آن نام تو را در آن جاري نكرده باشم، مرحمتي فرما و جز نام و ياد متعالي خود را بر زبانم جاري مساز.شنونده ي نجواي من!من با گوش خود نبايدهاي زيادي شنيده ام ولي با همين گوش هاي خود نيز چيزهاي زيادي در مورد صداي گرم و آشناي منادي ايمان شنيده ام پس مرا ياري فرما بدان ايمان بياورم تا تو از گناهان من بگذري.مهر ثابت و عشق پايدار من!خوب مي دانم دلي ارزشمند است كه تنها يك سرنشين داشته باشد و من گاهي در دلم - همان جائي كه تنها خانه ي توست- دوستي غير تو را نيز جا داده ام، لكن به حرمت اين كه لحظه اي بدون محبت تو در دل زندگي نكرده ام محبت خود را از من دريغ مدار.معشوق من!هر چند به دليل اين كه نازيبائي هاي دنيا را براي چشمان خود به زيبائي نشان داده ام، ديدگانم لياقت ديدن روي زيباي تو را ندارد ولي هميشه چشم انتظار روي زيباي تو مي مانم.تنها ياور و سرمايه ي زندگاني من!با اين كه باور داشته ام تو تنها ياور و سرمايه ي زندگاني من هستي باز هم از ديگري ياري خواسته ام. باور مرا به يقين تبديل فرما.خداي مهربانم!مي دانم در راه تو ثابت قدم نبوده ام لكن همواره دوست داشته ام با گام هايي استوار به سوي تو بيايم پس خود مرا ياري فرما تا به خيل « و يثبت اقدامكم » بپيوندم.عزيز من!هر چند آن طور كه شايسته ي نعمت دستاني است كه تو به من داده اي دستگيري نكرده ام لكن از تو مي خواهم دست مرا بگيري

تا بتوانم به مدد تو دستگيري كنم.اي تنها اميد زندگاني من!هر چند كج رفته ام و بارها و بارها علاوه بر تو به ديگران نيز اميد داشته ام ولي خوب مي دانم تو تنها اميد زندگاني من هستي پس مرحمتي فرما و اميد مرا نااميد مگردان.* ميخ *

ليوان مي شكند ديگر چگونه مي توان نيمه ي پر آن را ديد؟؟؟نه نه نه!! غلط گفتم!! مي توان ديد...من مي بينم .ليوانم افتاد و شكست و همه ي آب هاي آن ريخت ولي من نيمه ي پر ليوانم را ديدم.به محض اين كه ليوانم شكست ديدم آب روشنائي است. آب خوش خبري است. آب زندگاني است.خداي من!! مهر ثابت و عشق پايدار من!! تو را سپاس مي گويم. مرا هدايت كردي. حتي ليواني كه مي شكند، هم تنها نيمي از آن خالي مي شود و نيم ديگر آن مي تواند كماكان پر باشد.* ميخ *

ديگر در لحظات دلتنگي با يار خود سخن مي گويم. با عزيز زندگاني ام. با مهر ثابت و عشق پايدارم. با خداي مهربانم.رحيما! از تو مي خواهم مرا ياري فرمائي تا در برابر ناملايمات از خود خويشتنداري نشان دهم. و او را نيز ياري فرمائي تا لجام زبان سرخ و زهر آگينش را در دست گيرد تا به بيراهه نرود.و در آخر تنها پناه دل بي پناهم با تو اين گونه سخن مي گويم: " اگر داشتن عشق و احساسات در دل گناه است در محضر تو اعتراف مي كنم كه؛ من غرق گناهم"

* ميخ *

چيزي متهم كند. واي چقدر سخت است از درون بسوزي و نتواني با كسي يا چيزي آنرا التيام بخشي. تنها مرا يك چيز آرام مي كند آن هم اين است كه مي دانم از من بيشتر مي داني. مي دانم از من بيشتر مي فهمي. مي دانم از من به من نزديك تري. و مي دانم از من به من مهربان تري.اصلاً چرا فرياد؟؟ وقتي او صداي سكوت مرا مي شنود.چرا فرياد؟ وقتي او اين قدر به من نزديك است.و چرا فرياد وقتي او شور عشق مرا مي فهمد.خدايا! مهر ثابت و عشق پايدار من! فرياد سكوت مرا پذيرا باش كه مستانه و ديوانه سرود دلدادگي و عشق تو را سرمي دهد.

*ميخ*

با كوله باري از گناه مانع كسب فيض خود مي گردم.اين من هستم كه با اعمال خود باعث گرديده ام صدايم در زمين محبوس شود و به آسمان ها نرسد. در واقع خود موجب محروميت خود گرديده ام.گناهانم را همچو چتري بر سر گرفته ام و زير باران رحمت تو راه مي روم. و منتظر نزول بركات آسماني تو بر سر و تن خويشم. حال اين كه چگونه ممكن است كسي زير چتر باشد و متوقع نزول باران بر تن؟؟اي فرياد رس فرياد كنندگان! حال كه اين گونه عالمانه جهالت مي كنم از تو مي خواهم! از تو مي خواهم اي مهر ثابت و عشق پايدار من؛ " مرا از بند خود و از بند گناهانم برهان ".نمي دانم جمله ي من دعاست يا آرزوست. اگر دعا باشد كه صدايم محبوس است و به آسمان نمي رسد. اما خوشحالم. خوشحالم از اين كه تو از من به من نزديك تري. و خوب بر جهل و ضعف من آگاهي. پس خود مرا از بند خودم و گناهانم رهائي بخش و مرا ياري فرما! اي تنها ياور زندگاني ام خداي مهربانم.* ميخ *

خواسته ي خود را مطرح كنم و جواب نگيرم باز هم مأيوس نمي شوم.آخر مي دانم، اطمينان دارم و اين موضوع را با تمام وجود لمس كرده ام كه او مرا دوست دارد.او شيفته ي من و بسيار كريم و مهربان است.پس دليلي ندارد كه خواسته ي مرا بي پاسخ گذارد. حتماً حكمتي در كار است.خدايا! مهربان عزيزم! و معبود دوست داشتنيي من!تو را شكر گذارم كه آن چه را به مصلحت من نيست اجابت نمي كني.اي معبود بي همتاي من!من بار ديگر خواسته ي خود را مطرح مي كنم. چون بنا نيست از درگاه تو نااميد گردم.حال خود مي داني!!يا خواسته ي مرا اجابت فرما! و يا مهر آن را از دلم بيرون ببر.من آنقدر در محضر تو درخواست خويش را عاشقانه و خاضعانه عرضه مي نمايم. تا در زمان مقرر تكليف مرا خود روشن فرمائي. يا دليل المتحيرين!*ميخ*

the Death Star can still travel at superluminal velocities just like spacecraft with only a fraction of its mass. But the real power and purpose of the Death Star lies in its Superlaser.The Death Star's Superlaser is capable of firing a beam of directed energy powerful enough to completely destroy a planet of any size! Needless to say, nothing quells chaos and disorder faster than the threat of total planetary annihilation. The Death Star represents the absolute pinnacle of military engineering and technology. In this article HowStuffWorks will look at the Death Star inside and out, examine the fascinating history behind this powerful military and political tool, discover other incarnations of the Death Star and learn about what really happens when you blow up a planet.Massive Star Life CycleDirections:  Rank each of the following pictures by age, going from youngest to oldest.  Put a 1 in the blank by the picture you think is the youngest star, a 2 in the blank by the second youngest, and so on.  If you wish, try to guess the age of each star.

for many polymer products.

را دوست دارم.پس عاجزانه ازتوئي كه هيچ كس نمي تواند مثل توباشدمي خواهم مراببخشي وحمايت فرمائي!

ماهي تلألو آفتاب را به من مرحمت فرمائي.

مردد بودم و از سوي ديگر تلاطم درون مرا كلافه كرده بود.ياد اين بيت معروف افتاده بودم كه:

مرا دردي است ان_در دل اگ_ر گويم زبان سوزداگر پنهان كنم ترسم كه مغز استخوان سوزد

عاقبت فشار دروني مرا وادار به سخن كرد. چندي پيش جملاتي ترتيب دادم تا اين حس را براي فرد ديگري كه او را بسيار به خود نزديك مي دانم و به او حسن ظن كامل دارم بيان كنم. زماني بسيار بدان جملات انديشيدم و بعد از كلي تلاش در نظر خود بياني ترتيب دادم كه نمايان گر حس درونم بود. وقتي آن را عرضه كردم به من تنها يك جمله گفت.تنها جمله اي كوتاه كه براي اثبات فقر ادبيات دنيا و يا عجز كلام من كافي بود. و آن جمله اين بود: «حرف هايت و احساساتت دروغ است.» خداي من! چرا؟ چرا او تمام شالوده ي ذهني مرا به هم مي ريزد؟من در بيان آتش درونم ناتوانم؟ يا او در درك احساسات من؟نمي دانم.گريستم.گريه اي از سويداي جان!گريه اي از سر ناتواني و عجز.گريه اي براي تنهائي.خدايا! من كه چيزي نداشتم و ندارم. اما آن چه بود را در طبق اخلاص گذاشتم و بدو عرضه كردم. چرا اين گونه مرا بر هم ريخت؟ كاش صداقت مرا زير سؤال نمي برد.راستش دلم شكست.احساس تنهائي مرا در هم پيچيد. از شدت تلاطم درون و گرفتاري روح، جسمم نيز قواي خود را از دست داد و مرا چند روزي در بستر بيماري گرفتار نمود. وقتي حرف و احساس درونت را حتي به نزديك ترين فرد زندگي خود نتواني بگوئي بسيار احساس تنهائي مي كني.مدام

براي خود مي خواندم: « دلا خو كن به تنهائي.»پناه بر خدا!خدايا از تو مي خواهم خود مرا هدايت فرمائي!از تو مي خواهم مرا آرام كني!گريه امانم را بريده بود. اما به لطف خدا دعايم مستجاب شد.خدا مرا هدايت كرد.او مرا هدايت كرد.بر دلم انداخت فال حافظ بگيرم.من هم درنگ نكردم.به ديوان حافظ  رجوع  كردم و از صميم جان براي تمامي مكنونات قلبي ام نيت كردم و از كلام حافظ مدد جستم.واي خداي من اين چه فاليست؟بيتي آمد كه مرا براي تمام زندگي هدايت كرد.پس بايد بگويم:

ك__ار خداشكر خدا

از اين پس ديگر مي دانم آتش درون را چگونه خاموش كنم و چگونه خود را آرام سازم.از اين پس ملجأ و پناه سخن خود را يافتم.و آن فال اين بود:

حديث دوست نگويم مگر به حضرت دوستك___ه آشن____ا س_خ__ن آش__ن__ا ن___گ__ه دارد

* ميخ*

فرما نگاهم به چيزي باشد كه تو از آن خرده نگيري.ياري فرما دوست دار چيزي باشم كه رضايت تو در آنست.ياري فرما به كساني تكيه كنم كه جز سوداي تو در سر ندارند.ياري فرما به كسي محبت كنم كه تو او  را شايسته محبت ناب و پاك مي داني. * م__ي__خ *

نخواهي گذاشت بد انديشان از زمين خوردن من خشنود گردند.مي دانم در سايه ي رحمت تو قرار گرفته ام .مي دانم تقصيرم را بر ديگران آشكار نخواهي كرد.اما تو خود خوب مي داني كه جسم نحيف من طاقت سختي ندارد .خداي مهربانم! شك ندارم سايه ي لطف تو از سرم كم نمي گردد. اين من هستم كه خود گاه گاهي از سر جهالت از زير چتر حمايت تو خود را خارج مي سازم.اي مهر ثابت! اي مهربان تر از مادر و پدرم. كريما! مرا ياري فرما.مرا ياري فرما و به من صبر عنايت كن. صبري كه بتوانم با استعانت از آن در سختي هاي زندگي از راه تو و از زير چتر حمايت تو خارج نگردم.دوست مهربانم! مرا توفيق عنايت فرما تا در تنگناهاي زندگي اسير وسواس خناس نگردم. مي دانم تو كه دوست مهربانم هستي مرا از وادي مبهم «چه كنم؟» خارج خواهي ساخت.

* ميخ *

نزد تو بيشتر مي شود عاجزانه كشكول به دست مي گيرم.محبوب بي نظير من! مهر ثابت و عشق پايدار من!از نام ارباب بي كفن خود مدد مي گيرم و با استعانت از سيره ي او صورت به سينه ي تراب مي نهم و رضايت مي دهم به آن چه رضايت تو در اوست. وبي ادعا تسليم قضاي تو مي گردم.دوست مهربانم! و تنها نگهدارنده ي رازهاي نهاني من!مي خواهم، هر آن چه تو برايم مي خواهي. و مي دانم خير مرا تنها تو مي داني و مي خواهي.دست به دعا بر مي دارم تا حسن ختامي بر كلام قاصر خود بيابم.مهربانم!پوشاننده ي ضعف ها و كاستي هاي من! از تو مي خواهم پريشاني و سردرگمي مرا بپوشاني.دوست دار من! حال كه تنها تو خريدار اشك هاي من هستي مي خواهم مرا ياري كني تا مرواريدهاي چشمانم را بر ديگري عرضه نكنم.قادر متعال! مي خواهم چون نيلوفر تنها به پاي تو بپيچم و در پيشگاه تو التماس كنم.آرام جانم! تنها تويي كه بر زخم غم هاي زندگي من مرهمي پس مرا از نمك ديگران بر زخم غم مصون بدار.عزيز شكست ناپذير! حلاوت سوختن براي خود را از من دريغ مدار.عشق پايدار من! مرا ياري كن تا تنها تو سرنشين دل بي قرار من باشي.دوست بي نياز من! حال كه به درگاه تو روي آورده ام مرا ياري كن تا روي به ديگري برنگردانم. * مي___خ *

خوام. ولي وقتي به من مي گن " تولدت مبارك"  برام يه دنيا هديه است.

هيچ وقت جشن تولد نمي گيرم. ولي دوست دارم در روز تولدم مثل روزهاي جشن ديگران رو شاد ببينم.

روز تولد من به سال شمسي مناسبتي نداره. ولي روز تولدم به سال قمري روز تولد صاحب ناممه.

روز تولدم دو تا معني داره اول؛ يعني امروز اومدم. دوم؛ يعني يه روز مي رم.

و صدمات وارده با وجود شدت زياد جبران ناپذير نيستند. دوم و مهمتر اينكه ياد گرفتم در اين دنيا پيش بيني اينكه چند ثانيه بعد چه اتفاقي مي افتد غيرممكن است. شايد دمي ديگر نباشيم پس اين دم را غنيمت شماريم. *ميخ*

تابستان شود و فراق آفتاب به سر آيد. آفتاب من بتاب. حتي در زمستان سرد. آرام آرام طلوع كن و دل من را همچون گرماي درخشش تابستاني ات گرم كن. مهر ثابت و عشق پايدار من اين نعمت " آفتاب " و " ياد آفتاب " را از من مگير.

*ميخ *

را ندارد. اما چه مي شود كرد؟ مگر افسار دل همواره در دست انسان مي ماند؟ گاهي پرواز مي كند و ديگر دسترسي بدان محال مي گردد. نمي دانم نسخه ي پيشگيري از " دردِ دل كندن" درست است يا خير؟ دل نمي بندم تا مجبور نگردم دل بكنم. البته ممكن است مرور زمان دلبستگي ها را از ياد  ببرد ولي جاي زخم دل كندن همراه هميشگي انسان است. خدايا! مرا ياري فرما تا تنها به چيزي دل ببندم كه هيچگاه مجبور به دل كندن از آن نمي شوم. رحيما! مي خواهم به يك مهر ثابت و يك عشق پايدار دلبسته و وابسته گردم كه هيچگاه مرا رها نمي سازد حتي اگر من او را رها سازم. به دوستي نزديك تر و مهربان تر از من به من. خداي ازلي و ابدي.

" ميخ"