سرشناسه : شیرازی محمد
عنوان و نام پدیدآور : چگونه روزه بگیریم ؟/ نوشته محمد شیرازی ترجمه علی کاظمی مشخصات نشر : قم
مشخصات ظاهری : ۳۰ ص مصور، جدول وضعیت فهرست نویسی : فهرستنویسی قبلی شماره کتابشناسی ملی : ۴۸۰۳۵

مقدمه مؤلف : بسم‌الله الرحمن الرحیم الحمد للّه رب‌العالمین، والصلاة والسلام علی محمد و آله الطاهرین. گذشته‌ها که مردم مسلمان همگی روزه می‌گرفتند، به برکت روزه ماه مبارک رمضان و انجام دیگر وظائف دینی از سلامتی و مزاجی سالمتر برخوردار بودند. در آن دورانها در ماه رمضان هرچه در کوچه‌ها و خیابانها قدم می‌زدی یک مورد هم نمی‌یافتی که آشکارا روزه خواری شود، حتّی مسافرین و مسافرخانه‌ها رعایت احترام ماه مبارک رمضان را داشتند. در منازل که اهل خانه‌ها روزه دار، و شبها را به عبادت می‌گذراندند، قرآن می‌خواندند، به ادعیه و اذکار می‌پرداختند، و گاهی نمازها را به هم می‌پیوستند. یکنوع توجّه به درگاه الهی، ریاضت نفس، تهذیب روح، تقویت اجتماع، و نظافت دستگاههای بدن، اینها و صدها خاصیت دیگر، همه در اثر روزه و از فوائد روزه ماه مبارک رمضان است. ولی متأسّفانه از آن هنگام که کفّار و اجانب وارد بلاد اسلامی شدند اوضاع دگرگون شد: از آن پس، دیگر چه بسیار روزه خواران بدون عذر دیده شده، چه بسیار قهوه‌خانه‌ها که با عذر و بی‌عذر حرمت ماه مبارک رمضان را شکستند؟ و چه بسیار رواج یافت جلوه‌های بی‌دینی که مخالف شئون ماه مبارک رمضان است، و این بی‌حرمتیها و تظاهر نامشروع در سرتاسر ممالک اسلامی سایه انداخت. به دنبال این تجاوزات و پرده دریها بود که عقب افتادگی و انحطاط مسلمین شروع شد، بیماریهای گوناگون، تفرقه پراکندگی و در کنج عزلت و فقر افتادن. اینها نمونه‌هائی بود از نتایج پیروی کفّار و رهاساختن شعائر و دستورات حیات بخش اسلامی. آیا وقت آن نرسیده که به سوی اسلام و احکام آن باز گردیم؟ تا ببینیم آیا گم کرده خود را باز خواهیم یافت یا نه؟ این جزوه چهارمین شماره از (سلسله فرائض اسلامی) است، که در آن احکام روزه ماه مبارک رمضان به طرزی ساده و مختصر، بیان شده است تا نوجوانان عزیز ما از آن استفاده کنند، و مقداری بیشتر با معارف اسلامی آشنا شوند. خداوند همگان را یاری فرموده، توفیق عطا نماید که موجبات رضایتش را فراهم سازیم. کربلاء المقدّسة ـ رمضان1380 هـ محمد بن المهدی

ثابت شدن اول ماه : اول ماه رمضان و ماه شوّال و تمامی ماهها با یکی از این راهها ثابت می‌شود: 1 ـ انسان خودش ماه را ببیند، هرچند که دیگری آنرا ندیده باشد. 2 ـ در میان مردم شهرت پیدا شود که ماه دیده شده است. بدین ترتیب که دسته‌ای از مردم بگویند: ماه را دیده‌ایم، و بدانیم که اینها دروغ نمی‌گویند. 3 ـ از ماه شعبان سی روز تمام گذشته باشد. 4 ـ دو مرد عادل گواهی بدهند که ماه را دیده‌اند. 5 ـ حاکم شرعی که مجتهد و عادل و دارای شرائط تقلید است حکم کند که اوّل ماه است. گفتار منجّمین اعتبار شرعی ندارد. بلند و کوتاه بودن ماه اعتبار ندارد. چگونگی هلال ماه از نظر بزرگی و کوچکی حجم و باریک و ضخیم بودن آن اعتبار ندارد. و نیز به سرعت پنهان شدن یا دیر پنهان شدن هم اعتبار ندارد. و نیز ظاهر شدن ماه پیش از غروب یا بعد از غروب در شب نیمه ماه رمضان و نشانه‌های دیگری مانند آن برای ثابت شدن اوّل ماه اعتبار ندارد. به اعتبار دوری افقها ممکن است اوّل ماه در ممالک و شهرهائی مختلف باشد، بنا بر این، امکان دارد هلال ماه رمضان پیش از عراق (و ایران) در حجاز دیده شود، یا اینکه در عراق پیش از ایران دیده شود، روی این حساب هر افقی دارای حکمی مخصوص به خود است.

شرائط واجب شدن روزه : روزه، یعنی: خودداری نمودن از طلوع صبح تا مغرب شرعی برای خدا از چیزهائی که روزه را باطل می‌کند، که در فصل خود بیان می‌شود. روزه گرفتن ماه مبارک رمضان در هر سالی واجب است، واجب شدن روزه بر انسان دارای شرائطی است به قرار ذیل: 1 ـ بالغ بودن. 2 ـ عاقل بودن. 3 ـ در حال حیض و نفاس نبودن ـ برای زنان ـ. 4 ـ نداشتن مرضی که روزه گرفتن برای آن زیان دارد. 5 ـ در سفری که موجب شکسته شدن نماز است نباشد. 6 ـ بیهوش نباشد.

شرائط صحت روزه : شرائط صحّت روزه چند چیز است: 1 ـ عاقل بودن. 2 ـ زنان در حال حیض و نفاس نباشند. 3 ـ مرضی که روزه برایش زیان دارد نداشته باشند. 4 ـ در سفر شرعی نباشد. 5 ـ بیهوش نباشد. 6 ـ ایمان داشته باشد. 7 ـ زمان روزه، عید فطر و عید قربان نباشد. 8 ـ غسل نمودن از جنابت و استحاضه، و پس از تمام شدن دوران حیض و نفاس، زنان غسل حیض و نفاس هم کرده باشند. 9 ـ اجازه شوهر برای زنش، و اجازه پدر و مادر برای فرزند در روزه‌های مستحبّی. 10 ـ نداشتن قضای روزه واجب (پسر بزرگتر که قضای روزه پدر بر او واجب است، می‌تواند روزه مستحبی بگیرد). 11 ـ روزه را برای خدا بگیرد.

مسائلی چند : 1 ـ زنان اگر پیش از غروب آفتاب ـ ولو یک لحظه ـ خون حیض یا نفاس ببینند، با دیدن خون روزه را افطار می‌کنند. 2 ـ زنان و مردان پیر در صورتی که نتوانند روزه بگیرند، یا برای آنان خیلی سخت باشد، روزه را می‌خورند، و به جای هر روزه ده سیر گندم که نزدیک (سه ربع کیلو) است فدیه به فقیر می‌دهند. 3 ـ افرادی که مرض عطش دارند، بطوری که نمی‌توانند از آب خوردن خودداری کنند، به جای هر روزی ده سیر گندم به فقیر شرعی فدیه می‌دهند، و اگر در بین سال بیماریش خوب شد قضای روزه‌هائی را که خورده است بجا می‌آورد. 4 ـ زنی که آبستن است و زایمانش نزدیک شده است، در صورتی که برای خودش یا بچّه‌اش از روزه گرفتن بترسد، روزه‌اش را می‌خورد، و به جای هر روزی یک چارک گندم به فقیر می‌دهد، و تا پیش از ماه رمضان آینده اگر عذرش برطرف شد روزه‌هائی را که خورده است قضای آن را بجا می‌آورد. 5 ـ زن بچّه شیر دهی که شیرش کم است، در صورتی که برای سلامتی خودش بترسد، یا برای سلامتی فرزندش ترس داشته باشد، افطار می‌کند، و به جای هر روزی یک مد گندم فدیه می‌دهد، و بعد از تمام شدن ماه مبارک رمضان هر وقت که عذرش برطرف شد در آن سال هرچند روز را که خورده است قضا بجا می‌آورد. 6 ـ اگر انسان در سفر در اثر نداشتن مسئله، روزه بگیرد، روزه‌اش صحیح است، و گرفتن قضای آن بعد از ماه رمضان، لازم نمی‌باشد.

چیزهائی که روزه را باطل می‌کند : مفطرات روزه ده چیز است: 1 ـ خوردن. 2 ـ آشامیدن. 3 ـ نزدیکی کردن با همسر. 4 ـ استمناء، یعنی: با خود کاری کند که از او منی خارج شود. 5 ـ باقی ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا طلوع صبح (عمدا). 6 ـ اماله کردن با چیز مایع. 7 ـ رساندن گرد و غبار غلیظ به حلق. 8 ـ قی کردن عمدی. 9 ـ دروغ بستن به خدا و رسول و یا یکی از امامان (علیهم‌السلام). 10 ـ فرو بردن تمام سر در آب.

ملحقات مفطرات : چند مطلب مربوط به مفطرات است: 1 ـ در اینکه خوردن و آشامیدن روزه را باطل می‌کند، فرقی در کم و زیاد آن نیست، چه یک دانه گندم بخورد، یا یک قطره آب بنوشد، یا خود را سیر کند. 2 ـ اگر با اختیار و عمدا ریزه‌های غذا را که لابلای دندانها بخورد، یا خود را سیر کند. 3 ـ اگر با اختیار و عمدا ریزه‌های غذا را که لابلای دندانهایش بوده است، بخورد، روزه‌اش باطل می‌شود. 4 ـ فرو بردن آب دهان هرچند که زیاد هم باشد، روزه را باطل نمی‌کند. 5 ـ روزه دار باید از فروبردن اخلاط سینه احتیاط کند. 6 ـ برای روزه‌دار مضمضه و استنشاق یعنی: (گرداندن آب در دهان و بینی) اشکال ندارد، البتّه باید کاملا مواظب باشد که آب از گلویش پائین نرود. 7 ـ تزریق آمپولهائی که جنبه غذائی ندارند، و داخل رگ زده نمی‌شود اشکالی ندارد.(البتّه این مسئله اختلافی است.) 8 ـ نزدیکی کردن ـ با دخول ـ موجب باطل شدن روزه هردو طرف: فاعل و مفعول می‌شود ـ هرچند مفعول هم مذکّر باشد ـ چه منی خارج شده باشد یا نه. 9 ـ برای شخص روزه‌دار شوخی کردن و بوسه و لمس همسرش کراهت دارد. 10 ـ شیطانی شدن در حال خواب، در روزه ماه مبارک رمضان روزه را باطل نمی‌کند، پس از خواب دیدن بول کرده غسل می‌نماید. 11 ـ برای کسی که در شب ماه رمضان جنب شده است، اگر بداند که طبق عادت پیش از اذان صبح برای غسل بیدار نخواهد شد، خوابیدن جائز نمی‌باشد. 12 ـ در شب ماه رمضان اگر انسان وقت غسل کردن نداشته باشد نمی‌تواند خود را جنب کند. 13 ـ اگر انسان شب در خواب شیطانی شد، یا در بیداری با همسرش نزدیکی کرد و دسترسی به غسل کردن نداشت، می‌تواند به جای غسل تیمّم کند، و روزه‌اش صحیح است. 14 ـ دود سیگار و سایر انواع دخانیات در حکم گرد و غبار غلیظ است، و فرو بردن هر دودی از گلو سبب باطل شدن روزه است. 15 ـ هرگاه از روی ناچاری قی کرد، بایستی باقیمانده آن را که وارد فضای دهان شده است بیرون بریزد. 16 ـ اگر انسان فراموش کرد که روزه است و مقداری غذا خورد، یا چیزی نوشید روزه‌اش باطل نمی‌شود، ولی هر وقت که یادش افتاد باید باقیمانده غذا و چیزهائی که در دهانش هست بیرون بریزد. 17 ـ اگر در ماه رمضان عمدا روزه خود را باطل کرد، گرچه روزه‌اش باطل شده است، ولی بر او واجب است تا مغرب از انجام کارهائی که روزه را باطل می‌کند خودداری نماید.

: 1 ـ در روزه نیّت یکی از واجبات است. 2 ـ قبل از طلوع صبح ماه مبارک رمضان، انسان باید نیّت کند که: (فردا روزه می‌گیرم قربة الی‌الله). 3 ـ اگر شب ندانست که فردا جزء ماه رمضان است، ولی پیش از ظهر برایش معلوم شد که امروز جزء ماه رمضان است، همان وقت نیّت روزه می‌کند. 4 ـ در روزه مستحبّی وقت نیّت تا قبل از غروب امتداد دارد، ولی به شرط آنکه تا آن وقت که نیّت می‌کند کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد. 5 ـ اگر ندانست که فردا آخر ماه شعبان است یا اوّل ماه رمضان، نیّت آخر شعبان می‌کند، یا نیّت روزه دیگری را می‌نماید، هرگاه بعدا معلوم شد که آن روز اوّل ماه رمضان بوده است، همان روزه‌ای که گرفته است کفایت می‌کند، و نیازی به گرفتن قضا نیست. 6 ـ در روز ماه مبارک رمضان نباید قصد بجا آوردن کارهائی که روزه را باطل می‌کند بنماید، و اگر قصد کرد روزه‌اش باطل می‌شود، هرچند که آن عمل را انجام نداده باشد، ولی بر او واجب است تا غروب کاری که روزه را باطل می‌کند انجام ندهد.

اقسام روزه : روزه بر چهار قسم است: اوّل ـ روزه واجب، مانند روزه ماه رمضان. دوّم ـ روزه حرام، مانند: روزه روز عید فطر و روز عید قربان. سوّم ـ روزه مستحب، مانند: روزه روز عید غدیر، و روزه روز مبعث. چهارم ـ روزه مکروه، مانند: روزه روز عاشورا.

قضاء و کفاره : هرگاه انسان یکی از چیزهائی که روزه را باطل می‌کند، انجام دهد، بر او قضاء واجب می‌شود، بدین ترتیب که پس از سپری شدن ماه مبارک رمضان باید به جای آن روزی که روزه‌اش را باطل کرده است یک روز به عنوان قضاء بگیرد، و بیشتر چیزهائی که روزه را باطل می‌کنند موجب کفّاره نیز می‌شوند. کفّاره یکی از سه چیز است: 1 ـ شصت روز پی در پی روزه گرفتن. 2 ـ شصت مسکین را سیر کردن. 3 ـ یک بنده مؤمن را آزاد کردن. و در صورتی که انسان روزه? ماه رمضان را با چیز حرامی باطل کند، مانند آنکه خدای ناخواسته زنا کند، یا شراب بنوشد، یا لواط نماید، بر او کفّاره? جمع واجب می‌گردد، و کفّاره? جمع عبارت است از هر سه کفّاره‌ای که یاد شد: شصت روز پی در پی روزه بگیرد و شصت فقیر را سیر کند، و یک بنده را آزاد نماید. البتّه علاوه بر اینها توبه و حدّ شرعی بر او واجب می‌گردد.

چیزهائی که قضاء و کفاره دارد : آن دسته از مفطراتی که موجب قضا و کفّاره هردو می‌شود عبارت است از: 1 ـ خوردن عمدی. 2 ـ نوشیدن عمدی. 3 ـ جماع عمدی. 4 ـ استمناء عمدی. 5 ـ باقیماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح عمدا. 6 ـ اماله کردن با چیز مایع. 7 ـ رساندن گرد و غبار غلیظ به حلق عمدا (احتیاطا). 8 ـ قی کردن عمدی ـ البتّه در بعضی اختلاف فتوی وجود دارد.

چیزهائی که فقط قضاء دارد : آن قسمت از مفطراتی که تنها موجب قضاء است بدون کفّاره عبارتند از: 1 ـ عمدا به خدا و رسول خدا و امامان دروغ بستن ـ و در این اختلاف هست. 2 ـ تمام سر را در آب فرو بردن. 3 ـ اگر از اوّل روز قصد روزه نکند. 4 ـ قصد بجا آوردن یکی از کارهائی که روزه را باطل می‌کند. 5 ـ فراموش نمودن غسل جنابت. 6 ـ در صورتی که با همسر خود شوخی کند بدون اینکه قصد جنابت داشته باشد و برخلاف عادت از او منی خارج شود. 7 ـ در صورتی که آب در دهان بگرداند، و تصادفا مقداری آب بدون اختیار از گلویش پائین رود، البتّه در مضمضه که از آداب قبل از وضوء است چنانچه برای وضوی نماز واجب باشد، و بدون اختیار آب از گلو پائین رود موجب قضاء نخواهد شد. 8 ـ بجا آوردن بعضی دیگر از مفطرات، مانند آنکه خیال کند هنوز روز نشده است و غذا بخورد، یا آنکه گمان کند که مغرب شده است و افطار کند، و بعد خلاف آن ثابت شود.

کارهائی که برای روزه دار مکروه است : برای روزه‌دار چند عمل کراهت دارد: 1 ـ شوخی کردن با همسر و بوسیدن و دست مالیدن به بدن او، برای کسی که با این اعمال هوسش تحریک خواهد شد، البتّه در جائی که قصد ریختن منی نداشته باشد، و با این اعمال نیز معمولا منی از او خارج نمی‌شود. 2 ـ سرمه کشیدن با سرمه‌هائی که مشک در آن وجود دارد، یا با چیزهائی که می‌ترسد وارد حلق گردد. 3 ـ خارج ساختن خون از بدن، به وسیله حجامت یا سرنگ بطوری که موجب ضعف گردد. 4 ـ حمّام رفتن اگر موجب ضعف شود. 5 ـ سعوط نمودن با انفیّه هائی که وارد بینی می‌کنند. 6 ـ بوئیدن گلهای خوشبو، بخصوص نرگس، ولی عطر زدن برای روزه‌دار مستحب است، زیرا طبق حدیث عطر تحفه روزه داران است. 7 ـ تر نمودن لباس و گذاشتن آن روی بدن. 8 ـ چشیدن غذا هرچند هم که به حلق نرسد. 9 ـ نشستن زن در آب. 10 ـ کشیدن دندان مخصوصا اگر خونریزی داشته باشد.

احکام مسافر : برای مسافر روزه گرفتن جایز نیست، و تفصیل مسئله، در این چند صورت است: 1 ـ در صورتی که مسافر پیش از ظهر سفر کند، و پیش از ظهر به وطنش یا محل اقامتش بر نگردد، باید روزه آن روز را بخورد. 2 ـ در صورتی که بعد از ظهر مسافرت کند، باید روزه آن روز خود را تمام کند. 3 ـ در صورتی که مسافر پیش از ظهر از سفر برگردد، و به خانه یا محلّ اقامت خود برسد، اگر قبلا در سفر افطار کرده باشد، روزه نیست، و در منزل خود هم می‌تواند بقیه آن روز را غذا بخورد، ولی بعد از ماه رمضان به جای این روزی که خورده است یک روز قضا می‌گیرد، و در صورتی که در سفر کاری که روزه را باطل کند انجام نداده باشد، واجب است روزه را بگیرد و جزء روزه ماه رمضان حساب می‌شود. 4 ـ در صورتی که مسافر بعد از ظهر از سفر باز گردد، باید روزه را بخورد، و پس از ماه یک روز به جای آن روزه بگیرد. 5 ـ مسافر در صورتی می‌تواند در سفر روزه را بخورد که شرائط قصر در سفرش تمام باشد، همانگونه که در جزوه نماز یادآوری کرده‌ایم. 6 ـ در احکام گذشته محل اقامت ده روزه با وطن فرقی ندارد. 7 ـ پاره‌ای از موارد در سفر هم می‌توان روزه گرفت، همان گونه که در رساله‌های عملیّه یادآوری شده است.

کفاره و تأدیب : 1 ـ اگر مرد روزه‌دار همسر روزه دار خود را مجبور به همبستری کند، و روزه را بشکنند بر مرد قضا و کفّاره و تعزیر (تنبیه بدنی) واجب می‌شود، و تعزیر آن است که بیست و پنج تازیانه به خاطر شکستن روزه خودش، و بیست و پنج تازیانه هم به خاطر مجبور کردن همسرش به او بزنند. 2 ـ اگر زن نیز رضایت به جماع داشته باشد، بر او نیز قضا و کفّاره و تعزیر واجب می‌شود، و باید بیست و پنج تازیانه به او بزنند. 3 ـ کفّاره که شصت روز روزه است، باید پی در پی گرفته شود، یعنی نمی‌شود میان آنها فاصله‌ای بیفتد. بله اگر سی و یک روز آن را پی در پی بگیرد کافی است، و می‌تواند سی روز دیگر را با فاصله بگیرد. 4 ـ شصت فقیر سیر کردن را برای کفّاره، به دو ترتیب می‌توان انجام داد: الف ـ یا آنکه شصت نفر فقیر را یک وعده سیر می‌کند. ب ـ یا به هرکدام از آنان ده سیر گندم یا جو یا آرد، یا نان می‌دهد. 5 ـ در صورتی که در کفّاره جمع آزاد کردن بنده فراهم نشد، به جای آن باید استغفار ـ یعنی توبه ـ کند.

مسائلی چند : 1 ـ برای اطفالی که بالغ نشده‌اند قضای روزه هائی را که خورده‌اند واجب نیست. 2 ـ برای دیوانگان، و کسانی که بیهوش شده‌اند، و کافران اصلی، روزهائی که در دوران دیوانگی، بیهوشی، کفر، از آنان فوت شده است قضاء ندارد. 3 ـ برای این افراد قضای روزه واجب است: الف ـ کسی که به علّت مستی روزه نگرفته، چه نوشابه مست‌کننده را به حرام نوشیده باشد، یا به منظور معالجه. ب ـ زنی که حیض یا نفاس داشته است. ج ـ کسی که مسافر بوده است. د ـ زن بچّه شیرده که روزه برای خودش یا بچّه‌اش زیان داشته، و زن آبستنی که زایمانش نزدیک بوده است. هـ ـ بیماران. و ـ کسی که عمدا و بدون عذری روزه خود را باطل کرده است. ز ـ مرتد، نسبت به روزهائی که در زمان ارتداد نگرفته است. 4 ـ این افراد که قضای روزه ماه رمضان بر آنان شده است اگر تا ماه رمضان آینده قضای روزه را نگیرند، قضای روزه همچنان بر آنان واجب است، علاوه بر آن به جای هر روزی ده سیر گندم باید فدیه بدهند.

اعتکاف : اعتکاف: عملی است مستحب، و عبارت است از اینکه انسان به قصد عبادت برای خدا، در مسجد توقّف کند، و این عمل، دارای ثواب بسیار زیادی است.
شرائط اعتکاف : 1 ـ عاقل بودن و شرائط دیگر روزه. 2 ـ نیّت، قصد کند که اعتکاف می‌کنم برای خدا. 3 ـ روزه گرفتن، دست‌کم سه روز باید روزه بگیرد، و حتّی اگر روزه هم واجب باشد صحیح است ـ مثل اینکه ماه رمضان در مسجد اعتکاف کند ـ و همچنین اگر روزه مستحبّی بگیرد، و شرطش آن نیست که سه روز روزه را برای اعتکاف بگیرد. 4 ـ اعتکاف باید ـ مستحبی ـ در یکی از این چهار مسجد (و به فتوای بعضی از علماء در مسجد جامع هر شهری می‌شود اعتکاف نمود، (مترجم)) انجام بگیرد: الف ـ مسجدالحرام (در مکّه). ب ـ مسجدالنبی(ص) (در مدینه). ج ـ مسجد کوفه (در نزدیکی نجف). د ـ مسجد بصره از مساجد بسیار قدیم است که متأسّفانه ویران شده است، ولی هنوز آثارش در خارج از بصره باقی است، خداوند به مسلمانان توفیق عنایت کند که آن را تجدید بناء کنند. 5 ـ اجازه کسی که اجازه‌اش لازم است، مانند شوهر نسبت به زنش. 6 ـ در ایّام اعتکاف باید از مسجد خارج نشود، مگر به یکی از این علّتها که شرح می‌دهیم: الف ـ کاری که از نظر عقل بیرون رفتن برای آن لازم باشد. ب ـ کاری که از نظر شرع بیرون رفتن برای آن لازم باشد. ج ـ کاری که از نظر عادت بیرون رفتن برای آن لازم باشد. د ـ اگر اشتباهی از مسجد بیرون رفت ضرر ندارد. *** خلاصه: بیرون رفتن از محلّ اعتکاف برای کارهای لازم که مربوط به دین یا دنیا است اشکال ندارد، البتّه در تمام این کارها باید تنها به حدّ لازم آن اکتفاء کند، مانند آنکه برای اقامه شهادت بیرون رود، یا برای تشییع جنازه بخواهد بیرون رود، یا به منظور شرکت در نماز جماعت، یا عیادت بیمار، یا به منظور استقبال و دیدار تازه از سفر رسیده، یا برای بدرقه کردن مسافر، توالت رفتن، غسل کردن، و کارهائی از این قبیل. کارهائی که برای معتکف حرام است : بر معتکف چند چیز حرام است: 1 ـ نزدیکی با زنان، چه به صورت جماع باشد، یا بوسیدن و دست مالیدن از راه شهوت، و این کارها برای زنان اعتکاف کننده نیز حرام است. 2 ـ استمناء ـ احتیاطا ـ . 3 ـ بوئیدن عطر و گل ـ با قصد لذّت ـ. 4 ـ خرید و فروش، و احتیاطا از انواع دیگر تجارت نیز اجتناب کند، مانند صلح و غیره، مگر در مورد ضرورت، مانند خرید و فروش برای خوردن و نوشیدن. 5 ـ ستیزه و مجادله نمودن، برای کارهای دنیائی یا مذهبی در صورتی که به منظور اظهار فضل و پیروزی باشد. 6 ـ خارج شدن از مسجد بدون عذر شرعی و عقلی و عادی که گذشت. در مورد حرمت این امور بر شخص معتکف فرق ندارد که این کارها را روز انجام دهد یا شب. و باید دانست که مفطرات ده‌گانه روزه نسبت به معتکف نیز حرام است، و بیشتر محرّمات یاد شده را اگر معتکف انجام داد موجب بطلان اعتکافش خواهد شد. این بود آن مقدار از مطالبی که می‌خواستیم در این جزوه بیان کنیم. والحمد للّه ربّ العالمین، و صلی‌الله علی محمّد و آله الطاهرین، ولعنةالله علی أعدائهم الی یوم‌الدین. کربلاء المقدّسة محمد بن المهدی الحسینی الشیرازی

بسم الله الرحمن الرحیم
جاهِدُوا بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ في سَبيلِ اللَّهِ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (سوره توبه آیه 41)
با اموال و جانهاى خود، در راه خدا جهاد نماييد؛ اين براى شما بهتر است اگر بدانيد حضرت رضا (عليه السّلام): خدا رحم نماید بنده‌اى كه امر ما را زنده (و برپا) دارد ... علوم و دانشهاى ما را ياد گيرد و به مردم ياد دهد، زيرا مردم اگر سخنان نيكوى ما را (بى آنكه چيزى از آن كاسته و يا بر آن بيافزايند) بدانند هر آينه از ما پيروى (و طبق آن عمل) مى كنند
بنادر البحار-ترجمه و شرح خلاصه دو جلد بحار الانوار ص 159
بنیانگذار مجتمع فرهنگی مذهبی قائمیه اصفهان شهید آیت الله شمس آبادی (ره) یکی از علمای برجسته شهر اصفهان بودند که در دلدادگی به اهلبیت (علیهم السلام) بخصوص حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) و امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) شهره بوده و لذا با نظر و درایت خود در سال 1340 هجری شمسی بنیانگذار مرکز و راهی شد که هیچ وقت چراغ آن خاموش نشد و هر روز قوی تر و بهتر راهش را ادامه می دهند.
مرکز تحقیقات قائمیه اصفهان از سال 1385 هجری شمسی تحت اشراف حضرت آیت الله حاج سید حسن امامی (قدس سره الشریف ) و با فعالیت خالصانه و شبانه روزی تیمی مرکب از فرهیختگان حوزه و دانشگاه، فعالیت خود را در زمینه های مختلف مذهبی، فرهنگی و علمی آغاز نموده است.
اهداف :دفاع از حریم شیعه و بسط فرهنگ و معارف ناب ثقلین (کتاب الله و اهل البیت علیهم السلام) تقویت انگیزه جوانان و عامه مردم نسبت به بررسی دقیق تر مسائل دینی، جایگزین کردن مطالب سودمند به جای بلوتوث های بی محتوا در تلفن های همراه و رایانه ها ایجاد بستر جامع مطالعاتی بر اساس معارف قرآن کریم و اهل بیت علیهم السّلام با انگیزه نشر معارف، سرویس دهی به محققین و طلاب، گسترش فرهنگ مطالعه و غنی کردن اوقات فراغت علاقمندان به نرم افزار های علوم اسلامی، در دسترس بودن منابع لازم جهت سهولت رفع ابهام و شبهات منتشره در جامعه عدالت اجتماعی: با استفاده از ابزار نو می توان بصورت تصاعدی در نشر و پخش آن همت گمارد و از طرفی عدالت اجتماعی در تزریق امکانات را در سطح کشور و باز از جهتی نشر فرهنگ اسلامی ایرانی را در سطح جهان سرعت بخشید.
از جمله فعالیتهای گسترده مرکز :
الف)چاپ و نشر ده ها عنوان کتاب، جزوه و ماهنامه همراه با برگزاری مسابقه کتابخوانی
ب)تولید صدها نرم افزار تحقیقاتی و کتابخانه ای قابل اجرا در رایانه و گوشی تلفن سهمراه
ج)تولید نمایشگاه های سه بعدی، پانوراما ، انیمیشن ، بازيهاي رايانه اي و ... اماکن مذهبی، گردشگری و...
د)ایجاد سایت اینترنتی قائمیه www.ghaemiyeh.com جهت دانلود رايگان نرم افزار هاي تلفن همراه و چندین سایت مذهبی دیگر
ه)تولید محصولات نمایشی، سخنرانی و ... جهت نمایش در شبکه های ماهواره ای
و)راه اندازی و پشتیبانی علمی سامانه پاسخ گویی به سوالات شرعی، اخلاقی و اعتقادی (خط 2350524)
ز)طراحی سيستم هاي حسابداري ، رسانه ساز ، موبايل ساز ، سامانه خودکار و دستی بلوتوث، وب کیوسک ، SMS و...
ح)همکاری افتخاری با دهها مرکز حقیقی و حقوقی از جمله بیوت آیات عظام، حوزه های علمیه، دانشگاهها، اماکن مذهبی مانند مسجد جمکران و ...
ط)برگزاری همایش ها، و اجرای طرح مهد، ویژه کودکان و نوجوانان شرکت کننده در جلسه
ی)برگزاری دوره های آموزشی ویژه عموم و دوره های تربیت مربی (حضوری و مجازی) در طول سال
دفتر مرکزی: اصفهان/خ مسجد سید/ حد فاصل خیابان پنج رمضان و چهارراه وفائی / مجتمع فرهنگي مذهبي قائميه اصفهان
تاریخ تأسیس: 1385 شماره ثبت : 2373 شناسه ملی : 10860152026
وب سایت: www.ghaemiyeh.com ایمیل: Info@ghaemiyeh.com فروشگاه اینترنتی: www.eslamshop.com
تلفن 25-2357023- (0311) فکس 2357022 (0311) دفتر تهران 88318722 (021) بازرگانی و فروش 09132000109 امور کاربران 2333045(0311)
نکته قابل توجه اینکه بودجه این مرکز؛ مردمی ، غیر دولتی و غیر انتفاعی با همت عده ای خیر اندیش اداره و تامین گردیده و لی جوابگوی حجم رو به رشد و وسیع فعالیت مذهبی و علمی حاضر و طرح های توسعه ای فرهنگی نیست، از اینرو این مرکز به فضل و کرم صاحب اصلی این خانه (قائمیه) امید داشته و امیدواریم حضرت بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف توفیق روزافزونی را شامل همگان بنماید تا در صورت امکان در این امر مهم ما را یاری نمایندانشاالله.
شماره حساب 621060953 ، شماره کارت :6273-5331-3045-1973و شماره حساب شبا : IR90-0180-0000-0000-0621-0609-53به نام مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان نزد بانک تجارت شعبه اصفهان – خيابان مسجد سید
ارزش کار فکری و عقیدتی
الاحتجاج - به سندش، از امام حسین علیه السلام -: هر کس عهده دار یتیمی از ما شود که محنتِ غیبت ما، او را از ما جدا کرده است و از علوم ما که به دستش رسیده، به او سهمی دهد تا ارشاد و هدایتش کند، خداوند به او می‌فرماید: «ای بنده بزرگوار شریک کننده برادرش! من در کَرَم کردن، از تو سزاوارترم. فرشتگان من! برای او در بهشت، به عدد هر حرفی که یاد داده است، هزار هزار، کاخ قرار دهید و از دیگر نعمت‌ها، آنچه را که لایق اوست، به آنها ضمیمه کنید».
التفسیر المنسوب إلی الإمام العسکری علیه السلام: امام حسین علیه السلام به مردی فرمود: «کدام یک را دوست‌تر می‌داری: مردی اراده کشتن بینوایی ضعیف را دارد و تو او را از دستش می‌رَهانی، یا مردی ناصبی اراده گمراه کردن مؤمنی بینوا و ضعیف از پیروان ما را دارد، امّا تو دریچه‌ای [از علم] را بر او می‌گشایی که آن بینوا، خود را بِدان، نگاه می‌دارد و با حجّت‌های خدای متعال، خصم خویش را ساکت می‌سازد و او را می‌شکند؟».
[سپس] فرمود: «حتماً رهاندن این مؤمن بینوا از دست آن ناصبی. بی‌گمان، خدای متعال می‌فرماید: «و هر که او را زنده کند، گویی همه مردم را زنده کرده است»؛ یعنی هر که او را زنده کند و از کفر به ایمان، ارشاد کند، گویی همه مردم را زنده کرده است، پیش از آن که آنان را با شمشیرهای تیز بکشد».
مسند زید: امام حسین علیه السلام فرمود: «هر کس انسانی را از گمراهی به معرفت حق، فرا بخواند و او اجابت کند، اجری مانند آزاد کردن بنده دارد».