سرشناسه : آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، 1255 - 1348 .
عنوان و نام پدیدآور : مصنّفات شیعه (ترجمه و تلخیص الذریعه الی تصانیف الشیعه)/ تالیف محمدمحسن نزیل سامراءالشهیر بالشیخ آغا بزرگ الطهران. به اهتمام محمد آصف فکرت
مشخصات نشر : مشهد - بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی 1372
مشخصات ظاهری : 4ج.
یادداشت : فارسی.
موضوع : کتاب های چاپی -- کتابشناسی
موضوع : نویسندگان شیعه-- کتابشناسی
موضوع : نسخه های خطی فارسی -- فهرست ها
موضوع : نسخه های خطی عربی -- فهرست ها
ص :1
آقا بزرگ تهرانی،محمد محسن بن علی بن محمّد رضا بن محسن بن علی اکبر(1293-1389 ق/ 1876-1970 م)در شب 11 ربیع الاوّل 7/1293 آوریل 1876 در خانه ای در سه راه دانگی نزدیک پامنار تهران دیده به جهان گشود.او را محسن نام نهادند و چون همنام نیای بزرگ خویش بود-به رسم تهرانیان-او را آقا بزرگ می خواندند.او خود سالها پس از آن شهرت«منزوی»را برگزید که هرگز به آن مشهور نشد،بلکه شهرتش آقا بزرگ بود و پس از تألیف دائرة المعارف بزرگ کتابشناسی شیعه-الذریعه-او را«صاحب الذریعه»می خواندند.
خانوادۀ او از بازرگانانی بودند که گویا از گیلان آمده و از 1250 ق1834/ م در تهران نشیمن گزیده و به دلیل انتساب به جدّ خویش به محسنی معروف بودند.
پدرش حاج علی محسنی بازرگانی بود که با علما معاشرت داشت و دارای اندیشه ای آزادیخواهانه بود.وی تألیفی در مورد مسألۀ دخانیات دارد و نخستین کسی بود که فرزندش را برای تحصیلات عالی به نجف فرستاد و جدّش حاج محسن،به یاری معتمد الدوله نخستین چاپخانۀ ایران را بنیاد نهاده بود.
وی الفباء و قراءت قرآن مجید را با تهجّی نزد برخی از بانوان خانواده آموخت و در هفت سالگی وارد مدرسۀ ضیاء الدّین در پامنار گردید و از آنجا به مدارس دیگر رفت و کتب فارسی دیوانهای شاعران و مقداری از معارف دینی و حساب را فرا گرفت.
در 10 سالگی(1303 ق)در جلسه ای با حضور علما،طی مراسم خاصی بر او لباس روحانیّت پوشانیدند.اندکی پس از آن خوشنویسی نسخ و نستعلیق را نزد خوشنویس معروف آن روزگار- زین العابدین محلاتی-به خوبی یاد گرفت چنانکه مجموعه ها و کتابهایی به خطّ خوش نگاشت و تا
ص:1
کنون در کتابخانۀ ایشان موجود است.
تحصیلات مقدماتی را در تهران،در مدارس دانگی پامنار و مروی به پایان رسانید.استادانش، در تجوید:شیخ محمد رضا قاری،در ادبیات:شیخ محمد حسین خراسانی و شیخ باقر معزّ الدوّله،در منطق:میرزا محمود قمّی،در فقه:میرزا محمد تقی گرگانی و شیخ علی نوری،در اصول فقه:سیّد عبد الکریم لاهیجی و در ریاضیّات شیخ علی نوری و میرزا ابراهیم زنجانی بودند.
در 1313 ق،با برادرش«کربلائی محمد ابراهیم»برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفت و در 1314 ق به تهران بازگشت.
در 10 جمادی الاخری 1315 برای تکمیل تحصیلات عازم عراق شد و در روز 4شنبه 17 شعبان 1315 به نجف رسید.
در نجف اشرف از محضر استادان بزرگی چون آیات عظام سید محمد کاظم طباطبائی یزدی (-1337 ق)،شیخ محمد کاظم آخوند خراسانی(-1329 ق)و میرزا حسین نوری(-1320 ق) به ترتیب در فقه،اصول و حدیث استفاده برد و از گروهی دیگر از اعاظم علمای نجف نیز مستفیض گردید و بسیاری از علمای فرق برای ایشان اجازۀ نقل حدیث نوشتند که هم ذیل عناوین اجازات«الذریعه»و هم در زندگینامه های آن بزرگوار به تفصیل از آنان یاد شده است،و از آن جمله اند:آیات عظام میرزا حسین نوری،سید محمد علی شاه عبد العظیمی،شیخ علی خاقانی،شیخ محمد صالح آل طعان بحرانی،شیخ موسی کرمانشاهی،سید ابو تراب خوانساری،شیخ علی کاشف الغطاء،سید حسن صدر،شیخ محمد علی ازهری مالکی(رئیس مدرّسان مسجد الحرام)، شیخ ابراهیم بن احمد الاحمدی(از فقهای مدینه)،شیخ عبد القادر طرابلسی(مدرّس حرم شریف) و شیخ عبد الرحمن علیش حنفی(مدرّس الازهر).
آن بزرگوار پس از درگذشت استادش آخوند خراسانی(1329 ق)از نجف به سامرا رفت و در آنجا به حوزۀ درس آیة اللّه میرزا محمد تقی شیرازی حاضر می شد و برای داشتن فرصت و فراغت بیشتر در کار تألیف«الذریعه»در مدرسۀ علمی سامرا گوشه نشینی برگزید و تا 1335 ق در آن شهر ماند.پس به کاظمین رفت و بعد از دو سال اقامت در آنجا به سامرا بازگشت.بار دوّم از 1337 تا 1354 ق در سامرا ماند.در 1354 ق سامرا را به قصد نجف ترک گفت و تا آخر عمر(1389 ق)در نجف بود.
در طول مدّت اقامت در عراق،سه بار به ایران سفر کرد.نخست در 1350 ق به دعوت عمویش، حاج حبیب اللّه محسنی.در همین سفر ایشان نام خانوادگی«منزوی»را برگزید.بار دوم در 1365 ق به ایران آمد.در کرمانشاه مهمان سردار کابلی بود و سپس به تهران و مشهد عزیمت کرد و در همین سفر بود که بسیاری از مخطوطات را برای تکمیل تألیف«الذریعه»بررسی فرمود.سفر سوم ایشان در 1379 ق به قصد زیارت مشهد مقدس امام هشتم(علیه السلام)صورت گرفت،که با هواپیما به ایران آمد.
ص:2
مرحوم آقا بزرگ تهرانی دو بار حج گزارد:نخست در 1367 ق برای ادای فریضۀ حج عازم بیت اللّه الحرام گردید.در همین سفر به دیدار گروهی از دانشمندان جهان اسلام رسید و از بسیاری اجازۀ نقل حدیث گرفت که در ذیل«المشیخه»به تفصیل از آنان یاد شده است.بار دوم،با همسر خویش،به دعوت نوّاب عبد الکریم خان امیر رامپور به زیارت خانۀ خدا رسید.علاّمه آقا بزرگ تهرانی پس از عمری تتبّع،تحقیق و تلاشهای بی وقفه و مخلصانه و انجام خدمات بسیار مهم و کم نظیر علمی و فرهنگی در روز جمعه 13 ذی الحجۀ 20/1389 فوریۀ 1970 در سن 97 سالگی در نجف اشرف چشم از جهان پوشید و در آرامگاهی که در زیر کتابخانۀ موقوفه اش برای خویش ساخته بود به خاک سپرده شد.
علاّمۀ بزرگوار آقا بزرگ در سراسر زندگی،رسالت علمی خویش را با امانت و اخلاص پی گرفت و هیچ حادثه و رویدادی او را از کارش باز نداشت.درگذشت و شهادت دو فرزند جوان، درگذشت همسر و نوه و دیگر حوادث و مصایبی که بر او و بر خانواده اش پیش آمد چیزی از شکیبایی و قوّت قلبش نکاست.
در کار خویش سخت کوش بود و به آن عشق می ورزید.چون مسأله ای برایش حلّ ناشده می ماند،سراسر شب و گاه شبها بیدار می ماند و چون به حلّ آن دست می یافت سخت شادمان می گردید.
چون در کتابخانه ای گرم تحقیق و بررسی می شد،به آسانی از آنجا بیرون نمی آمد و چه بسا که روزها و شبها در آنجا می ماند و راضی می شد که کتابدار شبانه در را بر روی او ببندد و در بساتین کتب زندانیش کند.
اراده ای قوی داشت،چنانکه می توانست عادت چندین ساله را ترک گوید.اوایل روزی نزدیک 100 عدد سیگار دود می کرد.چون بیمار شد و پزشک زیان سیگار را خاطرنشان ساخت و پیشنهاد کرد که آهسته آهسته آن را کاهش دهد،ایشان یکباره ترک عادت پنجاه ساله گفت.
با بیماری و سستی در ستیز بود ولی پیوسته از تندرستی و سلامت شکر می کرد.از 1345 ق به بعد شبها غذا نمی خورد.نماز جماعت،ورزش و پیاده روی را ترک نمی کرد و سحرخیز بود.
بسیار فروتن بود.نمی گذاشت دستش را-حتی کودکان-ببوسند.به پیشواز مهمان می آمد و هنگام رفتن،مهمان را-هرکه می بود-تا دم در همراهی می کرد.
آقا بزرگ در میان رجال دینی،روشنفکر و مترقی بود.با استادش آخوند خراسانی در نهضت مشروطه خواهی در ایران،و با استاد دیگرش میرزا محمد تقی شیرازی در نهضت عراق مشارکت کرد و از گشایش مدارس نوین برای کودکان ایرانی-در عراق-پشتیبانی نمود.
ص:3
تا نخستین همسرش زنده بود،همسر دوّم نگرفت و به آموزش فرزندان توجّه داشت و چون محیط عراق را برای آموزش و پرورش فرزندان مناسب و مساعد ندید،آنان را به تهران فرستاد.
به اخبار و اطلاعات جدید علاقه مند بود و از انکشافات و رخدادهای جاری بی خبر نمی ماند.
خاموش و کم سخن و در معاشرت،آرام و ملایم بود.تعصّب نمی ورزید و عقیدۀ خویش را بر دیگران تحمیل نمی کرد.شعار او«الطرق الی اللّه بعدد انفاس الخلائق»بود و آیۀ کریمۀ:«لا اکراه فی الدین».
چون مخالفت شیخ حسین کاشف الغطاء را با نظر خویش در مورد تاریخ قرآن دید،خاموش شد و رسالۀ«النقد اللطیف»را انتشار نداد.
برای تشجیع مؤلفان-به ویژه مؤلّفان جوان-از نگارش تقریظ بر بسیاری از کتابها امتناع نمی ورزید.تصویر بسیاری از این تقریظها که به خطّ ایشان بود در مقدمۀ کتابها-به فارسی یا عربی-زینت بخش بود.
با فرزندان و نوادگان-که هریک در شهری و کشوری به دانش اندوزی و تحقیق اشتغال داشتند-مکاتبه داشت،همچنین با دانشمندان و علمای کشورهای عربی.
آقا بزرگ در گردآوری آثار شیعه و تدوین تاریخ ادب شیعه سعی بلیغ داشت و پیوسته یادآوری می فرمود که همۀ آثاری را که در محیط شیعه ظهور کرده در«الذریعه»می آورد و قصد ایشان از شیعه کسانی است که قائل به عدل و امامت هستند و هنگامی که بر برخی از مجلّدات چاپی الذریعه-در مورد اشتمال شماری از کتابها-اعتراضاتی وارد شد،ایشان به اعتراضات توجهی نکرد و فرمود که این مؤلّفان در فضای تشیّع و محیط شیعه پرورش یافته اند و لازم نیست که در کتابهای خویش تصریح کنند که شیعه هستند.
نقل کرده اند که علامه محمد قزوینی در نشستی که با صاحب ذریعه داشته،در حضور دکتر قاسم غنی گفته است که برخی قاضی نور اللّه شوشتری را شیعه تراش لقب داده اند،که با این عبارت گویا می خواسته است مرحوم آقا بزرگ را مورد انتقاد قرار دهد،و آقای دکتر علی نقی منزوی فرزند دانشمند ایشان رأی والد بزرگوار خویش را در این مورد چنین نقل می کند:
قاضی نور اللّه کسانی را که از نظریات فلسفی شیعه دفاع می کردند،شیعه می شمرد.به نظر قاضی کسانی که حسن و قبح را عقلی بدانند نه شرعی و قائل به عدل و توحید اشراقی باشند نه عددی و منکر جبر و انقطاع فیض با مرگ پیغمبر باشند،ناچار قائل به امامت خواهند بود.
در مقدّمۀ«طبقات اعلام الشیعة»در مورد توجّه خاص ایشان به تألیفات عربی آمده است:
مرحوم صاحب«الذریعه»در خانه به فارسی سخن می گفت و با عربی زبانان به عربی فصیح تکلم
ص:4
می کرد و تا پایان زندگی هم لهجۀ عامیانۀ عراقی را فرا نگرفت.چون می دانست که زبان عربی زبان دینی بیش از 600 میلیون مسلمان است،اصرار در تألیف به آن زبان داشت.
گاهگاهی اشعاری به فارسی و عربی می سرود،امّا شمار اشعار عربی او از 35 بیت و فارسی از حدود 17 بیت تجاوز نمی کند.
علاقه مندی به تاریخ ادب،ایشان را از توجه به دیگر علوم باز نمی داشت.در جوانی به ریاضیّات،ستاره شناسی و جغرافیا ممارست می فرمود و هنوز برخی از نقشه های جغرافیایی که توسط وی کشیده شده،موجود است،همچنانکه تقریرات دروس فقه و اصول که 15 سال در مدرسۀ شیرازی سامرا به تحصیل آنها اشتغال داشت،هنوز در دست است.رسائل کلامی وی حکایت از احاطۀ آن مرحوم بر این علم دارد.افزون بر اینها مقالات مفصّلی که در بخشهای مختلف«الذریعه» پیرامون موضوعات مختلفه نگاشته شده،نشانۀ علاقۀ مؤلف به دانشهای گوناگون است.
مرحوم علاّمه در حفظ و نشر آثار خویش چنان اهتمام می ورزید که در مورد اهل و اولادش و در این میان«الذریعه»در مقایسه با دیگر آثار مقامی خاصّ نزد او داشت.
علامۀ فقید،کتابخانۀ با ارزشی در نجف تأسیس فرمود که دربردارندۀ کتابهای مرجع و مجموعه ای از دائرة المعارفها و فهرستها به زبانهای عربی و فارسی بود و این کتابخانه را در 1375 ق وقف فرمود.
گروهی از بزرگان از ایشان اجازۀ نقل حدیث گرفته اند که از آن جمله اند:
آیات عظام:آقا حسین طباطبائی بروجردی،عبد الحسین شرف الدین عاملی،شیخ عبد الحسین امینی،سید عبد الهادی شیرازی،شیخ محمد رضا آل یاسین،شیخ محمد حسن مظفر،سید هبة الدین شهرستانی،میرزا محمد اردوبادی،سیّد محمد حسین طباطبائی،سید محمد صادق بحر العلوم و سید شهاب الدین مرعشی.
1.اجازات الرّوایة و الوراثة فی القرون الاخیرة الثلاثة
2.الاسناد المصفّی الی آل بیت المصطفی-المشیخة،ط.نجف،1356 ق1938/ م.
3.ترجمۀ«العقیدة الاسلامیّة»به فارسی،در 1328 ق که به پایان نرسیده است.
4.تعریف الانام بحقیقة المدینة و الاسلام،تألیف محمد فرید و جدی،که مرحوم آقا بزرگ در 1327 ق به فارسی ترجمه کرده و در حدود نیمی از ترجمه در مجّلۀ«درّة النجف»چاپ شده است.
5.تفنید قول العوام بقدم الکلام،که در 1359 ق به خواهش سید جعفر اعرجی تألیف کرده است.
6.تقریرات.از دروس استادانش.
ص:5
7.تلخیص زاد السالکین،تالیف محقق فیض کاشانی.
8.توضیح الرشاد فی تاریخ حصر الاجتهاد،که در 1359 ق به خواهش سید جعفر اعرجی تالیف فرموده.ط.قم،1401 ق.
9.حیاة الشیخ الطوسی.ط.نجف،1376 ق.نیز در مقدمۀ تفسیر«التبیان»در بیروت چاپ شده.
10.الدّر النّفیس فی تلخیص رجال التأسیس،مختصر رجال«تأسیس الشیعة الکرام لفنون الاسلام»،تالیف سید حسن صدر.
11.الذریعة الی تصانیف الشیعة،که مکررا چاپ شده و در پایان این فصل به تفصیل از آن یاد خواهد شد.
12.ذیل کشف الظنون.ط.تهران،1387 ق1967/ م(با اصل آن).
13.ذیل الاسناد المصفی-ذیل المشیخة،دربارۀ مشایخ مؤلّف در خارج از عراق،که در 1370 ق تألیف شده.ط.نجف،1355 ق1937/ م.
14.شجرة السبطین و شرعة الشطین،انساب مشجّر اولاد حسنین علیهم السّلام،برگرفته از «الانساب»یا«حدیقة النّسب»ابو الحسن شریف فتونی.
15.ضیاء المفازات فی طریق مشایخ الاجازات،که در حدود 1320 ق نگاشته شده.
16.طبقات اعلام الشیعة،مرتب بر 11 قرن که هریک نام جداگانه دارد،بدین شرح:
نوابغ الرواة فی رابعة المآت.ط.بیروت،1391 ق1971/ م.
ازاحة الحلک الدامس بالشموس المضیئة فی القرن الخامس-النابس فی القرن الخامس.ط.
بیروت،1391 ق1971/ م.
الثقاة و العیون فی سادس القرون.ط.بیروت،1392 ق1972/ م.
الانوار الساطعة فی المأة السابعة.ط.بیروت،1392 ق1972/ م.
الحقایق الراهنة فی تراجم اعیان المائة الثامنة.ط.بیروت،1392 ق1972/ م.
الضیاء الّلامع فی عباقرة القرن التاسع.ط.تهران،1362 ش.
احیاء الداثر من مآثر اهل القرن العاشر.ط.تهران.
الروضة النضرة فی تراجم علماء المائة الحادیة عشره.
الکواکب المنتثرة فی القرن الثانی بعد العشرة.
الکرام البررة فی القرن الثالث بعد العشرة.ط.نجف،1373 ق.
نقباء البشر فی القرن الرّابع عشر در 4 جزء.ط.نجف،1373 ق.
یادآوری می شود که مؤلف بزرگوار نخست این تألیف را«وفیات اعلام الشیعه»نام نهاده،امّا به دلیل وجود یاد دانشمندان زنده در این کتاب،نام آن را به«طبقات اعلام الشیعة»تغییر داده است.
17.الظلیلة فی انساب بعض البیوتات الجلیلة،انساب مشجّر برخی از خاندانهای سادات و علماء.
ص:6
18.محصول مطلع البدور فی تلخیص مافیه من المنثور،تلخیص مطلع البدور صفی الدین احمد بن صالح بن محمد بن ابی الرجال،که در 1335 ق تلخیص فرموده.
19.مسند الامین.اجازۀ مؤلّف برای علامه عبد الحسین امینی.
20.مصفّی المقال فی مصنّفی علم الرّجال.ط.تهران،1337 ش.
21.نزهة البصر فی فهرس نسمة السحر،تلخیص یا فهرست«نسمة السحر بذکر من تشیّع و شعر» تألیف ضیاء الّدین یوسف یمانی.
22.النقد الّلطیف فی نفی التحریف من القرآن الشریف،که در دفاع از استاد خویش محدث نوری نگاشته.این کتاب را فرزند مؤلّف،دکتر علی نقی منزوی به فارسی برگردانیده و«نمایشگاه نامۀ پاک از هرآلودگی و آک»نام نهاده است.
23.هدیة الرازی الی المجدّد الشیرازی،شرح حال آیت اللّه مجدد میرزا محمد حسن شیرازی.
ط.کربلا،1383 ق1963/ م.این کتاب به فارسی هم ترجمه شده.
24.الیاقوت المزدهر فی تلخیص ریاض الفکر.تلخیص جزء ششم«یواقیت السّیر»تألیف امام مهدی احمد بن یحیی مدنی.
فراهم شدن دائرة المعارفی مانند«الذریعه»آرزوی بسیاری از دانشمندان شیعه بود.جای خالی فهرست آثار این مؤلّفان و نویسندگان از روزگاری پیش احساس می شد.در فهرستهای مشابه از آثار دانشمندان که توسط پژوهشگران دیگر مذاهب تدوین می گشت،آثار بزرگان شیعه مورد بی اعتنایی قرار می گرفت.در همین روزگار مؤلّف تاریخ«آداب الّلغة العربیّة»،نقش شیعه را در ساختار فرهنگ اسلامی بسیار اندک،بلکه ناچیز شمرده بود.این امر بر دانشمندان و محققان شیعه گران افتاد و پس از چاره جویی و مشورت بالاخره سه تن از ایشان در پی معّرفی دانشمندان این مذهب و آثار آنان و دفع دعوی باطل مؤلف«آداب اللغة العربیّة»وظایفی را بر عهده گرفتند:
روشن کردن سهم شیعیان در علوم اسلامی به علامه سید حسن صدر،واگذار شد.نتیجۀ اهتمام او در این کار مهم،تألیف اثر باارزش«تأسیس الشیعة الکرام لفنون الاسلام»است.شیخ محمد حسین کاشف الغطاء کتاب انتقادی«المراجعات الریحانیّة و النقود و الردود»را تألیف کرد و در آن نادرستیها و لغزشهای«آداب اللغة»را روشن ساخت.
آقا بزرگ تهرانی تدوین بزرگترین دائرة المعارف کتابشناسی شیعه«الذریعة الی تصانیف الشیعة»را روی دست گرفت و برای کسب فراغت بیشتر و تخصیص اهتمام به این تألیف،سالها در مدرسۀ علمی سامرا گوشه نشینی اختیار فرمود.
آقا بزرگ برای تدوین و تکمیل این دائرة المعارف به سفرهای طولانی نیز پرداخت.از بیشتر
ص:7
کتابخانه های عمومی ایران،عراق،سوریه،فلسطین،حجاز و مصر و بسیاری از کتابخانه های خصوصی در این کشورها دیدن کرد و به بررسی کتابهای آنها پرداخت.ایشان در 62 کتابخانه شخصا تحقیق فرمود و فهرستهای بسیاری از کتابخانه های دیگر را نیز مورد مطالعه قرار داد.
شادروان استاد سعید نفیسی به سال 1324 ش یعنی هنگامی که هنوز پیش از چهار مجلد «الذریعه»انتشار نیافته بود،ضمن تجلیل از این خدمت فرهنگی بسیار مهم چنین اظهارنظر کرده است:«مؤلّف در تألیف این کتاب بسیار وسیع و بسیار دقیق،نه تنها 26 سال وقت گذرانیده،بلکه پشتکار و کنجکاوی و ممارست را به جایی رسانده که خود برای جستجو در کتابخانه های مهم اسلامی سفرهای مکرّر کرده...بلکه به کسانی نیز که اهل تألیف یا اهل کتاب خواندن یا کتاب گرد آوردن بوده اند رجوع کرده و از هردر و از هرحیث کتاب خود را سه جنبۀ کامل داده است:
اوّلا،کتابهایی که دانشمندان شیعه تألیف کرده اند،ثانیا،کتابهایی که ایرانیان نوشته اند،ثالثا، کتابهائی که به زبان فارسی نوشته شده است و به همین جهت این کتاب گرانبها برای ایران و ایرانیان اهمّیت بسزا دارد»(سخن،شمارۀ 11 و 12 سال دوم،ص 887-889).
مرحوم مدرس خیابانی مؤلف«ریحانة الادب»در همین بارۀ می نویسد:«احاطه بر مصنّفات شیعه با تشتّت و تفرّق آنها که در تمامی اقطار عالم در خانه ها و کتابخانه های عمومی و خصوصی، ملّی و دولتی،در هرشهر و قریه و قصبه منتشر می باشد،از محالات عادیه بشمار است،لیکن این علاّمۀ وقت در اثر قوّت بر اسلامیّت،با اهتمام تمام و عزم راسخ فتورناپذیر،در انجام این مرام مقدّس،دامن همّت بر کمر زده،و تا آنجا که مقدور و میسّر است،با به کار بردن مساعی جمیله،از مسافرتها و استعلام از کتابخانه و مراجعه به فهرستهای آنها و مکاتبات و مراسلات متوالیه به بلاد بعیده و دیگر زحمات لازمه،انجام این خدمت سراپا سعادت را،که با مختصر اندیشه،کمّ و کیف آنها در نظر جلوه گر می گردد،متحمّل و طبقات اهل علم را رهین منّت،آن همه زحمات فوق التصوّر خود فرموده است.فجزاه اللّه عن الاسلام و اهله خیر الجزاء(ریحانة الادب،52/1-54).مرحوم آقا بزرگ در 25 ذی القعدۀ 1329 به تألیف«الذّریعة الی تصانیف الشیعة»آغاز کرد که شامل نامهای کتب بود و در یک مجلد آن را در 1331 ق به پایان رسانید و«مسوّده»نام نهاد.پس به ترتیب مجدّد پرداخت و در 1334 ق در 6 مجلّد آن را به پایان رسانید و چون بر علاّمه سید حسن صدر آن را عرضه فرمود،سید کار او را ستود و به خط خویش،تقریظی در اوّل مجلّداتش بنگاشت.
در 1354 ق از سامراء به نجف رفت و به یاری عمّش حاج میرزا حبیب اللّه چاپخانه ای خرید تا به طبع کتاب خویش بپردازد،امّا حکومت عراق به دلیل ایرانی بودن وی مانع کار او شد.ناگزیر چاپخانه را فروخت و 3 مجلّد«الذّریعه»را در چاپخانه های دیگر و با مشکلات و موانع فراوان،به ترتیب در سالهای 1335،1356 و 1357 ق به طبع رسانید،امّا با توجه به مشکلات موجود در عراق،ناگزیر کار چاپ«الذریعه»به کمک فرزند مؤلف-دکتر علی نقی منزوی-به تهران منتقل
ص:8
گردید.
از آن پس مجلّدات«الذریعه»بیشتر در چاپخانه های تهران-و بعضی در نجف-با اهتمام فرزندان دانشور و شاگردان جلیل القدر ایشان به چاپ رسید و هنوز مجلد بیستم از طبع خارج نشده بود که مؤلف بزرگوار دیده از جهان پوشید.
بیست و پنج مجلّد (1)الذریعه مکرّر چاپ شده و مجلّد بیست و ششم مستدرکات مؤلف است که به اهتمام حجة الاسلام سید احمد حسینی از طرف موسسۀ چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی در 1405 ق به طبع رسیده است.
باری از دکتر علینقی منزوی پرسیده اند که:آیا برای استدراک از قلم افتاده های این دائرة المعارف کتابشناسی فکری کرده اید؟ایشان چنین پاسخ داده است:به نظر من اگر ادبیّات شیعی را به دو بخش بزرگ فارسی و غیر فارسی تقسیم کنیم،باید قبول کنیم که مرحوم پدرم از بخش غیر فارسی ادبیات شیعه 97 درصد را در این دائرة المعارف گرد آورده.امّا در بخش ادبیّات فارسی شیعه،باید اذعان کرد که آن مرحوم موفق به گردآوری بیش از 50 درصد نشده.
دکتر علی نقی منزوی افزوده است:انتشار مجلّدات متعدد فهرست نسخه های خطی برادرم احمد منزوی هم گوشۀ دیگری از این مشکل را حل کرده است(آینده،سال 6،شمارۀ 3 و 4،ص 592).
در اینجا مناسب است از همّت مؤلّف فهرستهای کتب چاپی(عربی و فارسی)معروف به فهرست مشار هم یادآوری گردد.
و نیز بی مناسبت نیست در مورد تلخیص کتاب«الذریعه»رأی مؤلّف بزرگوار را بدانیم:
آقای دکتر علی نقی منزوی در مقدمۀ«طبقات اعلام الشیعه»می نویسند که والد بزرگوارشان به ایشان خطاب می فرموده و سفارش می کرده اند:
...چون خواهی بدانی چه(مطالبی)در کتاب است،آن را فهرست کن،و چون خواهی از آن بهره گیری،آن را تلخیص کن،یا تشجیر نما!که آن بزرگوار خود نیز به تلخیص و فهرست نگاری برخی کتب مهم اهتمام فرموده است و در بالا آن کتابها را نام بردیم.
از مدتها پیش در بین محققان و کتابشناسان این علاقه مندی موجود بود که دائرة المعارف کتابشناسی«الذریعه»به فارسی برگردانیده شود.
هیأت محترم مدیرۀ بنیاد پژوهشهای اسلامی ترجمۀ«الذریعه»را با قید«تلخیص»تصویب کردند،و چون تصویب همزمان با آغاز همکاری این بی بضاعت با این مرکز علمی بود،حقیر موظف به اهتمام در این امر خیر گردید و سزاوار یادآوری و سپاسگزاری است که دانشمند محترم
ص:9
ص:10
-اصلاحات مذکور در استدراک مفصل مجلد 25،پیش از تلخیص و ترجمۀ هرمجلد مورد استفاده قرار گرفته است.
-پس از آن که مجلد اوّل در چاپخانه حروفچینی شده بود،نگارنده موضوع تلخیص را خدمت جناب آقای استاد احمد منزوی-که در دائرة المعارف بزرگ اسلامی افتخار همکاری ایشان را داریم-در میان نهاد و ایشان نیز با لطف و عنایت راهنماییهایی فرمودند که سزاوار سپاس است و راهنماییهای ایشان در مجلدات دوّم و پس از آن رعایت شد،از آن جمله است انتقال عناوین «مثنوی...»از مجلد 19 و عناوین«منظومه...»از مجلد 23 به ترتیب الفبایی در محل و موضع مطلوب.متأسفانه در مجلّد اوّل این مورد عملی نشد.ناگزیر بخش اول مثنوی ها منظومه های حرف «الف»تا اواسط حرف«ت»در محل سابق،ذیل مثنوی و منظومه باقی ماند و پس از آن هرعنوان در موضع و محلّ خودش قرار گرفت.
-در مجلّدات چهارگانۀ نهم که به موضوع شعرا اختصاص دارد،مآخذ و منابع به صورت کامل، ولی در قالب رموز آمده است.ما رموز را-با استفاده از مقدّمۀ جناب دکتر منزوی بر مجلد نهم-باز کرده،نام مآخذ را به صورت واضح و کامل آوردیم.
-به وجود نسخه ها در کتابخانۀ مرکزی آستان قدس رضوی اشاره و اقدم نسخ آن کتابخانه ذکر شده است.
-برخی معتقد بودند که شماری از عناوین را حذف کنیم،ولی حذف نکردیم و همۀ عناوین موجود در«الذریعه»در این کتاب هم ذکر شده است.
-در موردی که علاّمۀ مرحوم،کتابی یا نسخه ای را نزد شخصی یا کتابخانۀ خصوصی دیده اند، چون اکنون معلوم نیست که آن نسخه به کجا منتقل شده است،از نام این چنین اشخاص خودداری شده و تنها به عبارت(خ.موجود)اکتفا شده است.
-هرگاه نسخه ای توسط مؤلف دیده شده،نوشتیم:(خ.دیده شده)و کتابخانه های معروف و عمومی را البتّه نام برده ایم.
با اشاره به برخی از رموز و اختصارات یادآوری می شود که امیدواریم در مجلد آخر«مصنّفات شیعه»مختصری نیز در معرفی کتابخانه های معروف و برخی مطالب مفید دیگر که در مجلّدات مختلف«الذریعه»آمده است،تقدیم نماییم.
ج-جلد،مجلد،ح-حدود،خ-مخطوط،ش-شماره،ط-طبع(چاپ شده).
در کنار تمام تاریخها نشانۀ اختصاری«ق»یعنی سال هجری قمری و گاهی«ش»یعنی هجری شمسی گذاشته شده است.این تاریخها غالبا در میان هلالین نوشته شده و اگر سال وفات مؤلف
ص:11
باشد پیش از عدد خط فاصل آمده است،مثلا:ابو القاسم علی بن احمد کوفی(-352 ق)یعنی متوفای 352 ق،و هرگاه سال تولد باشد خط فاصل پس از تاریخ آمده است،مثلا:میرزا مهدی لاهوتی(1297 ق-)یعنی متولد 1297 ق.
تاریخهای بین هلالین که پس از شمارۀ کتابخانه و یا پس از«خ.موجود»آمده،تاریخ کتابت نسخه است،مگر آنکه صریحا توضیحی داده شده باشد.
-در برخی از کتابها،عبارت آغاز کتاب هم نقل شده است که تا آن عبارت را پس از(-)آوردیم مثلا:
(-الحمد لولیه...)یعنی کتاب با این عبارت آغاز می شود.
سپاس خدای متعال را که ما را توفیق این خدمت ارزانی فرمود و در حسن انجام آن،از او یاری می جوییم (1).
25 اردیبهشت 1372
مشهد-بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی
محمد آصف فکرت
ص:12
فارسی،اصول دین،5 اصل،هراصل در 5 مقام،از محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1263 ق)،ط.تهران،1296 ق؛اصفهان، 1345 ش.
-الحمد للّه علی نواله
ص:1
فارسی،مثنوی،در اخلاق،از میر محمد عباس موسوی جزائری(-1306 ق در لکهنو)،ط.در هامش گوهرشاهوار،لکهنو،1307 ق
فارسی،مثنوی،از محسن فیض کاشانی (-1091)،خ.آستان قدس،ش 15235
-یا محیی قلب کلّ عارف
فیاض زوارف المعارف
فارسی،در تقویت قوای جنسی،ط.تهران.
فارسی،مثنوی،از محمد بن مرتضی کشمیری (1312 ق-)نظیر نان و حلوای شیخ بهائی.
آبی،کتاب-کتاب آبی
فارسی،ترجمۀ شعلۀ جواله،از محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).
فارسی،دیوان غلام محمد عرب شوق حیدرآبادی؛ط.حیدرآباد دکن،1351 ق.
فارسی،تذکرۀ شعراء،از لطفعلی بیک آذر بیگدلی(-1195 ق)،ط.بمبئی،1299 ق؛ تهران،1337-1341 ش.
فارسی،دیوان پروین همدانی(-پس از 1310 ق)،ط.همدان،1324 ش.
فارسی،مثنوی در مراثی،از محمد تقی حجة الاسلام نیّر تبریزی(-1312 ق)،ط.تبریز، 1346 ق،مکرّر چاپ شده.
خواجه مستان شاه کابلی،ط.هند.
فارسی،در چند مجلد.
فارسی،در تاریخ یزد،از عبد الحسین آیتی متخلص به آواره(1288 ق-)،ط.یزد، 1357 ق.
ترکی،ادبی،تاریخی و جغرافیایی،از قاضی بهلول بهجت(معاصر)،ط.1342 ق.
احادیث،از ابو الخیر داعی بن رضا علوی(سدۀ 5 ق).
ص:2
محمد بن محمد رفیع ملک الکتاب شیرازی، ط.بمبئی،1322 ق.
در احوال و غزوات پیامبر و احوال ائمّه(علیهم السلام)،از احمد بن حسن استرابادی،ط.تبریز،1274 ق.
فارسی،ترجمۀ تفسیر امام عسکری(علیه السلام)،از علی بن حسن زواری،خ.آستان قدس.
ابو بکر محمد بن زکریا رازی(-ح 320 ق).
ابو علی یا سید علی همدانی.
آندره گدار،ترجمۀ رشید یاسمی(ج 1)و محمد تقی مصطفوی(ج 2 و 3)،ط 1316- 1318 ش.
در تاریخ،از ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی (-440 ق)،به نام قابوس بن وشمگیر در 390 ق تالیف کرده،ط.لیبزیک،1862 و 1923 م؛ بغداد.
ابو عبد اللّه زکریا بن محمد قزوینی(-682 ق)،در یک مقدمه و 7 اقلیم تألیف:674 ق ط.
گوتینگن،1848 م.
فارسی،جغرافیا،از محمد جعفر خورموجی،ط 1276 ق.
اردو،در احوال امام صادق(علیه السلام)،از اولاد حیدر بلگرامی،ط.هند.
فارسی،از حاج شیخ محمد علیجان بن حسین کاشانی رازی(معاصر)،ط 1332-1333 ش.
در بدایع اشعار زنان عرب،عجم،ترک و هند،از حسن بن علی جابری اصفهانی،معاصر.
اردو،از شریف حسین صاحب هندی.
از ابو الحسن عبد الجبار بن احمد ابن ابی مطیع (سدۀ 5 ق)،به یک واسطه آن را منتجب الدین بن بابویه از او روایت می کند.
ص:3
صورت موقوفات آستان قدس،در عهد تولیت محمد رضا خان صدیق الدوله،از اسماعیل بن حبیب اللّه مستوفی همدانی،ط.تهران، 1317 ق.
عبد العزیز بن عبد الحسین،نوادۀ صاحب جواهر، در 20 جزء،ط.تهران،1342-1348 ق(ج 2-4).
فارسی،از محمد نصیر فرصت(-1339 ق) در تاریخ فارس،تالیف:1313 ق،ط.بمبئی، 1314 و 1354 ق
-سپاس بی پایان و ستایش بیکران...
سبط حسن فتحپوری(1328 ق-)،ط 1361 ق.
فارسی،در بیان آثار علوی،از محمد بن مسعود مسعودی،بر مقدمه ای در 4 فصل و 13 باب.
-منّت خدای را که آفرینندۀ جمیع عقول و ارواح است.
علی خاقانی(معاصر).
از شارح قصیدۀ ابی فراس(پیش از 981 ق).
فارسی،در احوال ادباء،فضلا و شعرای عهد قاجار،از فروغ الدین اصفهانی.
فقه،از ابو حنیفه نعمان بن محمد قاضی مصر (-363 ق).
رشید الدین فضل اللّه وزیر(-718 ق).
فارسی،از سیف الدین بن نظام عقیلی که به نام قوام الدین نظام الملک خوافی وزیر سلطان حسین بایقرا تالیف کرده،ط.تهران، 1337 ش،(عزل نظام الملک قوام الدین در 893 ق).
اردو،در اصول و فروع دین،از ابو الخلیل راحت حسین بهیکپوری(1306 ق-)،وی متأخرتر از راحت حسین گوپالپوری است.
فارسی،از پیرزیلیار،ترجمۀ غلامعلی صمصامی،ط.تهران،1341 ق.
فارسی،از ویکتور هوگو،ترجمۀ محمد سعیدی، ط.تهران،1333 ش.
ص:4
فارسی،از سعید نفیسی،ط.تهران،1335 ش.
ابو العباس احمد بن علی رازی(سدۀ 4 ق) نجاشی به یک واسطه از او روایت می کند.
ابو العباس احمد بن محمد بن سعید معروف به ابن عقدۀ زیدی جارودی(-333 ق).
ابو الفضل ادریس بن فضل خولانی،ثقه به تصریح نجاشی.
ابو الفضل عباس بن معروف قمی،نجاشی آن را به 4 واسطه از او روایت کرده است.
ابو سمینه محمد بن علی قرشی،نجاشی به 4 واسطه از او روایت می کند.
قاضی ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی (-207 ق).
ابو عبد اللّه موسی بن قاسم بجلی،نجاشی آن را به 4 اسطه از او نقل می کند.
ابو محمد یونس بن عبد الرحمان،که حضرت رضا(علیه السلام)در رجوع به او دستور صادر فرمود.
نجاشی به 4 واسطه آن را از او روایت می کند.
قصیده از ابن درید(-321 ق)-قصائد الآداب و الحکم-المنظومة...
سید محمد اصفهانی(-پس از 1290 ق).این کتاب خاتمۀ کتاب چند جلدی او در اعمال و ادعیه است،خ.کاظمین(خط مؤلف)
علی بن عباس خراذینی رازی.نجاشی آن را به 4 واسطه از مولف روایت می کند.
ابو القاسم علی بن احمد شریف علوی کوفی (-352 ق).
ابو طاهر محمد بن سلیمان شیبانی،جد ابو غالب زراری(-301 ق).
عبد الوحید گیلانی،شاگرد شیخ بهائی.
ص:5
فارسی،احادیث،از جمال الدین بن محمد تقی بن محمود صاحب قوامع الفضول،در 74 باب.
قاسم بن یحیی بن راشد از موالی منصور،شیخ در رجال او را از اصحاب حضرت رضا می شمارد.
فارسی،اخلاق،مجهول المؤلف.
-الحمد للّه الذی ابرزنا من وراء القدم
علامه حلّی حسن بن یوسف بن مطهر(-726 ق) خ.خوانساری نجف.
سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی بحرانی (-1121 ق).
خواجه نصیر الدّین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-673 ق).
کمال الدّین میثم بن علی بن میثم بحرانی (-679 ق).
فارسی،خ.نجف.
-الحمد لمن لا مانع لحکمه...
صدر الدین محمد شیرازی.
-الحمد لمن اذا شاء فعل...
غیاث الدین منصور بن صدر الدّین حسینی دشتکی شیرازی(-948 ق)،کتاب شرح آداب البحث عضدی است،خ.دیده شد.
فارسی،در احکام نماز،به امر فتحعلیشاه قاجار تألیف شده،خ.مرعشی.
-ورد الورد حمد اللّه الاول و الآخر.
فارسی،از علامه محمد باقر مجلسی (-1110 ق)،در 5 فصل،خ.دیده شد.
-الحمد للّه الّذی لا یبقی الاوجهه
ادبی،از میر محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی(-1306 ق).
اردو،ترجمۀ آداب المتعلمین خواجه نصیر الدین،ط.
ص:6
محمد بن سلیمان تنکابنی(-پس از 1300 ق)، در تعلیم،تعلّم،مطالعه جمع کتابها و اسناد.
صفی الدین ابو الفتح نصر اللّه بن حسین موسوی حائری شهید(پس از 1168 در قسطنطنیه).
ص:7
محمد بیابانکی سمنانی(-736 ق).گویا بخشی از یک کتاب اوست.
ص:8
و در 898 ق تصحیح کرده،خ.آستان قدس، ش 3457(898 ق).
-لئالی بی قیاس حمد و سپاس پادشاهیرا سزد
فارسی،منظوم،از سید محمد عصار لواسانی (معاصر)،ط.
ص:9
فارسی،مختصر،به احتمال تألیف سید جواد (معاصر)،ط.1325 ق.
محمد تقی بن مقصود علی مجلسی (-1070 ق).
مختصر،از محمد تقی مجلسی(-1070 ق).
ص:10
بن محمد باقر معروف به آقا نجفی اصفهانی (-1331 ق)،ط.تهران،1295 ق.
فارسی،ترجمۀ مفتاح الفلاح شیخ بهائی،از صدر الدین محمد بن محبعلی تبریزی(معاصر شیخ بهائی).خ.آستان قدس،ش 3304 (1062 ق).
-تسبیح و تقدیس پادشاه قادری را که خلص عبادش به مفتاح فلاح.
فارسی،از یکی از ادباء فاضل عهد فتحعلیشاه شاه قاجار(-1250 ق)،خ.دیده شد.
-اللّهم اجعل قوّتی فی طاعتک...باز خامۀ سیاهکار بر سر آن است که...
اخلاق،از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی (-420 ق)،خ.آستان قدس،ش 3494 و 3495(1123 ق).
فارسی،از محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین گیلانی(-1181 ق).
ص:11
خ.آستان قدس.
فارسی،اخلاق،ط.
محمد رضا بن دلدار حسین ترمذی(سدۀ 13 ق).
گجراتی،از غلام علی مؤلّف آب حیات،ط.در 200 صفحه.
ابو النجیب عبد القاهر سهروردی(-563 ق)،ط.
تهران،1363 ش(با ترجمۀ فارسی)
فارسی،از میر عماد حسینی خوشنویس معروف (-1024 ق)یا بابا شاه اصفهانی،ط.تهران، 1308 ق و مکرّر.
-صبا به عطرآمیزی رقم مشکین بسم اللّه.
ناشناخته،نسخۀ کهن دیده شده،کشف الظنون از آداب البحث شمس الدین سمرقندی (-600 ق)یاد می کند.
ابو جعفر احمد بن محمد برقی(-274 یا 280 ق)،جزئی از المحاسن است.
محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).
از ابواب کتاب العقال-العقال،کتاب
فارسی،از رفیع الدین بن علی اصغر تبریزی (-1326 ق)،شرح فرمان علی(علیه السلام)به مالک اشتر،در اخلاق و نصایح،ط 1320 ق.
احمد بن اسماعیل جزائری نجفی(-پس از 1149 ق).
مهذّب الدین احمد بن عبد الرضا مقیم هند، تألیف:1081 ق در هند،خ.دیده شد.
انجام:فالعالم له مؤثر و هو المطلوب.
خ موجود.
-المناظرة توجّه العقل الی کلام المتخاصمین.
ص:12
سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق).
عبد الغفار بن محمد رشتی،شاگرد محقق داماد، ط.تهران.
-سبحانک اللهم یا من لا مانع لمشیّته
فاضل کبیری کاشانی،خ.دیده شد.
-احمدک اللّهم یا مجیب کلّ سائل.
منظومه از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)
فخر الدین محمد حسینی،شاگرد غیاث الدین منصور(-947 ق)،خ.آستان قدس،ش 1131 (988 ق).
-الحمد للّه الحکیم الوهاب
فارسی،ادبیات،از محمد ابراهیم خلوتی محلاتی که به نام ناصر الدین شاه قاجار تألیف کرده،ط.ایران،1301 ق.
اردو،ط.هند،در 2 مجلد.
شریف ابو القاسم علی بن احمد کوفی (-352 ق).
ابو جعفر احمد بن محمد برقی(-274 یا 280 ق)،از کتب محاسن.
علاء الدین ابو الحسن علی بن ابراهیم معروف به ابن زهره پدر ابن زهرۀ معروف:حمزة بن علی (-585 ق)،ظاهرا ادآب النفس صحیح است.
شیخ علی معروف به عرب(اوایل عهد صفوی)، ط.تهران.
فارسی،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی،از شاگردان وحید بهبهانی،خ.دیده شد.
فارسی،مثنوی،از مثنویات سبعۀ فخر الزمان عبد النبی بن خلف زلالی قزوینی(1037 ق).
فارسی،از احمد کسروی،ط 1304 ش،و مکرّر.
ص:13
(و المدینة الجاهلة و المدینة الفاسقة و المدینة المبدلة و المدینة الضالة):
معلم ثانی ابو نصر محمد بن احمد فارابی (-339 ق).ط.لیدن،1890 م و مکرّر.
در قواعد زبان عربی،از محمد کاظم بن صادق ملکی(1318 ق-).
ابو محمد حسن بن موسی نوبختی(سدۀ 3 ق).
مبحث الفاظ از اصول فقه،از عبد الحسین بن علی اصغر قمی معروف به ابن الدّین (1322 ق-)،کتاب تقریرات استادش شیخ عبد الکریم یزدی حائری است.
نظام الدین محمود بن میر احمد یزدی،صاحب دیوان البسه.
فارسی،منظوم،در وقایع جنگ جهانی،از حسین بن حسن ادیب السلطنۀ سمیعی،ط 1337 ق و 1315 ش.
مجله ای که به مدیریت محمد تقی رفعت تبریزی در تبریز منتشر می شد.
مجلۀ هفتگی که به مدیریت عبد الرحمان سیف آزاد در برلن چاپ می شد.
فارسی،از عبد الرحیم بن ابی طالب طالب اوف تبریزی(-ح 1329 ق)،ط.ایران.
فارسی،در هیأت و نجوم،عبد الغفار نجم الدوله (-1320 ق)،از کتب فرنگی ترجمه کرده ولی توفیق طبع نیافته است.
فارسی،مثنوی،از محمد امین شهرستانی متخلص به روح الامین،تاریخ نظم:1021 ق.
خ.موزۀ بریتانیا؛آستان قدس،ش 5005.
فارسی،مثنوی،به طریق مناظره به لهجۀ شوشتری،از قانع.
-روزی از روزهای حیّ مجید
آش در پیش دیگ قلیه رسید
ص:14
فارسی،مثنوی،از فتح اللّه بن عبد الرحیم مفتون یزدی:مرتب بر 7 کاخ،در تاریخ شاهان آصفیه، ط.دکن 1363 ق(کاخ اول).
میرزا محمد بن حسن شیروانی(-1098 ق)،که به نام آصف میرزا یکی از ارکان دولت صفوی تألیف کرده است.
فخر الدین احمد معروف به میرزا جعفر هندی، شاگرد سید دلدار علی(-1235 ق)که پیش از استاد درگذشته است.
ص:15
محمد صادق اختر،ط.
اردو،در فضایل نوروز،از علی نقی داعی پوری، شاگرد سید علی محمد(-1312 ق)،ط.هند.
محمد حسین بن سید حسین لکهنوی (-1337 ق).
فارسی،احوال آخوند خراسانی،از نوادۀ ایشان عبد الحسین کفایی(معاصر)،تألیف:1375 ق، ط.
از حسین بن احمد بن خالویه معروف به ابن خالویه و ابو عبد اللّه نحوی(-370 ق)،خ.
نجف.
ابو الحسن علی بن محمد معروف به ابن خالویه، مذکور در رجال نجاشی.
اردو،در اخلاق آل محمد(صلی الله علیه و آله)،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی مؤلف آخرت کی کهیتی.
اردو،در تبلیغات آل محمد(صلی الله علیه و آله)،از راحت حسین سابق الذکر.
در مناقب ائمۀ اثنا عشر،مذکور در کشف الظنون.
محمد جواد بلاغی نجفی(-1352 ق)،ط.(تا اواسط سورة النّساء)،صیدا،1351 ق،2 مجلد.
«کتاب النقط و الشکل»از ابو عبد الرحمن خلیل بن احمد(-170 یا 175 ق)،خ.ایاصوفیه.
یحیی بن زیاد اقطع دیلمی کوفی ملقب به فرّاء (-207 ق).
فارسی،منظومه در عرفان،از ابو القاسم پروین تهرانی،در 37 رشحه،تالیف:1278 ق.ط 1278 ق.
سید مهدی بن فضل اللّه شهرضائی حجازی، معاصر،ط 1380 ق.
ص:16
مجموعۀ فوائد،از محمد علی شهرستانی هنگام توقف در آوده هند،خ.(خطّ مولف)دیده شد.
اردو،حکایات اخلاقی،از شاعر دهلوی،ط.
هند.
اردو،مراثی،از محمد علی مسرور حیدرآبادی، ط.حیدرآباد.
فارسی،از علی نقی بن رضا همدانی(-1297 ق -یا غفور)،خ.آستان قدس،ش 6950.
ابو النّضر محمد بن سائب بن بشر کلبی (-146 ق)،از اصحاب امام باقر و امام صادق علیهما السّلام.
ابو الحسن عباد بن عباس بن عباد طالقانی (-335 ق)،وزیر و کاتب رکن الدّوله.
مرتب به ترتیب کتب فقه،خ.آستان قدس.
ص:17
محمد بن حسن طبسی،خ.آستان قدس.
محمد بن علی حسینی استرابادی(-1026 ق).
ناصر بن احمد بن عبد اللّه بن متوّج بحرانی،خ.
دیده شد.
فارسی،از ملک علی تونی که به نام شاه سلیمان صفوی تالیف شده،خ.آستان قدس (1098 ق).
-فاتمۀ فاتحۀ کتاب کتّاب فصاحت مآب آیات الاصول-آیات الوصول
منظومه،برای هریک 9 آیه و معجزه،از محمد بن حسین معروف به ابن امیر الحاج(سدۀ 12 ق)،به نام سید نصر اللّه مدرّس حائری شهید (ح 1168 ق)سروده است.
-ما شرف المسطور بعد البسمله
بالنّظم و المنثور الا الحمد له
شرف الدین علی نجفی،مذکور در امل الآمل.
ص:18
محمد محسن بن محمد حسین زنگیپوری (-1325 ق)،مذکور در علماء الهند.
فارسی،از عبد اللّه بن ابو القاسم موسوی بلادی بوشهری(معاصر).
-الحمد للّه الذی له ما فی السموات و ما فی الارض.
سید محمد امین بن سید علی صافی نجفی معاصر آل عبد العزیز،که الوجیز در شرح حال اوست.
اردو،در شأن مولانا علی(علیه السلام)،با تفسیر و بیان، ط.هند.
تفسیر آیات در مناقب امیر المؤمنین علی(علیه السلام)،از علی اکبر شریف عراقی(-1371 ق)،خ.دیده شد.
تفسیر آیات متعلق به این 2 موضوع،از محمد علی بن حسن علی همدانی(1293 ق-)،خ.
دیده شد.
ص:19
در ذمّ جائرین بر اهل البیت علیهم السّلام،از حیدر علی بن میرزا محمد شیروانی،خ.دیده شد.
فارسی،در ذمّ ظلم و جور،از عبد الحسین دزفولی،ط 1314 ق؛شیراز،1319 ق.
تفسیر و بیان 500 آیه در این موضوع،از تقی الدین عبد اللّه حلبی که آن را ذیل الدّر الثمین خویش قرار داده است.
محمد مهدی بن سید حسن قزوینی حلی (-1300)خ.حلّه.
فارسی،تفسیر آیات در شأن اهل البیت علیهم السّلام،از ابو القاسم بن محمد نبی معروف به آمیرزا بابا شیرازی،ط 1323 ق،در 2 مجلد.
آیة الامانة-امانت الهی
اردو،در طهارة اهل البیت،از حفاظت حسین سلیم بهیکپوری،ط.هند.
صفی علی شاه(-1316 ق)ط.تهران، 1323 ق.
حسن بن مرتضی طباطبایی یزدی(-1315 ق).
رساله در بیان اینکه این آیه اخباری نیست،از محمد باقر بن محمد جعفر بهاری همدانی (-1333 ق)،خ.همدان.
فارسی،مجلۀ ماهانه،به مدیریت دکتر محمود افشار(اکنون ایرج افشار).
فارسی،تاریخ،از ابو الفضل بن مبارک هندی که در 1004 ق به نام اکبر شاه تألیف کرده،خ.
آستان قدس،ط.مکرّر.
فارسی،در امامت ورد اعتراضات وهابیّت،از هادی بن ابو تراب نوری،ط.تهران،1324 ش.
جواد بن ابو القاسم تبریزی.
محمد باقر حجازی،ط.تهران،1318 ش.
ص:20
ملمّع،ط.تبریز،در 2 مجلد.
فارسی،از غلامرضا رشید یاسمی،ط.تهران، 1316 ش.
فارسی،در استخراج مطلوب،از حسین کاشفی (-1910 ق)،خ.آستان قدس،ش 5238.
-الحمد لعلام الغیوب
فارسی،مثنوی،از امیر خسرو دهلوی (-725 ق)،یکی از مثنویهای خمسۀ اوست که مکرّر طبع شده است.
-خدایا جهان پادشاهی توراست
زما خدمت آید خدائی توراست
اردو،در تواریخ اسلام،از مختار حسین هندی، ط.هند.
ریاض حسن هندی.
محمود خان شیرازی،تألیف:1140 ق.
اردو،از عبد العزیز هندی،ط.
ص:21
نواب بن سید احمد نواب رضوی لکهنوی (1331 ق-).
فارسی،اصول دین،از حسن بن عبد الرّزاق لاهیجی(-1121 ق).
تاریخ تأسیس حوزۀ علمیۀ قم،از علی رضا ریحان یزدی معروف به ریحان اللّه،ط.تهران، 1353 ق.
فارسی،تاریخ دکن،از فتح اللّه بن عبد الرحیم یزدی متخلص به مفتون(معاصر).
فارسی،اخلاق،از محمد علی بن محمد حسین انصاری قمی(1329 ق-)،ط.در 2 مجلد.
محمد حسن خان اعتماد السلطنة،در احوال اسکندر(الکساندر)امپراتور روسیه،خ.آستان قدس،ش 4076
فارسی،تاریخ ایران،از آقا خان کرمانی،2 مجلد،ط.تهران،1324-1326 ق.
فارسی،حکمت،از محمد محسن بن مرتضی فیض کاشانی(-1091 ق)،در 12 باب،خ دیده شد.
-سپاس شایسته و ستایش بایسته سزاوار نثار...
فارسی،عرفان،از محمد امین بن محمد شریف استرابادی(-1033 ق).
عباسی
فارسی،در رد یهود و نصاری و اثبات نبوت خاصه،از محمد بن عبد النبی اخباری (-1232 ق)به امر عباس میرزا قاجار در 1230 ق تالیف کرده،ط.خ.آستان قدس،ش 40 و ش 7013(1231 ق).
فارسی،از محمد علی عبرت نائینی (-1321 ق)،ط.تهران،1328 ق.
در تواریخ رجال اسلام،از محمد علی بن محمد حسن واعظ تبریزی(معاصر).
محمد علی نافذ هندی(-1314 ق).
ص:22
فارسی،اصول دین،از محمد علی بن حسن علی همدانی.
فارسی،در احوال و اسرار قلب،عرفان،از عبد الوحید بن نعمة اللّه گیلانی یا استرابادی، شاگرد شیخ بهائی.
فارسی،از عباس بن احمد همدانی(معاصر)، ط.
اردو،از نور حسین صابر جهنگ هندی،در 6 آیینه،ط.هند،مکرّر.
اردو،در رد قادیانیه،ط.هند.
سید محمد علی هبة الدّین شهرستانی.-1383
و عدم الشهوة
محمد رفیع بن عبد المحمد کزازی،شاگرد میرزا حبیب اللّه رشتی.
الغیر المحصورة:
عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).
ابو محمد حسن بن سید هادی عاملی کاظمی (-1354 ق)،خ.دیده شد.
اباحة الجمع بین الفاطمیتین-رسالة جواز الجمع یا حلیة الجمع
ابو المکارم حمزة بن علی حلبی معروف به ابن زهره(-585 ق).
الضرورة،
رسالة فی:
علی بن محمد طباطبایی(-1231 ق)، صاحب ریاض.
اباحة نقل الموتی-الحجة البالغه
فارسی،از علی بن ابو القاسم رضوی لاهوری (معاصر)،ط.هند.
ابو طالب عبید اللّه بن احمد انباری واسطی (-356 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).
عبد الفتاح بن ضیاء الدین محمد حسینی مرعشی
ص:23
تبریزی،خ.مرعشی.
فارسی،از ابو القاسم بن حسین رضوی کشمیری.
الطبیعة
ابو نصر فارابی،ط.مصر،1325 ق(ضمن مجموعۀ فلسفۀ ابو نصر فارابی).
فهرست کتابخانه علامه سید حسن صدر کاظمینی 1354 که فرزند ایشان سید علی گرد آورده است.
ناصر الدین ابو محمد اطروش حسن بن علی شریف(-304 ق).
و العقل
ابو القاسم اسماعیل صاحب بن عبّاد(-385 ق)، خ.نجف.
-الحمد للّه الواحد القدیم
و الامامة
ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).
رضی الدین علی بن موسی معروف به ابن طاوس (-664 ق)،فهرست کتابخانه او بوده است.
در میراث،از سید حسن بن هادی صدر کاظمی (-1354 ق)،خ.دیده شد.
ابانة الفلسفة-شرح منظومه
بعد الاخذ بالخیار
شیخ الشریعة فتح اللّه بن محمد جواد نمازی شیرازی معروف به شریعت اصفهانی (-1339 ق)،تالیف:1319 ق.
-الحمد للّه الذی هدانا سواء السبیل
شرح مبحث وقت و قبله از روضة البهیّه،از محمد صالح بن محمد سعید خلخالی،تألیف:
1192 ق.ط.تهران،1313 ق.
-الحمد للّه الذی خلق اللّیل و النّهار
شریف ابو القاسم علی بن احمد بن موسی المبرقع بن امام جواد(علیه السلام)(-352 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
شریف ابو القاسم علی بن احمد علوی کوفی، -352 مذکور در رجال نجاشی.
ص:24
ابو الحسن ثابت بن اسلم حلبی نحوی،(مصلوب ح 460 ق).
قاضی ابو حنیفه نعمان بن محمد(-367 ق)، قاضی مصر.
ابو النّضر محمد بن مسعود عیّاشی سلمی سمرقندی،مذکور در رجال نجاشی.
از آن در بعضی مجموعه ها نقل شده است.
محمد صادق بن آقا محمد براوکاهی لنکرانی (-1285 ق).خ.آستان قدس،ش 7412(خط مؤلّف،1285 ق).
اردو،از اختر علی تلهری هندی.ط.
حسین بن سعید اهوازی،خ.(خط علامه نوری) دیده شد.ط.لاهور و قم.
ابو علی عبد النّبی بن احمد هجری بحرانی (معاصر صاحب ریاض).
ابو اسحاق ابراهیم بن اسحاق نوبختی.
تاج الدّین محمد بن قاسم دیباجی حلّی (-776 ق).
حسین عصفوری(-1216 ق)،ط.نجف، 1374 ق.
منظومه،در ضبط حوادث،موالید و وفیات از سید هبة الدین،محمد علی بن حسین شهرستانی (-1383).
ص:25
الابحاث بین الملل الثلاث-الطّرائف
علامه حلی،حسن بن یوسف بن مطهّر (-726 ق)،ناصر بن ابراهیم بریهی(-853 ق) شرحی بر این کتاب دارد،خ.(شرح)آستان قدس.
در قضا و قدر و تحقیق بداء،از محمود بن علی اصغر طباطبایی(-1310 ق)،ط.تهران، 1310 ق.
در مطبوع:ابدأ البداء.
در جواب الصواعق المحرقه،تألیف:1027 ق.
-الحمد للّه الّذی هدانا الی صراط مستقیم
در اصول فقه،از حسن بن محمد قائنی(-پیش از 1300 ق)،خ.آستان قدس،ضمیمۀ مجموعۀ ش 13182.
قصیدۀ هائیّه حدود 200 بیت،در حکمت و عرفان،از محمد قطب نیریزی(-1173 ق)،خ.
آستان قدس،ش 8615(1316 ق).
-للّه حمد العالمین جمیعها
و اللّه جاعل نورها و بدیعها
در ابدال ادویه(داروهای مشابه)،از محمد بن زکریا رازی،خ.ملک.
نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی شهید در هرات در هجوم مغول(-619 ق)،خ.
خدیویه(968 ق).
فارسی،بدیع،از شمس العلماء حسین گرگانی ربانی معروف به جناب(-1345 ق)،ط.
تهران،1328 ق.
یوسف بن عبد الغنی حسینی،ط.مصر.
الابرار،کتاب-کتاب الابرار
در ادبیات و لغت،از شیخ الشریعۀ اصفهانی (-1339 ق)،خ.موجود.
ص:26
محمد بن طاهر سماوی،ط.نجف،1343 ق، سعادت حسین سلطانپوری نیز به اردو ترجمه کرده.
فارسی،در استبصار مؤلّف،از عبد الوهاب بن عبد الرحمان شیرازی دیبلی تألیف:1042 ق، ط.تهران،1285 ق(با مطارح الانظار)؛قم، 1385 ق.
فارسی،در نبوّت و امامت،در رد نصاری و بابیه، از اسماعیل بن محمد حسینی اردکانی (-1317 ق)،مرتب بر مقدمه و 7 فصل،ط.
تهران،1313 ق.
ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی(زنده در 377 ق).
ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق)،خ.
دیده شد.
در امامت،از ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه، شیخ صدوق(-381 ق).
حسین بن جبیر،مؤلّف نخب المناقب.
اردو،از امیر الدین هندی.
فارسی،از ابو القاسم بن حسین قمّی لاهوری (-1324 ق)،ط.لاهور،1314 ق.
اردو،از احمد بن ابراهیم نقوی لکهنوی (1295 ق.)
فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).
حسن بن عبد الرّزاق لاهیجی(-1121 ق)،خ.
موجود
فارسی،از محمد رضا تهرانی نجفی،ط.تهران، 1310 ق.
فارسی،از محمد علی بن محمد جعفر(-ح 1320 ق)،ط.تهران،1319 ق(با مرقات الصّعود در یک جلد).
ص:27
اردو،از محمد هارون حسینی،ممتاز الافاضل (-ح 1339 ق)،ط.لکهنو.
در احوال ملک فیصل اول،مصطفی کمال آتاترک و رضا شاه پهلوی،از محمد هاشمی،ط.
فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).
شیخ لطف اللّه اسکی لاریجانی نجفی (-1311 ق)،خ.دیده شده.
-(پس از خطبه)هذه عدة کلمات فی باب حجّیة المظّنه
فارسی،از حسین علی تویسرکانی(-1286 ق)، خ.دیده شد.
محمد بن احمد عنایت خان کشمیری ملقب به کامل(-1235 ق).
رضی الدّین محمد بن حسن قزوینی (-1096 ق).
الداماد علیه)
اسماعیل بن محمد حسین خاجویی (-1173 ق)،خ.آستان قدس،ش 5923 و ش 885.
-بعد حمد اللّه المتفرد باالقدم و الازلیة المتوحد...
محقق داماد،آقا جمال خوانساری ردی بر آن و خاجویی بر رد آقا جمال رد نوشته اند.
اردو،از احمد سلطان ملقب به خاور بن محمد مظفر بخت(معاصر)،ط.هند،1320 ق.
ص:28
-(بعد الحمد)فهذا تحقیق فی القیاس...
شریف مرتضی علم الهدی،کتاب از اجزاء المسائل الموصلیات الاولی است.
شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق).
نیز-مسألة...
ابو محمد یحیی بن ابی الحسین علوی،نجاشی از او یاد کرده است.
معزّ الدین محمد مهدی بن حسن قزوینی حلی (-1300 ق)،خ.موجود.
شمس الدین محمد شیرازی(سدۀ 11 ق).ردی است بر نوشتۀ خلیل بن غازی قزوینی (-1089 ق)در حاشیه بر عدّة و مسألۀ مشیّت جبر و اختیار.
-الحمد للّه الّذی خلق الثقلین...
ابو القاسم علی بن احمد شریف علوی (-352 ق).
نثار حسین عظیم آبادی(-1338 ق).
ص:29
در لغت،از ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت(-ح 244 ق).
ابو جعفر محمد بن عبد اللّه حمیری(سدۀ 4 ق)، شیخ صدوق از او به واسطۀ احمد بن هارون روایت می کند.
احوال و آثار،از محمد کاظم بن کاتب طریحی (معاصر)،ط.نجف،1369 ق.
اردو،ط.هند.
فارسی،از ابو منصور موفق بن علی هروی(سدۀ 4 ق)،ط.تهران،1344 ش؛ویندوبانا، 1859 م.
ص:30
فارسی،زیارات،از ابراهیم بن محسن کاشانی (-ح 1340 ق)،به نام مشاور السلطان والی تالیف کرده.
در زیارات و مستحبات،از خضر بن شلال آل خدّام عفکاوی(-1255 ق)،در مقدمه و 8 باب، خ.آستان قدس،ش 3107(1242 ق).
-الحمد للّه اللّطیف بعباده...
خلیل قزوینی،خ.اتریش،شاید اشتباه باشد و همان ابواب الجنان رفیع آتی الذکر بوده باشد.
فارسی،اخلاق،از رفیع الدّین محمد بن فتح اللّه قزوینی(-1089 ق)،در 8 باب،ط.مکرّر.
-بهترین مقالی که سر خیل کاروان فنون...
محمد طاهر بن محمد بحرانی.
فارسی،در وجوب و آداب جمعه،از محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،خ.آستان قدس، ضمیمه مجموعۀ ش 11240(1303 ق).
تألیف:1055 ق.
-سپاس و ستایش مر خدایرا که صوامع آسمان...
در حدیث،از محمد بن فرج حمیری،تألیف:
1052 ق.
ادعیۀ مجرّبه،از شرف الدّین علی طبیب حسینی (-1316 ق).
فارسی،ترجمه 430 کلمه از کلمات قصار امیر المؤمنین علی(علیه السلام)،از کمال الدوله محمد حسن قاجار،ط.تهران،1319 ق.
از نامه های عبد اللّه بن قطب بن محیی انصاری خزرجی سعدی،به عنوان امیر محبّ الدین محمد و امیر افضل الدین محمد،مؤرّخ 899 ق،نامه در 10 باب در اعمال و آداب است،خ.نجف.
فهرس مطالب روضات الجنّات محمد باقر خوانساری(-1313 ق)،از برادرزاده اش محمد باقر آقا نجفی که در 1324 ق مرتب کرده.
-الحمد للّه ولی الحمد و مستحقه...
ص:31
ادعیه،از محمد بن مرتضی کشمیری (1312 ق-).
لغت،از فخر الوزراء محمد علی استرابادی در 1242-1245 ق به نام محمد علی میرزا تألیف کرده است،خ.تهران.
-الحمد للّه الّذی قاموس الوهم...
اردو،مقتل.
نظم و نثر دربارۀ اهل البیت(علیهم السلام)،از حسن بن جلّو بن سلمان زبیدی نجفی(-1369 ق).خ.دیده شد.
محمد رضا بن محمد مؤمن امامی خاتون آبادی (سدۀ 12 ق)،گفته اند که جنّات الخلود خلاصۀ این کتاب است.
در علوم قرآن،از میرزا مهدی مدرّس اصفهانی (-1365 ق)،خ.آستان قدس،در مجموعۀ ش 12412(ظاهرا خط مولف).
در اصول و فروع دین و اعمال و ادعیه،از عبد الکاظم بن محمود غبان زبیدی(1307 ق-)، در 51 باب،تألیف:1344 ق.
فارسی،از جعفر شهیدی،ترجمۀ کتاب قدوری قلعه چی است،ط.تهران.
عبد اللّه سبیتی عاملی،ط.
اردو،از شرف الدین محمد علی عاملی،ترجمۀ ظفر مهدی بن سید وارث،ط.
احوال ابو مسلم خراسانی(-137 ق)،ظاهرا از ابو طاهر بن حسین طرطوسی.
تکملۀ عقد الدرّر فی اخبار المنتظر،از محمد باقر بن محمد جعفر همدانی(-1333 ق).
محمد بن علی موسوی عاملی مکّی(-1139 ق).
ابو علی حسن بن علی فارسی فسوی نحوی (-377 ق).
ص:32
منظومه در لغات مثلثه،از هبة الدّین محمد علی بن حسین شهرستانی.
فارسی،منظوم،از شهرستانی.
ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی (سدۀ 4 ق).
ادب،از ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی رازی(-375 ق)،خ.نجف.
فارسی،از شاهزاده ابو الحسن میرزا ابن حسام السلطنه(-1333 ق).ط.بمبئی،1312 ق.
حکمت،از صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی معروف به ملاّ صدرا(-1050 ق)،ط.ایران.
-الحمد لواهب العلم...
حجة الاسلام سید محمد باقر شفتی (-1260 ق)،ط.ایران.
هادی بن محمد امین تهرانی(-1321 ق)،خ.
کربلا.
-الحمد للّه الّذی دلّ بذاته
محمد بن علی شوکانی،ط.حیدرآباد، 1328 ق.
در معرفت انساب،از رضی الدین بن محمد موسوی عاملی مکی(پیش از 1168 ق).
حکمت،از صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی (-1050 ق)،ط.ایران،1302 ق.
-الحمد لواهب الحیاة و العقل...
(بعضی نسخ)-الحمد لفیض الوجود...
مجلسی
فارسی،از محمد جعفر بن محمد شهرستانی،خ.
کربلا.
فارسی،از محمد بن محمد ملقّب به اختیار،خ کاظمین(1302 ق در شیراز).
-حمد و ثنا آفریدگاری را که افلاک...
به همین نام در آستان قدس ضمیمۀ مجموعۀ ش 5301.
ص:33
در احوال جنّ،از معلم ثانی،فارابی.
ابو الحسین یحیی بن حسن بن بطریق حلی (-606 ق).
فقه،از قاضی نعمان مصری.
اصول فقه،از محمد هادی بن محمد امین تهرانی (-1321 ق)،خ.آستان قدس،ش 7356 (1339 ق).
-الحمد للّه الّذی شرفنا باصول الهدایه...
در معنای عدالت،از محمد جعفر بن محمد صفی فارسی آباده ای،شاگرد حجة الاسلام شفتی،در یک مقدمه و 8 عنوان.
-الحمد لعدل لم یجف فی عباده...
محمد طه بن مهدی تبریزی نجفی(-1323 ق)، تالیف:1277 ق،ط.نجف،1341 ق.
-الحمد للّه الذی اصطفی لدینه المبین...
بعضی از فضلاء هند،مرتضی حسینی جونپوری الحجة القاطعة را در ردّ آن نوشته.
محمد صادق بن محمد نمینی(-1285 ق)،ط.
ایران،1285 ق.
اصول دین،از محمد رضا بن محمد معروف به مجذوب که به نام شاه سلطان حسین صفوی تألیف کرده است،بیشتر رساله در امامت است، خ.نجف.
فارسی،در معرفت پروردگار،فروع دین،اخلاق و طب،از حبیب اللّه بن زین العابدین قمّی (-1359 ق)،خ.موجود.
الصحابة)
احمد حسین بن رحیم علی امروهوی (-1328 ق).
الجنان)
در مصائب،از دلدار علی نقوی نصیرآبادی (-1235 ق).
-نحمد اللّه سبحانه علی جعل الاختبار...
ریاضی،از محمد سعید عزیزی(-1355 ق).
ص:34
ط.1307 ش.
داعی نیشابوری از داعیان فاطمیان،ط.مصر.
عبد الحکیم بن شمس الدّین سیالکوتی(معاصر صاحب ریاض).
مرتب بر مقدمات و شهابها،خ.موجود.
و الاخبار
اردو،از محمد حسین بن تاج الدّین تیجانی پاکستانی(1350 ق-)،تألیف:1371 ق.
محمد بن علی زنجانی(-1210 ق)،خ.موجود.
علیه السّلام
ابو الحسن علی بن حسن فطحی،نجاشی به 2 واسطه آن را از او روایت کرده است.
اثبات الامامة لعلی بن ابی طالب علیه السّلام-اثبات الوصیّة
ابو النضر محمد بن مسعود سلمی سمرقندی عین الطائفه،نجاشی به 2 واسطه از او روایت می کند.
مولف از قدماء شیعه بوده است،خ.دیده شده (657 ق).
بهاء الدین محمد بن حسین عاملی(-1037 ق)، خ.استانبول.
خلیل بن محمد اشرف قائنی(-1136 ق)،خ.
نجف.
خواجه نصیر الدّین محمد بن محمد طوسی (-672 ق)،خ.نجف،استانبول.
-رسم المولی العالم الفاضل مؤیّد الدّولة و الدّین.
عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).
فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).
ص:35
محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).
مهدی بن حسین خالصی کاظمی(-1343 ق)، ط.مشهد.
از شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق).
قاضی نور اللّه شوشتری.
قاضی نور اللّه شهید(-1019 ق).
فارسی،از علی اکبر بن محسن اردبیلی (1269 ق-)،ط.تبریز.
مهدی بن ابراهیم دجیلی کاظمی(-1339 ق)، در ردّ همنام معاصر خویش مهدی خالصی کاظمی نگاشته است.
ص:36
خلیل بن محمد زمان قزوینی،تألیف:1148 ق.
-ربّ هب لی سمعا یسمع آیاتک
علی فراهانی معروف به آقا شیخ(-پس از 1100 ق).
الحقیقی)
حسین بن ابراهیم تنکابنی،شاگرد صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق).
ط 1219؟(در مطبوع آن را تاریخ فراغت از تألیف نگاشته اند که درست نیست)،خ.دیده شد.
ص:37
سلطان حسین صفوی(جلوس:1106 ق)تألیف کرده است.
-وسیلۀ سعادت جاودانی شکر و سپاس...
حسن بن سلیمان حلّی،مجاز از شیخ شهید در 757 ق،خ.آستان قدس.
فارسی،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی.
-الحمد للّه و الحمد حقّه...
ابو محمد حسن بن هادی موسوی عاملی (معاصر).-1354 ق
ابو محمد حسن بن هادی موسوی عاملی (معاصر).-1354 ق
-فهذه احادیث تدل علی اثبات الحجّة
جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهّر معروف به علاّمه حلّی(-726 ق)،خ.آستان قدس.
فارسی،از شیخ محمد رضا طبسی(معاصر)، ترجمۀ اردو خواهد آمد،ط.نجف،1354 ق.
ترجمۀ عربی کتاب شیخ محمد رضا طبسی سابق الذکر،از سید محسن نوّاب،ط.نجف، 1355 ق.
سلیمان بن احمد آل عبد الجبّار قطیفی (-1266 ق).
میر محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی (-1306 ق).
نور الدّین علی بن حسین محقق کرکی (-940 ق)،خ.فیض آباد هند.
ص:38
سلطان محمود بن غلام علی طبسی،شاگرد علامه مجلسی.
محمود بن فتح اللّه حسینی کاظمی(معاصر شیخ حرّ).نیز-تفریج الکربة.
محمد مؤمن بن دوست محمد حسینی استرابادی شهید در مکه(-1088 ق)،فراغت از تألیف در مکۀ معظمه:رجب 1069 ق،خ.فیض آباد هند.
-الحمد للّه علی نعمائه...
شرف الدین یحیی بحرانی،شاگرد محقق کرکی و نائب او در یزد.
میر ناصر حسین بن حامد حسین نیشابوری کنتوری(1284 ق-).
محمد نصیر بن عبد اللّه برادرزادۀ علامه مجلسی.
مهدی بن حیدر کشمیری(-1309 ق).
محقق داماد(-1040 ق)
فارسی،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی (-1316 ق).
عبد الوحید بن نعمة اللّه گیلانی،شاگرد شیخ بهائی.
محمد بن عبد الفتاح تنکابنی معروف به سراب (-1124 ق)،خ.موجود.
-الحمد للّه الّذی ابان ما یجب معرفته...
قطب الدّین محمد بن علی شریف دیلمی لاهیجی(معاصر شیخ حرّ).
محمد بن محمد معروف به شاه محمد اصطهباناتی،تألیف:1100 ق،مرتب بر مقدمه و 6 فصل و خاتمه خ.موجود
-الحمد للّه الذی جعل عالم المثال.
سبط حسن فتحپوری،ط 1359 ق(چاپ دوم).
ص:39
رفیع الدّین محمد بن فرج گیلانی(-ح 1160 ق).
میرزا محمد بن حسن شیروانی(-1098 یا 1099 ق).
محمد بن عبد الکریم طباطبایی جدّ بحر العلوم، خ.نجف.
ظاهرا اثبات العصمة رفیع گیلانی(اسبق الذکر) است،خ.دیده شد.
ص:40
خواجه نصیر الدّین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق).
علی بن دلدار علی نقوی(-1259 ق).
ص:41
حسن بن محمد باقر معروف به صفی علی شاه (-ح 1316 ق)،ط.تهران.
محمد رضا بن محمد امین کوثر علیشاه همدانی (-1247 ق).
محمد علی خراسانی طبسی(-1320 ق)،ط.
حیدرآباد،1308 ق؛لکهنو،1322 ق.
فارسی،از عیسی بن محمد،میرزا بزرگ قائم مقام فراهانی(-1237 ق)،وزیر فتحعلیشاه،خ.
آستان قدس،ش 10.
-سبحانک لا احصی ثناء علیک...
میرزا محمد بن حسن شیروانی(-1098 ق).
ص:42
علم و تکلیف است...
ص:43
علی اکبر بن آقا علی نواب خراسانی (-1263 ق).
ص:44
محمّد مسیح بن اسماعیل فسوی معروف به مسیحا(-1130 ق)،خ.آستان قدس،ش 299.
-یا من منه المبدأ و الیه المنته...
غیاث الدّین منصور بن صدر الدین محمد ملقب به استاد البشر(-948 ق).
نصر اللّه بن محمد عمری خلخالی،شرح اثبات الواجب الجدید دوانی است که برای سلطان قطبشاه تالیف کرده،خ.آستان قدس.
-الحمد لمن توحد بدلالة ذاته...
قاضی نور اللّه شهید(-1019 ق)،شرح اثبات الواجب القدیم دوانی است.
کاظم بن قاسم حسینی رشتی(-1259 ق).
شمس الدین محمد بن اسد اللّه شوشتری،قاضی نور اللّه در مجالس المؤمنین یاد کرده.
بهاء الدّین محمد بن حسین عاملی(-1031 ق).
نواب احمد حسین هندی ملقب به مذاق (معاصر).
امیر المؤمنین
قاضی محمد بن علی شوکانی(-1250 ق)،ط مصر،1348 ق.
احمد بن رمیح،ابن شهر آشوب در معالم ذکر کرده.
ابو الحسن علی بن حسین مسعودی هذلی (-346 ق)،صاحب مروج الذهب،ط.تهران، 1318 و 1320 ق.
-الحمد للّه ربّ العالمین.
شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).
هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق).
ابو محمد هشام بن حکم کندی(-199 ق).
ص:45
محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)،تالیف:
1096 ق،ط.قم،1337-1339 ش.
-(مجلّد اوّل)الحمد للّه رب العالمین...
شمس الدین محمد بن احمد خفری(-957 ق)، خ.آستان قدس.
الطف)
محمد حسن سردرودی.
هبة الدّین محمد علی شهرستانی.
محمد تقی بن یوسف حاریصی عاملی (1329 ق-)،اشعار پدر را گرد آورده.
در فقه،از صدر الدّین محمد بن صالح معروف به سید صدر الدّین اصفهانی(-1263 ق).
محمد علی صفوت تبریزی(معاصر).ط.قم، 1328 ش.
اردو،از امداد امام عظیم آبادی،ط.
اثمار السیاحة-لجة الاخبار
ناصر حسین بن حامد حسین کنتوری (1284 ق-).
گجراتی،از غلام علی بهاونگری.
فارسی،در تواریخ ائمّه(علیهم السلام)،از صفر علی بن علی اکبر بسطامی میقانی(-1354 ق)،تألیف:
1308 ق،خ.نطنز.
در طهارت،صلاة،زکات،صوم و حج،از بهاء الدّین محمد عاملی(-1031 ق)،خ.آستان قدس.
در مدح ائمه،از قوام الدّین محمد بن محمد مهدی حسینی سیفی قزوینی(-پس از 1240 ق).
عشرة
محمد مهدی بن مرتضی بحر العلوم(-1212 ق)، 12 قصیده،تعریب 12 بند محتشم است.
ص:46
حسین بن نصر اللّه موسوی ارومی(معاصر).
علی بن حمّاد،مذکور در فهرست کتب محمد علی خوانساری.
ص:47
محمد بن سلیمان تنکابنی.
چهارمین کتاب از اثنا عشریات الخمس شیخ بهائی،تألیف:1019 ق،خ.آستان قدس.ط.
-الحمد للّه الّذی جعل الصوم جنّة من النّار
خلف بن عبد المطلب مشعشعی(-1074 ق).
کتاب اوّل از اثنا عشریات الخمس شیخ بهائی، در 12 مطلب،خ.دیده شد.
-اما بعد حمد اللّه علی آلائه.
فارسی،طب قدیم،خ.دیده شد.
12 حدیث از طرق اهل سنّت،از فضل اللّه بن محمد حسینی،ظاهرا در 945 ق به اسم ملک نظام الدین تالیف کرده.
-الحمد للّه نور السموت و الارض...
12 مسأله در فقه،از عبد اللّه مامقانی (-1351 ق)،ط.نجف،1344 ق.
فهرست کتب امامیّۀ کتابخانۀ منیجر لاهور،ط.
لاهور.
فارسی،از محمد بن محمد زمان کاشانی(از شاگردان مجلسی دوم روایت می کند).
-الحمد للّه الّذی جعل الکعبة البیت الحرام...
محمد(یا عبد اللّه)کاظم بن عبد علی تنکابنی (معاصر شیخ بهائی)،خ.عبد العظیم.
جمال الدّین بن علی خان نطنزی،خ.موجود (1080 ق).
در 12 مسألۀ خلافی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی(معاصر)،ط.
تفسیر بعض الآیات المشکلة)
عبد الرحیم بن عبد الرحمان کرمانشاهی (-1305 ق)،خ.نزد فرزند مولف.
محمد مقدّس زنجانی(صاحب مفتاح الجنة،ط
ص:48
1285 ق).
الاثنا عشریة فی المواریث الجعفریّه-المقالة الاثنا عشریّة
محمد بن محمد بن حسن عیناثی عاملی سبط شهید ثانی،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمة، تألیف:1068 ق،ط.تهران،1322 ق.
ص:49
محمد اصفهانی،به خط او ضمن الفروع المحمدیّه.
میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی (-1312 ق)،ط.ایران،از شرح شرایع اوست.
میرزا محمد حسن آشتیانی(-1319 ق)،خ.
دیده شد.
فیّاض زنجانی(معاصر)،ط 1343 ق.
به انضمام صلح و وصیّت،از علی بن فضل اللّه مازندرانی(-1339 ق).
محمد کاظم خراسانی(-1329 ق)،خ.کربلا.
ابراهیم بن محمد حرفوشی عاملی(-1080 ق).
احمد بن حسین موسوی معروف به سید آقا شوشتری جزائری.
احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق).
حجة الاسلام سید محمد باقر اصفهانی (-1260 ق).
احمد بن ابی ذر نراقی،خ.مرعشی.
مجلد 25 با 26 بحار،از علاّمه مجلسی (-1110 ق).
و منبع الافادات
محمد باقر بن محمد تقی معروف به آقا نجفی اصفهانی،تالیف:ح 1320 ق.
ابو منصور حسن بن شهید ثانی(-1011 ق).
محمد حسن بن محمد علی استرابادی پدرش محمد علی داماد مجلسی اول بوده.
ابو عبد اللّه حسین بن حیدر حسینی کرکی،از
ص:50
مشایخ روایت محمد تقی مجلسی و محقق سبزواری.
محمد حسین بن محمد علی مرعشی معروف به شهرستانی(-1315 ق).
محمد رضا بن محمد باقر درخشی قائنی (معاصر).
زین الدین بن علی شهید(-966 ق).
محمد صادق بن حسن آل بحر العلوم،تألیف:
1353 ق.
گردآوری عبد الحسین بن علی شیخ العراقین تهرانی(-1286 ق).
عبد الصمد بن احمد ابن محدّث جزائری.
غیاث الدّین عبد الکریم بن احمد حلی (-693 ق).
میرزا عبد اللّه بن عیسی تبریزی معروف به افندی (-1130 ق)،صاحب ریاض العلماء.
شرف الدین علی بن حجة اللّه حسینی شولستانی (-پس از 1060 ق).
رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلّی (-664 ق).
محمد محسن بن عبد علی عاملی،تاریخ جمع آوری:1125 ق.
محمد محسن آق بزرگ بن علی تهران.-1389 ق
محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق).
میرزا محمد بن رجب علی شریف تهرانی عسکری،در 4 جلد.
محمد بن عبد الوهّاب همدانی کاظمی ملقّب به امام الحرمین(-1303 ق).
ص:51
محمد بن علی تبنینی عاملی،مجلسی اول از او روایت کرده است.
سید محمد مهدی بن مرتضی بحر العلوم (-1212 ق).
ابو الفتح نصر اللّه بن حسین موسوی فائزی شهید (-ح 1168 ق).
(-1262 ق)صاحب ضوابط
1.برای محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق).
2.برای محمد بن سلیمان تنکابنی(-پس از 1304 ق).
برای نور الدین علی بن حسین محقّق کرکی (-940 ق)،تاریخ اجازه:909 ق.
کلباسی(-1262 ق)
برای فرزندش محمّد،مؤرّخ 1259 ق.
اجازۀ دیگر،مؤرّخ 1260 ق(آن هم برای فرزندش).
کرکی)
1.برای شریف الدین بن ضیاء الدین(یا جمال الدین)نور اللّه مرعشی آملی،مؤرخ 944 ق.
2.برای خلیفه شاه محمود شیرازی(ح 913 ق).
3.برای علی بن هلال کرکی تاریخ اجازه:
پیش از 984 ق.
4.برای شمس الدین محمد بن ترکی،مؤرخ 915 ق.
5.برای شمس الدین محمد بن حسن استرابادی،مؤرخ 920 ق.
6.برای معز الدّین محمد بن محمد حسینی اصفهانی،مؤرخ 928 ق.
7.برای منصور بن شمس الدین محمد بن ترکی، که در آخر اجازۀ پدرش مختصرا نوشته.
برای شاگردش عز الدین حسین بن ابراهیم استرابادی.
برای فرزندش عبد الکریم،مورّخ 975 ق.
1.برای نصر اللّه بن حسین حسینی فائزی شهید، مؤرّخ 1145 ق.
2.برای محمد باقر بن محمد باقر هزار جریبی.
ص:52
برای یکی از شاگردان،بر ظهر کنزالعرفان به خط او،مؤرّخ 1098 ق.
1.برای محمد باقر بن زین العابدین یزدی،مؤرّخ 1279 ق.
2.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی،مؤرّخ 1292 ق.
(-1346 ق)
1.برای ابو القاسم موسوی ریاضی،مؤرّخ 1340 ق.
2.برای عبد اللّه بن حبیب اللّه لنگرودی،مؤرخ 1329 ق.
3.برای سید علی همدانی،مؤرّخ 1339 ق.
4.برای محمد بن رجب علی تهرانی عسکری، مؤرّخ 1339 ق.
5.برای مهدی غریفی(-1343 ق).
اصفهانی(-1138 ق)
1.برای ابو الفتح نصر اللّه بن حسین حسینی فائزی شهید(-ح 1168)،مؤرّخ 1127 ق.
2.برای عبد اللّه بن کرم اللّه حویزی.
برای سلامة بن حرب،مؤرّخ 375 ق،خ.نجف.
1.برای این مهجنار،ابو الغنائم محمد بن علی بزاز،مؤرّخ 292 ق.
2.برای فرزند فرزندش-اجازۀ ابو غالب احمد
برای شاگردش،مؤرخ 552 ق.
(فیلسوف شهیر)
فارسی،برای حسن علی میرفندرسکی،مؤرّخ 1069 ق.
گیلانی(-1231 ق)
1.برای محمد ابراهیم کلباسی،مؤرّخ 1218 ق.
2.برای اسد اللّه بن اسماعیل کاظمی (-1237 ق)،مؤرّخ 1212 ق.
3.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،مؤرّخ 1228 ق.
4.برای محمد جواد عاملی،مؤرّخ 1205 ق.
صاحب ریاض(-1309 ق)
1.برای محمد حسن بن علی علیاری،مؤرّخ 1304 ق.
2.برای ابراهیم بن محمد تقی نقوی،مؤرّخ 1290 ق.
ص:53
برای مهر علی(سدۀ 11 ق).
برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1004 ق.
برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1005 ق.
برای محمد حسن بن علی علیاری،مؤرّخ(ح 1304 ق).
معروف به کربلایی(-1332 ق)
برای محمد حسین بن خلیل اللّه(-1339 ق).
الدّرر،(-پس از 1149 ق)
1.برای عبد العزیز بن احمد صادقی موسوی نجفی.
2.برای محمد طاهر بن احمد.
3.برای نصر اللّه بن حسین موسوی شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1129 ق.
برای محمود بن محمد لاهیجی،مؤرّخ 954 ق.
برای احمد بن زین الدین احسائی،مؤرخ 1215 ق،ط 1310 ق(در رسالۀ شرح احوال احسائی).
1.برای اسد اللّه کاظمی(-1237 ق).
2.برای فرزندانش محمد تقی و علی نقی.
3.برای صاحب جواهر،به خط مجیز،در جزء سوم جواهر.
برای بهاء الدین صدر الشّریعة،مؤرّخ 1286 ق.
برای فرزندش شمس الدّین محمد،مؤرّخ 635 ق.
برای شیخ محمود،مورخ 1265 ق،خ.نجف.
برای شمس الدین محمد بن علی بن خاتون عاملی،مؤرّخ 900.
برای 3 فرزندش لطف علی،محمد جعفر و محمد باقر،مؤرّخ 1253 ق.
ص:54
برای محمد معصوم بن حسین مشهدی،مورّخ 1066 ق(در آخر فروع کافی به خط مجاز).
حلّی
برای ابو عبد اللّه محمّد بن مکّی شهید(-786 ق).
عاملی
برای بدر الدّین حسن بن محمد،مؤرّخ 934 ق.
برای محمد بن مکّی شهید.
برای فخر الدین رضی علی بن احمد بن ابی هاشم علوی حسینی،مؤرّخ 668 ق.
(-368 ق)
برای نواده اش محمد بن عبد اللّه(352 ق-)،مؤرّخ 356 ق(در 4 سالگی او)،تجدید اجازه در 367 ق،ط.(در کشکول بحرانی).
به ابن عقده(-333 ق)
برای ابو غالب احمد زراری(-368 ق).
فهد حلی(-841 ق)
1.برای یکی از شاگردان(بر جزء اول قواعد علامه حلی)،مؤرّخ 833 ق.
2.برای عزّ الدّین حسن معروف به ابن عشرة، مؤرّخ 840 ق،ط.(در کشکول بحرانی-انیس المسافر).
3.برای شمس الدین محمد بن حسن حولانی، مؤرّخ 825 ق.
دشتکی شیرازی(-1086 ق)پدر سید علی خان
مدنی
برای جمال الدین محمد بن عبد الحسین،مؤرّخ 1064 ق.
خاتون آبادی
برای نصر اللّه مدرس شهید،مؤرّخ 1144 ق.
(-1245 ق)
1.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،مؤرّخ 1228 ق.
2.برای محمد علی بن محمد محسن کاشانی آرانی،مورّخ 1217 ق.
3.برای شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق)،مؤرّخ 1244 ق.
4.برای محمد رسول بن عبد العزیز کاشانی، مؤرّخ 1241 ق.
ص:55
برای عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)، مورّخ 988 ق.
(-1237 ق)
برای عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی (-1242 ق)،مؤرّخ 1220 ق.
(-1290 ق)
1.برای محمد رضا بن محمد علی حسینی کاشانی معروف به گلهری.
2.برای محمد بن عبد الوهاب همدانی،امام الحرمین،مؤرّخ 1281 ق.
برای فرزندانش فخر الدین،جمال الدّین و نور الدّین.
برای محمد حسین بن محمد علی تبریزی،مؤرّخ 1091 ق.
1.برای ابو علی حائری،مؤرّخ 1196 ق.
2.برای حسین خان،فارسی(بر پشت مدارک نوشته).
3.برای سعید بن محمد یوسف قراچه داغی.
4.برای علی بن محمد علی طباطبایی (-1231 ق)،صاحب ریاض.
5.برای علی بن کاظم تبریزی.
6.برای محمد علی.
7.برای محمد علی بن محمد طاهر خراسانی (-1236 ق)،مؤرّخ 1193 ق.
8.برای محمد مهدی بن مرتضی بحر العلوم (-1212 ق)،به خط مجیز،در مجموعۀ اجازات مجاز.
9.برای محمد یوسف طباطبایی تبریزی (-1242 ق)،بر پشت مدارک،مؤرّخ 1172 ق.
10.برای محمد یوسف مذکور(بر پشت قواعد علامه)،مؤرّخ 1174 ق.
(-1205 ق)
برای محمد مهدی بحر العلوم(-1212 ق)،مؤرخ 1195 ق.
(-1110 ق)
1.برای محمد ابراهیم بوناتی.
2.برای ابراهیم گیلانی.
3.برای ابراهیم شریف حسینی شیخ الاسلام مشهد،مؤرّخ 1088 ق.
4.برای ابن علی(بر پشت صحیفۀ سجادیه)، مورخ 1072 ق.
5.برای ابو الحسن استرابادی،مورّخ 1085 ق.
6.برای ابو الحسن شریف بن محمد طاهر فتونی عاملی(-1138 ق)،مورخ 1107 ق.
ص:56
7.برای ابو الحسن شریف سابق الذکر،مؤرّخ 1096 ق.
8.برای ابو طالب بن ابی المعالی.
9.برای احمد بن محمد خطی بحرانی (-1102 ق).
10.برای احمد بن علی ساری اوالی،مورّخ 1097 ق.
11.برای محمد اشرف بن عبد الحسیب علوی عاملی صاحب فضائل السادات.
12.برای یکی از شاگردان.
13 و 14.ایضا برای شاگردانش.
15.برای یکی از شاگردان در مشهد مقدس، مؤرّخ 1085 ق.
16.ایضا برای یکی از شاگردان.
17.برای امیر بهاء الدین محمد مختاری نائینی، به خط و با مهر او،مؤرّخ 1104 ق.
18.برای محمد جعفر بن محمد کاظم طالقانی، مؤرّخ 1094 ق.
19.برای جمشید بن محمد زمان کسکری، مؤرّخ 1096-1098 ق.
20.برای حسن بن ندی بحرانی،در آخر اصول کافی.
21.برای محمد حسین شوشتری،مؤرخ 1076 ق.
22.برای امیر سید حسین حسینی.
23.برای میر محمد حسین حسینی عاشوری، مؤرّخ 1096 ق.
24.برای محمد داود،مؤرّخ 1087 ق.
25.برای محمد حسین بن محمد مؤمن شیرازی، مؤرّخ 1095 ق.
26.برای محمد رضا جرفادقانی.
27.برای محمد رضا بن محمد صادق بن مقصود علی مجلسی.
28.برای محمد رضا هزار جریبی،مورخ 1089 ق.
29.برای زین العابدین بن حسن عاملی،مؤرّخ 1080 ق.
30.برای سلطان محمود بن غلام علی طبسی، مؤرّخ 1096 ق.
31.برای محمد شفیع بن محمد رفیع اصفهانی، مورخ 1095 و 1097 ق.
32.برای محمد شفیع بن نور الدین محمد خاتون آبادی.
33.برای محمد صادق بن محمد طاهر مرعشی معروف به سلطان العلماء،مورخ 1092 ق.
34.برای امیر محمد صالح قزوینی.
35.برای محمد طاهر نائینی،مؤرّخ 1095 ق.
36.برای محمد طاهر بن مقصود علی اصفهانی، مؤرّخ 1087 و 1102 ق.
37.برای عبد العظیم کاشانی،مؤرّخ 1068 ق.
38.برای عبد اللّه یزدی.
39.برای میر عبد المطلب،5 اجازه،مؤرّخ 1074-1077 ق.
40.برای عزیز اللّه جزائری،مورخ 1073 ق.
41.برای امیر علی خان جرفادقانی،مؤرّخ 1093 ق.
42.برای محمد مازندرانی،مورخ 1090 ق.
43.برای محمد علی بن محمد طبسی،مؤرّخ 1100 ق.
44.برای امیر عین العارفین حسینی عاشوری، مؤرّخ 1092 ق.
45.برای محمد فاضل مشهدی.
ص:57
46.برای محمد قاسم بن محمد صادق استرابادی.
47.برای محمد قاسم بن محمد رضا هزار جریبی.
48.برای قوام الدین سیفی،مؤرّخ 1107 ق.
49.برای محمد کاظم خراسانی.
50.برای امیر محمد اصفهانی،مؤرّخ 1082 ق.
51.برای رضی الدین محمد حسینی گیلانی، مؤرّخ 1091 ق.
52.برای رفیع الدین محمد اصفهانی،مورخ 1095 ق.
53.برای محمد بن جابر اصفهانی،مؤرّخ 1072 ق.
54.برای امیر محمد حسینی،مؤرّخ 1092 ق.
55.برای بهاء الدین محمد جیلی،مؤرّخ 1072 و 1075 ق.
56.برای محمد بن ابو الفتح جیلی،مؤرّخ 1099 ق.
57.برای محمد بن محمد رضا قمّی صاحب تفسیر کنز الدّقائق،مؤرّخ 1102 ق.
58.برای محمد بن علی اردبیلی صاحب جامع الرّواة،مؤرّخ 1098 ق.
59.برای محمد بن قاسم حسینی خلخالی، مؤرّخ 1088 ق.
60.برای محمد قاسم بن محمد رضا هزار جریبی،مؤرّخ 1105 ق.
61.برای مسیح الدّین محمد شیرازی.
62.برای محمود طبسی،مؤرّخ 1109 ق.
63.برای محمود بن محمد مقیم طبسی،4 اجازه،مؤرّخ 1095 و 1096 ق.
64.برای محمد مقیم،مؤرّخ 1077 ق.
65.برای محمد نبی بن محمد رحیم گنابادی.
66.برای محمد یوسف مازندرانی.
67.برای نور الدّین محمد بن مرتضی کاشانی، مؤرّخ 1084 ق.
68.برای سید نعمة اللّه جزائری،مؤرّخ 1075 و 1096 ق.
(-1260 ق)
1-برای شاگردش محمد ابراهیم قزوینی،مؤرّخ 1246 ق.
2.برای محمد تقی زنجانی،مؤرّخ 1253 ق.
3.برای محمد رفیع شریعتمدار رشتی (-1292 ق)،مؤرّخ 1258 ق،2 اجازه،یکی فارسی.
4.برای زین العابدین موسوی خوانساری (-1276 ق)،پدر محمد باقر صاحب روضات، مؤرّخ 1222 ق.
5.فارسی،برای عبد الباقی کاشانی،مؤرّخ 1260 ق.
6.برای عبد الوهاب قزوینی،مورخ 1254 ق.
7.برای علی بن محمد نخجوانی.
8.برای محمد علی ابرقوئی،مؤرّخ 1257 ق.
9.برای محمد علی محلاّتی(-1283 ق)،مؤرّخ 1258 ق.
10.برای فضل اللّه استرابادی،مؤرّخ 1252 ق.
11.برای محمد رضوی،مؤرّخ 1256 ق.
12.برای محمد نائینی،مؤرّخ 1256 ق.
13.برای مرتضی قلی،مؤرّخ 1256 ق.
14.برای شاگرد و دامادش محمد مهدی کلباسی.
ص:58
(-1301 ق)
برای محمد باقر بن عبد المحسن فارسی اصطهباناتی شهید(-1326 ق).
برای آخوند احمد علی،مؤرّخ 1257 ق.
(-1352 ق)
برای شهاب الدّین آقا نجفی مرعشی تبریزی -1411 ق،مؤرّخ 1340 ق.
اجازۀ دیگری نیز برای ایشان در 1341 ق نگاشته و آن را الاجازة الوجیزة للدّرة الفاخرة العزیزة نام نهاد.
1.برای نصر اللّه بن حسین مدرس شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1130 ق.
2.برای یکی از شاگردان،مؤرّخ 1142 ق.
(-1313 ق)،صاحب روضات
1.برای فتح اللّه بن محمد جواد نمازی شیرازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)، مؤرّخ 1294 ق.
2.برای قاسم بن محمد بر جزء دوّم کنز الاحکام فی شرح شرایع الاسلام تألیف مجاز،مؤرّخ 1268 ق.
معروف به محقق داماد(-1040 ق)
1.برای احمد بن زین العابدین حسینی،مؤرّخ 1017 و 1019 ق.
2.برای شاهرخ بیک وزیر.
3.برای یکی از شاگردان،مورخ 1024 ق.
4.برای حسین حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1038 ق.
(-1090 ق)
1.برای محمد شفیع بن فرج گیلانی،مؤرّخ 1085 ق.
2.برای محمد گیلانی،مؤرّخ 1081 ق.
برای یکی از شاگردان،مؤرّخ 849 ق.
اجازۀ شیخ بهایی-اجازۀ محمد بن حسین
اجازۀ سید تاج الدین بن معیة-اجازۀ محمد بن قاسم
اجازۀ تاج الدین حسن-اجازۀ حسن بن حسین
(-1299 ق)
برای میرزا محمد همدانی،مورخ 1283 ق.
نوادۀ ادیب گلشن شیرازی
برای عبد اللّه بن حبیب اللّه لنگرودی،مؤرّخ 1330 ق.
ص:59
کتاب
برای محمد رضا بن مهدی بحر العلوم.
ابهررودی
برای شمس الدین محمد بن خلیفة بن دجلۀ جزائری.
برای احمد بن عبد اللّه خوانساری،مؤرّخ 1248 ق.
مجلسی اول(-1070 ق)
1.برای ابراهیم کاشف الدین بن محمد یزدی، مؤرّخ 1063 ق.
2.برای فرزندش محمد باقر مجلسی(-1110)، 3 اجازه،یکی مؤرّخ 1068 ق و 2 اجازه،بدون تاریخ.
3.برای یکی از شاگردان.
4.برای شاگردش تاج الدین گلستانه،مؤرّخ 1062 ق.
5.برای محمد حسین بن شمس الدین محمد اصفهانی،3 اجازه،مؤرّخ 1049 و 1050 ق.
6.برای آقا حسین خوانساری(-1098 ق)،مؤرّخ 1062 ق.
7.برای محمد صادق کرباسی،مؤرّخ 1060 و 1068 ق.
8.برای عبد الباقی بن بدیع الزمان،مؤرّخ 1056 ق.
9.برای محمد مهدی حسینی،مؤرّخ 1062 ق.
(-1270 ق)
برای مهدی قزوینی نجفی(-1300 ق)،مؤرّخ 1241 ق.
حلی(-676 ق)
1.برای محمد بن اسماعیل هرقلی(کاتب جزء اول شرایع)،مؤرّخ 671 ق.
2.برای زین الدّین علی بن رشید الدین محمد، مؤرّخ 625 ق.
1.برای محمد جعفر بن علی نقی(-1320 ق)، نواده سید محمد مجاهد.
2.برای عبد الصمد بن احمد جزائری (-1337 ق).
3.برای محمد بن عبد الوهاب کاظمی امام الحرمین(-1303 ق).
4.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1291 ق.
صاحب کشف الغطاء
1.برای شاگرد و دامادش اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی(-1237 ق)،مؤرّخ 1211 ق.
2.برای احمد بن زین الدین احسائی
ص:60
(-1241 ق)،مؤرّخ 1209 ق.
3.برای عبد علی بن امید علی گیلانی.
آباده ای
برای محمد علی بن احمد محلاتی شیرازی، مؤرّخ 1258 ق.
(-1115 ق)
برای شاگردش میر عالم کرمانی،مؤرّخ 1102 ق.
1.برای کمال الدّین علی بن حسین واسطی.
2.برای جمال الدین محمد بن حسن مهتدی، مؤرّخ 607 یا 670 ق.
برای امیر علی کیا،مؤرّخ 959 ق.
نجفی
برای عبد اللّه عاملی.
برای جعفر بن احمد تبریزی(-1262 ق).
برای فرزند بزرگش احمد،مؤرّخ 1308 ق.
بهائی
برای محمود بن فتح اللّه حسینی کاظمی.
عاملی(-1226 ق)
1.برای محمد جواد ملا کتاب.
2.برای عبد الوهاب،مؤرّخ 1225 ق.
3.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق).
4.برای محمد علی عبودی،مؤرّخ 1225 ق.
(-1312 ق)
1.برای محمد طاهر بن محمد کاظم اصفهانی (-1310 ق).
2.برای سید عبد الصمد شوشتری جزائری (-1337 ق).
مسلمی(برادرزادۀ فخر الدین طریحی)
1.برای جواد بن کلب علی کاظمی،پس از 1090 ق.
2.برای یونس بن یاسین نجفی.
1.برای محمد بن دنانۀ کعبی،یکی بی تاریخ
ص:61
و دومی مؤرّخ 1068 ق.
2.برای محمود نجفی.
3.برای یحیی بن احمد اعرجی،مؤرّخ 1038 ق.
رضویه
برای شاگردش نور الدین محمد،مؤرّخ 990 ق.
برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 757 ق.
برای اسماعیل بن عبّاد.
(-1342 ق)
برای شاگردش یحیی بن محمد هندی،مؤرّخ 1337 ق.
(-1298 ق)
1.برای محمد ابراهیم شمس العلماء (-1307 ق)،مؤرّخ 1290 ق.
2.برای محمد همدانی
(-1266 ق)
1.برای ابراهیم بن صادق لواسانی (-1309 ق)،مؤرّخ 1265 ق.
2.برای احمد بن محسن فیضی(-1286 ق).
3.برای محمد تقی ممتاز العلماء(-1289 ق).
4.برای جعفر بن احمد تبریزی(-1262 ق).
5.برای جواد بن حسن اصفهانی.
6.برای عیسی بن حسین زاهد نجفی.
7.برای نوح بن قاسم بن جعفری(-1300 ق).
8.برای نعمة بن علاء الدّین طریحی (-1290 ق)،2 اجازه.
9.برای محمد ولی.
(-1262 ق)
1.برای جعفر تبریزی.
2.برای محمد بن ابراهیم مشهدی(-1281 ق).
3.برای مهدی بن حسن اعرجی کاظمی.
4.برای شیخ نعمۀ طریحی.
(سبزواری؟)
برای بهاء الدین ابو الفتوح محمد بن احمد وزیری،مؤرّخ 569 ق.
1.برای مجد الدین ابو العلاء،مؤرّخ 576 ق.
2.برای مرشد الدین ابو الحسن دارانی،مؤرّخ 584 ق.
1.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 728 ق.
ص:62
2.برای فرزندش زین الدّین علی بن حسن، مؤرّخ 763 ق.
1.برای جلال الدین عبد علی بن محمد حسینی،مؤرّخ 862 ق.
2.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 836 ق.
صاحب معالم(-1011 ق)
1.برای فرزندانش ابو جعفر محمد و ابو الحسن علی،مؤرّخ 990 ق.
2.برای نجم الدین بن محمد حسینی و فرزندانش محمد و علی.
3.برای عبد اللطیف و 2 برادرش رضی الدّین و فخر الدین،فرزندان علی بن احمد بن ابی جامع عاملی.
برای عزّ الدین حسین حمویانی،مؤرّخ 802 ق.
طالقانی
برای برادرزاده اش منصور بن محمد طالقانی، مؤرّخ 1116 ق.
برای محمد باقر بن زین العابدین موسوی صاحب روضات،مؤرّخ 1270 ق.
برای فرزندش شیخ عبد اللّه،مؤرّخ 1314 ق،ط.
(در آخر مخزن المعانی مامقانی).
برای شاه علی یزدی،مؤرّخ 935 ق.
شیرازی(-1312 ق)
1.برای شاگردش محمد حسن ناظر(-ح 1311 ق).
2.برای علی بن عبد اللّه علیاری تبریزی (-1327 ق).
برای حسین بن روح اللّه طبسی معروف به صدر جهان.
صدر الدین عاملی کاظمی(1272 ق-
1354 ق)
1.بغیة الوعاة فی طبقات مشایخ الاجازات.
2.برای حسین بن محمد رضا حسینی اصفهانی (-1344 ق)،مؤرّخ 1335 ق.
3.برای پسر عمّ پدر خویش صدر الدین عاملی- طبقات.
4.برای مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام.
5.برای آقا بزرگ تهرانی مؤلّف الذّریعة،مؤرّخ 1330 ق.
ص:63
6.برای سید ابو الحسن اصفهانی.
7.برای ابو الهدی بن ابی المعالی کلباسی.
8.برای سید هادی بن علی بجستانی.
9.برای هادی بن عباس آل کاشف الغطاء.
10.برای محمد بن طاهر سماوی،مؤرّخ 1332 ق.
11.برای محمد علی بن محمد جعفر قمّی، مؤرّخ 1336 ق.
12.برای محمد بن علی اکبر قمّی،مؤرّخ 1332 ق.
13.برای محمد علی معروف به هبة الدّین شهرستانی.
14.برای پسر عمّ پدرش محمد مهدی بن اسماعیل.
15.برای علی بن محمد ابراهیم قمّی.
16.برای صالح بن احمد آل طعان(-1333 ق).
17.برای عباس بن ملاّ حاجی تهرانی.
18.برای محمد علی بن ابو القاسم اردوبادی، مؤرّخ 1336 ق.
19.برای محمد بن محمد علی خوانساری.
20.برای علی اصغر ملکی تبریزی.
21.برای عباس بن مرتضی عظیم آبادی.
22.برای شبیر حسن جنپوری.
(-1308 ق)
برای جعفر بن علی نقی طباطبایی.
حلّی(648-726 ق)
1.برای تقی الدین ابراهیم آملی،مؤرّخ 709 ق.
2.برای جمال الدین ابو الفتوح احمد بن بلکو، آوی،مؤرّخ 705 ق.
3.برای گروهی از خاندان ابن زهره:علی بن ابراهیم،حسین بن علی،محمد بن ابراهیم، احمد بن محمد و حسن بن محمد،مؤرّخ 723 ق.
4.برای سراج الدین حسن بن محمد سرابشنوی، مؤرّخ 715 ق.
5.برای تاج الدین حسن بن حسین سرابشنوی.
6.برای عز الدین حسین بن ابراهیم استرابادی، مؤرّخ 708 ق.
7.برای شرف الدین حسین بن محمد علوی طوسی،مؤرّخ 704 ق.
8.برای علی بن اسماعیل بن فتوح غروی،مؤرّخ 701 ق.
9.برای رشید الدین علی بن محمد آوی،مؤرّخ 705 ق.
10.برای محمد بن اسماعیل هرقلی،مؤرّخ 707 ق.
11.برای صدر الدین محمد دشتکی،مؤرّخ 724 ق،خ.نجف.
12.برای قطب الدین محمد بن محمد رازی بویهی(-766 ق)،مؤرّخ 713 ق.
13.برای تاج الدّین محمود بن محمد رازی، مؤرّخ 709 ق.
14.برای محمود بن محمد بن یار،مؤرّخ 724 ق.
15.برای نجم الدین مهنّا بن سنان،مؤرّخ 709 ق و دیگری بدون تاریخ.
16.برای ابو محمد هارون بن حسن طبری،مؤرّخ 701 ق.
ص:64
برای فرزندش ابو الحسن موسی بن حسن،مؤرّخ 756.
(-1069 ق)
برای محمد تقی بن مقصود علی مجلسی،مؤرّخ 1034 ق.
برای محمد بن علی بن احمد بن بندار،مؤرّخ 499 ق.
1.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1292 ق.
2.برای محمد حسین بن محمد علی مرعشی شهرستانی(-1315 ق)،مؤرّخ 1287 ق.
3.برای عبد الصمد بن احمد شوشتری،مؤرّخ 1292 ق.
4.برای علی بن محمد علی میبدی(-پس از 1310 ق).
5.برای مصطفی بن هادی نصیرآبادی لکهنوی (-1323 ق)،ط.(در مجموعه ای از تالیفات مجاز).
6.برای محمد بن عبد الوهاب همدانی(-ح 1304 ق).
برای نوروز علی،مؤرّخ 1097 ق.
برای محمد باقر بن زین العابدین یزدی.
برای نوروز علی تبریزی،مؤرّخ 1056 ق.
(-1208 ق)
برای محمد مهدی بحر العلوم(-1212 ق)،مؤرّخ 1294 ق.
جد صاحب روضات
1.برای میرزا ابو القاسم بن حسن قمی محقّق گیلانی(-1231 ق)،مؤرّخ 1177 ق.
2.برای محمد مهدی بحر العلوم(-1212 ق).
برای نصر اللّه بن حسین شهید(-ح 1168 ق).
نحوی(-370 ق)صاحب کتاب الآل
برای ابو الحسن محمد بن عبد اللّه سلامی شاعر (-393 ق).
1.برای اسماعیل بن محمد باقر اصفهانی
2.برای محمد باقر بن جعفر بهاری (-1333 ق)،مؤرّخ 1302 ق.
ص:65
3.برای جمال الدین بن عیسی موسوی عاملی.
4.برای عبد الحسین بن یوسف موسوی عاملی.
5.برای فدا حسین بن عیسی ملقّب به سراج الدّین قرشی لکهنوی(1278 ق-)،مؤرّخ 1315 ق.
6.برای مرتضی بن محمد عاملی،مؤرّخ 1319 ق.
7.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1281 ق.
(-1129 ق)
برای محمد تقی اصفهانی معروف به ملاّ تقیا، مؤرّخ 1118 ق.
1.برای غیاث الدّین علی طبیب کاشانی،مؤرّخ 987 ق.
2.برای شمس الدین محمد بن ابراهیم بحرانی.
برای عبد الکاظم کاظمی(اوائل سدۀ 11 ق).
(-938 ق)
برای ابو الحسن شریف عاملی افتونی،مؤرّخ 1100 ق.
برای شاگردش محقق داماد.
1.برای محمد باقر بن محمد مؤمن سبزواری (-1090 ق).
2.برای برخی از شاگردان.
3.برای جمال الدین بن مرتضی.
4.برای شاگردش نصیر الدین محمد،در آخر اشراق الحق،خ.دانشگاه تهران.
1.برای احمد بن علی آل کاشف الغطاء (-1344 ق)و برادرش محمد حسین،مؤرّخ 1325 ق.
2.برای محمد جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1313 ق.
3.برای محمد حسن بن محمد صالح کبۀ بغدادی(-1336 ق)،مؤرّخ 1325 ق.
4.برای محمد تهرانی عسکری صاحب مستدرک البحار،مؤرّخ 1325 ق.
1.برای فرزندش محمد تقی ممتاز العلماء (-1289 ق)،مؤرّخ 1262 ق.
2.برای برادرزاده اش محمد هادی بن مهدی، مؤرّخ 1263 ق.
3.برای محمد عباس لکهنوی(-1306 ق)، مؤرّخ 1272 ق.
(-1306 ق)
1.برای محمد جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1297 ق.
ص:66
2.برای محمد بن اسماعیل موسوی ساروی (-1310 ق)،مؤرّخ 1305 ق.
(-1339 ق)
برای سبط حسین لکهنوی(معاصر)،ط.
صاعدی
برای حسین بن حیدر کرکی.
(-1151 ق)
1.برای احمد بن محمد مهدی شریف خاتون آبادی،مؤرّخ 1139 ق.
2.برای محمد شفیع بن محمد خاتون آبادی، مؤرّخ 1139 ق.
3.برای زین الدین علی-مناقب الفضلاء.
4.برای صدر الدین محمد بن محمد باقر رضوی (-ح 1160 ق)،مؤرّخ 1148 ق.
5.برای نصر اللّه بن حسین موسوی مدرس شهید (-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1145 ق.
6.برای محمد حسین اصفهانی،مؤرّخ 1147 ق (بر پشت کتاب تهذیب)،خ.کربلا.
حارثی(-984 ق)
1.برای میر محمد باقر محقق داماد (-1040 ق)،مؤرّخ 983 ق.
2.برای جمال الدین ابو منصور حسن بن زین الدین شهید عاملی(-1011 ق)،صاحب معالم، مؤرّخ 983 ق.
3.برای حسن بن علی معروف به ابن شدقم و برای فرزندانش محمد،علی و حسین و خواهر آنان امّ حسین،مؤرّخ 983 ق.
4.برای رشید الدین بن ابراهیم اصفهانی،مؤرّخ 971 ق.
5.برای فرزندانش بهاء الدین محمد و ابو تراب عبد الصمد،مؤرّخ 971 ق.
6.برای علاء الدین محمد بن هدایة اللّه حسنی حسینی خیروی،مؤرّخ 967 ق.
7.برای ملک علی.
برای شاگردش حمزه،مؤرّخ 950 ق.
برای نجم الدین خضر بن محمد مطارآبادی، مؤرّخ 756 ق.
1.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 856 ق.
2.برای عز الدّین حسین حسینی شاری،مؤرّخ 873 ق.
(-1299 ق)
برای محمد همدانی.
ص:67
(-1315 ق)
برای علی مدرس یزدی،مؤرّخ 1297 ق.
برای ابو الحسین علی بن محمد کاشانی.
خوانساری(-1098 ق)
1.برای محمد حسین مازندرانی،مؤرّخ 1089 ق.
2.برای خواجه محمد،مؤرّخ 1064 ق.
3.برای امیر ذو الفقار،مؤرّخ 1064 ق.
4.برای لطف اللّه شیرازی،مؤرّخ 1097 ق.
(-1216 ق)
1.برای احمد بن زین الدین احسائی (-1241 ق)،مؤرّخ 1214 ق.
2.برای فرزدق بن محمد بحرانی اصبعی،2 اجازه.
3.برای عبد القاهر بن حسین توبلی بحرانی، مؤرّخ 1196 ق.
4.برای محمد بن اسماعیل جد حفصی،در آخر الدروس،به خط مجیز،مؤرّخ 1210 ق.
(-1171 ق)
برای ابو الفتح نصر اللّه بن حسین موسوی مدرّس شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1153 ق.
(-1299 ق)
برای علی بن عبد اللّه علیاری(-1327 ق).
برای حسین بن عبد اللّه حوری اوالی،مؤرّخ 1179 ق.
برای عبد العزیز بن احمد صادقی،مؤرّخ 1167 ق.
1.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1281 ق.
2.برای محمد علی بن محمد شاه عبد العظیمی (-1334 ق)،مؤرّخ 1293 ق.
برای منصور بن علی خشرم و پدرش ابو منصور بن خشرم،مؤرّخ 557 ق.
برای احمد بن محمد علی کرمانشاهی(سدۀ 13 ق).
تبریزی)
برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی(سدۀ 11 ق).
ص:68
نبیرۀ محمد تقی مجلسی
1.برای غلام حسین بن محمد اسماعیل مازندرانی.
2.برای 5 فرزندش محمد علی،محمد کاظم، محمد تقی،عزیز اللّه و محمد صالح آقا بزرگ، مؤرّخ 1205 ق-رسالۀ انساب مجلسی.
برای عبد الکریم کرمانی،مؤرّخ 1247 ق.
1235 ق)
برای فرزندش محمد سلطان العلماء (-1284 ق)،مؤرّخ 1218 ق.
(-1290 ق)
1.برای علی بن عبد اللّه علیاری(-1327 ق).
2.برای شاگردش محمد بن عبد الوهاب آل داود همدانی(-1303 ق).
3.برای محمد علی بن حسن خوانساری (-1332 ق).
برای شرف الدین محمود بن علاء الدّین،مؤرّخ 912 ق.
(-1309 ق)
برای محمد همدانی(-ح 1304 ق)، مؤرّخ 1283 ق.
برای محمد حسن بن محمد تقی اصفهانی (-1261 ق)،مورخ 1251 ق.
(1103 ق-)
1.برای احمد بن محمد مهدی شریف خاتون آبادی،مؤرّخ 1154 ق.
2.برای شبر بن ثنوان،مؤرّخ 1155 ق.
برای عبد الرحمان بن محمد تقی گرهرودی.
شهید ثانی(-966 ق)
1.برای ظهیر الدین ابراهیم بن علی میسی،مؤرّخ 957 ق.
2.برای محیی الدین احمد بن تاج الدین میسی.
3.برای تاج الدین بن هلال جزائری،مؤرّخ 964 ق.
4.برای عزّ الدّین حسین بن زمعۀ مدنی،مؤرّخ 948 ق.
5.برای عز الدین حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی(-984 ق)،مؤرّخ 941 ق.
6.برای سلمان بن محمد جبعی عاملی،مؤرّخ 954 ق.
ص:69
7.برای عطاء اللّه بن حسن حسینی،مؤرّخ 950 ق.
8.برای شاگردش نور الدین علی بن حسین معروف به ابن صائغ،مؤرّخ 958 ق.
9.برای محمود بن محمد لاهجی،مؤرّخ 953 ق.
خوانساری(-1276 ق)
برای فرزندش محمد باقر صاحب روضات (-1313 ق)،مؤرّخ 1255 ق.
مجاهد(-1292 ق)
1.برای برادرزاده اش جعفر بن علی نقی (-1320 ق)،مؤرّخ 1292 ق.
2.برای محمد همدانی(-1303 ق)ملقب به امام الحرمین،مؤرّخ 1281 ق،ط.و دیگری بی تاریخ.
(-1309 ق)
1.برای محمد ابراهیم نقوی شمس العلماء (-1307 ق)،مؤرّخ 1290 ق.
2.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1290 ق.
3.برای محمد رضا بن محمد علی معروف به گلهری،مؤرّخ 1276 ق.
4.برای محمد طاهر بن محمد کاظم اصفهانی (-ح 1310 ق).
5.برای عبد السادة.
6.برای علی حسین زنگیپوری،مؤرّخ 1303 ق، ط.(با لسان الصادقین او).
7.برای نیاز حسن هندی صاحب حلیة العباد،ط 1294 ق.
کاشانی
برای عبد الرزاق مازندرانی(سدۀ 11 ق).
برای خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)،مؤرّخ 629 ق.
داغی
برای محمد رضا بن بحر العلوم(-1253 ق).
حکیم کوچک و شاگرد فیض
برای محمد کریم(سدۀ 11 ق).
1.برای احمد بن ابراهیم بن عصفور درازی بحرانی(-1131 ق)،مؤرّخ 1119 ق.
2.برای عبد اللّه بن صالح سماهیجی (-1135 ق)،مؤرّخ 1109 ق.
3.برای شاگردش علی بن محمد بحرانی.
4.برای محمد رفیع بیرمی لاری،مؤرّخ 1111 ق.
ص:70
برای محیی الدین بن زهره و پدرش،مؤرّخ 584 ق.
(-1280 ق)
1.الرّوضة البهیه.
2.برای محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق).
برای هدایت اللّه بن عبد الوحید گیلانی،مؤرّخ 1040 ق.
برای محمد حسین شوشتری(سدۀ 11 ق)،مجاز از علامه مجلسی،مورخ 1099 ق.
برای محمد شوشتری،مؤرّخ 1110 ق.
(1082 ق-)
1.برای ابو القاسم جعفر بن حسین موسوی خوانساری(-1158 ق)و فرزندش حسین.
2.برای محمد حسین بن حسن تنکابنی (-1129 ق)،مؤرّخ 1123 ق.
3.برای زین الدین علی خوانساری.
(-1300 ق)سبط سید محمد مجاهد
برای بهاء الدین صدر الشریعه.
برای نصر اللّه بن حسین شهید(-ح 1168 ق).
مازندرانی(-1086 ق)
برای محمد حسین بن حیدر علی شوشتری،مؤرّخ 1073 ق.
(-1098 ق)
1.برای عزیز بن نصار جزائری،مؤرّخ 1096 ق.
2.برای محمد کریم شوشتری،مؤرّخ 1080 ق.
آبادی(-1116 ق)
برای ابو الحسن شریف عاملی،مؤرّخ 1107 ق.
شیرازی
برای محمود بن محمد نیریزی،مؤرّخ 903 ق.
1.برای ابو الحسن شریف عاملی،مؤرّخ 1100 ق.
2.برای محمد حسین بن محمد علی تبریزی، مؤرّخ 1090 ق.
ص:71
برای عبد الصمد شوشتری(-1337 ق).
(-1098 ق)
1.برای محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (-1110 ق)،مؤرّخ 1086 ق.
2.برای محمد بن مرتضی کاشانی.
(-1306 ق)
1.برای علی حسین زنگی پوری.
2.برای تاج العلماء علی محمد بن محمد نصیرآبادی(-1312 ق)،ط.
آبادی(-1208 ق)
برای بحر العلوم(-1212 ق)،مؤرّخ 1193 ق.
1.برای محمد رضا کلهری کاشانی،مؤرّخ 1276 ق.
2.برای محمد همدانی.
نسابه
برای ابو المظفر غیاث الدین عبد الکریم بن احمد بن طاوس حلی(-693 ق)و فرزندش رضی الدین علی،برای عبد الکریم اجازۀ مکرّر.
برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 949 ق.
عتایقی حلّی
برای شاگردش،مؤرّخ 786 ق.
شیبانی
1.برای رشید الدین علی بن محمد شعیری،مؤرّخ 546 ق.
2.برای رشید الدین مذکور و سدید الدین محمد بن علی طوسی،مؤرّخ 546 ق.
برای عبد الصمد جزائری(-1337 ق).
برای احمد خزعل(سدۀ 9 و 10 ق).
(-993 ق)
1.برای محقق داماد(-1040 ق).
2.برای قوام الدین بن حسین(بر پشت رسالة البلوغ)،خ.آستان قدس.
برای محمد رضا بن عبد المطلب تبریزی،مؤرّخ 1178 ق.
ص:72
برای محمد ابراهیم کلباسی خراسانی (-1262 ق)،مؤرّخ 1220 ق.
1.برای ناجی بن علی نجفی معروف به حضیاری،مؤرّخ 1072 ق.
2.برای یوسف بن عبد الحسین صفّار معروف به صلنباوی،مؤرّخ 1069 ق،2 اجازه.
حلی(-693 ق)
برای کمال الدین حسین لیثی واسطی.
برای مهدی غریفی(-1343 ق)،مؤرّخ 1327 ق.
دوریستی
برای صفی الدین ابو الفتوح محمد بن احمد همدانی و فرزندش ابو نصر احمد،مؤرّخ 575 ق.
1.برای فرزندش حسن علی،مؤرّخ 1020 ق.
2.برای قاضی عبد المؤمن.
3.برای مصطفی بن حسین تفریشی(-پس از 1044 ق)،صاحب نقد الرّجال،مؤرّخ 1019 ق.
معروف به شیخ نصیر الدین طوسی
برای شهاب الدین محمد بن تاج الدین حسینی کیسکی،مؤرّخ 578 ق.
(-1242 ق)
1.برای محمد تقی بن مومن حسینی قزوینی (-1270 ق)،مؤرّخ 1240 ق.
2.برای سید کاظم رشتی.
1.برای محمد بن عبد المطلب بحرانی.
2.برای ناصر بن محمد جارودی،مؤرّخ 1128 ق.
3.برای یاسین بن علی بلادی.
4.برای جمال الدین یوسف بن محمد قاسم عاملی جبرانی،مؤرّخ 1115 ق.
برای نصر اللّه مدرّس شهید(-ح 1168)،مؤرّخ 1145 ق.
برای مهدی غریفی،مؤرّخ 1327 ق.
(بدرجی)از مشایخ شیخ میثم(-679 ق)
برای عبد المطلب بن مرتضی حسینی.
ص:73
شهید(-997 ق)
برای بعضی از شاگردانش.
(-1173 ق)
برای 4 تن از علماء حویزه:محمد بن کرم اللّه، ابراهیم بن خواجه عبد اللّه،ابراهیم بن عبد اللّه و محمد بن محمد مقیم،مؤرّخ 1168 ق.
برای شاگردش حسام الدین عبد الوهاب بن قلیج ارسلان بدری،مؤرّخ 723 ق.
قمی
برای زین الدین علی،مؤرّخ 851 ق.
برای بحر العلوم(-1212 ق).
برای فضل بن محمد عباسی،مؤرّخ 1020 ق.
برای ابو الحسن شریف عاملی(-1138 ق)،مؤرّخ 1103 ق.
برای مهدی غریفی،مؤرّخ 1327 ق.
برای ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن نصر.
برای پسر عمش مهدی.
دشتکی شیرازی
برای کمال الدین حسین بن عبد الحق اردبیلی، مؤرّخ 899 ق.
برای نجم الدین احمد تراکیشی،مؤرّخ 924 ق.
مدنی(-1118 ق)
1.برای ابراهیم بن مراد حسینی،مؤرّخ 1109 ق.
2.برای محمد باقر بن محمد حسین نیشابوری مکّی،مؤرخ 1117 ق.
برای معین الدین بن نصر اللّه،مؤرّخ 884 ق.
1.برای عبد اللّه بن صالح سماهیجی (-1135 ق)،مؤرّخ 1129 ق.
2.برای نصر اللّه بن حسین مدرس شهید(-ح 1168 ق).
ص:74
مازندرانی پنجهزاری
برای شاگردش محمد بن دنانۀ کعبی،مؤرّخ 1070 ق.
(-پس از 1063 ق)
1.برای محمد تقی بن مقصود علی مجلسی (-1070 ق)،مؤرّخ 1036 ق.
2.برای سلیمان بن پیر احمد یاناکی،مؤرّخ 1054 ق.
3.برای شرف الدین علی بن جمال الدین مازندرانی،مؤرّخ 1063 ق.
4.برای محمد بن محمود طبسی،مؤرّخ 1041 ق.
5.برای نور الدین محمد بن محمود شیرازی.
6.برای نظام الدین شاه محمود بن علم الهدی، مؤرّخ 1053 ق.
7.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 1051 ق.
8.برای تاج الدین اسماعیل مازندرانی.
رهمی)
برای سدید الدین حسین بن خشرم طائی،مؤرّخ 600 ق.
1.برای عبد الحسین امینی.
2.برای محمد علی اردوبادی.
3.برای علی نقی نقوی لکهنوی.
1.برای محمد بن علی شبّر نجفی،مؤرّخ 1327 ق.
2.برای سید مهدی غریفی،مؤرّخ 1327 ق.
837 ق)
1.برای بعضی از شاگردان،مؤرّخ 827 و 829 ق.
2.برای نظام الدین ترکة بن تاج الدین،مؤرّخ 827 ق.
3.برای حسن بن حمزۀ حسینی،مؤرّخ 820 ق.
4.برای سلطان بن حسن حسینی،مؤرّخ 833 ق.
برای جمال الدین احمد بن محمد بن فهد حلّی (-841 ق)،مؤرّخ 791 ق.
صاحب مدارک
1.برای ربیبش حسن بن زین الدّین شهید، مؤرّخ 984 ق.
2.برای محمد بن فخر الدین اردکانی،مؤرّخ 999 ق.
واسطی
برای شمس الدین محمد بن احمد بن ابی المعالی موسوی استاد شهید اول.
ص:75
(-940 ق)
1.برای ابراهیم بن علی میسی و پدرش علی بن عبد العالی میسی،مؤرّخ 934 ق.
2.برای ابراهیم بن علی خوانساری،مؤرّخ 924 ق.
3.برای احمد بن محمد بن ابی جامع،مؤرّخ 928 ق.
4.برای احمد بن محمد بن علی بن خاتون عاملی و فرزندانش نعمة اللّه علی و زین الدین جعفر،مؤرّخ 931 ق.
5.برای احمد بن معین الدین خوانساری معروف به میرک،مؤرّخ 937 ق.
6.برای زین الدین بابا شیخ علی جزردانی، مؤرّخ 928 ق.
7.برای ابو المجد حسن بن ترکی عزیزی.
8.برای عز الدین حسین بن محمد استرابادی، مؤرّخ 907 ق.
9.برای عز الدین حسین بن محمد حرّ،مؤرّخ 903 ق.
10.برای درویش محمد اصفهانی جد محمد تقی مجلسی،مؤرّخ 939 ق.
11.برای عبد العلی بن احمد استرابادی،مؤرّخ 929 ق.
12.برای نور الدین علی بن عبد الصمد جبعی عاملی عم شیخ بهائی،مؤرّخ 935 ق.
13.برای زین الدین علی بن عبد العالی میسی (-938 ق).
14.برای علی بن هلال کرکی،مؤرّخ 934 ق.
15.برای قاضی صفی الدین عیسی،مؤرّخ 937 ق.
16.برای شرف الدین قاسم بن عذافه،مؤرّخ 932 ق.
17.برای شمس الدین محمد مهدی بن محسن رضوی مشهدی،مؤرّخ 937 ق.
18.برای شرف الدین یحیی بن حسین بحرانی، شاگرد و نائب او در یزد،مؤرّخ 932 ق.
برای جعفر بن عبد اللّه،مؤرّخ 1107 ق.
بابویه قمی(-329 ق)
1.برای ابو الحسن عباس بن عمر کلوذانی،مؤرّخ 328 ق.
2.برای ابو محمد هارون بن موسی تلعکبری (-385 ق)،مؤرّخ 329 ق.
برای شرف الدین محمد مکی عاملی،مؤرّخ 1160 ق.
بن حسین
1.برای ابو الحسن محمد بن محمد بصروی، مؤرّخ 417 ق،خ.آستان قدس.
2.برای ابو الفرح یعقوب بن ابراهیم بیهقی، مؤرّخ 403 ق،خ.حیدرآباد.
1.برای عبد الصمد بن احمد شوشتری
ص:76
(-1337 ق).
2.برای علی بن حسین خاقانی(-1334 ق).
3.برای محمد علی عزّ الدین عاملی (-1303 ق).
4.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1282 ق.
1.برای محمد جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1296 ق.
2.برای عباس قزوینی.
3.برای شکر بن احمد نجفی.
4.برای بهاء الدین صدر الشریعة.
صغیر
برای حسن بن عباس بلاغی،مؤرّخ 1102 ق.
معروف به ام الحدیث(-1064 ق)
برای نظام الدین شاه محمود بن علم الهدی، مؤرّخ 1050 ق.
ابن مفلح میسی عاملی(-938 ق)
1.برای فرزندانش جعفر و علی و برای زین الدین شهید(-966 ق)،مؤرّخ 930 ق.
2.برای حسین بن محمد استرابادی،مؤرّخ 907 ق.
برای محمد همدانی.
برای ضیاء الدّین فضل اللّه راوندی و 2 فرزندش احمد و علی،مؤرّخ 529 ق.
اجازۀ نور الدّین علی بن علی-اجازۀ نور الدین
وزیر(-692 ق)
برای گروهی که کشف الغمّة را نزد او خوانده اند:عبد اللّه بن محمد بن مکی،احمد بن عثمان نصیبی،محمد فرزند مصنّف و فرزندش احمد بن محمد،علی بن ابی الهیجا اربلی، ابو الفتح بن حسین اربلی،عبد الرحمان بن بن علی بن جزری موصلی،حسن بن اسحاق موصلی،محمود ابن علی،ابراهیم بن محمد، محمد بن فضل علوی و فضل بن یحیی طیبی (کاتب)،مؤرّخ 691 ق.
(-1231 ق)
1.برای اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1237 ق)،مؤرّخ 1211 ق.
2.برای احمد احسائی،ط 1310 ق(در رسالۀ احوال او).
3.برای محمد جعفر مولف آب حیات،مؤرّخ 1228 ق.
4.برای ابو القاسم لاهیجی،صاحب ریاض المؤمنین،مؤرّخ 1230 ق.
5.برای دلدار علی بن محمد معین نقوی (-1235 ق)،مؤرّخ 1225 ق.
ص:77
6.برای عبد علی بن امید علی گیلانی.
7.برای محمد فاضل سمنانی،مؤرّخ 1205 ق.
الدرّ المنثور
برای علامه مجلسی(-1110 ق)،مؤرّخ 1068 ق.
(-1103 ق)
1.برای سید علی خان حویزی.
2.برای قاضی محمد مقیم اصفهانی،مؤرّخ 1094 ق.
برای ابو مسعود عبد الجبار بن علی نقّاش رازی، مؤرّخ 508 ق.
برای احمد بن فهد حلی(-841 ق)،مؤرّخ 791 ق.
برای محمد بن زین الدین علی جبعی(-876 ق)، جدّ شیخ بهائی،مؤرّخ 851 ق.
(-755 ق)
برای محمد بن صدقه،مؤرّخ 725 ق.
صاحب صراط المستقیم
برای ناصر بن ابراهیم بویهی،مؤرّخ 852 ق.
عاملی
1.برای حسین بن حیدر کرکی،مؤرّخ 1010 ق.
2.برای فرزندش محمد بن علی و همۀ معاصرین او.
(-664 ق)
1.برای 2 فرزندش محمد(-680 ق)و علی.
2.برای یوسف بن حاتم شامی.
3.برای محمد بن احمد قسینی،و فرزندانش جعفر،ابراهیم و علی و گروهی از سامعین:
یوسف بن حاتم شامی فقیه،احمد بن محمد علوی فقیه و نسابه،نجم الدین محمد و صفی الدین محمد،مؤرّخ 664 ق.
1.برای علی بن حسین محقق کرکی (-940 ق)،مؤرّخ 909 ق.
2.برای بهاء الدین استرابادی،مؤرّخ 889 ق.
برای ملک محمد بن سلطان حسین اصفهانی، مؤرّخ 984 ق.
ص:78
برای رضی الدین علی بن طاوس،مؤرّخ 609 ق.
حلی)
برای علی بن حسین برسی استرآبادی،در 2 موضع،مؤرّخ 699 و 703 ق.
برای زین الدین خیامی،مؤرّخ 806 ق.
(-1332 ق)
برای عبد اللّه بن حبیب اللّه لنگرودی،مؤرّخ 1329 ق.
(-ح 1290 ق)
1.برای فرزندش محمد حسین شهرستانی (-1315 ق)،مؤرّخ 1282 ق.
2.برای محسن بحرانی
3.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1282 ق.
(-1312 ق)
برای علی حسین بن خیرات علی زنگی پوری، مؤرّخ 1297 ق.
(-1289 ق)
1.برای محمد باقر بن زین العابدین یزدی.
2.برای محمد رضا بن محمد علی کاشانی معروف به کلهری.
3.برای نیاز حسن هندی،ط 1294 ق(با حلیة العبادة).
4.برای محمد همدانی،مؤرّخ 1282 ق.
نمازی(-1339 ق)
1.برای مؤلف(آقا بزرگ)،مؤرّخ 1320 ق.
2.برای هادی بن علی خراسانی بجستانی، مؤرّخ 1330 ق.
مجمع البحرین
برای فرزندش صفی الدین،مؤرّخ 1072 ق.
برای ناصر الدین ابو المعالی محمّد بن حسین حمدانی.
برای علی بن علی ابن فقیه فرزلی،مؤرّخ 983 ق.
برای عبد النّبی بن سعد جزائری،مؤرّخ 999 ق.
ص:79
(-1290 ق)
1.برای محمد باقر صاحب روضات.
2.برای بهاء الدین صدر الشریعة.
3.برای محمد بن عبد الوهاب آل داود (-1303 ق).
1.برای ابو الحسن شریف عاملی(-1138 ق).
2.برای محمد جواد بن کلب علی کاظمی، مؤرّخ 1098 ق.
3.برای نور الدین محمد بن مرتضی کاشانی نوادۀ برادر فیض،مؤرّخ 1095 ق.
(-1259 ق)
برای حسن بن علی معروف به گوهر.
برای شاگردش محمد علی بن ابی طالب زاهدی گیلانی متخلّص به حزین(1103 ق-).
دشتکی
برای شفیع بن فرج اللّه گیلانی،مؤرّخ 1087 ق.
برای فضل اللّه بن محب اللّه دست غیب حسینی (-1023 ق).
(-1091 ق)
1.برای علامه مجلسی(-1110 ق).
2.برای فرزندش علم الهدی.
3.برای نوادۀ برادرش محمد بن مرتضی.
4.برای محمد هادی بن مرتضی،برادر محمد سابق الذکر(بر پشت مجلدات 13،14 و 15 وافی)،تاریخ فراغت از کتابت نسخه:
1124 ق.
برای محمد صادق بن حسن آل بحر العلوم،مؤرّخ 1352 ق.
برای شیخ عباس تهرانی،مؤرّخ 1330 ق.
برای حسن بن علی علیاری.
برای محمد بن احمد سیبی قسینی،مؤرّخ 636 ق.
برای احمد بن محمد تا دوانی،مؤرّخ 922 ق.
ص:80
(-769 ق)
1.برای بعضی از شاگردانش،مؤرّخ 757 ق.
2.برای محمد بن مکی شهید اول(-786 ق).
برای امین الدین بن محیی الدّین طریحی،مؤرّخ 1165 ق.
(-368 ق)
برای محمد بن عبد اللّه،مؤرّخ 360 ق.
قسینی
1.برای نجم الدین طومان بن احمد عاملی(-ح 728 ق).
2.برای بعضی از شاگردان.
برای علی بن عبد العالی میسی استاد شهید ثانی،مؤرّخ 879 ق.
1.برای ظهیر الدین ابراهیم بن حسین حسینی همدانی(-1026 ق)،مؤرّخ 1008 ق.
2.برای ماجد بن هاشم صادقی(-1028 ق).
(-908 ق)
1.برای کمال الدین حسین بن عبد الحق اردبیلی(-940 ق).
2.برای عبد الرحمان صفوی نوادۀ صفی الدین، مؤرّخ 893 ق.
(-1306 ق)
1.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی،مؤرّخ 1299 ق.
2.برای محمد طاهر بن محمد کاظم اصفهانی (-ح 1310 ق).
3.برای محمد همدانی.
برای شمس الدین محمد بن احمد قسینی،مؤرّخ 637 ق.
برای شاگردش که شرایع را نزد او خوانده،مؤرّخ 894 ق.
(-1098 ق)
1.برای میر عبد اللّه بن علی تونی.
2.برای علامه مجلسی،مؤرّخ 1075 ق.
معروف به فاضل هندی(-1135 یا 1137 ق)
1.برای احمد حلی.
2.برای ناصر الدین احمد بن محمد مختاری،
ص:81
مؤرّخ 1130 ق.
3.برای محمد تقی معروف به ملا تقیا اصفهانی،مؤرّخ 1118 ق.
4.برای بهاء الدین محمد بن محمد باقر نائنی مختاری،مؤرّخ 1109 ق.
5.برای محمد علی کشمیری،مؤرّخ 1112 ق.
شهید ثانی(-1030 ق)
برای حسین بن حیدر بن قمر کرکی،مؤرّخ 1029 ق.
(-460 ق)
برای ابو الوفا عبد الجبار بن عبد اللّه رازی،ابو محمد حسن بن حسین بن بابویه معروف به حسکا، ابو عبد اللّه محمد بن هبة اللّه وراق طرابلسی و فرزند او حسن بن محمد،مؤرّخ 455 ق.
1.برای ابراهیم بن جعفر عاملی،مؤرّخ 1090 ق.
2.برای علامه مجلسی،مؤرّخ 1085 ق.
3.برای عبد الصمد بن عبد القادر بحرانی.
4.برای محمد فاضل بن محمد مهدی مشهدی، مؤرّخ 1085 ق.
5.برای علاء الملک بن ابی طالب،مؤرّخ 1086 ق.
6.برای محمد صالح رضوی،خ.آستان قدس، ش 3621(1085 ق).
بغدادی(محمد بن ابی الرضا)
1.برای بعضی از شاگردانش،به خط حسین بن اردشیر،مؤرّخ 677 ق.
2.برای محمد بن احمد بن ابی المعالی موسوی (-769 ق)،چند اجازه،بعضی مؤرّخ 730 ق.
برای شاگردش محمد رضا(ظاهرا اواخر سدۀ 12 ق).
حسن بن یوسف بن علی بن مطهر حلّی(682-
771 ق)
1.برای تقی الدین ابراهیم بن حسین آملی.
2.برای جمال الدین ابو الفتوج احمد بن بلکو آوی و شمس الدین محمد بن هلال آوی،مؤرّخ 705 ق.
3.ایضا برای ابو الفتوح سابق الذکر،مؤرّخ 705 ق.
4.برای امین الدین ابو طالب احمد بن زهرۀ حلبی،مؤرّخ 756 ق.
5.برای ناصر الدین حمزة بن حمزۀ علوی،مؤرّخ 736 ق.
6.برای رکن الدین حیدر بن علی علوی،مؤرّخ 761 ق،اجازۀ دیگر 759 ق.
7.برای زین الدین علی بن حسن حلی،مؤرّخ 755 ق.
8.برای شمس الدین محمد بن صدقة،مؤرّخ 758 ق.
ص:82
9.برای شمس الدین محمد بن ابی طالب، مؤرّخ 750 ق،خ.آستان قدس.
10.برای شمس الدین ابو عبد اللّه محمد بن مکّی شهید اول(-786 ق)،مؤرّخ 756 ق.
11.برای محمد بن محمد اسفندیاری آملی، مؤرّخ پس از 745 ق.
12.برای مهنّا بن سنان جعفری.
13.برای فرزند مجیز یحیی بن محمد،مؤرّخ 747 ق.
عاملی(-1031 ق)
1.برای ابراهیم بن حسین حسینی همدانی (-1026 ق).
2.برای احمد بن زین العابدین علوی،مؤرّخ 1012 ق.
3.برای محمد اشرف بن حبیب اللّه حسینی، مؤرّخ 1021 ق.
4.برای بدیع الزّمان قهپانی معروف به بدیع هرندی.
5.برای حسن علی بن عبد اللّه شوشتری(-1069 یا 1075 ق)،مؤرّخ 1030 ق.
6.برای محمد رضا بسطامی،مؤرّخ 1020 ق.
7.برای شرف الدین حسین،مؤرّخ 1030 ق.
8.برای عز الدین حسین بن حیدر بن قمر کرکی، مؤرّخ 1003 و 1010 و 1020 ق(3 اجازه).
9.برای کمال الدین شاهمیر حسینی 1008 ق.
10.برای علی بن احمد نباطی،مؤرّخ 1011 و 1012 ق(3 اجازه).
11.برای نور الدّین علی بن عبد العزیز بحرانی، مؤرّخ 998 ق.
12.برای محمد علی بن ولی اصفهانی.
13.برای لطف اللّه بن عبد الکریم میسی و فرزندش جعفر،مؤرّخ 1020 ق.
14.برای ماجد بن هاشم بحرانی،مؤرّخ 1016 ق و دیگری بدون تاریخ.
15.برای شریف الدین محمد رویدشتی معروف به شریفا،مؤرّخ 1022 ق.
16.برای صفی الدین محمد قمّی،مؤرّخ 1015 ق.
17.برای علاء الدّین محمد بن محمد قمی.
18.برای ابو الحسن محمد بن یوسف بحرانی، مؤرّخ 998،999 و 1000 ق(3 اجازه).
19.برای محمد بن علی بن خاتون،مؤرّخ 1029 ق.
20.برای ملک حسین بن ملک علی تبریزی، مؤرّخ 998 ق.
21.برای محمد هاشم بن احمد اتکانی،مؤرّخ 1030 ق.
22.برای شاگردش امین الدین محمد،مؤرّخ 996 ق.
23.برای کمال الدین حاج بابا قزوینی،مؤرّخ 1007 ق.
24.برای ملا لاهیجی.
(-1284 ق)
1.برای محمد تقی بن حسین بن دلدار علی (-1289 ق)،برادرزاده اش،مؤرّخ 1262 ق.
2.برای برادرزادۀ دیگرش محمد هادی بن مهدی،مؤرّخ 1262 ق.
3.برای فرزندش بنده حسین.ط 1282 ق.
ص:83
1.برای علی بن ابو محمد ساوجی.
2.برای محمد علی بن محمد رضا نائنی،مؤرّخ 1347 ق.
3.برای غلام حسین نجف آبادی(-1345 ق).
4.برای محمد باقر گلپایگانی.
5.برای علی خیابانی.
6.برای سید علی نقی نقوی لکهنوی
7.برای جعفر بن عبد الرضا موسوی مهری.
8.برای محمد علی اردو بادی،مؤرّخ 1354 ق.
9.برای مهدی بن صالح کشوان کاظمی (-1358 ق)،مؤرّخ 1358 ق.
10.برای علی نقی منزوی(1338 ق-).
برای محمد باقر بن محمد باقر هزار جریبی.
برای محمد بن شرف صندید.
1300 ق)
برای عطاء اللّه ارومی(-1321 ق)،مؤرّخ 1297 ق.
برای ربیع بن جمعۀ عبری،مؤرّخ 897 ق.
سراب(-1124 ق)
برای 2 فرزندش محمد صادق و محمد رضا و برای محمد شفیع لاهیجانی،مؤرّخ 1102 ق.
برای ابو عمر و سعید بن عمر،مؤرّخ 304 ق.
زهرۀ حلبی
برای فرزندش ابو المکارم علی،مؤرّخ 604 ق.
1303 ق)
1.برای اسماعیل صدر اصفهانی(-1337 ق)، مؤرّخ 1283 ق.
2.برای محمد علی شوشتری.
3.برای عنایت اللّه سامانی،مؤرّخ 1284 ق.
4.برای گروهی که از او طلب اجازه کرده اند، مؤرّخ 1280 ق.
(-1028 ق)
1.برای کمال الدین حسین عاملی،مورخ 1018 ق،خ کربلا.
2.برای محمد علی بن ولی اصفهانی،مورخ 1015 ق.
صاحب عوالی اللئالی
1.برای محسن بن محمد بن پادشاه حسینی
ص:84
رضوی مشهدی،مؤرّخ 897 ق.
2.برای محمد بن صالح غروی،مؤرّخ 896 و 898 ق(3 اجازه).
3.برای شرف الدین محمود بن علاء الدین طالقانی.
برای فرزندش علی،مؤرّخ 1160 ق.
برای عماد الدین علی جرجانی،مؤرّخ 860 ق، خ.آستان قدس.
صاحب مدارک
1.برای بدر الدین حسن بن شدقم،مؤرخ 987 ق.
2.برای عبد الهادی شوشتری،مؤرّخ 1007 ق.
برای احمد بن محمد بن علی بن نصر،مؤرّخ 827 ق.
(-588 ق)
برای جمال الدین علی بن جعفر بن شعرۀ حلّی جامعانی،مؤرّخ 581 ق.
برای شمس الدین محمد بن عبد المجید مسیّبی، مؤرّخ 950 ق.
بحرانی
برای عبد اللّه بن حسین زیوری،مؤرّخ 1147 ق.
عاملی
برای نور الدین علی بن حسین بن عبد العالی کرکی،مؤرّخ 900 ق.
برای محمد بن ناصر بن حمزۀ علوی ورامینی، مؤرّخ 661 ق.
776 ق)
1.برای شمس الدین محمد بن احمد بن ابی المعالی،از مشایخ شهید اول.
2.برای ابو عبد اللّه محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)،مؤرّخ 754 ق.
3.برای شهید اول و پسرانش محمد و علی و دخترش فاطمه ام الحسن.
4.برای شهید و فرزندش محمد.
برای بعضی از شاگردانش،مؤرّخ 757 ق.
برای شاگردش،مؤرّخ 752 ق.
ص:85
برای زین الدین علی بن اسماعیل عاملی.
برای محمد تقی بن علی رضا موسوی قمی معروف به حاج سید جواد(-1303 ق)،مؤرّخ 1269 ق.
مفید(-413 ق)
برای ابو الحسن علی بن محمد دقّاق،مؤرّخ 403 ق.
ابن مؤذّن جزینی(پسر عم شهید اول)
برای علی بن عبد العالی معروف به ابن مفلح میسی(-938 ق)،مؤرّخ 884 ق.
برای رضی الدین محمد بن حسن زرقنی داودی، مؤرّخ 695 ق.
محمد قصیر(-1255 ق)
1.برای محمد رضا بن بحر العلوم،مؤرّخ 1245 ق.
2.برای زین العابدین بن جعفر موسوی خوانساری(-1276 ق)،پدر صاحب روضات.
(-786 ق)
1.برای جمعی از علماء که علل الشّرایع شیخ صدوق را نزد او خوانده اند:احمد بن ابراهیم کروانی،حسن بن سلیمان حلّی،حسین بن علی عاملی،حسین بن محمد بن هلال کرکی، علی بن بشارۀ عاملی شقراوی حنّاط و محمد بن محمد بن زهرۀ حلبی،مؤرّخ 757 ق.
2.برای زین الدین علی بن حسن بن محمد خازن،مؤرّخ 784 ق.
3.برای شمس الدّین محمد بن عبد علی بن نجده،مؤرّخ 770 ق،خ.آستان قدس،ش.
1317 ق.
4.برای 3 فرزندش محمد،علی و حسن.
5.برای 2 فرزندش محمد و علی.
منصور دشتکی شیرازی
برای علی بن قاسم حسینی عریضی یزدی،مؤرّخ 973 ق.
برای شرف الدین حسین بن موسی بن عود،مؤرّخ 761 ق.
برای محمد بن دنانۀ کعبی(سدۀ 11 ق).
برای ناصر بن محمد جارودی.
ص:86
برای ابو الحسن شریف عاملی(-1138 ق)،مؤرّخ 1107 ق.
برای ابو المظفر محمد بن علی حجدی(یا مجدی)،مؤرّخ 583 ق.
لاهیجانی(شاگرد شهید ثانی)
1.برای حسین بن روح اللّه حسینی طبسی صدر جهان،مؤرّخ 974 ق.
2.برای عماد الدین علی بن هاشم،مؤرّخ 994 ق.
3.برای معین الدین محمّد بن محمود دشتکی شیرازی،مؤرّخ 994 ق.
4.برای منصور بن حسن بن یوسف بن تاج الدین بن متوج بحرانی،پس از 987 ق.
عاملی
برای محمود بن محمد بن علی بن حمزۀ لاهیجی،مؤرّخ 954 ق.
(1281 ق)
برای شاگردش احمد بن محسن فیضی کاشانی (-1286 ق)،مؤرّخ 1262 ق.
1.برای فرزندش نور الدّین محمد معروف به نور الدّین اخباری،مؤرّخ 1078 ق.
2.برای فرزند دیگرش محمد هادی،مؤرّخ 1072 ق.
برای حسن علی بن عبد اللّه شوشتری (-1075 ق)،مؤرّخ 1030 ق.
برای شاگردش،مؤرّخ 873 ق.
(-826 ق)
برای زین الدین علی بن حسن بن علاله،مؤرّخ 822 ق(2 اجازه).
برای سلطان محمد،مؤرّخ 1072 ق.
اول)
1.برای محمد رضا بن عبد المطلب تبریزی، مؤرّخ 1178 ق.
2.برای ابو جعفر،مؤرّخ 1183 ق.
دشتکی شیرازی(-940 ق)
برای فرزندش صدر الدین محمد.
ص:87
برای نصر اللّه بن حسین موسوی شهید(-ح 1168 ق)،مؤرّخ 1152 ق.
استرابادی شهید(-1088 ق)
1.برای احمد بن محمد بن یوسف مقابی بحرانی(-1102 ق)،مؤرّخ 1081 ق.
2.برای علامه محمد باقر مجلسی(-1110 ق).
(-1292 ق)
برای محمد رضا بن سید علی کلهری،مؤرّخ 1271 ق.
شهرستانی(-1215 ق)
1.برای ابو القاسم جعفر بن حسین موسوی خوانساری(-1240 ق).
2.برای اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1237 ق).
3.برای احمد بن زین الدّین احسائی،مؤرّخ 1209 ق،ط 1310 ق(با رساله ای در احوال او).
4.برای دلدار علی بن محمد مقیم نقوی (-1235 ق)،مؤرّخ 1205 ق.
5.برای محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،مؤرّخ 1193 ق.
6.برای محمد فاضل سمنانی.
7.برای علی بن محمد کاظم تبریزی،مؤرّخ 1186 ق.
8.برای مهدی بن محمد تقی قاضی تبریزی، مؤرّخ 1198 ق.
9.برای محمد بن اسماعیل جد حفصی.
10.برای محمد بن محمد طاهر خراسانی (-1236 ق)،مؤرّخ 1193 ق.
قزوینی(-1300 ق)
1.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1296 ق.
2.برای محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،مؤرّخ 1292 ق.
3.برای محمد علی بن محمد حسن خوانساری (-1332 ق).
4.برای محمد کاظم خراسانی(-1329 ق)، مؤرّخ 1299 ق.
5.برای محمد همدانی.
1.برای محمد تقی قاضی(-1223 ق)،مؤرّخ 1173 ق.
2.برای ملاّ یوسف.
3.برای محمد مهدی بحر العلوم.
(-1288 ق)
1.برای محمد رضا بن محمد علی کلهر کاشانی.
2.برای بهاء الدین صدر الشریعه.
3.برای علی علیاری تبریزی.
ص:88
برای علی بن محمد نوری،مؤرّخ 1342 ق.
(-1343 ق)
برای عیسی بن صالح خاقانی،مؤرّخ 1341 ق.
طباطبائی(-1212 ق)
1.برای جعفر بن حسین خوانساری (-1240 ق).
2.برای احمد بن زین الدین احسائی (-1241 ق).مؤرّخ 1209 ق.
3.برای محمد حسن بن معصوم قزوینی (-1240 ق)،مؤرّخ 1211 ق.
4.برای حیدر بن حسین یزدی،مؤرّخ 1209 ق.
5.برای میرزا داود.
6.برای دلدار علی نقوی.
7.برای عبد علی بن محمد قارونی،از مشایخ محمد ابراهیم کلباسی،مؤرّخ 1197 ق.
8.برای عبد الکریم بن جواد جزائری (-1215 ق).
9.برای عبد النّبی قزوینی.
10.برای محمد بن محمد صالح لاهیجی،پس از 1206 ق.
اصفهانی(-1218 ق)
1.برای دلدار علی.
2.برای شیخ محمد.
برای علامه مجلسی(-1110 ق)،پس از وفات مجلسی اول.
کنتوری لکهنوی
برای صادق بن حسن آل بحر العلوم طباطبایی، مورخ 1352 ق.
برای نظام الدین شاه محمود بن علم الهدی محمد شولستانی(3 اجازه).
از علامه مجلسی)
برای شاگردش محسن.
1.برای محمد صادق آل بحر العلوم،مؤرّخ 1348 ق.
2.برای محمد علی اردوبادی،مؤرّخ 1348 ق.
1.برای بدر الدین حسن بن علی بن شدقم،مؤرّخ 977 ق.
2.برای عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)، مؤرّخ 988 ق(2 اجازه).
ص:89
(-1112 ق)
1.برای ابو القاسم بن محمد بن عیسی شیخ الاسلام شوشتری.
2.برای محمد باقر بن محمد حسین شوشتری سید محمد شاهی،مؤرّخ 1101 و 1103 ق.
3.برای حسین بن محیی الدین بن ابی جامع عاملی،مؤرّخ 1090 ق.
4.برای محمد زمان بن محمد رضا بن فتح الدین صحاف شوشتری مؤرّخ 1085 و 1098 ق(2 اجازه)
5.برای محمد بن علی جزائری(-1131 ق).
6.برای بهاء الدین محمد جزائری،مؤرّخ 1093 ق.
برای عبد الصمد شوشتری(-1337 ق).
صاحب مدارک(از جانب پدر)و برادر صاحب
معالم(از جانب مادر)
1.برای نظام الدین احمد بن محمد معصوم دشتکی شیرازی(-1086 ق).
2.برای صالح بن عبد الکریم کرزکانی بحرانی (-1098 ق).
3.برای محمد محسن بن محمد مؤمن استرآبادی،از مشایخ علامه مجلسی،مؤرّخ 1051 ق.
4.برای محمد بن علی حرفوشی(-1059 ق).
برادر فیض)
برای فرزندش بهاء الدین محمد،مؤرّخ 1114 ق.
برای خواهرزاده اش رفیع الدین محمد بن رضا.
خوانساری معروف به چهارسوقی(-1318 ق)
1.برای ابو الهدی بن ابی المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی،مؤرّخ 1300 ق.
2.برای محمد باقر بن عبد المحسن اصطهباناتی شهید(-1326 ق)،مؤرّخ 1300 ق.
3.برای جعفر بن علی نقی طباطبایی (-1320 ق)،مؤرّخ 1309 ق.
4.برای فتح اللّه بن محمد جواد نمازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،مؤرّخ 1295 ق.
5.برای محمد همدانی.
6.برای احمد بن محمد جواد اصفهانی،مؤرّخ 1305 ق.
برای نعمت اللّه جزائری،مورخ 1073 ق.
بن حامد نحوی لغوی(-610 ق)
برای جلال الدین قاسم بن حسن معروف به ابن معیّة،مؤرّخ 603 ق(بر ظهر صحیفۀ سجادیه).
برای نصر اللّه بن حسین موسوی،مؤرّخ 1145 ق.
ص:90
(-689 یا 690 ق)صاحب جامع الشرایع و ابن
عم محقق حلّی
1.برای عز الدین حسن بن علی معروف به ابن ابرز،مؤرّخ 655 ق.
2.برای نجم الدین حسین بن اردشیر طبری، مؤرّخ 667 ق.
3.برای غیاث الدین عبد الکریم بن احمد بن طاوس(-693 ق).
4.برای کمال الدّین علی بن حسین بن حماد واسطی لیثی.
5.برای عمرو بن حسن بن خاقان،مؤرّخ 674 ق.
برای بهاء الدین ورّام بن نصر بن ورّام،مؤرّخ 583 ق.
ناصر بحرانی معروف به شیخ یحیی مفتی-شاگرد
محقق کرکی و نائب او در یزد-
1.برای شاگردش عبد اللّه بن عبد الکریم(پس از 967 ق-).
2.برای علی بن خمیس جزائری،مؤرّخ 961 ق.
3.برای شاگردش عبد الجلیل قاری،مؤرّخ 970 ق.
1.برای شاگردش عبد علی بن محمد،مؤرّخ 1182 ق.
2.برای شاگردش محمد بن احمد بحرانی.
(-1186 ق)صاحب حدائق
1.برای زین العابدین بن کاظم،مؤرّخ 1166 ق.
2.برای عبد العزیز بن احمد نجفی،مؤرّخ 1167 ق.
3.-لؤلؤة البحرین،ط.مکرّر.
4.برای سید عبد اللّه بلادی،مؤرّخ 1153 ق.
5.برای علی بن حسین بحرانی.
6.برای علی بن محمد مقابی بحرانی،مؤرّخ 1169 ق.
7.برای محمد کاظم.
8.برای بحر العلوم(-1212 ق).
محمد رضا بن محمد حسین تهرانی،برای امینه بیگم مؤلف الاربعین الهاشمیّة.
الطلاق)
عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).
و التمکن من الوضوء التام
محمد حسن بن محمد صالح کبۀ بغدادی،خ.
بغداد.
اصول،از ابو القاسم بن محمد علی نوری معروف به کلانتری(-1292 ق).
ص:91
احمد بن مهدی نراقی(-1245 ق)،خ.موجود.
-اعلم ان من باب تعارض العام و الخاص...
میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی (-1312 ق)،خ.دیده شد.
محمد صالح بن محمد حسن مازندرانی،بعد از 10 مقدّمه،شروع مسأله.
عبد الوهاب بن محمد علی شریف قزوینی(سدۀ 13 ق.)،شاگرد صاحب ریاض و صاحب مفتاح الکرامه.
-الحمد للّه الّذی تقدس ذاته عن الترکیب.
علی لوزدری(یا دوزدری)(-خ 1290 ق)،خ.
کربلا.
علی بن محمد علی طباطبایی،صاحب ریاض (-1231 ق).
-الحمد للّه رب العالمین...
سید محمد کاظم بن عبد العظیم طباطبایی یزدی (-1337 ق)،تالیف:1300 ق.ط.تهران، 1317 ق.
محمد بن ابراهیم لواسانی(-1317 ق)،خ.دیده شد.
محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی (-1306 ق).
محمد بن علی موسوی نوری(-1325 ق)،خ.
نجف
سید مهدی بن مرتضی بحر العلوم(-1212 ق)، خ.فیض آباد هند.
نظر علی بن سلطان محمد طالقانی(-1306 ق)، ط.تهران،1304 ق(با مناط الاحکام).
ماء لا یکفی الا لاحدهم،رسالة فی
محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،خ.موجود.
جعفر بن علی نقی طباطبایی حائری
ص:92
(-1320 ق).
ناشناخته.نسخه آن در 80 صفحه دیده شده.
معلم ثانی ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق).
فارسی ردّ بر تریاق فاروق،از محمد باقر همدانی (-1319 ق)،تألیف:1307 ق،ط 1308 ق.
-الحمد للّه رب العالمین و الصلاة و السّلام علی اسم اللّه الرضی...
الاجتهاد،کتاب-کتاب الاجتهاد
محمد بن حارث بحرانی،در یک مقدمه،ابواب و خاتمه.
-اللهم لک الحمد ناصب اعلام الهدایة
در رد اخباریّه،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی(-1206 ق)،در 7 فصل،تالیف 1155 ق،ط تهران،1314 ق(با عدّة الاصول شیخ طوسی)،1317 ق(هم در فهرست چاپی عربی و هم در فارسی آمده است).
-الحمد للّه الذی اوجب علی العباد الاجتهاد...
اصول،از میرزا محمد بن حسن شیروانی (-1098 ق)،خ.فیض آباد.
محمد بن احمد احسائی که در جواب عبد اللّه بن محمد علی قطیفی نگاشته.
اصول،تقریرات آخوند خراسانی،از شاگردش ابو الحسن بن عباس اشکوری(1292 ق-)
ابو القاسم بن محمد صادق نورائی(-1305 ق)، خ.موجود.
ابو القاسم کلانتری(-1292 ق)،خ.موجود.
محمد باقر وحید بهبهانی(-1206 ق).
محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی(-1331 ق)، ط.تهران،1296 ق.
شیخ محمد حسین بن محمد حسن معین اصفهانی معروف به کمپانی.
حسین تربتی(-ح 1300 ق).
-الحمد للّه الذی جعل لکلّ شئ اصلا...
ص:93
راحت حسین رضوی کوپال پوری(1297 ق-)، تالیف در نجف:1330 ق.
محمد رفیع بن فرج گیلانی(-1161 ق).
صالح بن حسن داماد معروف به عرب (-1303 ق)،ط 1296 ق(با مفاتیح سید محمد مجاهد).
طاهر بن عبد علی(معاصر).
عبد الرحیم بن نصر اللّه گلی بری(-1334 ق).
عبد العظیم بن محمد لواسانی،شاگرد شریف العلماء،مستخرج از روض المحصلّین او،خ.
تهران.
عبد الواسع بن محمد حسینی زنجانی (-1291 ق)،خ.دیده شد.
محمد علی بن محمد صادق شیرازی،تألیف:
1276 ق)،خ.کربلا.
محمد علی بن مهدی آرانی(-1325 ق).
محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی (-1306 ق).
شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق)،خ.سامراء.
-التقلید لغة جعل الغیر ذاقلاده
مسیح بن محمد سعید تهرانی(-1263 ق).
محمد مهدی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1292 ق)،خ.دیده شد.
محمد تقی بن عبد الکریم جعفری تبریزی (1343 ق-).
زین الدّین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق).
ص:94
محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(-پس از 900 ق).
علی بن احمد آل عبد الجبار قطیفی(سدۀ 13 ق).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-205 ق).
ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،ط 1298 ق.
محمد بن مرتضی ملا محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،خ موجود.
نحو،از محسن بن عبد الکریم حسینی،ط.
اصول،از ابو القاسم بن محمد علی نوری کلانتری،خ.دیده شد.
محمد حسن آشتیانی(-1319 ق)،ط 1315 ق.
محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی(1306 ق)، خ.نجف.
مصطفی بن حسین کاشانی(-1336 ق)،خ.
دیده شد.
مهدی بن صالح حکیم نجفی،تألیف:
1308 ق.
عبد النّبی و فسی عراقی(معاصر).به نام إعلام العامة فی صحة الحج مع العامة.چاپ شده
نیز از عبد النّبی.
ابو عبد اللّه بن ابی القاسم زنجانی(-1313 ق)، خ.موجود.
علی بن حسین جامعی عاملی،شاگرد محدث جزائری.
-الحمد للّه کثیرا...
ص:95
محمّد رستمداری به شاه عباس صفوی(جلوس:
996 ق)اهداء کرده،خ.دانشگاه تهران.
-یا من دلّ بجوده علی وجوده.
محمد مهدی بن ابی ذر نراقی،تألیف:
1180 ق،خ.تهران،کاشان.
-الحمد للّه الّذی اجمع عقول العقلاء
ص:96
(-298 ق).
شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق).
-الحمد للّه الموفق و الملهم
محمد حسین بن محمد مهدی گرهرودی (-1314 ق)،خ.کاظمین.
پاسخهای فیلسوف سبزواری هادی بن مهدی متخلّص به اسرار(-1289 ق)،به پرسشهای سمیع خلخالی،در شرح بعضی کلمات امیر المؤمنین(علیه السلام).
پاسخهای فیلسوف سبزواری به پرسشهای اسماعیل بجنوردی متخلّص به عارف.در انشقاق قمر،رجعت اهل البیت،ظهور حجت،معاد جسمانی و...
-الحمد للّه الودود واجب الوجود...
فارسی،کلام،در پاسخ 6 سؤال اهل قم.
الکلامیة
فارسی،پاسخ به پرسشهای صادق سمنانی، نسخه های خطی هر4 عنوان موجود است.
تاج العلماء علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی (-1312 ق).
حسین بن آقا بزرگ قزوینی حائری(معاصر).
درویش علی بن حسین بغدادی(-ح 1277 ق).
محمد محسن بن محمد حسین زنگی پوری (-1325 ق).
ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری(-پس از 1310 ق).
فارسی،کلام،از احمد علی محمدآبادی،ط.
علی بن عبد اللّه بحرانی(-1318 ق)،ط.
بمبئی،1316 ق.
فارسی،در ردّ شبهات عبد العزیز دهلوی،از محمد قلی بن محمد بن حامد کشمیری
ص:97
(-1260 ق).
-الحمد لمن علمنا ان نقول
ص:98
بحر العلوم،خ.نجف.
ابو جعفر احمد بن حسین بن مهران اهوازی ملقب به دندان،محمد بن حسن صفار(-290 ق)از او روایت کرده است،مذکور در رجال نجاشی و فهرست.
احتجاجات پیامبر(صلی الله علیه و آله)،ائمّه و صحابه،از ابو منصور احمد بن علی طبرسی(سدۀ 5 ق)،ط.مکرر.
-الحمد للّه المتعالی عن صفات المخلوقین.
ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی(-274 یا 280 ق).
ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی،مذکور در رجال نجاشی و فهرست.
ابو علی حسن بن محمد نهاوندی.مذکور در رجال نجاشی.
ابو محمد حسن بن موسی نوبختی(سدۀ 2 و 3 ق)
احادیث کتب عامه،از محمد جواد بن حسن بلاغی(-1532 ق)؛ط.
ابو مقاتل صالح دیلمی.مذکور در رجال نجاشی.
فخر الدین بن محمد علی بن احمد بن طریح (-1085 ق).
ابو احمد محمد بن زیاد بغدادی ازدی (-217 ق).
ابو جعفر محمد بن عبد اللّه حمیری قمی(سدۀ 3 و 4 ق).
مومن الطاق ابو جعفر محمد بن علی بن ابی طریفۀ بجلی کوفی.
ابو محمد یونس بن عبد الرحمان،نجاشی یاد کرده.
الخمسه)
محمد بن علی آل حرز الدین(-1365 ق)،
ص:99
تالیف:1331 ق،در 2 مجلد،خ.نجف.
فارسی و عربی،از محمد بن علی حرز الدین نجفی،تالیف:1322 و 1324 ق،در چند مجلد.
شیخ الطائفه ابو القاسم سعد بن عبد اللّه اشعری (-229 یا 301 ق).
در مناظره با ملل مختلفه،از تاج العلماء سید علی محمد نقوی(-1312 ق).
هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)،تألیف:
1105 ق.
-الحمد للّه الذی اوضح سبیل الرشاد
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در فهرست ابن ندیم.
بعضی از متأخرین،مطالبی در رد بابیّه دارد،خ.
نجف.
محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی، شاگرد وحید بهبهانی.
رد بر رسالۀ حسن الایجاز فی ابطال الاعجاز،از محمد ابراهیم بن آقا رضا اصفهانی،اهداء به محمد خالصی،ط.تهران،1342 ق.
فارسی،داستان،از موریس لبلان،ترجمۀ عنایت اللّه شکیباپور،ط تهران،1306 ق،2 مجلد.
ادعیه،کفعمی(-905 ق)از آن نقل کرده است.
محمد بن تاج الدّین حسن فاضل هندی(-1135 یا 1137 ق)،خ.موجود.
فارسی،رسالۀ عملیه از محمد تقی آقا نجفی (-1332 ق)،ط 1296 ق.
احمد بن ابی خالد طبیب،تیفاشی در کتاب الاحجار مؤلّف 640 ق از آن نقل کرده است.
ص:100
احمد بن یوسف تیفاشی،در انواع احجار(25 نوع)،تالیف:640 ق،خ.نجف.
الافراد)
فیض کاشانی(-1091 ق).
ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی (-283 ق).
عبد المهدی بن عبد الحسین مطر نجفی(معاصر)، ط.مکرر
اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1237 ق).
فارسی،مقتل،از فاضل خراسانی.
مجموعۀ قصائد عربی،از 22 شاعر،در رثاء جعفر بن مهدی قزوینی حلّی(-1298 ق)، جامع:سید حیدر حلّی(-1304 ق).
صاعد بن احمد رازی.
در معنی و فلسفۀ دین،از محمد بن خلیل عاملی جبشیشی(1327 ق-)،تالیف:1354 ق.
-(پس از تسمیه و تحمید)نزولا علی رغبة کثیر من الشبان
محمد صالح پوست فروش کاظمی(1327 ق-)، ط.بغداد،1352 ق.
مقدس زنجانی حکایت سلمان فارسی را در مفتاح الجنه از این کتاب نقل کرده است.
الاحوال)
محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی (-1259 ق)،تألیف:1238 ق.
فارسی،برای دانش آموزان،ط.ایران.
فارسی،از محمد جعفر بن عبد الصاحب خشتی دوانی،تالیف:1290 ق.
ص:101
ابراهیم بن ساجدین موسوی(1342 ق-)، تقریرات اصولی استادش ابو القاسم خوئی و تقریرات فقهی استادش میرزا باقر زنجانی.
ص:102
بن محمد باقر حجت طباطبایی(-1337 ق)،ط بغداد،1331 ق(با بعضی از منظومه های او).
-احمدک اللهم یا من لا تعد
آلاءه حمدا بلا عدّ وحدّ
شرح مقدمۀ رسالۀ الفیه،از محمد باقر بن زین العابدین خوانساری(-1313 ق)،صاحب روضات.
هادی بن حسین صائغ بحرانی(1302-)،خ.
نزد مولف.
ط.هند.
اردو،مثنوی،در تاریخ چهارده معصوم(علیهم السلام)،از سلامت علی لکهنوی معروف به میرزا دبیر (-پیش از 1311 ق).
تفسیر سورۀ یوسف،از علی محمد بن محمد تاج العلماء(-1312 ق)،ط.عظیم آباد هند، 1305 ق.
فارسی،از احمد بن نصر اللّه قاضی زاده تتوی (سدۀ 11 ق)،برگرفته از تاریخ الفی مولف.خ.
آستان قدس،ش 4168(1256 ق)و 2 شمارۀ دیگر.
-احسن القصص بیا و بنگر گر چشم خورد بین داری
فارسی،از محمد بن ابی زید حسینی ورامینی، تالیف:740 ق،برای تلخیص آن-لوامع الانوار.
-سپاس و حمد آفریدگاری را که منزّه است از کلّ اشیاء
اردو،منظوم،در مدایح و مراثی،از ابن حسنین ادیب ملقب به زائر،ط.هند.
فارسی،در سیاق،برای مدارس ابتدایی،ط.
تهران-1329 ق.
فارسی،از علی فرهومند،برای مدارس ابتدایی، ط.تهران،1329 و 1343 ق؛1317 ش.
فارسی،حکایات،قصص و اشعار،از حسین بن ابو الحسن دزفولی(-1347 ق).
ص:103
ابو الحسن علی بن نقی رضوی لکهنوی(-ح 1340 ق).
-باقیات الصالحات فی تتمیم روضات
الجنات
سید مهدی بن محمد خوانساری،برادرزادۀ صاحب روضات،ط.بغداد،در 2 جزء.
ابو نصر فارابی(-339 ق)،ط.مصر،1949 م (چاپ دوم).
ابو نصر فارابی.
فارسی،از عبد الرّشید گویا گجنی(-1329 ق)، در حلّیت متعه است.
حسین بن ابراهیم قزوینی(-1208 ق).
محمد بن حسن هروی(-1322 ق).
فارسی،در رد بابیّه،از محمد نقی تاجر همدانی (-ح 1340 ق)،ط.ج اوّل،تهران،1327 ق.
فارسی،در مباحث کلامی،از موسی بن محمد باقر اسکوئی(معاصر)،تالیف:1327 ق.ط.
نجف،1343 ق.
قاضی نور اللّه شهید شوشتری(-1019 ق)خ.
آستان قدس،ط.مکرّر.
-الحمد للّه الذی جعل مقام شیعة الحق علیّا.
عبد اللّه سماهیجی(-1135 ق)،در ردّ بر صاحب مدارک.
الاحکام،کتاب-کتاب الاحکام
حسن علی هندی.ط.
قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).
فارسی،نجوم،از ابو الخیر تقی الدین محمد بن محمد فارسی،شاگرد صدر الدین محمد دشتکی (-903 ق).
-و الا ستعان من اللّه العزیز الحکیم
ص:104
احکام الادویة-الادویة القلبیة
فارسی،از محمد تقی بن ابی طالب یزدی اردکانی(-1268 ق)
-(پس از خطبه)عرض می کند نیازمند تایید سبحانی محمد تقی...
از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).
فارسی،از محمد هادی بن مهدی نقوی (1228 ق-)،ط.لکهنو،1265 ق.
فقه،از حیدر علی بن میرزا محمد شیروانی(سدۀ 12 ق)خ.کاظمین.
دلدار علی بن محمد معین نقوی(-1235 ق).
-الحمد للّه المفضل المنعام
نور الدین علی بن حسین محقّق کرکی (-940 ق).
-الحمد للّه حمدا کثیرا کما هو اهله
نعمت بن علاء الدین طریحی(سدۀ 13 ق).
یوسف بن علی فقیه عاملی،تالیف:1350 ق.
-نحمد اللّه تعالی اذ وفقنا لاعتناق الدین الحنیف
فارسی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی (-1369 ق).
نجوم،از محمد منجّم حسینی،خ.نجف (1212 ق).
فارسی،فقه،از علامه مجلسی(-1110 ق)،در 5 فصل.
-الحمد للّه الذی لا یبقی الاّ وجهه.
محقق کرکی(-940 ق).
جعفر بن خضر جناجی(-1228 ق).
-الحمد للّه علی ما انعم
ص:105
محمد حسن صاحب جواهر(-1266 ق)،از اجزاء نجات العباد،برگرفته از جواهر.
حسن بن دلدار علی نقوی(-1260 ق).
عبد اللّه سماهیجی.
بهاء الدین محمد بن محمد باقر مختاری نائینی (-1140 ق)،خ.قم.
در زیارات،از شهید اول،(-786 ق)،خ.
سامراء.
-الحمد للّه علی ما اجزل من عطایاه
فارسی،از مهدی علی بن مقصود علی هندی (سدۀ 13 ق)،خ.نجف.
-الحمد للّه رب العالمین
احکام الاموات-ارجوزه...
محمد حسن آشتیانی(-1319 ق)،ط.(با ازاحة الشکوک او).
ابو طالب بن ابی القاسم زنجانی(-1329 ق)، خ.دیده شد.
شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق)،ط.تهران،1315 ق.
ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ مفید (-413 ق).
الایمان
در تحقیق ایمان و کفر،از محمد بن شجاع قطان انصاری.
فارسی،در عبادات،از محمد هاشم بن زین العابدین خوانساری(-1318 ق)،ط.ایران، 1316 ق.
از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).
محیی الدین یحیی بن ابی الشکر مغربی،خ.
نجف.
ص:106
عبد الکریم بن عبد الرضا حلّی،به دستور محمد علی شهرستانی برای محاکم شرعیه تالیف شده، ط.بغداد،1342 ق.
گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی (1303 ق-)،ط.بمبئی.به فارسی نیز ترجمه کرده.
احکام الجنائز-احکام الاموات
فارسی،از میرزا عیسی قائم مقام فراهانی، مرتب بر مقدمه و 8 باب.
علی اکبر بن محمد باقر آیجی اصفهانی (-1232 ق).
در حوادث طبیعی(کسوف،خسوف ،هاله...)، تالیف:598 ق،خ.دیده شد.
فارسی،خ.نجف(پیش از 1080 ق).
-الحمد للّه رب العالمین و العاقبة للمتقین
کاشف الغطاء،به دامادش محمد بن صالح موسوی(-1263 ق)نوشته.
از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید اسکافی(-381 ق).
نور الدین علی بن حسن محقق کرکی (-940 ق).
فارسی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی (-1369 ق)ط.تبریز.
ابو القاسم علی بن محمد خزّاز(سدۀ 4 و 5 ق).
محمد حسن بیک،تألیف:1349 ق.
گجراتی از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی (1303 ق-)،در 3 جزء:اصول دین،طهارت و صلاة.
محمد علی بن کاظم بن مقدس اعرجی(سدۀ 13 ق).
ص:107
اردو،از علی بن ابو القاسم قمی لاهوری،ط.
لاهور.
فی البروج و المنازل...)
شیخ طریخی،خ.موجود.
فقه،خ.آستان قدس.
از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید،محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).
اعجاز حسین امروهی،داماد مفتی عباس شوشتری(-1306 ق).
از اجزاء تهذیب الشیعۀ ابن جنید،محمد بن احمد اسکافی(-381 ق).
برگرفته از فتاوی شیخ جعفر کاشف الغطاء.
ابو عبد اللّه حسین بن علی بزوفری که از هارون تلعکبری(-385 ق)روایت می کند.
فارسی،از محمد قلی بن محمد نیشابوری کنتوری(-1260 ق)،در یک مقدّمه و 12 باب، ط.
محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).
محمد بن سلیمان تنکابنی.
محمد بن عاشور کرمانشاهی(سدۀ 13 ق)،خ.
دیده شد.
گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی،ط.به فارسی هم ترجمه کرده.
ابو النضر محمد بن سائب کلبی(-146 ق).
ابو بکر رازی،ظاهرا محمد بن زکریا رازی (-311 ق).
ابو الحسن عباد بن عباس طالقانی(-335 ق).
ص:108
ابو الحسن علی بن موسی قمی،مذکور در الفهرست ابن ندیم.
فارسی،از ابو معشر جعفر بن محمد بلخی (-272 ق)،خ.آستان قدس،ش 5418.
-الحمد للّه...
منطق،از تقی الدین حسن بن علی بن داود حلّی (647 ق-).
محمد بن دلدار علی نقوی نصیرآبادی (-1284 ق).
-الحمد للّه المفضل المنعم
گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی،به فارسی نیز ترجمه کرده.
فقه،از محمد باقر بن عبد المحسن اصطهباناتی شهید(-1326 ق)،در 2 مطلب،خ.دیده شد.
محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،خ.نجف.
مفید بن محمد نبی بحرانی متخلص به داور (پس از 1320 ق).
حیدر علی بن محمد بن حسن شیروانی،خ.
تبریز.
ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ مفید (-413 ق)،در چند باب،خ.دیده شد.
-الحمد للّه الذی هدی العباد الی معرفته
اردو،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی (-1304 ق)،ط.هند.
عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).
گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی(1303 ق-)،ط.
ابو تراب بن ابی القاسم موسوی خوانساری (-1346 ق).
-الحمد للّه کما ینبغی ان یحمد
ص:109
در احادیث نبوی(صلی الله علیه و آله)،از عبد اللّطیف رازی، مرتب بر 2 باب،خ.موجود.
در جواب«ایهما»یا:البرهان المبین فیمن یجب اتباعه من النبیین:
در اثبات تفضیل پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله)،از هادی بن عباس آل کاشف الغطاء،تالیف:1335 ق، ایهما در فضیلت مسیح ع تالیف شده بود.
ص:110
عوارض حمل،ولادت و سایر احکام زنان،ط.
هند.
فارسی،از سعید نفیسی.
فارسی،نیز از سعید نفیسی،ط.تهران، 1308 ش.
فارسی،ایضا از سعید نفیسی،در 3 مجلد،ط.
تهران،1309،1310 و 1319 ش؛مکرّر.
حیدر علی بن محمد بن حسن شیروانی(زنده در 1129 ق).
محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق).
عبد اللّه بن اصیل،به اسم شمس الدین عبد اللّه وزیر نگاشته،در مقدمه و 2 مقاله،خ.نجف.
-تعالی جناب ذاته
فارسی،از محمد خان بهادر منشی بوشهری،ط.
بمبئی،1328 ق؛کلکته،1910 م.
محمد صالح بن عبد الواسع خاتون ابادی (-1116 ق).
اردو،در احوال ممتاز العلماء محمد تقی نقوی نصیرآبادی(-1289 ق)،از نوادۀ او مهدی بن محمد نقی.
الاحیاء و الاموات)
محمد بن دلدار علی نقوی(-1284 ق)،تألیف:
1236 ق،خ.نجف.
در شرح تهذیب الحدیث،از محمد تقی بن مقصود علی مجلسی(-1070 ق).
ص:111
شرح ناتمام دروس،از محمد علی بن صدر الدین موسوی عاملی(-1274 ق).
فارسی،در منطق،از علیقلی بن قره چغای خان، شاگرد آقا حسین خوانساری،خ.آستان قدس.
-(بعد الحمد)این کتابی است از تالیف کمترین کمتران علی قلی بن قره چغای خان.
فارسی،تعلیم رسم الخط کوفی،از زین العابدین بن فتح علی خوئی صفوی،تالیف و طبع:
1323 ق.
در أحوالات دانشمندان و بزرگان سدۀ 10 ق،از آقا بزرگ تهرانی،آغاز تألیف:1344 ق.جزء انتشارات دانشگاه تهران چاپ شده
السنّة باماتة البدعة
فارسی،جواب باب هشتم تحفة الاثنی عشریّة الدّهلویّة،از دلدار علی بن محمد علی نقوی (-1235 ق)،ط.هند.
-الحمد للّه الّذی امات البدعة
محمد علی بن محمد علی استرابادی.
عبد علی بن احمد آل عصفور.
فارسی،از شاه حسین بن ملک غیاث الدین محمد،در تاریخ سیستان،تألیف:1027 ق،ط.
تهران،1344 ش.
میرزا محمد حسن آشتیانی(-1319 ق)،خ.
نجف.
نور الدین علی بن حسین محقّق کرکی (-940 ق).
-الحمد للّه کما هو اهله
اردو،ط.هند.
مجموعة کلمات علی بن طاوس،از ابو محمد حسن بن هادی موسوی آل صدر الدین کاظمی (-1354 ق).
ص:112
به ابن مدینی(-234 ق).
در فقه امامیه،از ابو حنیفه نعمان بن محمد قاضی مصر(-363 ق)،کراجکی(-449 ق)آن را اختصار کرده و الاختیار من الاخبار نام نهاده است.
ابو محمد هشام بن حکم(-199 ق)
میر محمد رضا معاصر علامه مجلسی از آن نقل کرده است.
الاخبار المسلسله-المسلسلات
ادبیات،از ابو بکر محمد بن حسن بن درید (-321 ق)صاحب جمهرة اللغة روایت شده،خ.
بیت المقدس.
ابو علی احمد بن محمد بن عمّار کوفی (-346 ق).
ابو بکر محمد بن عمر معروف به جعابی (-355 ق).
ص:113
(-283 ق).
ابو بکر محمد بن یحیی معروف به صولی(-335 یا 336 ق).
ابو العباس بن نوح استاد نجاشی،در اخبار نواب وکلاء اربعۀ حضرت حجت(علیه السلام).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ایضا از ابو احمد جلودی.
محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق).
ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق)، از مشایخ شیخ مفید.
ابو بکر محمد بن یحیی صولی شطرنجی (-336 ق).
ابو الحسن علی بن محمد سمیساطی(معاصر ابن ندیم).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-302 ق).
موسی الرضا(علیه السلام))
ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ هارون تلعکبری(-385 ق).
ابو العباس احمد بن محمد معروف به ابن عقده (-333 ق).
ابو المفضّل محمد بن عبد اللّه شیبانی(-387 ق).
ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ابو منصور ظفر بن حمدون بادرائی(سده 4 ق).
ص:114
ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه،شیخ صدوق (-381 ق).
وهب)
شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).
(-100 ق))
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-302 ق).
و انتخاب اشعار او)
محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق)
حنیفه نعمان بن ثابت)
ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ هارون بن موسی تلعکبری(-385 ق).
جعفر المنصور)
ایضا از دبیلی.
ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).
اخبار ابی عتاب-کتاب ابی عتاب
(-211 ق))
ابو العباس احمد بن عبید اللّه بن عمار ثقفی (-319 ق).
محمد بن عثمان عمری از نواب اربعه)
ابو نصر هبة اللّه بن احمد کاتب معروف به ابن برنیة(نوادۀ ام کلثوم بنت ابی جعفر عثمان بن سعید).
قاری)
ابو بکر محمد بن یحیی صولی(-335).
صاحب بن عباد طالقانی.
ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-302 ق).
ابو العباس احمد بن عبید اللّه بن عمار ثقفی
ص:115
(-319 ق).
محمد بن منظور(-711 ق)،ط.مصر،1343 ق.
ابو عبد اللّه احمد بن محمد جوهری(-401 ق)، صاحب مقتضب الاثر.داود حضرت رضا(علیه السلام)و ائمّۀ پس از ایشان را خدمت کرده است.
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
(105 ق))
ابو الحسن علی بن محمد بن بسّام شاعر بغدادی (-303 ق).
ابراهیم بن سلیمان نهمی،حمید بن زیاد (-310 ق)از او روایت کرده است.
ابو الحسن علی بن عبد اللّه معروف به ابن مدینی (-234 ق).
ابن بسّام(-303 ق).
ابو بکر محمد بن یحیی صولی(-335 ق).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی.
عرفان،از قطب العارفین محمد بن احمد آملی، تالیف:1297 ق(-اخبار الاسرار)،ط 1300 ق.
ابو عبد اللّه حسین بن حمدان جنبلانی (-346 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی(-356 یا 357 ق)،صاحب الاغانی.
ضمن مجموعه ای از میر عبد الفتاح بن علی حسینی مراغی،تالیف:1246 ق،ط 1274 ق.
ص:116
ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی(-274 یا 280 ق).
ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).
تاج الدین محمد بن قاسم دیباجی نسابه (-776 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)، امیة بن عبد اللّه(-5 ق)شاعر دورۀ جاهلی بود که پیامبر(صلی الله علیه و آله)را درک کرد ولی مسلمان نشد.
ص:117
ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-205 ق).
ابو العباس احمد بن علی نجاشی(-450 ق).
عبد اللّه
ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم بن حمدون کاتب ندیم امام هادی و امام عسکری علیهما السّلام.
ابو منذر هشام کلبی(-205 ق).
ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم امام هادی و امام عسکری علیهما السّلام.
کلیب
ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم.
ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم.
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم کاتب ندیم.
ابو احمد جلودی(-332 ق).
ابو احمد جلودی(-332 ق).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)، آنان اصحاب سلیمان بن صرد خزاعی(-65 ق) بوده اند.
ابو غالب،ظاهرا ابو غالب احمد بن محمد زراری (-368 ق).
ص:118
ابو الحسن علی بن عبد اللّه معروف به ابن مدینی (-234 ق).
ابو عبد اللّه احمد بن محمد جوهری(-401 ق).
(-326 ق))
ابو الفرج علی بن حسین صاحب الاغانی (-336 ق).
ابو اسحاق ابراهیم بن سلیمان نهمی(سدۀ 3 ق)، حمید بن زیاد(-310 ق)از او روایت کرده است.
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ابو احمد جلودی(-332 ق).
ص:119
-حدثنا بشر بن مروان الاسدی
ناجی)-کتاب الحریث بن راشد
ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).
ابو احمد عبد العزیز یحیی جلودی(-332 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.
و اخبارهم
ابو منذر هشام بن محمد سائب کلبی نسابه (-206 ق).
ابو احمد جلودی.
ابو منذر هشام کلبی.
کتاب خالد
ابو مخنف لوط بن یحیی.
ابو جعفر محمد بن سلمۀ یشکری،استاد ابن السکیت(-243 ق).
امین الواعظین اسد اللّه انصاری شوشتری (1271 ق-).
ص:120
شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق).
ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ تلعکبری(-385 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی حلودی(-332 ق).
رؤبه در شعر و لغت معروف بود.
علی بن عبد اللّه معروف به ابن مدینی(-234 ق).
نیز از ابن مدینی.
ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، تألیف:332 ق،ط.مصر،1357 ق.
ص:121
در ذکر فرزندان ابی طالب و علی علیهما السّلام که زینب نام داشته اند،از یحیی عبیدلی نسابه (-277 ق)،ط.مصر،1333 ق(با السیدة زینب در یک جلد).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ابو عبد اللّه حسین بن محمد ازدی کوفی،سفیان شاعر اهل بیت بوده است.
علیه السّلام)
ابو عبد اللّه حبیش بن مبشر(سدۀ 3 ق).
ابو احمد عبد العزیز جلودی(-332 ق).
شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).
ابو العباس احمد بن عبید اللّه بن عمار ثقفی (-319 ق).
وی صحابی پیامبر،و از یاران امیر المؤمنین در صفین و کاتب امام حسین(علیه السلام)بود،از ابو مخنف لوط بن یحیی(-157 ق).
ابو احمد عبد العزیز جلودی(-332 ق).
ابو عبد اللّه احمد بن عبد الواحد معروف به ابن حاشر و ابن عبدون(-423 ق)،سید الشعراء لقب اسماعیل بن محمد حمیری(-173 ق)بود که امام صادق(علیه السلام)به او اعطاء فرموده بودند.
ابو بشر احمد بن محمد العمی،مستملی ابو احمد جلودی(-332 ق).
ابو عبد اللّه احمد بن محمد جوهری(-401 ق).
اسحاق بن محمد،مذکور در رجال نجاشی.
صالح بن محمد صرامی از مشایخ ابو الحسن احمد بن محمد جندی مذکور در رجال نجاشی.
ابو احمد عبد العزیز جلودی(-332 ق).
ص:122
ابو بکر محمد بن یحیی صولی شطرنجی (-335 ق).
ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق)، شبیب بن یزید شیبانی(-77 ق)رئیس فرقۀ شبیّبیه از فرق نواصب.
ابو احمد جلّودی(-332 ق).
فقه،از عبد علی بن احمد بحرانی،برادر صاحب حدائق.
ابو عبد اللّه مرزبانی(-378 ق).
ابو هفان عبد اللّه بن احمد عبدی بصری(سدۀ 3 ق).
با منتخبات اشعار،به ترتیب زمانی از بشار بن بزد تا ابن معتز،از ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).
ابو دلف ازدی(محمد بن مظفر)که ظاهرا معاصر نجاشی بوده است.
ابو بکر محمد بن یحیی صولی شطرنجی (-335 ق)،به ترتیب حروف.
ابو الفضل یحیی بن حمیدۀ حلبی نحوی معروف به ابن ابی طی(-630 ق)،خ.لندن(اخبار شعراء الشیعة).
محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق)، صاحب اسماعیل بن عباد وزیر(-385 ق) صاحب تصانیف است که شیخ صدوق عیون اخبار الرضا(علیه السلام)را به نام او نوشته است.
ابو بشر احمد بن ابراهیم عمی،صاحب الزنج محمد علوی(-270 ق)است که با خلفای عباسی معارض بوده است.
اسد بن معلی بن اسد عمی(سدۀ 3 ق).
(حسین بن علی بن حسن مثلث) ابو الحسن علی بن ابراهیم شریف جوانی،
ص:123
نجاشی ذکر کرده،حسین بن علی بن حسن مثلث در 169 ق در موضع«فخ»به شهادت رسید.
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ص:124
شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق)نیز-جنات النعیم،جنة النعیم و رساله فی فضل عبد العظیم.
عبد اللّه بن بدیل بن ورقاء و خزاعی صحابی غازی،شهید در صفین در 36 ق،از محمد علی حزین(-1181 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)، عبد اللّه صحابی مولود در حبشه و کریم و ممدوح شاعران بود.
برادر حسن مثلث ملقب به عبد اللّه محض،از ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی (-283 ق).
ابو العباس احمد بن محمد کاتب معروف به ابن عماد ثقفی(-319 ق).
شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).
ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).
ابو احمد جلودی(-332 ق)،عجاج،عبد اللّه بن رؤبۀ تمیمی(-90 ق)شاعر مخضرمی بود.
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ابن ابی الازهر محمد بن مزید فوشنجی (-352 ق).
ابو احمد عبد العزیز جلودی(-332 ق).
جمال الدین ابو الحسن علی بن یوسف قفطی (-646 ق)،ط.مصر،1326 ق.
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
حافظ ابو بکر محمد بن عمر تمیمی بغدادی
ص:125
معروف به قاضی جعابی(-355 ق).
ابو اسحاق ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).
ابو الحسن علی بن محمد بن بسام(-303 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ایضا از ابو احمد جلودی(-332 ق).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 یا 206 ق).
ابو علی محمد بن محمد،مذکور در معالم العلماء ابن شهر آشوب(-588 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.نیز- کشف العوار.
ابو علی احمد بن محمد صولی،از مشایخ شیخ مفید(-413 ق).
ابو طالب عبید اللّه بن ابی زید انباری(-356 ق).
ابو بکر محمد بن احمد بغدادی معروف به ابن ابی الثلج کاتب(-325 ق).
ابو عبد اللّه محمد بن زکریا بن دینار غلابی (-298 ق).
ابو عبد اللّه مرزبانی(-378 ق).
ص:126
ابو الحسن علی بن محمد علاّن رازی کلینی، دائی محمد بن یعقوب کلینی.
ابو بکر محمد بن یحیی صولی(-335 ق).
ابو احمد جلودی(-332 ق).
ابو منذر هشام کلبی.
ابن مدینی،علی بن عبد اللّه(-234 ق).
ابو الحسن محمد بن حسین شریف رضی (-406 ق).
ابن مدینی.
ابو احمد جلودی.
ابن مدینی.
محمد بن اسحاق مطلبی(-151 ق)،خ.بغداد.
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.
ایضا از جلودی.
ابو منذر هشام کلبی(-205 یا 206 ق).
اردو،مقتل،ط.هند.
ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).
ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).
اخبار المتنبّی-اخبار ابی الطیب
علی قلی میرزا اعتضاد السلطنة(-1298 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی.
ص:127
ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).
نصر بن مزاحم منقری(-212 ق).
ابو احمد عبد العزیز جلودی.
ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-205 یا 206 ق).
ابو احمد عبد العزیز جلودی.
ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثقفی کوفی (-283 ق).
ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثفقی (-283 ق)،از دودمان عمّ مختار(-67 ق).
نیز-اخذ الثار و مختارنامه
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
ابو مخفف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق)،ط.
مکرّر،از جمله در 1287 ق(در آخرج 10 بحار).
-قال ابو مخنف...انّه لما قتل مولانا و مولی کلّ مؤمن و مؤمنة الحسین
شیخ ابو جعفر محمد بن حسن بن علی طوسی (-460 ق).
بو یعلی محمد بن حسن جعفری،شاگرد شیخ مفید.
شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).
نصر بن مزاحم منقری کوفی(-212 ق).
ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).
ابو احمد جلودی(-332 ق).
ص:128
یحیی بن حسن عبیدلی عقیقی(-277 ق).
ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).
صالح بن درویش بغدادی(-1261 ق).
ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).
مسعودی.
ابو منذر هشام کلبی نسابه(-205 یا 206 ق).
ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی(-157 ق).
ایضا از ابو مخنف.
ابو عبد اللّه حسنی،ابن ندیم مؤلّف را از علماء شیعه می شمارد.
ابو عبد اللّه حسین حسینی.
ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).
ابو منذر هشام کلبی(-206 ق).
ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).
ابو منذر هشام کلبی(-206 ق).
نیز از ابو منذر هشام کلبی(-205 یا 206 ق).
ابو احمد جلودی(-332 ق).
ابو اسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید ثفقی (-283 ق)،نیز-اخبار آل ابی طالب و المبیضة فی اخبار مقاتل آل ابی طالب و مقاتل الطالبین.
ص:129
ابو احمد جلودی(-332 ق).
عباد بن یعقوب رواجنی(-250 یا 271 ق).
جلودی(-332 ق).
غرر اشعاره)
محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق).
ص:130
ابو محمد عمارۀ فقیه یمنی.
محمد علی بن محمد اخباری،در 2 باب.
-یا من هدی المؤمنین الی سواء الصراط.
ص:131
قدس،ش 5416(672 ق).
ابراهیم کفعمی.زبدة البیان از بیاضی است که آن هم برگرفته از مجمع البیان طبرسی است.
ابراهیم کفعمی،علل الشرائع از شیخ صدوق (-381 ق)است.
ابراهیم کفعمی،برگرفته،غریب القرآن از محمد بن عزیز سجستانی.
ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).
تقی الدین ابراهیم کفعمی(-905 ق).
ابراهیم کفعمی.
کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی، تاریخ اختصار:752 ق،اصل اوائل از ابو هلال عسکری(-382 یا 395 ق).
ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).
ابو محمد حسن بن موسی نوبختی،اصل از ارسطاطالیس.
تقی الدین ابراهیم کفعمی(-905 ق)،اصل از علی بن محمد بن یوسف بن ثابت.
تقی الدّین ابراهیم کفعمی،اصل از شریف رضی.
ابراهیم کفعمی،اصل از مطرزی.
ابراهیم کفعمی.
ابو علی احمد بن حسین،معاصر شیخ صدوق (-381 ق).
شیخ صدوق ابن بابویه،خ.موجود.
ص:132
برگرفته از تألیف ابو علی سابق الذکر،از ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان مفید (-413 ق)،خ.آستان قدس،ش 7417 (1351 ق)و ش 1893؛شهید مطهری؛نجف.
-الحمد للّه الّذی لا تدرکه الشواهد
محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،خ.کربلا.
محمد صالح بن عبد الواسع حسینی خاتون آبادی (-1116 ق)،خ.مرعشی.
محمود عباس عاملی(-1353 ق)،ط.بیروت، 1353 ق.
منسوب به محمد بن ابراهیم بن محمد بن هشام.
در اختلافات فقهی اهل کوفه و مدینة،از ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).
ابو بکر محمد بن عمر جعابی(-355 ق).
قاضی نعمان مصری.
محمد بن حسن معروف به میرزای شیروانی (-1098 ق).
محمد حسن آل یاسین کاظمی(-1308 ق).
ظاهرا از خواجۀ طوسی،در ضمن مجموعه ای از آثار او دیده شده.
اردو،از احمد علی برسی(-1316 ق)،ط.
هند.
ابو محمد یونس بن عبد الرحمان مولی آل یقطین، نجاشی یاد کرده.
ابو احمد محمد بن ابی عمیر(-217 ق).
ابو محمد یونس بن عبد الرحمان،مذکور در فهرست شیخ.
ص:133
میر محمد باقر داماد(-1040 ق)،تالیف:
1018 ق،خ.آستان قدس،ش 2438 (1022 ق).
ابو عیسی محمد بن هارون ورّاق،نجاشی یاد کرده.
ابو حنیفه نعمان بن محمد قاضی مصر (-363 ق).
علی بن عباس حسینی.
قاضی سعید قمی،رسالۀ دوم اربعینیات اوست، تألیف:1089 ق.
ابو محمد هشام بن حکم(-199 ق).
ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی(-375 ق)، صاحب مجمل اللّغه و فقه اللّغة.
بین شیخ مفید(-413 ق)و شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق)در بعضی از مسائل کلامی، از ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی (-573 ق).
(فی بعض المسائل):
رضی الدین ابو منصور عمید الرؤسا هبة اللّه بن حامد حلّی(-609 یا 610 ق).
مستر شستر امریکایی،ترجمۀ ابو الحسن موسوی جزائری،ط.تهران.
جمال الدین احمد بن موسی بن طاوس (-ح 673 ق).
میرزا شیروانی.
ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق)، این اثر اختصار الاخبار قاضی نعمان بوده است.
(-ح 231 ق)
ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).
ص:134
284 ق))
نیز از ابو القاسم وزیر مغربی(-418 ق).
ابو تمام حبیب بن اوس طایی(-ح 231 ق):
حسین(-354 ق))
ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).
علی بن حسان بن باقی قرشی،تألیف:653 ق، اصل از شیخ طوسی.
-الحمد للّه ولی الحمد و مستحقه
الطیب)-الاحسن من شعر علی بن الحسن
(-باخرزی نیشابوری(-467 ق))،از ابو الوفاء محمد بن محمد بن قاسم اخسیکتی(-پس از 520 ق)،خ.دیده شد.
-الحمد للّه مستحق الحمد و ولیه
کمال الدین عبد الرحمان بن محمد بن عتایقی (سدۀ 8 ق).
شیخ الطائفة ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق)،اختیار و تهذیبی است از رجال کشی- معرفة الناقلین،خ.موجود.ط.مشهد.
نام دیوان شیخ محمد معروف به شیخ حمادی نوح حلی کعبی(-1325 ق)،در 2 مجلد.
ابو الحسن علی بن ابراهیم قمّی،از مشایخ کلینی (-328 ق).
حسین بن ابراهیم قزوینی(-1208 ق).
ابی تمام حبیب بن اوس طایی(-228 ق).
الحدیث
رضی الدین علی بن طاوس حلّی(-664 ق).
ابو سعید احمد بن محمد بن عبد الجلیل سجزی، در جامع شاهی او درج است.
علی بن احمد عمرانی(-344 ق).
ص:135
فارسی،از علامه مجلسی(-1110 ق)،خ.
آستان قدس،ط.ایران.مکرّر.
فارسی،بزرگتر از کتاب سابق الذکر،مرتب بر فصول،نیز از علامه مجلسی،خ.دیده شد (کتابت 1078 ق)
-الحمد للّه ربّ العالمین.
فارسی،از جمال الدین محمد بن حسین خوانساری(-1125 ق)،برای شاه سلیمان صفوی(-1105 ق)نوشته،مرتب بر 3 فصل و خاتمه،خ.دیده شد.
-الوان ازهار ستایش و اقسام انهار نیایش
فارسی،از محمد صادق بن معزّ الدین،برگرفته از الدروع الواقیۀ ابن طاوس،خ.کربلا.
-الحمد للّه المنفرد بخلق اللّیالی.
فارسی،پزشکی،از زین العابدین علی بن حسین عطّار که در 770 ق به نام شاهدخت بدیع الجمال تألیف کرده،مرتب بر 2 مقاله در ادویۀ منفرده و مرکبه،ط.کانپور،1305 ق.
-امداد حمد بی عدد و اعداد سپاس بی قیاس مبدعی را
فارسی،از عبد اللّه بن محمد اوحدی دقاقی که در 917 ق برای شاه اسماعیل تألیف کرده
-هو المختار فی کل الامور،اختیار کلام انام و افتخار خواص و عوام...
ص:136
فارسی منثور،از خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)خ.نجف.
فارسی،از مظفر بن قاسم گنابادی(سدۀ 11 ق)، مرتب بر فصول.
منسوب به فیض،خ.نجف.
-الحمد للّه علی ما انعم
فی شرح الثار
نجم الدّین جعفر بن محمد حلی ربعی(سدۀ 7 ق).
ص:137
ابو الفضل بن مبارک ناگوری(-1011 ق).
گجراتی،از محمد حسن بن ابو القاسم کاشانی (1303 ق-).
در حکمت عملی،در 4 مقاله،خ.موجود.
-الحمد للّه علی حسیم نعمائه...
ص:138
علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی (-1312 ق).
احمد بن قاضی نصر اللّه تتوی شهید(-پس از 1010 ق).
محمد تقی بن عبد الوهاب استرابادی (-1058 ق).
ص:139
فارسی،از حسن بن روزبهان شیرازی که به نام شمس الدوله محمد پس از 924 از روی اخلاق محسنی در 14 باب نگاشته،خ.آستان قدس، ش 6054(1003 ق).
-نحمدک یا ذا الجود و الفضل و الاحسان.
محمد صادق بن ابو الحسن تهران(سدۀ 14 ق)، در 3 مجلد،خ.نزد فرزند مؤلف.
محمد صالح معروف به آقا بزرگ بن عبد الباقی مازندرانی،نوادۀ محمد صالح مازندرانی (-1081 ق)،داماد محمد تقی مجلسی(-1070 ق).
سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی (-1242 ق)،در یک مقدمه و 4 رکن،خ.نزد اولاد مصنف بوده.
-الحمد للّه الذی ارشدنا الی الدین القویم
خ.لعله لی،استانبول
ص:140
محمد علی خان مظفری،ط.تهران،1328 ق.
فارسی،از آقاخان بن اسد اللّه خان نوائی،ط.
ایران،1316،1318 و 1347 ق.
اردو،ط.هند.
فارسی،از غیاث الدّین منصور بن صدر الدّین محمد حسینی دشتکی شیرازی(-948 ق)،در 2 مجلّد،خ.آستان قدس،ش 3456(949 ق).
-حمد بی حدز ازل تا به ابد
احدی را که جز او نیست احد
ابو عبد اللّه موسی بن قاسم مجلّی،از اصحاب حضرت رضا(علیه السلام).
محمد مؤمن بن عبد الغفور،برادرزادۀ فیض کاشانی،مرتب بر فصول.خ.دیده شد.
-الحمد للّه خالق النفس و قواها
فارسی،از محمد مؤمن بن ابی محمد میاموی (-1306 ق)،که به محمد تقی میرزا رکن الدوله والی خراسان اهداء کرده.
-الحمد للّه الّذی شرح صدور محبّیه بانوار معرفته...سپاس بی قیاس...
محمد تقی معروف به آقا نجفی بن محمد باقر اصفهانی(-1331 ق)،ط.1297 ق(با جامع الانوار در یک مجلد).
احمد بن عبد الرضا(معاصر حرّ عاملی)،خ.
آصفیّۀ دکن(خط مؤلف).
ناصر بن محمد جارودی خطی(معاصر عبد اللّه سماهیجی).
فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،ترجمه و شرحگونه ای از اخلاق ابن مسکویه رازی است.ط.مکرّر.
-حمد بی حد و مدح بی عدلایق حضرت مالک الملکی باشد...
ص:141
شرح وصیّت حضرت امیر(علیه السلام)به امام حسن(علیه السلام).
فارسی،ترجمۀ کتاب طهارة الاعراق ابن مسکویه،ترجمه از نصرت صبیۀ امین التجار اصفهانی،ط.اصفهان،1328 ش.
محمد هاشم بن محمد حسین تنکابنی (-1262 ق)،خ.نزد نوادۀ مؤلّف.
محمد یوسف الموتی،شاگرد ملا صدرا (-1050 ق)،خ.شهید مطهری.
احمد بن محمد بن حسین قمّی(-350 ق).
ابو عبد اللّه حسین بن حمدان حضینی(یا خصیبی)جنبلائی(سدۀ 4 ق).
ابو الحسن علی بن حسین بن بابویه قمی.
(-329 ق)،پدر شیخ صدوق.
حکمت،تالیف گروهی از دانشمندان سدۀ چهارم قمری،ط.بمبئی،1304 ق،خ.آستان قدس،ش 12319.
فارسی،اخلاق،از علی اکبر بن شیر محمد همدانی(-1325 ق).
حکمت،از فاضل هندی،خ.مجلس(خط مؤلف)،آستان قدس،ش 309.
حکمت،از محمد علی بن عبد اللّه یزدی(-پس از 1194 ق).
اخلاق،از علی بن زهرۀ حسینی حلبی(سدۀ 6 ق).
محمد علی شهرستانی(معاصر)،خ.موجود.
شرح ابو المجد اصفهانی برارجوزۀ میر مصطفی، خ.نجف.
در لغت فرس،از قاضی خان بدر محمد دهلوی.
ص:142
محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی (-1306 ق).
ابو محمد یونس بن عبد الرّحمان،که حضرت رضا(علیه السلام)در رجوع به او دستور فرمودند.
ابو محمد جعفر بن احمد معروف به ابن رازی،از مشایخ شیخ صدوق(-381 ق).
ابو نصر فارابی(-339 ق).
محمد بن جمال الدین گلپایگانی،ط.ج 1، 1357 ق.
ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق).
ابو علی مسکویه رازی(-421 ق).
ابو عبد اللّه محمد بن جعفر قزاز نحوی قیروانی (-412 ق).
عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق).
-(بعد از خطبه)فقد حثنی بعض العارفین
عبد الرزاق محیی الدّین نجفی،ط.بغداد.
محمد مهدی بن عبد الحسین جواهری،ط.
ابو عبد اللّه محمد بن حسن بن جمهور عمی،راوی از امام رضا علیه السّلام.
ابو بکر محمد بن حسن بن درید لغوی (-321 ق).
ابو بکر محمد بن یحیی صولی(-335 یا 336 ق)،ط 1341 ق.
محمد باقر خوانساری(-1313 ق).
در احوال شاعران عراق،از علی بن عبد علی خاقانی،در 3 جزء،700 صفحه.
ص:143
ابو الفتح محمود بن محمد معروف به کشاجم (-350 ق)،ط.بولاق،1298 ق.
-احمد اللّه بکنه النیه
در مناظرات،از محمد رضا بن جواد شبیبی (1306 ق-).
محمد بن محمد حسینی عیناثی واعظ(سدۀ 11 ق).
-الحمد للّه الّذی لا یحصر آداب فضله دیوان...
احمد بن جعفر بن شاذان.
دائرة المعارف گونه ای،از محمد بن حسن کامی لاهیجی(1310 ق-).
ص:144
ابراهیم بن حسین خوئی شهید(-1325 ق)،ط.
گردآوری،و خط احمد نیریزی خوشنویس معروف،2 مجلد،کتابت:1130 و 1143 ق، خ.شهید مطهری.
خ.آستان قدس.
-مرحبا بخلق اللّه الجدید
فارسی،خ.آستان قدس.
خ.شیخ الاسلام زنجانی.
محمد تقی بن رضا حسینی قزوینی،جد سید تقی معروف به کرامات(-1270 ق)،خ.
قزوین.
حسن بن ابراهیم حسینی قزوینی(-پیش از 1208 ق)،خ.دیده شد.
جامع:محمد حسین سالک اصفهانی،خ.شهید مطهری(به خط جامع،1273 ق).
خضر بن شلال نجفی(-1255 ق)،خ.آستان قدس.
جامع:محمد رحیم ساروی،خ.شهید مطهری(به خط جامع،1247 ق).
محمد حسین مازندرانی،خ.آستان قدس(خط جامع،1228 ق).
محمد سعید،در برخی مجامیع معتبر از او نقل شده.
محمد صادق رضوی،خ.شهید مطهری.
عمید الدّین عبد المطلّب بن محمد اعرجی، خواهرزادۀ علامه حلّی،خ.نور عثمانیه.
فارسی،از علی بن اسد اللّه حسینی،که برای
ص:145
ابراهیم میرزا بن شاه طهماسب صفوی (-984 ق)جمع کرده.
ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، صاحب مروج الذهب.
ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،از مشایخ جعفر بن قولویه(-369 ق).
سلطان محمود،برخی از مجامیع از او نقل کرده اند.
محمد مهدی بن محمد شفیع کازرونی (-1329 ق)،خ.موجود.
محمد مؤمن بن دوست محمد حسینی استرابادی شهید(-1088 ق).
قاضی نور اللّه شوشتری شهید(-1019 ق).
اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1235 ق).
الادعیة و الاحراز(المنجیة عن المخاوف و الاذکار الدافعه للبلایا و المواعظ البالغة):
علی نقی بن محمد هاشم کمره ای (-1060 ق)،که برای شاه صفی در سال 1048 ق گرد آورده.
با فوائدی دیگر،از محمد محسن بن ابی الحسن کاشانی که در 1228 ق در حیدرآباد دکن نگاشته،خ.نجف.
فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).
ابراهیم بن محمد معصوم حسینی قزوینی (-1149 ق)،شاگرد علامه مجلسی.
فارسی،از محمد علی بن نصیر الدین مدرس چهاردهی(-1334 ق)،خ.موجود.
محمد بن حسین حسینی خامنه ای(-1353 ق)، ط.تبریز،1353 ق،خ.نجف.
فارسی،در 4 باب،خ.(نزد محمد حسین
ص:146
اعلمی)دیده شده.
کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی (-910 ق).
علی بن فضل بن هیکل حلّی،شاگرد ابن فهد (-841 ق)،خ.دیده شد.
کاظم بن سید محسن اعرجی(-1246 ق).
فارسی،خ.آستان قدس.
ابو العباس احمد بن فهد حلّی(-841 ق)،خ.
موجود.
خ.موجود.
کتابت:1257 ق،خ.آستان قدس.
در 3 مجلد،ظاهرا گردآوری عبد الخالق یزدی، صاحب مصائب المعصومین.
وقف محمد حسن در 1236 ق،خ.آستان قدس.
وقف زین العابدین در 1166 ق،خ.آستان قدس.
حسین قاری بن رضا علی طبیب هندی (-1330 ق)،خ.دیده شد.
به خط جامع:محمد رحیم کرمانی،در 1227 ق،خ.آستان قدس.
محمد طاهر بن مقصود علی اصفهانی،شاگرد علامه مجلسی،تاریخ کتابت:1129 ق،خ.
نجف.
جامع:عبد الوهاب طباطبایی در 1250 ق،خ.
شهید مطهری.
جامع و نویسنده:غلام رضا خراسانی در 1271 ق،خ.آستان قدس.
ص:147
جامع:جمال الدین محمد بن محمد رضا اعرجی،خ.سبزوار.
خ.آستان قدس.
ابو طالب عبد اللّه(یا عبید اللّه)بن احمد انباری (-356 ق).
با ترجمۀ آن،از محمد تقی طبسی،شاگرد آقا جمال خوانساری(-1125 ق).
با عناوین ترکی،جمع و خط جعفر بن مصطفی نکدوی در 967 ق،خ.نجف.
مروی از امام جعفر صادق(علیه السلام)،خ.نور عثمانی.
خ.آستان قدس.
-اللّه اکبر اهل الکبریاء
خ(نفیس)آستان قدس(971 ق).
-اللهم انّک اذنت لی
خ.(نفیس)شهید مطهری.
30 دعاء از پیامبر و ائمّه علیهم السّلام،از شرف الدین ابو عبد اللّه مقداد بن عبد اللّه سیوری (-826 ق).خ.کاظمین.
ابو ابراهیم ناصر بن رضا علوی،شاگرد شیخ طوسی.
رضی الدّین علی بن طاووس(-664 ق).
31 دعاء.هریک برای حاجتی خاصّ از ضیاء الدین ابو الرّضا فضل اللّه بن علی حسنی راوندی(زنده در 548 ق).
ابراهیم بن سلیمان قطیفی(زنده در 945 ق)، معاصر محقّق کرکی.
ص:148
شهید مطهری(1123 ق).
ص:149
خط محمد باقر خلخالی،خ.آستان قدس.
خط سیّد هاشم دبیر الکتاب(1329 ق)،خ.
آستان قدس.
منسوب به خطّ هاشم لؤلؤی خوشنویس اصفهانی، خ.شهید مطهری(1109 ق).
خ.آستان قدس،تاریخ وقف:1247 ق.
از مآخذ کتاب بلد الامین کفعمی.
نیز از مآخذ بلد الامین کفعمی.
محمد بن سلیمان تنکابنی(-1320 ق).
از مصباح المتهجّد شیخ طوسی،خ.
آستان قدس.
از انشاآت مفتی میر محمد عباس لکهنوی (-1306 ق).
شیخ صدوق(-381 ق).
محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1318 ق).
فارسی،از علی بن محمد جعفر چاله میدانی،ط.
تهران،1310 ق.
مروی از امام جواد(علیه السلام).
در شرح شرایع الاسلام،از محمد رضا بن قاسم غراوی،ط 1353 ق.
محمد اخباری.
شرح نجات العباد،از محمد حسین بن محمد قاسم قمشه ای(-1336 ق)،خ.دیده شد.
-الحمد للّه ربّ العالمین حمدا یفوق حمد الحامدین.
ص:150
اصول فقه تا آخر تعادل و تراجیح،تألیف:
1232 ق،خ.بغداد.
ابو القاسم بن محمد علی نوری معروف به کلانتری(-1292 ق)،تقریرات بحث استادش علامه انصاری است.
فارسی،از نقی بن دلدار حسین،ط.پیش از 1300 ق.
در نحو،از ابن حمیده محمد بن علی حلی.
احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق).
ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-428 ق)،خ.
آستان قدس،ش 5046(988 ق)؛رامپور.
-ان اللّه تبارک و تعالی خلق التجویف الایسر
فارسی،از محمد باقر موسوی طبیب شاه سلیمان صفوی که به امر او در یک مقدمه،14 باب و خاتمه نگاشته،خ.آستان قدس،ش 5037.
-سگالش ستایش ایزدی...
ص:151
عبد النّبی عراقی و فسی(معاصر).
محمد حسن کبۀ بغدادی،خ.بغداد.
ابو الحسن علی بن حاتم قزوینی(معاصر شیخ صدوق).
ابو النضر محمد بن مسعود سمرقندی،نجاشی ذکر کرده.
ابو عبد اللّه محمد بن وهبان هنانی دبیلی،از مشایخ تلعکبری(-385 ق).
فی
شبّر حویزی
محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1110 ق).
تاج العلماء علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی (-1312 ق).
ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).
ادعیه،از علی ضامن بن علی اوسط زیدی (1244 ق-)،ط.هند.
محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)
نیز از فیض کاشانی.
مختصر خلاصة الاذکار،از فیض کاشانی.
محمد بن سلیمان تنکابنی(-ح 1320 ق).
منظوم،از محسن بن شریف عبد الحسین بن صاحب جواهر(-1355 ق)،تاریخ نظم:
1330 ق.
محمد باقر بن اسماعیل واعظ کجوری (-1313 ق).
ص:152
در اصول اخلاق و عقاید،از عبد الرسول یزدی، شاگرد سید محمد کاظم یزدی.
در اصول فقه،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام،ط.ایران،1344 ق.
در اصول دین و مدیح معصومین(علیهم السلام)،از محمد بن مرتضی کشمیری ناظم خطرات،تاریخ گزینش:
1372 ق.
محقق داماد،محمد باقر بن محمد حسینی ملّقب به«اشراق»(-1040 ق)،خ.دیده شد.
فتاح بن محمد علی شهیدی تبریزی(-1372 ق).
مترجم و مشروح به فارسی،از ابو الفضل بن محمد حسین خراسانی(معاصر)،ص 1349 ق.
محمد علی بن ابی طالب گیلانی(-181 ق).
در ابواب حلال و حرام،از ابو جعفر محمد بن مسلم ارقص طحّان ثقفی(-150 ق).
ابو محمد فضل بن شاذان(-260 ق).
در معاد،از شیخ الرّئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،ط 1313 ق(با شرح الهدایة).
در طب کیمیاوی،برگرفته از تألیف پراکلسوس، خ.نجف.
فارسی،احکام نجوم،خ.نجف(725 ق).
الاربع مقالات(فی الاخلاق)-الاخلاق
احتمالا از نظام اعرج،در مجموعه ای که البصائر او در آن است دیده شده.
محیی الدین یحیی بن محمد بن ابی الشکر مغربی اندلسی،معاصر خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،خ.آستان قدس.
-الحمد للّه الذی ابدع الوجود و افاض الجود
ص:153
در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)،مؤلف آن را به محمد بن حیدر حسنی گلستانه و فرزندش اهداء کرده،تألیف:سدۀ هشتم قمری،خ.نجف.
-الحمد للّه عالم السّر و الخفیات...
ص:154
با شرح و ترجمۀ فارسی،از محمد باقر بن محمد جعفر(سدۀ 13 ق)،خ.دیده شد (1295 ق).
با شرح و بیان،از محمد باقر بن معزّ الدین حسینی طوسی(معاصر حرّ عاملی).
با شرح فارسی،از محمد تقی بن ابو الحسن حسینی،شاگرد شیخ بهائی،خ.آستان قدس، ش 1595.
با شرح و بیان،از محمد تقی بن حسین علی هروی(-1299 ق)،تألیف:1283 ق.
با شرح و بیان،در احکام و اخلاق،از محمد تقی بن مرتضی همدانی(1282 ق-).
محمد تقی مجلسی(-1070 ق).
3 رساله از محمد تقی بن محمد کاظم شوشتری (1321 ق-).
جعفر اعرجی نسابه(-1332 ق).
با ترجمۀ فارسی در فضایل و مناقب امیر المؤمنین(علیه السلام)از محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،خ.سامراء(1246 ق).
-الحمد للّه علی نواله
در فضایل حضرت امیر(علیه السلام)،قراءت بسمله در نماز،حلیت متعه و در موضوعات مربوط به صلاة و صلوات بر پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از میرزا نجم الدّین جعفر بن محمد شریف عسکری تهرانی (-1394 ق)7 رساله.
فارسی،در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)از عماد الدین حسن بن علی طبری(معاصر خواجه نصیر الدین طوسی)،به نام بهاء الدین محمد وزیر شمس الدین محمد جوینی تألیف کرده،خ.
آستان قدس،ش 1902.
با ترجمۀ فارسی،از حسین بن حیدر خراسانی
ص:155
معروف به نور الدین واعظ،ط.مشهد.
ابو محمد حسن بن محمد دیلمی(سدۀ 8 ق).
در اخلاق،از حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی (-984 ق)،به نام شاه طهماسب صفوی تألیف کرده،خ.دیده شد(989 ق)،آستان قدس، ش 5676(1053 ق).
-الحمد للّه علی نعمائه الغزار
ص:156
سعد اربلی،حسن بن سلیمان عاملی،شاگرد شهید از او نقل کرده.
در معارف،با شرح تحقیقی،از محمد سعید بن محمد مفید قمی(-پس از 1100 ق)،ط.
تهران،خ.موجود و مکرّر.
-الحمد للّه الّذی اغنانا بمعادن حکمته
در امامت از طرق عامه،از ابو الحسن سلیمان بن عبد اللّه ما حوزی بحرانی(-1121 ق).
در طب،با شرح و بیان،از محمد شریف بن محمد صادق خاتون آبادی(سدۀ 12 ق).
در فضایل ائمّۀ طاهرین،برگرفته از کتب و طرق اهل سنّت،از محمد شفیع استرآبادی، شاگرد بحر العلوم.
-الحمد للّه الّذی هدانا بلطفه
از صاحب کتاب هدیة الشّرف،در فضائل السادات محمد اشرف(تألیف:1103 ق)چنین یاد شده.
در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)،از محمد صادق بن محمد اسدی جزائری،تالیف:1082 ق،خ.دیده شد(1090 ق).
-الحمد للّه الذی بعث محمدا بولایة علی
در امامت،از محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی (-1098 ق)،خ.آستان قدس،ش 7120 (1274 ق).
-الحمد للّه الّذی هدانا الی سبیل الحق...
در اخلاق،مترجم به فارسی،از عباس بن محمد رضا قمی،تألیف و طبع:1351 ق.
در اصول دین،مترجم به فارسی،از عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)،ترجمۀ روح الایمان اوست.
ص:157
جد شیخ بهائی،خ.دیده شد.
-الحمد لله رب العالمین
ص:158
مترجم به فارسی،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی(-قبل از 1238 ق)،خ.کربلا.
محمد محسن عرفان،از شاگردان صدر الدّین محمد شیرازی.
در مناقب امیر المؤمنین،از محسن فیض کاشانی (-1091 ق).
ص:159
علیه توکلت،قال عبد اللّه المفتقر الی غفران اللّه محمد بن مکی.
-(بعضی دیگر)،الحمد للّه ربّ- العالمین اکمل الحمد
از وصیّت پیامبر(صلی الله علیه و آله)به امیر المؤمنین(علیه السلام)، روایت شهید اول،ط 1314 ق.
مقداد بن عبد اللّه سیوری حلی(-826 ق).
در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)،از مقرب علیخان جگرانوی.
ص:160
(-1286 ق)،خ.موجود.
در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)،از جمال الدین یوسف بن حاتم شامی،شاگرد محقق حلّی.
در فضایل اهل بیت(علیهم السلام)،در ریاض العلماء ذکر شده.
در فضایل امیر المؤمنین،از محمد رضا طبسی (معاصر).
در فضایل امیر المؤمنین،از ابو سعید محمد بن احمد مفید خزاعی جد ابو الفتوح رازی،خ.موجود و مکرّر؛آستان قدس،ش 7875(1347 ق).
-اللّهم انّی احمدک حمدا یفوّق حمد الحامدین
در فضایل امیر المؤمنین،از منتجب الدّین علی بن بابویه قمی(-585 ق)،خ.آستان قدس،ش 1597(977 ق).
-الحمد للّه ربّ العالمین حمد الشاکرین
فارسی،خ.نجف.
الاربعون حدیثا منظوما-توان روان
در امامت،از محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی(-1098 ق).
-الحمد للّه الّذی هدانا سبیل الحق
در اثبات وجود مرقد امیر المؤمنین در نجف،از محمد علی هبة الدّین شهرستانی.
ص:161
مسائلی که از جبل عامل برای عبد اللّه مامقانی (-1351 ق)فرستاده بوده اند.
مواعظ و اخلاق،از محمد رضا بن محمد علی دزفولی(1327-ق).
علامه نوری،در هامش نسخۀ چاپی الکلمة الطیبة.
حبیب اللّه بن محمد حسین حکیم باشی مشهدی معروف به ترشیزی(معاصر)،مسوّده دیده شد.
محمد سعید بن محمد مفید قمی،شاگرد فیض کاشانی.
امیر علی شیرنوایی(-906 ق)،خ.مجلس.
که برای سلمان فارسی املاء شده،روایت علی متّقی.
نصرت بنت محمد امین التجار اصفهانی (1308 ق-).
شرح اربعین به فارسی،در فضایل حج،از عبد النبی وفسی عراقی(معاصر).
محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،خ.کربلا.
احمد بن اسماعیل آل شیخ عبد النّبی جزائری (-1151 ق).
-الحمد للّه وحده...
بهاء الدین محمد بن محمد باقر مختاری نائینی (-پس از 1130 ق)،کتاب در تلخیص شافی است،خ.موجود.
ص:162
(-381 ق)
فارسی،ترجمۀ الفرائض النّصیریه،از ابو الحسن، خ.دیده شد(1141 ق).
ص:163
فارسی،از جواد بن محرم علی طارمی (-1325 ق).
محمد حسن بن محمد باقر اصفهانی(-1266 ق)، صاحب جواهر.
الارث(از محمد حسن بیگ)-الاحکام الشرعیّة
حسن بن جعفر کاشف الغطاء(-1262 ق)،خ.
مشهد.
فارسی،از حسن حسینی،در یک مقدّمه، 3 فصل و خاتمه،نسخۀ کهن دیده شده.
-ربّ یسّر و لا تعسر و سهّل علینا یا ربّ العالمین
حسین بن دلدار علی نقوی(-1273 ق).
محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،خ.موجود.
فارسی،از حسن بن محمد،در یک مقدمه و 3 باب،خ.نجف(خط مؤلّف).
محمد زکی بن فرج بهبهانی(معاصر)،تالیف:
1313 ق،ط 1326 ق.
فارسی،از زین العابدین بن نجم الدین انصاری، شاگرد علامه مجلسی،شرحی بر میراث شرایع، تالیف:1124 ق،خ.دیده شد.
عبد الحسین بن محمد علی اعسم نجفی (-1247 ق)،ط.نجف،1342 ق.
عبد الحسین بن یوسف آل شرف الدّین،تألیف:
پیش از 1329 ق.
عبد علی بن احمد درازی بحرانی(-پیش از 1182 ق)،خ.قطیف.
عبد الغنی اصفهانی(معاصر شیخ علی حزین).
عبد الکریم بن حامد گیلانی،تألیف:1073 ق، خ.دیده شده.
ص:164
عبد اللّه بن خلیل(ظاهرا اوایل سدۀ 11 ق)،خ.
مشهد،فاضل خان.
عبد اللّه خلیل عاملی،تالیف:1039 ق،خ.
موجود(خط مؤلّف).
فارسی،از علی دشتی،شاگرد آیة اللّه خراسانی، ترجمه و بیان الرّسالة المحمدیّة فی احکام المیراث الابدیّة بحرانی است،ط 1342 ق.
نور الدین علی بن حسین محقق کرکی (-940 ق)،خ.موجود.
ص:165
قصص العلماء.
محمد بن عبد الصمد شهشهانی(-ح 1287 ق)، خ.موجود.
محمد بن علی جزائری(-1303 ق)،شرح ارث استادش مهدی قزوینی،خ.موجود.
شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق)،ط.مکرّر.
اردو،از ابو الحسن بن حسن رضا جائسی لکهنوی (1291 ق-)،ط.لکهنو.
فارسی،از محمد تقی نوری(-1262 ق).
-...بدانکه اصحاب ما امامیه(رض) اختلاف کرده اند...
شهید ثانی،تألیف:956،خ.آستان قدس،ش 2368 و ش 7114(یکی از این 2 مؤرخ 980 ق).
-اللهم اهدنا لما اختلف فیه من الحق
عبد اللّه مامقانی(-1351 ق)،در رد بعضی از معاصرین نوشته.
علی بن حسین طریحی(-1333 ق)،در 3 مقامه،خ.موجود(خط مولف).
سید محمد کاظم بن عبد العظیم طباطبایی یزدی (-1337 ق).
سید محسن بن مهدی حکیم(1306 ق-).
محمد بن عاشور کرمانشاهی(معاصر فتحعلیشاه قاجار)،خ.موجود.
محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی (-1300 ق).
الارث-کشف الغوامض
هادی بن محمد امین تهرانی(-1321 ق)،خ.
دیده شد(1338 ق).
ص:166
ریاضی،از رضی الدین محمد بن حسن قزوینی (-1096 ق).
اسماعیل بن علی نوبختی(سدۀ 3 ق).
نغمة الاغانی
صدر الدین علی بن احمد مدنی(-1118 ق)،ط.
(در کشکول بحرانی).
-یقول راجی الصمد علی بن احمد
الآداب
نظم منیة المرید،از عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)،تاریخ نظم:1290 ق.
-اعوذ باللّه من الشیطان
و من شقاء النّفس فی طغیان
ص:167
(-ح 1150 ق)،مجاز از علامه مجلسی در 1107 ق.
عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق).
ابراهیم بن علی عاملی،معاصر شیخ حرّ(زنده در 1097 ق).
ارجوزة(فی الارث،از ابو بکر حضرمی)- ذریعة الناهض
ارجوزة(فی الارث،از احمد بن رجب بغدادی)- کاشفة الغوامض
ارجوزة(فی الارث)-الدّرة الحیدریّة
خ.موجود.
-اوّل ما نستفتح المقالا
بذکر حمد ربّنا تعالی
جعفر بن محمد باقر شوشتری(-1335 ق)،خ.
موجود.
ابو محمد حسن بن علی(معاصر کفعمی).
عبد الهادی بن جواد بغدادی معروف به همدانی (-1333 ق)،خ.دیده شد.
عسکری بن هدایة اللّه رضوی مشهدی (-1280 ق).
علی بحرانی(معاصر).
ارجوزة(فی الارث،از علی خوئی)-نبذة الفرائض
محمد علی بن صدر الدین موسوی عاملی (-1274 ق).
محمد علی بن محمد اعسم نجفی(-1233 ق)، ط.نجف،1349 ق.
-نحمدک اللّهم یا من شرعا
دینا به النّبی طه صدعا
ص:168
-ما یوجب المیراث امّا سبب
تزویجا او ولا و امّا نسب
هاشم بن احمد احسائی(-1309 ق)،خ.نزد فرزندش.
محمد باقر بن ابو القاسم طباطبایی(-1331 ق)، در 60 بیت.
-ان مات من قد اشتری ارضا جعل
للبایع الخیار ان رد البدل
ارجوزة فی الاسطرلاب-غنیة الطّلاب
محمد معروف به میرزا قوام الدین حسینی (-ح 1150 ق)،گویا نظم صفیحۀ شیخ بهایی است.
احمد بن محمد جزائری.
-الحمد للّه الودود الغافر
العالم بالباطن و الظاهر
ناظم از متأخرین بوده-خ موجود.
ص:169
العمدة فی نظم الزّبده
اسد اللّه بن اسماعیل دزفولی کاظمی (-1237 ق)،نظم زبدۀ شیخ بهائی است.
اسماعیل بن محمد جعفر قائنی.
-یقول اسماعیل نجل جعفر
حمدا لربی العلی الاکبر
محمد باقر بن زین العابدین خوانساری(-1313 ق).
ص:170
محمد کاظم بن محمد صادق کاشانی (-1273 ق)،خ.موجود.
محسن بن سمیع کرمانشاهی نبیرۀ فیض کاشانی،خ.موجود.
-احمده شکرا علی نواله
مصلیّا علی النّبی و آله
محمد قمشه ای،خ.دیده شد.
-احمد من فضلنا بنعمته
مصلیّا علی النّبی و عترته
محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)نیز- الدرة البهیّة
ص:171
ص:172
خ.دیده شد.
-احمد ربّا عدد السنینا
علمنا للذّکران نسینا
ارجوزة(فی تاریخ المعصومین،از محمد سماوی)- ملحة الامّة الی لمحة الائمّه.
محمد مهدی بن محمد صالح فتونی عاملی (-1183 ق).
-احمدک اللّهم بارئ النسم
مطلیّا علی رسولک العلم
رضا بن علی نقی همدانی(-پس از 1320 ق).
عبد الوحید بن نعمة اللّه گیلانی،شاگرد شیخ بهایی.
علی بن احمد آل عبد الجبّار قطیفی(-1287 ق).
علی بن حیدر شروقی(-1314 ق)،در یک شب در سوق الشیوخ سروده.
ص:173
-حمدا لواجب الوجود الاحد
القادر العدل الحکیم الصمد
حسین قدیحی قطیفی.
-افضل شیئی بعد حمد الاحد
صلاتنا علی النّبی الاحمد
ص:174
تاریخ شرح نظم:1324 ق.
محمد حسین کیشوان،خ.دیده شده.
محمد بن سلیمان تنکابنی(-قبل از 1320 ق)، ناتمام.
محمد بن محمد مهدی سیفی قزوینی،معروف به میرزا قوام الدین(-ح 1150 ق)،نظم خلاصة الحساب شیخ بهائی است.
ص:175
نخبة المقال و زبدة المقال
ص:176
محمد علی بن محمد اعسم نجفی(-1233 ق)، ط.نجف،1349 ق.
-الحمد للّه علی افضاله
بالرزق للطفل لدی استهلاله
ص:177
قاسم آل محیی الدین جامعی نجفی
-یقول راجی ربّه ذی المنن
المذنب القاسم نجل الحسن
در نسب آل سید محمد بن عطیه،از عبد الهادی طعان بن جواد.در 58 بیت،تاریخ نظم:
1368 ق.
-الحمد للّه عظیم الشان
و الواحد الفرد بکلّ آن
محسن بن حسین قزوینی،نسبش به زید شهید می رساند.
-قال الفتی المحسن احقر الوری
ازکی الانام محتدا و عنصرا
محمد بن حسین معروف به ابن امیر الحاج(-پس از 1180 ق)،در سلسلۀ نسب قاضی فخری زاده است)،خ.نجف.
-احمد من بفضله زکی نسب
اولاد اهل البیت من امّ و اب
محمد واعظ طباطبایی(-ح 1313 ق).
مهدی بن راضی اعرجی نجفی،در 39 بیت، نسبش را به عبید اللّه اعرج می رساند،ط.
(مجلة المرشد البغدادیة،ج 3).
-اوّل ما یقول عبد المهدی
احمد ذا العرش بکل الحمد
مهدی بن محمد موسوی بغدادی(-1329 ق).
مهدی بن علی غریفی(-1343 ق)،خ.موجود (ناقص).
-احمدک اللّهم باری النّسم
و موجد الارواح من بعد العدم
شرح حدیث:انّ فساد العامّه من الخاصّة...،از قطب الدین محمد ذهبی قطب الاقطاب شیرازی (سدۀ 12 ق)،خ.دیده شد.
-الحمد للّه وسیع الرحمه
یرزق من یشاء نور الحکمة
این ارجوزه ذیلی است بر العوامل النحویۀ او که در 1130 ق در قزوین سروده است.
شرح درّۀ بحر العلوم،از حسین بن رضا بن بحر العلوم(-1306 ق).
رضا گلپایگانی(-پس از 1180 ق).
ص:178
عباس بن حسن بن کاشف الغطاء(-1332 ق)، خ.موجود.
-الماء ما سمی فی العرف بما
من نابع الارض و من قطر السما
در کلام،از شهاب الدین اسماعیل بن حسین عاملی.
مهدی ابو طابو بغدادی(-1329 ق).
اسماعیل صاحب العقیدة الوحیدة(سدۀ 13 ق).
شکّ او سهی
عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)، تاریخ نظم:1288 ق.
-یحمد ربّه القدیم الازلی
عبد الرحیم بن محمد علی
احمد بن صالح آل طعان(-1315 ق).
محمد جواد بن علی آل محیی الدین جامعی (-1322 ق)،به خواهش شیخ محمد حسن مامقانی سروده.
-یقول راجی ربّه المعین
عبد الجواد آل محیی الدین
محمد تقی بن میر مؤمن حسینی قزوینی (-1270 ق)،خ.قزوین.
علی رضا بن طالب کابلی(سدۀ 13 ق)،که در یک شبانه روز سروده.
ارجوزة(فی الصرف،از محمد ذهبی)-نظم اللئالی
محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302).
ص:179
-الاجتماع بالصلاة وردا
فی فضله ما لیس یحصی عددا
عبد الهادی همدانی،این نیز تتمۀ درّۀ بحر العلوم است.
-فرض لمن سافر ان یقصرا
ان کان مختارا له و یغطرا
علی خوئی(-1318 ق)،تکمله ای است بر درّة.
مشکور بن محمد جواد حولاوی(-1353 ق)،ط.
صیدا،1348 ق.
-نحمدک اللّهم یا ذا الرحمة
دلّ علی وجوب شکر النعمه
محمد کاظم بن محمد صادق کاشانی(-1273 ق)، خ.اصفهان.
محمد حسین بن محمد حسن اصفهانی (1296 ق-).
-الصوم فی شریعة المختار
ترک المفطرات فی النّهار
عباس بن حسن کاظمی،خ.موجود
عباس بن حسن کاشف الغطاء،مذکور در الحصون المنیعة.
مشکور بن جواد حولاوی(-1353 ق)،در 1328 ق به نظم آورده،ط،1348 ق.
-قال سمی جدّه المشکور
نجل الجواد العیلم النحریر
ارجوزة(فی صیغ العقود،از عبد اللّه مامقانی)- الدرر المنضودة
محمد حسن بن زین العابدین سبزواری،با شرح او،خ.آستان قدس(خط مولف،1294 ق).
-الحمد للّه الطبیب الشافی
الواهب الصحّة و المعافی
ص:180
(1296 ق-)،در 1367 بیت.
-الماء طاهر بقول واحد
و آیة الطّهور خیر شاهد
هاشم بن احمد احسائی(-1309 ق)،خ.نجف.
ارجوزة(فی الطّهارة):-المنظومة الفریدة
حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق).
ارجوزة(فی العبادات،از آقا محمود کرمانشاهی)- النخبة الوجیزة
محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی (-1300 ق)،خ.موجود.
ارجوزة(فی العدد،از محمد صادق طباطبایی)- احسن العدد
محمد علی بن محمد اعسم نجفی(-1233 ق)، ط.نجف،1349 ق.
-لنحمد للّه مصلین علی
نبینا خیر نبّی ارسلا
محمد تقی بن میر مؤمن حسینی قزوینی (-1270 ق)،خ.موجود.
محمد حسین بن کاظم کیشوان(معاصر).
محمد کردی،خ.نجف.
مصطفی بن حسن تبریزی(-1337 ق).
ص:181
مهدی بن علی بحرانی(-1343 ق)،برای سید علی بن سید محمد کاظم طباطبائی یزدی فرستاده.
-الحمد للّه و صلّی اللّه
علی نبیّه و مصطفاه
محمد تقی بن عبد اللّه مدرس سبزواری (-1280 ق).
محمد تقی بن میر مؤمن قزوینی(-1270 ق).
ص:182
کلب باقر بن کلب حسین نقوی(-1329 ق).
ص:183
در احکام نجوم و قواعد پزشکی،از ابن سینا، خ.آستان قدس،ش 5799(1110 ق)ضمیمۀ مجموعه است.
ابو القاسم بن حسن شفتی قمّی(-1231 ق).
محمد تقی بن میر مؤمن قزوینی(-1270 ق).
فرج اللّه بن درویش حویزی(معاصر حرّ عاملی).
محمد کاظم بن محمد صادق کاشانی (-1273 ق)،خ.اصفهان.
محسن بن محمد طاهر قزوینی،شاگرد میرزا قوام سیفی(-1150 ق).
محمد بن محمد رضا قمی،شاگرد علامه مجلسی (-1110 ق)،در 100 بیت.
-الحمد للّه و صلّی اللّه
علی رسوله الذی اصطفاه
محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)
ارجوزة(فی المعانی و البیان،از محمد سماوی)- البلغة
نظم تلخیص المفتاح،از محمد بن محمد بن حسین حرّ عاملی.
مکّی)---
ص:184
احمد بن علی آل محبوبۀ نجفی(-1335 ق).
-نحمدک اللهم بعد البسمله
یا معطی السائل قبل المسأله
محمد باقر بن حیدر کاظمی(-1290 ق).
محمد تقی بن محمد مؤمن حسینی قزوینی (-1270 ق)،خ.موجود.
نظم تهذیب المنطق،از محمد تقی بن علی محمد نوری(-1263 ق).
جعفر بن اسحاق کشفی دارابی(-1267 ق)،خ.
موجود.
ص:185
علی رضا بن طالب،مقیم کابل در 1280 ق، خ.موجود.
-یا دائم الفضل علی البریّة
یا باسط الیدین بالعطیة
محمد کاظم بن محمد صادق کاشانی (-1273 ق).
عصمة الاذهان
ص:186
حسین بن شهاب الدین کرکی(-1076 ق)، مذکور در امل الآمل.
خلف بن عبد المطلب مشعشعی(-1074 ق)،نیز مذکور در امل الآمل.
محمد رضا بن علی نقی همدانی معروف به واعظ (-پس از 1320 ق)،حدود 2000 بیت.
زین الدین بن علی شهید ثانی(-965 ق)،شرحی نیز بر آن دارد،مذکور در امل الآمل.
سلیمان بن داود حلّی(-1247 ق).
محمد صالح بن مهدی صحین نجفی،حدود 700 بیت.
عباس بن حسن آل کاشف الغطاء(-1323 ق).
نظم متن اجرومیة که برای ابن عم خویش شیخ هادی سروده،تاریخ نظم:1301 ق.
-یسألنی فلذة من فؤادی
و قره العین الفرید الهادی
ارجوزة(فی النّحو،از عبد السمیع یزدی)-العروة الوثقی
نظم کافیۀ ابن حاجب،از عبد الصمد بن احمد جزائری(-1337 ق)،خ.موجود.
الفیه،از عبد الوهاب بن محمد بیدآبادی معروف به رجالی(-پس از 1310 ق).
در نحو،اصول منطق و هیأت،از علی بن حسین جامعی.
ارجوزة(فی النحو)-عقد الحساب
علی خان بن حسین زنجانی.
-قال علی خان الفقیر الجانی
والده حسین الزنجانی
ص:187
نظم الزهر لنثر القطر
ص:188
در کلام.
99 بیت با تزیید 4 بیت در آخر.
ارجوزة الیاقوت-ارجوزة فی شرح الیاقوت
اردو،منشآت و مکاتیب،از اسد اللّه غالب دهلوی،ط.هند.
فارسی،مخمس،در تعریف این خوراک،از حسن بن حسن مفلس معروف به ارده شیره،ط.
ایران 1307 ش.
فارسی،به نثر و نظم،ادب و اخلاق،از یحیی بن هادی دولت آبادی(-1318 ق)،تهران، 1304 ق.
ابو محمد حسن بن موسی نوبختی،نجاشی آن را ستوده.
ابو الجیش مظفر بن احمد بلخی(-367 ق)،از اساتید شیخ مفید.
اردو،از علی اظهر کهجوی هندی،ط.هند.
مولف شاگرد شیخ الشریعۀ اصفهانی بوده.
در احکام نجوم،از ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).ط.
فارسی،در اسطرلاب،غیر از پنجاه باب سلطانی است،از ناصر الدین احمد بن حیدر بن محمد شیرازی یا ناصر الدین حیدر بن محمد شیرازی (زنده در 697 ق)،خ.آستان قدس و جز آن.
-شکر و سپاس بی حدّ وعد آفریدگاری را جل جلاله که مبدع زمین و زمان است.
در فضیلت،حقیقت و آثار دعاء،از محمد تقی بن حسین نقوی(-1289 ق).
-الحمد للّه من مجمل ما انعمه
در پزشکی،از اسماعیل بن هبة اللّه،عقیلی در مخزن الادویه(مؤلّف 1185 ق)از آن نقل کرده.
سید جعفر نسابۀ اعرجی(-1332 ق)،اربعین از کتب اهل سنّت در مناقب امیر المؤمنین است.
الارشاد-الرّشاد
ص:189
فقه،از محمد بن حسین ابو خمسین احسائی (-1316 ق)،خ.نجف.
در تواریخ ائمۀ طاهرین علیهم السّلام،از شیخ مفید(-413 ق)،ط.مکرّر.
-الحمد للّه ما الهم من معرفته
هندسه،از کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی،شاگرد علامه حلی،خ.نجف.
فارسی،کلام،از محمد صادق،ط.
علامۀ حلّی(-726 ق)،تالیف:676 یا 696 ق،خ.آستان قدس،ش 2222(701 ق)،ش 2692(915 ق)و چندین شمارۀ دیگر.شروح و تعلیقات زیادی بر این کتاب می باشد.
-الحمد للّه المتفرد بالقدم و الدوام
طب،از مهدی حائری شهرستانی(-1318 ق)، خ.موجود.
-الحمد للّه الذی خلق الارضین و السماوات
عبد المهدی بن ابراهیم مظفر نجفی،ط.نجف، 1348 ق.
فارسی،رسالۀ عملیه،از ملا علی کنی (-1306 ق)،ط 1270 و 1287 ق،در 2 مجلد.
محمد بن عبد الکریم سرابی معروف به مولانا (-1360 ق).
سلیمان بن احمد آل عبد الجبّار قطیفی (-1266 ق)،خ.کربلا.
فرید الدین عطار،ط.تهران،1355 ق.
در اصول دین و فروع،از محسن بن عبد الکریم حسینی عاملی(معاصر).
الرّجعة
خ.نجف(خط محمد هاشم هروی،سدۀ 12 ق)
-الحمد للّه الّذی قبل عنّا الایمان بالغیب
فارسی،از ابو القاسم فیوضات(معاصر)،ط.تبریز.
ص:190
ترکی،از قاضی بهلول بهجت زنگه،زوری (معاصر).
محمد رضا مجلسی،مرتب بر مقدمه،فصول و خاتمه.
-الحمد للّه الذی نجّانا من افراط الغلاة و تفریط النواصب...
ط.بیروت.
در کلام،ردّ ارشاد العوام کرمانی،از جمال الدین بن محمد تقی میثمی تهرانی.
فارسی،در تاریخ معصومین،از عباسقلی بن سپهر.
الفقیه
عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)،با عنوان ارتیاد-چنانکه در کشف الحجب آمده- گذشت،اما مصنف در اجازه اش به ناصر جارودی ارشاد آورده است.
علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق).
فارسی،در بیان کلمات مشکلۀ متشابهه در آیات قرآن شریف،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی،شاگرد وحید بهبهانی،تألیف:
1232 ق،خ.کربلا.
فارسی،عقاید و اخلاق،از مرتضی بن حسن شیخ الاسلام(-1336 ق)،تألیف:1316 ق،ط.
1317 ق.
الطاهرین
احمد بن درویش علی بغدادی(-1329 ق)،خ.
موجود.
شرح نهج المسترشدین علامه حلّی،از فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری(-826 ق)،تألیف:
792 ق،ط.بمبئی،1303 ق.
-ان اولی ما یصرف فیه قوة فحول الافکار
در صرف و نحو،از جعفر بن محمد نقدی (1303 ق-)-1370 ق
اردو،ط.هند.
ص:191
فارسی،منظوم،در اصول،فروع و اخلاق،ط.
ایران.
در عقاید،از حاج محمد کریم خان قاجار کرمانی(-1288 ق)،تألیف:1267 ق،ط.
ایران،1271 ق و مکرّر.
رسالۀ عملیۀ فتوائیه،از مسیح بن محمد سعید تهرانی(-1263 ق).
الاصول
محمد بن علی شوکانی.
فارسی،در قراءت عاصم،از مصطفی بن ابراهیم قاری تبریزی(1007 ق-)،تالیف:1078 ق، مرتب بر مقدمه،5 باب و خاتمه.
-ای فاتحۀ مصحف حمدت توحید
وی نقطۀ از کتاب مجدت خورشید
من الیم العقاب
ابو محمد حسن بن محمد دیلمی،معاصر فخر المحققین حلّی(-771 ق)،در 2 مجلد، اوّل،در مواعظ؛دوم،در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)،ط.ایران و نجف،مکرّر.
نبوة سید المرسلین
اسماعیل بن محمد جواد قره باغی،ط 1318 ق(با مشکات المسلمین)
نحو،شرح تهذیب شیخ بهائی،از علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق).
صرف و نحو،از محسن بن احمد نوّاب لکهنوی (1331 ق-)،برگرفته از القواعد الجلیّة.
فقه،از محمد تقی بن حسین نقوی لکهنوی (-1289 ق)،تالیف:1273 ق،ط.هند.
-الحمد للّه العزیز الغفار
در آداب تعلیم و تعلم،از ابو الحسن علی بن نقی رضوی لکهنوی(معاصر).
در منطق،از علی بن حسین جامعی،مجاز از محدث جزائری،خ.نجف.
-الحمد لمن نطقت بتسبیحه الجمادات
ص:192
فارسی،در آداب تعلیم و تعلم،از حسن بن محمد علی کجائی گیلانی(1203 ق-)تالیف:
1245 ق،خ.دیده شد.
-الحمد للّه الذی خلقنا من ماء دافق
در علم رمز اعداد،از محمد شریف بن احمد اردوبادی(-1352 ق)،خ.دیده شد.
فارسی،در عرفان،از صدر الدین بن محمد باقر موسوی دزفولی(سدۀ 13 ق)،خ.عراق.
ابو الحسن بن نقی شاه رضوی کشمیری (-1342 ق).
در استخاره،از عبد اللّه بن محمد رضا شبر کاظمی (-1242 ق)،خ.آستان قدس،ش 2153.
-الحمد للّه الذی اجاز استخارته
فقه،رسالۀ عملیۀ فتوائیه،از شیخ عبد اللّه بن محمد حسن مامقانی(-1351 ق)،ط.نجف، 1342 ق.
فارسی،رسالۀ عملیۀ فتوائیه،از محمد ابراهیم بن محمد حسن کلباسی(-1261 ق)،در یک مقدمه،4 مقصد و خاتمه،خ.عراق.
-الحمد للّه ربّ العالمین...المبالغین لارشاد المسترشدین
در اصول و فروع،از محمد حسین بن ابی محمد مشهدی(-1175 ق)خ.آستان قدس،ش 10658
در اصول دین؛از فخر المحققین ابو طالب محمد بن حسن حلّی(-771 ق)،خ.
آستان قدس،ش 9706(1097 ق)و ش 10652،هردو ضمیمۀ مجامیع.
-الحمد للّه ربّ العالمین...املیت هذه الرساله لارشاد المسترشدین
هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 یا 1109 ق).
فارسی،در اصول و فروع دین،از محمد حسین شریعتمدار بن محمد اسماعیل سیستانی،ط 1332 ق.
فارسی،از عبد اللّه ثقة الاسلام،در انساب،
ص:193
تالیف:1345 ق.
در فقه و اصول دین،از موسی بن مرتضی آل کاشف الغطاء(1317 ق-).
فارسی،از علی بن مهدی لاهیجی(-1346 ق)، ط.تهران،1317 و 1325 ق.
فارسی،در رد هنری مارتن کشیش مسیحی ملقب به پادری مؤلف میزان الحق،از محمد رضا بن محمد امین همدانی(-1247 ق)،خ.
آستان قدس،ش 44(1229 ق)و 2 شمارۀ دیگر.
اخبار التقصیر
تحدید مسافت در نماز قصر از عبد السّلام بن محمد حرّ عاملی(-پس از 1043 ق).
-الحمد للّه الذی شرع القصر
در رد صوفیۀ مبدعه،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی(-1234 ق)،خ.موجود.
اردو،در احکام میراث،از بنده حسین بن محمد نقوی لکهنوی(-1292 ق)،ط.هند.
در منع وسواس و شک و وهم در طهارت و عبادات،از محمد هادی بن محمد مهدی نقوی لکهنوی(1228 ق-)،تالیف:1265 ق.
-المسألة المستفتی فیها چه می فرمایند علمای دین مبین
فارسی،در اسراف،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی(-1316 ق)،ط.تهران، 1320 ق.
فارسی،در نماز جماعت،از محمد تقی بن حسین نقوی لکهنوی(-1289 ق).
-الحمد للّه الذی سهل لنا سبل رضاه
نامۀ ابو القاسم قمی به عنوان فتحعلیشاه،خ.
موجود.
محمد بن اسماعیل یمانی(-1182 ق).
اردو،از علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی (-1312 ق)،ط.هند.
ص:194
باقر علی دهلوی.
خ.موجود.
ابن سینا(-428 ق)،برای ابو محمد شیرازی در گرگان تألیف کرده.
ابو جعفر محمد بن عبد اللّه حمیری(سدۀ 3 و 4 ق).
ارض تسعین-احکام الارض ذات تسعین درجة
فارسی،از ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (معاصر)،ط.هند.
شهید ثانی.
ابو جعفر محمد بن حسن بن شهید ثانی (-1030 ق)،خ.موجود.
عمارۀ یمنی،ط.
ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی(-274 یا 280 ق).
ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت نحوی شهید(-244 ق).
فارسی،ردّ بابیه،از زین العابدین نوری تهرانی (معاصر)،تالیف و طبع:1342 ق،ط.تهران.
اردو،در مناظره،از محمد مجتبی بن محمد حسین نوگانوی هندی(1324 ق-)،ط 1348 ق.
فارسی،رد انذار الناذرین عابد حسین سهارنپوری،از محمد مرتضی بن حسن علی حسینی جنفوری(-1333 ق)،ط.هند.
در رد صوفیۀ مبتدعه،از آن کتاب در کتاب نزول الصواعق نقل شده.
در رد حاج کریم خان کرمانی،از ابراهیم بن عبد المجید شیرازی(-ح 1306 ق)،خ.نجف.
-الحمد للّه سامع السر و النجوی...
ص:195
فارسی منظوم،از رضا ارفع الدولۀ دانش.
ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).
ارباب الشریعة و اهل العرفان)
مشتمل بر ارکان خمسه صلاة،صیام،زکات، حج و جهاد از لحاظ شریعت،طریقت و حقیقت،از حیدر بن علی حسینی عبیدلی، تالیف 787 ق و همان حدود.
شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق).
ابو القاسم علی بن احمد علوی،نجاشی از او یاد کرده.
شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).
در وصایای پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی(-1369 ق).
-الحمد للّه الّذی هدانی الی ترجمة حدیث ارکان الاسلام...
فارسی،در اصول دین،از ابو الحسن بن احمد شریف قاینی،به امر شاه طهماسب(-984 ق)در 964 ق تالیف کرده،خ دیده شد.
-شریف ترین نکته ای که از وراء سرادق خیال
ارم ذات العماد،کتاب-اخبار ارم
مجلّۀ فارسی که به مدیریت وحید دستگردی از 1298 ش به صورت ماهانه آغاز به انتشار کرد.
فارسی،منتخبات دیوان عرفی،از یوسف حسین هندی،ط.هند.
فارسی،ترجمۀ المعارف الآلهیۀ هبة الدین شهرستانی،از سراج الواعظین تبریزی.
فارسی،از محمد خان بن احمد منشی بوشهری، ط.
هادی بن علی بجستانی.
ص:196
اللباس
ابو الحسن بن محمد تبریزی معروف به انگجی، ط.ایران،1316 ق؛تبریز،1313 ق.
فی القرن الخامس
اعلام شیعه در قرن پنجم و آن جزئی است از وفیات الاعلام بعد غیبة الامام،از آقا بزرگ تهرانی،آغاز تألیف:1346 ق.در بیروت چاپ شده.
عبد اللّه بن محمد طاهر شیرازی،ط.نجف، 1375 ق.
احمد بن علی مختار گلپایگانی،تألیف:
1264 ق،خ.دیده شده.
ط.هند.
کراجکی،برای شریف نقیب الطالبین تالیف کرده،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی عم خلقه...
سدید الدین ابو الفضل شاذان بن جبرئیل قمی، تألیف:558 ق،خ.آستان قدس،ش 7187 (1072 ق)ط.تهران(ضمیمۀ بحار الانوار).
-الحمد للّه الّذی تفرّد بالکبریاء
فارسی،از علی بن حسن عسکری،معروف به مشرف علی(-پس از 1240 ق)، ردّ صراط المستقیم عبد الحی که در منع تعزیۀ سید الشهداء تالیف کرده بوده است.
-الحمد للّه الذی تیم نوره و لو کره المشرکون
محمد علی آل عز الدین عاملی(-1303 ق)،خ.
جبل عامل(اصل).
در حرمت ریش تراشی،از سید علی میبدی، مولف کشکول،خ.کرمانشاه(اصل).
شیخ عبد اللّه بن حسن مامقانی(-1351 ق)،ط.
نجف(با مخزن اللئالی).
اردو،در ردّ عامّه،ط.هند.
بدر الدّین یوسف بن سیف الدولة ثعلبی حمدانی (602 ق-)،خ.خدیویه.
ص:197
نقل الضرایح و الاعلام)
اردو،کلام،علی حسن بن غلام امام جایسی هندی،تألیف:1277 ق،ط.هند،1277 ق.
و الاعلام)
شیخ ابو القاسم بن عبد اللّه خوئی(-1365 ق).
شیخ احمد بن محمد علی شاهرودی (-ح 1349 ق)،ینابیع در مخالفت با اسلام تألیف و طبع شده بود،ط 1344 ق.
نثار حسین عظیم آبادی(-1338 ق)،ط.
ابو علی محمد بن احمد معروف به ابن جنید اسکافی.
در ردّ مادیون،از ابو الحسن کشمیری.
و المعاملات)
علیشاه بن صفدر شاه کشمیری(-1269 ق)،خ.
لکهنو.
فارسی،کلام،از علی رضا،ط.
اردو،از نسیم حسن بن اعجاز حسین امروهوی.
محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،منظور از حواشی،تعلیقات سید کاظم یزدی بر تبصرۀ علامه حلّی است،تألیف:1330 ق.
علی بن ابراهیم قمّی(-1371 ق).
فارسی،از ابو القاسم بن حسین نقوی لاهوری (-پس از 1310 ق)،ط.هند.
حیدر علی صاحب فیض آبادی،ط.هند، 1295 ق،در 3 مجلد.
ابو القاسم بن علی اکبر خوئی،تألیف:1351 ق.
الاسلام
در ردّ نصارا و ابطال قول آنان،از حسین بن علی
ص:198
توتونچی تبریزی(-1290 ق)،تألیف:1346 ق، ط.تبریز،1351 ق.
-الحمد للّه الّذی بعث الانبیاء
هادی بن علی بجستانی.
و الشریعة
در انساب،از ابو جعفر محمد بن هارون موسوی نسابۀ نیشابوری.
فارسی،تاریخ،از سید حسن تقی زاده،ط.
تهران،1309-1310 ش.
لسید الشهداء بلسان عربی مبین
عبد الرشید گوپا گنجی.
فارسی،7 داستان،از جلال آل احمد،ط 1326 ش.
در عرفان،عبد الرّحیم بن ابراهیم یزدی،از شاگردان علامه انصاری.
در تحقیق این سه عنوان،از محمد علی حزین (-1183 ق).
نجوم،از ابو علی احمد بن محمد اصفهانی مرزوقی،ط،حیدرآباد دکن،1332 ق.
ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق).
ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی نسابه (-205 یا 206 ق).
در میراث،از علی کبیر معروف به محمد میری خان محمدی اله آبادی،تألیف:1251 ق،ط.
کانپور،1264 ق.
شرح لامیۀ ابو الحسین مهیار بن مرزویۀ دیلمی (-428 ق)،از ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حلّی(-673 ق).
فقه زیدیه،از احمد بن یحیی حسنی ملقب به
ص:199
مهدی(-840 ق)،خ.عراق.
ص:200
میرلوحی.
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی از طبقۀ کلینی.
انساب مشجّر،از جعفر بن محمد بن راضی اغرجی،کاظمی(-1332 ق).
خ.نجف.
در عقاید و اصول دین به طریقۀ زیدیه،از المنصور باللّه قاسم بن محمد حسنی یمنی(-1029 ق).
-الحمد للّه الّذی فلق اصباح العقول
هندسه،از غیاث الدین منصور بن صدر الدین حسینی دشتکی(-948 ق).
بالاحکام
احمد بن محمد مهدی بن ابی ذر نراقی (-1245 ق)،خ.اصفهان.
محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1318 ق)،خ.موجود.
حسین بن نصر اللّه عرب باغی(-1369 ق).
ردّ بر الفوائد المدنیّة الاسترابادیّة،از دلدار علی بن محمد معین نقوی لکهنوی(-1235 ق)،ط.
هند.
-الحمد للّه الّذی جعل لنا العقل دلیلا
اساسات الاصول(نظم کفایه)-نظم...
در معانی و بیان،از اختیار بن غیاث الدّین حسینی(-928 ق)،مرتب بر عنوان،کلمات، سطور و حروف،ط.استانبول،1298 ق؛ مصر،1323 ق،خ.آستان قدس.
-احمدک اللّهم و المحامد راجع الیک
فارسی،از خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،مرتّب بر مقدّمه و 9 مقاله،ط.
تهران،1326 ش،خ.آستان قدس،ش 965 (1090 ق).
-خداوندا متعلمان حکمت را به الهام حق...
الاجتهاد
اصول فقه،از معز الدین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی(-1300 ق)،مرتب بر مقدّمه، تأسیسات و خاتمة،به التماس شاگردش
ص:201
محمد بن عبد الوهاب در 1275 ق تألیف کرد، خ.نجف؛کربلا.
-الحمد للّه الّذی جعل افئدة اولیائه
آقا صاحب بن زین العابدین آله آبادی (-1321 ق)،ط.
قاضی نعمان مصری.
محمود بن عبّاس عاملی(-1353 ق)،ط.صیدا (ج.اوّل).
فخر الدین محمد بن عمر معروف به امام فخر رازی،ط.مصر،1328 ق.
محمد بن اسماعیل کجوری ملقب به سلطان المتکلمین(-1353 ق).
در فقه استدلالی،از سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(معاصر-1371)
پزشکی،از محمد نصیر حسینی اصفهانی (-1191 ق).
شرح کمال الدین ابو الخیر حسن بن علی فارسی(-717 ق)بر فوائد بهائیۀ عبد اللّه بن محمد خوّام بغدادی(-724 ق)،خ.آستان قدس،ش 5578(848،ضمیمه است)و ش 6641(872 ق).
-الحمد للّه علی نعمه الوافیه و منحه المتوالیه
عبد الحی صدر الشریعة بن مفید شیرازی،مذکور در گنج گوهر.
ص:202
محمد بن حسن معروف به فاضل هندی.
علی حسین بن خیرات علی زنگی پوری (-1310 ق)،ط.هند.
-اسامه،رساله-رسالۀ اسامة
در انساب،از ابو طالب یحیی بن حسین احول معروف به یحیی هارونی و ملقب به ناطق الحق (-424 ق).
حسن بن فقیه،مذکور در معالم العلماء ابن شهر آشوب.
برای ذکر و دعاء در قنوت نماز وتر،از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).
اسامی علوم و اصطلاحات آنها،از تقی الدّین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی،از شاگردان صدر الدین دشتکی شهید(-903 ق)،تألیف:
پس از وفات علامه خفری(-957 ق)،خ.
موجود.
-الحمد لولیه و الصلاة علی نبیه و وصیّه
در احوال گروهی از علماء شیعه،ریاض العلماء از آن نقل می کند.
با شرح حال آنان،از قاضی نور اللّه بن شریف حسینی شوشتری شهید(-1019 ق).
فخر الدین طریحی(معاصر شیخ حر).
شرح مبحث فور و تراخی از معالم الاصول،از مفتی عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306).
فارسی،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام مسجد شاهی اصفهانی(1298 ق-)،ط.
اصفهان،1350 ق.
-حمد فزون از دائرة قیاس
محمد باقر بن زین العابدین خوانساری (-1313 ق)،مذکور در روضات.
عبد الخالق بن عبد الرحیم یزدی(-1268 ق).
شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-428 ق)،مرتب بر 6 فصل،به التماس
ص:203
محمد بن علی بن عمر خیام تألیف کرده،ط.
قاهره،1332 ق.
-الحمد للّه حمدا یستأهله بعظمة ذاته
شیخ الرئیس ابن سینا،خ.آصفیه؛رامپور؛ آستان قدس،ش 5908(1241 ق).
-ان الارعاد یکون من اسباب سبعة
معلم ثانی ابو نصر فارابی(-339 ق).
در احوال ابو مسلم خراسانی.
فارسی،از محمد باقر بن محمد جعفر فشارکی (-1315 ق)،ط ایران،1332 ق؛اصفهان، 1347 ق.
شرف الدین یحیی بن حسین بحرانی معروف به شیخ یحیی مفتی،شاگرد محقق کرکی.
ادعیه و اعمال،از فرزند علی دهلوی،ط.
حیدرآباد.
قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق)، از مآخذ بحار الانوار است.
طب،یکی از اجزاء خمسۀ نجیبیّه،از نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی شهید(-619 ق)،ط.خ.آستان قدس،ش 13995(779 ق).
-الحمد للّه علی نعمائه السابغه
رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق).
حمزة بن حبیب کوفی(-156 یا 158 ق)،امام القرّاء.
فقه عملی،از فتاوی ناصر حسین بن حامد حسین کنتوری(معاصر)،در 8 جزء.
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی (اوائل سدۀ 4 ق).
عبد اللّه بن حسین شوشتری(-1021 ق)،خ.
دیده شده.
ص:204
ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).
ابو الحسن محمد بن ابراهیم بن یوسف کاتب معروف به شافعی(281 ق-).
شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق)،یکی از کتب اربعۀ حدیث که مدار استنباط احکام شرعی نزد فقهای اثنا عشری بوده و هست،ط.نجف،1375-1376 ق؛ایران و هند.در 3 جزء.
-الحمد للّه ولی الحمد و مستحقه
ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،ط نجف،1346 ق.
-الحمد للّه الّذی اوضح سبیل الحق
شیخ مفید(-413 ق).
معروف به شرح استبصار،مؤلف به جامع تعبیر کرده،از قاسم بن محمد نجفی معروف به ابن الوندی و فقیه کاظمی(-1100 ق)،خ.
نجف(بعض مجلدات).
خ.دیده شد(1242 ق).
احمد بن ابراهیم بحرانی(-1131 ق).
شرح مبحث استثناء از شرح ابن ناظم بر الفیه،از علی بن محمد بن مقدس اعرجی(-ح 1330 ق).
السّلام)
فارسی،از محمد باقر بن محمد جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق)،خ.موجود
ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی.
ابو القاسم جعفر بن حسن محقق حلی (-676 ق)،به جواب اعتراض محقق طوسی نگاشته،ط.تهران،1307 ق(باروض الجنان در یک جلد).
در ردّ بعض معاصرین که قائل به وجوب سوره بودند،از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،خ.آستان قدس.
ص:205
ابو الحسن علی بن اسماعیل بن شعیب بن میثم تمّار متکّلم(سدۀ 2 ق).
مدقق شیروانی،خ.مجلس.
فارسی،از محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی(-1259 ق)،در 14 فصل،تالیف:
1243 ق.
-الحمد للّه الّذی جعل الصوم جنّة من النّار
ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی اصفهانی (-1315 ق)،مرتب بر 41 تذییل،در قم به تنهائی چاپ شده ط.تهران،1316 ق(ضمیمۀ قرآن مجید).
احمد بن صالح بحرانی(-1124 ق)،مذکور در اللّؤلؤۀ بحرانی،بحرانی نسخه را داشته است.
احمد بن عبد السّلام بحرانی،معاصر محمد تقی مجلسی(-1070 ق)،سلیمان ماحوزی (-1121 ق)نسخۀ آن را داشته است.
الاستخارات(از علامه مجلسی)-مفاتیح الغیب
یکی از شاگردان ناصر بن احمد بن متوج بحرانی (معاصر ابن فهد حلّی).
محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،خ.کربلا.
ابو الحسن سلیمان بن عبد اللّه بحرانی ماحوزی (-1121 ق).
ص:206
می ماند،از محمد بن ابو ایّوب طبری،در 30 باب،خ.موجود.
عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق).
الواقع فیها)
ریاضی،از ابو ریحان بیرونی(-440 ق)،خ.
بانکی پور؛خدیویه.
نجم الممالک اسماعیل بن زین العابدین مصباح (1300 ق-).
ابن علی رضا شیرازی،در 1229 ق،خ.نجف (اسم مؤلف را سترده اند).
خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.استانبول.
رسالة
غیاث الدین جمشید بن مسعود کاشانی (-832 ق)،ط.تهران،1306 ق(ذیل مفتاح الحساب).
در پیشگویی رخدادهای آتیه،از کلام حضرت امیر(علیه السلام)،از جمال الدین احمد بن محمد بن فهد حلی(-841 ق).
---
ص:207
و بیان مقدار انحراف قبلۀ شهرها،برگرفته از زیج فرنگی جدید،از محمد شوشتری (-1301 ق).
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در فهرست شیخ طوسی.
غیاث الدّین جمشید بن مسعود کاشانی (-832 ق).
ابو القاسم موسوی خوانساری(1313 ق-).
بعضی از قدماء شیعه،شمس الدین جبعی جدّ شیخ بهائی از او یاد کرده.
ابو الفتح محمد بن جعفر مراغی(-پس از 371 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم،گفته اند در لغت یا امامت است.
ابو القاسم علی بن احمد شریف علوی (-352 ق).
ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق).
نیز از مسعودی،در مروج الذهب به آن ارجاع داده است.
شیخ صدوق(-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
نوادر الافکار
سراج الدین حسن بن عیسی معروف به شیخ فدا حسین یمنی لکهنوی(سدۀ 14 ق).
ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1315 ق)،ط.ایران(در مجموعۀ رسائل او).
ابو القاسم علی بن احمد شریف علوی (-352 ق).
ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق)، مذکور در نامۀ دانشوران.
ص:208
اصول،از ابو القاسم بن محمد علی نوری معروف به کلانتری(-1292 ق)،خ.موجود.
محمد باقر گلپایگانی(-1332 ق)،خ.دیده شد.
محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق)،خ.آستان قدس،ش 7195.
محمد باقر بن محمد تقی تهرانی(-1301 ق)، صاحب حاشیه بر معالم.
محمد حسین بن محمد صالح کبۀ بغدادی (-1333 ق).
محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).
علیشاه بن صفدر شاه رضوی کشمیری (-1269 ق).
سید محمد کاظم بن عبد العظیم طباطبایی یزدی (-1337 ق)،خ.دیده شد.
محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی(-1306 ق)، خ.موجود.
محمد بن علی موسوی نوری(-1325 ق)،خ.
دیده شد.
محمد بن علی معروف به سید محمد مجاهد (-1242 ق)،خ.آستان قدس،ش 6701 (1258 ق).
-اعلم انّ الاصحاب اختلفوا فی حجیّة الاستصحاب.
محمد بن علی حسینی کوهکمری معروف به حجّت(-1372 ق)؛خ دیده شد.
مصطفی بن حسین حسینی کاشانی (-1336 ق).
محمد مهدی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1292 ق)،خ.دیده شد.
ص:209
محمد هادی بن محمد امین تهرانی(-1321 ق)، ط.
-الحمد للّه ربّ العالمین
هادی بن عبد الرضا تویسرکانی مرتب بر 7 مقام، تالیف:1241 ق،خ.نجف.
هادی بن علی خراسانی بجستانی(معاصر)،خ.
موجود.
محمد هاشم بن زین العابدین خوانساری معروف به چهار سوقی.
محمد باقر بن محمد حسین بفروئی یزدی.
الاستصحابیة-حجیة الاستصحاب
شیخ الطائفه ابو القاسم سعد بن عبد اللّه اشعری قمی(-299 یا 301 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو محمد فضل بن شاذان ازدی نیشابوری (-260 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو احمد محمد بن ابی عمیر ازدی(-217 ق)، مذکور در رجال نجاشی.
ابو جعفر محمد بن خلیل سکّاک بغدادی، صاحب هشام بن حکم،مذکور در فهرست ابن ندیم و فهرست شیخ طوسی.
ابو محمد هشام بن حکم(-179 یا 199 ق).
ابو الحسن علی بن عبد اللّه عطّار قمّی،نجاشی از او به 4 واسطه روایت می کند.
ابو محمد حسن بن موسی نوبختی،نجاشی یاد کرده.
ابو الحسن زرارة بن اعین(-150 ق).
محمد بن علی بن عثمان کراجکی(-449 ق).
محمد مولانا تبریزی(-1360 ق).
ص:210
ابو القاسم علی بن احمد شریف کوفی علوی (-352 ق).
علی بن محمد علی طباطبایی(-1231 ق).
محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی.
ابو الحسن یا ابو بکر محمد بن ابراهیم کاتب معروف به شافعی(281 ق-).
ابو ریحان بیرونی(-440 ق).
استعمال هندباء-هندباء
ابو القاسم علی بن احمد شریف کوفی علوی (-352 ق)،ط.نجف،1368 ق و پیش از آن.
خ.آستان قدس،ش 46(969 ق).
-الحمد للّه ذی الطول و الامتنان
اصول،از عبد اللّه بن عبد الرحمان زبیری،مذکور در رجال نجاشی.
بهاء الدین محمد بن حسین عاملی(-1031 ق)، خ.سامراء.
-اقول و باللّه التوفیق القائلون بان انوار الکواکب مستفادة من الشمس
جوابات مسائل عمر رافعی،از عبد الحسین بن ابراهیم بن صادق خیامی عاملی(1279 ق-).
فقه،از مفتی محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی (-1306 ق).
شرح مبحث قبله از تحفۀ الأبرار حجة الاسلام اصفهانی(-1260 ق)،از عباس سابق الذکر.
حسین بن حسن موسوی کرکی معروف به سید حسین مجتهد(-1001 ق)،نوادۀ دختری محقق کرکی،تألیف:959 ق.
فقه استدلالی،از مجلسی و محدث جزائری در آن نقل شده،خ.آستان قدس،ش 6735.
علامه حلّی(-726 ق)،خ.دیده شده.
ص:211
ابو جعفر محمد بن حسن بن شهید ثانی (-1030 ق)خ.کربلا؛آستان قدس،ش 7431 (1045 ق).
-الحمد للّه الذی هدانا الی مناهج الشریعة الغرّاء
در رد منته الکلام،از حامد حسین بن محمد قلی کنتوری(-1306 ق)،ط.هند، 1276 ق؛لکهنو،1280 و 1315 ق.
و القدر-استقصاء النّظر
جمال الدین ابو منصور حسن بن یوسف بن مطهر، علامه حلّی(-726 ق)،ط.نجف،1354 ق، خ.آستان قدس،ش 314(1042 ق)؛کربلا.
-الحمد للّه العلیم الغفّار
طب،از داود بن عمر انطاکی طبیب ضریر (-1009 ق).
ص:212
12 ق)،خ.تبریز.
در ردّ حشویه،از ابو یحیی جرجانی،نجاشی از قول کشی از آن یاد کرده.
معزّ الدّین محمد مهدی قزوینی(-1300 ق).
الاستنصار(فی النّص علی الائمّة الاطهار(علیهم السلام)- استبصار(از کراجکی)
جفر،از محمد حرز الدین نجفی(-1365 ق).
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).
ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).
محمد بن احمد درازی بحرانی،خ.موجود.
در استیجار عبادات و متعلقات آن،از ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).
ابو النّضر محمد بن مسعود عیاشی،معاصر کلینی (-329 ق).
ابو المجد محمد رضا بن محمد حسین اصفهانی (-1362 ق).
ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق)،خ.
مجلس(888 ق).
ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی،مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ.
ابو موسی(یا ابو عبد اللّه)جابر بن حیّان صوفی (-200 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
شیخ الطائفة ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق).
الاستیقان(از ابو علی اسکافی)-الاستیفاء
ص:213
محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی کنتوری (-1259 ق)،در رد بعضی از شاگردان سید کاظم رشتی نگاشته.
کلام،از احمد بن محمد مقدس اردبیلی (-993 ق)،خ.فیض آباد هند.
ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ همدانی (-370 ق)،مذکور در مرآة الجنان.
الکتاب
در استثناء وجه و کفین از وجوب ستر واجب در نماز برای زنان،از محمد باقر بن محمد رضوی کشمیری(-1346 ق)،ط.نجف،1347 ق.
-الحمد للّه الّذی لا یدرکه بصر
سراج الدین محمد قاسم نسابه مختاری سبزواری (سدۀ 10 ق)،که به نام میر اسد اللّه صدر تألیف کرده.
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).
محمد باقر بن اسماعیل کجوری تهرانی (-1313 ق).
علامه حلّی(-726 ق)،برخی آن را منسوب به او دانسته اند.
الاسرار(فی امامة الاطهار،از شیخ رجب)-اسرار الائمّة
الاسرار(فی امامة الاطهار،از عماد طبری)-اسرار الامامة
الاسرار(فی ساعات اللّیل و النّهار)-الاسرار المودعة
ظاهرا در تفسیر،محمد تقی بن محمد باقر معروف به آقا نجفی اصفهانی(-1331 ق).
عرفان،در معرفت آیات،صنایع و حکم پروردگار،از صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق)،ط.تهران،1302 و 1319 ق.خ.آستان قدس.
-نحمدک یا من بیده ملکوت الارض
عماد الدین حسن بن علی طبری.
حافظ رضی الدین رجب بن محمد(-زنده تا 811 ق).
اسرار الائمّة(منسوب به طبرسی)-اسرار الامامة
ص:214
فارسی،از محمد شفیع بن محمد حسین کرهرودی،مرتب بر مقدّمات،روضات و بلیات،به نام محمد شاه قاجار تألیف کرده،خ.
دیده شد.
محمد تقی معروف به آقا نجفی اصفهانی (-1331 ق)،ط.تهران،1294 و 1298 ق
محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی جدّ بحر العلوم.
فارسی،ط.ایران.
عماد الدین حسن بن علی طبرسی معروف به عماد طبری(سدۀ 7 ق)،خ.آستان قدس،ش 8838(1072 ق).
امین الاسلام ابو علی فضل بن حسن طبرسی (-548 ق).
فارسی،از محمد تقی خان سپهر کاشانی (-1297 ق)،در ناسخ از آن یاد کرده.
فارسی،عرفان،از اسحاق؟،ط.هند.
کیمیا،از ابو موسی جابر بن حیان صوفی (-200 ق).
محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی (سدۀ 13 ق)،مذکور در خلاصة الاخبار او.
شیخ بهائی(-1031 ق)،گویا منسوب به اوست،ط.مصر،1317 ق.
-الحمد للّه و الصّلاة و السّلام علی رسوله
فارسی،ترجمه از روسی،ط.ایران.
محمد حسین بن باقر بروجردی(-پس از 1300 ق).مختصری است از تفسیر کبیر او.
فارسی،تفسیر سورۀ توحید،از ابو تراب بن ابی طالب حسینی قائنی(-1328 ق)،ط.
مشهد،1328 ق.
ص:215
در شرح اسم اعظم و هویت آن،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی،شاگرد،شیخ بهائی.
فارسی،عرفان،از نور الدین محمد بن منور بن ابی سعید ابی الخیر،تألیف:552 ق،ط.تهران، مکرّر.
-الحمد للّه الذی نور قلوب اولیائه...
فارسی،از احمد بن محمد مهدی نراقی (-1245 ق)،ط 1321 ق.
-الحمد للّه الّذی جعلنا من حجّاج البیت الحرام
فارسی،مختصر،ط.
سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق)،به خواهش محمد باقر یزدی تألیف کرده.
محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(-878 ق)، ط 1324 ق(باالمجلی).
محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی.
احمد بن نصر اللّه دبیلی تتوی شهید(-997 ق).
فارسی،از حبیب اللّه شریف بن علی مدد کاشانی(-1340 ق).
فارسی،در اسرار فلسفه و دقایق معارف،از هادی بن مهدی سبزواری(-1289 ق)،ط 1283 و 1303 ق.
در بیان خلقت،از علی اکبر بن محمد نقوی لکهنوی(-1326 ق)،مذکور در التجلیات.
در علوم عقلی،از علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلی(-726 ق)،به نام هارون بن شمس الدین جوینی(-685 ق)تألیف کرده،خ.نجف.
-الحمد للّه ذی البقاء و العزّة...
فارسی،منظوم،از احمد بن ابراهیم اخگر (1308 ق-)،در جواب عبد الحسین بهمنی ناظم «چون و چرانامه»سروده،ط 1356 ق.
محمد علی هبة الدین بن حسین شهرستانی،در
ص:216
شکست مسلمین در 1333 ق نوشته،در 1334 ق به ترکی ترجمه و نشر شده.
لاستدراک الدلالات)
رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حسنی حلّی (-664 ق).
جفر،منسوب به احمد بکار بن بخاری.
زین الدین بن علی بن احمد شامی شهید ثانی (-966 ق).
-الاصل فی الصدقة و الزکاة قوله تعالی مثل الّذین ینفقون
عبد الوحید بن نعمة اللّه گیلانی،شاگرد شیخ بهائی.
فارسی،شرح زیارة الجامعة،از محمد تقی بن محمد باقر،آقا نجفی اصفهانی(-1331 ق)،ط 1296 ق(در هامش حقایق الاسرار).
محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی.
فارسی،در اسرار سورة توحید و معوذتین،خ.
تبریز.
فارسی،ادبی،از عباس خلیلی،ط.ایران.
محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی اصفهانی(-1331 ق).
اسرار الشهادة(از دربندی)-اکسیر العبادات.
نام مجموعۀ مراثی فارسی،از اسماعیل سرباز بروجردی،ط تبریز،1283 و 1319 ق.
فارسی،از محمد حمزۀ شریعتمدار حمزه کلائی بارفروشی،ط.تهران،1315 و 1322 ق.
فارسی،از رفیع الدین نظام العلماء بن علی اصغر طباطبایی(-1326 ق)،ط.تبریز.
فارسی،از روح اللّه درون کلائی بارفروشی (معاصر).
سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق)،به
ص:217
التماس عبد الوهاب قزوینی نگاشته و در آن قضیّۀ طف و اسرار آن را بیان کرده،خ.
آستان قدس،ش 1913(1257 ق).
فارسی،از محمد بن محمد مهدی مازندرانی معروف به حاج اشرفی(-1315 ق)،ط 1322 ق.
محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی.
مهدی بن زین العابدین گلپایگانی معروف به آقازاده(-1330 ق).
شرح مقدمۀ کافیه در نحو،از حسام الدین اسماعیل بن ابراهیم بن عطیۀ بحرانی،تألیف:
795 ق،خ.خدیویه.
-الحمد للّه الذی خشعت له الاصوات
جمال الدین ابو العباس احمد بن محمد بن فهد حلی(-841 ق).
اسرار الصلاة-اسرار العبادات
جعفر سبزواری(-پیش از 1218 ق).
جواد آقا ملکی تبریزی(-1344 ق)،ط 1338 ق.
اسرار الصلاة(از محمد حسین)-منهاج الولایة
شیخ الرئیس ابو علی سینا(-428 ق)،خ.
نجف،ط.تهران،1315 ق(ضمیمۀ کلمات المحققین)،ترجمۀ فارسی،از ضیاء الدین دری، ط.تهران،1326 ش.
-الحمد للّه الذی خصّ الانسان بشرف الخطاب
اسرار الصلاة-التنبیهات العلیة
محمد سعید بن محمد مفید شریف قمی، ط 1313 ق(درهامش شرح الهدایة).
اسرار الصلاة-الغرة
محمد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادی (-1116 ق)،مذکور در فیض قدسی و روضات.
فارسی،با آداب و ادعیۀ آن،از عباس بن اسماعیل قزوینی،ط.ایران 1294 و 1304 ق.
اسرار الصلاة(شرح شهید ثانی بر اسرار الصلاة)- جامع الخیرات
ص:218
و اسرار الصلاة
علی بن موسی بن طاوس(-664 ق)،جزئی از آن دیده شد.
صائن الدین علی بن محمد ترکه(-830 ق).
فارسی،از علی اکبر کرمانی،ط.
البینات)
فارسی،از علی نقی.
مرتضی بن محمد کشمیری،شاگرد دلدار علی نصیرآبادی(-1235 ق).
فارسی،از موسی بن محمد مستوفی همدانی (-ح 1300 ق).
فارسی،از محمد سعید بن محمد مفید قمّی معروف به حکیم کوچک(سدۀ 11 ق)،در صناعات خمسه:خطابه،شعر،جدل،مغالطه، برهان و مطالب دیگر،خ.نجف،آستان قدس، ش 316(1080 ق).
-الحمد للّه الّذی انطقنی بمحاسن الکلمة
شرح دعای کمیل،از جعفر بن محمد باقر طباطبایی(معاصر)،تألیف:1330 ق،ط.
نجف،1342 ق.
-الحمد للّه الّذی انعم علی عباده بالدّعاء
فارسی،از محمد تقی خرقانی،فرزندش محسن آن را تکمیل کرده،خ.دیده شده.
عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،در یک مقدمه و 2 باب،خ.
موجود.
-الحمد للّه الذی لا من شیئی کان
محمد سعید بن محمد مفید قمی(-پس از 1103 ق)،ط.تهران،1339 ش.
کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق)،خ.کربلا.
هادی بن مهدی سبزواری(-1289 ق)،مذکور در مطلع الشمس.
ص:219
فارسی،منظوم،از اسد اللّه گلپایگانی(معاصر)، ط.
فارسی،در تفسیر سورۀ یوسف،ترجمۀ بحر المحبة از احمد غزالی(-527 ق)،از ابو الحسن فقیهی، ط.تهران،1325 ش.
فارسی،در رد بابیّه،از ابو طالب بن محمد هاشم حسینی شیرازی(-ح 1345 ق)،در 2 مقصد،ط 1324 ق و پیش از آن.
ترجمۀ مظهر العجائب،ط.
فارسی،در عمل ماسه(از علوم غریبه)،از علی مردان بن حسین درانی کرمانی،که به امر محمد ابراهیم میرزا بن فتحعلیشاه قاجار،حاکم بلوچستان تالیف کرده،خ.نجف.
-حمد بی حد و کران و ثنای بی عد و پایان واجب الوجودی راست که اسرار کنت کنزا مخفیا
فارسی،از روح اللّه درون کلائی(-1368 ق)، ط.
فارسی،از محمد حسین،ط.
علی مردان بن محمد حسن درانی کرمانی،اهداء به نام فتحعلیشاه قاجار،خ.موجود.
اردو،تجوید،از حیدر حسن هندی،ط.هند.
محمد حسن آل یاسین کاظمی(-1308 ق)،خ.
موجود.
فارسی،علوم غریبه،از حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق)،به نام میر سید قاسم یکی از امراء صفویه تألیف شده،ط.بمبئی،1312 ق و مکرّر.خ.آستان قدس.
تفسیر،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی، شاگرد شیخ بهائی.
ابو الفرج قدامة بن جعفر بغدادی(310 ق).
اسرار قلبیه-آیینۀ غیب نما
ص:220
علی بن شهاب الدّین محمد همدانی صوفی (-786 ق).
فارسی،در عمل ماسه،خ.موجود.
ابو موسی جابر بن حیان(-200 ق)،گفته اند که چون جابر در طوس درگذشت،این کتاب را زیر سرش یافتند،ط.
ص:221
تألیف کرده.
علی عرب،خ.موجود.
محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی (سدۀ 13 ق)،مذکور در خلاصة الاخبار او.
احمد بن محمد بن فهد حلی(-841 ق).
فارسی،مثنوی،در معارف،از محمد سعید عزیزی فرزند حسین صحاف(-1355 ق).
-نام یزدان بر سر هردفتری
هست در راه حقیقت رهبری
محمد بن سلیمان تنکابنی.
ابو المعالی کلباسی(-1315 ق).
عیسی بن حمد حلّی(-1372 ق).
در ابواب فقه،از صدر الدین محمد بن صالح عاملی اصفهانی(-1263 ق).
اصول فقه،از جمال الدّین محمد بن غلام رضا شریف کرمانی(-1351 یا 1352 ق)،ط 1319 ق.
-اول الکلام اسمه الملک العلام
فارسی،از ابو الحسین عبد الرحمان صوفی رازی، خ.موجود.
ابو ریحان بیرونی(-440 ق)،خ.آستان قدس، ش 5594.
احمد بن محمد سنجری،خ.آستان قدس،ش 5286.
فارسی،از محمد امین نجفی،معاصر و شاگرد شیخ بهائی،مرتب بر مقدمه،8 باب و خاتمه،خ.
آستان قدس ش 5284(1068 ق)و 2 نسخۀ دیگر.
-الحمد للّه ربّ...
انجام:همین کافی است در امتحان اسطرلاب.
ص:222
فارسی.
-(بعد از خطبه)این چند کلمه ایست در علم عمل اسطرلاب بجهت بعض مخادیم، مشتمل بر مقدمه و چند باب.
جابر بن حیّان کیمیاوی(-200 ق).
جعفر اسطرلابی،در 20 باب.
-الحمد للّه حق حمده...
ظاهرا از جعفر اسطرلابی.
-حمد و ثنای بیشمار پادشاهی را که سزاوار حمد و ثناست
ملاّ حیدر،خ.بغداد.
ابو الحسن کوشیار بن لبان گیلی،مرتب بر 4 مقاله،خ.نجف،آستان قدس،ضمیمۀ ش 5529.
بهاء الدین محمد بن حسین عاملی،شیخ بهائی (-1031 ق)،خ.آستان قدس.
خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق)،خ.
موجود و مکرّر.
ابو الخیر تقی الدین محمد بن محمد فارسی(سدۀ 10 ق)،خ.آستان قدس،ش 5544 و 2 نسخۀ دیگر.
-خوبترین صورتی که از حجرۀ خیال...
الثالث
ابو موسی جابر بن حیان صوفی(-200 ق)،ط.
بمبئی،1892 ق.
در رمل،از ابو القاسم بن محمد رضا طباطبایی معروف به علامه تبریزی،خ.دیده شده.
زین الدین شهید ثانی(-966 ق)،خ.
آستان قدس.
خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،گویا مراد از تحریر کتاب الکرة و الاسطوانۀ ارشمیدس بوده است.
اسعاد ثمرة الفؤاد-کشف المحجّة لثمرة المهجة
ص:223
در احکام نجوم،احمد بن محمد بن عبد الجلیل سنجری(سدۀ 4 ق)،خ.آستان قدس.
حسین بن شهاب الدّین بن حسین بن خاندار شامی(-1076 ق).
شرح ابیات شواهد تفاسیر بیضاوی و کشاف،از خضر بن عطاء اللّه موصلی،تألیف:1003 ق،خ.
آستان قدس،ش 9427(1244 ق).
ابو بکر بن عبد الرحمان علوی حضرمی (-1341 ق).
شرح زبدة الاصول شیخ بهائی،از ابو الحسن علی بن نقی رضوی هندی(معاصر).تألیف:
1295 ق،ط لکنهو،1312 ق.
-نحمدک یا من نزلت الکتاب بآیات محکمات
ابو محمد ثبیت بن محمد عسکری متکلم،از اصحاب صادق(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.
در ردّ مؤبده،از ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی(-381 ق)،مذکور در فهرست شیخ.
الاسفار فی مآتم الکرار-اوراد الابرار
محمد رضا قمشه ای(-1306 ق)،ط 1313 ق.
(در هامش شرح الهدایة).
نیز از محمد رضا قمشه ای،ط 1313 ق(در هامش شرح الهدایة.)
صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی (-1050 ق)،ط.ایران،مکرّر.
-الحمد للّه فاعل کل محسوس و معقول
سفرنامۀ مکّه،از حامد حسین بن محمد قلی موسوی کنتوری(-1306 ق)،خ.موجود.
فارسی،منظوم،در کیمیا،یکی از شاگردان شریف العلماء مازندرانی(-1245 ق)،خ.دیده شد.
-علمهای اولین و آخرین
جمله را قرآن حق آمد زمین
ص:224
از ردود کلامیه،ط.هند.
رساله در احکام اسکناس،از محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری(1297 ق-)-1391.
فارسی،مثنوی،از نظام الدین ابو محمد احمد بن الیاس نظامی گنجوی(-پس از 607 ق)،تاریخ نظم:597 ق،ط.مکرّر.جز و خمسه نظامی است.
-خدایا جهان پادشایی توراست
زما خدمت آید خدایی توراست
تتمۀ اسکندرنامه،آنهم از نظامی،به نام عز الدین مسعود طغرل تکین سروده،ط.مکرّر،خ.
آستان قدس.
-خرد هرکجا گنجی آرد پدید
زنام خداوند دارد امید
ترکی،از نظام الدین امیر علیشیرنوایی(-907 ق)، یکی از مثنویهای خمسۀ اوست.
در نحو،از سید حسین علم الهدی،شاگرد سید کاظم یزدی و محمد کاظم خراسانی.
مجلۀ فارسی،که به مدیریت عبد علی لاریجانی نشر می شد.
مجلۀ فارسی،که به مدیریّت محسن شیرازی نشر می شد.
حبیب آل ابراهیم مهاجر عاملی،ط.بیروت، 1371 ق.
اردو،از غلام حسنین پانی پتی،ط.هند.
مجلۀ فارسی،از محمد علی اصفهانی معروف به داعی الاسلام که از سال 1324 تا 1326 ق در بمبئی طبع و نشر می شد.
محمد حسین مظفری(1312 ق-)،در 3 فصل.
اردو،از راحت حسین رضوی چهیکپوری (1306 ق-)،ط.
حیدر علی بن محمد بن حسن؟؟؟(سدۀ
ص:225
12 ق)،در 3 فصل و خاتمه،خ.نجف.
-الحمد للّه الذی اختصنا بالاسلام
محمد حرز الدّین نجفی،صاحب معارف الرجال.
بالجنان و عمل بالارکان)
یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق).
مهدی کاظمی قزوینی(-1358 ق)،رد بشائر السّلام است.
راحت حسین،ط.
انگلیسی،از غلام حسنین پانی پتی،ط.هند.
فارسی،در آداب و اخلاق اسلامی،از محمد حسنین ناشر الاسلام(1305 ق-)،ط 1366 ق.
فارسی،از عبد الوهاب فرید،ط.تهران، 1318 ش.
هادی بن حسین اشکوری(1325 ق-)،ط.
صیدا،1353 ق.
ص:226
فتح اللّه بن حبیب اللّه حسینی.
-الحمد للّه الذی جعل اجناس الاسماء اسماء الاجناس
اسماء سلاحه)
ابو الحسن علی بن حسن فطحی(سدۀ 3 ق)، مذکور در رجال نجاشی.
تسمیة احیاء العرب.
اسماء الارضین(از هشام کلبی)-تسمیة الارضین
اسماء الاسد(از ابن خالویه)-الاسد،کتاب
اسماعیل صاحب بن عباد طالقانی وزیر (-385 ق).
اسماء الاماء الشواعر(از ابو الفرج اصفهانی)-الاماء
رضی الدّین علی بن طاوس از آن نقل و خطبۀ آن را هم ذکر کرده است.
-الحمد للّه المستحق للحمد بالآئه
ازین کتاب نیز ابن طاوس نقل کرده و نسخۀ مورّخ 379 ق،آن را دیده بوده است.
ابو عبد اللّه حسین بن شاذویه قمّی صفار صحاف، جعفر بن قولویه(-369 ق)از مولف روایت کرده است.
ابن شمون،ابو عبد اللّه حسین بن قاسم کاتب، ابو طالب انباری(-356 ق)کتاب را از او روایت کرده است.
ابو طالب عبید اللّه(یا عبد اللّه)بن احمد انباری (-356 ق).
ابن ابی الثلج محمد بن احمد بغدادی(-325 ق).
الاودیة...
طه عاملی جزینی،خ.بغداد.
ابو محمد طیب بن عبد اللّه بن ابو مخرمۀ یمنی،خ.
آستان قدس.
ابو الفتح محمد بن جعفر همدانی(-پس از 371 ق)،ط.لیدن،خ.آستان قدس.
ص:227
اسماء البیع و الدیارات-تسمیة البیع و الدّیارات
احمد بن ابراهیم ندیم لغوی،از خواص امام هادی و امام عسکری علیهما السّلام و استاد ابو العباس احمد بن یحیی ثعلب نحوی.
سید جعفر نسابه اعرجی(-1332 ق).
مروی از امیر المؤمنین(علیه السلام)،خ.خدیویه،نسخۀ نفیسی است که برای ملک اشرف قایتبای (-901 ق)کتابت شده.در این موضوع و شرح و تفسیر اسماء الحسنی کتابهای متعددی تألیف شده که هریک در محل خودش خواهد آمد.
هریک با نام خودش خواهد آمد،نیز-رجال
حسین قائنی،ظاهرا از دانشمندان دورۀ صفویه.
حسن بن خرّ زاد قمّی،از اصحاب امام هادی(علیه السلام)،نجاشی آن را از او به 4 واسطۀ مفید بن قولویه،محمد بن وارث و حسن بن علی قمی روایت کرده است.
ص:228
حروبه
متعدد،هریک در جای خویش خواهد آمد.
ابو عبد اللّه حسین بن حمدان خصیبی(-358 ق).
اسماء ولد عبد المطلب-تسمیة...
فارسی،در انساب سادات مرعشی شوشتر،از نور الدّین محمد بن نعمت اللّه جزائری (-ح 1245 ق)،وی این کتاب را به نام میرزا اسماعیل خان مرعشی(-1209 ق)نوشته،خ.
مرعشی قم.
-حمد و سپاس و شکر و ستایش بی قیاس
فارسی،در تفسیر آیۀ(ثم دنا فتدلی فکان قاب قوسین اوادنی)،از علی حزین گیلانی (-1181 ق).
شرح قصیدۀ طه نجف در امامت،از مرتضی بن عباس آل کاشف الغطاء(-1349 ق).
در سیر و سلوک،متن شرحی است به نام ازکی الهدایا،از عبد الرحیم یزدی،شاگرد علامه انصاری،ظاهرا متن نیز از اوست.
احوال 100 تن رجال شیعه که از آنان در کتب اهل سنّت روایت شده،از عبد الحسین شرف الدین(معاصر).
سلسلۀ اسانید متصله از علماء رجالی تا ائمّۀ معصومین علیهم السّلام،از مؤلّف ذریعه، آقا بزرگ تهرانی،ط 1356 ق.
محمد بن عبد الوهاب بن داود همدانی امام الحرمین(-1303 ق)،در جواب رساله ای از محمود آلوسی زاده،خ.موجود.
در امامت،از میرزا هادی بن علی بجستانی، ردودی است بر نظرات مخالفانش.
در دلائل عصمت معصومین علیهم السّلام،از محمد بن علی محمد فیض آبادی،تالیف:
1225 ق،مذکور در کشف الحجب.
-الحمد للّه علی احیاء الحق و اماتة الباطل
جغرافیا،از هشام کلبی(-206 ق).
ص:229
اردو،فلسفۀ شهادت سید الشهدا(علیه السلام)،از همایون میرزا هندی،ط.حیدرآباد.
اردو،در تواریخ،سیر و احوال آن حضرت،از اولاد حیدر بلگرامی(معاصر)،ط.در 3 مجلّد.
تصوف،از نظام الدین محمود نیشابوری معروف به شاه داعی(-867 ق).
فارسی،درمان بیماری اسهال،از احمد بن محمد حسین حسینی تنکابنی،معاصر فتحعلیشاه قاجار(-1250 ق)،ط.ایران،1297،1304 و 1317 ق.
(ابن حجر)
خ.دیده شده
-الحمد للّه الذی خصنا بمحمد سید الاولین و الآخرین...
اردو،در مصائب اهل بیت(علیهم السلام)،از مصطفی بیگم بنت باقر حسین،ط.هند.
حیدر بن علی حسینی آملی،در مسائل فقهی و کلامی که از فخر المحققین فرزند علامه پرسیده و فخر المحققین جوابهای آنها را نوشته است،خ.
کربلا.
محمد بن جابر نجفی،استاد طریحی و شاگرد محمد سبط(-1030 ق)،3 مسأله در اصول و فقه که برای استادش عبد النّبی بن سعد جزائری (-1021 ق)فرستاده است.
جمال الدین یوسف بن حاتم شامی مشغری، مجاز از علی بن طاوس(-664 ق)،72 مسئله است که به محقق حلی(-676 ق) فرستاده است.
ناصر الدین حمزة بن حمزة بن محمد علوی، شاگرد فخر المحققین که به او فرستاده است.فخر در آخر جوابات اجازۀ روایت آن را به تاریخ 736 ق به حمزه نوشته است.
علاء الدین علی بن زهرۀ حلبی،برخی پرسشها را از علامه حلی و برخی را از فرزندش فخر المحققین پرسیده است،اسئلة را برادرزادۀ علاء الدین بر 3 نوع مرتب کرده است.
ص:230
احمد بن صالح بن طوق قطیفی،که آنها را به احمد بن زین الدین احسائی فرستاده و او در 1223 ق جواب آنها را نوشته است،خ.
نجف.
زین الدّین علی بن ادریس معروف به ابن فرّوج، که برای شهید ثانی(-966 ق)فرستاده است.
خ.دیده شد.
عبد الامام احسائی،که به احمد بن ابراهیم درازی بحرانی(-1131 ق)فرستاده است.
یحیی بن حسین احسائی،نیز به احمد درازی بحرانی فرستاده است.
احمد بن سلیمان بحرانی،به عبد اللّه سماهیجی فرستاده است.
احمد بن مطلب بن مشعشعی حویزی(-پیش از 1168 ق)،که به سید عبد اللّه بن نور الدین جزائری فرستاده است.
صالح و عباس اوالی،که از اوال به عبد علی آل عصفور بحرانی(-1303 ق)مقیم بوشهر فرستاده اند.تاریخ جواب:1275 ق،ط 1385 ق،خ.نجف.
حسین بن علی آل سلیمان بحرانی،که برای عبد العلی معروف به سید ابو تراب خوانساری (-1346 ق)فرستاده است.
علی بن حسن آل سلیمان بحرانی(-1349 ق)، که به سید ابو تراب خوانساری(-1346 ق) فرستاده است.
علی بن حسن بلادی،که به یوسف محدث بحرانی فرستاده،عقد الجواهر النورانیة جواب این مسائل است.
محمد بن علی آل عصفور بحرانی،که به احمد بن صالح بن طوق قطیفی فرستاده است.
فارسی،در اخلاق،اصول و فقه،از کلبعلی بروجردی،که به محمد تقی بن مقصود علی مجلسی(-1070 ق)فرستاده است.
ص:231
سید عبد اللّه عتیق(-پس از 1168 ق)،که به شیخ یوسف بحرانی(-1186 ق)فرستاده است.
ابو عبد اللّه محمد بن عبد الملک تبان،که به استاد خویش سید شریف مرتضی علم الهدی (-436 ق)فرستاده است،خ.آستان قدس،ش 2335-2340(676 ق).
مقصود علی بن علی نجار شوشتری،که به عبد اللّه سماهیجی فرستاده و النفحة العنبریّة جواب آن است.
مؤلّف از معاصرین شیخ بهائی بوده و سؤالها را به او فرستاده است،خ.موجود.
محمد بن سلیمان تنکابنی،از ملا هادی سبزواری (-1289 ق)پرسیده است.
عبد علی بن محمد خطیب توبلی بحرانی،از مسائل توحید،کیمیا و سلوک،که به احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)فرستاده و با جوابها با جوامع الکلم چاپ شده است.
محمد رحیم خان،که به سید کاظم دشتی (-1259 ق)فرستاده است،خ.نجف.
ناصر بن محمد جارودی خطی،مجاز از عبد اللّه سماهیجی در 1138 ق،به احمد بن ابراهیم درازی بحرانی فرستاده است.
سید علی علوی نهاوندی،به حسین بن ابو القاسم خوانساری(-1191 ق)فرستاده.
نیز از سید علی نهاوندی که به عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق)فرستاده و او انوار الجلیّة را در جواب نوشته(1149 ق)،بعضی از سؤال و جوابها فارسی است.
نیز از سید علی نهاوندی،که بار دیگر به سید عبد اللّه جزائری فرستاده و او الذخیرة الباقیّة را در 1151 ق،در جواب نوشته است.
صالح بن حسن جزائری،22 مسئله است که به شیخ بهائی(-1031 ق)فرستاده است.
شمس الدین محمد جیلانی،معاصر آقا حسین
ص:232
محقق خوانساری(-1098 ق)،که از استادش صدر الدین محمد شیرازی پرسیده و جواب سؤالها با مبدأ و معاد ملا صدرا در 1314 ق،چاپ شده است.
ابو اللیّث بن سراح حاجب که به شیخ مفید فرستاده و 51 پرسش کلامی است-العکبریة.
50 مسأله است،از حسین بن عبد النّبی که از عبد اللّه سماهیجی پرسیده است.
ابراهیم خشتی،که به یوسف بن احمد بحرانی (-1186 ق)فرستاده است.
خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق)،که از علامه مجلسی(-1111 ق)پرسیده است،خ.
تبریز(با جوابات آنها).
احمد بن حسن بحرانی دمستانی،مجیز شیخ احمد احسائی در 1215 ق.
حسن بن امان دهلوی عظیم آبادی،که از استادش سید کاظم رشتی(-1259 ق) پرسیده است،خ.نجف.
28 مسأله،از ابو الحسین محسن شریف بن محمد حسینی رسی که به شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی فرستاده،تاریخ:429 ق(ظاهرا تاریخ جوابات 9 محرم آن سال است)،خ.موجود.
5 مسألۀ مختصر نیز از شریف رسی که از شریف مرتضی پرسیده است،خ.موجود.
ابو الفضائل حسن بن محمد بن شرفشاه علوی استرابادی(-717 ق)،20 مسألۀ حکمی و منطقی است که از خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)پرسیده است و او پاسخ آنها را نگاشته،خ.نجف.
فاضل شریف در ساری،که به شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق) فرستاده و شیخ آنها را جواب گفته که نجاشی از آن به المسألة الموضحة تعبیر کرده است،خ.
نجف.
ابو یعلی حمزة ملقّب به سالار یا سلار بن
ص:233
عبد العزیز دیلمی(-463 ق)،که از استاد خویش شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق) پرسیده است،خ.آستان قدس.
3 مسأله که سلطان از سید مرتضی علم الهدی پرسیده است،نجاشی آن را تبانیات خوانده،گویا سائل سلطان تبان بوده است.
فارسی،نزدیک به 200 مسأله،از شاه سلطان حسین صفوی(-1140 ق)،که از جمال الدین محمد خوانساری(-1135 ق)پرسیده است،خ.
موجود.
فارسی،از شاه عباس صفوی(-1038 ق)،15 مسألة،که از بهاء الدین محمد عاملی(-1031 ق) پرسیده است،خ.موجود.
فارسی،از فتحعلیشاه قاجار،در مسائل اعتقادی و کلامی،که از شیخ احمد احسائی(-1241 ق) پرسیده است،احسائی سؤالات را در 1223 ق، جواب گفته است،خ.نجف.
آقا محمد خان قاجار(-1211 ق)،در حکمت و کلام،که از علی نوری اصفهانی(-1246 ق) پرسیده است،خ.نجف.
فارسی،از سلطان نظام شاه،در حکمت و کلام،که از شاه فتح اللّه بن حبیب اللّه حسینی (سدۀ 10 ق)پرسیده است،خ.موجود.
فخر الدین سماکی،که از زین الدین شهید ثانی (-966 ق)پرسیده است،خ.آستان قدس.
محمد سمیع صوفی،که از دلدار علی نقوی لکهنوی(-1235 ق)پرسیده است.
احمد بن یوسف سیوری بحرانی،که به شیخ یوسف بحرانی(-1186 ق)فرستاده است.
عبد اللّه بن حسن شاخوری،که از شیخ یوسف بحرانی پرسیده است.
شبر بن علی بن مشعل ستری بحرانی (-ح 1300 ق)،4 مسأله در اصول فقه،که از صالح بن طعان ستری پرسیده ولی صالح پیش از جواب درگذشته و جواب را فرزندش احمد بن صالح آل طعان(-1315 ق)داده و الدّرر الفکریّة نامیده است.
ص:234
نیز از شبر بن علی،که به علی بن اسحاق بلادی فرستاده است.سید شبر نقض جوابات بلادی را نیز نگاشته است.
بدر الدین حسن بن علی بن شدقم مدنی(-پس از 1000 ق)،11 مسأله است که از شیخ خویش حسین بن عبد الصمد(-984 ق)پرسیده است، خ.آستان قدس.
زین الدین علی بن حسن،بن شدقم،که از شیخ بهائی پرسیده است،خ.موجود.
محمد بن بدر الدین حسن بن شدقم،23 مسألۀ فقهی است که از محمد بن علی(-1009 ق) صاحب مدارک پرسیده است،خ موجود.
محمد شفیع،که از سید کاظم رشتی(-1259 ق) پرسیده است،ط 1247 ق(با شرح فوائد احسائیة).
صالح بن طعان بحرانی(-1281 ق)،که از سلیمان بن سلیمان بن احمد آل عبد الجبار پرسیده است.
صالح بن طعان،در فروع اجتهاد و تقلید که از عبد علی بن خلف امام جمعه بوشهر(-1303 ق) پرسیده است.
صالح بن طوق بحرانی،که از احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)پرسیده است،جوابات آن در جوامع الکلم(ط 1273 ق)آمده است.
احمد بن محمد صیمری یمانی که به محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق) فرستاده است.
حسین بن مفلح صیمری(-933 ق)،مسائل فقهی بوده که از علی بن عبد العالی محقق کرکی (-940 ق)پرسیده است،خ.موجود.
عبد علی طبسی،که به محمد حسین بن علی اکبر محیط کرمانی فرستاده و او به دستور استاد خویش سید کاظم رشتی(-1259 ق)آنها را جواب گفته است،خ.موجود.
ابو الفضل ابراهیم بن حسن ابانی طرابلسی، سؤالات بسیاری است که به دفعات از شریف
ص:235
مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق)پرسیده و سید شریف نیز به دفعات جواب نوشته است.
حسین بن حسن ظهیری عاملی عیناثی،استاد حرّ عاملی،که به شیخ خویش محمد امین بن محمد شریف استرآبادی(-1036 ق)فرستاده و او جواب آنها را شرحگونه نگاشته است.
اسماعیل بجنوردی،که از ملا هادی سبزواری پرسیده و او جواب نوشته است،خ.آستان قدس.
-الحمد للّه الودود واجب الوجود
ابو اللیث بن سراج حاجب،که به شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق) فرستاده و آن 51 مسأله است در کلام و شیخ جوابات مسائل العکبریه را برای او نگاشته است.
علی بن سلیمان شاخوری بحرانی،که به عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)فرستاده و او الرسالة العلویة فی جوابات الاسئلة الثلاثة الکلامیّة را در جواب او نگاشته است.
ابراهیم بن عبد النّبی بحرانی مقیم کازرون،که به یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق)فرستاده و او جوابات المسائل الکازرونیة را نوشته است.
محمد حسین کازرونی،که از عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)فرستاده است و او جوابات المسائل الکازرونیات را نوشته است.
مهدی بن ابراهیم دجیلی کاظمی(-1339 ق)، که به ابو تراب بن ابو القاسم موسوی خوانساری فرستاده و او جوابات المسائل الکاظمیة را نگاشته است.
احمد مازحی عاملی،نزدیک به 100 مسألة فقهی که از زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی(-966 ق)پرسیده و او جوابهای مختصری بر آنها نگاشته است،خ.موجود.
فارسی،از احمد علی هندی محمد آبادی،در عقاید دینی،که از مولوی امانت علی عبد اللّه پوری هندی پرسیده و او به فارسی جواب گفته، خ.فیض آباد هند.
محمد معروف به ابن جویبر مدنی،که به حسن بن شهید ثانی(-1011 ق)صاحب معالم فرستاده و او جواب نوشته است،خ.موجود.
ص:236
الاسئلة المدنیة-الاسئلة الشدقمیة و الاسئلة المهنّائیة
مسعود بن سعود،که از احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)پرسیده و او جواب نوشته و او را به لوامع الرسائل(تألیف:1211 ق)ارجاع داده است.
اعجاز حسین بن محمد علی حسن امروهوی (-1340 ق).
ابو عبد اللّه فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری حلی (-826 ق)،که از محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)پرسیده است،خ.آستان قدس(با جوابها در مجموعۀ رسائل ابن فهد حلّی).
محمد مهدی قاضی بن محمد تقی قاضی طباطبایی تبریزی(-1241 ق)،که از بعضی افاضل عصر پرسیده،خ.موجود.
مهنا بن سنان جعفری عبدلی حسینی،که به علامه حلّی(-726 ق)فرستاده است.
فارسی،از نثار حسین عظیم آبادی هندی،23 مسأله است که از محمد علی طبسی(-1320 ق) مقیم حیدر آباد هند پرسیده است،خ.موجود.
که خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق)،از معاصر خویش شمس الدّین خسروشاهی پرسیده ولی جواب نگرفته است و جواب آنها را صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق) نگاشته است.ط 1313 ق(با المبدأ و المعاد و شرح الهدایة او).
محمد بن علی نعیمی،که به یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق)فرستاده است.
ابو عبد اللّه محمد بن عبد الرحمان فارسی مقیم مشهدین نوبندجان،که به شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق)فرستاده است.
نوح بن هاشل،که به عبد اللّه سماهیجی (-1135 ق)فرستاده است.
عبد اللّه بن محمد تقی مجلسی که از هند برای برادر خویش علامه مجلسی(-1111 ق)فرستاده و او رسالة الهندیة یا جوابات المسائل الهندیات را در جواب نگاشته است،خ.نجف.
ص:237
اسئلة الشیخ یاسین(المکتوب فی الجواب عنها منیة الممارسین):
یاسین بن صلاح الدین بلادی بحرانی مقیم شیراز،که به عبد اللّه شجاهیجی فرستاده و او منیة الممارسین را در جواب نوشته است.
سید یحیی بن حسین احسائی که به احمد بن ابراهیم درازی بحرانی(-1131 ق)فرستاده و او جواب نوشته است.
یوسفعلی حسینی اخباری،که به قاضی نور اللّه شوشتری شهید(-1019 ق)فرستاده است.
الاشارات)
محمد جعفر بن سیف الدین استرابادی معروف به شریعتمدار(-1263 ق).
من الاحالات)
عبد الصاحب بن حسن آل صاحب جواهر (-1352 ق)،ط.نجف،1356 ق.
الاشارات،کتاب فی
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).
-الاشارات الی معانی الامارات:
شرح الاشارات و التنبیهات ابن سینا،از جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر،علامه حلّی(-726 ق)،علامه 2 شرح دیگر نیز بر اشارات دارد،یکی ایضاح و المعضلات و دیگری بسط الاشارات-
شیخ سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق)، خود در بعضی از اجازات یاد کرده است.
الواصلین
کمال الدین(یا جمال الدین)علی بن سلیمان بحرانی،معاصر خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق).
نظیر فصوص الحکم،از آقا رضا همدانی(-پس از 1320 ق).
در فقه،از محمد رضا بن عبد المطلب تبریزی (سدۀ 12 ق)،خ.دیده شده.
در حکمت الهی و طبیعی،از غیاث الدین منصور بن صدر الدین حسینی دشتکی (-948 ق).
ص:238
منطق و حکمت،از شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،مرتب بر 2 قسم،ط.لیدن،1892 م؛مصر 1367-1368 ق (3 جزء)؛تهران،1378 ق،1333 ش (فارسی)...
-الحمد للّه علی حسن توفیقه
محمد ابراهیم بن محمد حسن کاخی خراسانی (-1261 ق)،ط تهران،1245 ق،در 2 مجلد.
-الحمد للّه الذی مهد لنا قواعد الدین
عقاید،از علی بن محمد برغانی(سدۀ 13)در یک مقدمه،40 اشاره و خاتمه
-الحمد للّه الذی بکلماته قامت السماوات...
در احوال ابو حنیفه نعمان بن ثابت،از محمد حسین بن محمد مهدی کرهرودی سلطان آبادی(-1314 ق)،در یک شبانه روز تألیف کرده،خ.دیده شد.
-الحمد للّه الذی اوضح لنا بفضله
اهل العیان من ارباب البیان)
در کلام و حکمت،به احتمال اشارات علی بن سلیمان بحرانی است،خ.دیده شد(685 ق).
-الحمد للّه الذی اصطفی لهدایة الهداة اولی الالباب.
فارسی،از کمال الدین معروف به میرزا آقا بن محمد علی رضوی خوانساری(-1328 ق)، تألیف:1322 ق،ط 1325 ق.
در اصول دین و فروع دین،از علاء الدین ابو الحسن علی بن حسن حلبی،ط.تهران، 1276 ق(ضمن جوامع الفقه).
اولاد حسن بن محمد حسن امروهوی (-1338 ق)،به اردوهم ترجمه کرده.
مجموعه در فنون متنوعه و نوادر متفرقه،از محمد علی هبة الدّین شهرستانی،خ.موجود.
ص:239
(-1231 ق)،ط.(در آخر الغنائم او).
ابو المعالی کلباسی.
عبد الرسول نوری(-ح 1322 ق)،ط 1321 ق(با بعض رسائل دیگر او).
محمد باقر بن محمد علی طباطبایی تبریزی (-1366 ق).
فارسی،از قوام الدین محمد رازی تهرانی، شاگرد رجبعلی تبریزی.
قاضی محمد سعید قمی،شاگرد فیض.
رجبعلی تبریزی،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 12231
حکیم سبزواری(-1289 ق)،خ.نجف.
-سألنی سائل عن ان اطلاق اسماء اللّه
ص:240
(-206 ق).
الاشتقاق
ابو عبد اللّه حسین بن احمد نحوی معروف به ابن خالویه(-370 ق)،ط.گوتینکن،1854 م.
فی معرفة الرجال،از ابو عبد اللّه احمد بن محمد جوهری(-401 ق).
میرزا محمد اخباری(-1232 ق).
حیدر حلّی(-1304 ق)،مجموعۀ مراثی سید جعفر قزوینی(-1298 ق)،خ.نجف.
و آن غیر از اوصاف الاشراف خواجۀ طوسی است،خ.تبریز.
تحقیق معنی السید و السیادة
حسین بن حسن بن محمد موسوی کرکی (-1001 ق)،نوادۀ دختری محقق کرکی، تالیف:959 ق،به نام شجاع الدین حیدری وزیر صفوی.خ.دیده شده.
-الحمد للّه الذی رفع آل هاشم و آل عبد مناف
حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق).
عبد العزیز بن ابی کامل طرابلسی(-481 ق)، قاضی طرابلس.
ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان مفید بغدادی (-413 ق)،خ.دیده شد،مکرّر.
مؤلف نامعلوم،در 4 باب.
-امّا بعد الحمد لمنعم تفرّد بالقدم و ابرزنا من ظلمة العدم...
فارسی،عرفان،از محمد بن محمود دهدار،خ.
آستان قدس،ش 6396.
حکمت،از غیاث الدین منصور بن صدر الدین دشتکی(-948 ق)،کتاب شرح هیاکل النور شهاب الدین سهروردی(-587 ق)است.
جفر،از ابو القاسم بن رضا طباطبایی(معاصر)،
ص:241
خ.دیده شده.
منطق،از جعفر بن مهدی قزوینی.
در اصول علم حدیث،از جلال الدین محمد قائنی (معاصر بیرجندی).
شرح مزجی،به نظم و نثر،از محمد بن محمود عصار تهرانی(-1356 ق)،خ.آستان قدس،ش 324(خط شارح).
-یا من به التکلان و اعتمادی
صلّ علی المولی النّبی الهادی
التصریح باسمه)
کمال الدین حسین بن حیدر مفتی کرکی،خ.
موجود.
2 کتاب بزرگ و کوچک،از ابو اسحاق ابراهیم بن محمد ثقفی(-283 ق).
ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری (سدۀ 5 ق).
احمد بن محمد بن حسین بن دؤل قمی (-350 ق).
ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی (-321 ق)،مذکور در طبقات الاطبّاء.
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی بن احمد جلوّدی (-332 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الحسن علی بن محمد بن شیران ابلّی (-410 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الحسن علی بن مهزیار دورقی اهوازی(سدۀ 3 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الفضل محمد بن احمد صابونی جعفی کوفی لغوی،ابو القاسم جعفر بن قولویه(-369 ق)از او روایت کرده است،مذکور در رجال نجاشی.
ابو جعفر محمد بن اورمۀ قمی،از اصحاب امام رضا(علیه السلام)،نجاشی به 4 واسطه از او روایت می کند.
ص:242
ابو جعفر محمد بن حسن بن فرّوخ صفار قمّی (-290 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
در ابواب فقه،از ابو جعفر محمد بن عثمان عمروی(-305 یا 304 ق).
اشربۀ محمّدیة-چهار شربت
در معرفت پروردگار،از محمود بن میر علی میبدی (یا میمندی)،معاصر حرّ عاملی(-1104 ق).
عبد الفتاح معروف به اشرف علی گلشن آبادی هندی،فرهنگ لغات هندی،فارسی،عربی و انگلیسی،ط.هند،1287 ق.
در معجزات امیر المؤمنین(علیه السلام)،از عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)،خ.موجود (1300 ق)،آستان قدس،ش 13548 (1314 ق،ضمیمۀ مجموعه است).
-الحمد للّه الّذی اظهر المعجزات القاهرة...
ابو الناصح ابراهیم موسوی،محمد اشرف در فضائل السادات(تألیف:1102 ق)از آن نقل کرده.
محمد اشرف بن عبد الحسیب علوی اصفهانی، شاگرد علامه مجلسی،تألیف:1102 ق،به نام شاه سلیمان صفوی،تحریر مجدد با اضافات به نام فضائل السادات،به نام شاه سلطان حسین.
بالفرائد)
شرح فرائد علامه انصاری،از محمد حسین بن محمد مهدی کرهرودی سلطان آبادی (-1314 ق).
معین الدین میر مخدوم جرجانی متخلص به اشرف،به نام شاه طهماسب(-984 ق)تألیف کرده.خ.نجف.
-الحمد للّه الّذی لا یکلف نفسا الاّ وسعها...
ابو عبد اللّه احمد بن ابراهیم بن حمدون کاتب و لغوی،استاد ابو العباس ثعلب(-291 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو عبد اللّه محمد بن عمران مرزبانی خراسانی (-378 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.
ابو عبد اللّه مفجع محمد بن احمد بصری(-327 ق) ،یاقوت گفته است که این اثر ناتمام
ص:243
مانده است.
نیز از ابو عبد اللّه محمد بن احمد،ابن ندیم نوشته که ناتمام است.
محمد بن عمران مرزبانی(-378 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.
ابو عبد اللّه محمد بن احمد مفجع،سیوطی دریغیه و کاتب چلبی در کشف الظنون،از آن یاد می کنند،ولی ظاهرا تصحیفی از اشعار الحراب یا اشعار الجواری اوست.
نیز از ابو عبد اللّه محمد بن احمد مفجع.
ابو هفان عبد اللّه بن احمد عبدی بصری،از طبقۀ دعبل خزاعی(-246 ق).
جامع:حسین بن جعفر موسوی،تاریخ جمع:
1303 ق،خ.آستان قدس.
محمد بن عمران مرزبانی،ابن ندیم گفته است که در 600 برگ است.
شرح جعفریۀ محقق کرکی،از محمد اسماعیل (سدۀ 13 ق)،صاحب منظومۀ العقیدة الوحیدة.
فارسی،از مرتضی قلی خان بن علی محمد خان اصفهانی(-1306 ق).
مجموعۀ رباعیات احمد بن علی بن صافی نجفی (1313 ق-).
احادیث،به روایت ابو علی محمد بن محمد بن اشعث کوفی(زنده در 313 ق)،از ابو الحسن موسی بن اسماعیل بن امام موسی بن جعفر(علیه السلام)، ط.تهران،1271 ق،خ.آستان قدس،ش 8172(1283 ق)و ش.755(1348 ق).
ابو محمد حسن بن حمزۀ طبری علوی معروف به مرعش(-358 ق)،ظاهرا در موضوع غیبت و احکام شرعی آن بوده است.
اردو،مراثی،ط.لاهور.
ص:244
منطق،از عزّ الدّین حسین استرابادی،به احتمال از معاصرین صفویه بوده است.
فارسی:هندسه،از حیدر قلی خان بیات مختاری نیشابوری(معاصر)،تألیف:1301 ق،ط.
تهران.
-بیضی مسطح سطحی است که احاطه کند
فارسی،منطق،از محمد نصیر فرصت شیرازی (-1339 ق)،ط.بمبئی 1322 ق؛اصفهان، 1345 ق.
غلام حسین کنتوری(-1337 ق).
ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق)،خ.
بانکی پور،ش 2519(631 ق).
فارسی،از یحیی خان قریب،در 1314 ش،زیر چاپ بوده.
سید مهدی غریفی(-1343 ق)،خ.دیده شد (جزء اول).
-احمده و اشکره و اصلّی علی نبیه...
ابو القاسم بن حسین رضوی قمّی لاهوری (معاصر).
در مسألۀ جواز شرط مرتهن،از حسین بن حیدر بن قمر کرکی،خ.ملک(خط مؤلف،1023 ق).
-الحمد للّه علی اصابة الحق...
بالحظر فیها)
در اصول فقه.
محمد تقی بن حسین علی هروی(-1299 ق)، در نهایة الآمال از آن یاد کرده است.
ابو القاسم بن محمد علی نوری معروف به کلانتری(-1292 ق)،خ.موجود.
ص:245
محمد جواد بن محمد حسینی شقرائی عاملی (-1226 ق)،خ.موجود.
-الحمد للّه رب العالمین
محمد حسن بن عبد اللّه مامقانی(-1323 ق)،خ.
نجف.
حسن بن علی مدرس اصفهانی(-1273 ق).
محمد حسین بن محمد باقر اصفهانی (-1308 ق)،خ.موجود.
حیدر بن محمد بن حسن شیروانی(زنده در 1129 ق).
محمد طه بن مهدی آل نجف نجفی(-1323 ق)، خ.موجود.
عبد الکریم بن ابی القاسم ایروانی،شاگرد صاحب ریاض.
عبد اللّه بن حسن بن عبد اللّه مامقانی(-1351 ق).
عبد الوهاب شریف بن محمد علی قزوینی،شاگرد صاحب ریاض،خ.نجف.
سید علی بن محمد علی طباطبایی(-1231 ق)، صاحب ریاض،خ.موجود.
ص:246
سید مهدی بن سید علی صاحب ریاض (-1260 ق)،خ.دیده شده.
سید محمد مهدی بن مرتضی طباطبایی بحر العلوم (-1212 ق)،خ.موجود.
-قاعدة فی ان الاجزاء و الشرائط المحتملة
ما یترتب علیها من الاحکام)
مولّف از متأخرین بوده است،خ.نجف.
محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق).
-(پس از خطبه)اعلم یا اخی ان المقصود المهم الاصلی فی المعاملات الصحة و الفساد
سید حسن مدرّس اصفهانی.
فتح اللّه نمازی شیرازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،خ.دیده شده.
سید حسین مجتهد کرکی.
محمد بن اسد اللّه اشکوری(1320 ق-).
محمد باقر وحید بهبهانی(-1206 ق).
-الاصل طهارة الاشیاء
حسین بن دلدار علی نصیرآبادی(-1273 ق).
-الحمد للّه الذی اصل الطهارة فی الاشیاء و سهل السلوک علی الشریعة الغرّاء
عبد العلی بن جعفر خوانساری معروف به سید ابو تراب(-1346 ق)،خ.موجود.
-الحمد للّه علی ما انعم
ظاهرا مؤلف نزدیک به عصر ملا صدرا می زیسته است،خ.نجف(1107 ق).
-الوجود ای ما بانضمامه الی الماهیات
ص:247
شریف مرتضی و شیخ طوسی،کتاب از مآخذ بحار علامه مجلسی است.
اصحاب الائمة علیهم السّلام-رجال برقی،رجال شیخ طوسی و...
تصحیح ما یصح عنهم)
محمد باقر حجة الاسلام گیلانی اصفهانی (-1260 ق)،ط.(ضمن رسائل رجالیۀ او).
حسن بن ابی طالب طباطبایی(-1168 یا 1167 ق)،به عنوان مقاله فی اصحاب الاجماع معرفی شده.
سید رضا بن بحر العلوم(-1253 ق)،خ.نجف.
در رجال حدیث،از حجة الاسلام محمد باقر گیلانی(-1260 ق)،ط.(ضمن رسائل رجالیۀ او).
گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری.
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).
محمد جعفر بن محمد طاهر خراسانی (1080 ق-)،مذکور در تکملة الامل.
فارسی،از حسین بن زین الدین علی معروف به حاج زین العابدین عطار(سدۀ 8 ق)،خ.
آستان قدس،ش 5042.
-حمد و سپاس غفاری را که جلّ جلاله و عم نواله
فارسی،ترجمۀ غرر الحکم آمدی،از عبد الکریم بن محمد یحیی قزوینی(معاصر شاه سلطان حسین صفوی).
المختار علی اعداء آل رسول اللّه الاطهار)
سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی(معاصر)، ط.صیدا،1353 ق و مکرّر.
محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،در الریاض الزاهرة از آن در احوال مختار نقل شده است.
فارسی،از محمد باقر بن اسماعیل واعظ کجوری تهرانی(-1313 ق)،مذکور در زبدة المآثر برادرش.
ص:248
رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلی (-664 ق).
محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،خ.دیده شده.
فارسی،از امام قلی بیک چکنی وارستۀ رازی، ط.بمبئی.
ص:249
فارسی،در تاریخ اصفهان،از حسین نور صادقی، در 4 فصل،ط.تهران،1316 و 1326 ش.
فارسی،از مهدی ارباب،مقداری در ذیل روزنامۀ ایران چاپ شده.
فارسی،از صادق هدایت،ط.تهران،1311 و 1333 ش.
حمزة بن حسن اصفهانی(-ح 360 ق).
احمد بن زین الدین احسائی،در معنای برخی احادیث مشکله که در جواب پرسشهای اهل اصفهان نوشته.
تفسیر،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،منتخبی است از تفسیر صافی او، تألیف:1076 ق ط.(در هامش الصافی)،خ.
آستان قدس،ش 11162(1086 ق)و 3 نسخه دیگر.
-الحمد للّه الذی هدانا للتمسک بالثقلین
الشارب):
در حکم تراشیدن ریش و نهادن شارب،از محمد علی هبة الدّین شهرستانی،خ.دیده شده.
-الحمد للّه کثیرا
حسن بن علی بن فضال.
علی بن حسن بن فضال،هر2 عنوان اخیر را ابن شهر آشوب در معالم العلماء یاد کرده.
حدیث،از آدم بن حسین نخاس کوفی،از اصحاب صادق(علیه السلام).
حدیث،از آدم بن متوکل ابو الحسن مروارید فروش(بیاع اللّؤلؤ)کوفی،از حضرت صادق(علیه السلام) روایت کرده.
حدیث،از ابان بن تغلب بکری(-141 ق)، خدمت حضرت سجاد،باقر و صادق علیهم السّلام را دریافته است.
حدیث،از ابان بن عثمان احمر بجلی،از اصحاب حضرت صادق و موسی بن جعفر
ص:250
علیهما السّلام.
حدیث،از ابان بن محمد بجلی معروف به سندی بزاز،ابن طاوس در اقبال از آن نقل کرده و نسخۀ آن را داشته است.
ابو اسمعیل(ابو البلاد،ابو یحیی)،یحیی(یا ابراهیم)بن سلیم(یا سلیمان)،از حضرت صادق و حضرت موسی بن جعفر علیهما السّلام روایت کرده و امام رضا(علیه السلام)او را ستوده اند.
ابن شهر آشوب در معالم به همین نام یاد کرده.
از اصحاب حضرت صادق(علیه السلام)،حضرت رضا(علیه السلام) را هم درک کرده.
ابو ایوب ابراهیم بن عثمان خزّاز کوفی،از اصحاب امام باقر و صادق علیهما السّلام.
ابراهیم بن عمر یمانی صنعانی،از اصحاب صادقین علیهما السّلام.
ابراهیم بن مسلم بن هلال ضریر کوفی،از وی ابو القاسم حمید بن زیاد کوفی(-310 ق)روایت کرده است.
ابراهیم بن مهزم اسدی کوفی معروف به ابن ابی برده،حسن بن محبوب(-224 ق)آن را از او روایت کرده.
ابو الصباح ابراهیم بن نعیم عبدی،او را میزان می خوانده اند،از اصحاب حضرت باقر و صادق علیهما السّلام بوده،اصل را صفوان بن یحیی (-210 ق)از او روایت کرده است.
شیخ در فهرست از آن یاد کرده و گفته است که آن را حمید بن زیاد(-310 ق)از او روایت کرده است.
ابو عبد اللّه بن حماد انصاری،ابن طاوس از آن در کتاب اقبال نقل کرده و گویا نسخۀ آن را داشته است،صحیح آن ابو محمد عبد اللّه است.
در فهرست طوسی خزار و در معالم جزار آمده.
احمد بن حسین بن سعید بن عثمان قرشی،آن را
ص:251
احمد ابن عقده(-233 ق)از وی روایت کرده، بنابرآن از اصول معدودی است که در اواخر عصر ائمّه علیهم السّلام تألیف شده است.
ابو جعفر احمد بن حسین بن عمر بن یزید صیقل کوفی،وی از حضرت ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام روایت می کند،ابن طاوس در لهوف از آن روایت کرده و ظاهرا نسخۀ آن را داشته است.
احمد بن عمر حلال شیره فروش(بیاع الحل)، شیخ طوسی در رجال،او را از اصحاب رضا(علیه السلام) شمرده است.
ابو علی احمد بن محمد بن عمّار کوفی (-346 ق).
احمد بن یوسف بن یعقوب جعفی،ابن عقده (-333 ق)از او و از اصل او روایت کرده است.
ادیم بن حرّ جعفی،به روایت کشی کنیۀ او ابو الحر بوده و از حضرت صادق(علیه السلام)چهل و اندی حدیث روایت کرده است.
ابو علی اسباط بن سالم کوفی،محمد بن ابی عمیر(-217 ق)آن را از وی روایت کرده است.
اسحاق بن جریر بن یزید بجلی کوفی،از اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،از او محمد بن ابی عمیر و حسن بن محبوب(-204 ق) روایت کرده اند.
اسحاق بن عمّار بن موسی ساباطی،از اصحاب صادق(علیه السلام)،وی غیر از اسحاق بن عمار بن حیان کوفی بوده است.
اسماعیل بن ابان حناط،از اصحاب صادق(علیه السلام).
به قول شیخ در فهرست،از وی ابراهیم بن سلیمان کوفی و از ابراهیم حمید بن زیاد دهقان (-310 ق)روایت کرده است.
ابن شهر آشوب و شیخ طوسی از آن یاد کرده اند.
نیز مذکور در معالم ابن شهر آشوب و فهرست شیخ.
ص:252
اسماعیل بن عثمان بن ابان،احمد بن میثم از او و حمید بن زیاد(-310 ق)از احمد روایت کرده اند.
وی از اصحاب صادق(علیه السلام)بوده است.
ابن ابی عمیر از او روایت کرده است و احتمال داده اند که وی اسماعیل بن حکم از اصحاب سجاد(علیه السلام)بوده باشد.
اسماعیل بن مهران بن محمد بن ابی نصر سکونی کوفی،وی از اصحاب امام صادق(علیه السلام)روایت کرده و امام رضا(علیه السلام)را ملاقات کرده است.از او محمد بن حسین بن ابی الخطاب(-262 ق) روایت کرده است.
ایوب بن حر جعفی معروف به اخی ادیم،از اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،محمد بن خالد برقی از ایوب و فرزندش احمد بن محمد (-274 ق)از او روایت کرده اند.
بشار بن یسار عجلی کوفی،از اصحاب صادق(علیه السلام).
بشر بن مسلمۀ کوفی،از اصحاب صادق(علیه السلام).
بکر بن محمد ازدی از آل نعیم،عبد اللّه بن صلت قمی که از اصحاب رضا(علیه السلام)بوده از او روایت کرده است.
بندار بن محمد بن عبد اللّه فقیه امامی،مذکور در فهرست ابن ندیم.
ثابت بن ابی صفیه دینار معروف به ابو حمزۀ ثمالی(-150 ق).
جابر بن یزید جعفی(-128 یا 132 ق)،از اصحاب باقر و صادق علیهما السّلام.
جعفر بن محمد بن شریح حضرمی،این اصل موجود است و با اصول الستة عشر در تهران طبع شده است.
ابو علی جمیل بن دراج نخعی،از اصحاب صادق(علیه السلام)،صفوان بن یحیی(-210 ق)از او روایت کرده است.
ص:253
اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،محمد بن ابی عمیر و حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده اند.
ابو علی حارث بن ابو جعفر مؤمن الطاق محمد بن علی بن نعمان احول بجلی کوفی،حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.
حبیب بن معلل مدائنی خثعمی،از ابا عبد اللّه، ابو الحسن و رضا علیهم السّلام روایت کرده است.
اصل(فی الصیام)و اصل(فی النوادر)
ابو محمد حریز بن عبد اللّه سجستانی ازدی کوفی، از اصحاب صادق(علیه السلام).
از اصحاب کاظم(علیه السلام).
حسن بن رباط بجلی کوفی،از اصحاب امام صادق(علیه السلام)،حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.
حسن زیاد عطار کوفی،از امام صادق(علیه السلام) روایت کرده است.
حسن بن سری کاتب،از اصحاب صادق(علیه السلام).
حسن بن صالح بن حی(-168 ق).
حسن بن موسی بن سالم حنّاط کوفی،وی از امام صادق(علیه السلام)روایت کرده است.
حسین بن ابی العلاء خفاف،وی از امام صادق(علیه السلام)روایت کرده است اصل حسین با اصول الستة عشر چاپ شده است.
حسین بن ابی غندر کوفی،وی از ابا عبد اللّه (صادق)(علیه السلام)روایت کرده و از او ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی روایت کرده اند.
حسین بن عثمان بن شریک بن عدی عامری کوفی،راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،ابن ابی عمیر از او روایت کرده است،اصل به روایت تل عکبری از ابن عقده موجود است.
ص:254
حفص بن بختری کوفی بغدادی،وی از ابا عبد الحسن و ابو الحسن علیهما السّلام روایت کرده و اصل او را محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.
ابو ولاد حفص بن سالم حناط،راوی از امام صادق(علیه السلام)،اصل را حسن بن محبوب از او روایت کرده است.
حفص بن سوقۀ عمری،در اصل از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام روایت کرده و اصل را محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.
(فی الزّکاة)،اصل(فی الصیام)و اصل
(فی النوادر)
حفص بن عبد اللّه سجستانی از اصحاب امام صادق(علیه السلام).از حریز بن عبد اللّه نیز چنین اصولی گذشت.
حکم بن ایمن حناط کوفی،راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،اصل را ابن ابی عمیر از او روایت کرده است.
ابو محمد حکم بن مسکین کوفی،اصل را حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.
حمید بن زیاد بن حمّاد بن دهقان کوفی (-310 ق).
حمید بن مثنّی عجلی کوفی صیرفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.
خالد بن ابی اسماعیل کوفی،صفوان بن یحیی (-210 ق)آن را از او روایت کرده است.
خالد بن صبیح کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)، اصل را محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.
خالد بن عبد اللّه بن سدیر بن حکیم بن صهیب صیرفی.
خلاد سندی(یا سدی)بزّاز کوفی،راوی از ابا عبد اللّه(علیه السلام)،ط.تهران(در اصول الستة عشر).
ص:255
ابو سلیمان داود بن زربی خندقی بندار،از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام، محمد بن ابی عمیر آن را از او روایت کرده است.
داود بن کثیر رقی،از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،حسن بن محبوب آن را از او روایت کرده است.
ذریح بن محمد بن یزید محاربی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.
ابو نعیم ربعی بن عبد اللّه بن جارود بصری،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،که از او حماد بن عیسی(-208 ق)اصل را روایت کرده است.
ربیع بن محمد بن عمر بن حسان اصم مسلی، راوی از امام صادق(علیه السلام)،حسن بن محبوب (-204 ق)آن را از او روایت کرده است.
رفاعة بن موسی اسدی کوفی نخاس،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،صفوان بن یحیی(-210 ق)و محمد بن ابی عمیر (-217 ق)آن را از او روایت کرده اند.
زرعة بن محمد حضرمی،راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،آن را حسن بن سعید اهوازی از او روایت کرده است.
زکار بن یحیی واسطی،از اصحاب صادق(علیه السلام)، قاسم بن اسماعیل قرشی آن را از وی روایت کرده است.
ابو الفضل زیاد بن مروان قندی واقفی.
ابو الجارود زیاد بن منذر اعمی،از اصحاب امام باقر و امام صادق علیهما السّلام،کثیر بن عیاش قطان آن را از او روایت کرده است.
وی راوی از امام صادق(علیه السلام)بود و اصل زید موجود است،ط.تهران(با اصول الستة عشر).
وی نیز راوی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام بود و اصل او هم موجود است و با اصول الستة عشر چاپ شده است.
ص:256
سعد بن ابی خلف معروف به زام کوفی،از اصحاب صادق و کاظم علیهما السّلام،حسن بن محبوب(-204 ق)از او روایت کرده است.
ابو الحسن عبد الرحمان سعدان بن مسلم عامری کوفی،وی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام روایت کرده و اصل او را صفوان بن یحیی(-210 ق)از او روایت کرده است.
ابو عبد اللّه سعید بن عبد الرحمان(یا عبد اللّه)اعرج سمّان تمیمی کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)، اصل او را علی بن نعمان و صفوان بن یحیی از او روایت کرده اند.
سعید بن غزوان اسدی کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،اصل را ابن عمیر(-217 ق)از او روایت کرده است.
سعید بن مسلمة بن هشام بن عبد الملک بن مروان دمشقی،از اصحاب امام صادق(علیه السلام).
سعید بن یسار ضبیعی کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،اصل را علی بن نعمان اعلم نخعی از اصحاب رضا(علیه السلام)از او روایت کرده است.
محمد بن ابی عمیر از او روایت کرده است.
سلام بن ابی عمره(یا عمیره)خراسانی کوفی، راوی از امام صادق و امام کاظم علیهم السّلام، عبد اللّه بن جبله(-219 ق)از او روایت کرده است،این اصل به روایت تلعکبری موجود است.
ابو صادق سلیم بن قیس هلالی عامری کوفی تابعی،ط.نجف،1366 ق و چاپهای دیگر،خ.
فیض آباد هند.
شعیب بن اعین حدّاد کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،ابن ابی عمیر(-217 ق)آن را از او روایت کرده است.
ابو یعقوب شعیب بن یعقوب،وی از ابا عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام روایت دارد و اصل او را حماد بن عیسی(-208 ق)و ابن ابی عمیر از او روایت کرده اند.
ص:257
شهاب بن عبدربّه اسدی صیرفی کوفی،راوی از امام باقر و امام صادق علیهما السّلام،ابن ابی عمیر،آن را از او روایت می کند.
صالح بن رزین کوفی،راوی از ابا عبد اللّه(علیه السلام)، ابن ابی عمیر آن را از او روایت می کند.
منسوب به ظریف بن ناصح کوفی بغدادی،از محمد بن ابی عمر طبیب کوفی،که از امام صادق(علیه السلام)روایت می کند.
عاصم بن حمید حناط کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،وی از جابر بن یزید جعفی(-128 یا 132 ق)بسیار روایت کرده،اصل موجود است، ط.تهران(با اصول الستة عشر).
ابو سعید عباد عصفری کوفی،موجود است،ط.
عبد اللّه بن سلیمان صیرفی عبسی کوفی،وی از امام صادق(علیه السلام)روایت کرده است.
ابو محمد عبد اللّه بن حماد انصاری،همان است که به عنوان اصل ابو عبد اللّه یاد شد و صحیح عبد اللّه است.
عبد اللّه بن یحیی کاهلی،از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.از اصول موجوده است و احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی از او روایت کرده است.
عبد اللّه بن هیثم کوفی،به قول نجاشی،عباد بن یعقوب رواجنی(-250 ق)اصل را از او روایت کرده است.
عبد الملک بن حکیم خثعمی کوفی،راوی از ابو عبد اللّه و ابو الحسن علیهما السّلام،ط.تهران(با اصول الستة عشر).
عبید اللّه بن علی بن ابی شعبۀ حلبی،اصل مورد تحسین امام صادق(علیه السلام)قرار گرفته است.
علی بن ابو حمزه سالم بطاینی کوفی،راوی از امام صادق و امام باقر علیهما السّلام،ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی از او روایت کرده اند.
ص:258
علی بن احمد بن ابی القاسم کوفی(-352 ق)، ظاهر اصل الاوصیاء است.
علاء بن رزین قلاء ثقفی،از اصول موجوده است.
علی بن اسماعیل بن شعیب بن میثم بن یحیی کوفی.
علی بن رئاب ابی الحسن کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.
علی بن عبد الواحد نهدی،از نوادگان حکم بن ایمن حناط نهدی.حکم از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام است.
قاسم بن اسماعیل قرشی،حمید بن زیاد (-310 ق)از روایت کرده است.
مثنی بن ولید حناط کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،از اصول موجوده و مطبوعه است.
محمد بن جعفر بزاز قرشی،دائی پدر ابو غالب زراری(285 ق-)،ابو غالب از او روایت کرده و اصل از اصول موجوده است.
ابو نصر محمد بن قیس اسدی کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.
ابو عبد اللّه محمد بن قیس بجلی.
محمد بن مثنی بن قاسم حضرمی،اصل به روایت تلعکبری موجود و در اصول الستة عشر چاپ شده است.
مروک بن عبید بن سالم بن ابی حفصه،احمد بن محمد برقی آن را از او روایت کرده است.
مسعدة بن زیاد ربعی کوفی،راوی از امام صادق(علیه السلام)،نجاشی می گوید که کتابی مبوّب در حلال و حرام است.
وهب بن عبد ربه بن ابی میمونة بن یسار اسدی، حسن بن محبوب از او روایت کرده است،وهب
ص:259
راوی از امام باقر و امام صادق علیهما السّلام بوده است.
ابو محمد هشام بن حکم شیبانی کوفی (-179 ق)،ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی از او روایت می کنند.
هشام بن سالم جوالیقی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام،از روایت ابن طاوس در اقبال برمی آید که نسخۀ آن را داشته است.
ابو محمد یعقوب بن شعیب بن میثم بن یحیی تمّار،اصل در نزد شیخ مفید موجود بوده و در الرسالة العددیّة به این موضوع صراحت دارد.
فارسی،ترجمۀ حدیث مروی از امام رضا علیه السّلام در امامت،از سید حسین بن نصر اللّه عرب باغی،ط.تبریز.
-الحمد للّه الّذی وفقنی لترجمة حدیث اصل الاسلام.
در اصول دین،از محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،ترجمۀ فارسی آن به نام شاخ نبات چاپ شده است (1269 ق).
فارسی،نحو،از محمد حسن خان بریلوی هندی، ط.لکهنو،1280 و 1282 ق.
محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق)،خ.دیده شده.
رفیع بن رفیع گیلانی،تالیف:پیش از 1233 ق، ط.خ.دیده شده.
-الحمد للّه المنعم المتعال...
در ردّ اخباریه،از محمد بن دلدار علی نصیرآبادی (-1284 ق)،خ.فیض آباد هند.
در کلام،از نثار حسین عظیم آبادی(معاصر)، ط.حیدرآباد.
کلام،از محمد نعیم طالقانی(سدۀ 12 ق)،خ.
تهران؛قم.
-الحمد للّه الذی هو نور السماوات و الارضین
ابو القاسم شریف علی بن احمد علوی (-352 ق).
ص:260
اصل البرائة-اصالة البرائة
اردو،در رد عامه،ط.لاهور.
در اصول فقه،نسخه در اصفهان موجود بوده.
حسین بن محسن علوی سبزواری(-1352 ق)، خ.موجود
در عقاید شیعه،از محمد حسین آل کاشف الغطاء،ط.صیدا،1351 و 1355 ق و در نجف و قاهره و بیروت و ایران مکرر چاپ شده
اصل الصحة-اصالة الصحة
ابو محمد فضل بن شادان بن خلیل ازدی نیشابوری(-260 ق).
اصل الطّهارة-اصالة الطهارة
سید ابو تراب خوانساری.
فارسی،اصول دین،از محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،در مقدمه و ابواب،خ.
دیده شده.
-الحمد للّه الواجب بالذات
ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی،از رسائل الخمسة عشر در اصول.
محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی(معاصر).
اصول فقه،از ملا علی خوئی،شاگرد شیخ انصاری،خ.نجف.
در توحید،از محمد بن محمد کاظم موسوی کازرونی،تألیف:1375 ق.
لغت،از محمد بن خلیل زین عاملی،تالیف:
1347 ق.
زین العابد بن عظیم آبادی،ط.حیدر آباد هند.
مجلۀ علمی ماهانه،از علی اظهر هندی.
ص:261
در فقه عبادات و معاملات،از سید محمد بن علی طباطبایی(-1242 ق)،مرتب بر مقدّمه،کتب، ابواب و خاتمه،خ.آستان قدس،ش 9064 (1242 ق)و چند شمارۀ دیگر.
-الحمد للّه الّذی مهّد لنا طریق اصلاح العمل
اردو،از احمد علی واعظ امر تسری(معاصر)، ط.لاهور.
در صلاة،خ.کربلا.
-الحمد للّه الذی هدانا لاصلاح الاعمال باخلاص الیقین...
فارسی،از محمد جواد بن محمد تقی طباطبایی (1315 ق-).
فارسی،از سید علی میبدی،خ.موجود.
فارسی،از یوسف خان مستشار الدوله (-1313 ق)،ط تهران،1303 ق.
در رفع اختلاف اصولیین و اخباریین،از محمد بن علی بن میرزا محمد اخباری،خ.
موجود.
-نحمدک یا من هدی المؤمنین الی سواء الصّراط...
اردو،از محمد مرتضی بن حسنعلی حسینی جونپوری(-1337 ق)،تألیف:1311 ق،ط.
هند،1312 ق.
اصلاح العمل-الاصلاح
کفعمی آن را از مصادر البلد الامین می شمارد.
اردو،ط.هند.
اردو،از کاظم علی هندی،ط.هند.
لغت،تهذیب اصلاح المنطق ابو حنیفه احمد بن داود دینوری(-290 ق)است.مهذّب:ابو القاسم حسین بن علی بن حسین معروف به وزیر مغربی (-481 ق).
لغت،از ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت(-243 ق)،ط.بیروت،خ.خدیویه
ص:262
(785 ق).
فارسی،از حبیب اللّه آموزگار،ط.تهران، 1307 ش.
فارسی،از نور الدین بن محمد جعفر موسوی جزائری(1313 ق-)،تألیف:1309 ش،ط.
اهواز،1311 ش.
ابو محمد عبد اللّه بن مغیرۀ بجلی کوفی،از اصحاب امام کاظم(علیه السلام).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،ط.مصر،1343 ق.
ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت (-243 ق).
در احکام استماع اصوات زنان،از ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی(-1315 ق).
ابو القاسم علی شریف بن احمد علوی کوفی (-352 ق).
الاصول،کتاب(از محمد بن حسن طوسی)-اصول العقاید
ابو عبد اللّه محمد بن عباس معروف به ابن جحّام.
ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،تألیف:418 ق.
محمد بن نصار حویزی،شاگرد شیخ بهائی.
ابو محمد یحیی بن محمد نقیب النقیاء نیشابور (سدۀ 4 ق).
فارسی،رساله ای است از کلیات ملکم،از ناظم الدوله میرزا ملکم بن یعقوب اصفهانی که مکرر چاپ شده است.
الحکمة المتعالیة)
رجب علی تبریزی،که به نام آصف میرزا از درباریان شاه عباس صفوی(-1078 ق)تألیف کرده است.
ص:263
در استخراج ابواب اصول فقه از روایات اهل بیت علیهم السّلام،از محمد هاشم بن زین العابدین موسوی خوانساری(-1318 ق).
محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی،معاصر فتحعلیشاه قاجار(-1250 ق).
محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).
اصول فقه،از علی نقی بن احمد حیدری کاظمی(معاصر)،ط.نجف،1369 ق؛تهران، 1379 ق؛بغداد،1959 م.در 2 جزء.
محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق)،خ.موجود.
-الحمد للّه...اعلم ان اصول الاسلام عند فقهائنا المشهورین ثلاثة...
و الاخبار المرویّة)
سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،خ.نجف.
-الحمد للّه رب العالمین
فضلعلی بن شاه ویردی بن خلف.
نعیم طالقانی،کبودر آهنگی در مرآة الخیال (تألیف:1236 ق)از آن نقل کرده.
من الکتاب و السنّة)
محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،مرتب بر 10 اصل،تالیف:
1041 ق،خ.آستان قدس،ش 10791 (1052 ق)و چند نسخۀ دیگر.
-الحمد للّه الذی بعث فی الامیّین رسولا
ص:264
از عیسی صدیق اعلم،تهران،1316 ش.
فارسی،از نصر اللّه فلسفی،ط.تهران، 1314 ش.
فارسی،از رسالات کلیات ملکم،از ناظم الدوله ملکم بن یعقوب اصفهانی،ط.مکرّر.
و اختیار البراءة
حسن بن علی مدرس اصفهانی.
فارسی،از آقاخان بن حسین قلی خان مهندس، شاگرد عبد الغفار خان نجم الملک(-1320 ق)، ط.تهران،1310 ق.
فارسی،از علی محمد فره وشی(مترجم همایون)،ط.تهران،1330 ق.
فارسی،از علیخان ناظم العلوم،ط.تهران.
فارسی،اصول دین،از جواد بن محرم علی طارمی (-1325 ق)،ط.ایران.
فارسی،از عبد الرزاق خان سرتیپ،ط.تهران.
فارسی،از عبد الغفار بن علی محمد نجم الدّولۀ اصفهانی،ط،1298 ق.
در اصول اربعۀ وارده در حدیث،از جمال الدین حسن بن محمد باقر علوی خراسانی،مرتب بر مقدمه و 4 باب،تالیف:1240 ق،خ.موجود.
-سبحانک اللهم و بحمدک توحدت فی ذاتک...
در مباحث الفاظ،از محمد کاظم بن محمد صادق ملکی قزوینی،ط.نجف، 1358 ق.
فارسی،از علی خان ناظم العلوم،ط.تهران.
ابو الحسن علی بن محمد وهقی فقیه،مذکور در فهرست منتجب الدّین.
ص:265
در بیان مذاهب و ادیان،از نعمت اللّه بن عبید اللّه.
فارسی،از ابراهیم گلپایگانی جدّی،برگرفته از حق الیقین علامه مجلسی،خ.دیده شده.
ابراهیم بن محمد موسوی دزفولی(سدۀ 13 ق)، خ.موجود.
فارسی،از ابو تراب بن محسن حسینی أرغندی، مرتب بر مقدّمه و 5 فصل،مذکور در کشف الحجب.
-الحمد للّه الّذی هدانا للایمان
ص:266
بهبهانی(-1206 ق).
فارسی،از محمد باقر بن جعفر فشارکی (-1315 ق)،ط 1332 ق.
فارسی،از محمد باقر بن جعفر بن کافی بهاری (-1333 ق).
فارسی،از باقر بن شعبان تیمجانی گیلانی، تالیف:1326،خ.(خط مؤلف).دیده شده.
در آن از لوامع الاشراق جلال الدین دوانی(- 908 ق)نقل شده،خ.موجود(1212 ق.)
مرتب بر 3 مقصد:توحید،نبوّة و امامة،خ.
نجف.
محمد تقی آقا نجفی بن محمد باقر اصفهانی (-1331 ق)،خ.دیده شده.
محمد تقی بن محمد باقر شریف یزدی،رساله برطبق فتوای علامه انصاری است،ط 1277.
فارسی،از محمد جعفر کاشانی،خ.دیده شده.
ابو القاسم جعفر بن حسن محقق حلّی(-676 ق)، خ.موجود.
جعفر بن حسین شوشتری(-1303 ق)،ط.
تهران.
ص:267
(-1336 ق)،خ.(بخط مولف،ناقص الاخر) دیده شده.
فارسی،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی (-1121 ق)،خ.دیده شده.
ابو محمد حسن بن علی شریف(-304 ق).
محمد حسن بن علی قائنی.
اصول الدّین(از حسین بن محمد تقی)-ملخص الاصول
داود بن اسماعیل حسینی.برای شرح آن- صراط العارفین
داود بن حسن اوالی بحرانی.
فارسی،از محمد رضا بن محمد مجذوب تبریزی
ص:268
عبد الرّزّاق گیلانی(-1319 ق)،ط.تهران، 1322 ق(بازاد الواعظین).
ص:269
فارسی،از محمد علی بن محمد باقر،تألیف:
1288 ق،ط.تهران،1297 ق.
فارسی،از محمد علی بن محمد باقر ثقة الاسلام اصفهانی،تألیف و طبع:1303 ق.
رسالۀ عملیه در تمام عبادات،از علی بن حسن خنیزی قطیفی(1291 ق-).
سید علی صاحب ریاض بن محمد علی طباطبایی (-1231 ق)،در منته المقال از آن به عنوان رسالة الاصول الخمسة یاد شده است.
علی بن محمد بن احمد بن سیف بحرانی قطیفی، پدرش در طبقۀ شاگردان صاحب حدائق بوده است.
منسوب به امام ابو الحسن علی بن موسی الرضا(علیه السلام)،گفته اند به خواهش مأمون تألیف فرموده اند.
-اوّل الفرائض شهادة ان لا اله الاّ اللّه
فارسی،از سید کاظم بن قاسم رشتی (-1259 ق)،ط.تبریز،1271 ق،خ.
آستان قدس،ضمیمۀ ش 11245(1258 ق)و ش 8469(بی تاریخ).
-سپاس و ستایش پروردگاری را
فارسی،از محسن دستغیب شیرازی (-1319 ق)،ط.ایران.
محمد بن احمد درازی بحرانی(-پیش از 1186 ق).
محمد بن محمد تقی تنکابنی(معاصر).
فارسی،در توحید،نبوّت و امامت،از محمد بن حسن شیروانی(-1098 ق).
محمد بن عبد علی آل عبد الجبار قطیفی(-پس از 1240 ق)،تألیف:1231 ق،خ.سامراء.
-الحمد للّه و کفی و سلام علی عباده
محمد بن عبد النبی نیشابوری،معروف به اخباری(-1232 ق)،تألیف:1227 ق،خ.
دیده شده.
ص:270
محمد بن علی درازی بحرانی،حفید برادر شیخ یوسف بحرانی صاحب حدائق
فارسی،از محمد بن محسن علم الهدی کاشانی (-پس از 1112 و پیش از 1123 ق)،خ.دیده شده.
ظاهرا تألیف محمد جاوجانی(سدۀ 13 ق)،خ.
(خط جاوجانی)دیده شده.
محمد ناظم الاسلام کرمانی(معاصر)،مدیر روزنامۀ«نوروز»و«کوکب دری».
محمد بن عبد الفتاح سراب تنکابنی،تألیف:
1113 ق،خ.مرعشی.
-الحمد للّه الذی ابان معرفته من وجوده و صفاته
محمود بن محمد علی بهبهانی(-1269 ق)،خ.
موجود.
محمود بن نصار صیمری،تألیف:1026 ق،خ.
کاظمین.
مصطفی بن حسین آل دراج موسوی،تألیف:
1175 ق،خ.نجف.
مفلح صیمری،خ.موجود.
سید مهدی یزدی،ط.
فارسی،از مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق).
به خط مهدی بن حسن بن محمد نیرمی جرجانی (657 ق)دیده شده.
-(پس از خطبه)لولم یکن کل متحیز مسبوقا بالعدم
فارسی،از محمد مهدی بن علی اکبر حسینی، تالیف:1304 ق،خ.کاظمین.
فارسی،از مرتضی بن علی رضا حسینی،تألیف:
1291 ق،خ.نجف.
-الحمد للّه رب العالمین...
ص:271
مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام اصفهانی،ط.
تهران،1347 ق.
فارسی،از ملا نصیر،مذکور در ریاض.
محمد نصیر بن زین الدین مکی(-1135 ق).
نور علی شاه،ط.(ضمن مجموعه ای با عوارف المعارف).
املاء ابو الحسن هادی بن محمد علی عاملی اصفهانی(-1263 ق).
هادی بن مهدی سبزواری(-1289 ق)،خ.دیده شده.
محمد هاشم خوانساری معروف به چهار سوقی (-1318 ق)،ط 1317 ق(با رسالۀ عملیۀ او).
یوسف بن عبد الفتاح طباطبایی(-1242 ق،خ.
مرعشی.
نسخه هایی از مولفان ناشناخته دیده شده.
اردو،از علی نقی بن ابی الحسن نقوی لکهنوی، ط.هند،1351 ق.
ترکی،از علی اکبر بن محسن اردبیلی (-1349 ق)،ط.ایران.
فارسی،ط.ایران.
فارسی،از علی اکبر اردبیلی(-1346 ق)،به صورت سؤال و جواب.
فارسی،از محمد افضل بن محمد رضا غزنوی (1298 ق-)،ط.
ابو ایوب منصور بن حازم بجلی کوفی،راوی از امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام.
فارسی،منظوم،از خواجه محمود سبزواری.
ص:272
تاریخ نظم:چون اصول شش قلم کردم رقم
گشت تاریخش اصول شش قلم
(866).
فارسی،رسالة عملیه،از هادی بن سید علی بجستانی،تالیف:1341 ق.ط.بغداد.
-الحمد للّه و اصلّی علی احمده المبعوث...
محمد ابراهیم بن محمد نصیر مدرس(معاصر شاه سلطان حسین صفوی).
فارسی،از حسین بن حسن گیلانی(-1129 ق).
حسین علی بن نوروز علی تویسرکانی (-1286 ق).
اصول العقاید(از ملا صالح)-مخزن العقاید
اصول العقاید(از محمد رضا طبسی)-عقد الفراید.
محمد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادی (-1116 ق).
اصول العقاید(از سید علی نقی)-نقد الفراید
اصول العقاید(از سید کاظم رشتی)-اصول الدین
فارسی،از محمد ناظم العلماء کرمانی (معاصر)،ط.نجف؛ایران،1329 ق.
محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،تألیف:1036 ق.
اصول العقاید(و مکارم الاخلاق،از علم الهدی پسر فیض کاشانی)-اصول الدین
ابو جعفر محمد بن حسن طوسی(-460 ق).
محمد هادی بن میر لوحی حسینی،ملا علی خیابانی در وقایع الایام از آن نقل کرده.
عمران بن احمد دعیبل خفاجی(-1328 ق)، تألیف:1301 ق،خ.نجف.
فارسی،از یوسف بن احمد رشتی،ط.رشت.
فارسی،از یوسف بن احمد رشتی،ط.
کرمانشاه.
فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق).
ص:273
فارسی،از محمد علی فروغی ذکاء الملک (-1361 ق)،ط.تهران،1323 ق.
اصول علم الحدیث-اشراقات الاصول
ابو عبد اللّه محمّد بن عبد اللّه حاکم نیشابوری (-405 ق).
فارسی،از علی خان ناظم العلوم،ط.
محمد کرمانی،خطبۀ آن را در اسس الاصول چاپ کرده است.
و الاستصحاب)
محمد تقی بن محمد حسین قمشه ای(معاصر).
فارسی،در عرفان و تصوف،از رضا قلی خان هدایت نوری.
منسوب به محمد تقی بن مقصود علی مجلسی اصفهانی(-1070 ق).
ابراهیم اردبیلی(-1326 ق)،خ.دیده شده.
ابراهیم دامغانی(-1291 ق).
ابراهیم رشتی(-1320 ق)،خ.نجف.
عبد العلی بن قاسم معروف به سید ابو تراب خونساری،خ.دیده شده.
ابو طالب بن عبد المطلب حسینی همدانی،ط.
ابو الفتح بن میرزا مخدوم شریفی(-976 ق)،خ.
آستان قدس،ش 5878(بی تاریخ).
ابو القاسم بن محمد محسن خاتون آبادی (-1271 ق).
ابو القاسم بن محمد مهدی کلباسی(-1308 ق)، خ.دیده شده.
احمد بن فارس لغوی،مذکور در معجم الادباء.
ص:274
احمد بن محمد باقر تبریزی،تالیف:1268- 1271 ق،در 3 مجلد،خ.دیده شده.
اصول الفقه(از اسماعیل عقدایی)-حقایق الاصول
اسماعیل بن احمد عقیلی نوری(-1321 ق)،خ.
دیده شده.
اسماعیل بن محمد علی کرمانشاهی،داماد و شاگرد صاحب ریاض.
میرزا بابا شیرازی،خ.موجود.
موجود در دار الکتب مصر،در فهرست،شیعی بودن مؤلف تصریح شده.
مؤلّف از متأخرین بوده است،مرتب بر 57 بحث،خ.دیده شده.
محمد تقی بن سید رضا آل بحر العلوم (-1289 ق)،خ.موجود.
ص:275
شاگردان کاشف الغطاء،خ.موجود.
عبد الحسین بن علی حسینی آل کمونه (-1336 ق)،در 2 مجلد،خ.دیده شده.
عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)، تالیف:1265-1270 ق،در چند مجلد،خ.
(خط مؤلّف)دیده شده.
عبد الغفور بن محمد اسماعیل حسینی یزدی (-1246 ق)،احتمالا همان التحفة الغرویة(حاشیه بر قوانین)است.
عبد اللّه بن محمد علی راینی کرمانی (-1327 ق)،شاگرد علامه انصاری،خ.دیده شده.
علی بن ابی طالب حسینی همدانی (-ح 1320 ق)،خ.موجود.
محمد علی بن ابی الحسن موسوی(-1290 ق).
محمد علی بن محمد عباس لکهنوی(1290 ق-)، بیشتر تقریرات استادان اوست.
میرزا علی بن محمد حسین حسینی شهرستانی (-1344 ق)،خ.دیده شده.
علی بن عبد الکریم طباطبایی(-1306 ق)،خ.
موجود.
محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق)،خ.موجود.
علی آقا بن محمد رضوی معروف به سید علی داماد (-1336 ق)،خ.موجود.
محمد علی بن مقصود علی مازندرانی (-1264 ق)،در 2 مجلّد،خ.کاظمین.
علی بن محمد ولی قائنی،شاگرد سید محمد مجاهد و شیخ موسی بن کاشف الغطاء.
فارسی،از علی اکبر بن محمد زمان کرمانی
ص:276
(معاصر فتحعلیشاه قاجار)،به خواهش محمد ولی میرزا قاجار تالیف کرده.
-اصلی که فرع ادای حق بندگی را
علی محمد شریف حسینی،ط.1310 ق.
علی نقی بن حسن طباطبایی(-1289 ق)،خ.
موجود.
فتاح سرابی تبریزی(-1311 ق)،در 2 مجلد.
فیض اللّه بن عبد القاهر حسینی تفریشی (-1025 ق).
محسن بن مهدی حکیم طباطبایی،تالیف:
1339 ق،خ.دیده شده.
محمد مشهدی(-1257 ق)شاگرد ریاض.
محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی(-1306 ق)، خ.دیده شده.
محمد بن حبیب اللّه رضوی(-1266 ق)،خ.
آستان قدس،ش 2895(بی تاریخ).
محمد بن محمد بن حسین حرّ عاملی(-1098 ق)، عمّ پدر شیخ حرّ.
شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق)،در کنز الفوائد(مطبوع)آن را گنجانیده و مختصرا مشتمل بر تمام مباحث اصول است.
محمد بن یوسف طباطبایی(-1326 ق)،تألیف:
ح 1321 ق،خ.دیده شده.
شیخ مرتضی بن محمد امین انصاری (-1281 ق)،خ.دیده شده.
محمد مؤمن بن عبد الغفور برادرزادۀ فیض،مرتب بر مقدمات،مقالات(دارای فصول)و خاتمه، خ.موجود.
-الحمد للّه الذی سهل لنا شرایع الاسلام
ص:277
مهدی بن اسماعیل موسوی هروی،شاگرد صاحب جواهر،خ.موجود.
هادی بن مهدی نقوی نصیرآبادی(-ح 1278 ق).
ص:278
(-1181 ق).
فارسی،برای مدارس،از محمد سعید بن حسین عزیزی(-1355 ق)،ط.شیراز،1314 ش.
شرح حدیث من عرف نفسه فقد عرف ربه،از عماد الدین مازندرانی
-الحمد للّه الواحد الصمد الّذی لیس کمثله شیئی
محمد علی بن احمد اونساری(معاصر).
المستعملة للحکماء و محاوراتهم)
محمد باقر بن محمد جعفر شریف اصفهانی، تألیف:1278 ق.
گجراتی،عقاید،از محمد حسین ناشر الاسلام شوشتری،ط.هند.
علی آقا بن علی محمد خان نظام الدوله (-1319 ق)،خ.موجود
-الحمد للّه الذی هدانا بتوفیقه
میرزا علی خان،از فتاوی علامه انصاری گردآورده،تالیف:1278 ق،ط 1276 ق.
ابو عبد اللّه محمد بن هبة اللّه طرابلسی،شاگرد شیخ طوسی.
فارسی،از عبد الغفار نجم الدولۀ اصفهانی (-1320 ق)،در 8 مقاله به نام مظفر الدّین شاه قاجار تألیف شده،ط.تهران،1318 ق.
آیة اللّه سید ابو القاسم بن علی اکبر موسوی خوئی دام ظله.
ابو القاسم جعفر بن محمد بن قولویۀ قمّی (-368 ق).
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی.
در معاد،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق)،در 7 فصل،ط.مصر،1949 م،خ.
آستان قدس،ش 5953؛خ.(ترجمۀ فارسی)در بادلیان،
-افاض اللّه علی روح الامیر الشیخ الکبیر فی الدارین
ص:279
محمد بن سلیمان تنکابنی.
ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت (-243 ق).
والدین
محمد علی هبة الدین شهرستانی،ط.بغداد، 1343 ق.
مولف ظاهرا شاگرد شیخ بهائی بوده و از او با ذکر شیخنا نقل کرده است،خ.نجف.
-الحمد للّه الحی القیوم
العوالی
از مآخذ علامه مجلسی در بحار،خ.روضاتی (اصفهان).
-بعد الحمد و الصلاة...سالت ایها الاخ الصالح ایدک اللّه سبحانه فی بحار حفظه
در رد بابیه و دفع شبهات شیخیه و کشفیه،از محمد بن هاشم هندی(-1323 ق).
-اطباق الذهب فی المواعظ و الخطب:
شرف الدین عبد المؤمن بن هبة اللّه معروف به شفروه،ط.لکهنو،1342 ق،خ.آستان قدس، مکرّر.
ابو عبد اللّه محمد بن محمد بغدادی،شیخ مفید(-413 ق).
لغت،از ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی(-370 ق)،الاطراغش و المرغش هم نوشته اند.
احمد بن محمد بن دؤل قمّی(-350 ق).
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق).
جزء خمسۀ نجیبیّه،از نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی(-619 ق)،خ.
خدیویه.
نیز از خمسۀ نجیبیّه،از نجیب الدین محمد بن علی سمرقندی(-619 ق)،خ.آستان قدس،ش 5041.
ص:280
-الحمد للّه ربّ العالمین...
ابو بکر محمد بن زکریا طبیب رازی.
فارسی،از احمد بن مهدی نراقی(-1244 ق)،به صورت ذیلی بر وسیلة النجاة خویش قرار دارد.
فارسی،از محمد تقی بن علی محمد نوری (-1263 ق).
فارسی،از رضی الدّین محمد بن آقا حسین خوانساری(-پیش از 1125 ق).
شبر بن محمد بن ثنوان موسوی مشعشعی.
سید شبر حویزی،به ترتیب حروف،شاید هم با رسالۀ سابق الذکر یکی باشد.
در تحقیق لفظ صبی،از محمد عباس بن علی اکبر شوشتری لکهنوی(-1306 ق).
مجموعه ای از فوائد متفرقه،از عبد الحسین بن عیسی رشتی(1292 ق-)
ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).
الاظلال-افراد المقال فی امر الظلال
ابو جعفر احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی.
عبد الرحمان بن کثیر هاشمی.
ابو الحسن علی بن محمد کوفی حناط ملقب به بزرگ(سدۀ 3 ق).
ابو جعفر محمد بن سنان زاهری(-220 ق).
نحو،از محمد بن علی کرکی،در 3 باب،برای شرح آن-کشف الاسرار فی شرح الاظهار
-الحمد للّه رب العالمین
موسی الکاظم علیه السّلام)
حسین بن علی آل شیخ سلیمان بحرانی (معاصر).
ص:281
اردو،در متعه،ط.لاهور.
فارسی،در احوال ابو مسلم خراسانی(-137 ق)، از احمد بن زین العابدین عاملی پسرخاله و داماد و شاگرد محقق داماد،خ.دیده شده.
-بعد حمد اللّه علی آلائه...چنین گوید افقر عباد اللّه الی رحمة ربه الغنی احمد بن زین العابدین علوی که در سنه 1043 بعضی از اخوان صفا و خلان وفا از حال ابو مسلم مروزی سؤال نمودند...
جواب 7 مسأله که از علی بن ابو القاسم لاهوری پرسیده بودند،ط.هند.
در رد شهید انسانیّت تألیف علی نقی لکهنوی،از سبط حسن فتحپوری،ط 1365 ق.
بالبردة)
محمد بن احمد بن مرزوق تلمسانی،خ.
آستان قدس،ش 4442 و ش 14005.
فی امر الاجتهاد)
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).
در رد مسیحیان،از جواد بن حسن بلاغی(- 1352 ق)،ط.نجف،1346 ق،ترجمۀ فارسی آن هم با عنوان شگفت آورد دروغ چاپ شده است.
محمد شفیع استرابادی،خ.مرعشی.
-...امّا بعد فانّه قد جری ببعض اندیة العلم
و البلدان و الانهار و غیرها)
سید محمد بحر العلوم قزوینی(-پس از 1370 ق).
محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی (-1259 ق)،مذکور در کشف الحجب و نجوم السماء.
ادعیه،از مآخذ البلد الامین و دیگر تصانیف ابراهیم کفعمی(-905 ق).
خ.آستان قدس،ش 3466،واقف(سدۀ 11 ق) آن را به حسن حیائی نسبت داده است.
-الحمد لرب الارباب مالک الرّقاب...
ص:282
در ردّ اختیار تعیین امام،از ابو عبد اللّه حسین بن جبیر(سدۀ 7 ق؟).
مجد الدین اسامة بن مرشد(-584 ق)،ط.لیدن؛ ایالات متحده(1930 م).
الجعفریّة)
اردو،از محمد مجتبی بن محمد حسین نوگانوی (1324 ق-)،ط.هند،1350 ق.
یعقوب بن ابراهیم بختیاری حویزی (-1148 ق)،تالیف:1118 ق،در 3 مجلد،خ.
دیده شده.
اعتبار الثلثین
این 2 عنوان به رسائل ارجاع داده شده است ولی در رسائل(ج 11)به نظر نرسید.
ابو محمد حسن بن موسی نوبختی.
احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)،ط.
(ضمیمۀ جوامع الکلم او).
مجلۀ ماهانه،به مدیریت محمد علی بلاغی (نجف).
و الامصار)
سراج الدّین حسن معروف به شیخ فدا حسین یمانی لکهنوی(1278 ق-).
محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق).
ظاهرا در اخلاق،از محمد بن مرتضی ملا محسن فیض کاشانی(-1091 ق).
فارسی،از محمد بن عاشور کرمانشاهی(معاصر فتحعلیشاه قاجار)،مرتب بر مقدمه،3 فصل و خاتمه،خ.دیده شده.
-الحمد للّه الّذی هدانا للدین المبین...
فقه،از علی بن محمد کاشانی معروف به نصیر الدین کاشی(-775 ق).
زین الدین علی بن عبد الجلیل بیاضی،از مشایخ شیخ منتجب الدین(-پس از 585 ق).
ص:283
منصور باللّه قاسم بن محمد حسینی(-1029 ق)، از ائمّۀ زیدیّه.
ادعیه،از احمد بن علویۀ اصفهانی معروف به ابن اسود(-ح 320 ق)
علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (-1111 ق)،تالیف:1086 ق،ط.مکرّر،خ.
آستان قدس،مکرّر.
-الحمد للّه الذی سهل لنا سلوک شرایع الدین...
منسوب به ابو محمد جعفر بن احمد بن علی رازی.
ابو عبد اللّه جعفر بن محمد عیسی دو ریستی (معرب طرشت)،از شاگردان شیخ مفید و سید مرتضی.
حسن بن محمد بن اشناس بزّاز،راوی صحیفۀ سجادیّة از ابو المفضل شیبانی(-387 ق).
حیدر بن ابراهیم حسینی کاظمی(-1265 ق).
الاعتقادات-وسیلة النجاة
عماد علی بن نظام علی سونی پتی(1304 ق)، ط.هند.
ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه(-381 ق)،ط.
مکرّر،خ.آستان قدس،ش 6158(880 ق)و مکرّر.
-الحمد للّه رب العالمین وحده لا شریک له
خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.آستان قدس،ش 7203 (1119 ق).
-اعلم ایّدک اللّه ایها الاخ العزیز
ص:284
اعتقادات الامامیة-اعتقادیّة و عقاید الاثنی عشریّة و عقاید الامیّة...
عزّ الدّین حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی (-984 ق).
ص:285
تالیف کرده،خ.دیده شده.
ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،از مشایخ جعفر بن قولویه(-368 ق).
ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه(-381 ق).
محمد جعفر بن سیف الدین استرآبادی (-1263 ق).
محمد علی بن محمد حسین شهرستانی (-1290 ق)،خ.دیده شده.
معین الدین سالم بن بدران مازنی مصری،از مشایخ خواجه نصیر الدین طوسی.
لطف اللّه بن عبد الکریم میسی(-1032 ق)،خ.
آستان قدس،ش 2244.
-الحمد للّه الذی جعلنی من المهتدین
امام المهدی احمد بن یحیی شریف حسنی (-840 ق)،از ائمّۀ زیدیّه.
در امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)،از طلائع بن رزّیک ملقب به الملک الصالح امیر مصر(-556 ق).
اصل از علامه حلی،شرح از فاضل مقداد بن عبد اللّه سیوری؟(-826 ق)،ط.1315 ق(ضمن مجموعه کلمات المحققین).
-الحمد للّه الذی فضلنا بدین الاسلام
فارسی،از مدیر جریدۀ شفق سرخ،ترجمه از منابع خارجی،ط.
اردو،در تحقیق معجزه،از محمد هارون زنگی پوری(-1339 ق)،ط.لکهنو.
هادی بن حسین صائغ حسینی بحرانی (1302 ق-).
فارسی،از بهاء الدین محمد عاملی(جز شیخ بهائی و متأخر ترازوی)،که برای محمد امین(فرزند ارجمند)نگاشته،خ.
دیده شده.
ص:286
اردو،در معجزات امام صادق،ط.
اردو،در 10 مجلس،ط.هند.
اردو،در اثبات خلافت علی(علیه السلام)،از سجاد حسین لاهوری(معاصر)،ط.
اردو،در مناقب علی علیه السلام،ط.دهلی.
محسن بن حسین نیشابوری،شاگرد شیخ طوسی.
محمد حسن بن محمد تقی موسوی یزدی (-1263 ق)،ط.تهران،1365 ق.
-الحمد للّه الذی وفقنا للوصول الی معرفة دقایق المعانی و البیان
ابو الحسن علی بن زید بیهقی.
ابو عبد اللّه محمد بن زید واسطی(-306 ق یا 307)
ابو عبد اللّه محمد بن محمد مفید بغدادی (-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی،
مؤلّف معاصر قاجاریه(سدۀ 13 ق)بوده،خ.
مرعشی،قم.
اعجاز حسین امروهی(-1340 ق).
الاشکال
سید ابو القاسم جعفر بن محمود ریاضی(معاصر).
خ.موجود،ضمیمۀ رسالۀ الحصر و البواری.
محمد حسین قاضی تبریزی طباطبایی.
فارسی،از محمد ابراهیم شربتدار،مرتب بر مقدمه،فصول و خاتمه،خ.دیده شده.
-الحمد للّه الواحد الفرد الصمد
علی اکبر صدر الاسلام بن شیر محمد همدانی (-1325 ق).
ص:287
فارسی،از محمد بن سلیمان تنکابنی(-پیش از 1320 ق)،خ.نجف.
خ.نجف،همراه با مجموعه ای از مظفر گنابادی.
فارسی،از یحیی بن احمد کاشانی،ترجمه ای است با اضافات،از رسالۀ الوفق التام عزّ الدّین زنجانی،خ.زنجان.
افضل الدین حسن بن علی ماه آبادی،از مشایخ شیخ منتجب الدّین(504 ق-).
ص:288
حاج بابا طوسی،خ.آستان قدس،ش 3786 (1076 ق).
-الحمد للّه رب العالمین
همانند ترکیب خالد که برای الفیه نوشته،خ.
نجف(1096 ق).
ص:289
لطفعلی صدر الافاضل،در احوال کسانی که نام شان با«علی»مرکب است.
رجال،از مرتضی بن مهدی رضوی کشمیری (-1323 ق)،خ.موجود.
در تعیین مولد پیامبر صلّی اللّه علیه و آله،از محمد مهدی بن شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1318 ق).
-الحمد للّه جلّت عظمته عن احاطة زواکی العقول
افهام الافهام
سلیمان ماحوزی،صورت صحیح نام کتاب افهام الافهام است.
شهاب الدین ابو حفص عمر بن محمد سهروردی (-632).
حسین بن علی بن ابی سروال اوالی بحرانی، شاگرد محقق کرکی،تالیف:950 ق،خ.
آستان قدس،ش 2238(951 ق)و ش 2239.
-احمدک اللهم هادی الخلایق
فارسی،در تعزیۀ امام حسین(علیه السلام)،ط.
ابو محمد حسن بن محمد دیلمی(سدۀ 8 ق)، صاحب ارشاد القلوب،خ.آستان قدس،ش 5679(763 ق).چاپ مؤسسه آل البیت در قم
و الطرایق
رشید الدّین محمد بن علی بن شهر آشوب سروی مازندرانی(-588 ق).
عبد النبی عراقی،شاگرد شیخ ضیاء الدین عراقی،ط 1364 ق.
یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق).
شرح زیارت جامعۀ کبیره،از محمد بن عبد الکریم طباطبایی(-ح 1160 ق)،خ.موجود.
از سید محمد میر لوحی سبزواری ساکن اصفهان ملقب به مطهّر و متخلّص به نقیبی،تألیف:
1083 ق،در سهام المارقۀ شیخ علی از آن یاد شده خ.مجلس.
ص:290
عابد حسین انصاری سهارنپوری(-1330 ق).
ابن بابویه،در بحر الجواهر همایونی از آن نقل شده.
علی بن ناصر،مذکور در کشف الحجب.
-الحمد للّه الّذی نجانا من مهاوی الغی
در احوال انصار الحسین(علیه السلام)،از عبد الواحد بن احمد آل مظفر(1310 ق-).
سراج الدین حسن معروف به فدا حسین یمانی لکهنوی(-1353 ق).
در فضایل ائمّه،از ابو علی فضل بن حسن طبرسی (-548 ق)،مرتب بر 4 رکن،ط.تهران،1311 و 1312 ق،1338 ش،خ.آستان قدس،ش 9065(1082 ق)و ضمیمۀ ش 9923(1070 ق).
در فقه،از محمد بن معصوم رضوی(-1255 ق).
خ.مرجانیۀ بغداد.
ص:291
خ.موجود.
خ.آستان قدس،متعدد.
فارسی،از دوست محمد بن عبد الرحیم حسینی (سدۀ 11؟)،که برای سلطان شاه ولی تألیف کرده،خ.آستان قدس،ش 14560 و ش 14827.
فارسی،از محمد محسن بن مرتضی فیض کاشانی(-1091 ق).
ادعیه،از علی انصر بن علی اظهر زیدی امامی لکهنوی،در 1313 ق به دستور راجه ابی جعفر نگاشته،ط.
احمد بن شکر بغدادی،شیخ اسماعیل محلاتی از آن نقل کرده.
فارسی،از سید حسن یزدی اشکذری(معاصر)، ط 1344 ق.
الجمعة
فارسی و گجراتی،از محمد حسن بن ابی القاسم کاشانی(معاصر).
زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق).
ص:292
(-1242 ق).
از اجزاء زاد المعاد و مستقلا نیز طبع شده.
فارسی،از محمد باقر بن محمد جعفر فشارکی (-1315 ق)،ط.ایران،1332 ق.
خ.آستان قدس.
فارسی،از محمود بن صادق تبریزی،ط.مشهد، 1332 ق.
فارسی،از صالح بن محمد بزغانی،ظاهرا نصفی از نسخۀ اعمال السنۀ سابق الذکر بوده.
ابراهیم بن حیدر کاظمی(-ح 1320 ق).
ریاض الجنان
خ.آستان قدس.
از اجزاء زاد المعاد است و مستقلا نیز طبع شده است.
قزوینی)---
ص:293
(-1263 ق).
ص:294
فارسی،در امامت،از محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق)،خ.
مرعشی،قم.
-اللّه لطیف بعباده
ادعیه،از رضی الدین علی بن طاوس(-664 ق).
فخر الدّین بن مرتضی حسینی افطسی،صاحب منتخب الدعاء،کفعمی در اقبال و مصباح از این کتاب و کتاب قبل نقل کرده است.
در ادعیه و احراز،منسوب به محمد بن ابی بکر بن قیم بن جوزیة(-751 ق).
در انواع الحان،اصوات و بیان اشعار مناسب الحان،از ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی (-356 ق)،ط.مصر،1345-1351 ق؛نیز مصر،1323 ق؛بیروت،1357 ق.
در موسیقی،از عبد الرزاق حسنی نجفی (معاصر)،ط.بغداد،1348 ق.
احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق).
نجیب الدین ابو حامد محمد بن علی سمرقندی (-619 ق)،خ.خدیویه(623 ق)؛آستان قدس، ش 5043(670 ق)و ش 3991(سدۀ 7 ق).
-الحمد للّه رب العالمین
قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).
اشراف الدین صاعد بن محمد بریدی آبی.
ابو نصر محمد بن احمد فارابی(-339 ق)،ط.
مصر،1325 ق(با چند رسالۀ دیگر او)؛نیز ط.حیدر آباد،1349 ق.
فارسی،طب،از سید اسماعیل بن حسین حسینی جرجانی(-531 یا 535 ق)،به نام آتسز خوارزمشاه و وزیر او مجد الدین بخاری در 3 قسم نگاشته،خ.شهید مطهری(3 نسخه)؛ آستان قدس،ش 5159(816 ق)،ش 5033 (860 ق)و ش 5034.این کتاب گزیده ای است از ذخیرۀ او.
-اما بعد حمد اللّه سبحانه و الثناء و الصلاة علی نبیه
ص:295
ابو علی مظفر بن فضل علوی،خ.حالت افندی، استانبول.چاپ مجمع علمی دمشق
ابو العلاء احمد بن عبد اللّه معری تنوخی (-449 ق)،خ.کوپریلی زاده.
فقه،از میرزا بابا سبزواری،خ.موجود.
محمد بن قاسم طباطبایی فشارکی(-1318 ق)، خ.موجود.
شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق).
ابو عبد اللّه احمد بن محمد بن عیاش جوهری (-401 ق)،کفعمی از آن نقل کرده.
در اعراب قرآن،از ابو علی حسن بن علی فارسی (-377 ق)،استدراکی است بر کتاب ابو اسحاق زجاج.
صدر الدین علی بن احمد معروف به سید علی خان مدنی(-1120 ق).
منطق،از محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302)، در آن 65 اعتراض بر الکبری اثر سید شریف نوشته است.
لطفعلی خان صدر الافاضل،لهجة از محمد اسعد افندی است(تالیف لهجة:1038 ق).
سید محمد مجاهد(-1242 ق).
اردو،از اصطفی بن مرتضی نقوی نصیر آبادی لکهنوی،در عروض و قافیه است،ط 1307 ق.
اباطیل الاحساویّة)
در رد شیخ احمد احسائی و سید کاظم رشتی،از حسین بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1273 ق)، کتاب ردّ بر الفوائد الحسینیة فی تصحیح العقائد الدینیّة است.
مواعظ،از حسین بن دلدار علی لکهنوی (1273).
ص:296
مجموعۀ فوائد در اصول،منطق و فقه،از عبد الصمد بن احمد جزائری،خ.نجف(خط مؤلف).
رجب علی خان بن علی بخش جگرواتی (-1282 یا 1286 ق).
محمد علی بن عباس موسوی لکهنوی(ح 1290 ق-)،کشکول گونه ای است در فوائد علمی.
نجیب الدین ابو طالب یحیی بن علی مقری استرابادی،مذکور در فهرست منتجب الدین.
ابو الحسن علی بن ابی القاسم زید بن محمد بیهقی فرید خراسان-565 ق،از مشایخ ابن شهر آشوب(-588 ق)،مذکور در معالم العلماء.
در عبادات مکروهه،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی(-1206 ق)،خ.موجود.
علی بن حسین بن ابی جامع عاملی،مجاز از سید نعمت اللّه جزائری،در 3 باب،تالیف:
1106 ق،خ.موجود.
-اما بعد حمد اللّه حق حمده
ابو الحسن بن نقی شاه رضوی کشمیری (-1342 ق).
فقه،از محمد تقی بن ابی طالب یزدی اردکانی (-1267 ق)،خ.دانشگاه تهران.
-الحمد للّه الاول و الاخر و الباطن و الظاهر
در نشئات انسان از آفرینش تا مرگ و برزخ و محشر،علی اصغر بن علی اکبر بروجردی (1231 ق-).
ملا محسن،صاحب تفسیر مجمع المطالب (تالیف:1270 ق).
علینقی فیض الاسلام سدهی اصفهانی،ط.
نجف،1352 ق(جزء اول).
هادی بن حسین اشکوری(ح 1325 ق-).
ص:297
فارسی،عرفان،از محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی اصفهانی(-1331 ق).
قطب الدین محمد نیریزی شیرازی(-1173 ق)، ترجمۀ فارسی آن از عماد الفقراء محسن حالی اردبیلی،ط.شیراز،1332 ق؛تهران،1331 و 1333 ش.
فتح اللّه بن محمد جواد نمازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،ط.قم، 1370 ق.
ابو العباس عبد اللّه بن جعفر حمیری،صاحب قرب الاسناد،مذکور در فهرست شیخ.
شیخ الرئیس ابو الحسن میرزا قاجار(-1333 ق)، ط.استانبول(در حیات مؤلّف).
ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی (-274 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو القاسم حسین بن محمد راغب اصفهانی (-502 ق)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.
قاضی نعمان مصری،مذکور در مقدمۀ کامل حسین بر کتاب الهمة خ.موجود.
ابو الفضل سلمة بن خطاب براوستانی ازدورقانی.
شرح دعاء افتتاح،از شهاب الدین محمد بن موسی عراقی برشلونی(-1313 ق)،تالیف:
1304 ق،خ.دیده شده.
شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بغدادی (-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
بن شهر آشوب در معالم العلماء آن را از کتب مجهول المؤلف شمرده.
سراج الدین حسن معروف به شیخ فدا حسین یمانی لکهنوی(1278 ق-).
محمد صادق بن آقا محمد بر او گاهی لنکرانی
ص:298
نمینی(-1285 ق)،به ترتیب کتب فقه،تالیف جلد اول:1283 ق،خ.نجف.
-الحمد للّه الذی تفرد بالوحدانیة و الکبریاء
فارسی،از ژنرال سایکس انگلیسی،ترجمۀ حسنخان منشی اسرار،ط.مشهد،1331 ق.
دیوان فارسی،از افتخار العلماء مصطفی بن محمد حسن آشتیانی متخلص به صهبا (-1327 ق)،ط.تهران،1310 ق.
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،ابن ندیم و ابن خلکان از آن نام برده اند.
الانجیل)
مهدی بن مصطفی لاهوتی بدایع نگار(1279 ق-).
حامد حسین بن محمد قلی لکهنوی(-1306 ق)، خ.موجود.
الواحد)
راحت حسین رضوی گوپالپوری(1297 ق-)، تألیف:1337 ق.
الاعداء و الخصوم
ناصر حسین بن حامد حسین لکهنوی،در دو جزء جزء اول در بیروت چاپ شده
ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق)،ط.
حیدر آباد دکن،1368 ق،خ.بانکیپور،ش 2519(631 ق).
ابو جعفر محمد بن حسن بن ابی سارۀ رواسی، استاد در نحو و قراءت(معاصر امام صادق(علیه السلام)).
کفعمی آن را از مصادر البلد الامین(تالیف 868 ق)می شمارد.
داستان اخلاقی فکاهی منظوم،از محمد حسین بن حیدر علی اسفهی اصفهانی متخلص به قانع (1319 ق-).
اردو،مراثی،ط.هند.
ص:299
فلیکس داهن آلمانی،ترجمۀ یمین الدولۀ انشاء (به مشارکت ابراهیم نشاط)،17 جلد،ط.
تهران،1306-1311 ش.
ص:300
جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق)،ط 1315 ق(با کلمات المحققین).
-ان افعال العباد دائرة بحسب الاحتمال
کلام،خ.موجود(1107 ق).
-جلت صفات کماله عن النقص و الزوال
جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-907 ق)، تألیف:903 ق.
ابو عبد اللّه حمزة بن حسن اصفهانی(زنده در 350 ق)،مجموعۀ 1600 مثل سائر بر وزن افعل، خ.موجود(1117 ق).
-الحمد للّه ربّ العالمین...
ابو جعفر محمد بن علی بن ابی طریفۀ بجلی ملقب به مؤمن الطاق،از امام صادق(علیه السلام)روایت می کند،نجاشی از این کتاب یاد کرده و آن را دیده بوده است.
ص:301
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).
ابو الحسن سلیمان بن عبد اللّه بحرانی (-1121 ق).
محمد مرتضی حسینی جونپوری(-ح 1333 ق)، انذار الناذرّین برگرفتۀ مسروقی است از تقویة الایمان اسماعیل وهابی.
دربارۀ افیون(تریاک)،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-427 ق)،شیخ علی حزین آن را به فارسی ترجمه کرده است-ترجمه...
فارسی،در زیانها و منافع افیون،از ابو القاسم ناصر حکمت احمد آبادی اصفهانی طبیب (-1371 ق)،خ.موجود.
فارسی،در خواص افیون،از عماد الدّین محمود بن مسعود شیرازی(از طبیبان دورۀ صفویه،در 15 باب،یک اصل و خاتمه،خ.
آستان قدس ش 5160(1023 ق)و 3 شمارۀ دیگر.
-الحمد للّه المحمود فی کل فعاله
در مراسم تعزیه و شبیه،از سید علی نقی نقوی لکهنوی،-1409 ق ط.نجف،1348 ق.
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الحسن علی بن نقی رضوی لکهنوی(معاصر).
احمد بن صالح آل طعان بحرانی(-1315 ق)، اربیان نوعی ماهی است.
علی بن دلدار علی(-1259 ق).
ص:302
محمد رضا یزدی جدید الاسلام،آن را به نام فتحعلیشاه قاجار تألیف کرده و در عهد ناصر الدین شاه به فارسی برگردانیده و ترجمه را منقول رضائی نامیده است.
فقه،از احمد بن اسماعیل جزائری نجفی(-ح 1150 ق).
فارسی،در تاریخ مکّه،از احمد بن حسین یزدی (-1310 ق).
الحسنّة:فیما یعمل میقاتا واحدا فی السنّة
ادعیه،از رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلی(-664 ق)،تالیف:650 ق،در 656 ق و 662 ق نیز اضافاتی بران وارد کرده است،ط.تهران،1312 ق؛ایران، 1314 ق(با مضمار السبق در یک مجلد).خ.
آستان قدس،ش 3319(957 ق)و 6 شمارۀ دیگر.
-الحمد للّه الذی جلّ جلاله
اردو،در احکام طهارت و صلاة،از مفتی محمد عباس لکهنوی(-1306 ق).
فارسی،از ارباب افلاطون کرمانی،ط.تهران، 1302 ق.
فارسی،یکی از مثنویهای خمسۀ نظامی گنجوی،ابو محمد احمد بن الیاس،ط.مکرّر.
در احوال شاعران کرمانشاه،از محمد باقر میرزا خسروی
معتمد خان،خ.فیض آباد هند.
فارسی،از بنیاد حسین بن احمد حسین سالک، ط.هند،1305 ق.
ص:303
در امامت و اعتقادات،از حسین بن حسن مجتهد کرکی(-1001 ق).
زین الدین بن علی بن احمد شامی شهید ثانی (-966 ق)،خ.نجف.
-یا من یجود بالجود
شرح ارشاد علامه حلی،از عبد النّبی بن سعد جزائری(-1021 ق)،در مدینۀ منوره برای شمس الدین علی بن حسن بن شدقم نگاشته،خ.
موجود و مکرّر.
-الحمد للّه الذی الهمنا قواعد الارشاد
عقاید،از ابو جعفر محمد بن حسن شیخ طوسی (-460 ق)،خ.آستان قدس؛مکرّر در کتابخانه های دیگر،ط.تهران.
-الحمد للّه علی سوابع نعمه
فقه،از قاضی ابو حنیفه نعمان بن محمد مصری (-367 ق)،به عنوان اقتصار و اقصار هم یاد کرده اند.
شیخ مفید محمد بن محمد بغدادی(-413 ق)، فتاوی است.
الاقتصار-الاقتصاد
ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)، مذکور در رجال نجاشی.
فارسی،در علم حروف،خ.موجود.
محمد جواد بن حسن بلاغی،از اجزاء العقود المفصلۀ(یا عقود الفضیلة)اوست،ط.
نجف،1343 ق(جزء اول).
عبد اللّه مامقانی(معاصر)
محمد بن احمد درازی برادر صاحب حدائق،خ.
نجف.
اجازه از علی نقی بن ابی الحسن نقوی لکهنوی (1323-1409 ق)،برای سید محمد صادق بن حسن آل بحر العلوم(1315 ق-).
-الحمد للّه الذی تواترت آلاؤه علی آحاد العباد
ص:304
فی العراق)
توفیق فکیکی بغدادی وکیل دادگستری،ط 1357 ق.
ص:305
-الحمد للّه واهب العقل
عبد الحسین بن مصطفی،تالیف:1138 ق به نام بهمان میرزا(ظاهرا.بهمن میرزا)،خ.موجود.
-الحمد للّه المتقدس بجلال ذاته عن تحدید اولی الابصار...
الامامیّة)
مرتب بر چند قطب،از محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(سدۀ 9 و 10 ق)،خ.
آستان قدس،ش 7357 و ش 7358 (1344-1345 ق)نسخه های مربوط سدۀ 13 ق نیز دیده شده.چاپ شده در قم از انتشارات کتابخانه مرعشی
-الهناهب لنا من عطائک
ابو الفضل محمد بن احمد صابونی از مشایخ ابن قولویه(-368 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
نحو،از معز الّدین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی(-1300 ق)،شرح آن نیز از اوست به نام مفاتیح،خ.موجود.
ص:306
در عروض،از کافی الکفاة اسماعیل صاحب بن عباد(-385 ق)،مذکور در کشف الظنون.
ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق)، گفته اند در مقدمات کلام بوده و تمام نشده.
شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق)،نجاشی از آن یاد کرده.
سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی (-1371 ق)،ط.صیدا 1343 ق(ذیل ج 4 مجالس السنیّة).
محمد کاظم بن محمد شفیع هزارجریبی،خ.
دیده شده.
فارسی و ترکی،لغت،خ.آستان قدس،ش 3645.
خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق)،خ.
فیض آباد هند.
علی بن ملک مؤیّد داود یمنی از سلاطین رسولی یمن،ترجمۀ فارسی آن کنز الهدایه است،خ.
موجود.
ترکی،ترجمۀ قاموس فیروزآبادی،ط.
هفته نامۀ فارسی به مدیریت عبد الرحیم الهی،تا 1329 ق منتشر می شده.
ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی رازی (-375 ق)،صاحب مجمل اللغة.
فارسی،از ابو الفضل بن مبارک علاّمی (-1011 ق)(معاصر جلال الدین اکبر)، تالیف:1004 ق،ط.مکرّر چاپ شده،خ.
آستان قدس،ش 4172(1034 ق)و چند شمارۀ دیگر.
ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1315 ق)،ط.
سید علی بن محمد علی طباطبایی(-1231 ق)،
ص:307
صاحب ریاض.
محمد علی بن مقصود علی مازندرانی،تألیف:
1249 ق.
مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق)،ترجمه و تحریری است از تحریر اکر خواجۀ طوسی،خ.
موجود.
بنی العباس)
ترجمه إعلام الناس لما وقع للبرامکة من بنی العباس ترجمۀ فارسی از ضیاء برنی،ط.بمبئی.
تحریر خواجه نصیر الدین محمد طوسی،فارسی و عربی آن طبع شده،خ.آستان قدس،ش 5426 (898 ق)و چند شمارۀ دیگر.
فارسی،در اصول دین و اخلاق،از نوروز علی بن محمد واعظ تبریزی،ترجمۀ زاد السالکین اوست،در 4 جزء.
فارسی،از علی بن محمد جعفر تهرانی معروف به چاله میدانی(-1296 ق)،ط.تهران،1323 ق.
منسوب به ابن سینا.
نیز منسوب به ابن سینا،2 رسالۀ اخیر را غلام حسنین کنتوری(-1340 ق)به اردو ترجمه کرده،-ترجمة الرسالتین
حسن بن حسین یزدی معروف به سید آقائی،ط.
مشهد،1310 ق.
در منطق و الهیّات،از ناصر خسرو(-534 ق).
ترجمۀ کشف الغمّة فی معرفة الائمّة علی بن عیسی اربلی،مترجم:میرزا محمد ملک الکتاب،ط.بمبئی،1308 ق.
محمد بن جعفر بن عبد اللّه شبر کاظمی (-1346 ق).
عبد الحسین بن عبد اللّه موسوی دزفولی معروف به لاری(-1342 ق)،ط.شیراز،1319 ق(با آیات النازلة در یک مجلد).
ص:308
ابو السعادات اسعد بن عبد القاهر اصفهانی(سدۀ 6 و 7 ق).
صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی (-1050 ق)،در 4 باب،تالیف:1032 ق،ط.
تهران،1302 ق(ضمن رسایل ملا صدرا).
-سبحانک اللّهم یا مبدع العقول و النّفوس،
ص:309
ط.هند.
منسوب به سید محمد مجاهد مولف اصلاح.
ابو عبد اللّه حسین بن عبد اللّه سعدی شیعی،مذکور در کشف الظنون.
فارسی،ترجمۀ اصلاح العمل سید محمد مجاهد، از حسن بن محمد علی یزدی حائری،شاگرد مؤلّف.خ.آستان قدس،ش 2286(1240 ق) و ش 12562(1240 ق).
-الحمد للّه الذی ارشدنا الی اصلاح الاعمال
عبد الباقی بن محمد حسین خاتون آبادی (-1207 ق)،خ.دیده شده.
-الحمد للّه فوق حمد الحامدین...
معرفة الحقیقة-الرقایق فی معرفة الحقایق
شرح حدیث الحقیقة کمیل بن زیاد،از عبد الرحیم بن ابراهیم حسینی یزدی،شاگرد علامه انصاری،خ.آستان قدس،ش 11661 (1302 ق،ظاهرا خط مؤلف).
نواب احمد حسین مذاق هندی،مذکور در تاریخ احمدی او.
اکمال الدروس-التکملة.
فقه،از حسن بن محمد باقر موسوی قزوینی (1296 ق-)،تقریرات استاد او آخوند ملا محمد کاظم خراسانی است.
حسین بن جعفر یزدی،حدیثی از آن نقل شده.
النعمة
در غیبت حضرت حجّت،از شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه(-381 ق)،ط.تهران، 1310 ق،خ.آستان قدس،ش 13837(995 ق) و بیش از 15 شمارۀ دیگر.
-الحمد للّه الواحد الحی الفرد الصمد...
سراج الدین حسن بن عیسی یمانی لکهنوی معروف به شیخ فدا حسین(معاصر)،منهاج السنة از احمد بن تیمیه است در رد منهاج الکرامۀ علامه حلّی.
محمد علی بن قاسم آل کشکول،اصل از ابو علی
ص:310
حمد بن اسماعیل سینائی،تألیف اکمال:
1245 ق،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 11437 (1245 ق خط مولف).
-الحمد للّه الذی هدانا لهذا
عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)، ارجوزه ای است در حدود 350 بیت،خ.موجود.
کشکول گونه ای است از مفتی عباس لکهنوی (-1306 ق).
فارسی،مثنوی،از محمد حسین بن محمد حسن بن معصوم قزوینی متخلص به حسینی(-1249 ق).
فارسی،مثنوی،از فرید الدین محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری(-627 ق)،ط.مکرّر.
شرح رسالۀ الجبر و التفویض منسوب به امام هادی(علیه السلام)،از محمد خلیل بن محمد اشرف قاینی قزوینی(-1136 ق)،تألیف:1130 ق، خ.نجف.
-الحمد للّه رب العالمین
ابو محمد حسن بن محمد شریف علوی معروف به ابن اخی طاهر(-358 ق)،شاید هم تصحیف اللّباب باشد.
قصیدۀ مطول فارسی در واقعۀ قفقاز،از ابو الحسن بن محمد کاظم،در آن از ستم روس به پروردگار متعال و ائمّه علیهم السّلام ملتجی شده،خ.
موجود.
فقه،شرح شرایع،از میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی(-1312 ق)،خ.نجف؛ آستان قدس،ش 11627(1322 ق)و 2 نسخۀ دیگر.
آثار الباقیۀ ابو ریحان بیرونی.
شمسیۀ کاتبی قزوینی.
قانون مسعودی ابو ریحان.
کتاب الهیئة مؤید الدین عروضی،نسخۀ خطی این کتاب با 3 عنوان قبل به خط جامع آن عزّ الدوله
ص:311
سعد بن منصور بن کمونۀ بغدادی(-683 ق-)در نجف موجود است.
عن کتاب زبدة النقض و لباب الکشف فی شرح الاشارات السینائیة:
نجم الدین احمد بن ابی بکر نخجوانی،جامع:
عز الدوله سعد سابق الذکر،خ.نجف.
منتخبات شرح نهج البلاغۀ ابن ابی الحدید (-656 ق)،از محمد بن قنبر علی کاظمی،تاریخ اقتباس:1283 ق،خ.موجود.
منتخبات امالی شیخ صدوق،از مفتی عباس لکهنوی(-1306 ق).
الاکتئاب و الاشجان-التهاب الاحزان فی وفاة
سید بنی عدنان المبعوث علی الانس و الجان
رسول الملک المنّان...
در ذکر وفات پیامبر،تالیف:پس از قرن هفتم هجری،فیض در علم الیقین از آن نقل کرده، ط.نجف،1371 و 1372 ق؛بحرین، 1341 ق،خ.آستان قدس،ش 14663.
شرح تحریر اقلیدس محقق طوسی است،خ.قوله (1172 ق).
-الحمد للّه الذی یتلألۀ علی صفحتی اللّیل و النّهار...
ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی(-418 ق)، نجاشی از آن یاد کرده.
مولف نزهة غیاث الدین جمشید بن مسعود کاشانی(-832 ق)،تألیف،829 ق،ط.
تهران،1306(با مفتاح الحساب و نزهة الحدائق در یک جلد).
ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی(-356 ق)، صاحب الاغانی.
در ردّ صوفیه،از محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی.
علی بن زین العابدین پارچینی یزدی معروف به شهرنوی،ط.اصفهان،1352 ق.
مفلح بن حسن صیمری،ط.تهران،1303 ق،
-الحمد للّه ربّ العالمین...فانه یجب علی کل عاقل آن ینظر لنفسه...
ص:312
محمد جواد بن محمد حسن بلاغی(-1352 ق)، ط.تهران،1378 ق(با نام عقد فی الزام غیر الامامی).
ابو محمد هشام بن حکم کوفی(-199 ق)،مذکور در فهرست شیخ طوسی.
محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).
فارسی،در احوال و شهادت سید الشهداء(علیه السلام)و انصار ایشان،از لطف اللّه بن حسن بحرانی، تالیف:1276 ق،خ.کربلا.
-الحمد للّه علی السّراء و الضّراء
فارسی،در حقیقت انسان،تفسیر سورة الضحی و الم نشرح،از محمد بن محمود دهدار(سدۀ 11 ق)خ.آستان قدس،ش 341؛تهران؛ مشکات؛مجلس...
-حمد و سپاس و ستایش بی قیاس حضرت خداوندی راست که...
ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی (-370 ق)،در فهرست ابن ندیم و بغیۀ سیوطی از آن یاد شده.
ابو الفرج قدامة بن جعفر بن قدامۀ بغدادی، معاصر عبد اللّه بن معتز(-296 ق)،ط.مصر، 1350 ق
-الحمد للّه حق حمده
ابو محمد هشام بن حکم کوفی(-199 ق)، ابن ندیم،نجاشی و شیخ طوسی از آن یاد کرده اند.
ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت (-243 ق).
ابو الفتح عثمان بن جنّی(-392 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.
فارسی،از عین الملک نور الدین محمد بن عبد اللّه شیرازی،تألیف:969 ق،خ.آستان قدس،ش 5045(1166 ق).
-هو اللّه احد اللّه الصمد...
ادبیّات،از عبد الرحمان بن عیسی بن حماد
ص:313
همدانی(-327 ق)،ط.بیروت و چاپهای دیگر.
خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 4559(1225 ق).
-الحمد للّه الذی جعل توفیقنا لحمده نعمة
مهدیقلی خان هدایت،ط.تهران
فارسی،در لغت و رسم الخط جدید،از میرزا رضا خان بگشلو،ط.استانبول،1299 ق.
کلام،از ابو علی محمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،نجاشی از آن یاد کرده.
کلام،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی (-1121 ق)،خ.آستان قدس،ش 6431.
-الحمد للّه الّذی اغنانا بحکمته الکاملة
مجموعۀ اشعار از شاعران مختلف،از اسحاق بیگی(سدۀ 12 ق)،برادر لطفعکی بیگ آذر صاحب آتشکده،خ.آستان قدس،ش 10785(1211 ق)،ش 5755(1211 ق)و چند شمارۀ دیگر.
فارسی،اخلاق،از محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،ط.شیراز،1320 ش(با آینۀ شاهی و ترجمة الصلاة در یک جلد)،خ.
مجلس،مکرر(منزوی،1542).
-ربنا الف بین قلوبنا
علی بن محمد(دفتر خوان عالی)شریف طوسی، تالیف:654 ق،خ.وین.
ادبیات،از نثار حسین عظیم آبادی(معاصر).
1000 جمله در حکمت کلمات قصار امیر المؤمنین علیه السّلام،ط.بیروت.
الف لیلة-هزاردستان
ترجمۀ فارسی از عربی،ترجمۀ عبد اللطیف طسوجی تبریزی که به نام بهمن میرزا(قاجار) ترجمه کرده ترجمۀ اشعارش از سروش،ط 1275 ق و چندین چاپ دیگر.
سید محمد ضیاء،بمبئی،1309 ق.
در برابر الف لیله،از میله اون ژور،ترجمه به فارسی از محمد حسن میرزا قاجار به مشارکت
ص:314
محمد کریم خان سرتیپ قاجار معروف به آقاخان،ط.تهران،1313 ق،بمبئی 1314 ق و چند چاپ دیگر.
ابو عثمان بکر بن محمد بن حبیب بن بقیۀ مازنی (-248 ق).
محمد تقی بن حسین علی هروی(-1299 ق)،در نهایة الآمال از آن یاد کرده.
فارسی،از احمد بن نصر اللّه دیبلی سندی معروف به قاضی زادۀ تتوی(-996 ق)و چند تن از دیگر مؤرخین که به دستور اکبر(-1014 ق)تالیف شده،خ.آستان قدس،ش 4078،ش 4079 (1238 ق)و ش 10929(1261 ق،ج 2).
الالفیة-التبصرة المنظومة
الالفیة-الدرّة المنظمة
الالفیة-الدرة البهیة
الالفیة-الدرة المنضودة
الالفیة-الفرائد
الالفیة-الفرائد الرضویة
الالفیة-لئالی الولایة
الالفیة-الموائد
شریف معمایی،در یک مقدمه و 28 مقاله، تالیف:908 ق،خ.شهید مطهری ش 8262.
-آلاف حمد و سپاس
فقه،از ابو عبد اللّه محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)،مشتمل بر 1000 واجب در نماز، مرتب بر مقدمه،3 فضل و خاتمه،مکرر طبع شده و چندین نسخه از آن در کتابخانۀ آستان قدس موجود است.قدیمی ترین نسخه،ش 2250(917 ق).شروح و حواشی هریک در جای خویش خواهد آمد.
فارسی،از محمد صادق بن محمد حسن تهرانی، تاریخ نظم:1265 ق،ط تهران،1275 ق.
قصیدۀ نونیه در مدح حضرت امیر(علیه السلام)،از احمد بن علّویه اصفهانی معروف به ابن اسود(-ح 320 ق).
فارسی،از افضل الدین ابو بکر بن اسماعیل وراق از رقی هروی(پیش از 465 ق).
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).
ص:315
کلام،از حسن بن یوسف بن مطهر علامه حلی (-726 ق)،ط.مکرّر،خ.آستان قدس،ش 29 (784 ق)و چند شمارۀ دیگر.
-الحمد للّه مظهر الحق
رضی الدین رجب بن محمد برسی(سدۀ 8 و 9 ق)،خ.موجود.
-الحمد للّه منزل القطر...
محمد کاظم کفایی(معاصر).
ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی (-370 ق).
عدنان
5 عنوان فوق از ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی(-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.
فارسی،در انواع ربع چون ربع مجیّب،ربع صائب،ربع مخترع و جز آن...خ.موجود.
در اثبات عصمت ائمه علیهم السّلام نثار حسین هندی،ط.حیدرآباد.
آل محمد بن اصغر حسین امروهوی(1264 ق-)، مذکور در علماء الهند.
اعجاز حسین امروهوی(-1340 ق).
قاضی نور اللّه شوشتری،خ.موجود.
هدی المنصفین
فارسی،در ردّ شیخیه،از محمد مهدی بن صالح قزوینی(1272 ق-)،ط.
برای ترجمۀ عربی آن-مخازی الشیعة(که آنهم طبع شده).
عشر)
جعفر بن احمد حسینی حائری،خ.نجف(خط مؤلّف).
اردو،در رد عامّه،از ظفر مهدی بن وارث حسین
ص:316
جایسی(معاصر)،ط.هند.
اردو،در اثبات توحید از واقعۀ کربلا،از راحت حسین رضوی پهیکپوری(معاصر).
علوم غریبه،در مجموعه ای از آثار مظفر بن قاسم گنابادی(زنده در 1024 ق)گنجانیده شده و احتمالا از اوست،خ.نجف(1163 ق).
در تسهیل الدواء و الدّعاء و مجمع الدعوات عبد المطلب بن غیاث الدین محمد از آن نقل شده.
در اختیارات ایام هفته و سال،از محمد حسین بن محمد صالح حسینی خاتون آبادی (-1151 ق)،سبط علامه مجلسی،خ.دانشگاه (منزوی،239).
-الحمد للّه الذی جعل اللیل و النهار
فارسی،در اختیارات نجوم،از کمال الدین حسین واعظ کاشفی(-910 ق)،تألیف:
878 ق،خ.آستان قدس،ش 5375(1021 ق) و چندین شمارۀ دیگر(تحت نام لوایح القمر).
-الحمد للّه الذی بید حکمته ازمة الاختیار
منظومه در کلام،از محمد تقی بن مؤمن قزوینی (-1270 ق)،درهامش نهایة التحریر او(خ.
کاظمین)ابیاتی از آن نقل شده.
عبد العزیز بن یحیی جلودی(-332 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو البحتری وهب بن وهب ربیب امام صادق(علیه السلام)،ابن شهر آشوب و نجاشی از آن یاد کرده اند.
محمد علی بن حسنعلی همدانی معروف به سنقری،تالیف:1350 ق،ط.نجف، 1370 ق.
فارسی،در اصول دین و عقاید،از سید علی مدرسی بن علی رضا طباطبایی(-1329 ق)،ط.
مشهد،1346 ق.
فارسی،شرح زیارت جامعۀ کبیره،از محمد بن محمود لواسانی(-1355 ق).
اردو،مجموعه ای از کلمات قصار
ص:317
امیر المؤمنین(علیه السلام)،ط.هند.
در فضایل فاطمة الزهراء سلام اللّه علیها،از قاضی سید محسن هندی،ط.هند،1329 ق.
فارسی،پزشکی،از امان اللّه خان بن مهابت خان،تألیف:1036 ق،به نام نور الدین محمد جهانگیر(-1037 ق)پادشاه هند،ط.
لکهنو،1873 م؛هند،1882 م.
-جان داوری...شکر حکیمی است که...
قطب الدین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق)یا منسوب به او.
عبد الرحمان بن احمد کواکبی معروف به سید فراتی(-1320 ق)،ط.مصر.
فارسی،در وقایع و اعیاد،از مهدی بن محمد باقر طباطبایی(-1346 ق)،تألیف:
1307 ق،در 4 جزء،خ.دیده شده.
قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی (-573 ق)،تتمه ای است بر الخرایج و الجرایح او و با الخرایج طبع شده(تهران،1305 ق).
اردو،سوانح خدیجۀ کبرا،ط.
در احوال کنیزکان شاعره،از ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی(-356 ق).چاپ شده
مجموعۀ اخبار و حکایات نادره،از ابو الحسن(یا ابو الحسین)هلال بن حسن خطیب صابی (-448 ق).
القرآنیّة)
فارسی،از مصطفی خان بن محمد سعید کاسی، نوعی کشف الآیات است،تالیف:1104 ق.
-محامد حسنی و اثنیۀ اسنی سزاوار حضرت صمدیت است...
فقه،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).
تفسیر آیات صوم،مولّف آن را به شاه صفی صفوی(سلطنت:1038-1052 ق)اهدا کرده و در 1046 به خواهش بعضی از امراء صفوی به ترجمۀ آن پرداخته است،خ.آستان قدس،ش
ص:318
2285(1046 ق)تحت نام رفع اللثام.
به خط شریف امیر المؤمنین علیه السّلام،نسخۀ کامل آن نزد حضرت حجّت(علیه السلام).
ابراهیم بن سلیمان قطیفی(سدۀ 10 ق)،در فضائل السادات از آن نقل شده است.
شیخ مفید ابو عبد اللّه نیشابوری،ابن شهر آشوب در معالم العلماء احوال او را آورده است.
ابو بکر احمد بن حسین خزاعی،شاگرد سید رضی و شیخ طوسی،منتجب الدین نوشته است که امالی در اخبار و در 4 مجلد است.
مهذب الدین ابو الفضل احمد بن حسین بدیع الزمان همدانی(-398 ق).
ابو العلاء احمد بن عبد اللّه معری(-449 ق)،در کشف الظنون آمده که در 10 جزء و ناتمام است.
در احادیث،از احمد بن علی بن حسین بن شادان قمّی،نجّاشی به واسطه فرزندش از او روایت می کند.
ابو الحسین احمد مؤید هارونی(-411 ق)،خ.
موجود.
ابو الفتح دیلمی.
ابو محمد حسن بن علی ناصر اطروش(-304 ق)، در حدایق الوردیة آمده است که امالی در اخبار بوده و در آن فضایل اهل بیت علیهم السّلام بیان شده است.
منسوب به ابو علی حسن بن ابو جعفر محمد بن حسن طوسی(-515 ق)،که در واقع از خود شیخ طوسی است،ط.تهران،1313 ق،خ.
آستان قدس،ش 11429.
در تفسیر و مواعظ،از حسین بن دلدار علی نقوی (-1273 ق).
سعید بن نصر،از مآخذ البلد الامین کفعمی
ص:319
(-905 ق).
شیبانی،از مآخذ البلد الامین کفعمی (-905 ق)،گویا از محمد بن حسن شیبانی، صاحب تفسیر کشف البیان بوده است.
امام الناصر صلاح بن مهدی مفضلی(-793 ق).
شیخ مفید ابو محمد عبد الرحمان بن احمد خزاعی،شاگرد سید رضی،سید هاشم بحرانی (-1107 ق)در تصانیف خویش از ان نقل کرده است.
ابو العباس عقیل بن حسین(زنده در 420 ق).
در اخبار،از ابو طالب علی بن حسین حسینی، ابن طاوس در غیاث سلطان الوری از آن نقل کرده است.
ابو القاسم علی بن حسین شریف موسوی علم الهدی سید مرتضی(-436 ق)،ط.مکرّر.
ابو القاسم علی محمد خزاز قمی،صاحب کفایة الاثر،وی از شیخ صدوق(-381 ق)و احمد عیاش جوهری(-401 ق)روایت کرده است.
در مناقب اهل بیت،از لیث بن سعد اسدی، عبد الرحمان نیشابوری از او روایت می کند.
در حدیث،از محسن بن حسین نیشابوری عمّ عبد الرحمان نیشابوری،جد منتجب الدین از او روایت می کند.
محمد بن مرتضی و محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،در فضائل السادات محمد اشرف از آن نقل شده است.
ابو بکر محمد بن حسن بن درید ازدی(-321 ق)، در بغیة الوعاة به او منسوب شده و کشف الظنون آورده است که سیوطی آن را تلخیص کرده و قطف الورید نامیده است.
ابو جعفر محمد بن حسن طوسی(-460 ق)،ط.
تهران،1313 ق؛قم،1273 ق؛بمبئی،خ.
آستان قدس،ش 1583 و ش 9711.
ص:320
ابو عبد اللّه محمد بن عبد اللّه حاکم نیشابوری معروف به ابن البیع(-405 ق).
ابو المفضل محمد بن عبد اللّه شیبانی(-387 ق)، ابن طاوس در اقبال و سید هاشم بحرانی در مدینة المعاجز از آن نقل کرده اند.
شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق)،ط.تهران 1300 ق،و نجف و قم خ.آستان قدس،ش 1575(1061 ق)،ش 1916(1061)و چندین شمارۀ دیگر بیشتر آنها کتابت سدۀ 11 ق.
شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق)،در 43 مجلس،تاریخ املاء:404-411 ق،ط.مشهد،1364 ش،خ.
آستان قدس،ش 7442(1350 ق).
در فنون ادب،از ابن شجری ابو السعادات هبة اللّه بن علی علوی(-542 ق)،ط.حیدر آباد، 1349 ق،خ.خدیویه(خط مؤلف).
ابو الفتح هلال بن محمد حفار(-414 ق).
مرشد باللّه یحیی بن حسین(سدۀ 5 ق).در مصر و بیروت چاپ شده.
ابو طالب یحیی بن حسین بن هارون حسنی،وی از ابو الحسین نحوی در 305 ق روایت می کند.از امالی او ابن طاوس در اقبال و دیگر تصانیفش نقل کرده است.
الناطق بالحق ابو طالب یحیی بن حسین احول (-424 ق)،ابن طاوس در اقبال و محاسبة النفس از آن نقل کرده است.
یحیی بن حمزه المؤید(-747 ق)،بغیة الخاطر از مولف یاد کرده.
امام یحیی بن احمد سراجی(-696 ق).
محمد علی بن زین العابدین معلم اصفهانی (1308 ق-).
کشکول گونه ای است از محمد تقی بن یوسف فقیه حاریصی لبنانی(1329 ق-).
ص:321
امالی عباسی-آیینۀ عباسی
طب،از سدید الدّین محمود بن علی حمصی (-بعد از 583 ق)،مذکور در کشف الظنون.
-الحمد للّه الذی اطلع من مشارق جمال حکمته
محمد بن جریر طبری،مذکور در البحار(کتاب الصلاة).
ابو الجیش مظفر بن محمد بن احمد بلخی (-367 ق)،ابن شهر آشوب از آن یاد کرده.
ص:322
اردو،از احمد سلطان متخلص به خاور بن محمد مظفر گورکانی هندی،ط.
اسماعیل بن محمد حسین خاجویی(-1173 ق).
ابو القاسم اسماعیل صاحب بن عباد طالقانی (-385 ق)،ابن خلکان می نگارد که کتاب در فضایل علی علیه السّلام است.
منصور باللّه اسماعیل بن محمد عبیدلی فاطمی اسماعیلی(-341 ق).
ابو محمد اسماعیل بن محمد مخزومی معروف به قنبره،مذکور در رجال نجاشی.
فارسی،از محمد امین بن محمد سعید مازندرانی، حیدر علی مجلسی نسخه را داشته است.
فارسی،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی(-1206 ق).
بعضی از قدماء شیعه،ابن طاوس از آن در کتاب الیقین نقل کرده و تاریخ کتابت آن را 229 ق نگاشته است،به احتمال از محمد بن حسین بن ابی الخطاب.
فارسی،از بعضی از متاخرین،خ.کربلا.
بندار بن محمد فقیه امامی،مذکور در فهرست ابن ندیم.
فارسی،از محمد تقی بن علی محمد نوری (-1263 ق).
جابر بن حیان،خود در نخب کتاب القدیم از آن یاد کرده است.
ابو عبد اللّه جعفر بن احمد بن وندک رازی،مذکور در رجال نجاشی.
فارسی،از جمال الدین محمد بن حسین معروف به آقا جمال خوانساری(-1125 ق).
فارسی،از میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی
ص:323
(-1312 ق)،خ.نجف.
2 عنوان،مختصر و مفصل،از ابو محمد حسن بن علی اطروش(-304)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو محمد حسن بن موسی نوبختی.از آن به کتاب الجامع تعبیر شده.
ابو عبد اللّه حسین بن عبید اللّه بن سهل سعدی، مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ طوسی.
فارسی،از کمال الدین حسین بن عبد الحق الهی اردبیلی(-950 ق)،به نام طهماسب صفوی تالیف شده،خ.ملی.
ترکی،از کمال الدین حسین الهی اردبیلی (-950 ق).
ابو عبد اللّه حسین بن علی مصری،مذکور در رجال نجاشی.
ص:324
(-301 یا 299 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
سلطان محمد قائنی،مذکور در تتمیم الامل عبد النبی قزوینی.
سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی(-1121 ق)،خ.
نجف.
قاضی اشرف الدین صاعد بن محمد بریدی آبی، مذکور در فهرست منتجب الدین،ظاهرا معاصر او بوده.
محمد صالح بن محمد باقر روغنی قزوینی (معاصر حرّ عاملی)،خ.کربلا.
-الحمد للّه الذی هدانا لهذا
عبد الحکیم بن شمس الدین سیالکوتی.
ص:325
(-1181 ق).
ابو القاسم علی بن احمد کوفی(-352 ق)،2 کتاب به این نام دارد،یکی مختصر و دیگری مفصل.
ص:326
ابو محمد فضل بن شادان نیشابوری(-260 ق)
ص:327
محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1284 ق)، ردّی است بر مبحث امامت از تحفة الاثنی عشریة.
ابو عبد اللّه محمد بن زید واسطی،شاگرد ابو علی جبایی(-303 ق).
ص:328
مذکور در فهرست شیخ طوسی.
ابو الحسن معلی بن محمد مصری،نجاشی به 3 واسطه از او روایت می کند.
کمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی (-679 ق)،مذکور در کشف الحجب،محتمل است که مقصود از آن استقصاء النظر بوده باشد.
و شاید کتاب النجاة یوم القیامة فی امر الامامه او باشد.
ناصر بن هاشم احسائی(-1358 ق)،مذکور در ذکری السید ناصر،ط.
ابو حنیفه نعمان بن محمد قاضی مصر(-367 ق)، مذکور در الدعائم او.
فارسی،چنانکه در مقدمه ذکر شده،ترجمه ای است با اضافات،از الامامة دشتکی،مترجم هاشم بن حسین خاتون آبادی(-1262 ق)،مرتب بر 12 باب است،خ.مرعشی،قم.
-(بعد از خطبه)...بر ضمایر صافیۀ قلوب مؤمنین و سرائر صفیۀ افئدۀ عارفین ظاهر و باهر است...
ابو نصر هبة اللّه بن احمد معروف به ابن برنیه(زنده تا 400 ق).
فارسی،از هدایة اللّه بن صادق معروف به حاج مجتهد قزوینی(1281 ق-)در اثبات امامت از آیات قرآنی و احادیث مرویه از طرق اهل سنت.
ابو محمد هشام بن حکم(-179 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الحسین یحیی بن حسین ملقب به هادی (-298 ق)،از ائمّۀ زیدیّه.
ابو محمد یحیی بن محمد بن احمد زبارۀ حسینی، نجاشی از آن یاد کرده.
ابو یوسف یعقوب بن نعیم بن قرقاره،از اصحاب امام رضا(علیه السلام)،در مجمع الرجال و نقد الرجال و مدینة المعاجز از آن یاد شده.
ابو محمد یونس بن عبد الرحمان(-208 ق)، مذکور در رجال نجاشی.
ص:329
به احتمال از حسن بن نوح هندی بهروچی (-939 ق)،خ.موجود.
ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید(-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
حجة الالهیّة)
ضمن مجموعۀ رسائل شیخ هادی تهرانی (-1321 ق)دیده شده و احتمالا از اوست.
محمد تقی بن حسین نصیر آبادی(-1289 ق)، تألیف:1258 ق،ط 1261 ق.
اردو،در اثبات امامت از طریق آیات قرآنی،از محمد هارون زنگی پوری(-1339 ق).
حسن بن محمد باقر قزوینی(1296 ق-)،از شاگردان محمد کاظم خراسانی،ط.
نجف،1378 ق.
ابو الحسن علی بن حسین بن بابویه صدوق اول (-329 ق)،ط.بیروت،1407 ق.
اردو،از احمد حسین خان هندی.
محمد علی بن حسین معروف به هبة الدین شهرستانی.
فارسی،از عبد الرزاق محدث همدانی(معاصر).
عبد اللّه افندی بن عیسی بیک اصفهانی(-ح 1130 ق)،صاحب ریاض.
و الازمان
در آداب سفر و ادعیه و احراز،از رضی الدین علی بن موسی بن طاوس(-664 ق)،در 13 باب،ط.نجف،1370 ق،خ.آستان قدس، ش 1917 و 3 شمارۀ دیگر.
-الحمد للّه الذی استجارت به الارواح بلسان الحال
بهاء الدین محمد بن محمد باقر مختار نائینی، مجاز از شیخ حرّ عاملی.
فارسی،از عبد المحمد اصفهانی مدیر جریدۀ
ص:330
«چهره نما»،ط.مصر.
فارسی،درایة الحدیث،از محمد مهد بن یحیی قزوینی معروف به حاج عماد فهرستی (-1355 ق)،ط.مشهد،1348 ق.
فارسی،در امامت،از ابراهیم بن محمد علی امین الواعظین اصفهانی(-ح 1349 ق).
الامانة(فی بیان الامامة،از حیدر علی)-الامامة
ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، مذکور در کشف الظنون.
در تفسیر آیۀ امانت،از محمد باقر بن شمس الدین محمد حسینی محقق داماد(-1040 ق)،تالیف:
1039 ق.
محمد رضا بن قاسم غراوی نجفی،تألیف:
1319 ق.
در عروض و قافیه،از قاسم بن حسن آل محیی الدین جامعی(1314 ق-)،ط.نجف، 1350 ق.
احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)،خ.
کربلا.
علی بن محمود مشغری،استاد حرّ،مذکور در امل الآمل.
اردو،در رد فرقۀ موسوم به اهل قرآن،ط.هند.
میرزا سنگلاخ خراسانی(-1294 ق)،تالیف:
1283 ق،ط.تبریز،1295 ق.
شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
فارسی،از ملا علی فومنی،مذکور در ریاض.
ملا یوسف گزی،شاگرد ملا علی نوری (-1246 ق)،خ.موجود.
جلال الدین دوانی،رد بر رسالۀ امکان الحکم علی المعنی الحرفی از قاضی شبانکاره ای.
ص:331
امتناع الزوجة عن الدخول قبل قبض المهر-جواز امتناع الزوجة
فارسی،ترجمۀ محمد بن حاج محمد قلی آشوری قزوینی از منابع امریکایی،ط.تهران، 1309 ق.
ابو علی احمد بن اسماعیل بن عبد اللّه بجلی قمی ملقب به سمکه،استاد محمد بن حسین بن عمید(-360 ق)،نجاشی و ابن ندیم از او یاد کرده اند.
ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیت (-246 ق).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق).
ابو عبد اللّه حمزة بن حسن اصفهانی.
ابو عبد اللّه حسین بن محمد رافعی معروف به خالع نحوی(زنده در 380 ق).
امثال العرب-نهایة الارب
ابو عبد اللّه حمزة بن حسن اصفهانی.
عبد الوهاب قائم مقامی(معاصر)،شامل 12000 مثل فارسی به ترتیب حروف.
احمد حسین مذاق هندی.
با ارائۀ قرینۀ عربی،خ.موجود.
امثال القرآن(از احمد کوزکنانی)-روضة الامثال
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،ابن ندیم از آن به عنوان کتاب الامثال یاد کرده است.
فارسی،ط.قسطنطنیّه،1292 ق.
عربی و فارسی،از محمد علی بن محمد حسین شهرستانی.
فارسی،منظوم،از حسن جابری اصفهانی (معاصر)،مرتب بر 32 باب.
ص:332
فارسی،از علی اکبر دهخدا،ط.تهران،مکرّر، در 5 مجلد.
منتخب از غرر الحکم آمدی،به ترتیب حروف، خ.قوله.
-الحمد للّه الذی هدانا بتوفیقه...
محمد علی جعفر تمیمی،ط.
عز الملک محمد بن عبید اللّه معروف به مسبّحی کاتب(-420 ق).
ابو الحسین احمد بن فارس(-375 ق)،در کتاب الاتباع و المزاوجة به آن ارجاع می دهد.
ابو الحسن علی بن زید بیهقی(-565 ق)،در جوامع احکام النجوم به آن ارجاع داده است.
حیدر بن علی عبیدلی.
فارسی،در شرح قول آن حضرت(صلی الله علیه و آله)در خطبۀ اوّل رمضان(دعیتم فیه الی ضیافة اللّه)،از ابو المجد محمد رضا بن محمد حسین معروف به آقا رضا اصفهانی(-1362 ق).
-الحمد للّه علی افضاله...
اصول،از محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی،خ.دیده شده.
ابو العباس احمد بن عبید اللّه ثقفی کاتب،مذکور در فهرست ابن ندیم.
ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی،از طبقۀ کلینی،نجاشی از او یاد کرده است.
الامر بالشیئی و النّهی عن ضدّه-الضدّ،رسالة فی
علی اظهر کهجوی هندی(-1352 ق)،در تاریخ ملوک و اعیان شیعه،مخصوصا تاریخ آل بویه.
فارسی،از دکتر میرزا محمد کرمانشاهی (-ح 1326 ق)،ط.
برگرفته از کنّاش المنصوری،تألیف محمد بن زکریا رازی(-311 ق)،خ.آستان قدس،ش
ص:333
5044.
-الحمد للّه خالق الافلاک و مدبر السموات...
فارسی،از قربانعلی بن محمد ناصح طبیب سمنانی(-1363 ق)،خ.موجود.
عبد الحسین مؤلف مطرح الانظار.
فارسی،از کریزل فرانسوی،ترجمۀ دکتر علیخان بن زین العابدین همدانی،ط.تهران،1279 ق.
محمد باقر خوانساری(-1313 ق)،در روضات از آن یاد می کند.
مؤلّف الرّد علی الصوفیة.
تقریرات بحث سید ابو القاسم خوئی،در جبر و اختیار،به قلم محمد تقی جعفری تبریزی.
خلیل بن غازی قزوینی(-1089 ق)،خ.نجف.
-سبحان من تنزه عن الفحشاء
رفیع الدین بن علی اصغر نظام العلماء (-1326 ق).
علی بن احمد انصاری قراچه داغی.
علی نقی بن احمد احسائی.
ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-270 ق).
فارسی،از میرزا محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق).
-(پس از تسمیه و تسلیم)اما بعد این چند کلمه ای است در خصوص جهریّۀ تسبیح...
محمد هادی بن علی دفتر(1312 ق-)،ط.
مرتضی خسروشاهی تبریزی(1299 ق-).
عبد النبی عراقی و فسی(معاصر).
ص:334
محمود بن محمد حسن شریعتمدار استرابادی (معاصر).
میرزا محمد اخباری(-1232 ق)،ط.1242 ق (با فتح الباب او).
قاضی ابو اسحاق بن عبد اللّه شبانکاره ای،دوانی امتناع الحکم را در رد آن نوشت،خ.مشکات.
فارسی،از محمد محسن بن مرتضی فیض کاشانی(-1091 ق)،خ.نجف.
در بیان امکان و مشیّت،ط.(ضمن جوامع الکلم).
فارسی،کلام،از ابراهیم بن محمد تقی نقوی لکهنوی(-1307 ق)،خ.موجود.
محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)،ط.
تهران و نجف،1302 و 1306 ق،خ.
آستان قدس،ش 8741(1132 ق)و ش 9704.
ابو جعفر محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین، مذکور در فهرست ابن ندیم.
الاملاء-شرح کتاب سیبویه
فارسی،از عبد العظیم خان قریب گرکانی،ط.
تهران،1346-1350 ق و چندین چاپ مکرر.
ابو الحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (-329 ق)،پدر شیخ صدوق.
ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،شیخ ابن قولویه (-368 ق).
دیوان احمد بن علی بن سید صافی نجفی (معاصر)،ط.دمشق.
فارسی،در ذکر عاشوراء و مصائب شهداء،از نوروز علی بن محمد باقر بسطامی(-1309 ق)، ط 1288 ق.
کرامت حسین بن سراج حسین لکهنوی (-1336 ق)،ط.
ص:335
مهدی بن ابی الحسن قمشه ای(1319 ق-).
حسن بن علی اطروش(-304 ق)،ابن ندیم کتاب را دیده بوده است.
ابو الحسین یحیی بن حسین بن قاسم شریف رسی(-298 ق).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،ابن ندیم آورده است.
گجراتی،در بیان ازواج پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-).
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.
فارسی،داستان،به قلم یکی از بانوان دربار ناصر الدین شاه قاجار،ط.تهران،1329 ق و چندین چاپ دیگر.
فارسی،داستان،ط.لکهنو،1312 ق و چندین چاپ دیگر در لکهنو،بمبئی و تهران.
اردو،در اخبار مختار ثقفی،ط.هند.
برخی از اجزاء آن در مجلۀ«دفتر شهید»هند نقل شده است(مجلد سال 1341 ق).
محمد علی بن ابی القاسم اردوبادی (1312 ق-).-1379 ق به عنوان علی ولید الکعبة در نجف و قم و تهران چاپ شده و ترجمه فارسی آن به نام علی مولود کعبه از شیخ عیسی اهری ساکن تهران.
ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق) شیخ صدوق.
فارسی،رسالۀ عملیه در احکام مربوط به زنان، از ملا اسماعیل ناظم عقیدۀ وحیده که آن را در 1245 ق به نظم درآورده است.
اردو،اصول دین،از افضل علی خان شفاء الملک هندی،ط.هند(4 مجلد)،ط 1309 ق.
ص:336
در قراءت سورۀ فاتحه و ترجیح ملک بر مالک، از فتح اللّه بن محمد جواد شیرازی معروف به شیخ الشریعۀ اصفهانی(-1339 ق)،تالیف:
1324 ق.خ کتابخانه مرعشی
-الحمد للّه الذی ارانا اظهر بینات...
محمد هارون زنگی پوری(-1339 ق)،ط.
بهاء الدین محمد بن محمد باقر نائینی،مجاز از حرّ و علامه مجلسی،شرح بخشی از کتاب النذر دروس است.
قبل الدخول)
سید ابو القاسم بن علی اکبر خوئی(1307 ق-)، تألیف:1355 ق.
محمد رضا بن علی نقی همدانی(-بعد از 1320 ق)،در عالم خواب به تألیف آن مأمور شده.
کشکول،از صفدر بن صالح رضوی کشمیری (-1255 ق).
فارسی،از ملاّ اسماعیل قزوینی،در اثبات نبوت خاصه،خ.نجف.
-الحمد للّه الذی دلنا علی دین الاسلام
یحیی بن حسین بن قاسم رسی(-298 ق).
جمال الدین ابو الحسن علی بن یوسف قفطی (-646 ق)،ط.قاهره،1951 م.در 4 جلد
کشکول در نوادر متفرقه،از علی بن محمد علویچه ای اصفهانی(1333 ق-)،تالیف:
1364 ق.
خ.موجود،ظاهرا در شناخت آبهای زیرزمینی است.
ابو جعفر احمد بن حسین اهوازی معروف به دندان،نجاشی آن را از او به 3 واسطه روایت می کند.
حسن بن موسی خشاب،نجاشی به 4 واسطه آن را از او روایت می کند.
ص:337
ابو الحسن علی بن ابراهیم قمی،از مشایخ کلینی،نجاشی از آن یاد می کند.
ابو القاسم علی بن احمد شریف علوی(-352 ق).
ابو الحسن علی بن حسن بن علی بن فضال، مذکور در رجال نجاشی.
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی،از مشایخ کشی،مذکور در رجال نجاشی.
مجلۀ فارسی،ط.ایران،ح 1332 ق.
مخمس قصیدۀ اشباه محمد بن احمد مفجع بصری (-327 ق)در مدح حضرت امیر(علیه السلام)،از محمد بن طاهر آل فضل(1294 ق-).
-اتری ان تبعت نصا جلیا
و اتخذت المولی علیّا ولیّا
فارسی،از محمد رضا شریعتمدار دامغانی (-1346 ق)،ط.تهران،1297 ق.
فارسی،اخلاق مدنی،از محمد تقی شیرازی (معاصر)،ط.
فارسی،از محمد شفیع بن محمد سمیع میثمی (-1354 ق)،مقدمه ای است بر رجوم الشیاطین او،تالیف:1338 ق،خ.دیده شده.
ط.لندن،1830 ق.
بخش علویان و شیعه از تاریخ بغداد خطیب بغدادی،از هاشم بن محمد علی سبزواری،مولف ذریعة به آن فهرستی نگاشته.
تلخیص از خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)،محصل در کلام از فخر الدین رازی است،و منتخب تلخیص از عزّ الدوله سعد بن منصور بن کمونۀ بغدادی(-690 ق)،خ.نجف (خط ابن کمونه).
حسن بن محمد بحرانی دهستانی(-1281 ق) انتخاب و تهذیبی است از تنبیه الاریب فی ایضاح رجال التهذیب از سید هاشم بحرانی (-1107 ق)،تاریخ تلخیص:1173 ق،خ.
ص:338
آستان قدس،ش 7444(1340 ق).
-الحمد للّه الذی وطد قباب الشرع
شعر الحسین
محمد بن حسین موسوی شریف رضی (-406 ق)،انتخابی است از اشعار حسین بن احمد بن محمد بن جعفر بن حجاج(-391 ق).
فارسی،از تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی،خ.آستان قدس(فهرست 349/3)،کابل و نسخ دیگر.
-بعد از حمد و ثنا و صلوات و دعاء مخفی نیست که این رساله انتخابی است از حل التقویم
اردو،اخلاق،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی بهیکپوری(1306 ق-).
فارسی،در احکام اموات،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).
رسالۀ عملیه،از محمد علی بن محمد باقر بهبهانی (-1216 ق).
فارسی،طب،از محمد شریف خان حکیم هندی،ط.
ابو محمد حسن بن هادی آل صدر الدین (-1354 ق)،در باب ابن حجر و احتمال تشیع او.
-الحمد للّه رب العالمین
اردو،مقتل،ط.
اردو،در وقایع اول محرم تا روزهای عاشوراء،از یوسف علی هندی(معاصر)،ط.
فارسی،از حکیم ابو المجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی(-555 ق)،خ.استانبول،آستان قدس، چند شماره تحت عنوان انتخاب منتخب حدیقه.
و الترکیة)
در تاریخ و جغرافیای طبرستان و گیلان،ط.سن پترزبورگ،1274 ق1857/-1858 م
فرهنگ عربی به فارسی،از ابراهیم شبعی که به نام خان زمان بن مهابت خان تألیف کرده،خ.
تهران.
ص:339
فارسی،از محمد افضل غزنوی،ط.
ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، شهید ثانی در حواشی خلاصه از آن یاد می کند.
شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان(-413 ق)، نجاشی از آن یاد می کند.
ابو القاسم علی بن حسین شریف مرتضی علم الهدی(-436 ق)،برای عمید الدین وزیر تألیف کرده،ط.تهران،1276 ق(ضمن الجوامع الفقهیّة)و 1315 ق؛خ.آستان قدس، ش 2234(596 ق)و چند نسخۀ دیگر.در نجف و قم هم چاپ شده.
-الحمد للّه علی ما یسر من حق متیع
کلام،از حبیب بن محمد آل مهاجر حنوی بعلبکی،تالیف:1351 ق،ط.صیدا، 1351 ق.
-نحمدک یا من اوضحت لنا سبیل الحق
اردو،از راحت حسین رضوی هندی (1297 ق-)،ط.هند.
در رد شبهات ابن خشاب،از سید شریف ابو السعادات هبة اللّه بن علی حسینی ابن الشجری بغدادی.
در رد شعوبیه،از ابو عبد اللّه احمد بن محمد بن ابی الجهم جهمی(معاصر متوکل).
الانتصار-الاقتصاد
الانتصار(فی النص علی الائمة الاطهار)- الاستبصار
محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری (1297 ق-).
ابو الحسن محمد بن محمد عبیدلی نسابه (-435 ق)،در عمدة الطالب(ط.هند)از آن نقل شده است.
ابو الحسین احمد بن فارس قزوینی(-375 ق)، سیوطی در بغیه از آن یاد کرده.
ابو طالب عبید اللّه بن احمد انباری(-356 ق)، نجاشی از آن یاد کرده است.
ص:340
در امامت اثنا عشری از محمد حسین شمس العلماء گرگانی معروف به جناب،در آخر مقصد الطالب(ط.)از آن یاد کرده.
اردو،از غلام حسنین کنتوری(-ح 1340 ق)،در 3 مجلد.
در اصول و اخبار،از زین العابدین خان بهادر هندی معروف به میرزا محسن،که از کتاب اساس الاصول استادش سید دلدار علی استخراج کرده است،مذکور در کشف الحجب.
-الحمد للّه ربّ العالمین
فقه،از ابو سعید(یا ابو سعد)عبد اللّه بن هبة اللّه بن ابی عصرون.
ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی(-ح 390 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
الاشراف فی مواریث الاخلاف)
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق).
صادق آقا تبریزی(-1351 ق).
ابو علی ابن سینا،ط.استانبول،1953 م (ضمیمه رساله خطاب به ابو عبیدۀ جوزجانی).
ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).
نحو،از محمد مهدی بن علی اصغر قزوینی، تألیف:1119 ق،مذکور در امل الآمل.
میرزا هادی بن علی بجستانی ساکن کربلا (معاصر)،مرتب بر مقدمه و مقاصد.
فارسی،از حاج آقا بن ابو الحسن کازرونی،ط.
بمبئی،1325 ق؛شیراز،1329 ق.
مصطفی بن حسین بغدادی(معاصر)،ط.
بغداد،1348 ق.
ریاضی،از ابو القاسم جعفر بن محمود ریاضی
ص:341
(1313 ق-).
امام مهدی احمد بن یحیی مرتضی(-840 ق).
علی نقی بن ابی الحسن لکهنوی(1323 ق-).
ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق).
اردو،در ماجرای حجر بن عدی و قتل یزید بن معاویة،از منیر حسن هندی،ط.هند.
فارسی،ادبیات،از عباس خلیلی،ط.تهران، 1304 ش.
اردو،از نواب علی سفیر سندیلوی،در احوال مختار،ط.لکهنو.
محمد بن محمد رضا قمی،مجاز از علامه مجلسی در 1102 ق،که شرح ارجوزه ای است از او در معانی و بیان،تاریخ شرح:1074 ق،خ.
آستان قدس،ش 3985(1074 ق)و ش 4035.
-الحمد للّه الذی میز الانسان بادراک المعانی و علم البیان
شرح ایجاز شیخ طوسی در فرائض،از قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی(-573 ق).
فارسی،اخلاق،از افضل الدین کاشانی معروف به بابا افضل کاشی یا بابا افضل مرقی،معاصر خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،خ.
آستان قدس،ش 3447.
-آغاز گفتار کردیم به نام آنکه آغاز و انجام هرگفتار و کردار از او و بدوست.
فارسی،در احوال فاطمۀ معصومه بنت امام موسی کاظم(علیه السلام)و دیگر امامزادگان مدفون در قم،از عباس بن محمد فیض قمی،ط.قم، 1322 ش.
محمد بن مهدی قزوینی(-1335 ق)،خ.حلّة.
ص:342
شاعر،خ.آستان قدس،ش 4204(1282 ق)و ش 4201.
فارسی،ادب و اخلاق،از احمد بن وقار (-1298 ق)،فرزند میرزا کوچک وصال شیرازی،مرتب بر مقدمه و 3 مقاله،تالیف:
1281 ق،ط.تهران،1289 ق.
خ.موجود.
ترجمۀ فارسی از حیدر قلی خان بن نور محمد معروف به سردار کابلی(-1331 ش)،تاریخ ترجمه:1341 ق ط.کرمانشاهان،1350 ق.
علی حسین زنگی پوری.
فارسی،منظوم،اخلاق،از علی اکبر نواب شیرازی متخلص به بسمل(-1263 ق).
ابو منصور(یا ابو نصر،علی بن احمد اسدی طوسی (-425 یا 465 ق)،عبارت است از اخلاقیات گرشاسبنامه که رشید یاسمی گردآورده،ط.
تهران،1306 و 1314 ش.
فارسی،40 کلمه در حکمت،از صدر الافاضل لطفعلی بن محمد کاظم شیرازی متخلص به دانش.
فارسی،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام اصفهانی(1298 ق)،ط.اصفهان.
فارسی،اخلاق.ط.
فارسی،از موریس مترلینگ،ترجمۀ ذبیح اللّه منصوری،ط.تهران،1320 ش و مکرّر،4 جلد.
ارجوزه در واجبات عقلیه،از احمد بن محمد حسین کاظمی،تاریخ نظم:1317 ق.
عابد حسین سهارنپوری،ارغام الماکرین و افهام الجاهلین در رد آن است.
علی بن حسن شمیم حلّی(-601 ق)،مذکور در بغیۀ سیوطی.
ص:343
کشکول گونه ای است از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی(-421 ق).
عبید اللّه بن عبد اللّه سعدآبادی(یا سدآبادی) معاصر سید مرتضی،ابن شهر آشوب در معالم نام برده.
ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد کلینی،مذکور در رجال نجاشی.
مجموعۀ متفرقه،از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی(-421 ق).
احمد بن حسین رمحی،نسخۀ آن نزد ابن طاوس بوده است و در فرج الهموم تصریح دارد.
فارسی،قصۀ یوسف،از خواجه عبد اللّه بن محمد انصاری هروی(-481 ق).
-الحمد للّه الذی ابدع وجود الانسان فی احسن تقویم
ابو بکر بن علی مصلح یمانی هندی،تالیف:
1281 ق،ط.بمبئی،1282 ق.
ابو محمد عبد اللّه بن حسین فارسی،مذکور در رجال نجاشی.
شرح توحید صدوق،از نعمة اللّه بن عبد اللّه جزائری (-1112 ق).
ص:344
کشف الحجب،نجاشی به عنوان کتاب الانسان آورده که گویا مصحف است.
فارسی،مرتب بر فصول،خ شهید مطهری.
محمد علی بن ابی طالب حزین(-1181 ق)، مذکور در نجوم السماء.
ابو الحسن علی بن احمد شریف عقیقی،ابن اخی طاهر(-358 ق)از او روایت کرده.
علی بن حسن بن مطهر نسابۀ خراسان(سدۀ 6 ق).
در انساب علویان،از ضیاء الدین طبرسی (معاصر شاه سلیمان صفوی)،در 2 باب،خ.
مرعشی،قم.
-الحمد للّه اهل الکرم
ابو الغنائم محمد بن علی شریف معروف به ابن صوفی.
شرف الدین ابو حرب محمد بن محسن دینوری، ابن مهنّا در التذکرة از آن نقل کرده است.
مجد الدین محمد بن محمد بن مانکدیم حسینی قمی،مذکور در فهرست منتجب الدین.
ابو الحسن محمد بن محمد نسابۀ عبیدلی،صاحب الصندوق.
شمس الدین محمود بن شرف الدین علی طبیب حسینی(-1338 ق)،خ.قم.
فارسی،از محمد مهدی بن جعفر ملقب به حکیم حسینی حائری(-1331 ق)،خ.موجود.
شرف الدین یحیی بن حسین بحرانی،شاگرد محقق کرکی.
فارسی،بر نهج عمدة الطالب،از جمال الدین احمد بن علی بن حسین بن علی بن مهنّا،خ.
دیده شده.
ابو المعالی اسماعیل بن حسن حسینی،معاصر
ص:345
شیخ طوسی(-460 ق).
ابو طالب اسماعیل بن حسین مروزی که به نام فخر رازی(-606 ق)تالیف کرده،خ.قم (کتابخانۀ بروجردی).
تاج الدین حسینی،در کتب انساب از آن نقل شده است.
سید جعفر بن محمد(معاصر)،خ.موجود.
ابو نصر سهل بن عبد اللّه بخاری(سدۀ 4 ق) ابو العلاء واسطی(-431 ق)از او روایت می کند.
خ.موجود.
رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق)،مذکور در کشف الحجب.
ابو الحسین یحیی بن حسن عقیقی نسابه (-277 ق).
ابو الحسن یحیی بن حسین حسینی نسابه،مذکور در فهرست منتجب الدّین.
ابو الفتح عبید اللّه بن موسی(سدۀ 4 و 5 ق)، مذکور در فهرست منتجب الدین.
ابو محمد حسن بن علی شریف(-304 ق)، مذکور در رجال نجاشی.
سراج الدین محمد قاسم بن حسن حسینی عبیدلی،که برای ابو العلاء اسد اللّه صدر مرعشی (-963 ق)تالیف کرده،خ.ملک.
ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی(-280 یا 274 ق)،مذکور در فهرست شیخ طوسی.
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
للمشهد الرضوی)
محمد مهدی بن رضا حسینی(-1369 ق)، تالیف:1367 ق،خ.موجود.
ابو العباس احمد بن علی نجاشی(-450 ق).
ص:346
اردو،انساب سادات ساکن کوپال پور،پالی و کهجوه،از راحت حسین رضوی هندی (1297 ق-).
مکرم حسین جلالوی هندی.
فارسی،خاتمۀ کتابی است که مولف در احوال پیغمبر(صلی الله علیه و آله)تألیف کرده بوده است،خ.
آستان قدس.
ص:347
شجرة النبوة و الشجرة الطیبة
ابو العز عبد العظیم بن حسن رودوادری،ابن مهنّا در الانساب المشجّرة خویش از آن نقل کرده.
عبد اللّه بن ابی القاسم غریفی بلادی،گویا همان تذکرة الالباب اوست.
ابو الحسن علی بن ابی الغنائم معروف به ابن صوفی،گویا با انساب الطالبیین یکی است.
من ولد الحسن و الحسین
ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).
مهدی بن خلیفۀ طبری،در فضایل السادات محمد اشرف(ط.)از آن نقل شده.
ابو صالح محمد مهدی بن محمد صالح عاملی (-1183 ق).
علیه السّلام)
در کشف الحجب از آن یاد شده.
فارسی،از علی بن داود خادم استرآبادی، تالیف:1076 ق،خ،آستان قدس،ش 14643 (1206 ق)و چند شمارۀ دیگر.
-شکر و سپاس بی قیاس خالقی را جل شانه
فارسی،از محمد بن جعفر بن محمد حسین شهرستانی(-1260 ق)،تالیف:1259 ق،خ.
دیده شده.
مهدی بن علی موسوی غریفی(-1343 ق)،در انساب بنی هاشم تا عصر مولّف در همه جا.
در ردّ بر ابن راوندی،از ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی.
ابو محمد حسن بن موسی نوبختی،مذکور در رجال نجاشی.
فارسی،از اسماعیل سبزواری،ط.تهران، 1352 ق.
ص:348
فارسی،از عباس خلیلی،ط.تهران،1303 ش.
ابو الحیش مظفر بن محمد بن احمد بلخی (-367 ق).
معز الدین محمد مهدی بن حسن قزوینی حلّی (-1300 ق)،خ.موجود.
شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان بغدادی (-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
از مجلدات هفتگانۀ کتاب خرج الایام اسماعیل سبزواری.
ملا محسن فیض کاشانی،خ.موجود.
سراج الدین حسن معروف به شیخ فدایمانی لکهنوی(1278 ق-).
الشین
محمد بن عبد النبی اخباری(-1232 ق)،در رد کتاب عین العین محقق قمی،عین العین را محقق قمی در رد بر قبسة العجول فی الاخبار و الاصول نگاشته بوده است،خ.موجود(خط مولف).
تالیف:ح 1223 ق،خ.نجف(مدرسۀ بروجردی).
-الحمد لمن قام بحمده اسم اللّه فتجلی
محمد بن محمد نوربخش(-869 ق)،خ.موجود (کتابخانه عبد الحمید خان اول).
فارسی،در حقیقت رؤیا،از زین العابدین ذو المجدین،تالیف و طبع:1324 ق.
اردو،از غلام حسنین هندی،ط.
ادبیات،از حسن کاشی آملی(معاصر علامه حلی).
ابو الفضل بن ابی الفتح گیلانی،از ندیمان جلال الدین اکبر(-1014 ق)،ط.هند.
ص:349
فارسی،در اشتیاق زیارت حضرت امیر(علیه السلام)،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (-1110 ق).
فارسی،از محمد خان بهادر بن احمد منشی (معاصر)،ط.1231 ق؛هند،1313 ق؛بمبئی، 1339 ق.
رضی الدین رجب بن محمد حافظ برسی(زنده تا 811 ق)،وی روزگار علامه حلی را نیز درک کرده است.
انشاء جدید(از میرزا کاظم)-مخزن المراسلات
فارسی،از محمد خان بهادر منشی(معاصر)،ط.
بمبئی.
فارسی،از مهدی دبیر خاقان،ط.1333 ق.
فارسی،از عبد الحسین بن محمد متخلّص به «آواره»و«آیتی»(-1373 ق).
فارسی،از نعمت خان عالی ملقب به مقرب خان و دانشمندخان،از ندیمان اورنگزیب (-1118 ق)،ط 1248 ق.
فارسی،از میرزا مهدی خان کوکب،ط.تهران، 1273 ق؛بمبئی،1327 ق و چاپهای دیگر همراه با دیگر منشآت.
امین الحق معین الاسلام،ط 1275 ق.
عبد الرسول فیروزکوهی نوری(-1322 ق)،ط.
1321 ق(با شرح زیارت جامعه).
الهداة)
عبد الکریم بن جواد جزائری(-1215 ق).
علی بن حماد،از دانشمندان سده های اخیر،خ.
دیده شده.
ص:350
فارسی،ط.
فارسی،از فرهاد میرزا ابن عباس میرزا (-1305 ق)،ط.تهران،1327 ق؛بمبئی 1318 و 1321 ق.
اردو،ط.لکهنو
فارسی،از ابو القاسم بن عیسی قائم مقام فراهانی(-1251 ق)،ط.تهران،1280 ق؛ تبریز،1281 ق؛تهران،1294 ق.
فارسی،ط.
فارسی،از میرزا مهدی خان بن محمد نصیر خان، منشی نادرشاه،ط 1298 ق.
به نام انشاء الدرر نیز گذشت.
فارسی،از مهدی بن محمد نصیر خوئی،از منشیان محمد شاه قاجار.
ص:351
فارسی،از مجد السادات(-1314 ق).ط.
شیخ الرئیس ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق)،این کتاب هنگام ورود سپاه سلطان مسعود به اصفهان به غارت رفت.
شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی بغدادی(-436 ق)،ابن طاوس در کتاب الیقین از ان نقل کرده است.
رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق)،عبد اللّه سماهیجی در اجازه اش به شیخ یاسین از آن یاد کرده است.
ابو محمد علی بن عنایت اللّه معروف به بایزید ثانی بسطامی،شاگرد ملا عبد اللّه شوشتری (-997 ق).
فارسی،ترجمۀ کتاب قبل که مولف به دستور شاه عباس صفوی(-1038 ق)ترجمه کرده، مرتب بر مقدمه،3 مطلب و خاتمه،خ.سامراء و کربلا.
ابو جعفر محمد بن عبد الرحمان بن قبۀ رازی، مذکور در فهرست ابن ندیم و رجال نجاشی، ظاهرا نسخۀ خطی آن نزد میرزا محمد اخباری موجود بوده است.
اردو،در امامت و ردّ قادیانیها،از احمد امر تسری،ط.
(از کتاب جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام)،از محمد طه بن مهدی نجف تبریزی نجفی(-1323 ق)،ط 1324 ق.
در تحسین و تقبیح عقلی،از ابو عبد اللّه بن ابو القاسم زنجانی(-1313 ق)،خ.موجود.
بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی، شاگرد فخر المحققین،این کتاب را سید حسین مجتهد کرکی(-1001 ق)در دفع المناوات به او نسبت داده است.
بالخواص و الاشراف و بیان الفرق بین الحق
و الاعتساف)
محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،تالیف:1083 ق،ط 1297 و 1311 ق.
ص:352
-الحمد للّه الذی انقذنا بالتمسک
عبد مناف)
هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 یا 1109 ق)،تالیف:1097 ق،خ.نجف.
-الحمد للّه ناصب الائمة الاثنی عشر اعلاما للدین چاپ شده
خلیل بن ظفر کوفی اسدی،منتجب الدین آن را از ابو الفتوح رازی روایت می کند.
الاسراف)
در رد بر منهاج السنة ابن تیمیة در مقدمه و 17 مقام،خ کهن آستان قدس،ش 5643 و در کتابخانه غرب همدان
فارسی در ستایش قانون و ذمّ استبداد،از عبد الرسول کاشانی(معاصر)،ط.
فارسی،اصول دین،از علی بن زین العابدین مازندرانی حائری(-1346 ق)،مرتب بر 5 مطلب و هرمطلب در چند انصاف،ط 1317 ق.
اردو،از یعقوب علی خان بن حسینعلی خان نصرت هندی.
سلیمان بن احمد آل عبد الجبار قطیفی (-1266 ق)،مذکور در انوار البدرین.
خواجه نصیر الدین محمد محقق طوسی (-672 ق)،خ.مجلس؛مشکات.
-مباحث انعکاس الشعاعات و انعطافها مبنیة علی مقدّمات
فارسی،ادعیه،از مهدی بن محمد باقر یزدی (-1346 ق).
عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق).
محمد مولانا بن عبد الکریم سرابی تبریزی (-1360 ق).
ص:353
الطیب
قصیده،در تاریخ،احوال و سیر معصومین علیهم السّلام،از حسن بن کاظم سبتی،تاریخ نظم:1347 ق.
-ایا معیرا لفتة الجید الظبا
و مستعیر القطع من بیض الضبا
ابن ابی عقیل)
فقه،از ابو الحسن بن علیشاه رضوی کشمیری (-1313 ق).
فقه،از میرزا عبد اللّه افندی بن عیسی تبریزی اصفهانی(-ح 1130 ق).
ص:354
بعضی از شاگردان شیخ بهائی،خ.مشکات.
ابو بکر محمد بن زکریا رازی.
در اصول دین،از محمد بن احمد قاینی،خ.دیده شده.
-الحمد للّه الذی تفرد بالقدم
در معانی و بیان و بدیع،از عبد الوهاب بن علی حسینی استرابادی تالیف:879 ق،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی خلق الانسان علمه البیان
الانموذج الابراهیمی-الانموذجة الابراهیمیة
70 غزل در توحید،از محمد محسن فیض کاشانی (-1091 ق.).
اصول فقه،از هاشم بن احمد بن حسین احسائی (-1309 ق)،خ.نجف.
محمود بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی (-1269 ق)،به ترتیب حروف،خ.دیده شده
-بسم اللّه و باللّه و الحمد للّه
وی این انموذج را باب سوم کتاب مهمّات الاحکام قرار داده است.
در تحقیق علوم هفتگانه،از افضل الدین محمد ترکه(-991 ق)،خ.موجود.
در علوم ریاضی،کلام و اصول فقه،از محمد باقر بن شمس الدین محمد حسینی معروف به میرداماد(-1040 ق).
-بعد الحمد للّه و الصلوة علی عباده المصطفین
در منطق،کلام،اصول و اخبار،از سلطان العلماء علاء الدین حسین بن رفیع الدین محمد معروف به خلیفه سلطان(-1064 ق)،خ.
موجود.
شاه طاهر بن اسماعیل کاشانی(-952 ق)مقیم دکن،خ.فیض آباد.
انموذج العلوم(از عبد الکاظم تنکابنی)-الاثنی عشریة
در منطق و حکمت آلهی و طبیعی،از شمس الدین محمد بن احمد ابن خاتون عاملی (-پس از 1009 ق).
ص:355
محمد بن حسن معروف به مدقق و میرزای شیروانی(-1099 ق).
در علوم مختلفه،از جلال الدین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق)،خ.آستان قدس،ش 5786 (955 ق)،ش 5785(966 ق)و چند شمارۀ دیگر.
-الحمد للّه الذی جعل السلطان غیاثا للمستغیثین
و(در بعضی نسخ):
-الحمد للّه المحمود علی فعاله
و
-اللّه المحمود فی کل فعاله
معز الدین محمد بن فخر الدین حکیم مشهدی (-1097 ق).
قاضی نور اللّه بن شریف الدین شوشتری (-1019 ق)،تألیف:992 ق.
ربنا قد اشرق علینا لمعات قدسک
ابو محمد حسن بن هادی صدر الدین موسوی عاملی کاظمی(-1354 ق)،تالیف:1334 ق، مختصر المحاسن محمد بن عبد اللّه سبکی است.
محمد بن عبد النبی اخباری(-1232 ق)،مذکور در روضات.
در حل شبهة الالتزام و جز آن،از مراد علیخان تفریشی(-1051 ق).
تعلیقات بر کتاب شفا و نجات ابن سینا،از ظهیر الدین ابراهیم بن حسین همدانی (-1025 ق)،تالیف:1007 ق،خ.مجلس (1020 ق).
-الحمد للّه الذی وفقنا لابتداء الحمد
ابو حنیفه احمد بن داود دینوری،صاحب اخبار الطوال،مذکور در فهرست ابن ندیم.
ابو العباس احمد بن عبید اللّه ثقفی کوفی (-319 ق).
حسن بن سهل بن نوبخت،مذکور در اخبار الحکماء قفطی.
ابو بکر محمد بن حسن بن درید ازدی
ص:356
(-321 ق)،مذکور در بغیة الوعاة.
محمد بن علی عاملی(-1139 ق)،شرح خطبۀ تذکرۀ داود مصری است.
المختار)-الانوار المحمدیة
ابو الحسن احمد بن عبد اللّه بکری(-953 ق)،از مآخذ بحار،مذکور در کشف الظنون و کشف الحجب.
-الحمد للّه الذی خلق روح حبیبه
از نسخه ای که در 1088 به دستور شیخ حر کتابت شده برمی آید که نام آن الانوار المحمدیة است،خ.دیده شد.
کافی الکفاة،اسماعیل بن عباد(-385 ق)،ابن طاوس در الیقین از آن نقل می کند.
اسماعیل بن علی نوبختی،مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ.
ابو علی حسن بن محمد طوسی(-بعد از 515 ق)،مذکور در آخر بحار مجلسی.
در بیان علل غسل جنابت و غسل میت،از علی بن ابو القاسم رضوی لاهوری،ط.هند.
ص:357
اردو،در تواریخ چهارده معصوم،ط.هند.
فارسی،در فضایل پیامبر(صلی الله علیه و آله)و ائمه(علیهم السلام)،از محمد علی خراسانی طبسی(-1320 ق)، تالیف:1302 ق،ط 1308 ق.
در فقه استدلالی،از محمد بن فضل اللّه بن خداداد پهنه کلاهی ساروی معروف به ثقة الاسلام (-1342 ق)،خ.دیده شده(بخش صلاة).
-الحمد للّه الذی عرفنا معالم الدین
نیز سید محمد ثقة الاسلام ساروی،خ.نجف.
-الحمد للّه الذی عجزت عن بیان نعته السنة الناعتون
در ادعیه و اذکار،از اسماعیل بن علی نقی ارومی تبریزی(1295 ق-)،ط 1328 ق.
منظومه در کلام،از محمد تقی بن میر مؤمن قزوینی(-1270 ق)،خ.کاظمین.
اصول فقه،از محمد ثقة الاسلام(-1342 ق)،در 5 مجلد.
بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی،ابن فهد در 791 ق از او اجازه دریافته است.
در خصائص امام حسین(علیه السلام).
تفسیر سورۀ نور،از علی محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق).
در امامت،از رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلی(-664 ق).
-الحمد للّه جل جلاله الذی ارانی بنور الالباب
عز الدین حسن بن محمد مهلبی حلّی،دفع شبهات یوسف بن مخزوم اعور مقصودی است که در کتابش در رد امامیه وارد کرده بوده است، تالیف در 840 ق به خواهش ابو العباس احمد که شاید ابن فهد بوده باشد،خ.آستان قدس،ش 33 (1012 ق)و ش 34.
-الحمد للّه الذی هدانا بما کتب علی نفسه من الرحمة
ص:358
اردو،در مناسک حج،از حیدر علی فیض آبادی، مذکور در کتاب ازالة الغین او(ط 1295 ق).
الاحساء و القطیف و البحرین)
در تاریخ بحرین و احوال علماء آنجا،از علی بن حسن آل حاجی بلادی بحرانی(-1340 ق)، تالیف:1327 ق،ط.نجف،1380 ق.
-الحمد للّه الذی بعث محمدا صلّی اللّه علیه و آله
در انواع علوم،از حسن بن محمد مولف حاشیۀ معالم الاصول،در 12 مجلد،تالیف:1222 ق، خ.موجود(بعضی از مجلدات).
در معانی و بیان،از محمد هادی بن محمد صالح مازندرانی(-ح 1120 ق)،مذکور در اجازۀ حیدر علی که به انساب المجلسیة معروف است.
عباس بن محمد رضا محدث قمی-1359،ق مرتب بر 14 نور به عدد معصومین علیهم السّلام، ط.تبریز،1344 ق؛مشهد 1337 ش؛تهران.
البهائیة)
نور الدین علی بن علی بن حسین موسوی عاملی (-1068 ق)،برادر صاحب مدارک شرحی است مزجی بر اثنا عشریۀ شیخ بهائی که در حیات او نگاشته،خ.موجود.
-نحمدک یا من جعل الحمد مفتاحا لاجتلاب افضاله
گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-)ط.هند.
فارسی،منتخب کلمات خواجه عبد اللّه انصاری هروی(-481 ق)،انتخاب از علی بن طیفور بسطامی،در 3 مقاله،خ.آستان قدس،ش 345 (1262 ق)و یک شمارۀ دیگر،ط.بمبئی 1297 ق و چند چاپ دیگر.
-ای نام تو آرایش عنوان کلام
وی یاد تو آرامش هر بی آرام
تفسیر،غیر از تفسیر بیضاوی است،خ.
فیض آباد هند.
عبد الصاحب محمد بن احمد نراقی(-1297 ق)، ط.ایران،1284 ق(با شرح حدیث رأس الجالوت در یک جلد).
-نحمده حمدا یوافی رضاه
ص:359
المقتبس)
علی بن هلال بن فضل،تالیف ظاهرا سدۀ 9 ق، در رد المقتبس که به نام سلطان یوسف بن ایوب در عصر علامه حلی تألیف شده بوده است، صاحب ریاض 2 نسخۀ انوار را داشته است.
جواب سؤال جعفر بن محمد ستری،در موضوع حق و حقیقت،از خلف بن احمد آل عصفور بحرانی(ح 1280 ق).
دیوان فارسی میرزا جلال الدین شیرازی.
ابو عبد اللّه مقداد بن عبد اللّه سیوری حلی(-826 ق)،خ.آستان قدس،ش 347(857 ق)و 7 نسخۀ دیگر.
-سبحانک اللهم واجب الوجود
70 مسأله از سید علی نهاوندی،مجیب:عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق)،خ.نجف (خط مؤلف).
-الحمد للّه الذی نصب العلم ذریعة النجاة...
---
ص:360
مختصر علم الیقین،هردو از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،خ آستان قدس،ش 7450(1089 ق)و 2 نسخۀ دیگر.
-نحمدک اللهم و انت للحمد اهل و نستهدیک
الحکمة الناصریة
فارسی،طب جدید،از میرزا محمد حکیم باشی که به نام ناصر الدین شاه قاجار تالیف کرده،ط.
تبریز،1272 و 1245 ق،در 3 جلد.
الاحمدیة)
یوسف بن احمد درازی بحرانی(-1186 ق).
اصل خلاصه از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،شرح از عصمت اللّه بن اعظم، تالیف:1084 ق.ط.کلکته،1829 م.
ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری.
کیمیا،از ایدمر بن علی جلدکی(-762 ق)،خ.
آستان قدس،ضمیمۀ ش 10739(-1226 ق)و چند شمارۀ دیگر.
-الحمد للّه المقدس عن الترکیب و التشبیه
ادبیات،از صدر الدین علی بن نظام الدین احمد دشتکی معروف به سید علی خان مدنی(-1118 ق)، شرح نظم بدیعیّۀ اوست،خ.
آستان قدس،ش 8921(1227 ق)و 3 شمارۀ دیگر.
-الحمد للّه بدیع السموات و الارض در ایران چاپ سنگی در یک جلد و در نجف با تحقیق شاکر هادی شکر در 7 جلد چاپ شده.
ص:361
شرح خلاصه در نحو،از ناظم آن محمد باقر بن حیدر حسنی کاظمی(-1290 ق)،خلاصه به الروض نیز موسوم است.
شرح ریاض المسائل در 8 مجلد،از محمد بن عبد الصمد حسینی شهشهانی اصفهانی (-1287 ق)،خ.موجود.
محمد رضا بن محمد قاسم حسینی قزوینی،در کتاب الصیامیّة(تألیف:1107 ق)از آن نام برده است.
در معارف دینی،اخلاق،عجایب المخلوقات وفقه از سید عبد اللّه بن محمد رضا شبر کاظمی (-1242 ق)،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی لا من شیئی کان
محمد علی بن ابو القاسم اردوبادی(1312 ق) -1379 ق
محمد رضا بن قاسم غراوی(معاصر)،تالیف:
1361 ق،خ.دیده شده(خط مؤلف).
-الحمد للّه الذی احتجب عن عارفیه بنور جماله
جزء چهارم از 11 جزء وفیات الاعلام بعد غیبة امام الانام(علیه السلام)،از مولف الذریعة مرحوم آقا بزرگ تهرانی،1389 ق در بیروت چاپ شده.
فارسی،در فضایل و زیارات ائمه علیهم السّلام، از ولی بن نعمت اللّه حائری،تالیف:981 ق.
فارسی،از فاضل دربندی،ترجمۀ محمد حسین بن علی اکبر شریعتمدار،ط.تبریز،1311 ق.
فارسی،در احتجاجات پیامبر(صلی الله علیه و آله)و ائمه صلوات اللّه علیهم و مناظرات علماء با مخالفین، از ملا عباس مولوی(معاصر شاه سلیمان صفوی)، تالیف:1101 ق به نام شاه سلیمان،خ شهید مطهری.
-حمد بی حد و ثنای بی عدد حضرت صانعی را
شرح شرح اجرومیّة،از طاهر بن عبد علی مالکی حچّامی(-1279 ق)،خ.نجف.
-الحمد للّه المفیض علی من نحاه سحائب جوده الغزار
ص:362
ترجمه ای است از کلیله و دمنه،از حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق)،که به نام امیر احمد سهیلی تالیف کرده است،ط.مکرر.
محمد بن علی رضا بن آقاجانی،خ.مدرسۀ بروجردی.
-الحمد للّه الذی برز قلم ایجاد جمیع الاشیاء
حسن عظیم آبادی(-ح 1260 ق)،خود در اصول الدین به آن ارجاع داده است.
فارسی،مقتل،از حسن بن علی یزدی کثنوی (-1297 ق)،ط.تهران،1301 ق و مکرّر.
مولف غیر از حسن بن محمد علی یزدی صاحب مهیج الاحزان است.
شرح 400 حدیث املاء امام رضا(علیه السلام)،از حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق).
فارسی،در اثبات واجب،از محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی اصفهانی(-1331 ق)،ط.
ایران،1296 ق.
دیوان حضرت امیر(علیه السلام):جامع:قطب الدین کیدری(یا کندری)شارح نهج البلاغة،خ.
موجود و مکرّر.
-الحمد للّه الّذی دانت لعزته الجبابره
ص:363
«ع»)
حسن بن محمد حسین تبریزی(1306 ق-).
نهج البلاغة)
یا انوار الفصاحة و اسرار البراعة...،از نظام الدین علی بن حسن گیلانی،مختصر شرح ابن میثم است با اضافاتی از شرح ابن ابی الحدید با مقدمه ای در 4 نهج،خ شهید مطهری (1036 ق).
-الحمد للّه الذی دل علی ذاته
فقه،از حسن بن جعفر کاشف الغطاء (-1262 ق)،در چند مجد،خ.آستان قدس،ش 14466(1261 ق)،ش 14718(1261 ق)و 3 شمارۀ دیگر.
فقه،از دخیل بن محمد حچّامی(-1305 ق)، شرحی است بر شرایع،خ.موجود.
عباس عزاوی در تاریخ العراق از آن یاد کرده و نسخۀ آن را داشته است.
دیوان عربی شیخ محمد حسین اصفهانی کمپانی -1361 ق،در مدایح و مراثی،خ.جبل عامل.
الدینیة)
فارسی،از آقا رضا بن علی نقی همدانی(-پیش از 1320 ق یا 1328 ق)،ط.تهران،1321 و 1234 ق.
در ادعیه و اعمال،از جعفر بن محمد نقدی (معاصر)،نور الانوار را از آن انتخاب کرده است، ط.نجف 1353 ق(مقصود طبع نور الانوار است).
تفسیر آیۀ(ان للّه و ملئکته یصلون علی النبی...)،از زین العابدین گلپایگانی (-1289 ق)،مرتب بر مقدمه و 8 باب و هریک مشتمل بر انوار و حجب و استار.
-الحمد للّه مالک الملک و الملکوت
النبویة)
منسوب به عبد الوحید قزوینی،در ریاض آورده است که این اثر منظوم و شاید هم فارسی و از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی شاگرد شیخ بهائی است.
اردو،تفسیر،از راحت حسین رضوی هندی (معاصر)،در چند مجلد.
ص:364
در رد اهل سنت در مسألۀ تحریف قرآن،از نور حسین صاحب صابر جنگ.
تفسیر مواضع مشکل قرآن مجید،از علی بن مراد، تألیف:1083 ق،صاحب ریاض نسخۀ آن را داشته است.
فارسی،در اخلاق،از محمد باقر بن محمد موسوی ملا باشی،ط.تهران،1297 ق.
اصل از شیخ حسن صاحب معالم،شرح از فیض اللّه بن عبد القاهر حسینی تفریشی (-1025 ق)،خ.موجود.
به احتمال از قوام الدین رازی(-ح 1093 ق)یا قوام الدین سیفی قزوینی،خ.لاله لی،استانبول.
الموسویة)
مهدی بن محمد موسوی خوانساری(ح 1319 ق-)،در تراجم عشیرۀ اوست.
فاطمة علیها السّلام)
محمد رضا طبسی(ح 1320 ق-).
حسین آل عصفور(-1216 ق)،وی در اجازه اش به احمد احسائی آن را به این نام خوانده است اما چنانکه در انوار البدرین ذکر شده،نام آن المصابیح اللوامع و مختصر آن انوار المصابیح است،خ.آستان قدس،ش 6502-6504.
فارسی،از محمد حسین بن عبد اللّه شهرابی ارجستانی متخلص به گریان،مرتب بر 14 باب، تألیف:1299 ق،ط،ایران،1302 و 1317 ق؛ تهران،1366 ق.
ابو الحسن بکری،خ.دیده شد(1088 ق،به دستور شیخ حرّ).
حسن بن عبد اللّه یمنی سمرقندی(زنده در 953 ق).
فقه،از حسن بن اسد اللّه دزفولی(-1298 ق)،در چند مجلد،خ.دیده شده.
محمد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادی
ص:365
(-1116 ق)،مذکور در فیض قدسی.
فارسی،در تاریخ قم،از محمد علی بن حسین کاتوزیان تهرانی(معاصر)،ط.تهران، 1327 ق.
فقه الصلاة الیومیة)
متن و شرح از محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(-پس از 901 ق)،مذکور در اجازۀ مؤلف برای محمد بن صالح غروی در 896 ق.
عبد اللّه بن علی جد حفصی بحرانی،شاگرد حسین بن محمد بحرانی(-1216 ق)،مختصر شرح مفاتیح موسوم به المصابیح اللوامع از استاد او شیخ حسین بحرانی است،خ.موجود.
الشمسیة)
معین الدین سالم بن بدران مصری،استاد محقق طوسی،مذکور در کشف الحجب.
در احوال حضرت حجّت(علیه السلام)،از علم الدین مرتضی علی بن عبد الحمید نسابه(اوایل سدۀ 8 ق)،ظاهرا نسخه اش در هند موجود است، مذکور در کشف الحجب.
الانوار الالهیة
بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی، استاد ابن فهد(-841 ق)،تالیف:پس از 772 ق،ظاهرا محدث جزائری نسخۀ مجلد اول این کتاب را داشته است،علامه نوری نیز از وجود نسخۀ مجلد اول خبر می دهد.
هادی بن حسین صائغ بحرانی(1302 ق-)، تألیف:1360 ق.
قصیدۀ از ریه یا هائیه از محمد کاظم از ری است،در مناقب اهل بیت.
احمد حسین مذاق هندی،مذکور در تاریخ احمدی(ط 1339 ق).
فارسی،از اسماعیل بن محمد علی محلاتی نجفی(-1343 ق)،ط.نجف،1342 ق(ج اول).
منتخب جنة الامان الواقیة معروف به مصباح کفعمی،از مسعود بن فضل اللّه بهبهانی،تاریخ انتخاب:1086 ق،خ.دیده شد.
کلام،اصل از ابو اسحاق ابراهیم نوبختی،شرح
ص:366
از علامه حسن بن یوسف حلی(-726 ق)،ط.
تهران،1338 ش.
-الحمد للّه ذی القدرة القاهره
فارسی،در اسرار احادیث مروی در مناقب اهل بیت علیهم السّلام،از علی اکبر بن حسین نهاوندی(1278 ق-).
اولاد حسن بن محمد حسن امروهوی (-1338 ق).
فارسی،از جمال الدین بن محمد تقی میثمی، کشکولی است از کشفیات بدیعه و صنایع عجیبه،خ.دیده شده.
-الحمد للّه الواحد الاحد الفرد الصمد
انوار ناصری-انوار الحکمة الناصریة
فارسی،احکام نجوم،از ابراهیم بهبهانی که به نام ناصر الدین شاه قاجار تالیف کرده است،خ.
نجف.
سید رضا بن محمد لنکرانی(-1322 ق)،در 2 مجلد،تالیف مجلد اول:1295 ق،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی تحیرت العقول(جزء اول).
-الحمد للّه الذی خلقنا و اکرمنا(جزء دوم).
حکمت،از نعمت اللّه بن عبد اللّه جزائری (-1112 ق)در 3 باب،ط.تهران،1271، 1280 ق و چند چاپ دیگر.
-نحمده بنعمته علی نعمائه.
فارسی،مثنوی،از رضا قلی خان هدایت (-ح 1288 ق)،بر وزن مخزن الاسرار.
در فضیلت امیر المؤمنین،از سید محمد قطب شیرازی ذهبی(-1173 ق)،در فصل الخطاب از آن نام برده است.
احادیث شریف در مواعظ و اخلاق،مرتب بر اباب،از حسن بن علی کثنوی یزدی (-1297 ق)،ط.ایران،1300 ق.و نجف
علی بن حسین کربلایی(معاصر شاه سلطان حسین صفوی)،تالیف:1107 ق،خ.آستان قدس،ش 1212(1107 ق).
بعض شبهات الناس)
مولوی محمد انور بن نور الدین محمد اکبر آبادی، تألیف:1192 ق،مذکور در کشف الحجب.
ص:367
-الحمد للّه ربّ العالمین...
اردو،در رد اهل سنت،از مولوی احمد دیوبندی (-ح 1300 ق).
در رد مادّیّون،از محمد جواد بن حسن بلاغی نجفی،ط.نجف،1340 ق.
فارسی،اصول دین و اخلاق،از حسن یزدی کثنوی(-1297 ق)،ط.ایران.
زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق)،مذکور در تکملۀ سید حسن صدر.
سلیمان بن عبد اللّه بحرانی(-1121 ق)،مرتب بر مقدمه 3 فصل به نام عباسقلی خان تالیف شده،خ.
-لک الحمد یا من یمحو ما یشاء و یثبت
علاء الملک بن قاضی نور اللّه شوشتری متخلص به مرعشی.
دیوان فارسی،در مدایح و مناقب و مصائب ائمه، از سید محمد ثقة الاسلام ساروی(-1342 ق)، ط.کربلا،1332 ق؛تهران.
الطیبین علیهم السّلام)
منصور باللّه حسن بن محمد زیدی(-670 ق) ارجوزه ای مرتب بر 4 موضع،که خود آن را شرح کرده،خ.نجف.
-الحمد للمهیمن الجبّار
یکور اللّیل علی النّهار
اول شرح:
-الحمد للّه الذی دلنا علی ذاته بغرائب مصنوعاته
تفسیر سورۀ یوسف،از محمد عباس لکهنوی (-1306 ق)،مذکور در تجلیات
ابو الحسن احمد بن محمد معروف به ابن جندی، استاد نجاشی(-450 ق).
ابو بکر محمد بن یحیی کاتب صولی شطرنجی (-335 ق)،مذکور در وفیات ابن خلکان.
عز الملک محمد بن عبید اللّه حرّانی مسبّحی (-420 ق)،در 4 مجلد.
ص:368
فارسی،خ.نجف.
خ.نجف
هلال الدین اسماعیل خوئی(معاصر)،خ.
نجف.
صالح بن باقر رشتی،رساله در موضوع فلسفه است.
قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق).
فارسی،عرفان،خ،آستان قدس.
گجراتی،در اثبات امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری،ط.هند.
انوری نامه-دیوان انوری و کلیات انوری
فارسی،در شرح حال برخی از علماء معاصر مؤلف،از مهدی بن محمد علی ثقة الاسلام مسجد شاهی اصفهانی(1298 ق-)،ط.ایران، 1335 ق.
ابو منذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.
احادیث منتخب از کافی در اصول دین،معارف و اخلاق،از مفتی میر عباس لکهنوی(-1306 ق).
مجموعۀ متفرقه،جامع:احمد بن کریم تبریزی معروف به نائب الولایة،ط.شیراز،1343- 1346 ق.
فارسی،از علی اکبر نهاوندی.
در فنون مختلفه از علامه ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).
3 عنوان مختلف به همین نام در احوال ابو مسلم مروزی.
الآثار)
فارسی،از محمد حسین بن محمد علی حسینی،
ص:369
تالیف:1225 ق،مختصر جلیس الابرار اوست.
-الحمد للّه الذی وفقنا لفهم احادیث رسوله المختار...
فارسی،اخلاق،از متین السلطنه عبد الحمید بن عبد الباقی ثقفی(-1335 ق)،ط.تهران، 1324 ق.
فارسی،کشکول،از نظام العلماء سید رفیع طباطبایی تبریزی(-1326 ق)،ط.تبریز، 1315 ق.
ابو القاسم بن محمد رضا طباطبایی معروف به علامه(معاصر).
احادیث برگزیده از کافی،از محمد شفیع بن محمد مقیم(سدۀ 12 ق)،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی دل علی ذاته
النصاری)
فارسی،از محمد صادق فخر الاسلام(-پیش از 1330 ق)،ط.تبریز،1313-1315 ق.
فارسی،از محمد حسین کرمانی،تالیف:
1287 ق،ط.بمبئی.
فارسی،مواعظ،از نظر علی بن اسماعیل شریف کرمانی(-1348 ق).
مواعظ،از نظر علی کرمانی(-1348 ق).
فارسی،فقه،از مهدی بن ابی ذر نراقی (-1209 ق)،در 7 باب،ط.تهران،1317، 1329 و 1349 ق،خ.آستان قدس،ش 6184 (1231 ق).
-حمد و سپاس بیحد کریمی را سزاست
در توبه و انواع صیغه و مسائل فقهی متفرقه،از حافظ کاشانی،مولف شاگرد محقق کرکی بوده است،خ.دیده شد.
-الحمد للّه التواب الرحیم الوهاب الکریم
ادبیات،از حسن بن کاظم سبتی.
از علی بن حسن نحوی معروف به شمیم حلّی (-601 ق).
ص:370
کشکول گونه ای است به عربی و فارسی،از محمد علی بن حسین معروف به هبة الدین شهرستانی.
فارسی،قصص و داستانها.از نظر علی (-1348 ق).
منسوب به یوسف جزّینی،ظاهرا مقصود انیس المسافر بحرانی است و نامها مصحف گشته اند.
زنجانی مولف مفتاح الجنة در 1285 ق از آن نقل کرده است.
عبد اللّه بن محمد رضا شبر کاظمی(-1242 ق)، مختصر عجائب الاخبار و نوادر الآثار اوست.
فارسی،مقتل،از محمد بن سلیمان تنکابنی (-1302 ق).
فارسی،مراثی،از میرزا مهدی طبیب متخلص به کیوان،ط.ایران.
حبیب اللّه قمی،خ.موجود.
مظفر حسین بن ضامن حسن لکهنوی (1294 ق-)،در 8 مجلد و 800 مجلس.
ادعیه،ط.تهران،1294 ق.
ادعیه،از محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1263 ق)،تالیف:1238 ق،خ.دیده شده.
-الحمد للّه علی نواله
ص:371
محمد تقی بن محمد باقر آقا نجفی اصفهانی (-1331 ق)،مذکور در جامع الانوار او (ط 1297 ق).
فارسی،از محمد بن علی بافقی یزدی،مرتب بر مقدمه،خاتمه و 7 قبله،تالیف:1245 ق.
احمد بن حبیب،تألیف:1234 ق،خ.نجف.
مجموعه ای از کلمات امیر المؤمنین(علیه السلام)،جامع:
زین العابدین بن ابو القاسم طباطبایی معروف به سید آقا(-1303 ق)،خ.دیده شده.
-الحمد للّه الذی انعم علینا بامره بتهذیب نفوسنا
شیخ احمد احسائی در شرح الزیارة مکرر از آن نقل کرده است.
فارسی،در اعیاد،موالید،وفیات و معجزات ائمه علیهم السّلام،از حافظ محمد عبد الحسین بن محمد عبد الهادی هندی،که در 1241 ق به نام فتحعلیشاه قاجار و فرزندش عباس میرزا تالیف کرده،خ.دیده شده.
محمد باقر حافظ عاملی،زین العابدین تنکابنی (-1330 ق)،دعاء سیفی را از آن نقل کرده است.
فارسی،در ادعیه و اعمال مأثوره،از معز الدین محمد بن ابی الحسن موسوی،در 4 فصل،تالیف:
1017 ق،خ.دیده شده(1058 ق)،نیز خ.
آستان قدس،ش 3092 و ش 12965.
-یا من ذکره انیس الصالحین و طاعته نجات للعابدین
فارسی،در اعمال سال و ادعیه،نیز از معز الدین محمد بن ابی الحسن موسوی،در 16 فصل،خ.
کربلا(1080 ق).
-الحمد للّه الذی دل عباده علی الطاعات
فارسی،در مواعظ و اخلاق،از کاظم بن محمد علی موسوی گیلانی،در یک مقدمه،40 فصل و خاتمه،خ.موجود.
-حمد و شکر و ثنا هدیۀ سرای عظیم کبریا
فارسی،در اصول،فروع و اخلاق،از علی بن کاظم معلم فارسی،در 67 باب،جزئی از نسخۀ خطی آن ضمیمۀ تنبیه الغافلین موجود است.
ص:372
در مسائل متفرقه،احمد بن محمد باقر موسوی بهبهانی،مؤلف الفریدة النحویة(تالیف:
1291 ق).
اصول فقه،از محمد جعفر کاظمی،خ.فیض آباد هند.
در فوائد متفرقه ولی اکثر در فقه،از محمد جعفر بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی (-1254 ق)،در 2 مجلد تالیف:1235 ق،خ.
کربلا(ج 2).
فارسی،در تراجم علماء،از محمد حسن بن قنبر علی زنجانی(1256 ق-).
المعصومین«ع»)
زین العابدین طباطبایی تهرانی،خ.سامراء.
ادعیه،نظیر البلد الامین،از محمد بن محمد طبیب،از علماء اوائل صفویه،از آن در بحار نقل شده است،مرتب بر مقدمه و 10 باب، خ.آستان قدس،ش 7453(978 ق).
-یا من دعاه المضطرون فاجابهم
محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی (سدۀ 13 ق).
فارسی،از محمد حسین خان شیرازی متخلص به ناخدا،تألیف:1295 ق،ط.لکهنو،1295 ق.
در مواعظ و نصایح و اخبار،از صفی الدین علی بن حسین کاشفی،معاصر شاه طهماسب صفوی(سلطنت:930-984 ق)،مرتب بر 32 باب،خ.نجف،خوانساری(1021 ق).
فارسی،مثنوی،از قاسم انوار(-837 ق).
فارسی،اخلاق،از عیسی بن شکر اللّه لواسانی (-1364 ق)،ط.ایران،1360 ق.
فارسی،لغت،خ.فیض آباد هند.
فارسی،مثنوی،از رضا قلی خان هدایت(-ح 1288 ق).
ص:373
فارسی،مثنوی،از عبد الباقی تویسرکانی(سدۀ 12 ق).
فارسی،رسالۀ عملیه،از ابراهیم بن محمد علی بادکوبه ای(-ح 1322 ق).
فارسی،در تعریف سراپای معشوق،از شرف الدین حسن بن محمد رامی تبریزی (-795 ق)،که به نام ابو الفتح اویس بهادر (ظاهرا اویس ایلکانی)تألیف کرده بوده است.
ص:374
فارسی،در آداب نماز شب،از محمد نصیر بن محمد باقر،در یک مقدمه،8 باب و خاتمه، تالیف:1313 ق،ط 1316 ق.
اصول فقه،از مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق)، خ.موجود.
-الحمد للّه الذی جعل الاصول وسیلة للصعود علی مدارج حقایق المباحث الشرعیه
فارسی،منظوم،در غزوات حضرت امیر(علیه السلام)از حسن علی بن حسین علی همدانی (-1327 ق)،خ.موجود.
مجموعۀ متفرقه،از عبد اللّه بن محمد رحیم (-1243 ق)،خ.موجود.
مواعظ،از فیاض حسین بن قاسم علی انصاری (-1351 ق).
فارسی،تفسیر سورۀ یوسف،خ.آستان قدس،ش 1448.
فارسی،در آداب تربیة حیوانات شکاری،از رضا قلی خان سردار اشرف بن حسینقلی خان والی پشتکوه،ط.بوشهر،1329 ق.
انیس الخاطر و جلیس المسافر
مجموعۀ متفرقه،از یوسف بن احمد بحرانی (-1186 ق)،ط.بمبئی،1291 ق،نجف در 3 جلد و ایران.
در سلوک،در 3 فصل(1.فی الطالب،2.فی احوال الطریق،3.فی احوال السالکین)،خ.
نجف(737 ق).
محمد رحیم بن محمد هروی اخباری،شاگرد حر عاملی،خ.آستان قدس،ش 1600.
-الحمد للّه الذی فهمنا نبذة من شرایع احکامه
مجموعۀ متفرقه،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق)،مذکور در روضات.
اردو،در ترجمۀ نماز و معانی الفاظ آن،ط.
هند.
در نوافل،از علی بن محمد حسین شهرستانی
ص:375
(-1344 ق).
فارسی،رسالۀ عملیه،از فتاوی سید ابو الحسن موسوی اصفهانی-1365 ق،جامع:ابو القاسم اصفهانی،ط.مکرّر.
فارسی،رسالۀ عملیه،از فتاوی اسماعیل بن صدر الدین عاملی(-1338 ق)،ط.1329 ق.
فارسی،اصول دین،از مهدی بن ابی ذر نراقی (-1209 ق)،ط.مکرّر،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 9639(1237 ق)و ش 14632.
حسین بن علی یزدی،تالیف:1289 ق،خ.
موجود.
-حمدا لمن ذکره شفاء الصدور الضعیفة...
فارسی،رسالۀ عملیه از حسن بن احمد اشکذری یزدی(-1359 ق)،خ.دیده شده.
ادعیه و زیارات،از محمد بن عبد الوهاب همدانی امام الحرمین(-1303 ق).
عبد الحسین علی آقا ذو الریاستین(1290 ق-).
فارسی و عربی،کشکول گونه ای در تاریخ و اخلاق،از محمد علی بن سلیمان معصومی بهبهانی(-1372 ق)،2 مجلد،خ.موجود.
فارسی،در اخلاق مانند کلیله و دمنه،از شیخ شجاع شیرازی،از بنی اعمام شیخ ابو اسحاق اینجو(ممدوح حافظ)،تألیف:ح 830 ق نام ابراهیم سلطان بن شاهرخ،خ.مجلس،ش 6550.
-الحمد للّه الذی کرم بنی آدم فجعل منهم علما و حکما
در بعضی مجموعه ها از آن نقل شده.
مواعظ و اخلاق،از نظر علی بن اسماعیل شریف واعظ کرمانی(-1348 ق)،تألیف:1328 ق، ط.نجف،1356 ق(چاپ دوم)؛بغداد 1954 م.
محمد باقر بن زین العابدین حائری،از شاگردان صاحب ضوابط،مذکور در عدّة الذاکرین او.
ص:376
فارسی،قصیده،در تهنیت جلوس مظفر الدین شاه قاجار،از محمد حسین بن محمد جعفر متخلص به طوبی،ط.(در آخر جامع الفوائد).
در مواعظ و اخلاق،از خلیل بن ابراهیم عاملی (-1340 ق)،مذکور در آخر الفوائد الخلیلیۀ او.
اصول فقه،از مهدی بن ابی ذر نراقی (-1209 ق)،با ذکر همین نام از آن در بعض کتب اصولی نقل شده،گویا مقصود انیس المجتهدین اوست.
در مواعظ قرآنی،از محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،در 30 مجلس،خ.دیده شده.
فارسی،در ذکر مصائب معصومین علیهم السّلام، از عبد الکریم بن محمّد علی لسان الواعظین خراسانی تربتی،در 28 مجلس،تالیف:
1257 ق به نام محمد شاه قاجار،ط.تهران، 1302 ق.
3 عنوان در یک موضوع(مفصل،متوسط و مختصر)،از عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی شاگرد شیخ بهائی،که خود در آخر اثنا عشریات که در حیات استادش نوشته صریحا از آنها نام برده است.
در اخلاق،از محمود بن محمود حسینی کاشانی معروف به گلستانه،خ.آستان قدس،ش 3507.
-الحمد للّه علی نعمائه
انیس الوحشه و جلیس اللیلة-آداب صلاة اللیل
فارسی،در تفسیر آیۀ «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی »، از نور الدین علی بن حسین موسوی عاملی(-1068 ق)،برادر صاحب مدارک.
-عزیزترین گوهری که درة التاج مقال و تمیمۀ الوشاح هرامرذی بال را شاید حمد عزیزی است
عباس بن احمد همدانی(معاصر صاحب آثار عجم).
شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی(-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ص:377
تعلیقات بر مجمع البحرین،از صدر الافاضل، تالیف:1299 ق.
نیز از شیخ صدوق،مذکور در رجال نجاشی.
مباحث اصول فقه،از محمد بن علی نوری (-1325 ق)،خ.نجف.
معز الدین محمد مهدی بن حسن قزوینی حلی (-1300 ق)،خ.دیده شده.
ص:378
در اخلاق و آداب،از میرزا منشی،ط.
سراج الدین حسن معروف به شیخ فدا حسین لکهنوی(1278 ق-).
ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید (-413 ق)،خ.آستان قدس،ش 7454 (1352 ق).ط.تبریز.
-احمد اللّه علی نعمته و اعتصم من خلافه و معصیة
لطفعلی بن احمد مغانی(-1262 ق)،خ.دیده شده.
موسی
شرح رسایل شیخ انصاری،از موسی بن جعفر، شاگرد سید حسین کوهکمری،تالیف:
1295 ق،ط.تبریز،1304 و 1313 ق.
-الحمد للّه العلی العالی
فارسی،اخلاق،از علی اصغر بن سید حسین طبیب(-1342 ق)،تالیف:1341 ق.
-الحمد للّه الذی جعلنا من المتمسکین بالعروة الوثقی
خ.استانبول(سلطان عثمان ثالث).
هادی بن عباس آل کاشف الغطاء(1289 ق-)، ط.نجف،1342 ق(بالمقبولة الحسینیة).
ابو عبد اللّه حسین بن محمد خالع نحوی(-پس از 380 ق).
از حسن بن محمد دمستانی(سدۀ 12 ق)،که ناتمام ماند و محمد بن احمد درازی بحرانی آن را تکمیل کرد.
-الحمد للّه الذی جعل تلاوة مصائب الشهداء اوراد الابرار
ادعیه،،گویا از بهاء الدین محمد بن محمد نقشبندی(-791 ق)،خ.موجود.
سید علی بن شهاب الدین همدانی(-786 ق)، ط.کانپور،1876 م؛لاهور،1279 ق،خ.
آستان قدس،ش 9910(1311 ق).
ادعیۀ قرآنی،از محمد هارون زنگی پوری
ص:379
(-1339 ق)،ط.لکهنو.
اردو،ادعیه،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی (1306 ق-).
ادعیه و آیات قرآنی برای هرروز از ایام هفته، خ.شهید مطهری(2 نسخه).
کاظم بن ابراهیم تفریشی،خ.دیده شده (1170 ق).
-الحمد للّه الذی جعل الدعاء وسیلة لنیل المرام
در اخبار و اشعار آل عباس،از ابو بکر محمد بن یحیی معروف به صولی شطرنجی(-335 ق)، ط.مصر،1354-1335 ق؛قاهره،1944 م، خ.خدیویه.
محمد علی هبة الدین شهرستانی،مرتب بر مقدمه و 4 حدیقه.
-الحمد للّه المتعال عن النواقص و الامثال
فارسی،مقتل،ط.تهران.
ابو القاسم مرتضوی متخلص به آذر،ط.تبریز، 1334 ق.
در احوال سید حسین بن دلدار علی نقوی لکهنوی (-1273 ق)،از شاگردش مفتی محمد عباس شوشتری لکهنوی(-1306 ق)،مرتب بر درر، معادن و جواهر،تالیف:1264 ق.
-سبحانک اللهم و حنانیک تبارکت
تتمه کتاب گذشته در احوال سید حسین نقوی، از حفید او سید علی نقی بن ابو الحسن نقوی لکهنوی-1409
اردو،مراثی،از میرثا من علی هندی متخلّص به نیسان،ط.
ابو الحسن بن محمد حسین فروغی(1301 ق-)، ط.تهران،1330 ق.
حسن بن محمد سعید طبیب،خ.موجود.
ص:380
ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا(-428 ق)، مذکور در کشف الظنون.
رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق)،خود در معالم از آن نام برده است.
ابو الفرج محمد بن اسحاق معروف به ابن ندیم (-385 ق).
فارسی،عرفان،از خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)،در 6 باب،ط.مکرّر،خ.
آستان قدس،ش 3512(969 ق)و چندین نسخۀ دیگر.
پروین قاجار،تالیف:1305 ق،در برخی کتب چاپی از آن نقل شده.
نظام الدین محمود بن احمد قادری یزدی،مذکور در مقدمۀ عصر حافظ.
فارسی،عرفان،از علی نقی بن رضا کوثر همدانی(-1297 ق)،خ.آستان قدس، ش 6946(1316 ق).
فارسی،منظوم،در اخلاق،از حسن بن میرزا علی جابری(معاصر).
فارسی در اوصاف ناصر الدین شاه قاجار،از عباسقلی بن محمد تقی سپهر معروف به سپهر ثانی(-1341 ق)،ط.تهران،1301 ش.
شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمّی(-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو القاسم علی بن احمد شریف علوی کوفی (-352 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
علی بن محمد بن زیاد صیمری،ابن طاوس در مهج الدعوات از آن نقل کرده.
ابن ابی العزاقر محمد بن علی شلمغانی (-322 ق)،در حال استقامت احوال نگاشته است.
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی،
ص:381
مذکور در رجال نجاشی.
کتاب یازدهم از کتب دوازده گانۀ کلیات ریاضی از محمد یوسف ریاضی هروی (-1330 ق)،ط.مشهد،1334 ق.
در اقسام اوضاع لفظی و انواع وضع الفاظ،از حسین بن علی حلّی،تألیف:1338 ق.
در وضع الفاظ،از حیدر بن اسماعیل عاملی (-1356 ق).
محمد بن علی خسروشاهی،تألیف:1268 ق، ط.تبریز،1310 ق(با مشکات المصابیح).
فارسی،از مهدی بن محمد شیرازی متخلص به صابر،تالیف:1280 ق،مصدر به نام مؤیّد الدوله،خ.ملک(1287 ق).
شیخ احمد احسائی،مذکور در نجوم السماء.
محمد حرز نجفی(-1365 ق)،خ.موجود.
الاوفاق-الاعداد و الاوفاق
شرح فصول بقراط در اصول طب،از ابو القاسم عبد الرحمان بن علی معروف به ابن ابی صادق و ملقب به بقراط،مذکور در کشف الظنون.
-بعد حمد اللّه بجمیع محامده...
مجموعۀ احادیث،تألیف فضل علی بن شاهویردی(معاصر شاه سلیمان صفوی)،اوایل نسخه موجود.
ابو الحسن علی بن حسن طایی جرمی معروف به طاطری،نجاشی آن را به 3 واسطه از او نقل می کند.
در اوقات نمازهای پنجگانۀ یومیه،از کیکاوس بن دشمنزیار دیلمی،از مشایخ منتجب الدین.
ابو الحسن سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی (-1121 ق)،تالیف:1103 ق،خ.نجف.
فارسی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی
ص:382
مجلسی(-1111 ق)،تالیف:1097 ق،خ.
موجود.
نظام الدین حسن بن محمد معروف به نظام اعرج، تالیف:704 ق،به اشارۀ استادش قطب الدین مسعود شیرازی(-710 ق)،خ.مجلس.
فارسی،در احوال مخترعین،از سید محمد بن هبة اللّه قزوینی معروف به بحر العلوم (1296 ق-).
مصلح الدّین بن شهاب الدین مهدوی اصفهانی (1334 ق-).
و احوالهم)
جمال الدین عطاء اللّه بن فضل اللّه دشتکی، معاصر شاه اسماعیل(-930 ق)،خ.موجود، ضمیمۀ اربعین او در آستان قدس(شماره های اربعین:ش 1594 963 ق)و ش 1598.
-الحمد للّه و سلام علی عباده الذین اصطفی
یوسف بن احمد بحرانی(-1186 ق)،مذکور در نامۀ دانشوران.
ابو منذر هشام بن محمد کلبی(-206 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی،نجاشی به یک واسطه آن را از وی روایت می کند.
ابو علی حسین بن علی بن احمد فارسی (-377 ق)،خ.نجف.
کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی حلی (سدۀ 8 ق)،خ.نجف.
در نخستین حوادث علمی و اختراعات،از محمد علی هبة الدین شهرستانی،خ.دیده شده.
اول کتاب فی الهندسة-حلّ الاشکال
خ.موجود(1105 ق).
-الحمد للّه رب العالمین
انجام:و القشر کالعدم بالنسبة الی اللبّ.
فارسی،در خروج مختار،از علی اکبر تشیّد،ط.
تهران،1324 ش.
ص:383
تاریخ دخانیات و تحریم تنباکو،از ابراهیم تیموری،ط.تهران.1328 ش.
اردو،مراثی،از ناصر علی اویس،ط.هند.
رسالۀ عملیه در طهارت و نماز،از عبد اللّه بن محمد نصیر گیلانی(-1330 ق)،ط.بغداد، 1327 ق.
محمد رضا بن قاسم غراوی.
البصیر)
مرتضی بن احمد خسروشاهی تبریزی،به نام شیخ محمد صدیق،از علماء اهل سنت آذربایجان در 1352 ق تألیف کرده،ط.نجف،1353 ق.
و در ایران به نام معنی حدیث الغدیر چاپ شده.
اردو،تفسیر آیۀ تطهیر،از محمد صالح عرشی بنارسی(معاصر)،ط.هند.
اردو،در نماز،ط.
اردو،در فضایل اهل بیت علیهم السّلام،از سید محمد سبط حسین سرسوی،ط.
مولوی مقبول احمد هندی،ط 1324 ق(با المجالس الحسینیة).
ابو یعقوب اسماعیل بن مهران سکونی کوفی،از اصحاب رضا(علیه السلام)،نجاشی و شیخ و کشی از او یاد کرده اند.
ابو جعفر حمدان بن معافی صبیحی(-265 ق)، از اصحاب امام کاظم و امام رضا علیهما السّلام.
ابو سلیمان داود بن کثیر بن ابی کلدۀ رقی، در گذشته اندکی پس از وفات امام رضا(علیه السلام).
رسالۀ امام جعفر صادق(علیه السلام)که در پاسخ نامۀ مفضل بن عمر جعفی و به خواهش او در رد بر ملحدین و منکرین نگاشته اند،ط.تهران، 1294 و 1322 ق؛نجف،1369 ق؛مصر، 1328 ق؛نیز تهران(ضمن بحار الانوار)،خ.
آستان قدس،ش 2022(1063 ق)و 6 نسخۀ دیگر.
ص:384
-بسمله،اما بعد وفقک اللّه و ایاک لطاعته
در اعمال شرعی روز،شب،هفته و سال،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی (-1091 ق)،در 3 مقاله خ.موجود.
-الحمد للّه علی ما رخص لنا من ثنائه
رسالۀ امام صادق(علیه السلام)در جواب والی اهواز عبد اللّه نجاشی،محیی الدین در اربعین و شهید در کشف الریبة عینا آن را نقل کرده اند،خ.
آستان قدس،ش 6831.
ایاب الشیخ الی صباه-آب زندگانی
حسن بن احمد صنعانی(-334 ق)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.
ابو الحسن علی بن محمد،از نوادگان امام هادی(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو منذر هشام بن محمد کلبی(-206 ق).
نیز از هشام کلبی.
ابو الفرج علی بن حسین اصفهانی(-356 ق)،به نام یکی از ملوک بنی امیۀ اندلس نگاشته، مذکور در کشف الظنون و تاریخ بغداد.
هشام کلبی.
نیز از هشام،2 کتاب اخیر و 2 عنوان سابق تالیف کلبی را ابن ندیم یاد کرده است.
فارسی،از محمد امین بن محمد رضا گیلانی معروف به ادیب طوسی،ط.تهران،1312 ش.
فارسی،از علی دشتی،ط.تهران،1303 ش.
سید نعمت اللّه بن عبد اللّه جزائری(-1112 ق)، خ.نجف.
یحیی بن زیاد اقطع معروف به فراء،کوفی (-207 ق)،خ.مسجد سلیم آقا؛خزانة المصریة.
فارسی،از حسین عرب باغی(معاصر)،ط.
ص:385
علامه محمد بن ابراهیم مفضلی(-840 ق)، تألیف:837 ق.
در روضات از آن نقل شده و ظاهرا منظور، ایجاز المقال است.
ابو جعفر محمد بن حسن شیخ طوسی(-460 ق)، ط.نجف،1383 ق،خ.آستان قدس،ش 2749 و ش 6039.
-بسمله،الحمد للّه رب العالمین...سألت ایدک اللّه املاء مختصر فی الفرائض.
محمد جعفر بن شریعتمداری استرابادی (-1263 ق)،خ.کربلا؛نجف.
-الحمد للّه علی نواله...هذه رسالة علی وجه الایجاز و الاجمال فی علم الدرایة و الرجال
ناصر حسین بن مظفر حسین جونپوری (-1313 ق)،مذکور در علماء الهند.
فارسی،حکمت الهی،از رفیع الدین علیشاه بن محمد همدانی،خ.دیده شده(1130 ق).
اختصار مفاتیح الاعجاز محمد بن یحیی انهجی در شرح گلشن راز که محمد بن محمود دهدار آن را مختصر ساخته است.
-الحمد لمن له الحمد فی الدنیا و الآخرة
فارسی،از نصیر الدین ابو طالب عبد اللّه بن حمزه معروف به نصیر الدین طوسی،استاد قطب الدین کیدری و شاگرد ابو الفتوح رازی و معاصر منتجب الدین،اردبیلی در حدیقة الشیعه از آن نقل و تصریح کرده که فارسی است.
فرج اللّه بن محمد حویزی(معاصر محدث حرّ عاملی)،صاحب روضات از آن نقل کرده است، در امل الآمل نیز از کتاب او در رجال در 2 مجلد یاد شده است.
در حل مشکلات و مسائل علمی،از ابو المجد معروف به آقا رضا بن محمد حسین اصفهانی،-1362 ق مذکور در فهرست تصانیف او.
ابو العباس احمد بن محمد اشبیلی معروف به ابن الحاج،مذکور در بغیة الوعاة.
ص:386
رحیم زادۀ صفوی،در 2 مجلد،ط.ایران.
فارسی،از حسن مشیر الدوله پیرنیا،در 4 مجلد.
ط.تهران،مکرّر.
مجلۀ فارسی که 4 سال به مدیریت سیف آزاد در تهران منتشر می شد.
آرتور کریستن سن،ترجمه به فارسی از رشید یاسمی،ط.تهران،1317 ش و مکرّر.
مجلۀ فارسی که به مدیریت حسین بن کاظم تبریزی از سال 1340 ق 4 سال در برلن انتشار می یافت و مجموع آن در یک مجلد مجددا در تهران چاپ شد.
سید مصطفی طباطبایی،ط.صیدا،1354 ق.
فارسی،از حسن مشیر الدوله،ط.تهران،1308 ش و مکرّر.
فارسی،مثنوی،در معارضۀ عارف نامۀ ایرج میرزا،از اسماعیل بن حسین مسأله گو متخلص به تائب.
المنطق
ابو بکر محمد بن زکریا رازی(-311 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم.
احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابن ابی العزاقر شلمغانی،مذکور در رجال نجاشی.
عبد الرحمان بن نصر شیزری،در تقویۀ نیروی جنسی و مداوای بیماریهای آن،خ.
آستان قدس،ش 6096 و ضمیمۀ ش 9716 (1056 ق).
-الحمد للّه الذی خلق الانسان من طین
ابو القاسم علی بن محمد خزاز رازی،راوی از شیخ صدوق(-381 ق).
محمد بن ولید خزاز،مذکور در کشف الحجب.
ص:387
ابو جعفر محمد بن جریر بن رستم طبری کبیر،در مجالس المؤمنین از آن نقل شده و مؤلّف آن را در دست داشته است،خ.آستان قدس،ش 1923 (1262 ق).
ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید (-413 ق)،خ.فیض آباد هند.گویا با الافصاح یکی است.
علامه حلی(-726 ق)-ایضاح المخالفة
ابو محمد فضل بن شاذان بن خلیل نیشابوری (-260 ق)،ط.تهران،1351 ش،خ.
آستان قدس،ش 38(1072 ق).
-الحمد للّه الذی خلق السموات و الارض
شیخ جزیره ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،در 441 ق در صیدا به امر ذخر الدوله تالیف کرده.
قاضی نعمان مصری(-363 ق)،مذکور در مقدمه کتاب الهمة.
جابر بن حیان(-200 ق)،ط.بمبئی،1892 ق (ضمن مجموعه ای در اکسیر)،خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 10739(1226 ق)و ضمیمۀ ش 10748(1296 ق).
-الحمد للّه القوی المنّان ذی العزة و السلطان (برطبق نسخۀ خطی آصفیه).
ابو محمد یحیی بن محمد شریف نیشابوری، مذکور در رجال نجاشی.
فارسی،از حبیب اللّه بن زین العابدین قمی (-1359 ق)،خ.آستان قدس،ش 6773 (1351 ق).
صدر الافاضل،مذکور در مقدمۀ شرح القصیدة الانصافیة.
ابو علی حسن بن علی بن احمد فارسی نحوی (-377 ق)،خ.موجود،کوپریلی زاده،در بغداد چاپ شده
ص:388
ابو بکر یحیی بن ابی بکر بن عجیل یمنی،مذکور در کشف الظنون.
ترجمۀ احقاق الحق به فارسی،از میر نصیر الدین حسین بن عبد الوهاب طباطبایی بهبهانی که برای شاه سلیمان صفوی نگاشته است،خ.
کربلا.
-سعد اکبر دولت از برج اقبال سعادتمندی طالع است
فقه،از احمد بن عنایت اللّه حسینی زنجانی (1308 ق-).
فارسی،ادبیات،از لطفعلی صدر الافاضل شیرازی،تالیف و طبع:1310 ق.
رجال،از علامه حلی جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر(-726 ق)،تألیف:707 ق، ط.تهران،1318 ق.
-الحمد للّه ربّ العالمین
ایضاح الاعراب-تسهیل الغوامض
سید الشهداء)
علی آقا بن موسی ثقة الاسلام خراسانی تبریزی (-1330 ق)،تألیف:1329 ق،ط 1352 ق.
کلام،خ.آستان قدس.
علی بن زید بیهقی-565 ق،مذکور در کشف الظنون.
شرح تحریر الاصول،در اصول فقه،از علی بن محمد جعفر استرابادی(-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال او.
التلبیس و بیان سیرة الرئیس
علامه جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر حلّی(-726 ق).
شرح خلاصة الحساب شیخ بهائی،از فخر الدین بن محمد علی طریحی(1085 ق-)،تالیف:
1083 ق،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی نزه ذاته من الشوائب و النقصان
در مذمت و مضار استبداد،از محمد باقر بن
ص:389
محمد جعفر بهاری همدانی(-1333 ق)،ط.
ایران.
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الحسن محمد بن احمد بن شادان قمی(سدۀ 4 و 5 ق)،در مناقب امیر المؤمنین(علیه السلام)،خ.
آستان قدس،ش 7873.
سلیمان بن احمد آل عبد الجبار قطیفی (-1266 ق)،خ.موجود.
ابو القاسم بن کاظم موسوی زنجانی (-1292 ق)،خ.موجود.
عبد الکریم بن جواد شوشتری(-ح 1214 ق)،خ.
دیده شده.
حاشیه بر ریاض الدلائل،از حبیب اللّه بن علیمدد کاشانی(-1340 ق)،مذکور در لباب الالقاب او.
ابو طالب بن ابو القاسم زنجانی(-1329 ق)،ط.
تهران،1308 ق.
ایضاح السبل(از علامه حلی)-غایة الوصول
در منازل قمر و کواکب،از ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).
فقه و اصول،از هاشم بن احمد احسائی (-1309 ق)،خ.نجف.
در اصول فقه و احکام،از مهدی بن اسد اللّه لاهیجی،خ.موجود.
-الحمد للّه المتعالی عن سوانح الاحلام
اصول فقه و محاکمه بین اصولیان و اخباریان،از محمد باقر بن محمد حسن بیرجندی(-1352 ق).
در علم مساحت،از ابو منصور عبد القاهر بن محمد تمیمی بغدادی(-429 ق)،خ.آستان قدس، ش 5429(728 ق).
ترجمۀ فارسی از ابو الفتوح منتجب الدین اسعد بن ابو الفضائل اصفهانی(-600 ق)،خ.
آستان قدس،ش 5462(728 ق).
-الحمد للّه الجلیل علی آلائه
ص:390
در میراث،از علی بن عبد اللّه علیاری تبریزی (-1327 ق)،تالیف:1318 ق،ط.تبریز، 1324 ق.
حاشیه بر فرائد الاصول شیخ انصاری،از محمد بن محمد تقی تنکابنی(-1359 ق)،ط.
تبریز،1358-1359 ق.
اردو،در میراث،از اعجاز حسن بدایونی هندی (-پیش از 1350 ق)،ط.هند.
فخر الدین ابو طالب محمد بن حسن(-771 ق)، فرزند علامه حلی،تالیف:760 ق،خ.
آستان قدس،ش 2229(853 ق)،ش 13379 (855 ق)و چند نسخۀ دیگر.
-الحمد للّه ذی العزّة و البقاء در ایران در چهار جلد دوبار چاپ شده است.
ایضاح القوانین-ایضاح المضامین
حسین بن محمد علی اعسم نجفی،شاگرد صاحب ریاض،خ.آستان قدس،ش 2242.
-الحمد للّه حمدا لا یحصی عدده و لا ینته امده
اصل از علامه حلی،شرح از خواهرزاده اش نظام الدین عبد الحمید بن محمد اعرجی،تألیف:
703 ق.
و عدم سقوطه)
حسین بن ابراهیم حسینی قزوینی(-1208 ق)، از مشایخ بحر العلوم.
الحمد للّه ملهم الصوّاب...
فی التفسیر
علامه حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی (-726 ق)،تألیف:723 ق،خ.آستان قدس، ش 1207(723 ق؟).
محمد باقر بن محمد جعفر بهاری همدانی (-1333 ق)،خ.موجود.
الی ولایة امیر المؤمنین«ع»)
هاشم بن سلیمان توبلی بحرانی(-1107 ق)،در احوال 253 تن که به تشیع گرویده اند،تألیف:
1105 ق،خ.موجود.
در تفسیر کلمات دشوار قرآن مجید،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی (-ح 1316 ق).
ص:391
ایضاح مشکلات القرآن-سلک البیان و مشکلات القرآن
بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی،شرح مصباح صغیر که شیخ از مصباح کبیر اختصار کرده.
لطف اللّه اسکی لاریجانی(-1311 ق)،خ.
موجود.
شرح بر شرح محقق طوسی بر الاشارات و التنبیهات ابن سینا،موسوم به حل مشکلات الاشارات،از علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلّی(-726 ق).
شرح فوائد بهائیه در حساب،از یحیی بن احمد کاشانی(سدۀ 8 ق)،خ.آستان قدس،ش 5430(1275 ق).
شرح حکمة العین،از علامه حسن بن یوسف بن مطهّر حلی(-726 ق)،خ.آستان قدس،ش 47 (نسخۀ کهن).جز و انتشارات دانشگاه تهران چاپ شده.
محمد بن عنایت احمد خان کشمیری دهلوی (-1235 ق)،مذکور در نجوم السماء.
ایضاح المماثلة-الابانة عن المماثلة
ایضاح المنافع-تحصیل المنافع
فارسی،از علی بن علی دشتی،به منزلۀ شرحی است بر الرسالة المحمدیّة المیراثیة،از شیخ یوسف بحرانی،مرتب بر مقدمه و 6 فصل، تالیف:1339 ق،ط.بمبئی،1342 ق.
شرح النافع فی مختصر شرایع،از ابراهیم بن سلیمان قطیفی بحرانی(سدۀ 10 ق)معاصر محقق کرکی.
علی بن سید نبی موسوی حمّاری(-1357 ق)، تألیف:1343 ق،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی سن شرایع الاسلام
اصل منهاج یا مناهج از علامه حلّی،شرح از کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی حلّی،تالیف:787 ق،خ.نجف.
-الحمد للّه المتعالی بجلال احدیته
فارسی،در بیان آزادی،از طالب اوف عبد الرحیم نجارزادۀ تبریزی،ط.تهران،1325 ق.
ص:392
محمد علی بن محمد شاه عبد العظیمی (-1334 ق)،ط.نجف،1330 ق.
فارسی،در رد بابیّه،از میرزا صالح اقتصاد عکاس مراغی،ط.تهران،1307 ق.
40 حدیث در اخلاق،از محمد علی شاه عبد العظیمی(-1334 ق)،ط.تبریز،1314 ق (با حلیة الداعین).
فارسی،از ابراهیم بن محسن کاشانی(-ح 1345 ق)،ط.تهران،1317 ق(با محاسبة النفس).
فارسی،در مفاسد معتقدات یهود و مسیحیت،از عبد الرزاق واعظ همدانی(معاصر).
مهدی بن محمد موسوی خوانساری اصفهانی (1319 ق-)،ط.بغداد،1366 ق.
عبد النّبی عراقی،ط.نجف،1364 ق.
فارسی،در تاریخ اسلام،از عبد اللّه بن ابو القاسم موسوی بلادی بوشهری(معاصر).
-الحمد للّه الذی جعل الجهاد من فروع الدّین
در مواعظ،از عبد الرحیم بن محمد علی شوشتری نجفی(-1313 ق)،تالیف:1270 ق،خ.
نجف.
-نحمدک اللّهم یا من تأزرت بالکبریاء
علی محمد بن سید محمد تاج العلماء (-1312 ق).
احمد بن عبد اللّه کوزکنانی(-1327 ق)،ط 1315 ق.
ایقاظ العوام-انیس الانام
فارسی،در رد صوفیه،از نظر علی واعظ کرمانی
در احوال ابو مسلم خراسانی(-137 ق)،مذکور در رد الصوفیه(تألیف:1060 ق).
فارسی،در ردّ بابیه،از حاج محمد کریم خان کرمانی(-1288 ق)،ط.بمبئی،1896 م.
-ثنای بی حد خداوندی را جل شأنه سزاست
ص:393
در اخلاق و مواعظ،از سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی (-1121 ق)،عبد اللّه سماهیجی در اجازه اش و شیخ یوسف در اللؤلؤة از آن نام برده اند
نثار حسین عظیم آبادی(-1338 ق).
باقر بن اسماعیل کجوری(-1313)،در زبدة المآثر یاد شده.
محمد تقی بن حسن ظهر حسینی،که به اجازۀ استادش میرداماد در 1015 ق تألیف کرده است.
-نحمدک اللّهم یا رافع درجات العالمین و المتعلمین
در اخلاق،از محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،مذکور در مظاهر الآثار فرزندش محمد حسن.
در موضوع غناء،محمد ماجد بن ابراهیم حسینی، خ.نجف.
فارسی،از محمد مرتضی جونپوری(-1333 ق)، ط.هند.
فقه،از میرزا محمد اخباری(-1232 ق)،ط.
بصره(یا مصر)،1356 ق.
اخلاق،از علی اصغر بن حسین سبزواری، شاگرد ملا هادی سبزواری،در 3 جزء،که به نام ابراهیم شریعتمدار سبزواری تالیف کرده،خ.
آستان قدس،ش 350.
فارسی،در اخلاق و مواعظ،از عبد العلی ساکن یکی از دهات تبریز که در 1297 ق تألیف و به آیت اللّه سید مجدّد شیرازی اهدا کرده است،خ.
دیده شده(1309 ق).
-الحمد للّه العلی الاعلی
فارسی،از نظر علی بن اسماعیل کرمانی (-1348 ق).
محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)،ط.
قم،1381 ق.
-الحمد للّه محیی الاموات
محمد جواد بن محمد رضا دارابی(1309 ق-) ترجمۀ فارسی آن به کشف المقنعة موسوم است.
ص:394
اصول فقه،از محمد ابراهیم بن حسن کلباسی (-1261 ق)،مذکور در روضات.
ابو عبد اللّه بن ابو القاسم زنجانی(-1313 ق)، مذکور در فهرست تصانیف او.
محمد باقر بن محمد حسینی معروف به میرداماد (-1040 ق)،ط.تهران،1315 ق(درهامش قبسات).
نصیر الدین حسین بن مفلح صیمری(-933 ق)، خ.آستان قدس؛نیز موجود در تبریز.
-الحمد للّه ربّ العالمین
ابو الصفا خلیل بن احمد نحوی(-160 ق یا پس از آن)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.
ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی (-339 ق)،مذکور در تاریخ قفطی.
ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (ح 1315 ق)،مذکور در فهرست تصانیف او.
محمد مهدی بن محمد شفیع استرابادی (-1259 ق)،مذکور در نجوم السماء.
اردو،در شهادت وهب بن عبد اللّه کلبی در یوم الطف،در کربلا،از ابو الخلیل راحت حسین رضوی جهیکپوری(1306 ق-).
ادب،از ابو العلاء احمد بن عبد اللّه معرّی (-449 ق)،مذکور در معجم الادباء.
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در رجال نجاشی.
ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،مذکور در رجال نجاشی.
طب،از شرف الدین ابو عبد اللّه محمد بن یوسف ایلاقی،مختصر کتاب اول قانون در کلیات طب از ابن سینا
-الحمد للّه الغنی الحمید.
فارسی،در معرفت تقویم،از محمد طاهر بن عبد الظاهر اردبیلی،تالیف:1331 ق،ط.
ص:395
اصفهان،1331 ق.
-شکر و سپاس و ثنای بی قیاس پادشاهی را سزاست که
حکمت اشراق،از ابو عبد اللّه زنجانی،فرزندش محمد مهدی از آن یاد کرده است.
در مسألۀ حدوث و قدم،از محقق داماد، محمد باقر بن محمد حسینی(-1040 ق)،ط.
تهران،1315(با رسایلی دیگر از او).
-سبحانک اللّهم رب الخلق و الامر
کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی، شرف الدین ایلاقی کلیات طب از کتاب قانون ابن سینا را اختصار کرده و ایماقی شرح آن اختصار است،خ.نجف.
-الحمد للّه حمدا یلیق بنعمه
علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلّی (-726 ق)،صاحب ریاض نسخه را در هرات دیده است.
اردو،ط.
ابو محمد فضل بن شادان(-260 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو المظفر لیث بن سعد اسدی،شیخ مفید عبد الرحمان نیشابوری از او روایت می کند، مذکور در فهرست منتجب الدین.
ابو الحسین محمد بن علی دهقان کوفی،نجاشی آن را به واسطۀ مشایخش از او روایت می کند.
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در رجال نجاشی.
اردو،اصول دین،از مظهر حسین سهارن پوری، ط.
احمد بن قاسم،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الحسین احمد بن محمد کندی جرجائی(سدۀ 5 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو علی احمد بن محمد بن عمار کوفی (-346 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ص:396
جمال الدین ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حلّی(-673 ق)،خود در بناء المقالة العلویة از آن یاد کرده است.
به احتمال از سید حسین مجتهد کرکی (-1001 ق)،خ.موجود.
ابو نعیم علی بن حمزۀ بصری(-375 ق)، عسقلانی در الاصابة از آن نقل کرده است.
محسن آقا بن محمد آقا قره داغی تبریزی (-1351 ق)،خ.موجود.
شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان- حارثی بغدادی(-413 ق)،خ.آستان قدس.
ش 8288(986 ق).ط.نجف،1372 ق؛ بغداد و قم.
-الحمد للّه ولی الحمد...اطال اللّه بقاء الاستاد،
در استقصاء ادلّۀ اثبات واجب،از محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی(1297 ق-1391 ق).
فارسی،در تفسیر سورۀ ماعون،از عبد العظیم شیخ العلماء صدوقی اردبیلی،ط تبریز،1367 ق.
در عقاید،از محمد سعید بن ناصر حسین موسوی لکهنوی(1343 ق-).
اسعاف النشامیشی فی الاسلام الصحیح)
محمد بن مهدی کشوان کاظمی قزوینی،ط.
صیدا،1368 ق.
دوانی،مذکور در کشف الظنون.
در حکمت و معارف،از علیقلی خان بن قره چای خان(سدۀ 11 ق).
رسالة فی
زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (966 ق)،در کشف الحجب تحت عنوان نام دوّم یاد شده است،ط.1305 ق.
الایمان و الاسلام(از محمد بن عبد الکریم طباطبایی)- تحفة الغری
ابو محمد مفضل بن عمر جعفی،که امام
ص:397
صادق(علیه السلام)اهلیلجة را در جواب نامۀ او مرقوم فرموده اند.
محمد بن محسن موسوی بوشهری(-1355 ق)، خ.کربلا.
-الحمد للّه الذی تفرّد بالوحدانیّة...
علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلی(-726 ق)، مذکور در روضات.
محمد بن حسین عاملی جبعی(معاصر)،ط.
صیدا،1349 ق.
ابو الحسن معلّی بن محمد بصری،مذکور در رجال نجاشی و فهرست شیخ طوسی،حسین بن محمد عامر-از مشایخ کلینی-آن را از مولف روایت کرده است.
ص:398
ابو عبد اللّه موسی بن قاسم مجلی.
ابو القاسم حسین بن علی وزیر مغربی (-418 ق)،در بیروت چاپ شده.
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
من النبراس المعجز المبین)-اقتباس علوم الدین
تفسیر،از محمد بن علی موسوی عاملی مکی معروف به سید محمد حیدر(-1139 ق)،خ.
موجود.
فارسی،مجموعۀ تخمیسات شاعران بر قصیدۀ معروف ایوان مدائن خاقانی،جامع:حسین بن کاظم تبریزی(ایرانشهر)،ط.برلن،1302 ش/ 1342 ق.
پایان حرف«الف»
ص:399
قصیده در بحر کامل در 117 بیت در ستایش اهل بیت علیهم السّلام،از ابو هاشم سید اسماعیل بن محمد حمیری(-173 ق یا پیش از آن).
-هلا وقفت علی المکان المعشب
بین الطویلع فاللوی من کبکب
سید شریف مرتضی علم الهدی آن را شرح کرده و در مصر چاپ شده است (1313 ق).
در مدح علی(علیه السلام)،از مفتی محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)،ط.
مکرّر.
-لی من اللّه امام قرشی عربی
طیب المولد و النسل اغر اللقب
به اردو نیز ترجمه و طبع شده.
در صنعت،از جابر بن حیان صوفی(-200 ق)، در آخر کتاب الرحمۀ او یاد شده.
منظومه،از سید هادی بن حسین صائغ بحرانی (-1377 ق).
محمد مهدی رئیس الحکما ملقب به زعیم الدوله،فهرست آن-مفتاح باب الابواب-در 1321 ق طبع شده است.در این کتاب احوال گروهی از مدّعیان بابیت و مهدویت شرح داده شده است.
که ملا عصمت اللّه سهارنفوری(-1029 ق) شرحی بر آن نگاشته است،مذکور در تذکرۀ بی بها.
ص:400
جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.
فارسی،در احادیث فضل قم و زیارت حضرت معصومه،ط.1348 ق.
ص:401
در احوال ادباء و شعراء حلّه،از شیخ محمد علی بن یعقوب یعقوبی نجفی(1312 ق-)،ط.
نجف،1370-1373 ق.
اردو،در معرفت،اقسام و فوائد باران،از طیب علی عبد الرسول شاکر جبل پوری،ط.هند.
فارسی،از ابو نصر حسن بن علی قمی،تألیف:
327 ق،خ.برلن(806 ق).
ابو الحسن علی بن ابی الرّجال شیبانی(سدۀ 5 ق)،خ.آستان قدس،ش 6348(1247 ق)، ش 5431(1305 ق)و ش 12273.
خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.برلن.
عشر)
ترجمۀ مختصری از مصابیح الهدی در رد قادیانیها و نصایح الهدی در رد بابیها تألیف شیخ جواد بلاغی نجفی از محمد رضا طبسی،شاگرد مؤلف، تالیف:1353 ق.
محمد بن عبد علی قطیفی(معاصر و مناظر با سید کاظم رشتی)،در انوار البدرین گفته است که این کتاب در 2 مجلد بزرگ است.
در رد شیخیه،در 2 مجلد،خ.مکتبة السماوی.
ظاهرا با عنوان قبل یکی است.
-الحمد للّه الاحد الصمد المنزّه عن المشابهة و المجانسة
فارسی،در رد بابیگری،از بانو قدس ایران،ط.
تهران،1305 ش.
در رد کشفیه و شیخیه،از حیدر بن ابراهیم حسینی کاظمی(-1265 ق)،تألیف:
1255 ق،خ.آستان قدس،ش 14752.
-الحمد للّه الذی خلق السماوات و الارض
فارسی،در حلیّت متعتین،از سید محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی سلطان العلماء(-1284 ق)، که به دستور مختار الملک سید محمد خان بهادر ضیغم جنگ تألیف کرده است،خ.لکهنو؛ فیض آباد.
-الحمد للّه الذی متعنا بضروب من الاکرام
ص:402
فارسی،از سید علی رضا بن محمد یزدی متخلص به ریحان و مشهور به سید ریحان اللّه،ط.تهران، مکرّر.
کشاجم،خ.موصل.اصل عربی آن به نام المصاید و المطارد چاپ شده،و این شاید ترجمه فارسی آن باشد.
ابو النضر محمد بن مسعود بن عیّاش سلمی سمرقندی،مذکور در فهرست شیخ.
اردو،ترجمۀ مثنوی معنوی،ط.
فارسی،اخلاق،از شیخ حسین قمی.
فارسی،دیوان شعر اشرف الدین حسینی(-ح 1342 ق)،مدیر روزنامۀ«نسیم شمال»،ط.
تهران،1338 ق.
فارسی،در تاریخ دکن،از عباس بن احمد شروانی،ط.لکهنو.
فارسی،نظیر گلستان،از حسینقلی خان سلطانی کلهری(-1303 ق).
فارسی،مثنوی،در مدایح و نصایح،از محمد بن عباس لکهنوی متخلص به وزیر،ط.هند.
در بعض مسائل خیارات،از محمد بن علی خسروشاهی(-ح 1312 ق)،ط.1310 ق(با مشکات المصابیح).
احمد بن حسن واعظ یزدی خراسانی(-ح 1310 ق)،مذکور در نواصیص العجب او.
محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی (1297 ق-1391 ق)مذکور در فهرست کتب او.
اردو،در اصول اعتقادات،از سید حسن بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1260 ق)،ط.لکهنو، 1295 ق.
در ادعیه و اذکار،از شیخ عباس بن محمد رضا محدث قمی،-1359 ق،ط.مکرّر(درهامش
ص:403
مفاتیح الجنان).
دیوان قصاید عبد الباقی بن سلیمان عمری فاروقی موصلی بغدادی،تاریخ نظم:1270 ق، ط 1276 ق و مکرّر.
-هذا الکتاب المنتقی و المجتبی
من نعت اهل البیت اصحاب العبا
الصالحات)
شرح مختصر تسبیحات اربعه،از ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن مکی شهید اول(-786 ق)، کفعمی تمام آن را در مصباح آورده است.
سید مصطفی بن ابراهیم حسینی کاظمی (1336 ق-)،خ.دیده شده(نزد مؤلف).
منظومه در منطق،از موسی بن حسن احسائی (-1289 ق)،ط.نجف،1329 ق.
یقول موسی و هو نجل الحسن
احمد ربی اللّه خیر محسن
در مدح پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از کعب بن زهیر بن ابی سلمی(-26 ق)،به این قصیده نیز«برده» گفته اند،ط.قاهره،1368 ق و مکرّر.
-بانت سعاد و قلبی الیوم مبتول
متیم اثرها لم یفد مکبول
ترجمۀ فارسی کتاب المرأة المسلسلة از محمد فرید وجدی،ترجمۀ مفید ملجائی،ط.تبریز، 1309 ش.
ابن سینا،خ.دانشگاه تهران(فهرست، 2418/3).
-الحمد للّه یکون کفؤا لنعمه الظاهرة
اخبار،از ابو الفتح محمد بن علی کراجکی (-449 ق).
در صنعت،از جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.
ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان،شیخ مفید (-413 ق)،نجاشی الزاهر آورده است.
الطاهرة)
ابو محمد حسن بن طاهر قائنی،ابن شهر آشوب در مناقب از آن نقل کرده است.
ص:404
شریف مرتضی علی الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق)،طبرسی در احتجاج از آن نقل کرده است.
حسین بن محمد آل عصفور بحرانی(-1216 ق)، مذکور در انوار البدرین.
محمد تقی بن امیر مؤمن قزوینی،خ.موجود(نزد خانوادۀ مؤلف).
محمد حسن آل یاسین کاظمی(-1308 ق)، مذکور در تکملۀ صدر.
زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-960 ق)،تالیف:950 ق.
-بعد الحمد للّه مسألة اختلف اصحابنا فی نجاسة البئر بمجرد ملاقات النجاسة
سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی بحرانی (-1121 ق)،مذکور در اجازۀ عبد اللّه سماهیجی به ناصر جارودی،و کتاب اللؤلؤة.
فارسی،از محمد رضا شریعت مدار دامغانی (-1346 ق)،ترجمۀ کتاب الوثنیة فی الدیانات النصرانیة از محمد طاهر تنیر،ط.تهران، 1343 ق.
فارسی،قصیده،در مدح فاطمۀ زهراء سلام اللّه علیها و در کیمیا و صنعت،از موسی بن محمد علی خراسانی(-ح 1333 ق).
قصائد فارسی و عربی در وقایع 1330 ق مشهد، از جلال الدین محمد شیرازی،خ.
تبریز.
بدر الملوک بامداد،ط.تهران، 1331 ش.
ضیاء الدین نهاوندی،ط.تهران.
بجیله،کتاب-اخبار بجیله
علیهم السّلام)
احادیث و اخبار،در 25 مجلد،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی اصفهانی(-1111 ق)،ط.تهران،
ص:405
1303-1315 ق،در هند و تبریز نیز بعضی از مجلدات آن طبع شده است.در آستان قدس نسخ متعددی از بحار که از جمله یکی دو مجلد(بعضا) به خط مولّف است نگهداری می شود.در متن عربی الذریعة در باب هرمجلد به تفصیل توضیحات داده شده است.و در ایران و بیروت در حدود 100 جلد مکرر چاپ شده
مقتل،ط.
در ردّ صواعق المحرقۀ ابن حجر تألیف شده است،مذکور در عمدة التحقیق ابراهیم عبیدی مالکی.
حکمت و کلام،ظاهرا تألیف قرن 4 ق،خ.
موجود.
-الحمد للّه الذی انزل علی عبده الکتاب و لم یجعل له عوجا
در متفرقات،نظیر کشکول،خ.مرعشی.
قاضی نور اللّه شوشتری(-1019 ق)،مذکور در نجوم السماء.
اردو،مقتل،از مولوی سید بن حسن چارجوی لکهنوی(1288 ق-).
سید محمد بن اسد اللّه حسینی اشکوری (1320 ق-).
ابو حنیفه احمد بن داود دینوری،مذکور در فهرست ابن ندیم.
مقالات انتقادی،از سبط حسن فتحپوری، مذکور در النقباء.
قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی (-573 ق)،مذکور در امل الآمل.
فقه شافعی،از ابو المحاسن عبد الواحد بن اسماعیل رویانی(-501 یا 502 ق).
فارسی،منظومه،در معارف،از محمد تقی مظفر علیشاه کرمانی،خ.آستان قدس،ش 6994 (1253 ق)و 4 نسخۀ دیگر.
ص:406
فارسی،در ختمها و طلسمات،از یوسف بن احمد رشتی(معاصر).
حاشیه و شرح کامل از قطب الدین محمد بن محمد بویهی رازی(-766 ق)،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی انزل الفرقان علی عبده لیکون للعالمین نذیرا.
برگرفته از الدرر المضیئة،خ.دیده شده.
فارسی،خ.فیض آباد هند.
ص:407
فارسی،از محمد جواد بن محمد حسن اصفهانی، مجاز از صاحب جواهر در 1265 ق.
سید جعفر بن محمد اعرجی(-1332 ق)،مذکور در نفحة بغداد او.
میرزا حسن زنوزی،خ.ملک.
فارسی،در علم دفاتر و حساب سیاق، از عبد الوهاب بن محمد امین شهشهانی،ط.
تهران،1271 و 1297 ق،مرتب بر 2 بحر و ساحل و هربحر مشتمل بر شطوط،انهار و رشحات و جداول نسخۀ خطی آن موجود و از نسخۀ چاپی مفصل تر است،خ.آستان قدس، ش 12649(1293 ق)و ش 5432.
فارسی،از محمد علی بن محمد بن ابراهیم فقیه تبریزی،در احکام فرعی و اخلاق است،در 2 مجلد،تألیف مجلد اول:1271 ق،مجلد دوم:
(آغاز تألیف)1278 ق،ط.تبریز،1271 و 1323 ق.
الحمد للّه الّذی احتجب عن الابصار
فارسی،در شرح ادویه،اغذیه و اصطلاحات طبی،از محمد بن یوسف هروی،که در 938 ق به نام ظهیر الدوله محمد امیر بیک تألیف کرده است،ط.تهران،1288 ق،خ.آستان قدس ش 5050(960 ق)،ش 5049(1104 ق)و 2 نسخۀ دیگر.
کشکول گونۀ غیر مبوّب،از همایون بن جلال الدین محمد طبیب(معاصر شیخ بهایی)، خ.دیده شده(1071 ق).
-الحمد للّه الذی استحمد الی عباده بموجبات المحامد
فارسی،در احوال انسان،تعریف علم و مبدأ و معاد و سائر اصول دین،از سید محمد باقر بن سید محمد طبیب معروف به ملا باشی(معاصر فتحعلیشاه)،در مقدمه،3 مقصد و خاتمه،ط.
ایران،1297 ق،خ.آستان قدس،ش 359.
فارسی،در اعمال حسابی،از سید ابو القاسم بن محمود خونساری ریاضی(1313 ق-).
شیخ بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،خلاصة الحساب تلخیص ابن کتاب است.
ص:408
شیخ محمد تقی بن محمد باقر،آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق)،مذکور در جامع الانوار او.
ص:409
در فقه استدلالی،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق)،در چند مجلد،خ.
دیده شده.
عزّ الدین سید محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی حلی(-1300 ق)،در آن مسائل اصولی را از آیات قرآنی استخراج کرده،مرتب بر الهامات و خاتمه،تألیف:1293 ق،خ.موجود.
-الحمد للّه الّذی الهمنا من حقایق التنزیل
امام مهدی احمد بن یحیی بن مرتضی حسنی(- 840 ق)،مشتمل بر 9 کتاب:الملل و النّحل، القلاید فی العقاید،ریاضة الافهام فی الکلام، معیار العقول فی الاصول،الجواهر و الدّرر فی السیر،الاعتماد فی الاجتهاد،الاحکام فی الفقه،الدرة المنیره فی غریب فقه السیر،تکملة الاحکام فی الاخلاق.
سید جعفر بن محمد اعرجی(-1332 ق)،در آغاز مناهل الضرب از آن یاد کرده است.
سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی (-1371 ق).
و القوافی)
محمد بن حسن حسینی هندی هروی،ط.
مشهد،1295 ق،خ.آستان قدس،ش 4430 (خط مؤلف 1291 ق).
فارسی،از ابو القاسم معروف به مجنون شاه و متخلص به نباتی،ط،بولاق،1270 ق(در هامش دیوان فضولی).
-منبع چشمۀ هرکلمه که جاری شود از نطق و بیان کام و زبان اسم خداوند عظیم است
صالح بن محمد برغانی(-1283 ق)،تألیف:
1266 ق،در 17 مجلّد خ.دیده شده.
-الحمد للّه الذی نزّل علی عبده الکتاب
اردو،از ابو الحسن قصیر ساندوی هندی،ط 1935 م.
فارسی،ملمع،کشکول گونه ای در 7 مجلد،از میرزا حسن بن عبد الرسول زنوزی(سدۀ 13 ق)، ملا علی تبریزی در وقایع الایام از وجود 3 مجلد آن خبر داده است.
فارسی،در خواص اسماء الحسنی،از محمد بن
ص:410
محمد بن ابی سعید هروی ط 1288 ق،1299 ق، تهران،1281 و 1365 ق.
-الحمد لولیه و الذی له الاسماء الحسنی
فقه،از قاضی نور اللّه بن شریف الدین شوشتری (-1019 ق)،خ.نجف.
-الحمد للّه الذی انزل علینا زلال التحقیق.
اردو،منظوم،مدایح و مراثی،از ابن الحسنین زائر لکهنوی،ط.هند.
گجراتی،در احوال شهیدان کربلا،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-).
فارسی،مقتل،از علی بن زین العابدین بارچینی یزدی معروف به شهرنوی(-1333 ق).
کشکول گونه ای از یک عالم هندی،خ.
کربلا.
در فنون مختلفه،از محمد تقی بن محمد حسین کاشانی(-1321 ق)،در 7 مجلد.
شرح فرائد الاصول شیخ انصاری،از شیخ محمد حسن آشتیانی(-1319 ق)،ط.تهران، 1315 ق.
کشکول گونه ای از حسین بن عبد علی توتونچی (1290 ق-).
فارسی،از محمد شفیع حسینی معاصر شاه عباس ثانی(-1078 ق)،به نام او در 5 مجلد در عقاید و تاریخ نگاشته شده،خ.آستان قدس،ش 4174(1271 ق)و ش 9269.
-صد شکر که بنمود رخ آن غیرت حور
فارسی،مجموعۀ 12 رساله و کتاب که هریک نام خاصی دارد،در تاریخ،ادب و جغرافیا،از محمد یوسف خان هراتی متخلص به ریاضی (-ح 1335 ق)،ط 1324 ق.
فارسی،در 5 مجلد در احوال اصحاب کساء علیهم السّلام،مجلد پنجم که در احوال سید الشهداء(علیه السلام)است سفینة النجات نام دارد.
کشکول ملمّع،فارسی و عربی،نظم و نثر،از
ص:411
ضیاء الدّین محمد مهدی بن داود تنکابنی متخلص به ذوقی،ط.تهران،1318 ق.
-الحمد للّه الذی هدانا بفضل رحمته سبیله
اردو،مراثی،از ناصر الدین محمد واجد علیشاه (جلوس:1263 ق)ط.هند.
محمد حسین بن محمد مهدی سلطان آبادی (-1314 ق)،خ.موجود.
در اخلاق،از میرزا تقی خان دانش تفریشی(ح 1288 ق-)،مذکور در ادبیات معاصر.
اصول فقه،از محمد بن یونس شویهی ظویهری (سدۀ 13 ق).
المعقول و المنقول
محمد بن یونس شویهی،تالیف جلد اول:
1200،جلد دوم:1201 ق،خ.موجود.ظاهرا با عنوان قبل یکی است.
-(ج 1)الحمد للّه الذی اوجد الخلق من العدم
-(ج 2)الحمد للّه الذی جعل الکتاب حجة للعباد.
فقه،از محمد رسول بن عبد العزیز کاشانی، تالیف:1247 ق،در چند مجلد،خ.دیده شد (خط مولف)،اجازة ملا احمد نراقی برای مولف در نسخه موجود است.
ص:412
(-1216 ق)،ط.بمبئی،1293 ق؛تبریز(؟)، خ.آستان قدس،ش 7465(1195 ق)و ش 360.
در احوال ملوک و امراء،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری(-پس از 1130 ق)،جلد سوم از مجلدات هفتگانۀ مجالس الاخبار است.
ترجمه جلد 15 بحار الانوار در ایمان و کفر، مترجم:محمد تقی آقا نجفی اصفهانی (-1332 ق)،تاریخ ترجمه:1296 ق،ط.
تهران،1297 ق.
فارسی،در اعمال سنّت و زیارات،از امیر رضا بن محمد قاسم حسینی قزوینی(معاصر علامه مجلسی)،مانند زاد المعاد مجلسی است ولی پیش از آن تألیف شده،خ.موجود.
ادعیه،اوراد و اعمال،از محمد بن احمد شیرازی معروف به خواجگی هندی (سدۀ 10 ق).
احمد بن محمد مقدس اردبیلی(-993 ق)،نسخۀ خطی آن در 1274 ق نزد محمد جعفر ابن عبد الصاحب خشتی موجود بوده است.
علی بن ابراهیم(سدۀ 10 ق)،صاحب ریاض از آن یاد کرده است،ظاهرا لقب مؤلّف درویش برهان بوده است.
فارسی،از تاج الدین محمد بن حسن اصفهانی معروف به ملا تاجا(-1085 ق)،وی پدر فاضل هندی(-1137 ق)است.
فارسی،از ملا احمد همدانی(یا احمد خان شیروانی؟)،در بعضی از مجامیع از آن نقل شده است،ط.هند.
فارسی،در تجوید و قراآت هفتگانه،مرتب بر 8 باب و خاتمه،خ.مجلس.
فارسی،از ناصر الدین محمد واجد علیشاه بن امجد علی شاه هندی(جلوس:1263 ق)، مجموعه ای است از اجوبۀ پرسشهایی که از سید محمد بن دلدار علی لکهنوی در موضوعات فقه پرسیده بوده است.
-حمد بی حد و ثنای لا تعد خدای را لایق است.
فارسی،طب،از محمد تقی معروف معروف به
ص:413
حاج آقا بابا طبیب شیرازی ملک الاطباء (-ح 1290 ق)،ط.تهران 1283-1285 ق(با دیگر رسائل طبی).
ص:414
مذکور در تتمیم امل الامل.
ابو الحسن بن محمد ابراهیم لکهنوی (-1355 ق)،فرزندش سید علی نقی از آن یاد کرده است.
ابو جعفر احمد بن موسی اشعری،مذکور در رجال نجاشی.
احمد بن محمد بن یوسف بحرانی(-1102 ق)، مذکور در تراجم علماء البحرین.
محمد امین بن محمد شریف اخباری استرابادی (-1036 ق)،خ.آستان قدس،ش 6543 (1129 ق).
فارسی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1111 ق)،ط 1265 ق و مکرّر خ.
آستان قدس،ش 11682(1241 ق)و ش 555.
-الحمد للّه و سلام علی عباده الذین اصطفی
فارسی،از محمد حسین بن محمد صالح خاتون آبادی(-1151 ق)،در 1134 ق به نام شاه سلطان حسین صفوی تألیف کرده،خ.دیده شده.
-الحمد للّه رب العالمین
البداء-مشکات الضیاء
محمد خلیل بن اشرف قائنی(-1136 ق)،خ.
نجف؛آستان قدس،ش 556.
ص:415
محمد بن ابی عمیر زیاد ازدی(-217 ق).
فارسی،از محمد بن حسن شیروانی (-1098 ق)،خ آستان قدس،ش 5927 و ش 6382
-الحمد للّه ربّ العالمین...
میرزا محمد بن عنایت احمد خان کشمیری متخلص به کامل(-1235 ق).
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در رجال نجاشی.
ص:416
البدایة و انطق
فارسی،از عبد العظیم بن علی اکبر قریب گرگانی،ط.تهران،1344 و 1346 ق.
عبد الغفار بن علی محمد نجم الدولۀ اصفهانی، ط.تهران،1319 ق.
نیز از عبد الغفار نجم الدوله،ط.تهران،1292، 1311 و 1338 ق.
زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق)،ط.تهران،1310 ق(با شرح)خ.
آستان قدس،ضمیمۀ ش 9889(1010 ق)و ضمیمۀ ش 9753 و ش 7676.
-نحمدک اللهم علی البدایة
نیز از شهید ثانی،مذکور در امل الآمل.
ابو جعفر نیشابوری،مذکور در معالم ابن شهر آشوب.
بدایة المأمول-غایة المأمول
محمد باقر بن محمد حسن قاینی بیرجندی (-1352 ق)،مذکور در آخر نور المعرفه او.
عبد الرزاق بن علی رضا واعظ قزوینی (1293 ق-).
فارسی،از عبد الغفار نجم الدّوله(-1326 ق)، ط.تهران،1319 ق.
در حکمت اشراق از محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(-پس از 901 ق)،مذکور در اجازۀ او برای محمد بن صالح غروی در 896 ق.
در تجوید،از عبد المحسن بن محمد لویمی بلادی احسائی(-ح 1250 ق)،خ.موجود.
در واجبات و محرمات منصوصه،از محمد بن حسن حرّ عاملی(-1104 ق)،مختصری است از کتاب هدایة الأمة،که آن مختصر تفصیل وسایل الشیعۀ اوست،ط.تهران،1270 ق و مکرر،خ.آستان قدس،ش 6036(1091 ق)، ش 13262(1099 ق)و چند نسخۀ دیگر.
سدید الدین محمود بن علی حمصی رازی(زنده
ص:417
در 583 ق)،استاد شیخ منتجب الدین.
هندسه،از عبد الغفار نجم الدولۀ اصفهانی،ط.
تهران،1318 ق.
دیوان فضل اللّه بن داود بدایع نگار(-1343 ق)، مذکور در آخر منظومۀ مطلع الشموس از آن یاد کرد،
محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)،ناتمام.
فارسی،از مهدی بن مصطفی حسینی تفریشی متخلّص به لاهوتی و ملّقب به بدایع نگار (1279 ق-)،ترجمه کتاب البدایع المهدویة فی فقه الاثنی عشریّۀ اوست،تألیف:1324 ق،ط.
تهران،1324 ق.
اخلاق،از ابو القاسم بن محمد علی واعظ اصفهانی معروف به سه دهی(-1339 ق)، مذکور در اوّل لمعات الانوار او.
فارسی،در مواعظ،از اسماعیل بن علی اصغر سبزواری(-1312 ق)،ط.تبریز،1311 ق.
فارسی،اخبار و حدیث،از میرزا مهدی بدایع نگار لاهوتی،ط.تهران،1332 ق.
شرح قصیدۀ قوامی گنجوی مطرزی،از فضل اللّه بن ملاّ مراد بدایع نگار خراسانی،ط.مشهد، 1336 ق.
اصول فقه،از محمد تقی بن امیر مؤمن قزوینی (-1270 ق)،خ.موجود.
محمد حسین بن علی(یا عباسعلی)طالقانی (-1281 ق)،خ.کربلا.
اصول فقه،از میرزا حبیب اللّه بن محمد علی رشتی(-1312 ق)،ط.تهران،1313 ق.
حسین بن علی کاشفی سبزواری(-910 ق).
مجموعۀ فوائد متفرقه،از محمد علی بن حسین حسینی معروف به هبة الدّین شهرستانی.
ص:418
اصول فقه،از هاشم بن محمد آملی(ح 1323 ق-)،ط.نجف،1370 ق(ج 1).
فارسی،از یوسف بن محمد بن یوسف یوسفی هروی طبیب(زنده در 942 ق)،که برای فرزندش رفیع الدین حسین به سال 940 ق نگاشته است،خ.آستان قدس،ش 8190 (1232 ق).
حبیب اللّه بن زین العابدین قمّی(-1359 ق).
خ.موجود.متن منسوب به شیخ صدوق است.
فارسی،در احوال امام کاظم(علیه السلام)،از میرزا مهدی حسینی تفریشی بدایع نگار،ط.تهران، 1306 ق.
فارسی،از مهدی بن مصطفی بدایع نگار،در 8 باب،تألیف:1346 ق،ط.تهران،1319 ق.
مجموعۀ مقالات،منشآت و اشعار،از جعفر بن محمد باقر شوشتری(-1335 ق)،نواده اش مهدی آنها را گرد آورده است.
فارسی،از مهدی بدایع نگار،برگرفته از الخلاصة البهائیة،مذکور در بدایع الاحکام او.
فارسی،جواب 7 مسألۀ بدیع الملک میرزای قاجار،از علی بن عبد اللّه مدرس زنوزی معروف به آقا علی مدرّس(-ح 1310 ق)،تالیف:1307 ق، ط.تهران،1314 ق.
-خدایی را ستایش کنیم و پرستش
فارسی،از میرزا مصطفی بن عقیل علوی طبیب اصفهانی،که با استفاده از تقریرات استادش دکتر تولوزون طبیب به نام ناصر الدین شاه به سال 1300 ق تألیف کرده است.
رسائل،از ابو علی بن محمد بن منصور حسینی (معاصر شاه عباس ثانی)،صاحب ریاض رسالۀ پنجم آن را دیده بوده است.
فارسی،در عروض و قوافی،از وحید تبریزی،خ.
آستان قدس.
-سپاس بی قیاس مالک الملکی را
در علم حروف و اعداد،از ابو القاسم بن
ص:419
محمد صادق تبریزی متخلص به فانی،تألیف:
1295 ق،ط.تبریز،1300 ق.
فارسی از مصلح الدین بن عبد اللّه سعدی شیرازی (-694 ق)،ط.برلن،1304 ش.قسمتی از دیوان اوست که مکرر چاپ شده.
سید جمال الدین محمد بن حسین یزدی واعظ (-ح 1313 ق)،مذکور در فهرست کتب او.
سید مهدی بن محمد باقر طباطبایی یزدی (-1346 ق).
در لغات فارسی معرّب،از علی بن محمد علی حسینی میبدی(-313 ق)،تألیف:1287 ق، ط 1362 ق.
-الحمد للّه الذی اظهر براهین حکمه باختلاف اللغات
مهدی بن مصطفی حسینی تفرشی بدایع نگار متخلص به لاهوتی و مخلص،ط.تهران، 1324 ق.
شرح فصول بقراط،از محمد بن عبد السّلام مکی مظفری طبیب،خ.خدیویه(887 ق).
-الحمد للّه مؤتی حقایق الحکمة من یشاء
دیوان سوم امیر علی شیر نوائی(در شعر فارسی:
فنائی)(-906 ق).
فارسی،اصول فقه،از میرزا مهدی وقایع نگار.
فارسی،تاریخ قاجار،به خصوص در احوال محمد ولی میرزا ابن فتحعلیشاه قاجار،والی سمنان،از محمد علی بن محمد رضی همدم سمنانی ملقب به وقایع نگار.
فارسی،کشکول گونه ای از فوائد متفرقه،از حسن بن علی جابری اصفهانی(معاصر).
محمد باقر بن محمد جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق).
مجموعه ای در تفسیر،حدیث و مسائل دیگر،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی (-1245 ق)،خ.موجود.
ص:420
در احوال پدر و جدّ مؤلّف،ابو الهدی بن ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1356 ق)،تالیف:1317 ق،ط 1317 ق.
محمد هارون حسینی(-1339 ق)،ط.لاهور، 1329 ق.
اردو،از مولوی احمد دیوبندی(-ح 1300 ق).
ارجوزه در مباحث استصحاب،از عبد الرّحیم بن محمد علی شوشتری(-1313 ق)،در 500 بیت، خ.موجود
فارسی،شرح حدیث«ستفترق امتی بعدی»،از رحم علی هندی(سدۀ 13 ق).
-الحمد للّه ربّ العالمین...
تاریخ و رجال،از حافظ محمد بن علی شوکانی خولانی صنعانی(-1250 ق)،ط.قاهره، 1348 ق.
فارسی،از عباس بن محمد فیضی،ط،قم، 1364 ق.
سید محسن امین عاملی(معاصر).
فارسی،در احوال ابو جعفر موسی مبرقع فرزند امام محمد تقی(علیه السلام)و فرزندان او،از حسین بن محمد تقی نوری(-1320 ق)،تالیف:1308 ق، ط.بمبئی،1308 ق.
منطق،خ.دیده شده(کتابت سدۀ 11 ق).
ایدمر بن علی جلدکی.
نیز از ایدمر جلدکی.
فارسی،ترجمه و شرح لآلی المنثوره-کلمات قصار امیر المؤمنین علی(علیه السلام)-ترجمۀ منظوم از ابو المحاسن محمد بن سعد معروف به ابن ساوجی،تاریخ نظم:732 ق،ط.استانبول، 1315 ق.
ابو الحسین محمد بن بحر دهنی(یا رهنی) سجستانی،مذکور در رجال نجاشی.
ص:421
البدع المحدثة-الاغاثة و الاستغاثة
اردو،در حکم نماز تراویح برطبق کتب اهل سنّت،از محسن بن احمد لکهنوی(1329 ق-)، در جریدۀ سفینۀ لاهور منتشر شده است.
جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.
در احوال علماء بعد از سال هزارم هجری،از آقا بزرگ تهرانی،در 4 جزء به ترتیب حروف.
نام اجزاء:
1.الروضة النضرة فی علماء المائة الحادیة عشرة.
2.الکواکب المنتثره فی القرن الثانی بعد العشرة
3.الکرام البررة فی القرن الثالث بعد العشرة،ط.
نجف،1374-1377 ق
4.نقباء البشر فی القرن الرّابع عشر،ط.نجف، 1373 ق.
این کتابها تحت عنوان طبقات اعلام الشیعة چاپ شده است.
صدر المتألهین صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی(-1050 ق)،مذکور در فهرست تصانیف او.
ابو المظفر اسامة بن مرشد شیزری(-584 ق)، مذکور در مقدمۀ چاپی الاعتبار مؤلّف.
ابو عبد اللّه حسین بن احمد بن خالویۀ نحوی (-370 ق)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی.
تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی(-905 ق)، مذکور در روضات.
برهان الدین عطاء اللّه مشهدی(-919 ق)، مذکور در مطلع الشمس.
کمال الدین شاه فتح اللّه بن هبة اللّه حسینی (-1098 ق)،که به نام شاه سلیمان صفوی تالیف کرده است.
فارسی،از محمد بن سلیمان تنکابنی (-1302 ق).
محمد بن عنایت احمد خان کشمیری (-1235 ق).
ملا یوسف،خ.دیده شده.ظاهرا منظور
ص:422
بدایع الانشاء یوسفی است.
الاعجاز)
در معانی و بیان،از زین العابدین بن ابی القاسم طباطبایی معروف به سید آقا(-ح 1303 ق)، تألیف:1291 ق در نجف،خ.موجود،
فارسی،تفسیر سورۀ فاتحه،از حسنعلی خان بن علی خان زنگنه،خ.مرعشی.
-فاتحۀ مصحف کلام حمد و سپاس ایزد سخن آفرین
در استخراج مواد تاریخ به نظم،از محمود خان نعمت فسایی(-ح 1345 ق)،خ.آستان قدس، ش 8923 و چند نسخۀ دیگر همه به خط ناظم.
فارسی،از میرزا جعفر خان،ط.تهران.
فارسی،از رجبعلی بیگ،ط.کانپور،1267 ق.
ص:423
قصیدۀ نونیّه در مدح امام سجّاد زین العابدین(علیه السلام)، مذکور در ریاض.
-جازت بقیعا بقی عن حادث الزّمن
بدر الدین حسن بن مخزوم طحان،مذکور در فرج الکرب کفعمی.
حسین بن میر رشید رضوی(-1170 ق)،خ.
موجود.
-حی الحیا عهد احباب بذی سلم
و ملعب الحی بین البان و العلم
داود بن قاضی خراسانی معروف به ملا باشی و قاضی زاده(-ح 1325 ق).
در ربع مجیّب،از صادق بن علی نقی اصفهانی، مرتب بر مقدمه،6 باب و خاتمه،تالیف:
1193 ق.
-الحمد للّه الذی جعل الشمس ضیاء و القمر نورا
قصیدۀ میمیه،از صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری(1297 ق-).
-من حسن مطلع سلمی مستهل دمی
للّه من دم ذی سلم بذی سلم
در مدح پیامبر(صلی الله علیه و آله)،در 145 بیت،از صفی الدین عبد العزیز معروف به ابن ابی السرایا (-750 ق).
-ان جئت سلعا فسل عن جیرة العلم
واقر السّلام علی عرب بذی سلم
صدر الدین علی بن نظام الدین احمد حسینی دشتکی شیرازی معروف به سید علیخان مدنی(-1118 ق)،تاریخ نظم:
1077 ق.
-حسن ابتدائی بذکری جیرة الحرم
له براعة شوق یستهل دمی
امین الدین علی بن عثمان اربلی(-670 ق).
محمد بن حمزۀ شوشتری معروف به ابن الملاّ (-1322 ق)،خ.موجود.
عبد علی بن ناصر معروف به ابن رحمۀ حویزی.
-قلبی و طرفک مضروب و مکسور
کلا هما مطلق منّا و مأمور
ص:424
البدیعیّة-اللمعة المحمّدیة
فارسی،از سید احمد ادیب پیشاوری (-1349 ق)ط.تهران،1312 ق(با دیوان او).
وجه الصباح)
در تحقیق صبح و صبح صادق،از راحت حسین رضوی کوپال پوری،تالیف:1325 ق، ط.لکهنو،1372 ق.
سید حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی نجفی(-1332 ق).
در امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)،از نصیر الدین عبد الجلیل بن ابی الحسین قزوینی(سدۀ 6 ق)، مذکور در فهرست منتجب الدین،کشف الحجب، البرهان آورده است.
ابو القاسم سعید بن احمد کوفی،از مشایخ هارون تلعکبری(-385 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
میرزا عبد اللّه پیوندی(معاصر)،مذکور در سالنامۀ پارس.
فارسی،از ابو القاسم شریفی ذهبی (-1286 ق)،ط.تبریز،1334 ق.
فارسی،در مواعظ،از امین الواعظین ابراهیم بن محمد علی اصفهانی(-ح 1349 ق).
الصوفیّة و الشیخیة و البهائیة)
فارسی،کلام،از علی اکبر گنابادی(معاصر).
-الحمد للّه الّذی اوضح دلائل معرفته
سید حسن بن محمد باقر قزوینی(1296 ق-)ط.
نجف،1346 ق.
علی زیغ احمد بن تیمیته)
ابو محمد حسن بن هادی موسوی عاملی (-1354 ق)،مرتب بر 3 مقصد و خاتمه:
ابو محمد حسن بن هادی موسوی عاملی (-1354 ق)،مرتب بر 3 مقصد و خاتمه:
1.شهادة علماء الاسلام بانحرافه،2.شهادة کلماته به،3.ما تفرّد به من الآراء عن سائر فرق المسلمین،خاتمه،ذکر احوال بعض رؤساء الوهابین.
البریّة)
محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی
ص:425
(-بعد 1232 ق)،خ.موجود.
ابو الحسن محمد بن حسین نیشابوری معروف به قطب الدین کیذری(سدۀ 6 ق).
زین العابدین بن حاج سید جواد رضوی قمی (-ح 1327 ق)،متن قصیدۀ علویّه از استادش محمد طه نجف است.
-تمام الحج آن تقف المطایا
علی ارض بها النّبأ العظیم
احمد بن حسن یزدی(-ح 1310 ق)،در نواصیص العجب آورده است که این کتاب در 2 مجلد است.
در مبدأ و معاد،از حسن بن علی گوهر قراچه داغی،تألیف:1266 ق،خ.آستان قدس،ش 11733(1274 ق).
امیر محمد حسین بن ابراهیم حسینی قزوینی (-1208 ق)،از مشایخ بحر العلوم،در چند مجلد، خ.موجود،یک مجلد دیده شده.
علمی و ادبی،از عبد الواحد بن میرزا آقا انصاری،ط 1352 ق.
فارسی،عروض و قافیه،از لسان الملک محمد تقی خان سپهر(-1297 ق)،که به امر آقا خان نوری،در یک مقدمه،24 باب و خاتمه، در 1268 ق تألیف کرده است،ط.تهران، 1272 ق.
در بعض مجموعه ها از نسخۀ چاپی آن نقل شده است.
المنقول)
شرح تهذیب الوصول الی علم الاصول علامه حلّی،از محمد بن یونس شویهی حمیدی، تألیف:1229 ق،خ.آستان قدس،ش 7361 و ش 8622.
-الحمد للّه الذی علا بربوبیته
اردو،مراثی،از مولوی میرزا صاحب متخلص به تعشق هندی،ط.هند،در 3 مجلد.
سید محمد بن عبد الکریم موسوی سرابی معروف به مولانا(1294 ق-)،ط.تبریز،1330 ق.
ص:426
در تعزیه و شبیه،در نقض شبهات مؤلّف صولة الحق،از عبد الکاظم بن محمود غبانی (1307 ق-)تألیف:1345 ق.
الساطعة)
محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی (-1263 ق)،در 6 مجلد،خ.آستان قدس،ش 7467(1256 ق)و ش 8989(1333 ق).
محمد حسن بن رضا قلی شریعت سنگلجی،ط.
تهران،1345 ق(چاپ سوم،با کلید فهم قرآن).
اردو،ترجمۀ بشارات احمدیه،از مولوی محمد محکم الدین،ط 1314 ق(درهامش بشارات).
حسین بن احمد آل عصفور درازی بحرانی (-1216 ق)،مذکور در اجازۀ مؤلف برای شیخ احمد احسائی.
البرء الاتم-البرّ و الاثم
ترجمۀ فارسی برء الساعة محمد بن زکریای رازی،از احمد بن محمد حسین حسینی تنکابنی که به نام فتحعلیشاه قاجار مصدر ساخته و 7 باب.
بر آن افزوده است،ط.تهران،1297(با رسالۀ اسهالیه).
-حمد بی حد حکیمی را سزد که طبع نوع آدمی را
طب،از ابو بکر محمد بن زکریّا رازی (-311 ق)،که به نام و برای محمد بن ابو القاسم عبد اللّه وزیر تألیف کرده است،ابن طاوس تمام این کتاب را در امان الاخطار درج کرده است، خ.آستان قدس 5162 و چند نسخۀ دیگر.
الحمد للّه کما هو اهله و مستحقه
ترجمۀ فارسی کتاب سابق،خ.عراق.
-چنین گوید ابو بکر محمد بن زکریا...
ادبیات،از میرزا سنگلاخ خراسانی (-1294 ق)،تألیف:1276 ق،خ.مرعشی.
-بر ضمیر درّاک و خواطر بی آک این فقرات پاک از در تابناک
شرح قصیدۀ بانت سعاد کعب بن زهیر،از مظاهر حسن ابروهی(معاصر).
لغت،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1315 ق).
ص:427
اخلاق،از ابو علی حسین بن عبد اللّه بن سینا (-427 ق)،که به خواهش همسایۀ خویش ابو بکر برقی خوارزمی فقیه تألیف کرده بوده است.
ابو النّضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، مذکور در رجال نجاشی.
عبد الوحید بن نعمت اللّه گیلانی،شاگرد شیخ بهائی.
در معرفت عالم برزخ،برطبق احادیث،از احمد بن علی ابرقوئی(-1334 ق)،تالیف:
1322 ق،
در تفسیر آیات متعلقه به عالم برزخ،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی (-1315 ق).
ص:428
ابو الحسن بن ابراهیم نقوی لکهنوی (-1355 ق).
سید احمد استرابادی حائری،فتاوی جمعی از اعلام در جواب استفتاء سید محمد حسن کمال پوری در موضوع کتاب«یا علی مدد»و ترجمۀ آن موسوم به«القول الاسد»،ط.لکهنو، 1320 ق.
تلخیص رسائل شیخ انصاری،فارسی و عربی،از سید محمد بن محمود عطار لواسانی(-1355 ق)، خ.آستان قدس،ش 2960 و 2961(خط مولف،1342 ق)و 11667(1343 ق).
از مآخذ اعیان الشیعة.
نظم اربعین،از محمد حسن بن محمد حسین نائینی،تاریخ نظم:1317 ق،ط.تهران.
ابو الحسن بن محمد کاظم،مذکور در اول ینابیع الحکمۀ مؤلّف.
فارسی،ترجمۀ عیون اخبار الرضا(علیه السلام)،از محمد صالح بن محمد باقر روغنی قزوینی،تاریخ ترجمه:1075 ق،خ.آستان قدس،ش 7138 (1120 ق)،ش 9832 و ش 12678
-حمد و سپاس خدای را که واحد و قهار و عزیز و جبار
خ.دیده شده.
ابن ابی جمهور محمد بن علی احسائی(-پس از 901 ق)،خود آن را شرح کرده و انوار المشهدیّة نامیده است.
جعفر بن محمد اعرجی(-1332 ق)،مذکور در نفحة بغداد مؤلف.
فارسی،منظوم،در فقه،از محمد علی بن شیر علی بروجردی(-1328 ق)،خ.موجود.
-مهر مهرش نامۀ مشکین طراز
بر سپاس کردگاری گشت باز
محمد علی بن حسین شهرستانی-(-1287 ق)، خ.کربلا.
در هیأت،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار
ص:429
استرآبادی(-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال.
علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال مؤلّف،در اصول فقه است.
علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی،خود به فارسی ترجمه کرده و آن را عبارة من دعی نامیده است.
در جواب الصواعق المحرقۀ ابن حجر،مذکور در کشف الحجب.
-الحمد للّه الّذی حجر عنا حجرة ابن الحجر
کیمیا،از ایدمر بن علی جلدکی(-743 ق)،در 4 جزء،خ آستان قدس،ش 10800(997 ق)و چند نسخۀ دیگر.
نیز از جلدکی،مختصر کتاب سابق اوست.
شیخ الرّئیس ابو علی حسین بن سینا(-427 ق)، مذکور در براهین العقول محمد بن یونس شویهی، شویهی نسخۀ برهان را داشته است.
عبد اللّه بن نجم الدین معروف به فاضل قندهاری (-1311 ق)،مذکور در مطلع الشمس.
در امامت،از علی بن محمد سبیتی عاملی کفراوی(-1303 ق)،در رد رسالۀ ابو حیان توحیدی،خ.موجود.
ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی (معاصر ابن ندیم)،مجلسی در بحار از آن نقل کرده است.
علی بن ابی القاسم رضوی کشمیری (1288 ق-)،ط.
قصیده و شرح آن از سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی،رد قصیدۀ بغدادیّه است که به علماء نجف فرستاده شده بود،ط.صیدا، 1333 ق.
-ایا علماء العصر یا من لهم خبر
بکل دقیق حاد فی مثله الفکر
معلم ثانی ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی(-339 ق)،مذکور در فهرست کتب او.
ص:430
ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی،احمد بن علی سیرافی که از مشایخ نجاشی است،آن را از او روایت می کند.
اردو،مجلۀ علمی و دینی،به مدیریت سید محمد سبطین لاهوری.
در تشیید طریقۀ اخباریّه و توهین مجتهدین،از محمد بن عبد النّبی اخباری(-1232 ق)، تالیف:1209 ق،ط.بغداد،1341 ق(با مصادر الانوار).
-الحمد للّه رب العالمین...اما بعد فقد ثبت بالبراهین القاطعة انّ العلم زائد علی ذات الممکن.
محمد بن علی بن عثمان کراجکی(-449 ق)، ط.تبریز،1322 ق(با کنز الفوائد).
-الحمد للّه و صلوته علی من اصطفی
محمد مهدی بن محمد جعفر موسوی تنکابنی (معاصر فتحعلیشاه قاجار)،مذکور در خلاصة الاخبار مولف.
البرهان(فی امامت امیر المؤمنین)-البراهین
سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 یا 1109 ق)،در 6 جزء،ط.تهران، 1295-1302 ق و 1334 ش(در 4 مجلد)،خ.
آستان قدس،ش 14344(1262 ق).
نهایة الادراک-قانون الادراک
شرح تشریح الافلاک شیخ بهائی و تعلیقات او بر آن،از محمد کاظم(یا عبد الکاظم)بن عبد علی گیلانی،که آن را به دستور شیخ بهائی در 1007 ق شرح کرده است،خ.موجود.
فارسی،از یوسف بن احمد گیلانی(معاصر)
در علم کلام،از محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرابادی(-1263 ق)،خ.
فیض آباد هند.
ادعیه و تجوید،از ملکه جهان خانم بنت کامران میرزا بن ناصر الدین شاه قاجار و همسر محمد علیشاه مخلوع،ط.تبریز،1324 ق.
اردو،در خلافت و امامت و تفسیر آیۀ استخلاف،از مولوی ابو القاسم بن حسین رضوی کشمیری(-1324 ق)،ط.لاهور،1317 ق.
ص:431
فارسی،از محمد باقر بن اسماعیل کجوری (-1313 ق)،شرح زیارت جامعه است.
فارسی،لغت،از محمد کریم بن مهدی قلی تبریزی که به نام فتحعلیشاه قاجار و به دستور بهمن میرزا تألیف کرده است،ط.تبریز، 1260 ق؛تهران،1307 ق.
فارسی،در رد مسیحیان،از فاضل بن قاضی هاشمی بروجردی(-ح 1343 ق)،ط.ایران.
در امامت،از محمد بن علی موسوی سکیکی (-1139 ق)،در ایناس سلطان المؤمنین به آن ارجاع داده است،در 4 مجلّد.
عبد الاحد بن برهان الدّین سیرجانی(سدۀ 10 ق) در تفسیر سورة الروم به آن ارجاع داده است.
مهدی بن صالح موسوی قزوینی،تألیف:
1340 ق.
در اثبات نبوّت خاصّه،از ابو القاسم بن محمد علی حسینی سدهی،مذکور در لمعات الانوار مؤلف.
محمد جواد بن حسن عاملی،تالیف:1236 ق، خ.موجود.
جواب سؤالات محمد کاظم رونقعلی کرمانی،از عبد الحسین بن علی آقا شیرازی معروف به ذو الرّیاستین و ملقب به مونسعلی.
فارسی،در امامت،از میر محمد قلی بن محمد موسوی کنتوری(-1260 ق)،جواب باب هفتم از تحفة الاثنی عشریۀ مولوی عبد العزیز فاروقی دهلوی است.
-الحمد لمن اخبرنا فی کلامه المنزل علی خیر الخلق
ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (-1324 ق)،که به سال 1296 ق برای نواب ناصر علی خان تألیف کرده است،ط.لاهور، 1300 ق.
در اثبات امامت امیر المؤمنین(علیه السلام)،از خلف بن عبد المطلب مشعشعی حویزی(-1074 ق)، مذکور در ریاض.
ص:432
محمد علی بن شرف الدین سنقری،در رد کشف الحق.
حسین صابر جهنگ.
در امامت،از جعفر موسوی بنارسی،مختصر مهجة البرهان او است،در ردّ باب هفتم تحفة الاثنی عشریّة.
فارسی،آداب نماز،از محمد تقی بن مقصود علی مجلسی اصفهانی(-1070 ق)،خ.موجود.
فارسی،از محمد باقر واعظ کجوری.
محمد تقی بن امیر مؤمن حسینی قزوینی (-1270 ق)،خ.موجود.
فارسی،از حسین بن نصر اللّه عرب باغی.
تقی الدین ابو الصلاح بن نجم الدین حلبی، شاگرد شریف مرتضی علم الهدی،مرتب بر فصول،اول در توحید و آخر در معاد.حسن بن محمد دیلمی همۀ آن را در اعلام الدین درج کرده است.
البرهان علی وجود جوهر المفارق-اثبات العقل
اردو،مراثی،از حسین میرزا صاحب هندی،ط.
هند.
ادبیات،از ابو الحسین اسحاق بن ابراهیم بن سلیمان وزیر(سدۀ 4 ق؟)،خ.لندن(نسخۀ کهن).
فارسی،از رحمت اللّه گیلانی(سدۀ 11 ق)،در مقدمه،16 باب،17 فائده و خاتمه،به نام حکیم الملک عبد الجبار خان تالیف کرده،خ.
مرعشی.
-حمد و ثنای شایسته که حامدان و شاکران حضرت...
فارسی،در«اثبات لزوم عالم و رجوع به او در هر زمان»،از محمد بن کریم،مرتب بر 3 قسم، تالیف:1293 ق،خ.موجود.
فارسی،لغت،از محمد حسین بن خلف برهان تبریزی که در 1062 ق به نام سلطان عبد اللّه
ص:433
قطب شاه تالیف کرده است و مرتب است بر 9 فائده و 29 گفتار،ط.ایران،1295 ق،1305 ق و مکرّر...،خ.آستان قدس،ش 3711 (1101 ق)و چند نسخۀ دیگر.
-ای راهنما به هرزبان در افواه
شرح مختصر نافع محقق حلی،از علی بن رضا بن بحر العلوم طباطبایی(-1298 ق)،ط.تهران، 1290-1293 ق(3 مجلد).
اصل فارسی از رجبعلی تبریزی(-1080 ق)، تعریب از شاگردش قاضی سعید قمی.
فارسی،در امامت،از محمد صالح بن مسعود دست غیب حسینی،مرتب بر مقدمه،13 مژده و خاتمه،خ.موجود.
-الحمد للّه علی نعمائه
منطق،از محمد مهدی بن هادی نقوی لکهنوی، تالیف:1271 ق،مذکور در کشف الحجب
-نحمدک یا من له الدوام و البقاء
فارسی،مختصر تحویل سنی الموالید ابو معشر جعفر بن محمد منجم بلخی(-272 ق)با اضافاتی از ابو سعید احمد بن محمد سجزی(سدۀ 4 ق)،خ.آستان قدس،ش 5433.
-الحمد للّه رب العالمین...بدانکه احکام نجوم را چندین چیز بباید...
فارسی،احکام نجوم،از علی بن محمد شریف بکری،خ.آستان قدس،ش 12230(969 ق)و چند نسخه دیگر.
ص:434
فانی یزدی،تالیف:1320 ق،ط.تهران، 1325 ق(بارد الشیخیّة)،در فهرست کتابهای چاپی...نیران الملحدین یاد شده.
من القرآن المبین)
کلام و تفسیر،خ.موجود.
فارسی،در طریقت ذهبیه،از علی نقی بن محمد اصطهباناتی(-1129 ق)،خ.آستان قدس.
حکمت،از محقق داماد،خ.موجود.
-بعد حمد یسامت حق عزّ المبدأ و جلاله...
فارسی،در رد مسیحیان،از محمد صادق فخر الاسلام ارومی(-ح 1330)،ط.تهران، 1312 ق.
کلام،خ.آستان قدس.
در رد ارشاد العوام کریمخان کرمانی،از ابراهیم بن محسن کاشانی،تألیف:1322 ق،خ.
نجف.
عبد الکریم جواد جزائری(-1215 ق)،خ.دیده شده.
اصول فقه،در نجاة الدارین عباس آبادی از آن نقل شده.
فارسی،در اثبات نبوّت خاصه،از عباسقلی خان سپهرثانی(-1340 ق)،ط.تهران،1305 ق.
در تفسیر مشکلات اخبار و بعض آیات،از حسن بن عبد اللّه(سدۀ 13 ق).
البرهانیة(فی قطع الشبه الشیطانیّة)-البرهان
ص:435
(-1315 ق)،خ.دیده شده.
فارسی،از عباس کدیور.
فارسی،در ردّ مسیحیان،از حسین بن علی اکبر قزوینی،مصدر به نام محمد شاه قاجار، در 1257 ق،خ.سامراء.
تذکرة الشعراء،لباب الالباب عوفی است که شخصی از معاصرین جلال الدین اکبر آن را به طمع صله به نام او مصدر ساخته است،خ.
موجود.
فارسی،ادبیات،از سید رضا بن محمد بن سید کاظم طباطبایی یزدی،ط.هند،1345 ق.
فارسی،طب،از ابن محمد شریف،خ.نجف.
اردو،مراثی،ط.هند.
اردو،مراثی،ط.هند.
فارسی،مثنوی،از وصال شیرازی،مذکور در مجمع الفصحاء.
النفس
ابو الحسن علی بن زید بیهقی،مذکور در معجم الادباء.
محمد تقی بن عبد الرزاق موسوی احمد آبادی (-پس از 1340 ق).
عبد اللّه افندی(-ح 1130 ق)صاحب ریاض العلماء.
محمد جواد،مجاز از صاحب جواهر.
اسد اللّه گلپایگانی،مذکور در آخر شمس التواریخ.
بساط نشاط-مقویم
قصیده در رثاء عمر بن افطس و فرزندانش،از ابو محمد عبد الحمید بن عبدون اندلسی،مذکور در فوات الوفیات ابن شاکر و نسمة السحر ضیاء الدین یوسف.
ص:436
-الدهر یفجع بعد العین بالاثر
فما البکاء علی الاشباح و الصور
بستان-بوستان
ابو سعید اسماعیل بن علی(معاصر سید مرتضی و شیخ طوسی)،مذکور در فهرست منتجب الدین.
در صنعت،از جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.
علیه السّلام)
محمد بن حسن خطی شاطری بحرانی،خ.
نجف.
-الحمد للّه الذی علم ما یکون قبل ان یکون و خلق کل شیئی فقدره تقدیرا
ابو الفتح محمد بن علی کراجکی(-449 ق).
مجلد پنجم نور الانوار از ابو الحسن مرندی،ط.
ایران.
در 12 فن ادب،لغت،صرف،اشتقاق،معانی، بیان،بدیع،عروض،قافیه،خط،قرض الشعر، انشاء النثر،محاضرات و تواریخ،از تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی(سدۀ 10 ق).
فارسی،ملل و نحل،ط.
فارسی،دیوان میرزا روشن،ط.
فارسی،از زین العابدین سیاح شیروانی،تألیف:
1248 ق،ط.تهران،1310 ق.
مختصر حظیرة القدس در انساب،از اسماعیل بن حسین معروف به سید ابی طالب مروزی علوی (زنده در 614 ق).
نام مقدمۀ«گلزار یوسفی».
ص:437
ابو الحسن محمد بن احمد ابن شادان قمی،از مشایخ کراجکی(-449 ق)،در برخی از تصنیفات متأخرین از آن نقل شده است.
ص:438
اردو،در احکام بسمله،از علی اظهر هندی کهجوی(-1352 ق).
تفسیر،از واحدی نیشابوری(-468 ق).
شرح کافیۀ ابن حاجب در نحو،از رکن الدین ابو محمد حسن بن محمد بن شرفشاه علوی استرابادی(-717 ق).
ابو الثناء مظفر بن امیر الحاج بن مؤید تبریزی است،مذکور در کشف الظنون،شرح مختصر کلیات قانون در طب است.
فارسی،در نصایح،از ابراهیم بن محسن کاشانی(-ح 1345 ق)،ط.تهران،1317 ق (با ایقاط الاغنیاء).
ابو اسحاق ابراهیم بن مهزیار اهوازی،نجاشی به 3 واسطه آن را از علی بن مهزیار برادر مولف روایت می کند.علی از اصحاب امام رضا،جواد و هادی علیهم السّلام بوده است.
ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1315 ق)،مذکور در البدر التمام از فرزندش.
احمد بن محمد بن حسین بن دؤل قمی (-350 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو محمد حسن بن علی فضال کوفی(-224 ق)، نجاشی از کتاب کشی نقل کرده است.
کرده است.
ابو محمد صفوان بن یحیی بجلی سابری (-210 ق)،ابن ندیم بشارات المؤمن آورده است.
در منطق و حکمت،شرح اشارات ابن سینا،از اوحد الدین علی بن اسحاق انوری ابیوردی (-551 ق)،صاحب ریاض نسخه را در تبریز دیده بوده است.
ابو الحسن علی بن حسن بن علی بن فضال کوفی (-348 ق)،نجاشی به 2 واسطه آن را از مولف روایت می کند.
بعد الممات)
رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلّی
ص:439
(-664 ق)،مذکور در امان الاخطار مؤلّف.
ابو الحسن علی بن مهزیار اهوازی،از اصحاب امام رضا و امام جواد و امام هادی علیهم السّلام، نجاشی از برادر مؤلف-ابراهیم-به 3 واسطه آن را روایت می کند.
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی (معاصر کلینی).
فارسی،در اثبات نبوت خاصه و امامت،از علی بن ابو القاسم رضوی لاهوری،ط.لاهور.
1314 و 1323 ق.
فارسی،در اصول دین و احوال ائمّه علیهم السّلام،از محمد بن اسماعیل کجوری معروف به سلطان المتکلمین(-1353 ق).
اسماعیل بن محمد حسین خاجویی(-1173 یا 1177 ق)،در 8 فصل،خ.دیده شده.
-بعد حمد من صیرنا من امّة نبیه و شیعة علیه
فارسی،در تحقیق روح،از علی اکبر بن سید محمد نقوی لکهنوی(-1326 ق)،ط.هند.
مذکور در معالم العلماء ابن شهر آشوب.
ص:440
حسینعلی بن محمد تقی خویی،ط.تهران، 1270 ق.
اردو،در ردّ هنود،از محمد مرتضی بن حسن علی حسینی جنفوری(-ح 1333 ق).
در اخلاق،از محمد ادیب تهرانی.
مصطفی بن ابراهیم حسینی آل حیدر(-ح 1336 ق)،ط.نجف،1373 ق.
اخلاق،از محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق)،خ.موجود.
محمود بن عباس عاملی(-1353 ق)،ط.صیدا.
حسین بن عبد الرزاق واعظ تبریزی،که در 1280 ق به نام ناصر الدین شاه در مقدمه، 50 مجلس و خاتمه تألیف کرده است،خ.
مرعشی.
عبد الحسین بن جواد نجفی معروف به عبد الحسین مبارک(1301 ق-)،تالیف و طبع، نجف،1348 ق.
علی بن فتح اللّه شریف،در نفایس اللباب از آن نقل شده.
در اثبات فرقۀ ناجیه،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،ط.تهران، 1311 ق.
-الحمد للّه علی ما هدانا لمعرفة احسن القول
در عبادات و معاملات،از محمد مهدی بن محمد هادی،تالیف:1114 ق،مذکور در کشف الحجب.
-الحمد للّه علی جزیل الآلاء
ظاهرا مولف نوادۀ محمد صالح مازندرانی بوده است.
فارسی،منظوم،از اشرف الدین محسن بن احمد حسینی(-1342 ق)،مدیر روزنامۀ «نسیم شمال»،ط.تهران.
مجلد اول لمعات النور،از جلال الدین شیرازی، ط.تهران،1336 ق.
ص:441
فارسی،در احوال حضرت حجت(علیه السلام)و وقایع ایام رجعت،از محمد بن عاشور کرمانشاهی (معاصر فتحعلی شاه قاجار)،خ.موجود.
محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1284 ق)، مذکور در ورثة الانبیاء.
اخبار،از عماد الدین ابو جعفر محمد بن علی طبری آملی(زنده تا 553 ق)،ط.نجف، 1369 ق،خ.آستان قدس،ش 11195 (1210 ق)،ش 7469(1352 ق)و ش 1932.
-الحمد للّه الواحد القهار
سلطان علی گنابادی(-1327 ق)،مذکور در شمس التواریخ.
فارسی،ط.ایران.
فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین (-1181 ق)،مذکور در فهرست تصانیف او.
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در فهرست شیخ طوسی و رجال نجاشی.
فارسی،شرح رسالۀ مودّة القربی تالیف سید علی همدانی،از ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری، ط.لاهور 1295 و 1317 ق(در فهرست کتب چاپی عربی آمده ولی فارسی بودن آن در ذریعه تصریح شده است).
شرح الهدی الی طریق الصواب،از شجاع بن علی حسینی،مرتب بر 7 باب.
الحمد للّه الّذی هدانا لهذا...
للمعاجر الفاخرة للعترة الطاهرة)
محمد بن عبد الوهاب آل داود همدانی (-1303 ق)،تألیف:1290 ق.
-الحمد للّه الذی قرن بالصلوات نجح دعوات البشر
در فضایل شیعه،از ابو بکر محمد بن احمد کاتب بغدادی معروف به ابن ابی الثلج،مذکور در فهرست شیخ طوسی.
اصول فقه،از علی بن عبد الحسین ایروانی نجفی (-1354 ق)،خ.دیده شده.
ص:442
فقه،از جمال الدین ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حلی(-673 ق)،از آن در کتب فقهی به کثرت نقل شده است.
مواعظ،از ناصر بن محمد جارودی خطی،راوی از صاحب ریاض و عبد اللّه سماهیجی،خ.
قطیف.
محمد حسن بن عبد اللّه مامقانی(-1323 ق)،در چند مجلّد،خ.آستان قدس،ش 7318-7321 (1291-1306 ق)و ش 9434(1301 ق).
-الحمد للّه الذی اسس اساس الّدین
حسین بن داود کردی بشنوی،مذکور در معالم العلماء.
اخبار،از حسین بن علی محمد شیروانی (-1336 ق)،خ.دیده شده.
کمال الدین ابو الخیر حسن بن علی فارسی (-718 ق)،اصل تنقیح المناظر نیز از اوست.خ.
آستان قدس،ش 5434.
-الحمد للّه الّذی ابدع الخلایق بقدرته
فارسی،در رد وهابیون و مادیّون،از غلام نبی اللّه بن غلام اسد اللّه معروف به مجد الدّوله افضل الفضلاء،ط.مدارس،1295 ق(در حیات مولف).
-سبحان من دل علی وجوده صنایع السنة منکریة...
فارسی،تفسیر،از ظهیر الدین ابو جعفر محمد بن محمود نیشابوری،تالیف:577 ق،خ.
آستان قدس،ش 1215(610 ق)و ش 1214.
اصول،نسخۀ آن نزد مؤلف نخب المناقب موجود بوده است،مذکور در الحجج القویة.
قطب الدین محمد بن حسین کیدری،موّلّف نخب المناقب از آن نقل کرده،مذکور در الحجج القویة.
تفسیر أئمّة الهدی
صبغة اللّه بن سید جعفر کشفی،تألیف:
1260 ق،خ.خوانساری،نجف.
در معجزات پیامبر(صلی الله علیه و آله)،مذکور در دیباچۀ
ص:443
عیون المعجزات.
در مناقب،از شیخ الطائفه ابو القاسم سعد بن عبد اللّه اشعری قمی(-299 یا 301 ق)، حسن بن سلیمان حلی آن را مختصر ساخته و مختصر آن در آستان قدس موجود است،ش 8009(1348 ق)،ط.نجف،1370 ق.
اخبار،از ابو جعفر محمد بن حسن بن فروخ صفار قمی(-290 ق)،ط.تهران،1285 ق(با نفس الرحمان)،خ.آستان قدس،ش 1629 (1085 ق)و چند نسخۀ دیگر.
فقه،از معز الدین محمد مهدی بن حسن حسینی قزوینی(1300 ق)،خ.حلّه،مختصر این شرح حلیة المجتهدین نام دارد.
فارسی،در تعریف و توصیف سفر ناصر الدین شاه قاجار به عتبات عالیات در 1287 ق،از سید هاشم بن ابراهیم بهبهانی معروف به بوشهری،تالیف:1295 ق،خ.کربلا.
-الحمد للّه الذی منّ علینا بناصر الدین
ص:444
شرح روضۀ کافی،از محمد حسین بن قاریاغدی،مرتب بر 30 باب،تألیف:1098 ق، خ.موجود.
-الحمد للّه الناشر فی الخلق فضله
اخلاق،از محمد رضا بن قاسم غراوی (1303 ق-)،در 3 جزء،ط.نجف،1353 ق (جزء اول).
رساله در توبه و آداب و احکام آن،از عبد اللّه بن محمد تقی از نوادگان فیض کرمانشاهی (-1308 ق).
مفتی عباس لکهنوی(-1306 ق)،مذکور در التجلیات.
فارسی،کلام،از سید محمد سلطان العلماء لکهنوی(-1284 ق)،خ.لکهنو.
فارسی،ادعیه،ط 1335 ق.
ارجوزه در وصف روضۀ مبارکۀ حسینیه،از سید مهدی بن علی غریفی(-1343 ق)،به خواهش سید علی الحبشی بحرانی به نظم آورده.
-احمد رب العرش و الکرسی
و جملة العلوی و السفلی
اعمال و ادعیه،از سید محمد بن مرتضی کشمیری(1306 ق-)،خ.دیده شده
در رد صوفیه،مذکور در السهام المارقة.
ابو القاسم بن حسن محقق قمی(-1231 ق)،خ.
نجف.
ابو القاسم ذهبی شیرازی(-1286 ق)،ط.خ.
آستان قدس،ش 666(1310 ق).
زین الدین بن علی بن احمد شهید ثانی (-966 ق).
محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق)،ط.(با حاشیۀ معالم).
ص:445
تمکن من تحصیل الواقع بطریق معتبر
شیخ الشریعۀ اصفهانی،در جواب اشکال سید جواد اصفهانی نگاشته،خ.دیده شده.
-الحمد للّه تعالی و الصلاة علی رسوله تتوالی
محمد جواد بلاغی(-1352 ق).
ابو القاسم بن حسین رضوی لاهوری (-1324 ق)،ط.لاهور،1314 ق.
در احوال حبیب بن مظاهر،از عبد الواحد بن احمد مظفری،ط.نجف،1370 ق.
داستان،از عبد الحسین ازری بغدادی (1297 ق-).
در زندگانی عباس بن علی(علیه السلام)،از عبد الواحد بن احمد مظفری،ط.نجف،1369-1374 ق،3 مجلد.
ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی (-421 ق).
فارسی،در اثبات معاد جسمانی،از علی اکبر بن محسن اردبیلی(-1346 ق)،مرتب بر 5 فصل.در آن بر ملا صدرا در مسألۀ جبر و تفویض رد نوشته است.
ابو جعفر محمد بن عیسی یقطینی،مذکور در رجال نجاشی.
اردو،منظوم،در مسائل فقهی،ط.لکهنو.
کفعمی در تصانیف خویش از آن نقل کرده است.
الروافض)-نقض الفضایح-مثالب النواصب
فارسی،از نصیر الدین عبد الجلیل بن ابی الحسین قزوینی(سدۀ 6 ق)،بعض فضایح از شهاب الدین شافعی رازی است.خ.موجود.
-هرجواهر محامد که غواصان دریای دین به صحبت از قعر بحر دل به ساحل زبان آرند...
فوائد متفرقه،تدوین از محمد علی هبة الدین شهرستانی،در ایّامی که وزیر معارف بوده گرد آورده است.
ص:446
تقی الدین حسن بن علی بن داود حلّی (647 ق-)،مذکور در رجال مؤلف.
ص:447
-الحمد للّه الذی اسس قواعد الاحکام و رفع دعائم الاسلام
بر این کتاب شیخ حسن فرزند مؤلف تکمله نگاشته و احکام صوم و اعتکاف را به آن افزوده است-تکملة البغیة،برای ترجمۀ آن- تحفة الراغب،و برای شرح آن-منیة الراغب.
نجوم،از حسن بن عبد اللّه سرحی قرشی.
در اصول و فروع دین،از عباس بن حسن بلاغی، تألیف:1170 ق.
مفتی میر محمد عباس بن علی اکبر موسوی لکهنوی(-1306 ق)،مذکور در تجلیات.
مناسک حج،از محمد بن جعفر مشهدی حائری، مذکور در کتاب مزار او
حسن عقیدته)
محمد بن حیدر موسوی عاملی،تالیف:1096 ق،به دستور سید عبد اللّه مشعشعی،خ.نجف.
-الحمد للّه الذی نور قلوب اولیائه بحقایق الایمان
عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،مختصر منیة المحصلین اوست.
فارسی،کلام،از سید حیدر علی،ط.
شرح زیارت جامعه،از درویش علی بن حسین بغدادی(-1277 ق)،خ.نجف.
-الحمد للّه الذی نور قلوبنا بنور هدایته الی علم الیقین
عبد الحسین بن یوسف موسوی عاملی.
فقه،از کمال الدین بن میر قوام الدین مرعشی (سدۀ 8 ق).
اخلاق،از شمس الدین مهدی بن علی عاملی.
-یقول عبد طالب الیقین
مهدی من یدعی بشمس الدین
مهدی بن محمد موسوی خوانساری(1319 ق-).
ص:448
طب،از داود بن عمر ضریر انطاکی (-1009 ق).
الصحاح)
شمس الدین محمد بن یوسف زندی مدنی، تالیف به نام سلطان شیخ ابو اسحاق انجو در 745 ق.
ارجوزه در طهارت،از سید هاشم حمد آل کمال الدین(-1341 ق).
ادعیه و اعمال،از حسین بن علی بحرانی (معاصر).
در احوال شهید ثانی،از بهاء الدین محمد بن علی عودی جزینی،مرتب بر مقدمه،10 فصل و خاتمه،مؤلّف شاگرد شهید بوده است.از این کتاب اندکی مانده که شیخ علی نوادۀ شهید آن را در الدّر المنثور گنجانیده است.
-الحمد للّه رافع درجات العلماء
فارسی،رسالۀ عملیۀ،از محمد مهدی بن اسماعیل موسوی عاملی کاظمی،ط.حیدرآباد.
اجازۀ سید حسن بن هادی عاملی(-1354 ق) برای سید مرتضی جنفوری(-ح 1333 ق)،اجازۀ مبسوطی است که در آن مشایخ را بر 10 طبقه مرتب ساخته است،تاریخ:1326 ق.
-الحمد للّه علی ما اجاز لنا من کرمه
مواعظ،از حسن بن خلیل عاملی صوری (1328 ق-).
بقاء التقلید-تقلید المیّت
سید کاظم بن قاسم رشتی(-1259 ق)،ط.(با کشف الحق).
صعودهم بعد ثلثة ایّام
محمود بن فتح اللّه حسینی کاظمی،تالیف:
1079 ق.
-الحمد للّه و الصلاة علی سیدنا و نبیّنا...
فارسی،ترجمۀ بقاء النفس،ترجمۀ زین الدین کیایی،ط.تهران،1325 ق.
خواجه نصیر الدین محمد طوسی(-672 ق)،ط.
مصر،1342 ق.
ص:449
احمد بن ابراهیم درازی بحرانی،تألیف:
1124 ق.
-حمدا لک اللهم یا خالق الارواح
مؤلف از قدما بوده است،خ.نجف.
-الحمد للّه عدد مننه الّتی یعجز عن عدها و حصرها
لبقاء النّفس الناطقة
ابن سینا،خ.موجود و مکرّر.
-سأل بعض الرؤسا ان النّفس الناطقة جوهر ام عرض؟
سعد بن منصور معروف به ابن کمونه،در 10 فصل،خ.نجف.
-الحمد للّه الّذی نطقت بحکمته
ابو الحسین محمد بن بحر رهنی شیبانی سجستانی،مذکور در فهرست شیخ طوسی.
در مزارات دزفول،از عبد اللّه بن محمد باقر موسوی دزفولی متخلص به داعی،ط.
در تاریخ کوفه،از حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی(-1332 ق).
کتاب
الصحابه،کتاب
کتاب
هر4 عنوان از ابو احمد عبد العزیز بن یحیی جلودی (-332 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
فارسی ملمع،در مواعظ و تواریخ معصومین،از مهدی بن عبد الهادی مازندرانی(معاصر).
اخبار،از محمد رفیع بن محمد کزازی نجفی (-پس از 1300 ق).
اردو،از آقا مهدی رضوی لکهنوی(معاصر)،ط.
هند.
فارسی،مثنوی،از رضا قلی خان هدایت (-1288 ق)،ط.تهران،1270 ق.
ص:450
فارسی،مولّف از امراء عهد فتعلیشاه قاجار بوده، خ.شوشتریها،نجف.
-الم،احسب الناس ان یترکوا...دعوای بندگی را آزمایش در کار است.
انساب،جزء اول الوصول الی معرفة الاصول،از سید عبد الرزاق بن حسن کمونۀ حسینی (1321 ق-)،تألیف:1356 ق،خ.دیده شده.
-الحمد للّه المنعم المتفضل
در تفسیر آیاتی که با«قل»آغاز شده،منسوب به ابو المکارم ابن زهره،صاحب جواهر در مجلد فرائض از آن یاد کرده است.
شرح اقلیدس،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد طوسی(-672 ق)،خ.حالت افندی، استانبول.
اصول و فقه،از جواد بن حسن خفاجی نجفی (1308 ق-).
در اصول دین،منسوب به علی بن نعمان مصری (اوائل سدۀ 4 ق)یا عبد العزیز بن محمد بن قاضی نعمان مصری(-401 ق)،قاضی ابو بکر باقلانی بر آن رد نوشته است.
فارسی،در رد مسیحیت،از اسماعیل بن حسین تبریزی معروف به مسأله گو و متخلّص به تائب.
در اثبات صانع تعالی،از محمد جواد بن حسن بلاغی نجفی(-1352 ق)،ط.بغداد.
در احادیث قدسی،از خلف بن عبد المطلب بن مشعشعی حویزی(-1074 ق)
عبد اللّه بن محمد رضا شبّر حسینی کاظمی (-1242 ق)،خ.موجود.
منظومه در اصول دین،از عبد المهدی حجار نجفی(1315 ق-)،ط.نجف،1344 ق.
محمد علی بن صدر الدین موسوی معروف به آقا مجتهد(-1274 ق)،در 12 سالگی تألیف کرده.
ص:451
الکلام المتین
اردو،از مولوی خواجه فیاض حسین هندی،ط.
هند.
محمود عباس عاملی(-1353 ق)،ط.(با الکوثریة).
اردو،از سلطان میرزا دهلوی،ط.هند.
المرسلین)
فارسی،از رکن الدین جعفر بن عباس شیرازی، تالیف:1369 ق.
ابو الفضل احمد بن ابی طاهر طیفور کاتب وراق مروزی معروف به ابن طیفور(-280 ق)،ط.
نجف و مصر،1361 ق.
در خطبه ها،رسائل و کلمات قصار آن حضرت، از مصطفی بن محسن موسوی آل اعتماد (معاصر)،ط 1369 ق.
ابو الحسن علی بن زید بیهقی فرید خراسان (-565 ق)،مذکور در معجم الادباء.
از سید جاسم بن حسن شبّر،(1326 ق-)در خطبه های زینب،ام کلثوم و فاطمة الصغری،ط.
نجف،1951 م.
خطبه های فاطمه سلام اللّه علیها،با تعلیقات عبد الرضا بن محمد علی مطبعی،ط.نجف.
ترجمۀ تاریخ معجم،مذکور در کشف الظنون.
از مآخذ البلد الامین کفعمی.
منصور بن اسحاق حسینی،در فضائل السادات از آن نقل شده.
نازله بر اشقیا و سعدا)
فارسی،از عبد الرزاق محدث همدانی(معاصر).
فارسی،مثنوی،از فرید الدین محمد بن ابراهیم عطار همدانی(-627 ق).
ص:452
ادعیه و اعمال،از تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی(-905 ق)،ط.تهران،1383 ق،خ.
آستان قدس،ش 7472(1082 ق)و چند شمارۀ دیگر.
جعفر بن اسحاق کشفی دارابی(-1267 ق)، خ.آستان قدس،ش 8278(1251 ق).
انساب،از جعفر بن محمد اعرجی نسابه (-1332 ق)،خ.کاظمین.
ابو حنیفه احمد بن داود دینوری(-290 ق)، مذکور در فهرست ابن ندیم.
احمد بن جعفر یعقوبی،ابن واضح(-284 یا 278 ق)،ط.لیدن،1861 م.
ابو عبد اللّه احمد بن محمد معروف به ابن فقیه، مذکور در فهرست ابن ندیم،ط.لیدن،1885 م.
ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد برقی(-274 یا 280 ق)،مذکور در رجال نجاشی و فهرست ابن ندیم.
ابو عبد اللّه محمد بن خالد برقی پدر ابو جعفر مذکور،ابن ندیم از آن نام برده.
ابو جعفر محمد بن عبد اللّه حمیری،کاتب صاحب الزّمان(علیه السلام)
البلدان-اشتقاق البلدان
امیر ابو القاسم بن محمد محسن حسینی افطسی خاتون آبادی(-1271 ق)مذکور در نامۀ دانشوران.
صلاة الجمعة)
حسن بن محقق کرکی نور الدین علی،مرتب بر مقدمه،مقاله و خاتمة،تألیف:966 ق،خ.
دیده شده.
-الحمد للّه الذی احق الحق بفضله العمیم
رجال،از ابو الحسن سلیمان بن عبد اللّه ماحوزی (-1121 ق)،تألیف:1107 ق،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی جعل تفاوت مراتب الرجال
ص:453
فارسی،در لغت عربی،تألیف:438 ق،خ.
دانشگاه تهران.
منظومه در علوم بلاغت،از محمد بن محمد طاهر سماوی(1294 ق-).
اصول دین،از سید رضا بن محمد هندی نجفی (1290 ق-).
رسالۀ عملیه در عبادات،از محمد رضا بن عبد الحسین آل یاسین،ط.نجف،1356 ق.
اجازۀ حسین بن علی بحرانی،برای سید رضا بن محمد هندی(-1362 ق).
رجال،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی بحرانی (-1135 ق).
فارسی،ط.تهران،1359 ق.مؤلّف از معاصرین بوده و حسن سردرودی تحفة الفضلاء را در رد آن نگاشته است.
محمد بن محمد تقی آل بحر العلوم(-1326 ق)، ط.تبریز،1325 ق؛تهران،1328 ق.
بلغة المحدثین-البلغة
ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد کلینی،کفعمی در البلد الامین از آن نقل کرده است.
فارسی،مثنوی،از منشآت نظام الدین استرابادی (-921 ق).
عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)،خ.
موجود.
عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق)،خ.
موجود.
فارسی،ط.بمبئی.
ابو جعفر محمد لیسی ابن سید رضا،خ.موجود.
-الحمد للّه سابغ النّعم و مخرج الموجود من العدم
بلوغ الامانی-صدی التهانی
شرحگونه ای است بر معالم الاصول،از جواد بن
ص:454
حسن مطر خفاجی(1308 ق-).
فقه،از جواد بن حسن خفاجی.
محمد رضا بن قاسم غراوی(1303 ق-)،تالیف:
1349 ق.
عبد العالی بن محقق کرکی(-993 ق)،خ.
شهید مطهری.
الابتهاج
فارسی،ترجمه از هندی،مترجم:سید محمد ذهبی،کتاب در طب زنان است و اصلا به زبان فرانسه بوده است،ط.استانبول.
فارسی،داستان،ترجمۀ سید ریحان اللّه بن علی رضا ریحان یزدی،ط.یزد،1320 ش.
ترجمۀ داستان به گجراتی،از غلام علی بهاونگری.
رسالۀ سید عبد اللّه بلیانی.
در شرح حدیث«بنی الاسلام علی خمس...»، مذکور در کشف الظنون.
اردو،در مواعظ و مصائب،از سید محمد حسین بن بنده حسین معروف به بحر العلوم و ملقب به علن صاحب لکهنوی(-1325 ق).
فارسی،از مفتی میر عباس لکهنوی (-1306 ق)،ط.
اردو،ترجمۀ رسالۀ سابق الذکر،ط.
در نقض رسالۀ عثمانیۀ جاحظ،از جمال الدین ابو الفضائل احمد بن موسی بن طاوس حلی (-673 ق)،خ.موجود و مکرّر.
محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری(1297 ق-).
فارسی،در جواز عقد علویات برای غیر علوی،از علی بن ابو القاسم رضوی لاهوری،ط.هند، 1315 ق.
ص:455
سراج الدین معروف به شیخ فدا حسین لکهنوی (-1353 ق).
محمد علی هبة الدین شهرستانی(معاصر)، مجموعۀ فوائد که در هنگام مسافرت به بنادر تدوین شده.
سلیمان ظاهر آل زین عاملی(معاصر)،در مجلۀ العرفان طبع شده.
در احوال بنی امیه،از سید حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی(-1332 ق).
ابو العباس احمد بن عبید اللّه ثقفی(-319 ق)، مذکور در فهرست ابن ندیم.
بنی عقیل،کتاب
بنی کلیب،کتاب
بنی مرة،کتاب
بنی ناجیة،کتاب
---
ص:456
در فضیلت قم،از سید مهدی قمی،خ.
شهید مطهری(1297 ق).
محمد صالح بن فضل اللّه مازندرانی حائری (1297 ق-).
محمد علی بن محمد کاظم شاهرودی (-1293 ق).
ظاهرا مؤلّف از شاگردان قاضی نور اللّه شوشتری (-1019 ق)یا شاگرد او بوده باشد،مذکور در کشف الحجب،صواعق،از ابن حجر هیتمی است.
الحمد للّه الذی جعل احقاق الحق ذریعة
نیز در رد صواعق محرقه،از سبط قاضی نور اللّه شوشتری،علی بن علاء الدوله،خ.آستان قدس، ش 7474.
-الحمد للّه الذی امطر علی ابن حجر
رد مبحث«تداخل الاسباب»از کتاب العوائد ملا احمد نراقی،از محمد حسین بن محمد علی هزار جریبی،خ.آستان قدس،ش 9667 (1275 ق).
حبیب اللّه بن علی مدد ساوجی(-1340 ق)، خ.موجود.
در اثبات امامت علی(علیه السلام)،از علی اصغر بی علی اکبر بروجردی(1231 ق-).
عرفان،از قاضی سعید قمی،از اربعینیات اوست،تالیف:1095-1102 ق.
فارسی،در رد باب هفتم تحفة الاثنی عشریه،از سید محمد بن دلدار علی نقوی لکهنوی (-1284 ق)،ط.هند.
-الحمد للّه لاکمال الدین و اتمام النعمة
عبد الحمید بن محمد هاشم قتالی رفاعی،مرتب بر 8 بارقه،مذکور در کشف الحجب.
-الحمد للّه الذی تجلی عن هویة غیب ذاته
داستان،از عبد الحسین ازری.
ص:457
فارسی،مثنوی،در اخلاق،از شیخ مصلح الدین بن عبد اللّه سعدی شیرازی(-691 ق)،ط.
مکرّر.
تجوید فارسی،منظوم،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1315 ق)،ط.
کشکول گونه ای به زبان گجراتی،از سید محمد حسین بن محمد جزائری(1305 ق-)، ط.زنگبار،1364 ق.
نیز به زبان گجراتی،اخلاق،از سید محمد حسین جزائری،تالیف:1371 ق.
فارسی،از سید ابو القاسم بن محرم مجنون شاه قراچه داغی؛ط.تبریز،1274 ق.
فارسی،تواریخ و قصص،از محمد تقی خیال حسینی،تألیف:1279 ق.
محمد بن امیری فخری هروی،مذکور در تحفۀ سامی.
اردو،از پیاری صاحب متخلص به رشید،ط.
گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-)،ط.
جرج ورنیلد،ترجمۀ فارسی از سید حسین صدر المعالی(-ح 1332 ق)،ط.تهران، 1326 ق و مکرّر.
جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.
فارسی،طب،از یوسف بن محمد یوسفی طبیب هروی،خ.موجود.
-بعد از سپاس حکیم مطلق جل ذکره
اردو،منظوم،در مناقب اهل بیت،ط.هند.
خلیل بن ظفر کوفی(معاصر شیخ طوسی)، مذکور در فهرست منتجب الدین.
لغت،از یحیی بن زیاد اقطع معروف به فرّاء (-207 ق).
ص:458
یکی از مجلّدات هفتگانۀ کتاب خرج الایام،از اسماعیل بن علی اصغر دولت آبادی سبزواری، ط.تهران 1322-1346 ق.
حسین بن سعید اهوازی،معاصر و از اصحاب امام رضا و امام جواد علیهما السّلام،علی بن طاوس نسخۀ آن را داشته است.
مجلۀ فارسی،با مدیریت یوسف اعتصامی.
فارسی،ادب و اخلاق،از منشی عنایت اللّه آل محمد صالح،در 1061 ق به نام شاه جهان ثانی نگاشته،ط.بمبئی 1277 ق؛لکهنو،1279 ق.
فارسی،در توضیح لغات گلستان و شرح آن-
ص:459
اصول دین،از سید کاظم رشتی(-1259 ق)، شاگردش حسن عظیم آبادی در اصول دین از آن نقل کرده است.
ابو المظفر محمد بن احمد نعیمی،از اصحاب عسکری(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.
داود بن عمر انطاکی(-1008 ق)،در کتب طبی از آن نقل شده.
نحو،از ابو الفتح محمد بن جعفر همدانی مراغی نحوی(-371 ق)،مذکور در بغیة الوعاة.
در مهّمات اولاد،از رضی الدین علی بن طاوس حلی(-664 ق).
ابو الحسن بهمنیار بن مرزبان آذربایجانی (-458 ق).
الآمال)
رجال،از علی بن عبد اللّه علیاری(-1327 ق)، اصل منظومۀ زبدة المقال از سید حسین بروجردی (-1276 ق)است،خ.موجود.
سید حسن بن حسین یزدی متخلص به فانی (-1338 ق)،ط.مشهد،1310 ق.
ادبیات عرب،به نثر و نظم،خ.موجود(به خط وقار شیرازی،در 1277 ق،نام مؤلّف را محو کرده اند)
-الحمد للّه الذی انزل الکتاب و علمنا الحکم و الآداب
محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین گیلانی(-1181 ق)،مذکور در نجوم السماء.
مواعظ،از سید حسن بن حسین یزدی متخلص به فانی(-1338 ق).
فارسی،مواعظ،از سلیمان بن داود سبیتی، مؤلف آن را به عربی ترجمه کرده و نزهة القلوب المراض نام نهاده است و بر آن اضافاتی وارد کرده و زهرة الریاض نامیده است.
ص:460
فارسی،از محمد تقی بن محمد کاظم الماسی (-1159 ق)،نوادۀ برادر علامه مجلسی،در باب کسانیکه توفیق دیدار حضرت حجت را یافته اند.
حسین بن هبة اللّه رضوی کاشانی ملقب به علم الهدی(معاصر).
شرح(مختصر)نهج البلاغة،از علاء الدین محمد بن امیر شاه اصفهانی(-1110 ق)،وی شرحی مبسوط نیز دارد به نام حدایق الحقایق، شارح از سادات گلستانه بوده است.
-الحمد للّه الذی ابلج نهج البلاغة فی مناهج البلاغ...
فارسی،در کلیات طب،از قربانعلی بن محمد ناصح طبیب سمنانی(-1363 ق)،خ نجف.
و النظائر)
یحیی بن حسین بحرانی،شاگرد محقق کرکی.
در حکمت و کلام،از محمد طاهر بن محمد حسین شیرازی نجفی(-1098 ق)، صاحب روضات نسخه را دیده بوده است.
محمد یونس شویهی،خ.موجود.
فارسی،موسیقی،از عبد المؤمن بن صفی الدین، مرتب بر مقدمه،10 باب و خاتمه،ط.
شیخ احمد بحرانی در کشکول از آن نقل کرده است.
فارسی،تذکرۀ شاعران معاصر آذربایجان،از حاج کاظم تبریزی(-ح 1315 ق).
خ.موجود.
اصول دین،از نجفعلی بن فضل علی قره باغی، مرتب بر مقدمه،5 باب و خاتمه،تالیف:
1263 ق،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی اوجب معرفته للمکلفین
مواعظ،از عبد الرحیم بن نصر اللّه انصاری (-1334 ق)،خ.موجود.
ص:461
فارسی،تلخیص مباهج المهج فی مناهج الحجج،در فضایل پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از ابو سعید حسن بن حسین معروف به شیعی سبزواری،خ.
آستان قدس،ش 1934 و ش 9836.
-حمد بی حد و ثنای بی عدد خدایرا که این ایوان معلّق آسمان...
سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)، مذکور در اللؤلؤة.
کلام،در انساب النواصب(تالیف:1076 ق)از آن نقل شده است.
تاریخ،از حسین بن احمد معروف به سید حسون براقی(-1332 ق).
در آداب مناظرة،از جواد بن حسن مطر (1308 ق-).
اخلاق،از محمد حسین بن محمد محسن کرمانشاهی،تالیف:1260 ق،خ.موجود.
سید جعفر نسابۀ اعرجی(-1332 ق).
الاثنی عشر
سید هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)،خ.
آستان قدس،ش 6748(1101 ق).
فارسی،انساب،ط.ایران،1268 ق.ظاهرا همان بحر الانساب است.
فارسی،مثنوی،از محمد امین متخلص به امین و معروف به روح الامین شهرستانی(-1048 ق).
-ای روان آفرین دل آرای
وی خرد را به خویش راهنمای
فارسی،مثنوی،از عبد اللّه شهاب ترشیزی (-1215 ق).
فارسی،مثنوی،از احمد وقار شیرازی (-1298 ق)،فرزند وصال شیرازی،ط.بمبئی، 1278 ق.
فارسی،مثنوی،از محمد بن عبد اللّه کاتبی (-ح 850 ق یا 839).
ص:462
فارسی،داستان،ط.تهران؛بمبئی.
فارسی،مثنوی،از ابو المجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی(-ح 525 ق)،خ.موجود و مکرّر
جریده ای که با مدیریت تقی آق اولی متخلص به بینش در حدود 1325 ق منتشر می شد.
فارسی،مثنوی،در تاریخ روزگار سلطان احمد شاه بهمنی،از نور الدین حمزة بن علی آذری(-866 ق).
فقه،از حمزۀ بارفروشی،خ.نجف.
مفتی عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)، مذکور در تجلیات.
ابو علی محمد بن اسماعیل حائری سینائی (-1216 ق)،مذکور در عقد اللئالی البهیۀ میرزا محمد اخباری.
فارسی،رمل،در نفحات الرمل از آن نقل شده (ظاهرا بیابانکی نسبت مؤلّف به موطن اوست).
فارسی،کلام،از نواب ابراهیم بن علیمردان خان حاکم کشمیر،آغاز تالیف:1116 ق،خ.
موجود(قطعه).
سید حسین بن محسن حائری(-1319 ق)،پدر هبة الدین شهرستانی،خ.موجود.
بیاض افکار غم-افکار...
فارسی،ادبیات،مجموعۀ منشآت از امامقلی میرزا بن نادرشاه افشار.
-حبذا ابن بیاض دلارا
اردو،مراثی،از لایق علی صاحب متخلص به لایق،ط.1351 ق.
اردو،مراثی،از محمود علی صاحب متخلص به لایق،ط.حیدر آباد.
فارسی،از عارف تبریزی(معاصر صائب)، تاریخ تحریر:1088 ق.
ص:463
اردو،مراثی،از سید عباس حسین متخلص به صمصام،ط.هند.
البیاض الفخری-منتخب الطریحی.
مباحث متفرقه،از کمال الدین محمد بن محمد فسوی اصفهانی معروف به میرزا کمالا داماد محمد تقی مجلسی،خ.موجود.
در دانشمندان از آن نقل شده و تاریخ آن را 1075 ق نگاشته است.
اردو،مراثی،از ابن حسنبین زائر لکهنوی،ط.
هند.
اردو،مراثی،از اسد علی خان متین،ط.هند.
اردو،مراثی،از مظفر علی بن خورشید علی جانسته هندی،ط.هند.
اردو،مجموعۀ مراثی،جامع:محمد حسنین بن محمد حسین نوکانوی(1305 ق-)،ط.هند.
اردو،مراثی،از هنر،ط.
امیر غازی بن احمد بن ابی منصور سامانی،از شاگردان شیخ طوسی،مذکور در فهرست منتجب الدین.
البیان،کتاب(از قدامه)-نقد النثر
ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن سکیّت (-ح 243 ق)،مذکور در کشف الظنون.
ابو الفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (-449 ق)،در کنز الفوائد(ط.1322 ق)درج است.
-سألت یا اخی اسعدک اللّه بالطافه...ان اکتب لک جملة من اعتقاد الشیعه
ابو طالب عبد اللّه بن ابی زید احمد انباری واسطی (-356 ق)،شیخ مشایخ نجاشی،مذکور در فهرست شیخ.
ابو الحسن محمد بن احمد بن داود قمّی (-368 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
در ایمان ابی طالب و آباء پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از
ص:464
ابو الحسن علی بن بلال مهلبی ازدی،نجاشی به یک واسطه از او روایت می کند.
شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی از طبقۀ کلینی.
ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)، مذکور در کشف الظنون.
نیز از مسعودی،مذکور در معجم الادباء.
ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید (-413 ق)،مذکور در الشیعة و فنون الاسلام.
فارسی،از مرتضی بن محمد مدرس چهاردهی (1327 ق-).
شیخ مفید،مذکور در رجال نجاشی.
فرج اللّه بن محمد عباچی هشترودی (-1339 ق)،به خواهش شاگردش سید شهاب الدین تبریزی نگاشته است.
سید عبد علی بن جعفر معروف به سید ابو تراب خوانساری(-1346 ق)،خ.دیده شده.
؟،در 6 مجلد،خ.دیده شده.
محمد باقر بن محمد جعفر بن کافی بهاری همدانی(-1333 ق).
ابو عبد اللّه حسین بن عبد اللّه غضائری(-411 ق) به صورت...عن حیاة الرحمان و...عن حیاة الانسان هم یاد شده است.
ابو الحسن محمد بن احمد بن شادان قمی،مذکور در مناقب ابن شهر آشوب.
ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن مکی شهید اول (-786 ق)،ط.تهران،1319 ق،خ.آستان قدس، ش 14173(963 ق)،ش 2255(967 ق)و
ص:465
چند نسخۀ دیگر.
-الحمد للّه ربّ العالمین حمدا یستدرا خلاف کرمه
جابر بن حیان کوفی صوفی(-200 ق)،یکی از رسایل یازدهگانۀ اوست،ط.بمبئی،1892 م.
سید مهدی بن علی موسوی غریفی بحرانی (-1345 ق)،خ.مرعشی.
محمد بن محمد باقر صدرایی تهرانی (1323 ق-).
احمد بن علی مهابادی،مذکور در فهرست شیخ.
ابو الحسن علی بن حاتم بن ابی حاتم قزوینی.
شرح آداب المتعلّمین خواجه نصیر الدین طوسی، از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری (1074 ق-)،مذکور در طیف الخیال او
بیان الآیات(بالزبر و البینات)-آیات البیّنات
علاء الدولۀ سمنانی(-736 ق).
ابو المعالی محمد بن نعمت اللّه(یا عبد اللّه) تألیف:485 ق،ط.تهران،1312 ش.
فارسی،در اصول دین و فروع،از محمد سمیع بن مجد الدین شوشتری،تألیف در 1169 ق به خواهش میرزا محمد شاهمیر،خ.موجود.
اجازۀ جمال الدین محمد بن محمد جعفر کرمانی (-1351 ق)،برای سید شهاب الدین تبریزی.
فارسی،ترجمه و شرح 40 باب از 100 باب مصباح الشریعة منسوب به امام صادق(علیه السلام)،از حسین زاهدی،تالیف:1058 ق،خ.موجود.
-حمد و ثنائی که مقربان ملأ اعلی و منشیان عالم بالا و خلوت نشینان خطۀ غبری...
علیه السّلام)
ابو عبد اللّه حمیدان بن یحیی قاسمی،خ.
دار الکتب مصر.
قطب الدین ابو الحسین سعید بن هبة اللّه راوندی
ص:466
(-573 ق)،مذکور در فهرست منتجب الدین.
در تطبیق اوزان معمولۀ هند و عراق،از محمد بن زین العابدین مازندرانی(-1350 ق)،خ.
مرعشی.
فارسی در بیان و بدیع،از ابو طالب بن میرزا بیگ فندرسکی(معاصر صاحب ریاض).
الشیطانیة)
مهدی بن حسین خالصی(-1343 ق)،ردّی است بر تعریب تحفة الاثنی عشریۀ مولوی عبد العزیز فاروقی،خ.موجود.
فارسی،از عزّ الدین عبد العزیز بن محمد معروف به عزیز نسفی(سدۀ 7 ق)،خ.موجود.
-بنام خدایی که هست و خواهد بود
رشید الدین محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق)،مذکور در اوائل بحار.
بیان الجزاف-تبیان انحراف
ابو تراب علی بن ابو القاسم رضوی کشمیری (1288 ق-)،ط.لاهور،1322 ق.
در اقسام حروف عربی،ضمیمۀ نسخۀ اربعین شیخ بهائی در آستان قدس است،ش 1585 (1080 ق).
-الالف فی الکلام العرب علی اثنین و عشرین وجها
ابو العباس لوگری،در آن کتب منطق،طبیعی و الهی ابن سینا را اختصار کرده،خ.موجود.
-الحمد للّه واهب الصور للمواد و جاعل السبب و الاستعداد
تجوید،در انواع وقف،از نظام الدین احمد بن زین العابدین حسینی عاملی،داماد محقق داماد، خ.آستان قدس،ش 2259.
-بالعلیم الحکیم صدر کتاب النظام،
در امامت خاصه و مهدویت شخصیه،از احمد بن ابی الحسن شریف معروف به شیخ الاسلام اصطهباناتی(-1354 ق)،در 2 مقصد،تألیف:
1343 ق.
فارسی،در حقیقت قرآن و رد کتاب الهدایة و دیگر کتبی که مسیحیان بر ضدّ اسلام نگاشته
ص:467
بودند،از محمد صادق فخر الاسلام (-ح 1330 ق)،ط 1327-1334 ق.
فارسی،در تعیین فرقۀ ناجیه،نسخۀ خطی مورخ 1089 ق دیده شده.
-الحمد للّه الذی توحد بالبقاء و تفرّد بالعز و الثناء
فارسی،از محمد رضا سیرجانی،ط.
ابو القاسم جعفر بن محمد بن قولویه(-368 ق).
اصول،از ابو منصور صرام،مذکور در فهرست شیخ.
منسوب به سلطان محمد بن حیدر معروف به سلطان علی گنابادی(-1327 ق)،ولی ظاهرا تألیف متقدمین است،ط.تهران،1314 ق.
قاضی اشرف الدین صاعد بن محمد بریدی آبی، مذکور در فهرست منتجب الدین،ظاهرا معاصر او بوده است.
صرف،از جعفر بن عبد اللّه شوشتری (-1325 ق).
تلخیص رسائل علامه انصاری،از جواد بن حسن مطر(1308 ق-).
نظم فارسی به استقبال حافظ،منسوب به عبد الکریم صابونی تهرانی(-پس از 1330 ق)، ظاهرا از سید محمد عصار لوانی(-1365 ق) است.
فارسی،تفسیر،از مجتبی بن احمد تنکابنی (1316 ق-)،ط.مشهد،1370 ق؛تهران، 1371-1372 ق(جلد اول در مشهد و دوم و سوم در تهران چاپ شده).
علی بن هاشم اوالی.
علی بن محمد حسین مرعشی معروف به شهرستانی(-1344 ق)،ط.
فارسی،از محمود میرزا بن فتحعلیشاه(-پس از
ص:468
1271 ق)،منتخب اشعار است،تالیف:
1240 ق.
شرح فوائد صمدیۀ شیخ بهائی،از محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی(-1318 ق)، تالیف:1264 ق.
فارسی،در بیان الفاظ مشکلۀ قرآنی،از محمد علی بن محمد اسماعیل قاری حسینی،خ.
دیده شده.
-الحمد للّه الّذی سهّل لنا اداء الحروف من المخرج
در مناقب ائمّه،مذکور در کشف الظنون.
فارسی،در علم معانی،از فضل اللّه بدایع نگار (-1343 ق)،مذکور در مطلع الشمس.
محسن بن حسین نیشابوری خزاعی(سدۀ 5 ق).
البیان و البدیع-العجالة
کتاب اول از کلیات ریاضی،ط.مشهد 1324 ق.
در انساب آل ابی طالب،از ابو محمد حسن بن عبد اللّه طالبی جعفری،عبد الکریم بن طاوس (-693 ق)در حواشی المجدی از آن یاد و نقل کرده است.
شیخ مفید ابو عبد اللّه محمد بن محمد بن نعمان بغدادی(-413 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
فارسی،اخلاق،از شریعت سنگلجی،ط.
شرح اصول کافی،از محسن فیض(-1091 ق)، خ.دیده شده.
در رد بابیگری،از محمد علی خادمی،ط.
شیراز،1367 ق.
فارسی،مقتل،از عبد الخالق بن عبد الرحیم یزدی (-1268 ق)،ط.ایران،1325 ق.
زندگی حضرت فاطمه سلام اللّه علیها،از شیخ عباس بن محمد رضا قمی،ط.تهران،1373 ق.
ص:469
فارسی،مثنوی،از مفتی عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)،ط.هند.
در معجزۀ سال 1269 ق احمدآباد،خ.موجود.
علی نقی بن ابو الحسن لکهنوی(1323 ق)،ط.
هند،1345 ق.
محمد حسین بن محمد مهدی کرهرودی (-1314 ق)،خ.کاظمین.
فارسی،از ویکتورهوگو،ترجمۀ نصر اللّه فلسفی، ط.تهران،1305 ش.
فارسی،مثنوی،از احمد بن ابراهیم آملی متخلص به اخگر(1308 ق-)در جواب محاکمه با خدا از عبد الحسین بهمنی(1318 ق-).بهمنی مجددا در پاسخ او چون و چرانامه را سرود و احمد آملی اخگر مثنوی اسرار خلقت را در جواب سرود.ط.تهران،1356 ق.
اردو،ط.هند.
فارسی،در برانگیختن احساسات ملی و مذهبی،ط.نجف،1329 ق.
در ادعیه و اعمال،از مآخذ البلد الامین کفعمی.
فارسی،مقتل،از قربانعلی بن رمضان بیدل رودباری،معاصر حجة الاسلام محمد باقر رشتی (-1260 ق)،ط.مکرر.
-نحمدک یا من نور قلوبنا بنور الایمان...
فارسی،مقتل،از حاج محمد بن میرزا علی محمد مازندرانی متخلص به بیدل(معاصر ناصر الدین شاه قاجار).
بیدل-دیوان.
جعفر اسطرلابی،خ.آستان قدس،ش 6114.
-الحمد للّه حق حمده و الصّلاة علی نبیّه
فارسی،از خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،بیست باب مختصر صد باب اوست،ط.تهران،1319 ق و مکرر.
-الحمد للّه حمد الشاکرین...این مختصریست در معرفت اسطرلاب
ص:470
فارسی،از نظام الدین عبد العلی بن محمد بیرجندی(-934 ق)،ط.تهران،1266 ق و مکرّر.
-اعتصمت بفضلک یا کریم.امّا بعد این مختصریست در معرفت تقویم تام مشتمل بر بیست باب.
فارسی،از قطب الدین بن سلطان محمد قائنی، خ.نجف؛شهید مطهری.
-الحمد للّه الذی خلق الفلک الدوّار...
فارسی،از امیر مظفر بن محمد حسینی معروف به شفائی(-1037 ق)،خ.نجف.
فارسی،از تقی الدین ابو الخیر محمد بن محمد فارسی(سدۀ 10 ق)،خ.نجف.
فارسی،از عزیز اللّه حاتمی،ط.تهران،1321 ش(چاپ سوم)و مکرر.
فارسی،از محمد بن عبد الوهاب قزوینی (-1368 ق)،ط.ج.اول،بمبئی،1935 م؛ج.
دوم،تهران،1313 ش؛1332 ش.
فارسی،اخلاق،از افضل الدین کاشانی،خ.
دانشگاه تهران.
-ای جویندگان حکمت و پویندگان طریق.
جابر بن حیان،مذکور در فهرست ابن ندیم.
نیز از جابر بن حیان.
شرح نظم کافیه در نحو،شرح از ناظم است که یزدی بوده،خ.آستان قدس،ش 3787 (720 ق).
-(آغاز نسخه را محو کرده اند،چنانکه نام شارح را)
انجام:و العفو عند کرام الناس مأمول و اللّه اعلم بالصواب.
عبد الجلیل بن عبد محمد حویزی(-1128 ق)، شیخ حر در امل الامل از او یاد کرده است.
فارسی،در رد صوفیۀ گنابادی،از محمود بن محمد رضا کاشانی بیدگلی(-1350 ق)،خ.
مرعشی.
ص:471
فقه استدلالی،از ابراهیم دامغانی(-1291 ق)، خ.موجود.
فقه استدلالی،از حسن بن ابراهیم نجم آبادی، شاگرد علامه انصاری،ح.موجود.
حسن بن جعفر کاشف الغطاء(-1262 ق)،به خواهش جمعی از اهالی اصفهان،مذکور در نبذة الغری.
عبد الفتاح بن علی حسینی مراغی(-پیش از 1274 ق)،خ.دیده شده(قطعه).
تقریر بحث شیخ الشریعۀ اصفهانی،از علی بن محمد جواد مرندی(1287 ق-)،تألیف:
1320 ق.
محمد علی بن مقصود علی مازندرانی کجوری کاظمی(-1264 یا 1266 ق)،تألیف:
1244 ق.
-الحمد للّه الذی احل البیع و حرم الربا...
سید علی نقی بن حسن معروف به حاج آقا بن سید محمد مجاهد طباطبایی(-1289 ق)،ط.
محمد بن محمد باقر فاضل ایروانی(-1306 ق)، خ.دیده شده.
سید محمد بن علی معروف به حجت کوهکمری (سدۀ 13 ق)،برادر سید حسین کوهکمری (-1299 ق)،ط.تبریز،1373 ق.
نصر اللّه تربتی(-1298 ق)،مذکور در فردوس التواریخ و مطلع الشمس.
هادی بن محمد امین تهرانی(-1321 ق)،ط.
تهران،1320 ق.
فقه،از محمد حسن کبة بن محمد صالح بغدادی (-1333 ق)،خ.دیده شده.
ابو القاسم بن حسن محقق قمی(-1231 ق)،ط.
(ضمن جامع الشتات).
علی آقا بن محمد حسن حسینی شیرازی
ص:472
(-1355 ق).
ابو المعالی بن محمد ابراهیم کلباسی (-1315 ق)،مذکور در البدر التمام.
ابو القاسم قمی،ط.تهران،1319 ق(در آخر الغنائم).
محمد شریف بن حسن علی شریف العلماء مازندرانی(-1245 ق)،خ.دیده شده.
نور الدین علی بن حسین محقق کرکی (-940 ق)،خ.دیده شده.
-بعد الحمد هذه طائفة من الکلام
سید حسین بن ابراهیم قزوینی(-1208 ق)، مذکور در اجازه اش برای بحر العلوم.
محمد بن عاشور کرمانشاهی(معاصر فتحعلیشاه قاجار)،خ.دیده شده.
ابو الفضل عبد الرحمان بن ابی نجران تمیمی،از اصحاب امام رضا(علیه السلام)،نجاشی به 3 واسطه از او روایت می کند.
فارسی،از یونسون دوترای،ترجمۀ صدیق عمائی،ط.تهران،1307 ش.
ابراهیم بن محمد ثقفی کوفی(-283 ق)، مذکور در رجال نجاشی.
فارسی،ط.نجف،1330 ق.
ابراهیم کرمانی،خ.دیده شده(در مجموعه ای ضمن دیونامه و طالع نامۀ مؤلف).
فارسی،شرح حدیث من سأل عن التوحید،از محمود شهابی(معاصر).
فارسی،داستان،از فخر الدین شادمان،ط.
تهران.
فارسی،اصول دین،برای شاه سلطان حسین صفوی نگاشته شده،خ.آستان قدس،ش 49
ص:473
(1116 ق).
-حمد و سپاس بی قیاس حکیمی را سزاست...
خ.موجود.
-الحمد للّه الذی ارشدنا بدین الاسلام
جواد بن حسن مطر.
محمد علی عاملی حومانی(معاصر)،ط.
ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در فهرست ابن ندیم و وفیات ابن خلکان.
ابو الفضل محمد بن احمد صابونی،مذکور در رجال نجاشی.
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، نجاشی آن را به 2 واسطه از او روایت می کند.
ابو محمد یونس بن عبد الرحمان،وکیل امام رضا(علیه السلام)،مذکور در رجال نجاشی.
پایان حرف«ب»
ص:474
فارسی،منظوم،در جواب 21 مسأله در عقاید،از سید محمد بن محمود عصار لواسانی (-1355 ق)،خ.آستان قدس،ش 362 (خط مولف،1333 ق)و ش 11691
-رقیمۀ کریمة جمیلۀ که مژده
فارسی،جواب سؤال عیسی خان از گلی، در باب رجعت،از علی نقی بن محمد سدهی اصفهانی معروف به فیض الاسلام،ط.
تهران،1353 ق.
کتاب پنجم از کلیات دیوان ریاضی- بحر الفوائد،ط 1324 ق.
داستان،از گانتر امریکایی،ترجمۀ بهاء الدین همدانی،ط.تهران،1322 ق.
اردو،در مناظره با اهل سنّت،از محمد یعقوب متشیّع،ط.
فارسی،از احمد کسروی،ط.1313 ش.
فارسی،از شیخ حسین بن اسماعیل اولیا بافقی (-1311 ش)،کشکول گونه ای است،در 5 مجلد،خ.آستان قدس،ش 7290-7294(خط مؤلف،1349-1351 ق).
فارسی،از اسد اللّه روئین مبشّری،ط.تهران، 1310 ش؛تبریز،1312 ش.
ص:475
ترجمۀ فجر الاسلام،از احمد امین مصری،ترجمۀ عباس خلیلی،تهران،1316 ش.
فارسی،در امامت،از علی اکبر قمصری کاشانی حائری(-1365 ق).
فارسی،در حجاب زنان،از محمد حسن مازندرانی(معاصر)،ط.ایران.
اردو،ادعیه و اعمال،از راحت حسین رضوی بهیکپوری(1306 ق-)،ط.
اردو،قصائد در مدح و مراثی اهل بیت علیهم السّلام،از مظاهر حسن امروهوی،ط.
فارسی،از فرج اللّه آق اولی،ط.تهران.
فارسی،انشاء،از میرزا رضا افشار بکشلو قزوینی،ط.تهران،1323 ق؛استانبول، 1300 ق.
فارسی،داستان،از محمد حجازی(معاصر)، ط.تهران،1308 ش و مکرّر.
فارسی،در معارضۀ گلستان سعدی،از حبیب اللّه بن محمد علی متخلّص به قاآنی(-1272 ق)،ط.
تهران،1271 ق؛1302 ق.
-توانا خدایی که بی خودان بزم محبّت، گاهی هست قدرت اویند و گاهی مست رحمت او
مجالس متفرقه،از نظر علی بن اسماعیل واعظ کرمانی(-1348 ق).
فارسی،داستان،از حسینعلی گلشن اصفهانی، ط.تهران،1307 ق.
طب جدید،معالجات و قراباد،از میرزا علی اکبر ناظم الاطباء،ط.تهران،1317 ق.
جریدۀ فارسی که مدّتی با مدیریت مؤید الممالک منتشر می شد.
فارسی،از گونان دویل،ترجمۀ عبد الحسین
ص:476
میرزا بن طهماسب میرزا مؤید الدوله،ط.تهران، 1322 ق.
فارسی،نجوم،ترجمۀ بزرگ علوی،ط.تهران، 1324 ش.
ص:477
حبیب اللّه بن محمد حسن نوبخت شیرازی،ط.
تهران،1306 ش.
فارسی،منظوم،از ابراهیم پورداود،ترجمۀ انگلیسی از دین شاه جی جی باهای ایرانی ط.
بمبئی،1927-1928 م-1306 ش.
فارسی،منظوم،از جعفر سیاح،ط.تهران، 1313 ش.
فارسی،زندگانی رسول اکرم(صلی الله علیه و آله)،از زین العابدین رهنما بن شیخ العراقین،ط.تهران، 1318 ش و مکرّر.
محمد امین بن محمد حسین گیلانی معروف به ادیب طوسی،ط.تهران،1313 ش.
اردو،در مصائب سید الشهداء و تطبیق و ارتباط آن با قصۀ یوسف،از محمد حسین بن حسین بخش زیدی نسب نوگانوی(ح 1290 ق-)،ط.هند.
فارسی،داستان،از عباس خلیلی،ط.تهران، 1315 ش.
فارسی،منظومه،از غضنفر قمی،مذکور در کشف الظنون.
جنگ اروپا در 1939-1940 م،از داود مؤید امینی،ط.تهران،1320 ش.
طب،از محمد بن مسعود شیرازی(یا محمود بن مسعود)،خ.موجود.
-الحمد للّه المحمود...و بعد چنین گوید این ناتوان مقید به لوث وجود،محمود بن مسعود.
اردو،از مولوی سید محمد سبطین هندی (معاصر)،ط.هند.
فارسی،منظوم،در لغت فارسی،از محمد صادق بن حسین ادیب الممالک فراهانی سردبیر جریدۀ ادب،ط.تهران،1342 ق.
کاظم بن محمد رشتی ملک الاطبّاء.
پایان حرف«پ»
ص:478
نظم ایساغوجی در منطق،از ابراهیم شبشیری (-920 ق)ناظم خودش آن را شرح کرده،اصل از اثیر الدین ابهری است،ظاهرا شبشیری تصحیف شبستری است.
نظم کافیۀ ابن حاجب در نحو،از ابراهیم شبستری نقشبندی،تاریخ نظم،900 ق،خ.
موجود.
-تیّمنت باسم اللّه مبدی البریّة
مفیض الجدی معطی العطا السنیّة
نظم ایساغوجی،از ابراهیم بن حسام کرمیانی (-1016 ق).
نظم شافیه در صرف،از ابراهیم بن حسام کرمیانی متخلص به شریفی(-1016 ق).
نظم کافیه،نیز از ابراهیم بن حسام شریفی کرمیانی.
در علم حروف و اسرار و طلسمات،منسوب به حضرت امیر(علیه السلام)،خ.دانشگاه تهران،2676/2.
قصیدۀ معروف از دعبل خزاعی(-246 ق)، شاعر اهل بیت ط.(با شرح کمال الدین محمد فسوی).
-تجاوبن بالارنان و الزفرات
نوائح عجم اللفظ و النطقات
علیاری،نام شرح آن:منته المقاصد.
میرزا صادق خان ادیب الممالک فراهانی
ص:479
(-1336 ق)،ط.1312 ق.
اردو،مراثی امیر المؤمنین(علیه السلام)،از بشیر حسین مدرس هندی،ط.هند.
اخبار،از عبد علی بن جمعۀ حویزی شیرازی (معاصر حر)،مذکور در مقامات جزائری.
در اشعار علی(علیه السلام)،از علی بن احمد پنجگردی نیشابوری(-513 یا 512 ق).
محمد شیروانی،ط.هند.
منسوب به جمال الدین بن آقا حسین خوانساری معروف به آقا جمال(-1125 ق)،ظاهرا از آقا حسین خوانساری است،ط.
فارسی،در حالات امیر عبد الرحمان خان،ترجمۀ غلام مرتضی خان قندهاری،ط.مشهد، 1319 ق و چند چاپ مکرر در لکهنو و بمبئی، اصل تاج التواریخ به زبان فارسی ظاهرا به قلم امیر بوده(گرچه سواد اندکی داشته)که بعدا به انگلیسی ترجمه و طبع شده و از روی آن به فارسی ترجمه شده است.
در تاریخ سلاطین عثمانی،از عباس خان بن احمد خان انصاری یمانی هندی متخلص به رفعت،ط.1307 ق(در حیات مؤلف).
ریاضی،از احمد بن عبد اللّه قطیفی (1313 ق-).
در معجزات پیامبر(صلی الله علیه و آله)و دلائل امیر المؤمنین(علیه السلام)،از عبید اللّه بن عبد اللّه سعدآبادی(سدۀ 5 ق).
در صیغ عقود نکاح،از موسی بن حیدر علی اردبیلی(-1357 ق)،به فارسی نیز ترجمه شده، مرتب بر مقدمه و 3 مقامه.
فارسی،دیوان کلبعلی خان والی رامپور،ط.
هند،1296 ق؛تهران،1323 ق.
ملا معین هروی(-907 ق)،در قصص موسی از آن نقل کرده است.
ص:480
فارسی،ترجمۀ علی رضا،ط.ایران،1331 ق.
لغت عربی،از غنی نقی(یا علی نقی؟)رضوی لکهنوی و جمعی دیگر از علماء هند(سدۀ 13 ق).
فارسی،تاریخ،از صدر الدین حسن بن محمد نظامی،خ.آستان قدس،ش 4176(1019 ق)و ش 4177(1235 ق).
لغت فرس،از ابو عبد اللّه یا ابو الحسن محمد یا جعفر بن محمد رودکی(-304 ق).
فارسی،لغت،از احمد بن علی بیهقی معروف به بو جعفرک(-544 ق)،ط.بمبئی 1302 ق؛ تهران،1366 ش(ج 1)،خ.آستان قدس،ش 3649،ش 3689 و ش.7480.
-الحمد للّه رب العالمین حمدا یفوق حمد الشاکرین...
فارسی،از محمد حسن بن محمد حسین نیستانکی نائینی(-1354 ق)،مولّف در حلویات العلوم از آن نقل به معنی کرده است.
حسین اردبیلی الهی.
اردو،تفسیر سورۀ یوسف و مقایسۀ داستان یوسف با مصائب سید الشهداء(علیه السلام)،ط.هند.
انساب،از ابو منصور احمد بن علی طبرسی،از مشایخ ابن شهر آشوب(-588 ق)،خ موجود.
امین الاسلام ابو علی فضل بن حسن طبرسی (-548 ق)،مذکور در فهرست منتجب الدین.
مؤجّج نیران الاحزان
عبد الرضا بن محمد اوالی.
در منافع و مضارّ آمیزش،از ابو نصر علی بن حسین طبیب.
ابو جعفر احمد بن عبد اللّه بن مهران معروف به ابن خانبه،مذکور در فهرست شیخ و رجال نجاشی.
ابو القاسم حسین بن روح بن ابی بحر نوبختی (-326 ق)،سوّمین نائب از نوّاب اربعه.
ص:481
ابو الحسن علی بن محمد کاشانی،نجاشی آن را کتاب الصلاة و موافق با کتاب ابن خانبه دانسته است.
ابو جعفر محمد بن احمد بن عبد اللّه بن مهران معروف به ابن خانبۀ کرخی،مذکور در رجال نجاشی.
ابو الفتح محمد بن عثمان کراجکی(-449 ق).
فارسی،ط.ایران.
ابن مسکویه(مسکویه)،شمس الدین انبانی آن را در کتاب ریاضة الصبیان خویش وارد کرده است،خ.دانشگاه تهران(فهرست، 686/3).
فارسی،اخلاق،ط.تهران،1309 ق.
ص:482
خلیدۀ سجستانی،مذکور در معجم البلدان.
ترکی،از بهلول بهجت افندی زنگه زوری،ط.
تبریز،1342 ق،به فارسی و عربی هم ترجمه و طبع شده است،ترجمۀ فارسی از مهدی ادیب تبریزی.
حافظ ابرو،خ.موجود.
محمود گیتی،یا کتبی،به قول دکتر غنی تلخیصی است از مواهب الهی با برخی اضافات، ط.تهران،1335 ش.
ص:483
ابو محمد عبد اللّه بن احمد بن خشاب نحوی (-567 ق)،از مآخذ بحار،خ.موجود.
اردو،از علی بن علی اظهر کهجوی،ط.
ابو بکر بن محمد معروف به ابن ابی الثلج(سدۀ 4 ق)،ط.قم،1368 ق.
تاریخ الائمة(از محمد بن طاهر سماوی)-لمحة الائمّة
محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی(سدۀ 12 ق)،جد بحر العلوم،تالیف:1122 ق،خ.
موجود.
-اعلم ارشدک اللّه الی طریق الحق انه لا بد فی کمال المعرفة
اردو،از وزیر حسن رضوی،ط.هند.
ص:484
ابو محمد احمد بن اعثم اخباری کوفی (-ح 314 ق)،صاحب فتوح.یاقوت در معجم الادباء از فتوح که وقایع را تا عصر رشید دارد و از تاریخ که تا ایام مقتدر را دربرمی گیرد یاد کرده است.
ابو جعفر محمد بن علی بن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق(-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
به احتمال از شمس الدین یحیی بن حسن بن بطریق اسدی حلی(-600 ق)،کشف الظنون از آن بدون ذکر مؤلّف نام می برد.
ص:485
قاجار(معاصر).
ص:486
علیهم السّلام)
گجراتی،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-)،ط.هند.
فارسی،از محمد علی بن ابی طالب حزین گیلانی (-1181 ق)،ط.هند.
مجلد 6 بحار،ط.مکرّر.
عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی کاظمی (-1242 ق).
علیه السّلام)
مجلد 9 بحار.
علیه السّلام)
صالح بن مهدی حسینی قزوینی(-ح 1305 ق)، خ.نجف.
علیهم السّلام
مجلد 10 بحار،ط.مکرّر.
ص:487
ابو سعید ادریسی،مذکور در کشف الظنون،این کتاب از مآخذ الوافی بالوفیات صفدی است.
ابو فاروق کاظم موسی شوشتری نجفی،ط.
نجف،1356 ق.
فارسی،از جیمز کمل،ترجمۀ محمد حسین فروغی ذکاء الملک و محمد علی فروغی،ط.
تهران،1315 ق.
فارسی،از ولتر،ترجمۀ رضا مهندس باشی، انشاء رضا قلی شقاقی،ط.بمبئی،1313 ق.
فارسی،از فرانکلین و کاپیتان براس،ترجمۀ لسان الدوله کتابدارباشی،ط.تهران،1321 ق.
اردو،اصل کتاب از سید میر علی،ترجمۀ سید ابو الحسن(معاصر)از انگلیسی،ط.هند.
اردو،از ذاکر حسین دهلوی(معاصر)،ط.
لاهور.
صدر الدین بن اسماعیل موسوی عاملی معروف به سید صدر(معاصر)،ط 1330 ق.
اردو،در بیان اعداد حروف شماری از اسماء.
ص:488
فارسی،از علی بن محمد باقر معروف به جناب (-1349 ق)،ط.اصفهان،1343 ق(ج 1).
مفضل بن سعد ما فروخی اصفهانی،ط.تهران، 1312 ش.
فارسی،شرح و ترجمۀ آثار الباقیۀ بیرونی،از علیقلی میرزا اعتضاد السلطنه(-1298 ق).
اردو،ترجمۀ فتوح ابن اعثم،ط.هند.
ص:489
فارسی،از عبد الحسین بن هدایة اللّه بن سپهر کاشانی(-1352 ق)،ط.
در فهرست مشار نام مولف برهان المحققین شیخ عبد الحسین بن نصر اللّه عبد العظیمی آمده و سال چاپ 1332 ق ذکر شده است.
شیخ احمد صاحب،ط.
ص:490
فارسی،از پیش از میلاد تا روزگار قاجاریه،نیز از ذکاء الملک،مفصل تر از عنوان گذشته،تألیف:
1319 ق،ط.تهران،1336 ق(چاپ پنجم).
فارسی،از عباس بن محمد علی اقبال آشتیانی، ط.تهران،1318،1323 و 1330 ش؛ 1352 ق.در 4 مجلد.
فارسی،از رحیم زادۀ صفوی،ط.
فارسی،از سرجان ملکم(به انگلیسی)،ترجمۀ اسماعیل حیرت در 1287 ق به خواهش اسماعیل خان والی کرمان،ط 1287-1290 ق.
فارسی،ترجمۀ دیگری از تاریخ سرجان ملکم توسط محمد اصفهانی،ط.بمبئی،1323 ق.
ص:491
محمد رضا خان بدیع،ط.کلکته،1914 م؛ بمبئی.
ابو الفضل احمد بن ابی طاهر طیفور(-280 ق)، ط.اروپا(ج 6).
ص:492
مرعشی.
ص:493
آستان قدس،ش 4091(1270 ق).
تاریخ جهان-احوال کرۀ ارض-جام جم:
فارسی،از قاضی احمد غفاری،ط.تهران، 1343 ش.
فارسی،از احمد بن عبد اللطیف قزوینی،خ.
وین.
فارسی،از محمد صادق همای مروزی،تألیف به دستور فتحعلیشاه،مذکور در مجمع الفصحاء.
ص:494
عزّ الملک محمد بن عبید اللّه کاتب حرّانی مسبّحی(-420 ق).
ص:495
(-1303 ق)،سید حسن صدر الدین در التکملة از آن نقل کرده است.
علی بن محمد طه حویزی کرمی خفاجی (1343 ق-)،آغاز تالیف:1369 ق.
ص:496
(-367 ق).
مظفر الدین کاشی،صفدی در الوافی بالوفیات از آن یاد کرده است.
سید صدر الدین،مذکور در کشف الظنون.
فارسی،از محمد جعفر منشی یزدی متخلص به طرب،که به دستور عبد الرضا خان معروف به خان بزرگ(-1213 ق)تألیف کرده است.از مآخذ تاریخ یزد آیتی است.
ص:497
ابو القاسم حمید بن زیاد کوفی(-310 ق)، نجاشی کتاب الرجال آورده است.
ص:498
ص:499
حسن بن مرتضی حسینی استرابادی(معاصر شاه سلطان حسین صفوی)،مرتب بر 3 قسم،خ.
موجود.
فارسی،در تاریخ افغانستان و افغانان تا 1279 ق،از سلطان محمد بن موسی درانی بارکزایی،تألیف:1289 ق،ط.
بمبئی 1289 ق.
فارسی،ط.ایران.
ص:500
فارسی،از امیر لشکر عبد اللّه بن محمد حسین امیر طهماسبی(-13071 ش)،ط.تهران، 1305 ش.
فارسی،از ابو القاسم سحاب،مذکور در فرهنگ خاورشناسان.
در تاریخ شطرۀ عراق(1290-1336 ق)،از احمد بن صالح اطمش،خ.موجود.
عبد العظیم بن علی اکبر قریب گرگانی،ط.
1334 ق(با فرائد الادب).
ص:501
ابو الفتح بن محمد علی معروف به میرزا مخدوم (-976 یا 978 ق)،صاحب ریاض از آن یاد کرده است.
ابو القاسم بن میرزا بیگ معروف به میرفندرسکی (-1050 ق)،مذکور در ریاض العلماء.
سید محمد طباطبایی متخلص به مظهر پدر ابو الحسن جلوه،وی این اثر را به خواهش سرجان ملکم تألیف کرده است.
ص:502
تاریخ طوس-مطلع الشمس(ج 2)
مازندران
فارسی،از ظهیر الدین بن نصیر الدین مرعشی (-892 ق)،ط.سن پطرز بورغ،1266 ق؛ تهران،1333 و 1345 ش.
سید علی بن حسین حسینی وقار الملک تبریزی، ط.تهران،1339 ق(چاپ دوم).
فارسی،تاریخ اروپا نیز در آن آمده،ط.بمبئی.
فارسی،در تاریخ صفویه،از اسکندر بیک (-1043 ق)،تالیف:1025-1038 ق،ط.
تهران،1313 یا 1314،1334-1335 ش.
تقی بغدادی،ط.مکرّر،در 2 جزء.
فارسی،مرتب بر فاتحه،ابواب و خاتمه،خ.
سامراء.
فارسی،تا روزگار شاه سلیمان صفوی،از محمد شفیع مازندرانی،مذکور در تذکرۀ نصرآبادی.
تاریخ عباس-تجلیات
در اخبار خلفاء و دولت عباسی،از ابو علی احمد بن اسماعیل قمی معروف به سمکه،استاد ابن عمید.جعفر بن قولویه(-368 ق)از او روایت می کند.
ص:503
فارسی،در احوال فتحعلیشاه قاجار و خانواده اش،از سلطان احمد میرزا عضد الدولة بن فتحعلیشاه،ط.بمبئی،1306 ق؛تهران، 1328 ش.
ابن ابی طی،از مآخذ الوافی بالوفیات صفدی.
اردو،در احوال علماء هند،از محمد حسین بن حسین بخش حسینی(1283 ق-)،ط.هند.
رجال،از محمد بن عنایت احمد خان کشمیری (-1235 ق)،مذکور در نجوم السماء.
ص:504
فارسی،از عباس اقبال آشتیانی،ط.تهران، 1343 ق.برای تدریس در متوسطه ها.
فارسی،از نصر اللّه فلسفی،ط.تهران،1310 و 1315 ش.
در آن آثار شیعه ذکر شده،خ.موجود.
فارسی،منظوم،از شمس الدین محمد کاشی (-ح 730 ق)،معاصر سلطان ابو سعید(-736 ق)، مذکور در کشف الظنون.
فارسی،از رشید الدین فضل اللّه بن ابی الخیر همدانی(-716 تا 718 ق)،در تاریخ سلاطین مغول،ط.لیدن،1329 ق،در 3 مجلد،خ.
موجود.این کتاب قسمتی از جامع التواریخ است.
در مجالس المؤمنین از آن نقل شده است.
سید شیر بن محمد بن ثنوان هم از آن نقل کرده و نام مؤلّف را عبد اللّه بن فتح اللّه بغدادی ملّقب به غیاث ذکر کرده است.
ص:505
ابو عبد اللّه محمد بن عمر واقدی(-207 ق)، مسلمة تقی خان سپهر،ط.
در احوال شهاب الدین سهروردی،محمود شبستری و ملا صدرا،از اکبر دانا سرشت،ط.
1315 ش.
مرتضی مدرسی چهاردهی،ط.تهران، 1335 ش.
ابو القاسم(یا ابو محمد)مسلمة(یا سلمة)بن احمد مجریطی(-395)،مذکور در غایة الحکیم مؤلف.
محمد رضا بن محمد جواد نجفی(1306 ق-).
انگلیسی،از پادشاه حسین هندی(-1365 ق)، ط.
ضیاء الدین برنی بن مؤید الملک(-738 ق)، ط.کلکته،1891 م.
فارسی،از محمد تقی خان سپهر،ط.
ص:506
فارسی،از آلبرماله و ژول ایزاک،ترجمۀ غلام رضا رشید یاسمی،تهران،1310 ش.
فارسی،از حمد اللّه بن ابی بکر مستوفی.
خ.موجود در اروپا،مذکور در مقدمۀ محمد قزوینی بر تاریخ بیهق.
در احوال فتحعلیشاه قاجار،از آن در مطلع الشمس نقل شده است.
القضیة العراقیة
محمد مهدی بصیر حلّی(1313 ق-)،ط.بغداد، 1342 ق.
ص:507
قوام الملک ابرقوهی،در تاریخ نگارستان از آن نقل شده است.
ص:508
ابن جعفر(سدۀ 4 ق)،مذکور در بغیة الوعاة سیوطی و برخی از منابع دیگر.
فارسی،از حمد اللّه بن اتابک(یا ابی بکر)بن حمد مستوفی(-750 ق)،ط.پاریس،1903 م؛ لیدن،1910 م و 1331 ق.
ص:509
تالیف به صورت سال به سال.
شهاب ترشیزی،در مقدمۀ دیوانش از آن یاد کرده است.
سید حسن تقی زاده،ط.
فارسی،از حسین علی تاجر شیرازی،ط 1325 ق.
ص:510
فارسی،از محمد تقی بن محمد باقر مدرس رضوی.
جمال الدین ابو الحسن علی بن یوسف قفطی (-646 ق)،مذکور در کشف الظنون.
ابن ابی طی یحیی بن حمیدۀ حلبی(-630 ق)، مذکور در کشف الظنون.
تا اواخر عصر امیر المؤمنین(علیه السلام)،از حسن بن علی موسوی قزوینی(-1358 ق).
شامل همۀ جوانب تاریخی و فرهنگی مصر،از عزّ الملک محمد بن عبید اللّه مسبّحی(-420 ق)، مذکور در وفیات ابن خلکان و کشف الظّنون.
محمد علی بن صادق تربیت(-1358 ق)،ط.
اردو،از حسن علی بن گدا حسین متخلص به وقار هندی جنفوری،ط.هند.
المعجم...
فارسی،از کیومرث تا انوشیروان،از فضل اللّه بن عبد اللّه یزدی،تالیف:ح 654 ق،ط.مکرّر.
ص:511
(-1038 ق)تألیف و نصرآبادی از آن در تذکره اش نقل کرده است.
اسماعیل بن عباد،مذکور در معجم الادباء؛اما در معجم البلدان تاریخ الملک و اختلاف الملل آمده است.
فارسی،مناظرات میان مسلمان،یهود و مسیحی، از محمد رضا طبسی،تالیف ج.1:1353 ق.
فارسی،از آلبرماله و ژول ایزاک،ترجمۀ عبد الحسین هژیر،ط.تهران،1332 و 1343 ش.
فارسی،از رسن یوبس فرانسوی،ترجمۀ محمد علی فروغی ذکاء الملک،ط.تهران، 1318 ق،1327 ق و 1327 ش.
غلام رضا رشید یاسمی.
حمزة بن حسن اصفهانی،ط.کلکته،1866 م؛ برلن،1340 ق
ابراهیم خان کلانتر بن هاشم خان(-1215 ق)، مذکور در اعیان الشیعة.
ترکی،از امیر علی شیرنوایی(-906 ق).
فارسی،از تقی علی آبادی،در منتظم ناصری از آن نقل شده است.
فارسی،از محمد بن حسن آملی طبرستانی معروف به ملا اولیاء اللّه،احوال ملوک مازندران را تا اوائل سدۀ 8 ق بیان کرده و پس از وی ظهیر الدین مرعشی ذیلی بر آن نوشته است؛ مذکور در مجمع الفصحاء.
ص:512
الیوم ناصر آل بیت محمد
ارخ بجنات النعیم مخلد
تاریخ نائین-تاریخ مدینة العرفا
گجراتی،در احوال چهارده معصوم علیهم السّلام،از ولادت تا شهادت،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-).
فارسی،از مارتیمر دیوراند،ترجمۀ محمد علی بن حسن داعی الاسلام(-1330 ق)،ط.حیدرآباد دکن،1332 ق.
فارسی،ترجمۀ غلام رضا رشید یاسمی،ط.
تهران
فارسی،از اسماعیل میرزا افشار نادری،از مآخذ تاریخ خراسان اثر اوکتایی.
ص:513
فارسی،در احوال شاه طهماسب صفوی و نظام سلطنت او،ط.بمبئی.
فارسی،از غلام حسین مقتدر،ط.تهران 1318 ش(چاپ دوم)و 1321 ش.
فارسی،از محمد عباس بن احمد انصاری،ظاهرا با تاریخ نکویکی است.
عمدة الاخبار
فارسی،در تاریخ اسماعیلیه،از عباس بن احمد یمنی هندی،تالیف:1301 ق به نام محمد صدیق حسن خان همسر ملکۀ بهوپال، مرتب بر چند گفتار،ط.هند،1301 ق.
در تاریخ سلاطین ایران و توران،از فیروز استرآبادی،تألیف:918 ق.
ص:514
فارسی،از نادر میرزا بن بدیع الزمان میرزا قاجار، ط.تهران،1323 ق.
موید بن حسن ثابتی(1281 ق-).
عبد الرزاق حسنی بغدادی(معاصر)،ط.صیدا.
فارسی،از غیاث الدین خواندمیر،مذکور در کشف الظنون.
فرج اللّه کاشانی،تالیف:ح 1307 ق.
نجم الدین ابو محمد عمارة بن علی معروف به عمارۀ یمنی(-569 ق)،ظاهرا با النکت العصریة فی اخبار الوزراء المصریه یکی است.
ص:515
خ.اروپا،به نقل از علامه محمد قزوینی.
خ.سلطنتی سابق.
ص:516
فارسی،ترجمۀ علیخان مترجم السلطنه،ط.
1327 ق.
فارسی،ترجمۀ سید محسن خان،ط.تهران.
جریدۀ فارسی،که به مدیریت ملک الشعراء بهار در 1329 ش منتشر می شد.
احمد بن محمد بن دؤل قمی(-305)،مذکور در رجال نجاشی.
محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق).
سید حسن صدر الدین موسوی عاملی (-1354 ق)،در تقدم علماء شیعه بر سائر علماء اسلام در تأسیس علوم و فنون،تألیف:1329 ق.
فقه،در احکام و انواع ولی،مؤلف شاگرد صاحب جواهر بوده است،خ.دیده شده(کتابت 1299 ق).
محمد بن علی بساطی(سدۀ 11 ق)،مختصر آن از احمد جمالی،ط 1899 م.
زوار علی خان بن نواب علی خان بهاری حسین آبادی.
فارسی،از محمد علی بن ابی طالب گیلانی معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق).
مجموعه،از محمد علی هبة الدین شهرستانی.
فارسی،ترجمۀ کشف الریبة،از حسن بن عبد الرزاق لاهیجی(-1121 ق).
ابو علی ابن سینا،در روضات یاد شده است.
به مثابۀ دیباچۀ قوائم الانوار،از محمد بن ابی القاسم حسینی ذهبی شیرازی(-1331 ق).
هبة اللّه شاهمیری حسینی شیرازی.
محمد حسین بن ابی محمد مشهدی،در تأمل و
ص:517
نقد امور مشهوره،خ.دیده شده(ناقص).
-الحمد للّه الذی خلق عباده دلیلا و منارا لمعرفته...
محمد صالح بن محمد سعید خلخالی،شاگرد محمد صادق اردستانی(-1134 ق).
حاشیه بر ریاض المسائل با بیان وجوه تأملات آن،از احمد بن مصطفی معروف به ملا آقا خوینی قزوینی(-1307 ق)،این حاشیه نامدوّن مانده بود و فرزندش میرزا حسین آن را تدوین کرده است.
در بیان وجه تأملات علامه انصاری در مکاسب، از محمد بن محمود عصار لواسانی(-1356 ق).
در بیان وجه تأملات واقعه در ریاض المسائل،از محمود بن محمد بن خوینی تبریزی،ط.تبریز، 1312 ق.
ابو اسحاق بن مجیر اصفهانی،در ریاض العلماء از او یاد شده.
روح الامین بن محمد حسینی نائینی،خ.مرعشی (کتابت در حیات مؤلف:1091 ق).
شرف الدین نجفی،خ.موجود.
کمال الدین ابو الغنائم عبد الرزاق بن جلال(یا جمال الدین کاشانی(-730 یا 735 ق)،خ.
آستان قدس،ش 1453(1092 ق)و چند نسخۀ دیگر.
عبد الرشید بن حسین استرابادی،ابن طاوس (-664 ق)نسخه را داشته و از آن در سعد السعود نقل کرده است.
بر وفق مذهب ملاحدۀ اسماعیلیه،از ناصر خسرو علوی قبادیانی بلخی مروزی(-481 ق)،وی در حالت اضطرار به امر حاکم اسماعیلیه آن را نوشته بوده است.
فارسی،از محمد تقی بن محمد باقر معروف به آقا نجفی اصفهانی(-1332 ق)،ط.
شرف الدین علی حسینی استرآبادی،شاگرد محقق کرکی(-940 ق)،خ.آستان قدس،ش
ص:518
1449(995 ق)،ش 1450(1074 ق)و چند نسخه دیگر.
-ان احسن ما توجه به هام الالفاظ
در فضل اهل بیت و دوستان آنان،محقق فیض از آن یاد کرده است.
محمد بن محمد بن نعمان شیخ مفید(-413 ق)، مذکور در فهرست تصانیف او.
فارسی،از محمد بن محمود دهدار،در پاسخ سؤال یکی از امراء(صاحب اورنگ خان خانانی) گفته و 7 تأویل ذکر کرده است.
قاضی نعمان مصری.
قاضی نعمان مصری،از این کتاب و کتاب سابق در مقدمۀ چاپی کتاب الهمة او یاد شده است.
هر3 عنوان از ابو عبد اللّه محمد بن عباس معروف به ابن حجام،تل عکبری در 328 ق از او استماع کرده است،مذکور در رجال و فهرست شیخ.
رشید الدین ابو علی محمد بن علی بن شهر آشوب (-588 ق)،خ.موجود و مکرر.
محقق داماد،محمد باقر بن محمد حسینی (-1040 ق)،مذکور در آخر قبسات چاپی.
تفسیر،از حیدر بن علی عبیدلی(سدۀ 8 ق).
ص:519
نقض رسائل بعض القسیسین)
اردو،از محمد صادق بن محمد نصیرآبادی (-1258 ق).
فارسی،ترجمۀ کتاب بالا که مؤلّف آن را از اردو ترجمه کرده است،ط.
-حمد و شکر خدای یکتای بیهمتای که خالق جمیع مخلوقات
فارسی،عرفان،از آخوند کرباسی یزدی (1080 ق-)،خ.مرعشی؛دانشگاه تهران.
در معارف بر طریقت صوفیه،از محمد جعفر کرمانی.
محمد جعفر بن محمد طاهر خراسانی اصفهانی (سدۀ 12 ق).
ابو جعفر محمد بن حسین صائغ کوفی (-269 ق).
ابو المنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (-206 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
فارسی،معارف،از ابو القاسم بن محمد نبی حسینی شیرازی معروف به آقا میرزا بابا،ط.
شیراز،1319 ق.
ابو محمد حسن بن حمزۀ طبری معروف به مرعش (-358 ق).
فارسی،در غیبت و علائم ظهور،از محمد بن اسماعیل واعظ یزدی حائری(-ح 1333 ق)، مرتب بر مقدّمه و 10 بینش،تألیف:1328 ق، ط.کربلا،1331 ق.
سلیمان ماحوزی،خ.دیده شده(1143 ق).
-اللهم باعد بین آبار قلوبنا و بین بوالیع الوساوس الشیطانیة
فارسی،از علی مدرسی.
تاج الدین بن معیة نسابه،مذکور در بعض نسخ عمدة الطالب.گویا عبارت از تذییل الاعقاب است که خواهد آمد.
ص:520
ظاهرا در رد حشویه،از ابو القاسم علی بن احمد کوفی(-352 ق)،مذکور در رجال نجاشی.در معالم ابن شهر آشوب:الرد عالی التبدیل و التحریف فیما وقع من اهل التألیف.
عبد الفتاح بن محمد بن محمد صادق حسینی مرعشی،جد او محمد صادق در 1092 ق از علامه مجلسی اجازه دریافته است،کتاب در مواعظ است.
جزء اول منتخب الفنون.
فارسی،تاریخ،از احمد بن حسن بن حرّ عاملی، برادر محدث حرّ عاملی.از آن در کتاب وقایع الایام عبدال آبادی(معاصر)نقل شده است.
عبد اللّه جرفادقانی(-1327 ق).
علیقلی نظنزی.
منظومه در تمام فقه،خ.موجود.
فارسی،صرف،خ.نجف،خوانساری (1107 ق).
-ببسم اللّه صرفت البنان و بحمد اللّه شرفت البیان
حسین بن حسن حسینی عاملی معروف به سید حسین مجتهد کرکی(-1001 ق)فرزند دختر محقق کرکی،به نام شاه طهماسب صفوی تألیف کرده است.
سدید الدین سالم بن محفوظ سورانی حلّی، ابن طاوس(-664 ق)کتاب را نزد مولف خوانده است.
ابو الفتح عثمان بن جنّی نحوی(-392 ق).
ابو عبد اللّه محمد بن خالد بن عبد الرحمان برقی، مذکور در فهرست ابن ندیم.
صرف،از حاج کریم خان قاجار کرمانی.
ابو جعفر محمد بن عبد اللّه بن مهران کرخی،
ص:521
احمد بن برقی(-274 یا 280 ق)از او روایت می کند.مذکور در رجال نجاشی.
اردو،از محمد هارون حسینی زنجیفوری (-1339 ق)،رد بر کتاب اعجاز المسیح از غلام احمد قادیانی،ط.
ص:522
فارسی،در ادعیۀ ماه رمضان،از محمد علی بن زین العابدین حسینی علوی(-1348 ق)،مرتب بر مقدمه و 40 مجلس،تألیف:1333 ق.
در واجبات صوم،از عبد الغفار بن مهدی دزفولی (1333 ق-)،تالیف:1358 ق،ط.العماره، 1358 ق.
علی بن محمد رحیم عراقی،ط.
عمید الدین عبد المطلب بن محمد اعرجی (-754 ق)،مذکور در بحار و ریاض.
ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (-381 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
شرح منظومه در مدح اهل بیت(علیهم السلام)،اصل و شرح از محمد رضا مین باشی عامری که به دستور شاه سلطان حسین صفوی در 1126 ق نگاشته، خ.مرعشی.
-حمدی خارج از احاطۀ بدایت
علی بن ابی القاسم قمی لاهوری(1288 ق-)، ط.
فارسی،ملل و نحل،از صفی الدین ابی تراب مرتضی بن داعی بن قاسم حسینی رازی ملقب به علم الهدی،از مشایخ منتخب الدین (-585 ق)،ط.تهران 1313 و 1319 ق(در آخر قصص العلماء)و مکرّر.
-حمد و سپاس مر خدای عزّ و جل را...
فارسی،تجوید،از حسن قاری که در عهد شاه عباس اول(-995 ق)در یک مقدمه و 12 باب نگاشته است،خ.نجف،خوانساری؛یزد، مدرسۀ خان بزرگ.
-فسبحان من تکلم بغیر آلة و ادوات...
در فقه،طهارت و صلاة،از احمد بن اسماعیل جزائری نجفی(-1151 ق)،خ.دیده شده.
منظومه در هیأت،از علی بن حسین عاملی جامعی.
-الحمد للّه الذی بلا مدد
قد رفع السماء من غیر عمد
جمال الدین ابن منصور حسن بن یوسف بن
ص:523
علی بن مطهر حلّی(-726 ق)،در فقه بر طریق فتوا،ط.مکرّر.خ.آستان قدس،ش 13854 (749 ق)،ش 2281(753 ق)و چند شمارۀ دیگر.بر آن شروح بسیاری نگاشته اند.
-الحمد للّه القدیم سلطانه العظیم شانه
الطالبین)
فقه استدلالی،از سید محسن بن مهدی طباطبایی معروف به حکیم(معاصر)،تالیف جلد اول، 1343 ق.
فارسی،در اصول و فروع دین،از علی بن زین العابدین بارچینی یزدی معروف به شهرنوی (-1333 ق).
حسن بن باقر طباطبایی تبریزی ملقب به منشی اسرار(-1288 ق)،خ.موجود.
در اثبات امامت،از محمد علی بن محمد باقر هزار جریبی(-1245 ق)،خ.کربلا.
-الحمد للّه الذی شرفنا بدین الاسلام
ص:524
مذکور در السهام المارقۀ شیخ علی نوۀ صاحب معالم.
فارسی،در ابطال رؤیت پروردگار،از صدر الدین محمد بن زبردست خان.
-زبان قلم و قلم زبان را طاقت آن کجاست...
مصطفی بن مرتضی خویی(معاصر)،مذکور در تحفة الاخوان مؤلّف.
در باب کسانی که حضرت را در زمان پدرش یا در غیبت صغرا یا کبرا دیده اند،از هاشم بن سلیمان توبلی بحرانی(-1107 ق)،ط 1272 ق (با غایة المرام).
-الحمد للّه الذی لا یخلی الارض من حجته
حیدر بن اسماعیل صدر(-1356 ق).
فارسی،کلام،از ریاض حسن هندی،شاگرد مفتی عباس لکهنوی(-1306 ق).
به عناوین مختلف در همین موضوع آمده است.
اصل از حسن بن محبوب سراد،تبویب از ابو سلیمان داود بن کورة قمی،از مشایخ کلینی.
احمد بن محمد اشعری قمی،ابو سلیمان داود بن کورة آن را به ترتیب معانی فقه تبویب کرده است.
احمد بن ابی عبد اللّه،مذکور در کشف الظنون.
ظاهرا با البلدان از احمد بن محمد برقی یکی است.
ابو جعفر احمد بن محمد برقی(-274 یا 280 ق)، مذکور در کشف الظنون
شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (-460 ق)،ط.تهران،1364-1365 ق؛نجف 1376-1383 ق(برخی از اجزاء تفسیر است).
خ.آستان قدس،ش 12727(1084 ق)و چند نسخه دیگر.
-الحمد للّه اعترافا بتوحیده
علی بن محمد حسین شهرستانی(-1344 ق)،در
ص:525
2 مجلد،خ موجود.
صرف،از احمد بن علی مهابادی(یا ماهابادی)،مذکور در فهرست منتجب الدین.
شرح زبدة الاصول شیخ بهائی،از مرتضی بن محمد مؤمن کاشانی(سدۀ 11 ق).
-زبدة الاصول و خیر الکلام حمد اللّه الملک العلام
نظام الدین صهرشتی،شاگرد شیخ طوسی،مولف در قبس الاصباح به این کتاب ارجاع داده است.
ابو الحسن حسن علی بن عبد اللّه شوشتری اصفهانی(-1075 ق)،صاحب ریاض از وجود نسخه یاد کرده است.
ابو البقاء عبد اللّه بن حسین عکبری(-616 ق)، خ.آستان قدس،ش 1455(1114 ق)و 3 شمارۀ دیگر.
طاهر جزائری،ط.
حسین بن نصر اللّه حسینی عرب باغی(معاصر).
تبیان الاحوال-تبیان المقال
ابو محمد فضل بن شادان ازدی نیشابوری (-260 ق)،مذکور در فهرست شیخ و رجال نجاشی.
(فی تبیان انحراف صاحب الکشاف)
بهاء الدین علی بن عبد الکریم حسینی نیلی نجفی،استاد ابن فهد(-841 ق).
تبیان اهل الضلالة-تبیان اصل الضلالة:
اردو،ط.هند.
محمد حسن بن قنبر علی زنجانی(-ح 1340 ق)،در زهر الریاض از آن یاد شده.
فارسی،در بعض لغات قرآن و صحیفۀ کامله،از محمد علی بن نصیر چهاردهی(-1334 ق)،خ.
آستان قدس،ش 6110(خط مولف).
شرح و حاشیه بر مسالک الافهام شهید ثانی، مولف از معاصرین شهید بوده است.
ص:526
در مسألة تکلیف کفار به فروع،از مصطفی بن مرتضی خوئی(معاصر)،ط.
فارسی،شرح یکی از زیارات جامعه،از ملا باقر، مؤلّف در الخصائص الفاطمیة از آن یاد کرده است.
فارسی،تفسیر،از ابو تراب بن ابی القاسم برغانی قزوینی معروف به شهیدی(معاصر)،تألیف مجلد 15:1365 ق،خ.دیده شده:
-الحمد للّه الذی خلق السموات و الارض...
جمال الدین ابو القاسم عبد اللّه بن علی بن زهرۀ حسینی حلبی(زنده تا 597 ق).
سدید الدین محمود بن علی حمصی(سدۀ 6 ق).
رساله در حکم لباس مشکوک،از ابو محمد حسن صدر الدین موسوی کاظمی(-1354 ق)،خ.
دیده شده.
فارسی،نیز از صدر الدین حسن موسوی (-1354 ق).
حاشیه بر قوانین الاصول محقق قمی،از احمد بن محمد باقر موسوی بهبهانی(-1351 ق)،تالیف:
1292 ق،خ.کربلا.
-الحمد للّه الذی خضع له ما جری فی علمه...
جمال الدین ابو القاسم عبد اللّه بن علی بن زهرة (سدۀ 6 ق).
در احادیث وارده در همین موضوع،از محسن بن محمد آقا معروف به بالا مجتهد قره داغی تبریزی (-پس از 1351 ق)،ط.تهران،1346 ق.
-الحمد للّه البالغة حجته السابغة نعمته
تبیین مدارک السداد-توضیح مدارک
هندسه،از حسام الدین علی بن فضل اللّه سالار، خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 5412(672 ق).
رساله در فرایض و مواریث،از مفلح بن حسن صیمری،شاگرد ابن فهد حلی(-841 ق)، مرتب بر 3 باب و خاتمه،خ.نجف(ح 1045 ق).
-الحمد للّه الذی اسعدنا بدین الاسلام
ص:527
المتنبّی)
شریف مرتضی علم الهدی ابو القاسم علی بن حسین موسوی(-436 ق)،مذکور در فهرست کتب او.
التتریّة،الرسالة-التنزیه
ص:528
مولف اصل،محمد کامل لکهنوی(-1235 ق).
ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی،مذکور در فهرست ابن ندیم.
ص:529
ابو یعلی حمزة بن محمد جعفری معروف به ابو یعلی جعفری،شاگرد شیخ مفید و سید مرتضی،اصل از شریف مرتضی است.
ابو الحسن علی بن محمد عدوی شمشاطی(زنده در 377 ق)،اصل موصلی عبارت است از تاریخ ابو زکریا زید بن محمد موصلی که تا سال 321 ق را در بردارد و ابو الحسن شمشاطی از سال 322 ق تا روزگار خویش به آن اضافاتی به عمل آورده است.
تتمیم النزهة الاثنی عشریة-تتمیم الباب التاسع
فارسی،در باب توتون،از فیاض برادر محقق سبزواری.
الزّمان(علیه السلام))
اردو،از نسیم حسن بن اعجاز حسین امروهوی (معاصر)،ط.هند.
قاسم بن ابراهیم طباطبا معروف به رسی (-246 ق).
من قول الرسول(صلی الله علیه و آله))
ابو الحسین یحیی بن حسین بن قاسم رسی (-298 ق)،خ.موزۀ بریتانیا.
ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی.
در معجزات مشهورۀ پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از ابو القاسم علی بن احمد علوی کوفی(-352 ق).
نیز از ابو القاسم علی بن احمد علوی،نجاشی از آن نام برده.
الصلوات عن الاموات)
سید علی(-1231 ق)،صاحب ریاض.
محمد رضا بن علی نقی همدانی(-1318 ق).
احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو جعفر محمد بن حسن فروخ صفار(-290 ق)، مذکور در رجال نجاشی.
ص:530
شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه(-381 ق).
ابو محمد یونس بن عبد الرحمان یقطینی،از اصحاب امام کاظم و وکیل امام رضا علیهما السّلام.
ابو الحسن علی بن مهزیار اهوازی.
ابو جعفر محمد بن ارومۀ قمی،نجاشی این کتاب و ما قبل آن را روایت می کند.
ابو الحسن علی بن حسین مسعودی(-346 ق)،در مروج الذهب به آن ارجاع داده است.
در تاریخ و نوادر اخبار،از ابو علی احمد بن محمد مسکویه رازی(-421 ق)،ط.لندن 1871 م؛مصر،1332 ق(هریک از این چاپها بخشی از آن است)؛تهران.
فارسی،اخلاق و عرفان،ط.1312 ق(در آخر نصاب الصبیان).
-الحمد للّه الذی نور مصابیح القلوب بانوار حکمته
فارسی،از هندوشاه سنجر بن عبد اللّه حاجبی نخجوانی،ط.تهران،1313 و 1344 ش
فارسی،صنعت،از شهریار بن بهمن،در 20 باب،خ.موجود.
-الحمد للّه ربّ العالمین...
التجارة،کتاب-المتاجر،کتاب
عبد اللّه بن شهاب الدین حسین شهابادی یزدی (981 ق)،در آغاز الدرة السنیّة فی شرح رسالة الالفیّة از آن یاد کرده است.
ابو النضر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی، نجاشی از آن یاد کرده است.
محمد علی بن محمد باقر بهبهانی کرمانشاهی (-1216 ق).
محمد علی بن ابیطالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق)،مذکور در نجوم السماء.
فارسی منظوم،از تجلّی سبزواری،مذکور در
ص:531
ادبیات معاصر.
در فقه و اصول،از محمد علی بن عبد الحسین معزّی دزفولی(-پس از 1361 ق)،خ.
آستان قدس،ش 11842-1150(خط مولف).
فارسی،طب،از حکیم محمد اصغر بن میر مقیم.
ابو المحاسن عبد الواحد رویانی،در معجم البلدان،ذیل«رویان»از او و تصانیفش یاد کرده است.
عبد الرزاق بیک بن نجفقلی خان دنبلی (-1243 ق)،خ.مجلس.
اصول فقه،از عبد الوهاب شریف بن محمد علی قزوینی،شاگرد صاحب ریاض و صاحب مفتاح الکرامة،خ.دیده شده.
نظام الدین مرتضی بن شیخ الاسلام حسن عاملی (-1336 ق)،تالیف:1310 ق،تقریرات استادش فاضل شرابیانی است،خ.مرعشی.
-الحمد للّه الذی وفقنا لتحصیل المسائل الفقهیة
مصطفی بن حسین کاشانی نجفی(-1336 ق)، خ.دیده شده.
ص:532
طوسی(-672 ق).
-الحمد للّه الذی فتح علینا ابواب رحمته...
در منطق و حکمت،از علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلی(-726 ق).
حسین بن علی بروجردی(-1380 ق).
نیز از سید حسین بن علی بروجردی(-1380 ق).
-الحمد للّه الذی اظهر بتألیف المتلائمات
مهدی نراقی،زیر عنوان التجرید ذکر شد.
ص:533
-نحمد اللّه حمد الشاکرین...
فارسی،عرفان،محمد علی بن ابی طالب زاهدی گیلانی معروف به شیخ علی حزین (-1181 ق)،خ.نجف،مکتّبة الخوانساری.
کمال الدین عبد الرحمان بن محمد عتایقی حلّی (-پس از 787 ق)،اختصار رسالۀ فخریه است، خ.نجف.
اصول،از ابو الحسن بن محمد نقوی لکهنوی (-1355 ق).
حسین بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1273 ق)، تالیف:1228 ق(در 18 سالگی).
-الحمد للّه حق حمده کما یستحقه
محمد رفیع بن عبد المحمد کزازی نجفی(-پس از 1300 ق).
التجزی فی الاجتهاد(از میرزا صالح عرب)-الاجتهاد و التقلید
عبد الصمد همدانی حائری(-1216 ق)،مرتب بر 2 مقام،خ.سامراء.
-الحمد للّه المنزه عن وصمة التجزّی و الترکیب
فارسی،تاریخ،از عبد اللّه بن فضل اللّه یزدی معروف به وصاف الحضرة(-730 ق)،تالیف:
711 ق به نام وزیر عطاملک جوینی،ط.
بمبئی،1269 ق؛تبریز،1291 ق و چند چاپ دیگر،در 5 مجلد،خ.آستان قدس ش 4190-4196 و چند نسخۀ دیگر.
-حمد و ستایشی که انوار اخلاصش
منظومه در کلام،از محمد تقی بن امیر مؤمن حسینی قزوینی(-1270 ق)،خ.کاظمین.
اردو،در احوال مفتی عباس لکهنوی،از هادی عزیز(-1354 ق)،ط.لکهنو،1354 ق.
حسین کاظمزادۀ ایرانشهر،ط.برلن،1303 ش.
فارسی،از سلطان حسین بن صالح علیشاه تابندۀ گنابادی،ط.تهران،1316 و 1319 ش.
ص:534
فارسی،ترجمۀ رسالۀ ابن هود مغربی،مترجم:
صائن الدین ترکۀ اصفهانی،خ.مشکات.
در احوال بیش از 50 شاعر مداح پیامبر(صلی الله علیه و آله)و اهل بیت علیهم السّلام از محمود سلطان طالب دهلوی،ط.دهلی،1355 ق.
سلطان محمد اصفهانی،در حل همین مسأله به طریقۀ حروفیه،خ.مشکات.
اردو،از نور الدین زیدی،ط.هند.
احمد بن محمد بن دؤل قمی(-350 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
ابو محمد اسماعیل بن محمد مخزومی(سدۀ 3 ق).
ابو سهل صدقة بن بندار قمی(-301 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
علی بن مهزیار اهوازی وکیل ائمّه علیهم السّلام.
ابو جعفر محمد بن اورمۀ قمی،نجاشی آن را به 4 واسطه از مولف،روایت می کند.
ابو المثنی محمد بن حسن کوفی،نجاشی به 2 واسطه آن را از مولف روایت می کند.
ابو جعفر محمد بن عیسی بن یقطین(سدۀ 3 ق).
محمد بن عبد اللّه کاتبی ترشیزی(-838 ق)،ط 1318 ق.
محسن بن محمد علی تبریزی،ط 1342 ق.
ابو عبد اللّه مقداد بن عبد اللّه سیوری(-826 ق)، شرح تجرید البلاغۀ شیخ میثم است.
قاری عبد الصمد بن کمال معروف به حافظ کاشانی،خ.دیده شده.
-حمد بی حد سزاوار متکلمی است که...
ص:535
علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی (-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال مؤلّف.
اسد اللّه بن محمد باقر حسینی،خ.دیده شده.
محمد نصیر شریف بن محمد مقیم عطار،که به نام استادش محمد طاهر شیرازی قمی (-1098 ق)تالیف کرده،خ.نجف.
فارسی،از جلال الدین محمد بن عبد الجلیل صافی،در آن از الدرّ الفرید طاهر اصفهانی نقل شده است،خ.نجف(کتابت:قبل از 1080 ق).
محمد بن محمود سمرقندی،خ.موجود(کتابت:
1093 ق).
محمد ابراهیم بن محمد علی طبسی.
الحمد للّه الذی هدانا سبیل الرشاد
فارسی،از ابو الحسن خاجوئی اصفهانی(چنانکه بر ظهر نسخه نوشته اند)،خ.موجود(کتابت:
ح 1228 ق).
احمد بن زین الدین احسائی(-1241 ق)، تالیف:1199 ق،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی نزل الفرقان علی عبده...
مهذب الدین احمد بن عبد الرضا(معاصر شیخ حر).
اردو،از اعجاز حسین بن جعفر حسن بدایونی هندی(-1350 ق)،ط.
فارسی،با عناوین تنبیه،تکمله و امثال آن،خ دیده شده(ح 1068 ق).
فارسی،از مؤلفی شیعی در 6 فصل،خ.موجود (ح 1068 ق)،با رسالۀ سابق در یک مجموعه.
-الحمد للّه الذی خلق الانسان علمه البیان
فارسی،در 8 فصل،خ.موجود،با رسالۀ سابق در یک مجلد،
ص:536
فارسی،خ.موجود،همراه با رسائل سابق الذکر.
فارسی،مولف از نظم اللئالی فندرسکی(نظم:
1061 ق)نقل کرده،خ.سامراء.
فارسی،نسخه به خط خوشنویس معروف زین العابدین محلاتی در 1305 ق کتابت و طبع شده.
مرتب بر 5 مقاله،اول آن در ادغام و اظهار و آخر در مخارج حروف.
-الحمد للّه الّذی انزل القرآن نورا لعبادة المستهدین...
فارسی،در 8 باب،خ.دیده شده(1060 ق).
سید جعفر سبزواری(معاصر آقا محمد خان قاجار)،در فردوس التواریخ از وجود نسخه یاد شده است.
فارسی،از جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرآبادی(-1263 ق)،در یک مقدمه و 4 فصل، خ.کربلا.
-الحمد للّه علی نواله...
جواد بن محمد حسینی قشاقشی(-1226 ق)،در 12 فصل،ط.
-الحمد للّه رب العالمین...
حسن بن دلدار علی لکهنوی(-1260 ق)،مذکور در کشف الحجب.
-الحمد للّه الذی لم یتخذ صاحبة
فارسی،از حسن بن محمد علی یزدی(سدۀ 13 ق).
-الحمد للّه الرؤف المنّان
محمد حسن بن علی قائنی،مذکور در بغیة الطالب بیرجندی.
حسین بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1273 ق)، مذکور در ورثة الانبیاء نوادۀ او.
حسین بن محمد علی قاری بهشتی(معاصر شاه اسماعیل صفوی)و شاگرد سید شریف جرجانی.
ص:537
فارسی،از رضا قلی قاری،مرتب بر مقدمه،12 فصل و خاتمه،خ.موجود.
رضا بن محمد قاسم حسینی قزوینی(معاصر علامه مجلسی).
فارسی،از محمد زمان بن محمد طاهر تبریزی، ط 1319 ق.
-الحمد للّه الذی جعلنا مطیعین لاحکام القرآن
فارسی،نیز از محمد زمان تبریزی،خ.دیده شده.
-الحمد للّه الذی وفقنا لقرائة الکلام المجید
فارسی،از زین العابدین بن ابی القاسم طباطبایی (-ح 1303 ق)،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمه،خ.سامراء.
فارسی،از محمد طاهر حافظ اصفهانی،خ.دیده شده.
-الحمد للّه ربّ العالمین...
مفتی محمد عباس لکهنوی(-1306 ق)،مذکور در التجلیات.
فارسی،از عبد الجلیل قاری حسینی،که به نام خواجه یمین الدوله امین الدین محمود در 12 باب تألیف کرده،خ.شهید مطهری؛سامراء.
-الحمد للّه الذی انزل القرآن علی سبعة احرف...
عبد الحسین بن نعمت طریحی نجفی (-1295 ق).
فارسی،از عبد الحق جندی معروف به آقا میرقاری،تالیف:1004 ق،مرتب بر مقدمه و 12 باب،خ.نجف.
-شکر و سپاس و حمد بیقیاس قادری را سزاست
عبد النبی بن ابی تراب(-1354 ق)،خ.
مرعشی.
-الحمد للّه الذی نزل الفرقان...
محمد علی بن ابی طالب معروف به شیخ علی حزین(-1181 ق)،مذکور در نجوم السماء.
علی بن دلدار علی نقوی لکهنوی(-1259 ق)، مذکور در نجوم السماء.
ص:538
سیف الدین علی شریفی ترشیزی،خ.موجود (1001 ق).
سه عنوان مستقل،مختصر،متوسط،و مفصل،از محمد علی موسی اسدی نجفی(سدۀ 13 ق).
فارسی،از علی اکبر بن شیر محمد دبیر همدانی (-1325 ق)،خ.موجود بوده.
علی اکبر بن محمد،که برای محمد حسین خان مروی فخر الدولۀ قاجار(-1234 ق)تألیف کرده است،خ.موجود.
عماد الدین علی بن محمود معروف عماد الدین علی شریف قاری استرآبادی(اواخر سدۀ 10 و اوائل سدۀ 11 ق)،مرتب بر مقدمه و 12 فصل، خ.موجود.
-الحمد للّه ربّ العالمین...
فارسی،از محمد قاسم بن حسن تبریزی،مرتب بر مقدمه و 4 مقصد که به نام فتحعلیشاه قاجار و عباس میرزا مصدر ساخته است.
-قراءت حمدی که زینت افزای دیباچه
کلبعلی بن نوروز علی تبریزی،نسخه ای از آن در 1274 ق،در نزد محمد جعفر خشتی موجود بوده است.
محمد محسن بن سمیع قاری کرمانشاهی،مرتب بر مقدمه و 8 فصل،خ.شهید مطهری.
-الحمد للّه رب العالمین...
محمد بن سلیمان تنکابنی(-1302 ق)،مذکور در قصص مؤلّف.
حسن بن محمد باقر قره باغی،شاگرد علامه انصاری،خ.مرعشی.
محمد بن شمس الدین قاری کاظمی،2 رساله است که به نام شاه سلیمان در 10 صفحه،و به نام شاه سلطان حسین،در مقدمه،9 باب و خاتمه تألیف کرده است.
فارسی،از محمد بن علی حسینی جرجانی، مرتب بر مقدمه،6 باب و خاتمه،ط 1286 و 1316 ق(با قرآن مجید).
-الحمد للّه الذی هدانا للایمان
ص:539
محمد بن محمد مهدی حسینی قزوینی (-1335 ق)،خ.موجود.
شرف الدین یحیی بحرانی،نائب محقق کرکی در یزد.
یعقوب بن ابراهیم بختیاری(-ح 1150 ق)، شاگرد محدث جزائری.
فارسی،از محمد باقر بن ابراهیم خراسانی،آن را از تقویم اللسان به خواهش عباسقلی خان سرهنگ در 1200 ق انتخاب کرده است.
فارسی،مرتب بر فصول،خ.دیده شده(ح 1261 ق).
-الحمد للّه رب العالمین...
اردو،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی (-1304 ق)،ط.هند.
تحبیر الاحکام-تخییر الاحکام
عبد اللّه بن محمد سبیتی عاملی کفراوی،رد فجر الاسلام احمد امین مصری،تألیف:
1349 ق،ط.صیدا 1351 ق.
شرح فرمان علی(علیه السلام)به مالک اشتر،از توفیق فکیکی(1321 ق-)،ط 1374 ق.
احمد سلطان متخلص به خاور هندی.
در تعریف و شرح بقاع متبرکۀ مکّۀ معظّمه،از باقر بن غلامعلی شوشتری(-1327 ق)،خ.دیده شده(خط مولف).
فارسی،از علامه مجلسی،خ.موجود.
فارسی،از علامه مجلسی،خ.موجود.
تحدید الکر-الکر
تحدید المسافة-حدّ القصر
ابو المعالی کلباسی،ط.
محمد باقر بن محمد مؤمن خراسانی معروف به محقق سبزواری(-1090 ق).
ص:540
-الحمد للّه سالت ایدک اللّه ان ابین لک حقیقة لفظی الیوم و النّهار
المساکن)
ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی(-440 ق).
شفیعای گیلانی،ظاهرا محمد شفیع بن محمد رفیع گیلانی(سدۀ 11 ق)،خ.دیده شده.
احمد بن محمد بن دؤل قمّی(-350 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
در احوال معاویه،از علی بن ابی القاسم رضوی کشمیری(1288 ق-)،ط.هند،1316 ق.
شرح دیوان منسوب به علی(علیه السلام)،از محمد مهدی بن محمد جعفر تنکابنی،مذکور در آخر خلاصة الاخبار او که در 1250 ق تألیف شده.
شرح رسالۀ الفرائض خواجه نصیر الدین محمد طوسی،از ابو الحسن بن احمد شریف قاینی،استاد سید حسین بن حیدر کرکی،که به نام شاه طهماسب(-984 ق)تألیف کرده،خ.
موجود.
-اهم الفرائض و اوجب واجب و الزم.
حمد اللّه وارث میراث السموات و الارض
التحریر(فی الفقه)-المحرّر
معین الدین ابو الحسن سالم بن بدران مصری مازنی(-پیش از 661 ق).
عبد اللّه بن صالح سماهیجی(-1135 ق).
ص:541
اقلیدس
ترجمۀ حجّاج بن مطر کوفی و ترجمۀ دیگر از اسحق بن حنین عبادی(-298 ق)،اصلاح ثابت بن قرّۀ حرانی،تحریر خواجه نصیر الدّین محمد بن محمد طوسی(-672 ق)،تألیف:646 ق،ط.
تهران،1298 ق؛لیدن،1657 م؛لکهنو، 1216 ق؛استانبول،1216 ق،خ.آستان قدس، ش 12079(701 ق)و چند نسخۀ دیگر.
-الحمد للّه منه الابتداء و الیه الانتهاء
اقلیدس،تحریر خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،ط.ایتالیا،1594 ق،خ.خدیویه.
-و بعد فان العلوم الریاضیه التی هی واسطة عقد الحکمة
تحریر اصول الهندسة-توضیح اقلیدس
تحریر اصول الهندسة-تهذیب الاصول
فارسی،از اقلیدس،از آغاز تا مقالۀ چهارم، منسوب به فاضل نراقی.
تحریر اقلیدس-تحریر اصول الهندسة
اصل از اوطولوقس،اصلاح یعقوب بن اسحاق کندی(-260 ق)،تحریر خواجه نصیر الدین محمد بن محمد طوسی(-672 ق)،ط.تهران، 1304 ق(ضمن مجموعۀ الاکرات و...)
اصل از اوطولوقس،تحریر از محیی الدّین یحیی بن محمد بن ابی الشکر مغربی(معاصر خواجه طوسی)،خ.آستان قدس.
ترجمۀ به عربی از قسطا بن لوقابعلبکی(-پس از 260 ق)،اصلاح از ثابت بن قرّۀ حرانی (-288 ق)،تحریر خواجه نصیر الدین محمد بن محمد طوسی(-672 ق).
ابن ابی الشکر،خ.آستان قدس.
تقی الدین محمد بن معروف راصد(-993 ق)، گویا مقصود از تقی الدین محمد فارسی بوده است.
خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی(-672 ق)،خ.آستان قدس،ش 5256 (1057 ق)و 2 نسخۀ دیگر.
-اقول بعد حمد اللّه و الثناء علیه بما یلیق...
تحریر تحریر خواجه نصیر الدین محمد طوسی (-672 ق)از اصول الهندسۀ اقلیدس،از ابو القاسم موسوی خوانساری نجفی(1313 ق-)،خ.دیده
ص:542
شده(خط محرر).
اصل از ارسطرخسی،تحریر از خواجه نصیر الدین محمد طوسی،17 شکل است،خ.خدیویه.
تحریر الذریعة-النکت البدیعة
محمد حسین بن بنده حسین لکهنوی (-1325 ق)،مذکور در کشف النّقاب سید علی نقی.
ابی عمر و الکشی)
ابو منصور حسن بن زین الدین عاملی(-1011 ق)، فرزند شهید ثانی،خ.آستان قدس،ش 3603 (1011 ق)و ش 3625(1108 ق).
(بعد الخطبه)هذا تحریر کتاب الاختیار من کتاب ابی عمر و الکشی فی الرجال
اصل از اوطولوقس،اصلاح ثابت بن قره (-288 ق)،تحریر خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،مرتب بر 2 مقاله(36 شکل)،خ.
نجف؛خدیویه.
اصل از اقلیدس صوری،تحریر از خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،در بعضی نسخ 23 و در برخی 25 شکل،خ.خدیویه.
تحریر العقاید-تجرید الکلام
هادی بن مهدی نجم آبادی سنگلجی (-1321 ق)،ط.تهران.
ابو الحسن علی بن زید بیهقی،مذکور در معجم الادباء.
ص:543
محمد بن محمد طوسی(-672 ق)،ط.اروپا.
ص:544
تالیف بنی موسی بن شاکر،تعریب از ثابت بن قرۀ حرانی(-288 ق)،تحریر از خواجه نصیر الدین طوسی(-672 ق)،خ.آستان قدس، ضمیمۀ ش 5598.
اصل از اقلیدس صوری،تعریب اسحاق بن حنین (-298 ق)،تحریر خواجه نصیر الدین طوسی (-672 ق)،در 95 شکل،خ.آستان قدس،ش 5257(1057 ق)و ش 5402)1096 ق).
اصل از ارشمیدس،تعریب از ثابت بن قره، تحریر از خواجه نصیر الدین طوسی،در 36 شکل و بعضی نسخ 34 شکل،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 5465(898 ق)و ش 5449(1286 ش).
اصل از اقلیدس صوری،تحریر از محقق طوسی، مشتمل بر 64 شکل،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 5450(1183 ق)و 3 نسخۀ دیگر.
مولف اصل آن محمد بن حسن حرّ عاملی (-1104 ق)،شرحی است بر تفصیل وسائل الشیعة،خ.آستان قدس،ش 10107(1098 ق، خط مؤلف)و 2 نسخۀ دیگر.
در علم کلام،از ابو علی محمد بن احمد بن جنید اسکافی(-381 ق).
تحریر الهندسیّات-تحریر...(از خواجۀ طوسی تحت عناوین مختلف ذکر شد).
فقه،از محمد بن هاشم هندی نجفی (-1323 ق)،از تقریرات بحث استادش محسن بن محمد خنفر نجفی(-1270 ق)است.
اردو،از راحت حسین بن ظاهر حسین گوپال پوری(1297 ق-).
اردو،از علی نقی بن ابی الحسن نقوی لکهنوی (1323 ق-)،ط.
ابو جعفر محمد بن حسن صیرفی کوفی،مذکور در فهرست شیخ.نیز-التبدیل و التحریف و التنزیل و التحریف.
سلیمان درازی ماحوزی(-1121 ق)،مذکور در اجازۀ شاگردش سماهیجی و در لؤلؤۀ بحرانی.
رفیع الدین محمد بن حیدر طباطبایی نائینی،از
ص:545
مشایخ علامه مجلسی.
امام الحرمین میرزا محمد همدانی(-پس از 1303 ق)،مذکور در اجازه اش برای عنایت علی.
فارسی،از محمد رضا زنجانی،ط.تهران، 1333 ش.
ص:546
در ردّ اشاعره،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی(-1206 ق).
حکیم ابو الحسن بهمنیار بن مرزبان آذربایجانی (-458 ق)،شاگرد ابن سینا،کتاب در منطق، ریاضی،طبیعی و الهی است،خ.مجلس.به فارسی هم ترجمه شده.
-الحمد للّه حمدا یستحقه بعلو شانه
رضی الدین ابو القاسم علی بن موسی بن طاوس حلی(-664 ق)،مذکور در المجتنی مولّف.
کفعمی آن را از مآخذ البلد الامین می شمارد.
تفسیر،از محمد ابراهیم بن امیر معصوم تبریزی قزوینی(-1149 ق)،خ.موجود.
محمد علی مبارکی واعظ اصفهانی(معاصر).
به احتمال تألیف ظهیر الدین ابو اسحاق ابراهیم بن علی بن عبد العالی میسی(سدۀ 10 ق)،که برای فرزندش عبد الکریم تألیف کرده.خ.
موجود.اصل واجب الاعتقاد تألیف علامه حلّی است،
-الحمد للّه الذی انار قلوب العارفین بمصابیح الادله.
حکمت،از ابو نصر محمد بن احمد بن طرخان فارابی(-339 ق)،ط.حیدرآباد دکن، 1345 ق.
ابو محمد صدر الدین حسن موسوی کاظمی (-1354 ق).
-الحمد للّه علی تشریف عباده بالتکلیف بمعرفته شریعته...
در استنباط احکام نجوم،از احمد بن محمد بن عبد الجلیل سجزی.خ.روضاتی(اصفهان).
علامۀ حلّی جمال الدین حسن بن یوسف بن علی بن مطهر(-726 ق)،مذکور در المسائل المهنّائیة.
فقه،از تقی الدین حسن بن علی بن داود حلّی (سدۀ 7 ق)،خ.روضاتی(اصفهان).
اصول دین،از فخر المحققین محمد بن علامه حلی
ص:547
(-771 ق)،که برای شاگردش ناصر الدین حمزة بن حمزۀ علوی تألیف کرده است،خ.
موجود.
-الحمد للّه الواجب الوجود لذاته الدال علی قدرته
مرتب بر 3 قطب در تصور عزلت و آداب و فوائد آن،از ابو العباس احمد بن محمد بن فهد حلی (-841 ق)،ط.تهران،1314-1316 ق،نیز تهران،1314 ق(درهامش مکارم الاخلاق).
-الحمد للّه الذی تجلّی لعباده فشغلهم من الشهوات
رضی الدین علی بن موسی بن طاوس حلی (-664 ق)،مجلسی در اوائل بحار آن را از مصادر خویش شمرده است.
ابو عبد اللّه محمد بن وهبان دبیلی،از مشایخ تلعکبری(-385 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
محمد علی بن مهدی آل عبد الغفار معروف به کشمیری(-1345 ق)،تالیف:1321 ق.
-الحمد للّه علی ما الهم من معرفته...
اصول فقه،از عبد النّبی بن محمد علی وفسی عراقی(1307 ق-)،در تألیفاتش از آن یاد کرده.
ص:548
ارجوزه در اصول دین،از حسن بن محمد دمستانی بحرانی،خ.موجود.
-حمدا لواجب الوجود اللاحد
القادر العدل الحکیم الصمد
جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر حلّی (-726 ق)،شیخ بهائی در تألیفاتش به آن ارجاع داده است.
فارسی،در احوال شیخ صدوق و کلینی و نواب اربعه،از محمد حسین تهرانی معروف به بروجردی معاصر محمد شاه قاجار(-1264 ق) که به دستور او تألیف کرده است.
عبد المحسن بن محمد بن مبارک لویمی بلادی احسائی(سدۀ 13 و 14 ق)،خ.موجود.
در احوال ابو الفضیل محمد کاظم موسوی یمانی هندی مولف النفحة العنبریة،از سید شهاب الدین بن محمود تبریزی،تالیف:1353 ق.
ص:549
-سبحانک اللهم یا قدوس و یا طبیب النفوس
ارجوزة در مبدأ و معاد،از مهدی بن علی موسوی غریفی(-1343 ق)،ط.نجف،1344 ق.
فارسی،جغرافیا،از مهدیقلی خان هدایت،ط.
تهران،1317 ش.
فارسی،در حکمت و اخلاق،از فتح اللّه بن احمد شهرستانی سبزواری،خ.مجلس.
-سپاس و ستایش خدایی را که به قدرت کامله
اجازۀ ابو الهدی بن ابی المعالی کلباسی (-1356 ق)،به شاگردش سید شهاب الدین بن محمود تبریزی،در 1350 ق.
-الحمد للّه الذی له فی کل صنف من غرائب فطرته...
فارسی،رسالۀ فتوائیه،از محمد باقر بن نقی موسوی رشتی معروف به«حجة الاسلام اصفهانی»(-1260 ق)،خ.خوانساری،نجف.
فارسی،در صلاة،از حجة الاسلام محمد باقر اصفهانی(-1260 ق)،مرتب بر مقدمه و 3 باب، خ.آستان قدس،ش 2710(1253 ق)و چند نسخۀ دیگر.
-الحمد للّه الذی توحد بالملک فلاندله
فارسی،فقه،از محمد جعفر بن محمد علی بن وحید بهبهانی کرمانشاهی(-1254 ق)،که به نام محمد علی میرزا بن فتحعلیشاه قاجار در 1227 ق تألیف کرده،خ آستان قدس،ش 9441 و ش 6997(1233 ق).
-الحمد للّه الذی توحد بالعز و البقاء و تفرد بالعظمة و الکبریاء...
فارسی،اصول دین،از عماد الدین حسن بن علی طبرسی آملی(-پس از 698 ق)،مرتب بر مقدمه و 6 فصل،خ.آستان قدس،ش 9723.
-حمد بی حد و ثنای بی عد مر واجب الوجودی را که خالق کون و مکان...
ادبیات و شعر،از حسین بن ابی الحسن معروف به خلیفۀ دزفولی(-1347 ق)،خ.موجود.
حسین بن مساعد حائری(-پس از 913 ق)، تالیف:893 ق،خ.آستان قدس،ش 2159 (1091 ق).
ص:550
-الحمد للّه الذی(خلق)من عباده ائمّة یرجع الناس الیهم.
کلام،از عبد اللّه بن فرج قطیفی(-1160 ق)، مرتب بر مقدمه و 4 فصل،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی حکم بوجود ما یرید
فرج بن حسن قطیفی(1321 ق-).
فارسی،عقاید و اخلاق،از محمد بن مرتضی محسن فیض کاشانی(-1091 ق)،در 3 باب، خ.خوانساری،نجف.
فارسی،تجوید،از مصطفی بن ابراهیم قاری تبریزی(-ح 1080 ق)،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 1363(1239 ق).
-شکر و سپاس و ستایش بی قیاس
محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری شیرازی (اواخر سدۀ 11 و اوائل 12 ق).
فارسی،در سوانح پدر مولف،از محمد مهدی بن علی بهیکپوری(-ح 1346 ق)،ط.هند.
فارسی،ترجمۀ خلاصة الاذکار فیض کاشانی، از محمد رضی حسینی سلامی،ترجمه:
1129 ق،تألیف اصل:1033 ق،خ.مشکات تهران.
-الحمد للّه و کفی و سلام علی عباده الذین اصطفی و بعد این رساله ایست در ترجمه
فارسی،کلام و اخلاق،مرتب بر 5 باب.
اردو،ترجمۀ نصف اول تنزیه الانبیاء تالیف شریف مرتضی،مترجم شریف حسین هندی، ط.هند.
حسن بن آقا میر موسوی قزوینی(1296 ق-).
حیدر قلی خان بن نور محمد خان معروف به سردار کابلی(-1331 ش)،ط.تهران، 1319 ش.
فارسی،دستور طباخی و شیرینی سازی،ط.
تهران،1280 و 1308 ق.
فارسی،احکام نجوم،از حسن بن جعفر جزائری
ص:551
شوشتری(-1323 ق)،مرتب بر مقدمه،2 مقاله و خاتمه،خ.دیده شده.
-الحمد للّه الذی رفع السماء بلا عمد...
جمال الدین عطاء اللّه بن فضل اللّه حسینی دشتکی شیرازی هروی معروف به سید جمال الدین محدث.
شرح قصیدۀ عینیّۀ حمیری،از علی بن عبد العظیم واعظ خیابانی(1282 ق-)،خ.موجود.
مؤمن علی خان حکیم الممالک،شیخ حسین قطیفی در کنز الدرر و مجمع الغرر از آن نقل کرده است.
کشکول گونه ای است از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری،مذکور در نجوم السماء.
ابو بکر بن علی مصلح یمانی(سدۀ 13 ق).
فرهنگ فارسی،از حافظ سلطان علی اوبه هروی،ط.مشهد،1365 ش.
اخبار،از شیخ حسین قطیفی(معاصر)،مرتب بر 4 فصل و خاتمه.
علوم قرآنی،از حیدر قلی خان سردار کابلی، در عدد آیات و بیان سور از مکی و مدنی و عدد لفظ جلاله و جز آن.
الشباب)
ادبیات،از محمد علی آل عز الدین عاملی (-1303 ق)،ط.صیدا.
محمد علی بن علی رضا شوشتری متخلص به حزین(-1339 ق)،که در آن احوال خود،پدر و جدش را بیان کرده است.
عیسی بن حسین علی کبۀ بغدادی،تکمله ای است بر تحفة الطلاب او که بیشتر در اخلاق است،مرتب بر مقدمه،70 باب و خاتمه،خ.
دیده شد.
در آداب طعام و شراب،از سید محسن بن عبد الکریم امین عاملی،تالیف:1323 ق،ط.
مصر،1323 ق.
-الحمد للّه الذی اطعمنا و اسقانا...
ص:552
اردو،از محسن علی سبزواری لاهوری،ط.
هند.
فارسی،از عیسی بن شکر اللّه لواسانی (-1364 ق)،خ.موجود.
فارسی،از شیخ عباس قمّی(-1359 ق)،ط.
تهران،1369 ق.
فارسی،مثنوی،از نور الدین عبد الرحمان بن احمد جامی(-898 ق)،نخستین مثنوی هفت اورنگ،ط.مکرّر.
اردو،فقه،در عبادات و اعمال و ادعیه،از احمد بن اسد انتظام الدوله،ط.هند،1321 ق.
منتخب ادعیۀ رمضان،از احمد تفرشی (معاصر)،ط.تهران.
الصادقیة و الدعوات الجعفریة)-الصحیفة
الصادقیة
ادعیه،از احمد بن صالح بن طعان ستری بحرانی (-1315 ق)،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی یجیب المضطر اذا دعاه
فارسی،در فضائل علم و علماء،از محمد قاسم بن محمد رضا هزار جریبی،شاگرد علامه مجلسی،تألیف:1112 ق،خ.خوانساری، نجف.
-الحمد للّه الذی جعل العلم بشرایع الملّة الاحمدیه
در اعمال شب جمعه،از نور الدین بن ابی طالب حسینی شیرازی(معاصر)،ط.تهران.
دوست محمد کابلی.
در تواریخ مشاهیر انبیاء،خلفاء و ائمّه و غزوات امیر المؤمنین(علیه السلام)،از احمد بن محمد علی کرمانشاهی(-1235 ق).
فارسی،مواعظ،از حسین بن عبد الکریم موسوی، خ.نجف.
حسین بن نصر اللّه ارومی(معاصر).
ص:553
محمد سعید مرندی،در ریاض از آن نقل شده است.
عرفان،از کمال الدین عبد الرزاق بن جلال الدین کاشانی(-730 یا 735 ق)،مرتب بر مقدمه،10 باب و خاتمه،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی زین نفوس الفتیان بزینة الفضائل
در فقه صلاة،شرح حدیث مروی از رجاء بن ضحاک،از فتح اللّه بن علوان کعبی(-ح 1130 ق)،خ.دیده شده.
فضل اللّه،به همین نام از آن نقل شده است.
در احوال آقا خان محلاتی،از جمال الدین محمد بن حسین یزدی حائری(-ح 1313 ق).
در اثبات ولایت،از مصطفی بن مرتضی خوئی،ط 1350 ق.
-الحمد للّه و کفی و سلام علی عباده
محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری شیرازی (سدۀ 11 و اوایل 12 ق)،مذکور در نجوم السماء.
هاشم بن سلیمان بحرانی(-1107 ق)،مذکور در ریاض.
فارسی،در اثبات حقیت اثنا عشریه،خ.
خوانساری،نجف.
-حمد و ثنای نامحدود...
سید هاشم بحرانی از آن نقل کرده است.
شرح عوامل مائة،خ.جامع مرجان،بغداد.
اخبار،در تفسیر آیات در شأن ائمّه علیهم السّلام، خ.آستان قدس،ش 11766.
-الحمد للّه المتفضل الوهاب المبین من عباده اولی الالباب
این کتاب در یکی از نسخه ها به طریحی انتساب یافته.
فارسی،اصول دین و عقاید،ترجمه،شرح و اضافاتی است بر عقاید صدوق،در 5 فصل.
ص:554
-الحمد للّه رب العالمین بجمیع محامده علی جمیع نعمه...
منتخب از رسائل اخوان الصفا،ط.بمبئی.
ص:555
-الحمد للّه المحسن المتفضل الکریم(جلد اول).
-الحمد للّه الذی لاندله(جلد دوم).
در صلاة،از نعمت اللّه بن عبد اللّه موسوی جزائری (-1112 ق)،مذکور در کشف الحجب.
قطب الدین محمد بن محمد رازی بویهی معروف به قطب تحتانی(-766 ق)،خ.خدیویه.
-الحمد للّه الذی علم القرآن خلق الانسان و علمه البیان
اردو،در مناظرات،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی(-1304 ق).
عبد الحسین شرف الدین موسوی عاملی (معاصر).
فارسی،سؤال و جواب،از عبد العظیم بن علی رضا حسینی لنجانی اصفهانی(معاصر حجة الاسلام شفتی)،از کتاب الضیاء الامع فی شرح مختصر الشرایع استخراج کرده است که آنهم از اوست.
گجراتی،در نصایح،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-)،ط.هند.
اردو،اصول دین،ط.هند.
اردو،از نواب احمد حسین خان مذاق هندی، مذکور در تاریخ احمدی مؤلّف.
محمد هدایت حسین بن ولایت حسین هندی (معاصر).
ارجوزه در معانی و بیان،از هادی بن حسین صائغ بحرانی(1302 ق-).
فارسی،در لغت و الفاظ مستعربه،به قلم محمود بن عبد اللّه که در 1006 ق کتابت شده، خ.موجود.
فارسی،از محمد علی گلستانۀ موسوی اصفهانی (معاصر)،ط.بمبئی،1341 و 1364 ق.
فارسی،از رفیع الدین طباطبایی معروف به
ص:556
نظام العلما(-1326 ق)،مرتب بر 3 قسم(آیات، امثال منظوم و امثال منثور)،ط.استانبول، 1311 ق.
در تاریخ وزراء تا سال 393 ق،از ابو الحسن هلال بن ابراهیم صابی،ط.بیروت،1904 م و 1367 ق.
ابو الحسن بن محمد کاظم،مذکور در ینابیع الحکمۀ مؤلّف.
فارسی،در تجوید قرآن،از محمد بن مهدی (-1264 ق)،در 8 باب،ط.تبریز،1255 ق.
-الحمد للّه الذی انطق السنتنا بتلاوة القرآن...و بعد ذرۀ بی مقدار...
فارسی،فقه در طهارت و نماز و روزه،از علی بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی تهرانی (-1315 ق)،مذکور در غایة الآمال.
جمال الدین محمد بن حسین واعظ یزدی (-ح 1313 ق)،مذکور در آخر اخبار الاوائل مؤلف.
محمد بن علی زنجانی(-1210 ق)،منظومه نیز از اوست،خ.موجود.
فارسی،در اثبات امامت از آیات و احادیث مروی از طرق اهل سنت،از هدایت اللّه بن محمد صادق برغانی قزوینی معروف به حاج مجتهد(-1360 ق)،خ.موجود.
اردو،از سید مرتضی،ط؛به احتمال با تحفة الاتقیاء یکی است.
فارسی،اخلاق،از نظر علی بن اسماعیل شریف کرمانی(-1348 ق)،مذکور در آخر انیس النفس مؤلّف.
ترجمۀ اصول کافی،از محمد علی بن محمد حسن اردکانی که به دستور محمد علی میرزا قاجار در 1238 ق ترجمه کرده است،خ.
مشکات،تهران.
النور المبین
نور الدین بن نعمت اللّه محدث جزائری (-1158 ق)،مرتب بر مقدمه،30 باب و خاتمه، خ.کربلا.
ص:557
خراسان)
عزّ الدین حسین بن عبد الصمد حارثی جبعی (-984 ق)،خ.آستان قدس،ش 7386 (1090 ق)و ضمیمۀ ش 9889(1012 ق).
فرج بن حسن قطیفی(1321 ق-)،مستدرک انوار البدرین علی بحرانی است،تالیف:
1345 ق،ط.نجف.
ص:558
صراف از حسین بن آقا بزرگ،نوادۀ صاحب ضوابط پرسیده بوده است.
-احمدک اللهم حمد الحامدین...
فارسی،در اسطرلاب،از عبد العلی بیرجندی (-934 ق)،خ.خوانساری،نجف.
اسطرلاب
فارسی،از بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (-1031 ق)،ط.تهران،1319 ق،خ.
آستان قدس،ضمیمۀ ش 12740(1090 ق)و چند نسخۀ دیگر.
نصف النهار
مظفر بن محمد قاسم معروف به ملا مظفر گنابادی (سدۀ 11 ق)،که به نام ناصر الدین حاتم بیگ در یک مقدمه و 5 باب تالیف کرده است،خ.
فیضیۀ قم؛الهیات؛ملک؛شهید مطهری.
گجراتی،در آداب و احکام حج و زیارات،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(1283 ق-)، ط.
ادعیه،از غلامعلی بهاونگری.
فارسی،ط.دهلی.
اصول فقه،در ترجیح طریقۀ اخباریّه،از عبد الصاحب بن محمد جعفر دوانی(-ح 1274 ق)،تألیف:1263 ق به خواهش سید محمد قزوینی،خ.کربلا.
دیوان غزلیات سلطان محمد امیری متخلص به فخری هروی،که به نام خواجه حبیب اللّه ساوجی وزیر خراسان در ولایت سام میرزا در 927 ق تألیف کرده.
حساب،از علی بن جمال انصاری،خ.موجود.
-الحمد للّه رب العالمین...و لاعدوان الاعلی الطالمین...
فارسی،مثنوی،از محمد میرزا بن فتحعلیشاه قاجار(1227 ق-)،در 3 دفتر،خ.موجود.
-حمد یزدان را که از روی یقین
راه پیمودم سوی اهل یقین
فارسی،از معصوم بن زین العابدین معروف به میرزا آقا(-1344 ق)،سفرنامۀ حجاز است،ط.
ص:559
بمبئی،1306 ق.
-الحمد للّه علی هدایته لدینه
فارسی،سفرنامۀ منظوم حجاز،که به فتحعلیشاه قاجار اهداء شده،از میرزا معصوم خاور تبریزی کوزه کنانی،مذکور در مجمع الفصحاء.
رسالۀ عملیه در طهارت،صلاة و صوم،از محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (-1206 ق)،خ.موجود.
-(پس از خطبه)الطهارة قسمین،قسم یتوقف بها
فقه در صلاة،صیام و خمس،از محمد حسین بن علی بافقی،تالیف:1281-1283 ق،خ.
موجود.
فقه،منسوب به محمد باقر وحید بهبهانی (-1206 ق)،خ.آستان قدس،ش 2287.
در شرایط اجتهاد،از سید حسن اشکذری یزدی، مذکور در لسان المصنف مؤلّف.
حسینقلی خان سلطانی کلهر(سدۀ 13 ق)، مذکور در ادبیات معاصر.
حسن بن اسماعیل حسینی،مرتب بر 5 مقصد و خاتمه،تألیف:1304 ق،خ.دیده شده.
اجازۀ حسین بن علی بحرانی برای محسن بن عبد اللّه بحرانی معروف به عرب،پیش از 1349 ق.
در مواعظ و مناقب،از حسین بن علی بحرانی.
مفتی میر محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی (-1306 ق)،مذکور در التجلیات.
فارسی،مقتل،از محمد علی بن محمد نصیر چهاردهی(-1334 ق)،خ.آستان قدس، 8492.
کلام،از سید محمد معاصر شیخ بهائی،در 5 مبحث در معارف خمسه،خ.آستان قدس،ش 7486(1031 ق).
-الحمد للّه الواجب الوجود الذی خلق العالم بقدرته
ص:560
فارسی،در آداب نماز و مقدمات و تعقیبات آن و احکام و اعمال دیگر،از محمد بن محمد رضا قمی مشهدی که به نام شاه سلطان حسین صفوی مرتب بر مقدمه،ابواب و خاتمه تألیف کرده،خ.
دیده شده.
-الحمد للّه الذی رفع درجات الصالحین
محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی(-پس از 901 ق).
الصلاة
فارسی،از سید مرتضی بن محمد کشمیری،که در 1202 ق برای میرزا رضا خان تألیف کرده.
-الحمد للّه الذی جعل الصلاة بلطفه معراج المؤمنین
فارسی،مقتل،از نوروز علی بن محمد باقر بسطامی(-1309 ق)،مرتب بر مجالس،در وقایع طف و اسرار شهادت،ط.ایران.
فارسی،تجوید منظوم،خ.آستان قدس،ش 3036.
-ابتدا کردم به علام الغیوب
ارجوزه در فلسفه،از محمد حسین بن محمد حسن اصفهانی(-1296 ق).
-یا مبدی الکل الیک المنته
لک الجلال و الجمال و البها
ص:561
ارجوزه در عروض و قافیه،از محمد حسین بن کاظم موسوی کشوان قزوینی(-1356 ق).
تاریخ نظم:1327 ق،مرتب بر مقدمه،فصول و خاتمه،خ.موجود.
-حمدا لمن تواترت منه النعم
مردفة بما به خص و عم
طب،از میرزا صادق بن باقر طبیب تهرانی (-1343 ق)،تألیف:1340 ق مرتب بر مقدمه، 3 باب و خاتمه.
-الحمد للّه مشفع القوی العلویّة بالقوی السفلیة
ص:562
فارسی،از اسد اللّه بن اسماعیل کاظمی دزفولی (1237 ق)،اصل آن در فقه از شیخ جعفر کاشف الغطاء،خ.آستان قدس،ش 2284 (1222 ق)و چند نسخۀ دیگر.
ارجوزه در رجال،از عبد اللّه بن صالح سماهیجی (-1135 ق)،تاریخ نظم:1109 ق.
-الحمد للمحمود بالکمال
فارسی،در اخلاق زناشویی،در آن از کتب علامه مجلسی و کتب محمد کاظم هزار جریبی نقل شده است،خ.دیده شده.
فقه،از معزّ الدین محمد بن ابی الحسن موسوی، خ.آستان قدس،ش 6533.
فارسی،ادعیه،از محمد حسین بن مرتضی قلی پیشنماز،خ.آستان قدس،ش 3121 (1203 ق).
اردو،در احوال امام هشتم(علیه السلام)،از اولاد حیدر بلگرامی،ط.هند.
اصول دین،از حسین درودآبادی(-1344 ق)، خ.موجود.
فارسی،در فضل و آداب زیارت امام رضا(علیه السلام)، از محمد رضا بن محمد تقی کاشانی (-ح 1336 ق)،خ.موجود.
-الحمد للّه الذی جعل زیارة اولیائه
علی بن محمد حسین حسینی شهرستانی (-1344 ق)،نصیحة الشیعة تألیف یکی از دانشمندان اهل سنت است،خ.موجود.
السجاذیة)
قاضی بن کاشف الدین محمد اردکانی یزدی، شاگرد شیخ بهائی،که به نام شاه عباس ثانی تألیف کرده ولی ناتمام مانده است،تاریخ شرح:1056 ق،خ.آستان قدس،ش 9666 (1057 ق).
-نحمدک یا من و شحت مفتح الصحیفة...
محمد بن معصوم رضوی مشهدی ملقب به علم الهدی(-1255 ق)،برخی از مجلدات آن دیده شد،مذکور در کشف الحجب.
-الحمد للّه الّذی هدانا سبیل الفوز بالسعادة الابدیّة...
ص:563
مهدی بن ابی ذر نراقی(-1209 ق)،مذکور در روضات.
فارسی،در فضایل و زیارت حضرت رضا(علیه السلام)از نوروز علی بن محمد باقر بسطامی،1309 ق،ط.
مکرر،خ.آستان قدس،ش 3323 و چند شمارۀ دیگر.
-الحمد للّه الذی جعلنا من المجاورین للروضة الرضویّة...
در صلاة و مقدمات آن،از شرف الدین یحیی بن حسین بحرانی،شاگرد محقق کرکی،متن از محقق کرکی است.
محمد رضا بن زین العابدین،خ.موجود.
-الحمد للّه رب العالمین...
شرح زبدة الاصول.
در آستان قدس شرحی است از محمد رضا همدانی به نام التحفة الرضیّة که در 1254 ق نگاشته،ش 6870.
رضی بن محمد رضوی کشمیری،تالیف 1373 ق،ط.تهران،1374 ق.
فارسی،در فرائض،از محمد قاسم ساوجی معروف به خدابخش،آغاز تالیف:1033 ق،خ.
موجود.
فارسی،عرفان،مرتب بر 3 باب،خ.نجف.
-این تحفۀ روحانی حاصلش سعادت جاودانی...
در علم حروف و خواص و اسرار آن،از جلال الدّین محمد بن اسعد دوانی(-908 ق)، مرتب بر مقدمه،فصول و خاتمه،خ.
آستان قدس،ش 8286(986 ق)و ش 5981.
-جواهر حمد و ثنا نثار بارگاه کبریایی حضرت علام الغیّوب...
فارسی،از علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی(-1111 ق)،تألیف:1085 ق،ط.
مکرّر،خ.آستان قدس،ش 3123(1153 ق)و چند نسخه دیگر.
عبد اللّه بن محمد رضا آل شبر حسینی کاظمی (-1242 ق)،ظاهرا تعریب تحفة الزائر مجلسی است.
ص:564
عبد المطلب حسینی،خ.موجود.
گجراتی،از غلام علی بهاونگری.
المعصومین)
اردو،از فرزند علی دهلوی،ط.هند.
مجموعه زیارات و مدایح ثامن الائمّه(علیه السلام)و خواهر گرامی آن حضرت،تدوین از میرزا علیخان صفاء السلطنۀ نائینی،خ.آستان قدس،ش 3118(1298 ق).
صرف،از سید محمد(سدۀ 11 ق).
منظومه در کلام،از محمد بن محمد باقر حسینی که در 1108 ق برای فرزندش زین العابدین سروده،خ.موجود.
-یقول راجی عفو ربّ غافر
عبیده محمد بن باقر
فارسی،از عبد النّبی بن محمد طسوجی،مرتب بر مقدّمه و 5 باب،خ.موجود.
اردو،در سیرت پیامبر(صلی الله علیه و آله)،از سجّاد محمد حسین رضوی،ط.هند،1328 ق.
تذکرۀ شعراء،از سام میرزا ابن شاه اسماعیل صفوی،ط.مکرر،خ.آستان قدس ش 4198.
فقه،از تقی الدین حسن بن علی بن داود حلی (647 ق-)،مذکور در رجال مولف.
فارسی،از محمد جعفر بن محمد بن اسماعیل یزدی،مرتب بر 11 باب و خاتمه، تألیف:1272 ق،خ.دیده شده.
اسد اللّه بن محمود گلپایگانی،تألیف:1329 ق.
فارسی،سفرنامه،از مصلح الدین محمد حسین بن محمد تقی موسوی(1334 ق-).
در معانی و بیان،از علی اکبر نوّاب متخلّص به بسمل شیرازی(-1263 ق).
ص:565
محمود بن محمد علی،مذکور در الحدائق ذات الاحکام اردوبادی.
فارسی،از جمال الدین محمد بن حسین خوانساری(-1125 ق)،خ.موجود.
محمد علی بن محمد شفیع حسینی سبزواری معروف به«صاحب الجروح علی مطلق الاعادی»(سدۀ 11 ق).
فارسی،ترجمۀ عهدنامۀ مالک اشتر،از ماجدین محمد حسینی بحرانی که به نام شاه سلیمان صفوی(-1106 ق)تألیف کرده،ط.
فارسی،ترجمۀ ارشاد شیخ مفید،از محمد مسیح بن اسماعیل کاشانی معروف به ملا مسیحا (-پیش از 1125 ق)،ط.تهران،1303 ق.
فارسی،شرح ذهبیه،از محمد نصیر بن قاضی بن کاشف اردکانی یزدی که به نام شاه عباس ثانی (-1077 ق)شرح کرده.
-ستایش دور از آلایش سزاوار درگاه حکیمی است که
عبد اللّه بن احمد آل طعان ستری(-پس از 1300 ق).
در اخلاق و فقه،عبد اللّه بن نور الدین جزائری (-1173 ق)،شرح نخبۀ محسن فیض است،خ.
آستان قدس،ش 2269.
-اللهم انّا نحمدک حمدا یکون لنا وسیلة الیک
زین الدین علی بدخشی،شرح تجرید خواجۀ طوسی است که برای سلطان محمد قطب شاه نگاشته است.
-شکر و سپاس پادشاهی را سزد...
غیاث الدین منصور حسینی دشتکی شیرازی (-948 ق).
فارسی،عقاید در امامت،از علاء الدین عبد الخالق معروف به قاضی زادۀ گرهرودی، شاگرد شیخ بهائی و معاصر شاه عباس اول (-1037 ق)،خ.آستان قدس،ش 7085 (1070 ق)،ش 9842(1096 ق)و چند نسخۀ دیگر.
ص:566
فارسی،تجوید،از مصطفی بن ابراهیم قاری تبریزی(سدۀ 11 ق)،مرتب بر 5 باب،آغاز تالیف:1088 ق،خ.نجف.
فارسی،طب،از محمد طبیب،رسالۀ باهیه است که برای ابو المظفر عبد القادر خلجی تالیف کرده،در 10 فصل،خ.موجود.
فقه،از عبد الرحیم بن محمد حسینی جرجانی (معاصر شاه طهماسب صفوی)،تالیف:978 ق، صاحب ریاض نسخه را در هرات دیده بوده است.
نجوم،از عبد القادر رویانی،مذکور در تحفۀ نظامیۀ مؤلف.
فارسی،تجوید و قراءت،از عماد الدین علی بن عماد الدین شریف قاری استرابادی که به نام طهماسب صفوی(-984 ق)،تألیف کرده است، خ.آستان قدس،ش 3037(1087 ق).
-ای کنه تو برتر از شناسایی ما
وصف تو برون ز حد گویایی ما
فارسی،کیمیا،از محمد بن طاهر حاکم،ترجمۀ التعویذ الحاکم باللّه فاطمی(-410 ق)است، خ.آستان قدس،ش 10916.
-الحمد للّه الملک الحق المبین...
کشکول گونه ای است از محمد بن محمد جعفر یزدی(معاصر)،خ.کربلا.
اردو،مناظره،از عمار علی بن نظام علی سونی پتی(-1304 ق)،ط.
ضیاء الدین عبد اللّه بن محمد بن اعرج حسینی، خواهرزادۀ علامه حلّی،که به اشاره شمس الدین محمد بن حماد بن ادریس حسینی علوی تألیف کرده،خ.دیده شده.
فارسی در فضایل ائمّه علیهم السّلام،از جعفر قلی خان بن موسی خان قاجار،که در 1275 ق به نام ناصر الدین شاه قاجار تألیف کرده،مرتب بر مقدمه و 6 باب.
-الحمد للّه الذی تحیّر عن ادراک کنه ذاته العقول
حسین بن نصر اللّه عرب باغی ارومی،ط.تبریز، 1335 و 1356 ق.
ص:567
اردو،در صید و ذباحه و احکام آن.
فارسی،در صوم،از محمد رسول بن عبد العزیز کاشانی،شاگرد ملا احمد نراقی.
گجراتی،در مسائل صوم و فضایل رمضان،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری(معاصر)،ط.
فارسی،فقه،سوال و جواب،از محمد صالح بن عبد اللّه کزازی که از استادش بهاء الدین محمد بن حسن معروف به فاضل هندی (-1135 ق)پرسیده است،خ.دیده شده.
محمد صالح بن عبد الواسع حسینی(-1116 ق)، مذکور در اجازۀ مولف به ابو الحسن شریف عاملی.
فارسی،ط.ایران.
اردو،از مظاهر حسن امروهوی،دیوان اشعار دوران خردسالی اوست،ط.
عبد اللّه بن محمد حسن مامقانی(-1351 ق)،ط.
تبریز،1320 ق.
-الحمد للّه علی ما انعم
مهذّب الدّین احمد بن عبد الرضا،که در 1079 ق در قندهار تألیف کرده.
فارسی،در اصول و فروع دین،از زین العابدین حسینی خادم که در یک مقدمه،3 باب و خاتمه به نام شاه صفی نگاشته است،خ.آستان قدس، ش 7489(1087 ق).
فارسی،از کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی(-910 ق)،مرتب بر مقدمه،8 فصل و خاتمه.
قصائد،از محمد نجیب مروة العاملی،ط.صیدا، 1342 ق.
انساب،از جمال الدین احمد بن علی معروف به ابن عنبه(-828 ق).
فقه،از جعفر بن محمد باقر آل بحر العلوم
ص:568
(1289 ق-)،ط.نجف،1347 ق.
سید حسین سمرقندی،در شرف الاسباط قاسمی از آن نقل شده.
ابو عبد اللّه محمد بن احمد صفوانی،شاگرد ثقة الاسلام کلینی(-329 ق).
محمد بن علی عاملی شحوری،که در 1012 ق تالیف کرده،مذکور در امل الآمل حر عاملی.
عبد السمیع بن فیاض اسدی،(سدۀ 10 ق)خ.
موجود.
-نحمد من کان ازل الآزال
محمد عباس بن علی اکبر لکهنوی(-1306 ق)، مذکور در التجلیات.
عیسی بن حسین علی آل کبۀ بغدادی(سدۀ 13 ق)،مذکور در تحفة الاحباب مولف.
در تاریخ طوس به انضمام زیارات ثامن الائمّه(علیه السلام)،از شیخ عباس بن محمد رضا قمی،منتخبی از مجلد دوم مطلع الشمس است، ط.تهران،1337 ق.
فارسی،منظوم،در اصول دین،طهارت و نماز، از حافظی،به دستور شاه طهماسب(-981 ق)، خ.کاظمین.
-ابتدانا باسمه الاعظم
و هو اللّه صانع العالم
ادعیه و اعمال،ط.هند.
در ادعیه و اعمال،از عبد اللّه بن حسین بابا سمنانی،شاگرد محقق داماد،مرتب بر مقدمه،5 باب و خاتمه،صاحب ریاض نسخه را دیده بوده است.
ادعیه،از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری (1283 ق-).
محمد کاظم بن محمد شفیع هزار جریبی، شاگرد وحید بهبهانی.
مهدی بن صالح حسینی نجفی(-1312 ق)،
ص:569
ط.بیروت.
اردو،در توحید،عدل و نبوت،از امداد حسن بن علی حسن هندی،برگرفته از جزء اول حدیقۀ سلطانیه،تالیف:1273 ق،ط.مکرّر.
جعفر بن محمد باقر آل بحر العلوم(معاصر)،در 2 جزء:1.شرح خطبه و ذکر تواریخ معصومین علیهم السّلام،2.شرح احادیث،ط.نجف، 1355 ق.
فارسی،از عبد اللطیف خان بن ابی طالب جزائری شوشتری،تألیف:1216 ق،شامل مطالب تاریخی و ذیلی در باب قضیۀ وهابیون که مؤلف به خواهش پسر عم خویش ابو القاسم ملقب به میر عالم تألیف کرده،ط.بمبئی،1312 ق (چاپ دوم)و مکرّر.
فارسی،در اصول دین،از محمد طاهر شیرازی قمی(سدۀ 11 ق)،ط.تهران،1339 ش،خ.
آستان قدس،ش 6481(1071 ق).
-ای عزیز من بیدار و آگاه باش که دنیا موضع راحت و محل فراغت نیست.
عرفان،از محمد علی موذّن سبزواری،عارف سلسلۀ ذهبیه،مرتب بر مقدمه و 12 باب،مؤلف آن را به نام شاه عباس ثانی در 1077 ق تألیف کرده است،ط.شیراز،1342 ق.
-حمدی که پاکبازان عالم وحدت...
در فضایل و مناقب،از نظام الدین محمد بن حسین ساوجی،مولّف شاگرد شیخ بهائی بوده است.
فارسی،اخلاق،از محمد لاری،مرتب بر مقدمه، توطئه و 3 مقاله.
-الحمد للّه ربّ العالمین...
محمد جعفر بن سیف الدین شریعتمدار استرآبادی تهرانی(-1263 ق)،مرتب بر مقدمه و ابواب،خ.
موجود.
-الحمد للّه علی نواله
فارسی،مثنوی،از افضل الدین ابراهیم بن علی خاقانی شیروانی(-582 یا 590 یا 595 ق)،ط.
اکبر آباد هند،1855 م؛تهران،1336 ش و چند چاپ دیگر در هند،خ.آستان قدس،ش 4471 (1029 ق)و چند نسخۀ دیگر.
اردو،در احکام نکاح،از مراد علی بن علی
ص:570
لکهنوی،تالیف:1287 ق،ط.1290 ق.
باهیه،ط 1301 ق،خ.موجود.در نسخۀ خطی تألیف کتاب به عبد اللّه نجاشی منتسب شده و ظاهرا مراد همان تحفة العروس مطبوع از ابو عبد اللّه محمد بن احمد بجایی(یاتیجانی) است که در 710 ق زنده بوده است.
مثنوی عرفانی،تاریخ نظم:680 ق،خ.دیده شده.
غزلیات منتخب از حافظ،سعدی و بیدل،ط.
لاهور،1338 ق.
مرتب بر مقدمه،14 باب و خاتمه،تألیف ح 1097 ق،خ.روضاتی،اصفهانی.
محمد طاهر قمی،مذکور در تحفة الاخیار مولّف
قاضی نور اللّه بن شریف الدین شوشتری (-1019 ق)،مذکور در فهرست تألیفات او.
من الضعفاء)
رجال حدیث،از عبد الحسین بن یوسف عاملی، از کتب به غارت رفتۀ او در 1329 ق.
مهذب الدین احمد بن عبد الرضا(سدۀ 11 ق)، مذکور در التحفة الصفویۀ مولف.
محمد رضا طبسی،مذکور در تنبیه الامۀ مولف.
علی بن محمد حسین شهرستانی(-1344 ق)، مذکور در فهرست تصانیف او.
در علم حروف،از حسین بن علی واعظ کاشفی (-910 ق).
افصح الدین محمد بن حبیب اللّه حسنی حسینی، تألیف:881 ق،خ.دیده شده.
-نحمدک یا ذا الشان العلی و الامتنان الجلی
فارسی،طب،از هادی بن محمد صالح شیرازی، مرتب بر منبع،7 جدول و ساقیه،خ.موجود.
ادعیه و احراز،از قطب الدین سعید بن حسین
ص:571
راوندی(-573 ق)،مذکور در بحار و روضات.
فتاوی مولوی سید بن حسین(معاصر)،ط.
حیدرآباد،1351 ق.
رسالۀ عملیه،از آقا حسن صاحب(معاصر)،ط.
حیدرآباد.
اردو،رسالۀ عملیه،از حاج حسن علی اخباری، در 2 جزء.
ادعیه و زیارات،نیز از حسن علی اخباری،ط.
اردو،از فیاض حسن ایوبی هندی،مجموعه ای است از فتاوی آیة اللّه سید ابو الحسن اصفهانی.
اردو،رسالۀ عملیه،از محمد هارون زنجی فوری (-1339 ق)،ط.
فارسی،منتخب جواهر القرآن،در خواص سور و آیات قرآنی،انتخاب از محمد بن محمد هروی، مرتب بر 12 باب،ط.ایران،1268 ق.
-حمد بی حد و سپاس بی عد نثار بارگاه ملک احد
فارسی،در عجایب مخلوقات،از محمد حسین بن زمان استرابادی،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمه.
-حمد و سپاس مر خدای را که بنی نوع انسان را به عجیب ترین صفتی آفرید.
در غرایب،از رضا قلی قاری(معاصر)،منقول از کتب غریبه،خ.دیده شده.
فارسی،تجوید،از حسن بن محمد موسوی ساروی(-ح 1351 ق)،که برای فرزند خویش -محمد-در 1339 ق تألیف کرده.
فقه،از خضر بن شلال عفکاوی(-1255 ق)،در چند مجلد،تالیف برخی از مجلدات:1231- 1240 ق،خ.موجود(برخی مجلدات).
حاشیه بر قوانین الاصول محقق قمی،از عبد الغفور بن محمد اسماعیل حسینی یزدی (-1246 ق)،تألیف:1245 ق،خ.آستان قدس، ش 11595(1244 ق).
-الحمد للّه ربّ العالمین...
ص:572
محمد بن عبد الکریم طباطبایی بروجردی جد بحر العلوم،تألیف:1126 ق،خ.دیده شده.
-الحمد للّه الذی ارشدنا الی معالم الدین
طب،شرح قانونچه،از محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائری شیرازی،مذکور در نجوم السماء.
فارسی،از علی رضا بن محمد کابلی(معاصر)، ط 1331 ق.ظاهرا برگرفته از مفتاح الجنةّ تألیف عبد الکریم جزائری است.
-و بعد فیقول الفقیر المستعین بربّه المتعالی ملک سعید بن محمد الخلخالی مسألة الرّؤیة من معضلات المسائل...(کذا).
زین الدین علی نقی ابن محمد هاشم طغایی کمره ای فراهانی(-1060 ق)،برای شاه صفی صفوی(-1052 ق)اهدا کرده،مذکور در الهمم الثواقب مؤلّف.
فارسی،در احوال سیدة النّساء فاطمة الزهراء سلام اللّه علیها و مناقب و مصائب آن حضرت،از عبد الحسین بن محمد علی اصفهانی معروف به خوشنویس(معاصر)،مرتب بر 10 مجلس،ط.
ایران،1328 ق.
قم
حسین بن محمد حسن متخلص به عاشق،تالیف:
1350 و 1351 ق،در 2 مجلّد.
حکمت،از محمد بن احمد معروف به خواجگی شیرازی،تاریخ شرح:953 ق،اصل از خواجۀ طوسی،تعریب از محمد بن علی جرجانی.
محمد حسن بن محمد حسین مردرودی (1306 ق-).
فارسی،معانی و بدیع،از تراب علی هندی،خ.
فیض آباد هند.
محمد علی عزّ الدین عاملی حناوی(-1303 ق).
فارسی،تجوید،از محمد بن حیدر قاری،مرتب بر مقدمه و 12 باب،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 13514(1250 ق).
ص:573
فارسی،تجوید،از مصطفی بن ابراهیم قاری تبریزی(1007 ق-)،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمه،تألیف:1067 ق،ط.بمبئی،1302 ق، خ.آستان قدس،ش 3038(1088 ق)و ش 13258(1088 ق).
محمد بن علی بن ابی جمهور احسائی،مذکور در کاشفة الحال مؤلّف.
فقه استدلالی،مؤلّف از متأخرین بوده،خ.
حسینیۀ شوشتریها،نجف.
فارسی،تجوید،از محمد علی بن محمد اسماعیل حسینی معروف به قاری،مرتب بر مقدمه و ابواب،خ.دیده شده.
-الحمد للّه رب الارباب مسبّب الاسباب...
ص:574
منظومه در منطق،از علی بن حسین جامعی عاملی،خ.آستان قدس،ضمیمۀ ش 13622.
-ان اجل منطق ما اشتملا
علی ثناء اللّه عز و علا
خودش در 1090 منظومه را شرح کرده،خ.
موجود.
-الحمد للّه الذی اختص بالمنطق الانسان فاقدره
فارسی،طب،از محمد بن سعید لاری که به نام مبشر خان بن همایون شاه(سدۀ 10 ق)تألیف کرده،خ.آستان قدس،ش 5065.
محمد بن محمد امان لکهنوی(سدۀ 13 ق).
اردو،در سوانح امام جواد(علیه السلام)،از اولاد حیدر بلگرامی،ط.
اردو،ط.در بعضی از فهارس یاد شده و ظاهرا همان عنوان قبل است.
نجم الدین بن خضر حبلرودی رازی(سدۀ 9 ق)، صاحب ریاض نسخه را در استراباد دیده بوده است.
شرح 5 حدیث در مناقب آن حضرت،از ابو علی محمد معروف به عبد الکریم شهابی طبسی، تألیف:1125 ق.
-حمد علی و صلاة جلی من الامد الی الابد احمد بذاته
فارسی،مواعظ،از علی اکبر بن عباس یزدی حائری،تالیف:1353 ق.
ص:575
تألیف:993 ق،ط.حیدرآباد،1931 م.
منطق،از سید محمد مؤلف التحفة الحسینیه (سدۀ 11 ق).
در امامت،از احمد بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی(-1235 ق)،مرتب بر مقدمه،6 فصل و خاتمه،خ.دیده شده.
-الحمد للّه اختار محمدا من المخلوقین...
فارسی،در تفسیر آیۀ تطهیر و ثبوت عصمت ائمّه علیهم السّلام،از مهدی بن حسین حسینی دزفولی (-1322 ق)،تألیف:1312 ق،خ.موجود.
حدیث،از عبد الحسین بن یوسف موسوی عاملی، تألیف:1331 ق.
اجازۀ عزّ الدین جزائری برای زین العابدین بن سلیم عاملی،مورخ 1358 ق.
تجوید،از محمد رضا بن محب علی سبزواری (-1055 ق).
شرح منظومه در منطق،اصل و شرح از ابو بکر بن عبد الرحمان حضرمی(-1341 ق)،ط.قاهره، 1330 ق.
فارسی،کشکول گونه ای از فوائد متنوعه،از احمد دامغانی،خ.دیده شده.
شیخ محمد رضا طبسی(معاصر)،مذکور در آخر تنبیه الامّة.
در خواص سوره های قرآن و برخی ختم ها،از عبد الرضا شوشتری،که به نام محمد بن ابی الفتح مرعشی شوشتری متخلص به رونق نگاشته،خ.
دیده شده.
محمد علی بن احمد انصاری قراچه داغی، مذکور در فهرست کتابهایش.
فارسی،هیأت و نجوم،از قاضی بن کاشف الدین محمد اردکانی یزدی،شاگرد شیخ بهائی،تألیف:1019 ق،خ.آستان قدس،ش 5267 و ضمیمۀ ش 12223(1057 ق).
-آغاز سطوح نیرمقال،طلوع صبح محامد ایزد متعال تواند بود
ص:576
فارسی،تجوید،از محمود بن محمد علوی فاطمی، مرتب بر مقدمه،8 باب و خاتمه،تألیف:
1288 ق.ط.تهران،1297 و 1306 ق.
ملا تقی بن میرزا نقی کوثر همدانی (-1332 ق)،ط.ایران.
عروض و قافیه،از محمد بن محمود عصار لواسانی تهرانی(-1355 ق)،تالیف:1290 ق.
ادعیه و زیارات،ط.بمبئی.
التحفة المرتضویة-الصحیفة العلویة
منظومه در صرف،از محمد تقی بن اسد اللّه حسینی نجفی،تاریخ نظم:1324 ق،ط.
قسطنطنیة،1325 ق.
اردو،ترجمۀ راحت القلوب،ط.هند.
فقه،در مناسک حج،از علی بن حسین کربلایی(سدۀ 11 ق)،خ.آستان قدس،ش 2712.
منظومه در صلاة مسافر،از مشکور بن محمد جواد حولاوی(-1353 ق)،ط.صیدا،1348 ق.
-نحمدک اللهم یا ذا الرحمة
دلت علی وجوب شکر النعمة
عبد النبی بن علی کاظمی(-1256 ق)،مذکور در تکملة نقد الرجال مؤلّف.
فارسی،رسالۀ عملیه،به صورت سؤال و جواب، مجیب:سید علی بن محمد علی طباطبایی صاحب ریاض(-1231 ق)،خ.دیده شده.
تحفة المسلمین-تحذیر المعاندین
ردّ نصارا،از میر محمد حسن علی خان بن محمد نصیر خان پادشاه سند،ط.سند.
در علم اعراب،از محمد علی بن عزیز خالصی (-پس از 1320 ق).
شرح باب استثناء از شرح بدر الدین محمد بن مالک بر الفیه،از علی بن محمد اعرجی کاظمی،تاریخ شرح:1287 ق.
ص:577
فارسی،در رد کریم خان کرمانی،از احمد بن علی اکبر مراغی(-1310 ق)،که به نام مظفر الدین شاه در زمان ولیعهدی او تألیف کرده.
فارسی،در اثبات معاد،از محمد ابراهیم بن محمد علی امین الواعظین اصفهانی(-1349 ق).
فارسی،تجوید،از قاضی مصطفی بن ابراهیم قاری،شاگرد محقق سبزواری،مرتب بر 2 باب،تألیف:1068 ق.
-الحمد للّه المنزه بذاته عن اشاره الاوهام
فقه،رسالۀ عملیه،از عبد اللّه بن محمد رضا شبّر حسینی کاظمی(-1242 ق)،ط.تهران.
مختصر اصلاح العمل سید محمد مجاهد (-1242 ق)که شاگردش حسین بن محمد واعظ شوشتری به دستور او اختصار کرده است.
تحفة المقلدین را محمد بن ابی الفتح مرعشی متخلص به رونق به نظم فارسی درآورده است.
فارسی،اخلاق،ط.هند و ایران،مکرّر.
فارسی،اخلاق،خ.موجود و مکرّر.
فارسی،عرفان(سیر و سلوک)،از جعفر بن ابی اسحاق موسوی معروف به کشفی (-1267 ق)،تألیف:1233 ق به نام فتحعلیشاه قاجار،ط.تبریز:1276 ق.
و السلوک
فارسی،از بحر العلوم.
فارسی،از ابراهیم بن عبد الجلیل،شاگرد شیخ احمد احسائی،تالیف:1247 ق به نام عباس میرزا قاجار،خ.موجود.
فارسی،طب،از زین العابدین عطار شیرازی (-806 ق).
تاریخ انبیاء،از محمود بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی(-1269 تا 1271 ق).
فقه،از نجم الدین حسینی،محمد صالح آل طعان (-1333 ق)از وجود نسخه در قطیف خبر
ص:578
داده است.
اخلاق،از سید ولی بن نعمت اللّه حسینی(سدۀ 10 ق)،مرتب بر مقدمه،8 باب و خاتمه،خ.
شهید مطهری.
-الحمد للّه المتفضل المنّان
محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرآبادی(-1318 ق)،تألیف:1261 ق(در 12 سالگی؟).
فارسی،نجوم،از جلال الدین محمد بن عبد اللّه یزدی،خ.آستان قدس،ش 5253(1056 ق)و 2 نسخۀ دیگر.
التحفة المنطقیة-تحفة المبتدی
در تعلیمات ابتدایی،ط.هند.
اردو،در جواب التحفة الاثنا عشریة،ط.
فارسی،منظومه در مدح موسی بن جعفر(علیه السلام)،از محمد رضا شیرازی متخلص به سراج،تاریخ نظم:1341 ق،ط.
در احکام صوم،از سدید الدین ابو الفضل شاذان بن جبرئیل قمی(سدۀ 6 ق)،مذکور در اجازۀ صاحب معالم.
ص:579
اردو،رسالۀ عملیه،از فتاوی محمد ابراهیم بن محمد تقی لکهنوی(-1307 ق)،جامع:مرتضی شاه.
فارسی،رسالۀ عملیه،از علی بن محمد حسین شهرستانی(-1344 ق)،ط.
اردو،عبادات و ادعیه،از مظاهر حسن امروهوی (معاصر)،ط.
باب ششم الدّر الثمین(یا دیوان المعصومین)،از محمد علی بن محمد طاهر خیابانی(معاصر)، ط.تبریز،1354 ق.
در احوال امام مهدی(علیه السلام)،از حسین بن نصر اللّه موسوی ارومی،مرتب بر 12 باب،تالیف:
1330 ق،ط.تبریز،1335 ق.
محمد ناظم الاسلام کرمانی،ط.ایران،1329 و 1332 ق.
تحفۀ میر عالم-تحفة العالم
گجراتی،در فضایل امیر المؤمنین(علیه السلام)از غلام علی بن اسماعیل بهاونگری،ط.
ادعیه،بخشی از آن در نسخۀ منتخب الزیارات موجود است،این بخش در اعمال نوروز است.
فارسی،در ذکر فصحاء عرب،ط.ایران.ظاهرا با التحفة الناصریة که ذکر خواهد شد یکی است.
منتخبات اشعار شاعران عرب،از ابو القاسم بن محمد ابراهیم رشتی(یا دشتی)که به نام محسن میرزا تألیف کرده،ط.تهران،1278 و 1285 ق.
فارسی،ادعیه و زیارات،از جهانگیر بن محمد ولی میرزا معروف به حاج آقا خانه زاد، تألیف:1287 ق،ط.تهران،1287 ق.
فارسی،در بیان اصول و فروع به مشرب اهل حقیقت و طریقت و شریعت،از محمود بن محمد علی بهبهانی کرمانشاهی(-1269 ق).
ادعیه و اعمال سنّت،از سید محمد(سدۀ 11 ق)،
ص:580
عبد الرحیم بن عبد اللّه حسینی،که برای شریف مکّه تألیف کرده.
فارسی و عربی،اخلاق منظوم،از محمد بن مرتضی کشمیری(معاصر).
منظومه در صید و ذباحه،از مشکور حولاوی (-1353 ق).
-قال سمی جده المشکور
نجل الجواد العیلم التحریر
در بیان اقسام وجود،از محمد باقر بن محمد جعفر،تألیف:1287 ق،خ.آستان قدس،ش 5958(1289 ق).
منظومه در مناسک حج تمتّع،از طاهر بن عبد علی حچامی مالکی(-1279 ق)،خ.دیده شده.
-نحمد من عرفنا المناسک
من رزقه لتارک و ناسک
باقر بن حبیب قاری حلی(معاصر)،ط.نجف، 1341 ق(با اللؤلؤ المنثور در یک مجلد).
اللؤلؤ المنثور جزء دوّم آن است.
فارسی،در ایمان پدر ابراهیم(علیه السلام)،از عبد الصمد بن احمد موسوی جزائری(-1337 ق).
فارسی،از عبد القادر بن حسن رویانی(سدۀ 9 ق)،شرحی است بر سی فصل خواجۀ طوسی، خ.نجف؛مرعشی،قم.
-حمد بی حد و شکر بی عد مر خالق احد را
علی اکبر بن مصطفی شروانی نجفی،تألیف:
1312 ق،ط.حیدرآباد،1340 ق(چاپ دوم).
ادعیه و زیارات،از ابو المظفر محمد جعفر حسینی،مرتب بر 9 باب که 6 باب آن ترجمه مفتاح الفلاح است،که به نام نوابه شاهزاده بیگم صفوی تالیف شده،خ.شهید مطهری.
عبد اللّه بن نور الدین جزائری(-1173 ق)بر نهج انموذج العلوم دوانی،تالیف:1144 ق،خ.
دیده شده.
-امّا بعد حمد اللّه علی فضله المبین.
فخر الدین بن محمد علی طریحی(-1085 ق)، برخی از نوادگان او از وجود نسخۀ آن خبر داده اند.
ص:581
محمد بن محمد نقوی لکهنوی(-1312 ق)، مذکور در مشاهیر علماء الهند.
در مواعظ و مصائب،از مظفر حسین بن ضامن حسن رضوی لکهنوی(معاصر).
محمد صادق ادیب الممالک فراهانی (-1336 ق).در اصل تحفة الوالی آمده است.
فارسی،حکمت و عرفان،از جلال الدین حسینی ذهبی شیرازی ملقب به مجد الاشراف، ط.سلماس،1333 ق.
اخلاق،از جلال الدین محمد اصفهانی،ط.
تهران،1291 ق،1314 ش؛ایران،1282 ق.
-چهار چیز نگاهدار پادشاهی است
ترجمه و شرح فرمان مالک اشتر،از محمد حسین بن احمد یزدی،تألیف:1227 ق به دستور محمد ولی میرزا،خ.کربلا.
-طرازندۀ اورنگ پادشاهی...
نحو،از سید محمد(سدۀ 11 ق).
التحفة الیوسفیّة-تاج المواعظ
اصول فقه،از احمد بن محمد حسنی عطار بغدادی(-1215 ق).
فقه،نیز از احمد عطار بغدادی،در چند مجلد، خ.موجود(در 4 مجلد،بخش طهارت).
بحث در لفظ جلاله،از محمد مهدی بن علی اصغر قزوینی(سدۀ 12 ق).
فقه،از موسی بن جعفر کرمانشاهی (-ح 1340 ق)،خ.دیده شده.
شرح مکاسب انصاری،از حسین بن احمد آل سمیسم لامی(-1340 ق)،تالیف:1331 ق،در 2 جزء.
اصول فقه،از محمد حسین بن محمد علی شهرستانی(-1315 ق)،خ.موجود.
ص:582
اردو،از محمد مجتبی بن محمد حسین نوگانوی (معاصر)،ط 1354 ق.
راغب اصفهانی،مذکور در روضات.
اصول فقه،از محمد حسین،ط.
اردو،از غلام حیدر هندی،ط.هند.
غیاث الدّین منصور دشتکی(-948 ق)،ظاهرا با رسالۀ او در باب قبله یکی است.
اردو،امامت،از سعادت حسین بن منوّر علی سلطان پوری(معاصر)،خ.دیده شده.
محمد بن عاشور کرمانشاهی(سدۀ 13 ق)، مذکور در فهرست تصانیف او.
فارسی،کلام،در رد بابیون،دهریون و نصارا،از محمود بن محمد حسن شریعتمدار استرابادی، مرتب بر 3 مقصد.
حسن علی بن عبد اللّه آل بدر قطیفی(-1334 ق).
گلزار مصطفی-محبوب التواریخ
فارسی،از حسین علیشاه بن روشن علیشاه نقوی،مرتب بر 15 گل،تالیف:1306 ق،ط.
هند،1322 ق.
متن و شرح از ملا علی کنی(-1306 ق)،ط.
تهران 1314 و 1317 ق.
فقه،از فتاح بن محمد تبریزی شهیدی(سدۀ 14 ق)،خ.دیده شده.
مؤلّف معاصر صاحب حدائق بوده است،خ.دیده شده.
اردو،ط.هند.
شرح الزوراء دوانی،از کمال الدین محمد بن فخر لاری،تألیف:928،خ.ملک.
-الحمد لمن هو محمود بلسان کل حامد
ص:583
اصول،از علیشاه بن صفدر شاه رضوی کشمیری (-1269 ق)،خ.موجود.
اردو،ط.هند.
تاج العلماء علی محمد نصیرآبادی(-1312 ق)، ط.هند.
اردو،از حبیب حیدر،ط.هند.
محمد هاشم بن زین العابدین موسوی خوانساری (-1318 ق)،ط 1317 ق.
مؤید باللّه یحیی بن حمزۀ ادریسی(-749 ق)، مذکور در ذیل کشف الظنون.
ص:584
به احتمال از محسن فیض،خ.مشکات.
ابو القاسم علی بن احمد علوی(-352 ق)،مذکور در رجال نجاشی.
جعفر بن خضر جناجی کاشف الغطاء (-1227 ق)،ط.(با خصایص یوم الجمعة).
-الحمد للّه بارئ النسم...
فن دوم از فنون ثلاثۀ کشف الغطاء.
فارسی،حکمت،از شمس الدین محمد معروف به ملا شمسا گیلانی(سدۀ 11 ق)،خ.موجود.
-سپاس تقدس اساس.
اصول،از عبد المحمد بن حسن زایر دهام نجفی (-1357 ق)،تقریرات استادش آیة اللّه آخوند خراسانی،خ.موجود.
رفیع الدین بن علی اصغر طباطبایی تبریزی ملقب به نظام العلماء(-1326 ق).
اردو،اخبار،از محمد حسین بن تاج الدین تیجانی پاکستانی،تألیف:1378 ق.
نظام الدین،شاگرد دلدار علی نصیرآبادی.
-نحمدک اللهم یا خیر الوارثین...
عیسی بن محمد صالح اصفهانی(-ح 1074 ق)، والد صاحب ریاض.
اخلاق،مولف شیعه بوده،مرتب بر مقدمه و 8 قطب،خ.موجود.
فقه،از ابو طالب بن ابو القاسم موسوی زنجانی (-1329 ق)،مذکور در آخر ایضاح السبل مؤلّف.
فقه،از سلیمان بن علی شاخوری(-1101 ق)،در رد بعضی از اخباریون که آنها را حرام می شمردند.
نیز از سلیمان شاخوری.
تحلیل الغنا-الغنا
ص:585
فیزیک،از بهاء الدین حسام زادۀ پازارگاد،ط.
تهران،1310 ش.
ادعیه،از مآخذ البلد الامین کفعمی.
فقه،از ابو العباس احمد بن فهد حلّی(-841 ق)، خ.موجود.
-ان اولی ما سنح به الخاطر و صدرت به الدفاتر
الادبیّة)
محمد حسن بن محمد جعفر شریعتمدار استرابادی (-1318 ق).
در حرمت آنچه غیر مسلمانان در تحنیط به کار می برند،از محمد علی هبة الدین شهرستانی، بخشی از آن در مجله علم(1330 ق)چاپ شده است.
فارسی،احکام نجوم،از ابو معشر جعفر بن محمد بلخی،مرتب بر 9 مقاله،خ.موجود.
احکام نجوم،از ابو سعید احمد بن محمد سجزی.
محمد و آله الهادین للحسنات)
ادعیۀ منظوم،از قوام الدین محمد بن محمد مهدی سیفی قزوینی،تاریخ نظم:1121 ق،خ.دیده شده.
-الهی بحق المصطفی و ابن عمه
و سبطیه و الزهراء آل عباء
ادعیه،از حسن صدر الدین موسوی کاظمی (-1355 ق).
ادعیه و زیارات از اسماعیل بن علی نقی تبریزی (1295 ق-).
فارسی،ادعیه و زیارات،از حسین بن محمد تقی نوری(-1320 ق)،استدراکی است بر تحفة الزائر مجلسی،ط.تبریز،1323 ق؛ تهران،1327 ق.
ادعیه و زیارات،از عبد اللّه بن محمد رضا شبر حسینی(-1242 ق)،مرتب بر مقدمه،12 باب و خاتمه،تألیف:1224 ق،خ.کاظمین.
-الحمد للّه الذی رزقنا محبة اولیائه
ص:586
مهدی بن محمد صادق حسینی قمصری کاشانی (اوایل سدۀ 14 ق)،ط.
در احکام اسلام،از ابو المکارم بن ابی القاسم موسوی زنجانی(-1330 ق)،خ.موجود.
ص:587