آتش دوزخ

چه غم گر بار من سنگین اگر خالی بود دستم

تولای شما نور ولایت داد در قلبم

شما را تا ابد دارم شما را از ازل جستم

چگونه بوی عطر گل نروید از نفسهایم

که خاری بودم و در گلبن مهر شما رستم

اگر زنجیر خود را پاره کردم باز می گویم

الا آل پیمبر من سگ کوی شما هستم

نه در روز غدیر خم گرفتم دامن حیدر

که من از روز بعثت بر علی و آل پیوستم

عجب نبود که من در خردسالی یا علی گفتم

که پیش از خلقت خود دست از غیر شما شستم

عطا دیدم خطا کردم از این در رو نگرداندم

نمک خوردم نمکدان را شکستم عهد نشکستم

است

یک قطره به صد هزار دریا ندهم

خلق خدا بوده و هستند

پیوسته مسلمان شما آل پیمبر

گردید رها کشتی نوح از دل طوفان

با نام درخشان شما آل پیمبر

بر نار گلستانی نمرود دمیده

بویی ز گلستان شما آل پیمبر

روح الّه اگر زنده کند مرده، دمش را

روح است ز ریحان شما آل پیمبر

در طور، خدا جلوه گری کرد به موسی

از چاک گریبان شما آل پیمبر

جنّ و مَلَک و هُدهُد و مار و ملخ و مور

شد رام سلیمان شما آل پیمبر

جبریل امین با سخن وحی الهی

گریده ثنا خوان شما آل پیمبر

اسرار خداوند به هر دور و به هر عصر

ثبت است به دیوان شما آل پیمبر

از خالق حی ازلی آیه ی تطهیر

نازل شده در شأن شما آل پیمبر

بی شبهه بود خوبتر از ملک سلیمان

خاک ره سلمان شما آل پیمبر

سنجیده شود روز قیامت حق و باطل

در کفّه ی میزان شما آل پیمبر

نبود عجب آید اگر اعجاز مسیحا

از خاک بیابان شما آل پیمبر

کس نیست بجز ذات خداوند تعالی

آگاه ز عنوان شما آل پیمبر

عارف بود آنکس که از اول زده زانو

در مکتب عرفان شما آل پیمبر

پیران خرد را همه پیرند و مریدند

اطفال دبستان شما آل پیمبر

از درد نکوتر نیود اهل ولا را

در سایه ی درمان شما آل پیمبر

آن لحظه ی آخر که رسد جان به لب ما

ما و لب خندان شما آل پیمبر

قرآن ندهد نور به چشم و دل انسان

بی حجت و برهان شما آل پیمبر

در کلّ جهان چشمه ی عرفان شده جاری

از بحر خروشان شما آل پیمبر

پیوسته درود و صلوات است شما را

از خالق منّان شما آل پیمبر

مؤمن بود آنکو به ولاتان شده مؤمن

ایمان بود ایمان شما آل پیمبر

هر چند شد از مکر و حِیَل حقّ شما غصب

حق است نگهبان

شما آل پیمبر

در سوره ی نورید همان نورٌ علی نور

نور است تن و جان شما آل پیمبر

عالم شده بحر گهر ناب ولایت

از لؤلؤ و مرجان شما آل پیمبر

پیوسته شما بر سر پیمان خدائید

ما بر سر پیمان شما آل پیمبر

در هیچ سری نیست که پیوسته نباشد

شوری ز نمکدان شما آل پیمبر

گلهای بهشتی همه هستند شکوفا

پیش لب خندان شما آل پیمبر

سادات ملائک به گلستان بهشتند

مرغان خوش الحان شما آل پیمبر

سوگند به دریا که به دریا نفروشم

یک قطره ز باران شما آل پیمبر

تابیده بر ابناء بشر نور رهائی

از روزن زندان شما آل پیمبر

برتر ز جوانان و ز پیران جهانند

پیران و جوانان شما آل پیمبر

با ا... قسم بوده شکست همه ی کفر

در عرصه ی میدان شما آل پیمبر

لبریز بود تا صف محشر یم رحمت

از دیده ی گریان شما آل پیمبر

هر کس دو سه روزی منمی گفت و فنا شد

حق مانده و دوران شما آل پیمبر

با ا... روا نیست روا نیست روا نیست

چوب و لب و دندان شما آل پیمبر

زخم جگر و خون دل و چشم تر ماست

بر زخم فراوان شما آل پیمبر

تا حشر بود بر دل ما زخم محرم

از پیکر عریان شما آل پیمبر

لب تشنه بمیرد دم مرگ آنکه نباشد

یاد لب عطشان شما آل پیمبر

چون شمع بسوزیم که سوز جگر ماست

از سینه ی سوزان شما آل پیمبر

تا حشر پریشانی هر سلسله باشد

از جمع پریشان شما آل پیمبر

تسلیم خدائیم و گر نه همه هستی است

یک گام ز جولان شما آل پیمبر

و ا... همان تیغ که در دست عدو بود

می بود به فرمان شما آل پیمبر

پیوسته دمد از قلم و دفتر «میثم»

سوز غم پنهان شما آل پیمبر

مدح

سبک مرثیه

قالب غزل

شاعر سازگار حاج غلامرضا

منبع آتش مهر

تعداد استفاده 0

است، ای دردت به جان من!

نمی گیرم ز دست دیگران هرگز دوا، هرگز

گرفتم جای گل، روید مسیح از دامن صحرا

نمی گیرم جز از خاک سر کویت شفا، هرگز

دلی را که به دستت دادم از دستت نمی گیرم

خطاها سر زده از من ولیکن این خطا، هرگز!

نه تو از خویش رانی، نه من از کویت روم جایی

تو و ازکوی خود راندن، من و این ناروا، هرگز

تو پیش از ابتدای خلقتم دل بردی از دستم

نباشم، گر نباشم با غمت تا انتها، هرگز

خدا را داده ام از دست گر دست از تو بردارم

تو را دارم به رویم در نمی بندد خدا، هرگز

تو کز «میثم» رضا گردی خدا از او رضا گردد

نگردد بی رضای تو خدا از من رضا، هرگز

غیب، روییدند با هم

با هم درخشیدند از برج هدایت

بر ما لباس نور پوشیدند با هم

عترت بود قرآن و قرآن است عترت

ثِقلِینشان ز آغاز، نامیدند با هم

"میثم"! به قرآن! عترت از قرآن جدا نیست

این هر دو را ز اوّل، یکی دیدند با هم

سازگار حاج غلامرضا

منبع آتش مهر

تعداد استفاده 0

را برای شما

درِ جحیم به رویم گشوده باد مدام

اگر دری بزنم جز در سرای شما

به کسب آبرویم، آب بحر کافی نیست

مگر که چهره گذارم، به خاک پای شما

به هر کجا که گذارید پا چه عرش، چه فرش

خداگواست که در قلب ماست، جای شما

سوا سوا شودم عضو عضو با مقراض

اگر کنم درِ دل باز بر سوای شما

عجیب نیست اگر خالق زمین و زمان

تمام هستی خود را کند فدای شما

شما به راه خدا، خون خویش را دادید

عجب نه گر که خدا هست، خونبهای شما؟

قسم به رحمت بی¬انتهای حیّ ودود

تمام رحمت حق هست، در ولای شما

عطا کنید به "میثم" زبان میثم را

که عمر خویش کند صرف، در ثنای شما

مولایی به جز حیدر نداری

تمام عمر، "میثم" با علی باش

که مولا از علی بهتر نداری

قبور

سبک ولادتی

قالب رباعی

شاعر ناشناس

منبع بایگانی

تعداد استفاده 0

قرینه آمد

خزینه ی رسالت خالی شد از گهرها

والاترین جواهر، از آن خزینه آمد

دو ناخدای امکان ، بهر نجات انسان

هر یک به جلوه خاص ، در این سفینه آمد

از مطلع رسالت ، و ز مشرق امامت

خورشید مکه سرزد، ماه مدینه آمد

آن خاتم النبین ، وین صادق الائمه

جبرئیل کویشان را، عبدی کمینه آمد

احمد که با ظهورش ، شد دفن بت پرستی

صادق که عشق رویش ، در دل دفینه آمد

آن تا دهد به عالم ، عشق و امید برخاست

این تا برد ز دل ها، نفاق و کینه آمد

شکست زین دو قدرت، بت های جهل و الحاد

انسان که بارش سنگ بر آبگینه آمد

تنها نشد «مؤید» در مدحشان ثنا خوان

جبرئیل هم غزل خوان ، در این زمینه آمد

محمد

از دلِ صحرا یا محمد

کعبه به نجوا یا محمد

ای پدر زهرا یا محمد

یا رسول الله یا محمد (4)

*****

چو دیده، دیده تو را، شده شکار رُخت

تمام اهل سما، ببین خمارِ رخت

کرده اسیرم رخ ماهش

دل ببرم بر سر راهش

زندگی من به پناهش

حسرت قلبم چشمِ سیاهش

یا رسول الله یا محمد (4)

*****

تمامِ نازِ رخش به خنده منجلی است

که نقش بازوی او ولایتِ علی است

نور خدایی به سرشتت

فدای عمر و سرنوشت

آل علی شد چو بهشتت

تو عشق حیدری و علی عشقت

یا رسول الله یا محمد (4)

*****

سرمد

لحظه ی خلقِ گلِ سیمایِ محمد

گفته که احسنت بر این چهره ی زیبا

نیست دگر همچو گلِ چهره ی احمد

ای عشقِ هستی

ای شور و مستی

بر دل نشستی

یا رسول الله

یا رسول الله یا رسول الله (2)

*****

جمله فرشتگان همه مستِ نگاهش

دل ببرد ز خالقش آن رخِ ماهش

قلبِ تمامِ انبیاء بر سرِ راهش

بوسه زنند همه بر آن خالِ سیاهش

عالم گدایت

جان ها فدایت

مولا عنایت

یا رسول الله

یا رسول الله یا رسول الله (2)

*****

شمس و قمر حکایت از هاله ی رویش

عالم و آدم همه دیوانه ی کویش

بسکه کرم دارد و آقاست محمّد

انس و ملک یکسره بر خوانِ نکویش

ذکرِ زبانم

شور و توانم

روحِ اذانم

یا رسول الله

یا رسول الله یا رسول الله (2)

*****

پاک و پاکیزه

دو تن اما چو ذات پاک یکتا هر دو بی همتا

محمد کیست؟ جانِ جانِ جان عالم خلقت

که گر نازی کند، در هم فرو ریزد همه دنیا

محمد کیست؟ روح پاک کل انبیا در تن

که حتی در عدم بودند بی او انبیا یک جا

محمد کیست؟ مولایی که مولانا علی گوید:

«منم عبد و رسول الله برِ من رهبر و مولا»

محمد از زمان ها پیشتر می زیست با خالق

محمد از مکان پیموده ره تا اوج اَو اَدنی

محمد محور عالم، محمد رهبر آدم

محمد منجی هستی، محمد سید بطحا

محمد کیست؟ آنکو بوده قرآن دفتر مدحش

که وصفش را نداند کس به غیر از قادر دانا

محمد را کسی نشناخت جز حق و علی هرگز

چنان که جز خدا و او کسی نشناخت حیدر را

وضو گیرم ز آب کوثر و شویم لب از زمزم

کنم آنگه به مدح حضرت صادق سخن انشا

ششم مولا، ششم هادی، ششم رهبر، ششم سرور

که هم دریای شش گوهر بود، هم دُرّ شش دریا

صداقت از لبش ریزد، فصاحت از دمش خیزد

فلک قدر و ملک عبد و قضا مهر و قدر امضا

بسی زهّاد و عبّادند بی مهرش همه کافر

بسی عالم، بسی عارف، همه بی نور او اعمی

دو خورشید منیر او هشام و بو بصیر او

دو کوه حکمت و ایمان، دو بحر دانش و تقوی

مرا دین نبی، مهر علی و مذهب جعفر

سه مشعل بوده و باشد، چه در دنیا چه در عقبی

در دیگر زنم غیر از در آل علی؟ هرگز!

ره دیگر روم غیر از ره این خاندان؟ حاشا!

بهشت من بود مهر علی و مهر اولادش

نه از محشر بود بیمم، نه از نارم بود پروا

سراپا عضو عضوم را جدا سازند از پیکر

اگر

گردم جدا یک لحظه از ذرّیه ی زهرا

از آن بر خویش کردم انتخاب نام «میثم» را

که باشم همچو او در عشق ثارالله پا بر جا

تعالی و همه عالم خلقت، به خصال و به کمال و به جلال و به جمال و قد و بالای محمد که خداوند و ملایک همه گویند درودش، همه خوانند ثنایش، همه مشتاق لقایش، همه عالم به فدایش، همه مرهون عطایش، که خدا خلق نموده است به یمن گل رویش فلک و لوح و قلم را، ملک و جن و بشر را و همه ارض و سما را

*****

چار ماه است که گردیده به تن آمنه را جامه ی ماتم، به رخش هاله ای از غم، غم عبدالله والا گهرش، شوهر نیکو سیرش، اشک روان از بصرش، اشک نه خون جگرش، خون نه که یاقوت تَرش، بود یکی غنچه از آن لاله ی پرپر ثمرش، داشت چو جانی به برش، بلکه ز جان خوب ترش، مونس شام و سحرش، تا که شبی دید همان مادر دلباخته در خواب، که در دست گرفته است گلی خرم و شاداب، که برده است ز گل های دگر آب، نظر کرد بر آن لاله ی فرخنده که برگشت، یکی قرص قمر گشت، به یک لحظه پسر گشت، نکوتر ز پدر گشت، چو بیدار شد از خواب، خوش و خرم و شاداب، دلش شد ز شعف آب، به یاد آمدش این نکته که نه ماه تمام است، مه حُسن ختام است، رسیده مه میلاد گرامی پسرش، بر رخ قرص قمرش خندد و بی پرده کند سیر تماشای خدا را

*****

لحظه ها بود بر آن مادر فرخنده ی افراشته اقبال، بسی بیشتر از سال، شب و روز زدی طایر جانش ز شعف بال، که کی جلوه کند از صدف آن گوهر اجلال،

که یک بار دگر نیمه شبی خواب ربودش، همه شد نور وجودش، ز عنایات خداوند ودودش، عجبا دید که خورشید زپهلوش درخشید و فروغ ابدیت به جهان یکسره بخشید، به ناگه دُر پاکش ز صدف داد ندا، کای صدف گوهر یکتای خدا، مادر انوار هدی، خیز که هنگام فراقت به سر آمد، شب تنهایی و اندوه و غمت را سحر آمد، شب میلاد گل گلشن هستی به نجات بشر آمد، چه مبارک سحری بود که ناگاه به هم درد فشردش شبی آرام در آن حجره ی خاموش نه یاری نه قراری، تک و تنها ز دم احمدی خویش پراکنده در امواج فضا عطر دعا را

*****

دگر از درد گل انداخته رخسار نکویش، شده انوار خداوند فروزنده ز رویش، نگهش سوی سما بود و همه محو خدا بود که سقف حرمش لاله صفت باز شد و لحظه ی اعجاز شد و با خبر از راز شد و دید در آن درد و الم چارزن پاک، تو گویی که رسیدند ز افلاک و همانند ندارند به روی کره ی خاک، یکی حضرت حوا و دگر مریم عذرا و دگر هاجر و سارا، همه مبهوت جلالش، همه بر دور جمالش، همه دیدند مقامش، همه گفتند سلامش، بگرفتند در آغوش چو جانش، زهی از عزت و شأنش، نگه هاجر و سارا به گلستان رخ حور نشانش، که در آن لحظه کف دست به پهلوش کشید از دو طرف مریم عذرا که به یکباره به پا خواست صدای خوش تکبیر ز کوه و شجر و دشت و دَرِ مکه، جهان غرق در انوارالهی شد و دیدند که مرآت جمال احد قادر

سرمد، مدنی مکی ابوالقاسم و محمود و محمد، نبی اُمّی خاتم، به روی دامن مریم ز فروغ رخ خود کرد منور همه جا را

*****

بشنوید از دو لب آمنه آن مادر فرخنده ی احمد که چو بگذاشت قدم بر کره ی خاک محمد، ز رخش نور عیان گشت و فروزنده از آن نور جهان گشت، که با جلوه ی ماه رخ او دیدمی از دور قصور یمن و شام و به گوش آمدم از جانب معبود ندایی که الا آمنه زادی پسری را که بود از همه ی خلق سرآمد، که بود آینه ی طلعت ذات احد قادر سرمد، که بود کنیه ابوالقاسم و نام احمد و محمود و محمد که در آن حال همان چار زن پاک، تن خوب­تر از جان ورا شسته به ابریق بهشتی، پس از آن مریم عذرا به یکی حلّه ی زیبای بهشتیش بپوشاند و لب خویش به لبخند گشودند و سلامش بنمودند و ستودند مقام و شرف و عزت آن پاک ترین عبد خداوند نما را

*****

آسمان دل برگرفت

ذره ای از مهر رویش را چو بر آن بذل کرد

جلوه ای کرد و جهان را خسروِ خاور گرفت

با تماسش ریگ صحرا را دُر نایاب کرد

با نگاهش از درون سنگ نخلِ تر گرفت

با غلامش می توان زر کرد کوه سنگ را

از گدایش می توان یک آسمان اختر گرفت

تا نگهدارد به دامان اختران خویش را

آسمان دست توسلّ سوی آن سرور گرفت

جرأت پرواز را با حضرتش از دست داد

گرچه جبریل از ملایک اوج بالاتر گرفت

معجز پیغمبران در پنجه ی سلمان اوست

زهد عیسی در کلاس درس او بوذر گرفت

مرتضی در بدر یاری از رسول ا... خواست

مصطفی در فتح خیبر دامن حیدر گرفت

با دم او «لافتی الا علی» جبریل گفت

با دعای او علی شمشیر از داور گرفت

با رخ زهرای او چشم ملایک نور یافت

از دم داماد او جبریل بال و پر گرفت

یک نگه در فتح خیبر بر علی کرد و علی

با دو انگشت یداللهی در از خیبر گرفت

ذکر بر لعل لبش پیش از ولادت بوسه زد

حمد از فیض دهانش روح بر پیکر گرفت

گوهری یکدانه در انوار حق پوشیده بود

«رحمتٌ للعالمین» شد، از خدا «کوثر» گرفت

آسمان تا با بلالش لاف یکرنگی زند

صبحِ خلقت، آبرو از رنگ نیلوفر گرفت

باغ جنّت بود از اوّل عاشق مقداد او

کز خدا بر دامن خود این همه زیور گرفت

باید از آیات قرآنش دُرِ توحید یافت

باید از دریای نورش تا ابد گوهر گرفت

دانش عدل و مساوات و کمال و علم را

باید از این مکتب و از این پیام آور گرفت

نجلِ عمران با یدِ او قلب دریا را شکافت

پورِ آذر با دم او لاله از آزر گرفت

لحظه ای بگذاشت لب بر روی چشمان علی

چشم آن مولا شفا در غزوه خیبر گرفت

نقش تصویر

محمّد را میان جام دید

هر که از دست امیرالمؤمنین ساغر گرفت

یا محمّد ای وجودت «رحمتٌ للعالمین»

ای که باغ رحمت از فیض تو برگ و برگرفت

کیستی تو کز وصیّ ات ذات «رب العالمین»

«انّما» در شأن او فرمود و انگشتر گرفت

آسمان دور سر مقداد و سلمان تو گشت

آفتاب از خاک راه قنبرت افسر گرفت

نام نیکوی تو را بنوشت با دست خدا

تا قلم روز ازل گلبوسه از دفتر گرفت

آنچه «میثم» گفت در وصف تو حرف او نبود

درِّ مضمون از تو از آغاز تا آخر گرفت

کمالش

جز ذات الهی همه مبهوت جلالش

رضوان شده دلداده ی مقداد و ابوذر

فردوس بود سائل درگاه بلالش

و ا... قسم نیست عجب گر لب دشمن

چون دوست ز هم بشکفد از خُلق و خصالش

هرگز به نمازی نخورد مهر قبولی

هرگز، صلوات ار نفرستند به آلش

بی رهبریش خواهد اگر اوج بگیرد

حتی ملک العرش بسوزد پر و بالش

یوسف ببرد حسن خود از یاد، گر او را

یک منظره در خاطره افتد ز خیالش

این است همان مهر درخشنده که تا حشر

یک لحظه به دامن نرسد گرد زوالش

گل سبز شود از جگر شعله ی آتش

در وادی دوزخ فتد ار عکس جمالش

چون ذات خدای ازلی لیس کمثله

باید که بخوانیم فراتر زمثالش

ایجاد بود قبضه ای از خاک محمد

افلاک بود بسته به لولاک محمد

*****

ای جان جهان بسته به یک نیم نگاهت

دل گشته چو گل سبز به خاک سر راهت

هم بام فلک پایگه قدر و جلالت

هم چشم ملک خاک قدم های سپاهت

عیسی به شمیم نفست روح گرفته

دل بسته دو صد یوسف صدّیق به چاهت

دل های خدایی همه چون گوی به چوگان

ارواح مکرّم همه درمانده ی جاهت

از عرش خداوند الی فرش، به هر آن

هستند همه عالم خلقت به پناهت

دائم صلوات از طرف خالق و خلقت

بر روی سفید تو و بر خال سیاهت

زیباتر و بالاتری از آنکه به بیتی

تشبیه به خورشید کنم یا که به ماهت

سوگند به چشمت که رسولان الهی

هستند به محشر همه مشتاق نگاهت

زیبد که کند ناز به گلخانه ی جنت

خاری که شود سبز در اطراف گیاهت

این نیست مقام تو که آدم به تو نازد

و ا... که خلّاق دو عالم به تو نازد

*****

صد شکر که عمری ز تو گفتیم و شنیدیم

هر سو نگریدیم گل روی تو دیدیم

هرجا که

نشستیم به خاک تو نشستیم

هر سو که پریدیم به بام تو پریدیم

عطر تو پراکنده شد از هر نفس ما

هر گه به سر زلف سخن شانه کشیدیم

زآن روز که گشتیم ز مادر متولد

از مأذنه ها روز و شب اسم تو شنیدیم

مرگی که به پای تو بود زندگی ماست

ماییم که در موج عزا عید سعیدیم

تا بودن ما نام محمد به لب ماست

روزی که نبودیم به احمد گرویدیم

آب و گل ما را که سرشتند ز آغاز

آغوش گشودیم، وصالش طلبیدیم

ز آن باده که در سوره ی زیبای محمد

اوصاف ورا گفته خداوند چشیدیم

آن باده که از ساغر فیض ازلی بود

سرچشمه ی آن کوثر و ساقیش علی بود

*****

روزی که عدم بود و عدم بود و عدم بود

نه ارض و سما بود، نه لوح و نه قلم بود

تسبیح خدا در نفس پاک محمد

لب های علی هم سخن ذات قِدَم بود

روزی که گلِ آدم خاکی بسرشتند

آدم به تولای علی صاحبِ دم بود

از خاک قدم های علی کعبه بنا شد

او را نتوان گفت که نوزاد حرم بود

روزی که کرم بود دُری در صدف غیب

و ا... علی قبله ی ارباب کرم بود

بر قلب علی علم خدا از دل احمد

چون سیل خروشنده روان در دل یم بود

در بین رسولان که به عالم عَلَم استند

نام نبی و نام علی هر دو عَلَم بود

در جوف نبی دید نبی حمد خداوند

با نعت وی و مدح علی ذکر صنم بود

بالله تجلای نبی مطلع الانوار

والله تولای علی فوق نعم بود

خلقت چو خدا خالق بخشنده ندارد

خالق چو نبی و چو علی بنده ندارد

*****

از خالق دادار بپرسید علی کیست

از احمد مختار بپرسید علی کیست

جز شخص علی

شخص علی را نشناسد

از حیدر کرار بپرسید علی کیست

شمشیر به دشمن دهد و شیر به قاتل

از قاتل خونخوار بپرسید علی کیست

با دار بلا انس بگیرید و در آن حال

از میثم تمار بپرسید علی کیست

در غزوه ی بدر و اُحد و خیبر و احزاب

از تیغ شرربار بپرسید علی کیست

از نخله ی خرما و در و دشت و بیابان

از چاه و شب تار بپرسید علی کیست

از حجر و سعید ابن جبیر و ز ابوذر

از مالک و عمار بپرسید علی کیست

جز فاطمه کس محرم اسرار علی نیست

از محرم اسرار بپرسید علی کیست

بگرفت به کف جان و سر و جای نبی خفت

از آن همه ایثار بپرسید علی کیست

«میثم» چه در اوصاف علی گوید و خواند؟

جز حق نتواند نتواند نتواند

*****

به خدای مکه

به شکوه کعبه، به جلال احمد

که خداست پیدا به جمال احمد

*****

شب شام روشن ز فروغ رویش

رهِ «ایمن» ایمن، به پناه کویش

یم بی نهایت نمی از سبویش

قد خضر سروی به کنار جویش

دل خلق بسته به کمند مویش

به بهار خلقش، به بهشت خویش

به کدام دم، دم زنم از ثنایش

به کدام سر، سر فکنم به پایش

*****

نفسش روایت، سخنش درایت

هدفش نبوت، کنفش ولایت

جلوات رویش، همه را هدایت

اثرات دستش، همه جا عنایت

منم و عطایش، دو خجسته آیت

نه در آن حدود و نه بر این نهایت

به خدا به قرآن، به رسول و آلش

که بس است فردا نگه بلالش

*****

به خداست عبد و به دلش خدایی

به ثناس بسته دهن سنایی

همه خسروان را به درش گدایی

همه دلبران در قدمش فدایی

قد و قامتش را همه کبرایی

دمد از وجودم دم نارسایی

نه توان ثنایش به زبان بیارم

نه توان قلم را به زمین گذارم

*****

به تمام قرآن، به رسول داور

به جلال زهرا، به مقام حیدر

به صفا، به مروه، به منابه مشعر

به دو دخت زهرا به شبیر و شبر

به مقام سلمان، به قیام بوذر

به کمال میثم، به خلوص قنبر

که خدا ندارد بشری چو احمد

که بشر ندارد پدری چو احمد

*****

هله ای دو عالم همه دم به کامت

ز فلک گذشته اثر کلامت

تو بگو که گویم سخن مقامت

تو بخوان که عالم شنود پیامت

ز بشر درودت ز خدا سلامت

همه جا قیامت شده با قیامت

چه شود بخوانی به نوای دیگر

چه شود برآیی ز حرای دیگر

*****

تو پیمبر استی به همه زمان ها

تو خدایگانی به خدایگان ها

کمی از زمینت همه آسمان ها

به کفت زمامِ همه کهکشان ها

قدمت فرازِ قلل جهان ها

کلمات نورت، همه نقش جان ها

تو زعیم بودی، همه انبیا را

تو پیمبر استی همه اولیا را

*****

تو رسول بودی که

نبود عالم

تو امام بودی و نبود آدم

به همه مؤخر ز همه مقدم

تو نبی اعظم تو رسول اکرم

تو دلیل بودی به کلیم در یم

تو مسیح بودی به مسیح در دم

تو خدا جلالی، تو خداپرستی

تو همیشه بودی، تو هماره هستی

*****

تو رسول حق تا صف محشر استی

تو پیمبران را همه رهبر استی

تو مطهر استی، تو مطهر استی

تو فروتن استی، تو فراتر استی

تو امام حیدر، تو پیمبر استی

تو ز انبیا هم، همگی سر استی

نگهی به «میثم» که ره تو پوید

همه از تو خواند، همه از تو گوید

*****

رویت سوره ی نور و تبارک

یا محمّد یا محمّد عید میلادت مبارک

*****

آمنه آمنه حُسن سرمد ببین

منظر و مظهر حیِّ سرمد ببین

عکس وجه خدا در محمّد ببین

ای نثارِ ماهِ رویت سوره ی نور و تبارک

یا محمّد یا محمّد عید میلادت مبارک

*****

آمنه آمنه آفرین آفرین

بر تو و این پسر از جهان آفرین

قصر شامات را جمالش ببین

ای نثارِ ماهِ رویت سوره ی نور و تبارک

یا محمّد یا محمّد عید میلادت مبارک

*****

دعا کردی

سلام صلی ا... علی رسول ا... و آله الاطهار

*****

تو با خدا نور ارض و سماواتی

تو رهبر قسط و عدل و مساواتی

تو داور ما تو یاور ما تو رهبر مایی

تو تا خدا را بود خوایی پیمبر مایی

سلام صلی ا... علی رسول ا... و آله الاطهار

*****

است که گل سبز کند از شررِ نار

*****

این است که او بود و همه خلق نبودند

این است که با نام خوشش نامه گشودند

این است که خیل ملکش سجده نمودند

وصفش همه گفتند و شنیدند و سرودند

گفتند و شنیدند و سرودند و ستودند

با این همه کردند به عجز سخن، اقرار

*****

این است که توحید از او نام گرفته

این است که خورشید از او وام گرفته

این است که از روح بشر، دام گرفته

این است که دل از دمش آرام گرفته

این است که از دست خدا جام گرفته

سر تا قدم از علم الهی شده سرشار

*****

ای جان همه عالم و آدم به فدایت

ای هستیِ هستی کمی از لطف و عطایت

گلبوسه ی فردوس، به خاک کف پایت

روییده مسیح از نفس روحْ فزایت

کار ملک و ذکر خداوند، ثنایت

این ذکر الهی است که دائم شده تکرار

*****

ای چرخ کهن خاک ره طفل صغیرت

روشنگر بزم ازلی روی منیرت

تا حشر، بزرگان جهانند حقیرت

حتی به جنان اهل بهشتند فقیرت

پیغامبران یکسره بودند بشیرت

پیوسته نمودند به آقایی ات اقرار

*****

اوصاف تو چون وصف خدا فوق حساب است

قرآن تو را سلطه بر این چار کتاب است

حب تو ثواب است، ثواب است، ثواب است

بغض تو عقاب است، عقاب است، عقاب است

تو آب حیاتی و جهان بی تو سراب است

تو مهری و روز همه بی توست شب تار

*****

ما امّت وحی و تو پیام آور وحیی

تا هست خدایی خدا، رهبر مایی

تو جان همه عالمی و در بر مایی

تو سایه ی لطف ازلی بر سر مایی

تا شام ابد مشعل روشنگر

مایی

بی نور تو، توحید محال است، نه دشوار

*****

بی دست تو حق بر روی کس در نگشاید

بی دوستی ات حمد خداوند نشاید

بی حسن تو یوسف ز کسی دل نرباید

بی نام تو زنگ غمی از دل نزداید

مدح تو نه از «میثم»، از خلق نیاید

گیرم ز عقیق همه ریزد دُرِ شهوار

*****

رسای تو

در آن زمان که حرف زمان و مکان نبود

آغوش لامکان به یقین بود جای تو

قرآن دهد نشان که بود روز و شب مدام

ذکر خدا و کار ملایک، ثنای تو

آغوش جان گشوده اجابت در آسمان

از دست داده صبر، به شوق لقای تو

تنها نه مهر و مه، نه سماوات، نه زمین

گشتند انبیا همه خلق از برای تو

تو بحر بی نهایت حقی و هم چنان

بی انتهاست رحمت بی انتهای تو

هر برگ لاله را به ثنایت قصیده ای

هر بلبلی به باغ، قصیده سرای تو

موسی ز هوش رفته به طور از تکلمت

ریزد مسیح از نفس دلربای تو

حبل متین عالم خلقت شود به حشر

آرند اگر به دست، نخی از ردای تو

باشد گل مقدس آدم بدان جلال

یک جرعه زآب جو، کفی از خاک پای تو

خیل ملک که خلقتش از حاصل تو بود

قصدش ز سجده، سجده به آب و گل تو بود

*****

توحید از کلام لطیفت، روایتی

قرآن خود از صحیفه ی حسنت، حکایتی

محشر شود بهشت و جهنم، ریاض گل

بگشاید ار بلال تو چشم عنایتی

روزی که انبیا به صف حشر بگذرند

جز رایت تو بر سرشان نیست رایتی

گو نخل ها قلم شود و برگ ها کتاب

نَبوَد کتاب منقبتت را نهایتی

جز طلعت منیر تو و عترت تو نیست

در عالم وجود، چراغ هدایتی

در حشر نیست راه نجاتی برایشان

حتی ز انبیا نکنی گر حمایتی

در حشر، خلق را به شفاعت نیاز نیست

آید اگر ز چشم بلالت کنایتی

جان جهان به پاش بریزم، اگر کم است

خواند هر آنکه از تو

برایم روایتی

بیش از پیمبران ستم آمد به حضرتت

لبخندها زدی و نکردی شکایتی

در مصحف جمال تو کردیم سیرها

جز آیه های نور ندیدیم آیتی

سوگند می خورم که ندارم نداشتم

غیر از ولایت تو و آلت، ولایتی

یک قطره زآب جوت به صد یم نمی دهم

یک تار موت را به دو عالم نمی دهم

*****

نام احد که نام خداوند سرمد است

میمی بر آن اضافه شده، اسم احمد است

آدم که گشت توبه او نزد حق قبول

از فیض «یا حمیدُ بحق محمد» است

با دیدن جمال تو خوبان دهر را

در دل امید باغ جنان داشتن بد است

دست تو ظرف رحمت بی انتهای هوست

هر چه خدا به خلق ببخشد، از این ید است

مقصود باغ و لاله و حور و قصور نیست

اهل بهشت را سر کوی تو مقصد است

پیش از هبوط آدم و حوا به خط نور

دست خدا نوشت: محمّد مؤید است

ذکر خدا و ذکر ملک تا قیام حشر

پیوسته بر شما صلوات مجدد است

بر سر در بهشت و جهنم نوشته ند

بغض تو نار و مهر تو خلد مخلد است

تفسیر یک حدیث ز میم دهان تو

بالله نیاز من به هزاران مجلد است

گفتم به بزم قرب الهی قدم نهم

دیدم که نغمه ی صلواتت خوش آمد است

ای چهره ی بلال تو باغ بهشت من

این «میثم»، این تو آن همه افعال زشت من

*****

الانبیا محمد آمد

تمام اشیا تمام ذرات ندا دهند از ارض و سماوات

صل علی محمد و آل احمد(2)

*****

مکه پر شد ز انوار الهی صلوات خدا نامتناهی

به ماه رویش به تار مویش به قدوقامت به خلق و خویش

صل علی محمد و آل احمد(2)

*****

کعبه پروانه شمع وجودش از خدای حرم آید درودش

صفا و مروه مقام و زمزم سروده اند این ترانه با هم

صل علی محمد و آل احمد(2)

*****

جبرییل از سوی خالق سرمد با ملایک بخوان مدح محمد

آمنه امشب بگو هماره بگو هماره بخوان دوباره

صل علی محمد و آل احمد(2)

*****

این پسر منجی خلق جهان است این پسر رهبر عالمیان است

مصحف رویش سوره نور است منجی طفل زنده به گور است

صل علی محمد و آل احمد(2)

*****

انبیا لاله از جنان بیارید همگی مثل گل خنده برآرید

لاله بیارید گل بفشانید همه بگویید همه بخوانید

صل علی محمد و آل احمد(2)

*****

این جمال دل آرای رسول است همه آیات را شأن نزول است

ای همه عالم محو جمالت سلام خلقت بر تو و آلت

صل علی محمد و آل احمد(2)

*****

محمّد

یا محمّد یا محمّد، عید میلادت مبارک(2)

*****

می شنوم از حجاز بوی محمّد

چشم ملایک بوَد سوی محمّد

دل برَد از آمنه روی محمّد

یا محمّد یا محمّد، عید میلادت مبارک(2)

*****

بت شکن امشب ز هم دیده گشاید

روی به سوی خانه ی کعبه نماید

تا که وصیّش علی از حرم آید

یا محمّد یا محمّد، عید میلادت مبارک(2)

*****

هست خدا وقف دامان محمّد

وحی خدا درس عرفان محمّد

کیست به غیر از علی جان محمّد

یا محمّد یا محمّد، عید میلادت مبارک(2)

*****

ای به جمالت خدا در نظر ما

خاک وصی ّ ات علی تاج سر ما

مادر ما فاطمه، تو پدر ما

یا محمّد یا محمّد، عید میلادت مبارک(2)

*****

ولادت

سبک ولادتی

قالب آهنگین

شاعر ناشناس

منبع بایگانی

تعداد استفاده 0

دهد به دلها

آمده تا جهان کند مصفا

آمده تا مهر و وفا پرورد

کتاب حق به سوی ما آورد

او بخدا ساقی رحمت بود

آب و گلش ز باغ جنت بود

گفت خداوند تعالی چنین

به مدح و وصف خاتم النبیین

که خلقت از برای احمد بود

ارض و سما مال محمد بود

لیک کلام ما به عالم جلی است

خلقت احمد ز برای علی است

علی بود محرم اسرار دل

علی بود یوسف بازار دل

نبی بود در این جهان عقل کل

علی بود وارث ختم رسل

قسم بر آن محبت احمدی

قسم بر آن عنایت سرمدی

امیر مؤمنان اگر چه مولاست

وجود حیدر ز برای زهراست

دختر او از همگان سر بود

فاطمه اش کنیز حیدر بود

عشق نبی همیشه در این تن است

مهر علی و فاطمه با من است

تا قبه ی خضرای مدینه

من همه عمرمو به انتظار می شینم

تا گنبد سبز مدینه رو ببینم

*****

دل که با صفا شد ، مست مصطفی شد ، تا پر از وفا شد

مقابل جمال حق به آینه شد

آسمان غرق نور ، عالمی در سرور ، هر بدی گشته دور

که مکه سرمست نگار آمنه شد

با یه ندا گشوده راه وصل ایزد

صل علی نبینا و آل احمد

*****

من و فجر صادق ، من و قلب عاشق ، من و یه شقایق

همه اسیر دلبری که کرده جلوه

دو جهان دمادم ، همه ی دو عالم ، همه نسل آدم

فدای نوگل بهار امّ فروه

کاش نباشه زندگی بی یاس و شقایق

کاش که بشم فدایی امام صادق

*****

ا... مدد

*****

دو بحر رحمت دو رهبرم دو آینه ی ایزد نما

دو رهبر عشق و معرفت که مدحشان را کند خدا

دین نبی دین من است مذهب جعفری مراست

اگر روم راه دگر به مرتضی علی خطاست

به انبیاء سر آمدی ، یا مصطفی خوش آمدی

مولا مولا یا رسول ا... مدد

*****

می کند در کنج سینه

کرده هوای دیدن شهر مدینه

هستی تو صاحب خانه و دل خانه ی توست

شمعی و جبریل امین پروانه ی توست

تو باغ گل من خار صحرای تو هستم

من گر چه مستم مست زهرای تو هستم

زیرا که باشد هستی عالم ز هستش

زهرا که جای بو سه ات باشد به دستش

زهرا که او را صاحب قرآن ستوده

زهرا که دل از ساقی کوثر ربوده

زهرا که در دستش کلید سرنوشت است

زهرا که بوی سینه اش بوی بهشت است

زهرا که در راه علی از پای ننشست

در سن هجده سالگی بار سفر بست

زهرا که درس عشق بر پروانه آموخت

دور علی گردید تا سر تا بپا سوخت

من ای مسیحا تا نفس در سینه دارم

یا فاطمه یا فاطمه باشد شعارم

بهشته بهشته

ستاره ی عشق و وفا مدینه رو داده صفا

من کیم و من چی بگم عاشقشه خود خدا

*****

ای دلدارم تو رو دارم بدون تو هیچی ندارم

من سائلم ناقابلم تویی همه دار و ندارم

تویم گل و باغ من و بهارم بهارم

زندگیم و بپای تو میذارم میذارم

بی تو فقیرم بخدا تویی امیرم بخدا

از تو خوبه جدا نشم که من می میرم بخدا

*****

ولادت

سبک ولادتی

قالب آهنگین

شاعر ناشناس

منبع بایگانی

تعداد استفاده 0

مکتب جعفری شد

عشق تو فلک نجات علی همیشه ناخداست

مقصد این کشتی دل یا مشهده یا کربلاست

مدد رسول ا... (4)

*****

کرده با عطر محمدی خوشبو

وعده ی ما ، پنجره فولاد ضامن آهو

الا ایها الناس

شیعه ایم و حساس

(همه از نسل یاس)

هر کی بد ما رو بخواد

جوابش با عباس

دلبر دلبرا یا رسول ا...(3)

*****

مانند قلب آمنه طاق مدائن شد خراب

از بسکه ریخته اشک شوق بحر سماوه شد پُر آب

روح قرآن، متن زبوری و تورات و انجیل

جای دستات، مونده روی سنگ ابابیل

شکر خدا، سالم شده با نام تو تحویل

شه عالمینی

گل نشأتینی

برای فخرت همین بس

که جدّ حسینی

دلبر دلبرا یا رسول ا...(3)

*****

جاروکش حریم توست صد تا سلیمان نبی

چونکه خود خدا نوشت رو خاتمت ناد علی

ولادت

سبک مرثیه

قالب قصیده

شاعر سازگار حاج غلامرضا

منبع نخل میثم 2

تعداد استفاده 0

دینی

تو جلوه ی آغازی تو فیض نخستینی

تو آینه ی حقی تو صاحب آئینی

تو رهبر امکانی تو لنگر تمکینی

دارنده ی واللیلی آرنده ی والتینی

مدّثّر و مزّمّل طاهائی و یاسینی

تو باغی و زهرا گل تو شهری و حیدر در

زهرا تو و تو زهرا حیدر تو و تو حیدر

*****

طوفان شده رام نوح از یمن ولای تو

بشکافته دریا را موسی به عصای تو

بر چرخ چهارم شد عسی به هوای تو

از چاه برون آمد یوسف به دعای تو

داوود زبورش را خوانده به نوای تو

یونس به دل ماهی مشغول ثنای تو

داور به تو می بالد قرآن به تو می نازد

زهرا به تو دل داده حیدر به تو جان بازد

*****

ای گرگ ز صحراها آورده سلامت را

ای شیر ژیان برده بر دوش غلامت را

دشمن همه جا دیده احسان مدامت را

جبریل ثنا گوید مرغ لب بامت را

قرآن به جبین بسته زیبائی نامت را

لبخند زنان کوثر بوسد لب جامت را

ای فهم رُسل کوته از اوج جلال تو

گلبوسه ی صد یوسف بر روی بلال تو

*****

ای خیل رسل را دست بر دامن آل تو

ای چار کتاب ا... اوصاف کمال تو

سیل همه رحمت ها جاری ز جبال تو

با وحی کند پرواز معراج خیال تو

مخلوق نه بل خالق مشتاق جمال تو

ره بسته شود بر صبح بی صوت بلال تو

فرمانده افلاکی ماه کره ی خاکی

چون ذات خدا پاکی ممدوح به لولاکی

*****

ای پرچم توحیدت بر شانه ی نه طارم

ای خیل نبیین را هم اول و هم خاتم

خار تو گُل عالم خاک تو گِل آدم

هم لرزه ز میلادت افتاده به کاخ جم

لرزان چو تن کسری ایوان مدائن هم

برخیز و بزن بانگی از نو به سر عالم

نجم فلک آرائی شمس قمر افروزی

چشم دو

جهان سویت تا باز بر افروزی

*****

ای کوه غمت بر دوش وی خصم زده سنگت

ای سنگ ، دلش پر خون از چهره ی گلرنگت

سوگند به رخسار خونین و دل تنگت

با آن که شده گیتی دانشگه فرهنگت

کفار جهان با هم دارند سر جنگت

آن بسته کمر بهر خاموشی آهنگت

جنگند ز هر جانب تازند به هر عنوان

یک سلسله با عترت یک طایفه با قرآن

*****

بر سینه ی اسلامت صد درد نهانی بین

پیوسته به تن زخمش از کفر جهانی بین

آن باغ که پروردی باز آی و خزانی بین

هم درد نهان بنگر هم ظلم عیانی بین

گرگان جهان خواری در سلک شبانی بین

فریاد درون بر چرخ از عالی و دانی بین

بر امت مظلومت ای دین ز دمت زنده

تا خصم شود حاکم صد تفرقه افکنده

*****

ای دست احد ما را با هم ید واحد کن

بر ضد ستمکاران بازوی مجاهد کن

پیروز در این عرصه بر دشمن فاسد کن

در بین ملل ما را خادم کن و قائد کن

سرتاسر گیتی را خرم چو مساجد کن

وین مردم عالم را عابد کن و زاهد کن

اجرای کمال دین در همت ما باشد

احیای همه عالم در وحدت ما باشد

*****

تا چند ستمکاری از دشمن دون آید

ظلم و ستم و بیداد از خصم زبون آید

وز دیده ی این امت اشک آید و خون آید

بر فرق خردمندان شمشیر جنون آید

از سینه ی اهل درد فریاد درون آید

ای کاش دگر مهدی از پرده برون آید

پیوسته چو مظلومان (میثم) به دعا کوشد

تا رخت فرج را حق بر قامت او پوشد

*****

0

کند بویش صفاها گیرد از رویش

به یاد لعل لبهایش کند رفع عطش زمزم

*****

چو آمد آمنه کم کم به هم چشم خدا جویش

دو لب خاموش اما عالمی گرم هیاهویش

بناگه تافت خورشید جهان آرا ز پهلویش

منور ساخت شرق و غرب را از پرتو رویش

سما در نور او گم شد زمین دریای انجم شد

لبش گرم تبسم شد وجودش در تلاطم شد

که ناگه چشم حق بینش دوباره باز شد از هم

*****

ندا از عمق جان بشنید هان ای مهربان مادر

خدایت را خدایت را بخوان مادر بخوان مادر

سلامت می دهد امشب زمین و آسمان مادر

که هستی آفرین هستیت بخشد رایگان مادر

ببین لطف مؤید را بخوان دادار سرمد را

بدنیا آر احمد را محمد را محمد را

بذکر حق کن استقبال از پیغمبر اکرم

*****

دل شب آمنه تنها ولی تنها خدا با او

نه عبد ا... زنده نه زنان آشنا با او

دعا می خواند و بودی آفرینش همصدا با او

سخن می گفت فرزندش محمد در خفا با او

امیدش بود و معبودش وجودش بود و مولودش

محمد بود و مقصودش زهی از بخت مسعودش

گرفتش در بغل مانند جان خویشتن مریم

*****

ز یک سو رو به قبله مادرش حوّا دعا گویش

ز یک سو آسیه گلبوسه گیرد از گل رویش

ز یک سو مام اسماعیل همچون گل کند بویش

ز یک سو دستهای مریم عذرا به پهلویش

که کم کم درد او کم شد رها از درد و از غم شد

جمال حق مجسم شد محمد ماه عالم شد

به استقبال او خیزید از جا ای بنی آدم

*****

در آن شب بارگاه آمنه خلد مخلّد شد

در آن شب جلوه گر مرآت حسن حی سرمد شد

در آن شب آفرینش محو و مات روی احمد شد

در ان شب بوسه

زن مادر به رخسار محمد شد

چه عبدی در سجود آمد چه نوری در وجود آمد

چه غیبی در شهود آمد خدا را هر چه بود آمد

که او با هر دمش بر آفرینش جان دهد هر دم

*****

چو آن تابنده اختر زاد آن نور مجسم را

نه آن نور مجسم بلکه وجه ا... اعظم را

فروغی تافت از نورش که روشن کرد عالم را

ندا آمد که زادی بهترین فرزند آدم را

مبارکباد لبخندت گرامی باد فرزندت

بهین عبد خداوندت محمد طفل دلبندت

که می خوانند مدحش را خدا و انبیا با هم

*****

تو امشب آدم و نوح و خلیل دیگری زادی

ذبیح و خضر و داوود و کلیم برتری زادی

مسیحا نه مسیحای مسیحا پروری زادی

تو امشب بر همه پیغمبران پیغمبری زادی

رسل در تحت فرمانش کتب یک جمله در شانش

هزاران خضر عطشانش صد اسماعیل قربانش

مبارک ای گرامی مادر پیغمبر اکرم

*****

زمین مکه دیشب غرق در نور محمد بود

چراغ آسمان لبخند زن بر روی احمد بود

جهان آفرینش بهتر از خلد مخلد بود

تجلای خدا در چهره ی عبدی مؤید بود

مؤیّد باد قرآنش گرامی باد فرقانش

معطر باد بستانش جهان در تحت فرمانش

بنای اوست در سیل حوادث کوه مستحکم

*****

محمد ای چراغ روشنی بخش جهان آرا

بر افروز و بر افروزان بنور خویش دلها را

بلرزان با نهیب آسمانی کاخ کسری را

ندای تفلحوا از عمق جان برکش بخوان ما را

تو ما را دانش آموزی تو مهر عالم افروزی

تو برق اهرمن سوزی تو در هر عصر پیروزی

لوای توست با دست خدا بر دوش نه طارم

*****

(یا امام صادق)

هماره بوی عطر خلد از خاک درت خیزد

همیشه نور توحید از فراز منبرت خیزد

ندای تفلحوا از مکتب جان پرورت خیزد

فروغ دانش از کرسیّ درس جعفرت خیزد

ششم مولا ششم رهبر

ششم هادی ششم سرور

ششم فرمانده داور ششم فرزند پیغمبر

که شش خورشید حق از سلب او تابیده در عالم

*****

الا ای ام فروه آفتاب داور اوردی

محمد را محمد را کتاب دیگر آوردی

تعالی ا... که مثل آمنه پیغمبر آوردی

تو چون بنت اسد در دامن خود حیدر آوردی

بعصمت مادرش زهرا بصورت چون حسن زیبا

حسینی خو علی سیما امام باقرش بابا

که با عید محمد عید میلادش بود توأم

*****

کتاب من کتاب ا... و دین مصطفی دینم

تولای امیرالمزمنین عهد نخستینم

مرام جعفری و مهر آل ا... آئینم

نه کاری بود با آنم نه حرفی مانده با اینم

محب آل اطهارم علی را دوست می دارم

ز خصمش نیز بیزارم به یارش تا ابد یارم

نباشد غیر حب و بغض ، دین و مذهب (میثم)

*****

چراغ انجمنی

جنان به باغ گلی ماند و تو صاحب باغ

جهان چو یک چمن است و تو سرو آن چمنی

به «قُل اَنَا بشرٌ مثلکم» شدی توصیف

مباد اینکه بگویند حیّ ذوالمننی

"تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد"

که جان جان جهانی و در لباس تنی

رواست تا همه ارواح با خضوع و خشوع

کنند سجده تو را بس که نازنین بدنی

کنند ناز به اهل بهشت در صف حشر

به روی اهل جهنّم، اگر تو خنده زنی

چگونه وصف تو را گویم؟ ای خدا مرآت!

که باب فاطمه و پیشوای بوالحسنی

گهر به خود ز چه نازد؟ تو لعل لب بگشا

که دُر پراکنی و رونق گهر شکنی

اگر چه «میثم» آلوده ام، یقین دارم

که چون به حشر درآیم، تو دستگیر منی

که به کوری دو چشمان حسودان

بر احمد و آلش بفرستی صلواتی

مسیح ، مریض تبسمش باشد

یکی کلیم ، فقیر تکلمش باشد

یکی منادی وحدت به نقطه ی توحید

یکی درون نگاهش هزار شعله ی خورشید

یکی سفیر هدایت به وادی عشق است

یکی چراغ ره و میر و هادی عشق است

یکی خدای محبت شفیع رستاخیز

یکی ولایت محضش یگانه دستاویز

یکی طلوع سپیده ز خنده اش شیدا

یکی تمام خلایق ز عشق او شیدا

یکی به گفته ی قرآن مطهر و والا

یکی مفسر قرآن به لهجه ی زهرا

یکی ز برق نگاهش همه جهان روشن

یکی ز یمن قدومش زمین شده گلشن

یکی ربوده غمش هوش و عقل جبرائیل

یکی مقیم سرایش همیشه میکائیل

یکی فقط وَ فقط فکر خنده ی زهرا

یکی دلش پر از غم است از غریبی مولا

یکی به دور حریمش هزار زائر پاک

یکی مزار شریفش یکی بود با خاک

أب در خطّ اولاد توأند

انبیا یکسر بشیر صبح میلاد توأند

نورها بر قلبشان تابیده از فرقان تو

*****

انبیا یک کاروان تو کاروان سالارشان

خوب رویان مشتری تو یوسف بازارشان

خالق و خلقت درود حضرت تو کارشان

کلّ انسانها تویی تنها تویی غمخوارشان

مسلمین در خواب غفلت خفته تو بیدارشان

بی خبر از دشمنان عترت و قرآن تو

*****

تو سراپا جانِ جانِ امّتی امّت چو تن

تن شود بی تاب اگر یک لحظه جان بیند مَحن

با اهانت بر تو، امت شد چو بحری موج زن

در خروش آمد بسی پیر و جوان و مرد و زن

رهروان تو سزد مانند چوپان قَرَن

بکشند دندانشان، چون بشکند دندان تو

*****

ای که کرده ذات معبودت حبیب خود خطاب

ای فروغت جلوه گر چون مهر از ابر حجاب

گر جسارت کرد بر تو ابلهی حیف از جواب

تو به وسعت فوق اقیانوس و او کم از سراب

با صدای سگ نگردد کم فروغ آفتاب

می درخشد تا قیامت نور بی پایان تو

*****

از فروغ رحمتت لبریز ظرف عالم است

چون تو قامت بر فرازی قامت گردون خم است

لیله ی میلاد تو عید کمال آدم است

خاصه در سالی که آن سال رسول اعظم است

پایه ی توحید تو همچون کتاب محکم است

ثبت گشته بر جبین آسمان عنوان تو

*****

چارده قرن است دنیا محو عدل و داد توست

آه مظلومان عالم بانگی از فریاد توست

بردگی محکوم تو آزادگی آزاد توست

تا خداییّ خدا مُلک خدا آباد توست

هفته ها و روزها و لحظه ها میلاد توست

بسکه جوشد گوهر علم از یم عرفان تو

*****

تو بجای سیم و زر احسان و عدل اندوختی

تو نگاه مرحمت حتی به دشمن دوختی

تو برای خلق همچون شمع سوزان سوختی

تو ز حکمت در دل انسان چراغ افروختی

تو به جای اِضرب، اِقرأ بر بشر

آموختی

می درخشد عَلَّمَ القرآن به الرّحمن تو

*****

آمدی ای تا ابد در سینه ها نور، آمدی

آمدی ای موسی برگشته از طور، آمدی

آمدی ای رایتت پیوسته منصور، آمدی

آمدی ای ملک هستی از تو معمور، آمدی

آمدی ای چشم بد از عارضت دور، آمدی

خنده کن ای صبح مشتاقان لب خندان تو

*****

کیست تا مثل تو سلمان و ابوذر پرورد

کیست تا مرد دو عالم همچو حیدر پرورد

کیست تا در بوستان وحی، کوثر پرورد

کیست تا چون لؤلؤ و مرجان دو گوهر پرورد

یا چو زینب دختری در حدّ مادر پرورد

ای امیرالمؤمنین پرورده ی دامان تو

*****

حکمت از اسلام ناب توست جاری بیشتر

دانش از حکم و کتاب توست ساری بیشتر

سرفرازان را به کویت خاکساری بیشتر

از تو می خواهند جن و انس یاری بیشتر

آنچه کل انبیا دارند داری بیشتر

ای نبییّن میهمان سفره ی احسان تو

*****

عترت و قرآن تو دو مشعل تابان ماست

دو سپهر معرفت دو کفّه ی میزان ماست

کلّ دین ما همانا عترت و قرآن ماست

حفظ این دو با تو از روز ازل پیمان ماست

پیروی زین دو امانت عزت و ایمان ماست

کیست «میثم» مدح خوان عترت و قرآن تو

*****

کرده به تقدیس گوهری

نوشیروان! ز کنگره ی قصر خویشتن

بشنو سرود معدلت و دادگستری

دریای ساوه، رود سماوه شدند خشک

حیرت برند هر دو به اسرار دیگری

تاج شرف نهاده خدا بر سر بشر

افتاده شور در ملک و حوری و پری

مسدود شد به شیاطین ره سپهر

از کاهنان گرفته شده علم ساحری

آتشکده خموش و بتان سرنگون به خاک

افتاده نطق پادشهان از سخنوری

مرد و زن و فقیر و غنی کوچک و بزرگ

خوانند عاشقانه سرود برابری

باید دهند یکسره قوم و قبیله ها

بر دست یکدگر همه دست برادری

محشر نگشته، واقعه ی محشر آمده

ملک وجود پر شده ز آیات محشری

رازی است بس شگفت ز آیات سرمدی

سرّی است بس عجیب ز گفتار داوری

باور کنید نور عدالت دمیده است

باور کنید طی شده دور ستمگری

باور کنید مژده ی میلاد احمد است

باور کنید عید بزرگ محمد است

*****

اعیادِ خلق دیگر و این عید، دیگر است

باور کنید عید خداوند اکبر است

آئینه ی جمال نبی را نگه کنید

آئینه ی جمال خداوند منظر است

بی جبرئیل بانگ خداوند بشنوید

زیرا خدا به وصف نبی مدح گستر است

زیباترین کلام الهی درود اوست

کز هر چه بگذری سخن دوست خوشتر است

از کاخ های سرخ یمن تا قصور شام

با نور آن جمال منوّر منوّر است

ای آمنه، عزیز تو نامش محمد است

نامش محمد است و محمد پیمبر است

ای آمنه محمد تو فخر انبیاست

دستش ببوس کز همه پیغمبران سر است

از خالق و ملائکه و کلّ کائنات

بر ماه عارضش صلوات مکرر است

این آفتاب کشور دل نور او علی است

این جانِ جان و جانِ گرامیش حیدر است

این بحر رحمتی است ز عالم وسیع تر

درّ گرانبهای چنین بحر، کوثر است

این است آنکه یک نفس روحبخش او

با طاعت تمام خلایق برابر است

پای غلام درگه

او بر فراز عرش

دست وصی او به سر اهل محشر است

این اولین تجلی حق ختم الانبیاست

هر چند در مقام نبوت مؤخّر است

از صبح دهر، جلوه ی او جلوه ی نخست

تا روز حشر گفته ی او حرف آخر است

باور کنید در شب میلاد مصطفی

بت ها شعارشان همه ا... اکبر است

باور کنید چون نفس حضرت مسیح

امشب نسیم مکه همه روح پرور است

پیشانی ملائکه بر خاک آمده

باور کنید خواجه ی افلاک آمده

*****

آئینه ی جمال الهی جمال اوست

بام سپهر پله ی تخت جلال اوست

ماه جمال سرو قدان خاک آستان

همچون هلال، قامت گردون هلال اوست

مهر سپهر در گل لبخند گشته گم

زیبائی بهشت ز عکس بلال اوست

دست پیمبران به سوی خانه اش دراز

لب های خضر تشنه ی جام وصال اوست

چون حُسن بی مثال خداوند، بی مثال

برهانم آفتاب رخ بی مثال اوست

خون جاری از دهان، گل لبخند بر دو لب

خُلق عظیم تا به ابدیّت مدال اوست

گفتار صاحبان خرد دونِ شأن وی

اوهام انبیا همه محو کمال اوست

دست خدا نموده لوای ورا بلند

مُلک وجود، مملکت بی زوال اوست

لبخند دوستی به روی دشمنان زدن

حرف نخست سوره ی حُسن خصال اوست

اهل بهشت تشنه لب جام کوثرند

کوثر ببین که تشنه ی جام وصال اوست

ایمان لطیفه ای است ز گفت و شنود وی

قرآن صحیفه ای که پر از خط و خال اوست

هر شمع را شراره ای از شعله ی فراق

هر جمع را قیامتی از شور و حال اوست

ذکر ملک همیشه درود و سلام وی

چشم خدا هماره به ماه جمال اوست

باور کنید این همه زیبائی وجود

تصویری از تصوّر نقش خیال اوست

باور کنید عزت دنیا و آخرت

در سایه ی محمد و قرآن و آل اوست

باور کنید روز و شب و

ماه و سال ما

مشمول فیض روز و شب و ماه و سال اوست

تا عبد ذات پاک خداوند سرمدیم

در سایه ی محمد و آل محمدیم

*****

ملک وجود تحت لوای محمد است

بحر بقا نمی ز عطای محمد است

توحید زنده از نفس روح بخش او

قرآن کتاب مدح و ثنای محمد است

عیسی که بر سپهر چهارم عروج کرد

طول حیات او به دعای محمد است

هر آیه ای که وجه خدا را نشان دهد

آئینه ی تمام نمای محمد است

گوشی که بشنود سخن وحی را کجاست؟

عالم پر از صدای رسای محمد است

قرب خدا، دعای ملائک، صفای دل

در خواندن حدیث کسای محمد است

جان لاله بر کف آید و دل با چراغ نور

در محفلی که حال و هوای محمد است

مفتاح رمز وحدت اسلام و مسلمین

در دست های عقده گشای محمد است

« اِنَّ الرَّجُل لَیَهجُر»، جز کفر محض نیست

این جنگ با کلام خدای محمد است

شاگرد ابتدائی او کیست؟، جبرئیل

مرهون درس روح فزای محمد است

نور ولایتش همه جا موج می زند

ظرف وجود، جام بلای محمد است

عالم اگر که حاتم طائی شوند باز

بر هر که بنگرند گدای محمد است

تنها مزار و تربت پاکش مدینه نیست

ملک وجود صحن و سرای محمد است

حِصن خدا، بهشت خدا، رحمت خداست

هر جا که سایه ای ز لوای محمد است

عالم بود به ظلّ لوای علی ولی

حتی علی به ظلّ لوای محمد است

باور کنید جز مدد جبرئیل نیست

«میثم» اگر مدیحه سرای محمد است

گر دست دل به دامن احمد نمی زدم

اینگونه دم ز مدح محمد نمی زدم

*****

بزرگ انبیایی یا محمد

تو بشر را رهنمایی یا محمّد

از چه در غار حرایی یا محمّد

تو سراجی تو مُنیری تو بشیری تو نظیری

یا محمّد یا محمّد

*****

یا محمّد بر خلایق رهبری کن

از حرا بیرون بیا پیغمبری کن

آفتابا تا ابد روشنگری کن

تیرگی آمد به پایان نور قرآن شد نمایان

یا محمّد یا محمّد

*****

ای تمام انبیا چشم انتظارت

قلب مظلومان عالم بی قرارت

این بود فرموده ی پروردگارت

یا محمّد «قم فأنذِر» ذات یکتا را «فَکَبِّر»

یا محمّد یا محمّد

*****

مکتبت در پرتو انوار داور

پرورد مقداد و سلمان و ابوذر

تربیت کن حیدر و زهرا بپرور

تو به جان و دل حیاتی تا ابد فُلک نجاتی

یا محمّد یا محمّد

*****

مکّه از تو پرتو ایمان گرفته

دست حق روی سرت قرآن گرفته

دوره ی ظلم و ستم پایان گرفته

ای دمت روح عدالت بر تو زیبد این رسالت

یا محمّد یا محمّد

*****

تو به کل آفرینش رهبر استی

اولین نور، آخرین پیغمبر استی

از تمام انبیا بالاتر استی

درد جان ها را دوایی ختم کلِّ انبیایی

یا محمّد یا محمّد

*****

آفتابا جلوه کن بر کلّ هستی

طی شده دور غرور و کبر و مستی

تا به کی انسان اسیر بت پرستی؟

ای جهان زیر لوایت پاسخ نفرین، دعایت

یا محمّد یا محمّد

*****

زمان یا محمّد

بخوان تا بدانند کون و مکان را

خدایی بوَد لامکان یا محمّد

بخوان تا که برگِرد شمع وجودت

بگردند هفت آسمان یا محمّد

تو بگشای لب تا بروید مسیحا

چو گل از کویر جهان یا محمّد

برافروز تا مردگان را ببخشی

به هر دم دوصد بار جان یا محمّد

سحاب کرامت بپوش آسمان را

که عالم شود بوستان یا محمّد

تو نوحی خلیلی کلیمی مسیحی

تویی منجی انس و جان یا محمّد

تو برگو، تو برگو، هو الحق هو الهو

تو بگشا تو بگشا زبان یا محمّد

تو بخشی به مظلوم روح رهایی

تو گیری ز ظالم امان یا محمّد

تو با نور دانش دهی برخلایق

جمال خدا را نشان یا محمّد

تو با دادِ خود دادِ مستضعفان را

بگیری ز مستکبران یا محمّد

تو در شدّت دشمنی دوستانه

دل از دست دشمن ستان یا محمّد

تو چوپان این گلّه ای تا قیامت

تویی میر این کاروان یا محمّد

تو با ذوالفقار علی سرکشان را

به خاک مذلّت نشان یا محمّد

فنا می شود هر چه باشد به عالم

به جز تو، تویی جاودان یا محمّد

تبسّم به سنگ عدو زن اگر چند

شود از لبت خون روان یا محمّد

اگر ساحرت خواند دشمن، نرنجی

تو او را سوی ما بخوان یا محمّد

بخوان تا بخوانند با تو خدا را

زن و مرد و پیر و جوان یا محمّد

تو اعجاز کن با بیان فصیحت

تو پیغام ما را رسان یا محمّد

ز ما داوری، رهبری از تو زیبد

همانا پیام آوری از تو زیبد

*****

برافروز با چهره ی عالم آرا

ببین و بخوان و بگو حکم

ما را

تمام جهان است کوه حرایت

بگو ترک این تخته سنگ حرا را

بخوان تا بخوانند با تو خلایق

خدا را خدا را خدا را خدا را

تو را برگزیدیم ما، تا بکوبی

سر بولهب ها و بوجهل ها را

تو فرمان بده تا که بر فتح خیبر

گشاید علی دست خیبرگشا را

بتان را به دست علی سرنگون کن

سوا کن ز غیر خدا، ماسوا را

شود تا درون همه از خدا پر

برون از درون بشر کن هوا را

به امّت بگو دل سرای الهی است

بگیرید از دیو نفْس این سرا را

به شمشیر توحید از تن جدا کن

سر ظلم و بیداد و شرک و ریا را

به عزم تو بستیم جنّ و ملک را

مطیع تو کردیم ارض و سما را

زمین را ز فیض رسالت صفا ده

زمان را به نور نبوّت بیارا

اگر خواهی آری به کف یا محمّد

دل خصم و بیگانه و آشنا را

به مسکین تواضع، به سرکش تکبّر

به یاران مروّت، به دشمن مدارا

پیام رسای خدا بر لب توست

به عالم رسان این پیام رسا را

هم اکنون که حکم رسالت گرفتی

برای امامت بخوان مرتضا را

تو موسا و هارون، علی یا محمّد

پس از خود به هارون سپار این عصا را

اگر فتنه چون اژدها سر برآرد

علی می درد از هم این اژدها را

علی، شهریاری که در عین قدرت

کشد از ره مهر، ناز گدا را

علی روزه داری که با بذل نانش

مزیّن کند سوره ی «هل اتی» را

علی رادمردی که با فرق خونین

به قاتل کند بذل، سهم غذا را

علی قهرمانی که با بذل تیغش

به دشمن دهد درس مهر و وفا را

علی آن امامی که داده خدایش

مقام و جلال همه انبیا را

علی از ازل دست «میثم» گرفته

به او داده فرمان مدح و ثنا را

که را زهره تا مدح مولا بگوید

مگر ذات باری تعالی بگوید

*****

لبخند تو حکم ما این است

اقرأ یا رسول ا... اقرأ یا رسول ا...

*****

زکوه و در و دشت و سنگ و نخل و گیاه

صدای زمزمه ی لا اله الا ا...

*****

بخوان محمّد! آوای تو صدای خداست

بخوان که هر چه بخوانی، پیام آخرِ ماست

بخوان بخوان که هماهنگ با تو ارض و سماست

بخوان بخوان که از اوّل بشر تو را می خواست

قیام کن که قیامت قیامتِ کبراست

قیام کن که کند عدل با تو قامت راست

تو را دهند ندا راهیان وادی نور

تو را زنند صدا دختران زنده به گور

*****

تو منجی همه با انقراض دنیایی

تو با فروغ خداییت عالم آرایی

تو تا قیام قیامت، پیمبرِ مایی

تو یار خلق به دنیایی و به عقبایی

تو رهبر همگانی، اگر چه تنهایی

تو در تمام ملل، ماه انجمن هایی

بخوان که قدر و مقام و جلالتت دادیم

رُسل نیامده، حکم رسالتت دادیم

*****

محمّد ای به تو از ذات پاک حیِّ ودود

هماره باد سلام و هماره باد درود

خدای بود و تو بودی، جهان نبود نبود

عدم به میمنت خلقت تو یافت وجود

خدا به نور تو از روی خویش پرده گشود

بشر به یمن تو بر خاک، روی طاعت سود

جزیره العرب از نظم تو گرفت نظام

جمال توست چراغ تجلّیِ اسلام

*****

پیمبران عظمت یافتند با نامت

دمیده در همه عالم فروغ اسلامت

رسید سنگ ملامت ز هر در و بامت

زدند طعنه و دادند سخت دشنامت

زهی مکارم اخلاق و لطف و اکرامت

نگشت تلخ ز بیداد دشمنان کامت

اگر چه سنگ عدو گشت پاسخ سخنت

زدی تبسم و خون بود جاری از دهنت

*****

چهارده صده روشن چراغ حکمت توست

چهارده صده قرآن پیام وحدت توست

چهارده

صده جاری بحار رحمت توست

چهارده صده پاینده نام امّت توست

چهارده صده بر کف لوای عترت توست

چهارده صده بر امّت این وصیّت توست

که ای تمامی امت منم پیمبرتان

منم پیمبر و مولا علی است رهبرتان

*****

علی وصی من است و علی ولی خداست

علی سراج منیر و علی چراغ هداست

علی رکوع و سجود و علی سلام و دعاست

علی است با حق و حق در پی علی پویاست

علی حقیقت حق، حق بدون او تنهاست

علی، علی، علی آری علی امام شماست

بنای دین بقایش که هست عالمگیر

یکی ز غار حرا دیگری بود ز غدیر

*****

یقین کنید که مشکل گشا علی است علی

یقین کنید که دست خدا علی است علی

یقین کنید فقط مقتدا علی است علی

یقین کنید که شمس الضحا علی است علی

یقین کنید که صاحب لوا علی است علی

یقین کنید امام شما علی است علی

قسم به ذات خدایی کز اوست هرچه که هست

یقین کنید که اسلام بی علی کفر است

*****

حقیقتی است که کتمان آن بوَد تکفیر

قسم به آل محمّد، به آیه ی تطهیر

قسم به آنچه قلم کرده از ازل تحریر

که دست قدرت پروردگار حیِّ قدیر

شناسنامه ی ما را زده است مهر غدیر

علی همان شب بعثت به خلق گشت امیر

قسم به ذات خداوندگار لم یزلی

تمام دین محمّد علی، علی ست، علی

*****

آسمان نگاهش ستاره می بارد

شتاب پای محمد،خلیل آسا بود

شب هلاکت بت های لات وعزا بود

نسیم خنده ی او مژده ی سحر دارد

به دست همت خود پرچم ظفر دارد

شعاع نور جبینش به کهکشان رفته

به مرزهای سماوات بیکران رفته

سپیده طبل افق را مدام می کوبد

مسیر آمدنش را فرشته می روبد

ترانه ی لب او «اقرا بسم ربک» بود

تبسمش، می عرفانی ملائک بود

دریده پرده ی شب را به نور سیمایش

حریم خلوت خورشید،چشم گیرایش

طنین هر قدمش شادباش می گوید

به زیر هر قدمش سبزه زار می روید

زمین مرید طریق مسیح نعلینش

هزار بوسه زند بر ضریح نعلینش

کران رحمت او وسعت هزاران نیل

به ارتفاع مقامش نمی رسد جبریل

خدا دوباره به عشق نبی تبسم کرد

بهشت قرب خودش را،به نام مردم کرد

به گوش می رسد از سمت سرزمین خُلود

صدای خواندن چاووش حضرت داوود

بزرگ زاده ی ایل مبشران بهشت

امیر و قافله سالار کاروان بهشت

مسیح مکه شد و روح مرده را جان داد

به مرگ دخترکان عشیره پایان داد

به قوم حق طلبان اذن میگساری داد

سپاه و لشگر ابلیس را فراری داد

مدبرانه به قتل خرافه فتوا داد

به دست غنچه ی لب،حُکم جلب غم را داد

خدا کند به نگاهی شویم مقدادش

شویم ساکن خوشبخت شیعه آبادش

خدا کند که بخواهد ابوذرش باشیم

کنار گنبد خضراء،کبوترش باشیم

بخند حضرت آقا که یاسرت باشم

بهشت هم بتوانم مجاورت باشم

من از تبار ارادت، ز کوی سلمانم

هزار مرتبه شکر خدا مسلمانم

به خال حضرت معشوق خود گرفتارم

من از قبیله ی مجنون،ز ایل عمارم

من از پیاله ی دستت شراب می خواهم

برای دار جنونم طناب می خواهم

اگر چه غرق گناهم،بیا حلالم کن

سیاه دل نشدم،لطف کن بلالم کن

ناشناس

منبع بایگانی

تعداد استفاده 0

برمیداره

علی لحم و نفس و دم و تار و پود رسوله

ولایت مداریش تو دین ما جزء اصوله

مولا علی حیدر مدد

*****

سعادتمند اهرمن نزار آمد

از وجود او بر باد رفته کاخ استبداد

توده ی ضعیفان را یار و غمگسار آمد

عرشیان به تحمیدش فرشیان به تمجیدش

ذات حق به تاییدش با همه وقار آمد

در جهان کند هرکس پیروی زآئینش

در جهان و در عقبی پاک و رستگار آمد

غزل

شاعر ناشناس

منبع بایگانی

تعداد استفاده 0

سرمد آمد

مکه بشنو نغمه ی یا احمد را

تبریک که بعثت محمد آمد

دین اسلامت مسلمان پرورد

بوذر و مقداد و سلمان پرورد

مکتب تو مکتب عمارهاست

این کلاس میثم تمارهاست

ما ترا زهرای اطهر داده ایم

شیر مردی مثل حیدر داده ایم

ما ترا دادیم در بین همه

یک خدیجه یک علی یک فاطمه

ما کویر تشنه ، تو آب حیات

ما غریقیم و تو کشتی نجات

ما به قرآن دست بیعت داده ایم

از ازل با مهر عترت زاده ایم

عترت و قرآن نجات عالمند

چون دو انگشت محمد (ص) با همند

شیعه با قرآن و عترت داده دست

نیست در قاموس او حرف از شکست

شیعه قرآن از حسین آموخته

شیعه پای این چراغ افروخته

شیعه بحر موج خیز غیرت است

شیعه فریاد کتاب و عترت است

شیعه از آغاز ره آگاه بود

پیرو قرآن و آل ا... بود

شیعه را با خون برابر ساختند

شیعه را از مهر حیدر ساختند

ما امانت دار این پیغمبریم

هرگز از قرآن و عترت نگذریم

تا به عالم دودمان آدمند

شیعه و قرآن و عترت با همند

آنچه موسی در دل سینا ندید

چشم ما در چارده معصوم دید

آسمان وحی زیب دوش ماست

چارده خورشید در آغوش ماست

باغ رضوان تا ابد سرمست ماست

چارده معصوم گل در دست ماست

چارده قرآن و یک تفسیر شان

چارده آیینه یک تصویر شان

چارده پیکر ولی یک جانشان

هر چه جان دارد خدا قربانشان

و آل محمدیم

بالای دست هر دو جهان است دست ما

کدامین مه شب افروز است

که نبض زندگی خلق روزگار است او

بزرگوارتر از هر بزرگوار است او

*****

اگر چه دیده هزاران پدیده بیت ا...

شبی به خوبی امشب ندیده بیت ا...

چه نغمه ای چه صدایی شنیده بیت ا...

که سوی حرا سر کشیده بیت ا...

که چون به شهر نهد روی تکسوار حرا

چه آورد خبر آن گوشه گیر غار حرا

*****

بزرگ مرد چهل ساله با رخی چون ماه

ز ره رسیده ز راز پیمبری آگاه

دهند تهنیتش ز آنچه بگذرد در راه

به این ندا که محمد تویی رسول ا...

بشارتی که عمو زاده ی خدیجه دهد

امید بر دل آزاده ی خدیجه دهد

*****

رسید چشمه ی آب حیات انسانها

اثر گذار صفاتش به ذات انسانها

کتاب اوست چراغ نجات انسانها

جوابگوی همه مشکلات انسانها

به دین او که سیاه و سفید یکسان است

ملاک فضل به تقوای هر مسلمان است

*****

نفس کشیدن او نکحت خدایی داشت

برای خسته دلان مژده ی رهایی داشت

به درد مردم محروم آشنایی داشت

که در جهان عرب آنهمه فدایی داشت

خلوص و صبر و رضا را ز بس بکار گرفت

به نیم قرن جهان را در اختیار گرفت

*****

خلیل نیست ولی بر خلیل ناز کند

به روی عالم، درهای علم باز کند

کلیم پیش رخش سجده ی نیاز کند

مسیح پشت سر مهدیش نماز کند

نظر ز آمدن انبیاء والا اوست

بزرگ معجزه ی نون والقلم با اوست

*****

ز هر چه را که خداوند اکبر آورده

تو را ز مرتبه صد بار بهتر آورده

فروغ نور تو از نور خود بر آورده

خلاصه ای ز وجود تو کوثر آورده

چه کوثری که بود چشمه سار خوبیها

بقای نسل تو باشد ز دخترت زهرا

*****

دلم شکست و شد اشکم ستاره ی شب من

چو نام اطهر زهرا شکفت بر لب من

به نام او که بود افتخار

مکتب من

به مهر او که بود روح دین و مذهب من

من از تو نور دل و سوز سینه می خواهم

برات(دوباره) کرببلا و مدینه می خواهم

*****

شاهی مبارکت آقاجون چشمام به زیر پات

همه این دستا بالا بیاد شبای مستی و ساغره

آخه فرموده رهبر ما سال سال پیمبره

شب نوروز گفتیم یا حسین تا روزای هم عهدی بیاد

یا رسول ا... دعا نما تا همین امسال مهدی بیاد

بایگانی

تعداد استفاده 0

الکُفر» آمد

أقرأ یا احمد، قم یا محمد

*****

محمد، اقرأ یا محمد

*****

تو آسمان دینی، اگر چه در زمینی

عطوفی و رئوفی، بزرگی و امینی

تو را تمام هستی، زند صدا محمد

اقرأ یا محمد، اقرأ یا محمد

*****

فراق نور تا کی؟ ظلمت و زور تا کی؟

دخترکان معصوم، زنده به گور تا کی؟

زنان اسیر و مردان، برده چرا محمد؟

اقرأ یا محمد، اقرأ یا محمد

*****

تو فاتح الفتوحی، تو کشتی ای تو نوحی

تو جان جان جانی، تو روح روح روحی

رسالتت مبارک، به نسلها محمد

اقرأ یا محمد، اقرأ یا محمد

*****

خدا بود معینت علی است جانشینت

به عزم آهنینت به جاودانه دینت

بزن علیه بت ها، دم از خدا محمد

اقرأ یا محمد، اقرأ یا محمد

*****

جان، محمد

تو باید که فرمان دهی بر خلایق

خدا این چنین داده فرمان، محمد

تو باید به قلب همه تا قیامت

بتابی چو خورشید تابان، محمد

تو آغازی و آخری یا محمد

تو تا حشر، پیغمبری یا محمد

*****

بخوان ای ز آغاز خلقت پیمبر

بخوان ای سلامت ز خلاق داور

بخوان تا بخوانند با تو خدا را

بگو تا بگویند «ا... اکبر»

بگو نیست کس جز به تقوی گرامی

سیاه و سفیدند با هم برادر

تو در غار و خلقند چشم انتظارت

برآ عالم افروز تا صبح محشر

به پا خیز، ای منجی آفرینش

به پا خیز، ای مصلح خلق، یکسر

به پا خیز و تا حشر ، پیغمبری کن

ز جا خیز بر خلق، قرآن بیاور

به پا خیز ما بر تو دادیم قرآن

به پا خیز، ما بر تو دادیم حیدر

به پا خیز تا بر تو آریم فرقان

به پا خیز، تا بر تو بخشیم کوثر

به پا خیز، تا کی به دست پدرها

رود بی گنه زنده در گور، دختر

به پا خیز، و اعلام کن یا محمد

نه زن برده باشد، نه مرد است برتر

همه انبیا جان و تو جان جانی

همه اولیا جسم پاکند و تو، سر

به پا خیز و بشکن بتان حرم را

به دست علی ای علی را پیمبر

خدا را به اهل زر و زور برگو

که دیگر نه دوران زور است و نه زر

تویی گمرهان را به هر عصر، هادی

تویی رهروان را به هر گام، رهبر

مسلمان بود آنکه در مکتب تو

بود یار مظلوم و خصم ستمگر

تو، آری، تو باید ابوذر بسازی

تو مقداد و عمار و سلمان بپرور

تو آغازی و آخری یا محمد

تو تا حشر، پیغمبری یا محمد

*****

رسولی چو تو نور و فرقان ندارد

کتابی همانند قرآن ندارد

کلیم آنچه گوید کلام تو گوید

مسیحا به غیر از