آن عاجز مي ماند و فقط از سرچشمه گفتار معصومين (ع) است كه تا اندازه اي مي توان از بركاتش بهره مند شد.

امام باقر (ع) درباره تسبيح حضرت فاطمه (س) مي فرمايد: «خداوند متعال با هيچ ستايشي، بالاتر از تسبيحات فاطمه زهرا (س) عبادت نشده است. و اگر چيزي افضل از آن وجود داشت، رسول خدا (ص) آن را به فاطمه (س) اعطاء مي كرد.» [5] .

تسبيح حضرت فاطمه (س) كه به مناسبت مداومت آن حضرت در انجام آن به وي منسوب گرديد، در واقع تسبيح حق تعالي است! حضرت امام خميني در كتاب اربعين حديث چنين مي نگارد: «...پر واضح است كه تسبيح و تقديس حق تعالي مستلزم علم و معرفت به مقام مقدس حق و صفات جلال و جمال اوست.» [6] .

تسبيح عبادتي برگزيده است كه هر كس در سير معنوي خويش به قدر طاقت و معرفتش از آن بهره مي گيرد و ائمه: قبل از خلقت عالم مادي، به تسبيح ذات اقدس حق مشغول بودند.

حضرت امام خميني؛ در باب اشاره به مقامات ائمه در كتاب اربعين حديث چنين مي نگارد: «براي اهل بيت عصمت و طهارت، عليهم الصلوة و السلام، مقامات شامخه روحانيه اي است در سير معنوي الي الله، كه ادراك آن علما نيز از طاقت بشر خارج و فوق عقول ارباب عقول و شهود اصحاب عرفان است؛ چنانچه از احاديث شريفه ظاهر مي شود كه در مقام روحانيت با رسول اكرم (ص) شركت دارند و انوار مطهره آنها قبل از خلقت عوالم، مخلوق اشتغال به تسبيح و تحميد ذات مقدس داشتند.» [7] .

تسبيح از جهتي ديگر عبادتي عمومي بين تمام مخلوقات است، حضرت امام؛ در اين باره مي فرمايد:

«آيه شريفه [و يسبح لله ما في السموات و الارض] دلالت كند بر تسبيح جميع موجودات حتي نباتات و جمادات و تخصيص آن به ذوي العقول از احتجاب عقول ارباب عقول است.» [8] .

و باز مي فرمايد: «بالجمله، سريان حيات و تسبيح شعوري علمي اشياء را بايد از ضروريات فلسفه عاليه و مسلمات ارباب شرايع و عرفان محسوب داشت، ولي كيفيت تسبيح هر موجودي و اذكار خاصه اي كه به هر يك اختصاص دارد، و اينكه صاحب ذكر جامع انسان است و ساير موجودات به مناسبت نشئه خود ذكري دارند.» [9] .

نگفتيد كه شكر خدا مي كنم حق شكر او را»؟

فرمود: «آيا نشنيدي كه من گفتم: الحمدلله.»

از اين روايت معلوم مي شود كه حمد خداوند افضل افراد شكر لساني است. [11] .

هفت تسبيح براي او نوشته مي شود.

به روايت ديگر، اگر با ذكر تسبيح را بگرداند، به هر دانه چهل حسنه براي او نوشته مي شود.

مروي است كه حوريان بهشت وقتي فرشته اي را مي بينند كه به زمين مي آيد از او درخواست مي كنند تا تسبيح و تربت حضرت حسين (ع) را برايشان بياورد.

از حضرت موسي (ع) نقل شده است: پنج چيز هميشه همراه انسان پرهيزكار است؛ مسواك، شانه، سجاده نماز، تسبيح كه سي و چهار دانه داشته باشد و انگشتر عقيق. [13] .

امام صادق (ع) ابوهارون را مخاطب ساخت و از تعليم تسبيح حضرت فاطمه به كودكان سخن گفت: «يا ابا هارون، انا نامر صبياننا بتسبيح فاطمة (س) كما نامرهم بالصلاة، فالزمه، فانه لم يلزمه عبد فشقي. اي ابوهارون، ما تسبيح فاطمه (س) را به فرزندان خود سفارش مي كنيم همچنانكه آنها را به نماز توصيه مي كنيم. تو نيز بر آن مداومت كن.

زيرا هر بنده اي كه بر آن مواظبت و مداومت كند، سرانجام نيكو خواهد داشت.» [17] .

در جاي ديگر حضرت از عظمت تسبيحات حضرت زهرا (س) در مقابل نمازهاي مستحبي چنين ياد كرد: «تسبيح فاطمة (س) في كل يوم في دبر كل صلاة احب الي من صلاة الف ركعة في كل يوم. تسبيح حضرت فاطمه (س) در هر روز، به دنبال هر نماز، نزد من از هزار ركعت نماز (مستحبي) در هر روز، محبوبتر است.» [18] .

امام هادي (ع) فرمود: «لنا اهل البيت عند نومنا عشر خصال: الطهارة،... و تسبيح الله ثلاثا و ثلاثين و تحميده ثلاثا و ثلاثين، و تكبيره اربعا و ثلاثين... ما اهل بيت به هنگام خواب ده كار را انجام مي دهيم: وضو گرفتن،... و سي و سه مرتبه «سبحان الله گفتن، و سي و سه مرتبه «الحمدلله گفتن، و سي و چهار مرتبه «الله اكبر» گفتن و...» [19] .

خواص و آثار فراوان ديگري براي گوينده تسبيحات آن حضرت ذكر شده كه برخي از آنها بدين قرار است:

ناكام و نااميد نشدن، [20] دور كردن شيطان [21] ، برطرف نمودن سنگيني گوش [22] ، نجات يافتن از شقاوت و بدبختي [23] ، باعث سنگيني اعمال، خوشنودي خداوند و رفتن به

بهشت مي شود. [24] .