ص:2

آثار و برکات دعا برای امام زمان (علیه السلام)

مولف محمدتقی موسوی اصفهانی

تحقیق و تحریر احمد سعیدی.

ص:3

ص:4

تصویر

ص:6

ص:8

و عشق مولای خود سرگردان و به امید ظهور و دیدارش، روز و شب می گذرانند و مردم را به وجود مبارک آن حضرت آشنا می سازند.

یکی از علمایی که در این زمینه سعی وافر و تلاش زیادی داشته، حضرت آیت اللَّه سیّد محمّد تقی موسوی اصفهانی «رحمة اللَّه علیه» صاحب کتاب پیش روی شما می باشد که هم با بیان شیوا و خطابه خود و هم با نوشتن کتاب های مختلف، به معرفی امام عصر «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» و آشنا ساختن شیعیان به وظایف خویش در قبال آن حضرت کوشیده است.

مؤلّف کتاب حاضر مرحوم حاج میرزا محمّد تقی موسوی، مشهور به احمدآبادی که رضوان خدا بر او باد، فرزند سیّد میرزا عبد الرزاق به سال 1301 هجری قمری در شهر مذهبی اصفهان به دنیا آمد.

وی مراحل تحصیل علوم و معارف اسلامی، و مراتب کسب زهد و تقوا را تحت نظر اساتید بزرگوار خود؛ از جمله والد مکرمش طی نمود تا جایی که خود یکی از فضلا و علمای مشهور گردید.

مرحوم مؤلّف علیرغم عمر نسبتاً کوتاهی که داشت، به سبب پاکی و خلوص نیت، تلاش و مجاهدت در کسب معارف الهی و زندگی ساده و بی آلایش، به مقامات ارجمندی رسیده بود؛ به طوری که مردم مسلمان آن خطّه، او را به عنوان ملجأ و مرجع خود پذیرفته بودند.

برخی از ویژگی ها و اوصاف اخلاقی و ارزنده ای که ایشان

ص:10

مزیّن به آن بودند را چنین می توان برشمرد:

1 - دارای نسب پاک در اجداد که همگی متصف به تقوی و مشهور به علم و عمل بوده اند.

2 - روحیه توحید مداری در اعتقاد و عمل.

3 - شکیبایی و صبر در مشکلات و فراز و نشیب های پیش آمده در طول مدّت عمر، و بهره جویی از آن ها در جهت ارتقای ایمان و تقوا و پاکی بیشتر.

4 - دارای دقت علمی و ژرفنگری در آثار.

5 - کسب فیض از محضر اساتید بزرگواری همچون آخوند کاشی و سید ابوالقاسم دهکردی و شیخ عبد الکریم جزّی که موفق به دریافت اجازه اجتهاد و روایت از ایشان شده است.

6 - مجذوب و ذوب شدن در محبت به ولایت امامان معصوم علیهم السلام؛ بویژه مولایمان امام زمان علیه السلام که از لا به لای اشعار وی که فراوان نیز هست، خود نمایی می کند؛ از جمله به این دو بیت توجّه نمایید:

ای وصل تو غایة المراد دل ما

وی ذکر تو زیب و زیور دفتر ما

اندر دل ما لشکر غم منزل کرد

زآن روز که دور گشتی از منزل ما

مرحوم آیت اللَّه محمّد تقی اصفهانی کتاب های متعددی را در تفسیر، فقه، ادعیه، زیارات و غیر آن ها، استنساخ و تألیف نموده است که آنچه پیرامون امام زمان علیه السلام می باشد، و بیش از همه جلب

ص:11

نظر می کند چنین است:

1 - «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم علیه السلام» که تقریباً معروف ترین کتاب وی می باشد؛ به گونه ای که آن مرحوم به «صاحب مکیال المکارم» مشهور گشته است. این کتاب در دو جلد و به زبان عربی تألیف شده و موضوع آن دعا برای امام زمان علیه السلام است که در ضمن آن بسیاری از مطالب پیرامون عقیده مهدویت و وظایف منتظران نیز بررسی شده و مورد توجّه و استقبال علما و فضلا و ارادتمندان صاحب الزمان علیه السلام قرار گرفته است.(1)

حضرت آیت اللَّه العظمی صافی گلپایگانی «مدّ ظله» در توصیف آن در کتاب خود «منتخب الاثر» می فرماید:

کتاب بزرگ و مفیدی است، کتابی همانند آن در این موضوع ندیدم که پیرامون فواید دعا برای امام زمان علیه السلام تألیف شده باشد. مصنّف دعاهای فراوانی برای آن حضرت جمع آوری نموده؛ آداب و فواید دعا، سبب و آثار دعا نمودن برای ایشان، و زمان و مکان و حالاتی که باید دعا نمود را بیان کرده است.(2)

کتاب مذکور را حضرت حجّت الاسلام و المسلمین سیّد مهدی

ص:12

حائری قزوینی به فارسی ترجمه نموده و توسط چند ناشر؛ از جمله انتشارات مسجد مقدّس جمکران بارها چاپ و منتشر گردیده است.

2 - «نور الابصار فی فضیلة الانتظار».

3 - «کنزالغنائم فی فوائد الدعاء للقائم علیه السلام».

4 - «وظیفة الانام فی زمن غیبة الامام علیه السلام».

این هر سه کتاب بر خلاف نام آن ها که عربی می باشد، به زبان فارسی نگاشته شده است. کتاب نور الابصار را «مؤسسه علمی فرهنگی تعالی (1) تحقیق و بازنویسی کرده و انتشارات مسجد مقدّس جمکران به نام «چشم روشنی منتظران» چاپ و منتشر نموده است.

کتاب کنز الغنائم نیز همین کتاب است که اینک در دست شما می باشد. موضوع این کتاب، همان مکیال المکارم است که مرحوم مؤلّف آن را به فارسی نوشته است؛(2) لکن چون از زمان تألیف آن سال ها می گذرد، به سفارش انتشارات مسجد مقدّس جمکران و توسط «مؤسّسه علمی فرهنگی تعالی به زبان متداول روز، بازنویسی و نیز

ص:13

تحقیق شده که اینک به نام «آثار و برکات دعا برای امام زمان علیه السلام» منتشر شده است.(1)

ان شاء اللَّه که شما خواننده گرامی، مرحوم مؤلّف و سایر عزیزانی که زمینه چاپ و نشر این کتاب را فراهم نموده اند را از دعای خیر خود فراموش نخواهید کرد.

سایر آثار مؤلف از این قرار است:(2)

5 - تفسیر قرآن کریم (عربی)

6 - تذکرة الطّالبین فی ترجمة آداب المتعلمین (شعر)

7 - ابواب الجنّات فی آداب الجمعات (فارسی)

8 - بساتین الجنان فی المعانی و البیان (شرح عربی)

9 - آداب صلاة اللیل (عربی)

10 - سراج القبور (آداب نماز شب)

11 - توضیح الشّواهد (توضیح شواهد کتاب «جامع الشّواهد»)

12 - ترغیب الطّلاب (ادبیات عرب)

ص:14

13 - أنیس المتأدّبین (شرح هدایة الطّالبین)

14 - کتاب المنابر (موعظه)

15 - محاسن الادیب فی دقائق الاعاریب

16 - دیوان شعر

مرحوم مؤلّف پس از عمر کوتاه امّا پر برکت خود؛ یعنی در سنّ 47 سالگی، در تاریخ 1348 هجری قمری و در شهر اصفهان دیده از جهان فرو بست و در قبرستان معروف تخت فولاد آن شهر به خاک سپرده شد.

مرقد شریف این عالم ربّانی اینک در جنب گلزار شهدای دفاع مقدّس شهر شهید پرور اصفهان واقع شده و گنبد و بارگاه ایشان محل زیارت مشتاقان و ارادتمندان امام زمان «عجل اللَّه تعالی فرجه الشریف» می باشد.

ان شاء اللَّه خداوند متعال، روح آن مرحوم را با اولیای خودش محشور و از زمره یاوران و اصحاب امام زمان علیه السلام قرار دهد، و ما را نیز از منتظران واقعی قدوم مبارک و دولت کریمه اش مقرر بفرماید. آمین.

در پایان از مدیریت محترم انتشارات مسجد مقدّس جمکران و برادران واحد پژوهش که زمینه نشر این اثر را فراهم نمودند قدر دانی می شود.

مؤسسه علمی فرهنگی تعالی

ص:15

و این مطلبی است که ائمه اطهارعلیهم السلام اهتمام زیادی به آن داشته اند؛ یعنی دعا برای امام زمان علیه السلام و فرج آن جناب را از خداوند متعال طلب نمودن، در بسیاری از دعاهای ایشان وجود دارد؛ حتی بسیاری از دعاهای آنان فقط در خصوص امام زمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» بوده است که علمای بزرگ شیعه امامیه در کتاب های قدیم و جدید خود آنها را روایت فرموده اند و حقیر نیز برخی از آن دعاها را در کتاب «ابواب الجنات»(1) و «مکیال المکارم»(2) نقل کرده ام.

برای دعا جهت امام زمان علیه السلام آثار و فواید دنیوی و اخروی فراوانی از آیات قرآن و روایات قابل استفاده است که این بنده حقیر، بیش از یکصد فایده از آن ها را جمع آوری نموده و کتاب «مکیال المکارم»(3) را به همین جهت تألیف کرده ام؛ لکن از آنجا که آن کتاب عربی است و عموم مردم نمی توانند از آن بهره ببرند، قصد کردم جهت خدمت به

ص:17

امام زمان علیه السلام و کمک به برادران ایمانی خود، مختصری از آن فواید و آثار را به زبان فارسی برگردانم تا برادران فارسی زبان نیز از این فیض محروم نباشند.

اسم این کتاب را نیز «کنز الغنائم فی فوائد الدعاء للقائم علیه السلام»(1) نامیدم که شامل یک مقدمه و هشت مطلب و یک خاتمه می باشد.

خلاصه مطالب هشتگانه این کتاب:

1- بیان اینکه افضل اعمال، ادای حقّ مؤمن است و حقوق امام زمان علیه السلام، از حقّ هر مؤمنی زیادتر و بزرگ تر است که بر عهده ما می باشد.

2- اینکه یکی از راه های ادای حقّ امام زمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» دعا کردن برای آن جناب و نیز درخواست تعجیل در فرج و ظهور آن حضرت از خداوند متعال است. البته دعا برای آن جناب، با رفعت شأن و مقام ایشان که همه ما در اصلاح امور خود به آن بزرگوار احتیاج داریم، منافاتی ندارد.

3- اینکه امامان معصوم علیهم السلام برای دعای در حقّ آن جناب و طلب فرج و ظهور ایشان اهتمام زیادی داشته اند.

4- بیان علّت اهتمام زیاد ائمه اطهارعلیهم السلام در دعا برای امام زمان علیه السلام

ص:18

و اینکه هر قدر محبّت شخص به آن جناب بیشتر شود، سعی و اهتمام او در دعای به آن حضرت نیز بیشتر می شود.

5- بیان برخی از فواید و منافع دنیوی که با دعای برای آن جناب و طلب فرج و ظهور ایشان، برای مؤمن حاصل می شود.

6- بیان برخی از فواید و منافع اخروی این عمل شریف.

7- بیان اوقاتی که اهتمام به این امر، بیش از وقت های دیگر مناسب است.

8- نقل بعضی از دعاهایی که از ائمه معصومین علیهم السلام پیرامون حضرت صاحب الزمان - روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء - روایت شده است.

ص:19

توضیح مختصر و بیان عدم منافات این مطلب چنین است:

عجله ای که در اخبار و روایات، آن را مذمت و نکوهش کرده اند و اینکه موجب هلاک انسان و ضرر و خسران او می شود، بر سه قسم است:

اوّل: عجله ای که سبب ناامیدی از فرج و ظهور آن حضرت شود؛ یعنی به جهت کم طاقتی و کم صبری که دارد، تعجیل کند و بگوید: «اگر شدنی بود تا حال باید شده باشد». که آخر این کار و حرف، به انکار اصل ظهور قائم منتظرعلیه السلام منتهی می شود، پناه بر خدا!

دوم: عجله ای که با تسلیم و رضای به امر خداوند متعال منافات داشته باشد؛ مثلاً فرد بگوید: چرا ظاهر نمی شود و برای چه زمانی گذاشته است؟! که برگشت این سخن، اعتراض به خداوند متعال است و چنین کسی تابع شیطان است که به خدا ایراد می گیرد؛ در حالی که مؤمن باید دعا کند و اگر هم خداوند سبحان، اجابت دعا را تأخیر فرمود، آن را مطابق حکمت بداند.

سوم: عجله ای مذمت و نکوهش شده است که سبب متابعت و پیروی نمودن مدّعیان دروغگو و دعوت کنندگان به باطل شود؛ چون چنین شخصی که عجله دارد و طاقتش کم است، پیش از ظاهر شدن

ص:21

نشانه ها و علامت های حتمی ظهور و آثاری که از ائمه اطهارعلیهم السلام روایت شده، به مدعیان دروغگو و باطل اعتماد می کند و به سبب خیال و توهّم خود به شیطان های انسان نما ارادت پیدا می کند، به امید اینکه آنها موعود منتظَر باشند؛ چنان که بسیاری از مردم به همین سبب، هلاک شدند، با وجود آنکه مطابق عقل و نقل که روایت شده، برای امام زمان علیه السلام علایم و نشانه های مخصوص و قطعی است که تا وقتی این علایم در کسی یافت نشود نباید به وی اعتماد نمود.

به همه احکام الهی عالم باشد، تمام لغات و زبان ها را بداند، در هیچ سؤال و مسئله ای عاجز نباشد و محتاج پرسیدن از دیگران یا دیدن در کتاب نباشد.(1)

صاحب معجزه باشد؛ یعنی کاری کند که مثل آن از هیچ کسی صادر نمی شود؛ مثل سخن گفتن با درختان و حیوانات و یا زنده شدن مردگان با دعای او و نیز اینکه آتش بدن او را نسوزاند و امثال این موارد که از سایر ائمه اطهارعلیهم السلام به طور مکرّر صادر شده است(2) که اگر چنین نباشد با دیگران فرقی ندارد.

در کتاب «غیبت نعمانی»(3) از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند:

«هرگاه کسی ادعای قائم بودن کرد، از او کارهای خارق العاده ای را طلب کنید که غیر از امام کسی از عهده آنها بر نمی آید».(4)

یکی دیگر از نشانه های امام این است که تبیین کننده همان دین خاتم انبیاءصلی الله علیه وآله وسلم باشد، نه آنکه چیزی از پیش خود جعل و اختراع نماید.

ص:23

نشانه های دیگری غیر از این موارد هست که این مختصر گنجایش ذکر آنها را ندارد.

برای وجود مبارک امام زمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» و ظهور آن حضرت نشانه ها و خصوصیاتی تعیین شده تا برای کسی پنهان نماند و تردید و شبهه ای نداشته باشد و همه جهانیان با اختلاف زبان ها بر آن مطّلع شوند.

این بنده حقیر بعضی از آن علایم و نشانه ها را در کتاب «وظیفة الانام»(1) جمع آوری نموده ام و علمای گذشته نیز؛ مانند: شیخ نعمانی و صدوق و مجلسی و غیر ایشان «رحمهم اللَّه تعالی» در کتاب های خود بیان فرموده اند.(2)

در خانه اگر کس است

یک حرف بس است

ص:24

در کتاب «احتجاج»(1) از حضرت امام حسن عسکری علیه السلام روایت شده که فرمودند:

«هر که به حقوق برادران ایمانی آشنایی بیشتری دارد و حقّ آنان را بیشتر و بهتر ادا می نماید، شأن و منزلت والاتری نزد خداوند متعال دارد».(2)

اکنون که این مطلب را دانستی، بدان که در بین تمام اهل این جهان کسی پیدا نمی شود که حقّ و حقوقش بر تو، بیش از حقوق امام زمان علیه السلام باشد؛ چرا که مطابق احادیث قطعی فراوان، هستی و بقای تو، و سکون و آرامش تو در این عالم، و تمام نعمت هایی که به تو می رسد، و روزی و آبی که می خوری و می آشامی، همه به برکت وجود مبارک اوست.(3)

ص:26

آنچه که هست و وجود دارد، همه از منافع ذات مقدّس اوست؛ مانند آفتاب، آنگاه که زیر ابر پنهان شده باشد؛ هرچند دیده نمی شود لکن تمام جهان از نور او روشن است(1) و فایده و آثار آن به همه می رسد:

هو العلم الهادی باشراق نوره

و ان غاب عن عینی کوقت ظهوره

الم تَر انّ الشمس تنشر ضوءها

اذا هی تحت القزع حین عبوره(2)

اگر نبود ز یُمن وجود اقدس او

بپا نبود نه ارض و سما نه ماه و نه سال

حقیر برخی از حقوق آن جناب را با دلیل و برهان در باب سوم

ص:27

کتاب «مکیال المکارم»(1) ذکر نموده ام که از بین تمام حقوق، حقّ امام علیه السلام بر رعیت از همه بزرگ تر و مهم تر است؛ چنان که در کتاب روضه کافی(2) نیز از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام روایت شده که فرمودند:

«بزرگ ترین حقی که خداوند متعال آن را واجب فرموده است، حقّ والی است؛ «یعنی حقّ امام بر رعیت».(3)

حال که چنین است پس باید بدانی که ما هرچقدر سعی کنیم، نمی توانیم حقّ آن حضرت را چنان که باید و شاید ادا کنیم؛ لکن باید از آنچه که می توانیم، کوتاهی ننماییم؛ زیرا مطابق آیات و روایات، این مطلب از جمله اموری است که در روز قیامت از هر کسی پرسش و مؤاخذه خواهد شد. چنان که در تفسیر آیه شریفه:

«ثُمَّ لَتُسَْلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ»(4)

و آیات دیگر، روایاتی وارد شده است.(5)

ص:28

راه ادا نمودن حقّ امام

راه و طریق ادا نمودن حقّ امام زمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف»، ابتدا سعی در شناخت و معرفت نسبت به آن حضرت است و سپس اهتمام و کوشش در اطاعت و فرمان برداری اوست؛ زیرا که او اینک صاحب الامر ماست و خداوند متعال فرموده است:

«یأَیُّها الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنکُمْ»؛(1)

ای مؤمنان! فرمان برداری نمایید از خدا و نیز از رسول او و صاحبان امر خود فرمان برداری کنید.

که مقصود از صاحبان امر، وجود مبارک امام زمان علیه السلام و یازده نفر از امامان و پدران معصوم اویند.(2)

یکی از دستورها و فرمان های واجب الاطاعه ایشان که در توقیع شریف آن حضرت در کتاب های «کمال الدین»(3) و «احتجاج»(4) و «بحار الانوار»(5) روایت شده، این است:

ص:29

«و اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج فانّ ذلک فرجکم»؛(1)

«برای تعجیل در فرج بسیار دعا کنید؛ زیرا که این، فرج و گشایش کار شماست».

پس هر مؤمنی باید نهایت اهتمام و کوشش خود را در انجام این فرمایش حضرت به کار گیرد؛ به خصوص که تمام اسباب و عللی که باعث می شود ما در حقّ کسی دعا کنیم، همه در وجود اقدس امام زمان

ص:30

«عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» جمع است؛ چنان که این حقیر تمام آن جهات را به طور مفصّل و به ترتیب حروف الفبا در باب چهارم کتاب «مکیال المکارم» جمع نموده ام.(1)

ص:31

می فرمودند که در حقّ ایشان دعا کنند. پس ما نیز به مقتضای محبّتی که به ایشان داریم، باید دعا به آن وجود مبارک را از مهم ترین کارهای ضروری و لازم خود قرار دهیم. لذا این مطلب اصلاً منافاتی با شأن و مقام والای آنان نداشته و ندارد.

دوم: مطابق حدیثی که در کتاب «غیبت» شیخ نعمانی رحمه الله از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام روایت شده است و نیز توقیع شریف آن حضرت که در «احتجاج» نقل شده، یکی از اسباب و علل غایب شدن امام زمان علیه السلام زیادی گناهان ما می باشد.(1)

پس حال که مانع ظهور آن حضرت از جانب ماست، این ما هستیم که باید اقدام در رفع آن مانع کنیم؛ به توبه کردن، سعی و کوشش در دعا کردن و طلب ظهور و فرج برای آن جناب نمودن.

سوم: دعا به منزله هدیه است، لکن این هدیه بردن برای شخصی بزرگ، دلیل حاجت آن فرد نیست؛ بلکه علامت احتیاج شخص هدیه دهنده و نشانه محبّت اوست به آن شخصی که هدیه را برای او می برد.

تفصیل این امور و بعضی دیگر از مطالب را در باب پنجم کتاب «مکیال المکارم» ذکر نموده ام.

ص:33

حیفه سجادیه»(1) آمده است.

3- دعای بعد از نماز ظهر و نماز عصر روز جمعه که در کتاب «جمال الاسبوع»(2) روایت شده است.

4- دعای حضرت صادق علیه السلام برای آن حضرت در بعد از نماز ظهر که در «فلاح السائل»(3) و «بحارالانوار» نقل شده است.

5- دعای امام صادق علیه السلام در صبح بیست و یکم ماه رمضان که در «اقبال الاعمال»(4) نقل شده.

6- دعای امام موسی کاظم علیه السلام بعد از نماز عصر که در «فلاح السائل»(5) روایت شده.

7- دعای امام رضاعلیه السلام که در «جمال الاسبوع»(6) روایت شده.

8- دعای امام محمّد تقی علیه السلام که در «کافی» روایت شده.

9- دعای امام حسن عسکری علیه السلام که در «مهج الدعوات»(7) روایت شده.

ص:35

10- دعایی که از خود امام زمان علیه السلام در «کمال الدین»(1) روایت شده است.

11- قنوت نماز ظهر جمعه که در «جمال الاسبوع»(2) روایت شده.

12- دعای بعد از دو رکعت اولی نماز نافله شب که در «مصباح المتهجد»(3) و «مفتاح الفلاح»(4) نقل شده.

13- دعای روز بیست و پنجم ماه ذی قعده.(5)

14- دعای صبح هر روز جمعه.(6)

15- دعای بعد از نمازهای فریضه.(7)

16- دعای وقت رفتن به مسجد در روز جمعه.

17- دعای افتتاح.(8)

ص:36

و موارد دیگری که بیان آن موجب طولانی شدن بحث می شود.

از قسمتی از عبارت دعای روز عرفه و دعایی که در باب قنوت روز جمعه در «جمال الاسبوع»(1) روایت شده و نیز برخی ادلّه دیگر معلوم می شود که مؤمن هرگاه می خواهد دعایی بنماید، ابتدا باید برای حضرت صاحب الزمان عجّل اللَّه تعالی فرجه و ظهور آن جناب دعا کند؛ لکن از آنجا که بنای این کتاب بر اختصار است، به همین مقدار اکتفا می کنیم.

حدیث شریف

شیخ بزرگوار محمّد بن ابراهیم نعمانی رحمه الله به سند خود از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که فرمودند:

«روزهای جمعه برای حضرت رسول و امیرمؤمنان و امام حسن و امام حسین علیهم السلام در نزد عرش خداوند متعال، منبرهایی از نور گذاشته

ص:37

می شود و ایشان بر آن منبرها می نشینند؛ آن گاه همه فرشتگان و ارواح پیامبران و مؤمنان نزد آنان جمع شده، درهای آسمان گشوده می شود. هنگامی که ظهر جمعه فرا می رسد، آن حضرات دعا می کنند که:

خدایا! نزدیک گردان آن وعده ای را که در کتاب خود و در این آیه شریفه فرمودی:

«وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ...»؛(1)

«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند وعده می دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد...».(2)

آنگاه ملائکه و پیغمبران نیز مثل همین دعا را از خداوند درخواست می کنند، سپس حضرت رسول و امیرالمؤمنین و امام حسن و امام حسین علیهم السلام سجده می نمایند و می گویند:

خدایا! غضب نما بر کسانی که هتک حرمت تو را نمودند و بندگان پسندیده تو را کشتند و یا آنان را خوار کردند.

پس خداوند نیز آنچه را که بخواهد مقدّر می فرماید. روز تحقق این

ص:38

امر نیز فقط در نزد خداوند متعال معلوم است.»(1)

مؤلف گوید:

مراد از آن روز، زمان ظهور و حکومت حضرت صاحب الامر «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» است؛ چنان که در روایات دیگر به آن تصریح شده است.(2)

شبهه

چنانچه کسی بپرسد: اگر دعای ائمه اطهارعلیهم السلام مستجاب است و چنین دعا کرده اند، پس چرا ظهور امام زمان علیه السلام اینقدر عقب افتاده است؟

جواب

ما و هیچ کسی به وقت ظهور آن حضرت آگاه نیستیم که چه زمانی است. حال چه اشکالی دارد که اگر دعای حضرت پیامبر و ائمه و ملائکه و انبیاء و مؤمنین برای تعجیل در ظهور آن حضرت نبود، خداوند متعال، ظهور آن جناب را در زمان بسیار دوری مقدّر فرموده

ص:39

باشد، لکن به جهت اهتمام آن بزرگواران در دعا برای ظهور حضرت، خداوند نیز زمان نزدیک تری را مقدر فرموده؛ هرچند همان زمان نزدیک تر هم فرا نرسیده است.

در مورد این سؤال، جواب های دیگری هم هست که در کتاب «مکیال المکارم» ذکر نموده ام.

در یکی از روایات آمده است:

«از زمانی که خداوند متعال دعای حضرت موسی و هارون را اجابت فرمود، تا زمانی که بر فرعونیان غلبه کردند، چهل سال طول کشید».(1)

پس مؤمن باید صبر نماید و از دعا کردن خسته نشود.

ص:40

و مقامات آنان احاطه پیدا کند. بنابراین محبّت ایشان به آن جناب، از اکمل و اعظم محبّت هاست؛ به همین جهت است که آنان، بیش از هر کسی در دعا به وجود مبارک امام زمان علیه السلام و طلب فتح و نصرت و فرج برای آن حضرت اهتمام و سعی و تلاش دارند.

از همین بیان نیز نکته و علّت فرمایش امام صادق علیه السلام روشن می شود، در آن حدیثی که شیخ نعمانی در کتاب «غیبت»(1) خود روایت کرده که حضرت فرمودند:

«اگر من زمان حضرت قائم علیه السلام را درک می نمودم، تا زنده بودم او را خدمت می کردم».(2)

مؤمنان نیز همچنین هستند؛ یعنی هر کدام که معرفت و شناختش به امام زمان علیه السلام و خیرات وجود مبارک آن جناب کامل تر است، محبتش نیز کامل تر خواهد بود و هرچه محبتش کامل تر باشد، اهتمام و سعی او نیز در دعاگویی به آن حضرت کامل تر و زیادتر است.

یا رب آن طلعت زیبا ز پس پرده غیبت

تو برون آور و ما را به لقایش برسان

آنچه مانع ز ظهورش شده از جا بردار

وانچه اسباب ظهور است برایش برسان

دشمنانش همه تن ها ز روان خالی ساز

دوستانش همه را بوسه به پایش برسان

ص:42

در «کافی»(1) از حضرت امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند:

«صله رحم، اعمال را پاکیزه و بلاها را دفع می کند و باعث آسان شدن حساب قیامت و طولانی شدن عمر می گردد».(2)

با این بیان می توان گفت که هر نوع خدمتی به امام زمان علیه السلام باعث رسیدن به این منافع و فواید خواهد شد؛ به خصوص در ثواب و اثر دعا به آن حضرت که روایت آن ذکر خواهد شد که موجب طول عمر می شود.

2- دعا موجب دفع بلاها و وسعت روزی است.

در «کافی»(3) به سند صحیح از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند:

«دعا نمودن به برادر دینی خود در غیاب او، روزی را زیاد و بدی ها را از وی دور می کند».(4)

و مسلّم است که هرچه آن مؤمن دعا شونده، بهتر و با فضیلت تر باشد، حصول این فایده، بیشتر و کامل تر خواهد بود. پس دعا به وجود

ص:44

حضرت صاحب الزمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» در عصر غیبت که افضل همه خلایق و اصل و سرچشمه ایمان است، بیش از دعا به هر مؤمنی، سبب رسیدن به این منفعت بزرگ خواهد بود.

3- دعا به امام زمان علیه السلام موجب اجابت سایر دعاهاست.

هر که بر دعا برای امام زمان علیه السلام مواظبت و مراقبت داشته باشد، سبب مستجاب شدن سایر دعاهایی است که فرد در حقّ خود یا دیگران می کند که حدود ده وجه برای این مطلب در کتاب «مکیال المکارم» ذکر نموده ام.(1)

پس سزاوار است که شخص مؤمن در ابتدای تمام دعاهایش، اوّل برای وجود امام زمان علیه السلام و ظهور و فرج آن حضرت دعا کند.

4- تشرف به ملاقات امام زمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه»؛

یکی از فواید دعا برای امام زمان علیه السلام شرفیاب شدن به ملاقات آن جناب است در بیداری یا خواب؛ چنان که در خصوص دعای دوم که ذکر می شود و نیز برخی دعاهای دیگر روایت شده است.

در «بحارالانوار»(2) و دیگر کتاب های روایی از حضرت صادق علیه السلام نقل شده که فرمودند:

«هر که بعد از نماز صبح و ظهر بگوید: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمّد وَ آلِ

ص:45

مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم»، نمیرد تا به فیض ملاقات حضرت قائم علیه السلام مشرّف شود».(1)

ظاهر این است که مقصود مداومت بر این عمل می باشد که شامل دعا و صلوات بر محمّد و آل محمّد و نیز درخواست تعجیل فرج ایشان است که با ظهور حضرت قائم «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» حاصل می شود.

5- زیاد شدن نعمت های الهی؛

بیان این فایده به این مطلب است که به نصّ صریح آیه قرآن،(2) شکر نعمت، سبب زیاد شدن نعمت می شود و وجود مبارک امام زمان علیه السلام نیز از بزرگ ترین و بالاترین نعمت های الهی است، علاوه بر اینکه خود، واسطه تمام نعمت های ظاهری و باطنی می باشد؛ چنان که در اخبار متواتر و فراوانی بیان شده؛ از جمله در «بحارالانوار»(3) و غیره، از حضرت امام زین العابدین علیه السلام روایت شده که به ابوحمزه ثمالی(4) فرمودند:

ص:46

«ای ابوحمزه! مبادا که در ساعات بین طلوع فجر و طلوع آفتاب خواب باشی؛ چرا که در آن ساعت، خداوند متعال روزی بندگان را تقسیم می فرماید و البته که آنها را به دست ما جاری می گرداند».(1)

پس شکرگزاری نعمت آن وجود مبارک، لازم و ضروری است و سبب زیادی نعمت می شود؛ چرا که دعا برای آن جناب، نوعی شکرگزاری است.

در کتاب «کمال الدین»(2) و غیر آن از محمّد بن زیاد ازدی(3) روایت شده که می گوید:

از حضرت امام موسی کاظم علیه السلام در مورد تفسیر آیه شریفه: «وَ أَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً»(4) پرسیدم، حضرت فرمودند:

«نعمت ظاهره، امام ظاهر و آشکار است و نعمت باطنه، امام غایب است».

گفتم: آیا چنین است که یکی از امامان غایب می شود؟

امام فرمودند:

«آری، آن امام از چشم های مردم غایب می شود؛ ولی یاد او از

ص:47

دل های مؤمنان غایب نمی شود. او دوازدهمین امام از ماست که خداوند متعال هر مشکلی را برایش آسان می کند و هر ناهمواری را برایش هموار می نماید، گنج های زمین را برایش آشکار و هر دوری را برایش نزدیک می سازد، به وسیله او هر سرکش و ستمکاری را نابود و هر شیطان نابکاری را هلاک می کند. او پسر سیّده کنیزان است که جریان ولادتش بر مردم مخفی می شود و بردن نامش نیز تا آن زمان که خداوند متعال او را ظاهر گرداند، حلال نخواهد بود. او زمین را از عدل و داد پر می کند همچنان که از ظلم و ستم پر شده باشد».(1)

6- دعا موجب جلب یاری خدا و غلبه بر دشمنان می شود.

یکی دیگر از فواید دعا برای امام زمان علیه السلام این است که سبب جلب یاری خداوند متعال و غلبه شخص دعا کننده بر دشمنان می شود؛ زیرا که دعا برای آن حضرت، نوعی یاری رساندن به آن جناب است و یاری ایشان نیز یاری خدا می باشد و حقّ تعالی در چند آیه از قرآن مجید وعده فرموده است که یاری نماید هر که او را یاری کند؛ از جمله در آیه شریفه: «وَ لَیَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن یَنصُرُهُ»؛(2) همانا یاری می فرماید خدای تعالی البته هر کسی را که خدا را یاری کند.

ص:48

و نیز آیه شریفه: «إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرْکُمْ»؛(1) اگر شما خدا را یاری کنید، خدا هم شما را یاری می کند.

7- برگشت به دنیا در زمان ظهور امام زمان علیه السلام؛

چنان که در کتاب «حدیقة الشیعة»(2) از حضرت صادق علیه السلام روایت شده و نیز در فضیلت دعای عهدنامه(3) به خصوص، در کتب متعددی مانند «بحار الانوار» و غیره روایت شده است.

8- ثبوت ایمان و نجات از فتنه های آخرالزمان؛

دعا برای تعجیل فرج و ظهور امام زمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه

ص:49

الشریف» باعث ثبوت ایمان و نجات از مهلکه ها و فتنه های آخرالزمان می شود. دلیل بر این مطلب، حدیثی است که شیخ صدوق رحمه الله در «کمال الدین»(1) از احمد بن اسحاق قمی رحمه الله روایت فرموده که او می گوید:

به محضر امام حسن عسکری علیه السلام رسیدم تا از آن جناب در مورد امام و جانشین بعد از ایشان بپرسم، پیش از اینکه من سؤال خود را مطرح کنم، آن جناب فرمود:

«ای احمد بن اسحاق! به درستی که خداوند متعال از زمان خلقت آدم تاکنون زمین را خالی از «حجّت» نگذاشته است و تا قیامت نیز خالی از «حجّت» نمی گذارد، همان حجّتی که به وسیله او بلاها را از اهل زمین دفع می کند و به برکت وی باران می بارد و برکات زمین را بیرون می آورد.

احمد بن اسحاق می گوید: عرض کردم: یابن رسول اللَّه! پس امام و جانشین بعد از شما کیست؟

آن حضرت با عجله داخل اطاق رفتند و بیرون آمدند؛ در حالی که پسری حدود سه ساله که رویش چون ماه شب چهارده بود به همراه آورد و فرمود:

«ای احمد بن اسحاق! اگر به جهت کرامت و بزرگی تو نزد خدا و حجت های او نبود من این پسرم را به تو نشان نمی دادم. او همنام

ص:50

و هم کنیه پیامبرصلی الله علیه وآله است که زمین را از عدل و داد پر می کند؛ چنان که از ظلم و جور پر شده باشد.

ای احمد بن اسحاق! مَثل او در این امّت همانند خضر و ذوالقرنین است. به خدا قسم! وی غیبتی طولانی خواهد داشت؛ به گونه ای که هیچ کسی از هلاکت در زمان غیبت نجات نمی یابد؛ مگر آن که خدا او را بر قول و اعتقاد به امامت وی ثابت کند و به او توفیق دهد که برای تعجیل فرج و ظهور ایشان دعا نماید».

احمد بن اسحاق می گوید، گفتم:

ای مولای من! علامت و نشانه ای به من بنما تا دلم مطمئن و آرام شود.

ناگهان آن پسر به زبان عربی فصیح، سخن آغاز کرد و فرمود:

«منم بقیة اللَّه در زمین، و انتقام گیرنده از دشمنان خدا.

ای احمد بن اسحاق! پس بعد از این دیگر دنبال علامت و نشانه ای نباش».(1)

9- دفع بلاها؛

دفع شدن بلاها و عقوبت ها از کسانی که مستحق آن می باشند به برکت اینکه دیگران برای ظهور امام زمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» دعا می کنند؛ زیرا همان طور که در فایده قبلی بیان شد، دعا

ص:51

برای امام زمان علیه السلام سبب ثبوت بر ایمان؛ بلکه علامت آن، و باعث نجات از فتنه های آخرالزمان است و از همین فایده، منافع دیگری نیز حاصل می شود که آن محفوظ بودن دیگران از بلاها و عقوبت های ناگهانی است، به برکت وجود کسانی که برای امام زمان علیه السلام دعا می کنند؛ چنان که در «بحارالانوار»(1) از حضرت صادق علیه السلام(2) روایت شده که فرمودند:

«زمانی بر مردم خواهد آمد که امام آنها پنهان می شود؛ خوشا به حال کسانی که در آن زمان بر امر امامت ما ثابت و استوار هستند. به درستی که کمترین چیزی که از ثواب برای آنان می باشد این است که خداوند متعال، آنها را ندا می فرماید:

ای بندگان من! شما به سرّ من ایمان آوردید و حجّت غایب مرا تصدیق نمودید. پس مژده باد بر شما به ثواب نیکو از جانب من، به راستی که شما بندگان و کنیزان من هستید، همانا اعمال خوب شما را قبول و اعمال زشت شما را عفو می کنم و شما را می آمرزم. به برکت شما، باران را بر بندگانم می بارم و بلا را از ایشان دفع می کنم. و اگر شما نبودید، همانا عذاب خود را بر آنان نازل می کردم».(3)

ص:52

10- امید به نزدیک شدن ظهور و فرج امام زمان علیه السلام؛

امید است که به برکت دعا کردن و تضرّع مؤمنان در درخواست تعجیل فرج و ظهور امام زمان علیه السلام این امر عظیم، زودتر واقع گردد.

شاهد بر این مطلب حدیثی است که در «بحار الانوار»(1) از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند:

«خداوند متعال به حضرت ابراهیم علیه السلام وحی نمود که پسری به او عطا می فرماید.

وقتی خبر را به همسرش ساره بیان کرد، ساره گفت: چگونه از من فرزند متولد می شود؛ با وجود آنکه من پیر شده ام و زمان بارداری من گذشته است؟!

خدای عزّوجلّ به ابراهیم وحی فرمود: به همین زودی از ساره فرزندی برای تو متولد خواهد شد؛ ولی به جهت اینکه وحی ما را از روی تعجب ردّ کرد، فرزندان او چهارصد سال به دست دشمنان، گرفتار و معذّب خواهند شد. و این همان زمانی بود که بنی اسرائیل گرفتار فرعونیان شدند.

وقتی گرفتاری آنان در میان فرعونیان طول کشید، به زاری در آمدند و چهل روز گریه کردند و با توجّه به سوی خدا، طلب فرج نمودند؛ لذا خداوند متعال به موسی و هارون وحی فرستاد که آنها را از عذاب فرعونیان خلاص خواهد فرمود؛ با وجود آنکه هنوز یکصد و هفتاد

ص:53

سال از آن چهارصد سال باقی مانده بود».

آنگاه حضرت صادق علیه السلام فرمودند:

«شما هم اگر این چنین رفتار می کردید؛ یعنی همه اتفاق می نمودید و با گریه و زاری، فرج ما را از خداوند طلب می کردید، البته که خدای متعال فرج ما را ظاهر می فرمود؛ امّا چون شما مانند آنها رفتار نمی کنید، این امر به نهایت خود که باید، خواهد رسید».(1)

ص:54

و در «کافی»(1) از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند:

«اگر کسی از اهل ایمان را دوست داری، محبّت خود نسبت به او را اظهار کن؛ زیرا این کار سبب زیادی و ثبات محبّت و دوستی می شود».(2)

5- دعا برای امام زمان علیه السلام و درخواست ظهور آن حضرت از خداوند متعال، علامت و نشانه انتظار است و انتظار نیز ثواب های بسیار دارد که در کتاب «نور الابصار» ذکر نموده ام.(3)

6- دعا برای صاحب الامرعلیه السلام سبب احیای امر آن حضرت و نیز موجب سرور و شادمانی شخص در قیامت می شود.

7- دعا باعث دور شدن شیطان از شخص دعا کننده می شود.

8- با همین دعا کردن می توان برخی از حقوق آن حضرت را ادا نمود.(4)

9- دعا برای امام زمان علیه السلام سبب تعظیم خداوند منّان است که آن اعظم عبادات؛ بلکه روح آنها می باشد.

10- این دعا نوعی توسل جستن به «وسیله الهی» است که در آیه شریفه به آن امر فرموده:

«یا أَیُّها الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ وَ جاهِدُوا فِی

ص:56

سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»؛(1)

ای کسانی که ایمان آورده اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید! و وسیله ای برای تقرب به او بجوئید! و در راه او جهاد کنید، باشد که رستگار شوید!

11- با دعا به آن حضرت، مزد رسالت حضرت رسول خداصلی الله علیه وآله نیز حاصل می شود؛ زیرا این دعا نوعی اظهار مودّت و محبّت به اهل بیت پیامبرصلی الله علیه وآله است که خداوند آن را مزد رسالت قرار داده است؛ آنجا که فرموده:

«قُل لَآ أَسَْلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی ؛(2)

... بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی کنم جز دوست داشتن نزدیکانم [اهل بیتم ... ».

12- دعا برای امام زمان علیه السلام باعث آمرزش گناهان می شود.

13- مؤمن به سبب دعا برای امام زمان علیه السلام در زمره برادران خاتم پیامبران صلی الله علیه وآله قرار می گیرد که این از بالاترین مقامات برای انسان است.

14- این دعا نوعی اقتدا و پیروی از ائمه طاهرین علیهم السلام است.(3)

15- دعا به امام زمان علیه السلام وفای به عهد الهی است که خداوند در قرآن

ص:57

به آن امر فرموده است.(1)

16- دعا برای امام، رعایت امانت الهی است که همانا وجود مبارک امام زمان علیه السلام می باشد.(2)

17- دعا به وجود امام زمان علیه السلام باعث زیاد شدن تابش نور امام در قلب فرد دعا کننده می شود.

18- دعا به امام زمان علیه السلام نوعی اعانت و کمک به نیکی و تقواست؛(3) چون با ظهور آن حضرت تمام خیرات و نیکی ها ظاهر می شود.

19- این دعا باعث هدایت به نور کتاب خدا، قرآن مجید می شود.

20- دعای به حضرت صاحب الزمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» موجب قبول شدن اعمال نیک انسان می شود.

21- با این دعا به پاداش و ثواب طلب علم می رسد اگر مقصودش استفاده از علوم ربانی امام زمان علیه السلام باشد.

22- ایمن شدن از عقوبت ها و سختی های روز قیامت، ان شاء اللَّه.

23- با این دعا به دعوت خدا و پیامبر اوصلی الله علیه وآله پاسخ داده می شود.

ص:58

24- باعث می شود که دعا کننده در روز قیامت با امیرمؤمنان علیه السلام در درجه و مقام ایشان، همراه خواهد شد.(1)

25- دعا کننده، نزد خداوند متعال از محبوب ترین خلق خدا می شود.(2)

26- دعا کننده، نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله عزیزترین مردم می گردد.(3)

27- دعا کننده برای فرج و ظهور امام زمان علیه السلام از اهل بهشت خواهد شد. ان شاءاللَّه.

28- دعای حضرت رسول خداصلی الله علیه وآله شامل حال چنین شخصی می شود.(4)

29- به سبب اهتمام و سعی در دعا به امام زمان علیه السلام خداوند او را در امر عبادت یاری می فرماید.

30- ثواب و پاداش اعانت و کمک به مظلوم را شامل حال خود می کند.

31- به وسیله این دعا، ثواب و پاداش احترام و تجلیل بزرگان حاصل می شود.

32- رسیدن به ثواب کسی که طلب کننده خون به ناحقّ ریخته شده مظلوم کربلا و سایر مظلومان است.

33- دعا به امام زمان علیه السلام باعث می شود که فرد توانایی تحمل

ص:59

و پذیرش احادیث ائمه طاهرین علیهم السلام را پیدا کند.

34- از این شخص دعا کننده در روز قیامت نوری ساطع خواهد شد که دیگران از آن استفاده خواهند کرد.

35- شفاعت او برای هفتاد هزار نفر از گناهکاران پذیرفته می شود.(1)

36- باعث اطمینان و آرامش قلب در قیامت می شود.

37- با استمرار و اهتمام در دعای تعجیل فرج و ظهور امام زمان علیه السلام ثواب بیست حج حاصل می گردد.

38- دعا برای امام زمان علیه السلام ثواب حج عمره دارد.

39- ثواب دعا برای فرج، برابر ثواب دو ماه اعتکاف در مسجدالحرام است.

40- ثواب دو ماه روزه با اعتکاف در مسجد الحرام را دارد.

41- از آزاد کردن هزار بنده در راه خدا برتر است.

42- از کمک کردن هزار اسب جنگی به رزمندگان در راه خدا بهتر است. و این برتری نیز نشانه بیشتر بودن ثواب آن است.

43- اهتمام زیاد در دعا برای تعجیل ظهور و فرج امام زمان علیه السلام از ده مرتبه طواف دور خانه کعبه برتر است.

44- صد هزار حاجت دعا کننده در روز قیامت روا می شود.

45- با حضرت رسول خدا و ائمه طاهرین - سلام اللَّه علیهم

ص:60

اجمعین - محشور خواهد شد.

46- در هنگام مردن، به او مژده و بشارت خواهند داد.

47- فرشتگان خدا در حقّ او دعا می کنند.

48- گویا با این دعا به قلب شیطان تیر می زند.

49- در روز قیامت و محشر، آنگاه که همه مردم مشغول حسابرسی اعمال خود هستند، او از طعام های بهشتی بهره مند می شود.

50- از آفتاب سوزان روز قیامت محفوظ می ماند.

51- از عذاب ها و سختی های عالم برزخ در امان خواهد شد.

52- سبب سرور و خوشحالی رسول خداصلی الله علیه وآله می شود.

53- در عالم قبر و برزخ، رفیق و همراه نیکو پیدا می کند.

54- حساب رسی اعمال او در قیامت آسان می شود؛ یعنی گناهان او عفو می گردد و سخت گیری نمی شود.

55- درهای بهشت به روی او گشوده می شود.(1)

56- دعای حضرت سیّد الساجدین علیه السلام شامل حال او می گردد.(2)

57- با دعا کردن در حقّ امام زمان علیه السلام «اعتصام به حبل اللَّه»(3) حاصل

ص:61

می شود؛ همان که خداوند متعال در قرآن کریم به آن امر فرموده است:

«وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّه جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا»؛(1)

آل عمران:103 و همگی به ریسمان خدا [قرآن و اسلام، و هرگونه وسیله وحدت ، چنگ زنید، و پراکنده نشوید!

58- سبب حصول توسل و تمسّک به اهل بیت عصمت و طهارت خاتم انبیاءعلیهم السلام می شود.(2)

59- با این دعاها به یک سوم ثواب عبادت همه عابدان می رسد؛ بلکه به دو سوم عبادت آنان خواهد رسید، اگر دعا کردن او به امام زمان علیه السلام از جهت اظهار محبّت به امیرالمؤمنین علیه السلام باشد و نیز هنگام دعا کردن دست های خود را به زاری و تضرّع بالا بگیرد؛ زیرا با مداومت بر دعا به این کیفیت، محبّت قلبی و زبانی و بدنی به امیرمؤمنان علیه السلام حاصل و اظهار می شود.

از رسول خداصلی الله علیه وآله روایت شده که فرمودند:

«هر که علی علیه السلام را با دل و زبان و دست، دوست بدارد، خداوند

ص:62

متعال ثواب عبادت همه عابدان را به او مرحمت می فرماید».(1)

60- سبب کامل شدن ایمان می شود.

61- ثواب و پاداش به شهادت رسیدن در حضور خاتم پیامبران صلی الله علیه وآله را دارد.

62- پاداش شهادت در حضور حضرت صاحب الزمان علیه السلام را دارد.

63- ثواب احسان و نیکی کردن به امام زمان علیه السلام را دارد.

64- ثواب اکرام و تجلیل از عالم را دارد؛ زیرا اکرام و احترام نمودن عالم عامِل، یکی از بزرگ ترین عبادات محسوب می شود.

در کتاب «بحارالانوار»(2) از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند:

«هر که به مؤمن فقیهی اکرام و احترام نماید خداوند متعال در روز قیامت از او خشنود خواهد شد و هر که به او بی احترامی نماید خداوند از وی خشمناک خواهد بود».(3)

65- ثواب بزرگداشت شخص کریم را دارد.

66- سبب حصول برخی از احسان های حضرت صاحب الزمان علیه السلام به ما می شود.

ص:63

67- گویا اطاعت اولی الامر را نموده است.

68- به مقام و درجه شهیدان؛ بلکه شهیدان در خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام خواهد رسید.

69- در مجلسی که برای امام زمان علیه السلام دعا می شود، فرشتگان خداوند حاضر خواهند شد.(1)

70- دعا به امام زمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» در عصر غیبت آن حضرت، فضیلت بیشتری دارد نسبت به دعا در زمان ظهور ایشان و تشکیل حکومت، مطابق احادیث و روایاتی که در این زمینه رسیده است.(2)

در این مختصر به همین مقدار اکتفا می کنم، هر که خواستار مطالب بیشتری است به کتاب «مکیال المکارم» رجوع نماید که در آنجا به طور مفصل و به همراه ادلّه و احادیث ائمه اطهارعلیهم السلام ذکر نموده ام.(3)

زمان علیه السلام در بین سایر عبادات، دارای جامعیت و فواید زیادی است که عبادات دیگر از چنین ویژگی ای برخوردار نیستند، از این جهت که پاداش فراوان و برکات زیادی به سبب آن حاصل می گردد؛ لکن باید دانست که رسیدن به تمامی آن فواید و ثواب ها به طور کامل، مطابق آنچه از آیات و روایات معلوم می شود، سه شرط مهم دارد:

نخواهد بود. همچنین است اگر یکی از ضروریات دین را انکار کند.

مراد از ضروریات دین، آن حکم هایی هستند که برای هر فردی که در اسلام و مسلمانی رشد نموده، روشن است که آن حکم جزو دین اسلام است؛ مثل واجب بودن نمازهای پنجگانه در هر شبانه روز، واجب بودن روزه ماه رمضان، حرام بودن ربا، شراب نوشیدن و مانند آنها.

اگر از گناهان بزرگی که از آن نهی می شوید پرهیز کنید، گناهان کوچک شما را می پوشانیم؛ و شما را در جایگاه خوبی وارد می سازیم.

روایاتی هم در این زمینه وجود دارد.(1)

پس بر هر مؤمنی که طالب ثواب است و از عذاب الهی می ترسد، لازم است که گناهان کبیره را حداقل بشناسد تا از آنها پرهیز نماید.

در این مورد مرحوم مبرور ثقة الاسلام آقای حاج شیخ محمّد علی «که خداوند درجات او را عالی بفرماید» رساله خوبی نوشته اند که شایسته است مؤمنان آن را تهیه نموده و از آن بهره مند شوند.(2)

دو نکته قابل توجّه: یکی این است که هر گناه صغیره ای که زیاد انجام شود و بر آن اصرار کنند، کبیره خواهد شد؛ چنان که در روایت نقل شده و علماء نیز بر آن اتفاق نموده اند.(3)

و دیگر اینکه ترک هر واجبی حرام است؛ لکن بعضی از واجبات آنقدر اهمیّت دارند که ترک آنها گناه کبیره محسوب می شود؛ مثل ترک نماز. و برخی نیز ترک آنها فقط حرام است؛ و گناه آن صغیره می باشد؛

ص:67

مثل اینکه کسی جواب سلام را ندهد که کبیره بودن آن معلوم نیست؛ مگر اینکه باعث بی احترامی به مؤمن سلام کننده و ناراحتی و آزار او شود.

درجه دوم: این درجه که بالاتر از درجه اوّل است، پرهیز نمودن از تمام گناهان می باشد و روشن است که هر کسی این درجه از تقوی را حاصل کند، ثواب عباداتش کامل تر از اولی است. تحصیل این دو درجه از تقوی، مطابق آیات و روایات رسیده، واجب می باشد.(1)

درجه سوم: این درجه که در مرحله بالاتر از دو درجه قبلی است، با ترک مکروهات حاصل می شود، به جهت ترس از ارتکاب کارهای حرام.

درجه چهارم: این درجه که درجه کامل تری از تقوی می باشد با ترک مباحات حاصل می شود، چنین شخصی مباحات را ترک می کند تا ناخواسته مرتکب مکروهات و محرمات نشود.

درجه سوم و چهارم، مخصوص مقام مؤمنان کامل است که هر عملی انجام می دهند، مورد رضایت خداوند سبحان می باشد.(2)

نمودن آن از صفات رذیله و ناشایست است؛ یعنی صفات زشتی که در باطن انسان، کمین کرده و او را از ساحت قرب الهی دور انداخته اند؛ مثل تکبر، حرص، حسد، کینه، نفاق، محبّت دنیا، عُجب و غیر آنها را از خود دور نماید؛ چون با وجود چنین صفاتی، انسان به مطلوب خود نخواهد رسید. حتی بعضی از این صفات آنقدر مؤثر است که شخص را به کلّی از ثواب محروم می کنند؛ بلکه باعث زوال ایمان او می شوند؛ مثل محبّت دنیا و مانند آن.

اگر بخواهم در این زمینه به طور مفصّل بنویسم، کتاب بزرگی خواهد شد، بنابراین به همین مقدار اشاره نمودم.

من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم

تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال

پس هرگاه شخص مؤمن این شرایط را به دست آورد و بر دعا برای وجود مبارک امام زمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» مداومت و اهتمام داشته باشد و تعجیل در فرج و ظهور آن حضرت را از خداوند عزّوجلّ درخواست نماید، ان شاء اللَّه به تمام برکات و ثواب های گفته شده خواهد رسید.

اشکال و شبهه

ممکن است برخی از کوته نظران، این نکته را بعید بدانند که چگونه در مقابل یک عمل کوچک و مختصر، این همه ثواب ها و فواید داده می شود؟

ص:69

جواب از شبهه

به این اشکال و شبهه، سه جواب داده می شود:

جواب اوّل: عمل شریف دعا به وجود مبارک امام زمان و ظهور آن حضرت «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف»، نزد اهل بصیرت، عمل کوچکی نیست تا آنکه جای این استبعاد را داشته باشد، بلکه در نهایت بزرگی و کمال عظمت شأن است.

کوچکی و بزرگی هر چیزی را عارف و عالم به آن تشخیص می دهد؛ مثل آنکه چه بسا یک دانه جواهر کوچک، هزارها تومان قیمت دارد؛ لکن این ارزش را فقط اهل خبره آن اطّلاع دارند و شخص غیر خبره و بی اطّلاع حقّ ندارد به آن فرد دانا اعتراض کند که چرا این دانه را اینقدر زیاد قیمت گذاشتی؟

دانای به شأن امام و قیمت دعا به وجود امام زمان علیه السلام نیز فقط خداوند عالمیان و خاتم پیامبران و ائمه طاهرین علیهم السلام می باشند.

دعا برای امام زمان «روحی و ارواح العالمین له الفداء» همانند شهادتین است که هرچند کوچک و مختصر است؛ لکن به محض گفتن آن، شخص کافر، مسلمان و پاک و محترم و بهشتی می شود. همچنین است سایر آثاری که دارد. پس کسی حقّ ندارد برای کوچک بودن ظاهر کلمه و آسانی آن، آثار آن را انکار نماید.

جواب دوم: ثواب هایی که خداوند متعال در مقابل هر عملی عطا

ص:70

می فرماید به نحو تفضّل است نه استحقاق شخص؛ مَثَل این دعا و سایر عبادات بندگان، مثل هدیه ای است که شخصی محتاج به خدمت شخصیتی کریم می برد، به یقین آن فرد کریم به قیمت این هدیه نگاه نمی کند؛ بلکه به مقتضای فضل و کرم خودش عطا می فرماید.

چه بسا یک گل به کسی تعارف می کنند ولی او در مقابل، صدها برابر آن را انعام می دهد و همه نیز این کرم او را تحسین می کنند.

در حدیث است که کنیزی از کنیزان حضرت امام حسین علیه السلام یک عدد گل به آن حضرت تعارف کرد و آن جناب او را آزاد نمودند.

جواب سوم: تمام عطاها و ثواب هایی که به دعا کننده در حقّ امام زمان علیه السلام داده می شود، در حقیقت عطیه و بخشش خداوند متعال به خود آن حضرت و اکرام آن بزرگوار است و روشن است که امام زمان علیه السلام استحقاق این عطایا و مراتب فوق آنها را نیز دارا می باشند.

مثلاً هرگاه شخص بزرگی بخواهد فرد بزرگ دیگری را ضیافت نماید، نسبت به هر یک از خادمان و همراهان و غلامان او هم احسان و انعام خواهد کرد؛ در صورتی که آن افراد به خودی خود لیاقت چنین تجلیل و پذیرایی را ندارند، لکن به جهت انتساب و تعلّقی که به آن فرد بزرگ دارند، مورد لطف واقع می شوند.

به هر حال این اکرام خادمان، در حقیقت تجلیل و احترام صاحب آنهاست. به گونه ای که اگر نسبت به هر یک از آنان اندک کوتاهی

ص:71

صورت گیرد، باعث تکدّر خاطر و گله آن شخص بزرگ می شود.

چنان که کثرت ثواب ها و عطایایی هم که به زایران و گریه کنندگان حضرت سیّد الشهداعلیه السلام عنایت می شود، به جهت انتساب و تعلق آنان به آن حضرت است نه از جهت استحقاق خودشان.(1)

نثار حُسن جمال حبیب اگر آرند

دو عالمی ز کریمان عجب نپندارند

ص:72

«اَللَّهُمَّ إِلَیْکَ شُخِصَتِ الأَبْصارُ وَ نُقِلَتِ الأَقْدَامُ وَ رُفِعَتِ الأَیْدِی وَ مُدَّتِ الأَعْناقُ وَ أَنْتَ دُعِیتَ بِالأَلْسُنِ وَ إِلَیْکَ سِرُّهُمْ وَ نَجْویهُمْ فِی الأَعْمالِ، رَبَّنَا افْتَحْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ قَوْمِنا بِالحَقِّ وَ أَنْتَ خَیْرُ الفاتِحِینَ.

اَللَّهُمَّ إِنّا نَشْکُوا إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنا وَ غَیْبَةَ إِمامِنا وَ قِلَّةَ عَدَدِنا وَ کَثرَةَ أَعْدآئِنا وَ تَظاهُرَ الأَعْدآءِ عَلَیْنا وَ وُقُوعَ الفِتَنِ بِنا، فَفَرِّجْ ذَلِکَ اللَّهُمَّ بِعَدْلٍ تُظْهِرُهُ وَ إِمامِ حَقٍّ نَعْرِفُهُ إِلهَ الحَقِّ آمِینَ رَبَّ العالَمِینَ».(1)

حقیر گوید: هرگاه نتواند این دعا را بخواند، یا وقت تنگ باشد، کفایت می کند جهت دعا برای تعجیل فرج و ظهور امام زمان علیه السلام حداقل اینکه بگوید:

«اَللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَ مَوْلانا صاحِبِ الزَّمانِ عَجِّلْ خِزْیَ أَعْدآئِهِ».

دوم: بعد از هر نماز واجب، چنان که بیان خواهد شد.(2)

سوم: بعد از هر دو رکعت از نماز نافله شب.(3)

ص:74

چهارم: به خصوص هر صبح و شام.(1)

پنجم: هر وقت آن حضرت را زیارت می کنی. مطابق آنچه که شهیدرحمه الله(2) در کتاب دروس خود فرموده است.

ششم: هر وقت می خواهی برای خودت دعا کنی، اوّل برای امام زمان علیه السلام دعا کن، آنگاه برای خودت دعا نما. چنان که از روایات و ادعیه استفاده می شود.

هفتم: روزهای پنجشنبه؛ به خصوص در کتاب «جمال الاسبوع»(3) روایت فرموده که در روز پنجشنبه مستحب است که صد مرتبه بگویند:

«اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ أَهْلِکْ عَدُوَّهُمْ مِنَ الجِنِّ وَ الإِنْسِ مِنَ الأَوَّلِینَ وَ الآخِرِین».(4) که این صلوات دارای فضیلت بسیار است.

ص:75

هشتم: روزهای جمعه؛ به خصوص در وقت زوال (ظهر) و بعد از نماز ظهر و عصر آن روز؛ چنان که از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است که برترین اعمال روز جمعه آن است که بعد از نماز عصر، صد مرتبه بگویی:

«اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ».(1)

نهم: روز عید ماه رمضان (عید فطر).(2)

دهم: روز عید قربان.(3)

یازدهم: روز عید غدیر.(4)

دوازدهم: روز عرفه.(5)

سیزدهم: روز 25 ماه ذیقعده که روز «دحو الارض» است.(6)

ص:76

چهاردهم: شب نیمه ماه شعبان.(1)

پانزدهم: روز نیمه ماه شعبان.(2)

شانزدهم: تمام ماه مبارک رمضان.(3)

هفدهم: خصوص شب های ماه رمضان.

هجدهم: خصوص شب قدر.(4)

نوزدهم: خصوص روز 21 ماه رمضان، بعد از نماز صبح.

بیستم: روز عاشوراء.(5)

و دلایل هر یک را در کتاب «مکیال المکارم»(6) ذکر کرده ام.

بیست و یکم: روز نوروز؛ با توجّه به حدیثی که از معلّی بن خُنیس

ص:77

در کتاب «زادالمعاد» از حضرت صادق علیه السلام نقل شده که فرمودند:

«هیچ روز نوروزی نیست مگر آنکه ما انتظار فرج می کشیم.»(1)

پس مؤمن هم باید به امام خود تأسی کند و در انتظار و دعاگویی ایشان اهتمام زیاد نماید.

بیست و دوم: هر وقت غم و اندوهی رخ می دهد،(2) باید مخصوصاً برای امام زمان علیه السلام دعا کند و رفع همّ و غمّ آن حضرت را از خداوند متعال طلب نماید؛ چون از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند:

«هر وقت غم و اندوهی بر قلب امام عارض می شود، آن غم در قلب شیعیانش نیز اثر می کند».

و از این جهت است که در بعضی اوقات، قلب مؤمن، محزون و غمناک می شود، با وجود آنکه در ظاهر هیچ سبب و علتی برای آن نمی یابد.

ص:78

2- هدفش از دعا کردن صاحب الزمان علیه السلام اظهار محبّت به خداوند متعال و حضرت رسول صلی الله علیه وآله و امام زمان علیه السلام باشد.

3- بهتر است همان دعاهایی را بخواند که از ائمه طاهرین علیهم السلام برای آن بزرگوار روایت شده است و آنها هم بسیار است که حقیر در این مختصر به ذکر چند دعا اکتفا می نمایم:

اوّل: در کتاب «فقیه»(1) از حضرت امام محمّد تقی علیه السلام روایت شده است که بعد از هر نماز واجب، این دعا را بخوان:

«رَضِیتُ بِاللَّهِ رَبّاً وَ بِالإِسْلامِ دِیناً، وَ بِالقُرْآنِ کِتاباً، وَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ نَبِیّاً، وَ بِعَلِیٍّ وَلِیّاً، وَ الحَسَنِ وَ الحُسَیْنِ وَ عَلِیِّ بْنِ الحُسَیْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِیِّ بْنِ مُوسی وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ الحُجَّةِ بْنِ الحَسَنِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ أَئِمَّةً.

اللَّهُمَّ وَلِیُّکَ الحُجَّةُ فَاحْفَظْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ، وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمالِهِ، وَ مِنْ فَوْقِهِ وَ مِنْ تَحْتِهِ، وَ امْدُدْ لَهُ فِی عُمْرِهِ، وَ اجْعَلْهُ القائِمَ بِأَمْرِکَ المُسْتَنْصِرَ لِدِینِکَ، وَ أَرِهِ ما یُحِبُّ وَ تَقَرُّ بِهِ عَیْنُهُ فِی نَفْسِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ فِی أَهْلِهِ وَ مالِهِ وَ فِی شِیعَتِهِ وَ فِی عَدُوِّهِ، وَ أَرِهِمْ مِنْهُ ما یَحْذَرُونَ وَ أَرِهِ فِیهِمْ ما یُحِبُّ وَ تَقَرُّ بِهِ عَیْنُهُ، وَ اشْفِ صُدُورَنا وَ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِینَ».(2)

ص:80

دوم: در «بحارالانوار»(1) و غیر آن از امام صادق علیه السلام روایت شده که این دعا را بعد از هر نماز بخوانند:

«اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ. اَللَّهُمَّ إِنَّ رَسُولَکَ الصّادِقَ المُصَدَّقَ الْأَمِینَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قالَ إِنَّکَ قُلْتَ تَبارَکْتَ وَ تَعالَیْتَ ما تَرَدَّدْتُ فِی شَی ءٍ أَنَا فاعِلُهُ کَتَرَدُّدِی فِی قَبْضِ رُوحِ عَبْدِیَ المُؤْمِنِ یَکْرَهُ المَوْتَ وَ أَنَا أَکْرَهُ مَسآئَتَهُ.

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الفَرَجَ وَ النَّصْرَ وَ العافِیَةَ وَ لا تَسُؤْنِی فِی نَفْسِی وَ لا فِی أَحَدٍ مِنْ أَحِبَّتِی».(2)

سوم: در «فروع کافی»(3) روایت شده که این دعا را در هر حال و هر وقتی بخوانند؛ به خصوص در ماه مبارک رمضان و به ویژه در شب بیست و سوم آن ماه، پس بعد از حمد خدا و صلوات بر خاتم انبیاءصلی الله علیه وآله می گویی:

«اَللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الحَسَنِ صاحِبَ الزَّمانِ عَلَیْهِ وَ عَلی آبآئِهِ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ فِی هذِهِ السّاعَةِ وَ فِی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ ناصِراً(4) و

ص:81

َ دَلِیلاً وَ قآئِداً وَ عَیْناً(1) حَتّی تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِیها طَوِیلاً».(2)

چهارم: در کتاب «جمال الاسبوع»(3) از حضرت امام حسن عسکری علیه السلام روایت شده است که باید صلوات بر حضرت صاحب الامر عجّل اللَّه تعالی فرجه را به این کیفیت فرستاد:

«اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی وَلِیِّکَ وَ ابْنِ أَوْلِیآئِکَ الَّذِینَ فَرَضْتَ طاعَتَهُمْ وَ أَوْجَبْتَ حَقَّهُمْ وَ أَذْهَبْتَ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرْتَهُمْ تَطْهِیراً.

اَللَّهُمَّ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ لِدِینِکَ وَ انْصُرْ بِهِ أَوْلِیآئَکَ وَ أَوْلِیآئَهُ وَ شِیعَتَهُ وَ أَنْصارَهُ وَ اجْعَلْنا مِنْهُمْ.

اَللَّهُمَّ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ کُلِّ طاغٍ وَ باغٍ وَ مِنْ شَرِّ جَمِیعِ خَلْقِکَ وَ احْفَظْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمالِهِ وَ احْرُسْهُ وَ امْنَعْهُ مِنْ أَنْ یُوصَلَ إِلَیْهِ بِسُوءٍ وَ احْفَظْ فِیهِ رَسُولَکَ وَ آلَ رَسُولِکَ وَ أَظْهِرْ بِهِ العَدْلَ وَ أَیِّدْهُ بِالنَّصْرِ وَ انْصُرْ ناصِرِیهِ وَ اخْذُلْ خاذِلِیهِ وَ اقْصِمْ بِهِ جَبابِرَةَ الکَفَرَةِ وَ اقْتُلْ بِهِ الکُفّارَ وَ المُنافِقِینَ وَ جَمِیعَ المُلْحِدِینَ حَیْثُ کانُوا مِنْ مَشارِقِ الأَرْضِ وَ مَغارِبِها وَ بَرِّها وَ بَحْرِها وَ سَهْلِها وَ جَبَلِها وَ امْلَأْ بِهِ الأَرْضَ عَدْلاً وَ أَظْهِرْ بِهِ دِینَ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ وَ اجْعَلْنِی اللَّهُمَّ مِنْ أَنْصارِهِ وَ أَعْوانِهِ وَ أَتْباعِهِ وَ

ص:82

شِیعَتِهِ وَ أَرِنِی فِی آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ ما یَأْمُلُونَ وَ فِی عَدُوِّهِمْ ما یَحْذَرُونَ إِلهَ الحَقِّ رَبَّ العالَمِینَ آمِینَ».(1)

مؤلف گوید: چون این صلوات، مشتمل است بر دعای به آن حضرت، خواندن آن در هر حال و هر وقتی مناسب است.

پنجم: دعایی است که در «جمال الاسبوع»(2) از حضرت رضاعلیه السلام روایت شده است که با این دعا به حضرت حجت عجّل اللَّه تعالی فرجه دعا نمایند. این دعا وقت مخصوصی ندارد؛ بلکه هر وقت که توانستند این دعا را بخوانند، و این حقیر عاصی را نیز به خیر یاد کنند، دعا چنین است:

«اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ادْفَعْ عَنْ وَلِیِّکَ وَ خَلیفَتِکَ وَ حُجَّتِکَ عَلی خَلْقِکَ، وَ لِسانِکَ المُعَبِّرِ عَنْکَ بِإِذْنِکَ النّاطِقِ بِحِکْمَتِکَ، وَ عَیْنِکَ النّاظِرَةِ فِی بَرِیَّتِکَ وَ شاهِداً عَلی عِبادِکَ، الْحاجِّ(3) الُمجاهِدِ الْمُجْتَهِدِ عَبْدِکَ العآئِذِ بِکَ.

اللَّهُمَّ وَ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ ما خَلَقْتَ وَ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ وَ أَنْشَأْتَ وَ صَوَّرْتَ، وَ احفَظْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمالهِ وَ مِنْ فَوْقِهِ وَ مِنْ تَحْتِهِ بِحِفْظِکَ الَّذِی لا یَضِیعُ مَنْ حَفِظْتَهُ بِهِ، وَ احْفَظْ فِیهِ رَسُولَکَ وَ وَصِیَّ رَسُولِکَ وَ آبآئَهُ أَئِمَّتَکَ وَ دَعائِمَ دِینِکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ اَجمَعین، وَ اجْعَلْهُ فِی

ص:83

وَدِیعَتِکَ الَّتِی لا تَضِیعُ وَ فِی جِوارِکَ الَّذِی لا یُخْفَرُ(1) وَ فِی مَنْعِکَ وَ عِزِّکَ الَّذِی لا یُقْهَرُ.

اَللَّهُمَّ وَ آمِنْهُ بِأَمانِکَ الوَثِیقِ الَّذِی لا یُخْذَلُ مَنْ أَمِنْتَهُ بِهِ، وَ اجْعلْهُ فِی کَنَفِکَ الَّذِی لا یُضامُ مَنْ کانَ فِیهِ، وَ انْصُرْهُ بِنَصْرِکَ العَزِیزِ، وَ أَیِّدْهُ بِجُنْدِکَ الغالِبِ وَ قَوِّهِ بِقُوَّتِکَ وَ أَرْدِفْهُ بِمَلآئِکَتِکَ.

اَللَّهُمَّ وَالِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَن عاداهُ، وَ أَلْبِسْهُ دِرْعَکَ الحَصِینَةَ وَ حُفَّهُ بِالمَلآئِکَةِ حَقّاً.

اَللَّهُمَّ وَ بَلِّغْهُ أَفْضَلَ ما بَلَّغْتَ القآئِمِینَ بِقِسْطِکَ مِنْ أَتْباعِ النَّبِیِّینَ.

اَللَّهُمَّ اشْعَبْ بِهِ الصَّدْعَ وَ ارْتُقْ بِهِ الفَتْقَ وَ أَمِتْ بِهِ الجَوْرَ وَ أَظْهِرْ بِهِ العَدْلَ وَ زَیِّنْ بِطُولِ بَقآئِهِ الأَرْضَ، وَ أَیِّدْهُ بِالنَّصْرِ وَ انْصُرْهُ بِالرُّعْبِ، وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسِیراً وَ اجْعَلْ لَهُ مِنْ لَدُنْکَ عَلی عَدُوِّکَ وَ عَدُوِّهِ سُلْطاناً نَصِیراً.

اَللَّهُمَّ اجْعَلْهُ القآئِمَ المُنْتَظَرَ وَ الإِمامَ الَّذِی بِهِ تَنْتَصِرُ وَ أَیِّدْهُ بِنَصْرٍ عَزِیزٍ وَ فَتْحٍ قَرِیبٍ وَ وَرِّثْهُ مَشارِقَ الأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا اللّاتِی بارَکْتَ فِیها، وَ أَحْیِ بِهِ سُنَّةَ نَبِیِّکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ حَتّی لا یَسْتَخْفِیَ بِشَیْ ءٍ مِنَ الحَقِّ مَخافَةَ أَحَدٍ مِنَ الخَلْقِ، وَ قَوِّ ناصِرَهُ وَ اخذُلْ خاذِلَهُ وَ دَمْدِمْ عَلی مَنْ نَصَب لَهُ وَ دَمِّرْ عَلی مَنْ غَشَّهُ.

اَللَّهُمَّ وَ اقتُلْ بِهِ جَبابِرَةَ الکُفْرِ وَ عُمَدَهُ وَ دَعآئِمَهُ وَ الْقُوّامَ بِهِ، وَ اقْصِمْ بِهِ رُؤُسَ الضَّلالَةِ وَ شارِعَةَ البِدَعَةِ وَ مُمِیتَةَ السُّنَّةِ وَ مُقَوِّیَةَ الباطِلِ وَ اَذْلِلْ بِهِ

ص:84

الجَبّارِینَ، وَ أَبِرْ بِهِ الْکافِرِینَ(1) وَ جَمِیعَ المُلْحِدِینَ حَیْثُ کانُوا وَ أَینَ کانُوا مِنْ مَشارِقِ الأَرْضِ وَ مَغارِبِها وَ بَرِّها وَ بَحْرِها وَ سَهْلِها وَ جَبَلِها حَتّی لا تَدَعَ مِنْهُمْ دَیّاراً وَ لا تُبْقِ لَهُمْ آثاراً.

اَللَّهُمَّ وَ طَهِّرْ مِنْهُمْ بِلادَکَ وَ اشْفِ مِنْهُمْ عِبادَکَ وَ أعِزَّ بِهِ المُؤْمِنِینَ وَ أَحْیِ بِهِ سُنَنَ المُرْسَلِینَ وَ دارِسَ حُکْمِ النَّبِیِّینَ، وَ جَدِّدْ بِهِ مَا مُحِیَ مِنْ دِینِکَ وَ بُدِّلَ مِنْ حُکْمِکَ حَتّی تُعِیدَ دِینَکَ بِهِ وَ عَلی یَدَیْهِ غَضّاً جَدِیداً صَحِیحاً مَحْضاً لا عِوَجَ فِیهِ وَ لا بِدْعَةَ مَعَهُ حَتّی تُنِیرَ بِعَدْلِهِ ظُلَمَ الجَوْرِ وَ تُطْفِیَ بِهِ نِیرانَ الکُفْرِ وَ تُظْهِرَ بِهِ مَعاقِدَ الحَقِّ وَ مَجْهُولَ العَدْلِ وَ تُوضِحَ بِهِ مُشْکِلاتِ الحُکْمِ.

اَللَّهُمَّ وَ إِنَّهُ عَبْدُکَ الَّذِی اسْتَخْلَصْتَهُ لِنَفْسِکَ وَ اصْطَفَیْتَهُ مِنْ خَلْقِکَ وَ اصْطَفَیْتَهُ عَلی عِبادِکَ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلی غَیْبِکَ وَ عَصَمْتَهُ مِنَ الذُّنُوبِ وَ بَرَّأْتَهُ مِنَ العُیُوبِ وَ طَهَّرْتَهُ مِنَ الرِّجْسِ وَ صَرَفْتَهُ عَنِ الدَّنَسِ وَ سَلَّمْتَهُ مِنَ الرَّیْبِ.

اَللَّهُمَّ فَإِنّا نَشْهَدُ لَهُ یَوْمَ القِیامَةِ وَ یَوْمَ حُلُولِ الطّآمَّةِ أَنَّهُ لَمْ یُذْنِبْ ذَنْباً وَ لَمْ یَأْتِ حُوباً وَ لَمْ یَرْتَکِبْ لَکَ مَعْصِیَةً وَ لَمْ یُضَیِّعْ لَکَ طاعَةً وَ لَمْ یَهْتِکْ لَکَ حُرْمَةً وَ لَمْ یُبَدِّلْ لَکَ فَرِیضَةً وَ لَمْ یُغَیِّرْ لَکَ شَرِیعَةً، وَ أَنَّهُ الاِمامُ التَّقِیُّ الهادِی (المَهدِیّ) المُهْتَدِی الطّاهِرُ التَّقِیُّ الوَفِیُّ الرَّضِیُّ الزَّکِیُّ.

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلی آبائِهِ وَ أَعْطِهِ فِی نَفْسِهِ وَ وَلَدِهِ وَ أَهْلِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ أُمَّتِهِ وَ جَمِیعِ رَعِیَّتِهِ ما تُقِرُّ بِهِ عَیْنَهُ وَ تَسُرُّ بِهِ نَفْسَهُ وَ تَجْمَعُ لَهُ مُلْکَ المُمَلَّکاتِ کُلِّها، قَرِیبِها وَ بَعِیدِها وَ عَزِیزِها وَ ذَلِیلِها، حَتّی یَجْرِیَ حُکْمُهُ عَلی کُلِّ حُکْمٍ وَ یَغْلِبَ بِحَقِّهِ عَلی کُلَّ باطِلٍ.

ص:85

اَللَّهُمَّ وَ اسْلُکْ بِنا عَلی یَدَیْهِ مِنْهاجَ الهُدی وَ الَمحَجَّةَ العُظْمی وَ الطَّرِیقَةَ الوُسْطَی الَّتِی یَرْجِعُ إِلَیْهَا الغالِی وَ یَلْحَقُ بِهَا التّالِی.

اَللَّهُمَّ وَ قَوِّنا عَلی طاعَتِهِ وَ ثَبِّتْنا عَلی مُشایَعَتِهِ وَ امْنُنْ عَلَیْنا بِمُتابَعَتِهِ، وَ اجْعَلْنا فِی حِزْبِهِ، القَوّامِینَ بِأَمْرِهِ، الصّابِرِینَ مَعَهُ الطّالِبِینَ رِضاکَ بِمُناصَحَتِهِ حَتّی تَحْشُرَنا یَوْمَ القِیامَةِ فِی أَنْصارِهِ وَ أَعْوانِهِ وَ مُقَوّیَةِ سُلْطانِهِ.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ ذلِکَ کُلَّهُ مِنّا لَکَ خالِصاً مِنْ کُلِّ شَکٍّ وَ شُبْهَةٍ وَ رِیآءٍ وَ سُمْعَةٍ حَتّی لا نَعْتَمِدَ بِهِ غَیْرَکَ وَ لا نَطْلُبَ بِهِ إِلّا وَجْهَکَ وَ حَتّی تُحِلَّنا مَحَلَّهُ وَ تَجْعَلَنا فِی الجَنَّةِ مَعَهُ وَ لا تَبْتَلِنا فِی أَمْرِهِ بِالسَّأْمَةِ وَ الکَسَلِ وَ الفَتْرَةِ وَ الفَشَلِ، وَ اجْعَلْنا مِمَّنْ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدِینِکَ وَ تُعِزُّ بِهِ نَصْرَ وَلِیِّکَ، وَ لا تَسْتَبْدِلْ بِنا غَیْرَنا فَإِنَّ اسْتِبْدالَکَ بِنا غَیْرَنا عَلَیْکَ یَسِیرٌ وَ هُوَ عَلَیْنا کَبِیرٌ، إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ.

اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلی وُلاةِ عُهُودِهِ وَ بَلِّغْهُمْ آمالَهُمْ وَ زِدْ فِی آجالِهِمْ وَ انْصُرْهُمْ وَ تَمِّمْ لَهُ(1) ما أَسْنَدْتَ اِِلَیْهِمْ مِنْ أَمْرِ دینِکَ وَ اجْعَلْنا لَهُمْ أَعْواناً وَ عَلی دِینِکَ أَنْصاراً، وَ صَلِّ عَلی آبآئِهِ الطّاهِرِینَ الأَئِمَّةِ الرّاشِدِینَ.

اَللَّهُمَّ فَإِنَّهُمْ مَعادِنُ کَلِماتِکَ وَ خُزّانُ عِلْمِکَ وَ وُلاةُ أَمْرِکَ وَ خالِصَتُکَ مِنْ عِبادِکَ وَ خِیَرَتُکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ أَوْلِیآئِکَ وَ سَلآئِلُ أَوْلِیآئِکَ وَ صَفْوَتُکَ وَ أَوْلادُ أَصْفِیآئِکَ صَلَواتُکَ وَ رَحْمَتُکَ وَ بَرَکاتُکَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ.

اَللَّهُمَّ وَ شُرَکآؤُهُ فِی أَمْرِهِ وَ مُعاوِنُوهُ عَلی طاعَتِکَ الَّذِینَ جَعَلْتَهُمْ حِصْنَهُ وَ

ص:86

سِلاحَهُ وَ مَفْزَعَهُ وَ أُنْسَهُ الَّذِینَ سَلَوْا عَنِ الأَهْلِ وَ الأَوْلادِ وَ تَجافُوا الوَطَنَ وَ عَطَّلُوا الوَثِیرَ مِنَ المِهادِ قَدْ رَفَضُوا تِجاراتِهِمْ وَ أَضَرُّوا بِمَعایِشِهِمْ وَ فُقِدُوا فِی أَنْدِیَتِهِمْ بَغَیْرِ غَیْبَةٍ عَنْ مِصْرِهِمْ وَ حالَفُوا البَعِیدَ مِمَّنْ عاضَدَهُمْ عَلی أَمْرِهِمْ وَ خالَفُوا القَرِیبَ مِمَّنْ صَدَّ عَنْ وِجْهَتِهِمْ وَ ائْتَلَفُوا بَعْدَ التَّدابُرِ وَ التَّقاطُعِ فِی دَهْرِهِمْ وَ قَطَعُوا الأَسْبابَ المُتَّصِلَةَ بَعاجِلِ حُطامٍ مِنَ الدُّنْیا، فَاجْعَلْهُمُ اللَّهُمَّ فِی حِْرزِکَ وَ فِی ظِلِ ّ کَنَفِکَ وَ رُدَّ عَنْهُمْ بَأْسَ مَنْ قَصَدَ إِلَیْهِمْ بِالعَداوَةِ مِنْ خَلْقِکَ وَ أَجْزِلْ لَهُمْ مِنْ دَعْوَتِکَ مِنْ کِفایَتِکَ وَ مَعُونَتِکَ لَهُمْ وَ تَأْیِیدِکَ وَ نَصْرِکَ إِیّاهُمْ ما تُعِینُهُمْ بِهِ عَلی طاعَتِکَ وَ أَزْهِقْ بِحَقِّهِمْ باطِلَ مَنْ أَرادَ إِطْفآءَ نُورِکَ وَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ امْلَأْ بِهِمْ کُلَّ أُفُقٍ مِنَ الآفاقِ وَ قُطْرٍ مِنَ الأقْطارِ قِسْطاً وَ عَدْلاً وَ مَرْحَمَةً(1) وَ فضْلاً وَ اشْکُرْ لَهُمْ عَلی حَسَبِ کَرَمِکَ وَ جُودِکَ وَ ما مَنَنْتَ بِهِ عَلَی القآئِمِینَ بِالقِسْطِ مِنْ عِبادِکَ وَ اذْخُرْ لَهُمْ مِنْ ثَوابِکَ ما تَرْفَعُ لَهُمْ بِهِ الدَّرَجاتِ إِنَّکَ تَفْعَلُ ما تَشآءُ وَ تَحْکُمُ ما تُرِیدُ، آمینَ رَبَّ العالَمِینَ».(2)

ششم: صلواتی است که از امام زمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» در «جمال الاسبوع»(3) و «بحار الانوار»(4) روایت شده و مشتمل است بر دعا و صلوات بر آن حضرت صلوات اللَّه علیه:

ص:87

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ سَیِّدِ المُرْسَلِینَ وَ خاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ حُجَّةِ رَبِّ العالَمِینَ، المُنْتَجَبِ فِی المِیثاقِ، المُصَطَفی فِی الظِّلالِ، المُطَهَّرِ مِنْ کُلِّ آفَةٍ، البَرِی ءِ مِنْ کُلِّ عَیْبٍ، المُؤَمَّلِ لِلنَّجاةِ، المُرْتَجی لِلشَّفاعَةِ، المُفَوَّضِ إِلَیْهِ دِینُ اللَّهِ.

اَللَّهُمَّ شَرِّفْ بُنْیانَهُ وَ عَظِّمْ بُرْهانَهُ وَ أَفْلِجْ حُجَّتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ وَ أَضِیْ نُورَهُ وَ بَیِّضْ وَجْهَهُ وَ اعْطِهِ الفَضْلَ وَ الفَضِیلَةَ وَ الدَّرَجةَ وَ الوَسِیلَةَ الرَّفِیعَةَ وَ ابْعَثْهُ مَقاماً مَحْمُوداً یَغْبِطُهُ بِهِ الأَوَّلُونَ وَ الآخِرُونَ.

وَ صَلِّ عَلی أَمِیرِ المُؤْمِنِینَ وَ وارِثِ المُرْسَلِینَ وَ قآئِدِ الغُرِّ الُمحَجَّلِینَ وَ سَیِّدِ الوَصِیِّینَ وَ حُجِّةِ رَبِّ العالَمِینَ.

وَ صَلِّ عَلَی الحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ إِمامِ المُؤْمِنِینَ وَ وارِثِ المُرْسَلینَ وَ حُجَّةِ رَبِّ العالَمِینَ.

وَ صَلِّ عَلَی الحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ إِمامِ المُؤْمِنِینَ وَ وارِثِ المُرْسَلِینَ وَ حُجَّةِ رَبِّ العالَمِینَ.

وَصَلِّ عَلی عَلِیِّ بْنِ الحُسَیْنِ سَیِّدِ العابِدِینَ وَ إِمامِ المُؤْمِنِینَ وَوارِثِ المُرْسَلِینَ وَ حُجَّةِ رَبِّ العالَمِینَ.

وَصَلِّ عَلی مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ إِمامِ المُؤْمِنِینَ وَوارِثِ المُرْسَلِینَ وَحُجَّةِ رَبِّ العالَمِینَ.

وَصَلِّ عَلی جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ إِمامِ المُؤْمِنِینَ وَوارِثِ المُرْسَلِینَ وَحُجَّةِ رَبِّ العالَمِینَ.

وَصَلِّ عَلی مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ إِمامِ المُؤْمِنِینَ وَوارِثِ المُرْسَلِینَ وَحُجَّةِ رَبٍ ّ العالَمِینَ.

وَصَلِّ عَلی عَلِیِّ بْنِ مُوسی إِمامِ المُؤْمِنِینَ وَوارِثِ المُرْسَلِینَ وَحُجَّةِ رَبِ ّ العالَمِینَ.

ص:88

وَصَلِّ عَلی مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍ ّ إِمامِ المُؤْمِنِینَ وَوارِثِ المُرْسَلِینَ وَحُجَّةِ رَبٍ ّ العالَمِینَ.

وَصَلٍ ّ عَلی عَلِیٍ ّ بْنِ مُحَمَّدٍ إِمامِ المُؤْمِنِینَ وَوارِثِ المُرْسَلِینَ وَحُجَّةِ رَبٍ ّ العالَمِینَ.

وَصَلِّ عَلَی الحَسَنِ بْنِ عَلِیٍ ّ إِمامِ المُؤْمِنِینَ وَوارِثِ المُرْسَلِینَ وَحُجَّةِ رَبٍ ّ العالَمِینَ.

وَ صَلِّ عَلَی الخَلَفِ الصّالِحِ الهادِی المَهْدِیِّ إِمامِ الْهُدی إِمامِ المُؤْمِنِینَ وَ وارِثِ المُرْسَلِینَ وَحُجَّةِ رَبِّ العالَمِینَ.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ عَلی أَهْلِ بَیْتِهِ الأَئِمَّةِ الهادِینَ، العُلَمآءِ الصّادِقِینَ، الأَبْرارِ المُتَّقِینَ، دَعآئِمِ دِینِکَ وَ أَرْکانِ تَوْحِیدِکَ وَ تَراجِمَةِ وَحْیِکَ، وَ حُجَجِکَ عَلی خَلْقِکَ وَ خُلَفآئِکَ فِی أَرْضِکَ، الَّذِینَ اخْتَرْتَهُمْ لِنَفْسِکَ وَ اصْطَفَیْتَهُمْ عَلی عِبادِکَ وَ ارْتَضَیْتَهُمْ لِدِینِکَ وَ خَصَصْتَهُمْ بِمَعْرِفَتِکَ وَ جَلَّلْتَهُمْ بِکَرامَتِکَ وَ غَشَّیْتَهُمْ بِرَحْمَتِکَ وَ رَبَّیْتَهُمْ بِنِعْمَتِکَ وَ غَذَّیْتَهُمْ بِحِکْمَتِکَ وَ أَلْبَسْتَهُمْ نُورَکَ وَ رَفَعْتَهُمْ فِی مَلَکُوتِکَ وَ حَفَفْتَهُمْ بِمَلآئِکَتِکَ وَ شَرَّفْتَهُمْ بِنَبِیِّکَ صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَ آلِهِ.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ عَلَیْهِمْ صَلوةً کَثِیرَةً دآئِمَةً طَیِّبَةً لا یُحِیطُ بِها إِلّا أَنْتَ وَ لا یَسَعُها إِلّا عِلْمُکَ وَ لا یُحْصِیها أَحَدٌ غَیْرُکَ.

اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلی وَلِیِّکَ الُمحْیِی سُنَّتَکَ القآئِمِ بِأَمْرِکَ الدّاعِیِ إِلَیْکَ الدَّلِیلِ عَلَیْکَ وَ حُجَّتِکَ عَلی خَلْقِکَ وَ خَلِیفَتِکَ فِی أَرْضِکَ وَ شاهِدِکَ عَلی عِبادِکَ.

اَللَّهُمَّ أَعِزَّ نَصْرَهُ وَ مُدَّ فِی عُمْرِهِ وَ زَیِّنْ الأَرْضَ بِطُولِ بَقآئِهِ.

اَللَّهُمَّ اکْفِهِ بَغْیَ الحاسِدِینَ وَ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ الکآئِدِینَ وَ ازْجُرْ عَنْهُ إِرادَةَ الظّالِمِینَ وَ خَلِّصْهُ مِنْ أَیْدِی الجَبّارِینَ.

ص:89

اَللَّهُمَّ أَعْطِهِ فِی نَفْسِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ شِیعَتِهِ وَ رَعِیَّتِهِ وَ خآصَّتِهِ وَ عآمَّتِهِ وَ عَدُوِّهِ وَ جَمِیعِ أَهْلِ الدُّنْیا ما تَقِرُّ بِهِ عَیْنَهُ وَ تَسُرُّ بِهِ نَفسَهُ وَ بَلِّغْهُ أَفْضَلَ ما أَمَّلَهُ فِی الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ.

اَللَّهُمَّ جَدِّدْ بِهِ ما مُحِیَ مِنْ دِینِکَ وَ أَحْیِ بِهِ ما بُدِّلَ مِنْ کِتابِکَ وَ أَظْهِرْ بِهِ ما غُیِّرَ مِنْ حُکْمِکَ حَتّی یَعُودَ دِینُکَ بِهِ وَ عَلی یَدَیْهِ غَضّاً جَدِیداً خالِصاً مُخْلَصاً لا شَکَّ فِیهِ وَ لا شُبْهَةَ مَعَهُ وَ لا باطِلَ عِنْدَهُ وَ لا بِدْعَةَ لَدَیْهِ.

اَللَّهُمَّ نَوِّرْ بِنُورِهِ کُلَّ ظُلْمَةٍ وَ هُدَّ بِرُکْنِهِ کُلَّ بِدْعَةٍ وَ اهْدِمْ بِعِزَّتِهِ کُلَّ ضَلالةٍ وَ اقْصِمْ بِهِ کُلَّ جَبّارٍ وَ أَخْمِدْ بِسَیْفِهِ کُلَّ نارٍ وَ أَهْلِکْ بِعَدْلِهِ کُلَّ جَبّارٍ وَ أَجْرِ حُکْمَهُ عَلی کُلِّ حُکْمٍ وَ أَذِلَّ بِسُلْطانِهِ کُلَّ سُلْطانٍ.

اَللَّهُمَّ أَذِلَّ کُلَّ مَنْ ناواهُ وَ أَهْلِکْ کُلَّ مَنْ عاداهُ وَ امْکُرْ بِمَنْ کادَهُ وَ اسْتَأْصِلْ مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ وَ اسْتَهانَ بِأَمْرِهِ وَ سَعی فِی إِطْفآءِ نُورِهِ وَ أَرادَ إِخْمادَ ذِکْرِهِ.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ المُصْطَفی وَ عَلِیٍّ المُرْتَضی وَ فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ وَالحَسَنِ الرِّضا وَ الحُسَیْنِ المُصَفّی وَ جَمِیعِ الأَوْصِیآءِ مَصابِیحِ الدُّجی وَ أَعْلامِ الهُدی وَ مَنارِ التُّقی وَ العُرْوَةِ الوُثْقی وَ الحَبْلِ المَتِینِ وَ الصِّراطِ المُسْتَقِیمِ، وَصَلِّ عَلی وَلِیِّکَ وَ وُلاةِ عَهْدِکَ وَ الأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ وَمُدَّ(1) فِی أَعْمارِهِمْ وَزِدْ فِی آجالِهِمْ وَ بَلِّغْهُمْ أفْضَلَ آمالِهِمْ دِیناً وَ دُنْیاً وَ آخِرَةً، إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ».(2)

ص:90

وَالنَّهارِ إِذا تَجَلّی اَلسَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْإِمامُ الْمَأْمُونُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْمُقَدَّمُ الْمَأْمُولُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ بِجَوامِعِ السَّلامِ.

أُشْهِدُکَ یا مَوْلایَ! أَنِّی أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، لا حَبِیبَ إِلّا هُوَ وَ أَهْلُهُ.

وَ أَشْهَدُ أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ حُجَّتُهُ، وَ الْحَسَنَ حُجَّتُهُ، وَ الْحُسَیْنَ حُجَّتُهُ، وَعَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ حُجَّتُهُ، وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ، وَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ حُجَّتُهُ، وَ مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ حُجَّتُهُ، وَ عَلِیَّ بْنَ مُوسی حُجَّتُهُ، وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ، وَ عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ حُجَّتُهُ، وَ الْحَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ، وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ حُجَّةُ اللَّهِ.

أَنْتُمُ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ، وَ أَنَّ رَجْعَتَکُمْ حَقٌّ لا شَکَّ فِیها، یَوْمَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیْراً.

وَ أَنَّ الْمَوْتَ حَقٌّ، وَ أَنَّ ناکِراً وَ نَکِیراً حَقٌّ. وَ أَشْهَدُ أَنَّ النَّشْرَ حَقٌّ وَالْبَعْثَ حَقٌّ، وَ أَنَّ الصِّراطَ وَ الْمِرْصادَ حَقٌّ، وَ الْمِیزانَ حَقٌّ، وَالْحِسابَ حَقٌّ، وَالْجَنَّةَ حَقٌّ، وَ النّارَ حَقٌّ، وَ الْوَعْدَ وَ الْوَعِیدَ بِهِما حَقٌّ.

یا مَوْلایَ! شَقِیَ مَنْ خالَفَکُمْ وَ سُعِدَ مَنْ أَطاعَکُمْ، فَاشْهَدْ عَلی ما أَشْهَدْتُکَ عَلَیْهِ، وَ أَنَا وَلِیٌّ لَکَ، بَرِی ءٌ مِنْ عَدُوِّکَ، فَالْحَقُّ ما رَضِیتُمُوهُ، وَ الْباطِلُ ما سَخِطْتُمُوهُ، وَ الْمَعْرُوفُ ما أَمَرْتُمْ بِهِ، وَ الْمُنْکَرُ ما نَهَیْتُمْ عَنْهُ، فَنَفْسِی مُؤْمِنَةٌ بِاللَّهِ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، وَ بِرَسُولِهِ وَ بِأَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ وَ بِکُمْ یا مَوْلایَ! أَوَّلِکُمْ وَآخِرِکُمْ، وَ نُصْرَتِی مُعَدَّةٌ لَکُمْ، وَ مَوَدَّتِی خالِصَةٌ لَکُمْ، آمِینَ آمِینَ».(1)

ص:92

بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ، وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمالِهِ، وَ احْرُسْهُ وَ امْنَعْهُ مِنْ أَنْ یُوصَلَ إِلَیْهِ بِسُوءٍ، وَ احْفَظْ فِیهِ رَسُولَکَ وَ آلَ رَسُولِکَ، وَ أَظْهِرْ بِهِ الْعَدْلَ، وَأَیِّدْهُ بِالنَّصْرِ، وَ انْصُرْ ناصِرِیهِ وَ اخْذُلْ خاذِلِیهِ، وَ اقْصِمْ قاصِمِیهِ وَاقْصِمْ بِهِ جَبابِرَةَ الْکُفْرِ، وَ اقْتُلْ بِهِ الْکُفّارَ وَ الْمُنافِقِینَ، وَجَمِیعَ الْمُلْحِدِینَ حَیْثُ کانُوا، مِنْ مَشارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغارِبِها، بَرِّها وَ بَحْرِها، وَ امْلَأْ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلاً، وَأَظْهِرْ بِهِ دِینَ نَبِیِّکَ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنِی اللَّهُمَّ مِنْ أَنْصارِهِ وَ أَعْوانِهِ، وَ أَتْباعِهِ وَ شِیعَتِهِ، وَ أَرِنِی فِی آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ ما یَأْمُلُونَ، وَ فِی عَدُوِّهِمْ ما یَحْذَرُونَ، إِلهَ الْحَقِّ آمِینَ، یا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ، یا أَرْحَمَ الرّاحِمِینَ».(1)

دعای دیگر که باید بسیار خوانده شود، این است:

«یا اَللَّهُ یا رَحْمنُ یا رَحِیمُ، یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلی دِینِکَ».(1)

جبرئیل علیه السلام به حضرت رسول صلی الله علیه وآله عرض کرد: بدانید که من با هیچ یک از انبیاء به قدر شما محبّت نداشته ام، پس این دعا را بسیار بخوانید.

حقیر گوید: معلوم است که جبرئیل علیه السلام در مقام اظهار محبّت کامل به آن حضرت صلی الله علیه وآله، اگر تحفه بهتری سراغ داشت آن را ذکر می نمود.

با چند رباعی که حقیر آن را سروده ام، کتاب را به پایان می برم:

عید آمد و شد ز لاله بستان پر نور

هر کس به خیالی به جهان شد مسرور

ما را غم و محنت و الم شد پر زور

زانرو که جمالت بود از ما مستور

ای ماحصل مراد از کون و مکان

بازا که شود جهان به تو رشک جنان

بی دیدن طلعت تو ای جان جهان

حظّی نبود مرا زباغ و بستان

ص:95

این دل که به مهر تو سرشته زآغاز

افتاده زدوری تو در سوز و گداز

زان پیش که خصم دون به ما طعنه زند

ما را به یکی نظاره شاها بنواز

به کمک و تأیید خداوند متعال، کتاب «کنز الغنائم فی فوائد الدعاء للقائم ارواحنا له الفداء» تمام شد.

و الحمد للَّه الّذی هدانا لهذا و ما کنّا لنهتدی لو لا أن هدانا اللَّه

ماه رجب المرجّب(1)

1333 ه .ق

ص:96