عنوان : عزت و افتخار راه و روش حرکت حسین(ع)
پدیدآورندگان : زهرا فخر روحانی(پدیدآور)
ناشر : زهرا فخر روحانی
نوع : متن
جنس : مقاله
الکترونیکی
زبان : فارسی
توصیفگر : قیام عاشورا
عزت نفس
امام حسین ( ع )
(سبحان ربک رب ّ العزّه عمّا یصفون)(هوالذی ایّدک بنصره و بالمؤمنین)عزت، یکی از صفات جمالیه ذات پاک پروردگار عالم است. او معزّ المؤمنین است،از این رو به هر که بخواهد عزّت می بخشد:(قل اللّهم مالک الملک تؤتی الملک من تشاء... و تعزّ من تشاء و تذل ّ من تشاء).(وللّه العزّه ولرسوله وللمؤمنین).حضرت علی (ع) می فرماید: «قَدْ تَکفَّل بنَصرِ مَن ْ نَصَرُه و اِعْزازِ مَن ْ اَعَزَّه ُ؛خداوند خود متکفل یاری و نصرت و عزت بخشیدن به کسی گردیده که او را یاری نماید و عزیز بدارد.»مؤمنینی که با اتکال به نیروی لایزال پروردگار بر عزت بی منتهای او تکیه می زنند خود را به نیروی لایزال قادر و قهاری مجهز می سازند که همین اتکای به قدرت عظیم و بی منتها رمز غلبه پیوسته اهل ایمان با وجود کمی نیرو و نفرات بر سپاه کفر در طول تاریخ است:(ان یکن منکم عشرون صابرون یغلبوا مأتین وان یکن منکم مأه ٌ یغلبوا ألفاًمن الذین کفروا إن ْ یَکُن ْ مِنْکُم ْ مِاه ٌ صابِرَه ٌ یَغْلِبُوا مِائَتَیْن ِ وَ إن ْ یَکُن ْ مِنْکُم ْ اَلْف ٌ یَغْلِبُوا اَلْفَیْن بِإذْن ِاللّه ِ)بیست تن رزمنده صبور از اهل ایمان بر دویست تن از سپاه کفر غلبه می کنند و صد نفر از شما بر دو هزار نفر از آنان چیره خواهند شد.برخلاف سپاهیان کفر که از منظر نیرو و تجهیزات مادّی به نتایج نبرد و مخاصمه می اندیشند و از همین دیدگاه در غالب تکیه بر عوامل مادی می کوشند که نتایج را پیش بینی کرده و جستجو نمایند:(وَ قالُوا
بِعِزَّه ِ فِرْعَوْن َ إنّا لَنَحْن ُ الْغالِبُون َ).گفتند: به عزت فرعونی سوگند که ما به یقین پیروز خواهیم شد.(ان َّ الذین یتَّخذون الکافرین اولیاءَ مِن ْ دون المؤمنین اَیَبْتَغون َ عنْدهم العزَّءُ فان َّ العزَّه لله جمیعاً)آنان که در مواجهه با اهل ایمان کافران را به دوستی و نصرت بر می گزینند آیا عزت را در نزد آنان جستجو می کنند، به درستی که عزت به یک باره در نزد خداست.(ضُرِبَت ْ عَلَیْهِم ُ الذِّلَّه ُ وَ الْمَسْکَنَه ُ وَ باوو بِغَضَب ٍ مِن َ اللّه ِ ذلِک َ بِاَنَّهُم ْ کانُوا یَکْفُرُون َ بایات اللّه وَ یَقْتُلُون َ النَّبِیِّین َ بِغَیْرِ الْحَق ِّ ذلِک َ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُون َ).آنان که دعوت انبیا را به سخره و تکذیب و استهزاء و کفران می گیرند در حقیقت نشانه ها و آیات پروردگار را تکذیب و کفران نموده شایسته خشم و غضب و ذلت پروردگارند.(إن َّ الَّذِین َ اتَّخَذُوا الْعِجْل َ سَیَنالُهُم ْ غَضَب ٌ مِن ْ رَبِّهِم ْ وَ ذِلَّه ٌ فِی الْحَیاه ِ الدُّنْیا وَ کَذلِک َ نَجْزِی الْمُفْتَرِین َ)آن دسته که در برابر دعوت توحیدی حضرت موسی (ع) راه کفر و گوساله پرستی درپیش گرفتند به غضب و خشم و ذلت از سوی پروردگار گرفتار می آیند. این سرانجام همه تکذیب کنندگان آیات الهی است که اصحاب ذلت و خواری خواهند بود:«اوحی الله تعالی الی داوود (ع): یا داود انّی وضعْت ُ... العزَّ فی طاعتی و هم یطْلبونه فی خدْمَه ِ السُّلطان َ فلا یجدُونَه ُ؛در وحی خداوند به حضرت داود (ع) چنین آمده: ای داود! من عزّت را در اطاعت از خویش قرار دادم امّا مردم آن را در خدمت گزاری به سلاطین و پادشاهان جستجو می کنند.»عزّت نقطه افتراق اهل ایمان از کفر است و پیروی از آیات پروردگار و متابعت از سنّت های انبیا و اولی الامر رمز جَستن از ذلّت و خذلان و
پرواز تا اوج عزّت و حیات طیبه است:(فَنَتَّبِع َ آیاتِک َ مِن ْ قَبْل ِ اَن ْ نَذِل َّ وَ نَخْزی).به تعبیر قرآن کریم عزّت به یک باره در نزد خداست و جویندگان عزت می باید آن را در طاعت پروردگار جستجو کنند.(مَن ْ کان َ یُرِیدُ الْعِزَّه َ فَلِلّه ِ الْعِزَّه ُ جَمِیعاً إلَیْه ِ یَصْعَدُ الْکَلِم ُ الطَّیِّب ُ وَ الْعَمَل ُ الصّالِح ُ یَرْفَعُه ُ)هر کس جویای عزّت است بداند که عزت به یک باره در نزد خداست. سخن پاکیزه و عمل شایسته به نزد او صعود می کند.قرآن کریم مؤمنینی را که در راه خدا جهاد را بر سستی و قعود برگزیده و آنان که در راه رضای پروردگار از سرزنش دنیاگرایان بیمی ندارند می ستاید. در میان خود به رفق و مدارا و با دشمنان به شدت عمل می کنند.(فَسَوْف َ یَاْتِی اللّه ُ بِقَوْم ٍ یُحِبُّهُم ْ وَ یُحِبُّونَه ُ اَذِلَّه ٍ عَلَی الْمُوْمِنِین َ اَعِزَّه ٍ عَلَی الْکافِرِین َ یُجاهِدُون َ فِی سَبِیل ِ اللّه ِ وَ لا یَخافُون َ لَوْمَه َ لائِم ٍ).پس عزت، صف بندی اهل ایمان در برابر جبهه کفر است وگرنه روابط میان مؤمنین همواره برخاسته از رفق و مدارا و مهربانی و عطوفت است.(مُحَمَّدٌ رَسُول ُ اللّه ِ وَ الَّذِین َ مَعَه ُ اَشِدّاءُ عَلَی الْکُفّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُم ْ)عزّت رمز نفوذ ناپذیری جبهه حق در برابر صف کفر و بی عدالتی است. صف بندی حزب خدا در برابر سپاه شیطان و مرزبندی اولیای خدا در برابر اعوان کفر و ظلم.عزّت ویژه خدا و پیامبر و مؤمنین است و ذلت شاخصه اهل کفر که مغضوب پروردگار عالمیان اند.عزّت، استقامت و نفوذ ناپذیری است و پافشاری اهل ایمان در اعتلای کلمه توحید برآیند همین عزّت خداداد است.(إن َّ الَّذِین َ قالُوا رَبُّنَا اللّه ُ ثُم َّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّل ُ عَلَیْهِم ُ الْمَلائِکَه ُ اَلاّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ اَبْشِرُوا بِالْجَنَّه ِ الَّتِی کُنْتُم ْ تُوعَدُون َ).تاریخ کربلا
تاریخ پر حماسه مرزبندی عزت اهل ایمان در برابر ذلّت کفر است.چنان که امام حسین (ع) فرمود:«الا و إن َّ هؤلاءَ قد لزموا طاعه الشیطان و ترکوا طاعه الرحمن و اظهروا الفساد و عطّلوا الحدود و استأثروا بالفی ِ و احلّوا حرام الله و حرّموا حلال الله و انا احق ُّ مَن ْ غیر؛آگاه باشید که اینان ملازم اطاعت شیطان گردیده از اطاعت پروردگار روی برتافتند. در زمین فتنه و فساد به پا کرده حدود الهی را تعطیل نموده اند. از تقسیم غنایم سرباز زده و حرام خدا را حلال و حلال او را حرام شمردند و تغییر این وضع بیش از همه برمن سزاوار است.»هم چنین فرمود: الهی و سیّدی وددت ُ ان اُقْتِل َ و اُحیی سبعین مرّه ٍ فی طاعتک و محبتک سیّما اذا کان فی قتلی نصره دینک و احیاء امرک و حفظ ُ ناموس شرعک؛پروردگارا اگر مرگ من مایه نصرت دین تو و حفظ ناموس شریعتت گردد دوست دارم هفتاد هزار بار در راه دین تو و طاعت و محبتت بمیرم و زنده شوم.»«کان فی قتلی نصره دینک و احیاء امرک و حفظ ناموس شرعک؛خدایا دوست دارم در راه یاری دین و اطاعت و محبت تو هفتاد هزار بار بمیرم و زنده شوم. آن هنگام که مرگ من مایه نصرت دین تو و حفظ ناموس شریعت گردد.»«قال الحسین (ع): لیس شأنی شأن ُ من یخاف ُ الموت َ. ما اهون َ الموت ُ علی سبیل ینل العزّ و احیاء، الحق ّ. لیس الموت فی سبیل العزّ الاّ خالده ً و لیست الحیاه مع الذُّل ِّ الاّ الموت َ الذی لاحیاء، معه. افبالموت تُخوّفُنی هیهات، طاش سهمک و خاب ظنّک،لست ُ اخاف ُ الموت هِمَّتی لَأعلی مِن ْ أن أحمِل الصَّیْم َ خوفاً
من الموت و هل تقدرون علی اکثر من قتلی؟، مرحباً بالقتْل ِ فی سبیل الله و لکنکُم لاتقدورن علی هَدْم ِ مَجْدی و محوعزّی و شَرَفی فإذاً لااُبالی، بالقتل.»وقتی سپاه عمر سعد در سرزمین کربلا در برابر امام (ع) موضع گرفت و مهیای نبرد گردید، فرمانده سپاه، امام (ع) را از رویارویی با دشمن سخت برحذر داشت و از عواقب نافرجام آن پرهیز داد. امام (ع) در پاسخ او فرمود:«ترس از مردن شایسته کسی چون من نیست. مرگی که در راه رسیدن به عزّت و سربلندی و زنده کردن حق باشد چه آسان است. مرگ در راه عزت جز زندگی جاوید نیست و زندگی با ذلّت، مرگ و فنای مطلق است. آیا مرا با مردن می ترسانی؟ هرگز! تیرت به خطا رفت و گمانت بی هوده و باطل گردید. من از مرگ نمی ترسم و بلند همت تر از آنم که از ترس مردن، ذلت را بر خویشتن برگزینم. مگر شما جز کشتن من کار دیگری می توانید انجام دهید؟ آفرین بر مرگ در راه خدا که با مرگ در راه خدا نمی توانید مجد و عزّت و شرف مرا نابود سازید. به همین جهت است که من از مردن باکی ندارم.»«الا و ان ّ الدّعی ّ قد ترکنی بین اثنتین بین السّلّه و الذّلّه و هیهات له ذالک منّی،هیهات منّا الذّلّه!! ابی الله ذلک لنا و رسوله و المؤمنین أن یؤثر طاعه اللئام علی مصارع الکرام، الا و انّی زاحف ٌ بهذه الاسره مع قلّه العدد و کثره العدُوِّ و خذله النّاصر؛«آگاه باشید که این مدعی دروغین مرا میان کشته شدن با برق شمشیر و ذلت مخیّر ساخته است. البته هرگز که ذلت شایسته ما نیست
و از این خاندان دور است که خدا و پیغمبر و مؤمنین از ذلّت ابا دارند. هرگز مباد که طاعت فرومایگان بر قتل و شهادت در راه خدا ترجیح یابد که ذلت از ما بدور است. اکنون من با این تعداد اندک یاران به کار زار می شتابم با آن که می دانم تعداد دشمن بسیار است و یاری گرانم اندک اند.»امام حسین (ع) پیش از امارت یزید در نامه ای به معاویه چنین نگاشت:«انّی لااَعْلَم ُ فِتْنه ً اَعْظَم ُ علی هذه الامّه مِن ْ ولایتک علیها و لااَعْلم ُ نظراً لنفسی ولدینی و لامّه، محمد(ص) علینا افضل مَن ْ أن اُجاهدک فان فعَلْت ُ فانّه ُ قُربَه ٌ الی الله و ان ترکته فانّی استغفر الله لذنبی... اوَلسْت َ قاتِل َ المُصَلّین َ العابدین الذین کانوا ینکرون الظُلم و یستعظمون البدع َ و لا یخافون فی الله لومه ُ لائم ٍ ثم قَتَلْتَهُم ْ ظلماً و عُدْواناً؛«به درستی که من هرگز بر این امّت فتنه ای بزرگ تر از ولایت و امارت تو بر آنان سراغ ندارم و گمان نمی کنم برایم عملی برتر و با فضیلت تر از جهاد در راه تو باشد که البته عملی افضل از جهاد بر تو بر امّت جدم متصور نیست. اکنون اگر با تونبرد کنم به نیت تقرب به خداست و اگر از جهاد درگذرم، باید به درگاه خدای استغفار کنم که مرتکب گناه گردیده ام. مگر نه آن که تو قاتل نمازگزاران و عابدانی هستی که ظلم را دشمن می داشتند همان ها که در راه خدا از شماتت و سرزنش سرزنش گران نمی هراسیدند و تو آنان را به ظلم و کینه به قتل رسانیدی!»او پیوسته به تکلیف و وظیفه شخصی خود می اندیشید به همین جهت همه کسانی که در صدد بودندتا با تبیین دورنمایی از
حوادث خونین کربلا او را از انجام این مأموریت باز دارند و با یادآوری مخاطرات سفر، او را از آن بازدارند، اما کمترین توفیقی نیافتند. انجام وظیفه تنها نکته ای بود که امام (ع) همواره بدان تأکید و اصرار می ورزید و اظهار می داشت؛ چنان که در دوران سخت جنگ تحمیلی وقتی امام امت را از رویارویی بادشمن تا دندان مسلح کفر برحذر می داشتند می فرمود: ما مأمور به وظیفه ایم نه نتیجه.!وی در تبیین ضرورت جهاد با دشمن می فرمود:«الا ترون الی الحق ّ لایُعْمَل ُ به و الباطل َ لایُتناهی عنه لیرغَب َ المؤمنین فی لقاء ربّه حقّاً حقّاً فانّی لا اری الموت َ الا الشّهاده (السعاده) و الحیاه مع الظالمین الاّ بَرِماً؛«مگر نمی بینید که به حق عمل نمی شود و از باطل نهی نمی گردد؟ همین امر باید مؤمنین را مشتاق دیدار پروردگارش گرداند. به درستی که من مرگ را جز به شهادت (سعادت) نمی بینم و زندگی با ظالمان را جز زجر و درد نمی دانم.»«و الله لأرجو أن ْ یکون َ خیراً ما اراد اللهُ بنا قُتِلْنا أم ظَفِرنا؛به خدا سوگند! ایمان دارم که هر آنچه خدای بر ایمان اراده کند خیر است مرگ باشد یا پیروزی.»«لا اعطی المقاده و المذلّه من نفسی؛ هرگز تن به ذلت نمی سپارم.»«مثل لایُبایِع ُ مَثلَه ُ؛ شایسته نیست کسی چون من با یزید بیعت نماید.»«انه لااعطی الدَّنیّه مِن ْ نفسی ابداً؛ هرگز تن به ذلت نمی سپارم.»از آن روی تن به آسایش نمی سپرد که تنها به رضایت پروردگار می اندیشید و رستگاری را جز در انجام فرایض خداوند عالم جستجو نمی کرد. او پرهیز از انجام تکلیف را ذلت می دانست و ذلت را مغضوب پروردگار. در این نگرش رضایت شخصی بی معناست و همه چیز در رضایت
او خلاصه می شود؛ چنان که می فرمود:«لا افْلَح َ قوْم ٌ آثروُا مَرضاه َ انفسهم علی مرضاه َ الخالق؛آن دسته که رضایت خویش را بر رضایت پرورگار برگزینند هرگز طعم فلاح و رستگاری را نخواهند چشید». از این رو وقتی در سرزمین کربلا پا نهاد پرسید: این زمین چه نام دارد؟گفتند: کربلا. آهی کشید و فرمود: بایستید که این سرزمین همان جاست که خون ما را بر آن خواهند ریخت، این جا همان جاست که مردانمان را می کشند و کودکانمان را ذبح می کنند...به هنگام حرکت از مدینه به سوی کربلا وقتی ام سلمه می کوشید تا با تکیه به اخبار رسول اکرم(ص) او را از رفتن به سوی عراق باز دارد و از نتایج شوم این رویارویی آگاه سازد، امام حسین (ع) پاسخ داد:«قد شاء الله عزّوجل ّ أن یرانی مقتولاً مذبوحاً ظلماً و عُدواناً و قد شاء ان یری حرمی و رهطی و نسائی مُشرَّین و اطفالی مذبوحین مظلومین مأسورین مقیّدین و هم یستغیثون فلایجدون ناصراً و لا معیناً؛خدا دوست دارد مرا کشته ظلم و عداوت و خانواده ام را اسیر و کودکانم را کشته و ذبح شده یا اسیر و در بند ببیند؛ چنان که آنان فریاد زنند و یاری طلبند ولی کسی به یاری آنان نشتابد.»با آن که از نتیجه این نبرد به درستی مطلع بود چون آن را موافق رضای پروردگارش می دانست از آن ابایی نداشت به همین جهت وقتی با منظره دل خراش شهادت کودک شیر خوارش در میان آغوش خود مواجه شد فرمود:«هوْن ٌ علی َّ ما نزل بی أنَّه ُ بعین الله؛ تحمل آنچه بر من می رسد از آن روی برایم آسان است که می دانم در منظر خدایم و
او شاهد و ناظر است و همین برایم کافی است و تسلّایم می دهد.»با آن که پیشاپیش از همه حوادث سخت و توان فرسای روز عاشورا مطلع بود،صبح عاشورا با یاران ثابت قدم خویش گفت گویی کرد که از خلال مفاهیم این گفت گو می توان به جهان بینی و نوع نگرش زیبا بین وی در حوادث هستی پی برد. از این نگاه دیگر همه تلخی ها شیرین و همه ناکامی ها آسان و سهل خواهند بود:«صبراً بنی الکرام فما الموت الا قنطره ٌ تعبَرُ بکم عن ِ البؤس ِ و الضّرّاء الی الجنان الواسعه ِ و النعیم الدائمه فأیُّکُم ْ یکره أن ینتقل َ مِن ْ سجن ٍ الی قصرٍ و ما هو لَأعدائکم الاّینتقل مِن ْ قصرٍ الی سجن ٍ و عذاب؛«ای بلند پایگان! صبر پیشه کنید که مرگ تنها پلی است که شما را از عذاب و شدت و سختی به بهشت و نعمت های بی پایان پروردگار منتقل می سازد. پس کیست که نخواهد از زندان به قصر منتقل شود؟ در عوض، مرگ برای دشمنان شما هم چون پلی است که آنها را از قصر به زندان و عذاب منتقل می کند.»ظهر عاشورا وقتی با اصحاب خویش نماز گذارد به آنان رو کرد و فرمود:«یا اصحابی ان هذه الجنه قد فُتحَت اَبْوابُها و اتّصَلت ْ انهارها و اینعت ثِمارُها و زُیّنَت ْ قُصُورها و تألَّفَت ْ وُلدانُها و حوُرُها و هذا رسول الله(ص) و الشهداء الذین قتلوا معه و ابی و امّی یتوقُّعون قدومَکُم ْ و یتباشرون بکم و هم مشتاقون الیکم فحاموا عن دین اللهو ذبّوا عن حَرَم ِ رسول الله(ص)؛ای یاران من! به درستی که درهای بهشت گشوده و نهرهای آن جاری است.درختانش ثمر داده و قصرهایش را زینت کرده اند و کنیزان و حوریان
و غلامان بهشتی مهیا گردیده اند. اکنون رسول خدا(ص) و شهیدان در رکاب او، پدرم علی و مادرم فاطمه (س) در انتظار قدم های شمایند. پس شما را به بهشت بشارت باد. از دین خدا حمایت کنید و ازحریم رسول خدا(ص) پاسداری نمایید.»سال عزت و افتخار حسینی را در شرایطی پشت سر می گذاریم که نائره جنگ استکبار بر گوش جهانیان طنین انداز گردیده و فریاد فزون طلبی های استعمار و ابرقدرت ها گوش جهانیان را پر کرده است.ندای مظلومیت مستضعفان تحت سلطه در سراسر جهان به ویژه در کشورهای اسلامی و خصوصاً در افغانستان و فلسطین شنیده می شود و اخبار تکان دهنده حوادث جاری در این سرزمین ها قلب انسان را در هم می فشارد.فجایع اخیر صهیونیست ها در سرزمین های اشغالی که فاجعه «اردوگاه جنین» تنها یکی از هزاران نمونه آن است، حاصل تعاملات سیاسی سران استکبار و مدافعین دروغین ملت مظلوم و ستم دیده فلسطین از یک سو و سکوت مرگبار و ذلّت آمیز سران کشورهای اسلامی از سوی دیگر است.فجایعی که امروزه از پس دیوارهای بلند و دروغین ساخته شده از سوی دستگاه های تبلیغاتی غرب و صهیونیسم فراتر رفته و وجدان های بیدار افکار عمومی راحتی در کشورهای اروپایی و غیر مسلمان نیز به عکس العمل واداشته است.اتحادیه اروپا که رقابت های پنهانی با آمریکا در تشکیل ارتش اروپایی آغازکرده بودند اکنون با ملاحظه مواضع جدید دولت بوش و جنگ طلبی ها و فزون خواهی های او روی کردها و رفتار مستقل تری را نسبت به گذشته با آمریکا ابراز می دارند. به این ترتیب حتی آنها هم می کوشند که با مخالفت نه چندان مستقیم خود با مواضع دولت آمریکا درخصوص حوادث جاری در سرزمین های اشغالی و عمل کرد
رژیم صهیونیستی نادرستی این رفتارهای غیر انسانی را ابراز دارند.اکنون حتی اتحادیه اروپا نیز به مسئله تحریم تجاری رژیم صهیونیستی و فشارسیاسی به این رژیم می اندیشد که این بیان گر عمق حوادث جاری در این سرزمین هاست. از سوی دیگر اعتراض های غیر دولتی و مردمی در کشورهای اروپایی نیزنشان از عمق حوادث و وقایعی است که در سرزمین های اشغالی می گذرد.اعتراض خاخام های یهودی به سیاست های دولت اسرائیل در برابر ساختمان سازمان ملل در آمریکا در تاریخ (24 / 11/ 80).درخواست پنجاه سازمان معتبر بین المللی جهان از سوئیس برای قطع مبادلات نظامی خود با رژیم صهیونیستی.تحت فشار قرار دادن دولت های آلمان و سوئیس برای قطع روابط دیپلماتیک با رژیم صهیونیستی.محکومیت رژیم اسرائیل از سوی کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل به خاطر نقض مکرر حقوق انسانی و عدم رعایت کنوانسیون حقوق بشر (7 / 2 / 81).غیر قانونی خواندن مسئله اشغال فلسطین از سوی سازمان ملل (23 / 12 / 80) و(15 / 9 / 81).حوادث و اخباری از این دست نشان می دهد که فجایع جاری در فلسطین امروزه دیگر مرز انسانیت و وجدان را در نوردیده و نه تنها به صورت فاجعه ای در جهان اسلام که فاجعه ای برای جامعه انسانی قلمداد می گردد.با این حال ملاحظه سکوت فاجعه بار سران کشورهای اسلامی _ عربی هم چنان مایه تحیر و تأسف همه وجدان های بیدار در سطح جهان است.
با آن که سازمان کنفرانس اسلامی اساساً به منظور دفاع از قدس و آزاد سازی سرزمین فلسطین پایه گذاری گردیده، اکنون بحث و بررسی درباره موضوع فلسطین به حاشیه مباحث این اجلاس و نیز اجلاس اتحادیه عرب رانده شده است. علاوه
بر این می کوشند که در این نشست ها بیش تر بر هویت عربی فلسطین تأکید نمایند تا هویت اسلامی آن!!سازمان کنفرانس اسلامی در حال حاضر توسط ریاست دولت قطر اداره می شود.این در حالی است که دولت قطر معاهده ای در زمینه انتقال گاز با دولت اسرائیل دارد و به همین علت مجموعه ای با عنوان دفتر بازرگانی رژیم صهیونیستی در دوحه پایتخت دولت قطر فعالیت می کند که هدف آن گسترش پیوندهای اقتصادی این کشور با اسرائیل است!! این دفتر علاوه بر فعالیت های اقتصادی، فعالیت های سیاسی ویژه ای نیز دارد که کمک به حفظ حاکمیت دولت فعلی قطر از جمله اهداف جدّی این مجموعه است که اکنون دنبال می شود!!مصر نیز که یکی از کشورهای مهم و صاحب نفوذ عربی و اسلامی است متأسفانه منبع اصلی تأمین کننده گاز مورد نیاز رژیم صهیونیستی است.از مذاکرات پنهانی ملک حسین شاه سابق اردن با انگلیسی ها می توان پی برد که مطامع حکام عربی در مسئله فلسطین بسیار نگران کننده است و به این ترتیب می توان به علّت رفتار مشکوک سران کشورهای عربی در خلال نشست های اتحادیه عرب پ_ی ب_رد.ترکیب رهبران عرب در این نشست ها به گونه ای است که با وقت کُشی و طرح مباحث موافق با آرمان های دولت های غربی توأم بوده است (نظیر ادعای مکرر آنان در زمینه جزایر ایرانی).در شرایطی که ارتش رژیم صهیونیستی مناطق و شهرهای فلسطینی را محاصره کرده و آماده عملیات نظامی در سرزمین های اشغالی بود، اتحادیه عرب در نشست اخیرخود در بیروت _ یکی از حساس ترین نقاط منطقه و در شرایط بحرانی _ بدون اشاره به حمایت از انتفاضه ملت محروم فلسطین، از طرح امیر عبدالله ولی عهد سعودی در رابطه
با صلح، استقبال نمود و آن را به تصویب رسانید و بر اجرای قطع نامه های سازمان ملل در برابر عادی سازی روابط و مناسبات با رژیم صهیونیستی تأکید کرد!!در پی این تصمیم و با صدور بیانیه مزبور رژیم صهیونیستی عملیات نظامی جدیدی را در سراسر شهرها و مناطق اشغالی و کرانه باختری آغاز کرد.نشست اضطراری وزرای خارجه این اتحادیه نیز که چند روز بعد در قاهره تشکیل شد به جای اتخاذ تصمیمات مناسب تنها به تأکید بر تلاش های بین المللی جهت جلوگیری از عملیات سرکوب صهیونیست ها اکتفا کرد!!موضع گیری دولت عربستان به عنوان یکی از با نفوذترین کشورهای اسلامی در جهان عرب به گونه ای بوده که با برپایی تظاهرات های مردمی در جهت حمایت از انتفاضه ملت فلسطین رسماً مخالفت کرده و از آن فاجعه بارتر این که اخیراً پایگاهی به نام «السلطان» را در اختیار آمریکا قرار داده تا در جهت حمله به عراق از آن استفاده نماید!! (15 / 9 / 81)تظاهرات ضد صهیونیستی در اردن با مخالفت دولت مواجه گردید و بر اثر دخالت نظامیان اردنی منجر به تشنج گردید و در جریان این راهپیمایی کودک ده ساله ای به نام«حمزه فؤاد» به شهادت رسید. (1 / 9 / 81).در شرایطی که ملت مظلوم فلسطین از یاری و حمایت دولت های عربی و اسلامی ناامید گردیده و خود با طراحی عملیات های شهادت طلبانه نهضت انتفاضه را تا مرحله به زانو درآوردن رژیم صهیونیستی و اظهار عجز ژنرال های آنان هدایت نموده اند(13 / 9 / 81) هنوز در بسیاری از مجامع، بحث میان جواز عملیات شهادت طلبانه یا عدم جواز آن و بررسی تأثیر منفی آن به خاطر ایجاد روحیه کینه و انتقام جویی
در طرف مقابل!به عنوان یک عمل تروریستی، میان سران اسلامی کشورها در جریان است.آنچه گفته شد تنها بخشی از اخبار و فجایع دردآوری است که این روزها در جهان اسلام می گذرد. نام گذاری سال جاری به عنوان سال عزّت و افتخار حسینی توسط رهبرفرزانه انقلاب اسلامی و ولی امر مسلمین جهان، بازگشتی است به اسلام ناب محمدی واقتدار و پرهیز از ذلّت حاکم بر جهان اسلام و مسئولیت مشترک مسلمانان دراین خصوص است عزّتی که سید الشهداء (ع) را با وجو تنها هفتاد و دو نفر از یارانش به مقابله با لشگر سی هزار نفری عمر سعد واداشت و اکنون ضروری ترین نیاز جهان اسلام است.امام حسین (ع) فرمود: «طاعه ولاه الأمر تمام العزّ؛عزّت در سایه اطاعت از ولی ّ امر است.»جهت حسن ختام این نوشتار و با امید به روزی که جهان اسلام با حضور حجت دوازدهم اقتدار حقیقی خود را بازیابد، به سخنی از کلمات گهربار حضرت سیدالشهدا (ع)،امام عزّت و پرچمدار سرفرازی می اندیشیم که فرمود:«ای آرزومندان نعمت های پروردگار! از آن می ترسم که عذاب خدا بر شما فرودآید. از آن روی که کرامات پروردگارتان شما را به منزلتی رسانیده که بر دیگران برتری یافته اید. و در میان بندگان پروردگارتان به واسطه این منزلت مورد تکریم قرار گرفته اید.با این حال می بینید که پیمان های الهی نقض شده و هیچ نمی گویید. عاملان ظلم را سرزنش نمی کنید و جنایت پیشه گان از موضع گیری شما احساس امنیت می کنند.مصیبتی که بر شما فرود آمده از همه مصائب بدتر است، چون منزلت و جایگاه شماغصب گردیده است. مجاری امور و احکامی که باید در دست عالمان دینی و امینان برحلال و حرام خدا باشد از شما سلب گردیده و
با اختلافتان در حقایق و سنّت پیامبر این جایگاه را به سلاطین سپرده اید. اگر تحمل آزار و مشقات را داشتید و در راه خدا پایداری می کردید این منزلت به شما باز می گشت امّا آن را به دیگران وانهاده اید تا به شبهات عمل کنند و در شهوات غوطه خورند و این نیست جز آن که خوف ِ مرگ و فرار از آن و دلبستگی به دنیا شما را از گرفتن حقّتان وانهاده است...»