وَ لا مَهْرَبَ لَهُ عَنْكَ تَلَقَّاكَ بِالْاِنابَةِ

و با ناله و انابه به سویت روآورده

وَ اَخْلَصَ لَكَ التَّوْبَةَ

و توبه اش را براى تو خالص ساخته

ص: 73

فَقامَ اِلَيْكَ بِقَلْبٍ طاهِرٍ نَقِىٍّ

پس با دلى پاک و پاکیزه به سویت برخاسته

ثُمَّ دَعاكَ بِصَوْتٍ حآئِلٍ خَفِىٍّ

و تو را با ناله اى سوزناک و آهسته خوانده

قَدْ تَطَاْطَاَ لَكَ فَانْحَنى

درحالى که از شدت تواضع در برابر تو خم گشته

وَنَكَّسَ رَأْسَهُ فَانْثَنى

و تو را با ناله اى سوزناک و آهسته خوانده

قَدْ اَرْعَشَتْ خَشْيَتُهُ رِجْلَيْهِ وَغَرَّقَتْ دُمُوعُهُ خَدَّيْهِ

و تو را با ناله اى سوزناک و آهسته خوانده و ترس از مقام تو هر دو پایش را به لرزه انداخته و اشک چشم صفحه رخسارش را فراگرفته

يَدْعُوكَ بِيا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ وَ يا اَرْحَمَ مَنِ

و با این جملات تو را مى خواند: اى مهربانترین مهربانان اى بخشنده تر

انْتابَهُ الْمُسْتَرْحِمُونَ

کسى که طالبان رحمت نوبت به نوبت آهنگ او کنند

وَ يا اَعْطَفَ مَنْ اَطافَ بِهِ الْمُسْتَغْفِرُونَ

و اى عطوف تر کسى که آمرزش خواهان گرد او گردند

وَ يا مَنْ عَفْوُهُ اَكْثَرُ مِنْ نَقِمَتِهِ

و اى کسى که عفوت افزون از انتقامت است

وَ يا مَنْ رِضاهُ اَوْفَرُمِنْ سَخَطِهِ

و اى آن که خشنودیت بیش از خشم توست

ص: 74

وَ يا مَنْ تَحَمَّدَ اِلى خَلْقِهِ بِحُسْنِ التَّجاوُزِ

و اى کسى که به خاطر گذشت پسندیده ات آفریدگانت را به حمد خویش فراخوانده اى

وَ يا مَنْ عَوَّدَ عِبادَهُ قَبُولَ الْاِنابَةِ

و اى کسى که بندگانت را به پذیرفتن توبه عادت داده اى

وَ يا مَنِ اسْتَصْلَحَ فاسِدَهُمْ بِالتَّوْبَةِ

و اى کسى که اصلاح تباهکارى مردم را به وسیله توبه خواسته اى

وَ يا مَنْ رَضِىَ مِنْ فِعْلِهِمْ بِالْيَسيرِ

و اى کسى که به عمل اندک بندگان خشنود شده اى

وَ يا مَنْ كافى قَليلَهُمْ بِالْكَثيرِ

و کم آنان را پاداش فراوان داده اى

وَ يا مَن ضَمٍنَ لَهم اٍجابةَ الدعاءٍ ,

و اى کسى که اجابت دعا را براى ایشان ضامن گشته اى

وَ يا وَعَدَهم عَلي نَفسٍهٍ بِتَفَضُّلِهِ حُسْنَ الْجَزآءِ

و اى آن که به فضل و بخشش خویش آنان را به پاداش نیکو وعده داده اى

ما اَنَا بِاَعْصى مَنْ عَصاكَ فَغَفَرْتَ لَهُ

من نه از گناهکارترین گناهکارانم که تو او را آمرزیده اى

وَ ما اَنَا بِاَلْوَمِ مَنِ اعْتَذَرَ اِلَيْكَ فَقَبِلْتَ مِنْهُ

و نه از نکوهیده ترین افرادى که به درگاهت عذر آورده و تو عذرش را قبول کرده اى

وَ ما اَنَا بِاَظْلَمِ مَنْ تابَ اِلَيْكَ فَعُدْتَ عَلَيْهِ

و نه از ستمکارترین ستمکاران که نزد تو موفق به توبه شده

اَتُوبُ اِلَيْكَ فى مَقامى هذا تَوْبَةَ نادِمٍ عَلى ما فَرَطَ مِنْهُ

و تو به او احسان کرده اى در چنین حال به جانب تو بازمى گردم

مُشْفِقٍ مِمَّا اجْتَمَعَ عَلَيْهِ

بازگشت کسى که از کرده گذشته خود پشیمان و از آنچه بر سرش آمده نگران

ص: 75

خالِصِ الْحَيآءِ مِمّا وَقَعَ فيهِ

و از ورطه اى که در آن افتاده از روى خلوص شرمگین است

عالِمٍ بِاَنَّ الْعَفْوَ عَنِ الذَّنْبِ الْعَظيمِ لايَتَعاظَمُكَ

و مى داند که گذشت از گناه بزرگ در نظر تو عظیم نمى نماید

وَ اَنَّ التَّجاوُزَ عَنِ الْاِثْمِ الْجَليلِ لايَسْتَصْعِبُكَ

و بخشیدن معصیت خطیر بر تو گران نمى باشد

وَ اَنَّ احْتِمالَ الْجِناياتِ الْفاحِشَةِ لايَتَكَاَّدُكَ

و تحمل جنایات سنگین بر تو دشوار نمى آید

وَ اَنَّ اَحَبَّ عِبادِكَ اِلَيْكَ مَنْ تَرَكَ الْاِسْتِكْبارَ عَلَيْكَ

و محبوب ترین بندگانت نزد تو کسى است که در پیشگاه تو دست از سرکشى و نافرمانى بردارد

و از وَ جانَبَ الْاِصْرارَ

پافشارى بر گناه اجتناب نماید

وَ لَزِمَ الْاِسْتِغْفارَ

و درخواست آمرزش را ادامه دهد

وَ اَنَا اَبْرَءُ اِلَيْكَ مِنْ اَنْ اَسْتَكْبِرَ

و من در برابر تو بیزارى مى جویم از اینکه سرکشى کنم

وَ اَعُوذُ بِكَ مِنْ اَنْ اُصِرَّ

و به تو پناه مى برم از اینکه بر گناه اصرار ورزم

ص: 76

وَاَسْتَغْفِرُكَ لِما قَصَّرْتُ فيهِ

و براى آنچه در آن کوتاهى ورزیده ام طلب آمرزش دارم

وَاَسْتَعينُ بِكَ عَلى ماعَجَزْتُ عَنْهُ

و بر آنچه از انجامش فرومانده ام از تو درخواست یارى مى کنم

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

الها بر محمد و آلش درود فرست

وَ هَبْ لى ما يَجِبُ عَلَىَّ لَكَ

و از حقوقى که بر عهده من دارى بگذر

وَ عافِنى مِمّا اَسْتَوْجِبُهُ مِنْكَ

و از عذابى که مستحق آنم معافم دار

وَاَجِرْنى مِمّا يَخافُهُ اَهْلُ الْاِسآئَةِ

و از آنچه بدکاران از آن مى ترسند پناهم ده

فَاِنّكَ مَلى ءٌ بِالْعَفْوِ

زیرا که تو بر عفو و بخشش کمال قدرت را دارى

مَرْجُوٌّ لِلْمَغْفِرَةِ

و به جهت آمرزش موضع امیدى

مَعْرُوفٌ بِالتَّجاوُزِ

و به گذشت معروفى

لَيْسَ لِحاجَتى مَطْلَبٌ سِواكَ

نیازم را جز تو محل طلبیدنى نیست

وَ لا لِذَنْبى غافِرٌ غَيْرُكَ

و گناهم را غیر تو آمرزنده اى نباشد

حاشاكَ وَ

حاشا که چنین نباشى و

ص: 77

لااَخافُ عَلى نَفْسى اِلاّ اِيّاكَ

من جز از تو بر خود ترس ندارم

اِنَّكَ اَهْلُ التَّقْوى وَ اَهْلُ الْمَغْفِرَةِ

که تو شایسته آنى که از تو پروا کنند و اهل آمرزشى

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ

بر محمد و آلش درود فرست

وَاقِضْ حاجَتى

و حاجتم را روا کن

وَاَنْجِحْ طَلِبَتى

و مطلبم را برآور

وَاغْفِرْ ذَنْبى

و گناهم را ببخش

وَ امِنْ خَوْفَ نَفْسى

و دلم را از ترس ایمنى ده

اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْ ءٍ قَديرٌ

زیرا که تو بر هر چیز توانایى

وَ ذلِكَ عَلَيْكَ يَسيرٌ

و این کار براى تو آسان است

امينَ رَبَّ الْعالَمينَ.

دعایم را مستجاب کن اى پروردگار جهانیان.

ص: 78

تَمَدَّحْتَ بِالْغَنآءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ اَنْتَ اَهْلُ الْغِنى عَنْهُمْ

تو وجود خود را به بى نیازى از همه خلق ستوده اى و تو به بى نیازى از ایشان شایسته اى

وَ نَسَبْتَهُمْ اِلَى الْفَقْرِ وَ هُمْ اَهْلُ الْفَقْرِ اِلَيْكَ

و ایشان را به نیازمندى و فقر نسبت داده اى و ایشان سزاوار چنین نسبت اند

فَمَنْ حاوَلَ سَدَّ خَلَّتِهِ مِنْ عِنْدِكَ

از این جهت هر کس رفع نیاز خود را از جانب تو بخواهد

وَرامَ صَرْفَ الْفَقْرِ عَنْ نَفْسِهِ بِكَ

و برگرداندن فقر را از خویشتن به وسیله تو طلب کند

فَقَدْ طَلَبَ حاجَتَهُ فى مَظآنِّها

حقّاً که حاجتش را در جایگاه اصلى خود خواسته

وَ اَتى طَلِبَتَهُ مِنْ وَجْهِها.

و به دنبال مطلبش از راه صحیح برآمده

وَ مَنْ تَوَجَّهَ بِحاجَتِهِ اِلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ

و هر که در نیاز خود به یکى از آفریدگان تو رو کند

اَوْ جَعَلَهُ سَبَبَ نُجْحِها دُونَكَ

یا او را بجاى تو وسیله برآمدن حاجت قرار دهد

فَقَدْ تَعَرَّضَ لِلْحِرْمانِ

بى شک خود را در معرض نومیدى آورده

وَاسْتَحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَوْتَ الْاِحْسانِ

و از جانب تو سزاوار محرومیت. از احسان گشته.

اَللَّهُمَّ وَ لى اِلَيْكَ حاجَةٌ قَدْ قَصَّرَ عَنْها جُهْدی

خداوندا به درگاهت حاجتى آورده ام که قدرت دستیابى به آن را ندارم

وَ تَقَطَّعَتْ دُونَها حِيَلى

و رشته چاره جوئى ام در مقابل آن گسسته

وَ سَوَّلَتْ لى نَفْسى رَفْعَها اِلى مَنْ يَرْفَعُ حَوآئِجَهُ اِلَيْكَ

ونفس من در نظرم چنین آراسته که آن نیاز را به کسى اظهار کنم که او خود نیازهایش را به درگاه تو مى آورد

ص: 80

وَلايَسْتَغْنى فى طَلِباتِهِ عَنْكَ

و درخواسته اش از تو بى نیاز نیست

وَ هِىَ زَلَّةٌ مِنْ زَلَلِ الْخَاطِئينَ

و این لغزشى است از لغزشهاى اشتباه کاران

وَ عَثْرَةٌ مِنْ عَثَراتِ الْمُذْنِبينَ

و درافتادنى است از درافتادنهاى گناهکاران

ثُمَّ انْتَبَهْتُ بِتَذْكيرِكَ لى مِنْ غَفْلَتى

سپس به یادآورى تو از خواب بى خبرى بیدار شدم

وَ نَهَضْتُ بِتَوْفيقِكَ مِنْ زَلَّتى

و به توفیق تو از آن لغزش برخاستم

وَ رَجَعْتُ وَ نَكَصْتُ بِتَسْديدِكَ عَنْ عَثْرَتى

و به یارى تو از درافتادن برگشته و بازپس آمدم

وَ قُلْتُ: سُبْحانَ رَبّى كَيْفَ

و گفتم: پاک و منزه است پروردگارم چگونه

يَسْئَلُ مُحْتاجٌ مُحْتاجاً؟

نیازمندى از نیازمندى طلب نیازکند؟

وَاَنّى يَرْغَبُ مُعْدِمٌ اِلى مُعْدِمٍ؟

و چگونه تهیدستى از تهیدستى دیگر گدایى کند

فَقَصَدْتُكَ يا اِلهى بِالرَّغْبَةِ

پس اى خداى من از سر شوق و رغبت آهنگ تو کردم

وَ اَوْفَدْتُ عَلَيْكَ رَجآئى بِالثِّقَةِ بِكَ

و از باب اطمینان امید خویش به تو بستم

ص: 81

وَ عَلِمْتُ اَنَّ كَثيرَ ما اَسْئَلُكَ يَسيرٌ فى وُجْدِكَ

و دانستم که خواسته من از تو هر چند زیاد باشد در کنار دارائیت بسیار ناچیز است

وَ اَنَّ خَطيرَ ما اَسْتَوْهِبُكَ حَقيرٌ فى وُسْعِكَ

و چشمداشت فوق العاده من به بخششت در جنب توانایى تو حقیر است

وَ اَنَّ كَرَمَكَ لايَضيقُ عَنْ سُؤالِ اَحَدٍ

و دایره بزرگواریت از تقاضاى هیچ کس تنگ نمى شود

وَ اَنَّ يَدَكَ بِالْعَطايا اَعْلى مِنْ كُلِّ يَدٍ.

و دست عطایت از هر دستى برتر است

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا پس بر محمد و آلش درود فرست

وَاحْمِلْنى بِكَرَمِكَ عَلَى التَّفَضُّلِ

و با من به کرم خود تفضل نما

وَلاتَحْمِلْنى بِعَدْلِكَ عَلَى الْاِسْتِحْقاقِ

و به آنچه به عدلت شایسته آنم با من رفتار مکن

فَما اَنَا بِاَوَّلِ راغِبٍ رَغِبَ اِلَيْكَ فَاَعْطَيْتَهُ وَ هُوَ يَسْتَحِقُّ الْمَنْعَ

زیرا من اولین کسى نیستم که همراه شوق به سویت رو کرده و تو از فضلت به او عنایت فرموده اى با آنکه مستحق منع بوده

وَلا بِاَوَّلِ سآئِلٍ سَئَلَكَ فَاَفْضَلْتَ عَلَيْهِ وَ هُوَ يَسْتَوْجِبُ الْحِرْمانَ.

و نخستین خواهنده نیستم که ازتو خواسته و تو در حقش کرم کردى در صورتى که مستحق محرومیت بوده است.

ص: 82

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ كُنْ لِدُعآئى مُجيباً

و جواب دهنده دعایم باش

وَ مِنْ نِدآئى قَريباً

و به ندایم التفات کن

وَ لِتَضَرُّعى راحِماً

و بر زاریم ترحم نما

وَ لِصَوْتى سامِعاً

و صدایم را بشنو

وَلاتَقْطَعْ رَجآئى عَنْكَ

و رشته امیدم را قطع مکن

وَلاتَبُتَّ سَبَبى مِنْكَ

و دستاویز مرا از خود جدا مساز

وَلاتُوَجِّهْنى فى حاجَتى هذِهِ وَ غَيْرِها اِلى سِواكَ

و در این حاجت و دیگر حوائجم روى مرا به سوى غیر خودت قرار مده

وَ تَوَلَّنى بِنُجْحِ طَلِبَتى

و کارساز من باش به برآوردن خواسته ام

وَ قَضآءِ حاجَتى

و روا کردن حاجتم

وَ نَيْلِ سُؤْلى قَبْلَ زَوالى عَنْ مَوْقِفى هذا بِتَيْسيرِكَ لِىَ الْعَسيرَ

و رسیدن به آرزویم پیش از آنکه از اینجاى خود برخیزم با آسان ساختن مشکلم

ص: 83

وَ حُسْنِ تَقْديرِكَ لى فى جَميعِ الْاُمُورِ

و با سرنوشت خوبى که برایم مقدر کرده اى

وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

و بر محمد و آلش درود فرست

صَلوةً دآئِمَةً نامِيَةً لَاانْقِطاعَ لاَِبَدِها

درودى دائمى و فزاینده که انقطاع نپذیرد

وَلامُنْتَهى لاِمَدِها

و زمان آن را پایانى نباشد

وَاجْعَلْ ذلِكَ عَوْناً وَ سَبَباً لِنَجاحِ طَلِبَتى

و این درود را براى من مددکار قرار ده و سبب برآمدن حاجتم گردان همانا که

اِنَّكَ واسِعٌ كَريمٌ

تو کارگشاى کریمى

وَ مِنْ حاجَتى يا رَبِّ كَذا وَ كَذا.

و حاجتم پروردگارا چنین و چنان است

«وَ تَذْكُرُ حاجَتَكَ ثُمَّ تَسْجُدُ وَ تَقُولُ فى سُجُودِكَ:»

سپس نیازت را به پیشگاه حق عرضه کن آنگاه به سجده رو و بگو:

فَضْلُكَ انَسَنى

فضلت به من آرامش مى دهد

وَ اِحْسانُكَ دَلَّنى

و احسانت راهم مى نماید

فَاَسْئَلُكَ بِكَ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ الِهِ - صَلَواتُكَ عَلَيْهِمْ –

پس از تو به ذات مقدست و به محمد و آلش - که درود تو بر آنان باد

اَنْ لاتَرُدَّنى خآئِباً.

- درخواست مى کنم که مرا از این درگاه نومید نرانى.

ص: 84

وَاغْتِراراً بِنَكيرِكَ عَلَيْهِ.

و بى اعتنایى به عقابت بر من تاخته

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ خُذْ ظالِمى وَ عَدُوّى عَنْ ظُلْمى بِقُوَّتِكَ

و ستم کننده بر من و دشمنم را با قوّت خود از ستم بر من بازدار

وَ افْلُلْ حَدَّهُ عَنّى بِقُدْرَتِكَ

و با قدرت خود تندى و بُرّایى او را بر من بشکن

وَاجْعَلْ لَهُ شُغْلاً فيما يَليهِ وَ عَجْزاً عَمّا يُناويهِ

و او را به خودش مشغول دار و در برابر آن که با او به دشمنى برمى خیزد ناتوان ساز.

اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَلاتُسَوِّغْ لَهُ ظُلْمى

و ستمکار را رخصت ستم بر من مده

وَ اَحْسِنْ عَلَيْهِ عَوْنى

و مرا در برابرش نیکو یارى کن

وَاعْصِمْنى مِنْ مِثْلِ اَفْعالِهِ

و مرا از ارتکاب نظیر کارهاى او حفظ کن

وَلاتَجْعَلْنى فى مِثْلِ حالِهِ

و در حالتى مانند حالت او قرار مده

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَاَعْدِنى عَلَيْهِ عَدْوى

عنایت کن و مرا در برابر دشمنم نصرتى بیدرنگ

حاضِرَةً تَكُونُ مِنْ غَيْظى بِهِ شِفآءً

تا طوفان خشمم نسبت به او فرو نشیند

وَ مِنْ حَنَقى عَلَيْهِ وَفآءً.

و داد دلم را از او بگیرد

ص: 86

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ عَوِّضْنى مِنْ ظُلْمِهِ لى عَفْوَكَ

و عفو و بخششت را در برابر ستم او به من عطا کن

وَ اَبْدِلْنى بِسُوءِ صَنيعِهِ بى رَحْمَتَكَ

و بجاى سوء رفتار او با من رحمتت را پاداشم قرار ده

فَكُلُّ مَكْرُوهٍ جَلَلٌ دُونَ سَخَطِكَ

زیرا هر ناخوشایندى در برابر ترس از قهر تو ناچیز است

وَ كُلُّ مَرْزِئَةٍ سَوآءٌ مَعَ مَوْجِدَتِكَ.

و هر مصیبتى پیش خشم تو آسان.

اَللَّهُمَّ فَكَما كَرَّهْتَ اِلَىَّ اَنْ اُظْلَمَ فَقِنى مِنْ اَنْ اَظْلِمَ.

بارالها همان طور که ستم کِشى را در نظرم ناخوشایند ساختى مرا نیز از ستمکارى حفظ فرما

اَللَّهُمَّ لا اَشْكُو اِلى اَحَدٍ سِواكَ وَلا اَسْتَعينُ بِحاكِمٍ غَيْرِكَ

بارالها به احدى غیر تو شکایت نکنم و از هیچ حاکمى جز تو یارى نمى جویم

حاشاكَ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

حاشا که چنین کنم پس بر محمد و آلش درود فرست

وَ صِلْ دُعآئى بِالاِجابَةِ

و دعایم را به اجابت برسان

وَاقْرِنْ شِكايَتى بِالتَّغْييرِ.

و شکایتم را به تغییر وضع کنونى مقرون ساز.

اَللَّهُمَّ لاتَفْتِنّى بِالْقُنُوطِ مِنْ اِنْصافِكَ

بارخدایا مرا به ناامیدى از عدل خود آزمایش مکن

وَلاتَفْتِنْهُ بِالْاَمْنِ مِنْ اِنْكارِكَ

و دشمن را به ایمنى از کیفرت امتحان منماى

فَيُصِرَّ عَلى ظُلْمى

تا بر ستم بر من اصرار ورزد

ص: 87

وَ يُحاضِرَنى بِحَقّى

و بر حقّم مستولى شود

وَ عَرِّفْهُ عَمّا قَليلٍ ما اَوْعَدْتَ الظّالِمينَ

و به همین زودى اورا به آنچه ستمکاران را بدان آن تهدید نموده اى آشنا کن

وَ عَرِّفْنى ما وَعَدْتَ مِنْ اِجابَةِ الْمُضْطَرّينَ. اَللَّهُمَّ

و مرا به اجابتى که به بیچارگان وعده داده اى آگاهى ده بارالها

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بر محمد و آلش درود فرست

وَ وَفِّقْنى لِقَبُولِ ما قَضَيْتَ لى وَعَلَىَّ

و مرا به پذیرفتن هر سود و زیانى که درباره ام مقدّر کرده اى موفق کن

وَ رَضِّنى بِما اَخَذْتَ لى وَ مِنّى

و مرا به آنچه از دیگرى براى من و از من براى دیگرى مى ستانى خشنودى ده

وَ اهْدِنى لِلَّتى هِىَ اَقْوَمُ

و به راست ترین راهم رهنمون شو

وَاسْتَعْمِلْنى بِما هُوَاَسْلَمُ.

و به سالم ترین کار بگمار.

اَللَّهُمَّ وَاِنْ كانَتِ الْخِيَرَةُ لى عِنْدَكَ فى تَاْخيرِ الْاَخْذِ - لى

بارالها اگر خیر مرا در آن بدانى که گرفتن حقّم به تأخیر افتد

وَ تَرْكِ الْاِنْتِقامِ مِمَّنْ ظَلَمَنى اِلى يَوْمِ الْفَصْلِ وَ مَجْمَعِ الْخَصْمِ

و انتقام از کسى که بر من ظلم روا داشته تا روز روشن شدن حق از باطل و جایگاه فراهم آمدن مدعیان (یعنى روز محشر) متروک ماند

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

پس بر محمد و آلش درود فرست

وَ اَيِّدْنى مِنْكَ بِنِيَّةٍ صادِقَةٍ وَ صَبْرٍ دآئِمٍ

و مرا از جانب خود به نیت صادقانه و صبر همیشگى یارى فرما

وَ اَعِذْنى مِنْ سُوءِ الرَّغْبَةِ وَ هَلَعِ اَهْلِ الْحِرْصِ

و از رغبت ناشایسته و آزمندى اهل حرص پناه ده

ص: 88

وَ صَوِّرْ فى قَلْبى مِثالَ مَا ادَّخَرْتَ لى مِنْ ثَوابِكَ

و نقشى از ثوابى که براى من ذخیره نموده اى

وَ اَعْدَدْتَ لِخَصْمى مِنْ جَزآئِكَ وَ عِقابِكَ

و جزاء و عقابى که براى دشمنم آماده کرده اى در دلم مصوّر فرما

وَاجْعَلْ ذلِكَ سَبَباً لِقَناعَتى بِما قَضَيْتَ

و آن را وسیله اى براى خرسندى من به قضایت و اطمینانم به آنچه به جهت من

وَ ثِقَتى بِما تَخَيَّرْتَ

اختیار کرده اى قرار ده

امينَ رَبَّ الْعالَمينَ

اى پروردگار جهانیان دعایم را مستجاب کن

اِنَّكَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظيمِ

زیرا که تو صاحب فضل عظیمى

وَ اَنْتَ عَلى كُلِّ شَىْ ءٍ قَديرٌ.

و بر هر کارى توانائى.

ص: 89

تَخْفيفاً لِما ثَقُلَ بِهِ عَلَىَّ ظَهْرى مِنَ الْخَطيئآتِ

تا گناهانى را که از آن گرانبار شده ام تخفیف دهى

وَ تَطْهيراً لِمَا انْغَمَسْتُ فيهِ مِنَ السَّيِّئاتِ

و مرا از سیّئاتى که در آن فرو رفته ام پاک نمایى

وَتَنْبيهاً لِتَناوُلِ التَّوْبَةِ

و آگاهیم دهى که پلیدى گناه را به توبه از دل بشویم

وَتَذْكيراً لِمحْوِالْحَوْبَةِ بِقَديمِ النِّعْمَةِ؟

و با یادآورى نعمت قدیم گناه بزرگم را از پرونده ام محو نمایم

وَ فى خِلالِ ذلِكَ ما كَتَبَ لِىَ الْكاتِبانِ مِنْ زَكِىِّ الْاَعْمالِ

و در خلال این بیمارى از جمله تحفه ها که به من عنایت مى کنى این است که فرشتگان به حساب من اعمال پاکیزه اى نوشته اند

ما لا قَلْبٌ فَكَّرَ فيهِ

که فکر آن به خاطرى نگذشته

وَلا لِسانٌ نَطَقَ بِهِ

و بر زبانى نرفته

وَلا جارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ

و هیچ یک از اعضاء در انجامش رنجى نبرده

بَلْ اِفْضالاً مِنْكَ عَلَىَّ وَ اِحْساناً مِنْ صَنيعِكَ اِلَىَّ

بلکه این همه از باب تفضل و احسان تو بر من نوشته شده.

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست و آنچه را برایم

وَ حَبِّبْ اِلَىَّ ما رَضيتَ لى

پسندیده اى درنظرم محبوب ساز

ص: 91

وَ يَسِّرْ لى ما اَحْلَلْتَ بى

وتحمل آنچه را برمن وارد نموده اى آسان ساز و

وَ طَهِّرْنى مِنْ دَنَسِ ما اَسْلَفْتُ

مرا از آلودگى اعمال گذشته پاک کن

وَامْحُ عَنّى شَرَّ ما قَدَّمْتُ

و شرّ اعمال گذشته ام را از من بزداى

وَاَوْجِدْنى حَلاوَةَ الْعافِيَةِ

و از لذّت عافیت کامیابم فرما

وَاَذِقْنى بَرْدَ السَّلامَةِ

و گوارایى تندرستى را به من بچشان

وَاجْعَلْ مَخْرَجى عَنْ عِلَّتى اِلى عَفْوِكَ

و لطفى کن که از بستر این مرض به سوى عفو و بخشایش تو راه خلاص یابم

وَمُتَحَوَّلى عَنْ صَرْعَتى اِلى تَجاوُزِكَ

و از این زمینگیرى به گذشت تو انتقال یافته

وَ خَلاصى مِنْ كَرْبى اِلى رَوْحِكَ

و از این اندوه و گرفتارى به راحت تو خلاص یابم

وَ سَلامَتى مِنْ هذِهِ الشِّدَّةِ اِلى فَرَجِكَ

و از این دشوارى به فرج و گشایش تو سلامت یابم

اِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالاِْحْسانِ

که همانا تو بى استحقاق ما احسان روا مى دارى

الْمُتَطَوِّلُ بِالْاِمْتِنانِ

و نعمت بى دریغ نثار مى کنى

الْوَهّابُ الْكَريمُ

و بخشنده اى کریمى که عطایت را پایانى نیست

ذُوالْجَلالِ وَالْاِكْرامِ.

و داراى جلال و اکرامى.

ص: 92

آن بنده توام که او را به دعا فرمان دادى پس لبّیک و سَعْدَیْکَ گفت و فرمانت را بجاى آورد

ها اَنَاذا يارَبِّ مَطْرُوحٌ بَيْنَ يَدَيْكَ

اینک منم اى پروردگار من که در پیشگاهت به خاکسارى درافتاده ام

اَنَا الَّذى اَوْقَرَتِ الْخَطايا ظَهْرَهُ

منم که خطاها پشتم را گرانبار کرده

وَاَنَا الَّذى اَفْنَتِ الذُّنُوبُ عُمُرَهُ

و منم که گناهان عمرم را به تباهى برده

وَاَنَا الَّذى بِجَهْلِهِ عَصاكَ وَلَمْ تَكُنْ اَهْلاً مِنْهُ لِذاكَ.

و منم که از سر جهالت تو را نافرمانى کرده ام در صورتى که تو شایسته این نبودى که من چنین کنم.

هَلْ اَنْتَ يااِلهى راحِمٌ مَنْ دَعاكَ فَاُبْلِغَ فِى الدُّعآءِ

اى خداى من آیا اگر کسى تو را بخواند بر او رحمت مى آورى تا در دعا بکوشم؟

؟ اَمْ اَنْتَ غافِرٌ لِمَنْ بَكاكَ فَاُسْرِعَ فِى الْبُكآءِ؟

یا کسى را که به درگاهت بنالد مى آمرزى تا در گریه شتاب نمایم

اَمْ اَنْتَ مُتَجاوِزٌ عَمَّنْ عَفَّرَ لَكَ وَجْهَهُ تَذَلُّلاً؟

؟ یا از کسى که از سرِ فروتنى صورت به خاک درگاهت بساید درمى گذرى؟

اَمْ اَنْتَ مُغْنٍ مَنْ شَكا اِلَيْكَ فَقْرَهُ تَوَكُّلاً؟

یا کسى را که به پیشگاهت از سرِاعتماد از فقر و ندارى خود شکوه کند بى نیاز مى گردانى؟

اِلهى لاتُخَيِّبْ مَنْ لايَجِدُ مُعْطِياً غَيْرَكَ

اى خداى من آن را که جز تو عطا کننده اى نمى یابد ناامید مکن

وَلاتَخْذُلْ مَنْ لايَسْتَغْنى عَنْكَ بِاَحَدٍ دُونَكَ.

و کسى را که از تو به غیر تو بى نیاز نمى شود بى یارى مگذار.

اِلهى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

خداى من پس بر محمد و آلش درود فرست

وَ لاتُعْرِضْ عَنّى وَ قَدْ اَقْبَلْتُ عَلَيْكَ

و اکنون که به تو روى آورده ام از من روى مگردان

وَ لاتَحْرِمْنى وَ قَدْ رَغِبْتُ اِلَيْكَ

و در حالى که دل به تو داده ام محرومم منما

وَلاتَجْبَهْنى بِالرَّدِّ وَقَدِ انْتَصَبْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ

ص: 94

و اکنون که در درگاهت به پاى ایستاده ام دست رد به سینه ام مزن.

اَنْتَ الَّذى وَصَفْتَ نَفْسَكَ بِالرَّحْمَةِ

تویى که ذات خود را به رحمت و مهر توصیف کرده اى

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

پس بر محمد و آلش درود فرست

وَارْحَمْنى

و بر من رحمت آور

وَاَنْتَ الَّذى سَمَّيْتَ نَفْسَكَ بِالْعَفْوِ

و تویى آن که خود را خطابخش نامیده اى

فَاعْفُ عَنّى.

پس مرا عفو کن

قَدْ تَرى يا اِلهى

بى شک مى نگرى اى خداى من

فَيْضَ دَمْعى مِنْ خيفَتِكَ

از خوفت جریان اشکم را

وَ وَجيبَ قَلْبى مِنْ خَشْيَتِكَ

و از ترست پریشانى دلم را

وَانْتِقاضَ جَوارِحى مِنْ هَيْبَتِكَ

و از هیبتت لرزش اعضایم را

كُلُّ ذلِكَ حَيآءٌ مِنْكَ لِسُوءِ عَمَلى

این همه از شرمسارى من به خاطر سوء رفتار من است

وَ لِذاكَ خَمَدَ صَوْتى عَنِ الْجَأْرِ اِلَيْكَ

و به همین خاطر از شدّت زارى به درگاهت صدایم فرو خفته

وَكَلَّ لِسانى عَنْ مُناجاتِكَ.

و زبانم از راز و نیاز با تو بازمانده.

يااِلهى فَلَكَ الْحَمْدُ

ص: 95

اى خداى من سپاس تو را

فَكَمْ مِنْ عآئِبَةٍ سَتَرْتَها عَلَىَّ فَلَمْ تَفْضَحْنى

چه بسا عیبها که بر من پوشاندى و مرا به میدان افتضاح و رسوایى نکشاندى

وَكَمْ مِنْ ذَنْبٍ غَطَّيْتَهُ عَلَىَّ فَلَمْ تَشْهَرْنى

و بسا گناهان مرا که مستور داشتى و به آنم مشهور ننمودى

وَكَمْ مِنْ شآئِبَةٍ اَلْمَمْتُ بِها فَلَمْ تَهْتِكْ عَنّى سِتْرَها

و بسا بدیها و پلیدیهاى من که پرده آنها ندریدى

وَلَمْ تُقَلِّدْنى مَكْرُوهَ شَنارِها

و حلقه ننگ آن زشتى ها بر گردنم نیفکندى

وَلَمْ تُبْدِ سَوْ اتِها لِمَنْ يَلْتَمِسُ مَعآئِبى مِنْ جيرَتى

و زشتى هاى گناهم را نزد همسایگانى که درپى عیوب منند

وَ حَسَدَةِ نِعْمَتِكَ عِنْدى

و حسودانى که خواهان زوال نعمتت ازمنند آشکار ننمودى

ثُمَّ لَمْ يَنْهَنى ذلِكَ عَنْ اَنْ جَرَيْتُ اِلى سُوءِ ما عَهِدْتَ مِنّى!!

ولى این الطاف تو مرا از گرایش به بدیهایى که از من سراغ دارى باز نداشت!!

فَمَنْ اَجْهَلُ مِنّى يا اِلهى بِرُشْدِهِ؟

س اى خداى من نادان تر از من به صلاح کار خود کیست؟

وَمَنْ اَغْفَلُ مِنّى عَنْ حَظِّهِ؟

پو غافل تر از من به نصیب و حظّ خویش کدام انسان است؟

وَمَنْ اَبْعَدُ مِنّى مِنِ اسْتِصْلاحِ نَفْسِهِ حينَ اُنْفِقُ ما اَجْرَيْتَ عَلَىَّ مِنْ رِزْقِكَ فيما نَهَيْتَنى عَنْهُ مِنْ مَعْصِيَتِكَ؟

و چه کسى از من از اصلاح نفس خویش دورتر است آنگاه که تمام نعمت هائى را که به من لطف مى کنى در امورى که مرا از آن نهى فرموده اى صرف مى کنم؟

وَمَنْ اَبْعَدُ غَوْراً فِى الْباطِلِ

و چه کسى بیش از من در غرقاب باطل فرو رفته

وَاَشَدُّ اِقْداماً عَلَى السُّوءِ مِنّى حينَ اَقِفُ بَيْنَ دَعْوَتِكَ وَ دَعْوَةِ الشَّيْطانِ فَاَتَّبِعُ دَعْوَتَهُ عَلى غَيْرِ عَمىً مِنّى فى مَعْرِفَةٍ بِهِ وَلانِسْيانٍ مِنْ حِفْظى لَهُ؟

و بر اقدام به گناه پیشتاز شده آنگاه که میان دعوت تو و دعوت شیطان

توقف مى کنم و با آنکه او را بخوبى مى شناسم و وضع او از یاد من نرفته دعوت او پیروى مى کنم؟

وَاَنَا حينَئِذٍ مُوقِنٌ بِاَنَّ مُنْتَهى دَعْوَتِكَ اِلَى الْجَنَّةِ

در صورتى که مى دانم عاقبت دعوت تو به سوى بهشت

وَمُنْتَهى دَعْوَتِهِ اِلَى النّارِ.

و سرانجام دعوت او به سوى آتش جهنم است

سُبْحانَكَ ما اَعْجَبَ ما اَشْهَدُ بِهِ عَلى نَفْسى!

اى پاک خداى من چه شگفت انگیز است که به زیان خود شهادت مى دهم!

وَاُعَدِّدُهُ مِنْ مَكْتُومِ اَمْرى!

و امور نهان خود را شماره مى نمایم!

وَاَعْجَبُ مِنْ ذلِكَ اَناتُكَ عَنّى

و شگفت آورتر از آن بردبارى تو از من

وَاِبْطآؤُكَ عَنْ مُعاجَلَتى

و درنگت از مؤاخذه سریع من است

وَ لَيْسَ ذلِكَ مِنْ كَرَمى عَلَيْكَ

و علّتش این نیست که من در آستان تو انسانى بزرگوارم

بَلْ تَاَنِّياً مِنْكَ لى

بلکه از روى مداراى تو با من و تفضّل تو بر من است

وَ تَفَضُّلاً مِنْكَ عَلَىَّ لِأَنْ اَرْتَدِعَ عَنْ مَعْصِيَتِكَ الْمُسْخِطَةِ

تا مگر از نافرمانى تو که خشم انگیز است باز ایستم

وَاُقْلِعَ عَنْ سَيِّئاتِىَ الْمُخْلِقَةِ

و خود را از گناهانى که آبرویم را مى برد بازدارم

وَ لِأَنَّ عَفْوَكَ عَنّى اَحَبُّ اِلَيْكَ مِنْ عُقُوبَتى بَلْ اَنَا

و از آن روست که گذشتت را از من بیش از کیفرم دوست دارى وگرنه

يااِلهى اَكْثَرُ ذُنُوباً

اى خداى من گناهانم فراوان تر

وَاَقْبَحُ اثاراً

و آثارم زشت تر

وَاَشْنَعُ اَفْعالاً

و کردارم شنیع تر

وَاَشَدُّ فِى الْباطِلِ تَهَوُّراً

و گستاخیم در باطل شدیدتر

وَاَضْعَفُ عِنْدَ طاعَتِكَ تَيَقُّظاً

و بیداریم براى طاعتت بسیار ضعیف تر

وَاَقَلُّ لِوَعيدِكَ انْتِباهاً وَارْتِقاباً مِنْ اَنْ اُحْصِىَ لَكَ عُيُوبى

و هشیارى و مراقبتم در مقابل تهدیدت ناچیزتر از آن است که بتوانم عیوبم را در پیشگاهت شماره کنم

اَوْ اَقْدِرَ عَلى ذِكْرِ ذُنُوبى

یا قدرت یاد کردن گناهانم را داشته باشم

وَ اِنَّما اُوَبِّخُ بِهذا نَفْسى طَمَعاً فى رَأْفَتِكَ الَّتى بِها صَلاحُ اَمْرِ الْمُذْنِبينَ وَ رَجآءً لِرَحْمَتِكَ

و خود را به این صورت نکوهش مى کنم زیرا که به مهرت چشم طمع دارم که اصلاح کار گنهکاران وابسته به مِهر توست و هم از باب امید به رحمت توست

الَّتى بِها فَكاكُ رِقابِ الْخاطِئينَ

که آزادى خطاکاران در گرو آن است. خداى من این گردن من است که

اَللَّهُمَّ وَهذِهِ رَقَبَتى قَدْ اَرَقَّتْهَا الذُّنُوبُ

گناهان آن را در بند کرده

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

پس بر محمد و آلش درود فرست

وَاَعْتِقْها بِعَفْوِكَ

و آن را به عفوت از عذاب بِرَهان

وَهذا ظَهْرى قَدْ اَثْقَلَتْهُ الْخَطايا

و این پشت من است که بار خطاها آن را سنگین نموده

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

پس بر محمد و آلش درود فرست

وَخَفِّفْ عَنْهُ بِمَنِّكَ.

و به بخششت آن را سبک فرما

يااِلهى لَوْ بَكَيْتُ اِلَيْكَ حَتّى تَسْقُطَ. اَشْفارُ عَيْنَىَّ

اى خداى من اگر به درگاهت آنقدر زارى کنم که پلک چشمانم برهم اوفتد

وَانْتَحَبْتُ حَتّى يَنْقَطِعَ صَوْتى

و چندان به گریه و ناله صدا بلند کنم که صدایم قطع گردد و چندان به پیشگاهت

وَ قُمْتُ لَكَ حَتّى تَتَنَشَّرَ قَدَماىَ

برپاى ایستم که پایم ورم کند

وَ رَكَعْتُ لَكَ حَتّى يَنْخَلِعَ صُلْبى

و آنقدر برایت رکوع نمایم که استخوانهاى پشتم از هم بپاشد

وَ سَجَدْتُ لَكَ حَتّى تَتَفَقَّاَ حَدَقَتاىَ

و چندان سجده کنم که چشمهایم از کاسه درآید

وَاَكَلْتُ تُرابَ الْأرْضِ طُولَ عُمْرى

و در همه عمرم خاک زمین خورم

وَ شَرِبْتُ مآءَ الرَّمادِ اخِرَ دَهْرى

و تا زنده ام آب آلوده به خاکستر بنوشم

وَذَكَرْتُكَ فى خِلالِ ذلِكَ حَتّى يَكِلَّ لِسانى

چندان ذکر تو گویم که زبانم از کار بماند

ثُمَّ لَمْ اَرْفَعْ طَرْفى اِلى افاقِ السَّمآءِ اسْتِحْيآءً مِنْكَ

آنگاه از روى شرمسارى چشم به و در اثناى این احوال آفاق آسمان باز نکنم

مَا اسْتَوْجَبْتُ بِذلِكَ مَحْوَ سَيِّئَةٍ واحِدَةٍ مِنْ سَيِّئاتى.

با این همه مستحق محو یکى از گناهانم نخواهم بود

وَ اِنْ كُنْتَ تَغْفِرُ لى حينَ اَسْتَوْجِبُ مَغْفِرَتَكَ

و اگر به وقتى که سزاوار آمرزشت شوم مرا بیامرزى

وَ تَعْفُو عَنّى حينَ اَسْتَحِقُّ عَفْوَكَ فَاِنَّ ذلِكَ غَيْرُ وَاجِبٍ لى بِاسْتِحْقاقٍ

و در آن زمان که مستحق عفوت شوم از من بگذرى همانا این آمرزش و بخشش به خاطر استحقاق من نیست

وَلا اَنَا اَهْلٌ لَهُ بِاسْتيجابٍ

و من این شایستگى را ندارم

اِذْ كانَ جَزآئى مِنْكَ فى اَوَّلِ ما عَصَيْتُكَ النّارَ

زیرا جزاى من در نخستین گناه آتش جهنم بود

فَاِنْ تُعَذِّبْنى فَاَنْتَ َيْرُ ظالِمٍ لى.

پس اگر مرا به عذاب مبتلا کنى بر من ستم نکرده اى

اِلهى فَاِذْ قَدْ تَغَمَّدْتَنى بِسِتْرِكَ فَلَمْ تَفْضَحْنى .

اى خداى من اکنون که مرا به پرده پوشیت در پوشیده و رسوایم نکرده اى

وَ تَاَنَّيْتَنى بِكَرَمِكَ فَلَمْ تُعاجِلْنى

و به بزرگواریت با من مدارا نموده اى و به کیفرم عجله نکرده اى

وَ حَلُمْتَ عَنّى بِتَفَضُّلِكَ فَلَمْ تُغَيِّرْ نِعْمَتَكَ عَلَىَّ

و از سرِ فضلت بردبارى ورزیده اى و نعمتت را از من زایل نساخته اى

وَلَمْ تُكَدِّرْ مَعْرُوفَكَ عِنْدى فَارْحَمْ طُولَ تَضَرُّعى

و احسانت را بر من تیره ننموده اى پس بر طول زاریم

وَ شِدَّةَ مَسْكَنَتى

و سختى زمینگیریم

وَ - سُوءَ مَوْقِفى

و بدى حالم رحمت آر. بارخدایا

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بر محمد و آلش درود فرست

وَ قِنى مِنَ الْمَعاصى

و مرا از گناهان حفظ کن

وَ اسْتَعْمِلْنى بِالطّاعَةِ

و به طاعتم وادار

وَ ارْزُقْنى حُسْنَ الْاِنابَةِ

و حُسن بازگشت قلبى را روزیم فرما

وَ طَهِّرْنى بِالتَّوْبَةِ

و از لوث گناه به توفیق توبه پاکم کن

وَ اَيِّدْنى بِالْعِصْمَةِ

و به موهبت عصمت تأییدم نما

وَ اسْتَصْلِحْنى بِالْعافِيَةِ

و امر حیات و زندگیم را با عافیت به صلاح آر

وَ اَذِقْنى َلاوَةَ الْمَغْفِرَةِ

و شیرینى عفوت را به من بچشان

وَ اجْعَلْنى طَليقَ عَفْوِكَ وَعَتيقَ رَحْمَتِكَ

و مرا رها شده عفو و آزاد گشته رحمتت قرار ده

وَ اكْتُبْ لى اَماناً مِنْ سُخْطِكَ

و از خشم خود خطّ امانم ده

وَ بَشِّرْنى بِذلِكَ فِى الْعاجِلِ دُونَ الْاجِلِ

و هم اکنون نه در آینده به مژده آن خوشحالم کن

بُشْرى اَعْرِفُها

مژده اى که آن را بشناسم

وَ عَرِّفْنى فيهِ عَلامَةً اَتَبَيَّنُها

و با نشانه اى که آن را آشکار ببینم آگاهم فرما

اِنَّ ذلِكَ لايَضيقُ عَلَيْكَ فى وُسْعِكَ

که این کار از توان تو بیرون نیست

وَلايَتَكَاَّدُكَ فى قُدْرَتِكَ

و از قدرتت بر تو دشوار نباشد

وَ لايَتَصَعَّدُكَ فى اَناتِكَ

و با توجه به حلمت بر تو سخت نیست

وَ لايَؤُودُكَ فى جَزيلِ هِباتِكَ الَّتى دَلَّتْ عَلَيْها اياتُكَ

و در قبال بخششهاى فراوانت که آیات تو گواه آنهاست بر تو سنگین نیاید

اِنَّكَ تَفْعَلُ ما تَشآءُ وَتَحْكُمُ ما تريدُ

که همانا تو هر چه خواهى کنى و به هر چه اراده ات تعلق گیرد فرمان دهى

اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْ ءٍ قَديرٌ.

که تو بر هر کار و همه چیز توانایى.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا برمحمد و آلش درود فرست

وَاشْغَلْهُ عَنّا بِبَعْضِ اَعْدآئِكَ

و شیطان را با سرگرم شدن به برخى دشمنانت از ما منصرف کن

وَ اعْصِمْنا مِنْهُ بِحُسْنِ رِعايَتِكَ

و ما را به حسن رعایت خود از او حفظ فرما

وَ اكْفِنا خَتْرَهُ

و از حیله اش کفایت کن

وَ وَلِّنا ظَهْرَهُ

و چنان کن که از ما بگریزد

وَاقْطَعْ عَنّا اِثْرَهُ.

و نشان پائى از او براى ما نماند.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ اَمْتِعْنا مِنَ الْهُدى بِمِثْلِ ضَلالَتِهِ

و ما را از هدایتى که در دوام و پابرجایى مانند گمراهى او باشد بهره مند ساز

وَ زَوِّدْنا مِنَ التَّقوى ضِدَّ غَوايَتِهِ

و در برابر تباهى او به ما توشه تقوا کرامت فرما

وَاسْلُكْ بِنا مِنَ التُّقى خِلافَ سَبيلِهِ مِنَ الرَّدى.

و خلاف راه هلاکت بار او ما را به راه تقوا رهنمون شو.

اَللَّهُمَّ لاتَجْعَلْ لَهُ فى قُلُوبِنا مَدْخَلاً

الهى در قلب ما براى او راهى قرار مده

وَلاتُوطِنَنَّ لَهُ فيما لَدَيْنا مَنْزِلاً.

و براى وى در شئون زندگى ما منزلى فراهم نیاور

ص: 97

اَللَّهُمَّ وَما سَوَّلَ لَنا مِنْ باطِلٍ فَعَرِّفْناهُ

بارخدایا ما را به هر باطل که در نظرمان بیاراید آگاه کن

وَ اِذا عَرَّفْتَناهُ فَقِناهُ

و - چون آگاهمان کردى ما را از آن حفظ کن

وَبَصِّرْنا ما نُكائِدُهُ بِهِ

و به راه و روش جنگ با او بینایى ده

وَاَلْهِمْنا ما نُعِدُّهُ لَهُ

و ما را ملهم ساز که براى نبرد با او چه باید آماده کرد

وَاَيْقِظْنا عَنْ سِنَةِ الْغَفْلَةِ بِالرُّكُونِ اِلَيْهِ

و از خواب غفلتى که سبب گرایش به اوست بیدار کن

وَاَحْسِنْ بِتَوْفيقِكَ عَوْنَنا عَلَيْهِ.

و به توفیق خود ما را در مسیر مبارزه با او یارى ده.

اَللَّهُمَّ وَاَشْرِبْ قُلُوبَنا اِنْكارَ عَمَلِهِ

بارخدایا قلوبمان را از انکار کارهاى شیطان سرشار ساز

وَالْطُفْ لَنا فى نَقْضِ حِيَلِهِ

و براى درهم شکستن حیله هایش ما را چاره بیاموز.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَحَوِّلْ سُلْطانَهُ عَنّا

و سلطه شیطان را از ما بگردان

وَاقْطَعْ رَجآئَهُ مِنّا

و امیدش را از ما قطع کن

وَادْرَأْهُ عَنِ الْوُلُوعِ بِنا.

و وى را از حرص ورزیدن به گمراهى ما دفع فرما.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَاجْعَلْ ابآئَنا وَاُمَّهاتِنا وَاَوْلادَنا وَاَهالِيَنا وَذَوى اَرْحامِنا وَقَراباتِنا

و پدران و مادران و فرزندان و اهل ما و خویشان و نزدیکان

وَجيرانَنا مِنَ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ مِنْهُ فى حِرْزٍ حارِزٍ

و همسایگان ما را از زن و مرد مؤمن از شرّ او در جایگاهى محکم

وَحِصْنٍ حافِظٍ

و دژى حفظ کننده

ص: 98

وَكَهْفٍ مانِعٍ

و پناهگاهى امن قرار ده

وَاَلْبِسْهُمْ مِنْهُ جُنَناً واقِيَةً

و آنان را براى دفع ضرر او زره هاى نگهدارنده بپوشان

وَاَعْطِهِمْ عَلَيْهِ اَسْلِحَةً ماضِيَةً.

و آنان را اسلحه بُرّا بر ضدّ او عطا کن

اَللَّهُمَّ وَاعْمُمْ بِذلِكَ مَنْ شَهِدَ لَكَ بِالرُّبُوبِيَّةِ

بارخدایا و مشمول این دعا فرما هر کس را که به پروردگاریت گواهى داده

وَاَخْلَصَ لَكَ بِالْوَحْدانِيَّةِ

و به توحیدت اخلاص ورزیده

وَعاداهُ لَكَ بِحَقيقَةِ الْعُبُودِيَّةِ

و از باب حقیقت بندگى با شیطان دشمنى نموده

وَاسْتَظْهَرَ بِكَ عَلَيْهِ فى مَعْرِفَةِ الْعُلُومِ الرَّبّانِيَّةِ.

و براى دریافت علوم ربّانى از سوى تو بر علیه او یارى جسته است.

اَللَّهُمَّ احْلُلْ ما عَقَدَ

خداوندا آنچه گره زده بگشاى

وَافْتُقْ ما رَتَقَ

و هر راه که باز کرده ببند

وَافْسَخْ ما دَبَّرَ

و هر تدبیرى که اندیشیده درهم شکن

وَ ثَبِّطْهُ اِذا عَزَمَ

و از هر کار که قصد مى کند بازش دار

وَ انْقُضْ ما اَبْرَمَ.

و هرچه را محکم نموده سست کن.

اَللَّهُمَّ وَ اهْزِمْ جُنْدَهُ

بارخدایا سپاهش را بشکن

وَاَبْطِلْ كَيْدَهُ

و مکرش را باطل ساز

ص: 99

وَاهْدِمْ كَهْفَهُ

و پناهگاهش را ویران کن

وَاَرْغِمْ اَنْفَهُ.

و بینیش را به خاک بمال.

اَللَّهُمَّ اجْعَلْنا فى نَظْمِ اَعْدآئِهِ

الهى ما را در سلک دشمنانش قرار ده

وَ اعْزِلْنا عَنْ عِدادِ اَوْلِيآئِهِ

و از شمار دوستانش برکنار کن

لانُطيعُ لَهُ اِذَا اسْتَهْوانا

تا چون ما را بفریبد او را پیروى نکنیم

وَ لانَسْتَجيبُ لَهُ اِذا دَعانا

و چون ما را بخواند از اجابتش سرباز زنیم

نَأْمُرُ بِمُناواتِهِ مَنْ اَطاعَ اَمْرَنا

و هرکه را که پیرو فرمان ماست به دشمنى با او فرمان دهیم

وَ نَعِظُ عَنْ مُتابَعَتِهِ مَنِ اتَّبَعَ زَجْرَنا.

و هرکه را که پیرو نهى ماست از اطاعت او بازداریم

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيّينَ .

بارخدایا بر محمد آخرین پیامبر

وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلينَ

و آقاى فرستادگانت

ص: 100

وَ عَلى اَهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ

و بر اهل بیت پاک و پاکیزه او درود فرست

وَاَعِذْنا وَاَهالِيَنا وَاِخْوانَنا وَ جَميعَ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ مِمَّا اسْتَعَذْنا مِنْهُ

و ما و اهل ما و برادران ما و همه اهل ایمان از زن و مرد را از چیزى که از آن پناه مى بریم پناه ده

وَ اَجِرْنا مِمَّا اسْتَجَرْنا بِكَ مِنْ خَوْفِهِ

و از آنچه که از بیم آن از تو ایمنى خواستیم ایمنى بخش

وَاسْمَعْ لَنا ما دَعَوْنا بِهِ

و دعاى ما را بشنو

وَاَعْطِنا ما اَغْفَلْناهُ

و آنچه را از ذکرش غفلت کردیم به ما عطا کن

وَاحْفَظْ لَنا ما نَسيناهُ

و آنچه را فراموش نمودیم براى ما محفوظ دار

وَصَيِّرْنا بِذلِكَ فى دَرَجاتِ الصّالِحينَ

و ما را بدین سبب به درجات شایستگان

وَ مَراتِبِ الْمُؤْمِنينَ

و مقام گرویدگان انتقال ده

امينَ رَبَّ الْعالَمينَ.

اى پروردگار جهانیان دعاى ما را اجابت فرما.

ص: 101

وَ وِزْرٍ لايَرْتَفِعُ

و وبالى دائم باشد

فَقَدِّمْ لى ما اَخَّرْتَ

پس آنچه را برایم به تأخیر انداخته اى پیش انداز

وَ اَخِّرْ عَنّى ما قَدَّمْتَ

و آنچه را که پیش انداخته اى به تأخیر افکن

فَغَيْرُ كَثيرٍ ما عاقِبَتُهُ الْفَنآءُ

زیرا چیزى که پایانش نیستى است بسیار نیست

وَ غَيْرُ قَليلٍ ما عاقِبَتُهُ الْبَقآءُ

و آنچه عاقبتش همیشگى و جاودانى است اندک نباشد

وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ.

و بر محمد و آلش درود فرست.

ص: 103

وابِلٍ سَريعٍ عاجِلٍ

بارانى تند و سریع و شتابان

تُحْيى بِهِ ما قَدْ ماتَ

تا هر چه مرده است به آن زنده نمایى

وَ تَرُدُّ بِهِ ما قَدْ فاتَ

و آنچه از میان رفته به ما بازگردانى

وَتُخْرِجُ بِهِ ما هُوَ اتٍ

و آنچه آمدنى است بیرون آورى

وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِى الْاَقْواتِ

و به سبب آن روزى ها را وسعت بخشى

سَحاباً مُتَراكِماً هَنيئاً مَريئاً طَبَقاً مُجَلْجَلاً

ابرى درهم فشرده کام بخش و گوارا و فراگیرنده و خروشان

غَيْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ

که بارانش دائمِ ویران کننده

وَلا خُلَّبٍ بَرْقُهُ.

و برقش فریبنده (بدون باران) نباشد

اَللَّهُمَّ اسْقِنا غَيْثاً مُغيثاً مَريعاً مُمْرِعاً عَريضاً واسِعاً غَزيراً

بارخدایا ما را به بارانى فریادرس و برطرف کننده قحطى سیراب کن بارانى رویاننده گیاه سبز کننده - دشت و دَمَن وسیع و پرمایه

تَرُدُّ بِهِ النَّهيضَ

که به سبب آن گیاه روئیده پژمرده را خرم کنى

وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهيضَ.

و آن را براى گیاه شکسته مومیایى قرار دهى

ص: 105

اَللَّهُمَّ اسْقِنا سَقْياً تُسيلُ. مِنْهُ الظِّرابَ

بارخدایا بر ما بارانى فرست که به آن از تپه ها آب سرازیر گردانى

وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبابَ

و چاهها را لبریز کنى

وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْاَنْهارَ

و نهرها را روان سازى

وَتُنْبِتُ بِهِ الْاَشْجارَ

و درختان را برویانى

وَتُرْخِصُ بِهِ الْاَسْعارَ فى جَميعِ الَأمْصارِ

و قیمت ها را در همه شهرها ارزان کنى

وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهآئِمَ وَالْخَلْقَ

و چهارپایان را قوّت دهى و خلایق را زنده دل و نکوحال فرمایى

وَ تُكْمِلُ لَنا بِهِ طَيِّباتِ الرِّزْقِ

و روزیهاى پاکیزه را براى ما کامل گردانى

وَ تُنْبِتُ لَنا بِهِ الزَّرْعَ

و کشت و زرع ما را برویانى

وَتُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ

و پستانها را پرشیر سازى

ص: 106

وَ تَزيدُنا بِهِ قُوَّةً اِلى قُوَّتِنا.

و نیرویى بر نیروى ما بیفزایى

اَللَّهُمَّ لاتَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَيْنا سَمُوماً

بارخدایا سایه آن ابر را بر ما باد گرم و زهرآگین مساز

وَلاتَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَيْنا حُسُوماً

و سردى آن را بر ما شوم و ناخجسته منما

وَلاتَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَيْنا رُجُوماً

و باریدنش را بر ما باران عذاب قرار مده

ولاتَجْعَلْ مآئَهُ عَلَيْنا اُجاجاً

و آبش را در کام ما تلخ و ناگوار مگردان.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارالها بر محمد و آلش درود فرست

وَارْزُقْنا مِنْ بَرَكاتِ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ

و از برکات آسمانها و زمین روزى ما ساز

اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْ ءٍ قَديرٌ.

که تو بر هر چیز توانایى.

ص: 107

وَاكْفِنى ما يَشْغَلُنِى. الاْهْتِمامُ بِهِ

و گره هر کارى که فکرش مرا به خود مشغول داشته بگشاى

وَاسْتَعْمِلْنى بِما تَسْئَلُنى غَداً عَنْهُ

و مرا درکارى قرار ده که فردا مرا از آن بازپرسى مى کنى

وَاسْتَفْرِغْ اَيّامى فيما خَلَقْتَنى لَهُ

و روزگارم را در آنچه از پى آنم آفریده اى مصروف دار

وَاَغْنِنى وَ اَوْسِعْ عَلَىَّ فى رِزْقِكَ

و بى نیازم گردان و روزیت را بر من وسعت ده

وَلاتَفْتِنّى بِالنَّظَرِ

و به چشمداشت مبتلایم مکن

وَاَعِزَّنى وَلاتَبْتَلِيَنّى بِالْكِبْرِ

و ارجمندم ساز و گرفتار کبرم مفرما

وَعَبِّدْنى لَكَ

و بر بندگیت رامم ساز

وَلاتُفْسِدْ عِبادَتى بِالْعُجْبِ

و بندگیم را به آلودگى خودپسندى تباه مکن

وَاَجْرِ لِلنّاسِ عَلى يَدِىَ الْخَيْرَ

و خیر و نیکى را براى تمام مردم به دست من جارى ساز

وَلاتَمْحَقْهُ بِالْمَنِّ وَ هَبْ لى مَعالِىَ الْاَخْلاقِ

و آن را از کدورت منّت گذارى دور دار و خوى عالى را به من عنایت فرما

وَاعْصِمْنى مِنَ الْفَخْرِ.

و از فخرفروشى محافظتم کن.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَلاتَرْفَعْنى فِى النّاسِ دَرَجَةً اِلاّ حَطَطْتَنى عِنْدَ نَفْسى مِثْلَها

و درجه و مرتبه مرا نزد مردم بلند مگردان مگر آنکه مرا به همان اندازه نزد خودم پست گردانى

ص: 109

وَلاتُحْدِثْ لى عِزّاً ظاهِراً اِلاّ اَحْدَثْتَ لى ذِلَّةً باطِنَةً عِنْدَ نَفْسى بِقَدَرِها

و عزتى آشکار برایم ایجاد مکن مگر که به همان اندازه در باطنم خاکسار سازى.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ مَتِّعْنى بِهُدًى صالحٍ لا اَسْتَبْدِلُ بِهِ

و مرا از روشى پسندیده بهره دِه که آن را با برنامه اى دیگر عوض نکنم

وَ طَريقَةِ حَقٍّ لا اَزيغُ عَنْها

و مرا به طریق حق رهنمون شو آن گونه که از آن روى نتابم

وَنِيَّةِ رُشْدٍ لااَشُكُّ فيها

و نیّتى درست و استوار به من مرحمت کن آنسان که در آن به تردید نیفتم

وَ عَمِّرْنى ما كانَ عُمْرى بِذْلَةً فى طاعَتِكَ

و مرا تا وقتى زنده بدار که عمرم در طاعت تو به کار رود

فَاِذا كانَ عُمْرى مَرْتَعاً لِلشَّيْطانِ فَاقْبِضْنى

و چون بخواهد عمرم چراگاه شیطان شود جانم را بستان

اِلَيْكَ قَبْلَ اَنْ يَسْبِقَ مَقْتُكَ اِلَىَّ.

قبل از - آنکه دشمنیت به من رو کند .

اَوْيَسْتَحْكِمَ غَضَبُكَ عَلَىَّ اَللَّهُمَّ لاتَدَعْ خَصْلَةً تُعابُ مِنّى اِلاّ اَصْلَحْتَها

یا خشمت بر من مستحکم گردد الهى در وجود من هیچ خصلت عیبناک مگذار مگر آنکه آن را به دایره اصلاح آورى

ص: 110

وَلاعآئِبَةً اُوَنَّبُ بِها اِلاّ حَسَّنْتَها

و مرا با هیچ عیبى که به خاطر آن سرزنشم کنند رها مکن مگر آنکه آن را نیکو گردانى

وَلا اُكْرُومَةً فِىَّ ناقِصَةً اِلاّ اَتْمَمْتَها.

و هیچ کرامتى را در من ناقص مگذار مگر آنکه به کمالش رسانى

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ وَ اَبْدِلْنى

بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست

مِنْ بِغْضَةِ اَهْلِ الشَّنَانِ الْمَحَبَّةَ

و شدّت کینه کینه توزان را به محبت

وَمِنْ حَسَدِ اَهْلِ الْبَغْىِ الْمَوَدَّةَ

و حسد اهل تجاوز را به مودّت

وَمِنْ ظِنَّةِ اَهْلِ الصَّلاحِ الثِّقَةَ

و بدگمانى اهل صلاح را به اطمینان

وَمِنْ عَداوَةِ الْاَدْنَيْنَ الْوَلايَةَ

و دشمنى نزدیکان را به دوستى

وَمِنْ عُقُوقِ ذَوِى الْاَرْحامِ الْمَبَرَّةَ

و گسستن خویشاوندان را به خوشرفتارى

وَمِنْ خِذْلانِ الْاَقْرَبينَ النُّصْرَةَ

و رو بر تافتن نزدیکان را از یارى نمودن به یارى

وَمِنْ حُبِّ الْمُدارينَ تَصْحيحَ الْمِقَةِ

و دوستى ظاهرسازان را به دوستى حقیقى

وَمِنْ رَدِّ الْمُلابِسينَ كَرَمَ الْعِشْرَةِ

و خوارانگاشتن مصاحبان را به حُسن رفتار

وَمِنْ مَرارَةِ خَوْفِ الظّالِمينَ حَلاوَةَ الْاَمَنَةِ.

و تلخى ترس از ظالمان را به شیرینى ایمنى مبدّل ساز.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

ص: 111

وَاجْعَلْنى يَداً عَلى مَنْ ظَلَمَنى

و مرا بر کسى که به من ستم کند چیرگى ده

وَلِساناً عَلى مَنْ خاصَمَنى

و با آن که با من به مجادله برخیزد زبان گویا ساز

وَظَفَراً بِمَنْ عانَدَنى

و بر آن که نسبت به من دشمنى ورزد پیروزى عنایت کن

وَ هَبْ لى مَكْراً عَلى مَنْ كايَدَنى

و بر آن که مرا مى فریبد چاره سازى مرحمت فرما

وَ قُدْرَةً عَلى مَنِ اضْطَهَدَنى

و بر آن که مرا زبون خواهد قدرت ده

وَ تَكْذيباً لِمَنْ قَصَبَنى

و بر آن که مرا عیب مى گوید توانى ده که دروغش را آشکار سازم

وَ سَلامَةً مِمَّنْ تَوَعَّدَنى

و از چنگ آن که مرا بیم دهد رهایم کن

وَ وَفِّقْنى لِطاعَةِ مَنْ سَدَّدَنى

و از آن که مرا به راه راست رهنمون شود و استقامت آموزد توفیق فرمانبرى ده

وَمُتابَعَةِ مَنْ اَرْشَدَنى.

و به پیروى از کسى که ارشادم نماید موفّق دار.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست

وَسَدِّدْنى لِأَنْ اُعارِضَ مَنْ غَشَّنى بِالنُّصْحِ

و مرا بر خیرخواهى کسى که با من نیرنگ کند توفیق ده

وَاَجْزِىَ مَنْ هَجَرَنى بِالْبِّرِ

و آن را که از من دورى کرده به خوبى پاداش دهم

ص: 112

وَاُثيبَ مَنْ حَرَمَنى بِالْبَذْلِ

و به آن کس که محرومم ساخته بخشش کنم

وَاُكافِىَ مَنْ قَطَعَنى بِالصِّلَةِ

و به آن که از من بریده بپیوندم

وَاُخالِفَ مَنِ اغْتابَنى اِلى حُسْنِ الذِّكْرِ

و برخلاف آن که از من غیبت کرده از وى نیکو یاد کنم

وَاَنْ اَشْكُرَ الْحَسَنَةَ

و خوبى را سپاس گزارم

وَاُغْضِىَ عَنِ السَّيِّئَةِ.

و از بدى چشم بپوشم.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَحَلِّنى بِحِلْيَةِ الصّالِحينَ

و مرا به زیور شایستگان بیاراى

وَاَلْبِسْنى زينَةَ الْمُتَّقينَ:

و زینت اهل تقوا را در این امور بر من بپوشان:

فى بَسْطِ الْعَدْلِ

در گستردن سفره عدل

وَكَظْمِ الْغَيْظِ

و فرو خوردن خشم

وَاِطْفآءِ النّآئِرَةِ

و خاموش کردن آتش فتنه

ص: 113

وَضَمِّ اَهْلِ الْفُرْقَةِ

و جمع کردن پراکندگان

وَاِصْلاحِ ذاتِ الْبَيْنِ

و اصلاح بین مردم

وَ اِفْشآءِ الْعارِفَةِ

و آشکار نمودن کارهاى خوب

وَسَتْرِ الْعآئِبَةِ

و پوشاندن عیوب

وَ لينِ الْعَريكَةِ

و نرمخویى

وَ خَفْضِ الْجَناحِ

و فروتنى

وَ حُسْنِ السّيرَةِ

و خوشرفتارى

وَسُكُونِ الرّيحِ

و بيرون راندن باد غرور از سر

وَطيبِ الْمُخالَقَةِ

و حسن معاشرت

وَالسَّبْقِ اِلَى الْفَضيلَةِ

و سبقت جویى به فضیلت

وَايثارِ التَّفَضُّلِ

و اختیار کردن تفضّل بر دیگران

وَتَرْكِ التَّعْييرِ

و چشم پوشى از سرزنش دیگران و

ص: 114

وَالاِفْضالِ عَلى غَيْرِ الْمُسْتَحِقِّ

بخشش رایگان به غیر مستحق

وَالْقَوْلِ بِالْحَقِّ وَاِنْ عَزَّ

و گفتن سخن حق هر چند سنگین و گران باشد

وَاسْتِقْلالِ الْخَيْرِ وَانْ كَثُرَ مِنْ قَوْلى وَ فِعْلى

و ناچیز دانستن نیکى را در گفتار و رفتارم هر چند

وَاسْتِكْثارِ الشَّرِّ وَاِنْ قَلَّ مِنْ قَوْلى وَ فِعْلى

زیاد باشد و بسیار شمردن شرّ را در گفتار و رفتارم هرچند اندک باشد.

وَاَكْمِلْ ذلِكَ لى بِدَوامِ الطّاعَةِ

و همه این خصلت ها را به وسیله تداوم اطاعت

وَلُزُومِ الْجَماعَةِ

و همراهى با جماعت مسلمین

وَرَفْضِ اَهْلِ الْبِدَعِ

و فرو گذاشتن اهل بدعت

وَمُسْتَعْمِلِ الرَّأْىِ الْمُخْتَرَعِ.

و عمل کننده به رأى ساختگى در دین کامل ساز.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَاجْعَلْ اَوْسَعَ رِزْقِكَ عَلَىَّ اِذا كَبِرْتُ

و فراخ ترین روزى را به وقت پیرى نصیبم کن

وَاَقْوى قُوَّتِكَ فِىَّ اِذا نَصِبْتُ

و نیرومندترین قوّت خود را به هنگام درماندگى بهره من فرما

وَلاتَبْتَلِيَنّى بِالْكَسَلِ عَنْ عِبادَتِكَ

و مرا در راه عبادت دچار سستى منما

ص: 115

وَ لَاالْعَمى عَنْ سَبيلِكَ

و از تشخیص راهت نابینایم مساز

وَلابِالتَّعَرُّضِ لِخِلافِ مَحَبَّتِكَ

و به ارتکاب خلاف محبتت دچار مکن

وَلا مُجامَعَةِ مَنْ تَفَرَّقَ عَنْكَ

و مپسند که به کسى که از تو دور است نزدیک شوم

وَلامُفارَقَةِ مَنِ اجْتَمَعَ اِلَيْكَ.

و از آن که با تو همراه است جدا گردم.

اَللَّهُمَّ اجْعَلْنى اَصُولُ بِكَ عِنْدَ الضَّرُورَةِ

الهى چنان کن که با نیرو و قدرت تو به شداید حمله کنم

وَاَسْئَلُكَ عِنْدَ الْحاجَةِ

و به وقت نیاز به گدایى از تو برخیزم

وَاَتَضَرَّعُ اِلَيْكَ عِنْدَ الْمَسْكَنَةِ

و در بیچارگى به پیشگاه تو بنالم

وَلاتَفْتِنّى بِالاِسْتِعانَةِ بِغَيْرِكَ اِذَا اضْطُرِرْتُ

و مرا به کمک خواستن از غیر خود چون مضطر شوم

وَ لا بِالْخُضُوعِ لِسُؤالِ غَيْرِكَ اِذَا افْتَقَرْتُ

و به فروتنى براى مسئلت از غیر خود چون ندار شوم

وَ لا بِالتَّضَرُّعِ اِلى مَنْ دُونَكَ اِذا رَهِبْتُ

و به زارى کردن به درگاه غیر خود چون بترسم گرفتار مکن

ص: 116

ب فَاَسْتَحِقَّ ِذلِكَ خِذْلانَكَ وَ مَنْعَكَ وَ اِعْراضَكَ

که به آن خاطر سزاوار خوارى و منع از رحمت و بى اعتنایى از جانب تو شوم

يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.

اى مهربانترین مهربانان.

اَللَّهُمَّ اجْعَلْ ما يُلْقِى الشَّيْطانُ فى رُوعى

الهى عنایت کن که به جاى آنچه شیطان در دلم مى افکند

مِنَ التَّمَنّى وَالتَّظَنّى وَالْحَسَدِ ذِكْراً لِعَظَمَتِكَ وَالتَّظَنّى وَالْحَسَدِ ذِكْراً لِعَظَمَتِكَ

از آرزوى باطل و بدگمانى و حسد یاد عظمت تو کنم

وَ تَفَكُّراً فى قُدْرَتِكَ

و در قدرت تو اندیشه نمایم

وَ تَدْبيراً عَلى عَدُوِّكَ

و و در دفع دشمنان تو چاره سازى نمایم

وَ ما اَجْرى عَلى لِسانى مِنْ لَفْظَةِ فُحْشٍ

و به جاى آنچه شیطان بر زبانم جارى مى سازد از فحش

اَوْهُجْرٍ اَوْ شَتْمِ عِرْضٍ اَوْ شَهادَةِ باطِلٍ اَوِاغْتِيابِ مُؤْمِنٍ

و بدگویى و ناسزا یا شهادت ناحق یا غیبت از مؤمن

غآئِبٍ اَوْ سَبِّ حاضِرٍ وَ ما اَشْبَهَ ذلِكَ نُطْقاً بِالْحَمْدِ لَكَ

غایب یا دشنام به شخص حاضر و مانند اینها سخن در سپاس تو گویم

وَ اِغْراقاً فِى الثَّنآءِ عَلَيْكَ

و مبالغه در ثناى تو ورزم

ص: 117

وَ ذَهاباً فى تَمْجيدِكَ

و با تمام هستى خود ستایش بزرگى تو کنم

وَ شُكْراً لِنِعْمَتِكَ

و شکر نعمت تو بجاى آورم

وَاعْتِرافاً بِاِحْسانِكَ

و اعتراف به احسان تو نمایم

وَاِحْصآءً لِمِنَنِكَ.

و به شمردن نعمت هاى تو مشغول گردم

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ لااُظْلَمَنَّ وَ اَنْتَ مُطيقٌ لِلدَّفْعِ عَنّى

و مگذار که من ستم زده شوم درحالى که تو به دفع آن از من توانایى

وَ لااَظْلِمَنَّ وَ اَنْتَ الْقادِرُ عَلَى الْقَبْضِ مِنّى

و اجازه مده که بر دیگرى ستم کنم درحالى که تو در جلوگیرى از من نیرومندى

وَ لااَضِلَّنَّ وَ قَدْ اَمْكَنَتْكَ هِدايَتى

و مپسند که گمراه شوم در حالى که به حقیقت بر هدایت من توانایى

وَ لااَفْتَقِرَنَّ وَ مِنْ عِنْدِكَ وُسْعى

و نخواه که تهیدست گردم در حالى که فراخى روزى من نزد توست

وَ لااَطْغَيَنَّ وَ مِنْ عِنْدِكَ وُجْدى.

و مرا به سرکشى میازماى که توان و دارایى من از توست.

اَللَّهُمَّ اِلى مَغْفِرَتِكَ وَفَدْتُ

الهى به جانب آمرزشت آمده ام

ص: 118

وَ اِلى عَفْوِكَ قَصَدْتُ

و به سوى بخشایشت روى آورده ام

وَ اِلى تَجاوُزِكَ اشْتَقْتُ

و به گذشت تو مشتاقم

وَ بِفَضْلِكَ وَثِقْتُ

و به فضلت اعتماد و تکیه دارم

وَ لَيْسَ عِنْدى ما يُوجِبُ لى مَغْفِرَتَكَ

و چیزى نزد من نیست که مرا درخور آمرزش تو کند

وَ لا فى عَمَلى ما اَسْتَحِقُّ بِهِ عَفْوَكَ

و نه کارى که مستحق بخشایش تو گردم

وَ ما لى بَعْدَ اَنْ حَكَمْتُ عَلى نَفْسى اِلاّ فَضْلُكَ

و با ستمهایى که بر خود کرده ام جز تکیه بر فضل و احسان تو راهى ندارم

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ وَ تَفَضَّلْ عَلَىَّ.

پس بر محمد و آلش درود فرست و بر من تفضّل فرما.

اَللَّهُمَّ وَ اَنْطِقْنى بِالْهُدى

الهى زبانم را به هدایت گویا ساز

وَ اَلْهِمْنِى التَّقْوى

و تقوا را بر قلبم الهام کن

وَ وَفِّقْنى لِلَّتى هِىَ اَزْكى

و به پاکیزه ترین روشم توفیق ده

وَاسْتَعْمِلْنى بِما هُوَ اَرْضى.

و مرا به کارى وادار که بیش از هر چیز به آن خشنودى.

اَللَّهُمَّ اسْلُكْ بِىَ الطَّريقَةَ الْمُثْلى

الهى بهترین راه را پیش پایم گذار

ص: 119

وَاجْعَلْنى عَلى مِلَّتِكَ اَمُوتُ وَ اَحْيى.

و مرا بر آئین خود دار تا بر آن بمیرم و زنده شوم

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

الهى بر محمد و آلش درود فرست

وَ مَتِّعْنى بِالْاِقْتِصادِ

و مرا از نعمت میانه روى بهره مند فرما

وَاجْعَلْنى مِنْ اَهْلِ السَّدادِ

و از اهل درستى و استقامت

وَ مِنْ اَدِلَّةِ الرَّشادِ

و راهنمایان به خیر

وَ مِنْ صالِحِ الْعِبادِ

و بندگان شایسته ات قرار ده

وَارْزُقْنى فَوْزَ الْمَعادِ

و نجات و رستگارى در قیامت

وَ سَلامَةَ الْمِرْصادِ.

و رهیدن از کمینگاه عذاب نصیبم کن.

اَللَّهُمَّ خُذْ لِنَفْسِكَ مِنْ نَفْسى ما يُخَلِّصُها

الهى از نفس من آنچه که موجب آزادیش باشد براى خود بگیر

وَ اَبْقِ لِنَفْسى مِنْ نَفْسى مايُصْلِحُها

و آنچه را که موجب صلاح آن گردد برایم باقى بدار

فَاِنَّ نَفْسى هالِكَةٌ اَوْ تَعْصِمَها.

زیرا که نفس من در معرض هلاکت است مگر اینکه تو او را حفظ کنى.

اَللَّهُمَّ اَنْتَ عُدَّتى اِنْ حَزِنْتُ

الهى چون اندوهناک شوم تو دلخوشى منى

وَ اَنْتَ مُنْتَجَعى اِنْ حُرِمْتُ

و چون محروم گردم تو محل امید منى

ص: 120

وَ بِكَ اسْتِغاثَتى اِنْ كُرِثْتُ

و چون غم و غصه و مصیبت بر من هجوم آرد پناهم به توست

وَ عِنْدَكَ مِمّا فاتَ خَلَفٌ

و آنچه از دستم رود تدارکش نزد توست

وَ لِما فَسَدَ صَلاحٌ

و هر چه تباه گردد اصلاحش از جانب توست

وَ فيما اَنْكَرْتَ تَغْييرٌ

و هر چه را ناپسند دارى تغییرش به دست توست

فَامْنُنْ عَلَىَّ قَبْلَ الْبَلآءِ بِالْعافِيَةِ

پس قبل از بلا عافیت را

وَ قَبْلَ الطَّلَبِ بِالْجِدَةِ

و پیش از طلب توانگرى را

وَ قَبْلَ الضَّلالِ بِالرَّشادِ

و پیش از گمراه شدن هدایت را بر من منّت گذار

وَ اكِفْنى مَؤُونَةَ مَعَرَّةِ الْعِبادِ

و مرا از آزار مردمان کفایت کن

وَهَبْ لى اَمْنَ يَوْمِ الْمَعادِ

و ایمنى از روز قیامت را نصیبم فرما

وَامْنِحْنى حُسْنَ الْاِرْشادِ.

و حسن ارشاد را به من مرحمت کن.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَادْرَأْ عَنّى بِلُطْفِكَ

و به لطفت همه شرور را از من بگردان

وَ اغْذُنى بِنِعْمَتِكَ

و مرا به نعمتت پرورش ده

ص: 121

وَ اَصْلِحْنى بِكَرَمِكَ

و به کرمت اصلاح کن

وَ داوِنى بِصُنْعِكَ

و به احسانت مداوا فرما

وَ اَظِلَّنى فى ذَراكَ

و در سایه رحمتت جاى ده

وَ جَلِّلْنى رِضاكَ

و خلعت خشنودیت را به من بپوشان

وَ وَفِّقْنى اِذَا اشْتَكَلَتْ عَلَىَّ الْاُمُورُ لِأَهْداها

و چون کارها بر من دَرهم شود مرا به هدایت آمیزترین آنها

وَ اِذا تَشابَهَتِ الْأَعْمالُ لِأَزْكاها

و چون برنامه ها در نظرم مشتبه شود مرا به پاکیزه ترین آنها

وَ اِذا تَناقَضَتِ الْمِلَلُ لِأَرْضاها.

و در اختلاف آئین ها مرا به پسندیده ترین آنها رهنمون باش

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ تَوِّجْنى بِالْكِفايَةِ

و تارکم را به تاج کفایت بیاراى

وَ سُمْنى حُسْنَ الْوِلايَةِ

و مرا در امور به نیکى سرپرستى کن

وَ هَبْ لى صِدْقَ الْهِدايَةِ

و صدق هدایت به من عنایت فرما

وَ لاتَفْتِنّى بِالسَّعَةِ

و به وسعت روزى آزمایشم مکن

وَامْنِحْنى حُسْنَ الدَّعَةِ

و از آسایش در زندگى برخوردارم نما

وَ لاتَجْعَلْ عَيْشى كَدّاً كَدّاً

و معیشتم را دشوار مکن

ص: 122

وَ لاتَرُدَّ دُعآئى عَلَىَّ رَدّاً

و دعایم را به سویم برمگردان زیرا من

فَاِنّى لااَجْعَلُ لَكَ ضِدّاً

برایت همتا قرار نمى دهم

وَ لااَدْعُو مَعَكَ نِدّاً

و با وجود تو به سویى دست حاجت نمى برم.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست

وَامْنَعْنى مِنَ السَّرَفِ

و مرا از اسراف بازدار

وَ حَصِّنْ رِزْقى مِنَ التَّلَفِ

و روزیم را از تلف شدن نگاه دار

وَ وَفِّرْ مَلَكَتى بِالْبَرَكَةِ فيهِ

و دارائیم را به وسیله برکت دادن افزون کن

وَ اَصِبْ بى سَبيلَ الْهِدايَةِ لِلْبِرِّ فيما اُنْفِقُ مِنْهُ

و مرا در انفاق از آن. مال در امور خیر به راه هدایت رهبرى فرما

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ .

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَاكْفِنى مَؤُونَةَ الْاِكْتِسابِ

و مرا از سختى و رنج به دست آوردن روزى کفایت کن

وَارْزُقْنى مِنْ غَيْرِ احْتِسابٍ

و روزیم را از جایى که گمان نمى برم به من عنایت فرما

فَلااَشْتَغِلَ عَنْ عِبادَتِكَ بِالطَّلَبِ

تا در راه به دست آوردن روزى از بندگیت بازنمانم

وَ لااَحْتَمِلَ اِصْرَ تَبِعاتِ الْمَكْسَبِ

و سنگینى وبال آن را به دوش نکشم

اَللَّهُمَّ فَاَطْلِبْنى بِقُدْرَتِكَ مااَطْلُبُ وَ اَجِرْنى

الهى آنچه را که در راه به دست آوردن آنم به قدرتت برایم فراهم نما و از آنچه بیم دارم

ص: 123

وَ لايُعينُ اِلاّ طالبٌ عَلى مَطْلُوبٍ

و مطلوب را جز طالب یارى نکند

وَ بِيَدِكَ يا اِلهى

و اى خداى من همه این وسائل به دست توست

جَميعُ ذلِكَ السَّبَبِ

و گریز و پناه هم به سوى توست

وَ اِلَيْكَ الْمَفَرُّ وَالْمَهْرَبُ

پس بر

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

محمد و آلش درود فرست

وَ اَجِرْ هَرَبى

و گریزم را به پناه خود بر

وَاَنْجِحْ مَطْلَبى

و حاجتم را برآور.

اَللَّهُمَّ اِنَّكَ اِنْ صَرَفْتَ عَنّى وَجْهَكَ الْكَرِيمَ

الهى اگر روى کریم خود را از من بگردانى

اَوْ مَنَعْتَنى فَضْلَكَ الْجَسيمَ

یا مرا از فضل بزرگت بى نصیب کنى

ص: 125

اَوْ حَظَرْتَ عَلَىَّ رِزْقَكَ

یا روزیت را از من دریغ ورزى

اَوْ قَطَعْتَ عَنّى سَبَبَكَ

یا رشته پیوندت را از من بگسلى

لَمْ اَجِدِالسَّبيلَ اِلى شَىْ ءٍ مِنْ اَمَلى غَيْرَكَ

راهى براى دستیابى به هیچ یک آرزوهایم جز وجود تو نخواهم یافت

وَلَمْ اَقْدِرْ عَلى ما عِنْدَكَ بِمَعُونَةِ سِواكَ

و بر آنچه پیش توست جز به کمک تو دست نخواهم یافت

فَاِنّى عَبْدُكَ وَ فى قَبْضَتِكَ

زیرا که من بنده تو و در قبضه قدرت توام

ناصِيَتى بِيَدِكَ

اختیارم به دست توست

لا اَمْرَ لى مَعَ اَمْرِكَ

با فرمان تو مرا فرمانى نیست

ماضٍ فِىَّ حُكْمُكَ

حکم تو بر من جارى است

عَدْلٌ فِىَّ قَضآؤُكَ

و قضایت در حق من براساس عدل است

وَ لاقُوَّةَ لى عَلَى الْخُرُوجِ مِنْ سُلْطانِكَ

و مرا قدرت خروج از قلمرو سلطنت تو نیست

وَ لااَسْتَطيعُ مُجاوَزَةَ قُدْرَتِكَ

و بر تجاوز از قدرتت قدرت ندارم

وَ لااَسْتَميلُ هَواكَ

و قادر بر جلب محبتت نیستم

وَ لااَبْلُغُ رِضاكَ

و به خشنودیت نتوانم رسید

ص: 126

وَ لااَنالُ ما عِنْدَكَ اِلاّ بِطاعَتِكَ وَ بِفَضْلِ رَحْمَتِكَ.

و به آنچه نزد توست دست نخواهم یافت مگر به سبب طاعت و فضل و رحمت تو.

اِلهى اَصْبَحْتُ وَ اَمْسَيْتُ عَبْداً داخِراً لَكَ

الهى شب را صبح کردم و روز را به شب بردم درحالى که بنده ذلیل توام

لااَمْلِكُ لِنَفْسى نَفْعاً وَ لاضَرّاً اِلاّ بِكَ

که جز به کمک تو بر جلب نفعى و دفع زیانى قدرت ندارم

اَشْهَدُ بِذلِكَ عَلى نَفْسى

من در حق خودم به این خوارى و زمینگیرى شهادت مى دهم

واَعْتَرِفُ بِضَعْفِ قُوَّتى وَ قِلَّةِ حيلَتى

و به ضعف قوّت و کمى تدبیر خود اعتراف مى کنم

فَاَنْجِزْ لى ما وَعَدْتَنى

پس به آنچه به من وعده داده اى وفا کن

وَ تَمِّمْ لى ما اتَيْتَنى

و آنچه را عنایت فرموده اى برایم کامل ساز

فَاِنّى عَبْدُكَ الْمِسْكينُ الْمُسْتَكينُ الضَّعيفُ

زیرا که من بنده بینوا زار ناتوان

الضَّريرُ الْحَقيرُ الْمَهينُ الْفَقيرُ الْخآئِفُ الْمُسْتَجيرُ

دردمند خوار بى مقدار فقیر ترسان و پناهنده به توام.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

ص: 127

وَ لاتَجْعَلْنى ناسِياً لِذِكْرِكَ فيما اَوْلَيْتَنى

و مرا از یاد خودت در آنچه به من عطا کرده اى گرفتار فراموشى مکن

وَ لاغافِلاً لِاِحْسانكَ فيما اَبْلَيْتَنى

و از احسانت در آنچه به من مرحمت کرده اى غافل مساز

وَ لاايِساً مِنْ اِجابَتِكَ لى وَاِنْ اَبْطَاَتْ عَنّى

و از اجابت دعایم گرچه به تأخیر افتد نومیدم مکن

فى سَرّآءَ كُنْتُ اَوْضَرّآءَ

چه در خوشى باشم یا ناخوشى

اَوْشِدَّةٍاَوْ رَخآءٍ

در سختى یا رفاه

اَوْ عافِيَةٍ اَوْ بَلآءٍ

در سلامتى یا بلاء

اَوْ بُؤْسٍ اَوْ نَعْمآءَ

در شدت حاجت یا آغوش نعمت

اَوْ جِدَةٍ اَوْلَأْوآءَ

در دارایى یا تنگدستى

اَوْ فَقْرٍ اَوْ غِنىً.

در فقر یا توانگرى

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَاجْعَلْ ثَنآئى.عَلَيْكَ

و چنان کن که ثناى تو گویم

وَمَدْحى اِيّاكَ

و مدح تو نمایم

ص: 128

وَحَمْدى لَكَ فى كُلِ حالاتى حَتَّى لااَفْرَحَ بِما اتَيْتَنى مِنَ الدُّنْيا

و در تمام احوال چنان به سپاس تو برخیزم که به آنچه از دنیا نصیبم کنى

وَ لااَحْزَنَ عَلى ما مَنَعْتَنى فيها

خوشحال نشوم و بر آنچه مرا در دنیا از آن محروم مى دارى غمگین نگردم

وَاَشْعِرْ قَلْبى تَقْواكَ

و خانه دلم را جلوه گاه تقوا قرار ده

وَاسْتَعْمِلْ بَدَنى فيما تَقْبَلُهُ مِنّى

و بدنم را به کارى وادار که مقبول تو باشد

وَاشْغَلْ بِطاعَتِكَ نَفْسى عَنْ كُلِّ مايَرِدُ عَلَىَّ

و مرا با قرار دادنم در گردونه طاعت از هر اندیشه خلاف بازدار

حَتّى لااُحِبَّ شَيْئاً مِنْ سُخْطِكَ

تا چیزى را که تو نمى پسندى نپسندم

وَ لااَسْخَطَ شَيْئاً مِنْ رِضاكَ.

و چیزى را که از آن خشنودى ناپسند ندارم.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

الهى بر محمد و آلش درود فرست

وَ فَرِّغْ قَلْبى لِمَحَبَّتِكَ

و قلبم را خلوتگه محبت خود ساز

وَاشْغَلْهُ بِذِكْرِكَ

و به یاد خود مشغول دار

ص: 129

وَانْعَشْهُ بِخَوْفِكَ وَ بِالْوَجَلِ مِنْكَ

و به خوف و هراس از خود نشاط بر عملش ده

وَ قَوِّهِ بِالرَّغْبَةِ اِلَيْكَ

و به رغبت به سوى خود نیرومندش ساز

وَ اَمِلْهُ اِلى طاعَتِكَ

و به سوى طاعت خود تمایلش ده

وَ اَجْرِ - بِهِ فى اَحَبِّ السُّبُلِ اِلَيْكَ

و در خوشایندترین راههاى به سوى خودروانش ساز

وَ ذَلِّلْهُ بِالرَّغْبَةِ فيما عِنْدَكَ اَيّامَ حَيوتى كُلِّها

و در تمام دوره زندگیم این قلب را به رغبت در آنچه نزد توست رام گردان

وَاجْعَلْ تَقْواكَ مِنَ الدُّنْيا زادى

و تقوایت را از دنیا توشه ام کن

وَ اِلى رَحْمَتِكَ رِحْلَتى

و کوچ مرا حرکت به سوى رحمتت قرار ده

وَ فى مَرْضاتِكَ مَدْخَلى

و ورودم را به سرمنزل رضاى خود مقرّر فرما

وَاجْعَلْ فى جَنَّتِكَ مَثْواىَ

و در بهشتت جایم ده

وَهَبْ لى قُوَّةً اَحْتَمِلُ بِها جَميعَ مَرْضاتِكَ

و مرا قدرتى کرامت کن که به سبب آن تمام بارِ خشنودیت را بر دوش کشم

وَاجْعَلْ فِرارى اِلَيْكَ

و فرارم را به سوى خودت

وَ رَغْبَتى فيما عِنْدَكَ

و رغبتم را به آنچه نزد توست قرار ده

وَ اَلْبِسْ قَلْبِىَ الْوَحْشَةَ مِنْ شِرارِ خَلْقِكَ

و لباس وحشت از شرار خلقت را بر دلم بپوشان

وَهَبْ لِىَ الْاُنْسَ بِكَ وَ بِاَوْلِيآئِكَ وَ اَهْلِ طاعَتِكَ

و دوستانت و اهل طاعتت را به من ارزانى دار

ص: 130

وَ لا كافِرٍ عَلَىَّ مِنَّةً

و براى هیچ فاجر و کافرى بر من منّت و نعمتى قرار مده

وَ لا لَهُ عِنْدى يَداً

و روى نیازم را به طرف آنان مکن

وَ لابى اِلَيْهِمْ حاجَةً

بلکه آرامش دل و راحت جان و بى نیازى

بَلِ اجْعَلْ سُكُونَ قَلْبى وَ اُنْسَ نَفْسى وَاسْتِغْنآئى وَ كِفايَتى بِكَ وَ بِخِيارِ خَلْقِكَ.

و انجام گرفتن کارهایم را بر عهده خود و گزیدگان خلقت واگذار.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَاجْعَلْنى لَهُمْ قَريناً

و مرا همنشین آنان قرار ده

وَاجْعَلْنى لَهُمْ نَصيراً

و مرا یار آنان قرار ده

وَامْنُنْ عَلَىَّ بِشَوْقٍ اِلَيْكَ

و بر من منّت گذار که شوقم متوجه تو باشد

وَ بِالْعَمَلِ لَكَ بِما تُحِبُّ وَ تَرْضى

و برایت چنان کنم که دوست دارى و مى پسندى

اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْ ءٍ قَديرٌ

زیرا که تو بر همه کارى توانایى

وَ ذلِكَ عَلَيْكَ يَسيرٌ.

و این همه بر تو آسان است.

ص: 131

وَانْظُرْ اِلَىَّ

و به چشم محبت به من بنگر

وَانْظُرْ لى فى جَميعِ اُمُورى

و در همه امورم مصالح مرا در نظر گیر

فَاِنَّكَ اِنْ وَ كَلْتَنى اِلى نَفْسى عَجَزْتُ عَنْها

زیرا اگر مرا به خود واگذارى در کارم فرومانم

وَلَمْ اُقِمْ ما فيهِ مَصْلَحَتُها

و به کارى که مصلحت من در آن است نپردازم

وَ اِنْ وَ كَلْتَنى اِلى خَلْقِكَ تَجَهَّمُونى

و اگر مرا به بندگانت واگذارى روى درهم کشند

وَ اِنْ اَلْجَأْتَنى اِلى قَرابَتى حَرَمُونى

و اگر به اقوامم حوالت دهى محرومم سازند

وَ اِنْ اَعْطَوْا اَعْطَوْا قَليلاً نَكِداً

و اگر عطا کنند عطایى اندک و پردردسر دهند

وَ مَنُّوا عَلَىَّ طَويلاً

و بر من منّت بسیار گذارند

وَ ذَمُّوا كَثيراً

و بیش از حد نکوهشم نمایند

فَبِفَضْلِكَ اللَّهُمَّ فَاَغْنِنى

پس اى خداوند به فضلت بى نیازم کن

وَ بِعَظَمَتِكَ فَانْعَشْنى

و به بزرگیت مرتبه ام بلند گردان

وَ بِسَعَتِكَ فَابْسُطْ يَدى

و به عطاى گسترده ات دستم را گشاده ساز

وَ بِما عِنْدَكَ فَاكْفِنى.

و به رحمتت در کلّ امور کفایتم کن.

ص: 133

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ خَلِّصْنى مِنَ الْحَسَدِ

و مرا از حسد برهان

وَاحْصُرْنى عَنِ الذُّنُوبِ

و از معصیت بازدار

وَ وَرِّعْنى عَنِ الْمَحارِمِ

و از آنچه حرام است پرهیزم ده

وَلاتُجَرِّئْنى عَلَى الْمَعاصى

و مرا بر گناهان جرأت مده

وَاجْعَلْ هَواىَ عِنْدَكَ

و خواستم را به خود متوجه کن

وَ رِضاىَ فيما يَرِدُ عَلَىَّ مِنْكَ

و بر آنچه بر من وارد مى کنى شادیم ده

وَبارِكْ لى فيما رَزَقْتَنى وَ فيما خَوَّلْتَنى وَ فيما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَىَّ

و آنچه را روزى من کرده اى و به من بخشیده اى و انعام فرموده اى برکت ده

وَاجْعَلْنى فى كُلِّ حالاتى مَحْفُوظاً مَكْلُوءًا مَسْتُوراً مَمْنُوعاً مُعاذاً مُجاراً.

و در همه احوال مرا محفوظ و حراست شده و عیب پوشیده و دست نایافتنى و پناه و امان داده شده قرار ده.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست

ص: 134

وَاقْضِ عَنّى كُلَّ ما اَلْزَمْتَنيهِ وَ فَرَضْتَهُ عَلَىَّ لَكَ فى وَجْهٍ مِنْ وُجُوهِ طاعَتِكَ اَوْ لِخَلْقٍ مِنْ خَلْقِكَ

و آنچه از طاعت براى خود یا فردى از بندگانت بر من واجب نموده اى مرا بر انجامش موفق دار

وَ اِنْ ضَعُفَ عَنْ ذلِكَ بَدَنى

و اگر بدنم از انجامش ناتوان باشد

وَ وَهَنَتْ عَنْهُ قُوَّتِى

و نیرویم از آن سست آید

وَ لَمْ تَنَلْهُ مَقْدُرَتى

و قدرتم بر آن نرسد

وَ لَمْ يَسَعْهُ مالى وَ لا ذاتُ يَدى

و مال و منالم گنجایش آن را نداشته باشد

ذَكَرْتُهُ اَوْنَسيتُهُ

خواه آن را به یاد داشته باشم یا از یاد برده باشم

هُوَ يارَبِّ مِمّا قَدْاَحْصَيْتَهُ عَلَىَّ وَ اَغْفَلْتُهُ اَنَا مِنْ نَفْسى

و آن - اى خداى من - از چیزهایى باشد که به حساب من گذاشته اى و من از آن غفلت کرده ام

فَاَدِّهِ عَنّى مِنْ جَزيلِ عَطِيَّتِكَ وَكَثيرِ ماعِنْدَكَ

پس به عطاى عظیمت و رحمت واسعه ات آن را از سوى من ادا کن

فَاِنَّكَ واسِعٌ كَريمٌ

که تو خداى توانگر و کریمى

حَتّى لايَبْقى عَلَىَّ شَىْ ءٌ مِنْهُ تُريدُ اَنْ تُقآصَّنى بِهِ مِنْ حَسَناتى

بدان گونه که چیزى از آن طاعت برعهده من نماند تا بدین سبب روزى که به لقاى تو مى رسم از خوبى هایم کم کنى

ص: 135

اَوْتُضاعِفَ بِهِ مِنْ سَيِّئاتى يَوْمَ اَلْقاكَ يارَبِّ.

یا بر سیّئاتم بیفزایى اى پروردگار من.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست

وَارْزُقْنِى الرَّغْبَةَ فى الْعَمَلِ لَكَ لِاخِرَتى

و رغبت و میلى روزى من کن که عمل براى تو را محض آخرتم انجام دهم

حَتّى اَعْرِفَ صِدْقَ ذلِكَ مِنْ قَلْبى

بدانگونه که صدق این رغبت را در قلبم بیابم

وَ حَتّى يَكُونَ الْغالِبُ عَلَىَّ الزُّهْدَ فى دُنْياىَ

و بى رغبتى نسبت به دنیاى زودگذر بر دلم چیره شود

وَ حَتّى اَعْمَلَ الْحَسَناتِ شَوْقاً.

آن سان که از سر شوق به حسنات برخیزم .

وَ امَنَ مِنَ السَّيِّئاتِ فَرَقاً وَ خَوْفاً وَهَبْ لى نُوراً اَمْشى بِهِ النّاسِ

و به سبب بیم و خوف از سیّئات در امان مانم و نورى به من ببخش که در پرتو آن در بین مردم زندگى کنم

وَاَهْتَدى بِهِ فِى الظُّلُماتِ

و با فروغش در هر نوع ظلمتى راه یابم

وَاَسْتَضى ءُ بِهِ مِنَ الشَّكِّ وَالشُّبُهاتِ.

و انوارش دل مرا از شک و شبهه پاک کند.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

ص: 136

وَارْزُقْنى خَوْفَ غَمِّ الْوَعيدِ

و ترس و وحشت اندوه عذاب

وَ شَوْقَ ثَوابِ الْمَوْعُودِ

و شوق وعده ثواب را روزیم ساز

حَتّى اَجِدَ لَذَّةَ ما اَدْعُوكَ لَهُ بِكَ مِنْهُ.

تا لذّت آنچه را که تو را براى آن مى خوانم و اندوه چیزى را که از آن به تو پناه مى برم بیابم.

اَللَّهُمَّ قَدْ تَعْلَمُ مايُصْلِحُنى مِنْ اَمْرِ دُنْياىَ وَ

الهى تو آنچه دنیا و آخرتم را اصلاح کند مى دانى

وَ كَاْبَةَ مااَسْتَجيرُ اخِرَتى فَكُنْ بِحَوآئِجى حَفِيّاً.

پس به حوائجم به دیده رحمت بنگر.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست

وَارْزُقْنِى الْحَقَّ عِنْدَ تَقْصيرى فِى الشُّكْرِ لَكَ بِما اَنْعَمْتَ عَلَىَّ فِى الْيُسْرِ وَالْعُسْرِ وَالصِّحَّةِ وَالسَّقَمِ

و چون در اداى شکر نعمتهایت در زمان آسایش و سختى وسلامت و بیمارى کوتاهى ورزم حق شناسى روزیم کن

حَتّى اَتَعَرَّفَ مِنْ نَفْسى رَوْحَ الرِّضا

تا مسرّت خاطر و آرامش قلب خود را در

وَ طُمَاْنينَةَ النَّفْسِ مِنّى بِما يَجِبُ لَكَ فيما يَحْدُثُ فى حالِ الْخَوْفِ وَ الْاَمْنِ

اداى وظیفه نسبت به تو به وقت ترس و ایمنى

وَ الرِّضا وَالسُّخْطِ وَالضَّرِّ وَالنَّفْعِ.

و خشم و رضا و سود و زیان بیابم.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست

وَارْزُقْنى سَلامَةَ الصَّدْرِ مِنَ الْحَسَدِ حَتّى لا اَحْسُدَ اَحَداً مِنْ خَلْقِكَ عَلى شَىْ ءٍ مِنْ فَضْلِكَ

و سینه ام را از بیمارى حسد سلامت ده به طورى که بر هیچ کدام از آفریدگان تو بر نعمتى که به فضلت عنایت مى کنى حسد نبرم

ص: 137

وَ حَتّى لااَرى نِعْمَةً مِنْ نِعَمِكَ عَلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ فى دينٍ اَوْدُنْيا

و هیچ یک از نعمت هاى تو را در دین یا دنیا

اَوْعافِيَةٍ اَوْ تَقْوى

عافیت یا تقوا

اَوْسَعَةٍ اَوْرَخآءٍ

فراخى یا راحتى

اِلاّ رَجَوْتُ لِنَفْسى اَفْضَلَ ذلِكَ بِكَ وَ مِنْكَ وَحْدَكَ لاشَريكَ لَكَ.

بر هیچ یک از بندگانت نبینم مگر آنکه بهتر از آن را به لطف تو و از سوى تو اى خداى بى شریک آرزو کنم

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ .

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست

وَارْزُقْنِى التَّحَفُّظَ مِنَ الْخَطايا

و مرا خوددارى از گناهان

وَالْاِحْتِراسَ مِنَ الزَّلَلِ فِى الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ

و پرهیز از لغزشها در دنیا و آخرت

فى حالِ الرِّضا وَالْغَضَبِ

و در حال خشنودى و خشم روزى کن

حَتّى اَكُونَ بِما يَرِدُ عَلَىَّ مِنْهُما بِمَنْزِلَةٍ سَوآءٍ

به طورى که در هر دو حال یکسان بوده

عامِلاً بِطاعَتِكَ

به طاعت تو مشغول باشم

مُؤْثِراً لِرِضاكَ عَلى ما سِواهُما فِى الْاَوْلِيآءِ وَالْأَعْدآءِ

و در حق دوستان و دشمنانت رضاى تو را بر غیر رضا و طاعت تو ترجیح دهم

حَتّى يأْمَنَ عَدُوّى مِنْ ظُلْمِى وَ جَوْرى

تا دشمنم از جور و ستمم ایمن باشد

وَ يَأْيَسَ وَلِيّى مِنْ مَيْلى وَانْحِطاطِ هَواىَ

و دوستم از اینکه منحرف از حق و به هواى نفس او متمایل شوم نومید گردد

وَاجْعَلْنى مِمَّنْ يَدْعُوكَ مُخْلِصاً فِى الرَّخآءِ دُعآءَ

و مرا از آنان قرار ده که تو را در حال آسایش چنان به اخلاص مى خوانند که

الْمُخْلِصينَ الْمُضْطَرّينَ لَكَ فِى الدُّعآءِ

درماندگان مخلص مى خوانند

اِنَّكَ حَميدٌ مَجيدٌ.

همانا که تو ستوده و بزرگوارى.

ص: 138

وَ عافِنى عافِيَةً كافِيَةً شافِيَةً عالِيَةً نامِيَةً

و مرا عافیت بخش عافیتى کافى و شفابخش و برتر و روزافزون

عافِيَةً ُوَلِّدُ فى بَدَنِى الْعافِيَةَ

عافیتى که در بدنم عافیت تولید کند

عافِيَةَ الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ

و در یک کلمه: عافیت دنیا و آخرت

وَامْنُنْ عَلَىَّ بِالصِّحَّةِ وَالْأَمْنِ وَالسَّلامَةِ فى دينى وَ بَدَنى

و بر من منّت نِه به تندرستى و امنیت و سلامت در دین و بدن

وَالنَّفاذِ فى اُمُورى

و بصیرت در دل

وَالْخَشْيَةِ لَكَ

و پیشرفت در امور

وَالْخَوْفِ مِنْكَ

و هراس و بیم از تو

وَالْقُوَّةِ عَلى ما اَمَرْتَنى بِهِ مِنْ طاعَتِكَ

و توان و قدرت بر انجام طاعتى که مرا به آن فرمان داده اى

وَالْاِجْتِنابِ لِما نَهَيْتَنى عَنْهُ مِنْ مَعْصِيَتِكَ.

و اجتناب از نافرمانیت که مرا از آن برحذر داشته اى

اَللَّهُمَّ وَامْنُنْ عَلَىَّ بِالْحَجِّ. وَالْعُمْرَةِ

خداوندا بر من منّت گذار که موفق به َحج و عمره

وَ زِيارَةِ قَبْرِ رَسُولِكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ رَحْمَتُكَ

و زیارت قبر رسولت

وَ بَرَكاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلى الِهِ وَ الِ رَسُولِكَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ اَبَداً مااَبْقَيْتَنى

که درودت بر همه آنان باد و آل او - گردم همیشه تا وقتى که مرا در دنیا زنده مى دارى

ص: 140

فى عامى هذا وَفى كُلِّ عامٍ

در امسال و همه سال

وَاجْعَلْ ذلِكَ مَقْبُولاً مَشْكُوراً مَذْكُوراً لَدَيْكَ مَذْخُوراً عِنْدَكَ

و آن عبادات را پذیرفته و مایه پاداش و منظور نظر و ذخیره ام نزد خود قرار ده

وَاَنْطِقْ بِحَمْدِكَ وَ شُكْرِكَ وَ ذِكْرِكَ وَ حُسْنِ الثَّنآءِ عَلَيْكَ لِسانى

و زبانم را به حمد و شکر و ذکر و ثناى جمیلت گویا کن

وَاشْرَحْ لِمَراشِدِ دينِكَ قَلْبى

و قلبم را براى پذیرش هدایتهاى دینت گشاده ساز

وَ اَعِذْنى وَ ذُرِّيَّتى مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ

و مرا و فرزندانم را از شیطان رانده شده

وَ مِنْ شَرِّ السَّآمَّةِ وَالْهآمَّةِ وَالْعآمَّةِ وَالَّلآمَّةِ

و از شر جانوران زهرناک و زهردارکشنده

وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ شَيْطانٍ مَريدٍ

شر هر شیطان سرکش

وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ سُلْطانٍ عَنيدٍ

و از شر هر پادشاه ستمگر

وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ مُتْرَفٍ حَفيدٍ

و از شر هر خوشگذران نازپرورده سرکش

وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ضَعيفٍ وَ شَديدٍ

و از شر هر ضعیف و قوى

وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ شَريفٍ وَ وَضيعٍ

و از شر هر عالى مقام و فرومایه

وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ صَغيرٍ وَ كَبيرٍ

و از شر هر کوچک و بزرگ

و مِنْ شَرِّ كُلِّ قَريبٍ وَ بَعيدٍ

و از شر هر نزدیک و دور

وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ مَنْ نَصَبَ لِرَسُولِكَ وَ لِاَهْلِ بَيْتِهِ حَرْباً مِنَ الْجِنِّ وَالْاِنْسِ

و از شر هر کسى از جن و انس که به جنگ پیامبرت و اهل بیتش اقدام کرده

وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ دآبَّةٍ اَنْتَ اخِذٌ بِناصِيَتِها

و از شر هر جنبنده اى که مسخّر قدرت توست پناه ده

اِنَّكَ عَلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ.

زیرا که تو در سلطنت بر صراط حق و عدلى.

ص: 141

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ مَنْ اَرادَنى بِسُوءٍ فَاصْرِفْهُ عَنّى

و هر که علیه من اندیشه بد داشته باشد

وَادْحَرْ عَنّى مَكْرَهُ

او را از من بگردان

وَادْرَاْ عَنّى شَرَّهُ

و نیرنگش را از من دور کن و شرش را از من بازدار

وَ رُدَّ كَيْدَهُ فى نَحْرِهِ

و مکرش را به گلوگاهش برگردان

وَاجْعَلْ بَيْنَ يَدَيْهِ سُدّاً حَتّى تُعْمِىَ عَنّى بَصَرَهُ

و سدّى در مقابلش بپا کن که چشمش را از دیدن من کور

وَ تُصِمَّ عَنْ ذِكْرى سَمْعَهُ

و گوشش را از شنیدن ذکر من کر سازى

وَ تُقْفِلَ دُونَ اِخْطارى قَلْبَهُ

و دلش را به وقت سوء نیت در حق من قفل نمایى

وَ تُخْرِسَ عَنّى لِسانَهُ

و زبانش را از گفتگو درباره من لال سازى

وَ تَقْمَعَ رَاْسَهُ وَ تُذِلَّ عِزَّهُ

و سرش را به گرز ذلّت بکوبى

وَ تَكْسِرَ جَبَرُوتَهُ

وعزتش را به ذلّت بدل کنى

وَ تُذِلَّ رَقَبَتَهُ

وبزرگیش را بشکنى

وَ تَفْسَخَ كِبْرَهُ

و گردنش را به خوارى فرود آورى و کبریائیش را از هم بپاشى

وَ تُؤْمِنَنى مِنْ جَميعِ ضَرِّهِ وَشَرِّهِ وَغَمْزِهِ وَهَمْزِهِ وَلَمْزِهِ وَحَسَدِهِ وَعَداوَتِهِ

و مرا از همه ضرر و شر و طعن و غیبت و عیب جویى و حسد و دشمنى

وَ حَبآئِلِهِ وَ مَصآئِدِهِ وَ رَجْلِهِ وَ خَيْلِهِ

و بندها و دامها و پیاده ها و سواره هاى او ایمن سازى

اِنَّكَ عَزيزٌ قَديرٌ.

زیرا که تو غالب غیر مغلوب و داراى قدرت بى نهایتى.

ص: 142

وَلاتَثْقُلَ اَرْكانى عَنِ الْحُفُوفِ فيما اَلْهَمْتَنيهِ.

و ارکان بدنم از خدمتى که مرا به آن ملهم فرموده اى احساس گرانى ننماید.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ والِهِ كَما شَرَّفْتَنابِهِ

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست همان طور که ما را به وجودش سرافراز فرمودى

وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ كَما اَوْجَبْتَ لَنَا الْحَقَّ عَلَى الْخَلْقِ بِسَبَبِهِ.

و بر محمد و آلش درود فرست. همان سان که به سبب آن حضرت حقى از ما بر عهده مردم واجب نمودى.

اَللَّهُمَّ اجْعَلْنى اَهابُهُما هَيْبَةَ السُّلْطانِ الْعَسُوفِ

خداوندا چنان کن که از هیبت پدر و مادرم چون از هیبت سلطان خودکامه بیمناک باشم

وَ اَبَرُّهُما بِرَّ الْاُمِّ الرَّؤُوفِ

و به هر دو چون مادرى مهربان نیکى نمایم

وَاجْعَلْ طاعَتى لِوالِدَىَّ وَ بِرّى بِهِما اَقَرَّ لِعَيْنى مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنانِ

و اطاعت از آنان و نیکى به هر دوى آنان را در نظرم از لذّت خواب در چشم خواب آلوده شیرین تر

وَاَثْلَجَ لِصَدْرى مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْئانِ

و براى سوز سینه ام از شربت گوارا در ذائقه تشنه خنک تر گردان

حَتّى اُوثِرَ عَلى هَواىَ هَواهُما

تا خواسته ایشان را بر خواسته خود ترجیح دهم

وَاُقَدِّمَ عَلى رِضاىَ رِضاهُما

و خرسندى آن دو را بر خرسندى خود مقدّم دارم

وَاَسْتَكْثِرَ بِرَّهُما بى وَ اِنْ قَلَّ

و خوبى ایشان را در حق خود هرچند اندک باشد زیاد بینم

وَاَسْتَقِلَّ بِرّى بِهِما وَ اِنْ كَثُرَ

و نیکویى خود را درباره ایشان. گرچه بسیار باشد کم شمارم

اَللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُما صَوْتى

خداوندا صدایم را در محضر آنان ملایم کن

ص: 144

وَ اَطِبْ لَهُما كَلامى

و گفتارم را بر آنان دلنشین فرما

وَ اَلِنْ لَهُما عَريكَتى

و خویم را نسبت به آنان نرمى عنایت کن

وَاَعْطِفْ عَلَيْهِما قَلْبى

و قلبم را بر هر دو مهربان ساز

وَصَيِّرْنى بِهِما رَفيقاً وَ عَلَيْهِما شَفيقاً.

و مرا نسبت به هر دو خوشرفتار و دلسوز قرار ده

اَللَّهُمَّ اشْكُرْ لَهُما تَرْبِيَتى

خداوندا هر دو را به پاس تربیت من جزاى نیکو ده

وَ اَثِبْهُما عَلى تَكْرِمَتى.

و در مقابل آنکه مرا گرامى داشتند جزاى خیر عطا فرما .

ا وَاحْفَظْ لَهُما ما حَفِظاهُ مِنّى فى صِغَرى

و هرچه را در کودکى نسبت به من منظور داشته اند در حق ایشان - منظور کن

َللَّهُمَّ وَ ما مَسَّهُما مِنّى مِنْ اَذًى

خداوندا اگر از جانب من آزارى به آنان رسیده

اَوْخَلَصَ اِلَيْهِما عَنّى مِنْ مَكْرُوهٍ

یا از من کار ناخوشایندى دیده اند

اَوْ - ضاعَ قِبَلى لَهُما مِنْ حَقٍّ

یا حقى از آنان به وسیله من از بین رفته

فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِما

همه را موجب پاک شدن آنان از گناهانشان

وَ عُلُوّاً فى دَرَجاتِهِما

و مایه رفعت مقامشان و

وَ زِيادَةً فى حَسَناتِهِما

افزونى حسناتشان قرار ده

ص: 145

يا مُبَدِّلَ السَّيِّئاتِ بِاَضْعافِها مِنَ الْحَسَناتِ

اى که بدیها را به چندین برابر به خوبى تبدیل مى نمایى

اَللَّهُمَّ وَ ما تَعَدَّيا عَلَىَّ فيهِ مِنْ قَوْلٍ

الهى اگر در گفتار با من از اندازه بیرون رفته اند

اَوْ اَسْرَفا عَلَىَّ فيهِ مِنْ فِعْلٍ

یا در عملى نسبت به من زیاده روى نموده اند

اَوْضَيَّعاهُ لى مِنْ حَقٍّ

یا حقى از من ضایع کرده اند

اَوْ قَصَّرا بى عَنْهُ مِنْ واجِبٍ

یا از وظیفه پدر و مادرى در حق من کوتاهى نموده اند

فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَهُما

حق خود را به آنان بخشیدم

وَ جُدْتُ بِهِ عَلَيْهِما

و آن را برایشان نثار کردم

وَ رَغِبْتُ اِلَيْكَ فى وَضْعِ تَبِعَتِهِ عَنْهُما

و از تو مى خواهم که وزر و وبال آن را از دوش آنان بردارى

فَاِنّى لااَتَّهِمُهُما عَلى نَفْسى

زیرا که من نسبت به خود آنان را در کوتاهى حق متهم نمى کنم

وَلااَسْتَبْطِئُهُما فى بِرّى

و آنان را در مهربانى در حق خودم سهل انگار نمى دانم

وَ لااَكْرَهُ ما تَوَلَّياهُ مِنْ اَمْرى يا رَبِّ

و از آنچه درباره ام انجام داده اند ناراضى نیستم اى پروردگار من

فَهُما اَوْجَبُ حَقّاً عَلَىَّ

زیرا رعایت حق آنان بر من واجب تر

وَ اَقْدَمُ اِحْساناً اِلَىَّ

و احسانشان نسبت به من دیرینه تر

وَاَعْظَمُ مِنَّةً لَدَىَّ مِنْ اَنْ اُقآصَّهُما بِعَدْلٍ

و منّتشان بر من بیشتر از آن است که از آنان از روى عدل تقاص بکشم

اَوْ اُجازِيَهُما عَلى مِثْلٍ

یا نسبت به ایشان معامله به مثل کنم

ص: 146

اَيْنَ اِذاً -يااِلهى- طُولُ شُغْلِهِما بِتَرْبِيَتى؟

الهى اگر چنین کنم پس روزگار مدیدى که در تربیت من سپرى کرده اند

وَاَيْنَ شِدَّةُ تَعَبِهِما فى حِراسَتى؟

و رنج هاى زیادى که در نگاهدارى من تحمّل نموده اند

وَ اَيْنَ اِقْتارُهُما عَلى اَنْفُسِهِما لِلتَّوْسِعَةِ عَلَىَّ؟!

و آن همه که بر خود تنگ گرفتند تا زندگى مرا گشایشى باشد چه مى شود؟

هَيْهاتَ ما يَسْتَوْ فِيانِ مِنّى حَقَّهُما

بدون شک بعید است که بتوانند حق خودرا از من دریافت دارند

وَلااُدْرِكُ ما يَجِبُ عَلَىَّ لَهُما

و من نمى توانم حقوقى را که بر عهده ام دارند تدارک نمایم

وَ لا اَنَا بِقاضٍ وَظيفَةَ خِدْمَتِهِما

و وظیفه خدمت آنان را بجاى آورم

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

پس بر محمد و آلش درود فرست

وَ اَعِنّى يا خَيْرَ مَنِ اسْتُعينَ بِهِ

و اى بهترین کسى که از تو یارى جویند مرا یارى ده

وَ وَفِّقْنى يا اَهْدى مَنْ رُغِبَ اِلَيْهِ

و اى راهنماینده ترکسى که به او روى آورده مى شود مراتوفیق ده

وَ لاتَجْعَلْنى فى اَهْلِ الْعُقُوقِ لِلْابآءِالْاُمَّهاتِ يَوْمَ تُجْزى كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ وَ هُمْ لايُظْلَمُونَ.

ودرآن روزکه همه بدون آنکه برآنان ستم رود جزا مى بینند مرا در زمره آنان که عاق پدر و مادرند قرار مده

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ

خداوندا بر محمد و آل او و نسل او درود فرست

ص: 147

وَاخْصُصْ.اَبَوَىَّ بِاَفْضَلِ ما خَصَصْتَ بِهِ ابآءَ عِبادِكَ الْمُؤْمِنينَ وَ اُمَّهاتِهِمْ

و پدر و مادرم را به بهترین چیزى که پدران و مادران بندگان باایمانت را به آن مخصوص گرداندى مخصوص گردان

يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.

اى مهربانترین مهربانان

اَللَّهُمَّ لاتُنْسِنى ذِكْرَهُما فى اَدْبارِ. صَلَواتى

خداوندا یاد آنان را در پس نمازهایم

وَفى اِناً مِنْ انآءِ لَيْلى

و در هیچ وقتى از اوقات شبم

وَفى كُلِّ ساعَةٍ مِنْ ساعاتِ نَهارى.

و ساعتى از ساعات روزم از صفحه قلبم مزداى.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست

وَاغْفِرْ لى بِدُعآئى لَهُما

و مرا به برکات دعایى که براى آنان دارم بیامرز

وَاغْفِرْ لَهُما بِبِرِّهِما بى مَغْفِرَةً حَتْماً

و آن دو را به سبب خوبیهایى که در حق من داشته اند مشمول غفران حتمى قرار ده

وَارْضَ عَنْهُما بِشَفاعَتى لَهُما رِضىً عَزْماً

و از آنان به شفاعت من از آنان به طور مسلّم خشنود شو

وَ بَلِّغْهُما بِالْكَرامَةِ مَواطِنَ السَّلامَةِ.'

و آنان را با کرامت به سر منزل سلامت برسان.

اَللَّهُمَّ وَ اِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لَهُما فَشَفِّعْهُما فِىَّ

خداوندا اگر پدر و مادرم را پیش از من آمرزیده اى پس ایشان را شفیع من قرار ده

وَاِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لى فَشَفِّعْنى فيهِما

و اگر مرا پیش از آنان مورد آمرزش قرار داده اى پس مرا شفیع ایشان کن

حَتّى نَجْتَمِعَ بِرَاْفَتِكَ فى دارِ كَرامَتِكَ

تا در پرتو مهربانیت در سراى کرامت

وَ مَحَلِّ مَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ

و جایگاه مغفرت و رحمتت گرد آئیم

اِنَّكَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظيمِ وَالْمَنِّ الْقَديمِ

زیرا که تو صاحب فضل بزرگ و نعمت قدیمى

وَ اَنْتَ اَرْحَمُ الرَّاحِمينَ.

و تو مهربانترین مهربانانى.

ص: 148

وَ اجْعَلْهُمْ اَبْراراً اَتْقِيآءَ بُصَرآءَ سامِعينَ مُطيعينَ لَكَ

و آنان را نیکوکارانى باتقوا و صاحبان بصیرت و شنواى حق و مطیع خود گردان

وَ لِأَوْلِيآئِكَ مُحِّبينَ مُناصِحينَ

و نسبت به اولیاء خود عاشق و خیرخواه

وَ لِجَميعِ اَعْدآئِكَ مُعانِدينَ وَ مُبْغِضينَ امينَ

و نسبت به دشمنانت دشمن و کینه توز قرار ده الهى وضع فرزندانم اینچنین باد. .

اَللَّهُمَّ اشْدُدْ بِهِمْ عَضُدى

خداوندا بازویم را به وجودشان نیرومند

وَ اَقِمْ بِهِمْ اَوَدى

و اختلال امورم را به آنان اصلاح

وَ كَثِّرْ بِهِمْ عَدَدى

و تبارم را به سبب آنان بسیار

وَ زَيِّنْ بِهِمْ مَحْضَرى

و مجلسم را به وجودشان آراسته

وَ اَحْىِ بِهِمْ ذِكْرى

و یادم را به آنان زنده دار

وَاكْفِنى بِهِمْ فى غَيْبَتى

و در نبودم کارم را به وسیله آنان کفایت کن

وَ اَعِنّى بِهِمْ عَلى حاجَتى

و به دست آنان در برآمدن نیازم مرا یارى ده

وَاجْعَلْهُمْ لى مُحِبّينَ

آنان را عاشق من گردان

وَ عَلَىَّ حَدِبينَ مُقْبِلينَ مُسْتَقيمينَ لى

و مهربانانى که متوجه من و پیوسته فرمانبر من باشند

مُطيعينَ غَيْرَ عاصينَ وَ لا عآقّينَ وَ لامُخالِفينَ وَ لاخاطِئينَ

و از من اطاعت کنند و روى در نافرمانى من ننهند و نسبت به من نافرمانى و بدى و مخالفت و خطا نداشته باشند

ص: 150

وَ اَعِنّى عَلى تَرْبِيَتِهِمْ وَ تَاْديبِهِمْ وَ بِرِّهِمْ

و مرا در تربیت و خوبى کردن در حقشان یارى فرما

وَ هَبْ لى مِنْ لَدُنْكَ مَعَهُمْ اَوْلاداً - ذُكُوراً

و از عنایت خود علاوه بر آنان به من فرزندان ذکور بخش

وَاجْعَلْ ذلِكَ خَيْراً لى

در این کار برایم خیر قرار ده

وَاجْعَلْهُمْ لى عَوْناً عَلى ماسَئَلْتُكَ

و و آنان را در آنچه از تو مى خواهم یاورم ساز

وَ اَعِذْنى وَ ذُرِّيَّتى مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ

و مرا و اولاد مرا از شیطان رانده شده حفظ کن

فَاِنَّكَ خَلَقْتَنا وَ اَمَرْتَنا وَ نَهَيْتَنا

که تو ما را آفریدى و به ما امر و نهى فرمودى

وَ رَغَّبْتَنا فى ثَوابِ ما اَمَرْتَنا

و در اجر اطاعت از امر خود تشویق

وَ رَهَّبْتَنا عِقابَهُ

و به عذاب ارتکاب نهى خود تهدیدمان نمودى

وَ جَعَلْتَ لَنا عَدُوّاً يَكيدُنا

و براى ما دشمنى قرار دادى که با ما نیرنگ مى کند

سَلَّطْتَهُ مِنّا عَلى ما لَمْ تُسَلِّطْنا عَلَيْهِ مِنْهُ

و او را بر ما تسلطى دادى که ما را به آن اندازه بر او سلطه نیست

اَسْكَنْتَهُ صُدُورَنا

او را در دلهاى ما جاى دادى

وَ اَجْرَيْتَهُ مَجارِىَ دِمائِنا

و در مجارى خونمان روان کردى

ص: 151

لايَغْفُلُ اِنْ غَفَلْنا

او را در دلهاى ما جاى دادى اگر ما از او غفلت کنیم او از ما غافل نگردد

وَ لايَنْسى اِنْ نَسينا

و اگر فراموشش کنیم او ما را فراموش نکند

يُؤْمِنُنا عِقابَكَ

ما را از عقاب تو ایمن کند

وَ يُخَوِّفُنا بِغَيْرِكَ

و از غیر تو بترساند

اِنْ هَمَمْنا بِفاحِشَةٍ شَجَّعَنا عَلَيْها

چون به کار زشت همّت کنیم ما را به آن دلیر مى نماید

وَ اِنْ هَمَمْنا بِعَمَلٍ صالِحٍ ثَبَّطَنا عَنْهُ

و چون به عمل صالح رو کنیم ما را از آن بازمى دارد

يَتَعَرَّضُ لَنا بِالشَّهَواتِ

با شهوات در جستجوى ماست

وَ يَنْصِبُ لَنا بِالشُّبُهاتِ

و در راه ما دامِ شبهه نصب کند

اِنْ وَعَدَنا كَذَبَنا

اگر ما را وعده دهد دروغ مى گوید

وَ اِنْ مَنّانا اَخْلَفَنا

و اگر به نویدى

وَ اِلاَّتَصْرِفْ عَنّا كَيْدَهُ يُضِلَّنا

و اگر به نویدىاگر تو - حیله و نیرنگش را از ما نگردانى ما را گمراه مى کند

وَ اِلاَّتَقِنا خَبالَهُ يَسْتَزِلَّنا.

و اگر از فساد او نگاهمان ندارى ما را دچار لغزش مى نماید.

اَللَّهُمَّ فَاقْهَرْ سُلْطانَهُ عَنّا بِسُلْطانِكَ

خداوندا زبردستى او را به زبردستى خودت از ما دور کن

حَتّى تَحْبِسَهُ عَنّا بِكَثْرَةِ الدُّعآءِ لَكَ

تا به سبب کثرت دعایمان او را از ما بازدارى

ص: 152

فَنُصْبِحَ مِنْ كَيْدِهِ فِى الْمَعْصُومينَ بِكَ.

تا در پناهت از نیرنگ او در طایفه بى گناهان قرار گیریم.

اَللَّهُمَّ اَعْطِنى كُلَّ سُؤْلى

خداوندا تمام خواسته هایم را عطا کن

وَاقْضِ لى حَوآئِجى

و حوائجم را برآور

وَ لاتَمْنَعْنِى الْاِجابَةَ وَ قَدْضَمِنْتَها لى

و مرا از اجابت دعا ممنوع مکن که تو خود استجابت دعا را برایم ضامن شده اى

وَلاتَحْجُبْ دُعآئى عَنْكَ وَ قَدْ اَمَرْتَنى بِهِ

و دعایم را از خودت محجوب مدار که تو مرا به دعا فرمان داده اى

وَامْنُنْ عَلَىَّ بِكُلِّ مايُصْلِحُنى فى دُنْياىَ وَ اخِرَتى

و هر چه را که در این جهان و آن جهان باعث اصلاح حالم شود به من کرامت کن

ما ذَكَرْتُ مِنْهُ وَ ما نَسيتُ

خواه یادآور شده خواه فراموش کرده باشم

اَوْ اَظْهَرْتُ اَوْ اَخْفَيْتُ اَوْ

اظهار کرده یا پوشیده باشم

اَعْلَنْتُ اَوْاَسْرَرْتُ

آشکارا درخواست نموده باشم یا در پنهانى

وَاجْعَلْنى فى جَميعِ ذلِكَ مِنَ الْمُصْلِحينَ بِسُؤالى اِيَّاكَ

و در تمام این جهات به سبب تقاضایى که تنها از تو دارم مرا از کسانى که کار خود به اصلاح آورند قرار ده

ص: 153

الْمُنْجِحينَ بِالطَّلَبِ اِلَيْكَ

آنان که به درخواستشان از تو در شمار کامیابان شدند

غَيْرِ الْمَمْنُوعينَ بِالتَّوَكُّلِ عَلَيْكَ

و به خاطر اعتماد بر تو محروم از لطفت نشدند

الْمُعَوَّدينَ بِالتَّعَوُّذِ بِكَ

از آن گروه که به پناه آوردن به تو خو کرده

الرّابِحينَ فِى التِّجارَةِ عَلَيْكَ

و از سوداگرى با تو سود سرشار بردند

الْمُجارينَ بِعِزِّكَ

آنان که در پناه عزتت نشستند

الْمُوسَعِ عَلَيْهِمُ الرِّزْقُ الْحَلالُ مِنْ فَضْلِكَ الْواسِعِ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ

و به جود و کرمت از فضل واسع تو روزى حلال وسیع یافتند

الْمُعَزّينَ مِنَ الذُّلِّ بِكَ

و به عنایت تو از خوارى به عزت رسیده

وَالْمُجارينَ مِنَ الظُّلْمِ بِعَدْلِكَ

و از ستم در پناه عدلت زندگى مى کنند

وَالْمُعافَيْنَ مِنَ البَلاءِ بِرَحْمَتِكَ

و به رحمتت از بلا رهیده

وَالْمُغْنَيْنَ مِنَ الْفَقْرِ بِغِناكَ

و به بى نیازى تو از فقر و ندارى به توانگرى رسیده اند

وَالْمَعْصُومينَ مِنَ الذُّنُوبِ وَالزَّلَلِ وَالْخَطآءِ بِتَقْواكَ

و به حفظ تو از گناهان و لغزش ها و خطاها در امان مانده

وَالْمُوَفَّقينَ لِلْخَيْرِ وَالرُّشْدِ وَالصَّوابِ بِطاعَتِكَ

و در سایه طاعتت به خیر و رشد و صواب موفق گردیده اند

ص: 154

وَالْمُحالِ بَيْنَهُمَ وَبَيْنَ الذُّنُوبِ بِقُدْرَتِكَ

و به قدرت تو میان آنان و گناهان حایلى ایجاد شده

التّارِكينَ لِكُلِّ مَعْصِيَتِكَ السّاكِنينَ فى جِوارِكَ.

و هرگونه نافرمانى تو را به زمین نهاده و در جوار رحمتت ساکن شده اند.

اَللَّهُمَّ اَعْطِنا جَميعَ ذلِكَ بِتَوْفيقِكَ وَ رَحْمَتِكَ

خداوندا همه این امور را به توفیق و رحمت خود به ما عطا فرما

وَاَعِذْنا مِنْ عَذابِ السَّعيرِ

و ما را از عذاب دوزخ پناه ده

وَ اَعْطِ جَميعَ الْمُسْلِمينَ وَالْمُسْلِماتِ

و به تمام مردان و زنان مسلمان

وَالْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ مِثْلَ الَّذى سَئَلْتُكَ لِنَفْسى وَلِوَلَدى في عاجِلِ الدُّنْيا وَ اجِلِ الْاخِرَةِ

و مردان و زنان باایمان همه آنچه را که براى خود و فرزندانم از تو خواستم در این جهان و آن جهان عنایت کن

اِنَّكَ قَريبٌ مُجيبٌ سَميعٌ عَليمٌ عَفُوٌّ غَفُورٌ رَؤُوفٌ رَحيمٌ

که تو نزدیک و اجابت کننده و شنوا و دانا و عفو کننده و آمرزنده و دلسوز و مهربان هستى

وَ اتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فى الْاخِرَةِ حَسَنَةً

و ما را در این دنیا حسنه و در آن دنیا حسنه مرحمت فرما

وَ قِنا عَذابَ النّارِ.

و از عذاب جهنم حفظ نما.

ص: 155

اللَّهُمَّ اَجْزى بِالْاِحْسانِ مُسيئَهُمْ وَاُعْرِضُ بِالتَّجاوُزِ عَنْ

بارخدایا مرا توفیق ده که بدکارشان را به احسان پاداش دهم و از ستمکارشان با گذشت و بخشش

ظالِمِهِمْ وَاَسْتَعْمِلُ حُسْنَ الظَّنِّ فى كآفَّتِهِمْ وَ اَتَوَلّى بِالْبِرِّ

صرف نظر کنم و نسبت به همه آنان نیک گمان باشم و با همه آنان به نیکى

عآمَّتَهُمْ وَاَغُضُّ بَصَرى عَنْهُمْ عِفَّةً وَ اُلينُ جانِبى

رفتار کنم و چشم از خطاى آنان عفیفانه بپوشم و از باب فروتنى

لَهُمْ تَواضُعاً وَ اَرِقُّ عَلى اَهْلِ الْبَلآءِ مِنْهُمْ رَحْمَةً وَ اُسِرُّ

با ایشان نرم باشم و بر بلادیدگان آنان به آئین رحمت رقّت آورم و در

لَهُمْ بِالْغَيْبِ مَوَدَّةً وَ اُحِبُّ بَقآءَ النِّعْمَةِ عِنْدَهُمْ نُصْحاً

نبودشان دوستى و محبت خود را بر آنان ظاهر سازم و از سراخلاص دلبسته دوام نعمت آنان باشم

وَ اُوجِبُ لَهُمْ ما اُوجِبُ لِحآمَّتى وَ اَرْعى لَهُمْ ما اَرْعى

و هر چه را براى خویشان خود لازم مى دانم در حق آنان لازم بدانم و آنچه را براى مخصوصان خود رعایت مى کنم

لِخآصَّتى. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ وَارْزُقْنى مِثْلَ ذلِكَ

براى آنان نیز رعایت نمایم. خداوندا بر محمد و آل او درود فرست و مرا نیز از طرف

ص: 157

مِنْهُمْ وَاجْعَلْ لى اَوْفَى الْحُظُوظِ فيما عِنْدَهُمْ وَ زِدْهُمْ

آنان رفتارى بدین صورت نصیب فرما و سهمى کامل تر از آنچه از خوبیها نزد آنان است براى من قرار ده و

بَصيرَةً فى حَقّى وَ مَعْرِفَةً بِفَضْلى حَتّى يَسْعَدُوا بى وَاَسْعَدَ

بصیرت آنان را در حق من و معرفتشان را به فضل من زیاد کن تا به وسیله من اهل سعادت شوند و من نیز به سبب آنان

بِهِمْ امينَ رَبَّ الْعالَمينَ.

نیکبخت گردم خداوندا دعایم را مستجاب گردان.

ص: 158

وَ دَبِّرْ اَمْرَهُمْ

و کارشان را روبراه کن

وَ واتِرْ بَيْنَ مِيَرِهِمْ

و آذوقه شان را پیاپى برسان

وَ تَوَحَّدْ بِكِفايَةِ مُؤَنِهِمْ

و خود به تنهایى مؤونه آنان را کفایت نما

وَاعْضُدْهُمْ بِالنَّصْرِ

و به نصرت خود تقویتشان فرما

وَ اَعِنْهُمْ بِالصَّبْرِ

و به صبر یاریشان ده

وَالْطُفْ لَهُمْ فِى الْمَكْرِ.

و ایشان را چاره جوئیهاى دقیق بیاموز.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ عَرِّفْهُمْ مايَجْهَلُونَ

و آنان را به آنچه نمى دانند معرفت ده

وَ عَلِّمْهُمْ ما لايَعْلَمُونَ

و از آنچه بى خبرند آگاهشان ساز

وَ بَصِّرْهُمْ ما لايُبْصِرُونَ.

و به آنچه بینش ندارند بینش عطا کن.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست

وَ اَنْسِهِمْ عِنْدَ لِقآئِهِمُ الْعَدُوَّ ذِكْرَ دُنْياهُمُ الْخَدّاعَةِ الْغَرُورِ

و به هنگام برخورد با دشمن یاد دنیاى دلفریب را از خاطرشان ببر

وَامْحُ عَنْ قُلُوبِهِمْ خَطَراتِ الْمالِ الْفَتُونِ

و اندیشه هاى مال فتنه انگیز را از دلهاشان محو کن

وَاجْعَلِ الْجَنَّةَ نَصْبَ اَعْيُنِهِمْ

و بهشت را نصب العین آنان قرار ده

وَ لَوِّحْ مِنْها لِأَبْصارِهِمْ ما اَعْدَدْتَ فيها مِنْ مَساكِنِ الْخُلْدِ

و آنچه را که در بهشت فراهم آورده اى از مساکن ابدى

وَ مَنازِلِ الْكَرامَةِ

و منازل کرامت

وَالْحُورِ الْحِسانِ

و حوریان زیباروى

ص: 160

وَالْاَنْهارِ الْمُطَّرِدَةِ بِاَنْواعِ الْاَشْرِبَةِ

و نهرهاى روان با آشامیدنهاى رنگارنگ

وَالْاَشْجارِ الْمُتَدَلِّيَةِ بِصُنُوفِ الثَّمَرِ

و درختانى بارور با میوه هاى گوناگون در برابر دیدگانشان جلوه ده

حَتّى لايَهُمَّ اَحَدٌ مِنْهُمْ بِالْاِدْبارِ

تا هیچ کدام از آنان آهنگ پشت کردن به دشمن ننماید

وَ لايُحَدِّثَ نَفْسَهُ عَنْ قِرْنِهِ بِفِرارٍ.

و فکر گریز از هماورد را به خاطر نگذراند.

اَللَّهُمَّ افْلُلْ بِذلِكَ عَدُوَّهُمْ

بارخدایا بدین وسیله دشمنانشان را درهم شکن

وَاقْلِمْ عَنْهُمْ اَظْفارَهُمْ

و دست قدرت آن بى خبران از حق را از ایشان کوتاه کن

وَ فَرِّقْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ اَسْلِحَتِهِمْ

و بین دشمن و جنگ افزارشان جدایى افکن

وَاخْلَعْ وَثآئِقَ اَفْئِدَتِهِمْ

و بندهاى دلشان را بگسل

وَ باعِدْ - بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ اَزْوِدَتِهِمْ

و میان آنان و زاد و توششان جدایى انداز

وَ حَيِّرْهُمْ فى سُبُلِهِمْ

و در راهها سرگردانشان ساز

وَ ضَلِّلْهُمْ عَنْ وَجْهِهِمْ

و از مقصد گمراهشان کن

وَاقْطَعْ عَنْهُمُ الْمَدَدَ

وکمک و مدد را از آنان قطع فرما

وَانْقُصْ مِنْهُمُ الْعَدَدَ

و از تعدادشان بکاه

وَامْلَأْ اَفْئِدَتَهُمُ الرُّعْبَ

و دلشان را پر از رعب و وحشت کن

وَاقْبِضْ اَيْدِيَهُمْ عَنِ الْبَسْطِ

و دستشان را از فعالیت علیه مرزداران بازدار

وَاخْزِمْ اَلْسِنَتَهُمْ عَنِ النُّطْقِ

و زبانشان را از سخن بر علیه آنان قطع فرما

وَ شَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ

و با شکست دشمن جمع پشت سر ایشان را متفرق کن

ص: 161

وَنَكِّلْ بِهِمْ مَنْ وَرآئَهُمْ

و به واسطه شکست اینان پیروانشان را از ادامه جنگ بازدار

وَاقْطَعْ بِخِزْيِهِمْ اَطْماعَ مَنْ بَعْدَهُمْ.

و با خوارى و زبونى آنها طمع کسانى را که پس از آنها آیند قطع ساز.

اَللَّهُمَّ عَقِّمْ اَرْحامَ نِسآئِهِمْ

بارخدایا زنانشان را از باردارى عقیم کن

وَ يَبِّسْ اَصْلابَ رِجالِهِمْ

و صلب مردانشان را خشک فرما

وَاقْطَعْ نَسْلَ دَوآبِّهِمْ وَ اَنْعامِهِمْ

و نسل چهارپایان و گاو و گوسفندشان را بگسل

لاتَاْذَنْ لِسَمآئِهِمْ فى قَطْرٍ

به آسمانشان اجازه باریدن

وَ لا لِأَرْضِهِمْ فى نَباتٍ

و به زمینشان اذن روئیدن مده

اَللَّهُمَّ وَ قَوِّ بِذلِكَ مِحالَ اَهْلِ الْاِسْلامِ

الهى بدانچه از تو خواستیم قدرت و تدبیر اسلامیان را نیرو بخش

وَ حَصِّنْ بِهِ دِيارَهُمْ

و شهرهایشان را استوارى ده

وَ ثَمِّرْ بِهِ اَمْوالَهُمْ

و اموالشان را فزونى بخش

وَ فَرِّغْهُمْ عَنْ مُحارَبَتِهِمْ لِعِبادَتِكَ

و خاطرشان را ازجنگ بادشمن براى بندگى خودت

وَ عَنْ مُنابَذَتِهِمْ لِلْخَلْوَةِ بِكَ حَتّى لايُعْبَدَ فى بِقاعِ الْاَرْضِ غَيْرُكَ

وازکارزار باآنان براى خلوت و رازونیاز با خودت آسوده کن آنچنان که در سراسر زمین جز تو پرستش نشود

ص: 162

وَ لا تُعَفَّرَ لِأَحَدٍ مِنْهُمْ جَبْهَةٌ دُونَكَ

و احدى از آنان جز براى تو صورت به خاک نسایند.

اَللَّهُمَّ اغْزُ بِكُلِّ ناحِيَةٍ مِنَ الْمُسْلِمينَ عَلى مَنْ بِاِزآئِهِمْ مِنَ الْمُشْرِكينَ

بارخدایا مسلمانان را در هر ناحیه با مشرکانى که در برابر آنانند به کارزار بدار

وَ اَمْدِدْهُمْ بِمَلائِكَةٍ مِنْ عِنْدِكَ مُرْدِفينَ

و ایشان را از جانب خود به صفوف پیاپى از فرشتگانت مدد فرست

حَتّى يَكْشِفُوهُمْ اِلى مُنْقَطَعِ التُّرابِ قَتلاً فى اَرْضِكَ وَ اَسْراً

تا دشمنان را به دورترین نقطه زمین رانده شرشان را به کشتن و اسارت آنان از سر مردم بردارند

اَوْ يُقِرّوُا بِاَنَّكَ اَنْتَ اللَّهُ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ.

یا اینکه به وحدانیت تو که برایت همتا و شریکى نیست اقرار نمایند

اَللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذلِكَ اَعْدآئَكَ.

بارخدایا این سرنوشت را بر همه دشمنانت

فى اَقْطارِ الْبلادِ مِنَ الْهِنْدِ وَالرُّومِ وَالتُّرْكِ وَالْخَزَرِ وَالْحَبَشِ

در هر اقلیم - چه در هند و روم و ترکستان و خزر و حبشه

وَالنُّوبَةِ وَالزَّنْجِ وَالسَّقالِبَةِ وَالدَّيالِمَةِ وَ سآئِرِ اُمَمِ الشِّرْكِ

و نوبه و زنگبار و سرزمین سقالبه و دیلمان و دیگر طوائف مشرکین

الَّذينَ تَخْفى اَسْمآؤُهُمْ وَ صِفاتُهُمْ

که نام و نشانشان بر ما معلوم نیست

وَ قَدْ اَحْصَيْتَهُمْ بِمَعْرِفَتِكَ

و تو به علم خود شمارشان را مى دانى

وَاَشْرَفْتَ عَلَيْهِمْ بِقُدْرَتِكَ

و به قدرت خود بر ایشان اشراف دارى فراگیر کن

اَللَّهُمَّ اشْغَلِ الْمُشْرِكينَ بِالْمُشْرِكينَ عَنْ تَناوُلِ اَطْرافِ الْمُسْلِمينَ

بارخدایا مشرکان را به مشرکان گرفتار ساز تا از دستیابى بر سرزمین هاى مسلمانان بازمانند

ص: 163