سرشناسه:مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان،1390
عنوان و نام پدیدآور:بانک احادیث اهل بیت (ع)- (موضوعی)/ واحد تحقیقات مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان.
مشخصات نشر:اصفهان:مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان، ۱۳90.
مشخصات ظاهری:نرم افزار تلفن همراه و رایانه
موضوع : احادیث شیعه
موضوع : اهل بیت (ع)

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
من لم یعرف الحق من القرآن لم یتنکب الفتن؛
هرکس حقیقت را از طریق قرآن نشناسد، از فتنه ها بر کنار نمی ماند.
محاسن 1/341/702

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
ان القرآن ظاهره انیق و باطنه عمیق لا تفنی عجائبه و لا تنقضی غرائبه و لاتکشف الظلمات الا به؛
براستی که قرآن ظاهرش زیباست و باطنش عمیق، عجایبش پایان ندارد، اسرار نهفته آن پایان نمی پذیرد و تاریکی های جهل جز بوسیله آن رفع نخواهد شد.
نهج البلاغه خطبه 18

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
الا ان فیه علم مایأتی و الحدیث عن الماضی و دواء دائکم و نظم ما بینکم؛
آگاه باشید که دانش آینده، اخبار گذشته و درمان دردهایتان و نظم میان شما در قرآن است.
نهج البلاغه خطبه 157

الإمام علیّ علیه‌السلام
- وسُئِلَ فَقیلَ : إنَّ فِی القُرآنِ کُلَّ عِلمٍ إلاَّ الطِّبَّ؟: أما إنَّ فِی القُرآنِ لاَیَةً تَجمَعُ الطِّبَّ کُلَّهُ : « وَکُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ » .
امام علی علیه‌السلام
- در پاسخ این پرسش که : «آیا در قرآن ، همه دانش‌ها بجز دانش طب هست؟» -: زنهار ! در قرآن ، آیه‌ای هست که همه طب را یکجا در خود گرد آورده است : (بخورید و بیاشامید ؛ ولی زیاده‌روی نکنید) .
الدعوات ، صفحه 75 ، حدیث 174 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 267 ، حدیث 42 دانش نامه احادیث پزشکی : 2 / 96

قال الامام الرضا - علیه السّلام - : فی القرآن شفاءٌ من کل داءٍ و قال داووا مرضاکم بالصدقه و استشفوا بالقرآن فمن لم یشفِهِ القرآن فلا شفاء له.
امام رضا - علیه السّلام - فرمود: در قرآن دوای هر دردی است، و (سپس) فرمود: مرض های خود را با صدقه مداوا و آنها را با قرآن شفا دهید، پس کسی را که قرآن شفا ندهد، پس هیچ شفایی برای او نیست.
«مستدرک الوسائل، ج 2، ص 98»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : شکا رجلٌ الی النبی - صلّی الله علیه و آله - وجعاً فی صدره فقال - صلّی الله علیه و آله - استشف بالقرآن فان الله عزوجل یقول و شفاء لما فی الصّدور.
امام صادق - علیه السّلام - فرمود: مردی به پیامبر از درد سینه شکایت کرد، پیامبر - صلّی الله علیه و آله - فرمود: از قرآن شفا بجوی زیرا که خدای عز و جل می فرماید: قرآن شفا است برای آن چه در سینه ها است.
«الکافی، ج 6، ص 390»

قال الامام الباقر - علیه السّلام - : من لم یُبرئهُ الحمد لم یُبرئهُ شیءٌ.
امام باقر - علیه السّلام - فرمود: هر که را سوره حمد بهبود نبخشد، هیچ چیز او را بهبود نبخشد.
«الکافی، ج 6، ص 458»

قال الامام علی - علیه السّلام - : لا تستشفینَّ بغیر القرآن فانه من کل داءٍ شاف.
امام علی - علیه السّلام - فرمود: به غیر قرآن شفا مجویید، زیرا که از هر دردی، شفا دهنده خواهد بود.
«غرر الحکم، ح 10316»

قال الامام الکاظم - علیه السّلام - : فی القرآن شفاء من کل داءٍِ.
امام کاظم - علیه السّلام - فرمود: در قرآن، شفای هر دردی است.
«مکارم الاخلاق، ص 420»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : علیکم بالقرآن فانّه الشفاء النافع و الدواء المبارک و عصمة لمن تمسّک به و نجاة لمن تَبِعَهُ.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: بر شما باد به کتاب خدا زیرا قرآن شفایی سودمند و داروی پربرکت است و حافظ کسی است که به آن تمسک جوید و نجات بخش کسی که از آن پیروی کند.
«جامع الاخبار، ج 1، ص 432»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : خیر الدواء القرآن.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: بهترین دارو، قرآن است.
«آثار الصادق، ح 26469»

قال الامام العسکری - علیه السّلام - : ذلک القرآن یأتی یوم القیامة بالرجل الشاب یقول لربه عز و جل یا رب هذا اظمأتُ نهاره و اَسهرتُ لیلَهُ و قوّیتُ فی رحمتِک طمعهُ و فسحت فی رحمتک امله.
امام عسکری - علیه السّلام - فرمودند: قرآن روز قیامت با شخصی جوان می آید و به پروردگار می گوید: ای خدا این بنده شب کرد روزهایش را و روز کرد شبهایش را در حالی که طمعش را در رحمت تو قوی کرد و سیر کرد آرزوهایش را در رحمت تو.
«مستدرک الوسائل، ج 4، ص 246»

قال الامام الکاظم - علیه السّلام - : من استکفی بآیة من القرآن من الشرق الی الغرب کفی اذا کان بیقینٍ.
امام کاظم - علیه السّلام - فرمودند: هر که به یک آیه قرآن اکتفا کند از شرق تا غرب عالم این آیه کفایت می کند او را اگر همراه با یقین باشد.
«الکافی، ج 2، ص 623»

قال الامام السجاد - علیه السّلام - : لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشتُ بعد ان یکون القرآن معی.
امام سجاد - علیه السّلام - فرمودند: اگر همة مردمی که ما بین مشرق و مغرب هستند بمیرند من از تنهایی هراس نکنم بعد از آن که قرآن با من باشد.
«الکافی، ج 2، ص 602»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : إن کتاب الله اصدق الحدیث و احسن القصص.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: همانا کتاب خدا دارای راست ترین سخن ها و بهترین داستان هاست.
«الکافی، ج 3، ص 422»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : علیکم بتلاوة القرآن فان درجات الجنة علی عود آیات القرآن فاذا کان یوم القیامة یقال لقاری القرآن اقرأ و ارق.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: بر شما باد به تلاوت قرآن، به درستی که درجات بهشت به تعداد آیات قرآن کریم است، پس زمانی که قیامت برپا شود، به قاری قرآن گفته می شود که قرآن بخوان و بالا برو.
«بحار الأنوار، ج 62، ص 370»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : من اوتی القرآن و الایمان فمثله الا ترجّه ریحها طیب و طعمها طیب و اَمَا الذی لم یؤت القرآن و الایمان مثله الحنظله طعمها سرّ و لاریح لها.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: کسی که به او قرآن و ایمان عطا شده باشد مثل او مثل ترنج است که بوی آن خوب و طعم آن هم خوب و پاک است و کسی که به او قرآن و ایمان عطا نشده باشد مثل آن مثل میوه حنظله است که طعم آن تلخ و بویی هم ندارد.
«الکافی، ج 2، ص 442»

قال الامام السجاد - علیه السّلام - : آیات القرآن خزائن (العلم) فکلما فُتحت خزائنه ینبغی لک ان تنظر ما فیها.
امام سجاد - علیه السّلام - فرمودند: آیات قرآن خزائن و مخزنهایی هستند برای علم، پس هر زمان که باز شدند، سزاوار است بر تو تا بنگری که در آن چیست (و از آن علم گیری).
«الکافی، ج 2، ص 446»

قال الامام علی - علیه السّلام - : ان القرآن ظاهره انیق و باطنه عمیق لا تفنی عجائبهُ و لا تنقضی غرائبه و لا تکشفُ الظلمات الا به.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: به راستی که قرآن ظاهرش زیبا و نیکو و باطن آن عمیق است که از بین نمی رود، شگفتیهای آن زائل نشده و چیزهای نامأنوس آن تمام نمی شود و تاریکی های جهالت گشوده نمی شود مگر با قرآن.
«نهج البلاغه، خطبه 83»

قال الامام علی - علیه السّلام - : کتاب الله بین اظهرکم ناطق لا یعیی لسانه و بیت لا تهدم ارکانه و عزّ لا تُهزمُ اعوانه.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: کتاب خدا که در بین شما است گوینده ای است که زبانش ازگفتن حقایق خسته نمی شود و خانه ای است که ارکانش تا ابد از تندباد حوادث در امان است و عزیزی است که پیروان و یارانش هرگز شکست نمی خورند.
«نهج البلاغه، خطبه 133»

قال الامام علی - علیه السّلام - : و اعلموا أن القرآن هو الناصح الذی لا یَغُشُّ و الهادی الذی لا یضلُّ و المحدث الذی لا یکذب و ما جالسی القرآن احدٌ الا قام عند بزیادة او نقصان زیادة فی هدی او نقصان من عمی.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: بدانید که همانا قرآن پندآموزی است که در کار او فریب وجود ندارد و هدایت گری است که گمراه نمی کند و سخنگویی است که دروغ نمی گوید، هیچ کسی نزد قرآن نمی نشیند مگر این که وقت بلند شدن و جداشدن در او زیادت و یا نقصانی ایجاد شود، زیادی در هدایت و نقصان در جهل و بی خبری او.
«نهج البلاغه، خطبه 176»

قال الامام علی - علیه السّلام - : ان الله سبحانه لم یَعِظْ احداً بمثل هذا القرآن فانه حبل الله المتین و سببَهُ الامین، و فیه ربیع القَلبِ و ینابیع العلم و ما لِلقلب جِلاءُ غیرهُ مع انَّه قد ذهب المتذکرون ... .
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: همانا خداوند سبحان کسی را به چیزی چون قرآن پند نداده است که قرآن ریسمان استوار خدا و وسیلة ایمنی بخش است. در قرآن بهار دل و چشمه های دانش است، برای قلب جلایی جز قرآن نتوان یافت، به خصوص در جامعه ای که بیدار دلان رفته اند و غافلان و تغافل کنندگان حضور دارند. پس اگر خیری دیدید از قرآن یاری بگیرید و زمانی که شر و بدی دیدید با قرآن از او جدا شوید و از کنارش بروید.
«نهج البلاغه، خطبه 176»

قال الامام علی - علیه السّلام - : القرآن آمرٌ زاجدٌ و صامتٌ ناطق حجة الله علی خلقه اخذ علیه میثاقهم و ارتهن علیه انفسهم اتمّ نوره و اکمل به دینه.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: قرآن فرماندهی باز دارنده، و ساکتی گویا و حجت خدا بر مخلوقات است. خداوند پیمان عمل کردن به قرآن را از بندگان گرفته و آنان را در گرو دستوراتش قرار داده است. نورانیت قرآن را تمام و دین خود را به وسیله آن کامل فرمود.
«نهج البلاغه، خطبه 183»

قال الامام علی - علیه السّلام - : فهو معدن الایمان و بحبوحته و ینابیع العلم و بحوره و ریاض العدل و غُدرانُهُ و اثافیُّ الاسلام و بنیانُهُ و اودیة الحقّ و غیطانهُ و بحرٌ لا ینزفُهُ المُستنزِفون ... .
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: قرآن معدن ایمان و اصل آن است و چشمه های دانش و دریای علوم است، سرچشمه عدالت و نهر جاری عدل است، پایه های اسلام و ستون محکم آن است، نهرهای جاری زلال حقیقت و سرزمین های آن است. دریایی است که تشنگان آن آبش را تمام نتوانند کشید و چشمه ای است که آبش کمی ندارد، محل برداشت آبی است که هر چه از آن بردارند کاهش نمی یابد و منزلی است که مسافر آن را فراموش نخواهند کرد.
«نهج البلاغه، خطبه 198»

قال الامام علی - علیه السّلام - : ان الله سبحانه انزل کتاباً هادیاً بیّنَ فیه الخیر و الشرّ.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: همانا خداوند سبحان کتابی هدایت گر فرستاد که خیر و شر را آشکارا در آن بیان فرمود.
«نهج البلاغه، خطبه 167»

قال الامام علی - علیه السّلام - : ثم انزل علیه (انزل علی نبیه محمد) الکتاب نوراً لا تطفاً مصابیحه و سراجاً لا یخبوا توقُّدُهُ و بحراً لیدرک قعرُهُ و منهاجاً لا یُضل نهجه و شعاعاً لایظلم ضَوؤُهُ و فرقاناً لا یخمه برهانه و تبیاناً لا تهدم ارکانه.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: سپس خداوند قرآن را بر پیامبر - صلّی الله علیه و آله - نازل فرمود، قرآن نوری است که خاموشی ندارد، چراغی است که درخشندگی آن زوال نپذیرد، دریایی است که ژرفای آن درک نشود، راهی است که روندة آن گمراه نگردد، شعله ای است که نور آن تاریک نشود، جدا کنندة حق و باطلی است که درخشش برهانش خاموش نگردد، بنایی است که ستون های آن خراب نشود.
«نهج البلاغه، خطبه 198»

قال الامام علی - علیه السّلام - : القرآن غنی لا غنی دونه و لا فقر بعده.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: قرآن ثروتی است که پس از او ثروتی نیست و فقر و گرفتاری ای بعد از آن وجود ندارد.
«مجمع البیان، ج 1، ص 15»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : الجدال فی القرآن کفر.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: مجادله کردن در قرآن کفر است.
«نهج الفصاحه، ص 278»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : ان هذا القرآن هو النور المبین و الحبل المتین و العروة الوثقی و الدرجة العلیا و الشفاء الاشفی و الفضلیة الکبری و السعادة العظمی.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: به درستی که این قرآن نوری است آشکار و ریسمانی محکم، پناهی مطمئن و مقامی بالا، شفای شفاخواهان و فضیلتی بزرگ و سعادتی عظمی است.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 31»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : کتاب الله فیه نبأ ما قبلکم و خبر ما بعدکم و حکم ما بینکم هو الفصل لیس بالهزل هو الذی مَن ترکه من جبار قصمه الله و من ابتغی الهدی فی غیره اخلّهُ الله فهو حبل الله المتین.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: در قرآن است خبر از ماقبل و مابعد شما و حکم و دستور در میان شما، او بزرگی است که بیهوده در او نیست، او کتابی است که هر کس آن را ترک کند، خدا او را ترک می کند و کسی که بخواهد هدایت را از غیر آن، خدا او را ذلیل می کند، او ریسمان محکم الهی است.
«مجمع البیان، ج 1، ص 16»

پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قرآن راهنمای از تاریکی است به سوی روشنایی و روشنگر و بینا کننده است از کوری و نجات دهنده است از گرفتاری و نوری است برای رهایی از ظلمت و تاریکی، روشنایی است از حادثه ها و پاکی است از ملائکه و متعالی است از پستیها و راهنمایی است از دنیا به سوی آخرت، کمال دین شما در او است و کسی از قرآن جدا نمی شود مگر این که به سوی آتش برود.
«الکافی، ج 2، ص 439»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : القرآن افضل کل شیءٍ دون الله.
رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قرآن افضل از هر چیزی است جز ذات اقدس الهی.
«الکافی، ج 2، ص 238»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : فضل القرآن علی سایر الکلام کفضل الله علی خلقه.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: فضیلت و برتری قرآن بر سایر کلام ها مانند فضیلت و برتری خدا است بر مخلوقاتش.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 288»

قال الامام الکاظم - علیه السّلام - : القرآن کلام الله لا تجعل له اسما من عندک فتکون من الضالین.
امام کاظم - علیه السّلام - فرمودند: قرآن کلام خدا است، قرار نده برای آن اسمی از طرف خودت که (اگر چنین کنی) از گمراهان می باشی.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 118»

قال الامام العسکری - علیه السّلام - : ان القرآن حق لاریب فیه عند جمیع فرقها فهم فی حاله الاجتماع علیه مصیبون و علی تصدیق ما انزل الله مهتدون.
امام عسکری - علیه السّلام - فرمودند: به درستی که قرآن حق است و نزد جمیع فرقها هیچ شکی در آن نیست، پس ایشان در حال اجتماع بر آن در صواب هستند و بر تصدیق آنچه خداوند نازل کرده هدایت شدگانند.
«بحار الأنوار، ج 5، ص 20»

قال الامام الباقر - علیه السّلام - : القرآن خاص و عام و محکم و متشابه و ناسخ و منسوخ و الراسخون فی العلم یعلمونه و رواه.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: برای قرآن خاص و عام و محکم و متشابه و ناسخ و منسوخ است که صاحبان و راسخین در علم آن را می دانند و روایت می کنند.
«مستدرک الوسائل، ج 17، ص 332»

سئل عن ابی جعفر - علیه السّلام - عن القرآن خالق ام مخلوق؟ فقال لهم: لیس بخالق و لا مخلوقٍ إنما هو کلام الخالق.
از امام باقر - علیه السّلام - سؤال شد از قرآن، که خالق است یا مخلوق؟ امام - علیه السّلام - فرمودند: نه خالق است و نه مخلوق، همانا او کلام خالق است.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 121»

قال الامام الباقر - علیه السّلام - : ان القرآن واحدٌ نزل من عند واحدٍ.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: قرآن یگانه است و از پیشگاه خدای یگانه نازل شده است.
«تفسیر برهان، ج 1، ص 21»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : نزل القرآن اربعة اَرباعٍ رُبعٌ فینا و ربعٌ فی عدوّنا و ربعٌ سُننٌ و امثالٌ و ربعٌ فرائض واحکام.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: قرآن بر چهار بخش نازل شده، یک چهارم درباره ما و یک چهارم درباره دشمنان ما و یک چهارم در سنن و امثال و یک چهارم آن واجبات و احکام است.
«الکافی، ج 6، ص 464»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : ان هذا القرآن فیه منار الهدی و مصابیح الدجی یفجل جالٍ بصره و یفتح للضیاء نظره.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: همانا این قرآن (کتابی) است که در آن جایگاه نور هدایت و چراغ های شب تار است، پس شخص تیزبین باید که در آن دقت کند و برای پرتوش نگاه خویش را بگشاید.
«وسایل الشیعه، ج 2، ص 170»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : ان القرآن حی لم یمت و انّه یجری کما یجری اللیل و النهار و کما یجری الشمس و القمر و یجری علی اخرنا کما یجری علی اولنا.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: به درستی که قرآن زنده ای است که نمی میرد و به درستی که جاری می شود مثل جریان شب و روز و مثل جریان خورشید و ماه و جریان پیدا می کند بر آخرین نفر از ما (اهل بیت)، همان طوری که جاری می شود بر اولین نفر از ما.
«بحار الأنوار، ج 35، ص 403»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : ان الله - انزل فی القرآن تبیان کل شیء حتی و الله ما ترک شیئاً یحتاج الیه العباد.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: نازل کرد خداوند در قرآن، بیان هر چیزی را تا این که خداوند ترک نکرده چیزی را که بندگان به آن نیاز دارند.
«بحار الأنوار، ج 68، ص 237»

قال الامام علی - علیه السّلام - : فان فی القرآن علم الاولین و الاخرین لم یدع لقائل مقالاً و لا یعلم تاویله الا الله و الراسخون فی العلم.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: بدرستی که در قرآن علم اولین و آخرین است، برای گوینده مجالی را نگذاشته است و تأویل آن را (احدی) نمی داند مگر خدا و راسخین در علم.
«بحار الأنوار، ج 24، ص 179»

قال الامام علی - علیه السّلام - : لیس لاحد بعد القرآن من فافةٍ و لا لاحدٍ قبل القرآن غنی.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: برای احدی بعد از قرآن حاجتی نیست و برای احدی قبل از قرآن بی نیازی نیست.
«غرر الحکم، ح 7495»

قال الامام علی - علیه السّلام - : من اتّخذ قول الله دلیلاً هدیَ الی الّتی هی اَقوم.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: هر که گفتار خدا (قرآن) را راهنمای خود قرار دهد به آن چه محکمتر باشد هدایت می گردد.
«غرر الحکم، ح 8814»

قال الامام علی - علیه السّلام - : هو الذی لا تزیغ به الاهواء و لا تلتبس به الشّبَهُ و الآراء.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند:آن (قرآن) چیزی است که منحرف نمی کنند او را خواهش های نفسانی و آرای و شبهات در آن راه ندارد.
«غرر الحکم، ح 10047»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : فان القرآن نزل علی خمسة وجوه حلال و حرام و محکم و متشابه و امثالفاعملوا بالحلال و دعوا الحرام و اعملوا بالمحکم و دعوا المتشابه و اعتبروا بالامثال.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قرآن بر 5 قسم نازل شده: حلال و حرام و محکم و متشابه و مثالها؛ پس عمل کنید به حلال و واگذارید حرام را و عمل کنید به محکم و دفع کنید متشابه را و عبرت بگیرید از مثالها.
«مستدرک الوسائل، ج 4، ص 234»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : القرآن فانه کلام الرحمن و حرز من الشیطان و رجحان من المیزان.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قرآن کلام خداوند بخشنده و امان و پناهگاهی از شیطان و برتری در میزان است.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 17»

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
إنَّ اللّه سبحانَهُ لَم یَعِظْ أحَدابمِثلِ هذا القرآنِ؛
خداوند سبحان هیچ کس را به چیزی چون این قرآن اندرز نداده است.
(نهج البلاغة، خطبة 176 - منتخب میزان الحکمة، ص 600)

امام سجاد(علیه السلام) فرمودند:
ان الله - عزوجل - علم انه یکون فی آخر الزمان اقوام متعمقون فانزل الله قل هوالله و الایات من سورة الحدید ؛
چون خداوند - عزوجل - می دانست که درآخرالزمان اقوامی به دنیا می آیند که در مسائل عقیدتی و علمی متفکر و متعمق اند سوره توحید و آیاتی از سوره حدید رانازل فرمود.
(نورالثقلین ، ج 5، ص 706).

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت ، لو کان القرآن معی ، و اذا کان قراء من القرآن ، ((مالک یوم الدین )) کررها و کاد ان یموت مما دخل علیه من الخوف؛
اگر مردم خاور و باختر بمیرند، در صورتی که قرآن همراه من باشد، وحشت نمی کنم هنگامی که ((مالک یوم الدین )) را از قرآن می خواند، آن را بارها تکرار می کرد و چیزی نمی ماند که از ترسی که بر او وارد شد بمیرد.
(بحارالانوار، ج 85، ص 66).

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
علة اسقاط بسم الله الرحمن الرحیم من سورة براءة ان البسملة امان و البراءة کانت الی المشرکین فاسقط منها الامان؛
علت نیامدن ((بسم الله الرحمن الرحیم )) در سوره برائت این است که بسم الله ، امان است و سوره برائت ، در رد مشرکین است از این روی خداوند امان رااز آن برداشته است .
(بحارالانوار، ج 85، ص 53).

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ما انزل الله من السماء کتابا الا و فاتحته بسم الله الرحمن الرحیم و انما کان یعرف انقضاء السورة بنزول بسم الله الرحمن الرحیم ابتداء للاخری؛
خداوند کتابی را از آسمان فرو نفرستاد، مگر اینکه با ((بسم الله الرحمن الرحیم )) است که آغاز سوره ای دیگر است .
(بحارالانوار، ج 85، ص 20).

امام صادق علیه‌السلام :
أصدَقُ القَولِ ، وأبلَغُ المَوعِظَةِ ، وأحسَنُ القَصصِ : کِتابُ اللّه؛
راست‌ترین سخن و رساترین پند و بهترین داستان ، کتاب خداست .
أمالی الصدوق : 394/1

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
إنّ الذی لیسَ فی جَوفِهِ شیءٌ من القرآنِ کالبَیتِ الخَرِبِ ؛
کسی که در اندرونش چیزی از قرآن نیست ، همانند خانه‌ای ویران است .
کنزالعمّال : 2478 منتخب میزان الحکمة : 460

امام علی علیه‌السلام :
إنّ فیهِ شِفاءً مِن أکبَرِ الداءِ ، وهُو الکُفرُ والنِّفاقُ ، والغَیُّ والضَّلالُ ؛
در قرآن، درمان بزرگترین دردهاست : درد کفر و نفاق و تباهی و گمراهی .
نهج البلاغة : الخطبة 176 منتخب میزان الحکمة : 458

امام علی علیه‌السلام :
لا تُخلِقُهُ کَثرَةُ الرَّدِّ ووُلوجُ السَّمعِ ؛
قرآن هر اندازه هم تکرار شود و به گوش خورد، باز کهنه نمی‌شود .
نهج البلاغة : الخطبة 156

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
مَن أرادَ عِلمَ الأوَّلینَ والآخِرینَ فَلْیُثَوِّرِ القرآنَ ؛
هرکه خواهان علم پیشینیان و آیندگان ، از اوّل تا به آخر دنیاست ، در قرآن کاوش و تأمل کند .
فلیُثَوِّر القرآن : أی لینقّر عنه ویفکّر فی معانیه وتفسیره وقراءته (النهایه : 1 / 229) .کنز العمّال : 2454

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
القرآنُ غِنیً ، لا غِنیً‌دونَهُ ، ولا فَقرَ بعدَهُ ؛
قرآن ثروتی است ، کــه بدون آن توانگری نباشد و با وجود آن فقری نه .
بحار الأنوار : 92 / 19 / 18

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
فَضلُ القرآنِ علی سائرِ الکلامِ کَفَضلِ اللّه علی خَلقِهِ ؛
برتری قرآن بر دیگر سخنان، همچون برتری خدا است بر خلق خود.
بحار الأنوار : 92 / 19 / 18

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
إذا التَبَسَت علَیکُمُ الاُمورُ کَقِطَعِ اللَّیلِ المُظلِمِ فعلَیکُم بالقرآنِ ؛ فإنّهُ شافِعٌ مُشَفَّعٌ وماحِلٌ مُصَدَّقٌ ، مَن جَعَلَهُ أمامَهُ قادَهُ إلَی الجَنّةِ ، ومَن جَعَلَهُ خَلفَهُ ساقَهُ إلَی النارِ ؛
هر گاه کارها همچون پاره‌های شب تار بر شما تاریک و شبهه‌ناک شد ، به قرآن روی آورید؛ زیرا قرآن شفیعی است که شفاعتش پذیرفته است و شاکی و خصمی است که شکایتش قبول می‌شود . هر که قرآن را فرا رویِ خود قرار دهد ، او را به سوی بهشت کشاند و هر که آن را پشت سر خویش نهد ، به سوی دوزخش براند .
نوادر الراوندیّ : 21 ، 22

امام علی علیه‌السلام :
إذَا اشتَکی أحَدُکُم عَینَیهِ فَلیَقرَأ آیَةَ الکُرسِیِّ ، وَلیُضمِر فی نَفسِهِ أنَّها تَبرَأُ ؛ فَإِنَّهُ یُعافی إن شاءَ اللّه‌ُ ؛
اگر کسی از شما چشمانش ناراحت بود ، آیه‌الکرسی بخواند و در دل ، نیّت شفا کند . به خواست خداوند ، بهبود خواهد یافت .
الخصال ، صفحه 616 ، حدیث 10

امام سجّاد علیه‌السلام :
علَیکَ بالقُرآنِ ، فإنَّ اللّه‌َ خَلـقَ الجَنّـةَ ... وجَعلَ دَرَجاتِها علی قَدْرِ آیاتِ القُرآنِ ، فمَن قَرأَ القُرآنَ قالَ لَهُ : إقْرَأْ وارْقَ ، ومَن دَخـلَ مِنهُمُ الجَنّةَ لَم یَکُنْ فی الجَنّةِ أعلی دَرَجـةً مِنهُ ما خـلا النَّبِیّونَ والصِّدِّیقـونَ ؛
با قرآن باش ؛ زیرا خداوند بهشت را آفرید ... و درجات آن را به اندازه آیات قرآن قرار داد . پس هر که قرآن بخواند ، قرآن به او گوید : بخوان و بالا رو . و هر کس از این افراد وارد بهشت شود در آن جا بلند مرتبه‌تر از او نخواهد بود مگر پیامبران و صدّیقان .
بحار الأنوار : 8 / 133 / 39

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
مَن أدامَ النَّظَرَ فِی المُصحَفِ ، مُتِّعَ بِبَصَرِهِ ما دامَ فِی الدُّنیا ؛
هر کس پیوسته به قرآن بنگرد ، تا زنده است ، از بهره بینایی برخوردار می‌شود .
کنز العمّال ، جلد 1 ، صفحه 536 ، حدیث 2406

امام محمد باقر (علیه السلام)فرمودند:
هر چیزی بهاری دارد ، و بهار قرآن ماه رمضان است .
کافی ، ج 2 ، ص 630

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
نعم الشّفیع القرآن لصاحبه یوم القیمه؛
چه نیکو شفیعی است قرآن در روز قیامت برای کسی که قرآن خوانده باشد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
القرآن غنی لا فقر بعده و لا غنی دونه؛
قرآن غنایی است که پس از آن فقری نیست و غنایی جز آن نیست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
القرآن هو الدّواء؛
قرآن دواست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
علیکم بالقرآن، فاتّخذوه إماما و قائدا فإنّه کلام ربّ العالمین الّذی هو منه و إلیه یعود، فآمنوا بمتشابهه و اعتبروا بأمثاله؛
با قرآن مانوس شوید و آن را پیشوا و رهبر خویش گیرید که قرآن گفتار خدای جهانیان است که از اوست و بسوی او باز می رود به متشابه آن ایمان داشته باشید و از مثل های آن عبرت گیرید.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خلّفت فیکم شیئین لن تضلّوا بعدهما: کتاب اللَّه و سنّتی و لن یتفرّقا حتّی یردا علیّ الحوض؛
دو چیز میان شما واگذاشتم که بعد از آن گمراه نخواهید شد قرآن و روش من و این دو از هم جدا نشوند تا بر سر حوض به من برسند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ترکت فیکم شیئین لن تضلّوا بعدهما: کتاب اللَّه و سنّتی و لن یتفرّقا حتّی یردا علیّ الحوض؛
دو چیز در میان شما گذاشتم که با وجود آنها گمراه نخواهید شد، کتاب خدا و روش من و از هم جدا نمی شوند تا بر سر حوض به من برسند.
نهج الفصاحه

امام محمد باقر (ع) می فرمایند:
امام محمد باقر(ع): هر چیزی بهاری دارد ، و بهار قرآن ماه رمضان است .
کافی ، ج 2 ، ص 630

امام سجاد(علیه‌السلام) می فرمایند:
اگر همه‌ی مردم از شرق تا غرب عالم بمیرند با وجود قرآن در کنار من، هرگز احساس وحشت و تنهایی نکنم.
(بحارالانوار/89/239)

امام حسن مجتبی - علیه السلام - فرمودند:
همانا در قرآن چراغ های روشنائی بخش و شفا بخش دردها و گرفتاری های درونی وجود دارد، پس کسی که (خود را) با قرآن جلی دهد چشمانش قوی و روشن می گرددو قلب و درون خویش را صفا خواهد داد، چون که تفکّر و اندیشه (در قرآن سبب) حیات قلبِ آگاه می باشد، همچنان که شخص روشن دل در تاریکی ها به وسیله نور چراغ حرکت می نماید و راه می رود.
بحارالأنوار، ج 78، ص 112

قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی - عَلَیْهِ السَّلام - :
إنّ هذَا الْقُرْآنَ فیهِ مَصابیحُ النُّورِ وَشِفاءُ الصُّدُورِ؛
امام حسن مجتبی - علیه السلام - فرمودند:
همانا در این قرآن چراغ های هدایت به سوی نور و سعادت موجود است و این قرآن شفای دل ها و سینه ها است.
بحارالأنوار، ج 75، ص 111

قالَ الاْمامُ علی - علیه السلام - :
نَزَلَ الْقُرْآنُ أثْلاثاً، ثُلْثٌ فینا وَفی عَدُوِّنا، وَثُلْثٌ سُنَنٌ وَ أمْثالٌ، وَثُلْثٌ فَرائِض وَأحْکامٌ ؛
امام علی - علیه السلام - فرمودند:
نزول قرآن بر سه قسمت است: یک قسمت آن درباره اهل بیت عصمت و طهارت و دشمنان و مخالفان ایشان؛ و قسمت دیگر آن، اخلاقیّات و ضرب المثلها؛ و قسمت سوّم در بیان واجبات و احکام إلهی می باشد.
الکافی، ج 2، ص 627، ح 2

قالَ الاْمامُ علی - علیه السلام - :
فِی الْقُرْآنِ نَبَأُ ما قَبْلَکُمْ، وَخَبَرُ ما بَعْدَکُمْ، وَحُکْمُ ما بَیْنِکُمْ ؛
امام علی - علیه السلام - فرمودند:
قرآن احوال گذشتگان، و أخبار آینده را در بردارد، و شرح وظایف شما را بیان کرده است.
شرح نهج البلاغه فیض الاسلام، ص 1235

امام صادق علیه‌السلام می فرمایند :
اَلْبَسمَلَةُ تیجانُ السُّوَرِ؛
بسم اللّه الرحمن الرحیم، تاج سوره‌هاست.
تفسیر القرطبی، ج 1، ص 92.

امام کاظم علیه‌السلام می فرمایند :
سُئِلَ الکاظِمُ علیه‌السلام می فرمایند : و أیُّ آیَةٍ أَعظَمُ فی کِتابِ اللّه‌ِ؟ فَقالَ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛
از امام کاظم علیه‌السلام پرسیدند: کدامیک از آیات کتاب خدا برتر و بزرگ‌تر است؟ فرمودند: بسم اللّه الرحمن الرحیم.
بحارالأنوار، ج 89 ، ص 238.

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می فرمایند:
کانَ جِبرئیلُ إذا جاءَنی بِالْوَحیِ أوَّلُ ما یُلقی عَلَیَّ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛
وقتی جبرئیل با وحی به نزدم می‌آمد، نخستین چیزی که به من القا می‌کرد، بسم اللّه الرحمن الرحیم بود.
سنن الدارقطنی، ج 1، ص 304.

امام علی علیه السلام می فرمایند:
اِنَّ اللّه‌َ تعالی اَنْزَلَ کِتابا هادیا بَیَّنَ فیهِ الْخَیْرَ وَ الشَّرَّ، فَخُذوا نَهْجَ الْخَیْرِ تَهْتَدوا وَ اَصْدِفوا عَنْ سَمْتِ الشَّرِّ تَقْصِدوا؛
خدای تعالی کتابی راهنما فرستاد و در آن خوب و بد را روشن ساخت. پس راه خوبی را پیش گیرید تا هدایت شوید و از راه بدی دوری جویید تا به مقصد برسید.
نهج البلاغه، خطبه 167.

پیامبراکرم صلی‌لله علیه و آله و سلم می فرمایند:
اِنَّ اَحْسَنَ الْحَدیثِ کِتابُ اللّه‌ِ وَ خَیْرَ الْهُدی هُدی مُحَمَّدٍ صلی‌لله علیه و آله وَ شَرَّ الاُْمورِ مُحْدَثاتُها؛
بهترین سخن، کتاب خدا و بهترین روش، روش پیامبر صلی‌لله علیه و آله و بدترین امور بدعت‌هاست (پدیده‌های مخالف دین).
بحارالأنوار، ج 77، ص 122، ح 23 .

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
سُورَةُ یس تُدْعی فِی التَّوْراةِ المُعِمَّةَ تََعُمُّ صاحِبَها بِخَیْرِ الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ وَ تُکابِدُ عَنْهُ بَلْوَی الدُّنْیا وَالآخِرَةِ وَ تَدْفَعُ عَنْهُ اَهاویلَ الآخِرَةِ؛
سوره یس در تورات «مُعِمَّه»خوانده می‌شود که برای صاحب خود خیر دنیا و آخرت را جمع می‌کند و از او بلای دنیا و آخرت را دور می‌کند و وحشت‌های آخرت را دفع می‌کند.
بحارالأنوار، ج 92، ص 291، ح 6.

پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و آله):
اِذَا الْتَبَسَتْ عَلَیْکُمُ الفِتَنُ کَقِطَعِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَیْکُمْ بِالْقُرآنِ ... و لَهُ ظَهْرٌ وَ بَطْنٌ فَظاهِرُهُ حُکْمٌ وَ باطِنُهُ عِلْمٌ ... فیهِ مَصابیحُ الْهُدی وَ مَنارُ الْحِکْمَةِ وَ دَلیلٌ عَلَی الْمَعْرِفَةِ لِمَنْ عَرَفَ الصِّفَةَ؛
هنگامی که فتنه‌ها چون پاره‌های شب تار بر شما مشتبه شود، به قرآن روی بیاورید ... برای قرآن ظاهری و باطنی است. ظاهر آن حکمت و باطن آن دانش است ... در قرآن چراغ‌های هدایت و نشانه‌های حکمت و راهنمای معرفت هست، برای کسی که ویژگی‌اش را شناخت.
کافی، ج 2، ص 599 ، ح 2.

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
یا بنی لا تغفل عن قراءه القرآن فان القرآن یحیی القلب و ینهی عن الفحشاء و المنکر و البغی؛
فرزندم از خواندن قرآن غافل مباش، زیرا که قرآن دل را زنده می کند و از فحشاء و زشتی و ستم باز می دارد.
کنزالعمال2/291/4032

رسول اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم - لِعَلِیٍّ علیه‌السلام: یا عَلِیُّ ، ثَلاثَةٌ یَزِدنَ فِی الحِفظِ ویُذهِبنَ البَلغَمَ : اللُّبانُ ، وَالسِّواکُ ، وقِراءَةُ القُرآنِ .
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم- خطاب به امام علی علیه‌السلام فرمودند: ای علی ! سه چیز بر حافظه می‌افزاید و بلغم را می‌برد : کُندُر ، مسواک و قرائت قرآن .
بحارالأنوار ، جلد 66 ، صفحه 443 ، حدیث 3 ، دانش نامه احادیث پزشکی : 2 / 452

امام علی (علیه‌السلام) فرمودند:
إذَا اشتَکی أحَدُکُم عَینَیهِ فَلیَقرَأ آیَةَ الکُرسِیِّ ، وَلیُضمِر فی نَفسِهِ أنَّها تَبرَأُ ؛ فَإِنَّهُ یُعافی إن شاءَ اللّه‌ُ .
اگر کسی از شما چشمانش ناراحت بود ، آیه‌الکرسی بخواند و در دل ، نیّت شفا کند . به خواست خداوند ، بهبود خواهد یافت .
مکارم الأخلاق ، جلد 2 ، صفحه 205 ، حدیث 2528 ، بحار الأنوار ، جلد 92 ، صفحه 262 ، حدیث 4 ، دانش نامه احادیث پزشکی : 1 / 312

الإمام علی علیه‌السلام :
ثَلاثٌ یُذهِبنَ البَلغَمَ ویَزِدن فِی الحِفظِ : السِّواکُ ، وَالصَّومُ ، وقِراءَةُ القُرآنِ .
امام علی علیه‌السلام :
سه چیز ، بلغم را از میان می‌بَرَد و حافظه را افزون می‌کند: مسواک زدن ، روزه گرفتن و قرائت قرآن.
مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 119 ، حدیث 287 ، دانش نامه احادیث پزشکی : 1 / 254

عن الامام علی - علیه السّلام - قال: کان رسول الله لا یحجزه عن قراءة القرآن الا الجنابة.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: هیچ مانعی پیامبر را از خواندن قرآن منع نمی کرد، مگر حالت جنابت.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 216»

قال الامام علی - علیه السّلام - : لا یقرأ القرآن ان کان علی غیر طهور حتی یتطهر.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: قرآن نخوانید اگر پاک نیستید تا این که خود را پاک کنید.
«خصال صدوق، ج 2، ص 164»

قال الامام علی - علیه السّلام - : سبعة لا یقرأون القرآن: الراکع و الساجد و فی اکنفا و فی الحمام و الجنب و النفساء و الحائض.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: در هفت حالت قرآن نخوانید: 1. در حال رکوع؛ 2. در حال سجده؛ 3. در مستراح؛ 4. در حمام؛ 5. در حال جنابت؛ 6. در حال نفاس؛ 7. در حال حیض.
«خصال صدوق، ج 2، ص 10»

قال الامام الباقر - علیه السّلام - : فإنها علی الناس ان یقرأ القرآن کما انزل.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: بر مردم (لازم) است که قرآن را همان طور که نازل شده قرائت کنند.
«بحار الأنوار، ج 27، ص 197»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - فی تفسیر «و رتّل القرآن ترتیلاً»: هو ان تنکث فیه و تحسّن فیه صوتک.
امام صادق - علیه السّلام - در تفسیر «و رتل القرآن ترتیلاً» فرمودند: یعنی مکث کنی در آن و صدای خویش را نیکو کنی.
«مجمع البیان، ج 1، ص 378»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : القرآن عهد الله الی خلقه فقد ینبغی للمرء المسلم ان ینظر فی عهده و ان یقرأ منه فی کل یومٍ خمسین آیه.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: قرآن عهدنامه خدا به سوی خلقش است، پس سزاوار است که مسلمان به عهدنامه خدا نگاه کند و از آن در هر روز پنجاه آیه بخواند.
«الکافی، ج 2، ص 446»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : قراءة القرآن فی المصحف تخّفف العذاب عن الوالدین و ان کان کافرین.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: خواندن قرآن از روی آن عذاب پدر و مادر قاری را سبک می کند، اگر چه آنها کافر باشند.
«الکافی، ج 2، ص 440»

سئل الامام الصادق - علیه السّلام - عن التعوذ من الشیطان عند کل سورةٍ یفتتحها؟ فقال - علیه السّلام - : نعم فتعوذّ بالله من الشیطان الرجیم.
از امام صادق - علیه السّلام - سؤال شد: آیا استعاذه هنگام شروع هر سوره (راه صواب) را باز می کند؟ امام فرمودند: آری، پس پناه ببرید به خدا از شیطان رانده شده.
«وسائل الشیعه، ج 2، ص 848»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : ان القرآن لا یقرأ هذرمة و لکن یرتّل ترتیلاً فاذا مررت بایة فیها ذکر الجنة فقف عندما و سل الله الجنة و اذا مررت بایة فیها ذکر النار فقف عندما و تعوّذ باالله من النار.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: به درستی که قرآن با سرعت و عجله خوانده نمی شود بلکه خوانده می شود شمرده، شمرده و با ترتیل، پس زمانی که رسیدی به آیه ای که در آن ذکر بهشت بود توقف کن، پس بخواه از خداوند بهشت را و زمانی که رسیدی به آیه ای که در آن ذکر آتش بود توقف کن و پناه ببرید به خدا از آتش جهنم.
«الکافی، ج 2، ص 452»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : من قرأ القرآن و لم یخضع الله و لم یرقّ قلبه و لا یکتسی حزنا و وجلاً فی سرّه فقد استهان بعظم شأن الله و خسر خُسراناً مبیناً.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: کسی که قرآن بخواند و در مقابل خدا خضوع نکند و قلب او نرم نشود و اندوهش ظاهر نشود و خوشحال نشود در نهانش، بسی سبک شمرده است بزرگی خدا را و ضرر کرده است، ضرری آشکار.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 289»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : ینبغی لمن قرأ القرآن اذا سرّ بایةٍ من القرآن فیها مسألة و تخویف ان یسأل عنه ذکل خیر ما یرجوه و یسأله العافیة من النار و من العذاب.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: سزاوار است برای قاری قرآن زمانی که مرور کرد به آیه ای از قرآن که در آن درخواست و یا خوف بود، بخواهد در این هنگام بهترین چیزی که امید آن می رود و بخواهد دوری از آتش و عذاب الهی را.
«الکافی، ج 1، ص 83»

پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: ای سلمان بر تو باد تلاوت قرآن، به درستی که تلاوت قرآن کفاره است برای گناهان و حجاب از آتش و امان از عذاب است و برای کسی که قرآن می خواند به ازای هر آیه ثواب صد شهید نوشته می شود.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 17»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : من قرأ عشر آیات فی لیله لم یکتب من الغافلین و من قراء خمسین آیة کتب منالذاکرین و من قرأ مائة آیة کتب من القانتین.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که ده آیه در یک شب بخواند، نوشته نمی شود از غافلین و هر کس پنجاه آیه بخواند در زمره ذاکرین نوشته می شود و هر کس صد آیه بخواند در زمره پارسایان نوشته می شود.
«الکافی، ج 2، ص 448»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : ان المؤمن اذا قرء القرآن نظر الله الیه بالرحمة و اعطاه الله بکل آیة الف حور و ... .
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: مؤمن هر زمان که قرآن بخواند، خداوند با رحمت به او نگاه می کند و به او به ازای هر آیه هزار حوریه می بخشد.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 17»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : یا سلمان المؤمن اذ قرء القرآن فتح الله علیه ابواب الرحمة و خلق الله بکل حرف یخرج من فَمه ملکاً یسبح له الی یوم القیامه.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: ای سلمان زمانی که مؤمن قرآن تلاوت می کند باز می کند خداوند بر او دربهای رحمت را و به ازای هر حرفی که از زبان او خارج می شود، خلق می کند ملکی را که برای او تسبیح کند تا روز قیامت.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 17»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : افضل العبادة قراءة القرآن.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: بهترین عبادت، قرائت قرآن است.
«مجمع البیان، ج 1، ص 15»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : من قرأ القرآن فظن ان اَحداً اُعطی افضل ممّا أُعطی فقد حقّر ما عظّم الله و عظّم حقّر الله.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که قرآن بخواند و گمان کند کسی چیز بهتری دارد از آن چه او دارد (قرائت قرآن)، پس تحقیر کرده آن چه را خدا بزرگ داشته و بزرگ کرده آن چه را خدا کوچک دانسته است.
«مجمع البیان، ج 1، ص 16»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : من قرأ ثلث القرآن فکأنما اوتی ثلث النبوة و من قرأ ثلثی القرآن فکانّما اوتی ثلثی النبوة و من قرأ القرآن کله فکانّما اُوتی تمام النبوة.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که بخواند یک ثلث قرآن مثل این است که به او عطا شده یک ثلث نبوت و کسی که بخواند دو ثلث قرآن را مثل این که به او عطا کرده اند دو ثلث نبوت را و کسی که بخواند تمام قرآن را، مثل این است که تمام نبوت به او عطا شده.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 293»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : اقرؤوا القرآن فان الله تعالی لا یعذّب قلباً وعی القرآن.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قرآن را بخوانید، به درستی که خداوند دلی را که قرآن را دریافته عذاب نمی کند.
«نهج الفصاحه، ص 80، ح 426»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : ان هذه القلوب تصدأ کما یصدأُ الحدید. قیل: فما جلاؤُها؟ قال: ذکر الموت وتلاوة القرآن.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: به درستی که این قلبها زنگ می زند، همچنانکه آهن زنگ می زند، (اصحاب) گفتند: صیقل آن چیست؟ حضرت فرمودند: یاد مرگ و خواندن قرآن.
«نهج الفصاحه، ص 189، ح 934»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : اقرؤوا القرآن و اعملوا به و لا تجفوا عنه و لا تغلوا فیه و لا تأکلوا به و لا تستکثروا به.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قرآن را بخوانید و بدان عمل کنید و از آن دور نشوید و در آن غلو نکنید و به وسیله آن نان نخورید و به کمک آن فزونی نجوئید.
«نهج الفصاحه، ص 80، ح 425»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : قراءة القرآن فی الصلاة افضل من قراءة القرآن فی غیر الصلاة و قراءة القرآن فی غیر الصلوة افضل من ذکر الله تعالی.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: خواندن قرآن در نماز بهتر است از خواندن آن در غیر نماز و خواندن قرآن در غیر نماز بهتر است از ذکر خدای متعال.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 18»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : قال الله تبارک تعالی من شُغِل بقراءة القرآن عن دعائی و مسألتی اعطیته اَفضل ثواب الشاکرین.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: خداوند تبارک و تعالی فرموده: من به کسی که به خاطر دعوت و خواست من به قرائت قرآن مشغول شود، بهترین ثواب شکرگزاران را می بخشم.
«وسائل الشیعه، ج 6، ص 192»

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
مَن أعطاهُ اللّه‌ُ حِفظَ کتابهِ فَظَنَّ أنَّ أحَدا اُعطیَ أفضَلَ مِمّا اُعطیَ فقد غَمَطَ أفضَلَ النِّعمَةِ ؛
هر کس که خدا نعمت حفظ کتاب خود را به او عطا کند و آن کس گمان کند که به دیگران نعمتی بزرگتر از این نعمت او داده شده‌است ، بی‌گمان نسبت به بزرگترین نعمت تحقیر و ناسپاسی روا داشته است .
کنزالعمّال : 2317 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
حَمَلةُ القرآنِ هُمُ‌الَمحفوفُونَ برَحمَةِ اللّه ، المَلبوسونَ بنُورِ اللّه عز و جل؛
این حاملان (و حافظان) قرآنند که در میان رحمت خدا و پوشیده به نور خداوند عز و جل هستند .
جامع الأخبار : 115 / 202 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
إنّ أحَقَّ الناسِ بالتَّخَشُّعِ‌فی السِّرِّ والعَلانیَةِ لَحامِلُ القرآنِ ، وإنَّ أحَقَّ الناسِ فی السِّرِّ والعَلانیَةِ بالصلاةِ والصومِ لَحامِلُ القرآنِ ؛
سزاوارترین مردم به خشوع ورزیدن نهانی و آشکار در برابر خدا ، حافظ قرآن است . و سزاوارترین مردم به نمازگزاردن و روزه گرفتن در آشکار و نهان ، حافظ قرآن است .
الکافی : 2 / 604 / 5 منتخب میزان الحکمة : 460

امام صادق علیه‌السلام :
الحافِظُ للقرآنِ‌العامِلُ بهِ مَع السَّفَرَةِ الکِرامِ البَرَرَةِ؛
حافظ قرآن که به‌آن عمل کند، همراه فرشتگان پیغام‌آور ، ارجمند و نیکوکار است .
الکافی : 2 / 603 / 2 منتخب میزان الحکمة : 460

امام صادق علیه‌السلام :
مَن نَسِیَ سُورَةً مِن القرآنِ مُثِّلَت لَهُ فی صُورَةٍ حَسَنةٍ ودَرَجةٍ رَفیعَةٍ ، فإذا رَآها قالَ : من أنتِ ؟ ما أحسَنَکِ ! لَیتَکِ لی ! فتقولُ : أما تَعرِفُنی ؟ أنا سُورَةُ کذا وکذا ، لو لم تَنسَنی لَرَفَعتُکَ إلی هذا المَکانِ ؛
هر کس سوره‌ای از قرآن را فراموش کند، آن سوره (در بهشت) به صورتی زیبا و درجه‌ای رفیع در برابرش مجسّم می‌شود و چون او را ببیند ، گوید : تو کیستی؟ چقدر زیبایی ! کاش از آنِ من بودی. جواب دهد : مرا نمی‌شناسی ؟ من فلان و بهمان سوره هستم . اگر مرا فراموش نکرده بودی ، تو را به این مکان بالا می‌آوردم .
ثواب الأعمال : 283 / 1 منتخب میزان الحکمة : 460

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : الحافظ للقرآن العاملُ به مع السَّفَرةِ الکرامِ البَرَرَةَ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: کسی که قرآن را حفظ کند و به آن عمل نماید با پیامبران بزرگوار و نیکو خواهد بود.
«الکافی، ج 2، ص 603»

سئل عن الامام الصادق - علیه السّلام - : انی احفظ القرآن علی ظهر قلبی فاقرؤه علی ظهر قلبی افضل او انظر فی المصحف؛ قال فقال لی بل اقراه ... .
شخصی از امام صادق - علیه السّلام - سؤال کرد: من قرآن را بر خانه دلم حفظ کردم پس می خوانم آن را از حفظ، این کار بهتر است یا این که قرآن را از روی آن بخوانم، امام فرمودند: پس برایم قرآن بخوان در حالی که با نگاه به قرآن، آن را قرائت می کنی.
«وسائل الشیعه، ج 6، ص 204»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - :
ان الذی یعالج القرآن و یحفظه بمشّقةٍ منه و قلة حفظٍ له اجران.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند:
هر کس که در فراگیری قرآن کوشش کند و به خاطر کمی حافظه آن را به سختی حفظ کند، برای او دو پاداش است (پاداش حفظ و پاداش تحمل سختی).
«الکافی، ج 4، ص 409»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - :
لا یعذّب الله قلباً وعی القرآن.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند:
خدا قلبی را که در بر دارنده (حافظ) قرآن باشد، عذاب نمی کند.
«سفینه البحار، ج 2، ص 415»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - :
عدد دَرَجِ الجنة عدد آیِ القرآن فاذا دخل صاحب القرآن الجنّة قیل له اِرقأ و اقْرأ (اقْرأ و اِرقأ) لِکل آیة درجةً فلا تکون فوق حافظ القرآن درجةً.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند:
مقدار درجات بهشت به تعداد آیه های قرآن است، پس هنگامی که مصاحب قرآن وارد بهشت شود، به او گفته می شود قرآن بخوان و بالا برو و برای هر آیه درجه ای است. پس بالاتر از درجه حافظان قرآن درجه ای نمی باشد.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 22»

. قال الامام الرضا - علیه السلام - : مَن قَرَء قل هو الله احد و أمَنَ بها فَقد عَرَفَ التوحیدَ.
امام رضا - علیه السلام - فرمودند: کسی که قل هو الله احد (سوره توحید) را بخواند و به آن ایمان داشته باشد به درستی که توحید را شناخته است.
«الکافی، ج 1، ص 124»

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
لا سَهَرَ إلاّ فی ثلاثٍ :مُتَهَجِّدٍ بالقرآنِ ، وفی طَلَبِ العِلمِ ، أو عَروسٍ تُهدی إلی زَوجِها .
شب زنده‌داری جز برای سه چیز روا نیست: تلاوت قرآن ، تحصیل دانش و یا فرستادن عروس به خانه شوهرش .
بحار الأنوار : 76 / 178 / 3 منتخب میزان الحکمة : 284

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند :
مَا اجْتَمَعَ قَوْمٌ فی بَیْتٍ مِنْ بُیوتِ اللّه‌ِ یَتْلونَ کِتابَ اللّه‌ِ وَ یَتَدارَسونَهُ بَیْنَهُمْ اِلاّ نَزَلَتْ عَلَیْهِمُ السَّکینَةُ وَ غَشِیَتْهُمُ الرَّحْمَةُ وَ حَفَّتْهُمُ الْمَلائِکَةُ وَ ذَکَرَهُمُ اللّه‌ُ فیمَنْ عِنْدَهُ؛
هیچ جلسه قرآنی برای تلاوت و درس در خانه‌ای از خانه‌های خدا برقرار نشد، مگر این که آرامش بر آنان نازل شد و رحمت دربرشان گرفت و فرشتگان در اطراف آنان حلقه زدند و خداوند در میان کسانی که در نزدش هستند، از آنان یاد کرد.
کنزالعمّال، ح 2320

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند:
علَیکَ بقِراءةِ القرآنِ؛ فإنّ قِراءتَهُ کَفّارةٌ للذُّنوبِ ، وسَترٌ فی النارِ ،وأمانٌ مِن العذابِ؛
بـر تـو بـاد خواندن قرآن؛ زیرا خواندن آن کفّاره گناهان است و پرده‌ای در برابر آتش و موجب ایمنی از عذاب.
(بحار الأنوار، ج 92،ص 17، ح 18)

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
افضل الذکر القرآن ، به تشرح الصدور و تستنیر السرائر؛
بهترین ذکر، قرآن است که با تلاوت آن (و تدبر در آیاتش ) سینه ها باز و اندرون روشن می گردد.
(منتخب الغرر، ص 20).

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
اَلبَیتُ الَّذی لایُقرَأُ فیهِ القُرآنُ وَلایُذکَرُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ فیهِ تَقِلُّ بَرَکَتُهُ وَ تَهجُرُهُ المَلائِکَةُ وَ تَحضُرُهُ الشَّیاطینِ؛
خانه‌ای که در آن قرآن خوانده نمی‌شود و از خدا یاد نمی‌گردد، برکتش کم شده، فرشتگان آن را ترک می‌کنند و شیاطین در آن حضور می‌یابند.
کافی ?/???/?

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
ثَلاثٌ یَزِدنَ فِی الحِفظِ ویَذهَبنَ بِالبَلغَمِ : قِراءَةُ القُرآنِ ، وَالعَسَلُ ، وَاللُّبانُ .
سه چیز ، حافظه را افزون می‌کند و بلغم را از میان می‌بَرَد: قرائت قرآن ، عسل و کُندُر.
بحارالأنوار ، جلد 66 ، صفحه 290 ، حدیث 3

قال رسول الله -صلی الله علیه وآله -:
کل جلوس فی المسجد لغو الا ثلاثة : قراءة مصل ، او ذکرالله اوسائل عن علم ؛
هر نشستی در مسجد لغو است مگر در سه حالت : خواندن قرآن ، گفتن ذکر خدا، سؤ ال(جستوی ) علم .
(میزان الحکمه ، ج 4، ص 393، بحارالانوار، ج 77، ص 88).

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : ان القرآن نزل بالحزن فقرأه بالحزن.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: قرآن با حزن نازل شده پس آن را با حزن بخوانید.
«الکافی، ج 2، ص 449»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : ان القرآن نزل بالحزن فاذا قرأ تموه فابکو فإن لم تبکو فتباکو.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قرآن با حزن نازل شده، پس زمان خواندن قرآن گریه کنید و اگر گریه نمی کنید خود را به حالت گریه در بیاورید.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 294»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : افضل اعمال امتی قراءة القرآن نظراً و تکثیر الصلوات علی النبی - صلّی الله علیه و آله - و السواک و شرب العسل.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: بهترین اعمال امت من قرائت قرآن از روی آن و زیاد صلوات فرستادن بر پیامبر و مسواک کردن و خوردن عسل است.
«بحار الأنوار، ج 76، ص 320»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : القراءة فی المصحف افضل من قراءة ظاهراً.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: خواندن قرآن از روی قرآن بهتر است از خواندن قرآن از حفظ.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 294»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : لیس شیءُ اَشدّ علی الشیطان من قراءة فی المصحف نظراً.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: نیست چیزی سخت تر بر شیطان از قرائت قرآن در حال نگاه کردن به خود قرآن.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 202»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : ان حسن الصوت زینة القرآن.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: به درستی که صدای زیبا، زینت قرآن است.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 295»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : زیّنوا القرآن باصواتکم.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: با صداهای خوش خود قرآن را زینت دهید.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 295»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : حسّنوا القرآن باصواتکم فان الصّوت الحسن یزید القرآن حُسناً.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قرآن را با صوت زیبا، زینت دهید، زیرا که صوت نیکو بر زیبایی قرآن می افزاید.
«عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 69»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : نظّفوا طریق القرآن قالوا: یا رسول الله و ما طریق القرآن؟ قال افواحکم، قالوا بماذا؟ قال: بالسواک.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: راه قرآن را پاک کنید، (اصحاب) گفتند: یا رسول الله چیست راه قرآن؟ حضرت فرمودند: دهان شما. گفتند: با چه پاک کنیم؟ حضرت فرمودند: با مسواک کردن.
«المحاسن، ص 558»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : لکل شیء حلیة و حلیة القرآن الصوتُ الحسن.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: برای هر چیزی زینتی است و زینت قرآن صوت خوش است.
«نهج الفصاحه، ص 478، ح 2256»

قال الامام الباقر - علیه السّلام - : انما شیعة علیٍ کثیرة صلاتهم و کثیرة تلاوتهم القرآن.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: شیعیان و پیروان علی زیاد نماز می خوانند و زیاد قرآن تلاوت می کنند.
«صفات الشیعه، ص 167»

قال الامام علی - علیه السّلام - : لقاری القرآن بکل حرفٍ یقرؤه فی الصلاة قائماً مائة حسنة، و قاعداً خمسون حسنة، و متطهّراً فی غیر الصلاة خمس و عشرون حسنه و غیر متطهر عشر حسات.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: برای قاری قرآن به ازای هر حرفی که در نماز در حالت ایستاده می خواند صد حسنه و در حالت نشسته خواندن 50 حسنه و در حالت طهارت در غیر نماز خواندن 25 حسنه و بدون طهارت خواندن 10 حسنه داده می شود.
«عده الداعی، ص 212»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : علیکم بتلاوة القرآن فان درجات الجنة علی عدد آیات القرآن فاذا کان یوم القیامة قیل لقاری القرآن اقرأ و ارقأ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: بر شما است تلاوت قرآن؛ به درستی که درجات بهشت به تعداد آیات قرآن است، پس زمانی که روز قیامت شود به قاری قرآن گفته می شود، قرآن بخوان و بالا برو.
«وسائل الشیعه، ج 2، ص 842»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : فقارئ القرآن یحتاج الی ثلاثة اشیاءَ قلبٍ خاشعٍ و بدنٍ فارغٍ و موضعٍ خالٍ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: قاری قرآن به سه خصلت نیازمند است: 1. قلب خاشع؛ 2. بدن فارغ (از هر گرفتاری و رنج)؛ 3. مکان خالی (از همه گرفتاری ها و وسوسه ها).
«بحار الأنوار، ج 85، ص 43»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : القرآن عهد الله الی خلقه فقد ینبغی للمرء المسلم ان ینظر فی عهده و ان یقرأ منه فی کل یومٍ خمسین آیه.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: قرآن عهدنامه خدا به سوی خلقش است، پس سزاوار است که مسلمان به عهدنامه خدا نگاه کند و از آن در هر روز پنجاه آیه بخواند.
«الکافی، ج 2، ص 446»

قال رسول الله -صلی الله علیه وآله -:
الغرباء فی الدنیا: قرآن فی جوف ظالم ، و مسجد فی نادی قوم لایصلی فیه ، و مصحف فی بیت لایقرء فیه و رجل صالح مع قوم سوء ؛
در جهان چهار چیز غریب است :
1 - قرآن در سینه ستمگر
2 - مسجد در جمع گروهی که در آن نماز نخوانند.
3 - قرآنی در خانه ای که آن را نخوانند.
4 - مرد پارسا در میان مردم بد.
(نهج الفصاحه ، حدیث 2038).

عن الصادق - علیه السلام -:
ان البیوت التی یصلی فیها باللیل بتلاوه القرآن تضی ء لاهل المساء کما تضی ء نجوم السماء لاهل الارض؛
خانه ای که در آن نماز شب خوانده می شود و تلاوت قرآن می گردد، برای افلاکیان آن گونه می درخشد که ستارگان برای زمینیان می درخشد.
(ثواب الاعمال ، ص 70).

قال الباقر - علیه السلام -:
انما شیعة علی کثیرة صلاتهم کثیرة تلاوتهم للقرآن ؛
شیعیان و پیروان خط علی زیاد نماز می گزارند، و زیاد تلاوت قرآن می کنند.
(صفات الشیعه ، ص 436).

عن علی - علیه السلام - قال :
مروة الحضر قراءة القران و مجالسة العلماء و النظر فی الفقه و المحافظة علی الصلاة فی الجماعات ؛
از حضرت علی(علیه السلام ) نقل شده که فرمودند: جوانمردی در حضور در وطن ، قرآن خواندن ، هم نشینی با علماء، و نگریستن در احکام دین ، و مواظبت بر نماز خواندن در جماعتهاست .
(بحارالانوار، ج 88، ص 10)

قال علی - علیه السلام -:
اغتنموا الدعاء عند اربع : عند قرائة القران و عند الاذان و عند نزول الغیث و عند التقاء الصفین للشهادة ؛
در چهار زمان دعا را غنیمت شمارید:
1 - هنگام قرائت قرآن .
2 - هنگام اذان .
3 - هنگام نزول باران .
4 - هنگام رو به رو شدن دو لشگر مؤ منین و کفار برای جنگ .
(وسائل الشیعه ، ج 4، ص 1114)

قال علی - علیه السلام -:
لایقرا العبد القران اذا کان علی غیر طهور حتی یتطهر؛
هنگامی که وضو ندارید، قرآن نخوانید ؛ تا این که وضو گرفته شود.
(خصال ، ج 2، ص 164)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
قراءة القران فی الصلاة افضل من قراءة القران فی غیر الصلاة ؛
قرائت قرآن در نماز افضل است از غیرنماز.
(مستدرک الوسائل ، ج 1، ص 292)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
نوروا منازلکم بالصلاة و قرائة القرآن ؛
به خانه هایتان با خواندن نماز، و قرائت قران ، نورانیت ببخشید.
(کنزالعمال ، ج 15، ص 392، حدیث 41518)

امام علی علیه‌السلام :
العُبودیَّهُ خَمسَهُ أشیاءَ : خَلاءُ البَطنِ ، وَقِراءةُ القرآنِ، وقِیامُ اللَّیلِ ، والتَّضَرُّعُ عِندَ الصُّبحِ ، والبُکاءُ مِن خَشیَةِ اللّه ؛
بندگی در پنج چیز اســت : اندرون از طعام تهی داشتن ، قرآن خواندن ، شب را به عبادت گذراندن و هنگام صبح زاری کردن (به درگاه خداوند) و گریستن از ترس خدا .
مستدرک الوسائل : 11 / 244 / 12875 منتخب میزان الحکمة : 354

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
مَنِ استَمَعَ إلی آیَةٍ مِن کتابِ اللّه کُتِبَت لَهُ حَسَنةً مُضاعَفةً ، ومَن تَلا آیَةً مِن کتابِ اللّه کانَت لَهُ نورا یَومَ القِیامَةِ ؛
هرکه به یک آیه از کتاب خدا گوش دهد ، برایش ثوابی دو چندان نوشته شود و هر که یک آیه از کتاب خدا تلاوت کند ، روز قیامت آن آیه نوری برای او باشد .
کنز العمّال : 2316 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
إنّ فی جَهنَّمَ رَحاءً مِن حَدیدٍ تُطحَنُ بها رُؤوسُ القُرّاءِ ، والعُلَماءِ الُمجرمینَ؛
در دوزخ آسیابی آهنی است ، که با آن سرهای قاریان و عالمان گنهکار آرد می‌شود .
جامع الأخبار : 130 / 254 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
أنتَ تَقرَاُ القرآنَ ما نَهاکَ ، فإذا لم یَنهَکَ فَلَستَ تَقرَؤهُ ؛
تو تا آن زمان قرآن می‌خوانی ، که تو را (از گناهان) باز دارد . پس اگر باز نداشت ، قرآن نخوانده‌ای .
شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید : 10 / 23 منتخب میزان الحکمة : 460

امام علی علیه‌السلام :
ألا لا خَیرَ فی قِراءةٍ لیسَ‌فیها تَدَبُّرٌ ، ألا لا خَیرَ فی عِبادَةٍ لیسَ فیها تَفَقُّهٌ ؛
بدانید که در قرآن خواندنی که با تدبّر همراه نباشد ، خیری نیست ؛ بدانید که در عبادتی که با فهم و اندیشه توأم نباشد ، خیری نیست .
بحار الأنوار : 92 / 211 / 4 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
اقرَؤوا القرآنَ بالحُزنِ ؛ فإنّهُ‌نَزَلَ بالحُزنِ ؛
قرآن را با آواز حــزین بخوانید ؛ زیرا که آن با صوت حزین نازل شده‌است .
کنزالعمّال : 2777 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
زَیِّنُوا القرآنَ بأصواتِکُم؛
قرآن را با صداهای (خوش) خود ، زینت بخشید .
بحار الأنوار : 92 / 190 / 2 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
لِکلِّ شیءٍ حِلیَةٌ وحِلیَةُ القرآنِ الصَّوتُ الحَسَنُ ؛
هر چیزی زیــوری دارد و زیور قرآن صدای خوش است .
کنز العمّال : 2768 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
علَیکَ بقِراءةِ القرآنِ ؛ فإنّ قِراءتَهُ کَفّارةٌ للذُّنوبِ ، وسَترٌ فی النارِ ،وأمانٌ مِن العذابِ؛
بـر تـو بـاد خواندن قرآن؛ زیرا خواندن آن کفّاره گناهان است و پرده‌ای در برابر آتش و موجب ایمنی از عذاب.
بحار الأنوار : 92 / 17 / 18 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
إنّ هذهِ القُلوبَ تَصدَأُ کما یَصدَأُ الحَدیدُ . قیلَ : یا رسولَ اللّه ، فما جَلاؤها ؟ قالَ : تِلاوَةُ القرآنِ ؛
این دلها نیز همانند آهن زنگار می‌بندد . عرض شد : ای رسول خدا ، صیقل دهنده دلها ، چیست ؟ فرمود : تلاوت قرآن .
کنز العمّال : 2441 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
إذا أحَبَّ أحدُکُم أن‌یُحَدِّثَ رَبَّهُ فَلْیَقرَأْ القرآنَ ؛
هر گاه فــردی از شما دوست داشته باشد که با پروردگارش سخن بگوید ، قرآن بخواند .
کنز العمّال : 2257 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
علَیکُم بتَعَلُّمِ القرآنِ وکَثرَةِ تِلاوَتِهِ ؛
برشما باد، آموختن قرآن و بسیار خواندن آن .
کنزالعمّال : 2368 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
یقالُ لِصاحِبِ القرآنِ :اِقرَأ وَارقَ ورَتِّلْ کما کنتَ تُرَتِّلُ فی دارِ الدنیا ، فإنّ مَنزِلَتَکَ عندَ آخِرِ آیَةٍ کُنتَ تَقرَؤها ؛
بـه کـسی که قرآن می‌داند ، گفته مـی‌شود : بخوان و بالا رو و با ترتیل بخوان ، همچنان که در دنیا با ترتیل می‌خواندی ؛ زیرا منزلت و جایگاه تو در آخرین آیه‌ای است که می‌خوانده‌ای .
کنزالعمّال : 2330 منتخب میزان الحکمة : 460

امام صادق علیه‌السلام :
مَن قَرَأَ القُرآنَ فِی المُصحَفِ ، مُتِّعَ بِبَصَرِهِ ، وخُفِّفَ عَن والِدَیهِ وإن کانا کافِرَینِ؛
هر کس قرآن را از رو بخواند ، از بهره بینایی برخوردار است و از گناه پدر و مادرش کاسته می‌شود ، هر چند کافر باشند .
الکافی ، جلد 2 ، صفحه 613 ، حدیث 1

امام صادق علیه‌السلام :
مَن قَرَأ القُرآنَ لِیَأکُلَ بهِ النّاسَ‌جاءَ یَومَ القِیامَةِ ووَجهُه عَظمٌ لا لَحمَ فیهِ ؛
هر کس به منظور سرکیسه کردن مردم قرآن بخواند ، روز قیامت در حالی بیاید که چهره‌اش استخوان است و گوشتی در آن نیست .
ثواب الأعمال : 329/ 1

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
عَلیکَ بتِلاوَةِ القرآنِ وذِکرِ اللّه کثیراً ، فإنّهُ ذِکرٌ لکَ فی السماءِ ونورٌ لکَ فی الأرضِ؛
بر تو باد به تلاوت قرآن و بسیاری یاد خدا ؛ زیرا که آن در آسمان ، برای تو نام (و آوازه) است و در زمین نور .
الخصال : 525 / 13

امام سجّاد علیه‌السلام :
علَیکَ بالقُرآنِ ، فإنَّ اللّه‌َ خَلـقَ الجَنّـةَ ... وجَعلَ دَرَجاتِها علی قَدْرِ آیاتِ القُرآنِ ، فمَن قَرأَ القُرآنَ قالَ لَهُ : إقْرَأْ وارْقَ ، ومَن دَخـلَ مِنهُمُ الجَنّةَ لَم یَکُنْ فی الجَنّةِ أعلی دَرَجـةً مِنهُ ما خـلا النَّبِیّونَ والصِّدِّیقـونَ ؛
با قرآن باش ؛ زیرا خداوند بهشت را آفرید ... و درجات آن را به اندازه آیات قرآن قرار داد . پس هر که قرآن بخواند ، قرآن به او گوید : بخوان و بالا رو . و هر کس از این افراد وارد بهشت شود در آن جا بلند مرتبه‌تر از او نخواهد بود مگر پیامبران و صدّیقان .
بحار الأنوار : 8 / 133 / 39

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم فرمودند:
اَدِّبوا اَولادَکُمْ عَلی ثَلاثِ خِصالٍ : حُبِّ نَبیِّکُمْ و حُبِّ اَهْلِ بَیْتِهِ وَ عَلی قِراءَةِ الْقُرآنِ ؛
فرزندانتان را به سه چیز ادب کنید: عشق به پیامبرتان، عشق به خاندان او، و قرآن خواندن.
غرر الحکم، ح 4488

امام حسن عسکری(علیه السلام) فرمودند:
بسیار به یاد خدا و بسیار به یاد مرگ باشید. بسیار قرآن تلاوت نمایید و به پیامبر صلوات و درود بفرستید که همانا درود بر پیامبر، معادل ده نیکی است.
(بحارالانوار/78/372)

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لا فاقه لعبد یقرأ القرآن و لا غنی له بعده؛
بنده ای که قرآن خواند فقیر نشود و او را بالاتر از قرآن بی نیازی ای نیست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لکلّ شی ء حلیه و حلیه القرآن الصّوت الحسن؛
هر چیزی زینتی دارد و زینت قرآن صوت خوش است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خیر النّاس أقرؤهم و أفقههم فی دین اللَّه و أتقاهم للَّه و آمرهم بالمعروف و أنهاهم عن المنکر و أوصلهم للرّحم؛
بهترین مردم کسانی هستند که قرآن بهتر خوانند و در کار دین داناتر باشند و از خدا بیشتر ترسند و به نیکی بیشتر امر کنند و از بدی بیشتر جلوگیری کنند و با خویشاوندان بیشتر نزدیک شوند.
نهج الفصاحه

ثلاثه یحبّهم اللَّه عزّ و جلّ: رجل قام من اللّیل یتلوا کتاب اللَّه و رجل تصدّق صدقه بیمینه یخفیها من شماله و رجل کان فی سریّه فانهزم أصحابه فاستقبل العدوّ؛
سه کسند که خدا آنها را دوست می دارد: کسی که شب برخیزد و کتاب خدا را بخواند و کسی که با دست راست خود صدقه دهد و آن را از دست چپ خود مخفی دارد و کسی که با گروهی به جنگ رود و یارانش بگریزند و او بسوی دشمن رود.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
البیت الّذی یقرأ فیه القرآن یتراءی لأهل السّماء کما تتراءی النّجوم لأهل الأرض؛
خانه ای که در آن قرآن خوانده می شود در نظر اهل آسمان چنان می نماید که ستارگان در نظر اهل زمین.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ هذه القلوب تصدأ کما یصدأ الحدید قیل فما جلاءها قال ذکر الموت و تلاوه القرآن؛
دلها مانند آهن زنگ می زند گفتند صیقل آن چیست؟ گفت یاد مرگ و خواندن قرآن.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اقرءوا القرآن فإنّ اللَّه تعالی لا یعذّب قلبا وعی القرآن؛
قرآن را بخوانید زیرا خداوند دلی را که قرآن را دریافته معذب نمی کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اقرءوا القرآن و اعملوا به و لا تجفوا عنه و لا تغلوا فیه و لا تأکلوا به و لا تستکثروا به؛
قرآن را بخوانید و بدان عمل کنید و از آن دور نشوید و در آن غلو نکنید به وسیله قرآن نان نخورید و به کمک آن فزونی مجوئید.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اقرأ القرآن ما نهاک فإذا لم ینهک فلست تقرؤه؛
اگر خواندن قرآن تو را از کار بد منع می کند آن را بخوان ولی اگر تو را از کار بد وانمی دارد به حقیقت قرآن نمی خوانی.
نهج الفصاحه

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - :
مَنْ قَرَءَ آیَةً مِنْ کِتابِ الله عَزَّ وَ جَلَّ فی صَلاتِهِ قائِماً، یُکْتَبُ لَهُ بِکُلِّ حَرْف مِأةُ حَسَنَة ؛
امام حسین - علیه السلام - فرمودند:
هرکس آیه ای از قرآن را در نمازش تلاوت نماید، خداوند متعال در مقابل هر حرفی از آن یکصد حسنه در نامه اعمالش ثبت می نماید.
الکافی، ج 2، ص 611

قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی - عَلَیْهِ السَّلام - :
مَنْ قَرَءَ الْقُرْآنَ کانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُجابَةٌ، إمّا مُعَجَّلةٌ وَإمّا مُؤجَلَّةٌ؛
امام حسن مجتبی - علیه السلام - فرمودند:
کسی که قرآن را ـ با دقّت ـ قرائت نماید، در پایان آن ـ اگر مصلحت باشد ـ دعایش سریع مستجاب خواهد شد ـ و اگر مصلحت نباشد ـ در آینده مستجاب می گردد.
دعوات الرّاوندی، ص 24، ح 13

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - : فَأکْثِرْ مِنْ تِلاوَةِ الْقُرآنِ، وَالدُّعاءِ، فَإنَّها ساعَةٌ یَحْتاجُ الْمَیِّتُ فیها إلی أُنْسِ الاْحْیاءِ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - ضمن وصیّتی به امام علی - علیه السلام - اظهار نمودند: پس از آن که مرا دفن کردی، برایم قرآن را بسیار تلاوت نما، و برایم دعا کن، چون که میّت در چنان موقعیّتی بیش از هر چیز نیازمند به اُنس با زندگان می باشد.
بحارالأنوار، ج 79، ص 27

قالَ الاْمامُ علی - عَلَیْهِ السلام - :
إغْتَنِمُوا الدُّعاءَ عِنْدَ خَمْسَةِ مَواطِنَ: عِنْدَ قِرائَةِ الْقُرْآنِ، وَ عِنْدَ الاْذانِ، وَ عِنْدَ نُزُولِ الْغَیْثِ، وَ عِنْدَ الْتِقاءِ الصَفَّیْنِ لِلشَّهادَةِ، وَ عِنْدَ دَعْوَةِ الْمَظْلُومِ، فَاِنَّهُ لَیْسَ لَها حِجابٌ دوُنَ الْعَرْشِ ؛
امام علی - علیه السلام - فرمودند:
پنج موقع را برای دعا و حاجت خواستن غنیمت شمارید: موقع تلاوت قرآن، موقع اذان، موقع بارش باران، موقع جنگ و جهاد ـ فی سبیل اللّه ـ موقع ناراحتی و آه کشیدن مظلوم. در چنین موقعیت ها مانعی برای استجابت دعا نیست.
بحارالأنوار، ج 90، ص 343، ح 1

قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - :
یُؤْتَی الرَّجُلُ فی قَبْرِهِ بِالْعَذابِ، فَإذا اُتِیَ مِنْ قِبَلِ رَأسِهِ دَفَعَتْهُ تِلاوَةُ الْقُرْآنِ، وَ إذا اُتِیَ مِنْ قِبَلِ یَدَیْهِ دَفَعَتْهُ الصَّدَقَةُ، وَ إذا اُتِیَ مِنْ قِبَلِ رِجْلَیْهِ دَفَعَهُ مَشْیُهُ إلی الْمَسْجِدِ؛
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
هنگامی که بدن مرده را در قبر قرار دهند، چنانچه عذاب از بالای سر بخواهد وارد شود تلاوت قرآنش مانع عذاب می گردد و چنانچه از مقابل وارد شود صدقه و کارهای نیک مانع آن می باشد. و چنانچه از پائین پا بخواهد وارد گردد، رفتن به سوی مسجد مانع آن خواهد گشت.
مسکّن الفؤاد، ص 50

امام علی (علیه السلام ) می فرمایند:
لا یقرأ العبد القران اذا کان علی غیر طهور حتی یتطهر؛
هنگامی که وضو ندارید، قرآن نخوانید، تا این که وضو گرفته شود.
( خصال ، ج 2، ص 164 )

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند :
قراءة القران فی الصلاة افضل من قراءة القران فی غیرالصلاة؛
قرائت قرآن در نماز افضل است از غیر نماز.
( مستدرک الوسائل ، ج 1، ص 292 )

امام حسین (علیه السلام ) می فرمایند:
من قرأ ایة من کتاب الله - عز و جل - فی صلاته قائما یکتب له بکل حرف مائة حسنة؛
کسی که آیه ای از قرآن را ایستاده در نماز خود بخواند، به هر حرفی صدحسنه برای او نوشته می شود.
( الکافی ، ج 2، ص 447 )

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند :
نوروا منازلکم بالصلاة و قرائة القران؛
به خانه هایتان با خواندن نماز، و قرائت قرآن ، نورانیت ببخشید.
( کنز العمال ، ج ,15 ص 392 حدیث 41518 )

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
از قرائت [سوره] زلزال ملول نشوید؛ زیرا کسی که در مستحباتش آن را قرائت نماید ، خداوند عزوجل هرگز زلزله ای بدو نرساند و با آن و [نیز] با صاعقه و آفتی از آفات دنیا نمیرد تا این که [ به طور عادی ] بمیرد.
( بحار الانوار : ج56 ص 356 )

امام صادق علیه السلام می فرمایند :
ثَلاثٌ یُذْهِبْنَ النِّسْیانَ وَ یُحْدِثْنَ الذُّکْرَ: قِراءَةُ الْقُرآنِ، وَ السِّواکُ وَ الصِّیامُ؛
سه چیز، فراموشی را از بین می‌برد و حافظه را زیاد می‌کند: خواندن قرآن، مسواک زدن و روزه گرفتن.
دعائم الاسلام، ج 2، ص 137، ح 481.

امام باقر علیه‌السلام می فرمایند :
ابتدای هر کتابی که از آسمان نازل شده، بسم اللّه الرحمن الرحیم است. هر گاه بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کردی اشکالی ندارد که استعاذه نکنی (نگویی که پناه می‌برم به خدا) و هر گاه بسم اللّه الرحمن الرحیم را تلاوت کردی، تو را از آنچه میان آسمان و زمین است محفوظ می‌دارد.
کافی، ج 3 ، ص 313.

امام علی علیه‌السلام می فرمایند :
هر که بسم اللّه الرحمن الرحیم را با اعتقاد و دوستی محمد و آل پاکش و با تسلیم در برابر دستوراتشان و با ایمان به ظاهر و باطنش بخواند خداوند عزیز و جلیل در مقابل هر حرف آن، چیزی برتر از دنیا و آنچه در آن است، از ثروت و خوبی‌ها را به او می‌بخشد.
عیون أخبار الرضا علیه‌السلام ، ج 1، ص 270.

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می فرمایند:
مَن قَرَأ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ بَنَی اللّهُ لَهُ فِی الْجَنَّةِ سَبعَةَ ألفٍ قَصرٍ مِن یاقوتَةٍ حَمْراءَ؛
هر کس بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند خداوند در بهشت هفتاد هزار قصر از یاقوت سرخ برای او بنا کند.
مدینة المعاجز، ج 2، ص 366 .

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می فرمایند:
مَن أرادَ أَنْ یُنجِیَهُ اللّه‌ُ مِنَ الزَّبانیَةِ التِّسعَةِ عَشَرَ فَلْیَقرَأْ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَإنَّها تِسعَةَ عَشَرَ حَرفا لِیَجعَلَ اللّهُ کُلَّ حَرفٍ مِنها جُنَّةً مِن واحدٍ مِنهُم؛
هر کس می‌خواهد خداوند او را از زبانیه (فرشتگان عذاب) نوزده‌گانه برهاند، بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند زیرا آن نوزده حرف است. تا خداوند هر حرف آن را سپری در مقابل یکی از آن فرشتگان قرار دهد.
بحارالأنوار، ج 89 ، ص 258 .

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می فرمایند:
مَنْ قَرَأ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ کَـتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرفٍ أربَعَةَ آلافٍ حَسَنَةً و مَحا عَنهُ أربَعَةَ آلافِ سَیِّـئَةٍ و رَفَعَ لَهُ أربَعَةَ آلافِ دَرَجَةٍ؛
هر کس بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند خداوند به ازای هر حرفِ آن چهار هزار حسنه برایش می‌نویسد و چهار هزار گناه از او پاک می‌کند و چهار هزار درجه او را بالا می‌برد.
بحارالأنوار، ج 92، ص 258.

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می فرمایند:
مَنْ قَرَأَ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ مُوقِنا سَبَّحَتْ مَعَهُ الْجِبالُ إلاّ أَنـَّهُ لا یَسْمَعُ ذلِکَ مِنها؛
هر کس با یقین بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند، کوه‌ها به همراه او تسبیح می‌گویند، هر چند او تسبیح آنها را نمی‌شنود.
الدرالمنثور، ج 1، ص 26.

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
باروری ایمان به تلاوت قرآن است.
(شرح غررالحکم ، ج 5، حدیث 7633)

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
مَنْ قَرَاَها یَعْنی سُورَةَ الْفاتِحَةِ فَتَحَ اللّه‌ُ عَلَیْهِ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَةِ وَ قالَ اِنَّ اسْمَ اللّه‌ِ الاَعْظَمَ مُقَطَّعٌ فی هذِهِ السُّورَةِ؛
هر کس سوره فاتحه را بخواند خداوند خیر دنیا و آخرت را به روی او می‌گشاید. اسم اعظم خداوند در این سوره بخش بخش گردیده است.
مستدرک الوسائل، ج 4، ص 330.

امام صادق علیه‌السلام می فرمایند :
مَنْ قَرَاَ الْقُرآنَ وَ هُوَ شابٌّ مُؤمِنٌ اِخْتَلَطَ الْقُرآنُ بِلَحْمِهِ وَ دَمِهِ وَ جَعَلَهُ اللّه‌ُ عَزَّوَجَلَّ مَعَ الْسَّفَرَةِ الْکِرامِ الْبَرَرَةِ ، وَ کانَ الْقُرآنُ حَجیزا عَنْهُ یَوْمَ الْقیامَةِ ؛
هر جوان مؤمنی که در جوانی قرآن تلاوت کند ، قرآن با گوشت و خونش می‌آمیزد و خداوند عزّوجلّ او را با فرشتگان بزرگوار و نیک قرار می‌دهد و قرآن نگهبان او در روز قیامت ، خواهد بود .
کافی ، ج 2، ص 603 ، ح 4 .

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اَدِّبوا اَولادَکُمْ عَلی ثَلاثِ خِصالٍ : حُبِّ نَبیِّکُمْ و حُبِّ اَهْلِ بَیْتِهِ وَ عَلی قِراءَةِ الْقُرآنِ؛
فرزندانتان را به سه چیز ادب کنید: عشق به پیامبرتان، عشق به خاندان او، و قرآن خواندن.
غرر الحکم، ح 4488

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أدِّبُوا أوْلادَکُمْ عَلَیَ ثَلاثٍ: حُبِّ نَبِیکُمْ، وَحُبِّ أهلِ بَیتِهِ، وَعَلیَ قِرَاءَةِ الْقُرآنِ؛
فرزندانتان را با سه خصلت تربیت کنید: دوستی پیامبر اکرم (ص)، دوستی اهل بیت ایشان(ع) و تلاوت قرآن.
لجامع الصغیر، ج 1، ص 14

امام جواد (علیه السلام) فرمودند:
عَن اِسماعیلِ بنِ سَهلِ قالَ : کَتَبتُ الی اَبی جَعفر الثّانی (علیه السلام) عَلَّمَنی شَیئا اِذا قُلتُه کُنتُ مَعَکُم فی الدُّنیا وَ الآخِرَة فقا: فَکَتَبَ بِخَطِّه اَعرَفُهُ: اَکثِر مِن تِلاوَةِ اِنّا اَنزَلناهُ و رَطِّب شَفَتَیکَ بِالاستِغفار؛
اسماعیل بن سهل گوید: به خدمت امام جواد نوشتم : به من چیزی بیاموز که هر گاه آن را بگویم در دنیا و آخرت با شما باشم. حضرت با خط شریف خود که آن را می شناختم نوشتند: سوره مبارکه انا انزلناه را زیاد تلاوت کن و دو لب خود را با گفتن استغفار تر کن (نیروی تازه بخش).
(جهاد با نفس، ح 786)

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
مَن قَرَا القُرآن و هو شابٌّ مُؤمِنٌ ، اختَلَطَ القُرآنُ بلَحمِهِ و دَمِهِ؛
هر جوان مؤمنی که قرآن بخواهد، قرآن با گوشت و خون او را در می آمیزد.
الامام صادق (علیه السلام)- الوسائل 14/2

اِنَّ هَذِهِ القُلُوب تَصدأ کما یصدَأ ُالحَدید اِذا أصابَهُ المَاءِی قیلَ: وَما جَلَاؤُها؟ قالَ رسولُ الله (صلی الله علیه و آله و سلم): کثرَة ذِکرَ المَوتِ وَ تِلاوَةَ القُرآنِی؛
دل ها مانند آهن هنگام رسیدن آب به آن زنگ می زند، گفتند: صیقل آن چیست؟ آن حضرت فرمود: زیادی یاد مرگ و خواندن قرآنی.
(کنز العمال، ج 15، ص 549، ح 42130)

امام رضا علیه السلام فرمودند:
من قرا فی شهر رمضان ایة من کتاب الله کان کمن ختم القران فی غیره من الشهور.
هر کس ماه رمضان یک آیه از کتاب خدا را قرائت کند مثل اینست که درماههای دیگر تمام قرآن را بخواند.
(بحار الانوار ج93، ص346)

حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
حبب الی من دنیاکم ثلاث: تلاوة کتاب الله و انظر فی وجه رسول و الانفاق فی سبیل الله
از دنیای شما سه چیز محبوب من است: 1-تلاوت قرآن 2-نگاه به چهره رسول خدا 3-انفاق در راه خدا
(وقایع الایام خیابانی، جلد صیام، ص295)

حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
قاریءُ الحدید، و اذا وقعت، و الرحمن، یدعی فی السموات و الارض، ساکن الفردوس
تلاوت کننده سوره حدید و واقعه و الرحمن در آسمانها و زمین اهل بهشت خوانده می شوند .
(کنزالعمال ، ج 1 ، ص582)

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : من تَعلّم القرآن فلم یَعمل به وآثَرَ علیه حبُّ الدنیا و زینتَها اِستوجَبَ سَخَطَ الله و کانَ فی الدرجةِ مع الیهود و النصاری الذین یَنْبِذُون کتاب الله وراءَ ظَهُورِهم.
رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که قرآن را یاد بگیرد و بدان عمل نکند و دوستی دنیا و زینت آن را بر قرآن برگزیند مستحق خشم خداست و با یهودیان و مسیحیان، که کتاب خدا را پشت سر می اندازند، در یک درجه خواهد بود.
«وسائل الشیعة، ج 6، ص 183»

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
علیکم بکتاب الله... من عمل به سبق؛
بر شما باد رجوع به کتاب خدا(قرآن) ... کسی که به آن عمل کند از همه پیشی می گیرد.
نهج البلاغه خطبه 155

قال الامام علی - علیه السّلام - : علیکم بکتاب الله من عمل به سبق.
امام علی - علیه السّلام - فرمود: بر شما باد (عمل) به کتاب خدا که هر کس به آن عمل کند بر دیگران پیشی گیرد.
«نهج البلاغه، خطبه 156»

قال الامام علی - علیه السّلام - : الله الله بالقرآن لا یسبقکم بالعمل به غیرکم.
امام علی - علیه السّلام - فرمود: توصیه می کنم شما را به قرآن، نباید در عمل به قرآن دیگران بر شما پیشی گیرند.
«نهج البلاغه، نامه 47»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : الحافظ للقرآن العاملُ به مع السَّفَرةِ الکرامِ البَرَرَةَ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: کسی که قرآن را حفظ کند و به آن عمل نماید با پیامبران بزرگوار و نیکو خواهد بود.
«الکافی، ج 2، ص 603»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : من تعلم القرآن و لم یعمل به حشره الله یوم القیامة اعمی فیقول یا رب لم حشرتنی اَعمی و قد کنت بصیراً قال کذلک اتتک آیاتک فنسیتها.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: کسی که قرآن را بیاموزد و به آن عمل نکند، خدا او را در روز قیامت کور محشور می کند، پس می گوید خدایا به خاطر چه مرا کور محشور کردی در حالی که من بینا بودم. خداوند متعال می فرماید: چگونه تو آیات ما را خواندی و آنها را به فراموشی سپردی (به آنها عمل نکردی).
«عقاب الاعمال، ص 52»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : من تعلم القرآن فلم یعمل به و اثر علیه حب الدنیا و زینتها استوجب سخط الله و کان فی الدّرجة مع الیهود و النصاری الذی ینبذون کتاب الله وراء ظهورهم.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: کسی که قرآن را بیاموزد و به آن عمل نکند و دنیا و زینت آن را بر قرآن ترجیح دهد، سزاوار خشم خدا است و در ردیف یهود و نصاری قرار خواهد داشت که کتاب خدا را پشت سر انداخته اند.
«جامع الاخبار، ج 1، ص 221»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : ان فی جهنم وادیاً یستغیث فیه اهل النار کل یوم سبعین الف مرة فقیل له لمن یکون هذا العذاب؟ فقال - صلّی الله علیه و آله - : لشارب الخمر من اهل القرآن و تارک الصلوة.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: همانا مکانی در جهنم هست که اهل آتش استغاثه و درخواست می کنند در هر روز 70 هزار بار نجات از آن را، گفته شد یا رسول الله این مکان برای کیست؟ حضرت فرمود: برای شارب خمر از اهل قرآن و تارک نماز.
«وسایل الشیعه، ج 2، ص 838»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : یا مفضل لو تدبر القرآن شیعتنا لما شکوا فی فضلنا ... .
امام صادق - علیه السّلام - فرمود: ای مفضل، اگر شیعیان ما در قرآن تدبر کنند و بیندیشند، هر آینه شک نمی کردند در بزرگی و فضل ما.
«بحار الأنوار، ج 53، ص 25»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - فی دعاء: اللهم نشرتُ عهدک و کتابک فاجعل نظری فیه عبادة و قراءتی فیه تفکراً و فکری فیه اعتباراً و لا تجعل قرائتی قراءةً لاتدبر فیها و لا تجعل نظری فیه غفلة.
امام صادق - علیه السّلام - در دعایی فرمود: خدایا منتشر کردم عهد و کتاب تو را، پس قرار بده نگاه من را بر آن عبادت و خواندن مرا در آن با تفکر و اندیشیدن و فکر من در آن را وسیله عبرت قرار ده و قرار نده خواندن من را خواندنی که در آن تدبر و تفکر نباشد و قرار نده نگاه مرا در آن، نگاهی غافل و بی خبر (از عمق مطالب آن).
«مصباح الانوار، ص 141»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : المقریءُ بلا علم کالمعجب بلامال و لا مُلک یبغض الناس لفقره و یغبضونه لعُجبه فهو ابداً مخاصم للخلق فی غیر واجب و من خاصم الخلق فیما لم یؤمر به فقد نازع الخالقیه و الربوبیّة.
امام صادق - علیه السّلام - فرمود: قاری بدون آگاهی مثل پادشاه بدون مال و زمین است که دشمن می شود مردم را به خاطر فقرش و مردم هم با او دشمن می شوند به خاطر عجبش، پس همیشه او در حال جنگ و دعوا با خلق خدا در آن چه واجب نشده است و کسی که با خلق دشمنی کند در آن چه به او دستور داده نشده، پس نزاع می کند در خالقیت و ربوبیت خداوند.
«مصباح الشریعه، ص 44»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : ویلٌ لمن لاکها بین لحییه و لم یتدبّرها.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: وای بر کسی که قرآن را در بین لبهای خود لقلقه کند و در آن تدبر و تفکر نکند.
«مجمع البیان، ج 2، ص 554»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : ما انعم الله علی عبدٍ بعد الایمان بالله افضل من العلم بکتاب الله و المعرفة بتأویله.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: خدا بعد از نعمت ایمان به خود، نعمتی بالاتر از علم به کتاب خدا و شناخت تأویل آن نداده.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 182»

قال الامام علی - علیه السّلام - : الا لا خیر فی قراءة لا یدبّر فیها.
امام علی - علیه السّلام - فرمود: همانا در قرائتی که در آن تدبر و تفکر نشود، خیری نیست.
«معانی الاخبار، ص 67»

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
تَدَبَّرُوا آیاتِ القُرآنِ وَ اعتَبِرُوا بِهِ فَإنَّهُ أبلَغُ العِبَرِ ؛
در آیات قرآن تدبّر کنید و از آن عبرت بگیرید ، که رساترین عبرت‌هاست .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث4493

امام علی علیه‌السلام :
ألا لا خَیرَ فی قِراءةٍ لیسَ‌فیها تَدَبُّرٌ ، ألا لا خَیرَ فی عِبادَةٍ لیسَ فیها تَفَقُّهٌ ؛
بدانید که در قرآن خواندنی که با تدبّر همراه نباشد ، خیری نیست ؛ بدانید که در عبادتی که با فهم و اندیشه توأم نباشد ، خیری نیست .
بحار الأنوار : 92 / 211 / 4 منتخب میزان الحکمة : 460

امام علی علیه‌السلام :
اللّه‌َ اللّه‌َ فی القرآنِ ، لا یَسبِقُکُم بالعَمَلِ بهِ غَیرُکُم .
خدا را ! خدا را ! درباره قرآن ، مبادا دیگران با عمل به آن ، بر شما پیشی گیرند .
نهج البلاغة : الکتاب 47 منتخب میزان الحکمة : 458

امام حسن مجتبی - علیه السلام - فرمودند:
همانا در قرآن چراغ های روشنائی بخش و شفا بخش دردها و گرفتاری های درونی وجود دارد، پس کسی که (خود را) با قرآن جلی دهد چشمانش قوی و روشن می گرددو قلب و درون خویش را صفا خواهد داد، چون که تفکّر و اندیشه (در قرآن سبب) حیات قلبِ آگاه می باشد، همچنان که شخص روشن دل در تاریکی ها به وسیله نور چراغ حرکت می نماید و راه می رود.
بحارالأنوار، ج 78، ص 112

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
من قرأ القرآن ابتغاء وجه الله و تفقها فی الدین کان له من الثواب مثل جمیع ما اعطی الملائکه و الأنبیاء و المرسلون؛
هرکس برای کسب رضایت خدا و آگاهی در دین قرآن بیاموزد، ثوابی مانند همه آنچه که به فرشتگان و پیامبران و رسولان داده شده، برای اوست.
وسائل الشیعه 6/183/7683

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
ان اردتم عیش السعداء و موت الشهداء و النجاه یوم الحسره و الظل یوم الحرور و الهدی یوم الضلاله فادرسوا القرآن فانه کلام الرحمان و حرز من الشیطان و رجحان فی المیزان؛
اگر زندگی سعادتمندان،مرگ شهیدان، نجات روز حسرت(قیامت)، سایه روز سوزان و هدایت در روز گمراهی را می خواهید، قرآن را یاد بگیرید که آن سخن خدای مهربان است و سپری است در مقابل شیطان و سنگینی در ترازوی اعمال.
جامع الاخبار ص 41

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
الا من تعلم القرآن و علمه و عمل بما فیه فأنه له سائق الی الجنه و دلیل الی الجنه.
بدانید هرکس قرآن بیاموزد و به دیگران آموزش دهد و به آنچه در قرآن است عمل کند، من جلودار و راهنمای او به سوی بهشت هستم.
کنزالعمال 1/531/2375

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : علّموا اولادکم یس فانّها ریحانة القرآن.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: به فرزندان خود سوره مبارکه یس را بیاموزید که آن ریحانه قرآن است.
«جامع الاخبار، ج 1، ص 211»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : من شدّد علیه القرآن کان له اجران و من یسرِّ علیه کان مع الابرار.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: هر که به سختی قرآن را یاد بگیرد برای او دو اجر است و هر که به آسانی یادگیرد با نیکان می باشد.
«بحار الأنوار، ج 89، ص 187»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : من تعلّم منه حرفاً ظاهراً کتب الله له عشر حَسَنات و محا عنه عشَر سیّئات و رفع له عشر درجات.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: هر کس از قرآن یک حرف بیاموزد، خداوند برای او ده حسنه می نویسد و ده گناه از او می بخشد و او را ده درجه بالا می برد.
«الکافی، ج 2، ص 612»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : و یجاء بعبدٍ قد تعلم القرآن فیقول یا رب تعلمتُ القرآن ابتغاء وجهک فیقال له بل تعلمت لیقال ما احسن صوت فلان اذهبوا به الی النار.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: می آید روز قیامت بنده ای که قرآن را فراگرفته و می گوید: پروردگارا، من قرآن را به خاطر رضا و خشنودی تو فراگرفتم، پس گفته می شود به او که تو قرآن را فراگرفتی تا به تو بگویند فلانی چه صوت زیبایی دارد، ببرید او را به سوی آتش.
«بحار الأنوار، ج 7، ص 180»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : ینبغی للمؤمن ان لا یموت حتی یتعلم القرآن او یکون فی تعلمه.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: سزاوار است برای انسان مؤمن که قبل از مردنش قرآن را یاد بگیرد یا در حال یادگیری قرآن باشد.
«الکافی، ج 1، ص 444»

قال الامام علی - علیه السّلام - : تعلموا القرآن فانه احسن الحدیث و تفقهوا فیه فانّهُ ربیع القلوب و استشفوا بنوره فانه شفاء الصدور و احسنوا تلاوته فانه انفع القصص فان العالم العامل بغیر علمه کالجاهل الحائر ... .
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: قرآن را بیاموزید که بهترین گفتار است و تفقه کنید در آن که بهار دلهاست و شفاعت بجوئید به نورش که او شفادهنده سینه ها است و آن را نیکو تلاوت کنید، زیرا بهترین و مفیدترین داستانها است، پس بدرستی که عالم عامل به غیر علمش مثل جاهل و نادانی است که از بیماری نادانی شفا نخواهد گرفت، بلکه حجت بر او قویتر و حسرت و اندوه بر او استوارتر و در پیشگاه خدا سزاوارتر به نکوهش است.
«نهج البلاغه، خطبه 110»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : تعلموا القرآن و اقرؤوه.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قرآن را فراگیرید و آن را بخوانید.
«مستدرک الوسائل، ج 4، ص 254»

قال الامام علی - علیه السّلام - : و امّا حق الولد علی الوالد ان یُحسّن اسمه و یُحسّنَ ادبه و یعلمه القرآن.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: حق فرزند بر پدر آن است که برای او اسم نیکو انتخاب کند و او را نیکو ادب کند و به او قرآن بیاموزد.
«نهج البلاغه، حکمت 391»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : من علّم ولده القران فکانّما حج البیت عشرة آلاف حجة و اعتمر عشرة آلاف عمرة و اعتق عشرة آلاف رقیه من ولد اسماعیل و ... .
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که به فرزند خود قرآن بیاموزد مثل این که ده هزار حج و ده هزار عمره انجام داده و ده هزار بنده از اولاد اسماعیل را آزاد کرده و در ده هزار غروه شرکت کرده و ده هزار مسکین گرسنه را طعام داده است.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 290»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : من علّم آیة فی کتاب الله کان له اجرها ما تلیت.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که آیه ای از قرآن را به دیگری یاد بدهد اجر تلاوت آن (آیه) برای او (نیز) است مادامی که تلاوت شود.
«مستدرک الوسائل، ص 235»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : من تعلم القرآن للدنیا و زینتها حرّم الله علیه الجنّة.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: هر کس قرآن را برای دنیا و زینتهای آن فراگیرد، خداوند بهشت را بر او حرام می کند.
«بحار الأنوار، ج 74، ص 101»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : من تعلم القرآن ثم تفقه فی الدین ثم اتی صاحب سلطان تملقاً الیه و طمعا لما بین یدیه خاض بقدر خطاه فی نار جهنم.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: هر کس که قرآن را فراگیرد و سپس در دین تفقه و کوشش کند، بعد آن را نزد پادشاهی بیاورد و تملق او را بکند یا چشم بدوزد به آن چه نزد سلطان است؛ فرو می رود به مقدار خطای خود در آتش جهنم.
«مستدرک الوسائل، ج 13، ص 127»

ابوذر از پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - پرسید: یا رسول الله من می ترسم از این که قرآن را فراگیرم ولی به آن عمل نکنم، پس پیامبر - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: خداوند قلبی را که قرآن در آن جای گرفته است، عذاب نمی کند.
«مستدرک الوسائل، ج 4، ص 233»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : ما من رجل علّم ولده القرآن الا توّجَ الله ابویه یوم القیامه تاج الملک و کسیا حلتین لم یر الناس مثلهما.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: پاداش مردی که به فرزند خود قرآن بیاموزد نیست مگر این که خداوند در روز قیامت تاج پادشاهی بر سرش گذارد و او را حلّه هایی بپوشاند که مردم مثل آن را ندیده اند.
«وسائل الشیعه، ج 6، ص 168»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : معلم القرآن یستغفرله کل شیءٍ حتی الموت فی البحر.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: برای معلم قرآن تمام موجودات حتی ماهیان دریا، طلب آمرزش می کند.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 288»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : من تعلم القرآن و تواضع فی العلم و علّم عبادالله و هو یرید ما عندالله لم یکن فی الجنة اعظم ثواباً منه و لا اعظم منزلة منه و لم یکن فی الجنة منزلةً و لا درجةً رفیعه ... .
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که قرآن را یاد بگیرد و متواضع در علم باشد و آن را به بندگان خدا بیاموزد و اجرش را از خدا بخواهد، در بهشت بزرگتر از ثواب او و بزرگتر از مقام و منزلت او چیزی نیست و در آنجا از بالاترین مقامها و شریفترین منازل برخوردار است.
«عقاب الاعمال، ص 51»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : ما من مؤمنٍ ذکر او انثی حُراً او مملوکا إلا والله علیه حق واجب ان یتعلم القرآن.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: نیست بر مؤمن مرد یا زن، آزاد یا برده مگر این که برای خدا حقی واجب برگردن آنها است و آن حق این است که قرآن را یاد بگیرند.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 287»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : خیرُکم من تعلّم القرآن و علّمه.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: بهترین شما کسی است که قرآن را یاد بگیرد و به دیگران بیاموزد.
«مستدرک الوسائل، ج 4، ص 235»

قال الامام علی - علیه السّلام - : ألا و من تعلم القرآن ثم نسیه متعمداً لقی الله یوم القیامة مغلولاً یسلط الله علیه بکل آیه نسیها حیّه تکون قرینتة الی النار الا أن یغفر له.
امام علی - علیه السّلام - فرمود: همانا کسی که قرآن را یاد بگیرد و آن را از روی عمد فراموش کند، خدا را ملاقات می کند در حالی که خدا مسلط می کند بر او به ازای هر آیه که فراموش کرده، ماری که قرین آتش باشد مگر اینکه برای کارش (فراموشی عمدی قرآن) طلب بخشش کند.
«بحار الأنوار، ج 89، ص 187»

قال علی - علیه السلام -:
ان الله - عزوجل - لیهم بعذاب اهل الارض جمیعا حتی لایتحاشی منهم احدا اذا عملوا بالمعاصی و اجترحوا السیئات فاذا الی الشیب ناقلی اقدامهم الی الصلوة و الولدان یتعلمون القرآن رحمهم الله فاخر ذلک عنهم ؛
آنگاه که اهل زمین در گناه و بدیها غوطه ور می شوند خداوند متعال قصد می کند تمامی آنان را بدون استثناء دچار عذاب نماید، ولی با توجه به پیرمردان ریش سفیدی که برای نماز (به سوی مسجد) گام برمی دارند و نیز نونهالانی که در حال یادگرفتن قرآن هستند، به تمامی اهل زمین رحم نموده و عذاب آنان را به تاءخیر می اندازد.
(مستدرک الوسائل ، ج 3، ص 360، باب 3، روایت 12).

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
مَن عَلَّمَ رجُلاً القرآنَ فهُومَولاهُ ، لا یَخذُلُهُ ولا یَستَأثِرُ علَیهِ ؛
هر کس به مردی قرآن بیاموزد ، مولای اوست و آن مرد نباید او را تنها و بی‌یار گذارد و خود را بر وی ترجیح دهد .
کنزالعمّال : 2382 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
علَیکُم بتَعَلُّمِ القرآنِ وکَثرَةِ تِلاوَتِهِ ؛
برشما باد، آموختن قرآن و بسیار خواندن آن .
کنزالعمّال : 2368 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
خِیارُکُم مَن تَعَلَّمَ القرآنَ وعَلَّمَهُ؛
بهترین شما ، کسی است که قرآن را بیاموزد و (به دیگران) آموزش دهد .
بحار الأنوار : 92 / 186 / 2 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
مَن اُعطِیَ القرآنَ فَظَنَّ أنّ أحَدا اُعطِیَ أکثَرَ ممّا اُعطیَ فقد عَظَّمَ صَغیرا وصَغَّرَ کبیرا ؛
به هر کس (نعمت دانستن) قرآن داده شود و با این حال گمان کند که به دیگری نعمتی بالاتر و بیشتر از این نعمت او داده شده‌است ، بی‌گمان کوچکی را بزرگ شمرده و بزرگی را کوچک .
معانی الأخبار : 279 منتخب میزان الحکمة : 458

امام علی علیه‌السلام :
تَعَلَّموا القرآنَ ؛ فإنّهُ أحسَنُ الحَدیثِ ، وتَفَقَّهُوا فیهِ فإنَّهُ رَبیعُ القُلوبِ ؛
قرآن را بیاموزید ، که آن بهترین سخن است و در آن دانا و فقیه شوید که آن بهار دلهاست .
نهج البلاغة : الخطبة : 110

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خیرکم من تعلّم القرآن و علّمه؛
بهترین شما کسی است که قرآن را را تعلیم گیرد و تعلیم دهد.
نهج الفصاحه

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:
خَیْرُکُمْ مَنْ تَعَلَّمَ الْقُرآنَ وَ عَلَّمَهُ؛
بهترین شما کسی است که قرآن بیاموزد و آموزش دهد.
نهج الفصاحه، ح 1524.

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم می فرمایند :
مَنْ قَـبَّلَ وَلَدَهُ کَـتَبَ اللّه‌ُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ حَسَنَةً وَمَنْ فَرَّحَهُ فَرَّحَهُ اللّه‌ُ یَوْمَ الْقیامَةِ، وَمَنْ عَلَّمُهُ الْقُرآنَ دُعیَ بِالاَْبـَوَیْنِ فَیُکْسَیانِ حُلَّتَیْنِ یُضی‌ءُ مِنْ نورِهِما وُجوهُ اَهْلِ الْجَنَّةِ ؛
هر کس فرزندش را ببوسد ، خداوند عزّوجلّ برای او ثواب می‌نویسد و هر کسی که او را شاد کند ، خداوند روز قیامت او را شاد خواهد کرد و هر کس قرآن به او بیاموزد ، پدر و مادرش دعوت می‌شوند و دو لباس بر آنان پوشیده می‌شود که از نور آنها ، چهره‌های بهشتیان نورانی می‌گردد .
کافی ، ج 6، ص 49، ح1.

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : و رأیت القرآنَ قد ثقُل علی الناس استماعُهُ و خفَ علی الناسِ استماع الباطل.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: می بینم که قرآن شنیدنش بر مردم سنگین است و شنیدن حرفهای باطل بر آنها سهل.
«وسائل الشیعه، ج 16، ص 277»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - :
من استمع حرفاً من کتاب الله من غیر قراءة کتب الله له حسنة و محاعنه سیّئةً و رفع له درجةً.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند:
هر کسی بشنود حرفی از قرآن را از غیر قرائت آن، می نویسد خدای برای او یک حسنه و محو می کند از او گناهی را و بالا می برد او را درجه ای.
«الکافی، ج 2، ص 488»

قال الامام الحسین - علیه السّلام - :
من استمع القرآن کتب الله بکل حرفٍ حَسنَةً.
امام حسین - علیه السّلام - فرمودند:
هر کس بشنود (تلاوت) قرآن را، خداوند برای او به ازای هر حرفی حسنه ای مینویسد.
«الکافی، ج 2، ص 611»

قال الامام الباقر - علیه السّلام - :
یُستحب الانصات و الاستماع فی الصلاة و غیرها للقرآن.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند:
مستحب است سکوت و گوش دادن در نماز و غیر نماز، به قرآنی که خوانده می شود.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 295»

قال الامام الباقر - علیه السّلام - :
و اذا قریء القرآن فی الفریضه خلف الامام فاستمعوا له و انصتوا لعلکم ترحمون.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند:
زمانی که در فریضه (نماز) پشت سر امام، قرآن خوانده می شود، پس گوش دهید به آن و ساکت باشید، شاید مورد رحمت خدا قرار گیرید.
«بحار الأنوار، ج 88، ص 108»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - :
یدفع الله عن مستمع القرآن بلوی الدنیا و عن قاریه بلوی الاخره.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند:
خداوند از شنونده قرآن سختی های دنیا را بر می دارد و از قاری آن گرفتاری های آخرت را.
«وسائل الشیعه، ج 2، ص 831»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - :
قاری القرآن و المستمع فی الاجر سواء.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند:
قاری و شنونده قرآن در اجر و پاداش با هم مساوی هستند.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 293»

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
مَنِ استَمَعَ إلی آیَةٍ مِن کتابِ اللّه کُتِبَت لَهُ حَسَنةً مُضاعَفةً ، ومَن تَلا آیَةً مِن کتابِ اللّه کانَت لَهُ نورا یَومَ القِیامَةِ ؛
هرکه به یک آیه از کتاب خدا گوش دهد ، برایش ثوابی دو چندان نوشته شود و هر که یک آیه از کتاب خدا تلاوت کند ، روز قیامت آن آیه نوری برای او باشد .
کنز العمّال : 2316 منتخب میزان الحکمة : 460

امام علی علیه‌السلام :
لا تُخلِقُهُ کَثرَةُ الرَّدِّ ووُلوجُ السَّمعِ ؛
قرآن هر اندازه هم تکرار شود و به گوش خورد، باز کهنه نمی‌شود .
نهج البلاغة : الخطبة 156

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الدّاعی و المؤمّن فی الأجر شریکان و القاری و المستمع فی الأجر شریکان و العالم و المتعلّم فی الأجر شریکان؛
آنکه دعا میکند و آنکه آمین گوید در پاداش شریکند و قاری و مستمع در پاداش شریکند و دانشمند و دانش آموز در پاداش شریکند.
نهج الفصاحه

امام علی علیه‌السلام می فرمایند :
مَنِ اسْتَمَعَ إلی قاری‌ءٍ یَقرَؤُها [بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ] کانَ لَهُ بِقَدرِ ما لِلْقارِئ؛
هر کس به صدای قاری‌ای که بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت می‌کند گوش دهد، برای او آن خواهد بود، که برای قاری است.
عیون أخبار الرضا علیه‌السلام ، ج 2، ص 271 .

قال الامام علی - علیه السّلام - : حملة القرآن فی الدنیا عرفاء اهل الجنة یوم القیامة.
امام علی - علیه السّلام - فرمود: حاملان (همراهان) قرآن در دنیا، عرفاء بهشت هستند در روز قیامت.
«وسائل الشیعه، ج 6، ص 169»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : اشراف امتی حملة القرآن و اصحاب اللیل.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: بزرگواران امت من حاملان قرآن و شب زنده داران هستند.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 177»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : حملة القرآن المخصوصون برحمة الله الملبسون نور الله المعلمون کلام الله المقربون من الله من والاهم فقد والی الله و من عاداهم فقد عادی الله.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: حاملان قرآن مخصوصند به رحمت و بخشش خدا و پوشیده به نور خدا، معلم کلام خدا و مقربان نزد خداوند هستند، هر کس آنها را دوست دارد، خدا را دوست داشته و هر که با آنها دشمن باشد با خدا دشمن است.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 181»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : اِن اکرم العباد الی الله بعد الانبیاء العلماء ثم حملة القرآن یخرجون من الدنیا کما یخرج الانبیاء و یحشرون من قبورهم مع الانبیاء ... .
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: همانا گرامی ترین مردم در نزد پروردگار بعد از پیامبران، علماء و سپس حاملان قرآن هستند، آنها خارج می شوند از دنیا همان گونه که انبیاء خارج می شوند و برانگیخته می شوند از قبور همراه انبیاء و می گذرند از صراط با انبیاء و می گیرند ثواب و پاداش انبیاء را پس چه خوب پاداشی است برای طالب علم و حامل قرآن.
«مستدرک الوسائل، ج 4، ص 244»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : ان اهل القرآن فی اعلی درجه من الآدمیین ما خلا النبیین و المرسلین فلا تستضعفوا اهل القرآن حقوقهم فان لهم من الله العزیز الجبار لمکانا علیاً.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: اهل قرآن سوای پیامبران و مرسلین در بالاترین درجه از آدمیان هستند، پس حقوق اهل قرآن را اندک و کم مشمارید، زیرا برای ایشان نزد خدای بزرگ مقام بلندی است.
«وسائل الشیعه، ج 6، ص 174»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : یا معاشر قرّاء القرآن اتقوالله عز و جل فیما حمّلکم به من کتابه فَانّی مسئوول و انکم مسئولون انی مسؤول عن تبلیغ الرسالة و امّا انتم فتُسألون عمّا حمّلتم من کتاب الله و سنّتی.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: ای گروه قرآن خوانان تقوای الهی پیشه کنید در آن چه از کتاب خود به شما داده است، زیرا که من مسئولم و شما هم مسئول هستید، من مسئولم نسبت به رساندن و تبلیغ رسالت و شما مسئول هستید نسبت به آن چه از قرآن و سنت من در بردارید.
«الکافی، ج 2، ص 443»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : اهل القرآن هم اهل الله و خاصة.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: اهل قرآن، اهل خدا و جزء خواص هستند.
«مجمع البیان، ج 1، ص 15»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : یوضع یوم القیامة منابر من نور و عند کل منبر نجیب من نُجُب الجنة ثم ینادی منادٍ من قِبَل رب العزه: أین حملة کتاب الله اجلسوا علی هذه المنابر فلا خوف علیکم ... .
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: برپا می شود در روز قیامت منبرهایی از نور که نزد هر منبر، شتری از شتران برگزیده بهشتی است، پس ندا می دهد منادی از طرف خداوند: کجایند، حاملین کتاب خدا، بنشینید بر این منبرها، پس ترسی بر شما نیست و شما محزون نباشید تا خدا از حساب خلایق فارغ شود، پس سوار می شوید بر این شترها و می روید به سوی بهشت.
«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 290»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : یا اباذر من اجلال الله اکرام ذی الشیبة المسلم و اکرام حملة القرآن العاملین به و اکرام السلطان المقسط.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: ای اباذر از بزرگواری خدا اکرام فرمانده سپاه مسلمان، اکرام حامل قرآن که عامل به آن باشد و اکرام سلطان عادل است.
«مستدرک الوسایل، ج 1، ص 290»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : حامل القرآن حامل رایة الاسلام و من اکرمه فقد اکرم الله و من اهانه علیه لعنة الله.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمود: حامل قرآن پرچمدار اسلام است، کسی که او را گرامی بدارد، خدا را گرامی داشته و کسی که به او اهانت کند لعنت خدا بر او باد.
«کنز العمال، ج 1، ص 515»

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
اذا انزل الله عاهة من السماء عوفی منها حملة القران و رعاة الشمس ای الحافظون لاوقات الصلوة و عمار المساجد؛
هنگامی که خداوند سبحان ، از آسمان آفت نازل کرد حاملین قرآن ، رعایت کنندگان خورشید، یعنی کسانی که اوقات نماز را مراعات کنند، و مساجد را آباد می سازنداز این آفت در امانند.
(جامع احادیث الشیعه ، ج 4، ص 61)

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
أشرافُ اُمّتی حَمَلَةُ القرآنِ وأصحابُ اللیلِ؛
اشـراف و بـزرگان امّـت من حاملان قرآن و شب زنده‌دارانند .
الخصال : 7 / 21 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
حَمَلةُ القرآنِ هُمُ‌الَمحفوفُونَ برَحمَةِ اللّه ، المَلبوسونَ بنُورِ اللّه عز و جل؛
این حاملان (و حافظان) قرآنند که در میان رحمت خدا و پوشیده به نور خداوند عز و جل هستند .
جامع الأخبار : 115 / 202 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
إنَّ مِن تَعظیمِ جَلالِ‌اللّه عز و جل کَرامَةَ ذی الشَّیبهِ ، وحامِلِ القُرآنِ ، والإمامِ العادِلِ .
احترام نـهادن بـه ریـش سـفید و قـرآن دان و پیشوای دادگر ، بزرگداشت جلال و شکوه خداوند عز و جل است .
کنزالعمّال : 25507

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : مالی و لِلدنیا إنما مَثَلی و مثلُها کمثل الراکبِ رُفِعَت له شجرةٌ فی یوم صائفٍ فقال تَحتَها ثم راحَ و تَرَکَها.
رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: مرا با دنیا چکار؟ مثل من و دنیا مثل سواری است که در روز گرمی درختی برایش بپا شده و او زیر درخت خواب کوتاهی نموده سپس کوچ کرده و درخت را وا گذاشته است.
«الکافی، ج 2، ص 134»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اَنَّ اللهَ بَعثََنی رحمةً للعالَمین و لِاَمحقَ المعازفَ و المزامیرَ و امورَ الجاهلیة.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: خداوند مرا مبعوث کرد تا رحمتی برای جهانیان باشم و ساز و نی ها و امور جاهلیت را نابود سازم.
«بحار الانوار، ج 79، ص 250»

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.
جامع الاخبار ص 46

قال الامام علی(علیه السلام) فی صفه النبی(صلی الله علیه و آله و سلم) :
طبیب دوار بطبه قد أحکم مراهمه و أحمی (أمضی) مواسمه یضع ذلک حیث الحاجه إلیه من قلوب عمی و آذان صم و ألسنه بکم، متتبع بدوائه مواضع الغفله و مواطن الحیره...؛
امام علی(علیه السلام) در توصیف پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
پزشکی است که با دانش خود، همواره میان مردم می گردند، مرهمهایش را به خوبی فراهم و ابزار کارش را آماده کرده و آنها را هر جا که لازم باشد، از دلهای کور و گوشهای کر و زبانهای گنگ به کار می برد، غفلت گاه و جایگاه های حیرت را جستجو و با داروی خود آنها را درمان می کند.
نهج البلاغه خطبه 108

امام سجّاد علیه‌السلام :
کانَ إذا أوی إلی مَنزِلِهِ جَزَّءَ دُخولَهُ ثَلاثَةَ أجزاءٍ : جُزءا لِلّهِ و جُزءا لِأهلِهِ و جُزءا لِنَفسِهِ ؛
امام سجّاد علیه‌السلام :
پیامبر وقتی به خانه خویش می‌رفت ، اوقاتش را سه قسمت می‌کرد : بخشی برای خدا ، بخشی برای خانواده و بخشی برای خود .
مکارم الأخلاق ، ج 1 ، ص 44 .

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ان فاطمة ضمنت لعلی (علیه السلام) عمل البیت و العجین و الخبز و قم البیت و ضمن لها علی (علیه السلام) ما کان خلف الباب. نقل الحطب و ان یجیی ء بالطعام
- برای تقسیم کارهای خانه - حضرت فاطمه (سلام الله علیها) خمیر نمودن و پخت نان و نظافت را بعهده گرفت و علی (علیه السلام) نیز کارهای بیرون خانه همچون نهیه هیزم و خرید لوازم خوراکی را پذیرفت.
تفسیر عیاشی ج 1: 171.

قال الامام الحسین - علیه السّلام - : سَئَلْتُ أَبِی عَنْ مَخْرَج رَسُولِ اللهِ - صلَی الله علیه و آله - فَقالَ: کانَ رَسُولَ اللهِ - صلَی الله علیه و آله - یَحْزَنُ لِسانَهُ إلاّ عَمّا یَعْنِیهِ قَدْ تَرَک نَفْسَهُ مِنْ ثَلاثٍ، الْمِراءِ وَ الْإکثارِ ... .
امام حسین - علیه السّلام - فرمودند: از پدرم، دربارة سیرة پیامبر - صلَی الله علیه و آله - پرسیدم، پاسخ دادند: رسول الله، زبان خود را همیشه از گفتار بی معنی حفظ می کرد و خود را از سه چیز دور می داشت: مراء، پرحرفی، سخن پوچ و بی معنی، و نیز سه مسئله را ترک می کرد: هیچکس را مذمت نمی کرد، از کسی عیبجویی نمی نمود و در پی جمع آوری لغزش های این و آن نبود.
«مسند الامام الرضا، ج 2، ص 85»

قال رسولُ اللهِ - صلّی الله علیه و آله - : جُعِلَ قُرةُ عینی الصلوةُ ولذّتی فی النساءِ.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قرار داده شده نماز، نور چشم من و در زناشوئی، لذت من.
«سنن النبی، ص 147»

قال الامام الصادق - علیه السلام - : کانَ رَسُولُ الله - صلی الله علیه و آله - یَکْرَهُ السَّوادَ اِلّا فی ثَلاثَةٍ الْعِمامَةُ وَالْخُفُّ وَالْکِساءُ.
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - کراهت داشت از رنگ سیاه مگر در سه چیز: عمامه، کفش و عبا.
«بحارالانوار، ج83، ص249»

قال الامام الحسین - علیه السّلام - : کان رسول الله یرفَعُ یَدَیْهِ اذا ابْتَهَلَ و دَعا کَما یَسْتطْعِمُ المسکینُ.
امام حسین - علیه السّلام - فرمودند: رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - (هنگام دعا) دستهای خود را بالا می بردند و با حالت تضرّع و گریه دعا می کردند، مانند انسان مسکین و بیچاره ای که عاجزانه درخواست غذا می کند.
«مکارم الاخلاق، ج 2، ص 8»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : خُلِقتُ اَنَا وَ عَلیٌ مِنْ نُورٍ واحدٍ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: من و علی از یک نور آفریده شده‌ایم.
«بحار الانوار، ج 35، ص 34»

قال رسوُل الله - صلی الله علیه و آله - : کنُتُ أَنَا وَ عَلیٌ نوُراً بَیْنَ یَدَی الله قَبْلَ أنْ یَخْلُقَ آدَمَ ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: من و علی قبل از خلقت آدم، نوری بودیم در پیشگاه خداوند، وقتی آدم آفریده شد، آن نور در وجود او قرار گرفت و پیوسته آن نور یکی بود تا اینکه در صلب عبدالمطلب به صورت دو نور، از هم جدا شد، نور نبوت در من و نور خلافت در وجود علی - علیه السّلام - قرار گرفت.
«بحار الانوار، ج 35، ص24»

قال الله عزّوجلّ:
ای احمد! می‌دانی به کدام دلیل تو را بر دیگر انبیا برتری دادم؟ به دلیل یقین و حسن خلق و سخاوت نفس و دلسوزی برای مردم.
(ارشادالقلوب1/205)

عن الامام علی - علیه السّلام - قال: کان رسول الله لا یحجزه عن قراءة القرآن الا الجنابة.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: هیچ مانعی پیامبر را از خواندن قرآن منع نمی کرد، مگر حالت جنابت.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 216»

قال رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ : اللّهم اجعَلْ حبَّکَ احبَّ الاشیاء عندی ... و اقطع عنّی حاجاتِ الدّنیا بالشّوق الی لقائک.
رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ در مناجات با پروردگار اینگونه دعا می نمودند: خداوندا محبت خودت را دوست داشتنی ترین چیزها در نزد من قرار بده ... و به واسطه شوق به دیدارت حاجات دنیا را از دل من بر کن.
«کنزل العمال، ح 3648»

قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ : اللّهم انّی اسئُلکَ حُبَّکَ و حُبَّ مَنْ یُحبُّکَ و العَمَل الذّی یبلّغُنی حُبَّکَ، اللهمَّ اجْعَل حُبَّکَ احبُّ الیَّ من نَفسی و اهلی و الماءِ الباردِ.
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ در مناجات با پروردگار اینگونه دعا می کردند: خداوندا محبت خود و محبت دوستدارانت را از تو خواستارم، (خداوندا) عملی را به من ارزانی کن که با آن به محبت تو دست یابم، خداوندا محبت و دوستی خودت را از دوست داشتن من نسبت به خودم و خانواده ام و آب خنک و گوارا، بیشتر و محبوبتر گردان.
«کنزالعمال، ج 2، ص 209»

قالَ رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : إنَّما بُعِثْتُ فاتحاً و خاتِماً و أعطیت ... .
رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: من به عنوان فاتح و خاتم (پیامبران) مبعوث شدم و جامع کلمات و کلید آن‌ها به من اعطا شده است ... .
«کنز العمّال، ح 31994»

عَنْ ابْنِ مَسْعُودٍ قالَ: قالَ لی رَسُول اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - : لَمّا اُسْرِیَ بِی إلی السّماءِ إذاً مَلِک قَدْ أتانِی فَقالَ لِی یا مُحَمَّدُ! سَلْ مَنْ أرْسَلنا قَبْلَک قُلْتُ یا مَعاشِرَ النّاسِ وَ النَّبِیینَ عَلی ما بَعَثَکمْ اللهُ قَبلی؟ قالوُا: عَلی ولایتِک یا محمدُ و ولایةِ علیِّ بن ابی طالب.
ابن مسعود گفت: پیامبر به من فرمودند: هنگامی که در آسمان سیر کردم (در معراج) یکی از فرشتگان به پیش من آمد و گفت یا رسول الله پرسش خویش را با آن ها که قبل از شما مبعوث گشته اند در میان گذار! و من گفتم ای گروه مردم و پیامبران (سلف) بر چه چیزی خداوند متعال شما را مبعوث ساخته است؟ پاسخ دادند: بر ولایت تو ای محمد و ولایت علی ابن ابی طالب.
«بشارة المصطفی، ص 201»

عَنْ أبِی عَبْد اللهِ - علیهِ السَّلام - قال: ألا وَ إنَّ لِکلِّ شَیْءٍ جَوهَراً و جَوهَرُ وُلْدِ آدَمَ مُحَمَّدٌ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - وَ نَحْنُ وَ شِیعَتُنا بَعدنا حبَّذا شیعَتَنا ما أقْرَبَهُمْ مِنْ عَرْشِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ ... .
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: آگاه باشید که به راستی هر چیزی را گوهری است و گوهر فرزندان آدم، محمد - صلی الله علیه و آله - است و پس از آن حضرت، ما و بعد از ما، شیعیان ما هستند، خوشا بر شیعیان ما که نزدیکند به عرش خدای عز و جل و چه نیکو است رفتار خدای عز و جل نسبت به آنان در روز قیامت. به خدا سوگند اگر بر مردم گران نمی آمد و شیعیان را خود بینی فرا نمی گرفت فرشتگان رو در رو به آن ها سلام می کردند.
«الکافی، ج 8، ص 214»

قالَ رَسُول اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - :
مَثَلِی وَ مَثَلُ عَلِیٍّ مَثَلُ شَجَرَةٍ أنا أصْلُها وَ عَلِیٌّ فَرْعُها ... .
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
مَثَل من و علی مَثَل درختی است که من ریشه و ساقه و علی شاخه آن است...
«تاریخ دمشق، ج 2، ح 999»

امام علی علیه‌السلام :
کانَ رَسولُ اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم إذا عَزّی قالَ : آجَرَکُمُ اللّه ورَحِمَکُم ، وإذا هَنَّأ قالَ : بارَکَ اللّه لَکُم وبارَکَ عَلَیکُم ؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم هرگاه تسلّی می‌دادند، می‌فرمودند: خداوند اجرتان دهد و شما رامشمول رحمت خویش گرداند و هر گاه تبریک می‌گفتند، می‌فرمودند: خداوند به شما برکت دهد و بر شما مبارک گرداند .
مسکّن الفؤاد : 108 منتخب میزان الحکمة : 380

امام صادق(سلام الله علیه):
کانَ رسولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) أکْثَرَ ما یَجلِسُ تُجاهَ القِبلةِ؛
پیامبر خدا هنگام نشستن، بیشتر رو به قبله می‌نشست.
میزان الحکمة: ح 2518

امام عسکری(سلام الله علیه):
إِنَّ الصَّلاةَ عَلی رَسولِ اللَّهِ عَشرُ حَسَناتٍ؛
صلوات فرستادن بر رسول خدا ده حسنه دارد.
میزان الحکمة: ح 21781

امام صادق سلام الله علیه:
إنَّ اللّهَ عَزَّ ذِکرُهُ خَتَمَ بِنَبِیِّکُمُ النَّبِیِّینَ فَلا نَبِیَّ بَعدَهُ أبَدا، وخَتَمَ بِکِتابِکُمُ الکُتُبَ فَلا کِتابَ بَعدَهُ أبَدا؛
خداوند که یادش بزرگ باد با پیامبر شما، به پیامبران خاتمه داد. بنا بر این، بعد از او هرگز پیامبری بر انگیخته نخواهد شد، و [نیز] با کتاب شما به همه کتاب‌ها [ی آسمانی] پایان بخشید. پس، بعد از کتاب شما هرگز کتابی نازل نخواهد شد.
الکافی: ج 2، ص 119، ح 4

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
أنا أوّلُ وافِدٍ علَی العَزیزِ الجَبّارِ یَومَ القِیامَةِ وکِتابُهُ وأهلُ بَیتی ثُمّ اُمَّتی، ثُمّ أسألُهُم: ما فَعَلتُم بکِتابِ اللَّهِ وبأهلِ بَیتی؟؛
من و کتاب خدا و اهل بیت من، نخستین گروهی هستیم که در روز قیامت بر خدای عزیز جبار وارد می‌شویم و سپس امت من. آنگاه من از آنها می‌پرسم که با کتاب خدا و با اهل بیتِ من چه کردید؟
الکافی: ج 2، ص 600، ح 4

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
إنّی أمزَحُ ولا أقولُ إلّا حَقّاً؛
من مزاح و شوخی می‌کنم ولی جز حق نمی‌گویم.
میزان الحکمه، ح 18948

حضرت علیه السلام می فرمایند:
«... ان الحسن والحسین سبطا هذه الامة وهما من محمد کمکان العینین من الراس واما انا فکمکان الید من البدن واما فاطمة فکمکان القلب من الجسد ... ؛
حسن و حسین علیهما السلام دو سبط این امت هستند، و آن دو برای محمد صلی الله علیه و آله همانند دو چشم برای سرند، و من [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند دست برای بدن هستم، و فاطمه علیها السلام [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند قلب برای بدن است .»
بحارالانوار، ج 39، ص 352

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
بُعِثتُ بِمَکارِمِ الأخلاقِ وقحاسِنِها؛
من برای (احیای) مکارم و نیکی‌های اخلاقی مبعوث شدم.
الأمالی، طوسی، 596

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند:
أَمَرَنی رَبّی بِمُداراةِ النّاسِ کَما أَمَرَنی بِأَداءِ الفَرائِضِ؛
پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.
کافی، ج2، ص117، ح4

امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) فرمودند:
کانَ رَسولُ اللّه صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فَخْما مُفَخَّما... یَتَـکَلَّمُ بِجَوامِعِ الکَلِمِ فَصْلاً لا فُضولَ فیهِ و لا تَقصیرَ. دمثا، لَیْسَ بِالجافی و لا بِالْمَهینِ تَعظُمُ عِنْدَهُ النِّعْمَةُ و اِنْ دَقَّت لا یَذُمُّ مِنها شَیئا غَیْرَ اَنَّهُ کانَ لا یَذُمُّ ذَواقا و لا یَمدَحُهُ و لا تُغضِبُهُ الدُّنْیا و ما کانَ لَها، فَاِذا تُعوطیَ الحَقّ لَم یَعْرِفهُ اَحَدٌ، و لَم یَقُمْ لِغَضَبِهِ شَی‌ءٌ حَتّی یَنتَصِرَ لَهُ... ؛
رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله (در نظرها) با شکوه و بزرگوا بودند... سخنانی کوتاه، جامع و بی‌چون و چرا می‌گفتند بدون کم و زیاد، نرم‌خو و مهربان بودند، در حق کسی ظلم نمی‌کردند، کسی را خوار نمی‌شمردند، نعمت را اگر چه کم بود، بزرگ می‌دانستند و چیزی از آن را نکوهش نمی‌کردند، از مزه غذا نه بد می‌گفتند و نه تعریف می‌کردند، دنیا و آنچه به آن مرتبط است ایشان را خشمگین نمی‌ساخت و هرگاه حقی ضایع می‌شد، احدی را ملاحظه نمی‌کردند و چیزی باعث رفع خشمشان نمی‌شد، تا آن‌که حق را حاکم سازند.
عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 283

امام کاظم (علیه‌السلام) فرمودند:
اِنَّ رَسولَ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله کانَ اِذا اَتاهُ الضَّیْفُ اَکَلَ مَعَهُ وَ لَمْ یَرْفَعْ یَدَهُ مِنَ الْخِوانِ حَتّی یَرْفَعَ الضَّیْفُ یَدَهُ؛
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله هرگاه میهمان داشتند، با او غذا می‌خوردند و دست از سفره و غذا نمی‌کشیدند، تا آن‌که میهمان دست از غذا خوردن بکشد.
کافی، ج 6، ص 286

امام کاظم (علیه‌السلام) فرمودند:
کانَ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله اِذا اَصْبَحَ مَسَحَ عَلی رُؤوسِ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ؛
هرگاه صبح می‌شد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله دست نوازش بر سر فرزندان و نوه های خود می‌کشیدند.
عدة الداعی، ص 79

امام رضا (علیه‌السلام) فرمودند:
اِنّا اَهلُ بَیْتٍ نَری وَعدَنا عَلَینا دَینا کَما صَنَعَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله؛
ما اهل بیت، وعده‌های خود را برای خودمان، بدهی و دِین حساب می‌کنیم، چنانکه رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله چنین می‌کردند.
تحف العقول، ص 446

امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند:
کانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله یُداعِبُ وَ لا یَقولُ اِلاّ حَقّـا؛
رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله شوخی می‌کردند ولی جز حقّ چیزی نمی‌گفتند.
مستدرک الوسائل، ج 8، ص 408

امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند:
مَا کَلَّمَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله اَلْعِبادَ بِکُنْهِ عَقْلِهِ قَطُّ، قَالَ رَسُولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله : اِنّا مَعاشِرَ الاَْنْبیاءِ اُمِرْنا اَنْ نُـکَلِّمَ النّاسَ عَلی قَدْرِ عُقولِهِمْ ؛
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله هرگز با مردم به اندازه عقل خود سخن نگفتند و فرمودند: ما پیامبران مأموریم که با مردم به اندازه عقل و فهمشان سخن بگوییم.
کافی، ج 1، ص 23

امام علی (علیه‌السلام) فرمودند:
کُنّا اِذَا احْمَرَّ الْبَاْسُ وَ لَقِیَ القَومُ الْقَوْمَ اتَّقَیْنا بِرَسولِ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فَما یَکونُ اَحَدٌ اَقْرَبَ اِلَی الْعَدُوِّ مِنْهُ ؛
وقتی که آتش جنگ بر افروخته می‌شد و دو لشکر به هم می‌رسیدند، به پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) پناهنده می‌شدیم و کسی نبود که از آن حضرت به دشمن نزدیک‌تر باشد.
مکارم الاخلاق، ص 18

امام علی (علیه‌السلام) فرمودند:
کانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله لا یُؤْثِرُ عَلَی الصَّلاةِ عَشاءً وَ لا غَیْرَهُ وَ کانَ اِذا دَخَلَ وَقْتُها کَاَنـَّهُ لا یَعْرِفُ اَهْلاً وَ لا حَمیما؛
رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله چیزی مثل شام و غیر آن را بر نماز مقدم نمی‌داشتند و هنگامی که وقت نماز می‌رسید، گویی که هیچ یک از اهل خانه و دوستان را نمی‌شناختند.
مجموعه ورام، ج 2، ص 78

امام علی (علیه‌السلام) فرمودند:
کانَ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله اِذا سُئِلَ شَیئا فَاِذا اَرادَ اَنْ یَفْعَلَه ُقالَ: نَعَم وَ اِذا اَراد اَنْ لا یَفْعَلَ سَکَتَ و کانَ لا یَقول لِشَی‌ءٍ لا... ؛
هرگاه از رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله چیزی تقاضا می‌شد، اگر ایشان آن را می‌خواستند انجام دهند، می‌فرمودند: بله و اگر نمی‌خواستند انجام دهند، سکوت می‌نمودند و هیچ‌گاه ایشان برای چیزی نه نمی‌گفتند.
بحارالأنوار، ج 93، ص 327

امام علی (علیه‌السلام) فرمودند:
کانَ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله لا یَذُمُّ اَحَدا وَ لا یُعَیِّرُهُ وَ لا یَطْلُبُ عَثَراتِهِ وَ لا عَوْرَتَهُ وَ لا یَتَـکَلَّمُ اِلاّ فیما رَجا ثَوابَهُ؛
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله، هرگز بدگویی کسی را نمی‌کردند، سرزنش نمی‌نمودند و در پی لغزش‌ها و اسرار دیگران نبودند و [درباره دیگران]، چیزی جز خیر (خوبی) نمی‌گفتند.
عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 284

امام علی (علیه‌السلام) فرمودند:
کانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله لَیَسُرُّ الرَّجُلَ مِنْ اَصحابِهِ اِذا رَآهُ مَغْموما بِالْمُداعَبَةِ وَ کانَ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله یَقولُ: اِنَّ اللّه‌َ یُبْغِضُ الْمُعَبِّسَ فی وَجْهِ اِخْوانِهِ؛
هرگاه رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله یکی از اصحاب خود را غمگین می‌دیدند، با شوخی او را خوشحال می‌کردند و می‌فرمودند: خداوند، کسی را که با برادران (دینی) اش با ترشرویی و چهره عبوس روبرو شود، دشمن می‌دارد.
رسائل شهید ثانی، ص 326

امام علی علیه‌السلام(در توصیف پیامبر اکرم) فرمودند:
وَ هُوَ خاتَمُ النَّبیّینَ، اَجْوَدُ النّاسِ کَفّا وَ اَرْحَبُ النّاسِ صَدْرا وَ اَصْدَقُ النّاسِ لَهْجَةً وَ اَوْفَی النّاسِ ذِمَّةً وَ اَلْیَنُهُمْ عَریکَةً وَ اَکْرَمُهُمْ عِشْرَةً مَنْ رَآهُ بدیهَةً هابَهُ وَ مَنْ خالَطَهُ مَعْرِفَةً اَحَبَّهُ یَقولُ ناعِتُهُ: لَمْ اَرَ قَبْلَهُ وَ لا بَعْدَهُ مِثْلَهُ؛
او که خاتم پیامبران بود، بخشنده ترین، پرحوصله ترین، راستگوترین، پایبندترین مردم به عهد و پیمان، نرم خوترین و خوش مصاحبت ترین مردم بود، هر کس بدون سابقه قبلی او را می دید، هیبتش او را می گرفت و هر کس با او معاشرت می نمود و او را می شناخت دوستدارش می شد و هر کس می خواست او را تعریف کند، می گفت: نظیر او را پیش از او و پس از او ندیده ام.
بحارالأنوار، ج 16، ص 190

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند:
خَیْرُکُم خَیْرُکُم لِنِسائِهِ و اَنَا خَیْرُکُم لِنِسائی؛
بهترین شما کسی است که برای زنان خود بهتر باشد و من بهترین شما برای زن خود هستم.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 443

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند:
نَحْنُ قَوْمٌ لا نَأکُلُ حَتّی نَجوعَ وَ اِذا اَکَلْنا لا نَشْبَعُ؛
ما قومی هستیم که تا گرسنه نشویم غذا نمی‌خوریم و تا سیر نشده‌ایم دست از غذا می‌کشیم.
سنن النبی، ص 226

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند:
اِنْ قَدَرتَ اَن تُصْبِحَ و تُمسی و لَیْسَ فی قَلبِکَ غَشٌّ لاَِحَدٍ فَافعَل و ذلِکَ مِن سُنَّتی و مَنْ أحیی سُنَّتی فَقَد اَحیانی و مَن اَحیانی کانَ مَعی فِی الجَنَّةِ؛
تا می‌توانی بکوش که صبح و شب در قلبت (حتّی) قصد فریب و نیرنگ کسی نباشد؛ چرا که این از سنّت‌های من است و کسی که سنّتم را زنده کند، مرا زنده کرده است و کسی که مرا زنده کند، در بهشت با من خواهد بود.
سنن ترمذی، ج 4، ص 151

لَمّا ماتَ اِبراهیمُ بْنُ رَسُولِاللّهِ صلّی اللّه علیه و آله حَمَلَتْ عَیْنُ رَسُولِاللّهِ بِالدُّمُوعِ ثُمَّ قالَ النّبیُّ صلّی اللّه علیه و آله :َدْمَعُ الْعَیْنُ وَ یَحْزَنُ الْقَلْبُ وَ لا نَقُولُ ما یُسْخِطُ الرَّبَّ وَ اِنّا بِکَ یا اِبراهیمُ لَمَحْزُونُونَ ؛
چون ابراهیم - پسر رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله - از دنیا رفت ، چشم پیامبر پر از اشک شد.
سپس پیامبر فرمود:ندچشم ، اشکبار می شود و دل غمگین می گردد، ولی چیزی نمی گوییم که خدا را به خشم آورد،و ما در سوگ تو - ای ابراهیم - اندوهناکیم .
بحارالانوار، ج 22، ص 157

امام علی علیه‌السلام :
کانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی الله علیه و آله و سلّم إذا رَأَی الفاکِهَةَ الجَدیدَةَ قَبَّلَها ووَضَعَها عَلی عَینَیهِ وفَمِهِ ، ثُمَّ قالَ :
اللّهُمَّ کَما أرَیتَنا أَوَّلَها فی عافِیَةٍ ، فَأَرِنا آخِرَها فی عافِیَةٍ؛
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم، چون میوه‌ای نو می‌دیدند ، آن را می‌بوسید ند و بر روی چشمان و دهانشان می‌نهادند و سپس می‌گفتند:خداوندا ! چنان که آغاز این را در عافیت به ما نشان دادی ، پایان آن را نیز در عافیت به ما بنمایان.
الأمالی للصدوق ، صفحه 338 ، حدیث 396

امام صادق علیه‌السلام :
کانَ رسولُ اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم یُنفِقُ فی الطِّیبِ أکثَرَ مِمّا یُنفِقُ فی الطَّعام؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم برای عطر بیشتر از غذا خرج می‌کرد .
الکافی : 6 / 512 / 18

قال رسول الله -صلی الله علیه وآله -:
کانوا (یعنی الانبیاء) یفزعون اذا فزعوا الی الصلاة ؛
پیامبران خدا (صلی الله علیه وآله ) چنان بودند که چون دچار نگرانی می شدند،به نماز پناه می بردند.
(تفسیر درالمنثور، ج 1، ص 67)

قال السجاد - علیه السلام -:
کان یبکی حتی یبتل مصلاه خشیة من الله - عزوجل - من غیر جرم ؛
رسول خدا -صلی الله علیه وآله - با این که بی گناه بود اما از خوف خداوند چنان در نماز می گریست که جانمازش خیس می شد.
(سنن النبی ، ص 32)

قال علی - علیه السلام -:
کان رسول الله -صلی الله علیه وآله - لایؤ ثر علی الصلوة عشاة ولاغیره و کان اذا دخل وقتها کانه لایعرف اهلا ولا جمیعا؛
رسول خدا -صلی الله علیه وآله - نه شام و نه چیز دیگری را بر نماز مقدم نمی داشت و چون وقت نماز فرا می رسید، دیگر نه خانواده می شناخت ونه دوست .
(سنن نبوی ، ص 14).

قال الباقر - علیه السلام -:
ما استیقظ رسول الله -صلی الله علیه وآله - من نوم الا خرالله ساجدا ؛
هرگاه پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) از خواب برمی خاست ، برای خدا سجده می کرد.
(مکارم الاخلاق ، ص 39).

قال رسول الله -صلی الله علیه وآله -:
انا لااشبع من الصلاة ؛
من هرگز از نماز سیر نمی شوم .
(امالی صدوق ، ج 2 ص 141).

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
انی لاکون فی الصلوة فاسمع بکاء الصبی فاخفف مخافة ان اشق علی امه ؛
من گاهی در حال نماز که هستم صدای گریه کودکی را می شنوم و نماز را سبک و کوتاه می کنم ، چرا که می ترسم مادرش را به رنج افکنم .
(کنزالعمال ، ج 7، ص 601، حدیث 20455)

قال الباقر - علیه السلام -:
کان رسول الله - صلی الله علیه وآله - اذا سمع المؤ ذن یوذن قال مثل ما یقوله فی کل شی ء؛
رسول خدا (ص ) وقتی صدای اذان مؤ ذن را می شنید، و آن جملات را تکرار می کرد.
(الکافی ، ج 3، ص 310، ج 29)

قال الصادق - علیه السلام -:
کان رسول الله - صلی الله علیه وآله - یقول لبلال اذا دخل الوقت یا بلال اعل فوق الجدار و ارفع صوتک بالاذان ؛
رسول خدا (ص ) هنگامی که وقت نماز فرا می رسید به بلال می فرمودند: بالای دیوار (مسجد) برو و اذان را با صدای بلندگو.
(وسائل الشیعه ، ج 4، ص 624)

قال عن حذیفة : کان رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
اذا حزبه امر فرع الی الصلاة ؛
شیوه رسول خدا (ص ) چنان بود که چنانچه مشکلی برای او پیش می آمد، به نماز پناه می برد و از آن استعانت می جست .
(تفسیر درالمنثور، ج 1، ص 67)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
قرة عینی فی الصلاة ؛
روشنی چشم من در نماز است .
(نهج الفصاحه ، ص 283، حدیث 1343، بحارالانوار، ج 82، ص 193)

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
جَعَلَ اللّه‌ُ جَلَّ ثناؤهُ قُرَّةَ عَینِی فی الصَّلاةِ ، وحَبَّبَ إلَیَّ الصَّـلاةَ کما حَبَّبَ إلی الجائعِ الطَّعامَ ، وإلی الظَّمآنِ الماءَ ، وإنّ الجائعَ إذا أکَلَ شَبِعَ ، وإنَّ الظَمآنَ إذا شَرِبَ رَوِیَ ، وأنا لا أشبَعُ مِن الصَّلاةِ ؛
خداوند، جلّ ثناؤه ، نور دیده مرا در نماز قرار داد و نماز را محبوب من گردانید ، همچنان که غذا را محبوب گرسنه و آب را محبوب تشنه . (با این تفاوت که) گرسنه هرگاه غذا بخورد سیر می‌شود و تشنه هرگاه آب بنوشد سیراب می‌شود ، امّا من از نماز سیر نمی‌شوم .
مکارم الأخلاق : 2 / 366 منتخب میزان الحکمة : 324

امام صادق علیه‌السلام فرمودند:
مَا کَلَّمَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله اَلْعِبادَ بِکُنْهِ عَقْلِهِ قَطُّ، قَالَ رَسُولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم فرمودند: اِنّا مَعاشِرَ الاَْنْبیاءِ اُمِرْنا اَنْ نُـکَلِّمَ النّاسَ عَلی قَدْرِ عُقولِهِمْ ؛
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله هرگز با مردم به اندازه عقل خود سخن نگفتند و فرمودند: ما پیامبران مأموریم که با مردم به اندازه عقل و فهمشان سخن بگوییم.
کافی، ج 1 ، ص 23

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند:
اَمَرَنی رَبّی بِسَبْعِ خِصالٍ: حُبِّ المَساکینِ وَ الدُّنُوِّ مِنْهُم و اَنْ أکثِرَ مِن «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه» وَ اَنْ اَصِلَ بِرَحِمی و اِن قَطَعَنی و اَن اَنظُرَ الی مَن هُوَ اَسفَلُ مِنّی و لا اَنْظُرَ اِلی مَنْ هُوَ فَوقی و اَن لا یَأخُذَنی فِی اللّه‌ِ لَومَةُ لائِمٍ و اَنْ اَقولَ الحَقَّ وَ اِنْ کانَ مُرّا و اَن لا اَسْاَلَ اَحَدا شَیئا؛
پروردگارم مرا به هفت خصلت امر نموده است: دوست داشتن بینوایان و نزدیک شدن به آنها، ذکر لا حول و لا قوة الا باللّه را بسیار گفتن، با خویشاوندان رابطه برقرار کردن؛ هر چند آنان قطع رابطه کنند، [و در مسائل مادی]، به پایین‌تر از خود نگاه کنم نه به بالاتر، در راه خدا سرزنش ملامتگران را به خود نگیرم، حق را بگویم اگر چه تلخ باشد و از کسی چیزی نخواهم.
الاصول الستة عشر، ص 75

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند:
اُمِرْتُ اَن آخُذَ الصَّدَقَةَ مِن اَغْنیاءِکُم فَاَرُدَّها فی فُقَراءِکُم؛
من مأمورم که صدقه (و زکات) را از ثروتمندانتان بگیرم و به فقرایتان بدهم.
مستدرک الوسائل، ج 7، ص 105

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند:
اَقْرَبُکُمْ غَدا مِنّی فِی الْمَوْقِفِ اَصْدَقُکُمْ لِلْحَدیثِ وَ اَدّاکُمْ لِلاَْمانَةِ وَ اَوفاکُمْ بِالْعَهْدِ وَ اَحْسَنُکُمْ خُلْقا وَ اَقْرَبُکُمْ مِنَ النّاسِ؛
نزدیک‌ترین شما به من در قیامت: راستگوترین، امانتدارترین، وفادارترین به عهد و پیمان، خوش اخلاق‌ترین و نزدیک‌ترین شما به مردم است.
امالی طوسی، ص 229

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند:
اَوصانی رَبّی بِسَبعٍ: اَوصانی بِالاِْخلاصِ فِی السِّرِّ وَ الْعَلانیَةِ وَ اَن اَعْفُوَ عَمَّن ظَلَمَنی و اُعْطیَ مَن حَرَمَنی و اَصِلَ مَنْ قَطَعَنی و اَن یَکونَ صَمْتی فِکْرا وَ نَظَری عِبَرا؛
پروردگارم هفت چیز را به من سفارش فرمود: اخلاص در نهان و آشکار، گذشت از کسی که به من ظلم نموده، بخشش به کسی که مرا محروم کرده، رابطه با کسی که با من قطع رابطه کرده، و سکوتم همراه با تفکّر و نگاهم برای عبرت باشد.
کنزالفوائد، ص 184

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند:
اَلا اُخْبِرُکُمْ بِاَبْعَدِکُمْ مِنّی شَبَها؟ قَالُوا: بَلی یا رَسولَ اللّه. قالَ: اَلْفاحِشُ الْمُتَفَحِّشُ الْبَذی ءُ، اَلْبَخِیلُ، اَلْمُخْتَالُ، اَلْحَقودُ، اَلْحَسُودُ، اَلْقاسِی الْقَلْبِ، اَلْبَعِیدُ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ یُرْجی، غَیْرُ المَاْمونِ مِنْ کُلِّ شَرٍّ یُتَّقی؛
آیا شما را از کم شباهت ترینتان به خودم آگاه نسازم؟ عرض کردند: چرا، ای رسول خدا! فرمودند: زشتگویِ بی آبرویِ بی شرم، بخیل، متکبر، کینه توز، حسود، سنگدل، کسی که هیچ امیدی به خیرش و امانی از شرش نیست.
کافی، ج 2، ص 291، ح 9

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند:
ألا اُخْبِرُکُمْ بِاَشبَهِکُم بی؟ قَالوا: بَلی یا رَسولَ اللّه. قالَ: اَحسَنُکُم خُلقا وَ اَلیَنُکُم کَنَفا وَ اَبَرُّکُم بِقَرَابَتِهِ وَ اَشَدُّکُم حُبّا لاِِخوانِهِ فی دینِهِ وَ اَصبَرُکُم عَلَی الحَقِّ وَ اَکظَمُکُم لِلغَیظِ وَ اَحسَنُکُم عَفْوا وَ اَشَدُّکُم مِن نَفْسِهِ اِنْصافا فِی الرِّضا وَ الْغَضَبِ؛
آیا شما را از شبیه ترینتان به خودم با خبر نسازم؟ گفتند: آری ای رسول خدا! فرمودند: هر کس خوش اخلاق تر، نرم خوتر، به خویشانش نیکوکارتر، نسبت به برادران دینی اش دوست دارتر، بر حق شکیباتر، خشم را فروخورنده تر و با گذشت تر و در خرسندی و خشم با انصاف تر باشد.
کافی، ج 2، ص 240، ح 35

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند:
اَنـَا اَدیبُ اللّه وَ عَلیٌّ اَدیبی، اَمَرَنی رَبّی بِالسَّخاءِ وَ الْبِرِّ وَ نَهانی عَنِ الْبُخْلِ وَ الْجَفاءِ وَ ما شَی ءٌ اَبْغَضُ اِلَی اللّه عَزَّوَجَلَّ مِنَ الْبُخْلِ وَ سوءِ الْخُلُقِ، وَ اِنَّهُ لیُفْسِدُ العَمَلَ کَما یُفْسِدُ الخَلُّ الْعَسَلَ؛
من ادب آموخته خدا هستم و علی، ادب آموخته من است. پروردگارم مرا به سخاوت و نیکی کردن فرمان داد و از بخل و سختگیری بازَم داشت. در نزد خداوند عزّوجلّ چیزی منفورتر از بخل و بد اخلاقی نیست. بد اخلاقی، عمل را ضایع می کند، آن سان که سرکه عسل را.
مکارم الاخلاق، ص 17

امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند:
کانَ رسولُ اللّه صلی الله علیه و آله أکْثَرَ ما یَجلِسُ تُجاهَ القِبلةِ؛
پیامبر خدا هنگام نشستن، بیشتر رو به قبله می نشست.
میزان الحکمة، ح 2518

امام علی علیه‌السلام (در توصیف پیامبر اکرم) فرمودند:
وَهُوَ خاتَمُ النَّبیّینَ، أَجوَدُ النّاسِ کَفّا وَاَرحَبُ النّاسِ صَدرا وَأَصدَقُ النّاسِ لَهجَةً وَأَوفَی النّاسِ ذِمَّةً وَأَلیَنُهُم عَریکَةً وَأَکرَمُهُم عِشرَةً مَن رَآهُ بَدیهَةً هابَهُ وَمَن خالَطَهُ مَعرِفَةً أَحَبَّهُ یَقولُ ناعِتُهُ: لَم اَرَقَبلَهُ وَلا بَعدَهُ مِثلَهُ؛
او خاتم پیامبران است. بخشنده ترین مردم بود، سعه صدرش از همه بیشتر (پرحوصله ترین مردم) و راستگوترین و پایبندترین آنان به عهد و پیمان. از همه نرمخوتر بود و رفتارش بزرگوارانه تر. هر کس بدون سابقه قبلی او را می دید، هیبتش او را می گرفت و هر کس با او معاشرت می نمود و او را می شناخت دوستدارش می شد و هر کس می خواست او را وصف کند، می گفت: نظیر او را در گذشته و حال ندیده ام.
بحارالأنوار، ج16، ص190، ح27

امام حسین (علیه‌السلام) فرمودند:
کانَ صلی الله علیه و آله... یُعطی کُلَّ جُلَسائِهِ نَصیبَهُ وَ لا یَحسَبُ أَحَدٌ مِن جُلَسائِهِ أَنَّ أَحَدا أَکرَمُ عَلَیهِ مِنهُ؛
پیامبر صلی الله علیه و آله بهره هر یک از هم نشینان خود را عطا می فرمودند و چنان معاشرت می نمودند که کسی گمان نمی کرد شخص دیگری نزد پیامبر از او گرامی تر باشد.
بحارالأنوار، ج16، ص152، ح4

قال الامام علی(علیه‌السلام):
فی صِفَةِ النَّبیِّ صلی الله علیه و آله طَبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ قَد أَحکَمَ مَراهِمَهُ وَأَحمی (أمضی) مَواسِمَهُ یَضَعُ ذلِکَ حَیثُ الحاجَةُ إِلَیهِ مِن قُلوبٍ عُمیٍ وَآذانٍ صُمٍّ وَأَلسِنَةٍ بُکمٍ، مُتَتَبِّعٌ بِدَوائِهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ وَمَواطِنَ الحَیرَةِ... ؛
امام علی(علیه‌السلام) در توصیف پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:پزشکی است که با دانش خود، همواره میان مردم می گردند، مرهمهایش را به خوبی فراهم و ابزار کارش را آماده کرده و آنها را هر جا که لازم باشد، از دلهای کور و گوشهای کر و زبانهای گنگ به کار می برد. غفلت گاه ها و جایگاه های حیرت را جستجو و با داروی خود آنها را درمان می کند.
نهج البلاغه، خطبه 108

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند :
خَیْرُکُم خَیْرُکُم لِنِسائِهِ و اَنَا خَیْرُکُم لِنِسائی؛
بهترین شما کسی است که برای زنان خود بهتر باشد و من بهترین شما برای زن خود هستم.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 443

پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرمودند :
اِنّی لَم اُبعَث لَعّانا وَ اِنّما بُعِثتُ رَحمَةً؛
من پیامبر نشده ام که لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شده ام تا مایه رحمت باشم.
کنزالعمال، ح 8176

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ما استیقظ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) من نوم قط الا خر لله - عزوجل - ساجدا؛
هیچ گاه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از خواب برنخاست ، جز آن که در پیشگاه خداوند به سجده می افتاد.
(بحارالانوار، ج 16، ص 253).

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
صلوات فرستادن بر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، گناهان را بسان ریختن آب بر آتش از بین می برد.
ثواب الاعمال،ص187

اِنّا اُمِرْنا مَعاشِرَ الاَنْبیاءِ بِمُداراةِ النّاسِ، کَما اُمِرْنا بِاِقامَةِ الفَرائِضِ؛
ما پیامبران، همان‌گونه که به برپا داشتن واجبات مأمور شده‌ایم، به مدارا کردن با مردم نیز مأمور شده‌ایم.
امالی طوسی، ص 521

امام حسن عسکری(علیه السلام) فرمودند:
بسیار به یاد خدا و بسیار به یاد مرگ باشید. بسیار قرآن تلاوت نمایید و به پیامبر صلوات و درود بفرستید که همانا درود بر پیامبر، معادل ده نیکی است.
(بحارالانوار/78/372)

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
مثلی و مثلکم کمثل رجل أو قد نارا فجعل الفراش و الجنادب یقعن فیها و هو یذبّهنّ عنها و أنا آخذ بحجزکم عن النّار و أنتم تفلتون من یدی؛
حکایت من و شما چون مردی است که آتشی بیفروخت و پروانه ها و ملخها بنا کردند در آن بیفتند و وی آنها را از آتش نگه می داشت من کمر بندهای شما را گرفته ام که شما در آتش نیفتید و شما از دست من در می روید.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ما لی و للدّنیا، ما أنا و الدّنیا إلّا کراکب استظلّ تحت شجره ثمّ راح و ترکها؛
مرا با دنیا چه کار من در دنیا چون مسافری هستم که در سایه درختی نشست و برفت و آن را واگذاشت.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لو کان لی مثل أحد ذهبا لسرّنی أن لا یمرّ علیّ ثلاث و عندی منه شی ء إلّا شی ء أرصده لدین؛
اگر به اندازه کوه احد طلا داشتم دوست داشتم پس از سه روز چیزی از آن به نزد من نباشد مگر چیزی که برای قرضی ذخیره کرده باشم.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
سألت اللَّه أن یجعل حساب أمّتی إلیّ لئلّا تفتضح عند الامم، فأوحی اللَّه عزّ و جلّ إلیّ: یا محمّد بل أنا أحاسبهم فإن کان منهم زلّه سترتها عنک لئلا تفتضح عندک؛
از خدا خواستم که حساب امت مرا به من واگذارد تا پیش امتهای دیگر رسوا نشود، پس خدای عز و جل به من وحی کرد ای محمد نه، بلکه من حسابشان را می رسم و اگر گناهی از آنها سر زده از تو پوشیده می دارم که پیش تو نیز رسوا نشود.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خیرکم خیرکم لأهله و أنا خیرکم لأهلی ما أکرم النّساء إلّا کریم و لا أهانهنّ إلّا لئیم؛
بهترین شما کسی است که برای کسان خود بهتر است، من از همه شما برای کسان خود بهترم، بزرگ مردان زنان را گرامی شمارند و فرومایگان زنان را خوار دارند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
بعثت بمداراه النّاس؛
من به مدارا با مردم مبعوث شده ام.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أوتیت جوامع الکلم؛
سخنان مختصر و جامع را به من دادند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّما بعثت لأتمّم مکارم الأخلاق؛
من مبعوث شدم تا فضائل اخلاق را به کمال رسانم.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّما أنا بشر مثلکم و إنّ الظّنّ یخطی و یصیب و لکن ما قلت لکم قال اللَّه فلن أکذب علی اللَّه؛
من انسانی مثل شما هستم و گمان به خطا یا صواب می رود ولی هر چه را بگویم خدا گفته است بر خدا دروغ نمی بندم.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ کذبا علی لیس ککذب علی أحد فمن کذب علیّ متعمّدا فلیتبوّء مقعده من النّار؛
دروغ بستن بر من مثل دروغ بستن بر دیگری نیست هر که به عمد بر من دروغ بندد در آتش جای گیرد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ ربّی أمرنی أن یکون نطقی ذکرا و نظری عبرا؛
پروردگارم به من فرمان داده که سخنم ذکر باشد و نظرم مایه عبرت.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ اللَّه تعالی لم یبعثنی معنّتا و لا متعنّتا و لکن بعثنی معلّما میسّرا.
خداوند مرا اشکال گیر و اشکال تراش نفرستاده بلکه آموزگار و آسانگیر فرستاده است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أنا النّذیر و الموت المغیر و السّاعه الموعد؛
من بیم دهنده ام و مرگ یغماگر است و رستاخیز وعده گاه.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اللّهمّ لا تکلنی إلی نفسی طرفه عین و لا تنزع منّی صالح ما أعطیتنی؛
خداوندا یک لحظه مرا به خودم وامگذار و چیزهای خوبی که به من بخشیده ای از من باز مگیر.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اللّهمّ کما حسّنت خلقی فحسّن خلقی؛
خدایا چنان که صورت مرا نیک کردی سیرتم را نیز نیک کن.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إذا أتی علیّ یوم لا أزداد فیه علما یقرّبنی إلی اللَّه تعالی فلا بورک لی فی طلوع الشّمس ذلک الیوم؛
اگر روزی بر من بگذرد و در آن روز دانشی نیاموزم که مرا به خداوند نزدیک کند، طلوع آفتاب آن روز بر من مبارک مباد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أدّبنی ربّی فأحسن تأدیبی؛
خداوند مرا ادب آموخت و نیک آموخت.
نهج الفصاحه

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
مَنْ سَلَّمَ عَلَیْهِ اَوْ عَلَیَّ ثَلاثَةَ أیّام أوْجَبَ اللّهُ لَهُ الجَنَّةَ، قُلْتُ لَها: فی حَیاتِهِ وَ حَیاتِکِ؟ قالَتْ: نعَمْ وَ بَعْدَ مَوْتِنا ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
هر که بر پدرم ـ رسول خدا ـ و بر من به مدّت سه روز سلام کند خداوند بهشت را برای او واجب می گرداند. راوی گوید: عرضه داشتم: آیا در زمان حیات و زنده بودن؟ فرمودند: چه در زمان حیات ما باشد; و یا پس از مرگ.
بحارالأنوار، ج 43، ص 185، ح 17

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أبَوا هِذِهِ الاْمَّةِ مُحَمَّدٌ وَ عَلی، یُقْیمانِ أَودَّهُمْ، وَ یُنْقِذانِ مِنَ الْعَذابِ الدّائِمِ إنْ أطاعُوهُما، وَ یُبیحانِهِمُ النَّعیمَ الدّائم إنْ واقَفُوهُما ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله) و علی - علیه السلام -، والِدَین این امّت هستند، چنانچه از آن دو پیروی کنند آن ها را از انحرافات دنیوی و عذاب همیشگی آخرت نجات می دهند و از نعمت های متنوّع و وافر بهشتی بهره مندشان می سازند.
بحارالأنوار، ج 23، ص 259، ح 8

قالَ رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - لِعَلی - علیه السلام - :
أنَا رَسُولُ اللّهِ الْمُبَلِّغُ عَنْهُ، وَ أنْتَ وَجْهُ اللّهِ وَ الْمُؤْتَمُّ بِهِ، فَلا نَظیر لی إلاّ أنْتَ، وَ لا مِثْلَ لَکَ إلاّ أنَا؛
رسول خدا - صلی الله علیه وآله - به امام علی - علیه السلام - فرمودند:
من رسول خدا هستم، که از طرف او تبلیغ و هدایت می نمایم و تو وجه اللّه می باشی، که امام و مقتدای (بندگان خدا) خواهی بود، پس نظیری برای من وجود ندارد مگر تو و همانند تو نیست مگر من.
تفسیر البرهان، ج 4، ص 184

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند :
اعطانی الله - عز و جل - فاتحة الکتاب؛
خداوند سوره حمد را به من عطا کرده است .
( امالی شیخ صدوق ، ص 117 )

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم می فرمایند :
اِنّی لَمْ اُبْعَثْ لَعّانا وَ اِنّما بُعِثْتُ رَحْمَةً؛
من پیامبر نشده‌ام که لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شده‌ام تا مایه رحمت باشم.
کنزالعمال ، ح 8176 .

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم می فرمایند :
خَیْرُکُم خَیْرُکُم لِنِسائِهِ و اَنَا خَیْرُکُم لِنِسائی؛
بهترین شما کسی است که برای زنان خود بهتر باشد و من بهترین شما برای زن خود هستم.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 443.

امام کاظم علیه‌السلام می فرمایند:
کانَ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله اِذا اَصْبَحَ مَسَحَ عَلی رُؤوسِ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ؛
هرگاه صبح می‌شد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله دست نوازش بر سر فرزندان و نوه‌های خود می‌کشیدند .
عدة الداعی، ص 79.

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم می فرمایند :
پروردگارم مرا به هفت خصلت امر نموده است: دوست داشتن بینوایان و نزدیک شدن به آنها، ذکر لا حول و لا قوة الا باللّه را بسیار گفتن، با خویشاوندان رابطه برقرار کردن؛ هر چند آنان قطع رابطه کنند، [و در مسائل مادی]، به پایین‌تر از خود نگاه کنم نه به بالاتر، در راه خدا سرزنش ملامتگران را به خود نگیرم، حق را بگویم اگر چه تلخ باشد و از کسی چیزی نخواهم.
الاصول الستة عشر، ص 75.

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم می فرمایند :
اُمِرْتُ اَن آخُذَ الصَّدَقَةَ مِن اَغْنیاءِکُم فَاَرُدَّها فی فُقَراءِکُم؛
من مأمورم که صدقه (و زکات) را از ثروتمندانتان بگیرم و به فقرایتان بدهم.
مستدرک الوسائل، ج 7، ص 105 .

امام علی علیه‌السلام می فرمایند:
کانَ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله اِذا سُئِلَ شَیئا فَاِذا اَرادَ اَنْ یَفْعَلَه ُقالَ: نَعَم وَ اِذا اَراد اَنْ لا یَفْعَلَ سَکَتَ و کانَ لا یَقول لِشَی‌ءٍ لا... ؛
هرگاه از رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله چیزی تقاضا می‌شد، اگر ایشان آن را می‌خواستند انجام دهند، می‌فرمودند: بله و اگر نمی‌خواستند انجام دهند، سکوت می‌نمودند و هیچ‌گاه ایشان برای چیزی نه نمی‌گفتند.
بحارالأنوار، ج 93، ص 327.

امام علی علیه‌السلام می فرمایند:
کانَ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله لا یَذُمُّ اَحَدا وَ لا یُعَیِّرُهُ وَ لا یَطْلُبُ عَثَراتِهِ وَ لا عَوْرَتَهُ وَ لا یَتَـکَلَّمُ اِلاّ فیما رَجا ثَوابَهُ؛
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ، هرگز بدگویی کسی را نمی‌کردند، سرزنش نمی‌نمودند و در پی لغزش‌ها و اسرار دیگران نبودند و [درباره دیگران]، چیزی جز خیر (خوبی) نمی‌گفتند.
عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 284 .

امام کاظم علیه‌السلام می فرمایند:
اِنَّ رَسولَ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله کانَ اِذا اَتاهُ الضَّیْفُ اَکَلَ مَعَهُ وَ لَمْ یَرْفَعْ یَدَهُ مِنَ الْخِوانِ حَتّی یَرْفَعَ الضَّیْفُ یَدَهُ؛
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله هرگاه میهمان داشتند، با او غذا می‌خوردند و دست از سفره و غذا نمی‌کشیدند، تا آن‌که میهمان دست از غذا خوردن بکشد.
کافی، ج 6، ص 286 .

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم می فرمایند :
لا یُـبَلِّغُنی اَحَدٌ مِنْکُم عَنْ اَحَدٍ مِن اَصحابی شَیئا، فَاِنّی اُحِبُّ اَنْ اَخْرُجَ اِلَیکُم و اَنَا سَلیمُ الصَّدرِ؛
کسی از شما حق ندارد از هیچ یک از یارانم چیزی به من بگوید؛ زیرا دوست دارم در حالی که چیزی از شما در دلم نیست به سویتان بیایم.
مکارم الاخلاق، ص 17 .

امام صادق علیه‌السلام می فرمایند:
کانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله یُداعِبُ وَ لا یَقولُ اِلاّ حَقّـا؛
رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله شوخی می‌کردند ولی جز حقّ چیزی نمی‌گفتند.
مستدرک الوسائل، ج 8 ، ص 408.

امام علی علیه‌السلام می فرمایند:
کانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله لَیَسُرُّ الرَّجُلَ مِنْ اَصحابِهِ اِذا رَآهُ مَغْموما بِالْمُداعَبَةِ وَ کانَ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله یَقولُ: اِنَّ اللّه‌َ یُبْغِضُ الْمُعَبِّسَ فی وَجْهِ اِخْوانِهِ؛
هرگاه رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله یکی از اصحاب خود را غمگین می‌دیدند، با شوخی او را خوشحال می‌کردند و می‌فرمودند: خداوند، کسی را که با برادران (دینی) اش با ترشرویی و چهره عبوس روبرو شود، دشمن می‌دارد.
رسائل شهید ثانی، ص 326 .

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم می فرمایند :
اَوصانی رَبّی بِسَبعٍ: اَوصانی بِالاِْخلاصِ فِی السِّرِّ وَ الْعَلانیَةِ وَ اَن اَعْفُوَ عَمَّن ظَلَمَنی و اُعْطیَ مَن حَرَمَنی و اَصِلَ مَنْ قَطَعَنی و اَن یَکونَ صَمْتی فِکْرا وَ نَظَری عِبَرا؛
پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم می فرمایند : پروردگارم هفت چیز را به من سفارش فرمود: اخلاص در نهان و آشکار، گذشت از کسی که به من ظلم نموده، بخشش به کسی که مرا محروم کرده، رابطه با کسی که با من قطع رابطه کرده، و سکوتم همراه با تفکّر و نگاهم برای عبرت باشد.
کنزالفوائد، ص 184 .

امام صادق علیه‌السلام می فرمایند:
مَا کَلَّمَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله اَلْعِبادَ بِکُنْهِ عَقْلِهِ قَطُّ، قَالَ رَسُولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله : اِنّا مَعاشِرَ الاَْنْبیاءِ اُمِرْنا اَنْ نُـکَلِّمَ النّاسَ عَلی قَدْرِ عُقولِهِمْ ؛
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله هرگز با مردم به اندازه عقل خود سخن نگفتند و فرمودند: ما پیامبران مأموریم که با مردم به اندازه عقل و فهمشان سخن بگوییم.
کافی، ج 1 ، ص 23 .

امام علی علیه‌السلام می فرمایند:
او که خاتم پیامبران بود، بخشنده‌ترین، پرحوصله‌ترین، راستگوترین، پایبندترین مردم به عهد و پیمان، نرم‌خوترین و خوش مصاحبت‌ترین مردم بود، هر کس بدون سابقه قبلی او را می‌دید، هیبتش او را می‌گرفت و هر کس با او معاشرت می‌نمود و او را می‌شناخت دوستدارش می‌شد و هر کس می‌خواست او را تعریف کند، می‌گفت: نظیر او را پیش از او و پس از او ندیده‌ام.
بحارالأنوار، ج 16، ص 190 .

امام حسین علیه‌السلام می فرمایند:
کانَ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ... لا یَحْسَبُ اَحَدٌ مِنْ جُلَسائِهِ اَنَّ اَحَدا اَکْرَمُ عَلَیْهِ مِنْهُ؛
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله چنان با هم‌نشینان رفتار می‌نمودند که هیچ یک از آنان گمان نمی‌کرد کسی نزد آن حضرت از وی گرامی‌تر باشد.
عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 284 .

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم می فرمایند :
اِنَّما بُعِثْتُ لاُِتَمِّمَ مَکارِمَ الاَْخْلاقِ؛
من تنها برانگیخته شده‌ام تا اخلاق بزرگوارانه را به کمال رسانم.
بحارالأنوار، ج 71، ص 382.

امام علی علیه‌السلام می فرمایند:
کانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله لا یُؤْثِرُ عَلَی الصَّلاةِ عَشاءً وَ لا غَیْرَهُ وَ کانَ اِذا دَخَلَ وَقْتُها کَاَنـَّهُ لا یَعْرِفُ اَهْلاً وَ لا حَمیما؛
رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله چیزی مثل شام و غیر آن را بر نماز مقدم نمی‌داشتند و هنگامی که وقت نماز می‌رسید، گویی که هیچ یک از اهل خانه و دوستان را نمی‌شناختند.
مجموعه ورام، ج 2، ص 78.

امام رضا علیه‌السلام می فرمایند:
اِنّا اَهلُ بَیْتٍ نَری وَعدَنا عَلَینا دَینا کَما صَنَعَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ؛
ما اهل بیت، وعده‌های خود را برای خودمان، بدهی و دِین حساب می‌کنیم، چنانکه رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله چنین می‌کردند.
تحف العقول، ص 446.

امام علی علیه‌السلام می فرمایند:
کُنّا اِذَا احْمَرَّ الْبَاْسُ وَ لَقِیَ القَومُ الْقَوْمَ اتَّقَیْنا بِرَسولِ اللّه‌ِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فَما یَکونُ اَحَدٌ اَقْرَبَ اِلَی الْعَدُوِّ مِنْهُ ؛(
وقتی که آتش جنگ بر افروخته می‌شد و دو لشکر به هم می‌رسیدند، به پیامبر پناهنده می‌شدیم و کسی نبود که از آن حضرت به دشمن نزدیک‌تر باشد.
مکارم الاخلاق، ص 18.

رسول خدا (ص) به امام علی (ع) فرمودند:
من رسول خدا هستم، که از طرف او تبلیغ و هدایت می‌کنم. و تو وجه اللّه هستی، که امام و مقتدای (بندگان خدا) خواهی بود، پس نظیری برای من وجود ندارد مگر تو و همانند تو نیست، مگر من.
تفسیر البرهان: ج 4، ص 184

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله :
لَمّا خَلَقَ اللّه‌ُ الْمَعیشَةَ جَعَلَ الْبَرَکاتِ فِی الْحَرثِ وَ الْغَنَمِ؛
چون خداوند، وسایل زندگی مردم را آفرید، برکت‌ها را در کشاورزی و گوسفندداری قرار داد.
کنزالعمّال، ح 9354

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله :
مَنْ تَسَمّی بِاسمی یَرجو بَرَکَتی وَ یُمْنی، غَدَتْ عَلَیْهِ الْبَرَکَةُ وَ راحتَ اِلی یَوْمِ القیامَةِ؛
هر کس به نام من نامگذاری کند و برکت و خجستگی مرا امید داشته باشد، برکت به سوی او خواهد آمد و تا قیامت (باقی) خواهد بود.
کنزالعمّال، ح 45221.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خداوند مرا اشکال گیر و اشکال تراش نفرستاده بلکه آموزگار و آسانگیر فرستاده است.
(نهج الفصاحه ، حدیث 725)

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
سیره و روش حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)میانه روی و کار او راهنمایی به راه راست و گفتارش جدا کننده حق از باطل و حکمتش عادلانه و سخنانش بیان کننده (مشکلات) و سکوتش رساترین زبان ها بود.
غررالحکم ، باب حضرت محمد (ص)

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) با شکم گرسنه از دنیا رفت و با سلامت جان و روح به آخرت وارد شد ، سنگی روی سنگ نگذاشت ، تا آنکه راه خود را پیمود و دعوت پروردگارش را اجابت نمود.
غررالحکم ، باب حضرت محمد (ص)

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
بی اُنذِرتُم وَ بِعَلیِّ بنِ أبی طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه‌ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله علی علیه السلام هدایت می‌یابید و به وسیله حسن احسان می‌شوید و به وسیله حسین خوشبخت می‌گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین دری از درهای بهشت است، هر کس با او دشمنی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می‌کند.
مأة منقبة، ص 22 .

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
أَمَرَنی رَبّی بِمُداراةِ النّاسِ کَما أَمَرَنی بِأَداءِ الْفَرائِضِ؛
پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.
کافی، ج 2، ص 117، ح 4.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
مَن تَسَمّی بِاسمی یَرجو بَرَکَتی وَ یُمنی، غَدَت عَلَیهِ البَرَکَةُ وَ راحتَ اِلی یَومِ القیامَةِ؛
هر کس به نام من نامگذاری کند و برکت و خجستگی مرا امید داشته باشد، برکت به سوی او خواهد آمد و تا قیامت (باقی) خواهد بود.
کنزالعمّال، ح 45221

رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:
اِنّی لَم اُبعَث لَعّانا وَ اِنّما بُعِثتُ رَحمَةً
من پیامبر نشده‌ام که لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شده‌ام تا مایه رحمت باشم.
مشکاة الانوار، ص 157

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی الله علیه و آله یداعِبُ وَ لا یقولُ اِلاّ حَقّـا؛
رسول اکرم صلی الله علیه و آله شوخی می کردند ولی جز حقّ چیزی نمی گفتند.
(مستدرک الوسائل، ج 8 ، ص 408)

پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
اِنّا اُمِرنا مَعاشِرَ الاَنبیاءِ بِمُداراةِ النّاسِ، کما اُمِرنا بِاقامَةِ الفَرائِضِ؛
ما پیامبران، همان‌گونه که به برپا داشتن واجبات مأمور شده‌ایم، به مدارا کردن با مردم نیز مأمور شده ایم.
(ارشاد القلوب، ج 1، ص 115)

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أَمَرَنی رَبّی بِمُداراةِ النّاسِ کما أَمَرَنی بِأَداءِ الفَرائِضِ.
پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.
(کافی، ج 2، ص 117، ح 4.)

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أَمَرَنی رَبّی بِمُداراةِ النّاسِ کما أَمَرَنی بِأَداءِ الفَرائِضِ.
پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.
(کافی، ج 2، ص 117، ح 4.)

حضرت امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
خدای بزرگ پیامبر خود را تربیت کرد و چون ادب را در او به کمال رساند، فرمود: همانا تو دارای خلقی عظیم هستی آنگاه کار دین و امت را به او سپرد تا بندگانش را اداره کند.
اصول کافی، ج1، ص 266.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) هرگز سخن کسی را قطع نمی کردند، مگر آنگاه که بیش از حد حرف می زد (یا از حد مشروع فراتر می رفت) آن وقت او را نهی می کردند یا بر می خاستند.
سنن النبی، ص 18.

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، وقتی به خانه ی خویش می رفتند، اوقاتشان را سه قسمت می کردند: بخشی برای خدای متعال، بخشی مخصوص خانواده و قسمتی هم برای کارهای شخصی خود.
مکارم الاخلاق، ص 13.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از ستمی که به ایشان می شد. انتقام نمی گرفتند، مگر آن که حریم الهی هتک شود، که در آن صورت خشم می کردند و غضبشان برای خدا بود.
سنن النبی، ص 45.

مکارم الاخلاق، ص 14.

هرگز دیده نشد که پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) پای خود را پیش کسی دراز کنند.
بحارالانوار، ج 16، ص 236.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هیچ چیز را بر نماز مقدم نمی داشتند. هرگاه نماز فرا می رسید، رسول خدا دیگر نه خانواده می شناختند و نه دوست.
سنن النبی، ص 268.

حضرت امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
خدای بزرگ پیامبر خود را تربیت کرد و چون ادب را در او به کمال رساند، فرمود: همانا تو دارای خلقی عظیم هستی، آنگاه کار دین و امت را به او سپرد تا بندگانش را اداره کند.
اصول کافی، ج1، ص 266.

امام صادق(سلام الله علیه) می فرمایند:
کان رسول الله یحمدالله فی کل یوم ثلاث ماة و سنین مرة.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هر روز سیصد و شصت بار خدا را حمد می کردند.
بحارالانوار، ج16، ص 257.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: چ
من اتانی زائرا کنت شفیعه یوم القیامه.
هر که به زیارت من بیاید در روز قیامت شفیع او باشم.
بحارالانوار، ج100، ص 142.

قال الإمام الصّادق - علیه السلام - : ما أَعجَبَ رسول الله - صلّی الله علیه و آله - شئٌ من الدنیا إلا أن یکون فیها جائعاً خائفاً.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: چیزی از دنیا جز گرسنگی و ترس (از خدا)، رسول الله - صلّی الله علیه و آله - را خوشحال نمی ساخت.
«الکافی، ج 2، ص 129»

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
ان فاطمة بنت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) لم تزل مظلومة من حقها ممنوعة و عن میراثها مدفوعة لم تحفظ فیها وصیة رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و لا روعی فیها حقه و لا حق الله عزوجل و کفی بالله خاکما و من الظالمین منتقما.
فاطمه دختر پیامبر همواره مظلوم بود و از حق خود وارث پدر محروم گردید و درباره او به توصیه پیامبر عمل نشد و حق پیامبر و خدای بزرگ نسبت به فاطمه مراعات نشد و خدا به عنوان داور و انتقام گیرنده از ستمگران کافی است.
امالی شیخ طوسی: 155.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان فاطمة (سلام الله علیها) مکثت بعد رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) خمسة و سبعین یوما و کان دخلها حزن شدید علی ابیها و کان یأتیها جبرئیل فیحسن عزائها علی ابیها و یطیب نفسها و یخبرها عن ابیها و مکانه و یخبرها یما یکون بعدها فی ذریتها و کان علی (علیه السلام) یکتب ذلک.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پس از پیامبر فقط 75 روز زنده بود و در این مدت غم جانکاه فراق پدر او را رنج می داد. بهمین خاطر جبرئیل می آمد و او را تسلی می داد و با سخنان و خبرهائی که از موقعیت و مکان پدرش می داد به او آرامش می بخشید و گاهی نیز از حوادث آینده و زندگی و سرنوشت فرزندانش برای او سخن می گفت و علی (علیه السلام) همه آنها را می نوشت.
کافی ج 1: 458.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
عاشت فاطمة (سلام الله علیها) لم ترکاشرة و لا ضاحکة تأتی قبور الشهدأ فی کل جمعة مرتین الأثنین و الخمیس فتقول: هیهنا کان رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و هیهنا کان المشرکون.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) - پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) - خندان و خوشحال دیده نشد. هر هفته دو بار - روزهای دوشنبه و پنجشنه - بر سر تربت شهیدان احد می آمد. آنگاه - به یاد خاطرات گذشته - می گفت: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در اینجا مستقر بود و مشرکین در آنجا.
کافی، 6: 561.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
البکائون خمسة: آدم، و یعقوب، و یوسف، (علیه السلام) و فاطمة (سلام الله علیها) بنت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و علی بن الحسین (علیه السلام).
... اما فاطمة (سلام الله علیها) فبکت علی رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) حتی تأذی بها اهل المدینة فقالوا لها: قد اذیتنا بکثرة بکائک، فکانت تخرج الی المقابر - مقابر الشهدأ - فتبکی حتی تقضی حاجتها ثم تنصرف.
گریه کنندگان - معروف تاریخ - پنج نفرند: آدم و یعقوب و یوسف (علیه السلام) و فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و امام سجاد (علیه السلام) آنگاه حضرت صادق (علیه السلام) در بیان علت گریه آنان می فرماید:
... فاطمه (سلام الله علیها) نیز آن قدر بر فراق پدر گریست که مردم مدینه به زحمت افتاده و گفتند: با گریه بسیارت ما را آزردی، او نیز ناچار به سوی مزار شهدای احد می رفت و آن قدر گریه می کرد تا آرام می گرفت و بر می گشت.
الخصال: 272، ح 15.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
انما سمیت فاطمة (سلام الله علیها) محدثة لان الملائکة کانت تهبط من السمأ فتنادیها کما تنادی مریم بنت عمران فتقول: یا فاطمة ان الله اصطفاک و طهرک و اصطفاک علی نسأ العالمین یا فاطمة اقنتی لربک و اسجدی و ارکعی مع الراکعین فتحدثهم و یحدثونها.
فاطمه زهرا (علیه السلام) به آن جهت ((محدثه)) نام گرفت که ملائکه از آسمان فرود می آمد و او را صدا می زد همانگونه که مریم (علیه السلام) را ندا می داد و می گفت: ((ای فاطمه، خدا تو را برگزید و پاکیزه ساخت و بر همه زنان عالم برتری داد. ای فاطمه همواره خدا را عبادت کن و برای او سجده نما و همراه با رکوع کنندگان به درگاه او رکوع کن)). او با فرشتگان سخن می گفت و آنان نیز با او سخن می گفتند.
علل الشرائع: 216.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ان فاطمة (سلام الله علیها) بنت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) کانت تزور قبر حمزة (صلی الله علیه و آله و سلم) ترمه و تصلحه و قد تعلمته بحجر؛
فاطمه (سلام الله علیها) دختر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) همواره به زیارت قبر حمزه می رفت، و آن را با سنگ نشان گذاشته بود و به تعمیر و اصلاح آن می پرداخت.
وفاء الوفاء 3: 932.

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
انها استقت بالقربة حتی اثر فی صدرها وطحنت بالرحی حتی مجلت یداها و کسحت البیت حتی اغبرت ثیابها و اوقدت النار تحت القدر حتی دکنت ثیابها.
فاطمه آن قدر با کوزه آب کشید تا در سنیه اش اثر گذاشت و آن قدر با آسیاب آرد کرد که دستانش تاول زود و آن قدر خانه جاروب کرد که لباسش غبار آلود شد و آن قدر آتش بر زیر دیگ افروخت که بر لباسش دود خاکستر نشست.
علل الشرائع ج 2: 65.

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
- فوالله - ما اغضبتها و لا اکرهتها علی امر حتی قبضها الله عزوجل الیه و لا اغضبتنی و لا عصت لی امرا. و لقد کنت انظر الیها فتنکشف عنی الهموم و الأخزان.
به خدا سوگند هیچ گاه فاطمه (سلام الله علیها) را به خشم نیاوردم و او را بر کاری - که میل نداشت - وادار نکردم تا روزی که خداوند او را برد و او نیز هیچگاه مرا به خشم نیاورد و از فرمان من سرپیچی نکرد و هر گاه که به او می نگریستم نگرانیها و غمها از من زدوده می شد.
کشف الغمة ج 1: 363

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
کان صداق فاطمة (سلام الله علیها) جرد برد حبرة و درع حطمیة و کان فراشها اهاب کبش یلقیانه و یفرشانه و ینامان علیه.
مهر - کابین - حضرت فاطمه (سلام الله علیها) لباس کهنه و زرهی بود و فرش خانه او پوست میشی که آنرا می انداختند و بر آن می خوابیدند.
کافی ج 5: 378.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان فاطمة علیهاالسلام بنت رسول الله (ص) کانت مسبحتها من خیوط صوف مفتل علیه عدد التکبیرات فکانت علیهاالسلام تدیرها بیدها تکبر و تسبح الی ان قتل حمزة بن عبد المطلب فاستعملت تربته و عملت التسابیح فاستعمها الناس
تسبیح حضرت فاطمه علیهاالسلام نخی بود که بر آن به تعداد تکبیرات - 34 عدد - گره زده بود و آن را در دستش می چرخانید و تکبیر و تسبیح می گفت تا وقتی که حمزه شهید شد، تسبیح از تربت او ساخت. و از آن پس ساختن تسبیح در میان مردم رواج یافت.
وسائل الشیعه ج 4: 1033

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان لأمی فاطمة (سلام الله علیها) صلاة تصلیها علمها جبرئیل، رکعتان تقرء فی الأولی: الحمد مرة و: انا انزلناه فی لیلة القدر، مأة مرة و فی الثانیة: الحمد مرة، و مأة مرة: قل هو الله احد، فاذا سلمت سبحت تسبیح الطاهرة (علیه السلام).
مادر ما فاطمه (سلام الله علیها) همواره دو رکعت نماز می خواند که جبرئیل به او آموخته بود، در رکعت اول آن پس از حمد صد بار سوره قدر و در رکعت دوم پس از حمد صد بار سوره توحید را می خوانی، و پس از سلام نماز. تسبیحات حضرتش را نیز می گویی.
جمال الاسبوع: 173

حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) فرمودند:
کانت فاطمة (سلام الله علیها) اذا دعت تدعو للمؤمنین و المؤمنات ولا تدعو لنفسها
فثیل لها یا بنت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) انک تدعین للناس و لاتدعین لنفسک فقالت (علیه السلام): الجار ثم الدار.
هرگاه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) دعا می کرد برای زنان و مردان مؤمن دعا می کرد و برای خود دعا نمی کرد. به او گفته شد: چرا شما برای مردم دعا می کنید اما برای خودتان دعا نمی کنید؟
فرمودند: اول همسایه آنگاه درون خانه.
علل الشرائع، ج 1: 216.

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
و کانت فاطمة (سلام الله علیها) لاتدع احدا من اهلها ینام تلک اللیلة - لیلة القدر - و تداویهم بقلة الطعام و تتأهب لها من النهار و تقول: محروم من حرم خیرها.
فاطمه (سلام الله علیها) نمی گذاشت کسی از اهل خانه در شبهای قدر به خواب رود. به آنان غذای کم می داد و از روز قبل برای احیای شب قدر آماده می شد و می فرمودند: محروم کسی است که از برکات این شب محروم باشد.
دعائم الاسلام، ج 1: 282.

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
ان ابنتی فاطمة ملأ الله قلبها و جوارحها ایمانا الی مشاشها، فتفرغت لطاعة الله.
خداوند قلب دخترم فاطمه و سراپای وجود او را پر از ایمان کرده است، پس او - بهمین خاطر - همواره در اطاعت خداست.
دلائل الامامه: 139، ح 47

عَن الامام الصادق - علیه السّلام - : لما زُفّتْ فاطمةُ الی عَلیٍ - علیه السّلام - نَزلَ جبرئیلُ و میکائیلُ و اسرافیلُ ... فَکبرَ جَبرئیلُ و کبّر اسرافیلُ و کبّر میکائیلُ فکبرتِ الملائکةُ و جرِت السُنةُ بالتکبیرِ فی الزفافِ الی یومِ القیامةِ.
امام صادق علیه السّلام - فرمودند: وقتی که شب عروسی حضرت فاطمه - سلام الله علیها - فرا رسید، جبرئیل و میکائیل و اسرافیل آمدند. جبرئیل تکبیر گفت و سپس اسرافیل و پس از آن میکائیل تکبیر گفت و آنگاه فرشتگان نیز تکبیر گفتند و بر این اساس «سنت» است که در شب عروسی «تکبیر» گفته شود.
«سنن النبی، ص 150»

عن الامام جعفر بن محمد - علیه السّلام - عن آبائه - علیهم السّلام - قال: لمّا حضرَتْ فاطمةَ الوفاةُ بَکَتْ، فقالَ لها امیرالمؤمنین یا سیدتی ما یبکیکِ ؟ قالتْ: ابکی لِما تَلقی بَعدی.
امام صادق - علیه السّلام - از قول پدرانشان - علیهم السّلام - فرمودند: زمانی که حضرت فاطمه - سلام الله علیها - در حال احتضار بودند و وفاتشان نزدیک شد، شروع به گریه کردند، امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: ای بانوی من چرا گریه می کنی. حضرت زهرا - سلام الله علیها - فرمودند: بر آنچه بعد از من (از رنجها و سختی ها) می بینی گریه می کنم.
«بحار الانوار، ج 43، ص 218»

عن ابی عبداللهِ الحسین - علیه السلام - : لما قُبِضَتْ فاطمةُ - سلام الله علیها - دفنَها امیرُ المومنین سِراً و عفا علی مَوضِعِ قَبرِها.
امام حسین - علیه السّلام - فرمودند: چون فاطمه - سلام الله علیها - وفات کرد، امیرالمومنین - علیه السّلام - او را پنهانی به خاک سپرد و محل قبرش را ناپدید کرد.
«اصول کافی، ج 2، ص 356»

عن ابی الحسن - علیه السّلام - قال: اِنَّ فاطمةَ - سلام الله علیها - صدیقةٌ شهیدةٌ.
امام کاظم - علیه السّلام - فرمودند: همانا فاطمه - سلام الله علیها - زنی بسیار راستگو بود که به شهادت رسید.
«اصول کافی، ج 1، ص 458»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : اِنَّ فاطمةَ لتشفع یومَ القیامةِ فیمن اَحَبَّها و تَولّاها و احبَّ ذُرِّیتها و تولّاهم و یَشْفَعُها الله فیهم و یدْخلُهم الجنةَ بِشفاعَتها.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: همانا فاطمه در روز قیامت برای کسی که محب و دوست دار او و فرزندانش باشد، شفاعت می کند و خداوند شفاعت او را در مورد این افراد می پذیرد و آنها را با شفاعت او وارد بهشت می کند.
«القطره من بحار مناقب النبی و العترة، ج 2، ص 189»

قال النبی - صلّی الله علیه و آله - : یا سلمانُ حُبُّ فاطمةَ یَنْفَعُ فی مائةِ مَوطنٍ ایسَرُ تلکَ المواطنِ: الموتُ و القبرُ و المیزانُ و المحشرُ و الصراطُ و المحاسبةُ.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: ای سلمان محبت فاطمه و دوست داشتن او در صد موقف و جایگاه از مواقف قیامت سودمند است، آسان ترین این مواقف: مرگ و قبر و میزان و محشر و (پل) صراط و موقف محاسبه اعمال است.
«بحار الانوار، ج 27، ص 116»

قال النبی - صلّی الله علیه و آله - : اذا کانَ یومَ القیامةِ تَقْبَلُ ابنتی فاطمةُ علی ناقةٍ مِنْ نُوَقِ الجنّة مُدَبجَةَ الجَنْبینِ خِطامُها مِنْ لؤلؤِ رَطْبٍ، قَوائِمُها مِنْ الزُّمردِ الاخضرِ، ذَنْبُها مِنْ المِسْک الاَذْفَرِ عَیناها یاقوتتان حمراوان.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: زمانی که قیامت فرا رسد، دخترم فاطمه سوار بر شتری از شترهای بهشت می آید در حالی که دو پهلوی آن شتر آراسته و نقش و نگار دار است و مهارش از لؤلؤیی نازک، پاهایش از زمرد سبز، دمش از مُشکی تیز بوی و دو چشمش از دو یاقوت قرمز است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 219»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : تُحْشَرُ ابنتی فاطمةُ - سلام الله علیها - یومَ القیامةِ و معها ثیابٌ مصبوغهٌ ... .
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: دخترم فاطمه - سلام الله علیها - در روز قیامت در حالی محشور می شود که همراه او پیراهنی است خونین که به یکی از ساقهای عرش آویزان است، حضرت زهراء - سلام الله علیها - می گوید: ای خداوند عادل میان من و قاتل فرزندم داوری کن. پیامبر - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قسم به پروردگار کعبه که خداوند برای دخترم داوری می کند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 220»

عن ابی عبد الله - علیه السّلام - قال: اذا کانَ یومُ القیامةِ جَمَعَ اللهُ الاولینَ و الآخِرینَ فی صعیدٍ واحدٍ فینادی منادٍ: غُضُّوا ابصارَکم و نَکِّسُوا رُؤُسَکم حتّی تَجُوزَ فاطمةُ بنتُ محمدٍ - صلّی الله علیه و آله - الصراطَ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: وقتی روز قیامت فرا رسد، خداوند تمامی بشر از اولین و آخرین را در یک جا جمع می کند پس منادایی ندا می دهد: چشمانتان را ببندید و سرهایتان را پایین بیندازید تا فاطمه دختر محمد - صلّی الله علیه و آله - از صراط بگذرد.
«بحار الانوار، ج 43، ص 224»

لمّا زَوَّجَ رسولُ اللهِِِ - صلّی الله علیه و آله - فاطمةَ مِنْ علیٍ - علیه السّلام - اتاه ناسٌ من قریشٍ ... .
زمانی که پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فاطمه را به همسری علی - علیه السّلام - در آورد، عده ای از قریش به نزد حضرت آمدند و گفتند: آیا تو فاطمه را در مقابل مهریه ای ناچیز به تزویج علی در آوردی؟ حضرت فرمودند: من او را به تزویج علی در نیاوردم بلکه خداوند متعال در شب معراج در کنار درخت (سدرة المنتهی) او را به تزویج علی - علیه السّلام - در آورد.
«من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 253»

عن ابی جعفر- علیه السّلام - قال: کان رسول الله - صلّی الله علیه و آله - اذا ارادَ السفرَ سلََّّمَ علی مَنْ اراد ...
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - هرگاه می خواستند به سفر بروند با هر کس از اهلبیت خود می خواستند خدا حافظی کنند، خداحافظی می کردند، سپس آخرین کسی که از او خداحافظی می کردند، فاطمه - سلام الله علیها - بود، پس سفرشان را از خانه فاطمه آغاز می کردند و زمانی که از سفر باز می گشتند اول از همه به خانه فاطمه - سلام الله علیها - می رفتند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 83»

قال ابو عبدالله - علیه السّلام - : ... اتدری ایَّ شیءٍ تفسیرُ فاطمةَ قلت: اخبرنی یا سیدی قال فُطِمَتْ مِنْ الشَّرِ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: آیا می دانی معنی و مفهوم فاطمه چیست؟ گفتم آقای من شما مرا آگاه کنید، حضرت فرمودند: یعنی که از بدی ها دور شده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 10»

قال ابو عبدالله - علیه السّلام - : لِفاطمةَ - سلام الله علیها - تِسْعَةُ اسماءٍ عند اللهِ عز و جلّ: فاطمةُ و الصِّدِّیقةُ و المبارکةُ و الطاهرةُ و الزکیةُ و الراضیةُ و المرضیةُ و المحدثةُ و الزهراءُ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: نزد خداوند متعال برای فاطمه - سلام الله علیها - نه اسم وجود دارد: 1. فاطمه 2. صدیقه 3. مبارکه 4. طاهره 5. زکیه 6. راضیه 7. مرضیه 8. محدثه 9. زهراء.
«بحار الانوار، ج 43، ص 10»

عن الامام جعفر بن محمد - علیه السّلام - عن ابیه - علیه السّلام - قال: اِنَّ فاطمةَ - سلام الله علیها - کانتْ تُکَنَّی امَ ابیها.
امام صادق - علیه السّلام - از قول پدرشان (امام باقر - علیه السّلام -) فرمودند: همانا فاطمه - سلام الله علیها - به ام ابیها کنیه گذاری شده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 16»

قال الامام الباقر - علیه السّلام - : وُلِدَتْ فاطمةُ بنت محمدٍ - صلّی الله علیه و آله - بعدَ مبعثِ الرسولِ بخمسِ سنینَ و تُوَفِّیَتْ و لها ثمانَ عَشَرةَ سنةً.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: فاطمه دختر محمد - صلّی الله علیه و آله - پنج سال بعد از به نبوت رسیدن پیامبر اکرم متولد شد و هیجده ساله بود که وفات کرد.
«اصول کافی، ج 1، ص 457»

قال النبی - صلّی الله علیه و آله - : اَوَّلُ شخصٍ تدْخُلُ الجنةَ فاطمةُ.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: اولین کسی که داخل بهشت می شود، فاطمه است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 44»

قال الله عزّوجلّ:
اگر علی را نیافریده بودم، همسری مناسب فاطمه، از فرزندان آدم و نسل او نبود.
(عیون اخبارالرضا(ع)203)

قالَ النَّبِیُّ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - :
إنَّ اللهَ لَهُ الْحَمْدُ، عَرَضَ حُبَّ عَلِیٍّ وَ فاطِمَةَ، وَ ذُرّیَّتِهما عَلی الْبَرِیَّةِ فَمَنْ بادَرَ مِنْهُمْ بِالإجابَةِ جَعَلَ اللهُ مِنْهُمْ الرُّسُلَ، وَ مَنْ أجابَ بَعْدَ ذلِک جَعَلَ مِنْهُمْ الشِّیعَةَ وَ إنَّ اللهَ جَمَعَهُمْ فِی الْجَنَّةِ.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
خداوند که حمد وستایش برای اوست، دوستی علی و فاطمه و ذریه آن دو را بر همه انسان ها عرضه داشت، اول کسانی که آن را پذیرفتند به عنوان رُسُل (رسولان) انتخاب شدند و پس از آنان کسانی که آن را پذیرفته به عنوان «شیعه» برگزیده شدند و خداوند در بهشت همه آنان را جمع خواهد کرد.
«احقاق الحق، ج 9، ص 191»

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
إنّ فاطمةَ نورُ عَیْنی، وثَمَرةُ فُؤادی؛
فاطمه نور دیده و میوه دل من است.
میزان الحکمة: ح 1158

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
ملعون ملعون من یظلم بعدی فاطمة ابنتی ویغصبها حقها ویقتلها ... ؛
مورد نفرین است، مورد نفرین است هر کس پس از من به فاطمه(علیها السلام) دخترم ستم کند و حقش را غصب نماید و او را بکشد.
بحارالانوار، ج 73، ص 354 .

حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) می فرمایند:
انا زوج البتول سیدة نساء العالمین ... ؛
من همسر بتول علیها السلام هستم؛ همان کسی که سرور زنان جهانیان است .
معانی الاخبار، ص 58 .

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرمایند:
«فوالله ... لا اغضبتنی ولاعصت لی امرا ولقد کنت انظر الیها فتنکشف عنی الهموم والاحزان؛
سوگند به خدا که فاطمه علیها السلام هیچ گاه مرا خشمگین نکرد و در هیچ کاری از من سرپیچی ننمود . و من هرگاه به فاطمه علیها السلام نگاه می کردم، غم و اندوه از من زدوده می شد .»
بحارالانوار، ج 43، ص 134 .

حضرت علیه السلام می فرمایند:
«... ان الحسن والحسین سبطا هذه الامة وهما من محمد کمکان العینین من الراس واما انا فکمکان الید من البدن واما فاطمة فکمکان القلب من الجسد ... ؛
حسن و حسین علیهما السلام دو سبط این امت هستند، و آن دو برای محمد صلی الله علیه و آله همانند دو چشم برای سرند، و من [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند دست برای بدن هستم، و فاطمه علیها السلام [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند قلب برای بدن است .»
بحارالانوار، ج 39، ص 352

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«ان فاطمة علیها السلام کانت تاتی قبور الشهداء فی کل غداة سبت ... ؛
فاطمه علیها السلام در هر بامداد شنبه به مزار شهیدان می رفت .»
وسائل الشیعة، ج 2، ص 879 .

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«... لولا ان امیرالمؤمنین علیه السلام تزوجها لما کان لها کفو الی یوم القیامة علی وجه الارض آدم فمن دونه؛(
به راستی اگر امیرالمؤمنین علیه السلام فاطمه علیها السلام را به ازدواج خود در نیاورده بود، تا روز قیامت بر روی زمین از آدم تا پس از آدم برای فاطمه علیها السلام همتایی نبود .»
خصال، ج 2، ص 414 .

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام درباره حضرت فاطمه زهرا علیها السلام می فرمایند:
«انها استقت بالقربة حتی اثرفی صدرها وطحنت بالرحی حتی مجلت یدها وکسحت البیت حتی اغبرت ثیابها واوقدت النار تحت القدر حتی دکنت ثیابها فاصابها من ذلک ضرر شدید؛
حضرت فاطمه زهرا علیها السلام آن قدر با مشک، آب کشید که اثر آن در سینه اش آشکار شد و چندان با دست خود آسیاب کرد که دستهایش پینه زد و آن قدر خانه را جاروب کرد که لباسهایش خاک آلود گردید . و چندان آتش در زیر دیگ روشن کرد که لباسهایش سیاه و دود آلود شد و از این کارها رنج و سختی زیادی به او رسید .»
علل الشرایع، ج 2، ص 366 .

امام کاظم علیه السلام می فرمایند:
«ان فاطمة علیها السلام صدیقة شهیدة ... ؛
فاطمه علیها السلام بانوی بسیار راست گویی است که او را به شهادت رسانده اند .»
کافی، ج 1، ص 458 .

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«ان اطفال شیعتنا من المؤمنین تربیهم فاطمة علیها السلام؛
بی شک خردسالان شیعه ما از مؤمنان را فاطمه علیها السلام پرورش می دهد .»
بحارالانوار، ج 6، ص 229.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... یا فاطمة ابشری فلک عندالله مقام محمود تشفعین فیه لمحبیک وشیعتک؛
ای فاطمه علیها السلام مژده باد! که در پیشگاه خدا مقامی شایسته داری که در آن مقام برای دوستان و شیعیانت شفاعت می کنی .»
بحارالانوار، ج 76، ص 359 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«اشتاقت الجنة الی اربع من النساء: مریم بنت عمران، وآسیة بنت مزاحم زوجة فرعون وخدیجة بنت خویلد وفاطمة بنت محمد صلی الله علیه و آله؛
بهشت مشتاق چهار زن است: مریم دختر عمران، آسیه دختر مزاحم و زن فرعون، خدیجه دختر خویلد و فاطمه علیها السلام دختر محمد صلی الله علیه و آله .»
بحارالانوار، ج 43، ص 53 .

«... نور ابنتی فاطمة من نور الله وابنتی فاطمة افضل من السماوات والارض ... ؛
نور دخترم فاطمه علیها السلام از نور خداست، و دخترم فاطمه علیها السلام برتر از آسمانها و زمین است .»
بحارالانوار، ج 15، ص 10 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«ما زوجت فاطمة الا لما امرنی الله بتزویجها؛
من فاطمه علیه السلام را به ازدواج در نیاوردم، مگر پس از آن که خداوند مرا به ازدواج او فرمان داد .»
عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 59 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«رائحة الانبیاء رائحة السفرجل ورائحة الحور العین رائحة الآس ورائحة الملائکة رائحة الورد ورائحة ابنتی فاطمة الزهراء رائحة السفرجل والآس والورد ... ؛
بوی پیامبران بوی به و بوی حورالعین بوی آس و بوی فرشتگان بوی گل سرخ است، ولی بوی دخترم فاطمه علیها السلام بوی به و آس و گل سرخ روی هم است .»
بحارالانوار، ج 66، ص 177 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«یا سلمان! ان ابنتی فاطمة ملا الله قلبها وجوارحها ایمانا ویقینا الی مشاشها تفرغت لطاعة الله ... ؛
ای سلمان! به راستی که خداوند قلب و اعضای فاطمه علیها السلام تا استخوانهایش را از ایمان و یقین آکنده ساخته است؛ به گونه ای که در طاعت خدا جدیت دارد .»
بحارالانوار، ج 43، ص 46؛ مناقب، ج 3، ص 337 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«انا الشمس وعلی علیه السلام القمر وفاطمة الزهرة والفرقدان الحسن والحسین؛
من خورشیدم و علی علیه السلام ماه و فاطمه علیها السلام، زهره (ناهید) است و حسن و حسین علیهما السلام دو ستاره نور افشان فرقدان هستند .»
بحارالانوار، ج 24، ص 74؛ معانی الاخبار، ص 114 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... ففاطمة حوراء انسیة وکلما اشتقت الی رائحة الجنة شممت رائحة ابنتی فاطمة علیها السلام؛
فاطمه علیها السلام حوریه ای است به صورت انسان که من هر گاه مشتاق بوی بهشت می شوم، دخترم فاطمه علیها السلام را می بویم .»
التوحید، شیخ صدوق، ص 117 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... فداک ابوک یا فاطمة؛
پدرت به قربان تو باد ای فاطمه علیها السلام!»
بحارالانوار، ج 22، ص 490 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«یا فاطمة ... انت منی وانا منک ... ؛
ای فاطمه! تو از من هستی و من از تو هستم .»
بحارالانوار، ج 43، ص 32 .

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«من صلی اربع رکعات فقرا فی کل رکعة بخمسین مرة «قل هو الله احد» کانت صلوة فاطمة علیهاالسلام ... ؛
هر کس چهار رکعت نماز بخواند [هر دو رکعت به یک سلام] و در هر رکعت [پس از سوره حمد] پنجاه مرتبه سوره «قل هو الله احد» را بخواند، این نماز، نماز فاطمه علیها السلام است .»
من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 564 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... من زار فاطمة فکانما زارنی ... ؛
هر کس فاطمه علیها السلام را زیارت کند، مانند این است که مرا زیارت کرده است .»
بحارالانوار، ج 43، ص 58 .

امام رضا علیه السلام می فرمایند:
«اول من جعل له النعش فاطمة ابنة رسول الله، صلوات الله علیها وعلی ابیها وبعلها وبنیها؛
نخستین کسی که پس از مرگش برای او تابوت ساخته شد، فاطمه علیها السلام دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله بود؛ درود و صلوات خدا بر او و پدر و شوهر و فرزندانش باد .»
بحارالانوار، ج 78، ص 249 .

امام باقر علیه السلام می فرمایند:
«ما عبد الله بشی ء من التحمید افضل من تسبیح فاطمة علیهاالسلام ... ؛
خداوند در حمد و ستایش به چیزی برتر از تسبیح فاطمه علیها السلام عبادت نشده است .»
کافی، ج 3، ص 343 .

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«... فاطمة کوکب دری بین نساء اهل الدنیا ... ؛
فاطمه علیها السلام اختری تابناک در میان زنان دنیاست .»
کافی، ج 1، ص 195 .

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«... فاطمة سیدة نساء العالمین من الاولین والاخرین؛
فاطمه علیها السلام سرور زنان جهانیان از اولین تا آخرین است .»
معانی الاخبار، ص 107 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... یا فاطمة! لو ان کل نبی بعثه الله وکل ملک قربه شفعوا فی کل مبغض لک غاصب لک ما اخرجه الله من النار ابدا؛
ای فاطمه! اگر تمام پیامبرانی که خدا برانگیخته و تمام فرشتگانی که مقرب درگاه خود گردانده است، برای هر کینه توزی که حق تو را غصب نموده است، شفاعت کنند، هرگز خدا او را از آتش [دوزخ] خارج نمی سازد .»
بحارالانوار، ج 76، ص 354 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«انی سمیت ابنتی فاطمة لان الله عزوجل فطمها وفطم من احبها من النار؛
من نام دخترم را فاطمه علیها السلام گذاشتم؛ زیرا خدای - عزوجل - فاطمه علیها السلام و هر کس که او را دوست دارد، از آتش دوزخ دور نگه داشته است .»
عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 46 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«ان الله لیغضب لغضب فاطمة ویرضی لرضاها؛
بی شک خداوند با خشم فاطمه علیها السلام به خشم می آید و با خشنودی او خشنود می شود .»
الامالی، شیخ مفید، ص 94 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... ان فاطمة بضعة منی و هی نور عینی وثمرة فؤادی ... ؛
فاطمه علیها السلام پاره تن و نور چشم و میوه دل من است .»
الامالی، شیخ صدوق، ص 486 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... فاطمة اعز البریة علی؛
فاطمه علیها السلام عزیزترین مردم در نزد من است .»
الامالی، شیخ مفید، ص 259 .

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از حضرت امیرالمؤمنین، علی علیه السلام درباره حضرت فاطمه زهرا علیها السلام پرسیدند، حضرت پاسخ دادند:
«نعم العون علی طاعة الله؛
[فاطمه علیها السلام] خوب یاوری در راه اطاعت و بندگی خداست .»
بحارالانوار، ج 43، ص 117 .

امام صادق علیه السلام به شخصی که نام دخترش را فاطمه گذاشته بود، فرمودند:
«... اذا سمیتها فاطمة فلا تسبها و لاتلعنها ولاتضربها؛
حالا که نام او را فاطمه گذاشته ای، پس دشنامش مده، نفرینش مکن و کتکش مزن .»
کافی، ج 6، ص 48 .

امام کاظم علیه السلام می فرمایند:
«لایدخل الفقر بیتا فیه اسم محمد او احمد او علی او الحسن او الحسین او جعفر او طالب او عبدالله او فاطمة من النساء؛
در خانه ای که نام محمد یا احمد یا علی یا حسن یا حسین یا جعفر یا طالب یا عبدالله و یا از میان زنان، فاطمه باشد، فقر [و تنگدستی] وارد نمی شود .»
کافی، ج 6، ص 19 .

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:
«ان فاطمة خلقت حوریة فی صورة انسیة ... ؛
بی شک فاطمه علیها السلام حوریه ای است که به صورت انسان آفریده شده است .»
بحارالانوار، ج 78، ص 112 .

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:
«... یا علی انفذ لما امرتک به فاطمة فقد امرتها باشیاء امر بها جبرئیل علیه السلام ... ؛
ای علی! آنچه را فاطمه علیها السلام بدان امر می کند، انجام ده؛ زیرا من چیزهایی را به او امر کرده ام که جبرئیل علیه السلام به آنها امر کرده است .»
بحارالانوار، ج 22، ص 484 .

امام باقر علیه السلام می فرمایند:
«... ولقد کانت - علیها السلام - مفروضة الطاعة علی جمیع من خلق الله من الجن والانس والطیر والوحش والانبیاء والملائکة ... ؛
اطاعت از فاطمه علیها السلام بر تمامی آفریدگان خدا از جن و آدمیان و پرندگان و وحوش و پیامبران و فرشتگان واجب است .»
دلائل الامامة، ص 28 .

امام حسن(علیه السلام) فرمودند:
ما کان اعبد من فاطمة الزهراء - سلام الله علیها - کانت تقوم حتی تتورم قدماها ؛
عابدتر از فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در دنیانبوده است . آن قدر به نماز می ایستاد که پاهایش ورم می کرد.
(بحارالانوار، ج 43، ص 75).

حضرت مهدی (علیه السلام) فرمودند:
اِنَّ لِی فِی اِبنَةِ رَسولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ؛
به درستی که دختر رسول خدا (فاطمه) برای من سرمشقی نیکوست.
الغیبه، طوسی، ص 286

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
فمن عرف فاطمة حق معرفتها فقد ادرک لیلة القدر؛
هر کس به شناخت حقیقی فاطمه علیها السلام دست یابد، بی گمان شب قدر را درک کرده است.
بحارالانوار، ج 43، ص 65

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
من احب فاطمة ابنتی فهو فی الجنة معی ومن ابغضها فهو فی النار؛
هر کس فاطمه (علیها السلام )دخترم را دوست بدارد، در بهشت با من است، و هر کس با او دشمنی ورزد، در آتش [دوزخ] است .
بحارالانوار، ج 27، ص 116

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
فاطِمَهُ بِضعَهٌ مِنّی فَمَن آذاهـا فَـقَـد آذانی وَ مَن اَحَبَّـها فَـقَـد اَحَبَّنِی؛
فاطمه پاره وجود من است، هر که او را بیازارد مرا آزار داده و هر که او را خوشحال کند مرا خوشحال کرده است.
بحارالانوار،ج43ص29

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله -:
یافاطمة ! اعطیک ما هو خیر لک من خادم و من الدنیا بما فیها، تکبرین الله بعد کل صلاة اربعا و ثلاثین تکبیرة ، وتحمدین الله ثلاثا و ثلاثین تحمیدة ، و تسبحین الله ثلاثا و ثلاثین تسبیحة ، ثم تخمین ذلک بلااله الا الله ، وذلک خیر لک من الذین اردت و من الدنیا و ما فیها فلزمت - صلوات الله علیها - هذاالتسبیح بعد کل صلاة ، و نسب الیها ؛
ای فاطمه ! به تو چیزی را عطا کنم که از خدمتکار و دنیا با آنچه در آن است بهتر باشد بعد از نماز سی و چهار مرتبه ((الله اکبر))سی و سه مرتبه ((الحمدلله ))و سی و سه مرتبه ((سبحان الله ))بگو و پس از آن را به ((لااله الاالله ))ختم کن این کار برای تو بهتر است از آنچه می خواهی و از دنیا وآنچه در آن است پس حضرت زهرا (س ) پس از هر نماز به این تسبیح مداومت کرد و منسوب به او گردید.
(بحارالانوار، ج 85، ص 336).

امام مهدی(علیه السلام) می فرمایند:
دختر رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) برای من سرمشق و اسوه‌ی نیکوست.
(بحارالانوار/53/180)

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - : یا أبَا الحَسَن، إنّی لأسْتَحی مِنْ إلهی أنْ أکَلِّفَ نَفْسَکَ ما لا تَقْدِرُ عَلَیْهِ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - خطاب به همسرشان امیرالمؤمنین علی - علیه السلام - کردند و اظهار نمودند: من از خدای خود شرم دارم که از تو چیزی را در خواست نمایم و تو توان تهیه آن را نداشته باشی.
امالی شیخ طوسی، ج 2، ص 228

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - : إذا حُشِرْتُ یَوْمَ الْقِیامَةِ، أشْفَعُ عُصاةَ أُمَّةِ النَّبی ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند: هنگامی که در روز قیامت برانگیخته و محشور شوم، خطاکاران امّت پیامبر - صلی الله علیه وآله وسلم -، را شفاعت می نمایم.
احقاق الحقّ، ج 19، ص 129

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - : اصْعَدْ عَلَی السَّطْحِ، فَإنْ رَأیْتَ نِصْفَ عَیْنِ الشَّمْسِ قَدْ تَدَلّی لِلْغُرُوبِ فَأعْلِمْنی حَتّی أدْعُو ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - روز جمعه نزدیک غروب آفتاب به غلام خود می فرمودند: بالای پشت بام برو، هر موقع نصف خورشید غروب کرد مرا خبر کن تا برای خود ـ و دیگران ـ دعا کنم.
معانی الأخبار، ص 399

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أُوصیکَ اَوّلاً أنْ تَتَزَوَّجَ بَعْدی بِإبْنَةِ اُخْتی أمامَةَ، فَإنَّها تَکُونُ لِوُلْدی مِثْلی، فَإنَّ الرِّجالَ لابُدَّ لَهُمْ مِنَ النِّساءِ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - در آخرین لحظات عمرشان به همسر خود چنین سفارش نمودند: پس از من با دختر خواهرم أمامه ازدواج نما، چون که او نسبت به فرزندانم مانند خودم دلسوز و متدیّن است. همانا مردان در هر حال، نیازمند به زن می باشند.
بحارالأنوار، ج 43، ص 192، ح 20

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أصْبَحْتُ وَ اللهِ! عاتِقَةً لِدُنْیاکُمْ، قالِیَةً لِرِجالِکُمْ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - بعد از جریان غصب فدک و احتجاج حضرت، بعضی از زنان مهاجر و انصار به منزل حضرت آمدند و احوال وی را جویا شدند، حضرت در پاسخ فرمودند: به خداوند سوگند، دنیا را آزاد کردم و هیچ علاقه ای به آن ندارم، همچنین دشمن و مخالف مردان شما خواهم بود.
دلائل الإمامة، ص 128، ح 38

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - : ... إنْ لَمْ یَکُنْ یَرانی فَإنّی أراهُ، وَ هُوَ یَشُمُّ الریح ؛
مرد نابینائی وارد منزل شد و حضرت زهراء (علیها السلام)پنهان گشت، وقتی رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) علّت آن را جویا شد؟ در پاسخ پدر اظهار داشت: اگر آن نابینا مرا نمی بیند، من او را می بینم، دیگر آن که مرد، حسّاس است و بوی زن را استشمام می کند.
بحارالأنوار، ج 43، ص 91، ح 16

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
إنّی قَدِاسْتَقْبَحْتُ ما یُصْنَعُ بِالنِّساءِ، إنّهُ یُطْرَحُ عَلی الْمَرْئَةِ الثَّوبَ فَیَصِفُها لِمَنْ رَأی، فَلا تَحْمِلینی عَلی سَریر ظاهِر، اُسْتُرینی، سَتَرَکِ اللّهُ مِنَ النّارِ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - در آخرین روزهای عمر پر برکتشان ضمن وصیّتی به اسماء فرمودند: من بسیار زشت و زننده می دانم که جنازه زنان را پس از مرگ با انداختن پارچه ای روی بدنش تشییع می کنند. و افرادی اندام و حجم بدن او را مشاهده کرده و برای دیگران تعریف می نمایند. مرا بر تختی که اطرافش پوشیده نیست و مانع مشاهده دیگران نباشد قرار مده ـ بلکه مرا با پوشش کامل تشییع کن ـ، خداوند تو را از آتش جهنّم مستور و محفوظ نماید.
تهذیب الأحکام، ج 1، ص 429

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أوُصیکَ یا أبَا الْحَسنِ أنْ لا تَنْسانی، وَ تَزُورَنی بَعْدَ مَماتی ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - ضمن وصیّتی به همسرشان اظهار داشتند: مرا پس از مرگم فراموش نکن و به زیارت و دیدار من ـ بر سر قبرم ـ بیا.
زهرة الرّیاض ـ کوکب الدّری، ج 1، ص 253

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
مَنْ سَلَّمَ عَلَیْهِ اَوْ عَلَیَّ ثَلاثَةَ أیّام أوْجَبَ اللّهُ لَهُ الجَنَّةَ، قُلْتُ لَها: فی حَیاتِهِ وَ حَیاتِکِ؟ قالَتْ: نعَمْ وَ بَعْدَ مَوْتِنا ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
هر که بر پدرم ـ رسول خدا ـ و بر من به مدّت سه روز سلام کند خداوند بهشت را برای او واجب می گرداند. راوی گوید: عرضه داشتم: آیا در زمان حیات و زنده بودن؟ فرمودند: چه در زمان حیات ما باشد; و یا پس از مرگ.
بحارالأنوار، ج 43، ص 185، ح 17

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
وَاللّهِ! لا کَلَّمْتُکَ أبَداً، وَاللّهِ! لاَدْعُوَنَّ اللّهَ عَلَیْکَ فی کُلِّ صَلوة ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - پس از ماجرای هجوم به خانه حضرت، خطاب به ابوبکر کردند و فرمودند:
به خدا سوگند، دیگر با تو سخن نخواهم گفت، سوگند به خدا، در هر نمازی تو را نفرین خواهم کرد.
الکافی، ج 1، ص 460

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
إنَّما سُمِّیت ابنَتی فاطِمَةُ لأنَّ اللَّهَ‌عزّ و عجل فَطَمَها وفَطَمَ مَن أحَبَّها مِنَ النَّار
دخترم به این دلیل فاطمه نامیده شده است که خداوند عزّ و جل او و دوستدارانش را از آتش دوزخ به دور داشته است.
بحارالانوار، ج‌403، باب‌2، ص‌10

حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
حبب الی من دنیاکم ثلاث: تلاوة کتاب الله و انظر فی وجه رسول و الانفاق فی سبیل الله
از دنیای شما سه چیز محبوب من است: 1-تلاوت قرآن 2-نگاه به چهره رسول خدا 3-انفاق در راه خدا
(وقایع الایام خیابانی، جلد صیام، ص295)

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.
جامع الاخبار ص 46

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.
جامع الاخبار ص 46

حضرت امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
و لقد ولی خمس سنین و ما وضع آجرة علی آجرة ولا لبنة علی لبنة و لا أقطع قطیعا و لا أورث بیضأ لاحمرأ.
امیرالمؤمنین (علیه السلام) پنج سال حکومت کرد، و در طول این مدت آجری بر آجر و خشتی روی خشت ننهاد، و زمینی را به خود اختصاص نداد و درهم سفید و دینار سرخی به ارث نگذاشت.
المناقب لابن شهر آشوب 2:95

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان أمیر المؤمنین (علیه السلام) اذا توضأ لم یدع أحدا یصب علیه المأ قال: لا احب أن اشرک فی صلاتی أحدا.
حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام): به هنگام وضو گرفتن اجازه نمی داد کسی برایش آب بریزد و می فرمودند: دوست ندارم در نمازم به درگاه خدا کسی را شریک قرار دهم.
علل الشرایع 1: 323

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی (علیه السلام) قد جعل بیتا فی داره لیس بالصغیر و لا بالکبیر لصلاته و کان اذا کان اللیل ذهب معه بصبی لیبیت معه فیصلی فیه.
حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام) در خانه خود اتاقی را که نه کوچک بود و نه بزرگ، اختصاص به نماز خود داده و هر شب کودکی را برای خوابیدن بهمراه خود می برد و در همانجا نمازهایش را می خواند.
المحاسن 2: 452 ح 2557

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان علیا (علیه السلام) کان اذا أصبح یقول:
مرحبا بکما من ملکین حفیظین املی علیکما ما تحبان ان شأ الله. فلا یزال فی التسبیح و التهلیل حتی تطلع الشمس و کذالک بعد العصر حتی تغرب الشمس.
حضرت امیر (علیه السلام) هر بامداد - در خطاب به دو فرشته نویسنده اعمال - می فرمودند: مرحبا بر شما دو فرشته بزرگوار و یادداشت کننده اعمال - به خواست خدا امروز نیز - آنچه دوست دارید بر شما املأ خواهم کرد، و به دنبال این تعهد به ذکر: ععع سبحان الله و لا اله الا الله مشغول می شد تا خورشید طلوع می کرد. و هنگام عصر نیز تا غروب آفتاب، به همان ذکرها می پرداخت.
بحارالانوار 84: 267 ح 38

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان أمیرالمؤمنین (علیه السلام) أشبه الناس طعمة برسول الله (علیه السلام) کان یأکل الخبز و الخل و الزیت و یطعم الناس الخبز و اللحلم.
حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در نوع غذا شبیه ترین افراد به پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود. او خود نان و سرکه و روغن زیتون می خورد و به مردم - مهمانان خود - نان و گوشت می داد.
الکافی 6: 328

حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمودند:
... ما الذی نقموا من أبی الحسین؟!
نقموا - و الله - منه شدة و طأته و نکال وقعته و نکیر سیفه - و قلة مبالاته لحتفه - و تبحره فی کتاب الله و تنمره فی ذات الله.
اینان - کارگردانان سقیفه - چه عیبی از ابوالحسن گرفتند؟! که او را برای رهبری جامعه اسلامی صالح ندیدند! - بخدا سوگند عیب او را بر خورد سخت - و بدون مسامحه و سهل انگاری در برابر حق - و مرگبار بودن رویارویی با او و شمشیر بران و بی اعتنایی به مرگ و آگاهی گسترده نسبت به کتاب خدا و گردن فرازی در راه خدا دانسته اند.
دلائل الامامة: 125، الاحتجاج 1: 147

پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
یا علی ان الله جعلک تحب المساکین و ترضی بهم أتباعا و یرضون بک اماما.
یا علی، خدای متعال تو را چنین قرار داده که بینوایان را دوست می داری و آنان را به عنوان پیروان خویش بپسندی و آنان هم تو را به پیشوایی و امامت بپسندند.
حلیة الاولیأ 1: 71

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:
... و الله ما أکل علی بن أبی طالب (علیه السلام) من الدنیا حراما قط حتی مضی لسبیله و ما عرض له أمران کلاهما لله رضا الا أخذ بأشدهما علیه فی بدنه - دینه - و ما نزلت برسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) نازلة قط الا دعاه ثقة به و ما أطاق أحد عمل رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) من هذه الامة غیره و ان کان لیعمل عمل رجل کان وجهه بین الجنة و النار یرجو ثواب هذه و یخاف عقاب هذه.
به خدا سوگند علی بن ابی طالب (علیه السلام) تا روزی که از این دنیا رفت مال حرامی نخورد و هیچگاه بر سر دو راهی - که هر دو راه مورد خشنودی خدا باشد - قرار نگرفت مگر اینکه پر زحمت ترین آنها را برگزید و هر حادثه مهمی که برای پیامبر خدا پیش می آمد - به دلیل اعتمادی که به علی داشت - از او کمک می گرفت. و در میان این امت هیچ کس نتوانست همانند علی (علیه السلام): راه پیامبر را - بی کم و کاست - طی کند و با این همه تلاش و کوشش همواره چنان بیمناکان کار می کرد، چشمی به بهشت و چشم دیگر بر آتش داشت، از سویی امیدوار پاداش بهشت و از سوی دیگر هراسناک از کیفر آتش بود.
الارشاد: 255

حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند:
والله ما سألت ربی ولدا نضیر الوجه و لا سألت ولدا حسن القامة ولکن سألت ربی ولدا مطیعین لله خائفین و جلین منه حتی اذا نظرت الیه و هو مطیع لله قرت به عینی.
به خدا سوگند هیچگاه از پروردگار خود فرزندانی خوش سیما و نه فرزندانی سرو قامت نخواسته ام، بلکه فرزندانی مطیع خداوند و ترسان از او خواسته ام، تا هرگاه به فرزندم نگریستم و او را در حال اطاعت خدا دیدم، چشمانم روشن گردد.
تفسیر الصافی 4:27

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
من أراد أن ینظر الی آدم فی علمه و الی نوح فی تقواه و الی ابراهیم فی حلمه و الی موسی فی هیبته و الی عیس فی عبادته فلینظر الی علی بن ابیطالب (علیه السلام)
هر که می خواهد به آدم و علم او و نوح و تقوای او و ابراهیم و دور اندیشی - بردباری - او و موسی و هیبت او و عیسی و عبادت او بنگرد، به علی بن ابی طالب بنگرد.
ارشاد القلوب: 217

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
... هیهات أن یغلبنی هوای و یقودنی جشعی الی تخیر الأطعمة و لعل بالحجاز أو الیمامة من لا طمع له فی القرص و لا عهد له بالشبع او أبیت مبطانا و حولی بطون غرثی و أکباد حری.
هیهات که هوا و هوسم بر من چیره شود و شکمبارگی به گزینش طعام های لذیذ وادارم نماید، در حالی که چه بسا در یمامه و یا حجاز کسانی باشند که امید دستیابی به قرص نانی نداشته و خاطره ای از سیری ندارند و هرگز مباد که من با شکم پر بخوابم در حالی که شاید پیرامون من شکمهای به پشت چسبیده و جگرهای سوخته باشد.
نهج البلاغه، الکتب: 45

حضرت امیر (علیه السلام) فرمودند:
ان الله جعلنی اماما لخلقه، ففرض علی التقدیر فی نفس و مطعمی و مشربی و ملبسی کضعفأ الناس، کی یقتدی الفقیر بفقری و لا یطغی الغنی غناه.
خداوند، مرا پیشوای خلق خود قرار داد و هماهنگی با مردم تهیدست را در امور شخصی و خوراک و پوشاک بر من واجب نمود، تا فقرا از من الگو بگیرند و بی نیازی ثروتمندان، آنان را به سرکشی و طغیان نخواند.
الکافی 1: 410

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
و الله لو اعطیت الاقالیم السبعة بما تحت افلاکها علی أن أعصی الله فی نملة أسلبها جلب شعیرة ما فعلت،
و ان دنیاکم عندی لا هون من ورقة فی فم جرادة تقضمها، ما لعلی و نعیم یفنی و لذة لا تبقی!
بخدا سوگند اگر اقلیمهای هفت گانه زمین را با هر چه در زیر آسمان آنها است به من دهند تا خدا را در حد گرفتن پوست جوی از دهان موری نافرمانی کنم، نخواهم کرد. چرا که این دنیای شما در نزد من از برگ نیم جویده ای در دهان ملخی ناچیزتر است. علی را با نعمتهای فناپذیر و لذت های گذرا و ناپایدار چه کار!
نهج البلاغه، الخطب: 222

ایها الناس! انی و الله ما أحثکم علی طاعة الا و أسبقکم الیها و لا أنهاکم عن معصیة الا و أتناهی قبلکم عنها.
ای مردم! بخدا سوگند من هرگز شما را به هیچ طاعتی فرا نمی خوانم مگر آنکه خود بر شما - در عمل به آن - پیشی می جویم و از هیچ گناهی بازتان نمی دارم و نهی نمی کنم - مگر آنکه پیش از شما، خود را از عمل به آن باز می دارم.
نهج البلاغه، الخطب: 173

حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام) فرمودند:
... و من العجب بعثهم الی أن أبرز للطعان و أن أصبر للجلاد، هبلتهم الهبول! لقد کنت و ما اهدد بالحرب و لا ارهب بالضرب و انی لعبی یقین من ربی و فی غیر شبهة من دینی.
... و از شگفتیهای زمانه این است که - شامیان - به من پیام داده اند که خود را برای مقابله با سر نیزه ها آماده کنم و برای ضربه های شمشیر شکیبا باشم، مادران گریان بسوگشان بنشینند! تا کنون کسی مرا با دعوت به جنگ تهدید نکرده است و از زخمهای نیزه و شمشیر هراسی نداشته ام، چرا که بر یقین به پروردگارم تکیه دادم و دینم را زنگار شبهه نیالوده است.
نهج البلاغه، الخطب، 22

حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام) فرمودند:
اما و الله ان کنت لفی ساقتها حتی تولت بحذافیرها، ما ضعفت و لا جبنت و ان مسیری هذا لمثلها، فلا نقبن الباطل حتی یخرج الحق من جنبه. مالی و لقریش؟ و الله لقد قاتلتهم کافرین و لأقاتلنهم مفتونین و انی لصاحبهم بالأمس کما أنا صاحبهم الیوم.
به خدا سوگند، من همواره در زمره پیشتازان این حرکت بودم تا روزی که جبهه دشمن تار و مار شد و جاهلیت از صحنه بیرون رفت، بی آنکه کم ترین ضعف یا ترسی داشته باشم و امروز نیز در همان راستا قدم بر می دارم و تصمیم دارم باطل را بشکافم تا حق از پهلوی آن بیرون آید.
مرا با قریش چه کار؟ که دیروز در موضع کفر بودند و با آنان جنگیدم و امروز نیز که گرفتار فتنه و انحراف شده اند به پیکارشان خواهم خاست. من همانگونه که دیروز با آنان برخورد کردم امروز نیز همانم.
نهج البلاغه، الخطب: 33

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
... لم یکن لأحد فی مهمز و لا لقائل فی مغمز، الذلیل عندی عزیز حتی اخذ الحق له، و القوی عندی ضعیف حتی اخذ الحق منه. رضینا عن الله قضأه و سلمنا لله أمره.
در تمامی زندگی من، نقطه سیاهی نیست تا عیب جویان و اشاره کنندگان با چشم و ابرو اشاره کنند و سخنی گویند. خوارترین افراد نزد من عزیز است تا حق او را بستانم و نیرومند نزد من ناتوان است تا حق دیگران را از او بازگیرم. ما با تمام وجود به قضای الهی خشنود و در برابر فرمانش تسلیم هستیم.
نهج البلاغه الخطب: 37

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
و لعمری ما علی من قتال من خالف الحق و خابط الغی من ادهان و لا ایهان.
به جان خودم سوگند، در نبرد با کسی که مخالفت حق کند و راه گمراهی پیش گیرد، نه مداهنه می کنم نه سستی.
نهج البلاغه، الخطب: 24

حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند:
و الله ما نزلت ایة الا و قد علمت فیما نزلت و أین نزلت، ان ربی وهب لی قلبا عقولا و لسانا سؤ لا.
بخدا سوگند آیه ای از قرآن کریم نازل نشده است مگر اینکه من می دانم در چه موضوعی و در کجا نازل شده است، زیرا پروردگارم به من دلی اندیشمند - ژرف اندیش - و زبانی پرسشگر عنایت کرده است.
انساب الاشراف 2: 98 ح 27

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
کنت اذا سألت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) أعطانی و اذا سکت ابتدأنی.
هرگاه از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) سؤ ال می کردم، خواسته ام را پاسخ می داد و اگر من سکوت می کردم او خود پیشگام می شد و از دانش خود بهره مندم می ساخت.
المصنف 6: 368 ح 32061

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
کانت لی من رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) منزلة لم یکن لاحد من الخلائق انی کنت آتیه کل سحر فاسلم علیه.
موقعیتی که من در محضر پیامبر خدا داشتم برای هیچ کس دیگر نبود. من هر روز سحر محضر ایشان می رفتم.
مسند احمد 1: 85-77

حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند:
و قد علمتم موضعی من رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) بالقرابة القریبة و المنزلة الخصیصة، وضعنی فی حجره و أنا ولد یضمنی الی صدره ، و یکنفنی الی فراشه، و یمسنی جسده، و یشمنی عرفه، و کان یمضغ الشیی ء ثم یلقمنیه، و ما وجد لی کذبة فی قول و لا خطلة فی فعل.
... شما خود در پیوند با رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هم بدلیل خویشاوندی و هم به سبب موقعیت ویژه من، جایگاه مرا می شناسید. او مرا از روزگاری که نوزادی بودم در دامن خود می نشاند و بر سینه می چسبانید، در بستر خویش می خوابانید و بدنش را به بدنم می سایید و از عطر دلپذیرش بهره مندم می ساخت، لقمه را می جوید و در دهانم می گذاشت و هرگز در گفتارم دروغی نشنید و در رفتارم لغزش و سبکسری ندید.
نهج البلاغه: الخطب: 192

قال الامام علی ـ علیه السلام ـ : فی ذیلِ هذهِ الایة «وابْتَغوا الیهِ الوَسیلةَ» أنا وسیلَتُه.
امام علی ـ علیه السلام ـ در تفسیر این آیه شریفه که خداوند می فرماید: «و برای تقّرب به پروردگارتان وسیله بجوئید» فرمودند: من وسیله تقرب به خدا هستم.
«تفسیر المیزان، ج 5، ص 362»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : حُبُّ عَلیِ بنِ اَبیِ‌طالِب یَأْکُلُ الذُنُوبَ کَما تَأکُلُ النارُ الحُطَبَ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: محبت علی - علیه السّلام - گناهان را می‌بلعد (نابود می کند)، همان‌گونه که آتش چوب‌ها را می‌بلعد.
«بحار الانوار، ج 39، ص 304»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : جائَنی جَبْرَئِیل مِن عِندِ الله بِوَرقَةِ آس خضرا، مَکتوُبٌ فیها ببیاضٍ انّی اِفْتَرَضتُ مَحَبَةَ عَلیٍّ عَلی خَلقِی فَبَلِّغْهِم ذلِکَ عَنّی.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: جبرئیل از نزد خدا برای من نامه‌ای (ورقه ای سبز که در آن با رنگ سفید نوشته شده بود) آورد که در آن آمده بود، من محبت علی را بر مردم واجب کرده‌ام پس آن را به مردم ابلاغ نما.
«بحار الانوار، ج 39، ص 275»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : خَلَقَ اللهُ مِنْ نُورٍ وَجْهِ عَلیِ بنِ اَبی طالب بسبعینَ اَلْفَ مَلَکٍ یَسْتَغْفِروُنَ لَهُ وَ لِمُحبیهِ اِلی یَومِ القِیامِةِ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: خداوند از نور صورت علی بن ابی طالب، هفتاد هزار فرشته‌ای خلق کرده که تا روز قیامت برای او و دوستانش طلب آمرزش می‌کنند.
«بحار الانوار، ج 39، ص 275»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اِنَّ الناسَ لَو اِجْتَمعُوا عَلی حُبِّ عَلی لَما خَلَقَ اللهُ النّارَ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: اگر همه مردم بر (گِرد) محبت علی - علیه السّلام - جمع می‌شدند، خداوند آتش (جهنم) را نمی‌آفرید.
«بحار الانوار، ج 39، ص 248»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اِنَّ وَجْهَ عَلیِّ بنِ اَبیِ طالب یَزْهَرُ فی الجَنَّةِ کَما یَزْهَرُ کَوکَبُ الصُبحَ لِاهَلِ اِلدُّنیا.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: سیمای علی بن ابی‌طالب در بهشت چنان می‌درخشد که ستاره صبح (خورشید) برای اهل دنیا می‌درخشد.
«بحار الانوار، ج 39، ص 230»

قالَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : لَمّا اُسری بی اِلَی السَّماءِ فاذا اَنَا بمَلَکٍ مِنْ مَلائِکةِ اللهِ فِی صورةِ عَلِیِّ اسمُهُ علی ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: شب معراج که مرا به آسمان بردند، ناگاه با فرشته‌ای روبرو شدم که به صورت و شمائل علی - علیه السّلام - بود و اسم او نیز علی بود، در زیر عرش الهی در حال سجده می‌گفت: پروردگارا علی و اولاد او و دوستان و پیروان او را بیامرز ... .
«بحار الانوار، ج 39، ص 98»

قالَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : اِنَّ المَلائِکةَ تَتَقَرَّبُ اِلَی اللهِ بِمَحَبَتِکَ ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: یا علی همانا فرشتگان، با محبت تو به سوی خداوند تقرب می‌جویند ... .
«بحار الانوار، ج 39، ص 93»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : و الذّی بَعَثَنی بِالنَبُوةِ ... ما نَصَبْتُ عَلیاً لِاُمتی فیِ الاَرضِ حَتی نَوَّهَ اللهُ باِسمِهِ فی سَماواتِهِ وَ أوجَبَ ولایَتَهُ عَلی مَلائِکتِه.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: سوگند به خدایی که مرا به نبوت مبعوث کرد ... من علی را به عنوان جانشین در میان امت خود نَصب نکردم، مگر آنکه خداوند قبلاً او را در آسمانهایش ستایش کرده و نام او را به عظمت برده و ولایت او را بر فرشتگان واجب کرده بود.
«بحار الانوار، ج 39، ص 92»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا عَلی اِنَّکَ اُعطیتَ ثَلاثَةً لَمْ اُعطِ ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی به تو سه چیز داده شده که حتی به من هم داده نشده از جمله: پدر زنی مثل من داری، همسری چون فاطمه، و فرزندانی چون حسنین.
«بحار الانوار، ج 39، ص 89»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحَبَّ أَنْ یَنْظُرَ اِلیَ یُوسفِ فِی جَمالِهِ فَلْینَظْرُ اِلیَ هذا.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که دوست دارد جمال یوسف را ببیند به سوی این مرد (علی- علیه السلام -) نگاه کند.
«بحار الانوار، ج 39، ص 35»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَرادَ أَنْ یَنْظُرَ اِلی آدمَ فِی عِلمهِ، و اِلی نوُحِ فی حِکمَتِهِ وَ اِلیَ اِبراهیمَ فی حِلمِهِ فَلْیَنْظُر اِلیَ عَلیِّ بنِ اَبیِ طالِب.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که می‌خواهد علم و معرفت آدم ابوالبشر و حکمت نوح و حلم ابراهیم را ببیند، پس باید به سوی علی بن ابی طالب نگاه کند.
«بحار الانوار، ج 39، ص 35»

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : اِنّی لَمْ اَردَّ عَلی اللهِ وَ لا عَلی رسوُلِه ساعَةٌ قَط و لقد ... .
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: من هرگز لحظه‌ای از فرمان خدا و رسول او روی نگردانده‌ام و پیامبر را به جان و دل یاری داده‌ام آن هم در میدان‌هایی که پهلوانان می‌گریختند، و گام ها به عقب باز می‌گشت و این شجاعتی بود که خداوند مرا بدان گرامی داشت.
«نهج البلاغه، خطبه 197»

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : سَلوُنیِ قَبْل أَنْ تَفقِدوُنی فلَأنا بطُرقِ السَماءِ اَعلمُ منّی بطرُقِ الارَضِ.
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: پیش از آنکه مرا از دست دهید، از من سؤال کنید، همانا من به راه‌های آسمان داناتر از راه‌های زمین هستم.
«نهج البلاغه، خطبه 189»

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : و اللهِ لو شِئتُ أَنْ اُخبرَ کُلَّ رجلٍ مِنکمُ لمخرجهِ و مَولِجهِ ... .
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: به خدا قسم اگر بخواهم می‌توانم هر یک از شما را خبر دهم که از کجا آمده و به کجا می‌رود و امورش چگونه خواهد بود؟ ولی از آن می‌ترسم که اگر چنین کنم درباره‌ام غلوّ کنید و به رسول خدا - صلی الله علیه و آله - کافر شوید، بدانید که من اینجا رازها را به یاران خاصّ خود که از خطر غلوّ و کفر در امان‌اند می‌سپارم.
«نهج البلاغه، خطبه 175»

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : قُمتُ بالاَمر حینَ فَشِلوُا و تَطَلعت ُحینَ تَقبعوُا وَ نَطَقت ُحینَ تَعتوُا ... .
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: زمانی که دیگران سستی کردند من به انجام وظیفه برخاستم و هنگامی که هر کس سر در لاک خود فرو برده بود، من آشکارا به میدان آمدم و آن زمان که زبان همه بسته بود من سخن گفتم، وقتی که همگان در راه مانده بودند من با نور خدا گام در راه نهادم، در هنگام شعار صدایم از همه آهسته تر بود، ولی در مقام عمل از همه برتر بودم.
«نهج البلاغه، خطبه 37»

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : وللهِ لَابنُ ابی طالب آنسُ بالموَتِ مِنَ الطِفلِ بثَدْیِ اُمّهِ.
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: به خدا سوگند، اُنس و علاقه پسر ابوطالب به مرگ از اُنس طفل شیرخوار به پستان مادر بیشتر است.
«نهج البلاغه، خطبه 5»

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : ما شَککتُ فی الحَق مُذْ اُریتُه.
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: از زمانی که حق را به من نشان داده‌اند در آن شک نکرده‌ام.
«نهج البلاغه، خطبه 4»

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : اِنّی لَمِنْ قومٍ لا تأخذُهُم فی اللهِ لَومَةُ لائِم سیماهم سیما الصدِّیقین ... .
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: من از کسانی هستم که در راه خدا از سرزنش کنندگان نمی‌ترسم، از آنانم که سیمایشان سیمای صدیقان، و گفتارشان گفتار نیکان است، شب زنده‌دار و روشنی بخش روز‌اند، دل‌هایشان در بهشت و پیکرهایشان در کار طاعت خداوند است.
«نهج البلاغه، خطبه 192»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اِنَّکَ تَسْمَعُ ما اَسْمَعَ وَ تَری ما اَری، اِلّا اِنَّکَ لَسْتَ بنَبیٍّ و لکنَّکَ لوزیرٌ ...
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی! تو می‌شنوی آن چه را که من می‌شنوم، و می‌بینی آن چه را که من می‌بینم، جز آن که پیامبر نیستی؛ ولی وزیر و یاور من هستی و بر راه خیر می‌روی.
«نهج البلاغه، خطبة 192»

قالَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : لَمّا اُسرِیَ بی اِلَی السَّماءِ فأَوحَی اِلیَّ ربّی ما أَوحَی، ثُمَّ قالَ یا مُحمد اِقرء عَلی علیّ بن ابی طالِب، امیرالمؤمنین ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: شبی که مرا به معراج بردند، از سوی پروردگارم به من چیزهایی وحی شد، سپس به من گفت: ای محمّد، علی بن ابی‌طالب را به نام امیرمؤمنان بخوان، این اسمی است که هیچ کسی قبل از او و بعد از او بدین اسم نامیده نشده است.
«بحار الانوار، ج 37، ص 290»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اَنَا وَ عَلیٌ اَبوا هذهِ الاُمَةِ...
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: من و علی پدران این امت هستیم، کسی که ما را بشناسد بی‌تردید خدا را شناخته است و کسی که ما را نپذیرد، بی‌تردید خدا را نپذیرفته است.
«بحار الانوار، ج 36، ص 255»

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : ... عَلَّمَنی اَلفَ بابٍ یَفْتَحُ مِنْ کُلِّ بابٍ اَلفُ بابٍ.
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: پیامبر - صلی الله علیه و آله - هزار درِ علم و دانش را به من آموخت که از هر در آن هزار در دیگر گشوده می شود.
بحار الانوار، ج 38، ص 331

قال رَسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : یا علی اَنْتَ مِنّی بمَنزِلَة هارون مِنْ موسی اِلّا اِنّه لا نَبِیَّ بَعدی.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی تو نسبت به من مانند هارون نسبت به موسی هستی، به جز اینکه بعد از من پیامبری نیست.
«بحار الانوار، ج 38، ص 331»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : النَظَر اِلی علیٍّ عِبادَةٌ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: نگاه کردن به علی عبادت است.
«بحار الانوار، ج 38، ص 198»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا علی مَنْ خالَفَکَ فقَد خالَفَنَی و مَنْ خالَفَنی فقد خالَفَ اللهَ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: یا علی کسی که با تو مخالفت کند با من مخالفت کرده است و کسی که با من مخالفت کند با خدا مخالفت کرده است.
«بحار الانوار، ج 38، ص 30»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : علیٌّ مع الحق و الحق معه و علی لسانه و الحقُ یدور حیثما دار علیٌّ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: علی با حق است و حق با او و بر زبان اوست و حق بر محور علی دور می‌زند.
«بحار الانوار، ج 38، ص 28»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ حارَبَ علیاً فقد حارَبَنی و مَنْ حارَبَنی، حارَبَ اللهَ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که با علی بجنگد با من جنگیده است و کسی که با من جنگ نماید با خداوند جنگیده است.
«بحار الانوار، ج 36، ص 346»

قالَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : یا عَلی اَنْتَ الامام و الخلیفة بعدی، حربُکَ حربی و سِلمُکَ سِلمی.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: یا علی تو امام و جانشین بعد از من هستی، جنگ با تو جنگ با من است و مسالمت با تو مسالمت با من است.
«بحار الانوار، ج 36، ص 337»

قالَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : یا عَلی اَنتَ مَعِی فی الدَرجاتِ العُلی و اَنْتُ قَسیمُ الجَنْةِ وَ النّارِ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی! تو در بالاترین درجات با من هستی و تو تقسیم کنندة بهشت و دوزخ هستی.
«بحار الانوار، ج 36، ص 335»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : عُنوانُ صَحیفَةِ المَؤمِنِ حُبُّ عَلیِ بنِ اَبی طالِب.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: سرآغاز نامة عمل مؤمن، محبت علی بن ابی طالب است.
«بحار الانوار، ج 39، ص 284»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : لَمّا اُسری بی الی السَماءِ، رأیتُ علی ساق العرش: لااله الّا الله، محمد رسولی و صَِفی خلقی، ایدتُه بعلیٍّ و نصرتُه به.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: شبی که مرا به معراج بردند، دیدم که بر پایه عرش، کلمه توحید (لااله الّا الله) نقش بسته و آمده است که محمد فرستاده و صفی من است که او را با علی - علیه السّلام - تأیید کرده و یاری داده‌ام.
«بحار الانوار، ج 36، ص 53»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : حقُ علیٍّ عَلی هذهِ اِلاُمَةِ کَحَقِ الوالِدِ عَلی الوَلَدِ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حق علی بر این امت مثل حق پدر بر فرزندش است.
«بحار الانوار، ج 36، ص 5»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا علی اََنتَ حُجَةُ اللهِ اَنْتَ الطریقُ اِلی الله وَ انْتَ الصراطُ المستقیم.
رسول الله - صلی الله علیه و آله - فرمودند: یا علی تو حجت خداوند، طریق الهی و صراط مستقیم هستی.
«بحار الانوار، ج 36، ص 4»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : علیٌّ اَوّلُ مَنْ آمَنَ بی وَ اَوّلُ مَنْ یُصافِحُنیِ یوم القیامةِ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: علی - علیه السّلام - نخستین کسی بود که به من ایمان آورد و اولین کسی است که در قیامت با من مصافحه می‌کند.
«بحار الانوار، ج 35، ص 55»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ کنتُ مَولاهُ فَعلیٌ مَولاهُ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: هر کسی من مولای او هستم، علی مولای اوست.
«بحار الانوار، ج 37، ص 108»

رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: من و علی از یک نور آفریده شده‌ایم.
«بحار الانوار، ج 35، ص 34»

قال رسوُل الله - صلی الله علیه و آله - : کنُتُ أَنَا وَ عَلیٌ نوُراً بَیْنَ یَدَی الله قَبْلَ أنْ یَخْلُقَ آدَمَ ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: من و علی قبل از خلقت آدم، نوری بودیم در پیشگاه خداوند، وقتی آدم آفریده شد، آن نور در وجود او قرار گرفت و پیوسته آن نور یکی بود تا اینکه در صلب عبدالمطلب به صورت دو نور، از هم جدا شد، نور نبوت در من و نور خلافت در وجود علی - علیه السّلام - قرار گرفت.
«بحار الانوار، ج 35، ص24»

قال الله عزّوجلّ:
اگر علی را نیافریده بودم، همسری مناسب فاطمه، از فرزندان آدم و نسل او نبود.
(عیون اخبارالرضا(ع)203)

قال الله عزّوجلّ:
همانا علی امام پرهیزگاران و رهبر روسفیدان پاک و پادشاه مؤمنان است.
(امالی‌الصدوق352)

قال الله عزّوجلّ:
ولایت علی بن ابی طالب(ع) دژ (امان) من است هرکه وارد آن شود، از عذاب من در امان خواهد بود.
(عیون اخبارالرضا(ع)1/146)

قال الله عزّوجلّ:
برادرت علی را بشارت ده، که من دوست‌دار او را عذاب نمی‌کنم و به دشمن او رحم نمی‌کنم.
(امالی صدوق39)

قال الله عزّوجلّ:
به‌راستی در‌می‌گذرم از مردمان مسلمانی که ولایت امام عادلی را که از جانب خداوند است پذیرفته‌اند.
(کافی1/376)

قال امیر المؤمنین - علیه السّلام - :
اَحْمَدُ اللهِ ما قَضی مِنْ اَمرٍ وَ قدّر مِن فعلٍ.
امیر مؤمنان - علیه السّلام - فرمودند:
خدا را بر آنچه که قضای اوست و هر کاری را که مُقدّر فرموده، ستایش می کنم.
«نهج البلاغه، خطبه 180»

قال امیر المؤمنین - علیه السّلام - :
رَضینا عَنِ اللهِ قَضاهُ وَ سَلَّمنا لِلّهِ اَمْرَهُ.
امیر مؤمنان - علیه السّلام - فرمودند:
من در برابر قضای الهی راضی و تسلیم امر او هستم.
«بحار الانوار، ج 39، ص 351»

عَنْ أبی عَبْدِ الله عَنْ قَوْلِهِ تَعالی «هُنَالِکَ الْوَلَیَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ» (کهف/44)، قالَ: ولایةُ أمیرِ الْمُؤمِنیِنَ.
امام صادق - علیه السلام - در تفسیر آیه «در آنجا ثابت شد که ولایت از آن خداوند بر حق است»، فرمودند: مراد (از ولایت خدا) ولایت امیر المؤمنین است.
«نور الثقلین، ج 3، ص 262»

قالَ أمِیرِ الْمُؤمِنِینَ - عَلَیْهِ السَّلامُ - : وَ إنِّی النَّباءُ الْعَظِیمُ.
امام علی - علیه السلام - فرمودند: و مقصود از نبأ عظیم (در سوره نباء) من هستم.
«نور الثقلین، ج 5، ص 491»

قالَ رَسُولُ اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - : عَلِیُّ بْنُ أبِی طالِبٍ أقْدَمُ اُمَّتِی سِلْماً وَ أکثَرُهُمْ عِلْماً وَ أَصَحُّهُمْ دِیناً وَ أفْضَلُهُمْ یَقِیناً و أحْلَمُهُمْ حِلْماً وَ أسْمَحُهُمْ کفّاً وَ هُوَ الْاِمامُ وَ الْخَلِیفَةُ بَعْدِی.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: علی بن ابی طالب پیشگام امت من در گرویدن به اسلام است و علم و دانش او از همه بیشتر و دین او از همه کاملتر و یقین او از همه برتر و حلم او از همه بیشتر و دست او از همه بخشنده تر است و او امام و خلیفه پس از من است.
«أمالی صدوق، ص 8»

عَنِ النَّبِیِّ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - قالَ: لِکلِّ شَیْءٍ جَوازٌ وَ جَوازُ الصِّراطِ حُبُّ عَلِیِّ بْنِ أبِی طالِبٍ.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: برای (عبور از) هر چیزی، جوازی لازم است و جواز گذشتن از «صراط»، محبت و عشق به علی بن أبی طالب است.
«بحار الأنوار، ج 39، ص 202»

عَنْ ابْنِ مَسْعُودٍ قالَ: قالَ لی رَسُول اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - : لَمّا اُسْرِیَ بِی إلی السّماءِ إذاً مَلِک قَدْ أتانِی فَقالَ لِی یا مُحَمَّدُ! سَلْ مَنْ أرْسَلنا قَبْلَک قُلْتُ یا مَعاشِرَ النّاسِ وَ النَّبِیینَ عَلی ما بَعَثَکمْ اللهُ قَبلی؟ قالوُا: عَلی ولایتِک یا محمدُ و ولایةِ علیِّ بن ابی طالب.
ابن مسعود گفت: پیامبر به من فرمودند: هنگامی که در آسمان سیر کردم (در معراج) یکی از فرشتگان به پیش من آمد و گفت یا رسول الله پرسش خویش را با آن ها که قبل از شما مبعوث گشته اند در میان گذار! و من گفتم ای گروه مردم و پیامبران (سلف) بر چه چیزی خداوند متعال شما را مبعوث ساخته است؟ پاسخ دادند: بر ولایت تو ای محمد و ولایت علی ابن ابی طالب.
«بشارة المصطفی، ص 201»

قالَ رَسُول اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - :
مَثَلِی وَ مَثَلُ عَلِیٍّ مَثَلُ شَجَرَةٍ أنا أصْلُها وَ عَلِیٌّ فَرْعُها ... .
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
مَثَل من و علی مَثَل درختی است که من ریشه و ساقه و علی شاخه آن است...
«تاریخ دمشق، ج 2، ح 999»

قالَ النَّبِیُّ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - :
إنَّ اللهَ لَهُ الْحَمْدُ، عَرَضَ حُبَّ عَلِیٍّ وَ فاطِمَةَ، وَ ذُرّیَّتِهما عَلی الْبَرِیَّةِ فَمَنْ بادَرَ مِنْهُمْ بِالإجابَةِ جَعَلَ اللهُ مِنْهُمْ الرُّسُلَ، وَ مَنْ أجابَ بَعْدَ ذلِک جَعَلَ مِنْهُمْ الشِّیعَةَ وَ إنَّ اللهَ جَمَعَهُمْ فِی الْجَنَّةِ.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
خداوند که حمد وستایش برای اوست، دوستی علی و فاطمه و ذریه آن دو را بر همه انسان ها عرضه داشت، اول کسانی که آن را پذیرفتند به عنوان رُسُل (رسولان) انتخاب شدند و پس از آنان کسانی که آن را پذیرفته به عنوان «شیعه» برگزیده شدند و خداوند در بهشت همه آنان را جمع خواهد کرد.
«احقاق الحق، ج 9، ص 191»

عَنِ النَّبِیِّ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - قالَ: یا عَلِیُّ أنْتَ وَ شِیعَتُک فِی الْجَنَّةِ.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: یا علی! جنّت، سرای تو و شیعیان تو است.
«حلیة الاولیاء، ج 4، ص 329»

امام رضا علیه‌السلام :
کانَ أمیرُ المؤمنینَ علیه‌السلام لایَنامُ ثلاثَ لیالٍ : لَیلةَ ثلاثٍ وعِشرِینَ مِن شَهرِ رَمَضانَ ، ولَیلةَ الفِطرِ ، ولَیلةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ ، وفیها تُقسَمُ الأرزاقُ والآجالُ وما یَکونُ فی السَّنَةِ .
امیر المؤمنین علیه‌السلام سه شب را نمی‌خوابید : شب بیست و سوم ماه رمضان ، شب عید فطر و شب نیمه ماه شعبان ؛ در این شبها ، روزیها تقسیم و مدّت عمر و هر آنچه در آن سال رخ خواهد داد ، تعیین می‌شود .
بحار الأنوار :97 / 88 / 15 منتخب میزان الحکمة : 284

امام صادق علیه‌السلام :
إنَّ أمیرَ المؤمنینَ علیه‌السلام أشبَهُ الناسِ طُعمَةً برسولِ اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم ، کانَ یَأکُلُ الخُبزَ والخَلَّ والزَّیتَ ، ویُطعِمُ الناسَ الخُبزَ واللَّحم ؛
امیر المؤمنین علیه‌السلام در زمینه طـعـام و غـذا ، شبیه‌ترین مردم به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم بود ؛ خودش نان و سرکه و روغن می‌خورد و به مردم نان و گوشت می‌خوراند .
المحاسن : 2 / 279 / 1901 منتخب میزان الحکمة : 342

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله :
یَومُ غَدیرِ خُمٍّ أفضَلُ أعیادِ اُمَّتی وهُوَ الیَومُ الَّذی أمَرَنِی اللّه ُ تَعالی ذِکرُهُ فیهِ بِنَصبِ أخی عَلِیِّ بنِ أبی طالِبٍ عَلَما لِاُمَّتی ، یَهتَدونَ بِهِ مِن بَعدی؛
روز غدیر خم، برترین عید امّت من است و آن، روزی است که خداوند متعال به من فرمان داد تا برادرم علی بن ابی طالب را نشانه ای برای امّتم قرار دهم تا پس از من، بدان، راه یابند.
الأمالی للصدوق : ص 188 ح 197

امام صادق(سلام الله علیه):
لَولا أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ أمیرَالْمُؤمنینَ لِفاطِمَةَ ما کان لَها کُفوٌ عَلی ظَهر الْأرضِ؛
اگر خداوند امیرمؤمنان را برای فاطمه نمی‌آفرید در زمین کفوی برای او نبود.
الکافی، ج 1، ص 461

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
حقُّ علیٍّ علی هذهِ الاُمّةِ کحَقِّ الوالِدِ علی وَلَدِهِ؛
حقّ علی بر این امّت همچون حقّ پدر است بر فرزندش.
موسوعه امام علی: ج 8 ص 93 ح 3259

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
مَن آذی علیّاً فَقدْ آذانی؛
هر کس علی را بیازارد مرا آزرده است.
موسوعه امام علی: ج 11 ص 266 ح 6154

حضرت علیه السلام می فرمایند:
«... ان الحسن والحسین سبطا هذه الامة وهما من محمد کمکان العینین من الراس واما انا فکمکان الید من البدن واما فاطمة فکمکان القلب من الجسد ... ؛
حسن و حسین علیهما السلام دو سبط این امت هستند، و آن دو برای محمد صلی الله علیه و آله همانند دو چشم برای سرند، و من [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند دست برای بدن هستم، و فاطمه علیها السلام [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند قلب برای بدن است .»
بحارالانوار، ج 39، ص 352

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«... لولا ان امیرالمؤمنین علیه السلام تزوجها لما کان لها کفو الی یوم القیامة علی وجه الارض آدم فمن دونه؛(
به راستی اگر امیرالمؤمنین علیه السلام فاطمه علیها السلام را به ازدواج خود در نیاورده بود، تا روز قیامت بر روی زمین از آدم تا پس از آدم برای فاطمه علیها السلام همتایی نبود .»
خصال، ج 2، ص 414 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
حلقه در بهشت از یاقوت سرخ بوده که روی صفحه طلائی درب نصب گردیده و وقتی حلقه روی درب کوبیده می شود صدای ((یاعلی)) از آن بلند می شود.
علل الشرایع، جلد 1، ص 543

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
یاد کنید در مجالس و صحبت های خود فضایل علی ابن ابی طالب (ع) را زیرا یاد کردن از علی بن ابی طالب (ع) یاد از من است و یاد کردن من یاد کردن از خداست.
عین الحیوة ، ص 548

قال علی - علیه السلام -:
ما ترکت صلاة اللیل منذ سمعت قول النبی -صلی الله علیه وآله - صلاة اللیل نور، فقال ابن الکواء و لیلة الهریر؟ قال : و لیلة الهریر؛
از روزی که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرمودند: ((نماز شب نور است ))، نماز شب را ترک نکردم. ابن کواء از حضرت پرسید حتی در لیلة الهریر (شب عملیات جنگ صفین ) امام فرمودند: حتی در آن شب .
(بحارالانوار، ج 41، ص 17).

قال الصادق - علیه السلام -:
و کان علی- علیه السلام- اذا قام الی الصلوة فقال : وجهت وجهی للذی فطرالسموات والارض ، تغیر لونه حتی یعرف ذلک فی وجهه ؛
وقتی علی (علیه السلام) به نماز می ایستاد و آیه شریفه: ((رو می آورم با تمام وجودم به کسی که آسمانها وزمین را آفرید))را می خواند، رنگ و چهره مبارک او متغیر می شد، به طوری که تغییر حالت و دگرگونی از صورت مبارکش به خوبی مشاهده می گشت.
(میزان الحکمه ، ج 5 ص381).

قال الصادق - علیه السلام -:
و کان علی - علیه السلام - اذا قام الی الصلوة فقال : ((وجهت وجهی للذی فطر السموات و الارض )) تغیر لونه حتی یعرف ذلک فی وجهه ؛
هنگامی که علی (ع ) به نماز می ایستاد، این آیه شریفه را می خواند: ((رو می آورم با تمام وجودم به کسی که آسمانها و زمین را آفرید)) و رنگ مبارک حضرتش تغییر می کرد، به طوری که تغییر حالت و دگرگونی از صورت مبارکش به خوبی مشاهده می گشت .
(میزان الحکمه ، ج 5، ص 381)

قال الصادق - علیه السلام -:
کان علی - علیه السلام - اذا اماله امر فزع قام الی الصلاة ثم تلا هذه الایة ((استعینوا بالصبر و الصلاة )) ؛
شیوه علی (ع ) چنان بود که چون مشکل مهمی برای او پیش می آمد، به نماز می ایستاد و این آیه را می خواند: ((...واستعینوا بالصبر و الصلاة )).
(تفسیر درالمنثور، ج 1، ص 67)

قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی - عَلَیْهِ السَّلام - :
لَقَدْ فارَقَکُمْ رَجُلٌ بِالاْمْسِ لَمْ یَسبِقْهُ الاْوَّلُونَ، وَ لا یُدْرِکُهُ أَلاْخِرُونَ؛
امام حسن مجتبی - علیه السلام - پس از شهادت پدرش امیرالمؤمنین علی - علیه السلام -، در جمع اصحاب فرمودند: شخصی از میان شماها رفت که در گذشته مانند او نیامده است، و کسی در آینده نمی تواند هم تراز او قرار گیرد.
احقاق الحقّ، ج 11، ص 183

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
إنَّ السَّعیدَ کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَنْ أحَبَّ عَلیّاً فی حَیاتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
همانا حقیقت و واقعیّت تمام سعادت ها و رستگاری ها در دوستی علی - علیه السلام - در زمان حیات و پس از رحلتش خواهدبود.
شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 2، ص 449

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أبَوا هِذِهِ الاْمَّةِ مُحَمَّدٌ وَ عَلی، یُقْیمانِ أَودَّهُمْ، وَ یُنْقِذانِ مِنَ الْعَذابِ الدّائِمِ إنْ أطاعُوهُما، وَ یُبیحانِهِمُ النَّعیمَ الدّائم إنْ واقَفُوهُما ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله) و علی - علیه السلام -، والِدَین این امّت هستند، چنانچه از آن دو پیروی کنند آن ها را از انحرافات دنیوی و عذاب همیشگی آخرت نجات می دهند و از نعمت های متنوّع و وافر بهشتی بهره مندشان می سازند.
بحارالأنوار، ج 23، ص 259، ح 8

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
وَهُوَ الإمامُ الرَبّانی، وَالْهَیْکَلُ النُّورانی، قُطْبُ الأقْطابِ، وَسُلالَةُ الاْطْیابِ، النّاطِقُ بِالصَّوابِ، نُقْطَةُ دائِرَةِ الإمامَةِ ؛
حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در تعریف امام علی - علیه السلام - فرمودند:
او پیشوائی الهی و ربّانی است، تجسّم نور و روشنائی است، مرکز توجّه تمامی موجودات و عارفان است، فرزندی پاک از خانواده پاکان می باشد، گوینده ای حقّ گو و هدایتگر است، او مرکز و محور امامت و رهبریّت است.
ریاحین الشّریعة، ج 1، ص 93

قالَ الاْمامُ علی - علیه السلام - :
لَوْ لاَ الدّینُ وَ التُّقی، لَکُنْتُ أدْهَی الْعَرَبِ ؛
امام علی - علیه السلام - فرمودند:
چنانچه دین داری و تقوای الهی نمی بود، هر آینه سیاستمدارترین افراد بودم ـ ولی دین و تقوا مانع سیاست بازی می شود ـ.
اعیان الشّیعة، ج 1، ص 350

قالَ رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - لِعَلی - علیه السلام - :
أنَا رَسُولُ اللّهِ الْمُبَلِّغُ عَنْهُ، وَ أنْتَ وَجْهُ اللّهِ وَ الْمُؤْتَمُّ بِهِ، فَلا نَظیر لی إلاّ أنْتَ، وَ لا مِثْلَ لَکَ إلاّ أنَا؛
رسول خدا - صلی الله علیه وآله - به امام علی - علیه السلام - فرمودند:
من رسول خدا هستم، که از طرف او تبلیغ و هدایت می نمایم و تو وجه اللّه می باشی، که امام و مقتدای (بندگان خدا) خواهی بود، پس نظیری برای من وجود ندارد مگر تو و همانند تو نیست مگر من.
تفسیر البرهان، ج 4، ص 184

امام صادق (علیه السلام ) می فرمایند:
کان علی - علیه السلام - اذااماله امر فزع قام الی الصلاة ثم تلا هذه الایة "واستعینوا بالصبر والصلاة "؛
شیوه امام علی (علیه السلام ) چنان بود که چون مشکل مهمی برای او پیش می آمد، به نمازمی ایستاد و این آیه را می خواند: "... واستعینوا بالصبر و الصلاة ".
( تفسیر درالمنثور، ج 1، ص 67 )

رسول خدا (ص) به امام علی (ع) فرمودند:
من رسول خدا هستم، که از طرف او تبلیغ و هدایت می‌کنم. و تو وجه اللّه هستی، که امام و مقتدای (بندگان خدا) خواهی بود، پس نظیری برای من وجود ندارد مگر تو و همانند تو نیست، مگر من.
تفسیر البرهان: ج 4، ص 184

رسولُ اللّه(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم)می فرمایند :
ذِکرُ علیٍّ عبادةٌ؛
یاد و ذکر علی، عبادت است.
موسوعه امام علی علیه السلام، ج 8 ص 143، ح 3457

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
بی اُنذِرتُم وَ بِعَلیِّ بنِ أبی طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه‌ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله علی علیه السلام هدایت می‌یابید و به وسیله حسن احسان می‌شوید و به وسیله حسین خوشبخت می‌گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین دری از درهای بهشت است، هر کس با او دشمنی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می‌کند.
مأة منقبة، ص 22 .

امام علی (علیه السلام):
لَولا... ما اَخَذَ اللّه‌ُ عَلَی الْعُلَماءِ اَلاّ یُقارّوا عَلی کِظَّةِ ظالِمٍ وَ لا سَغَبِ مَظْلومٍ لاََلْقَیْتُ حَبْلَها عَلی غارِبـِها؛
اگر خداوند از علما پیمان نگرفته بود که با پرخوری ظالم و گرسنگی مظلوم آرام نگیرند، زمام خلافت را به حال خود رها می‌کردم.
نهج البلاغه، از خطبه 3.

حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند:
اَدَّبتُ نَفسی فَما وَجَدتُ لَها بِغَیرِ تَقوَی الاِلهِ مِن اَدَبِ؛
به ادب و تربیت نفس خود پرداختم و برای‌آن ادبی بهتر از تقوای الهی در تمام حالاتش نیافتم.
اعلام الدین، ص 273

قال الامام علی - علیه السلام - : زَعَمَ اِبنُ النَّابِغَةِ أنی تِلعابة تِمزَاحَةٌ ذُو دُعَابَةٍ، اُعَافِسُ وَاُمَارِسُ، هَیهَاتَ! یَمنَعُنِی مِن ذَاکخَوفُ المَوتِ وَذِکرُ البَعثِ وَالحِسَابِ.
امام علی - علیه السلام - فرمودند: پسر نابغه (عمروعاص) پنداشته است که من اهل زیاده روی در بازیگری و شوخی کردنم و مردم را به بازی و بیهودگی می گیرم، هرگز، ترس از مرگ و یاد قیامت و حسابرسی مرا از این کارها باز داشته.
«نهج السعاده، ج 2، ص 87»

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) کان اذا ذکر الجنة و النار اضطراب اضطراب السلیم و سأل الله الجنة و تعوذ به من النار.
امام مجتبی (علیه السلام) وقتی از بهشت و آتش دوزخ یاد می کرد، مثل مار گزیده به خود می پیچید و از خداوند بهشت می طلبید و از آتش به خداوند پناه می برد.
امالی صدوق، ص 150، بحارالانوار، ج 43 ص 331

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) کان لایقرء من کتاب الله عزوجل ((یا ایها الذین آمنوا)) الا قال: لبیک، اللهم لبیک.
امام حسن (علیه السلام) هیچ وقت آیه ((یا ایها الذین آمنوا)) (ای کسانی که ایمان آورده اید) را از کتاب خدا نمی خواند مگر اینکه می گفت ((لبیک اللهم لبیک)).
بحارالانوار 43 ص 331

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن (علیه السلام) کان اذا ذکر البعث و النشور بکی و اذا ذکر الممر علی الصراط بکی.
امام مجتبی (علیه السلام) وقتی برانگیخته شدن و حشر و نشر قیامت و گذشتن از پل صراط را به یاد می آورد گریه می کرد.
امالی صدوق ص 150

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن (علیه السلام) کان اذا ذکر الموت بکی و اذا ذکر القبر بکی.
امام حسن (علیه السلام) وقتی مرگ را به یاد می آورد، می گریست، و هرگاه به یاد قبر می افتاد، می گریست.
امالی صدوق، ص 150، بحار الانوار ج 43، ص 331

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) کان اصدق الناس لهجة و افصحهم منطقا.
امام حسن (علیه السلام) از جهت زبان صادق ترین مردم و از نظر گفتار فصیح ترین آنان بود.
بحارالانوار 43: 331، عوالم 16: 132 ح 5

امام سجاد (علیه السلام) می فرماید:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) کان اذا قام فی صلاته تر تعد فرائضه بین یدی ربه عزوجل.
امام حسن (علیه السلام) وقتی به نماز می ایستاد، پاهایش در مقابل پروردگار متعال و عظمت و کبریائی او می لرزید.
بحارالانوار ج 84، ص 285

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
کان الحسن (علیه السلام) کثیر الاجهاد فی العبادة و التصدق.
امام حسن (علیه السلام) در عبادت و صدقه دادن سخت کوش بود.
نظم درر المسطین ص 196

امام سجاد (علیه السلام) می فرماید:
ان الحسن (علیه السلام) لم یر فی شی ء من احواله الا ذاکرا لله سبحانه.
امام حسن (علیه السلام) در هیچ حالی دیده نشد مگر اینکه خدای سبحان را یاد می کرد.
امالی صدوق، ص 150

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
کان الحسن (علیه السلام) تمریا و کان ابو عبد الله الحسین (علیه السلام) تمریا.
امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) خرما را دوست می داشتند.
وسائل الشیعه، ج 17 ص 73 ح 105

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
کان نقش خاتم الحسن (علیه السلام) ((العزة لله))
نقش نگین انگشتری امام حسن (علیه السلام) ((العزد لله)) (بزرگی مخصوص خداست) بود.
اعیان الشیعه ج 1، ص 563، بحارالانوار ج 43، ص 258

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) حج خمسة و عشرین حجة ماشیا.
امام حسن (علیه السلام) بیست و پنج بار پیاده به حج رفت.
مناقب، ج 4 ص 14، بحارالانوار، ج 43 ص 339

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) قاسم ربه ثلاث مرات حتی نعلا و نعلا و ثوبا و دینارا و دینارا.
امام حسن (علیه السلام) تمام اموالش را حتی کفش و لباس و دینارهایش را سه بار با خدا تقسیم کرد.
وسائل الشیعه ج 8، ص 55

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) کان یخضب بالسود.
حسن بن علی (علیه السلام) با رنگ سیاه خضاب می بست (محاسن شریفش را رنگ سیاه می زد)
معجم الکبیر طبرانی، ج 3 ص 22، ح 2535

امام سجّاد علیه‌السلام :
إنَّ الحَسَنَ بنَ عَلیٍّ علیه‌السلام کانَ أعبَدَ النّاسِ فی زَمانِهِ و أزهَدَهُم و أفضَلَهُم ؛
امام حسن (علیه السلام) در زمان خود عابدترین ، زاهدترین و برترین مردم بود .
الأمالی ، صدوق ، ص 224 .

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - :من زار الحسن فی بقیعه ثبت قدمه علی الصراط یوم تزل فیه الأقدام.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند:هر کس امام حسن - علیه السلام - را در بقیع زیارت کند، در روزی که قدمها بر روی پل صراط می‌لغزد، گام اواستوار خواهد بود.
«بحارالانوار، ج 97، ص 141»

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - : اُدنُ منّی حتی اُسِرَّ الیک ... .
امیرمؤمنان - علیه السلام - (به هنگام شهادتشان به امام حسن - علیه السلام -) فرمودند: نزدیک من بیا تا اسراری را که رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - به من گفت با تو بگویم و آنچه را به من سپرده بود، به تو بسپارم.
«اصول کافی، ج 2، ص 64»

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - لِابْنِهِ الْحَسَنُ - علیه السلام - : یَا بُنَیَّ أَمَرَنِی رَسُولُ اللَّهِ - صلی الله علیه و آله - أَنْ أُوصِیَ إِلَیْکَ وَ أَنْ أَدْفَعَ إِلَیْکَ کُتُبِی وَ سِلَاحِی کَمَا أَوْصَی إِلَیَّ رَسُولُ اللَّه - صلی الله علیه و آله - ... .
امیرمؤمنان - علیه السلام - به فرزندش حسن - علیه السلام - فرمودند: فرزندم! رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - به من امر فرمود که به تو وصیت کنم و کتاب ها و سلاح خودم را به تو بسپارم چنان که پیامبر - صلی الله علیه و آله - به من وصیت کرد و هم چنین پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - به من فرمود که به تو دستور دهم وقتی مرگ فرا رسید، همه این وصایا را به برادرت حسین - علیه السلام - نمایی و کتابها و سلاح را به او بسپاری.
«اصول کافی، ج 2، ص 64»

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ رَیْحانَتا رسول الله.
امیرمؤمنان - علیه السلام - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - دو ریحانه رسول خدا هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

قال الامام الرضا - علیه السلام - : اِنَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ - علیهما السلام - کانا یَلْعَبانِ عَنْدَ النَبیّ حتی مَضی عامةُ اللیلِ ثُمَّ قال لَهما انْصَرفا الی اُمّکِما فَبَرقَتِ بَرقةٌ ... .
امام رضا - علیه السلام - فرمودند: روزی حسن و حسین - علیهما السلام - (در کودکی) نزد جدشان سرگرم بازی بودند تا پاسی از شب گذشت، حضرت به آنها فرمودند: نزد مادرتان بروید، ناگاه برقی درخشید و مسیر آن دو را روشن کرد تا به نزد فاطمه رسیدند، پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - به سوی روشنائی نگاه کرد و فرمودند: سپاس خدایی را که به ما اهلبیت کرامت داده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 266»

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - : اَخَذَ رسولُ الله -صلی الله علیه و آله - بِیَد الْحَسَنِ و الْحُسینِ - علیهما السلام - فقال مَنْ احبّ هذین کانَ معی فی دَرجَتی یَومَ الْقیامةِ.
امیرمؤمنان - علیه السلام - فرمودند: رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - دست حسن و حسین - علیهما السلام - را گرفتند و فرمودند: کسی که این دو را دوست داشته باشد روز قیامت با من است.
«بحار الانوار، ج 37، ص 37»

قال الامام الحسین - علیه السلام - : دخلتُ أنا و اَخی علی جدّی رسول الله - صلی الله علیه و آله - فَأجلَسَنی علی فَخْذِه الاَیسرِ و أجَلَسَ اَخی الْحَسَنُ عَلی فَخْذَه الاَیمَن ... .
امام حسین - علیه السلام - فرمودند: روزی من و برادرم حسن به حضور جدم رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - رسیدیم، حضرت مرا به زانوی چپ و برادرم را بر زانوی راست خود نشاند، بعد ما را تنگ در آغوش کشید و فرمودند: پدر و مادرم فدای شما دو امام باد.
«بحار الانوار، ج 36، ص 255»

قال الامام الصادق - علیه السلام - : اِنَّ الْحَسَنَ بن علیَّ بنَ ابیطالب - علیهما السلام - کانَ اَعبُد النّاسِ فیِ زَمانِه و اَزْهَدَهُم و اَفْضَلَهُم ... .
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: امام حسن - علیه السلام - عابدترین و زاهدترین و برترین مرد زمانش بود، هرگاه می خواست به حج برود پیاده می رفت و چه بسا با پای برهنه می رفت و هنگامی که از مرگ و قبر و قیامت یادی می شد، گریه می کرد.
«بحار الانوار، ج 43، ص 331»

سُئِلَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : اَیُّ اَهلِ بَیْتِکَ اَحَبُّ اِلَیکَ؟ قال: الْحَسَنُ و الْحُسینُ ... .
از رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - سؤال شد که کدام یکی از اهل بیت خود را بیشتر دوست دارید؟ حضرت فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - را و حضرت پیوسته به فاطمه- سلام الله علیها- می فرمودند: دو فرزندم را به نزد من بیاور، وقتی که می آمدند آن دو را می بوسید و در آغوش می گرفت.
«بحار الانوار، ج 43، ص 299»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ امامانِ قاما اوقَعَدا.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - امام اند چه در حال قیام باشند و چه در حال سکوت.
«بحار الانوار، ج 43، ص 291»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : هُما وَدِیْعَتیِ فِی اُمَتِی.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: آن دو (حسن و حسین - علیهما السلام -) دو امانت من در میان امتم هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 285»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ کانَ یُحِبُّنی فَلیُحِبَّ إبنَّی هذَیْنِ فانّ اللهَ اَمَرَنی بِحُبّهِما.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که مرا دوست دارد باید این دو فرزندم (حسن و حسین - علیهما السلام -) را نیز دوست داشته باشد، چون خداوند مرا به محبت آن دو دستور داده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحَبَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ و ذُرِیّتَهما مُخلِصاً لَمْ تَلْفَحِ النّارُ وَجْهَه ...
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که حسن و حسین - علیهما السلام - و ذریّه آن دو را خالصانه دوست داشته باشد، آتش هرگز به او نزدیک نمی شود مگر این که گناهی کرده باشد که او را از ایمان تهی کرده باشد.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اِذا کانَ یَومَ الْقیامةِ زُیِّنَ عَرشُ رَبِّ الْعالَمین بِکلِ زِینَةٍ ... .
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: هنگام فرارسیدن روز قیامت، عرش پروردگار عالمیان با بهترین و کامل ترین زینت ها تزئین می شود و دو منبر از نور یکی در طرف راست و دیگری در طرف چپ عرش قرار داده شده و حسن و حسین می آیند و بر آن دو منبر می نشینند و با این کار خداوند با حضور آن دو، عرش خود را آرایش می دهد ... .
«بحار الانوار، ج 43، ص 261»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا عَلی خُلِقْتُ اَنَا و اَنْتَ مِنْ شَجرَةٍ فأَنَا اصلُها و اَنْتَ فَرعُهُا و الْحَسَنُ و الْحُسینُ أغصانُها.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی! من و تو از یک درخت آفریده شده ایم، پس من اصل آن درخت و تو فرع آن و حسن و حسین شاخه های آن هستند.
«بحار الانوار، ج 37، ص 65»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ اَماما اُمَّتی بعد أبیهِما.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین- علیهما السلام- بعد از پدرشان امام و پیشوای امت من هستند.
«بحار الانوار، ج 36، ص 254»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ قُرَّةُ عینی و ضیاء قلبی و ثَمَرةُ فُؤادِی ... .
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن نور چشم و روشنی دل و ثمره قلب من است، او حجت خدا بر امت من است، دستور او دستور من و سخن او سخن من است، کسی که او را عصیان کند مرا عصیان کرده است.
«بحار الانوار، ج 44، ص 148»

قال الامام الْحَسَنُ - علیه السلام - : ... اَنَا الْحَسَنُ بن علی و ابن سَیَِدةِ النِساءِ فاطمة اَنَا ابن رسول اللهَ ... .
امام حسن - علیه السلام - فرمودند: هر کس مرا نمی شناسد بداند که من حسن فرزند علی - علیه السلام - و فاطمه - سلام الله علیها - دختر رسول خدا - صلی الله علیه و آله - هستم، من فرزند کسی هستم که رحمت برای عالمیان است من فرزند مکه و مِنی هستم، من فرزند مشعر و عرفات هستم.
«بحار الانوار، ج 44، ص 88»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اَلْوَلَدُ رَیْحانةٌ، و رَیْحانَتای: الْحَسَنُ و الْحُسینُ - علیهما السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: اولاد ریحانه است و دو ریحانه من حسن و حسین - علیهما السلام- هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 264»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحبَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ فَقَدْ اَحَبّنی و مَنْ اَبْغَضَهُما فقد أبْغَضَنی.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که حسن و حسین- علیهم السلام- را دوست بدارد، من را دوست داشته و کسی که آن دو را دشمن بدارد، با من دشمنی کرده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 264»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : انهما رَیْحانَتی مِن الدُّنیا یَعنی الحَسَن و الحُسین - علیهما السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: آن دو یعنی حسن و حسین - علیهما السلام- دو ریحانه من از دنیا است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 262»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ سَیِّدا شبابِ أَهلِ الْجَنّةِ.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - دو سرور جوانان اهل بهشت اند.
«بحار الانوار، ج 42، ص 263»

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
اللّهُمَّ أحِبَّ حَسَناً وحُسَیناً وأحِبَّ مَن یُحِبُّهُما؛
بار خدایا! حسن و حسین را دوست بدار و دوستداران آن دو را نیز دوست بدار.
میزان الحکمة: ح 1173

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
حَسَنٌ مِنّی وأنا مِنهُ، أحَبَّ اللَّهُ مَنْ أحَبَّهُ؛
حسن از من است و من از اویم. هر که او را دوست بدارد خداوند دوستش دارد.
میزان الحکمة: ح 1181

حضرت علیه السلام می فرمایند:
«... ان الحسن والحسین سبطا هذه الامة وهما من محمد کمکان العینین من الراس واما انا فکمکان الید من البدن واما فاطمة فکمکان القلب من الجسد ... ؛
حسن و حسین علیهما السلام دو سبط این امت هستند، و آن دو برای محمد صلی الله علیه و آله همانند دو چشم برای سرند، و من [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند دست برای بدن هستم، و فاطمه علیها السلام [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند قلب برای بدن است .»
بحارالانوار، ج 39، ص 352

قال الصادق - علیه السلام -:
ان الحسن بن علی - علیه السلام - کان اذا قام فی صلاته ترتعد فرائصه بین یدی ربه - عزوجل - و کان اذا ذکر الجنة و النار اضطرب اضطراب السلیم ؛
هنگامی که امام حسن مجتبی (علیه السلام ) به نماز می ایستاد، تن مبارکش می لرزید و هرگاه که یاد بهشت و جهنم می نمود، چون مار گزیده به خود می پیچید.
(بحارالانوار، ج 84، ص 258، میزان الحکمه ، ج 5 ص 382).

کان الحسن بن علی - علیه السلام - اذا توضا ارتعدت مفاصله و اصفر لونه فقیل له : فی ذلک فقال : حق علی کل من وقف بین یدی رب العرش ان یصفر لونه و یرتعد فرائضه ؛
امام حسن مجتبی (علیه السلام) به هنگام وضو مفصلهایش می لرزید و رنگش زرد می شد. جهت عروض این حال را از آن حضرت پرسیدند، فرمودند: برهر کسی که در مقابل پروردگار عرش می ایستد، سزاوار است که رنگش زرد شود و اعضایش بلرزد.
(بحارالانوار، ج 43، ص 339)

قال الصادق - علیه السلام -:
ان الحسن بن علی - علیه السلام - کان اذا قام فی صلاته ترتعد فرائضه بین یدی ربه - عز و جل - و کان اذا ذکر الجنة و النار اضطرب اضطراب السلیم ؛
وقتی امام حسن مجتبی(ع ) به نماز می ایستاد، تن مبارک حضرتش در مقابل پروردگار می لرزید و هرگاه یاد بهشت و جهنم می نمود، چون مار گزیده مضطرب و پریشان می شد و به خود می پیچید.
(بحارالانوار، ج 84، ص 258.میزان الحکمه ، ج 5، ص 382)

قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی - عَلَیْهِ السَّلام - :
وَ نَحْنُ رَیْحانَتا رَسُولِ اللّهِ، وَ سَیِّدا شَبابِ أهْلِ الْجَنّةِ، فَلَعَنَ اللّهُ مَنْ یَتَقَدَّمُ، اَوْ یُقَدِّمُ عَلَیْنا اَحَداً ؛
امام حسن مجتبی - علیه السلام - به دنباله وصیّتش در حضور جمعی از أصحاب فرمودند:
و ما دو نفر ـ یعنی حضرت و برادرشان امام حسین (علیهما السلام) ـ ریحانه رسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم) و دو سرور جوانان اهل بهشت هستیم، پس خدا لعنت کند کسی را که بر ما پیشقدم شود یا دیگری را بر ما مقدّم دارد.
کلمة الإمامُ الْحَسَن - علیه السلام -، ص 211

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
بی اُنذِرتُم وَ بِعَلیِّ بنِ أبی طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه‌ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله علی علیه السلام هدایت می‌یابید و به وسیله حسن احسان می‌شوید و به وسیله حسین خوشبخت می‌گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین دری از درهای بهشت است، هر کس با او دشمنی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می‌کند.
مأة منقبة، ص 22 .

اَنَسْ :حَیَّتْ جاریَةٌ لِلْحَسَنِ بْنِ عَلیٍّ علیه‌السلام بِطاقَةِ رَیْحانٍ ، فَقالَ لَها : اَنـْتِ حُرَّةٌ لِوَجْهِ اللّه‌ِ ، فَقُلْتُ لَهُ فی ذلِکَ ، فَقالَ : اَدَّبَنَا اللّه‌ُ تَعالی فَقالَ : «و إِذا حُیّیتُم بِتَحیَّةٍ فَحَیُّوا بِاَحْسَنَ مِنْها»الآیَةِ، وَ کانَ اَحْسَنُ مِنْها اِعْتاقَها؛
اَنَس : یکی از کنیزان امام حسن علیه‌السلام دسته گلی به ایشان تقدیم کرد. امام به او فرمودند: تو در راه خدا آزادی! دلیل این کارشان را پرسیدم. فرمودند: خداوند، ما را [این گونه] ادب آموخته است ، آن‌جا که [در قرآن کریم] می‌گوید: و چون احترام شُدید، به بهتر از آن، پاسخ گویید: و بهتر از هدیه او، آزادی او بود!
نهج السعادة، ج 7، ص 386.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من زارالحسن فی بقیعه، ثبت قدمه علی الصراط یوم تنزل فیه الاقدام
هر کس حسن (علیه السلام) را در بقیع زیارت کند. خداوند در آن روز که پاها می لرزد، پای او را بر صراط استوار گرداند.
بحارالانوار، ج100، ص 141.

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.
جامع الاخبار ص 46

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
کان نقش خاتم الحسین (علیه السلام): ((ان الله بالغ أمره)).
نقش نگین امام (علیه السلام) این جمله بود:
((ان الله بالغ أمره؛ خداوند فرمان خود را به نتیجه و پایان می رساند)).
الکافی ج 6 ص 474

قال الحسین (علیه السلام) للحر بن یزید:
لیس شأنی شأن من یخاف الموت، ما اهون الموت علی سبیل نیل العز و احیأ الحق... افبالموت تخوفنی، هیهات طاش سهمک و خاب ظنک، لست اخاف الموت، ان نفسی لأکبر من ذلک و همتی لأعلی من أن أحمل الضیم خوفا من الموت و هل تقدرون علی اکثر من قتلی؟
امام حسین (علیه السلام) به حر می فرمایند:
من آن نیستم که از مرگ بترسم، هر مرگی در راه رسیدن به عزت و احیای حق چه آسان است... آیا از مرگم بیم می دهی؟ هیهات که نشانت نگرفت و پندارت ناکام ماند، من از مرگ نمی هراسم، روحم برتر و همتم والاتر از آن است که از بیم مرگ زیر بار ستم بروم، آیا شما به بیشتر از کشتن من توان دارید؟
احقاق الحق 11: 601 موسوعة کلمات الامام الحسین:360

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
لو شتمنی رجل فی هذه الاذن (و اومی الی الیمنی) و اعتذر لی فی الاخری، لقبلت ذلک منه.
اگر کسی در این گوش من (اشاره کرد به گوش راست) ناسزا گوید و در گوش دیگرم عذر خواهی کند، پوزش او را از او قبول می کنم.
احقاق الحق ج 11 ص 431

قال علی بن الحسین (علیه السلام) لما قیل له ما اقل ولد ابیک:
العجب کیف ولدت، کان یصلی فی الیوم و اللیلة الف رکعة.
امام زین العابدین (علیه السلام) (در جواب کسی که گفت: چقدر اولاد پدر شما کم است) فرمودند:
تعجب می کنم چگونه به دنیا آمدم، در حالی که پدرم (امام حسین (علیه السلام)) هر روز و شب هزار رکعت نماز می خواند.
بحارالانوار ج 82 ص 311

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ماتکلم الحسین (علیه السلام) بین یدی الحسن (علیه السلام) اعظاما له، و لا تکلم محمد بن الحنفیة بین یدی الحسین (علیه السلام) اعظاما له.
امام حسین (علیه السلام) در نزد امام حسن (علیه السلام) بخاطر احترام او و محمد حنفیه نیز در پیش امام حسین (علیه السلام) بخاطر احترامش حرف نمی زد.
مناقب ابن شهر آشوب ج 3، ص 401

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ما مشی الحسین (علیه السلام) بین یدی الحسن (علیه السلام) قط و لابدره بمطق اذا اجتمعا تعظیما له.
امام حسین (علیه السلام) به خاطر رعایت احترام، هیچ وقت جلوی امام حسن (علیه السلام) راه نرفت و زمانی که با هم بودند ابتدا به صحبت نکرد.
مشکاة الانوار ص 170

أنَّ رَجُلاً قالَ لِلْحُسَیْنِ بنِ عَلِیٍّ - علیه السّلام - : اِجْلِسِ حَتْی نَتَناظَرَ فِی الدِّینِ فَقالَ: یا هذا اَنَا بَصِیرٌ بِدِینِی مَکشُوفٌ عَلی هُدایَ فَاِنْ کنْتَ جاهِلاً بِدِینِک فَاذْهَبْ وَاطْلُبْهُ، مالِی وَ لِلْمُماراةِ ... .
مردی به امام حسین - علیه السّلام - گفت: بنشینید تا با یکدیگر پیرامون مسائل دینی مناظره کنیم! امام فرمودند: من به مسائل دینی بصیر و آگاهم و راه هدایت برایم روشن است و اگر تو جاهل و ناآگاهی برو و یاد بگیر. من کجا و جدل؟ و سپس افزود: شیطان است که آدمی را وسوسه می کند و می گوید، با مردم مباحثه و مناظره راه بینداز تا دیگران نپندارند که تو نادان و ضعیف هستی.
«بحار الأنوار، ج 2، ص 135»

قال الامام الباقر - علیه السلام - : اِنّ الحُسَیْنَ صاحِبَ کَربَلا قُتِلَ مَظْلوما، مَکروبا عَطْشانا، لَهفانا فآلَی اللّه عَزَّوَجلّ عَلی نَفْسِهِ اَن لا یاتیَهُ لَهفانٌ و لا مَکروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشانٌ و لا مَنْ بِهِ عاهَةٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَیْنِ بنِ عَلی علیه السلام اِلَی اللّه عَزَّوَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّه کُرْبَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنـْبَهُ وَ مَدَّ فی عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فی رِزقِهِ فَاعتَبِروا یا اُولـِی الاَبْصار.
امام باقر - علیه السلام - : حسین، بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیب زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه ای و هیچ بَلا دیده ای به خدا روی نمی آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمی کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمی سازد، مگر این که خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده می کند و گناهش را می بخشد و عمرش را طولانی و روزی اش را گسترده می سازد. پس ای اهل بینش، درس بگیرید!
«بحارالأنوار، ج 101، ص 46، ح 5»

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - لِابْنِهِ الْحَسَنُ - علیه السلام - : یَا بُنَیَّ أَمَرَنِی رَسُولُ اللَّهِ - صلی الله علیه و آله - أَنْ أُوصِیَ إِلَیْکَ وَ أَنْ أَدْفَعَ إِلَیْکَ کُتُبِی وَ سِلَاحِی کَمَا أَوْصَی إِلَیَّ رَسُولُ اللَّه - صلی الله علیه و آله - ... .
امیرمؤمنان - علیه السلام - به فرزندش حسن - علیه السلام - فرمودند: فرزندم! رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - به من امر فرمود که به تو وصیت کنم و کتاب ها و سلاح خودم را به تو بسپارم چنان که پیامبر - صلی الله علیه و آله - به من وصیت کرد و هم چنین پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - به من فرمود که به تو دستور دهم وقتی مرگ فرا رسید، همه این وصایا را به برادرت حسین - علیه السلام - نمایی و کتابها و سلاح را به او بسپاری.
«اصول کافی، ج 2، ص 64»

قال الامام الصادق - علیه السلام - : جاءَ اَهلُ الکوفة اِلی علیٍّ - علیه السلام - فَشَکُوا الیهِ أمساکَ الْمَطَر ... .
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: مردم کوفه روزی به حضور امام علی - علیه السلام - آمدند و از نیامدن باران شکایت کردند و از حضرت خواستند تا برای آمدن باران دعا کند، حضرت به فرزندش حسین - علیه السلام - دستور داد تا برای آمدن باران دعا کند، حسین - علیه السلام - برخواست و شروع کرد به دعا، هنوز دعای او تمام نشده بود که باران شدیدی باریدن گرفت، به طوری که مردم از کنترل سیلاب عاجز ماندند.
«بحار الانوار، ج 44، ص 187»

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ رَیْحانَتا رسول الله.
امیرمؤمنان - علیه السلام - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - دو ریحانه رسول خدا هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

قال الامام الرضا - علیه السلام - : اِنَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ - علیهما السلام - کانا یَلْعَبانِ عَنْدَ النَبیّ حتی مَضی عامةُ اللیلِ ثُمَّ قال لَهما انْصَرفا الی اُمّکِما فَبَرقَتِ بَرقةٌ ... .
امام رضا - علیه السلام - فرمودند: روزی حسن و حسین - علیهما السلام - (در کودکی) نزد جدشان سرگرم بازی بودند تا پاسی از شب گذشت، حضرت به آنها فرمودند: نزد مادرتان بروید، ناگاه برقی درخشید و مسیر آن دو را روشن کرد تا به نزد فاطمه رسیدند، پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - به سوی روشنائی نگاه کرد و فرمودند: سپاس خدایی را که به ما اهلبیت کرامت داده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 266»

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - : اَخَذَ رسولُ الله -صلی الله علیه و آله - بِیَد الْحَسَنِ و الْحُسینِ - علیهما السلام - فقال مَنْ احبّ هذین کانَ معی فی دَرجَتی یَومَ الْقیامةِ.
امیرمؤمنان - علیه السلام - فرمودند: رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - دست حسن و حسین - علیهما السلام - را گرفتند و فرمودند: کسی که این دو را دوست داشته باشد روز قیامت با من است.
«بحار الانوار، ج 37، ص 37»

قال الامام الحسین - علیه السلام - : دخلتُ أنا و اَخی علی جدّی رسول الله - صلی الله علیه و آله - فَأجلَسَنی علی فَخْذِه الاَیسرِ و أجَلَسَ اَخی الْحَسَنُ عَلی فَخْذَه الاَیمَن ... .
امام حسین - علیه السلام - فرمودند: روزی من و برادرم حسن به حضور جدم رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - رسیدیم، حضرت مرا به زانوی چپ و برادرم را بر زانوی راست خود نشاند، بعد ما را تنگ در آغوش کشید و فرمودند: پدر و مادرم فدای شما دو امام باد.
«بحار الانوار، ج 36، ص 255»

قال الامام الْحَسَن - علیه السلام - : اِنَّ الْحُسینَ بن علی بَعْدَ وَفاةِ نفسی امام مِنْ بَعدی ... .
امام حسن - علیه السلام - فرمودند: حسین بن علی - علیه السلام - بعد از رحلت من امام است، زیرا خداوند بعد از من امامت را به نام او ثبت کرده است و امامت از طریق وراثت پیامبر به او رسیده است.
«اصول کافی، ج 2، ص 72»

قال الامام الصادق - علیه السلام - : ... لم یَرْضَع الْحُسینُ - علیه السلام - مِنْ فاطمةَ - علیهاالسلام - و مِنْ اُنثی، کانَ یُؤتی به النبی فَیَضعُ اِبهامُه فی فیه ... .
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: امام حسین - علیه السلام - از فاطمه- سلام الله علیها- و از هیچ زنی دیگر شیر نخورد، بلکه او را خدمت رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - می آوردند و حضرت انگشت ابهامش را در دهان او می گذاشت و او به اندازه ای که دو یا سه روز او را کفایت کند، از آن می مکید.
«اصول کافی، ج 2، ص 365»

سُئِلَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : اَیُّ اَهلِ بَیْتِکَ اَحَبُّ اِلَیکَ؟ قال: الْحَسَنُ و الْحُسینُ ... .
از رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - سؤال شد که کدام یکی از اهل بیت خود را بیشتر دوست دارید؟ حضرت فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - را و حضرت پیوسته به فاطمه- سلام الله علیها- می فرمودند: دو فرزندم را به نزد من بیاور، وقتی که می آمدند آن دو را می بوسید و در آغوش می گرفت.
«بحار الانوار، ج 43، ص 299»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ سَرَّه اَنْ یَنْظُر الی سَیِّدِ شَبابِ اَهلِ الْجَنَةِ فَلْینظرَ الی الْحُسین ابن علی - علیه السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که می خواهد از نگاه کردن به سوی جوانان اهل بهشت مسرور و شاد شود، باید به سوی حسین بن علی - علیه السلام - نگاه کند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 298»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحَبَّ أنْ یَنْظُر الی اَحَبِ اَهَلِ الارضِ اِلی اَهْلِ اسماء فَلْیَنظُر اِلی الحُسین - علیه السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که میخواهد که محبوب ترین فرد روی زمین نزد اهل آسمان را ببیند، باید به حسین - علیه السلام - نگاه کند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 297»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ امامانِ قاما اوقَعَدا.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - امام اند چه در حال قیام باشند و چه در حال سکوت.
«بحار الانوار، ج 43، ص 291»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : هُما وَدِیْعَتیِ فِی اُمَتِی.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: آن دو (حسن و حسین - علیهما السلام -) دو امانت من در میان امتم هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 285»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ کانَ یُحِبُّنی فَلیُحِبَّ إبنَّی هذَیْنِ فانّ اللهَ اَمَرَنی بِحُبّهِما.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که مرا دوست دارد باید این دو فرزندم (حسن و حسین - علیهما السلام -) را نیز دوست داشته باشد، چون خداوند مرا به محبت آن دو دستور داده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحَبَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ و ذُرِیّتَهما مُخلِصاً لَمْ تَلْفَحِ النّارُ وَجْهَه ...
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که حسن و حسین - علیهما السلام - و ذریّه آن دو را خالصانه دوست داشته باشد، آتش هرگز به او نزدیک نمی شود مگر این که گناهی کرده باشد که او را از ایمان تهی کرده باشد.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا اَیُّها الناس هذا الحُسینُ ابنُ علی فَاَعرفُوهُ فَواَلذی نَفسی بِیْدهٍ اِنَّه لِفیء الجنّةِ و مُحبِیهِ فِی الجنة.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای مردم! این حسین فرزند علی - علیه السلام - است او را بشناسید، سوگند بخدایی که جان من بدست اوست، حسین - علیه السلام- و دوستانش در بهشتاند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 266»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اِذا کانَ یَومَ الْقیامةِ زُیِّنَ عَرشُ رَبِّ الْعالَمین بِکلِ زِینَةٍ ... .
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: هنگام فرارسیدن روز قیامت، عرش پروردگار عالمیان با بهترین و کامل ترین زینت ها تزئین می شود و دو منبر از نور یکی در طرف راست و دیگری در طرف چپ عرش قرار داده شده و حسن و حسین می آیند و بر آن دو منبر می نشینند و با این کار خداوند با حضور آن دو، عرش خود را آرایش می دهد ... .
«بحار الانوار، ج 43، ص 261»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا عَلی خُلِقْتُ اَنَا و اَنْتَ مِنْ شَجرَةٍ فأَنَا اصلُها و اَنْتَ فَرعُهُا و الْحَسَنُ و الْحُسینُ أغصانُها.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی! من و تو از یک درخت آفریده شده ایم، پس من اصل آن درخت و تو فرع آن و حسن و حسین شاخه های آن هستند.
«بحار الانوار، ج 37، ص 65»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ اَماما اُمَّتی بعد أبیهِما.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین- علیهما السلام- بعد از پدرشان امام و پیشوای امت من هستند.
«بحار الانوار، ج 36، ص 254»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا حسینُ اَنْتَ الامامُ، ابنُ الامام، اَخُو الامام، تَسعةٌ مِنْ ولدِکَ ائمةُ الاَبرارِ، تاسِعُهُم قائمُهُم.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای حسین! تو امام، فرزند امام و برادر امام هستی و نُه امام از فرزندان توست که نهمین آنان، قائم آنها است.
«بحار الانوار، ج 36، ص 291»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : حسینُ مِنّی و اَنَا مِنهُ.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسین- علیه السلام- از من است و من از او هستم.
«بحار الانوار، ج 43، ص 271»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اَلْوَلَدُ رَیْحانةٌ، و رَیْحانَتای: الْحَسَنُ و الْحُسینُ - علیهما السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: اولاد ریحانه است و دو ریحانه من حسن و حسین - علیهما السلام- هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 264»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحبَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ فَقَدْ اَحَبّنی و مَنْ اَبْغَضَهُما فقد أبْغَضَنی.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که حسن و حسین- علیهم السلام- را دوست بدارد، من را دوست داشته و کسی که آن دو را دشمن بدارد، با من دشمنی کرده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 264»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : انهما رَیْحانَتی مِن الدُّنیا یَعنی الحَسَن و الحُسین - علیهما السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: آن دو یعنی حسن و حسین - علیهما السلام- دو ریحانه من از دنیا است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 262»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ سَیِّدا شبابِ أَهلِ الْجَنّةِ.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - دو سرور جوانان اهل بهشت اند.
«بحار الانوار، ج 42، ص 263»

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
اللّهُمَّ أحِبَّ حَسَناً وحُسَیناً وأحِبَّ مَن یُحِبُّهُما؛
بار خدایا! حسن و حسین را دوست بدار و دوستداران آن دو را نیز دوست بدار.
میزان الحکمة: ح 1173

حضرت علیه السلام می فرمایند:
«... ان الحسن والحسین سبطا هذه الامة وهما من محمد کمکان العینین من الراس واما انا فکمکان الید من البدن واما فاطمة فکمکان القلب من الجسد ... ؛
حسن و حسین علیهما السلام دو سبط این امت هستند، و آن دو برای محمد صلی الله علیه و آله همانند دو چشم برای سرند، و من [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند دست برای بدن هستم، و فاطمه علیها السلام [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند قلب برای بدن است .»
بحارالانوار، ج 39، ص 352

امام حسین(علیه السلام) فرمودند:
اَنَا قَتیلُ الْعَبَرَةِ لا یَذْکُرُنی مُوْمِنٌ اِلّا اسْتَعْبَرَ ؛
من کشته گریه ام. هیچ مومنی مرا یاد نمی کند مگر اینکه گریان می شود.
امالی صدوق، ص 118

امام باقر(علیه السلام) فرمودند:
چهار هزار ملک ، آشفته و غم آلود تا روز قیامت برای شهادت امام حسین(علیه السلام) می‌گریند .
کامل الزیارات ، ص 113

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
میان قبر پاک امام حسین (علیه السلام) تا آسمان هفتم محل رفت و آمد فرشتگان است .
المحجه البیضاء ،ج4،ص46

امام حسین (علیه السلام) فرمودند :
من برای عبرت و پند دیگران شهید می‌شوم .
بحارالانوار ، ج 44 ، ص 280

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
به راستی که خدا کربلا را حرم امن و با برکت قرار داد پیش از آنکه مکه را حرم قرار دهد .
کامل الزیارات ، ص 267

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
حسین (علیه السلام) را زیارت کنید و به او جفا روا مدارید ، زیرا که او سرور جوانان بهشت از میان خلایق و سید شهیدان است .
کامل الزیارات ، ص 181

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
برترین تربت زمین ، تربت سید الشهداء(علیه السلام) است .
جواهر الکلام ، ج 8 ، ص 437

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
آرامگاه مقدس امام حسین (علیه السلام) کانالی از کانالهای بهشت است.
المحجه البیضاء ،ج4،ص45

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
ای مردم ، این حسین بن علی است ، او را بشناسید؛ قسم به آن که جانم در دست اوست ، او در بهشت است، دوستدانش در بهشت‌اند و دوستداران دوستدارانش نیز در بهشت‌اند.
چهل حدیث صفحه 12

امام صادق (مام صادق (علیه السلام) :
کسی که ( در عزای حسین علیه السلام) بگرید یا دیگری را بگریاند و یا آن که خود را به حالت اندوه عزا درآورد، بهشت بر او واجب است.
جلاء العیون، ص 463

امام صادق (علیه السلام) :
اگر بیماری از اهل ایمان حق و حرمت و ولایت حضرت امام حسین (علیه السلام) را بشناسد و به اندازه سر سوزنی از خاک پاکش استشفا نماید ، دوا و شفایش خواهد شد .
بحار الانوار ، ج 98 ، ص 125

رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) :
در کانون دلهای مؤمنان معرفتی ویژه نسبت به امام حسین (علیه السلام) وجود دارد .
کتاب پیام عاشورا صفحه 25

امام باقر (علیه السلام) فرمودند :
بر مؤمنان لازم است روز عاشورا را در ماتم بسر برند و به یکدیگر که رسیدند ، بگویند : عظم الله اجورنا و اجورکم بمصابنا بالحسین و جعلنا و ایاکم من الطالبین بثاره مع ولیه المهدی من آل محمد .
کتاب پیام عاشورا صفحه 75

امام صادق (علیه السلام) فرمود ند:
تربت امام حسین (علیه السلام) شفای هر بیماری است .
کتاب پیام عاشورا صفحه 61

امام صادق (علیه السلام) از امام حسین (علیه السلام) نقل می‌کند که فرمودند :
من کشته گریه ام . هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند ، مگر اینکه گریان می‌شود .
کتاب چهل حدیث صفحه 70

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم):
حسین از من است و من از حسینم . خداوند دوست می‌دارد هر که حسین را دوست بدارد .
کتاب چهل حدیث صفحه 32 و 33

امام صادق (علیه السلام):
خدا لعنت کند کشنده حسین (علیه السلام) را ، چه قدر یاد [ شهادت] حسین (علیه السلام) زندگی را ناگوار می‌سازد ! من هیچ گاه آب سردی ننوشیدم ، مگر این که حسین (علیه السلام) را یاد کردم و هیچ بنده ای نیست که آب بنوشد و حسین (علیه السلام) را یاد کند و کشنده اش را لعنت فرستد، مگر اینکه خداوند صد هزار حسنه برایش می‌نویسد، صد هزار گناه او را پاک می‌سازد ، صد هزار درجه او را بالا می‌برد ، گویی صد هزار بنده را آزاد کرده است و خداوند در روز قیامت او گشاده رو محشور می‌کند.
کتاب چهل حدیث صفحه 18و 19

عن موسی بن جعفرعلیه السلام قال:
ولا تأخذوا من تربتی شیئا لتبرکوا به فأن کل تربة لنا محرمة الا تربة جدی الحسین بن علی علیهماالسلام فأن الله عزوجل جعلها شفاء لشیعتنا و أولیائنا؛
حضرت امام کاظم (علیه السلام) در ضمن حدیثی که از رحلت خویش خبر می‌داد فرمودند:
چیزی از خاک قبر من برندارید تا به آن تبرک جویید؛ چرا که خوردن هر خاکی جز تربت جدم حسین (علیه السلام) بر ما حرام است، خدای متعال تنها تربت کربلا را برای شیعیان و دوستان ما شفا قرار داده است.
جامع الاحادیث الشیعه، ج ??، ص ???

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
السجود علی طین قبرالحسین (علیه السلام) ینور الی الارض السابعة و من کان معه سبحة من طینقبرالحسین (علیه السلام) کتب مسبحا و ان لم یسبح بها…؛
سجده بر تربت قبر حسین (علیه السلام) تا زمین هفتم را نور باران می‌کند و کسی که تسبیحی از خاک مرقد حسین (علیه السلام) را با خود داشته باشد، تسبیح گوی حق محسوب می‌شود، اگر چه با آن تسبیح هم نگوید.
من لایحضره الفقیه، ج ?، ص ???/ وسائل الشیعه، ج ? ص ???

قال الصادق علیه السلام:
السجود علی تربة الحسین علیه السلام یخرق الحجب السبع؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
سجده بر تربت حسین علیه السلام حجابهای هفتگانه را پاره می‌کند.
مصباح التمهجد، ص ???/ بحارالانوار، ج ??، ص ???

قال ابوعبدالله علیه السلام:
فی طین قبرالحسین علیه السلام الشفاء من کل داء و هو الدواء الاکبر؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
شفای هر دردی در تربت قبر حسین علیه السلام است و همان است که بزرگترین داروست.
کامل الزیارات، ص ??? / وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
حنکوا اولادکم بتربة الحسین (علیه السلام) فإنها امان؛
کام کودکانتان را با تربت حسین (علیه السلام) بردارید چرا که خاک کربلا فرزندانتان را بیمه می‌کند.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

قال رسول الله (صلی اللع علیه و آله و سلم):
الا و ان الإجابة تحت قبته والشفاء فی تربته، و الائمة علیهم السلام من ولده؛
پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
بدانید که اجابت دعا، زیر گنبد حرم او(امام حسین علیه السلام) و شفاء در تربت او، و امامان (علیهم السلام) از فرزندان او هستند.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص ???

قال ابوعبدالله علیه السلام:
من باب عند قبرالحسین علیه السلام لیلة عاشورا لقی الله یوم القیامة ملطخا بدمه کأنما قتل معه فی عرصة کربلا؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کسی که شب عاشورا در کنار مرقد امام حسین علیه السلام سحر کند روز قیامت در حالی به پیشگاه خدا خواهد شتافت که به خونش آغشته باشد، مثل کسی که در میدان کربلا و در کنار امام حسین علیه السلام کشته شده باشد.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

قال الصادق علیه السلام:
من زارالحسین علیه السلام یوم عاشورا وجبت له الجنة؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
هر کس که امام حسین علیه السلام را در روز عاشورا زیارت کند بهشت بر او واجب می‌شود.
اقبال الاعمال، ص ???

قال الرضا علیه السلام:
من زار قبرالحسین (علیه السلام) بشط الفرات کان کمن زار الله؛
امام رضا علیه السلام فرمودند:
کسی که قبر امام حسین علیه السلام را در کرانه فرات زیارت کند، مثل کسی است که خدا را زیارت کرده است.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص???؛ به نقل از کامل الزیارات.

قال ابوالحسن موسی بن جعفرعلیه السلام:
أدنی ما یثاب به زائر ابی عبدالله علیه السلام بشط فرات إذا عرف حقه و حرمته و ولایته ان یغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تأخز؛
حضرت امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:
کمترین ثوابی که به زائر امام حسین علیه السلام در کرانه فرات داده می‌شود این است که تمام گناهان بخشوده می‌شود. بشرط این که حق و حرمت ولایت آن حضرت را شناخته باشد.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص ???، به نقل از کامل الزیارات، ص ، 138

قال الصادق علیه السلام:
من اتی قبرالحسین علیه السلام عارفا بحقه کتبه الله عزوجل فی اعلی علیین؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
هر کس که به زیارت قبر حسین علیه السلام نایل شود و به حق آن حضرت معرفت داشته باشد خدای متعال او را در بلندترین درجه عالی مقامان ثبت می‌کند.
من لا یحضره الفقیه، ج ?، ص???

امام صادق علیه السلام فرمودند:
من لم یأت قبرالحسین علیه السلام و هو یزعم انه لنا شیعة حتی یموت فلیس هو لنا شیعة و ان کان من اهل الجنة فهو من ضیفان اهل الجنة؛
کسی که به زیارت قبر امام حسین نرود و خیال کند که شیعه ما است و با این حال و خیال بمیرد او شیعه ما نیست و اگر هم از اهل بهشت باشد از میهمانان اهل بهشت خواهد بود.
کامل الزیارات، ص ???/ بحارالانوار، ج ??، ص ?

عن ابی عبدالله قال:
من اراد الله به الخیر قذف فی قلبه حب الحسین علیه السلام و زیارته و من اراد الله به السوء قذف فی قلبه بغض الحسین علیه السلام و بغض زیارته؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
هر کس که خدا خیر خواه او باشد محبت حسین (علیه السلام) و زیارتش را در دل او می‌اندازد و هر کس که خدا بدخواه او باشد کینه و خشم حسین (علیه السلام) و خشم زیارتش را در دل او می‌اندازد.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???/ بحارالانوار، ج ??، ص ?? .

قال ابوعبدالله علیه السلام:
لو ان احدکم حج دهره ثم لم یزرالحسین بن علی علیهماالسلام لکان تارکا حقا من حقوق رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) لان حق الحسین فریضة من الله تعالی واجبه علی کل مسلم؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
اگر یکی از شما تمام عمرش را احرام حج ببندد اما امام حسین علیه السلام را زیارت نکند حقی از حقوق رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را ترک کرده است؛ چرا که حق حسین (علیه السلام) فریضه الهی و بر هر مسلمانی واجب و لازم است.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

قال ابوعبدالله علیه السلام:
من لم یأت قبرالحسین علیه السلام حتی یموت کان منتقص الایمان منتقص الدین، ان ادخل الجنة کان دون المؤمنین فیها؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
هر کس به زیارت قبر امام حسین (علیه السلام) نرود تا بمیرد، ایمانش ناتمام و دینش ناقص خواهد بود به بهشت هم که برود پایین تر از مومنان در آنجا خواهد بود.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

قال ابوعبدالله علیه السلام:
لا تدع زیارة الحسین بن علی علیهماالسلام و مُرّ أصحابک بذلک یمدالله فی عمرک و یزید فی رزقک و یحییک الله سعیدا ولا تموت الا شهیدا؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
زیارت امام حسین علیه السلام را ترک نکن و به دوستان و یارانت نیز همین را سفارش کن! تا خدا عمرت را دراز و روزی و رزقت را زیاد کند و خدا تو را با سعادت زنده دارد و نمیری مگر با شهادت.
وسائل الشیعه، ج??، ص???

قال الصادق علیه السلام:
من اراد ان یکون فی جوار نبیه و جوارعلی و فاطمه علیهم السلام فلا یدع زیارة الحسین علیه السلام؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کسی که می‌خواهد در همسایگی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و در کنارعلی (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیه) باشد زیارت امام حسین (علیه السلام) را ترک نکند.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???، ح ??

قال الامام الصادق علیه السلام:
من سره ان یکون علی موائد النور یوم القیامة فلیکن من زوارالحسین بن علی علیهماالسلام؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره‌های نور بنشیند باید از زائران امام حسین علیه السلام باشد.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???/ بحارالانوار، ج ??، ص ??

قال ابوعبدالله علیه السلام:
زیارة قبرالحسین بن علی علیهماالسلام من أفضل ما یکون من الأعمال؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
زیارت قبر امام حسین علیه السلام از بهترین کارهاست که می‌تواند انجام یابد.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص ????

قال الامام الصادق علیه السلام:
زوروا قبرالحسین علیه السلام ولا تجفوه فانه سید شباب أهل الجنة من الخلق و سید شباب الشهداء؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
مرقد امام حسین علیه السلام را زیارت کنید و با ترک زیارتش به او ستم نورزید، چرا که او سید جوانان بهشت از مردم و سالار جوانان شهید است.
مستدرک الوسائل ج ??، ص ??? / کامل الزیارات ، ص ????

عن ابی جعفر و ابی عبدالله علیهماالسلام یقولان:
من احب أن یکون مسکنه و مأواه الجنة، فلا یدع زیارة المظلوم؛
از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام نقل شده که فرمودند:
هر کس که می‌خواهد مسکن و مأوایش بهشت باشد، زیارت مظلوم – امام حسین علیه السلام- را ترک نکند.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص ????

عن حمران قال: زرت قبرالحسین علیه السلام فلما قدمت جاء نی ابو جعفر محمد بن علی علیه السلام … فقال علیه السلام ابشر یا حمران فمن زار قبور شهداء آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) یرید الله بذلک وصلة نبیه حرج من ذنوبه کیوم ولدته امه؛
حمران می‌گوید هنگامی که از سفر زیارت امام حسین (علیه السلام) برگشتم، امام باقرعلیه السلام به دیدارم آمد و فرمودند: ای حمران! به تو مژده می‌دهم که هر کس قبور شهیدان آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را زیارت کند و مرادش از این کار رضایت خدا و تقرب به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) باشد، از گناهانش بیرون می‌آید مانند روزی که مادرش او را زاده است.
امالی شیخ طوسی، ج ?، ص ??، چاپ نجف/ بحارالانوار، ج ??، ص ???

امام صادق علیه السلام فرمودند:
لیس نبی فی السموات والارض و الا یسألون الله تبارک و تعالی ان یوذن لهم فی زیارة الحسین علیه السلام ففوج ینزل و فوج یعرج؛
هیچ پیامبری در آسمانها و زمین نیست مگر این که می‌خواهند خداوند متعال به آنان رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شوند، چنین است که گروهی به کربلا فرود آیند و گروهی از آنجا عروج کنند.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص ??? به نقل از کامل الزیارات، ص ????

قال رسول الله صلی الله علیه و آله:
یقبر ابنی بأرض یقال لها کربلا هی البقعة التی کانت فیها قبة الاسلام نجا الله التی علیها المؤمنین الذین امنوا مع نوح فی الطوفان؛
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
پسرم حسین در سرزمینی به خاک سپرده می‌شود که به آن کربلا گویند، زمین ممتازی که همواره گنبد اسلام بوده است، چنان که خدا یاران مومن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد .
کامل الزیارات، ص???، باب ??، ح ? .

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
یا زُرارَةُ! اِنَّ السَّماءَ بَکَتْ عَلَی الْحُسَیْنِ اَرْبَعینَ صَباحاً ؛
ای زراره ! آسمان چهل روز، در سوگ حسین بن علی علیه السّلام گریه کرد.
جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 552

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اَرْبَعَةُ الا فِ مَلَکٍ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام شُعْثٌ غُبْرٌیَبْکُونَهُ اِلی یَوْمِ القِیامَةِ ؛
چهار هزار فرشته نزد قبر سیدالشهدا علیه السّلام ژولیده و غبارآلود، تا روز قیامت بر آن حضرت می گریند.
کامل الزیارات ، ص 119

حضرت صادق علیه السّلام فرمودند:
نیحَ عَلَی الْحُسَینِ بْنِ عَلی سَنَةً فی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ وَ ثلاثَ سِنینَ مِنَ الْیَوْمِ الَّذی اُصیبَ فیهِ؛
یک سال تمام ، هر شب و روز بر حسین بن علی علیه السّلام نوحه خوانی شد و سه سال، در روز شهادتش سوگواری برپا گشت .
بحارالانوار، ج 79، ص 102

پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله فرمودند:
یا فاطِمَةُ! کُلُّ عَیْنٍ باکِیَهٌ یَوْمَ الْقیامَةِ اِلاّ عَیْنٌ بَکَتْ عَلی مُصابِ الْحُسَینِ فَاِنِّها ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعیمِ الْجَنّةِ؛
فاطمه جان !روز قیامت هر چشمی گریان است ؛ مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد،که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمتهای بهشتی مژده داده می شود.
بحارالانوار، ج 44، ص 293

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند :
کربلا را زیارت کنید و این کار را ادامه دهید، چرا که کربلا بهترین فرزندان پیامبران را در آغوش خویش گرفته است.
کامل الزیارات، ص 269

امام باقر علیه‌السلام :
مُروا شیعَتَنا بِزِیارَةِ قَبرِ الحُسَینِ بنِ عَلِیٍّ علیه‌السلام؛ فإنَّ إتیانَهُ یَزیدُ فی الرِّزقِ ، ویَمُدُّ فی العُمرِ ، ویَدفَعُ مَدافِعَ السُّوءِ؛
شیعیان ما را به زیارت قبر حسین بن علی علیه‌السلام فرمان دهید ؛ زیرا زیارت آن ، روزی را زیاد می‌کند ، عمر را دراز می‌گرداند و بدیها را دور می‌سازد .
بحار الأنوار : 101 / 4 / 12

قال زین العابدین - علیه السلام -:
ان النبی - صلی الله علیه وآله - اذن فی اذن الحسین - علیه السلام - بالصلاة یوم ولد ؛
در روز ولادت امام حسین (ع ) پیامبر اسلام (ص ) در گوش او اذان گفت .
(بحارالانوار، ج 104، ص 112)

قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی - عَلَیْهِ السَّلام - :
وَ نَحْنُ رَیْحانَتا رَسُولِ اللّهِ، وَ سَیِّدا شَبابِ أهْلِ الْجَنّةِ، فَلَعَنَ اللّهُ مَنْ یَتَقَدَّمُ، اَوْ یُقَدِّمُ عَلَیْنا اَحَداً ؛
امام حسن مجتبی - علیه السلام - به دنباله وصیّتش در حضور جمعی از أصحاب فرمودند:
و ما دو نفر ـ یعنی حضرت و برادرشان امام حسین (علیهما السلام) ـ ریحانه رسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم) و دو سرور جوانان اهل بهشت هستیم، پس خدا لعنت کند کسی را که بر ما پیشقدم شود یا دیگری را بر ما مقدّم دارد.
کلمة الإمامُ الْحَسَن - علیه السلام -، ص 211

امام صادق علیه‌السلام :
اَ لْبَرَکَةُ مِنْ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلیٍّ علیه‌السلام عَشَرَةُ اَمْیالٍ؛
تا ده میل اطراف قبر حسین بن علی علیه‌السلام برکت است.
(بحارالأنوار، ج 101، ص116، ح 41 . )

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
بی اُنذِرتُم وَ بِعَلیِّ بنِ أبی طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه‌ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله علی علیه السلام هدایت می‌یابید و به وسیله حسن احسان می‌شوید و به وسیله حسین خوشبخت می‌گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین دری از درهای بهشت است، هر کس با او دشمنی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می‌کند.
مأة منقبة، ص 22 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أحَبَّ اللَّهُ مَن أحَبَّ حُسَیناً؛
هر که حسین را دوست بدارد ، خداوند دوستدار او است.
بحار الأنوار ، ج 43 ، ص 261

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
مَن اَرادَ الله بهِ الخَیرَ قَذَفَ فی قَلبَهِ حُبَّ الحُسَین وَ حُبَّ زیارتِهِی؛
کسی که خدا خیر خواه او باشد، محبّت حسین و شوق زیارتش را در دل او می اندازد.
(بحارالانوار ج 98،ص 76)

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
فَإنی لا أَرَی المَوتَ إلَّا السَّعادَةَ وَ الحَیاة مَعَ الظّالِمینَ إلّا بَرماً؛
به درستی که من مرگ را جز سعادت نمی بینم و زندگی با ستمکاران را جز محنت نمی دانم .
(تحف العقول ، ص 245)

به درستی که حسین بن علی (علیهما السلام) فرمودند: اگر زائر من بداند که خداوند چه برایش آماده کرده است، شادیش بیشتر از بی تابیش (از رنج سفر) خواهد بود. و همانا زائر او پاک از هر گناهی به خانه ی خود بر می گردد.
وسایل الشیعه، ج10، ص 318.

حضرت امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
آن کس که به خاطر خدا و در راه او زائر قبر حسین (علیه السلام) گردد، خداوند او را از آتش دوزخ آزاد می کند و از فزع اکبر (خوف بزرگ) در روز قیامت ایمنش خواهد ساخت.
کامل الزیارات، ص 146.

امام صادق (سلام الله علیه) می فرمایند:
من سره أن یکون علی موائد النور یوم القیامة فلیکن من زوار الحسین بن علی (سلام الله علیها)؛
هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره های نور بنشیند باید اززائران امام حسین (سلام الله علیه) باشد.
بحارالانوار، ج101، ص 238.

امام صادق (سلام الله علیه) می فرمایند:
لا تدع زیارة الحسین بن علی (سلام الله علیه) یمد الله فی عمرک و یزید فی رزقک و یحییک الله سعیدا و لا تموت إلا شهیدا؛
زیارت امام حسین (سلام الله علیه) را فرو نگذار تا که خدا عمرت را طولانی و روزیت را زیاد کند و زندگی با سعادت و مرگ با شهادت به تو خواهد بخشید.
وسایل الشیعه، ج14، ص 431.

امام صادق علیه‌السلام :
لا تَدَع زیارَةَ الحُسَیْنِ بْنِ عَلیّ علیه‌السلام و مُر اَصحابَکَ بِذالِکَ، یَمُدُّ اللّه‌ُ فی عُمْرِکَ و یَزیدُ اللّه‌ُ فی رِزقِکَ و یُحییکَ اللّه‌ُ سَعیدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعیدا و یَکتُبکَ سَعیدا؛
زیارت امام حسین علیه‌السلام را رها نکن و دوستان خود را هم به آن سفارش کن، که در این صورت، خداوند عمرت را طولانی و روزی‌ات را زیاد می‌کند و زندگی‌ات را همراه با سعادت می‌کند و جز سعادتمند نمی‌میری و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت می‌کند.
کامل الزیارات، ص 286.

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
من انشد فی الحسین بیتا من شعر فبکی و ابکی عشره فله لهم الجنه.
هر کسی درباره حسین (علیه السلام) بیتی شعر بسراید و خود بگیرد و ده نفر را بگریاند، برای او و آن ده نفر بهشت باشد.
ثواب الاعمال/ ج110.

امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
فعلی مثل الحسین فلیبک الباکون، فان البکاء علیه لحظ الذنوب العظام.
هر کسی چون حسین باید گریه کنندگان بگریند؛ زیرا که گریستن بر او گناه بزرگ را می زداید.
وسایل الشیعه/ج10/ ص 394.

امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند:
ایها مؤمن دمعت عیناه بقتل الحسین (علیه السلام) حتی یسیل علی خده، لواه الله بها فی الجنه عرفا یسکنها احقابا.
هر مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن حسین (علیه السلام) گریان شود، به طوری که اشک بر گونه هایش سرازیر گردد، خداوند به سبب آن او را درغرفه های بهشتی جای دهد که روزگاران دراز در آن به سر برند.
ثواب الاعمال/ ج108.

حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند:
کل عین یوم القیامه باکیه و کل عین یوم القیامة ماهره، الاعین من اختصه الله بکرامته و بکی علی ما ینهک من الحسین و آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم).
در روز قیامت همه چشمها گریانند و هیچ چشمی خواب ندارد، مگر آن چشمی که خداوند آن را به کرامت خود اختصاص داده و برای هتک حرمت حسین و خاندان محمد گریسته باشد.
الخصال/ ج 625.

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.
جامع الاخبار ص 46

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یلبس الصوف و اءغلظ ثیابه اذا قام الی الصلاة، و کان (علیه السلام) اذا صلی یبرز الی موضع خشن فیصلی فیه و یسجد علی الارض. عععع؛
امام سجاد (علیه السلام) هنگام نماز لباس پشمی خشن می پوشید و در مکان زبر و سخت به نماز می ایستاد و بر زمین سجده می کرد.
بحار الانوار، ج 46، ص 108.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) اذا کان شهر رمضان لم یتکلم الا بالدعا و التسبیح و الاستغفار و التکبیر فاذا اءفطر قال: اللهم ان شئت اءن تفعل فعلت.
امام سجاد (علیه السلام) در ماه مبارک رمضان جز به دعا و تسبیح و استغفار و تکبیر لب نمی گشود و سخن نمی گفت، هنگامی که افطار می کرد می فرمودند: معبودا! هر کاری را خواسته باشی انجام دهی انجام خواهی داد.
کافی، ج 4، ص 88، ح 8.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یصل ما بین شعبان و رمضان و یقول: صوم شهرین متتابعین توبة من الله.
امام سجاد (علیه السلام) روزه ماه شعبان و رمضان را بهمدیگر می چسباند، و می فرمودند: روزه دو ماه پشت سر هم موجب پذیرش توبه از طرف خداست .
کافی، ج 4، ص 92، ح 3.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) اذا کان الیوم الذی یصوم فیه، یاءمر بشاة فتذبح و تقطع اءعضاؤ ه و تطبخ، و اذا کان عند المساء اءکب علی القدور حتی یجد ریح المرق و هو صائم، ثم یقول: هاتوا القصاع اغرفوا لال فلان، و اغرفوا لال فلان حتی یاءتی علی آخر القدور، ثم یؤ تی بخبز و تمر فیکون ذلک عشاءه.
روزی که امام سجاد (علیه السلام) روزه می گرفت دستور می داد گوسفندی تهیه و ذبح شود و تکه شود و پخته شود هنگامی که شب می شد سر خود را بالای دیگها خم می کرد تا بوی آبگوشت را با دهان روزه بچشد و بعد از چشیدن می فرمودند: کاسه ها را بیاورید برای فلان خاندان و فلانی پر کنید تا اینکه به آخرین دیگها می رسید نان و خرما آورده می شد، پس این شامش می شد.
بحار، ج 46، ص 71 ؛ من لا یحضره الفقیه 90، ح 1955.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) لا یسافر الا مع رفقة لا یعرفونه و یشترط علیهم اءن یکون من خدم الرفقة فیما یحتاجون الیه.
امام چهارم (علیه السلام) جز با کاروانی که او را نشناسند مسافرت نمی کرد و با آنان شرط می کرد که از خدمتگزاران کاروان در نیازمندیهای آنان باشد.
بحار الانوار، ج 46، ص 69.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان (علی بن الحسین (علیه السلام)) یقبل الصدقة قبل ان یعطیها السائل، قیل له: ما یحملک علی هذا؟ قال: فقال: لست اقبل ید السائل انما اقبل ید ربی، انها تقع فی ید ربی قبل اءن تقع فی ید السائل...
امام چهارم (علیه السلام) قبل از اینکه صدقه را به فقیر بدهد می بوسید، از امام سؤال شد، حکمت این کار شما چیست؟ فرمودند: من دست پروردگارم را می بوسم نه دست فقیر را، زیرا صدقه قبل از اینکه به دست فقیر برسد در دست خدا قرار می گیرد.
بحار الانوار، ج 46، ص 74.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یقول: انی لا حب اداوم علی العمل و ان قل.
امام علی بن الحسین (علیه السلام) می فرمودند: من دوست دارم که بر کار مداومت داشته باشم اگر چه کم باشد.
وسائل الشیعة، ج 1، ص 70.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یمشی مشیة کاءن علی راءسه الطیر لا یسبق یمینه شماله.
امام چهارم چنان با آرامش راه می رفت مثل اینکه بالا سرش پرنده ای قرار دارد (که نمی خواهد او حرکتش را متوجه شود و پرواز کند) طرف راست او جلوتر از طرف چپش پیشی نمی گرفت.
مشکاة الانوار، 227.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان زین العابدین بکی علی اءبیه اءربعین سنة، صائما نهاره، قائما لیله، فاذا حضر الافطار جاء غلامه بطعامه و شرابه فیضعه بین یدیه فیقول: کل یا مولای، فیقول (علیه السلام): قتل ابن رسول الله (علیه السلام) جائعا، قتل ابن رسول الله (علیه السلام) عطشانا، فلا یزال یکرر ذلک و یبکی حتی یبل طعامه بدموعه، و یمزج شرابه بدموعه فلم یزل کذلک حتی لحق بالله عزوجل.
امام زین العابدین (علیه السلام) چهل سال برای پدر بزرگوارش گریه کرد، در حالی که روزش، روزه دار بود و شبش، شب زنده داری می کرد، هنگامی که وقت افطار می شد غلامش غذا و نوشیدنی برای او می آورد و جلویش می گذاشت و می گفت: بخور، امام (علیه السلام) می فرمودند: فرزند رسول خدا (علیه السلام) گرسنه و تشنه شهید شد این جمله را تکرار می کرد و گریه سر می داد تا اینکه غذایش با اشک چشمش مخلوط می شد او هموار اینطور بود تا این که به جوار رحمت حق شتافت.
وسائل الشیعة، 2، 923.

امام سجاد(علیه السلام) فرمودند:
لاءن اءدخل السوق و معی درهم اءبتاع به لحما لعیالی و قد قرموا الیه اءحب الی من اءن اءعتق نمسة.
چنانچه وارد بازار شوم و همراهم درهمی باشد که با آن برای خانواده ام گوشتی بخرم که به آن اشتیاق دارند برای من محبوبتر است از اینکه فردی را آزاد کنم.
وسائل الشیعة، ج 15، ص 251، ح 6.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یصلی فی الیوم و اللیلة الف رکعة و کانت الریح تمیله بمنزلة السنبلة، و کانت له خمسماءة نخلة، فکان یصلی عند کل نخلة رکعتین، و کان اذا قام فی صلاته غشی لونه لون آخر، و کان قیامه فی صلاته قیام العبد الذلیل بین یدی الملک الجلیل، کان اءعضائه ترتعد من خشیة الله و کان یصلی صلاة مودع یری اءنه لا یصلی بعدها اءبدا.
امام چهارم (علیه السلام) شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند و باد همانند سنبلی او را حرکت می داد و او دارای پانصد نخل بود، که کنار هر کدام دو رکعت نماز می خواند، و هنگامی که به نمازش می ایستاد رنگ برنگ می شد و ایستادنش در نماز همانند ایستادن بنده در مقابل پادشاه بزرگ بود، بدن او از خوف خدا می لرزید، و همانند کسی که با نماز وداع می کند و فکر می کند آخرین نماز اوست و دیگر هیچ وقت نماز نخواهد خواند نماز می گزارد.
بحار الانوار، ج 46، ص 79.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یصلی فی الیوم و اللیلة اءلف رکعة کما کان یفعل اءمیر المؤمنین (علیه السلام).
امام علی بن الحسین (علیه السلام) شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند همانطور که امیرمؤمنان هم چنین می کرد.
بحار الانوار، ج 46، ص 61.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
کان لابی (علیه السلام) فی موضع سجوده آثار ناتئة و کان یقطعها فی السنة مرتین، فی کل مرة خمس ثفنات، فسمی ذاالثفنات لذلک.
در سجدگاه پدر بزرگوارم آثار ورم بود و سالی دوبار آن را قطع می کرد در هر مرتبه پنج لایه پینه بود از این جهت او را ((ذو الثفنات)) نامیدند.
بحار الانوار، ج 46، ص 6.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ان اءبی علی بن الحسین (علیه السلام) ما ذکر الله عزوجل نعمة الا سجد، و لا قراء آیة من کتاب الله عزوجل فیها سجود الا سجد و لا دفع الله عزوجل عنه سوء یخشاه اءوکید کائد الا سجد و لا فرغ من صلاة مفروضة الا سجد، و لا وفق لاصلاح بین اثنین الا سجد و کان اءثر السجود فی جمیع مواضع سجوده، فسمی السجاد لذلک.
پدرم علی بن الحسین (علیه السلام) هیچ گاه نعمتی را یاد نمی کرد جز اینکه سجده شکر انجام می داد، و آیه ای از کتاب خدا را نمی خواند که دارای سجده بود مگر اینکه سجده می کرد، و هر گاه خداوند، مکر حیله گری یا خطری را از او بر طرف می کرد سجده شکر بجا می آورد و هر وقت از نماز فارغ می شد سجده می کرد و زمانی که موفق می شد بین دو نفر اصلاح کند سجده می کرد و طوری بود که اثر سجده در تمام اعضاء هفتگانه سجده او نمایان بود از این جهت او سجاد نامیده شد.
بحار الانوار، ج 46، ح 6.

لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد اءن یکون القرآن معی؛
اگر تمام کسانی که در میان مشرق و مغرب هستند از دنیابروند (و من تنها بمانم) و قرآن با من باشد وحشت مرا نمی گیرد (و نمی ترسم).
بحارالانوار، ج 46، ص 107.

امام باقر علیه‌السلام :
کانَ یُصَلّی صَلاةَ مُوَدِّعٍ یَری أنَّهُ لایُصَلِّی بَعدَها أبَدَا ؛
امام سجّاد علیه‌السلام مانند کسی که آخرین نماز خود را به جای می‌آورد ، نماز می‌گزارد. او چنین می دید که پس از آن هیچ‌گاه نماز نمی‌گزارد .
. همان ، ج 46 ، ص 79 .

امام باقر علیه‌السلام :
کانَ أثَرُ السُّجُودِ فِی جَمیعِ مَواضِعِ سُجُودِهِ فَسُمِّیَ السَجّادُ لِذلِکَ ؛
اثر سجده در تمام مواضع هفت گانه سجده او(امام سجاد علیه لسلام) نمایان بود ؛ از این جهت «سجّاد» نامیده شد .
. بحار الأنوار ، ج 46 ، ص 6 .

امام صادق علیه‌السلام :
یُنادِی مُنادٍ یَومَ القیامَةِ أینَ زَینُ العابِدینَ؟ فَکَأنّی أنظُرُ إلی عَلِیِّ بنِ الحُسَینِ علیه‌السلام یَخطُرُ بَینَ الصُّفُوفِ ؛
روز قیامت منادی ندا می‌دهد : «زیور عبادت کنندگان کجاست؟» گویا علی بن‌حسین علیه‌السلام را می‌بینم که میان صف‌ها با ابّهت گام بر می‌داد .
. میزان الحکمه ، ح 1131 .

قالَ الامام ابو عبدالله - علیه السّلام - : کان علی بن الحسین اذا اتاهُ ختنُهُ علی ابنتهِ او علی اختِهِ، بَسَطَ له ردائُه ثم اجلسَهُ ثم یقول: مرحباً بمن کفی المؤنةَ و سَتَرَ العورة.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: سیرة (امام) علی بن الحسین این بود که هنگامی که یکی از دامادهای او (شوهر دختر یا شوهر خواهر او)، بر او وارد می شد، امام - علیه السّلام - عبای خود را بر زمین، پهن می نمود و وی را بر آن می نشاند، سپس می فرمودند: آفرین بر کسی که مخارج ناموس مرا می پردازد و او را حفظ می کند.
«وسائل الشیعه، ج 14، ص 24»

قال الامام السجاد ـ علیه السّلام ـ : اللّهم انّی اسئلک ان تملَاَء قلبی حُبّاً لکَ.
امام سجاد ـ علیه السّلام ـ در دعا اینگونه می فرمودند: خداوندا قلب مرا از محبت به خودت سرشار نما.
«بحارالانوار، ج 95، ص 93»

الإمام الصادق علیه السلام :
إنَّ عَلِیَّ بنَ الحُسَینِ علیه السلام استَقبَلَهُ مَولیً لَهُ فی لَیلَةٍ بارِدَةٍ ، وعَلَیهِ جُبَّةُ خَزٍّ ومِطرَفُ خَزٍّ وعِمامَةُ خَزٍّ وهُوَ مُتَغَلِّفٌ بِالغالِیَةِ ، فَقالَ لَهُ : جُعِلتُ فِداکَ ، فی مِثلِ هذِهِ السّاعَةِ عَلی هذِهِ الهَیئَةِ إلی أینَ ؟
قالَ : فَقالَ : إلی مَسجِدِ جَدّی رَسولِ اللّه‌ِ صلی الله علیه و آله ، أخطُبُ الحورَ العینَ إلَی اللّه‌ِ عَزَّوجَلَّ .
امام صادق علیه السلام :
خدمتکار علی بن الحسین (زین العابدین) علیه السلام ، ایشان را در شبی سرد ، ملاقات کرد ، در حالی که جامه و ردا و عمامه‌ای از خَز پوشیده و خود را با عطری ، خوش‌بو کرده بود . گفت : فدایت شوم! در چنین ساعتی و با این وضع ، ره‌سپار کجایی؟
امام علیه السلام فرمود : « به مسجد جدّم پیامبر خدا می‌روم تا از خدای عز و جلحوریان را خواستگاری کنم » .
الغالِیَةُ : نوع من الطیب مُرکّب من مسک وعنبر ودُهن ، والتغلّف بها : التلطُّخُ (النهایة : ج 3 ص 383 «غلا») .الکافی: ج 6 ص 517 ح 5 ، بحار الأنوار: ج 46 ص 59 ح 13 .

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
بَکی عَلیُّ بْنُ الحُسَینِ علیه السّلام عِشْرینَ سَنَةً وَ ما وُضِعَ بَیْنَ یَدَیْهِ طَعامٌ اِلاّبَکی؛
امام زین العابدین علیه السّلام بیست ساله (به یاد عاشورا) گریستند و هرگز طعامی پیش روی او نمی گذاشتند مگر اینکه گریه می کردند.
بحارالانوار، ج 46، ص 108

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
اِنّی لَمْ اَذْکُرْ مَصْرَعَ بَنی فاطِمَةَ اِلاّ خَنَقَتْنی لِذلِکَ عَبْرَةٌ ؛
من هرگز شهادتِ فرزندان فاطمه (علیها السّلام) را به یاد نیاوردم، مگر آن که بخاطر آن، چشمانم اشکبار گشت .
بحارالانوار، ج 46، ص 109

قال الصادق - علیه السلام -:
کان (السجاد) - علیه السلام - اذا حضرت الصلاة اقشعر جلده و اصفر لونه و ارتعد کالسعفة ؛
چون وقت نماز فرا می رسید بدن امام زین العابدین (علیه السلام) می لرزید و رنگ چهره اش زرد می شد و مانند شاخه نخل خرما و مرتعش می شد.
(بحارالانوار، ج 84، ص 247).

قال الامام الصادق -علیه السلام-:
کان علی بن الحسین - علیهماالسلام - اذا قام الی الصلاة ، تغیر لونه .فاذا سجد لم یرفع راءسه حتی یرفض عرقا ؛
امام سجاد (ع ) وقتی به نماز می ایستاد رنگش دگرگون می شد و چون به سجده می رفت سربر نمی داشت تا آن که عرق از وی می ریخت .
(فروع کافی ، ج 3، ص 300)

امام سجاد(علیه‌السلام) می فرمایند:
اگر همه‌ی مردم از شرق تا غرب عالم بمیرند با وجود قرآن در کنار من، هرگز احساس وحشت و تنهایی نکنم.
(بحارالانوار/89/239)

امام باقر علیه‌السلام می فرمایند :
کانَ اَبی زَیْنُ الْعابِدینَ علیه‌السلام اِذا نَظَرَ اِلَی الشَّبابِ الَّذینَ یَطْـلُبونَ الْعِلْمَ اَدْناهُمْ اِلَیْهِ وَ قالَ : مَرحَبا بِکُمْ اَ نْتُمْ وَدائِعُ الْعِلْمِ وَ یوشِکُ اِذْ اَ نْتُمْ صِغارُ قَوْمٍ اَنْ تَـکونوا کِبارَ آخَرینَ ؛
پدرم [امام] زین‌العابدین علیه‌السلام ، هر گاه به جوانانی که دانش می‌اندوختند ، می‌نگریست ، آنان را به خود نزدیک می‌کرد و می‌فرمود : آفرین بر شما که امانت‌های [مردم برای آموختن]دانشید و به‌زودی شما کم‌سالان جامعه ، بزرگان جامعه‌ای دیگر می‌شوید .
الدر النظیم فی مناقب الائمة اللهامیم ، ص 587 .

حضرت امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند:
هیچ جرعه ای سرنکشیدم که نزد من خوشتر از جرعه ی خشمی باشد که با آن طرف مقابل را کیفر ندهم.
اصول کافی، ج2، ص 109.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان علی بن الحسین (علیه السلام) کان اءحسن الناس صوتا بالقرآن و کان یرفع صوته حتی یسمعه اهل الدار.:
امام علی بن الحسین (علیه السلام) از نظر صوت قرآنی نیکوترین فرد بود و صدای قرآن خواندنش را بلند می کرد تا اهل خانه بشنوند و بهره مند گردند.
وسائل الشیعه، ج 4، ص 858.

عن ابی عبدالله - علیه السلام - قال: کانَ لِاَبِی ثَوْبانِ خَشِنانِ یُصَلّی فِیهِما صَلاتَهُ.
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: پدرم دو لباس خشن داشت که در آن دو لباس نماز خویش را می‌خواند.
«وسائل الشیعة، ج3، ص331»

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
یریدوننی الا اقول الحق و الله لا ازال اقول الحق حتی اموت
از من می خواهند که حق را نگویم، به خدا سوگند هماره حق را خواهم گفت تا هنگامی که مرگ بسراغم آید.
رجال الکشی: 601 ح 1121

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
انی لاسارع الی حاجة عدوی خوفا ان اراده فیستغنی عنی.
من با شتاب نیاز دشمن را بر آورده می سازم از بیم آنکه مبادا او را رد کنم و او از من بی نیاز شود.
بحارالانوار 78: 207 ح 64

امام کاظم (علیه السلام) فرمودند:
کان یعرف موضع سجود ابی عبدالله (علیه السلام) بطیب ریحه.
جایگاه سجده امام صادق (علیه السلام) از بوی خوش آنجا شناخته می شد.
کافی 6: 511 ح 11

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ما اتخمت قط و ذلک انی لم ابداء بطعام الا قلت بسم الله و لم افرغ من طعام الا قلت الحمدلله.
هرگز هضم غذا بر من مشکل نشده است، زیرا هیچ گاه شروع به غذا نکردم مگر اینکه ((بسم الله)) گفتم و هیچ گاه از غذا خوردن فارغ نشدم مگر آنکه ((الحمدلله)) گفتم.
وسائل الشیعه، 16 ص 586 ح 7

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
انی اذا سافرت فی شهر رمضان ما آکل الا القوت و ما اشرب کل الری.
هرگاه در ماه رمضان به مسافرت می روم (به احترام ماه رمضان اگر چه مسافرم و روزه بر من واجب نیست ولی) جز به اندازه رمق داشتن غذا نمی خورم و هرگز از آب در حد سیراب شدن نمی نوشم.
وسائل الشیعه 7: 147 ح 5

امام صادق علیه السّلام می فرمایند:
قالَ لی اَبی : یا جَعْفَرُ! اَوْقِفْ لی مِنْ مالی کَذا وکذا النّوادِبَ تَنْدُبُنی عَشْرَ سِنینَ بِمنی اَیّامَ مِنی ؛
پدرم امام باقر علیه السّلام به من فرموندد:
ای جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان کن که به مدّت ده سال در (منا) در ایام حجّ، بر من نوحه خوانی و سوگواری کنند.
بحارالانوار، ج 46، ص 220

فضل بن ابی قرّه: خدمت امام صادق‌علیه السلام که در باغشان مشغول کار بودند، رسیدیم و عرض کردیم: خدا ما را فدای شما کند! اجازه بدهید یا ما برایتان کار کنیم و یا غلامان. حضرت فرمودند: نه، مرا به حال خود بگذارید؛ زیرا دوست دارم خداوند عزّوجلّ مرا در حال کار کردن و زحمت کشیدن برای کسب روزی حلال ببیند.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 163، ح 3595.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
این لاعمل فی بعض ضیاعی حتی اعرق و ان لی من یکفینی لیعلم الله عزوجل انی اطلب الرزق الحلال.
من در برخی زمینهای کشاورزیم کار می کنم تا عرق می کنم، در حالی که افرادی هستند که به جای من کار کنند و مرا از کار کردن بی نیاز کنند، ولی من کار می کنم تا خداوند بزرگ بداند که من برای روزی حلال تلاش می کنم.
وسائل الشیعه 12: 23 ح 8

امام رضا(سلام الله علیه):
کانَ أبی إذا دَخَلَ شَهرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً؛
چون ماه محرم فرا می‌رسید، کسی پدرم را خندان نمی‌دید.
وسائل الشیعة، ج 10، ص 505

عن ابی الحسن موسی (علیه السلام):
انه کان اذارفع راءسه فی صلاته من السجدة الاخیرة جلس جلسة ثم نهض للقیام و بادر برکبتیه من الارض قبل یدیه ، و اذا سجد بادربهما الارض قبل رکبتیه؛
هنگامی که امام کاظم (علیه السلام) سر از سجده دوم برمی داشت ، کمی می نشست و بعد قیام می کرد (و یکسره از سجده قیام نمی کرد) و پیش از دستها، زانوها را از زمین برمیداشت وهنگامی که به سجده می رفت ، دستها راپیش از زانوها بر زمین می گذاشت .
(بحارالانوار، ج 85، ص 162).

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
انَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَیّامٍ،
فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ ؛
هرگاه ماه محرّم فرا می رسید، پدرم (موسی بن جعفرعلیه السّلام) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر اوغلبه می یافت تا آن که ده روز از محرّم می گذشت ، روز دهم محرّم که می شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود.
امالی صدوق ، ص 111

امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
زیارَةُ قَبرِ أبی مِثلُ زِیارَةِ قَبِر الحُسَینِ؛
زیارت قبر پدرم ، موسی بن جعفرعلیه السلام ، مانند زیارت قبر حسین‌علیه السلام است .
کامل الزیارات ، ص 499

امام رضا علیه‌السلام :
کانَ [الامام الکاظم علیه‌السلام ]عَقلُهُ لاتُوازی بِهِ العُقُولُ و رُبَّما شاوَرَ الأسوَدَ مِن سُودانِهِ ؛
هیچ اندیشه‌ای با اندیشه او(امام کاظم علیه السلام) برابری نمی‌کرد و [با این حال] چه بسا با یکی از خادمان سیاه خود مشورت می‌کرد .
مکارم الأخلاق ، ج 2، ص 99 .

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم :
مَن أحَبَّ أن یَلقَی اللّه‌َ ضاحِکا مُستَبشِرا فَلیَتَوَلَّ عَلِیَّ ابنَ مُوسَی الرِّضا علیه‌السلام ؛
کسی که دوست دارد خندان و با روی گشاده خداوند را دیدار کند ، باید از محبّت و ولایت علی بن موسی الرضّا علیه‌السلام بهره‌مند باشد .
بحار الأنوار ، ج 36 ، ص 296 .

امام رضا(سلام الله علیه):
ما زارَنی أحَدٌ مِن أَولیائی عارِفاً بِحَقّی إلّا شُفِّعتُ فِیهِ یَومَ الْقیامَةِ؛
هر یک از دوستانم مرا با شناخت حقّم زیارت نمی‌کند مگر این که در روز قیامت، شفاعتم از او پذیرفته می‌شود.
وسائل الشیعة، ج 13، ص 552

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
سَتُدفَنُ بَضعَةٌ مِنّی بأرضِ خُراسانَ، لا یَزُورُها مُؤمِنٌ إلاّ أوجَبَ اللَّهُ لَهُ الجَنَّةَ؛
زود باشد که پاره‌ای از تن من در خاک خراسان دفن شود. هیچ مؤمنی آن را زیارت نکند مگر آن که خداوند بهشت را بر او واجب گرداند.
حکمت نامه پیامبر اعظم صلَّی الله علیه و آله ج4 ، ص 300

امام رضا(سلام الله علیه):
ألا وإنّی لَمَقتولٌ بِالسَّمِّ ظُلما،ومَدفونٌ فی مَوضِعِ غُربَةٍ؛ فَمَن شَدَّ رَحلَهُ إلی زِیارَتِی، استُجیبَ دُعاؤُهُ،وغُفِرَ لَهُ ذَنبُه؛
بدانید که من با زهر ستم، کشته خواهم شد و در خاک غربت، دفن خواهم شد. پس، هر که برای زیارت من بارِ سفر بربندد، دعایش مستجاب و گناهانش آمرزیده می‌شود.
نهج الدعاء، ج‌1، ص: 381

حضرت امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
من زارنی علی بعد داری اتیته یوم القیامه فی ثلاث مواطن حتی اخلصه من اهوالها؛ اذا نظایرت الکتب یمینا و شمالا و عندالصراط و عندالمیزان؛
هر که مرا در دیار غربت زیارت کند، روز قیامت من در سه جا به داد او می رسم و از هراسها و سختیها آنها نجاتش می دهم؛ در وقتی که نامه های اعمال از راست و چپ پراکنده شوند و در هنگام گذشتن از صراط و در موقع سنجیدن اعمال (میزان)
عیون اخبار الرضا، ج2، ص 255.

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
الحمد لله الذی جعل فی و فی اءبنی محمد اسوة برسول الله و ابنه ابراهیم.
ستایش، شایسته خداوندی است که در من و فرزندم محمد (امام جواد) شباهتی و الگویی از پیامبر و فرزندش ابراهیم را قرار داد.
دلائل الامامه: 200

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
.... و اءن الله عزوجل رکب فی صلبه (الحسین (علیه السلام)) نطفة مبارکة طیبة زکیة مرضیة و سماها محمد بن علی (علیه السلام) فهو شفیع شیعته، و وارث علم جده، له علامة بینة و حجة ظاهرة.
...خداوند بزرگ در صلب امام حسین (علیه السلام) نطفه بابرکت و پاک و پاکیزه و پسندیده ای قرار داده و او را محمد بن علی (علیه السلام) نامیده است که او شفیع شیعیان، و وارث دانش جدش می باشد، او دارای نشانه ای آشکار و برهانی روشن است.
عوالم العلوم 23: 218.

قال الرضا (علیه السلام) لاصحابة:
قد ولد لی شبیه موسی بن عمران، فالق البحار و شبیه عیسی بن مریم قدست ام ولدته، قد خلقت طاهرة مطهرة.
امام رضا (علیه السلام) به اصحابشان فرمودند:
برای من فرزندی متولد شد که شبیه موسی بن عمران است که دریاها را شکافت و مانند عیسی بن مریم که مادرش مقدس و پاک و پاکیزه او را به دنیا آورده بود.
بحارالانوار 50: 15 ح 19

امام رضا (علیه السلام) اوصاف امام جواد(علیه السلام) را چنین بیان کردند:
الصادق، و الصابر، و الفاضل، و قرة اءعین المؤ منین و غیظ الملحدین.
او راستگو، صبور و بردبار، دارای فضیلت، نور چشم مؤ منان و مایه خشم کفار است.
مستدرک عوالم العلوم 23: 27

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
الحمد لله الذی جعل فی و فی اءبنی محمد اسوة برسول الله و ابنه ابراهیم.
ستایش، شایسته خداوندی است که در من و فرزندم محمد (امام جواد) شباهتی و الگویی از پیامبر و فرزندش ابراهیم را قرار داد.
دلائل الامامه: 200

ابو یحیی صفانی می گوید:
در خدمت امام رضا (علیه السلام) بودم که فرزند کوچکشان، امام جواد (علیه السلام) ، را نزد ایشان آوردند. امام رضا(علیه السلام) فرمودند:
«این مولودی است که با برکت تر از او برای شیعیان ما به دنیا نیامده است.»
بحار الانوار، ج 50، ص 23، ح 14

امام جواد (علیه السلام) فرمودند:
انا الجواد، انا العالم بانساب الناس فی الاصلاب انا اعلم بسرائرکم و ظواهرکم، و ما انتم صائرون الیه.
من جوادم، من عالم به نسبهای مردم در صلبها هستم، من از نهانها و آشکارهای شما آگاهترم، و بهتر می دانم که سرانجام شما چه خواهد بود.
بحارالانوار 50: 108.

امام هادی (علیه السلام) می فرمایند:
لو سلک الناس وادیا شعبا لسلکت وادی رجل عبد الله وحده خالصا؛
اگر همه مردم مسیری را انتخاب کنند و در آن گام نهند ، من به راه کسی که تنها خدا را خالصانه می پرستد خواهم رفت .
بحار الانوار ، ج 78 ، ص 245

امام علی علیه‌السلام :
العُلَماءُ حُکّامٌ عَلَی‌النّاسِ؛
عالمان ، فرمانروای بر مردمند.
غرر الحکم : 507 منتخب میزان الحکمة : 402

کانَ لِباسُ اَبِی مُحَمَّدٍ الْعَسْکری - علیه السلام - بَیاضٌ ناعِمَةٌ فَحَسَرَ عَن ذِراعَیْهِ فَاِذاً مَسْحٌ اَسْوَدٌ خَشِنٌ عَلی جِلْدِهِ فَقالَ هذا لللّه وَ هذا لَکُمْ.
لباس امام عسکری - علیه السلام - لباسی سفید رنگ و نرم بود پس آن امام دست‌های خود را بالا زد در زیر لباس روئی، لباسی موئین، سیاه و خشن داشت، فرمودند: این لباس خشن برای خداوند و این لباس سفید نرم را به برای شما پوشیده‌ام.
«سفینة البحار، ج2، ص504»

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
لینز عن عنکم قضاة السوء... و لیعزلن عنکم امراء الجور و لیطهرن الارض من کل غاش و لیعملن بالعدل.
براستی او (امام مهدی علیه السلام) قاضیان زشت کردار را بر کنار می کند و حکمرانان ستمگر را بر می دارد و زمین را از هر ستمگری پاکیزه می کند و خود به عدالت رفتار می نماید.
بحارالانوار، ج 51، ص 120، حدیث 23.

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
فیریکم کیف عدل السیرة و یحیی میت الکتاب و السنة.
(امام مهدی علیه السلام) شیوه عدالت را به شما نشان می دهد و احکام از بین رفته کتاب و سنت را زنده سازد.
نهج البلاغه خطبه 138

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
فاذا قام قائمنا (علیه السلام) حرم علی کل ذی کنز کنزه حتی یاءتوه به یستعین به.
چون قائم ما قیام کند، هر گنجی را بر صاحب آن حرام نماید، تا آن را به خدمت او آورند و او آن گنج را (در راه مصالح مردم) به کار گیرد.
تهذیب الاحکام، ج 4، ص 144، روایت 402

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
یفرق المهدی اصحابه فی جمیع البلدان و یاءمرهم بالعدل و الاحسان و یجعلهم حکاما فی الاقالیم و یاءمرهم بعمران المدن.
مهدی(علیه السلام) اصحاب خویش را در تمامی شهرها می پراکند و آنان را به عدالت و احسان فرمان می دهد، آنان را حاکمان مناطق مختلف قرار داده به آنان دستور می دهد که به آبادانی و سازندگی شهرها بپردازند.
یوم الخلاص، ص 395

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
یعطف الهوی علی الهدی اذا عطفوا الهدی علی الهوی و یعطف الراءی علی القرآن اذا عطفوا القرآن علی الراءی.
هنگامی که مردم هدایت را تحت الشعاع هوای نفس خود قرار دهند (مهدی علیه السلام) خواسته های نفسانی را تحت الشعاع هدایت قرار می دهد و هنگامی که مردم قرآن را بر اساس راءی و خواسته های خود تفسیر کنند (مهدی) آراء و نظریات را پیرو قرآن قرار می دهد.
نهج البلاغه، خطبه 138.

قال الامام علی (علیه السلام) فی صفة المهدی:
اوسعکم کهفا و اکثرکم علما و اوصلکم رحما... شوقا الی رؤ یته.
امام علی (علیه السلام) درباره صفات مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند:
پناه دهی او از همه شما گسترده تر و دانشش از همه شما بیشتر و رسیدگی به خویشانش از همه شما فزونتر است... چقدر مشتاق دیدن اویم!
بحارالانوار، ج 51 ص 115، روایت 24.

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
و یدخل المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بیت المقدس و یصلی بالناس اماما... فیتقدم المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فیصلی بالناس و یصلی عیسی خلفه و یبایعه .
مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وارد بیت المقدس شود و به امامت او مردم نماز می گزارند... مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) جلو رفته و مردم و نیز عیسی (علیه السلام) پشت سر او نماز گزارند و عیسی با وی بیعت نماید.
الامام المهدی، ص 557.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
فیقبل علی الطائفة المنحرفة فیعظهم و یدعوهم ثلاثه ایام فلا یزدادون الا طغیانا و کفرا فیاءمر بقتلهم فیقتلون جمیعا.
پس (امام مهدی علیه السلام) روی به گروه منحرفان نماید و سه روز آنان را موعظه و دعوت کند و چون آنان بر طغیان و کفرشان بیفزایند، فرمان به کشتار آنان می دهد، و همگی را می کشند.
نوائب الدهور، ج 3، ص 142.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ان رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) سار فی امته باللین، کان یتاءلف الناس، و القائم (علیه السلام) یسیر بالقتل، بذلک امر فی الکتاب الذی معه ان یسیر بالقتل و لا یستتب احدا، ویل لمن ناواه.
همانا رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) با امت خویش به نرمی و محبت رفتار می نمود، ولی امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با کشتن با آنان برخورد کند. این فرمانی است که در نوشته ای که همراه اوست به او دستور داده اند تا با این شیوه رفتار کند و کسی را به توبه فرا نخواند. وای بر آنکه با او دشمنی ورزد!
الغیبة، نعمانی، ص 153.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
العلم سبعة و عشرون جزءا فجمیع ما جائت به الرسل جزءان فلم یعرف الناس حتی الیوم غیر الجزئین فاذا قام القائم اخرج الخمسة و العشرین جزء فبثها فی الناس.
دانش، بیست و هفت قسمت است. تمامی آنچه پیامبران آورده اند دو قسمت است و مردم تاکنون بیش از دو قسمت را نشناخته اند. چون قائم بپای خیزد، بیست و پنج قسمت دیگر را بیرون آورد و در میان مردم بپراکند.
موسوعة احادیث المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ج 4، ص 53.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
اذا قام قائمنا فانه یقسم بالسویة و یعدل فی خلق الرحمن البر منهم و الفاجر.
چون قائم ما بپای خیزد بطور مساوی تقسیم می کند و در میان خلق خدا - با نیک و بد - به عدالت رفتار می نماید.
علل الشرایع، ص 161

قال الباقر (علیه السلام) فی صفة المهدی:
یعطیکم فی السنة عطائین و یرزقکم فی الشهر رزقین و تؤ تون الحکمة فی زمانه حتی ان المرئة لتقضی فی بیتها بکتاب الله تعالی و سنة رسول الله.
امام باقر (علیه السلام) در توصیف مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند:
در سال دو بار بر شما بخشش می فرماید و در هر ماه دوبار روزی می دهد. در زمان او حکمت به شما داده شود، تا آنجا که زن در خانه خویش بر اساس کتاب خداوند و سنت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) حکم می کند.
الغیبة، نعمانی، ص 158.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کل ما فی ایدی شیعتنا من الارض فهم فیه محللون حتی یقوم قائمنا فیجبیهم طسق ما کان فی ایدیهم و یترک الارض فی ایدیهم و اما ما کان فی ایدی غیرهم فان کسبهم من الارض حرام علیهم حتی یقوم قائمنا فیاءخذ الارض من ایدیهم و یخرجهم صغرة.
همه زمینهایی که در اختیار شیعیان ماست بر آنان حلال است تا آنکه قائم ما قیام نماید و از آنان مالیات زمینهایی را که در اختیار آنان است بستاند و زمین را به ایشان واگذار نماید. اما زمینهایی که در اختیار غیر شیعیان است، در آمد آنان از این زمینها حرام است تا وقتی که قائم ما بپای خیزد و زمین را از آنان باز ستاند و با ذلت آنان را بیرون براند.
الکافی، ج 1 ص 408

قال امیرالمؤ منین (علیه السلام) فی توصیف المهدی (علیه السلام):
فلا یترک عبدا مسلما الا اشتراه و اعتقه و لا غارما الا قضی دینه و لا مظلمة لاحد من الناس الا ردها و لا یقتل قتیل الا قضی عنه دینه و الحق عیاله فی العطاء.
امیر مؤ منان (علیه السلام) در توصیف امام مهدی (علیه السلام) فرمودند:
هیچ برده مسلمانی باقی نمی ماند مگر آنکه مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) او را خریده و آزاد می سازد و بدهکاری نیست مگر آنکه وام او را بپردازد. ستمی بر کسی نمی رود مگر آنکه داد او را بستاند. کسی کشته نمی شود مگر اینکه قرض او ادا می کند و خانواده اش را تحت پوشش کمکهای خویش قرار می دهد.
الامام المهدی، ص 631.

قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم):
علامة المهدی ان یکون شدیدا علی العمال جوادا بالمال رحیما بالمساکین.
پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
از نشانه های مهدی است: سختگیری در برخورد با کارگزارن. بخشندگی مال. مهربانی و رحمت با تهیدستان.
موسوعة احادیث الامام المهدی، ص 246، ج 1، روایت 152.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
القائم من ولدی... و سنته سنتی یقیم الناس علی ملتی و شریعتی و یدعوهم الی کتاب الله عزوجل.
قائم از فرزندان من است، شیوه و سنت او سنت من است و مردم را بر اساس دین و شریعت من بر پای می دارد و به کتاب خداوند دعوت می کند.
بحارالانوار، ج 51، ص 73، روایت 19.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
انه یستخرج الکنوز و یقسم المال.
(امام مهدی علیه السلام) گنجها را استخراخ می کند و ثروتها را تقسیم می نماید.
منتخب الائر، ص 472.

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
ان فی امتی المهدی... فیجی الیه رجل فیقول: یا مهدی اعطنی، اعطنی! قال: فیحثی له فی ثوبه ما استطاع ان یحمله.
مهدی(علیه السلام) از امت من است... شخص به محضر او می آید و می گوید: ای مهدی! به من چیزی بده! مرا چیزی ببخش! پس آن حضرت به اندازه ای که آن مرد بتواند بردارد و حمل کند (ثروت و مال) در دامان او می ریزد.
سنن ترمذی، ج 4، ص 439، روایت 2232.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
ان علی بن ابی طالب امام امتی... و من ولده القائم المنتظر الذی یملاء الله به الارض عدلا و قسطا کما ملئت جورا و ظلما.
براستی که علی بن ابی طالب (علیه السلام) امام امت من است... و قائم از نسل اوست. آن کس که زمین را از عدالت و مساوات لبریز می کند، آنگونه که از ستم و بیداد لبریز گشته باشد.
کشف الغمة، ج 3، ص 328

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
یبلغ من رد المهدی المظالم حتی لو کان تحت ضرس انسان شی انتزعه حتی یرده.
کار امام مهدی (علیه السلام) در باز پس گرفتن حقوق بدانجا رسد که اگر در بن دندان انسانی حق فردی دیگر نهاده باشد، آن را باز پس گرفته و (به صاحب حق) بر می گرداند.
موسوعة احادیث الامام المهدی، ج 1، ص 221

قال العسکری (علیه السلام): (فی صفة القائم (علیه السلام))
فاذا قام قضی بین الناس بعلمه کقضاء داود (علیه السلام) لا یساءل البینة.
امام حسن عسگری (علیه السلام) در توصیف حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند:
چون او قیام نماید، بین مردم بر اساس دانش خود حکم کند همانند قضاوت حضرت داود، و درخواست شاهد نمی کند.
الکافی، ج 1، ص 509، روایت 13.

قال الامام الصادق - علیه السلام - : اِنَّ قائِمَنا اَهْلَ الْبَیْتِ اِذا قامَ لَبِسَ ثِیابَ عَلیٍّ - علیه السلام -.
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: بدرستی که هنگامی که قائم ما اهل بیت قیام نماید، لباسی همانند لباس امیر المؤمنین خواهد پوشید.
«سفینة البحار، ج2، ص504»

عن امیرالمؤمنین - علیه السّلام - قال: الا و انَّ من أدرَکَها منّا یَسرِی فیها بِسراجٍ مُنیرٍ و یَحذُو فیها علی مثال الصالحین.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: بدانید که همانا آن کسی که از ما (مهدی - عجل الله تعالی فرجه الشریف -) فتنه های آینده را دریابد، با چراغی روشن در آن گام می نهد و بر همان سیره و روش صالحان (پیامبر و ائمه) رفتار می کند.
«نهج البلاغه، خطبه 150»

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : هو شابٌ مربوعٌ، حَسَنُ الوجهِ حَسَنُ الشََّعرِ، یَسیلُ شَعرُهُ علی منکِبَیهِ و نُورُ وجِههِ یَعلُو سَوادَ لِحیتِهِ و رأسِهِ.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: او (مهدی - عجل الله تعالی فرجه الشریف -) جوانی است چهار شانه، نیکو روی و زیبا موی که مویش بر شانه اش ریخته و نور صورتش بر سیاهی موی سر و صورتش برتری دارد.
«بحار الانوار، ج 51، ص 36»

عن ایوب ابن نوح قال: قلتُ لابی الحسن الرضا - علیه السّلام - : انّا نرجُوا اَن تکونَ صاحبَ هذا الامرِ ...
ایوب بن نوح گوید: به امام رضا - علیه السّلام - عرضه داشتم که ما امید داریم شما صاحب الامر باشید و خداوند امر ظهور را به راحتی و بدون جنگ به شما واگذار کند، همانا ما با شما بیعت کرده و درهم ها را بنام شما ضرب می کنیم، حضرت - علیه السّلام - فرمودند: از ما اهلبیت احدی نیست که نامه های (فراوانی) برای او بیاید و با انگشتان به او اشاره شود و از مسائل (متفاوتی) از او سئوال شود و اموالی برایش بیاورند مگر اینکه کشته می شود یا می میرد تا اینکه خداوند برای این امر پسر بچه ای از ما اهل بیت را مبعوث می کند ... .
«بحار الانوار، ج 51، ص 37»

عن ابی جعفر - علیه السّلام - : ان الله تبارک و تعالی حیثُ خَلَقَ الخلقَ ... أخَذَ المیثاقَ علی اُوِلی العزمِ انّنی ربُّکُم و محمدً رسولی و علی امیرُ المؤمنین و اوصیائُه من بعده وُلاةُ امری و خُزّانُ علمی ... .
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: خداوند تبارک و تعالی زمانی که مخلوفات را آفرید ... از پیامبران اولی العزم پیمان گرفت که من پروردگار شمایم و محمد فرستاده من است و علی و جانشینان بعد از او والیان امر و مخزن علم من هستند و همانا به وسیله مهدی دینم را یاری می کنم و حکومتم را بر پا می سازم و از دشمنانم انتقام می گیرم و به وسیله او همه را به بندگی خود می کشانم، خواه از روی اطاعت باشد و خواه از روی اکراه.
«الکافی، ج2، ص 8»

قال ابو جعفر - علیه السّلام - : انّ القائمَ اذا قام بمکةَ و ارادَ أن یَتَوَجَّهَ الی الکوفةِ نادَی مُنادیهِ الا لا یحملْ احدٌ منکم ... .
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: همانا قائم زمانی که در مکه قیام کرد و خواست به سوی کوفه حرکت کند، منادیش ندا می دهد. «آگاه باشید هیچ کس از شما غذا و نوشیدنی حمل نکند» و حضرت، سنگ موسی بن عمران را همراه خود دارند و آن بار شتری است، پس در هیچ جای فرود نمی آیند مگر اینکه چشمه ای از آن می جوشد، پس هر کس گرسنه یا تشنه باشد سیر می شود و این توشه آنها تا نجف است.
«الکافی، ج 1، ص 231»

عن ابی جعفر - علیه السّلام - قال: السُّفیانی و القائمُ فی سَنَةٍ واحدةٍ.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: خروج سفیانی و قیام قائم - علیه السّلام - در یک سال اتفاق می افتد.
«اثبات الهداة، ج 7، ص 426»

قال ابو جعفر - علیه السّلام - و قد سألته عن القائم - علیه السّلام - فقال: لا یکون حتی ینادی مناد من السماء یسمع اهل المشرق و اهل المغرب حتی یسمع الفتاة فی حذرها.
امام باقر - علیه السّلام - در جواب سئوالی که در مورد قائم - علیه السّلام - از او پرسیده شده بود، فرمودند: (مهدی - عجل الله تعالی فرجه الشریف -) قیام نمی کند تا آن که منادیی از آسمان ندا دهد، ندایی که اهل شرق و غرب عالم، حتی دختران پرده نشین از پس پرده آنرا می شنوند.
«اثبات الهداة، ج 7، ص 424»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : طُوبی لمن ادرک قائمَ اهلِ بیتی و هو مقتدٍ به قبلَ قیامِهِ یأتِمُ به و بائمةِ الهُدی من قبلِهِ و یَبرَأُ الی الله من عدوِّهم اُولئِکَ رُفقائی و اکرمُ اُمَّتی علیَّ.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: خوشا به حال کسی که زمان قائم اهل بیت مرا را درک کند، در حالی که قبل از قیامش از او پیروی می کرده، به او و ائمه هدی قبل از او متمسک شده و از دشمنانشان به سوی خداوند بیزاری می جسته است، آنها دوستان من و کریم ترینِ امت من هستند.
«بحار الانوار، ج 51، ص 72»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : والّذی بَعَثَنی بالحقِّ نبیاً لو لم یبقِ من الدنیا الا یومٌ واحدٌ لاطالَ اللهُ ذلک الیومَ حتی یَخرُجَ منه وَلَدی المهدیُّ فَیَنْزِلَ روحُ الله عیسی بن مریم - علیه السّلام - فَیُصلِّی خَلْفَه.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قسم به آن کس که مرا به حق به نبوت مبعوث کرد اگر از دنیا جز یک روز باقی نماند خداوند آن روز را آنقدر طولانی می کند تا فرزندم مهدی در آن روز قیام کند، پس عیسی بن مریم- علیه السّلام - فرود می آید و پشت سرش نماز می خواند.
«بحار الانوار، ج 51، ص 71»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : انَّ خُلَفائی و اوصیائی و حُجَجِ اللهِ علی الخَلقِ بعدی اثنا عشر اوَّلُهم اخی و آخِرُهم وَلَدی ... قال المهدی یملأها قسطاً و عدلاً ... .
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: همانا جانشینان و اوصیاء من و حجت های الهی بر مردم بعد از من دوازده نفرند، اولی آنها برادرم (علی) و آخرینشان فرزندم می باشد ... مهدی که دنیا را از قسط و عدل پر می‌کند ... .
«بحار الانوار، ج 51، ص 71»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : الائمه بعدی اثنا عشر، عدد شهور الحول و منا مهدی هذه الامة له هیبةُ موسی و بهاءُ عیسی و حکمُ داودَ و صبرُ ایوب.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - : فرمودند: ائمه بعد از من 12 نفرند؛ به تعداد ماه های سال و مهدی این امت از ما است، هیبتی موسی گونه دارد و به زیبایی مانند عیسی است و در حکم مانند داود و صبری ایوب وار دارد.
«منتخب الاثر، ص 26»

عن النبی - صلّی الله علیه و آله - : الائمةُ من بعدی اثنا عشر اولُهم انت یا علی و آخرهم القائم المهدی یَفتَحُ الله علی یده مشارقَ الارضِ و مغارِبَها.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: ائمه بعد از من 12 نفرند اولینشان تویی ای علی و آخرینشان مهدی قائم است، خداوند بدست او شرق و غرب زمین را فتح می کند.
«صراط المستقیم، ج 2، ص 126»

عن الامام ابی جعفر - علیه السّلام - قالَ : یَظْهَرُ الْمَهْدِیُّ بِمَکةَ عِنْدَ الْعِشاءِ مَعَهُ رایَةُ رَسُولِ اللهِ - صلَی الله علیه وآله - وَقَمِیصُهُ وَسَیْفُهُ وَعَلاماتٌ وَ نُورٌ وَبیانٌ.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: مهدی (موعود (عج)) هنگام نماز عشا در مکه در حالی که پرچم رسول الله بر دست و پیراهن او را در بدن و شمشیر وی را با خود دارد، ظهور می کند و با او نشانه ها و نورانیت و بیان ویژه ای است.
«روضة الکافی، ج 2، ص 145»

عَنْ أبِی عَبْدِاللهِ - علیه السّلام - قالَ: مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکونَ مِنْ أَصْحابِ الْقائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَلْیَعْمَلُ بِالْوَرَعِ وَمَحاسِنِ الْأَخْلاقِ وَهُوَ مَنْتَظِرٌ فَاِنْ ماتَ وَقامَ الْقائِمُ بَعْدَهُ کانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکهُ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: کسی که دوست می دارد از اصحاب امام قائم بشمار آید، پس در انتظار بسر ببرد و ورع و پارسایی را پیشه خود سازد و به محاسن اخلاق بپردازد، این چنین کسی را منتظر گویند و اگر بمیرد در حالیکه امام خود را زیارت نکرده باشد، پاداش وی بسان کسانی است که در رکاب امام حضور دارند.
«مستدرک سفینة البحار، ج 6، ص 184»

عَنْ زُرارَة عَنْ أبِی عَبْدِاللهِ - علیه السّلام - قالَ: یُنادیِ مُنادٍ بِاسْمِ الْقائِمِ - علیه السّلام - قلْتُ: خاصٌّ أمْ عامٌّ؟ قالَ: عامٌّ یَسْمَعُ کلُّ قَوْمٍ بِلِسانِهِمْ، قلْتُ فَمَنْ یُخالِفُ الْقائِمَ وَقَدْ نُودِیَ بِإِسْمِهِ؟ قالَ لا یَدَعُهُمْ إِبْلِیسُ ... .
زراره می گوید: امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: منادی ای به نام «قائم آل محمد» - صلَی الله علیه و آله - (در جهان) ندایی می دهد. زراره گفت به امام گفتم: (طرف خطاب و یا شنونده آن) بعضی از مردم اند یا همه مردم؟ امام پاسخ داد: نداء عام است و همه با زبان خود آنرا می شنوند. به امام عرض کردم: پس چه کسی در برابر این وضوح و صراحت ابلاغ، به مخالفت برمی خیزد؟ امام پاسخ داد: ابلیس مردم را آن چنان مورد وسوسة خویش قرار می دهد که در پایان شب، مردم نسبت به قیام امام، شک می کنند.
«منتخب الأثر، ص 450»

قالَ جَعْفَرُ الصَّادِِقُ - علیه السّلام - : ما کانَ قَوْلُ لُوطٍ - علیه السّلام - لِقَوْمِهِ «لَوْ اَنَّ لِی بِکمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکنٍ شَدِیدٍ» (سورة هود، آیه 80) إِلاّ تَمَنِّیاً لِقُوّةِ الْقائِمِ الْمَهْدِیِّ وَشِدَّةِ أَصْحابِهِ وَهُمْ الرُّکنُ الشَّدِیدُ ... .
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: گفتار حضرت لوط - علیه السّلام - درباره قومش که فرمودند: «ای کاش مرا قوتی و یا پناهگاهی امن و استوار بود تا از شرّ شما محفوظ می ماندم» آرزویی است در حیطه قدرت قائم مهدی و استواری یارانش که عبارتند از رکن شدید، هر یک از یاران مهدی - علیه السّلام - دارای قدرت چهل مرد هستند، دلهای آنها از فولاد محکم تر است، اگر بر کوهها بگذرند کوهها درهم فرو ریزند و دست از شمشیرهای خود برنمی دارند تا آنکه خدا از آنان راضی شود.
«ینابیع المودّه، ص 9»

قالَ أَبو عَبْدِ اللهِ - علیه السّلام - : إِنَّ قائِمَنا إِذا قامَ مَدَّ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ لِشِیعَتِنا فِی أَسْماعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ حَتّی (لا) یَکونَ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ الْقائِمِ بَرِیدٌ یُکلِّمَهُمْ فَیَسْمَعُونَ وَ یَنْظُرُونَ إِلَیْهِ وَهُوَ فِی مَکانِهِ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: همانا آنگاه که قائم ما ظهور کند، خداوند نیروی شنوایی و بینایی شیعیان و پیروان ما را آن چنان تقویت خواهد کرد که از فاصله بسیار دور صدای امام را می شنوند و آن حضرت را می بینند و با او صحبت می کنند، در صورتی که امام در جایگاه خویش مستقر است.
«الکافی، ج 8، ص 240»

عن الامام ابی جعفر - علیه السّلام - قالَ : إِذا قامَ قائِمُنا وَضَعَ اللهُ یَدَهُ عَلی رُؤُوسِ الْعِبادِ فَجَمَعَ بِها عُقُولَهُمْ وَ کمُلَتْ بها أَحْلامُهُمْ.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: آنگاه که قائم ما قیام کند خداوند متعال عنایت خویش را متوجّه مردم خواهد ساخت آن چنان که عقل آنان را جمع و حلم آنان کامل می گردد.
«الکافی، ج 1، ص 25»

عَن الامام الصادق - علیه السّلام - قالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ فِی زَمانِ الْقائِمِ وَ هوَ بِالْمَشْرِقِ لَیَری أَخاهُ الَّذی فِی المَغْرِب وَ کذا الَّذیِ فِی الْمَغْرِبِ یَری أَخاهُ الَّذیِ فِی الْمَشْرِقِ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: البته انسان با ایمان در زمان حضرت قائم در حالیکه در مشرق است، برادر و دوست خود را که در مغرب بسر می برد می بیند و همچنین، آنکس که در مغرب است، برادر خود را در مشرق می بیند.
«بحار الأنوار، ج 52، ص 391»

قالَ أمِیرُ الْمُؤْمِنینَ - علیه السّلام - : یَعْطِفُ الْهَوی عَلی الهُدی إِذا عَطََفُوا الْهُدی عَلی الْهَوَی وَیَعْطِفُ الرَّأْیَ عَلی الْقُرْآنِ إِذا عَطَفُوا الْقُرْآنَ عَلی الرَّأْیِ فَیُرِیکمْ کیْفَ عَدْلُ السِّیرَةِ وَیُحْیِی مَیْتَ الْکتابِ وَالسُّنَّةِ.
أمیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: (مهدی موعود - علیه السّلام - پس از ظهور) هوای نفس را مطیع دین می سازد در صورتی که در جهان، دین در محور هوای نفس تفسیر می گردد و همچنین اظهار نظرها را پیرو نظر قرآن می سازد در حالیکه عکس آن می باشد و مشاهده خواهید کرد که چگونه سیره ها بسوی شاه راه حقیقت تغییر مسیر خواهد داد و قرآن و سنت فراموش شده و متروک، حیات خویش را در جامعه باز می یابند.
«نهج البلاغه، خطبه 136»

قالَ أمِیرُ الْمُؤْمِنینَ - علیه السّلام - : وَ تَخْرُجُ الْأَرْضُ أَفالِیذَ کبِدِها وَتُلْقی إِلَیْهِ سَلَماً مَقالِیدَها.
أمیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: (هنگامی که امام زمان قیام کند) زمین قطعات جگر (گنجینه های ارزنده) درون خود را بیرون می ریزد و کلیه خزینه های خود را به امام تسلیم می کند.
«ارشاد مفید، ص 359»

عن الامام ابی جعفر - علیه السّلام - قالَ : الْقائِمُ مِنّا مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ مُؤَیَّدٌ بِالنَّصْرِ تُطْوی لَهُ الْأَرْضُ وَ تَظْهَرُ لَهُ الْکنُوزُ وَ یَبْلُغُ سُلْطانُهُ الْمَشْرِقَ وَالْمَغْرِبَ وَیُظْهِرُ بِهِ اللهُ دِینَهُ کلَّهُ وَلُوْ کرِهَ الْمُشْرِکونَ فَلا یَبْقی عَلی وَجْهِ الْأَرْضِ خَرابٌ إِلاّ عُمِّرَ.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: قائم ما بر اثر رعب و ترسی که در دلهای مخالفان ایجاد می شود، پیروز می گردد، زمین در اختیار او قرار می گیرد، همه گنجینه های نهفته در دل زمین برای او ظاهر می شوند، قدرت حکومت او شرق و غرب عالم را فرا می گیرد و دین خدا بوسیلة او به همگان عرضه می شود. گرچه کفار را ناخوش آید. و در سطح زمین خرابه ای باقی نمی ماند، جز آنکه به آبادانی تبدیل گردد.
«المحجة البیضاء، ج 4، ص 341»

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
القائم منا منصور بالرعب مؤ ید بالنصر... یبلغ سلطانه المشرق و المغرب... فلا یبقی علی وجه الارض خراب الا عمر.
قائم ما به وسیله بیم، یاری شود و با پیروزی تاءیید گردد. حکومت او مشرق و مغرب را فرا گیرد. پس در تمامی روی زمین خرابی باقی نمی ماند مگر آنکه آباد شود.
منهاج البراعة، ج 8، ص 353.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
اذا ظهر القائم سوی بین الناس حتی لا تری محتاجا الی الزکاة.
چون قائم (علیه السلام) ظهور کند آنگونه بین مردم به مساوات رفتار نماید که نیازمند به دریافت زکات دیده نشود.
بحارالانوار ج 52، ص 390، روایت 212.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
اذا قام القائم من آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم): ضرب فساطیط لمن یعلم الناس القران علی ما انزل الله.
چون قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) کند نماید، خیمه هایی برپای دارد تا افرادی قرآن را آنگونه که خدای نازل فرموده است به مردم بیاموزند.
نوائب الدهور، ح 3، ص 409.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
یهدم ما کان قبله کما هدم رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) امر الجاهلیة و یستاءنف الاسلام جدیدا.
او (امام مهدی علیه السلام) آنچه را پیش از او بوده است در هم ریزد؛ آنگونه که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) امور جاهلیت را در هم ریخت. مهدی (علیه السلام) اسلام را به گونه ای تازه و جدید می آغازد.
الغیبة، نعمانی، ص 152.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
اذا قام القائم (علیه السلام) یوسع الطریق الاءعظم... و یهدم کل مسجد علی الطریق و یسد کل کوة الی الطریق
و کل جناح و کنیف و میزاب الی الطریق.
چون قائم (علیه السلام) قیام کند، راههای اصلی را توسعه می دهد و هر مسجدی را که مانع را باشد ویران می سازد و هر پنجره را که به سوی راههای عمومی گشوده باشد و نیز هر گونه ایوان و آبریزگاه و ناودانی را که به طرف راههای عمومی باشد می بندد.
الغیبة، شیخ طوسی، ص 475.

قال الباقر (علیه السلام):
فی قوله تعالی (و لمن انتصر بعد ظلمه (3)): ذلک القائم (علیه السلام) اذا قام انتصر من بنی امیة و من المکذبین و من النصاب.
امام باقر (علیه السلام) درباره این آیه شریفه (و برای آن کس که انتقام کشد پس از ستمی که بر او رفته است) فرمودند: منظور از این آیه، قائم آل محمد (علیه السلام) است، چون او قیام کند از بنی امیه و تکذیب کنندگان و دشمنان انتقام بگیرد.
تفسیر برهان، ج 1، ص 212.

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
صاحب الامر یضع سیفه علی عاتقه ثمانیة اشهر.
صاحب الامر شمشیرش را به مدت هشت ماه بر شانه خویش می گذارد (و به نبردی پیوسته می پردازد).
کمال الدین، ص 318، روایت 5.

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ثم یرجع الی الکوفة فیبعث الثلاث ماءئة و البضعة عشر رجلا الی الافاق کلها فیمسح بین اکتافهم و علی صدورهم فلا یتعایون فی قضاء.
سپس (امام مهدی علیه السلام) به شهر کوفه بر می گردد و سیصد و ده نفر و اندی را به تمامی اطراف می فرستد و دستی بر بین شانه ها و سینه های آنان می کشد، پس در هیچ قضاوتی در نمی مانند.
الامام المهدی، ص 543.

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
فی القائم منا سنن من الانبیاء... فاما من نوح فطول العمر و اءما من ابراهیم فخفاء الولادة و اعتزال الناس و اما من موسی فالخوف و الغیبة و اءما من عیسی فاختلاف الناس فیه و اءما من ایوب فالفرج بعد البلوی و اءما من محمد فالخروج بالسیف.
در قائم ما سنتها و ویژگیهایی از پیامبران وجود دارد:
از نوح (علیه السلام) عمر طولانی، از ابراهیم (علیه السلام) مخفی بودن و ولادت و دوری گزینی از مردم، از موسی (علیه السلام) ترس و غیبت، از عیسی (علیه السلام) اختلاف مردم درباره او، از ایوب (علیه السلام) گشایش پس از گرفتاریها، و از محمد (علیه السلام) قیام با شمشیر.
کشف الغمة، ج 3، ص 329.

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
لو قد خرج قائمنا لم یکن الا العلق و العرق، القوم علی السروج و ما لباس القائم الا الغلیظ و ما طعامه الا الجشب.
چون قائم ما قیام کند، چیزی جز مرگ و عرق نخواهد بود. افراد هماره بر پشت اسبها (در نبرد) خواهند بود. لباس قائم لباسی خشن و غذایش طعامی ناگوار و بدمزه خواهد بود.
بحارالانوار، ج 52، ص 359.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
انه یخبر کل قوم بما استبطنوه و یعرف ولیه من عدوه بالتوسم.
او (امام مهدی علیه السلام) از آنچه گروهها پنهان نموده اند خبر می دهد و دوست خود را از دشمنش به فراست باز می شناسد.
صراط المستقیم، ج 2، ص 254.

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
و ما تستعجلون بخروج القائم؟ فوالله ما لباسه الا الغلیظ و لا طعامه الا الجشب و ما هو الا السیف و الموت تحت ظل السیف.
چرا درباره قیام قائم شتاب می کنید؟ به خدا سوگند! لباسش جز لباسی ضخیم و خوراکش جز غذایی ناگوار نیست. قیام او جز شمشیر و مرگ در سایه شمشیر نیست.
بحارالانوار، ج 52، ص 354.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان قائمنا اذا قام لبس لباس علی (علیه السلام) و سار بسیرته.
همانا چون قائم ما قیام کند، لباس علی (علیه السلام) را بپوشد و بر اساس شیوه و سیره او رفتار نماید.
وسائل الشیعة، ج 3، ص 348، روایت 7.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
یفقد الناس امامهم فیشهد الموسم فیراهم و لا یرونه.
مردم امام خویش را نیابند (امامشان غایب از نظرها باشد پس امام هنگام حج در مراسم حج حضور یابد و ایشان را ببیند، ولی آنان وی را نبینند.
وسائل الشیعة، ج 8، ص 96، روایت 9.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
فما تنکر هذه الاءمة ان یفعل الله جل و عز بحجته کما فعل بیوسف ان یمشی فی اسواقهم ویطاء بسطهم حتی یاءذن الله فی ذلک له.
چگونه این امت انکار می کنند که خداوند با حجت خویش آن گونه رفتار نماید که با حضرت یوسف رفتار نمود (امام زمان (علیه السلام) بصورت ناشناس) در بازارهایشان حرکت نماید و پای بر فرشهایشان بگذارد تا اینکه خدا در این باره به او اجازه (ظهور) بدهد.
الکافی، ج 1، کتاب الحجة، ص 134، روایت 885.

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : ان قائمَنا اذا قام مدَّ اللهُ عزَّوجلَّ لشیعتنا فی اسماعهم و ابصارهم حتی لا یکون بینهم و بین القائم برید، یکلمهم فیسمعون و ینظرون الیه و هو فی مکانه.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: وقتی قائم ما قیام کند، خداوند چشمان و گوشهای شیعیان ما را تیز می کند، به گونه ای که میان قائم و شیعیانش پیکی نیست، او صحبت می کند و آنها می شنوند و او را می بینند، در حالی که او در جای خود می باشد.
«الکافی، ج 8، ص 241»

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : اذا قام القائم عرض الایمانَ علی کلِ ناصبٍ فان دخلَ فیه بحقیقةٍ و الا ضَرَبَ عُنُقَهُ او یُؤَدِی الجزیةَ کما یؤدیها الیوم اهل الذمه.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: زمانی که قائم - علیه السّلام - قیام کند، ایمان را بر هر ناصبی (غیرمومنی) عرضه می کند، پس اگر واقعاً ایمان آورد او را رها می کند و اگر ایمان حقیقی نیاورد یا گردن او را می زند و یا او را مجبور به پرداخت جزیه می کند، چنانکه اهل ذمه امروز جزیه می دهند.
«الکافی، ج 8، ص 227»

قال ابو عبدالله - علیه السّلام - : ... اذا ادرکتَ هذا الزمان فادع بهذا الدعاء: اللهمَّ عَرِّفنی نفسَکَ فانَّک اِن لم تُعرِّفْنی نفسَک لم اعرِف نَبیَّکَ، اللهمَّ عرَّفْنی ...
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: ... هر گاه زمان غیبت را درک کردی پس این دعا را بخوان: خداوندا شناخت خودت را به من عطا کن، چرا که اگر تو خود را به من نشناسانی، نبیّت را نخواهم شناخت، خداوندا رسولت را به من بشناسان، چرا که اگر شناخت رسولت را به من عطا نکنی، حجت تو (امام زمان) را نخواهم شناخت، خداوندا حجتت را به من بشناسان، چرا که اگر او را به من نشناسانی از دینم گمراه می شوم.
«الکافی، ج 1، ص 337»

قال ابو عبدالله - علیه السّلام - : انَّ لِصاحِبِ هذا الامر غیبةٌ المتمسک فیها بدینه کالخارط للقتاد.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: همانا برای صاحب الامر غیبتی است (پس) کسی در دوران او دین خود را حفظ کند، مانند کسی است که خار مغیلان را با دست بتراشد.
«الکافی، ج 1، ص 335»

عن الامام علی بن الحسین - علیه السّلام - قال: ان اهل زمان غیبة، القائلون بامامتِه، المنتَظرون لظُهورِهِ افضَلُ اهل کلِ زمانٍ.
امام سجاد - علیه السّلام - فرمودند: همانا مردم زمان غیبت که امامت او را پذیرفته اند و منتظر ظهور اویند، برتر از افراد همه زمانها هستند.
«بحار الانوار، ج 52، ص 122»

عن ابی عبدالله - علیه السّلام - قال: صاحب هذا الامور تعمی ولادته علی (هذا) الخلق لئلا یکون لاحد فی عنقه بیعة اذا خرج.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: ولادت صاحب الامر - علیه السّلام - بر این مردم پوشیده است تا بیعت هیچ کس در هنگام ظهور بر گردن او نباشد.
«بحار الانوار، ج 52، ص 95»

قال سلیمان: فقلت للامام الصادق - علیه السّلام - : فکیف ینتفع الناس بالحجةِ الغائبِ المَستور؟ قال: کما ینتفعون بالشمس اذا سترها السحاب.
سلیمان گوید: به امام صادق - علیه السّلام - عرضه داشتم: مردم چگونه از حجتی (امام) که از نظر پنهان است، نفع می برند؟ حضرت فرمودند: همان گونه که از خورشید پشت ابر نفع می کنند (از او نیز نفع می برند).
«بحار الانوار، ج 52، ص 92»

قال ابو عبدالله - علیه السّلام - : من اَقَرَّ بالائمةِ مِن آبائی وَ وُلدی و جَحَدَ المَهدیّ من وُلدی کان کمن اقرّ بجمیع الانبیا و جحد محمداً - صلّی الله علیه و آله - نبوته.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: هر کس به امامت ائمه هدی از پدران و فرزندانم اقرار کند ولی فرزندم مهدی را انکار نماید، مانند کسی است که به نبوت تمامی پیامبران اقرار کند اما نبوت محمد - صلّی الله علیه و آله - را انکار نماید.
«بحار الانوار، ج 51، ص 145»

عن ام هانی قال: قلت لابی جعفر - علیه السّلام - ما معنی قولِ الله تعالی «فلا اقسم بالخُنَّس»؟ قال لی: یا ام هانی امام یَخنِسُ سَنَةَ ستینَ و مأتینِ ثم یَظهَرُ کالشهاب یتَوقَد فی اللیلة الظلماء فان ادرکتِ زمانه قرَت عینُک.
ام هانی گوید به امام باقر - علیه السّلام - عرضه داشتم، معنی کلام خداوند در آیه «فلا اقسم بالخُنَّس» (تکویر، 15) چیست؟ حضرت فرمودند: ای ام هانی این آیه درباره امامی است که خود را از سال 260 پنهان نموده (بگونه ای که مردم او را نمی شناسند). سپس مانند شهابی درخشنده در شب تاریک، ظهور می کند پس اگر تو آن زمان را درک کردی چشمت روشن.
«الکافی، ج 1، ص 341»

قال الامام الحسین - علیه السّلام - : امّا انَّ الصابِرَ فی غیبتِهِ علی الاذی و التکذیبِ بمنزلةِ المجاهدِ بالسیف بینَ یَدَی رسول الله - صلّی الله علیه و آله -.
امام حسین - علیه السّلام - فرمودند: همانا کسی که در زمان غیبت بر آزار و اذیت و تکذیب کردن ها صبر کند، همانند کسی است که با شمشیر در کنار رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - مبارزه می کند.
«بحار الانوار، ج 51، ص 133»

عن الامام الحسن - علیه السّلام - قال: یُطیلُ الله عُمرَهُ فی غَیبَةٍ ثُمَّ یُظهِرُهُ بِقُدرَتِهِ فی صُورَةِ شابٍ ابنِ دونَ اربعین سنةٍ ذلک لِیُعلَم اَنَّ اللهَ علی کل شیءٍ قدیر.
امام حسن - علیه السّلام - فرمودند: خداوند در زمان غیبت عمر او را طولانی می گرداند سپس او را با قدرت خود به صورت جوانی که سنش کمتر از چهل سال است ظاهر می کند تا همه بدانند خداوند بر هر چیزی تواناست.
«بحار الانوار، ج 51، ص 123»

عن النبی - صلّی الله علیه و آله - قال: انت ابو الائمةِ الإحدَی عشرة مِن صُلبکَ مطهرون معصومون و منهم المهدی.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - (به امام علی - علیه السّلام -) فرمودند: تو پدر یازده امام که از صلب تو هستند می باشی، امامانی پاک و معصوم و مهدی از آنهاست.
«صراط المستقیم، ج 2، ص 126»

عن النبی - صلّی الله علیه و آله - قال: یَخرُجُ المهدی مِن وُلدی یَصلحُ اللهُ تعالی امره فی لَیلَةٍ فیملأ الارضَ عدلاً کما مُلِئَت جوراً.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: مهدی که از فرزندان من است، قیام می کند در حالی که خداوند یک شبه امر قیام او را اصلاح می کند پس زمین را همانگونه که پر از ظلم و ستم شده، پر از عدل و داد می کند.
«صراط المستقیم، ج 2، ص 122»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - لِفاطمة فی مرضِهِ: و الّذی نفسی بیده لابُدَّ لِهذِهِ الاُمَّةِ مِن مهدیٍ و هو واللهِ مِن وُلدِکِ.
پیامبر اکرم در مریضی (ای که منجر به رحلتشان شد) به حضرت فاطمه - علیها السلام - فرمودند: قسم به آن کسی که جانم در دست اوست، حتما مهدی و هدایت گری برای این امت می آید و قسم به خدا او فرزند تو است.
«بحار الانوار، ج 51، ص 67»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : لابد للغلام من غیبة. فقیل له: و لِمَ یا رسول الله، قال: یخاف القتل.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: لازم است مهدی در حالی که پسر بچه است غائب شود، گفته شد: ای رسول خدا غیبت برای چه، حضرت فرمودند: می ترسد کشته شود.
«بحار الانوار، ج 52، ص 90»

عَن الامام الصادق - علیه السّلام - قالَ: إذا قامَ قائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ - علیه السّلام - حَکمَ بَیْنَ النَّاسِ بِحُکمِ داوُدَ - علیه السّلام - لا یَحْتاجُ إِلی بَینَةٍ یُلْهِمُهُ اللهُ بِعِلْمِهِ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: آنگاه که قائم آل محمد - علیه السّلام - ظهور کند در جامعه همچون داود پیامبر - علیه السّلام - قضاوت خواهد کرد؛ در باب احکام صادره نیازی به شاهد و بیّنه ندارد بلکه واقعیت و حقیقت امر را خداوند به وی الهام می کند و او مأمور است تا به علم خویش عمل کند.
«الغیبة، ص 122»

عَنْ أبِی عَبْدِاللهِ - علیه السّلام - قالَ: فِیهِمْ رِجالٌ لایَنامُونَ اللَّیلَ لَهُمْ دَوِیٌّ فِی صَلواتِهِمْ کدَوِیِّ النَّحْلِ یَبِیتُونَ قِیاماً عَلی أَطْرافِهِمْ وَیُصْبِحُونَ عَلی خُیُولِهِمْ ... شِعارُهُمْ یا لِثاراتِ الْحُسَیْنِ إذا سارُوا یَسِیرُ الرُّعْبُ أَمامَهُمْ مَسِیرَةَ ... .
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: در میان آنان (لشگریان امام زمان _ عجل الله تعالی فرجه الشریف - ) رجالی دیده می شوند که شبها را بیدار می مانند و همچون زنبور عسل شب را در زمزمه (عبادت و راز و نیاز) به سر می برند و نیز شبها را در دفاع و نگهبانی بروز می رسانند، ... شعار آنان «یا لثارات الحسین» است وقتی که بحرکت درمی آیند ترس و وحشت نیز در پیشاپیش آنان در دلهای مخالفان ایجاد می شود و خداوند توسط آنان امام حق را نصرت می بخشد.
«مستدرک سفینة البحار، ج 6، ص 184»

قالَ جَعْفَر الصَّادِِق - علیه السّلام - فِی هذِهِ الْآیَةِ (قَلْ یَوْمَ الْفَتْحِ لا یَنْفَعُ الَّذِینَ کفَرُوا إیْمانُهُمْ وَلا هُمْ یَنْظُرُونَ): یَوْمُ الْفَتْحِ، یَوْمٌ تُفَتَّحُ الدُّنْیا عَلی الْقائِمِ وَلا یَنْفَعُ أَحَداً تَقَرَّبَ بِالْإیمانِ مالَمْ یَکنْ قَبْلَ ذلِک مُؤْمِناً ... .
امام صادق - علیه السّلام - در پیرامون آیه «قل یوم الفتح» فرمودند: روز فتح، همان روزی است که جهان، بدست قائم آل محمد فتح شود و آنروز کسی را که قبلاً ایمان نداشته است روی آوردن به دین، سودی ندهد ولی کسی که قبل از فتح امام ایمان آورده و به امامت امام معتقد بوده و در شمار منتظرانش باشد، از ایمان خویش، سود برد و بر شأن و مقامش افزوده شود و این پاداش دوستان و پیروان ما اهل بیت است.
«منتخب الأثر، ص 470»

عَنْ أبِی عَبْدِاللهِ - علیه السّلام - قالَ: فِی وَصْفِ الْحَجَرِ وَ الرُّکنِ الَّذیِ وُضِعَ فِیهِ قالَ وَمِنْ ذلِک الرُّکنِ یَهْبِطُ الطَّیْرُ عَلی الْقائِمِ فَاَوَّلُ مَنْ یُبایِعُهُ ذلِک الطَّیْرُ وَهُوَ وَاللهِ جَبْرَئِیلُ وَ إلی ذلِک الْمَقامِ یُسْنِدُ ظَهْرَهُ ... .
امام صادق - علیه السّلام - در وصف رکنی که «حجر الأسود» بر آن نصب شده است، فرمودند: پرنده ای از روی آن رکن به سوی حضرت قائم به پرواز در می آید و اول کسی است که با او بیعت می کند و به خدا قسم این پرنده جبرئیل است و آن کسی که تکیه به این مقام می زند دلیل و حجت بر ظهور حضرت قائم است و این مکان شاهد است که چه کسانی در این مکان وفای به عهد می کنند.
«بحار الأنوار، ج 52، ص 279»

عَنِ النَّبِیِّ - صلَی الله علیه و آله - قالَ: یَنْزِلُ عِیسی بْنُ مَرْیَمَ - علیه السّلام - إِلی الْأَرْضِ وَ کأَنَّ رَأْسَهُ یَقْطُرُ وَلَمْ یُصِبْهُ بَلَلٌ وَ إِنَّهُ یَکسِرُ الصَّلِیبَ وَیَقْتُلُ الْخِنْزِیرَ وَ یُفیضُ الْمالَ ... .
پیامبر اکرم - صلَی الله علیه و آله - فرمودند: هنگام ظهور، عیسی مسیح - علیه السّلام - به زمین باز می گردد و از بالای سرش قطره های آب فرو می ریزد ولی باو اصابت نمی کند و وی را تر نمی سازد. و مسیح کسی است که صلیب را می شکند، خوک را می کشد و اموال را تقسیم می کند و در حکومت مهدی - علیه السّلام - امنیت ویژه ای در زمین حکم فرماست به گونه ای که شیر با شتر و پلنگ با گاو و گرگ با گوسفند، زندگی می کنند. بچه ها با مارها ببازی مشغول می شوند و هیچ کدام به دیگری گزندی نمی رسانند و عیسی - علیه السّلام - چهل سال زندگی می کند و سپس می میرد و مسلمین بر او نماز می خوانند و دفنش می کنند.
«حیوة الحیوان، ج 1، ص 7»

عَنِ النَّبِیَّ - صلَی الله علیه و آله - قالَ: ... یُخْرِجُ اللهُ مِنْ صُلْبِ الْحُسَیْنِ - علیه السّلام - تِسْعَةً مِنَ الْأئِمَّةِ اُمَناءَ مَعْصُومُونَ مِنّا مَهْدِیُّ هذِهِ الْأُمَّةِ إذا صارَتْ الدُّنْیا هَرَجاً و مرجاً وَ تَظاهَرَتْ الْفِتَنُ وَتَقَطَّعَتِ السُّبُلُ ... .
پیامبر اکرم - صلَی الله علیه و آله - فرمودند: خداوند متعال، از صلب حسین 9 نفر از ائمه و پیشوایان را بدنیا خواهد آورد، آنگاه که جهان در هرج و مرج فرو رود و فتنه ها دست به دست هم دهند و راههای جامعه بسته شود و وقتی که برخی از فتنه جویان به یاری یکدیگر بشتابند، بزرگ به کوچک ترحم نکنند و کوچک برای بزرگ احترام نگذارد (در این هنگام) خداوند متعال «مهدی» ما یعنی نهمین فرزند امام حسین را مبعوث خواهد ساخت، او دژهای گمراهی را فتح نموده و دلهای غافلان را بیدار خواهد ساخت. حرکت و قیام او ماهیت دینی خواهد داشت همان دینی که من در آغاز آن قیام کرده ام، وی زمین را پر از عدل و داد خواهد ساخت چنانچه پر از ظلم شده باشد.
«أنوار البهیه، ص 174»

قالَ رَسُولُ اللهِ - صلَی الله علیه و آله - : إِنَّ قائِمَنا إذا خَرَجَ یَتجه لَهُ ثَلاثْماةَ وَ ثَلاثَة عَشَر رَجُلاً عَدَدَ رِجالِ بَدْرٍ، فَاِذا کانَ وَقْتُ خُرُوجِهِ کانَ لَهُ سَیْفٌ مَغْمُودٌ فَیُنادِیهِ السَّیْفُ: قُمْ یا وَلِیَّ اللهِ فَاقْتُلْ أَعْداءَ اللهِ.
پیامبر اکرم - صلَی الله علیه و آله - فرمودند: آنگاه که قائم ما خروج کند، سیصد و سیزده تن به عدد شهدای بدر، وی را همراهی خواهند کرد و در زمان خروج آن حضرت شمشیری که در غلاف دارد ندا می دهد که: ای، ولیّ خدا برخیز و دشمنان خدا را نابود کن.
«الإنصاف، ص 231»

قالَ رَسُولُ اللهِ - صلَی الله علیه و آله - : مَنْ أَنْکرَ الْقائِمَ مَنْ وُلدیِ فَقَد انْکرَنِی.
پیامبر اکرم - صلَی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که وجود قائم از فرزندان مرا انکار کند، مرا انکار کرده است.
«منتخب الأثر، ص 492»

امام باقر علیه السلام :
إذا قامَ القائِمُ علیه السلام سارَ إلَی الکوفَةِ فَهَدَمَ بِها أربَعَةَ مَساجِدَ ، فَلَم یَبقَ مَسجِدٌ عَلی وَجهِ الأَرضِ لَهُ شُرَفٌ إلّا هَدَمَها وجَعَلَها جَمّاءَ .
زمانی که قائم علیه السلام به پا خیزد ، به کوفه رفته ، چهار مسجد را در آن ویران خواهد ساخت . پس کنگره هر مسجدی را که دارای آن باشد ، ویران کرده ، آن را بدون کنگره خواهد کرد .
الإرشاد: ج 2 ص 385 ، الغیبة للطوسی: ص 475 ح 498 نحوه ، إعلام الوری: ج 2 ص 291 کلّها عن أبی بصیر ، روضة الواعظین: ص 290 ، بحار الأنوار: ج 52 ص 339 ح 84 .

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
یَومُ النَّیروزِ هُوَ الیَومُ الَّذی یَظهَرُ فیهِ قائِمُنا أهلَ البَیتِ؛
نوروز ، روزی است که قائم ما اهل بیت در آن ظهور می‌کند.
بحار الأنوار ، ج 52 ، ص 276

امام صادق علیه‌السلام :
إذا قامَ قائمُ آلِ محمّدٍ علَیهِ وعلَیهِمُ السلامُ حَکَمَ بینَ الناسِ بحُکمِ داودَ ، لا یَحتاجُ إلی بَیِّنةٍ ، یُلهِمُهُ اللّه‌ُ تعالی فَیَحکُمُ بعِلمِهِ .
زمـانـی کـه قـائم آل محمّد علیه‌السلام ، قـیام کند ، به حکم داود میان مردم داوری می‌کند و نیازی به بیّنه (شهود و مدرک) ندارد . خداوند متعال این حکم را به او الهام می‌کند و او به علمش قضاوت می‌کند .
بحار الأنوار : 14 / 14 / 23 منتخب میزان الحکمة : 472

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
مثل قائم ما مثل وقوع قیامت است که وقت آنرا جز خدای تبارک و تعالی نمی داند و به احدی آشکار نسازد ... جز به صورت ناگهانی پیش نخواهد آمد.
بحارالانوار جلد 51 صفحه 154

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
خداوند قائم ما را از پس پرده غیب برون آور و آن گاه او از ستمگران انتقام گیرد.
اثبات الهداء ج 7 ص 138

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
بدان که میان خدای متعال و بندگانش خویشی و قرابتی نیست، و کسی که مرا انکار کند از من نیست و راه او راه پسر نوح است.
(کمال‌الدین و تمام‌النعمه/2/484)

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
من مهدی هستم، منم قیام‌گر زمان، منم آن‌که زمین را آکنده از عدل می‌سازد،
آنچنان‌که از ستم پر شده بود.
(بحارالانوار/52/2)

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
اگر نبود که ما دوستدار صلاح شما هستیم و به شما لطف و مرحمت داریم، همانا به شما توجه و التفات نمی‌کردیم.
(بحارالانوار/53/179)

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
تنها به سوی خدا دست نیاز بر‌می‌آورم و از او کفایت امور می‌خواهم و از او توفیق کار زیبا و شایسته را می‌طلبم و از او سرپرستی خویش را می‌خواهم.
(بحارالانوار/25/183)

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
همانا من ایمنی‌بخش اهل زمین هستم، همچنان‌که ستارگان ایمنی‌بخش اهل آسمانند.
(بحارالانوار/53/181)

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
نفع‌بردن از من در زمان غیبتم مانند نفع‌بردن از خورشید هنگام پنهان‌شدنش در پشت ابرهاست.
(بحارالانوار/53/181)

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
هر یک از پدرانم بیعت یکی از طاغوت‌های زمان به گردنکشان بود، ولی من در حالی قیام خواهم کرد که بیعت هیچ طاغوتی به گردنم نباشد.
(بحارالانوار/53/181)

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
من تنها بازمانده‌ی خدا در زمین و انتقام گیرنده از دشمنان او هستم.
(بحارالانوار/53/181)

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
ما از اوضاع شما کاملاً آگاهیم و هیچ‌یک از احوال شما بر ما پوشیده نیست.
(بحارالانوار/52/51)

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
من باقیمانده‌ی از آدم و ذخیره‌ی نوح و برگزیده‌ی از ابراهیم و خلاصه‌ی محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) می‌باشم.
(غیبت نعمانی/281)

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
من آخرین جانشین پیامبرم و خداوند بواسطه‌ی من، بلا را از خانواده و شیعیانم بر طرف می‌کند.
(بحارالانوار/52/30)

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لتملأنّ الأرض ظلما و عدوانا ثمّ لیخرجنّ رجل من أهل بیتی حتّی یملأها قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و عدوانا؛
زمین از جور و تعدی پر می شود آنگاه مردی از خاندان من بیرون آید تا آن را از انصاف و عدل پر کند چنان که از ظلم و تعدی پر شده است.
نهج الفصاحه

امام سجاد(علیه السلام) می فرمایند:
إِذَا قَامَ الْقَائِمُ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْ کُلِّ مُؤْمِنٍ الْعَاهَةَ وَ رَدَّ إِلَیْهِ قُوَّتَهُ؛
هنگامی که حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کند، خداوند ناراحتی‌ها و بلایا را از هر مؤمنی می‌زداید و به او قدرت و قوت عطا می‌کند.
بحارالانوار،ج52،ص346،باب37.

امام حسن عسکری (علیه السلام) می فرمایند:
إذا قام القائم أمر بهدم المنائر و المقاصیر التی فی المساجد؛
هنگامی که قائم (ع) قیام کند ، دستور به خرابی مناره ها و اتاقکهای مخصوص پیش نمازها در مساجد دهد .
الغیبة للشیخ الطوسی ، ص 133

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أمّا وَاللّهِ، لَوْ تَرَکُوا الْحَقَّ عَلی أهْلِهِ وَ اتَّبَعُوا عِتْرَةَ نَبیّه، لَمّا اخْتَلَفَ فِی اللّهِ اثْنانِ، وَ لَوَرِثَها سَلَفٌ عَنْ سَلَف، وَ خَلْفٌ بَعْدَ خَلَف، حَتّی یَقُومَ قائِمُنا، التّاسِعُ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ - علیه السلام - ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
به خدا سوگند، اگر حقّ ـ یعنی خلافت و امامت ـ را به اهلش سپرده بودند و از عترت و اهل بیت پیامبر )صلوات اللّه علیهم( پیروی و متابعت کرده بودند حتّی دو نفر هم با یکدیگر درباره خدا ـ و دین ـ اختلاف نمی کردند. و مقام خلافت و امامت توسط افراد شایسته یکی پس از دیگری منتقل می گردید و در نهایت تحویل قائم آل محمّد(علیه السلام) می گردید که او نهمین فرزند از حسین (علیه السلام) می باشد.
بحارالأنوار، ج 36، ص 352، ح 224

امام حسین علیه‌السلام :
فی بَیانِ ما یَحْدُثُ فی زَمَنِ ظُهورِ الاِْمامِ الْحُجَّةِ علیه‌السلام : وَ لَتَنْزِلَنَّ الْبَرَکَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَی الاَْرْضِ حَتّی اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقْصِفُ مِمّا یَزیدُ اللّه‌ُ فیها مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتُوْکَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِی الصَّیْفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّیْفِ فِی الشِّتاءِ وَ ذلِکَ قَوْلُهُ تعالی: وَ لَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُری آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ وَلکِن کَذَّبُوا؛
در بیان آنچه هنگام ظهور امام زمان علیه‌السلام رخ می‌دهد : برکت از آسمان به سوی زمین فرو می‌ریزد، تا آن‌جا که درخت از میوه فراوانی که خداوند در آن می‌افزاید، می‌شکند. (مردم) میوه زمستان را در تابستان و میوه تابستان را در زمستان می‌خورند و این معنای سخن خداوند است که: (و اگر مردمِ آبادی‌ها ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، برکت‌هایی از آسمان و زمین به روی آنان می‌گشودیم، لیکن تکذیب کردند).
(مختصر بصائر الدرجات، ص 51 . )

حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند:
به سبب غیبت مهدی(علیه السلام) سردرگمی به وجود می آید که گروهی گمراه می شوند و گروهی دیگر برهدایت می مانند.
بحارالانوار،ج 51، ص118.

با مهدی ما حجت گسسته می شود . او پایان بخش سلسله امامان، نجات بخش امت و اوج نور و راز نهان است.
بحارالانوار، ج77،ص 300.

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:
امام و پیشوای خود را بشناس که اگر امام را شناختی، ظهور،زودتر روی دهد یا دیرتر،تو را زیانی نمی رسد.
بحارالانوار، ج 52،ص141.

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
زمانی که قائم ما ظهور کند کینه ها از سینه بندگان بیرون می رود.
(بحارالانوار، ج 52، ص 316)

امام علی علیه‌السلام می فرمایند :
اَصْحابُ الْمَهْدیِّ شَبابٌ لا کُهولٌ فیهِم اِلاّ مِثْلَ کُحْلِ الْعَیْنِ وَ الْمِلحِ فِی الزّادِ وَ اَقَلُّ الزّادِ الْمِلْحُ؛
یاران مهدی(عج) جوان‌اند و کهن‌سالان در میان آنان کم‌اند ، مانند سُرمه در چشم و نمک در زاد و توشه ، که کمترین قسمت توشه ، نمک است .
الغیبة طوسی ، ص 476، ح 501 .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
یَخرُجُ ناسٌ مِنَ المَشرِقِ فَیُوَطِّئونَ لِلمَهدِیِّ سُلطانَهُ؛
مردمی از مشرق قیام می‌کنند و زمینه حکومت مهدی را فراهم می‌آورند.
کنزالعمّال ، ح 38657

امام حسین (علیه السلام) می فرمایند:
یَظهَرُ اللَّهُ قائِمَنا فَیَنتَقِمُ مِنَ الظّالِمینَ؛
خداوند قائم ما را از پس پرده غیبت بیرون می‌آورد و آن‌گاه او از ستم‌گران انتقام می‌گیرد.
إثباة الهداة ، ج 7 ، ص 138

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:
لَو أدرَکتُهُ لَخَدَمتُهُ أیامَ حَیاتی؛
اگر او [امام زمان علیه السلام] را در یابم ، تمام عمر به او خدمت می کنم .
الغیبه ، نعمانی ، ص 245

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
المَهدِی مِن عِترَتی مِن وُلدِ فاطِمَةَ
مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از عترت من و از فرزندان فاطمه(سلام الله علیها) است.
(بحار الأنوار، ج38، ص44)

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
المَهدِی مِن عِترَتی مِن وُلدِ فاطِمَةَ؛
مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از عترت من و از فرزندان فاطمه است.
(بحار الأنوار، ج38، ص44)

امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند:
أنا خاتم الأوصیاء و بی یدفع الله البلاء عن أهلی و شیعتی
من آخرین جانشین پیامبر هستم ، و به وسیله من است که خداوند بلا را از خاندان و شیعیانم دور می سازد.
(بحارالأنوار ، ج 52 ، ص 30)

امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند:
أنا بَقیةَ اللهِ فی أرضِهِ وَ المُنتَقِم مِن أَعدائِهِ؛
من ذخیره خدا در روی زمین و انتقام گیرنده از دشمنان او هستم.
(تفسیر نورالثقلین، ج 2، ص 392)

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
... وضع یده علی رؤ وس العباد فلا یبقی مؤ من الا صار قلبه اشد من زبر الحدید و اعطاه الله قوة اربعین رجلا.
(امام مهدی علیه السلام) دست بر سر بندگان (خداوند) گذارد، پس هیچ مؤ منی باقی نمی ماند جز آن که قلبش محکم تر از پاره های آن گردد و خداوند به او نیروی چهل مرد را عنایت فرماید.
کمال الدین، ص 653.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
هرکس خداوند محبت اهل‌بیت(علیهم‌السلام) را به او بخشیده، به خیر دنیا و آخرت دست یافته است.
الخصال/515

امام باقر(علیه السلام) فرمودند:
من أصبح یجد برد حبنا علی قلبه فلیحمد الله علی بادی النعم قیل و ما بادی النعم؟ قال: طیب المولد؛
هرکس صبح کند و خنکای محبت ما را در قلب خود بیابد، باید خدا را برای نخستین نعمت سپاس گوید، گفته شد نخستین نعمت چیست؟ فرمودند: حلال زادگی.
امالی صدوق 1/562/755

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
إنی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی أهل بیتی ما إن تمسکتم بهما لن تضلوا؛
من دو چیز ارزشمند در میان شما می گذارم؛ کتاب خدا، و عترت و اهل بیتم، اگر به آنها چنگ بزنید هرگز گمراه نمی شوید.
غایه المرام 1/115

امام جواد (علیه السلام) فرمودند:
نحن خزان الله علی علمه و غیبه و حکمته و اءوصیاء اءنبیائه، و عباد مکرمون.
ما (خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) خزانه داران علم خدا و غیب و حکمت پروردگاریم. ما جانشینان انبیاء الهی و بندگان بزرگواریم.
مستدرک عوالم العلوم 23: 160.

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
مَن بَکی عَلی مُصابِ هذِهِ الْبِنتِ (زَینَبَ(علیها السلام)) کانَ کَمَن بَکی عَلی أَخَوَیهَا الْحَسَنَ وَالْحُسَینَ(علیهما السلام)؛
هر کس بر مصیبت‌های این دختر (زینب(علیها السلام)) بگرید، همانند کسی است که بر برادرانش، حسن و حسین(علیهما السلام) گریسته باشد.
وفیات الائمّة، ص 431

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
أنا أوّلُ وافِدٍ علَی العَزیزِ الجَبّارِ یَومَ القِیامَةِ وکِتابُهُ وأهلُ بَیتی ثُمّ اُمَّتی، ثُمّ أسألُهُم: ما فَعَلتُم بکِتابِ اللَّهِ وبأهلِ بَیتی؟؛
من و کتاب خدا و اهل بیت من، نخستین گروهی هستیم که در روز قیامت بر خدای عزیز جبار وارد می‌شویم و سپس امت من. آنگاه من از آنها می‌پرسم که با کتاب خدا و با اهل بیتِ من چه کردید؟
الکافی: ج 2، ص 600، ح 4

امام جواد(سلام الله علیه):
مَن زارَ قَبرَ عَمَّتِی بِقُمّ فَلَهُ الجَنَّةُ؛
پاداش کسی که قبر عمه‌ام (فاطمه معصومه) را در قم زیارت کند بهشت است.
میزان الحکمة: ح 8180

امام صادق(سلام الله علیه):
وتَدخُلُ بِشَفاعَتِها شِیعَتی الْجَنَّةَ بِأجمَعِهِم؛
همه شیعیان من با شفاعت او (حضرت معصومه(س)) وارد بهشت خواهند شد.
بحارالأنوار، ج 60، ص 216

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
عباس را نزد خدا منزلی است که روز قیامت همه شهیدان بر آن رشک می‌برند.
الخصال ج 1 ص 68

امام رضا (علیه السلام) فرمودند :
به راستی محرم ماهی است که مردمان عهد جاهلیت جنگ و خونریزی را در آن حرام می‌شمردند لیکن خونهای ما را در این ماه حلال شمردند ، و حرمت ما را شکستند و فرزندان و زنان را به اسارت کشیدند و آتش در خیمه های ما افروختند و آنچه در آنها زاد و توشه داشتیم به یغما بردند و حرمت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) را در امر ما نگاه نداشتند .
کتاب پیام عاشورا صفحه 74

قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - :
ما مِنْ هُدْهُد إلاّ وَ فی جِناحِهِ مَکْتُوبٌ بِالِسّرْیانیَّةِ آلُ مُحَمَّد خَیْرُ الْبَریَّةِ؛
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
هیچ پرنده ای به نام هدهد وجود ندارد مگر آن که روی بال هایش به لغت سریانی نوشته شده است: آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) بهترین مخلوق روی زمین می باشند.
بحارالأنوار، ج 27، ص 261، ح 2.

قال رسول الله ( صلی الله علیه و آله و سلم) :
.. فأنتم اهل البیت أهل الله عزوجل الذین بهم تمت النعمة و اجتمعت الفرقة و ائتلفت الکلمة.
پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
شما اهل بیت، اهل الله هستید که به برکت شما، نعمت کامل گشته و پراکندگی بر طرف شده و اتحاد کلمه پدید آمده است.
الکافی، جلد 1، ص446

امام علی علیه‌السلام می فرمایند:
نَحْنُ اَقَمْنا عَمودَ الْحَقِّ و هَزَمْنا جُیوشَ الْباطِلِ؛
ما (اهل بیت) ستون‌های حق را استوار و لشکریان باطل را متلاشی کردیم.
عیون الحکم والمواعظ، ص 499 .

حضرت مهدی (علیه السلام) می فرمایند:
حقانیت، با ما اهل بیت رسول خداست و کناره گیری برخی از ما، هرگز سبب وحشت ما نخواهدشد؛ چرا که ما دست پرورده های نیکوی پروردگار هستیم و دیگر آفریده های خداوند،دست پرورده های ما خواهند بود.
بحارالانوار، ج 53، ص178.

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:
عموی ما، عباس بن علی، بصیرتی نافذ وایمانی استوار داشت وهمراه برادرش اباعبدالله جهاد کرد ونیکو از امتحان برآمد وبه شهادت رسید.
تنقیح المقال، ج2،ص 128

حضرت زین العابدین(علیه السلام) می فرمایند:
برای حضرت ابوالفضل درنزد خداوند تبارک وتعالی، مقام شامخی است که همه شهیدان در روز قیامت به حال او غبطه می خورند.
بحارالانوار، ج22،ص274

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اکرموا اولادی و حسنوا آدابی؛
اولاد مرا اکرام کنید و آداب مرا نیکو انجام دهید.
ینابیع الحکمه، ج3، ص218

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من اکرم اولادی فقد اکرمنی ومن اهانهم فقد اهاننی؛
کسی که اولاد مرا اکرام و احترام کند ، به من احترام کرده و کسی که به آنها اهانت کند، به من اهانت کرده است.
ینابیع الحکمه، ج3، ص220

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
به خاندان پیامبرتان بنگرید و هر سو رفتند در پی آنان بروید.
(نهج البلاغه، خ 96)

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
مَثَلُ أهلِ بَیتی کَمَثَلِ سَفینَهِ نوحٍ مَن رَکِبَها فَقَد نَجی وَ مَن تَخَلَّفَ عَنها فَقَد هَلَکَ؛
اهل بیت من چون کشتی نوح‌اند؛ هر که بر آن نشیند نجات یابد و آنکه از آن تخلف کند هلاک گردد.
(عیون الاخبار، ج 1، ص211)

قال الامام علی - علیه السّلام - : اَلإخْلاصُ غایَةُ الدِّینِ.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: اخلاص، نهایت و هدف دین است.
«غررالحکم، ح 1340»

قال الإمام علی - علیه السلام - : أن الشیطان یُسَنِی لکم طُرُقَه ، ویرید أن یَحُلَ دینَکم عقدة عقدة، ویعطیکم بالجماعة الفرقة.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: همانا شیطان راههای خود را برای شما هموار می کند و می خواهد گره های دین شما را یکی پس از دیگری سست گرداند و به جای اتحاد، تفرقه به شما دهد.
«نهج البلاغه، خطبه 121»

قال الامام الصادق - علیه السلام - : اَلیَأسُ مِمَّا فی أَیدِی النَّاسِ عِزٌّ لِلمُؤمِنِ فی دِینِهِ.
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: قطع امید کردن از آنچه مردم دارند، مایه عزت مؤمن در دینش است.
«وسائل الشیعه، ج 6، ص 314»

قال الامام علی - علیه السلام - : التًّیَقُظُ فی الدِّینِ نِعْمَةٌ عَلَی مَنْ رُزِقَهُ.
امام علی - علیه السلام - فرمودند: بیداری در دین، نعمتی است که روزی افراد می شود.
«غررالحکم، ح 2058»

قال الامام علی - علیه السلام - : آفَةُ الدِّینِ سُوءُ الظَّنِّ.
امام علی - علیه السلام - فرمودند: آفت دین بدگمانی است.
«غرر الحکم، 3924»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : ألا إن فی التباغض الحالقة لا أعنی حالقة الشعر و لکن حالقة الدین.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: آگاه باشید که در دشمنی ها، ستردن و تراشیدن نهفته است، اما نه تراشیدن مو، بلکه ستردن دین.
«الکافی، ج 2، ص 346»

قال الله عزّوجلّ:
ای احمد! پرهیزکاری، زینت مؤمن و ستون برپایی دین است.
(ارشادالقلوب1/203)

قال الله عزّوجلّ:
وای بر کسانی که با فریب، دین را به دنیا می‌فروشند.
(کافی2/299)

قال الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : هل الدینُ الاّ الحبُّ؟ انّ اللهَ عزّوجلّ یقول: قُل ان کُنتم تُحبّونَ اللهَ فاتّبعونی یُحببکُم الله.
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمودند: آیا دین چیزی غیر از حب و دوستی است؟ همانا خداوند عزوجل می فرماید: ای پیامبر به مردم بگو اگر مرا دوست می دارید پس مرا اطاعت کنید، پس آنگاه خدا شما را دوست خواهد داشت.
«الخصال، ص 21»

قالَ رَسُولُ اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - : عَلِیُّ بْنُ أبِی طالِبٍ أقْدَمُ اُمَّتِی سِلْماً وَ أکثَرُهُمْ عِلْماً وَ أَصَحُّهُمْ دِیناً وَ أفْضَلُهُمْ یَقِیناً و أحْلَمُهُمْ حِلْماً وَ أسْمَحُهُمْ کفّاً وَ هُوَ الْاِمامُ وَ الْخَلِیفَةُ بَعْدِی.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: علی بن ابی طالب پیشگام امت من در گرویدن به اسلام است و علم و دانش او از همه بیشتر و دین او از همه کاملتر و یقین او از همه برتر و حلم او از همه بیشتر و دست او از همه بخشنده تر است و او امام و خلیفه پس از من است.
«أمالی صدوق، ص 8»

قال الامام الصادق - علیه السلام - : اَساسُ الدّینِ التوحیدُ ... امّا التَوحیدُ فَأَنْ لا تَجوَزّ علی ربِّکَ ما جاز علیْکَ.
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: اساس دین، توحید است و توحید آن است که سزاوار نشماری پروردگارت را به آنچه خود شایسته آن هستی (صفات مخلوقات را به او نسبت ندهی).
«بحار الانوار، ج 5، ص 17»

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
حُبُّ الإطراءِ والثّناءِ یُعمی ویُصِمُّ عَنِ الدِّینِ ، ویَدَعُ الدِّیارَ بَلاقِعَ .
دوسـت داشتن مـدح و ثـنای مـبالغه‌آمیـز (ممدوح را) از دین کور و کر می‌سازد و خانه‌ها را (از اهلش) خالی می‌کند .
تنبیه الخواطر : 2 / 122 منتخب میزان الحکمة : 506

امام باقر علیه‌السلام :
الکَسَلُ یُضِرُّ بالدِّینِ والدنیا .
تنبلی به دیـن و دنیا زیــان می‌زند .
بحار الأنوار : 78 / 180 / 64 منتخب میزان الحکمة : 492

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
صِنفانِ لا تَنالُهُما شَفاعَتی : سُلطانٌ غَشومٌ عَسُوفٌ ، وغالٍ فی الدِّینِ مارِقٌ مِنهُ غیرُ تائبٍ ولانازعٍ .
دو دسته‌اند که شفاعت من به آنها نمی‌رسد : فرمانروای سرکش و ستمگر و کسی که در دین غلوّ ورزد و از دین بیرون رود و از این عمل خود توبه نکند و دست نکشد .
قرب الإسناد : 64 / 204 منتخب میزان الحکمة : 432

لِـلـمُنافِقینَ عَلاماتٌ یُعرَفونَ بِـها : تَحِیَّتُهُم لَعنَةٌ ، وطَعامُهُم نُهمَةٌ ، وغَنیمَتُهُم غُلولٌ ، لا یَقرَبونَ المَساجِدَ إلاّ هُجرا ، ولا یَأتونَ الصَّلاةَ إلاّ دُبُرا ، مُستَکبِرینَ لا یَألَفونَ ولا یُؤلَفونَ ، خُشُبٌ باللَّیلِ سُخُبٌ بالنَّهارِ .
منافقان‌را نشانه‌هایی است که با آنها شناخته می‌شوند : درودشان لعنت است ، پرخور و شکم باره‌اند ، به غنایم دستبرد می‌زنند، به‌مساجد نزدیک نمی‌شوند، مگر با اکراه و ریاکاری ، نماز را آخر وقت می‌خوانند،خود را بزرگ‌می‌شمرند،به طوری که با کسی انس و الفت نمی‌گیرند و کسی هم با آنان‌الفت نمی‌گیرد، شب مانند چوب خشک می‌افتند (شب زنده‌داری ندارند) و روز صدای خود را به جرّ و بحث بلند می‌کنند .
کنز العمّال : 862 منتخب میزان الحکمة : 566

امیر المؤمنین علیٌّ علیه‌السلام
لَمّا سُئلَ عن أشَدِّالمَصائبِ: المُصیبَةُ بِالدِّینِ ؛
امام علی علیه‌السلام
- در پاسخ به پرسش از سخت‌ترین مصیبتها- : مصیبت (و ضایعه) در دین .
أمالی الصدوق : 323 / 4 منتخب میزان الحکمة : 334

امام علی علیه‌السلام :
مَن جَعَلَ مُلکَهُ خادِما لدِینِهِ انقادَ لَهُ کلُّ سُلطانٍ ، مَن جَعَلَ دِینَهُ خادِما لمُلکِهِ طَمِعَ فیهِ کلُّ إنسانٍ ؛
هرکس حکومت خود را در خدمت دینش قرار دهد ، هر سلطانی مطیع او شود ؛ هر کس دینش را در خدمت حکومتش در آورد ، هر انسانی در او طمع کند .
غرر الحکم : (9016ـ9017) منتخب میزان الحکمة : 514

امام صادق(سلام الله علیه):
لا یَزالُ الدّینُ قائِمًا ما قامَتِ الکَعبَةُ؛
تا زمانی که کعبه بر پاست، دین بر پاست.
الکافی: ج 4، ص 271، ح 4

امام صادق(سلام الله علیه):
اِتَّقُوا اللَّهَ وصُونوا دِینَکُم بِالوَرَعِ؛
از خدا پروا کنید و با پارسایی از دینتان پاسداری نمایید.
الکافی: ج 2، ص 76، ح 2

امام علی(سلام الله علیه):
اِعلَمُوا أنَّ کَمالَ الدِّینِ طَلَبُ الْعِلمِ وَالْعَمَلُ بِهِ؛
بدانید که کمال دین در طلب دانش و به کار بستن آن است.
الکافی، ج 1، ص 30

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
دعا اسلحه مومن است برای دفع دشمنان و ستون دین است که با آن دین مومن برپاست و نور آسمان و زمین است.
عین الحیوه صفحه 404

رسول اکرم )صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
لَوکانَ الدِّینُ مُعَلَّقاً بِالثُّرَیّا لَتَناوَلَهُ اُناسٌ مِن أبناء فارِسَ؛
اگر دین به ستاره ثریّا آویزان باشد، مردمانی از ایرانیان آن را به زیر خواهند کشید.
کنزالعمّال ، ح 34130 .

امام صادق علیه‌السلام :
آدم دین‌دار چون می‌اندیشد، آرامش بر جان او حاکم است. چون خضوع می‌کند متواضع است. چون قناعت می‌کند، بی‌نیاز است. به آنچه داده شده خشنود است. چون تنهایی را برگزیده از دوستان بی‌نیاز است. چون هوا و هوس را رها کرده آزاد است. چون دنیا را فرو گذارده از بدی‌ها و گزندهای آن در امان است. چون حسادت را دور افکنده محبتش آشکار است.مردم را نمی‌ترساند پس از آنان نمی‌هراسد و به آنان تجاوز نمی‌کند پس از گزندشان در امان است. به هیچ چیز دل نمی‌بندد پس به رستگاری و کمال فضیلت دست می‌یابد و عافیت را به دیده بصیرت می‌نگرد پس کارش به پشیمانی نمی‌کِشد.
امالی مفید، ص 52، ح 14

امام صادق علیه السلام :
آفَةُ الدِّینِ الحَسَدُ وَ العُجبُ وَ الفَخرُ؛
آفت دینداری حسد و خودبینی و فخر فروشی است.
جهاد النفس، ح 545

امام رضا علیه‌السلام :
لَیسَ مِنّا مَن تَرَکَ دُنیاهُ لِدِینِه وَ دینَهُ لِدُنیاه؛
از ما نیست آن که دنیای خود را برای دینش و دین خود را برای دنیایش ترک گوید.
بحارالانوار، ج78، ص346

امام محمد باقر علیه‌السلام :
اتَّقوا اللّهَ و صُونوا دینَکُم بِالوَرَع ؛
تقوای خدا پیشه کنید و دینتان را با ورع و تقوا حفظ کنید.
جهاد النفس،ح 188

امام سجاد علیه‌السلام :
قُلْتُ لِعَلیِّ بْنِ الْحُسَینِ علیه‌السلام اَخْبِرنیِ بِجَمیعِ شَرایِـعِ الّدینِ، قالَ علیه‌السلام : قَوْلُ الْحَقِّ وَ الْحُکْمُ بِالْعَدْلِ وَ الْوَفاءُ بِالْعَهْدِ؛
به امام سجّاد علیه‌السلام عرض کردم: مرا از تمام دستورهای دین آگاه کنید، امام علیه‌السلام فرمودند: حقگویی، قضاوت عادلانه و وفای به عهد.
خصال، ص 113، ح 90

امام علی علیه‌السلام :
حُسْنُ الظَّنِّ راحَةُ الْقَلْبِ وَ سَلامَةُ الدّینِ؛
خوش‌گمانی، مایه آسایش قلب و سلامت دین است.
غررالحکم، ح 4816

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله :
اِنَّما یُدْرَکُ الْخَیْرُ کُلُّهُ بِالْعَقْلِ، وَ لا دینَ لِمَنْ لا عَقْلَ لَهُ؛
همه خوبی‌ها با عقل شناخته می‌شوند و کسی که عقل ندارد، دین ندارد.
تحف العقول، ص 54

امام علی علیه السلام :
اِجْعَلِ الدِّینَ کَهْفَکَ وَالْعَدْلَ سَیْفَکَ تَنْجُ مِنْ کُلِّ سوءٍ وَتَظْفَرْ عَلی کُلِّ عَدُوٍّ؛
دین را پناهگاه و عدالت را اسلحه خود قرار ده تا از هر بدی نجات پیدا کنی و بر هر دشمنی پیروز گردی.
غررالحکم، ج2، ص 221، ح 2433

امام صادق علیه‌السلام :
اَلْمُؤْمِنُ لایُخْلَقُ عَلَی الْکِذْبِ وَلا عَلَی الْخیانَةِ وَ خِصْلَتانِ لا یَجْتَمِعانِ فِی الْمُنافِقِ، سَمْتٌ حَسَنٌ وَ فِقْهٌ فِی السُّنَّةِ؛
مؤمن در سرشتش دروغ و خیانت نیست و دو صفت است که در منافق جمع نگردد: سیرت نیکو و دین شناسی.
تحف العقول، ص367

امام علی علیه‌السلام :
لِکُلِّ شَیءٍ وَجهٌ وَ وَجهُ دینِکم الصَّلاةُ؛
هر چیز دارای سیماست ، سیمای دین شما نماز است.
بحار الانوار، ج82، ص227

امام حسین علیه السلام:
لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـی أحـَدٍ ثَلاثة: إلـی ذِی دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب؛
جز به یکی از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسی که اصالت خانوادگی داشته باشد.
تحف العقول، ص251

امام رضا علیه السلام:
لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّی تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِی الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِی المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَی الرَّزایا؛
هیچ بنده ای حقیقت ایمانش را کامل نمی کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین شناسی، تدبر نیکو در زندگی، و شکیبایی در مصیبت‌ها و بلاها.
بحار الانوار، ج 78، ص 339، ح1

امام علی علیه‌السلام :
مَن أَتی غَنیّا فَتَواضَعَ لَهُ لِغِناهُ ذَهَبَ ثُلُثا دینِهِ؛
هر کس در مقابل ثروتمند به خاطر ثروتش تواضع کند دو سوم دینش از بین برود.
نهج البلاغه، حکمت 228

رسول اکرم صلی الله علیه و آله :
إذا أرادَ اللّه بِأهلِ بَیتٍ خَیرا فَقَّهَهُم فِی الدّینِ وَوَقَّرَ صَغیرُهُم کَبیرَهُم وَرَزَقَهُمُ الرِّفقَ فی مَعیشَتِهِم وَالقَصدَ فی نَفَقاتِهِم وَبَصَّرَهُم عُیُوبَهُم فَیَتُوبُوا مِنها؛
هرگاه خداوند برای خانواده ای خیر بخواهد آنان را در دین دانا می کند، کوچک ترها بزرگ ترهایشان را احترام می نمایند، مدارا در زندگی و میانه روی در خرج روزیشان می نماید و به عیوبشان آگاهشان می سازد تا آنها را برطرف کنند.
نهج الفصاحه، ح 147

امام علی علیه السلام :
إِنَّ اللّه‌َ فَرَضَ الجِهادَ وَعَظَّمَهُ وَجَعَلَهُ نَصرَهُ وَناصِرَهُ. وَاللّه‌ِ ما صَلُحَت دُنیا وَلادینٌ إِلاّ بِهِ؛
در حقیقت خداوند جهاد را واجب گردانید و آن را بزرگداشت و مایه پیروزی و یاور خود قرارش داد. به خدا سوگند کار دنیا و دین جز با جهاد درست نمی‌شود.
وسائل الشیعه، ج11، ص9، ح15

رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله :
یا عَلیُّ مَن أَکَلَ الحَلالَ صَفادینُهُ، وَرَقَّ قَلبُهُ، وَدَمِعَت عَیناهُ مِن خَشیَةِ اللّه‌ِ تَعالی وَلَم یَکُن لِدَعوَتِهِ حِجابٌ؛
ای علی هر کس حلال بخورد، دینش صفا می‌یابد، رقّت قلب پیدا می‌کند، چشمانش از ترس خداوند متعال پر اشک می‌شود و برای (استجابت) دعایش مانعی نمی‌باشد.
میراث حدیث، ج2، ص18، ح2

رسول اکرم صلی الله علیه و آله :
اَلغیبَةُ اَسرَعُ فی دینِ الرَّجُلِ المُسلِمِ مِنَ الکِلَةِ فی جَوفِهِ؛
غیبت کردن در (نابودی) دین مسلمان مؤثرتر از خوره در درون اوست.
کافی، ج2، ص357، ح1

رسول اکرم صلی الله علیه و آله :
ما مِن شابٍ تَزَوَّجَ فی حَداثَةِ سِنِّهِ اِلاّ عَجَّ شَیطانُهُ : یا وَیلَهُ ، یا وَیلَهُ! عَصَمَ مِنّی ثُلُـثَی دینِهِ ، فَلیَتَّقِ اللّه‌َ العَبدُ فِی الثُّـلُثِ الباقی ؛
هر جوانی که در سن کم ازدواج کند ، شیطان فریاد بر می‌آورد که : وای برمن ، وای بر من! دو سوم دینش را از دستبرد من ، مصون نگه داشت . پس بنده باید برای حفظ یک سومِ باقی مانده دینش ، تقوای الهی پیشه سازد .
نوادر راوندی، ص 112

امام صادق علیه‌السلام :
اَبصَرَ رسول اللّه صلی‌الله‌علیه‌و‌آله رَجُلاً شَعثا شَعرُ رَأسِهِ وَ سَخَةً ثیابُهُ، سَیِّئَةً حالُهُ فَقال رسول اللّه صلی‌الله‌علیه‌و‌آله : مِن الدّینِ المُتعَةُ وَ اِظهارُ النِّعمَةِ؛
پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله مردی را دیدند که موهای ژولیده و جامه‌ای چرکین و سر و وضع نامرتّبی داشت، فرمودند: بهره بردن از نعمت‌های خدا و آشکار ساختن نعمت جزء دین است.
کافی، ج 6، ص 439، ح 5

امام علی علیه السلام :
یا مَعشَرَ الفِتیانِ، حَصِّنوا اَعراضَکُم بِالدَبِ وَ دینَـکُم بِالعِلمِ؛
ای جوانان! آبرویتان را با ادب و دینتان را با دانش حفظ کنید.
تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 210

رسول اکرم صلی الله علیه و آله :
مَن خانَ أَمانَةً فِی الدُّنیا وَلَم یَرُدَّها إِلی أَهلِها ثُمَّ أَدرَکَهُ المَوتُ ماتَ عَلی غَیرِ مِلَّتی وَیَلقَی اللّه‌َ وَ هُوَ عَلَیهِ غَضبانٌ؛
کسی که در دنیا به امانتی خیانت کند و آن را به صاحبش برنگرداند و آنگاه بمیرد بر دین من نمرده است و با خدا دیدار می‌کند در حالی که بر او خشمگین است.
امالی صدوق، ص‌516

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
لا دِینَ لِمُسَوِّفٍ بِتَوبَتِهِ ؛
دین ندارد آن که در توبه کردن ، امروز و فردا می‌کند .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث10660

لا تَثِقَنَّ بِعَهدِ مَن لا دینَ لَهُ ؛
به پیمان کسی که دین ندارد ، اعتماد نکن .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث10163

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
هُدِیَ مَن تَجَلبَبَ جِلبابَ الدّینِ ؛
هدایت یافت آن که جامه دینداری بر تن کرد .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث10012

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
نِظامُ الدِّینِ خَصلَتانِ : إنصافُکَ مِن نَفسِکَ ، وَ مُواساةُ إخوانِکَ ؛
رشته پیوند دین دو ویژگی است : انصاف داشتن با خود ، و با جان و مال به یاری برادران شتافتن .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث9983

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
صُن دینَکَ بِدُنیاکَ تَربَحهُما وَ لا تَصُن دُنیاکَ بِدِینِکَ فَتَخسَرَهُما ؛
دین خود را با دنیایت حفظ کن تا هر دو را ببری ، و دینت را وسیله حفظ دنیایت قرار مده ، که هر دو را می‌بازی .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث5861

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
حُسنُ الظَّنِّ راحَةُ القَلبِ وَ سَلامَةُ الدِّینِ ؛
خوش‌گمانی ، مایه آسایش دل و سلامت دین است .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث4816

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
إِنَّ بِشرَ المُؤمِنِ فِی وَجهِهِ ، وَ قُوَّتَهُ فِی دینِهِ وَ حُزنَهُ فِی قَلبِهِ ؛
شادی مؤمن در چهره اوست ، قدرت وی در دینش، و اندوه او در دلش .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث3454

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
اَلتَّیَقُّظُ فِی الدِّینِ نِعمَةٌ عَلی مَن رُزِقَهُ ؛
بیداری و آگاهی در دین، نعمتی است بر آنکه روزی‌اش شده .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث2058

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
اَلجُنُودُ عِزُّ الدِّینِ وَ حُصُونُ الوُلاةِ ؛
لشکریان، مایه عزّت دین و دژهای حاکمان‌اند .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث1953

امام علی علیه‌السلام :
شِدَّةُ الحِرصِ مِن قُوَّةِ الشَّرَةِ وضَعْفِ الدِّینِ؛
آزمندی زیاد ناشی از نیروی سیری ناپذیری و سستی دین است .
غرر الحکم : 5772

امام علی علیه‌السلام:
حُبُّ المالِ یُوهِنُ الدِّینَ ، ویُفسِدُ الیَقینَ ؛
مال دوستی، دین را سست و یقین را تباه می‌کند.
غرر الحکم : 4876

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
الصلاة عماد الدین ، فمن ترک صلاته متعمدا فقد هدم دینه و من ترک اوقاتها یدخل الویل ، و الویل واد فی جهنم کما قال الله تعالی : ((ویل للمصلین ، الذینهم عن صلاتهم ساهون )) ؛
نماز ستون دین است ، پس کسی که نمازش را عمدا ترک کند دینش را منهدم کرده است ، و کسی که اوقات نماز را ترک کند داخل در ((ویل )) می شود و ویل وادی است در جهنم چنان که خدا فرمود: ویل جای نمازگزاران است آن نمازگزارانی که در نماز خود سهو کننده و غافلند.
(بحارالانوار، ج 82، ص 202)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله - :
اما الصلاة فلا خیر فی دین لا صلاة فیه ؛
دینی که در او نماز نباشد، فایده و خیری ندارد (خیری در آن نیست ).
(سیره ابن هشام ، ج 3 - 4، ص 504)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
من ترک صلاته متعمدا فقد هدم دینه ؛
کسی که عملا نمازش را ترک کند، به تحقیق که دینش را منهدم کرده است .
(بحارالانوار، ج 82، ص 202. میزان الحکمه ، ج 5، ص 402)

قال الباقر - علیه السلام -:
الصلاة عمود الدین ، مثلها کمثل عمود الفسطاط اذا ثبت العمود ثبتت الاوتاد الاطناب و اذا مال العمود و انکسر لم یثبت وتد و لاطنب ؛
نماز ستون دین است ، مثل نماز همانند عمود و ستون خیمه است که هرگاه ستون ثابت باشد طنابها و میخها و پرده آن ثابت است .هنگامی که ستون آن کج و شکسته شود هیچ کدام از آنها استوار نمی ماند.
(بحارالانوار، ج 82، ص 218.میزان الحکمه ، ج 5، ص 369)

قال علی - علیه السلام -:
لایخرج فی سفر یخاف فیه علی دینه و صلاته ؛
در سفری که می ترسید بر دینتان و نمازتان خارج نشوید.
(بحارالانوار، ج 10، ص 108.میزان الحکمه ، ج 4، ص 475)

الصلوة وجه دینکم ؛
نماز سیمای مکتب (دین) شماست .
(فروع کافی ، ج 1، ص 270)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
الصلوة راءس الدین ؛
نماز (به منزله ) سر دین است .
(مستدرک الوسائل ، ج 1، ص 184)

قال علی - علیه السلام -:
و اقام الصلاة فانها الملة ؛
برپا داشتن نماز، نشانه اصلی دین است .
(نهج البلاغه ، خطبه 110)

قال الصادق - علیه السلام -:
قال لقمان لابنه : لکل شی ء علامة یعرف بها و یشهد علیها و ان للدین ثلاث علامات : العلم و الایمان و العمل به ، (الی ان قال ) و للعامل ثلاث علامات الصلوة و الصیام و الزکوة ؛
حضرت لقمان به فرزندانش فرمود: برای هر چیزی علامتی است که به وسیله آن علامت شناخته می شود و به او شهادت داده می شود، به درستی که برای دین سه علامت است : 1 - علم 2 - ایمان ، 3 - عمل به ایمان ، تا آن جا که فرمود: برای عامل به دین سه علامت است : 1 - نماز 2 - روزه ، 3 - زکات .
(مستدرک الوسائل ، ج 1، ص 183)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
الصلاة من شرایع الدین ، و فیها مرضاة الرب - عزوجل - فهی منهاج الانبیاء ؛
نماز از سنتهای دین ، و مایه خشنودی پروردگار و راه و روش پیامبران است .
(جامع احادیث الشیعه ، ج 4، ص 22، بحارالانوار، ج 82، ص 231)

قال علی - علیه السلام -:
الله ، الله فی الصلوة ، فانها عمود دینکم ؛
خدا را، خدا را درباره نماز ؛ چرا که ستون دین شماست .
(نهج البلاغه ، نامه ها، ص 47)

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
ایها الناس اعلموا ان کمال الدین طلب العلم و العمل به، الا وان طلب العلم اوجب علیکم من طلب المال؛
ای مردم! بدانید که کمال دین در آموختن علم و عمل کردن به آن است. آگاه باشید که دانش آموزی بر شما واجب تر است از کسب مال.
اصول کافی، ج 1، ص 30.

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم فرمودند:
اَلصَّلاةُ مِن شَرائِعِ الدّینِ وَ فیها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِیَ مِنهاجُ النبیاءِ وَ لِلمُصَلّی حُبُّ المَلائِکَةِ وَ هُدیً و ایمانٌ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ بَرَکَةٌ فِی الرِّزقِ؛
نماز، از آیین‌های دین است و رضای پروردگار، در آن است. و آن راه پیامبران است. برای نمازگزار، محبت فرشتگان، هدایت، ایمان، نور معرفت و برکت در روزی است.
(خصال، ص 522، ح 11)

امام محمد باقر (علیه السلام)فرمودند:
نهایت کمال ، فهم در دین و صبر بر مصیبت ، و اندازه گیری در خرج زندگانی‌است .
بحارالانوار ، دار احیاء الترا العربی ، ج 75 ، ص 172

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
نادانان و کم‌خردان شیعه و کسانی که پر و بال پشه، از دین‌داری آن‌ها برتر و محکم‌تر است، ما را آزار می‌دهند.
(بحارالانوار/25/267)

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
کسب معارف دینی جز از طریق ما خاندان پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) مساوی با انکار ماست.
(صحیفه مهدی/334)

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
یأتی علی النّاس زمان الصّابر منهم علی دینه کالقابض علی الجمر؛
روزگاری بر مردم بیاید که هر که خواهد دین خود نگهدارد چنان باشد که آتش به دست گرفته باشد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من لم تنتفع بدینه و لا دنیاه فلا خیر لک فی مجالسته و من لم یوجب لک فلا توجب له و لا کرامه؛
هر که از دین یا دنیای او سودی نبری در مجالست او خیری نیست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من رزقه اللَّه امرأه صالحه فقد أعانه علی شطر دینه فلیتّق اللَّه فی الشّطر الباقی؛
هر که را خدا زنی پارسا داده وی را بر نصف دین خویش یاری کرده و باید در باره نصف دیگر آن از خدا بترسد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من استطاع منکم أن یقی دینه و عرضه بماله فلیفعل؛
هر که از شما تواند دین و آبرو را به مال خود حفظ کند، حفظ کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من یرد اللَّه به خیرا یفقّهه فی الدّین؛
هر که خدا برای او نیکی خواهد، وی را در کار دین دانا کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ملاک الدّین الورع؛
اعتبار دین به تقوی است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ما عبد اللَّه بشی ء أفضل من فقه فی الدّین؛
هیچ عبادتی بهتر از دانا شدن در کار دین نیست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لا دین لمن لا عهد له؛
هر که پیمان نگاه ندارد، دین ندارد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لا دین إلّا بمروّه؛
دین جز به جوانمردی قوام نمی گیرد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لیغشینّ أمّتی من بعدی فتن کقطع اللّیل المظلم، یصبح الرّجل فیها مؤمنا و یمسی کافرا، یبیع أقوام دینهم بعرض من الدّنیا قلیل؛
پس از من امتم را فتنه ها خواهد گرفت چون پاره های شب تاریک که در اثنای آن مرد به صبح مؤمن است و به شب کافر شود و کسانی دینشان را به مال ناچیز دنیا فروشند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لن یبرح هذا الدّین قائما یقاتل علیه عصابه من المسلمین حتّی تقوم السّاعه؛
این دین پیوسته استوار است و گروهی از مسلمانان بر آن پیکار کنند تا قیامت در آید.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لکلّ شی ء عماد و عماد هذا الدّین الفقه؛
هر چیزی را ستونی هست و ستون این دین دانائی است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
کرم المرء دینه و مروّته عقله و حسبه خلقه؛
کرامت مرد به دین اوست و مروت وی به عقل اوست و شرف وی به اخلاق اوست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
قوام المرء عقله و لا دین لمن لا عقل له؛
اعتبار مرد به عقل اوست و هر که عقل ندارد، دین ندارد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
العلم أفضل من العباده و ملاک الدّین الورع؛
علم از عبادت بهتر است و اساس دین ترس خداست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
العقل فی أمر الدّنیا مضرّه و العقل فی أمر الدّین مسرّه؛
عقل در کار دنیا مایه ضرر است و در کار دین مایه سرور.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
علیک بحسن الخلق، فإنّ أحسن النّاس خلقا أحسنهم دینا؛
نیک خویی کن که از مردم هر که نکوخوی تر دینش نکوتر.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
رأس الدّین النّصیحه للَّه و لدینه و لرسوله و لکتابه و لأئمّه المسلمین و للمسلمین عامّه؛
اساس دین، خیرخواهی برای خدا و دین خدا و پیامبر خدا و کتاب خدا و پیشوایان مسلمانان و همه مسلمانان است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
رأس الدّین الورع؛
اساس دین، پرهیزکاری است.
نهج الفصاحه

الدّین النّصیحه؛
کمال دین خیر خواهی است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خیرکم إسلاما أحاسنکم أخلاقا إذا فقهوا؛
از میان شما اسلام آن کس بهتر است که اخلاقش نیک تر است اگر در کار دین دانا باشند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خیر دینکم الورع؛
بهترین صفات دین شما پرهیزکاری است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خیر النّاس أقرؤهم و أفقههم فی دین اللَّه و أتقاهم للَّه و آمرهم بالمعروف و أنهاهم عن المنکر و أوصلهم للرّحم؛
بهترین مردم کسانی هستند که قرآن بهتر خوانند و در کار دین داناتر باشند و از خدا بیشتر ترسند و به نیکی بیشتر امر کنند و از بدی بیشتر جلوگیری کنند و با خویشاوندان بیشتر نزدیک شوند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خصلتان لا یجتمعان فی منافق حسن سمت و لا فقه فی الدّین؛
دو خصلت است که در منافق جمع نشود نیکنامی و دانائی در امور دین.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الحیاء هو الدّین کلّه؛
حیا تمام دین است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
حسن الخلق نصف الدّین؛
نیک خوئی یک نیمه دین است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
تنکح المرأه لأربع، لمالها، و لحسبها و لجمالها و لدینها فاظفر بذات الدّین تربّت یداک؛
زن را برای چهار چیز گیرند، مال و شرف و جمال و دین و تو زن دین دار بجوی.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
بعثت بالحنیفیّه السّمحه و من خالف سنّتی فلیس منّی؛
من دینی ساده و آسان آورده ام و هر که با روش من مخالفت کند از من نیست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الاقتصاد نصف العیش و حسن الخلق نصف الدّین؛
میانه روی یک نیمه معیشت است و خوش خلقی یک نیمه دین است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أیّما شابّ تزوّج فی حداثه سنّه عجّ شیطانه یا ویله عصم منّی دینه؛
هر جوانی در آغاز جوانی زن بگیرد شیطان وی بانگ برآرد وای بر او دین خود را از دستبرد من محفوظ داشت.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أوّل ما تفقدون من دینکم الأمانه و آخر ما تفقدون الصّلوه؛
نخستین چیزی که از دین خود از دست می دهید، امانت است و آخرین چیزی که از دست می دهید، نماز است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّما یدرک الخیر کلّه بالعقل و لا دین لمن لا عقل له؛
همه خوبیها را به عقل می توان دریافت و هر که عقل ندارد، دین ندارد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّما أنا بشر إذا أمرتکم بشی ء من دینکم فخذوا به و إذا أمرتکم بشی ء من رأیی فإنّما أنا بشر؛
من انسانی مانند شما هستم وقتی شما را بچیزی در کار دین دستور دادم بدان رفتار کنید و وقتی از پیش خود شما را به چیزی فرمان دادم من انسان هستم.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ لکلّ شی ء دعامه و دعامه هذا الدّین الفقه و لفقیه واحد أشدّ علی الشّیطان من ألف عابد؛
هر چیزی اساسی دارد و اساس این دین دانش است و یک دانشمند برای شیطان از هزار عابد بدتر است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ لکلّ دین خلقا و إنّ خلق هذا الدّین الحیاء؛
هر دینی خوی خاص دارد و خوی دین ما حیاست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إن اللَّه تعالی لیؤیّد الإسلام برجال ما هم من أهله.
خداوند اسلام را به مردانی که مسلمان نیستند، یاری می کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الهوا و العبوا فإنّی أکره أن یری فی دینکم غلظه؛
تفریح کنید و بازی کنید زیرا دوست ندارم که در دین شما خشونتی دیده شود.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اعلم أنّ النّصر مع الصّبر و أنّ الفرج مع الکرب و أنّ مع العسر یسرا؛
بدان که ظفر قرین صبر است و گشایش قرین رنج و بدنبال سختی سستی ای هست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إذا أتاکم من ترضون خلقه و دینه فزّوّجوه إن لا تفعلوا تکن فتنه فی الأرض و فساد عریض؛
وقتی کسی که خلق و دین وی مایه رضایت است به خواستگاری می آید به وی زن بدهید و اگر چنین نکنید فتنه و فساد در زمین فراوان خواهد شد.
نهج الفصاحه

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
آفَهُ الدِّینِ ثَلاثَهٌ: فَقیهٌ فاجِرٌ و إمامٌ جائرٌ و مُجتَهِدٌ جاهِلٌ؛
آفت دین سه چیز است: دانای بد کار و پیشوای ستم کار و مجتهد نادان.
نهج الفصاحه

امام حسن مجتبی - علیه السلام - فرمودند:
هلاکت و نابودی دین و ایمان هر شخص در سه چیز است: تکبّر، حرص، حسد. تکبّر سبب نابودی دین و ایمان شخص می باشد و به وسیله تکبّر شیطان ـ با آن همه عبادت ملعون گردید. حرص و طمع دشمن شخصیّت انسان است، همان طوری که حضرت آدم - علیه السلام - به وسیله آن از بهشت خارج شد. حسد سبب همه خلاف ها و زشتی ها است و به همان جهت قابیل برادر خود هابیل را به قتل رساند.
اعیان الشّیعة، ج 1، ص 577

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
جَعَلَ اللّهُ الاْیمانَ تَطْهیراً لَکُمْ مِنَ الشّـِرْکِ، وَ الصَّلاةَ تَنْزیهاً لَکُمْ مِنَ الْکِبْرِ، وَ الزَّکاةَ تَزْکِیَةً لِلنَّفْسِ، وَ نِماءً فِی الرِّزقِ، وَ الصِّیامَ تَثْبیتاً لِلاْخْلاصِ، وَ الْحَّجَ تَشْییداً لِلدّینِ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
خداوند سبحان، ایمان و اعتقاد را برای طهارت از شرک و نجات از گمراهی ها و شقاوت ها قرار داد. و نماز را برای خضوع و فروتنی و پاکی از هر نوع تکّبر، مقرّر نمود. و زکات (و خمس) را برای تزکیه نفس و توسعه روزی تعیین نمود. و روزه را برای استقامت و اخلاص در اراده، لازم دانست. و حجّ را برای استحکام أساس شریعت و بناء دین اسلام واجب نمود.
ریاحین الشّریعة، ج 1، ص 312

قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - :
إنَّ اللّهَ عَزَّ وَجَلَّ لَیُبْغِضُ الْمُؤْمِنَ الضَّعیفِ الَّذی لادینَ لَهُ، فَقیلَ: وَ ما الْمُؤْمِنُ الضَّعیفُ الَّذی لا دینَ لَهُ؟ قالَ: اَلذّی لا یَنْهی عَنِ الْمُنْکَرِ؛
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
همانا خداوند دشمن دارد آن مؤمنی را که ضعیف و بی دین است، سؤال شد: مؤمن ضعیف و بی دین کیست؟ پاسخ داد: کسی که نهی از منکر و جلوگیری از کارهای زشت نمی کند.
وسائل الشّیعة، ج 16، ص 122، ح 21139

قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - :
یَأتی عَلی النّاسِ زَمانٌ، الصّابِرُ مِنْهُمْ عَلی دینِهِ کَالْقابِضِ عَلی الْجَمَرِ؛
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
زمانی بر مردم خواهد آمد که صبر نمودن در برابر مسائل دین ـ و عمل به دستورات آن ـ همانند در دست گرفتن آتش گداخته است.
بحارالأنوار، ج 28، ص 47، ح 9

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند :
الصلاة من شرایع الدین ، و فیها مرضاة الرب - عز و جل - فهی منهاج الانبیاء؛
نماز از سنتهای دین ، و مایه خشنودی پروردگار و راه و روش پیامبران است .
بحار الانوار، ج ,82 ص 231

قال امیرالمؤمنین علیه السلام:
اوصیکم بالصلاة و حفظها، فانها خیر العمل و هی عمود دینکم.
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:
شما را به نماز و مراقبت از آن سفارش می‌کنم چونکه نماز برترین عمل و ستون دین شماست .
بحار، ج 82، ص 209

قال رسول الله صلی الله علیه و آله:
الصلاة من شرایع الدین، و فیها مرضاة الرب عز و جل، فهی منهاج الانبیاء.
پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله فرمود:
نماز از آداب (اولیه) دین است، و آن مایه خشنودی خدا، و راه و روش پیامبران الهی است .
بحار، ج 82، 231

امام جعفر صادق (علیه السلام) :
اذا أراد الله بعبد خیرا فقهه فی الدین؛
چون خدا خیر بنده ای خواهد، او را در دین دانشمند کند .
اصول کافی ، ج 1 ، ص 39

حضرت رسوا اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
یأتی عَلیَ النّاسِ زَمانٌ، الصّابِرُ مِنْهُمْ عَلی دینِهِ کَالْقابِضِ عَلیَ الْجَمَرِ؛
زمانی بر مردم خواهد آمد که صبر کردن در برابر مسائل دین ـ و عمل به دستورات آن ـ همانند در دست گرفتن آتش گداخته است.
بحارالأنوار: ج 28، ص 47، ح 9

امام صادق علیه‌السلام می فرمایند:
مردم هر شهری به سه چیز نیازمندند که در امور دنیا و آخرت خود به آنها رجوع کنند و اگر آن سه را نداشته باشند گرفتار سرگردانی می‌شوند: دین‌شناسِ دانایِ پرهیزکار، حاکم نیکوکاری که مردم از او اطاعت کنند و پزشک دانای مورد اعتماد.
تحف العقول، ص 321.

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می فرمایند :
اِنَّما یُدْرَکُ الْخَیْرُ کُلُّهُ بِالْعَقْلِ، وَ لا دینَ لِمَنْ لا عَقْلَ لَهُ؛
همه خوبی‌ها با عقل شناخته می‌شوند و کسی که عقل ندارد، دین ندارد.
تحف العقول، ص 54

امام علی علیه السلام :
اِجْعَلِ الدِّینَ کَهْفَکَ وَالْعَدْلَ سَیْفَکَ تَنْجُ مِنْ کُلِّ سوءٍ وَتَظْفَرْ عَلی کُلِّ عَدُوٍّ؛
دین را پناهگاه و عدالت را اسلحه خود قرار ده تا از هر بدی نجات پیدا کنی و بر هر دشمنی پیروز گردی.
غررالحکم، ج2، ص 221، ح 2433.

امام علی علیه السلام می فرمایند:
مِنْ عَلامَةِ اَحَدِهِمْ (المُتَقینَ) اَنَّکَ تَری لَهُ قُوَّةً فی دینٍ... وَحِرْصا فی عِلْمٍ وَعِلْما فی حِلْمٍ؛
از نشانه‌های پرهیزکاران این است که می‌بینی در دین نیرومند... در کسب دانش حریص و دارای علم همراه با بردباری‌اند.
نهج البلاغه، خطبه 193.

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
دین ندارد آن کس که توبه را به تأخیر اندازد.
(غررالحکم ، باب توبه)

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
آن کـه نـهـان خـود را اصـلاح نـمـاید، خدا آشکار او را نیکو گرداند، و آن که به کار دینش همّت گـمـارد، خـداونـد کار دنیای او را سامان دهد، و آن که رابطه خود و خدا را نیکو گرداند، خداوند رابطه او و مردمان را نیکو دارد.
نهج البلاغه

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
آنـان (ائمـه (ع)) دارنـدگـان راز پـیـامـبـر(ص) و پشتیبان امر وی و ظرف علم و مرجع قوانین و در بردارنده کتب رسالت و کوه های پابرجای دین او هستند.
(نهج البلاغه، خ 2)

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
... و (رسـول خـدا(ص)) پـرچـم حـق را در مـیـان ما بر جای نهاد، کسی که از آن پیش افتد از دین بیرون است ، و آن که پس بمانَد تباه و سرنگون و آن که همراهی کند رستگار خواهد شد.
(نهج البلاغه ، خ 99)

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند :
هر چیزی آفتی دارد که مایه فساد آن می شود و آفت این دین زمامداران بدند.
(نهج الفصاحه ، ح 2255)

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند :
آفت دین سه چیز است : دانای بدکار، پیشوای ستم کار و مجتهد نادان.
(نهج الفصاحه ، ح 4)

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
برترین (مرتبه) دین کوتاه کردن آرزو است، و برترین عبادت اخلاص عمل.
غررالحکم ، باب آرزو

امام علی(علیه السلام ) می فرمایند:
انسان با ایمان اندوهش درباره آخرت خویش و همه تلاش و کوشش در راه بازگشتگاه او است.
غررالحکم ، باب آخرت

امام علی(علیه السلام ) می فرمایند:
آخرت را با ترک دنیا به چنگ آورید و دنیا را با ترک دین به دست نیاورید.
غررالحکم ، باب آخرت

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند :
دین را خوب بفهمید زیرا هر که دین را خوب نفهمد مانند صحراگرد است. خداوند در کتابش می فرماید (124 سوره 9) تا در امر دین دانش اندوزند و چون بازگشتند قوم خود را بیم دهند شاید آنها بترسند.
اصول کافی جلد 1 صفحه 36

امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند :
ای مردم بدانید کمال دین طلب علم و عمل بدانست ، بدانید که طلب علم بر شما از طلب مال لازم تر است زیرا مال برای شما قسمت و تضمین شده. عادلی (که خداست) آن را بین شما قسمت کرده و تضمین نموده و به شما می رساند ولی علم نزد اهلش نگهداشته شده و شما مأمورید کــه آن را از اهلش طلب کنید ، پس آنرا بخواهید.
کتاب کافی جلد 1 ص 35

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
بهترین جامه ها و پوشش های دین ، شرم و حیاست.
غررالحکم ، باب حیا

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
کسی که در باره ذات خدای تعالی تفکر کند، الحاد ورزیده از دین بیرون رود.
غررالحکم ، باب معرفت خدا

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
جهاد، ستون دین و راه روشن نیکبختان است.
غررالحکم ، باب جهاد

امام علی علیه السلام می فرمایند:
مَنْ رُزِقَ الدِّینَ فَقَدْ رُزِقَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ؛
هر کس دین روزی او شود، براستی خیر دنیا و آخرت روزی او شده است.
غررالحکم، ح 8523 .

امام علی علیه‌السلام می فرمایند:
حُسْنُ الظَّنِّ راحَةُ الْقَلْبِ وَ سَلامَةُ الدّینِ؛
خوش‌گمانی، مایه آسایش قلب و سلامت دین است.
غررالحکم، ح 4816

امام علی علیه‌السلام می فرمایند:
عَلَی الْعاقِلِ اَنْ یُحْصی عَلی نَفْسِهِ مَساویَها فِی الدّینِ وَ الرَّأیِ وَ الاَْخْلاقِ وَ الاَْدَبِ ، فَیَجْمَعُ ذلِکَ فی صَدْرِهِ اَوْ فی کِتابٍ وَ یَعْمَلُ فی اِزالَتِها ؛
بر عاقل است که بدی‌هایش را در دین، اندیشه، اخلاق و ادب یادداشت کند و به‌خاطرش بسپارد و برای از بین بردن آنها بکوشد.
تحف العقول، ص 376.

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم می فرمایند :
ما مِنْ شابٍ تَزَوَّجَ فی حَداثَةِ سِنِّهِ اِلاّ عَجَّ شَیْطانُهُ : یا وَیْلَهُ ، یا وَیْلَهُ! عَصَمَ مِنّی ثُلُـثَی دینِهِ ، فَلْیَتَّقِ اللّه‌َ الْعَبدُ فِی الثُّـلُثِ الْباقی ؛
هر جوانی که در سن کم ازدواج کند ، شیطان فریاد بر می‌آورد که : وای برمن ، وای بر من! دو سوم دینش را از دستبرد من ، مصون نگه داشت . پس بنده باید برای حفظ یک سومِ باقی مانده دینش ، تقوای الهی پیشه سازد .
نوادر راوندی ، ص 112 .

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
اِتَّقُوا اللّهَ وصُونوا دِینَکُم بِالوَرَعِ؛
از خدا پروا کنید و با پارسایی از دینتان پاسداری نمایید.
الکافی: ج 2 ، ص 76 ، ح 2

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
صُن دینَکَ بِدُنیاکَ تَربَحهُما وَ لا تَصُن دُنیاکَ بِدِینِکَ فَتَخسَرَهُما؛
دین خود را با دنیایت حفظ کن تا هر دو را ببری ، و دینت را وسیله حفظ دنیایت قرار مده ، که هر دو را می‌بازی.
غررالحکم و دررالکلم ، ح 5861

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
یا مَعشَرَ الفِتیانِ، حَصِّنوا اَعراضَکُم باِلاَْدَبِ وَ دینَـکُم بِالعِلمِ
ای جوانان! آبرویتان را با ادب و دینتان را با دانش حفظ کنید.
تاریخ یعقوبی ، ج 2، ص 210

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند
لا یَزالُ الدّینُ قائِمًا ما قامَتِ الکَعبَةُ
تا زمانی که کعبه بر پاست، دین بر پاست.
الکافی : ج 4 ، ص 271 ، ح 4

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
ثَلاثَةٌ تُورِثُ المَحَبَّةَ : الدّینُ وَالتَّواضُعُ وَالبَذل؛
سه چیز است که محبّت می آورد : دین ، فروتنی و بخشش.
تحف العقول، ص 316

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
مَن رُزِقَ الدِّینَ فَقَد رُزِقَ خَیرَ الدُّنیا وَ الآخِرَةِ؛
هر کس دین روزی او شود، براستی خیر دنیا و آخرت روزی او شده است.
(غررالحکم، ح 8523)

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
مَن کَانَ عَاقِلاً کَانَ لَهُ دِین وَ مَن کَانَ لَهُ دِین دَخَلَ الجَنَّةَ
کسی که عاقل باشد دین دارد و کسی که دین دارد وارد بهشت خواهد شد.
(جهاد با نفس، ح 83)

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
مِن عَلامَةِ اَحَدِهِم (المُتَقینَ) اَنَّک تَری لَهُ قُوَّةً فی دینٍ... وَحِرصا فی عِلمٍ وَعِلما فی حِلمٍ
از نشانه های پرهیزکاران این است که می بینی در دین نیرومند ... در کسب دانش حریص و دارای علم همراه با بردباری‌اند.
(نهج البلاغه، خطبه 193)

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
لیس منّا مَن ترک دنیاه لدینه و دینه لدنیاه
از ما نیست آن که دنیای خود را برای دینش و دین خود را برای دنیایش ترک گوید.
(بحارالانوار،ج??،ص???)

امام علی علیه السلام فرمودند:
لکل شی ء وجه و وجه دینکم الصلاة
هر چیز دارای سیماست ، سیمای دین شما نماز است .
(بحار الانوار،ج82،ص227)

حضرت امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
بالاترین خوشبختی، استواری در دین است.
غررالحکم، ح 2869.

امام صادق(سلام الله علیه)می فرمایند:
اف برمسلمانی که برای کار دین خویش و پرس و جو درباره ی آن، (دست کم) روزجمعه ی هر هفته خود را، از کارهای دیگر فارغ نمی سازد.
خصال شیخ صدوق، ص 393.

قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم):
حسن الخلق نصف الدین؛
خوی نیکو، نصف دین است.
الحضال، ج30، ص 106.

حضرت امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
بالاترین خوشبختی، استواری در دین است.
غررالحکم، ح 2869.

امام جواد (علیه السلام)می فرمایند:
لن یستکمل العبد حقیقة الإیمان حتی یؤثر دینه علی شهوته؛
بنده هرگز حقیقت ایمان را به کمال نرساند مگر آنگاه که دینش را بر هوس خود ترجیح دهد.
میزان الحکمه، ج1، ص 372.

امام باقر (علیه السلام)می فرمایند:
الکمال و کل الکمال التفقه فی الدین و الصبر علی انائبة و تقدیر المعیشه؛
کمال و بلکه همه ی کمال انسانی در سه چیز است: دانا بودن در دین و احکام آن، شکیبا بودن در ناراحتی ها و مصائب و برنامه ریزی درست در اقتصاد زندگی .
اصول کافی، ج1، ص 32.

حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
به راستی خداوند عزوجل دشمن می دارد مؤمن ناتوانی که دین ندارد. به آن حضرت عرض کردند: مؤمن ناتوانی که دین ندارد، کیست؟ فرمودند: کسی که نهی از منکر نکند.
وسایل الشیعه، ج11، ص397.

امام هادی(علیه السلام) می فرمایند:
اگر بعد از غیبت قائم ما نبود وجود علمایی که به سوی او (مردم را فرا) می خوانند و به وجود او رهنمون می شوند و با حجتهای الهی از دین او دفاع می کنند و بندگان ناتوان خدا را از دام ابلیس و پیروان او می رهانند، بی گمان همه ی مردم از دین خدا بر می گشتند.
بحارالانوار/ج2/ص6.

قال الامام علی - علیه السّلام - : زَینُ الدّین الصّبرُ و الرضا.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: زینت و زیبائی دین، صبر و رضا (به قضای پروردگار) است.
«تصنیف غررالحکم، ص 281، ح 6243»

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
دنَی الکُفرِ أن یَسمَعَ الرجلُ عن أخیهِ الکَلِمَةَ فَیَحفَظَها علَیهِ یُریدُ أن یَفضَحَهُ بها ، اُولئکَ لا خَلاقَ لَهُم .
کمترین درجه کفر ، این است که آدمی از برادر خود سخنی بشنود و آن را نگه دارد تا (روزی) به وسیله آن رسوایش گرداند ؛ اینان از خیر و خوبی بی‌نصیبند .
بحار الأنوار : 78/276/112

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
اصولُ الکُفرِ ثَلاثَهٌ الحِرصُ وَ الاِستِکبارُ وَ الحَسَدُ؛
ریشه های کفر سه چیز است: حرص و بزرگ منشی نمودن و حسد ورزیدن.
(جهاد النفس، ح 550)

امام صادق علیه السلام:
اصولُ الکُفرِ ثَلاثَهٌ الحِرصُ وَ الاِستِکبارُ وَ الحَسَدُ؛
ریشه های کفر سه چیز است:حرص و بزرگ منشی نمودن و حسد ورزیدن.
جهاد النفس، ح 550

امام حسن عسکری علیه السلام:
المُومِنُ بَرَکَةٌ عَلی المُومِنِ وَ حُجَّةٌ عَلی الکافر؛
مومن برای مومن برکت و برای کافر، اتمام حجت است.
تحف العقول، ص489

امام صادق علیه السلام:
اِیّـاکُـم اَن یَحسُـدَ بَعضُکـُم بَعضـاً فَـاِنَّ الکُفـرَ اَصلُه الحَسَـد؛
از حسـد ورزی به یکـدیگـر بپـرهیزیـد، زیـرا ریشه کفـر، حسـد است.
تحف العقول، ص 315

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله:
أدنی الکُفر أن یَسمَعَ الرَّجُلُ مِن أخیهِ الکَلِمَةَ فَیَحفَظَها عَلَیهِ یُریدُ أن یَفضَحَهُ بِها.
کمترین کفر این است که انسان از برادرش سخنی بشنود و آن را نگه دارد تا او را با آن سخن رسوا کند.
وسایل الشیعه، ج17، ص211

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
اللّهُمّ إنّی أعوذُ بکَ مِن الکُفرِ والفَقرِ ، فقالَ رجُلٌ : أیَعدِلانِ ؟ قالَ : نَعَم؛
بار خدایا ! من از کفر و فقر به تو پناه می‌برم. مردی عرض کرد: آیا این دو با هم برابرند ؟ فرمودند: آری .
کنز العمّال : 16687

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
لولا رَحمَهُ ربِّی علَی فُقَراءِاُمَّتِی کادَ الفَقرُ یَکونُ کُفرا؛
اگر رحمت پروردگار من به فقرای امّت من نبود ، نزدیک بود که فقر به کفر بینجامد.
جامع الأخبار : 300 / 817

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
بین الایمان و الکفر ترک الصلاة ؛
فاصله میان ایمان و کفر، نماز نخواندن است .
(میزان الحکمه ، ج 5، ص 402. کنزالعمال ، حدیث 18869)

قال الصادق - علیه السلام -:
ان تارک الصلوة کافر ؛
همانا ترک کننده نماز واجب ، کافر است .
(وسائل الشیعه ، ج 3، ص 28)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
من ترک الصلوة متعمدا فقد کفر؛
هرکس عمدا نمازش را ترک کند، کفر ورزیده است .
(لئالی الاخبار، ص 394)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
ما بین المسلم و بین ان یکفر الا ان یترک الصلاة الفریضة متعمدا او یتهاون بها فلا یصلیها؛
فاصله بین مسلمان و بین کفرش چیزی جز ترک نماز واجب نیست که یا عمدا ترک نماید و اصلا قبول نداشته باشد و یا از بی اعتنایی نماز نخواند.
(بحارالانوار، ج 82، ص 216. میزان الحکمه ، ج 5، ص 402)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
تارک الصلاة ملعون فی التوراة ملعون فی الانجیل ملعون فی الزبور ملعون فی القران ملعون فی لسان جبرئیل ملعون فی لسان میکائیل ملعون فی لسان اسرافیل ملعون فی لسان محمد ؛
ترک کننده نماز در تورات و انجیل و زبور و قرآن مورد لعنت قرار گرفته و به زبان جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و محمد(ص) ملعون است .
(انوار الهدایة ، ص 197، الحکم الزاهره ، ص 294)

امام علی علیه‌السلام :
إنّ فیهِ شِفاءً مِن أکبَرِ الداءِ ، وهُو الکُفرُ والنِّفاقُ ، والغَیُّ والضَّلالُ ؛
در قرآن، درمان بزرگترین دردهاست : درد کفر و نفاق و تباهی و گمراهی .
نهج البلاغة : الخطبة 176 منتخب میزان الحکمة : 458

امام صادق علیه السلام فرمودند:
اِیّـاکُـم اَن یَحسُـدَ بَعضُکـُم بَعضـاً فَـاِنَّ الکُفـرَ اَصلُه الحَسَـد؛
از حسـد ورزی به یکـدیگـر بپـرهیزیـد، زیـرا ریشه کفـر، حسـد است.
(تحف العقول، ص 315)

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:
أدنی الکُفر أن یَسمَعَ الرَّجُلُ مِن أخیهِ الکَلِمَةَ فَیَحفَظَها عَلَیهِ یُریدُ أن یَفضَحَهُ بِها؛
کمترین کفر این است که انسان از برادرش سخنی بشنود و آن را نگه دارد تا او را با آن سخن رسوا کند.
(وسایل الشیعه، ج17، ص211)

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من رمی مؤمنا بکفر فهو کقتله؛
هر که مؤمنی را به کفر نسبت دهد چنان است که او را کشته باشد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
کاد الفقر أن یکون کفرا؛
بیم آن است که فقر به کفر انجامد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
قتال المسلم کفر و سبابه فسوق و لا تحلّ لمسلم أن یهجر أخاه فوق ثلاثه أیّام؛
جنگ با مسلمان کفر است و ناسزا گفتنش گناه است و روا نیست که مسلمانی بیش از سه روز با برادر خود قهر کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الجفاء کلّ الجفاء و الکفر من سمع منادی اللَّه تعالی ینادی بالصّلاه و یدعوه إلی الفلاح فلا یجیبه؛
نشان خشونت و کفر نفاق آن است که کسی منادی خدا را بشنود که به نماز ندا می دهد و وی را به رستگاری می خواند و دعوت او را اجابت نکند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الجدال فی القرآن کفر؛
مجادله در باره قرآن کفر است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
التّحدّث بنعم اللَّه شکر و ترکه کفر و من لا یشکر القلیل لا یشکر الکثیر و من لا یشکر النّاس لا یشکر اللَّه و الجماعه خیر و الفرقه عذاب؛
گفتگو از نعمتهای خداوند شکر است و ترک آن کفر است و هر که نعمت کم سپاس نگذارد، سپاس نعمت بسیار را نخواهد گذاشت و هر که مردم را سپاس ندارد سپاس خدا را نخواهد داشت اجتماع مایه نیکی است و تفرقه موجب رنج و عذاب است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
بین العبد و بین الکفر ترک الصّلوه؛
میان بنده و کفر ترک نماز فاصله است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند :
الجفاء کل الجفاء و الکفر من سمع منادی الله تعالی ینادی بالصلاة و یدعوه الی الفلاح فلا یجیبه؛
نشانه ستمکاری و کفر آن است که کسی منادی خدا را بشنود که به نماز ندا می دهد و وی را به رستگاری می خواند و دعوت او را اجابت نکند.
( نهج الفصاحه ، ص 279 )

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
سرانجام کافر ، دوزخ است.
غررالحکم ، باب دوزخ

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أرکانُ الکُفر أربَعَةٌ الرَّغبَةُ وَ الرَّهبَةُ وَ السَّخَطُ وَ الغَضَبُی
پایه های کفر چهار چیز است : میل و خواهش، ترس و بیم ، ناخشنودی و خشم.
(جهاد با نفس، ح 475)

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
اُصُولُ الکُفر ثَلاثَهٌ الحِرصُ وَ الاِستِکبارُ وَ الحَسَدُی
ریشه های کفر سه چیز است: حرص و خود بزرگ بینی و حسد ورزیدن.
(جهاد با نفس، ح 474)

امام صادق علیه السلام فرمودند:
ایـاکـم ان یحسـد بعضکـم بعضـا فـان الکفـر اصله الحسـد.
از حسـد ورزی به یکـدیگـر بپـرهیزیـد، زیـرا ریشه کفـر، حسـد است.
(تحف العقول ، ص 315)

قال الامام علی - علیه السلام - : قَلبُ الکَافِرِ أَقسَی مِنَ الحَجَرِ.
امام علی - علیه السلام - فرمودند: دل کافر، سخت تر از سنگ است.
«جامع الأخبار، ص 383، ح 1071»

قال الامام علی - علیه السّلام - : الصّبرُ ثمرةُ الایمان.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: صبر، ثمره و نتیجه ایمان است.
«تصنیف غررالحکم، ص 280، ح 6217»

قال الامام الصادق - علیه السلام - : إذَا اِتَّهَمَ المُؤمِنُ أخَاهُ اِنمَاثَ الإیمَانُ مِن قَلبِهِ کَمَا یَنمَاثُ المِلحُ فی المَاءِ.
امام صادق - علیه السلام - فرمود : هرگاه مؤمن به برادر (دینی) خود تهمت زند، ایمان در قلب او ناپدید می شود همچنان که نمک در آب حلّ می‌شود.
«الکافی، ج 2، ص 361»

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : لا یَبلُغُ العَبدُ صَرِیحَ الإِیمَانِ حَتَّی یَدَعَ المِزَاحَ وَالکذبَ وَیَدَعَ المِرَاءَ وَإِن کانَ مُحِقّاً.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: بنده به ایمان ناب نرسد، مگر آن گاه که شوخی و دروغ را ترک گوید و مجادله را رها کند، هر چند بر حق باشد.
«الکافی، ج 3، ص 594»

قال الإمام علی - علیه السلام - : مجالسة أهل الهوی منساة للإیمان و محضرة للشیطان.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: همنشینی با هوسرانان باعث از یاد رفتن ایمان و حاضر شدن شیطان است.
«نهج البلاغه، خطبه 86»

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم می فرمایند:
الوُضوءُ شَطرُ الإیمانِ ، والسِّواکُ شَطرُ الوُضوءِ .
وضو ، بخشی از ایمان است و مسواک زدن بخشی از وضو .
کنزالعمّال : 26200

رسولُ اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم :
مَن أمسی وأصبحَ وعِندَهُ ثَلاثٌ فقد تَمَّت علَیهِ‌النِّعمَةُ فی الدُّنیا : مَن‌أصبَحَ وأمسی مُعافیً فی بَدَنِهِ ، آمِنا فی سَرْبهِ ، عِندَهُ قُوتُ یَومِهِ ، فإن کانَت عِندَهُ الرّابِعَةُ فَقد تَمَّت علَیهِ النِّعمَةُ فی الدُّنیا والآخِرَةِ ؛ وهُو الإیمانُ .
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
هر که شب و روز خود را سپری کند و از سه چیز برخوردار باشد نعمت دنیا بر او تمام شده است : کسی که صبح و شامش را در تندرستی و آسایش خاطر گذراند و خوراک روز خود را داشته باشد و اگر چهارمین نعمت را هم داشته باشد ، نعمت دنیا و آخرت را کامل دارد و آن(چهارمین) نعمت ایمان است .
تحف العقول : 36

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : علیٌّ اَوّلُ مَنْ آمَنَ بی وَ اَوّلُ مَنْ یُصافِحُنیِ یوم القیامةِ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: علی - علیه السّلام - نخستین کسی بود که به من ایمان آورد و اولین کسی است که در قیامت با من مصافحه می‌کند.
«بحار الانوار، ج 35، ص 55»

قال الله عزّوجلّ:
چنان‌که هیچ درختی بدون میوه کامل نیست، ایمان نیز بدون کنار‌گذاشتن کارهای حرام کامل نمی‌شود.
(علل‌الشرایع1/250)

قال الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ :
لا یُمَحِّضُ رجلٌ الایمانَ باللهِ حتّی یکونَ اللهُ احبُّ الیهِ من نفسِهِ و ابیهِ و امّهِ و ولدِهِ و اهلِهِ وَ مالِهِ و من الناسِ کُلُّهِمِ.
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمودند:
ایمان انسان پاک و خالص نمی گردد مگر اینکه خداوند در نزد او محبوبتر و دوست داشتنی تر از جان، مال، پدر، مادر، فرزند و خانواده اش و همه مردم باشد.
«بحارالانوار، ج 7، ص 25»

. قال الامام الرضا - علیه السلام - : مَن قَرَء قل هو الله احد و أمَنَ بها فَقد عَرَفَ التوحیدَ.
امام رضا - علیه السلام - فرمودند: کسی که قل هو الله احد (سوره توحید) را بخواند و به آن ایمان داشته باشد به درستی که توحید را شناخته است.
«الکافی، ج 1، ص 124»

قال الامام الصادق - علیه السلام - :
إنَّ الرَّجعَةَ لَیسَ بِعَامَّةٍ، وَهِیَ خَاصَّةٌ لا یَرجِعُ إلا مَن مَحَّضَ الإیمَانَ مَحضاً أو مَحَّضَ الشِّرک مَحضاً.
امام صادق - علیه السلام - فرمودند:
رجعت برای همه نیست بلکه اختصاص به عده خاصی دارد. رجعت نمی کند مگر کسی که ایمان خالص داشته باشد یا شرک خالص.
«بحار الأنوار، ج 53، ص 39»

امام صادق علیه‌السلام :
إذا اتَّهَمَ المؤمنُ أخاهُ انْماثَ الإیمانُ مِن قلبِهِ کما یَنْماثُ المِلحُ فی الماءِ .
هرگاه مؤمن به برادر خود تهمت زند ایمان در قلب او آب شود همچنان که نمک در آب حلّ می‌شود .
الکافی : 2 / 361 / 1

امام علی علیه‌السلام :
لا یَجِدُ عَبدٌ طَعمَ الإیمانِ حتّی یَترُکَ الکذبَ هَزلَهُ وجِدَّهُ .
هیچ بنده‌ای طعم ایمان را نچشد ، مگر آن گاه که دروغ ، شوخی یا جدّی آن را ترک گوید .
بحار الأنوار : 72 / 249 / 14

امام باقر علیه‌السلام :
إنّ الکذبَ هُو خَرابُ الإیمانِ .
براستی که دروغ ویران کننده ایمان است .
بحار الأنوار : 72 / 247 / 8

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
کُلَّما ازدادَ العَبدُ إیمانا ازدادَ حُبّا للنِّساءِ ؛
هر چه ایمان بنده بیشتر شود، زن دوستی او فزونتر می‌شود .
النوادر للراوندیّ : 12 منتخب میزان الحکمة : 510

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
إنَّ مِن تَمامِ إیمانِ الْعَبدِ أن یَستَثنِیَ فی کُلِّ شَی‌ءٍ؛
نشانه کامل بودن ایمان بنده این است که در هر کاری «ان شاء اللَّه» بگوید.
میزان الحکمة، ح 9910

امام صادق(سلام الله علیه):
الصَّبرُ رَأسُ الإیمانِ؛
شکیبایی، سرِ ایمان است.
میزان الحکمة: ح 10221

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله:
خَصلَتانِ لیسَ فَوقَهُما مِنَ البِرِّ شَیءٌ الإیمانُ بِاللّه و النَّفعُ لِعبادِ اللّه؛
دو خصلت است که هیچ کار خوبی بالاتر از آن دو نیست : ایمان به خدا و سود رساندن به بندگان خدا
میزان الحکمة، ج 5 ، ص 502

امام علی(سلام الله علیه):
الْإِیثارُ أَحسَنُ الإِحسانِ، وأعلی مَراتِبِ الإِیمانِ؛
ایثار، بهترین احسان و بالاترین مرتبه ایمان است.
میزان الحکمه، ح 15

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
خداوند چهارچیز را در چهار چیز قرار داده است :
1.برکت علم را ر احترام به استاد
2.بقای ایمان را در تعظیم خدا به وسیله انجام بی چون چرای دستوراتش
3.لذت و برکت زندگی را در نیکی به پدر و مادر
4.و آزادی از جهنم را در آزار ندادن مردم.
نصایح، صفحه 230

امام کاظم(علیه‌السلام) فرمودند:
رجلٌ مِن قم یدعو الناس الی الحقِّ، یجتمع معه قومٌ کُزبُر‌الحدید لا تزلهم‌الریاحُ العواصف و لا یملّون مِنَ‌الحرب و لا یجبُنون و علی الله یتوکلون والعاقبه للمُتَّقینَ؛
مردی از قم، مردم را به سوی حق دعوت می‌کند. جماعتی همانند پاره‌های آهن گرد او جمع می‌شوند که طوفان‌های سهمگین آنان را به‌لرزه درنمی‌آورد، از جنگ نمی‌هراسند و ترسی به دل راه نمی‌دهند، بر خدا توکل دارند و سرانجام، پیروزی با پارسایان است.
بحارالانوار؛ ج60، ص216.

قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) :
من اسبع وضوءه و احسن صلوته و ادی الزکوة ماله و خزن لسانه و کف غضبه و استغفر لذنبه و ادی النصیحة لاهل بیت رسوله فقد الستکمل حقائق الایمان و ابواب الجنة مفتحة له؛
هر که خوب وضو سازد و نمازش را درست بخواند و زکات مالش را بپردازد و زبانش را نگاه دارد و خشمش را فرو برد و برای گناهانش طلب آمرزش کند و حقوق دوستی خاندان پیغمبر را ادا کند، حقیقت ایمان را کامل کرده و درهای بهشت برایش باز است .
(ثواب الاعمال ، ص 64).

قال الامام الباقر- علیه السّلام - :
اِنَّ الکذِبَ هُوَ خرابُ الایمانِ؛
دروغگوئی، مایه ویرانی ایمان است.
«اصول کافی، ج 2، ص 339»

قال الامام الباقر - علیه السّلام - :
ما أخلَصَ العبدُ الایمانَ باللهِ عزّ و جلّ اربعینَ یوماً، اِلّا زهَّدَهُ اللهُ عزّ و جلّ فی الدّنیا و بصّره داءَها و دواءَها ... ؛
هیچ بنده ای، چهل روز ایمانش را به خدا خالص نکرد، مگر اینکه خداوند او را نسبت به دنیا بی رغبت گرداند و درد دنیا و داروی آن را به او بنمایاند و سپس حکمت را در دلش قرار دهد و زبانش را به سخنان حکیمانه گویا سازد.
«اصول کافی، ج 2، ص 16»

قال الامام الکاظم - علیه السّلام - :
المؤمِنُ مثلُ کَفّتَیِ المیزانُ کُلَّما زیدَ فی ایمانِهِ زیدَ فی بلائِهِ؛
انسان مؤمن همانندِ دو کفّه ترازو است که هر چه بر ایمانش افزوده شود، بلاها و امتحاناتش بیشتر می گردد.
«تحف العقول، ص 408»

قال الامام الصّادق - علیه السّلام - :
من زَنی خَرَجَ من الایمانِ و مَنْ شرِبَ الخَمرَ خرَج من الایمانِ ... ؛
کسی که زنا کند و کسی که شراب بنوشد و کسی که در روز ماه رمضان، عمداً روزه خود را افطار کند، اینها از حوزه ایمان خارج شده اند.
«بحارالانوار، ج 66، ص 197»

قال الامام الصّادق - علیه السّلام - :
مَنْ خَلَع جماعَةَ المسلمین قدرَ شبرٍ، خَلَعَ ربقَةَ الایمانِ مِنْ عُنُقِهِ؛
کسی که از اجتماع مسلمین به اندازه یک وجب دوری گزیند، ریسمان ایمان را از گردن خود برداشته (ایمان خود را از دست داده).
«وسائل الشیعه، ج 5، ص 377»

سُئِلَ عن الامام الصّادق - علیه السّلام - :
ما الّذی یُثبِتُ الایمانَ فی العَبدِ؟ قال: الّذی یُثبتُه فیه الوَرعُ و الّذی یُخرِجُهُ منه الطَّمع؛
از امام صادق - علیه السلام - پرسیدند: چه چیزی ایمان انسان را پا برجا و ثابت می کند؟ حضرت فرمودند:
پرهیزگاری و تقوا، ایمان را در انسان تثبیت می کند و طمع، ایمان را از دل آدمی خارج می سازد.
«بحارالانوار، ج 67، ص 304»

قال الامام الصّادق - علیه السّلام - :
انّ الایمانَ عَشرُ درجاتٍ بمنزلةِ السُّلَّم یُصعَدُ منه مِرقاةً بعدَ مرقاةٍ ... ؛
همانا ایمان ده درجه دارد، همانند پلّکانی که پلّه پله از آن بالا می روند ... مقداد در درجه هشتم، ابوذر در درجه نهم و سلمان در دهمین درجه قرار داشت.
«بحارالانوار، ج 66، ص 166»

مَنْ أحبَّ لِلّهِ و أبغَضَ لِلّهِ و أعطَی لِلّهِ فهُوَ ممَّنْ کَمُلَ ایمانُهُ؛
کسی که دوستی و دشمنی او فقط برای خدا باشد و به خاطر رضای خدا عطا و بخشش نماید، از کسانی است که ایمانشان به درجه کمال رسیده است.
«وسائل الشیعه، ج 11، ص 431»

قال الامام الصّادق - علیه السّلام - :
لا یَکمُلُ ایمانُ العبدِ حتّی تکونَ فیهِ اربَعُ خصالٍ، یُحسِنَ خُلقَهُ وَ تسخو نفسُهُ ... ؛
ایمان انسان کامل نمی گردد مگر آنکه چهار خصلت در او وجود داشته باشد: 1. اخلاقش نیکو باشد. 2. نفس او نرم و پذیرا باشد. 3. کنترل سخن داشته باشد و بیهوده سخن نگوید. 4. اضافی ثروتش را در راه خدا بدهد.
«امالی شیخ طوسی، ص 125»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - :
لا ایمانَ لِمَن لا أمانَةَ لَه؛
انسانی که امانتدار نیست، ایمان ندارد.
«بحار الانوار، ج 69، ص 198»

قال النبیّ - صلّی الله علیه و آله - :
لا یجتمع الشحُّ و الایمانُ فی قلبِ عبدٍ أبداً؛
هرگز بخل و ایمان در قلب بنده ای، با هم جمع نمی شوند.
«بحار الانوار، ج 70، ص 302»

قال النبی - صلّی الله علیه و آله - :
ما آمَنَ بی مَن باتَ شعْبانَ و جارُهُ طاویاً، ما آمَنَ بی مَنْ باتَ کاسیاً و جارُه عاریاً؛
کسی که سیر بخوابد در حالی که همسایه اش گرسنه باشد و نیز کسی که پوشیده بخوابد در حالی که همسایه اش برهنه باشد، به من ایمان نیاورده است.
«المستدرک الوسائل، ج 8، ص 429»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - :
الغَضَبُ یُفسِدُ الایمانَ، کما یفسِدُ الخلّ العَسَل؛
خشم و غضب ایمان را فاسد می کند، چنانچه سرکه عسل را تباه می سازد.
«اصول کافی، ج 2، ص 302»

قال النبیّ - صلّی الله علیه و آله - :
مَن کانَ أکثرُ همهِ نِیلَ الشهواتِ، نزَعَ من قلبهِ حلاوَةُ الایمانِ؛
کسی که بیشترین همتش رسیدن به خواسته های نفسانی باشد، شیرینی ایمان از قلبش بیرون می رود.
«مجموعة ورّام، ص 357»

قال النبی - صلّی الله علیه و آله - :
مداراةُ النّاسِ نِصفُ الایمانِ؛
مدارا کردن با مردم نیمی از ایمان است.
«تحف العقول، ص 35»

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - :
خصلَتان لیسَ فوقَهُما من البرِّ شیءٌ: الایمانُ باللهِ و النّفعُ لعبادِ الله؛
دو خصلت است که هیچ عمل خیری بالاتر و برتر از آنها نیست؛ ایمان به خدا و سود رساندن به بندگان او.
«تحف العقول، ص 35»

سُئِلَ عن رسولِ الله - صلّی الله علیه و آله - فَما علامَةُ الایمانِ؟ فقالَ رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : أمّا علامَةُ الایمانِ فأربَعةٌ: الاِقرارُ بِتَوحیدِ الله و الایمانُ بِهِ و الایمانُ بکُتُبهِ و الایمانُ بِرُسُلِهِ؛
از رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - سؤال شد: نشانه ایمان چیست؟ حضرت - صلّی الله علیه و آله - فرمودند:
نشانه ایمان چهار چیز است: 1. اقرار به یگانگی خداوند متعال، 2. اعتقاد و ایمان به آن، 3. ایمان به کتب آسمانی، 4. و ایمان به پیامبران الهی.
«تحف العقول، ص 19»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
الایمانُ معرفَةٌ بالقَلبِ و اقرارٌ باللِسانِ و عَمَلٌ بالأرکانِ؛
ایمان عبارت است از شناخت ومعرفت قلبی، اقرار با زبان و عمل با اعضاء و جوارح.
«نهج البلاغه، حکمت 218»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
أصلُ الایمانِ حُسنُ التّسلیم لأمر اللهِ؛
اصل و اساس ایمان، به نیکوئی تسلیم امر خدا شدن است.
«تصنیف غررالحکم، ص 87، ح 1444»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
لا شَرَف اَعلی من الایمان؛
هیچ شرافتی بالاتر از ایمان نیست.
«تصنیف غرر الحکم، ص 87، ح 1465»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
أقربُ النّاس مِنَ اللهِ سبحانَهُ أحْسَنُهم ایماناً؛
نزدیک ترین مردم به خداوند سبحان، کسانی هستند که ایمانِ نیکوتری دارند.
«تصنیف غرر الحکم، ص 87، ح 1458»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
لا نَجاةَ لِمَن لا ایمانَ له؛
کسی که ایمان ندارد نجات نخواهد یافت.
«تصنیف غرر الحکم، ص87، ح 1466»

الایمانُ علی أربعة أرکانٍ: اَلتوکّلُ علی الله، و التفویضُ اِلیَ اللهِ، و التسلیمُ لأمرِ اللهِ و الرّضا بقضاءِ اللهِ؛
ایمان بر چهار رکن استوار است: توکّل بر خدا، واگذاری کارها به پروردگار، تسلیم امر و فرمان خدا بودن و راضی بودن به قضایِ الهی.
«بحار الانوار، ج 75، ص 63»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
اکمَلُکُم ایماناً أحسَنُکُم خُلقاً؛
کامل ترین شما از نظر ایمان، نیکوترین شما از حیث اخلاق است.
«بحار الانوار، ج 68، ص 387»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
وَ علیکُم بالصّبر فانَّ الصّبرَ من الایمان کالرّأسِ من الجَسَدِ، و لا خیرَ فی جَسَدٍ لا رأسَ مَعَهُ و لا فی ایمانٍ لا صبرَ مَعَهُ؛
بر شما باد به صبر و شکیبائی، زیرا نقش صبر در ایمان همانند سر است برای بدن، و همان طور که بدن بدون سَر فایده ای است، در ایمانِ بدون صبر نیز خیری وجود ندارد.
«نهج البلاغه، حکمت 79»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
خَفضُ الصَّوت و غَضُّ البَصرِ و مشیُ القَصْد من أمارَةِ الایمانِ و حُسنِ التّدین؛
پائین آوردن صدا، فروبستن چشم و اعتدال در راه رفتن از نشانه های ایمان و دینداری نیکو است.
«تصنیف غرر الحکم، ص 89، ح 1499»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
حیاءُ الرّجلِ من نَفسِهِ ثمرةُ الایمان؛
حیاءِ انسان از خودش ثمره ایمانِ به خداست.
«تصنیف غرر الحکم، ص 89، ح 1498»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
ثمرةُ الایمانِ الفوزُ عند الله؛
ثمره و نتیجه ایمان، رستگاری در نزد خداوند است.
«تصنیف غررالحکم، ص 88، ح 1491»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
الایمانُ شجرةٌ، اصلُهَا الیقینُ و فَرعُهَا التّقی و نورُهَا الحیاءُ و ثَمَرُها السّخاءُ؛
ایمان درختی است که ریشه اش یقین، شاخه اش تقوی، نور و شکوفه اش حیاء و میوه آن سخاوت است.
«تصنیف غررالحکم، ص 87، ح 1441»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
المؤمِنُ دائم الذِّکرِ، کَثیرُ الفکرِ عَلیَ النّعماءِ شاکِرٌ وَ فِی البلاءِ صابرٌ؛
انسان با ایمان دائماً مشغول به ذکر خداوند، بیشتر اوقات در حال تفکّر بر نعمت های الهی، شاکر (بر نعمات) و در موقع بلاء و سختی نیز صبور و بردبار است.
«تصنیف غررالحکم، ص 90، ح 1533»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
بالایمانِ یُرتَقی الی ذِروَةِ السعادَةِ و نِهایةِ الحبورِ؛
انسان به واسطه ایمان، به بلندترین قلّه سعادت نائل می گردد و از سرور کامل برخوردار می شود.
«تصنیف غررالحکم، ص 89، ح 1496»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
هُدِیَ مَنْ أخْلصَ ایمانه؛
کسی که ایمان او به پرودگارش خالصانه باشد، اهل هدایت است.
«تصنیف غررالحکم، ص 89، ح 1506»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
ما مِنْ شیءٍ یحصل بِهِ الاَمانُ أبلغُ من ایمانٍ و احسانٍ؛
هیچ چیزی بهتر از ایمان به خدا و نیکوکاری، امنیت در دنیا و آخرت را برای انسان حاصل نمی‌کند.
«تصنیف غررالحکم، ص 88، ح 1488»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
ما آمَنَ باللهِ مَنْ سکنَ الشَکُّ قَلْبَه؛
کسی که در قلب او شک و تردید ساکن است، به پروردگار عالم ایمان ندارد.
«تصنیف غرر الحکم، ص 87، ح 1446»

قال الامام علی - علیه السّلام - :
«آفةُ الایمانِ الشِّرکُ؛
شرک به خدا، آفت ایمان است.
«تصنیف غرر الحکم، ص 89، ح 1508»

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّی تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِی الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِی المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَی الرَّزایا؛
هیچ بنده ای حقیقت ایمانش را کامل نمی کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین شناسی، تدبر نیکو در زندگی و شکیبایی در مصیبت ها و بلاها.
(بحار الانوار، ج 78، ص 339، ح1)

امام محمد باقر (علیه السلام) فرمودند:
اِنَّ لِکُلِّ شَیءٍ قُفلاً وَ قُفلُ الایمانِ الرِّفقُ؛
هر چیزی قفلی دارد و قفل ایمان، مدارا کردن و نرمی است.
(جهاد النفس، ح271)

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
لایَکمُلُ إیمانُ امریٍ حَتّی یُحِبَّ مَن أحَبَّ الله وَ یُبغِضُ مَن أبغَضَ اللهُ؛
ایمان هیچ کس کامل نمی شود مگر هر که را خدا دوست دارد، دوست داشته باشد و آن که را خدا دشمن دارد دشمن داشته باشد.
(شرح نهج البلاغه، ج18، ص51)

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
من افطر یوما من شهر رمضان خرج روح الایمان منه؛
هر کس یک روز ماه رمضان را (بدون عذر)، بخورد، روح ایمان از او جدا می‌شود.
(من لا یحضره الفقیه ج 2 ص 73، ح 9)

حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) فرمودند:
فَفَرَضَ اللّه‌ُ الاْیمانَ تَطْهیرا مِنَ الشِّرْکِ... وَ الْعَدْلَ تَسْکینا لِلْقُلوبِ؛
خداوند ایمان را برای پاکی از شرک... و عدل و داد را برای آرامش دل‌ها واجب نمود.
(من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 568)

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
(علامة) اَلایمانُ أَن تُؤثِرَ الصِّدقَ حَیثُ یَضُرُّکَ عَلَی الکَذِبِ حَیثُ یَنفَعُکَ؛
(نشانه) ایمان، این است که راستگویی را هر چند به زیان تو باشد بر دروغگویی، گرچه به سود تو باشد، ترجیح دهی.
(نهج البلاغه، حکمت458)

امام حسن عسکری (علیه السلام) فرمودند :
خَصلَتانِ لَیسَ فَوقَهُما شَی‌ءٌ: اَلْإیمانُ بِاللَّهِ ونَفعُ الإخوانِ؛
دو خصلت است که بالاتر از آنها چیزی نیست: ایمان به خدا و سود رساندن به برادران.
(بحارالأنوار، ج 78، ص 374)

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
اِنَّ الایمانَ اَفضلُ مِن الاسلامِ بِدَرجَةٍ, وَ التَّقـوی اَفضـلُ مِن الایمانِ بِدَرَجَةٍ وَ لَم یَعطِ بَنو آدَمَ اَفضلُ مِنَ الیَقینِ؛
ایمان یک درجه بالاتر از اسلام است, و تقوا یک درجه بالاتر از ایمان است و به فـرزنـد آدم چیزی بـالاتـر از یقیـن داده نشده است.
(تحف العقول، ص445)

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
أحسَنُ الناسِ إیماناً أحسَنُهم خُلقاً و ألطَفُهم باَهلِه، وَ اَنا اَلطَفُکم بِاَهلی؛
نیکوترین مردم از نظر ایمان، خوش خلق‌ترین و با لطف ترین آنها نسبت به اهل خویش است.
(عیون اخبار الرضا، 38)

امام کاظم (علیه السلام) فرمودند :
اِیاک وَ المِزاحَ فَاِنَّهُ یذهَبُ بِنُورِ ایمانِک؛
از شوخی (بی مورد) بپرهیز، زیرا که شوخی نور ایمان تو را می برد.
(بحارالانوار، ج78، ص321)

امام کاظم (علیه السلام) فرمودند :
اَلحَیاءُ مِنَ الیمانِ وَالیمانُ فِی الجَنَّةِ وَالبَذاءُ مِنَ الجَفاءِ وَالجَفاءُ فِی النّارِ؛
حیا از ایمان و ایمان در بهشت است و بدزبانی از بی مهری و بدرفتاری است و بدرفتاری در جهنم است.
(بحارالأنوار، ج78، ص309، ح1)

امام صادق علیه السلام فرمودند:
اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الایمانُ مِن قَلبِهِ کَما یَنماثُ المِلحُ فِی الماءِ ؛
هرگاه مؤمن به برادر [دینی] خود تهمت بزند، ایمان در قلب او از میان می رود، همچنان که نمک در آب، ذوب می شود.
(کافی، ج 2، ص 361، ح 1)

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
اِنَّ مِن حَقیقَةِ الایمانِ اَن تُؤثِرَ الحَقَّ وَ اِن ضَرَّکَ عَلَی الباطِلِ وَ اِن نَفَعَکَ وَ اَن لا یَجوزَ مَنطِقُکَ عِلمَکَ؛
از حقیقت ایمان این است که حق را بر باطل مقدم داری، هر چند حق به ضرر تو و باطل به نفع تو باشد و نیز از حقیقت ایمان آن است که گفتار تو از دانشت بیشتر نباشد.
(محاسن، ج 1، ص 205)

امام صادق علیه السلام فرمودند:
اَلسَّخاءُ مِن أخلاقِ الأنبیاءِ، وهُوَ عِمادُ الإیمانِ، ولا یَکونُ مُؤمِنٌ إلاّ سَخیّا، ولا یَکونُ سَخیّا إلاّ ذو یَقینٍ وهِمَّةٍ عالیَةٍ ؛ لأِنَّ السَّخاءَ شُعاعُ نورِ الیَقینِ، ومَن عَرَفَ ما قَصَدَ هانَ عَلَیهِ ما بَذَلَ؛
سخاوت از اخلاق پیامبران و ستون ایمان است . هیچ مؤمنی نیست مگر آن که بخشنده است و تنها آن کس بخشنده است که از یقین و همّت والا برخوردار باشد ؛ زیرا که بخشندگی پرتو نور یقین است . هر کس هدف را بشناسد بخشش بر او آسان شود.
(بحارالأنوار، ج71، ص355، ح17)

امام صادق علیه السلام فرمودند:
مَن تَعَصَّبَ أو تُعُصِّبَ لَهُ فَقَد خَلَعَ ربقَهَ الإیمانَ مِن عُنُقِهِ؛
کسی که از چیزی طرفداری مصرّانه و نابجا کند یا اینکه از جانب دیگران به نفع او طرفداری نابجا شود ( و او خشنود باشد ) محققاً که ریسمان ایمان را از گردن خویش باز کرده است.
(جهاد النفس، ح 558)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
اَفضَلُ الإِیمانِ اَن تَعلَمَ اَنَّ اللهَ مَعَکَ حَیثُ ما کُنتَ؛
برترین ایمان آن است که معتقد باشی هر کجا هستی خداوند با توست.
(کنزالعمال، ج1، ح66)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
لا یَبلُغُ العَبدُ صَریحَ الایمانِ حَتّی یَدَعَ المِزاحَ وَالکَذِبَ وَیَدَعَ المِراءَ وَإِن کانَ مُحِقّا؛
بنده به ایمان ناب نرسد، مگر آن که شوخی و دروغ را ترک گوید و مجادله (بگومگو) را رها کند، هر چند حق با او باشد.
(الترغیب والترهیب، ج3، ص594، ح20)

مَن کانَ یُؤمِنُ بِاللّه وَالیَومِ الآخِرِ فَلیُکرِم ضَیفَهُ؛
هر کس به خدا و روزقیامت ایمان دارد،باید میهمانش راگرامی دارد.
(کافی، ج6، ص285، ح1)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
ما آمَنَ بی مَن باتَ شَبعانَ وَجارُهُ طاوِیا، ما آمَنَ بی مَن باتَ کاسیا وَجارُهُ عاریا؛
به من ایمان نیاورده است آن کس که شب سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد. به من ایمان نیاورده است آن کس که شب پوشیده بخوابد و همسایه اش برهنه باشد.
(مستدرک الوسائل، ج8، ص429، ح9897)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
ثَلاثُ خِصالٍ مَن کُنَّ فیهِ فَقَدِ استَـکمَلَ خِصالَ الایمانِ: اَلَّذی إذا رَضیَ لَم یُدخِلهُ رِضاهُ فی باطِلٍ وَ اِن غَضِبَ لَم یُخرِجهُ مِنَ الحَقِّ وَ لَو قَدَرَ لَم یَتَعاطَ ما لَیسَ لَهُ؛
سه ویژگی است که در هر کس یافت شود، ویژگی های ایمان کامل می گردد: آن که وقتی خشنود گردد، خشنودی اش او را به باطل نکشاند و خشمش او را به هنگام خشم، از حق برون نبرد و هر گاه توان یافت، به آنچه از او نیست، دست درازی نکند.
(الاصول الستة عشر، ص 35)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
لا یُکمِلُ المُؤمِنُ ایمانَهُ حَتّی یَحتَویَ عَلی مِائَةٍ وَ ثَلاثِ خِصالٍ:... لا یَقبَلُ الباطِلَ مِن صَدیقِهِ وَ لا یَرُدُّ الحَقَّ مِن عَدُوِّهِ...؛
ایمان مؤمن کامل نمی شود، مگر آن که 103 صفت در او باشد:... باطل را از دوستش نمی پذیرد و در مقابله با دشمن، حق را پایمال نمی کند.
(بحارالأنوار، ج 67، ص 310)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
اَلغَیرَةُ مِنَ الایمانِ وَالمِذاءُ مِنَ النِّفاقِ؛
غیرت از ایمان است و بی بند و باری از نفاق.
(نهج الفصاحه، ح 2045)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
مَن رَأی مِنکُم مُنکَرا فَلیُغَیِّرهُ بِیَدِهِ، فَإن لَم یَستَطِع فَبِلِسانِهِ، فَإن لَم یَستَطِع فَبِقَلبِهِ وَذلِکَ أضعَفُ الإیمانِ؛
هر کس از شما منکری ببیند باید با دست و اگر نتوانست با زبان و اگر نتوانست با قلبش آن را تغییر دهد، که پائین ترین درجه ایمان همین (تغییر قلبی) است.
(نهج الفصاحه، ح 3010)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
اَلصَّلاةُ مِن شَرائِعِ الدّینِ وَ فیها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِیَ مِنهاجُ النبیاءِ وَ لِلمُصَلّی حُبُّ المَلائِکَةِ وَ هُدیً و ایمانٌ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ بَرَکَةٌ فِی الرِّزقِ؛
نماز، از آیین های دین است و رضای پروردگار، در آن است. و آن راه پیامبران است. برای نمازگزار، محبت فرشتگان، هدایت، ایمان، نور معرفت و برکت در روزی است.
(خصال، ص 522، ح 11)

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
مَجالِسُ اللَّهوِ تُفسِدُ الإیمانَ ؛
نشست‌های بیهوده ، ایمان را تباه می‌کند .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث9815

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
مِن شَرائِطِ الإیمانِ حُسنُ مُصاحَبَةِ الإخوانِ ؛
از شرایط ایمان ، نشست و برخاستِ نیک با برادران داشتن است .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث9282

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
حَیاءُ الرِّجُلِ مِن نَفسِهِ ثَمَرَةُ الاِیمانِ ؛
شرم مرد از خودش ، نتیجه ایمان است .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث4944

امام علی(علیه السلام) فرمودند:
أفضَلُ الإیمانِ الأمانَةُ ؛
برترین ایمان، امانتداری است .
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث2905

قال ابوعبدالله علیه السلام:
من لم یأت قبرالحسین علیه السلام حتی یموت کان منتقص الایمان منتقص الدین، ان ادخل الجنة کان دون المؤمنین فیها؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
هر کس به زیارت قبر امام حسین (علیه السلام) نرود تا بمیرد، ایمانش ناتمام و دینش ناقص خواهد بود به بهشت هم که برود پایین تر از مومنان در آنجا خواهد بود.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

امام علی علیه‌السلام :
زَینُ الإیمانِ طَهارَةُ السَّرائرِ وحُسنُ العَملِ فی الظّاهِرِ؛
زیور ایمان ، پاکی درون است و نیک رفتاری برون .
غرر الحکم : 5504

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
أحسَنُ زِینَةِ الرَّجُلِ‌السَّکِینَةُ معَ إیمانٍ ؛
نیکوترین زیورِ مرد ، آرامش همراه ایمان است .
بحار الأنوار : 71 /337/2

قال الصادق - علیه السلام -:
من خلع جماعة المسلمین قدر شبر، خلع ربقة الایمان من عنقه ؛
کسی که به اندازه یک وجب از جماعت مسلمانان (عملا) دوری کند، ریسمان ایمان را از گردنش درآورده و به دور افکنده است .
(بحارالانوار، ج 88، ص 13)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
الطهور شطر الایمان ؛
طهارت ، جزئی از ایمان است .
(ریاض الصالحین ، ص 297)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
بین الایمان و الکفر ترک الصلاة ؛
فاصله میان ایمان و کفر، نماز نخواندن است .
(میزان الحکمه ، ج 5، ص 402. کنزالعمال ، حدیث 18869)

قال علی - علیه السلام -:
و عن ذلک ما حرس الله عبده المؤ منین بالصلوات و الزکوات ، و مجاهدة الصیام فی الایام المفروضات ... لما فی ذلک من تعفیر عتاق الوجوه بالتراب تواضعا ؛
خداوند بندگان با ایمانش را از تبهکاری و ستمگری و گردنکشی به وسیله نمازها و زکات ها و سعی در گرفتن روزه ها در روزه هایی که واجب نموده است ، حفظ می کند....؛ زیرا در نماز انسان صورتهای آزاده و نیکو را از روی فروتنی در پیشگاه الهی بر خاک می مالد.
(نهج البلاغه ، فیض الاسلام ، ص 798)

قال علی - علیه السلام -:
و عن ذلک ما حرس الله عباده المؤ منین بالصلوات و الزکوات ؛
و از اینجاست که خداوند با نمازها و زکاتها و سختکوشی در نماز، از بندگان با ایمانش پاسداری می کند.
(نهج البلاغه ، فیض الاسلام ، ص 798)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
علم الایمان الصلاة ، اول ما یحاسب علیه الصلاة ، ان اول ما فرض الله علی عباده الصلاة و اخر ما یبقی عند الموت الصلاة ، و اول ما یحاسب به یوم القیامة الصلاة فمن اجاب فقد سهل علیه ما بعده ، و من لم یجب فقد اشتد ما بعده ؛
نشانه ایمان نماز است ، اول آن چه از آن حساب می شود نماز است ، همانا اول آن چه خداوند بر بندگانش واجب کرده نماز است ، آخر آن چه هنگام مرگ (برای یاری می ماند) نماز است ، اول چیزی که روز قیامت به حساب آن رسیدگی می شود نماز است ، هرکس جواب داد ما بعد آن آسان شده است ، و هرکس نتواند جواب دهد ما بعد آن سخت تر خواهد شد.
(اصول وافی ، ج 2، ص 65)

راءی النبی - صلی الله علیه وآله - رجلا یقول : اللهم اغفرلی و لا اراک تفعل فقال له - صلی الله علیه وآله -: لم یسوء ظنک قال : لانی اذنبت فی الجاهلیة و الاسلام فقال - صلی الله علیه وآله -: اما ما اذنبت فی الجاهلیة فقد محاه الایمان و فقلت فی الاسلام ، الصلوة الی الصلوة کفارة لما بینهما؛
رسول خدا (ص ) مردی را دید که چنین می گوید: خدایا مرا بیامرز و نمی بینم تو را که مرا بیامرزی ، رسول گرامی به او فرمودند: به خدا سوء ظن نداشته باش ، آن مرد گفت : من در جاهلیت (قبل از اسلام ) و بعد از اسلام گناه کردم ، حضرت فرمودند: اما گناهانی که در جاهلیت کردی ، ایمان و اسلام ، آنها را محو کرده است و گناهی که در اسلام مرتکب شده ای ، کفاره گناهان بین دو نماز از این نماز تا نماز بعدی است .
(مستدرک الوسائل ، ج 3، ص 16)

قال علی - علیه السلام -:
فرض الله الایمان تطهیرا من الشرک و الصلوة تنزیها عن الکبر ؛
خداوند، ایمان را برای پاکسازی انسانها از شرک واجب کرده است ، و نماز را برای پاکسازی از کبر.
(نهج البلاغه ، کلمات قصار 252)

قال علی - علیه السلام -:
عباد الله !ان افضل ما توسل به المتوسلون الی الله جل ذکره ، الایمان بالله و برسله و ما جائت به من عند الله ، و اقام الصلاة فانها الملة ؛
ای بندگان خدا! به راستی گرامی ترین چیزی که بندگان صالح به وسیله او به خداوند تقرب می جویند، ایمان به خدا و پیامبران ، و آن چه که از جانب خداوند آورده اندو اقامه نماز می باشد، زیرا که نماز ملت است .
(بحارالانوار، ج 77، ص 290.میزان الحکمة ، ج 5، ص 375)

قال علی - علیه السلام -:
معاشر الناس ، ان النساءنواقص الایمان ...فاما نقصان ایمانهن فقعود هن عن الصلوة و الصیام ؛
ای مردم ! زنان نسبت به مردان ایمان کمتری دارند، و دلیل بر کمتر بودن ایمان آنها این است که در ایام عادت از نماز و روزه باز نشسته می شوند.
(نهج البلاغه ، فیض الاسلام ، ص 179)

قال الصادق - علیه السلام -:
قال لقمان لابنه : لکل شی ء علامة یعرف بها و یشهد علیها و ان للدین ثلاث علامات : العلم و الایمان و العمل به ، (الی ان قال ) و للعامل ثلاث علامات الصلوة و الصیام و الزکوة ؛
حضرت لقمان به فرزندانش فرمود: برای هر چیزی علامتی است که به وسیله آن علامت شناخته می شود و به او شهادت داده می شود، به درستی که برای دین سه علامت است : 1 - علم 2 - ایمان ، 3 - عمل به ایمان ، تا آن جا که فرمود: برای عامل به دین سه علامت است : 1 - نماز 2 - روزه ، 3 - زکات .
(مستدرک الوسائل ، ج 1، ص 183)

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
علم الایمان الصلوة ؛
علامت و نشانه ایمان نماز است .
(شهاب الاخبار، ص 59)

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
قالَ اللّه‌ُ جلَّ جلالُه : ما آمَنَ بی مَن فَسَّرَ بِرَأیهِ کَلامی؛
خداوند جلّ جلاله فرمود: به من ایمان نیاورده‌است ، کسی که سخن مرا بر اساس رأی خودش تفسیر کند .
بحار الأنوار : 92 / 107 / 1 منتخب میزان الحکمة : 460

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:
اَلمؤمِنُ القَویُّ خَیرٌ وَ اَحَبُّ اِلَی اللّه مِنَ المُؤمِنِ الضَّعیفِ ؛
انسان با ایمان نیرومند، نزد خداوند بهتر و محبوب تر است از انسان با ایمان ناتوان.
صحیح مسلم، ج 8، ص 56

حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمودند:
فَجَعلَ اللهُ الایمانَ تَطهیراً لَکم مِنَ الشِّرکِ ، وَ الصَّلاةَ تَنزیهاً لَکم عَن الکِبرِ؛
خدای تعالی ایمان را برای پاکیزگی از شرک قرار داد ، و نماز را برای دوری از تکبر و خودخواهی.
احتجاج طبرسی، ج1، ص258

امام علی علیه السلام فرمودند:
(علامة) اَلایمانُ أَن تُؤثِرَ الصِّدقَ حَیثُ یَضُرُّکَ عَلَی الکَذِبِ حَیثُ یَنفَعُکَ؛
(نشانه) ایمان، این است که راستگویی را هر چند به زیان تو باشد بر دروغگویی، گرچه به سود تو باشد، ترجیح دهی.
نهج البلاغه، حکمت 458

اَلصَّلاةُ مِن شَرائِعِ الدّینِ وَ فیها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِیَ مِنهاجُ النبیاءِ وَ لِلمُصَلّی حُبُّ المَلائِکَةِ وَ هُدیً و ایمانٌ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ بَرَکَةٌ فِی الرِّزقِ؛
نماز، از آیین‌های دین است و رضای پروردگار، در آن است. و آن راه پیامبران است. برای نمازگزار، محبت فرشتگان، هدایت، ایمان، نور معرفت و برکت در روزی است.
(خصال، ص 522، ح 11)

امام محمد باقر (علیه السلام)فرمودند:
ایمان ، اقرار با عمل است ، و اسلام ، اقرار بدون عمل است.
تحف‌العقول ، ص 307

امام محمد باقر (علیه السلام)فرمودند:
ایمان ، دوستی با (دوستان خدا ) و دشمنی ( با دشمنان خدا ) است.
تحف‌العقول ، ص 304

امام حسن عسکری(علیه السلام) فرمودند:
دو صفت هست که بالاتر از آنها چیزی نیست: 1- ایمان به خدا، 2- سود رسانی به برادران دینی.
(تحف‌العقول/520)

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
النّظافه من الإیمان؛
پاکیزگی از ایمان است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الْمُؤْمِنُ مِنْ أَهْلِ الإیمان بِمَنْزِلِهِ الرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ یألم الْمُؤْمِنِ لِأَهْلِ الإیمان کما یألم الْجَسَدِ لِمَا فی الرَّأْسِ ؛
مؤمن نسبت به اهل ایمان چون سر نسبت به تن است مؤمن از رنج مؤمنان رنجور شود چنان که تن از رنج سر رنجور گردد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من شرب خمرا خرج نور الإیمان من جوفه؛
هر که شراب نوشد نور ایمان از ضمیرش برود.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من رأی منکم منکرا فلیغیّره بیده فإن لم یستطع فبلسانه فإن لم یستطع فبقلبه و ذلک أضعف الإیمان؛
هر کس از شما ناشایسته ای بیند به دست خویش مانع آن شود و اگر نتواند به زبان و اگر نتواند به دل مانع شود که حد اقل ایمان همین است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من زنی أو شرب الخمر نزع اللَّه منه الإیمان کما یخلع الإنسان القمیص من رأسه؛
هر که زنا کند یا شراب بنوشد خدا ایمان از او بکند همچنان که انسان پیراهن از سر خویش بیرون می کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من أحبّ للَّه و أبغض للَّه و أعطی للَّه و منع للَّه فقد استکمل الإیمان؛
هر که برای خدا دوست دارد و برای خدا دشمن دارد و برای خدا عطا کند و برای خدا منع کند به کمال ایمان رسیده است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من تزوّج فقد استکمل نصف الإیمان فلیتّق اللَّه فی النّصف الباقی؛
هر که زن بگیرد یک نیمه ایمان خویش را کامل کرده از خدا در باره نیم دیگر بترسد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من سرّه أن یجد طعم الإیمان فلیحبّ المرء لا یحبّه إلّا للَّه تعالی؛
هر که دوست دارد حلاوت ایمان بچشد کسی را فقط برای خدا دوست دارد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من کان یؤمن باللَّه و الیوم الآخر فلیقل خیرا و لیصمت؛
هر که به خدا و آخرت ایمان دارد یا خبری گوید و یا خاموش ماند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من انتهر صاحب بدعه ملأ اللَّه قلبه أمنا و إیمانا؛
هر که بدعتگزاری را توبیخ کند خدا قلب وی را از امان و ایمان پر کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من کظم غیظا و هو قادر علی أن ینفذه ملأه اللَّه أمنا و إیمانا؛
هر کس خشمی را که تواند آشکار کند فرو برد خدا وی را از امنیت و ایمان سرشار کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
مداراه النّاس نصف الإیمان و الرّفق بهم نصف العیش؛
مدارا کردن با مردم یک نیمه ایمان است و ملایمت با آنها یک نیمه خوش زیستن است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ما من جرعه أحبّ إلی اللَّه تعالی من جرعه غیظ یکظمها عبد، ما کظمها عبد إلّا ملاء اللَّه تعالی جوفه إیمانا؛
هیچ جرعه ای نزد خدا از جرعه خشمی که بنده ای فرو برد محبوب تر نیست. هر بنده ای جرعه خشم فرو برد خدا ضمیر او را از ایمان پر کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ما أخاف علی أمّتی إلّا ضعف الیقین؛
بر امت خویش بیم ندارم مگر از ضعف ایمان.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ما خاب من استخار و لا ندم من استشار و لا آمن بالقرآن من استحلّ محارمه؛
هر که از خدا خیر جوید نا امید نشود و هر که مشورت کند نادم نگردد و هر که محارم قرآن را حلال شمارد به قرآن ایمان ندارد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لا یقبل إیمان بلا عمل و لا عمل بلا إیمان؛
ایمان بی عمل و عمل بی ایمان پذیرفته نیست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لا یستکمل العبد الإیمان حتّی یکون فیه ثلاث خصال الإنفاق من الإقتار و الإنصاف من نفسه و بذل السّلام؛
تا سه صفت در بنده ای نباشد ایمان وی کامل نشود صدقه دادن در تنگ دستی و انصاف دادن به ضرر خویش و سلام بسیار کردن.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لا یستکمل أحدکم حقیقه الإیمان حتّی یخزن لسانه؛
هیچ کس از شما حقیقت ایمان را کامل نکند مگر آن که زبان خویش نگهدارد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لا یستقیم إیمان عبد حتّی یستقیم قلبه و لا یستقیم قلبه حتّی یستقیم لسانه؛
ایمان بنده به استقامت نیاید تا قلب وی به استقامت گراید و قلب وی به استقامت نگراید تا زبان وی به استقامت آید.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لا یبلغ العبد حقیقه الإیمان حتّی یعلم أنّ ما أصابه لم یکن لیخطئه و ما أخطأه لم یکن لیصیبه؛
بنده به حقیقت ایمان نرسد تا بداند که آنچه بدو رسیده نمیشد نرسد و آنچه بدو نرسیده نمیشد برسد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لا مظاهره أوثق من المشاوره و لا إیمان کالحیاء؛
تعاونی بهتر از مشورت نیست و ایمانی چون حیا نیست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لا إیمان لمن لا أمانه له و لا دین لمن لا عهد له؛
هر که امانت ندارد، ایمان ندارد و هر که پیمان نگه ندارد، دین ندارد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لیس بمؤمن مستکمل الإیمان من لم یعد البلاء نعمه و الرّخاء مصیبه؛
هر که بلا را نعمت و فراوانی را مصیبت نداند، ایمان وی کامل نیست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لیس الإیمان بالتّمنّی لکن هو ما وقر فی القلب و صدّقه العمل؛
ایمان داشتن به آرزو کردن نیست بلکه ایمان آن است که در قلب جای دارد و عمل آن را تصدیق کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لو کان الإیمان بالثّریّا لتناوله رجال من فارس؛
اگر ایمان در ثریا بود، مردانی از فارس بدان می رسیدند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لو آمن بی عشره من الیهود لآمن بی الیهود؛
اگر ده تن از یهودان به من ایمان آورده بودند همه یهودان به من ایمان می آوردند.
نهج الفصاحه

کفی بالموت واعظا و کفی بالیقین غنی؛
چه پند آموزیست مرگ و چه غنایی است ایمان.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
قد أفلح من أخلص قلبه للإیمان و جعل قلبه سلیما و لسانه صادقا و نفسه مطمئنّه و خلیقته مستقیمه و أذنه مستمعه و عینه ناظره؛
هر که ایمان قلبش خالص باشد و قلب خویش سالم و زبان خویش راستگو و جان خویش آرام و خوی خویش مستقیم و گوش خویش شنوا و چشم خویش را نگران کند، رستگار شود.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الغیره من الإیمان و المذاء من النّفاق؛
غیرتمندی از ایمان است و بی بندوباری از نفاق.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
العلم حیاه الإسلام و عماد الإیمان و من علم علما أتم اللَّه له أجره و من تعلّم فعمل علّمه اللَّه ما لم یعلم؛
علم حیات اسلام و ستون ایمان است و هر که علمی بیاموزد خدا پاداش او را کامل کند و هر که تعلیم گیرد و عمل کند خدا آنچه نمی داند به او تعلیم دهد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الصّبر من الإیمان بمنزله الرّأس من الجسد؛
صبر نسبت به ایمان چون سر نسبت به تن است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الصّبر نصف الإیمان و الیقین الإیمان کلّه؛
صبر یک نیمه ایمان است و یقین همه ایمانست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خیر ما ألقی فی القلب الیقین؛
بهترین صفتی که در قلب نهاده اند، ایمان است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خیر الزّاد التّقوی و خیر ما ألقی فی القلب الیقین؛
بهترین توشه های سفر حیات تقوی است و بهترین صفات قلب ایمان است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خمس من الإیمان من لم یکن فیه شی ء منهنّ فلا إیمان له التّسلیم لأمر اللَّه و الرّضا بقضاء اللَّه و التّفویض إلی اللَّه و التّوکّل علی اللَّه و الصّبر عند الصّدمه الأولی؛
پنج چیز از لوازم ایمان است و هر که یکی از آنها در او نباشد ایمان ندارد تسلیم به فرمان خدا و رضا به قضای خدا و تفویض کارها به خدا و توکل به خدا و صبر هنگام صدمه نخستین.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خصلتان لیس فوقهما من البرّ شی ء الإیمان باللَّه و النّفع لعباد اللَّه؛
دو خصلت است که نیک تر از آن نیست ایمان به خدا و سودمندی برای بندگان خدا.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الحیاء و العیّ شعبتان من الإیمان و البذاء و البیان شعبتان من النّفاق؛
حیا و کم زبانی دو شعبه ایمان است و خشونت و زبان آوری از لوازم نفاق است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الحیاء و الإیمان قرنا جمیعا فإذا رفع أحدهما رفع الآخر؛
حیا و ایمان قرین یکدیگرند اگر یکی از میان برخاست دیگری هم برود.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الحیاء من الإیمان و الإیمان فی الجنّه و البذاء من الجفاء و الجفاء فی النّار؛
حیا از لوازم ایمان است و ایمان در بهشت است و بد زبانی از خشونت است و خشونت در جهنم است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الحیاء شعبه من الإیمان؛
حیا شعبه ای از ایمان است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ثلاث من کنّ فیه وجد حلاوه الإیمان: أن یکون اللَّه و رسوله أحبّ إلیه ممّا سواهما و أن یحبّ المرء لا یحبّه إلّا للَّه و أن یکره أن یعود فی الکفر بعد إذ أنقذه اللَّه منه کما یکره أن یلقی فی النّار؛
سه چیز است که در هر که هست شیرینی ایمان را چشیده است: آن که خدا و پیامبرش را از همه دوست تر دارد، دیگر آن که کسی را برای خدا دوست دارد و سوم آن که پس از آن که خدا او را از کفر نجات داد از باز گشت بدان بیزار است چنان که افتادن در آتش را دوست ندارد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ثلاث من کنّ فیه استوجب الثّواب و استکمل الإیمان: خلق یعیش به فی النّاس و ورع یحجزه عن محارم اللَّه تعالی و حلم یردّه عن جهل الجاهل؛
سه چیز است که در هر که باشد سزاوار ثواب است و ایمانش کامل است: اخلاقی که به وسیله آن با مردم زندگی کند و تقوایی که وی را از محرمات خدا دور سازد و حلمی که او را از جهالت با جاهل بر کنار دارد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ثلاث من کنّ فیه استکمل خصال الإیمان الّذی إذا رضی لم یدخله رضاه فی باطل و إذا غضب لم یخرجه الغضب من الحقّ و إذا قدر لم یتعاط ما لیس له؛
سه چیز است که در هر که باشد صفات ایمان در او کامل است آن که وقتی خشنود شد به باطل نگراید و وقتی خشمگین شد از حق تجاوز نکند و وقتی قدرت یافت به مال کسان دست نبرد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ثلاث من حقائق الإیمان: الإنفاق من الإقتار و إنصافک النّاس من نفسک و بذل العلم للمتعلّم؛
سه چیز از حقایق ایمان است: بخشش با تنگدستی و رعایت انصاف در باره مردم بر ضرر خویش و بذل علم برای دانش آموز.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ثلاث من الإیمان: الإنفاق من الإقتار و بذل السّلام للعالم و الإنصاف من نفسک؛
سه چیز از لوازم ایمان است: بخشش به هنگام تنگدستی و سلام به دانشمند و رعایت انصاف بر ضرر خویش.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ثلاث من أخلاق الإیمان: من إذا غضب لم یدخله غضبه فی باطل و من إذا رضی لم یخرجه رضاه من حقّ و من إذا قدر لم یتعاط ما لیس له؛
سه چیز از لوازم ایمان است: آن که وقتی خشمگین شد، خشمش وی را به کار ناحق واندارد و آن که وقتی راضی شد، رضایش او را از حق دور نسازد و آن که وقتی قدرت داشت، بدان چه حق ندارد دست نبرد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ثلاثه من کنّ فیه یستکمل إیمانه رجل لا یخاف فی اللَّه لومه لائم و لا یرائی بشی ء من عمله و إذا عرض علیه أمران أحدهما للدّنیا و الآخر للآخره اختار أمر الآخره علی الدّنیا؛
سه چیز است که در هر که باشد ایمان او کامل است: مردی که در کار خدا از ملامت گران بیم ندارد و در کار خویش ریا نمی کند و اگر دو کار پیش آید که یکی مربوط به دنیا و دیگری مربوط به آخرت است، کار آخرت را بر دنیا ترجیح دهد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
تخلّلوا فإنّه نظافه و النّظافه تدعوا إلی الإیمان و الإیمان مع صاحبه فی الجنّه؛
دندانها را تمیز کنید زیرا مایه نظافت است و نظافت باعث ایمان است و ایمان با صاحب خود در بهشت است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الإیمان و العمل قرینان لا یصلح کلّ واحد منهما إلّا مع صاحبه؛
ایمان و عمل قرین یکدیگرند و هیچ یک از آنها بدون دیگری درست نیست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الإیمان نصفان نصف فی الصّبر و نصف فی الشّکر؛
ایمان دو نیمه است نیمی صبر و نیمی شکر.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الإیمان معرفه بالقلب و قول باللّسان و عمل بالأرکان؛
ایمان معرفت قلب است و گفتار زبان و عمل اعضاء.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الإیمان الصّبر و السّماحه؛
ایمان صبر است و بخشش.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الإسلام علانیه و الإیمان فی القلب؛
اسلام آشکار است و ایمان در دل نهفته است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إیّاکم و الکذب فإنّ الکذب مجانب للإیمان؛
از دروغ بپرهیزید که دروغ با ایمان سازگار نیست.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ من الیقین أن لا ترضی أحدا بسخط اللَّه و لا تحمد أحدا علی ما آتاک اللَّه و لا تذمّ أحدا علی ما لم یؤتک اللَّه، فإنّ الرّزق لا یجرّه حرص حریص و لا یصرفه کراهه کاره؛
از لوازم ایمان این است که برای خشنودی کسان خدا را خشمگین نسازی و بر نعمتی که خدا داده کسی را سپاس نگزاری و برای آنچه خدا نداده کسی را مذمت نکنی که روزی به آز حریصان فزونی نگیرد و به تنفر کسان نقصان نپذیرد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ من أکمل المؤمنین إیمانا أحسنهم خلقا و ألطفهم بأهله؛
از همه مؤمنان ایمان آن کس کاملتر است که اخلاقش نیک تر است و با کسان خود بهتر رفتار می کند.
نهج الفصاحه

إنّ حسن العهد من الإیمان؛
رعایت پیمان از لوازم ایمان است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ الحیاء و الإیمان قرنا جمیعا فإذا سلب أحدهما تبعه الآخر؛
حیا و ایمان قرین یکدیگرند وقتی یکی را گرفتند دیگری همراه آن می رود.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ الإیمان لیخلق فی جوف أحدکم کما یخلق الثّوب فاسألوا اللَّه تعالی أن یجدّد الإیمان فی قلوبکم؛
ایمان شما چون لباسی که به تن دارید کهنه می شود از خدا بخواهید که ایمان را در دل شما تازه کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اللّهمّ إنّی أسألک صحّه فی إیمان و إیمانا فی حسن خلق و نجاحا یتبعه فلاح؛
خدایا من از تو صحتی می خواهم که قرین ایمان باشد و ایمانی که با نیک خوئی همراه باشد و موفقیتی که رستگاری دنبال آن باشد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أفضل المؤمنین إیمانا الّذی إذا سئل أعطی و إذا لم یعط استغنی؛
از همه مؤمنان ایمان آن کس بهتر است که وقتی از او چیزی بخواهند بدهد و اگر چیزی به او ندهند راه بی نیازی سپرد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أفضل الإیمان الصّبر و السّماحه؛
بهترین خصال ایمان صبر و گذشت است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أفضل الإیمان أن تحبّ للَّه و تبغض للَّه و تعمل لسانک فی ذکر اللَّه و أن تحبّ للنّاس ما تحبّ لنفسک و تکره لهم ما تکره لنفسک و أن تقول خیرا أو تصمت؛
بهترین اقسام ایمان این است که برای خدا دوست بداری و برای خدا دشمن بداری و آنچه برای خود می خواهی برای مردم بخواهی و آنچه برای خود نمی خواهی برای دیگران نخواهی و سخن نیک بگوئی یا خاموش مانی.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أفضل الإیمان أن تعلم أنّ اللَّه معک حیثما کنت؛
بهترین اقسام ایمان آن است که بدانی هر جا هستی خدا با تو است.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أشرف الإیمان أن یأمنک النّاس و أشرف الإسلام أن یسلم النّاس من لسانک و یدک؛
بهترین ایمان آن است که مردم از تو در امان باشند و بهترین اسلام آن است که مردم از دست و زبان تو به سلامت مانند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أخلص دینک یکفک القلیل من العمل؛
ایمان خویش را خالص کن که اندکی عبادت تو را کفایت کند.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أخشی ما خشیت علی أمّتی کبر البطن و مداومه النّوم و الکسل و ضعف الیقین؛
بر امت خویش، بیشتر از هر چیز، از شکم پرستی و پر خوابی و بیکارگی و بی ایمانی بیمناکم.
نهج الفصاحه

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أبغَضُ الخَلقِ إلَی اللَّهِ مَن آمَنَ ثُمَّ کَفَرَ؛
منفورترین مردم پیش خدا آن کس است که ایمان آورد و سپس کافر شود.
نهج الفصاحه

امام حسن عسکری(علیه السلام) فرمودند:
دو صفت هست که بالاتر از آنها چیزی نیست: 1- ایمان به خدا، 2- سود رسانی به برادران دینی
(تحف‌العقول/520)

امام محمد باقر (ع) می فرمایند:
ایمان ، دوستی ( با دوستان خدا ) و دشمنی ( با دشمنان خدا ) است .
تحف العقول ، ص 304

امام محمد باقر (ع) می فرمایند:
ایمان ، اقرار با عمل است ، و اسلام ، اقرار بدون عمل است .
تحف العقول ، ص 307

هلاکت و نابودی دین و ایمان هر شخص در سه چیز است: تکبّر، حرص، حسد. تکبّر سبب نابودی دین و ایمان شخص می باشد و به وسیله تکبّر شیطان ـ با آن همه عبادت ملعون گردید. حرص و طمع دشمن شخصیّت انسان است، همان طوری که حضرت آدم - علیه السلام - به وسیله آن از بهشت خارج شد. حسد سبب همه خلاف ها و زشتی ها است و به همان جهت قابیل برادر خود هابیل را به قتل رساند.
اعیان الشّیعة، ج 1، ص 577

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
جَعَلَ اللّهُ الاْیمانَ تَطْهیراً لَکُمْ مِنَ الشّـِرْکِ، وَ الصَّلاةَ تَنْزیهاً لَکُمْ مِنَ الْکِبْرِ، وَ الزَّکاةَ تَزْکِیَةً لِلنَّفْسِ، وَ نِماءً فِی الرِّزقِ، وَ الصِّیامَ تَثْبیتاً لِلاْخْلاصِ، وَ الْحَّجَ تَشْییداً لِلدّینِ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
خداوند سبحان، ایمان و اعتقاد را برای طهارت از شرک و نجات از گمراهی ها و شقاوت ها قرار داد. و نماز را برای خضوع و فروتنی و پاکی از هر نوع تکّبر، مقرّر نمود. و زکات (و خمس) را برای تزکیه نفس و توسعه روزی تعیین نمود. و روزه را برای استقامت و اخلاص در اراده، لازم دانست. و حجّ را برای استحکام أساس شریعت و بناء دین اسلام واجب نمود.
ریاحین الشّریعة، ج 1، ص 312

امام صادق (علیه السلام ) می فرمایند:
من خلع جماعة المسلمین قدر شبر، خلع ربقة الایمان من عنقه؛
کسی که به اندازه یک وجب از جماعت مسلمانان (عملا) دوری کند،ریسمان ایمان را از گردنش در آورده و به دور افکنده است .
( بحار الانوار، ج ,88 ص 13 )

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند :
کسی که وضوی خود را شاداب وکامل به جای آورد، و نماز خویش را نیکوبخواند، زکات مالش را بپردازد، و خشم خود را فرو نشاند و زبانش را ازگناهان مربوطبه زبان ببندد، و برای گناه خودبا توبه طلب آمرزش کند، ونسبت به اهل بیت پیامبر خویش خیرخواه باشد، البته تمام حقایق ایمان در اوکامل شده و درهای بهشت به روی او باز است .
( ثواب الاعمال ، ص 64 )

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند :
الوضوء نصف الایمان؛
وضو گرفتن نیمی از ایمان است .
( بحار الانوار، ج ,80 ص 238 )

امام صادق (علیه السلام ) می فرمایند:
قال لقمان لابنه : لکل شی ء علامة یعرف بهاو یشهد علیها و ان للدین ثلاث علامات : العلم و الایمان و العمل به ، (الی ان قال ) وللعامل ثلاث علامات الصلوة و الصیام و الزکوة؛
حضرت لقمان به فرزندانش فرمود:برای هر چیزی علامتی است که به وسیله آن علامت شناخته می شود و به او شهادت داده می شود، به درستی که برای دین سه علامت است: 1- علم، 2- ایمان، 3- عمل به ایمان تا آنجا که فرمودند: برای عامل به دین سه علامت است : 1- نماز، 2- روزه ، 3- زکات .
( مستدرک الوسائل ، ج 1، ص 183 )

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند :
المؤمن القوی خیر واحب من المؤمن الضعیف؛
شخص با ایمان قوی ونیرومند از شخص با ایمان ضعیف بهتر ودوست داشتنی تر است.
الاسلام والطب : ص 263

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند :
خیر لهو المؤمن السباحة؛
بهترین سرگرمی برای مرد با ایمان، شنا است.
نهج الفصاحه : ح 1527

امام جعفر صادق (علیه السلام) :
الصبر رأس الایمان ؛
صبر سر ایمان است .
اصول کافی ، ج 3 ، ص 140

امام جعفر صادق (علیه السلام) :
من أحب لله و أبغض لله و أعطی لله فهو ممن کمل إیمانه ؛
هر که برای خدا دوست دارد و برای خدا دشمن دارد و برای خدا عطاء کند ، از کسانی است که ایمانش کامل است .
اصول کافی ، ج 3 ، ص 189

حضرت رسوا اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
زمانی بر امّت من خواهد آمد که مردم از علماء گریزان شوند، همان طوری که گوسفند از گرگ گریزان است، خداوند چنین جامعه‌ای را به سه نوع عذاب مبتلا می‌گرداند: 1 ـ برکت و رحمت خود را از اموال ایشان برمی‌دارد. 2 ـ حکمفرمائی ظالم و بی مروّت را بر آن ها مسلّط می‌گرداند. 3 ـ هنگام مرگ و جان دادن، بی‌ایمان از این دنیا خواهند رفت.
مستدرک الوسائل: ج 11، ص 376، ح 13301

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می فرمایند:
سه ویژگی است که در هر کس یافت شود، ویژگی‌های ایمان کامل می‌گردد: آن که وقتی خشنود گردد، خشنودی‌اش او را به باطل نکشاند و خشمش او را به هنگام خشم، از حق برون نبرد و هر گاه توان یافت، به آنچه از او نیست، دست درازی نکند.
الاصول الستة عشر، ص 35

امام صادق علیه‌السلام می فرمایند:
اِنَّ مِنْ حَقیقَةِ الاْیمانِ اَنْ تُؤْثِرَ الْحَقَّ وَ اِنْ ضَرَّکَ عَلَی الْباطِلِ وَ اِنْ نَفَعَکَ وَ اَنْ لا یَجوزَ مَنْطِقُکَ عِلْمَکَ؛
از حقیقت ایمان این است که حق را بر باطل مقدم داری، هر چند حق به ضرر تو و باطل به نفع تو باشد و نیز از حقیقت ایمان آن است که گفتار تو از دانشت بیشتر نباشد.
محاسن، ج 1، ص 205

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند :
یُبْعَثُ کُلُّ عَبدٍ علی ما ماتَ عَلَیهِ، اَ لْمُؤمِنُ عَلی إیمانِهِ وَالْمُنافِقُ عَلی نِفاقِهِ؛
هر بنده‌ای بر همان چیزی که در درون داشته و با آن از دنیا رفته، برانگیخته می‌شود، مؤمن بر ایمانش و منافق بر نفاقش.
کنزالعمّال، ح 38954 .

رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند:
مَنْ کَظَمَ غَیْظا وَهُوَ قادِرٌ عَلی اَنْ یُنْفِذَهُ مَلأََهُ اللّه‌ُ أَمْنا وَایمانا؛
هر کس در حالی که می‌تواند خشم خود را عملی کند، آن را فرو برد، خداوند او را سرشار از آرامش و ایمان می‌کند.
نهج الفصاحه، ح 2778.

[ایـمـان] روشـن تـریـن راه هـا اسـت و، چـراغـش روشـن تـر. بـا ایـمـان مـی تـوان بـرای اعـمـال شـایـسـتـه راه بـرد. و بـا اعـمـال صـالح مـی تـوان بـه ایـمـان دلیل آورد.
نهج البلاغه، خ156

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
ایـمـان بـنـده به یقین نرسد، تا آنکه اعتمادش به آنچه نزد خداوند است ، بیش از آن باشد که به داشته های خودش.
نهج البلاغه

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
ایمان بر چهار پایه استوار است : شکیبایی ، یقین ، دادگری و جهاد.
نهج البلاغه

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
دانش با ایمان آباد گردد.
نهج البلاغه ، خ 155

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
ایمان بنده راست نگردد تا آنکه دلش راست گردد.
(نهج البلاغه ، خ 175)

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
ایمان ، خالی و دور از حسادت است [و یک جا جمع نمی شوند.]
(شرح غررالحکم ، ج 1، ص 160)

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
آن کس که ایمان ندارد، رهایی نیابد.
(شرح غررالحکم ، ج 6، ص 402)

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
ایمانی همچون آزرم (حیا) و شکیبایی نیست.
نهج البلاغه

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
باروری ایمان به تلاوت قرآن است.
(شرح غررالحکم ، ج 5، حدیث 7633)

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
نشان ایمان آن است که راستگویی را در آنجا که به تو زیان می رساند، بر دروغ در آنجا که سود دارد مقدم داری.
نهج البلاغه

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
ایـمـان مـعـرفـت اسـت از روی دل ، اقـرار اسـت بـه زبـان و عمل است به ارکان (اعضا و جوارح)
(نهج البلاغه)

حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ایمان بنده به استقامت نیاید تا قلب وی به استقامت گراید و قلب وی به استقامت نگراید تا زبان وی به استقامت آید.
(نهج الفصاحه ، ح 2542)

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
دروغ گوید کسی که ادّعای ایمان کند در حالی که به آرزو های فریبنده و بازی های دروغ دنیا دل بسته است.
غررالحکم ، باب آرزو

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
شرم بسیار مرد ، نشانه و دلیل ایمان او است.
غررالحکم ، باب حیا

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
شرم انسان از خویش میوه ایمان است.
غررالحکم ، باب حیا

به راستی که حیا و عفت از خلق و خو های ایمان است و به راستی این هر دو ، خصلت آزادگان و خوی نیکان است.
غررالحکم ، باب حیا

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
ایمان و حیا هر دو به یک ریسمان بسته و با یکدیگر هستند و از هم جدا نشوند.
غررالحکم ، باب حیا

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
هر که زنا کند یا شراب بنوشد خدا ایمان از او بکند همچانکه انسان پیراهن از سر خویش بیرون می کند.
نهج الفصاحه ، حدیث 2999

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
وقتی بنده ایی زنا کند ایمان از او بیرون رود و چون سایه ایی بر سرش بایستد و هنگامی که از آن دست بردارد بازمی گردد.
نهج الفصاحه ، حدیث 212

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
کسی که به خدا ایمان داشته باشد به او پناه برد.
غررالحکم ، باب معرفت خدا

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
کامل نشود ایمان بنده ای تا این که دوست بدارد هر که را خدای سبحان دوست می دارد، و مبغوض دارد هر که را خدای سبحان مبغوض دارد.
غررالحکم ، باب معرفت خدا

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
کسی که در راه خدا عطا کند و در راه خدا جلوگیری کند و در راه خدا دوست بدارد و در راه خدا دشمن بدارد، براستی که ایمان خود را به کمال رسانده است.
غررالحکم ، باب معرفت خدا

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
برترین مؤمنان در ایمان کسی است که گرفتن و دادن، و خشم و رضای او، همه برای خدا باشد.
غررالحکم و دررالکلم ، باب مؤمن

امام علی علیه السلام می فرمایند:
(علامة) اَلإْیمانُ أَنْ تُؤْثِرَ الصِّدْقَ حَیْثُ یَضُرُّکَ عَلَی الْکَذِبِ حَیْثُ یَنْفَعُکَ؛
(نشانه) ایمان، این است که راستگویی را هر چند به زیان تو باشد بر دروغگویی، گرچه به سود تو باشد، ترجیح دهی.
نهج البلاغه، حکمت 458.

امام صادق علیه‌السلام می فرمایند:
ما مِنْ مُؤْمِنٍ اِلاّ وَ قَدْ جَعَلَ اللّه‌ُ لَهُ مِنْ ایمانِهِ اُنْسا یَسْکُنُ اِلَیْه، حَتّی لو کانَ عَلی قُلَّةِ جَبَلٍ لَمْ یَسْتَوحِشْ؛
هیچ مؤمنی نیست مگر آن که خداوند ایمان را همدم و آرامش‌بخش او قرار می‌دهد، چنانچه حتی اگر در قله کوهی هم باشد، احساس تنهایی نمی‌کند.
عدة الداعی، ص 218 .

حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام می فرمایند :
فَفَرَضَ اللّه‌ُ الاْیمانَ تَطْهیرا مِنَ الشِّرْکِ... وَ الْعَدْلَ تَسْکینا لِلْقُلوبِ؛
خداوند ایمان را برای پاکی از شرک... و عدل و داد را برای آرامش دل‌ها واجب نمود.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 568 .

امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
ایمان انجام واجبات و دوری از محرمات است ، ایمان عقیده به دل واقرار به زبان و کردار با اعضاء تن است.
(تحف العقول ، ص 444)

امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
هیچ بنده به حقیقت کمال ایمان نرسد تا سه خصلتش باشد : بینایی در دین ، و اندازه‌داری در معیشت ، و صبر بر بلاها.
(تحف العقول ، ص 471)

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اَلصَّلاةُ مِن شَرائِعِ الدّینِ وَ فیها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِیَ مِنهاجُ الاَْنبیاءِ وَ لِلمُصَلّی حُبُّ المَلائِکَةِ وَ هُدیً و ایمانٌ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ بَرَکَةٌ فِی الرِّزقِ؛
نماز، از آیین‌های دین است و رضای پروردگار، در آن است. و آن راه پیامبران است. برای نمازگزار، محبت فرشتگان، هدایت، ایمان، نور معرفت و برکت در روزی است.
خصال، ص 522، ح 11

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
علم الایمان الصلوة؛
علامت و نشانه ایمان نمازاست .
شهاب الاخبار، ص 59

رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:
اَلْعِلْمُ حَیاةُ الاِْسْلامِ وَ عِمادُ الاْیمانِ وَ مَنْ عَلِمَ عِلْما اَتـَمَّ اللّه‌ُ لَهُ اَجْرَهُ وَ مَنْ تَعَلَّمَ فَعَمِلَ عَلَّمَهُ اللّه‌ُ ما لَمْ یَعْلَمْ ؛
علم، حیات اسلام و تکیه گاه ایمان است و هر کس علمی بیاموزد، خداوند پاداش او را تمام گرداند و هر کس بیاموزد و عمل کند، خداوند، تعلیم دهد به او آنچه را که نمی‌داند.
نهج الفصاحه، ح 2019

پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم می فرمایند:
إنَ اللهَ یُعطِی الدُّنیا مَن یُحِب وَ مَن لایُحِب وَ لایُعطِی الایمان اِلّا مَن یُحِب
همانا خداوند دنیا را به آن کسی که دوست دارد و آن کسی که دوست ندارد عطا می کند، ولی ایمان را جز به آن کسی که دوست دارد عطا نمی کند.
قوت القلوب، همان، ص 83.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم):
نگاه کردن یکی از تیرهای زهرآلود ابلیس است، پس، هر که از ترس خدا چشم خود را (از نامحرم) فرو بندد خداوند به او ایمانی عطا فرماید که حلاوت آن را در دلش بیابد.
(البحار 34/38/104)

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
سُوسُوا إِیمَانَکم بِالصَّدَقَةِ وَ حَصِّنُوا أَموَالَکم بِالزَّکاةِ وَ ادفَعُوا أَموَاجَ البَلَاءِ بِالدُّعَاءِ ؛
ایمان خود را با صدقه دادن و اموالتان را با زکات دادن نگاه دارید، و امواج بلا را با دعا از خود برانید.
(نهج البلاغه، حکمت 146 )

پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
رَاسُ العَقل بَعدَ الایمانِ باللّه‌ِ مُداراةُ النّاس فی غَیر تَرک حَقٍّ؛
کمال عقل پس از ایمان به خدا، مدارا کردن با مردم است به شرط آن که حق، ترک نشود.
( تحف العقول، ص 42)

حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) فرمودند:
فَفَرَضَ اللّه‌ُ الایمانَ تَطهیرا مِنَ الشِّرک... وَ العَدلَ تَسکینا لِلقُلوبِ
خداوند ایمان را برای پاکی از شرک... و عدل و داد را برای آرامش دل‌ها واجب نمود.
(من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 568)

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
الایمانُ مَعرفَهٌ بالقَلبِ وَ قَولٌ باللِّسانِ وَ عَمَلٌ بالاَرکانِی
ایمان عبارت است از شناخت قلبی، گفتار زبانی و کردار با اعضا و جوارح.
(میزان الحکمه، ج 1، ص 301)

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أفضَلُ الإیمانِ أن تَعلَمَ أنَّ اللهَ مَعَک حَیثُ ما کنتَ؛
برترین ایمان آن است که بدانی خداوند همه جا با توست.
(کنزل العمال، 66)

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
إنَّ مِن حَقِیقَةِ الإیمانِ أن تُؤثِرَ الحَقَّ وَ إن ضَرَّک عَلَی الباطِلِ و إن نَفَعَک؛
از نشانه‌های ایمان حقیقی آن است که حق را بر باطل ترجیح دهی، هر چند حق به زیان تو و باطل به سود تو باشد.
(بحار الأنوار، ج 70، ص 106)

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
قالَ اَمیرَالمُومِنینَ : اَلایمانُ اَربَعَةُ اَرکان اَلرِّضا بِقَضاءِ الله وِ التَّوَکُل عَلَی الله وَ تَفویضِ الاَمرِ اِلَی الله وَ التَّسلیم لِاَمرِاللهی
امیرالمومنین فرمودند: ایمان چهار رکن دارد: خشنودی به قضای الهی و توکل بر خدا و سپردن امر زندگی به خداوند و تسلیم در برابر امر خدای
(جهاد با نفس، ح 63)

حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)فرمودند:
اِنَّ أوسَطَ عَرَی الاَیمانُ أن تُحِبُّ فِی اللهِ وَ تَبغُضُ فِی اللهِ.
بالاترین دستاویزهای ایمان این است که کسی را برای خدا دوست داری و کسی را برای خدا دشمن داری.
(مسند احمد، مسند الکوفیین، ح 17793)

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
أحسن الناس إیماناً أحسنهم خلقاً و ألطفهم باَهله، و اَنا اَلطفکم باَهلی؛
نیکوترین مردم از نظر ایمان، خوش خلق‌ترین و با لطفترین آنها نسبت به اهل خویش است.
(عیون اخبار الرضا2، 38)

حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمودند:
فجعل الله الایمان تطهیرا لکم من الشرک ، و الصلاة تنزیها لکم عن الکبر؛
خدای تعالی ایمان را برای پاکیزگی از شرک قرار داد ، و نماز را برای دوری از تکبر و خودخواهی.
(احتجاج طبرسی،ج1،ص258)

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)فرمودند:
اَفضَلُ الإِیمانِ اَن تَعلَمَ اَنَّ اللهَ مَعَکَ حَیثُ ما کُنتَ؛
برترین ایمان آن است که معتقد باشی هر کجا هستی خداوند با توست.
(کنزالعمال،ج1،ح66)

امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:
ان لکل شیءٍ قفلاً و قفل الایمان الرفق
هر چیزی قفلی دارد و قفل ایمان مدارا کردن و نرمی است
(جهاد النفس، ح271)

امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:
اِیاکَ وَ المِزاحَ فَاِنَّهُ یذهَبُ بِنُورِ ایمانِکَ
از شوخی (بی مورد) بپرهیز، زیرا که شوخی نور ایمان تو را می برد.
(بحارالانوار،ج78،ص321)

امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:
اَلْمُومِنُ مِثْلُ کَفَّتی الْمیزانِ کُلَّما زیدَ فی ایمانِهِ زیدَ فی بَلائِهِ.
مومن همانند دو کفه ترازوست. هرگاه به ایمانش افزوده گردد، به بلایش نیز افزوده می گردد
( تحف العقول ص 408)