سرشناسه : ایمن محسن ۱۹۵۲ - ۱۸۶۵
عنوان و نام پدیدآور : سیر الائمه علیهم السلام محسن الامین مشخصات نشر : بیروت دارالتعارف للمطبوعات ۱۹۹۲م = ۱۴۱۲ق = ۱۳۷۱.
مشخصات ظاهری : ج‌۲
وضعیت فهرست نویسی : فهرستنویسی قبلی یادداشت : عنوان روی جلد: فی رحاب ائمه اهل البیت دراسات دقیقه مفصله عن حیاه ائمه اهل البیت و علومهم و مناهجم و توجیهاتهم
عنوان روی جلد : فی رحاب ائمه اهل البیت دراسات دقیقه مفصله عن حیاه ائمه اهل البیت و علومهم و مناهجم و توجیهاتهم
عنوان دیگر : فی رحاب ائمه اهل البیت دراسات دقیقه مفصله عن حیاه ائمه اهل البیت و علومهم و مناهجم و توجیهاتهم موضوع : ائمه اثنا عشر
موضوع : خاندان نبوت رده بندی کنگره : BP۳۶/۵ الف‌۸س‌۹
شماره کتابشناسی ملی : م‌۸۱-۳۰۳۶۱

ابن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم ابن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن علی بن ابی طالب (ع)

قال الشیخ فی المصباح: روی انه یوم 27 من ذی الحجة ولد ابوالحسن علی بن محمد العسکری علیهماالسلام ثم قال: و ذکر ابن‌عیاش انه کان مولد ابی‌الحسن الثالث یوم الثانی من رجب و ذکر ایضا انه کان یوم الخامس قال و روی ابراهیم بن هاشم القمی قال ولد ابوالحسن العسکری (ع) یوم الثلاثاء لثلاث عشرة لیلة خلت من رجب سنة 214 «اه» و قال الکلینی فی الکافی انه ولد منتصف ذی‌الحجة 212 قال و روی انه ولد فی رجب سنة 214 و فی کشف الغمة ولد یوم الجمعة. قال المفید کان مولده بصریا من مدینة الرسول (ص) «اقول» هکذا فی کثیر من النسخ صریا بصاد مهملة وراء و مثناه تحتیة بعدها الف و فی بعض النسخ بباء موحدة و لم نجد لها ذکرا فی معجم البلدان و لا فیکتب اللغة نعم فی مناقب ابن‌شهراشوب عن کتاب الجلاء و الشفاء ان صریا قریة اسسها موسی بن جعفر علی ثلاثة امیال من المدینة. و توفی بسامراء فی جمادی الآخرة لخمس لیال بقین منه و قیل فی الثالث من رجب و قیل یوم الاثنین لثلاث لیال بقین من جمادی الآخرة نصف النهار سنة 254 فی خلافة المعتز فیکون عمره اربعین سنة الا ایاما و قیل 41 و ستة اشهر و قیل و سبعة اشهر. اقام منها مع ابیه ست سنین و خمسة اشهر و بعد ابیه 33 سنة و شهورا و یقال و تسعة اشهر و هی مدة امامته و خلافته و هی بقیة ملک المعتصم ثم الواثق و المتوکل و المنتصر و المستعین و المعتز و استشهد فی آخر ملک المعتمد و مدة مقامه بسر من رأی عشرون سنة و اشهر و دفن بداره فی سر من رأی. [ صفحه 174]

ام‌ولد اسمها سمانة المغربیة و فی المناقب یقال ان امه المعروفة بالسیدة ام‌الفضل.

أبوالحسن و یقال أبوالحسن الثالث.

قال ابن‌طلحة: القابه الناصح و المتوکل و الفتاح و النقی و المرتضی و اشهرها المتوکل. و کان یخفی ذلک و یأمر اصحابه أن یعرضوا عنه لکونه کان لقب الخلیفة (اه) (اقول) و اشتهر بالهادی و بالنقی. و فی المناقب: القابه النجیب المرتضی الهادی النقی العالم الفقیه الامین المؤتمن الطیب العسکری «اه» و عرف بالعسکری و عرف هو و ابنة الحسن بالعسکریین. قال الصدوق فی العلل و معانی الاخبار سمعت مشائخنا رضی الله عنهم یقولون ان المحلة التی کان یسکنها الامامان علی بن محمد و الحسن بن علی علیهماالسلام بسر من رأی کانت تسمی عسکرا فلذلک قیل لکل واحد منهما العسکری «اه». و فی انساب السمعانی: العسکری نسبة الی عسکر سر من رأی الذی بناه المعتصم لما کثر عسکره و ضاقت علیه بغداد و تأذی به الناس فانتقل الی هذا الموضع بعسکره و بنی به البنیان الملیح و سمی سر من رای و یقال سامرة و سامرا و سمیت العسکر لان عسکر المعتصم نزل بها و ذلک فی سنة 221 «اه» و هو یدل علی ان عسکرا اسم لمجموع سامرا.

حفظ العهود من اخلاق المعبود «و قیل» الله ربی و هو عصمتی من خلقه (و قیل) من عصی هواه بلغ مناه.

عثمن بن سعید العمری

العوفی و الدیلمی و محمد بن اسماعیل بن صالح الصیمری [ صفحه 175]

خلف من الاولاد أبامحمد الحسن ابنه الامام من بعده و الحسین و محمدا توفی فی حیاة ابیه و جعفرا و هو الذی ادعی الامامة بعد وفاة اخیه الحسن العسکری و عرف بجعفر الکذاب و ابنته عائشة او علیة.

فی الفصول المهمة: صفته اسمر اللون.

فی مناقب ابن‌شهراشوب. کان اطیب الناس مهجة و اصدقهم لهجة و املحهم من قریب و اکملهم من بعید اذا صمت علته هیبة الوقار و اذا تکلم سماه البهاء و هو من بیت الرسالة و الامامة و مقر الوصیة و الخلافة شعبة من دوحة النبوة منتضاة مرتضاة و ثمرة من شجرة الرسالة مجتناة مجتباة. و یأتی فی سیرة العسکری (ع) قول عبیدالله بن یحیی بن خاقان لو رأیت أباه لرأیت رجلا جلیلا (جز لا خ ل) نبیلا خیرا فاضلا. و فی شذرات الذهب کان فقیها اماما متعبدا.

فقد روی عنه فی تنزیه الباری تعالی و توحیده و فی اجوبة المسائل و انواع العلوم الشی‌ء الکثیر. فمما جاء عنه فی تنزیه الباری تعالی ما رواه الحسن بن علی بن شعبة فی تحف العقول انه قال: ان الله لا یوصف الا بما وصف به نفسه و انی یوصف الذی تعجز الحواس ان تدرکه و الاوهام ان تناله و الخطرات ان تحده و الابصار عن الاحاطة به نأی فی قربه و قرب فی نأیه کیف الکیف بغیر ان یقال کیف و أین الاین بلا ان یقال این هو منقطع الکیفیة و الاینیة الواحد الاحد جل جلاله و تقدست اسماؤه. [ صفحه 176]

و یکفی فی ذلک خلمه عن بریحة بعد ما وشی به الی المتوکل و افتری علیه و تهدده کما یأتی.

قال ابن‌شهراشوب فی المناقب دخل أبوعمرو عثمان ابن سعید و احمد بن اسحق الاشعری و علی بن جعفر الهمدانی علی أبی‌الحسن العسکری فشکا الیه احمد بن اسحق دینا علیه فقال یا عمرو و کان وکیله ادفع الیه ثلاثین الف دینار و الی علی ابن‌جعفر ثلاثین الف دینار و خذ انت ثلاثین الف دینار (قال) فهذه معجزة لا یقدر علیها الا الملوک و ما سمعنا بمثل هذا العطاء (اه). و فی المناقب: قال اسحق الجلاب اشتریت لابی الحسن (ع) غنما کثیرة یوم الترویة فقسمها فی اقاربه.

فی اعلام الوری بسنده عن محمد بن الحسن الاشتر العلوی قال کنت مع أبی علی باب المتوکل و انا صبی فی جمع من الناس ما بین طالبی الی عباسی و جعفری و نحن وقوف اذ جاء أبوالحسن فترجل الناس کلهم حتی دخل فقال بعضهم لبعض لمن نترجل؟ لهذا الغلام و ما هو باشرفنا و لا باکبرنا سنا و الله و لا ترجلنا له فقال أبوهاشم الجعفری و الله لتترجلن له صغرة اذا رأیتموه فما هو الا ان اقبل و بصروا به حتی ترجل له الناس کلهم. فقال لهم أبوهاشم الیس زعمتم انکم لا تترجلون له فقالوا له و الله ما ملکنا انفسنا حتی ترجلنا.

قال المفید فی الارشاد: کان سبب شخوص أبی‌الحسن (ع) الی سر من رأی ان عبدالله ابن‌محمد کان یتولی الحرب و الصلاة بمدینة الرسول (ص) فسعی بابی الحسن (ع) الی المتوکل و کان یقصده بالاذی. و قال المسعودی فی اثبات الوصیة ان بریحة العباسی صاحب الصلاة بالحرمین کتب الی المتوکل ان کان لک فی الحرمین حاجة فاخرج علی بن محمد منها فانه قد دعا الناس الی نفسه و اتبعه خلق کثیر. و تابع بریحة الکتب فی هذا المعنی. و قال سبط ابن‌الجوزی فی تذکرة الخواص قال علماء السیر: انما اشخصه المتوکل من المدینة الی بغداد لان المتوکل کان یبغض علیا و ذریته فبلغه مقام علی الهادی بالمدینة و میل الناس الیه فخاف منه، فدعا یحیی بن هرثمة و قال اذهب الی المدینة و انظر فی حاله و اشخصه الینا قال یحیی فذهبت الی المدینة فلما دخلتها ضج اهلها ضجیجا عظیما ما سمع الناس بمثله خوفا علی علی و قامت الدنیا علی ساق لانه کان محسنا الیهم ملازما للمسجد و لم یکن عنده میل الی الدنیا فجعلت اسکنهم و احلف لهم انی لم أؤمر فیه بمکروه و انه لا بأس علیه ثم فتشت منزله فلم [ صفحه 177] اجد فیه الا مصاحف و ادعیة و کتب العلم فعظم فی عینی و تولیت خدمته بنفسی و احسنت عشرته. قال المفید: و بلغ أباالحسن (ع) سعایة عبدالله بن محمد به فکتب الی المتوکل یذکر تحامل عبدالله بن محمد علیه و کذبه فیما سعی به فتقدم المتوکل باجابته عن کتابه و دعائه فیه الی حضور العسکر علی جمیل من الفعل و القول فخرجت نسخة الکتاب و هی: بسم الله الرحمن الرحیم اما بعد فان أمیرالمؤمنین عارف بقدرک راع لقرابتک موجب لحقک مؤثر من الامور فیک و فی اهل بیتک ما یصلح الله به حالک و حالهم و یثبت عزک و عزهم و یدخل الامن علیک و علیهم یبتغی بذلک رضی ربه و اداء ما افترض علیه فیک و فیهم و قد رأی أمیرالمؤمنین صرف عبدالله بن محمد عما کان یتولاه من الحرب و الصلاة بمدینة الرسول (ص) اذ کان علی ما ذکرت من جهالته بحقک و استخفافه بقدرک و عندما قرفک به و نسبک الیه من الامر الذی قد علم أمیرالمؤمنین براءتک منه و صدق نیتک فی ترک محاولته و انک لم تؤهل نفسک لما قرفت بطلبه و قد ولی أمیرالمؤمنین ما کان یلی من ذلک محمد بن الفضل و امره باکرامک و تبجیلک و الانتهاء الی امرک و رأیک و التقرب الی الله و الی أمیرالمؤمنین بذلک و أمیرالمؤمنین مشتاق الیک یحب احداث العهد بک و النظر الیک فان نشطت لزیارته و المقام قبله ما احببت شخصت و من اخترت من أهل بیتک و موالیک و حشمک علی مهلة و طمأنینة ترحل اذا شئت و تنزل اذا شئت و تسیر اذا شئت کیف شئت و ان احببت ان یکون یحیی بن هرثمة مولی أمیرالمؤمنین و من معه من الجند یرحلون برحیلک و یسیرون بسیرک فالامر فی ذلک الیک و قد تقدمنا الیه بطاعتک فاستخر الله حتی توافی أمیرالمؤمنین فما احد من اخوانه و ولده و أهل بیته و خاصته ألطف منک منزلة و لا أحمد له اثرة و لا هو لهم انظر و لا علیهم اشفق و بهم ابر و لا هو الیهم اسکن منه الیک و السلام علیک و رحمة الله و برکاته. و کتب ابراهیم بن العباس فی شهر جمادی الآخرة من سنة 243. فلما وصل الکتاب الی أبی‌الحسن (ع) تجهز للرحیل و خرج معه یحیی بن هرثمة. (قال المسعودی): و اتبعه بریحة مشیعا فلما صار فی بعض الطریق قال له بریحة قد علمت و قوفک علی انی کنت السبب فی و حملک و علی حلف بایمان مغلظة لئن شکوتنی الی أمیرالمؤمنین او احد من خاصته لاجمرن نخلک و لا قتلن موالیک و لا غورن عیون ضیعتک و لا فعلن و لا صنعن، فقال له أبوالحسن ان اقرب عرضی ایاک علی [ صفحه 178] الله البارحة و ما کنت لاعرضک علیه ثم اشکوک الی غیره من خلقه فانکب الیه بریحة و ضرع الیه و استعفاه فقال قد عفوت عنک. و سار حتی وصل بغداد. قال المسعودی فخرج اسحق ابن ابراهیم و جملة القواد فتلقوه. قال سبط ابن‌الجوزی قال یحیی لما قدمت به بغداد بدأت باسحق بن ابراهیم الطاهری و کان والیا علی بغداد فقال لی یا یحیی ان هذا الرجل قد ولده رسول الله (ص)، و المتوکل من تعلم فان حرضته علیه قتله و کان رسول الله (ص) خصمک یوم القیمة فقلت له و الله ما وقفت منه الا علی کل امر جمیل ثم سرت الی سر من رأی فبدأت بوصیف الترکی فاخبرته بوصوله فقال و الله لئن سقط منه شعرة لا یطالب بها سواک فعجبت کیف و افق قوله قول اسحق فلما دخلت علی المتوکل سألنی عنه فاخبرته بحسن سیرته و سلامة طریقته و ورعه و زهادته و انی فتشت داره فلم اجد فیها غیر المصاحف و کتب العلم و ان اهل المدینة خافوا علیه فاکرمه المتوکل و احسن جائزته. قال المسعودی: لما خرج الهادی الی سر من رأی تلقاه جملة اصحاب المتوکل حتی دخل علیه فاعظمه و اکرمه ثم انصرف عنه الی دار قد أعدت له، قال المفید: خرج معه یحیی بن هرثمة حتی وصل الی سر من رأی فلما وصل الیها تقدم المتوکل بان یحجب عنه فی یومه فنزل فی خان یعرف بخان الصعالیک و اقام فیه یومه ثم تقدم المتوکل بافراد دار له فانتقل الیها. و اقام أبوالحسن (ع) مدة مقامه بسر من رأی مکرما فی ظاهر حاله، فجهد المتوکل فی ایقاع حیلة به فلا یتمکن من ذلک «اه».

قال المسعودی فی مروج الذهب: سعی الی المتوکل بعلی بن محمد الجواد علیهماالسلام ان فی منزله کتبا و سلاحا من شیعته من اهل قم و انه عازم علی الوثوب بالدولة فبعث الیه جماعة من الاتراک فهجموا داره لیلا فلم یجدوا فیها شیئا و وجدوه فی بیت مغلق علیه، و علیه مدرعة من صوف و فی روایة من شعر و هو جالس علی الرمل و الحصا و هو متوجه الی الله تعالی یتلو آیات من القرآن و فی روایة یصلی و هو یترنم بآیات من القرآن فی الوعد و الوعید فحمل علی حاله تلک الی المتوکل و قالوا له لم نجد فی بیته شیئا و وجدناه یقرأ القرآن مستقبل القبلة و کان المتوکل فی مجلس الشرب فدخل علیه و الکأس فی ید المتوکل فلما رآه‌ها به و عظمه و اجلسه الی جانبه و ناوله الکأس التی کانت فی یده فقال و الله ما یخامر لحمی و دمی قط فاعفنی فأعفاه فقال انشدنی شعرا فقال علیه‌السلام انی قلیل الروایة للشعر فقال لابد فأنشده (ع) [ صفحه 179] و هو جالس عنده: باتوا علی قلل الاجبال تحرسهم غلب الرجال فلم تنفعهم القلل و استنزلوا بعد عز عن معاقلهم و أسکنوا حفرا یا بئس ما نزلوا ناداهم صارخ من بعد دفنهم این الاساور و التیجان و الحلل این الوجوه التی کانت منعمة من دونها تضرب الاستار و الکلل فافصح القبر عنهم حین ساءلهم تلک الوجوه علیها الدود یقتتل قد طالما اکلوا دهرا و قد شربوا فاصبحوا الیوم بعد الاکل قد أکلوا و طالما عمروا دورا لتسکنهم ففارقوا الدور و الاهلین و انتقلوا و طالما کنزوا الاموال و ادخروا ففرقوها علی الاعداء و ارتحلوا اضحت منازلهم قفرا معطلة و ساکنوها الی الاحداث قد نزلوا قال فبکی المتوکل حتی بلت لحیته دموع عینیه و بکی الحاضرون و دفع الی علی (ع) اربعة آلاف دینار ثم رده الی منزله مکرما و روی ابن‌شهراشوب فی المناقب عن ابی‌محمد الفحام قال: سأل المتوکل ابن‌الجهم من أشعر الناس؟ فذکر الشعراء فی الجاهلیة و الاسلام ثم انه سأل اباالحسن علیه‌السلام فقال الحمانی حیث یقول: لقد فاخرتنا من قریش عصابة بمط خدود و امتداد اصابع فلما تنازعنا المقال قضی لنا علیهم بما نهوی نداء الصوامع ترانا سکوتا و الشهید بفضلنا علیهم جهیر الصوت فی کل جامع فان رسول الله احمد جدنا و نحن بنوه کالنجوم الطوالع قال و ما نداء الصوامع یا اباالحسن قال أشهد ان لا اله الا الله و أشهد ان محمدا رسول الله (ص). [ صفحه 180]

قال ابن‌شهراشوب فی المناقب: بوابه محمد بن عثمان العمری و من ثقاته احمد بن حمزة ابن‌الیسع و صالح بن محمد الهمدانی و محمد بن جوک الجمال و یعقوب بن یزید الکاتب و ابو الحسین بن هلال و ابراهیم بن اسحق و خیران الخادم و النضر بن محمد الهمدانی. و من وکلائه جعفر بن سهیل الصیقل و من اصحابه داود بن زید و ابوسلیمان زنکان و الحسین بن محمد المدائنی و احمد بن اسماعیل بن یقطین و بشر بن بشار النیسابوری الشاذانی و سلیم بن جعفر المرزوی و الفتح بن یزید الجرجانی و محمد بن سعید بن کلثوم و کان متکلما و معاویة بن الحکیم الکوفی و علی بن معد بن معبد البغدادی و ابوالحسن بن رجاء العبرتائی و رواة النص علیه جماعة منهم اسماعیل بن مهران و ابوجعفر الاشعری و الخیرانی.

(1) رسالته (ع) فی الرد علی اهل الجبر و التفویض و اثبات العدل و المنزلة بین المنزلتین اوردها بتمامها الحسن بن علی بن شعبة الحلبی فی تحف العقول. (2) اجوبته لیحیی بن اکثم عن مسائله و هذه ایضا اوردها فی تحف العقول. (3) قطعة من احکام الدین ذکرها ابن‌شهراشوب فی المناقب عن الخیبری او الحمیری فی کتاب مکاتبات الرجال عن العسکریین. و قد روی عنه فی اجوبة المسائل فی الفقه و عیره من انواع العلوم الشی‌ء الکثیر و تکفلت به کتب الاخبار.

من اتقی الله یتق و من اطاع الله یطع و من اطاع الخالق لم یبال سخط المخلوقین من امن منکر الله و ألیم اخذه تکبر حتی یحل به قضاؤة و نافذ امره و من کان علی بینة من ربه هانت علیه مصائب الدنیا ولو قرض و نشر. الشاکر اسعد بالشکر منه بالنعمة التی اوجبت الشکر لان النعم متاع و الشکر نعم و عقبی. ان الله جعل الدنیا دار بلوی و الآخرة دار عقبی و جعل بلوی الدنیا لثواب الآخرة سببا و ثواب الآخرة من بلوی الدنیا عوضا. ان الظالم الحالم یکاد ان یعفی علی ظلمه بحلمه و ان المحق السفیه یکاد ان یطفی‌ء نور حقه بسفهه. من جمع لک وده و رأیه فاجمع له طاعتک. من هانت علیه نفسه فلا تأمن شره. الدنیا سوق ربح فیها قوم و خسر آخرون. [ صفحه 181]

من رضی عن نفسه کثر الساخطون علیه. الغنی قلة تمنیک و الرضا بما یکفیک و الفقر شره النفس و شدة القنوط. الناس فی الدنیا بالاموال و فی الآخرة بالاعمال و قال لشخص و قد اکثر من افرط الثناء علیة: اقبل علی شأنک فان کثرة الملق یهجم علی الظنة و اذا حللت من اخیک فی محل الثقة فاعدل عن الملق الی حسن النیة. المصیبة للصابر واحدة و للجازع اثنتان. الحسد ما حی الحسنات جالب المقت و العجب صارف عن طلب العلم داع الی الغمط و الجهل و البخل اذم الاخلاق و الطمع سجیة سیئة و الهزء فکاهة السفهاء و صناعة الجهال و العقوق یعقب القلة و یؤدی الی الذلة.

المراء یفسد الصداقة القدیمة و یحل العقدة الوثیقة و اقل ما فیه ان یکون فیه المغالبة و المغالبة اس اسباب القطیعة. العتاب مفتاح التقالی و العتاب خیر من الحقد. و قال لرجل ذم الیه ولدا له: العقوق ثکل من لم یثکل. و قال السهر الذ للمنام و الجوع یزید فی طیب الطعام. یرید به الحث علی قیام اللیل و صیام النهار. اذکر مصرعک بین یدی اهلک و لا طبیب یمنعک و لا حبیب ینفعک. الغضب علی من تملک لؤم. الحکمة لا تنجع فی الطباع الفاسدة. خیر من الخیر فاعله و اجمل من الجمیل قائله و ارجح من العلم حامله و شر من الشر جالبه و اهول من الهول راکبه. ایاک و الحسد فانه یبین فیک و لا یعمل فی عدوک. اذا کان زمان ألعدل فیه اغلب من الجور فحرام ان یظن احد باحد سوء حتی یعلم ذلک منه و اذا کان زمان ألجور اغلب فیه من العدل فلیس لاحد ان یظن باحد خیرا ما لم یعلم ذلک منه. و قال للمتوکل فی جواب کلام دار بنهما: لا تطلب الصفاء ممن کدرت علیه و لا الوفاء ممن غدرت به ولا النصح ممن صرفت سوء ظنک الیه فانما قلب غیرک کقلبک له. و قال (ع): ابقوا النعم بحسن مجاورتها و التمسوا الزیادة فیها بالشکر علیها. و اعلموا ان النفس اقبل شی‌ء لما أعطیت و امنع شی‌ء لما منعت. [ صفحه 182]

فی امالی الشیخ ابی علی الحسن بن محمد بن الحسن الطوسی انه علم بعض اصحابه هذا الدعاء و قال هذا الدعاء کثیرا ما ادعو الله به و قد سألت الله ان لا یخیب من دعا به فی مشهدی بعدی و هو: یا عدتی عند العدد و یا رجائی و المعتمد و یا کهفی و السند و یا واحد یا احد یا قل هو الله احد اسألک اللهم بحق من خلقته من خلقک و لم تجعل فی خلقک مثلهم احدا ان تصلی علیهم و تفعل بی کیت و کیت.

ذکره ابن‌طاوس فی مهج الدعوات و هو: بسم الله الرحمن الرحیم یا عزیز العز فی عزه یا عزیز اعزنی بعزک و ایدنی بنصرک و ادفع عنی همزات الشیاطین و ادفع عنی بدفعک و امنع عنی بصنعک و اجعلنی من خیار خلقک یا واحد یا احد یا فرد یا صمد.

مما مدح به الهادی علیه‌السلام ما ذکره ابن‌شهراشوب فی المناقب قال انشدنی فیه أبوبدیل التمیمی: انت من هاشم بن عبدمناف بن قصی فی سرها المختار فی اللباب الباب و الارفع الارفع منهم و فی النضار النضار

قال المسعودی فی اثبات الوصیة: اعتل ابوالحسن علی الهادی علته التی توفی فیها صلی الله علیه فاحضر ابامحمد ابنه (الی ان قال) و اوصی الیه. و قال ابن‌بابویه: سمعه المعتمد و قال المسعودی فی اثبات الوصیة: و لما توفی اجتمع فی داره جملة بنی‌هاشم من الطالبیین و العباسیین و اجتمع خلق کثیر من الشیعة ثم فتح من صدر الرواق باب و خرج خادم اسود ثم خرج بعده ابومحمد الحسن العسکری حاسرا مکشوف الرأس مشقوق الثیاب و کأن وجهه وجه ابیه لا یخطی‌ء منه شیئا و کان فی الدار اولاد المتوکل و بعضهم ولاة العهود فلم یبق احد الا قام علی رجلیه و وثب الیه ابواحمد الموفق فقصده ابومحمد فعانقه ثم قال له [ صفحه 183] مرحبا بابن العم و جلس بین بابی الرواق و الناس کلهم بین یدیه و کانت الدار کالسوق بالاحادیث فلما خرج و جلس امسک الناس فما کنا نسمع الا العطسة و السعلة ثم خرج خادم فوقف بحذاء أبی‌محمد صلی الله علیه و أخرجت الجنازة و خرج یمشی حتی خرج بها الی الشارع و کان أبومحمد صلی علیه قبل ان یخرج الی الناس و صلی علیه لما اخرج المعتمد ثم دفن فی دار من دوره و صاحت سر من رأی یوم موته صیحة واحدة و قیل لابنه أبی محمد علیه‌السلام فی شق ثیابه فقال للقائل یا احمق ما یدریک ما هذا قد شق موسی علی هرون علیهماالسلام.

جاهِدُوا بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ في سَبيلِ اللَّهِ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (التوبة/41).
قالَ الإمامُ علیّ ُبنُ موسَی الرِّضا – علـَیهِ السَّلامُ: رَحِمَ اللّهُ عَبْداً أحْيَا أمْرَنَا... َ يَتَعَلَّمُ عُلُومَنَا وَ يُعَلِّمُهَا النَّاسَ؛ فَإِنَّ النَّاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحَاسِنَ كَلَامِنَا لَاتَّبَعُونَا... (بَــنـادِرُ البـِحـار – فی تلخیص بحـار الأنوار، للعلاّمة فیض الاسلام، ص 159؛ عُیونُ أخبارِ الرِّضا(ع)، الشـَّیخ الصَّدوق، الباب28، ج1/ ص307).
مؤسّس مُجتمَع "القائمیّة" الثـَّقافیّ بأصبَهانَ – إیرانَ: الشهید آیة الله "الشمس آباذی" – رَحِمَهُ اللهُ – کان أحداً من جَهابـِذة هذه المدینة، الذی قدِ اشتهَرَ بشَعَفِهِ بأهل بَیت النبیّ (صلواتُ اللهِ علـَیهـِم) و لاسیَّما بحضرة الإمام علیّ بن موسَی الرِّضا (علیه السّلام) و بـِساحة صاحِب الزّمان (عَجَّلَ اللهُ تعالی فرجَهُ الشَّریفَ)؛ و لهذا أسّس مع نظره و درایته، فی سَنـَةِ 1340 الهجریّة الشمسیّة (=1380 الهجریّة القمریّة)، مؤسَّسة ًو طریقة ًلم یـَنطـَفِئ مِصباحُها، بل تـُتـَّبَع بأقوَی و أحسَنِ مَوقِفٍ کلَّ یومٍ.
مرکز "القائمیّة" للتحرِّی الحاسوبیّ – بأصبَهانَ، إیرانَ – قد ابتدَأَ أنشِطتَهُ من سَنـَةِ 1385 الهجریّة الشمسیّة (=1427 الهجریّة القمریّة) تحتَ عنایة سماحة آیة الله الحاجّ السیّد حسن الإمامیّ – دامَ عِزّهُ – و مع مساعَدَةِ جمع ٍمن خِرّیجی الحوزات العلمیّة و طلاب الجوامع، باللیل و النهار، فی مجالاتٍ شتـَّی: دینیّة، ثقافیّة و علمیّة...
الأهداف: الدّفاع عن ساحة الشیعة و تبسیط ثـَقافة الثـَّقـَلـَین (کتاب الله و اهل البیت علیهـِمُ السَّلامُ) و معارفهما، تعزیز دوافع الشـَّباب و عموم الناس إلی التـَّحَرِّی الأدَقّ للمسائل الدّینیّة، تخلیف المطالب النـّافعة – مکانَ البَلاتیثِ المبتذلة أو الرّدیئة – فی المحامیل (=الهواتف المنقولة) و الحواسیب (=الأجهزة الکمبیوتریّة)، تمهید أرضیّةٍ واسعةٍ جامعةٍ ثـَقافیّةٍ علی أساس معارف القرآن و أهل البیت –علیهم السّلام – بباعث نشر المعارف، خدمات للمحققین و الطـّلاّب، توسعة ثقافة القراءة و إغناء أوقات فراغة هُواةِ برامِج العلوم الإسلامیّة، إنالة المنابع اللازمة لتسهیل رفع الإبهام و الشـّـُبُهات المنتشرة فی الجامعة، و...
- مِنها العَدالة الاجتماعیّة: التی یُمکِن نشرها و بثـّها بالأجهزة الحدیثة متصاعدة ً، علی أنـّه یُمکِن تسریعُ إبراز المَرافِق و التسهیلاتِ – فی آکناف البلد - و نشرِ الثـَّقافةِ الاسلامیّة و الإیرانیّة – فی أنحاء العالـَم - مِن جـِهةٍ اُخرَی.
- من الأنشطة الواسعة للمرکز:
الف) طبع و نشر عشراتِ عنوانِ کتبٍ، کتیبة، نشرة شهریّة، مع إقامة مسابقات القِراءة
ب) إنتاجُ مئات أجهزةٍ تحقیقیّة و مکتبیة، قابلة للتشغیل فی الحاسوب و المحمول
ج) إنتاج المَعارض ثـّـُلاثیّةِ الأبعاد، المنظر الشامل (= بانوراما)، الرّسوم المتحرّکة و... الأماکن الدینیّة، السیاحیّة و...
د) إبداع الموقع الانترنتی "القائمیّة" www.Ghaemiyeh.com و عدّة مَواقِعَ اُخـَرَ
ه) إنتاج المُنتـَجات العرضیّة، الخـَطابات و... للعرض فی القنوات القمریّة
و) الإطلاق و الدَّعم العلمیّ لنظام إجابة الأسئلة الشرعیّة، الاخلاقیّة و الاعتقادیّة (الهاتف: 00983112350524)
ز) ترسیم النظام التلقائیّ و الیدویّ للبلوتوث، ویب کشک، و الرّسائل القصیرة SMS
ح) التعاون الفخریّ مع عشراتِ مراکزَ طبیعیّة و اعتباریّة، منها بیوت الآیات العِظام، الحوزات العلمیّة، الجوامع، الأماکن الدینیّة کمسجد جَمکرانَ و...
ط) إقامة المؤتمَرات، و تنفیذ مشروع "ما قبلَ المدرسة" الخاصّ بالأطفال و الأحداث المُشارِکین فی الجلسة
ی) إقامة دورات تعلیمیّة عمومیّة و دورات تربیة المربّـِی (حضوراً و افتراضاً) طیلة السَّنـَة
المکتب الرّئیسیّ: إیران/أصبهان/ شارع"مسجد سیّد"/ ما بینَ شارع"پنج رَمَضان" ومُفترَق"وفائی"/بنایة"القائمیّة"
تاریخ التأسیس: 1385 الهجریّة الشمسیّة (=1427 الهجریة القمریّة)
رقم التسجیل: 2373
الهویّة الوطنیّة: 10860152026
الموقع: www.ghaemiyeh.com
البرید الالکترونی: Info@ghaemiyeh.com
المَتجَر الانترنتی: www.eslamshop.com
الهاتف: 25-2357023- (0098311)
الفاکس: 2357022 (0311)
مکتب طهرانَ 88318722 (021)
التـِّجاریّة و المَبیعات 09132000109
امور المستخدمین 2333045(0311)
ملاحَظة هامّة:
المیزانیّة الحالیّة لهذا المرکز، شـَعبیّة، تبرّعیّة، غیر حکومیّة، و غیر ربحیّة، اقتـُنِیَت باهتمام جمع من الخیّرین؛ لکنـَّها لا تـُوافِی الحجمَ المتزاید و المتـَّسِعَ للامور الدّینیّة و العلمیّة الحالیّة و مشاریع التوسعة الثـَّقافیّة؛ لهذا فقد ترجَّی هذا المرکزُ صاحِبَ هذا البیتِ (المُسمَّی بالقائمیّة) و مع ذلک، یرجو مِن جانب سماحة بقیّة الله الأعظم (عَجَّلَ اللهُ تعالی فرَجَهُ الشَّریفَ) أن یُوفـِّقَ الکلَّ توفیقاً متزائداً لِإعانتهم - فی حدّ التـّمکـّن لکلّ احدٍ منهم – إیّانا فی هذا الأمر العظیم؛ إن شاءَ اللهُ تعالی؛ و اللهُ ولیّ التوفیق.