روح پرفتوح پدر بزرگوار و عالي مقام مرحوم آية الله العظمي حضرت حاج آقا سيد مرتضي حسيني لنگرودي اعلي الله مقامه الشريف كه يكي از مراجع تقليد عصر خويش به شمار مي رفت نثار مي نمايم، خداوند حضرتش را با اجداد طيبين و طاهرينش محشور فرمايد و او را در بحبوحه رحمت و نعمت بي پايان خويش غوطه ور سازد. و اميد است كه اين، خود باعث شود كه روح پرفتوح حضرتش در آن عالم دعاي خير در حق فرزندان روحانيش نموده تا بر توفيقات آنان بيش از پيش افزوده گردد و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته سيد محمد مهدي مرتضوي لنگرودي به تاريخ 21 / 11 / 43 [ صفحه 5]

جلوگيري كرده، به نسيه حواله مي كند، ولي دين بهاء برعكس تمام دستوراتش بسيار سهل و آسان و پيروانش را در همه امور آزاد قرار داده است. البته بديهي است كه بشر طبعا طالب آزادي و در عين حال دين خواه است لذا وقتي كه ديد ديني اين همه او را در تمام امور آزاد قرار داده است طبعا پيرو آن مي شود. از اين نقطه نظر است كه مردم ساده لوح، فوج فوج پيرو مرام بهائيت مي شوند، ولي بي خبرند از اينكه وجود دين براي دفع فواحش و منكرات و منزه ساختن بشر است از رذائل اخلاق و پليدي ها و نيز سوق دادن بشر است به كارهاي نيك، پس با بودن دين مطلق العنان بودن معني و مفهومي ندارد، علاوه بر آن غافلند از اينكه مرام بهائيت دين نيست بلكه يك باند خيانتكاري است كه مردم را از راه دين به بي ديني و به اسم دين آمپول ضد دين تزريق مي كند و سرانجام آنان را به سنگلاخ گمراهي، دچار و به وادي نامتناهي بدبختي سرگردان مي نمايد. بسيار به جا است كه يك داستان كوچك از نظر خوانندگان محترم بگذرد تا اينكه معلوم گردد كه ما به چه جهت به طبع اين كتاب پرداخته ايم، و آن اينكه يكي از دوستان با ايمانم مي گفت: يك روز در فصل زمستان، هوا بي اندازه سرد بود، من بر اثر صدفه و اتفاق در وقت ظهر، گذارم به مسجد شاه طهران افتاد. با خود گفتم چه خوب است كه در اينجا وضوئي براي نماز بسازم، لب حوض رفته،شروع [ صفحه 7] به وضوء ساختن نمودم، در اثناء وضوء با يك جوان ژيگلوي امروزي مواجه

شدم، جوان به عقيده خودش مي خواست برايم دلسوزي كند! لذا با يك لحن سوزاني گفت: اي آقا چرا شما در اين هواي سرد كه هر كسي براي خود جاي گرمي تهيه كرده، خود را به مشقت انداخته اي آستين هاي خويش را تا آرنج بالا كشيده، مشغول آب ريختن بر آن هستي، مگر نشنيده اي ديني به نام دين بهاء از جانب خدا آمده، ناسخ شريعت اسلام است؟ اگر نشنيده اي اكنون از من بشنو و بيا پيرو اين دين پاك شو چه آنكه اين دين دستوراتش بسيار آسان است مثلا، نمازش عبارت است از چند سطر دعاء و آن هم در چند مورد، به كلي بر انسان ساقط مي شود: 1 - ضعفي كه از ناحيه مرض بر انسان عارض گردد. 2 - ضعفي كه از اثر سالخوردگي دامن گير انسان شود، تو را به وجدانت قسم اين دستورات آسان نيست؟ دوستم گفت، چون من آن جوان را شخصي روشن فكر و در عين حال بي غرض يافتم، در آن هواي سرد كه سوز و بوران ما را از هر طرف محاصره كرده بود، در حدود دو ساعت با او صحبت نمودم، تا اينكه او را قانع ساختم كه مرام كثيف بهائيت، دين نيست، كه بتوان درباره اش گفت: از جانب خدا آمده يا نيامده دينش آسان است يا مشكل، ناسخ شريعت است يا نست، بلكه سياست استعمارگران روسي اقتضاء كرده كه نقشه خائنانه اي طرح كنند و يك سبك سر ديوانه اي را به دام بياندازند، از طريق او پاره اي از اوهام و اراجيف را در دسترس عموم قرار داده، [ صفحه 8] به وسيله ي آن صفوف اتحاد و يگانگي مسلمانان را از هم

گسسته نمايند و آنان را در آتش تفرقه و نفاق قرار دهند، خلاصه نقش [1] خود را به مورد اجراء گذاردند، يك سبكسري را به نام علي محمد به دام انداخته بعد از آن هم حسينعلي نامي را تخمين نموده، از طريق اين دو عنصر ناپاك به هدف شوم خويش نائل گشتند!! همين كه سخنانم بدين جا رسيد، ديدم جوان رنگ عوض كرده با حالت پشيماني دست روي دست مي زد و مي گفت اي كاش من خودسرانه وارد به اين مرام كثيف نمي شدم چه خوب بود در اين راه با كسي مشورت مي نمودم اوه چه كار ناروائي را انجام داده، خود را به اين شام سياه نشاندم، دوستم گفت، از اين سخنان جوان دانستم كه وي در اصل بهائي نبوده بلكه از فريب خوردگان بهائيت به شمار مي رود، لذا از اول سؤال نمودم، عزيزم شما مگر چه ديني داشتي، جوان گفت من مانند شما مسلمان و شيعه دوازده امامي بودم، پدر و مادر و آباء و اجدادم تماما شيعه دوازده امامي بودند ولي من بر اثر تبليغات يكي از هم شاگردانم كه با هم در يك دبيرستان درس مي خوانديم، در حدود يك سال است به اين مرام وارد شدم، هر چند در اثناء تبليغات مبلغين بهائيت به تناقضات زيادي روبرو شده، به آنان اعتراض مي كردم كه چرا سخن به تناقض مي گوئيد. آنان هم گاهي با هو و خنده مرا ساكت مي نمودند زماني هم جوابم را در بوته اهمال و زاويه اجمال قرار مي دادند، ولي من خود را اين طور قانع مي كردم، كه اين مبلغين [ صفحه 9] نمي توانند جواب مرا بدهند و الا اگر با مبلغين زبردست بهائيت

روبرو شوم، قطعا به اعتراضات من پاسخ خواهند داد و نيز اين قسم خويش را محكوم مي ساختم كه شايد در حقيقت تناقضي در بين نباشد بلكه آنها به نظر من متناقض با هم جلوه مي كند. خلاصه با همين حرف ها در مدت يك سال در مرام بهائيت پابرجا بودم، ولي اكنون از فرمايشات متين شما كاملا يقين نمودم كه آن تناقضاتي كه به نظر من مي رسيد تماما درست بوده و نيز قطع كردم كه همه گفتار آنها در زمره لاطائلات محسوب مي شود. بنابراين خواهشي كه از شما دارم اينكه در تمام ساعات روز يك ساعتي را برايم معين كنيد تا در آن ساعت به نزدتان حاضر، از سخنان متين شما بهره مند شوم، دوستم گفت خواهش جوان را پذيرفته، يك ساعتي را برايش تعيين نمودم، جوان در همان ساعت حاضر مي شد. من هم با كمال اشتياق هر قدر كه مي توانستم تناقضات و اراجيف بهائيت را به او گوشزد مي كردم، و نيز قوانين عالي اسلام را به وي مي آموختم، جوان هم با شجاعتي تمام به محفل بهائيان مي رفت و با مبلغين آنها به بحث و جدال مي پرداخت. تا اينكه روزي به نزد من آمد و گفت كه ديگر بهائيان مرا به محفل خود راه نمي دهند؛ گفتم چرا؟ گفت: براي اينكه مبلغين بهائيت پي بردند، كه من از دينشان برگشته و از مرامشان دست كشيده ام، لذا مرا به اسم ناقض از خود دور ساختند، اين بود تمام جريان آن داستان كوچك. [ صفحه 10]

بهائيت باشند و به خيال اينكه اين مرام كثيف كه آن همه آنها را در تمام امور آزاد قرار داده و از هيچ گونه فواحش و منكرات ماندن زناء، لواط، قمار، شراب، دروغ، خيانت، تزوير و غير آنها جلوگيري ننموده، واقعا ديني است از جانب خدا آمده لذا براي هدايت آنان به تأليف اين كتاب و به طبع آن پرداختيم، و از روي مدرك صحيح ثابت نموده ايم كه اين مرام كثيف از جانب خدا نيامده بلكه از طرف روس ها پايه گذاري شده، و نيز با دليل و برهان زنده گفتار سخيفانه ميرزا بهاء را يك به يك رد نموده ايم. اميد است كه فريب خوردگان و گم شدگان وادي ضلالت و غرق شدگان درياي بدبختي و هلاكت بر اثر مطالعه بي طرفانه و قضاوت عادلانه خويش از مرام خانمان برانداز بهائيت دست كشيده، به دين مقدس اسلام رجوع كنند و نيز آناني كه درصدد گول خوردن هستند با مطالعه اين كتاب به موهوم بودن مرام بهائيت واقف شده، از وارد شدن در آن مرام كثيف خودداري نمايند. [ صفحه 11]

كتاب فقط از گفتار سفيهانه ميرزا بهاء تعقيب و يك به يك آنها با دليل و برهان رد مي شود. هر چند مرام بهائيت، پايه و شالوده اش بر روي مرام بابيت استوار است بنابراين مي بايست در مرتبه اول از مرام بابيت تعقيب شود، ولي چون خوشبختانه مرام بابيت پيروي ندارد و اگر هم داشته باشد خيلي معدود و در زمره معدوم محسوب مي شود، لذا از بحث در پيرامون آن خودداري شد، و چون نمي خواستيم از تاريخچه علي محمد و داستان قرة العين به طور كلي صرفنظر شود، لذا تمام آنها را به رشته نظم در آورده، در آخر كتاب درج مي نمائيم. 3 - ما، مرام بهائيت و بابيت را دين نمي دانيم، بنابراين [ صفحه 12] اگر در برخي از عبارات اين كتاب و در بعضي از اشعار لفظ دين بر آن دو اطلاق گرديد نظر ما دين نبوده بلكه به دو جهت نام دين بر آن دو مرام نهاده شده است: 1 - به جهت اينكه چون بهائيان مرام بهائيت را دين مي دانند، ما هم روي منطق و عقيده آنها سخن رانده نام دين بر آن اطلاق نموديم 2 - در اشعار فقط به جهت ضرورت شعري بوده كه اطلاق دين به مرام بابيت شده است.

غير آن دو اختراع شده كه بشر مي تواند به وسيله آنها حشرات موذي را از خود دور سازد، بنابراين اين كتاب هم چون خاصيت امشي را دارا است، يعني همان طوري كه امشي دفع كننده حشرات موذي است، اين كتاب هم دور سازنده ي حشرات موذي بهائي است، به قدري در دفع آن حشرات مؤثر است كه اگر در هر جا حشرات موذي بهائي بوي آن را استشمام كنند به فوريت از آنجا دور گشته، ديگر به سراغ آن مكان نمي روند لذا با اين شباهت، ما اين كتاب را امشي به حشرات بهائي نام نهاديم: پس بر مسلمانان به ويژه جوانان آنان لازم است كه يكي از اين امشي ها را در خانه يا مغازه خود نگاه داشته، هميشه آن را [ صفحه 13] به كار اندازد؛ يعني مورد مطالعه خويش قرار دهند، و اگر هم برخي از آنها سواد ندارند از رفيق باسواد خود استفاده كنند، تا بدين وسيله بتوانند براي هميشه از شر حشرات موذي بهائي آسوده باشند. [ صفحه 14]

حضرت بقية الله حجة بن الحسن «امام زمان» عجل الله تعالي فرجه الشريف است مي باشد، كه تمام شيعيان و پيروانش پيوسته در انتظار مقدم شريفش به سر مي برند و هميشه از درگاه بلند پايگاه خداي بزرگ و آفريننده سترك ظهور حضرتش را خواستارند. [ صفحه 15]

بر باطل و اجتناب از آن بر هر فردي واجب و لازم است.

عقل و وجدان و انصاف دور نيست؟ بشر كوركورانه، بدون ثابت شدن صدق گفتار مدعي شريعت، دعويش را پذيرفته مال و جان و ناموس خويش را در اختيار او بگذارد!! پس صدق گفتار براي مدعي شريعت ضروري و حتمي است.

راستگوئي او آشكار نمي شود مگر به بشارت پيامبر شريعت سابق، اين بشارت در حقيقت امضاء صدق دعواي مدعي شريعت است پس از اين دو نظر ثابت شد كه بشارت [ صفحه 19] پيامبر سابق نيز لازم است اكنون با اجازه خوانندگان محترم به سراغ دين اسلام مي رويم و از آن تحقيق كامل مي نمائيم، تا بر خوانندگان عزيز آشكار گردد كه آيا آن سه علامت در آن وجود دارد يا ندارد، پس و از آن به سراغ مرام بهاء مي رويم از آن نيز بررسي كامل مي نمائيم:

زمان حضرت عيس (ع) به اذن خداي متعال، از خود معجزاتي نشان مي داد كه از آن جمله رفع پيسي و كور و كر مادرزاد را بينا و شنوا و مرده را زنده كردن بود بدين وسيله حضرتش مردم را به يكتاشناسي هدايت مي نمود در زمان پيامبر اسلام «حضرت محمد بن عبدالله صلي الله عليه و آله» خورشيد تابان فصاحت و بلاغت به منتهي درجه اش در جزيرة العرب و حجاز، نورافشاني مي نمود به طوري كه اعراب جاهليت به وسيله اشعار و خطبه هاي فصيح و بليغ خويش بر يك ديگر فخر و مباهات مي كردند. و با نرد فصاحت و بلاغت برد و باخت مي نمودند به ويژه در بازار «عكاظ» كه در نزديكي طائف است، فصحاء و بلغاء عرب بر روي جهازهاي شتر مي نشستند و با آواز بلند، اشعار و خطبه هاي خويش را انشاد نموده، به وسيله آنها نظرهاي مردم را به خود جلب مي نمودند، و نيز در موسم حج و عمره «ماه ذي الحجه و رجب» فصحاء و بلغاء عرب به خصوص فصحاي قريش در نزد علماء و روساء قبائل و صاحب منصبان قوم و عشيره، اشعار و خطبه هاي خويش را انشاد نموده،چنانچه مورد قبول و پسند آنها واقع مي شد تمام را با آب طلا نوشته، بر ديوار كعبه نصب مي نمودند، تا مادامي كه كسي مانند آن نمي آورد او و قبيله او بر ساير قبائل فخر و مباهات مي نمودند، به قدري فن فصاحت و بلاغت در اعراب جاهليت شيوع داشت كه پانصد و پنجاه بيت شعر از هفت [ صفحه 22] شاعر [6] زبر دست و مشهور عرب، با آب طلا بر روي صفحات مخصوصي نوشته، بر ديوار

كعبه نصب گرديده بود، آن اشعار به معلقات سبعه معروف گرديد، معلقات سبعه ساليان درازي بر ديوارهاي كعبه آويخته بود به قسمي كه چهره درخشان آنها بر اثر گرد و غبار تيره و تار گرديده بود كسي قادر نبود كه از آن اشعار فصيح تر و بليغ تر بياورد تا اينكه پيامبر اسلام ظهور نمود، آياتي به نام قرآن از جانب خداي توانا آورده، هنگامي كه اين آيه: (و قيل يا ارض ابلغي مائك و يا سماء اقلعي و غيض الماء و قضي الامر - الخ) نازل شد، فصحاء و بلغاء قوم دستور دادند، تا هنوز طبل افتضاح و ناقوس رسوائي آنان را نزده اند تمام معلقات سبعه معروفه را از ديوارهاي كعبه بردارند، زيرا آنان مي دانستند كلماتي را كه پيامبر اسلام آورده نهايت فصاحت و بلاغت را حائز و تمام فنون ادبيت و بلاغت را [7] داراست، هيچ گونه تعقيد و تنافر و چيزهاي ديگري كه مخل به فصاحت و بلاغت است در آن وجود ندارد، گذشته از آن، معترف بودند كه اين كلمات از عهده بشر عادي خارج است. لذا بعضي از فصحاء معروف عرب مانند لبيد، شاعر مشهور، همين كه آيات شريفه قرآن را شنيد، پس از كاوش [ صفحه 23] كامل و پي بردن به عظمت قرآن، به دين مقدس اسلام مشرف گرديد، و به جهت احترام به قرآن مجيد، براي هميشه شعر گفتن را ترك نمود. ولي بيشتر آنها بر اثر تكبر و تعصبي كه داشتند، زير بار قرآن نمي رفتند لذا نسبت دروغ به پيامبر اسلام بسته، مي گفتند اين كلمات يعني آيات قرآني بافته هاي محمد (ص) است از اين نكته نظر بود كه

خداي متعال آياتي [8] چند درباره عدم قدرت بشر به آورن مانند قرآن بر پيامبر اسلام نازل فرمود، پيامبر اسلام هم به آن آيات تحدي جسته با مردم مبارزه مي نمود، به مردم مي فرمود، اگر راست مي گوئيد قرآن گفته بشر است، يك سوره يا آيه اي مانند قرآن بياوريد. در عصر پيامبر اسلام مانند وليد بن مغيره كه از فصحاء نامي عصر خويش بود و نيز فصحاء و بلغاء هر عصري به مبارزه برخاستند، پس از مدت كوتاهي با مغز در پرتگاه محكوميت سقوط كرده، به ناتواني [ صفحه 24] خويش اعتراف نمودند، نام و داستان چگونگي مبارزه آنان در كتب تاريخ مضبوط است. ما به جهت رعايت اختصار از ذكر آنها خودداري نموديم پس تا به اينجا ثابت شد كه گذشته از معجزات فراواني كه از پيامبر اسلام سر زده، قرآن مجيدش نيز بر خلاف همه كتب آسماني معجزه جاوداني و اختصاصي او گرديد، زيرا تاكنون كه چهارده قرن از عمر قرآن مجيد مي گذرد فصحا و بلغاء عرب نتوانسته اند يك سوره يا آيه اي مانند قرآن بياورند وقتي كه عرب كه اهل زبان است ناتوان شد عجم به طور مسلم عاجز خواهد بود.

درصدد محو اسلام و نابودي پيامبر گرام بودند، به محمد امين و راستگو معروف بود اين خود دليل بزرگي است بر اينكه پيامبر اسلام در زمان زندگاني خويش در طريق راستي و درستي قدم مي زده، گذشته از آن در تاريخ دوست و دشمن يك نقطه ضعفي از پيامبر اسلام گرفته نشده كه العياذ بالله در يك جا دروغ گفته و يا در يك مورد خيانت كرده باشد پس از راه تاريخ صدق گفتار پيامبر اسلام نيز به خوبي ثابت مي شود. [ صفحه 25]

اسلام به نام پريقليطوس بشارت مي دهد پريقليطوس لغتي است يوناني معرب [13] آن فريقليط است و آن در [ صفحه 27] لغت تازي به معني (محمد يا احمد (ع)) است و در لغت پارسي به معني «بسيار ستوده است» بنابراين تورات و انجيل از وجود نازنين پيامبر اسلام خبر داده اند پس آن سه علامت تماما در مدعي شريعت اسلام (محمد بن عبدالله (ص)) وجود دارد دينش در اين صورت آسماني و پيروي از آن بر هر فردي واجب است. اكنون مي رويم به سراغ دين بهاء درباره آن نيز كاوش مي كنيم:

خواسته ايم دين بهاء را در مرتبه اول از زمره اديان خارج نمائيم، لذا آهسته آهسته پيش رفته همان طور كه وعده داده بوديم بررسي كامل در دين بهاء مي نمائيم تا بر فريب خوردگان روشن گردد كه آن سه علامت در مدعي دين بهائيت اصلا وجود ندارد، قبل از بررسي در دين بهاء ناگزيريم، براي اثبات اينكه حسينعلي ادعاي خدائي كرده و اينكه دينش از طرف روسها پايه گذاري شده دليل اقامه كنيم و مدرك صحيح به دست شما خوانندگان محترم بدهيم.

كان مسجونا في اخرب البلاد [17] . ترجمه - اين طور امر كرد پروردگارت زماني كه بود زندان در خراب ترين شهرها. در چند جاي ديگر همان كتاب نيز دعواي خدائي كرده ولي ما به جهت رعايت اختصار، به همين مقدار اكتفاء نموديم. در كتاب اقدس هم در چندين مورد ادعاي خدائي نموده، ولي ما از باب نمونه به دو مورد آن مي پردازيم: 1 - در كتاب اقدس صفحه 38 مي گويد: يا ملاء الانشاء اسمعوا نداء مالك الاسماء انه يناديكم من شطر سجنه الاعظم انه لا اله الا انا المقتدر المتكبر المتبحر المتعالي العليم الحكيم. [ صفحه 31] ترجمه - اي گروه انشاء (خطاب به اغنام الله، گوسفندان خداست) بشنويد نداي مالك اسماء را كه ندا مي كند از مصدر زندان بزرگ خويش (مراد زندان عكاست) اينكه نيست خدائي جز من تواناي خودپسند متبحر متعالي داناي حكيم. 2 - در همان كتاب در صفحه 49 خطاب به علماء مي كند لو آمنتم بالله حين ظهور ما اعرض عنه الناس، استعيذ و ابا لله يا معشر العلماء و لا تجعلوا انفسكم حجابا بيني و بين خلقي. ترجمه - اگر ايمان آورده بوديد به خدا هنگام ظهورش، مردم از او رو برنمي گرداندند بترسيد اي جماعت علماء قرار ندهيد خود را حجاب و پرده بين من و خلق من - از اين جملاتي كه از مبين و اقدس ذكر شد بر خوانندگان محترم ثابت گرديد كه حسينعلي بهاء ادعائي خدائي كرده است اما داستان مرام باب و بهاء كه چگونه از طرف روس ها بنيان گذاري شده است از اين قرار است: [ صفحه 32]

استعمارگران روسي، روسهاي تزاري درصدد بر آمدند، كه دين مقدس اسلام را ريشه كن و بزرگترين ضربت را بر پيكر نازنين مسلمانان وارد سازند، ولي خوشبختانه دستشان به جائي نمي رسيد، هر نقشه اي كه مي كشيدند سرانجام نقش آنان بر آب مي شد نمي دانستند چه چيز مانع پيشرفت در كارشان مي باشد لذا در جستجوي آن برآمده پس از چندي پي به آن مانع بردند از آن به بعد براي از بين بردن آن قيام نموده، تا اينكه بر رخش مقصود خويش سوار شدند، هر چند نتوانستند كوچك ترين لطمه اي به دين مقدس اسلام وارد سازند، چه آنكه دين اسلام بزرگتر از آن است كه استعمارگران روسي بتوانند آن را از بين برده يا كوچكترين ضربه اي بر آن وارد آورند ولي كاري كه كردند مسلمانان را به روز سياه نشاندند البته خواهيد پرسيد كه آن مانع چه بود؟ آن مانع اتحاد و هماهنگي مسلمانان بود، چون اين مطلب از جمله بديهيات و غير قابل انكار است و آن اينكه تا مادامي كه اتحاد و هم آهنگي بر هر قوم و ملتي حكم فرما باشد. هرگز بيگانگان و اجانب نمي توانند بر آن قوم و ملت آقائي و بزرگي كرده تا در نتيجه به مقاصد شوم خويش فائز گردند ما اگر تايخ صد سال و اندي پيش را مورد مطالعه قرار دهيم به اين نكته برخورد خواهيم نمود كه مسلمانان آن روز در نهايت اتحاد و هم آهنگي به سر مي بردند و به قدري نسبت به عالم روحانيت علاقه مند [ صفحه 33] و به پيشوايان خويش خوش بين بودند كه اگر پيشواي عاليقدر و مرجع تقليد آنان فتوي به حرمت چيزي مي داد، آن را

وحي آسماني تلقي كرده؛ براي هميشه از آن اجتناب و دوري مي نمودند: درست در همان روزها (در اواخر قرن سيزدهم هجرت كه مطابق است با قرن نوزدهم ميلادي) بود كه استعمارگران روسي (روسهاي تزاري) از خواب غفلت بيدار شده، دانستند كه دو عامل مؤثر يكي قدرت و نيروي روحانيت و ديگري اتحاد و هم آهنگي مسلمانان است كه مانع پيشرفت كار آنها گرديده، سياست استعماري آنان را نقش بر آب مي كند زيرا آنان مشاهده مي كردند كه مسلمانان در نهايت اتحاد و در كمال صفا و صميميت عمل به قوانين متقن اسلام از طريق روحانيين مي نمودند و نيز با دو ديده ي خويش مي ديدند كه زمام رتق و فتق و حل و عقد و قبض و بسط امور ديني و كشوري تمام در قبضه ي قدرت روحانيين بود لذا در فكر و انديشه فرورفته نقشه ي خائنانه اي طرح نمودند، تا آنكه بتوانند به وسيله ي آن نيروي روحانيت را درهم شكسته و صفوف اتحاد و يگانگي مسلمانان را از هم گسسته نمايند: خلاصه آن نقشه را به وسيله ي برخي از افراد دست نشانده ي خويش به مورد اجراء گذارده در نييجه به وصال عروس آرزوي خود رسيدند.

وانمود كرد كه اشتياق فراوان و علاقه شاياني به ياد گرفتن مباني شيخ احسائي و سيد رشتي دارد لذا اغلب اوقات خويش را به فراگرفتن مباني شيخ و سيد مصروف مي داشت ولي در علين حال درصدد بود كه شخص مستعدي را يعني كسي كه به تمام معني ديوانه و احمق باشد به دام استعماري خويش بياندازد، تا از طريق او به مقصد شوم خود كه دين سازي و پيامبر تراشي است نائل گردد. باري شيخ علي لنكراني در ميان شاگردان سيد كاظم رشتي از همه بيشتر شخصي كه نامش علي محمد بود نظرش را جلب نمود، توانست او را آلت مقاصد خويش قرار دهد، البته خوانندگان محترم مي دانند كه پيامبر و امام در نظر مردم شخصي زيبا و قشنگ جلوه مي كند چون علي محمد شيرازي تمام زيبائي ظاهري را دارا بود يعني پيشاني بلند و بيني قلمي، چشمان بادامي، ابروهاي پيوسته، گونه هاي سرخ و برآمده [ صفحه 36] ريش پر پشت داشت لذا او را به پيامبري نامزد كرد آري او به تمام معني مستعد اين كار بود، زيرا وي قبل از ورود به عراق در حدود دو سال در بندر بوشهر به كسب و كار مشغول بود، وي پس از اينكه دست از كار مي كشيد در فصل تابستان در هواي گرم آن هم هواي گرم بوشهر كه در گرمي ضرب المثل است در بالاي بام آن هم در آفتاب سوزان، مشغول به برخي از زيارات و ادعيه مأثوره مانند زيارت عاشورا و بعضي از اورادي كه خودش جعل مي كرد، مي شد، او در همان اوقات عقل خويش را از دست داده بود بنابراين براي اين كار

جان مي داد چون اين مقام رفيع و منصب بزرگ الهي را دو كس ادعا مي كند 1 - كسي كه به تمام معني عاقل و لايق آن منصب است 2 - كسي كه به تمام معني ديوانه و غير لايق است، علي محمد از قسم دوم بود به طوري كه در بعد در اشعار ما ادعاهاي گوناگون او كه دلالت بر ديوانگي وي مي كند خواهيد خواند.

راه ديوانگي خود را ثابت نمود. [ صفحه 38]

را قصدي نيست كه خلاف رضاي خداوند اسلام و اهل ولايت او باشد كه اگر چه بنفسه وجودم ذنب صرف است ولي چون قلبم موقن به توحيد خداوند جل ذكره و نبوت رسول صلي الله عليه و آله و سلم و ولايت اهل ولايت است و لسانم مقر بر كل ما نزل من عندالله است اميد رحمت او را دارم و مطلقا خلاف رضاي حق را نخواسته ام و اكر كلماتي كه خلاف رضاي او بود از قلم جاري شده غرضم عصيان نبوده و در هر حال مستغفر و تائبم حضرت او را و اين بنده را مطلق علمي نيست كه منوط با دعائي باشد و استغفر الله ربي و اتوب اليه من ان ينسب الي امور بعضي مناجات و كلمات كه از لسان جاري شده دليلش بر هيچ امري نيست و مدعاي نيابت خاصه حضرت حجة الله عليه السلام را ادعائي مبطل مي دانم و اين بنده را چنين ادعائي نبوده و نه ادعاي ديگر مستدعي از الطاف شاهنشاهي و آن حضرت چنان است كه اين دعاگو را به الطاف و عنايات بساط رأفت و رحمت خود سرافراز فرمايند و السلام. [19] . [ صفحه 40] علي محمد چون حقيقتا توبه نكرده بود، بلكه در نهاني به كار خويش مشغول بود لذا در نزد ناصرالدين شاه قاجار شخصي مرتد و اخلالگر به شمار رفته درسال 1266 هجري در تبريز به دار مجازات آويخته و مقتول گرديد، بهائيان عقيده دارند كه با اجازه بهاء استخوان هاي علي محمد را پس از چندي به حيفا حمل كرده به خاك سپردند.

يك پدر به نام ميرزا عباس معروف به ميرزا بزرگ نوري بودند، هر دو از مريدان علي محمد به شمار رفته از مرام وي پيروي مي نمودند، چون صبح ازل برادر بزرگ بود لذا علي محمد او را جانشين خود قرار داد به موجب وصيت نامه علي محمد «كه عين عبارت آن از نظر خوانندگان عزيز خواهد گذشت» تمام بابيان بدون استثناء صبح ازل را به سمت خدائي [20] شناخته از دستوراتش پيروي مي كردند، حتي حسينعلي [ صفحه 41] بهاء هم به صورت ظاهر در حدود هيجده سال از برادرش پيروي مي كرد و در كتاب ايقانش كه پس از برگشت از سليمانيه در بغداد نوشته بود در موارد زيادي از صبح ازل تعريف و تجليل نموده است. [ صفحه 43]

در زمان خدائي خويش هميشه از مرام علي محمد تعقيب نموده تمام اوقات خود را به نشر آثار و محكم ساختن مرام وي مصروف مي داشت، وي در فصل تابستان در شميران طهران و در فصل زمستان در نور مازنداران به سر مي برد تا اينكه در سنه 1268 هجري ناصرالدين شاه مورد سوء قصد و حمله بي رحمانه چند نفر از بابيها قرار گرفت، بر اثر اين واقعه در حدود چهل نفر از معاريف بابيه كه يكي از آنها حسينعلي بود، [ صفحه 45] شديدا مورد تعقيب دولت وقت واقع سرانجام تماما دستگير شدند بيست و هشت نفر از آنها را به اعمال شاقه به قتل رسانيد، مابقي را به زندان محكوم كرد صبح ازل آن زمان در نور مازندران بود همين كه خبر آن واقعه به گوشش رسيد فورا در لباس درويشي درآمد با عصا و كشكول به بغداد فرار كرد، برادرش نيز بنا به اظهار خودش يكي از سفراء روس او را از زندان طهران آزاد نمود در كتاب مبين در صفحه 77 مي گويد: يا ملك الروس قد نصرني احد سفرائك اذ كنت في السجن تحت السلاسل و الاغلال. ترجمه - اي پادشاه روس به تحقيق ياري كرد (يعني آزاد نمود) مرا يكي از سفيران تو، زماني كه بودم من در زندان در زير غل و زنجير. از اين عبارت حسينعلي به خوبي استفاده مي شود كه وي يكي از دست نشانده هاي روسي بوده، زيرا حسينعلي به طور مسلم قوم و خويشي با سفير روس نداشته تا به جهت عرق فاميلي او را از زندان آزاد كند پس بايستي گفت وي نوكر مستقيم روس بوده از

روسها دستورالعمل مي گرفته كه بعدها مرامي تأسيس نمايد، البته اين مطلب بسيار بديهي است كه هميشه آقا از نوكر حمايت مي كند، چون او نوكر بود لذا دولت روس، حمايت كرده از زندانش آزاد نمود همين كه حسينعلي از زندان طهران آزاد شد به سوي بغداد حركت كرده به برادرش، صبح ازل ملحق گرديد. [ صفحه 46] كم كم فرقه بابيه از گوشه و كنار ايران به بغداد روي آوردند در مدت اقامت آنها در بغداد هيچ نفاقي رخ نداد مگر چند نفر از بابيها طغيان كرده ادعائي نمودند كارشان هم به جائي نرسيد، سرانجام از بين رفتند تا اينكه در اواخر اوقات اقامت در بغداد از حسينعلي كمي بي اعتنائي و سهل انگاري مشاهده شد. زعماي بابيه از اين كار مضطرب گرديده بر او سخت گرفته تهديدش نمودند به طوري كه وي قهركنان از بغداد خارج شد دو سال در اطراف سليمانيه به سر برد تا اينكه صبح ازل از روي عرق برادري به هر وسيله كه بود دوباره وي را به بغداد برگرداند. از آن به بعد ادعاها شروع شد، كار به جائي رسيد كه هر كس بامدادان سر از بستر خواب بر مي داشت ادعائي مي نمود، آن طوري كه برخي از مورخين نوشته اند ميرزا اسدالله تبريزي معروف به ديان كه او را علي محمد، كاتب آيات صبح ازل قرار داده بود علاوه بر زبان فارسي و تركي و كمي عربي، زبان عبراني و سرياني را نيز مي دانست ادعائي نمود ولي حسينعلي با وي به مباحثات زياد پرداخت سرانجام ديان به دست فرقه بابيه به قتل رسيد و نيز چند نفر ديگر مانند ميرزا غوغا و شيخ

اسماعيل و حاج ملاهاشم و ميرزا محمد زرندي معروف به نبيل و سيد حسين هندياني و ميرزا حسين جان ادعا نمودند، باز كار آنها هم به جائي نرسيد سرانجام به حيات آنان نيز [ صفحه 47] خاتمه داده شد در آن زمان بر اثر جور و فساد و ياغي گري بابيه مسلمانان بغداد و حوالي آن نفرت خود را نسبت به آنان اعلام داشته به دولت ايران شكايت كردند: دولت ايران هم به وسيله ي سفير خود در اسلامبول از سلطان عثماني (عبدالعزيز) كه در آن زمان بر عراق نيز حكومت داشت تقاضا نمود كه بابيه را از بغداد به جاي ديگر تبعيد كند سلطان عثماني هم دستور داد تمام بابيان را به اسلامبول تبعيد كردند، بابيها در حدود چهار ماه در اسلامبول اقامت كرده سپس در سال 1280 هجري به ادرنه تبعيد شدند.

با چه نقشه و تردستي توانسته در مقابل وصيت علي محمد مقاومت كند و صبح ازل را از بين ببرد. [ صفحه 49]

معناي مبهمي كند و آن عبارت بود از كلمه (من يظهره الله) يعني كسي كه بعد خدا او را ظاهر مي كند آري علي محمد براي اينكه نوشته هاي سابق خود را تأويل كند، اين طور مي گويد مقصود من از قائم و مهدي منتظر كه از جانب او دعواي بابيت مي نمودم و از مقام حضرتش دائم تعريف كرده، از ظهورش بشارت مي دادم، من يظهره الله است يعني كسي كه بعد خدا او را طاهر مي كند: از اينجا زيركي حسينعلي به خوبي آشكار مي گردد، وي ادعاي من يظهره اللهي كرده مي گويد من همان كسي هستم كه علي محمد از ظهور من خبر داده صبح ازل بايد پيرو من گردد، كتاب بيان منوط به تصديق و امضاء من است من مرام علي محمد را نسخ كرده، خلاصه با اين خدعه و نيرنگ در حدود پنجاه نفر از بابيه را پيرو خود ساخت و مابقي كه سي نفر بيش نبودند از صبح ازل پيروي مي نمودند، از اين به بعد فرقه بابيه به دو دسته ازلي و بهائي تقسيم شدند و دائما به لعن و تكفير هم مي پرداختند در نتيجه انقلاب و هيجان عجيبي بين آن دو دسته ايجاد شد دائما نيرنگ ها به هم مي زدند كثافت كاريها به بار مي آوردند از اين رو پادشاه عثماني چاره اي نديد جز اينكه آن دو دسته را از [ صفحه 51] نقاط نزديك مرز به جاهاي دوردست تبعيد كند، تا كاري از آنها ساخته نباشد، اين بود كه صبح ازل و پيروانش را با چند نفر از بهائيها به ماغوساي قبرس تبعيد كرد، و حسينعلي و ياورانش را با چند نفر از بابيها به زندان

معروف عكا افكنند اين كار در 20 ربيع الاول سال 1285 هجري واقع شد: تو را به خدا قسم خواننده عزيز ملاحظه كن حقه بازي حسينعلي تا چه اندازه و خدعه و نيرنگ او تا چه پايه است!

است ولي براي ثابت نمودن اينكه وي در روايات دستبرد كرده به يكي از تطبيقات وي از باب نمونه اكتفا مي كنيم و آن اينكه در ايقان صفحه 155 مي نويسد: في البحار ان في قائمنا اربع علامات من اربع نبي، موسي و عيسي و يوسف و محمد اما العلامة من موسي الخوف و الانتظار و اما العلامة من عيسي ما قالوا في حقه و اما العلامة من يوسف السجن و التقيه و اما [ صفحه 53] العلامة من محمد يظهر باثار مثل قرآن ترجمه - در بحار است اينكه در قائم ما چهار علامت است از چهار پيغمبر 1 - موسي 2 - عيسي 3 - يوسف 4 - محمد اما نشانه اي كه از موسي دارد، ترس و انتظار است و اما نشانه اي كه از عيسي دارد مي گويند در حق او آنچه را كه درباره ي عيسي گفته اند و اما نشانه اي كه از يوسف دارد زندان و تقيه است و اما علامتي كه از محمد دارد اينكه ظاهر مي شود به آثاري مانند قرآن (يعني كتابي مي آورد مانند قرآن مجيد) مؤلف گويد، حسينعلي گذشته از اينكه در روايات تحريف كرده جمله يظهر به آثار مثل قرآن: او نيز غلط است زيرا بايستي بگويد يظهر باثر مثل القرآن: اصل روايت اين طور ضبط شده، خوانندگان محترم به جلد سيزده بحارالانوار علامه مجلسي ره صفحه 57 چاپ كمپاني مراجعه فرمايند روايت ابي بصير از ابي جعفر (امام باقر (ع)) است مي فرمايد في صاحب الامر سنة من موسي و سنة من عيسي و سنة من يوسف و سنة من محمد (ص ع) فاما من موسي فخائف يترقب و اما من عيسي فيقال فيه

ما قال في عيسي و اما من يوسف فالسجن و التقيه و اما من محمد فالقيام بسيرته و تبيين آثاره ثم يضع سبقه علي عاتقه و لا يزال يقتل اعداءالله حتي يرضي الله قلت، و كيف يعلم ان الله عزوجل قد رضي قال 4 يلقي الله عزوجل في قلبه الرحمة (ترجمه) در صاحب الامر (امام زمان عجل) [ صفحه 54] سنتي است از موسي (ع) و سنتي است از عيسي (ع) و سنتي است از يوسف (ع) و سنتي است از حضرت محمد (ص) پس سنتي كه از موسي (ع) دارد پس ترسناكي است كه هميشه در انتظار است و اما سنتي كه از عيسي (ع) دارد پس گفته مي شود درباره ي او آنچه را كه درباره ي عيسي (ع) گفته شد يعني مي گويند حضرت بقية الله مرده است چنانچه در حق حضرت عيسي (ع) گفته شد، اين مطلب را ما از خبري ديگر كه به همين مضمون از ابي بصير نقل گرديده، استفاده نموده ايم در آن خبر به جاي عبارت مذكور اين عبارت مضبوط است (و اما من عيسي فيقال انه مات و لم يمت) يعني اما از عيسي پس گفته مي شود كه حضرت بقية الله مرده است و حال اينكه نمرده، و اما سنتي كه از يوسف (ع) دارد پس زندان و تقيه است و اما سنتي كه از حضرت محمد (ص ع) دارد پس اين است كه قيام مي كند به سيره و روش پيامبر اسلام و بيان كردن آثار او، پس مي گذارد شمشيرش را بر روي شانه شريفش و مدام مي كشد دشمنان خدا را تا آنكه خداي متعال راضي مي شود، ابي بصير گفت چگونه مي فهمد كه

خداي عزوجل راضي شده حضرت فرمود هنگامي مي فهند كه خداي عزوجل در قلبش رحمت و مهرباني قرار مي دهد: بر ارباب دانش پوشيده نماند كه جمله (فالقيام بسيرته و تبيين اثاره الخ) چون بر ضرر و عليه حسينعلي تمام مي شد لذا طراري كرده به جاي آن جمله اين عبارت را نسبت به امام (ع) مي دهد (و يظهر به آثار مثل قرآن) خوانندگان محترم تعجب نكنند كه چگونه مي شود حسينعلي در روايت تحريف كند. چون كسي كه آيه مباركه [ صفحه 55] قرآن را تغيير دهد، براي او تحريف روايت آسان است: ملاحظه كنيد چگونه اين آيه مباركه را تحريف كرده، خداي متعال در قرآن مجيد در سوره بقره آيه 209 چنين مي فرمايد: هل ينظرون الا ان ياتيهم الله في ظلل من الغمام در اين آيه خداي متعال كساني را كه در انتظار ديدار حضرتش به سر مي بردند، ذم و توبيخ مي فرمايد استفهام در اين آيه استفهام انكاري و غير حقيقي است پس معناي آيه چنين مي شود، نبايد انتظار بكشند اينكه بيايد آنان را خدا در سايه اي از ابر: ولي حسينعلي در آيه تصرف كرده در ايقانش در صفحه 47 چنين مي نويسد و اين مضمونات در قرآن هم نازل شده چنانچه مي فرمايد، يوم يأتي الله في ظلل من الغمام يعني مي آيد خدا روزي در سايه اي از ابر، و نيز در صفحه 89 همين جمله را كه نسبت به قرآن داده، تكرار مي كند، اگر شما خوانندگان محترم سرتاسر قرآن كريم را به دقت ملاحظه كنيد يك همچه آيه اي را كه حسينعلي به قرآن نسبت مي دهد نخواهيد يافت: رجوع به اصل مطلب ثانيا بر فرض اينكه آن روايت از

امام باقر (ع) باشد، به حسينعلي مي گوئيم مقصودش از آن روايت چيست آيا مي خواهد بگويد كه منظور امام (ع) از روايت اين است كه هر كسي ترس و انتظار داشته باشد، و درباره اش مردم سخناني بگويند و مدتي در زندان به سر برد و كتابي مانند قرآن (از حيث صفحه بندي و جلد) بياورد، او امام قائم است اگر اين است، اين كه امتيازي براي علي محمد نمي گردد زيرا نتيجه [ صفحه 56] اين كلام چنين مي شود كه از زمان غيبت حضرت ولي عصر (عجل) تاكنون هزارها امام قائم العياذ بالله آمده باشند و تا هنگام ظهور حضرتش نيز امام هاي قائم ديگري بيايند، چون در هر عصري بسياري از دانشمندان بر اثر برخي از حوادث زنداني شده و خوف و انتظار هم داشته و درباره آنان مردم سخن ها گفته و كتاب هائي هم مانند قرآن از حيث صفحه بندي و جلد تأليف كرده اند و يا مي خواهد بگويد علي محمد كتابي مانند قرآن از جهت فصاحت و بلاغت و سمو معاني و علو مطالب آورده اگر منظورش اين است مي گوئيم اين كلام كلامي است بسيار بي جا و منطقي است در نهايت پوشالي زيرا مطالب كتاب بيان علي محمد موجود است و ما چند فراز از جملات زيباي آن را در اينجا مي نگاريم و قضاوت عادلانه را به عهده شما خوانندگان محترم مي گذاريم تا خودتان بر حماقت و ناداني حسينعلي بخنديد كه چطور نتوانسته بين آيات فصيحه و بليغه و جملات مهمله و سخيفه فرق بگذارد گر چه تقصير ندارد چون اهل تميز نبوده لذا نتوانسته است فرق بگذارد، اگر برليان و سنگ را به سبزي فروش عرضه بدارند، آن

دو را جز سنگي بيش نخواهد ديد ولي اگر به نزد گوهرفروش ببرند برليان را از سنگ ناچيز تميز خواهد داد باري برخي از آيات مباركه علي محمد به عقيده حسينعلي و جملات مهمله به عقيده ما از اين قرار است: [ صفحه 57]

انا الواحد القدام انني انا الله لا اله الا انا الواحد القدام انني انا الله لا اله الا انا المقدم المقدم انني انا الله لا اله الا انا المقدم المقدم انني انا الله لا اله الا انا القادم القدام انني انا الله لا اله الا انا القادم القدم القدوم الخ. فراز ششم بسم الله الاجمل الاجمل بالله الله الجمل الجمل بسم الله الجمل ذي الجمالين بسم الله الجمل ذي الجملاء بسم الله المجمل المجمل بسم الله المجمل المجمل بالله الله الجمل ذي الجمالين بالله الله الجمل ذي الجملاء بالله الله الجمل ذي الجاملات بالله الله الجمل ذي الجملات الخ [ صفحه 59] فراز هفتم انني انا الله لا اله الا اياي و انني انا الله ذوالالهين انني انا الله لا اله الا اياي و انني انا الواحد ذوالوحادين انني انا الله لا اله الا اياي و انني انا الله لا اله الا اياي و انني انا الواحد ذو الوحادين انني انا الله لا اله الا اياي انني انا المحيي ذو الحيايين الخ. فراز هشتم هذا كتاب من عندالله المهيمن القيوم الي من يظهره الله [23] انه انا الله لا اله الا انا العزيز المحبوب ان اشهد انه لا اله الا هو و كل له عابدنون انا قد جعلناك جلالا جليلا للجاللين و انا قد جعلناك عظمانا عظيما للعاظيمن و انا جعلناك نورا نورانا للناورين همين طور مي گويد تا چند صفحه. مؤلف گويد: علي محمد ببخشيد آقا خدا درباره ي صبح ازل گزاف گوئي [ صفحه 60] كرده حقيقت را نگفته زيرا بايد اين طور بگويد: انا قد جعلناك مجنانا مجنونا للمجانين و انا قد جعلناك مضحاكا و

مضحكة للضاحكين و انا قد جعلناك لعبا و ملعبة لللاعبين.

زن به قلعه شيخ طبرسي در مازندران (كه به دستياري حسين بشروئي وعده ي ديگر از زعماي بابيه بنا شده و با دولت وقت به جنگ پرداخته سرانجام مغلوب گرديدند) وارد شد، و برقع از چهره برداشته اين كلمات را مي سرود: اين الشهداء كلهم ماتوا اين الصلحاء كلهم فاتوا

جواب طبل الست او ز ولا چو كوس بلي زدم همه خيمه زد به در دلم سپه غم و حشم بلا پي خوان دعوت عشق او همه شب ز خيل كروبيان رسد اين صفير مهيمني كه گروه غم زده الصلا من و مهر آن مه خوب رو كه چو زد صلاي بلا بر او به نشاط قهقهه شد فرو كه انا الشهيد بكربلا چه خوش آنكه آتش غيرتي ز نيم به قله طور دل فد ككته و سككته متد كدكا متزلزلا چو شنيد ناله مرگ من پي ساز من شد و برگ من فاتي الي مهر و لا و بكي علي مجلجلا تو كه فلس ماهي حيرتي چه زني ز بحر وجود دم بنشين چو (صحبت) و دم به دم بشنو خروش نهنگ لا [ صفحه 64] اين اشعار از قرة العين نيست بلكه از ملا باقر لاري كه تخلصش (صحبت) است مي باشد چنانچه در اين اشعارش مشاهده مي فرمائيد ولي بهائيان به جاي صحبت، طوطي مي خوانند!!! پوشيده نماند كه قرة العين دو بيت از صدر اين اشعار را دزديده و به آن خطاب به علي محمد مي نمود ولي به جاي «الست او» الست تو مي گفت، بهائيان عقيده دارند كه اشعار طاهره اصفهاني و صحبت لاري و برخي از اشعار ديگر، از قرة العين است ولي چنين نيست زيرا نام و كنيه و لقب و مسقط الراس قرة العين معلوم است نامش زرين تاج كنيه اش ام سلمه لقبش قرة العين است اين لقب را سيد كاظم رشتي به او داده و نيز لقب طاهره را علي محمد شيرازي به او عطا فرموده!! مسقط الرأسش قزوين، دختر ملا محمد

صالح قزويني است اگر لقب او طاهره است طاهره قزويني است نه اصفهاني مگر اينكه بهائيان بگويند فرقي بين اصفهاني و قزويني نيست، طاهره اصفهاني همان طاهره قزويني است و نيز بگويند تميزي بين لاري و قزويني نيست و امتيازي بين زن و مرد وجود ندارد، صحبت لاري همان طاهره قزويني است و بر اين منطق پوشالي هم تمام خردمندان جهان مي خندند زيرا نتيجه اش چنين مي شود كه اشعار حافظ و سعدي و فردوسي و انوري و نظامي و رودكي و زاكاني و ساير شعراء گذشته و حال و آينده تمام از قرة العين قزويني باشد آيا نتيجه اش اين طور نمي شود! [ صفحه 65]

اغنام الله موظفند كه وقت عبادت و پرستش، تنها توجه آنان به سوي بهاء (خداي قلابي) باشد و به حسب ظاهر رو به قبر او كه در عكا است پرستش كنند. در كتاب دروس الديانة [24] مي گويد، قبله ما اهل بهاء روضه مباركه در مدينه عكا است كه در وقت نماز خواندن (يعني دو سطر اوراد بي معني) بايد رو به روضه ي مباركه بايستيم و قلبا متوجه به جمال قدم جل جلاله (ميرزا بهاء) و ملكوت ابهي باشيم.

محترم ثابت شد كه مرام كثيف بهاء از كجا سرچمشه گرفته و با دستياري چه كساني بر پا گرديده است بنابراين ديگر احتياجي به بررسي در مرام بهائيت نيست، ولي براي اينكه بر فريب خوردگان بهائيت ثابت كنيم كه ميرزا بهاء فاقد از همه چيز بوده، در عين حال ادعاي پيغمبري و دين نموده، لذا به وعده خود عمل كرده، بررسي كامل در مرام وي مي نمائيم، [ صفحه 69] تا آشكار گردد كه آن سه علامتي كه در پيش ذكر شد در اين مدعي دين و نبوت وجود ندارد، يكي از آن سه علامت معجزه بود آيا ميرزا بهاء معجزه دارد؟ اين پيغمبر بر خلاف همه پيامبران، داراي [ صفحه 70] معجزه نبود، در قاموس او معجزه معني و مفهومي نداشت، البته جهت داشت، چون فاقد از همه چيز بود، لذا منكر همه چيز شده كه از آن جمله انكار معجزه است، ما اين مطلب را از پيش خود نمي گوئيم بلكه از كتاب فرائد يگانه مبلغ بزرگ و زبردست بهائيت ابوالفضل گلپايگاني استنتاج نموده ايم، وي در فرائد مي گويد دعوي مدعي نبوت با چهار دليل ثابت مي شود، و آن چهار دليل از اين قرار است 1 - دعوت 2 - استقامت 3 - نفوذ 4 - تشريج شريعت و اين چهار چيز در حضرت ابهي وجود داشت پس از كتاب فرائد گلپايگاني كه بزرگ ترين كتاب استدلالي بهائيان است، چنين استفاده مي شود كه ميرزا بهاء داراي معجزه نبوده، لذا براي اثبات دعوي او به چهار دليل پوشالي تمسك كرده و آنها را اقوي دليل بر اثبات دعواي ميرزا بها مي داند، مابعون خدا با دلائل بسيار بديهي، چهار دليل

پوشالي او را رد مي كنيم اما دعوت صرف دعوت، حقانيت مدعي را ثابت نمي كند، زيرا مدعيان دروغگو در جهان بسيار بوده و هستند بنابراين دليل ديگري لازم است، تا به وسيله ي آن مدعي راستگو از مدعي دروغگو تميز داده شود و آن دليل همان معجزه است و بس اما استقامت استقامت در آغاز دعوت دليل براي مدعي نبوت نمي شود، زيرا عقلا، استقامت، مرور و گذشتن زمان لازم دارد، در آغاز دعوت هنوز زماني نگذشته تا معلوم گردد مدعي نبوت استقامت دارد يا ندارد علاوه بر آن در آغاز دعوت، مدعي نبوت، دليل قانع كننده اي [ صفحه 71] ندارد، تا به وسيله ي آن مردم را قانع كند كه وي در دعوت خويش تا آخرين لحظات زندگاني استقامت خواهد داشت. اما نفوذ: نفوذ هم در آغاز دعوت معني و مفهومي ندارد چون مدعي نبوت در ابتداء دعوت خويش هنوز نفوذي در خلق نكرده و پيرواني پيدا ننموده تا آن را دليل خود قرار داده، به رخ ديگران بكشد و بگويد دليل بر صدق دعوت من نفوذ در اين دسته از مردم است پس اين سه دليل گلپايگاني عقلا مردود و غير قابل قبول است اما تشريع شريعت تشريع شريعت هم خود به خود از درجه اعتبار ساقط مي شود زيرا تا صدق و راستي مدعي نبوت ثابت نشده هر قانوني و دستوري كه مي آورد، مردود و از درجه اعتبار ساقط، است، علامت دوم صدق گفتار بود

مي كنيم، قبل از اينكه دروغگوئي ميرزا بهاء را از كتابش ثابت كنيم، يك سئوال از شما خوانندگان محترم مي نمائيم و آن اينكه اگر شخصي ادعاي بندگي كند و بعد ادعاي خدائي نمايد گذشته از اينكه ادعاي خدائي [ صفحه 72] او باطل است؟ اين شخص در يكي از اين دو ادعاي خويش دروغ نگفته، قطعا خواهيد گفت يكي از آن دو ادعا دروغ است، زيرا (بنده) يعني مخلوق و آفريده شده و (خدا) يعني خالق و آفريننده بنابراين دروغ است كه شخصي هم آفريده شده و آفريننده باشد: اكنون بفرمائيد كلمات بهاء را بخوانيد و به دروغ گوئي او اعتراف كنيد نه تنها ادعاي بندگي و خدائي كرده بلكه ادعاي رجعت حسيني و رجعت مسيح و من يظهره اللهي نموده است.

گه زينت ده تاج را با كليل ذكر پروردگارت كه جليل القدر است، به درستي كه آن خدا آمد در جهان با مجد اعظم و هر آنچه در انجيل ذكره شده: و نيز در همان كتاب در صفحه 191 سطر (5) مي گويد ليس ضري سجني و بلائي و ما يرد علي من طغاة عبادي يعني نيست ضرر من (يعني اهميتي ندارد) زنداني شدن من و بلائي كه بر من مي رسد و آنچه را كه وارد مي شود بر من از بندگان ستمكارم [ صفحه 74]

اعتراف نموده اند كه لااقل يكي از اين ادعاهاي حسينعلي دروغ است، بنابراين كسي كه دروغ گوئي او ثابت شد به حكم عقل سليم هرگز لياقت مقام رفيع پيامبري و قانون گذاري را ندارد. [ صفحه 76]

اسلام به وجود ميرزا بهاء بشارت داده است دين مقدس اسلام نه تنها به وجود ميرزا بهاء خبر نداده بلكه تصريح دارد به اينكه سلسله ي جليله پيامبران خدا به وجود شريف و مقدس حضرت محمد بن عبدالله صلي الله عليه و آله و سلم ختم گرديده، ديگر پيغمبري بعد از حضرتش نخواهد آمد تا روز قيامت: اولين دليل قرآن مجيد معجزه جاوداني پيامبر اسلام است، خداي متعال در [ صفحه 77] قرآن مجيد سوره احزاب جزء 22 آيه 40 مي فرمايد ما كان محمد ابا احد من رجالكم ولكن رسول الله و خاتم النبيين و كان الله بكل شي عليما: يعني نمي باشد محمد (ص ع) پدر يكي از مردان شما وليكن فرستاده خدا و ختم پيغمبران است و خداوند به هر چيزي دانا است. دومين دليل: حديث شريف نبوي است حديث شريف نبوي كه معروف به حديث المنزلة است از طريق شيعه و سني نقل گرديده و به حد تواتر كه دليل قاطع مي باشد رسيده است و آن حديث اين است. قال رسول الله (ص ع) يا علي انت مني بمنزلة هارون من موسي الا انه لا نبي بعدي. ترجمه تحت اللفظي: رسول خدا فرمود اي علي تو از من به منزله هاروني از موسي مگر اينكه نيست پيغمبري بعد از من شرح حديث نبوي پيامبر اسلام به علي عليه السلام مي فرمايد تو از حيث رتبه و مقام و منزلت نسبت به من همان مقام و منزلتي كه هارون نسبت به موسي داشت، داراي ولي با اين فرق كه هارون پيغمبر بود و تو پيغمبر نيستي، زيرا بعد از من تا روز قيامت پيغمبري نخواهد آمد نبابراين هر كسي

بعد از پيامبر اسلام ادعاي پيامبري كند دروغگو و خيانتكار خواهد بود نكته قابل توجه حديث شريف متضمن نكته اي مي باشد و آن اينكه اگر بنا بود بعد از پيامبر اسلام پيامبري باشد هر آينه آن حضرت علي بن ابي طالب بود نه ميرزا بهاء آن عنصر ناپاك و پيكره سراپا تزوير: از بررسي ما، در مرام بهائيت نيز ثابت شده كه آن سه علامت هم در مدعي مرام بهائيت وجود نداشت، پس بايستي از همين جا فاتحه حسينعلي را خواند. زيرا پس از اينكه [ صفحه 78] ثابت شد، دين بهاء از جانب خدا نيامده و دستوراتش وابستگي به عالم وحي ندارد، به حكم عقل سليم پيروي از همچه ديني عين گمراهي است، بنابراين احتياجي به ذكر قوانين بهاء و رد آن نيست، چون بحث در پيرامون دستوراتي كه از مغز بشر آن هم بشري مانند بهاء تراوش كرده باشد، جز تضييع وقت چيز ديگري نخواهد بود ولي چون شنيده شده كه مبلغين بهائيت به اهل بهاء و فريب خوردگان بهائيت چنين تزريق كرده و مي كنند، ما را چه كار به اينكه دين بهاء از جانب خدا آمده يا نيامده دستوراتش وابستگي به عالم وحي دارد يا ندارد ما نظر به دستورات اديان مي كنيم، هر كدام بهتر بود پيرو آن مي شويم، ما همين كه دين بهاء را با دين اسلام مي سنجيم، مشاهده مي كنيم كه دين حضرت ابهي جل و علا به مراتب از دين اسلام بهتر و دستوراتش محكم تر و عالي تر است علاوه بر اين با همه اعصار به خوبي سازش دارد به خلاف دين اسلام كه با اين عصر سازش ندارد چه رسد به اعصار آينده،

چون دنيا روز به روز در ترقي است و آن به آن تشكيلات تمدن رو به افزوني مي رود: ما براي اينكه ثابت كنيم اين منطق منطقي است بسيار پوشالي و نادست، لذا با رعايت اختصار به زبده دستورات (يعني موهومات) بهاء پرداخته و آن اراجيف را با قوانين اسلام مقايسه مي كنيم؛ اميد است كه فريب خورندگان بهائيت بر اثر مقايسه اين دو با هم، نور را از تاريكي و راه سعادت را از ضلالت تميز داده سرانجام به دين مقدس اسلام مشرف گردند و از پستان حقيقت شير نوشيده و در دامن ما در سعادت به عمو عزيز و گرانبهاي خويش ادامه [ صفحه 79] دهند اعتذار: هر چند مقايسه اراجيف بهاء با قوانين اسلام، موجب اهانت به ساحت مقدس قوانين اسلام است، علاوه بر آن در عين بي انصافي است كه بشر خر مهره هاي ميرزا بهاء را با برليان دستورات اسلام مقايسه كند، ولي چون قصد ما اهانت نبوده بلكه فقط به منظور هدايت فريب خوردگان بهائيت به اين مقايسه مي پردازيم اميد است كه در پيشگاه با عظمت عدل الهي مقصر نباشيم علت آغاز نمودن به حد زنا: چون در اين دنياي كنوني فحشاء و منكرات به ويژه زنا، از هر چيزي بيشتر شيوع پيدا نموده لذا در مرتبه اول به قانون زنا پرداختيم، حد زنا در مرام بهاء: بهاء در اقدس صفحه 15 سطر 12 چاپي مي گويد: قد حكم الله لكل زان و زانية دية مسلمة الي بيت العدل و هي تسعة مثاقيل من الذهب و ان عاد مرة اخري عودوا بضعف الجزاء هذا ما حكم به مالك الاسماء ترجمه - حكم كرده خدا كه هر

يك از مرد و زن زناكار ديه مسلمه اي به «بيت العدل [26] » تقديم كنند، مقدار آن ديه نه مثقال [ صفحه 80] از طلا است و اگر اين عمل تكرار شد شما هم ديه را دو برابر كنيد و اين چيزي است كه حكم كرده به آن مالك اسماء حد زنا در دين مقدس اسلام خداي متعال در قرآن مجيد سوره (24) نور جزو (18) آيه 2 مي فرمايد الزانية و الزاني فاجلد و اكل واحد منهما مأته جلدة و لا تأخذكم بهما رافة في دين الله ان كنتم تؤمنون بالله و اليوم الاخر و ليشهد عذابهما طائفة من المؤمنين (ترجمه تحت اللفظي) زن زناكار و مرد زناكار پس بزنيد هر كدام از آن دو را صد ضربه تازيانه و نگيريد با آن دو رأفت و مهرباني در دين خدا «يعني در راه دين خدا رأفت و مهرباني به آنها نشان ندهيد حد را بر آن دو جاري كنيد اگر ايمان به خدا و روز باز پسين داريد و بايد گواهي دهد عذاب آن دو را طائفه و جماعتي از مؤمنين: خطاب به فريب خوردگان بهائيت: از شما فريب خوردگان مي پرسيم آيا كدام يك از اين دو قانون مي تواند از اين عمل ناشايسته زنا جلوگيري كند، قانون اسلام يا قانون بهاء اگر متحيريد تا حيرت شما را رفع كرده مي گوئيم قانون اسلام نه قانون بهاء زيرا اسلام در اين قانون شريف كوچك ترين امتيازي براي هيچ يك از طبقات قائل نشده، دولتمندان مستمندان را به يك چشم ديده حكم فرموده است، پس هر زن و مردي كه در نزد حاكم شرع زناي او ثابت شده بايد اين حد

كه صد تازيانه است بر او جاري شود خواه گدا باشد خواه دولتمند خواه ضعيف باشد خواه قوي رشوه هم در قاموس اسلام معني و مفهومي ندارد لذا با اجراء اين [ صفحه 81] قانون مقدس خواه نخواه از عمل قبيح زنا جلوگيري خواهد شد، ولي حيف و صد حيف كه اين قانون شريف در اين دنياي كنوني اجراء نمي شود، از اين جهت هم روز به روز بر عمل ناشايسته ي زنا افزوده مي گردد، و اما قانون بهاء نه تنها نمي تواند جلوگيري از اين عمل كند بلكه باعث ازدياد آن مي شود چون نفوس بشر به سه دسته تقسيم مي گردد و هر يك از آن سه دسته نيز به دو دسته تقسيم مي شود كه در حقيقت نفوس بشر شش دسته اند 1 - فقير با ايمان و عفيف 2 - فقير بي بند و بار و بي عفت 3 - متوسط با ايمان و عفيف 4 - متوسط بي بند و بار و بي عفت 5 - دولتمند با ايمان و عفيف 6 - دولتمند بي بند و بار و بي عفت اما فقير و متوسط و دولتمند با ايمان و عفيف از تحت قانون بهاء خارجند جلوگيري از آنها معني و مفهومي ندارد، چون با فرض ايمان و عفت، هرگز از آنان عمل ناشايسته زنا صادر نخواهد شد، اما فقير و متوسط بي بند و بار و بي عفت، عمل قبيح زنا را به آساني انجام داده به هيچ كس هم باج نمي دهند، چون چيزي ندارند، حتي حاضرند سالها زنداني شوند و نه غاز به كسي ندهند تا چه رسد به مثقال طلا، پس قانون نه مثقال طلا از اين دو دسته جلوگيري نمي كند مي ماند

دولتمند بي بند و بار و بي عفت، براي اين دسته 9 مثقال طلا كه چيزي نيست اين دسته حاضرند به مقدار سي مثقال طلا پول خرج كنند تا يك شب به وصال يك زن زيبا ببخشيد ستاره سينما رسيده [ صفحه 82] تا صبح از او كام بگيرند بنابراين قانون 9 مثقال طلاي بهاء از اين دسته نيز جلوگيري نمي كند بلكه در حقيقت به آنان جواز ورود به اين عمل قبيح مي دهد، پس همين جا، جا دارد كه بگوئيم آفرين بر قانون متين اسلام و تف بر قانون ننگين بهائيت از گفتار ما ثابت شد كه قانون بها قانوني است بسيار پوشالي و اصلا طرف مقايسه با قانون مقدس اسلام نيست تا آنكه درباره اش گفته شود از قانون متين اسلام عالي تر يا داني تر است و اما سازش قانون بهاء با دنياي كنوني مورد هيچ ترديدي نيست، چون اغلب مردم عصر موشك، در درياي بيكران شهوت غوطه ورند و اين قانون هم كمال سازش را با تمايلات آنان دارد ولي صرف سازش دليل اهميت قانون نمي شود بلكه در حقيقت دليل بر باطل بودن آن خواهد بود، زيرا وجود قانون دين براي هدايت بشر است و نيز براي جلوگيري از شهوات و خواهش هاي نفساني و عمل هاي زشت و نارواي بشر مي باشد بنابراين هر قانوني كه سازش با عمل هاي زشت و پليد بشر داشته باشد آن قانون بي نهايت قلابي و بي غايت پوشالي است. [ صفحه 83]

كه در اين كتاب ذكر شد حد زناء غير محصنه است، و اما ميرزا بهاء هر دو را به يك چوب رانده و يك حكم پوشالي براي آن دو جعل نموده است.

كه از راه شير با شما خواهر شدند» و مادران زنان شما و دختران زناني كه در خانه هاي [28] شما هستند از زناني كه همبستر شده ايد با آنان، پس اگر همبستر نشده ايد نيست باكي بر شما و همسران پسران شما آنانكه از كمرهاي شما هستند (يعني آن فرزنداني كه از خود شما هستند نه اينكه از راه شير و غير آن فرزند شما شده اند (و حرام شد) [ صفحه 85] اينكه جمع كنيد بين دو خواهر را مگر آنچه كه به تحقيق گذشت در پيش «اشاره به يعقوب پيغمبر است كه جمع بين دو خواهر (ليا و راحيل نمود) همانا خداست آمرزنده و مهربان: و باز در همان سوره آيه 24 مي فرمايد: و المحصنات من النساء الا ما ملكت ايمانكم كتاب الله عليكم و احل لكم ماوراء ذلكم الخ - ترجمه تحت اللفظي: (و حرام شد بر شما) زنان شوهردار مگر آنچه از آن شما است از ملك يمين (يعني كنيزان شوهردار، چون طلاق آنان به شش چيز ثابت مي شود، 1 به اسير شدن 2 به فروختن 3 به آزاد گرديدن 4 به بخشيدن 5 به ارث رسيدن 6 به طلاق دادن) كتاب خدا است بر شما و حلال شد براي شما غير از آن محرمات: محرماتي كه در اينجا ذكر شد به استثناء دو طبقه اخير كه عبارت بود از جمع بين دو خواهر [29] و نكاح زنان شوهردار [30] ، مابقي تمام حرام ابدي و هميشگي هستند و نيز از محرمات هميشگي، مادر و خواهر و دختر لواط دهنده است بر لواط كننده: و اما در مرام بهائيت غير از زن پدر، نكاح

مابقي محرمات [ صفحه 86] جائز است، زيرا سكوت در مقام بيان، دليل بر جواز خواهد بود بنابراين اي فريب خورده بهائيت اگر برادرت، خواهر و مادر و عمه و خاله ات را به عقد خود درآورد و با آنها همبستر شده، يك خواهرزاده و برادر يا خواهر، و عمه زاده و يا خاله زاده برايت درست كند، هيچ حق اعتراضي به او نخواهي داشت، چون دين كنيف و پوشالي تو نكاح با اين دسته از محارم را جائز دانسته بالاتر از اين خودت هم مي تواني براي اينكه از زير بار خرج عقد و عروسي و تهيه جهيزيه دخترت شانه خالي كرده او را خشك و خالي به عقد خويش درآوري و با دخترت گوسفندوار جمع شوي پس از مدتي صاحب نوه هاي متعددي گردي (يعني از جمع شما دو گوسفند نر و ماده گوسفندهاي حرام گوشتي به وجود آيد) اي تف بر اين مرام باد كه بر خلاف فطرت بشر قانون گذارده، خواهر و مادر و ساير محارم را بر پيروانش حلال كرده است، و اي خاك بر سر آن مردمي باد كه كوركورانه پيرو اين مرام كثيف و خانمانسوز گشته ابدا درباره اش تحقيق نمي كنند. [ صفحه 87]

اگر اين قانون را نمي گذارد ديگر پسران قلدرش، نوبت به او نمي دادند و مي بايست بيچاره ميرزا بهاء در روز و شب به قول مثل معروف سماق بمكيد آري از اين قانون هم دانسته شد كه چقدر قوانين بهاء عالي است!!

انگشت تا به بن انگشتان قطع مي گرديد، به طور مسلم درس عبرتي براي ديگران شده، ديگر كسي دست تعدي و خيانت به مال مردم دراز نمي كرد، پس اگر دستي قطع شد در حقيقت دست ها قطع شده: و اما قانون بهاء نه تنها نمي تواند از دزدي و خيانت جلوگيري كند بلكه بيشتر دزدان را به اين عمل زشت وادار مي نمايد: چون ميرزا بهاء در قانونش براي دزدان سه كيفر قائل شده در مرتبه اول نفي و تبعيد از بلد (شهر) است، از شما مي پرسيم آيا دزد در شهري كه شناس [ صفحه 89] است بهتر مي تواند دزدي كند يا در شهري كه ناشناس است؟ اگر منكر بديهيات نشويد، بايستي بگوئيد در شهري كه ناشناس است بهتر مي تواند دزدي كند، بنابراين ميرزا بهاء به وسيله قانون پوشالي خود دزدان را از شهرهائي كه شناسند به شهرهائي كه ناشناسند روانه كرده، به آنان جواز دزدي در آن شهرها را مي دهد آيا اين طور نيست؟ در مرتبه دوم زندان است زندان هم از دزدي و خيانت جلوگيري نمي كند، زيرا سارقيني كه به دزدي مي روند به خود اين طور تلقين كرده و جرأت مي دهند كه كار از اين دو خارج نيست يا به دزدي رفته مالي به دست مي آوريم و يا اينكه در اثناء دزدي كردن دستگير مي شويم در صورت اول البته مال كلاني به دست آورده چند صباحي به خوشگذراني مي پردازيم و در صورت دوم كه دستگير مي شويم نهايت جزاء و كيفر ما زندان است، زندان هم براي ما ضرري ندارد بلكه بر نفع ما تمام مي شود، چون مدتي از شر اجاره اطاق و خرج از جيب راحت شده،

به سلامت دوستان چند صباحي مفت مي خوريم و مي خوابيم چه چيز بهتر از اين، البته ممكن است در آن مدت چند شلاقي هم بخوريم ولي اينكه باعث نمي شود، ما از كار خود دست بكشيم چون به قول معروف مي گويند در هر خوشي، ناخوشي هم وجود دارد: مؤلف گويد: آري تا مادامي كه كيفر شما دزدان زندان است، حق با شما است هرگز از دزدي شما جلوگيري نخواهد شد، چنانچه مشاهده مي نمائيم كه روز به روز دزدي و خيانت بيشتر مي شود و زندانها از [ صفحه 90] امثال شماها پر و خالي مي گردد: ولي اگر كيفر شما بريدن دست بود، ديگر به اين عمل زشت ادامه نمي داديد بلكه درصدد مي شديد كه كاري تهيه نموده از دسترنج خويش ناني به دست آوريد و براي هميشه شر خود را از سر مردم كوتاه نمائيد: در مرتبه سوم علامت نهادن بر پيشاني دزد است، اولا مي گوئيم مرجع اين كيفر به همان كيفر اول است و نتيجه زيان بخش اين هم همان نتيجه اي است كه در كيفر اول ذكر گرديد ولي با اين فرق كه ميرزا بهاء با كيفر اول خويش دزدان را از شهري به شهر ديگر انتقال داده، دزدهاي شهر ديگر را زياد مي كند و با كيفر سوم خود دزدها را از شهرها و ديارهاي خدا بيرون و به بيابان ها و گردنه ها روانه كرده، دزدهاي گردنه ها را زياد مي نمايد. ثانيا با اجراء كيفر سوم ايجاد هرج و مرج گرديده باعث مي شود برخي از اشخاص متقي و پارسا هم در شمار دزدان درآيند، زيرا ممكن است برخي از كساني كه عفيف و پارسا هستند بر اثر بعضي از حوادث مانند

سوختن پيشاني و يا زخم شدن آن علامتي بر پيشاني آنها باقي بماند بنابراين بايد اين عده از مردم را نيز متهم ساخته از ديار و شهرهاي خدا دور كرد آيا اين طور نيست؟!! در هر حال از شما مي پرسيم آيا جا دارد كه بگوئيم اي كاش [ صفحه 91] مردم عصر بهاء آش آلو مي خوردند و اين قانون و قانون گذارش را ملوث مي كردند!!! چون بحث از حد دزدي به ميان آمد، بسيار به مورد ديديم كه برخي از دزديهاي ميرزا بهاء را در اين كتاب درج نموده، براي اولين بار كيفر سوم ميرزا بهاء را درباره خودش اجراء نمائيم، يعني داغي بر پيشاني ننگين آثار بهاء بگذاريم، تا شهرها و ديارهاي خدا آثار پوشالي او را نپذيرند: ميرزا بهاء نه در يك مورد نه ده نه صد بلكه هزار مورد از قرآن مجيد و اخبار ائمه اطهار سلام الله عليهم اجمعين، جملاتي دستبرد كرده و با مهملات خويش ضم و تلفيق، و بالاخره به اسم خود قلمداد نموده است و ما به جهت رعايت اختصار به سه مورد از دزدي هائي كه از قرآن كريم نموده است اكتفاء مي كنيم. 1- در قانوني كه براي دزدان قرار داده خودش آشكار مي شود وي مي گويد «قد كتب علي السارق النفي و الحبس و في الثالث فاجعلوا في جبينه علامة يعرف بها: تا اين كه مي گويد اياكم ان تاخذكم الرأفة في دين الله الخ ميرزا بهاء اين جمله اخير را با مختصر تغييري كه داده است از قرآن كريم دزديده: در قرآن مجيد اين جمله در ذيل حد زنا ذكر گرديده قرآن سوره (24) نور جزء (18) آيه (2)

«الزاني و الزانيه فاجلدوا كل واحد منهما مأته جلده و لا تأخذكم بهما رأفة في دين الله الخ: [ صفحه 92] اين مطلب بسيار شگفت انگيز و در عين حال خنده آور است كه ميرزا بهاء در حدي كه براي دزدان قرار داده، دزدي خودش آشكار شد: 2- ميرزا بهاء در كتاب مبين صفحه 3 سطر 9 مي گويد «تبارك الذي نزل علي عبده الخ اين جمله را نيز از قرآن دستبرد كرده قرآن سوره فرقان (25) جزء (18) آيه - 1 - «تبارك الذي نزل الفرقان علي عبده الخ» 3- در اقدس صفحه 3 سطر 18 مي گويد: «و اذا اردتم الصلاة و لوا وجوهكم شطر الاقدس المقام الخ» اين جمله و لوا الخ با مختصري تغيير از قرآن مجيد دزديده شده قرآن سوره بقره (2) جزء (2) آيه 143 قد نري تقلب وجهك في السماء فلنولينك قبلة ترضيها فول وجهك شطر المسجد الحرام و حيث ما كنتم فولوا وجوهكم شطره الخ».

ملأ الانشاء الخ قل قد حرم عليكم الزنا و اللواط و الخيانة الخ همين طور از اين قل قل ها خيلي در كتابهايش استعمال كرده ولي متأسفانه ميرزا بهاء داراي يك همچه ابتكاري نبوده بلكه اين روش را از قرآن مجيد دزدي كرده و به اسم خود قلمداد نموده است (شگفت اين جا است كه مبلغين بهائيت مي گويند كتابهاي بهاء ناسخ قرآن كريم است) با اين فرق كه (قل) هائي كه در قرآن مجيد است تمام از جانب خداي متعال به وسيله ي جبرائيل به پيغمبر اسلام خطاب شده ولي (قل) هائي كه در اقدس و ايقان و مبين و غير آنها است تمام از جانب ميرزا بهاء به ميرزا آقاجان و زين المقربين (كاتب الالواح) خطاب شده: بيچاره ميرزا بهاء خيال كرده با اين قل قلها، در عالم فصاحت و بلاغت غلغله ها ايجاد كرده: [ صفحه 94]

نهايت كاري را كه مي تواند انجام دهد اين كه با زحمت زياد همان وجهي را كه گرفته است به صاحبش رد كند بنابراين اگر مبلغي پول به نام سود و رباء تحميل بر او شود جز ظلم و تعدي و سخت گيري، بيدادگري چيز ديگري نخواهد بود، و گذشته از اين جواز رباء و شيوع آن، باعث عداوت و كينه از هر دو طرف ربح گيرنده و دهنده خواهد شد، زيرا امر از اين دو خارج نيست يا آن بيچاره فلك زده ربح پول مي دهد يا نمي دهد اگر در صورتي كه ربح دهد بدون ترديد بغض و عداوت ربح گيرنده را به دل خواهد گرفت و در صورتي كه ربح و سود ندهد باز به طور قطع و مسلم، قرض دهنده، بغض و كينه ي آن بيچاره ي فلك زده را در دل مي پروراند، لذا از اين نكته نظر و نظرهاي ديگر، دين مقدس اسلام رباء را بر مردم حرام كرد ولي ميرزا بهاء از آن جائي كه تمام قوانين و دستوراتش بر خلاف دستورات عقلاء است، درباره رباء هم برعكس حكم كرده مي گويد: اگر ربحي در ميان نباشد [ صفحه 96] امور معطل و معوق خواهد ماند. اي آفرين بر اين حكم بي اساس پوشالي و اي مرحبا بر اين دستور بي پايه قلابي.

لله راضون. زن بگويد انا كل لله راضيات. چنان كه در گنجينة الاحكام صفحه 136 از قول بهاء نقل مي كند بعد از رضاي طرفين (زن و مرد) و رضاي ابوين «پدر و مادر زوج و زوجه» در محلي از اتقياء حاضر شوند و اين خطبه ي مباركه را (يعني همان خطبه اي كه در فوق ذكر شد) با كمال روح و [ صفحه 98] ريحان تلاوت نمايند و بعد از قرائت خطبه محبوب و محبوبه در محلي عليحده اين دو آيه مباركه كه در بيان نازل شده قرائت نمايند (يعني آن دو جمله اي كه ذكر شد) و آيتين كه در بيان ذكر شده نوشته شود و بعد، مهر ازدواج تسليم ضلع شود (يعني تسليم زوجه شود) و طرفين در ورقه مهر نمايند و همچنين شهداء و اگر محلي باشد كه اهل آن عاجز باشند از قرائت خطبه لابأس عليهم قرائت آيتين كافي است. [32] .

علي الصداق المعلوم بدون فاصله وكيل مرد بگويد قبلت التزويج لموكلي علي علي الصداق المعلوم تبصره - صيغه نكاحي كه جاري مي شود، بايد با صريح ترين لفظي دلالت بر زناشوئي كند والا اگر اندك اجمال يا اهمالي در آن [ صفحه 100] باشد بدون هيچ ترديد عقد باطل خواهد بود: بنابراين بفرمائيد خودتان قضاوت كنيد: اي فريب خوردگان بهائيت شما را به وجدانتان قسم، آيا كلمه ي انا كل لله راضون و انا كل لله راضيات كه ترجمه آن ما مردها از خدا راضي و ما زنها از خدا راضي هستيم مي باشد، اندك دلالتي بر ايجاد علقه زناشوئي دارد؟ آخر چرندگوئي تا چه حد و جفنگ پردازي تا چه اندازه، باري، تصديق كرديد كه مثل اين دو جمله مهمله با ايجاد علاقه زناشوئي مثل ماست با دروازه است هيچ ربطي به هم ندارد: بنابراين بدانيد بدون ترديد هر وقتي كه با همسران خود همبستر شديد، نه مثقال طلا و يا دو چندان آن را به بيت العدل (كه اكنون به نام محفل روحاني است) تقديم كنيد!! و اما صيغه عقدي كه در دين مبين اسلام است با صريح ترين لفظي دلالت بر زناشوئي دارد چون لفظ زوجيت لفظي است تازي، و پارسي آن زناشوئي مي باشد.

را در اين عصر و دوره مقدس و منع كرده است مردم را از هواپرستي تا اين كه متلبس شوند به رداء پرهيزكاري و آن پاك و پاكيزگي است در ميان ملاء اعلا.

آيا كدام يك از اين دو قانون عالي تر و سازش آن با عصر موشك بهتر است؟!؟ قانون اسلام يا قانون بهاء آيا ميرزا بهاء با تحريم نكاح موقت درهاي فاحشه خانه ها را به سوي جوانان باز نمي كند؟ و آنان را مبتلا به مرض تيفوس و شانكر و سفليس نمي نمايد؟! آيا كدام يك از اين دو قانون بر خلاف تقوي و پرهيزكاري است؟ آري به عقيده بهاء جواز نكاح موقت بر خلاف تقوي و پرهيزكاري است ولي بردن بكارت كنيز بر خلاف تقوي نيست: ميرزا بهاء در اقدس صفحه 18 سطر 9 مي گويد: «قد كتب الله عليكم النكاح اياكم ان تجاوزوا عن الاثنين و الذي اقتنع بواحدة من الاماء استراحت نفسه و نفسها و من اتخذ بكرا لخدمته لابأس عليه كذلك كان الامر من قلم الوحي بالحق مرقوما.» ترجمه: نوشته است خدا بر شما تزويج نمودن را و مبادا از گرفتن دو زن تجاوز كنيد و كسي كه قناعت نمود به يكي، خود را و نفس زن را راحت كرده است و كسي كه اجير نمود دختر باكره را براي خدمت مانعي ندارد (يعني مجامعت با او) اين طور بود امر [ صفحه 103] از قلم وحي كه به حق نوشته شده!!

خالص و از براي دهاتها از نقره، و كسي كه اراده كرد زياده بر اين را، حرام است بر او اين كه از نود و پنج مثقال تجاوز كند و اين طور امر خداوندي مسطور شده.» [ صفحه 104]

پنج روز بگذرد حرام است و عصيان امر پروردگار نموده ولي عقد باطل نگردد، هر كس سبب تأخير گردد مسئول است و مؤاخذه زجر و عتاب گردد.

به شمار مي رود حالا كه ديديد ميرزا بهاء زور مي گويد بيائيد، زير بار زور نرويد چنان چه عقلاء حاضرند تن به هر رنج و تعبي بدهند، ولي يك جو زير بار زور نروند مانند اين شاعر كه مي گويد:

دورويه زير نيش مار خفتن

سه پشته روي شاخ مور رفتن

[ صفحه 107]

تن روغن زده با زحمت و زور

ميان لانه ي زنبور رفتن

ميان لرز و تب با جسم مجروح

زمستان زير آب شور رفتن

به كوه بي ستون بي رهنمائي

شبانه با دو چشم كور رفتن

برهنه زخمهاي سخت خوردن

پياده راه هاي دور رفتن

به نزد من هزاران بار خوش تر

كه يك جو زير بار زور رفتن

و اين كه مردم از بوي متعفن مرده متأذي نشوند امر به دفن ميت در زمين به طريق مخصوص فرموده است باز از شما سئوال مي كنم كدام از اين دو قانون بر خلاف اقتصاد است قانون بهاء يا قانون مقدس اسلام؟ اگر خوب دقيق شويد بايستي بگوئيد قانون بهاء خلاف اقتصاد است نه قانون مقدس اسلام، زيرا تابوت بلور خرجش از هزار تومان كمتر نيست و يا تابوت سنگي خرجش از هشتصد تومان و تابوت چوبي به آن دستور مخصوص خرجش از چهارصد تومان كمتر نخواهد [ صفحه 111] بود و به علاوه انگشتر نقشه دار هم قيمتش از صد تومان كمتر نيست و اين خرجهاي بيهوده بدون ترديد بر خلاف اقتصاد مملكتي است پس بايد گفت اين قانون بهاء ابدا با دنياي كنوني سازش ندارد.

ارث ها را بر عدد زاء (كه به حروف ابجد (7) است) و مقداري از آن را براي اولاد شما قرار [ صفحه 112] داديم از كتاب طاء (9) بر عدد مقت ام (40) ق (100) ت (400) جمع (540) مي شود، و براي ازواج از كتاب حاء (9) بر عدد تاء و فا: ت (400) ف (80) جمع (480) مي شود و براي آباء «پدرها» از كتاب زاء (7) بر عدد تاء و كاف): ت (400) ك (20) جمع 420 مي شود. و براي امهات (مادرها) از كتاب واو (6) بر عدد رفيع و (200) ف (80) ي (10) ع (70) جمع (360) و براي اخوان (برادرها) از كتاب هاء «5» عدد شين ش (300) مي شود: و براي اخوات «خواهرها» از كتاب دال (4) راء و ميم راء:20 - م - 40 جمع «240» مي شود، و براي معلمين از كتاب جيم «3» عدد قاف و فاء: ق «100» ف «80» جمع «180» مي شود، اين طور حكم كرده است مبشر من «علي محمد» آنكه ياد مي نمود و مرا در شبها و سحرها پس روي اين حدودي كه ميرزا بهاء معين كرده، بايد، تركه ميت به 1520 قسمت تقسيم شود، 540 قسمت آن به ذريه، 480 قسمت آن به ازواج، 420 قسمت آن به پدرها، 360 قسمت آن به مادرها - 300 قسمت آن به برادرها، 240 قسمت آن به خواهرها 180 قسمت آن به معلمين، داده شود. [ صفحه 113]

منه او كثر نصيبا مفروضا: (ترجمه) از براي مردان است بهره اي از آن چه را كه باز گذارده اند پدر و مادر و نزديكان و خويشاوندان او و «نيز» از براي زنان است بهره و سهمي از آن چه را كه باز نهادند مادر و پدر و نزديكان او، از آنچه را كه باز نهاده شده، كم يا بيش بهره اي معين و مشخص: در اين آيه پروردگار جهان به طور اجمال فرموده كه از براي مردان و زنان، از آنچه را كه پدر و مادر و خويشاوندان او باز نهادند سهمي است معين، و در آيه«10» و «11» از همان سوره، آن آيه مجمل را بيان مي نمايد. در آيه «11» مي فرمايد: يوصيكم الله في اولادكم للذكر مثل حظ الانثيين فان كن نساء فوق اثنتين فلهن ثلثا ما ترك و ان كانت واحدة فلها النصف و لابويه لكل واحد منهما السدس مما ترك ان كان له ولد فان لم يكن له ولد و ورثه ابواه فلامه الثلث فان كان له اخوة فلامه السدس من بعد وصية يوصي بها اودين آبائكم و ابنائكم لا تدرون ايهم اقرب لكم نفعا فريضة من الله ان الله كان عليما حكيما: ترجمه و تفسير: امر مي كند خدا شما را درباره ميراث اولاد و فرزندانتان زماني كه مرديد؛ پس از براي پسر است مانند بهره ي دو دختر «يعني پسر دو [ صفحه 114] برابر دختر ارث مي برد» پس اگر بودند اولاد شما زنهائي بيش از دو از براي آنها است، دو ثلت از تركه، و اگر بود مولود، يك دختر پس از براي او است نصف تركه (و اگر بود از براي ميت

فرزند و پدر و مادر) از براي پدر و مادر است از براي هر كدام از آن دو، سدس (شش يك) از تركه اگر بوده باشد از براي ميت ولدي خواه آن ولد پسر باشد يا دختر، يكي باشد يا بيش از يكي، پس اگر ولد يك پسر بود باقي تركه از براي او است و اگر پسراني چند بودند، باقي تركه به تساوي بين آنها تقسيم مي شود و اگر دختراني چند بودند باقي تركه نيز بين آنها بالسويه تقسيم مي شود، و اگر برخي پسر و برخي دختر بودند باقي تركه بين آنها تقسيم مي شود و پسر دو برابر دختر ارث مي برد و اگر آن ولد يك دختر بود از براي او است نصف تركه بالفرض و دو سدس از تركه به پدر و مادر يا بر هر دو، ولي به قدر سهمشان رد مي شود، به دليل اين آيه مباركه: اوالو الارحام بعضهم اولي ببعض في كتاب الله يعني خويشاوندان، برخي، بر برخ ديگر برتري دارند؛ و چون قرابت و خويشي پدر و مادر ميت و قرابت فرزند ميت نسبت به ميت مساوي است و هيچ كدام در ديگري مزيت ندارند [35] لذا مابقي، بر همه آنها رد مي شود: و اگر نبود از براي ميت ولدي (يعني نه پسر و نه دختر و نه نوادگان پسري و دختري) و باقي تركه به پدر مي رسد، و اگر چنانچه ميت زن بود، [ صفحه 115] شوهر، نصف، مادر ثلث، باقي به پدر ميت مي رسد، و اگر ميت مرد بود، زن ربع، مادر ثلث، مابقي به پدر ميت مي رسد پس اگر از براي ميت برادراني [36] و يا

دو برادر [37] و يا يك برادر و دو خواهر بود، در صورتي كه از پدر و مادر يكي يا از پدر يكي باشند حاجب مادر از ثلث مي شوند، پس از براي مادر ميت سدس تركه است و مابقي به پدر ميت مي رسد، از بعد وصيتي كه وصيت كرده باشد ميت يا از بعد ديني كه بر گردن ميت است (چون دين و وصيت مقدم است بر ارث) پدران و فرزندان شما نمي دانند كدام از آنها نزديكترند به شما در سودمندي و اين فريضه (واجبي) است از جانب پروردگار همانا خدا است داناي حكيم: در آيه 11 مي فرمايد: و لكم نصف ما ترك ازواجكم ان لم يكن لهن ولد فان كان لهن ولد فلكم الربع [ صفحه 116] مما تركن من بعد وصية يوصين بها اودين و لهن الربع مما تركتم ان لم يكن لكم ولد فان كان لكم ولد فلهن الثمن مما تركتم من بعد وصية توصون بها اودين و ان كان رجل يورث كلالة او امرأة و له اخ اواخت فلكل واحد منهما السدس فان كانوا اكثر من ذلك فهم شركاء في الثلث من بعد وصية يوصي بها اودين غير مضار وصية من الله و الله عليم حليم: ترجمه و تفسير: و از براي شما شوهران است نصف آنچه را كه واگذارده اند زن هاي شما اگر نبوده باشد از براي زنهاي شما ولدي (يعني فرزندي) خواه يكي يا بيشتر، خواه پسر باشد يا دختر و يا نوه ي پسري يا دختري، پس اگر بود از براي آنها (يعني زنهاي شما) ولدي (فرزندي) پس از براي شما است ربع، از آن چه را واگذارده اند از بعد

وصيتي كه وصيت كرده اند به آن و يا از بعد ديني كه بر ذمه آنها است، و از براي زنها است ربع [38] از آنچه را كه واگذارده ايد، شما شوهران، از ميراث اگر نباشد از براي شما ولدي «فرزندي» پسر يا دختر يا نوه ي پسري يا دختري و اگر باشد از براي شما ولدي (فرزندي) پس از براي آنها است يعني زنهاي شما ثمن [39] (هشت يك) [ صفحه 117] از آنچه را كه واگذارده ايد، از ميراث از بعد وصيتي كه وصيت كرده ايد و يا از بعد اداء ديني كه بر ذمه شما است و اگر بود آن ميت مردي كه ميراث گرفته شود از او كلالة يعني در حالتي كه كلاله است كلاله [40] كسي را گويند كه پدر و مادر و اولاد نداشته باشد، و يا زني كه ميراث گرفته شود از او كلالة يعني در حالي كه بدون پدر و مادر و اولاد است و مرآن مرد و زن را برادر و يا خواهر مادري باشد پس از براي هر يكي از آن دو برادر و خواهر مادري سدس «شش يك» از تركه مي باشد، پس اگر بوده باشند از يك برادر و يا يك خواهر پس آنانند شريك در ثلث (سه يك) از تركه در اين صورت پسر و دختر مساويند، چون شيعي و سني متفق اند بر اين كه برادران و خواهراني كه از مادر يكي هستند در ارث مساوي مي باشند. و نيز بايد تقسيم سهام از بعد انفاذ وصيت و اداء دين باشد، در حالتي كه موصي (وصيت كننده) و مديون (دين بر ذمه دارنده) در وصيت و دين خود ضرر

و زيان بر ورثه وارد نسازند: توضيح: زيان در وصيت اين است كه وصيت كننده در وصيت خود از ثلث مال تجاوز كند و زيان در دين اين است كه كسي به قصد زيان رساندن به ورثه خود، اقرار كند به دين از براي كسي كه از او چيزي طلبكار نيست اين دستوري است از خدا و خدا است داناي بردبار. و در آيه «175» از همان سوره مي فرمايد: [ صفحه 118] يستفتونك قل الله يفتيكم في الكلاله ان امرؤ هلك ليس له ولد و له اخت فلها نصف ما ترك و هو يرثها ان لم يكن لها ولد فان كانتا اثنتين فلهما الثلثان مما ترك و ان كانوا اخوة رجالا و نساءا فللذكر مثل حظ الانثيين يبين الله لكم ان تضلوا و الله بكل شي عليم. ترجمه و تفسير: طلب فتوي و حكم مي كنند از تو اي محمد (ص) در ميراث كلاله حكم مي كند در ميراث كلاله كه بدون پدر و مادر و فرزند است. «كلاله در اين آيه غير از كلاله در آيه پيش است چون مراد از كلاله در اين آيه خواهر و برادر پدري و مادري يا پدري تنها است» به اين طور كه اگر مردي بميرد واز براي او فرزندي نباشد، خواه پسر يا دختر و از براي او خواهري از مادر و پدر يا از پدر تنها باشد: پس از براي آن خواهر است نصف آن چه كه گذاشته است، از مال، حكم كلاله امي (يعني خواهر مادري) در آيه پيش گذشت، و آن مرد ارث مي برد از خواهرش در صورتي كه امر به عكس باشد يعني زني بميرد

و از براي او برادري از مادر و پدر يا از پدر تنها باشد، اگر نباشد از براي خواهرش (يعني آن زني كه مرده است) فرزندي چه پسر، چه دختر، پس اگر بودند خواهران آن مرد دو تا پس از براي آن دو، دو ثلث (سه يك) از آن چه را كه واگذارده است مي باشد و اگر وارث، خواهران و برادران پدري و مادري يا پدري تنها [ صفحه 119] باشند، كه عبارت از زنان و مردانند، پس از براي مرد است مانند بهره ي دو زن، و بيان مي كند خدا حكم ميراث را براي شما به جهت اين كه مبادا گمراه شويد و خدا بر همه چيز از مصالح بندگان دانا است: اين بود احكام وراث از نظر دين مقدس اسلام باز براي آخرين بار از شما فريب خورده گان سئوال مي كنيم؛ آيا كدام از اين دو قانون عالي تر و با اين عصر و ساير اعصار سازش دارد؟ قانون اسلام يا قانون بهاء؟ اگر حق كشي نكنيد و تعصب به خرج ندهيد، بايستي بگوئيد قانون مقدس اسلام زيرا اسلام درباره ورثه قائل به طبقه بندي شده، به طوري كه در هر طبقه اي ولو يك نفر وجود داشته باشد، طبقات ديگر از ارث گرفتن محروم خواهند بود و نيز حقوق هيچ يك از ورثه را مجمل قرار نداده، و ضايع نفرموده است به خلاف بهاء كه در قانونش ابدا قائل به طبقه بندي نشده، و حقوق برخي از ورثه را ضايع كرده و نيز كساني را كه وارث نيستند جزو ورثه قرار داده است، و اما اين كه قائل به طبقه بندي نشده، پرواضح است، زيرا بهاء در اين قانون و

ساير قوانينش ابدا قيد نكرده كه تا مادامي كه ذريات وجود دارند به ديگران ارث نمي رسد، چون قيد نكرده لذا به حسب ظاهر همه در يك مرتبه ارث مي برند پس بنابراين طبقه بندي معني و مفهومي ندارد اما اين كه بعضي از ورثه را از ارث گرفتن محروم ساخته اين كه، صاحب گنجينة الاحكام در گنجينه صفحه 94 از قول بهاء مي گويند: [ صفحه 120] مقصود از آباء و امهات بلافصل هستند و اجداد و جدات خارج مي شوند پس به حكم بهاء جد و جده كه از جمله وراث مي باشند از ارث گرفتن محرومند. و اما آن كساني را كه جزو ورثه قرار داده عبارتند از معلمين.

و هر چه به ترتيب بالا روند.

كنيم ابدا به طفل صغير ميت اجحاف نخواهد شد زيرا به حكم اسلام برادر و خواهر در طبقه دوم مي باشند و با وجود طبقه اول آنها از ارث محروم خواهند بود و اما معلم كه اصلا داخل در ورثه نيست بنابراين مي ماند پدر و مادر و يك پسر، تركه در اين صورت به شش سهم تقسيم مي شود يك سهم پدر، و يك سهم مادر، و چهار سهم پسر مي برد، بنابراين، از تركه مفروض كه عبارت از 2520 تومان است، 1680 تومان به پسر و 420 تومان به پدر و 420 تومان به مادر مي رسد آيا بر شما [ صفحه 124] معلوم شد كه ميرزا بهاء چه مقدار، حق يك طفل صغير ناتوان را ضايع و پامال كرده است؟!! گذشته از اين، قانون بهاء چگونه با دنيائي كه درصدد تحديد مالكيت است، سازش دارد؟!!! قانون بهاء معلمين را ملياردر مي كند، زيرا هر معلمي در مدت عمر خويش به هزارها شاگرد، درس آموخته بنابراين بايستي از همه ي آنها ارث بگيرد آيا در اين صورت معلمين ملياردر نمي شوند؟ و نيز گذشته از اين اين چه حقي است كه ميرزا بهاء براي معلمين قائل شده و چه ترجيح بيجايي است در حق آنها روا داشته معلم با كارگر يا كارمند چه فرقي دارد، هر كدام، در ازاء زحمت خويش پول به دست مي آورند كارگر كار مي كند و پول مي گيرد معلم هم به تعليم و تربيت مي پردازد و پول مي گيرد، پس اين چه ترجيحي است كه براي معلمين قائل شده، بسيار به جا بود كه ميرزا بهاء ترجيح نمي داد و امتياز قائل نمي شد، يعني براي كارگرها نيز ارثي تعيين مي كرد

ما در همين جا به مقايسات خاتمه داده و از مقايسات عبادات مانند نماز و روزه و حج و امثال آنها كه امور معنويه و تعبديه مي باشند خودداري نموديم: و در خاتمه از باب نمونه به پاره اي از تناقضات بهاء و اغلاط كتابهاي او مي پردازيم: [ صفحه 125]

صفحه 3 سطر 9 مي گويد: تبارك الذي نزل علي عبده من سحاب القضاء سهام البلاء ويراني في صبر جميل و در صفحه 286 سطر 64 از همان كتاب مي گويد: اسمع ما يوحي من شطر البلاء علي بقعة المحنة و الابتلاء من سدرة القضاء انه لا اله الا انا المسجون الفريد: وي در جمله اولي ادعاي بندگي و در جمله ثانيه ادعاي خدائي كرده آيا اين دو جمله با هم متناقض نيست؟!! آيا مي شود، آفريده شده، آفريننده خود و ديگران باشد؟!! و نيز در كتاب اقدس صفحه 39 سطر 2 مي گويد: عاشروا مع الاديان كلها بالروح و الريحان. ترجمه: معاشرت كنيد با اديان با همه آنها با خوشي و معيشت نيكو. و در همان كتاب صفحه 18 سطر 5 مي گويد من احرق بيتا متعمدا فاحرقوه: ترجمه: كسي كه از روي عمد خانه ي كسي را بسوزاند پس او را بسوزانيد. آيا اين دو جمله با هم متناقض نيست؟! آيا معاشرت با مسلمان و كليمي و مسيحي با خوشي و خوشروئي به اين است كه اگر آنان خانه هاي بهائيان را از روي عمد بسوزانند بهائيان هم خود آنها را بسوزانند؟! يا معاشرت با خوشي و خوشروئي به اين است كه از آنان قيمت يا مثل خانه هاي خود را طلب كنند؟ و نيز در كتاب اقدس صفحه 18 سطر 9 مي گويد: [ صفحه 127] قد كتب الله عليكم النكاح اياكم ان تجاوزوا عن الاثنين الخ ترجمه: نوشته است خدا براي شما تزويج نمودن را، مبادا از تزويج نمودن دو زن تجاوز كنيد!!! و نيز در همان كتاب صفحه 19 سطر 2 مي گويد: لايحقق الصهار الا بالامهار قد قدر للمدن

تسعة عشر مثقالا من الذهب الابريز و للقري من الفضه. ترجمه: متحقق نمي گردد ازدواج مگر به مهرها به تحقيق معين شده از براي شهرها نوزده مثقال طلاي خالص و از براي دهات نوزده مثقال نقره و باز در همان كتاب صفحه 10 سطر 11 مي گويد: و الذي سافر و سافرت معه ثم حدث بينهما الاختلاف فله ان يؤتيها نفقة سنة كامله. ترجمه: كسي كه با زنش مسافرت كرد و در سفر اختلافي بين آنها رخ داد بر شوهر است كه نفقه و خرج يك سال كامل زن را بدهد و باز در همان كتاب صفحه 8 سطر 13 مي گويد: و جعلنا الدار المسكونة و الالبسة المخصوصة للذرية من الذكران دون الاناث. ترجمه: قرار داديم ما خانه مسكوني و لباسهاي مخصوص ميت را از براي پسران ميت نه دختران او و در گنجينة الاحكام كه رساله سئوال و جواب بهائيان است در صفحه 225 مي نويسد: سئوال آيا زوجه مي تواند از زوج خود طلاق گيرد يا نه؟ جواب - مساوات تامه است بين زوج و زوجه، و نيز در جاي ديگر همين كتاب مي گويد: مساوات حقوق رجال و نساء در اين دور بديع از تعاليم اساسيه است آيا اين دو جمله اخير با جملات سابقه متناقض نيست؟!! اگر مساوات [ صفحه 128] تامه بين زن و مرد است پس چرا همانطوري كه مرد مي تواند دو زن بگيرد زن نمي تواند دو مرد اختيار كند؟!! اگر مساوات تامه است چرا زن ده نشين با شهرنشين فرق دارد مهريه زن ده نشين نوزده مثقال نقره است ولي مهريه شهرنشين نوزده مثقال طلا است؟! اگر مساوات تامه است، چرا در صورت اختلاف، نفقه

زن به عهده مرد است؟!! اگر مساوات حقوق رجال و نساء از تعاليم اساسيه است، چرا دختران ميت، از خانه مسكوني و لباس مخصوص ميت محرومند؟! باري تناقض گوئي هاي بهاء زياد است و ما به همين مقدار اكتفاء مي كنيم زيرا مقصود اثبات تناقض گوئي او بود، و آن هم به همين مقدار اثبات مي گردد.

را كه باعث كمك و تقويت و نفوذ آنان مي شود، خودداري نمايند تا آن كه در پيشگاه باعظمت عدل الهي مسئول نباشند. سيد محمد م م ي و السلام عليكم [ صفحه 132]

وي آموخت جمله ي عرفان گفته اند اين سخن به ضرب مثل (تو مفصل بخوان از اين مجمل) اين پسر نزد همچه استادي مي نياموخت غير شيادي چند سالي به پيش عابد بود گفته هاي خراف او بربود تا به حد بلوغ و رشد رسيد طالعش، شد، به كسب و كار سعيد كرد قطع نظر ز دانش و فر همره دائيش برفت، سفر [ صفحه 135] شهر بوشهر را گزيد مكان گشت مشغول كسب و كار در آن مدت كسبش اي ستوده خصال همچه گويند، بوده است دو سال بر روي بام و تابش سوزان آن هم از آفتاب تابستان گاه خواندي دعاي مأثوره گاه هم وردهاي مجعوله اي برادر تو خود قضاوت ران كه چه آيد بلا برين انسان غير ديوانگي بلائي هست؟ وآن مرض را دگر دوائي هست؟

چه آن ريخت، اين به دامن كرد بود اين كاظم: اي كه بينائي از تلاميذ شيخ احسائي [47] . [ صفحه 137] مسلك اين دو بود اخباري فقهشان از اصول، بدعاري بود، مقصودم از اصول چنين هي للفقه لا الاصول الدين اي برادر شدم ز مقصد دور سخن آمد به اين طريقت جور چون كه مقصود هر چه بود و نبود شرح حال علي محمد بود حاصل اين است بي برو برگرد درسكي خوانده است اين نامرد درس خوانده ولي چه درس بدان كه از او بهتر است امثله خوان (صرف) خوانده به ضرب چندين سال فرق ناداده صحت از اعلال (نحو) خوانده ولي چه نحو خراب عاجز است از كلام با اعراب خوانده تركيب و جمله ترتيبش اي برد مرده شوي تركيبش فاعل از فعل فرق ناداده در غلطخواني خيلي استاده [ صفحه 138] خوانده (منطق) ولي ز منطق دور همچو ديده كه فاقد است از نور خوانده علم (بيان) ولي لال است قافله پيش و اين به دنبال است خوانده علم (كلام) و (فلسفه) را پيشه ي خويش كرده سفسطه را علم (اعداد) را بسي خوانده ليك همچون..ي به گل مانده خوانده علم (نجوم) و هم (تاريخ) در بيانش عرب بود از بيخ خوانده (قرآن) ولي ندانسته كه چه درها ز لب برون جسته خوانده (اخبار) عترت معصوم هيچ يك ز آن نشد ورا معلوم از علوم و معارف - الحاصل پاي او لنگ همچو... در گل گر چه زين حرفها برادر من سر تو درد آمد و سر من ليك مقصود ما در اين منظوم نيست جز داستان شود معلوم [ صفحه 139] داستاني چه داستان خراب

داستان علي محمد باب

تا ز پل بگذرد خر خويش ادعاها نمود بي بنيان تا به كف آورد، دو لقمه نان گفته اينها ز راه خدعه و شر دور او جمع گشته مشتي خر [ صفحه 142] بدمرادم ز مشت خر به جهان ساده لوحان عامي نادان عاشق وي شدند اين اوباش همچو عاشق به ظلمتي خفاش همه با يك عقيده ي محكم سر به تعظيم او نمودن خم آن يكي بود حاضر از دل و جان كه كند خويش بهر او قربان فخر مي كرد، وآن دگر به بشر كه كند خاك پاش كحل بصر واقعا اين نفوس خود سر و لات يك طويله خرند و يك رمه شات اين نفوسي كه عاري از خردند در جهان صفر و خارج از عددند اين گروهي كه دور از آئين اند آفت جان و مذهب و دينند ايها الناس اين عناصر لات مگسانند بر روي فضلات

استغفار اين كه شد بعد ذكر او دائم من نيم باب و من نيم قائم اين كه خود گفت من امام نيم صاحب رتبه و مقام نيم از چه پس اين گروه جمله خرند كاسه ليكن ز آش داغ ترند حضرت مستطاب خواننده يك تقاضا بود از اين بنده هر كه گويد كه او بود قائم بر سر نحس او بزن قايم مختصر بحر جيفه ي دنيا سيد باب آن غريق هوي چون كه وي را كسي نشد مانع بر چنين رتبه هم نشد قانع [ صفحه 147] ادعائي نمود از آن برتر كه منم اي انام پيغمبر من بوم صاحب كتاب بيان اين كتابم بود چه در گران اندر آن هست جمله دستورات به ز قرآن و بهتر از تورات اين كتاب من است با تدليل بهتر است از زبور و از انجيل اين بيان نيست گنگ و دنگ است اين اين كه در نيست قلبه سنگ است اين آن كلامي كه به ز مرجان است سوره هاي متين قرآن است اين كه گويد در اوست دستورات ني خلائي است پر ز قاذورات اين كه گويد كه پر ز تدليل است ني همه پوچ و جمله تخييل است [ صفحه 148]

من فرستاده ام كتاب بيان از براي شما نفوس حبان هر كه خواهد سعادت دو سرا پيرو من شود در اين دنيا الغرض زين دروغها پرداخت عده اي را به دام خود انداخت خوب باشد كه اندرين منظوم عدد بابيان شود معلوم هيجده بود با حساب درست عدد بابيان به روز نخست عدد اين گروه بي تحقيق با دو حرف [53] حي آمده تطبيق [ صفحه 149] حرف حي اند و جملگي مرده زنده هر كس كه گفته... خورده كي ز گفتن شود كثيف نظيف كي ز گفتن شود سخيف شريف گر كه گويند مرده را زنده يا كه نامند گريه را خنده نشود از كلام گوينده مرده و گريه زنده و خنده هيجده اين گروه و سيد باب نوزده مي شود به جمع حساب هم كه در قرن نوزده [54] به حساب گشته برپا مرام سيد باب زين سبب رفته نوزده بسيار در كتاب بيان باب بكار ماهشان گشته نوزده، ايام نوزده ماهشان بود يك عام پنج روزي ز سال وي شده كم آن هم آورده در حساب شكم [ صفحه 150] كرده بر آن گروه باب خطاب نيست اين پنج روز سال حساب گفته اي پيروان در اين ايام شده واجب برايتان اطعام هم شده واجب از براي شما اندرين روزها دعا و ثنا اين گروه اضل من انعام كنن اين پنج روز را اطعام همه هستند در دعا و ثنا يعني اوراد پوچ بي معنا من ندانم كه او چه داشت غرض سال را هم نموده است عوض كه چنن گير كرد، الحاصل پاي او همچو خر ميانه ي گل روز روز است، بي شعور دني چه حسابش كني و

يا نكني بگذاريم و بگذريم از آن عمر عزيز است اي برادرجان [ صفحه 151]

درگاهش پيروي مي نمود از راهش اين زن نابكار ملحد پست به عموي عزيز خود پيوست [ صفحه 154] از طريق عموي كوچك خود از مريدان شيخ و سيد شد مي گرفتي تماس با كاظم از طريق عريضه او دائم مشكلي گر كه روي مي آورد حل مشكل براي او مي كرد تا كه شد خوب از مريدانش يعني از آن دراز گوشانش الغرض اين زن سخيف و پليد دل ز اولاد و شوي خويش بريد به سوي كربلا [59] روان گشتي تا رسد نزد كاظم رشتي تا كه اين زن رسيد در آنجا رخت بربست كاظم از دنيا نرسيد او به خدمت مولي شد مبدل سرور او به عزا اندكي اندر آن ديار بزيست تا كه بيند كه ركن رابع كيست رفت كاظم زماني از دنيا كه به شيراز بود باب دغا [ صفحه 155] مي نمود او به هر طرف روئي تا كه پيدا نمود بشروئي از طريق حسين [60] خانه خراب شدي از پيروان سيد باب خواهشي كرده بود قرةالعين كه به هر كس مريد گشت حسين زود او را كند از آن آگاه تا كه او هم بيفتد اندر چاه الغرض آن حسين گوش دراز كرد آهنگ بلده ي شيراز رفت و افتاد در ميان عذاب گشت يعني مريد سيد باب مژده دادي به باب خوش حسين مي شود پيرو تو قرةالعين بهر او وصف قره كرد بيان كه بود او چنين و اوست چنان او بود صاحب كمال و هنر او بود چهره اش چو قرص قمر [ صفحه 156] تا كه وصفش شنيد سيد باب دل او بهر قره گشت كباب نامه ئي را نوشت سيد باب كرد در

نامه اش به قره خطاب من چه دانم چه بود آن خامه يا چه بود آن خطاب در نامه گر كه خواهي شوي تو آگه از آن رو تو آن نامه را بگير و بخوان

گشت با پيروان خويش روان تا رسيدند بلده ي همدان اندر آن شهر مدتي ماندند اسب تبليغ را بسي راندند اين چنين زن كه مظهر ننگه كرد برپا بسي الم شنگه عده اي از زنان و از مردان به وي آوردند عاقبت ايمان تا به جائي رسيد الواتي كه فرستاده شد «محلاتي» [61] . [ صفحه 159] با كتابي كه داشت زير بغل به سوي عالم بزرگ محل بود چندي خبر درون كتاب آخرش هم بشارتي از باب كه نموده ظهور باب عظيم باب علم خداي حي كريم چون كه آن عالم اين كتاب بديد سخت آشفت سخت از آن رنجيد اين چنين، عالم فهيم غيور داده بر پيروان خود دستور كاي همه پيروان ز لاغر و چاق بزنيد اين لعين را شلاق هم كه با چوب هم چماق و كچك بزنيدش به قصد كشت كتك تا دگر همچه مردمي نادان نكنند اين غلط در اين همدان آن قدر خورد از آن گروه چماق بود لاغر، شد از كتكها چاق خورد از بس چماق اين ناشي كه به تنبان نمود نقاشي الغرض آن قدر برفت و بماند تا كه خود را به دوستان برساند [ صفحه 160] قصه خويشتن نمود بيان كه كتك خورده مفتي و مجان چون از او اين قضيه بشنيدند جملگي زان گروه ترسيدند از پس شور و بعد گفت و شنيد عاقبت اين به فكرشان برسيد كه همه بابيان ز خرد و كبار بنمايند از آن ديار فرار بابيان آن عناصر بدكار متفرق شدند در امصار عده اي زان گروه لامذهب بنمودند سفر عراق عرب قره با عده اي ز ملتزمين بنمودند سفر سوي قزوين

تا رسيدند بلده ي قزوين بنمودند بپاي رايت دين اين چه ديني است دين قلابي است كه مسمي به مذهب بابي است [ صفحه 161]

يكسر مفتضح كرد بر سر منبر بعد نطق متين و حرف حساب نقش آنان تمام شد بر آب كار چون بابيان چنين ديدند همه از جاي خويش جنبيدند قره دستور داد ملتزمين بروندي تمامي از قزوين بابيان آن عناصر بي دين كوچ كردند جمله از قزوين جز سه تن زان گروه بابيها بهر كاري بزيستند آنجا بود كار قبيح آن سه شقي كشته گردد جناب ملاتقي قره با آن سه تن به فكر و خيال بهر قتل تقي نيك خصال در همين فكر و در همين تخييل گشت پيدا در آن ديار جليل [62] . اين سه تن با جليل پيوستند كمر قتل حضرتش بستند مختصر كشته شد جناب تقي از طريق همين گروه شقي [ صفحه 164] باز گشتيم دور از مقصود چون كه مقصود علي محمد بود چون بپا شد ز راه اين شياد ستم و جور و فتنه ها و فساد دولت وقت چاره را اين ديد كه كند باب ظلم را تبعيد الغرض باب نابكار پليد شد به تبريز عاقبت تبعيد تا كه شد كشته اندر آن تبريز باب بي دين و باب بي همه چيز

نفر از اين قرار است 1 - امرء القيس كندي 2 -طرفة بن عبد بكري 3 - لبيد بن ربيعة العامري 4 - زهير بن سلمي المري 5 - عمر بن كلثوم تغلبي 6 - عنترة بن شداد العبسي 7 - حارث بن حمزة اليشكري.

[7] و آن عبارت از انواع تشبيه و تمثيل و اقسام تأكيد و اصناف استعاره و كنايه و فصل و وصل و تقديم و تأخير و غير آنهاست.

[8] در اينجا به يكي از آن آيات اكتفاء مي شود، خداي متعال در قرآن در سوره دوم بقره - آيه 21 مي فرمايد: «و ان كنتم في ريب مما نزلنا علي عبدنأ فأتوا بسورة من مثله و ادعوا شهدائكم من دون الله ان كنتم صادقين فان لم تفعلوا و لن تفعلوا فاتقوا النار التي وقودها الناس و الحجارة اعدت للكافرين» يعني اگر مي باشيد شما در شكي از آنچه را كه فرود آورديم ما بر بنده خود (محمد) پس بياوريد سوره اي مانند آن و بخوانيد حاضرانتان (ياورانتان) را از غير خدا اگر هستيد راستگويان، اگر نكرديد و هرگز نخواهيد كرد پس بترسيد از آتشي كه آتش افروزش مردمان بد، و سنگ هاي خارا است كه مهيا گرديده براي كافران.

[9] اسامي اسفار خمسه از اين قرار است: 1 - سفر تكوين 2 - سفر خروج 3 - اسفر لاوان 4 - سفر اعداد 5 - سفر تثنيه. [

[10] اناجيل اربعه عبارت از اين است 1 - انجيل متي 2 - انجيل مرقس 3 - انجيل لوقا 4 - انجيل يوحنا.

[11] برخي از مورخين چنين عقيده دارند كه تورات و انجيل كنوني كه در دسترس يهود و نصاري است

هيچ ربطي به حضرت موسي (ع) و عيسي (ع) ندارد بلكه تورات و انجيل اصلي بر اثر بعضي از حوادث از بين رفته پس از آن شاگردان حضرت موسي (ع) و حواريان حضرت عيسي (ع) تورات و انجيلي كه عبارت از اسفار خمسه و اناجيل اربعه مي باشد به رشته تحرير درآورده در دسترس يهود و نصاري قرار داده اند، ولي آنچه يقيني است اينكه تحريفات زيادي در آن دو شده و مابقي احتمالات مورد شبهه و ترديد است.

[12] آنانكه پيروي مي كنند (اشاره به يهود و نصاري است) رسولي را كه پيامبر امي است كه مي يابند او را (يعني نامش را) نوشته نزدشان در تورات و انجيل الخ.

[13] معرب يعني عربي شده، عرب وقتي كه لفظ عجمي را عربي مي كند فقط تصرف در لفظ نموده، در معني هيچ گونه تصرفي نمي نمايد پس در پريقليطوس فقط حرف پ مبدل به ف و واو و سين از او ساقط شده ولي در معنيش هيچ تصرفي نشده.

[14] مانند دين موسي و عيسي و دين اسلام.

[15] مانند دين زردشت و بودا. مدعي دين بودا و زردشت هرگز دعواي خدائي نكرده اند ولي چون دين آن دو داراي آن سه علامت نبود لذا از اديان غير آسماني محسوب گرديد.

[16] يعني شكافنده صبح ها از ميان شب هاي تاريك.

[17] مراد از خراب ترين شهرها شهر (عكا) است.

[18] اين روايت نبوي از ابن عباس منقول است (ترجمه) كسي كه بگويد درباره قرآن چيزي را بدون علم پس قرار داده مي شود نشيمن گاهش از آتش.

[19] توبه نامه علي محمد اكنون در كتابخانه مجلس (طهران) محفوظ است ولي ما آن را از كتاب (مواد تحقيق درباره مذهب باب) تأليف مستر براون استنساخ نموديم.

[20]

بر خوانندگان محترم پوشيده نماند كه خداياني چند پيدا شدند كه تمام كذاب و دروغگو بودند خواهيد گفت چطور، علي محمد كه ادعاي خدائي داشت پس از چندي منصب خدائي را به صبح ازل واگذار كرد و خود دار فاني را وداع گفت او هم مدتي بر يك مشت بي خرد خدائي كرد كه خداي ديگري به نام حسينعلي بهاء پيدا شده منصب خدائي را از دست صبح ازل گرفت و خود چندي خدائي كرد آن دو هم پس از چندي به درك واصل شدند. ما گذشته از اينكه دعواي خدائي آنها را باطل مي دانيم دروغگوئي آن سه خداي قلابي را از طريق ادعاي خودشان ثابت مي كنيم، اين سه خدا در زمان زندگاني خويش هميشه ادعايشان اين بود كه آسمان و زمين و آنچه در آنهاست تماما وابستگي به ما دارد و ما آنها را ايجاد كرده ايم ولي دروغ اين ادعا پس از مرگشان ثابت شد زيرا بعد از مرگشان نه زمين به آسمان رفت و نه آسمان به زمين آمد، آب هم از آب تكان نخورد دروغ از اين واضح تر مي خواهيد؟!.

[21] نبيل عددش با حساب ابجد مطابق است با عدد محمد يعني عدد هر يك با حروف ابجد 92 مي شود پس مرادش از نبيل محمد است و علي قبل نبيل يعني علي قبل محمد.

[22] عدد وحيد هم با عدد يحيي به حساب ابجد يكي است يعني هر كدام 28 عدد است لذا ميرزا يحيي را به اسم وحيد خطاب مي كند.

[23] آنچه كه از مؤلف كتاب نقطة الكاف استفاده مي شود مراد از من يظهره الله در اينجا صبح ازل است به صفحه 244 كتاب نقطة الكاف

مراجعه فرمائيد.

[24] اين كتاب براي شاگردان مدرسه بهائيت تأليف شده و آن متضمن پاره اي از عقايد و احكام تعليمات بهائيت است مؤلفش يكي از مبلغين بهائيت به نام محمد علي قائيني متوفي سنه 1342 هجري است.

[25] ملا علي اكبر و زين المقربين و مشكين قلم هم كاتب الواح بودند نقل از برخي از مورخين.

[26] ميرزا بهاء دستور داده كه در هر شهري براي رسيدگي به وظايف و مصالح بندگانش هيئتي به نام بيت العدل تأسيس كنند افراد آن هيئت هم بايد بر عدد بهاء كه به حساب ابجدي (90) است باشد و اگر هم زيادتر شد عيبي ندارد: در اقدس صفحه 9 سطر 9 مي گويد قد كتب الله علي كل مدينة ان يجعلوا فيها بيت العدل و يجتمع في النفوس علي عدد البهاء - 9 - و ان ازاداد فلا بأس الخ.

[27] اگر شما تمام الواح ميرزا بها را ورق بيني كنيد غير از اين قانون قانون ديگر نخواهيد يافت.

[28] مراد اين نيست كه چون در خانه هاي شما هستند بر شما حرامند بلكه در خانه هاي شما هم اگر نباشند حرام خواهند بود ولي چون اغلب، دختران زنان در خانه هاي شوهران مادرانشان بودند، لذا حكم به اين نحو صادر شد.

[29] جمع بين دو خواهر و نكاح زنان شوهردار حرام موقتند يعني نكاح دو خواهر در حال جمع حرام است ولي اگر هر كدام را شش ماه به شش ماه به نكاح خود درآورد جائز است همين طور است نكاح زن شوهردار، در حالي كه شوهر دارد نمي تواند او را عقد كند.

[30] جمع بين دو خواهر و نكاح زنان شوهردار حرام موقتند يعني نكاح دو خواهر در حال

جمع حرام است ولي اگر هر كدام را شش ماه به شش ماه به نكاح خود درآورد جائز است همين طور است نكاح زن شوهردار، در حالي كه شوهر دارد نمي تواند او را عقد كند.

[31] اين كتاب راجع به احكام و حدود بهاء است كه از بهاء عبدالبهاء و شوقي افندي سؤال و جواب شده.

[32] مؤلف گويد: البته از طرف بهاء: و اگر طرفين از قرائت آيتين عاجز باشند، لابأس عليهما گوسفندوار كافي است.

[33] نود و پنج مثقال طلا كه آخرين حدي است كه ميرزا بهاء تعيين كرده نيز براي اغنياء چيزي است ناقابل.

[34] تأليف محدث جليل القدر شيخ حر عاملي.

[35] و از همين جهت است كه در يك طبقه با هم ارث مي برند.

[36] هر چند برادران و يا خواهران با وجود پدر و مادر كه طبقه اولي هستند ارث نمي برند ولي حاجب مادر از ثلث تركه مي شوند.

[37] در آيه ي مباركه هر چند به لفظ (اخوة) كه جمع است استعمال شده ولي اخوين يا اخ و اختين (يعني دو برادر و يا يك برادر و دو خواهر) را نيز شامل مي شود به جهت اين كه عرب تثنيه (يعني دو تا) را به لفظ جمع استعمال نموده، چنان چه در جاي ديگر از قرآن مجيد مي فرمايد «و كنا لحكمهم شاهدين» يعني ما به حكم داود و سليمان شاهد هستيم.

[38] خواه يك زن باشد يا بيشتر يك ربع از تركه به آنها داده مي شود.

[39] زن چه يكي چه بيشتر از يكي باشند از يك ثمن از تركه ارث مي برند پس اگر مردي چهار زن و يك فرزند داشت از براي زنها يك ثمن از تركه است و مابقي به

فرزند مي رسد بنابراين يك ثمن بين آنها تقسيم مي شود و هر زني يك ربع از ثمن به او مي رسد.

[40] براي لغت كلاله معناهاي ديگري نيز شده است.

[41] مراد ما از تناقض، اصطلاحي نيست بلكه تخالف و تضاد را نيز شامل مي شود.

[42] در سال 1235 هجري قمري تولد يافت.

[43] بعضي گفته اند فاطمه بيگم.

[44] نام دائيش حاج سيد علي بود.

[45] شيخ محمد عابد ملقب به شيخنا كه يكي از مشايخ صوفيه بود.

[46] سيد كاظم رشتي كه از تلامذه شيخ احمد احسائي بود.

[47] شيخ احمد احسائي.

[48] از علامه كبير شيخ مرتضي انصاري ره سئوال نمودند ركن رابع چيست كه منصب كريم خان است، فرمود نمي دانم ولي محقق در شرايع فرموده الركن الرابع في النجاسات.

[49] ملاحسين بشروئي.

[50] حضرت حسين بن علي بن ابي طالب (ع).

[51] حضرت محمد بن عبدالله (ص).

[52] در زمان ولايت عهدي ناصرالدين شاه توبه نامه به نزد او فرستاد.

[53] لفظ حي كه (ح) (وي) است با حروف ابجد 18 مي شود ح 8 وي 10 است.

[54] مراد قرن نوزدهم مسيحي است.

[55] لفظ واحد به حساب ابجد نوزده عدد است.

[56] چون علي محمد خود را باب علم لم يزل و باب مهدي موعود مي دانست و لياقت چنين معني را نداشت ما او را به باب سقر لقب داديم.

[57] اين لقب را سيد كاظم رشتي به زرين تاج داده است.

[58] 1230 هجري قمري.

[59] قرةالعين سنه ي 1259 هجري عازم عتبات گرديد.

[60] يعني حسين بشروئي.

[61] ملا ابراهيم محلاتي.

[62] ملاجليل يكي از زعماي بابيه بود.